မောင်မေးမယ်မေ – ထူးခြား ရေးသည်။ Part 2
…………………
ဟားဟား ခင်ဗျားတို့ ထင်ထားတဲ့ အတိုင်းပဲ နောက်နေ့ ကျတော့ ကျနော် မနက်အစောကြီး နိုးနေပြီလေ ခိခိ။ အိပ်ယာထဲ ဇိမ်ခံ နှပ်ရင်း နဲ့ လှေခါး က နေ တက်လာတဲ ခြေသံ ဖွဖွ ကြားတယ်၊ နောက်တော့ ဘုရားရှစ်ခိုးသံ ကြားတယ်။ အသာလေး အိပ်ခန်းထဲက ခြေဖျားထောက် ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ အမေ ဘုရားရှစ်ခိုးပြီးသွားလို့ ဦးချနေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့နောက် ကို ခြေသံမကြားအောင် အသာလျှောက်သွားပြီး ခနရပ်စောင့်နေတယ်။ ပြီးစီးသွားပြီး သူ မတ်တပ်ရပ်လိုက်မှ အနောက်က နေ ခါးကို လှမ်းဖက်ပြီး ဆွဲလိုက်တယ်။
“ဟဲ့ စောက်ပလုပ်တုပ်”
“ရူး တိုးတိုး မမ”
ကျနော် က ဦးချစ်ဆွေ ခေါ် သလို ခေါ် လိုက်သည်။ အမေ ကလည်း ချက်ခြင်း သဘောပေါက်ပါတယ်။
“အို မောင့် အဖေ အောက်ထပ်မှာ ရှိတယ်လေ၊ မတော်တဆ တက်လာရင် ဒုက္ခတွေ ရောက်ကုန်ကြမယ်”
“အဲလို အသည်းအသန် လေးမှ စိတ်လှုပ်ရှား ဖို့ ကောင်းတာလေ”
“ဟာကွာ မောင် ကလည်းကွာ”
“ဘာမှ မပြောနဲ့ အသာလေး လေးဘက်ထောက်လိုက် ဒေါ်ကီ ဆွဲချင်လို့”
ကျနော် ပြောတော့ လည်း မငြင်းပါဘူး၊ အမေက ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ရှေ့ကို လက်နှစ်ဖက် ထောက်ရင်း လေးဘက် ထောက်ပေးပါတယ်။ ကျနော်က အနောက် ကနေ သူ့ ထဘီကို ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ဖင်လုံး ကြီးက ဝင်းကနဲပဲ၊ ပေါ် လာတယ်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီလည်း မရှိတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကြား က ပြူးထွက်နေတယ်။
ကျနော့် လီးကြီးကလည်း မတရား တောင်နေပြီ။ ညဘက်ဆို ကျနော်က ပုဆိုးဝတ်အိပ်တာမို့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချ လိုက်တယ်။ လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ပြီး အမေ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။
“မောင် ဖြည်းဖြည်းနော် ဟိုဟာ မလာသေးဘူးး”
ကျနော့် လက်နဲ့ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ နည်းနည်း ခြောက်နေသေးတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော့် လီးကိုပဲ တံတွေးထွေးပြီး စိုအောင် လုပ်လိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း လိုက်တယ်။
အခန်း ၁၁။
စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သိပ်မစိုသေးတော့ ပွန်းမှာ စိုးလို့ အရမ်းကြီးလည်း မထိုးရဲသေးဘူး၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့သွင်းရင်းက စောက်စေ့ နေရာလေးကို လက်ချောင်းထိပ်လေး နဲ့ ဖိပွတ်ခြေပေးလိုက်တယ်။ အမေ့ ဖင်ကြီး ရမ်းလာတယ်။ မကြာပါဘူးး စောက်ရည်တွေက စွတ်စိုလာတယ်။ ကျနော် လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက် လုပ်ပေးရင်းနဲ့ကို စောက်ရည်က ရွဲလာတော့ ပလွတ်၊ ပလောက် နဲ့ တောင် အသံ မြည်လာတယ်။
အမေ့ ဆီက လည်း ငြီးသံသဲ့သဲ့ အီးအီး နဲ့ ကြားလာရတယ်။ ကျနော် က ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်တော့ စောက်ရည်နဲ့ ပလွတ်ပလွတ် အသံက နည်းနည်း ကျယ်လာလို့ ကျနော့် ကို အမေက လက်ပြန်ဆွဲဆိပ်တယ်။ ကျနော်လည်း ခုလို အခြေအနေ မျိုးမှာ လုပ်ရတာ အသစ်အဆန်းမို့ လုပ်လို့ အရသာရှိနေတယ်။ အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းမှာ အဖေ က သတင်းစာ ထိုင်ဖတ်ရင်း လဘက်ရည် သောက်နေမှာ။ အပေါ် ထပ် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ကိုယ်က အမေကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေရတာ စောစောစီးစီးကြီး။ အသံ ကလည်း ထွက်သေး။
“ကျော့ ရေ ဒီနား မှာ ငါတင်ထားတဲ့ စာအုပ်တအုပ် ဘယ်နားရောက်သွားလည်း မင်းယူဖတ်သေးလား”
အမေ့ကိုယ်လုံး ဆပ်ကနဲ တုံ သွားသည်။ ကျနော့် ရင်တွေလည်း တထိတ်ထိတ်နဲ့၊ ဒါပေမဲ့ အောက်က တော့ အညှောင့် မပျက်ဘူးရယ်။
“ယူမဖတ်ပါဘူးတော် ကြံကြံဖန်ဖန်”
အမေ ကလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ ကော့ ပေးရင်း ပြန်အော်တယ်။ အဖေက အော်သံ တော့ မဟုတ်တော့ ဘူး သူ့ ဘာသာ ရေရွှတ်သလိုနဲ့၊
“အင်း သား များ ယူဖတ်သေးလား မသိဘူး”
ဆိုမှ ကျနော့် ရင်ထဲ ထိန်းကနဲ။ ဟုတ်သား ကျနော် မနေ့ညနေက ပျင်းလို့ အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် က စာအုပ်တအုပ် ယူလာပြီး အခန်းထဲ မှာ ဖတ်ရင်း မေ့ပြီး အောက်ပြန်မထားပဲ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ် မှာ ထားလိုက်တာ ခုမှ သတိရ တယ်။ အာ့ နဲ့ အမေ့ ကို တိုးတိုးလေး။
“မောင့် အခန်းထဲက စားပွဲပေါ် မှာ အဲစာအုပ်က”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အမေ က ဒုက္ခပါပဲ သူက မတွေ့မချင်း ရစ်တော့ မှာ လို့ တိုးတိုးလေး ပြောရင်းက အဖေ့ကို လှမ်းအော် လိုက်တယ်။
“ကျမ စာအုပ်တအုပ် နောက်ဖေး က ထမင်းစားပွဲ ပေါ် မှာ တွေ့လိုက်မိသလားလို့၊ ”
“ဟုတ်လား သွားကြည့်ဦးမယ်”
အောက်က နောက်ဖေးဘက်ကို ခြေလှမ်းတရှပ်ရှပ်နဲ့ သွားနေသံကြားလိုက်ရတယ်။
“မောင် မြန်မြန် နောက်ဖေးမှာ မတွေ့ရင် သူအပေါ် တက်လာလိမ့်မယ်”
အမေလည်း ပြောသာ ပြောနေတာ သူလည်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး စောက်ရည်တွေက တအားရွဲနေပြီ။ ကျနော့် လီးကြီးလည်း ဖေါင်းပွတင်းရင်းပြီး ယားနေပြီ။ နောက်ဆုံး လေးငါးဆယ်ချက် အသားကုန် ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တာ လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်နဲ့ အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းဝင် သွားတော့ တယ်။
ပြီးတာနဲ့ အမေလည်း ကမန်းကတန်းထ ပြီး ကျနော့် အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်က လိုက်ဝင်သွားတယ်။ အမေက ကုတင်ဘေးက အဖေ့ စာအုပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး။
“မောင် ဆက်အိပ်နေလိုက်ဦး၊ မေ ဒီစာအုပ် ယူသွားပေးလိုက်မယ်”
“အင်း ဟုတ်မိန်းမ ရေ၊ မိန်းမ ကို ချစ်တယ်ကွာ၊ မွမွ ”
အမေ့ ကို နူတ်ဆက် အနမ်း ပေးလိုက်တယ်။ အမေက လည်း တချက် ပြန်နမ်းလိုက်ပြီး ကျနော့် နဖူးကို လက်နဲ့ ခေါက်လိုက်ကာ။
“တခါထဲ အတတ် ဆန်းချင်လိုက်တာ တခါခိုး တခါ မိတော့ မလို့”
အောက်ထပ်က အဖေကလည်း။
“ဟေး ကျော့ ရေ စားပွဲပေါ် မှာလည်း မတွေ့ပါဘူး ၊ မင်းသား နိုးပလား”
လို့ လှမ်းမေးသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ အမေ ကကမန်းကတန်း အခန်းပြင်ထွက်သွားပြီး။
“မနိုးသေးဘူးတော့၊ ကျမ သူ့အခန်းထဲက စားပွဲပေါ် မှာ စာအုပ်တအုပ်တွေ့လို့ ယူလာတယ်၊ လာပြီခနလေး”
ကျနော်လည်း အဲတော့ မှ ပြုံးမိတယ်။ မိန်းမ တွေ သင်္ခနုတ်ပတ္တိ ညာဏ်ကောင်းတယ်ဆိုတာ အမှန်ပဲ ဆိုတာရယ်။ အဲလို သဲထိပ်ရင်ဖိုလေး စားရတဲ့ အရသာကလည်း အလွန်ကောင်းတယ်ဆိုတာရယ်ကို သိလိုက်ရတော့ တာပေါ့။
…………………..
နောက်တနေ့ မှာ အမေ က အနီးနားက ရွာတရွာမှာ ပစ္စည်း သွားယူစရာ ရှိတယ် ဆိုတော့ ကျနော်က ဆိုင်ကယ် နဲ့ လိုက်ပို့ရတာပေါ့။ အဲတော့ လမ်းမှာ ကျနော်က သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုတဲ့ ကျနော်သူငယ် ချင်း စိုးကို ကိစ္စ ကို ဖေါ် ဖို့ သတိရသွားတယ်။ သူ့ကို အဲဒီ အကြောင်း ပြောပြဖို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူက အေးဆေး ပြောပြ မယ်တဲ့ သူမောင်းခိုင်း တဲ့ နေရာ သွားလို့ ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အဲဒီ ရွာကို သွားတဲ့ လမ်း လေး အတိုင်း သွားရင်း က အမေ ပြတဲ့ လမ်းခွဲ အတိုင်း ပဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လမ်းလေး က ဆိုင်ကယ် တလမ်းစာလောက်ပဲ ရှိတော့ တယ် တဖြည်းဖြည်း ကျဥ်းလာတယ်၊ နောက်တော့ ခြံဝန်းတခုထဲ ရောက် လာခဲ့တယ်။ အဲဒီထဲက အိမ်လေး တဆောင်နား ရောက် တော့ ဆိုင်ကယ်ကို ရပ် ဒေါက်ထောက်ပြီး ဆင်းလာလိုက်တယ်။
နောက်တော့ အမေ ဦးဆောင် ခေါ်သွားတဲ့ နောက်လိုက်သွား လိုက်တယ်။ အိမ်လေးက ဝါးထရံကာ ဓနိမိုး လေးပါ။ အိမ်ရှေ့ ကပြင်မှာ အဖိုးအို တယောက် ရေနွေးကြမ်း သောက်နေတယ်။ သူက အမေ့ကို တွေ့ သွား တော့၊
“ဟင် ဆရာမ ပါလား လာလာ၊ စိုးကို ရောလား”
“လို့တ်ဘူး အဘ၊ ဒါ စိုးကို ရဲ့ သူငယ်ချင်းပါ၊ ဖိုးကျော် တဲ့”
အမေက ကျနော့် နာမည်ကို လွဲပြောလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ သား ဆိုတာလည်း ထည့်မပြောဘူး။
“အော် ဟုတ်လား ၊ အင်း စိုးကို က နိုင်ငံခြား သွားတော့မယ်လို့ နောက်ဆုံးအခေါက်က ပြောသွား တော့ ဆရာမ တို့ မလာတော့ဘူးလို့ ထင်တာ”
“အင်း ဟုတ်တယ် အဘ ရေ စိုးကို က မလေးရှား ရောက်နေပြီ ဘယ်တော့ မှ ပြန်ရောက်မလဲ မသိ တော့ပါဘူး”
“အင်း ပေါ့ကွယ် လာလာ ရေနွေးကြမ်း ထပ်ထည့်ပေးမယ်။ ခုလည်း အေးဆေး နေမှာ မဟုတ်လား ခါတိုင်းလို”
“ဟုတ်ကဲ့ အဘ အေးဆေး နေမှာပါ”
“အင်းအင်း အဘ အခန်းလေး သွား ရှင်းလိုက်ဦးမယ် ဆရာမ တို့ မလာတာလည်း လေးငါးနှစ် လောက်ရှိပြီ ဆိုတော့ သိပ် မရှင်း ဖြစ်တော့ လို့”
“အော် ရပါတယ် အဘကလည်း”
“ခနလေးပါကွယ်၊ အဲဒါလေး ရှင်းပေးပြီး အဘလည်း ယာထဲ သွားစရာရှိသေးတယ်၊ ခါတိုင်းလိုပဲ အေးဆေး နေနော်၊ အားမနာနဲ့”
“ဟုတ်ကဲ့ အဘ”
ကျနော်လည်း အမေ လုပ်သမျှ ပြောသမျှကို အသာကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူနဲ့ စိုးကို တို့ ဒီကို လာနေကြ ဆိုတာက တော့ သိနေပြီ ဒါပေမဲ့ ဒီအဖိုးကြီး က ဘာလဲ ၊ လူမလစ်သေးတာနှင့် အသာ ငြိမ်နေ လိုက်တယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်က လည်း တိတ်ဆိတ်လိုက်တာ သစ်ပင် ဝါးပင်တို့ လေတိုက်လို့ တရှဲရှဲ မြည်သံကလွဲ လျင် ကြက်ဖ တွန်သံ၊ တချက်တချက် ငှက်အော်သံ တို့သာ ကြားနေရတယ်။
“ကဲကဲ အခန်းလည်း ရှင်းပြီးပြီ၊ အဘလည်း ဟို ယာထဲ ခနသွားလိုက်ဦးမယ်၊ ရေနွေးကြမ်း လည်းဖြည့်ထား တယ်နော်၊ ထန်းလျက်လေး နဲ့ အချိုတဲလိုက်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ အဘ ကျေးဇူးပါနော်”
ဆေးပြင်းလိပ်တိုကို ပါးစောင်မှာခဲလျှက် ဓါးမတိုကို ခါးနောက်ပုဆိုးခါးကြား ထိုးကာ ထွက်သွား သော အဖိုးအို ကို ကြည့် ရင်းမှ အမေ့ ဘက်ကို ကျနော် မေးခွန်းထုတ်သလို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အမေ က ကျနော်လက်ကို ဆွဲပြီး အတွင်း ဘက်က တခုတည်းသော အခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ကလေး ကြမ်းခင်း ကလည်း ဝါးကြမ်းခင်းမို့ လမ်းလျှောက်ရင် စပရင်လိုပဲ အိပဲ့ အိပဲ့ နဲ့ပေါ့၊ အခန်းက တံခါးလည်း မရှိပါဘူး။ အခန်းထဲမှာ တော့ ဘာပစ္စည်း မှ မရှိသလိုပဲ၊ အခန်းထောင့်မှာတော့ လယ်ယာသုံး ပစ္စည်း တချို့ စုပုံထားတယ်။ ခုန အဖိုး က ရှင်လင်း သွားပုံ ရတယ်။ အခန်းထဲမှာ သင်ဖြူးဖျာလေး တချပ်နဲ့ ခေါင်းအုံးနွမ်းနွမ်းလေး တလုံးတွေ့တယ်။
ကျနော်သဘောပေါက် လိုက်ပြီ၊ ဒါ စိုးကို နဲ့ အမေ တို့ လာနေကြ ဘိပဲပေါ့။ နေရာက အတော်ကောင်း တာပဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးက တိတ်ဆိတ်လို့ လူသံတောင် မကြားရဘူး။ အရိပ်ကလည်း ကောင်းတာမို့ အေးအေး လေး နေတယ်။ ကြမ်းက လည်း ဝါးကြမ်းခင်း ၊ နံရံကလည်း ဝါးထရံကာ၊ အမိုးကလည်း ဓနိမိုးဆို တော့၊ ပူပြင်းတဲ့ရာသီမှာတောင် အေးမြနေတယ်။ တချက်တချက် ဝါးကြမ်းခင်း အောက်က တိုးဝင်လာတဲ့ လေအေး ကိုတောင် ခံစားလို့ ရနေတယ်။
“အင်း ဒီဟာက မေ နဲ့ စိုးကို တို့ နဲ့ လာလာ လိုးနေကြ ဘိ ပဲပေါ့၊ ”
အမေက ရှက်ပြုံးလေး နဲ့ ပြုံးပြရင်း ခေါင်းကို ညိမ့်ပြတယ်၊ ကျနော်လည်း သင်ဖြူးဖျာပေါ် မှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း ဘေးမှာ လိုက်ထိုင်တဲ့ အမေ့ ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ လက်ပြတ် ဝတ်ထားလို့ ပေါ် နေတဲ့ လက်မောင်း အိုး ကြီးတွေကို ကျနော်လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်းက၊
