ပြည့်တန်ဆာနှင့် မိမာယာ (အပိုင်း ၃ ဇာတ်သိမ်း)
ပြည့်တန်ဆာနှင့် မိမာယာ
ရေးသားသူ – နရသူ
🏵️အပိုင်း (၃) ဇာတ်သိမ်း🏵️
⭐အခန်း ( ၁၄ )⭐
ဆိုင်ကို မနက်အရုဏ်ကျင်းမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ခင်လေးနွယ် တစ်ရေးမှ မအိပ်ရသေး။ ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်အစားတောင် မလဲနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်ချလိုက်ရာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူမအိပ်မက်ထဲမှာတောင် ကိုညွန့် သောင်းဒန် စွေစောင်း လျှံစိန် တို့လူသိုက်နှင့်တွေ့ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဘုံကျောင်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းထောင် ပေးထားရလျက် ယောက်ျားလေးယောက်က တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူမဖင်စအိုချည်းသက်သက် အချီပေါင်းမြောက်များစွာ သဲကြီးမဲကြီး မဲပြီးဖင်ပါကင်ဖွင့်နေကြတာကို အိပ်မက်အဖြစ် မြင်မက်လိုက်သေးရာ အိပ်ရာမှတစ်ရေးလန့်နိုးချိန်မှာ ဇောချွေးများပင်ပျံပြီး လူလည်း မောဟိုက်နွမ်းလျလျက် မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်နေတော့သည်။ တစ်ခါပြန်အိပ်လိုက်မှပဲ မိုးလင်းပေါက် အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။
မနှင်းအေးရောက်လာပြီး နှိုးတော့ အိပ်ရာကလူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်ကာ အဝတ်အစားများကောက်လဲပြီး မနက်ဆိုင်ဖွင့်ဖို့နှင့် ဆေးရုံကို ထမင်းချိုင့်ပို့ဖို့အတွက် နှစ်ယောက်သား ဈေးထဲသွားရောက်ဝယ်ခြမ်း၍ အားလုံး အလျဉ်မီအောင် အပြေးအလွှား စီစဉ်ရပြန်သည်။ မနှင်းက ဒါမျိုးကျတော့လည်း အလိုက်တသိရှိလှ၍ ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။
ဆေးရုံမှာ ကိုမျိုးအောင်ထူထူထောင်ထောင်ရှိလာတာတွေ့ရတော့ သူမသက်ပြင်းချရသည်။
“ဆိုင်မှာအဆင်ပြေရဲ့လား။ မနှင်းရော လာသေးလား။ သိပ်မကြာပါဘူး ငါ ပြန်ကောင်းလာမှာပါ ”
သူကပြောတော့ …
“ပြေပါတယ် ကိုမျိုး။ မနှင်းလည်း နေ့တိုင်းလာပြီး ဆိုင်ကူရောင်းပေးတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အရက်ကို ဆင်ခြင်သောက်ပါ ယောက်ျားရယ်။ တတ်နိုင်ရင် မသောက်ဘဲနေနိုင်တာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ဒါမှ ရှင် သက်ဆိုးရှည်နိုင်မှာ”
ခင်လေးနွယ် ပြန်ပြောလိုက်ရသည်။ ကိုမျိုးအောင်လည်း သူဆင်ခြင်မည့်အကြောင်း သူမကို လေသံ ပျော့ပျော့နှင့် ကတိပေးသည်။
ဆေးရုံကဆင်းပြီး မကြာမီ ခွေးမြီးကောက်ကျည်တောက်စွပ် ဆိုတဲ့စကားလို သူကြိုက်တဲ့အရက်ကို မလွဲမသွေ ပြန်သောက်ဦးမှာပဲ ဆိုတာကိုတော့ ခင်လေးနွယ်လည်း အတတ်သိပြီးသားပင်။ အသက်ရှည်မရှည်ဆိုတာ ကာယကံရှင်ဖြစ်သူ သူ့ရဲ့ကံတရားအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်။ သူ့အနေအထိုင်ပေါ်တွင်သာ လုံးလုံးလျားလျား တည်မှီပေလိမ့်မည်ဟုလည်း သူမ ယတိပြတ် တွေးမိလိုက်တော့သည်။
တူမလေး ဝေဝေကို အကြောဆေးဝယ်ဖို့နှင့် သူမအဆာပြေ ချိုချဉ်မုန့်တွေ ဝယ်စားဖို့အတွက် ပိုက်ဆံအနည်းငယ် ထုတ်ပေးလိုက်ရင်း ဒီတစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်း လမ်းထိပ်ရှိ သီတာစတိုးဆိုင်က ဒေါ်သက်ထားခင်ဆီမှာ အတိုးသွင်းဖို့ ကျန်ရှိသေးတာကို စိတ်ရောက်သွားပြီး ရင်ထဲမောလျလို့ သွားပြန်ပါသည်။ ဒီပုံစံနှင့်ဆိုလျှင် ယခင်ကလို သူမဈေးမရောင်းဘဲ ခန္ဓာကိုယ်ရောင်းစားတာကတောင်မှ ကြွေးမြီတွေကြေဖို့ရန် ပိုမို နီးစပ်နိုင်သေးသည် ဟုလည်း ခင်လေးနွယ် စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တွေးမိလိုက်သေးသည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူမအနေနှင့်ကတော့ ဘဝကို လွယ်လင့်တကူ လက်မြှောက်အရှုံးပေးမည့် မိန်းမစားမျိုးတော့ဖြင့် မဟုတ်ပါချေ။ ရင်းနှီးပေးဆပ်စရာ အသင့်ရှိပြီးသားမို့လို့လည်း ဒီထက်ပို၍ ဒုက္ခရောက်ဖို့ရန် မရှိတော့ လို့သာ ကိုယ့်ဖာသာ ဖြေတွေးတွေးမိတော့သည်။
ဆေးရုံကပြန်လာပြီး မနှင်းနှင့်အတူ မီးဖိုခန်းမှာ ဝင်ရောက်ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ရင်း နှစ်ယောက်သား ညက ကိုယ်စီကြုံတွေ့ခဲ့ကြသည့် အတွေ့အကြုံတွေကို နှစ်ကိုယ်ကြား တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောဆိုနေကြသည်။ မနှင်းလည်း အချီကြီးကြုံကာ တော်တော်လေးခံစားလိုက်ရပုံပင်။
“ဒီည မနှင်း ဆိုင်စောင့်နေခဲ့မယ်။ နွယ် ကိုတရုတ်လာခေါ်ရင် သူနဲ့လိုက်သွားလိုက် ဟုတ်လား”
“ဒါဖြင့် ကိုနောင်တို့ ကိုညွန့်တို့လာရင် မနှင်းပဲ ကြားကောင်းအောင် ကြည့်ကျက်ပြောပေးလိုက်တော့။ နွယ်တော့ ငွေရဖို့အဓိကပဲ။ ညနေလည်း အတိုးသွင်းဖို့ ကိစ္စရှိသေးတာလေ”
“ဘယ်ကိုလဲ သီတာစတိုးပဲလား ”
“ဟုတ်တယ် မနှင်း။ တစ်လ တစ်လ အတိုးချည်းပဲ မနည်းဘူး”
“မသက် အဲ မသက်ထားလည်း နောက်ပိုင်း ခပ်ကြပ်ကြပ်ပဲနဲ့ တူပါတယ်။ သူလည်း ဆိုင်အထိုင်နည်းတော့ အရင်လောက် အရောင်းကျတဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး ”
“မနှင်း သူနဲ့ရင်းနှီးလို့လား”
“အင်း နည်းနည်းပါးပါးပါ ”
“နွယ်တို့ထက်တော့ အပုံကြီး ကုသိုလ်ကံကောင်းတဲ့သူတွေပါ။ နွယ်တို့ကြတော့ မရှိလို့လုပ်စားရတယ်”
“ဟင်းဟင်းး ဟင်းဟင်းး”
“အယ် ဘာရယ်စရာရှိလို့လဲ မနှင်းရဲ့ ပြော ပြောလေ”
မနှင်း သူမမျက်နှာကို စေ့စေ့လေးကြည့်လိုက်ရင်း …
“ရယ်ချင်လို့ပေါ့ နွယ်ရယ်။ နွယ် ကြည့်ကျက်လည်းပြော မနှင်းတစ်ယောက်လုံးရှိသေးတယ်။ မနှင်းကမှ စားရေးဝတ်ရေးနဲ့ တကယ်မလွှဲသာလို့ လုပ်တာ နွယ်ကမှ အနေသာကြီး …။ နေ့စဉ်ဝင်ငွေလေးနဲ့ တစ်ဘီးချင်း လှိမ့်လို့ရသားနဲ့ ဟင်း ဟင်း”
“ဘာရယ် ဒါ ဒါဆို မနှင်းပြောပုံက နွယ် ထန်လွန်းလို့ပေါ့ ဟုတ်လား။ ဏှာထန်လို့ အလိုးခံတာပေါ့လေ ဟွင်းး။ မနှင်းနော် ကိုယ့်အချင်းချင်း လာပြီး ခွပ်မနေနဲ့ ဟွင်းဟွင်းး … နွယ့်အကြောင်း သိရမယ် … ကဲ အင်း အင်းဟယ် … ကဲ ”
နွယ် မနှင်းလက်မောင်းတစ်ဖက်ကို သူမလက်သီးဆုပ်ကလေးနှင့် ထုထုပြီး မနှင်း ပေါင်တွင်းကြောကလေးကိုပါ ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။ မနှင်း တဟီးဟီးရယ်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီရှောင်တိမ်းရင်း နွယ့်ခါးလေးကိုပါ ဖက်ပြီး သူမကပါ ပြန်ကလိထိုးလိုက်သေးသည်။ နွယ်လည်း မရမက သူမကို ဝင်လုံးသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မနိုင်ရင်ကာ နောက်ပြောင်ကျီစယ် ပြောဆိုကြရင်းက လူချင်းပါ လုံးထွေး သွားကြလေတော့သည်။ မီဖိုဆောင်အနောက်က ကွပ်ပျစ်ကလေးက သူမတို့နှစ်ယောက်အတွက်တော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါး ပျော်ရွှင်မှုကို ပစွမ်းနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော လူသူမမြင်ကွယ်ရာ ဘုံဗိမ္မာန်ကလေးလို့ပင် တင်စားလျှင်လည်း မှားမည်မထင်ပေ။
“နွယ်ရယ် မနှင်း တကယ်ပြောတာ”
“လုပ်ပြန်ပြီ ပြောပြန်ပလား ဒီပါးစပ်”
“ဟုတ်နေတာပဲ ဟာကို ”
“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် နွယ်က အလိုးမခံရ မနေနိုင်အောင် စောက်ပတ်ရွတဲ ထန်တဲ့ကောင်မ။ ကြည့်ဦးမလား ဒီစောက်ပတ်ကို ဟင် မနှင်း”
“ပြလေ ကြည့်စမ်းမယ် ကျုပ်ဟာနဲ့ တူလားမတူလားလို့။ ဒီကဖြင့် မလွှဲမရှောင်သာလို့ ဇွတ်မှိတ်ပြီး ဖာခံတာနော် ဟင်းဟင်း။ ဘယ်သူ့မှ အလကားမပေးဘူး”
“အော ဘယ်သူကရော အလကားလျှောက်ဝေပေးနေလို့လဲ။ မနှင်း ပြောလိုက်မှဖြင့် … ဟင်းး …။ ကဲပါလေ … နို့ဖြင့်ရင်လည်း ကြည့် ဟောဒီမယ် ကျွန်မအဖုတ်ကြီးကို ရှင် တဝကြီးကြည့်လိုက်… ။ မနှင်းစောက်ပတ်ထက် ပိုပြဲနေပြီပဲမဟုတ်လား။ အဲဒါ ဏှာထပြီး တကယ့် ဒင်လီးကြီးတွေမှ ရွေးအလိုးခံလို့ပေါ့။ လီးကြီးကြီးနဲ့ လာလိုးလို့ကတော့ စပတ်ရွလွန်းလို့ မနှင်းပြောသလို ပိုက်ဆံမယူဘဲ လူစေ့ကို အလိုးခံပြလိုက်ဦးမယ် သိလား ဟင်းဟင်း”
ခင်လေးနွယ် တမင်ရွဲ့ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“အမယ်လေးလေး မခံပါနဲ့ရှင် မခံပါနဲ့ အလကားတော့ စပတ်ဖြဲမခံနဲ့။ ကျုပ်ညီမဟာလေး အရွယ်မတိုင်ခင် ပြဲရွဲကုန်ပါ့မယ်။ အဖိုးအခလေး ဘာလေးလည်း ယူပါဦးတော်။ ဒါမှ မိန်းမသိက္ခာမကျမှာ”
“မရဘူး သိက္ခာကျချင်ကျ စပတ်ပဲ ပြဲချင်ပြဲ ရွဲချင်ရွဲ နွယ် ခံကိုခံမှာပဲ ဟင်း”
နွယ် မဲ့ကာရွဲ့ကာ ဟန်နှင့်ပန်နှင့်ပြောတော့ မနှင်းလည်း …
“တယ် ဒီခလေးမ … ဟင်း ညည်းတော့ နော် …”
မနှင်း သူမကို ထမီလှန်ပြလိုက်သည့် ခင်လေးနွယ်ပေါင်ခွကြားထဲကို လက်နှိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း တစ်ဖက်ကစောက်ပတ်ကို နှိုက်ဆွကလိကစားရင်း သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ရာက ခင်လေးနွယ်အပေါ်ကနေ ကျကျနနတက်ခွထိုင်၍ နှစ်ယောက်သား ပွေ့ကြဖက်ကြနမ်းစုပ်ကြနှင့် လုံးလုံးထွေးထွေးပင် ဖြစ်လို့ သွားကြတော့သည်။
အင်္ကျီနှင့်ထမီတွေ လျော့တိလျော့ရဲနှင့် ဖယိုဖရဲဖြစ်သွားကြရာက တစ်ယောက်အင်္ကျီတစ်ယောက် အသေအချာ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။ ပွေ့ဖက်နမ်းကြသည်။ တစ်ယောက်စောက်ပတ် တစ်ယောက် ကိုင်ကြည့်ဖြဲကြည့်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်းစုပ် နို့သီးချင်းလည်း မထိခလုတ်ထိခလုတ်လုပ်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ် ထိတွေ့ကြရင်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ ပေါင်ခွဆုံအချင်းချင်း ထိတိုက်ကာ စောက်ပတ်ချင်းပါ တရွရွပွတ်ကြသပ်ကြသည်။
“နေနှင့်ဦး နွယ် ညည်းချည်းထန်တယ် မထင်နဲ့နော်”
“ဟင်း သိသားပဲ အပြောတစ်မျိုး အလုပ်တစ်မျိုး။ ပိုက်ဆံမရှိလွန်းလို့ ဖာခံတယ်လေးဘာလေးနဲ့အသံကောင်းဟစ်နေတာ လီးမြင်တာနဲ့ အရည်တပွက်ပွက်ထွက်ပြီး ပျော့ကျသွားတဲ့ဟာကများ”
“ဘာလဲ မကျေနပ်ဘူးလား ဟင်းဟင်း”
“လုံးဝပဲ နွယ်လည်း လူပဲ မနှင်းလည်း လူ … ပြီးတော့ ယောက်ျားမိန်းမ ဘယ်သူမဆို လီးနဲ့စောက်ပတ်တွေ့ရင် လိုးကြမယ်။ သူဆွရင် ကိုယ်ကြွမယ် ဒါထုံးစံပဲ။ အလုပ်ကတစ်ခြား စပတ်ရွတာတစ်ခြား ဟင်းဟင်း။ အခုညလည်း မနှင်း ကိုညွန့်တို့နဲ့ တွေ့ချင်လို့ တမင်ခွင်ဆင်တာ နွယ်မသိတာကြလို့ ဟွန်း ”
“ဒါဖြင့် နွယ်ရော အဆင်ပြေမလား”
