ကြမ်းရမ်းဆန်းကြယ် ဝဋ်ပင်လယ်- ၁
================
တစ်ခါတည်းပါ…
အဲ့နေ့က ကျနော် မူးနေတာ။
လက မသာ၊ မီးကပျက်၊
နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့အောက်မှာ
မူးယစ်နေတဲ့ ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေက
ဆင်မုန်ယိုသလိုပဲ အတင်းတွန်းလှဲပြီး
ထမိန်ကိုချွတ်မိတယ်။ ပြီးတော့
သူ့စောက်ဖုတ် လေးပေါ် မနိုးမဆြပဲ
လီးမာမာကြီး အထက်အောက်ဆွဲတယ်။
ခနနေတော့အဖုတ်လေး စိုစိစိဖြစ်လာတာပေါ့။
ဒီတော့မှ ဗြွတ်ခနဲ ဖိသွင်းရင်း
တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း
ဆောင့်ဆောင့်ပေးတယ်။
နောက်တော့မှ တရစပ်ဆောင့်တယ်။
မူးနေတော့ တော်တော်မပြီးဘူး။
စစချင်း စိတ်မပါတဲ့သူလည်း
အချက်ငါးဆယ်ကျော်ဆောင့်လိုးပေးပြီးတော့
အရည်တွေ ရွှဲလာတယ်။
ဗြွတ် ဗလွတ် ဗလွတ် နဲ့ ဆူညံနေတာပဲ။
အဲ့အချိန် ဖတ္ခနဲ မီးလာတော့
အမေ ဖြစ်နေတာပဲ။ လီးက တန်းလန်းကြီး
အမေ…
ဟုတ်တယ် မူးမူးနဲ့ မိန်းမအခန်းနဲ့ အမေ့အခန်းမှားဝင်တာလား၊ အေမကတြဲတာလားပဲ။
သေချာပြန်ကြည့်တော့ အမေလည်း
အံလေးကြိတ် မျက်ရည်လေးအဝိုင်းသားနဲ့
“မကောင်းပါဘူး သားရယ်။ ဟင်း…”
ဆိုပြီး ပါးစပ်ကပြောပေမယ့်
အဖုတ် ကတော့ လီးတံတစ္ခုလုံးကို
ဖြစ်ညှစ်ထားတယ်။
ဒိီတော့ ကိုယ်လည်းမညှာမတာပဲ
ဖင်ကို ကျုံ့ဝင်တဲ့အထိ အားကုန်ဆောင့်လိုးတာ
လဥနှစ်လုံးက စအိုကို ဖတ္ခနဲ ဖတ်ခနဲရိုက်တယ်။ တစွပ်စွပ်နဲ့ တဖုတ်ဖုတ်နဲ လိုးသွင်းချက်တွေကြားမှာ အမေကျနော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ရင်း တချီပြီးသွားပုံရတယ်။
ကျနော်ကတော့မပြီးသေးဘူး။
အမေ့စောက်ရည်ဖြူဖြူတွေကြားမှာ
အသံကပိုက်ယ္လာတာပဲ။ ကျနော်လည်း
လီးကို အဆုံးထိစွဲထုတ်ပြီး
အမေစိတ်ပြန်ပါလာတဲ့ထိ
အစအဆုံး ဒုတ္ခနဲ ဒုတ္ခနဲ
ဆောင့်တာပဲ။
တချီပြီးပြီးချင်း ခနပျော့ခွေသွားတဲ့ အေမက
“ငရဲ.. အ….တွေ.. ကြီး..အား. …ကုန်…အ.. အား…အ”
စကားတောင် မဆုံးနိုင်ဘူး ချက်ချင်း
ဖီးလ်းပြန်တက်လာပုံပဲ။ အောက်ကနေ
ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးတယ်။
ကျနော်လည်း လိုးကောင်းကောင်းနဲ့
လိုးနေလိုက်တာ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့
အေမ သတိပါ်မေ့သွားတယ်။
ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ရင်..
သား..သား..အား…အင်း
ဆိုပြီး အသံထွက်လာတယ်။
ပုံမှန်လေးဆောင့်ရင်မှိန်းဆင်းသွားတယ်။
မကြာပါဘူး။ တစ်နာရီလောက်ဆက်တိုက်ကြာတော့ ကျနော်လည်း ပြီးသွားတာပါပဲ။
မွေ့ရာကတော့ အကွက်ကြီးကွက်နေတာပေါ့။
အမေလည်းအိပ်ပျော်သွားတော့
နာရီက ၂နာရီခြဲ။ ကျနော်လည်း ကျနော့်အခန်း
ကျနော်ပြန်ခဲ့တာပဲ။မိန်းမအိ်ပ်တာများသိုးလို့

မနက်ကျတော့ ဘာမွ မဖြစ်ခဲ့ကြသလိုပါပဲ။
မိန်းမကအလုပ်သွားတော့
အိမ်မှာ ကျနော်နဲ့ အမေနှစ်ယောက်တည်း။
ကျနော့်အလုပ်ကလည်းပိတ်တယ်လေ။
နေ့တဝက်လောက်စကားမပြောဖြစ်ပဲ
မျက်နှာပူပူနဲ့ နေကြမိတယ်။

အေမက အသက်၃၉
ကျနော်က ၂၁။
ပြောရတာလည်း မကောင်းပါဘူး။
အေမ့ ဆိုဒ္က ပုပုတောင့်တောင့်။
တခြားအိမ်ထောင်သည်တွေလို
ပုံပျက်ပနး်ပျက်ကြိးမဟုတ်ဘူး။
အေဖကခနခန သဘော်တက်ရတာဆိုတော့
ကျနော် အသက်၂ဝ မိန်းမရတဲ့အထိ
လေးခါလားပဲတွေ့ဖူးတယ်။
အေမက တခြားသဘော်သားမိနိးမတွေလို
ဆတ်ဆလူးလည်းမထတော့ အရွယ်တင်တာပေါ့။ ဆံပင်ရှည်လည်းမထားဘူး
အျမဲ ခပ်တိုတိုပဲ။ အိမ်နေရင်းဆို တီရှပ်ရယ် ထဘီရယ်။ ဒါတောင် လမ်းလျောက်ရင်
ဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဘယ်ညာယိမ်းပြီး
ဖင်ကြီးကတင်းနေတာပဲ။
ကျနော့်ဆိုအဲ့တစ်ကွက်နဲ့တင်
လမ်းထဲက စားဘဲတွေဆို အေသကပ္တာ။
ဆယ့်ရှစ်လောက်ထဲက
စော်ချတာသင်ပေးတယ်။
အရက်သောက်ဖဲရိုက်အကုန်
လမ်းထဲက ဦးကျော်ကြီးနဲ့ ဦးဘခက်တို့က
အပြိုင်သင်ပေးကြတာ။ အမေ့ကိုကြံဖို့
သားကိုကပ်ကြတာ။ သူတို့အရင်ကိုယ်က
ကြိတ်မိရက်သားဖြစ်သွားကော။
သူတို့ ကြံနေမှန်းလည်းမသိပါဘူး။
သိမယ့်သိတော့လည်း ပေးလိုးခိုင်းသလို
ဖြစ်ရော။ ပြောပြမယ် ဒိီလို..