“လိုးကြတဲ့ နေရာတော့ သိပြီ၊ ဘယ်လို စလိုးဖြစ်လဲ၊ ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး ဒီဘိကို ရတာလည်း ၊ ဘယ်နှစ်ကြိမ် လောက် လိုးဖြစ်သလဲ အဲဒါလေး ပြောပါဦး”
“အင်း ဘယ်လို စဖြစ်လဲ ဆိုတာကတော့ သိပ် ပြောစရာ မရှိပါဘူး။ မောင် အဝေးမှာ ကျောင်းသွားတက် နေတော့ စိုးကို က မေ့ အနားမှာ အမြဲ ရှိနေတယ်လေ၊ နောက်ပြီး မေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရွာတွေကို သွားတော့ သူက ပဲ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မေ့ ကို လိုက်ပို့ပေးတယ်လေ။ အဲတော့ နဂိုကတည်း ကမှ ငြိချင်ချင် ဖြစ်နေကြတဲ့ မေ တို့ နှစ်ယောက်က အဲဒီမှာ ငြိကြတာပဲပေါ့”
“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို နဂိုထဲက ဘယ်လို ငြိချင်ချင်လဲ”
“အင်း မေ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် မောင် ရှိနေကတည်းက စိုးကို က မေ နဲ့ ပွတ်သီး ပွတ်သတ် နေတယ်၊ မေ့ ကို မသိမသာ ကျူတယ်လေ။ မေ လည်း သူ့အပေါ် မှာ နည်းနည်း တော့ ဖေဗာပေးမိတာပေါ့။ သူက မောင် မရှိတဲ့ အချိန်မျိုး ဆို မေ့ ကို နောက်သလို ပြောင်သလို နဲ့ ခါးဖက်လိုက် ပုခုံးဖက်လိုက် လုပ်တတ်တယ်။ နောက် သူ့ ဟာကြီး နဲ့လည်း ပွတ်တယ်၊ ထောက်တယ်လေ။ တခါတလေ မောင်ရှိနေ ရဲ့သား နဲ့ တောင် သူ့ ဟာကြီး နဲ့ လာ ထောက်တာ တွေ ဘာတွေ လုပ်လို့ သူ့ကို မောင်မသိအောင် ဘိုက်လိမ်ဆွဲ ထိပ်ခေါက် အဲလို လုပ်ရတယ်”
အောင်မယ် ခွေးမသား ကြည့်စမ်း၊ သူငယ်ချင်း အမေ ကို သူငယ်ချင်း ဘေးမှာ ထားပြီး မသိအောင် လှုပ်ရှား သွားလိုက်တာ၊ ကျနော်တို့ များ ငယ်ငယ်တုန်း က အဲလောက် အတာပါလားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ခု မှ ပဲ သိတော့ တယ်။
“ဟာ မေက လည်း အဲလို ငြိချင်ချင် ဆိုတာကြီး နဲ့ ရောမချနဲ့လေ။ ဘယ်သူက အရင်စတာလဲ၊ ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး ဒီနေရာကို ရောက်လာတာလဲ အာ့လေး ပါ ပြောပြမှပေါ့”
“အင်း လေ ခုန ပြောသလို ပဲ မောင် ရှိနေတဲ့ အချိန်မှာ တောင် သူက လစ်ရင် လစ်သလို မေ့ကို ဟိုပုတ် ဒီပုတ်၊ မထိတထိ နဲ့ စ ပြုနေတာ၊ မေကလည်း နောက်ပိုင်း မသိသလို ကနေ သိလျှက်သား နဲ့ အထိ အပြု ခံတာ သိလာ တော့ သူက နည်းနည်း ရဲလာတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဆရာမ ဆိုတော့ နည်းနည်း တော့ ကြောက်တာပေါ့၊ နောက်ပိုင်း မောင် မြို့ မှာ မရှိတော့ သူ့ကို ပဲ အားကိုးပြီး ဟိုလိုက်ပို့ခိုင်း ဒီလိုက်ပို့ခိုင်း နဲ့ သူ့ ဆိုင်ကယ် နောက် က လိုက်စီးရင်း အထိ အတွေ့ တွေက ပိုများလာတယ်လေ။ တနေ့ တော့ သူက ဒီနေရာကို ခေါ်လာတယ်။ မေသွား မဲ့ ရွာ လမ်းက နေ ခွဲထွက်လာတာ ဆိုတော့ မေက လည်း မေးတာပေါ့ ၊ ဘယ်သွားမလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ အိမ်က ခြံတခြံကို သွားကြည့်ခိုင်းလိုက်လို့ တဲ့ ခနလေး ပါဆိုတော့ မေလည်း လိုက်လာခဲ့လိုက်တယ်”
“ဒီအိမ်ကလေး ရောက်တော့ ခုနက ဦးလေး ကြီးပဲ ရှိတယ်၊ သူ တို့ ချင်း တီးတိုး စကား ခနပြောပြီး ဦးလေးကြီး က ခုန လိုပဲ လယ်ကွင်း ဘက်သွားဦးမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတာပဲ။ အဲမှာ သူက မေ့ကို အတင်းဖက်နမ်းတော့ တာပါပဲ”
အခန်း ၁၂။
“ဟင်၊ ဒီကောင်က ရဲလှခြေလား”
“ခစ်ခစ် အဲဒါက ဘာမှ မဟုတ်သေးဘူး”
“ဟင် နောက်ရော ဘာတွေ လုပ်သေးလို့လဲ၊ တောက် ဒီကောင်ကွာ အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်း က ကွယ်ရာမှာ နောက်ကျော ဒါးထိုးတာ ခံလိုက်ရတယ်”
“အဲလို လည်း မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ တကယ်က မေ့ အပြစ်လည်း ပါပါတယ်၊ သူက အိမ်မှာ လာလာ ပြီး မထိခလုပ် ထိခလုပ် လုပ်ကတည်းက မေက တားရမှာလေ။ မေက လူကြီးလည်း လူကြီး၊ သူ့ ဆရာမ လည်း ဆရာမ ဆိုတော့ ၊ မေက အသာလျှော့ ပေးထားလို့ သူက ရှေ့ဆက်တိုးလာတာ၊ တကယ် ပြန်တွေးလိုက်ရင် မေ့ အပြစ်ပါ”
“ဟွန့် သူ့ ရီးစား ဟောင်းကို ကာကွယ်ပေးနေလိုက်တာ တကထဲ၊ အမြင်တောင် ကပ်လာပြီ။ မေက စိုးကို ကို တော်တော် ချစ်ခဲ့တာလား”
“အဟင့် အရင်က ပါကွာ အခု တော့ မောင်က လွဲရင် ဖွဲ ဇကွဲပဲ ကဲ၊ ကျေနပ်ပလား”
အမေ့ စကားသံ နဲ့ အမူအယာထဲမှာ အခု သူပြောပြခဲ့သမျှ လူတွေထဲ စိုးကို ကို အကာအကွယ်ပေးဆုံး ဆိုတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်လေ။ နောက်ပြီး သူ့ ကို ပါကင် ဖွင့်ခဲ့တဲ့ ဘကြီး မောင်စီ က ပြီးရင် ကျန်တဲ့ လူတွေက သူဒီလောက်ကြီး ဖွဲဖွဲ့ နွဲ့နွဲ့ မပြောဘူး။ ခု စိုးကို ဆိုတာ ကျနော့် သူငယ်ချင်း အရင်း ၊ ကျနော် နဲ့ ရွယ်တူ၊ သူနဲ့ ကျမှ ခုလို ငြိငြိတွယ်တွယ် ဖြစ်ရတာကို ကျနော် အသေးစိတ် သိချင်လာခဲ့တယ်။
“အင်းပါ အင်းပါ ထားပါတော့၊ အဲလို သူက အတင်းဖက်နမ်းတော့ ဘာဖြစ်လဲ တခါထဲ ဒချိဒချိ ဖြစ်သွားရောလား”
“ဖြစ်စရာလား လို့ ၊ မေ့ကို များ အပေါစား ထင်နေလား၊ မေ က ရုန်းတာပေါ့၊ သူက အတင်းဖက်၊ မေက တွန်းနဲ့ အော်မယ် ဟစ်မယ် ဆိုလည်း လူမကြား သူမကြား နေရာလေ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အတင်းဖက်နမ်းတော့ မေလည်း စိတ်ရှုတ်ရှုတ်နဲ့ သူ့ ကို ပါးရိုက်လိုက်မိတယ်၊ အဲမှာ သူလည်း အံအားသင့် သွားပြီး မေ့ကို မလုပ်တော့ဘူး။ သူ့ပါး ကို သူပြန် ကိုင်ပွတ်လို့ ငိုင်နေပြီး မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။ မေလည်း တခါမှ သူများ ကို အဲလို ပါးရိုက် နား ရိုက်တာမျိုး မလုပ်ဘူးတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်၊ သူကလည်း တောင်းပန်တယ်၊ ခွင့်လွတ်ဖို့၊ မေ ကလည်း သနားသွားတယ်၊ အဲလို မလုပ်သင့် ဘူး ဘာညာပေါ့၊ သူက ဟုတ်ပါတယ် သူအရမ်းချစ်လွန်းလို့ ကြံမိကြံရာ ကြံမိတာပါ ဆိုပြီး ဘယ်အချိန်ထဲက သူ မေ့ကို စွဲလမ်းခဲ့ရတာ၊ ဘယ် လို ကြိတ်မှိတ် ခံစားခဲ့ရတာ အဲလိုမျိုး တော်ကီ ကောင်းကောင်းနဲ့ ရီးစား စကား ပြောတော့ တာပါပဲ၊ နောက် သူ့ ပါးတခြမ်း မှာ မေရိုက်လိုက်လို့ နီနေတာလေးကို သွားပွတ်ပေးမိတာ၊ သူက ပြန်ပြီး ဖက်နမ်းပြန်ရော၊ ဒီတခါ တော့ မေ မရှောင် ဖြစ်တော့ ဘူး။ သူက အနမ်းလည်း ညှင်သာတယ်၊ အပြောလည်း ကောင်းတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မေလည်း နောက်ဆုံးမှာ ပျော့ ကျသွား ရတော့ တာပေါ့၊ ”
“အဲမှာ ပဲ ဒချိ ဒချိ ဖြစ်ကြတော့ တာပေါ့ ဟုတ်လား”
အမေ က ရှက်ပြုံးကလေး နဲ့ ခေါင်းညှိမ့် ပြတယ်။ ကျနော့် လီးက လည်း မာတောင် နေပြီလေ။ ကျနော့် အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်းက ကျနော့် အမေ၊ သူ့ ဆရာမ ကို ဒီတဲကလေး ခေါ်လာပြီး မာယာကွက်တွေနဲ့ ရအောင် လိုးသွားခဲ့ တာ ပြန်ပုံဖေါ် တွေးနေရင်းက ကို လီးတောင် လာတာ။ ကျနော့် ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ပါ ချွတ်ချ လိုက်တော့ လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာပြီး ခေါင်းတယမ်းယမ်း နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ အမေ က မျက်စောင်း တချက် လှလှလေး ထိုးလိုက်ရင်း။
“ဟွန့် သူ့ မယားကို သူများ လိုးတဲ့ အကြောင်း ပြောလိုက်တိုင်း သူ့ လီးကြီးက တောင်တောင် လာတယ်၊ သူလည်း ကပ်ကိုး ပဲလား မသိဘူးခစ်”
“မပြောတတ်တော့ ဘူး မေရာ၊ ဒါနဲ့ မေ့ကို အဲတုန်းက ဒီကောင်က ဘယ်လို ခေါ်လဲ၊ မောင့် ဆီ လာလာနေတုန်းက တော့ ဆရာမ လို့ ပဲ ခေါ် တာပဲ”
အမေ က သင်ဖြူးဖျာလေး မှာ ဒူးတုတ် ထိုင်လျှက်က ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဖွဖွလေး ဂွင်းထုပေးရင်းက၊
“အဲဒီ အစပိုင်း တော့ ဆရာမ လို့ပဲ ခေါ် သေးတယ်”
“အော်၊ အစပိုင်း တော့ ဆရာမ လိုပဲ ခေါ်သေးတယ် ဆိုတော့ နောက်တော့ အခေါ် အဝေါ် တွေ ပြောင်းလာတယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့”
“အင်း ပေါ့ ခစ်ခစ်”
“အာ မရတော့ ဘူး ဆရာမ ကျနော့် လီးကို စုပ်ပေးစမ်းပါ၊ လီးကြီး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်”
ကနြောျလညျး ဆကျမအောငျ့အီးနိုငျတော့ ဘူး အမေ့ ခေါငျးကို လှမျးကိုငျလိုကျမိတယျ။ အမေ ကလညျး အထာသိ နပွေီး ဆိုတော့ သူ့ နူတျခမျး လှှာကို ဝလုံးလေး လို ဟ လို့ ကနြော့ျ ဒစျဖူးကွီးကို ငုံခဲလိုကျတယျ။ ပွီးမှ တပွှတျ ပွှတျ စုပျ ရငျး နူတျခမျးနဲ့ ဂှငျးတိုကျ ပေးတော့ တယျ။ အာဂေါငျ နှေးနှး နဲ့ နူးညံ့ လှတဲ့ အထိ အတှေ့ က ကနြော့ျ မကြျလုံးကို တောငျ မှေးကြ သှားစတေယျ။ အမေ့ လကျတှကေ လညျး ဘော တှကေို ဆုပျကိုငျလိုကျ၊ ပေါငျအတှငျး သားတှကေို လကျသညျးနဲ့ ခွစျလိုကျ ဆိုတော့ အရသာ အရမျးတကျလာတယျ။ နောကျလီးကွီးကို ပါးစပျ က ခြှတျိပွီး ကနြော့ျ ဂှေးဥ တှကေို ပါ တပွှတျပွှတျ စုပျပေးတော့ လီးက လရညျတှေ ပနျးထုတျလိုကျခငြျ စိတျကို မနညျး ထိနျးထားရတယျ။ ကွညျ့ရတာ အမေ က စိုးကို ကို အဲလို ပွုစု ခဲ့မှာ ပဲ ဆိုတာကို တှေးပွီးတော့ လညျး ပိုဖီးတကျလာတယျ။ အဲလို ပုလှေ အမှုတျခံရတာ ကောငျးလှနျးလို့ မကွာခငျ လရညျတှေ ထှကျကုနျမှာ စိုးလို့ အမေ့ ခေါငျးကို အသာ ကိုငျထိနျးရငျး လီးကွီးကို ပါးစပျထဲက ဆှဲထုတျလိုကျတယျ။ အမကေ ပွုံးပွီး မော့ ကွညျ့တယျ သူသဘောပေါကျပုံပဲ၊ သူ့ အငျ်ကြီ က ကွယျသီးတှကေို တဖွောကျဖွောကျ နဲ့ စုဖွုတျပွီး ခြှတျ တော့ တယျ။ ကနြောျက ခုန မတျတပျရပျ ပွီး လီးစုပျ ခံနရေတာမို့ အခု လိုးတော့ မယျဆိုပွီး ဖြာပေါျ ထိုငျခမြလို့ ပွငျ လိုကျတယျ။ အဲဒီ အခြိနျ မှာပဲ မကြျစေ့ ထောငျ့စှနျးက ရိပျ ကနဲ တခု တှေ့လိုကျရတယျ။ ကနြော့ျ မကြျနှာရှေ့ က ပွတငျးပေါကျ က ရှိတယျ၊ ပွတငျးပေါကျက လုံးလုံးကွီး ပှငျ့နတောလညျး မဟုတျဘူး၊ ပိတျထားတာလညျး မဟုတျဘူး၊ ပွတငျးပေါကျ ပတ်တာကွား ကနေ အပွငျဘကျကို လှမျးမွငျနရေတာ။ ခုန က အဘလို့ နူတျဆကျလိုကျတဲ့ ဦးလေး ကွီး၊ လယျကှငျး သှားမယျလို့ ထှကျသှားတာ သူပွနျလာနတောကို တှေ့လိုကျရတယျ။ ပုံမှနျပွနျလာတာ ဆိုရငျ တော့ ထူးဆနျးမှာ မဟုတျပမေဲ့ ၊ လာနတေဲ့ ပုံက ခိုးကွောငျခိုးဝှကျ လိုပဲ ဟိုကွညျ့ဒီကွညျ့နဲ့ ခါးလေး ကုံးပွီး ခပျသုတျသုတျလေး အိမျဆီ လာနတောတှေ့ရတယျ။ လာတာလညျး အိမျရှေ့ လမျးမက မဟုတျဘူး အိမျဘေး နားက ခွုံတှေ ကွားကနေ လာနတော။ အမတေော့ တခုခု သိမှာပဲ ဆိုပွီး ငုတျတုတျထိုငျခလြိုကျရငျး၊
“မေ၊ ခုန လယ်ထဲ သွားမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတဲ့ ဦးလေးကြီး အိမ်ကို ပြန်လာနေတယ်၊ ဖြစ်ပါ့မလား”
လို့ မေးလိုက်တော့ အမေ က ပြုံးပြပြီး သူ့ အဝတ်အစား တွေကို ဆက်ချွတ်နေတယ်။ သူက ၊
“ဟုတ်တယ်၊ သူက ပြန်လာချောင်းတာ၊ အမြဲတမ်း အဲလိုပဲ၊ ရတယ် ကိစ္စ မရှိဘူး”
ကျနော် တောင် ဟိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ လီးကတောင် တဆတ်ဆတ် တုံလာတယ်၊ အမေ က ဒါမျိုး လည်း လက်ခံတာပဲလား၊ ကျနော် လည်း ဖီးတွေ တအားတက်လာတယ်၊ အခု တော့ အဝတ်အစား တွေ တကိုယ်လုံးမှ တမြှင် မှ မရှိတော့ တဲ့ အမေ့ ကို ဖျာပေါ် မှာ ပက်လက် လှန်စေပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်လို့ အလယ်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ အမေက ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးလိုက်တယ်၊ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ကားလိုက်တော့ နည်းနည်း ဟသွား တယ် အတွင်းသား နီနီ က အရည်တွေ နဲ့ ရွှမ်းလဲ့ နေတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကြီးကို သူ့ စောက်ဖုတ်ဝမှ တေ့ လို့ တရှိန်ထိုး ဖိ သွင်း ထည့်လိုက်တယ်။
“ဖလွတ်…ဖေါက်…ဖတ်..”
“အားးးး အီးးးးး ဖြည်းးးးဖြည်းးးးလေကွာ..”
“ဆရာမ စောက်ဖုတ်ကြီးက တအားကောင်းတာပဲ စေးးး နေတာပဲ ဆရာမရယ်”
“အီးးးးးးး မလုပ်နဲ့ လေကွာ..ငါ မင်းသူငယ်ချင်းရဲ့ အမေ….မင်းးး ရဲ့ ဆရာမလေ….”
