အညာနွေ ပူလွန်းတယ်...........

လဘက်ရည်ဆိုင်က သီချင်းက ဟိုးအရင် အဖေ တို့ လက်ထက်တုန်းက သီချင်း၊ ပြန်ဖွင့်လို့၊ ချက်နို့ဆီ ပြစ်ပြစ် နဲ့ လဘက်ရည်ကို တငုံကောက်မော့ သောက်လိုက်မိတယ်။ တကယ်လည်း ပူလွန်းလှတဲ့ အညာနွေ ကို ကျနော် မေ့နေခဲ့တာ တောင် လေးငါးနှစ် တော့ ရှိပြီပေါ့။

ကျနော့် နာမည် က ဇေယျ ဒီ လို မြို့မကျ ရွာမကျ နယ်မြို့ကလေး မှာ ပဲ ကြီးပြင်းခဲ့တာ။ ဆယ်တန်းရောက်မှ မန္တလေး မှာ တက္ကသိုလ် လေးနှစ်တာ တက်၊ ကျောင်း မပြီးခင်ပဲ အလုပ် က အော်ဖာ ရနေပြီ ကွန်ပြူတာ ဆိုင်း ရင့် ဆိုတော့ အွန်လိုင်းကပဲ အလုပ်လုပ်၊ အချိန်ပိုင်း ၊ နောက်တော့၊ ရုံးချူပ်ရှိရာ ရန်ကုန်ကို ကျောင်းပြီး တာနဲ့ ချက်ခြင်း ပြောင်းသွားလိုက်တယ်။ တနှစ်လောက် လုပ်လိုက်ပြီးတော့၊ ကုမ္မဏီ က အခြေအနေ တခုကြောင့် ပြန်ရုတ်သိမ်းသွားတော့ ကျနော့် အလုပ်လည်း ရပ်စဲသွားတယ်။ အလုပ်က အချိန်မရွေးပါ၊ စျေးကွက် ကရှိနေတော့ ကိုယ့်အတွေ့အကြုံနဲ့ အတတ်ပညာနဲ့က ကြိုက်တဲ့ကုမ္မဏီ ကိုလျှောက် ရမှာ သေခြာတယ်။

အဲတော့ ကျောင်းနောက်ဆုံးနှစ်ရယ် ကျောင်းပြီးတော့ တနှစ်ရယ် နှစ်နှစ် မှာ စို့စို့ ပို့ပို့ ရထားတဲ့ ပိုက်ဆံလေး လည်း ရှိတာကြောင့် မပြန်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ ဇာတိမြို့ ကို ခနပြန်ဦးမယ် ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ။

ကျနော့် အဖေက ဦးတင်ထူး၊ အငြိမ်းစား စစ်မှုထမ်းဟောင်း၊ ဗိုလ်ကြီးဘဝ နဲ့ ရှေ့တန်းမှာ မိုင်းနင်းမိ ဒဏ်ရာ ရပြီး အငြိမ်းစားကို အစောကြီး ယူခဲ့ရတာ။ အရင်က ကျနော် မသိခဲ့ပေမဲ့ အခု ပညာတွေ တတ်လာပြီး ဗလို့သုတ တွေ ကြွယ်ဝ လာမှ PTSD လို့ ခေါ်တဲ့ စစ်သားတွေ ဖြစ်တတ်တဲ့ စိတ်ကျ ရောဂါ ဖြစ်နေတာဗျ၊ အဲဒါကြောင့် ဘာအလုပ်မှ လည်း မယ်မယ်ရရ မလုပ် အရက်ပဲ သောက်နေတော့ တာပဲ။ အမေက ဒေါ်ကျော့ကေခိုင်၊ ကျောင်းဆရာမ၊ ကျနော်တို့ မြို့က တခုတည်း သောအထက ကျောင်းမှာ ဆယ်တန်း ပြ။ အဖေနဲ့ ရကတည်းက ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်နေတာ ဆိုတော့၊ ကျနော်တို့ ကြီးလာတော့ လည်း သူ့ကျောင်းက ပဲ ဆယ်တန်း အောင် ခဲ့ရတာ။ ကျနော်တို့ လို့ ပြောလိုက်တာက ကျနော့် မှာ ညီမ တယောက် ရှိသေးလို့၊ သူက တော့ အိသင်ဇာထူး တဲ့။ သူလည်း အမေ့ ခြေရာနင်းတယ်၊ ကျောင်းဆရာမပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အမေ့လို ဘီအီးဒီ ဆင်း မဟုတ်၊ ဆယ်တန်း အောင်ပြီး ဆရာအတတ်သင် သိပ္ပံ ကို တက်ပြီး ဆရာဖြစ် လက်မှတ် ပဲ ယူခဲ့တာမို့ မူလတန်းပြ ဖြစ်နေတာ။ အခုတော့ ကျနော်တို့ နဲ့ မနီးမဝေး က ရွာလေး တရွာမှာ အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ကလေး တယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။

ကျနော်တို့ မြို့လေးကို ရောက်ဖို့ ရထား နဲ့ နည်းနည်းလေး ကြီးတဲ့ မြို့ ကို သွား ပြီးမှ လိုင်းကား လေးနဲ့ ထပ်စီး ရတာ၊ မြို့က အရင်တုန်းက ကားတစီးတလေ၊ မော်တော် ဆိုင်ကယ်ကလေး တွေ တစီးစ နှစ်စီးစ၊ ပဲ ရှိတာ၊ ရွာနီးချူပ်စပ် ကို သွားရင် နွားလှည်း မြင်းလှည်း တို့ နဲ့ သွားရတယ်။ အခု တခါ ပြန်လာတော့ မော်တော် ဆိုင်ကယ်တွေက စက်ဘီးတွေ ပွဆံကို တက် နေတာပဲ၊ တထုတ်ထုတ် တဖုံးဖုံးနဲ့ အရင်ကလောက် တော့ မတိတ်ဆိတ်တော့ဘူး။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျနော့် ကို ကျနော် အရင်တုန်းက နေခဲ့တဲ့ အခန်းကို ပဲ ပြန်ပေးတယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်က သစ်သား နှစ်ထပ်အိမ်၊ အပေါ် ထပ်မှာ အိပ်ခန်း နှစ်ခန်း အောက်ထပ်မှာ အိပ်ခန်းတခန်း၊ ရှိတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း အောက်ထပ်က ဧည့်ခန်း၊ အိပ်ခန်း မီးဖိုခန်း၊ နဲ့ နောက်ဖက် အခန်းကျဥ်းကလေးက ရေချိုးခန်း ရှိတယ်။

ကျနော့် မိဘတွေက အောက်ထပ်က အခန်းမှာ နေတယ်။ အပေါ်ထပ်မှာ ကျနော်က တခန်း၊ ညီမလေး က တခန်း နေခဲ့တယ်။ အခုတော့ ညီမလေး မရှိတော့ အခန်းတခန်းက အားနေတယ်။ တခန်းက အခု ကျနော် နေနေတယ်။ ကျနော့် အခန်း အောက်တည့်တည့် မှာ ကျနော့် အဖေနဲ့ အမေ အခန်း ရှိတယ်။

အဲဒီမှာ ကျနော် ဝန်ခံစရာ တခု ရှိတယ်။ ငယ်စဥ် ကတည်း က နေလာတဲ့ အခန်းမို့ ကျနော့် မှာ လျို့ဝှက်ချက် တွေ အများကြီး ဒီအခန်းမှာ ရှိနေတယ်။ ဥပမာ ဆိုရင် အောက်တည့် တည့် မှာ ရှိတဲ့ ကျနော့် မိဘ တွေ အခန်းကို ချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက် တွေ နေရာ အနှံ့မှာ ရှိတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျနော့် ကုတင် အောက် မှာပေါ့။ ကုတင်အောက်မှာ ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ သတိမထားမိတာရယ် ကျနော့် ကစားစရာ၊ စာအုပ်သေတ္တာ စ တာတွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ထားလို့ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ အထူးသဖြင့် ဘယ်သူမှ တကယ် မသိကြတာက ကျနော့် ရဲ့ အတွင်း ကျကျ စိတ်ဓါတ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် တဏှာရာဂစိတ်။

ရထားကို တောက်လျှောက် စီးလာရတာတယ်။ လူတွေ တိုးကျပ် နေတဲ့ ကား လေးကို လမ်းကြမ်းကြမ်း မှာ စီးခဲ့ရတာကြောင့် လူလည်း ညှောင်းညာနွမ်းခွေ့ နေပြီ။ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ အမေ့ ကို နားဦးမယ် ဆိုပြီး ကိုယ့်အခန်းပေါ် ကိုယ်တက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲလျောင်း လို့ နားလိုက်တယ်။ ကိုယ် ငယ်စဥ်ကတည်း က နေလာခဲ့ရတဲ့ အခန်း၊ အိပ်ခဲ့ရတဲ့ ကုတင် မို့ ချက်ခြင်းလိုလို လူက ငယ်တုန်းကဘဝ ကို ပြန်ရောက်သွားသလို ပဲ အေးချမ်း သွားခဲ့ရတယ်။ အတိတ်က အရိပ်တွေက လည်း စိတ်ပုံရိပ်ထဲ ပြန်ပေါ် လာခဲ့ရတော့တယ်။

.....................................

"ဟေ့ကောင် ဝင်းအောင် မင်း ကလည်း ဘာလဲ ကွ ပြောစာရှိရှင်းရှင်း ပြောတာမဟုတ်ဘူး"

"လီးလိုပဲ သူများ တွေ ရှေ့ မပြောချင်လို့ပေါ့ကွ၊ လာဒီမှာ"

နေ့ခင်း မုန့်စား ဆင်းချိန် ခါတိုင်း ဆော့ နေကြ နေရာ ကို ပြေးမလို့ လုပ်တုန်း သူငယ်ချင်း ဝင်းအောင်က လက်ကုတ်ပြီး သူနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ အချက်ပြသဖြင့် ၊ ကျောင်းကစားကွင်း နောက်ဖက် တောလမ်းလေး မှ ချောင်ကျသော သစ်ပင်ကြီး တပင်အောက် ရောက်ခဲ့ကြတယ်။ ထိုနေရာက သူတို့ တူတူပုန်းတမ်းဆော့လျှင် လာနေကြ လျို့ဝှက်နေရာ မို့ လုံခြုံတယ်။ ထိုနေရာရောက်မှ ဝင်းအောင်က သူ့ ခါးမှာ လိပ်ထည့်ထားသည့် စာရွက်ခေါက် တခုကို ထုတ်ပေးတယ်။

"ဟား မင်း ဘယ်က ရလာတာလဲ"

ကျနော် စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်စေ့ကစားလိုက်ပြီးမှ စာရွက်ကို သေခြာ ပြန်ကြည့်ရတယ်။ စာရွက်က ပလေးဘွိုင်း မဂ္ဂဇင်း ထဲမှ ဖြဲထားသည့် စာရွက်လေး။ သို့ပေမဲ့ အထဲက အမျိုးသမီးက အဝတ် အစား တမြှင်မှ မရှိပဲ ကုန်းကော့ ပြီး ရိုက်ထားတယ်။ ပုံက များများ စားစား မဟုတ် စာတရွက်ထဲမို့ ရှေ့တပုံ နောက် တမျက်နှာက တပုံ ဖြစ်လေတယ်။ ပေါင်တန် ဖင်လုံးကြီးများ နို့ကြီးများ မှာ ကြီးမား ထွားကျိုင်းလှသည်။ ကျနော့် အတွက် ပထမဦးဆုံး မြင်ဖူးတာမို့ လီးကလေး က သေးပင် ထွက်ချင်သလို ဖြစ်သွားရတယ်။

"ငါ ဟိုကောင် လွင်မောင့် ဆီက ရတာကွ၊ ငါ့ မုန့်ဘိုး နှစ်ရက် စာ ပေးမယ်ဆိုပြီး ယူလာတာ"

လွင်မောင် ဆိုတယ်မှာ ကျနော်တို့ နှင့် တတန်းထဲ သို့သော် လူကောင်က ကြီးတယ်။ အသက်က လည်း နှစ်နှစ်လောက် ကြီး တယ်။ ကျနော်တို့ အတန်းထဲ က ကလေးဗိုလ်လို့ ပြောရမလိုပင် သူ့ကို လူတိုင်းက ကြောက်ကြရတယ်။

"အင်း"

"လွင်မောင် က ပြောသေးတယ်၊ ဒီစော်ကြီး က ဆရာမ ဒေါ်ကျော့ကေခိုင် လောက်တောင် ဖင်မကြီးပါဘူးတဲ့"

"ခွေးမသား"

ကျနော့် ပါးစပ်က ဆဲလိုက်မိတယ်။ ကွယ်ရာမို့ ဆဲရဲတာပါ။ ကိုယ့်အမေ ကို အဲလို ခနခန အပြောခံရတာ များလွန်း တော့လည်း သိပ်ပြီး တော့ ထူးဆန်းတယ်မထင်မိတော့ပါ။

အဲဒါကြောင့်လား မသိ နောက်ပိုင်း ကိုယ့်အမေ ကို ကိုယ် ပြန်ကြည့်မိပြီး တကယ်လည်း ဖင်ကြီးက လုံးကား ပြီး တုံတုံ တုံတုံ က အလွန်ကြည့်ကောင်း သတိထားမိလာတယ်။ အဲလို ကြည့်မိတော့လည်း တအိမ်ထဲ နေတဲ့ သူချင်း မို့ ပိုမြင်ရတယ်။ အိမ်နေရင်း အောက်ခံဘာမှ မပါပဲ ထမီအပါးလေး တွေ ဝတ်တဲ့ အချိန်တို့၊ ရေချိုးခန်းထဲ အဝတ်လျှော်ရင် ထမီကို ပေါင်ရင်းအထိ တင်ရင်း လျှော်တော့ မြင်ရတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက မျက်စေ့ထဲ အမြဲ စွဲနေပြီး ဂွင်းထု တတ်တာနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။

နောက်တော့ ဒီတိုင်းမြင်ရတာ အားမရတော့ ချောင်းဖို့ အပေါက် တွေ လိုက်ရှာတော့တယ်။ အဲဒီမှာ အမေ့ ဖြစ်အင် ကို တွေ့ရတယ်။ ကျနော့် အခန်း ကုတင်အောက် မှာ အပေါက် တွေ ရှိတယ်၊ ဘာကြောင့်မှန်း တော့ မသိ အောက်ကို ချောင်းလို့ ရတယ်။ ရှာဖွေ တွေ့ရှိတာကလည်း အောက်က အမေတို့ အခန်းကို ချောင်းဖို့ အပေါက် များ ရှိမလားလို့ လိုက်ရှာရင်း နေရာအနှံ့ မှာ ရှာမရ နောက် ကုတင်အောက်ထဲ လှိမ့်ဝင် ကြည့်တော့ တွေ့ ခဲ့ရတာ။

ညဖက်ဆို အမေ က အိပ်ယာပေါ် အရင်ရောက်နေတာ များတယ်။ အဖေက အရက် သောက်ပြီး တော်တော် နှင့် ပြန်မလာ၊ ပြန်လာလည်း တခါတလေ အိမ်ရှေ့ ခန်းက ကွတ်ပြစ်ပေါ် မှာ လှဲပြီး အိပ်ပျော် နေတတ်တယ်၊ တခါတလေ တရေးနိုးမှ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတတ်တယ်။ အဲဒါကြောင့် အမေ တယောက်ထဲ အိပ်ယာပေါ် မှာ ထမီကို ဖြည်ချကာ လက်က ပေါင်ကြားထဲ နိူက်၊ ဒူးထောင် ပေါင်ကား လျှက် အာသာ ဖြေတာ ကို ခနခန တွေ့ရလေတယ်။ တခါတလေ အဖေ တရေးနိုး အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး အမေ က ထမီတွေ ပြေလျော့ ပြီး အိပ်ပျော်နေတာ တွေ့လျှင် ပေါင်နှစ်လုံး ဖြဲကားပြီး အတင်း ဝင်လိုးတတ်တယ်။ အဲဒါလည်း ကျနော် တွေ့မြင်ခဲ့ ရဘူးတယ်။

အဲဒီတုန်းက စိတ်ထဲမှာ အမေ လည်း အမေ၊ ဆရာမ လည်း ဆရာမ မို့ နှစ်ထပ်ကွမ်း ငရဲကြီးမည် ဆိုပြီး မှန်းချင်တာတောင် တခါတလေ စိတ်ချူပ်တည်းထားရတယ်။ တခါမှန်းထုလိုက်၊ နောင်တ ရပြီး မေ့ထားလိုက်၊ နောက်တလလောက်ကြာတော့ ထပ်မှန်းပြီး ထုမိလိုက် စတယ်ဖြင့် သံသရာ လည်နေခဲ့ရတယ်။

နောက်တော့ အိမ်နဲ့ ဝေးကွာ ပြီး တက္ကသိုလ် တက် အလုပ်လုပ် ဗဟုသုတတွေ စုံ စာတွေလည်း အဖတ်များ လာမှ တဖြည်းဖြည်း အတွေးအခေါ် တွေ ပြောင်းလာရတယ်။ လူအချင်း ချင်း တဦးနှင့် တဦး သဘောတူညီ ပြီးတဦး နှင့် တဦး ချစ်တင်းနှီးနှော တာက သဘာဝတရားပင်၊ ပတ်ဝန်းကျင် က လက်မခံတာ လက်ခံတာက သူတို့ သတ်မှတ်ထားသည့် စည်းမျဥ်း ဘောင်အတွင်း မဝင်တာ ဝင်တာ စတဲ့ ပေတံကြောင့် ပင် ဖြစ်တယ်။ အင်းစက် နှင့် ပတ်သက်သည့် စာပေ၊ ဗဟုသုတ တွေ လေ့လာမိလာတော့၊ နှစ်ဦး သဘောတူ၊ နှစ်ဦးစလုံး လည်း အရွယ်ရောက်ပြီး သူများ သာဆိုလျှင် လုပ်ကြတော့ ဘာဖြစ်မှာလည်းလို့ တွေးမိလာတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင် က မကြိုက်ဘူးဆိုလျှင် ပတ်ဝန်းကျင် မသိအောင် နေလိုက်ရုံပေါ့ လို့ တွေးမိလာတယ်။

စော်အတွေ့အကြုံလည်း များလာပြီး၊ လူက လည်း ကောင်မလေး တွေ အရွယ် ငယ်ငယ် ထက် အရွယ်ရောက် ပြီး အိမ် ထောင်သည် အမျိုးသမီး ကြီးများ အပေါ် ပိုစိတ်လာတာကို သတိထားမိလာတယ်။ ဘယ်လို ရအောင် ဖန်ပြီး ဘယ်လို လိုးရမည် ဆိုတာကို လည်း သဘောပေါက်လာခဲ့တယ်။ သို့သော် ငယ်ဘဝ က စွဲလမ်းခဲ့ရသည့် အမေ့ ရုပ်ပုံလွှာက မတွေ့ရတော့ သည့် ငါးနှစ်တာ ကာလ မှာ တဖြည်းဖြည်း မှေးမှိန်သွားခဲ့ပြီ။ လုံးဝ ပျောက် သွားတာတော့ မဟုတ်။

အခု ပြန်ရောက်လာသည့်နေ့ သူ့ကို ကားဂိတ်မှာ လာကြိုသော အမေ့ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ငယ်တုန်းက ဖီးလ် တွေ ပြန်တက်လာခဲ့ရတယ်။ အမေ က ခုထိ မပြောင်းလဲသေး။ သူ့မျက်စေ့ထဲ ပိုတောင် လှလာ ဆက်ဆီ ဖြစ်လာ တယ်လို့ ထင်မိတယ်။ အသက်က ၄၆ ဆိုပေမဲ့ လေးဆယ်တောင် မပြည့်သေးသလို ပင် ထင်ရတယ်။ မျက်နှာ ချိုချို၊ ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်း၊ မျက်လုံးပြူးပြူးလေး နှင့်၊ ဘော်ဒီက အရွယ်လေး ရလာလို့ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် လေး ဖြစ်လာပေမဲ့ ပေါင်တန်တွေ ဖင်တွေက ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတုန်း။ အရပ်ကလည်း မြန်မာ အမျိုးသမီးထဲမှာ မြင့်တယ်ပြောရမယ် ငါးပေသုံးလေး လောက်တော့ ရှိတယ်။

အဖေကတော့ ခုထိ မူးလို့ ကောင်းတုန်း၊ အခု အရွယ်ရောက်လာတော့ အရက်ဒဏ်ကြောင့် ပိုအိုမင်းလာ သလိုပဲ ထင်ရတယ်။ သူ့စိတ်ကျရောဂါ က ဘယ်သူ့ ကြောင့်လဲ ဆိုတာ သေခြာ အဖြေရှာတတ်ပုံ မပေါ်၊ ကိုယ့်ကို တလောကလုံးက ဝိုင်း မကောင်းကြံနေကြတယ်လို့သာ အမုန်းစိတ်ဝင်နေသည့်ပုံ ဖြစ်နေတယ်။

အခု အိပ်ယာပေါ် မှာ ကျောဆန့် လှဲလို့ အတိတ်က အကြောင်းအရာ အဖြစ်အပျက် တွေ ပြန်တွေး ရင်းမှ အရင်က ချောင်းခဲ့ မြင်ခဲ့ရသည့် အမေ့ ပေါင်တွေ ဖင်တွေ ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးတွေ ပြန်မြင်ယောင်မိရင်း လီးက တောင်လာခဲ့တယ်။ ကိုယ့် အတွေ့အကြုံ အသက်အရွယ်နှင့် အခု အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နေနေသည့် ကာလ အတွင်း အမေ့ကို ရအောင် လိုး လိုက်ရလျှင် ဘယ်လို နေမလဲ တွေးလိုက်မိတယ်။ ထိုအတွေးဝင် လာတာနဲ့ တပြိုင်ထဲ စီမံကိန်း တွေ ပလန်တွေက ပလန်အေ၊ ပလန်ဘီ စသဖြင့် အသီးသီး ဝင်လာကြတယ်။ ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိတာကို လည်း တွေးလိုက်မိတယ်။ တခုပဲ အမေ က အင်းစက် အပေါ် ဘယ်လို သဘော ထားမလဲ သိချင်နေမိတယ်။

အင်းစက် ဆိုလို့ ခေါင်းထဲ မှာ ဖြတ်ကနဲ အတွေးတခု ပေါ် လာခဲ့တယ်။ အဲဒါက ကျနော် ငယ်တုန်းက အိမ်မှာ လာလာနေတတ်တဲ့ ဦးလေး။ ဦးလေး ကျော်ကြီး က ကျနော် ငယ်ငယ်တုန်းက လူပျိုကြီး ပဲ ရှိသေးတယ်။ ကျနော် ကလည်း ငယ်သေးတယ် ဆိုတော့ အဖေတို့ အခန်းမှာ အိပ်တယ်။ သူက အိမ်လာနေတဲ့ ရက်ဆို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်တယ်။ တခါတလေ အဖေက မူးပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းက ကွပ်ပြစ်မှာ အိပ်ပျော်နေရင် သူအိပ်စရာ နေရာ မရျိတော့ ဘူး ဆိုပြီး ကျနော်တို့ ကုတင်ပေါ် လာအိပ်တယ်။ ဦးလေးရယ် အမေရယ်၊ ညီမလေးရယ် ကျနော်ရယ်ပေါ့။ ညီမလေးက တကယ့် ခလေး ဆိုတော့ အမေ့ နား မှာအိပ်တယ် ညီမလေး ဘေးက ကျနော် အိပ်တယ်၊ ဦးလေးက အစွန်ဆုံးက အမေ့ ဘေးမှာ ဝင်အိပ်တယ်။

အဖိုး ကလည်း ပြောဘူးတယ်၊ မင်းအမေ တို့ ငယ်တုန်းက သူတို့က မောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲ မို့ သိပ်ချစ်ကြတာ တဲ့၊ အရွယ်ရောက်တဲ့ အထိ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်ကြတာတဲ့။ အခု မှ စဥ်းစား ကြည့်မိတယ်၊ အရွယ်ရောက်ပြီး ယောက်ျား နဲ့ မိန်းမ တခြင်ထောင်ထည်း အိပ်တယ် ၊ မောင်နှမ မို့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဆိုတဲ့ ဘူးရှစ်၊ ခုဆို ကျနော် လက်မခံတော့ဘူးလေ။ အဲတော့ သူတို့ ဘာမှ မဖြစ်ကြဖူးလို့ ပြောနိုင်မလား။ အင်း အခု မှ သက်သေ ပြရအောင် ကလည်း အဲဒီ ဦးလေး က မိန်းမ ရသွားပြီ၊ တခြားမြို့ မှာ ရောက်နေပြီ။

နောက်တော့ လူကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အိပ်ပျော် သွားတာ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်။ အိပ်မက် ထဲ မှာ မိန်းမ တယောက် ကို အနောက်ကနေ လိုးနေရတယ်ဆိုတာ မက်ပြီး နောက် မျက်နှာကို ဆွဲလှန် ကြည့်လိုက်တော့ အမေ ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်ပြီး လရည်တွေ ထွက်ကုန် တယ်။ သူလည်း အိပ်ယာက လန့်နိုးလာခဲ့တယ်။

အိပ်မက် ပေမဲ့ လီးကြီးက မာတန်းနေပြီး လရည်တွေ ပုဆိုးထဲမှာ ပေပွကုန်အောင် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်.။ အား အိပ်မက်ထဲတောင် စွဲအောင် လိုက်လာပြီး ဒုက္ခပေးပြီ။ ဒီတခါ မြို့က မခွာ ခင် အမေ့ကို ရအောင် လိုးသွားတော့မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

နောက် တရက် နှစ်ရက် ဘာမှ မထူး အချိန်တွေကနှေးကွေးစွာ ကုန်သွားခဲ့တယ်။ အဲလို နဲ့ ကျောင်းရက်ရှည် ပိတ်ရက် တချိန် ရောက်လာတယ်။ အမေ က ညီမလေး အခြေအနေ မကောင်းဘူး ပြောတယ်။ အဲဒီကို လိုက်သွား ပြီး စီစဥ်စရာ ရှိတာတွေ သွားလုပ်ဖို့ လိုက်မလားလို့ခေါ်တယ်။ အဲဒီ နယ်ဘက်လည်း တခါမှ မရောက်ဖူးသေးတာနဲ့ လိုက်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။
အခန်း ၂။