စော်ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ရင် ဆရာတင်ထားရတာ
ဦးဘခက်။ အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးပြိီးချင်း ညနေကျတော့
ကြံရာမရတာနဲ့ သူ့ကိုပြေးတိုင်ပင်ရတာပဲ။
ပြောပြီးပြီးချင်း ဘိုးတော်က အင်း ဖြစ်တတ်ပါတယ်..စိတ်အရမ်းမညစ်နဲ့ ဘာညာနဲ့။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ
သဘောထားကြီးနားလည်တတ်တဲ့အထာခင်းတာ။
“ဒါ သူများတွေ သိလို့ရတဲ့ကိစ္စလည်းမဟုတ်ဘူး။ ဒိီတော့ ငါသွားရှင်းပြလိုက်မယ်။မင်းဒိီမှာနေခဲ့”
ဆိုပြီးပြောတော့ ထူပူနေတဲ့ကိုယ်ကလညး်
ထိုင်နေမိတာပေါ့။
အိမ္ကသိပ္မေဝးပါဘူး။ ထိုင်စောင့်နေတာ
ညနေ၆နာရီထိုးသွားတယ် ပြန်မလာဘူး။
ထြက္သြားတာ လေးနာရိီထဲက။
ဒီတော့ ကျနော်လည်းစိတ်ပူပြီး လိုက်သွားတော့
ခြံတံခါးက စေ့ထားတယ်။
အိမ်ထဲဝင်တော့မှ ဧည်ခန်းက
ဆိုဖာပေါ် ကားယားကြီးဖြစ်နေတဲ့
အမေ့ကိုတွေ့တာပဲ။ ဘိုးတေ်ာကြီးက
ဆိုဖာကိုကိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး
အားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတာ
ဆိုဖာပါ လှုပ်လှုပ်သွားတယ်။
အေနာက္က ကြည့်နေရတာဆိုတော့
ဘိုးတော်မမြင်ပါဘူး။ အေမကေတာ့ သူ့ပုခုံးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြီး
တအားအားနဲ့ အော်နေတာပဲ။
ဘေးဘယ်ညာကြည့်တော့
သူတို့့်အဝတ်တွေက ကြမ်းပြင်မှာ ပွစာကျဲလို့။
ကြာကြာမကြည့်ရပါဘူး။
အ..အ..အ…အ….အ..အ…
အင်း..အင်း.အင်း. ပြီးတော့မယ်ပြီးတော့မယ်
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား အားခနဲ ပြီးသွားတာ
ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ။
အဲ့တော့ ကျနော်လည်းခြံရှေ့ပြေးထွက်ပြီး
ခွံရှေ့ကလှမျးေ အာျတာပေါ့။
အေမ..ကျနော်ပြနိလာပြီဘာညာ။
အိမ်ထဲ ဝင်တော့ အမယ်..သူတို့မဟုတ်သလိုပဲ။
အမေကလည်း အဝတ်ဖရိုဖရဲ ချွေးတလုံးလုံးနဲ့
ဦးဘခက်ကလည်း ခပ်တည်တည်ပဲ။
သူ့နဖူးပြောင်ပြောင်ကြီးက ချွေးတွေကတော့
မသုတ်ရသေး။ ကိုယ်လည်းအထဲဝင်လာကော
“အဲ့လိုပဲ ညီမလေးရေ။ နားလည်ပေးလိုက်ပါ။ သူလည်းကလေးပဲ…အဲ့ အကိုကြိးပြန်တော့မယ်နော်”ဆိုပြီး ထပြန်လာရင်း ကိုယ့်ပါမျက်စိမှိတိပြသွားတယ်။
ခုနကသာမမြင်ရရင် သူ့ကိုအားကိုးမိမှာ
အမှန်..ခုကေတာ့ ခေါင်းတောင်ညိတ်မပြဖြစ်။
အေမကေတာ့ အတော်မောနေပုံရတယ်။
..
မူးလို့ဖြစ်တာပဲ
အမေနားလည်ပါတယ်သားရယ်။
ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲကောက်ဝင်သွားရော။
ရယ်စရာကောင်းတာက
ဦးဘခက်ကြီးရဲ့ လရည်တွေက
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ကြမ်းပြင်မှာ
တောက်တောက်နဲ့ ကျနေတာပဲ။.
.
မိန်းမပြန်လာတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြသလိုပါပဲ။
အိပ်ရာဝင်တော့နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီးစဉ်းစားမိတယ်။ အော်..ဥိီးဘခက် ဦးဘခက်။
အသက္က ၅၅လောက်ရှိနေပြီ..
ခုထိ ထန်တုန်း။ ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းထဲက
ရည်းစားကို စားတတ်အောင် သင်ပေးတာသူ။ သူပဲကိုယ့်ဖျက်စီးတာ။ အကြီးထဲမှာ
လူငယ်ကို ရွယ်တူလိုပေါင်းပေးလို့
လေးစားတာလေးတောင် ဘယ်ရောက်သွားတယ်မသိဘူး။ စေ့စေ့တွေးမှရေးရေးပေါ်တယ်။
သူ့လီးကလည်းအကြီးသား…..သူမူးရင်
ဂေါ်လီဆိုတာအလကားပါကွာ…ဒီမှာကြည့်
ဆိုပြိး ထုတ်ထုတ်ပြတယ်။.အလုံးပတ်တင်
ထိုင်းပရုတ်ဆီဗူးလောက်ရှိတယ်။
အမေတော့ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ အဲ့လီးနဲ့
အဆော်ခံရတာ။ ဟူး…။
စိတ်လေပါတယ်..လူကသာစိတ်ညစ်နေတာ
လီးကတောင်လာရော။ ကိုယ့်လီးကိုယ်
ကိုင်ကြည့်တော့ အားငယ်မိသွားတယ်။
ဟုတ်တယ်လေ ကျနော့်လီးက တောင်နေမှ
ငါးလက်မပဲ..သာမန်အချိန်ဆို လက်သန်းသာသာ။ လုံးပတ်ကလည်း ငါးဆယ်တန်ဖယောင်းတိုင်လောက်ပဲရှိတာ။ သူ့လီးနဲ့ယှဉ်ရင်
ဆင်နဲ့ဆိတ်။ သူ့လီးကအရှည် ၇လက်မလောက်ရှိမှာ။ မတောင်ပဲတောင်ငါးလက်မလောက်ရှိတယ်။. ညေနက ပုံရိပ်လေးပြန်တွေးပြီး
အိပ်မရတာနဲ့ ဂွင်းထုချလိုက်တော့..
ခနလေးပြီးသွားတယ်။ မိန်းမကတော့
အိပ်တာသိုးလို့ အလုပ်ပင်ပန်းပုံရတယ်။
မကြာပါဘူး ကျနော်လည်း အိပ်ရတာပဲဗျာ..။
ကြမ်းရမ်းဆန်းကြယ် ဝဋ်ပင်လယ်- ၂
===========================-
စံပယမိုး ဆိုတဲ့နာမည်အတိုင်း အိမ်ထောင်ကျပြီးကလေးတစ်ယောက်ရတဲ့အထိ မိမိလင်ကလွဲရင် ဘယ်ယောကျာ်းမှ မထိတွေ့ဖူးတဲ့ မိန်းမ။
ရိုးရိုးအေးအေးလေးနေထိုင်ရှင်သန်ခဲ့တာ။
အသက်လေးဆယ်နားကပ်ပြီ။
ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်တယ်ပြောရအောင်လည်း
ကိုယ်ကစခဲ့သူမဟုတ်။ သားလေးက မွားတာ။
သိတယ်။ မတော်တဆဖြစ်တာပဲ လက်ခံပါတယ်။ ခက္တာ ကိုယ်ကမရုန်းနိုင်တာ။
ကိုယ့်က မငြင်းနိုင်တာ။ သားရဲ့ လိင်တံ အထဲ ဝင်လာတဲ့အခါမှာ ကိုယ့်ရဲ့ အားတွေ
ယုတ်လျော့သွားရတယ်။ ဒီမှာတင် ပြီးပြီထင်ခဲ့တာ။ နောက်ရက်ကျတော့ ကိုဘခက်ကြီးရဲ့
ခြိမ်းခြောက်ဖျက်ဆီးမှုပါခံရတယ်။
သူ့လုပ်ပုံလည်းကြည့်ပါဦး။..ရောက်ရောက်ချင်း
ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်တယ်..ပြီးတော့….

