တက်တူးကြောင့် (စ-ဆုံး)
တက်တူးကြောင့် (စ-ဆုံး)
ရေး- လမင်းကြီး
(အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
ရင်ဘတ်ချင်းမတူသူများကျော်သွားပေးပါဲ။)
(တခါတလေလဲ တစ်ဘရိတ်ထဲဖတ်လို့ပြီးသွားနိုင်တဲ့ဇာတ်လမ်းတိုမျိုးရေးကြည့်ချင်လို့ပါ)
ကျနော်ရဲသွေးသန့်ပါ၊ အောစာတွေဖတ်ရတာသိပ်ဝါသနာကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ပေါ့၊
အချစ်တက္ကသိုလ်တို့၊ အတွေးပင်လယ်တို့၊ တိတ်တခိုးတို့မှာ နာမည်ဝှက်နဲ့မန်ဘာဝင်ထားတယ်။
fb ထဲမှရော၊ တခြားအောစာအုပ်တင်သမျှဆိုက်တွေမှာရောဆာ့ချ်လုပ်ပြီး ရသမျှ၊ တွေ့သမျှအပြာစာတွေ အကုန်ဝင်ဖတ်တာပဲ။
အကြိုက်ဆုံးလိုင်းကတော့မိသားစုလိုင်း၊ အင်းစက်လိုင်းပဲ၊ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေဖတ်လာတာလဲကြာပြီ၊
စာရေးတဲ့ဆရာတွေကတော့ အသိ၊သတိနဲ့ဆင်ခြင်ကြည့်ကြပါလို့ပြောတယ်။
တချို့ကလဲစိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတွေသက်သက်ပါလို့လဲပြောတယ်။
ဒါပေမယ့်ဖတ်ရင်းဖတ်ရင်းကျနော်ကတော့တော်တော်စိတ်ပါနေပြီဗျ။ အင်းစက်ကိုစမ်းကြည့်ချင်နေတယ်။
တစ်နေ့တစ်နေ့ဘယ်သူ့ကိုစမ်းရမလဲပဲစဉ်းစားနေရင်း၊ နောက်ဆုံးတော့တီလေးသိမ့်ကိုကြံမယ်လို့စိတ်ကူးရသွားတယ်။
ကျနော့်အဒေါ်အငယ်လေးပေါ့၊ သူကသိပ်လှတာ၊ မေမေ့ညီမအငယ်ဆုံးလေ။ နာမည်အပြည့်အစုံက သိမ့်သိမ့်နွယ်တဲ့၊
အသက်က၃ဝသာသာလေးပဲရှိသေးတာ။ သူကအိမ်ထောင်နဲ.ပါ၊
ဒါပေမယ့် တစ်အိမ်ထဲနေတော့ အခွင့်သာရင်ကြံမယ်ပေါ့လေ။ စိတ်ကူးထားတာပြောပါတယ်..။
ကျနော်ကလား၊ ဒီနှစ် ၁၉နှစ်ထဲမှာပေါ့၊ မေမေကနေပြည်တော်မှာအလုပ်သွားလုပ်နေရတော့ ကျနော်ကရန်ကုန်မှာ၊
အဒေါ်ဖြစ်တဲ့တီလေးသိမ့်တို့လင်မယားနဲ့ပဲ တစ်အိမ်ထဲနေရတာပေါ့။ ကျနော့်မေမေနာမည်ကတော့ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်နွယ်..။
ကျနော်အင်းစက်တွေဖတ်တာကြာပြီဆိုတော့ တီလေးသိမ့်ရေချိုးခန်းဝင်တာလစ်ရင်လစ်သလိုချောင်းကြည့်ဘူးတယ်။
ပြီးတော့သူ့ယောက်ျားနဲ့လိုးတာကိုလဲအခွင့်ရရင်ရသလိုခဏခဏကြည့်နေရတယ်။
တစ်အိမ်ထဲဆိုတော့လစ်တဲ့အချိန်တွေလဲရှိတာပေါ့၊ သူတို့၂ယောက်ထန်လာရင်တခါတလေတံခါးပိတ်ဖို့မေ့ပြီးဆော်နေကြတာလေ။
ကျနော်ကတော့ချောင်းပြီးဂွင်းကိုင်ရတာပေါ့ဗျာ။
နောက်ပြီးတော့ တီလေးသိမ့်ရဲ့သမီး ကျနော့်ညီမဝမ်းကွဲ၊ အခုမှအပျိုဖြစ်ခါစလေးကိုလဲတခါတလေအိပ်ပျော်တုန်းခိုးကိုင်ကြည့်ဘူးတယ်။
အသက်က၁၃နှစ်သာဆိုတယ်၊ မုံ့ပေါင်းလေးကအတော်ကြီးသား..။
တစ်ရက်မှာပေါ့၊ တက္ကသိုလ်အတူတက်တဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က
သူ့ကျောကုန်းမှာအရုပ်လှလှတစ်ရုပ်ထိုးမယ်ဆိုပြီးတက်တူးဆိုင်သွားတော့၊ ကျနော့်ကိုအဖော်ခေါ်သွားတယ်။
ဆိုင်ရောက်တော့ဒီကောင်က…
“မင်းလဲထိုးပါလား” တဲ့၊
ပထမတော့ကျနော်ကသိပ်စိတ်မဝင်စားပါဘူး၊ ဒါပေမယ့်တက်တူးပုံစံတွေကိုလျှောက်လှန်ကြည့်ရင်း၊ အမယ်…မိုက်သားဟ ဆိုပြီးစိတ်ပါလာတယ်။
ကျနော့်သူငယ်ချင်းက၊ စိတ်ကိုလာဆွပြီးစိန်ခေါ်နေတယ်လေ။
“မင်းသတ္တိရှိရင်၊ မင်းလီးအရင်းဆီးစပ်မှာထိုးရဲလား” တဲ့…
ဒီကောင်ကကျနော့်ကိုအထင်သေးတာ၊
ဆီးခုံနေရာကအသားနုနုဆိုတော့ တခြားနေရာတွေထက်ပိုနာမယ်လေ၊ ကျနော်မထိုးရဲလောက်ဘူးထင်လို့လာစိန်ခေါ်ပြီးရိနေတာ။
ဟားဟား..ကျနော့်ကိုလာစိန်ခေါ်လို.ဘယ်ရမလဲ၊
ကျနော်ချက်ချင်းအိမ်သာထဲဝင်သွားပြီး လမွှေးတွေအကုန်ရိတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ကျနော်ကင်းမြီးကောက်တစ်ကောင်ပုံကိုရွေးပြီး၊ တက်တူးဆရာကိုထိုးခိုင်းလိုက်တော့တယ်။
ပြီးတော့တင်ပါးမှာလဲနောက်တစ်ကောင်ထိုးခိုင်းလိုက်သေးတယ်၊ စိတ်ထဲမှာတော့ကျောမှာထိုးတာထက်ပိုမိုက်တယ်လို့တောင်ထင်မိသေး။
အဲ..ထိုးပြီးတဲ့နောက်သိပ်မကြာပါဘူး၊ ပိတ်ရက်တစ်ရက်မှာမေမေရန်ကုန်ပြန်လာတယ်။
အဲ့ဒီနေ့ကပူလဲပူတော့၊ ကျနော်ဘောက်ဆာဘောင်းဘီပါးပါးလေးတစ်ထည်ထဲဝတ်ပြီးအခန်းထဲမှာအိပ်နေတာ၊ အပေါ်အင်္ကျီလဲမဝတ်ဘူး။
ဘောင်းဘီကလဲအဟောင်းဆိုတော့ခါးကသားရေကြိုးကလဲလျော့နေပြီ။ အိပ်နေရင်းလျှောကျနေတော့
မေမေကျနော့်အခန်းထဲအမှတ်တမဲ့ဝင်လာချိန်မှာ မေမေကတက်တူးထိုးထားတဲ့လီးအရင်းနားကကင်းမြီးကောက်ရုပ်ကိုမြင်သွားတယ်။
ရိတ်ထားတဲ့လမွှေးကလဲအခုမှပြန်ပေါက်ကာစ၊ ပါးပါးပဲရှိသေးတာကိုး၊ မြင်တော့မှာပေါ့။
“ဟဲ့…အဲဒါဘာလုပ်ထားတာလဲ..၊ နင်အရုပ်တွေ၊ တက်တူးတွေလျှောက်ထိုးလာသလား..ဟင်!..”
မေမေကမေးတော့တာပေါ့၊ သူမေးပုံကအသံမာမာနဲ့ပြဿနာရှာတော့မဲ့ပုံစံမျိုး။
ကျနော်ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ၊ နှုတ်ဆွံ့နေမိတယ်။ ကျနော့်မေမေကရုပ်ကသာတော်တော်ချောတာ၊ အပေါက်ကခပ်ဆိုးဆိုးရယ်၊
ကျနော်နဲ့ကမျက်နှာကြောသိပ်မတည့်လှဘူး၊ အမြဲလိုအဆူအဆဲခံနေရတာ။
အဖေနဲ့အိမ်ထောင်ကွဲသွားပြီးကထဲက၊ မေမေ့မှာလည်းကြည်ကြည်လင်လင်ကိုမရှိဘူး၊ အမြဲဆူအောင့်နေတာလေ။
အဲဒါတွေကြောင့်ပေါ့၊ တီလေးသိမ့်ကကျနော့်ကိုသနားပြီး ကျနော်၁၂နှစ်အရွယ်ကထဲကသူ့ဆီခေါ်ပြီမွေးစားထားခဲ့တာ။
မေမေမေးနေတာကိုကျနော်ကမဖြေဘူး။ သူမေးတဲ့လေသံကိုမကြိုက်တော့တမင်ကိုမဖြေပဲနေတာ။
ကျနော်မထုံတက်တေးလုပ်နေတော့မေမေလဲဒေါကန်ပြီးကျနော့်ဘောက်ဆာကိုအတင်းဆွဲချွတ်တော့တာပဲ။
တက်တူးထိုးထားတာကိုကြည့်ပြီးသေချာပြီဆိုရင်ဆူတော့ပွက်တော့မယ်လေ။ ကျနော်ကလဲအတွင်းခံဝတ်မထားမိဘူး။
ဘောက်ဆာကိုတစ်ချက်ထဲအားပါပါဆွဲချွတ်ချလိုက်တာကျနော်လီးတံမပျော့မမာကြီးကမေမေ့ရှေ့မှာငေါက်တောက်ကြီးပေါ်လာတော့တယ်။
ကျနော့်ပစ္စည်းကနဲတာမှမဟုတ်တာ။ မထသေးတာတောင် ၄လက်မခွဲသာသာရှိတယ်၊
ကြီးလွန်းလို့မေမေတောင်ရုတ်တရက်မင်သက်သွားသေးတယ်။ ပြီးတော့မှကျနော့်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပွက်လောတိုက်တော့တာပဲ။
အဲ့ဒီအချိန်မှာကျနော်ဖတ်ဘူးတဲ့အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေထဲက ဇာတ်အိမ်တချို့နဲ့ခပ်ဆင်ဆင်တူနေတာကိုသွားစဉ်းစားမိတော့
နေရင်းထိုင်ရင်းလီးကအကြောထလာပါလေရောဗျာ။ ကြည့်ရင်းနဲ့ကိုတောင်တက်လာတာ။
၆လက်မကျော် ရလက်မလောက်ဖြစ်လာတဲ့လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး မေမေလဲဆဲနေရာကနေတုန့်ပြီးနှုတ်ဆွံ့သွားရတယ်။
ကျနော်လဲဘောက်ဆာကိုပြန်ဆွဲတင်ပြီးဖုံးဖိဖို့မကြိုးစားပဲ၊ ခပ်ချေချေပဲလွှတ်ပေးးထားလိုက်တယ်။
မေမေဆက်မဆဲဖြစ်တော့ဘူး။ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီးတော့…၊
“ကဲ..ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်စမ်း၊ သောက်ရှက်လဲမရှိဘူး၊ ခပ်တည်တည်နဲ့…ဟင်း…၊
နောက်ကိုဒါမျိုးထပ်မထိုးနဲ့တော့..ကြားလား..”