အမေ ကလညျး ကနြော့ျ အညှာကို သိသလိုပဲ စိုးကို ကို ပွောသလို မြိုး ပွနျပွော နတေယျ။ ကနြောျ တော့ ရူး တော့ မယျ၊ နှားသိုး ကွိုး ပွတျလိုပဲ တအားကို ဆောငျ့ဆောငျ့ ပွီး လိုးနမေိတော့ တယျိ။
“ဖွတ်…ဖတ်….ဖေါက်…..ဖေါက်…”
“အီးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်….ကျွတ်စ်…”
“အား ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ်၊ အူးးးးးးးးး”
စိုးကို က ကျနော့် အမေ ကို လိုးနေတယ် ဆိုတာကို တွေးရင်း ဆောင့်လိုးနေရင်းက ၊ အဖိုးကြီး တနေရာက နေ ချောင်းကြည့်နေမယ် ဆိုတာကို လည်း တွေးမိပြီး လီးက တအားကို တင်း မာ လာတယ်။ ကိုယ့် အမေ ကို သား က ပြန်လိုးနေတာကို သူများ က ချောင်းကြည့်နေတယ် ဆိုတာ ကို သိရတော့ တဏှာရာဂ စိတ်တွေ တအား မုန်တိုင်း လို ထန်လာလိုက်တာ နောက်ထပ် အချက် လေးငါး ခြောက်ဆယ် ဆောင့်လိုးပြီးတာနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ တယ်။ အမေ လည်း ရှေးမနှောင်း ပြီး သွားပုံပဲ၊ ကျန်ော့် ကို တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ကြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ခနနေတော့ မှ ကိုယ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး အမေ့ ဘေးမှာ ယှဥ်လျှက် ပက်လက်လှဲ ချလိုက် တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးက အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ပလွတ် ကနဲ ထွက်လာခဲ့တယ်။ လရည်တွေ နဲ့ စောက်ရည်တွေ ပေပွလို့ပေါ့၊ ဘယ်သူ မှလည်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ သုပ် ဖို့ ဂရု မစိုက် ကြတော့ ပဲ ခနတာ ငြိမ်ပြီး အသက်မှန်မှန် ပြန်ရူရင်း နားနေလိုက်ကြတယ်။
ပြီးမှ ကျနော်က ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲပြီး အမေ့ ဖက် လှည့်လိုက် သလို အမေ ကလည်း ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ပြီး စောင်း အိပ်လိုက်တယ်။ ကျနော် က အမေ့ ကိုယ်လုံးကို ကျနော့် ရင်ခွင် ထဲ ဆွဲယူပြီး ဖက်ထားလိုက် တယ်။ အမေ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိ ကနဲ လာဖိတယ်။ ကျနော် က သူ့ နှာခေါင်းကို အသာဖွဖွ လေး နမ်းလိုက်ရင်း၊
“အဲဒီ အဖိုးကြီးက မေတို့ လိုး တိုင်း အမြဲတန်း လာချောင်းတာလား”
လို့ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်တော့၊ ရှက်ပြုံး ကလေးနဲ့၊
“အင်း၊ အစ ကတော့ မေလည်း မသိဘူး နောက်ပိုင်း ကျတော့ မှ စိုးကို က ပြောပြလို့ သတိထားမိတာ၊ အဲဒီ အချိန်က မထူးတော့ ဘူးလို့ ပြောလို့ ရနေပြီ”
“ဆိုလိုတာက စိုးကိုနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံ ပြီး မှ သိတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟာကွာ မောင် ဆိုးပြန်ပြီ”
အမေ က ရှက် သွားပြီး ကျနော့် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကြိတ်ရီမိရင်း၊
“စတာပါ မေရာ ဆက်ပါဦး အဲလို သတိထားမိတော့ ဘယ်လို ဖြစ်လဲ”
“အဲလို သတိထားမိတော့ ပထမ တမျိုး ကြီး ပဲ၊ ရှက်တာပေါ့၊ နောက် ဖြစ်နေတာက လည်း ကိုယ့် တပည့်၊ ကိုယ့်သား အရွယ်ကလေးနဲ့၊ နောက်ပြီးတော့ ကိုယ့် ဘဝမှာ အဲလို လုပ်နေတာကို သူများ ချောင်းကြည့်နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိက ကိုယ့်ကို ပိုပြီး တော့ ဟိုဟာ ဖြစ်စေတာကို သတိထားမိတယ်”
“ဘယ်ဟာ ဖြစ်စေတာလဲ မေရဲ့၊ ပိုထန်လာစေတာလား”
“ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါ လူတိုင်းပဲလား မေတယောက်ထဲ လားမသိဘူး”
“မောင်နဲ့ ပါ ပေါင်းလိုက်ရင် နှစ်ယောက်လို့ သဘောထားလိုက် ခိခိ”
“ခစ်ခစ် အာ့ တော့ ယုံပါတယ်၊ သူ့ ဟာကြီး တအား မာတင်းလာပြီး ခနလေး နဲ့ ထွက်ကုန်တာ၊ ခါတိုင်း အဲလောက်မှ မမြန်တာကြီးကို ခစ်”
“အမှန်ပဲ၊ ဒါနဲ့ မောင်တို့ ဒီကို ရောက်လာကာစ တုန်းက မောင်က စိုးကို ကို ဒီကောင်တော်တော် ဆိုးတာပဲ ဆိုတော့ ဒါက ဘာဟုတ်သေးလဲလို့ မေ ပြောတယ်နော်၊ နောက်ထပ် ဒီကောင် ဘာတွေ ဆိုးသေးသလဲ ပြောပြ စမ်းပါဦး”
“အဟီး ပြောချင်ဘူးကွာ မေ ရှက်တယ်”
အမေက အပျိုမလေး လို ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ သူ့ မျက်နှာ အပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောပြန်တော့။ ကျနော့် စိတ်တွေက ကျလိကျလိ နဲ့ ပိုသိချင်လာမိတယ်။
“အမလေး ကွာ ခုချိန်ထိ ရှက်တယ်လုပ်နေသေးတယ်။ ယောက်ျား နဲ့ မိန်းမ၊ လင်နဲ့ မယား ပဲ ဖြစ်နေပြီဟာကို ဒီထက် ဘာများပိုပြီး ရှက်စရာ ကျန်သေးလို့လဲ”
“ဘာမှ ကျန်ကျန် မကျန်ကျန်လေ၊ ရှက်တာက ရှက်တာပဲ ဟာကို”
“အင်းပါ ရှက်ရင်လည်း အဲလို မျက်နှာကို ဝှက်ထားပြီးပြော၊ မျက်နှာကို မမြင်ရရင် မရှက်ရတော့ ဘူး”
အခန်း ၁၃။
ကျနော်လည်း ထင်ရာ မြင်ရာ လျှောက်ပြောရင်း အမေ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ သူက တိုးတိုးလေး။
“စိုးကို ကလေ၊ မေ့ ကို ဟို..ဟို အပေါက်ကို လည်း လုပ်တယ်”
“ဟင် ဘယ်အပေါက်၊ အော် နောက်ပေါက်ကို လား”
လို့ ကျနော် မေးလိုက်တော့ ပါးစပ်နဲ့ မဖြေပဲ ကျနော့် ရင်ဘတ်ထဲ မျက်နှာ ဖွက်လို့ ခေါင်းကို ပဲ ငြိမ့် ပြတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မတော့၊ ဟာ ခွေးမသား ငါက ပါကင်များ ဖွင့်ရမလား လို့ စိတ်ထဲ ထင်ထားတာ သူက အရင် ပါကင် ဖွင့်သွားပါလားလို့ ဒေါသလည်း ဖြစ် လီးကလည်း တောင်လာတယ်။ အမေလည်း ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှား သွား တာကို သိမဲ့ပုံ ပဲ၊ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ခုန တချီပြီးသွားလို့ ပျော့ ခွေနေတဲ့ လီးကြီးက မာတောင် လာပြီး သူ့ ပေါင်လုံး ကြီးကို သွားထိုးမိနေတာကိုး။
“အော် မေ့ကို နောက်ပေါက် ဖွင့်တာ ဒီကောင် ပထမဆုံးလား ”
လို့ ကျနော် ကမေးလိုက်တော့ အမေ က ခေါင်းယမ်း ပြီးဖြေတယ်၊ အဲတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ နည်းနည်း ပြေ သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ တခြားလူတွေ က အကြောင်းမဟုတ်ဘူး၊ ဒီ စိုးကို က ကျနော့် ဘက်စ်ဖရင့် လေ၊ ကိုယ့် ကို နှာတဖြား နဲ့ အသာ စီး ယူသွားတာကို မခံနိုင်တာ၊ အဟီး။
“အာ့ ဆိုဘယ်သူလဲ မေ့ကို နောက်ပေါက် ပါကင်ဖွင့်တာ”
“ကိုချစ်ဆွေ ပေါ့ ”
“အော်”
အဲလို ကျတော့ လည်း ကျနော့် စိတ်ထဲ သိပ်မထူးဆန်းသလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဦးချစ်ဆွေ က လူဆိုး၊ လူရမ်းကား၊ အမေ့ ကိုလည်း အနိုင်ကျင့် ပြီး လုပ်နေတာ ဆိုတော့ လုပ်ချင်ရာ အကုန်လုပ် သွားတာပဲ နေမယ်။ ဒါပေမဲ့ အမေ က ဦးချစ်ဆွေ အကြောင်း ပြောတုန်းက အဲတာကို ထည့် မပြောပဲ အခု စိုးကို အကြောင်း ပြောမှ အဲဒါကို ဘာလို့ ထည့် ပြောရတာလဲ။ ကျနော် စူးစမ်း ချင်လာပြန်တယ်။
“မေ ဦးချစ်ဆွေ အကြောင်း ပြောတုန်းက အဲဒါကို ဘာလို့ ထည့် မပြောပဲ၊ ခု စိုးကို အကြောင်းပြောမှ ဘာလို့ အဲဒီ အကြောင်း ပြောပြရတာလည်း၊ လင်းပါဦး”
“အင်းပါ လင်ကလေး စိတ်မဆိုးးဘူး ဆိုရင် မိန်းမ ပြောပြမယ်၊ ကိုချစ်ဆွေက မေ့ ကို အနိုင်ကျင့် ပြီး လုပ်ချင်ရာ လုပ်တာ၊ သူ့ ကြောင့် မေ့ မှာ စိတ်ဆင်းရဲ ရသလို စိတ်လည်း လှုပ်ရှားရတယ်။ မေ့ ကို ပထမဆုံး အကြိမ် နောက် ပေါက် လုပ်တုန်းက မေ အတင်းငြင်း ပြီး အလုပ်မခံချင်ဘူး ပြောတာ မရဘူး၊ အတင်းချူပ်ပြီးတော့ လုပ်တာ၊ မေ့ ဖင်တောင် နည်းနည်း ပြဲသွားတယ်။ နာလည်းနာတယ်။ မေ မကြိုက်ဘူး။ အာ့ ကြောင့် သူလုပ်တိုင်းလည်း မေ အမြဲငြင်းတယ်။ သူက လည်း မရရအောင် အတင်းလုပ်တာပဲ၊ မေ တခါမှ မကောင်းဖူးဘူး၊ နာတာပဲ ရှိတယ်။ စိုးကို နဲ့ ကျမှ အဟီး”
“အော် ဒီကောင် က ကျွမ်းတယ်ပေါ့လေ၊ ခွေးမသား ဘယ်က အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာသလဲ မသိဘူး”
“အင်း နောက်မှ မေ ဆက်ပြောပြမယ်။ သူက မေ့ကို ပထမဆုံး အာ့ လုပ်ချင်တယ် တောင်းတော့ မေက ငြင်းတယ်။ မေ့ မှာ ကိုချစ်ဆွေ နဲ့ အတွေ့ အကြုံ ရှိပြီး နာတာပဲ ရှိလို့ သူ့ကိုလည်း မပေးဘူးး။ သူက တောင်းတောင်း ပန်ပန် နဲ့ တောင်းဆိုတယ်။ မေ နာတယ် ဆိုတာနဲ့ သူ ချက်ခြင်း ရပ်ပါမယ်ပေါ့၊ မေ့ ကို သူက ကျောင်းမှာ စာသင်ကတည်း ကအနောက်က နေ ကြည့်ပြီး အဲဒါကို လုပ်ချင်နေတာလို့ ပြောတယ်”
“ဖင်လိုးချင်နေတာပေါ့လေ၊ ခွေးမသား”
“မောင်က လည်း ပါးစပ် ကြမ်းလိုက်တာ၊ တကတည်းနော်၊ ဒီက သူ ကြားချင်တယ် ဆိုလို့ ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထား ပြီး ပြောပြနေရတာ”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ တကယ်တော့ အဲဒီတုန်းက အဲလို စိတ်ပေါ် နေတာ ဒီကောင် တယောက်ထည်း မဟုတ်ဘူး၊ တခြားလူတွေ အများကြီး၊ မောင် လည်း ပါတယ်၊ မောင် ကတော့ ကိုယ့် အမေ အရင်း ဆိုတော့ ဘယ်သူ့ မှ ပြောလို့ မကောင်းလို့ အဟီး၊ ကဲ ဆက်ပါဦး”
“အဲလို သူ တောင်းတောင်းပန်ပန် နဲ့ ပြောတော့ မေလည်း သနားတာနဲ့ ခွင့် ပေးလိုက်တယ်။ သူက တနေ့ တော့ လူဗလီကေးရှင်း တွေ ယူလာပြီး လက်နဲ့ ပထမဆုံး မေ့ အပေါက်ကို ကရိုင်းတယ်၊ လက်တချောင်း နောက် နှစ်ချောင်း၊ သုံးချောင်း၊ အဲလို နဲ့ မေ့ အပေါက်ကလေး ကျင့် သားရပြီ ဆိုတော့ မှ သူ့ဟာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းတယ်။ မေ တောင် သတိမထားလိုက်မိပဲ သူ့ ဟာကြီး မေ့ အပေါက်ထဲ တဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ သူက လိုးတာ၊ မေ အတွက် အဲဒီ အတွေ့အကြုံက ကောင်းမှန်း အဲတော့ မှ သိတာ၊”
“အော် ဒါဆိုရင် မောင်လည်း မောင့် အစွမ်းကို ပြရသေးတာပေါ့ ”
“ခစ်ခစ် သိပါ့ ရှင်၊ မေ အတွေ့အကြုံ တခု ခု ပြောပြီးတိုင်း လိုက်လုပ်တတ်တဲ့ ကိုယ့် ယောက်ျား အကြောင်း သိပြီးသား မို့ လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေတောင် ယူလာပါတယ်တော်”
အမေ က ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ကျနော့် ရင်ခွင် ထဲက ထလိုက်ပြီး သူ့ အဝတ်အစားပုံ နားမှာ ချထားတဲ့ သူ့ ဆလင်းဘက် ကလေးကို လှမ်းယူပြီးအဲဒီထဲက ချောဆီ ပုလင်းလေးရယ်၊ ကွန်ဒန် တခုရယ်ပါ ထုတ်ပေး လာတယ်။
“စိုးကို က ပြောတယ်၊ အဲဒီကို လုပ်ရင် ကွန်ဒန်နဲ့ လုပ်မှတဲ့ နို့မို့ ဆို ဗက်တီးရီးယား တွေ လီးထဲ ဝင်သွားရင် ဂနိုကျတာတို့ ဘာတို့ ဖြစ်တတ်တယ်တဲ့၊ အာ့ ကြောင့် သူက အမြဲ ကွန်ဒန် နဲ့ လုပ်တယ်”
ကျနော့် လီးက မတရား တောင်နေပြီလေ၊ အမေ့ ဖင်လုံး ကားကား အိုးကြီးကို ကြည့် ပြီး ဖင်လိုးချင်နေတာ လူပျို ပေါက် ကတည်းက မဟုတ်လား၊ ခုတော့ အခွင့် အရေးရပြီလေ။ သူ့လက်ထဲက ပစ္စည်း တွေ လှမ်းယူပြီး အမေ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ တဖက်တချက်စီ ကိုင်ရင်း က နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ နူတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး၊
“အဲဒါကြောင့် လည်း မိန်းမ ကို ယောက်ျား က ချစ်နေရတာပေါ့ ကွာ၊ ကဲ မှောက်လျှက်လေး အိပ်လိုက်ပါဦး မိန်းမ ဖင်လုံးကြီးကို အနောက်က နေရူစား ချင်လို့၊”
အမေ က ပြောတဲ့ အတိုင်း ဖျာပေါ် မှာ မှောက်လျှက် လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူ့ ခါးလေးပေါ် ကနေ အပေါ် ကို မောက်တက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးက တောင်ကြီးလိုပါပဲ အလယ်က ထက်ခြမ်းကွဲနေတာပဲ ထူးတယ်။ ကျနော်က သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကား လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား က ခရေပွင့်ညိုညို လေးကို ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကြည့်လိုက်မှ ပေါ် လာတယ်။ ချောဆီက ညှစ်တဲ့ အတောင့် ကလေးမို့ အဲဒီ ခရေပွင့်လေး ပေါ် ကို နည်းနည်း ညှစ်ချလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့် လက်ခလည် နဲ့ အပေါက် ထဲ အသာ ထိုးဖိထည့် ပေးရင်း လက်တချောင်းလုံး နီးပါး ဝင် သွားတယ်၊ နောက်ထပ် ထပ်ညှစ်ချပြီး လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ထပ် ကရိုင်းပြန်တယ်။ အမေ က တအီးအီး ငြီးရင်းက ခေါင်းအုံးကို ဆွဲပြီး သူ့ ပေါင်ရင်း အောက်မှာ ခုလိုက်တယ်။ အခုတော့ ဖင်က အပေါ် မြှောက်လာပြီး ခရေပွင့်လေး က ပိုထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေ ရပြီ။
ကျနော့် လက်ညိုးလက်ခလည် နဲ့ လက်သကြွယ် သုံးချောင်း ပထမအဆစ်ထိ ဝင်အောင် ကရိုင်း နိုင်ပြီ ဆိုမှ ကျနော့် လီးမှာ ကွန်ဒန် စွတ်လိုက်တယ်။ ကွန်ဒန်ပေါ် မှာလည်း ချောဆီ ထပ်ညှစ်ချလိုက်တယ်။ လီးထိပ်ကို ခရေပွင့် လေး အဝမှာ တေ့ လို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“ဖွတ်…ဖလွတ်”
“အီးးးးးး”
အမေ က လက်နောက်ပြန်နဲ့ ဖမ်းလို့ မိတဲ့ ကျနော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆွဲကိုင် ဆုပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီး သူ့ ဖင်ပေါက် ထဲ တဖြည်း ဖြည်း ချင်း တိုးဝင် သွားတာကို ကျနော် ဇိမ်ခံ ကြည့်နေမိတယ်။ ရှေ့တလက်မတိုး၊ နောက်တလက်မ ဆုတ်၊ တက်ကနစ် နဲ့ ကြိုးစားလိုက်တာ နောက်ဆုံး တော့ လီးတချောင်း လုံး အရင်းထိ မြုပ် သွားတော့ တယ်။ အဲတော့ မှ အမေ့ ကျော ပေါ် ကို ထပ်လျှက် မှောက်လိုက်ပြီး သူ့ နို့ တွေကို လက်လျိူ နိူက် မလို့ ကြံလိုက်တာ၊
“အိုး သူ့ ကိုယ်ကြီးက တအားလေးတယ်ကွာ၊ အဲလို မဖိထားနဲ့လေ”
ဆိုမှ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့ ဂျိုင်းအောက် တဖက်တချက်မှာ ထောက်၊ ကိုယ်ကို ကြွ၊ ဒူးမှာ လည်ချက်ယူလို့ ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး လီးကို အသွင်း အထုတ်စလုပ်တယ်၊ အဲလို အနေအထားနဲ့ ကျ တော့ ကိုယ့် လီး အမေ့ ဖင် ပေါက် ထဲ အဝင်အထွက် လှုပ်ရှားနေတာကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်ရတယ်၊ နောက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို လည်း အမေ့ ဖင်ပေါက်ဝက ညှစ်ထားလိုက်တာ တင်းနေတာပဲ မို့ လိုးရတာ တော်တော်လေးကို အရသာ ရှိနေတယ်။ ကျနော် အရင် တွေးထားတာ ဖင်ပေါက်ကို တော်တော် တောင်းရမယ် ထင်တာ၊ စိုးကို ကျေးဇူး နဲ့ အမေ ကတောင် ပြန်ပြီး ကိုယ့်ကို ဦးဆောင် ပေးရတဲ့ အခြေအနေ၊ အဟီး။
“အား ကောင်းလိုက်တာ မေရယ်၊ စီးကျပ် နေတာပဲ”
“အင်း မေလည်း ကောင်းနေပြီ၊ နည်းနည်း မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးတော့ ”
“ဖွတ်ဖတ်…ပလောက်ပလောက်…ဖလစ်ဖတ်ဖတ်”
“အအအအ”
အမေ က မှောက်ရက် မှာ ပေါင်အောက် မှာ ခေါင်းအုံးခုထားတာတောင်မှ ကျနော် လုပ်ရတာ နည်းနည်း အဆင်မပြေဘူး ဖြစ်နေတယ်၊ ခါးညှောင်းလာတာနဲ့၊
“မေ လေးဘက်ထောက်ပေးရင် ပို အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်”