ညီမလေး တာဝန်ကျ တဲ့ နေရာက အတော်ခေါင် တယ်။ ကျနော်တို့ လို မြို့မကျ ရွာ မကျ နေရာထက်တောင် ခေါင်တယ်ဆိုတော့ စဥ်းစား ကြည့်တော့။ ပုံမှန်ဆွဲနေတဲ့ ဘပ်စကားလို မျိုးမရှိ၊ မြို့ငယ် တမြို့ နဲ့ တမြို့ ဆွဲနေသည့် ဒိုင်နာလို မျိုး ကားလေး တွေ စီး၊ သူ့ရွာနှင့် နီးသော လမ်းတနေရာမှာ ဆင်း၊ အဲက မှ မြင်းလှည်း နဲ့ ရွာဆီ သွားရတယ်။ အဖေ က ထုံးစံအတိုင်း ဂရုမစိုက်၊ ထို့ကြောင့် ကျနော် နှင့် အမေ တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။

လမ်းမှာ သွားရင်း မှ အမေ က ညီမလေး အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြတယ်။ ညီမလေး ကလည်း အရွယ်ရောက် လာတော့ ရီးစား ကများတယ်။ ဟိုလူနဲ့ ဖြစ်သလို ဒီလူနဲ့ ဖြစ်သလို ဖြစ်တယ်။ နောက်ဆုံး အခု တာဝန်ကျ သည့် နေရာမှာ အလုပ်မရှိ အကိုင်မရှိ လယ်သမား လိုလို သူရင်းငှား လိုလို ကောင်နှင့် ညားတော့တယ်။ တကယ်တော့ လည်း ဘိုက်ထွက်လာလို့ ယူလိုက်ကြရတာ။ အခု ကလေး တယောက် တနှစ်သား ကျော်ကျော် လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ လင်မယား အဆင်မပြေတော့၊ ညီမလေး က ကွဲမည်လို့ ပြောတယ်။ ကွဲပြီးတာနှင့် ကျနော်တို့ မြို့သို့ သူမ အလုပ်ကို ပြောင်းပြီး ပြန်လာချင်တယ်။ ထို့ကြောင့် အမေ က လိုက်သွားရခြင်းသာ၊ လင်မယား ကွာရှင်းသည့် ကိစ္စ လက်စသတ်ရန် နှင့် ကျောင်း ပြောင်းပေးရန် ဖြစ်တယ်။ အမေက အထက်တန်းပြ လုပ်သက်ကြာပြီမို့ ပညာရေးမူးတို့ ဘာတို့ နှင့် ရင်းနှီး တယ်။ သူမ ပြောပေးလို့ ရတယ်။ အခု ညီမ ကျောင်းက ကျောင်းအုပ်နှင့် ကလည်း သူငယ်ချင်း ။ ထို့ကြောင့် ကျနော်တို့ ညီမဆီကို လာကြရတာ။

အမေ က ညီမ ကိစ္စ ကိုလည်း စိတ်ရှုတ်နေတယ်။ အဖေ နဲ့ ကလည်း အဆင်ပြေပုံ မရ၊ ထို့ကြောင့်လည်း ကျနော် တို့ ညီမ ဆီ သွားဖို့ ကားဂိတ်ရောက်တော့ လူက မူးချင်မိုက်ချင် ဖြစ်တယ်။ ထို့ကြောင့် သူ ကရပါတယ် ပြောနေ သည့် ကြားက ကျနော် က ဆေးခန်း ကို အတင်း ခေါ် သွားလိုက်တယ်။ ဟိုရောက်ရင် ဆေးခန်း ဆိုတာကလည်း ရှိချင်မှ ရှိမှာလေ။ ဆရာဝန်က လည်း စတွက် ကြောင့် ပါ လို့ ဆိုပြီး ညည အိပ်ပျော် ရဲ့လားလို့ မေးတော့ အမေက အိပ်အိပ် နိုးနိုး ပဲ လို့ ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဆေး နှစ်မျိုး လောက် ပေးပြီး အဲဒါလေး ညစာ စားပြီးချိန် သောက်ဆိုပြီး ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီကောင်တွေ က အိပ်ဆေး မဟုတ်သော်လည်း၊ အိပ်ချင်နေတတ်တာ မို့ ညအိပ်ကာနီးကျမှ သောက်ရန် ပြောတယ်။ ထိုဆေးက စိတ်ကို လျော့ ပြီး ကောင်းကောင်း အိပ်မော ကျစေတယ်လို့ ဆိုတယ်။ အိပ်ရေးဝဝ အိပ်၊ အစား အသောက် မှန်မှန် စား ရင် အလိုလို သက်သာ သွားမှာ ပါလို့ ဆိုတယ်။

ညီမ တို့ ဆီ ရောက်တော့ ညီမ က ကလေး တယောက် နှင့် ယောက်ျား က သူမ နှင့် မနေတော့ သူ့ မိဘ အိမ် ပြန်နေတယ်လို့ ဆိုတယ်။ ညီမ အခုနေသည့် အိမ်က ပျဥ်ခင်း ဝါးထရံကာ၊ ဓနိမိုး ဖြစ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း၊ အိပ်ခန်း နှင့် မီးဖိုခန်း သုံးခန်းသာရှိတယ်။ ညီမ က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ကျနော့်ကို ခြင်ထောင်ထောင်ပေးတယ်။ တယောက်အိပ် ခြင်ထောင်လေး ဖြစ်တယ်။ သူတို့ အခန်းထဲမှာ သူနှင့် ခလေး နှင့် အမေ တို့ အိပ်ကြမည်။ မီးကလည်း ရွာကမောင်းပေးသော မီးစက်မို့ ညမှောင်ပြီး ခနနှင့် မီးပိတ်သွားရော၊ ဖယောင်းတိုင်၊ ဘက်ထရီ မီးချောင်း တို့ဖြင့် နေရတယ်။ ညီမ က ခလေးငယ်နှင့် မို့ ဘက်ထရီ မီးချောင်းလေး တခု ရှိတယ်၊ သူ့အခန်းထဲမှာ အမေက အိပ်ဖို့ ပြင်တယ်။ သို့သော် ခလေးက တဂျီ ဂျီ ဆိုတော့ အမေ က နည်းနည်း စိတ်ညစ်လာတယ်။ ညီမ ကလည်း သိတယ်။ အမေ့ကို အိမ်ရှေ့ သွားအိပ်ဖို့ ပြောတယ်။ အမေ ကလည်း သဘောတူပြီး ကျနော့် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ခြင်ထောင်ထဲ မဝင်လို့လဲ မရ ခြင်က လည်း အတော် ကိုက်တယ်။ ညီမ အပြောအရ ဆန်စက် နှင့် နီးလို့ လို့ ဆိုတယ်။

အမေ ကျနော့် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာကတည်းက ကျနော့် လီးက တောင် နေပြီ။ နောက် သတိရတာက ဆရာဝန် ဒီနေ့ ပေးလိုက်သည့် ဆေး။ အမေ့ကို သောက်ပြီး ပလား ဆိုတော့ သောက်ပြီးပြီတဲ့။ ကျနော် ပျော် သွားတယ်၊ ဒီလို ဂွင်မျိုး ဘယ်လို ရနိုင်မလဲ။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မီးက မရှိ၊ ညီမ အခန်းက ရီချတ်‌ဂျေဘယ် အယ်အီးဒီ မီးလုံး လေး ခနထွန်းထားလို့ သာ နံရံကြားက ထွက်လာတဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ အမေ့ကို မြင်ရတယ်။ စောင်က လည်း အပို မရှိတော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အတွက် တထည်သာရှိတယ်။ ညနက်လာတော့ ချမ်းစိမ့်စိမ့် လေး ဖြစ်လာတယ်။

အမေ့ ကိုယ်ငွေ့ နွေးနွေး လေး နှင့် ကိုယ်သင်း ရနှံ့ က လီးကို ပိုတောင်လာစေခဲ့တယ်။ အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် အမေ အမေ လို့ ခေါ်တယ် သူ့ဆီ က ဘာသံမှ မကြား၊ အသာလေး ကျောကို မသိမသာ ကပ် သွားပြီး တောင် နေသော လီးဖြင့် သူမ ဖင်ကြား အသာ ထိုးကပ်လိုက်တော့ လည်း မလှုပ် တကယ်ကို အိပ်ပျော် နေပြီလား။ နေ့ခင်းက ဆရာဝန် ပြောထားတာကို သွားသတိရမိတယ်။ အိပ်ဆေး မဟုတ်ပေမဲ့၊ အိပ်ဆေးလိုပဲတဲ့ ၊ နေ့ခင်းဘက် မသောက်နဲ့ အိပ်ခါနီးသာ သောက်ပါတဲ့ ဆိုတော့၊ ကျနော် အမှောင်ထဲမှာပဲ လုံးဖွင့် ကားစွင့် နေတဲ့ အမေ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး ကြားကို လီးကြီး အမြှောင်းလိုက် ထောက်လိုက်တယ်။ အမေက လည်း ညဘက် ကို မက်ဆီ လိုမျိုး ပုခုံးကနေ ခြေသလုံးထိ တောက်လျှောက် အရှည် ဂါဝန် လိုဒရက်စ် ကို ဝတ်ထားတယ်။

အမေ့ ဖင်ဆုံကြီးကလည်း အိစက်နေပြီး အနှစ်နှစ် အလလ က ထိတို့ချင်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ထိလိုက်ရတော့ အရမ်း ကို ဖီးလ် ဖြစ်လာတယ်။ တခုခု လည်း လုပ်ချင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ အမေ့ကို နိုးမနိုးသေခြာအောင် ပုခုံးလေး လှုပ်ပြီး။

"အမေ...အမေ.."

လို့ လှုပ်နိုးလိုက်တယ်။ လုံးဝကို ဘာသံမှ မပေးဘူး။ တကယ့်ကို ကုလားသေ ကုလားမော အိပ်တယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးလား မသိပါဘူးဗျာ။ ကျနော် က တော့ ရဲပြီပေါ့။ ဂါဝန် အနားစလေးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ် ကို ဆွဲတင်လာလိုက်တာ ကျနော့် လီးနဲ့ သူ့ဖင်ကြီး အသားချင်း ထိတဲ့ အချိန်ထိပေါ့။

အမေ့ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက အပျိုလေး တွေ လို အရမ်းတင်းနေတာ မဟုတ်ပဲ အိ နေတာက ထိရတာ ပိုအရသာရှိသလို ဖြစ်နေရတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးကို သူ့ ဖင်ကြား မှာ ညှပ်ပြီး အသာလေး ထိုးထည့် လိုက်ရကိုက အရမ်းဖီးလာနေပြီ။ မိန်းမ အတွေ့အကြုံ များခဲ့ပြီ ဖြစ်လို့ ဘယ်လို ပုံစံ နဲ့ ဆို ဘယ်လို ဖြစ်မယ် ဆိုတာ သိနေတဲ့ ကျနော့် အဖို့ မှောင် ထဲမှာ စမ်းပြီး အနေအထား ပြင်ရတာလည်း ခက်ခဲလှတယ် မဟုတ်ဘူးပေါ့ဗျာ။ အမေက ကျနော့် ညာဘက်မှာ ကျနော့်ကို ကျောပေး အိပ်နေတာ ပြီးတော့ နည်းနည်း အေးလာလို့ လားမသိ ဒူးလေး နှစ်ဖက်ကို ကွေး အိပ်နေတာ၊ ကျနော်က သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကို အပေါ် အသာလေး တွန်းတင်ပေးလိုက်တော့ ကျနော်က သူ့ ဖင်အောက် ကနေ လီးတန် နဲ့ ကော့ ထိုးရုံပဲပေါ့၊

ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ သူ့ စောက်မွှေးတွေ ကြားထဲကို စမ်းပြီး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်ပေးလို့ မှောင်ထဲ မှာ ပဲ စောက်စေ့လေးကို ဖိခြေပေးကြည့်တယ်။ သူ့ကိုယ်လေး တချက်တွန့်သွား ပြီး နည်းနည်း လူးလွန့်လာတယ်။ ကျနော် လည်း လက်မဖယ်ပဲ ခန ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ သူနိုးလာပုံ မပေါ် တာနဲ့ လက်ချောင်းထိပ်လေး နဲ့ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်လိုက်၊ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်လိုက် လုပ်နေတာ လက်ချောင်းထိပ်မှာ စောက်ရည်လေး တွေ စိုလာတယ်။ သဘာဝ ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်က အလိုလို တုံ့ပြန်တာ ထင်တယ်။ ကျနော် ညာဘက်တတောင်ကို ထောက်လို့ အပေါ် ပိုင်းကို ကြွ အမေ့ ကိုယ်နဲ့ မထိအောင် လှည့်ပြီး လီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝ ကို စမ်းထောက်လိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကတော့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေး တွေကို လီးနဲ့ ပွတ်ပြီး အရသာ ခံရုံပဲလို့ တွေးထားတယ်။

ဒါပေမဲ့ တကယ်လည်း စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကြီးတွေကို လီးဒစ်ဖူးနဲ့ ပွတ်ပေးနေလို့ စောက်ရည်တွေ လီးထိပ်မှာ စိုလာတော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး။ ဒစ်ဖူးလေး လောက်တော့ ထည့်လိုက်တော့ မယ်လို့ စိတ်ကူးမိတယ်။ ဒစ်ဖူးတခုလုံး စောက်ရည်တွေ ရွဲသွားတော့ အသာလေး ဖိသွင်း လိုက်တာ ဒစ်ဖူးက ဝင်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နွေးထွေး တဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား လေးတွေက ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို စေးစေးလေး ညှစ်ထားသလို ဖြစ်တော့ အံသြမိတယ်။ ကျနော် တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်တောင် မွှေးထားပြီး တဲ့ အမေ့ စောက်ဖုတ်က ဒီလောက် တောင် စေးလှ ခြေလားပေါ့။ လီး နဲ့ မတွေ့ ရတာ ကြာလို့ ထင်တယ်လို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော့် ကောင် ကလည်း ကံအားလျော်စွာ တုတ်နေတာကလည်း ပါမလားမသိဘူး။ အဲလို တွေးရင်းက ဒစ်ဖူးကို အသွင်း အထုတ်လေး လုပ်ပေးနေရင်းက နည်းနည်း ဖိထိုးကြည့်မိတယ်၊ အား စေးနေတာပဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ စောက်ရည်တွေက လည်း ထပ်ထွက်လာတယ်။ ခုမှ တော့ တတက်စား လည်း ကြက်သွန်ပဲ မထူးတော့ ဘူး ဆိုပြီး ဆက်ဖိထိုး လိုက်တယ်။ အပျိုမလေး တယောက်ကို ပါကင် ဖွင့်ခဲ့ဘူးတာမို့ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားလူမို့၊ အမေ့ စောက်ဖုတ် ကတော့ ဘယ်လောက် ကျဥ်းကျဥ်း စိတ်ရှည် လက်ရှည် ကြိုးစား လိုက်တာ လီးတန်ကြီး တချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ် သွား တော့တယ်။ နတ်သုဒ္ဓာ တော့ မစား ဘူးပေမဲ့ အခု လီးတန်ကြိးမှာ ခံစား နေရ တဲ့ အရသာနဲ့ တော့ မလဲဘူးဗျာ လို့ပဲ တွေးမိတယ်။ အနှစ်နှစ် အလလ မှန်းပြီး ထုခဲ့ ရဘူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ထဲ ကိုယ့် လီးကို စိမ်ထားရတဲ့ အရသာဗျာ။ ခုမှ တော့ အမေ နိုးလည်း မထူးတော့ဘူး ၊ ကိုယ့် လည်ပင်း ဒါးနဲ့ လာလှီးလည်း လိုးရင်း သာ အသေခံလိုက်တော့မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်ထိ ပေါ် လာတော့ လည်း စပြီး အဝင် အထွက် လုပ် လိုးမိတော့တာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အကြမ်းကြီး မဟုတ်ပါဘူး ဖြည်းဖြည်း နဲ့ မှန်မှန်ပါ။ လီးကို ဒစ်နားအထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိ ပြန်ညှောင့် ပေးတာမျိုးပဲ လိုးတာပါ။ အမေ့ ဖင်ကြီးနဲ့ ကျနော့် ပေါင်ခြံကို အိကနဲ အိကနဲ ဖိမိနေတာကကိုက ဖီးပါ။ နောက်တော့ ကျနော် ဘယ်လို မှ မထင်ထားတာ ဖြစ်သွားတယ်။ ပထမ ရည်ရွယ် ချက်က တချက် နှစ်ချက် အဲလိုလေး လိုးပေးပြီးရင် အနောက်ဖက်သွားပြီး အိမ်သာထဲ ဂွင်းထု လိုက်တော့ မယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ နောက်တချက် နောက်တချက် လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောရင်းက ဆွဲမနုတ်နိုင်ပဲ လရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက် သွားတာ မထိန်းလိုက်နိုင်တော့ ဘူးဗျာ။ ဟာ မတတ် နိုင်ဘူး။ အပြင်က အဝတ်တွေ စောင်တွေ ပေါ် မပေသွားအောင် လီးကို အဆုံးထိ မြုပ် ထားပြီး ငြိမ်နေ လိုက်တော့တယ်။ လီးထဲ က လရည်တွေ ထွက်တာ ကုန်သွားမှ လီး အရင်း စောက်ဖုတ်အဝမှာ ကျနော့် ပုဆိုးစ ခံပြီး ဆွဲထုတ်၊ စောက်ဖုတ်ဝကနေ လရည်တွေ ပြန်စီးထွက်လာသမျှကို ပုဆိုးနဲ့ ခြောက်အောင် သုတ် ပြီးမှ အမေ့ ဂါဝန်ကို ပြန်ဆွဲချ ဖုံးပေး လိုက်တော့ တယ်။စိတ်ထဲမှာတော့ မနက် အမေ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ တွေ့ရင် ကျနော် မှန်း သေခြာပေါက် သိမှာပဲ၊ တကယ်လို့ သူအမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ရူးပေါက် ချလိုက်ရင်တော့ သိမှာ မဟုတ်လို့လည်း တွေးလိုက်တယ်။ ဖြစ်ပြီး မှ တော့ နှောင်လာ နှောင်ခါစျေး ပဲလို့ တွေးရင်း စောင်ခေါင်းမြီုး ခြုံ အိပ်လိုက်တော့တယ်။

မနက် ကျနော် နိုးတော့ မိုးအတော်လင်းနေပြီ၊ ညီမ ကလေး အသံစာစာ သံနဲ့ ငိုသံ ချော့ သံကြားနေရတယ်။ အမေ နဲ့ ညီမ တို့ စကားပြောသံကြားနေရတယ်။ ကျနော်လည်း အိပ်ရာက ထထိုင်ပြီးမှ ညက ဟာသတိရပြီး ဟိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ခြင်ထောင်ထဲ က မထွက်ပဲ အသာလေး ငြိမ်ပြီး အမေ နဲ့ ညီမ တို့ စကားပြောနေတာ နားထောင်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က ဒီနေ့ လုပ်စရာတွေကို အစီစဥ်ချ တိုင်ပင်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အမေ က သူ့ဘာသာ သူသွား ပြီး လုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်မယ်၊ ကျနော့် ကို အိမ်မှာပဲထားခဲ့မယ်လို့ ပြောတယ်။ အမေ့ အသံက ပုံမှန်ပဲ မို့ နည်းနည်း စိတ်အေး သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ ခနနေတော့ အိမ်ရှေ့ကို လမ်းလျှောက် သံကြားတော့ မှ ကျနော် လည်း အခု မှ နိုးသလို နဲ့ အကြောတွေ ဘာတွေ ခြင်ထောင်ထဲ ဆန့်ပြလိုက်တယ်။

"အော် သား နိုးပလား၊ နိုးရင် ထပြီးတော့ ပဲပြုတ် ထမင်း ပူနေတုံး စားလိုက်ဦး၊ အမေ တော့ ဒီနေ့ မင်းညီမ ကျောင်းရယ်၊ ရပ်ကွက် လူကြီးတွေရယ် နဲ့ သွားစကား ပြောပြီး အစီအစဥ် လုပ်ရဦးမယ် အိမ်မှာပဲ နေလိုက်ဦး"

လို့ လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဟုတ်ကဲ့ အမေ ဆိုပြီး ထ၊ ခြင်ထောင်သိမ်း စောင်ခေါက် ဖျာသိမ်း လုပ်ပါတယ်။တနေ့လုံး ပါလာတဲ့ လက်တော့လေး နဲ့ ဟိုစာရေး ဒီစာရေး လုပ်လိုက် တူလေး နဲ့ ဆော့လိုက်။ အမေ ပြန်လာတော့ ထမင်း အတူစား။ နောက် တရေးအိပ် ညနေစာ စားကြ၊ နဲ့ ညဘက်ရောက်ဖို့ကို စိတ်စော နေမိတယ်။ အမေ့ကို အကဲခပ်ရသလောက် တော့ ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်ကို ဘာမှ မသိသလိုပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့မျက်လုံး တွေက တချက်တချက် ကျနော့် ကို စူးစိုက် ကြည့်ပြီး တခုခု ကို စဥ်းစား နေသလိုပဲ လို့ ထင်မိ တယ်။ ဒါကလည်း ကိုယ့်ကိုယ် ကို မလုံနေတဲ့ ကျနော့် အတွက် စိတ်ထင်နေတာလို့ပဲ တွေးမိတယ်။

ညနေစာ ထမင်းစား ပြီးတော့ အမေ့ ကို သူ့ဆေး မေ့မှာ စိုးလို့ သတိပေးလိုက်သေးတယ်။ သူက အေးအေး ဆိုပြီး ဆေးသွားယူပြီးတော့ ‌ရေအိုးစင်နား သွားသောက်တယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာခင်း ခြင်ထောင်ထောင် ပြီးတဲ့ အချိန် မှာ ညီမ တို့ အခန်းထဲ အိပ်မယ် ဆိုပြီး ဝင်သွားတော့ ကျနော် စိတ်ပျက် သွားတယ် ဒီညတော့ သွားပါပြီ ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုးနာရီ လောက်ကျတော့ ခြေသံကြားပြီး အမေ ကျနော့် ခြင်ထောင်နား ရောက်လာတယ်။ မင်းတူ လေးက အရမ်း အအိပ်ဆိုးတာပဲ သူ့ ဖိမစိုးလို့ ရှောင်နေရတာနဲ့ အိပ်မရဘူး။ ဆေးလည်း သောက်ထားတော့ ခေါင်းက နောက်နေပြီ။ လို့ ဆိုတယ်။ ကျနော် လည်း ဝမ်းသာ အားရ နေရာ ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သိတဲ့အတိုင်း တယောက်အိပ် ခြင်ထောင်လေ။ လူက ပူးပူးကပ်ကပ် ပဲပေါ့။ လီးကလည်း တောင်နေပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အမေ မသိအောင် သူ့ဖက်ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေလိုက်ရတယ်။ ရင်က တော့ တဒိတ်ဒိတ်ပေါ့၊

နောက်နာရီဝက် တနာရီလောက်မှာ အမေ့ အသက်ရူသံ မှန်မှန် ထွက်လာတယ်။ အာ့ နဲ့ သူ့ ဖက်လှည့် ပြီး အသာလေး သိုင်းဖက်ကြည့်တယ်။ ဘာမှ မပြောဘူး။ အာ့နဲ့ သူ့ လက်မောင်းလေး ကိုင်လှုပ်ပြီး နိူးကြည့် တယ်မနိုးဘူး။ ဟဟ၊ ဒီညလည်း ထောပြန်ပြီပေါ့။ အနောက်က နေ သူ့ ဂါဝန်ကို အသာလေး ဆွဲပြီး လှန် လိုက်တယ်။ ဂါဝန်က ခါးနား ရောက်တော့ မှ လက်တဖက် နဲ့ သူ့ ပေါင်ခွစုံကို နိုက်ပြီး စမ်းလိုက်တယ်။ စောက်မွှေးတွေ ကြားထဲ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ စမ်းရင်း မှ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား နေရာကိုတွေ့ တယ်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေ က စိုနေတယ်။ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်က မနေ့ ကလို မဟုတ်ပါလား။ မနေ့ က စောက်စေ့လေး ပွတ်၊ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေး တွေ ကိုင်ရင်း မှ တဖြည်းဖြည်းချင်း စိုလာတာ၊ အခုက အရည်တွေက စိုရွဲနေသလိုပဲ။ စော်လေး နဲ့ အပြင်အတူသွားပြီး ဟိုကိုင် ဒီကိုင်လုပ် တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက်လာတော့ ဟော်တယ် ပြေးကြ။ ‌ဟော်တယ်ခန်း ထဲ ရောက်လို့ ချွတ်လိုက်ရင် စော်လေး စောက်ဖုတ်က အရည် စိုရွဲနေပြီ၊ ဒါက ဖြစ်နေကြ။ အခုဟာက တော့ တမျိုး ၊ ကျနော့် ကို သံသယ တခု ဝင်လာစေတယ်။ အမေ မနေ့ က ကိစ္စကို သူ သိပြီး သူလည်း ဖီးလာလို့ အခု ဒီည မှာ အလိုးခံရတော့မယ် ဆိုပြီး စောက်ရည် က စိမ့်ကျနေတာလား၊ အဲဒါက ရော ဖြစ်နိုင်လို့လား သူက အလိုးခံရတာ ကြိုက်လို့ စောက်ရည် စိမ့်ကျ နေရအောင်ကလည်း လိုးတဲ့ သူက ဒိပြင်လူ မဟုတ်။ ကိုယ့်သား အရင်း။ အင်းစက် ဆိုတာ ကျနော် ကိုယ်တိုင် တောင် တက္ကသိုလ် ရောက်မှ ဟိုစာ ဒီစာ ရှာဖတ်ရင်း သိလာရတာ။ ဒါပေမဲ့ အမေ က အထက်တန်းပြ ဆရာမလေ။ ဟာ ရှုတ်ကုန်ပြီ ဘာကို တွေးရမှန်း မသိတော့ ဘူး။ တွေးမနေနဲ့တော့ သေခြာတာက အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ မွှေနေတဲ့ ကျနော့် လက်ချောင်း တွေရဲ့ အထိအတွေ့ အရ စောက်ရည်တွေက ပိုပို ရွှဲလာ တာကတော့ အသေအခြာပါပဲ။

