လိုချင်တဲ့မြေးဦး (အင်းစက်/မုဒိန်း/ထိတ်လန့်ခြောက်ခြား)
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
(ရေး – လမင်းကြီး)
အပိုင်း (၁)
စောင့်လာခဲ့ရတာကြာပေါ့။
နွေရာသီကိုင်းကြက်သွန်တွေသိမ်းပြီးတဲ့နောက် ငွေအလုံးလိုက်အခဲလိုက်ဝင်လာပြီဆိုတော့
၅နှစ်သက်တမ်းကြာတွဲလာခဲ့တဲ့ကျုပ်ရီးစားကိုတင်တောင်းဖို့အိပ်မက်လေးအကောင်အထည်ပေါ်လာပြီဆိုပါတော့။
နှစ်တိုင်း ပဲပျက်၊ ကိုင်းပျက်နဲ့ငွေလေးမစို့မပို့သာရလို့ တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်ရွှေ.ရွှေ.လာခဲ့ရတာ ဒီနှစ်တော့အဆင်ပြေပြီပေါ့လေ။
တောင်းဖို့အစီအစဉ်လေးလုပ်တော့မယ်ဆိုတော့၊ ကျုပ်အဖေနဲ့အမေကော၊
ကျုပ်ရည်းစားဝိုင်းမရဲ့အဖေနဲ့အမေကော ဒီအတွက်ဂုဏ်ယူဝမ်းသာနေကြတယ်ပေါ့။
တကယ်တော့သူတို့အားလုံးက ကျုပ်တို့၂ယောက်ကိုယူစေချင်ကြတာကြာပါပြီ။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့သူတို့အမြင်မှာကျုပ်က ရိုးသား၊ အလုပ်ကြိုးစားပြီး၊ တာဝန်ယူ တာဝန်ခံမှုလဲမြင့်မားတဲ့လူတစ်ယောက်မို့လို့ပဲ။
မြန်မြန်လေးမိသားစုလေးဖြစ်တည်စေပြီး ခိုင်မာတဲ့အနာဂါတ်ဖြစ်လာဖို့တည်ဆောက်စေချင်ကြတယ်။
တစ်လမကြာပါဘူး၊ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့လူကြီးစုံရာခေါ်ပြီး ဝိုင်းမကိုသွားတောင်းပြီးမကြာခင်မှာပဲ လက်ထပ်ထိမ်းမြားဖြစ်ကြတယ်ပေါ့။
မင်္ဂလာဆောင်ကိုတော့ ကျုပ် ဝိုင်းမတို့ရွာထိပ်မှာကြိုဝယ်ထားခဲ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဥယျာဉ်အိမ်မှာပဲဧည့်ခံပွဲလုပ်ခဲ့တယ်။
ကျုပ်ယောက္ခမတွေက အိမ်သေးသေး၊ မိသားစုကလဲသေးသေးပါ။ သူတို့ရဲ့သမီးကိုသိပ်ချစ်တယ်ပူပန်တယ်လေ။
အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းတောင် သမီးနဲ့သိပ်ဝေးဝေးမနေချင်ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲကျုပ်လဲသူ့မိဘတွေနဲ့နီးနီး
တစ်ရွာထဲမှာပဲခြံလေးဝယ်ထားပြီးနေတာပိုကောင်းတယ်ဆိုပြီးကြိုစီမံခဲ့တာပေါ့။
လက်ထပ်ပြီးကြလို့နှစ်ဝက်လောက်ကြာခဲ့ပြီ၊ ကျုပ်တို့လင်မယားမှာခလေးယူဖို့စိတ်မကူးကြသေးဘူး။
အကြောင်းကတော့တခြားအိမ်ကြွေး၊ ထော်လာဂျီကြွေး၊ နဲ့မဖြစ်မနေဆပ်ရမယ့်ပုခုန်းပေါ်ကအကြွေးတွေ၊
ပြီးတော့ နဲနဲလေးဒီထက်ပိုပြီးပြည့်ပြည့်စုံစုံချောင်ချောင်လည်လည်လေးရှိလာမှ သားသမီးယူကြမယ်လို့မိန်းမနဲ့သဘောတူထားတယ်လေ။
မွေးလာမယ့်ခလေးကိုမပင်ပန်းမဆင်းရဲစေချင်ဘူး။
ဒါပေမယ့်ပေါ့ ခက်နေကြတာက ၂ဘက်မိဘတွေပဲ၊
အထူးသဖြင့်ကျုပ်အမေပေါ့။ မြေးမြန်မြန်ချီချင်ပြီတဲ့။
အပတျတိုငျးလျိုလိုကြုပျကိုဖုနျးဆကျဆကျပွီးဒီအကွောငျးခညြျးမေးနတေော့တာပဲ။
ကျုပ်လဲကြာတော့စိတ်ပိန်လာတယ်။ အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်သူ့ရှင်းပြနေရတာကလဲအပ်ကြောင်းထပ်နေပြီ။
ကျုပ်တို့ဘက်ကအဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး၊ အချိန်တန်ရင်မွေးပေးမယ်လို့။
ဒီလိုနဲ့ကျုပ်တို့ညားခဲ့ကြတာတဖြည်းဖြည်းတစ်နှစ်ပြည့်လာပြန်ရောဗျို့။ ကျုပ်ဘက်ကရော ကျုပ်မိန်းမဘက်ကပါပွစိပွစိဖြစ်ကုန်ကြပြီ။
ကျုပ်တို့လင်မယားကိုခလေးရှိစေချင်ကြပြီလေ။
တစ်နေ့မှာတော့ ကျုပ်အမေကျုပ်တို့အိမ်ကိုုဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီးပေါက်ချလာရောဗျ။
“ဟာ..အမေဘယ်လိုကနေဘယ်လိုပေါက်ချလာတာလဲ၊ အကြောင်းမကြားဘာမကြား”
“ဒီလိုပဲဟေ့..မရောက်တာလဲကြာလို့..၊ ငါ့နှယ်အခုလိုလာတုန်းများ မြေးလေးမျက်နှာလေးမြင်လိုက်ရလို
့ကောက်များချီလိုက်ရရင် ရင်ထဲအေးသွားမှာပဲ၊ နင်တု့ိကိုကစောက်ဖြစ်မရှိကြဘူး”
အမေကမြည်တွန်တောက်တီးရင်း သူ့ရဲ့တောမကျမြို့မကျ ခရီးဆောင်ဟဲန်းဘက်အိပ်ကြီးကိုစားပွဲပေါ်ချလိုက်တယ်။
အမေကတော့ရောက်ရောက်ချင်းဆောက်နဲ့ထွင်းပြီ။
“အမေကလဲ… တစ်ခါလာဒီအကြောင်းချည်းပဲပြောပြောနေတာပဲ။ ကျနော်တို့ပြောပြီးသားလေ။ တော်ကြာအချိန်တန်ရင်ဖြစ်လာမှာပေါ့”
“ဟဲ့..နင့်တော်ကြာကတစ်နှစ်ရှိပြီဟဲ့..”
ပြောရင်းဆိုရင်းအမေ့မျက်လုံးတွေကလဲ တစ်အိမ်လုံးကျီးကန်းတောင်းမှောက်ကြည့်နေတယ်။ တစ်ခုခုကိုရှာနေသလိုပဲ။
“ဟဲ့..ဝိုင်းမတစ်ယောက်ကောမမြင်ပါလား၊ အိမ်မှာမရှိဘူးလား”
“ရွာဟိုဘက်ထိပ်ကအလှပြင်ဆိုင်သွားလေရဲ့၊ ဆံပင်ဆိုးဖို့ဆိုလား ဘာလား”
“ဟဲ့..သား..သာဒှနျးဦး၊ နငျ့အိမျကသပျရပျနတောပဲ။ နငျဝိုငျးမနဲ့ရတာသျိပျကံကောငျးတယျ၊ သိလား။ အိမျထောငျထိမျးတာသိပျတောျတာပဲ”
အမေကသန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတဲ့အိမ်ကိုပတ်ချာလည်လျှောက်ကြည့်ပြီး ပုံကြီးချဲ့လို့နံရံမှာချိတ်ထားတဲ့
ကျုပ်တို့မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့ကစုံတွဲဓာတ်ပုံကြီးရှေ့မှာရပ်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
“အဖေကော..ပါမလာဘူးလား”
ကျုပ်က ရေအိုးစင်ကရေအေးအေးတစ်ခွက်ကိုခပ်လိုက်ရင်းအမေ့ကိုမေးလိုက်တယ်။
“ပါမလာပါဘူးတော် နင့်အဖေကဒီခရီးနဲ့ဒီခရီး နဲနဲလေးလှမ်းရင်ပဲ၊ ဆိုင်ကယ်ကြာကြာထိုင်စီးချင်တာမဟုတ်ဘူး။ ဂျီးကျအီးကျကများသနဲ့..”
ကျုပ်အမေ့ကိုသောက်ရေခွက်ကမ်းပေးလိုက်ရင်း
“ရေအေးအေးလေးသောက်လိုက်ဦးအမေ..အမောပြေသွားအောင်”
အမေက ခရီးဝေးကို၊ ဆိုင်ကယ်ကိုကိုယ်တိုင်မောင်းပြီးလာခဲ့ရတော့ တော်တော်လေးပန်းနေပုံရတယ်။
ရေတစ်ခွက်ကို တစ်ကျိုက်ထဲနဲ.ကုန်အောင်ကစ်လိုက်တယ်။
ကျုပ်နဲ့ဝိုင်းမကမြို့ကျောင်းမှာနေရင်းတွေ့ခဲ့ကြတာ၊ တစ်မြို့နယ်ထဲမှာဆိုပေမယ့်၊
သူ့ရွာနဲ့ကိုယ့်ရွာက တောင်နဲ့မြောက်၊ ခရီးအကွာအဝေးကမိုင်အစိတ်လောက်ဝေးတာကိုး။
ကျုပ်ကသာအမေတို့ရွာဘက်ခဏခဏသွားဖြစ်တာ။ အဖေတို့အမေတို့က ကျုပ်ဆီဆို ကြာကြာမှတစ်ခါရောက်ဖို့ခဲယဉ်းသား။
“ဟဲ့..သာဒွန်း၊ ရွာကနင့်သူငယ်ချင်းထွန်းအောင်ကြီးလေ၊ ဒင်းမိန်းမမိစုကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီတဲ့”
အမေကပြောလိုက်တယ်၊ ဒါလောက်ဆိုကျုပ်သိပြီ၊ သူရှေ့ဆက်ဘာပြောမလို့လမ်းခင်းနေတယ်ဆိုတာ။
“ကျနော်သိပြီးပါပြီ။ ဒီကောင်ကျနော့်ကိုဖုန်းဆက်ပြောတယ်”
ကျုပ် အမေရှေ့ဆက်ပြောလာမယ့်နှိုင်းယှဉ်ချက်တွေ၊ အပြစ်တင်ချက်တွေကိုနားထောင်ဖို့တုန်.ပြန်ဖို့အသင့်ပြင်လိုက်ရတော့တယ်။
“ထွန်းအောင်ကြီးကနင့်နောက်မှလဲမိန်းမယူသေးတယ်။ နင့်အရင်လဲသားသမီးရတော့မယ်။ နင့်ကိုကျော်တက်သွားပြီ၊ မရှက်ဘူးလား”
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..”
“ဝိုင်းမကိုပြောစမ်း၊ အမေ့အတွက်မြေးလေးမွေးပေးဖို့တော်လောက်ပြီလို့”
အမေပက်လက်ကုလားထိုင်မှာခြေပစ်လက်ပစ်ကျောမှီထိုင်လိုက်ရင်းပြောလိုက်တယ်၊
အမေက ထိုင်းကဝင်တဲ့ ပွင့်ရိုက်အင်္ကျီပါးပါးပွပွကြီးကိုဝတ်ထားတယ်။
“အင်းပါ..အမေရဲ့၊ အချိန်တန်ရင်ရလာမှာပါ၊ သိပ်မကြာတော့ပါဘူးအမေရယ်…နော်”
“ကုတင်ပေါ်ကအလုပ်ကို သေချာအာရုံစူးစိုက်ပြီး စိတ်ပါလက်ပါလုပ်ကြစမ်းပါဟယ်၊ ဒီလို..ဒီလို..”
အမေက သူ့ဘယ်လက်ကိုလက်ညှိုးနဲ့လက်မဝိုင်းပြီးအကွင်းကြီးဖြစ်အောင်လုပ်၊
ညာဘက်လက်ညှိုးကိုတောင်တောင့်ကြီးဖြောင့်ထားပြီး လက်ကွင်းထဲကိုလက်ညှိုးစွပ်ထိုးထည့်ပြီး
ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့သရုပ်ပြနေသေးတယ်။
“ကျနော်တု့ိကြိုးစားနေပါတယ်အမေရာ..”
အမှန်တော့ခလေးမရသေးတာကျုပ်တို့လင်မယားက တားဆေးတွေသောက်ထားလို့ပါ၊ အစောပိုင်းကပြောသလို ပြည့်စုံမှယူမယ်လို့ပေါ့။
ဒါပမေယျ့ဒီကိစ်စကို၂ဘကျမိဘတှကေိုအသျိမပေးပဲပိတျထားတာကအလကားစိတျဆိုးနကွေမှာစိုးလို့..။
“ဟဲ့..ပြီးခါနီး၊ အရည်ထွက်ခါနီးကျရင် အဆုံးရောက်အောင်အထိဖိသွင်းထားပြီးတော့၊
သားအိမ်ခေါင်းထဲရအောင်ညှစ်ထည့်၊ ဒါမှမြန်မြန်ဇီးကပ်မှာဟဲ့”
ပြောရင်းနဲ့စောစောကလိုထပ်ပြီးလက်ကွင်းထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြန်တယ်။
“ဟာအမေကလဲဗျာ ပြောတာကကော၊ လုပ်ပြတာကောအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်၊ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီး… ညစ်တီးညစ်ပတ်”
“ဘာညစ်တီးညစ်ပတ်လဲ၊ ဘယ်သူတွေကများဒါနဲ့ကင်းနေနိုင်ကြလို့လဲ..ဟင်”
“သင်ပေးရတာဟဲ့…သင်ပေးရတာ..၊ ကလေးမြန်မြန်ရအောင်နည်းလမ်းတကျလုပ်တတ်မှဖြစ်မှာ..”
“ကျနော်လုပ်တတ်ပါတယ်အမေရာ၊ ဒါမျိုးလောက်တော့၊ သင်ပေးစရာမလိုပါဘူး”
ကျုပ်လဲအမေလုပ်ပြတာကိုလဲရီချင်၊ အမေ့ကိုလဲနောက်ချင်လာတာနဲ့ အမေနဲ့စကားနိုင်လုရင်း
အမေလုပ်သလိုလက်ကွင်းထဲလက်ထိုးသွင်းပြီးဝင်လိုက်ထွက်ထိုက်ပြန်လုပ်ပြတော့..။ အမေအားရပါးရရီပြီး…
“ဟဲ့..နင့်ကို အဲ့သလိုလက်ကွင်းထိုးခိုင်းတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့၊ ဒါကနမူနာပြတာ၊
နင်..နင့်မိန်းမကို အိပ်ရာပေါ်မှာကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်လိုးတတ်အောင်ပြောနေတာ..သိပလား..”
“အမလေးဗျာ..အမေကတော့ တကယ့်ကိုမနိုင်ဘူး..၊ ပြောလေ ကဲလေပဲ..”
——————————————
အပိုင်း(၂) ဆက်ရန်
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၂)
“အေးပါ..သင်ပေးနေတာပါဆို”
အမေကလက်ကွင်ထိုးပြီးလိုးပြနေတဲ့သရုပ်ပြကိုရပ်လိုက်ပြီးမှ..
“ဟို..အပြာရုပ်ရှင်ကား စီဒီတွေထဲကကောင်တွေလိုတော့မလုပ်နဲ့နော်..”
“ဘာ..ဘာ အမေ..ဘာကိုမလုပ်ရမှာလဲ”
ကျုပ်နဲနဲတော့အူလည်လည်ဖြစ်သွားတယ်။
“ဒီလိုဟဲ့..နင်အဖေက အဲ့ဒီအပြာကားအခွေဆိုတာတွေကိုမှာဝယ်ပြီး နင့်ဆီပို့ပေးပြီးကြည့်ခိုင်းမလို့တဲ့။
လိုးနည်းပေါင်းစုံတတ်အောင်လို့၊ ခလေးမြန်မြန်ရအောင်လို့တဲ့၊ သူ့အတွေးလေ။ ဒါပေမယ့်အမေကသဘောမတူဘူး။
ဇာတ်လမ်းအခွေတိုင်း အခွေတိုင်းမှာ အဲဒီ ဘိုကောင်တွေ၊ ကပ္ပလီကောင်တွေကလိုးပြီးလို့အရည်ထွက်ရင်
အပြင်ထုတ်ပစ်လိုထုတ်ပစ်၊ တခါတလေ မိန်းမမျက်နှာပေါ်၊ တခါတလေဗိုက်ပေါ်ပန်းလိုက်နဲ့၊
အမယ်..ဖင်ခေါင်းထဲပန်းထဲ့တဲ့အခါတွေလဲရှိသေး။ အဲ့သလိုပုံနဲ့တော့ ဘယ်လိုဗိုက်ကြီးမှာလဲ”
“ဟင်…အမေကကောအဲ့ဒီကားတွေကြည့်တာပဲလား! ”
“အေး..နင့်အဖေယူလာပြတော့ကြည့်တာပေါ့ဟဲ့။ အမယ်လေး..ဒီခေတ်လူတွေများ
သူတို့ပျော်ဖို့၊ အာသာပြေဖို့လောက်ပဲစဉ်းစားပြီးလိုးကြတာထင်တယ်။ ကွန်ဒုံးစွပ်ရတာလေးဘာလေးနဲ့၊
မျိုးဆက်သားမြေးတွေယူဖို့တော့မစဉ်းစားကြဘူး၊ အရည်ထွက်ရင်ပြီးရော၊ ဒါလောက်ပဲ”
အမေက ပွစိပွစိနဲ့၊ ဘာများဒီလောက်အသဲအသန်ဖြစ်နေသလဲမသိဘူး။
“ဒါနဲ့ အမေဒီနေ့ဘယ်အချိန်ပြန်မှာလဲ”
“ဘာလဲဟဲ့..ရောက်တာဖင်တောင်မအေးသေးဘူး၊ ပြန်နှင်နေပြီလား”
အမေကသူ့အိတ်ထဲ လက်နဲ့မွှေနေပြီးတစ်ခုခုကိုရှာနေရင်းကကျုပ်ကိုမကျေမနပ်ပြောတယ်။
“မဟုတ်ပါဘူးအမေရဲ့..၊ မနှင်ပါဘူး။ အဖေကအမေ့ကိုပူနေမှာစိုးလို့တွေးမိလို့ပြောတာပါ”
ကျုပ်ပြာပြာသလဲပြန်ရှင်းရသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့စိတ်ထဲမှာ အမေ့ကိုပြန်စေချင်တာအမှန်ပါ၊ အမေရှိရင်ပွစိပွစိနဲ့။
“ဒီမှာ..ဒီမှာ..ဟောဒီဇာတျလမျးနငျတျို့ယူသှားပွီးကွညျ့၊ နငျ့အဖကေနငျတျို့ကွညျ့ဖို့ပေးလိုကျတာ”
အမေကစီဒီတစ်ချပ်ကို ကျုပ်ဆီလှမ်းပေးရင်းပြောလိုက်တယ်။ စီဒီက ကူးခွေအဖြူရောင်အချပ်လေးပါ။ စီဒီပေါ်မှာဆော့ပင်နဲ့ရေးထားတာကတော့..
‘ထိုင်းကား-မြန်မာစာတမ်းထိုး’ တဲ့..