မေမေပြန်လှည့်ထွက်တော့မယ်အလုပ်မှာကျနော်အရဲစွန့်လိုက်ပြီး မေမေ့ကိုလက်ကဖမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီးတော့ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မေမေရယ်..သားတောင်းပန်ပါတယ်..”
မေမေထင်လိုက်တာက ကျနော်နောင်တရသွားပြီပေါ့..။
တကယ်ကအဲ့ဒီအချိန်မှာကျနော်အမေ့ကိုအရမ်းလိုချင်နေပြီဆိုတာသွေးသားထဲကပြောနေတယ်။
မေမေ့ကိုပုံမှန်သားအမိဖက်နေကျထက်ပိုပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားချိန်မှာ၊ အောက်ကလီးကတအားတောင်နေပြီ။
မေမေ့ကိုယ်လေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်၊ သူအခြေအနေကိုရိပ်စားမိလိုက်ပြီ၊
ဖက်လာတဲ့အထိအတွေ့ကရာဂစိတ်နဲ့ပူလောင်တဲ့အဖက်။ ဖိုဓာတ်နဲ့မဓာတ်အထိအတွေ့တွေကအလိုလိုသတိပေးနှိုးဆော်ပြီးသိနေကြပြီ။
တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးကြက်သီးတွေထလာတဲ့မေမေ့ကိုယ်လေးက သူဒီလိုဘယ်သူ့အဖက်မှမခံခဲ့ရတာကြာပြီဆိုတာပြောပြနေတယ်။
ကျနော်မေမေ့ရင်အုံကြီးထဲမျက်နှာအပ်ပြီးနှစ်လိုက်တယ်။
မေမေကလည်အတော်ဟိုက်ဟိုက်ဘလောက်စ်အင်္ကျီဝတ်ထားတော့ဆိုက်ကြီးဖြစ်တဲ့နို့အုံအထက်ပိုင်းအသားဝင်းဝင်းကြီးတွေကြားနှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့..။
မေမေအသက်ရှူသံတွေကသိသိသာသာကြီးပြင်းလာပြီးကျနော့်ကိုကြိုးစားပြီးတွန်းထုတ်တယ်။
အခုကျနော်ဘာမှဂရုမစိုက်၊ နောက်မတွန့်တော့ဘူး၊
ကျနော့်ဘောင်းဘီကအခုခြေကျင်းဝတ်မှာ။ ကျနော်ခြေဖျားတွေနဲ့နင်းချွတ်ချလိုက်ပြီး၊ ခြေတစ်ဘက်နဲ့ခတ်လို့အခန်းထောင့်ပို့လိုက်တယ်။
“သားဖင်မှာ နောက်ထပ်တစ်ပုံရှိသေးတယ်နော်မေမေ..”
ကျနော်ဟိုဘက်ကိုလှည့်ပြပြီးမေမေ့ကိုဖင်ကပုံကိုကြည့်ခိုင်းတယ်။ မေမေကမျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီးကြည့်နေရုံသာတတ်နိုင်တော့တယ်။
သူ့မှာအခုအချိန်မှာဆူဖို့ဆဲဖို့ထက်၊ ကြက်သီးထတဲ့စိတ်တွေကပိုများနေပြီလေ။
ကျနော်မေမေ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲလို့ကုတင်ပေါ်အသာတွန်းလှဲလိုက်တော့ပက်လက်လေးကျသွားတယ်။
အဲဒီမှာပဲမေမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကိုလှမ်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
“အု..ခွိ..ခွိ..ဖူးးး”
မေမေကျနော့်ကိုတားချင်၊ပြောချင်ပေမယ့် ပါးစပ်ကိုဖိပိတ်စုပ်ထားပြီးလျှှာကိုအတင်းထိုးထည့်ထားတော့
စကားသံထွက်မလာပဲ တခွိခွိ..တဖူးဖူး အသံတွေပဲထွက်လာတော့တယ်။
လက်တွေကတော့ ကျနော့်လက်မောင်းနဲ့ရင်ဘတ်တွေကိုထုနေပေမယ့်အားမပါလှဘူး။
ကျနော်ကမေမေ့ဘလောက်စ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုလက်တစ်ဘက်နဲ့လိုက်ဖြုတ်ပြီး၊ ရင်ဘတ်ဟသွားတာနဲ့ နို့အုံကြီးပေါ်ပါးစပ်ရွှေ့လိုက်တယ်။
နို့အုံကြီးကိုထိမ်းထားတဲ့ဘရာစီယာကအနက်လေးဆိုတော့ မေမေကအသားဖြူကဖြူသနဲ့၊ နို့လုံးကြီးတွေကဝင်းနေတာပဲလေ။
ကျနော်ကမေမေ့ဘရာစီယာချိတ်လေးတွေကိုစမ်းပြီးဖြတ်ချလိုက်တော့ နို့ကြီးတွေလွတ်လပ်သွားပြီးပြိုကျလာပြီ။
ကျနော်လဲအားရပါးရကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်။
“သားးးး ရဲသွေး.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ! မလုပ်ကောင်းဘူး။ မေမေ့ကိုအဲ့လိုမလုပ်နဲ့၊ တော်…ရပ်တော့”
မေမေက ပါးစပ်ကအော်ပြီးတားနေတာပဲရှိတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကပျော့ကျနေပြီ။ ဟုတ်တိပတ်တိတွန်းလဲမတွန်း၊ ရုန်းလဲမရုန်းတော့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ထမီကိုအလွယ်ပဲချွတ်ပစ်လိုက်နိုင်တယ်။ မေမေလဲ အတွင်းခံပင်တီဝတ်မထားဘူး။
အိမ်ရောက်လို့အိမ်နေအဝတ်အစားလဲပြီးမှကျနော့်အခန်းလာတာဖြစ်ရမယ်။
ထမီလဲချွတ်လိုက်ရောပေါင်၂လုံးကြားကစောက်ပတ်ကြီးကနဲနဲနောနောဟာကြီးမှမဟုတ်တာ။ ဖောင်းဖောင်းအိအိနဲ့ဖားခုံညှင်းကြီးလိုပဲ၊
စောက်စိကြီးကချွန်ပြီးပြူးလို့၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေကလဲခပ်ပိပိရယ်၊ ပြဲပြဲလန်လန်ကြီးမဟုတ်ဘူး၊
အေးလေ၊ အဖေနဲ့ကွဲတာလဲနှစ်ပေါင်းဆယ်ချီနေမှပဲ။ နောက်လင်ကလဲမယူဘူးဆိုတော့လေ။
စောက်မွှေးကလဲသိပ်အထူကြီးမဟုတ်၊ ခပ်ပါးပါးမြှင်မြှင်ပဲယှက်နေတာ။
ကျနော်ငုံ့ပြီးစောက်ပတ်ကြီးကိုကုန်းဟပ်လိုက်တော့တယ်။ အနံ့ကတော့နဲနဲပြင်းတယ်၊ စူးရှရှညှီတီတီနဲ့၊
အေးလေ၊ မေမေလဲခရီးကရောက်မဆိုက်ရေမချိုးရသေးပဲ၊ ဟိုကြားဒီကြားချွေးနံ့သေးနံ့လေးတော့ရှိမှာပေါ့၊
ကျနော်ကထန်နေပြီဆိုတော့မရတော့ဘူး၊ အဲ့ဒီစူးရှရှအနံ့ကပဲစိတ်တွေပိုထအောင်ဆွဲဆောင်နေတာ။
စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုလက်နဲ့ဖြဲဟကြည့်တော့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနီရဲရဲကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
ဘယ်လိုပဲပြောပြော မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေပြီ။
ကျနော်ကုန်းပြီးတော့အသေအကြေဘာဂျာကိုင်တော့တာပါပဲဗျာ။
ကိုယ့်ကိုညှစ်ပြီးမွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့စောက်ပေါက်ကြီးကို ပြန်ပြီးအရသာရှိရှိလျက်နေရတယ်ဆိုတဲ့အသိကလဲဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ဖီလင်ပဲ၊
တစ်ကိုယ်လုံးကိုဖိန်းရှိန်းနေတာပဲ။
“အီး ဟီးဟီး..အင့်…ဟင့်…စူး..ရှ်..အားးးး”
မေမေ့အသက်ရှူသံကြီးကလဲ ပြင်းသထက်ပြင်းလာတယ်။
“အားးး သားးးရယ် အဟင့်.. အင့် ..အစ်..ရှူး..”
မေမေ ဝင်ဝင့်နွယ်တစ်ယောက်၊ သူ့သားအရင်းဖြစ်တဲ့ကျနော် ရဲသွေးပေးတဲ့ဘာဂျာအရသာကို၊ အပြတ်ခံစားနေရတယ်။
ပက်လက်ကြီးပေါင်ကြီးအစင်းသားဖြဲပေးပြီးနို့အစို့ခံ၊စောက်ဖုတ်အလျက်င်္ခနေပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်ကဘယ်တွန့်လိုက်၊ ညာလိမ်လိုက်နဲ့ပေါ့။
ကဲ…မထူးတော့ဘူး..ကျနော်တော့ကိုင်ပြီ။
မေမေဖင်အောက်ထဲခေါင်းအုံးဆွဲခုထည့်လိုက်ပြီးဖင်ကြီးကြွစောက်ဖုတ်ကြီးကော့တက်သွားအောင်လုပ်ပေးလိုက်ပြီး
ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်နေရာယူလို်က်တယ်၊ အခု ရလက်မလောက်ထိအောင်ဖောင်းကားထွားတက်လာတဲ့လီးကြီးကို
မွေးမေမေရဲ့စောက်ပတ်ဝကြီးမှာတေ့ပြီး ၂ချက်၃ချက်အရင်ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မေမေဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲတွန့်သွားတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲနောက်ဆုံးသတိတစ်ချက်ပြန်ဝင်လာပြီး၊
“မလုပ်နဲ့…သား..အဲ့ဒါမလုပ်နဲ့၊ မဟုတ်သေးဘူး…၊ ဒါ သားအမေအရင်း..လုပ်လို့မရဘူး..နော်..နော်..”
ကျနော်စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး.
အံတစ်ချက်ကြိတ်ပြီးဒစ်ကြီးကိုမေမေ့စောက်ခေါင်းထဲဖိချလိုက်တော့တယ်။
ဗြိ…ဖျစ်..ဖျစ်..
