ကော်ဖီဆိုင်ရှေ့သို့ အနက်ရောင် KIA မော်ဒယ်အသစ်ကားလေးတစ်စီးတိုးဆိုက်လာသည်။ ကားပေါ်ကဆင်းလာသူကတော့
၂၀ကျော်သက်လတ်ပိုင်းလူရွယ်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ အရပ်အမောင်းမြင့်မြင့်။ မျက်နှာပေါက်ချောချော ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ယောက်ျားပီသသည့်ဟန်ရှိသည်။
သူကား ဆိုင်ထဲတွင်ကော်ဖီသောက်ရင်းစောင့်နေသောဒေါ်သီရိမေ၏၊ ချစ်ရသော၊ တစ်ဦးတည်းသောသား နေဒွေးပင်တည်း။
သူကဆိုင်ထောင့်တစ်နေရာရှိစားပွဲတွင်ထိုင်နေသောသူ့မေမေ သီရိမေကိုတွေ့သွားသည်။

သူ့အမေကလည်းသူ့ကိုတွေ့သောအခါ ထရပ်လိုက်သည်။ သူမက ကိုးရီးယားအသားကပ်ဘောင်းဘီပျော့ပါးပါးအနက်ရောင်ကိုဝတ်ထားသည်။
အင်္ကျီကဆင်စွယ်ရောင်လက်ပြတ်ခါးစည်းဖြစ်သည်။ ဒါလည်းခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်သည်။ ဒီဇိုင်းကဘလက်အင်ဝှိုက်။
ဝတ်စုံကသူမ၏ တစ်တစ်ရစ်ရစ်ရှိပြီး၊ အချိုးပြေလှသောဘော်ဒီစတက်ချာကိုရှင်းလင်းစွာဖော်ကျူးလျက်ရှိသည်။
လက်ပြတ်အင်္ကျီအောက်မှ ထွက်ပေါ်နေသောလက်မောင်းသားလေးများကဝင်းမွတ်နေသည်။

အင်း..သူ့အမေက အလွန်လှပကျော့ရှင်း အချိုးအစားပြေပြစ်သောမိန်းမတစ်ယောက်ပါလား။
နေဒွေး၏ခေါင်းထဲသို့သူအဖေဦးမင်းလွင်ခန့် တောင်းဆိုခဲ့ဖူးသောအချက်ကရစ်ဝဲဝင်ရောက်လာသည်။
သူအခုထက်ထိစဥ်းစား၍၊ ဆုံးဖြတ်ချက်ချ၍ မရသေးပေ။ သူ့အဖေပြောသည့်အတိုင်းသူလုပ်နိုင်ပါ့မလား။ လုပ်ရဲပါ့မလား။
သို့သော်လည်း ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ၊ အခုနောက်ပိုင်းအချိန်တွေမှာ မေမေ့ကိုကြည့်လိုက်တိုင်း ပြည့်တင်း၍ဆွဲဆောင်မှုရှိသောခန္ဓာကိုယ်က၎င်း၊
ညှို့ဓါတ်ရှိသောအလှက၎င်း၊ သူ့ကိုဆွဲဆောင်ယစ်မူးစေသည်ဟုထင်ရသည်။ သူ့စိတ်တွေကိုလှုပ်ခတ်စေသည်။

“မေမေ..ဒွေးရောက်ပြီ..”

သူကမိခင်ဖြစ်သူကိုနှုတ်ဆက်လိုက်၏။
သီရိမေက သူမ၏သားမောင်းလာသောကားကိုကြည့်ပြီးစိတ်ထဲတွင်ထူးဆန်းနေသည်။ ကားက ရှိုးရွမ်းထုတ်အသစ်စက်စက်ပုံစံ။

“ဒွေး..ဘယ်သူ့ကားကြီးယူလာပြီးစမ်းမောင်းနေတာလဲ။ ဒါမှမဟုတ်ကုမ္ပဏီကပေးထားတာလား။ အသက်စ်စက်ကြီးတော့မပေးတန်ကောင်းပါဘူး..”

“မေမေကလဲအထင်သေးလိုက်တာ၊ ဒွေးမောင်းလာတာဒွေးကားပေါ့။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်ကမှကားဟောင်းကိုထုတ်ပြီး
အသစ်လဲလိုက်တာလေ..၊ မေမေ့ကိုတောင်မပြောဖြစ်သေးဘူး..”

‘ဟုတ်လား..သားဘယ်ကပိုက်ဆံနဲ့ဝယ်တာလဲ”

သူမကတအံ့တဩမေးလိုက်သည်။

“မေမေကလဲလေ..အံ့ဩနေပြန်ပါပြီ။ သားလခတွေထဲကစုထားတာပေါ့။ ဒါ့အပြင်ဒီနှစ် ပရောဂျက်ဘောနပ်စ်ရောကုမ္ပဏီဘောနပ်စ်ပါ
အကြီးကြီးရတယ်လေ။ မေမေမေ့သွားပြီလား၊ သားရဲ့အော့ဖ်ရှိုးလစာကမနည်းမနောဆိုတာ။ ဒေါ်လာစျေးကလဲတက်တာနဲ့..ဟဲဟဲ..”

သီရိမေကသူ့သားကားသစ်ဝယ်တာကို ဝမ်းသာသော်လည်းတဘက်ကရင်မောသွားမိသည်။
အခုသူမသားဆီလာတာက သူ့သားထံမှငွေရေးကြေးရေးအကူအညီတောင်းရန်လာခြင်းဖြစ်ရာ။ သူ့သားအတွက်
အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားရာများကျမလား၊ သူပိုက်ဆံရှိမှရှိပါ့မလား၊ အခုမှလောလောလတ်လတ်ကားသစ်ဝယ်ထားတာလေ။

“သားအခုလို အခြေခိုင်ခိုင်တင့်တင့်တယ်တယ်နေနိုင်တာမြင်ရလို့၊ မေမေဝမ်းသာလို့ဂုဏ်ယူလို့မဆုံးဘူးသားရယ်။
ငါ့သားကအရမ်းတော်တယ်။ လူစွမ်းလူစလည်းရှိတယ် ”

သူမကသားဖြစ်သူကိုတော့လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲချီးကျူးလိုက်သည်။ ပြီးတော့သားဖြစ်သူဖွင့်ပေးသောတံခါးမှကားပေါ်သို့တက်လိုက်၏။

“လာ..မေမေ အိမ်ပြန်ပြီးခဏတဖြုတ်အနားယူ၊ အဝတ်အစားလဲပြီးမှ အပြင်မှာညစာကိုတခုခုသွားစားကြတာပေါ့”

အချိန်ကနေဝင်မိုးချုပ်ပြီးစအချိန်၊ သံလျှင်မြို့တွင်းရှိနာမည်ကြီး BBQ အကင်ဆိုင်ရက်စတောရင့်ကြီးတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်။
နေဒွေးက မိခင်ဖြစ်သူကိုခေါ်ပြီးညနေစာစားရန်ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။

နေဒွေးက ပင်လယ်စာလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်များ၊ အကင်များနှင့်စားသောက်ဖွယ်ရာအမျိုးမျိုးတို့ကိုစားပွဲအပြည့်မှာယူလိုက်သည်။
ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်စိတ်ဖြေလျှော့၍လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရန်လည်းပြောပြီး
သားအမိနှစ်ယောက်သားသဘောတူ ဘီယာများလည်းမှာသောက်ကြသည်။

နေဒွေးကမိခင်ဖြစ်သူအားစိတ်ပါလက်ပါဂရုတစိုက်ဖြင့်ကိုယ်တိုင်ထည့်ပေးပြီးကျွေးမွေးလေတော့သည်။
လိုလေသေးမရှိအောင် ဆာ့ဗ်လုပ်ပေးနေတာများ မခွံ့ကျွေးရုံတမယ်။
သားဖြစ်သူဒွေး၏အထူးဂရုစိုက်ပြုစုနေမှုများကြောင့် သားဖြစ်သူကိုသေချာလိုက်ကြည့်ပြီး သူမစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေရသည်။
ဘီယာရှိန်ကြောင့်သူမနည်းနည်းလည်းရီဝေစပြုလာ၏။

စိတ်ထဲတွင်လည်းတစုံတရာသောအတွေးကိုချုပ်တည်း၍မရပဲအလိုလိုတွေးမိသည်။

(ကြည့်စမ်းပါဦး အခုသူမက အမေတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့သာပဲ။ တကယ်လို့ဘာမှမတော်စပ်တဲ့တခြားအမျိုးသမီးပျိုတစ်ယောက်သာဆိုရင်။
ဒီလိုပြုစု၊ ယုယ၊ ဂရုစိုက်တော်လွန်းတာနဲ့ သူ့ကိုသေမတတ်ချစ်မိ၊ စွဲမိမှာပဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေတွေကလဲရိုမန်းတစ်ဆန်လိုက်တာ)
—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၁)

သူမစိတ်တွေရီဝေပြီးအတွေးများနေစဉ်တွင်ပင်၊ နေဒွေးကရုတ်တရက်မထင်မှတ်သောစကားကိုစလိုက်သည်။

“မေမေ..မေမေကအရမ်းလှတာကို ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိရဲ့လား။ သတိထားမိရဲ့လား..”

ဘလိုင်းကြီးပင်အမေဖြစ်သူကိုမြှောက်လိုက်သည်။

“ဒွေးနော်..ဘယ့်နယ်တခြားမိန်းခလေးတွေများအောင်းမေ့နေလား။ ဒါမေမေလေ၊ ပတ်ချွဲနပ်ချွဲနဲ့ ချိုသာနေလိုက်တာ။
သားရည်းစားနဲ့တွေ့ရင်မြှောက်ဖို့ချန်ထားလိုက်ဦး..”

“မေမေကတကယ်လှတာပဲဟာကြီးကို၊ နည်းနည်းလောက်မြှောက်တာပဲ ဘာဖြစ်လဲ..
သားမှာမြှောက်ဖို့လည်းရည်းစားမရှိသေးတော့၊ မေမေ့ကိုပဲမြှောက်တော့မယ်..”

နေဒွေးကပြောင်ချော်ချော်ဖြင့်ပြောနေသည်။

“အချင်းချင်းတွေမြှောက်မနေပါနဲ့ တော်ကြာမေမေမိုးပေါ်လွင့်သွားလိမ့်မယ်၊ အဟင်း..ဟင်းဟင်း”

ပြောလို့သာပြောတာ သူ့သားရဲ့အမြှောက်အပင့်တွေမှာသူမပီတိဖြစ်ရင်ခုန်ရပါ၏။
သားအမိနှစ်ယောက် စားသောက်ကြလို့ဗိုက်ပြည့်ခါနီး၊ မူးယစ်ရီဝေစိတ်လည်းတက်လာချိန်တွင် အသက်အရွယ်အလယ်အလတ်တန်းလောက်ရှိမည့်
အမျိုးသားနှစ်ယောက်သုံးယောက်လောက်သူတို့ဝိုင်းနားကဖြတ်သွားစဥ်၊ သူတို့ကိုသေချာကြည့်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ကြည့်ရတာနေဒွေး၏အလုပ်တူဆိုက်ထဲမှလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များဖြစ်ဟန်တူသည်။

“အောင်မယ်..ဒွေးပါလား..ကြည့်ရတာပေါ့သေးသေးမဟုတ်ဘူးနော်၊ ရည်းစားနဲ့ဒိတ်ပြီးညစာတိတ်တိတ်လာကြိတ်စားနေတယ်ပေါ့လေ..
ကိုယ့်ဆော်ဒီလောက်ချောတာလူသိမှာစိုးလို့လား..”

ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနှင့်နောက်ပြီးထွက်သွားကြသည်။

သီရိမေမျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး၊ ပြောလိုက်သောအမျိုးသားကိုကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်းနည်းနည်းရှက်သွားပြီး၊
(ဟာ..ဒီငတိကလဲ သောက်မှန်းကမ်းမှန်းမသိပဲစွတ်တင်နေတာပဲ) ဟုတွေးနေမိသည်။ နေဒွေးက..

“မေမေရှက်သွားတယ်လား..ဟား..ဟား..၊ သူတို့က သားတို့နှစ်ယောက်ကို သမီးရည်းစားထင်သွားတာနေမှာပေါ့၊
အဲ..ဒါပေမယ့်သူတို့ကိုလဲအပြစ်ပြောလို့မရဘူးလေ။ မေမေက အမေနဲ့မတူပဲအရမ်းငယ်အရမ်းချောနေတာပဲဟာ၊ မြင်တဲ့သူတွေအထင်မှားစရာပေါ့”

နေဒွေးကသူမစိတ်ထဲဘာဖြစ်သွားသည်ကိုသိသလိုနဲ့ပြန်နောက်နေသည်။

“ကဲ..ထားလိုက်ပါတော့..နောက်ဆိုသားနဲ့အတူထိုင်ရင်အဖွားကြီးနဲ့တူအောင်ဝတ်လာရမယ့်ပုံပေါက်နေပြီ။
နောက်နေ့ကျမှသူတို့ကိုအမေဆိုတာရှင်းပြလိုက်ပေတော့”

“အဖွားကြီးနဲ့တူအောင်တော့မဝတ်ပါနဲ့မေမေရာ။ ဒွေးအမေလှလှလေး..သူ့အတိုင်းပဲလှနေပါစေ။
အမေအိုအိုကြီးရှိတယ်လို့အပြောမခံနိုင်ပေါင်၊ မေမေလှတာကိုပဲဒွေးကဂုဏ်ယူနေရတာ။ သူတို့ကိုလည်းတကူးတက ရှင်းပြမနေတော့ပါဘူး။
သူတို့စိတ်ထဲမှာသားကိုရည်းစားလှလှလေးရှိတယ်လို့ထင်နေတာမကောင်းဘူးလား၊ သူများတွေချီးမွမ်းတာ၊ အားကျတာပေါ့။
သားလည်းရည်းစားတကယ်ရရင် မေမေ့လိုမျိုးရည်းစားချောချောလေးရချင်နေတာ။ မေမေနဲ့ချွတ်စွပ်တူလေကောင်းလေ..”

“သွားစမ်း..ကောင်လေး၊ စကားတွေကဘယ်ကိုရောက်လို့ရောက်ကုန်မှန်းလဲမသိ..”

သီရိမေက နေဒွေး၏လက်မောင်းကိုဆွဲလိမ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ သူမ၏မျက်နှာကနှင်းဆီသွေးရောင်လျှမ်းနေ၏။
ဘီယာအရှိန်ကြောင့်လား၊ ရှက်သွေးကြောင့်လားမသိ။ ထိုမျက်နှာလေးကနေဒွေး၏အမြင်တွင်အရမ်းလှပနေသည်။

စားသောက်သည့်ကိစ္စပြီးတော့ သူတို့သားအမိ အိမ်ပြန်ဖို့ပြင်ကြသည်။ ကားပေါ်တက်၍ထွက်မလာမီတွင်နေဒွေး၏စိတ်ထဲတွင်
ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုချလိုက်နိုင်သည်။ သူ့အဖေသူ့ကိုတောင်းဆိုထားသည့်ကိစ္စကို မဖြစ်မနေဖြည့်ဆည်းပေးတော့မည်ဟု..။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မေမေ့ကိုသူရအောင်ဖန်ရတော့မည်။

စားသောက်ဆိုင်ကထွက်၍မကြာမီ သံလျှင်ဂေါက်ကွင်းကြီးကိုဖြတ်ရသည်။ သူကဂေါက်ကွင်းအနောက်ဘက်ပတ်လမ်းထဲသို့ချိုးဝင်လာခဲ့သည်။
လူနေရပ်ကွက်အိမ်ခြေအချို့ကိုဖြတ်လာခဲ့ပြီး ဂေါက်ကွင်းအနောက်ဘက်ခြမ်း ရန်ကုန်မြစ်နှင့်မြို့ကြားရှိလယ်ကွင်းပြင်
ကျယ်ကျယ်ပြောပြောကိုဖြတ်ဖောက်ထားသည့်လမ်းပေါ်ရောက်လာခဲ့သည်။ မြစ်ဘက်မှတိုက်လာသောလေအေးအေးက
လယ်ကွင်းကိုဖြတ်ပြီးဆော့ကစားနေသည်။ အေးမြသန့်စင်လတ်ဆတ်သောလေများရှူနိုင်သည်။

သီရိမေကဒီနယ်မြေကိုမကျွမ်းပါ။ သူ့သားလမ်းမကြီးကဖယ်၍ ဘယ်ကိုမောင်းလို့မောင်းနေမှန်းလည်းမသိပါ။
သူအထင်ကသူ့သား၏အိမ်ခန်းရှိရာသို့အပြန်လမ်းပဲဟုထင်သည်။ မကြာခင်မှာပင်နေဒွေးကကားကိုလယ်ကွင်းအစပ်သို့ ထိုးရပ်လိုက်သည်။
ဤနေရာက ညနေမိုးချုပ်ပြီဆိုလူပြတ်သွားပြီ။ ကားဆိုတာကလည်းနေ့ခင်းနေ့လည်တောင်အဖြတ်အသန်းကမရှိသလောက်ပင်။

“ကားဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဒွေး..”