“အမေ အပြာကားခွေကြီးလို့တော့မပြောနဲ့နော်”
ကျုပ်ကစီဒီပုံစံကိုကြည့်ပြီး မသိုးမသန့်နဲ့ပြောလိုက်တယ်။
“နင့်အဖေပေးလိုက်တာပဲလေ၊ ပြီးတော့မှာလိုက်သေးတယ်ဟဲ့၊ အဲဒီကားထဲကအတိုင်းအထဲမှာပြီးရင် တစ်လမကြာဘူး၊ နင့်မိန်းမ ဗိုက်ထွက်လာလိမ့်မယ်တဲ့”
“မယူပါဘူးအမေရာ၊ ဝိုင်းမက ဒီလိုကားမျိုးကြည့်တတ်တာမဟုတ်ဘူး၊ ကြိုက်လဲမကြိုက်ဘူး”
ကျုပ်စီဒီကိုအမေ့ပြန်ပေးလိုက်တယ်။
“ဟဲ့ နင်တို့အိပ်ခန်းထဲမှာ TVနဲ့အောက်စက်ရှိတယ်မဟုတ်လား၊ နင်တို့လက်ဖွဲ့ရထားတာလေ”
အမေကစီဒီကိုသူ့အိတ်ထဲပြန်ထိုးထည့်ရင်းမေးလိုက်ပြန်တယ်။
“ရှိတယ်လေ”
“ဒါဖြင့် ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့စမ်း”
အမေကထရပ်ရင်းပြောလိုက်တယ်။ သူ့ဟဲန်းဘက်အိတ်ကိုဆွဲလိုက်ပြီးကျုပ်တု့ိအိပ်ခန်းဘက်ကိုလျှောက်သွားပါလေရော။
ကျုပ်စိတ်ထဲမှာတော့၊ ကျုပ်ကကလေးလဲမဟုတ်တော့ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့များဒီလင်မယားကိစ္စတွေလာသင်ပေးနေစရာလိုသေးလို့လဲ၊
လက်ထပ်ပြီးကထဲက တမင်သက်သက်အိမ်ခွဲထွက်လာပြီးနေနေတာတောင် အမေကရအောင်လိုက်လာပြီးသင်ပေးနေသေးတယ်။
ကျုပ်ကကလေးလေးကျနေတာပဲ။ ကျုပ်နဲနဲကျွဲမြီးတောင်တိုချင်လာပြီ။
အမေနဲ့ကျုပ်အခန်းထဲရောက်တော့ အမေကသူယူလာတဲ့စီဒီချပ်ကိုစက်ထဲထည့်ပြီးဖွင့်ပေးဖို့ပြောတယ်။
ကျုပ်မလဲသက်ပြင်းကြီတစ်ချက်ဟင်းကနဲချလိုက်ရပြီး အမေ့သဘောအတိုင်း စီဒီကိုဖွင့်ပြပေးလိုက်ရတယ်။
ကားကတော့ထိုင်းကားပါ။ ပြီးတော့ကြည့်ရတာအခုခေတ်မှရိုက်တဲ့ကားသစ်မျိုးမဟတ်ဘူး။
နှစျအတောျကွာကကားဟောငျးပုံစံကွီး။ အရငျကဗှီဒီယျုခှကေားတှကျေိုစိဒီပွနျပွောငျးထားပုံရတယျ။
ဒီကခိုးကူးခွေတိတ်တိတ်ရောင်းထဲ့လူတွေဘယ်လိုများရှာကြံသွင်းလာသလဲမသိဘူး။
အမယ်ကွာလတီကအတော်ကောင်းသေး၊ ကြည်သေးတယ်ဗျ၊ ပြီးတော့မြန်မာစာတန်းထိုးထည့်ထားသေးတယ်။
ကြည့်ရတာအဆင်ပြေတာပေါ့၊ နို့မဟတ်ရင်တညက်ညက်နဲ့ဘာတွေပြောနေမှန်းတောင်သိမှာမဟတ်ဘူး။
“ကြံကြံဖန်ဖန် အဖေဘယ်ကများရှာရလာတယ်မသိဘူး၊ ငါ့အဖေကတော့စံပဲ”
ကျနော်မှတ်ချက်ချလိုက်ရတယ်။
“နင့်အဖေလေ၊ ဒါမျိုးကျသိပ်တတ်တယ်၊ သူ့အပေါင်းအသင်းတွေဆီကရလာတာတဲ့”
အမကေပွောပွောဆိုဆို ပနျးနုရောငျအိပျရာခငျး ခငျးထားတဲ့ ကြုပျတို.လငျမယားရဲ့ကုတငျစောငျးမှာဝငျထိုငျခလြျိုကျတယျ။
“အမေကြည့်ပြီးသားကြီးလား”
ကျုပ်ကTV စကရင်ကိုလက်ပိုက်စိုက်ကြည့်နေရင်းကမေးခွန်းထုတ်လိုက်တယ်။
ကားနာမည်က ‘သရဲပျိုမ၏ကလဲ့စား’
“မကြည့်ပါဘူးဟယ်..၊ သရဲကားမကြိုက်ဘူး”
ဟုတ်တယ်ဗျ သူတကယ်ပြောတာ၊ ကျုပ်အမေကသရဲဆိုသိပ်ကြောက်၊ သရဲကားများကြည့်မိတိုင်းမျက်စိကိုအတင်းစုံမှိတ်ထားတတ်တာလေ။
ဇာတ်ကားအစအဖွင့်မှာ အမှောင်ထဲကနေအနီရောင်လပြည့်ဝန်းကြီးတက်လာတာကခြောက်ခြားဖွယ်ဖြစ်လို့နေတယ်။
တရိပ်ရိပ်နဲ့လမင်းရဲ့မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာထပ်ပြီးမျက်နှာပုံသဏ္ဍာန်မပီပြင်ပျက်ယွင်းပြီးစုတ်ဖွားဖွားနဲ့
မိန်းမတစ်ယောက်ပုံအစားထိုးဝင်ရောက်လာပြီး၊ မျက်နှာပေါ်မှာလည်းသွေးတွေတစိမ့်စိမ့်ယိုစီးလို့။
ကျုပ်ကတော့ မျက်နှာကိုမီးနဲ့ထိုးပြီး သွေးအတုအရည်တွေလောင်းပြီးရိုက်ထားတာသိသားဆိုတော့ အေးဆေးပေါ့။
ဒါပေမယ့်အမေကတော့ ဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီးအတော်ကြောက်နေပုံရတယ်။
“ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ယူလာ၊ အတင်းဖွင့်ခိုင်းပြီး၊ ကိုယ့်ဖာသာကြောက်နေပြန်ပြီ”
ကျုပ်ကအမေ့ကိုရိတိတိပြောပြီးဇာတ်လမ်းကိုဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ကားထဲမှာစာတမ်းပေါ်လာတယ်။
‘လွန်ခဲ့သောတစ်လအကြာက’
ဇာတ်လမ်းက ဆရာမပျိုခပ်ငယ်ငယ်တစ်ယောက်၊ အလွန်ခေါင်တဲ့တောင်ပေါ်ရွာလေးတစ်ရွာမှာ
အသစ်ဖွင့်တဲ့မူလတန်းအဆင့်ကျောင်းကလေးတစ်ခုအတွက်အရာမအဖြစ်ပြောင်းရွှေ့ရောက်လာခဲ့တယ်။
သေးငယ်တဲ့ကျောင်းလေးဖြစ်လို့သူပဲအတန်းတိုင်းအတွက်ဆရာမ၊ သူပဲကျောင်းအုပ်၊ သူပဲကျောင်းစောင့်ဆိုသလိုပေါ့။
ဆရာမလေးပုံစံကအိန္ဒြေရရပိပိပြားပြားလေးပါ။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေးနဲ့မျက်မှန်လေးတပ်လို့၊
ဆရာမဂုဏ်နဲ့ကိုက်ညီပီသစွာဆံထုံးလေးသပ်သပ်ရပ်ရပ်ထုံးလို့ပေါ့။ တောင်ပေါ်ကမပြည့်မစုံကျောင်းလေးတစ်ခုဖြစ်လို့လဲ၊
ကျောင်းပရိဘောဂ၊ သင်ကြားရေးပစ္စည်းတွေကလဲမလုံမလောက်နဲ့ပေါ့။
ပြကွက်ကနောက်တစ်ကွက်ပြောင်းသွားတယ်၊
ငချစ်ကသူကြီးသား၊ လူဆိုး၊ လူပေ၊ လူတေ။ အဖေအရှိန်နဲ့တပည့်တပန်းတွေမွေးပြီးအုပ်စုဖွဲ့မိုက်ရိုင်းနေသူ။
သူရောက်လေရာအရပ်မှာ မဟုတ်တာတွေချည်းလုပ်၊ အနိုင်ကျင့်၊ ပြဿနာရှာတာတွေချည်းလုပ်သူပေါ့။
အခုလည်းဒီကောင်သူတပါးပျက်စီးရာပျက်စီးကြောင်းလုပ်ဖို့စနေပြီ။
ကျောင်းဝတ်စုံနွမ်းနွမ်းလေးနဲ့ကျောင်းသူမလေးတစ်ယောက်၊
ရွာကျောင်းလေးကနေလမ်းလျှောက်ပြီးအိမ်ပြန်အလာ၊ လူပြတ်တဲ့တောစပ်မှာ ငချစ်တို့ကဖမ်းပြီးမတော်မတရားလုပ်နေတယ်။
ကောင်မလေးကခြုံဖုတ်ကြီးကြီးတစ်ခုနောက်မှာပက်လက်လေးလန်လို့။
ငချစ်ရဲ့တပည့်၂ယောက်က ဘယ်ညာလက်တွေကိုအတင်းချုပ်ပြီးဆွဲဖိထားတယ်လေ။
ခလေးမလေးကဖြစ်လာမယ့်အဖြစ်ဆိုးကိုရိပ်မိနေပြီ၊ လွတ်များလွတ်မလားလို့အကြောက်အကန်ရုန်းနေရှာတယ်။
“ဟဲ့..ဒီကားက ကလေးကိုမဒိန်ကျင့်တာလဲပါတာပဲလား၊ ဆိုးလိုက်တာ”
အမေကဒီလိုအခန်းမျိုးပါမယ်မထင်လို့ အံ့ဩပြီးမှတ်ချက်ချနေပေမယ့်၊ ကြည့်နေတာကတော့မျက်တောင်တောင်မခတ်ဘူး။
ကလေးသာဆိုတယ် ကောင်မလေးကအတော်ကြီးနေပါပြီ၊ အပျိုပေါက်နီးပါးရှိနေပြီ။
မူလတန်းဆိုပေမယ့် တောမှာအခုမှကျောင်းရှိလို့စာသင်နောက်ကျတော့အကောင်ထွားတာပေါ့။
“ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးအမေရဲ့၊ ကြည့်ပါဦး..အမွှေးတွေအထူကြီးပဲ”
ဘယ်ညာလူးပြီးအတင်းရုန်းနေလို့ ကျောင်းဝတ်စုံစကပ်လေးလန်နေတဲ့ကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်းကျုပ်ကအမေ့ကိုပြောလိုက်တယ်။
“အားးးးး…ရှီးး”
ငချစ်ကကောင်မလေး အဖုတ်လေးထဲသူ့လီးကြီးထိုးပြီးညှောင့်လိုးတဲ့အချိန်မှာ ရလိုက်တဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် အားရပါးရအသံတွေရှုးရှုးရှဲရှဲထွက်လာရော။
ထိုင်းကားကရိုက်ကွက်တွေကမဆိုးပါဘူး၊ အနီးကပ်ဆွဲရိုက်ချက်တွေကပီပြင်လှတော့စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်ထွက်နေတာပြတ်ပြတ်သားသားပဲ။
အောကားထုံးစံအတိုင်း ညည်းသံညူသံ အော်သံတွေကအားဖြည့်ထားတယ်ပေါ့။
“ကျမကိုမလုပ်ပါနဲ့၊ လွှတ်..လွှတ်ပေးပါ”
ကောင်မလေးငိုပြီးတောင်းပန်နေတာကိုလုံးဝစိတ်မဝင်စားပဲ ငချစ်က သူ့လီးကြီးဝင်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုပဲငုံ့ကြည့်နေတယ်လေ။
“လွှတ်ပေးရမလား၊ ရတယ်လေ…၊ ဒါပေမယ့်ငါ့လရည်တွေနင့်ဗိုက်ထဲအရင်ဖြည့်ရဦးမယ်၊ ခဏစောင့်ဦး၊ မလောပါနဲ့ညီမလေးရယ်..ဟား ဟား ဟား”
“ဟား ဟား ဟား…”
ငချစ်ကပြောရင်းရီတော့၊ သူ့တပည့်တွေကပါသံယောင်လိုက်လို့…။
ကျုပ်ကြည့်ရတာဒီကားကတော်တော်ဟောင်းနေပုံရပြီ၊ အနည်းဆုံးတော့နှစ်ပေါင်း၂ဝကျော်လောက်ပြီပေါ့၊
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့အခုခေတ်အောကားတွေနဲ့ရိုက်ကွင်းရိုက်ချက်အနေအထားတွေမတူသလိုပဲ၊
ဒါပေမယ့် ရိုက်ထားတာတွေကအတော်ကိုပညာသားပါတယ်။ ကင်မရာယူပုံအနေအထားနဲ
့လှုပ်ရှားပုံအသေးစိတ်ကိုအနီးကပ်ပြတ်အောင်ရိုက်ပြနိုင်တာကျုပ်တောင်စိတ်တွေပါလာပြီ။
“တကယ်မဒိန်းကျင့်တာမဟုတ်တာသေချာတယ်နော်”
အမေကအသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်းမေးတယ်၊ အမေ့ကြည့်ရတာဂဏာမငြိမ်တော့ဘူး။
“ဪ အမေကလဲခက်လိုက်တာ၊ ရုပ်ရှင်ပါဆိုမှပဲ၊ သရုပ်ဆောင်ပြတာပေါ့။ ကြည့်ပါလား..ကောင်မလေးကတောင်စိတ်ပါလက်ပါပြန်ပေးနေပြီ”
ဟုတ်တယ်၊ ကျောင်းသူကောင်မလေးက တအီးအီး တအားအား ရှူးရှဲနဲ့ညည်းနေပြီ။ သူ့ကိုလွှတ်ပေးဖို့လည်းမပြောတော့ဘူး၊
ဆက်လည်းမရုန်းတော့ဘူး။ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲဆောင်ဆောင့်သွင်းနေတဲ့လီးကြီးကိုတောင်အချက်ကျကျ ကော့ကော့ခံနေသေးတယ်။
“အားးး ဟားး အာ့ ဟင်း ဟင်း”
ဖတ် ဖတ် ဖတ်..စွိ စွိ ဖြစ်..
ငချစ်ကကျောင်းသူမလေးကိုတရစပ်ကုန်းဆော်နေတယ်။ ကောင်မလေးကလဲ ဖင်ကော့ကော့ပေးတယ်။
“ဘယ့်နှယ်နေလဲဆရာရဲ့၊ ဒီကောင်မ လိုးရတာမိုက်ရဲ့လား..!”
တပည့်တစ်ယောက်ကငချစ်ကိုမေးလိုက်တော့..
“အေးကွ..ခွေးသား..မင်းနှမစောက်ပတ်က စောက်ရမ်းဆွဲညှစ်ထားသကွ၊ စောက်ကျိုးနဲကြပ်နေ၊ စီးနေတာပဲ၊ ကောင်းလိုက်တာ”
ငချစ်ကတဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေရင်းပြန်ဖြေတယ်။ လက်ကလဲ ကောင်မလေးရဲ့ကျောင်းအင်္ကျေီလးနဲ
့အောက်ခံရှင်မြီးလေးကိုအတင်းလှန်တင်ပြီး မစူ့တစူ နို့ပြားပြားလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ကုန်းစို့နေတယ်။
“ဟာ..ဆရာကလဲ..ကျနော့်နှမမဟုတ်ပါဘူး။ အချစ်ကလေးပါ..”
“အေးပါကွာ..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆော်လို့ကောင်းသဟ”
ကျုပ်မလဲဇာတ်ကားကြည့်ရင်း ယင်းထလာပြီ၊ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ လီးကမတရားတောင်လာတာ၊
ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးအောက်ကအတွင်းခံဘောင်းဘီလဲမထိမ်းနိုင်ပဲဖုထွက်နေပြီ။
တကယ်လို့အမေသာဘေးနားမှာအတူရှိမနေရင် လီးဆွဲထုတ်ပြီးဂွင်းထုနေလောက်ပြီ။
ဘယ့်နှယ်..ကားကဟာဒ်ကိုးကြီးဗျာ၊ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး၊ လီးကအတွင်းခံထဲကအတင်းရုန်းထွက်နေတာ၊
တစ်ချောင်းလုံးကိုကျင်နေတာပဲ။ အမေကတော့ဘယ်လိုနေသလဲမသိဘူး။
“ဒီအကြောင်းဘယ်သူ့မှလျှောက်မပြောပါနဲ့နော်၊ သမီးတာင်းပန်ပါတယ်.”
ကောင်မလေးကပြောတယ်။ ခါးကအလိုမတူသလိုယိမ်းခါထုတ်နေပေမယ့်၊ စောက်ပတ်လးကကော့ထိုးပေးနေပြန်ရော။
“မပြောနဲ့ဆိုလဲရတယ်လေ၊ ဒါပေမယ့်ကိုကြီးချစ်ဆီခဏခဏလာတွေ့ရမယ်၊ လာပျော်ရမယ်နော်”
ငချစ်ရဲ့နောက်တပည့်တစ်ယောက်ကလဲ သူ့ဆရာ ကျောင်းသူမလေးကိုတဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေတာကိုမျက်လုံးတဝင်းဝင်းနဲ့ကြည့်ရင်း…
“နင်..ကျောင်းလဲတက်မနေပါနဲ့တော့ဟာ၊ အကိုချစ်ရဲ့မယားပဲအဖြစ်ခံလိုက်တော့”
ပြောရင်းနဲ့ကောင်မလေးရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲလိမ်ကျစ်နေပြီး၊ နောက်လက်တစ်ဘက်ကလီးကိုကိုင်ရင်းဂွင်းတိုက်နေတယ်။
“မင်းတို့ကောင်တွေတကယ်အပြောကောင်းတယ်ကွာ..ဟား ဟား ဟား”
ငချစ်ကသဘောတွေလွှတ်ကျပြီးရီနေတယ်။ အခုသူကကောင်မလေးကိုယ်လုံးခပ်သေးသေးပေါ်မှာ
သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့တစ်ကိုယ်လုံးထပ်ဖိထားပြီး၊ ကလေးမအသက်ရှူလို့ရရဲ့လားမစဉ်းစားပဲ၊
အတင်းကပ်ပြီးအပျိုပေါက်စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိဖိဆောင့်နေတော့တာ။
“အူးးးးရှစ်..ရှီးးးး အားးးးး”
ဖတ်..ဖတ်..ဖြစ်..ဗြစ်..ဗြစ်….
နောက်ဆုံးတစ်ချက်ဆောငိ့လိုက်ပြီးချိန်မှာ ငချစ်ကသူ့လီးကိုကောင်မလေးဆီးစပ်နဲ့အတင်းဖိကပ်ထားတယ်။
မျက်နှာကြီးအပေါ်မော့လာပြီးပါးစပ်ကြီးစူလို့တရှူးရှူးနဲ့..။ လီးထဲကလရည်တွေကို၊
ကောင်မလေးရဲ့စောက်ပတ်လေးထဲ ပြစ်ကနဲ…ပြစ်ကနဲ..ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ငချစ်ကလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမတ်တပ်ထရပ်လို့ကောင်မလေးရဲ့အင်္ကျီဖြူဖြူနွမ်းနွမ်းလေးပေါ်
လက်ကျန်ဖြစ်တဲ့လရည်တွေကိုလီးတဆတ်ဆတ်နဲ့ မကုန်မချင်းညှစ်ချနေပြန်ရော။ ပါးစပ်ကလဲတဟိဟိနဲ့သဘောတွေကျပြီးရီနေသေးတာ။
အခုလေးတင်သူသားမယားပြုကျင့်လိုက်တဲ့ကလေးမလေးကို အရသာရှိရှိကြည့်ရင်း၊ အောင်နိုင်သူအပြုံးနဲ့…။ ..”
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၃)
“အဲ့လိုစောက်ပတ်အထဲမှာပြီးထဲ့လိုက်တာမျိုးပေါ့ဟဲ့၊ နင့်အဖေကနင့်ကိုကြည့်စေချင်တာ”
အမေကကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီးပြောလာတယ်။
သူပြောတာတွေကအမေနဲ့သားကြား ပြောလို့လျော်တဲ့စကားမျိုးမဟုတ်ဘူး၊ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီးးတွေ…
“ဒါမထူးဆန်းပါဘူး ကျနော်လဲဒီလိုမျိုးလုပ်ဖူးတာပဲ”
ကျုပ်လဲအမေ့မျက်လုံးတွေကိုတည့်တည့်ပဲရှိုးပြီးပြန်ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့တော့လဲအမေ့မျက်နှာကနီရဲနေတယ်လို့ထင်တယ်။
ရုပ်ရှင်ကားထဲမှာက အခုငချစ်ရဲ့တပည့်၂ယောက်ကကျောင်းသူမလေးကိုလီးစုပ်ခိုင်းနေကြတယ်။
ကောင်မလေးကအခုတော့စိတ်လိုလက်ရဖြစ်လာပြီးလီး၂ချောင်းကိုတစ်လှည့်စီစုပ်ပေးနေတာများ တကျွပ်ကျွပ် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့…
“ဟဲ့..သာဒွန်းရဲ့၊ အဲ့ဒီဟာမလေးက ကလေးမှမဟုတ်တော့ပဲဟဲ့..၊ ကြည့်ပါလားလီးစုပ်တာများချိုချဉ်ကျနေတာပဲ၊ ဒီလောက်ကျွမ်းနေမှ”
အမေက မှတ်ချက်ချရင်း၊ ကြည့်နေရင်းက၊ သူ.ပေါင်ကြီးတွေကိုအတင်းပူးကပ်လိမ်ညှစ်နေတော့တာ၊ ဖီလင်ကိုထိမ်းနိုင်ပုံသိပ်တောင်မရတော့ဘူး။
“သရုပ်ဆောင်တွေလေအမေရယ်။ ကျရာရုပ်ပီပြင်အောင်လုပ်နိုင်ရမှာပေါ့၊ မျက်နှာနုပြီးကလေးသာသာဖြစ်နေတာကတော့
သက်ကြီးပုလေးမလေးလားမှမသိတာ၊ နုတော့အတော်နုတယ် မိတ်ကပ်တော့မသုံးလောက်ဘူး”
“အရင်ခေတ်ကလူတွေကမိတ်ကပ်တွေဘာတွေသိပ်ကူတာမဟုတ်ဘူး
သဘာဝအတိုင်းအသားအရေကိုစိုုပြေအောင်ထိမ်းသိမ်းကြတယ်၊ ဒီတော့နုတာပေါ့”
“ဟား..ဒါကြောင့်ထင်တယ်..အမေ့အသားလေးတွေကလဲအခုထိနုအိဖတ်နေတုန်းပဲ”
“အမယ်..ငါကလား..၊ ကိုယ့်အမေကိုယ်ဘလိုင်းကြီးလာမြှောက်နေပြန်ပြီ..”
မိန်းမကတော့မိန်းမပဲဗျ၊ အမြှောက်ကြိုက်တာပဲ၊ သူတို့ကိုလှတယ်ပြောရင် (ရုပ်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အသားအရေပဲဖြစ်ဖြစ်) ကျေနပ်နေတာပဲ၊
ခုကြည့်ကျုပ်အမေ၊ သားအရင်းကပြန်မြှောက်တာကို မျက်နှာလေးရဲလို့ဒါပေမယ့်ပီတိဖြစ်နေတာသိသာတယ်။
ကျုပ်ကအမေဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီရဲ့ဗွီပုံလည်ဟိုက်နေရာကရင်ညွန့်သားနေရာကိုခိုးကြည့်ရင်းပြောလိုက်မိတာပါ။
တကယ်တော့လဲကျုပ်အပိုပြောနေတာမဟုတ်ဘူး၊ အမေ့အသားအရေကစိုဝင်းအိနေတုန်းပါ၊
တချို့၄ဝကျော်မိန်းမတွေလို မွဲခြောက်ခြောက်မဟုတ်ဘူး။
ကျုပ်အမှတ်မထင်အမေ့ကိုချီးမွမ်းပြီးမှ သတိထားမိတယ်၊
အခုမှကိုယ့်အမေရဲ့ခန္ဓာအလှတရားတစ်စုံတရာကိုသတိပြုမိအသိအမှတ်ပြုချီးကျူးမိတာပထမဆုံးပဲ။
လွှတ်ကနဲထွက်သွားပြီးမှစိတ်ထဲတမျိုးကြီးပဲ၊ ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်ပြီးဆော်တစ်ယောက်လိုကြည့်မိတွေးမိလိုက်တာလေ။ရင်ခုန်မြန်နေသလိုလို၊
အဲဒါဘာဖြစ်ရတာလဲ။ အမေ့ရင်ညွန့်သားဝင်းမို့မို့တွေကိုမြင်လိုက်ရလို့လား။
အမေ့ရှက်တက်တက်အမူအရာကြောင့်လား၊ ကြည့်မိတဲ့ဇာတ်ကားအရှိန်ကြောင့်လားတော့မသိ။
ကျုပ်လဲမျက်စိအမြန်လွှဲလိုက်ရပြီး၊ ရုပ်ရှင်ကားကိုပြန်ပြီးအာရုံစိုက်လိုက်ရတယ်။
အခုငချစ်ရဲ့တပည့်တစ်ယောက်ကကျောင်းသူမလေးစောက်ပတ်ထဲ လီးစွပ်လိုးနေပြီ။
နောက်တစ်ယောက်ကတော့ကောင်မလေးကိုလီးဆက်စုပ်ခိုင်းတုန်းပဲ။
“တစ်ဘရိတ်ထဲ လင်သုံးယောက်ရတာပဲကွ”
ငချစ်ကအနားကသစ်ပင်ကိုမှီ၊ ဆေးလိပ်ကိုအတွင်သားဖွာနေရင်းကပြောတယ်။
မျက်လုံးတွေကလဲ စောစောကပဲသူလရည်တွေပန်းထုတ်ထားခဲ့လို့ပေရေနေတဲ့
ကောင်မလေးရဲ့စောက်ပတ်ထဲကိုသူ့တပည့်ကဗွက်နင်းနေတဲ့မြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး…။
“လခွီး..အခုနေဒီဟာမလေးဗိုက်ကြီးလာရင်၊ ခလေးကဘယ်သူ့သားမှန်းတောင်သိမှာမဟုတ်ဘူး…ဟား ဟား”
လီးစုပ်ခံနေတဲ့ကောင်က…
“ဟုတ်တယ်ကိုကြီးချစ်ရဲ. သူပြီးရင်ကျနော်ကထပ်ဆွဲဦးမှာ၊ စောက်တလွဲ..ဘတ်လဘိုင်လိုက်နေမှာပဲ၊
အဲဒီခလေးကိုမောင်ပန်းစုံလို့ပဲခေါ်ရတော့မယ် ဟားဟား”
“ထွက်ပြီဆရာရေ…အားးးးဟားးး”
လက်ရှိလိုးနေတဲ့ကောင်က လီးကိုတစ်ချက်အပြင်လုံးလုံးဆွဲထုတ်ပြီးမှ နောက်ဆုံးတစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်သွင်းပြီး
ကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲလရည်တွေ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တော့တယ်။
ကျုပ်အမေ့ဘက်တစ်ချက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ အမေကခြေဆင်းထိုင်ရက်ကနေ သူ့ပေါင်ကြားမှာလက်၂ဘက်ကိုယှက်ပြီး
တစ်ဘက်နဲ့တစ်ဘက်အတင်းဆုပ်ပြီးလိမ်ညှစ်နေတာတွေ့ရတော့ အမေ့ခံစားမှုအတိုင်းအတာကိုတွေးမိနေပြီ။
ကျုပ်လီးကလဲကြည့်ဦး၊ တောင်သမှ ဘယ်လောက်တောင် တောင်နေမှန်းလဲမသိ၊
အမေကလဲကျုပ်ဘက်လှည့်ကြည့်လာပြီး၊ ပုဆိုးအောက်ကထောင်ထထွက်နေပြီးတဆတ်ဆတ်လှုပ်နေတဲ့
ဖုဖုကြီးကိုအတော်ကြာစိုက်ကြည့်နေပြီးမှ မျက်လုံးပြန်သိမ်းသွားတယ်။
ကျုပ်လဲအမေ့အကြည့်ကြောင့်ရှက်သွားပြီးစောင်ကိုကမန်းကတန်းဆွဲလို့ပေါင်ပေါ်ယူဖုံးလိုက်ရတာပေါ့။
အဲ့ဒီမှာပဲအခွင့်အရေးကောင်းရသွားပြီး၊ စောင်အောက်မှာပုဆိုးကိုဖြေလို့တောင်နေတဲ့ဟာကြီးကို
လက်ငါးချောင်းနဲ့အားရပါးရဆုပ်ပြီးကိုင်လှိမ့်နေမိတယ်။ တက်လာတဲ့အကြောတွေနဲနဲများပြေမလားလို့ပေါ့။
“ဒီလိုပုံစံမျိုးတစ်ပြိုင်ထဲလင် ၃ယောက်နဲ့ ငါသာဆိုသေမှာပဲ၊ နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး”
အမေက TV မျက်နှာပြင်ကိုကြည့်ပြီးလက်တွေကလဲပေါင်ကြားနေရာမှာ တစ်ဘက်နဲ့တစ်ဘက်အားမလိုအားမရလိမ်ညှစ်နေရင်းကပြောနေပြန်တယ်။
ဇာတ်ကားထဲမှာ ငချစ်ရဲ့ဒုတိယတပည့်က ၃ယောက်မြောက်အဖြစ်ကောင်မလေးကိုကစ်ပြန်ပြီ။
သူကသိပ်အချိန်မဆွဲဘူး။ ဒီတစ်ခါ ကောင်မလေးရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုတစ်စမကျန်အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးတော့၊
ကောင်မလေးကိုလည်းတစ်ဘက်ဆွဲလှည့်၊ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး၊ နောက်ဘက်ကလီးတေ့လို့ခွေးလိုးလိုးတော့တယ်။
ဖျစ်..ဗြစ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..