“အားးး အမလေး…နာတယ်..ထုတ်..ထုတ်..ပြန်ထုတ်လိုက်”
ကျနော်စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပဲတစ်ခက်တည် နားလိုက်ပြီး
ခပ်သွက်သွက် ၄-၅ ချက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်”
ဖောက်..ဇွိ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်..
“အားး အမလေး အိ အိ အိ..”
ဒုတ်..ဒုတ်..
လီးကလဲ အဆုံးထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိသွားပြီ၊ ကျနော်မရပ်ပဲဆက်ဆောင့်ပစ်တယ်။
မေမေ တအီးအီးညည်းရင်းကျနော့်လက်မောင်းတွေကိုတအားညှစ်ကိုင်ထားတယ်၊ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ မေမေ့ဖင်ကြီးကလဲ၊ ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံလာပြီ။
“အူးးး ရှီးးးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့အဖုတ်ကြီးး..ဖာ့ခ်..”
“အားးး သားးး အမလေး..ဆောင့်..ဆောင့်..ကောင်းနေပြီ..ရှူး…စစ်”
“အောင်မလေးး အချစ်ကြီးရယ်.. မိန်းမ.. စောက်ဖုတ်ကစီးနေတာပဲ…”
“အောင်မလေး…လေး.. ပြီးတော့မယ်၊ ဆောင့်…ယောက်ျား..ဆောင့်..”
မေမေဘယ်လောက်ထန်လာပြီလဲဆိုရင်ကျနော့်ကိုတောင်လွှတ်ခနဲယောက်ျားခေါ်လာပြီ။
ကျနော်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့၊ ကိုယ့်လီးကြီးက၊ ကိုယ်တစ်သက်လုံးမေမေခေါ်လာတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး ၊
ကိုယ့်အမေအရင်းရဲ့စောက်ပတ်ကြီးထဲမှာဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့၊ ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့မြင်ကွင်းပါပဲ။
လီးကြီးတစ်ချက်ကြွကြွပြီးဆွဲလိုက်တိုင်းဖင်ကြီးကမြောက်မြောက်ပြီးလိုက်လာတယ်။
လီးနဲ့စောက်ပတ်ကထွက်တဲ့ချောဆီတွေနဲ့စောက်ရေတွေပေါင်းပြီး၊ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးအဝင်အထွက်မှာဖြူဖြူပျစ်ပျစ်၊
လိုးရှင်းလိုလို၊ ဆပ်ပြာမြှုပ်လိုလို၊ ခရင်မ်လိုလို၊ အမြှုပ်တွေကတပြိပြိနဲ့ထက်လာတယ်၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းမှာရော၊ လီးနံရံမှာပါကပ်ပြီးပေပွနေတာ။
ဆောင့်သွင်းလို့လီးတဆုံးဝင်သွားတဲ့အခါတိုင်းမှာလဲ၊ ကျနော့်ဂွေးဥကြီးကမေမေ့ဖင်ဖြူဖြူကြီးကို
စည်းချက်ကျကျ ဖတ်ခနဲ၊ ဖတ်ခနဲ ဖိရိုက်နေတယ်။ အခုဖင်ကြီးမှာပါအရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေပေပွနေပြီ….၊
“အားးးး သားး အမလေးးး ယောက်ျား ဆောင့် .. သေအောင်ဆောင့်စမ်း..အားးး ပြီး..ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ”
“အား..ဟား..ဟား..စောက်ကောင်မကြီ..လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ.. ညှစ်ထား…ညှစ်ထားစမ်း..
အားးး ငါလဲထွက်ပြီ..မိန်းမရေ..အူးးးးရှစ်စ်စ်…”
ကျနော်မရတော့ဘူး၊ လီးကိုဆွဲထုတ်ဖို့တောင်သတိမရတော့ဘူး၊ အတင်းစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်မိတယ်။
ကျနော့်လရည်တွေ အမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲ တဖြောဖြောနဲ့၊ အကုန်ဝင်ကုန်ပြီ၊၊
မထင်မှတ်ပဲလိုးမိကြလို့ ဘာအစွပ် ဦးထုပ်မှလဲမပါဘူး၊ သုက်ပိုးတွေကတော့သားအိမ်ခေါင်းထဲကူးဝင်သွားလောက်ပြီ။
ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး၊ ဗိုက်ကြီးကာမှကြီးရောပဲ…၊
ကျနော်လီးမချွတ်သေဲးပဲမေမေ့စောက်ပတ်ထဲစိမ်ထားပြီးထပ်ရက်ကြီးငြိမ်နေလိုက်တော့တယ်။
အဲ့ဒီညကကျနော်နဲ့မေမေ တစ်ညလုံးအိပ်ဖြစ်သွားကြပြီး ဘယ်နှစ်ချီဆော်ဖြစ်သွားသလဲဆိုတာတောင်ရေမထားမိဘူး၊
မှတ်မိသလောက်ကတော့အဲ့ဒီညက အရည်တွေခမ်းမတတ်ပဲ၊
နောက်အချီတွေမှာတော့ မေမေကဦးဆောင်သူလေ။
အဲ့ဒီတော့မှကိုယ့်အမေတော်တော်ထန်မှန်းသိရတယ်။ သူ.မှာလဲပြတ်လပ်နေတာကြာနေပြီလေ..။
တစ်ခုပဲမေမေ့ကိုအံ့ဩမိတာက၊ သူကထန်ပေမယ့် နောက်လင်မယူပဲထိမ်းနေနိုင်ခဲ့တာကိုပဲ၊
အခုလိုကျနော်သာအတင်းနသားပါယားမလုပ်ရင်သူနောက်လင်ရမှမဟုတ်ဘူး၊
အခုတော့ကျနော်ကအမေ့နောက်လင်ဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့။
အခု မေမေကနေပြည်တော်ပြန်ပြီးအလုပ်ပြန်ဝင်နေပြီ၊ ဒါပေမယ့်ချက်တင်လုပ်ရင်းကျနော်နဲ့ဆက်စ်ဖုန်းပလေးနေတာ ညတိုင်းပဲ၊
ချက်တင်လုပ်တိုင်းလဲခေါ်တာက၊ ယောက်ျား၊ ယောက်ျားနဲ့ပါးစပ်ဖျားကမချတော့ဘူး။
အခုဆိုမေမေက၊ စနေတနင်္ဂနွေတိုင်း၊ ရန်ကုန်တက်လာနေတတ်ပြီ။
စိတ်ဓာတ်ကလဲကြည်လင်လာလိုက်တာ၊ စူပုပ်ဆောင့်အောင့်နေတာမရှိတော့ဘူး။
တီလေးသိမ့်ကတောင်အံ့ဩယူရတယ်။
မှတ်ချက်ပေးလိုက်ပုံက..
သူ့အမကအခုစိတ်တွေကြည်လင်လာပြီတဲ့၊ သားကိုလဲအရင်လိုမဆူမဆဲတော့ပဲပိုချစ်လာတယ်တဲ့၊
ရန်ကုန်လာရင်သားနားကမခွာတော့ဘူး၊ သားနဲ့ပဲအိပ်တယ်တဲ့၊ သူမဒါကိုကြည့်ပြီးကြည်နူးဝမ်းသာရပါတယ်ပေါ့…။
အဟိ..တီလေးသိမ့်မှမသိတာ၊ မေမေကသူ့သားနားကဘယ်ခွာမလဲ၊ သူ့သားကောင်းကြောင်းသိသွားပြီလေ၊
အဲဒါကလဲမထင်မှတ်တဲ့တက်တူးရုပ်လေးတစ်ခုကြောင့်ပေါ့။
အခုမေမေက ရန်ုကုန်လာတဲ့ညတိုင်း၊ အခန်းထဲမှာ
တက်တူးကိုပဲလှန်လှန်ကြည့်နေတော့တာပဲ။
ကင်းမြီးကောက်လေးလဲအနားနေရတယ်ကိုမရှိတော့ဘူး….။
ပြီးပါပြီ။
(လမင်းကြီး)
ထူးခြား ဆက်သမ သည်။
ကိုလမင်းကြီး က အစလေး ပျိုးသွားပြီး လက်စ မသတ်သွားတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ဖတ်ပြီး ကျလိကျလိ ဗျ၊ ဇာတ်ကောင်ရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကိုသွားတွေးနေမိလို့ပေါ့ဗျာ၊ အရူးအမဲသား ကျွေး တယ်ဆိုတဲ့ မြန်မာစကား က တကယ်တော့ လူတွေက ပြန်မခြေပနိုင်တဲ့ အရူး ကို တမင်လွှဲချတာဗျ၊ တကယ့် အမှန်အကန် စကား က ကောင်းမှန်းသိ သာအိ တစိုစို တဲ့၊ အဲတော့ ဝက်သားအိုး နိုက်ပြီး အတုံးလေး တတုံး စား မိတဲ့ သူက ဆက်မစားချင်တော့ ဘူး ဆိုတာတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူးဗျို့၊ အာ့ နဲ့ ပဲ ကိုလမင်းကြီး ကို ခွင့်တောင်း ပြီး ကိုယ့်အတွေး ထဲက ဒီဇာတ်ကောင် ဘာဆက်လုပ်မလဲ ဆိုတာ စဥ်းစား ရင်း ဆက်ရေး ပြစ်လိုက်တော့ တယ်။ တလင်တမယား စိတ်ရှိသူများ ( အမေ နဲ့ သား နှစ်ယောက်ထဲကို သာ ဖတ်ချင်သူများ) ရေ ဆောရီးပါနော်၊ ကျနော့် ရဲ့ ဖျောက်လို့ မရတဲ့ အကျင့် ကတော့ လှည့်ပတ်ဆော် ချင်စိတ်ပါပဲဗျာ။ အဟီး။ ကျနော် အဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး ဆက်ရေးလိုက်မယ်။
(ချက်ကော့ဗ် ရေးခဲ့ တာက ဝက္ကုတို ဆိုတာ ဇာတ်လမ်းအစ နံရံမှာ သေနပ် ချိတ်ထားတယ် လို့ ရေးထားခဲ့ရင် အဲဒီ သေနပ် က ဇာတ်လမ်းထဲ ပြစ်ကို ပြစ်ရမယ်လို့ ဆိုတာကို။ နို့မို့ ဆို ထည့် မရေးနဲ့ စာဖေါင်းပွတယ်လို့ ဆိုတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် အမြင်က အဲဒီ သေနပ် ကို ပြစ်မလား ပြစ်မလား စာဖတ်သူတွေ စိုးရိမ်နေပြီး နောက်ဆုံးတော့ ဟန်ပြ သေနပ်တု ကြီး ဖြစ်နေတာ ဇာတ်လမ်းမှာ ရေးရင်လည်း ဝတ္တုတို ဂုဏ်နဲ့ ညီတယ်လို့ ထင်တာပါပဲ။ – ဤကား စကားချပ်။ )
………………
အခန်း ၁။
အဲလို နဲ့ တီလေး သိမ့် က သူ့ ယောက်ျား လည်း ခရီးသွား နေ။ သမီး က လည်း နွေရာသီ ဆို သူ့ အဖေ ဘက်က အဖိုးအဖွား တွေ နဲ့ သွားနေတာ ဆိုတော့ ပျင်းနေပုံ ရတယ်။ အိမ်မှာ ကလည်း ကျနော် တယောက်ပဲ စကားပြော ဖေါ် ရှိတာ ဆိုတော့ ကျနော် နဲ့ ပဲ ဟို အကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်တယ်။ တနေ့ သူက မေးတယ်။