မျိုးတစျယောကျ ဧညျ့သညျလာတယျဆိုတော့
အအေးလေးကို ရေခဲသေတ္တာထဲက ချပေးတာပေါ့။ ကျွဲရိုင်းတစ်ဗူး..နဲ့ဖန်ခွက်လေး ချပေးပြီး
အိနြေ္ဒအပြည့်နဲ့ထိုင်ရုံရှိသေးတယ်။
ဦးဘခက္က

“ဟဲ့ မိမိုး ၊ ည ည်းက အမေဟ၊ နင်ကထိန်းပေါ့။ သားဖြစ်သူက မူးနေတာကို နင်က ပေါင်ကားပြီးအလိုးခံစရာလား”

ဆိုပြီး ရိုင်းစိုင်းရင့်သီးစွာပြောသည်။ ပြိီးတာနဲ့
ဖောက်ခနဲ ကျွဲရိုင်းကိုဖောက်ကာ ဂွပ်ဂွပ်နဲ့သောက်ချလိုက်တာ တဝက်ကျိုးတဲ့ထိပဲ။
မိုးလည်းရုတ်တရက်ဆိုတော့
ခေါင်းနပန်းကြီးပြီး ထူပူသြားတာပဲ ။
ရှက်တဲ့စိတ်က အရမ်းမွှန်ထူပြီး
ဘာမှမမြင်ရတော့လောက်အောင်ပါပဲ။
ဒါတောင် မညှာမတာ ဆက်ပြောတာက

“နင့်လင်က နင့်ကိုလိုးမပေးလို့ ဆာနေရင်လည်း
လိုးပေးမယ့်ကောင်တွေရှိပါတယ်ဟာ။ ကိုယ့်သား ကိုယ်တော့ မမြူဆွယ်ပါနဲ့။”

ဦးဘခက်ရဲ့ ယုတ်မာပက်စက်တဲ့
စကားတွေကြောင့် ဆွံ့အနေတဲ့
မိုးအနားကို ဝုန်းခနဲထလာပြီး
အတင်းတွန်းလှဲတော့တာပဲ။
ဒိီတော့ သတိပြန်ဝငိလာပြီး ရုန်းတာပေါ့။
အားချငး်ကမမျှတဲ့အပြင်..သူ့လက်ကြိီးက
မိုးရဲ့ ပေါင်ကြားရောက်နေပြီ။
ပြီးတော့ ပါးစပ်ကလည်း

“နင့်ရဲ့ ဟော့ဒီ…စောက်ဖုတ်က
အရမ်းလီးဆာနတာလားဟမ်..
ကိုယ့်သားကိုယ် ဖြဲကားပြီး
အလိုးခံရအောင်ဆာနေတာလားကောင်မ။
ပေါင်ကားစမ်း။ ကောင်မ…”

ဆိုပြီး ပြောနေသေးတော့။ မရှိရှိမဲ့ အားလေးတွေ လေထဲမှာလွင့်သွားတာပဲ။
မိုးတကိုယ်လုံး ပျော့ဆင်းသွားတာသိသိချင်း
လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးက ဆီးခုံကိုအုပ်ပြီး
လက်သုံးချောင်းနဲ့ တရစပ်ပွတ်နေတော့တာပဲ။
မိုးကလည်းမိုးပါပဲ။ မရုန်းနိုင်ဘူး။ ရှက်စိတ်
လန့်စိတ်တွေနဲ့ မအော်နိုင်ဘူး။ ဒါတောင်
သူ့ရဲ့ ပက်စက်တဲ့စကားတွေကမရပ်ဘူး။

“စောက်ကောင်မ အခုမ
စောက်ဖုတ်ကိုင်တုန်းရှိသေးတယ်
စောက်ရည်ကရွှဲနေပြီ။လင်ဆာနေတာ
တကယ်ကြီးပဲ။အရမ်း လီးငတ်
နေတာလား..ဟမ်။”

စကားတွေပြောနေပေမယ့်
လက်ကလည်းမရပ်ဘူး။
မိုးမှာသူ့ရဲ့ စွပ်စွဲချက်တွေ ညင်းဖို့နေနေသာ
အောက်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။
မကြာပါဘူး လက်ခလယ်ကြီးက
ဇွပ်ခနဲဝင်လာတော့ အလိုလို..
အို..ခနဲဖြစ်သွားတယ်။
ဒါကို မြင်တဲ့ ဦးဘခက္က
ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ တီရှပ်ပေါ်ကနေ
နို့ကို အသေညှစ်တယ်။
ကျိန်းစပ်နေအောင် ဖြစ်ညှစ်နေတော့တာပဲ။
အိမ်နေရင်း ဘရာမဝတ်ဘူးလေ။အိုက်တာကိုး။
ဒါလည်း အပြောခံရတာပဲ။

“ဖာသည်မကျနေတာပဲ။ အတွင်းခံတောင်မဝတ်ဘူး။ သားကတက်လိုးမှာပေါ့ နင်က
လင်ထောင်နေတာကိုးကောင်မရဲ့။”

ဥိီးဘခက်ရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးတွေ
စကားကြမ်းကြီးတွေအောက်မှာ
မရုန်းသာမလွန့်သာနဲ့ပဲ
တစ်ချီပြီးရတာပဲ။ ပြီးပြီးချင်းလည်း မနားရပါဘူး။
လက်နောက်တစ်ချောင်းထပ်ဝင်လာတယ်။
လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ပေါင်းဝင်လာပြီး
လိုးသလိုမျိုး ညှောင့်နေတယ်။
တဗြွတ်ဗြွတ်မြည်နေသလို
ပါးစပ်ကလည်းတအအ အော်ရတာပေါ့။
ဆယ်မိနစ်တောင်မကြာဘူး
ထပ်ပြီးရတာပဲ။ နှစ်ချီပြီးလို့ တော်ပါပြီတောင်
ပြောခွင့်မရဘူး။ သူ့လက်မကြီးနဲ့ စောကိဖုတ်ထဲကို နှိုက်ပြီး လက်ခလယ်ကဖင်ထဲထည့်တယ်။
တရစပ်…ထပ်ကလိတော့တာပဲ။ တတိယမြောက်အချီကျ နာရီဝက်လောက်ကြာတယ်။
ဒီတခါပြီးသွားတော့ မိုးလည်း ပျော့ခွေနုံးချိသွားတာပဲ။ ဒိီတော့မှ ထဘီကိုလှန်တင်ပြီး
သူ့လီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ရိုက်တယ်။