“မပြေမရှိဘူး သူလည်းလီးနဲ့ ဟိုကလည်းလီးနဲ့ပဲဥစ္စာ။ ကိုနောင်က ဒီညလာချင်မှလာမှာ။ ကိုတရုတ်နဲ့တော့ နွယ်လည်း အပြင်ခဏလိုက်သွားချင်တယ်။ နို့မို့ အိမ်ကလူပြန်လာရင် လိုက်ဖို့ မလွယ်ဘူးမဟုတ်လား”
“ဒါဆို နွယ့်အတွက်လည်း အဆင်ပြေတယ်ပြောရမှာပေါ့။ မနက်ကြရင်သာ ပြန်ပြောပြရမယ်နော် ဟင်းဟင်း”
“အသေသတ် မပြောဘူး စိတ်ချ ”
“ဘာရယ် ဘာ”
မနှင်း နွယ့်အပေါ်စီးကနေပြီး ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်ကိုကုန်းဟပ်သည်။ အမွေးအဖုတ်လိုက်ဖြစ်သော သူမစောက်ပတ်ကြီးကတော့ နွယ့်မျက်နှာရှေ့မှာ ဝဲလို့နေပြီ။ နွယ်လည်းမထူးဘူး ဆိုပြီး မနှင်းတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆုပ်ဆွဲလိုက်ရာက သူမပေါင်ခွကြားက စောက်ပတ်ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ လှမ်းစုပ်နမ်းပစ်လိုက်လေသည်။
ဒီနောက်မှာတော့ …
ချွေးတဒီးဒီကျသည်အထိ နှစ်ယောက်သား သောင်းကျန်းချင်တိုင်းသောင်းကျန်းကြပြီးမှ မောမောနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ကာ ကွပ်ပျစ်ထက်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် အနားယူလိုက်ကြလေတော့သည်။ညရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သောက်သုံးသူတွေနှင့် အလုပ်များပြီး ညဉ့် ၇ နာရီခွဲ ၈ နာရီလောက်မှ လူပြန်ပါးသွားသည်။
“ယောက်ျားမရှိလို့ ဆိုင်စောစောသိမ်းရမှာ တစ်ရက်နှစ်ရက်တော့ သည်းခံကြဦး။ သူရောက်လာမှ ရှင်တို့ဖာသာ စိတ်ကြိုက်ကဲပေတော့ ဟုတ်လား”
ဒီလက်သုံးစကားလေးနှင့်ပဲ လာရောက်သောက်သုံးသူတွေကို ချွေးသိပ်ထားရသည်။ တကယ်တမ်း သူမတို့အကြောင်းကိုတော့ သူမတို့ဖာသာ အသိဆုံးပဲ ဖြစ်ပေတော့သည်။ ရေချိန်ကိုက်သူတွေ ဆိုင်ကနေ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ကုန်ကြပြီ။ ကိုညွန့်တို့ဝိုင်းနှင့် ကိုတရုတ်တို့ဝိုင်း နှစ်ဝိုင်းပဲကျန်သည်။ သူမကြိုတင်တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း ကိုနောင် ဒီည ဆိုင်ဖက်ကို ရောက်မလာပါ။ ကိုညွန့်ဝိုင်းမှာ သူနှင့်အဖော်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အသားခပ်လတ်လတ်ရှိသော အလုပ်ကြမ်းသမား လူငယ်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ့အပြောအရ အခြေအနေပေးလျှင် နောက်ထပ် သူ့လူတွေ ခေါ်ခဲ့ဖို့ အသင့်ဖြစ်ကြောင်း တခြားဆိုင်တစ်ခုကနေ သူတို့စောင့်နေကြာင်း ပြောသည်။
ခင်လေးနွယ်က ဒီည သူမ ကိုတရုတ်နှင့်စကားလွန်ပြီးဖြစ်၍ အပြင်ကို သူတို့နှင့်အတူ ခေတ္တခဏလိုက်ပါသွားမည်ဖြစ်ပြီး မနှင်းတစ်ယောက်တည်းကိုသာ ဆိုင်စောင့်ထားခဲ့မည့်အကြောင်း ကိုညွန့်လိုအပ်ပါက သူမနှင့် ဆက်လက်ညှိနှိုင်းကြဖို့ ပြောပြီး သူကလည်းလက်ခံတာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို မနှင်းနှင့်ပဲ လွှဲထားခဲ့လိုက်ကာ ကိုတရုတ်တို့ဝိုင်းဖက်ကို ကူးလာသည်။ ကိုတရုတ် သူမကို အသင့်စောင့်နေသည်။
“၉ နာရီကျော်မှ ဒီကနေ ထွက်ကြတာပေါ့။ နွယ့်ကို မိတ်ဆက်ပေးမယ်”
သူ့လူသုံးယောက်နှင့် သူမကို မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း သူတို့ကြားထဲမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ပြုံးတုံ့တုံ့အမူအယာနှင့်ပင် သူ့လူတွေကို ကောင်းစွာ လက်ခံစကားပြောရလေသည်။ သက်လတ်ပိုင်းလူရွယ်တွေ ဖြစ်ကြပြီး အတွေ့အကြုံရင့် သမ္ဘာရင့်သူ ပုံစံမျိုးရှိကြကာ သူတို့မျက်လုံးတွေကတော့ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို အထက်အောက်မကျန် စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်ပြီး အရသာခံလျက် ရှိကြသည်။ ကိုတရုတ်က ခင်လေးနွယ်လက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး အပြင်ဖက် ဆိုင်အဖီအောက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
“နွယ် ကျေနပ်မယ်ဆိုရင် အစီအစဉ်တစ်ခုရှိတယ်”
ဆိုပြီး နောက်ထပ် သူ့စီစဉ်ထားတာတွေကိုပါ ဖွင့်ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့လူရင်းသုံးလေးယောက်နှင့် အသိအိမ်တစ်အိမ်မှာ ခဏတစ်ဖြုတ် ဝင်ရောက် အချိန်ဖြုန်းပြီး ( … ) ဖက်ကို ခရီးဆက်မည့်အကြောင်း သူ့အဆက်အသွယ်တွေ စောင့်နေမည်ဖြစ်ပြီး တစ်ညအိပ်ခန့် ကြာမည်ဖြစ်ကာ မနက်ကျမှ ကားတစ်စီးငှါးပြီး သူမကို အိမ်အရောက် (ရပ်ကွက်ထိပ်အထိ) ပြန်ပို့ပေးမည့်အကြောင်း ငွေလည်း အတော်ပင်ရမည့်အနေအထားဖြစ်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ခရီးစဉ်အစအဆုံး လိုက်ပါမည်ဖြစ်၍ ဘာမှစိတ်ပူစရာမလိုကြောင်းများ ပြောပြရာ ခင်လေးနွယ်လည်း အတန်ငယ်စဉ်းစားပြီး မထူးတော့တာနှင့် သူ့ကို အသာအယာပင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရသည်။
တကယ်ဆိုလည်း ကိုတရုတ်က အခွင့်အရေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်အသုံးချတတ်သူဖြစ်ရာ ဒီလို ခင်လေးနွယ်လင်သားမရှိသည့်အချိန်မျိုးမှာ ခင်လေးနွယ်အတွက်ရော သူ့အတွက်ပါ အကျိုးရှိမည့် အနေအထားတစ်ရပ်ကို တမင်တကာ အကွက်ချ ဖန်တီးနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူရောခင်လေးနွယ်ပါ တစ်ညဆိုသော အချိန်တိုကလေးနှင့် ငွေမြက်မြက်ကလေးရနိုင်မည့်အဖြစ်ပါပေ။ သူ့ရောင်းရင်းတွေထဲက လူပွဲစား(ဖာခေါင်း) နှစ်ယောက်သုံးယောက်နှင့်ပေါင်းပြီး ပစ္စည်းသစ်တွေ နေရာအပြောင်းအလဲလုပ်ကာ တစ်နယ်ဆီသို့ ပို့ဆောင်ပေးရမည့် ခရီးစဉ်ပဲဖြစ်ရာ အလုပ်ဖြစ်မည်မှာတော့ သေချာသလောက်ရှိပေသည်။
တစ်ခါ ခင်လေးနွယ်ဖက်ကလည်း ဒီညနေ သူမချေးငွေထုတ်ယူထားသည့်ကိစ္စနှင့် အတိုးငွေသွင်းဖို့အသွားမှာ စတိုးဆိုင်မှ ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးမဖြစ်သူ ဒေါ်သက်ထားခင်နှင့်မတွေ့ဖြစ်ဘဲ သူမအိမ်စောင့်ဖြစ်သူ အဒေါ်ကြီးနှင့်သာ တွေ့ခဲ့ရ၍ မသွင်းဖြစ်ခဲ့ဘဲ နောက်တစ်ပတ်ကြမှ ငွေအလုံးအရင်းအလိုက် အတိုးအရင်းပေါင်းပြီး တစ်ခါတည်းစာရင်းရှင်းရန် စိတ်ကူးရှိသဖြင့် ထိုငွေများ တစ်ပေါင်းတစ်စည်တည်း ရဖို့အတွက် အတော်ကလေး စိတ်အားထက်သန်မှုရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုတရုတ်ပြောသောအစီအစဉ်ကို စိတ်ထဲတထင့်ထင့် စိုးရွံ့မိသည့်ကြားကပင် လက်ခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
“ဝမ်းသာတယ် မိနွယ်။ ဒီပွဲက ခါတိုင်းထက်ကို လူနည်းနည်းပိုပင်ပန်းမယ်ဆိုပေမယ့် အကျိုးရှိဖို့ကတော့ တစ်ရာရာနှုန်းသေချာတယ်။ ကိုင်း ဒါဆိုလည်း ဒီည တို့အလုပ်စဖို့ အချိန်တန်ပြီနဲ့တူတယ်”
“အိုး အစောကြီး ရှိသေးတဲ့ဥစ္စာ”
ကိုတရုတ်အကြည့်က တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်လေးနွယ်ခါးလေးကိုသိုင်းဖက်လာကာ ပေါင်ခြံအတွင်းဖက်ဆီရောက်ရှိလာတာမို့ ခင်လေးနွယ်လည်း အခုမှပဲ သူ့ဆိုလိုရင်းကို သဘောပေါက်မိတော့သည်။
“အိုး နေပါဦး အထဲမှာလည်း လူတွေနဲ့”
“တံခါးပိတ်လိုက်လေ။ ငညွန့်တို့နှစ်ကောင်လည်း မနှင်းနဲ့ လှုပ်ရှားချင်နေပြီ။ သူတို့လည်း အဆင်ချောသွားရအောင်”
“ဟင်း ဒါမျိုးတော့တတ်တယ် လူဇိုးရီးး”
တရုတ်ကြီး တဟဲဟဲရယ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ခင်လေးနွယ် မနှင်းရှိနေသော ငညွန့်တို့ဝိုင်းဖက်လျှောက်သွားရင်း မနှင်းလက်ကိုအသာကုပ်ပြီး …
“ဆိုင်တံခါးပိတ်တော့ မနှင်း။ နွယ်လည်း အပြင်သွားရမယ် ”
“အခု သွားမလို့လား”
“ဟင့်အင်း သူတို့သောက်ပစေဦး”
မနှင်း အထာနပ်သည်။ ထိုင်ရာကထကာ ထမီကိုလှည့်ဝတ်ရင်း …
“ကောင်းပြီ နွယ့်ဖာသာ အေးဆေးနေတော့ မနှင်းကြည့်လုပ်မယ်။ ဒီလူကြီးလည်း အစောကတည်းက ရုန်းချင်နေပြီ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး”
ငညွန့်ဖက်ကို မျက်စောင်းကလေးနှင့် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ရာ နွယ်လည်း သူ့ကိုလှမ်းပြီး …
“ဟင်းဟင်း သိမယ် ကိုညွန့် နွယ့်အလှည့်ရှိသေးတယ်နော် အဟင်း ဟင်းဟင်း”
ပြောပြီး လှည့်ထွက်လာခဲ့ရာ ငညွန့်လည်း သွားအဖြီးသားနှင့် ခင်လေးနွယ် လှမ်းလျှောက်ထွက်လာသည့် သူမခန္ဓာကိုယ်အနောက်ပိုင်းမှ တအိအိတုန်ခါလို့နေသည့် ဖင်အိုးကြီးကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အနောက်ကနေကြည့်ငေးရင်း ကျန်ခဲ့တော့သည်။
အပြင်ဖက် ကိုတရုတ်ထိုင်နေတဲ့ဆီအရောက်မှာ မနှင်းလည်း ဆိုင်တံခါးမကြီးချက်ချပြီး သူ့လူနှစ်ယောက်ရှိရာ ဝိုင်းဖက်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ပြန်လျှောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရပြီ။
…………………………………………………
⭐အခန်း (၁၅)⭐
“ကဲ ရှင် ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော ကိုတရုတ်”
ခင်လေးနွယ် ကိုတရုတ်ထိုင်နေသော ခုံပုကလေးရဲ့အောက်က မြေပြင်မှာ ဒီအတိုင်းထိုင်ချလိုက်ရင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တံတောင်နှင့်မှီထောက်၍ ပြုံးစစမျက်နှာပေးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။
“အင်း ဟင်း ဟင်း ကိုယ် ဘာလုပ်ချင်လဲ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ နွယ်ပိုသိမှာပေါ့ နွယ်ရယ်။ တို့နှစ်ယောက်က သူစိမ်းတွေမှ မဟုတ်တော့တာ”
နွယ် သိပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း သူဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပဲ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်အကြား လက်ကိုလျှိုနှိုက်ပြီး ကိုတရုတ်ရဲ့ ပေါင်ခွကြားမှ တောင့်တင်းနေပြီဖြစ်သည့် ဂေါ်လီလီးတုတ်တုတ်ကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် ကောင်းကောင်းဆုပ်နယ် ကိုင်ပေးလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့ပုဆိုးစကို လက်နှင့်အသာပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက ပေါင်ကြားမှ လီးငပဲကြီးကို အပြင်သို့ အသာပင်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးကို အသေအချာလှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးအောက်က လီးသားရေကိုလှန်ကြည့်ဖြဲကြည့်ကာ ဂေါ်လီထည့်သွင်း နှစ်မြှုပ်ထားသည့် လီးကိုယ်ထည်တုတ်တုတ်ကြီးအား လက်နှင့်ကိုင်ဆကြည့်ရင်း မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်၍ ကိုတရုတ်လီးကြီး ပိုကြီးလာလေသလား လို့ပင် စိတ်ထဲကအောက်မေ့သွားမိသည်။