“ဟဲ့ ကိုရဲ နင် နဲ့ နင့်အမေ ဘယ်လို များ အပေးအယူ တည့် သွားတာလဲ ကွ၊ သူက တော်ရုံ နဲ့ အလျော့ ပေးတတ် တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးနော်”
“အာ တီလေး ကလည်း အထာလေး တွေ ရှိတယ်လေ။ လိုင်းမှန်သွား သူ့ အလိုလို ဖြစ်သွားတာပေါ့ ဟဲဟဲ”
“ဟွန့် သွားစမ်း ပါ နင် ငါ့ကို လာ အခြောက်တိုက် ကြွားမနေနဲ့ နင်လည်း ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲတာ မဟုတ်ပဲ မကြီး က အဲလို ပြောင်းလဲလာတာ တခုခု တော့ တခုခု ပဲ လို့ ငါထင်တယ်”
တကယ်တော့ တီလေး တို့ မောင်နှမ တွေထဲမှာ မေမေ က အကြီး ဆုံး နဲ့ စိတ်လည်း ဆတ် တာမို့ အငယ်တွေ အားလုံး က ကြောက်ကြရတယ်။ တီလေးသိမ့် ဆို အငယ်ဆုံး ဆိုတော့ ပိုဆိုးတယ်။ ခုချိန်ထိ သူ့ သမီးတောင် အပျို ပေါက်စ မလေး ဖြစ်နေပြီ။ သူ့ အမကြီး ကို ကြောက်ရတုန်း။
“တီလေး က ဘာတခုခု လို့ ထင်လို့လဲ”
“ဒီလိုလေဟာ၊ မကြီး က အိမ်ထောင် ကွဲနေတာကြာလှပြီ၊ နောက် သူက လည်း ဒီလောက် ကြီး အသက်ကြီး သေးတာ မဟုတ်ဘူး။ တပင်လဲ ရင် တပင်ထူ ဆိုသလို နောက် ယောက်ျား တယောက်လောက် ယူလို့ ရတာပဲ၊ အခု မဟုတ်မှ လွဲရော သူ တယောက်ယောက် နဲ့ တွေ့နေပြီထင်တယ်”
“တီလေး က ဘာလို့ ထင်ရတာလဲ”
“ဟယ့် ငါတို့ ညီအမ ချင်း သိတာပေါ့၊ သူ ခါတိုင်း ပုံမှန်ပဲ နေနေ ရာက နေပြီး အလှလည်း နည်းနည်း ပြင် လာတယ်၊ အဝတ်အစား လည်း နည်းနည်း ဟော့ရှော့ လေးတွေ ဝတ်လာတယ်၊ မျက်နှာ ကလည်း ဟိုးအရင် တုန်းကလို မုံကုပ်ကုပ် မဟုတ်တော့ ဘူး၊ စိတ်အမြဲ ကြည်နေတယ်၊ အဲတော့ ဗေဒင်မေးရင် လွဲဦးမယ်၊ ငါတော့ သေခြာတယ်၊ နင့်ကို ဘာမှ တခွန်းမှ မဟ ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း ဘာမှ မပြောပါဘူးဗျာ”
“ကဲ အဲဒါဆို ပြောစမ်း ပါဦး နှင့် အထာက ဘာလဲ ဆိုတာ”
“တီလေး က တကယ်သိချင်တာလား”
“အင်းပေါ့ဟ”
“အလကား တော့ မရဘူး၊ တီလေး ဟဲဟဲ”
“အမလေး တော်၊ အိုကေ နင်က ဘာလို ချင်တာလည်း ပြော၊ ငါနင့်မွေးနေ့ လက်ဆောင် ပေးမယ်”
“အိုကေ၊ ကျနော် လိုချင်တာ တီလေး ပေးမယ် ဆိုရင် ရပြီ၊ ဒီတခေါက် မေမေ လာရင် ပြမယ်၊ အပြောနဲ့ မဟုတ်ဘူး၊ လက်တွေ့ ပြမှာ”
……………………………..
ဒီနေ့ စနေနေ့ မေမေ က မနက် အစောကြီး ကတည်း က ဆင်းလာတော့ နေ့လည်စာ စားချိန် အိမ်မှာ ကျနော် တို့ သုံးယောက် ပဲ ရှိတယ် စားကြ သောက်ကြ ပေါ့။ အိမ်မှာ က တီလေး ယောက်ျားလည်း မရှိ၊ တီလေး သမီး လည်း မရှိကြဘူးလေ။ ကျနော့် အတွက် ကလည်း ဂွင် တော့ ဝင်ပြီလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲက တော့ တိတ်ထိတ်ပေါ့။ အကြံအစည်အောင် မြင်သွားရင်တော့ အပီပဲ။ မအောင်မြင်ခဲ့ ရင်တော့၊ ဘာဖြစ်လာမယ် ဆိုတာ မတွေးရဲဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် အမေ ကိုယ်ပြန်လိုးပြီး သွားတဲ့ အခြေအနေအထိ ဘယ်ဟာက ပိုဆိုးနိုင်ဦးမှာလဲ လို့ တွေးပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်။
နေ့လည်စာ စားပြီးလို့ တီလေးက ပုဂံတွေ ဆေးကြောနေပြီး မေမေ က ရေချိုးခန်း ဝင်နေတုန်း တီလေးကို ကပ်ပြောလိုက်တယ်။
“တီလေး ခနနေရင် တီလေး အပြင်သွားစရာရှိသေးတယ်။ ညနေလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားလိုက်။ ကျနော် နောက်ဖေးတံခါးကို ဂလန့်ဖြုတ်ထားမယ်။ တနေရာသွားပြီး မှ ပြန်လှည့်လာခဲ့။ အသံမကြားအောင် ဝင်လာ။ ကျနော့် အခန်းလည်း လော့ မချထားဘူး၊ အသံမကြားအောင် လာချောင်း ကြည့်။ တခုတော့ ဂတိပေး။ ဘာပဲ တွေ့တွေ့ တီလေး လုံးဝ အသံ မထွက်ရဘူး။ တီလေး သဘောတူတူ မတူတူ ကျနော် နဲ့ နောက်မှ တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် ဆွေးနွေး။ တီလေး ပြန်လာတာကို မေမေ လုံးဝ မသိစေနဲ့ အာ့ ပဲ ဂတိပေး”
တီလေး သိမ့် က ကျနော့် ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ခန ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူ သိချင်စိတ်တွေ အရမ်းပြင်းပျ နေမှန်း သူ့မျက်နှာမှာ အထင်းသား ပေါ် နေတယ်။
“အိုကေ ငါဂတိပေးတယ်”
တီလေး ပြောပြီးတာနဲ့ မေမေ ရေချိုးခန်းက ထွက်မလာခင် ကျနော် အိမ်ရှေ့ခန်း ထွက်လာခဲ့ပြီး တီဗီ ထိုင်ကြည့် နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မေမေ အိမ်ရှေ့ခန်း ထွက်လာတယ်။ ကျနော် တီဗီ ကြည့်နေတဲ့ နား ဝင်ထိုင်ပြီး။
“ဟေး သား ဒီနေ့ ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိဘူးလား”
လို့ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ လှမ်းမေး ပြီး၊ နောက် ကျနော့် နားနား တိုးတိုးလေး ကပ်ပြီး၊
“မိသိမ့် ခနနေရင် အပြင်သွားမလို့တဲ့”
ဟု ပြုံးဖြဲဖြဲ အမူအယာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း မေမေ့ ကို လက်မ ထောင်ပြလိုက်ပြီး။ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပဲ။
“ဟင့်အင်း မသွား တော့ ဘူး မေမေ သား အိမ်မှာ လုပ်စရာလေး တွေ ရှိသေးလို့”
ဟု ပြန်ပြောပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျနော်တို့ သားအမိ နှစ်ယောက် အဓိပ္ပါယ် ပါသော အပြုံးများ တယောက်နှင့် တယောက် ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။
ခနအကြာ တီလေးသိမ့် မှာ အပြင်သွားမည့် အဝတ်အစား များ လဲလှယ်လာပြီး အပေါ် ထပ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ တီလေးသိမ့် မှာ အသား ပျော့ပျော့ ပုခုံးကြိုး မျှင်မျှင် ကလေး ခါးတို အကျပ် ဘလောက်စ်ကို ဝတ်ထားရာ သူမ ၏ ဖွေးနု ဖောင်းကြွ နေသော နို့ကြီးများ က လျှံထွက် တော့မလို ဖြစ်နေ၏။ အပေါ် မှ ယောက်ျား ရှပ် စတိုင် လိုမျိုး လက်ရှည် အပါးစား ကို အုပ်ဝတ်ထားသဖြင့် သာ သူမ ပုခုံး လက်မောင်းသားတိုကို မမြင်ရခြေ၊ အောက်မှ လည်း အပျော့ သား ထဘီကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲစီးကာ ဝတ်ထားသဖြင့် ပေါင်လုံးကြီး တွေက ထင်းနေပြီး ဘိုက်သား ဖေါင်းဖေါင်းလေး ကလည်း မြင်နေရသည်။ ဘိုက်ကလေးက ပူတူတူလေး ဖြစ်သော်လည်း ရုပ်ဆိုးတာမဟုတ်၊ ကျနော့် အမြင်မှာ ဆက်ဆီ ပင် ဖြစ်နေသေးသည်။ တီလေး ရေချိုးစဥ် လည်း ခနခန ချောင်းဖူးတာမို့။ တီလေး ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကျနော့် စိတ်မျက်စေ့ မှာက မှန်းကြည့်လို့ ရနေလေ ပြီ။
တီလေး က ကျနော်တို့ ကို နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ရှေ့ တံခါးက ထွက်သွားတော့ ကျနော် က ထကာ အိမ်ရှေ့ သံတံခါးကို ဖွင့်ပေးပြီး သူထွက် သွားတော့ ပြန်ပိတ်ပေးလိုက်သည်။ အနောက်ဘက်မှ လှမ်းကြည့်လိုက် တော့ လည်း အိုးကြီးက ဝိုင်းစက် နေပြီး တင်သားတွေ က တလုံးတက် တလုံး ဆင်း ဖြင့် တုံခါ သွားသည်ကို တွေ့ နေရသဖြင့် မေမေ မမြင်အောင် တံတွေး မြိုချလိုက်ရသည်။ အိမ်ရှေ့ တံခါးကို မေမေ့ ရှေ့တွင် သော့ ခလောက် နှင့် သေခြာ ခပ်ပြလိုက်လေသည်။
“အမလေး တံခါးပိတ်တာက လည်း ကြာလိုက်တာ၊ သူ့ အဒေါ် ဖင်ကို လိုက်ကြည့်နေလား မသိဘူး တခါတည်း”
“ဟာ မေမေ ကလည်း အိမ်ပြင် ရောက်သွားတာ သေခြာလား ကြည့်နေတာပါ၊ တော်ကြာ တခုခု ကျန်နေတယ် ဆိုပြီး လှည့်ပြန်လာမှ တခါထည်း…..”