“အားးး အမယ်လေး…”
နောက်ကနေအပြင်းအထန်ဆောင့်တဲ့အပြင်၊ အတွေ့အကြုံမရှိရှာသူလေးမို့ ကျောင်းသူမလေးခမြာ မချိမဆန့်ထအော်လို့…။
“စောက်ပတ်လေးကအရေတွေရွှဲနေတာပဲနော်..နင်..”
ပြောရင်းလီးကိုဖိဖိပြီးဆောင့်နေတာ သူ့ရှေ့က၂ယောက်ရဲ့လရည်တွေနဲ့ပေကျံနေတေဲ့စောက်ဖုတ်ကိုမရွံမရှာနဲ့ အားရပါးရလိုးနေတာ။
လူတွေများရာဂဆိပ်တတက်လာရင်၊ စုတ်ပြတ်နူရွဲနေတဲ့ဟာတွေတောင်ရွံရကောင်းမှန်းမသိ ချကြမလားလို့တောင်စဉ်းစားနေမိတယ်။
အခုဟာကအောကားရိုက်လို့သရုပ်ဆောင်ပြနေတယ်ပဲထားဦး၊ အပြင်လောကမှာလဲဒါမျိုးရှိမှာပဲ။
ရာဂစိတ်ဆိုတာကလဲခက်သားလား။
အခုတောင် အခြေအနေကဆွဲဆောင်လို့ ဘေးနားမှာတွန့်လိမ်ဖြစ်ညှစ်နေတဲ့အမေကို၊ အမေမှန်းသိသိကြီးနဲ့ပြစ်မှားရင်ခုန်ချင်နေပြီ။
လူကအတင်းထိမ်းပေမယ့် လီးကမထိမ်းနိုင်ပဲ တောင်တက်လာနေတော့တာ။
ရုပ်ရှင်ထဲမှာလိုးနေတဲ့ကောင်ကလဲပေပွရွှဲပျစ်နေတဲ့ အရေတတောက်တောက်နဲ့စောက်ပတ်ကိုချနေရတာကိုပဲသဘောအကျကြီးကျနေတော့တာ။
“ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟ၊ တော်ကြာသူ့ပစ္စည်းလေးစုတ်ပြတ်ထွက်ကုန်ပါဦးမယ်..”
အသေလိုးနေတဲ့သူ့တပည့်ကိုကြည့်ပြီး ငချစ်ကတားယူရတဲ့အထိပဲ။ ဒီကောင်က ကလေးစောက်ပတ်ကိုမညှာမတာဆော်ရင်း
ဖင်ကလေးကိုလဲသူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးနဲ့တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေသေးတာလေ။ တင်ပါးလေးတစ်ဘက်ကိုရဲလို့..၊
“အမလေး… ဦးလေးကြီးရဲ့…သေပါပြီ..သမီးကိုမရိုက်ပါနဲ…အီးးး ဟီးးဟီးး”
“ငါတို့ဆရာ ကိုကြီးချစ်ကတော့စံပဲကွာ..၊ သူများမိန်းမတွေလဲတန်းစီလိုးပြီးပြီ၊
ဈေးထဲက ကုန်စိမ်းသည်၊ ငါးစိမ်းသည်တွေလဲကုန်ပြီ၊ ထန်းတဲကကောင်မလဲဆွဲပြီးပြီ၊
အခုကျောင်းသူပေါက်စလဲမချန်ဘူး၊ နောက်ဘာကျန်ဦးမလဲ၊ ဘယ်သူ့ဆက်လိုးဦးမလဲအာစရိ”
စောစောကလေးတင် ကောင်မလေးကိုအရင်တက်လိုးသွားတဲ့ ပထမတပည့်ဆီကအသံထွက်လာတယ်။
“ဆရာမကွ၊ ကျောင်းဆရာမကိုမလိုးဖူးသေးဘူး။ လိုးချင်နေတာကြာပြီ၊ ဒီတစ်ခါတော့စမ်းမယ်ကွာ၊
ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ တည်တတည်ငြိမ်ငြိမ်စောက်ဖုတ်လေးကအရသာဘယ်လိုရှိသလဲဆိုတာ”
“စောက်ဖုတ်ဆိုတာလုိုုးရင်တော့အတူတူချည်းပါပဲ ကိုကြီးချစ်ရာ”
“ဟေ့ကောင်..ငါ့ကိုဆရာလာမလုပ်နဲ့၊ ငါလိုးလာတာအံခွနေပြီ..”
“နောက်တာပါဆရာကလဲ၊ စိတ်ချည်းပဲ…”
ငချစ်က သောက်ပြီးသွားတဲ့စီးကရက်အစီခံတိုကိုမြေကြီးပေါ်တောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း သူ့တပည့်တွေလက်ထဲဆွဲချင်သလိုဆွဲ၊
ရမ်းချင်သလိုအရမ်းခံနေရတဲ့ ကျောင်းသူမလေးကိုခဲစားချက်မဲ့စွာကြည့်နေတယ်။
ဒီကျောင်းသူမလေးရဲ့ဆရာမဖြစ်သလို။ ရွာရဲ့တစ်ဦးတည်းသောကျောင်းဆရာမလေးဖြစ်တဲ့ မိန်းမပျိုဟာ
သူတို့နောက်ထပ်ချိန်ထားတဲ့ပစ်မှတ်တစ်ခုဖြစ်လာတော့မယ်လေ။
“အားးးးး အမယ်လေးးး သေပါပြီရှင်..”
ကျောင်သူမလေးရဲ့အာခေါင်ခြစ်အော်သံထွက်လာပြန်ပြီ။
“ငါပြောထားတယ်လေကွာ..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါလို့။ ဒလကြမ်းလုပ်နေရအောင်လူ့စောက်ဖုတ်ကွ၊ ကျွဲမစောက်ဖုတ်မဟတ်ဘူး လခွီးတဲ့”
ကောင်မလေးအော်တာများငချစ်တောင်သနားလာပုံရတယ်။
“ဆောရီး..ဆောရီး..အကိုချစ်..ကျုပ်နဲနဲဒေါသကြီးသွားတယ်။ လိုးလို့ကောင်းလို့တအားစိတ်ပါသွားတာပါ..အိုးးးး”
အဲ့ဒီကောင်ကကောင်မလေးခါးကိုချုပ်ပြီးနောက်ကနေတဖြောင်းဖြောင်းနဲ့အပီတွယ်နေတာလေ။
“အင့် အင့်..အင်းမ်..အင်းမ်..အင်းမ်..”
ကလေးမတစ်ကိုယ်လုံးလဲခါပြီးနေတာပဲ။ ၄-၅-၆ ချီလောက်တရစပ်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် အဲ့ကောင်လဲ ပြီးသွားပြန်တယ်။
ကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲကို ဒီနေ့အဖို့ ၃ယောက်မြောက်လင်ရဲ့လရည်တွေရောစပ်ပေါင်းပြီးထပ်ဖြည့်လိုက်ပြန်ပြီပေါ့..။
“ဟဲ့ကောင်မလေး… နင်ဒီနေ့တော့လရည်မွမ်းပြီးသေဖို့ပဲရှိတော့တယ် ဟား ဟား ဟား”
ပြီးသွားတဲ့အကောင်က လီးကိုကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲကချွတ်ရင်း၊ သူလုပ်ထားတဲ့အလုပ်ကိုသဘောအကျကြီးကျလို့ ရီနေတယ်လေ။
“ဟေ့..ဟေ့.. ပြီးရင်လဲဒိုးကြမယ်လေကွာ၊ မှောင်လာပြီဟေ့၊ လုပ်..လုပ်..”
ငချစ်နဲ့သူ့တပည့်တွေကကျောင်းသူမလေးကို ပိုးလိုးပက်လက်အနေအထားလေးအတိုင်း ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ပဲထားခဲ့ပြီးထွက်သွားကြတော့တယ်။
“ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့သာဆို အဲ့ဒီဟာမလေး..သေချာပေါက်ဗိုက်ကြီးမှာပဲ..၊ တစ်ခါထဲ ၃ရေတောင်တွေ့သွားတာ..”
အမေကမှတ်ချက်ချနေသေးတယ်။
ဇာတ်လမ်းကဆက်ပြနေပြီး၊ ဇာတ်ဝင်ခန်းနောက်တစ်ခန်းကိုပြောင်းသွားပြန်တယ်။
ကျောင်းသူအပျိုပေါက်မလေးတစ်ယောက်၊ ခွင့်မတိုင်၊ ကျောင်းမလာတော့ပဲနဲ့ ၄-၅ ရက်လောက်ပျောက်နေတာ၊
ကျောင်းဆရာမလေးရဲ့စိတ်ထဲမှာ အတော်ထူးဆန်းနေတယ်။
ဒါနဲ့ပဲ ဆရာမလေးက၊ ကျောင်းသူလေးအိမ်လိုက်သွားပြီးမေးမြန်းကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
အိမ်လဲရောက်သွားရော ကောင်မလေးမှာရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ညှိုးချုံးနေတာတွေ့ရတယ်၊
အကျိုးအကြောင်းချော့မေးတော့ ဆရာမလေးအလုံးစုံကိုသိရပြီ။
ကလေးမလေးတို့က မြေးအဖွား၂ယောက်ထဲနေနေရရှာတာပါ။ ဆင်းရဲချို့တဲ့ရှာပါတယ်။
“အဖွား ရဲစခန်းတိုင်ပြီးအမှုမဖွင့်ဘူးလား”
ဆရာမလေးကမေးတယ်၊ တင်းမာပြီးမခံချင်တဲ့မျက်နှာထားနဲ့…။
“တိုင်တော့လဲဘာသွားထူးမှာလဲဆရာမရယ်။ ငချစ်ကသူကြီးသားလေ။ သူ့ကိုဘယ်သူမှဖမ်းဝံ့ကြသူမရှိဘူး။
ရဲတွေကလဲဖားပြီးပေါင်းနေကြတဲ့သူတို့ဘက်သားတွေချည်းပဲ”
အဖွားက ကွမ်းတစ်ယာကိုပါးစပ်ထဲထည့်ရင်း၊ တုန်တုန်ရီရီမချိတင်ကဲသံနဲ့ပြောနေတယ်။
ဆရာမလေးလဲတော်တော်ကြီးကိုစိတ်မကောင်းတဲ့မျက်နှာနဲ့ပေါ့…။
“အဲ့ဒီတော့ အဖွားမြေးကဘယ်လိုလုပ်မလဲ!..”
“ဆရာမရယ်၊ ကျုပ်သူ့အဖေအမေတွေလိုလာခေါ်ခိုင်းပြီး တခြားတစ်ရွာမှာသွားပြီးနေခိုင်းတော့မယ်။
အခုမြေးမလေးကရှက်လွန်လွန်းလို့ ရွာထဲကလူတွေမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ၊ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်ရဲဖြစ်နေပြီ…”
“မရဘူးအဖွား..၊ ကျမတော့ဒီလူယုတ်မာတွေကိုဒီတိုင်းလွှတ်မထားနိုင်တော့ဘူး..”
ပြောပြီးတာနဲ့ဆရာမလေးလဲထိုင်ရာကထလိုက်ပြီး၊ အိမ်ရှေ့လှေကားကနေဆင်းသွားတော့တယ်။
“ဆ..ဆရာမလေး…ဘာသွားလုပ်မလို့လဲ..”
အဖွားကြီးကမေးလိုက်တော့…
“ရဲတွေခေါ်လာပြီးသူတို့ကိုအချုပ်ထဲဆွဲသွင်းခိုင်းဖို့ပေါ့အဖွား..”
ဆရာမလေးကလှည့်အော်ဖြေလိုက်ပြီးမှမြေသားလမ်းအတိုင်းသုတ်သုတ်လျှောက်သွားတော့တယ်။
ကျောင်းဆရာမလေးကသူ့တည်းအိမ်ရှိရာကိုလျှောက်ပြန်လာခဲ့ပြီးမှမော်တော်ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွလို့ စက်နှိုးလိုက်ပြိီးမောင်းထွက်ဖို့အပြင်လိုက်မှာပဲ…
“ဩ…ကိုယ့်ဆရာမလေးကဘယ်များသွားမလို့လဲ”
ငချစ်ကဆရာမလေးရဲ့အိမ်ခြံဝင်းထဲလျှောက်ဝင်အလာနဲ့တိုးပြီးမေးလိုက်တယ်။
“အေး..ငါအခုပဲ နင်တို့လိုလူယုတ်မာ၊ မဒိန်းကောင်တွေအဖွဲ့ကိုဆက်သောင်းကျန်းပြီးဒုက္ခမပေးနိုင်တော့အောင်၊
ရဲစခန်းသွားပြီးအထဲသွင်းခိုင်းမလို့၊ နင်တို့တိုဥပဒေနဲ့အညီအရေးယူနိုင်အောင်လုပ်ရမယ်”
ကျောင်းဆရာမလေးက ငချစ်နဲ့တပည့်၂ယောက်ကိုရွံရှာမုန်းတီးတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ပြီးခပ်ထန်ထန်လေးပြောလိုက်တယ်။
“ဪ..ဪ..ဪ..ဘာကိစ္စပါလိမ့်ဗျာ၊ ကျုပ်တို့အဖွဲ့ကိုစခန်းတိုင်အထဲသွင်းရအောင်”
ငချစ်က အိုင်တင်နဲ့ဘာမှမသိသလို၊ နားမလည်သလိုပုံစံမျိုးနဲ့ပြန်မေးလိုက်တော့။
“အေးလေ..ရှင်တို့ဘာ ယုတ်ယုတ်မာမာတွေလုပ်ခဲ့သလဲ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိမှာပေါ့”
ဆရာမလေးကမော်တော်ဆိုင်ကယ်လက်ကိုင်ကို ၂ကြိမ်၊ ၃ကြီမ် ခပ်ပြင်းပြင်းညှစ်ရင်းစက်သံပေးရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အိုး..ဟို…ကျုပ်တို့ကဘယ်လိုယုတ်မာခဲ့တာလဲဗျာ..၊ တကယ်မမှတ်မိလို့ပါ..”
ငချစ်ကဆရာမလေးရဲ့မော်တော်ဆိုင်ကယ်ရှေ့တည့်တည့်မှာပိတ်ရပ်နေရင်းပြောလိုက်ပြန်တယ်။
“ခုမှ ဘာမသိချင်ယောင်ဆောင်အရူးကွက်နင်းနေတာလဲ၊ နင်တို့အချုပ်ထဲမှာဆန်ကြမ်းနဲ့ငပိကြော်စားရတဲ့အချိန်ကျရင်ကျိန်းသေပြန်မှတ်မိလိမ့်မယ်”
ကျောင်းဆရာမလေးက ဆိုင်ကယ်ကိုအတင်းမောင်းထွက်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ ဒါပေမယ့်ငချစ်က လက်ကိုဖမ်းဆွဲထားပြီး…၊
“ဆရာမရယ်..အနော်တို့က စာလည်းမတော်ဘူး၊ ဉာဏ်လည်းမကောင်းဘူး၊
ဒီလိုမျိုးဆို ဆရာမလိုတော်တဲ့ကျောင်းဆရာမမျိုးဆီသင်မှဖြစ်လိမ့်မယ်။ အနော်တို့မှတ်ဉာဏ်ကောင်းလာအောင်ကူပါလားဆရာမရယ်..”
“အမယ်လေးးးးးးး ကယ်ကြပါဦးရှင်…”
ဆရာမလေးဆီကခြစ်အော်သံတစ်ခုထွက်လာပြီး..၊ ငချစ်နဲ့ သူ့တပည့်တွေက ဆရာမလေးကိုဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ဖမ်းချုပ်လိုက်ကြပြီး
လျှပ်တစ်ပြက်အတွင်းမှာပဲဆရာမလေးရဲ့အဆောင်ဖြစ်တဲ့အိမ်လေးထဲကို တရွတ်တိုက်ဆွဲသွင်းသွားကြတော့တယ်။
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့တပည့်၂ယောက်က တံခါးတွေ၊ ပြူတင်းပေါက်တွေကိုတစ်ယောက်တစ်လက်
အမြန်ပဲလှည့်ပတ်ပိတ်လိုက်ကြပြိး၊ တံခါးကိုပါလော့ချပစ်လိုက်တယ်လေ။
“သွားပြီ.. အဲဒီဟာမလေးတော့နာပြီ…၊ လုံးဝမလွတ်တော့ဘူး…”
TV မျက်နှာပြင်ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ကြည့်ရင်းပေးလိုက်တဲ့အမေ့မှတ်ချက်…။
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၄)
ငချစ်ကဆရာမလေးရဲ့တည်းခိုရာအဆောင်အိမ်တံခါးကိုအတွင်းချက်ချပိတ်လိုက်ပြီး ကျောင်းဆရာမလေးဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
ဆရာမလေးခမြာ ငချစ်ရဲ့တပည့်၂ယောက်အတင်းချုပ်ထားတဲ့ကြားက
သူမေရဲ့တစ်သက်တာအစွမ်းကုန်ထိမ်းသိမ်းစောင့်ရှောက်လာရတဲ့အပျိုရည်မပျက်စီးရအောင်
ရှိသမျှခွန်အားသုံးပြီးအကျောက်အကန်ရုန်းကန်နေရှာတယ်လေ..။
“ဘယ်လိုလဲဆရာမရဲ့…၊ ကျုပ်တို့ဘာတွေများယုတ်ယုတ်မာမာတွေလုပ်ခဲ့သလဲ… ပြောပြပါဦး။
အခုဆရာမကိုလုပ်နေတာနဲ့တစ်ပုံစံထဲပဲလား၊ အဲ့လိုကြီးလား”
ငချစ်ကဆရာမလေးဆီလျှောက်ဝင်သွားပြီး၊ မျက်နှာလှလှလေးနဲ့၊ ပါးလေး၊ မေးစေ့လေးတွေကို
သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ပွတ်သပ်နေရင်းကမေးလိုက်တယ်။ ဆရာမလေးက ရွံရှာစွာနဲ့ မျက်နှာလေးကိုကြိုးစားပြီးခါထုတ်တယ်၊
ဒါပေမယ့်ငချစ်ရဲ့လက်တွေကမေးစေ့လေးကိုတင်းတင်းဖျစ်ထားတာ။
တပည့်၂ယောက်ကလဲဆရာမရဲ့ဘယ်ညာလက်မောင်းတွေကိုလှုပ်မရအောင်ချုပ်ထားပေးတယ်လေ။
ငချစ်ကတော့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးအရသာခံပြီးပြုံးကြည့်နေတယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..လွှတ်..လွှတ်..လူယုတ်မာတွေ..ငါ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ”
ဆရာမလေးကတစ်ကိုယ်လုံးပြုတ်ထွက်မတတ်အတင်းကြိုးစားပြီးအသေအလဲရုန်းကန်နေပေမယ့် အရာမထင်ဘူး။
“ဟောဒီဆရာမလှလှလေးရဲ့စောက်ပတ်ကတော့ ဟိုနေ့ကကောင်မပိန်လေးနဲ့စာရင်ပိုပြီးလိုးလို့ကောင်းမှာကျိန်းသေတယ်ကိုကြီးချစ်ရဲ့”
ငချစ်ရဲ့တပည့်ကျော်တစ်ယောက်က ဆရာမလေးရဲ့ကာကီရောင်ယူနီဖောင်းစကတ်လေးထဲ၊ အောက်ကလက်လျှိုနှိုက်ကိုင်ရင်းပြောလိုက်တော့…၊
“ဟေ့ကောင်..စကားကိုယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပြောပါကွ၊ မင်းစကားတွေကရင့်သီးလွန်းလု့ိဆရာမလေးနားမခံနိုင်ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။
ဒီလိုပြောရမယ်ကွ…၊ ဆရာမလေးရဲ့မိန်းမအင်္ဂါဇတ်လေးက သူ့တပည့်မလေးထက်
ပိုပြီး ကာမစပ်ယှက်လို့သိပ်ပြီးကောင်းမယ့်ပုံပဲ…လို့ပြောမှမှန်မယ်ကွ..ဟား..ဟား..”