“တုတ်လိုက်ကြီးလိုက်တာ ကိုတရုတ်ရယ်။ ကိုယ့်လီးကြီး နွယ် အားအရဆုံးပဲ ”
ဆိုပြီး သူမစိတ်ထဲက သရိုးသရီကလေးဖြစ်လာသည်နှင့် တရုတ်ကြီးရဲ့လီးကို ပါးစပ်နှင့်အသာတေ့ကပ်၍ ပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ရာ တရုတ်ကြီးလည်း ခါးကကော့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူ့လီးတန်အရင်းကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျကျနန ဆုပ်ကိုင်ပြီး လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သည်။ ဒစ်ထိပ်ကအကွဲကြောင်းကလေးပါ လျှာနှင့်တို့ကာတို့ကာ ယက်ဆွပေးရာ တရုတ်လည်း အကောင်းကြီးကောင်းပြီး အတော်ကလေးဖီလင်ရှိသွားသည်။
“စုပ်စမ်း နွယ် ဟိုကောင်တွေ ဂရုမစိုက်နဲ့ အချိန်အများကြီးရသေးတယ်”
“အင်း အင်း အွန်း အွန်းဟွန်း”
နွယ်လည်း ဘာကိုမှဂရုစိုက်မနေတော့ပါ။ တကယ်တမ်းအားဖြင့်လည်း တရုတ်လီးကြီးထက်ပို၍ ဂရုစိုက်စရာဆိုလို့ သူမဘဝမှာ ဘာမှမရှိတော့လို့ သူမခံစားနေမိပါသည်။ မနှင်းနေ့ခင်းကပြောသလိုပဲ သူမနှင့်မနှင်းက အခြေအနေချင်းလုံးဝ မတူကြပေ။ မနှင်းက ငွေမရှိ၍ လုပ်စားသည့်ဖာသည်စစ်စစ်သာဖြစ်ပြီး သူမကျတော့ မနှင်းပြောခဲ့သလို တဏှာရာဂနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ယောက်ျားသနာတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ လီးကို ငမ်းငမ်းတက် နှစ်ခြိုက်စွဲမက်လေ့ရှိသည့် ရာဂထန်ပြင်းသော မိန်းမသားအမျိုးအစား ထဲမှာများ ပါဝင်နေလေသလားဟု သူမကိုယ်တိုင်လည်း သံသယဖြစ်နေမိသည်။ လီးကြီးတာမြင်လျှင် မနေနိုင်အောင် စောက်ဖုတ်ရွသည် ဆိုသည့် မိန်းမတွေထဲမှာ သူမပါဝင်တာကိုတော့ ခင်လေးနွယ် ဝန်မခံချင် သော်လည်း ဝန်ခံလိုက်ရသည်။
ကိုတရုတ်ရဲ့ ဂေါ်လီလီးကို ပါးစပ်တစ်ခုလုံး အပြည့်အသိပ်ထည့်သွင်းပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်လိုက်ယက်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်ရင်း ဆိုင်ထဲကအခြေအနေကို မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဆိုင်ထဲမှာ တရုတ်ရဲ့လူ သုံးယောက်ကိုသာ အရက်သေစာ သောက်စားလျက်ရှိကြတာတွေ့ရပြီး မနှင်း ကိုညွန့်နှင့် သူ့အဖော်လူရွယ်တို့ကိုတော့ဖြင့် အစအနပင် ရှာလို့မတွေ့တော့ချေ။ ဆိုင်အနောက်ဖက်ရှိ မီးဖိုချောင် စတိုခန်းထဲကို ရောက်သွားပြီး ဖြစ်ဟန်တူပါသည်။
ခင်လေးနွယ်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းပြီး တရုတ်လီးကိုစုပ်၍ အမြန်ဆုံး လီးတောင်လာအောင် လက်နှင့်အသွားအပြန်လုပ်ကာ အသေအချာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကိုပါ လက်လျှိုပြီး စောက်ဖုတ်ကို မသိမသာနှိုက်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ တရုတ်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း သံမဏိချောင်းတစ်ချောင်းလို အသည်းအသန်ပင် မာတောင်တောင့်တင်းလာလေသည်။ တရုတ်လည်း အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာရပြီး …
“မနွယ် ထစမ်းကွာ ဒီပေါ်လာထိုင်”
“ရှင်မနေနိုင်တော့ဘူး မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် နင်စုပ်တာနဲ့ လီးက တအားတင်းလာပြီ”
ပြောပြီး သူမကိုယ်လေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲထူပြီး ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ စွေ့ကနဲပွေ့ချီတင်လိုက်ကာ သူမထမီစကလေးကို အောက်ကနေ အသာပင့်လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ခင်လေးနွယ် ဖင်ကိုအသာကြွပေးလိုက်တော့ သူမထမီက ဖင်သားဖွေးဖွေးအိအိကြီးတွေပေါ်အောင် အပေါ်ကို အသင့်လှန်တင်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ ထမီစကလေးကို လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ရင်း ကိုတရုတ်ပြုသမျှကို သူမနုနေရတာ့သည်။ ကိုတရုတ် လက်သရမ်းပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးကိုရော ပေါင်ခွကြားမှ အမွေးအမြင်တွေ ကြပ်သိပ်နေသည့် စောက်ပတ်အုံကြီးကိုပါ နှိုက်ကိုင်ကာ ဖွဖွရွရွ ပွတ်သပ်ကလိကစား ပေးနေပါသည်။ အစိကလေးကို အမိအရဖျစ်ကိုင်၍ လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ တဆတ်ဆတ် လှုပ်နှူးဆွပေးသည်။ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကော့နဲကော့ကနဲပင်ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဂဏှာမငြိမ်နိုင်တော့။
“အ အရမ်းကဲတာပဲ တအားမညှစ်နဲ့ အ အိ အင့်အင့်”
“စောက်ပတ်ကြီး ရွဲအိနေတာပဲကွာ။ ဖင်နည်းနည်းကြွပေး စောက်ပတ်ထဲ လက်ထည့်လိုးပေးမလို့ ”
“ဟာ ကျွတ် မ မထည့်နဲ့ ဟင့်ဟင့်”
“ဘာ ဘာဖြစ်လို့ ”
“နွယ် အစောကြီးကတည်းက တ တအား ရွနေတာ သူ့ဟာကြီးပဲ ထည့်လိုက်တော့”
“ဒါဖြင့် လီးထည့်ပြီး တစ်ခါတည်း တန်းလိုးမှာနော် ရလား”
“ဟင်း လုပ်ကြည့်လေ ဝင်ရင်တော့လုပ်ပေါ့”
နွယ် ဖင်ကိုအသာကြွပေးလိုက်တာတော့ သူ့လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမြှုပ်သွင်းလိုက်ရာ မထင်မှတ်ဘဲ အထဲကို စွိကနဲ တိုးဝင်သွားသည်။ ကိုတရုတ် နောက်ထပ် အောက်ကနေ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပင့်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်ရာ လီးကတစ်ဝက်လောက်အထိ ထပ်ဝင်သွားပြီး ခင်လေးနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေတော့သည်။
“ရလား နွယ် ခံနိုင်လား”
“ရ ရတယ် လုပ် ဆောင့် အ အ ဖြေး ဖြေး ကိုတရုတ် တစ်နေတယ် သူ့ဟာကြီး အလုံးတွေပြွတ်သိပ်နေတာ”
“ကြွလိုက်ဦး ဂေါ်လီလုံးထောက်နေရင် တစ်ဖက်ပြန်လှည့်ပေးမယ် အရှင်ထည့်ထားတာ ကိစ္စမရှိဘူး”
တရုတ်ကပြောသည်။ အလိုးကျွမ်းသူမို့ သူ့အနေနှင့် ဘာအခက်အခဲမှမရှိဘဲ ဂေါ်လီလုံးကို လီးကိုယ်ထည်အောက်ဖက်သို့ အသာ လှည့်ရွှေ့လိုက်ရာ သူ့လီးကြီး နွယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကို အဆင်ပြေပြေနှင့် ဝင်ရောက်သွားသည်။။ ဂေါ်လီလုံးများကြောင့် အခံစားရ ခက်နေပေမယ့် တခြားလီးနှင့်မတူသော အတွေ့အရသာကြောင့် သူမအနေနှင့်တရုတ်လီးကို ပိုမိုအသည်းခိုက်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ နှစ်ယောက်သား အပြင်မှာ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုးကြရင်း ခင်လေးနွယ်လည်း သူ့အပေါ်ကနေကျောပေးထိုင်၍ ဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် အချက်မှန်မှန် ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေ၍ တဖြည်းဖြည်း အလုပ်ဖြစ်ကာ ဇိမ်တွေ့လာကြသည်။ လီးဝင်လီးထွက်လည်း တစ်စထက်တစ်စ ပိုမှန်လာသည်။
မိနစ်ပိုင်းကလေးအတွင်းမှာ တရုတ်လီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးအရင်းအဆုံးအထိ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ကာ နှစ်ယောက်လုံး ဖိုနှင့်မအင်္ဂါနှစ်ရပ်၏ အထိအတွေ့အရသာကို ဖီလင်ရှိရှိ တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ခံစားနေရပေပြီ။
“အင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့် ကိုရယ် နွယ် မောတောင်မောလာပီ ”
“ရတယ် ကိုယ်အောက်က ပင့်လိုးပေးမယ် နွယ်အသာငြိမ်နေ ”
“စွတ် ဖွတ် ဖွပ် စွတ် ဖွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဘုတ် ဘောက်ဖတ် ဘတ် ဖွတ် ဖွပ် ဗွပ်”
လီးနှင့်စောက်ပတ်ထိတွေ့သံက တဘောက်ဘောက်တဘတ်ဘတ် အသံထွက်လာရာ အထဲက တရုတ်လူသုံးယောက် အရက်အိုးထဲ ခေါင်းစိုက်နေရာကနေ ခေါင်းထောင်လာကြပြီး သူတို့ရှိရာဖက်ကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လှမ်းကြည့်လာကြသည်။ နွယ်လည်း ဒီအခြေအနေကို သိလျက်နှင့်ပင် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လိုးဆောင့်မှုအရှိန်ကို ထိန်းမထားနိုင်တော့ချေ။ တရုတ်ကြီးလီးက စောက်ရည်ပြည့်လျှမ်းနေသော သူမစောက်ပတ်ထဲကို တဇွပ်ဇွပ်တဖွပ်ဖွပ်နှင့် အတားအဆီးမရှိ အဆက်မပြတ် ရှောထိုးဝင်ရောက်နေပြီဖြစ်ရာ ဤမျှ အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းမွန်လွန်းလှသည့် ကာမအဆီအနှစ်အရသာကို ဆန့်ကျင်တွန်းလှန် ဖယ်ရှားပစ်ဖို့ရန်မှာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ချေ။
နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက်အောက် မြင်းစီးသကဲ့သို့ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်အား အပေါ်စီးမှနေ၍ မွှေ့ကာယမ်းကာ တအိအိဖိလှိမ့်ဆောင့်ချကာဖြင့် မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော် နာရီဝက်နီးပါးအကြာခန့် ဆန့်ငင်တွန်းထိုး လှုပ်ရှားကြရင်းဖြင့် တရုတ်လီးကြီးထိပ်မှ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲဖြစ်လာရသလို ခင်လေးနွယ်လည်း သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ ဂေါ်လီလီး၏ တစ်ကြပ်လှစွာသော ပွတ်တိုက်မှုဒဏ်ကြောင့် စောက်ဖုတ်တဆစ်ဆစ်ကိုက်ခဲယားယံမှုဝေဒနာ ပို၍ပို၍ပြင်းထန်လာခဲ့ပြီး ရာဂဇော အလျှံပယ်ထကြွ လာရသည့်အလျောက် သူမစိတ်ရှိသမျှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ထင်တိုင်းကြဲပစ်လိုက်မိရာက အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ နှစ်ယောက်သား လရည်ရောစောက်ရည်တွေပါ ပြိုင်တူပင် ပန်းထွက်လာခဲ့ကြပြီး ကိုတရုတ်လည်း ခင်လေးနွယ်ခါးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ကာ အောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိကြားထဲသို့ သူ့လီးကြီး ကော့ကာကော့ကာနှင့် အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်ခန့် ခွေးလိုးသကဲ့သို့ တရစပ်ကော့မြှောက်ညှောင့်လိုးပစ်လိုက်ရင်း လီးတစ်ချောင်းလုံးဆီမှ လရည်တွေကုန်အောင် ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်လျှော့ကျ ငြိမ်သက်သွားခဲ့ရတော့သည်။
တရုတ်ကြီး သူမကိုမလွှတ်ပေးသေးဘဲ ကိုယ်လုံးလေးကို တစ်ပတ်လှည့်စေလိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားရင်ချင်းအပ် ပွေ့ဖက် ထားလိုက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းတွဲတွဲလေးနှစ်ချပ်ကို နမ်းကာစုပ်ကာဖြင့် ရင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်လှိမ့်ချေလိုက် နို့သီးနှစ်ခုကို ဖျစ်လှိမ့်ချေလိုက်နို့စို့လိုက်လုပ်နေလေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ယခုမှပင် မျက်နှာပူသလိုဖြစ်လာရပြီး …
