“သီရိကလဲကွာ..၊ ခလေးကိုအဲဒီလိုမလုပ်နဲ့လေ၊ သွား..သားနဲ့အဖော်လိုက်အိပ်ပေးလိုက်ချည်။
သားကနေမကောင်းဖြစ်တုန်းလေးအမေ့ကိုအားကိုးရှာတာ”

ကဲ..ပြတ်ကရော သူ့ယောက်ျားကိုအားကိုးရှင်ကြီးလို့ထင်ထားတာ၊ အခုသူမကိုသားရဲတွင်းထဲပစ်ချနေပါပကော။
အဖေကြီးထင်တာကသားလို့ပဲထင်နေမှာပေါ့။ တကယ်တော့အဲဒါကသားမဟုတ်ပဲ၊ ကျားရဲကြီးဖြစ်နေတာလေ။ ဒါဆိုလည်းအမြင်ကပ်ကပ်နဲ့
သူပို့လိုက်တဲသားရဲတွင်းထဲဝင်ပြီးကျားရဲကြီးနဲ့အတူစိတ်တူကိုယ်တူလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နိဗ္ဗာန်ဘုံသို့ပျံသွားလိုက်ချင်စမ်းတယ်။
ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံးအချိန်အထိသူမကမလျှော့သေး…။

“အကိုကြီးကလဲလေ..၊ ဒီကောင်လေးကဘာမှဟုတ္တိပတ္တိဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး။ သီရိကသူ့အမေပါ။ သူ့အကြောသိတာပေါ့။
အကိုကြီးလာတုန်းသီရိအကိုကြီးနားကပ်နေတာကိုတမင်သက်သက်ရှုပ်ပြီး စနေတာ”

“ကောင်းပြီလေ..မေမေကဒွေးကိုမယုံဘူး။ စိတ်ပုတ်တယ်ပေါ့၊
ရတယ်..ဒါဆိုသားဖေဖေ့ကိုအမှန်တွေဖွင့်ပြောလိုက်တော့မယ် ဒွေးနဲ့မေမေနဲ့က..”

နေဒွေးစကားနဲ့ပညာတစ်ချက်ပြလိုက်ရင်ပဲသီရိမေလုံးဝတုန်လှုပ်သွားတော့သည်။

“ကဲပါ..ကဲပါ..မေမေ ဒွေးနဲ့လိုက်အိပ်ပါ့မယ်”

သူမအညှာကိုင်ခံလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုပေါက်ကြားမှာစိုးရိမ်သည့်အတွက်၊ ဆက်လက်လိုက်လျောပြီးမျှောရပေဦးတော့မည်တကား..။

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၀)

သီရိမေမှာ အခုအခြေအနေရောက်မှဘာမှမတတ်နိုင်တော့။ သူမကသူ့ရင်ခွင်ထဲသို့သက်ဆင်းကျရောက်ပြီးခဲ့လေပြီ။
သူမ၏ကာမကိုသူ့ထံသို့ အလိုတော်ကျအသုံးတော်ခံရန်အကြိမ်ကြိမ်ပေးဆက်ခဲ့ရပြီးသူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းဘဝသို့တောင်ရောက်ရှိခဲ့ပြီမဟုတ်လော။
ဘယ်အခြေအနေမှာပဲဖြစ်ဖြစ်သူကမရရအောင်ယူခဲ့သည်။

ဒီညလည်းသူ့အခန်းမှာသူနဲ့တစ်ညလုံးအတူတူသွားအိပ်ပေးရတော့မည်။ ဒီတစ်ညအတွင်းဘယ်နှစ်ချီလောက်အနှိပ်ခံရမလည်း
မတွေးထင်တတ်တော့ပါ။ ဘယ်နှစ်ချီပဲဖြစ်ဖြစ်ထားလိုက်ပါတော့။ ကိစ္စမရှိတော့ပါ။ ကြည့်ရတာရှောင်လို့လဲလွတ်မည့်ပုံမပေါ်ပါ
အခုညကိုပဲကြည့်ပါဦး…၊ သူ့အဖေနဲ့အတူတူသူမဝင်အိပ်ပြီးနေတာတောင်၊ သူမကိုအကြပ်ကိုင်ပြီးရအောင်ဆွဲထုတ်လာနိုင်ခဲ့သေးသည်။

အခုသူမသဘောပေါက်စပြုခဲ့လေပြီ။ သူမခင်ပွန်းသည်အနေနဲ့ဒီကိစ္စကိုလုံးဝလက်လျော့လိုက်ပုံရလေသည်။
မောင်းမကန်ညမှာကထဲကသူမယောက်ျားမှာ အခြေအနေကိုတော်တော်စိတ်ပျက်သွားပုံရသည်။ ပြန်လည်ဦးမော့ရန်ကြိုးစားလိုစိတ်မရှိတော့ဟုထင်သည်။
ဒါကသူမ သုံးသပ်လို့ရသည့်အထင်ပါ။ သူမယောက်ျားကတော့အခြေအနေကတကယ်ပဲလုံးဝဂျုံးဂျုံးကျသွားခဲ့လေပြီလား။

အခုဒီညသူမစိတ်တွေလာနေသည်။ သားဖြစ်သူနှင့်မှားခဲ့မိပြီးသော်လည်းသူမအဖို့က သားကသားသာဖြစ်သည်။ လင်အရာမပေးနိုင်သေးပါ။
သူမစိတ်လာလျှင်လည်းသားဖြစ်သူနှင့်တော့ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးဝင်မအိပ်နိုင်ပါ။ သူမမှာတရားဝင်လက်ထပ်ထားသည့်ကာမပိုင်ခင်ပွန်းသည်ကြီးရှိနေသည်။
သူမသွေးသားကဆာလောင်မွတ်သိပ်လာတော့ ခင်ပွန်းသည်ဆီကဖြည့်ဆည်းမှုကိုမျှော်လင့်မိသည်၊
ဒါကြောင့်လည်းသူမကခင်ပွန်းသည်နားကပ်၍ အစွမ်းကုန်ကြိုးစားကြည့်မိသည်။
ဒါပေမယ့်သူမလိုလားသည့်တုန့်ပြန်မှုကို ခင်ပွန်းသည်ဆီကမရခဲ့ပေ။ သဲထဲရေသွန်သလိုဖြစ်သွား၏။
အခုအခြေအနေမှာသူက၊ သူ့သားနဲ့ နည်းနည်းလေးတောင်မှမယှဥ်နိုင်တော့ပေ။

အားလုံးအတွေးကိုယ်စီနှင့်ခဏတာငြိမ်နေခိုက်တွင် ဦးမင်းလွင်ခန့်ကစကားပြန်စသည်။

“ကဲ..ဒွေး..ဖေဖေ့ကိုပြောစရာရှိတာပြီးအောင်ပြောဦးလေ..”

“တခြားဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေဖေရာ..၊ ဟိုလေ..မေမေက၊ ဖေဖေမယားငယ်တွေဘာတွေများယူထားလားလို့ပူနေလို့ပါ..”

နေဒွေးက၊ တင်းမာနေသောအခြေအနေပြေလျော့သွားရန် ခပ်သောသောလေးပြောလိုက်သည်။
အဲဒီတော့မှဦးမင်းလွင်ခန့်ကအံ့အားတကြီးဖြစ်ပြီးမှရယ်ချလိုက်လေသည်။
“ဟာကွာ..ငါ့သားကတော့ကွာ..ဖေဖေ့အကြောင်းမင်းမေမေကောင်းကောင်းသိပါတယ်ကွ..ဟားဟား..”

နေဒွေးကမိဘများအခန်းမှနေ၍အောင်နိုင်သူအပြုံးဖြင့်ထွက်လာခဲ့သည်။ အမေဖြစ်သူသီရိမေကသူ့နောက်ကလိုက်ထွက်လာသည်။
အခန်းဝကထွက်ပြီးလှေခါးထိပ်ရောက်သည်နှင့်…

“ဒွေး..ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..ဟင်၊ မေမေလုံးဝလက်မခံဘူးနော်..ပြောထားပါရဲ့..”

သူမကအသံမာမာဖြင့်ခပ်ထန်ထန်ပြောလိုက်သည်။

“ချစ်မေရယ်..ဒီလောက်ဒေါသကြီးစရာမလိုပါဘူး။ ဒါဆိုရင်ဖေဖေ့ကိုတကယ်ပြောဖြစ်သွားလိမ့်မယ်နော်..။
မေမေက ဒွေးမိန်းမဖြစ်နေတာတောင်နဲနဲလေးမှမညှာဘူးလို့ နောက်မှအဆိုးမဆိုနဲ့..ဒွေးမလုပ်ရဲဘူးလို့ထင်နေလို့လား၊ တကယ်လုပ်မှာနော်..”

နေဒွေးကခြိမ်းခြိမ်းခြောက်ခြောက်ပြောလိုက်သည်။

“မရဘူးနော်..ဒွေး..လုံးဝပြောလို့မဖြစ်ဘူး..နင့်အဖေသိသွားရင်တို့နှစ်ယောက်သေလိမ့်မယ်..”

“သေတော့လဲသေပစေပေါ့၊ ဒွေးကမေမေ့ကိုအရမ်းချစ်မိနေတာကိုး..”

“အဲလိုဆိုမေမေကဘယ်လိုလုပ်ရတော့မှာလဲ။ မေမေ့လက်ထဲမှာသားဖေဖေတစ်ယောက်လုံးရှိနေသေးတယ်..”

“အမှန်ပြောရရင်တော့ဖေဖေ့ကို ဖွင့်ပြောချင်နေတာ။ ဖေဖေ့ဆီကမေမေ့ကိုတောင်းယူမယ်။
ဖေဖေဘာပြောမလဲ၊ တခါထဲရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြတ်ပြတ်သားသား သိရတာပေါ့..ပေးနိုင်သလားမပေးဘူးလားဆိုတာ..”

နေဒွေးကတမင်ကိုရစ်ပြီးပြောနေသည်။

“အို..ဒွေးကမေမေ့ကိုသေစေချင်နေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား၊ သတ်ရဲတယ်ပေါ့၊ မသနားတော့ဘူးလား..”

သူမကလေသံပျော့လေးနဲ့ပြောလိုက်ပြန်သည်။

“သနားတာပေါ့မေမေရဲ့ ကိုယ့်မိန်းမပဲဟာ။ မေမေဒွေးကိုကန့်လန့် လိုက်မတိုက်ဖို့ပဲလိုတယ်..”

“အဲဒီတော့ဘယ်လိုလုပ်ကြမှာလဲ၊ အခုမေမေကလင်နှစ်ယောက်တပြိုင်ထဲယူထားရသလိုဖြစ်နေပြီ”

“မေမေအဲဒါကိုပဲတွေးပြီးစိတ်ရှုပ်မနေနဲ့လေ။ ရှင်းရှင်းလေးပဲ..ဒွေးမေမေ့ကိုချစ်တယ်၊ မေမေကလဲအခုဒွေးရဲ့မိန်းမဖြစ်နေပြီ။
ဒါကိုပဲလက်ခံထား၊ မေမေဒါကိုလက်ခံရင်ဒွေးဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်းရအောင်ရှာနိုင်တယ်..”

သူတို့စကားပြောရင်းဆင်းလာကြတာအောက်ထပ်ရောက်နေပြီ။ သူ့စကားကိုသူမဘာမှပြန်ပြီးမတုန့်ပြန်ရသေးခင်မှ
ာနေဒွေးကသီရိမေအနားတိုးသွားလျက် သူမကိုကောက်ပွေ့လိုက်ပြီးသူ့အခန်းထဲသို့ခေါ်သွင်းသွားလေသည်။
တံခါးကိုတခါထဲလော့ခ်ချလိုက်လျက် အမေဖြစ်သူကိုကုတင်အလယ်တွင်ချထားလိုက်တော့သည်။
အခုသူတိုသားအမိနှစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်တွင်အတူယှဥ်တွဲထိုင်မိကြလေပြီ။

သူမကအခုသူ့လက်ထဲကကြက်တစ်ကောင်နှင့်အလားတူနေပြီ။ စားချင်တဲ့အချိန်ရိုက်ချက်လိုက်ရုံပင်။

“မေမေ..လှလိုက်တာ..၊ မေမေ..အချစ်ရယ်..”

သူ့အသံကချိုသာချွဲပျစ်နေ၏။ သူ့မွေးမေမေ၏မေးစေ့လေးကိုလှမ်းကိုင်ကာမျက်နှာလေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲမော့လိုက်သည်။
သူမစိတ်တွေအရည်ပျော်လှုပ်ရှားစပြုပြီ။ မျက်နှာလေးကရဲပြီးရှက်သွေးတွေဖြာလာ၏။
သူကမျက်နှာကိုငုံ့ပြီးနီစွေးစွေး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးကိုကုန်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
တပြိုင်ထဲမှာမိခင်၏ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုလည်းရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားလိုက်သည်။
သူမကလည်းခန္ဓာကိုယ်လေးကိုအလိုက်သင့်၏ဖျော့ပေးထားပြီးကြည်ဖြူလိုက်လျောမှုလက္ခဏာကိုပြလိုက်၏။

သူ့ရဲ့ညာလက်ကသူ့အမေရဲ့ပါးလျလျနှင်းဆီရောင်ညဝတ်အင်္ကျီရဲ့အောက်နားစကိုဆုပ်ဆွဲပြီးပေါင်သားဖွေးဖွေးဖွေးလေးများကိုဖြတ်သန်းလျက်
အထက်သို့လှန်တင်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ပေါင်ကြားကစမူဆာဖောင်းဖောင်းလေးကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်လိုက်ကာအဝတ်အပြင်ကနေပင်
လက်ဝါးဖြင့်ဖိအုပ်ပွတ်ချေပေးနေသည်။ သူမက ပင်တီဝတ်ထားတုန်းရှိနေသေးလို့ပင်။

သူကပျော်ပျော်ပါးပါးကြီးပင်ပွတ်သပ်ကစားလျက်ရှိ၏။ ယခုအခြေအနေရောက်မှတော့အရမ်းလောပြီး အတင်းနှိုက်နေစရာမလိုတော့ပေ။
အဓိကက သူ့အမေစိတ်ကြွ၊ စိတ်ပါလာဖို့ပဲဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်ပင်တီသားလေးကြားခံပြီးစောက်စိကိုကြိတ်ချေပေးနေလိုက်သည်။

တကယ်လည်း သီရိမေစိတ်တွေ ထကြွလာရပြီဖြစ်သည်။ သူမသိပ်မကြာသေးခင်ကာလများကပင် သူ့ထံမှ ရရှိခံစားခဲ့ရသေ
ရင်ခုန်လှုပ်ခတ်ဖွယ်ကာမရသအရသာများကိုမမေ့သေးပေ။ အရင်သူမသည် သူ့မိခင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်မှန်သော်လည်း၊
အခုတော့မဟုတ်တော့ပြီဟုဆိုရတော့မည်။ သူမအခုသူ့မယားလုံးလုံးဖြစ်နေလေပြီ။ ဘယ်လောက်ပင်ကြိုးစားပြီးဆန့်ကျင်ငြင်းဆန်သော်လည်
းသူ၏လက်မှပြေး၍ လွတ်နိုင်တော့မည်မဟုတ်တော့ ဖြစ်လိုရာဖြစ်လွှတ်ထားလိုက်ရုံသာရှိ၏။
ဖြစ်စရာရှိတာကဖြစ်ပေတော့မည်။ ကံကြမ္မာကိုတားလို့မရနိုင်။

ယခုသူက မိခင်၏ပင်တီကိုဆွဲချလိုက်ပြီးခြေဖျားမှလွတ်ထွက်သွားအောင်ချွတ်ထုတ်လိုက်သည်။
ဒီတော့လဲဟက်ပဲ့ကြီးဖြစ်နေသောစောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကအတားအဆီးမရှိပဲပေါ်လာတော့သည်။
ဒီတခါတော့ကွဲကြောင်းထဲလက်ထည့်ပြီး အစိရောအဖုတ်ပါပြိုင်တူမွှေပြီးကစားတော့သီရိမေမှာသားဖြစ်သူ၏လက်ဆိပ်ကြောင့်
တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာသည်။ ဖင်ကြီးကြွတက်လာကာဘယ်ညာရမ်းလျက်လိမ်တွန့်လာတော့၏။

“အူးးး စစ်ရှစ်စ်..အီးးး..ဟင့်..မနေနိုင်တော့ဘူး..ဟာ့..ဒွေး..ဒွေး..ဟင့်..အင့်..အမလေးဆိမ့်တက်လာပြီ..စစ်ရှ်…ရှီးးးး..”

သူမဒီထက်ပိုပြီးကျယ်ကျယ်မညည်းနိုင်ခင်မှာ၊ သူကနှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်နမ်း၍ပါးစပ်ကိုပိတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
ဒီတခါမှာတော့သူမကအငမ်းမရလှိုက်မောစွာတုန့်ပြန်နမ်းလာတော့သည်။ နှစ်ဦးသားကျေကျေနပ်နပ် မက်မက်မောမေ
ာလျှာချင်းရစ်ပတ်မွှေ့လျက်ကြာရှည်စွာနမ်းနေမိခြင်းဖြစ်သည်။

တစ်ယောက်၏ကိုယ်ခန္ဓာကိုလည်းတစ်ယောက်ကသုံးသပ်ပွေ့ဖက်ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်လျက်ရှိလေသည်။
မကြာခင်မှာပင်နေဒွေးက မိခင်၏စိုအိအိနှုတ်ခမ်းထထတ်ထွတ်လေးကိုစုပ်ပေးနေရာမှခွာလိုက်ကာ…၊ သူမ၏နားနားကပ်၍တီးတိုးလေးဖြင့်..၊

“မိန်းမရာ..နမ်းတတ်လိုက်တာ ကြည့်ပါဦး။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင်ယောက်ျားတော့စွဲပြီ”

နေဒွေးတစ်ယောက်ကတော့သူ့မွေးအမေအရင်းကိုမိန်းမလို့ပေါ်တင်ကြီးအားနာ တွန့်ဆုတ်မှုမရှိပဲဒဲ့ခေါ်ပစ်လိုက်သည်။
သီရိမေကရှက်ပေမယ့်အခြေအနေကိုလက်ခံနေလိုက်ရပြီ။ ဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးခဲ့ရတဲ့သားက သားပြောမယားပြောသူမကိုခေါ်ဝေါ်သုံးစွဲနေပြီလေ။

“ဒွေးနော်..ဒွေး..မေမေ့ကိုခေါ်ပုံကိုကြည့်စမ်း။ အခုမေမေကဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဘယ်လိုပုံစံနဲ့နေရမလဲမသိတော့ဘူး၊
တော်တော်တော့စိတ်ရှုပ်နေပြီ။ မေမေ့ကိုမိန်းမလို့လာခေါ်နေတော့။ မေမေကဒွေးကိုဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ..”

“မိန်းမလို့အခေါ်ခံနေရမှတော့၊ ယောက်ျားရေလို့ပြန်ထူးပေါ့အချစ်ရဲ့၊ ကိုယ်ကသူ့မယားဖြစ်နေပြီးမှဟာပဲ..”

“ဟင့်..ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး၊ ဒီစကားကြီးပဲပြောပြောနေတယ်။ ဒါဆိုဒွေးကမေမေ့ကို တကယ့်မိန်းမဖြစ်စေချင်နေတယ်ပေါ့..ပြောစမ်း”

“ဟုတ်တာပေါ့အချစ်ရဲ့..၊ တို့တွေနေလာခဲ့ကြတာတွေပြန်စဉ်းစားကြည့်စမ်း၊ အခုတကယ်ပဲလင်မယားဖြစ်နေကြပြီပဲဟာ..”

ဟင်!..ကိုယ့်သားကိုအဲလိုကြီးခေါ်ရမှာကိုစိတ်ထဲမှာမရဲတာ..၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး။
ကဲပါလေ…အဲ့လိုမှဆိုလဲစမ်းခေါ်ကြည့်ရတာပေါ့..မိန်းမသဘောတူပါပြီတဲ့. ယောက်..အဲ..အဲ….ယောက်ျားရေ..”

“အင်…၊ …မိန်းမ..၊ နားထောင်ရတာနားထဲကိုစိမ့်နေတာပဲ..အမလေး၊ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဝမ်းသာပြီးဂွေးတောင်တက်တော့မယ်။
ဒါမှတကယ့်မိန်းမ။ ဒီညယောက်ျားကိုတစ်ညလုံးပေးနိုင်လားဟင်ပြောပါဦး..”

သီရိမေမှာစိတ်ကိုလွှတ်ချလိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့် အရှက်တရားတွေကုန်သွားလေပြီ။ အဖြေအဖြစ်ပါးစပ်ကဘာမှမပြောတော့ပဲ၊
လက်ကိုသာသားဖြစ်သူ၏ပေါင်ကြားထဲလှမ်းလိုက်လျက် အကြောများပြိုင်းပြိုင်းထအောင်တင်းမာတောင်တက်နေပြီဖြစ်သော
ငေါက်ဆတ်ဆတ်လီးကြီးကိုလှမ်းဆုပ်လိုက်ပြီးဖွဖွညှစ်ပေးနေလိုက်လေသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင်လီးကြီးကလက်ဆုပ်ထဲမှာအဆမတန်ဖောင်းကြွလာတော့၏။
သူမအနေဖြင့်ဘာမှထပ်ရှက်စရာအကြောင်းမရှိတော့ပေ။ ပွင့်လင်းမှုကိုရယူလက်ခံလိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့်ဘာကိုရှက်ရတော့မည်နည်း။
အမေဆိုသည့်ခံစားချက်အတွေးကိုဘေးချိတ်ထားလိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့်၊ အခုသူမမှာသူ့ရဲ့ဇနီးမယားကလွဲ၍ တခြားဘာမှမဟုတ်တော့ပြီတည်း။

တခြားရောဘာစဥ်းစားစရာလိုသေးလဲ။ သူကအရွယ်ရောက်သောယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ။
သူမရဲ့ဘဝကိုကောင်းကောင်းကြီးသက်သက်သာသာ၊ တာဝန်ယူစောင့်ရှောက်နိုင်စွမ်းလည်းရှိနေပြီ။
နောက်တစ်ခုကသူ့တွင်၊ ဘဝအတွက်အဓိကလိုအပ်သော ငွေရေးကြေးရေး၊ အလုပ်အကိုင်၊ စီးပွားရေးအားလုံ
းအပြည့်အဝအဆင်ပြေအဆင်သင့်ပြည့်ဝပြီးသားဖြစ်နေပြီ။ သူ့အဖေထက်တောင်သာနေသေး၏။

တကယ်လို့သူမတို့သားအမိ လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ကိုလွန်ဆန်ပြီး တကယ့်လင်မယားအဖြစ်အတူတူပေါင်းသင်းနေထိုင်ပြီး
ဘဝကိုဖြတ်သန်းကာနေကြမည်ဆိုလျှင်ရောဘာဖြစ်သေးလဲ။

အခုမှတော့ဘာမှအချိန်ကုန်ခံပြီးဟိုတွေးဒီတွေးထိုင်တွေးနေရန်လိုတော့လို့လား။
သူမကိုယ်တိုင်ဝမ်းနဲ့လွယ်ပြီးမွေးထားခဲ့ရတဲ့ရင်သွေးစစ်စစ်ပဲဆိုဆို၊ ကိုယ့်လက်နဲ့ယုယုယယကိုယ်တိုင်ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့ရတဲ့
သားအရင်းပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့၊ သူ့အနေနဲ့ကကိုယ့်ကိုချစ်သူတစ်ယောက်လိုချစ်သည်။ သူမကိုဇနီးမယားတစ်ယောက်အဖြစ်သာအလိုရှိသည်။
အဓိအအချက်ကတော့၊ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုသူက အကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ပိုင်ဆိုင်ထားခဲ့ပြီးလေပြီ။

အခုလိုတယောက်နဲ့တယောက်အသွေးအသားတွေနှီးနှောယှက်တင်၊ ပေးဆက်ကြပြီးနောက်မှတော့
သူမအဖို့အမေဆိုတဲ့အခေါ်အဝေါ်က အမည်မျှသာကျန်တော့သည်။ အမှန်တရားကတော့သူ့အိမ်သူမယားဘဝကျရောက်နေပြီကိုငြင်းဆိုလို့မရ။
နောက်ဆုံးတစ်ခုပဲကျန်တော့တာက သူမ၏စိတ်ပဲရှိတော့သည်။ အခြေအနေမှန်ကိုလက်ခံလိုက်မလား၊ မျက်စိမှိတ်ငြင်းမလား၊ ဒါပဲ…။
ငြင်းနေလဲမူလအခြေအနေသို့ပြန်ရောက်နိုင်တော့မည်မဟုတ်ပြီတည်း။

သိရိမေ သူမကိုယ်သူမပြန်မေးခွန်းထုတ်ကြည့်သည်။ အခုသားကိုဘယ်ပုံစံမျိုးနှင့်ချစ်တာလဲ..?
အဖြေကမပြတ်မသားမှနေပြီးထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာသည်။

အဖြေကသူ့အယုအယတွေမှာကျဆုံးပြီး၊ သူမ၏အသွေးအသားတွေကသူ့အပေါ်သာယာနေမိလေပြီ။
ဖြေရရင်လင်မယားတွေလိုချစ်နေမိပါပကော။ သူ့မယားအဖြစ်ပြတ်ပြတ်သားသားကြည်ဖြူလိုက်တာကပိုကောင်းပေမည်။
သူမအပေါ်အေးစက်နေသောသူ့အဖေသူမခင်ပွန်းဟောင်းနှင့်ဒီကိစ္စမှာထပ်မံပတ်သက် ခြင်းမလုပ်တော့ဟုစိတ်ထဲကဆုံးဖြတ်ချက်ကကျလာသည်။
အခုသူမရှေ့တွင်ရှိနေသော သားဖြစ်သူနေဒွေး၏တစ်ဦးတည်းသောမယားအဖြစ်ကိုသာခံယူတော့မည်။

ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုပြတ်သားစွာချလိုက်နိုင်သောအခါ သူမ၏သားအပေါ်ထားရှိသောခံစားချက်များအားလုံးကပြောင်းလဲသွားခဲ့တော့သည်။
ယခုကစပြီးရှေ့ရှောက် ဤနေဒွေးဆိုသောလူရွယ်ချောသည် သူမ၏သားမဟုတ်တော့။
သူမ၏စွဲနစ်အောင်ချစ်ရပါသောလင်ယောက်ျားအဖြစ်ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးဖြစ်ရတော့မည်လေ။

သီရိမေ၏လက်ထဲတွင်သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးဆုပ်ကိုင်ထား ဆဲရှိသည်။
သူမကယခုပင် သူမ၏ရပိုင်ခွင့်၊ အခွင့်အရေးကိုပြည့်ပြည့်ဝဝအသုံးချတော့မည်။
သူမကသူ့မယားဖြစ်တာကိုလက်ခံလိုက်ပြီဆိုတော့ လက်ထဲမှာအခုကိုင်ထားတဲ့ပစ္စည်းကြီးကသူမအပိုင်ဖြစ်သွားပြီလေ။
မိမိကိုယ်တိုင် ဖန်တီးခဲ့၊ မွေးမြူ ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့တဲ့ပစ္စည်းပေပဲ။

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၁)

Spoiler: Show

သူမကဖောင်းကားတောင်တက်နေသောလီးကြီးကိုမာန်တက်စွာဖြင့်ယုံကြည်ချက်ရှိရှိဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးဆဆကိုင်ညှစ်ပေးနေသည်။

လီးကြီးကလည်းလက်ထဲမှာကိုင် ထားရင်းကမာထန်ပြီးအဆမတန်ထွားတက်လာသည်။
သူမအနေဖြင့်သားနှင့်စညားကထဲကစ၍ယနေ့ကျမှပင်ဒီလီးကြီးကိုကျကျနန၊ ပယ်ပယ်နယ်နယ်စကိုင်ခွင့်ရခြင်းဖြစ်သည်။
အရင်က သူမရဲမှမရဲခဲ့ပဲလေ။ အခုမှပင်လီးကြီးကိုကိုင်ရင်းသူ့သားလင်လေးမေးသောမေးခွန်းကိုဖြေရတော့သည်။

“ယောက်ျားကလည်း..ဒီတစ်ညလုံးလောက်တော့စကားထဲထည့်မပြောနဲ့တော့၊
ယောက်ျားကလိုချင်တယ်ဆိုရင်မိန်းမက တစ်သက်လုံးပေးမှာသိလား…”

အခုလိုကျတော့သီရိမေစိတ်ထဲအရှက်အကြောက်အဟန့်အတားမရှိတော့၊
သူမစိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ကျသွားပြီဖြစ်သောလင်အသစ်လေးကိုချွဲချွဲပျစ်ပျစ်ပြောလိုက်တော့သည်။

“တကယ်ပြောနေတာနော်..ယောက်ျားကိုဝမ်းသာရုံသက်သက် ရွှီးနေတာမဟုတ်ဘူး ဟုတ်လား..”