“ကိုယ့်သားကိုယ် တက်ဆောင့်တဲ့ စောက်ဖုတ်
ကိုယ့်သားကိုယ်တက်ဆောင့်တဲ့ စောက်ကောင်မ။” ဆိုပြီး ပြောပြောပြီး လီးကြီးနဲ့
ရိုက်နေတော့ စိုရွှဲ ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တဖြည်းဖြည်း ဖောင်းတက်လာတယ်။
ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ အထဲက ကလိကလိဖြစ်လာတယ်။ တက်ဆောင့်ချင်လာတယ်။
ဒီအချိန်ကျမှ ထဘီကို ခေါင်းမီးခြုံတဲ့ထိလှန်တင် ပေါင်တစ်ခြမ်းထမ်းပြီး လီးကြီးကို ဗြစ်ခနဲ ထိုးထည့်တော့တာပဲ။
၃ချီပြီးထားလို့ပြဲအာပြီး စိတ်ကြွလို့ဖောင်းကားနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးတောင် သူ့လီးက မဝင်ဘူး။
ထိပ်ဖျားလေးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက်နဲ့။
မိုးအဖုတ်အတွင်းသားတွေက ယားနေပြီ။
တောင့်တနေပြီ။ လီးအတုတ်ကြီးကလဲ ဝင်မလာဘူး။ သွေးသားတောင်းဆိုချက်ကြောင့်
ယောင်ပြီး လီးကိုကိုင်မိတော့
ဦးဘခက္က တဟားဟားထရယ်တယ်။

“ငါပြောတာလွန်လား…စောက်ကောင်မ
ထန်ချက်ပဲ။”

ဆိုပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်ကဖြဲ ပြီးတစ်ဖက်က
လီးကိုကိုင်ထည့်တာ ဗြစ်ခနဲ ဒစ်ကြီးဝင်သွားတယ်။ လုံးပတ်ကတင် တစ်လက်မခွဲလောက်ရှိတဲ့
ဒစ်ကြီးဝင်တော့ အင့်ခနဲ့ဖြစ်သွားတာပေါ့။
ဒါကို သိတဲ့ ဦးဘခက်ကထပ်မထည့်ပဲ
အစိကိုလက်မကြိးနဲ့ ပွတ်ပေးတော့ တဖြည်းဖြည်း တစ်ရစ်ချင်း အဖုတ်ထဲဝင်လာတာ တစ်ဝက်လောက်မှာရပ်သွားတယ်။
ညက သားတက်လိုးသွားတာ သူ့လီးသေးသေးလေးနဲ့တောင် အတော်ကြပ်နေတာ။ ကိုဘခက်ရဲ့ လီးတုတ်ကြီးနဲ့ကျတော့…အို..ပြည့်သိပ်နေတာပဲ။ အတွင်းသားနံရံတွေကို တရစပ်ပွတ်တိုက်ပြိး ဆြဲခ်သြားတာ။
ဒါကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်းညှောင့်ပေးတော့ အဝင်အထွက်လွယ်ကူလာတယ်။ မိုးလည်းအောက်မှာ တအင်းအင်းနဲ့..သာယာနေတာပေါ့။ အချိန်တော်တော်ပေးပြီးတော့
လေးပုံသုံးပုံလောက် ငါးလက်မခွဲလောက်ဝင်လာပြိး မိုးလည်းပီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။
ဒီခါကျတော့ ပေါင်နောက်တစ်လုံးပါဆွဲမြှောက်ချလိုက်တာ ဗြစ်ဗြစ်နဲ့အတွင်းသားတွေကပါမြည်တယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်တော့ နည်းနည်းချောင်သွားပုံရတယ်။ အရည်တွေလည်းအိုင်နေပြိီ ရှေ့နောက် ကိုင်ကိုင်ဆောင့်တော့တာပဲ၊
မိုးခမျာ သူ့ကို လင်အရင်းလိုပဲ လည်ပင်းဖက်လိုက် ပုခုံးကို်င်လိုက်နဲ့ဖင်ကြိီးကို ကော့ပေးနေမိတယ်။ သူကလည်း ဆိုဖာကြီးကိုင်ပြိး
တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတာ။
၇လက်မခွဲလောက်လီးကြိးအဆုံးထိဝင်သွားတယ်။ မိုးလည်းနာလေလေကောင်းလေလေ ဖြစ်လာတယ်။သူကလည်း တရစပ်ဆောင့်တော့တယ်။ ညက သားလိုးတာထက် ဆယိဆမကပိုကောင်းတယ်သားရယ်လို့တောင်တွေးမိတုနိး
“ဟဲ့နင့်သားကိုကုန်းတာထက်ကောင်းတယ်မလား။” ဆိုတော့..လန့်ပါသွားတယ်။
ဖြေလေ မဖြေဘူးလား ဆိုပြီး
လီးကိုဆွဲထုတ်ချလိုက်တာ ဒစ်ဖျားလေးပဲကျန်တော့တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲဟာခနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ။…
“ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး”
ဆိုပြီးဖြေမိတာပေါ့။

“ဘာဟုတ်တာလဲကောင်မ…တိတိကျကျပြော”
ဆိုပြီး လီးထိပ်လေမြှုပ်ပြီးမေးတော့

“ကိုကြီးလိုးတာ ပိုကောင်းပါတယ်ကိုကြီး။”
လိုးပေးပါတော့….။
ဆိုပြီး မရှက်မကြောက်ဖြေမိတယ်။
ဒီတော့မှ ကိုဘခက်လည်း
တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်စောင့်စောင့်လိုးတော့တာ
နောက်ဆုံးနှစ်ယောက်လုံးပြီးတဲ့ထိပဲ

ကြာကြာမနားရဘူး..သားလေးဝင်လာတာနဲ့…
သူလည်းပြန်သွားတယ်။ ဒါတောင်
ကျန်တဲ့ကျွဲရိုင်းတစ်ဝက်မော့သွားသေးတယ်။
မိုးလည်းရေချိုးခန်းထဲ
ရေသေချာသွားဆေးရတာပေါ့။…

ရေမိုးချိုးပြီးတော့ထမင်းနှစ်ပန်းကန်စားပြီး
ခန တုံးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။
တစ်ညလုံးအိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ
မနက်၇နာရီမှနိုးတယ်။ ။
ကြမ်းရမ်းဆန်းကြယ် ဝဋ်ပင်လယ်- ၃
—————————————-
ဒိီကိစ္စတလလောက်ကြာတော့
“ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး၊ မအေလိုးလေး”ဆိုပြီး
စသလို နောက်သလိုနဲ့ ဦးဘခက္က ခနခနပြောတယ်။ အမေနဲ့ ကျနော်က ဘာမှထပ်မဖြစ်တော့ပေမယ့် ဦးဘခက္ကေတာ့ ကျနော့်အိမ်ကို
ဝင်ချင်တိုင်းဝင်ထွက်ချင်တိုင်းထွက်ပဲ။
အမေနဲ့ မကင်မရှင်းဖြစ်နေတာရိပ်မိပေမယ့်လည်း ကျနော်ကလည်းမှားထားတဲ့သူဆိုတော့
မပြောသာဘူး။
ကြာလာတော့ ခင်ကြမင်ကြတာ
အိမ်ကမိန်းမနဲ့ပါ ပလဲနံပသင့်လို့။
မိန်းမဆုံးပြီးတာလည်းနှစ်နှစ်ကျော်ပဲရှိသေးတယ်လေ။ ပထမက ယောက္ခမကြီးဆိုပြီး
စေနက် နောက်နေကျ။ ခုတော့မစဖြစ်တော့ဘူး။
ကိုယ်လည်းမိန်းမရ သူ့သမီးလဲလင်ရ။