“တော်လောက်ပြီကိုရယ် ဟိုမှာ ကြည့်နေကြပြီ”
“ဒါဖြင့် နွယ်အသင့်ဖြစ်ပြီလား သွားရအောင်လေ ”
“ကိုယ့်သဘောပဲလေ သွားချင်လည်းသွားပေါ့”
လူချင်းခွာပြီး နွယ်လည်း ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေ လုံခြုံအောင်ပြင်ဝတ်ကာ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြသည်။
“အာစရိက လုံ့လကြီးတယ်နော် အချိန်ကလေး နည်းနည်းရတာနဲ့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
တစ်ယောက်က နောက်သည်။ တရုတ်လည်း ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ပင် …
“မင်းရော စမ်းချင်လား ဟျောင့်… အချိန်ရှိသေးတယ် ဘယ်လိုသဘောရလဲ ကဲ ”
“ဟာ စမ်းချင်ပါဘူးဗျာ သွားဖို့လာဖို့က ရှိသေးတယ် ကားတော့ ငှါးရမယ် ဘယ်လိုစီစဉ်မလဲ”
ကိုတရုတ် သူ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ခပ်ပိန်ပိန်လူကို လှမ်းကြည့်ပြီး …
“စံခွား သွားကွာ မင်းလုပ်ထားလိုက် ညိုကြီးတို့ဆီရွေ့မယ်။ ကားခပါ အပြတ်ပြောခဲ့လိုက်။ ဟိုဖက်လမ်းထိပ်မှာစောင့်နော် ဒီအထိလာစရာမလိုဘူး။ ငါတို့ လူခွဲလိုက်ခဲ့မယ်”
“အခု ချက်ချင်းလား”
“အင်းလေ ဒါမှ ဟိုမှာ မင်းတို့နှပ်ဖို့ အချိန်ရမှာပေါ့”
“ဟဲဟဲ ဒါလည်း ဟုတ်သားပဲ”
စံခွားဆိုသူ ခင်လေးနွယ်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် ကြည့်လိုက်ရင်း …
“ကဲ သွားမယ် မနွယ် အမြန်လိုက်ခဲ့ကြ။ သေချာလည်း ပြင်ဆင်ခဲ့ဦးနော် သိတယ်မဟုတ်လား ဟဲဟဲ”
ခင်လေးနွယ်လည်း ဒီလောက်တော့နပ်နေပါပြီ။
“အမယ်လေး လာခဲ့ပါ့မယ်ရှင်။ ကို ကိုစံခွား ရှင့်အကြိုက်ကို ပြင်ခဲ့ပေးမှာ ဟင်းဟင်းဟင်း”
အားလုံးရဲ့ရယ်သံများ ဝေစည်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူတို့ဝိုင်းထဲကို အရက်တစ်လုံး ထပ်ယူလာကာ ဝင်ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူတို့တစ်ယောက်ချင်းစီအတွက် ဂရုတစိုက် အရက်တွေ ငှဲ့ထည့်ပေးသည်။ အမြည်းခွံ့ကျွေးသည်။ သူမလည်း တစ်ခွက်တစ်ဖလား အရောရောအနှောနှော ဝင်ရောက် သောက်စားရင်းနှင့်ပေါ့။ သူမပုံစံက စောစောပိုင်းက ဆိုင်မှအရက်သောက်သုံးသူတွေကို တည်ခင်းရောင်းချနေခဲ့သည့် ယမကာရောင်းသူ အရက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် တစ်ယောက်နှင့် လားလားမျှမတူတော့။ ပကတိ အပျော်မယ်ကလေးတစ်ယောက် သူမဖောက်သည်တွေကို တယုတယ ပြုစုပေးနေသည့်အလားပင် ဖြစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။
ဆယ်မိနစ်ခန့်ရသည့် အချိန်တိုကလေးအတွင်းမှာ တရုတ်ကြီးနှင့် သူ့မိတ်ဆွေ (ဆိုင်မှာ ကျန်ရှိသူနှစ်ယောက်) ရဲ့ ခြေဆော့လက်ဆော့ စောက်ပတ်နှိုက် ဖင်နှိုက် နို့ကိုင်ပြုသမျှကို သူတို့နှင့် အရောတဝင် ဟီလာတိုက်ကာ ကြည်ကြည်ဖြုဖြူလက်သင့်ခံယူရင်း သူမလက်များကလည်း ဟိုလူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက် ဒီလူ့ပုဆိုးကြားမှ ငယ်ပါကိုကိုင်လိုက်နှင့် အတန်ကြာမျှ ကျီစယ်ကလူပြုနေခဲ့ကြရင်း အချိန်တန်ပြီဆိုတော့မှ ပန်းကန်ခွက်ယောက်များသိမ်းဆည်း၍ အားလုံးဝိုင်းသိမ်းလိုက်ကြပြီး ကိုတရုတ် သူ့လူနှစ်ယောက်ကို အပြင်ကို အရင်လွှတ်လိုက်ပြီး နောက်မှ သူနှင့်ခင်လေးနွယ်တို့ နှစ်ယောက်သား လူရိပ်လူခြည်ကြည့်၍ ဆိုင်ထဲကနေ တိတ်တဆိတ် လမ်းထဲကို ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။
Taxi တစ်စီးက သူတို့နှစ်ယောက်အလာကို အသင့်စောင့်နေသည်။ ကိုတရုတ်အရင်လွှတ်လို်က်သည့် စံခွားကရှေ့ခန်းမှာထိုင်ပြီး နောက်ခန်းမှာ ကိုတရုတ်ရယ် သူ့လူနှစ်ယောက်ရယ် ခင်လေးနွယ်နှင့်အတူ ဝင်ထိုင်ကြကာ ကားလေးက လမ်းမကြီးပေါ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း မောင်းနှင်ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ ကိုတရုတ်တို့သုံးယောက်ကြားမှာထိုင်ရင်း သူ့လူနှစ်ယောက်အပါအဝင် သူတို့သုံးယောက်စလုံးရဲ့ အနှိုက်အပွတ်ကိုခံရင်း ခင်လေးနွယ်လည်း လမ်းတစ်ဝက်မှာပင် ဇာတ်ရှိန်တော်တော်ကလေး မြင့်တက်လာရသည်။
တရုတ်ရဲ့လူသုံးယောက် နာမည်က အနောက်ခန်းမှာ သူမနှင့်အတူထိုင်လိုက်လာသည့် ဖြိုးညီရယ် ထွန်းကြိုင်ရယ် ကားအရှေ့ခန်းမှာ စီးနင်းလိုက်ပါလာသည့် စံခွားဆိုတာရယ်ပဲ ဖြစ်သည်။ အနောက်ခန်းမှနှစ်ယောက်က တကယ့်ဆရာကြီးတွေ။ မိန်းမမှုမှာ အတွေ့အကြုံရင့်ကြသူတွေဖြစ်ကာ အကိုင်အတွယ်လည်း ရဲတင်းသူတွေပဲဖြစ်သည်။ လမ်းခရီးတစ်လျှောက် ခင်လေးနွယ် ထမီအောက်ကို လက်လျှိုပြီး တစ်လမ်းလုံး ပွတ်လိုက်ဆွလိုက် လုပ်လာကြပြီး သူတို့လီးတွေကိုလည်း ဂွင်းတိုက် ခိုင်းသေးသည်။ တရုတ်တစ်ယောက်သာ တစ်ချက်တစ်ချက် ခင်လေးနွယ် ရင်သားအစုံကို ဖျစ်နယ်ဆော့ကစားတာကလွဲပြီး ဖာသိဖာသာနေနေကာ ခင်လေးနွယ်ကို သူ့လူနှစ်ယောက် လက်ထဲ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး ဝကွက်အပ် ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တစ်ခု အတွင်းရှိ ညိုကြီးဆိုသူ၏အိမ်ရှိရာ လမ်းကြားလေးထဲကို ရောက်လာသည်။ အားလုံး ကားပေါ်မှဆင်းပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း အရည်များကွက်စိုနေသော သူမထမီကို ကပျာကယာ ဟိုဖက်ဒီဖက် လှည့်ဝတ်လိုက်ရသေးသည်။ သူ့အိမ်ရောက်ဖို့ကို အုတ်ကျိုးအပိုင်းအစများခင်းထားသည့် လမ်းသွယ်လေးအတိုင်း ခြေလှမ်းအနည်းငယ်မျှ လျှောက်ဝင် လာကြရလေသည်။ညိုကြီးဆိုသူရဲ့အိမ် ဆိုသည်က တကယ်တော့ မကောင်းတာတွေကို ဒိုင်ခံလုပ်စားသည့် ပြည့်တန်ဆာဘိ (တစ်နည်း) ဖာဘိ တစ်ဘိသာ ဖြစ်သည်။ အကျယ်အဝန်းက ပေနှစ်ဆယ်လောက်ရှိပြီး ခြံအလျားရှည်သည်။
မိန်းကလေးငယ်လေးတွေ လေးငါးဆယ်ယောက်မက အဆောင်အခန်း အသီးသီးနှင့် သူမတို့ကိုထားရှိပြီး လာသမျှဖောက်သည်တွေကို သူမတို့ရဲ့သက်ဆိုင်ရာ အခန်းကလေးတွေထဲမှာပဲ သူတို့အလိုကျ ပြုစုဧည့်ခံပေးရခြင်းဖြစ်သည်။ ညိုကြီးရော သူ့မယား မညွန့်ပါ ဖာခေါင်းများဖြစ်ကြပြီး မညွန့်မှာ ယခင်ကလည်း ဤအလုပ် နှင့်ပင် ကာလအတော်ကြာကြာ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုခဲ့ဖူးသူတစ်ယောက်လို့ သိရပါသည်။
ညိုကြီး သူမတို့လူစုကို အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ကောင်းစွာနေရာချထားပေးသည်။ ကိုတရုတ် ညိုကြီးတို့လင်မယားနှင့် တစ်နေရာမှာ အလုပ်ကိစ္စ သွားရောက်ညှိနှိုင်းပြောဆိုနေချိန်မှာ ခင်လေးနွယ်ကတော့ ညိုကြီးရဲ့အိမ်ဂေဟာရှိ ခနော်နီခနော်နဲ့ ဖာခန်းလေးတစ်ခုထဲမှာ ကိုတရုတ်ရဲ့လူသုံးယောက်နှင့် တစ်ယောက်စီ တစ်လှည့်စီ အပီအပြင် အချစ်ခန်းဖွင့်နေခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။
ပထမတော့ တစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲဖြစ်ပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံရာမှာ အဆန်းကြိုက် လွန်းလှသည့် တရုတ်ဘော်ဒါစံခွားရဲ့ အကြံပေးချက်အရ တူးအင်န်ဝမ်း သရီးအင်န်ဝမ်း (သရီးဆမ်း) စောက်ပတ်ရော ဖင်ပါ ဆော်ဖို့အထိဖြစ်လာသည်။ စံခွား အဆန်းတော်တော်ကြိုက်သလို လီးကိုလည်း ကိုးယို့ကားယား စုံနေအောင်ပြုပြင်ထားသည်။ လီးကလည်း လူနှင့်မလိုက်အောင် ကြီးသူပဲဖြစ်သည်။ ထွန်းကြိုင်နှင့် ငညီခေါ် ဖြိုးညီက ပုံမှန်လီးတွေ။ ဒါပေမယ့် သူမကိုလိုးသည့်အခါမှာတော့ ဂေါ်လီကဲ့သို့ အဖုအထစ် အလုံးကလေးများ အမြောက်အများပါဝင်ပြီး ဆီလီကွန် ဒါမှမဟုတ် ရော်ဘာကွန်ပေါင်းတစ်မျိုးနှင့် ပြုလုပ်ထားဟန်တူသည့် လိမ်လိမ်ကောက်ကောက် အမွေးပွများပါ ထည့်သွင်းထားသည့် ကွန်ဒုံးအစွပ်တစ်မျိုးကို သူတို့လီးတွေမှာစွပ်ပြီး လိုးကြရာ သူမစောက်ဖုတ်က မခံမရပ်နိုင်အာင် ယားယံမှုဝေဒနာကို ခံစားရသည့်အလျောက် အနေရ ခက်စွာဖြင့် မရောင့်ရဲနိုင်အောင် အလိုးခံလိုစိတ်များ အငမ်းမရဖြစ်ပေါ် နေမိလေတော့သည်။
ခင်လေးနွယ် မသိသည့်အချက်က ကိုတရုတ်တို့ ဆိုင်မှာအတူသောက်စားကြစဉ်ကတည်းက သူမသောက်မည့်အရက်ထဲမှာ ရာဂကိုအထူးကြွစေသော ကာမစိတ်ကြွဆေးတစ်မျိုးကို တမင်တကာ ထည့်သွင်း တိုက်ကျွေးထားခြင်းဖြစ်သည် ဆိုတာကိုပဲဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ် ဗလာကျင်းပြီး သူတို့လူစုနှင့် ဖြစ်ချင်တို်င်းဖြစ်တော့သည်။ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော စိတ်ရှိလက်ရှိပင် အလိုးခံရသည်။ တရုတ်နှင့် ညိုကြီးလည်းရောက်လာပြီး ညိုကြီး သူမကို တစ်ချီလိုး၍ ကိုတရုတ်က သူ့မိန်းမမညွန့်ရယ် နောက် ခပ်ငယ်ငယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ်ကို သူ့ယောက်ျားအရှေ့မှာပဲ ပေါ်တင်လိုးသည်။
သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းခိုင်းထားပြီးမှ တစ်ယောက်ချင်းစီကို စိမ်ပြေနပြေလိုးတာဖြစ်သည်။ ညိုကြီး သူ့မယားအဆော်ခံရတာကို ဘာတစ်ခုမှ ဝင်ရောက်စွက်ဖက် ပြောဆိုခြင်းလည်း မရှိပါချေ။ နောက်တော့ သူတို့အစီအစဉ်စလာသည်။ ညိုကြီး သူတို့နယ်ကနေ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်ရှာတွေ့လာပြီး ဒီနေ့ညတွင်းချင်း တစ်ဖက်ဖာအိမ်သို့ လွှဲပြောင်းပေးအပ်မည့် ပါကင်အစစ် ဟုဆိုသော စော်အငုံးကလေးသုံးပွေကို သူတို့လူစု (တရုတ် သူ့လူသုံးယောက် ပေါင်း လေးယောက်ရယ် ညိုကြီးရယ် နောက်ပြီး ညိုကြီးထံ လာနေကျဖြစ်သော သူ့လူရင်းဖောက်သည် ကုန်သည်တစ်ယောက် အပါအဝင် လူခြောက်ယောက်တိတိ) သူမတို့ မျက်စိရှေ့မှောက်မှာပင် အားလုံးဝိုင်းပြီး တစ်လှည့်စီ ပါကင်ဖွင့်ကြတာပဲ ဖြစ်သည်။ အော်သံငိုသံ ညည်းသံတွေ တမုဟုတ်ချင်း ငရဲပွက်သွားသည်။ ကောင်မလေးတွေက အထက်တန်း ကျောင်းသူတွေအရွယ် ငယ်ငယ်ချောချောကလေးတွေမို့ နှမျောစရာတော့ အလွန်ကောင်းလွန်းလှသည်။
မညွန့် သူမအနားလာပြီး မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရာဂရမ္မက်တွေ တော်တော်ကလေး လှုပ်ရှားနိုးကြွလာဟန်နှင့် သူမပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ကာ နှူးဆွပေးလာသည်။ နွယ်လည်း အထာနပ်ပြီးသားဖြစ်၍ မကြာခင်မှာပဲ သူမနှင့် အပေးအယူ တည့်သွားကြသည်။
“အစ်မ ဒါမျိုးတွေ့ရတာ ရိုးနေပြီလားဟင် ”