မနေ့က နဲ့တောင် မတူပဲ စောက်ရည်တွေက တအားရွဲလာတာကို မသင်္ကာပေမဲ့ အမေ ဟိုဆေးသောက်ထားတာ ကို ကျနော် သိနေတော့၊ သူ မနေ့ ကဟာကို အိပ်မက်လို့ ထင်ပြီး ဒီနေ့လည်း အိပ်မက် ကောင်းဦးမလား စောင့် ပြီး စောက်ရည် ရွဲနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲလေလို့ တွေးလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ လည်း မနေ့ကလိုပဲ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကို အပေါ် တွန်းတင်ပြီး ဘေးတစောင်းအနေအထားလုပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ အရည်တွေလည်း ရွဲနေတာ ဆိုတော့ သူ့ဖင်ကြီး နောက်က နေ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်းက လီးကို စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ ပြီး ဖိသွင်း လိုက်တယ်။ အမေ့ ဆီက ငြီးသံလေး လိုလို ဘာလိုလို ကြားလိုက်လို့ လီးကို သွင်းရင်း တန်းလန်း ရပ်လိုက်တယ်။ ဘာသံမှ မကြားတော့ ပြန်ဘူး။ ဒါနဲ့ ထပ်ထည့်တယ်. အဲလို နဲ့ အဆုံးထိ ရောက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မနေ့ကလို ချော့ မလိုးတော့ဘူး အရမ်းကြီးလည်း မကြမ်းဘူး။ ပုံမှန်လေး ပဲ အားလေး နဲ့တော့ ဖိလိုးပေးတယ်။ စောက်ရည်က တအားရွှဲတော့ ဖွတ်ဖလွှတ် အသံကတော့ ထွက်နေတယ်။ အမေ့ အသက်ရူသံ မမှန်တာကို သတိထား မိတယ်။ မြန်လိုက် ရပ်သွားလိုက်နဲ့။ စောက်ဖုတ်ကြီး ထဲက လည်းပွစေ့ပွစေ့နဲ့ ညှစ်လာသလိုပဲ။ သူ့ကိုယ်လုံးက တောင့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ပြီးသွားတာ သိလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း လရည်တွေကို ရှိသမျှ စောက်ခေါင်းထဲ ကို ညှစ်ထည့် ပြီး တချီ ပြီးလိုက် တော့တယ်။

ဒီည တော့ လိုးလို့ အဆင်ပြေနေတာနဲ့ ခနနားပြီး နောက်တချီ ထပ်ဆွဲပြစ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထင်လို့ လားမသိဘူး အမေ့ ဖင်က တချက်တချက် ကော့ကော့ ပေးနေသလိုပဲ။ နိုးနေသလားဘာလား မသိဘူး ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို ထပြီး မတားတော့ အိပ်ရာက မနိုးဘူး ယူဆ ပြီးတော့ နောက်တချီ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်တော့တာပဲ။

အဲဒီ အချီပြီး သွားတော့ မှ စောက်ဖုတ်ကို သုတ်သင် သန့်ရှင်းပေးပြီး ဂါဝန်ဆွဲချ စောင်ခြုံပေးပြီး ကျနော်လည်း အိပ်လိုက်တော့တယ်။
အခန်း ၃။

မနက်ကျ နိုးတော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ခြင်ထောင်ထဲ မှာ အမေ မရှိတော့ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ခြင်ထောင်သိမ်း ဖျာလိပ်လိုက်တယ်။ နောက်ဖေး ဘက်ရောက်တော့ ညီမက ကလေးကို အစာခွန့် လို့ အမေ က မီးဖိုပေါ် မှာ ထမင်းအိုးတလုံးတင်၊ ပြီး ဟင်းချက်ဖို့ လုပ်နေတာ တွေ့တယ်။ ကျနော် ကသာ ဘာများ ဖြစ်မလဲ တထိတ်ထိတ် အမေ့ မျက်နှာက ဘာမှ မပြောင်းလဲ၊ ပိုတောင် လန်းနေသေးသလိုပဲ ပြုံးပြုံးကလေးနဲ့၊

"ဟော သား နိုးလာပြီလား လာလာ ဟိုမှာ ရွာထဲက နွားနို့စစ်စစ် တဲ့ ကြိုထားတယ်၊ ဆားလေး နဲ့ပဲ စိမ့်စိမ့်လေး သောက်လိုက်၊ ဘေးအိမ် ကလာပေးထားတဲ့ ကြက်ဥ လည်း ဟပ်ဘွိုင် ပြုတ်ထားတယ်၊ နှစ်လုံး သား အတွက် လုပ်ထားတယ်၊ ဆီထမင်းလေး နဲ့ စားလိုက်"

"ဟား တယ်စုံပါလား ၊ အတော်ပဲ ဘိုက်ဆာနေတာနဲ့ ၊ ညီမလေး ရော စားပြီးပလား"

"စားပြီးပါပြီ ဟာ၊ အမေ က သူ့သား အတွက် စပ္ပါယ်ရှယ် လုပ်ထားတဲ့ထဲက ယူစား လိုက်တာ ခစ်ခစ်"

ညီမလေးက နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောလိုက်တော့ အမေ့ မျက်နှာလေး နီသွားတယ်လို့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ထင်လိုက်တယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ကိုလည်း တမျိုး ဖြစ်နေတာပါ၊ စဥ်းစား ကြည့်လေ နွားနို့ နဲ့ ကြက်ဥ ဆိုတာ အဟီး။ မပြောကောင်း မဆိုကောင်း အမေ များ ကျနော့် ပါဖောင်းမန့်ကို ကောင်းစေချင်တာလား။ ကျနော် ညဘက် သူ့ကို လိုးနေတာ သူသိနေပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင် ခံနေတာလား။ အင်း ခုပုံနဲ့ ဆိုရင် တော့ ဒီည စမ်း လိုက်မယ် လို့ တေးထားလိုက်တယ်။ အမေ့ မျက်နှာ ရှက်သွေး ဖြန်းသွားတာကို လည်း မသိချင်ဟန် ဆောင် ပြီး နေလိုက်တယ်။

ညနေစောင်း ကျတော့ အမေ တင်ထားသည့် ဆေးဗူးထဲက ညဘက်သောက်ဖို့ ပေးထားသည့် ကက်ပဆူးကို လေ့လာလိုက်တော့ ဆွဲချွတ်လို့ ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ထိုကက်ပဆူး နှစ်လုံးကို ယူပြီး အထဲက အမှုံ့တွေကို ဖိပွတ်ခြေ ထုတ်လိုက်တယ်။ မီးဖိုထဲက ပဲမှုံ့လေးများကို ပြန်ဖြည့် ရင်း ပြန်ပိတ်ထားလိုက်တယ် ။ ထို ပဲမှုံ့ ကက်ပဆူး နှစ်လုံးကို အသာ အပြင်ထုတ်ထားပြီး မှတ်ထားလိုက်တယ်။ ထမင်းစား ပြီးချိန်ကြတော့ ကျနော်က အဲဒီ ဆေးလေး နှစ်လုံးကို သွားယူလာပြီး အမေ့ ကို ပေးလိုက်တယ်။

"ရော့ အမေ ဆေးသောက်ဖို့ မမေ့ နဲ့ဦး"

"အော် အေးအေး ပေးပေး"

လို့ ဆိုပြီး အမေက ရေအိုးစင်ဘက် ထွက် သွားတယ် ။ ညကျတော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ အမေ ကျနော့် ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်လာပြီး အိပ်မော ကျသွားပုံ ပေါက်တာနှင့် ကျနော်က လှုပ်နိူးကြည့်တယ်။၊ အမေ က တုတ်တုတ် မျှ မလှုပ်၊ ကျနော် ပြုံးပြီလေ။ အမေ့ကို ညနေက ကျနော် ပေးလိုက်တာ ပဲမှုံ့ ကက်ပဆူးလေ၊ အမေ ဘယ်လို မှ အိပ်ပျော် စရာ အကြောင်းမရှိ၊ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် တဲ့သူ နိုးရခက်တယ် ဆိုတာ တကယ်ပါလား။

မနေ့က အတိုင်းပဲ ဂါဝန်ကို လှန်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းလိုက်တော့ မနေ့ကလိုပဲ စောက်ရည်တွေ က ရွဲနေပြီ။ ဒူးထောက်ပြီး အနောက်က နေ လီးထည့်ပြီး လိုးတော့တယ်။ မနေ့က လိုပဲ အမေ့ ပါးစပ်က အသံ မထွက် ၊ စောက်ဖုတ်က သာ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတော့ လီးဝင်ထွက်သံ တစွတ်စွတ် တဖတ်ဖတ် သံတွေ ထွက်နေတယ်။ အမေ့ ကိုယ်လေး တောင့် ပြီး အပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ကျနော်လည်း ပြီးလိုက်တယ်။

အမေနိုးလျှက် နှင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကျနော့် အလိုးကို ခံနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက လီးကို ချက်ခြင်းနီးပါး ပြန်မာလာစေခဲ့တယ်။ ဒီတခါတော့ အနောက် ကနေ ကပ်မလိုးတော့။ အမေ့ ကိုယ်လုံး ကို လှည့်ပြီး ပက်လက် လှန်လိုက်တယ်။ ဂါဝန်ကြီးကို ဘိုက်ပေါ် လှန်တင်လိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို အောက်မှ ပင့်မပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပုံထားလိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ လီးကို အမေ့ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ခနက ပန်းထည့်ထားတဲ့ လရည်တွေရယ်၊ အမေ့ စောက်ဖုတ်က ထွက်သည့် စောက်ရည်များ ရယ် ကြောင့် လီးကြီးက ရှောရှောရူရူ ဝင်သွားတယ်။ လီး တဆုံးဝင် သွားမှ ဒခေါင်ခွေး နှစ်ဖက်ကို မကာ ခြေသလုံးနှစ်ဖက် ပုခုံးပေါ် တင်ထမ်း လိုက်တယ်။ ကြွလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပေါ် ကနေ ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးချတယ်။ လီးကြီး ဝင်သံထွက်သံ က တစွတ်စွတ်၊ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်သံက တဖတ်ဖတ်၊ အမေ့ ပါးစပ် က အိ အိ အိ အိ အသံထွက် တယ်။ အံကြိတ် ခံနေပုံ ရတယ်။ နေပေ့ စေ၊ အဲလို အသံမထွက် ပဲ ခံနေလို့ကတော့ ဆက်လိုးနေဦးမှာပဲ။ တောက်လျှောက် အရှိန်ပြင်းပြင်း နဲ့ လိုးရင်း လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထုတ်ထည့် ပြစ်လိုက် တော့တယ်။

ဒီညတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးမနေတော့။ အမေ့ဘေး ဝင်လှဲပြီး ကိုယ့်မိန်းမ၊ ကိုယ့်စော်လို့ ပဲ သဘောထားကာ ဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။

မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ ထုံးစံအတိုင်း ခြင်ထောင်လိပ် ဖျာလိပ်ပြီးတော့ မီးဖိုဖက်သွား လိုက်တယ်။ အမေ ကမနေ့က အတိုင်း ပြင်ဆင် ပေးထားတယ်။ စားသောက်ပြီး ကျနော်တို့ မြို့ကို ပြန်ကြဖို့ ပြင်ရတော့မည် လို့ ပြောတယ်။ ညီမကတော့ နောက် တလနေမှ ပြန်လာလို့ ရမယ် ကျောင်း ကိစ္စ ဖြတ်ရဦးမှာ မို့လို့။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာကြတော့ လမ်းမှာ နှစ်ယောက်သား တိုးတိုး ခွေ့ခွေ့လေး ပြန်လာကြ တယ်။ ညက အဖြစ်အပျက် တွေ ပြန်ပြီး တွေးရင်း လီးက တောင်နေတာ မကျကို မကျချင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ အမေက ကျနော်မှန်း သိသိကြီး အလိုးခံ နေမှန်း လည်း သိတယ်။ အဲဒါကို ပွင်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်သွားအောင် ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကို ကြံစီ နေမိတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညနေစောင်း နေပြီ။ ခရီးပန်းတာနဲ့ ရေမိုချိုး ညစာစား ပြီး ကျနော့် အခန်းထဲ ဝင် ကုတင်ပေါ် အိပ်နားလိုက်တာ တုံးကနဲ အိပ်ပျော် သွားတယ်။ နောက်သေးပေါက် ချင်လို့ တရေးနိုးလာတယ်။ အိပ်ယာက ထပြီး နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ဆယ်နာရီ ထိုးနေပြီ။ အောက်ဆင်းလာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းက ကွပ်ပြစ်မှာထုံးစံ အတိုင်း အဖေ က အိပ်ပျော် နေတယ်။ နောက်ဖေး ဆက်သွားပြီး အိမ်သာ ဝင် သေးပေါက် လိုက်တယ်။ နောက်‌တော့ အိမ်ရှေ့ ပြန်လျှောက်လာရင်း နဲ့ သတိရလို့ အမေတို့ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်လိုက်တော့ တံခါးက ပွင့် သွားတယ်။ အဖေက တရေးနိုးမှ ထပြီး အိပ်ရာထဲ ဝင်အိပ်တတ်တာ။ အခု တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ အမေ က အခန်းဝကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေတယ်။အခန်းထဲက မီးရောင်အောက်မှာ ဖွင့်ထွား စွင့်ကား တဲ့ တင်ကြီးက ကျနော့် ကို လက်ယပ် ခေါ်နေသလိုပဲ၊ ညီမ အိမ်မှာတုန်းက မှောင်ထဲမှာ ကြီးပဲ ဆွဲခဲ့ရတဲ့ အမေ့ကို အခု အလင်းရောင်အောင် မှာ ဆွဲဖို့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာတယ်။ အဖေ ကလည်း ဒီအချိန်လာ မှာ မဟုတ်သေးပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ လိုရမယ်ရ ဆိုပြီး တံခါးကို ဂျက် သွားထိုးထားလိုက်တယ်။

ကုတင်ပေါ် အသာတက်ပြီး အမေ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို အသာ လှန်တင်လိုက်တယ် ခါးပေါ် အထိ ရောက်အောင်ကို လှန်တင် ပြစ်လိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးက ဖွေး နေတာပဲ ၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ပေါင်လုံးကြီးတွေက ကျနော့် အကြိုက်ပဲ၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အမွှေး နက်နက် တွေနဲ့ ၊ ကျနော့် လက်က စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်တုန်းရှိသေးတယ်၊ အမေက သူ့ဂါဝန်ကို လက်နဲ့ ဆွဲချလိုက်ရင်း။

"ကိုတင်ထူး ဒါက ဘာအရူးထ..ထ..ထ..ဟင်..သား"

အဖေ မှတ်လို့ လှည့်ဟောက်လိုက်တာ ကျနော့် ကို တွေ့သွားတော့ မျက်စေ့ မျက်နှာပျက် သွားတယ်။ ကျနော်က နူတ်ခမ်း မှာ လက်ညိုးထောင်လို့ တိတ်တိတ်နေဖို့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ လေသံတိုးတိုးနဲ့။

"သား ဘာလာလုပ်တာလဲ နင့်အဖေ အချိန်မ‌ရွေး ဝင်လာမှာလေ"

"သား ကလန့်ထိုးထားပါတယ်"

"အဲဒါမှ သူက ပို မသင်္ကာဖြစ်မှာလေ"

"အမေ တခုခု လုပ်နေတယ်လို့ ပြောပေါ့၊ လာလည်း မလာပါဘူး သူက သန်းကောင်လောက်မှ ထလာမှာ ကျနော် သိပါတယ်"

"အဲဒါနဲ့ သားက ဘာလုပ်မလို့လဲ"

အမေ က ကျနော့် ကို အူတူတူ အတတ ပုံစံနဲ့ အကြောင်ပြန်ရိုက်တယ်။

"ကျနော် တို့ ညီမလေး အိမ်မှာ တိုးတိုး တိုးတိုး မှောင်ထဲ လုပ်ခဲ့ကြတာ အခု အလင်းရောင်နဲ့ လုပ်ချင်လို့လေ"

"ဟင် ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လဲ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ"

"အမေ ရယ် ညာမနေပါနဲ့ တော့ အမေ နိုးနေတာ ကျနော် သိပါတယ်။ အမေ့ ကို နောက်ဆုံးတိုက်တဲ့ ဆေးက တကယ့် ဆေး အစစ် မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲဒါ ‌ဆေးအတု ပါ၊ အမေ ဘယ်လို မှ အိပ်မပျော် နိုင်ပါဘူး"

အမေ ကြောင်တောင် အတ ဖြစ်သွားသည်။ မျက်နှာတခုလုံးလည်း နီမြန်းပြီး ကျနော့်ကို လည်း မျက်လုံးချင်း ဆုံ မကြည့်ရဲတော့၊ စောင်ကို ဆွဲကာ သူ့ မျက်နှာ သူဖုံးပြီး ကျနော့် ကို ကျောပေးကာ ပြန်လှဲချလိုက်တယ်။ ကျနော် သူ့ ဂါဝန်ကြီးကို လှန်တော့ သူပြန်မဆွဲချတော့ မျက်နှာကို စောင်အုပ်ကာသာ နေတော့သည်။ ဂါဝန်ကြီး လှန်ပြီး တော့ သူ့ ပေါင်ကြီး တလုံးကို အပေါ် တွန်းတင် လိုက်တော့ အမေ့ ကိုယ်က တစောင်းမကျ မှောက်ရက် မကျ ဖြစ်သွားတယ်။ ပေါင်ခွဆုံက စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အမွှေးတွေ အောက်မှာ ဟတတ လေး ဖြစ်ပြီး အရည်ကြည်တ ချို့ မီးရောင်အောက်မှာ ရွှမ်းစို လဲ့ နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် စောက်မွှေး တွေကို လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ ဘေးဖယ်လိုက်ရင်း ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွန့်လိမ်လိမ် ကို ငုံ့ပြီး လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်တယ်။

"အိုး...ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်းကွာ"

စောင်ခေါင်းမြှီးခြုံအောက် ကလေသံလေး နဲ့ ပြောရှာတယ်။ ကျနော် ကတော့ မရတော့ ဘူး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်၊ လျှာထိပ်နဲ့ အတွင်းထဲ ဝင်သလောက် ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ လက်တဖက်ကလည်း စောက်စေ့လေးကို ဖိပြီး ပွတ်ခြေ ပေးနေလိုက်တော့ အမေ့ ဖင်ကြီးက ခါယမ်းလာတယ်။ နောက်တော့ အချိန်သိပ်မရှိဘူး ဆိုတာ သတိရလာလို့ ကျနော့် လုံခြည်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ပြီး မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီး နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တန်းထိုး ထည့် ပြစ်လိုက်တယ်။

"အီးးးးရှိးးးးးးးးးးးး "

ဒီတခါ တော့ အမေ့ ဆီက အသံထွက်လာတယ်။ ကျနော်လည်း မီးရောင်အောက် မှာ မြင်နေရတဲ့ ကျနော့် လီးကြီး အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို အရသာခံ ကြည့်ပြီး ကောင်းကောင်း လိုးပေး နေ လိုက်တယ်။

"ဖွတ်..ဖလွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်"

လိုးလို့ ကကောင်း အရှိန်က ရလာတယ်။ အမေလည်း မျက်နှာက သာ စောင်ခြုံထားတာ ဖင်ကြီးက ကော့ ပေးရှာတယ်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်တွေ တက်လာကြရင်း သူလည်း တကိုယ်လုံး ကော့ကက် တက်လို့ ကျနော်လည်း လီးထဲ က လရည် တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ရင်း တချီ ပြီးသွားတော့တယ်။

လီးကို အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ခန စိမ်ထားပြီး နားနေလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပလွတ်ကနဲ ဆွဲဖြုတ်ရင်း အမေ့ ‌ဘေးမှာ လှဲနေလိုက်တယ်။ အမေ က သူ့ ဂါဝန်ကြီး ပြန်ဆွဲဖုံးလိုက်ပြီး စောင်ဖုံးထားတဲ့ အောက်ကပဲ၊

"သွားတော့ လေ ဘာလုပ်နေတာလဲ တော်ကြာ သားအဖေ ဝင်လာဦးမယ်"

"မလာသေးပါဘူး အမေရာ ခနတော့ နားပါရစေဦး"

"အာကွာ နင် သိပ်ရစ်တာပဲ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကျမှ ကိုယ်နားရင် ရတာပဲဟာ"

"ခုပြန်စေချင်ရင် ကျနော့် ကို မွပေးလုပ်"

"ဟင့်အင်းကွာ ရှက်တယ်"

"အမေ့ မျက်နှာကို မမွရရင် မသွားဘူး"

အမေ က သူ့လက်တဖက်နဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကို မှန်းစမ်းပြီး ဆွဲဆိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့မျက်နှာပေါ် က စောင်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး၊

"ကဲ မြန်မြန်မွ ပြီးသွားတော့"

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်က ကိုယ်ကို ကြွပြီး သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားတယ်။ ကျနော် လည်း သဘောကျတာနဲ့ ပြုံးပြီး သူ့ နူတ်ခမ်း ထူထူကြီးကို ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။

"ပြွတ်စ်.."

"အု.."

သူကနူတ်ခမ်းစုပ်နမ်း မယ်လို့ မတွက်ထားလို့ ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွားတယ်။ မျက်လုံးလည်း ရုတ်တရက် ပွင့်လာတယ်။ ကျနော် က မလွတ်ပဲ ဆက်နမ်းနေတာကို ခေါင်းရမ်းပြီး ဖယ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျနော်က လည်း နဂိုကတည်းက ပြင်ဆင်ထားတာမို့ သူ့ မျက်နှာကို လှည့်လို့ မရအောင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ထားလိုက်တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းနှစ်ခုထဲကို ကျနော့် လျှာကြီး ရအောင် ထိုးထည့်တယ်၊ သူစေ့ထားတဲ့ သွားကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုး သူ့သွားဖုံးတွေကို ပါ လျှာနဲ့ လိုက်လျှက် လုပ်တယ်။ နောက် အကြံရပြီး သူ့နှာခေါင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ပိတ်လိုက်တော့ ပါးစပ်ပွင့် သွားတယ်။ ကျနော့် လျှာကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ နောက်တော့ သူမနေသာတော့ ဘူး ကျနော့် ကို အနမ်းတွေ နဲ့ တုန့် ပြန်လာရတော့တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ သားအမိ နဲ့ မတူ တဲ့ ပထမဆုံး အနမ်းပေါ့။ သူ့မျက်နှာလေး က ရှက်သွေး ဖြန်းပြီး နီနေတာကို က တမျိုးလှနေတယ်။ အခု သူ့ မျက်နှာကို ထိန်းထားစရာ မလိုတော့ တဲ့ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ရင်သား တွေ ဆီကို ပြောင်းရွှေ့ပြီး အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်တယ်။
အခန်း ၄။

အင်္ကျီ အသား ပါးပါး အောက် က ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားလို့ နို့ကြီး တွေက အိတင်းနေတာကို တိုက်ရိုက် ကိုင်ရသလို ခံစားရတယ်။ နို့သီးခေါင်းကြီးတွေက ထောင်မတ်နေတာ ကျနော့် လက်ဖဝါးမှာ ဖီး ဖြစ်နေတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ရဲ့ အနမ်းတွေလည်း ကြမ်းလာကြသလို ၊ ကျနော့် လက်ကလည်း နို့ကြီးတွေကို ပိတ်သား ပေါ်က အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေရင်းက အမေ့ ပေါ် တက်ခွလိုက်မိတယ်။ အမေလည်း နမ်းရင်း လူးလိမ့်ရင်းက သူ့ဂါဝန်ရှည်ကြီးက ပေါင်ရင်းထိ လန်တက်လာတယ်။ ကျနော်က သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက်တော့ ပြန်မာပြီး လှုပ်ရှား သက်ဝင် လာပြီး ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးက အမေ့ စောက်ဖုတ်ရှိတာကို ပြစ်မှတ်တခုလို တန်းချိန် နေတယ်။ အမေ က ကျနော့် မျက်နှာကို ရှက်သွေး ဖြန်းနေစဲ မျက်နှာလေး နဲ့ လှမ်းကြည့်ရင်း တိုးတိုးလေး။

"မင်းဟာ ကလည်းမဝသေးဘူးလားကွာ အရမ်းပဲ"

"အမေ နဲ့ ဆို ဘယ်တော့ မှ ဝမယ်မထင်ပါဘူး အမေရယ်"

အမေ ကဒီတခါလည်း ငြင်းလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိနေတော့ မငြင်းတော့ပါဘူး။

"သား အဖေ မကြာခင်လာတော့မယ်နော် သား ဟိုဟာ ဖြစ်ရင် လည်း နောက်နေ့ မှ"

"ဟင့် အင်း နောက်နေ့ ကျရင်လည်း လုပ်မယ် အခုလည်း အမြန်လုပ်လိုက်မယ်နော် "

အမေ ရှက်ရှက် နဲ့ နူတ်ခမ်းကြီး စူပြီး မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားလိုက်တယ်။ အောက်က တော့ ဒူးနှစ်လုံးထောင် ပြီး ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးရှာတယ်။ ကျနော်လည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို မဆွဲပြီး လီးကို စောက်ဖုတ် အဝမှာ သေခြာချိန် လို့ ထည့် ပြီး စလို့းတော့တယ်။ အခု မှ မီးရောင်အောက်မှာ မျက်လုံးစုံမှိတ် အံလေး ကြိတ်ခံနေတဲ့ အမေ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကောင်းကောင်း လိုးခွင့် ရတော့တယ်။

"ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖလွတ်"

"အင့်...အင့်..အိ.....အီးးးး"

နောက် အရှိန်ရလာတော့ အမေက ကျနော့် လက်မောင်း တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ သူ့ဖင်ကြီးတွေ မွေ့ယာက နေ ကြွကြွ တက်လာပြီးကို ခံတာ၊ ဒီတချီက တော်တာ့် ကို ကြာသွားတယ်။ သူ အရင် ပြီးသွားလို့ လက်သည်း တွေနဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကို တောင် ကုတ်ခြစ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးက မာတောင် နေသေးလို့ သူ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး။

"သား ဟာကြီးက မာတောင်နေတာပဲ မပြီးသေးဘူးလားဟင်၊"

"ဟုတ်တယ် အမေ ခုနက တင် တချီ ပြီးထားလို့လေ၊ အမေ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား သား အနောက်ကနေ အမေ ဖင်ကြီး ကြည့်လိုးချင်လို့"

"အာ ကိုယ့် အမေကို အဲလို ပြောရလား စကားကလည်း"

"လုပ်ပါ အမေရယ် မြန်မြန် ပြီးရအောင် တော်ကြာ အဖေ ထလာနေဦးမယ်"

အဲလိုလေး ခြောက်လိုက်မှ သူပက်လက်ကနေ လူးလဲထပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ကုံးပေးရှာတယ်။ ကျနော် ငယ်တုန်းက တချိန်လုံး မှန်းထု ခဲ့ရတဲ့ ဖင်ကြီး အခုတော့ မျက်စေ့ ရှေ့မှာ ၊ ဖင်အကွဲကြောင်းကြီး အောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ စောက်ဖုတ်ကြီး ခုနတင် ကျနော် လိုးထားလို့ ပြဲအာနေတယ် လီးကို တေ့ပြီး ပင့်ကော် ထိုးလိုက်တယ်။

"အ...ရှီးးး ဖြည်းဖြည်းကွာ"

နောက်တော့ အဲဒီ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်လိုးမိတော့တာပါပဲ၊ ကျနော့် ပေါင်ခြံနဲ့ ရိုက်မိလိုက်တိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ လှုပ်သွားတဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရတာ မဝ နိုင်သလို လီးချောင်းကြီးမှာ ရစ်ပတ် နေတဲ့ နွေးထွေး နူးညံ့တဲ့ အမေ့ ရဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေက လည်း လိုးလို့ မဝနိုင် ဖြစ်ရပါတယ်။

နောက်ထပ် အချက် လေးငါးဆယ်လောက် ဆောင့် လိုးပြီးတဲ့ အချိန်ကျမှ ပဲ လရည်တွေက အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ တဖြန်းဖြန်းပတ်ထုတ်ရင်း ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

နောက်တော့ အမေ့ နူတ်ခမ်းကို အသာစုပ်နမ်း ကစ်စ် ပေးလို့ ဂွတ်နိုက်လုပ်ရင်း ကိုယ့်အခန်းကို ကိုယ် ခြေဖျားထောက် တက်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

...................................