“မေမေ့ကို ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်မြစ်ကမ်းစပ်သဘာဝနဲ့လေကောင်းလေသန့်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ရှူစေချင်လို့ခေါ်လာတာပါမေမေ၊
ရန်ကုန်ထဲမှာနေရင် ဒီလိုအခွင့်အရေးမျိုးမရဘူးလေ။ မွန်းကြပ်နေတာ”

“ကျေးဇူးတင်တယ်..သား။ မေမေလဲဒါမျိုးတမ်းတနေတာကြာပြီ။ သားကမေမေ့စိတ်ကိုသိနေသလိုပဲ၊ တော်လိုက်တာ”

နေဒွေးကဘာမှပြန်မပြော၊ အတန်ကြာငြိမ်သက်နေလေ၏။
အပြင်မှာလေ တဖြူဖြူးတိုက်နေသော်လည်းလမ်းမီးများကမရှိပါ။ ကားထဲတွင်အမှောင်ရိပ်ကကြီးစိုးနေသည်။

“ဒွေး..သားငြိမ်လှချည်လား။ ဘာတွေဖြစ်နေလို့လဲ၊ မေမေ့ကိုပြောပါဦး..”

အချိန်အတော်ကြာအောင်တိတ်ဆိတ်မှုကကြီးစိုးလာသဖြင့် သီရိမေကမနေနိုင်တော့ပဲသားဖြစ်သူကိုမေးလိုက်သည်။
နေဒွေးကအမှောင်ထဲမှနေ၍ လက်လှမ်းပြီးသူမ၏လက်ကလေးများကို အုပ်ပြီးဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

သူမက အမှောင်ထဲမှာပင်သားဖြစ်သူကိုကြည့်လိုက်သည်။ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရ။ သူမလက်ကိုလာဆုပ်ကိုက်ထားသည်ကိုလည်းရုန်းမထွက်ပါ။
သူမနားလည်တာကသားတစ်ယောက်အနေနဲ့အမေ့ကိုသာမန်ဆုပ်ကိုင်ခြင်းသာဖြစ်မည်။ သားက ဘာများချွဲဦးမှာလဲ။

“မေမေ.. ဒွေးလေ၊ မေမေ့လိုသိပ်လှတဲ့ချစ်သူတစ်ယောက်လောက်ရှိချင်တယ်။ မေမေဒွေးနဲ့ချစ်သူဖြစ်လို့ရမလားဟင်”

နေဒွေးက ပျော့ပြောင်းလှုပ်ခတ်သောလေသံဖြင့်ပြောလာသည်တွင်၊ သားဖြစ်သူ၏မထင်မှတ်သောစကားကြောင့်
သီရိမေရုတ်တရက်အံ့သြလန့်ဖျတ်သွားရသည်။ သူမစိတ်ထင်သားကလာနောက်ပြီးကျီစယ်နေသည်ဟုထင်သွားသည်။

“ဒွေး..သား..သတိထားဦး..နင်မူးနေပြီလား။ ဒါ သားမေမေလေ၊ တကထဲကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်ပြီးရည်းစားစကားပြောနေတယ်..ကောင်လေးတော့..”

“ဟုတ်တယ်မေမေ..သားမူးနေတယ်။ သားနှလုံးသားမှာမေမေ့ရဲ့အလှကိုယစ်မူးနေတာ၊ မေမေသိရဲ့လား..”

နေဒွေးကတဆင့်တက်ပြီးသူအတည်ပြောနေတာဖြစ်ကြောင်းသိစေရန် ထပ်ဆင့်တိုက်ကွက်ဝင်လိုက်ပြန်သည်။
သီရိမေ၏စိတ်ထဲတွင်သတိတွေဝင်လာသည်။ နှိုးစက်သံတွေမြည်လာပြီ။ သူ့သားနေဒွေးနောက်ပြောင်နေတာမဟုတ်တော့၊
သူမ၏လက်တွေကိုအုပ်ကိုင်ထားသော နေဒွေး၏လက်ဆုပ်ထဲမှရုန်းထွက်လိုက်သည်။ သူမ၏ရင်တွေကတဒိန်းဒိန်းခုန်တက်လာ၏။

“ဟင်!..သူငါ့ကိုတကယ်ချစ်ရေးဆိုနေတာပဲ..”

သူမခေါင်းထဲမှာရုတ်တရက် ဟိုသတင်းစာစောင်ထဲမှာဖတ်ခဲ့ရသောအမေနဲ့သားညားနေတဲ့ဇာတ်လမ်းကပြန်လည်ဝေ့ဝဲ၍ပေါ်လာပြန်သည်။
အို..ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလည်း၊ သူမကိုယ်တိုင်မွေးထားတဲ့သားက အဲဒီဇာတ်လမ်းလိုပဲ သူမအပေါ်မရိုးမသားတွေတွေးနေကြံနေပြီလား၊ ဘုရား..ဘုရား..။

“အို..မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်သေးဘူး၊ ကဲ..သား..လာအိမ်ပြန်ကြရအောင်နော်”

သူမက လက်ရှိအခြေအနေမှအမြန်ဆုံးရှောင်ထွက်ဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။

“မေမေ..ဟိုတလောကသားတို့ပြောဖူးတဲ့၊ မေမေသိမ်းထားတဲ့ဂျာနယ်ထဲကသားအမိဇာတ်လမ်းသတင်းကိုမှတ်မိတယ်မဟုတ်လား။
အခုဒွေးလဲ အဲဒီဇာတ်လမ်းထဲကလိုကိုယ့်အမေနဲ့ပြန်ချစ်ချင်နေမိတယ်”

ဒုက္ခပါပဲ၊ ရှောင်ထွက်ဖို့ကြိုးစားကာမှသားကအဲဒီပုံစံအတိုင်းဖြစ်ချင်တယ်ဟုပေါ်တင်ကြီးပြောနေသည်။ တိုက်ကွက်ကသူမကိုတိုက်ရိုက်ထိသွားလေသည်။

“အို..သားနော်..သား၊ မေမေ..သားနားလည်အောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ မေမေကသားရဲ့အမေအရင်းကြီးဆိုတာမေ့မနေနဲ့လေ။
ဒွေးအခုအရမ်းကြီးကျယ်တဲ့အမှားကြီးတစ်ခု၊ အပြစ်ကြီးတစ်ခုကိုကျူးလွန်ဖို့စဥ်းစားနေတယ်”

သူမက သားဖြစ်သူ အသိ၊ သတိစိတ်ဖြင့်အမှားအမှန်ပြန်ဆင်ခြင်လာနိုင်စေရန် ကြိုးစားဖြောင်းဖျနေ၏။

“မေမေရာ..တားမနေပါနဲ့တော့၊ မေမေသိထားဖို့က ဒွေးမေမေ့ကိုချစ်တယ်..”

အမှန်တော့သူက အဖေ့ရည်ရွယ်ချက်အတွက်အပြင်းအထန်ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်သည်။
သီရိမေ၏လက်တွေကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်၏၊ သူမကကြိုးစားပြီးလက်တွေကိုရုန်းထွက်သည်။

နေဒွေးကကားဂီယာကို P မှာပဲ lock လုပ်ထားပြီး ကားရှေ့ခန်းထိုင်ခုံနှစ်ခုအကြားဂီယာအုံကိုခွကျော်လျက်
သူ့အမေထိုင်နေရာဘက်ရှိခုံသို့ကူးသွားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ထိုင်ခုံတစ်ခုလဲမှာပင်နှစ်ယောက်သားတိုးတိုးကပ်ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး
သူ့ချစ်မေမေ သီရိမေ၏မျက်နှာလေးကိုဆွဲမော့လျက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းစုပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။

သူကအမေကိုစဖန်မည်ဟုဆုံးဖြတ်ပြီးကထဲကအမေဆိုတာမေ့ထားလိုက်ပြီ။ စိတ်ထဲတွင်သူချစ်သောမိန်းခလေးတစ်ယောက်အဖြစ်သာ
သတ်မှတ်စိတ်သွင်း ထားလိုက်ရာ စိတ်တွေကပါလာပြီဖြစ်သည်။ သူ၏လှုပ်ရှားမှုများအရမ်းမြန်အရမ်းသွက်နေရာနှုတ်ခမ်းဖိအစုပ်ခံလိုက်ရသေ
သီရိမေမှာဘာမှပြင်ဆင်ချိန်မရလိုက်ပေ။ နေဒွေးကမိန်းမနှင့်အတွေ့အကြုံကရင့်ကျက်ပြီးဖြစ်သဖြင့်၊ သူလုပ်နေတာတွေကအော်တိုမက်တစ်ပါပဲ။

သတိလေးဝင်လာမှသီရိမေကနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံနေရတာကိုကြိုးစားရုန်းထွက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မျက်နှာကိုအခြားတစ်ဘက်သို့လွှဲလိုက်၏။
ဒီတော့လည်းနေဒွေးကတက်ကနစ်ပြောင်းသည်။ ဘယ်လိုလှည့်လှည့်သူ့ဘက်တွင်ရှိနေသေးသောနားရွက်လေးနဲ့ နားသီးဖျားလေးကိုငုံခဲလိုက်သည်။
အာငွေ့နွေးနွေးလေးနဲ့နားရွက်ပါးလေးကိုအကိုက်ခံလိုက်ရတော့သီရိမေ ကြက်သီးဖုလေးတွေဖြန်းခနဲ ထလာရတော့၏။

ပြီးတော့တခါ လည်တိုင်လေးကိုငုံစုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ လက်တွေကအင်္ကျီကြားရှိုဝင်ပြီးတဆက်ထဲဆိုသလိုပင်
ဘရာစီယာအောက်ပါတခါထဲဝင်သွားသည်။ မြန်လိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း။ အခုသူ့လက်ထဲမှာဖွံ့ထွားသောရင်သားအစုံကအပြည့်အမောက်။
သူကနို့ကြီးတွေကိုဖျစ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါလက်ဖျားများဖြင့်စိတ်လိုက်မာန်ပါကြိတ်ချေကစားနေသည်။

“ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မလုပ်နဲ့..မရဘူးနော်..ဒွေး..အင်းဟင်း..ဟာ့..ဖယ်ကွာ..”

သူမကအော်၍တားနေသော်လည်း။ အသံကပျောက်သွားပြန်သည်။ နောက်တစ်ကြီမ် နှုတ်ခမ်းကိုဖိစုပ်ခံလိုက်ရ၍ဖြစ်သည်။
စောစောကနို့တွေညှစ်ပေးနေသောလက်တွေကကိုယ်အောက်ပိုင်းသို့လျောဆင်းလာသည်။
သူ့အမေ၏ဘောင်းဘီခါးကချိတ်ကိုဆွဲဖြုတ်လျက်တပြိုင်ထဲမှာပင်ပေါင်ကြားက ဇစ်ကိုပါဖွင့်ချလိုက်သည်။
ပြီးတော့ပင်တီထဲလက်ထိုးထည့်လျက် ပေါင်ခွဆုံပစ်မှတ်သို့ကိုင်လိုက်သည်တွင်အမွေးထူတစ်ထပ်ကဆီးကာထားသည်။

သူကအလယ်ခေါင်ရှိအကွဲကြောင်းကြားကိုရအောင်ရှာပြီးလက်ခလည်နှင့်ထိုးသွင်းချိတ်ကော်လိုက်သည်။
သူမကခေါင်းကိုခါထုတ်လိုက်ပြန်ရာ၊ နှုတ်ခမ်းစုပ်နေရာမှလွတ်သွားပြန်ပြီးအော်သံကထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြန်၏။

“အိုးးး..အားးး မ..မလုပ်ပါနဲ့..အီးးးဟင့်..ဟင့်..”

ပြီးတော့အသံကပြန်တိတ်သွားပြန်သည်။ ပါးစပ်ပြန်ပိတ်ခံရ၍ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ထပ်ခါတလဲလဲဖြစ်နေသည်မှာ၊
အကြိမ်ရေအတော်များများဖြစ်ပြီးနောက် အသံများကလုံးဝငြိမ်ကျသွားသည်။ သူမ၏မျက်လုံးတွေကမှေးစင်းကျသွားလေပြီ။
ပေါင်ကြားစောက်ဖုတ်ထဲတွင်တွင်လက်ထိုး၍ တရစ်ရစ်အကလိခံနေရသော သားဖြစ်သူ၏နှိုးဆွမှုကြောင့်
ထကြွလာရသောရမ္မက်စိတ်တက်မှုကိုခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပါ။ သူမစိတ်တွေထန်တက်လာပြီဖြစ်သည်။

စောက်ရည်စိုစိစိများကတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာသည်။
သီရိမေလိုမိန်းမမျိုးက သွေးအား၊ မီးအား၊ ဆန္ဒရမ္မက်ကနဂိုထဲကအားကောင်းပြီးဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေနေဂုဏ်သိက္ခာတွေကြောင့်
ဖိနှပ်ချိုးခြံနေရတာဖြစ်သည်။ အထန်မလို့နာမည်တပ်လို့မရနိုင်သော်လည်း ထန်တော့ထန်တာပါပဲလေ။

ယခုလို ခင်ပွန်းနှင့်မဆက်ဆံရတာကြာလို့ဖိစီးနှိပ်ကွပ်ထားရလေ၊ လိုချင်မှုအာသာဆန္ဒကများလေဖြစ်သည်။
အိမ်တွင်တိတ်တိတ်ကြိတ်၍အာသာဖြေနေရစဥ်တွင်၊ ယခုနေဒွေးလိုကျွမ်းကျင်အဆင့်အားကောင်းမောင်းသန်လူရွယ်မျိုးနှင့်တွေ့သောအခါ
ရာဂမီးကတဟုန်ထိုးတက်ပြီးပျားဖယောင်းနှင့်မီးတွေ့သလို ပျော်ကျသွားရတော့သည်။

ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့နေဒွေးကြာကြာမဆိုင်းတော့ပါချေ၊ အခြေအနေပေးတုန်းမဖြစ်မနေမရရအောင်အပြီးသတ် အမြန်ဖြတ်ဖို့ရန်သာရှိတော့သည်။
သူအမေစိတ်တွေအကြွဆုံးအချိန်ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒီအချိန်က အချိန်ကောင်းပေါ့။ မိခင်ဖြစ်သူ၏
ဘောင်းကိုဘီလုံးဝကျွတ်အောင်အရင်ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ပင်တီ။ ပင်တီကတော့ဒူးလောက်မှာပဲရပ်ထားလိုက်သည်။

နောက်တော့သူ့ဘောင်းဘီကိုကိုယ်တိုင်ချွတ်သည်။ ဇစ်ဖြုတ်ပြီးအတွင့်ခံထဲကလီးကိုပလောက်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
သူ့မြွေဟောက်ကြီးကအတွင်းခံ၏ဘေးပေါက်မှရှူးကနဲထွက်လာ၏။ တောင်ထနေလိုက်တာမှမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်။
သူမ၏ခြေထောက်လေးတွေကိုတဘက်သို့ဘေးတိုက်တစောင်းလေးထားလိုက်ပြီး
စောက်ဖုတ်ကပေါင်ကြားမှနောက်သို့ပြူထွက်လာသောအခါ သူ့လီးကိုကိုင်ပြီးအပေါက်အလယ်တဲ့တဲ့သို့ချိန်လိုက်လေသည်။