နွယ်မေးလိုက်တော့ မညွန့်ဆိုသော အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိ ခပ်ဝဝဖိုင့်ဖိုင့် အိုးတောင့်တောင့်အမျိုးသမီးကြီးက …
“ဒါပေါ့ ညီမရယ် အမြဲတမ်းကြုံနေရတာ။ ပထမ ငြင်းမယ် အော်မယ်ဟစ်မယ် နောက်ပိုင်း အသားကျသွားတော့လည်း ထုံးစံအတို်င်း စောက်ပတ်လိုးမလား ဖင်ပဲခံပေးရလား ဘာလာလာ ဆိုသလို ဖြစ်သွားကြတော့တာပဲ။ တို့ငယ်ငယ်ကလည်း ဒီအတိုင်းပဲမဟုတ်လား ညီမရဲ့”
“အင်း ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ မမညွန့်ရယ် ဟင်းဟင်းဟင်း”
ခင်လေးနွယ် အရာရာကို စိတ်အေးလက်အေးနှင့် သွေးအေးလွန်းလှသည့် သူမကို စိတ်ထဲကနေ အတော်ကလေး လေးစားသွားမိသည်။ မညွန့်နှင့်သူမ အတူနေလက်စ် (Les) နှစ်ယောက်လို ဖက်လှဲတကင်း ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ပြီးသည့်နောက်မှာတော့ နွယ်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်က အဖြစ်အပျက်တွေကို ဘာကိုမှ သတိမထားမိတော့ပြီ။
————————————————
⭐အခန်း (၁၆)⭐
ည ၁၂ နာရီလောက်မှ ညိုကြီးနှင့် ကိုတရုတ် ကြိုတင်ညှိနှိုင်းထားကြသည့်အတိုင်း ကောင်မလေးသုံးယောက်ထဲက စိတ်ကြိုက် ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ရွေးပြီး ( … ) ကို ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ကိုတရုတ်လူ ဖြိုးညီတစ်ယောက် ညိုကြီးအိမ်မှာကျန်ခဲ့ပြီး စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင် နှစ်ယောက်သာ သူတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါလာသည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခင်လေးနွယ်နှင့်အတူ ကားနောက်ခန်းမှာထိုင်လိုက်လာကြပြီး စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင်နှစ်ယောက် သူတို့ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ အသေအချာ စောင့်ကြည့်ပြီး လိုက်လာသည်။ ကားနောက်ခန်းမှာ လူငါးယောက်စလုံး ပြွတ်သိပ်ကြပ်နေ၍ အတော်ကလေး ခက်ခက်ခဲခဲစီးနင်းခဲ့ရကာ ထွန်းကြိုင် ချာတိတ်မတစ်ယောက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျန်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုတော့ ခင်လေးနွယ်နှင့် စံခွားတို့အကြားမှာပဲ ဖြစ်သလို ထိုင်လိုက်လာစေရသည်။
ခင်လေးနွယ် သူမခါးလေးကို ပွေ့ဖက်လာသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ညိုကြီးဘိမှာ ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရပြီးဖြစ်၍ စိတ်ဓာတ်အကျကြီးကျကာ ငြိမ်ဆေး အကျွေးခံထားရသလို စကားသံတိတ်လျက် မလှုပ်မယှက် ငြိမ်နေခဲ့ကြပြီဖြစ်သည်။ ဟိုရောက်တော့လည်း သူတို့ထုံးစံအတိုင်းပင် ချာတိတ်မနှစ်ယောက်လုံး ဖာခေါင်းအသစ်တစ်ယောက်လက်ထဲ ရောက်ရတော့သည်။ ခင်လေးနွယ် သူမ မမြင်ဖူးသော မျက်နှာစိမ်းသုံးလေးယောက်နှင့် တွေ့ဆုံရပြန်သည်။ ကောင်မလေးတွေကိုတော့ သူမမသိသည့် သီးသန့် နေရာတစ်ခုဆီ ခေါ်ထုတ်သွားပြီးဖြစ်၍ သူမတို့ ပါဝင်နိုင်ကြခြင်း မရှိတော့ပါ။ ကိုတရုတ်ရယ် စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင်ရယ် အဲဒီနေရာက ဖာခေါင်းဟုယူဆရသူ နှစ်ယောက်ရယ်သာ သူမနှင့်အတူ သောက်စားကြရင်း တစ်ညလုံး အချိန်တွေမကုန်မချင်း အလီလီအချီချီ သူမကို လိုးကြဆော်ကြသည်။
ခင်လေးနွယ် ဒီညတော့ ခါတိုင်းညတွေထက် အများကြီးအကျိုးရှိသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေမယ့် ခံရတာလည်း မသက်သာလှချေ။ ဖာခေါင်းအရင့်အမာနှစ်ယောက်ဖြစ်ကြသော စိန်ကြီးနှင့်ကျော်သက် ကိုတရုတ် စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင်ဆိုတာတွေက နှယ်နှယ်ရရလူတွေ မဟုတ်ကြသည့်အပြင် သူတို့တစ်ယောက်စီကိုယ်နှိုက်က စံချိန်မီလီးကြီးကြပြီး တော်ရုံတန်ရုံ မိန်းမသား တစ်ယောက်ကို မျော့နေအောင် အချိန်ဆွဲလိုးနိုင်ကြသူတွေဖြစ်ပေရာ သူမ အဘယ်မျှ ဝေဒနာခံစားရမည်ဆိုတာကို ပြေးကြည့်စရာမလို တွေးချင့်ကြည့်ရုံနှင့်ပင် သူမခံစားရသမျှကို စာနာနားလည်နိုင်ပေမည်။
ညဉ့်အတော်ကလေးနက်တော့မှ ညိုစိမ့်ဆိုသူ ကောင်မလေး ပြန်ရောက်လာပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း အတော်ပင် အသက်ရှူချောင်သွားသည်။ ကောင်မလေးကို အပီသိပ် အပီကျွေးကြသည်။ တစ်သက်လုံး အောင့်အည်းမျိုသိပ်ထားသမျှ ဝေါကနဲ စုပြုံအားသွန်ပြီး ဖွင့်ချလိုက်ကြသည့်အလားပင် ထင်မှတ်ရတော့သည်။
“မမ မမရယ် ကယ်ပါဦး ညိုစိမ့် မတတ်နိုင်တော့ဘူး ကျိန်းလည်း တော်တော်ကျိန်းနေပြီ”
“ဟဲ့ ကောင်မလေး ညည်းကို အလကား ဘယ်သူမှမလိုးဘူး။ ရော့ ဒီမှာ ညည်းအတွက် တစ်ပတ်စာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ ပိုက်ဆံရမယ်။ ဖာခံတဲ့အရသာကို အရင်သိအောင် လုပ်ကြည့်လိုက်စမ်း”
ခင်လေးနွယ် ကြားဝင်ရသည်။
“အချိန်အများကြီးရှိပါတယ် ကိုစိန်ကြီးရယ်။ ဒီလောက်လိုးချင်ရင် တစ်ပတ်လုံး ရှင်အခန်းထဲမှာ နေ့နေ့ညည ခေါ်လိုးလို့လည်း ရပါတယ်။ ရှင့်လက်ခုပ်ထဲက ရေပဲဥစ္စာ။ ခဏတဖြုတ်လေးတော့ အနားပေးပါဦး။ ကျွန်မတစ်ယောက်လုံး ရှိပါသေးတယ်”
သူ ခင်လေးနွယ်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်သည်။
“အင်းလေ ဒါလည်း မဆိုးပါဘူး။ နင်လည်း အခုမှတွေ့ဖူးတဲ့ အသစ်ကလေးပဲ ဟားဟား။ ဒီမှာ မနွယ် ရောမရောက်ရင်တော့ ရောမလို နေရမှာနော်။ ပေးတာနဲ့ တန်အောင်တော့ ဆွဲရမှာပဲ။ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပါကင်ရော အပွင့်ပဲ နားလည်တယ်မဟုတ်လား”
“ရှင် သဘောရှိလုပ် ကိုစိန်။ ကျွန်မက ငွေမျက်နှာပဲကြည့်တယ်။ ကြိုက်သလောက်လိုး နည်းစုံလမ်းစုံအောင်လိုး။ တစ်ခါစားမလုပ်ရင် ပြီးရော။ ဒါမှ နောက် ရှင်ခေါ်ရင် ကျွန်မလိုက်လာနိုင်မှာ”
“ဟားဟားဟား စိတ်သာချ ငါတို့က မိန်းမတစ်ယောက် မခံချင်အောင် ဘယ်တော့မှမလိုးဘူး။ နောက်ထပ် ခံချင်လာအောင် လိုးမယ့်ကောင်တွေ။ အပေးအယူမျှလို့ကတော့ တစ်ခါသုံးမဟုတ်ဘူး အမြဲတမ်းဘေးမှာ ခေါ်လိုးဦးမှာ။ သိတယ်မဟုတ်လား ဟား ဟားဟား”
တကယ်လည်း စွဲမက်လောက်စရာပါပေ။ သူတို့နှစ်ယောက် တွဲလိုးကြရင်း စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် ယက်ဆွ လီးသွင်းပြီး ဖင်ကို တစ်ယောက်ကလိုး၍ ကျန်နှစ်ယောက်လီးတွေကိုပါ ခင်လေးနွယ် စုပ်ပေးယက်ပေးရသေးသည်။ လီးတောင်လာတော့ ထပ်လိုးကြသည်။ လက်ရှိလိုးခဲ့သည့်နှစ်ယောက်က ခဏပဲအနားယူပြီး အရက်ပြန်သောက် အရက်ရှိန်တက်လာတာနှင့် သူမဆီပြန်ရောက်လာကာ သေးပေါက်ချိန်ကလေးမှ မရအောင် တစ်ဗိုလ်ဆင်း တစ်ဗိုလ်တက် အဆက်မပြတ် လိုးကြသည်။ သူမစောက်ပတ်က အရည်လိုက်ရလွန်း၍ ခန်းပင်ခန်းချင်လာသည်အထိ။ ဖင်ပေါက်ဆိုလည်း လီးတစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပါများလွန်း၍ ဖင်အသားနီလန်ကာ ဟောင်းလောင်း ပွင့်အာရသည်အထိပင် ဖြစ်သည်။
တစ်ညဉ့်တာကြုံသမျှ အဖြစ်အပျက်တွေက ခင်လေးနွယ်ကို နောက်ထပ်အဆင့်တစ်ခုဆီသို့ တိုးမြင့်ရောက်ရှိလာအောင် ထပ်မံ တွန်းပို့ပေးလိုက်သလိုပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ နေ့ခင်းကြမှ ခင်လေးနွယ်လည်း ကိုတရုတ်နှင့်အတူ ဆိုင်ကို ပြန်ရောက်လာရတော့သည်။ ကိုမျိုးအောင် ဆေးရုံကမဆင်းခင် နောက်ထပ်နှစ်ခေါက်တိတိ ခင်လေးနွယ် သူတို့ဆီ ရောက်ဖြစ်သေးသည်။ တရုတ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိန်ကြီး သူမကိုတွေ့ချင်လို့ ဆိုပြီး သူကိုယ်တိုင် ကားလွှတ်ကာ အခေါ်ခိုင်းလိုက်၍ သူမလိုက်ပါသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ဒုတိယအခေါက်မှာ မနှင်းပါ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် ငွေပေးသလို သူပေးတာနှင့် တန်အောင်လည်း နည်းလမ်းစုံစွာဖြင့် အကြမ်းပတမ်း ဆက်ဆံခိုင်းသည်။ သူတစ်ယောက်တည်းသာမက သူ့လူရင်းတွေ ဖောက်သည်တွေပါ သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို အုပ်စုလိုက် ဓမ္မတာမကျသော နည်းလမ်းမျိုးစုံတို့ဖြင့် ကာမဆက်ဆံကြသည်။
ကိုစိန်ကြီးဆိုသူက Sex ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်လျှင် လွန်စွာ ရက်စက်တတ်သော ဉာဉ်ဆိုးရှိသူဖြစ်ပြီး စိတ္တဇဆန်သူလို့လည်း ပြော၍ရသည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် စိန်ကြီးဆိုသူလက်ထဲမှာ ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်ဆိုသည်ကိုမူ ဤနေရာမှာ စာလေးမည်စိုး၍ အကျယ်တဝင့် ဆက်လက်ဖော်ပြခြင်းမပြုတော့ပြီ။ အသက်ရှည်ရှည်နေလိုလျှင် သူ့လိုလူစားမျိုးကို ဝေးဝေးရှောင်နိုင်မှဖြစ်မည် ဆိုပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း သူ ဟိုကနေ ဘယ်လောက် လှမ်းခေါ်ခေါ် နောက်ထပ် သူ့ဆီထပ်မသွားဖို့ကို ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်ရသည်။ သူမကျွမ်းကျင်ရာနယ်ပယ်မှာ ကိုယ့်ဖာသာ ကိုယ့်အစုအဖွဲ့ကလေးနှင့်ကိုယ် ကြိုက်သလို ကျင်လည်လှုပ်ရှားနိုင်သည်ပဲ မဟုတ်လား။
ရက်များမကြာမီမှာ ခင်လေးနွယ်လည်း စတိုးဆိုင်က ဒေါ်သက်ထားခင်ဆီမှာ ယူထားသော ချေးငွေတွေ အကုန် အကြေပေးဆပ်နိုင်ခဲ့ပြီး ဝန်လည်း တော်တော်ကလေး ပေါ့သွားခဲ့ရပေသည်။ ဒီနောက်ပိုင်း သူမထပ်မံကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကိုတော့ဖြင့် ခင်လေးနွယ် မပြောပြန်လျှင်လည်း ဘယ်နည်းနှင့်မှ ပြည့်စုံနိုင်မည် မဟုတ်တော့ချေ။ ပြောရလျှင် ဆိုက္ကားသမား ကိုညွန့်ကစ၍ပဲ ပြောရတော့မည်။
တစ်နေ့ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာအနားယူနေစဉ် ကိုညွန့် ညဖက်ကြီးဆိုင်ကို ရောက်ချလာပြီး လူတစ်ယောက် လွှတ်လိုက်၍ ခင်လေးနွယ်ကို သူနှင့်အတူ လိုက်လာစေလိုကြောင်း ပြောရာ မနှင်းလည်းအပြင်ကို ခရီးလွန်နေ၍ ဆိုင်အဝင်အထွက် တံခါးကို အသေအချာပိတ်ပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း သူနင်းသောဆိုက္ကားနှင့်ပင် သူတို့နှင့် အလှမ်းမဝေးလှသော ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲကို လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အိမ်တစ်အိမ်ရဲ့ရှေ့ကိုရောက်တော့ ဆိုက္ကားပေါ်မှဆင်းကာ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ လျှောက်ဝင်လာကြသည်။ အိမ်ထဲအရောက်မှာ ခင်လေးနွယ် ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသူတစ်ယောက်ကို ရုတ်တရက် မြင်တွေ့လိုက်ရလေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် အတော်ကလေး အံ့အားသင့်သွားမိလေသည်။