ငချစ်ကပြောရင်းသူ့လက်ကြမ်းကြီးတွေကိုဆရာမလေးရဲ့စကတ်အောက်လျှိုနှိုက်ပြီး ပင်တီပါးလေးအပေါ်ကနေ
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးအိုအုပ်ကိုက်လိုက်တော့၊ ဆရာမလေးခမြာမျက်စိကိုအတင်းစုံမှိတ်ထားရှာတယ်။
“လိုးတော့လေ..ဆရာ”
တပည့်တစ်ယောက်ကအတင်းတွန်းတယ်။
“အေးအေးဆေးဆေးပေါ့ကွာ..မလောပါနဲ့၊ ဆရာမလေးပစ္စည်းကအခုအဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးကွ၊ နဲနဲစက်ပူအောင်လုပ်ပေးရဦးမယ်”
ငချစ်ကဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီးသူ့မျက်နှာကို ဆရာမလေးရဲ့စကပ်အောက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး
တပြိုင်ထဲလိုလိုမှာလက်တွေကလဲဆရာမလးရဲ့ပင်တီဖြူဖြူလေးကိုဆွဲချွတ်ချပြီးဖြစ်နေပြီ။
ဒင်းကပေါ်လာတဲ့ဆရာမလေးရဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုအားရပါးရတစ်ချက်ရှိုက်နမ်းလိုက်ပြီးမှ
လျှာကိုထုတ်လို့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်အလျားလိုက်ဖိလျက်လိုက်တော့တယ်။
ဆရာမလေးမှာ ဆတ်ကနဲတွန့်လို့တုန်တက်သွားရော။
ငချစ်က သူ့လျှာဗြားမဲမဲကြမ်းကြမ်းကြီးနဲ့ ဆရာမလေးရဲ့ စိရိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားပိပိလေးတွေကို
ဟလာအောင်ထိုးထိုးကော်ပြီးအတွင်သားဖိလျက်နေတယ်လေ။
လျှာဖျားကကွဲကြောင်းရဲ့အလယ်ကနေအထက်ကိုဆန်ပြီးထိုးကော်တော့၊ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဟပြီးကွာသွားတယ်။
လျှာကလီးလောက်သာမမာတာ၊ လျှာကိုတောင့်ထားပြီးထိုးသွင်းနေတော့
စောက်ခေါင်းလေးပွင့်လာပြီး အတွင်းသားနီရဲရဲလေးကိုမြင်နေရပြီ။
ဆရာမပျိုမှာလည်းစွမ်းအားရှိသလောက်ရုန်းနေရှာတယ်။ ဒါပေမယ့်ဘာမှအကျိုးသက်ရောက်မှုမရှိတော့ပါဘူး။
ခြေထောက်၂ချောင်းကိုလည်းငချစ်ကအတင်းတွန်းဖြဲတာခံထားရတယ်။
ပေါင်ကြားထဲခေါင်းသွင်းပြီးအားရပါးရဘာဂျာပေးနေပြီလေ။
ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်..ရှလွတ် စွစ်..
“အင့်..ဟင်းး..ရှူး..စစ်..”
ကျုပ်TV ဖန်သားကမျက်လုံးခွာပြီးအမေ့ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်တော့ အမေ့မှာအသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း တောင့်တောင့်ကြီးထိုင်လို့။
အမေ့ရင်ပတ်ကြီးကအသက်ရှူသံနဲ့အတူ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေတာကြီးကိုသိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။ တရှူးရှူးနဲ့။
“အမေ…အဖေကရော အမေ့ကိုဒီလိုလုပ်ဖူးလား”
ကျုပ် အမေ့နားကိုသိသိသာသာတိုးလို့ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး..၊တိုးတိုးလေးမေးလိုက်တော့..၊
“နင်ရူးနေလား.. ဘယ်လိုလုပ်ပြီးလုပ်ဖူးရမှာလဲ၊ နင့်အဖေကဒါမျိုးညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ဆို၊ လုပ်လိမ့်မယ်..အားကြီး..”
ကျုပ်သတိထားကြည့်မိတော့အမေ့လက်တွေကသူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ၊ အောက်ထဲလက်လျှိုလို့။
“သားကတော့ ဝိုင်းမကိုလုပ်ပေးဖူးတယ်အမေရ၊ ဝိုင်းမပြောတာကတော့သိပ်ကောင်းတယ်တဲ့၊ သူတော်တော်ကြိုက်သွားပုံရတယ်”
“ဟယ်…နင်တကယ်အဲ့သလိုလုပ်တယ်?…စောက်ပတ်ကိုလျှာနဲ့လျက်တာလေ..!”
အမေက မယုံသလိုအသံနဲ့မေးနေတယ်။
“ဟာ..ဘာဂျာမှုတ်တယ်လို.ပြောစမ်းပါအမေရ၊ ဟုတ်တယ်…၊ သူနဲ့ရပြီးကထဲကအမြဲလိုလုပ်နေတာပဲ..”
ကျုပ်ကလျှာကိုနှုတ်ခမ်းသပ်လို့အမေမြင်အောင်ပြရင်းပြောလိုက်တယ်။
အမေဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲပြန်လှည့်ပြီးရုပ်ရှင်ဆက်ကြည့်နေရော။
အခုငချစ်က ဆရာမလေးစောက်ဖုတ်ကို ခွေးအိုကြီးထန်းညက်ခဲလျက်သလိုလျက်နေတာများပလပ်ပလပ်နဲ့..၊
ဆရာမလေးခမြာအကြီးအကျယ်ရုန်းကန်နေရှာတယ်။
ဒါပေမယ့်စောက်စိကိုအလျက်ခံရတဲ့မိန်းမတို့ထုံးစံအတိုင်းမိန်းမောသွားပြီး ရုန်းနေရာကနေကော့ထိုးပေးသလိုဖြစ်နေပြီ။
ညည်းသံလေးလဲ တ အင်းမ် အင်းမ်းထွက်လာပြီ။ ငချစ်လျှာကစောက်ခေါင်းထဲနစ်ဝင်သွားလေလေ…ဆရာမလေးကိုယ်ကတောင့်သွားလေ..၊
“အားးးး ဟင့် အင်းးမ်”
ဆရာမလေးလဲ ညည်းရင်းဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတွန့်တက်လို့..။ တပည့်၂ယောက်ကလဲမလွတ်အောင်ဆက်ပြီးချုပ်ပေးထားတယ်။
“အမလေး၊ အရသာရှိလိုက်တဲ့ဆရာမအဖုတ်လေးကွာ..”
ငချစ်ကမတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပါးစပ်ကိုလျှာနဲ့တစ်ဖတ်ဖတ်သပ်ရင်းပြောနေတယ်။
“ကျမ..ရှင်တို့အကြောင်းကိုရဲသွားမတိုင်ပါဘူးရှင်၊ ကျမကိုလွှတ်ပေးပါနော်..”
ဆရာမလေးကမျက်နှာလေးရဲတွတ်နေရက်ကနေတောင်းပန်နေရှာတယ်။
“ရတာပေါ့ဆရာမရယ်။ ဒါပေမယ့်ဆရာမကကျနော့်ညီလေးကိုလိမ္မာအောင်အရင်ဆုံးမပဲ့ပြင်ပေးရမယ်နော်၊ ဒီကောင်လေးကသိပ်ဆိုးချင်တာ..”
ငချစ်ကပြောရင်းနဲ့ပဲ ဘောင်းဘီကြားထဲကသူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
လီးကြီးက မဲမဲကြီးနဲ့ရှည်ရှည်ကြီး၊ ဒစ်ကြီးကဖူးထွက်ပြီးနီရဲပြောင်တင်းလို့နေတယ်။
ဒစ်ထိပ်မှာအရည်ကြည်တွေကစို့ထွက်လို့နေပြီးဆရာမလေးကိုရှိုးပြလို့…။
“မလုပ်..မလုပ်ပါနဲ့.. အဲဒါကြီး ဖယ်ပေးပါ”
ဆရာမလေးမှာအသံတွေတောင်တုန်နေရှာတယ်။
“ဒီကောင်ကစောက်ကျင့်မကောင်းဘူးဆရာမရဲ့၊ ဒင်းကိုဆရာမဟာလေးထဲနှစ်ပြီးမှတ်လောက်သားလောက်အောင်အပြစ်ပေးမှလိမ္မာလာမှာ..”
ငချစ်ကသူ့ဒစ်ဖူးကြီးကိုဆရာမလေးရဲ့စောက်ပတ်ဝမှာမထိတထိ ၄-၅ကြိမ်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်ပြီးမှ
တဆတ်ဆတ်ခေါင်းငြိမ့်နေတဲ့ဒစ်ကြီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးမသွင်းသေးပဲအဝနားမှာတင်ထဲ့ရုံလေးထဲ့ပြီးလှည့်မွှေနေတာ။
“ဘယ်လိုလဲဆရာမရဲ့..စောက်ပတ်ဝလေးဆိမ့်တိမ့်တိမ့်ဖြစ်နေပြီလား..ဟား ဟားး”
ငချစ်ရဲ့တပည့်တစ်ယောက်က ပြောရင်းဟားနေတယ်။
“ဟေးးး မင်းတို့မမလေးကိုကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားလိုက်၊ ဆရာမလေးအိပ်ပြီးစိမ်ပြေနပြေခံလို့ကောင်းမှာ”
ငချစ်ကအမိန့်ပေးလိုက်တော့.. အမိန့်အတိုင်းတပည့်၂ယောက်ကဆရာမလေးကို အိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြီး
သူတို့အလုပ်ကိုနားလည်စွာနဲ့ပဲလက်တွေခြေတွေကိုချုပ်ဖိပြီးပက်လက်လေးထားပေးတယ်။
ရုပ်ရှင်ထဲကအခန်းတွေရဲ့သရုပ်ပါလွန်းမှုကြောင့်၊ ကျုပ်လီးကထိမ်းမရအောင်အသားကုန်တောင်နေပြီ။
ပုဆိုးအောက်ကနေထိုးထွက်ပြီးထောင်ထနေတာ။ ကျုပ်စိတ်ထဲတစ်စုံတစ်ယောက်ကကြည့်နေတယ်လို့မလုံမလဲခံစားရတာနဲ့
ဘေးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့…၊ အမေ့ရဲ့မျက်လုံးအစုံကကျုပ်ပုဆိုးအောက်ကထောင်ထောင်ကြီးကိုမသိမသာခိုးကြည့်နေတယ်။
ကြည့်လိုက်၊ မျက်လုံးလွှဲလိုက်၊ နဲ့ကျုပ်မရိပ်မိအာင်ကိုခိုးကြည့်နေပေမယ့်၊ ကျုပ်ကဖမ်းမိလိုက်ပြီ။
ကျုပ်လဲပိုပြီးသွေးတွေဆူပွက်လာသလိုပဲ၊
ဟာ..လက်စသတ်တော့စောစောကကျုပ်ယူဖုံးထားတဲ့စောင်ကဘယ်တုန်းကပြန်ကွာကျနေမှန်းမှမသိတာ။
ဒါနဲ့ပဲ..ကျုပ်လဲစောင်ကိုပြန်ဆွဲပြီး ဗိုက်ပေါ်ရောက်အောင်ပြန်ဖုံးလိုက်တယ်။
“ဒီလောက်သေမတတ်ပူနေတာ စောင်ကြီးဘာလို့ခြုံထားတာလဲ”
“ကျနော် အဲယားကွန်းဖွင့်တော့မလို့မို့ပါအမေရ..”
ကျုပ်ကပြန်ဖြေရင်း ရီမုတ်ကွန်ထရိုးကိုယူပြီး လေအေးစက်ကိုဖွင့်လိုက်တယ်။
(ဪ..ကျုပ်တို့ရွာကမီးရနေပြီဗျ၊ ၅နှစ်ကျော်ပြီပေါ့၊
ကျေးရွာဖွံ့ဖြိုးမှုစီမံကိန်းနဲ့ပေါ့။ အဲယားကွန်းက မနှစ်ကမင်္ဂလာဆောင်မှာမြို့ကဘကြီးကလက်ဖွဲ့ထားတာ)
တော်ရုံတန်ရုံတော့မဖွင့်ဖြစ်ပါဘူး၊ ချွေတာရတယ်။ ဒီနေ့ကတော့အမေလာလို့မို့သာ။
ကျုပ်အခန်းတံခါးတွေအလုံထပိတ်လိုက်တယ်။အဲယားကွန်းသံကတဒီဒီနဲ့စမြည်လာပြီ၊ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းထဲအေးစိမ့်လာပြီ။
ရုပ်ရှင်ထဲမှာဆရာမလေးခမြာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုငချစ်ကတက်ခွနေတာခံနေရရှာတယ်။
အစိုးရဆရာမတွေဝတ်တဲ့ဝတ်စုံဖြစ်တဲ့ ကာကီရောင်ရှပ်အင်္ကျီလေးကငွေကြယ်သီးလေးတွေဟာ
ငချစ်ရဲ့စိတ်အေးလက်အေးတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပြီးချွတ်ပစ်တာကိုခံနေရတယ်လေ။
ပင်တီလေးကတော့ ငချစ်တပည့်တွေရဲ့လက်ချက်နဲ့ခြေထောက်ကနေလုံးဝကျွတ်သွားအောင်အချွတ်ခံလိုက်ရပြီးပြီ။
“ဆရာမသိလား..ကျုပ်စောက်ပတ် စောက်မွေးတွေမြင်လာခဲ့တာများပြီ၊ ဆရာမစောက်မွေးအုံလောက်လှတာမတွေ့ဖူးဘူး၊
အခုမှပဲတွေ့ဖူးတော့တယ်၊ ဆရာမအမွှေးတွေကအလှဆုံးပဲ”
ငချစ်ချီးကျူးတာကလဲစောက်တလွဲကြီး၊ အပျိုဆရာမလေးကိုစောက်မွှေးလှတယ်လို့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပြောတော့
မျက်နှာလေးရဲတွတ်နေရှာတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ပက်လက်ကလေးဖြဲပေးထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ဆရာမလေးရဲ့စောက်ပတ်ဝကို
ဒစ်တေ့ပြီးတာနဲ့သိပ်ကစားမနေတော့ပဲ၊ တဗြိဗြိနဲ့နှဲ့ပြီးနှစ်သွင်းလိုက်တော့တယ်။
“အားးး အိ..အိ..အမလေးးးနာတယ်..မလုပ်ပါနဲ့၊ အဲ့ဒါကြီးပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်လိုက်..”
“ဟား ကိုကြီးချစ်..ကြည့်ရတာဆရာမစောက်ဖုတ်က တခြားမိန်းမတွေထက်စာရင်ပိုပြီး လိုးလို့ကောင်းမယ့်ပုံပဲ..ဟုတ်လားဆရာ”
‘အိုက်စံ’ .. ဘယ်ဘက်ကနေချုပ်ပေးထားတဲ့ငချစ်ရဲ့တပည့်က၊ သူဆရာငချစ်ရဲ့လီးကြီးသွင်းထားတဲ့
ဆရာမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုမျက်တောင်မခတ်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်တယ်။
“တို့ဆရာရဲ့ နောက်ထပ်မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်စာရင်းဝင်သွားတာကတော့ ကျောင်းဆရာမလေးပါပဲခင်ဗျား..ဟား ဟားဟား..”
‘အိုက်ထွန်း’ ဆိုတဲ့ နောက်တပည့်တစ်ယောက်ကသဘောကျစွာနဲ့ဟားရင်းပြောနေပြန်တယ်။
“မလုပ်ပါနဲ့ရှင်…အမလေး..ကယ်ကြပါဦး”
ငချစ်ရဲ့လီးကဆရာမပျိုရဲ့စောက်ပတ်လေးထဲနစ်ဝင်သွားတာနဲ့အမျှ နှစ်ပေါင်းများစွာထိမ်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ခဲ့ရတဲ့အပျိုရည်ဟာ၊
စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းဖြိုခွဲဖျက်စီးအဆုံးသတ်ခြင်းခံလိုက်ရပြီလေ။
ဆရာမလေးမှာလီးကြီးနင့်ကနဲဝင်လာတဲ့ဒဏ်ကြောင့်မချိမဆန့်နဲ့တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတာ။
“မိုက်တယ်ကွာ..စောက်ရမ်းစီးကြပ်ထုပ်နေတာပဲ ဒီကောင်မက”
ငချစ်ကဆရာမလေးရဲ့စောက်ပတ်လေးထဲမညှာမတာထိုးခွဲပစ်ဆောင့်ဝင်ထွက်နေတဲ့လီးကြီးကို
ပီတိမျက်နှာကြီးနဲ့ကြည့်နေရင်း အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေတယ်။
ငချစ်တပည့်၂ယောက်ကလဲ ကာကီအင်္ကျီနဲ့အောက်ခံဘရာစီယာလေးကို တစ်ယောက်တစ်လက်ဆွဲချ၊
ချွတ်ချပစ်လိုက်တာ ဆရာမလေးကိုယ်အထက်ပိုင်းလဲဗလာကျင်းသွားရှာပြီ။
အသက်၂ဝကျော်အရွယ်ဖွံ့ဖြိုးပြီးကျန်းမာတဲ့မိန်းမသားတစ်ယောက်မို့ ဆရာမလေးရဲ့နို့အုံလေးတွေက ဖွံ့ထွားပြီးအရမ်းလှနေတယ်။
၃၅လက္မလောက်ဆိုက်ရှိပြီးဖြူဝင်းအိနေတဲ့ စနေ၂ခိုင်က အတားအဆီးမရှိတော့လို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်အိဆင်းကျလာတယ်၊
နို့သီးခေါင်းလေးတွေကပန်းရောင်လေးတွေ။
အိုက်စံနဲ့အိုက်ထွန်းတို့ကလဲ အလကားမထားဘူး၊ ထွက်ကျလာတဲ့နို့လေးတွေကို တစ်ဖက်စီကိုင်ပြီးညှစ်လိုက်၊နယ်လိုက်။
ဆရာမလေးခမြာ မျက်လုံးတွေစုံမှိတ်ပြီး၊ ခေါင်းကိုဘယ်ညာဆတ်ဆတ်ခါရမ်းနေရုံပဲတတ်နိုင်တော့တယ်။
“ဟေ့ကောင်တွေ..ငါ့ကိုနို့စို့ပြကြစမ်းကွာ၊ ကြည့်ရအောင်..”
ငချစ်ကပြောတော့.. ဟို၂ကောင်အကြိုက်တွေ့သွားတာပေါ့..
စကားတောင်မဆုံးလိုက်ရဘူး၊ နို့၂လုံးကိုတစ်ယောက်တစ်ဘက် နို့အုံကိုငုံခဲလို်က်၊ နိုသီးခေါင်းလေးတွေ စုပ်လိုက်၊
စို့လိုက် စိတ်ကြိုက်လုပ်နေကြပြီး တဟေးဟေးတဟားဟားနဲ့သဘောကျနေကြတော့တာ။
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၅)
ကျုပ်လဲစိတ်တွေထပြီးမထိမ်းနိုင်လောက်အောင်ထန်လာနေပြီ။
ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ပေါင်ပေါ်အုပ်ထားတဲ့စောင်အောက်ကနေ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးလျှော့ချလိုက်တယ်၊
လက်ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပုဆိုးအောက်သွင်းပြီးလီးကိုင်နိုင်အောင်ပေါ့..။
ကျုပ်ကိုမျက်ခြေမပြတ်အကဲခတ်နေတဲ့အမေက စောင်အောက်ကလှုပ်ရှားမှုကိုမြင်တော့၊
“ဟဲ့….နင် ဘာလုပ်နေတာလဲ!”
“အဲ..နေရထိုင်ရတာနဲနဲတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်နေလို့ခါးကပုဆိုးလျှော့တာပါအမေရာ..ပုဆိုးကလဲကွင်းကျဉ်းလိုက်တာ”
“အမယ်..ပုဆိုးကိုပဲအပြစ်ထိုးချနေ၊ ကိုယ်ဝတာတော့ထည့်မပြောဘူး၊ နဲနဲဝိတ်လျှော့ဦး”
“အမေလဲ ဝလာတာပဲ၊ ကြည့်ပါဦး၊ လက်မောင်းသားမှာအဆီတွေတက်နေပြီ”
ကျုပ်ကပြောရင်းနဲ့ အမေ့ကျောကုန်းနောက်ကသိုင်းဖက်ပြီး ဟိုတဘက်မှာရှိနေတဲ့အမေ့လက်မောင်းကိုဖြစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“အမယ်..နင့်ထက်တော့နဲပါသေးတယ်ဟယ်..၊ ကြည့် နင်ကဗိုက်တောင်ထွက်နေပြီ..”
အမေ့လက်ကလဲကျုပ်ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အောက်ဝင်လာပြီး၊ ချက်နားပတ်ဝန်းကျင်ကကျုပ်ရဲ့ဗိုက်သားတွေကိုဖွဖွလေးလာကိုင်ပွတ်ပေးနေတယ်။
“အမေလဲရှိတာပဲ..”
ကျုပ်ကလဲအားကျမခံ၊ အမေ့လက်မောင်းကိုပွတ်ပေးနေတဲ့ကျုပ်လက်ကိုအောက်လျှောချလာပြီး
အမေ့ခါးကိုပြောင်းဖက်ရင်းနဲ့ အမေ့အင်္ကျီပွကြီးအောက်နားစကနေလက်သွင်းလို့ အမေ့ဗိုက်လေးကိုပြန်ကိုင်ပြီးပွတ်ပေးပစ်လိုက်တယ်၊
အမေ့ဗိုက်သားလေးတွေကနုနုလေးတွေ..။
“နင့် အဲကွန်းကလဲအေးလာပြီဟာ..”
အမေကကျုပ်ပေါင်ပေါ်အုပ်ထားတဲ့ စောင်ကိုသူ့ဘက်ကိုဆွဲယူလိုက်တယ်၊
သေပြီ..အမေပညာပြပြီ..။ ပုဆိုးလျှော့ထားလို့ထောင်နေတဲ့လီးကြီးကဘွားကနဲပေါ်သွားပြီပေါ့
ကျုပ်ကလီးကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုအမြန်လွှတ်လိုက်မိလို့သာ ပိုပြီးရုပ်မဆိုးသွားတာ။ ကျုပ်.. ပုဆိုးကိုအမြန်ပြန်ဖုံးလိုက်ရတယ်၊
အမေကကျုပ်လီးကြီးကိုတစ်ချက်ရှိုးပြီး၊ ဘာမှမပြောပဲ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး
စောင်ကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ယူခြုံထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ရုပ်ရှင်ကိုဆက်ကြည့်နေပြန်တယ်။
အခုငချစ်က ဆရာမလေးကိုပက်လက်လိုးပြီးအတော်အကြာမှာ သူ့လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊
ဆရာမလေးကိုကုတင်ပေါ်မှာပဲ ဆွဲမှောက်လိုက်တယ်။ ဆရာမလေးဝတ်ထားတဲ့နောက်ဆုံးအဝတ်တစ်စဖြစ်တဲ့ ကာကီရောင်စကတ်ကလေးမှာလည်း
အခု ငချစ်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လို့ ခြေဖျားကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီ။ ဆရာမလေးရဲ့တင်သားဖွေးဖွေးတွေ ကဖွံ့ဖွံ့ကြီးတွေ၊
ဆရာမလေးဖင်တွေကိုဆွဲထောင်ပစ်လိုက်တော့ ဆရာမလေးကဒူးထောက်ကုန်းလျက်သားပိုဇေရှင်နဲ့။
ငချစ်က ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကိုစိတ်ရှိလပ်ရှိဖျစ်ညှစ်နေတယ်။
“ကျမကိုဘာလုပ်မလို့လဲ”
ကုတင်ပေါ်မှာမျက်နှာတစောင်းလေးအပ်ပြီးကုန်းကုန်းကြီးဖြစ်နေတဲ့ဆရာမလေးက ငိုသံကြီးနဲ့မေးတယ်။
“နင့်စောက်ပတ်ကိုနောက်ဘက်ကနေပြီးလိုးမလို့ပေါ့”
တပည့်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အိုက်စံက ဝင်ဖြေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့သူ့လီးကြီးကိုလည်းဆွဲထုတ်လာပြီးဆရာမလေးမျက်နှာနားကပ်ပြီးဂွင်းတိုက်ပြနေသေးတယ်။
ဆရာမလေးမျက်လုံးနားမှာသူမတစ်သက်တာတစ်ခါမှမမြင်ရဘူးသေးတဲ့ တောင်နေတဲ့ဒစ်ကြီးကို အနီးကပ်ရှိုးပြနေတာ။
“ကိုကြီးချစ်က အဲ့လိုခွေးလိုးလိုးရတာကိုသဘောအကျဆုံးပဲကွ၊ မင်းစောက်ပတ်ထဲလရေတွေလက်ခံဖို့အသင့်ပဲလားကောင်မရေ…”
အိုက်ထွန်းဆိုတဲ့နောက်တစ်ယောက်ကလဲ၊ သူ့လက်တွေကိုရှိုပြီးနို့အုံကြီးတွေကိုညှစ်နေရင်းက၊
နောက်လက်တစ်ဘက်နဲ့သူ့လီးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းထုနေပြန်တယ်။
“မလုပ်ပါနဲ့….၊ ရှင့်ဟာကြီးရော၊ ရှင့်အရေတွေရော ကျမထဲကိုမထည့်ပါနဲ့..”