လိုးနေကျအထာသိပြီးသားဖြစ်သောသူ့အဖို့မှောင်ထဲမှစောက်ဖုတ်ကိုတကူးတက လိုက်ရှာနေစရာမလိုပါချေ။ အပေါက်ဝတွင်
လီးတေ့မိသည်နှင့်ဖြေးဖြေးခြင်းဒစ်ကြီးကိုဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဒစ်ကြီးကစတစဖြင့်ပေါင်ကြားကအကွဲကြောင်းကြီးကြားထဲသို့တိုးဝင်သွားသည်။

တကယ်တော့စစခြင်းဒစ်သာဝင်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့အခုလိုထိုင်ခုံတစ်ခုထဲကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်
နှစ်ယောက်ပြူးအနေအေထားမှာသူမပေါင်ကိုအကျယ်ကြီးဖြဲထုတ်လို့မရနိုင်သောကြောင့်ပင်။
ဒါပေမယ့်ရတဲ့အနေအထားမှာပင်သူကရအောင်နှဲ့သွင်းနေသည်။ အသကုန်မာထန်နေသောလီးကြီးဖြင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်း
အားပါပါဆောင့်သွင်းလိုက်သောအခါတွင်ကား၊ ဖြွတ်ခနဲမြည်၍ ဝင်ချသွားတော့၏။
—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၂)

သီရိမေမှာ လီးဝင်သွားသောအရသာကြောင့် ဖျင်းခနဲ၊ စိမ့်ခနဲတက်သွားရတော့သည်။
သူမအနေနဲ့ဤအခြေအနေမှလွတ်မြောက်ရန် အကူအညီမမြင်တော့ပေ။ ဒီလောက်ဒဲ့ကြီးထိနေမှတော့
ဘယ်ကိုရှောင်ထွက်လို့ရတော့မည်နည်း။ မျက်စိမှိတ်၍ ဖြစ်နေသည့်အတိုင်းလွှတ်ပေးထားလိုက်ရုံသာရှိသည်။

နေဒွေး၏လက်တွေကနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအရသာခံ၍ညှစ်နေသည်။ အောက်ပိုင်းကလည်းလီးကိုကော့ကော့ထိုး၍ဆောင့်ပေးနေသည်။
ဒီကြားထဲ သူမ၏မျက်နှာလေးကိုလှည့်ဆွဲပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုကစ်ဆင်ရိုက်ပေးတာခံနေရသေးသည်။

နေဒွေးကရသည့်အနေအထားမှာပင်အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်ပိုဇေရှင်ကိုပြင်ပြီးခပ်ပြင်းပြင်းကပ်ဆောင့်နေ၏။
ပေါင်စိထားသည့်ပုံစံနှင့် လိုးနေရသည်ဖြစ်ရာစီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိနေသည်။ သီရိမေမှာသူ့ယောက်ျားနှင့်မဆက်ဆံဖြစ်သည်မှာကြာလေပြီ။ လီးအရသာကို
ပြတ်လပ်နေစဉ်အတွင်းယခုလိုမထင်မှတ်သောပုံစံဖြင့်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာအဆက်ဆံခံလိုက်ရလေရာ၊ တအားကောင်းပြီးမိန်းမောသွားမိသည်။

သူမကိုလိုးနေသည်မှာသားဖြစ်သူဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း အသိစိတ်က ဝင်တချက်၊ မဝင်တချက်။
ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသောလီးကြီးဖြင့်အနီးကပ်ဆောင့်ပြီး တဇုပ်ဇုပ်ဖြင့်ကပ်တွန်းခံနေရလေရာ၊ နောက်ဆုံးမတော့
သူမမှာဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲတုန်တက်သွားရပြီးလက်နှစ်ဘက်ကကူရှင်ကြမ်းပြင်ကိုကုတ်ခြစ်နေလေသည်။

သီရိမေမှာမျက်လုံးတွေစုံမှိတ်ပြီး စောက်ရေတွေကတဖျင်းဖျင်းထွက်လာတော့သည်။ သူမပြီးသွားပြီ။ နေဒွေးကလဲနောက်ထပ်
၄-၅ချက်လောက်ဆက်ဆောင့်ပြီးသူကပါလိုက်ပြီးသွားကာ၊ သူ့သုက်သွေးလရည်များကိုမွေးမိခင်၏စောက်ခေါင်းထဲပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တော့သည်။

နေဒွေးကကိစ္စပြီးသွားသော်လည်းနှစ်မိနစ်သုံးမိနစ်ခန့်ငြိမ်ပြီးအမောဖြေနေလိုက်သည်။ ပြီးမှကိုယ်ကိုလှုပ်ရှားပြီး
သူ့အမေအပေါက်ထဲစိမ်ထားသောလီးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်၏။ သားအမိနှစ်ဦးပေါင်း၍ ထွက်လာသောအချစ်ရည်များက
တသားတည်းရောယှက်သမလျက်ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး၊ ချွတ်လိုက်သောလီးတွင်ကပ်ပါလာကာအောက်သို့အတန်းလိုက်စီးကျလာ၏။
ပြီးတော့ကားအသစ်ကြီး၏ရှေ့ခန်းထိုင်ခုံတွင်ပေပွသွားတော့သည်။

အမှောင်ထဲတွင်အမေဖြစ်သူသီရိမေ၏ရှိုက်သံသဲ့သဲ့ကထွက်ပေါ်လာသည်။ သူမငိုနေလေပြီ။
နေဒွေးမှာရာဂဘီလူးကိုယ်မှခွာသွားသောအခါမှ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေသောသူ့အမေကိုကြည့်ပြီးထိတ်လန့်သွားသည်။

“မေမေ..ဘာဖြစ်လို့ငိုနေရတာလဲမေမေရယ်။ ဒွေးကမေမေ့ကိုချစ်လို့ပါ”

“ဒါလား..ချစ်တာ..၊ ကိုယ့်အမေကိုကိုယ်ပြန်ပြီး အရှက်မရှိလုပ်ရဲတယ်..အီးးး..ဟီးး..”

သူ့အမေ၏ငိုသံကကျယ်လာသဖြင့်နေဒွေးတစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။

“အို..မေမေကလည်း မငိုပါနဲ့လား။ သားစိတ်တွေမကောင်းဘူး”

“သားနော်…သား..နင်ဘာတွေလုပ်ချလိုက်တယ်ဆိုတာသိရဲ့လား..။ အခုမေမေ..နင့်အဖေမျက်နှာကိုဘယ်လိုကြည့်ရတော့မလဲ..”

သီရိမေမှာအလွန်ဝမ်နည်းစွာဖြင့်မျက်ရည်တပေါက်ပေါက်ကျလျက်ရှိသည်။
နေဒွေးကသူ့အဝတ်အစားတွေကိုနေသာတကျရှိအောင်ပြန်ပြင်ဝတ်ပြီးမှ၊ တဘက်ရှိကားမောင်းထိုင်ခုံသို့ပြန်ကျော်သွားသည်။
သူ့အမေမျက်ရည်ကျနေသည်ကိုလွှတ်ထားပေးလိုက်ရာ၊ မကြာခင်မှာပင်တိတ်သွားတော့သည်။
သူကကားကိုစက်နှိုးပြီးပြန်လှည့်ခဲ့ကာ သူ့အခန်းရှိရာစတားစီးတီးသို့ ဦးတည်မောင်းလာခဲ့လေသည်။

သီရိမေက သူ့ဝတ်စုံကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ပြန်ပြင်ဆင်ဝတ်ပြီး။ ကားထိုင်ခုံကိုနောက်အနည်းငယ်လှန်လျက်စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်
ရှေ့သို့အဓိပ္ပါယ်ကင်းမဲ့စွာကြည့်ရင်းလိုက်ပါလာသည်။ အပြန်လမ်းတလျောက်လုံး၊ အမှောင်ရိပ်အောက်ဝယ်နှစ်ယောက်စလုံးက
နှုတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကြ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်၏စိတ်အတွေးများထဲတွင်တော့တယောက်တမျိုးစီတွေးနေကြလေ၏။

နေဒွေး၏အတွေးတဲတွင် ဟိုတလောက ဖေဖေဦးမင်းလွင်ခန့်၏တောင်းဆိုလာသောစကားများကို ကြားယောင်နေမိသည်။
သူနားလည်တာက ဖေဖေ့အယူအဆသည်လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ကလက်ခံနိုင်သောဓလေ့ထုံးစံနှင့်လားရာကဆန့်ကျင်နေသည်။
သို့သော်မေမေက ဖေဖေစိုးရိမ်ပူပန်ရသော ချစ်ရပါသည့်၊ လှပလွန်းသည့်၊ သက်ထားဆွေမိန်းမလှလေးဖြစ်လေရာ
အကယ်၍အခြားယောက်ျားများ၏ရင်ခွင်၌ ခိုဝင်နေသည်ကိုခံစားနိုင်စွမ်းအားမရှိပါပေ။
ဒီအချိန်မှာ သူ့မိန်းမသိမ်းထားသော သားအမိဇာတ်လမ်းအမှုတွဲသတင်းကိုတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဖတ်မိရာမှ ထိုအတွေးဝင်သွားခြင်းဖြစ်ဟန်တူသည်။

ထိုအကြံအစည်က လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းတွင် တားမြစ်ရှုံ့ချ၍အလွန်မှားယွင်းသောအပြုအမူကြီးဖြစ်ပေမယ့်၊
သူကတော့သူ့အဖေဘက်ကိုရွေးလိုက်လေသည်။ ဟုတ်သည်၊ ဒီလမ်းက မိသားစုပြိုကွဲလမ်းခွဲရမှာထက်စာရင်အပုံကြီးတော်သေးသည်။
အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်။ မေမေ့ကိုဒီလိုလုပ်မိတာစိတ်မကောင်းနောင်တရမိသော်လည်း
အမေ့အတွက်ဘာမှဆုံးရှုုံးသွားစရာတော့မရှိပေ။ အရွယ်ကောင်းတုန်သူမအလိုရှိရာလောကချမ်းသာကို မိသားစုနှင့်မခွဲပဲရရှိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

နောက်အရေးကြီးသည့်တချက်က သူအမေ့ပေါ်တွင်ထားရှိသည့်ခံစားချက်ပင်ဖြစ်သည်။
အမေ့အပေါ်တွင်ထားသည့်အတွေးအမြင်များကသူ့ကိုယ်သူပင်သတိမထားလိုက်မိပဲ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်မှာ သူ့အဖေကတောင်းဆိုခဲ့သည့်
နေ့ကထဲကပင်ဖြစ်လေသည်။ အဲဒီနေ့ကထဲကအမေ့ကိုကြည့်မိတိုင်းတနေ့တခြားပို၍လှလာသည်ဟုထင်မိ၏။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့မသိ။

တချိန်ထဲတွင်သီရိမေတွေးနေသည့်အတွေးများကတော့တစ်လမ်းစီဖြစ်သည်။
ဘာဖြစ်လို့အခုလိုဖြစ်သွားရတာလဲဆိုတာသူမနားမလည်နိုင်တော့။ သူမဒီလို မိစ္ဆာမှားသည့်ဇာတ်လမ်းအဖြစ်အပျက်မျိုးကို
စိတ်ထဲကမနှစ်သက်၊ လက်ခံပေးလို့လည်းမရသည်မှာဘယ်လောက်ကြာကထဲကမသိ။

ဟိုဂျာနယ်ထဲကသားအမိဇာတ်လမ်းဖတ်မိတော့ပိုဆိုးသွားသေးသည်၊
ဒါပေမယ့်သူမခါးခါးသည်းသည်းမုန်းတီးသောအဖြစ်မျိုးကိုမှ သူမထံတွင်တည့်တည့်ကြီးလာဖြစ်လေရာသူမမှာဘယ်လိုမှကာကွယ်ချိန်မရလိုက်၊
ထင်လည်းထင်မထားမိဘူးလေ။ အခုသူမရှေ့ဆက်ဘာလုပ်ရမည်နည်း၊ စဥ်းစားလို့မရသေး။

ဒီအဖြစ်မျိုးနောက်ထပ်အဖြစ်မခံတော့၊ မဖြစ်အောင်လည်းတားဆီးရမည်ဟုသူမဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်သားဖြစ်သူကလက်မခံပဲထပ်ကြိုးစားလာရင်သူမဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ နောက်တခုကသူမအခုအခက်အခဲဖြစ်လို့
သားဖြစ်သူထံအားကိုးပြီးငွေရေးအကူအညီတောင်းခံရန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့ဆီကတောင်းခံစရာရှိတာကိုက
သူမအတွက်အားနည်းချက်ဖြစ်နေလေပြီ။ ဟင်း..ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။

စတားစီးတီးသို့ဝင်တော့ညကိုးနာရီထိုးပေတော့မည်။ ကားပါကင်တွင်ရပ်မိကြတော့ ကာပေါ်ကချက်ချင်းမဆင်းမိကြသေးပေ။
နှစ်ယောက်စလုံးဆိတ်ငြိမ်စွာဆက်ထိုင်နေမိကြသည်။ ခဏကြာမှသီရိမေကစကားစ၏။

“ဒွေး..သား..တကယ်တော့မေမေဒီနေ့သားကိုလာတွေ့တာကအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စတစ်ခုရှိလို့၊ တိုင်ပင်ချင်လို့လာတာ..၊
အခုတလော မေမေ့ဆိုင်အရှုံးပြနေလို့ဘဏ်ကိုပြန်သွင်းရမှာတွေရှိနေတယ်။ မေမေ့မှာငွေမလည်ဘူး။
အခုဒွေးကိုအားကိုးပြီးလာတာ။ သိန်း၁၂၀လောက်လိုနေတယ်။ သားမေမေ့ကိုခဏလှည့်ပေးလို့ရမလား..”

သီရိမေပြောသောငွေပမာဏကိုကြားရတော့ဒွေးမျက်လုံးပြူးသွားသည်။

“အို..မေမေရာ..ဒီလောက်များတဲ့ပိုက်ဆံ၊ ဒွေးမှာဘယ်ရှိမှာလည်း။ ဟိုတလောကပဲမေမေချေးလို့သားကန်တော့လိုက်တာကပဲ ၇၀လေ။
အဲဒါလက်ကျန်ကသိပ်မရှိတော့ဘူး။ ကားအတွက်လဲသွင်းထားရသေးတယ်။ အခု၁၂၀ ဆိုတော့ ဘယ်ကသွားရမလဲ”

“သားရယ်..မေမေတကယ်ငွေပူလိုလို့ပါ။ ဆိုင်ခန်းအတွက်ချုပ်ထားတာလဲ၃လစာမပေးရသေးပဲကျန်နေတယ်။
ဘဏ်ကိုလဲ ၂ရစ်သွင်းရဦးမယ်။ ပြီးတော့တပည့်လက်သားတွေရဲ့ လစာတွေ။ မေမေတအားစိတ်ညစ်တာပဲ၊ ဒွေး မေမေ့ကိုကူညီမှကိုရမယ်”

သီရိမေကအတင်းအကြပ်ပြောနေသည်။

“ဟို…မေမေကလဲ..ဒွေးကဘယ်ကသွားရှာရမှာလဲ..”

“မသိဘူး..မသိဘူး၊ ဒွေးမေမေ့ကိုကူရမယ်။ ဒွေးမှာပိုက်ဆံတွေရှိပါတယ်နော်။ မေမေသိတယ်..”

“ဟာ..မဟုတ်သေးပါဘူး၊ အခုဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ။ ပိုက်ဆံကရှာရတာကတအားခက်တာ..”