“တခါတည်း ….. ဘာဖြစ်မှာမို့ လဲ”
မခို့ တရို့ နောက်တိ နောက်တောက် ပုံစံနဲ့ ကျနော့် ကို ပြန်စ နေတဲ့ မေမေ့ ကို ကျနော် က ခါးက နေလှမ်းဆွဲပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်ပါတယ်။ မေမေ က ကျနော့် အနမ်းကို ရုတ်တရက် ခံလိုက်ရပေမဲ့ ချက်ခြင်း ပြန်တွန်းပါတယ်။
“ဟဲ့ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ တော်ကြာ မိသိမ့် ပြန်လှည့်လာလို့”
“အဲဒါကို ပြောတာပေါ့ တခါတည်း ဆိုတာကလေ ကဲ သိပလား”
“သွား ပါ အပိုတွေ နှာဘူး ကျ ရင် ကျတယ်ပေါ့၊ သွားမယ် အခန်းထဲ”
မေမေ က ကျနော့် ကို မျက်စောင်းလှလှ တချက်ထိုးရင်း အိမ်အတွင်းဘက် လျှောက် သွားတယ်။ မေမေ က အိမ်နေရင်း မို့ ပုခုံး ကနေ ခြေသလုံးထိ တဆက်ထည်း ဂါဝန်ကြီး ဝတ်ထားတယ်။ ပိတ်သား ပါးပါး ပေါ် မှာ ပန်းပွင့် ကြီးတွေနဲ့ ဂျိုင်းပြတ်မို့ ချောမွတ်နေတဲ့ လက်မောင်းအိုးကြီး တွေရယ်။ အောက်က ဘာမှ ခံ မဝတ်ထားလို့ ဂါဝန်အောက် မှာတောင် ခါယမ်း သွားတဲ့ ဖင်ကြီး တွေရယ်က ကျနော့် လီးကို မာလာစေ တယ်။ မေမေ့ နောက်က ကမန်းကတန်း လိုက်သွားရင်း တုံခါနေတဲ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး ကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် နဲ့ ပင့်ကိုင် ပြီး အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ် လိုက်ပါတယ်။
“ဟဲ့ ဘယ်လိုလဲကွယ်၊ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရနဲ့”
“လွမ်းနေလို့ လေ မေမေ ရဲ့ တပတ်လုံး စောင့် နေရတာ စိတ်မရှည်တော့ ဘူး”
“ဟွန့် အမေ လည်း ခေါ် သေးတယ် ကိုင်တာက ဘယ်နေရာလဲ ”
“အာ့ ဆိုလည်း မိန်းမ ပဲ ခေါ်တော့ မယ်၊ မိန်းမ ရယ် လွမ်းနေလိုက်ရတာကွာ”
“အမလေး သူ ဘာကို လွမ်းနေသလဲ ဆိုတာ သိပါတယ်နော် ”
“သိရင် ပြီးရောလေ ကွာ၊ ချစ်တယ် မိန်းမရာ”
အခန်းဝနားမှာ မေမေ့ ကို ကျနော် မှီလာပြီးအနောက်က နေ လှမ်းဖက်လို့ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်လိုက် တယ်။ ကျနော့် မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက သူ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား မှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်လို့ ပေါ့။ မေမေ့ ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ သူလည်း လိုနေပြီလေ၊ ကျနော်က သူ့ လည်ကုတ်ကလေးကို ဖွဖွ လေးနမ်းလိုက်တော့ သူက ခေါင်းပြန်လှည့်လာတယ်။ အဲဒီမှာ မေမေ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ ကျနော့် နူတ်ခမ်း တို့ ဂဟေ ဆက်မိသွားတယ်။ ချိုမြတဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို အငမ်း မရ စုပ်လိုက်မိတယ်။ ချက်ခြင်းပဲ တီလေးသိမ့် ကို သတိရ လိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ မေမေ့ နူတ်ခမ်း အစုံကို ခနတာ စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး ပြန်ခွာလိုက်တယ်။
“မိန်းမ ခနစောင့် ယောက်ျား ဆီး အောင့် နေလို့ အမြန်သွားရူးသွားပေါက် ပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မေမေ က ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး။
“ရေသေခြာလည်း ဆေးခဲ့နော် ခစ်”
“အင်း ပေါ့ သေခြာ ဆေးလာခဲ့ မယ် မိန်းမ ရေ၊ ပြုစု ဖို့သာ ပြင်ထား”
ကျနော် လည်း ကမန်းကတန်း အနောက်ဖေးကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ နောက်ဖေး အပြင်ထွက် တဲ့ တံခါးကို ဂလန့် တွေ အကုန်ဖြုတ်ခဲ့ ပြီးမှ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် သေးပေါက်။ လီးကို ဆပ်ပြာမွှေး နဲ့ အသေအခြာ ဆေး ပြီး တော့ ကျနော့် အခန်းဆီ ကို ပြန်လာခဲ့ လိုက်တယ်။
အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ လည်း အခန်းတံခါးကို တလက်မ စာလောက် ဟ ပြီး ချန်ထားခဲ့တယ်။ ကုတင် ပေါ် မှာ တင်ပါးလွှဲ ထိုင်နေတဲ့ မေမေ့ ဆီ အလျင်စလို ပုံစံ မျိုး နဲ့ အမြန်ပြေးဝင်လာခဲ့တယ်။ နို့မို့ ဆို အခန်းတံခါးကို လော့ ချ ဖို့ သူက ပြောဦးမှာ ခု သူ့ ကို အဲလို အချိန်မပေးတော့ ဘူး၊ ကုတင်ဘေး အမြန်လျောက် သွားပြီး မတ်တတ်က နေ လှမ်းဖက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်တယ်။
အခန်း ၂။
” ချစ်လိုက်တာ မိန်းမ ရယ်”
“မိန်းမ လည်း အတူတူပါပဲကွာ”
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် သား ခနလေး နဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားခဲ့ကြတယ်။ မေမေ့ ရဲ့ ဖွံ့ထွား လှတဲ့ နို့ကြီး တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တဖက် တလုံးစီ ဆုပ်နှယ်ရင်း က နို့သီးခေါင်း တွေကို တဖက် စီ ကုံး စို့ ပြစ်လိုက်တယ်။
“အား နာတယ် ယောက်ျား ရယ် အရမ်းမစို့နဲ့လေ၊ သူက ငယ်ငယ်တုန်း ကအတိုင်းပဲ ”
“ဟုတ်လား မိန်းမ၊ ယောက်ျား ငယ်တုန်း ကလည်း အဲလို စို့တာပဲလား”
“ဟုတ်ပါ့ တော်တော် နဲ့ နို့မပြတ်နိုင်ဘူးလေ”
ကျနော် လည်း နို့တွေ စို့ရာက နေ အောက်ကို လျောဆင်းလာပြီး မေမေ့ ဝမ်းဘိုက်လေးကို နမ်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ထိ ဆင်းသွားတယ်။ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ထုံးစံ အတိုင်း ဖေါင်းကား နေပြီ။ နူတ်ခမ်းသား ထူထူ နဲ့ အတွင်းသား နီနီတွေက အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။ ဒီတခါ သေခြာ ဆေးထားလို့ လားမသိ၊ အနံ့လေးက ရှန်ပူးနံ့ လေး သင်းနေတယ်။ စောက်ရည်ထွက်တော့ ညှီစို့စို့ အနံ့လေး ကတော့ ရှိတာပေါ့။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ် လို့ တဝကြီး ရူလိုက်ပြီးမှ လျှာ အပြားလိုက်ကို လျှက် ပြစ်လိုက်တယ်။
“အီး ဟီးဟီး..အင့်…ဟင့်…စူး..ရှ်..အားးးး”
မေမေ့ အသက်ရူသံ တွေက ထုံးစံ အတိုင်း ရူးရူး ရှဲရှဲ ဖြစ်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကို ဖြဲပြီး ကျနော့် လျှာကို အထဲထိ ဝင်သလောက် ထိုးထည့် လို့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ သူ့ စောက့်စေ့ ကို ဖိပွတ်ပေးတော့ ဖင်ကြီး ကြွ ကော့ တက်လာတယ်။ ကျနော် အားရပါးရ ဘာဂျာ ဆွဲနေရင်း ကမှ သတိရတယ်၊ တီလေးသိမ့် ဝင်လာတော့ မယ်ဆိုတာ။ အဲဒါနဲ့ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကနေ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီးတော့ သူ့ ဘေးမှာ ယှဥ်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း ဟက်ဘုတ် ကို မှီပြီး ခြေထောက် နှစ်ဖက် ဆင်း ကားလို့ ထိုင် ချလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးက တော့ ကျောက်တိုင် ကြီးလို ထောင်မတ်နေတာပေါ့။
“ကဲ ယောက်ျား ကိုလည်း ပြုစု ပါဦး မိန်းမ နူတ်ခမ်းလေး ကို လွှမ်းနေပြီ”
မေမေ က အဲတော့ မှ ကုံးထပြီး ကျနော့် ကားထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ဝင်လို့ လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူမ မျက်နှာပေါ့် ဝဲကျလာတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ ဘေးသပ်ဖယ် နားရွက်နောက်ဖက် ညှပ်လိုက်ရင်း လီးဒစ်ဖူး ကို ငုံခဲလိုက်တယ်။ လီးကြီးက နူးညံ့တဲ့ အာခံတွင်း သားနဲ့ နွေးထွေး စိုစွတ်တဲ့ အထိအတွေ့ ကြောင့် ပိုမာလာတယ်။ နောက်တော့ မေမေ က ချိုချင် စုတ်သလို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း နဲ့ သူမ နူတ်ခမ်းကို လီးတန် မှာ တင်းတင်းကြီးစေ့ လို့၊ မျက်နှာကို အနိမ့် အမြင့် လုပ်ရင်း ပုလွေပညာစွမ်း ပြပါ တော့ တယ်။
ဟောကွက်တိ ပါပဲဗျာ၊ ကျနော် တွက်ထားတဲ့ အတိုင်းပဲ ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ မျက်နှာ၊ တီလေးသိမ့် မျက်နှာ က မယုံကြည်နိုင်ပဲ သရဲ သစ္ဆေ တွေ့လိုက်ရသလို မျက်လုံးကြီးက ပြူးလို့၊ မေမေ က တော့ ကျနော့်ကို ဖင်ထောင်ကုံးပြီး လီးစုပ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ ဘယ်မြင်ရမလဲ၊ တီလေးသိမ့် ကလည်း မေမေ သူမ ဖက်ကို မမြင်ရမှန်းသိလို့ အဲလို မျက်နှာကြီး ပေါ်တင်ပြ ပြီး ကြည့်တာနေမယ်။ ကျနော် က ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ မေမေ့ ခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း ညာဘက် လက်ညိုးကို နူတ်ခမ်းပေါ် ဒေါင်လိုက်ထောင်လို့ တီလေးသိမ့် ကို အသံ မထွက်နဲ့ ဆိုတဲ့ သင်္ကေသ ပြလိုက်တယ်။ တီလေးသိမ့် လည်း အယောင်ယောင် အမှားမှား နဲ့ ခေါင်းငြိမ့် ပြ ရှာတယ်။ နောက်သူ အဲလို ကြည့်နေရင် မေမေ မတော်တဆ တွေ့ သွားမှာ စိုးလို့ နောက်ဆုပ်ဖို့ လက်ခါ ပြလိုက် တယ်။ အဲတော့ မှ သူမ မျက်နှာ နောက်ဆုပ်သွားပြီး တံခါးကြားက ပဲ ချောင်းနေတော့တယ်။ ကျနော့် အတွက် လည်း အချိန်ကျပြီလေ။