ဆရာမလေးကတုန်လှုပ်စွာနဲ့ကုန်းအော်နေရှာတယ်လေ။ ငချစ်ကတော့နားမထောင်ပါဘူး၊ သူ့လီးကြီးကိုကိုင်လို့ ဆရာမလေးရဲ့
ဖင်ကြားထဲတေ့ပြီးနောက်ပေါက်ကနေစောက်ခေါင်းထဲဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ဆရာမလေးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတွန့်သွားရတယ်။
“အားးး ကျွတ်ကျွတ်..သေပါပြီ..”
ငချစ်ကတော့ဆက်ဆောင့်နေဆဲ..
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
“အဲကွန်းလေး နဲနဲလောက်လျှော့စမ်းပါဦးဟယ်..”
ကျုပ်ဗိုက်ပေါ်တင်ထားတဲ့ အမေ့လက်ကကျုပ်ခြေထောက်တွေဘေးကိုနေရာရွှေ့သွားပြီး စောစောကအဲ့ဒီနားမှာချထားလိုက်မိတဲ့
အဲယားကွန်းရီမုတ်ကွန်ထရိုးကို လိုက်စမ်းရှာနေတယ်။ အဲဒီတော့မှပဲအမေ့လက်တွေက၊ ရီမုတ်ကိုမစမ်းမိမချင်း
ထောင်နေတဲ့ကျနော့်ဒုတ်ကြီးကို အကြိမ်အတော်များများ ဖြတ်လိုက်၊ တိုက်လိုက်၊ ပွတ်သွားလိုက်နဲ့၊
ကျုပ်အမေ့ကိုကြည့်လိုက်မိတော့ မျက်လုံးချင်းဆုံမိတယ်၊ အမေ့မျက်နှာကြီးရဲပြီးရှက်တက်တက်ပုံနဲ့။
အဲ့ဒီခဏမှာကျုပ်ရော၊ အမေရော ရာဂစိတ်ဆန္ဒတွေပိုပြီးပူထူထကြွလာတယ်လို့ ခံစားမိနေရတယ်။
နောက်ဆုံးအမေလဲ ရီမုတ်ကိုစမ်းမိသွားပြီး အဲယားကွန်းကိုလျှော့လိုက်ရင်းက…၊
“ဟဲ့..နင့်မိန်းမပြန်လာဖို့က ကြာဦးမှာလား..”
“ကြာလိမ့်မယ်အမေ၊ ဆံပင်ဆေးဆိုးတာ စောင့်ပြီးခေါင်းလျှော်ရမှာနဲ့ တစ်နာရီကမှာမဟုတ်ဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေရ..”
“အမေ ဟော့ဒီငွေခါးပတ်လေး ဝိုင်းမစိတ်များဝင်စားမလားပြကြည့်ချင်လို့ဟဲ့..၊ ပွဲတက်လမ်းတက်လေးသုံးရတာပေါ့”
အမေက ခြုံထားတဲ့စောင်ကိုခွာချလိုက်ပြီးသူပတ်လာတဲ့ငွေခါးပတ်ကလေး (ယိုးဒယားဖြစ်ပဲထင်ပါတယ်) ကိုခါးကချွတ်လိုက်တယ်၊
“ဘယ့်နှယ်လဲ လှရဲ့လား”
အမေကခါးပတ်ကိုကိုင်ပြီးကျုပ်ဘက်ကိုထိုးပြတယ်။ လက်သန်းလုံးလောက်ကြိုးပြားမျှင် မိန်းမပတ်ခါးပတ်လေးပါ၊
ထမီနဲ့တွဲပြီးအလှပတ်ကြတာပေါ့၊ လိုင်းအဆင်လေးကလှသား။ ဒါပေမယ့်ကျုပ်ကသာမန်ကာရှန်ကာပဲကြည့်လိုက်တယ်။
ကျုပ်ကခါးပတ်ကိုသိပ်စိတ်မဝင်စားပါဘူး၊ တခြားအရာတွေတွေးပြီးရင်တွေခုန်နေတာပဲသိတယ်။
အမေကခါးပတ်ကိုဘေးနားမှာပဲချထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာပြီ။ အမေခါးပတ်ချွတ်ပြတဲ့အကွက်သိလိုက်ပြီ။
အမေက ခါးပတ်ချွတ်လိုက်လို့ထမီကခါးမှာလျော့သွားတာကို သေချာတင်းအောင်ပြန်မဝတ်ပဲအမှတ်တမဲ့ပဲထားတယ်။
ဝိုင်းမ နောက်တစ်နာရီနဲ့ပြန်မရောက်နိုင်ဘူးဆိုတာလဲ သိအောင်လှည့်မေးသွားပြီ။
အမေဟိုလှည့် ဒီလှည့်နဲ့ခြေထောက်တွေ နှစ်ခါ သုံးခါလောက်ရွှေ့လိုက်တော့အမေ့ထမီပြေပြီးလျှောကျလာပြီ….၊
အမေ့ပေါင်အတွင်းသားဖွေးဖွေးကြီးတွေကလှစ်ပြသလိုပေါ်လာတယ်။ ကျုပ် အမေ့ဘက်ကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီး၊
အမေဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံပင်တီရဲ့အနားစကိုသွားကိုင်လိုက်ပြီးတော့၊ အမေ့မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြီး ပေါ်တင်ပဲရှိူးလိုက်တယ်လေ။
အမေ့လက်တွေကလဲစောစောကလိုပဲကျုပ်ခါးနဲ့ဗိုက်သားတွေကိုလာပွတ်ပေးနေပြန်ပြီ။
ကျုပ်တို့၂ယောက်ရဲ့လက်အစုံတွေက အဲ့ဒီခါးနဲ့ ပင်တီသားရေကြိုးနားမှာပဲဝေ့လည်ကြောင်ပတ်နဲ့…၊
ဘယ်သူမှဒီထက်ပိုပြီးရှေ့ဆက်မတိုးရဲသေးဘူး။ နောက်ဆုံး..ကျုပ်ဘယ်လိုမှစိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊
ကျုပ်လက်တွေကပင်တီသားရေကြိုးကိုဟပြီး၊ အထဲကိုနှိုက်လိုက်မိပြီ။
လက်ချောင်းတွေကအထဲကိုလျှိုဝင်သွားတာရင်တအားခုန်ဖို့ကောင်းတယ်။
အမေကလဲ သူ့ပင်တီလေးထဲတရွေ့ရွေ့ကျူးပြီးဝင်လာတဲ့ကျုပ်လက်တွေကိုငုံ.ပြီးကြည့်နေတယ်လေ။
ကျုပ်လက်တွေ အတွင်းပိုင်းကိုတော်တော်ကြီးဝင်သွားလိုက်တာ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုင်မိတော့မှပဲရပ်တော့တယ်။
အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ အမေ့လက်ကလဲ လျော့နေပြီဖြစ်တဲ့ကျုပ်ပုဆိုးအောက်ထဲလျှိုဝင်လာပြီ။
အမေ့လက်ချောင်းလေးတွေက တောင်တက်နေတဲ့ကျုပ်လီးထိပ်ဖျားဒစ်ကြီးကိုလာပြီးထိတွေ့တယ်။
“အမေ..ရုပ်ရှင်ကကောင်းတယ်မဟုတ်လား..”
ကျုပ်လက်ဖျားတွေကအမေ့စောက်မွေးအုံကြီးကိုဖြတ်ပြီး အကွဲကြောင်းမြောင်းကြီးကိုစမ်းမိတယ်။
အဖုတ်နှိုက်နေကျလက်ချောင်းတွေက နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီး၂ခုကိုသိနေတယ်။ လက်ဖျားတွေကအဲ့ဒီနှုတ်ခမ်းသားတွေကို
ကွဲကြောင်းကိုလိုက်ပြီးဘေးကိဖြဲချလို့အတွင်းကိုစွပ်ကနဲဝင်သွားတော့ အမေနဲနဲတွန့်သွားတယ်လေ။
“အေးး ကြည့်လို့ကောင်းသားပဲ”
အမေကခါးကိုရွှေ့တွန်းပြီးစောက်ဖုတ်ထဲနိူက်နေတဲ့ကျုပ်လက်တွေအဆင်ပြေအောင်ပိုဇေရှင်ချိန်းပေးပြီး
ကလိနေတဲ့လက်ချောင်းတွေကိုစောက်ခေါင်းကညှစ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ အမေ့လက်တွေကလဲကျုပ်လီးကိုမိမိရရကြီးဆုပ်ပြီးနေပြီ၊
လက်ထဲမှာပဲဆုပ်လိုက်၊ ဖြန့်လိုက်နဲ့လှိမ့်ပေးနေတယ်။ လီးကအမေ့လက်ဖဝါးထဲမှာအသားကုန်ဖောင်းကားပြီးပေါက်ထွက်တော့မလားပဲ။
သွေးသားတွေအစွမ်းကုန်သောင်းကျန်းနေစဉ်မှာပဲ၊ ဇာတ်ကားကလဲကောင်းနေတော့ ကျုပ်လဲမျက်ခြေမပြတ်အောင်ပြန်ကြည့်နေရတယ်၊
ဒါပေမယ့်လက်တွေကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲအကလိမပျက်ဘူး၊
အမေကလဲကျုပ်လီးကြီးကို အထက်အောက်အချက်ကျကျဂွင်းဆောင့်ပေးနေတုန်း…။
ရှပ်ရှင်ထဲမှာလည်း၊ ဖင်ပူးတောင်းလေးထောင်ပြီးခံနေရရှာတဲ့ဆရာမလေးကို ငချစ်ကမဆုတ်မနစ်တဟင်းဟင်းနဲ့မာန်သွင်းပြီးကုန်းဆော်နေတယ်။
ငချစ်ရဲ့လီးတံကြီးကလဲဆရာမလေးစောက်ပတ်ကထွက်လာနေပြီဖြစ်တဲ့ချောဆီတွေကြောင့်စိုရွှဲချောကျိနေပြီ။
ကာယကံရှင်ဆရာမလေးကအလိုမတူရှာပေမယ့်၊ စောက်ဖုတ်ကတော့ ကြည်ဖြူပုံရတယ်။ စောက်ရေပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေက အများကြီးပဲ။
ငချစ်ရဲ့လချောင်းမဲမဲကြီးက ပေကျံနေတဲ့အနှစ်များကြောင့် အခုတော့ဖြူရော်ရော်အချောင်းကြီးလို့တောင်ထင်နေရတယ်။
ငချစ်ရဲ့တပည့်အိုက်ထွန်းကသူ့ဆရာလိုးချက်တွေနဲ့အညီစီးမြောပြီး သူ့လီးကိုဆုပ်လို့တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ဂွင်းဆောင့်နေတာ
နောက်ဆုံးမနိုင်တော့ပဲ လရေတွေထွက်လာပြီး ဖင်လေးထောင်ကုန်းပေးနေရရှာတဲ့ဆရာမလေးရဲ့ကျောပြင်ပေါ်ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။
“အားး စစ်စ် ရှီးးးး”
သွားပြီ.. အိုက်ထွန်းလဲ အားကုန်ပြီးကြမ်းပေါ်ထိုးကျသွားပြီ။ အသက်တောင်မနဲလုရှူနေရတယ်။
ငချစ်ကလဲအဆောင့်မပျက်လိုးနေရင်းက အိုက်ထွန်းဂွင်းထုရုံလေးနဲ့ဖလက်ပြသွားတာကိုကြည့်ပြီး သဘောတွေကျပြီးရီနေတယ်လေ။
ဆရာမလေးရဲ့မျက်နှာလှလှလေးနားကပ်လို့ လပြွတ်ကြီးကိုင်ပြီးဂွင်းကိုင်နေတဲ့အိုက်စံတစ်ယောက်မှာလည်း အတူတူပဲထွက်ခါနီးနေပြီ။
နီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့သူ့လထစ်ကြီးကို ဆရာမလေးရဲ့ပါးမို့ဖောင်းဖောင်းဖြူဖြူလေးပေါ် ၄-၅ ကြိမ်လောက်ပွတ်ဆွဲပြီး
တဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာပြီးတော့ ဖြစ်ကနဲ..ဖြစ်ကနဲ..
လရေတွေကိုကြမ်းပြင်ပေါ်အပ်နေတဲ့ဆရာမလေးမျက်နှာပေါ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ တစ်မျက်နှာလုံးပေပွလို့။
“မင်းတို့ကတော့ကွာ..တကယ်ပဲ..စောက်ဖုတ်လဲလိုးရတာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့၊ ထွက်တော့ငါ့အရင်.. တရားကျသကွာ..ဟား ဟား..”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်ဖောက် ဗြစ်…
ငချစ်က ပြောလည်းပြော၊ ဆရာမလေးကိုလည်းနောက်ကအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးနေတုန်း။
“အူးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ကောင်မ..အားး”
“အားးး အမလေး ကျွတ်ကျွတ် သေပါပြီရှင်..”
“အိုးးးး ငါ မရတော့ဘူးဟေ့..နင့်မေကလွှား စောက်ပတ်ကဆွဲညှစ်ထားလိုက်တာကွာ၊ မျှော့များပါသလား..အားး…”
ပြောရင်းဆိုရင်း ငချစ်လည်းရူးသွားသလိုအပြင်းအထန်ဆောင့်ရင်းတဆတ်ဆတ်တုန်တက်ပြီး၊ ပြီးသွားတယ်။
ဆရာမလေးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း သူညှစ်ချလိုက်တဲ့လရည်တွေပြည့်အန်ထွက်သွားတယ်။
ငချစ်တစ်ကို်ယ်လုံးလဲတောင့်တင်းသွားပြီးသူ့ဆီးစပ်ကိုဆရာမလေးရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးမှာအတင်းကြီးဖိကပ်ထားလိူ.။
အံကိုတင်းတင်းကြိတ်၊ ခေါင်းကြီးမော့ပြီးမျက်နှာကျက်ကိုအသိကင်းနဲ့စွာနဲ.မော့ကြည်နေတယ်။
တစ်အောင့်လောက်ကြာမှလီးကိုဖြေးဖြေးဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မောမောနဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလို့ဟိုက်နေတုန်း…
ဒေါက် ဒေါက်…ဒေါက် ဒေါက်…
“ဆရာမ…ဆရာမ..”
အသံကျယ်ကျယ်နဲ့တံခါးခေါက်သံရယ်။ အော်ခေါ်သံရယ်ကြားလိုက်ရတယ်။
“ဆရာမ..ဘာများဖြစ်လို့လဲ။ စောစောက ဒီဘက်ကအော်သံကြားလိုက်ရသလားလို့..”
ယောက်ျားကြီးအသံတစ်သံကိုလည်းကြားလိုက်ရတယ်၊ သူကတော့ဆရာတွေနေတဲ့အဆောင်နဲ့တစ်ခြံကျော်ကဘကြီးတိုးပါ..။
“ဟိုက်.. စောက်ကျိုးနဲပြီ…၊ ထ..ထ..လစ်ကြစို့ဟေ့ကောင်တွေ..ပြေးတော့..”
ငချစ်နဲ့ တပည့်၂ကောင် ပုဆိုးတွေကသောကမြောပြန်ဝတ်ပြီး အိမ်နောက်ဘက်ခြမ်းကပြူတင်းပေါက်ကိုဖွင့်လို့ခုန်ချထွက်ပြေးသွားကြတော့တယ်..။
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၆)
စေတနာရှင်၊ ကရုဏာရှင်ဆရာမလေး၊
ခေါင်လှတဲ့ရွာလေးမှာ၊ ကလေးငယ်၊ လူငယ်လေးတွေကို ပညာတတ်စေချင်၊ အသိဉာဏ်ပွင့်လင်းစေချင်တဲ့မေတ္တာနဲ့
နာသုံးနာကိုလက်ကိုင်ပြုပြီး၊ ခက်ခဲပင်ပန်းပေမယ့်မညည်းမညူ လာရောက်အခြေချပြီး အများကောင်းကျိုးသယ်ပိုးပေမယ့်
မိုက်မဲယုတ်မာလှတဲ့လူ့ဗာလတစ်စုရဲ့လက်မှာပန်းကောင်းအညွန့်ချိုးအစော်ကားခံနွမ်းကြေခဲ့ရပြီလေ။
ဆရာမလေးခမြာတွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့အဖြစ်ဆိုးကြီးကိုလက်ခံနိုင်စွမ်းမရှိ၊ အရမ်းနာကျည်းခံစားရတာကြောင့်ရော၊
ခေါင်းမဖော်ဝံ့အောင်ရှက်တာကြောင့်ရော၊ ရွာကနေတိတ်တဆိတ်ထွက်ပြေးပျောက်ကွယ်သွားတော့တယ်။
သူမဘယ်ကိုထွက်သွားတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိကြ၊ မပြောပြနိုင်ကြဘူး။
ဆရာမလေးရဲ့အိမ်ထဲကိုဝင်ရှာမိတဲ့လူတချို့က နောက်ဆုံးသဲလွန်စအဖြစ်
ဆရာမလေးရေးထားခဲ့တဲ့စာတစ်စောင်ကိုပဲစားပွဲပေါ်မှာတွေ့ခဲ့ရတယ်။ စာထဲမှာရေးထားတဲ့အကြာင်းအရာကတော့..
((သူမဘဝမှာဖြေမဆည်နိုင်လောက်အောင်အဆိုးဝါးဆုံးအဖြစ်အပျက်ကြီးတစ်ခုတွေ့ကြုံလိုက်ရတာကြောင့်၊
ဒီလောကကြီးမှာဆက်ပြီမနေချင်တော့ပါဘူး။ ဆိုတဲ့ စာတိုလေးပါပဲ။))
“ကိုကြီးချစ်..ဟိုဆရာမမိချောလေးတစ်ယောက်ဘယ်များပျောက်သွားပါလိမ့်၊ ကိုကြီးသိလား”
ငချစ်တို့ဆရာတပည့်၃ယောက် ခြေတံရှည်အိမ်ကြီးရှေ့မလှမ်းမကမ်းမြေပြန့်ပြန့်ကွက်လပ်မှာ၊
မီးလှုံရင်း၊ လဘက်ရည်ကြမ်းသောက်ရင်း အိုက်စံကစကားစလိုက်တယ်။
“သူ့ဘာသာသူ ဘယ်ပျောက်ပျောက်၊ ဘယ်သွားသွား၊ မင်းစောက်ပူပါသလား၊ ငါတို့သူ့ကိုလုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြဿနာမရှာ၊
ရဲတိုင်အမှုမဖွင့်တာပဲတော်လှပြီ။ သူ့ဘာသူဘယ်သွားသေသေစိတ်ဝင်စားမနေနဲ့..”
ငချစ်ကတုတ်တစ်ချောင်းနဲ့မီးပုံကိုဆွရင်း အိုက်စံကိုဟောက်တယ်။
မီးပုံကမီးအလင်းရောင်ကညဉ့်အမှောင်ကိုတစိတ်တဒေသတော့ဖြိုခွင်းနိုင်တယ်။
အိမ်ရှေ့ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အိမ်အတက်အဆင်းလှေကားကတော့ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်အောင်လင်းချင်းနေတယ်လေ။
“နှမြောတယ်ကိုကြီးရာ၊ ကျနော်တို့၂ယောက်ဒီဟာမကိုချတောင်မချလိုက်ရသေးဘူး၊ လူလာလို့ခွေးပြေးဝက်ပြေးပြေးလာခဲ့ရတာ”
အိုက်ထွန်းကပြန်လည်တသပြီးမှတ်ချက်ချတယ်။
“ဟား ဟား..အဲဒါမင်းတို့၂ကောင်ပေါ့ကွ၊ မင်းကခွေး၊ မင်းကဝက်၊ ဟားးးး”
“အမယ်..မယ်..ကိုကြီးလဲပါတာပဲ..”
“တယ်..ငါဆောင့်ကန်လိုက်ရ..”
အဲဒီအချိန်မှာပဲသူကြီးကအိမ်ပေါ်ထပ်လသာဆောင်ဝရန်တာနဲ့ဆက်ထားတဲ့ လှေကားကနေဆင်းလာတာနဲ့အတော်ပဲ..။
ငချစ်တပည့်တွေအလုအယက်နဲ့လက်အုပ်လေးတွေချီပြီးနှုတ်ဆက်ကြလေရဲ့။
“ဆဝါဒီခပ် သူကြီး..”
“ဟေးးး မင်းတို့တွေဒီမှာလာစုပြီး ဘာတွေမဟုတ်တရုတ်လိုက်မွှေဖို့ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေထုတ်နေပြန်ပြီလဲ”
သူကြီးကပြောတော့….
“ဟာ..အဖေကလဲဗျာ၊ ဘာလို့ဒီလိုကြီးပြောရတာလဲ”
“ဟ..ငါအမှန်တရားတွေပြောနေတာလေကွာ..တစ်နေ့တစ်နေ့မင်းတို့ကောင်းတာလုပ်တာဘာရှိလဲ။
မင်းတို့ကြိတ်ကြိတ်..ကြိတ်ကြိတ်နဲ့တွေ့ပြီးရင်မကြာဘူး၊ စောက်ကျိုးနဲအမှုတွေငါပဲလိုက်ရှင်းပေးနေရတယ်မဟုတ်လား၊
ငါမရှင်းရင်မင်းတို့အချုပ်ခန်းထမင်းပဲစားနေရမှာ။ မင်းတို့ကြောင့်သူကြီးတွေထဲမှာငါနာမည်ပျက်လှပြီ”
ငချစ်ကစောဒကမတက်တော့ဘူး။ တက်လဲအကန်ခံရမှာသိတယ်လေ။
“ဒါနဲ့..အဖေ အခုဘယ်သွားမှာလဲ၊ ညလယ်ကြီး”
“ငါတို့လူကြီးတွေအဖွဲ့၊ ရာအိမ်မှူးဖိုးထောင်အိမ်မှာ စုပြီးသောက်ကြမလို့ကွ။ မင်းတို့တွေအိမ်ကိုကောင်းကောင်းကြည့်ထားကြဦး”
“အဖေကြီး..ဒီမှာ ပစ္စည်းမေ့ကျန်ခဲ့ပြီ ”
ငချစ်အမေ၊ သူကြီးကတော်ကလှေကားကဆင်းလာရင်းပြောလိုက်တယ်။
လက်ထဲမှာလည်းနိုင်ငံခြားဖြစ်ဝီစကီတစ်လုံး၊ ရက်ဒ်လား၊ ဘလက်လားတော့မသိ။
“ဟာ..အေး..မေ့တော့မလို့ဟ”
သူကြီးက တောသူကြီးဆိုပေမယ်၊့ အရက်ကောင်းကောင်းစုဆောင်းတာဝါသနာပါတယ်၊
မြို့တက်ရင်တစ်လုံးစ နှစ်လုံးစအမြဲပါပါလာတတ်တယ်၊ အိမ်ပေါ်ထပ်ဧည့်ခန်းကရှိုးကေ့စ်ထဲမှာ အစီအရီထည့်ထားပြီးတသသနဲ့ပြထားလေ့ရှိတယ်လေ။
တခါတလေပွဲလေးဘာလေးရှိမှ တစ်ပုလင်းစီ စစ်ပြီးထုတ်သောက်လေ့ရှိတာ။
သူကြီးကပုလင်းကိုလွယ်အိတ်ကြီးထဲထည့်လို့ အိမ်ရှေ့ခြံဝင်းတံခါးကလျှောက်ထွက်သွားပြီ။
သူကြီးကတော်ကြီးကတော့ကျောခိုင်းပြန်လှည့်သွားပြီးလှေကားထစ်တွေပေါ်တက်သွားတယ်။
သူကြီးကတော်ရဲ့ဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေကအကြီးကြီးပြူးပြဲနေတာပဲ၊
လှေခါးတစ်ထစ်တက်တိုင်း၊ ထမီအောက်မှာတစ်လုံးချင်းညှစ်ပြီး တုန်တုန်..တုန်တုန်..နဲ့..။
အိုက်ထွန်းနဲ့အိုက်စံ၊ ငချစ်တပည့်၂ယောက်ကသူကြီးကတော်ကြီးလျှောက်သွားရာနောက်လိုက်ကြည့်ပြီး၊
မျက်လုံးတွေကပုဇွန်မျက်လုံးတွေလိုကျွတ်ကျမတတ်။
ဟုတ်လဲဟုတ်ပါ့၊ သူကြီးကတော်ရဲ့အိုးကြီးကလဲ ဏှာထန်တဲ့ သူတို့လိုလူငယ်တွေအဖို့ပြေးပြီးကြုံးချင်စရာ။
“ဟေးး ဟေးး..မင်းတို့တွေ အဲဒါက လီးကြည့်နေကြတာလား”
ငချစ်ကသူ့တပည့်၂ယောက်ရဲ့ခေါင်းတွေကိုခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်စီအုပ်လိုက်ရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အို..ကိုကြီးချစ်ကလဲ၊ နဲနဲလေးကြည့်တာတောင်မရဘူးလား..”