“နော်..မေမေ့ကိုနည်းနည်းလောက်ကူပါဒွေးရယ်..မေမေတကယ်ခက်ခဲနေလို့ပါ..နော်”

သီရိမေအသံကပျော့ကျသွားပြန်သည်။ တဆက်ထဲလိုလိုပင်သား၏လက်ကိုဆွဲသူဖျစ်ညှစ်လျက်၊ ခေါင်းလေးတဆတ်ဆတ်ညိတ်လျက်၊
သားဖြစ်သူစိတ်ပျော့လာစေရန်ချွဲလိုက်၏၊ ဒါကလည်းမိန်းမတို့၏မာယာတပါးပင်။

“ဟင်..မေမေက ဒွေးမှာပိုက်ဆံရှိတာလဲသိတာပဲလား..”

နေဒွေး၏အသံကလဲ သူ့အမေပျော့သလိုပျော့ကျသွား၏။

“သိတာပေါ့..၊ ဘယ်သူကလာပြီးကိုယ့်ဘဏ်စာအုပ်ကိုအိမ်မှာလာအပ်ပြီးသိမ်းခိုင်းထားတာလဲ..ပြောလေ..ပိုက်ဆံရှိတာမြင်ပြီးပြီ၊ ရှိတာမှအများကြီးပဲ..”

သူမက ဘာရမလဲသာဝရာဆိုသည့်သဘောဖြင့် သားဖြစ်သူ၏လျှို့ဝှက်ချက်ကိုထုတ်ဖော်လိုက်သည်။

“ဩ…ကြည့်စမ်း.. ကြည့်စမ်း..ဒွေးရဲ့ဘဏ်စာအုပ်ကိုခိုးကြည့်ထားတယ်ပေါ့လေ..တကယ်စပ်စုတဲ့မေမေပဲ။ သွားပါပြီ၊ အခုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..”

“ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…၊ မေမေ့ကိုထုတ်ချေးလိုက်ပေါ့၊ နော်..နော်..၊ သဘောတူလိုက်နော်..၊ မေမေ့ကိုသူများတွေကြားမှာအရှက်ကွဲတာကြည့်နေရက်လား..”

သူမကအသံကိုပို၍ချိုသာစွာထားပြီး ချွဲပြနေ၏။

“အင်းး..ဒါဆိုလဲရတယ်လေ..၊ ဒါပေမယ့် အပေးအယူ၊ အလဲအထပ်လေးတော့ရှိရမယ်နော်။ ဒီတိုင်းတော့အလကားထုတ်မပေးနိုင်ဘူး။ သဘောတူလား..”

“ဟင်..အပေးအယူဟုတ်လား၊ မေမေ့မှာက ဘာမှပေးစရာမရှိဘူးလေ၊ မေမေကဘာနဲ့အလဲအထပ်လုပ်ရဦးမှာလဲ။ အရင်ပြောဦး..”

သူမက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကြိုကန်၍ငြင်းထားလိုက်သည်။

“ရှိတယ်လေ..အဲဒါက ဟောဒီဘေးနားမှာထိုင်နေတဲ့ မိန်းမလှလေးနဲ့ပဲပေါ့..၊ သဘောတူလား..”

ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့်သီရိမေအံ့ဩသွားသည်။ စောစောကမှောင်ထဲမှာဖြစ်ခဲ့တာတော့ထားတော့။
အခုလိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ကြီးမှာပေါ်တင်ကြီးထပ်တောင်းရဲလိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ပေ။ သူပြောထွက်တာကိုပဲအံ့ဩမိသည်။

“ဟင်..ဒွေး..ဒါမျိုးပြောပြန်ပြီလား၊ သားဘာလို့ဒီလိုခလေးမျိုးဖြစ်နေရတာလဲ၊ စောစောကမေမေ့ကိုပြစ်မှားထားတာမတော်သေးဘူးလား..၊
မေမေ့စိတ်ထဲမှာဘယ်လိုခံစားရမလဲဆိုတာ ဒွေးစဥ်းစားရဲ့လား..၊ မေမေ့မှာသားဖေဖေတစ်ယောက်လုံးငုတ်တုတ်ကြီးရှိနေသေးတယ်လေ၊
အခုတောင်ဖြစ်ခဲ့တာကိုနောင်တရလို့မဆုံးသေးဘူး။ သားတောင်းဆိုနေတာတွေကများသွားပြီ”

“မသိဘူး..အဲဒီကိစ္စဒွေးမသိဘူး၊ သိတာက ဒွေးမေမေ့ကိုချစ်တယ်၊ လိုချင်တယ်၊ သားအမိဖြစ်နေတာထားလိုက်တော့၊
ဒါကိုဒွေးစိတ်မဝင်စားဘူး၊ အစွဲမရှိဘူး။ မေမေဘာမှတားဖို့ကြိုးစားမနေပါနဲ့တော့”

နေဒွေးကခေါင်းမာစွာဖြင့်ပြောဆိုနေသည်။

“ဟာကွာ..ဒွေးကဘာလို့အဲ့လိုခေါင်းမာနေရတာလဲ..၊ အကျိုးသင့်အကြာင်းသင့်ပြောတာလည်းနားမထောင်ဘူး..”

သီရိမေလည်းစိတ်တိုစပြုပြီ။

“ဒါဆိုစောစောကပြောတာတွေမေမေသဘောမတူဘူး…ဟုတ်လား ”

နေဒွေးကအပေါ်စီးမှပြန်မေးလိုက်သည်။

“အို..ဘာဖြစ်လို့ဒီလိုဖြစ်နေရတာလဲ..၊ သားရဲ့စိတ်ထဲမှာသားကိုမွေးပေးထားတဲ့မေမေလို့မမြင်တော့ပဲစုံလုံးကန်းနေပြီလား၊
မေမေ့ကာမကို မရရအောင်ယူမလို့အထိသားစိတ်ကရက်စက်နေပြီလား..”

“မသိဘူးမေမေရာ။ သဘောမတူရင်လဲမတူဘူးပေါ့..၊ပြီးတာပဲ၊ သားမှာပိုက်ဆံမရှိဘူးလို့ပဲမှတ်ထားလိုက်တော့..”

“ခုနကပဲလမ်းမှာမေမေ့ကိုတစ်ခါရပြီးသွားခဲ့ပြီလေ..မတော်နိုင်သေးဘူးလား”

“ခုနက…က၊ ခုနက၊ အခုအသစ်ထပ်တောင်းတာနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ သဘောတူလား၊ မတူဘူးဆိုရင်တော့ ညှိနှိုင်းမှုပျက်ပြီပေါ့..”

နေဒွေးကနောက်ဆုံးဈေးပြတ်ပြောလိုက်ပြီ။

“အို..မေမေအခုပဲအမှားနောင်တကိုမေ့ဖျောက်ဖို့ကြိုးစားတုန်းရှိတာကိုကွာ၊ ဒွေးကအတင်းပဲ..”

“မေမေမရဘူး မဟုတ်လား..၊ ပြီးတာပဲလေ..”

သီရိမေစိတ်ဆုံးဖြတ်ရလေပြီ၊ သူမအခက်အခဲတွေကိုဖြေရှင်းနိုင်မှာကလောလောဆယ်ဒီတနည်းထဲရှိတော့သည်။
အကြာကြီးစေ့စပ်တောင်းဆိုလာခဲ့ပြီးမှဆင်ပြောင်ကြီး အမြီးကျမှအတစ်မခံနိုင်တော့ပါ။ သေချာတွေးတော့လည်
စောစောက၊ သူမ၏ကာမကိုသားဖြစ်သူထံဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီးဖြစ်ရာ၊ ဒီနောက်တချီလိုက်လျောရုံမျှဖြင့်မထူးတော့..။

“အိုခေ..အိုခေ..ရတယ်လေ၊ ဒါပေမယ့်ကတိအရင်ပေးရမယ်နော်။ ဒီလိုလုပ်တာ ဒီတစ်ခါနောကိဆုံးပဲလို့၊
နောက်ဘယ်တော့မှမတောင်းတော့ပါဘူး။ မေမေနဲ့လုံးဝထပ်ပြီးမပတ်သက်တော့ပါဘူးလို့..”

သီရိမေကသဘောတူညီသည့်ချွင်းချက်များကိုပါထည့်တောင်းလိုက်သည်။

“အိုခေတယ်ဆိုတာ..ဒီလိုပဲဖြစ်ရမှာပေါ့…၊ ကဲ…ဒီအတိုင်းပဲသဘောတူပြီနော်..”

နေဒွေးကကားတံခါးဖွင့်ဆင်းသွားပြီးကား၏အခြားတဘက်သို့ပတ်လျောက်သွားကာ သူ၏ချစ်မေမေအားဂရုတစိုက်တံခါးဖွင့်ပေး၏။
ပြီးတော့ သူမကိုချစ်သူတစ်ယောက်အလားလက်တွဲ၍ ခါးလေးဖက်ရင်း သူ့အခန်းရှိရာအထပ်သို့ခေါ်ဆောင်သွားလေတော့သည်။
—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၃)

နေဒွေးကအပေါ်ထပ်ရောက်တော့ သူ၏အိပ်ခန်းဖြစ်သော မာစတာbed room ကြီးအားတံခါးတွေဖွင့်မီးတွေဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲသို့မရှေးမနှောင်းဝင်လာခဲ့ကြပြီး နေဒွေးက မတ်ရပ်အဝတ်ဘီရိုရှည်ကြီးဆီလျှောက်သွားကာ
မွေးပွကိုယ်သုတ်ပုဝါအပြာတစ်ထည်နှင့် သူဝတ်သောခပ်ပွပွအင်္ကျီလက်ရှည်ကြီးကိုသူအမေအတွက်ထုတ်ပေးလေသည်။

သူကိုယ်တိုင်ကလည်းကိုယ်သုတ်ပုဝါအဖြူကြီးတစ်ထည်ခါးတွင်ပတ်၍ ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။
သီရိမေကအခန်းအလည်ရှိကုတင်ဆီလျှောက်သွားပြီးကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။
ပြီးတော့သူမ၏အကြည့်တွေကအခန်းပတ်ချာလည်ကိုလှည့်ပတ်၍စူးစမ်းနေ၏။

သူ့သား၏အခန်းကိုကြည့်ရတာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်သန့်သန့်ရှင်းရှင်းရှိလှသည်။ အခန်းနံရံမှာ ဝေါပေပါအပြာနုရောင်လေးကပ်ထားပြီး
ပရိဘောဂတွေကသူ့နေရာနှင့်သူသေသေသပ်သပ်ရှိသည်။ ကုတင်က ၆ပေကင်းဆိုက်ကြီးဖြစ်ပြီးခန်းဆီးဖက်ဖူးရောင်လေးတွေကလှလှပပ။
LCDတီဗွီ ၄၀လက်မနှင့်အော်ဒီယိုဆက်က ကုတင်ခြေရင်းပိုင်းနံရံမှာရှိနေပြီး၊ တပ်ဆင်ထားသောအဲကွန်းမှလေကအခန်းအပူချိန်ကိုအေးမြနေစေသည်။

မကြာခင်မှာပင်နေဒွေးကရေချိုးခန်းထဲမှပြန်ထွက်လာ၏။ သူ့ကိုယ်မှာ တံဘက်အဖြူကြီးတစ်ထည်ထဲကိုသာခါးမှာပတ်ထားသည်။
သူမကသားကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့သားကိုအခုလိုပုံစံမျိုးနှင့်မမြင်ခဲ့ရတာကြာလှပြီ။ လူပျိုပေါက်မဖြစ်တဖြစ်အရွယ်တုန်းကနောက်ဆုံး
ဖြစ်မည်ထင်ရသည်။ အခုတော့အသားဖြူပြီးအကြောအခြင်ကြွက်သားတွေနဲ့တောင့်တောင့်တင်းတင်းယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေလေပြီ။

ရင်အုပ်ကြွက်သားတွေကလည်းအဖုအထစ်တွေနှင့်သူ့နေရာနှင့်သူကြည့်ကောင်းသည်။
မျက်ခုံးထူတာကတော့သူ့အဖေနှင့်တူပြီး၊ ကျန်သည့်မျက်နှာပေါက်၊ မျက်နှာကျကတော့အမေဖြစ်သူမနှင့်တူလေသည်။
သူက သူ့အမေကိုပြုံးပြလိုက်ရင်း ဘီရိုဆီသို့သွားကာချိတ်ထားသောညအိပ်ဝတ်စုံကိုဆွဲယူလာပြီးဝတ်လိုက်သည်။

အခုမှသီရိမေကကုတင်ပေါ်မှထလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။သူမတကိုယ်လုံးချွတ်ချလိုက်ပြီးရေပန်းကိုဖွင့်ကာရေစချိုးသည်။
သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့်အရမ်းလှနေတာပဲဟုကိုယ်ကိုကိုယ်ချီးမွမ်းခန်းဖွင့်မိသေးသည်။
ရေချိုးရင်းမှ မကြာသေးခင်ကပင်သူ့သားနေဒွေး၏လက်ချက်မိခဲ့သောစောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ချွတ်ဆေးကြောသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရ၏။
ရေအေးနှင့်ထိတော့အနည်းငယ်တောင်စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသလိုခံစားရသည်။

စောစောကအကြာင်းပြန်စဥ်းစားမိတော့ သူ့ဟာကြီးကနည်းတာမဟုတ်ဘူးဟုပြန်တွေးမိသည်။
ကားရှေ့ခန်းထဲမှာမမြင်မစမ်းနဲ့ဆိုပေမယ့်ရှည်လဲရှည်ကြီးလဲကြီးတာကိုတော့သိနေသည်လေ။ သူမသွေးခုန်နှုန်းတွေတက်လာပြန်ပြီ။

သူ့အမေရေချိုးခန်ထဲကထွက်လာတာကိုနေဒွေးမြင်လိုက်ရသည်။ သူမက သူပေးထားသောအင်္ကျီလက်ရှည်ပွပွကြီးကိုဝတ်ပြီးထွက်လာသည်။
အင်္ကျီကရှည်လို့ပေါင်လည်နားမရောက်တရောက်၊ လက်တွေကိုလည်း သုံးလေးခေါက်ခေါက်ထားရသည်။ ကိုယ်သုတ်ထားသည့်သဘက်ကိုတော့
ပုခုန်းပေါ်တင်လာသည်။ ဆံပင်ကိုနောက်တွင်တစ်ပတ်လျှိုထုံးထားလေသည်။ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေကြီးတွေကပြည့်ပြည့်တင်းတင်းကြီးတွေ။

ရေချိုးပြီးစမျက်နှာလေးကဘာမှမလိမ်းရပါပဲနှင့်ချောမွတ်ကြည်လင်လို့နေသည်။ အနည်းငယ်ရင့်ကျက်သောမိန်းမလှတို့တွင်
ရှိတတ်သည့်ကျက်သရေရှိသောအလှကိုဖော်ကျူးပြနေလေသည်။ သူမကအတိတ်ကမယ်ဘွဲ့ရခဲ့ဖူးသူတစ်ဦးဖြစ်သည့်အပြင်
အလှပြင်လုပ်ငန်းကိုပါပိုင်ဆိုင်သူတစ်ဦးဖြစ်လို့ မိမိ၏အလှအပနှင့်အသားအရေကိုဘယ်လိုထိမ်းသိမ်းရမည်ကိုကောင်းကောင်းသိသည်လေ။

ဖြူဖြူထွေးနှင့်ယှဥ်ကြည့်လျင်ဘယ်နည်းနှင့်မှသူ့အမေကိုယှဥ်လို့မနိုင်နိူင်ကြောင်းအခုမှသိလာရသည်။
အရင်တုန်းကတော့ကိုယ့်အမေပဲဆိုပြီးသေသေချာချာစေ့စေ့ငုငုမကြည့်ခဲ့မိသဖြင့် ကိုယ့်အမေ၏အလှတရားကိုမမြင်ခဲ့၊ မသုံးသပ်ခဲ့ပေ။
အခုမှကြည့်လိုက်မိတိုင်းမျက်တောင်ခတ်ရမှာတောင်နှမြောမိသည်။ လှလိုက်တာ၊ ကျက်သရေရှိလိုက်တာမေမေရယ်။
စိတ်ထဲကချီးမွမ်းချင်စိတ်တွေကချုပ်တည်း၍မရနိုင်ပေ။