“ဟဲ့ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ၊ လာ…ဟင်းအိုးလေးမွှေပေးဦး။ ခနေန ဟင်းအိုးချ ရေနွေးအိုးတင်လိုက်တော့။ငါရေချိုးဦးမယ်”
မိန်းမရဲ့စကားကြောင့် အတွေးရေယာဉ် ရပ်တံ့ပြီး အလုပ်ရှုပ်ရတာပဲ။ ဟင်အိုးလေးမွှေလိုက်
ရေနွေးအိုးတည်ဖို့ပြင်လိုက်နဲ့။ ခနေနေတာ့
ဟင်းအိုးချပြီး ရေနွေးတည်တုန်း
“မောင်ကျော်ရေ…မောင်ကျော်ဟေ့ကောင်”
ဆိုပြီး ခြံတခါးဖွင့်ပြီး ဝင်ချလာတဲ့
ဦးဘခက်ကိုတွေ့ရတာပဲ။ လက်ထဲမှာလဲ
ပလတ်စတစ်အိတ်အမည်းတစ်လုံးနဲ့။

ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ရင်း
အထုပ်ကိုစားပွဲပေါ်တင်ပြီး
“မင်းမိန်းမဘယ်သွားတုန်း။”ဆိုပြီးမေးတယ်။
“ရေချိုးနေတယ် အဘရဲ့”
“အော်…အေး ဒါဖြင့်ဒါလေးယူထား။
ငါသွားတော့မယ်။ သူမှာထားတာလေး လာပို့တာ။ အိမ်မှာ မင်းညီမရောက်နေတယ်လေ။
မြို့ထဲကလက်ဆောင်တွေလည်းပါတယ်။
မင်းမိန်းမမှာလိုက်တဲ့ အထည်တွေလည်ပါတယ်။ ကဲ..ငါပြန်တော့မယ်။”
ဆိုပြီး ထပြန်မယ်အလုပ်…
“အယ်…ဦးလေးပါလား။ ပစ္စည်းတွေလာပေးတာလား။..”ဆိုပြီး ထဘီရင်လျားနဲ့မိန်းမကထွက်လာကော။
((ရေချိုးပြီးခါစ ကျနော့်မိန်းမက အသားလေးကိုဝင်းပြီး အိနေတာပဲ။ နဂိုထဲက ချောချောနုနုလေး၊
အိမ်ထောင်ကျတော့မှ တင်တွေရင်တွေထွက်လာတော့ ပိုချစ်ရတာပေါ့။))
“အေးဟုတ်တယ်…ပြန်တော့မယ်..သမီးကလည်း ပြန်တော့မှာမို့။ ”

“အာ..ခနေလး..ခနေလး အဘ၊
ဟဲ့ အဘကို အအေးတိုက်ဦးလေ။
အဘ သမီးသေချာကြည့်ဦးမယ်ခန..”