“ဟင် မ မ သက် ”
ဟုတ်သည်။ စတိုးတိုင်မှ သူမ အမြဲတစေ ငွေချေးနေကြ ဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီးကြီး ဒေါ်သက်ထားခင်ပဲ ဖြစ်နေလေသည်။ ဒေါ်သက်ထားခင် (မမသက်) က သူမ အထင်ကြီးလေးစားမှုရှိခဲ့သော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ ပြီးတော့ သမီးတစ်ယောက်အမေ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့်ရှိ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပါပေ။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကတော့ လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်ကျော် ခြောက်နှစ်လောက်ကတည်းက ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီ။ ဒေါ်သက်ထားခင်မှာ ရုပ်ရည်လည်း တော်တော်ချောသူဖြစ်ကာ အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက် အရွယ်တင်နုပျိုပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကအစ အချိုးအစား ပြေပြစ်ကျနလှပသူ ဖြစ်သည့်အလျောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူဖက်မှရရှိခဲ့သော အမွေအနှစ် အတွင်းပစ္စည်းပေါင်းမြောက်များစွာနှင့် လုပ်ငန်းကြီးတွေ တော်တော်များများကို လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်စွမ်းရှိသူလည်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူမနှင့် ယခုလို မထင်မှတ်သည့်နေရာတွင် ပက်ပင်းဆုံတွေ့ရသည့်အဖြစ်ကို ခင်လေးနွယ် အကြီးအကျယ် အံ့သြမိခြင်းဖြစ်သည်။
ဒေါ်သက်ထားခင် သူမကို ဘာမှ မဖြစ်သလိုပုံစံနှင့် ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။
“လာ ထိုင် ခင်လေးနွယ် သိပ်အံ့သြသွားသလား”
“ဟုတ် ဟုတ် မမသက် ”
“ထိုင် ကိုညွန့်လည်း ထိုင်လေ။ သက် အလုပ်ကိစ္စနည်းနည်းပြောမလို့ ”
“ဟုတ် ဘာ ဘာပြောလို့လဲ ရှင့် မ မ သက်”
“ဒါက ဒီလိုရှိတယ် နွယ်ရဲ့”
ခင်လေးနွယ်ကို တရင်းတနှီးပြောရင်း သူမအနားမှာ လာရောက် ကပ်ထိုင်ချလိုက်ကာ ဒီနေ့ည သူမလုပ်ဆောင်ရန်ရှိသည့် အစီအစဉ်များကို အရင်းအတိုင်း ပြောပြသည်။
“မမသက် ဒီည ချိန်းထားတဲ့သူတွေရှိတယ်။ သူတို့ ဒီနယ်ကမဟုတ်လို့ အပြင်မှာတော့ မတွေ့နိုင်ဘူး။ သူတို့တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ကို လိုက်သွားရမှာ။ အလွန်ဆုံး တစ်ညအိပ် ဒါမှမဟုတ် နှစ်ညအိပ်လောက်ပဲ ကြာချင်ကြာမှာပါ …။ မမအဆက်အသွယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ ကိုမျိုးလွင်ဆိုတာ တစ်ယောက်တော့ ရှိတယ် …။ သူ့ဆီကိုတော့ ဒီကကိုညွန့်ပဲ အမြန်ဆုံးသွားပြီး အကြောင်းကြားပေးရမယ်။ အစ်မလိပ်စာပေးလိုက်မယ်။ သူရောက်လာတာနဲ့ အစ်မတို့ ကားတစ်စီးငှားပြီး ဟိုတယ်ကို လိုက်သွားကြတာပေါ့ …။ အစ်မ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ လုံးဝမဖြစ်လို့ ကိုယ့်လူရင်းလည်း ဟုတ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်း အကြောင်းသိလိုဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးမိနွယ်ကိုပါ အခုလို အခေါ်ခိုင်းလိုက်ရတာ …။ ဘယ့်နှယ်လဲ မိနွယ်”
နွယ် ကိုယ့်နားတောင်ကိုယ် မယုံချင်သလို ဖြစ်မိပါသည်။
“ဒါ ဒါက … နွယ် ဟို ဟို … အဆင်ပြေမယ် ဆိုရင်တော့ ဟို …လေ … ဖြစ် ဖြစ် မယ် လို့ ထင် ထင် ”
“ဟင်းဟင်း ဟင်း ဒီလိုမှပေါ့ ”
ဆိုပြီး မမသက်က စကားဆက်ပြောသည်။
“မမသက် နွယ့်အကြောင်း သိပြီးသားပါ။ ကိုညွန့်တို့ ကိုတရုတ်တို့ဆိုတာလည်း အစ်မနဲ့မကင်းပါဘူး အမြဲ အဆက်အသွယ်ရှိကြတယ်။ သူတို့ဆီကနေ နွယ့်သတင်းပလင်းတွေ အစုံကြားတယ်။ မမသက်အကြောင်းတော့ နွယ် သိချင်မှသိမှာပေါ့”
“နွယ် နွယ် … ဒါ တော့ … တ တကယ် မ မ သိပါဘူး … မမသက်”
“မမသက် ပြောပြပါ့မယ် …။ ကဲ ကိုညွန့်ရေ ဒီလာပါဦး။ ဟောဒီမှာ ရှင် ရှာရမယ့်လိပ်စာ ပေးလိုက်မယ်။ အတတ်နိုင်ဆုံး သူ့ကိုသာ ဒီကိုပါအောင် ခေါ်ခဲ့လိုက် ။ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် စကားလေးဘာလေး ပြောရင်း ဒီနေရာကပဲ စောင့်နေမယ်”
မမသက်ပြောပြီး လိပ်စာတစ်ခု ရေးပေးလိုက်ရာ ကိုညွန့်လည်း ခပ်သုတ်သုတ် ပြန်ထွက်သွားသည်။ မမသက် နွယ့်ဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း …
“လာ နွယ် အိမ်ထဲဝင်ရအောင် တစ်ခုခုသောက်ရင်း အေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့”
သူ အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ နွယ်လည်း သူ့နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လာခဲ့ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား အိမ်ထဲက အခန်းလွတ်တစ်ခုထဲမှာ မမသက် တည်ခင်းဧည့်ခံသော ဆေးစိမ်အရက်တစ်မျိုးကို ထိုင်သောက်ရင်း စကားတွေအများကြီး ရင်ဖွင့်ပြောကြသည်။ မမသက်က ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ဦးဆောင်သူမဲ့နေခဲ့သော သူမ၏ အိမ်စီးပွါးရေးအတွက် အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်ကိုင်ရင်း ယောက်ျားတကာနှင့် တန်းတူရည်တူ နေထိုင်သွားလာဆက်ဆံမိရာက မိမိ၏စိတ်အလိုကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ တဏှာနယ်ကျွံမိခဲ့သည့်အကြောင်းများ သူမနှင့် ပတ်သက်မိသူအချို့တို့၏အကြောင်းအရာတွေ ထိုမှတစ်ဆင့် ယောက်ျားတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခေါ်ရာနောက်ကို မညည်းမညူလိုက်ပါမိခဲ့ရာက ယခုကဲ့သို့ ငွေအရချောင်လွန်းသော ကြေးကြီးစား အပျော်မယ်ဘဝကို မရောက်ချင်ဘဲ ရောက်ခဲ့ရသည့်အကြောင်းများ သူမကို မချွင်းမချန် ရင်ဖွင့်ပြောပြပါသည်။
နွယ် မမသက်အကြောင်းကို ယခုမှပဲ အတော်ကလေး တီးမိခေါက်မိ ရှိသွားရတော့သည်။ စားရမဲ့သောက်ရမဲ့တစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ အစစအရာရာပြည့်စုံသူဖြစ်သည့်တိုင်အောင် ရမ္မက်တဏှာရဲ့အနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါခဲ့မိရာက တဏှာနယ်ကျွံပြီးရင်းကျွံရင်းဖြင့် သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေနိုင်သည့်အလားပင် ရာဂနွံအိုင်ဗွက်အတွင်း တစ်ဖက်စွန်းရောက်သည်အထိ နစ်မြုပ်သက်ဆင်းခဲ့ရသည့် သူမဘဝအတွေ့အကြုံများမှာ ယူတတ်သူအဖို့ သင်ခန်းစာရယ်လို့တောင် ပြော၍ရမည်ဖြစ်သည်။
ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးနှင့် မမသက်တို့ဘဝတွေမှာ ဖြတ်သန်းမှု သို့မဟုတ် လားရာချင်း မတူညီကြသော်ငြားလည်း မနှင်းအေးမှအပ ကျန်မိန်းမသားနှစ်ယောက် ဖြစ်ကြသည့် ခင်လေးနွယ်နှင့် မမသက်တို့ အဖြစ်တွေမှာ အနည်းငယ်ဆင်တူသယောင်တော့ ရှိနေသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ မနှင်းအေးက မတတ်သာလွန်းလို့ ငတ်လို့ ဒီအလုပ်လုပ်တာဖြစ်ပေမယ့် သူမတို့နှစ်ယောက်ကြတော့ ထိုသို့မဟုတ်ပါချေ။ ငွေရေးကြေးရေးကိစ္စထက် သွေးသားဆန္ဒက ပိုမိုနေသလို ထင်ရပေသည်။ မမသက်ကို ထားလိုက်ဦး။ ခင်လေးနွယ်ဆိုသော သူမသည်ပင်လျှင် ဤသို့သော ဖြစ်ရပ်ဆိုးမျိုးကို ရှောင်လွှဲရုန်းဖယ်ဖို့ရန် အလွယ်ကလေးပဲဆိုတာ ကာယကံရှင်ဖြစ်သည့် သူမကိုယ်တိုင်က အသိဆုံးပဲဖြစ်သည်။ မရှောင်ချင်၍ တမင်တိုးမိကြသည့် မီးကိုတိုးသည့် ပိုးဖလံများနှယ်သာ သူမတို့နှစ်ယောက်အဖြစ်ကို တင်စားပြောရပေတော့မည်။
ခင်လေးနွယ် သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ဟင်းကနဲချပြီး မမသက်ကိုကြည့်ကာ …
“အင်း ကျွန်မအဖြစ်ကလည်း မမနဲ့ သိပ်မကွာလှပါဘူး။ တကယ်ဆို ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဘာကြီးပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ပါးသူရဲ့ ဘာအကူအညီကိုမှ မယူဘဲ သိက္ခာရှိရှိနဲ့ ကြံ့ကြံ့ခံရပ်တည်မယ်ဆိုရင် ဖြစ်နိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုကြတော့ … ”
“ဟင်းဟင်း ဒါကြောင့်ပြောတာလေ …။ ညီမ ငွေတွေယူတော့လည်း အစ်မ အတတ်နိုင်ဆုံး အတိုးနှုန်းသက်သာအောင် ထားပေးခဲ့တာပဲ။ သူများတကာလို မတန်တဆမယူခဲ့ပါဘူး ….။ ဒါပေမယ့်လည်း ငွေချေးသုံးတာထက်ပိုပြီး ဒီလိုမျိုး လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ရတဲ့ အလုပ်ကြတော့ ညီမ နည်းနည်းကလေးတောင်မှ မငြင်းနိုင်ခဲ့ဘူး မဟုတ်လား”
ခင်လေးနွယ် အရှက်ပြေပြုံးလိုက်ရင်း …
“ကျွန်မကိုက ဆတ်ဆော့မိတာကိုး အစ်မရဲ့ အဟင်းဟင်း …။ ကိုတရုတ်တို့ ကိုနောင်တို့နဲ့ ပေါင်းမိတယ်။ ငွေရတာရော ဟိုဟာ လိုချင်တာရော ပါမှာပေါ့ လို့ … ခစ်ခစ်ခစ်”
“အစ်မကိုရော မင်း ဘယ်လို မြင်မိသလဲ ”
သူမမေးတော့ နွယ်ပြုံးလိုက်သည်။
“အစ်မလည်း နွယ်နဲ့များ တူနေသလားလို့ … မဟုတ်ဘူးလား မ မသက် အဟင်းဟင်း ဟင်း ”
” အင်းလေ လီးကြိုက်တယ် လီးမက်တယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်တော့ ဟင်းဟင်း ဟင်း …။ မမအနေနဲ့လည်း အခု မင်းကျင်လည်တဲ့ခွင်ထက် အပုံကြီးသာအောင် တစ်နင့်တစ်ပိုး ရနေတာပဲ …။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ပိုက်ဆံထက်စာရင်တော့ မင်းပြောတဲ့ဟာကြီးက ပိုမယ်လို့ ထင်တယ်။ ယောက်ျားနဲ့ဝေးတာ ကြာပြီဆိုတော့လည်း မိန်းမတစ်ယောက် လီးမက်တာ ယောက်ျားသနာတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ အလိုးကို ခံချင်မိတာဟာ မဆန်းဘူးထင်ပါတယ် နွယ်ရယ် … ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
မမသက်ပြောလိုက်ရင်း နွယ့်ကိုယ်ကလေးဖက်ပြီး စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို တအားဖိကပ် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပါသည်။ နွယ်လည်း မမသက်ကို ပြန်ဖက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့လက်များကတော့ တစ်ယောက်ခါးကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်ထားမိလျက်ပင်။ ကိုညွန့် ပြန်ရောက်မလာခင် သူမတို့နှစ်ယောက်တည်းရှိနေရာ အခန်းကလေးအတွင်းမှာ အသားဆိုင်ချင်းပွတ်တိုက်လှုပ်ရှားသံတွေ တအိအိတဟင့်ဟင့် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ညည်းညူသံကလေးတွေ အဆက်မပြတ် ခုန်ပေါက်ထွက်ပေါ်လို့ လာလေတော့သည်။
……………………………………………..