လို့ ပြောလိုက်တော့ အမေက လေးဘက် ထောက်ပေးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ထဲက လီးကို မကျွတ်ထွက် အောင် ထိန်းရင်း ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ ဒေါ့ကီ စတိုင်ပေါ့ ဗျာ၊ တဖေါက်ဖေါက် တစွတ်စွတ် လိုးလိုက်တာ တော်တော့် ကို ကြာသွားတယ်၊ နောက်တော့ လီးကြီးကလည်း တအားတင်းလာပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ အဲဒီမှာ အဖိုးကြီး တနေရာက ချောင်းနေမှာပဲ ဆိုတာကို သတိရလိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ပြီးကာနီးလောက်မှာ လီးကို ဖင်ထဲက ဆွဲနူတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒန်ကို ချွတ်လွှတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်လောက် ထု ပေးလိုက်တာ လရည်တွေ အမေ့ ဖင်ကြီးပေါ် ကျော ပေါ် တွေ ထွက်ကျ ကုန်တော့ တာပါပဲ။
“အားးးးး အီးးးးးးးးးးးးး ဖတ်အူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
လီးထဲက ရှိသမျှ လရည်တွေ အကုန်ညှစ်ထုတ်ပြီးသွားတော့ ကျနော်လည်း နည်းနည်း ပြိုင်းသလို ဖြစ်သွားတာနဲ့ အမေ့ ဘေး မှာ လှဲချပြီး အသက်ကို ဝအောင် ရူနေရပါတယ်။ အမေကလည်း ဒူးထောက်နေရာက နေ မှောက် ဝပ်ချလိုက်ပြီး၊ ခေါင်းက တော့ ကျနော့် မျက်နှာကို စောင်း လှည့် ပြီး ပြုံးကြည့်နေပါတယ်။
ကျနော် က အမေ့ကို ၊
“မေ ဘာလို့ ပြုံးတာလဲလို့၊ ဆောရီး မောင် မေ့ ကျော ပေါ် မှာ လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်မိတာ ဆောရီးနော်”
“ရတယ်၊ စိုးကို လည်း အဲဒီအတိုင်းပဲ၊ သူက ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အဖိုးကြီး မြင်သွားအောင် တဲ့ ပြောတာပဲ၊ မောင်လည်း အတူတူ ပဲ လုပ်တာမို့၊ ယောက်ျား တွေ အတွေးက အတူတူပဲလား လို့ တွေးမိလို့ ပြုံးတာ၊ မောင် ကရော စိုးကိုလို တွေးမိလို့လား အဲလို ကျော ပေါ် ပန်းချလိုက်တာ”
ကျနော် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရတယ်။ ဒီခွေးမသား နဲ့တော့ အကုန် အတွေးတွေ တူနေပါပေါ့လား လို့။
“အင်း အဲတာ ဟုတ်တယ်လို့ တော့ ယောက်ျား ဝန်ခံရတော့ မှာပဲ မိန်းမရေ၊ အဲလို လုပ်ပြီးတော့ သူက ဘယ်လို လုပ်ပေးလဲ”
“လက်ကိုင်ပုဝါ နဲ့ သုတ်ပေးတယ်၊ ခု မေ့ စလင်းဘက်ထဲမှာ ပါတယ်အဲဒါလေးယူလိုက်လေ”
ဟောဗျာ ကျနော် ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာတောင် ကြိုတင် ခန့်မန်းတတ်နေပါလား။ မရတော့ ဘူး စိုးကို အကြောင်း ကို ဒီတေး မေးမှ ရတော့ မယ်။ ခုလောလော ဆယ် တော့ ထထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့ ဆလင်းဘက်ထဲက လက်ကိုင် ပုဝါလေးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အမေ့ ကျော ပေါ် နဲ့ ပေါင်တွေ ဖင်တွေ ပေါ် ကျကုန်တဲ့ ကျနော့် လရည်တွေကို လိုက် သုတ်ပေးလိုက်တယ် အကုန် ခြောက်သွားမှ အမေက ကျနော့် ဘက်လှည့် တစောင်း အိပ်ရင်း နဲ့ ၊
“ကဲ မောင် ကျေနပ် သွားပလား”
ကျနော် ဘာဖြေ ရမှန်းမသိ၊ နည်းနည်းတော့ ကျေနပ်သွားတာ အမှန် ၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲ မှာ တခုခု ကျန်နေသေးသလိုမို့၊
“အင်း ဒါပေမဲ့ စိုးကို အကြောင်းက တော့ ဒီလောက်နဲ့ ဆုံးဦးမယ် မထင်ဘူး၊ ကျန်တာ ဘာတွေ ရှိသေးလဲ မောင့် ကို ပြောပြပါဦး”
“အင်း ပြောပြ မယ်လေ၊ ပြောပြ ချင်လို့လည်း မောင့်ကို ဒီကို ခေါ်လာရတာပေါ့၊ မောင် က တကယ်ဆိုရင် စိုးကို ကိုတောင် ကျေးဇူးတင်ရ ဦးမှာ”
“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို စိုးကို ကိုတောင် ကျေးဇူး တင်ရဦးမှာ၊ အလင်းပြ တော်မူပါဦး မိန်းမရာ”
အခန်း ၁၄။
“ပြောပြ မှာပေါ့၊ မောင် နဲ့ လည်း သက်ဆိုင်နေတယ်လေ”
“ဟုတ်လား မောင်နဲ့ ဘယ်လို သက်ဆိုင်နေတာလဲ”
“ဒီလို မောင် ကြားဖြတ်ဖြတ် ပြီး ဝင်မမေးနဲ့ နော် ”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ ပြောပါတော့ နားထောင်ချင်လှပြီ”
“စိုးကို ကြောင့် ပဲ မောင် က မေ့ ကို လွယ်လွယ် နဲ့ ရခဲ့တာပေါ့”
“ဟင်၊ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ၊ ရှင်းတော် မူပါ မမ၊ မေမေ၊ ဆရာမ၊ မိန်းမ၊ မယားလေးရေ ခွိ၊ ဒါနဲ့ စိုးကို က နောက်ပိုင်း မေ့ကို ဘယ်လို ခေါ် သလဲ၊ မေက သူ့ကို ဘယ်လို ခေါ် သလဲ ဆိုတာ မပြောသေးဘူးနော်”
“သူက မေ့ကို ကျော့ တဲ့၊ မေ က သူ့ကို ကို လို့ ခေါ်တယ်၊ စိုးကို ကို အတိုခေါ် လိုက်တာနော်၊ ကိုကို ကနေလာတဲ့ ကို မဟုတ်ဘူး၊ ခစ်”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ ကဲ ပြောပါတော့ ကြားဖြတ် မပြောတော့ ပါဘူး”
“စိုးကို က မေ နဲ့ ဖြစ်ပြီး အတော်ကြာလာတော့ သူက ပုံစံမျိုးစုံ နဲ့ ကို အဆန်းထွင် ပြီး လိုးတာ၊ ဘယ်က ဘယ်လို သိလာတတ်လာမှန်း မသိတဲ့ ပုံစံ တွေနဲ့ကို လိုးတာ၊ ဟို နောက်ပေါက် လည်း သူက မေ ကြိုက်တတ် သွားအောင် ကို စိတ်ရှည်ရှည် နဲ့ တဆင့်ချင်း လုပ်ထား ပေးတာ၊ မေ့ အတွက် လည်း အဲဒီ အချိန် အထိ ကြုံလာဖူး ခဲ့တဲ့ သူတွေ ထဲမှာ သူက မေ့ အပေါ် ကို အကြင်နာဆုံး၊ အလိုက်သိဆုံး၊ ပြီးတော့ ဘယ်လောက်ထိ ပဲ မေတို့ ရင်းနှီး ရင်းနှီး မေ့ အပေါ မှာ လေးလေး စားစား ဆက်ဆံ တုန်းပဲ၊ တခါတလေ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထ လို့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံ၊ အပြော အဆို ကြမ်းကြမ်း ပြောမိရင်တောင် ပြီးတာနဲ့ ပြန်တောင်းပန်ပြီး၊ အမြဲတမ်း လေးစားမှု ရှိတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူက ပဲ ရိုးပလေး တဲ့ ဟာ မေ့ကို စကျင့် ပေးလာတယ်။ မေ့ကို ဘယ်သူ က လုပ်တာ၊ သူက ဘယ်သူ့ ကို လုပ်ချင်တာ၊ အာ့ မျိုး တွေ မေး ပြော ပြီး စလုပ်လာတယ်။ ဥပမာ ဒီတဲ က ဦးလေးကြီး က မေ့ ကို အတင်း မုဒိန်း တက်ကျင့် တာတို့၊ မေ့ ကျောင်း က ကျောင်းစောင့် ကြီးက မေ့ကို ဆရာများ နားနေခန်းမှာ တက်လုပ်တာတို့၊ အာ့ မျိုး တွေ ကြံဖန် စတိုရီလုပ်ပြီး တော့ ရိုးပလေး အနေနဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ မေ လည်း တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သူ့ ဂိမ်း ကို လိုက်လျော ပြီး လုပ်လာမိ ရင်း နဲ့ အသစ်အဆန်းလေး တွေ ဆိုတော့ သဘောကျလာမိတယ်၊ ”
“နောက် တော့ သူက အင်းစက် လိုင်းကို ကူးလာတယ်၊ တကယ်တော့ မေ က မေ့ အင်းစက် အတွေ့ အကြုံ ကို သူ့ ကို လုံးဝ မပြောပြထားဘူး၊ သူက မေ့ ကို အင်းစက် နဲ့ ပတ်သက်ရင် အစိမ်းလို့ ပဲ ထင်တယ်။ အာ့ ကြောင့် အဲဒီလိုင်းကို တော့ သူက နောက်ဆုံး ကျမှ သွင်းလာတာ”
“ပထမ သူက မေ့ကို သူ့ အမ ဝမ်းကွဲ တယောက် အနေ နဲ့ ရိုးပလေး လုပ်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ အမ အရင်း အနေနဲ့ ရိုးပလေး လုပ်ခိုင်းတယ်၊ အဲလို အခြေအနေ ကို မေ ကလည်း လိုက်လုပ်ပေးတော့ သူက မေ့ ကို သူ့ အမေ အနေနဲ့ ရိုးပလေး လုပ်ခိုင်းရော၊ အဲဒီမှာ တော့ မေ က နည်းနည်း လေး အံ့သြသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို ရိုးပလေး မှာ သူက အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွ ပြီး တအားထန်တာ သတိထားမိတယ်”
ကျနော် တောင် အံ့သြသွား မိတယ်၊ ဒီကောင် နူတ်လုံလှခြေလား ပေါ့။ ကျနော့် အိမ်မှာ ဒီကောင် လာနေနေ သလို သူ့အိမ် ကလည်း ကျနော့် စားအိမ် သောက်အိမ်ပဲ၊ သူ့အမ ကြီး ကြူကြူသင်း ရော၊ သူ့ အမေ ဒေါ် ခင်မူမြင့် ရော ကျနော့် အမ အရင်း အမေ အရင်းလိုပဲလေ၊ စိုးကို အဖေ နဲ့ အမေ က ပိသုကာ တွေ။ ကျနော် တို့ အလယ်တန်း လောက်ကတည်းက သူ့ အဖေ က နိုင်ငံခြား ထွက်သွားတာ။ အထက်တန်း ရောက်မှ သူ့ အမေ က လိုက်သွား တာ၊ သူ့အမ ကြူကြူသင်းက ဆရာဝန် မ၊ သူ့ ယောက်ျားကလည်း ဆရာဝန်၊ သူ့ယောက်ကျားက မြို့နယ် ဆေးရုံကြီးမှာ လုပ်ပြီး သူက တော့ အိမ်မှာ ပဲ ဆေးခန်းလေး ဖွင့်ထားတယ်။ ဟိုတနေ့ ကမှ စိုးကို သတင်းမေး ဖို့ သူတို့ အိမ်သွားလည်ရင်း သူ့ အမ ကြီး ပြောပြလို့ အကုန်သိရတာ။ စိုးကို အဖေ နဲ့ အမေ က ဟိုရောက်ပြီးမှ အဆင်မပြေကြလို့ လင်မယားကွဲပြီး အဖေ က သပ်သပ်၊ အမေက သပ်သပ် တမြို့ စီမှာ နေကြတယ်တဲ့။ အခု စိုးကို က သူ့ အမေ နဲ့ အတူတူ သွားနေပြီး အလုပ်လုပ်နေတာတဲ့။ သတင်း အပ်ဒိတ်တွေ သိခဲ့ရတာ မကြာသေး။
အမေ က ဆက်ပြောနေတယ်။
“နောက်တော့ သူက သူ့ ကိုယ်သူ မောင် လို့ အစားထိုးပြီး ရိုးပလေး လုပ်လာတယ်၊ ပထမ တော့ မေ က ငြင်း သေးတယ်၊ နောက် သူက သူတောင်မှ သူ့ အမေ နဲ့ လိုးတယ်လို့ ရိုးပလေး လုပ်သေးတာပဲ ဟာ မေ က ဘာဖြစ် လို့ သူ ဇေယျ အနေနဲ့ ရိုးပလေး ဖို့ ငြင်းရတာလဲ တဲ့။ အဲတော့ မေ လည်း အမျိုးမျိုး အကြောင်းပြ ပါသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက အရမ်း လည်တယ်၊ တော့ ကီကောင်းတယ်၊ အမျိုးမျိုး လှည့်ပတ်ပြီး တော့ ရအောင် ဆွယ်တော့ နောက်ဆုံး မှာ မေ လည်း အဲဒီ ရိုးပလေးကို လက်ခံလိုက်မိတယ်။ တကယ် လုပ်မိတော့ ငါ့သား သာ တကယ် ငါ့ အပေါ် ဒီစိတ်တွေ ရှိနေရင် ဘယ်လို ဖြစ်မလဲ ဆိုတာလည်း တွေးမိတယ်။ သူ့ နေရာမှာလည်း မောင့် ကို အစား ထိုးပြီး တကယ် လိုးနေကြတယ်လို့ စဥ်းစား လိုက်တော့ ဖီးက အရမ်းတက်လာတယ်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် မယုံဘူး။ အဲဒါကို စိုးကို ကလည်း သိတယ်။ နောက်ပိုင်း သူ့ ကိုယ်သူ ဇေယျ ဆိုပြီး မေ့ ကို အမေ အမေ နဲ့ ခေါ် ခေါ် ပြီး လိုးတာ၊ အဲတော့ ကြာတော့ မေ့ စိတ်ထဲ မှာ မောင်နဲ့ အရမ်း ရင်းနှီး ကျွမ်းဝင် သလို ဖြစ်သွားတာ။ သမီး အိမ် မှာ ညဘက် ခြင်ထောင်တခု ထဲ အတူအိပ်ကြတော့၊ ကိုယ့်စိတ် ထဲ စိုးကို နဲ့ ရိုးပလေး နေသလိုလို ဘာလိုလို ခံစား နေရတယ်၊ မနက်ရောက်မှ ငါ့ သား နဲ့ တကယ် ပြန်ဖြစ်နေပါလား ဆိုတာကို အသိစိတ်ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်က မထိန်းနိုင်တော့ ဘူးလေ။ အာ့ ကြောင့် မောင် ကို အလွယ်တကူ ပေးလုပ်လိုက်တာက စိုးကို ကျေးဇူး ကြောင့် ပါလို့ ပြောတာပေါ့ ခစ်ခစ်၊ သဘော ပေါက်ပြီလား”
“ပေါက်ပါပြီ တဲ့ ဗျား ၊ မောင်မင်းကြီးသား ကျေးဇူးတော် ကြီးမား ပါပေတယ်၊ သူငယ်ချင်းလည်း သူငယ်ချင်း၊ ခနတာ ပထွေးဟောင်းလည်း ပထွေးဟောင်း ဆိုတော့ ခွိး”
“ဟုတ်ပ နော် ၊ အဲဒီ အချိန် ကဆို မေနဲ့ သူနဲ့ က တကယ့် လင်မယား လိုပဲ နေခဲ့တာဆိုတော့ အဲဒီ အချိန်က မောင့် ပထွေး ပေါ့ နော် သူက ခစ်ခစ်”
“အမယ်၊ သူ့ လင်အဟောင်း အကြောင်း ဂုဏ်ဖေါ် ပြီး အူမြူးနေတယ်၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး ဒီကောင်က ရော၊ သူ့ အမ နဲ့ အမေ ကို ရိုးပလေး အဆင့်နဲ့ မှန်းတာပဲ လား ၊ တကယ် ရော လုပ်ဖြစ်ခဲ့သေးလား”
“အင်း တကယ် က သူ အဲဒီ ပညာတွေ တတ်လာတာ သူ့ ဒေါ်လေး ဆီကတဲ့”
“ဘယ်ဒေါ်လေး လဲ သူ့ မှာက အဒေါ် တွေ အများကြီးဟာ”
“မူယာကျော် တဲ့”
“အော် သိပြီ သူ့ အဖေ ရဲ့ ညီမ၊ သင်္ဘောသား မယား”
“အင်း ဟုတ်တယ် အဲဒီ တယောက်၊ စိုးကို က သူ့ ဒေါ်လေး ယောက်ျား သင်္ဘော တက်နေတုန်း အဲဒီ အိမ် မှာ သွားသွား အိပ်ရင်း နဲ့ ငြိကြတာတဲ့၊ အဲဒီသင်္ဘောသား က နိုင်ငံခြား က လိုးခွေတွေ၊ ဓါတ်ပုံ စာအုပ်တွေ အများကြီး ယူယူလာတာတဲ့၊ သူ့ အဒေါ် နဲ့ သူနဲ့ အဲဒီထဲက ဟာတွေ အကုန် ရှောက်စမ်း ကြတာတဲ့၊ အဲဒါကြောင့် အဲဒီက တက်ကနစ်တွေ ကို မေ့ မှာ လာအသုံး ချပြတာပေါ့၊ မေ နဲ့ ဖြစ်ပြီး တော်တော် ကြာ၊ ရိုးပလေး တွေ ဘာတွေ လုပ်ကြပြီး နောက်မှ သူ့ အမကြီး နဲ့ ဖြစ်ကြတာတဲ့”
“ဟင် ဟုတ်လား၊ မကြီး ကြူ ကို မောင် မြို့ က ထွက်သွားတုန်းက မှတ်မိထားတဲ့ ပုံက ငါးဖေါင်ရိုး ပိန်တာမ၊ ပြားချပ်ချပ် နဲ့၊ တနေ့က သူ့ ဆီ သွားလည်တော့ ကိတ်နေလိုက်တာ တခါထည်း၊ မောင်ထင်တာ သူ့ ယောက်ျား နဲ့ ဓါတ်တည့် သွားတယ် ထင်နေတာ”
“ဟုတ်တယ်၊ ကြူကြူသင်း နဲ့ စိုးကို စဖြစ်တုန်းက ကြူကြူသင်း က တကယ့် ပိန်တာရိုး၊ စိုးကို က မေ့ ကို အကုန်ပြန်ပြောပြ တာ၊ တကယ်က ကြူကြူသင်း က မျက်နှာလေး ပဲ လှတာ ဘော်ဒီက လုံးဝ ပြားချပ်ကပ် နေတာပဲ၊ စိုးကို က မေ့ ကို ဖွင့်ပြောတော့ မေက တောင် ဟွန့် မေ့ လို ဒီလောက်ကိတ်တာ ရနေပြီး ပိန်တာရိုး မ ကို လုပ်ချင်နေသေးတယ်၊ ဆိုတော့ မတူဘူးးလေတဲ့ ဟိုက အင်းစက် အစစ်တဲ့၊ ပြီးတော့ အိမ်မှာ နေ့တိုင်းတွေ့ နေရပြီး ငယ်ငယ်ကတည်းက လုပ်ချင်နေတာ၊ အခု သူ့ ယောက်ျား က မြို့ ပေါ် မှာ တာဝန်ကျနေ၊ သူ့ အမေ ကလည်း နိုင်ငံခြား က အဖေ ဆီ လိုက်သွား ဆိုတော့ သူတို့ မောင် နှစ်မ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေခဲ့တာ၊ တဲ့၊ အဲတော့ လည်း မေ က တတ်နိုင်သလောက် မိန်းမ အတွေးနဲ့ အကြံညဏ် ကူထုတ်ပေးရတာပေါ့၊ ကြူကြူသင်း က ဆရာဝန်သာ ဖြစ်နေတာ ကြောက်တတ်တယ်တဲ့။ အဲတော့ အိမ်မှာ ဟိုက အသံထွက်သလို ဒီက အသံထွက်သလို လုပ်ပေးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ မီးကလည်း မကြာမကြာ ပျက်တတ်တာ ဆိုတော့၊ ကြူကြူသင်း က ကြောက်ပြီး တယောက်ထဲ မအိပ်ရဲလို့ ဆိုပြီး သူ့ကို ခေါ်သိပ်တယ်တဲ့။ ဒီအရွယ် ယောက်ျား လေးနဲ့ မိန်းကလေး၊ ပဲ တအိပ်ယာထဲ အတူတူ အိပ်တာ ဘယ်နှစ်ရက် ခံမလဲ၊ နောက်တော့ သူ မေ့ ကို လာပြော ပြတယ်။ သူ့ အမ ကို သူ လိုးနေပြီတဲ့၊ နောက်ကျတော့ သူက ညတိုင်း လိုးလွန်းတော့ သူ့ အမ က စိတ်ပူပြီး သူ့ဘာသာ ဒစ်ပိုတွေ ထိုးထားရတယ်တဲ့ ဘိုက်ကြီးမစိုးလို့၊ အဲဒီ ဒစ်ပိုထိုးလိုက်လို့လား၊ စိုးကို နဲ့ ဓါတ်တည့်လို့ လားမသိ၊ ကြူကြူသင်း အဲက နေ စပြီး တဖြည်းဖြည်း ကိတ်လာတာပဲ ခစ်ခစ်”
” အော် ဇာတ်လမ်းက ဒီလိုကိုး၊ ခုရော မေ နဲ့ စိုးကို အဆက် အသွယ် ရှိသေးလား၊ ခုလောက် ဆို သူ ၊ သူ့ အမေ နဲ့ အတူတူ နေတယ် ဆိုတော့ ၊ ဟိုမှာ ဖြစ်နေလောက်ပြီပေါ့”
“ခစ်၊ မောင် စိတ်မဆိုးနဲ့ နော်၊ ဟုတ်တယ်၊ သူနဲ့ သူ့ အမေ နဲ့ ဟို မှာ ဖြစ်နေကြပြီ၊ မောင် နဲ့ မေ ဖြစ်နေတာပါ သူသိတယ်”
“ဟင်”
“အင်းလေ သူ က ဟို မှာ ရောက်ပြီး သိပ်မကြာဘူး၊ သူ့ အမေ နဲ့ အဖေ နဲ့ က ကွဲ ကြတော့ သူက အမေ နဲ့ လိုက်နေတယ်။ နောက်တော့ သူနဲ့ သူ့ အမေ နဲ့ ဖြစ်ကြ တော့ မေ့ကို အသေးစိတ် ဖုံးဆက် ပြီး ပြောတယ်၊ ဟိုတနေ့ ကမှ သူ့ အမ ဆီက ထင်တယ် မောင်ရောက်နေတယ် ဆိုတာ သတင်းကြားလို့ မေ့ ဆီကို ဖုံးဆက်ပြီး မေးတယ်၊ မောင် နဲ့ ဘယ်လို အခြေအနေ ဖြစ်နေပလဲတဲ့၊ ဆိုလို့ မေလည်း မေတို့ ဖြစ်နေကြပြီလို့ ပြောလိုက်တယ် အဟိ”
“အင်း ကောင်း ပါတယ်လေ၊ နောက်မှ အဲဒီ မအေလိုးနဲ့ ဖုန်းဆက် စကားပြောလိုက်ဦးမယ်”
“အင်း မအေလိုးချင်းချင်း ပြောကြပေါ့လေ ခစ်ခစ် ခစ်ခစ်”
အမေ က သူ့ စကားကို သူသဘောကျ သွားပြီး တခစ်ခစ် ရီနေလေသည်။
“ဒါပေါ့ ဒီမအေလိုး က အခု ပြန်လိုးချင်လာလို့ လီးတောင်နေပြီ လေ၊ လာခဲ့ လိုးပြစ်ဦးမယ်”
“ဟဲတော့ လွန်လွန်းလှခြေလား ခစ်”
…………………………………….