စိတ်သဘောထားကြီးစွာဖြင့် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ရက်ရက်ရောရော၊ သူ့လက်ထဲလွှဲပေးခဲ့သောမွေးသဖခင်ကြီးကိုသာကျေးဇူးအထပ်ထပ်တင်
နေမိလေသည်။ သူဤမျှလောက်လှပသောမယားချောလေးကိုပိုင်ဆိုင်ရတော့မည်ကိုမယုံနိုင်လောက်အောင်ပင်ဖြစ်နေသည်။

သီရိမေက သူ့ကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြီးကြည့်ရင်းဖြင့်မျက်စိအစာကျွေးနေသောသားဖြစ်သူကြောင့် မျက်နှာလေးနီမြန်းကာ
ခေါင်းကိုငုံ့လျက်အကြည့်တွေကိုရှောင်သည်။ သူမရှက်နေသည်။ နေဒွေးကသူမ၏အနီးသို့လှမ်းသွားလိုက်ပြီးနောက်
ကိုယ်ချင်းကပ်၍ခါးကျင်လေးကိုရှိုဖက်လိုက်သည်။ရင်ချင်းအပ်၍တင်းတင်းဆွဲဖက်ထားခြင်း။

ဒီတခါသူမကမငြင်းတော့၊မရုန်းတော့ပါ။ ခေါင်းကိုလည်ပင်းထိအောင်စိုက်ချထားပြီးပုခုန်းများကြားတွင်မျက်နှာကိုဝှက်ထားသည်။
သူမကစိတ်ညှို့ခံထားရသလိုခံစားနေရကာတကိုယ်လုံးမွှန်ထူလျက်ရှိ၏။ လူသားတို့၏သဘောသဘာဝအတိုင်း
ကြုံတွေ့နေရသည့်စိတ်ဖီလင်ခံစားချက်အတိုင်းလိုက်၍ ခန္ဓာကိုယ်ကတုန့်ပြန်နေခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။

နေဒွေးကသူ့မိခင်အချောအလှလေးကိုလက်ဆွဲပြီးကုတင်ရှိရာသို့ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ သူမကလည်းရှောရှောရှူရှူလိုက်သွားပါ၏။
ကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်မိကြလေပြီ။ သူမအရမ်းရှက်နေသည်။ ကိုယ်ကိုမှီပြီးသူ့ပုခုန်းနှင့်ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးတွင်ခေါင်းထိုးဖွက်ထားမိလေသည်။

“မီးအရင်ပိတ်လိုက်ဦးကွာ..၊ ရှက်တယ်..”

“မီးဖွင့်ထားလို့မရဘူးလား..မြင်ချင်လို့..”

သီရိမေမျက်နှာကြီးရဲတက်သွားပြီး..

“သွား..ဘာကိုမြင်ချင်နေတာလဲ၊ အရူးလေး..၊ မရဘူး.. မရဘူး..၊ အခုဒီလောက်နဲ့တောင်မေမေရှက်လို့သေတော့မယ်။ ပိတ်လိုက်ပါကွာ..”

နေဒွေးကသူမကိုနားလည်ပေးလိုက်ပြီး ထသွား၍ မီးခလုတ်ကိုပိတ်ပေးလိုက်လေသည်။
ပြီးတော့တဟုန်ထိုးပြန်လာပြီးအမှောင်ထဲတွင်လှပသောကိုယ်လုံးလေးကိုထိုးဖက်လိုက်တော့၏။
အခြေအနေက သူတို့သဘောတူညီထားပြီးသားမဟုတ်လား၊ ဒါကြောင့်သီရိမေကကိုယ်လုံးလေးကိုအလိုက်သင့်ဖျော့ချထားပေးသည်။

သူမ၏နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးလေးများပေါ်သို့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံလာကပ်၏။ ပြီးတော့လှိုက်မောသောအနမ်းများကတဆက်ထဲပါလာသည်။
သူမကိုယ်ပိုင်ဆန္ဒဖြင့်လိုလိုလားလားပေးရခြင်းမဟုတ်သော်လည်း၊ အလိုက်တသင့်တော့အနမ်းကိုတုန့်ပြန်ပေးလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲထိုးမွှေသွင်းလာသေ
လျှာကိုစည်းချက်ညီစွာလူးလှိမ့်ပြီးပြန်နမ်းမိစဥ်တွင်သူမ၏သွေးတွေတကိုယ်လုံးနွေးတက်လာရပြီ။ သွေးလှည့်ပတ်မှုမြန်လာသည့်သဘော။

သူ့အနမ်းတွေကတဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။ သူမ၏ကိုယ်လေးကလည်းတဖြည်းဖြည်းအတွန်းခံလိုက်ရကာ၊ ကုတင်ပေါ်သို့
ကျောလေးလန်၍လဲကျသွား၏။ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်ဖိမိုးလျက်ရှိသောလူရွယ်က၊ သူမ၏ဘရာစီယာဝတ်မထားပဲလွတ်လပ်နေသေ
နို့လုံးထွားထွားကြီးများကို သူမဝတ်ထားသောရှပ်အင်္ကျီပွပွကြီးအပေါ်မှပင် လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ကြိတ်နယ်လျက်ရှိသည်။

ပထမ..နှုတ်ခမ်း၊ ဒုတိယ..နို့လုံးကြီးတွေကိုမွှပြီးအမွှေခံနေရပြီဖြစ်လေရာ၊ သီရိမေမှာ တကိုယ်လုံးပျော့ကျသွားရလေပြီ၊
သူမလည်းသွေးသားဆန္ဒတောင်းတုန်းအရွယ်ကောင်းတုန်းမိန်းမသားတစ်ယောက်မဟုတ်လား။ တကိုယ်လုံးပူလောင်ပြီးရင်တွေ၊ သွေးတွေကတဒိတ်ဒိတ်။
အခုလိုမိမိ၏သားအရင်းဆိုသော၊ ပျိုမြစ်သည့်လူရွယ်တစ်ယောက်၏ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပွတ်သပ်နှိုးဆွမှုများအထိအတွေ့များကို
ဓါတ်လိုက်သလိုခံစားနေရသောကြောင့်သူမတကိုယ်လုံးတုန်လျက်ရှိသည်။

နေဒွေးကနောက်သိူ့အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်လျက် မေမေသီရိမေဝတ်ထားသောရှပ်အင်္ကျီပွကြီး၏ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးခြင်းဖြုတ်ဖွင့်လျက်ရှိ၏။
ကြယ်သီးတွေကုန်သွားသောအခါ။ ရင်သားအစုံနို့အုံကြီးတွေကရှေ့သို့တွန်းကန်ထွက်လာသည်။
နို့ကြီးတွေကလက်တစ်ဆုပ်စာအုပ်၍မနိုင်နိုင်လောက်အောင်ပင်ကြီးမားလှသည်။ ဒါသူငယ်ငယ်ကစို့ခဲ့ဖူးသည့်နို့ကြီးတွေလား။

ပြောပြောဆိုဆို သူကကုန်း၍နို့သီးခေါင်းဖူးဖူးချွန်းချွန်းလေးများကို တစ်ဘက်တပြန်စီကုန်းစို့နေလိုက်တော့သည်။
စို့လည်းစို့၊ လျက်လည်းလျက်၊ လျှာဖျားနဲ့လည်းကလိ စိတ်ထင်တိုင်းလုပ်နေသည်။ သူ့လက်တွေက ဒါလောက်နှင့်မရပ်၊ ရှေ့သို့ခရီးဆက်ပြန်သည်။
အင်္ကျီရှည်ကြီးရဲ့အောက်စနားကိုမှန်းစမ်းတော့ သူမပေါင်ကြားမှာပင်တီစကိုစမ်းမိသည်။

သူ့သားကငရှုပ်၊ ပေးတုန်းကတံဘက်နှင့်အင်္ကျီကိုသာပေးခဲ့ပြီး၊ အောက်ပိုင်းဝတ်ဖို့ဘောင်းဘီတိုလောက်တော့ပေးသင့်သည်။ အခုတော့ဘာမှမပါ။
သူမရေချိုးပြီးချိန်သုတ်လိုက်ရသဖြင့်တံဘက်ကစိုထိုင်းသွားရာ၊ အောက်ပိုင်းကဝတ်စရာမရှိ? သို့သော်..အင်္ကျီရှည်ကြီးက
ပေါင်အုပ်အောင်ဖုံးနေသောကြောင့် အနေတော်ဖြစ်သွားရသည်။ အောက်မှာပင်တီပဲပြန်စွပ်ထားခဲ့ပြီးအင်္ကျီအားကိုးနှင့်ထွက်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။

နေဒွေးကစမ်းမိသောာပင်တီကိုလက်မြန်ခြေမြန်လျှောချွတ်ချလိုက်ပြီးပေါင်ကြားခွဆုံသို့လက်ပို့လိုက်လေသည်။
စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲလက်ဝင်သွားတော့စိုစွတ်သောအတွေ့ကိုရ၏။ ဘာပဲပြောပြောသူ့အမေ၏ခန္ဓာကိုယ်ကလိင်စိတ်ဖြင့်တုန့်ပြန်နေပေပြီ။
စောက်ခေါင်းထဲလက်ဝင်သွားတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး “အာ့”ခနဲ ဖြစ်သွား၏။ သူ့လက်ကအထက်နဲနဲတိုးလိုက်တော့စောက်စိကိုစမ်းမိသည်။
လက်ကြားထဲရောက်လာသောအစိလေးကို လက်ဖျားလေးနှစ်ခုနှင့်ဖိညှစ်လိုက်တော့ သီရိမေမှာ စောက်စိကစိမ့်ခနဲဖြစ်ပြီးတုန်တက်သွားလေသည်။

နေဒွေးကသူ့မွေးမေမေ၏စောက်စိကိုပွတ်လိုက်ညှစ်လိုက်နှင့်စိမ်ပြေနပြေကစားနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလျှာဖြင့်လိမ်းပြီး
အရသာရှိစွာတပြွတ်ပြွတ်စို့နေ၏။ သူမက လက်ရှိရနေသောအရသာခံစားချက်ကိုမတွန်းလှန်နိုင်တော့ပါ။
မေ့လျော့စွာဖြင့်သားဖြစ်သူကိုတင်းတင်းကြီးပြန်ဖက်ထားမိသည်။ နေဒွေးကနို့မှပါးစပ်ခဏချွတ်ပြီး…

“အတွင်းသားလေးတွေကလဲနုဖတ်..၊ နို့ကြီးတွေကလည်းအိစက်နေတာပဲ။ မွှေးကလဲမွှေးသနဲ့..”

ဟုရေရွတ်နေလေသည်။

နေဒွေးကသူ့မေမေအချစ်ကလေး၏ ကြယ်သီးတွေပြုတ်နေပြီးဖြစ်သောအင်္ကျီကိုချွတ်ချလိုက်သည်။
နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးကဘွင်းဘွင်းကြီးမြင်ကွင်းတွင်ပေါ်လာသည်။ မီးပိတ်တာအတော်ကြာသွားပြီဖြစ်သဖြင့်၊ မျက်စိတွေကျင့်သားရလာပြီး
ပတ်ဝန်းကျင်ကို အတော်အတန်တော့မြင်နိုင်လာပြီဖြစ်သည်။ မှန်ပြူတင်းကြားမှဝင်လာသောကောင်းကင်၏အလင်းရောင်ကလည်းရှိသေးသည်။

အင်္ကျီချွတ်ပြီးသွားတော့ဒူးအောက်ခြေသလုံးလောက်မှာချိတ်နေသေးသောပင်တီကိုလုံးလုံးကျွတ်ကျသွားစေရန်
ခြေဖျားမှတဆင့်ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြန်လေသည်။ အခုတော့သိရိမေ၏တကိုယ်လုံးတစ်စမကျန်အောင်ကျွတ်သွားလေပြီ။
ခြေသလုံးတွေပေါင်လုံးကြီးတွေကတစ်တစ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေဖြစ်သည်။

ပေါင်ကြားကသုံးမြှောင့်ပုံလယ်ကွက်ကလေးပေါ်တွင်ခြုံပုတ်တစ်ထပ်ရှိ၏။ မြင်နိုင်အားသိပ်မကောင်းသော်လည်း
ကိုယ်ပေါ်မှာဟင်းလင်းကြီးဖြစ်နေပြီကိုသိသွားသဖြင့်သီရိမေမှာအရှက်စိတ်ဖြင့်မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားမိသည်။
အမှောင်ထဲမှမြင်နိုင်သမျှအမြင်အားနှင့်ပင် သူ့မေမေ၏ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်အလှကိုသေချာစေ့ငုဆန်းစစ်ကြည့်နေလေသည်။

(အိုးးဟို.. ငါ့အမေ..၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး..ရေဆေးငါးကြီး..ရှလွတ်…၊ ကိတ်ကလည်းကိတ်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲဖောင်းနေတာပဲ။
ကြီးလိုက်တာလက်နဲ့တအုပ်စာမကဘူး..)

စိတ်ထဲကအားပါးတရမှတ်ချက်ချရင်း သူ့ညာလက်ဝါးဖြင့်၊ သူ့အမေစောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုလက်ဝါးဖြင့်တချက်ပုတ်လိုက်သည်။
တဆက်ထဲမှာပင်…၊ အဖုတ်ကြီးကိုမချင့်မရဲဖြင့်ကြိတ်ချေဖိပွတ်ပေးနေလေသည်။

ယခုသူကိုယ်တိုင်ကိုကမအောင့်နိုင်တော့ပေ။ သူ့လီးကြီးကအစွမ်းကုန်တောင်ပြီးမာထန်လာပြီဖြစ်သဖြင့်၊ သူဝတ်ထားသောညဝတ်ဘောင်းဘီ
အသားကိုဖောက်ထွက်လာတော့မတတ်အတင်းထိုးပြီးရုန်းထွက်နေတော့၏။ ဒါကြောင့်သူကတစ်ဘက်လှည့်ပြီးသူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်သည်။

ဘောင်းဘီလွတ်သွားသည်နှင့်လီးကြီးကခေါင်းကြီးတဆတ်ဆတ်ခါရမ်းလျက် ရှေ့သို့တန်းတန်းကြီးကန်ထွက်လာလေသည်။
လီးကြီးကအကြောပြိုင်းပြိုင်များယှက်သန်းပြီးဖုထစ်နေသည်။ လုံးပတ်ကြီးရောအရှည်ရောက ကြောက်ခမန်းလိလိ။
လီးကစောက်ဖုတ်တော်တော်ဆာနေပုံရသည်။ သူနှင့်လက်တကမ်းမှာစောက်ဖုတ်နံ့ရနေ၏။
လီးကတော့အမေ့စောက်ဖုတ်မှန်းဘာမှန်းသိမည့်ပုံမပေါ်ပါ။ နားလည်မည့်ပုံမပေါ်ပါ။ ခေါင်းကြီးငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်နှင့်သာမာန်ဖီနေလေသည်။

နေဒွေးတွေးရင်းပျော်လာသည်။ မကြာမီသူ့မယားဖြစ်ရတော့မည့်သူ့အမေကိုအမြည်းပေးကြည်စယ်ချင်လာသည်။
သူ့သားဘယ်လောက်သန်မာထွားကျိုင်းတယ်ဆိုတာဂုဏ်ယူနိုင်အောင်ပေါ့။ ဒါကြောင့်သူ့ချစ်မေမေ၏လက်လေးကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး၊
လက်ထဲသို့လီးကြီးကိုထည့်ပေးလိုက်သည်။
သီရိမေတစ်ယောက်လက်ထဲသို့နွေးနွေးကြီးရောက်လာသောလီးကြီးကိုဆုပ်မိလိုက်သည်နှင့်တုန်ကနဲတက်သွားလေ၏။