“တကယ်ထက်ပိုတဲ့နှစ်ကယ်၊ ဟောဒီကယောက်ျားစိတ်မပျက်စေရဘူး၊ မိန်းမအာမခံတယ်..”

အခုတော့သီရိမေမှာသူ့ကိုယ်သူ မိန်းမဆိုသည့်နာမ်စားကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီးသုံးနေပြီလေ။

“ဒါဆိုလဲ အစွမ်းအစလေးကြည့်ရအောင်လားအချစ်ရယ်”

သီရမေ၏လက်တွင်းမှကိုင်ထားသောလီးကိုဆုပ်ညှစ်အားကပြင်းထန်အားပါလာလေသည်။ တင်းတင်းညှစ်နေရာမှဆွဲဆွဲဆုပ်ပြီးဆန့်ပေး၏။
မိခင်ဖြစ်သူ၏နူးညံ့လှသော လက်အထိအတွေ့ကြောင့်လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာကာအဆမတန်ကြီးထွားထောင်မတ်လာသည်။

လေးငါးခြောက်ချက်လောက်ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆွဲဆောင့်ပေးပြီနောက်သီရိမေကခေါင်းလေးကိုငုံ့ချလိုက်ကာ
လီးထိပ်ကမှိုပွင့်ကြီးကဲ့သို့ပြောင်တင်းနီရဲနေသောဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်ဖြင့်ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။
သူမ၏ဘဝမှာ မိမိမွေးထားသောသားအရင်း၏လီးကိုပထမဆုံး စစုပ်ပေးမိခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

လီးကိုငုံလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်ထဲသူမကိုယ်လုံးလေးကလည်းကျင်ခနဲတုန်တက်သွားကာကြက်သီးများတဖြန်းဖြန်းထလာရလေသည်။
ဘဝ၏တမူထူးခြားပြီးတခါမှမကြုံခဲ့ရဖူးသောအတွေ့အကြုံအခိုက်အတန့်ပင်တည်း။
သူမ၏ခင်ပွန်းဟောင်းဦးမင်းလွင်ခန့်က၊ သူမကိုဘာဂျာသာတစ်ခါမှမမှုတ်ပေးခဲဘူးပေမယ့်
သူမကတော့ အိမ်ထောင်သက်ရလာချိန်တွင်သူ့ယောက်ကျား၏လီးကိုမကြာခဏစုပ်ပြီးပုလွေမှုတ်ပေးခဲ့ဖူးသည်။

ဒါပေမယ့်အခုတခါမှုတ်ရတဲ့ပုလွေမှာ အရသာနှင့်ခံစားချက်ကတခြားစီပင်ဖြစ်သည်။ သူမသိနေသည်မှာဒီလီးကြီးကလွန်ခဲ့တဲ့အနှစ်၂၀ကျော်လောက်က
သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှအကောင်လိုက်ကြီးထွက်လာခဲ့သောလီးကြီးဖြစ်သည်။ သူမစိတ်ထဲဒီလောက်ကြီး ထွားလာလိမ့်မည်ဟုတောင်မထင်ခဲ့။

လီးကြီးကပါးစပ်နှင့်အပြည့်ဖြစ်သည်၊ မနည်းပင်ဟပြီးငုံရသည်။ လင်ဟောင်းဦးမင်းလွင်ခန့်နှင့်များတခြားစီပဲ။
သားအရင်းခေါက်ခေါက်၏အသားစိုင်အသားခဲကြီးကိုအားရပါးရစုပ်မြိုနေရသည်ဆိုသောအသိခံစားချက်က
သူမတကိုယ်လုံးသွေးတွေဆူပွက်ပူလောင်လာတော့သည်တကိုယ်လုံးလည်းတဖျင်းဖျင်းနှင့်အဖျားတက်နေသလိုလို
ဘယ်လိုခံစားချက်ကြီးလဲမသိ၊ ဒါပေမယ့်ဒီလီးကြီးကအရသာခဲကြီးလို့သူမထင်နေမိလေတော့သည်။

သီရိမေ ခေါင်းကြီးကိုငုံ့ချည်ကြွချည်နှင့်အားရပါးရစုပ်နေလေပြီ။ သူမယောက်ျားကြီးထံမှလအတော်ကြာငတ်ပြတ်ခံခဲ့ရပြီး။
ထိုကာလများအတွင်းသားဖြစ်သူ၏မဟားဒယားအလုပ်ထံကလိုးခံခဲ့ရသော်လည်း သူမ၏စိတ်ထဲကပြညိ့ပြည့်ဝဝကြည်ဖြူလက်ခံခြင်းမရှိခဲ့တာအမှန်ပါ။
အခုတော့သူမစိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်ပြီဖြစ်သောကြောင့် လိုလိုလားလားပေးဆက်ရန်နောက်မတွန့်တော့ပါခြေ။
ငတ်ပြတ်ခဲ့သမျှစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အတိုးချခံလိုက်တော့မည်လေ။

သူမကလီးကြီးကိုထောင်၍ တလွှားချင်းလျက်ပေးနေရင်းကမျက်လုံးကိုလှန်ပြီးသူမ၏သားဖြစ်သူလင်အသစ်လေး၏မျက်နှာကို
လီးစုပ်ရင်းမက်မက်မောမောကြည့်နေမိသည်။ အရှက်တရားကုန်သွားပြီဖြစ်သဖြင့်၊ လီးကိုဒစ်ဖျားလေးငုံစုပ်လိုက်။
လျှာဖျားလေးနဲ့လီးထိပ်ပေါက်လေးကိုကလိပေးလိုက်။ တစ်ချောင်းလုံးပတ်လျက်လိုက်၊ အာခေါင်ရင်းအထိစုပ်သွင်းလိုက်စိတ်ကြိုက်ကစားလေတော့သည်။

နေဒွေး၏လီးကြီးကလည်းယခင်ကပြောဖူးခဲ့သလိုနည်းနည်းနောနောကြီးတောာ့မဟုတ်ပေ။
ထွားကျိုင်းလှသည့်အသားစိုင်ချောင်းကြီးမှာ၊ သူမပါးစပ်ပေါက်လေးနှင့်အဆမတန်အောင်ကိုပင်ကြီးနေပြီး၊ စုပ်ရသည်မှာတနင့်တပိုးကြီးဖြစ်နေ၏။

“အားးးရှီး..မိန်းမ..ကောင်းလိုက်တာကွာ။ လုပ်တတ်စုပ်တတ်လိုက်တာ။ ပုလွေမှာတော့ပထမတန်းပဲ၊
အိုးးး ငါ့အမေက ငါ့လီးစုပ်ပေးနေတယ်..၊ ရှစ်ထ်..ဒီမိန်းမ ရလိုက်တာတန်လိုက်တာကွာ..အူးးဟု..”

နေဒွေးမှာမိခင်ဖြစ်သူ၏နုထွေးချိုမြိန်သောနှုတ်ခမ်းသားများနှင့်စုပ်ပေးနေသေ
လီးထံမှရသည့် ဆိမ့်အီနေသည့်အရသာကြောင့် အဆက်မပြတ်ညည်းနေရတော့သည်။

ကျွပ်..ကျွပ်..ပြွတ်..ဖလပ်..ဖလပ်..ပြိ..ပြိ..

သီရိမေ၏ခေါင်းလှုပ်ရှားမှုမြန်လာသည်နှင့်အမျှ၊ လီးစုပ်သံကလဲမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

“အား..ဟား..ဟား..တော်တော့၊ ခဏရပ်ဦးမိန်းမ။ ပြိုင်တူလုပ်ကြရအောင်.”

ဒီလိုကြားတော့သီရိမေတန့်သွားသည်။

“ဘာလဲဟင်…၊ ဘယ်လိုပြိုင်တူလုပ်ရမှာလဲ”

အေးလေသူမမှမလုပ်ဖူးတာ။ သူမလုပ်ပေးဖူးတာကတလမ်းသွားပဲ။ သူ့လင်ကြီးကမလုပ်ပေးဖူးခဲ့ဖူးမဟုတ်လား..။

“လာ…ယောက်ျားကိုယ်ပေါ်ခွပြီးလေးဘက်ကုန်းလိုက်။ ဖင်ကိုဒီဘက်လှည့်ထား၊ ပြီးရင်အခုလုပ်နေတာကိုဆက်လုပ်ရုံပဲ..”

သီရိမေအထာပေါက်သွားသည်။
နေဒွေးပြောသည့်အတိုင်းသူမကပိုဇေရှင်ပြင်ပေးလိုက်သောအခါသူတို့နှစ်ယောက်ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ဖြစ်သွားကြတော့သည်။
သီရိမေကအပေါ်မှလေးဘက်ခွလျက်သားကြီးရှိနေပြီးသူမဖင်ကြီးကမြောက်တက်ကာသားဖြစ်သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင်ဝဲလျက်ရှိ၏။

သီရိမေကသူမစုပ်လက်စလီးကြီးအပေါ်၌သာ အာရုံစိုက်လျက်ရှိပြီးမလွှတ်ပေးပဲအရှိန်ဖြင့်ဆက်တိုက်စုပ်ပေးနေစဥ်အတွင်း၊
နေဒွေးကသူ့မျက်နှာပေါ်တွင်တရမ်းရမ်းဖြင့်ဝဲလျက်ရှိသောသူ့အမေ၏ဖင်ကြီးကိုလက်ဖြင့်ဖမ်းထိမ်းလိုက်ပြီး
ဖင်နောက်သို့ပြူးပြူးကြီးပြူထွက်လာသောစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါးစပ်ဖြင့်ဖမ်းဟပ်လိုက်လေသည်။

သီရိမေမှာဖင်တချက်တွန့်သွားသော်လည်း လီးကိုလက်မလွှတ်ပဲဆက်စုပ်နေ၏။
နေဒွေးကတော့ရှေ့ကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်သေချာဖြဲကြည့်လျက်ရှိ၏။ နှုတ်ခမ်းသားပွင့်ဖတ်လေးတွေကသူ့မျက်စိထဲမှ
အလွန်လှနေသည်။ နှုတ်ခမ်းထူလေးနှစ်ဘက်ကိုဘေးတဘက်တချက်ဖြဲထုတ်လိုက်သောအခါစောက်ခေါင်းသားနီတြာရဲကြီးကပေါ်လာတော့သည်။
သူကလျှာဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲထိုးမွှေထည့်ပြီးတဆတ်ဆတ်လျက်နေသည်။ သီရိမေ၏စောက်ရည်များကတသွင်သွင်ရွှဲထွက်လို့နေလေပြီ။

နေဒွေးကစောက်ပတ်ကိုလျက်ရင်းမှသူ့အမေ၏စောက်ရည်များကိုအကုန်စုပ်ပစ်နေ၏။ ပြီးတော့စောက်စိကြီးကိုလည်း
လျှာဖျားဖြင့်ကလိရင်းလှိမ့်လိုက်၊ ကပ်ဖိပြီးစုပ်လိုက်လုပ်နေရာသီရိမေတစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ထဲကကလိကလိဖြင့် မနေနိုင်တော့ပေ၊
လီးကိုပင်ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ပဲချွတ်လိုက်ပြီး မချိမဆန့်အသံလေးဖြင့်ညည်းငြူကာသူမကိုလိုးပါတော့ဟုဖွင့်ဟ၍တောင်းဆိုလာခဲ့ရပြီ။

“အူးးးရှီးး. စ်ရှ်ရှ် ဟင့်..အင့်..အင့်..ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ..
တော်..တော်တော့၊ မနေနိုင်တော့ဘူး။ မေမေ့ကို..အင့်..သူများကိုလုပ်ပေးတော့..”

အမေဖြစ်သူသီရိမေတစ်ယောက်ထဲလားဆိုတော့မဟုတ်ပါ။ သားနေဒွေးလည်းမရတော့ပြီ။
မအေကိုအရမ်းဘုချင်နေပြီ။ သွေးတွေကဘယ်လိုမှထိမ်းချုပ်နောက်ဆုတ်လို့မရအောင်အရမ်းဆူနေပြီ။

သူက ပက်လက်မှကုန်းထပြီးဘေးလှိမ့်ထွက်လိုက်တော့
အမေဖြစ်သူကကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ကုန်းရက်သားကြီးအနေအထားနဲ့ကျန်ခဲ့သည်။ လက်နှစ်ဘက်က ခေါင်းအုံးပေါ်တွင်
တတောင်ကိုအားပြုထောက်ထားလျက်ရှိပြီးခါးလေးကကော့ညွတ်ပြီးဖင်ဆုံကြီးကနောက်ဘက်ကိုမြှင့်၍ပစ်ထားလေသည်။

နေဒွေးကသူ့အမေ၏ကုန်းထားသောဖင်နောက်သို့ဝင်လိုက်ပြီးခပ်မတ်မတ်အနေအထားဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။
ပေါင်ကြားမှနောက်သို့ပြူးထွက်လာနေသောအမေ့စောက်ဖုတ်ဟပြဲဟက်ပဲ့ကြီးကသူ့ရှေ့မှာအဆင်သင့်။

သူကဘယ်လက်ဖြင့်ဘယ်တင်ပါးဆုံအိအိကြီးကိုညှစ်ကိုင်ရင်းညာလက်ဖြင့်လီးကြီးကိုကိုင်ကာ
ဒစ်ထိပ်ကိုစောက်ပေါက်ဝတည့်တည့်သို့ဂိုက်လိုင်းပေးတေ့ချိန်ပြီးဗြိခနဲထိုးချလိုက်ရာ၊ သီရိမေမှာမျက်လုံးလေးပြူးပြီး
ပါးစပ်လေးအဟောင်းသားဟသွားတော့သည်။ စောက်ခေါင်းကြားသို့လီးကအတောင့်လိုက်နင့်ခနဲဝင်သွားလို့ဖြစ်သည်။

“အာ့..အားး..”

လီးလမ်းကြောင်းတည့်သွားတော့ နေဒွေး၏လက်နှစ်ဘက်က၊ မိခင်ဖြစ်သူ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုကိုစုံကိုင်ပြီး
သူ၏တစ်လက်မခွဲလောက်တုတ်သောလီးကြီးကိုအမေဖြစ်သူဖင်ကြားထဲနှဲ့သွင်းထိုးခွဲလိုက်သည်။

“အာ့..ဟာ့..အားး..အားးး… ”

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

အသံတွေက စမြိုင်လာချေပြီ။ လီးကြီးကစောက်ခေါင်းထဲမှာတပျိပျိဝင်ထွက်နေ၏။
မကြာခင်မှာပင်နေဒွေးကအမေကိုခွေးလိုးပုံစံဖြင့်အချက်မှန်မှန်ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလေပြီ။ သီရိမေ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ
စောက်ရေများဒလဟောစီးဆင်းလာပြီး၊ အရည်များကချောဆီသဖွယ်ဖြစ်ကာတပျိပျိ တကျိကျိမြည်သံများဖြင့်စည်းချက်လိုက်လာသည်။

လီးကြီးကတော်တော်ကြီးကိုကြီးသဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲမှာစီးပိုင်နေသည်။ လီးကြီးဝင်လိုက်နှုတ်လိုက်တိုင်း
လီးနံရံကစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုပွတ်ပွတ်ဆွဲသွားသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် အရည်ကြည်တွေက
အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်အနှစ်ဘဝသို့ပုံစံ၏ပြာင်းသွားသည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှာကပ်စီးစီးဖြစ်လာ၏။

အတန်ကြာဒေါ့ဂီလိုးနေပြီးမှနေဒွေးကလီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး သူ့အမေကိုဖင်ထိုင်ချခိုင်းလိုက်ကာ၊
သူ့ဘက်သို့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲလှည့်ယူလိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲစုပ်၍ ကစ်ဆင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
ပြီးမှအမေ၏ခါးလေးကိုဖက်ပြီးသူ့ဘက်ဆွဲယူလိုက်တော့အမေကထိုင်လျက်ပင်သူ့ပေါင်ပေါ်မှာထပ်ရင်းခွလျက်သားဖြစ်နေ၏။

သူကကြာကြာမစောင့် တောင်ရက်သားကြီရှိဆဲလီးကြီးဖြင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ရင်း ဆွဲလိုးထည့်လိုက်လေသည်။ သီရိမေကထိုင်လျက်သားမှ
ခါးကော့ထိုးပေးရင်းခန္ဓာကိုယ်ဟန်ချက်ကိုကုတင်ပေါ်မှာလက်နောက်ပြန်ထောက်ထိမ်းထောက်ထားပြီးကော့ထိုးရင်း လိုးချက်ကိုခံလင့်၏။

နေဒွေးကကော့ကြိတ်ထိုးရင်းအရှိန်ဖြင့်ဆောင့်နေသည်။
ထိုင်လျက်လိုးနေကြပေမယ့်သူတို့နှစ်ယောက်၏လှုပ်ရှားမှုများကအရမ်းကိုသွက်လက်မြန်ဆန်နေကြသည်။

“အား..ဟားဟားးး ဖာ့ခ်..ရှီးးးကောင်းလိုက်တဲ့မိန်းမကွာ..”

ပလိ. ပလိ..ပျစ်..ပျစ်..၊ ဖတ်..ဖတ်. ဗြစ် ပြွတ်..

“အူးးး..အင့်..အင့်.. ဟီးးး ဆောင့်..ဆောင့်..”

နေဒွေးကဆောင့်ရင်းမှလက်ထောက်၍ရှေ့သို့ကုန်းလိုက်ရာတွင်သီရိမေမှာလည်းအရှိန်ဖြင့်ထပ်ရက်သားပက်လက်လေးလဲသွားသည်။
ယခုမှလှေကြီးထိုးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားလေပြီ..။ ဆောင့်ချက်တွေကပိုပြင်းပြီးပို၍အားပါလာသည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဘတ်..ဘတ်..ဖြန်း..ဖြန်းဖောင်းးး ဖောင်းး..

“အား..အာ့ အမလေး..ကျွတ်ကျွတ် အီး..အင့်. အင့်..မ..မရတော့ဘူးး..ထွက်ပြီ..အင့်…ယောက်ျား..ထွက်ကုန်ပြီ..”

“အားးးး ဖာ့ခ်.. ငါလဲ ပြီး..ပြီးပြီ..ဟားးး…”

လီးတန်ကြီးကတဆတ်ဆတ်ခါကာစစ်ခနဲစစ်ခနဲဖြစ်ပြီး လရည်သုက်သွေးများကို အမေ့စောက်ပတ်မွေးလမ်းကြောင်းထဲ
အပြည့်ညှစ်ကာပန်းထည့်လိုက်ပြန်၏။ အမေဖြစ်သူကလည်းသား၏လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဖြင့်အတင်းဆွဲ၍ တပိပိဖြင့်ညှစ်ပေးနေလေတော့သည်။

ပူလောင်ပြင်းပြရမ္မက်ထန်သောဂိမ်းပွဲလေးတစ်ချီပြီးသွားတော့မှလင်မယားတဖြစ်လဲ သားအမိနှစ်ဦးသားတို့
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားရင်းငြိမ်ကျသွားကြလေသည်။

—————————————-

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၂)

အတော်ကြီးအချိန်ကြာမှနှစ်ဦးသားပြန်လှုပ်ရှားလာကြသည်။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြည်နူးစွာမွှေးမွှေးပေးနမ်းရှုပ်ကြရင်းစကားတွတ်ထိုးကြတော့၏။

“အခုကစပြီး တို့နှစ်ယောက်တကယ့် လင်မယားစစ်စစ်တွေဖြစ်သွားကြပြီနော်အချစ်..”

နေဒွေးကလောလောလတ်လတ်မယားအဖြစ်အရိုက်အရာပြောင်းသွားသော သူ့အမေအရင်းကို
ချစ်ရည်ရွှမ်းသောမျက်လုံးကြီးများဖြင့်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်တော့သည်။

“ယောက်ျား..၊ ရှေ့ရှောက်မိန်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုဘယ်လိုနေပေးရမလဲမသိဘူး.. ပြောပါဦး..။
ရုတ်တရက်ကြီးပြောင်းသွားတာဆိုတော့သူများအနေမတတ်တော့ဘူး..အမေစစ်စစ်ကနေချက်ချင်းကြီး၊ သားနဲ့အတူအိပ်ပြီးအဝှာလုပ်နေရတော့..”

“မိန်းမကလည်းသိပ်အတွေးများနဲ့တော့လေကွာ၊ စိတ်ထဲတင်းကြပ်မနေနဲ့။ သာသာလေးထားပြီးလျော့ထားလိုက်၊
ကိုယ်ကမှသူ့မယားဖြစ်နေမှတော့..မယားလိုပဲနေပေါ့။ ဖေဖေဦးမင်းလွင်ခန့်နဲ့နေတုန်းကလိုနေပေးလိုက်ရုံပဲလေ..ဘာမှလဲမခက်ပဲနဲ့..”

“ကောင်းပါဘီတဲ့ယောက်ျားရယ်၊ မတော်တာတွေ့ရင်လဲဆုံးမပါ. ခစ်ခ်ခ်..”

“မတော်တာမရှိစေရဘူး။ တော်ကိုတော်ရမယ်။ အခုထိတော်မတော် မသိသေးဘူးလား..ဟား…ဟားးး ”

“သွား..သူ့မယားဖြစ်တာနဲ့ပဲ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ ပြောလာပြီ..”

“ဒါမှလဲလင်မယားပီသမှာပေါ့..မိန်းမရဲ့…၊ လင်မယားဖြစ်လာရင်အရှက်ကုန်ရမယ်။
အရင်ကကိုယ်နဲ့ဘာကြီးပဲတော်ခဲ့တော်ခဲ့ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ဒါလောက်လှပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့မိန်းမ၊
ကိုယ်ကလွဲလို့ဘယ်သူ့လက်မှအပါမခံနိုင်ဘူး။ ကုန်ကုန်ပြောရရင်အဖေတောင်ပြန်မအမ်းတော့ဘူး..”

“အို..ဒွေးကလဲ..သီရိကဒါလောက်ကြီးလှတဲ့မိန်းမမဟုတ်ပါဘူးနော်..သိပ်သည်းတာပဲ..”

သီရိမေကသူမကိုယ်သူမနောက်တမျိုးနမ်စားပြောင်းခေါ်လိုက်ပြန်သည်။

“ဟင်..သီရိတဲ့လား..၊ လင်မယားဆိုတာဒီလိုမှပေါ့..။ ချစ်စနိုးနဲ့နာမည်လေးအဖျားဆွတ်ခေါ်ရမှာ။
ဒီလိုခေါ်တာကလဲတမျိုးချစ်စရာကောင်းတာပဲ။ အင်း..တွေးကြည့်တော့လည်းအံ့ဩဖို့ကောင်းတယ်နော်။
အရင်ဘဝကဆုတောင်းရေစက်ပါလို့သာ သီရိကဒွေးမိန်းမလာဖြစ်ရတာ၊ ဘယ်လိုပဲသားအမိလာဖြစ်နေနေ၊ ရေစက်ကိုရှောင်လွဲလို့မရဘူး”

“အင်းနော်..ဒါဆိုရေစက်ကခုမှစပြီးအကျိုးပေးတာပေါ့။ ဒါဆိုသီရိ ဒွေးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲတစ်သက်လုံးချစ်သွားတော့မယ်။
မယားကောင်းပီသစွာနေပေးမယ်နော်..အု..”

သူမစကားမဆုံးလိုက်ပါ..နှုတ်ခမ်းကိုဖြတ်အပိတ်ခံလိုက်ရသည်။ သူ့လျှာကလိမ်၍လှည့်၍ သူမပါးစပ်ထဲသို့ဝင်ရောက်ထိုးမွှေလာ၏။
ပြီးတော့သူမလျှာကိုလှိမ့်ပြီးဆွဲယူသွားသည်။ လျှာနှစ်ချောင်း၏နွေးထွေးစိုစွတ်စွာရစ်ပတ်ကစားပွဲကအချိန်အတော်ကြာမြင့်သွားခဲ့သည်။

သီရိမေအဖို့ဘာမှတွန့်ဆုတ်စရာမရှိတော့ပေ။ မိမိရင်ကဖြစ်သောသားဖြစ်သူအားကိုယ်ရောစိတ်ပါကြည်ဖြူစွာပေးဆပ်နေလိုက်ပြီ။
သူကသူမကိုငရဲပဲဆွဲခေါ်ခေါ်၊ နတ်ပြည်ပဲတင်ပေးပေး။ ကြိုက်တဲ့ဆီခေါ်၊ လိုက်ဖို့ဝန်မလေးတော့ပေ။
အတော်ကြီးကြာမှနေဒွေးကအနမ်းကိုရပ်၍ပါးစပ်ကိုခွာလိုက်ပြီး၊ ခပ်တိုးတိုးသာသာလေးနှင့်….

“သီရိလေး…”

သူက အမေဖြစ်သူကိုကလေးမတစ်ယောက်လိုခေါ်လိုက်လေသည်။

“ရှင်..သီရိကိုဘာလို့ခေါ်တာလဲ..”

အမယ်နှစ်ယောက်သားအခေါ်အပြောကလိုက်ဖက်ညီနေလိုက်တာ။ တကယ့်ကိုအပျိုဖြန်းချာတိတ်မလေးကျနေတာပဲ။

“သီရိကဒွေးကိုဘယ်လိုအချစ်မျိုးနဲ့ချစ်တာလဲ ပြောစမ်းပါဦး..အချစ်ရယ်..”

“လင်လိုချစ်တာပေါ့…လို့..၊ နို့..ဒွေးကရော..”

“မေးစရာလိုသေးလို့လား..မိန်းမလိုချစ်လာတာ၊ ကြာ..ကြာလှပေါ့..။ ဒါနဲ့..သီရိကဒွေးထက်အသက်ဘယ်လောက်ပိုကြီးလဲဟင်..”

“အသက်လား..နေဦး..နေဦး..၊ အရင်တွက်ကြည့်ရဦးမယ်..။ သီရိ..ဒွေးအဖေနဲ့လက်ထပ်တော့ ၁၆နှစ်သာသာလေးပဲရှိသေးတယ်။
ဘာမှမကြာဘူးဒွေးကိုဗိုက်ရှိတာပဲ။ ဗိုက်ထဲမှာ၁ဝလလောက်ကြာတယ်။ အမယ်..ဒီခလေးငယ်ငယ်က၊ ဗိုက်ထဲမှာကထဲက ဇနဲ့သိလား၊
သွက်လိုက်တာလဲလွန်ရော။ လုံးဝထင်မထားဘူး၊ ကြီးလဲလာရော ဟောဒီကမွေးထားတဲ့အမေအရင်းတောင်ပြေးမလွတ်တော့ဘူး၊ တခါထဲသွက်ချက်က..၊ အခု..ယောက်ျားက၂၂နှစ်၊ သီရိက ၁၇နှစ်ပိုကြီးတယ်”

“မိန်းမရာ..အသက်ဆိုတာ ဂဏန်းအရေအတွက်လေးတစ်ခုပါပဲ။ ဒါကိုသိပ်ပြီးအရေးထားဖို့မလိုပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မို့လား၊
ဒီမှာကြည့်စမ်း အမှန်တော့ဒွေးက မိန်းမကို ကိုယ့်ညီမငယ်အရွယ်လေးဖြစ်စေချင်တာ၊ ခလေးလိုယုယချင်တာ။ ပြီးတော့သီရိမျက်စိထဲမှ
ဒွေးကိုအရင်ကလို၊ ခလေးလေးတစ်ယောက်လိုမမြင်စေချင်ဘူး။ ဒွေးက သီရိထက်အကြီး၊ လူကြီးလိုနေချင်တာသိလား..မိန်းမ..”

“ဘယ်သူပြောလဲ..ခလေးလိုမြင်နေတယ်လို့..၊ သီရိကဒွေးကိုအဲ့လိုမမြင်တော့တာကြာပြီ၊ သူများကိုအတင်းကြံတဲ့နေ့ကထဲကပေါ့။
မြင်တာမှဒွေးက လူကြီးပြည့်ပြည့်ဝဝဖြစ်နေပြီ၊ ဘဝအတွက်အားကိုးရတဲ့ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်လုံးလုံးဖြစ်နေပြီ၊ သိရဲ့လား..”

“တကယ်!…၊ ဒါဆိုလဲကောင်းတာပေါ့၊ အခုကစပြီးနောက်ပိုင်း နှစ်ယောက်ထဲပဲနေကြတဲ့အခါတွေမှာ သီရိကဒွေးကို ကိုကိုလို့ပဲခေါ်ကွာ..ရမလား..”