“အာ မရတော့ ဘူးမိန်းမ ရာ ယောက်ျား လိုးချင်လာပြီ”
ဆိုပြီး မေမေ့ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လို့ ထူပေးလိုက်တယ်။ မေမေ က ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ကျနော့်ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့် နဲ့ ကြည့်တော့၊
“ဒေါ့ကီ လိုးမယ်ကွာ လေးဘက်ထောက်ပေး”
လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ မေမေ လည်း ကုတင်ခေါင်းရင်းကို မျက်နှာပြုလို့ လေးဘက်ထောက်ပေးတယ်၊ အဲဒါမှ တီလေး ချောင်းတဲ့ ဟာကို မမြင်ရမှာလေ။ လေးဘက်ထောက်လိုက်လို့ ကားထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနဲ့ တဖက် တချက် စီ ဖြန်းကနဲ ရိုက်ပလိုက်တယ်။
“အား စပ်တယ်ကွာ ဘာလုပ်တာလဲ”
“မိန်းမ ကို ငါလိုးမ ဆိုတာ အသိပေးတာလေကွာ၊ ဒီဖင်ကြီးက တွေ့လိုက်တိုင်း လိုးချင်စရာကြီးကိုး”
မေမေ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အရည်တွေ နဲ့ ရွှမ်းလဲ့ နေပြီ။ ကျနော် သူမ ဖင်နောက်မှာ မုဆိုးထိုင်ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီး တချက်ထဲ ဆောင့် ထိုးချလိုက်တယ်။
“အားးးးးးးးရှီးးးးး ဖြည်းဖြည်းလေ ယောက်ျား”
“အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ မိန်မ ရယ် စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးးး နေတာပဲ အီးးးးးး”
မေမေ့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ စကတည်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပဲ ဆောင့် လိုးပေးနေမိတော့ တယ်။
“ဖုတ်…ဖတ်..ဖတ်…ပလောက်..ဖွတ်…ဖတ်”
“ဖွတ်…ဖလွတ်….ဖတ်…ဖုတ်”
လေးဘက်ထောက်ပေးထားတဲ့ မေမေ့ ကို အနောက် ကနေ လိုးနေရင်း က တံခါးဝကို ခေါင်းလှည့် ချက်လိုက် တော့ တီလေးသိမ့် မျက်လုံးကြီးပြူး ၊ လို့ ကြည့်နေတုန်း။ မျက်နှာကလည်း ရဲနေတယ်။ သူလည်း ဖီးတက် နေပြီ ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မ အမကြီးကို ကြောက်တာမို့ အသံကတော့ မထွက်ရဲဘူး။ နောက် လိုးနေတာလည်း အရှိန်ရလာတော့ ကျနော် လည်း တီလေး ချောင်းနေတယ် ဆိုတာတောင် မေ့သွားတယ်။
“အား လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရေ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက အိနေတာပဲ”
“အိုး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့် တော့ ယောက်ျား မိန်းမ ပြီးချင်နေပြီ အိုးးးးးးးအိုးးးးး”
“အီးးးးးးး ယောက်ျား လည်း ပြီးးး ချင်နေပြီ။ လရည် တွေ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းလိုက်တော့ မယ်နော် ”
“ပန်းလိုက်တော့ ယောက်ျားရေ ပြီးမှ ဆေးသောက်တော့ မယ် အု အု လုပ်လုပ်”
“ဆေးသောက် မနေနဲ့ကွာ ယောက်ျား အတွက် ကလေးသာ မွေးပေးလိုက်တော့ “‘
“အ…အ….ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအိုးးးးးး”
“အိုအို……ထွက်ကုန်ပြီကွာ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
မေမေလည်း ဒူးတွေ ချောင်ပြီး အိပ်ယာပေါ် မှောက်လျက် ကျသွားသလို ကျနော်လည်း သူ့ အပေါ် က ထပ်လျှက် ကျသွားပါတော့တယ်။
အဲဒီ အချိန် ကျမှ တီလေးကို သတိရပြီး တံခါးဝကို ကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့ ရတော့ ဘူး ။ ကျနော်တို့ ပြီးကာနီး ဆိုတာ သိလို့ သူလည်း လစ်သွားတာနေမယ်။ ကျနော် နဲ့ မေမေ လည်း ခန နှား နှပ် နေကြပြီးတော့ နောက် တနာရီလောက်မှာ တချီ ကောင်းကောင်း ထပ်လိုး ဖြစ်ကြပါတယ်။ ပြီးမှ ခန ပြန်နား ရေမိုးချိုး အဝတ်အစား လဲ ပြီး ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ကြသလို အိမ်ရှေ့ခန်းပြန်သွားထိုင်ပြီး တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေကြပါတယ်။
…………
ခန နေမှ တီလေး အပြင်က ပြန်ရောက်လာသလို နဲ့ အိမ်ရှေ့ တံခါး မှာ ရောက်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ထပြီး တံခါးကို ပွင့်ပေးလိုက်တယ်။ တီလေး မျက်နှာ က နည်းနည်း နီ နေပြီး ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်း တောင် မဆိုင် ဘူး။ အိမ်ထဲဝင်လာတော့ လည်း မေမေ က သူ့ ညီမ မျက်နှာ နည်းနည်း ပျက်နေတာကို တွေ့လို့၊
“ဟဲ့ မိသိမ့် ဘာဖြစ်လာလဲ မျက်နှာ မကောင်းပါလား”
“အပြင်မှာ အရမ်း နေပူလို့ မကြီး၊ ခေါင်းကိုက်ချင်လာတယ်”
“အင်း ဟုတ်တယ် အဲဒါကြောင့် ငါ လည်းအပြင်မထွက်ချင်တာပေါ့၊ နေပြည်တော် မှာ ပိုတောင် ဆိုးသေး၊ သွားသွား ရေအေးအေး လေး သောက်ပြီး နားနေလိုက် မသက်သာရင် ပါရာစီတမောလေး ဘာလေး သောက် ထားလိုက်ဦး”
“တီလေး လာလာ ဆိုဖာမှာ ထိုင်နေ သား ရေ သွားယူပေးမယ်”
တီလေးသိမ့် က ၊
“ရတယ် ညီမလေး အိပ်ခန်းထဲ မှာ ခနလှဲလိုက်ဦးမယ်”
လို့ ပြောပြီး သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ မေမေ က လည်း တီလေး နောက် လိုက်ဝင်သွားရင်းက ၊
“သား ရေအေးအေး သွားယူလာခဲ့”
လို့ ပြောသွားတယ်။ မေမေ က အကြီး ဆိုတော့ သူမ အငယ် မောင်နှမတွေ အကုန်လုံးကို အမေလိုပဲ စိတ်ပူတယ်၊ ချစ်တယ်။ အဲဒါကြောင့် အောက်က အငယ်တွေက ချစ်ကြောက်ရိုသေကြတာလေ။
ကျနော် ရေတခွက် ယူပြီး ပြန်လာတော့ မေမေ က ဒေါ်လေး နဖူးကို စမ်းပြီး စကားပြောနေတယ်။
“အင်း ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ နေပူလို့ ပါ၊ နားနေလိုက်တော့ ညနေစာ ငါပဲ လုပ်လိုက်တော့ မယ် ၊ သား ရေပေးလိုက်၊ ဖြည်းဖြည်း သောက်နော်၊ မိသိမ့် ”
ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားပါတယ်။ ကျနော် လည်း ကုတင်နား ကပ်သွားပြီး တီလေးကို ရေခွက် ကမ်းပေး လိုက်တော့ တီလေးက လှဲနေရာက ထပြီး ရေခွက်ကို ယူ သောက်လိုက်တယ်။ ရေခွက်ကို ကျနော့် ပြန်ကမ်း ပေးရင်း အခန်းဝကို လှမ်းကြည့်ပြီး မေမေ့ ကို မမြင်တော့ မှ၊
“ဟယ်ကိုရဲ နင်တို့ ဟာက ဘယ်လို ဖြစ်ကြရတာလည်း၊ ငါ ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး၊ မိုးကြိုးတွေ ဘာတွေ ပြစ်ကုန် တော့မှာပဲ”
“ဟာ တီလေး ကလည်း အင်းစက် ကို တခါမှ မကြားဖူးဘူးလား”
“ကြားဖူးပေမဲ့ အဲဒါတွေက မြန်မာပြည်မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ထင်ထားတာလေ”
“မြန်မာပြည်မှာ အများကြီးပါ တီလေး ကလည်း မြန်မာ ထုံးစံ အတိုင်း အုံ့ပုန်းလေ၊ ဘယ်သူက ဖွင့်ပြော မှာလဲ၊ ဒီမှာ က လစ်ဗင်းတူဂဲသား ဆိုတာကို တောင် အပြင်မှာ မေးငေါ့ နေကြပြီး တကယ်တမ်းက အိမ်ထောင်ပြုတဲ့ လူတိုင်း နီးပါး က အပျိုစစ်စစ် လူပျို စစ်စစ် တွေ မဟုတ်ကြတော့ ပါဘူး။ အလကား ဟန်ဆောင် နေကြတာ”
တီလေး သိမ့် က ကျနော် ပြောတာ နားထောင်ပြီး နည်းနည်း တွေ သွားတယ်။
“အင်း ပါဟာ ဒါပေမဲ့ သားအမိ အရင်းကြီး ဆိုတော့၊ ဟာ ငါ ရင်တုံလိုက်တာဟာ တမျိုးကြီးပဲ”
“အေးဆေး ပါ တီလေး ကလည်း၊ ညကျရင်လည်း လာချောင်းဦး၊ ကျနော်တို့ မီးဖွင့် ပြီး လုပ်မှာ”
“ဟယ် နင် တော်တော် ဆိုးပါလား”
“အွန်း တီလေး ပေးထားတဲ့ ဂတိ တည်ရမယ်နော်၊ ကျနော် လိုချင်တာကို ပေးမယ်ဆိုတာ”
“ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်”
ပြောရင်း က ကျနော် တီလေး ရဲ့ ဟတတ ဖြစ်နေတဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ကျနော့် ပါးစပ် နဲ့ ဖိကပ် နမ်းစုပ်လိုက်ပြီး ချက်ခြင်းခွာလိုက်တယ်။ အငိုက်မိ သွားတဲ့ တီလေး မျက်လုံးကြီးပြူး ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ ကျနော်လည်း မေမေ ပြန်ဝင်လာမှာ စိုးလို့ ကမန်းကတမ်း ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့ တယ်။
…………………………….