စိတ်ထဲတွင်လည်း (အိုး..မိုင်ဂေါ့.. ..ဘာလဲဟ…၊ အဲ့လောက်ကြီးတောင်လား။ မြင်းပေါက်လေးလားပဲ)
သူမ သူ့သား၏ပစ္စည်းကိုမမြင်ခဲ့ရတာကြာလှပြီ။ ငယ်ငယ်ချာတိတ်ဘဝတုန်းက အိမ်ထဲမှာဂျိုးတန်းလန်းနဲ့လျှောက်ပြေးနေခဲ့တာ။
အခုလိုကြီးလာတော့ဒါလောက်ထွားလာတယ်လား။ သူ့အဖေတောင်ဒီလောက်မရှိဘူး။

(အိုးး..ဘုရားဘုရား..ဒီညငါတော့သေဖြစ်ပြီထင်ပါရဲ့၊ သူ့အဖေဟာလေးကပုစိလေး၊ သူ့ဟာတဝက်တောင်မရှိချင်၊
သူ့ဟာကြီးက မတရားကြီး..ကြီး။ မတရားကြီး ရှည်တာပဲ၊ ဖြစ်ပါ့မလားသီရိမေရယ်..) ဟု..သူမငိုချင်းချချင်နေသည်။
ဒါပေမယ့်သူမတခုမေ့နေတာက၊ မကြာခင်ကလေးတင်ကပင်အခုသူ့လက်ထဲကအချောင်းကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲဝင်ခဲ့ပြီးပြီဆိုတာကိုပင်တည်း။

သူမကပစ္စုပ္ပန်ကိုသာကြည့်ပြီးလန့်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။
—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၄)

နေဒွေးကအချိန်သိပ်မဖြုန်းတော့..
သူ့အမေကိုဖက်ပြီးကုတင်အလယ်တွင်ပက်လက်အနေအထားလေးချပေးထားလိုက်သည်။
ဒူးလေးနှစ်ဘက်ကိုကိုင်ပြီးပေါင်တွေကိုဘေးဖြဲချလိုက်တော့သီရိမေမှာဖားပေါင်စင်းလေးဖြစ်သွားသည်။
သူကပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီးနောက် ဟပြဲလေးဖြစ်နေသောစောက်ပတ်ကွဲကြောင်းဝတွင်ဒစ်တေ့ကာဖြေးဖြေးချင်းတွန်းသွင်းလိုက်သည်။

စောက်ပေါက်ထဲ ဒစ်အနည်းငယ်မြုပ်ရုံလေးလောက်ပဲဖြစ်သည်။ ခဏနားပြီးမှအသာလေးတရစ်ချင်းချော့သွင်းတော့သည်။
သူ့ဟာကြီးကြီးတာသူသိသည်လေ။ သူ့မေမေသတိုးသမီးလေးအရမ်းနာ၊ အရမ်းလန့်သွားမှာစိုးလို့ချော့မော့သွင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။
တကယ်တော့သူချစ်တဲ့မွေးမေမေ မနာကျင်စေလိုပါ။ နောက်ဆုံးတော့လဲလီးနဲ့စောက်ဖုတ်သဘာဝအတိုင်းအဆုံးထိဝင်သွားတာပါပဲ။

သီရိမေမှာချော့သွင်းသဖြင့်နာကျင်မှုကိုသိသာစွာမရသော်လည်း၊ လီးကြီးကစောက်ပေါက်ထဲတွင်သပ်လျှိုသွင်းထားသလိုပြည့်သိပ်နေသည်ဟု
ခံစားနေရသည်။ ပြည့်ညပ်နေတော့စောက်ခေါင်းထဲကလည်းညှစ်ပေးနေမိလေသည်။ အို ..သူမအလိုးမခံရတာကြာလှပြီကော။
အခုအဖုတ်ထဲမှာအပြည့်အသိပ်ရှိနေသောလီးကြီးရဲ့အထိအတွေ့အရသာကိုတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားနေရလေသည်။
သူမစိတ်ထဲမှာ၊ သားဖြစ်သူ၏ဒစ်ခေါင်းကြီးကသားအိမ်ဝကိုလာတိုက်နေသည်ဟုပင်ထင်မိသည်။

(အို..ဘယ်လိုလူလဲမသိဘူး..၊ ကြီးလိုက်တာကြပ်ညပ်နေတာပဲ။)

သူ့လီးကသူမရဲ့မိန်းမကိုယ်အင်္ဂါထဲသို့တဆုံးဝင်နေပြီဆိုတော့အဓိပ္ပါယ်ကရှင်းရှင်းလေးပဲ။ အခုသူမအနေဖြင့်သားအရင်းခေါက်ခေါက်၏မယားဘဝသို့
နောက်တစ်ကြိမ်ကျရောက်သွားပြန်ပြီဖြစ်ပေ၏။ အခုသူမအနေနှင့်အခုအတိုင်းဆိုရင် အမေသက်တမ်းကုန်ဆုံးပြီးအိပ်စပိုင်ယာဖြစ်သွားပြီလား။
အမေဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်၊ အရိုက်အရာမရှိတော့ပေပြီလား။

မှော်ဆရာ၏ဓါးကဲ့သို့သူ့လီးကြီးကသူမကိုယ်ထဲတွင်စိုက်ဝင်နေပြီ။ ထိုမှော်ဓါးကြီးကမိခင်၏ပါဝါကိုဖျက်ဆီးပစ်ပြီး
သားဖြစ်သူ၏မယားဘဝသို့သက်ဆင်းစေ၏။ သားအမိဆိုတဲ့အခြေအနေမရှိတော့လေပြီ။

နေဒွေးကဖင်ကိုကြွပြီးနောက်၊ မအေလိုးခြင်းသင်ခန်းစာတစ်ကိုစတင်လိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းစပြီးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်သည်၊
လီးကိုအဆုံးနီးပါးဆွဲထုတ်လာပြီး၊ မနှေးမမြန်အရှိန်ဖြင့်ပြန်ဖိသွင်းသည်။ အထုတ်အသွင်းတစ်ခါလုပ်လိုက်တိုင်းလီးထိပ်ကဒစ်ကြီးက
မေမေဟုအမည်တွင်သောဤအမျိုးသမီးလှလှကြီး၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီး၊ နှုတ်ခမ်းငယ်၊ အသားလွှာနှစ်ထပ်ကိုခလုတ်တိုက်ပြီး
ဖလွတ်ဖလပ်..ဖလွပ်ဖလပ် အသံပေးကာပွတ်ဆွဲ၍နေသည်ကိုသူ့မှာစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်ကြည့်နေမိသည်။

ပြောမပြတတ်သည့်အရသာကိုလည်းခံစားနေရသည်။ ကြည့်စမ်း၊ မေမေဆိုသည့်အမျိုးသမီး၏နတ်သမီးတွင်းပေါက်လေးက
အရသာအလွန်ထူးကဲသည့်နတ်သုဒ္ဓါတွင်းလေးပါလား။ စုပ်လဲစုပ်၊ ဖိလဲဖိ၊ ညှစ်လဲညှစ်၊ ကောင်းလိုက်တဲ့ပါဖောင်းမန့်။ လီးကိုအီစလီတွန့်နေတာပဲ။
သူမိန်းမတွေနဲ့ချစ်တင်းနှောလာခဲ့တာများလှပြီ။ ဘယ်သူမှဒီလောက်ထိလိုးလို့မကောင်းခဲ့ဖူးဘူး။

သူဆောင့်တဲ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အံကျအောင်သူ့မွေးမေမေ၏စောက်ခေါင်းကအချက်ကျကျတုန့်ပြန်ညှစ်ပေးနေတာက
အရမ်းအလိုက်သိသည့်ချစ်သူတစ်ဦးပမာဖြစ်သည်။ သီရိမေမှာလည်းနှလုံးသားထဲရင်ထဲတလှပ်လှပ်နေအောင်ကောင်းနေသည်။

သူ့ခင်ပွန်းသည်ဦးမင်းလွင်ခန့်ကဒီလောက်ကောင်းသည့်ကာမဂုဏ်ခံစားမှုအရသာကိုတစ်ကြိမ်မျှတောင်မပေးနိုင်ခဲ့ဖူးသေးပေ။
သူမတစ်သက်မှာတခါမျှမကြုံခဲ့ရဖူးသေးသည့်ဆိုက်ကြီးကြောင့်လားမသိနိုင်တော့။
အမေက သတိလက်လွတ်ဖြင့်ခေါင်းတွေတဆတ်ဆတ်ရမ်းခါရင်းကော့ကော့ထိုးပြီးခံနေမိလေသည်။
သားကလဲ အားနှင့်အင်နှင့် ပစ်ပစ်ဆောင့်နေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးကာမအဆီအနှစ်ကိုမြိန်ရေရှက်ရေသုံးဆောင်နေကြတော့သည်။

“အိုးးးရှစ်..အရသာ၊ အရသာ။ ဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိဘူး။ ဖာ့ခ်..မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး၊ ရှီးထွက်ကုန်တော့မယ်…”

“ဒွေး..ဒွေးးး..အရည်တွေအထဲမှာမထုတ်လိုက်နဲ့နော်..၊ တော်ကြာမေမေဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်..”

သီရိမေကအခြေအနေကိုသဘောပေါက်လိုက်သဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင်ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ဖြင့် သားဖြစ်သူကိုသတိပေးလိုက်သည်။
ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကထိမ်းလို့မရနိုင်ကြောင်းသူမသိသည်။ မဖြစ်မနေလို့သာခံရသောသူမတောင်အထွတ်အထိပ်ရောက်ခါနီးနေပြီလေ။
လက်နှစ်ဘက်ကအိပ်ရာခင်းတွေကိုအတင်းဆွဲဆုပ်မွှချေလျက်ခေါင်းကတဆတ်ဆတ်ရမ်းခါနေပြီကော။

“အာ့ဟာ့. အာ့ဟာ့..အာ့..အိ..အိ..ဟင့်..အင့်..အီးး”

သီရိမေမှာမေ့မေ့လျော့လျော့ဖြင့်လွှတ်ညည်းနေမိပြီ။ ကြက်လည်လှီးခံရကာနီးအော်နေသည့်အတိုင်းပင်။ သားဖြစ်သူကိုလည်းမရှက်နိုင်တော့ပါ။

“အူးးစစ်..ရှ်..ရှီး .ဖာခ်..မရတော့ဘူး..ဟီး..ထွက်ကုန်ပြီ။ ငါထွက်ကုန်ပြီ..”

နေဒွေးမှာလည်းအထွတ်အထိပ်ရောက်လာသောခံစားချက်အရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့..၊
သူ့အမေ၏စောက်ခေါင်းထဲမှာပင်၊ လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာလျက် သုက်အိမ်ထဲမှာသိုမှီးထားသော သားမျိုးရည်၊ လရည်များကို
မွေးမိခင်၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့အင်နှင့်အားနှင့်ညှစ်ထုတ်ချလိုက်တော့သည်။ ထားလိုက်..၊ နေပစေတော့၊ သူ့အမေဗိုက်ကြီးမှာမကြီးမှာစိတ်မဝင်စားတော့ပါ။

ခြေပစ်လက်ပစ်ဖြင့်သူ့အမေ၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးအမှောင်ထဲတွင်နို့လုံးကြီးတွေကြားမျက်နှာအပ်လျက်
ကာမအရသာ၏သာယာပျော်ရွှင်မှုကိုတရိပ်ရိပ်ခံစားရင်းသူ့ချစ်မေမေကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားမိ၏။

သူပြီးပြီဆိုတာကိုသိလိုက်သည်နှင့်သူမဗိုက်ထွက်လာမှာကြောက်သော သီရိမေကလီးကျွတ်ထွက်သွားစေရန်
ကြိုးစား၍ရုန်းကန်ထွက်သေးသော်လည်း၊ နောက်ကျသွားခဲ့လေပြီ။ အရှိန်ဖြင့်ပန်းထွက်လာသောသားတော်မောင်၏သုက်ရည်များကအားကောင်းစွာဖြင့်
သူမ၏မွေးလမ်းကြောင်းတလျောက်ဖြည့်အောင်ဖြည့်ပြီးသွားပြီ။ သူမဘာမှမတတ်နိုင်တော့။ ဖငိဖြဲ၍ပဲပက်လက်လှန်ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။

သူ့သား၏သုက်ရည်နွေးနွေးများသူမစောက်ခေါင်းထဲတလိမ့်လိမ့်စီးဝင်နေသည့်အရသာကိုခံစားရင်း၊ လင်အရာမြောက်သွားပြီဟုဆိုနိုင်သော
သူမကိုယ်ပေါ်ခွထားသည့်မိမိကသားဟုခေါ်သောလူရွယ်ချောကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားမိလေသည်။

သတိပြန်ဝင်လာတော့မှသီရိမေကနေဒွေးကိုတွန်းဖယ်၍ထလာခဲ့ပြီး၊ရေချိုးခန်းထဲဝင်လို့သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည်။
ထိုညက သီရိမေက နေဒွေးအားသူမအနားသို့ထပ်မံအကပ်မခံတော့ပါ။ နေဒွေးကတော့ဖြစ်နိုင်ရင် မွေးမေလှလှလေးအား
ထောင်းထုပြီးတစ်ညလုံးချစ်ဗျူဟာခင်းနေချင်သည်။ ဒါပေမယ့်ပေးထားတဲ့ကတိကိုသူမဖောက်ဖျက်ခဲ့ပါ။
သူ့အမေကျေနပ်အောင်အနားမကပ်ပဲနေပေးပြီးကတိအတိုင်း နောက်နေ့နံနက်တွင် မိုဘိုင်းဘဏ်ကင်းမှ
သူအမေလိုအပ်သောငွေပမာဏကိုလွှဲပေးလိုက်လေသည်။

သူ့အမေမေနဲ့ရှေ့ရှောက်ချစ်ရဖို့အရေးအတွက်က သိပ်ကိစ္စမရှိပါ။ သူအရမ်းကြီးမလောတော့ပါ။ အချိန်တွေအများကြီးရှိသေးသည်။
အခုမှ မောင်နေဒွေး-မသီရိတို့၏ချစ်ဇာတ်လမ်းကအဖွင့်နိဒါန်းပဲရှိသေးသည်မဟုတ်ပါလား။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးလင်းတော့ သီရိမေစောစောပဲတက်စီငှားပြီးရန်ကုန်ဘက်ပြန်ကူးခဲ့သည်။
မနေ့ညကလောလောလတ်လတ်ဖြစ်ခဲ့သောအဖြစ်များကို သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်သောပုလဲခင်နှင့်ရင်ဖွင့်တိုင်ပင်ရန်
အကြံတောင်းရန်ဆုံးဖြတ်ပြီးထွက်လာခဲ့ဖြစ်လေသည်။ သူမကဖြစ်ပျက်လာခဲ့ပြီးသမျှကို လက်ခံ၍မရသေးပဲ ယူကျုံးမရဖြစ်နေဆဲဖြစ်၏။

ညကနေဒွေး၏နှိုးဆွမှုများနောက်တွင် သူမစိတ်တွေဘယ်လောက်ပဲမြောပါသွားသွား နောက်ထပ်တော့အလားတူအမှားမျိုးကိုထပ်မဖြစ်လာစေရန်
အစွမ်းကုန်ကာကွယ်ရပေမည်။ သူမအနေဖြင့် သူမမွေးထုတ်ထားသောသားအရင်းခေါက်ခေါက်၏မယားဘဝသို့သက်ဆင်းခဲ့ရသည်ကို
စိတ်ကလက်သင့်မခံနိုင်သေး။ တည်ငြိမ်အောင်ချုပ်ထိမ်း၍မရနိုင်သေးပေ။

ပုလဲခင်၏အိမ်ရှေ့ရောက်တော့အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးရှေ့တွင်ခဏရပ်မိနေစဥ်၊ ဘေးဘီမှာဘယ်သူမှမမြင်။
တံခါးလက်ကိုင်ကိုဆွဲဖိကြည့်တော့ လော့ခ်ချမထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ကြည့်ရတာမိပုလဲတို့ဂျက်ချဖို့မေ့နေတယ်ထင်ရဲ့။