“အို…ခိခိ…သေတော့မှာပဲ..သူများမျက်နှာကြီးနဲ့..၊ ခေါ်လို့ထွက်ပါ့မလား..ဟင်းဟင်း..ဟင်း”

“မဆိုင်ပါဘူးကွာ..အဲဒါမတွေးနဲ့လို့ဆိုနေ။ ကိုယ့်ရုပ်ကိုယ်လဲကြည့်ပါဦး။ နုဖတ်ပြီး ကျောင်းသူသာသာလောက်ပဲရှိတယ်။
ငါ့မိန်းမကအရမ်းနုတာချာတိတ်လေးလိုပဲဟာ..၊ကိုကိုခေါ်လို့ရပါတယ်”

“အမယ်..ခစ်ခစ်ခ်..၊ တကယ်ကြီးလား.. ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင်ခလေး ပြန်ဖြစ်သွားတယ်ထင်ရတယ်
ငါ့ယောက်ျားပြောပုံက။ ဒါဆိုသီချင်းတပုဒ်ဆိုပြမယ်။ နားထောင်မလား..”

“အမယ်…လုပ်စမ်းပါဦး”

“ကိုကို..ကျမကိုချာတိတ်လို့မခေါ်နဲ့…၊ နာမည်ရှိတယ်မကြိုက်ဘူး..သိရဲ့လား၊ ဟိဟိ..ခ်ခ်ခ်..”

သီရိမေမှာယခုမှ လင်အသစ်လေးနှင့်တွတ်ထိုးပြီးပျော်ရကောင်းမှန်းသိလာတော့သည်၊ တကယ်လဲအူရွှင်ပြီးပျော်နေမိသည်။

“အမယ်..အမယ်..ဒီချာတိတ်မကတော့..ဟားဟားးး..”

“ခိ..ခိ..ဒွေးကဒီလိုခေါ်မှကြိုက်တယ်ဆိုလည်း..ခေါ်ဖို့အသင့်ပါပဲတဲ့ သီရိလင်ကိုကိုရယ်”

“ဒီလိုမှပေါ့..ချစ်တယ်ဆိုတာဒါကိုခေါ်တာ။ ကိုကို့မိန်းမကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..”

“သီရိယောက်ျားကလဲချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ”

“မှတ်ထားနော်..ကိုယ့်ကိုယ်ကိုညီမလေးဆိုတာမမေ့နဲ့…”

“ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်..ညီမလေးမှတ်ထားပါ့မယ်..”

“ဒါမှကိုကို့ရဲချစ်မယားလေးသီရိကွ..”

“ဟင်…ဘာ..ဘာပြောတယ်။ ဒွေး..မရဘူးနော်၊ ညာတာပါတေးနဲ့မေမေ့ကိုအသာစီးယူတာ..
ကြည့်စမ်း။ ကိုယ်သားကိုပြန်ပြီး ကိုကိုခေါ်စရာလားး..”

သီရိမေ အခုမှသတိမှန်တွေပြန်ဝင်လာသည်။ တချိန်လုံးအချစ်ဆိပ်တက်ပြီး သူပြောတာတွေကိုဖောလိုးလိုက်နေခဲ့တာ။
ဘာကတိတွေပေးလို့ပေးမိမှန်းလည်းမသိ။ အခုကြည့်သူကအသာစီးနဲ့အကြီးလုပ်ပြီးကိုယ့်အမေကိုပြန်ပြီးကိုကိုခေါ်ခိုင်းနေတာ..။

“အခုမှသတိရတာလား..ဟားဟား..၊ နောက်ကျသွားပြီ၊ မရတော့ဘူး။ ကတိကကတိပဲ၊
စကားကျွံပြီးရင်ပြန်နှုတ်လို့မရတော့ဘူးနော်..ညီမလေးသီရိ။ အချစ်ကလိမ္မာပါတယ်..”

“ကုန်ပါပြီ၊ ကုန်ပါပြီ..လူလည်ကြီးမှ..တကယ့်လူလည်ကြီးစစ်စစ်။ သူများကိုညာပြီးတော့..”

သူမကပြောသာပြောနေတာ။ သူနဲ့တွေ့မှထူးဆန်ရင်ခုန်ရသည့်အဖြစ်များကမပြီးနိုင်မစီးတိုင်ဆက်တိုက်လာနေသည်။
အခုလည်းကြည့်ကြံကြံဖန်ဖန်အတွေးအခေါ်ဖြင့်သားအမိ၏ဖီလင်များကိုပြောင်းပြန်လှန်ပစ်လိုက်သည်။ သားဖြစ်သူအား ကိုကိုခေါပြီး
လင်လုပ်နေရသည့်ဖီလင်ကတမျိုးထူးဆန်းလို့နေသည်။ တကယ်တော့သူမစိတ်ထဲကဒါကိုပဲသာယာနှစိချိုက်နေမိလေပြီ။

“ဟုတ်တာပေါ့..ခလေးမလေးရယ်။ ကိုယ်ကသူ့မယားဖြစ်နေမှတော့ကိုယ့်ယောက်ျားကိုလေးလေးစားစားရိုရိုသေသေခေါ်ရတော့မယ်လေ။ ဒါမှားလို့လား..”

ဒီလိုကြားတော့သီရိမေစိတ်ထဲကပြုံးမိသည်။ ကဲသူ့စိတ်ထဲကကိုယ့်ကိုခလေးလိုသဘောထားပြီးဆက်ဆံချင်နေမှတော့ ဘာကျန်ဦးတော့မှာလဲ။ မထူးတော့ပါဘူး။

“ကဲ…ထားလိုက်ပါတော့လေ..၊ အသက်ဆိုတာဂဏန်းအရေအတွက်တစ်ခုပါပဲ။ ဘာမှအရေးမကြီးပါဘူး။ အခုသီရိကဒွေးမိန်းမဆိုတော့
အိမ်ထောင်ဦးစီးကို၊ ကိုကိုခေါ်ထိုက်ပါတယ်လေ။ သီရိက အငယ်ဖြစ်သွားပြီနော်၊ အလိုမလိုက်ရင်တော့ဆိုးမှာပဲ..ပြောထားပါရဲ့..”

“ဆိုးရင်လဲဒုတ်တိုနဲ့ရိုက်ပြီးဆုံးမရမှာပေါ့ညီမလေးရယ်။ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ လူကြီးကိုလူကြီးမှန်းသိရင်တော်ပြီ”

“သိရိလေး..”

“ရှင်..ကိုကို..”

သူကအသားကျအောင်အစမ်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည်တွင် သူမကလဲ မဆိုင်းမတွပင် မထိတထိ ကြာမူဟန်လေးဖြင့်ထူးပြလိုက်တော့
နေဒွေးအသည်းယားသွားပြီး သူမပါးစပ်ကိုကောက်ပိတ်လိုက်ပြန်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း၊ အရင့်အရင်ကအခေါက်တွေအတိုင်းပါပဲ။
ရမ္မက်ထန်၍လှိုက်မောသောအနမ်းရှည်ကြီးကဆက်တိုက်ပါလာသည်။

အနားခဏယူထားသောသူ့လက်တွေကလုပ်ငန်းခွင်သို့ပြန်ဝင်လေပြီ။ လက်တွေကပေါင်ကြားထဲအလျင်အမြန်ရောက်ရှိသွားပြီး၊
သူ့အမေ ဇနီးလေးသီရိမေ၏စောက်ဖုတ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်ပြီးလက်ဖနောင့်ဖြင်ဖိပြီးချေနယ်ပေးနေ၏။
စောက်စိကိုလည်းလက်ဖျားလေးဖြင့်ကလိကာပွတ်ချေရင်းဆွပေးနေရာ၊ သီရိမေမှာ စောက်ဖုတ်က နောက်တစ်ကြိမ်ရွတက်လာရပြန်ပြီ။
တရွရွတက်လာသောခံစားမှုကိုမခံနိုင်ပဲပေါင်ကြီးတွေကိုအတင်းဆွဲစိလိမ်ညှစ်လိုက်၏။ နေဒွေးကလက်ညပ်မသွားအောင်အမြန်ရုတ်လိုက်ရသည်။

သူကသဘောကျစွာတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်းသူ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့်မျက်နှာက အထက်သို့ဆန်ပြီးတွားတက်လာခဲ့သည်။
သက်ထားမိခင်၏ရင်အုံကြီးကိုကျော်သွားပြီး ရင်ညွန့်နှစ်မွှာထိပ်ကြားသို့နှာခေါင်းထိုးနှစ်ပြီးနမ်းလိုက်လေရာ၊
သူမ၏ကာမသွေးဆိပ်ကရင်နှစ်မွှာသို့တက်လာပြန်၏။ သူကပါးစပ်ကိုရင်ညွန့်အထက်မှပြန်ဆုတ်လာပြီး
စူပြီးထောင်တက်နေသောနို့သီးခေါင်းချွန်းချွန်းလေးများကိုဆွဲငုံစုပ်စို့လိုက်သည်။ ဘယ်တစ်လှည့်၊ ညာတစ်လှည့်…။

သူမသွေးကြောတွေထဲမှတဖျင်းဖျင်းရွ၍တက်လာပြန်ပြီ။ အသိတရားလက်လွတ်ဖြင့်ရင်အုံကြီးတွေကိုကော့ကော့တင်ပေးနေမိလေသည်။
မရှက်နိုင်တော့ပဲသူ့ကိုအတင်းဖက်ထားမိလေ၏။

“သီရိလေး..သီရိကိုယ်တိုင်ကိုက..တဘက်သားကိုအရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်ဆိုတာ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိရဲ့လားဟင်..”

“ဟင့်အင်း..ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့အဲ့လောက်ကြီးမထင်မိဘူး။ မသိဘူးကွာ..အခုသိနေတာက သီရိမနေနိုင်တော့ဘူး..ကိုကို။
မိန်းမရင်ခုန်ရလို့နှလုံးတွေပြုတ်ထွက်တော့မယ် ယောက်ျားရဲ့..၊ လုပ်ရင်လဲလုပ်ပေးတော့ကွာ..”

“ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ..လုပ်ပေးဆိုတာ၊ ဘာကိုလုပ်ပေးရမှာလည်း..”

“ဟာကွာ..ယောက်ျားကသိပ်ရစ်တာပဲ။ လိုးပေးတော့လို့ပြောတာ၊.. ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို…၊ သိပြီလား..ကဲ..”

“ဟား..ဟား..ဟား..ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ ဒါနဲ့သီရိ..အပေါ်ကလုပ်ဘူးတယ်မဟုတ်လား။ ကိုကို့ကိုလုပ်ပေးပါလားအချစ်လေးရယ်”

“သိပ်ရတာပေါ့..။ ကိုကိုကအလိုရှိတယ်ဆိုရင်..ဖြစ်စေရမယ်”

—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၃)

ရာဂတဏှာကားထူးဆန်းအံ့ဩဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ယခုသူတို့နှစ်ယောက်၊ သားအမိဘဝမှလင်မယားဘဝသို့တစ်ဖြစ်လဲပြောင်းသွားသည်နှင့်
ဆက်ဆံရေးနှင့်အခေါ်အဝေါ်တွေကပါလက်ဖဝါးမှလက်ဖမိုးသို့ပြောင်းပြန်လှန်လိုက်သလိုပြောင်းလဲသွားလေပြီ။

အခုသူမကအလိုက်သင့်ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သောသားဖြစ်သူအပေါ်မျက်နှာချင်းဆိုင်တက်ခွထိုင်လိုက်သည်။
တွန့်ဆုတ်တွေဝေနေမှုများသူမတွင်လုံးဝမရှိတော့ပေ။ သူမကနေသားတကျတက်ခွမိသောအခါ၊ ခါးကိုမတ်ပြီးဖင်ကြီးကိုခပ်မြင့်မြင့်ကြွလိုက်သည်။

ပြီးမှသူမ၏လက်ကိုအောက်သို့လျှိုပြီး နေဒွေး၏ခါးလည်တွင်မိုးမျှော်နေသောလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဖမ်းဆွဲလိုက်ရာ၊
ရှည်သောကြီးသော လီးကြီး၏အတိုင်းအဆကိုသူမလက်ကခံစားလိုက်ရသည်။ စူပါဆိုဒ်ကြီးပဲ။
ဒါပေမယ့်ဒီကောင်ကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲအကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်ဝင်ထွက်ပြီးခဲ့ပြီလေ။ အစတုန်းကလိုသူမမကြောက်တော့။

သူမကဒစ်ကြီးကိုကိုင်၍စောက်ခေါင်းဝတွင်သေချာကပ်တေ့ပြီး ဖိထိုင်ချလိုက်တော့၏။ အခုတော့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်နှင့်အံကျသွားခဲ့ပြီ၊
မတရားကြီးသိပ်ကြီးနေသည်ဟုမထင်ရတော့ပေ။ ဒီလိုပါပဲလေ.. စောက်ဖုတ်နဲ့လီးဆိုတာ။

သူမကလေးငါးကြိမ်မျှဖိလိုက်ကြွလိုက်တအိအိထိုင်ချလိုက်သောအခါ လီးတ တစ်ရစ်ချင်းတစ်ရစ်ချင်းဖြင့်၊
နောက်ဆုံးတော့တစ်ချောင်းလုံးမြုပ်သွားခဲ့သညိ။လီးဆုံးသည်နှင့်သူမကတဖြည်းဖြည်းကြွကြွပြီးဆောင့်တော့၏။
သူမ၏နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးက မတ်မတ်ထိုင်ထားသဖြင့် ကိုယ်ပိုင်အလေးချိန်ကိုသိပ်မထိမ်းနိုင်ပဲအောင်သို့အတန်ငယ်အိကျနေသည်။
နေဒွေးကလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ပင့်ကိုင်ထိမ်းလိုက်သည်။ လက်ကအထိအတွေ့ကအိခနဲ၊ နင့်ခနဲ..ကောင်းလိုက်တဲ့ဖဿအာရုံ..။

ဒီတစ်ခါတော့သီရိမေက အပေါ်ကနေသူဖြစ်သဖြင့် သူမကပင်အရင်ငုံ့ပြီးအနမ်းဂိမ်းကိုစလိုက်သည်။
ခါးနှင့်ဖင်ကလည်းတယုတ်ယုတ်ဖြင့်ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားကာလီးတံကြီးကိုကပ်နှဲ့နေလေ၏။
နေဒွေးကလဲလက်ထဲကနို့ကြီးတွေကိုကောင်းကောင်းကိုင်နှဲပေးနေပြန်သည်။ သူ့အမေ၏ဆောင့်နှဲ့ချက်များမှာထိလှသဖြင့် နေဒွေးမှာပါးစပ်ကြီးဟ၊
အသက်ရှူပင်မမှန်ချင်တော့ပဲအရမ်းကောင်းနေရ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်သတင်ပြီးညားခဲ့လိုးလာခဲ့သောကာလမှာလအနည်းငယ်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း၊
ယနေ့ကျမှစိတ်တူကိုယ်တူ အပေးအယူမျှမျှ၊ လိုးမိဆော်မိကြခြင်းဖြစ်ပေသည်။

“အားးး…ဟူးး ..ကောင်းလိုက်တာသီရိရယ်။ အပေါ်ကဆောင့်ချတာတော်လိုက်တာ။
ကိုကိုအရမ်းကောင်းနေပြီ၊ အဲ့သလို..အဲ့သလို..ဟုတ်တယ်..အင်းးး”

သားအမိနှစ်ယောက်သားလိုးဆောင့်ချက်တွေကအရှိန်တက်လာပြီ။ အမေက ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက် အပေါ်ကနေဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်
တစ်လှည့်စီလုပ်နေပြီစောက်ခေါင်းသားနှင့်လီးနှင့်ပွတ်တိုက်သည့်အရသာခံနေသကဲ့သို့၊ သားကလည်းအမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကိုလက်လှမ်းဆုပ်ကိုင်လျက်၊
သူ့ဘက်သို့ပါနိုင်သလောက်ဆွဲယူကာလီးကြီးကိုကော့ကော့ပြီးဆောင့်ချချက်တွေကိုတန်ပြန်နေလေသည်။

ကြာတော့ဝုန်ဒိုင်းကြဲသလိုဖြစ်လာကာ၊ ကုတင်ကြီးကလည်းတဆတ်ဆတ်ခါရမ်းပြီး၊ သံစုံမြည်ဟည်းလာတော့၏။
သားအမိနှစ်ယောက်သားတက်ညီလက်ညီလိုးလိုက်ကြသည်မှာမိုးမွှန်နေတော့သည်။ စောက်ရေတွေ လရည်တွေကလည်း
လီးနှင့်စောက်ပတ် တန်ဆာနှစ်ခုစလုံးမှာရော၊ ဖင်နှင့်ပေါင်တွေမှာပါချွဲကျိပေပွနေတော့သည်။

နောက်ဆုံးတွင်သီရိမေမှာလုံးဝဆက်ထိမ်းမထားနိုင်တော့ပဲဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာကာ၊ ပြီးသွားရတော့၏။
သားနေဒွေးခေါ် ကိုကိုအသစ်စက်စက်လေးပေါ်သို့မှောက်ခုံကြီးပစ်ကျသွားကာဖက်ရက်ကြီးငြိမ်ကျသွားခဲ့ရသည်။ သူမ၏ပြီးဆုံးသော
စောက်ရေများကတသွင်သွက်စီးထွက်လာပြီးစောက်ခေါင်းကလီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးရင်းမှ စောက်ရေတွေကတဖြတ်ချင်းစီးထွက်ကျသွားသည်။

သားနေဒွေးမှာလည်းအမေနှင့်မနီးရိုးစွဲပင်။ အမေ့ဖင်ကြီးကိုအတင်းညှစ်ဆုပ်ဆွဲယူရင်းလေးငါးချက်လောက်အပြင်ကော့ထိုးဆောင့်လိုက်ရင်
းသုက်ရည်များပလစ်ပလစ် ထွက်ကာသူ၏မွေးရပ်မြေ၊ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထုတ်ထည့်ရင်းက၊
သူ့အပေါ်မှောက်ရက်သားကျလာသောအမေမယားလေးသီရိအားပြန်ပြီးကြုံးဖက်ထားရင်း ငြိမ်ကျသွားသည်။

သီရိမေဘဝမှာတခါမှဒီလောက်အထိကာမအထွတ်အထိပ်ပြီးပြည့်စုံမှုကိုမရခဲ့မကြုံခဲ့သေးဖူးပေ။
သူမကိုယ်ကငြိမ်ပြီးအမောဖြေနေရင်းစိတ်ထဲမှာတော့ ငါလင်ပြောင်းလိုက်တဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကဂျက်ပေါ့ထိသွားပြီဟု တွေးကာကျေနပ်နေမိလေသည်။
သားအရင်းမကလို့ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမရရှိသည့်အခွင့်အလမ်းကိုလက်မလွှတ်တော့ဟုသံဓိဌာန်ချလိုက်တော့သည်။

အဲဒီညကတစ်ညလုံးသူနှင့်သူမတို့လင်မယားဘဝဖြင့်သဘောတူအသွင်ပြောင်းပြီး ပေါင်ကြားလေ့ကျင့်ခန်းကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီးလုပ်ခဲ့ကြသည်မှာ
လေးကြိမ်တိတိရှိသွားခဲ့သည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ရင်ခွင်ထဲသိမ်းသွင်းဖက်ထားကြရင်းအိပ်ပျော်သွားကြသည်မှာသန်းခေါင်ပင်အတော်ကျော်သွားခဲ့ပြီ။

လင်းအားကြီးမနက်မိုးလင်းခါနီးဆဲဆဲ သီရိမေတစ်ကြိမ်နိုးလာခဲ့သေးသည်။ မျကိလုံးဖွင့်ကြည့်တော့သူမကသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာအဖက်ထားခံနေရတာပါလား။
သူမလူးလူးလွန့်လွန့်လေးလုပ်လိုက်တော့နေဒွေးလဲနိုးလာသည်။ သူကသူမကိုတင်းတင်းဖက်လာရင်းက..

“သီရိနိုးနေတာကြာပြီလား..”

“အခုလေးပဲနိုးတာ”

“ဟင်..မိုးတောင်မလင်းသေးဘူး၊ အစောကြီးရှိသေးတာပဲ၊ ကိုကို့ကိုတစ်ချီလောက်ထပ်ပေးပါဦး၊ လင်းဆွဲလေးပေါ့ဟဲဟဲ..”

“မငြီးငွေ့သေးဘူးလားကွာ..ညကလည်းတစ်ညလုံး..”

“မငြီးငွေ့ပါဘူး..ဒါလောက်မိန်းမချောချော၊ ချစ်စရာလေး ရထားတာချစ်ဖို့ပဲမဟုတ်လား..၊ ဘယ်သူကငြီးမှာလဲ”

ပြောရင်းနှင့်အမေမယားချောလေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲလုံးလိုက်ပြန်ကာအနမ်းရှည်ကြီးပေးလိုက်သည်တွင်
သီရိမေတစ်ယောက်အရိုးမရှိသလိုပျော့ဆင်းကျသွားရပြန်သည်။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းသားအမိနှစ်ဦးရဲ့အချစ်စစ်ပွဲလေးပြန်စခဲ့လေသည်။
ရှိန်းဖိန်းမိန်းမောသော၊ ချွေးသံတရွှဲရွှဲရှိသော၊ စိုစွတ်ချွဲကျိသောမိုးထဲရေထဲတွင်ဆင်းသက်ဆော့ကစားနေရသလိုဖြစ်သော၊
ပူလောင်ပြင်းပြသောကစားပွဲလေးကိုသာယာပျော်ရွှင်စွာနှစ်ဦးအတူထပ်မံကစားမိကြပြန်သည်။

ကိစ္စတစ်ချီထပ်ပြီးတော့မောပန်းစွာဖြင့်ဖက်ထားမိကြပြန်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားတစ်စမျှမကပ်ပဲ
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်အိပ်ခဲ့သည်မှာ၊ တစ်ညလုံးလိုလိုဖြစ်သည်။ နေဒွေးကလက်မောင်းကိုမပြီးသူ့အမေမိန်းမကိုခပ်ဖွဖွသိုင်းဖက်ထားသည်။
ညာလက်ကသူမ၏ဆံပင်ရှည်များကြားထဲထိုးဖွ၍ညင်ညင်သာသာသပ်ပေးနေသည်။ သီရိမေကလည်းသားလင်လေး၏ရင်အုပ်ထဲတွင်မျက်နှာထိုးအပ်ပြီး
ဖွက်ထားရင်းမှ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့်သူလက်မောင်းသားကြီးတွေကိုပြန်လည်ပွတ်သပ်ပေးနေလေ၏။ ကြည်နူးမှုလေးများကရင်မှာကိုယ်စီနှင့်..။

“သီရိရေ..ဒီနေ့နည်းနည်းနေမြင့်တဲ့အချိန်ကျရင် ရှော့ပင်းထွက်ကြရအောင်။ သီရိကိုကိုနဲ့လိုက်ခဲ့နော်၊ အားတယ်မဟုတ်လား..”

“အားတာပေါ့..ကိုကိုနဲ့ဆိုတစ်နေ့လုံးအားတယ်”

“ကဲ..ဒါဆိုသွား..ရေမိုးချိုးပြီအဆင်သင့်ပြင်ထားတော့။ ဆယ်နာရီလောက်ထွက်မယ်..ကိုကိုလည်းလန်းဆန်းသွားအောင်ရေဝင်ချိုးလိုက်ဦးမယ်။
ညကတော်တော်လေးများသွားတယ်ဟီးဟီး..၊ ဒီလောက်တကိုယ်လုံးလှပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမချောချောလေးရထားတာ၊
ဘယ်သူတင်းတိမ်နိုင်မှာလဲ..ဆွဲပြီပေါ့..ဟဲဟဲ..”

“သွားပါ..အပိုတွေ၊ ငသန်ကြီး၊ ငထန်ကြီး၊ အမေကိုတောင်မရှောင်။ တညလုံးအနားမပေး။ အခုသူများပေါင်တွေတောင်ကွနေပြီ..ဟွန်း”

သူမကပါးစပ်ကသာပြောနေတာမျက်လုံးတွေကတောက်ပပြီး ကျေနပ်ရိပ်ကိုအထင်းသားတွေ့နေရသည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ညကသူမနတ်ပြည်ခြောက်ထပ်တက်ခဲ့ရပြီး၊ အခုသူမနှလုံးသားထဲမှစွဲချစ်သွားမိသောသားလင်လေးက၊
နေ့စဥ်ရက်ဆက်နတ်ဘုံဗိမ္မာန်နန်းသို့ ဆက်လက်ခေါ်ဆောင်သွားပေးဦးမည်ကိုသိသောကြောင့်ပင်။

သီရိမေကုတင်ပေါ်ကကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်၏။ ညကချွတ်ပြီးလွှင့်ပစ်လိုက်သောညဝတ်အင်္ကျီကိုပြန်ရှာနေချင်းဖြစ်သည်။
တွေ့ပါပြီ၊ လက်စသတ်တော့ ကုတင်ဘေးကြမ်းခင်းပေါ်မှာပုံလျက်သားလေး။ သူမကကုန်းကောက်၍ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီးသူမသားအခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။

သူမက အပေါ်ထပ်မှသူမတို့အော်ရီဂျင်နယ်လင်မယားအစစ်အခန်းသို့ပြန်ဝင်လာတော့ ခင်ပွန်းတပတ်နွမ်းဦးမင်းလွင်ခန့်ကမရှိတော့၊
နိုးတာကြာပြီထင်သည်။ ဘယ်သွားနေမှန်းလည်းမသိ။ နောက်မှမှန်တင်ခုံပေါ်တင်သွားသောစာတိုလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

(အကိုကြီးနေပြည်တော်ပြန်ပြီ။ ဌာနကိစ္စတွေကပြတ်သေးတာမဟုတ်ဘူး။)

ဒါနဲ့ပဲသီရိမေသူ့အကြောင်းမစဥ်းစားတော့ပဲနဲ့ ရေဝင်ချိုးအလှပြင်ဆင်ပြီးလင်တော်မောင်အသစ်လေးစောင့်နေရာအောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။
နေဒွေးကသီရိမေကို မော်ဒန်ကျ၍ပစ္စည်းစုံသောနာမည်ကြီးရှော့ပင်းစင်တာ၊ ကုန်တိုက်အသစ်ကြီးတစ်ခုသို့ခေါ်လာခဲ့သည်။

သူမကသူ့သားနှင့်လိုက်ဖက်အောင်ခပ်ဟော့ဟော့လေးပြင်ဆင်လာခဲ့၏။ ဘောင်းဘီမှာအနက်ရောင် အရှည်ဖြစ်သော်လည်း
အသက်ကြီးပိုင်းတွေဝတ်သလိုပွပွကြီးမဟုတ်။ အသားကပ်ဖစ်တ်ဖြစ်လေသည်။ တင်သား။ ပေါင်လုံးခြေသားလုံးစသည့်ခန္ဓာကိုယ်၏
အောက်ပိုင်းအလှကောက်ကြောင်းကိုထင်းနေ၊ ရှင်းနေအောင်ဖော်ပြထားသည်။

အပေါ်ပိုင်းကတော့ပိုလိုရှပ်လက်တိုအဝါလွင်လွင်လေးကိုဝတ်ထားပြီး၊ ကျောလည်အထိဝဲနေသောဆံပင်ကိုဖြန့်ချထားသည်။
ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကိုလည်းစီးထားရာ အရပ်ကမူလထက်ပိုမြင့်နေသလိုရှိသည်။ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အနေတော်။
အဆက်အပေါက်တွေကလည်းသူ့နေရာနှင့်သူလှပစွာပေါင်းစပ်ထားသောဘော်ဒီဖြစ်လေရကား
မည်သူမျှသူမ၏အသက်ရင်းအမှန်ကိုခန့်မှန်းတတ်မည်မဟုတ်ပေ။

ရုတ်တရက်ကြည့်လျင်၂၀သာသာလောက်သာထင်ရပြီး၊ အကောင်အထည်ကြီး၍ အတန်ငယ်တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်သောမျက်နှာရှိသည့်
နေဒွေးနှင့်တွဲသွားလျင် အကိုနှင့်ညီမကဲ့သို့ရှိပြီး လူကြားထဲတွင်သူမကနေဒွေးကို ကိုကိုခေါ်ပါကလည်း မည်သူမျှတအံ့တဩဖြစ်မည့်အခြေအနေမရှိ၊
တက်ကြွလန်းဆန်းသောသမီးရည်းစားချစ်သူစုံတွဲ သို့မဟုတ် ညားခါစလင်မယားဟုပင်ထင်ကြပေမည်။

နိုင်ငံခြားကဝင်လာသော တံဆိပ်မျိုးစုံ ဒီဇိုင်းဆန်းမျိုးစုံရှိသောဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်တွင်နေဒွေးက သီရိမေကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ရှုစေလျက်၊
အဝတ်စင် အဝတ်တန်းများမှစိတ်ကြိုက်ဝတ်စုံများကိုရွေးစေသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ထောင့်တစ်ထောင့်သို့ဝင်သွားပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံဂါဝန်ရှည်။
ပျော့ပျော့ပါးပါးလှပ်လှပ် အသားရောင်လေးတစ်ထည်ကိုအမေမယားအသစ်စက်စက်လေးအားပေးရန်၊ ကိုယ်တိုင်ရွေးခဲ့လေသည်။

သူကသီရိမေကို ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီးရွေးထားသောအဝတ်အစားများ။ အလှကုန်ပစ္စည်းများနှင့် အခြားအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းမျာ
းအတွက်ငွေချေစေသည်။ ပြီးတော့လက်တွန်လှည်းပေါ်တွင်ပစ္စည်းအားလုံးတင်ကာနှစိဦးယှဥ်တွဲလျက်တွန်းထွက်လာကြသည်။

“ဘယ်နှစ်စုံလောက်ရလဲသီရိ..”