အခန်းထဲ ရောက်လို့ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ပြီးတော့ မှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျေနပ်ပီတိ တွေ ဖြာဝေပြီး ငယ်တုန်း ကတည်း က ဖြစ်လာခဲ့ရတဲ့ ဖီလင်တွေကို လျှောက်တွေး နေမိပါတယ်။ တကယ်က ကျနော် ငယ်ငယ် လူပျို မဖြစ်တဖြစ်ကတည်းက ကျနော့် ဘေးနားက အသိုင်းအဝိုင်း တွေ ကြားမှာ အမေ ဟာ အမှန်းခံ ပက်ပက် စက်စက်အပြောခံ ရတဲ့ အမျိုးသမီး တဦး ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူ့ကို ပြောတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ သူ့ကွယ်ရာ မှာ ပြောကြတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ကို ကျတော့ ရှိတယ်လို့ တောင် မထင်ပဲ အယုတ္တ အနတ္တ တွေ ပြောကြ ဆိုကြပါတယ်။ များသော အားဖြင့် ကတော့ ကျောင်းမှာပါ။ ကျနော် တို့ ကျောင်းက ကျောင်းသား ကြီးတွေ ထဲမှာ အမေ က တော်တော် ပေါ်ပြူလာ ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့ တီးတိုး ပြောတာ အမြဲတမ်း ကြားနေရတယ်။ ဆရာမ ဒေါ်ကျော့ကေခိုင် ရဲ့ အိုးကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး နော်၊ တို့ ဖင်ထောင်ပြီး လိုးလိုက်ရရင်တော့တို့၊ ပါးစပ်က ပြဲပြဲ နူတ်ခမ်းက ထူထူကြီး ငါ့လီး စုပ်ခိုင်းရရင်တော့ အီစိမ့် သွားမှာပဲ တို့ အဲလို မျိုးတွေ အမြဲလိုလို ကြားခဲ့ရတယ်။ သူတို့ အပြောတွေ မှာ ကိုယ်တွေက ‌ဒေါကန် ပေမဲ့ နောက်တော့ ဂွင်းထု တတ် တဲ့ အချိန် သူတို့ ပြောတဲ့ ပုံစံတွေကို မှန်းပြီး ကျနော် ထုတတ်လာတယ်။

နောက်တွဲနေတဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်း ဝင်းအောင် ရဲ့ အဖေ စိုးအောင် ဆိုတာနဲ့ ကျနော့် အမေ နဲ့က အမေ အိမ်ထောင် မပြု ခင်က သမီးရီးစား တဲ့။ တခါတလေ ဝင်းအောင် ကတောင် ဟေ့ ကောင် မင်းအမေ ကို ငါ့ အဖေ က အပျို ဘဝ တုံးက ရေလည်ဘွတ်ခဲ့တာ ဆိုပဲ၊ လို့ နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောဘူးတယ်။ တခါတလေ ဝင်းအောင် တို့ အိမ် သွားလည်ရင် သူ့အဖေ ဦးစိုးအောင် က ဟေး ဇေယျ မင်း အမေ နေကောင်းလား ကွ ဘာညာ နဲ့ လာမေးတတ်သေးတယ်။ ခွေးမသားကြီး မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့။

အဲလို ကနေ တကယ့်ကို လူပျိုပေါက် ဖြစ်လာပြီး စော်တွေ ဘာတွေ ငမ်းတဲ့ ကာလ မှာတောင် အိမ်‌ရောက်ရင် တော့ အမေ့ကို ရတဲ့ အခွင့် အရေး ရှိသမျှ ချောင်းတာပဲ၊ အမေ ရေချိုးခန်း ထဲ ထမီရင်လျှား နဲ့ အဝတ်လျှော်တဲ့ အချိန်ဆို ထမီကို ပေါင်လည်လောက်ထိ တင်ထားတာ ဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဖွေးနေတာ၊ နောက်တခါ အမေ မီးပူတိုက်တဲ့ အချိန် ဆို ရင် သူက မီးပူခုံနဲ့ မတ်တပ်ရပ် တိုက်တတ်တာ၊ ကျနော်တို့ အိမ်က အောက် ကြမ်းခင်းက အကြဲ ကြမ်းကြားက လက်တလုံးလောက် ခြားတာ၊ အိမ်အောက် က အမြင့် လေးပေလောက် ရှိတာ ဆိုတော့ ပစ္စည်း တွေ ဘာတွေ ကျရင် ကလေး တွေပဲ ဝင်ကောက်ခိုင်းတတ်တာ။ ဘယ်နားမှာ ဘာရှိတယ် ဆိုတာ ကျနော် က ကျွမ်းနေပြီ။ အမေ မီးပူတိုက်တဲ့ နေရာ အောက်တည့်တည့် ကို ဘယ်လို သွားရမယ် ဆိုတာ သိပြီးသား။ အဲဒီကို အသံမကြားအောင် သွား အောက် ကနေ ချောင်းတာ။ တခါတလေ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတယ်၊ တခါတလေ အတွင်းခံကစကဒ် ဝတ်ထားတတ်တယ်။ အတွင်းခံ စကဒ် ဝတ်ထားတဲ့ အချိန်ဆို စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရတာပေါ့၊ အမွှေးတွေနဲ့။ အောက်ကနေ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုရတာ။

ကျောင်းပိတ်ရက် စနေ တနင်္ဂနွေ လိုမျိုး ဆို သူ အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပြစ်မှာ လှဲရင် မသိမသာ ခြေရင်းဘက်က နေ အောက်စ လွှတ်တာတွေကို ချောင်းကြည့်တယ်။ အဲ ကျောင်းပိတ်ရက် ဆိုလို့ သတိရလာတာ တခု ရှိတယ်။ အမေက ကျောင်းမှာ စာပြရင် တောက်လျှောက် ရပ်နေရလို့ လားမသိဘူး တခါတခါ ကြွက်သား တွေ အကြောတွေ ညှောင်း ညှာလို့ အနှိပ်ခံ တဲ့ အကျင့် ရှိတယ်။ အဲဒါ ကျနော် တို့ နဲ့ ဆွေမျိုးနီးစပ် တော် တဲ့ အဘိုးကြီး တယောက် ရှိတယ်၊ ဦးဘိုးမောင် တဲ့၊ ကျနော်တို့ အဖိုးရဲ့ ညီဝမ်းကွဲ တော်မလား မသိဘူး။ သူက လက်ပေါက် တယ်တဲ့ အနှိပ် အပြုလည်း ကောင်းတယ်တဲ့၊ သူ့ မိန်းမ အဖွားကြီး ဆုံးပြီးကတည်းက သူတို့ ကလည်း ဆင်းရဲရှာတော့ သူ့ကို ခေါ် ပြီး နှိပ်ပြုခိုင်း ပိုက်ဆံလေး ဘာလေး ပေးပေါ့။

အဲဒီ အဖိုးကြီး လာနှိပ်လို့ ရှိရင် အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပြစ် ပေါ် မှာပဲ အမေ က အနှိပ်ခံတယ်။ အဲဒီ အချိန် ထမီစ ကဟိုလွတ် ဒီလွတ် ဆိုတော့ ကျနော့် အတွက် ရှိုးကောင်းဆုံး အချိန်ပေါ့၊ စာဖတ်သလိုလို ၊ ဟိုဟာဒီဟာ လုပ်သလိုလို နဲ့ အမေ့ ခြေရင်းဘက်လောက်မှာ နေရာယူပြီး ခိုးကြည့်တာပေါ့။ ဘိုးတော် ကလည်း နှိပ်တာက တကိုယ်လုံးကို ရစရာ မရှိအောင် နှိပ်တာဗျာ၊ ကျနော်တောင် မနာလိုဘူး။ အပူထုတ်တာ ဆိုပြီး လက်က လည်း ပေါင်ရင်းကို အကြာကြီး ဖိထားသေးတယ်။ တခါတလေ အမေ က ဟဲ့ နင့် ဖိုးလေး သောက်ဖို့ လဘက်ရည်သွား ဝယ်ပေးစမ်း ဆိုပြီး ခိုင်းတတ်သေးတယ်။ မသွားချင် သွားချင်နဲ့ ဒိုးရတာပေါ့။

အဲဒီ ဘိုးတော် နဲ့ရော လွတ်မှ လွတ်ရဲ့လား၊ ခုမှ စပြီး တွေးစ ပြုလာတာ၊ အမေ့ အကြောင်းတွေ အစအဆုံး သိချင်လာမိတော့တယ်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အမေ ကျနော် နဲ့ အရှက်ကုန်ကြတဲ့ အထိ ရင်းနှီး ပွင့်လင်း သွားအောင် လုပ်မယ်။ ပြီးမှ သူ့ရဲ့ ဆက်ခ်လိုက်ဖ် ကို သေခြာ မေးမယ်လို့ တွေးလိုက်တယ်။

အမေ ကို အစွမ်းကုန် ပွင့်လင်း တဲ့ ဆက်ခ် ပါတနာ ဖြစ်အောင် ဘယ်လို သိမ်းသွင်း ရမလဲ ဆိုတာ နည်းလမ်း ပေါင်းစုံ တွေးရင်း အိပ်မောကျသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။

......................................

နောက်နေ့ မနက် အမေ က ကျောင်းသွားတယ်။ နေ့လည် လောက်မှ ပြန်လာတယ်။ နေ့လည်စာ ထမင်းစား သောက်ပြီးတော့ အဖေ က သူ့ သူငယ်ချင်း အိမ် သွားမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ သူ့လို ပဲ အလုပ်မရှိတဲ့ သူငယ်ချင်း တယောက် အိမ်သွားနေတယ်။ ညနေစောင်းရင် သောက်ကြတယ်။

အဖေ အိမ်က ထွက်သွာတာတဲ့ ကျနော် က အမေ့ လက်ကို ဆွဲပြီး ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး အိမ်ပေါ် ခေါ်လာ ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ တံခါးကို အပြင်က ပိတ်ပြီး အမေ့ကို ဖက်နမ်းလိုက်တယ်။

"ဟဲ့ သား အောက်ထပ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ၊"

"လူလာရင် အသံကြားမှာ ပါ အမေရဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့"

"ကဲ ဒါဆိုရင်လည်း ဘာပြောမလို့လဲ"

"နောက်မှ ပြောမယ် အခုက တော့ ချစ်ချင်လို့"

"အာကွာ အမေတို့ ဒီကိစ္စကို ရပ်မှ ဖြစ်မယ်၊ သားအမိ ချင်း မတင့်တော်ဘူးကွာ"

"အဲဒါက ပိုဖီးလာတာလေ၊ အမေက အင်းစက် ဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်ဘူးလား"

"သိတာနဲ့ လုပ်တာနဲ့က မတူဘူးလေကွာ"

"ကျနော် တို့က လုပ်ပြီးသွားပြီပဲ ဟာ နောက်ဆုတ်လို့ ဘာထူးမှာလည်း"

"ဟင့် အင်း ဘယ်ဟာ မဆို အချိန်နှောင်းတယ် ဆိုတာ မရှိပါဘူးကွယ်"

"ကျနော် ကတော့ နောက်မဆုတ်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်တို့ လုပ်တာ မှားတယ်လည်း မထင်ဘူး၊ ကျနော် အဲလို လုပ်ချင်နေတာ ဟိုးငယ်ငယ်လေး ကတည်းကပဲ"

"ဟင် ဟုတ်တယ်"

ကျနော့် ကို ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေတဲ့ အမေ့ကို ကျနော် စကား ဆက်မပြောတော့ ပါ ၊ သူ့ကိုယ်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့ လည်း သူက မပါတာ မဟုတ်ဘူး ၊ ကျနော့်ကို ပြန်ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်လာ စုပ်နမ်း ပေးတော့တယ်။ နမ်းနေရင်း ကျနော့် လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်က သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတယ်။ နောက်ကျနော့် ခြေမ ခြေညိုးနဲ့ ထမီအနားကို ညှပ်ပြီး ဆွဲချလိုက်တော့ ထမီ က ကွင်းလုံး ကျွတ်သွားတယ်။ အောက်မှာ အတွင်းခံက ဝတ်မထားဘူး။ ကျနော့် လက်က အမေ့ ပေါင်ကြား ဝင်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ခြေ၊ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်တော့ သူ့ ဖင်ကြီး ယမ်းလာတယ်။ ကျနော် သူ့ကို ကုတင်နားတွန်းသွားပြီး ကုတင်ပေါ် ဖင်ချထိုင်လျှက် ဖြစ်သွား အောင် တွန်းလိုက် တယ်။ အမေ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ် ခြေဖဝါးကျအောင် မြှောက်တင်ပေးလိုက်တော့ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးထောင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြဲဟပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော် လုံခြည်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမေက ကျနော် ရဲ့ ထောင်မတ် တောင့်တင်းနေတဲ့ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး မျက်နှာလေး ရဲသွားတယ်။

ကျနော့် လီးကြီးက အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင် သွားတော့ အမေ့ မျက်စေ့ တွေ မှိတ်သွားတယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းထူထူကြီး တွေက ပွင့်အာ သွားတယ်။ ကျနော်က သူ့ အောက်နူတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ် လိုက်ရင်းက လီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်ထိုးချပြစ်လိုက်တယ်။

"ဖွတ်..ဗျိ..ဖတ်"

"အ...ရှီးးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်ကျွတ်စ်"

အမေ့ လက်တွေက ကျနော့် လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုလာတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲစိုလို့ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ဖီးလာနေသလဲ မသိ။ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်ရလာကြတယ်။ တက်ညီလက်ညီနဲ့ ကျနော့် အခန်းထဲမှာ သားအမိနှစ်ယောက် လိုးသံ ညံနေပြီပေါ့။

"အအ အီးးး အီးးး အု"

"ဖွတ်ဖတ်...ဖွတ်ဖတ်.."

"အား မြန်မြန်..လေးးးးး အူးးးးးးး"
အခန်း ၅။

နေလည်ခင်း ပူပြင်းတဲ့ နေ က အပြင်မှာ ရှိန်နေပေမဲ့ ကျနော်တို့ အိမ်ကလေးက တော့ သစ်ပင်ဝါးရိပ် ကောင်းလို့ အရမ်းမပူပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ခုန ကမှ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မနားတမ်း နှစ်ချီတိတိ လိုးထားကြလို့ ကျနော် ရော အမေ ရော နှစ်ယောက် စလုံး ချွေးတွေ သံတွေ ၊ စောက်ရည်တွေ သုတ်ရည် တွေနဲ့ ရွဲစို နေပါတယ်။

ပထမ တချီ ပြီးတော့ နားရင်း နဲ့ အဝတ်အစား တွေ တစမကျန်အောင် ချွတ်ပြစ်ခဲ့ကြလို့ ကျနော် ရော အမေရော ဟာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ဖြစ်နေပြီး ကျဥ်းမြောင်းတဲ့ ကျနော့် အခန်းထဲက တယောက်အိပ် ကုတင်လေး ပေါ်မှာ တယောက် ကို တယောက် ဖက်လို့ နားနေကြပါတယ်။

"ပြွတ်စ်.....ချစ်တယ် အမေရယ်"

ကျနော် က အမေ့ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ကို ငုံစုပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ အမေက မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးပြီး၊

"သူချစ်တာကလည်း အမေကို ချစ်တာမျိုးမဟုတ်ပဲနဲ့"

"ခိခိ အဟုတ်ပဲ၊ တကယ်က အမေ့ ကို အမေလို ချစ်တဲ့ အချစ်ထက် ကျော်ခဲ့တာ ကြာပါပြီ"

"ဟွန်း နှာဘူးလေး၊ ဒီလိုမှန်းသိလို့ကတော့ သူ့ ကို အိမ်တောင် ပြန်မလာခိုင်းဘူး"

"အွန် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ခုလို သူတအားလုပ်နေမှာ စိုးလို့ပေါ့"

"အမေက ရော မကြိုက်ဘူးလား"

"ဟင့်အင်း မကြိုက်ပါဘူး ခစ်"

ကျနော့် ကို စနေတဲ့ အမေ က သူ့ဘာသာ မျက်နှာကို အတည်ပေါက် လုပ်နေပေမဲ့ ခစ်ကနဲ တချက်ရီလိုက် ပါတယ်။ ကျနော် က စနေမှန်းသိတော့ ပြိုင်ပြောမနေ တော့ပါဘူး ၊ အမေ့ နို့ကြီး တလုံးကို ပဲ ငုံ့ပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ် လိုက်ပါတယ်။ ချွေးတွေ ကြောင့် ငံကျိကျိ ဖြစ်နေပေမဲ့ စို့လို့ကကောင်းလှပါတယ်။ အမေ့ နို့တလုံးကို စို့လိုက် နောက်တလုံးပြောင်းစို့ လိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကြားထဲ ကျနော့် မျက်နှာ အပ်ပြီး လူးလိမ့် လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်းက ကျနော့် လီးက ပြန်တောင်လာပါတယ်။ ထိုးထောင်ထ လာတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးက အမေ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ထိုး ထောက် မိနေတော့ အမေ က လက်နဲ့ လှမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

"သူ့ ဟာကြီးကလည်း ‌တောင်တောင် နိုင်လွန်းတယ်"

"အမေ့ ကို ချစ်လို့ မဝသေးလို့ပါ"

"အမေ အမေ နဲ့ မခေါ်နဲ့ ကွာ ခုလို အချိန်မှာ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ရှိနေတာ ခံစားနေရတယ်"

"အာ့ ဆို မေ လို့ တလုံးထဲ ခေါ် မယ်၊ ဘယ်လိုလဲ"

"ခေါ် ကြိုက်သလိုသာခေါ်"

"ကျနော့် ကိုလည်း မောင် လို့ ပြန်ခေါ် ရမယ်"

"ခေါ် နိုင်ပါဘူး၊ ဘာလို့ ခေါ် ရမှာလဲ"

"အဲဒါဆိုလည်း မခေါ် မချင်း အဲဒီ လီးကြီး နဲ့ လိုးနေမှာပဲ"

"ဟွန့် ခေါ် ရင် မလိုးတော့ ဘူးလား"

"ခေါ် လည်း လိုးမှာပဲ ခိခိ"

...........................................

အဲလို ကနေ ကျနော် တို့ အမေ ကျောင်းက ပြန်လာပြီး နေ့လည်စာစား၊ ပြီးလို့ အဖေ အိမ်က ထွက်သွားတာနဲ့ ညားကာစ လင်မယားလို ဖြစ်နေကြပါတယ်။ အိမ်ထဲမှာ နေရာအနံ့ ၊ ပိုဇေရှင်းလည်း မျိုးစုံ လိုး ခဲ့ကြတယ်။ တခါတလေ နေ့ခင်း မဝ ရင် ကျနော် က ညဘက် အဖေ အခန်းထဲ ပြန်မဝင်ခင် အမေတို့ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး လိုး တတ်ပါတယ်။ အမေ့ က သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း လျှက်ပေးတာ ကြိုက်တတ်သလို သူက လီးစုပ်လည်း အရမ်း ကျွမ်းပါတယ်။

ကျနော် လည်း အမေ့ကို ချစ်လို့ မဝ လိုးလို့ မဝ သေးတာမို့ တခြား ထွေလီကာလီ တွေလည်း သိပ်မမေး ဖြစ်ပါဘူး။ နောက်ပိုင်းတော့ အမေ ကျောင်းသွားနေတဲ့ အချိန် အိမ်ထဲ တယောက်ထဲ နေရတာ ပျင်းလာလို့ မရောက်တာ ကြာ နေတဲ့ကျနော့် ငယ်စဥ်က မြို့လေး ထဲ လျှောက် သွား ပြီး ငယ်သူငယ်ချင်း ဟောင်း တွေနဲ့ ပြန်ဆက်သွယ်မိတော့ တယ်။ သူတို့ နဲ့ တခါလေ လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လိုက်၊ ဘီယာဆိုင်ထိုင်လိုက် လုပ်ဖြစ်လာတယ်။

တနေ့ ကျနော် စျေးဘက်သွားရင်း မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်း ဝင်းအောင် အိမ် ဝင်မယ် ဆိုပြီး အဲရပ်ကွက် ဘက် ဝင်လာလိုက်တာ သူတို့ အိမ်နား ကျတော့ သူ့ အဖေ နဲ့ အမေ နဲ့ အော်ဟစ် ရန်ဖြစ်နေ ကြသံ ကြားရတယ်၊ သူတို့ အိမ်ဘေးခြံစည်းရိုးနား ရောက်ပြီးတော့မှ ဒီလောက် အော်ဟစ်နေကြ တဲ့ ကြားထဲက နေ အိမ်ထဲ မဝင်ချင်တော့ တာနဲ့ လှည့်ပြန်မလို့ ပြင်လိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် ခြေလှမ်း တုံ့ကနဲ ရပ်သွားရတယ်။

"ရှင့် ရီးစား ဟောင်း မိကျော့ လို ဖင်သရမ်း တဲ့ ကောင်မများ မှတ်နေသလား"

"မင်း သူများ ကို ဆွဲမထည့်နဲ့ မင်း ကိစ္စ မင်းရှင်း"

"ဘာလို့ ဆွဲမထည့်ရမှာလည်း ရှင်နဲ့ မိကျော့ တို့ ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်ခဲ့ကြတာ လူတိုင်းသိတယ်"

ကျနော်စိတ်ထဲ ဒေါသ ထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ မိကျော့ ဆိုတာ ဒေါ် ကျော့ကေခိုင် ဆိုတဲ့ ကျနော့် အမေကို ပြောတာမှန်း ချက်ခြင်းသိလိုက်တယ်။ အဆက်အစပ် ရှိတာကိုး။ ကျနော် ပြောခဲ့ပြီးပြီလေ။ ဒီကောင့် အဖေ နဲ့ ကျနော့် အမေ က အရင်တုန်းက သမီးရီးစား ဆိုတာ။အခု ဒီကောင့် အမေ ပြော လိုက်တော့ မှ ကျနော့် အမေ ကို များ ဖင်သရမ်းသလေး ဘာလေး နဲ့။

စိတ်တိုတို နဲ့ စျေးမသွားတော့ဘူး အိမ်ဘက် ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျနော် သိပ်စိတ်မကြည် တော့ မျက်နှာ ပုတ်သိုးသိုး နဲ့ နေတာကို ကျောင်းက ပြန်လာတဲ့ အမေ က တွေ့နေတယ် ဒါပေမဲ့ အဖေ ရှိနေတော့ ဘာမှ မပြောဘူး။ ကျနော်လည်း နေ့လည်စား ပြီးတော့ အဖေ မထွက်ခင် ထွက်သွားပြီး သူငယ်ချင်း တချို့ နဲ့ ဘီယာသွား သောက် လိုက် တယ်။ နည်းနည်း မိုးချူပ်တော့ မှ ပြန်ရောက် လာတယ်။ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှာ ကျနော်အဖေက မူးပြီးခွေနေပြီ ထုံးစံအတိုင်း၊ အမေ က ကျနော်ကို မိုးချူပ်လိုက်တာ သားရယ် ဘာညာ ပြောပြီး ထမင်း ပြင်ကျွေးတယ်၊ ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောပဲ ထမင်းစား လိုက်တယ်ပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်သွား ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲ လှဲနေလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ အမေ ကျနော့် အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ ကျနော်အိပ်နေတဲ့ ကုတင်စောင်းမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ မျက်နှာက စိုးရိမ်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျနော့်ကို ကြည့်ပြီးတော့ နဖူးကို စမ်း ကြည့်တယ်။

"မောင် နေမကောင်းဘူးလား၊ မနက်ကတည်းက မျက်နှာမကောင်းဘူး"

"ဟင့်အင်း နေကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မေ့ ကို မောင် မေးစရာတွေ ရှိတယ်"

"မေး ပါ မောင် ကလည်း ခုလို အခြေအနေ ရောက်နေပြီးမှ တော့ မေ က မောင့် အပေါ် ဘာလျှို့ဝှက်စရာ ရှိမှာ မို့လဲ"

"‌မေ အရင်တုန်းက အဖေ နဲ့ မယူခင် ဟို မောင့်သူငယ်ချင်း ဝင်းအောင် အဖေ နဲ့ ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်ဆို"

အမေ့ မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားတယ်။

"အဲဒါ ဟိုးအရင် မေ အပျို ပေါက်စ ဘဝတုန်းက ပါကွာ ကြာလှပါပြီ"

"အဲတုန်းက ရော အဲဒီ ဘဲကြီးက မေ့ ကို အသားကုန်လိုးခဲ့တယ်ဆို"

"အာ မောင်ရယ် အဲလို စကား တွေ မသုံးပါနဲ့ မေ က ငယ်သေးတယ်လေ အဲဒီတုန်းက အချစ်လည်း အချစ်ဦး ဆိုတော့ သူနဲ့ ပဲ ယူတော့မယ်လို့ တွေးခဲ့မိတာကိုး၊ နောက်မှ အိမ်က သဘောမတူဘူး ဆိုပြီး ခု မောင့် အဖေ နဲ့ ပေးစား လိုက်တာလေ"

ကျနော် အမေ ရှင်းပြတော့ နည်းနည်း စိတ်ပြေသွားတယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ အဲဒါ အမေ့ အပြစ်မှ မဟုတ်တာ။ ကျနော်တောင် စော် ကို မပြတ်ခင်အထိ ကောင်းကောင်း ကြီး လိုးလာခဲ့သေးတာပဲ၊ ကျနော်မျက်နှာ နည်းနည်း ပုတ်နေတာ ပြေသွားလို့ အမေက ကျနော်မျက်နှာကို လာကိုင်ပြီးပါးကို ပွတ်ပေးပြီး နူတ်ခမ်းလာစုပ်တယ်။ ကျနော်လည်း အမေ့ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်သူ့ကိုယ်ကိုလည်း ဆွဲဖက်ပြီး ကျနော်အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားတဲ့ အမေ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ကျနော် ကိုယ်ကို မှောက်ရက် အုပ်မိုးလို့ သူ့အင်္ကျီ ကြယ်သီး တွေ ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။