ခါတိုင်လည်းရင်းရင်းနှီးနီးလာနေကျအိမ်ဖြစ်လို့ဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲမှာဘယ်သူ့မှလည်းမတွေ့၊
သို့သော်..ညည်းငြူသံသဲ့သဲ့တစ်ခုက အိမ်၏တစ်နေရာမှကြားလိုက်ရသည်။ ထိုညည်းငြူသံက မနေ့ညက သူမပါးစပ်မှထွက်လာခဲ့သေ
ညည်းငြူသံမျိုးနှင့်တထေရာထဲဖြစ်လေသည်၊ သူမမျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီးအံ့ဩသွားရပြန်သည်။

သေချာနားထောင်တော့ အသံကအိမ်အရှေ့ဘက်ကျကျက ပုလဲခင်၏အိပ်ခန်းကြီးမှမဟုတ်ပဲ။
အနောက်ဘက်မှ သားဖြစ်သူ သူရဟန်၏အခန်းထဲမှထွက်ပေါ်နေခြင်းဖြစ်၏။ နဲနဲစိတ်ထဲတွင်ထူးဆန်းသွားသည်။
ကြည့်ရတာ ဒီကောင်လေးစောစောစီးစီး သူ့ဆော်နဲ့အခန်းထဲခေါ်ချိန်းတွေ့ပြီးဘုများနေသလား။ ခေတ်ကာလသားသမီးများပြောကိုမပြောချင်ဘူး။
ဒါနဲ့အိမ်ထဲမှာဆော်နဲ့ချိန်းတွေ့ပြီးစိတ်ထင်တိုင်းကြဲနေရအောင်၊ သူ့အမေပုလဲခင်ကရော ဘယ်သွားနေလို့တုန်း..။

သူမစိတ်ထဲထူးဆန်းလည်းထူးဆန်းစိတ်လည်းဝင်စားသွားသဖြင့် သိချင်စိတ်ဖြင့်အခန်းနားခြေသံမကြားအောင်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
တံခါးဝနားရောက်တော့အသံတွေကပိုပြီးပီသလာသည်။ သူမတံခါးရွက်နားကပ်ပြီးနားထောင်ကြည့်တော့၊
ညည်းသံတွေကပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနှင့်ထွက်နေသည်။

သေချာသည်အခန်းထဲမှရှိသောစုံတွဲကဘုနေကြတာပဲ။အသံကသူမကြားဖူးနေကျရင်းနှီးနေသည့်အသံတစ်ခုလိုလို။
ပိုပြီးစိတ်ဝင်စားလာသဖြင့်တံခါးဖုလေးကိုကိုင်ကြည့်တော့လည်လိုက်လာသည်။ အခန်းတံခါးလည်းလေ့ခ်မချထားဘူးပဲ။ သူမစိတ်ဝင်စားလွန်းသဖြင့်
အသံမထွက်အောင်ကြိတ်လှည့်ပြီး တစ်လက်မခန့်ဟကြည့်သည်။ တံခါးအဟက အခန်းထဲမှကုတင်ပေါ်ကမြင်ကွင်းရှုထောင့်ကိုကွက်တိပါပဲ။

ကုတင်ပေါ်ကစုံတွဲကိုမြင်ရတော့သူမပါးစပ်ဟပြီးကြက်သေသေသွားရတော့သည်။ သူ့မကိုယ့်မျက်လုံးကိုမယုံသဖြင့်ပြန်ပွတ်ကြည့်ရသည်။
သူ့သူငယ်ချင်းမ မိပုလဲကပက်လက်ကြီး၊ ဒူးကြီးထောင်၊ ပေါင်ကြီးကားလျက်။ အပေါ်မှာကုန်းကုန်းကြီးခွလျက်သူမကိုဆောင့်ပေးနေသူကား
ပုလဲခင်၏တစ်ဦးတည်းသောချစ်လှစွာသောသား၊ သူရဟန်ပင်ဖြစ်လေတော့သည်။ အမယ်လေးးး.. ဘုရား..ဘုရား..သားအမိကြီးပါလား..။

သီရိမေကတံခါးအဟကြားမှချောင်းကြည့်နေသည်ကို၊ ကာမရမ္မက်ဆန္ဒဇောတက်၍အားရပါးရလိုးနေဆော်နေကြသော
သားအမိတစ်ဖြစ်လဲ၊ သူရဟန်နှင့်ပုလဲခင်တို့လင်မယားကသတိလုံးဝမပြုမိပါချေ။

“ခင်ရေ..ပုံစံပြောင်းရအောင်ကွာ…၊ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးတာပိုကောင်းတယ်။
မောင်အားရပါးရနောက်က ဒေါ့ဂီဆွဲချင်လို့..၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကလိုးရတာကဝကို မဝနိုင်ဘူး..”

သူရဟန်ကပြောရင်းလီးကိုသူ့အမေစောက်ဖုတ်ထဲမှပလောက်ခနဲဆွဲချွတ်လိုက်တာမြင်ရသည်။
(အမယ်..မယ်..ခင်တွေ၊ မိန်းမတွေခေါ်လို့ပါလား..၊ ကြည့်ရတာနှစ်ယောက်သားခရီးပေါက်ခဲ့တာကြာပြီထင်သည်။)
သီရိမေစိတ်ထဲကတွေး၏။

“ဟင်း…ကြည့်..ကဲကိုကဲတယ်..၊ မအေကိုများ၊ မိန်းမလည်းဖြစ်သွားရောမှောက်ချင်သလိုမှောက်၊ လှန်ချင်သလိုလှန် ပြောမပြေချင်ဘူး၊
ပြောလို့သာပြောရ၊ ဒီပုံစံမိန်းမလည်းကြိုက်တယ်..မောင်..၊ ခံရတာထိတယ် ခိခိ..ခ်ခ်ခ်..”

သူ့အမေပုလံခင်၏အသံထွက်လာ၏။ အသံကကြည်နူးရွှင်ပြနေသံ။ လောကကြီးကသာယာနေပုံရသည်။ သူမကပက်လက်ကြီး
ပေါင်ဖြဲပေးထားရာမှပြောခြင်းဖြစ်သည်။ သူမပေါင်ကြားနှင့်စောက်ဖုတ်ကြီးတွင်ချွဲကျိကျိစေးပျစ်ပျစ်အရည်များဖြူဖြူအနှစ်များပေကျံနေလေသည်။

ပုလဲခင်၏နို့ကြီးများက သူမသီရိမေ၏နို့ဆိုဒ်တွေကိုမမီသော်လည်း။ သူဟာနှင့်သူတော့အတော်ကြီးသည်ဟုဆိုရမည်။
လုံးဝန်းသောနို့ဖြူဖြူတင်းတင်းကြီးတွေကတတုန်တုန်နှင့်၊ အသံပြင်းပြင်းနှင့်ရှူနေသောအသက်ရှူနှုန်းအတိုင်းလိုက်၌လှုပ်ခါနေသည်။
သီရိမေမှာလည်းပုလဲခင်၏ဓါတ်ကူးလျက် အသက်ရှူသံ၏တွေပြင်းလာရပြီး သူမကိုသတိမထားမိစေရန်မနည်းထိမ်းချုပ်ထားရလေသည်။

သူမရှေ့မှသားအမိရင်းချာကြီး၏ကာမဆက်ဆံပွဲကသူမ၏စိတ်တွေကိုတအားတုန်လှုပ်၊ လှုပ်ရှားစေလေသည်။
သူမကြည့်နေစဥ်တွင်ပုလဲခင်ကအိပ်ခံနေရာမှထလိုက်ပြီး။ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။
ဒူးကိုထောက်ခပ်ကျဲကျဲကားပြီးဖင်ဖြဲပေးလိုက်လေရာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကပေါင်ကြားမှနောက်ဘက်သို့ခပ်တွဲတွဲပြူကျလာ၏။

သီရိမေကြည့်နေသောနေရာမှမြင်ကွင်းတည့်နေရကား၊ တခါမှမမြင်ဖူးသောသူ့သူငယ်ချင်းမ၏အင်္ဂါဇတ်စောက်ဖုတ်ကြီးကို
ယခုမြင်မယ့်မြင်ရတော့လဲပြူးပြဲနေအောင်မြင်လိုက်ရသည်။
(ကောင်မ..ကြည့်စမ်း၊ သူ့စောက်ပတ်ကနည်းတာမှမဟုတ်ပဲ။ ပြူးပြဲနေတာပဲ။ ကြည့်ပါဦး ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားလိုးဖို့
စိတ်လိုလက်ရကုန်ပေးတာများ..ဟင်း..ငါယုံတောင်မယုံချင်ဘူး..)

သီရိမေ၏စိတ်တွေကအောင့်အည်းနိုင်စွမ်းအားမရှိတော့ပဲအလိုလိုပင်ပေါင်ကြားသို့လက်ရောက်သွားမိသည်။ ပေါင်ကြားထဲမှာက၊ စိုစိစိုစိဖြစ်လာသည်။
ဒါပေမယ့်သူမထိမ်းလိုက်ပါသည်။ ဒီနေရာ..သူများအခန်းဝကြီးမှာစိတ်အလိုလိုက်ပြီး၊ မတ်တပ်ကြီးဘောင်းဘီထဲလက်နှိုက်ပွတ်လို့
ကောင်းသည့်အခြေအနေမဟုတ်။ သူမကိုအချိန်မရွေးမြင်သွားနိုင်သည်။ ဒါကြောင့်သူမစိတ်ကိုထိမ်းပြီး ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ပဲကြည့်နေလိုက်သည်။

သူရဟန်က သူ့အမေနောက်မှာဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး၊ နောက်ဘက်သို့တွဲအာကျလာသည့်နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်ခုအကြားမှ
ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်နေသောကွဲအကြာင်းကြားသို့သူ့ဒစ်ကြီးကိုတေ့လိုက်ကာ ခါးကော့ထိုးဖိသွင်းလိုက်သည်။
သူရဟန်၏လီးကြီးကသီရိမေကြည့်နေရင်းမှာပင်မအေဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ကြီထဲသို့ပြေးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
ဝင်သွားပြီးသည်နှင့်သူရဟန်ကဆက်တိုက်ဆောင့်ကစ်တော့၏။

“အူးးး မောင်..ဖြေးဖြေးဆောင့်နော်..တော်ကြာခင့်သားအိမ်ပါကွဲသွားဦးမယ်။ သူ့ဟာကြီးကအရှည်ကြီး
အထဲမှာထောက်နေပြီယောက်ျားရဲ့…စောက်စိကိုလည်းဖိပေး.. ညှစ်ပေး..ဟင်းး..အင့်..ဟင်း..”

ပုလဲခင်ကပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း ဖင်ကြီးကိုလည်းနောက်ပြန်တွန်းရင်းသားဖြစ်သူဆောင့်ချက်များကိုခံနေသည်။
သီရိမေတစ်ယောက်ကတော့မျက်တောင်ခတ်ဖို့ကိုပင်မေ့နေလေသည်။

“အားးးဆောင့်..ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးတော့ယောက်ျားရာ၊ ရပြီမနာတော့ဘူး..ဆောင့်..အီးးးးဟိ..အမလေးးးလေးး ကောင်းလိုက်တာ
အဖုတ်ထဲကိုမြိန်နေတာပဲ..ဟင့်..ထွက်လာရင်မောင့်အရည်တွေမိန်းမကိုပေးသောက်နော်..”

သီရိမေမှာအခန်းထဲကမြင်ကွင်းကိုမျက်လုံးများကဗွီဒီယိုကင်မရာတစ်ခုပမာ လိုက်၍မှတ်သားရိုက်ကူးနေသည်။
သူရဟန်ကသူ့မွေးမေမေ ပုလဲခင်ကို သည်းကြီးမဲကြီးအသေအကြေပစ်ဆောင့်လိုးနေသည်။ပါးစပ်မှလည်း..။

“အားးး မေမေရယ်..ခင်ရယ်..ငါ့မိန်းမ..၊ ငါလိုးတာ.. ယောက်ျားလိုးပေးတာကောင်းလား၊ ဟိုးးးးး ထွက်တော့မယ်..
ကောင်မ၊ ငါထွက်တော့မယ်။ ယောက်ျားပြီးတော့မယ်..ငါလိုးမ..မေမေ၊..မိန်းမ… ငါပြီးပြီ အားး..”

သူရဟန်၏ပါးစပ်မှအယုတ္တအနတ္တတွေထွက်လာသည်။ ဒါကလည်းတမင်ဆဲချင်လို့မဟုတ်မှန်း၊
ကောင်းလှသောကာမအရသာဖီလင်မှပေါက်ကွဲထွက်လာခြင်းသာဖြစ်ကြောင်းသီရိမေတွေးမိ၏။
တခါတလေ သူ့ခင်ပွန်းသည်ဦးမင်းလွင်ခန့်သည်လည်းဒီလိုပေါက်ကွဲရေရွတ်ဖူးသည်။
သူမကိုညကလိုးသွားသောသူမ၏သားနေဒွေးကရော၊ ကြာကြာနေရင်ဒီလိုပဲဖြစ်လာမှာလား။ (ဟင်..ငါဘာတွေလျှောက်တွေးနေမိပါလိမ့်..)

သူမ၏အတွေးကမဆီမဆိုင်ချော်တောငေါ့သွားပြီး။ သူမသားနေဒွေးဆီရောက်သွားသဖြင့်သူမအရှက်ကြီးရှက်ကာမျက်နှာကြီးနီရဲတက်လာလေသည်။
မျက်စိရှေ့ကပုလဲခင်တို့သားအမိလိုးပွဲကြီးကိုကည့်ပြီး မသိစိတ်ကသူ့ကိုတက်လိုးခဲ့သည့်သားဖြစ်သူဆီရောက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
သူမ၏မသိစိတ်ကသားကိုစွဲနေ၊ လက်ခံနေမိပြီလား။ သူမထိတ်လန့်သွားလေသည်။

“အိုးးးယောက်ျားရယ်..မေမေ..၊ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း…မိန်းမလည်းပြီးတော့မယ်၊ မောင်လိုးတာနတ်ပြည်ရောက်နေသလိုပဲ..ဟင့်..
မေမေ့လင်လေးရယ်..လိုး..လိုး..သေအောင်ဆောင့်စမ်း..အထဲကိုနက်နက်လေး၊ ..အိုးးးစစ်ရှ်..ရှီးးစစ်ရှ် ပြီးပြီမိန်းမလည်းပြီးပြီ၊ ပြီးပြီ..အားးးးး”

“အိုးးး ငါလဲပြီးပြီမိန်းမရေ..ကောင်မ…ငါ..မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ မရတော့ဘူး၊ အထဲမှာပဲထုတ်လိုက်တော့မယ်၊ ဗိုက်ကြီးကာမှကြီးရော..ဖာ့ခ်..”