“ငါးစုံတောင်လေ။ အကုန်လှတယ်..၊ စပယ်ရှယ်တွေချည်းပဲ..တော်တော့နော်..၊ ပိုက်ဆံတောင်တော်တော်ကုန်သွားပြီ..”

သူမကနေဒွေးမထိမ်နိုင်မသိမ်းနိုင်လျှောက်ဝယ်ဦးမည်စိုးသဖြင့် ကြိုဟန့်ထားရသည်။

“ရပါတယ်..ဒါလောက်ကအစွန်းထွက်လေးရှိသေးတာ။ မိန်းမကိုဝယ်ပေးတဲ့နေရာမှာတော့မနှမြောဘူး၊ ကပ်စီးမနဲဘူး။
တသက်မှာအခုမှမိန်းမရဘူးတာ။ အခုမှပထမဆုံးစဝယ်ပေးဖူးတာလေ..”

“ဟုတ်ပါပြီတဲ့ကိုကိုရယ်..၊ ဒါပေမယ့်ဒီနေ့တော့ဒါလောက်နဲ့တော်လောက်ပါပြီ။ ဒါတောင်ကုန်အောင်ဝတ်နိုင်ဦးမှာမဟုတ်ဘူး။
နောက်အခေါက်တွေမှထပ်ကြည့်ကြတာပေါ့..”

နေဒွေးတို့လျှောက်လာကြရင်း၊ ရွှေဆိုင်တွေ၊ ရတနာဆိုင်ခန်းတွေဘက်အရောက်၊ သူကအပြင်ကနေတချက်ရှိုးကြည့်လိုက်ရင်း
စိတ်ကူးတစ်ခုရလာသလိုနဲ့ သူမကိုလက်ဆွဲအပြီးအထဲခေါ်သွင်းသွားလေသည်။

ပစ္စည်းများကိုခင်းကျင်းအလှပြထားသောမှန်ပုံးတွေကိုဖြတ်လျှောက်လာခဲ့ရင်း စိန်ထည်ပစ္စည်းများပြထားသောကောင်တာရှေ့တွင်ရပ်လိုက်၏။
မှန်သေတ္တာထဲမှလက်စွပ်တကွင်းကိုမြင်သောအခါစိတ်ဝင်တစားစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။
၎င်းကားတောက်ပ၊ လှပသောစိန်လက်စွပ်တစ်ကွင်းဖြစ်သည်။ ဆိုင်ကအရောင်းမန်နေဂျာကကသူတို့နောက်သို့ကပ်လျက်လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

သူကထိုလက်စွပ်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီး၊ ပြကြည့်ပေးရန်ပြောလိုက်သဖြင့်အရောင်းမန်နေဂျာကမှန်ပုံးဖွင့်ပြီးထုတ်ပြလေသည်။
ထိုလက်စွပ်ကားအတော်ပင်လှသော လက်စွပ်တစ်ကွင်းဖြစ်ကာ၎င်းတွင်စီချယ်ထည့်သွင်းထားသောစိန်များကတလက်လက်တဖျတ်ဖျတ်နှင့်
တောက်ပနေလေသည်။ နေဒွေးက ရောင်းသူကမ်းပေးသောလက်စွပ်ကိုလှမ်းယူလိုက်လျက်သေချာစေ့စပ်စွာ၊လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေလေသည်။

“ဒီအကွင်းကဈေးဘယ်လောက်လဲဗျ..”

နေဒွေးကလှည့်မေးလိုက်သောအခါ အရောင်းမန်နေဂျာက..၊

“အခုအကိုကြည့်နေတဲ့အကွင်းကတော်တော်လှတယ်ရှင့်..၊ စိန်ရည်ကိုလဲ့နေတာပဲ။ ရွှေဖြူနဲ့ကွပ်ထားတာပါ။
စိန်အရည်အသွေးအာမခံပါတယ်။ ဈေးကလည်းသိပ်မများပါဘူး။ ၅၄ ပဲရှိပါတယ်”

အရောင်းသမားကအရည်အသွေးနှင့်ဈေးကိုပြောပြနေစဥ်တွင်၊ သီရိမေကလက်စွပ်ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် မျက်တောင်မခတ်မိပဲကြည့်နေမိသည်။
အဲဒီလက်စွပ်ကလဲတကယ်လှသည်။ ဒါမျိုးဝတ်ရန်သူမအိပ်မက်မက်ခဲ့သည်မှာကြာခဲ့ပြီ။ စျေးကလည်းမနည်းပါလား။
ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးတွင်သာလိပ်ပတ်လည်အောင်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံနေရသဖြင့် မဝယ်ဖြစ်ပဲအိပ်မက်အဆင့်နှင့်သာရပ်တန့်နေခဲ့ရသည်။

စိတ်ထဲမှာတော့..
(သူဘာလို့လက်စွပ်လာကြည့်တာလဲ..၊ ဘယ်သူ့ဝယ်ပေးမလို့လဲ..)

“သီရိလေး..၊ စမ်းပြီးစွပ်ကြည့်စမ်းပါဦး၊ အတော်ပဲလားလို့..”

နေဒွေးကပြောရင်းမှသူမထံသို့လက်စွပ်ကိုကမ်းပေးလိုက်သည်။
သူမကသားဖြစ်သူ၏မျက်နှာကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာကြည့်နေမိလေသည်။ ဒါတကယ်လား။ သူကသူမကိုဒီလက်စွပ်တကယ်ဝယ်ပေးမလို့လား..။
(အို..သူဘာလို့ငါ့အပေါ်အရမ်းဂရုစိုက်၊ အရမ်းကောင်းနေရတာလဲ..၊ မေ့သားရယ်..)

စိတ်ထဲကတွေးရင်းသူမကလက်စွပ်ကိုလှမ်းယူပြီးဘယ်ဘက်လက်သူကြွယ်လေးတွင်စွပ်ကြည့်လိုက်သည်။ အို..ကွက်တိပါလား။
သူမလက်နှင့်အတော်ပဲဖြစ်သည်။ တိုင်းမှာထားရင်တောင်လွဲရင်လွဲဦးမည်။

“ကွက်တိပဲကိုကို..”

သူမကဝမ်းသာအားရပြောလိုက်သည်။ အရောင်းမန်နေဂျာမကပြုံးနေ၏။ သူမကအတော်လိုက်ဖက်တဲ့စုံတွဲပဲဟုသတ်မှတ်လိုက်သည်။
ရိုမန်းတစ်ဆန်ဆန်ချစ်နေလိုက်ကြတာ..။ ကိုကိုတဲ့၊ သူမကလက်စွပ်လာဝယ်သူစုံတွဲ၏အသက်ကွာဟမှုကိုသတိမထားမိပါ။
သီရိမေကအရမ်းနုနေပြီး ဘယ်သူကမျှသားအမိလို့ထင်ကြမည်မဟုတ်ပေ။

နေဒွေးက ပြန်လှည့်ပြီးဈေးအလျှော့အတင်းစကားဆိုသည် နောက်ဆုံးတစ်သိန်းလျှော့ပေးကာ ၅၃နှင့်စျေးတည့်ကြ၏။
သူကခရက်ဒစ်ကဒ်ထုတ်ပြီးပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်လေသည်။

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၄)

သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်စိတ်ကြိုက်ဝယ်ခြမ်းကြပြီးနောက် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင်ပင်နေ့လည်စာစားလိုက်ကြသည်။
စားပြီးတော့နေ့တစ်ဝက်ကျော်ခဲ့ပြီး၂နာရီထိုးနေပြီ။ နေဒွေးကကားမောင်းပြီးသံလျင်ဘက်ကမ်းကူးခဲ့သည်တွင် သီရိမေကလည်းတတွဲတွဲပါလာခဲ့သည်။

အမှန်တော့နေဒွေးကသူ၏မွေးမိခင်တဖြစ်လဲဇနီးသည်အသစ်စက်စက်လေးကို သူယခင်အပတ်ကမှအသစ်စက်စက်ဝယ်ထားသော
အိမ်သစ်လေးဆီသို့ဟန်းနီးမွန်းခရီးအဖြစ်ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်လေးမှာသံလျင်မြို့စွန်တွင်ရှိသောတစ်ထပ်တိုက်ပုလေးဖြစ်ပြီး
သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သောပတ်ဝန်းကျင်တွင်ရှိ၍ အလုပ်နှင့်လည်းသိပ်မဝေးလှပေ။ ထိုအိမ်လေးမှာအသစ်အတိုင်းကဲ့သို့ရှိသေးလျက်၊
နိုင်ငံခြားသို့အလုပ် ပြောင်းသွားသော သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထံမှပြန်ဝယ်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

သူကဤအိမ်ကိုသူ့အမေဇနီးချောလေးသီရိမေ သူ့အလုပ်ရှိရာသံလျင်ဘက်သို့လာလည်ပါက ချစ်ဂေဟာရိပ်မြုံလေးဖြစ်စေရန်ရည်ရွယ်၍
တမင်ဝယ်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေရာကသူတို့အတွက်နေရာအစိမ်းဖြစ်နေပြီး ဘယ်သူကမှလဲသီရိမေကိုသူ့အမေမှန်းမသိကြပေ။
ယုတ်စွအဆုံးအလုပ်ထဲကလူတွေကတောင်မှမသိကြ။

ဒီနေရာမှာဆိုရင်သူနဲ့သူ့အမေတို့ လင်မယားအဖြစ်ပေါ်တင်နေလည်း မတောင်းတာလှ၊ အေးအေးဆေးဆေးပင်ဖြစ်သည်။
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်များရိပ်မိသွားမလားဟုအမြဲဂရုစိုက်နေရတဲ့ပူပန်မှုကလွတ်ကင်းနေသည်။ သူကကုမ္ပဏီကငှားပေးထားသော
စတားစီးတီးမှအခန်းကိုပြန်အပ်လိုက်ပြီး အိမ်ခထုတ်ရှင်းပေးသောရပိုင်ခွင့်ကို ဤအိမ်ကိုအငှားပြပြီးထေလိုက်လေသည်။

အမှန်တော့နေဒွေးကသူ့စိတ်ကူးအိပ်မက်ဖြစ်သောသူ့မေမေချစ်ဇနီးလေးနှင့်အတူလက်တွဲ၍အနာဂတ်အိမ်ထောင်လေးကိုယ်ပိုင်သီးသန့်
ထူထောင်နိုင်ရန်အတွက်အစစအရာရာရင်းနှီးမြှုပ်နှံနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏အပတ်တကုတ်ဖြင့်ကြိုးစားလာခဲ့မှုများသည်
တစစနှင့်အကောင်အထည်ပေါ်၍အရာထင်လာပြီဖြစ်သည်။

အခုသူ့ချစ်မွေးမေ၊ သီရိမေ၏စိတ်နှလုံးခံစားချက်ကိုသူလုံးဝမှန်ကန်စွာဖတ်မိနေပြီးသေချာနေပြီလည်းဖြစ်သည်။ သူမ၏စိတ်နှလုံးသားတွေအရည်ပျော်နေလေပြီ။
သူ့မေမေကသူ့အပေါ်တွင် သူမကိုယ်တိုင်ဝမ်းနှင့်လွယ်၍မွေးထုတ်ထားသောရင်သွေးသားတစ်ယောက်အဖြစ်ထက်
ယောက်ျားသား၊ လင်သားတစ်ယောက်အဖြစ်နှလုံးသက်ဝင်ချစ်ခင်မြတ်နိုးခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်းသူမ၏ထဲထဲဝင်ဝင်တု့န်ပြန်မှုများအရသိလိုက်ရပေပြီ။

ရှေ့ရှောက်သူမကိုအတင်းအဓမ္မအကြပ်ကိုင်တောင်းဆိုကာမဆက်ဆံရန်လည်းမလိုတော့ပါပေ။
ဒါပေမယ့်ဒီအိမ်ဝယ်ထားတာကိုတော့သူမကိုအသိမပေးသေး။ ဆပ်ပရိုက်တိုက်ကျွေးရန်ရှိုထားခဲ့သည်။

ဟိုဘက်ကမ်းရောက်တော့ညနေတောင်တော်တော်စောင်းသွားခဲ့ပြီ။ သူကအိမ်ရှိရာမြို့သစ်ဘက်သို့မောင်းဝင်လာခဲ့သည်။
သီလဝါအထူးစီးပွားရေးဇုန်တည်ထောင်ပြီးကထဲက၊ နိုင်ငံခြားစက်ရုံများ၊ နိုင်ငံခြားသားဝန်ထမ်းများ၊ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းများ အလုံးအရင်းနှင့်
ဤနယ်မြေတွင်ဝင်ရောက်အခြေစိုက်လာကြသဖြင့် အတော်လေးလည်းစည်ကားစပြုပြီဖြစ်သည်။

မကြာခင်မှာပင်နေဒွေးက အိမ်သစ်လေးရှေ့သို့ကားကိုထိုးရပ်လိုက်ပြီး၊ ကားပေါ်မှဆင်းကာ ဝင်းတံခါးတွင်ခတ်ထားသောသော့ကိုဖွင့်နေသည်။
သံပန်းခြံစည်းရိုးဖြင့်လှပစွာခတ်ထားသောခြံဝမှအိမ်လေးအထိ ကွန်ကရစ်လမ်းတိုလေးရှိသည်။
သူကကားပေါ်ပြန်တက်ကာဖွင့်လိုက်သောခြံတံခါးမှအိမ်ရှိရာသို့မောင်းဝင်သွားသည်။

သီရိမေက နေဒွေးကိုထူးဆန်းအံ့သြသောမျက်လုံးအစုံဖြင့်ဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်လေသည်။ သူမကိုဘယ်ခေါ်လာပြန်ပြီလည်း။ သိချင်စိတ်ကိုထိမ်းမရ..။
သူမ ဒီသားကိုလင်လုပ်လိုက်ရသည်မှစ၍ တခုပြီးတခုထူးဆန်းတာတွေချည်းတွေ့ကြုံနေရသည်။ ဟိုတစ်ခေါက်ကလဲနေရင်းထိုင်ရင်း
တည်းခိုခန်းခေါ်သွားပြီးသူမရင်ခုန်အောင်လုပ်ခဲ့သေးသည်လေ။ အခုလည်းဘာအကွက်ထွင်ပြန်ပြီလည်းမသိ၊ သူမ မနေနိုင်၍ဖွင့်မေးလိုက်မိသည်။

“ဒွေး..ဒါဘယ်သူ့အိမ်လည်း။ အိမ်ရှင်တွေလည်းမမြင်ပါလား..”

“ကိုကိုတို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ပေါ့သီရိရဲ့။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်ကမှကိုကို့သူငယ်ချင်းဆီကပြန်ဝယ်ထားလိုက်တာ၊
သီရိကိုမပြောပဲထားတာကမြင်မှအံ့ဩသွားစေချင်လို့..”

သီရိမေကတော့သားဖြစ်သူစိတ်ရှုပ်ထွေးစွာကြည့်နေမိဆဲရှိသည်။
သူ့အမေဘာမှဆက်မမေးနိုင်ခင်မှာပဲနေဒွေးကကားပေါ်မှဆင်းပြီးလှေခါးပုပုလေးသုံးထစ်ပေါ်တက်၍ ခတ်ထားသောတံခါးသော့ခလောက်ကို
ဖွင့်ကာအိမ်ထဲသို့ဝင်သွား၏။ သီရိမေကလည်းကမန်းကတန်းဆင်း၍ ထက်ကြပ်မကွာလိုက်သွားလေသည်။

အထဲမှပထမဆုံးတွေ့ရတာကဧည့်ခန်း၊ ခေတ်မီပရိဘောဂပစ္စည်းအသုံးအဆောင်အပြည့်နှင့်ဖြစ်ပြီး အိမ်တစ်အိမ်အတွက်လိုအပ်သောပစ္စည်းပစ္စယများက
လိုလေသေးမရှိဖြည့်စွက်တန်ဆာဆင်ထားသည်။ စင်္ကြန်လမ်းမှဆက်ဝင်သွားလျင်အိမ်အလယ်ခန်းကတော့ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးဖြစ်သည်။
ပြီးတော့ရှေ့ဆက်သွားလျင်နောက်ထပ်အိပ်ခန်းသေးတစ်ခန်း၊ နောက်ဖေးဘက်ကတော့မီးဖိုခန်းကြီးဖြစ်ပြီး။
မီးဖိုချောင်နှင့်ပတ်သက်သောပစ္စည်းအပြည့်အစုံဖြည့်တင်းပြီးသား။

သူကမေမေ့ကိုလက်တွဲခေါ်လာပြီး အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးတံခါးကိုဖွင့်လျက်ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
အခန်းအလယ်တွင်တော့မီးခိုးနုရောင်ကင်းဆိုဒ်နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးကိုခင်းကျင်းထားသည်။
ကုတင်ပေါ်မှာတော့မိုးပြာရောင်အိပ်ရာခင်းနှင့်အရောင်တူခေါင်းအုံး၊ ဖက်လုံးများဖြင့်ပြည့်ပြည့်စုံစုံအဆင်သင့်ပင်။
ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင် ၂၉လက္မတီဗွီတစ်ခုကို စားပွဲနှင့်တကွဆင်ယင်ထား၏။ အခန်းထဲတွင်ရေချိုးခန်းအိမ်သာအပြည့်အစုံ။

“သီရိလေး..ဒါ ကိုကိုတို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့အိမ်။ ကိုယ်ပိုင်အိမ်ပေါ့။
တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ၊ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝလေးအတွက်သုံးဖို့၊ အနာဂတ်မိသားစုလေးဖန်တီးဖို့ရည်ရွယ်ပြီး ဝယ်လိုက်တာပေါ့။
အခုအချိန်ကစပြီး ဒီအိမ်ကိုမိန်းမလက်အပ်လိုက်ပြီ။ အိမ်ကိုမိန်းမစိတ်ကြိုက်စီမံထိမ်းသိမ်းပေတော့။ ဘာဖြည့်ဆည်းစရာရှိသလဲကိုကို့ကိုပြော”

သီရိမေသူ့မသားဘက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..သူမသားမဟုတ်။ သူက အိမ်ထောင်ကိုစီမံခန့်ခွဲပေးနေသော သူမယောက်ျားဖြစ်လို့နေပါပကောလား။
သူမကြားလိုက်ရသည့်စကားတွေကအိပ်မက်မဟုတ်တာသေချာသည်။ သူတကယ် သူမလို အမေအရင်းကို ဇနီးသည်တစ်ယောက်အဖြစ်
အိမ်တဆောင်မီးတပြောင်ဖြင့် သားမှတ်မှတ်မယားမှတ်မှတ် အတည်တကျထားပြီးတော့ပေါင်းတော့မည်လော။

သူမက သူ့မျက်နှာကိုမော့ပြီးငေးကြည့်နေမိသည်။ သူမစိတ်ထဲတွင်သေချာသွားသည်က သူ့သားကသူမအားဘဝလက်တွဲဖော်ကြင်သူဇနီးမယား
တစ်ယောက်အဖြစ်တကယ်ချစ်ပြီး သူမအတွက်လင်သားတစ်ယောက်လိုအစစအရာရာပေးဆပ်တော့မည်ကိုလက်တွေ့ကျကျသိလိုက်ရပေပြီ။

“မိန်းမရေအရင်ချိုးလိုက်ဦးလေ။ ပြီးမှကိုကိုချိုးမယ်”

နေဒွေးကပြောလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှပြန်ထွက်သွား၍ ဝယ်လာသောပစ္စည်းများကို ကားထဲမှတဆင့်အိမ်ထဲသွင်းနေလေသည်။

ထိုညကား သူတို့သားအမိစုံတွဲအတွက် ပွင့်လင်းခဲ့ကြပြီးနောက်ပိုင်းတွင်ပထမဆုံးစိတ်ရောကိုယ်ပါလွတ်လပ်စွာနေခွင့်ရသောအထူးစပါယ်ရှယ်ညဖြစ်လေ၏။
ရေမိုးချိုးပြီးနောက်နေဒွေးကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင်ဘောင်းဘီတိုနှင့်တီရှပ်ကိုသာဝတ်ထားသည်။
သီရိမေကအခန်းအပြင်ဘက်တွင် နေ့လည်ကဝယ်ယူလာသော ပစ္စည်းအမျိုးမျိုးတို့ကိုသိမ်းဆည်းနေရာချထားနေလေသည်။

နေဒွေးကတီဗွီဖွင့်ကြည့်နေရင်းကုတင်ပေါ်မှာပင်ကျောမှီခြေဆင်း၍သက်တောင့်သက်သာစောင့်နေ၏။
မကြာမီမှာပင်သီရိမေကသူ့သားခင်ပွန်းသစ်လေးနေ့ခင်းကမှဝယ်ထားပေးသောအသားရောင်ညအိပ်ဂါဝန်ပါးလေးကိုဝတ်ဆင်ပြီး
အခန်းထဲသို့လျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ ပါးလှပ်သောဝတ်စုံမှာသူမ၏ဖွံ့ထွားပြည့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့်လိုက်ဖက်လွန်းရကား
လှပသောဘော်ဒီအချိုးအစားအရေးအကြောင်းများကရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာဖြင့်ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ရှိသည်။

သူမ၏ကျောအထိရှည်လျားသောဆံပင်ကိုရာဘာကွင်းစည်းကြိုးလေးဖြင့်ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲစည်းထားလေသည်။
ဒါကြောင့်ပင်လှပသောရွှေလည်တိုင်စင်းစင်းလေးကိုစွဲမက်ဖွယ်မြင်နေရလေသည်။ သူမကချစ်ခင်ပွန်းသည်လေးစောင့်နေရာကုတင်ဆီသို့
မနှေးမမြန်လေးလျှောက်သွားလိုက်လျက်ဆန့်တန်းကြိုလင့်လျက်ရှိသောသူ၏လက်မောင်းများကြားသို့တိုးဝှေ့ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။

သူကအမေဘဝမှပြောင်းလဲဖြစ်တည်လာသောမယားချောလေး၏လှပကျော့ရှင်းသောကိုယ်လုံးလေးကိုလက်ဆန်တန်းလျက်
ရင်ခွင်ထဲတွင်ကျစ်ကျစ်ဆွဲယူသိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ သူကချစ်မေမေ၏မေးစေ့လုံးလုံးလေးကိုဆွဲပင့်မတင်လိုက်ပြီး
ချစ်ရည်များဖြင့်ရွှန်းလဲ့လျက်ရှိသောမျက်လုံးရွဲကြီးများကို ဆိုင်၍ကြည့်လိုက်ရင်းမှ၊
ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင်တင်ထားသောဗူးလေးကိုဆွဲယူဖွင့်လိုက်ကာတစုံတရာကိုဆွဲထုတ်ယူလိုက်လေသည်။

သူ့လက်ထဲတွင်ကား နေ့လည်ကမှဝယ်ယူ၍လာသောစိန်လက်စွပ်ကလေးပါလာလေသည်။
သူက သူမ၏သွယ်ပြောင်းလှပသောဘယ်လက်ကလေးကိုဆွဲယူလျက်လက်စွပ်ကိုလက်သူကြွယ်တွင်စွပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ပါးစပ်မှလည်း..၊

“ကိုကို့ရဲ့သိပ်ချစ်ရတဲ့ချစ်ဇနီးလေး သီရိအတွက်..”

သီရီမေကနေဒွေးကိုရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်မော့ကြည့်နေမိသည်။
မျက်ဝန်းထောင့်မှ မျက်ရည်စများလိမ့်ဆင်းလာလေသည်။ ဝမ်းသာကြည်နူးသောမျက်ရည်များသာဖြစ်၏။
ဒီ..သားကဖြစ်သောလင်ကလေးကသူမကိုဒီလောက်ချစ်သတဲ့လား..။ သူမကတုန်ယင်သောဝမ်းမြောက်သံဖြင့်စကားဆိုလာသည်။

“ကျေးဇူးတင်လိုက်တာသား..အဲ..ကိုကိုရယ်..”

“ရတယ်..မေမေ ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်ပါ။ သားကမေမေ့ကိုချစ်ပြီးသား…၊ အမေတစ်ယောက်လိုရော။ ချစ်ဇနီးလေးတစ်ယောက်လိုရော..”

“ဒွေး..ဘာလို့သီရိအပေါ်ဒီလောက်ကောင်းနေရတာလဲဟင်၊ အမေတစ်ယောက်ပေါ်ဂရုစိုက်တာထက်ကိုအရမ်းပိုတယ်..။
သူများအသည်းတွေကြွေပြီးမချစ်ရမနေနိုင်အောင်ဖြစ်နေရပြီကွာ..”

“ဒါနည်းနည်းလေးပဲရှိသေးတယ်မိန်းမရဲ့..။ အမေတစ်ယောက်ထက်ကိုပိုချစ်လို့ အဲ့လောက်ဂရုစိုက်နေတာပေါ့
သီရိကိုအမေလိုထက်မိန်းမလိုပိုချစ်တယ်။ ဒါကြောင့်ကိုကို့မိန်းမနဲ့အတူဘဝတည်ဆောက်မယ့်ဒီဂေဟာလေးကိုခေါ်လာခဲ့တာပေါ့။
မိန်းမကိုသိပ်ချစ်တာပြောဖို့လိုသေးလား..”

သူက လက်ကိုလှမ်းလိုက်လျက် သူမ၏ခါးလေးကိုဆွဲပြီးပူးကပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
သူမကလည်းသားလင်လေးအပေါ်အချစ်စိတ်တွေတစိမ်စိမ့်ယိုစီးလာကာပြန်၍တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလေသည်။
သူကမွေးမာတာချစ်ဇနီးလေး၏ဝဲနေသောမျက်ရည်စလေးများကိုလက်ဖြင့်လှမ်းသုတ်ပေးလိုက်ရင်း၊ မဟတဟလေးရှိနေသောပန်းသွေးရောင်
နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကိုငုံစုပ်နမ်းလိုက်သည်တွင်တော့ သူ့အောက်ကဖွားဘက်တော်ကြီးကသွေးများစီးဝင်ပြည့်တင်းပြီးထောင်မတ်လာလေပြီ။

သူမကလျှာလေးကိုနေဒွေးပါးစပ်ထဲသို့ပြန်ထိုးသွင်းပြီးကျင်လည်စွာပြန်နမ်းလိုက် သည်။
အို…မိခင်၏နွေးထွေးစိုအိသောနှုတ်ခမ်းအရသာကဘာနှင့်မှမနှိုင်းယှဥ်နိုင်အောင်ချိုမြိန်လွန်းလှသည်လေ။

စက္ကန့်၊ မိနစ်ပိုင်းများအကြာတွင်သူတို့၏အနမ်းများကတစ်နေရာပြီးတစ်နေရာရွေ့လျားနေကြသည်။
သူကနှုတ်ခမ်းမှအနမ်းကိုခွာ၍ ပါးစုံ့အို့အို့လေးများကိုနမ်း၏။ ပြီးတော့သနပ်ခါးရေကျဲလေးလိမ်းထားသောသင်းပျံ့သည့်
ရွှေလည်တိုင်နှင့်ဂုတ်သားလေးများကိုနှာခေါင်းထိုး၍နမ်းနေပြန်သည်။ သူမကလည်းလင်လေး၏ကျောပြင်လေးကိုဖွဖွဖက်ရင်
းအလိုက်သိစွာလည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုမော့ပေးထားလေသည်။ သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးလည်းတရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းပူနွေးလာပြီ
ကြက်သီးဖုလေးများပင်ထလာတော့သည်။ တကိုယ်လုံးလည်းသားဖြစ်သူ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်ပျော့ကျနေလေပြီ။

“သီရိ..ကိုကို့ကိုချစ်လားဟင်..”