“ခွေးမသားတွေ.. ငါ့အမေဖင်ကိုများ၊ စပ်စပ်စုစု၊ မင်းတို့ကြည့်စရာလား”
ပါးစပ်ကသာပြောနေတာ၊ ငချစ်ကိုယ်တိုင်ကလဲ လည်ပြန်လှည့်ပြီးသူ့အမေအိုးကြီးကိုလိုက်ကြည့်နေတာပဲ။
“ကိုကြီးချစ်အဖေကို စောက်ရမ်းမနာလိုဘူးဗျာ၊ ဒီလိုဖင်ကြီးကြီးကောက်ကောက်မိန်းမကိုရထားတာ၊ ကြုံးလို့စောက်ရမ်းအရသာရှိမှာပဲ”
“မအေလိုး…မင်းပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း”
မှတ်ချက်ပေးတဲ့အိုက်စံကို ငချစ်ကနဘန်တစ်ချက်ထပ်ကျင်းလိုက်တယ်၊ ဖြောင်းကနဲပဲ။
“ကိုကြီးချစ်..ကျုပ် အိမ်ကအရက်ပုလင်းသွားယူလိုက်ဦးမယ်ဗျာ၊ တူတူသောက်ကြတာပေါ့၊ ဒီတိုင်းကြီးထိုင်နေရင်ပါးစပ်က ဟာတာတာနဲ့”
အိုက်ထွန်းကပြောလိုက်တော့..
“ကောင်းတယ်ကွ..အာခြောက်နေတာနဲ့အတော်ပဲ..ဟေ့ကောင် အိုက်ထွန်း..မကြာစေနဲ့နော်”
“စိတ်ချကိုကြီး…အခုလာမယ်…”
အိုက်ထွန်းကရွာလမ်းအတိုင်းသူ့အိမ်ဘက်ကိုပြန်သွားလိုက်တယ်။ ရွာကလူခြေတိတ်နေပြီ၊
ခြံဝိုင်းကြီးတွေကလဲကျယ်ပြီးအိမ်ခြေကလဲကြဲတယ်လေ။ ညအမှောင်မှာ ရွာလမ်းကလဲမဲမှောင်ပြီးတိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်လို့နေတယ်။
အလင်းရောင်ဆိုလို့ အနီရောင်သန်းနေတဲ့လတစ်ခြမ်းကခပ်မှိန်မှိန်အလင်းက သစ်ရွက်ကြိုသစ်ရွက်ကြားက
အားမရှိစွာခပ်ပြောက်ပြောက်ကျားကျားနဲ့ပဲရှိတယ်။ လမ်းကိုမြင်ရရုံလေးပဲ။
အိုက်ထွန်းအိမ်ကလျှောက်လာရတာအမှန်တော့သိပ်မဝေးလှပါဘူး၊
သူ့အိမ်ဝိုင်းခြံစည်းရိုးအစပ်နားအရောက်မလှမ်းမကမ်းမှာ၊ မိန်းမပျိုတစ်ယောက်က လမ်းဘေးမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးမတ်တပ်ရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
အနက်ရောင်ဝတ်စုံလေးဝတ်ပြီးဝါးရုံပင်ရိပ်နားမှာရပ်နေတာ။
“ဘယ်သူများပါလိမ့်..”
အိုက်ထွန်းကအတင်းမျက်လုံးဖြဲပြီးပြူးပြဲကြည့်တယ်။
“ဟဲ့..နင်ဘယ်သူလဲ..”
အိုက်ထွန်းကကောင်မလေးအနားရောက်အောင်လျှောက်သွားရင်းမေးလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကပြန်မဖြေဘူး၊ ငြိမ်ပြီးရပ်နေတုန်းပဲ။
“ညီမကဒီနေရာမှာညကြီးမင်းကြီးမှောင်မှောင်မဲမဲနဲ့ဘာလာရပ်လုပ်နေတာလဲ!”
“ဪ..အကို့ကိုလာစောင့်နေတာလေ..”
ကောင်မလေးကသူ့ဘက်ဖြည်းဖြည်းလှုပ်ရှားလာရင်းဖြေလိုက်တယ်။
“အကို့ကိုလာစောင့်တာ! ဘာဖြစ်လို့လဲ”
အိုက်ထွန်းနဲနဲတော့အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်လို့နေတယ်။
“ဪ..ဒါက..ညီမကအကို့ကိုသတိရနေလို့ပါ”
မိန်းမပျိုကအိုက်ထွန်းရဲ့အမေးကိုဖြေရင်းက တဖြည်းဖြည်းခြင်းလှည့်လာတယ်။
“အာ..အာ..ညီမလေးကကိုကြီးကိုကြိတ်ချစ်နေတယ်လို့တော့မပြောနဲ့နော်. ဟီဟိ. ”
အိုက်ထွန်းကကောင်မလေးနားပိုတိုးသွားတယ်။ မျက်နှာကစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့..။
“ဟုတ်တာပေါ့.. ညီမကအကို့ကိုသိပ်ချစ်နေတာ၊ အကို့ကိုညီမနဲ့အတူနေဖို့အခုလာခေါ်တာ..”
မိန်းမပျိုရဲ့အသံကကြည်လင်နေရာကနေ တဖြည်းဖြည်းအက်ကွဲလာသလိုထင်ရတယ်။
ကောင်မလေးရဲ့မျက်နှာတစ်ခြမ်းအုပ်နေတဲ့ဆံပင်တွေကလေတိုက်လိုက်သလိုတရွေ့ရွေ့နဲ့နောက်ဘက်ကိုရွေ့လျားပြီးပွင့်သွားတယ်။
သွေးဆုတ်နေသလိုဖြူရော်အေးစက်နေတဲ့မိန်းမပျိုရဲ့မျက်နှာကဘွားကနဲပေါ်လာတယ်။
အိုက်ထွန်းကြောင်ကြည့်နေတုန်းမှာ ဖြူရော်နေတဲ့မျက်နှာသေကြီးပေါ်မှာ သွေးစီးကြောင်းတွေပေါ်လာပြီးတတောက်တောက်ယိုစီးကျလာတယ်။
“အမလေးးး ဆ..ဆရာမ..သ..သ..သရဲ…..”
အိုက်ထွန်းတစ်ယောက် လိပ်ပြာလွင့်မတတ်အကြီးအကျယ်ထိတ်လန့်သွားတယ်။
နောက်ကိုဆတ်ကနဲပြန်လှည့်ပြီးတချိုးထဲပြေးတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့အိုက်ထွန်းနောက်ကျသွားပြီ….။
ဆရာမပျိုသရဲမရဲ့လက်တွေကရှည်ထွက်လာပြီး၊ အိုက်ထွန်းရဲ့ပခုန်း၂ဘက်ကိုတင်းတင်းဆွဲထားလိုက်ပြီ။
“ငါ့ိကိုလွှတ်….ငါ့ကိုလွှတ်…”
အိုက်ထွန်းက လွတ်လိုလွတ်ငြား ကြိုးစားရုန်းကန်ပေမယ့် ဆရာမသရဲရဲ့လက်တွေကပခုံးကနေလည်ပင်းရွှေ့လာပြီး
အိုက်ထွန်းရဲ့လည်ပင်းကို ဗြစ်ဗြစ်မြည်အောင်ညှစ်တော့တယ်လေ။
“အားးးးးးး ကြောက်ပါပြီဗျ..၊ မလုပ်ပါနဲ..ကယ်ကြပါဦး”
အိုက်ထွန်းမျက်နှာကသေငယ်ဇောနဲ့ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ပျက်ပြီးတွန့်လိမ်နေပြီ။
“ခရက်..ခရက် ချွတ်၊ ဗြစ်..ဖျစ်..ဂျွတ်.. ”
လည်ဂုတ်အရိုးကျိုးသံတွေအကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရပြီးအိုက်ထွန်းမှာလဲ အရုပ်ကြိုးပြတ်ပုံကျပြီး၊ မြေပြင်ပေါ်မှောက်ရက်ကျသွားတော့တယ်။
မျက်လုံးကြီးပြူးလို့ပါးစပ်ထဲကသွေးတွေအန်ကျလာပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်တုန်နေရာကနေ၊ ငြိမ်ကျသွားပြီ။
“ဟားး ဟားး ဟားးး ဟားးးးး ဟားးးးး”
မျက်နှာမှာသွေးစီးကြောင်းတွေအပြည့်နဲ့သရဲပျိုမရဲ့ကွဲအက်တဲ့ရီသံကပျံ့လွင့်သွားတော့တယ်….
——————————————————————–
သရဲကြောက်တတ်ပြီးသရဲကားကိုနဂိုထဲကမကြည့်ရဲတဲ့ကျုပ်အမေတစ်ယောက်၊
ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်တွေကိုလွှတ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာသူလက်ဝါး၂ဘက်နဲ့ပိတ်လို့ခေါင်းငုံ့ထားတယ်။
“ဘာမှလဲကြောက်စရာမကောင်းပါဘူးအမေရ”
ကျုပ်လက်ခလယ်ကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲဆက်ကလိုင်းနေရင်းနဲ့ပြောလိုက်တယ်။
“သရဲသွားပြီလား..၊ သရဲသွားပြီလား!..”
အမေက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့မေးနေတယ်။
အခုလက်တွေနဲ.မျက်နှာကိုပိတ်ထားရာကခွာလိုက်ပေမယ့်၊ မျက်လုံးတွေကိုတော့အတင်းစုံမှိတ်ထားတုန်းပဲ။
“မသွားသေးဘူး…ရှိနေတုန်းပဲအမေရဲ့..”
ပြောလေအမေကမျက်စိမဖွင့်ရဲလေပဲ။ ကျုပ်ကရတဲ့အခွင့်အရေးကိုအပီအပြင်အသုံးချလိုက်တော့တယ်။
ကျုပ်ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကိုရော၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါတခါထဲချွတ်ချပြီးကန်ထုတ်လိုက်တယ်လေ။
“ဟဲ့…သွားပြီလား..သွားပြီလား..”
အမေကမရပ်တန်းမေးနေတုန်းပဲ။
“သွားပြီ..သွားပြီ..”
ကျုပ်ပြောလိုက်တော့မှပဲ အမေလဲသူ့လက်တွေမျက်နှာကဖယ်ပြီး မျက်လုံးတွေဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင်လို့ တီဗွီကို မရဲတရဲနဲ့ကြည့်တယ်လေ။
“အေးဟယ်…ကြောက်စရာကောင်းလိုက်တာ၊ အာ..အဲ….”
အမေကျုပ်ဘက်လှည့်ကြည့်လာရင်း၊တခုခုပြောမလို့လုပ်တုန်း၊ ပါးစပ်ကပြောလက်စ စကားရပ်သွားပြီး၊
ကျုပ်ရဲ့ပုဆိုးမပါတုံးလုံးကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုမြင်ပြီးတွန်.ကနဲဖြစ်သွားတယ်လေ..။
ကျုပ်လီးကြီးကအကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့မာတောင်တက်နေပြီးသူ့မျက်နှာဘက်တည့်တည့်ကြီးကိုထိုးနေတော့တာ။
မြွေဟောက်တွေတရှူးရှူးမာန်ဖီသလို အမေ့မျက်နှာရှေ့တဆတ်ဆတ် ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်နဲ့…။
အမေပါးစပ်လေးဟ၊ မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ပဲကြည့်နေနိုင်တော့တယ်။
ကျုပ်ကအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလိနေတဲ့လက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အမေဘာမှပြန်မပြောလိုက်နိုင်ခင်မှာ၊
အမေ့ခါးကပင်တီကြိုးကိုလက်လျှိုပြီးဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့တယ်။
အမေက ကျုပ်သူ့ပင်တီလေးဆွဲချွတ်ပစ်တာကို အငြင်းအဆန်၊ အရုန်းအကန်မရှိပဲ၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးခံနေတယ်၊ လွယ်လိုက်တာဗျာ….။
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၇)
“အမယ်..အမယ်..အတင့်ရဲလိုက်တာနော်..နေရင်းထိုင်ရင်းမမေးမစမ်းပဲအမေ့အတွင်းခံပင်တီကိုလာချွတ်တာ ဘာသဘောလဲ..”
အမေမေးတဲ့အသံကစိတ်ဆိုးသံမဟုတ်၊ ညုသံ။ ကျုပ်ကအမေ့ကိုပြီတီတီနဲ့ပဲကြည့်နေလိုက်ရင်း။
“နေရင်းထိုင်ရင်းကျနော့်လာရာအရပ်ကိုပြန်ကြည့်ချင်လာလို့..”
“ကြည့်ရုံသက်သက်ပဲလား”
“အဆင်သင့်ရင်တော့စူးစမ်းလေ့လာချင်သေးတာပေါ့”
“အမယ်..သိတယ်နော်၊ ဘာတွေးနေတယ်ဆိုတာ၊ နင်ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီးစိတ်လာနေတာမဟုတ်လား၊ ဟိုမှာကြည့်….လိမ်လို့မရဘူးတွေ.လား၊
နင်ဘယ်လိုစူးစမ်းချင်သလဲ ငါသိတာပေါ့၊ နင်သိချင်ရင်လဲအပြင်ပန်းပဲရမယ်နော်”
အမေက ပြောရင်းနဲ့ အစွမ်းကုန်ထောင်ထနေတဲ့ကျုပ်ရဲ့လီးကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီးပြောနေတာ။
“ဘယ်လိုအပြင်ပန်းလဲ”
“ပွတ်ရုံသပ်ရုံပဲပေါ့..”
အမေကပက်လက်လှန်လှဲလိုက်ပြီး ကျုပ်ဘက်ခြေဆင်းထားတယ်။ အမေကအခု အောက်ပိုင်းလုံးဝပြောင်သလင်းခါနေပြီ။
အမေကပေါင်ကြီးတွေမသိမသာနဲ့ကားသွားလိုက်တာ၊ အဖုတ်ကြီးကဟပြဲကြီးဖြစ်လာပြီးအတွင်းသားအရောင်ရဲရဲကိုမြင်နေရပြီ၊
ဆီးခုံနဲ့အဖုတ်ပတ်လည်မှာစောက်မွှေးတွေကမထူမပါးနဲ့။
ကျုပ် အမေ့ပေါင်ကြားဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး၊ လီးနဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းဝထဲဒစ်ကိုဖိသွင်းမယ်ကြံတော့၊
အမေကကျုပ်အကြံကိုသိနေတယ်လေ၊ အဖုတ်ဝကိုလက်နဲ့အုပ်၊ ကျုပ်လီးကိုလဲရှေ့တိုးမရအောင်ဖမ်းကိုင်ထားလိုက်ပြီး..
“မရဘူးနော်…အဖုတ်ထဲမထည့်ရဘူး၊ အပြင်ကပွတ်ရုံပဲလို့ပြောထားတယ်မဟုတ်လား”
အမေကကိုင်လက်စနဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးထိပ်ကိုဆွဲပြီး သူ့အဖုတ်ဝနဲ့ကိုယ်တိုင်ပဲပွတ်ဆွဲပေးနေတယ်။
ကျုပ်ကလဲအားလေးထည့်ပြီးခါးကော့ကော့ညှောင့်ပေးလိုက်တယ်။
ဒစ်က စောက်စိနဲ့နှုတ်ခမ်းသားမလန့်တလန်လေးတွေကိုတဆတ်ဆတ်ဖိပွတ်နေတယ်လေ။
“အူးးးး ရှီးး” “အားးး အင်းး ဟင်း..”
ကျုပ်တို့သားအမိ၂ယောက်ညည်းသံတွေအသီးသီးထွက်လာကြတယ်။
“အင်း…ဒီလောက်လောက်ပဲလုပ်နေတာတော်လောက်ပြီ၊ ဒီ့ထက်မပိုနဲ့တော့နော်..”
အမေက သူ့လက်တစ်ဘက်နဲ့စောက်စိကိုကိုင် ဖိခြေနေပြီးဖီလင်ကိုမြှင့်လို့အာသာဖြေနေတယ်။
အခုကျုပ်တို့၂ယောက် စောက်ဖုတ်ထဲတကယ်စွပ်မလိုးရပဲနဲ့ကျေနပ်မှုတွေအတော်အသင့်ရနေပြီလေ။
“အားးး အမေ၊ ဒီလောက်ဆိုရင်ပဲ၊ သားကျေနပ်ပါတယ်အမေရာ”
ကျုပ်တို့သားအမိ၂ယောက်ဒီအခြေအနေနဲ့တင်တော်တော်ကောင်းနေပြီ။ ကျုပ်လဲစောက်ပတ်ဝကိုလီးနဲ့ပွတ်ရင်း
လက်ကလဲလီးတံကိုဆုပ်လု့ိဂွင်းထုရင်းအရှိန်တက်အောင်လုပ်ရတယ်၊ အမေလဲမျက်နှာကြီးရဲလို့၊
သူ့စောက်စိသူပွတ်ရင်းနဲ့ မျက်နှာကိုတစ်ဘက်စောင်းပြီး တီဗွီဘက်ကိုပြန်ကြည့်နေတယ်။
“ဟေ့..ဒီကောင်သွားတာကလဲကြာလှချည်လားကွ..၊ ဒင်းအိမ်ကလဲ ဒီနားလေးတင်ပါ..”
ငချစ်က အိမ်ရှေ့အဝင်လမ်းကိုမျှော်မျှော်ကြည့်ရင်းနဲ့ မြည်တွန်တောက်တီးနေတယ်။
အရက်သွားယူတယ်ဆိုတဲ့အိုက်ထွန်းကိုမျှော်နေတာလေ။
“ဟုတ်သား..ကိုကြီးချစ်ရာ ဒီမှာခံတွင်းချဉ်ပြီးလေတောင်တက်နေပြီ..အေ့..”
“စောင့်မနေတော့ဘူးကွာ၊ ဟေ့..အိုက်စံ..မင်းအိမ်ပေါ်တက်ပြီး ငါ့အဖေရှိုးကေ့စ်ထဲက အရက်တစ်လုံးဆွဲခဲ့ကွာ…သွား..၊
ဒါပေမယ့် ငါ့အမေတော့မမြင်စေနဲ့ဟေ့၊ ကြားလား..”
အိုက်စံကထိုင်ရာကထပြီး လှေကားပေါ်တက်ဖို့အလှမ်းလိုက်မှာပဲ၊ ငချစ်အမေသူကြီးကတော်ကြီးကလှေကားထိပ်ကဆင်းလာပြီး..၊
“ဟဲ့..နင်တို့၂ယောက်ဒီကိုလာစမ်း..၊ အမေ့ကိုလာကူစမ်းပါဦး..”
“ဘာကူရမှာလဲအမေရ”
“လာ..ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့”
ငချစ်အမေကလှေကားထိပ်ကနေနောက်ပြန်လှည့်ပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ်။
အိမ်ထဲရောက်တော့သူမကပဲရှေ့ကဦးဆောင်ပြီးတောင့်တောင့်ကြီးလျှောက်သွားတယ်။
ငချစ်နဲအိုက်စံတို့ကအူကြောင်ကြောင်နဲ့တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်းနောက်ကလိုက်သွားကြတယ်။
“အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်လိုက်”
ငချစ်အမေကပြောလိုက်တယ်။
“ကိုကြီးချစ်အမေကြည့်ရတာ တမျိုးကြီးပဲ၊ ထူးဆန်းနေသလိုကြီး”
အိုက်စံကသူ့ဆရာငချစ်ကို တိုးတိုးလေးကပ်ပြောနေစဉ်မှာပဲ သူကြီးကတော်က အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ဝင်သွားတယ်။
ငချစ်တို့၂ယောက်ဝင်လိုက်သွားကြတော့.. ငချစ်အမေကကြောင်ပြီးရပ်နေတဲ့သူတို့၂ယောက်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြီး
ငချစ်ရှေ့တည့်တည့်ဒူးထောက်ထိုင်ချလို့ ငချစ်ရဲ့ဘောင်းဘီဂွကြားဆုံကိုလက်လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ငချစ်ရဲ့ဘောင်းဘီကိုဖြေးဖြေးချင်းဆွဲချွတ်ချတယ်။
“အမေ..ဒါဘာလုပ်တာလဲ”
သူ့အမေရဲ့အပြုအမူကြောင့် ငချစ်တစ်ယောက်ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ အရမ်းကိုလန့်သွားပုံရတယ်။
“သားရဲ့လီးကိုစုပ်ပေးမလို့လေ..”
ငချစ်အမေက ငချစ်ရဲ့ပျော့တွဲတွဲကြီးရှိနေသေးတဲ့လီးကြီးကိုဘောင်းဘီကြားကဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းပါးစပ်ဟလို့ဒစ်ကြီးကိုဆွဲငုံလိုက်တယ်။
“အူးးး”
ငချစ်ရဲ့လီးကြီးသူ့အမေပါးစပ်ထဲမှာပဲတဖြေးဖြေးချင်းဖောင်းကြွတောင်တက်လာပြီ။
သူ့အမေက ပါးစပ်ထဲလီးကိုအားရပါးရထတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့စုပ်ပြီးပုလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။
“အမေ..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲဗျာ..အူးးး”
ငချစ်ကမေးပေမယ့်၊ သူ့အမေကဘာမှပြန်မဖြေဘူး၊ လီးကိုပဲစိတ်ဝင်တစားနဲ့ကုန်းပြီးမရပ်တမ်းစုပ်နေတယ်။
“ဒုက္ခပါဘဲ..၊ ဟေ့ကောင် အိုက်စံ..မင်းအခန်းထဲကထွက်သွား..၊ မင်းအရင်ထွက်သွားလိုက်”
ငချစ်ကသူ့အမေရဲ့လျှာကစားကျွမ်းကျင်မှုကြောင့်မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့အောင်ကောင်းနေပေမယ့်၊
သူ့အမေက တပည့်ရှေ့မှာဒီလိုပေါ်တင်ကြီးဏှာကြီးပြနေတာကိုလဲရှက်လို့ အိုက်စံကိုအခန်းထဲကအတင်းမောင်းထုတ်နေတယ်။
ဒါပေမယ့်သူကြီးကတော်ရဲ့လက်ကလျှင်မြန်စွာနဲ့ပဲအိုက်စံရဲ့ပေါင်ခွဆုံကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြန်ပြီး နောက်လီးတစ်ချောင်းကိုထပ်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ပြီ။
ပြီးတော့အိုက်စံလီးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဂွင်းဆောင့်ပေးလိုက်တယ်၊ ပါးစပ်ကလီးတစ်ချောင်းစုပ်၊
လက်တစ်ဘက်ကလဲနောက်လီးတစ်ချောင်းကိုဆုပ်ဆွဲညှစ်လို့ အတော်ကိုကောင်းနေပုံရတယ်။
ငချစ်တု့ိဆရာတပည့်၂ယောက်လဲဘာမှဆက်မတွေးနေတော့ဘူး။ အခုသူတို့တွေအဆမတန်ကောင်းနေတာကိုပဲသိတော့တယ်။
ငချစ်လဲကာမဆိပ်တွေတက်ပြီးအခြေအနေမှန်ကိုမေ့လျော့နေပြီ။
သူ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတဲ့သူ့အမေရင်းကို ခေါင်းကဆံပင်တွေဆောင့်ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး၊ ပါးစပ်ထဲကိုလီးနဲ့ကပ်ပြီးအတင်းဆောင့်ထည့်နေတယ်။
ငချစ်ရဲ့လီးတံမဲမဲကြီးက သူ့အမေသူကြီးကတော်ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးနဲ့ပါးစပ်ထဲကိုဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ရှိနေရာက
လီးတံကြီးမှာလဲပါးစပ်ကသွားရည်တွေကြောင့်စိုစွတ်ချွဲကျိပြီးအဝင်အထွက်ပိုချောလာတယ်။
အဲ့ဒါကြောင့်သူ့အမေပါးစပ်ထဲကို အရှိန်မသတ်ဒရစပ်ဆောင့်ပြီးညှောင့်နေတယ်လေ။
“အိုးး ကိုကြီးချစ်အမေကဒီလောက်ကောင်းမယ်မထင်ဘူးဗျာ..နံပတ်ဝမ်းပဲ…အားးးရှစ်..”