အဲဒီည ကတော့ ခင်ဗျား တို့ တွေးထားပြီး တဲ့ အတိုင်းပဲလေ။ ကျနော် နဲ့ မေမေ နဲ့ အခန်းထဲ မီးဖွင့် ပြီး လိုးပွဲ ကြမ်းကြမ်း ကျင်းပ ပေးလိုက်တာပေါ့၊ တီလေး သိမ့် အတွက် စပ္ပါယ် ရှယ် ရှိုးလေ။ မေမေ ကလည်း တနင်္လာနေ့ မနက်စောစော အလုပ်ကိစ္စ ရှိတာမို့ နောက်နေ့ ညနေ ပြန်ရမှာ ဆိုတော့ အချိန် ရှိခိုက် သူမ လည်း ရိက္ခာယူ သွား ရတာပေါ့။ တီလေး ကတော့ တညလုံးလည်း ချောင်း၊ သူမ ဖာသာ သူမ လည်း အင်ဂျင်ဝိုင် တိုင်းသလား မသိ။ မနက်ကျ တော့ မျက်နှာလေး တောင် ချောင် သွားသလိုပဲ။ မေမေ ကတော့ သူမ ညီမလေး နေသိပ်မကောင်းရှာ ဘူးး ဆိုပြီး ကျနော့်ကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ မှာသွား ရှာတယ်။
အခန်း ၃။
နောက်နေ့ မေမေ့ ကို ကားဂိတ် လိုက်ပို့၊ အလွမ်းတွေ သယ်ကြပေါ့ ၊ မေမေ က ကျောင်းအားတာနဲ့ နေပြည်တော် လာနေဖို့ ပြောတယ်။ ကျနော် လည်း လာခဲ့မယ်ပေါ့။ အဲလို နဲ့ မေမေ လည်း ကားပေါ် တက် ကားလည်း ထွက် သွားတာနဲ့ အိမ်ကို ဒုန်းစိုင်း ပြေး ပြန်လာခဲ့တော့ တာပေါ့။
အိမ်ရောက်တော့ မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ တီလေး ကို တွေ့ရတော့တယ်။ ကျနော် မီးဖိုထဲ ဝင်လာပြီး သူ့ နားလျှောက်လာတာ မြင်ရဲ့ သားနဲ့ တီလေးက ဘာမှ မပြောပဲ ဟင်းအိုးကို သာ မွှေနေတယ်။ တီလေး မျက်နှာ ကတော့ နီမြန်းနေတယ်။
“တီလေး”
လို့ ကျနော် ခေါ်လိုက်တော့ လှည့် မကြည့်ပဲ။
“ဘာလဲ”
လို့ ထူးတယ်။ ကျနော်လည်း တီလေး မွှေနေတဲ့ အိုးနား သွားကြည့်တော့ ဝက်သား အိုးကြီး ရေတွေ ထည့်ထား ပြီးသား ရေနည်းနည်းခန်းအောင် စောင့် ဖို့ပဲ လိုတော့တာ၊ အလကားသက်သက် မွှေနေတာအသိသာကြီး။ အယောင်ယောင်အမှားမှား လုပ်နေတာထင်တယ်။
“ကဲ ကျနော် နဲ့ မေမေ ဘယ်လို အဆင်ပြေသွားတယ် ဆိုတာ ပြပြီးပြီလေ၊ တီလေး ဘယ်လို ထင်လဲ”
ကျနော် က ပြောရင်း ဆိုရင်းက ဘေးကနေ တီလေး ခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်တယ်။ တီလေး တချက် တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် လက်က လွတ်အောင် အတင်းတော့ မဟုတ် အသာရုန်းတာ ဆိုတော့ ဘယ်လွတ်မှာ လဲ။ ခါတိုင်းလည်း ဒီလိုကတော့ တခါတရံ ဖက်လေ့ ရှိပါတယ်။ အခု ကတော့ တင်းတင်းလေး ဖက်ထားလိုက် တော့ တီလေး က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်။
“ဟယ်လွှတ်ဦး မောင်ရဲ ရယ် ဒီမှာ ဟင်းချက်နေတယ် မတွေ့ဘူးလား”
“တီလေး ဟင်းက ရနေပါပြီ၊ မီးလျှော့ လိုက်တော့ ရေခမ်းရင် စားလို့ ရပြီဟာကို၊ ကျနော် မေးတာ ဖြေပါဦး”
ကျနော် လက်တဖက် နဲ့ မီးဖို က ဂတ်စ်ကို လျော့ လိုက်တယ်။ တီလေးက ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာ နီနီ နဲ့ ကျနော့် ကို မကြည့်ပဲ တဖက်လှည့်ရင်း ခတ်တိုးတိုးလေး၊
“နှာဘူး”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော် က တီလေး ကိုယ်လုံးကို ကျနော့် ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် ဘောင်းဘီ အောက်က ဖုထ နေတဲ့ ကောင်ကြီးက တီလေး ဘိုက်သား မှာ ထောက်နေပြီ။ တီလေး က ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဖြစ်နေတာ တောင် မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ဘူး တဖက်ကို မျက်စောင်းထိုး ပြီး ကြည့်နေတယ်။ မျက်နှာ ကတော့ နီမြန်းမြန်း၊ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုလည်း ကိုက်ထားတယ်။ စိတ်ဆိုးတဲ့ မျက်နှာတော့ မရှိဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့ လက်ထဲ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဟင်းမွှေ ယောင်းမ ကို ဆွဲယူပြီး ဘေးနားက စားပွဲခုံ ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တီလေး ခါးက နေ သိုင်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ တင်းတင်းလေး ဖက် လိုက်တယ်။ တီလေး နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ အိကနဲ လာဖိတယ်။ တီလေး နူတ်ခမ်းကို လှမ်းပြီး ကစ် လုပ်မလို့ ပြင်တာ သူက တဖက်ကို မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့ မေးစေ့ ကို နမ်းမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရင်ခွင်ထဲက မရုန်း ထွက် သွားတော့ ဖက်တာကို မလွှတ်သေးပဲ တီလေး လည်တိုင် ကို စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်တယ်။ တီလေး ကိုယ်လုံး လေး တုံခါနေတယ်။ သူလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် ဆိုတာ သိနေရတယ်လေ။ ခါးကို ဖက်ထားတဲ့ ကျနော့် လက် တွေက အောက်ကို လျောကျ သွားပြီး ဟိုးအရင်ကတည်းက သွားရည်ယိုနေရတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို တဖက် တလုံးဆီ အုပ်ပြီးဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပြစ်လိုက်တယ်။
တီလေး က ကျနော် သူ့ လည်တိုင်တွေကို စုပ်နမ်း မေးရိုး နဲ့ နားရွက် ဖြားတွေကို ပါ လျှာနဲ့ လျှက်တော့၊ တီလေး လက်မောင်း တွေ ကြက်သည်းထလာတယ်။ သူတခုခု ပြောမလို့ ကျနော့် ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းက ကျနော့် ပါးစပ် အောက် ရောက်သွားတယ်။
“အု…ဖလု….ဖု……”
“ပြွတ်စ်…ပလွတ်စ်..ပြွတ်စ်”
အဲလို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း တာခံလိုက်ရတော့ လည်း တီလေး ကိုယ်က ပျော့ သွားတယ်။ သူ့ လက်တွေလည်း ကျနော့် ကိုယ်ကို ပြန်လည်တွယ်ဖက်လာတယ်။ ကျနော် လည်း တီလေး ဖင်လုံးကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်ညှစ် ရင်း ကျနော့် ကိုယ်နဲ့ ဆွဲဖိ ကပ်ထားလိုက်တော့ ကျနော့် လီးကြီးက တီလေး ဘိုက်၊ ဆီးခုံတို့ နဲ့ ဖိကပ် နေတာပေါ့၊ တီလေး မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ်။ မျက်လွှာချပြီးတော့ ကျနော့် အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်လာတယ်။ ကျနော် လည်း နူတ်ခမ်းချင်း အားရအောင် စုပ်နမ်းပြီး လက်ကလည်း စိတ်ကြိုက် တီလေး ဖင်ကြီးတွေ ကို ဆုပ်နှယ် ပြီးတော့ လီးက ဘောင်းဘီထဲ မှာ မခံနိုင်အောင် တင်းကျပ် နေပြီ။ တီလေး လည်း စိတ်ပါ နေပြီ ဆိုတာ သိတော့ လက်တဖက်နဲ့ မီးဖိုက မီးကို လှမ်းပိတ်ပြီး တီလေးကို လက်ဆွဲလို့ ကျနော့် အခန်းထဲ ဆွဲခေါ် လာလိုက် တယ်။ တီလေး လည်း ဘာမှ စကားသံ မထွက်ပဲ ကျနော် ဆွဲခေါ် ရာနောက် ငေါက်ငေါက် နဲ့ ပါလာတော့ တယ်။
ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ တီလေး ထဘီ ကို ခါးက နေဆွဲဖြည်ချလိုက်တယ်၊ ကြမ်းပေါ် မှာ ကွင်းလုံး ပုံကျ သွားတယ်။
“အို…ဟဲ့ ”
တီလေး က ရုတ်တရက် အငိုက်မိ သွားလို့ လက်က လိုက်ဆွဲမလို့ လုပ်ပေမဲ့ လည်း မမှီတော့ ပါဘူး။ ထဘီ ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျ သွားလို့ ဖွေးကနဲ ပေါ် လာတဲ့ ပေါင်လုံးကြီး တွေက ဝင်းဝါ ချောမွတ် ပြီး တုတ်ခိုင် လှပလွန်း ပါတယ်။ တီလေး ထဘီ ကုံးကောက်မရအောင် ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို ကျနော်က တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ဖက်ထား လိုက်သလို လက်ဖဝါး တဖက်က လည်း တီလေး ပေါင်ခွဆုံကြား က အဖုတ်နေရာကို ပင်တီ ပေါ် ကပဲ ပင့် ပြီး မ ကိုင်လိုက်တယ်။
“အင့်..အိုးးး”
တီလေး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ပင်တီအသား ပါးပါးလေး အပေါ်က အုပ်ကိုင်မိတဲ့ ကျနော့် လက်ဖဝါးမှာ တောင် နွေးနေပါတယ်။ တီလေး စိတ်တွေ ထ နေလို့ စိမ့်ကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေက ပင်တီခွဆုံမှာ စိုနေလို့ ကျနော့် လက်ဖဝါးမှာ စိုသွားရတယ်။ တီလေး လည်း သူ စောက်ရည် ရွှဲနေတာ ကျနော် သိသွားပြီ ဆိုပြီး ရှက် သွားပုံ ရပါတယ်။ မျက်နှာကြီး နီမြန်းလို့။ ကျနော် သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ပင့်ကိုင်ရင်း အနောက်ကို တွန်းသွား လိုက် တော့ သူလည်း နောက်ပြန်ဆုတ်ရင်း ကျနော့် ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထိုင်ကျ သွားရတယ်။ ကျနော့် လက်ဖဝါး နဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီး ကို ပွတ်ဖိခြေရင်းက တီလေး နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းတော့ သူက လည်း အငမ်း မရ ပြန်နမ်းလာပါတယ်။ သူ့ဘောင်းဘီ ခါးမျှော့ကြိုး ကလက်ထိုးသွင်း ပြီး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို လက်ချောင်း ထိပ် တွေနဲ့ ထိုးဆွ ကစားရင်း စောက်စေ့ နေရာလေးကို မှန်းပြီး ဖိခြေပေးတော့ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲမှာ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေက ငြီးသံလေး ထွက်လာပါတယ်။