"မောင့် အဖေ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်နေတယ်လေ"

"သူဒီလို မူးပြီး အိပ်ပျော်နေရင် ညသန်းကောင်မှ နိုးမှာပါ၊ လိုရမယ်ရ မောင် တံခါးပိတ်ထားလိုက်မယ်"

ကနြောျလညျး အမေ့ကို အိပျယာပေါျ ပကျလကျထားခဲ့ပွီး ကနြောျအိပျခနျးတံခါးကို သှားပိတျလိုကျတယျ၊ အထဲက ဂလနျ့ပါ ခလြိုကျတယျ။ ပွီးမှ ပွနျလာပွီး ကုတငျပေါျ တကျ အမေ့ ဘေးမှာ ဘေးစောငျးလှဲိုကျတယျ၊ အမေ အငျ်ကြီနဲ့ ဘရာ ခြှတျထားပွီးလို့ အလုံးလိုကျထှကျနတေဲ့ နို့တှကေို ငုံစုပျလိုကျတယျ။

"အား..အိ ဖြည်းဖြည်း ကွာ မောင် တအားမကြမ်းနဲ့"

ကျနော်က လက်တဖက်နဲ့ အမေ့ ထမီကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ပေါင်ခွစုံကို စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါ အုပ်ကိုင် ပြီး တချက် အားမလို အားမရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ဆော့ပေး နေတယ်။ အမေ ကလည်း ကျနော်ပုဆိုးကို ဖြည်ပြီး မာလာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော်လီးကို သူလက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ပွတ်ပေးနေတယ်။

"မောင် မေးခွန်းမကုန်သေးဘူး၊ အဲဒီ လူကြီး လီးက ရော အဖေ့ထက် ကြီးလား"

"အာ မောင် ကလည်းကွာ ဘာတွေ မေးနေတာလဲ"

"မေ ပြောတော့ မောင့်ကို ဘာမှ စီးခရက် မထားဘူးဆို"

"ပြောချင်ဘူးကွာ"

"ပြောရမယ်၊ မောင့်ကို ချစ်တယ်ဆိုရင် ပြောရမယ်ဒါပဲ"

"အင်း မောင့် အဖေ ထက်တော့ ကြီးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင့်လောက် မကြီးဘူး"

"တကယ်လား မောင် စိတ်ချမ်းသာ အောင် ပြောနေတာလား"

"တကယ်ပြောနေတာမောင်ရာ၊ မောင့်ကို ချစ်တာ အဲဒီ လီးကြီး ကြီးနေတာတခုထဲ ကြောင့် ချစ်တာ တော့ မဟုတ်ဘူး ရှင်းပလား"

"အင်းပါ မေပြောတော့ လည်းမောင် ယုံရတာပေါ့လေ"

"ဟွန့် ဒီကရော လိမ်စရာ ဘာအကြောင်းရှိလို့လည်း ဟွန်း..အားးး မောင် တော်ပြီကွာ အစေ့ကို တအား မဆော့နဲ့ မေ လိုချင်လာပြီ လိုးပေးတော့"

ကျနော်လည်း အမေ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကြား ဝင် နေရာယူလိုက်တယ်။ အမေက သူ့ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ပြီး ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း မာတောင် နေတဲ့ ကျနော်လီးကြီးကို အမေ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်း ပြစ်လိုက်တယ်။ လီးကြီး ဝင်သွားပြီးမှ သူ့ ဒူးခေါက်ကွေး နှစ်ဖက်ကို မပြီးတော့ ကြွလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပေါ်က နေ ဖိဆောင့်လိုးတော့တယ်။

"ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်"

"ဖေါက်ဖေါက်ဖေါက်ဖေါက်"

"ပလွတ်ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်"

"အ...အီးးးး အ....အူးးးး"

"လင်မယူခင်ကတည်းက ကဲ လာတဲ့ ဒီစောက်ဖုတ် အသေဆော်ပြစ်မယ်"
အခန်း ၆။

"ဖောက်ဖောက် ဖြစ်ဖြစ် ဗျစ်ဗျစ်"

"အု..အု...အ..အ.."

"အို့...အို...အားးး မောင်...မေ...မေ...ပြီးးးး ပြီးးးးးးးတော့မယ်...."

"အီးးးးးးး‌မောင် လည်းးးး ပြီးပြီး အားးးးးးးးး"

အမေက ကျနော်တကိုယ်လုံးကို ကုတ်ခြစ် ဆွဲသလို ကျနော်ကလည်း လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဂွေးဥ နှစ်လုံးပါ ဝင်သွားတော့မတတ် ဆောင့်သွင်း ထည့်လိုက်ပြီးမှ လရည်တွေကို တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့် ပေးလိုက်တော့တယ်။

နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး အမောဖြေလို့ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြတယ်။

ခနနေတော့ မှ ကျနော်က ၊

"မေ့ ကို မောင် မေးစရာ တခုရှိတယ်"

"ဘာလဲကွယ်"

"မေ့ ကို မောင် ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ညီမလေး အိမ်မှာ လိုးတုန်းက ပထမညမှာ ကတည်းက မေ သိတာမဟုတ်လား"

"ခစ်၊ ဘာဖြစ်လို့ မေးတာလဲ"

"အိပ်ဆေး သောက်ထားတယ် ဆိုတော့ မေ များ မသိလိုက်ဖူးလားလို့လေ"

"သူ့ ဟာကြီးက နည်းနည်း နောနော ဟာကြီးမှ မဟုတ်တာကို၊ မေ က ဟိုလေ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့ စောက်ဖုတ်လေးက ကျဥ်းနေတာ၊ အဲဒါကြီးနဲ့ အတင်းထိုးထည့် ‌တော့ နာပြီး နိုးသလိုလို ရှိလာတာ အိပ်ဆေး အရှိန် နဲ့ ဆိုတော့ အိပ်မက် လိုလို ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မနက် မိုးလင်းတော့ သူ့ အရည်တွေ က မေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ ပြည့်လို့ မေ့ဟာလေး လည်း နည်းနည်း နာနေတယ်လေ။ ညက တအိပ်ယာ ထဲ အတူတူ အိပ်ခဲ့ တဲ့ ယောက်ျား က မောင် ပဲ ရှိတာ ဘယ်နှယ့် မသိပဲ နေပါ့မလား"

"အဲဒါကြောင့် နောက်နေ့ ညကျတော့ မေ့ စောက်ဖုတ်က အရည်ရွဲနေတာကိုး ၊ မောင် ဒီညလည်း လိုးတော့ မယ်ဆိုတာ သိနေလို့‌ပေါ့လေ"

"အင်း ပေါ့"

"အဲဒါကို အိပ်ဆေးသောက်ပြီး တော့ များ ခံရသေးတယ်လို့ မေရာ"

"ဘယ်သူက အိပ်ဆေးသောက်တယ် ပြောလဲ"

"ဟင် အိပ်ဆေး မသောက်ဘူးလား"

"ခစ်ခစ်၊ မေ က သေခြာသိချင်လို့ ဆေးသောက်သလိုလို နဲ့ ရေအိုးစင်နား က အမှိုက်ထုပ် ထဲ ဆေးကို လွှတ်ပြစ်ခဲ့တာ"

"အော် ဟားဟား၊ ဒါနဲ့ မောင် နောက်ဆုံးနေ့ ပေးတဲ့ ဆေးရော"

"အဲဒါလည်း လွှတ်ပြစ်လိုက်တာပဲ"

"ခိခိ အဲဒါက သောက်လည်း အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ မောင်က အတုနဲ လဲပေးလိုက်တာ"

"အင်း လေ လူလည်ကြီး အာ့ကြောင့် မေ ခံလိုက်ရတာပေါ့၊ သူသိပ်ညဏ်များတယ်"

"မေ က သိလျှက်သား နဲ့ ဘာမှ မပြောပဲနဲ့ ဘာလို့ နွားနို့ ကြက်ဥ တိုက်ရတာလဲ"

"သွား ပြောဘူး"

"ပြောပါကွာ ၊ မောင့်ကို ချစ်ရင်ပြော"

"ဟွန့် လူလည်ကြီး သိပ်ကြားချင်နေတယ် မဟုတ်လား ဟွန်း မောင် လိုးတာ ခံလို့ ကောင်းလို့ ပါတဲ့ ရှင် ဲ ကျေနပ်ပလား"

"ကျေနပ် ပါပြီ မေရယ် ဟဟ"

"နောက်ပြီးတော့ လေ မောင်က လေ ဘာမှ မသိတတ်ဘူး လည်ချင်တာသာလည်တာ"

"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"အဲဒီ မှာ မေက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလို့ အသံမှ ထွက်လို့ မရတာ၊ သူက မဆင်ခြင်ဘူး အသံအရမ်း ထွက်တာပဲ"

ကျနော် ခုမှ သတိရတယ်၊ အဲဒီတုန်းက အမေ့ စောက်ဖုတ်က အရည် တအားရွှမ်းနေတော့ လိုးလို့ ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ စောက်ရည်သံကြောင့် တစွတ်စွတ် မြည်သံ၊ ကျနော့် ပေါင်ခြံနဲ့ အမေ့ ဖင်ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် က အရမ်းတိတ်ဆိတ်တဲ့ တောမြို့လေး ရဲ့ ညမှာ တော်တော် ကျယ်ကျယ်လေး ထွက်နေမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်နီးချင်းတွေက အဝေးကြီးဟာ သူတို့ ကြားနိုင်မယ်မထင်..မထင်..ဟိုက်..ညီမလေး၊ ညီမလေး တို့ သားအမိ က ဝါးထရံတချပ်ပဲ ခြားတဲ့ အခန်းထဲမှာ ရှိနေတာပဲ။

"ဟာ ဒါဆို ညီမလေး.........."

ကျနော့် စကား တဝက်တပျက် နဲ့ ရပ်သွားတယ်။ အမေ့ မျက်နာတခုလုံးနီရဲသွားတယ်။

"အင်းပေါ့၊ သမီး က မနက်လည်းကျရော၊ မေမေ တို့ က တော်တော် အသံကျယ်တာပဲနော်တဲ့ ခစ်ခစ် ဆိုလို့ မေ့ မှာ ရှက်လိုက်တာ၊ ကိုကို ကလည်း အတော် ကြမ်းတာပဲနော်၊ ခနလေး နဲ့ နှစ်ခါတောင် တဲ့"

"ဟိုက် မေ က ဘာမှ ပြန်မပြောလိုက်ဘူးလား"

"ပြန်ပြောလေ ပိုဆိုးလေ ဖြစ်မှာ ပေါ့ သူပြောတာ မကြားချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ သူလည်း မေ ရှက်သွား တာ သိလို့ ထင်တယ် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ ဘူး"

"ကဲ မေ့ ကို မောင် အခု တခု မေးဦးမယ် မေ အမှန်အတိုင်း ဖြေ ပေးပါ လား၊ အခု မေ့ဘဝ တလျှောက်လုံးမှာ ‌မေ ယောက်ျား ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ အိပ်ခဲ့ဖူးသလဲ"

"အာကွာ မောင် ကလည်း အဲဒီကိစ္စ တွေ ဘာလို့ သိချင်ရတာလည်း ၊ မေ ပြောပြီးပြီ မလား မေ့တသက်မှာ မောင့်ကို အချစ်ဆုံး၊ မောင်က လွဲ ရင် မေ့စိတ်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး သိပလား"

"အဲဒီ ကိစ္စလည်း ရှင်းပါပြီ မောင် သဘောပေါက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မေ က မောင့်ကို ဘာလို့ မပြောပြချင်ရတာလည်း ဆိုတာကိုသာ မောင် သဘောမပေါက်ဘူး"

"မေ က ပြီးခဲ့တာတွေကို မေ့လိုက်ချင်တယ်ကွာ၊ ရှက်လည်း ရှက်တယ်၊ နောက် မောင် စိတ်ဆိုးမှာကိုလည်း စိုးတယ်"

"မောင် လုံးဝ စိတ်မဆိုးဘူးလို့ ဂတိပေးတယ်ကွာ၊ ကဲ ပြောသာပြော၊ စောစောက ဦးစိုးအောင် ကိစ္စ လိုသာ မောင် မသိသေးပဲ နဲ့ အပြင်က နေ ပြန်ကြားလာရမယ် ဆိုရင်သာ မောင် အရမ်း စိတ်ဆိုးမှာ ဟုတ်ပလား"

အမေ က အနည်းငယ် တွေဝေ ကာ တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်က သူနဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့် နေပြီး မျက်မှောင်ကို ကုတ်ပြလိုက်တော့မှ သက်ပြင်းတချက် ချပြီး။

"အင်းပါ အင်းပါ၊ မောင်စိတ်မဆိုးဘူးလို့ ဂတိပေးတယ်နော် နောက်မှ မိန်းမ ကို စိတ်မဆိုးရဘူး သိပလား"

"ဘာ ဘယ်လို ပြောလိုက်တယ် မိန်းမ ဟုတ်လား အဟီး နားဝင်ချိုလိုက်တာ မိန်းမရယ်"

"သူက ဒီလောက်တောင် လိုးချင်သလို လိုးချင်တဲ့ အချိန် လိုးချင်တဲ့ နေရာ လိုးနေမှ တော့ မယား မတော်ချင်ဘူးလား"

"တော်ချင်တာပေါ့ မိန်းမ ရာ အဲဒါကြောင့် ခုန မိန်းမ ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုံးလေး ကြားရတော့ အရမ်းကို ပီတိ ဖြစ်သွားရတာ၊ "

"ကဲပါ ဒီမှာ ပြောပြမယ် လင်ကြီးရေ ၊ မိန်းမ လေ တသက်လုံးမှာ ဖြစ်ဖူးတာ စုစု ပေါင်း ..."

အမေ က မျက်လုံးလှန်လို့ စဥ်းစားသလို လုပ်ရင်း လက်ချောင်းလေး တွေကို ချိုးပြီး ရေနေတယ်ပြီးမှ မျက်နှာလေး နီမြန်းလို့၊

"ဒီလင်ကြီးရယ်၊ ဒီလင်ကြီးရဲ့ အဖေ ရယ်၊ မောင်ကျော် ရယ်၊ ကိုစိုးအောင် (ကျနော်သူငယ်ချင်း ဝင်းအောင် အဖေ) ရယ်။ ဦးဘိုးမောင် ရယ်၊လွင်မောင် ရယ်၊ ကိုချစ်ဆွေ ရယ်၊ စိုးကို ရယ်၊ ရယ်၊ စုစုပေါင်း ရှစ်ယောက် ပါပဲ၊ အိုး ရှက်လိုက်တာ၊ အင်း နောက် ပထမဆုံး ပန်းဦးပန်ခဲ့တဲ့ တယောက်ရယ်"

အမေ က ပြောပြီးတော့ သူ့မျက်နှာကို သူလက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို သူမျက်နှာမှာ ဖုံးအုပ်ထားလိုက် ပါတယ်။ ကျနော်မှာသာ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့။

မောင်ကျော် ဆိုတာက ကျနော့် ဦးလေး အမေ့ မောင်၊ ကျနော် ထင်ခဲ့တာ သေခြာ သွားပြီ။ ဦးစိုးအောင် က ထားလိုက်တော့ ရီးစားဟောင်း အဖေနဲ့ မရခင်။ နောက် ဦးဘိုးမောင် ကလည်း ကျနော့် အဖိုးလေး အနှိပ်သည် လေ။ ကျနော် ထင်တာ မမှားဘူး။ နောက် လွင်မောင် ဆိုတာက ကျနော်ငယ်ငယ်တုန်းက သူငယ်ချင်း ဒါပေမဲ့ ကျနော်ထက်ကြီးတယ်၊ ဆင်းရဲလို့ ကျောင်း အစောကြီးတည်းက ထွက်ပြီး ရေထမ်းရောင်းနေတာ၊ အိမ်ကိုလည်း ရေလာလာဖြည့်နေကြ။ ကိုချစ်ဆွေ ဆိုတာက အဖေ့ ညီ၊ သူက လူမိုက်၊ ကျနော် ဆယ်တန်း ပြီးလို့ မန္တလေးကို တက္ကသိုလ် သွားတက် ကာနီး အိမ်ကို ရောက်လာတာ၊ တကိုယ်လုံးမှာ တက်တူးတွေနဲ့၊ နောက် ကျနော် ကျောင်းတက်နေတာ လေးငါး ခြောက်လ မှာပဲ ရွာတရွာ က ဖဲဝိုင်းမှာ ဒါးထိုးခံရပြီး သေသွားတယ် ဆိုတာပဲ ကြားလိုက်ရတယ်။ စိုးကို ဆိုတာက လည်း ကျနော်နဲ့ ကျောင်းနေဖက်၊ ကျနော် တက္ကသိုလ်သွားတော့ ဒီကောင်က စီးပွားရေးလုပ်ပြီး နယ်မှာပဲ နေခဲ့တာ၊ နောက်ပိုင်း အမေ အနီးအနား ရွာတွေကို ကျောင်းကိစ္စ နဲ့ သွားရင် သူ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့ပေးနေရတယ်လို့ တော့ ကြားမိတယ်။ အခု ဒီကောင်က မရှိတော့ဘူး မလေးရှား သွား အလုပ်လုပ်နေတယ်လို့ ကြားတယ်။

ကျနော် ငယ်ငယ်ကတည်းက မသင်္ကာတဲ့ လူတွေက ဦးလေးကျော်ကြီး နဲ့ ဖိုးလေး ဘိုးမောင်၊ သူတို့ နဲ့ ဖြစ်တာကို ဘယ်အချိန် မှာ ဘယ်လို ဖြစ်ခဲ့တာလဲ ဆိုတာ ဒီတေး မေးရမယ်။ ကျနော် မထင်မှတ်တဲ့ ဟာတွေက အဖေ့ညီ လူမိုက် ကိုချစ်ဆွေ၊ နောက် လွင်မောင် နဲ့ စိုးကို။ သူတို့ နဲ့ကျတော့ ရော ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း ၊ တကယ်ဆို သူတို့ က အမေ့ ရဲ့ ကျောင်းက တပည့် တွေ ဖြစ်ခဲဖူးကြတာ မဟုတ်လား၊

ခုအမေ ပြောမှ ကျနော်သတိမထားမိတာတွေ ပြန်အမှတ်ရလာမိတယ်။ ဥပမာ လွင်မောင် ဆိုပါတော့ ဒီကောင်က ကျနော်ထက်လည်း ကြီးတယ်။ လူကောင်ကလည်း ထွားတယ်၊ ကျောင်းက အစောကြီးထွက်ပြီး ရေထမ်းရောင်းတယ်။ အိမ်ကို လာလာဖြည့်ရင်း ကျနော်ကို နောက်သလို ပြောင်သလို စလေ့ရှိတယ်။ မင်းအမေ ဖင်ကြီးက တောင့်လိုက်တာကွာ၊ လိုးရမယ် ဆိုရင်တော့ အပျိုနဲ့ တောင် မလဲနိုင်ဘူး တို့၊ ငါ ညက အိပ်မက်ထဲမှာ မင်းအမေ ရေချိူးနေတုန်း စည်ပိုင်းပေါ် မှာ ကုံးခိုင်းပြီး ထမီလှန်လိုး ရတယ်လို့ မက်တယ်ကွာတို့၊ မင်းအမေ စောက်ဖုတ်ကြီးသာ တညလုံး လိုးရလို့ကတော့ လရည်တောင် ကုန်မှာ မဟုတ်ဘူးတို့၊ မင်းမရှိတုန်း မင်းအမေ ကို မီးဖိုထဲမှာ စောက်ဖုတ်ကြီး ရက်ပေးလိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချီတောင် ပြီးသွားလည်း မသိဘူးတို့၊ မင်းအဖေက မင့်အမေ ဖင်ကြီးကို ပြုတ်သွားအောင် မလိုးနိုင်ပါဘူးကွာ ၊ ငါပြုတ်အောင် လိုးပေးမယ်တို့ အဲလိုဟာတွေ တခု မဟုတ်တစ်ခု ပြောလေ့ရှိတယ်။ ကျနော်က သူ့ထက်ငယ်တော့ ပြန်လည်း သိပ်မပြောရဲဘူး။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် သူအဲလို တစ်တစ်ခွခွ ပြောတဲ့စကားတွေ မှတ်ထားပြီး သူ့နေရာမှာ ကျနော်က အစားဝင် စိတ်ကူးပြီး ဂွင်းထုခဲ့ တာ၊ အမေ က သူ့ကို တကယ်ပေးလိုးခဲ့လိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူး။ နောက်တကောင် စိုးကို ဆိုတာ ကျနော် အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း၊ ကျနော်သူငယ်ချင်းတွေ ထဲမှာလည်း အမေက သူ့ကို ဖေဗာ အပေးဆုံး၊ ကျနော် တက္ကသိုလ် သွားနေတုန်း အမေ ရွာတွေ ဖက်ကျောင်းကိစ္စ နဲ့ သွားရင် အဲကောင် မော်တော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်လိုက်ပို့ပေးနေခဲ့တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျနော်သိတယ်။ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ ဆိုတာတော့ မသိဘူး။ အကုန်လုံးကို ဒီတေးသိချင်လာခဲ့တယ်။

"ဟား မိန်းမ ရာ အခု မှ ပဲ မိန်းမ အကြောင်းသိရတော့ တယ်။ မောင် စိတ်မဆိုးပါဘူး ‌မေသာ မောင့်ကို ဒီတေး သာ တခုချင်း ပြောပြတော့၊ ပထမဆုံး အပျိုရည် ပျက်တာက ပါစပြော၊ မေ့ကို ပါကင်ဘယ်သူဖွင့်ခဲ့တာလဲ"

"ဟာ မောင် ကလည်း မေ အဲဒါ တွေသာ အသေးစိတ်ပြောရရင် အကြာကြီး နေမှာပေါ့ လို့"

"အင်း ပါ အာ့ ဆိုလည်း တနေ့ကို တယောက်ပဲ ပြော၊ မောင် အေးဆေး နားထောင်ချင်တယ်"
အခန်း ၇။

"အင်း ဒါဆို ဘယ်က စရမလဲ"

"လိင်ကိစ္စ ကို ဘယ်အချိန်မှာ စိတ်ပါလာပြီး ဘယ်သူက စပြီး မေ့ကို စကြိုးစား တာလဲ"

"အင်း အဲဒီ အပိုင်းလေး က နည်းနည်း လေး ရှုတ်သလိုပဲ၊ အင်း မေ့ ကို စိတ်ပါလာအောင် လုပ်တာက မောင်ကျော်၊ ပထမဆုံး ဆက်ခ် ကို ကြိုက်အောင် သင် ပေးလိုက်တာက လေးလေးမောင်စီ၊ သူပဲ မေ့ အပျိုစင် ပန်းကို ဆွတ် ခူး သွားတာပေါ့"

"ဟင် ဘကြီးမောင်စီ"

ကျနော် အတော် အံ့အား သင့် သွား တယ်။ ဘကြီးမောင်စီ လို့ ကျနော် တို့ ခေါ် နေတဲ့ ဦးမောင်စီ ဆိုတာက အမေ့ အဖေ ရဲ့ ညီ၊ သူ့ မိန်းမ က ငယ်ငယ် နဲ့ သေသွားလို့ မုဆိုးဖို အဖြစ်နဲ့ နေနေတာ၊ အရင်က အမေ ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ အိမ်မှာ ဟင်းတွေ ဘာတွေ သွားသွား ချက်ပေးရတယ် ပြောဘူးတယ်။ အရမ်းလည်း စိတ်ဝင်စား သွားတယ်။ ကျနော်တို့ မမွေးခင်ကတည်း က အမေ က အင်းစက် ဆိုတာ မြည်းစမ်း ခဲ့တာကိုး၊ အာ့ကြောင့် ကျနော် နဲ့ လိုးဖြစ်တော့ ဒီလောက်ကြီး မတုံလှုပ်တော့ တာ ဖြစ်မယ်။

"လေးလေးမောင်စီ နဲ့အကြောင်း ပြောပြမယ် မောင် ကြားကဝင်မရှုတ်နဲ့တော့ ၊ အချိန်လည်းသိပ်မရှိတော့ ဘူး"

"အင်းပါ အင်းပါ မေပဲ ပြောတော့"

စာဖတ်သူတွေ ဖတ်လို့ အဆင်ပြေအောင် ကျနော့် အမေ ပြောထားတဲ့ အတိုင်းလေး ပြန်‌‌ရေးပြလိုက်မယ်။

မေ ငယ်တုန်းက အိမ် မှာ အဖိုးအဖွား၊ အဖေ အမေ နဲ့ မေ မောင်လေး ၊ အဖွား ညီမ အပျိုကြီး၊ အဲလို လူ ၇ယောက် ရှိတယ်။ အိမ် က နှစ်ထပ်အိမ် အောက်ထပ်က အိမ်ရှေ့ခန်း၊ အိပ်ခန်း နဲ့ မီးဖို ပဲ ရှိတယ်။ အပေါ် ထပ်မှာ အိမ်ရှေ့ခန်း နဲ့ အိပ်ခန်း နှစ်ခန်းရှိတယ်။ အောက်ထပ်က အခန်းမှာ အဖေ နဲ့ အမေ က အိပ်တယ်။ အပေါ် ထပ်က တခန်းမှာ အဖိုးနဲ့ အဖွား အိပ်တယ်။ နောက်တခန်းမှာ အဖွား ညီမ အပျိုကြီး အိပ်တယ်၊ ဆိုတော့ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှာ မေ နဲ့ မေ့ မောင်လေး မောင်ကျော် တို့ အိပ်ကြတယ်။ မောင်ကျော် နဲ့ မေ က ငယ်ငယ်ကတည်းက တခြင် ထောင်ထဲ အတူတူ အိပ်လာကြတာ။ အဲ့ ကောင်လေး က ဖက်လုံး နဲ့ ဖက်ဖက် ပြီး အိပ်တာ ငယ်ငယ် ကတည်း ကပဲ။

မေ အပျို အရွယ် စရောက်လာတော့ ကိုယ်လုံးလေး က ဖွံ့ဖြိုးလာတယ်လေ။ နို့ကလေး က မို့ဖောင်းလာ၊ ဖင်လေး ကကောက်၊ တင်လေး က ကားလာတယ်။ ယောက်ျား ကြီး တွေ မေ့ တကိုယ်လုံးကို စေ့စေ့ လာကြည့်ရင် ကြက်သည်းထ တတ် နေပြီလေ။ ကျောင်းမှာ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကောင်မ တွေ ပြောတာ ဆိုတာ တွေ နားထောင်ပြီး စောက်ရည်လေးတွေ စို လာ၊ ညကျရင် အိပ်ယာထဲကျ တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပွတ် ပြီး အာသာ စဖြေတတ်စ ပြုလာပြီလေ။