ကျနော် တို့ အဲဒီ ခြံကလေး က ထွက်လာတော့ ညနေတောင် စောင်းနေပြီ။ ခြံစောင့် ဦးလေး ကြီးကိုလည်း စိုးကို ပေးသလို (ဘယ်လောက်လဲ ဆိုတာ အမေ့ကို မေးကြည့်ရသေးတယ်) ထက် နည်းနည်း ပိုပေးပြီး ပြန်လာခဲ့ ကြတယ်။
………………………………
နောက်နေ့ ကျတော့ ညီမလေး နဲ့ သူ့ သားလေး အိမ်ကို ရောက်လာကြတယ်။ အပြီး ပြောင်းလာတာပေါ့။ သူ့ လင်မယား ကွာရှင်း တာတွေ ရော အလုပ်ပြောင်းတာတွေ ရော အကုန် ပြီးစီး သွားလို့ လေ။ အခု ကျနော် နဲ့ ကပ်ရက် အခန်း သူငယ်ငယ်တုန်း က အိပ်ခဲ့ တဲ့ အခန်းမှာ ပဲ သူ့ သား နဲ့ အိပ်တယ်။
သူကျောင်းသွား တော့ သူ့သား ကို အဖေ က တလှည့် ကျနော် က တလှည့် ထိန်းပေးကြရတယ်။ ကျနော် နဲ့ အမေ က တော့ အနေကြုံ့ သွားတာပေါ့ ၊ သူနဲ့ အမေ နဲ့ ကျောင်းက မတူပေမဲ့ ကျောင်းချိန် က တူတော့ အိမ်မှာ ကျနော် နဲ့ အမေ လှုပ်ရှားဖို့ အခက်ကြုံ နေရတာပေါ့။ အမေ က ညီမလေး အိမ်မှာ တုန်းက ညီမလေး က သိတယ် လို့ ပြောခဲ့ ပေမဲ့ တကယ်တမ်း ကျ တော့ သူရှိနေရက် နဲ့ လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် လုပ်ဖို့ ဆိုတာ မလွယ် တော့ ဘူးလေ။
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် တယောက် နဲ့ တယောက် မြင်သာ မြင် မကြင်ရ ဖြစ်နေရတာ တပတ်နီးပါး ကြာသွား တယ်။ နယ်မြို့ ထုံးစံ အတိုင်း ညဘက် ဆို စောစော အိပ်ယာ ဝင်တာမို့ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေ တုန်း အခန်းတံခါး ခေါက်သံ ကြားလို့၊
“ဝင်ခဲ့လေ ပိတ်မထားဘူး ”
လို့ ပြောလိုက်တော့၊ အခန်းတံခါး ပွင့် သွားပြီး ညီမလေး အိသင်ဇာထူး ဝင်လာတယ်။
“ဟဲ့ နင့်ကလေး အိပ်သွား ပလား ”
“အင်း ခုပဲ အိပ်သွားတယ်၊ သူ နေ့ခင်းက တော်တော် ဆော့ တယ်ထင်တယ် အဟီး ကျေးဇူး ပဲ ကိုကြီး ကလေး ထိန်းပေးလို့”
“ရပါတယ်ဟ၊ ငါ့တူ ပဲဟာ၊ ငါ အလုပ်ပြန်မဝင်မချင်း ကတော့ ထိန်းပေးမှာပါ”
“အင်း ဘယ်တော့ ကိုကြီး က အလုပ်ပြန်ဝင်မှာလဲ”
“မသိသေးဘူး၊ နောက်တလ နှစ်လလောက် မှာ တော့ ပြန်ဝင်ဖို့ ကုမ္ပဏီ တခုနဲ့ စကားပြောထားတယ်၊ အဲဒါ နဲ့ နင်ဘာပြောစာ ရှိလို့လဲ”
“ပြောစရာ ကတော့ ကိုကြီး တို့ကို အားနာလို့ အဲဒါ ညီမလေး ကို အားမနာနဲ့ လို့ ပြောမလို့”
အခန်း ၁၅။
“ဘာလဲဟ၊ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး ကိုယ့် တူပဲ ဟာ ကိုယ်အားတုန်း ထိန်းပေးရတာ ကိစ္စ မရှိပါဘူး”
“ဟာ ကိုကြီး ကလည်း အဲဒါကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလေ”
“ဘယ်ဟာတုန်း ဟ နင်က လည်း ရှင်းရှင်း ပြောစမ်းပါ”
“ကိုကြီး နဲ့ အမေ့ ကိစ္စလေ”
“ဘာ”
“အမေလေး ဘာတွေ ညာ တွေနဲ့ အူသလို အသလို လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့၊ ကိုကြီး နဲ့ အမေ တို့ ညီမလေး ဆီလာတုန်းက တခါထဲ တညလုံး ဟိုဟာ ပြုကြတာ ညီမလေး တောင် အိပ်မရဘူး တခါထဲ ကို ခစ်ခစ်”
ကျနော် နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ အဲလို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒဲ့ကြီး ဖွင့် အပြောခံရတော့ မျက်နှာ ဘယ်သွား ထားရမှန်း မသိဘူး၊
“ဟာ နင်က လည်းဟာ”
“အင်းပါ နင်ကလည်း တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေပါနဲ့ ၊ ကိုကြီး တို့ မရှက်အောင် ညီမလေး က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လာပြောထားတာ၊ အဲဒီ ညီမလေး တို့ အိမ်မှာ တုန်းကလိုပဲ နေပါလို့ ၊ ညီမလေးကို ရှိတယ်လို့ မထင်ပဲ နေကြ ပါ၊ အမေ့ ကို ပြောရမှာ ခက်လို့ ကိုကြီးကို လာပြောတာ၊ ကိုကြီး အမေ့ ကို ပြောလိုက်ရင် ရပြီပေါ့၊ ညီမလေး သိပါတယ်၊ ညီမလေး ရှိလို့ ကိုကြီး တို့ ထိန်းနေရတယ် ဆိုတာ၊ ကိုကြီး နဲ့ အမေ တို့ မျက်လုံးတွေ အချင်းချင်း ကြည့်နေကြတဲ့ အကြည့်တွေက ညီမလေး လို အိမ်ထောင်သည်တွေ က နားလည်ပါတယ်။ ဟုတ်ပလား”
“အေးပါဟာ”
“ကိုကြီးတို့ ခါတိုင်း ဆို ဘယ်အချိန် အလုပ်ဖြစ်ကြလဲ”
“ဟာ ဒီကောင်မလေး ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ”
“ခွိ ကိုကြီး ကလည်း ရှက်နေပြန်ပါပြီ၊ ညီမလေး က ရှောင်ပေးမလို့ မေးတာပါ၊ တခါတည်း သူတို့ အကြောင်း အသေးစိတ် မေးတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ အကြမ်းဖျဥ်း ပြောတာပါ”
“အေးဟာ ခါတိုင်းဆို နေ့လည်စာ စားပြီး အဖေ သူ့ သူငယ်ချင်း အိမ် သွား တဲ့ အချိန် ပေါ့”
“အော် သဘောပေါက် ပြီ အိမ်ထဲ မှာ ကိုကြီး တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အချိန်ပေါ့၊ ဘယ်မှာ အလုပ်ဖြစ်လဲ ကိုကြီးအခန်းလား၊ အမေတို့ အခန်းလား”
“ငါ့ အခန်းမှာ ဟာ၊ ကဲ တော်ပြီဟာ ဒီလောက်ဆို ရပြီ မဟုတ်လား၊ ”
“ခစ်ခစ် တို့ ကိုကြီး ကလည်း ခု မှ ရှက်နေလိုက်တာ အင်းပါ ရပါပြီ နောက် ဆို အဲဒီအချိန် ညီမလေး ရှောင်ပေး မယ် ဟုတ်ပလား အိုကေ”
“အေး ပါဟာ ကျေးဇူး ပါ”
“အင်း ဂွတ်နိုက်”
“ဂွတ်နိုက် ကွာ”
ဘိုဆန်ဆန် ဂွတ်နိုက် ပြောပြီး ထွက်သွားတဲ့ ညီမလေး ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ညအိပ်ခါနီးမို့ အောက်က အတွင်းခံ မဝတ်ထားဘူးထင်တယ်။ ထဘီက ဖင်လုံးလေးတွေ မှာ ကပ်နေပြီး ဖင်လုံး နှစ်လုံးက တလုံးတက် တလုံးဆင်းနဲ့၊ တင်းပြီး တုံ နေတယ်။ ဘော်ဒီက အမေ့ အတိုင်းပဲ သူက ငယ်တော့ ပိုပြီးတင်းတင်းရင်းရင်း ဖြစ်နေတယ်၊ လက်မောင်းလုံးလေး တွေ က အစ ဖေါင်းဖေါင်းတင်းတင်းလေး တွေ၊ ကျနော့် လီးက မာလာတယ်။ ခွိး အမေ နဲ့ မလိုးရတာ တပတ်တောင် ပြည့်တော့ မှာကိုး။ မနက်ဖြန် တော့ ညီမလေး ရှောင်ပေးတဲ့ အချိန် အပြီဆွဲ လိုက်မယ် လို့ တွေးရင်း မီးပိတ်ပြီး အိပ်လိုက်ပါတော့ တယ်။
…………………….
ထမင်း စားပြီး နေ့လည်ဘက်၊ အဖေ လည်း သူ့သူငယ်ချင်း အိမ် ထွက်သွားရော၊ ညီမလေးက သူ့ ကလေးကို ခါးထစ်ခွင်ချီရင်း၊
“အမေရေ သမီး ညိုမြ တို့ အိမ် ဘက် သွားလိုက်ဦးမယ်၊ သူက သမီးရောက်ကတည်းက ခေါ် နေတာ သူ့ ကလေး နဲ့ သား နဲ့ ကလည်း တရွယ်ထဲ ဆိုတော့ သူတို့ ချင်းလည်း ဆော့ လို့ ရအောင်လို့”
“အေးအေး ကောင်းသား ပဲ မြေးလေး ဆော့ စရာ ကလေး အဖေါ် မရှိလို့ ပျင်းနေမှာ”
ညီမလေး လည်း အိမ်ပြင်ရောက်တာနဲ့ ကျနော်လည်း အမေ့ လက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်ပေါ် ကျနော့် အခန်း ထဲ အတင်း ခေါ်လာခဲ့တော့တယ်။
“မောင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ တော်ကြာ သမီးလေး ပြန်လာမှ အရှက်ကွဲနေဦးမယ်”
“မလာပါဘူး ညီမလေး က တမင် ရှောင်ပေးသွားတာပါ”
“ဟင် ဘယ်လို”
ကျနော် က မနေ့ ညက ညီမလေးနဲ့ ပြောခဲ့ ကြတာကို ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်၊ အမေ့ မျက်နာ နည်းနည်း တော့ ရှက် သွေးဖြန်းသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို စပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူလည်း ရမက် တွေ ထန်နေတဲ့ အနမ်းနဲ့ အငမ်း မရ ပြန်နမ်းတော့ တာပဲ၊ ကျနော် ကလိုရမယ်ရ အခန်းတခါးကို ဂလန့် သွားချလိုက်ပြီး တော့ အဝတ်အစား တွေ ချွတ်လိုက်တယ်။ အမေလည်း အတူတူပဲ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း ခွဲခွာနေကြ ရတာ ကြာနေတဲ့ သမီးရီးစား နှစ်ယောက်လို တယောက်ကို တယောက် အသည်းအသန် ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ ကြ၊ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းက လုပ်ကြတော့တာပေါ့။
“လွမ်းလိုက်တာ မိန်းမ ရာ”
“မိန်းမ လည်း အတူတူပါပဲ ယောက်ျားရယ်၊ ကဲပါ ယောက်ျား အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်ဦး မိန်းမ ပြုစု ပေးဦးမယ်”
အမေ ပြောတာနဲ့ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ် တက်ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ လီးကြီး ကတော့ ဝါးပင် ကြီးလို ထောင်မတ် တက်နေတာပေါ့။ အမေ က ကုတင်ပေါ် လိုက်တက်လာပြီး ကျနော့် ပေါင်ကြား မှာ ပုဆစ် တုပ်ထိုင်လို့ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်၊ ပြီးမှ ဖေါင်းကား နေတဲ့ ဒစ်ဖူးကို သူ့ နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံ ကြီး တော့ ပြွတ်ကနဲ တချက်စုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျနော့် မျက်နှာကို ပြောင်ချော်ချော် မျက်နှာပေးနဲ့ မော့ ကြည့်ရင်း၊
“မိန်းမ ကို ဘယ်သူက ပိုလွှမ်းတာလဲ၊ ယောက်ျား ကလား ဒီကောင်ကြီးကလား ခစ်”
“နှစ်ကောင်းစလုံးက လွှမ်းနေတာပေါ့ ကွာ အဟီး”
အမေ ကလည်း ကျနော့် လီးကြီးကို ပြန်ငုံ လိုက်ပြီး သူ့ ပုလွေစွမ်း ပြတော့ တာပေါ့။ အားး ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ အာခံတွင်းက လည်း နွေးထွေး ပြီး အတွင်းက လည်း နူးညံ့လို့၊ ကျနော့် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ဖေါင်းတင်း ကား လာလိုက်တာ အမေ့ ပါးစောင်မှာကို ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဖြစ်နေတာ။
“မေ ရေ မောင် မရတော့ ဘူးကွာ ဒီလောက် အကြာကြီး လွှမ်းနေရတာ တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ မှာ ပဲ ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်။ လုပ်ကြရအောင် ကွာ”
အမေ က ပြုံးပြီး ထလာတယ်။ ပက်လက်အိပ်ရာက နေ ထမလို့ ကြံလိုက်တဲ့ ကျနော့်ကို ရင်ဘတ် ကို တွန်းလိုက် ပြီး၊
“ဒီအတိုင်းပဲ နေ”
လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ခါးကို ခွလို့ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်တော့ မယ် ဆိုတာ ရိပ်မိ သွားတော့ အသာ ပြုံးပြီး မော့ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ အမေ က ကျနော့် ခါးလောက် မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရာက လီးကို လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ လို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ထိုင်ချလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ က စောက်ရည် တွေ ရွဲနေပြီ။ ကျနော့် လီးကြီး က နူးညံ့ နွေးထွေး လှတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ နစ်ဝင် သွား တယ်။
“အားးးးး ရှီးးးးးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကွာ”
လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံး ဝင်သွားတော့ အမေ က ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် ကို မှောက်ချ လာတော့ သူ့ နို့ကြီး တွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်တယ်။
“အ..အရမ်း မညှစ် နဲ့လေကွာ၊ နာတာပေါ့”
“အားမလို အားမရ ဖြစ်သွားလို့ ပါမိန်းမရာ၊ ကောင်းလိုက်ထဲ စောက်ဖုတ်ကြီးက အတွင်း မှာ နွေးပြီး အိနေတာပဲ”
“သွား သူ ကြံကြံ ဖန်ဖန် တွေ တော်တော် ပြော၊ သူ့ဟာကြီးက လည်း မာလိုက်တာ တခါထည်း သံချောင်း ကြီး ကိုယ့်ကိုယ်ထဲ ထိုးဝင် နေသလိုပဲ”
အမေ က သူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျနော့် ဂျိုင်း တဖက်တချက်မှာ ထောက်လို့ ဖင်ကို ကြွကြွ ပြီး ကျနော့် ကို အပေါ် ကနေ လိုးပေးနေတယ်။ မလိုးရတာ ကြာလို့ အရသာ က လည်း တကယ့်ကို ကောင်းလွန်းနေတယ်။ ခနနေ တော့ ကျနော် မနေနိုင်တော့ ဘူး။
“မရတော့ ဘူး မိန်းမ ရယ် ယောက်ျား တအား ဆောင့်လိုးချင်နေပြီ”
“လိုးလေ အာ့ ဆိုလဲ ”
လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် ကိုမှောက်ချလို့ ဖက်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ကိုယ်ကို ဖက်ပြီး တပတ်လှိမ့် လိုက်တော့ အမေက ကျနော့် အောက် ရောက်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော်က လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက မကျွတ်စေပဲ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဆွဲမ ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး ကြွလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသားကုန် ဆောင့်လိုး မိတော့ တာပဲ။
“ဖေါက်..ဖတ်…ဖွတ်….ဖတ်..”
“အ…အ…အိ…..ရှီးးးးးး… ကျွတ်စ်….”
…………………………………………..