ကျနော်လည်း ရေခဲသေတ္တာထဲက ကျွဲရိုင်းတစ်ဗူး
ထုတ်ပြီး တိုက်ရတာပေါ့။ မိန်းမက ထဘီရင်လျားကြီးနဲ့ ပစ္စည်းတွေ ကြည့်ရင်း.
“ဟာ..အဘ..မိတ်ကပ်ဘူးကျန်ခဲ့တယ်။
မဖြစ်ဘူး။သမီးလိုက်ယူမယ်။ ညီမေလး
မပြန်သေးဘူးမလား။ လက်ဆောင်ပေးရင်းလိုက်ခဲ့မယ်နော်..ခနစာင့်..”
ဆိုပြီး အခန်းထဲ အမြန်ဝင်ပြိး
အဝတ်အစားလဲနေတုန်း..
ဥိီးဘခက်က တော့ မှင်သေသေနဲ့
ကျွဲရိုင်းဗူးကိုသောက်နေတယ်။
ကျနော်လည်းအနောက်က တရွှီရွှီနဲ့ အသံကြားမှ
ရေနွေးအိုးချ…လက်ဖက်ခြောက်ခတ်တုန်း
“ယောကျာ်းရေ..ငါတို့သွားပြီ။..အိမ်ကြည့်ထားဦး”
“မောင်ကျေ်ာရေ သွားပြီဟေ့”
ဆိုတဲ့ နှုတ်ဆက်သံတွေကြောင့်
အေးအေး ဆိုပြီး
လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။
အကုန်ပြီးတော့..ဧည့်ခန်းထဲလူမရှိတော့ဘူး။
ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး ခြေပစ်လက်ပစ်
စဉ်းစားခနး်ပြန်ဖွင့်နေတာပေါ့။
နာရီဝက်ကြာတယ် ပြန်မလာဘူး။
အမေကလည်း ဥပုသ်နေ့ဆိုတေ့ာ
ဘုန်းကြိးကျောင်းမှာ ဥပုသ်ယူတယ်လေ။
အိမ်လူရှင်းတုန်း
ဗီစိီဒီဖွင့် အောကားလေးထိုးပြိီး
မိန်းမပြန်လာရင်အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်
ငပဲကိုအားမွေးထားတာပေါ့။
ဂ်ပန္ကား..ဗ်..ဇာတ်လမ်းနဲ့..
နင်ဂျာမလေးကို မျိုးစေ့သယ်ခိုင်းတဲ့ကား။
ကြည့်ဖူးတဲ့သူတွေသိမှာပေါ့။
စစချင်း ရှိုးဂန်းဆီက သုက်ရည်ကိုယူပြီး
လမ်းမှာ ပြေးရလွှားရနဲ့ တကယ့်
တလြဲ၊ ကြည့်နေရင်း
နာရိီဝက်လောက်ကြာတယ်
ပြန်မလာသေးဘူး။ ကဲ
လို်က်သွားမှဖြစ်မယ်ဆိုပြီး
အခွေထုတ်ပြီး မိန်းချ။
အိမ်တံခါးပိတ်မှ.ခြံရှေ့မှာ တစ်လှမ်းချင်းနဲ့
ကြွလာတဲ့ မိဘုရားကိုတွေ့တာပဲ။
“ဟဲ့..နင်ဟာက ကြာလိုက်တာဟယ်၊
နင့်စောင့်နေရင်းနောက်ဘုရားပါပွင့်တော့မယ်။”
“အေး…ပြောနေလိုက်၊ ငါလည်းစကားဖြတ်တာ
ဖြတ်မရဘူးအေ့။လမ်းမှာ ဒေါ်သက်ခိုင်နဲ့တွေ့လို့။
စိ်တ်ကိုညစ်ရော။နေပူကြီးထဲ လေပေါချက်အေ၊
မပြောချင်ပါဘူး။လာ အထဲဝင်..”
အတော်စိတ်ညစ်လာတဲ့ပုံ…ချွေးစတွေနဲ့
ကျနော့်လက်ကို ဆွဲခေါ်တော့လည်း
ကြာကြာစိတ်မဆိိုးနိုင်။
ဒေါ်သက်ခိုင်ဆိုတာက တရွာလုံးက
သတင်းပြန်ကြားရေးပဲ။သူနဲ့တွေ့ရင်တော့
တစ်နာရီဆိုတာအသာလေး။
လင်ကောင်မပေါ်ပဲ ကလေးမွေးတာကအစ
ဖဲနိုင်တာအထိရှိသမျှအကြောင်းအကုန်သိနေတာ။
“ကဲ…ထိုင်…လင်တော်မောင်ရေ..ကျုပ်ရေအိမ်သွားဦးမယ်။”
ပြောပြောဆိုဆို ရေတခွက်ထသောက်ပြီး
ရေအိမ်သွားတော့ ခနစောင့်နေရတာပဲ။
ခုနက မိန်းမကို ကြုံးဖို့ကြံထားတာလေးတောင်
ဘယ်ရောက်တယ်မသိဘူး။
မိန်းမပြန်လာတော့…
ဟူး…ခနဲ သက်ပြင်းကိုချပြီး
ကျနော့်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းလာအုံးတယ်။
အဲ့လိုပဲ ကျနော့်မိန်းမက သူငယ်ချင်းတွေချင်း
ကြိုက်ပြီး ယူကြတာဆိုတော့ အပြောအဆိုက
နင်နဲ့ငါနဲ့ ဆိုပေမယ့် တခါတခါအရမ်းချွဲတာ။
နိုင်တာလည်းအသေနိုင်တယ်။
ချစ်တာတော့အရမ်းချစ်ကြတာပေါ့။
သူ့ခေါင်းလေးကိုဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရင်း
ချွေးတွေနဲ့ ပျက်တဝက် ကျန်ဝက်ဖြစ်နေတဲ့
သနပ်ခါးပါးပါးလေးတင်ထားသော ပါးပြင်လေးကို ဖွဖွလေးနမ်းမိတယ်။
“. …အာ….”
တချက်ချင်းနမ်းနေရင်း..နှုတ်ခမ်းလေးကို
ဆွဲစုပ်တော့… ..
အွန်း…ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။
နမ်းရင်းနဲ့ သူ့ရင်သားတွေကိုင်တော့
.”ခုမွ ရေချိုးထားတာလေ..ဟာ…”ဆိုပြီး
ဖယ်ထုတ်တယ်။
ကျနော်လည်း မရပါဘူး။
အတင်းနမ်းလိုက် ညှစ်လိုက်ပဲ။
ကျနော်တကယ်လိုချင်တာသိတော့လဲ
သူမညင်းပါဘူး..
ကဲ…လာလာ..လင်တော်မောင်ကြိီးရေ
ထ ထဆိုပြီး
ပုဆိုးထဲက ငပဲကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး
သေချာစုပ်ပေးတယ်။ လီးက ခပ်သေးသေးဆိုတော့ အရင်းကနေလက်နှစ်ချောင်းနဲ့ကိုင်ပြီး
စုပ်ရတာပေါ့။ ပါးလေးချိုင့်သွားအောင်
စုပ်ပေးနေတဲ့ မိန်းမကို ကြည့်ရင်းခနလေး
ပြီးသွားတာပဲ။ လရည်တွေကို သူကေတာ့ မရွံမရှာ မြိုချပြီး ဆက်အိပ်နေတော့တာပဲ။
သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မိန်းမ..။ ။
ကြမ်းရမ်းဆန်းကြယ် ဝဋ်ပင်လယ် ဇာတ်သိမ်း
==================
ကေသာ့ယောကျာ်း မောင်ကျော်က အရမ်းချစ်တတတ်တာ။ အဲ့လိုပြောလို့ဂုဏ်ဆာတယ်ထင်ဦးမယ်။ တကယ်….။ငယ်ငယ်လေးထဲက ကေသာ
အနိုင်ကျင့်တာအကုန်ခံရတယ်။ ဘောပင်ယူတာကအစ စာအုပ်အသစ်ယူတာအထိ။
ကြီးတော့လဲ ရည်းစားစကားတောင် မပြောရဲဘူး။စာခိုးပေးတာ။ ကေသာကလည်း အနိုင်ကျင့်လို့ကောင်းတယ်ဆိုပြိး သနားချစ်နဲ့တွဲမိကာမှ
ညားတဲ့အထိပဲ။ အလုပ်လည်းလုပ်တယ်။
သူ့အမေကြီးကလည်း ကေ့သာကိုသမီးလေးလိုပါပဲ။ အမေတခုသားတခုဆိုပေမယ့်..အရမ်းကြီး
မဆိုးဘူး။ အိမ်ကိစ္စတွေတောင် သူဝင်ဝင်လုပ်နေတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက ဝင်ထွက်နေကျ ဆိုတော့လဲ ပြောမနာဆိုမနာပါပဲ။ တျခား ယောက္ခမ ချွေးမတွေလို စောင်းလိုက်ရွဲ့လိုက်မဟုတ်ဘူး။
ခေါ်တာလဲ အမေပဲခေါ်တာ။
သူပြောသင့်တယ်ထင်တာဆို ထပြောလိုက်တာပဲ။ ကိုယ်ကလညး် မှားရင်ဟုတ်ကဲ့ပါပဲ။
မှန်တယ်ထင်ရင်တော့အေးဆေးရှင်းပြတာပေါ့
ရတာပဲ။

ဆိုးတာတစ္ခုက မောင်ကျော်က အထန်တစ်လိုင်း။ ရည်းစားဖြစ်ပြိိိီးကာစကလိမ္မာမလိုနဲ့
လေးလလောက်တွဲရသေးတယ်
ဟိုကိုင်ဒီကိုင်နဲ့။ အဲ့ထဲက သိရမွာ
ယူပြိီးတော့မှ ခါးကိုကော့နေအောင်ခံရတာ။
မင်္ဂလာဦးညကဆို မိုးလင်းထိပဲ။ တစ်လလောက်ကို မနားရဘူး။ ညတိုင်း ညတိုင်း ပုံမှန်အလုပ်လိုဖြစ်နေတာ။ ကိုယ့်မှာလဲ တခြားယောကျား်အတွေ့အကြုံမရှိသလို မဖောက်ပြန်တတ်တာမလို့လဲ သူက လိုးလေ ကိုယ်က
ချစ်လေပဲ။ အခွေတွေကြည့်လိုက် စမ်းလိုက်နဲ့။
ယောက္ခမကြီးတောင်ရှိတယ်မထင်ဘူး တခါတခါဆို။ယောက္ခမကြီးကလည်း
မနက်ကျရင် ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ နွားနို့တို့
အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးတို့ ပြင်ထားပြိီးသား။