ဒီကြားထဲ ဖေဖေ့ ရဲ့ ညီ လေးလေး မောင်စီ က မိန်းမ ဆုံးသွား တော့ သူ့ အိမ်မှာ က သူတယောက်တည်း။ အိမ်နဲ့ ကလည်း တလမ်းကျော် မှာ နေတာ ဆိုတော့ အမေက သူ့ မတ်ကလေး စားဖို့ သောက်ဖို့ ပူတယ်။ မေ့ကို ထမင်းဟင်း သွားချက်ပေးဖို့ မှာထားတယ်။ အဲတော့ မေလည်း ကျောင်းက ပြန်လာတာနဲ့ လေးလေးမောင်စီ အိမ်သွား ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ပေး၊ နောက် သူ့အိမ်က သူတယောက်ထဲ နေတာဆိုတော့ တိတ်ဆိတ်တာနဲ့ ကျောင်းစာ အုပ်တွေ ပါ ယူသွား ပြီး တခါတည်း စာလုပ် ဘာညာပြီးမှ အိမ်ကို ပြန်လာတယ်။ များသော အားဖြင့် လေးလေးမောင်စီ က အိမ်မှာ မရှိတတ်။ သူက လက်သမား ၊ အိမ်ပြင်၊ အိမ်ဆောက်၊ ရေတွင်းတူး အကုန်လုပ် သူမို့ တခါတလေ တနေ့လုံး နီးပါး အိမ်မှာ မရှိ ၊ တခါတလေ အလုပ်မရှိတဲ့ အခါမျိုး ဆိုလည်း အိမ်မှာပဲ တနေ့လုံး နေရင်း စာဖတ်၊ တီဗီကြည့်၊ နေတတ်သည်။ ကာယလုပ်သား မို့ လူက ဗလတောင့်တောင့်၊ လက်‌မောင်းအိုး ကြီး တွေက နည်းတာ မဟုတ်ဘူး။

ပြောချင်တဲ့ အကြောင်းအရာ ချော်သွား ဦးမယ်၊ ပြောချင်တာ ခြင်ထောင်ထဲက အကြောင်း။ ကလေး တွေ ငယ်သေးတယ် ဆိုတာရယ်၊ မောင်နှမ ချင်း ပဲ ဆိုတာ ရယ်နဲ့ မေ တို့ နယ်က လူတွေက မျက်စေ့ အမှောင် ချပြီး နေတတ်လို့ မေ တို့လို မှားခဲ့ကြတာ တွေ ဘယ်လောက် ရှိမလဲ မသိဘူး။ အဲဒါ ပြောချင်တာလေ။ ညအိပ် ချိန် ကိုယ့်ဘာသာ အာသာ ဖြေတတ်လာတဲ့ အချိန်မှာ စောင်ခေါက်ကို လုံးထွေးပြီး ပေါင်ကြားညှပ်၊ မေ ပိပိလေးနဲ့ ပွတ်တိုက် အာသာဖြေ ရတာ ကြိုက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီ တည မှာ မောင်ကျော့် ဖက်ခေါင်းအုံးလေး ‌ဘေးနား ရောက်နေတာ နဲ့ အသာ ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြား ညှပ် သူ့ကို ကျောပေး ပြီး မေ ပိပိ နဲ့ ဖက်လုံးလေးကို ပွတ်တာ၊ အိုး ကောင်း လိုက် တာ ရှင်၊ အရသာ တွေ့ သွားတယ်။ အဲမှာ ပြီးသွားတော့ ဖက်လုံးလေး ခွပြီး အိပ်မောကျ သွားတယ်။ နောက်မှ မေ ခါးကို လာခွတာ ခံစား လိုက်ရလို့ နိုးသွားတော့ မောင်ကျော် ပေါ့ မေ ကို နောက်က လာခွ နေတာ၊ မေ က အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့၊ ဟဲ့ ဘာလို့ လာခွ နေတာလဲ ဆိုတော့၊ နင်က ငါ့ခွလုံး ကို ယူသွားတာကိုးတဲ့။ သူပြောတာ လည်း မှန်နေတော့ မေ လည်း မပြောတော့ ဘူး ခွပေ့စေ တော့ ဆိုပြီး ဒီတိုင်းပဲ အိပ်လိုက် တော့ တယ်။

ထူးခြားတာက မောင်ကျော် က နောက်ညတွေလည်း သူ့ဖက်လုံး ပြန်မတောင်း တော့ဘူး ၊ မေကို ပဲ ခွအိပ်တော့ တယ်။ ပိုပြီး ထူးတာက ညလယ် မေ တရေးနိုးရင် မေ ထမီက ခါးပေါ် ကွင်းလုံး ရောက် ဖင်ကြီး လှန်နေတဲ့ အပြင် မောင်ကျော် က ခွထားတော့ ပြန်ဆွဲချလို့လည်း မရ၊ နောက် မေ ဖင်ကြား မှာ မောင်ကျော့် လီးမာမာ လေး ကလည်းလာညှပ်နေတယ်။ သူ့လီးလေး က မေ့ လက်မ လုံးလောက်ပဲ ရှိမယ်၊ အဲဒါလေး နဲ့ မေ ဖင်ပေါက် ကို လာလာ ထိုးမိနေတာ။ မေ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လည်း သူက အိပ်ပျော် လို့ ။

အာ့ နဲ့ နောက်နေ့တွေ ကျတော့ သူ အဲလို ခွချိန် မေ ဖင်ကို ကော့ ပေးလိုက်တော့ မေ ပိပိလေးကို သူ့လီးလေးက လာပွတ်မိတယ်။ မေ သူ့လီးလေးကို ပေါင်ကြား ကပဲ လက်လျိုပြီး ကိုင်ကြည့်မိတယ်။ ဖီးလ် က တမျိုးပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာလေး က တကယ့် ကလေး ဟာလေး ပဲ ၊ အရွယ်ရောက်ပြီး ယောက်ျား ကြီး တယောက်ရဲ့ လီးက ဘာမှ မဆိုင်ဘူး ဆိုတာ မကြာခင်ပဲ မေ သိခဲ့ရတယ်။

တနေ့ မေ လေးလေးမောင်စီ အိမ်မှာ ထမင်း ဟင်း ချက်ပေး နေတုန်း ပေါ့။ လေးလေးမောင်စီ က အဲဒီနေ့ က အလုပ်မရှိလို့ ထင်တယ်။ အိမ်မှာ ရှိနေတယ်။ သူတို့ မီးဖိုချောင် ဘေး ပြတင်း ‌ပေါက် နားမှာ ရေတိုင်ကီတွေ ရှိတယ်။ အဲမှာ လေးလေး မောင်စီ ရေချိုး နေတာ တွေ့ တယ်။ မေလည်း အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ လှမ်းကြည့် လိုက်တုန်း လေးလေးမောင်စီ က သူ့လုံခြည် ကို ဖြန့်ဝတ်လိုက်တာ ၊ သူ့ရေဝတ် ပုဆိုးက ဆွေးဟောင်း နေလို့ အပေါက် တွေ အပြဲတွေနဲ့လေ။ ရုပ်တရက် သူ့လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရ တာ မေ ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ တောင် ဖြစ်သွားတယ်။ လေးလေးမောင်စီ ရဲ့ ရင်အုပ်က မာဆယ် တွေနဲ့ လက်မောင်းလုံးကြီးတွေက အရင်ကတည်း က ဘာမှန်း မသိ မေ ရင်ဖိုသလို ရှိခဲ့တာ အခုတော့၊ သူ့လီးကြီး မြင်လိုက်ရတော့ မေ ကတုံကယင် ကို ဖြစ်သွားတာ။ မေ အသာလေး နောက်ဆုတ်ပြီး ဖွင့်ထားတဲ့ ပြူတင်းပေါက် တံခါးရွက် ပတ္တာ ကြားကနေ ချောင်းကြည့်မိတယ်။ တကယ်တော့ မေ ထောင်ချောက် ထဲ ဝင်သွားတာ အဲတုန်းက မသိလိုက်ဘူး။ လေးလေးမောင်စီ က မေ့ ကို တမင် သူ့လီးကြီး ပြတာ၊ မေ တံခါးကြားက ချောင်းကြည့် နေမှန်းလည်း သိရော၊ သူ့လီးကြီးကို လုံခြည်အကွဲကြားက ထုတ်ပြီး ဆပ်ပြာ နဲ့ စိမ်ပြေနပြေ တိုက်ပြတာ၊ လီးကြီးက လည်း မာတောင် ပြီး နေရောင် အောက်မှာ ဒစ်ကြီးကလည်း ဖေါင်းကား ထွက်နေတယ်။ မေ့ ဒူးတွေ တောင် ချောင်ပြီး လဲကျမှာ စိုးလို့ နံရံကို ကိုင်ထိန်းထားလိုက်ရတယ်။

အဲဒီ နောက်ပိုင်း လေးလေးမောင်စီ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ရဲရဲ မကြည့်ရဲတော့ဘူး။ ထမင်းဟင်း ချက်ပေးပြီးတာ နဲ့ အိမ်ကို အမြန် ပြန်ပြေးတော့ တာပဲ။ နောက် လေးလေးမောင်စီ အိမ်မှာ မရှိတဲ့ အချိန် သူ့ အခန်း သွား ရှင်းပေးရင် အိပ်ယာပေါ် မှာ နိုင်ငံခြားက လိုးစာအုပ်တွေ တွေ့ရတယ်။ ယောက်ျား မိန်းမ ဆက်ဆံ နေတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ။ အဲဒါတွေကလည်း ထောင်ချောက် ဆိုတာ မေ မသိခဲ့ ဘူး။ နောက်ပိုင်း လေးလေးမောင်စီ အိမ်မှာ ရှိတဲ့ အချိန်ဆိုလည်း ထိုင်နေရင် အောက်စ လွတ်နေလို့ လီးကြီး မြင်ရတာတွေ ရေချိုးရင် လီးကြီး မြင်ရတာတွေ က သူ မေ့ လို အပျိုပေါက်စ မလေးကို စိတ်တွေ ထအောင် တမင်ဆွ ပေးနေခဲ့တယ် ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ လေးလေးမောင်စီ က မေ့ လို အပျိုပေါက်မ လေးကို သူဆင်ထားတဲ့ ထောင်ချောက်တွေ ထဲ ဝင်နေပြီ ဆိုတာ သူသိတာနဲ့ အနီးကပ် တိုက်ပွဲ စတော့ တာပါပဲ၊ မေ ထမင်းဟင်း ချက်နေတဲ နေရာ ဝင်လာပြီး ဒီနေ့ ဘာတွေ ချက်နေလဲ ဘာညာနဲ့ အနားကို ကပ်ပြီး တိုးတိုး ခွေ့ခွေ့ နေတယ်။ နောက်သလို ပြောင်သလို နဲ့ ချီတယ်မတယ်။ မေ့ဖင်လုံးလေး တွေကို တောင် တချက်တချက် ညှစ်သေးတယ်။ ပထမ တော့ မေ လည်း ကြောက်လို့ ဟိုရှောင် ဒီရှောင် လုပ်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက် မရှောင်တော့ဘူး။ မေ က ကိုယ့်ဦးလေး အရင်း ကြီးပဲ မလုပ်လောက် ပါဘူး ထင်သွားခဲ့တာ လည်း အမှား။ နယ်က အမျိုးတွေကို အဲဒါလည်း သတိပေးရဦးမယ်။ ကိုယ့် သမီး အပျို ပေါက် လေးတွေကို သူ့ဦးလေး ဘကြီး တွေပဲ ဆိုပြီး ဆိတ်ကွယ်ရာ လွတ်မထားလေနဲ့ ၊ ဒုက္ခ ရောက်သွားမယ် ဆိုတာ သတိပေးလိုက်ပါတယ်။

နောက်ပိုင်း လေးလေးမောင်စီ က အလုပ်နားတဲ့ ရက်တွေ များလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မီးဖိုထဲ လာပြီး ပွတ်လိုက်သတ်လိုက် နဲ့ အနောက်က နေလည်း မေ့ ဖင်လုံးလေးကို သူ့ ပုဆိုးအောက် ကမာနေတဲ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ ထောက်လိုက်လုပ်တယ်။ အစပိုင်းတာ မေက ကြောက်ကြောက် ပြီး အိမ်ပြန်ပြေးပေမဲ့ သူက ဒီထက် ပိုမလာတာ တွေ့တော့ နောက်ထောင်‌ခြောက်တခု ထဲ ထပ်ဝင်မိတာပါပဲ၊ အဲဒါက ထမင်းဟင်းချက်ပြီး လည်း အိမ်မပြန်ပဲ လေးလေးမောင်စီ အိမ်မှာ ပဲ အရင်က အတိုင်း စာလုပ်ပြီး နေပါတယ်။ မေ က စာလုပ်နေရင် လေးလေး မောင်စီက ကုလားထိုင်တလုံးမှာ စာစောင် မဂ္ဂဇင်း တွေ ဖတ်ရင်း က သူ့ ပုဆိုးကို အောက်စ လွှတ်လွှတ် ထားတယ်။ မေလည်း ခိုးခိုး ကြည့်ရင် စောက်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်တောင် ကျလာရတယ်။ နောက် တော့ လေးလေးမောင်မောင် က မီးဖိုထဲလာရင် မေ့ကို အနောက် ကနေ ဖက်ပြီး လည်ကုတ်တွေ နားနောက် တွေ နမ်းတယ်။ ဖင်ကိုလည်း သူ့လီးကြီး နဲ့ ထောက်တယ်။ အဲလို လုပ်တာကို မေ တဖြေးဖြေးနဲ့ အကျင့် ရသွား တော့ တနေ့ မှာ သူက မေ့ ကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့် ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတော့ တာပဲ၊ မေ လည်း တကိုယ်လုံး ပျော့ ခွေ သွားပြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ သူက မေ့ ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲ ပွေ့ခေါ် သွားပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ တင်လို့ အဲဒီ နေ့က မေ့ နို့လေး တွေကို စို့ တယ် မေ့ ပိပိလေးကို သူ့ လျှာကြီး နဲ့ လျှက်တယ်။ လိုးတော့ မလိုးသေးဘူး မေ့ ကို သူ့လီးကြီး ကိုင်ကြည့်ခိုင်းတယ်။ အဲလိုမျိုး နေတာ မေ နည်းနည်း ရဲလာမှ သူက မေ့ ကို လက်ချောင်း နဲ့ လိုးတယ်။ အဲမှာ မေ့ အပျိုမြှေး ပေါက် သွားတာ ၊ နောက်သူ့ လက်နဲ့ လိုးတာ အသား ကျ သွားမှ တကယ့် လီးကြီး နဲ့ လိုးတာ။ သူများတွေ ကတော့ ပထမဆုံး အလိုးခံရတာ အရသာ မရှိဘူး နာတာနဲ့ ပြီးသွား တာပဲ လို့ ဆိုကြတယ်။ မေ့ အတွက် ကတော့ အကြာကြီး နူးတာ ခံထားရလို့လားမသိဘူး ပထမဆုံးအချီ က အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အဲဒါကြောင့် မို့လည်း အလိုးခံရတဲ့ အရသာကို မေ ကြိုက်သွားတာပဲနေမယ်။ မေက အဲတုန်းက အပျို ဖြစ်စ လူက အဲလောက်တောင် မထွားသေးဘူး။ လေးလေးမောင်စီ က ဗလကြီးနဲ့ ထောင်ထောင် မောင်းမောင်း ကြီး မေ့ ကို ဆို ကလေးလေးလို အရုပ်ကလေးလိုပဲ ပွေ့ချီ မြှောက်ပြစ်လိုက် လို့ရတယ်။ သူ မေ့ ကို လှေကြီးထိုး လိုးရင်တောင် မေ့မျက်နှာက သူ့ ရင်ဘတ်လောက်မှာ ပဲ ရှိတာ။ တခါတလေ မေ့ကို မီးဖိုထဲ မှာ ခါးထစ်ခွင် ချီပြီးလည်း လိုးတာ ၊ မေ့ကို သူက ခြေထောက်နှစ်ဖက် သူ့ ခါးမှာ ခါးထစ်ခွင် ချိတ်ခိုင်းပြီး သူ့လီးကြီး မေ့ စောက်ဖုတ်ထဲထည့် ပြီးတော့ မေက သူ့လည်ပင်းကို တွဲလဲခိုထားတာ၊ သူက လမ်းလျှောက်လို့ မေ့ကို ချီသွားရင်း လိုးလို့တောင် ရတယ်။ အဲလိုမျိုး။

အဲဒီတုန်းက မေ က အင်းစက် ဆိုတာ မသိသေးဘူးလေ၊ လေးလေးမောင်စီ နဲ့ လိုးပြီး တော့ မှ၊ ငါ့လို မျိုး တခြားလူတွေ အဲလို ဖြစ်တာ ရှိမလားဆိုပြီး သံသယ မျက်လုံးတွေ နဲ့ သတိထား ကြည့်မိတော့ ၊ မသင်္ကာစရာ အမျိုးအချင်း ချင်း အနေအထိုင်တွေ စသတိထားမိတာပဲ၊ နောက် ကြီးလာတော့ မှ စာတွေ ရှာဖတ်တော့ အဲဒါမျိုး တွေ လောက ထဲမှာ အများကြီး ဆိုတာ သိလာရတာ။ အဲဒီ မေ့ အပျိုစင် ပန်းကို ဆွတ်ခူးခဲ့တဲ့ လေးလေးမောင်စီ နဲ့ လိုးကြတာ လေးငါးခြောက်လ လောက်ပါပဲ၊ လေးလေးမောင်စီ အက်စီးဒန့် နဲ့ ဆုံးသွား ရှာတယ်။ မေ့ မှာလေ ပထမဆုံး ချစ်ဦးသူ ဆုံးသွားလို့ ငိုလိုက်ရတာ၊ အဖေ အမေ ကတော့ မေ့ကို သူ့ဦးလေး တော်တော် သံယောဇဥ် ကြီးရှာတယ်လို့ ထင်နေကြတယ်။
အဲဒီနောက်ပိုင်း မှာ အရသာ သိပြီးသွားတော့ စိတ်က ဆာနေရော၊ ရီးစား ကလည်း မရှိသေးတော့၊ တခြင်ထောင်ထဲ နေပြီး ကိုယ့်ဖင်ကို သူ့လီးလေး နဲ့ လာလာညှောင့် နေတဲ့ မောင်ကျော့် ဘက်ကို စိတ်လည်သွားရတာပေါ့။ မောင်ကျော် ကလည်း တဖြည်းဖြည်း လူပျိုပေါက် ဖြစ်လာပြီ ဆိုတော့ သူ့လီးလေးက လည်း ကြီးလာပြီ၊ နောက်ပြီး အရင်က သူ့ လီးလေး နဲ့ မေ့ ဖင်ကြားကို လာညှောင့် တဲ့ အချိန် က ဘာမှ မထွက် ပေမဲ့ နောက်ပိုင်း ညှောင့် ရင်း နဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက် လာတယ်။ သူက တော့ မေ့ မသိလောက် ဖူး ဆိုပြီး သူ့ ပုဆိုးစနဲ့ သုတ်သုတ် ပေးသွားတယ်။

မေလည်း တနေ့ တော့ မထူးဘူး ဆိုပြီး လူကလည်း တအားလိုချင်နေပြီ ဆိုတော့ သူ အဲလို အနောက် က ကပ်ညှောင့် တာကို ဖင်ကော့ ပြီး လမ်းကြောင်း ဖြောင့်ပေးလိုက်တာ သူ့လီးလေး က မေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တန်းဝင် လာတာပဲ။ မောင်ကျော် က တော့ သူလုပ်တာ မှန်သွားလို့ သူ့လီးလေး မေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတယ်လို့ ထင်တာ၊ တကယ်က မေသာ မလုပ်ပေးရင် သူ့ လီး က မေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ဖို့ ဘယ်လို မှ မလွယ်ပါဘူး။

နောက် နေ့ ကျတော့ မေ ပက်လက်လန် အိပ်နေလိုက်တယ်။ အဲတော့ သူ နောက်က ခွ မရတော့ ဘူး။ အိပ်ချင် ယောင်ဆောင် ခွမရတော့ သူ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ၊ မေ လည်း ရီချင်တာကို အသာထိန်းပြီး မျက်စေ့ကို မှိတ် ထားလိုက်တာ၊ အိပ်ပျော် သွားတယ်။ သူလည်းအိပ်ပျော် သွားတယ်ထင်တယ်။ အဖွား ဘုရားရှစ်ခိုးသံ ကြားမှ နိုးလာတယ်။ ဘုရားစင် က မေ တို့ အိပ်တဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ပဲ ရှိတာကိုး၊ အဖွားက မနက် လေးနာရီလောက် ဆို ဘုရားထရှစ်ခိုးတာ ထုံးစံလေ။ ဘုရားစင် က မီးနဲ့ ခြင်ထောင်ထဲ မှာ လင်းလင်း ခြင်းခြင်း ကြီး ဖြစ်နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခြင်ထောင် က အရင်တုန်းက ပိတ်ခြင်ထောင် မို့ အတွင်း အပြင် ကို မမြင်ရဘူး။ မေ့ ထမီက လည်ပင်း ရောက်နေတာ၊ အဲဒါ ဆွဲချမလို့ လုပ်တုန်း ဘေးက မောင်ကျော် လှုပ်လာ တာတွေ့ လို့ အသာလေး ငြိမ်နေ လိုက်တယ်။ မောင်ကျော် လည်း အဖွား ဘုရားရှစ်ခိုးသံကြောင့် နိုးလာတာ၊ ဒီကောင် က အိပ်ယာက ထလာပြီး မေ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ပေါ်တင် ပေါ် နေတာကို အနီးကပ် ဒူး‌ထောက်ပြီး လာကြည့်တယ်။ တော်တော် ကြာကြာ ကို မျက်နှာ နဲ့ ကပ်ပြီး ကြည့်နေတာ၊ သူ့ လေမှုတ်ထုတ်တာတောင် စောက်ဖုတ်မှာ သိနေတယ်။ နောက်တော့ တက်ခွမလို့ ကြိုးစားတယ်၊ သူ့ပုံက ကိုးယိုးကားယားနဲ့ ဘယ်လို မှ အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်လို့ မေ က အိပ်နေ ရင်း ယောင်သလို ဘာလိုနဲ့ ပေါင် နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်ရတယ်။ အဲ‌တော့ မှ မေ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲကို သူ ဒူး‌ထောက် ဝင်လာတာ၊ သူ့ လီးကလေး နဲ့ လာထိုးတာ၊ တကယ်တော့ သူ့လီးကလည်း ကြီးနေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ မေ က လေးလေးမောင်စီ လို လူကြီး နဲ့ လိုးခဲ့တာ ဆိုတော့ သူ့ လီးကို အေးအေး ဆေးဆေး ခံလို့ ရပါတယ်။ အဲတုန်းက တော့ စောက်ဖုတ်က လည်း ယားနေတာဆိုတော့ လက်ချောင်းလေး နဲ့တောင် အာသာဖြေ နေရတာ တကယ့်လီး ဆိုတော့ သေးလည်း အလုပ်ဖြစ်တယ်ပေါ့။ မောင်ကျော် က မေ့ ကိုယ်ပေါ် တက်မှောက် ပြီး လိုးတာ ပထမဆုံး အကြိမ် ဆိုတော့ အသံတွေ ထွက်တာ အဖွား သိသွား မှာ စိုးလို့ သူ့ ကို ပါးစပ် ပိတ်ပြီး အသံမထွက် ဖို့ ပြောလိုက်ရတယ်။ အဲမှာ သူလည်း မေ နိုးရက်သား နဲ့ ခံနေတယ် ဆိုတာ သိသွားတာပေါ့။ အဲဒီ နောက်တော့ ‌မောင် နှမ နှစ် ယောက် ညတိုင်း လိုးကြတာ လင်မယား လိုပဲ၊ နောက်ဆုံး အမေ တို့က အိပ်ယာခွဲသိပ်လိုက်မှ ညတိုင်း မလိုးဖြစ်တော့တာ၊ မောင်ကျော် လည်း အရွယ်ရောက်လာတော့ လီးက ပုံမှန်အရွယ် ဖြစ်လာတယ်လေ။

နောက်တော့ ရီးစား ကိုယ်စီ ရတော့ မေ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးလည်း နည်းနည်း ဝေးသွား ရတာပေါ့။ ကဲ ညလည်းနက်နေပြီ တော်ကြာ မောင့် အဖေ နိုးလာပြီး အိပ်ယာထဲ မေ့ကို မတွေ့ လို့ ပြဿနာ ရှာနေဦးမယ်။

"အင်း မေက အဲလို ပြောပြီးမှ တော့ ဒီတိုင်း ထသွားလို့ ရမလားလို့ မောင် ကောင်ကြီးလည်း ကြည့်ဦးလေ"

"ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါရဲ့ မောင့်ကောင်ကြီးက မန်ဖီနေလိုက်တာ ကြောက်စရာကြီး သူ့ စော်ကို သူများ ပါကင် ဖွင့်တဲ့ အကြောင်းနားထောင်ပြီး ‌ဒေါသ ဖြစ်နေတာလားမသိဘူးနော်"

"အင်းပေါ့ သူကျေနပ်အောင် ချော့လိုက်ဦး ပြီးမှ အောက်ဆင်းတော့ ဟုတ်ပလား"
အခန်း ၈။

နောက်နေ့ အမေ ကျောင်းက ပြန်လာ၊ ထမင်းစား၊ ပြီးတော့ အဖေ လည်း အိမ်က ထွက်ရော၊ အမေ့ ကို ကျနော့် အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာ၊ မိပြန်ရော။

"အာကွာ ခုတင် ထမင်းစား ပြီးတယ် တကတည်းမှပဲ"

"နေ့လေး ညခြောက် ထမင်းစား ပြီး တစ် ဆိုတ မကြားဖူးးဘူးလား မိန်းမ ရ၊ ခု က နေ့ လေး လည်း မလုပ်ရ ညခြောက်လည်း မလုပ်ရ၊ စား ပြီးတစ် လေးပဲ ကြုံတုန်း ဆွဲနေရတာလေ"

"အမလေး တော် သူ့ ကို လင်တော် မိတာ မှားပြီထင်ပါတယ် ခစ်ခစ် "

"ကဲ လာပါ မိန်းမရယ်၊ အချိန်တွေ ပုတ်ပါတယ်"

"ပြွတ်စ် ပြတ်"

"အူးး ဖလူးးး ပြွတ်စ်"