သူကတိုးတိုးလေးကပ်မေး၏။

“အို..ဖြေနေရဦးမှာလား..၊ မယုံသေးဘူးလား..ဟင်..၊ ပါးစပ်နဲ့ဖြေမယ့်အစား ယုံသွားအောင်၊ မိန်းမဘာလုပ်ပေးရမလဲ၊ ပြောကြည့်လိုက်..”

“သေချာလား..! ဒါဆိုရင်မိန်းမရဲ့ဟောဒီ နှုတ်ခမ်းလှလှဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးနဲ့
ကိုကို့ရဲ့ပြောင်းဖူးဖက်ဆေးလိပ်ကြီးကိုသောက်ပြပါလား အချစ်ခလေးရာ.. ဟီးဟီး..”

သီရိမေကသားလင်လေး၏လက်မောင်းကိုမနာအောင်ဆွဲလိမ်ရင်း။

“ဟွန်း..ဒါမျိုးကျ ကြံကြံဖန်ဖန်သိပ်ပြောတတ်..၊ တခါထဲအစီခံပါဝါးစားပစ်လိုက်မယ်..”

“အမလေး..တခါထဲမျိုးတုန်းပစ်တော့မလို့လား..ကိုကို့အတွက်ရင်သွေးလေးတွေယူဖို့ချန်ထားဦး..”

ဒီလိုအပြောခံလိုက်ရတော့လည်းသီရိမေမှာ မျက်နှာကြီး ရဲကာရှက်သွားရသည်။
ကြည့်..သူက သူမလိုအမေအရင်းနှင့်တောင်ခလေးယူဖို့အထိပလန်ချနေပုံရသည်။

“သွားပါ..ဘယ်အထိအောင်ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေလျှောက်စဥ်းစားနေလဲမသိဘူး။
ဒါနဲ့..သီရိကဖက်လိပ်သောက်မကျွမ်းဘူးနော်။ ကိုကိုလိုချင်လို့လုပ်ပေးမှာ။ ပြီးမှမကောင်းဘူးမပြောနဲ့..”

ပြောပြီးတာနဲ့သူမကသားဖြစ်သူ၏ဘောင်းဘီသားရေကြိုးကိုဆွဲမလိုက်လျက်လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီးတောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောလီးကြီးကို
ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့လီးအရင်းကနေထောင်အောင်ထိမ်းကိုင်ထားပြီ၊ ပါးစပ်ကိုဟကာသူမသားပြောခဲ့သည့်
နှုတ်ခမ်းလှလှဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးဖြင့်ဒစ်ဖူးကြီးကိုငုံစုပ်သွင်းလိုက်တော့သည်။

သူမကလျှာကိုလိမ်းရင်းစိတ်လိုလက်ရဖြင့်ကုန်းစုပ်ပေးနေရာလီးကြီးအာခေါင်ထဲနစ်ဝင်သွားတိုင်းသူမ၏ပါးမို့ကြီးနှစ်ဘက်က
ဖောင်းတက်လာသည်အထိပင်။ ခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်ဖြင့်နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်ရင်းတကျွပ်ကျွပ်..တပျပ်ပျပ်မြည်အောင်
အားရပါးရကုန်းစုပ်နေတော့ရာ နေဒွေးမှာလီးထိပ်ရောလီးတစ်ချောင်းလုံးပါတဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာလျက်..

“ရှီး..စစ်ရှ်..အားးး ဖာ့ခ်..ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရယ်။ ဒါနဲ့များမကျွမ်းဘူးတဲ့ လာရွှီးနေသေးတယ်။ အဲဒါမှလင်မယားအစစ်စိတ်ထား..။
စေတနာနဲ့ယောက်ကျားကောင်းအောင်လုပ်ပေးနေတာ။ ဒီလိုမှပေါ့အလိုက်သိတဲ့မိန်းမဆိုတာ..အူးးး..ရှီး..”

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၅)

နေဒွေးက သူ့မေမေ မယားချောလေး၏ခေါင်းကိုလက်ဖြင့်ကိုင်နှိပ်ကာထိမ်းပေးလျက်ရှိစဥ်အတွင်း၊
မနေနိုင်တော့ပဲ ခါးကိုကော့ထိုးပြီး အမေဖြစ်သူ၏ပါးစပ်အားခပ်ဖွဖွလိုးပေးနေသည်။

သူမအရင်ကလင်ကြီးဦးမင်းလွင်ခန့်ကို ပါးစပ်သုံး၍ပုလွေမှုတ်ပေးခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုသားဖြစ်သူလင်ငယ်လေးနေဒွေးကိုမှုတ်ပေးရသလောက်
ဖီလင်မရှိသည်ကိုသူမအံ့ဩဖွယ်သတိထားမိလိုက်လေသည်။ ယခုတော့သူမ၏အသွေးအသားကမွေးဖွားလာသောသည်လင်လေးကို
သူမအသည်းအသက်တွေပုံပေးပြီးသူလိုသမျှဘာမဆိုလိုက်လျောဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေမိပါပကော။

သူမကလီးကို အသားကုန်စုပ်လိုက်၊ လျက်လိုက်၊ ငုံလိုက်ဖြင့် စိတ်ရှိလက်ရှိထင်တိုင်းကြဲနေတော့ရာနေဒွေးတစ်ယောက်
အမေ့လျှာစွမ်းတွင် လူးလှိမ့်နေပြီး အသက်ရှူပင်မမှန်ချင်တော့။ မျက်လုံးတွေတောင်ပြာထွက်နေပြီ။
ဒါကြောင့်သူက အမေ့ပါးစပ်ထဲမှလီးကိုကမန်းကတန်းကောက်ချွတ်လိုက်ပြီးထထိုင်လိုက်သည်။

သူမကနေဒွေး၏ပြူးတူးပြဲတဲအမူအရာကိုကြည့်၍ ခိကနဲတစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး သူမ၏ပါးစပ်စွမ်းပါးစပ်စကိုကျေနပ်စွာဖြင့်ဂုဏ်ယူနေမိ၏။
အခုမှနေဒွေးကပြုံးစိစိဖြစ်နေသောသူ့အမေမျက်နှာကိုပြန်ကြည့်ရင်းစပ်ဖြဲဖြဲဖြင့်..၊

“သီရိရာ..သိပ်ကောင်းတာပဲ.. မထင်ရဘူး၊ ပုလွေမှာတော့ထိပ်တန်းပဲ။ မောင်ထိမ်းလို့တောင်မနိုင်တော့ဘူး ပါးစပ်နဲ့တင်ထွက်တော့မလို့..ဟဲဟဲ..”

နေဒွေး၏အခေါ်အဝေါ်ကပြောင်းသွားပြန်၏။ ဒါကိုသီရိမေကသတိထားမိအောင်ထားဖြစ်သွားသေးသည်။

“ဘာလဲ..လီးစုပ်တော်တာနဲ့ပဲကိုကိုကနေမောင်ဖြစ်သွားပြန်ပြီလား၊ အမျိုးမျိုးပဲတတ်လဲတတ်နိုင်တယ်”

“ဒါကတော့..ကိုယ့်မိန်းမကကိုယ့်ကို အမျိုးမျိုးမရိုးရအောင်ခေါ်စေချင်တာကိုး။ ဒါမှအချစ်စမ်းတဲ့အချိန်မှာဖီလင်အမျိုးမျိုးရမှာ။
တခါတလေကိုယ်ကကြီးလိုက်။ တခါတလေ ရွယ်တူဖြစ်လိုက်။ တခါတလေငယ်သွားလိုက်မကောင်းဘူးလား။
နောက်တစ်နေ့နေ့သီရိစိတ်အဆင်ပြေ၊ အဆင်သင့်ဖြစ်၊ လက်ခံလာနိုင်တဲ့တစ်နေ့ကျရင် အမှန်တကယ်ဘဝထဲပြန်ဝင်ကြည့်ရအောင်ကွာ။
တို့လင်မယားချစ်ကြတဲ့အချိန်မှာ မေမေနဲ့သားခေါ်ပြီးချစ်ကြရအောင်လေ.. ”

နေဒွေးစကားကြောင့်သီရိမေဆတ်ခနဲလန့်သွားရပြန်သည်။ သူမသားကိုချစ်မိသွားသဖြင့်လင်အဖြစ်လက်ခံလိုက်နိုင်သော်လည်း၊
သားအမိလိုစိတ်သွင်းပြီးလိုးကြဖို့အထိတော့သူမစိတ်မရဲသေးပေ။ ဒါကြောင့်..

“အို..ဒီလိုကြီးခေါ်ပြောပြီးလုပ်တဲ့အထိတော့သီရိစိတ်မရဲသေးဘူးကွာ၊ အခုတော့ကိုကိုပဲခေါ်ခေါ်၊ မောင်ပဲခေါ်ခေါ်
ယောက်ျားပဲခေါ်ခေါ်၊ ဒီပုံစံနဲ့ပဲအတူနေကြရအောင်နော်..”

“အင်းပါ..မိန်းမကလဲ..ခုနမောင်ပြောတာကလဲ၊ သီရိစိတ်အဆင်သင့်ဖြစ်လာတဲ့တစ်နေ့ကျရင်လို့ပဲပြောတာပါ။ အဲဒီတစ်နေ့ကလည်းသု့အလိုလို
ဖြစ်လာမှာပါ..နော်၊ အခုတော့ပုလွေစွမ်းကျွမ်းကျင်အဆင့်-၁ ဆုတံဆိပ်ကြီးနဲ့မောင့်မိန်းမကိုဆုချရဦးမယ်..တော်လိုက်တဲ့မိန်းမရာ သိပ်ချစ်တာပဲ..”

သူကသူမ၏ဆံနွယ်များထဲသို့ ဘက်ချောင်းများထိုးသွင်းလျက်ဖွပေးနေရင်းကပြောလိုက်သည်။

“မိန်းမထပ်မှုတ်ပေးရဦးမလား..”

သူမကသားဖြစ်သူ၏အသားစိုင်ကြီးရှိရာခန္ဓာကိုယ်အလည်ပိုင်းသို့ဝမ်းလျားမှောက်၍တိုးဝင်သွားပြန်ပြီး လီးကြီးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်ကာ
ဒစ်ကြီးကိုငုံ့စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ လျှာဖျားလေးဖြင့်ပလပ်ပလပ်မြည်အောင်လှည့်ပတ်လျက်နေသဖြင့် လီးထိပ်ကသွားရည်များဖြင့်ပြန်ရွှဲလာပြီ
သွေးကြောများကချက်ချင်းပင်တဖျင်းဖျင်းတုန့်ပြန်လာရကား၊ နေဒွေးမှာမျက်ခုံးတွေတွန့်ပြီးပင့်တက်လာရင်းမှ..

“တော်..တော်တော့..မိန်းမ..ဆက်မမှုတ်နဲ့တော့၊ တော်ကြာဒါနဲ့ပဲထွက်ကုန်တော့မယ်။ နှမြောစရာကြီး..”

နေဒွေးကသူမ၏ခေါင်းကိုထိမ်းကိုင်ရင်းတွန်းထုတ်လိုက်ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်သို့ပက်လက်ကျသွားအောင်တွန်းချလိုက်သည်။
တပြိုင်နက်ထဲလိုလိုမှာပင်သူမ၏အသားရောင်ဂါဝန်ပါးလေးကိုလျင်မြန်လှစွာပင်ခေါင်းမှမ၍ဆွဲချွတ်ပြီး ကုတင်ဘေးသို့လွှင့်ပစ်လိုက်၏။

ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားသောမွေးမိခင်ကိုစက္ကန့်ပိုင်းမျှသာစိုက်ကြည့်လျက်၊ ပေါင်ခြံခွဆုံရှိစမူဆာဖောင်းဖောင်းလေးဆီသို့မျက်နှာအပ်ချလိုက်ကာ၊
လက်ဖြင့်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဘေးတဘက်တချက်ဖြဲထုတ်ပြီး လျှာပြားကြီးဖြင့်ကုန်းလျက်လိုက်လေတော့သည်။
ပြီးတော့စောက်စိလေးကိုသိမ်းလျက်လိုက်ပြန်၏။ တခါစောက်ခေါင်းလေးကိုဖြဲဟထားပြီးလျှာထိပ်လေးကိုချွန်နေအောင်စု၍
နီရဲတှတျနသေောစောကျခေါငျးထဲထိုးမှှလေိုကျသညျာ ပါးစပျကလညျးစောကျစိဖူးဖူးကို ဖိစုပျပေးလရော..၊
သီရိနေထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီးဖင်ကြီးကြွတက်လာတော့၏။ အသားတွေတောင်တဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာသည်။

“အိုးးး သေပြီ..သေပါပြီ..အူးးရ်..စစ်စ်ရှစ်.. အမလေး ယားလွန်းလို့..ကောင်းလွန်းလို့သေတော့မယ်..။
သူများ..အိ..အိ..မိန်းမ..မရတော့ဘူး။ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ တော်တော့..လုပ်ပါထည့်ပေးပါတော့…၊ လိုး..လိုးပေးပါတော့..”

သီရိမေမှာ မချိမဆန့်ဖြင့်အကြီးအကျယ်အော်ဟစ်ညည်းညူရင်းခြေထောက်တွေကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာကာ
မျက်နှာလေးကရရှိနေသောဖီလင်ကြောင့်ရှုံ့မဲ့ပြီးဘယ်ညာခါရမ်းလျက်ရှိနေလေသည်။
သူမ၏လက်နှစ်ဘက်ကသားဖြစ်သူ၏ခေါင်းကိုအတင်းဆွဲဖိနှိမ့်လျက် သူမ၏စောက်ဖုတ်နှင့်အတင်းအပ်ခိုင်းလျက်ရှိသည်။

မအေဖြစ်သူကလိုးပေးပါတော့ဟုအတိအလင်းဖွင့်ဟတောင်းဆိုလာခဲ့ပေပြီ။
သူတို့နှစ်ယောက်လင်မယားတွေလိုအချစ်နှီးနှောကာမဆက်ဆံလာခဲ့ပြီးသောအကြိမ်ကြိမ်တွင် ယခုမှပထမဆုံး သူမကိုလိုးပေးပါတော့ဟု
ဖွင့်ဟတောင်းဆိုလာခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ချစ်တဲ့အမေကတောင်းလာတော့မှနှမြောတွန့်တိုနေလို့ဖြစ်မလား၊ သူ့ချစ်မေမေအတွက်ပေးဆပ်ရပေဦးမည်။

နေဒွေးကဘာဂျာကိုင်တာကိုရပ်လိုက်ပြီး သီရိမေကိုဆွဲယူကိုင်လိုက်ကာတဘက်လှည့်ပြီးမှောက်ခုံလှန်ပေးလိုက်သည်။
အထာတွေလဲသိနေပြီလိုးသက်လေးလည်းရလာပြီ။ သိပ်ညှာညှာတာတာမကိုင်တော့ဖင်ကြီးကိုနောက်ဆွဲ၍ဒူးကားခိုင်းပြီး
ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သီရိမေကလည်းသူ့ရဲ့မိန်းမအဖြစ်ကြည်ဖြူစွာလက်ခံပြီးပြီဖြစ်သဖြင့်အလိုက်သိရှာပါသည်။
ဒူးထောက်ဖင်ကုန်းပြီးဖင်ကိုအမြင့်ဆုံးကော့နေအောင်မြှင့်တင်ပေးထားသည်။

သူကအချိန်ကိုကြာကြာမဆွဲ၊ အနောက်ဘက်သို့ဖင်ကြားမှပြူးထွက်လာယောစောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင်ဒစ်ကြီးကိုကောက်တေ့လျက် ဖလွတ်ခနဲထိုးဆောင့်
သွင်းလိုက်လေ၏။ ဒစ်ပြဲပြဲကြီးကသူဝင်နေကျဖြစ်သွားပြီဖြစ်သောအပေါက်ထဲသို့သိပ်အားမစိုက်ရပဲတဝက်လောက်သာသာလေးပင်ဝင်သွားသည်။

နောက်တစ်ခုကအရင်အကြိမ်အကြိမ်တွေကနှင့်မတူပဲစိတ်ရောကိုယ်ပါအစစအရာရာအဆင်သင့်ဖြစ်နေသည့်သီရိမေအပေါ်
အများကြီးတည်နေသည့်အပြင်၊ ကြိုတင်၍ မှုတ်ထားစုပ်ထားနှူးထားခြင်းများကလည်းသိသာငသာ လွယ်ကူချောမွေ့ခြင်းများကိုဆောင်ကျဥ်းလာခဲ့သည်။

သူကအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲခပ်အားပါပါဖြင့်လေးငါးချက်လောက်ဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းထုတ်လုပ်လိုက်သောအခါ
ဒီလောက်ကြီးသည့်လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲတွင်နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားလေတော့၏။
သူ၏လက်နှစ်ဘက်ကအောက်မှပင့်လျှိုပြီးအောက်သို့အိ၍တွဲကျလာသောနို့လုံးကြီးတစ်စုံကိုဖမ်းပင့်ညှစ်နယ်ကစားပေးနေသည်။

အခုသီရိမေတစ်ယောက်သားဖြစ်သူ၏လက်အောက်တွင်အတင်းဆွဲ၍ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကုန်းအခိုင်းခံနေရပြီး
ခွေးမတစ်ကောင်ကဲ့သို့နောက်မှတက်ခွ၍အလိုးခံနေရလေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကဒရစပ်နှင့်အားပါပါ ထည့်ပြီးတဖုန်းဖုန်းနှင့်ဆော်နေလေရာ
လီးထိပ်ကြီးမှာသားအိမ်သို့ပင်တဖျစ်ဖျစ်ထောက်လျက်ဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ကောင်းနေရသည်။

ပြူးနေအောင်ကုန်းထားသဖြင့်စွင့်ကားပြီးတက်နေသောအမေဖြစ်သူ၏ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နှက်ဘက်ဖြင့်စုံကိုင်လျက်
အားရပါးရမညှာမတာဆောင့်ချနေလေသည်။ မိန်းမတွေကဒီအခြေအနေမျိုးရောက်လာလျှင်မညှာလေကြိုက်လေ၊
ကြမ်းလေကောင်းလေ ဖီးတက်လေ ဖြစ်သည်ကိုသူသိထားရာမွေးမိခင်ဟူ၍ညှာမနေတော့ပဲအမဲဖျက်သကဲ့သို့ဆောင့်လိုးပေးနေတော့၏။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..ပျိ..ဇုတ် ဇုတ်..ဇုတ်..ပလိ..ပျစ်..

“အားးး..အားဟာ့..အားဟာ့..အင့် အင့်..ဟင်းးး အီး..ဆောင့်..ဆောင့်..သေအောင်ဆောင့်စမ်းယောက်ျားရာ..
အိ..အိ..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အားးး..”

သာဖြစ်သူနေဒွေး၏ဆီးစပ်နှင့်တွဲကျနေသောဂွေးဥကြီးများက မိခင်သီရိမေ၏ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးကိုတဖတ်ဖတ်တဖြန်းဖြန်း
အရှိန်ဖြင့်အချက်ကျကျဆောင့်ရိုက်နေသည့်အသံနှင့်မြင်ကွင်းမှာအခန်းတစ်ခုလုံးပြည့်လျှံနေလေ၏။
အတန်ကြာတော့နေဒွေးကဆောင့်ချက်များကိုနှေးလိုက်ပြီးအမေ့စောက်ပေါက်ထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“မိန်းမရေ..ကိုကိုပုံစံပြောင်းချင်တယ်ကွာ..၊ မော်တော်စပ်၊ မတ်တပ်ဆော်၊ ရပ်လျက်သားလုပ်ဖူးသလား။ လုပ်တတ်မလား..”

“ရမယ်ထင်တာပဲမောင်..”

သူမက သူမသားယောက်ျားလေးနောက်ဆုံးသုံးစွဲခေါ်ထားသောနာမ်စားကိုပိုမိုနှစ်ခြိုက်သဘောတွေ့ဟန်ရှိသည်။ သူမလိုလိုလားလားပင် မောင်ဟုခေါ်နေသည်။

“ဒါဆိုလာ..စမယ်လုပ်ကြည့်ရအောင်..”

သူကသီရိမေကိုကုတင်ပေါ်မှလှမ်းဆင်းခိုင်းလိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးတွင်ရပ်ခိုင်းလိုက်၏။ သူကပါဆင်းလိုက်သွားပြီး
သူမ၏ခါးကျင်လေးကိုစွေ့ခနဲသိမ်းဖက်၍သူ့ဘက်ဆွဲကပ်လိုက်သည်။

“အဖုတ်ကိုနည်းနည်းကော့တင်ပေးထားမိန်းမ..”

သူကအော်ဒါပေးလိုက်တော့သီရိမေလိုက်လုပ်ရှာသည်၊ အခုတောသူမကသူ့လက်ခုပ်ထဲကရေဖြစ်နေပြီးခိုင်းသမျှလိုက်လျောပေးနေသည်။
ကော့တက်လာသောစောက်ဖုတ်အဝတွင် ဒစ်ကြီးကိုတေ့ချိန်လျက် ကော့ထိုးသွင်းလိုက်ရာ မတ်တပ်ကပင်စောက်ဖုတ်ထဲလျောဝင်သွားတော့၏။
သူကမျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမှအမေသီရိမေ၏တင်ပါးဆုံကြီးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားပြီးမတ်တပ်ကော့ထိုးကာကပ်ဆောင့်လိုးပေးနေတော့သည်။

ဆောင့်ချက်နှင့်အညီသူမ၏တကိုယ်လုံးမှာယိမ်းထိုး၍နေတော့သည်။ ဖင်နှင့်ခါးကိုဆွဲထိမ်းမထားလျှင်သူမအရှိန်နှင်လဲသွားနိုင်လေသည်။
သီရိမေမှာကောင်လှသဖြင့်ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိ၊ မျက်လုံးလေးမှေးပါးစပ်လေးဟပြီးမျက်ခုံးလေးတွေကတဆတ်ဆတ်တွန့်တွန့်တက်နေသည်။

“အို..ဒီပုံစံသိပ်ကောင်းတာပဲမောင်၊ သိရိရင်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ကိုနေတာပဲ။ မောင်ဆာင့်သာဆောင့်မညှာနဲ့၊ မိန်းမကော့ခံပေးမယ်..”

သည့်နောက်တွင်တော့နှစ်ယောက်သားကော့လိုက်၊ အတင်းဆွဲကပ်ထိုးလိုက်ဖြင့် တက်ညီလက်ညီမော်တော်စပ်နေကြလေတော့သည်။
ဒီပိုဇေရှင်ဖြင့်အတန်ငယ်အားရကြတော့နေဒွေးကသူမ၏ကိုယ်လေးကိုကုတင်စောင်းသို့ဆွဲခေါ်လာပြန်သည်။ သူမကိုပက်လက်ကလေးမွေ့ယာစောင်းတွင်
တင်ပေးထားသဖြင့် ခါးလေးကကုတင်စောင်းတွင်ဆုံလည်မှတ်အဖြစ်တင်နေကာခြေနှစ်ခေါင်းကကြမ်းပေါ်တွင်ထောက်လျက်တန်းလန်း၊
ခါးကော့ပေးထားသလိုဖြစ်နေ၍စောက်ဖုတ်ကလေထဲတွင်မြောက်ပြီးဝဲတက်နေသဖြင့်လီးကိုပြည်ပြည့်ဝဝကော့ခံနိုင်မည့်အနေအထား။
သူကအနေအထားအဆင်သင့်ဖြစ်သည်နှင့် အချိန်မဖြုန်းတော့ပဲလီးတေ့ပြီးဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ပြန်တော့သည်။ စောစောကလိုပဲ
အမေဆိုပြီးအားနာမှုညှာတာမှုမရှိ။သီရိမေကလည်းကြမ်းလေကြိုက်လေအနေအထားမှာသာယာနေပြီ။ နေဒွေးကကြမ်းလေ၊ သူမအဖို့ကောင်းလေပဲ။

လီးကြီးကကြပ်တည်းစွာပွတ်ဆွဲပေးနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာအတင်းဖိသိပ်ထိုးထည့်၊ ပြောင်းပြန်ဆွဲလှန်နေသလိုဖြစ်နေလေ၏။
သီရိမေတစ်ယောက်မှာလည်းကိုယ်ကိုယ်ကိုမထိမ်းချုပ်နိုင်တော့သလိုတဆတ်ဆတ်ခါအောင်ရုန်းကန်လွန့်လူးနေလျက်ရှိသည်။
သူမ၏လက်နှစ်ဘက်က ဆွဲမိဆုပ်မိရာအိပ်ရာခင်းစများကိုဆွဲလိမ်လျက်ရှိရာ အကုန်တွန့်ကြေ၊ ဘတ်လဘိုင်လိုက်လျက်ရှိလေပြီ။

နေဒွေးကသူ့ကိုမွေးထားသောအမေအရင်းကို ဤအိမ်လေးသို့ဟန်းနီးမွန်းခေါ်လာခဲ့၍ လက်ထပ်လက်စွပ်ဝတ်ပေးခဲ့ပြီးမှ
စိတ်ကြိုက်မင်္ဂလာဦးညလိုးပွဲကြီးကိုကျင်းပနေလေတော့၏။ ကုတင်စောင်းတွင်ခါးကော့တင်ပေးထားသဖြင့်၊ လေထဲတွင်မြောက်၍လွင့်နေသော
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အရှိန်ဖြင့်ဆောင့်၍ဆောင့်၍လိုးနေသည်။ လီးကိုတဆုံးနီးပါးဆွဲထုတ်လာလိုက်။ ပြန်ဆောင့်ချလိုက်ဖြင့်
အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်လုပ်နေရာ၊ လုပ်နေသည့်တိုင်မင်မှာလည်းမြန်လွန်းလှရကား သီရိမေမှာဆတ်ဆတ်လူးကော့ပျံရင်းညည်းညူနေမိသည်။

“ဆောင့်..၊ အားးးဆောင့်..ဆောင့်..မြန်မြန်..မြန်မြန်လေး..မရတော့ဘူး၊ မနေနိုင်တော့ဘူးယောက်ျားရယ်..
မိန်းမကောင်းလွန်းလို့သေတော့မှာပဲ..အိုးးးစစ်ရှ် ရှီး အီးအီးးး ထွက်ကုန်ပြီ..ထွက်ကုန်ပါပြီ..ရှီးးးစစ်စ်စ်..”

သီရိမေ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီးကာမအထွတ်အထိပ်သို့ တက်လှမ်းသွားခဲ့သည်။
မျက်လုံးစုံမှိတ်၍ ယခုသူ့ကိုလောလောလတ်လတ်လိုးပြီးလင်ဖြစ်နေသောသားကိုတင်းကြပ်စွာကြုံးဖက်ထားမိသည်။
စောက်ဖုတ်ကလည်းသားရဲ့လီးကိုအတင်းဆွဲစုပ်ပြီးရစ်ပတ်ညှစ်ထားမိလေရာမနေဒွေးတစ်ယောက်လည်းအမေဖြစ်ထံမှသူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့သော
စောက်ဖုတ်ကြီး၏ညှစ်စုပ်ဆွဲအားကိုဆက်လက်ဟန့်တားတောင့်ခံနိုင်ရန်မတတ်နိုင်တော့ပဲ သူ၏သုက်မျိုးစေ့စပမ်းရည်များကို
မိခင်ဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းမွေးလမ်းကြောင်းသားအိမ်ပြွန်ပေါက်ထဲသို့ဒလဟောပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။

စောက်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံး၊ ပေါင်နှင့်ဖင်ကြားပါမကျန်ရွှဲရွဲရိုက်သွားကာအရည်များအန်ထွက်စီးကျလာသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်ရစ်ပတ်ပြီ
းတင်းကြပ်စွာဖက်လျက်အငမ်းမရနမ်းရှုပ်ကြကာ အိပ်ရာပေါ်ထိုးလဲကျသွားကြတော့၏။ လီးနှင့်စောက်ပတ်ကတော့စွပ်လျက်သားတန်းလန်းကြီးရှိဆဲပင်။

—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၆)

တချီတမောင်းချစ်မုန်တိုင်းဆင်ပြီးကြတော့သားအမိနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်လှဲပြီးနားနေကြသည်။
ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင်၊ သားဖြစ်သူ၏လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးက အမေဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲအချောင်းလိုက်ကန့်လန့်ကြီးရှိနေဆဲ။
အိပ်ခန်းထဲတွင်တော့ဖွင့်ထားသော အဲကွန်းကြောင့်အအေးဓါတ်အခိုးအငွေ့များကပြန့်နှံ့နေပေမယ့်
လောလောလတ်လတ်ချွေးထုတ်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားသောသားအမိမောင်နှံအဖို့မှာကား ချွေးတွေစို့လျက်ရှိနေသေးသည်။

“မောင့်မေမေသီရိလေး..! အခု ဘယ်လိုခံစားနေရသေးလဲဟင်။ ကိုယ့်ရဲ့သားအရင်းဆိုတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့တူတူအိပ်ပြီး
သူ့ရဲ့မယားအဖြစ် မိန်းမအဖြစ်ခံခွင့်၊ ချစ်ခွင့်ရခဲ့တာတွေးပြီးဝမ်းနည်းနေတုန်းပဲလား..”