အိုက်စံတစ်ယောက်မှာလဲ သစ်သားတံခါးကိုကျောမှီရင်း၊ သူကြီးကတော်ကြီးစိတ်ရှိလက်ရှိဂွင်းထုနေတာကို
လွှတ်ပေးထားလိုက်ရင်းညည်းနေတယ်။ သူကြီးကတော်ရဲ့လက်ဆုပ်ထဲမှာသူ့လီးကခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့။
ရုပ်ရှင်ထဲကပြကွက်တွေကြောင့်ကျုပ်မှာလဲအသားကုန်ထန်နေပြီဗျို့။ ကျုပ်ထရပ်လိုက်တယ်၊ အမေ့ပါးစပ်နားလီးကြီးကိုတိုးလို့တေ့လိုက်ပြီး..၊
“အမေ..ပုလွေမှုတ်..အဲ..အဲ..လီးစုပ်တတ်လားဟင်…”
ကျုပ်အသံတွေတုန်တုန်နဲ့ပဲ တိုးတိုးလေးအမေ့ကိုမေးလိုက်တယ်။ လီးကအမေ့ပါးစပ်နားတဇတ်ဇတ်နဲ့..။
“အဲ့လီးကြီးပါးစပ်ထဲထဲ့ကြည့်လိုက်ပါလား ၊ အဲ့ဒီတော့မှနင်သိမှာပေါ့”
အမေကဘယ်လိုလေးမှန်းမသိတဲ့မခို့တရို့အပြုံးလေးနဲ့ပြောလိုက်တယ်၊ အမေ့ပါးလေးကရဲရဲလေး။
အဲယားကွန်းကလေအေးအေးလေးအမှုတ်ခံထားရတဲ့ကျုပ်လီးကြီးကအမေ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုဝင်သွားတော့နွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့ကိုရတယ်။
အမေ့နှုတ်ခမ်းသားနုနုအိအိလေးကလီးနံရံကို ဆွဲစုပ်သွင်းလိုက်တယ်။ လျှာနွေးနွေးရဲ့အရသာကိုလဲမြိကနဲစိမ့်ကနဲခံစားလိုက်ရတယ်။
လီးကိုတဖြည်းဖြည်းပါးစပ်ထဲစုပ်သွင်းခံရလေလေ၊ အမေ့ပါး၂ဘက်က ချိုင့်ဝင်လိုက်လာတယ်လေ။
ပြင်းပြင်းဖိစုပ်လေနှုတ်ခမ်းနဲ့လျှာကလီးကိုဖိညှစ်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့ ကျုပ်မှာအသဲကယား၊တကိုယ်လုံးလဲတောင့်တင်းနေတယ်၊
တဖြင်းဖြင်းဖြစ်လာတဲ့ဖီလင်ကိုမခံနိုင်တော့ပဲ ခါးကိုနွဲ့လို့လီးကြီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲအတင်းကော့ထိုးပေးနေမိတော့တယ်။
“အားးးး..ရှီးးးးဟားး စစ်စ်စ်…”
“အင်းမ်..အင်းမ်..အင်းမ်…”
ကျုပ်မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အမေ့ရဲ့စိတ်တိုင်းကျပုလွေကိုင်နေတာကို ခါးကော့ခံနေရပြီး၊
အမေကလဲတအင်းမ်..အင်းမ်နဲ့ ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီးတဆတ်ဆတ်နဲ့အားရပါးရကုန်းစုပ်နေတော့တာ။
“အမေကမှုတ်တာတော်လိုက်တာအမေရာ၊ အားးး ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်…အမေ”
အမေက ကျွပ်ပ် ကျွပ်ပ်နဲ့ဆက်စုပ်ပေးနေတယ်၊ လက်ကလဲလီးကိုဆုပ်ပြီးအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲဆောင့်ပေးနေတယ်။
ခဏကြာတော့မှလီးကိုပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး…၊
“အမေ ပုလွေမှုတ်တတ်၊ မတတ်၊ အခုသိပြီလား! ”
အမေကပြောရင်းမျက်နှာလေးကိုမော့ပြီးကျုပ်ကိုကြည့်လာတယ်။ လက်ကလဲလီးကိုဆောင့်ပေးနေတုန်းပဲ။
လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးကအမ်လက်ဖြူဖြူလေးထဲမှာနီရဲပြောင်တင်းနေပြီး တဆတ်ဆတ်ခုန်နေတယ်။
“ယုံသွားပြီအမေရာ…အမေဒီလောက်တော်မယ်လို့ထင်မထားဘူး၊ ကြည့်ရတာအဖေသင်ပေးထားတယ်နဲ့တူတယ်”
“အမေ..ရာသီလာလို့၊ အလုပ်မဖြစ်တဲ့နေ့တွေမှာဆိုရင်၊ နင့်အဖေက အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲလီးစုပ်ခိုင်းပြီး၊
ပြီးအောင်လုပ်ခိုင်းတတ်တယ်သားရဲ့…ဒါကြောင့်ဒီလောက်ကျွမ်းလာတာပေါ့..”
“ဟင်!..အမေက..ရာသီလာနေတုန်းပဲလား! သားထင်တာက အမေကုန်နေလောက်ပြီအောင်းမေ့လို့…”
“ဟဲ့..ရှိသေးတာပေါ့..နင်ကငါ့ကိုရာသီသွေးကုန်လောက်အောင်အရမ်းကြီးအိုနေပြီအောင်းမေ့နေလို့လား”
အမေကနှုတ်ခမ်းစူပြောရင်း လက်ထဲကလီးကိုလွှတ်လိုက်တယ်။
“ဒီလိုဆို..အမေကဗိုက်ကြီးနိုင်သေးတာပေါ့..”
ကျုပ်ကအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲချရင်းမေးလိုက်တယ်။ အမေကကျုပ်အနားတိုးထိုင်လိုက်ရင်း၊
“ကြီးနိုင်သေးတာပေါ့၊ ဒါကြောင့်မို့အမေကသားရဲ့လီးကြီးကိုအမေ့ထဲမထည့်ခိုင်းတာပေါ့၊
နို့မဟုတ်ရင် အရည်တွေအထဲဝင်သွားလို့ကတော့ဗိုက်ထွက်လာပြီးသားပဲ”
အမေကကျုပ်ဘေးမှာတစောင်းလေးဝင်အိပ်လိုက်ရင်း၊ ပြောလဲပြော၊ တီဗွီကိုလဲကြည့်နေတယ်။
“ဟာ! ဒါဆိုမကောင်းဘူးလားအမေရ၊ အမေစိတ်ဝင်စားနေတဲ့မြေးလေးရမှာပေါ့..”
ကျုပ်ကဟာသဖောက်ပြောလိုက်ရင်းနဲ့ဘေးတစောင်လေးပဲလီးကိုကော့ထိုးလို့ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးကိုလီးနဲ့ကပ်တော့ပေးနေလိုက်တယ်။
“အရူးလေး…ကိုယ့်သားအရင်းနဲ့ဗိုက်ကြီးပြီးမြေးယူရမယ်?…သွား..ရမယ် အားကြီးကြီး”
ကျုပ်ကအမေ့ဖင်ကြီး၂လုံးကြားကနေနောက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုနောက်ကနေလီးနဲ့ထိုးဖို့ကြီုးစားတယ်။
ဒါပေမယ့်အမေပြောထားသလိုအထဲမသွင်းရဲပဲဒစ်နဲ့ပွတ်ရုံ၊ ဟိုချော်ထိုးဒီချော်ထိုး၊မထိခလုတ်၊ ထိခလုတ်နဲ့ပဲပေါ့။
ဒါပေမယ့်အဲ့ဒါကိုက ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းပြီး၊ အရသာဗျ။
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၈)
ကျုပ်တို့သားအမိအလုပ်ရှုပ်နေကြတာ၊ ကြည့်နေတဲ့ကားတောင်အဆက်နဲနဲပြတ်သွားတယ်။ အခုမှပြန်ကြည့်မိတော့…၊
ငချစ်ရဲ့အမေကဖင်အိုးကြီးလှုပ်တုတ်၊ လှုပ်တုတ်နဲ့ကုတင်ဆီလျှောက်သွားနေတယ်။
ငချစ်နဲ့အိက်စံတို့မှာလဲ အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ချပြီးနေကြပြီ၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့။
လီး၂ချောင်းလုံးကလဲသွားရည်တွေနဲ့စိုပြီးပြောင်နေပြီဆိုတော့ကြည့်ရတာ စောစောကငချစ်အမေက၂ယောက်စလုံးကိုလွေပေးပြီးလောက်ပြီ။
သူကြီးကတော်က လျှောက်သွားလို့ကုတင်စောင်းလဲရောက်ရော၊ သူ့သားဆရာတပည့်၂ယောက်ဘက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်ရင်းနဲ့
သူ့မရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုတစ်စစီ၊ တစ်စစီ၊ အကုန်ဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တော့တယ်။ စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီ။
နို့ကြီးတွေကလဲသူမဘော်ဒီနဲ့လိုက်အောင်၊ လှတ၊ ပတ..။ တွဲရွဲမနေပဲတင်းတင်းအိအိရှိတုန်း၊
(တောသူကြီးကတော် နေရာကဆိုပေမယ့်၊ အောကားရိုက်တဲ့သရုပ်ဆောင်ဆိုတော့ ပစ္စည်းကောင်းကောင်းရွေးထားမှာပေါ့ဗျာ.. ;D ၊စကားချပ်)
ငချစ်နဲ့အိုက်စံတို့မှာလဲအကုန်ချွတ်ချလိုက်တဲ့သူကြီးကတော်ကြီးရဲ့ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ဘော်ဒီကိုကြည့်ပြီး၊
ပါးစပ်ကြီးတွေဟ၊ မင်တွေသက်လို့။
“အမေ..လရည်လိုချင်တယ်၊ ငါ့စောက်ပတ်က ယောက်ျားလရည်သောက်ချင်တယ်၊ လာခဲ့ငချစ်..၊ အမေ့ဆီလာခဲ့..”
ငချစ်အမေကပါးစပ်ကပြောရင်းကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲချပြီးဒူး၂ချောင်းကိုထောင်ထားတယ်။ ြ
ပီးတော့မှပေါင်၂ချောင်းကိုဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်ဖြဲချလိုက်တော့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကပွင့်ပြီးအာသွားတော့၊
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနီရဲရဲကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီ။ ဆီးခုံနဲ့စောက်ပတ်ပတ်လည်မှာလည်း အမွှေးမဲမဲတွေတောထပြီးလိမ်ကျစ်လို့။
“ကောင်းပါ့မလားအမေရယ်..”
ငချစ်ကြည့်ရတာ မရဲတရဲ၊ ချီတုံချတုံဖြစ်နေတုန်း၊ ဒါပေမယ့်သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလိုမာတောင်နေတဲ့သူ့လီးကြီးကတော့
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့အမေစောက်ပတ်ကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီလို့ပြောနေသလိုပဲ။
“လာကြ..အမေ့စောက်ပတ်ထဲ နင်တို့လရေတွေကိုလာပန်းထည့်ပေးလိုက်ကြစမ်း”
ငချစ်အမေကပြောလဲပြောရင်း လက်တွေကလဲသူ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုသူ့လက်တွေနဲ့ဖြဲပေးနေတယ်လေ။
ငချစ်တစ်ယောက်သူ့အမေကဖြဲပေးထားတဲ့စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီးကိုမြင်လိုက်ရတာနဲ့စိတ်ညှို့ခံထားရသူတစ်ယောက်လို
ဘာမှစဉ်းစားမနေတော့ပဲ၊ သူ့မေအပေါ်ကိုဒိုင်ဗင်ပစ်ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး၊ သူ့လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊
အမေ့စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လို့ဗြိကနဲထိုးချလိုက်တော့တယ်။
ဗြိ..ဖြစ်..စွိ..ဖောက်…
လီးတဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ငချစ်ကဖင်ကြီးကိုကြွကာကြွကာနဲ့စလိုးပြီလေ။
ဖြေးဖြေးစညောင့်ရာကနေအရှိန်မြှင့်လာခဲ့လိုက်တာမကြာခင်မှာပဲ၊ တဖုန်းဖုန်း၊ တဖတ်ဖတ်နဲ့ အသားကုန်ဆောင့်နေပြီ။
လီးတံမဲမဲကြီးက သူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲစောက်ဖုတ်ဖြူဖြူကြိးထဲကိုစည်းချက်ကျကျ တဖတ်ဖတ်နဲ့ဝင်ထွက်နေတယ်။
ငချစ်ကသူ့အမေစောက်ပတ်ထဲကိုဝင်ထွက်နေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုသေချာကြည့်ပြီးရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာ၊ ဖီလင်အပြည့်၊ မာန်အပြည့်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေမိတယ်၊
“အူးးး အားး ရှူး စစ် အင်း..ဟင်းး”
“ငါ့..ကိုကြီးချစ်တို့ကတော့စံပဲကွာ…စောက်ဖုတ်ဆိုရင်အကုန်လိုးပစ်တာပဲ…၊ ကိုယ့်အမေအရင်းတောင်မရှောင်ဘူး..”
အိုက်စံကမှတ်ချက်ချရင်း ငချစ်အမေသူကြီးကတော်ရဲ့ခေါင်းရင်းဘက်နားရွှေ့ရွှေ့လာခဲ့တယ်။
“လိုးစမ်း…လိုးစမ်း… နင့်လရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲညှစ်ထဲ့ပစ်လိုက်စမ်း…မြန်မြန်..”
ငချစ်အမေ သွားတွေကြိတ်၊ အံတွေကြိတ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ညည်းလို့။ အောက်ပိုင်းမှာငချစ်ကသူ့အမေကိုတဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေသလို၊
အပေါ်ပိုင်းမှာတော့အိုက်စံကသူ့လီးကိုပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပြီးသူကြီးကတော်ကိုလီးစုပ်ခိုင်းနေတယ်။
အခုလက်ရှိအခြေအနေကတော့တူးအင်ဝမ်းပေါ့။
လီးတွေ၊စောက်ဖုတ်တွေ၊ ပါးစပ်တွေလဲတစ်ခုမှအအားမနေရဘူး။ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လှုပ်လိုက်ရှားလိုက်နဲ့၊
တစ်ခန်းလုံးလဲ ညည်းသံ၊ လိုးသံ၊ ဆော်သံ၊ စုပ်သံတွေနဲ့ညံစီနေတော့တယ်။
“ဒီတိုင်းဆို…အထဲမှာထွက်ကုန်တော့မှာပဲ၊ ကျိန်းသေတယ်”
ကျုပ်ကပြောလိုက်တော့..
“နင်လဲ..အဲ့လိုဖြစ်ချင်နေတယ်မဟုတ်လား..”
အမေကကျုပ်ဘက်ကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့၊ ပေါင်တစ်ဘက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းမြှောက်လိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ပတ်ဝက ဟတလေးပွင့်လာပြီလေ။ ကျုပ်လီးမှာလည်းအမေ့စောက်ပတ်ကိုပွတ်ထိုးရတာပိုနက်နက်ဝင်လာသလိုပဲ။
“ဖြစ်ချင်တယ်..ဒါပေမယ့် အမေဗိုက်ရှိသွားမှာကြောက်လို့..”
ကျုပ်က အမေ့ကိုစကားရောဖောရောပြောရင်းခိုးပြီးအသာလေးလီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲနဲနဲပိုဝင်အောင်ကြိတ်ထိုးထဲ့လိုက်ပြန်တယ်။
“အမေဗိုက်ရှိမှာကြောက်တယ်လဲဆိုသေးတယ်၊ အမေ့စောက်ပတ်ထဲလဲလီးကြီးခိုးထည့်နေတယ်၊ ဒီလိုလား”
“မထူးတော့ပါဘူးအမေရာ၊ နဲနဲလေးထပ်သွင်းလို့ရဦးမလား၊ ဘာမှတော့မဖြစ်လောက်ပါဘူး”
ကျုပ်တစ်ချက်ခပ်ဖိဖိလေးနှိပ်သွင်းလိုက်ပြန်တော့၊ လီးကအဖုတ်ထဲကိုသိသိသာသာကြီးကိုကျွံဝင်သွားပြီ။
“ဟမ်…နဲနဲ..နဲနဲ..နဲ့၊ နောက်ထပ်တစ်ခါနဲနဲဆိုရင်တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားတော့မယ်..”
အမေကကျုပ်ဘက်လှည့်ကြည့်ရင်းကြိုသိနေသလိုပြောလိုက်တယ်။
ဗွီဒီယိုထဲမှာကလဲအရှိန်တက်နေတယ်၊ တူးအင်ဝမ်းဆွဲလို့ကောင်းနေတုန်းပဲ၊
ငချစ်ကသူ့အမေကိုတဖုန်းဖုန်းဆော်နေသလို၊ အိုက်စံကလဲကောင်းကောင်းကြီးအလွေခံနေရတယ်။
“ကိုကြီးချစ်..၊ နောက်ဘက်ကနေတပေါင်ကျော်ကိုင်ပါလားဗျ၊
ကိုကြီးအမေဖင်အကြီးကြီးနဲ့ဆိုရင်၊ နောက်ကပစ်ဆောင့်လို့အရမ်းကောင်းမှာ”
“အိုက်စံ..မင်းကတော့လေ၊ ဏှာနဲ့ပတ်သက်တဲ့အိုင်ဒီယာတွေကတော့ စောက်ကျိုးနဲကောင်းသကွ”
ငချစ်ကပြုံးဖြဲဖြဲကြီးပြောလိုက်ပြီး၊ သူ့အမေကိုဆွဲလို့ဘေးစောင်းလှဲလိုက်တယ်။ ပေါင်တစ်ဘက်ကိုဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး
သူ့အမေစောက်ခေါင်းဝကိုနောက်ဘက်ကနေလီးနဲ့ကပ်တေ့ပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။
“အာ့..အင့်..”
ဗြိ..ဗြိ..ဗြိ..ဗြိ..ဗြစ်..ဖွတ်….
ငချစ်ကကပ်ဆောင့်နေတော့ သူ့ပေါင်နဲ့သူ့အမေဖင်ကြီးတဖတ်ဖတ်၊ တဖြန်းဖြန်းရိုက်သံတွေနဲ့အတူ၊
သူ့အမေသူကြီးးကတော်ကြီးရဲ့ဖင်ဆုံကားကားကြီးကတဆတ်ဆတ် တုန်ကနဲ၊ တုန်ကနဲခါနေတော့တယ်။
“အိုးးးး တကယ့်..စောက်ရမ်းကောင်းတဲ့ ဖင်ကြီးကွာ၊ အရသာပဲ၊ ဒီလောက်ကောင်းတာအိမ်ထဲမှာရှိမှန်း
စောစောကထဲကသိခဲ့ရရင်၊ တောင်းပြီးလိုးပစ်ခဲ့တာကြာပြီ..”
ငချစ်က.. သူ့အမေရဲ့ ဂန်သရဖူဖင်ကြီးကိုဆောင့်ရင်းအားရပါးရပြောနေတယ်။
“ကောင်းရင်လိုးပေါ့..ငါ့ဖင်၊ ငါ့စောက်ဖုတ်တွေကအခု..နင့်အတွက်ပဲ”
အောကားထဲကသားအမိအရှိန်တက်နေချိန်မှာ ကျုပ်ကလဲ…အမေ့နား နားပါးစပ်ကပ်ပြီးတီးတိုးလေး…
“အခုလုပ်နေတာ အထဲကအတိုင်းတပုံစံထဲပဲနော်..အမေ”
ကျုပ်ကလီးနဲ့အမေ့ဖင်ကြားစောက်ပေါက်ဝမှာမဝင့်တဝင်၊ တဗြိဗြိနဲ့ကပ်တိုးလေးဖိထိုးနေရင်းပြောလိုက်တော့..။
“ဘယ်မှာတူလို့လဲ..! တကယ်တူတာက ဟောဒီလိုလုပ်မှ..”
အမေကပေါင်ကိုသိသိသာသာကြွပြီး ဖင်နဲ့အဖုတ်ကိုနောက်ပစ်တွန်းပေးလိုက်တယ်။
ကျုပ်ကလဲအရှိန်လေးနဲ့အားလေးသုံးပြီးရှေ့တွန်းအဆောင့်နဲ့အနေတော်ပဲ..
ဗြိ..ပလွပ်…စွပ်..
“အာ့..ဟ…အားးးး”
အမေ့အော်သံလေးထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လီးကစောက်ခေါင်းထဲကိုအဆုံးထိဝင်သွားပြီလေ။
ကျုပ်လဥ ၂လုံးကအမေ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုဗြိကနဲပြေးကပ်သွားတယ်။
“အူးးး အမေ၊ တဆုံးဝင်သွားပြီနော်..အမေအခုလိုနောက်ပြန်ကန်ပေးနေပုံနဲ့ဆို အမေ့ထဲမှာထွက်ကုန်လိမ့်မယ်”
ကျုပ်ကလီးကိုတစ်ဝက်လောက်နောက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
“သား.. အမေ့ကိုမြေးလေးတကယ်ရှိစေချင်ဆိုရင် ထုတ်ပစ်လိုက်လေ။ အတွင်းထဲကိုသာနက်နက်ပန်းထဲ့ပစ်လိုက်”
အမေကပြောရင်းကျုပ်လီးဆွဲထုတ်တာကိုမကျွတ်သွားအောင်စောက်ဖုတ်ကြီးနောက်ပြန်ကော့ပေးရင်းလိုက်လာတယ်။
အမေ့စောက်ခေါင်းနံရံက လီးကိုဆုပ်ဆုပ်ပြီးတင်းတင်းညှစ်ပေးတယ်။
“အားးးးးရှစ်စ်…အမေကိုယ်တိုင်ကိုက တကယ်ခလေးရချင်နေတာလား..”
လီးကနောက်တစ်ကြိမ်ရှေ့ကိုအရှိန်နဲ့ပစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။ လီးထိပ်က အမေ့သားအိမ်ခေါင်းကိုဒုတ်ခနဲသွားဆောင့်တယ်။
“အာ့..”