⭐အခန်း (၁၇)⭐
ကိုမျိုးလွင်ဆိုသည့် အသားမည်းမည်း အညာသားလိုလူကို ကိုညွန့်ခေါ်လာသည်။ မမသက် သူ့ကို အိမ်ထဲခန်းခေါ်သွင်းပြီး စကားပြောဆိုနေကြရာ သူတို့နှစ်ယောက် တော်တော်ကလေးကြာတဲ့အထိ ပြန်ထွက်မလာတာနှင့် တစ်ခုခု အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီ ဆိုပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း ကိုညွန့်ကိုခေါ်၍ အိမ်ထဲကိုလျှောက်ဝင်လာကာ အခန်းဝကနေ တိတ်တိတ်လေးချောင်းကြည့်လိုက်ကြရာ သူမတွေးထင်မိသည့်အတိုင်းပင် မမသက်နှင့် ကိုမျိုးလွင်တို့ အပြင်မထွက်ခင် အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်ခွစီးလျက် တစ်ချီတစ်မောင်း သွေးပူလုပ်နေကြတာ မြင်လိုက်ရသည်။
ကိုမျိုးလွင်လီးမည်းကြီးကို မမသက်ထားခင် စုပ်ပေးနေသလို မမသက်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ကိုမျိုးလွင် အပီအပြင်ယက်ဆွပေးနေတာ တွေ့ရလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ပြီး တွန့်လိမ်ထွန့်လူးနေကြသည်။ နွယ်လည်း ဝါသနာအရ ကိုမျိုးလွင်လီးကြီး အသေအချာ ကြည့်မိတော့ မဲမဲသဲသဲနှင့်တုတ်ဖီးဖီးကြီးဖြစ်နေတာတွေ့ရသည်။
“မမသက် ဖီးလ်ချင်လည်းဖီးလ်စရာပဲ ဒီလူ့လီးလည်း တော်နော်ကြီးသားပဲ”
သူမစိတ်ထဲက တွေးလိုက်မိသည်။
“နွယ် လာ အပြင်ထွက်ရအောင် သူတို့အေးဆေးနေကြပစေ တို့လည်း အချိန်ရှိတုန်းလေး”
ကိုညွန့်ပြောလိုက်တော့ နွယ်လည်း သူ့ကိုမျက်စောင်းကလေးထိုးလိုက်ပြီး …
“ဟင်း ဒါပဲ တွေးနေ။ လုပ်ချင်တယ်ဆိုလည်း ရှင့်သဘောပဲ။ အချိန်တော့ သိပ်မရဘူးနော်”
“အင်းပါ ရသလောက်လေးပေါ့ ဟဲဟဲ”
နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လာပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာပဲ ခုံတစ်ခုရွေးပြီး နေရာယူလိုက်ကြသည်။ ကိုညွန့်လီးကို နွယ်ကောင်းကောင်း စုပ်ဆွယက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လီးပါးပျဉ်းကြီးက ရုတ်ခြည်းပင် မြွေတစ်ကောင်ခေါင်းထောင်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး တောင်မတ်ထကြွလာရာ အတော်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။
“နွယ် ဒီဖက်လှည့်ပါကွာ ထမီချွတ်လိုက်တော့”
“အင်း အင်း လုပ် ကိုညွန့် စိတ်ရှိလုပ်”
နွယ် ထမီတစ်ကွင်းလုံးချွတ်ချပေးလိုက်ရာ ကိုညွန့်မျက်လုံးများက သူမ၏အဝတ်မဲ့သွားသော ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ အင်္ဂါဇပ်အုံကလေး ရှိရာဆီကို အကြည့်ရောက်သွားရတော့သည်။ နွယ် ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီကို ကြယ်သီးတစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ချွတ်ပေးနေချိန်မှာပင် သူ တဖြည်းဖြည်း အနားကပ်လာပြီး သူမပေါင်ခွကြားထဲကို အသာနှိုက်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် ဟိုဟိုဒီဒီ ပွတ်ဆွစမ်းသပ်၍ နေလေတော့သည်။
“လှလိုက်တာ နွယ်ရယ် လိုးချင်စရာကြီး ဟီဟိ”
“အယ် ပါးစပ်ကြီးက ဟွန့် … သွား ညစ်စုတ်တယ် ”
“…… …… ”
နွယ် သူ့ရင်ခွင်ထဲကို လဲပြိုကျသွားလေသည်။
ဒီနောက်မှာတော့ …
ဒီအိမ်က အမှန်တော့ မမသက်ထားခင် တစ်ချိန်ကဝယ်ယူထားသော အိမ်တွေထဲက နေချင့်စဖွယ်ရှိလှသည့် လုံးချင်းအိမ်ကလေး တစ်လုံးပဲ ဖြစ်သည်။ လုပ်ငန်းကောင်းစဉ်မှာ ရင်နှီးမြှုပ်နှံမှုအနေနှင့် ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်အတွင်း အိမ်အများအပြားဝယ်ယူထားသလို အလုပ်တွေလည်းစုံအောင် လုပ်ထားသည်။ အိမ်ငှါးတင်သောအိမ်တွေရှိသလို အခုလို သူမတစ်ခါတစ်ရံ အသုံးပြုဖို့ အရံသဘောမျိုး ပစ်ထားသည့် အိမ်တွေလည်း သုံးလေးလုံးမကရှိပါသည်။ ဒီနေ့တွေ့ဖို့ရှိသူတွေ ဆိုတာကပင် သူမရဲ့ လူသိသူသိသိပ်မရှိသော လုပ်ငန်းတစ်ခုခုနှင့် ပတ်သက်နေသူတွေပဲ ဖြစ်ရပေမည်။
မမသက်ကား သာမန်အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပေမယ့် ပိုက်ဆံရှာရာမှာတော့ အလိုလောဘကြီးသူပီပီ တရားဝင် ဟုတ်တာရော တရားဝင် မဟုတ်သည့်နည်းလမ်းမျိုးစုံနှင့်ပါ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ရသမျှငမ်းငမ်းတက် ရှာဖွေလုပ်ကိုင်နေသူတစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်မည်ဟု နွယ့်အနေနှင့် ခန့်မှန်းမိလိုက်ပါသည်။
အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာ နွယ်တို့နှစ်ယောက် အပြင်ဧည့်ခန်းရှိ ဆက်တီခုံရှည်တစ်လုံးအပေါ်မှာပဲ ကောင်းကောင်း အလုပ်ဖြစ်သွားကြလေပြီ။ နွယ့် ကိုယ်ပေါ်မှာတော့ ကိုညွန့်က အသာတကျ နေရာယူလျက်ရှိပြီး သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိထိုးနှစ်စိုက်သွင်းကာ ခါးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ စတင်လိုးဆောင့်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။
“စွတ် ဖွတ် ဖတ် စွိ စွတ် ဖွတ် ဖတ် ဘွပ် ဘုတ် ဘတ် ဗလပ် ဘုတ် ဖတ် ဇွပ်”
“အ အင့် အိ အိ အင့် ကို ကိုညွန့် အ ကျွတ် ကျွတ် ဟင့်ဟင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့် အု အု အွန့် အွန်းး ”
ကိုညွန့် မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲကိုင်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ အားသွန်၍ လက်ကုန်ဗျင်းပစ်လိုက်ကာ သူ့လီးထိပ်မှ လရည်တွေကို ခင်လေးနွယ်စောက်ပတ်ထဲသို့ အပြည့်အလျှံပင် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း သူ့နောက်ကို မမီမကမ်းလိုက်ပြီးလိုက်ရသည်။ လှဲအိပ်နေရာက လူးလဲထမည်ပြုတော့ သူမအပေါ်စီးကနေ မိုးကြည့်နေသူနှစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မမသက်နှင့် ကိုမျိုးလွင် သူတို့နှစ်ယောက် နွယ်တို့အဖြစ်ကို ပြုံးမိန့်မိန့်ကြီး စိုက်ကြည့်နေကြလျက် …။
“လှဲနေ မထနဲ့ နွယ်လေး ”
မမသက် သူမကို တိုးတိုးလေးလှမ်းပြောပြီး မျက်နှာလေး ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
“အချိန်ရှိပါတယ် နာရီဝက် တစ်နာရီလောက်ပေါ့ ဟင်းဟင်း။ လာ နွယ် မမကို ဖက်ထားစမ်းပါဦး”
မမသက် သူမရင်ခွင်ထဲကို နွယ့်ကိုယ်လုံးကလေး ဆွဲပွေ့ယူလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အနမ်းပေးနေမိကြသည်။ မမသက်လက်က နဘေးမှာ အသာရပ်နေသည့် ကိုညွန့်ပေါင်ကြားက အနည်းငယ်ပျော့ခွေနေလေသောလီးကြီးကို ဆုပ်ဆွဲပွတ်သပ်ကစားလိုက်သလို သူမနဘေးမှ မတ်တပ်ရပ်လျက်သားရှိနေသည့် ကိုမျိုးလွင်လည်း နွယ်နှင့် မမသက်တို့ကြားထဲကို သူပါရောပြီး တိုးဝင်ထိုင်ချလိုက်တာ တွေ့ရလေသည်။ အခုတော့လည်း လေးယောက်သား တစ်ပေါင်းတစ်စည်းတည်း ဖြစ်သွားကြပြီ။
“ကိုမျိုး ရှင့်ပုဆိုးချွတ်လိုက်ဦး ဘာလဲ နွယ့်ကိုများ ရှက်နေတာလား”
“ရှက်စရာလား မသက်ရ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ တွေ့ကြတဲ့ဥစ္စာ ဟဲဟဲ ကိုင်း လာပြီ ဒီမှာတဲ့ဗျား ”
ကိုမျိုးလွင်လီးမဲမဲက တန်းလန်းကြီးတွဲကျနေသည်။ အနီးကပ်ကြည့်မှ ကိုညွန့်လီးထက်ပင် တစ်လက်မခန့်ပိုရှည်နေတာတွေ့ရသည်။ လုံးပတ်လည်း ပိုတုတ်ပုံရပြီး ကုလားလီးကြီးအလားပင် ထင်ရပေသည်။ နွယ်လည်း အလိုက်သိသူပီပီ ကိုမျိုးလွင်မျက်နှာကို ပြုံးစစနှင့် မော့ကြည့်လိုက်ရာက သူ့လီးကို လက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့် အသာအယာဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်ပါသည်။ လီးကြီးကိုမျက်နှာနားအထိဆွဲယူပြီး အသေအချာလှည့်ပတ်ကြည့်နေရာ ကိုမျိုးက …
“သဘောကျလား နွယ် ကျွန်တော့်လီးက လိုတာထက်ပိုမကြီးပါဘူး ဟဲဟဲ”
“ဒါကြီးလား ရှင့်လီး မကြီးတာ မြင်းလီးလို့တောင် ထင်ရတယ် ဟွင်းး”
ကိုမျိုး သဘောကျစွာနှင့် တဟားဟား အော်ရယ်သည်။ မမသက်လည်း နွယ့်ကိုယ်ပေါ်ခွထိုင်နေရာက သူမထမီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ချင်း ထိတိုက်တွေ့ဆုံပေးလိုက်ရာက ကိုညွန့်လီးကို သူမပါးစပ်နှင့်လှမ်းဟပ်ကာ အပီအပြင်လီးစုပ်ပေးနေပါပြီ။ နွယ်လည်း မထူးတော့ပြီမို့ ကိုမျိုးလီးကြီးကို လဒစ်ထိပ်ခေါင်းလေးငုံခဲပြီး လျှာနှင့်လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက်ကာ စတင်စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါသည်။
ယောက်ျားနှစ်ယောက်လုံးလည်း လီးအကိုင်ခံအစုပ်ခံရင်း သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံအိအိကြီးတွေကို အားရပါးရညှစ်နယ်ကိုင်လိုက် သူမတို့နှစ်ယောက် ဖင်နှင့်စောက်ပတ်ကို တစ်လှည့်စီ ပွတ်သပ် ဖျစ်ကစားလိုက်နှင့် ရာဂအထူးကြွအောင် အပြတ်နှူးဆွပေး နေကြလေတော့သည်။ နွယ်ရော မမသက်ပါ နှစ်ယောက်လုံးထန်လွန်း၍ သူမတို့စောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေရွှဲလာကြပြီ။
သူတို့လိုးခန်းလေးက မထင်မှတ်ဘဲ အချိန်ကြာမြင့်သွားရသည်။ ထင်ထားသလို တစ်နာရီနှင့်မပြီးကြ။ မမသက်ရော နွယ်ပါ နှစ်ယောက်လုံး ဏှာထန်နေကြပြီမို့ မထူးဇာတ်ခင်းပြီး ကိုမျိုးလွင်နှင့် ကိုညွန့်တို့နှစ်ယောက်ကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ မှောက်ပေးလှန်ပေး ဖင်ကုန်းပေးကြရင်း နှစ်ချီသုံးချီစီ ဆင်တိုက်စခန်းသွားစေလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ရောဖင်ပါ သန်ရာကိုလိုးခိုင်းရာ ကိုမျိုးရော ငညွန့်ပါ သူမတို့ကို စောက်ပတ်တစ်လှည့် ဖင်ပေါက်ကိုတစ်လှည့် နှစ်ချီသုံးချီဆက်တိုက် ဆော်လိုက်ကြပါသည်။ အားပါးတရလည်း ရှိလှပေသည်။ သူတို့ယောက်ျားနှစ်ယောက် အားကုန်တော့မှပဲ လိုးခန်းက တစ်ခန်းရပ်သွားရတော့သည်။
ကိုညွန့်ကို ကားတစ်စီး ထွက်ငှားခိုင်းပြီး သူ့ကို အိမ်ပြန်စေလိုက်ကာ ဧည့်သည်တွေတည်းခိုရာ ဟိုတယ်ဆီ သုံးယောက်သား ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဟိုရောက်လို့ သူမတို့ တွေ့ရတာက အိမ်နီးချင်းထိုင်းလူမျိုး အမျိူးသားကြီးလေးယောက် ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးက ဘာသာစကားသုံးလေးမျိုး ပြောတတ်သူဖြစ်ရာ ဟိုတယ်ရှိ ထိုင်းနိုင်ငံသားလေးယောက်ကို သူတို့ဘာသာနှင့် ကောင်းစွာ စကားပြောဆိုနို်င်လေသည်။