နေဒွေးကသူ့အမေ၏ခံယူချက်အပြောင်းအလဲကိုဖွင့်မေးကြည့်လိုက်မိသည်။

“ခုမှဘာတွေလာမေးနေတာလဲ၊ လုပ်တုန်းကတော့လုပ်ပြီးတော့၊ တမင်သက်သက်မေးနေပြန်ပြီ။ ဝမ်းနည်းနေတယ်ဆိုရင်အခုလိုဟိုတာကြီးတန်းလန်း
အစွပ်ခံနေပါ့မလား၊ တကထဲ..၊ သားကောင်းတစ်ယောက်ဆိုရင် လွန်ကျူးပြီးမှတော့မယားဖြစ်တဲ့အမေ့အပေါ်သစ္စာရှိရမယ်နော်..”

“ဟုတ်လား..၊ ဒီလိုအမေမျိုးအများကြီးရှိချင်လိုက်တာ..”

“အမေတွေအများကြီးရှိတော့ဘာဖြစ်လဲ..”

“ဒီလိုလုပ်ဖို့ထားထားမှာပေါ့..”

ပြောပြီးတာနဲ့ သူကစောက်ပတ်ထဲအဆင်သင့်စွပ်ရက်သာရှိပြီးအတောင်မကျသေးသောလီးကို၃-၄ချက်လောက်တဇတ်ဇတ်နှင့်ဆောင့်ပြီးညှောင့်ပေးလိုက်သည်။

“အာ့..အမလေး..ဟာကွာ..လန့်လိုက်တာ၊ လူဆိုး..”

သီရိမေရုတ်တရက်လန့်သွားသော်လည်းသူ့သားက၊ ကစားနေမှန်းသိ၍ ဆက်မပြောတော့ပဲပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။
လီးတန်းလန်းစွပ်လျက်ရှိနေသောနေဒွေးကလဲခွရက်သားကြီးအပေါ်ရောက်သွားသည်။ သီရိမေက သူမ၏ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ချောင်းကိုထောင်ပြီ
းသားဖြစ်သူ၏ခါးကိုလိမ်ချိတ်ပြီးခွထားလိုက်၏။ အိစက်နေသောနို့လုံးကြီးများကသူ၏ရင်အုပ်နှင့်ဖိထားမိသဖြင့်ပိကပ်ပြီးပြားနေသည်။

သူ၏လက်တွေကအမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်လျက်ရှိသည်။ အမေဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းကြီး၏အတွင်းတွင်
အတိုင်းသားစွပ်ထားသောအသားစိုင်ချောင်းကြီးကဖောင်းကြွတင်းပြည့်လာပြန်ချေပြီ။
အပေါက်ကြီးကတဖြည်းဖြည်းတင်းကြပ်လာသည်နှင့်သူမကလဲစောက်ဖုတ်ကြီးကိုတဖျစ်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။

တပြိုင်ထဲမှာပဲသူမကမော့ပြီး သားလင်လေး၏နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူမ၏လျှာနွေးနွေးလေးကိုသား၏ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းပြီး
လိမ်းလှည့်ရစ်ပတ်နေလေ၏။ သားအမိနှစ်ယောက်သားပူနွေးသောအနမ်းရာဂရေလျင်ကြောတွင်မျောပါသွားကြပြန်လေသည်။

နေဒွေးကပါးစပ်ချင်းလှိမ့်ကစားနေရာမှ၏ခွာလိုက်ပြီး မေမေ၏အထက်မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးသို့အနမ်းတွေကိုဆက်ပို့ပြန်၏။
ပါးစုံ့အို့အို့လေးများ။ နားသန်သီးဖျားလေး၊ လည်တိုင်စင်းစင်းလေး၊ မေးဖျားလေးနှင့် မျက်ခွံမို့မို့လေးများကိုတစ်ခုချင်း
စုန်ချည်ဆန်ချည်လှည်ပတ်နမ်းနေရာ၊ သူမမှာကြက်သီးဖုလေးများထလျက်မျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်ခံနေမိသည်။

ခဏအကြာမှာသူကပက်လက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အမေ့ကိုခါးလေးဆွဲရင်းကနေစွေ့ကနဲအပေါ်တင်လိုက်ရာ၊
သူကအောက် အမေကအပေါ်ခွမှရက်သားဖြစ်နေပြန်၏။ လီးကတော့စောက်ဖုတ်ထဲမှမကျွတ်ပဲရှိနေဆဲပင်..။
အဲဒီအချိန်မှာသူကထထိုင်လိုက်သဖြင့် နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ရက်သားဖြစ်သွားသည်။

ဒီအနေအထားတွင် အမေကသား၏လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားပြီး၊ သားကအမေ့တင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကိုအောက်ပိုင်းမှကပ်နေအောင်
ပိုက်ဖက်ထားသည်။ သူမကပင်စတင်၍ထိုင်လျက်သားရှေ့ထိုးနောက်ငင်ကော့ထိုးပြီးစလှုပ်ရှားသည်။
သူကလည်းသူ့ဖင်ကြီးတွေကိုတပြိုင်ထဲလိုလိုအရှိန်ဖြင့်ရှေ့ပစ်ပြီးတန်ပြန်တွန်းကန်အားပေးလိုက်သည်။

သားအမိနှစ်ယောက်မတိုင်ပင်လိုက်ရပဲ၊ အထာအကြောသိစွာ ထိုင်ရက်လိုးနေမိကြပြီ။
ပေါင်သားနှင့်ခြေသလုံးသားချင်းရိုက်ခတ်သံက တဖတ်ဖတ်နှင့်စည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်လာနေ၏။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖလစ်..ဖလစ်..

“အားးးဟားး ..အာ့..ကောင်းတယ်မောင်ရာ..”

ထိုင်ထိုးကော့ထိုးလို့ကောင်းတုန်း၊ နေဒွေးကရှေ့နောက်ပုခက်လွှဲနေသည့် အမေ့ဖင်ကြီးကိုင်ဖမ်းထိမ်းလိုက်ပြီးရပ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။

” မိန်းမရေ..”

“အင်..ဘာလဲယောက်ျား..”

“မောင်.. ဖင်..ဖင်..အဲ..နောက်ပေါက်လုပ်ကြည့်ချင်တယ်ကွာ.. နဲနဲလောက်ပေးလို့ရမလား”

နေရင်းထိုင်ရင်းသူက ဖင်ချမည်ဟုတောင်းဆိုလာလေရာ သီရိမေအလွန်အမင်းအံ့သြသွားရသည်။
အခုလည်းကောင်းနေတုန်းတန်းလန်းကြီး ဖင်တောင်းချနေသဖြင့်ရုတ်တရက်ဘာဖြေရမှန်းမသိ။

“အိုး..မေမေ..အဲ..သီရိအဲဒါ တခါမှမခံဖူးဘူး။ မလုပ်တတ်ဘူး။ နာမှာကြောက်တယ်”

“အမယ်..ဒါနဲ့ပြောတော့ကိုကို့ကိုချစ်တယ်ဆို။ ယောက်ျားကလိုချင်ရင်မိန်းမကအားလုံးပေးမယ်ဆို..အခုဒါလေးတောင်းတာတောင်မရဘူး”

“အို..ဒါကတော့..မွေးလာကထဲက ဘယ်တုန်းကမှဖင်အလိုးမခံခဲ့ရဖူးတာ..”

“ဒါဆို..မိန်းမဖင်ကအပျိုစင်ဖင်လေးပေါ့။ မောင့်ကိုချစ်ရင်ပေးပါလားကွာ။ နော်..နော်..၊ သီရိ..မောင့်အချစ်။ သီရိကိုအပျိုစင်အနေနဲ့
စောက်ဖုတ်ပန်းဦးခူးခွင့်မရပေမယ့်။အပျိုစင်ဖင်လေးကိုတော့မောင့်ကိုဦးဆုံးခူးဆွတ်ခွင့်ပေးပါလား..။ မောင်သာသာလေးလုပ်ပေးပါ့မယ်နော်..”

ချော့ချော့မြှောက်မြှောက်နှင့်ပြောလိုက်တော့။ သားလင်လေးအအပေါ်အသကုန်ခိုက်နေမိပြီဖြစ်သောသီရိမေဆက်လက်ငြင်းဆန်ရန်အားမရှိတော့။

“တကယ်..ဖြေးဖြေးနော်၊ မကြမ်းရဘူး..ချစ်လို့ပေးတာမှတ်ထားနော်..၊ ဒါနဲ့သူများကဘယ်လိုနေပေးရမှာလဲ”

“လေးဘက်ပဲကုန်းပေးထားပေါ့ချစ်လေး..၊ မောင်..အဝင်ချောအောက်အရင်ဆွပေးထားဦးမယ်နော်၊ မိန်းမနာမှစိုးလို့..”

ဒီလိုကြင်ကြင်နာနာလေးပြောလိုက်တော့၊ သူ့လင်လေးဒွေးကိုပိုလို့ကြွေသွားရပြန်သည်။ ဖင်ချခံရလို့ပြဲရင်ပြဲထွက်သွားပစေတော့၊
သူမကြည်ဖြူစွာကုန်းပေးဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတော့သည်။

သီရိမေကုတင်ပေါ်တွင်လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်ကာ သူမဖင်လေးကိုနောက်သို့ကော့နေအောင် ပစ်တင်ပေးထားလိုက်သည်။
နေဒွေးကနောက်မှမုဆိုးဒူးထောက်ဝင်ထိုင်ပြီး ဖင်ကြားမှနောက်သို့ပြူးပြူးလေးပြူထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ထူအမ်းအမ်းလေးကို
ဒစ်ထိပ်ဖြင့်ပွတ်ဆွဲပြီးထိုးချလိုက်သည်။ လရည်စောက်ရည်တွေဖြင့်ချောပြီးသားမို့လို့ လချောင်းကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲလျောကနဲဝင်သွားလေသည်။

သီရိမေမျှော်လင့်ထားသည်ကနင့်ကနဲဝင်လာမည့်ဖင်ဝကကြပ်တည်းနာကျင်မှု။ တကယ်တန်းကျတော့စောက်ဖုတ်ထဲမှာဆိမ့်ကနဲဖြစ်သွားရသည်။

“ဟင်..ပြောတော့ဖင်လိုးမယ်ဆို..”

သူမအံ့ဩပြီးမနေနိုင်မထိုင်နိုင်မေးမိရက်သားဖြစ်သွားသည်။

“ငြိမ်ငြိမ်နေ..၊ မိန်းမစိတ်တွေကိုဆွဲတင်ပေးနေတာ။ နောက်လမ်းလဲချောသွားအောင်လို့”

ပြောပြီးသူကစောက်ဖုတ်ကိုဆက်လိုးပေးနေရင်း၊ ဘယ်လက်ကတင်ပါးဆုံကြီးကိုကိုင်လျက်၊ ညာလက်ညှိုးလက်မကို
ကဏန်းလက်မသဖွယ်ထားကာလက်မကလီးဝင်ထွက်နေသည့်ကြားကစောက်စိလေးကိုချေပေးနေပြီး
လက်ညှိုးက ဖင်ဝလေးကိုကလော်ဖြဲလိုက်ရာ သူ့ချစ်မွေးမေမေ၏ ခရေပွင့်ညိုညိုလေးက ပွစုပွစုနှင့်ပေါ်လာလေသည်။

သူကလီးပတ်ချာလည်တွင်အတန်းလိုက်ပေနေသောချွဲကျိနေသည့်လိုးရည်ဖြူဖြူများကိုလက်ဖြင့်ကော်၍ခရေပွင့်စအိုဝလေးပေါ်
ပုံပြီးသုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှဖင်ဝထဲသို့လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် တထစ်ခြင်း နှိုက်၍ရစ်၍ထိုးသွင်းပေးနေလေသည်။
ချွဲကျိကျိချောဆီကြောင့်လက်ညှိုးတစ်ဆစ်ဝင်သွားသည်တွင် သူကလက်ကိုလှည့်ပြီးဖင်ပေါက်ကိုကလိုင်းပေးသည်။

“အား..ကျွတ်ကျွတ်..ဖြေးဖြေး..”

သူမဆီကအသံထွက်လာသည်။

“နာလို့လား..အချစ်”

“ဟင့်အင်း..သိပ်မနာပါဘူး၊ ဒါပေမယ့်သာသာလေးကလိပေး..၊ ကောင်းတယ်.. ”

သူကလက်ပြန်နှုတ်ကာလက်ခုပ်ထဲတံတွေးထွေးထည့်လိုက်ပြန်ပြီးဖင်ဝတွင်ပုံသုတ်ပြီး လက်ညှိုးဖြင့်ဆက်ကလိုင်း၏။
မိနစ်အတန်ကြာကလိုင်းလိုက်သောအခါ လက်တစ်ဆစ်ကနေနှစ်ဆစ်၊ နှစ်ဆစ်မှနေ၍ လက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံးဖင်ထဲမြှုပ်သွားလေပြီ။
လီးကလည်းစောက်ဖုတ်ထဲဆွဆွလေးဆက်ညှောင့်နေဆဲဖြစ်သည်။

အခုလောက်ဆွပေးလားသဖြင့် အမေ့ဖင်ကသူ့လီးကိုလက်ခံနိုင်လောက်သည့်အနေအထားရောက်ပြီဟုယူဆရတော့မှ
လီးကိုအဖုတ်ထဲကချွတ်လိုက်ပြီး ဖင်ကြားမြောင်းတလျောက်လီးကိုဇောင်းတိုက်ပွတ်ဆွဲပြီး၁၀ချက်လောက်ပွတ်လိုးလေးအရင်လိုးပေးနေသည်။
သီရိမေမှာတခါမျှအဲဒီလိုရှာရှာပေါက်ပေါက်အထိအတွေ့တွေကို ဦးမင်လွင်ခန့်နှင့်မခံခဲ့ဘူးပေ။

သားနေဒွေးနှင့်ကျမှအကုန်အသစ်အဆန်းဖြစ်ကာ၊ ရင်တလှပ်လှပ်၊ ကြက်သီးတဖြင်းဖြင်းထအောင်ခံစားနေရတော့၏။
ဖင်ကိုလျောတိုက်လိုးတာအားရတော့မှ နေဒွေးကအမေဖြစ်သူ၏အပျိုစင်ခရေဝလေးကိုဖြဲလိုက်ပြီးဖင်ပေါက်ထဲဒစ်တေ့၍ ဖြေးဖြေးချင်းဖိထိုးထည့်လိုက်သည်။
ခုနကလက်ညှိုးတဆုံးသွင်း၍ ကနဦးချဲ့ထားသဖြင့်သာတော်တော့သည်။ လီးတကယ်သွင်းတော့ဖင်ဝတွင်ကြပ်တစ်နေ၏။

“အိုးကျွတ်ကျွတ်..အမလေးဝင်ရောဝင်ရဲ့လား။ နာတယ်၊ ဖြေးဖြေးသွင်း..သူ့ဟာကြီးကအကြီးကြီးပဲ၊ တော်ကြာဖင်စုတ်သွားဦးမယ်”

“ရတယ်..စိတ်အေးအေးထားမိန်းမ။ မောင်ဖြေးဖြေသွင်းပေးမယ်”

နေဒွေးကလီးကိုခဏချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်တွင်တင်ထားသောနေ့လည်ကဝယ်လာသည့်အထဲမှလိုးရှင်းဗူးလေးကိုဆွဲယူလာကာ
ဖင်ဝရော၊ ဖင်ခေါင်းထဲအထိသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းလီးကိုနှဲ့သွင်းတော့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ငုတ်မိသဲတိုင်၊ ထိုးနိုင်အဆုံးရောက်၊
သီရိမေမှာတော့သူမဖင်ထဲမှာနင့်ကနဲတစ်တစ်ကြီးဖြစ်နေပြီး ပိန္နဲသီးသပ်ရိုက်ထားသလိုခံစားနေရသည်။

နေဒွေးမှာလည်းစောက်ဖုတ်ထက်ပို၍နင့်နဲသောဖင်ပေါက်၏ကြပ်တည်းမှုကိုလက်တွေ့သိနေရလေပြီ။ ဖင်ပေါက်ကစောက်ဖုတ်ထက်
ပင်ပိုပြီးဆွဲညှစ်မှုအားကောင်းလှသည်။ နေဒွေးကကောင်းပြီးကြပ်နေသည်။ သီရိမေကတော့ကောင်းလည်းကောင်း၊ နာလည်းနာပေါ့။

နောက်ဆုံးနေဒွေးကောင်းလွန်းလို့နောက်ကကုန်းလိုးနေရုံနှင့်အားမရတော့၊ သူမကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်အိပ်စေပြီး၊ ဖင်အောက်သို့ခေါင်းအုံးနှစ်လုံ
ဆင့်ထိုးခုပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ပေါင်တွေကို ဆွဲမြှေက်တွန်းတင်ရင်း မြောက်ပြီးကြွတက်လာသောဖင်ဝထဲသို့ဒစ်ကြီးတေ့ပြီးသွင်းချလိုက်ပြန်တော့၏။

ဖင်ပွင့်ပြီးအလျင်ရနေပြီဖြစ်သဖြင့်ဒီတစ်ခါတော့မခဲယဥ်းတော့ပေ ဖင်ဝထဲသို့လျောလျောလျူလျူပင်ဝင်သွားတော့သည်။
သူမမှာ သားဖြစ်သူပေးသောဖင်ခံရသည့်ကာမရသကိုဆတ်ဆတ်လူးအောင်ခံနေရပြီးပီတိဆန္ဒပြည့်ဝစွာအော်ညည်းနေမိသည်။

“အူးးးသေပါပြီ..ဘာလို့အဲ့လောက်ကောင်းရတာလဲ..အင့်..အင့်..အင့်…”

“နင့်ဖင်ပေါက်ကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ..ရူးမတတ်ပဲ..ရှီး..မောင့်အချစ်လေး..”

နေဒွေးကသူတသက်လုံးလေးစားချစ်ခင်ခဲ့ရသောမွေးသမိခင်ရင်းကိုနင်နှင့်ငါနှင့်ပြောရင်း လုံးဝမှညှာမတာပေါင်ကြီးဖြဲ၍၊
ဖင်ပေါက်ထဲလီးသွတ်ပြီးမညှာမတာဆောင့်လိုးနေတော့ရာ သားအမိဆိုသောဂုဏ်ပုဒ်မှာနောက်ထပ်ဘာမျှမကျန်တော့လေပြီတကား။

“အိုးးးရှစ်ရှ်..မနိုင်တော့ဘူး..မိန်းမ၊ ယောက်ျားပြီးပြီ ထွက်ကုန်ပြီ၊ ..ကုန်ပြီ..အား..ဟား..”

ဒါပေမယ့်နေဒွေးကလရည်တွေဖင်ထဲထွက်မကုန်မီ၊ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲသို့ပြောင်းထိုးလိုက်ပြီးဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ကာ
သူ၏မွေးရပ်မြေထဲတွင်နောက်တစ်ချီပြီးလိုက်ပြန်ချေသည်။

—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၇)

နောက်တစ်ပတ်အကြာမှာပဲဦးမင်းလွင်ခန့်ရန်ကုန်အိမ်ပြန်လာခဲ့ပြန်သည်။
ရန်ကုန်အဝင်နောက်ကျလို့အိမ်ရောက်တော့ည၈နာရီကျော်နေပြီ။ အိမ်ရှေ့မှာ သားဖြစ်သူဒွေးရဲ့ KIA အနက်ရောင်လေးရပ်ထားတာတွေ့ရသည်။
အိမ်ရှေ့တံခါးဖိနပ်ချွတ်မှာတော့ သားနှင့်မယားနှစ်ယောက်စလုံး၏ဖိနပ်များကို အတူတကွအစုံလိုက်ချွတ်ထားတာမြင်ရတော့
အိမ်ထဲမှာရှိနေကြတာပဲဆိုပြီးတံခါးကိုတွန်းကြည့်ရာအဆင်သင့်ပွင့်သွားသဖြင့်အိမ်တွင်းသို့လျောက်ဝင်သွားခဲ့သည်။

ဧည့်ခန်းတစ်လျောက်မျက်စိကစားကြည့်တော့နေဒွေးရော သီရိမေပါဘယ်သူမှမရှိ။ ဘယ်သွားကုန်ကြလည်းမသိ။ အိမ်နောက်ဖေးဝင်ကြည့်
တော့လည်းမရှိပြန်။ အပေါ်ထပ်ကအခန်းတက်ကြည့်တော့လည်း အခန်းတံခါးလော့ချမထား၊ ဝင်ကြည့်ပြန်တော့လည်းဘယ်သူမှမရှိ။

(ဟယ်…ဒီသားအမိနှစ်ယောက်လုံးဘယ်ပျောက်နေကြတာတုန်း..)

အိမ်ထဲမှာဘယ်သူမှမရှိသလိုလုံးဝငြိမ်သက်လို့နေသည်။ သူရှာနေတဲ့နေရာကကုန်သလောက်ရှိပြီ။
နောက်ဆုံးကျန်နေတာကသူ့သားနေဒွေး၏အိပ်ခန်းသာကျန်တော့သည်။ ဒါကြောင့်သူကသားဖြစ်သူအခန်းရှေ့လျှောက်သွားပြီး
တံခါးကိုခေါက်လျက်ခပ်တိုးတိုးပဲခေါ်ကြည့်သည်။ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်တိုင်အောင်ဘယ်သူမှလာမဖွင့်ပေးသေး။
နောက်ဆုံးတံခါးဘုသီးကိုစမ်းလှည့်ကြည့်တော့လည်း လော့ချမထား။ ဒါကြောင့်ခဖြးဖြေးချင်းလှည့်ဖွင့်လိုက်သည်။

တံခါးပွင့်သွားတော့ သားဖြစ်သူရဲ့အိပ်ရာကုတင်မြင်ကွင်းကိုလှမ်းမြင်ရလေပြီ။ မြင်ရတာကသူလုံးဝထင်မထားတဲ့မြင်ကွင်းပါ။
ကုတင်ပေါ်တွင်နေဒွေးနှင်သီရိမေတို့သားအမိနှစ်ယောက် ပိုးလိုးပက်လက်နှင့်တစ်ယေက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ရင်းအိပ်မောကျနေကြသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးအဝတ်အစားတစ်စမှမကပ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနှင့်။

အိပ်နေကြသည်မှာတံခါးဒီလောက်ခေါက်နေတာတောင်ဘယ်သူမှမကြားကြ။
အရွယ်ကောင်းယောက်ျားနှင့်မိန်းမသားနှစ်ယောက်အဝတ်အစားဗလာနှင့်ကုတင်ပေါ်မှာဖက်ရက်ပြီးအိပ်နေမှတော့
ဘယ်အခြေအနေရောက်နေပြီဆိုတာ လူတိုင်းတွေးမိမှာဖြစ်သည်။ သူ့ဘာသာသားအမိမကလို့ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့။

ဦးမင်းလွင်ခန့်ရုတ်တရက်ရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီးမျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သားနှင့်ဇာတ်တိုက်ထားသောဇာတ်လမ်းပင်ဖြစ်လင့်ကစား
ယခုကဲ့သို့ပေါ်တင်ကြီးပြူးပြဲပြီးမြင်ရလိမ့်မည်ဟုမထင်ထားမိသေးချေ။ သူ့မျက်လုံးကြီးတွေပြူးလာရာက သူ့မျက်နှာကြီးကပါပြုံးလာလေသည်။

သူ့စိတ်ထဲကဒိတ်ခနဲဝမ်းသာသွားသည်။
ဒီအတိုင်းဆိုလျှင် သူ့သားနေဒွေးက သူတောင်းဆိုထားသောအစီအစဥ်အတိုင်းကျေပြွန်စွာလိုက်နာပြီးပြီဟုသိလိုက်နိုင်ပေပြီ။
သူ့အမေကိုကျုံးသွင်းပြီးကိစ္စပြတ်အောင်ဆောင်ရွက်ပြီးလောက်ပြီ။ ဒီလိုတုံးလုံးပက်လက်ဖက်အိပ်နေမှတော့သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်
လင်မယားအရာမြောက်ပြီးမှာရာနှုန်းပြည့်ဒက်ထိပဲလေ။ ဒီကိစ္စအတွက်သူ့အဖို့နောက်ထပ် ထပ်ပြီးစိုးရိမ်ပူပန်စရာမလိုတော့ပြီတည်း။

နေဒွေးနဲ့သီရိမေတို့လင်မယားတဖြစ်လဲသားအမိနှစ်ယောက် သံလျှင်ကအိမ်သစ်လေးမှာမှာတစ်ပတ်လုံးလုံးနေခဲ့ပြီးမိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်ခဲ့ကြသည်။
လင်ကလေးနေဒွေးနေ့ဘက်ရုံးသွားတော့သီရိမေကအိမ်ရှင်မအိမ်စောင့်လုပ်ပြီး၊ ညဘက်အိမ်ပြန်ရောက်တော့အိမ်ရှင်မကောင်းအပြင် မယားကောင်း
တာဝန်ကိုပါကျေပြွန်အောင်နေပေးခဲ့သည်။ အခုသူမအဖို့သားဖြစ်သူ၏မယားဘဝကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြောင်းလဲခံယူလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

အခု မနေ့ကသောကြာနေ့ကမှရန်ကုန်ဘက်ကမ်းပြန်ကူးပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တာဖြစ်ရာ၊ သောကြာတစ်ညလုံးနှင့် စနေနေ့တစ်နေ့လုံး
နေဒွေး၏အခန်းထဲတွင်အောင်း၍ မပြီးနိုင်မစီးနိုင်၊ အာသာမပြေနိုင်ပဲ ကာမဗျူဟာပွဲကြီးကိုမြိန်ရေရှက်ရေနှင့်ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့
နန်းစတော့ဆွဲမိကြလေရာ အိမ်တံခါးသော့ခတ်ဖို့တောင်မေ့ပြီးအုန်းစက်ရာတွင်ယှဥ်တွဲလျက်အိပ်မောကျသွားကြခြင်းဖြစ်လေသည်။
စနေနေ့လိုပိတ်ရက်မျိုးမှာ အဖေကြီးပြန်လာရင်ပြန်လာနိုင်သည်ကိုလည်းထည့်မတွက်တော့ပဲမေ့လျော့သွားခဲ့သည်။

သီရိမေကအရင်နိုးပြီးသတိဝင်လာသူဖြစ်သည်။ သူမကခန္ဓာကိုယ်ကိုလူးလွန့်လိုက်ပြီးမျက်စိဖွင့်အကြည့်တွင်
အခန်းဝမှသူမတို့ကိုရပ်ကြည့်နေသောမျက်လုံးအစုံကြောင့် သူမရှော့ဖြစ်တော့မလိုဖြစ်သွားလေ၏။

သူမတို့ကိုရပ်ကြည့်နေသည်ကတရားဝင်ခင်ပွန်းကြှီး ဦးမင်းလွင်ခန့်ဖြစ်သည်။
သူမကမန်းကတန်းထထိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲမိဆွဲရာဘေးနားကစောင်ကိုဆွဲယူလျက် သူမ၏ပေါ်နေသောကိုယ်အစိတ်အပိုင်းများကိုပိတ်ဖုံးလိုက်သည်။
သူမ၏အလောတကြီးလှုပ်ရှားမှုများကြောင့်ဘေးနားကပ်ရက်အိပ်နေသောနေဒွေးလည်းနိုးလာရသည်။
သီရိမေမှာသူခိုးလူမိသွားသဖြင့်အကြီးအကျယ်လန့်သွားလေသည်။ သူမ၏ကိုယ်နှင့်စိတ်တွင်လည်းချက်ချင်းပင်ရှက်ခြင်းနှင့်နောင်တရခြင်း
ခံစားချက်များရောပြွမ်းထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းပူးထိုင်လျက် ခေါင်းလေးငုံ့ကာဆွံ့အနေရ၏။

နေဒွေးကအဖေကိုမြင်သော်လည်း အလန့်တကြားမဖြစ်ပေမယ့် (သူ့အဖေသိပြီးသားမို့လို့) မချိသွားဖြဲအပြုံးလေးဖြင့်လှမ်းပြုံးပြလိုက်မိလေသည်။
သူကအဖေဖြစ်သူကိုအားနာနေသည်။ အခဖကအကြောင်းစုံသိနေသော်လည်းအခုလိုပေါ်တင်ကြီးတော့မမြင်သွားစေခြင်ပါ။
သိသာသိစေ၊ မြင်စေနဲ့ဆိုသောစကားလည်းရှိသည်မဟုတ်လား။

သူတို့နည်းဗျူဟာအရ မသိချင်ယောင်အရင်ဆောင်ပြီး နောက်မှဖြည်းဖြည့်ချင်း အသိပေးပွင့်လင်းပြီး အမေကိုပါမရှက်စေရန်စီမံထားခဲ့သည်။
အခုသူတို့အလောတကြီးမွှန်ပြီးပေါ့လျော့စွာနေခဲ့မိမှုကြောင့် အဖေ့ကိုမလေးစားသလိုဖြစ်သွားသည်။
ဒါပမေယိ့ကေောျးတာတစျခုကစောစောစီးစီးပှငျ့လငျးစှာခပြွခှငျ့ရသှားပွီလေ။ နဒှေေးကစပျဖွဲဖွဲဖွငျ့..