“ဟင့်…မလိုချင်ပဲနဲ့တော့ဒီလိုဘယ်သူကပေးလုပ်မှာလဲလို့..အူးးး သူ့ဟာကြီးကအထဲမှာပြည့်သိပ်နေတာပဲ…”
အမေကသူ့ဖင်ကြီးကိုနောက်ဘက်ကိုကော့ကော့ပြီးပစ်တင်ပေးနေတယ်၊
ကျုပ်လီးနဲ့အမေ့စောက်ခေါင်းသားတွက တဗြိဗြိနဲ့ပွတ်ကြိတ်နေတယ်လေ။
“ဒါပေမယ့်အမေ.. သားလရည်က အမ့ကိုဗိုက်ကြီးကိုကြီးစေရမယ်လို့တော့အာမမခံနိုင်ဘူးနော်၊ အဆင်သင့်သွားရင်တော့ဖြစ်မှာပေါ့..အားးးးဟားးး”
ကျုပ်ကလီးကိုဆွဲထုတ်လာလိုက်၊ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်၊ အခုအရှိန်တော်တော်ရနေပြီ။
“အူးးးးး”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
“အားး စစ်စ် ကျွတ်ကျွတ်..”
“အချိန်တန်တော့သိမှာပေါ့ဟယ်..အခုလုပ်ရမှာက အမေ့အထဲသာလရည်တွေများများပန်းထဲ့ပေးဖို့ပဲ..အီးးးး အ..အာ့..”
အခုအမေကတစောင်းကနေ အနေအထားနဲနဲပြင်လိုက်ပြီး မှောက်ရက်ပုံစံပြောင်းလိုက်တယ်။
ကျုပ်လဲအမေ့ဖင်ကြီးပေါ်ခွရက်ကြီးပါသွားတယ်။ အရှိန်မလျှော့ပဲ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးထဲကိုခွရက်ကြီးပဲအသားကုန်ပစ်ဆောင့်လိုးနေမိတယ်။
“အားးးး အမေ…ရှူး..စစ် ဟားးးး”
——————————————
လိုချင်တဲ့မြေးဦး
အပိုင်း (၉) (ဇာတ်သိမ်း)
ဗွီဒီယိုထဲမှာကလဲကောင်းခန်း၊ အထွပ်အထိပ်ကိုရောက်နေပြီ၊
အခုငချစ်ကသူ့အမေကိုဒူးထောက်ဖင်ကုန်းခိုင်းထားပြီးကားစွင့်နေတဲ့ဖင်အိုးကြီးတွေကိုကိုင်ပြီး၊
ဖင်ကြားကဖောင်းပြူပြီးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပစ်ပစ်ဆောင့်နေတယ်။
“ကောင်းလား..ငချစ်..ကိုယ့်အမေစောက်ပတ်ကိုယ်ပြန်လိုးရတာကောင်းလား..!”
ငချစ်အမေကအေးစက်စက်အသံကြီးနဲ့မေးတယ်။
“ကောင်းတယ်အမေရာ..အရမ်းကောင်းတာပဲ..”
ငချစ်ကတော့တဗြိဗြိနဲ့ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေရင်းကဖြေတယ်။
“ကောင်းရင်လဲပြီးအောင်လုပ်၊ ငါ့စောက်ပတ်ကြီးထဲပြီးထဲ့လိုက်စမ်း၊ နင့်လပြွတ်ထဲကအရေတွေအားလုံး ငါ့ဗိုက်ထဲညှစ်ချလိုက်စမ်းဘာ…
ငါလဲကောင်းတယ်၊ အရေတွေ၊ ယောက်ျားလရေတွေ…ငါဆာနေတယ်၊ ညှစ်ချလိုက်စမ်း..အာ့..အာ့…အာ့..အာ့..”
“အူးးး အီးးး အိ..”
ငချစ်မှာလည်းတကိုယ်လုံးတုန်တုန်တက်သွားပြီးတော့သူ့အမေစောက်ပတ်ကြီးထဲလဥအရင်းမြုပ်အောင်နောက်ဆုံးတစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်ပြီး
သူ့ဆီးစပ်ကိုတင်ဆုံကြီးနဲ့ကပ်ဖိထားလိုက်ရင်း လရေတွေကိုတဖြောဖြောနဲ့ပန်းထုတ်လိုက်တော့၊
လရေဖြူဖြူတွေကသူ့အမေရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာနွေးကနဲပြည့်လျှံထွက်သွားတော့တယ်။
“ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..ပန်းထုတ်လာစမ်း၊..ညှစ်ချလိုက်စမ်း…အားးးငါကြိုက်တဲ့လရေတွေ”
ငချစ်အရင်က အခုလိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်၊ တစ်တစ်ခွခွစကားတွေ သူ့အမေဆီကမကြားဖူးဘူး၊ သူ့အမေကအပြောအဆိုသိပ်သိမ်မွေ.တာ၊
ဒါကလဲပြောလို့မရဘူး၊ ဒီအသုံးအနှုန်းတွေက ခြင်ထောင်ထဲမှာလိင်ဆက်ဆံမှပေါက်ကွဲထွက်လာတတ်တာလေ၊
အရင်ကသူ့အမေကိုခုလိုမလိုးဖူးဘူးဆိုတော့သူလဲသိပ်မသေချာဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့အတွက်ထူးဆန်နေတာတော့အမှန်ပဲ။
ဒါပေမယ့်သူဒါတွေစဉ်းစားနေချိန်မရတော့ဘူး၊ ကုတင်ပေါ်ကိုပက်လက်ကြီးခြေပစ်လက်ပစ်ကျသွားပြီးဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့နဲ့အသက်လုရှူပြီးဟိုက်နေတော့တယ်။
“လာခဲ့…နောက်တစ်ချောင်း…နောက်လီးတစ်ချောင်းလာခဲ့အုံး..”
သူကြီးကတော်က ငချစ်တပည့်အိုက်စံဘက်လှည့်ပြီးလက်ယပ်ခေါ်ရင်းပြောတယ်။
အိုက်စံကသူကြီးကတော်ကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲချပြီး အပေါ်ကတက်ခွလို့ဆက်လိုးတယ်။
အိုက်စံလီးကအရှိန်နဲ့တဖွတ်ဖွတ်ဆောင့်လိုးနေတော့၊ အဖုတ်ထဲပြည့်နေပြီးသားဖြစ်တဲ့ငချစ်ရဲ့လရည်တွေက
ဗွပ်..ဗွပ်..နဲ့စောက်ဖုတ်ဝပတ်လည်ကအန်ထွက်ကျလာတယ်။
အောကားကိုကြည့်နေရင်းကျုပ်လဲဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး..၊ အမြင့်ဆုံးပွိုင့်အထိတက်လာပြီ၊ ဒါကြောင်..အမေ့ကိုလှမ်းပြီး၊
“ကျနော်…ထွက်တော့မယ်ထင်တယ်အမေ”
“ပြီးရင်လဲပြီးလိုက်လေ၊ ရုပ်ရှင်ထဲကလိုလရည်တွေ အထဲပန်းထည့်လိုက်၊ လီးကိုအဆုံးထိဖိထား…”
“အီးးးးး မရတော့ဘူးအမေ..ထွက်ပြီ..၊ ထွက်ကုန်ပြီ…အားးးးး”
ကျုပ်အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုဆီးခုံကပ်နဲ့ကပ်ပြီးလီးကိုအတင်းဖိချထားတယ်။ လီးကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာတဆတ်ဆတ်နဲ့၊
လရေတွေကိုလဲအမေ့မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲပန်းထည့်လိုက်တာမှအများကြီးပဲ။
ပလစ်..ပလစ်..ပလစ်…
“အာ့…အားးးရှီးးးး ဟားးး”
အမေကလဲလီးထိပ်နဲ့သားအိမ်ခေါင်းထိမိအောင်သူ့စောက်ပတ်ကြီးကိုကျုပ်လီးနဲ့တွန်းဖိကပ်ပေးထားတယ်။
အခုဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေကိုကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်မယုံနိုင်ဘူး။ ကျုပ်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ ကိုယ့်အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို
မထင်မှတ်ပဲနဲ. အားရပါးရလိုးပစ်နေလိုက်တာ၊ အခုအမေဘဝကနေ မယားဖြစ်နေပြီ။
အမေ့ကိုဒီလို မယားလုပ်ပြီးလိုးရလိမ့်မယ်လို.အိပ်မက်တောင်မမက်ခဲ့ဖူးဘူး။
လရေတွေကုန်တော့မှကျုပ်လဲ လီးကိုအမေ့စောက်ပတ်ထဲကဖြေးဖြေးဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အမေ့ဘေးမှာဟောဟဲ လိုက်ပြီးရှိုက်နေရတယ်။
ဗွီဒီယိုရုပ်ရှငိထဲမှာတော့… အိုက်စံကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်ကြီးပေါင်ကားပေးနေတဲ့ငချစ်အမေသူကြီးကတော်ကြီးကိုတဖတ်ဖတ်ကုန်းဆော်နေတယ်။
ကုတင်ပေါ်မှာပဲသူတို့ဘေးကပ်ရက်မှာ ငချစ်ကလဲပက်လက်ကြီးဖလက်ပြနေတယ်။ သူကမျက်လုံးကြီးမှိတ်ထားပြီးအခုထိဟိုက်နေတုန်းပဲ။
သူ့ဘေးနားကပ်ရက်မှာသူ့တပည့်အိုက်စံကိုလင်လုပ်ပြီး၊ဖြဲကားခံနေတဲ့သူ့အမေကိုလဲဂရုမစိုက်တော့ဘူး။
အိုက်စံကသူကြီးကတော်ကိုအသေအကြေကုန်းဆော်နေရာတုန်း….၊
လိုးကြဆော်ကြရင်းနဲ. သူကြီးကတော်ရဲ့လက်ကအိုက်စံရဲ့ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားရာကနေလည်ပင်းကိုရွှေ့လာပြီးသိုင်းခိုထားတယ်၊
ခဏနေတော့သိုင်းခိုထားတဲ့လက်တွေကလည်ပင်းကိုင်ညှစ်လိုက်တယ်။
တဖြေးဖြေးလည်ပင်းကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှစ်လာလိုက်တာ၊ အိုက်စံတစ်ယောက်အသံမထွက်နိုင်တော့ပဲ၊
မျက်နှာကြီးကပြာနှမ်းလာပြီးမျက်လုံးကြီးတွေကပြူးထွက်လာတယ်။
ငချစ်ကတော့ဘေးမှာမျက်လုံးမှိတ်ပြီး၊ပက်လက်ကြီး အိပ်နေတုန်းပဲ၊ သူ့ဘေးမှာဘာတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာမသိသေးဘူး။
‘ခရက်..ခရက်..ဖျစ်..ဖျစ်..ကလစ်..ဂျွတ်..’
တဖျစ်ဖျစ်..တဂျွတ်ဂျွတ် အသံတွေကြားလိုက်ရတော့မှမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့တပည့်အိုက်စံတစ်ယောက်ဂုတ်ကျိုးနေပြီ၊
မျက်လုံးပြူးလျှာကြီးထွက်ပြီး၊ မျက်နှာကြီးပြာနှမ်းလို့ သူ့ဘက်ကိုတစောင်းကြီးဇက်လည်ကျလာတယ်၊
ပါးစပ်မှာသွေးစီးကြောင်းတွေကတစက်စက်..။
“အားးးးးး……”
ငချစ်လိပ်ပြာလွင့်မတတ်အကြီးအကျယ်ထိတ်လန့်သွားပြီးသူ့အမေဘက်ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ သူ့အမေမျက်နှာမဟုတ်တော့ပဲ
ဟိုတလောကမှသူမဒိန်းကျင့်ခဲ့တဲ့ကျောင်းဆရာမလေးမျက်နှာဖြစ်လို.နေတယ်။
ဒါပေမယ့်မျက်နှာကြီးကကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ပျက်လို့…။
“နင်…သေ..ပေ..တော့…”
ဆရာမသရဲကသူ့ဘက်လှည့်ပြီး၊ အေးစက်တုန်ယင်အက်ကွဲတဲ့အသံကြီးနဲ့ပြောလိုက်တာကအသည်းတုန်အောင်ကြောက်စရာကောင်းလှတယ်။
“အားးးး အမလေး…”
ငချစ်ဆတ်ခနဲထပြီးကုတင်ပေါ်ကခုန်ချလို့ အခန်းဝကိုထွက်ပြေးတော့တယ်။ ဆရာမသရဲရဲ့လက်ကြီးကရှည်ထွက်လာပြီးငချစ်နောက်ကိုလိုက်လာတယ်လေ။
ငချစ်ကအမောတကောနဲ့တံခါးကိုတွန်းဖွင့်ထွက်လိုက်ပြီးအချိန်မီပဲပြန်ပိတ်လိုက်နိုင်တယ်၊ တော်သေးတာပေါ့…။
အခန်းရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုကုန်းကုန်းကြီးလဲကျသွားပြီး၊ တံခါးပိတ်နေတဲ့အခန်းဘက်ကိုသေမတတ်မျက်လုံးကြီးတွေဝိုင်းပြီးပြန်လှည့်ကြည့်နေမိတယ်။
ဒါပမေယျပေါ့….သရဲမကအခနျးထဲကဖပြျကနဲပြောကျသှားပွီး၊ သူ့ေှ့မှာဘှားကနဲပေါျလာပွနျတယျ။
“အားးးးးးး”
ငချစ်ကုန်းထလို့နောက်ပြန်လှည့်ပြီးအိမ်အဝင်ဝလှေကားဘက်ကိုပြေးတယ်။ ပြီးတော့တဒုန်းဒုန်းနဲ့ဂမူးရှူးတိုးနဲ. လှေကားကဆင်းပြေးတယ်။
အဲ့ဒီအခိုက်မှာပဲ သူ့အဖေသူကြီးမင်းပြန်လာလို့အိမ်ရှ့အရောက်အတော်ပဲ။
“ဟ !! ဒါကဘာလဲဟ..၊ ငချစ်..မင်းဘာတွေစောက်ရူးထနေတာလဲ၊ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့လျှောက်ပြေးနေတယ်..ဟင်..”
သူကြီးကသူ့သားငချစ်ကိုကြည့်ပြီးနားမလည်နိုင်ပဲအူလည်လည်ဖြစ်နေတယ်။
အိမ်ပေါ်ထပ်ကဆရာမသရဲရဲ့မျက်နှာက သူကြီးကတော်ရဲ့မျက်နှာပြန်ပြောင်းသွားပြီး အသားကုန်ကုန်းအော်တော့တယ်။
“အဖေကြီးး ..လုပ်ပါအုံး၊ ငချစ်ကျမကိုမဒိန်းကျင့်သွားပါတယ်တော့..အဟီး..ဟီး..ဟီး..”
အော်သံကြားလို့ ငချစ်အဖေသူကြီးကအိမ်ပေါ်လဲမော့ကြည့်လိုက်တော့၊ သူ့မိန်းမ..အဝတ်မပါ အစားမပါ
၊တုံးလုံးချွတ်ကြီးနဲ့ရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရရော။ အင်္ဂါဇတ်စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ပေါင်ကြားမှာလဲအရည်တွေပေပွပြီးတတောက်တောက်ကျလို…့။
သူကြီးကဒီအခြေအနေကိုလဲမြင်လိုက်ရော၊ ဒေါသတွေငယ်ထိပ်ဆောင့်သွားတယ်။
သူ့ဘက်ကအမြင်ကတော့အမှန်ပဲ။ အဝတ်အစားမပါတဲ့သူ့မိန်းမကော၊ ငချစ်ကိုပါတွေ့နေရပြီလေ။
စိတ်ထဲမှာ….၊ ခွေးမသား…စောက်ရမ်းသောင်းကျန်းလွန်းတယ်၊ အမေအရင်းကိုတောင်မရှောင်ဘူး…။
သူကြီးသွေးတွေအရမ်းဆူသွားပြီ၊ မယားထိတော့ဓားကြည့်ဖြစ်ပြီ၊ ငါ့သားပါလားလို့မစဉ်းစားတော့ဘူး။ လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးပြီးတော့…
“ခွေးတိရစ္ဆာန်…ကိုယ်မေကိုယ်လိုး..၊ မင်းကိုအရှင်မထားဘူး၊ သေပေတော့..”
သူကြီးကအရက်လက်ကျန်နဲနဲပဲကျန်တော့တဲ့၊ လွယ်အိတ်ထဲကအရက်ပုလင်းကိုထုတ်ပြီး၊ အိမ်တိုင်နဲ့ရိုက်ခွဲလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ငချစ်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး ချွန်မြထက်ရှနေတဲ့ပုလင်းပိုင်းနဲ့ဗိုက်ကိုထိုးချလိုက်တော့တယ်။
“သေစမ်းကွာ…၊ ကဲဟာ..ကဲဟာ..”
သူကြီးကဒေါသအရမ်းကြီးနေပုံရတယ်၊ ၄-၅ချက်ဆင့်ကာဆင့်ကာထိုးနေတယ်။
“အဖေ…မဟုတ်ဘူးးး၊ ကျနော်မလုပ်ဘူး…မလုပ်ပါနဲ့..အဖေ..အားးးးးးး”
ငချစ်ကသူ့အဖေကိုတောင်းပန်ရင်း၊ ရှောင်ရင်းနဲ့ပဲ၊ ပုလင်းချက်မိမိရရကြီးထိသွားပြီး အသံနက်ကြီးနဲ့အော်ရင်းလဲပြိုကျသွားတော့တယ်။
သွေးတွေကအိုင်ထွန်းသွားပြီ။
“ဟားး…ဟားး…ဟား ဟားဟားဟားးးးး”
သူကြီးကတော်ကြီးက သဘောအကျကြီးကျပြီး၊ အသံနက်ကြီးနဲ့ သံရှည်ဆွဲပြီးရယ်နေတယ်။
ပြီးမှဆရာမသရဲရဲ့ဝိညာဉ်က သူကြီးကတော်ကြီးကိုယ်ထဲကထွက်လာပြီး တဖြေးဖြေးအဝေးကိုလွင့်မြောသွားတဲ့အချိန်မှာ၊
ငချစ်အမေသူကြီးကတော်မှာလည်းနေရာမှာတင်ပုံလဲမေ့မြောသွားတော့တယ်။
ငချစ်တစ်ယောက်၊ ဗိုက်ပွင့်၊ အူထွက်ပြီး မြေပေါ်မှာလိမ့်လို့ မချိမဆန့်အသက်ငင်နေချိန်မှာ..
ကျုပ်အမေမှာလည်းဘယ်လိုမှဆက်ကြည့်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး၊ တီဗွီကိုထပြီးပိတ်လိုက်တော့တယ်။
“အာ…ပြီးအောင်မကြည့်တော့ဘူးလားအမေရဲ့”
“တော်ပြီ..တော်ပြီ..ကြောက်စရာကြီး…ပိတ်လိုက်တာကောင်းတယ်”
“ဘယ့်နှယ်လဲ…နင်အမောပြေပြီလား..”
အမေကကျုပ်ဘေးပြန်လာထိုင်ပြီးမေးတယ်။
“ပြေပြီအမေ..”
“ဒါဆို..အမေ့ဟာကိုလာလျက်ပေးစမ်း၊ နင်ပဲပြောတယ်မဟုတ်လား! နင့်မိန်းမ ဝိုင်းမကိုအမြဲမှုတ်ပေးတယ်ဆို..၊ ဘယ်လိုနေလဲ..ကြည့်ရအောင်.”
အမေကပက်လက်ပြန်လှန်ပြီးစောက်ပတ်ဖြဲပေးတော့ ကျုပ်လဲအမေလိုချင်တဲ့အရသာကိုဖြည့်ဆည်းပေးဖို့
ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး အမေ့ကိုစိတ်ပါလက်ပါနဲ့ပဲ၊ ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်တော့တယ်။
ကျုပ်ကနှုတ်ခမ်းသားတွေကိုပတ်ချာလည်လှည့်လျက်ပြီး၊ စောက်စိလေးကိုပဲသေချာကောင်းကောင်းစုတ်ပေးလိုက်တယ်။
စောက်ခေါင်းထဲတော့လျှာထိုးမသွင်းတော့ဘူး၊ တော်ကြာ ဝင်ပြီးသားကျုပ်လရည်တွေလျှာနဲ့ပြန်လိမ်းကပ်ပါလာပြီး၊ အမေလိုချင်တဲ့မြေးလေးမရလိုက်မှာကြောက်လို့၊
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကျုပ်လျှာစွမ်းကြောင့်၊ အမေတဆတ်ဆတ်နဲ့ထွန့်ထွန့်လူးပြီးတအားကောင်းနေတယ်လေ။
“ဟဲ့..သား..နင်စောက်ဖုတ်လျက်တာတော်လိုက်တာဟယ်၊ နင်တို့အခေါ်တော့ဘယ်လို…”
“ဘာဂျာမှုတ်တယ်လို.ပဲပြောကြတယ်အမေရ”
“အေး…နင့်အဖေကို..နင့်လိုပဲဘာဂျာမှုတ်တတ်စေချင်လိုက်တာ..အမှုတ်ခံရတာအတော်ကောင်းသားဟဲ့..”
“အဖေမတတ်လဲနေပါစေလေ၊ သား..အမေနဲ့တွေ့တဲ့အချိန်တွေမှာလုပ်ပေးမှာပေါ့..”
“ခစ်ခ်..လိပ်မျိုးလေး..နင်စကားနင်မှတ်ထားနော်..၊တွေ့တိုင်းမှုတ်ပေးရမယ်”
ပလပ်..ပလပ်..ပြွတ်..
“အား..အီးးးး အမလေးးး ကောင်းထှာဟယ်..”
အမေခြေထောက်တွေတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ပေါင်ကြီးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်လို့…။
ကျုပ်ခေါင်းကိုပေါင်နဲ့ညှပ်ထားပြီးဆံပင်တွေကိုဖွပြီးဆွဲဆုပ်နေတယ်။
“အမေ..ဆံပင်တွေတအားမဆွဲပါနဲ့..၊ နာတယ်ဗျ..”
သိပ်မကြာပါဘူး..အမေလဲတကိုယ်လုံးတောင့်ပြီးတဆတ်ဆတ်ခါလို့ပြီးသွားတော့တယ်။
ကျုပ်ရော၊ အမေရောစိတ်တွေပြန်ကြွလာပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီထပ်လိုချင်သေးပေမယ့်၊
ကျုပ်မိန်းမ ဝိုင်းမပြန်လာချိန်ကတအားကပ်နေပြိဆိုတော့၊ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်၊ အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်ပြီး၊ ပုံမှန်အတိုင်းလေးပဲပြန်နေ နေလိုက်ကြတယ်။
အမေကျုပ်အိမ်ကပြန်သွားပြီးသိပ်မကြာပါဘူး၊ ကျုပ်လဲ အဖေတို့အမေတို့ကိုသတင်းကောင်းပေးနိုင်ပြီလေ၊
အဖေနဲ့အမေတို့မြေးချီရတော့မယ်လို့…၊ ကျုပ်မိန်းမဝိုင်းမမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီလေ။
အဖေကလဲပြန်ပြောတယ်….။
“ငါ့မှာလဲမင်းဖို့သတင်းကောင်းပြန်ပြောဖို့ရှိသကွ..မင်းမှာလဲအခုမှညီလေးလား၊ ညီမလေးလားထပ်ရဦးတော့မယ်၊
မင်းအမေမှာလဲဗိုက်ရှိနေပြီကွ..ဟေးး..ဟေးး တို့အိမ်မှာ မိသားစုဝင်၂ယောက်ကြီးများတောင် တပြိုင်ထဲတိုးတော့မယ်ကွ”
ကျုပ်ကတော့ကြိတ်ပြုံးနေမိတယ်၊ သိနေတယ်လေ….၊
မွေးလာမယ့်အဲ့ဒီခလေး၂ယောက်စလုံးရဲ့အဖေအစစ်က ဘယ်သူလဲဆိုတာ…၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ပြီးပါပြီ။
ဇာတ်လမ်းကိုပြီးဆုံးအောင်ဖတ်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါသည်ခင်ဗျာ။
(လမင်းကြီး)