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်၊ လျှာချင်း စုပ် ရင်း တယောက် အဝတ် အစား တယောက် ချွတ်ပေး ကြရင်း က ကုတင်ပေါ် မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ လုံးထွေး ရောက်သွားတော့တယ်။ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း ဖောင်းတင်း ပြီး အရည်တွေ စိုရွှဲ နေပြီ ဆိုတော့ လီးကို တပ်ပြီးတာနဲ့ တဖောင်းဖောင်း ဆောင့် လိုးတော့တာပဲ။ သူလည်း ကျနော့်ကို အတင်း ဆွဲဖက်ထားပြီး အသံတိုးတိုး လေးနဲ့ ငြီးရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးရှာတယ်။ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အတွင်းထဲမှာ အိပြီးနွေးနေတာပဲ လိုးဆောင့် လို့လည်း တအားကောင်းတယ်။

နောက် အရှိန် ရလာတော့ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက် ဒူးခေါက်ခွေးကို ပုခုံးပေါ် တင်လို့ လက်နှစ်ဖက် သူ့ နံဘေး တဖက်တချက်မှ ထောက် ပြီး အားကုန် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်တာ။ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွှမ်းနေ တော့ တစွတ်စွတ် တဖွတ်ဖွတ် နေတာပဲ။ ဘယ်လောက် တောင် လိုးနေမိမှန်းမသိဘူး။ အမေက ကိုယ်လုံးကြီး တောင့်တက် လာပြီးကိုယ့်ကို အတင်း ဆွဲဖက်။ ကိုယ့်လီးကိုလည်း သူ့စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲက ဆုပ်ကိုင်သလို ရွစေ့စေ့ ဖြစ်လာတော့ သူပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ကိုယ်လည်း စိတ်လျှော့လိုက်ပြီး လရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်ပြီး ပြီးလိုက်ရတော့တယ်။

နှစ်ယောက်စလုံး နည်းနည်း ပြိုင်းသွားသလို မို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ထားရင်း နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာ နားနေကြလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မှ ကျနော် က မနေ့က စကားကို ဆက် လိုက်တယ်။

"ဦးစိုးအောင် ကတော့ ထားလိုက်တော့ အိမ်ထောင်မကျခင်က၊ အဖေနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး မှ ဖြစ်တဲ့ ဟာတွေကို တော့ သေခြာသိချင်တယ်ဒါပဲ၊ ဘာမှ မချန်ထားနဲ့နော် အကုန်သိချင်တယ်၊ ဒါပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ မောင့် မိန်းမ ဖြစ်ပြီး မှ တော့ ဘယ်သူ နဲ့ မှ ဖြစ်တာ မလိုချင်တော့ ဘူး နားလည်လား၊ အဖေ့ တောင် မပေးရင် မရဘူး ဆိုလို့ ဖြစ်နိုင်ရင် သူ့ကို ပေးမလိုးချင်တော့ဘူး"

"အင်း ပါ မောင်ရယ်၊ အခု မောင် နဲ့ ဖြစ်ပြီး မောင့်မိန်းမ လို့ ခံယူလိုက်ကတည်းက ‌မေ ဘယ်သူ့ ကို မှ အထိမခံပါဘူး။ မောင့် အဖေ က တော့ တရားဝင် ယောက်ျား ဆိုတော့ ဘယ်လို ငြင်းလို့ ရမလဲလေ"

"စိတ်မပါ ဘူးလို့သာ ငြင်းပါဗျာ၊ အဲလို ပြောလို့ အတင်း တက်မလုပ်လောက်ပါဘူး"

"အင်းပါ အင်းပါ ကွာ တကယ်ထဲ အူတိုနေလိုက်တာ"

"ကဲ အဲဒါနဲ့ ပြောပါဦး လွင်မောင် အကြောင်း ဒီကောင်က ဘယ်ကနေ ဘယ်လို မ ကို လိုးခွင့် ရသွားတာလဲ၊ ဘယ်အချိန်လောက်တုန်းကလည်း၊ ဒီကောင် မောင်တို့ အိမ်ကို ရေလာလာ ဖြည့်နေတဲ့အချိန်တုန်းက မဟုတ်လောက်ပါဘူး မလား"

"အင်း အဲဒီ အချိန်လောက်ကပဲ"

"ဟောဗျာ အဲဒီအချိန် မောင် က ခုနစ်တန်း ရှစ်တန်း လောက်ပဲ ရှိဦးမှာ အဲကောင်က မောင့် ထက် အသက်နှစ်နှစ်လောက် ကြီးတယ်ပဲ ထား ဒီကောင့် အသက် ၁၆-၁၇ လောက်ပေါ့"

"အင်း မေ လည်း အစ က မသိဘူးလေ၊ သူ့ဘော်ဒီကလည်း ထွား အရပ်ကလည်း မြင့်တော့ ၁၈-၁၉ လောက် ထင်မိတာပေါ့"

"အင်း အဲဒီ အချိန် မေ က သုံးဆယ်ကျော် ၃၅-၃၆ မဟုတ်လား"

"အင်း မောင် ကလည်း ဖြတ်ဖြတ် မပြောနဲ့လေ မေ က ပြန်တွေးနေရတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်လောက်က ဟာကို တခါတည်းမှပဲ"

"အင်းပါ အင်းပါ မဖြတ်တောပ့ါဘူး၊ ပြောသာပြော"

"အင်း အဲတုန်းက ‌မောင့်ဖေဖေ ကလည်း အရက် စသောက်ပြီး တော့ ည ဘက်ကျ မူးပြီ ဟိုဟာ လည်း ကောင်းကောင်း မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့ ဟာကလည်း ကိုစိုးအောင် ထက်လည်း သေးတယ် ဆိုတော့ မောင် စဥ်းစား ကြည့်လေ၊ မိန်းမ တယောက် ၃၅ ဆိုတာ၊ သွေးသား အတောင်းတ ဆုံး အရွယ်၊ အဲတော့ စိတ်က အမြဲ အလို မကျ ဖြစ်နေရတာပေါ့၊ အဲမှာ လွင်မောင် ကလည်း ရေလာလာထည့်၊ သူကိုယ်ခန္ဓာကလည်း တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကြီး၊ နောက် တခါတလေ သူရေလာထည့်လို့ မေ က ရေချိုးမလို့ ထမီ ရင်လျှား နဲ့ ဆို သူ့မျက်လုံးတွေ က စားတော့ ဝါးတော့ မလို ကြီး။ မေ လည်း ရင်တွေ ဖိုမိတာပေါ့၊ ဟိုဆန္ဒတွေက လည်း မပြည့်မဝ ဆိုတော့ ၊ လူက သိတယ်မလား၊ ကိုယ့်ကို ကြည့်ကြည့် နေတဲ့ ကောင်လေး နဲ့ ဆိပ်ကွယ်ရာ ဆိုတော့ မသိမသာ ရှိုးတာလေး ဘာလေး လုပ်မိတာ ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက် အနေနဲ့ အဲလို ဖေါက်ပြန်မိတဲ့ အဆင့်အထိတော့ မစဥ်းစား ခဲ့မိပါဘူး၊ အယားပြေ အယံပြေပေါ့၊ ကောင်လေးက ကိုယ့်ကို ကြည့်ပြီး သူ့ဟာကြီး ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ လာတာ တို့ ကိုယ်နဲ့ မတော်တဆ ပွတ်တိုက်မိသွားတာတို့ မှာ ဖီးလ် ယူပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာ ဖြေရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီနေ့ က အိမ်မှာလည်း ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ အိမ်ထဲ ရေချိုးခန်းက ကန်ထဲမှာ လည်း ရေက နည်းနေ၊ မေ ကလည်း အဲဒီနေ့ ကမှ အဝတ်လျှော် နေတာမို့ ရင်လျှား နဲ့ ထမီ က ရေစို၊ ကောင်လေး ကို ရေချိုးခန်း ထဲ ခေါ် ရေထည့်ခိုင်း လိုက်မိတယ်။ သူရေကန်ထဲ ရေထည့် နေတုန်း မေ ကလည်း ရှိုးတဲ့ အနေနဲ့ ထမီရင်လျှားကို ခါပြီး ပြင်ဝတ်လိုက်မိတယ်။ ခါတိုင်းလည်း တခါတလေ ဒီလို ရှိုးတာပါပဲ၊ အဲနေ့က တိုက်ဆိုင်တာက သူကလည်း မုန်ထနေ၊ နေရာက လည်း ဆိပ်ကွယ်ရာ အရပ်လို ဖြစ်နေတာကိုး၊ သူက မေ့ ထမီ ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ကွင်းလုံးပုံကျ သွားရော၊ ထမီက ရေစို နဲ့ ဆိုတော့ ပြန်ကောက်လိုက်တော့ လည်း ကွင်းလုံး ဖြစ်၊ နေ၊ သူက ရေချိုးခန်းတံခါးကို အတွင်းက ဂလန့်ပိတ်ပြီး မေ့ ကို အတင်းဖက်လုံးတော့ တာပဲ၊ သူက သန်လည်းသန် မေ့ ကို မလှုပ်နိုင်အောင် ချူပ်ပြီး တော့ ပါးစပ်တွေကို လည်း အတင်း စုပ်နမ်း၊ မေ လည်း ကိုယ့်အရှက် ကွဲမှာ စိုးလို့ မအော်ရဲ၊ သူ့လက်တဖက် က လက်ချောင်းနဲ့ မေ့ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးပြီးကလိတော့ မေ လည်းမနေနိုင်တော့ ဘူး သူ့လက်ထဲမှာ ခွေကျသွားတာပေါ့။ မေ့ကို လက်ချောင်းနဲ့ ပဲ တချီ ပြီးအောင် ထိုးလိုးပြီး မှ ရေကန်ပေါ် လက်ထောက် လို့ ကုံးခိုင်း ပြီး အနောက်က နေ လိုးတာ၊ အဟီး၊ မေလည်း မခံရတာ ကြာတော့ အရမ်းကို ကောင်းသွားတာ၊ နောက် သူ့လီးက မောင့်လောက် နီးပါး ရှိတယ် နောက် အပေါ် မှာ ‌ဂေါ်လီ နှစ်လုံး ထည့်ထားတယ်။ သူ မေ့ကို ရှေ့တည့်တည့် ကနေလိုးရင် အဲဒီ ဂေါ်လီ က မေ့ စောက်‌စေ့လေး ကို ပွတ်ပွတ်သွား တာ တော့ တမျိုး ဖီးဖြစ်ရတယ် "

"အော် ဒီကောင်က မေ့ကို မုဒိန်းကျင့် သွားတာကိုး၊ အဲဒါနဲ့ မေက နောက် သူ့ အလိုးခံတော့ တာပဲလား"

"ဟင့်အင်း မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲဒီ နေ့က သူ မေ့ကို နှစ် ချီ လောက် လိုး သွား တယ် ၊ နောက်ပိုင်း ရက်တွေ မေက သူနဲ့ မဆုံအောင် ရှောင်နေခဲ့တယ်၊ အာ့ ကြောင့် သူ ရေလာထည့်တိုင်း မေက အပြင်ဘက် အိမ်ရှေ့ကို ထွက်ထွက် နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ တနေ့ ရေထည့်ချိန် မဟုတ်ပဲ မေ ဟင်းချက်နေတုန်း နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်ထဲ သူရောက်လာတယ်။ သူလည်း အိမ်မှာ လူမရှိတဲ့ အချိန်ကို ဘယ်ကတည်းက ချောင်းနေသလဲ မှ မ သိတာ၊ သူရုတ်တရက် ဝင်လာတော့ မေ လည်း အငိုက် မိသွားတယ်။ အဲမှာ တော့ သူက မေ့ ကို သုံးချီလောက် ပယ်ပယ် နှယ်နှယ် လိုးသွားတယ် "

"ဟာ မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ၊ မေ အဲတုန်းက ဘယ်သူ့ မှ မတိုင်ဘူးလား"

"မေ လည်း မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီး မတိုင်တော့ဘူး ၊ မေ ကိုယ်တိုင်လည်း အလိုတူ အလိုပါသလို ပဲ လို့ အပြစ်ရှိသလို ခံစား ရလို့လေ "

"နောက်ကျတော့ ရော အဲလို ပဲ လာကျင့်တာပဲလား"

"ဟင့်အင်း နောက်တခါ တော့ မေ က စလိုက်တာ"

"ဟင်"

"မောင် စိတ်ဆိုးလည်း ခံရတော့ မှာပဲ၊ အဲဒီ ဒုတိယ တခါ ပြီးတော့ သူ့ကို မေ က ပြောလိုက်တယ် နင်နောက်တခါ အာ့ မျိုးဆိုရင် ငါ ရဲတိုင် တော့ မယ်လို့၊ အဲဒါကြောင့် လားဘာလားမသိဘူး သူ မေ့ ကို လုံးဝ မထိတော့ဘူး၊ အဲလို နဲ့ တပတ် နှစ်ပတ်လောက် ကြာတော့ မေ့ ကိုယ်ခန္ဓာက တောင်းတလာခဲ့တယ်"

"အော် ဆာလာတာပေါ့ လေ"

"အာ့ ကြောင့် ပြောတာ မောင် စိတ်ဆိုးရင်လည်း ခံရမှာပဲလို့၊ ဒါတွေကပြီးပြီး ခဲ့တဲ့ ဟာတွေလေ၊ မေ ပြန်ပြင်လို့ မှ မရတော့တာ၊ မောင် က အသေးစိတ် သိချင်တယ် ဆိုလို့ ပြောပြ နေရတာလေ၊"

"အင်း ပါ အတိတ်က ဟာပဲ မောင် ခွင့်လွှတ်ပါတယ်"

" သူက မေတို့ အိမ်တောင် ရေလာ မထည့်တော့ ဘူး၊ တခြားလူ တယောက်ကို လာထည့် ခိုင်းတယ်။ တနေ့ မေ က ရေလာထည့်နေတဲ့ လူကြီးကို လွင်မောင့် ခနလွှတ်လိုက်ပါဦး လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ အဲလို ဆိုတော့ လည်း သူက ရောက်လာတယ်၊ ဖြစ်ချင်တော့ လည်း အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်မှာ၊ မေ က နင် ဘာဖြစ်လို့ ငါ့အိမ် ရေလာမထည့် တော့တာလဲ လို့မေးတော့ ဆရာမ က နောက်တခါ ဆို ရဲတိုင်မယ် လို့ ပြော လို့တဲ့၊ ဟဲ့ အဲဒါက နင်ရေထည့် တာကို ပြောတာမှ မဟုတ်တာလို့ ဆိုတော့၊ သူက လည်း သိပါတယ်တဲ့ ရေလာထည့်ရင်း ဆရာမ ကို တွေ့ရင် သူ ဘယ်လို မှ ထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိလို့တဲ့၊ နောက် သူက မေ့ ကိုယ်လုံးကို လှမ်းဖက် ပြီး ဆရာမ ကရော တကယ် မလာစေချင်တာလား ဆိုပြီး နမ်းရှုံ့တော့တာပဲ။ အဲမှာ မေ ကလည်း နဂိုထဲက ပါချင်နေတာ ဆိုတော့ ပျော့ သွားတော့ တာပေါ့၊ အဲနောက်ပိုင်း တော့ သူနဲ့ တရက်ခြား လောက် လိုးဖြစ်ကြတယ်"

"အော် ဒါဆိုရင် အဲတုန်းက သူ မောင့် ကို ပြောတာ၊ ငါ ညက အိပ်မက်ထဲမှာ မင်းအမေ ရေချိူးနေတုန်း စည်ပိုင်းပေါ် မှာ ကုံးခိုင်းပြီး ထမီလှန်လိုး ရတယ်လို့ မက်တယ်ကွာတို့၊ မင်းအမေ စောက်ဖုတ်ကြီးသာ တညလုံး လိုးရလို့ကတော့ လရည်တောင် ကုန်မှာ မလို့တ်ဘူးတို့၊ မင်းမရှိတုန်း မင်းအမေ ကို မီးဖိုထဲမှာ စောက်ဖုတ်ကြီး ရက်ပေးလိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချီတောင် ပြီးသွားလည်း မသိဘူးတို့၊ ဆိုတာ အိပ်မက် မဟုတ်ပဲ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ တာပေါ့ နော်၊ "

အဲလို ပြောရင်း က ကျနော်လီး က မတရားတောင်လာတယ်၊ လွင်မောင် အရင် ကျနော်ငယ်ငယ်တုန်းက ပြောခဲ့တာ သူ့စိတ်ကူးယဥ်လို့ ကျနော်တွေးမိတုန်းက တောင် လီးတောင်ပြီး ဂွင်းပြေးထုရသေးတာ၊ အခုတော့ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ လီးက မတရား တောင်နေပြီလေ။ အမေ ကလည်း သိတယ် ကျနော်လီးကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ထုပေးရင်းက၊

"ဟောတော့ ဒီတယောက် တော့ စိတ်တွေ ထလာပြီ"

ကျနော် နာရီကို ကြည့်လိုက်တယ် စောသေးတယ် ကျနော်အဖေ ပြန်မလာလောက် သေးဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကုတင်ပေါ် ကထပြီး အမေ့ ကို လက်ဆွဲခေါ် လိုက်တယ်။

"လာဦး"

လို့ ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် က ဆွဲချလိုက်တယ် အမေလည်း ကမန်းတမ်း ထမီကောက် ရင်လျား လိုက်ပြီးတော့ ၊

"ဘာလုပ်မလို့လဲ မောင်"

လို့ မေးတယ်၊ ကျနော်က ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ နဲ့ သူ့လက်ကို ဆွဲလို့ အိမ်နောက်ဘက်က ရေချိုးခန်းကို ဆွဲခေါ် သွားလိုက်တော့တယ်၊ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ တံခါးကို အထဲက ဂျက်ချလိုက်ပြီး၊ အမေ့ ထမီကို လည်း ကွင်းလုံး ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။

"ဟိုကောင် လွင်မောင် မေ့ကို ဖင်ကုံးခိုင်း ပြီး မုဒိန်းကျင့် သွားတာ ဒီရေကန်ဘောင်မှာလား"

လို့ ပြောပြီး သူ့ကို ကုံးခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း လုံခြည်ကို ဂွင်းသိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကုံးပေးထားလို့ ကားစွင့် နေတဲ့ အမေ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ၊ ပေါင်ခွဆုံအောက် က ဖေါင်းထွက် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ လီးတေ့ ချိန် ပြီး ဆောင့်လိုး ချပြစ်လိုက်တယ်။ ခွေးမသား လွင်မောင် စောက်ပြောကြီးတယ်၊ ဒီကောင် အမေ့ ဖင်ကိုတော့ ပြုတ်အောင် လိုးမသွားနိုင်ဘူး ၊ အမေ့ ဖင်ကြီးက ခုထိ ကောင်းတုန်း၊ အိုးကြီးက ကားနေတာပဲ။ အမေ လည်း ခုနက သူ ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောထားရင်း စိတ်တွေ ထ နေတယ် ထင်တယ် စောက်ရည်တွေလည်း အထဲမှာ ရွဲနေပြီ။ ကျနော်သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ခတ်ကြမ်းကြမ်း ပဲ အနောက် ကနေ ဆောင့် လိုးပြစ်လိုက်တော့တယ်။

"ဖွတ်..ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်.."

"အ...အိ....အ.....အီးးးးးး အူးးးးး"

"ဖလွတ်....ဖလောက်....ဖွတ်....ဖတ်.."

" စောက်ကောင်မ ဟင် ဒီလောက် တောင် စောက်ဖုတ်က ယားနေလားဟင်"

"ဖွတ်...ဖေါက်....ဖွတ်...ဖေါက်.."
အခန်း ၉။

"ကိုယ့်သား အရွယ်လောက် ကို လင်နောက်ကွယ် အလိုးခံဦး ကဲကွာ"

"ဖွတ်...ဗျစ်....ဖွတ်.."

"အားးးးးး အီးးးး ကျွတ်စ်..ရှီးးးးး"

ကျနော်လည်း ဒေါသနဲ့ တဏှာ ရောပြွန်း ပြီး အားပြင်းပြင်း နဲ့ ဆောင့် ဆောင့် လိုးပြစ်တာ၊ အမေ့ ဖင်ကြီးတွေ လည်း တုံကနဲ တုံကနဲ ၊ သူလည်း လီးကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်ထွက်တာရော၊ အတိတ်က အဖြစ်ကို ပြန်သတိရလို့ ပဲလားမသိ၊ ကိုယ်ခန္ဓာတခုလုံး တုံခါပြီး မကြာခင်ပဲ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို သူ ရောက်သွား တော့တယ်။ အမေ ပြီး ပေမဲ့ ကျနော်က မပြီးသေးဘူး။ သူ့ ကို ချစ်‌ဒေါသ နဲ့ တဏှာ ရောပြီးအပြစ်ပေးချင်တာလဲ ရှိတော့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီး ပြီးကာနီးမှာ လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ်ကို ကိုယ့်ဘက် ဆွဲလှည့်ပြီး ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျနော်လီးကို ဆုပ်ကိုင် လို့ ဆက်တိုက် ထုလိုက်ရင်း အမေ့ မျက်နှာ တွေ နို့တွေ ဘိုက်သား တွေ ပေါ် သုတ်ရည် တွေကို ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက် မိတယ်။

အမေ့ မျက်နှာ နဲ့ နို့တွေ ဘိုက်သား တွေပေါ် မှာသာ မက၊ ဆံပင်တွေ မှာပါ ပေကျံ ပြီး တချို့ တွဲလောင်းလေး တောင် ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော် သုတ်ရည် အဖြူဖွေးတွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်နည်းနည်း ပြေသွားတယ်။ နောက်တော့ နောင်တ ရသွားတယ်။

"ဆောရီး မေမေ သား နည်းနည်း လွန်သွားတယ်။သား ဒေါသစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်"

အမေ က ကျနော်ကို ပြုံးပြပြီး၊

"မောင် မလွန်ပါဘူး၊ မေ့ မှာ အပြစ်ရှိပါတယ်၊ မောင်ပေးတဲ့ အပြစ်က မေနဲ့ ထိုက်တန်ပါတယ်မောင်ရယ်"

လို့ ပြောရှာတယ်။ ကျနော်လည်း အမေ့ကို အားရ ပါးရ ဖက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း လိုက်မိတယ်။

"မေ ရယ် မေ့ကို မောင် သိပ်ချစ်တယ်ကွာ၊ မောင့် တရားဝင် မိန်းမ သာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့လား"

နောက်တော့ တကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ရေချိုး လိုက်ကြ ပြီး ကိုယ့်အခန်း ကိုယ် ပြန်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။ အဖေလည်း ပြန်လာခါ နီးပြီလေ။

........................

နောက်နေ့ ကျတော့ နေ့ခင်း ထုံးစံအတိုင်း ကျနော့် အခန်းထဲ အမေ့ ခေါ် လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း တချီ လိုးလိုက်ကြတယ်၊ ပြီးတာနဲ့ ကျနော် က အမေ့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ခိုင်းတယ်။ သူက နည်းနည်း ရှက် နေပုံပဲ။

"မောင် ကလည်း က အတိတ်က ဟာတွေ ကို ပြောပြနေရတာ မေ ရှက်တယ်ကွာ"

"ပြောပါ မေရဲ့ မောင် အရမ်း နားထောင် ချင်လို့ပါ၊ အဲဒီ လွင်မောင် ပြီးတော့ ဦးချစ်ဆွေ ပေါ့ ဟုတ်လား။ ဦးချစ်ဆွေ အိမ်ရောက်လာကာစ မောင် ရှိသေးတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် ကျောင်းတက်ဖို့ မန္တလေးကို ထွက် သွားခဲ့တော့ နောက်ပိုင်း မသိတော့ ဘူးး"

"အင်း အဲဒီ လွင်မောင် ကြောင့်ပေါ့၊ ကိုချစ်ဆွေက မေ့ကို အကျပ်ကိုင် သွားတာ"

"အော် လွင်မောင် က အဲလောက် တောင် မေ့ကို လိုးသွားတယ် နှစ်အကြာကြီး ပေါ့ မောင် ခုနစ်တန်းကတည်းက ဆိုရင်"

"ဟင့်အင်း အဲလို ဆက်တိုက်ကြီး မဟုတ်ပါဘူးး၊ လွင်မောင် နဲ့ ခြောက်လ လောက်ပဲဆက်တက် ဖြစ်တာ၊ နောက် သူက မိန်းမ ခိုးပြေး သွားတယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတယ်၊ နောက် သူ့ မိန်းမ ဒုတိယ ကိုယ်ဝန်ကြီး နဲ့ ဖြစ်နေတုန်း မှာ သူ ဆာလာလို့ မေ့ ကို လာပြီး ပူဆာတာ နဲ့ သနားလို့ ပေးလိုက်မိတာ၊ တစ်ခါခိုး တစ်ခါ မိ ဆိုသလို ကိုချစ်ဆွေ သိသွားတော့ တာပဲ"

"အော် အာဆို လွင်မောင် မိန်းမ ခိုးပြေးသွားတော့ မေ တယောက်ထဲ ဟာတိ ဟာတာ ကျန်ခဲ့မှာပေါ့ ခိခိ"

"မောင် နော် ဒါ ဘာစကားလဲ ဟွန်း၊ ခစ်ခစ် ၊ မထူးးပါဘူး ပြောလက်စနဲ့တော့၊ ..........................