“ဟာ..ဖေဖေကလည်း၊ ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် အသံမပေးပဲရောက်ချလာတာကိုး။ ဒုက္ခပါပဲ..ခိုးစားထားတာတွေ အကုန်ပေါ်ကုန်ပြီပေါ့..
သားကနောက်မှဖေဖေ့ကိုဆပ်ပရုက်စ်လုပ်မလို့၊ အခုဖေဖေအကုန်မြင်သွားပြီဆိုတော့ မထူးတော့ပါဘူး
ဖေဖေ့ဆီကပေါ်တင်တောင်းစားတော့မယ်။ ဘယ်လိုလဲ..ဖေဖေ”

နေဒွေးကထိုသို့ပြောနေစဥ်အတွင်း အချင်းချင်းသာသိသည့်သဘောဖြင့်အဖေဖြစ်သူကိုမျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။
ကြောက်အားလွန်နေသောသီရိမေတစ်ယောက်ကတော့သူတို့သားအဖ၏အမူအရာတွေကိုသတိထားနိုင်အားမရှိတော့ပေ။ သီရိမေမှာ
သူမကျုးလွန်ခဲ့ပြီးအပြစ်ကိုသာတွေးကြောက်ပြီး ကြုံ့ကြုံ့လေးထိုင်ကာတကိုယ်လုံးအသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာ၏။ ခေါင်းငုံ့ပြီးနောင်တရနေပုံပင်။

ဦးမင်းလွင်ခန့်ကသူ့မိန်းမနေစရာမရှိအောင်ကြောက်နေပုံပိုကြည့်ပြီးစိတ်ထဲကကြိတ်ပြုံးနေမိသည်။ သနားလည်းသနားမိသည်။
သူအခုဖြစ်နေသည့်ရောဂါကြောင့်အရွယ်ရှိ၍ဆူဖြိုးတက်ကြွဆဲရှိသောသူ့မိန်းမတောင့်တသည့်သာယာပျော်ရွှင်မှုကိုပေးနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပေ။
မိန်းမကိုလည်းမိသားစုထဲကခွဲပြီးထွက်ခွာနသွားစေချင်။ ဒါကြောင့်သူ့သားကိုအကူအညီတောင်းရခြင်းမဟုတ်ပါလား။

သွေးသားဆာလောင်နေမည့်သူ့မိန်းမကို သူကိုယ်ချင်းစာမိပါ၏။ အခုတော့လိုချင်သောကာမဆန္ဒရသကိုအပြည့်အဝပေးနိုင်သည့်
သွေးတလျှမ်းလျှမ်းတောက်နေသောသားဖြစ်သူ၏ဖြည့်ဆည်းမှုပိုသူမအားရကျေနပ်နေလောက်ပြီ။
အစစအရာရာဖြည့်ဆည်းအလိုလိုက်ဂရုစိုက်ပေးနိုင်သောသားချစ်သူလူချောလေးအပေါ်သူမစွဲလန်းချစ်မြတ်နိုးနေလောက်ပြီလေ။
ဒါကလည်းဒီနေ့ကုတင်ပေါ်ကမြင်ကွင်းကသက်သေခံနေပြီမဟုတ်လား။

သူ့သားကလည်း စိတ်မပါတပါနှင့်အဖေ့ဆန္ဒအရစပေးခဲ့ရာမှ။ ယခုတော့
မီးတရဲရဲ အဆီတဝင်းဝင်းရှိနေတုန်းဖြစ်သောသူ့မွေးသမိခင်၏တက်ကြွသောကာမရမ္မက်မီးနှင့်ထိတွေ့နီးစပ်လွန်းသဖြင့် တသားတည်းပျော်ဝင်သွားပေပြီ။ ဆယ်ကျော်သက်ချာတိတ်ပေါက်စများကဲ့သို့နှစ်ယောက်သားမခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်ကုန်ပြီကိုလည်းဦးမင်းလွင်ခန့်ရိပ်မိလိုက်ပြီ။

နေဒွေးကသူ့ရည်းစားတောင်သူပစ်ပြီးမအေကိုပဲတန်းဆန်းစွဲဖြဖစ်နေတာကိုသာကြည့်တော့။ သူကလည်း နဂိုထဲကဒီလိုဖြစ်စေချင်ခဲ့တာပဲလေ။
ဦးမငိးလွင်ခန့်ကသူ့မိန်းမကိုသနားလည်းသနား၊ ရီလဲရီချင်သော်လည်း နည်းနည်းတော့စချင်သေးသဖြင့် ဟန်လုပ်၍..။

“ဟင်..တယ်ကောင်းကြတာပဲ။ ငါကတော့သားအမိဆိုပြီးစိတ်ချပြီးလွှတ်ထားပေးမိခဲ့တာ၊ ဒါလားကွာ..သားအမိ၊
ဟိုကောင်..အခုမှလာပြီးရူးချင်ယောင်ဆောင်စပ်ဖြဲဖြဲလာလုပ်မနေနဲ့..။ ဘာတခုမှမပြော၊ မတိုင်ပင်၊ အသိမပေးဘူး။
သီရိ..အကိုကြီးကိုပြောစမ်း၊ ဘာဖြစ်လို့အခုလိုလုပ်ရတာလဲ၊ တခြားအကောင်နဲ့ဆိုနင်အခုသေနေလောက်ပြီ။
သားနဲ့မို့လို့စိတ်လျှော့လိုက်တာအချိန်ကျမှတော့အပြစ်မတင်ချင်တော့ဘူး ပြောပါဦး ဘာစိတ်ကူးတွေပေါက်ပြီးဒီလိုလုပ်တာလဲ..”

ဦးမင်းလွင်ခန့်ကဟန်ဆောင်ပြီစစိတ်ဆိုးဟန်ပြကာကိမ်းမောင်းရင်းမေးလိုက်သည်။ ကြည်သေးတာပေါ့မိသီရိဘာဖြေမလဲ။

“အ..အကိုကြီး..သီ..သီရိမှားမိပါတယ်..အရမ်းမိုက်မိပါတယ်၊ မမှားသင့်တဲ့အမှားကြီးကိုလည်းကျူးလွန်မိခဲ့ပါတယ်၊
သီရိရှိခိုးပြီးတောင်းပန်ပါတယ်။ အမိုက်မ…အကိုကြီးနဲ့မတန်တော့ပါဘူး။ အမိုက်မကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါအကိုကြီးရယ်..”

သီရိမေကမျက်ရည်လည်ရွဲဖြင့်ကုန်းကန်တော့ရင်းပြောလိုက်လေသည်။

“အခုလိုဖြစ်ပြီးကြတော့မှ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ..၊ လူကြားလို့မှမတော်”

နေဒွေကလည်းအခြေအနေကိုကြည့်ပြီး သူ့အဖေခင်းနေသည့် တီဗွီဒရာမာဇာတ်လမ်းတွဲကို ခေါင်းကြီးငိုက်စိုက်ချပြီးအကြံရခက်နေဟန်သရုပ်ဖြင့်
ဇာတ်ဝင်ခန်းတခုကဖြတ်ဝင်ပြီးအရှိန်တင်ပေးလိုက်သည်။ သူ့အမေ၏စိတ်ရင်းမှန်ကိုသိလို၍လည်းဖြစ်သည်။

“သီရိသိပါတယ်အကိုကြီး။ သီရိအရမ်းကြီးမှားသွားပါတယ်။ မပြင်နိုင်တဲ့အမှားကြီးကိုကျူးလွန်မိတယ်။ ရှက်လဲရှက်တယ်။
ဒါပေမယ့်အခုအခြေရောက်မှတော့ အကိုကြီးကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲဝန်ခံပါရစေတော့။ အခုအမှန်တရားအရသီရိကဒွေးရဲ့မယားဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။
ကျမသူ့ကိုချစ်မိသွားတာဝန်ခံပါတယ်။ အကိုကြီးအပေါ်သစ္စာမဲ့မိတဲ့အတွက်အမိုက်မကိုခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့အကိုကြီး..ဟင့်..ဟင့်..”

သီရိမေတစ်ယောက်သတ္တိမွေးပြီးလင်ဟောင်းဖြစ်သူကိုဒဲ့ပဲဝန်ခံလိုက်လေသည်။

“အေးလေ..အမှားကိုအမှားမှန်းသိပြီးဝန်ခံတာကောင်းတာပေါ့။ နည်းနည်းထပ်မေးချင်တယ် သီရိက သားဒွေးအပေါ်ဘယ်လိုခံစားချက်ရှိလဲ”

“သီရိမောင့်ကို..အို..အဲအဲ..သားကို..ချစ်တာပေါ့..”

သူမကအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်ပြန်ဖြေသည်။

“ချစ်တာတော့သိတာပေါ့..၊ ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လဲမေးတာ..”

“လင်နဲ့မယားလိုချစ်တာပါ..”

သီရိမေကနေဒွေးဘက်သို့လှည့်ကြည့်ရင်းယုံကြည်မှုပြည့်ဝသောအသံဖြင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ဒါဆိုရင်..သီရိကဒွေးကိုရွေးချယ်တယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့..ဟုတ်လား!”

“ဟုတ်ကဲ့..အကိုကြီးပဲဆုံးဖြတ်ပေးပါတော့..”

ဦးမင်းလွင်ခန့်က နေဒွေးဘက်သို့လှည့်၍မေးလိုက်ပြန်သည်။

“ဒွေး..မင်းကြားလိုက်တယ်နော်။ မင်းအမေဘယ်လိုခံယူတယ်ဆိုတာ..။ အဲဒီတော့သားဘက်ကဘယ်လိုဆက်လုပ်ဖို့စဥ်းစားလဲ..”

“အို..ဖေဖေကလည်းမေးနေရသေးတယ်နော်။ ဒီလောက်လွန်လာပြီးတော့မှ မေမေ့ကိုဖေဖေ့ဆီကတောင်းပါတယ်။
သားလက်ထဲကိုလွှဲပေးပါ၊ သားတာဝန်ယူပါရစေနော်..”

“ဟား..ဟား..ဟား..တရားကျသကွာတကယ့်ကောင်ပဲဟေ့၊ ဘာမပြောညာမပြောငါ့မိန်းမကိုဝင်လုံးပြီးကစားလို့
ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်မကြေရုံတမယ်ရှိပြီးတော့မှ၊ နောက်မှလာတောင်းနေသေးတယ်။ မင်းပုံစံကသားအဖသာမဟုတ်ရင်ရိုက်ပေါက်ပဲ။
အေး..တောင်းပြီးလို့တရားဝင်ရပြီးသွားရင်တော့သတိထားရတော့မယ်နော် တခြားဖွန်တွေလိုက်မကြောင်ရတော့ဘူး။
ထပ်မရှုပ်ရတော့ဘူး။ အဲဒါကိုကတိအရင်ပေး”

“ဟာ..ဖေဖေကလဲ..၊ ကန့်သတ်ချက်တွေဒီလောက်ကြီးလုပ်နေစရာတောင်မလိုပါဘူးဗျာ။ ဖေဖေမပူပါနဲ့၊
သားမှာတခြားမိန်းမတွေကိုကြည့်ဖို့မျက်လုံးအပိုမရှိတော့ပါဘူး။ ဟောဒီသီရိဆိုတဲ့အဖေ့ချွေးမ ကျနော့်မိန်းမလှလှ အချစ်ဆုံးလေးကလွဲလို့ပေါ့”

နေဒွေးကအဝတ်အစားမဝတ်ရသေးပဲကိုယ်တုံးလုံးလေးရှိနေဆဲဖြစ်သောအမေဖြစ်သူကိုကြုံးပြီးကိုယ်ချင်းပိကပ်သွားအောင်ဖက်ထားလိုက်ရင်း၊
ဒီပစ္စည်းသူ့ပစ္စည်းမှန်းသူ့အဖေသိအောင်လုပ်ပြနေသည်။

“အေး..ဒါဆို၊ ဖေဖေသားကိုလက်လွှဲပေးလိုက်ပြီ။ ထားပစ်ခဲ့တာတို့၊ မထီမဲ့မြင်လုပ်တာဆို့လုံးဝမလုပ်ဘူး။
ကိုယ့်မိန်းမကိုတသက်လုံးကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ကြားလား။ ဖေဖေလဲကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းလို့ အလုပ်ကစောစောနားပြီး
တရားဘာဝနာအားထုတ်ချင်နေတာ။ အခုအဆိုင်းဆိုမင်းမေမေအတွက်ဖေဖေစိတ်ချသွားရပြီ”

သီရိမေမှာလက်ရှိသားအဖနှစ်ယောက်အေးအေးဆေးဆေးညှိနှိုင်းသဘောတူပြီးစီးသွားသည့်အခြေအနေတွင်၊
ပေါ်လာသည့်ရလာဒ်ကြောင့်အသားလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်အောငိပင်ဝမ်းသာမိလေသည်။
အခုအတိုင်းဆိုလျှင်သူမခင်ပွန်းဟောင်းကသဘောထားကြီးစွာဖြင့်မိမိကိုသားဖြစ်သူ၏ဇနီးမယားအဖြစ် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူလွှဲပေးလိုက်လေပြီ။
ဒါဆိုသူမချစ်မိသွားသောသားအချစ်ကလေးနေဒွေးကသူမ၏တရားဝငိလင်လေးဖြစ်သွားပြီပေါ့။

အခြေအနေတွေအေးအေးဆေးဆေးပြီးသွားသဖြင့်သူမဝမ်းသာလုံးဆို့နေမိသည်။
ဟိုသားအဖနှစ်ယောက်ပူးပေါင်းကြံစည်ဇာတ်တိုက်ထားပြီး သူမကိုကိုယ်သားအရင်းကိုလင်လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်အောင်ဆွယ်၍
မိမိမွေးထုတ်ခဲ့သောသားနှင့်ပြန်ပြီးညားအောင်စီစဥ်ခဲ့သည်ကိုသူမလုံးဝမသိလိုက်ပါချေ။

သူမ သိတာက အခုအချိန်ကစပြီး သားလင်ကလေးနှင့်ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ချိန်းတွေ့စရာမလိုတော့ပဲယောက္ခမဖြစ်လာသူလင်ဟောင်းကြီး၏ကောင်းမှုဖြင့်
လင်အသစ်ကလေးနှင့်အချိန်မရွေးခန်းစက်ရာဝင်ယှဥ်တွဲပျော်မြူးလို့ရပေပြီ။ သူမ၏သွေးသားဆန္ဒတွေကိုလည်းချုပ်တည်းထားစရာ
မလိုတော့ပဲလွတ်လပ်ပွင့်လင်းစွာဖြင့်၊ ရင်ကဖြစ်သောသားလင်လေးကိုပေးဆက်နိုင်တော့မည်ဖြစ်သည်ကိုသာတည်း။

“ဒါဆိုသားတို့လင်မယား လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေခဲ့ကြတော့၊ ဖေဖေအခန်းပြန်လိုက်ဦးမယ်ကွာ..”
ဦးမင်းလွင်ခန့်က သားဖြစ်သူနှင့်ဇနီးဟောင်းချွေးမလက်သစ်လေးကိုနှစ်နှစ်ကာကာကြီးပြုံးပြလိုက်ပြီးမှနောက်ကျောပေးပြီးအခန်းဝကထွက်လာခဲ့တော့၏။

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၈)

သုံးလခန့်ကြာပြီးနောက်..
သီရိမေတစ်ယောက် ပုလဲခင်၏အိမ်ဘက်မရောက်ဖြစ်တာကြာခဲ့လေပြီ။ ဟိုတခါအိမ်ရောက်ခဲ့အပြီးတွင်ပုလဲခင်တို့သားအမိနှစ်ယောက်၏
လျှို့ဝှက်ဇာတ်လမ်းကိုမျက်စိနှင့်တပ်အပ်ခိုးမြင်ခဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်း ထပ်မသွားဖြစ်တော့။ သူတို့မသိလိုက်ပေမယ့်ကိုယ်ကတဘက်သတ်မျက်နှာလည်းပူ၊
သူတို့သားအမိကိုလည်းအနှောက်အယှက်မပေးချင်သဖြင့် ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်တာကြာခဲ့ပြီ။

ဒီနေ့တော့သူငယ်ချင်းမကိုအရမ်းသတိရလာသဖြင့်ပုလဲခင်အိမ်ဘက် ထွက်လာလည်ဖြစ်သည်။ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး
အိမ်ထဲတွင်ပင်ရှိနေသည်ကိုတွေ့ရ၏။ ပုလဲခင်ကဧည့်ခန်းထဲတွင်ပင်ရှိ၍ သူမ၏သားသူရဟန်က အလှမ်းမကမ်းကခုံတွင်ထိုင်နေသည်။
သီရိမေအံ့ဩနေသည်က ပုလဲခင်တစ်ယောက်ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီဝတ်ထားတာကိုဖြစ်သည်။

“ဟဲ့..မိပုလဲ၊ နင်ဘာအင်္ကျီကြီးဝတ်ထားတာလဲ။ ဒါ..ဒါ..ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီကြီးပဲ။ ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီးဒါကြီးနဲ့ဖြစ်နေရတာလဲ”

ပုလဲခင်က သီရိမေကိုရဲရဲမကြည့်ရဲချေ။ သူမကသူငယ်ချင်းမကိုဘယ်လိုရှင်းပြပြောပြရမှန်းမသိသေး။
အခုသူမကသားဖြစ်သူသူရဟန်နှင့်ညားပြီးကိုယ်ဝန်ရှိနေသည်မှာသုံးလနီးပါးရှိပြီ။ သုမကသီရိမေကိုအသိပေးရမှာရှက်နေသည်။
သူမသိထားတာက သီရိမေ က ဒီလိုဇာတ်လမ်းမျိုးကိုခါးခါးသည်းသည်းလက်မခံနိုင်ကြောင်းပင်။

သီရိမေကအခြေအနေကိုကြည့်၍ မိပုလဲအပြောရခက်နေကြောင်းကိုသဘောပေါက်သွားသည်။
ဒါကြောင့်ပုလဲခင်ကိုတည့်တည့်ပဲပြောလိုက်တော့သည်။

“မိပုလဲရယ်..နင်ငါ့ကိုဘာမှဖုံးဖို့ကြိုးစားမနေပါနဲ့တော့..၊ နင်ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဆိုတာငါသိတယ်။
ပြီးတော့ဗိုက်ကဘယ်သူနဲ့ရခဲ့တယ်ဆိုတာကိုလည်းသိတာပဲ..”

“ဟယ်..နင်ဘာတွေသိထားလို့လဲ၊ ကဲ..စမ်းပြောကြည့်စမ်းပါဦး..”

“အမယ်လေး..မိပုလဲရယ်၊ နင်ငါ့ကိုတည့်တည့်ပြောလိုက်လဲကိစ္စပြတ်တဲ့ဟာကို..။ ငါပြောမယ်၊
အခုနင့်ဗိုက်ထဲကခလေးရဲ့အဖေက ဒီနားမှာပဲထိုင်နေတာ။ မဟုတ်ဘူးလားပြော”

ပုလဲခင်မှာသူ့သူငယ်ချင်းသီရိမေက သူမနှင့်သူမသားသူရတို့၏ဇာတ်လမ်းကိုဘယ်လိုသိသွားလည်းတွေးမရဖြစ်နေသည်။
သူမအောင့်မထားနိုင်တော့ပဲဖွင့်မေးမိသည်။

“သီရိ..နင်ဘယ်လိုသိတာလဲ။ ငါလဲဒီကိစ္စတခါမှမပြောဖူးပါဘူး.. ”

“ငါသိတယ်ပဲ မှတ်ထားလိုက်ပါတော့ဟယ်။ နင်နဲ့နင့်သားတို့ဘာဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ..”

“နင်သိပြီးပြီဆိုရင်လဲပိတ်မနေတော့ပါဘူး ဟုတ်တယ်။ သူရကငါ့ယောက်ျားပဲ၊ ငါတို့နှစ်ယောက်အခုခလေးရတော့မယ်။
နင်အခုလိုသိသွားတော့တော်တော်ထူးဆန်းနေမှာပေါ့နော်..ငါပပြာထားဘူးသားပဲ ဒီဇာတ်လမ်းမျိုးကိုငါကစိတ်ထဲသိပ်မထားဘူး၊
အစွဲအလမ်းမကြီးဘူးဆိုတာနဲ့..၊ ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ပြောဖူးသားပဲလေ..”

“ငါအပြစ်တင်မှာကိုသိပ်ပြီးစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်မနေပါနဲ့ပုလဲရယ်။ ငါဘာမှမပြောတော့ပါဘူး။
နင့်ဘဝ၊ ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်၊ ကိုယ့်ပျော်ရွှင်မှုကို ဘယ်သူမှဝင်ချုပ်ချယ်အပြစ်တင်လို့မှမရဘူးလေ။
နင့်ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်လုပ်နေတကဘယ်သူ့ကိုမှဒုက္ခပေးနှောက်ယှက်နေတာမှမဟုတ်တာပဲ..”

“ငါ့ကိုနားလည်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်တယ်ဟာ..။ ငါကနင်ဒီလိုပြောလိမ့်မယ်လို့တောင်ထင်မထားဘူး။
နင်ကသူငယ်ချင်းကောင်းပီသတယ်။ တို့လူတွေရဲ့ဘဝမှာဘယ်အရာမှသေချာအပ်ချမတ်ချပြောလို့မရဘူး။
ဖြစ်ချင်တာတွေကမထင်မှတ်ပဲဖြစ်လာရတာပဲ။ အချိန်တန်တော့လဲအားလုံးသေကုန်ကြတာပဲလေ။
အခုဒီကိစ္စကိုဘယ်သူဘာပြာပြောငါဂရုမစိုက်ဘူး။
ငါ့အနေနဲ့ကတော့ဘာအမှားမှမလုပ်ဘူးလေ၊ ဘယ်သူ့ကိုမှလိုက်ပြီးဒုက္ခရောက်အောင်အပူတွေလိုက်ပေးနေတာမှမဟုတ်တာ။
ကိ့ယ့်ဖာသာကိုယ်ချစ်ကြတယ်။ ကိုယ့်ဘဝလေးနဲ့ကိုယ်ပျော်ရွှင်သာယာမှုလေးတည်ဆောက်တယ်။ ဒါပဲလေ..”

“ဟုတ်တာပေါ့..ငါနင်နဲ့အမြင်တူပါတယ်။ ငါတို့ကကိုယ့်ဘဝကိုကိုယ်ပိုင်တဲ့ပိုင်ရှင်တွေပဲလေ။
ဘာမှမဆိုင်တဲ့ကြားလူတွေကလာဝင်ရှုပ်ပြီးဟိုပြော၊ ဒီဝေဖန်လုပ်စရာအကြောင်းတစက်မှမရှိဘူး။
အခုနင်တို့ကိစ္စက၊ အမြင်ကျဥ်းတဲ့သူတွေအတွက်တော့ အတင်းတွေ၊ အမနာပတွေနဲ့ထိုးချကြမှာပေါ့။ လူမှုအသိုင်းအဝန်းနဲ့ယဥ်ကျေးမှုအရ
ကြည့်ရင်တော့ဟုတ်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ကိုယ်ကဒါကိုလျစ်လျူရှုနိုင်တယ်ဆိုရင်တော့ဒါတွေထည့်စဥ်းစားနေစေရာကိုမလိုတော့တာ”

“ဟဲ့နင်..ဒီနေ့ဘာဆေးတွေများမှားသောက်လာသလဲဟယ်။ ငါ့ဘက်ကချည်းထောက်ခံနေတော့တာပဲ..”

“ဒါတွေထားလိုက်ပါအေ..၊ နိဂုံးချုပ်တော့ ငါ့အတွက်တူလား၊ တူမလေးလား၊ အသေးလေးတစ်ယောက်ရတော့မယ်ဆိုပါတော့..ဟုတ်လား”

“ဒါပေါ့..”

“အန်တီမေက ..ကျနော်တို့နဲ့အတူဝမ်းသာတယ်ပေါ့။ ဟုတ်လား..အန်တီ..”

တချိန်လုံးငြိမ်နေသောသူရဟန်ကဝင်မေးလိုက်သည်။

“ဝမ်းသာတာပေါ့ကွယ်။ သူရကသိပ်တော်တာပဲ။ ကိုယ့်အမေကကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်အောင်စွဲအောင်လုပ်နိုင်တယ်၊ ကွန်ဂရက်ကျူရေးရှင်းပါပဲ”

သီရိမေကပုလဲခင်တို့သားအမိ၏ သိနေပြီးသောဇာတ်လမ်းကို၊ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ဖြင့်၊ ဖောရှောလိုက်လုပ်ပေးနေရ၏။
ပြောနေရင်းမှနေ၍အတွေးထဲတွင်သားဖြစ်သူလင်လေးနေဒွေးကဝေ့ဝဲ၍ပေါ်လာလေသည်။
နေဒွေးကမနက်စောစောကမှအလုပ်ရှိရာသံလျှင်ဘက်ကမ်းသို့ပြန်ကူးသွားခဲ့သည်။
သူ့ကိုလင်တော်လိုက်ရတာလဲမလွယ်။ ဟွန်း..ဘယ်လိုလူလဲမသိဘူး ဒီနေ့ဟိုဘက်ကမ်းကူးမှာသိလို့မနေ့ညကတစ်ညလုံးဂျီကျပြီးလုံးနေခဲ့တာ
သုံးချီရောက်မှမနည်းတားပြီးတော်ခိုင်းရသည်။ အဖုတ်တွေလည်ကျိန်းလှပြီ။

ဒါပေမယ့် သူမပျော်ရ၊ သာယာကြည်နူးရပါသည်။ ယခုဤဒုတိယလင်လေးနှင့်ကျမှပင်ကာမဝုဏ်ရသ၏အရသာကို
စိတ်ရောကိုယ်ပါတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရတော့သည်မဟုတ်ပါလား။ သူနှင့်ညားပြီးမှနေ့နေ့ညည၊ အတင်းကာရောသူမကိုနှိုးဆွပြီး
လုံးထွေးယှက်တင်အဆက်မပြတ်လုပ်ပေးနေခြင်းကိုသူမကိုယ်တိုင်က နှစ်ခြိုက်နေပြီ၊ သာယာနေပြီဖြစ်သည်။

အခုသူမမှာရာသီသွေးမပေါ်တာသုံးလရှိခဲ့ပြီ။ သူမလည်းသူနဲ့ခလေးမြန်မြန်ရချင်လာပြီ။ ဗိုက်ရှိပြီလားသွားစစ်ကြည့်ချင်သည်။
အခုကတော့နည်းနည်းစောသေးသည်ထင်တာပဲ။

“ပုလဲ..ငါပြန်လိုက်ဦးမယ်နော်..ငါရောက်တာနည်းနည်းကြာသွားပြီ။ နင်တို့လဲနားဦး..”

သူမစိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာဖြင့်အိမ်ပြန်ခဲ့တော့သည်။ ဒီနေ့သူငယ်ချင်းနှင့်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရင်ဖွင့်ခဲ့ရသည်လေ။
သူမကိုယ်တိုင်၏အကြောင်းကိုတော့ ပုလဲခင်ကိုဖွင့်မပြောခဲ့သေးပေမယ့် တနေ့နေ့တော့သေချာပေါက်ကိုပြောပြရဦးမည်။
ဒီနေ့ကတော့အချိန်မတန်၊အခွင့်မသာသေး။

တကယ်လို့အကောင်သေးသေးလေးဗိုက်ထဲမှရှိနေပြီဆိုတာကွန်ဖန်းဖြစ်ပြီးသေချာပြီဆိုတော့မှ
နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လာပြောရင်တော့နောက်မကျလောက်သေးဘူးထင်ပါရဲ့…။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

နောက်ထပ်နှစ်လခန့်အချိန်ကုန်ဆုံးသွားပြန်သည်။

နေရာကားစစ်ကိုင်းတောင်ရိုးရှိလူသူအရောက်အပေါက်နည်းသောချေင်လေးတစ်ချောင်တွင်ဖြစ်သည်။
ကုန်းတက်ခပ်ပြေပြေလေးရှိသောလူသွားလမ်းလေးစင်္ကြံလေးပေါ်တွင်အရိပ်ရစေရန်အပေါ်မှအမိုးပါသောနတ်လမ်းလေးရှိသည်။

နတ်လမ်းလေးနှင့်မလှမ်းမကမ်းကုန်းစောင်းပေါ်တွင်သိမ်ကျောင်းဓမ္မာရုံကြီးတစ်ဆောင်နှင့်ဆွမ်းစားကျောင်း၊
ပတ်ဝန်းကျင်တွင်တော့တောရကျောင်းဆောင်ငယ်များဟိုတစ်ခုဒီတစ်ခုရှိနေ၏။
စင်္ကြန်လမ်းပေါ်တွင် ဦးဇင်းကြီးတစ်ပါးမတ်တပ်ရပ်လျက်ရှိပြီးသူ့ဦးပြည်းကစိမ်းနေသဖြင့်
မကြာသေးခင်ကမှဆံချ၍ သာသနာ့ဘောင်ဝင်ခဲ့သောလက္ခဏာရှိသည်။

ဥှီးဇင်းကြီးနှင့်မလှမ်းမကမ်းဘေးနားတွင်သက်လတ်ပိုင်းရွယ်ဒကာတစ်ယောက်နှင့်တကာမတစ်ယောက်တို့ကကြုံ့ကြုံ့လေးတွေထိုင်ပြီးရှိခိုးနေကြသည်။
တကာမ၏အသက်ကတိတိကျကျခန့်မှန်း၍မရနိုင်၊ အမြင်အားဖြင့်သာခန့်မှန်မည်ဆိုပါက၊ ၃၀နှင့် ၄၀ကြားလောက်ရှိပေလိမ့်မည်။
ဒကာမလေးက ခပ်ပါးပါးနံ့သာရောင်အပေါ်ဖုံးအင်္ကျီလေးကိုဝတ်ထားသည်။
သေချာသတိထားကြည့်မည်ဆိုပါကသူမ၏အင်္ကျီမှာဗိုက်နုနုကိုယ်ဝန်ဆောင်သည်တွေစဝတ်လေ့ရှိသောဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီပါးပါးလေးဖြစ်သည်။

ဦးဇင်းကြီးမှာယခင်ကအစိုးရဌာနဆိုင်ရာ အရာရှိဟောင်း ဦးမင်းလွင်ခန့်ပင်ဖြစ်၍ ယခုတော့ ဦးမဟိန္ဒဘွဲ့ဖြင့်ရဟန်းဖြစ်လို့နေလေပြီ။
ဒါဆိုရင် ရှိခိုးနေသော ဒကာနှင့်ဒကာမလေးတို့မှာဘယ်သူတွေဖြစ်နိုင်ကြောင်းအသင်စာရှုသူတို့ရိပ်မိလောက်ပေပြီ။

ဦးမင်လွင်ခန့်မှာသက်ပြည့်ပင်စင်ယူရန်နှစ်အနည်းငယ်လိုသေးသော်လည်း ကျန်းမာရေးကိုအကြောင်းပြပြီးဆေးပင်စင်တင်လိုက်ခြင်းဖြစ်ကာ
ဇနီးဖြစ်သူကိုသားဖြစ်သူနှင့်လက်ဆက်ပေးပြီးနောက်ပိုင်းသာသနာ့ဘောင်သို့ဝင်ရန်ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
မိသားစုကိုနောက်ဆံမငင်သံယောဇဥ်မနွယ်လိုတော့သဖြင့် နီးနီးနားနားရန်ကုန်မှာမဝတ်ပဲ၊ စစ်ကိုင်းမှာပင်ဝတ်ရန်ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

ရဟန်းခံအစီအစဉ်က ပရိသတ်မျာများစားစားမပါ၊ မိသားစုလေးပဲအကျဥ်းရုံးပြီးတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်လေးပဲပြီးစီးခဲ့သည်။
ယခုမနက်ပိုင်းစောစောလေးတင်ကမှသိမ်ဆင်းလောင်းခဲ့ပြီး ယခုစင်္ကြန်လမ်းမှာသားနဲ့သူ့ဇနီးတိူ့ကကန်တော့ရင်းနှုတ်ဆက်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။

“အေး..ဒကာလေးနဲ့ဒကာမလေးတို့လည်းအရွယ်လေးတွေရှိကြတုန်းဆိုတော့ ကာမဂုဏ်နွံတွင်းမှရုန်းထွက်နိုင်ဦးမယ့်ပုံမပေါ်၊
လောကီနယ်မှာဆက်နေကြဦးမှာဆိုတော့ကြီးပွားတိုးတက်အောင်မြင်မှုရအောင်ကြိုးပမ်းကြပေတော့။
ကြီပွား၊ စီးပွား၊ ကျန်းမာ၊ ချမ်းသာ၊ ပြည့်ဝကြပါစေလို့ဘုန်းကြီးဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။

“ပေးတဲ့ဆုနဲ့တလုံးတဝထဲပြည့်ပါရစေအရှင်ဘုရား..”

အိမ်း..လင်မယားလဲချစ်ချစ်ခင်ခင်ပေါင်းသင်းကြ၊ တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်လည်းနားလည်ကြ။
နားလည်မှုရှိရင်ချစ်ကြတာပဲ။ သစ္စာတရားကိုစောင့်ထိမ်းကြ။ ပြီတော့ဘုန်းကြီရဲ့မြေး ရင်သွေးလေးကိုလည်းဂရုစိုက်ကြဟဲ့ ၊
ကိုယ်တော်ဒါပဲမှာချင်တယ်။ ကိုယ်တော်ကတော့သံယောဇဥ်တွေဖြတ်ပြီး တရားဘက်ပဲအာရုံစူးစိုက်တော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ။
ကဲကဲ..နေမညိုခင်မန္တလေးဘက်ပြန်ကူးကြရမှာမဟုတ်လား။ သွားကြတော့..”

“မှန်လှပါဘုရား..”

“ဦးတင်ပါတယ်ဘုရား..”

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၂၉) (ဇာတ်သိမ်း)

သာယာလှပသောဥယျာဥ်၊ ရေကန် ၊ မြက်ခင်းစိမ်းနှင့်ပန်းမာလ်များဝန်းရံလှပနေသောနေရာနှင့်ရှူခင်း။

သီရိမေနှင့်နေဒွေးတို့ပျော်မြူးစွာဖြင့် မြီးကောင်ပေါက်စုံတွဲလေးပမာတစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ကိုင်ပြီးသစ်သားတံတားရှည်ကြီးကို
ဖြတ်၍ကန်တစ်ဘက်ကမ်းသို့ကူးလာခဲ့သည်။ ရေကန်ထဲတွင်လည်းလှပသသည့်ရေပန်းကြီးတွေနှင့်..။
ခပ်လျမ်းလှမ်းတွင်မြင့်မားသောမျှော်စင်ကြီးကိုလှမ်းမြင်နေရသည်။

သူတို့ဇနီးမောင်နှံ ဒီနေ့မနက်ပိုင်းက စစ်ကိုင်းတွင်ဦးမင်လွင်ခန့်၏ရဟန်းခံသိမ်ဆင်းပွဲတက်ခဲ့ပြီး
နေ့လည်ဆွမ်းစားအပြီး ဦးဇင်းကြီးကိုကန်တော့နှုတ်ဆက်၍ မန္တလေးဘက်ပြန်ကူးလာကာတဆက်ထဲပင်ညနေအရောက်ပြင်ဦးလွင်ခေါ်
မေမြို့သို့တက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာယခုညနေဆည်းဆာတွင်ကန်တော်ကြီးရုက္ခဗေဒဥယျာဥ်ထဲရောက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ရှုခင်းကသာယာလှသည်၊ တစ်ဘက်ကန်စပ်အရောက်ဤမှာဘက်တွင်လှပသောရောင်စုံနှင်းဆီခင်းကြီးလည်းရှိသည်။
မြက်ခင်းစိမ်းနှင့်ဆက်စပ်နေသောကန်စပ်။ ကန်စပ်တွင်ထိုင်ချင်စဖွယ်ကျောက်တုံးလေးများရှိနေသည်။
နေဒွေးကသီရိမေ၏လက်လေးကိုဆွဲ၍ ကျောက်တုံးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သီရိမေက ဘေးမှမြင်ခင်းပြန့်ပြန့်ပေါ်ထိုင်၏။
သာယာသောပတ်ဝန်းကျင်ကသူတို့၏စိတ်တွေကိုသာယာပျော့ပြောင်းညွတ်နူးစေသည်။

သူတို့ထိုင်၍ မိနစ်ပိုင်းလောက်ပဲကြာသည်။ ရေကန်ထဲမှငန်းနက်မောင်နှံတစ်စုံကလှပစွာကူးခတ်ပြီးသူတို့နားသို့ရောက်လာသည်။
ရေပြင်တွင်အရိပ်ထင်ဟပ်နေသောငန်းမောင်နှံ၏ပုံရိပ်ကသဘာဝကျလှပလွန်းသဖြင့် နေဒွေးကဓါတ်ပုံရိုက်ယူထားလိုက်သည်။

ငန်းကြီးတွေကလူယဥ်နေပြီ။ ဝေးဝေးရှောင်ထွက်မသွားကြ။ ရေထဲငုံ့၍အစာကောက်လိုက်၊
တစ်ကောင်နှင့်တစ်ကောင်ခွန့်ကျွေးလိုက်ဖြင့် အချစ်ပလူးနေကြသည်။ သီရိမေက..

“ကြည့်ပါဦးမောင်ရယ်။ ငန်းကြီးတွေကသိပ်ယဥ်တာပဲ။ တစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင်ချစ်လိုက်ကြတာလဲတုန်လို့၊ ငန်းလင်မယားလားမသိဘူးနော်..”

“အချစ်ကလဲ..လင်မယားမို့လို့အတူတွဲနေတာပေါ့။ ဘာလဲ သီရိက သားအမိမှတ်နေလို့လား၊ အကောင်ခြင်းမှမကွာတာကြီးကို။
အင်းပြောလို့တော့မရဘူးပေါ့၊ အစတုန်းကဒီကောင်လေးကသေးသေးလေး၊ နောက်ထွားလာပြီးအရွယ်တူလာတော့
သူ့အမေငန်းမကြီးကိုပြန်ကြိုက်ပြီး ဒချိ..ဒချိ..”

“ဟော..ကြည့်..နေရင်းထိုင်ရင်းပေါက်တတ်ကရ၊ မဟုတ်တန်းတရားတွေပြောလာပြီ။ ခေါင်းထဲမှာနှာတွေးပဲရှိတယ်..”

“ဒါလဲဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့၊ အခုတို့လင်မယားနှစ်ယောက်လိုပေါ့ကွာ။ အချစ်ကိုလွန်ဆန်လို့မှမရပဲ။
လူတောင်ရှောင်မရတာငန်းလေးကငန်းမကြီးကိုပြန်ကြိုက်ချင်ကြိုက်မှာပေါ့”

“တော်တော့ကွာဆက်မပြောနဲ့တော့ ကိုယ်လိုရာကြီးပဲဆွဲတွေးနေ။ ဟင်း..သူ့လိုပဲအားလုံးကိုအတူတူမှတ်နေတယ်။
အဖေအရင်းကိုဘုန်းကြီးဝတ်ခိုင်းပြီးအမေအရင်းကိုတောင်အလွတ်မပေးပဲအတင်းဆွဲစိပြီး..ခုန..ဘာတဲ့ ဒချိ..ဒချိ..ခိ..ခိ..”

“အေးပါ..အေးပါ..မှတ်ထားပါ ပြောင်ချော်ချော်လုပ်မနေနဲ့ဒီညတွေ့မယ်..ဒချိ..ဒချိ..”

“အမယ်..အမယ်..မရပါဘူးနော်။ ဗိုက်ထဲကခလေးကိုသနားဦး၊ ဘုန်ဘုန်းကြီးဘာမှာလိုက်လဲ။ သူ့မြေးလေးကိုဂရုစိုက်တဲ့မကြားဘူးလား”

“စိုက်မှာ..စိုက်မှာ..မြေးလေးရော၊ မြေးလေးအမေရော။ မြေးလေးအမေကပိုပြီးစိုက်ချင်စရာကောင်းတယ်..”

“သွားကွာ..တော်ပြီ..”

ရောက်လက်စဖြင့်ဒီမှာသူတို့ရက်အတန်ကြာတည်းကြဦးမည်။ အဖေ့ရဟန်းခံလာရင်းဟန်းနီးမွန်းလဲထွက်ရင်း။
(ဘုရားလည်းဖူးလိပ်ဥလည်းတူးလုပ်ကြမည်ပေါ့) အေးချမ်းသောရာသီကိုလည်းခိုမည်လေ။

ညကျတော့သူတို့ဝေးဝေးလံလံမသွားတော့ ၊ ကန်တော်ကြီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ နာမည်ကြီးဖိုးစတားဟော်တယ်ကြီးမှာပင်ချက်အင်လုပ်ပြီးတည်းလိုက်ကြသည်။
ထိုည..စားသောက်ပြီးပြည့်သွားသည့်အပြင်၊ ခရီးရှည်ဆက်တိုက်ကြီးလာခဲ့ရသဖြင့် မောမောနှင့်လင်မယားနှစ်ယောက်ဖက်နှပ်ရင်းစကားပြောနေမိကြသည်။

သူတို့၏ဘဝကားကံကောင်းလှချေသည်။ သီရမေမှာအစထဲကမွေးချင်းပေါက်ဖော်မရှိ တစ်ဦးတည်းသမီးဖြစ်ခဲ့သည့်ပြင်။
မိဘများကလည်းငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်မျက်ကွယ်ပြုသွားခဲ့ကြသဖြင့် တစ်ကောင်ကြွက်ဟုဆိုရလောက်သည်။
သူမဘက်ကဆွေမျိုးရင်းချာမရှိတော့သလောက်ပင်။ သူမ၏သတင်းပလင်းစုံစမ်းသူ။ သူမနားစပ်စပ်စုစုလာလုပ်မည့် ဝမ်းကွဲမောင်နှမများ၊
မိကြီးမိထွေးအဒေါ်များပင်မရှိတော့။ ဒါကြောင့်အခုသူမသားနှင့်ပြန်ညားနေသည့်ကိစ္စကိုစပ်စပ်စုစုလုပ်မည့်သူမရှိကြတော့။

ပတ်ဝန်းကျင်ကသိတာကတော့ခင်ပွန်းဖြစ်သူသာသနာ့ဘောင်ဝင်သွားသဖြင့်။ ကျန်ရစ်ခဲ့သည့်သားနှင့်အေးအေးသက်သာနေနေခဲ့သည်ဟုသာသိကြပေမည်။
အကယ်၍ သားဖြစ်သူဝယ်ထားသောအလုပ်နားက အိမ်မှာသွားနေခဲ့လျှင်သူတို့နှစ်ယောက်ဘာတော်မှန်းဘယ်သူမှမသိတော့ချေ။
လွတ်လပ်စွာချစ်ခရီးလမ်းကိုဖြတ်သန်းနိုင်သည့်အခွင့်အလမ်းကသာနေလေသည်။
ဦးမင်းလွင်ခန့်ဘက်ကလည်းဆွေမျိုးနည်းသည့်အပြင်ဘာမှပတ်ပတ်သက်သက်စပ်စပ်ယှက်ယှက်မလုပ်ကြပေ။

အခန်းကအဲကွန်းကိုအခန်းအပူချိန်၂၅ဒီဂရီဖြင့်သာဖွင့်ထားသည်။
သီရိမေက တစောင်းလေးမှောက်လျက်သားဖြင့် သားကဖြစ်သောချစ်လင်လေးကိုယုယစွာသိမ်းအုပ်ဖက်ထားလေသည်။

“မောင်..”

“အင်..သီရိ..”

အခြေအနေအရပ်ရပ်ကအားလုံးချောချောမောမောဖြတ်သန်းသွားပြီလို့ယူဆရတယ်နော်။ အခုဆိုရင်အကိုကြီးရဟန်းခံတဲ့ကိစ္စလည်းပြီးသွားပြီ။
သူ့ဆန္ဒအတိုင်းအေးအေးချမ်းချမ်းတရားဘာဝနာနဲ့နေနိုင်သွားပြီ။ သူကလောကီကိစ္စတွေနဲ့ထပ်ရှုပ်ချင်ပုံမပေါ်တော့ဘူး။
ဒါကြောင့်လည်းသီရိကိုမောင့်လက်အပ်ပြီး သူလွတ်လွတ်လပ်လပ်ထွက်သွားတာ။
သီရိတို့ကသာသံယောဇဥ်အပိုအပွားလေးတွေနဲ့ကျန်ရစ်ခဲ့ရတာ..”

“လောကီလူ့ဘောင်ဆိုတာဒီလိုပဲပေါ့မိန်းမရယ်။ တို့လိုလူ့ဘောင်ကိုမပြတ်နိုင်သေးတဲ့သူတွေကတော့သံယောဇဥ်ကိုဖက်တွယ်ထားကြတုန်းပေါ့”

သီရိမေကကိုယ်လုံးလေးဖြင့်ဖိ၍အုပ်ဖက်ထားလေရာအိစက်နေသောနို့အုံကြီးကသူ၏ရင်ဘတ်ကိုပွတ်တိုက်၍အာရုံထကြွအောင်စတင်နှိုးပေးနေလေပြီ။
အာရုံနိုးကြွလွယ်သောနေဒွေးအဖို့အောက်ကငပဲကငေါက်ခနဲထလာပြီ။

“ကဲမိန်းမရေ၊ သံယောဇဥ်ကိုဖက်တွယ်တာကထားလိုက်တော့။ အခုဒီမှာဖက်တွယ်ထားတာကလောလောဆယ်ပိုဆိုးနေပြီ။
အောက်ကအောင်ကအစာတောင်းနေပြီမိန်းမရေ”

“ဟယ်ဒုက္ခပါပဲ..သူ့ဘာသူအိပ်နေတာကိုသွားနှိုးမိပြီ။ မရဘူးနော်မရဘူး၊ အထဲမှာအသေးလေးရှိတယ်။ ထိလို့မရဘူး..”

“မိန်းမကလဲကွာ ဒီလောက်လဲဆီးရီးယတ်မထားပါနဲ့ ဒါပုံမှန်ပါပဲ။ ထိမ်းလုပ်ရင်ရတာပဲ။
ဆေးပညာပေးတွေမှာလည်းလုံးဝမလုပ်ရဘူးလို့မတားပါဘူး။ ဆင်ခြင်လုပ်ပါလို့ပဲသတိပေးတာပါ။
နော်..ဖြေးဖြေးလေးနဲ့ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပေါ့၊ မောင့်ကိုဖြေးဖြေးချင်းခွံ့ကျွေး..ဟီး..ဟီး..”

“အမး်ဒါလုပ်တာပဲ၊ ခွံ့ကျွေးတယ်လို့ရှိရသေးတယ်၊ တော်တော်စကားတတ်..”

နောက်ဆုံးတော့လည်းသီရိမေစိတ်ပျော့သွားရတာပါပဲ။ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟုကတိယူပြီးလင်လေးကိုအလိုလိုက် လိုက်ရသည်သာ။
ခဏကြာတော့လင်မယားတို့ထုံးစံအတိုင်းအရှိန်တက်ပြီးလိုးနေဆော်နေကြပြီ။ ဖြေးဖြေးလေးနဲ့ငြိမ့်ငြိမ့်လေးဆိုသော
ကတိလည်းဘယ်ထွက်ပြေးသွားမှန်းမသိတော့ပေ။

“အား..မောင်..မောင်..၊ ဆောင့်..အူးးရှီးစူးးရှ်..”

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလိ..ပလိ..ပတ်..ဖောက်..

“မောင်..”

“အင်..”

ညနေကဥယျာဥ်ထဲမှာ ဟိုငန်းလင်မယားစုံတွဲတွေ့တာနဲ့ ဘာဖြစ်လို့သားအမိလို့စိတ်ကူးယဥ်ပစ်လိုက်ရတာလဲ။
မောင့်ကိုကြည့်ရတာသားအမိဆိုရင်ပိုပြီးဖီလင်ဝင်တယ်ထင်တယ်။ သီရိသတိထားမိတာကြာပြီ”

“ဒီလိုပဲရမ်းစိတ်ကူးလိုက်တာပါပဲ။ ဘာရယ်လို့မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့်ဖြစ်ရင်လဲဖြစ်နိုင်တာပဲလေ..
သီရိကမောင်ဘာလို့ သားအမိကိုဖီလင်ပိုဝင်တယ်လို့သုံးသပ်ရတာလဲ..”

“မသိဘူးလေသီရိထင်မိတာပဲ။ သီရိကိုမောင်စပြီးစိတ်ဝင်စားတာက အမေမို့လို့မဟုတ်လား။
အမေသာမဟုတ်ခဲ့ရင်စိတ်ဝင်စားချင်မှတောင်ဝင်စားမယ်”

“ဘာလို့ဒီလိုတွေးနိုင်တာလဲ”

“မောင်..သီရိကိုမောင်ဝယ်ထားတဲ့သံလျင်ကအိမ်လေးကိုစခေါ်သွားတဲ့နေ့ကိုမှတ်မိလားအဲဒီနေ့ကသီရိကိုမောင်တောင်းခဲ့ဖူးသေးတယ်လေ။ ဘာတဲ့..
(နောင်တစ်နေ့နေ့သီရိစိတ်အဆင်ပြေ၊ အဆင်သင့်ဖြစ်၊ လက်ခံလာနိုင်တဲ့တစ်နေ့ကျရင် အမှန်တကယ်ဘဝထဲပြန်ဝင်ကြည့်ရအောင်ကွာ။
တို့လင်မယားချစ်ကြတဲ့အချိန်မှာ မေမေနဲ့သားခေါ်ပြီးချစ်ကြရအောင်) ဆိုပြီးပြောခဲ့ဘူးတယ်လေ
အဲလိုခေါ်ပြီးချစ်တာကိုပိုစိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ အဲဒီထဲကရိပ်မိလိုက်တာပေါ့။
သီရိကငြင်းလိုက်လို့သာမောင်ဆက်မပြောတော့တာလေ”

“တကယ်လို့အဲဒီတစ်နေ့နေ့ဆိုတာရောက်လာခဲ့ရင်မောင်ဝမ်းသာမှာလား..”

“ဟင်..သီရိ.. ဒါတကယ်ပြောနေတာလား၊ တကယ်ပဲအဲလိုဝမ်းသာရတော့မှာလား..”

“သားဝမ်းသာရမယ့်ရက်ရောက်လာပြီလို့စိတ်ချလိုက်တော့သားရေ။ သားရဲ့အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်လာအောင်မေမေဖြည့်ဆည်းပေးတော့မယ်
အဲဒီတစ်နေ့ဟာအလိုလိုဖြစ်လာမှာပဲလို့သားပဲနိမိတ်ဖတ်ခဲ့တာမဟုတ်လား…အဲဒါကဒီနေ့ဆိုခဲ့ရင်ကော..”

“ဟာ..သီရိ..မိန်းမ..တကယ်ပြောနေတာနော်..”

နေဒွေးကသီရိမေကိုကြုံးဖက်ရင်းကပြောလိုက်သည်..။

“ဟိုး..ဟိုးထားဆရာ..အဲ့လိုခေါ်လို့မရတော့ဘူး ကုတင်ပေါ်ကစည်းကမ်းချက်ပြောင်းမယ်ဆိုရင်တော့။
တခြားအချိန်မှာကြိုက်တာခေါ်၊ ဒါပမယ့်ချစ်နေကြတုန်းမှာ သားအမိလိုခေါ်တာပဲကြိုက်တယ်ဆိုတော့အဲ့လိုကလွဲပြီးတခြားမခေါ်ရတော့ဘူး..”

“ဟား..ဒါမှငါ့မေမေကွ၊ ငါ့မေမေအစစ်ပြန်ရောက်လာပြီ၊ သားတာရှည်စွာစောင့်ပြီးမျှော်လင့်ခဲ့ရတဲ့အိပ်မက်အစစ်ပါပဲ။
အခုကစပြီးမေမေလို့ပဲအားရပါးရခေါ်ပြီးချစ်တော့မယ်။ သားမေမေ့ကိုဇနီးမယားတစ်ယောက်အဖြစ်ချစ်ပါရစေမေမေ။
ဒါပေမယ့်မေမေလို့ပဲဆက်ခေါ်ပြီးချစ်တင်းနှောပါရစေမေမေ။
မေမေ့ကို မေမေအဖြစ်နဲ့သားလိုးပါရစေ။ ဟား..ကောင်းလိုက်တဲ့ခံစားချက်၊ သားမရတော့ဘူးလိုးတော့မယ်မေမေ”

“လိုးပေါ့သားလေးရယ်၊ စိတ်လွှတ်ပြီးလိုးလိုက်စမ်းပါ၊ သားရဲ့ရင်ထဲမှာငုတ်နေတာက မအေလိုးချင်တဲ့စိတ်ပဲမဟုတ်လား..
မအေလိုးလေး၊ မေမေ့လင်လေးရယ်။ မေမေ့မှာလည်းအငုံးစိတ်ဖြစ်နေခဲ့တာကြာလှပါပြီကွယ်။ မေမေလဲသားလိုးတာခံချင်တာကြာခဲ့ပါပြီ၊
ဟိုလေ..မေမေဆိုလိုချင်တဲ့အဓိပ္ပါယ်က..သားလို့အော်ညည်းပြီးတော့ကိုခံချင်တာ။ မေမေအဲဒီစိတ္တဇဖြစ်နေတာကိုဘယ်သူမှမသိလိုက်ဘူး၊
သားတို့မေမေ့အခန်းမှာတွေ့ခဲ့တဲ့သတင်းစာကအကြောင်းရင်းခံ၊ သက်သေခံပါပဲကွယ်”

“အခုမေမေသားကိုလင်အဖြစ်ရခဲ့ပြီ။ သားရဲ့ရင်သွေးသန္ဓေသားလေးကိုလဲလွယ်ထားရပြီ။
မေမေလိုချင်နေတဲ့စိတ္တဇဆန္ဒကတော့ သားလို့အော်ညည်းရင်း သားရဲ့အလိုးကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးခံချင်တာပါပဲ။
မေမေနဲ့သားညားခဲ့တဲ့ကာလလျောက်လုံးသားမေမေ့ကိုပေးဆက်ခဲ့တဲ့ခံစားချက်တွေက တအားကောင်းပါတယ်။
ဒါပေမယ်ဒီနေ့သားမေမေလို့ခေါ်ပြီးချစ်ပေးရင်၊ မေမေ့အဖို့အရာအားလုံး ပြီးပြည့်စုံသွားပါပြီ၊
ကဲ..မေမေ့သားလေး။ သားသိပ်လိုးချင်တဲ့မေမေ့ကို လိုးတော့ကွယ်..”

“အို..မေမေ..သားသိပ်ချစ်တယ်၊ သားချစ်တဲ့အချစ်ဆုံးမေမေ..သီရိလေးရယ်..။

ပြင်ဦးလွင်၏ညတစ်ည၊ ပူလောင်သလား၊ အေးချမ်းသလား၊ နေဒွေးနှင့်သီရိမေတို့သားအမိကတော့လုံးဝမေ့လျော့ထားလိုက်ပြီတည်း။

အခုကစပြီး မာရသွန် သားအမိချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပြီးပါပြီခင်ဗျာ။
သူတို့ကတော့မပြီးသေးဘူးခင်ဗျ။
သေချာတာကတော့ သူတို့ဘဝအနာဂတ်မှာ သားသမီး မြေးမြစ်၊ သာယာပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့စည်ဝေနေမယ်ဆိုတာပါပဲ။

အားလုံးကိုခင်မင်ကျေးဇူးတင်လျက်..(လမင်းကြီး)

(မှတ်ချက်- အင်းစက်ဆိုတာစိတ်ကူးယဥ် ဖင်တက်စီဇာတ်လမ်းသက်သက်၊ အနုပညာဖန်တီးမှုလိုင်းတစ်လိုင်းသက်သက်ဆိုတာ သတိချပ်စေလိုပါသည်။
တဏှာအလိုကိုလက်တွေ့ဘဝမှာတကယ်မလိုက်မိကြပါစေနှင့်..)