နမ်းလို့ ဝသွားမှ ကျနော် က ကုတင်စောင်း တီလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ရပ်ရင်းနဲ့ သူ့ ပင်တီကို ခါးကနေ အသာဆွဲချ ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေး အမြှင် မရှိ ပြောင်တင်းပြီး နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့် လေး တွေနဲ့ အတွင်းသား နီနီလေး တွေ အရည်စိုရွဲလို့ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ တီလေး ပေါင်နှစ်လုံးကို တွန်းကားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကျနော့် ပါးစပ် ကို အပ်ပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
“အို့ ကွယ်….ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် ……”
ကျနော့် လျှာက တီလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေ ရော ၊ စောက်ခေါင်းတွင်း ဝင်သလောက် ရော အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေး၊ လျှက်ပေးရင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့လည်း စောက်စေ့ ကို ဖိပွတ်ခြေပေး တော့ တီလေး မျက်လုံးစုံ မှိတ် လို့၊ လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ် နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီး တကြွကြွ ဖြစ်နေ ရတယ်။
“အားးးးး ကောင်းးး လိုက်တာ…ကိုရဲရယ်…..အူးးးးးးးးအားးကွာ ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်..ဖတ်ခ်…”
တီလေး ကို လေးငါး ဆယ်မိနစ်လောက် ကျနော်လည်း ဇက်ညှောင်း၊ လျှာညှောင်းသွား တဲ့ အထိ ဘာဂျာ ကောင်းကောင်း ပေးပေး လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ ကျနော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ တီလေးက ကျနော့် မျက်နှာ ပါးစပ်ပါးနား မှာ ပေကျံနေတဲ့ သူ့ စောက်ရည်တွေကို သူ့လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ပွတ်သုတ်ပေးရင်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လာပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ လက်တွေက ကျနော့် ဘောင်းဘီဇစ်ကို လာဖြုတ်တယ်။ ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံဘောင်းဘီရော ရောထွေးပြီး လှိမ့်တွန်းချ လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီထဲ အတွင်း ကုံးရုန်းထ ဖို့ ကြိုးစား နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ကို ကန်ထွက်လာတယ်။ တီလေးက သူ့လက်က လေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့နောက် ကွင်းထုပေးရင်းက ကျနော့် ကို အနောက်ဘက် နည်းနည်းတွန်း လိုက်တယ်။ ကျနော် က အနောက်ဘက် ဆုတ်ပြီး ကုတင်နဲ ခွာရပ်လိုက်မှ သူက ကုတင်စောင်းက လျောဆင်းပြီး ကျနော့် ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်လို့ ကျနော့် လီးကို သူ့ နူတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ခု ဖွင့်ဟလို့ အာခံတွင်းထဲ ငုံ ခဲ လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ တီလေး က သူ့ ရဲ့ ပုလွေ စွမ်း ကို ပြတော့ တာပဲ။ အာပါး၊ ကောင်းမှ ကောင်းပဲ။
မေမေ က ယောက်ျား နဲ့ အစောကြီးထဲက ကွဲသွား ပြီး ကျနော် နဲ့ မလိုးဖြစ်ခင် အချိန်အထိ ဘယ်ယောက်ျား နဲ့ မှ မဖြစ်ခဲ့ တော့ သူ့ မှာ အဲ ဒီ အတွေ့ အကြုံ ကောင်းကောင်း မရှိခဲ့ဘူး၊ တီလေး က မေမေ ထက်လည်း အသက် အများကြီးငယ်။ လက်ရှိလည်း ယောက်ျား နဲ့ လိုးကောင်းတုန်း အရွယ် ဆိုတော့ ခေတ်မှီ နေတာ ဖြစ်မယ်။ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ ယောက်ျား ကပဲ အသင်အပြ ကောင်းသလားမသိဘူး။ ပုလွေ ကတော့ စပ္ပါယ်ရှယ်ပဲ။ လီးကို ဖွဖွလေး စုပ်လိုက် ပြင်းပြင်းလေး စုပ်လိုက်။ နူတ်ခမ်း နဲ့လည်း လီးတန်ကို ဖိပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ် လက်က လည်း လီးအရင်းကို တင်းတင်းလေး ဆုပ်ပြီး ထု ဆိုတော့ လီးအထဲ မှာ လည်း တစစ်စစ် နဲ့ ကောင်းလိုက်တဲ့ ပုလွေ၊ ကျနော် မနက် စောစော မေမေ့ကို လိုက်မပို့ခင် နူတ်ဆက် အလိုး ကောင်းကောင်း လိုးထားခဲ့ လို့သာ ခံနိုင်တာ၊ နို့မို့ ဆိုရင် တီလေး ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ခုလောက် ဆို ပန်းထွက် ကုန်လောက်ပြီ။
တီလေး ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင် ဇိမ်ခံနေရင်း ကမှ စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လာလို့၊ သူ့ ဂျိုင်းနှစ်ဖက်က နေပြီမ ကာ မတ်တပ်ရင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားမှ နောက်ကို တွန်းပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားလို့ ပြဲဟလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝမှာ ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို တေ့ လို့ အသာလေး ဖိသွင်း လိုက်တယ်။ မေမေ့ စောက်ဖုတ်လို တအားစေးကျပ် နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ခပ်စေးစေး လေး ပဲ ဝင်သွားတယ်။ သူ့ ယောက်ျား ကလည်း အမြဲ လိုးနေတာ ဆိုတော့ ဒီထက် ချောင်မယ် ထင်ထားတာ မဟုတ်ဘူးဗျို့ ၊ မိန်းမ တွေ စောက်ဖုတ်က အလိုးမခံရတာ တပတ် နှစ်ပတ် ဆိုရင်တောင် ပြန်စေ့ သွားတတ်တာ။ ကိုယ့်ထက် ဒုတ်ကြီးတဲ့ ကောင် လိုးပြီးကာစ မှာ သွားလိုးရင် သာ ချောင်နေတာ ရက်ပိုင်း လောက် နားပြီး ပြန်လိုးကြည့် ပြန်စေး နေတာပါပဲ။ ကြေးစား တွေ ဆိုရင်တော့ တမျိုး ဖြစ်ရင် ဖြစ်မှာပေါ့။ ကျနော်တော့ ကြေးစား တွေ မလုပ်ဖူးတော့ မသိဘူး။
အဲလို ပုံစံ နဲ့ တီလေးက ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ကျနော်က သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကား မှာ မတ်တပ်ရပ် လိုးတာ၊ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အရှိန်ရလာတော့ တီလေးက သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ကျနော့် ခါးထစ်ကို ချိတ်ပြီး ခြေထောက် နဲ့ ကျနော့် ကို ဆွဲတာ။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်က သူ့ ဖင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် မပြီး ဆောင့်တာ၊ တဖုံးဖုံးပေါ့။
“ဖွတ်…ဖွတ်…ဗျိ..ဖတ်…ဖတ်..”
“အင့်…အင်…..အု….အီးးးး”
“အားးးးး ကောင်းးးတယ်…..ဆောင့် ..ဆောင့် …အားးးး မအေလိုးလေး ရှီးးးးးးးး”
တီလေး က ဒီလောက် တဏှာရှိန်တက်နေတာတောင် ကျနော့်ကို မအေလိုးလေး ခေါ် နေတုန်း၊ သူ့ စိတ်ထဲ သူ့အမကြီးကို ကျနော် လိုးနေတာ ဖျောက်မရဘူး ထင်ပါ့။ ကျနော်လည်း အနှစ်နှစ် အလလ ချောင်းထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးနေရလို့ အားရ ပါးရကို ဆောင့် လိုက်တာ ကုတင်တောင် တဖက် နံရံ နဲ့ တဒုန်းဒုန်း တိုက် နေတဲ့ အထိပေါ့။
တီလေး လဲ နောက်တော့ ကျနော့် ပုခုံးကို အတင်းကုတ်ခြစ်ပြီးကိုယ်လုံးလေး တောင့် လို့ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသလို ကျနော်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ လို့ တီလေး စောက်ခေါင်းထဲ လရည် တွေ တဗျစ်ဗျစ် နဲ့ ကို ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်ရင်း တချီ ပြီးသွား ရပါတော့ တယ်။
“အီးးးးးး ရှီးးးးးး ဖတ်ခ်…ကောင်းလိုက် တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အိုးးးးးးးးးးးးးး”
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ကို ထပ်လျှက်သား လဲကျ သွားကြရပါတယ်။ ကျနော့် လီးကြီးက တော့ တီလေး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလျှက်ပဲ ပေါ့။ လီးကြီး လရည် တွေ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ညှစ်ထုတ်နေသလို၊ တီလေး စောက်ခေါင်းသား တွေက လည်း ကတ္တီပါ သားတွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ်သလို ပွစေ့ ပွစေ့ လေး လုပ်ပေးနေတာ ဇိမ်ခံရင်း တယောက်ကို တယောက် ဖက်လို့ မှေးရင်း နားနေကြတော့ တယ်။ ခုမှ ကျနော် သတိထားမိတယ်။ တီလေး အင်္ကျီ ကို တောင် မချွတ်ရသေးပါလား ဆိုတာ။ ခွိ။ ကျနော် နဲ့ တီလေး တို့ နှစ်ယောက် အောက်ပိုင်း တွေသာ ဗလာတီးနဲ့ လိုးလိုက်ကြတာ အပေါ်ပိုင်း မှာ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေနဲ့ ပဲ ဆိုတာ ခုမှ သတိရတော့ တယ်။
ဒါပေမဲ့ အေးဆေး ပါ ကျနော် တို့ မှာ နှစ်ယောက်ထည်း အိမ်ကြီး တလုံးထဲ အတူ နေကြ ရမဲ့ အချိန် တွေ အများကြီး ရှိပါသေးတယ်။ ကျနော် တို့ ရှေ့ရှောက် ဘာဆက်လုပ်မှာလည်း ဘာတွေ ပြောကြမလဲ။ နောက် စနေ တနင်္ဂနွေ မေမေ လာရင်ရော ဘာဖြစ်ကြမလဲ။ မေမေ နဲ့ တီလေး ကို တပြိုင်ထဲ ဆွဲနိုင်ဖို့ ညှိလို့ ရမယ်ထင်လား။ ကျနော့် လို ကာရိုက်တာ ရှိတဲ့ ကောင်က ရော နောက် အပျို ဖြစ်လာတော့ မဲ့ ညီမဝမ်းကွဲလေးကို ရော အလွတ်ပေးဦးမှာလား။ သို့လောသို့လော အတွေးတွေကို စာဖတ်သူ တွေ အတွက် ပဲ တွေးစရာ ချန်ထားခဲ့ ရမလား။ ကျနော်ပဲ ဆက်ရေးရမလား။ ကိုလမင်းကြီးပဲ ဆက်ရေးချင်စိတ် ပေါက်မလား။ ဒါမှ မဟုတ် အောစာရေးသူ တယောက်ယောက်က ပဲ မုဝင်ပြီး ဆက်ရေးဦးမလား။ ဘာလား၊ ဘညာလား နဲ့ လောလော ဆယ်တော့ ခနရပ်ဆိုင်း ဟတ်ပတိုင်း လေး ထားခဲ့ပါရစေတော့ ခင်ဗျာ။
ထူးခြား။