မမသက် ကိုမျိုးလွင်နှင့် ထိုင်းလူမျိုးသုံးယောက် (တစ်ယောက်က အပြင်မှာကျန်ခဲ့သည်။) သီးသန့်ခန်းထဲဝင်ကာ လုပ်ငန်းကိစ္စ စကားပြောဆိုကြပြီး မမသက်ကို အလုပ်နှင့်ပတ်သက်သမျှ အိတ်သွန်ဖာမှောက် ရှင်းလင်းပြောပြကာ ကုန်ပစ္စည်းနမူနာများပေးအပ်၍ သူတို့နှင့်ဆက်သွယ်ဖို့ ဖုံးနံပါတ်နှင့် လိပ်စာကဒ်တွေ အသီးသီးပေးကြသည်။ အလုပ်တစ်ခုမှာ ရှယ်ယာပါဝင်ပြီး အတူတကွ လုပ်ဆောင်ကြဖို့ စိုင်းပြင်းနေကြဟန်တူသည်။ သူတို့အမူအယာတွေက သိုသိုဝှက်ဝှက်ရှိပုံရကြောင်း နွယ် အသေအချာ အကဲခတ် လိုက်မိသည်။ မိမိနှင့်သက်ဆိုင်သော ကိစ္စမဟုတ်၍ မသိသလိုသာ နေလိုက်ရသည်။
နွယ်နှင့် အခြားထိုင်းအမျိုးသားတစ်ယောက် အပြင်မှာကျန်နေခဲ့ကြရာ အတန်ကြာတော့ သူတို့တတွေ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာကြပြီး တစ်ခုခုစားသောက်ကြမည်ဆိုကာ အောက်ထပ်ရှိ ဟိုတယ်စားသောက်ခန်းဆီ သူမတို့ကိုပါ ခေါ်သွားသည်။ နိုင်ငံခြားဖြစ်အရက်တွေ စားသောက်စရာ အကြော်အလှော် အမြည်းစုံအလင်နှင့် ဝိုင် ရီဂျင်စီ ဝီစကီအရက်ပြင်းတွေရော စုံလင်စွာ မိမိနှစ်သက်ရာ သောက်သုံးကြပြီး ကိုမျိုးလွင်လည်း သူ့တာဝန်ပြီးဆုံး၍ အားလုံးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားလေရာ မမသက် ခင်လေးနွယ်နှင့် သူတို့လေးယောက်သာ ဟိုတယ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ပထမပိုင်း စားသောက်ပြီးစီး၍ ဘီလ်ရှင်းကာ အပေါ်ထပ်ပြန်တက်လာသည်။ ဝိတ်တာနှစ်ယောက်လိုက်လာပြီး သူတို့လိုအပ်သည့် ယမကာနှင့် ရေခဲဆိုဒါအမြည်းများ အပေါ်ထပ်သို့ ယူလာပေးပြန်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်အနေနှင့် မိမိတို့ဝတ္တရားကျေအောင် တစ်ညဉ့်တာပြုစုပေးရမည့်ကိစ္စ ရှိသေးတာမို့ နှစ်ယောက်လုံး အလွန်အကျွံ မသောက်လိုသော်လည်း သူတို့အားလုံးက လူမျိုးခြားတွေဖြစ်နေပြီး ထပ်မံသောက်စားဖို့ အတင်းအကြပ်တိုက်တွန်းတာနှင့် တိုက်ရိုက်စကားပြောလို့လည်းမရ ငြင်းရမှာလည်းအခက်နှင့် နှစ်ယောက်သား အကြီးအကျယ် စိတ်ညစ်ရသေးသည်။
အချိန်တဖြည်းဖြည်းကုန်လွန်လာပြီး သောက်ရင်းစားရင်း အရှိန်တက်ကာ ရေချိန်လွန်လာတော့မှပင် ကိစ္စဝိစ္စတွေ အဆင်ချော သွားရတော့သည်။ သူတို့ထဲကနှစ်ယောက်က သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အိပ်ခန်းနှင့် တစ်ဆက်တည်းရှိသည့် အတွင်းဖက်ရှိရေချိုးခန်းထဲကို ခေါ်သွင်းလိုက်ရာက အလုပ်စဖြစ်သွားကြသည်။
မမသက်နှင့်ငါးဆယ်ကျော် ထိုင်းလူကြီးတို့ကတစ်တွဲ နွယ်နှင့်အသက်သုံးဆယ်ကျော် လူရွယ်ကတစ်တွဲ ဖြစ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အဝတ်အစားများချွတ်ခိုင်းပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လီးကို တစ်လှည့်စီစုပ်ခိုင်းကြသည်။ လီးကြီးတွေက ကြီးဆေးထိုးနှံထားသည့် လဒစ်ပြဲကြီးတွေဖြစ်နေရာ မမသက်နှင့်နွယ်တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ပုခုံးတွန့်မိသွားကြသည်။ လီးက သူမတို့ပါးစပ်နှင့်ပင် မဆန့်ပါ။
“စောက်ပတ်ကိုပဲ လိုးရင်တော်သေးရဲ့။ ဖင်များလိုးရင်တော့လား ကွဲပြဲပြီး ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်တော့ အသာကလေးချုပ်ရမယ် ထင်တာပဲ”
မမသက် သူမနားနားကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
“မတတ်နိုင်ဘူး အလိုးခံဖို့လာတော့ ခံရမှာပဲပေါ့”
နွယ်ပြန်ပြောသည်။ စိတ်ထဲကလည်း ဒီအတိုင်းပင် ခံယူထားပါသည်။ လီးအကြာကြီး စုပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ရေကန်ဘောင်မှာ လက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ အောက်ကနေထိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို တပြပ်ပြပ်နှင့် အသံထွက်အောင် လျှာနှင့်ယက်နမ်း စုပ်ဆွပေးပြန်ပါသည်။ စောက်ပတ် မခံမရပ်နိုင်အောင် ရွလာသည်။
“လိုးစရာရှိလိုးကွာ ဘဲကြီး ဟင့်ဟင့်”
မမသက်ရဲ့အသံ ထွက်လာသည်။ အဖုတ်အယက်ခံနေရ၍ မချိတင်ကဲဖြစ်နေဟန်တူသည်။ မကြာမီ ဆုတောင်းပြည့်သွားပြီး ထိုင်းအမျိုးသားနှစ်ယောက် သူမတို့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြတော့သည်။ စောက်ပတ် အယက်ခံထားရပြီး အရည်တွေလည်း ရွှဲအိုင်နေပြီဖြစ်ရာ ဆေးလီးတွေက စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ တစ်ကြပ်လွန်း နေသည့်ကြားထဲကပင် ရှောကနဲရှောကနဲ အဆင်ပြေပြေ ဝင်ထွက်လာနိုင်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းတမ်းလွန်းသည်။ ဗမာမလေးတွေရဲ့စောက်ပတ်ကို ရက်ရက်စက်စက်လိုးခွဲပြီး အောင်သေအောင်စား စားမည်လို့များ အားခဲထားကြလေသလား မသိပါချေ။
မသက်ရဲ့မျက်နှာက ကြည့်မကောင်းအောင် ရှုံ့မဲ့နေရသလို နွယ့်အနေနှင့်လည်း လူရွယ်၏လီးဒစ်ပြဲကြီးဒဏ်ကို မနည်းကြီး အံကြိတ်ကာ အောင့်အည်းခံစားနေရသည်ပင်။ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ရှိလွန်းလှသည့် ကာမအဆီအနှစ်ဖြစ်သော လီးအရသာကို သူမတို့နှစ်ယောက်သား တစ်နာရီကျော်ကျော်ခန့် မဆန့်မပြဲ အီဆိမ့်နေအောင်ခံစားခဲ့ပြီးမှ အခန်းထဲက ထွက်လာနိုင်ခဲ့ကြပါသည်။ အပြင်ရောက်တော့လည်း ကျန်နှစ်ယောက်က အရက်ဝိုင်းဖြတ်ကာ လိုးဖို့ရန် အသင့်ဖြစ်နေကြပြီ။
“အကျ်ီချွတ်လိုက်ကြ ”
သူမတို့ နားလည်အောင် မျက်နှာအမူအယာနှင့်ရော လက်ဟန်ခြေဟန်နှင့်ပါ ပြောသည်။ အများသိဖြစ်သည့် International language မို့ သူမတို့လည်း နားလည်ကြပါသည်။
“မညှာမတာ မလိုးနဲ့နော် … ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံပါ။ ကျွန်မတို့ဖက်က ရှင်တို့လိုအပ်တာမှန်သမျှ တစ်ခုမကျန် လုပ်ပေးဖို့ အသင့်ပဲ ”
“ကောင်းပြီ … ငါတို့လီးတွေ စုပ်ပေးပါ …။ ပြီးရင် မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို လိုးမယ်။ မင်းတို့ချင်းလည်း စောက်ပတ် အပြန်အလှန် ယက်ပြရမှာနော် …။ အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား”
“ရတယ် ရှင်တို့ ဘာဖြစ်ချင်လဲ ပြော … အားလုံးဖြစ်စေရမယ်”
မမသက် ရိပ်ဖမ်းသံဖမ်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ သူတို့အလိုကျ လီးစုပ်ပေးရသည်။ ကျန်နှစ်ယောက်က ဒါလောက် လီးမကြီးလှပေမယ့် ခပ်တုတ်တုတ် အလျားရှည်ရှည်နှင့် စံချိန်မီလီးတွေ လို့တော့ ပြော၍ရသည်။ လီးမှာ ကွန်ဒုံးအစွပ်စွပ်၍လိုးသည်။ ဂေါ်လီပါသည့်အစွပ်ဖြစ်၍ မြင်ရုံနှင့်ပင် အူထဲအသည်းထဲက ကျလိကျလိနှင့် ယားကျိကျိဖြစ်ရပါသည်။ တစ်ယောက်တစ်ချီစီလိုးပြီး ခုနပြောသည့်အတိုင်း မမသက်နှင့်နွယ့်ကို စောက်ပတ် အပြန်အလှန် ယက်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်သား စစ်စတီနိုင်းလုပ်ပြီး သူတို့အလိုကျ ဖင်ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် အပြန်အလှန် စောက်ပတ်ယက်ဆွပေးကြရာ လေးယောက်သားထိုင်ကြည့်ပြီး လီးကို ဆွဲဆန့်သူဆွဲဆန့် လီးဂွင်းတိုက်သူတိုက် ဖြစ်နေကြတော့သည်။
“ရပြီ တော်ပြီ မင်း ဒီဖက်လာ နွယ်”
နွယ့်ကိုခေါ်ပြီး တစ်ယောက်က လီးပေါ်တက်ထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းသည်။ သူနှင့်ရင်ချင်းအပ် ဖက်ရမ်းနမ်းစုပ်ရင်း အောက်ကနေ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို မိမိစောက်ပတ်ထဲသို့ မဝင်ဝင်အောင် အတင်းဖိနှိပ်လိုးသွင်းပေးရသည်။ စောစောက ရေချိုးခန်းထဲမှာ လိုးခဲဖူးသည့်တစ်ယောက်ပဲမို့ ဆီလီကွန်ထိုးထားသည့်လီးက သူမကို ကြီးစွာသော စိတ်အနှောင့်အယှက်ကို ပေးနေလေသည်။ လီးကြီးက တစ်ချီလိုးပြီးတာတောင် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ တစ်ဆို့ကြပ်ညှပ်လျက် ရှိနေသေးသည်။မမသက်ကိုတော့ နောက်တစ်ယောက်က သူ့လီးပေါ်မှာ အထိုင်ခိုင်းပြီး ကျန်လူရွယ်တစ်ယောက်က အနောက်ကနေ သူမဖင်ပေါက်ထဲ လီးထည့်သွင်းဖို့ လုပ်သည်။ နှစ်ပင်လိုးဖို့ တာစူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
မမသက်က …
“ရှင်တို့က ဒီလိုလား ”
ပြောရင်း နွယ့်ဖက်ကိုပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ …
“ရှင်တို့ စောက်ပတ်ရောဖင်ရော ဒဗယ်လ် လိုးချင်လား။ အစကတည်းကပြောပါ။ ကျွန်မရော သူရော နှစ်ယောက်လုံး နှစ်ပင်လိုး 2 way (or) double penatration လုပ်လို့ရတယ်။ မယုံရင် သူ့ကိုပါ စမ်းကြည့်လိုက်”
မမသက် သေဖော်ညှိလိုက်တော့ ကောင်းပြီဆိုပြီး လက်မထောင်ရင်း ကျန်တစ်ယောက် ခင်လေးနွယ်ဆီကိုပါ ရောက်လာသည်။ စောက်ပတ်မှာ လီးတစ်ချောင်း ဖင်ဝမှာလီးတစ်ချောင်း ထိုးသိပ်ထည့်သွင်းပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖင်ရောစောက်ပတ်ပါ အပီအပြင် လိုးခွဲကြသည်။ လိုးချက်က ပက်စက်သလောက် ခံရချက်ကလည်း ထိထိမိမိရှိလှပေသည်။ မောတော့နားသည်။ ပြီးတော့ ပြန်လိုးသည်။ လေးယောက်လုံး လိုးလိုက်နားလိုက် နားလိုက်လိုးလိုက်ပါပဲ။
သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ဘေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းထားရင်း စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လိုးတာရှိသလို တမင်တကာ ဖင်ပေါက်ချည်းသက်သက် ဆော်တာမျိုးလည်း ရှိသည်။ စိတ်သန်သလို လိုးကြခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်အပြန် မျက်နှာပန်းလှဖို့အရေးမို့ နှစ်ယောက်သား အံတကြိတ်ကြိတ်အလိုးခံရင်း ဟိုတယ်မှာ နှစ်ညတာခန့် ကြာမြင့်သွားသည်။ သူတို့ထံမှရသည့် ဘတ်ငွေကို မြန်မာငွေလဲလိုက်တော့ နွယ့်အဖို့ မျက်လုံးမျက်ဆန် ပြူးရသည်အထိ အချီကြီး ပိုက်မိခဲ့ရသည့်အဖြစ်ပါ။
အပြန်မှာ နွယ် မမသက်ကိုနှုတ်ဆက်တော့ မမသက်ကပြောသည်။
“သူတို့ နောက်နှစ်ပတ်အတွင်း ပြန်လာဦးမယ် ညီမ။ မမတို့ အလုပ်လုပ်စရာတွေ အများကြီးရှိတယ်။ မမသက် ညီမကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်မယ် ဆက်ဆက်လာခဲ့”
“စိတ်ချ မမသက်ရေ ညီမလည်း မမဆီ မကြာမကြာ လာဦးမှာပါ။ မမနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်”
နှစ်ယောက်သား လမ်းခွဲခဲ့ချိန်အထိ နွယ့်ခေါင်းထဲမှာ ပြီးခဲ့သည့်နှစ်ညတာက အဖြစ်အပျက်တွေ တစ်ရစ်ဝဲဝဲ ရှိနေတုန်းပင်။ အိမ်ရောက်တာနှင့် မနှင်းကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ဆေးရုံမှာ လင်ဖြစ်သူကိုမျိုးအောင်ကို သွားရောက်ကြိုရဦးမည်ဟုလည်း နွယ်တစ်ယောက် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် စိတ်ထဲက အစီအစဉ်ဆွဲနေမိသည်။
ဒီတစ်ပတ်အတွင်းတော့ နွယ် အပြင်မထွက်ဖြစ်သေးဘဲ ယောက်ျားထံပါးမှာ ဝေယျာဝစ္စ အလုပ်အကျွေးပြုစုရင်း အိမ်မှာပဲ ခြေချုပ်မိနေဦးမှာ သေချာပါသည်။ လွတ်လပ်ပျော်ရွှင်ခြင်းကို လက်ဝယ်ပိုင်ပိုင်ရရှိဖို့ အချိန်အခိုက်အတန့် ခဏဖြစ်ဖြစ် နွယ်တစ်ယောက် သည်းခံစောင့်ရပေလိမ့်ဦးမည်။
ပြီးပါပြီ။