တပတ်လောက် မလိုးရပဲ ၊ တအိမ်ထဲ မြင်သာ မြင်ရ မကြင်ရ ဖြစ်နေရတဲ့ ကျနော်တို့ သား အမိ နှစ်ယောက် ရမက် မုန်တိုင်းထန်လိုက်တာ တချီ လည်း ပြီးရော နှစ်ယောက်စလုံး အသက်တောင် ပုံမှန်ဖြစ်အောင် မနည်း ရူကြရတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် ထွေးပွေ့ရင်း နားနေခဲ့ကြတယ်။
“မောင် ဘယ်တော့ လောက် အလုပ်ပြန်ဝင်မယ်လို့ မှန်းထားလဲ”
“နောက်တလ နှစ်လ လောက်ဆို ပြန်ဝင်တော့ မလားလို့ ၊ ကမ်းလှမ်းထားတဲ့ ကုမ္ပဏီကို လည်း အားနာလို့လေ၊ သူတို့ က မောင်နေဖို့ ကွန်ဒို အခန်းလေး တခုတောင် စီစဥ် ပေးထားတယ် ”
“အင်း မေ တော့ လွှမ်းနေရတော့ မှာပေါ့ ”
“မေ မောင်နဲ့ တခါထည်း လိုက်ခဲ့ ပါလား၊ ဟိုမှာ မောင်တို့ နှစ်ယောက် အတူတူ နေလို့ ရတာပဲ၊ မေ့ အလုပ်က လည်း ပင်စင်ယူလို့ ရနေပြီဟာကို၊ နောက်ပြီး အဲလောက် လစာ က မောင် ပေးထားလို့ တောင် ရပါတယ်”
“ဟင့်အင်း လစာထက်၊ မောင့် အဖေ ကို ဘယ်လို ထားခဲ့လို့ ရမှာလဲကွာ၊ ပတ်ဝန်းကျင် ကလည်းဘယ်လို ပြောကြ မလဲ”
“အင်း ကြည့်တာပေါ့ လိုတော့ လိုပါသေးတယ်လေ တလလောက်မှာ အပြောင်းအလဲ တခုခု တော့ ဖြစ်ဦးမှာပေါ့၊ မောင် ကတော့ မေနဲ့ အတူတူ နေချင်တာပဲ သိတော့ တယ်”
“မေ တို့ သားအမိ ချင်း အတူတူ နေလို့ ဘယ်သင့်တော် ပါ့ မလဲကွယ်”
“ဟင် ဘာဖြစ်လို့တုန်း၊ မြန်မာပြည်မှာ သားအမိ ချင်း တအိမ်ထဲ ၊ တိုက်ခန်းတခန်းထဲ နေနေကြသူတွေ မှ အပုံကြီး သန်းနဲ့ တောင် ချီရှိမှာကို”
“မေ ပြောတာ မောင် သဘောပေါက်ပါတယ်နော် သူတို့ သားအမိ နေတယ် ဆိုတာ တို့လို မှ မဟုတ်တာ”
အခန်း ၁၆။
“ဘယ်သူက ရော အိမ်ထဲ ဝင်ပြီး ညဘက် နင်တို့ ဒီကုတင် ပေါ် မှာ အတူတူ အိပ်လား လိုးကြ သေးလားလို့ စပ်စု မှာလဲ၊ ကိုယ့်သား အလုပ်လုပ်နေတာ၊ တယောက်ထဲ နေတာ စိတ်မချလို့ ဆိုပြီး လိုက်နေတဲ့ အမေ တွေကို ဘယ်သူက အပြစ်တင်ပြီး အတင်းပြောနေမှာလဲ”
“အဲဒါတော့ လည်း ဟုတ်ပါတယ်၊ စဥ်းစား ကြသေးတာပေါ့”
“စဥ်းစား နေတုန်း ရယ် ညီမလေး ပြန်မလာခင်ရင် နောက်တချီ ဆွဲကြတာပေါ့ ဟုတ်လား မိန်းမရေ”
“အွန်း”
အမေ ကလည်း စိတ်တူကိုယ်တူ မဟုတ်ရှာဘူး ခိခိ။ အဲဒီ နောက်တချီ ပြီး တော့ ခနနား မှေးကနဲ အိပ်ပျော် သွား ကြပြီး နောက်တချီ ကောင်းကောင်း ထဆွဲကြတယ်။ ပြီးတော့ မှ ကလေး သံလိုလို ကြားတာနဲ့ ကမန်းကတမ်း ထ အဝတ်အစား တွေ ပြန်ဝတ် ပြီး အောက်ဆင်းလာကြတယ်။ မီးဖိုထဲ မှာ ညီမလေးက ညစာ အတွက် ချက်ပြုတ် နေပြီး တူလေးက ကြမ်းပေါ် မှာ အရုပ် တွေနဲ့ ဆော့ နေတယ်။ အမေ က မျက်နှာ တခုလုံး နီရဲ နေပြီး ရေချိုး ခန်း ထဲ ဝင်သွားတယ်။
“ဟဲ့ ညီမလေး နင်ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လည်း အသံမကြား ဘာမကြားနဲ့”
“ကိုကြီး တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းကောင်း အိပ်မောကျ နေတဲ့ အချိန်ပေါ့၊ အိမ်ထဲဝင်လာတာနဲ့ ညီမလေး က အသံပေးပါတယ်၊ ဘာသံမှ မကြားတော့ အပြင်ထွက်သွားကြတယ်ထင်ပြီး သားကို ခနထားခဲ့ လို့ အပေါ် ကို ညီမလေး တက်လာတော့ ခွိ၊ နှစ်ယောက်စလုံး နိကပ်နဲ့ တယောက်ကို တယောက်ဖက် ပြီး အိပ်နေလိုက်ကြတာ၊ ဘယ်လောက်တောင် ဆွဲထားကြလည်း မသိဘူး။ အာနဲ့ သားကို ကစားစရာတွေ ချပေး၊သူဆော့ နေတုန်း ညီမလေး ခန ပြန်လာတက်ကြည့်လိုက်တော့ ပြန်နိုးနေကြပြီး ပွဲကြမ်းနေပြီ ခိ၊ အာ့ နဲ့ အောက်ပြန်ဆင်းလာပြီး ဟင်းချက်ဖို့ လုပ်နေတာ”
“အော် နင် လာချောင်းတယ်ပေါ့လေ”
“ချောင်းတယ်လည်း မဟုတ်ပါဘူး၊ ညီမလေး အခန်း ကဆို အပေါက် တွေမှ ပြည့်နေတာပဲ ခွိ၊ ကိုကြီး တို့ ကလည်း အဖေ ပြန်မလာဘူးဆိုတာ သေခြာပေါက် တွက်ထားတာပဲ၊ ညီမလေး တောင် စိုးရိမ် မိတယ်၊ အဖေ များ ကိစ္စ ရှိလို့ အိမ်တွေ ဘာတွေ ပြန်ချလာရင် ပက်ပင်းတိုးပြီပဲလို့”
“သူက ဘယ်တော့ မှ အဲဒီ အချိန်မျီုး ပြန်မလာပါဘူးဟာ၊ ငါတို့ သိလို့ ပေါ့၊ အမြဲတန်းလဲ ခုလို အိပ်မပျော် ပါဘူး၊ ခုဟာက”
“အင်းပါ၊ အလွမ်းတွေ နဲ့ ငတ်နေတာတွေ ကြောင့် များသွားတာပါပေါ့ ခိခိ”
“ဟယ်ဒီကောင်မလေး ပြောလေ ကဲလေပါလား တော်ပြီ ၊ မပြောတော့ ဘူး၊ အမေ့ ရှေ့ မှာ နင့်မျက်နှာ တည်တည် ထား သူရှက်နေလိမ့်မယ်”
…….
အဲဒီ ည ကျတော့ နေ့လည်က အမေ နဲ့ ကောင်းကောင်း ချစ်ပွဲဝင်လိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းချ တာနဲ့ တုံးကနဲ အိပ်ပျော် သွားတော့တယ်။ ညလယ်လောက် ကျနော့် လီးကို လာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း ထုပေးနေတာကြောင့် နိုးသွားတယ်။ ညအိပ်မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး အောက်မှာ ညီမလေးကို တွေ့လိုက် ရ တယ်။
“ဟေ ညီမလေး ဘာလာလုပ်နေတာလဲ”
“ကိုကြီး လီးကို ကိုင်နေတာလေ၊ မသိဘူးလား၊ ညီမလေး လည်း ပြတ်နေတာ ကြာပြီလေ၊ နည်းနည်း ပါးပါး ပေးစား ပါဦး၊ ဘာလို့ လည်း ညီမလေး ကို မလုပ်ချင်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး ဟာ”
ညီမလေး က သူဝတ်လာတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမေ နဲ့ တချိုးတစားထည်း ပဲ မျက်နှာလည်း ခပ်ဆင်ဆင် မို့ အမေ ငယ်ငယ်တုန်းက ဆို အဲလို နေမှာပဲလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ညီမလေး ဆွပေးနေတာမို့ လီး က တဖြည်းဖြည်း ချင်းမာလာတယ်။ ညီမလေး က ကျနော့်ကို ဂွင်းထု ပေးနေရင်းက တိုးတိုးလေး ပြော နေတယ်။
“နေ့ လည်က ညီမလေး ပြန်လာတော့ ကိုကို တို့ နှစ်ယောက် အိပ်မောကျနေကြတယ်။ ကိုကို့ လီးကြီးက ပျော့ နေတာတောင် အကြီးကြီးပဲ၊ အမေ ကလည်း အိပ်ပျော် နေတာတောင် လက်က လီးကို မလွှတ်ဘူးနော် ခစ်ခစ်”
“နင်က ငါတို့ ကို အသေအခြာ ချောင်းနေတာပေါ့နော်”
“အင်းပေါ့၊ နောက် သားကို ကစားစရာတွေ ယူသွားပေးပြီး မီးဖိုခန်းမှာ ဆော့ ခိုင်းထားပြီးမှ ပြန်တက်လာတော့ ကိုကြီး တို့က လုပ်ငန်းစနေပြီ၊ ကိုကြီး ဆောင့် လိုးနေတာက လည်း အားပါလိုက်တာ၊ အမေ ကလည်း တော် တော် ကြိုက်ပုံရတယ်နော်၊ ညီမလေး ချောင်းကြည့်ရင်း နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပွတ်တာတောင် တချီ ပြီးသွားတယ်”
ကျနော့် ခါးနား ထိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတဲ့ ညီမလေး ကိုယ်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို ငုံပြီး စို့ လိုက်တယ်။
“အီး……ရှီးးးးး ကျွတ်စ်….”
ညီမလေး နို့သီးခေါင်းတွေက ထောင်မတ် မာကျစ် နေတယ်၊ ကျနော်လည်း စို့လိုက်ရော နို့လေး တွေ ပန်းထွက်လာတယ်ျ။ သူ့ သားကလေးက ခုထိ နို့ဆွဲနေသေးတာကို ခုမှ သတိရလိုက်တယ်။ ငံပြပြ နဲ့ စိမ့်စိမ့် လေးမို့ တဖက် တလှည့် စီ ကုံးစို့ လိုက်တယ်။
“ကိုကြီး ညီမလေး မရတော့ ဘူးး ကန်တော့ နော်”
လို့ ပြောပြီး ညီမလေးက ကျနော့် ခါးကို တက်ခွလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေး နဲ့ ကိုင်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးက စိုရွဲနေတာ လီးထိပ်မှာ ခံစားလိုက်ရတယ်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေး ရယ် နင့်စောက်ဖုတ်က လည်း ကလေးမွေး ထားတာတောင် ကျပ်နေပါလား”
“ဆရာဝန်က သေခြာ ချူပ်ပေးလိုက်လို့ ပါကိုကြီးရဲ့ ..အားးးးး မီးလည်း ကြောက်လာပြီ ပြဲများ သွားမလား မသိဘူး၊ ကိုကြီး လီးကြီးက တအား တုတ်တာပဲ”
“ဖြည်းဖြည်းသာ ထိုင်ချပါဟာ ရပါတယ်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းး ပေါ့”
အိမ်ထောင်သည်ပီပီ ညီမကလည်း ဘယ်လို လုပ်ရ ကိုင်ရမည် ဆိုတာ အထာနှပ်ပါသည်။ သူ့ ဖင်ကို ကြွလိုက် ချလိုက်၊ ဖြင့် ကျနော့် လီးကြီးကို တစ်လက်မ ခြင်း နှစ် သွင်း ရင်းက တဖြည်းဖြည်း လီးတချောင်းလုံး အဆုံးထိ ဝင် သွားလေတော့ သည်။ ညီမလေး က အပေါ် ကနေ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ထိုင်ချရာက နည်းနည်း လေး မြန်လာ တယ်။ ကျနော့် ကုတင်လည်း တကျွိကျွိ လှုပ်လာတယ်။
“ဟေး ဖြည်းဖြည်း ညီမလေး ကုတင်က ညဘက်ဆိုတော့ အသံထွက်တယ်၊ နောက်ပြီး အောက်တည့်တည့် မှာ အမေတို့ အိပ်နေတာ တော် ကြာ ရိပ်မိ သွားဦးမယ်”
“အမလေး ကိုကြီး ကလည်း သူ့ မယားကြီး သိသွား မှာ အသေကြောက်နေပုံပဲ၊ အာ့ ဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲ ကုတင်ပေါ် မှာ တော့ အသံထွက်မှာပဲ”
“အေး လာအောက်ဆင်းဟာ၊ ငါ့စားပွဲကို ကိုင်ပြီး ကုံးပေး အနောက်က နေလိုးမယ်”
“အင်း”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် က ဆင်းပြီး ညီမလေး က ကြမ်းပေါ် မတ်တပ်ရပ်လို့ စားပွဲကို ကိုင်ပြီး ကုံးပေးတာကို ကျနော် က အနောက်က နေ လိုးတယ်။ ဒါပေမဲ့ အားနဲ့ တော့ လိုးလို့ မရဘူး အသံမြည် မှာ စိုးလို့ အသာလေး ကြိတ်ပြီး ဖိလိုးရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး စောက်ဖုတ်က စေးနေတော့ အားရပါးရပဲ၊ လီးကြီးကို ကျွတ်ကာနီး အထိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အဆုံးအထိ ပြန်သွင်း၊ စလိုးမိုးရှင်းပေါ့၊ ညီမလေး က ငတ်ပြီး ဆာနေတာ ကြာ လို့ လားမသိဘူး၊ သိပ်မကြာပဲ ပြီးသွားတယ်။ ကျနော် က နေ့လည်က အမေ နဲ့ ကောင်းကောင်း ချစ်ထားတာမို့ တော်တော် နဲ့ မပြီး ဘူး ဖြစ်နေတာ၊ နောက်တော့ ညီမလေးက ကျနော့် ကို အသာတွန်းလိုက်တော့ လီးကြီးက သူ့ စောက်ဖုတ်ကလေးက ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ သူက ကျနော့် ဘက်လှည့် ကြမ်းပြင်မှာ ငုတ်တုတ် ထိုင်ပြီး လီးကို စုပ်ပေးတော့တယ်။ သူ့ ပုလွေ ပညာက အမေ့ လောက် မကျွမ်းပေမဲ့ မဆိုးပါဘူး၊ နောက် တော့ သူ့ပါးစပ်က တအား စုပ်တော့ လီးချောင်းထဲ တစစ်စစ် နဲ့ ဖြစ်လာပြီး ကောင်းလာတာနဲ့ သူ့ ပါးစပ်ထဲ ပဲ လရည်တွေ ပန်း ထုတ်ပြီး ပြီးသွား ရတော့ တယ်။
ညီမလေးက လရည်တွေကို အကုန်မျိုချပြီး လီးကြီးကိုလည်း သူ့ လျှာကလေး နဲ့ လျှက် ပြီး သန့်ရှင်း ရေး လုပ် ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မတ်တပ်ထရပ်လို့ ခြေဖျားထောက်ပြီး ကျနော့် ပါးကို လာနမ်းတယ်။
“ကိုကြီး က တော်တော် စိတ်ရှည် တာပဲ အလိုးလည်း ကောင်းတယ်၊ ဒုတ်လည်းထွားတယ်။ အဲဒါကြောင့် အမေ က စွဲနေတာ နေမယ်၊ အမေ့ လောက် ဘဲ များတာ အမေ ပဲ ရှိတယ် ကိုကြီး ကျမှ အမေ ခိုက်သွားတာနေမယ် ခစ်ခစ်”
“ဟင် နင်က လည်း အမေ့ အကြောင်း သိနေတာပဲလား”
“ကိုကြီး က ယောက်ျား လေး ကိုး အိမ်မှာနေကတည်းက တောင်မှ အမေ့ အကြောင်း သတိမထားမိတာ၊ ညီမလေး ကတော့ မိန်းကလေး ချင်း သိတာပေါ့၊ နောက် ကိုကြီး အိမ်မှာ မရှိတော့ တဲ့ အချိန် မှာ တော့ ညီမလေး က မမြင်ချင် အဆုံး အ ချင်ယောင် ဆောင် နေတာ ခစ်ခစ်၊ အဖေ လည်း ရိပ်မိ ပါတယ်၊ အဖေ ကလည်း လွှတ် ထား ပေးလိုက်တာ”
“အော် ဟုတ်လား၊ အမေ က ဒီအိမ် မှာပါ ခေါ်လာပြီး အလိုးခံတာလား”
“အိမ် မှာက ပထမ ဦးချစ်ဆွေ လေ၊ အိမ် ထဲက နေရာ အနှံ့ မှာ သူတို့ ဖြစ်ချင် တိုင်း ဖြစ်နေကြတာ၊ ညီမလေး အပျို ပေါက်စ ဆိုတာ မေ့နေလား မသိဘူး ၊ ဦးချစ်ဆွေ ပဲ ညီမလေး ကို ပါကင် ဖွင့် သွားတာ၊ အမေ တောင် မသိလိုက်ဘူး”
“ဟေ”
“အင်း နောက် ဦးချစ်ဆွေ ဆုံးပြီး နောက်တော့ ကိုကြီး သူငယ်ချင်း ကိုစိုးကို နဲ့ ဟာ တွဲလိုက်တာ၊ ပတ်ဝန်းကျင် ကတောင် တီးတိုး တီးတိုး ပြောကြတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အမေ့ အရှိန် နဲ့ ဆိုတော့ သိပ် အသံမထွက်ရဲကြဘူး၊ ညီမလေး ကတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဒီအိမ်ထဲမှာ ခနခန ချောင်းဘူးတယ်၊ ခစ်၊ ကိုကြီး အခန်းမှာ ရော၊ အမေ တို့ အိပ်ခန်းမှာ ရော၊ အဲဒါတွေ ညီမလေး ပြောတယ်လို့ သွားမပြောနဲ့နော်”
“မပြောပါဘူးဟ၊ အမေ က ငါ့ကို အကုန်ဖွင့် ပြောပြီးပါပြီ”
“အင်း ဟုတ်မှာပါ၊ အမေ က ကိုကြီးကို အတော် ချစ်ပုံပဲ၊ သူ တခါ မှ အဲလို ရှက်တာ ပြုတာ တခြား သူ့ ဘဲတွေ အပေါ် ကြင်နာ တာ သတိ မထားမိဘူး”
“အင်း နင် နဲ့ ငါ အခုလို ဖြစ်တာ သူသိ သွားရင် မကောင်းဘူး ထင်တယ်”
“ဟုတ်တယ် မပြောနဲ့ ကိုကြီး ပါးစပ်လုံနော် ”
……………………………………….