သာယာနေတဲ့အိမ်ထောင်ရေးလေးကို
ဖ်က္ဆီးတာကေတာ့ ဦးဘခက်ပဲ။
ဒီအကြောင်းတွေလဲ မပြောချင်ပါဘူး။
ပြောမှသေချာသိမှာဆိုတော့ ပြောရဦးမယ်။
အဲ့နေ့က ရုံးမှာ မီးလန့်လို့
နေ့တဝက်နဲ့ဆင်းရတယ်။
အိမ်ရောက်လို့ တံခါးဖွင့်
ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ကာမှ
ဖုန်းဒိုင်း ဖုန်းဒိုင်းအသံတွေကြားရတာပဲ။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…
အ…အ…အ..အကိုကြီး..လိုးလိုး..
ကောင်းလား….ကောင်းတယ်..
ဖတ်ဖတ်ဖတ်..
စတဲ့ ရင်ခုန်စဖွယ် အသံစုံတီးဝိုင်းကို
နားသောတဆင်ရတာပဲ။
ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး အသံလာရာ မီးဖိုချောင်နားချောင်းတော့ အို…အမေရယ်..
ဘေစင်ပေါ် ဝပ်ပြီး ဖင်လေးကုန်းလို့
အရှေ့က ရေပိုက်ခေါင်းလေးကိုလက်တစ်ဖက်ကကိုင် နောက်တစ်ဖက်က
ဦးဘခက်ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားကိုတွန်းလို့။
သနားစရာ…သနားစရာဆိုပေမယ့်
တံတွေးကိုမျိုချမိတယ်။ဟုတ်တယ်လေ။
ယောက္ခမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ
ဝင်နေထွက်နေတဲ့လီးကြီးက ကေသာ
စိတ်ကူးတောင်မယဉ်ဖူးတဲ့လီး။
ဗမာတွေအဲ့လောက်လီးကြီးမယ်မထင်ဘူး။
အဂ်လိပ်ကားတွေထဲမှာပဲ မြင်ဖူးတာ။
လီးကြီးက ဆွဲထုတ်လိုက်ရင် အသားလေးတွေ
ပါလာသလို ထိုးထည့်လိုက်ရင်လည်း
အသားလေးတွေ နစ်ဝင်သွားတယ်။
လီးတစ်ချောင်းလုံးလဲ အရည်တွေရွှဲနေတာပဲ။
အမေတချီပြိီးပြိီထင်တယ်။ အိုမပြီးခံနိုင်ရိုးလား
ဒိီလီးကြီးနဲ့ဆို..အိုး…။
ယောကျာ်းဖြစ်သူ မောင်ကျော်ကိုတောင်
သတိရမိသေး။ သူ့လီးလေးက သေးသေးလေး။ အရှည်က၅လက်မနဲ့ ညညဆို အတင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးတာတောင် အဖုတ္က အယားပြေရုံပဲ။အခုလီးကြိီးကျတော့ အယားပြေရုံဘယ်ကမလဲ….တွေးရငး်နဲ့ ဒူးပါခွေကျချင်လာတယ်။
အလုပ်ကအဝတ်အစားတွေမလဲရသေး။
ရုံးစကပ်နဲ့ဆိုတော့ အရည်တွေက ကြမ်းပြင်ကို
တောက်ခနဲ က်တာ က်တာ။
ကိုယ်လည်းဆက်ကြည့်နေရင်
ထိုင်ပွတ်မိမှာသိလို့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ တိတ်တိတ်လေး အိမ်ပေါ်တက်ပြီး
ကုတင်ပေါ်လှဲနေလိုက်တယ်။
မျက်စိမှိတ်အိပ်ဖို့လုပ်လဲ..အမေတို့ဆီက
အသံကနားထဲကြားရဆဲ..
ဥိီးဘခက်ရဲ့ လစ်ပိုပုလင်းလောက်
လီးလုံးပတ်ကြီးက မျက်စိထဲတရမ်းရမ်း၊
ဒါနဲ့ပဲ ပေါင်လေးကားပြီးပွတ်မိတာပေါ့။

( ဥိီးဘခက်တစ်ယောက် မိမိုးကို စိမ်ပြေနပြေ
လိုးခွဲနေတာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီ။ ဒိီနေ့မှ
မောင်ကျေ်ာ့မိန်းမကို မိတာပဲ။ သူ့ကိုမမြင်ရဘူးအထင်နဲ့ ခိုးကြည့်နေတာ။ ဥိီးဘခက်က
ပန်းကန်စင်ပေါ်က စတီးလင်ဗန်းကနေတွေ့တာပေါ့။ အဲ့တေ့ာ ပိုကြမ်းကြမ်းလိုးတာပဲ။
ကြမ်းလေ မိမိုးကလည်း ကြိုက်လေ အော်လေပဲ။ ကောင်မလေးက အကြာကြီးမကြည့်ဘူး ခနလေးနဲ့ပြန်ထွက်သွားတာတွေ့တော့
ဦးဘခက်ကလည်း ဒေါ်မိုးတစ်ချီပြိီးအောင်
ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်မိုးပြိးပြီးချင်း
ရေချိုးခိုင်းတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့
အိမ်ပေါ်တက်လာတော့တာပါပဲ။)