(အောက်မှာ အမေ့ စကား ပြောအတိုင်းပဲ ရေးပေးလိုက်တယ်၊ ဖတ်ကောင်းအောင်)

တကယ်တော့၊ လွင်မောင် မိန်းမ ခိုးပြေးသွား တယ်ကြား တော့ မေ တော်တော် လေး ရင်ခံ သွားတယ်၊ ကိုယ့်ကို ကျတော့ ဆရာမ ကို ပဲ အရမ်းစွဲနေမိပြီ၊ တကယ်ရရင်တောင် ဆရာမ ကို ယူလိုက်ချင်တယ် အဲလို တွေ အာ များပြီး လိုတဲ့ အချိန် သုံးသလို မျိုး လုပ်ချသွားတာလေ။ အဲတာနဲ့ တော်ပြီ အဲဒီကိစ္စ တွေကို ရှောင်တော့ မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

အဲဒီ ကြားထဲ မှာ လူက အဲဒါတွေ မလုပ်ရလို့လား။ အလုပ်က မတ်တပ်ရပ်ရတာ များလို့လား မသိ တကိုယ်လုံး အကြောအချင်တက် သလို ညောင်းသလိုညာသလို အမြဲ ဖြစ်တယ်။ အဲဒါ အဖေ့ ဘက်က ဆွေမျီုးနီးစပ် တော် တဲ့ ဦးဘိုးမောင် က နည်းနည်း နွမ်းပါးတယ်၊ အနှိပ်လည်း ကောင်း တော့ သူ့ကို ခေါ် ခေါ် ပြီး နှိပ်ခိုင်းရတယ်၊ ပိုက်ဆံလေး ဘာလေး ကန်တော့ ပေါ့။

သူ့ လက်တွေက လည်း တကယ်ပေါက်၊ အကြောအခြင်လည်း တကယ်လျော့ ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သွေးသား တောင့် တ နေတဲ့ အချိန်၊ အဲဒီ ကိစ္စ ကလည်း ငတ်နေတော့ သူ့ လက်ကြီး နဲ့ ကိုယ့် ပေါင်တွေ တင်ပါးတွေ ခါးတွေ ဟိုထိ ဒီထိ ဆိုတော့ လူက စိတ်တွေ ထလာရတယ်။ သူက လည်း ကျွမ်းနေတာ ဆိုတော့ အကဲခပ် မိပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့ လက်တွေက ပိုရဲလာတယ်။ ပေါင်တွင်း ကနေ လူလစ်ရင် လစ်သလို အဖုတ်ပေါ် ထိ ရောက်လာတယ်။ မေ က လက်ချ ထားပြီး လက်ဖဝါး ပက်လက်လှန်ထားတာကို မသိမသာ သူ ဂွေးဥ ကြီးတွေ လာလာ တင်တယ်။

နောက် တော့ ပေါ်တင်ပဲ မေ့ စောက်ဖုတ်ကို ကလိတော့ တယ်။ မေလည်း ရှက်တာရော ခံကောင်းတာ‌ရော၊ ပေါင်း စည်းလို့ ဘာမှ မပြောဖြစ်ခဲ့ ဘူးး မျက်စေ့ကို သာ မှိတ်ထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ထဘီအောက်က နေ လက်လျိူပြီး တော့ မေ့ စောက်ဖုတ် ကို တိုက်ရိုက် ကလိတော့ တာပဲ၊ မေ ကလည်း ပထမ စပွတ်ခံစတုန်းက ပင်တီ ဝတ်ထားသေးတယ်၊ နောက်ပိုင်း ပင်တီ မဝတ် တော့ဘူးး ဆိုတော့ သူ့ လက်ချောင်း တွေက မေ့ စောက် စေ့‌ရော မေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ရော အကုန်ဆွ တော့ တာပါပဲ။

တခါတလေ သား က ခြေရင်း ဘက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ အချိန်တောင် သူက မရှောင်တော့ ဘူးး။ သား မမြင်အောင် သူ့ကိုယ်နဲ့ ကွယ်ပြီး မေ့ စောက်ဖုတ်ကို ကလိတော့ တာပဲ၊ နောက် မေက သူ့ လက်ကို ဆွဲဆိပ်ပြီး သားရှိတယ် ဆိုတာ မျက်စ ပြစ်ပြတော့၊ သူက သားကို အပြင်သွားဖို့ တနည်း မဟုတ် တနည်း နဲ့ ခိုင်းဖို့ ပြောတယ်။ မေလည်း အဲဒီ အချိန် လူက ဆွခံ ထားရတာ တအား ကြွနေပြီ ဆိုတော့ သားကို လှည့်ပတ် နှင်ထုတ်ရတာပေါ့၊ သား အိမ် က ထွက်သွားတာနဲ့ သူက အိမ်ရှေ့ တံခါးကို ဂလန့် သွားပိတ်ပြီး အဲဒီ ကွပ်ပြစ်ပေါ် မှာပဲ မေ့ ကို ထဘီလှန် လိုးတော့ တာပေါ့။ သူနဲ့ အဲလို မျိုး တလ တခါ လောက် ဖြစ် လိုက်သေးတယ်။ နောက်ပိုင်း သူက အသက်လည်း ကြီး ကျန်းမာ ရေးလည်း သိပ်မကောင်း တော့ မလုပ်နိုင်တော့ တာ။

ကိုချစ်ဆွေ က ရောက်လာတော့ လူက လည်း လူမိုက်လိုလို၊ လက်ကြောက မတင်း၊ တကိုယ်လုံးလည်း တက်တူး တွေနဲ့ ဆိုတော့ မေ က သိပ်ကြည့်မရပါဘူး။ မသက်သာလို့ သာ အိမ်မှာ တင်ကျွေး ထားရတာ။ အဲလို ဖြစ်ချင်တော့ တနေ့ မှာ လွင်မောင်က အိမ်နောက်က ဝင်လာပြီး မေ့ ကို အတင်းလာတောင်း တာ။ သူ့မိန်းမ ဒုတိယ ကိုယ်ဝန်ကြီး နဲ့ မလုပ်ရတာလည်း ကြာ၊ ဆရာမ ကိုလည်း လွမ်းလို့ ပါဆိုပြီး အတင်း ချွဲကပ် တော့ မေလည်း ပေးလိုက်မိတယ်။ ကိုချစ်ဆွေက ခါတိုင်း ဆို အဲဒီ အချိန် အိမ်မှာ မရှိတတ်ဘူးလေ၊ ဒါပေမဲ့ မနေ့ညက အမူးလွန်သွားလို့ သူက အိပ်ပျော်နေတာ မေ သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

လွင်မောင် အဲနေ့ က စိတ်ကြိုက်လက်ကြိုက် ကြမ်းရမ်း သွားပြီး၊ ပြန်ထွက်သွားမှ မေလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ရေမိုးချိုး ပြီး ကိုယ့်အခန်း ပြန်ဝင်လာခဲ့တော့ အမေတို့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲ နေတဲ့ ကိုချစ်ဆွေကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ မေ က ထဘီရင်လျှား နဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ပုခုံးပေါ် မှာ ခြုံလို့ ပေါ့၊ ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း နဲ့ လှဲနေတဲ့ ကိုချစ်ဆွေကို တွေ့လိုက်ရတော့ ကြောက်လည်း ကြောက် ဒေါသလည်း ထွက်သွား တယ်။

"ဟင် ကိုချစ်ဆွေ ရှင် ကျမ တို့ ကုတင်ပေါ် မှာ ဘာလုပ်နေတာလည်း"

"ခင်ဗျား ရေမိုးချိုးအပြီးကို စောင့်နေတာပေါ့ဗျာ"

"ဘာ ဘာ ရှင် ဘာစကားပြောတာလဲ အခု အခန်းထဲက ထွက်သွားပါ၊ ရှင့် ဒါ သူများ ရဲ့ အခန်းရှင့်၊ ဒီမှာ ကျမ အဝတ်အစား လဲရမှာ"

"လဲ ပေါ့ဗျာ ဘာဖြစ်တာမှတ်လီု့ ခင်ဗျားက မီးဖိုခန်းထဲမှာတောင် ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ကိုယ့်သား အရွယ်၊ မိန်းမကလေး ရှိတဲ့ ကောင်လေး ကိုတောင် လုပ်ချင်တာ အလုပ်ခံခဲ့သေးတာပဲ၊ ကျူပ်လို လူပျို ရှေ့ အဝတ်အစား လဲတာလောက် က ဘာများ ပိုထူးမှာ မို့လို့လဲ"

"ဟင် ရှင်..ရှင်..."

မေ အရမ်း လန့်သွားတယ်။ အဲဒီနေ့က လွင်မောင် က ကြမ်းတာရမ်းတာမှ မေ့ စောက်ဖုတ် ရော ပါးစပ် ရော ဖင်ရော အပေါက် စုံ ကို လုပ်သွားတာ၊ မေလည်း အဲလို အထိအတွေ့ အပြုအစု မခံရတာ ကြာတော့ အရမ်းကို တက်ကြွပြီး သူလုပ်ချင်သလို လုပ်တာကို ကိုယ်က လည်း ပြန်လုပ်ပြန်ခံ ပေးမိတယ်လေ။ အဲဒါတွေ အစ အဆုံး ကို ကိုချစ်ဆွေက တွေ့သွားတာကိုး။

"ကျမ ..ကျမ..တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ကိုချစ်ဆွေ အဲ..အဲ....ဒါ..အို..ရှင်..ရှင်.."

မေ က သူ့ကို တောင်းပန်ပြီး ဘယ်လို နူတ်ပိတ်ရမလဲ တွေးနေတုန်း သူက အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲနေရာက ပုဆိုးကို ခြေထောက် နဲ့ ကန်ချွတ် လိုက်တော့ သူ့ ရဲ့ လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ပဲ ထောင်မတ်လို့၊ သူက လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု လို့ မေ့ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတယ်။ မေ ဘာဆက်ပြောလို့ ဆက်ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။

"ကဲ ပါ ဘာတွေ ညာတွေ လေရှည်ပြီး လျှောက် ဆင်ခြေပေး အာဝါလားတွေ ပေးမနေပါနဲ့တော့၊ အဲဒီ ထဘီ ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချခဲ့ပြီး၊ ဒီကို လာခဲ့စမ်းပါ"

"အာ ကို ကို ချစ် ဆွေ မသင့်တော် ပါဘူးရှင်၊ ရှင့်အကို မျက်နှာကို ထောက်ပါဦး"

"အံမယ် ခင်ဗျား ပါးစပ်က အဲလို စကားများ ထွက်နေ သေးလား၊ ကျူပ် အကို မျက်နှာကို ထောက်ပြီး ခင်ဗျားက မိန်းမ နဲ့ ကောင်ကို လီးစုပ်၊ ဖင်ကုံး လုပ်နေခဲ့တာလား"

"အီး..အီးးး ဟင့်...ဟင့်..ရွှတ်....ကျမ မှားးပါတယ်ရှင်....."

"ကဲပါ ခုမှ မှားတာတွေ မှန်တာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ၊ ခင်ဗျား ကျူပ်ပါးစပ်ကို ပိတ်စေချင်ရင် ခင်ဗျား ပါးစပ်ကို အရင် အလုပ်လုပ်တော့၊ စကားပြောဖို့ ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ကျူပ်လီးလာစုပ်ပေးဖို့ ပြောတာ၊ အဲဒီ မျက်နှာသုပ်ပုဝါနဲ့ ထဘီကို ကြမ်းပေါ် မှာပဲ ချွတ်ချထားခဲ့လိုက်တော့"

မေလည်း ဘာမှ လုပ်မရတော့ ဘူး ဆိုတာ သိတယ်၊ ဝက်ဖြစ်မှ တော့ မစင်ကြောက်နေလို့ မဖြစ်တော့ ဘူးဆိုပြီး ရှက်ရှက် နဲ့ပဲ ထဘီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လည်း ခွာချလိုက်တယ်၊ မေ့ကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတဲ့ ကိုချစ်ဆွေဆီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားလိုက်တော့တယ်။

"အာပါး တောင့်လိုက်တာ ငါ့မရီး ရယ်၊ ငါ့အကို က ကောင်းကောင်း မဖြုတ်နိုင်ပဲကို၊ ဒါကြောင့်လည်း ကိုယ့်သား အရွယ်လေးကို သွားကုံး ပေးနေရတာ၊ စိတ်မပူနဲ့ အကို့အစား ညီတော်‌မောင် ဝအောင် ကျွေးပေးမယ်၊ ဟဲဟဲ"

ပြောရင်း နဲ့ လူကို စားတော့ ဝါးတော့ မလိုကြည့်၊ လက်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ပြီး ထုနေတာ၊ မေ တကိုယ်လုံးတောင် ကြက်သည်းထ သွားတယ်၊ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိဘူး။ ကိုယ့်ကို အကြပ်ကိုင်ပြီး အလုပ်ခံရတာ ဒီတခါ ပထမဆုံး မလို့လားမသိပါဘူး ဒေါသ ရယ် ကြောက်လန့်စိတ်ရယ်၊ မခံချင်စိတ်ရယ်၊ အကုန်ရောပေါင်း နေတဲ့ ကြားမှာ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ခံစားမှု တခုက ကပ်ပါနေပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ ရွစိစိ လေး လည်း ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။

ကုတင်နား ရောက်တော့ သူ့လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့ လီးကြီးက တုတ်တုတ်ကြီးရယ်၊ မောင့်လောက် ရှိမယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက ထူးထူးခြားခြား ကောက်ကောက်ကြီး သီးမွှေး ငှက်ပျောသီး အစိမ်းကြီးလိုပဲ၊ အပေါ်ကို ပြန် ပြီး ကောက်နေတယ်။ သူက ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲကားပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို တက်လာစေတယ်။ မေလည်း ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မရဲတရဲ ကိုင်လိုက်တယ်။

"လုပ်စမ်း ပါ၊ အမလေး ငါ့မရီး ကလည်း ခု မှ လီး မမြင်ဖူး သလို လုပ်နေတယ်၊ ခုနတုန်းက တော့ အားရပါးရကြီး စုပ်နေလိုက်တာ တခါတည်း ၊ လုပ်စမ်းပါဗျ၊ ခင်ဗျား တော်တော် အစုပ်ကောင်းတယ်ထင်တယ် ကောင်လေးကို ကော့ ပျံ နေတာပဲ"

မေလည်း စကားနည်း ရန်စဲ ဆိုသလို မြန်မြန်ပြီး မြန်မြန် အေးသွားရအောင် ဆိုပြီး သူ့လီးကောက်ကောက်ကြီးကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံခဲလိုက်တယ်၊ ခုပဲ ရေချိုး ခေါင်းလျှော်ထားလို့ ဆံပင် ဖားရား ဖြစ်နေတာ ဆိုတော့ ဆံပင်တွေက သူ့ပေါင်ပေါ် ရော မေ့ မျက်နှာနဲ့ သူ့ လီးကြီးကို ပါ ဖုံးကွယ်သွားတယ်။ သူက မေ့ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ သပ်ဖယ်လိုက်ပြီးတော့၊
အခန်း ၁၀။

မေ့ပါးလေး တွေ လည်ပင်းဂုတ်သားလေး တွေကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကောက်ကောက်ကြီး ဆိုတော့ စုပ်ရတာ တမျိုးကြီးပဲ ဒစ်ဖူးက အာဂေါင်ကို လာာလာ ပွတ်နေတယ်။ နောက်တော့ သူက မေ့ ခေါင်းကို ဆွဲပြီး သူ့ ပေါင်ခြံကို အတင်းကပ်တော့ လီးထိပ်ဖူးးကြီးက မေ့ အာဂေါင်ထဲ လာထိုးတာ ၊ အသက်ရူမရလို့၊ သူ့ကို အတင်းတွန်းလွှတ်၊ သူက အတင်းဆွဲချ နဲ့၊ မုန်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းမသိ၊ လည်ချောင်းထဲကို သူ့ လီးထိပ်ဖူး ကြီး ဝင်ထွက် နေတာကို အကျင့် ရသွားတယ်၊ အဲဒီ အချိန် တော့ အသက် ကို အောင့်ထားရတာပေါ့၊ အဲလို လုပ်ပေးရင်း က မေ့ စိတ်တွေလည်း ပြန်ထ လာတယ်၊ သူ့ ခြေမ ကြီး နဲ့လည်း မေ့ စောက်ဖုတ်ကို လာထိုးတယ်၊ နောက် စောက်စေ့ နေရာကို လည်း ခြေမနဲ့ ဖိထိုးတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ စောက်ရည် တွေက သူ့ ခြေမ ပေါ် စိမ့်ကျလာတယ်။

"အင်း ငါ့ မရီး က လီးစုပ်လည်း ကောင်း၊ စောက်ရည်က လည်း ရွှဲ နေတာပဲ ဆိုတော့ လိုးမှ ပဲ ဖြစ်တော့ မှာပဲ"

လို့ ပြောရင်းက မေ့ ဂျိုင် နှစ်ဖက်က နေဆွဲမ ပြီး ထခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်နေတဲ့ သူ့ ပေါင် ပေါ် ကို သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တက်ထိုင်ခိုင်းတယ်။

ကျနော် မနေနိုင်တော့၊ ကျနော့် လီးက လည်း မတရား တောင်နေပြီလေ။

"ကဲပါ မေရယ် ပါးစပ်က ပဲ ပြောမနေနဲ့ တော့ ပုံစံနဲ့ တခါထည်း ပြတော့ ဟုတ်ပလား"

လို့ ပြောရင်း ကျနော် က ကုတင်စောင်း မှာ ထိုင်လိုက်တော့ လီးကြီးက အလံတိုင်လို ထောင်နေပြီလေ၊ အမေ က မျက်စောင်း လှလှလေး တချက်ထိုးရင်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကို တက်ခွပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ ဘိုက်ရှေ့ တည့်တည့် မှာ ကျနော့် လီးကြီးက ထောင်လို့ပေါ့။

"ဦးချစ်ဆွေက သူ့ ဘာသာ လီးကိုင်ပြီး ထည့်တာလား မေက ကိုင်ပြီး ထည့်ပေးတာလား"

အမေ က မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားပြီး၊

"မေ က ကိုင်ပြီး အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တာ၊ ပြီးတော့ မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချတာ"

"လုပ်လေ အဲဒီ အတိုင်းပဲ လုပ်ရင်းပြော"

အမေ က ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပေးလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ လိုက်တယ်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ၊ အထဲက အိပြီး နွေးနေတာပဲ၊ စောက်ရည် တွေလည်း တအား ရွှဲနေတယ်၊ မေ ဦးချစ်ဆွေ အကြောင်းတွေးရင်း ဖီးတွေ တက်လာတယ်ထင်တယ်၊ ဟင်းဟင်း"

"ဟုတ်ပါဘူး မောင် ကလည်း"

ပြောတာ ပြောတာ အမေ့ မျက်နှာက နီနေတယ်။ ဝန်ခံဖို့ ရှက်နေတာ နေမယ်။ ကျနော့် စိတ်အတွေးထဲမှာ တော့ ဦးချစ်ဆွေ က အမေတို့ ကုတင်ပေါ် မှာ ထိုင်လို့ အမေ က သူ့ ပေါင်ပေါ် တက်ခွ ပြီး လီးကြီးပေါ် မှာ မြင်းစီး ပေးနေတာ မြင်ယောင်လို့ ဖီးတက်လာတယ်။

အမေက လည်း ဖင်ကြီးကြွကြွ ပြီး ထိုင်ချသလို ကျနော်လည်း သူ့ နို့ကြီးတွေကို ကုံးစို့ တယ်။ အား ကောင်းလိုက်တာ၊

"ဦးချစ်ဆွေ က မေ့ ကို ဘယ်လို ခေါ် လည်း "

အမေ က ကျနော့် လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့် ချပြီး လိုးနေရင်းက၊

"မမ လို့ ခေါ်တယ်လေ"

"အော် လိုးနေတဲ့ အချိန်လည်း အဲလို ပဲ ခေါ်တာလား"

ကျနော် မေးလိုက်တော့ အမေ့ မျက်နှာ နီရဲ သွားတယ်၊ ကျနော် သိလိုက်ပြီ သူတို့ မှာ စီးခရက် အခေါ် အဝေါ် ရှိမယ် ဆိုတာ။

"အာ မပြောချင်ဘူး မောင် ရာ"

"ပြောပါ မေ ကလည်း၊ ဦးချစ်ဆွေ မှ အခု မရှိတော့ တာ၊ ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လဲ"

"ဟင့် အင်း မေ့ ကိုယ် မေ ရှက်တာပါ၊"

"မေ ပြောမှ မောင် အရမ်းကို သိချင်လာပြီကွာ ကဲ ပြောပါ"

"သူက သိပ်ဆိုးတာ၊ ရိုင်းလည်း ရိုင်းတယ်၊ နောက် မေ့ကို အဲလို သူ့ အကို နောက်ကွယ်မှာ ဖေါက်ပြန်လို့ ဒဏ် ခပ်ချင်တာ လားလည်းမသိဘူး၊ အဲတော့ ကွယ်ရာမှာ ဆို မေ့ကို ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း ခေါ်တယ်"

"ကဲ ပါ ပြောစမ်းပါ ဘယ်လောက် မိုက်ရိုင်းလို့လဲ ၊ စောက်ကောင်မ လို့ ခေါ်လား"

"အင်း အဲလိုလည်း တခါတလေ ခေါ်တယ်။ ဖေတရာလိုးမ တို့ ဖာသည်မ တို့ အာ့ မျိုးလည်း ခေါ်တယ်"

"ဟုတ်လား၊ အဲတော့ မေက ရော ကျမ ကို အဲလို မခေါ် နဲ့ မကြိုက်ဘူးးလို့ မပြောဘူးလား"

"ပြောတာပေါ့ ဒါပေမဲ့ သူက နားမထောင်ဘူး။ မေလည်း ကိုယ့် အပြစ်နဲ့ ကိုယ်ဆိုတော့ ငြိမ်ခံရတော့ တာပေါ့၊ အာ့လည်း တခါတလေကျ တော့ အဲလို အခေါ်ခံ ရတာကို ဖီးလ် တက်သလို ဖြစ်လာ တတ်သေးတယ်"

အမေ့ ပြောစကား ကြောင့် ကျနော် လီး ကြီး လည်း တအားမာတင်းလာပြီး တဆတ်ဆတ် ‌တောင် တုံ သွားရတယ်။ အမေ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဆွဲဆွဲ လိုးပြစ်ပြီး ၊

"ကဲကွာ ကဲကွာ ဒီလောက်တောင် ယားနေတဲ့ စောက်ပတ်၊ ဖေတရာလိုးမ၊ ဖာသည်မ ငါလိုးတာ ရော ကြိုက်လား ဟင်၊ ကောင်းလား ကဲကွာ"

"ဖောင်း ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖွတ်.."

"အားးး အိ..အီးးးးးး ကောင်းးးးးးတယ်.....အိုးးးးးးးး ကောင်းးးးးတယ်"

သိပ်အကြာကြီးတောင် မဆောင့်လိုက်ရဘူးရယ်။ အမေလည်း ကော့ ကောက်ကွေး၊ ကျနော်လည်း လီးကြီးက ပေါက်ကွဲတော့ မတတ် မတရား တင်းမာလာပြီး လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက် ကုန်တော့တာပဲ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဒီအတိုင်း ထိုင်လျှက် ကလေး ပဲ တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ဖက်ထား ကြရင်းက ငြိမ်ပြီး ခန နားနေ လိုက်ကြတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ နောင်တ ရသလို ဖြစ်သွားမိတယ်။ လိုးတာက တော့ လိုးတာပဲလေ။ ဝဇီကံ နဲ့ စော်ကား မိသလို ဖြစ်သွားတာကိုး။

"အမေ ရယ်၊ ကျနော် မှားသွားပါတယ်၊ ခွင့်လွှတ်ပါနော်၊ အမေ့ကို ကျနော် ပါးစပ်က စော်ကား မိလိုက်ပြီ"

"ရပါတယ်ကွာ၊ အဲဒီ အချိန် က အမေ့ သား မှ မဟုတ်တော့တာ၊ အမေ့ လင် ဖြစ်နေပြီလေ၊ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ ကိုယ့်မယား ကိုယ်လိုးတာ၊ ကိုယ့်မယားကို ကိုယ်ခေါ်ချင်သလို ခေါ် တာ ခေါ် လို့ရတာပဲဟာ"

"အင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် တောင်းပန်ပါတယ် မေရယ်"

"အင်းပါ မောင်ရယ်၊ မေ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်"

"နောက်ရော ဦးချစ်ဆွေက ဘာတွေ ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း တွေ လုပ်သေးလဲ "

"ပြောတော့ ဘူး တော် ကြာ မောင် က လိုက်လုပ်မှာ ဟွန့်"

"လိုက်လုပ်တော့ ရော ဘာဖြစ်သလဲ မေရ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းသွားတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား အဟိ"

"တော်ပါ၊ မောင်နော် မောင်ပြောခိုင်းနေလို့ သာ မေက အတိတ်ကို ပြန်ပြောနေရတာနော်၊ အခု အချိန်မှာ မောင် ကသာ မေ့ အချစ်ဆုံး သိလား။ မေ အတိတ် က ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီ အချိန်အခါတုန်းက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာတွေ ပဲ မောင်နဲ့ လောက် မေ့မှာ ရင်ခုန်ရတာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားရတာ၊ အချစ်ခံလို့ ကောင်းရတာ မောင်ပဲ ရှိတယ်။ မောင့် ကို ဘယ်သူမှ မမှီဘူး သိလား"

"သိပါတယ် မေရယ်။ မောင့် မှာလဲ အမေ ဆိုတာ တယောက်ထဲ ရှိတာ။ မေ့ မှာလည်း သား ဆိုတာ မောင် တယောက်ထဲ ရှိတာ၊ ဒီကမ္ဘာ မှာ နှစ်ယောက်မှ မရှိတဲ့ သူတွေပဲဟာ၊ ဘယ်သူနဲ့ မှ နှိုင်းလို့ ဘယ်ရမလဲ"

"အင်း၊ နောက်တခုက ကိုချစ်ဆွေက လေ၊ မေ ဘုရား ရေချမ်းကပ်တာတို့ ဆွမ်းကပ်၊ ဘုရားရှစ်ခိုးတာတို့ ကို စောင့်ပြီး အဲဒီ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အမြဲလုပ်တယ်၊ မေ့ မှာ အသံမထွက်ရဲဘူး၊ သူဘယ်လို ပဲ အကြမ်းလုပ်လုပ် အောက်မှာ မောင့် ဖေဖေ ရှိနေတော့ ဘယ်လို မှ အသံမထွက်ရဲဘူးလေ"

ကျနော်တို့ အိမ်မှာ ဘုရားခန်းဆိုတာ သီးသန့် မရှိပါ၊ အိမ်ပေါ်ထပ်၊ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်သာ ဘုရားစင် ရှိသည်။ အမေ က မနက်စောစော ထပြီး ဘုရားရှစ်ခိုး ရေချမ်းကပ်၊ ဘုရားပန်းကပ် လုပ်လေ့ရှိသည်။ ထိုအချိန် မျိုးက အဖေ က အပြင်မထွက်သေး၊ အမေ ကျောင်းသွားပြီး မှ အဖေ က အပြင်သို့ ခနထွက်သည်။ နောက် နေ့လည်စာ စားပြီးမှ သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်သို့ တနေကုန် နီးပါး သွားနေလေ့ရှိသည်။

"အော် ဟို သီချင်းထဲက လို ဖြစ်နေတာပေါ့"

"ဘယ်သီချင်းလဲ မောင်"

"ဘုရားရှစ်ခိုးတောင် မဖြောင့်အောင် သူနှောက်ယှက်တယ် ဆိုတာလေ အရင်က လေဘာတီ မမြရင်လား ဆိုတာ ခိခိ"

"ခစ်ခစ်.. အဲဒါက သူ့စိတ်ထဲ အမြဲတွေးနေမိတာကို ဆိုလိုတာပါ မောင်ရဲ့ ၊ ခစ် ပေါက်ကရတွေ အဓိပ္ပါယ် ဖွင့်တော့ မယ်..ကဲကဲ မေ ညနေစာ အတွက် ပြင်ဆင် ချက်ပြုတ်ရတော့ မယ်၊ နောက်နေ့ မှနော် ယောက်ျား "

"အင်းပါ မိန်းမ ရယ်၊ သွားသွား"