အဲလို နဲ့ ကျနော် လည်း နေ့ခင်း ဆို ညီမလေး က ရှောင်ပေးတဲ့ အချိန် အမေလိုး၊ ညဘက် ဆို အခန်းထဲ ဝင်လာ အိပ်တဲ့ ညီမလေးကို လိုး နဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက် ရသလို ဖြစ်နေရတယ်။ အဲလို နဲ့ တပတ်လောက် ကြာပြီး တဲ့ အချိန် လောက်မှာ နေ့ခင်း ဘက် အမေ နဲ့ လိုးပြီး ကြလို့ နားနေကြတဲ့ အချိန်မှာ၊ အမေ က၊
“မောင် ညီမလေး ကို ရော လိုးနေတယ် မဟုတ်လား၊ မေ့ ကို မညာနဲ့ နော် ”
“အင်း မေ စိတ်ဆိုးလား”
“ဆိုးပါဘူး၊ သဝန်တော့ နည်းနည်း တိုတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မေ နားလည်ပါတယ်၊ သမီး က ကိုယ့် သမီး ပဲ ဟာ၊ သူ့ အကြောင်းသိတာပေါ့၊ သူလည်း ယောက်ျား နဲ့ ကွဲနေတော့ ပြတ်နေမှာပဲ ဆိုတာ၊ နောက်ပြီး အပေါ် ထပ်မှာ မောင် တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့၊ ရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ညဘက် မေ တရေးနိုးရင် အပေါ် ထပ် ကြမ်းပြင် က ခြေသံတွေ လှုပ်ရှားသံ တွေ ကြားနေရတာ နဲ့ သိနေပါပြီ ၊ တက်တောင် ကြည့်စရာ မလို တော့ ဘူးလေ”
ကျနော်လည်း ဖုံးကွယ်မနေတော့ ပါဘူး၊ ညီမလေး နဲ့ ဖြစ်ပျက် တာတွေကို ပြောပြလိုက်တယ်။ ပြီးမှ၊
“ဒါပေမဲ့ မောင့် အချစ်ဆုံး က မေ ပါပဲ၊ ဒီလကုန်ပြီး ရင် မောင် ရန်ကုန် သွားတော့ မယ်၊ ဟိုမှာ ကုမ္ပဏီ က အခန်းက အစ စီစဥ်ထား ပေးထားပြီ၊ နောက်လ ဆို အလုပ်ဝင်ရတော့ မယ်၊ မေ တခါတည်း မလိုက်နိုင်သေး ရင်၊ မဆုံးဖြတ် ရသေးရင်လည်း မောင် နားလည်တယ်။ မောင့် ဆီကို အချိန်မရွေး လာခဲ့ပါ၊ မောင်နဲ့ တသက်လုံး နေသွား မယ်ဆိုရင်လည်း လက်ခံမယ်၊ မောင့် အတွက် သားလေး ဖြစ်ဖြစ် သမီးလေး ဖြစ်ဖြစ် မွေးပေး မယ်ဆို ရင်တော့ ပိုတောင် ကောင်းဦးမယ်”
“စဥ်းစား ပါရစေဦး မောင်ရယ်၊ ခုထိ တော့ မေ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ရမယ် မသိသေးပါဘူးး”
အခန်း ၁၇။
အဲလို နဲ့ ကျနော် ရန်ကုန်သွား ဖို့ ရက် ကပ်လာတယ်၊ အမေ ကတော့ ခုထိ ဆုံးဖြတ်ချက် မချရသေး ဘူး ဆိုတော့ ကျနော် တယောက်ထဲ ပဲ သွားဖို့ ပြင်ဆင်ရတော့ တာပေါ့။ မသွားခင် သုံးရက် လောက် အလိုမှာ၊ အမေက၊
“မောင် ၊ မေ ဘယ်လို မှ ဆုံးဖြတ်လို့ မရတာကို စိတ်မဆိုးနဲ့ နော်”
“မဆိုး ပါဘူး၊ မောင် နားလည်ပါတယ်။ မောင် တော့ မေ့ ကို နေ့ တိုင်း သတိရနေတော့ မှာပါ”
“မောင့် ကို သနားတယ်ကွာ၊ မောင် မသွားခင်လေး မောင့်ကို စိတ်ချမ်းသာ အောင် လုပ်ပေးချင်တယ်၊ မောင် ဘာလိုချင်လဲ၊ မေ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
ကျနော် တချက် စဥ်းစား လိုက်တယ်။ အခွင့် အရေး တခု တော့ ပေါ် ပြီလို့ တွေးမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အမေ ဘယ်လို တုံ့ပြန်မယ်မှန်း မသိတော့ မရဲတရဲနဲ့၊
“တကယ်ပဲ မောင် ဘာလိုလို မေ လိုက်လျော မှာလား”
“အွန်း”
“မေ နဲ့ ညီမလေး နှစ်ယောက်စလုံး နဲ့ မောင် အတူတူ အိပ်ချင်တယ်၊ အနည်းဆုံး တခါလောက်ပေါ့””
“ဟာကွာ”
“အို မေ စိတ်အနှောင့် အယှက် ဖြစ်သွားရင် ဆောရီး ပါ၊ နေပါစေတော့ ၊ ပြောမိတာ မောင်တောင်းပန်ပါတယ်”
“ဟုတ်ပါဘူး၊ ရပါတယ် မေ နည်းနည်း ရှက်လို့၊ မျက်နှာပူ လို့လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်လိုရင် မေ လိုက်လျော ပါ့မယ်”
“ဟင် တကယ်နော် ၊ ချစ်လိုက်တာမေရယ် မွမွ”
“သွား ပါ၊ လူဇိုး၊ ဘယ်မယား က သူ့ လင်ကို တခြား မိန်းမ နဲ့ ကိုယ့်ရှေ့ မှာ အိပ်စေ ချင်ပါ့ မလဲ၊ ဒီက ချစ်လွန်းလို့ ဟာကို နော်၊”
……………………
“အာ ကိုကြီး ကလည်း မျက်နှာပူစရာကြီး”
“အမယ် နင်က လည်း အမေ ကတောင် လိုက်လျော နေမှ နင်က မျက်နှာပူနေသေးတယ်”
“အင်း ညီမလေး လည်း တခါမှ တော့ အဲလို သရီး မဆမ်းဘူးသေးဘူး၊ နောက်ပြီးတော့ ခုဟာက မိသားစု တွေ ဆိုတော့ အဟီး”
“နင် ကလည်း အဲတာက မှ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာ မဟုတ်ဘူးးလား”
…………………
တကယ်တမ်း တေ့တေ့ ဆိုင်ဆိုင် ကျတော့ ခနပဲ မျက်နှာပူကြတာပါဗျာ၊ နောက် တော့ လည်း အေးဆေး ပါ၊ သူတို့ ချင်းသာ မျက်နှာပူ နေကြတာပါ၊ ကျနော် နဲ့ က လိုးနေကျ ဆိုတော့ ဘာမှ မထူးတော့ ပါဘူး၊ ကျနော့် မှာသာ နတ်ပြည်ရောက်သလို ဖြစ်နေတာ။ အမေ့ ကို ကျနော့် မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ခိုင်း ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ကျနော် အားရ ပါးရ ဘာဂျာ ပေးနေတုန်း၊ ညီမလေး က ကျနော့် ပေါင်ကြား ကနေ ကျနော့် လီးကြီးကို ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးနေတာ၊ နောက်၊ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော် လိုးတော့ ညီမလေးက အမေ့ စောက်စေ့ ကို သူ့ လက်ချောင်းကလေး နဲ့ ဖိခြေပေးရင်း ကျနော့် ဂွေးဥတွေကို စုပ်လျှက်လုပ်ပေးနေတာ၊ ကျနော် အစပိုင်း အချီ တွေမှာ ဘယ်လို မှ အကြာကြီး မထိန်းနိုင်ဘူး၊ ခနလေး နဲ့ ပြီးသွားရတယ်။ နောက်ပိုင်းကျမှ သက်လုံ ကောင်းလာတာ။ ညီမလေး ကို လိုးရင် လည်း အမေ က အဲလီု လုပ်ပေးတယ်။
နောက် ကျနော့် လီးကို တယောက်က စုပ်ပေးရင် နောက်တယောက်က ဂွေးဥကို စုပ်ပေးတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဘေးချင်းယှဥ် လေးဘက် ကုံးခိုင်းပြီး အနောက်က နေ တယောက် တလှည့် စီ လည်း လိုး ကြည့်တယ်။ နောက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို လည်း ဖင်လိုးပြစ်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို အိပ်ယာပေါ် မှာ တစောင်း ၊ တယောက်နဲ့ တယောက် ကျောခြင်းကပ် အိပ်ခိုင်းပြီး ဒူးတွေ ကွေးခိုင်းထား ပြီး စောက်ဖုတ် နှစ်ခု ကို တဖုတ် တလှည့်စီလည်း လိုးတယ်။ ပထမ တရက်တော့ သူတို့ တယောက်နဲ့ တယောက်ကို ဘာမှ လုပ်ခိုင်းလို့ မရ ပေမဲ့ နောက်နေ့ မျက်နှာပူတာတွေ ၊ ရှက်တာတွေ ပျောက် သွားမှ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကျနော့် ရှေ့မှာ ပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ပြီး နို့ချင်း ပွတ် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ခိုင်း ပြီး ကျနော့် လက်တဖက်တချက်နဲ့ သူတို့ စောက်ဖုတ် နှစ်ခု ကို တပြိုင်ထဲ လက်ချောင်း စီ နဲ့ ပြီးအောင် လိုးပေးလိုက်တယ်။
အဲလို အပျော် တွေကြောင့် ကျနော် အိမ်ကတောင် မခွာချင်တော့ ဘူး ဖြစ်နေရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အလုပ်က ဂတိတွေ လည်း ခံထားပြီး အချိန်လည်း ဆွဲလို့ မရတော့ တာကြောင့် စိတ်မကောင်းစွာ နဲ့ပဲ အိမ်က ခွာခဲ့ ရတော့ တယ်။
……………………………………..
ရန်ကုန်မှာ အလုပ်ထဲ ဝင်ပြီး တလလောက် အထိ မှာ အလုပ်စဝင်ကာစ ဆိုတော့ စိတ်က တခြား မတွေးနိုင်တော့ ဘူး နေ့ရော ည အလုပ် ဖြစ်နေရတယ်။ တခါတခါ မှ အမေ တို့ ညီမလေး တို့ နဲ့ ဖုံးပြောဖြစ်တယ်ဖ. နောက် ပိုင်း အသားကျသွားမှ အလုပ်က အေးဆေး လည်း ဖြစ်သွားရော အမေ့ ကို အရမ်း သတိရလာတယ်။ အဲဒါ နဲ့ ဖုံးဆက်ပြီး တော့ ပူဆာရတယ်။ အနည်းဆုံး အလည်လေး တခေါက်လောက် တော့ လာပါဦးလို့ပေါ့။
အဲလို နဲ့ တပတ်ကျတော့ အမေ ရန်ကုန်ကို လာမယ် ဆိုတော့ ကျနော် အခန်းကို ရှုတ်ပွနေတာတွေ အကုန်သိမ်းဆည်း အမှိုက်လှဲ၊ အိပ်ယာခင်း အသစ်တွေ ခေါင်းအုံးစွတ် အသစ်တွေ လဲ လုပ်ထားလိုက်တယ်။ အိပ်ယာခင်း ဆိုမှ ကျနော် ဒီအခန်းကို ရောက်တာနဲ့ ဖန်နစ်ခြာ က ကိုယ့်သာသာ ကိုယ်ဝယ်ရတာ ဆိုတော့ ကုတင်ကို တခါထည်း ကွင်းဆိုဒ် ဝယ်ထားလိုက်တယ်။ လိုရမယ်ရ ဆိုပြီးတော့လေ။ ဟဲဟဲ။
အမေ ရောက်မဲ့ အချိန်ထက် တနာရီလောက် စောပြီး အဝေးပြေးကားဂိတ် မှာ သွားစောင့် နေလိုက်တယ်။ သူဖုံးဆက် ပြောထားတဲ့ ကား လိုင်းလဲ ဝင်လာရော ကမန်းကတန်း ထပြီး ကားပေါ် က လူတွေ ဆင်းကြတဲ့ အပေါက်ရှေ့ မှာ သွား စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဆင်းလာသမျှလူတွေကို တယောက်ချင်း သေခြာ ကြည့်နေမိ တယ်။ ဟော လာပါပြီဗျာ။
“ဟော … အမေ..”
ပထမ ကျနော့် ပါးစပ်က မေ လို့ ခေါ်မလို လုပ်ပြီးမှ အမေ့ နောက်က ကပ်ပါလာတဲ့ အမျိုး သမီး တဦး မြင်ဖူးသလို ရှိလို့ ကျနော်တို့ မြို့က ဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုပြီး အမေ လို့ ပြောင်းခေါ် လိုက်တယ်။ ကံကောင်းတယ် ပဲ ဆိုရမယ်။ တကယ့်ကို ကျနော်တို့ မြို့ က ဖြစ်နေတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကားပေါ် မှာ အဖေါ် ရလာကြတာတဲ့။
“ဟော သားရေ၊ ဒီမှာ သား မှတ်မိလား မသိဘူး၊ အမေ တို့ မြို့ကပဲလေ၊ မကြည်ပြာ တဲ့၊ သူလည်း သူ့ သား ဆီလာတာ၊ ကြည်ပြာ ရေ အဲဒါ ကျမ သားလေ။ ဇေယျ တဲ့”
“အော် မောင်ဇေယျ လား အဒေါ် ကြားဖူးပါတယ်၊ အဒေါ့် သား မောင်တင့်ဆန်း က မောင်ဇေယျတို့ ထက် ငယ်မယ်။ သူလည်း ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်နေတာ သုံးလေးနှစ် ရှိပြီကွယ့်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်ဒေါ် ခု သူလာကြိုလား လူမြင်ရင် တော့ ကျနော် မှတ်မိမလား မသိဘူး”
“မလာနိုင်ဘူးကွယ် သူ ရုံးတက်ချိန် ဖြစ်နေတယ်၊ တက်စီ နဲ့ သူ့ အိမ်သွားဖို့ လိပ်စာ ပဲ ပေးထားတယ်”
ကျနော် လိပ်စာ ယူကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် အိမ်နဲ့ က တောင်နဲ့ မြောက် ဖြစ်နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တက်စီဂိတ် အတူတူ သွားမယ် ပြီးတော့ သူ့ကို တက်စီ ငှားပေးလိုက်မယ်လို့ ပြောတော့ ကျေးဇူးတင်တယ် ဆိုပြီး ကျနော် တို့ ထွက်လာခဲ့ကြတော့ တယ်။ သူနဲ့ အမေ နဲ့ နှစ်ယောက် စကား တပြောပြော နဲ့ ရှေ့က သွားကြတာကို ကျနော် က အမေ့ ခရီးဆောင် အိပ်တခု လွယ်လို့ တစ်ခုက ဘီးနဲ့ ဆိုတော့ ဆွဲပြီး အနောက်က လိုက်သွားလိုက်တယ်။ အနောက်က ကြည့်လိုက်တော့ မှ၊ ကိုယ့် အမေ့ကိုယ် ပြန်ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာရတယ်။
အမေ ဝတ်ထားတာက အပေါ် ပိုင်းက အမဲပေါ် မှာ ခဲရောင် အပွင့်တွေနဲ့ အင်္ကျီလက်ရှည်။ ကိုယ်ကြပ်၊ ကျော မှာ ကြယ်သီးက အလုံးကြီး တွေတပ်လို့၊ အောက်က တော့ ခဲရောင် ဗြောင် ဖဲသား ထဘီ အပြောင်သား ဝတ်ထား တယ်။ အဲဒီဖဲသား ထဘီ အောက်က အိုးကြီးက လုံးတင်းပြီး ကားစွံ့ နေတာ၊ ထဘီအသား ကလည်း ချောပြီး ပြောင်နေတာ ဆိုတော့ လမ်းလျှောက် တဲ့ အချိန် တလုံးချင်း တဖက်စီ တက်လိုက်ကျလိုက်နဲ့ နောက်က ကြည့်ပြီး ဘောတောင် အောင့်ချင်လာတယ်။ ဟိုအန်တီကို တက်ဆီ ငှားပြီး တင်ပေးပြီးတာနဲ့ အမေ့ လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက် တယ်။
“လွမ်းလိုက်တာ မေရယ်”
“အို လူတွေ နဲ့လေ”
“လူတွေ နဲ့ ရော ဘာဖြစ်လဲ၊ ဒီမှာ ဘယ်သူ မှ မောင်တို့ ကို မသိပါဘူး”
“ပြောမရဘူးလေ၊ ဒီကားဂိတ်က မြို့က လူတွေ ဝင်ထွက်နေတာ”
အမေ ပြောတာလည်း ဟုတ်နေလို့ အသာငြိမ်နေလိုက်ရတယ်၊ တက်စီငှား ပြီး ကျနော့် အခန်းကို အမြန် မောင်းခိုင်းရတော့တယ်။ အိမ်ရောက်လို့ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သေတ္တာ တွေ ပြစ်ချ၊ အိမ်ရှေ့ တံခါးမ ကြီးကို ဂလန့် ချပြီး အမေ့ကို အတင်း ဆွဲဖက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း မိတော့ တယ်။ အမေ ကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်ဖက် ပြီး အနိုင်မခံ ကြေး နူတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်း ပွတ်သတ် စုပ်နမ်း မိကြတော့ တယ်။ ကျနော့် လက်တွေက လည်း ခုနက အရမ်းကို ကိုင်ချင်နေတဲ့ အိုးကြီး ကို ထဘီပေါ် ကပဲ ပွတ်သတ်ပြီး ဆုပ်ညှစ် ပေးနေမိတယ်။ နောက် အမေ့ အင်္ကျီက နောက်ကျော မှာ ပုလဲလုံးတွေနဲ့ ကြယ်သီး ကွင်းထိုး တွေမို့ တလုံးချင်း စမ်းပြီး ဖြုတ်လိုက်ရတယ်။ ကြယ်သီး တွေ ကျွတ်သွားမှ ရှေ့ကို ခွာပြီး လက်ရှည်မို့ လက်ကနေ ဆွဲချွတ်ချရတယ်။ အောက်က ဘရာဇီယာ အပျော့ က အမေ့ နို့ကြီးတွေကို မနိုင်မနင်း ထိန်းထားရတယ်။ အင်္ကျီ ကျွတ်ပြီးတာနဲ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ပါ ဆက်ချွတ်လိုက်တယ်။ အမေကလည်း အားကျမခံ ကျနော် ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ကြယ်သီးနဲ့ ဇစ် ကိုပါ ဆွဲချ ချွတ်ပေးတော့ ကျနော် က ခြေထောက်ကို မပြီး အတွင်းခံပါ ချွတ်ချလိုက်တယ်။ လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ ဘောင်းဘီ ငုံ့ချွတ်တဲ့ အမေ့ မျက်နှာ နဲ့ တန်းနေတာပေါ့။ လူက တအားတင်း နေပြီ ဆိုတော မထူးးတော့ ဘူး အမေ့ ခေါင်းကိုင်ပြီး လီးကို နူတ်ခမ်းဆီ ချိန်ထိုးလိုက်တယ်။ အမေက လည်း နပ်ပါတယ်။ နူတ်ခမ်းကို ဟပေးလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်တယ်။ နောက်တော့ လက်တဖက် နဲ့ ဂွင်းတိုက်ရင်း ပါးစပ် က ဒစ်ဖူးး ကို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စုပ်နေပါရော။ ကျနော် တို့ ဖြစ်ပုံပဲ ကြည့် အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အမေ့ ခရီးဆောင် သေတ္တာတွေတောင် ရောက်တဲ့ နေရာမှာ ပဲ ဖြစ်သလို ပြစ်ချထားလို့၊ ကျနော်က အပေါ် က ရှပ်အင်္ကျီ နဲ့ အောက် က နိကပ်၊ လီးတန်းလန်းကို ထဘီက ခါးမှာ ဝတ်လျှက်သား၊ အပေါ် ပိုင်းနိကပ် နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး တုံခါ လှုပ်ရမ်း နေတဲ့ အမေ က ဒူးထောက်လို့ စုပ်ပေးနေတာ။ ဘယ်လောက် ကဗျာဆန်သလဲ။ အမေ အားရပါးရ ပုလွေ ကိုင် ပေးနေတာကို ခနတာ ခံလိုက်ပြီး မအောင့်နိုင်တော့ တဲ့ ကျနော်က အမေ့ ဂျိုင်း ကနေ မပြီး ထရပ်ခိုင်းလိုက်တော့ အမေက သူ့ ထဘီကို ချွတ်ချ မလို့ လက်ပြင်လိုက်တယ်။
“မေ ထဘီ မချွတ် ချနဲ့ မောင် အဲဒီ ထဘီကို လှန်ပြီး လိုးချင်တယ်၊ ဟို ဆိုဖါ နောက်မှီကို ပဲ လက်နဲ့ ထောက်ပြီး ကုံးပေး”
လို့ ဆိုလိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့ အမေက ဆိုဖာ နောက်မှီကို လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ ပေးတယ်။ ကျနော်က ထဘီအနားစကနေ လှန်တင်ပြီး ခါးပေါ် မှာ လိပ်ထားလိုက်တယ်။ ပင်တီကို တော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ကနေ လှိမ့် ပြီး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမေ့ ဖင်ကွဲကြောင်း အောက် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား မှာတော့ အရည်တွေ စိုရွဲပြီး ဟတတ ဖောင်းကားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ အမွှေးတွေ ကြားကနေ အတွင်းသား နီနီ ကိုတောင် မြင်နေရတယ်။ အမေ့ တံတွေး တွေနဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ လီးကြီးကို ကိုယ့်လက်နဲ့ ပဲ ဆုပ်ကိုင်လို့ စောက်ဖုတ် ဝမှာ တေ့ ပြီး ဖိသွင်း ပြစ်လိုက်တယ်။
“အင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးး”
စောက်ရည်တွေ ရွဲနေပေမဲ့ လည်း ကျနော့် လီးကြီးက စေးစေးလေး ပဲ ဝင်သွားတယ်၊ ကျပ်တော့ မကျပ် နေတော့ အဆုံးထိကို တန်းဝင် သွားတာ၊ အမေ က အထဲ မှာ ဒစ်ဖူး က သွားဆောင့် မိလို့လား မသိ အသံလေး ထွက်ပြီး ငြီးတယ်။ တားတော့ မတားဘူး။ နောက်တော့ တုံခါ ယမ်းနေတဲ့ အမေ့ နို့သီးကြီး နှစ်လုံးကို လက် နှစ်ဖက် နဲ့ အုပ်ကိုင် ဆုပ်ဆွဲ ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့တယ်။ အမေကလည်း ဖင်ကြီး နောက်ကို ပြစ်ပြစ်ကော့ ပေးတော့ အတိုင်အဖေါက်က ညီနေတယ်။