အ…အ….အ…အင်း…
ကေသာကတော့ ဦးဘခက်ကြိီးရဲ့ လီးတံကြိးကိုမှန်းပြိီးပွတ်နေတုန်း။ရိတ်ခနဲ လူမြင်တော့အထမှာပဲ အတင်းဖိထားချင်းခံရတယ်။ ပါးစပ်ကိုအတင်းပိတ်ပြိီးသူကပြောတယ်။
နင်အော်တာနဲ့ အကုန်ရှုပ်ကုန်မှာနော်။ တိတ်တိတ်လေးနေ၊
ဆိုတေ့ာ..ဟုတ်ဟုတ်ဆိုပြိး ခေါင်းကိုငြိတ်ရတာပဲ။ ဦးဘခက္က ကေသာ့ကိုထပ်ပြောတယ်။
“မောင်ကျေ်ာ့အမေကိုလိုးတာကြာပြိီ။ မောင်ကျော်မသိဘုး။ မောင်ကျော်သိရင် စိတ်ကောင်းမယ်မထင်ဘူး။ နင်လည်းမပြောနဲ့နော်။
ကြားလား။ ”
“ဟုတ်…”
“နင်ခုနက စောက်ဖုတ်ပွတ်နေတာ ငါ့ရဲ့ လီးကိုမှန်းပွတ်နေတာမလား။”
“ရှင်..မဟုတ်..”
“ထားပါ…အလိုမတူရင် မလိုးပါဘူး။
သူ့အမေကိုပဲလိုးချင်တာငါက ။ နင့်ကိုတော့..
”
စိတ်ကလည်းထနေ…အကြမ်းပတမ်းတွေလည်းပြောနေတဲ့အပြင်ကိုယ့်ပါထိလာတော့
“အံမယ် ကျမကဘာဖြစ်လို့တုန်း။ရှင့်ဟာမကြိီးနဲ့ဘာကွာလို့လဲ”
ဆိုပြိးပက်ခနဲ ပြန်ပြောမိပြီးမှ မှားမှန်းသိတယ်။
“ဟားဟား နင်ကလည်းအလိုးခံချင်တာလား။
လိုးပေးရမှာပေါ့..ကဲ။”
ဆိုပြိီး ကေသာ့စကပ်ထဲက လက်ထည့်ပြီး အတင်းကိုင်တော့တာပဲ။
ကေသာလဲ အတင်းရုန်းအတင်းငြင်းတာပဲ
အော်ချင်ပေမယ့်အော်လိုက်ရင်ရှုပ်ကုန်မှာလဲသိတယ်။ အို…တကယ်လည်းခံချင်နေတာလား..
့အား…
အတွေးတွေပင်လယ်ဝေနေတုန်း
ရုံးအကျီအဖြူလေးကြယ်သီးတွေပြုတ်ကုန်ပြိီ
စကပ်လေးကိုလည်းလှန်တင်ထားတာ ပေါင်ရင်းရောက်နေပြီ။
သူ့လက်ကြမ်းကြိီးက အဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြိီ။
အ…အ….
ခုနကထဲက ထန်နေတဲ့အပြင်ပွတ်ထားတော့
အရည်ရွှမ်းနေတာမို့ အချိန်မဖြုန်းပဲ လက်ခလယ်နဲ့ ကလိုင်းချလို်က်တာ ကေသာမှာ အချက်လေးဆယ်လောက်နဲ့ပီးသွားတာပဲ။
ပြီးလို့ဟူးခနဲသက်ပြင်းချရသေးတယ်
သူက အတင်းစကပ်ကိုလှန်တင်တာ
ဖင်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးပြောင်သွားတယ်။
ရှက်နေတုန်းရှိသေးတယ်ခါးကကိုင်ပြီး ချီချတာ
စွေ့ခနဲပါသွားရော။
ပြီးတော့လူကို နံရံမှာကပ်လိုက်တယ်။
ကေသာ့ကိုသုူ့ခါးကြီးကိုခွခိုင်းတယ်။ခွလည်းခွလိုက်ရော သူ့လီးကြိးက ကေ့သာ့အဖုတ်နဲ့ တည့်နေတာပေါ့။ ဒါကိုသူကဖြညိးဖြည်းချင်းဒူးကွေးပြီးထိုင်ချရင်း ကေ့သာ့ထဲကို ကေ့သာ့ဝိတ်နဲ့ဖိထည့်တယ်။ လီးကအရမ်းကြီးနေတာ့ မဝင်ဘူး။
ဒါကိုသူ့အလျော့မပေး။ အဝတ်လှမ်းတဲ့
သံတန်းကိုကျောမှီလို့
ခနကိုင်ကွာဆိုတော့ သံတန်းကိုင်ရတယ်။
ခြေထောက်ကလဲခွထားရတာပေါ့။
ဒီတော့မှ လက္တစ္ဖက္က ခါးကိုကိုင်
လက္တစ္ဖက္က လီးကိုတည်ပြီး
ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တာ ဒစ်ထိပ်ပါမြုတ်သွားတယ်။အဲ့တော့မှ
လက်လွှတ်လိုက်သမီးဆိုလို့လက်လွှတ်လိုက်တော့ ဝှီခနဲ ပြုတ့်ကျမလိုဖြစ်ရင်း
အရှိန်နဲ့ဇွပ်ခနဲ လီးတံမာမာတုတ်တုတ်ကြီးကယမညှာမတာ အဖုတ်လေးထဲ ဝင်ချလာတာပဲ။
…အိုး။.ခနဲ ဖြစ်သွားတာကို သူကဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ပွေ့ချီပြီး လမ်းလျောက်ရင်း ညှောင့်တာ
ကောင်းလိုက်တာ…အရမ်းမပြင်းပေမယ့်ထိတယ်။ အရမ်းမမြန်ပေမယ့် ဆိမ့်နေတာပဲ။
သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုဖက်ရင်းဇိမ်ယူနေရတာပေါ့။ သူကလည်းဖင်ကိုရှယ်ညှစ်တာ။
ကျမယောကျာ်းတောင်အဲ့လောက်မညှစ်ဘူး။
ယောကျာ်းဆိုမှ…အို..
မဂ်လာဆောင်ဓာတ်ပုံထဲက မောင်ကျော်က
ကေသာ့ကိုပြူံးပြုံးကြိးကြည့်နေတယ်။
ကေသာတုံ့ခနဲ ဖြစ်သွားတာကို ရိပ်မိတယ်။
ရိပ်မိမှာပေါ့ အဖုတ်လေးကညှစ်သလိုဖြစ်သွားတာ၊ ဒီခါကျတော့ ဘာပြောလဲဆို
“မပူနဲ့ ကေလးမ၊ မင်းယောကျာ်းမောင်ကျော်ရှေ့မှာပါ ငါမင်းကိုလိုးမှာ မပူနဲ့”
ဆိုတော့ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်ပြိီး ပြီးချင်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ အကြည့်လွှဲလဲ ဓာတ်ပူံကိုပြန်ပြန်ကြည့်မိနေတယ်။ ယောကျာ်းကလဲ ပြုံးပြုံးကြီးပုံထဲကကြည့်နေတယ်။ ကောင်းလည်းကောင်းရှက်လည်းရှက်၊ ငိုလည်းငိုချင်…အို…
ခနပါပဲ ပြီးသွားတယ်။..
ဒီတော့ ကေသာ့ကို သူကအသာအယာချပြီး
“မင်းယောက္ခမကြီးကိုသွားလိုးလိုက်ဦးမယ်”
တဲ့။ အော်….တတ်နို်င်ချက်။နာရိကြည့်တော့ ဆယ်မိနစ်မပြည့်သေး။ ကေသာနှစ်ချီပြိီးသွားတယ်။
အဖုတ်လေးကလည်းကျယ်နေရော။
အေမ..ရေ….ကံကောင်းပါစေအမေ…
..
နောက်ရက်တွေရုံးဖွင့်လို့သက်သာတယ်။
လေးရက်ခြားတစ်ခါမှ ညဖက်လိုးတဲ့
မောင်ကျော့်ကိုဖီးလ်ကိုမလာတော့တာ။
ရုံးပိတ်ရင်တော့ ကေသာအရမ်းပျော်တာပေါ့။
ယောကျာ်းကို ရန်ကုန်တက်ဖို့
အလုပ်အကြောင်းပြပြီး ဦးဘခက်ပိုင်တဲ့
တောထဲကခြံကျယ်လေးမှာ မိုးလင်းကမိုးချုပ်ပဲ။
စားလိုက်လိုးလိုက်၊ အိပ်လိုက်၊နဲ့ အပြန်ဆို
ဒူးတွေမခိုင်ဘူး။
ခုနကလည်းသူ့သမီးအကြောင်းပြပြီး သူ့အိမ်
ခေါ်တာ။အိမ်ရောက်တော့သမီးမရှိဘူး။
သူ့အိမ်ပါခေါ်လိုးနေတာ။ ကေသာ့မှာတကယ်
မခွဲနိုင်တော့ဘူး။အပြန်ကျတော့ယောကျာ်းက
ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ်တဲ့။ ရယ်ချင်လိုက်တာ။
သူဆယ္ညလုပ္တာက ခုနက ဥိီးဖိုးခက် တစ္နာရီလိုးတာကိုမွမမွီတာ။ ချစ်တော့လဲ
လီးသေးသေးလေးကိုစုပ်ပေးပြီး
ချွေးသိပ်ပေးခဲ့တာပါပဲ။ ။