“စွတ်…ဖတ်..ဖေါက်..ပလောက်..ဖတ်..ဖတ်”
“အိ,,,,အု,,,,,အ…”
“အားးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးးးးးးးး အိုးးကွာ”
“အား ကောင်းတယ် သား…အို. ….မောင်…..ဟာ ယောက်ျားးးးးးးး ဆောင့်ကွာ ကြမ်းကြမ်းးးးး”
“အီးးးးးးး မောင် ပြီးးးးတော့ မယ်….အူးးးးးး”
“မေ လည်း ပြီးးးးတော့ မယ်….သားးးးး အိုးးးး ယောက်ျားးးးးး ဆောင့်….ဆောင်…”
“အိုးးးး ထွက်ကုန်ပြီ”
ကျနော့် လီးကြီးထဲက လရည်တွေက အမြောက်ပြစ်သလို အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ထည့် ရင်းက ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားရပါတယ်။ အမေလည်း တကိုယ်လုံး တောင့် တင်းလို့ တဆတ်ဆတ် တုံခါ ရင်း ပြီးသွားရပါတော့ တယ်။
အခန်း ၁၈။
ဧည့်ခန်းထဲ မှာ တချီ ပြီးသွားတော့ ချစ်လို့ မဝသေးတဲ့ ကျနော်တို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ကျနော့် အိပ်ခန်း ထဲက ကွင်းဆိုက် မွေ့ယာကြီး ပေါ် မှာ နောက်တခါ ချစ်မုန်တိုင်း ထန် ကြပါသေးတယ်။ အဲဒါ ပြီးတော့ မှ အဲယားကွန်း အေးအေး လေး အခန်းထဲမှာ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း အနားယူနေပြီးမှ ပဲ စကား စမြီ စပြော ဖြစ်ပါ တော့ တယ်။
“မေ၊ ဘယ်လောက် ကြာကြာ နေမှာလဲ”
“မောင် က ဘယ်လောက် ကြာကြာ ထားချင်သလဲ”
“မောင် က တသက်လုံး ထားချင်တာပေါ့ ”
“အဲဒါဆိုလည်း တသက်လုံး နေတော့ မယ်လေ”
“တကယ်လား မေ၊ နောက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူးးနော်၊ မောင် ဝမ်းသာ လို့ သေသွား ဦးမယ်”
“တကယ်ပဲ မောင်၊ မေ အလုပ်က ရီတားရား ယူလိုက်ပြီ၊ သား တယောက်ထဲ စိတ်မချလို့ သူ အိမ်ထောင် မကျ မခြင်း သူ နဲ့ သွား နေပေးမလို့ ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့တာပဲ”
“အဖေ ကရော”
“သူက လည်း ရတယ်တဲ့၊ မေ့ ပင်စင် ရယ်၊ သူ့ အငြိမ်း စား လစာ ရယ်ဆို လောက်တယ်တဲ့၊ သူ့ကို ကြည့်ပေးမယ့် သမီး လည်း ရှိတယ် ဆိုတော့ သွား ပါတဲ့”
“သား က အိမ်ထောင် ကျ နေပြီ ဆိုတာ မြို့ ကလူတွေ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူးလား”
“ဟင် ဘယ်တုန်းက လည်း ဘယ်သူနဲ့လဲ”
“ဒီမှာလေ မောင့် ရင်ခွင်ထဲမှာ ခု ရှိနေတာ မောင့် မိန်းမ ပေါ့ လို့”
“အာကွာ မောင် ကလေ၊ မေ့ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ် သွားတာပဲ တကယ်မှတ်လို့ ”
“တကယ်ပြောတာပဲလေ”
“ဟုတ်ပါဘူး တခြား မိန်းမ တယောက် နဲ့ များ တကယ် အိမ်ထောင် ကျနေပလားလို့ ပါ၊ မောင် ယူမယ် ဆိုလည်း မေ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်၊ မောင် က ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာ၊ ဘဝ မှာ လူလုပ် ဖို့ အချိန် အများကြီး ရှိသေးတယ်”
“မယူ ပါဘူး မေရယ်၊ မေ့ ကို ပဲ ယူမှာပါ၊ မောင့် အတွက် လည်း ရင်သွေး လေး မွေးပေးရမယ် နော်”
“အာ မဟုတ်တာ မောင်ရယ်၊ မေ က ကြီးပါပြီ အခု အရွယ်မှ ဆို အန္တရာယ်လည်း များ၊ လူပြောသူပြော လည်း အတော်ခံရ မှာ မောင်ရဲ့”
“အင်း ပါ ကလေး မမွေး ပေးချင်လည်း နေ၊ မောင့် မိန်းမ အနေနဲ့ တော့ တသက်လုံး နေသွား ပေးရမယ်”
“မေ ပြောတာကို မောင် လက်ခံရင် တော့ မေ နေသွား ပေးမယ်၊ လက်မခံရင် တော့ မေ အိမ်ပြန် သွား မယ်”
“ကဲ ပြောပါဦး မေ က ဘာပြောချင်တာလဲ”
“မောင် အချိန်တန်ရင်၊ ရီးစား ထားရမယ်၊ အိမ်ထောင် ပြုရမယ်၊ မေ့ အတွက် မြေးလေး တွေ မွေး ပေးရမယ်၊ မေ့ ကို မောင် အချိန် မရွေး ချစ်လို့ ရတယ်၊ မောင် အိမ်ထောင် မပြုခင်ရော ၊ ပြုပြီး ရော မေ့ကို မောင် ကြိုက်တဲ့ အချိန် ကြိုက်တဲ့ နေရာ မှာ ချစ်လို့ ရတယ်”
“အင်း ကောင်း ပြီ သဘောတူ တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ကို အိမ်ထောင်ပြု ဖို့ တကျီ ကျီ မတိုက်တွန်းရဘူး နော်၊ မောင် က ပုံမှန် အတိုင်းပဲ တဆင့်ချင်း သွားတာ ကြိုက်တယ်”
“အင်း ပါ မတိုက်တွန်းပါဘူး၊ ခုလောလော ဆယ်လည်း မေက မောင့် ကို သူများ နဲ့ ရှယ်မလုပ်ချင်သေးပါဘူးး ခစ်”
……………………………………
အမေ ကျနော့် အခန်း မှာ ရောက်နေတာ ဆိုရင် ခုဆို သုံးလလောက် ရှိနေပါပြီ။ အမေ က သူ့ အတွက် နောက်အခန်းတခု ပြင်ဆင်ခိုင်းတယ်။ သူ့ ပစ္စည်းတွေ အကုန် အဲဒီ အခန်း မှာ ထားတယ်။ အပြင်ထွက် ရင်လည်း လူမြင်ကွင်း တွေ မှာဆို သားအမိ လိုပဲ နေခိုင်းတယ်။ ဘယ်သူ မှ မသိပါဘူး ဆိုတာလည်း ပြောမရဘူး။ မောင့်ရဲ့ နှောင်ရေး ရှိသေးတယ် ဆိုပြီး ပြောတယ်။ အိမ်ထဲ က ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်တဲ့ နေရာ မှာတော့ လင်မယား လို နေတယ်။ အိမ် မှာ တော့ ကျနော့် အတွက် စား စရာ ချက်ပြုတ်၊ အဝတ်အစား လျှော် ၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်၊ တကယ့် မိန်းမ တယောက်လို ပဲ၊ အိပ်ယာ ထဲမှာ လဲ အဲလိုပဲ၊ သူ့ အတွက် ဆိုပြီး လိုရမယ်ရ၊ လုပ်ပေးထား တဲ့ အခန်းမှာ တခါမှ မအိပ်ဖြစ်သေးဘူး။ ကျနော့် အခန်းမှာ ပဲ ညတိုင်း အိပ်တာ။
တနေ့ ကျနော် အလုပ်က ပြန်လာတော့ အမေ မျက်နှာ မကောင်းဘူး။ ကျနော် ကလည်း အမေ့ မျက်နှာ အရိပ် အကဲ အမြဲ ကြည့်နေတာ ဆိုတော့ ချက်ခြင်း မေးလိုက်တယ်။
“အမေ ဘာဖြစ်တာလဲ၊ မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား”
“အင်း မောင့် ညီမလေး ဆီက ဖုံးဆက်တယ်”
“အော် ဟုတ်လား ညီမလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ဒါမှ မဟုတ် အဖေ တခုခု ဖြစ်လို့လား”
“အင်း နှစ်ယောက်စလုံး ဖြစ်တာ ပြောတောင် မပြောချင်ဘူး”
“ဟင် နှစ်ယောက် စလုံး ဖြစ်တာ၊ အခြေအနေ ကောင်းရဲ့ လား၊ ကျနော် တို့ လိုက်သွားရမလား”
“လိုက်သွား စရာ မလိုပါဘူး၊ မောင့် ညီမလေး က အခု ကိုယ်ဝန် ရှိနေလို့တဲ့”
“ဟင်၊ သူက ဘယ်တုန်းက ဘဲရသွားတာလဲ”
“မေ မောင့် ဆီ ရောက်ပြီး တပတ်တောင် မကြာဘူးဆိုပဲ”
“ဟင် ဟုတ်လား ညီမလေး က တယ်သွက် ပါလား၊ အဲဒါ အခု ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ အဲဒီဘဲက ယူမှာ တဲ့လား”
“အဲဒီဘဲက ယူလို့ မရဘူး တဲ့”
“ဟာ ဘယ်လို ကောင်လဲကွာ၊ မေ သိလား ညီမလေး နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ကောင်”
“အင်း သိပါ့ မောင်လည်း သိတယ်လေ”
“ဟင် ဘယ်သူလဲ”
“မောင့်ဖေဖေ ပေါ့”
“ဗျာ”
………………………..
အမေ က အသေးစိတ် သူမပြောချင်တော့၊ သိချင်လျှင် ညီမလေးကို ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဖုံးဆက်မေး ဟု ဆိုလေသည်။ ခါတိုင်း အလုပ်မှ ပြန်လာပြီး ချစ်ပွဲဝင်နေကြ၊ ဒီနေ့ အမေ စိတ်လက်မကြည်သာ တာ တွေ့ တာနှင့် မစတော့ ပဲ၊ ရေမိုးချိုး လိူက်ကာ၊ အမေ နှင့် ညစာ အတူ စားသောက်ကြသည်။ နောက်တော့ အမေ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့် တော့ မှ ညီမလေး ဆီ ဖုံးဆက်လိုက်ဦးမည် ဟု ဆိုကာ အခန်းတွင်း ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ဟေး ညီမလေး ဘယ်လို ဖြစ်ရတာတုန်း”
အဲတော့ ညီမလေး က ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို ပြောပြ တယ်။ ကျနော် ကြားဖြတ်မေးတာတွေ၊ ကို ဖယ်လိုက် ပြီး ညီမလေး ပြောတာကိုပဲ စီကုံး ရေးပြလိုက်မယ်။ အောက်က အတိုင်းပေါ့၊
“အင်း တကယ်တော့ ကိုကြီး ရှိကတည်းက အမေ နဲ့ ကိုကြီး တို့ ပျော် ရွှင် နေကြပြီး အဖေ က အထီးကျန်သလို ဖြစ်နေတော့ ညီမလေး က သနား မိတာ၊ အဲဒါနဲ့ အဖေ့ကို အနီးကပ် ပြုစု နေမိတာ၊ အမေ လည်း ကိုကြီး နောက် လိုက်သွား ရော အဖေ က ပိုပြီး သနားစရာ ကောင်းလာသလိုပဲ၊ အဲဒါ နဲ့ ညီမလေး လည်း အဖေ့ကို စိတ်ပူတယ်၊ အရင်က လို အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်ပျော် နေရင် နိူးပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ အိပ်ဖို့ ခေါ်လာပေး။ နောက် သူက မူးပြီး အိပ်ပျော် နေ တာ တခုခု ဖြစ်မှာ စိုးလို့ နောက်တော့ သား ကို ပါ ခေါ်လာ ပြီး ညဖက် သူနဲ့ အဖေါ် ရအောင် သွားအိပ်ပေးရင်း ၊ အိပ်ယာတခု ထည်း အတူတူ ဆိုတော့ ကိုကြီး သိတဲ့ အတိုင်းပဲ ဖြစ်သွားကြတာပေါ့။ အဲဒီနောက်ပိုင်း တော့ အဖေ က အရက် လည်း မသောက်တော့ ဘူး၊ သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်လည်း အကြာကြီး မသွားတော့ ဘူး၊ ညီမလေး ကျောင်းသွား တဲ့ အချိန် သားကို ထိန်းပေး၊ နောက် ညီမလေး ထမင်းဟင်း ချက် ရင် လည်း ဝိုင်းကူ၊ ညီမလေး တို့ နှစ်ယောက် ညားကာစ လင်မယား လို ဖြစ်နေကြတာ ကိုကြီး။ အဖေ ကလည်း ဘယ်တုန်း ထည်းက အောင်းထားသလဲ မသိဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ ကိုကြီး ထက် မသာ ရင်သာ နေမယ်၊ မလျော့ ဘူး၊ အဲလို ညီမလေး အဖေ နဲ့ ပွင့်လင်း သွားမှ အဖေ က ပြောပြတယ်။ အမေ နဲ့ ကိုကြီး ဖြစ်နေတာ သူသိတယ် တဲ့။ အမေ ရော ကိူကြီး ကို ရော သူက ချစ်လို့ ပျော် ရင် ပြီး ရော ဆိုပြီး သူက လွှတ်ထားပေးတာတဲ့။ ညီမလေး ကိုကြီး တို့ကို သတိပေးခဲ့ သလိုပဲလေ။ သူတနေ့ ကိစ္စ တခုကြောင့် အိမ်ကို ပြန်လာတော့ ကိုကြီး တို့ ပွဲကြမ်း နေတဲ့ အချိန် နဲ့ ကြုံ သွားတာလေ။ သူက လုံးဝ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့တာတဲ့။ ”
“အဲလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့ ကြတော့ ညီမလေး လည်း တချက်လွတ်သွားတယ်။ အဲဒါ ရာသီ နောက်ကျ တော့ မှ သွားပြီလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး ဖျက်လည်း မချချင်လို့၊ အမေ့ ကို ဖွင့်ပြော လိုက်တာ၊ အမေ ကတော့ ပြောတယ်၊ ကိုကြီး ဆီခန လာနေပြီး မွေးလိုက် တဲ့၊ အဲဒါ ကိုကြီး သဘော ဘယ်လိုလဲလို့”
ကျနော် ကရော ဘာပြောမယ်ထင်သလဲ။
…………………
ရာသီတွေ အလီလီ ပြောင်းခဲ့ ပြီ။ ကျနော်တို့ မိသားစု နယ်ကအိမ် ပြန်လာလည်ကြတဲ့ အချိန်တခု။
“ကိုကို ရေ ကိုကို့ သားက သူ့ အမ အနောက် ပဲ လိုက်ကပ် နေတော့ တာပဲ”
ကျနော့် မိန်းမ ချိုလေး က အိမ်ရှေ့ ခြံဝင်း ထဲ သား နဲ့ ညီမလေး သမီး ငယ်တို့ဆော့ နေသည့် အနားမှာ စောင့် ကြည့် နေရင်း က လှမ်း အော် ပြောလိုက်သည်။ ကျနော် က ဘေးနားမှာ ထိုင်နေသည့် အမေ့ ကို တိုးတိုး လေး ကပ်ကာ၊
“တကယ် အမျိုး စပ်ရင် သူ့ အမ မဟုတ်ဘူး သူ့ ဒေါ်လေး ဖြစ်ရမှာ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အမေ က ကျနော့် ပေါင်ကို သူများ မမြင်အောင် ဆွဲဆိတ်လိုက်ရင်း။
“ဟင်း မောင်နော် အပြောအဆို သတိထား တော် ကြာ သူများ တွေ ကြားသွားမှ တခါတည်း”
ညီမလေး က အိမ်နောက် ဖေးက ထွက်လာပြီး။
“ဟေ့ ဒီသား အမိ တွေ ဘာ တီးတိုး တီးတိုး သဖန်းပိုး လုပ်နေကြတာလဲ”
ဟု ပြုံးစေ့စေ့ နှင့် လှမ်းမေး လိုက်သည်။ ကျနော် က ပြန်နောက် ချင်သဖြင့်။
“အော် ညီမလေး အဲဒီ သမီးလေး ကိုယ်ဝန်နဲ့ ကိုကြီး ဆီ လာနေတုန်းက အကြောင်းကို ပြန်ပြော မိနေတာပါ”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ညီမလေး မျက်နှာ ရဲ သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ၊ သူ ကိုယ်ဝန်နဲ့ ကျနော့် ဆီလာနေ တုန်းက ကျနော် နဲ့ သူနဲ့ အမေ နဲ့ ချစ်တင်း နှောကြတာ မမေ့ လောက်စရာ မဟုတ်လား၊ အမေ က ကြားက ဖြတ်ပြီး။
“သမီး ယောက်ျား နဲ့ သားကြီးက ဘယ်တော့ ပြန်လာကြမှာလဲကွယ့်”
“နောက် အပတ်မှ အမေ”
“အော် အာ့ ဆို ရင် ညီမလေး အဖေ့ ကို အထီးမကျန်အောင် ပြုစု ထားဦးနော်”
လို့ နောက်တောက်တောက် ပြောလိုက်တဲ့ ကျနော့်ကို အမေ့က ပေါင်ထပ်ပြီး လိမ်ဆွဲလိုက်ပြန်ပါတော့ တယ်။
ညဘက် ချိုလေး နဲ့ သား တို့ ကောင်းကောင်း အိပ်မော ကျနေတော့ မှ ကျနော် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းပြီး အမေ တို့ အိပ်ခန်းကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ကုတင်ပေါ် မှာ အခန်းဝကို ကျောပေး အိပ်နေတဲ့ အမေ့ ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ခါးလေး နည်းနည်း တုတ်လာပေမဲ့ အိုးကြီးက ကောင်း တော့ ဘူးသီးကြီး လှဲထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။ ကျနော် သူ့ နောက် က ကပ်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက် တော့ မာတောင် နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးက သူ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား ထိုးထောက်မိတယ်။ ကျနော့် လက်တဖက်က လည်း သူ့ ဂျိုင်းအောက် က လျိူ ပြီး နို့ကြီး တလုံးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အမေ က အိပ်ပျော် သေးပုံ မရဘူး။ ကျနော် မှန်းလည်း သိတယ်။
“မောင် ချိုလေး နဲ့ မြေးလေး အိပ်သွား ပလား”
“အိပ်သွား ပါပြီ မေရဲ့ ၊ ချိုလေး အကြောင်း မေ့ ကို ပြောထားပြီး သား ဟာကို မေ က စိတ်ပူနေပြန်ပါပြီ၊ အဖေ ရော ၊ မေ့ အနား မကပ်ဘူးလား၊ မောင် ပြောထားတယ်လေ။ မေ့ လင်ကြီး လိုချင်ရင်လည်း ပေးလိုက်ပါလို့၊ တခါတလေပဲဟာ”
“အမလေး မပေးနိုင်ပါဘူး။ သူကလည်း ဂရုမစိုက်ပါဘူးး၊ မောင့် ညီမလေး လင်မရှိဘူးဆိုတာနဲ့ သူ့ မယားငယ်လေး အခန်း သွားအိပ်နေပါပြီ။ ချိုလေး က ခွင့်လွှတ်တယ် ဆိုပေမဲ့ သူက မောင့် တရားဝင် မယားလေ၊ သူ့ကို ဂရုစိုက်ပါ၊ ပြစ်မထားပါနဲ့”
“မထားပါဘူး မေရဲ့၊ သူက ပြောပြီးသား၊ ကိုကို ဒီပြန်ရောက်တုန်း အတိတ်က ဟာတွေ ပြန်သတိရမှာပေါ့တဲ့ ၊ ကိုကို့ အချစ်ကြီး နဲ့ အမှတ်တရ ဟာတွေ ကိုသာ လုပ်ပြီး အင်ဂျွိုင်း လုပ်ပါတဲ့ ချိုလေး နားလည်ပါတယ်တဲ့”
“အင်း အဲလို လိမ်မာလို့ လည်း ချိုလေး ကို မောင့် မယား အဖြစ်တရားဝင် ယူဖို့ မေ သဘောတူခဲ့တာပေါ့”
စကားက သာ ပါးစပ်က ပြောနေတာ ကျနော့် လက်တွေက မအားပါဘူး။ အမေ့ ထဘီကို လှန်ပြီး တင်ပါး လုံးကြီး နှစ်ခု ကြားက ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ချောဆီ ထည့်နေတာ၊ အခုမှ မာတောင် နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ကွန်ဒန် စွတ် ပြီး သူ့ ဖင်ပေါက် ထဲ ဖြည်းဖြည်း ချင်း နှဲ့ သွင်း လိုက်တယ်။ သူက လည်း လီးဝင် ဖြောင့် အောင်၊ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးလိုက်တယ်။
“အီးးးးးးး”
မကြာ မကြာ လုပ်နေကြပေမဲ့ သူ့ ဖင်ပေါက် လေးထဲ လီး စဝင်ရင်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ငြီးတုန်းပါပဲ။
ကျနော့် လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်ပြီး သူ့ ဖင်လုံးကြီး ကျနော့် ပေါင်ခြံ နဲ့ အိကနဲ့ ဖိမိတော့ လီးကို ဖင်ပေါက်ကလေး က ဆုပ်ညှစ်ထားတာ ဇိမ်ခံရင်း စိမ်ထားလျှက် အမေ့ လည်ကုတ်လေးကို အနောက်က နမ်းလိုက်တယ်။
“မောင်မေးမယ်မေ၊ မေ့ ဘဝတလျှောက်လုံးမှာ အလိုးအကောင်းဆုံး ယောက်ျား ကဘယ်သူလဲဟင်၊ အားမနာတန်းဖြေနော်”
“ဟာ ကွာ မောင်က လွဲရင် ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင်ဦးမှာလဲ၊ မေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ သမျှ ထဲမှာ အကြိမ်ရည် အများဆုံး လိုးဖြစ်တာ မောင်ပဲ၊ မောင့် ဖေဖေ တောင် မောင့်လောက် အချီ မများခဲ့ဘူး၊ ကဲ စကား မရှည်နဲ့တော့ ဒီမှာ အရမ်းလို နေပြီကွာ ၊ လုပ်တော့”
………………ပြီးပါပြီ……………………….