သူမမျက်စိရှေမှာတင်ပုလဲခင်တို့သားအမိနှစ်ယောက်သားကုန်းကုန်းကြီးထပ်ကျသွားသည်။ သီရိမေအသိဝင်လာချေပြီ။
ဒီအချိန် သူမသွားဖို့တော်ပြီ။ သူတို့ပြီးသွားကြပြီဖြစ်သဖြင့် ခဏကြာလျှင် ပတ်ဝန်ကျင်ကိုသတိထားမိတော့မည်။
သူမကတံခါးကိုအမြန်ပြန်စေ့ပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှတဆင့်အပြင်ထွက်ကာ၊ တွေ့ရာတက်စီတစ်စီးအမြန်တားပြီးအိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။

အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့သူမထိုင်ပြီး စောစောလေးကပုလဲခင်တို့အိမ်တွင်သူမမျက်စိဖြင့် တပ်အပ် မြင်တွေ့လာခဲ့ရသေ
ာအဖြစ်အပျက်တို့ကိုပြန်လည်သုံးသပ်မိသည်။ သူမစိတ်တွေလျော့ပါးပျက်စီးကုန်လေပြီ။
အခုအတိုင်းဆိုရင်သူမ၏အရင်းနှီးဆုံးချစ်သူငယ်ချင်းပုလဲခင်ကရော သူ့သားအရင်းဖြစ်သူ သူရဟန်နှင့် ဘာညာတွေဖြစ်နေကုန်ပြီကော။

အခြေအနေနှင့် အဆင်ကိုကြည့်ရခြင်းဖြင့် သူတို့ သားအမိခြင်းတိတ်တိတ်ပုန်းကြိတ်ညားနေတာကြာခဲ့ပြီထင်သည်။
အို..ဖြစ်ရလေခြင်းနော်..၊ ပုလဲခင်မှာလည်းသူမနှင့်ဘာမှမထူးပါလား။ ကိုယ့်သားကနသားပါယားပြီး၊ မယားပြန်လုပ်တာခံလိုက်ရပြီပဲ။
ပုလဲခင်ဆီရင်ဖွင့်အကြံဥာဏ်ယူဖို့ကရော၊ ဘာထူးတော့မှာလဲ..။
—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၅)

ရက်သတ္တတစ်ပတ်၏အလုပ်ချိန်ကုန်ဆုံးသောသောကြာနေ့ဖြစ်၏။

ယနေ့…သီရိမေဆိုင်မှအပြန်နောက်ကျသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ည ၉နာရီပင်ထိုးပေတော့မည်။
အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်တွင် KIAကားအနက်ကလေးရပ်ထားတာကိုတွေ့တော့စိတ်ထဲကအံ့ဩမှုကိုချုပ်တည်းမရ။
သူဘယ်တုန်းကသံလျှင်ကပြန်ရောက်နေပါလိမ့်။ ဘာမှလည်းကြိုမပြော၊ ဖုန်းဆက်မထား။

အခုဆိုရင် သံလျှင်မှာသူမတို့နှစ်ယောက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ခဲ့သောညမှစ၍ရေတွက်လျှင် ၂ပတ်ရှိခဲ့လေပြီ။
အဲဒီနေ့ထဲကစပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်ထပ်မတွေ့ဖြစ်ကြသေး။
သီရိမေကအိမ်ထဲသို့လျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူကသူ့ထုံးစံအတိုင်းဧည့်ခန်းထဲတွင် TV ထိုင်ကြည့်နေသည်။

“ဒွေး..ပြန်ရောက်နေတာကြာပြီလား..”

သူမ၏စိတ်ထဲမှာဟိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကြောင့်စိတ်တွေလှုပ်ခတ်ဆဲ၊ စိတ်ထဲကရှက်နေဆဲဖြစ်တုန်းရှိသော်လည်း၊
သူမကအသံကိုပုံမှန်အတိုင်းဖြစ်အောင်ကြိုးစားထိမ်းပြောရင်း သားဖြစ်သူကိုနှုတ်ဆက်လိုက်၏။

“စောစောလေးကမှရောက်တာမေမေ..၊ ဆာလိုက်တာ၊ ဘာစားစရာများရှိလဲ..”

သူမအမေးကိုသူကပြန်ဖြေရင်းမှ တဆက်ထဲပြန်လှန်မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ရှိတာပေါ့..အများကြီးပဲ၊ ခဏစောင့်နော်၊ မေမေပြင်ပေးမယ်”

သီရိမေကခေါင်းကိုငုံ့ပြီးသူ့သားနှင့်မျက်လုံးခြင်းမဆိုင်မိအောင်ရှောင်ပြီး၊ မီးဖိုခန်းဘက်သို့ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်သွားတော့သည်။
အစားအသောက်တွေပြင်ဆင်ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့စားပွဲသို့ပင်မယူသွားခဲ့ပြီး သားအတွက်ချပေးလိုက်သည်။
မျက်လုံးချင်းတော့ရှောင်နေဆဲ။ အခုထိထိုညကကျွံခဲ့သောအဖြစ်အပျက်ကိုရှက်လို့မဆုံးဖြစ်နေဆဲပင်။ ဒါ့ကြောင့်ထိုနေရာတွင်ကြာကြာမနေပဲ
နောက်ဖေးခန်းဘက်ပြန်ထွက်လာပြီး၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်း၊ ဆေးကြောခြင်း၊ အဝတ်လျှော်ခြင်းတို့ကိုရှာလုပ်နေလေ၏။
အားလုံးပြီးတော့မှ အပေါ်ထပ်ရှိအိပ်ခန်းသို့တက်ပြီး၊ ရေမိုးချိုးပြီး၊ တီဗွီအစီအစဥ်အနည်းငယ်ကြည့်ကာ
နောက်နေ့စောစောအလုပ်သွားရန်အတွက်၊ အိပ်ဖို့ပြင်ဆင်ရတော့မည်။ ဒါကလဲသူမ၏နေ့စဥ်ဘဝဖြတ်သန်းမှုပုံစံအတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။

ခင်ပွန်းဖြစ်သူကအဝေးမှအစိုးရဝန်ထမ်းဖြစ်ပြီး၊ ကြာကြာနေမှတခါမိသားစုရှိရာသို့ပြန်လာနိုင်သဖြင့်၊ အချိန်အတော်များများမှာ
သူမကသားဖြစ်သူနှင့်၎င်း၊ သားဖြစ်သူအလုပ်ကိစ္စဖြင့်အဝေးသွားလျှင်သူမတစ်ယောက်ထဲသော်၎င်းနေလာခဲ့ရတာနှစ်နဲ့ချီနေပြီလေ။
အမှန်တော့ သူမလိုအရွယ်ကောင်းတုန်း၊ လှတုန်း၊ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ခင်ပွန်းနှင့် ဝေးဝေးခွဲနေရသည်ဖြစ်လို့၊
ဒီလိုဘဝကအတော့်ကိုငြီးငွေ့ဖို့ကောင်းလှ၏။ တခါတရံ သူမဘဝကငေါင်ပြီးအထီးကျန်ဆန်သည်ဟုခံစားရနေသည်။

သီရိမေက သူမတို့လင်မယားအိပ်ခန်းနဲ့ကပ်လျက်တွဲနေသည့်ရေချိုးခန်းထဲမှ မွေးပွကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီးတစ်ထည်ကိုရင်ဘတ်အထိတက်၍
ထမီကဲ့သို့ရင်လျားပြီးလျှေက်ထွက်လာလိုက်သည်။ ထိုစဥ်မှာပင်အိပ်ခန်းတံခါးကိုခေါက်ပြီးခေါ်လိုက်သော ခေါ်သံတခုကပျံ့လွင့်လာ၏။

“မေမေ..မေမေ..သားကိုတံခါးနည်းနည်းလောက်ဖွင့်ပေးပါဦး၊ ဒွေး..မေမေနဲ့ပြောစရာ၊ တိုင်ပင်စရာရှိလို့”

သားဖြစ်သူက အခန်းဝတံခါးအပြင်မှ ခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်သူမကလျှောက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပေးကာ
နေဒွေးကိုဝင်စေလိုက်သည်။ သူကဝင်လာလာချင်းတံဘက်ကိုရင်လျားထားသောမိခင်ဖြစ်သူကိုသကာရည်ဆမ်းထားသလို
ချိုသာသောအပြုံးဖြင့်ကြည်နေသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတောက်ပြောင်နေသည်။

“သားက..ဘာကိစ္စများမေမေနဲ့ပြောစရာရှိလို့လဲ..”

သူကဘာမှပြန်မဖြေသေးပဲသူမ၏ကုတင်ရှိရာသို့ဖြေးဖြေးသက်သာလျှောက်သွားလိုက်ကာ ဝင်ထိုင်ရင်း..၊

“ပြောစရာကတော့အများကြီးပဲ၊ ဒါပေမယ့်အခုမေမေ့ကိုတွေ့မှ မေ့သွားပြီ..”

ကြည့်..သူအူကြောင်ကြောင်စလုပ်ပြီ။

“ကဲ ကိစ္စရှိရင်လဲမြန်မြန်ပြော။ မေမေအိပ်ချင်နေပြီ..၊ အိပ်တော့မလို့”

သူမကလောလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကသိပ်မသင်္ကာ။

“ဒီည..ဒီအခန်းမှာတစ်ယောက်လောက်အပိုအိပ်လို့ရမလား၊ မေမေနဲ့အဖော်အိပ်ပေးချင်တယ်၊ လွမ်းနေတာတော်တော်တောင်ကြာပြီ..”

သူကခပ်တည်တည်နဲ့ပင်ပြောနေသည်။

“ဟဲ့..ရူးနေလား..၊ အခုရောဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ၊ လာမှာကို ကြိုလဲမပြောဘာမပြောနဲ့”

“စနေတနင်္ဂနွေလေးတောင်အိမ်ပြန်လို့မရဘူးလား မေမေရ”

ပြောရင်းနဲ့သူက၊ သူဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကိုကိုချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးအခန်းထောင့်ရှိအဝတ်စင်တွင်ချိတ်ဖြငိ့ချိတ်ထားလိုက်သည်။
ပြီးတော့ဘောက်ဆာဘောင်းဘီကိုပါချွတ်ချလိုက်ရာ၊ အောက်တွင်အတွင်းခံတစ်ထည်သာကျန်တော့၏။
သီရိမေမှာသူ့သား၏အပြုအမူကြောင့်အံ့ဩထိတ်လန့်သွားရသည်။

“ဘာဖြစ်လို့အဝတ်တွေချွတ်ပစ်တာလဲ၊ ထွက်သွားစမ်း။ ဒီအခန်းထဲမှာလာပြီးပေါ့ပျက်ပျက်၊ ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေလာလုပ်မနေနဲ့..
မေမေနဲ့ထပ်ပြီးလာမပတ်သက်နဲ့တော့နော်..၊ လုံးဝမရတော့ဘူးမှတ်၊ တခါပဲရမယ်”

သူက ကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အမေဖြစ်သူကိုပရောပရီမျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်လျက်။

“ဘယ်သူ့အမေလဲမသိဘူးနော်..၊ သိပ်လှတာပဲ။ ဒီလိုမေမေချောချောလေးရထားတာ ဝမ်းသာလိုက်တာ..”

သူကအမေဖြစ်သူကိုအားနာမှုမထားတော့ပဲအဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးပါသော ကြာကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေသည်။
သူမကသားဖြစ်သူကိုကျောပေးလျက်ညအိပ်ဝတ်စုံယူဝတ်ရန်အတွက်၊ အဝတ်ဘီရိုကြီးရှိရာဆီလျှောက်သွားစဥ်တွင်သူကနောက်ကထလိုက်သွားပြီး၊
ဘီရိုနားအရောက်မီအသွားတွင် လက်လှမ်း၍အမေ့ကိုနောက်ဘက်မှကြုံးဖက်လိုက်လေတော့၏။ သီရိ၏မေအထိတ်တလန့်ဖြင့်လှည့်ကြည့်လျက်..၊

“ဒွေး..မရဘူးနော်၊ ခလေးလိုခေါင်းမမာစမ်းနဲ့၊ ကြည့်..ပြောလို့နားမလည်ဘူးလား..ပြီးခဲ့တဲ့အခေါက်ကနောက်ဆုံးပဲလို့ပြောခဲ့ပြီးပြီလေ။
အခုလဲဘာပြောစရာရှိလဲ၊ ပြောပြီးထွက်သွားတော့..နင့်အဖေအခန်းထဲလာပြီးမဟုတ်မဟတ်တွေလာလုပ်မနေနဲ့..”

ဘယ်လိုပြောပြောဒွေးကမရ၊ သူ့အမေကိုသာနောက်ဘက်မှတင်းတင်းဖက်လျက်
လည်ပင်းထဲနှာခေါင်းနှစ်ပြီးတရှူးရှူးနမ်းနေလေရာ..သီရိမေတစ်ယောက်မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်၍..

“အိ..ဟိ..ခိခိ..အဲ့လိုမဆော့နဲ့သားရယ်၊ မေမေယားတယ်နော်..မလုပ်နဲ့..မလုပ်နဲ့…ဘာတွေလာကစားနေလဲမသိဘူး..လာနောက်မနေနဲ.”

နေဒွေးကဘာမှပြန်မပြောပဲ သူ့အမေကိုနောက်ကတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးသာကြုံးဖက်ထားသဖြင့်သီရိမေရုန်းရခက်နေ၏။
သူမကကြိုးစားပြီးဆွဲလိုက်ရုန်းလိုက်လုပ်နေရာ၊ နောက်ဆုံးတွင်ကိုယ်ကိုပတ်ပြီးရင်လျားထားသောတံဘက်ကြီးမှ
ဖတ်ခနဲကွာ၍ကျွတ်သွားပြီ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပုံကျသွားလေသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားသောခန္ဓာကိုယ်
တင်းတင်းကစ်ကစ်ကြီးကသိုင်းဖက်ထားသောသူ့လက်ထဲတွင်ကျန်ခဲ့သည်။

သူကတင်းတင်းဆက်ဖက်ထားသဖြင့်သူမကရုန်းထွက်လို့မရ။ သူကဖက်ရက်သားကြီးမှကုတင်ဘက်ဆီသို့လျှောက်လာခဲ့ရာ
သီရိမေမှာယက်ကန်ယက်ကန်နှင့်ပါလာလေ၏။ သူမကြိုးစားရုန်းထွက်သော်လည်းအားချင်းမမျှ။
ကုတင်ဆီသို့ရောက်သောအခါ၊ နေဒွေးကသူမကိုကုတင်အလယ်တွင်မှောက်ရက်ကြီးချထားလိုက်သည်။

ယခုသူမတကိုယ်လုံးကမိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းဖြစ်နေပြန်ပြီ။ ဒီတစ်ခါတော့အခန်းမီးကဖွင့်ထားရက်သားမို့ရှင်းရှင်းကြီး။
သားရှေ့မှာပေါ်တင်ကြီးချွတ်ထားမိသလိုဖြစ်နေလို့သူမအရမ်းလန့်၊ အရမ်းရှက်သွားရပြန်သည်။

နေဒွေးက ကုတင်ဆီမှနောက်သို့ခပ်လှမ်းလှမ်းဆုတ်ထွက်လာလိုက်လျက်သူမကိုပန်းချီကားတစ်ချပ်အားခပ်ဝေးဝေးမှအရသာခံကြည်သလိုကြည့်နေပြန်၏။
အမှန်တော့သူ့အမေကိုတမင်စနေခြင်းဖြစ်သည်။ စိတ်ထဲမှာကကြိတ်ပြီးပြုံးနေလေသည်။

သူမကသားဖြစ်သူကိုတော်တော်စိတ်ဆိုးနေလေ၏။ ဒါပေမယ့်သူမဘာမလုပ်လို့မရ။ ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရက်ဖင်ပြောင်ကြီးဖြစ်နေရာ
ခေါင်းငုံ့ပြီးမျက်နှာဖွက်ထားရသည်။သူမကုန်းထချင်သော်လည်း၊ ရှေ့ပိုင်းအလည်ခေါင်မှသူမ၏အဓိကပျော့ကွက်ကို သူ့သားကိုမမြင်စေချင်၊
အရင်အခေါက်တွေကသူမပစ္စည်းကို သူကလုပ်သာလုပ်သွားသော်လည်းပြတ်ပြတ်သားသားမြင်ခွင့်မရလိုက်ခဲ့။
အဲဒီတုန်းကမှောင်ထဲမှာဖြစ်သည်။ အခုလိုပြတ်ပြတ်သားသားကြီးပေးကြည့်ရမှာကိုတော့သူမရှက်တာပေါ့။

“ဒွေး..မေမေရှက်တယ်နော်..၊ ဘာတွေလာနောက်နေတာလဲကွာ၊ မေမေ့ဆီကိုယ်သုတ်ပုဝါပစ်ပေးလိုက်စမ်း..အခု..”

သူမကအစခံနေရသဖြင့်စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့်သားဖြစ်သူကိုအမိန့်ပေးလိုက်သည်။

“လိုချင်ရင်ကိုယ်တိုင်ထဆွဲလိုက်ပါလား၊ ဘာမှလဲခဲယဥ်းတာမဟုတ်ဘူး။ လာပြီးဝူးဝူးဝဲဝဲလုပ်ပြမနေပါနဲ့၊ ဒီမှာကြောက်လို့သေတော့မယ်.. ”

သူကဆက်နောက်နေပြန်သည်။ သူမကထချင်သော်လည်းထလို့မရ၊ ရှေ့ပိုင်းမြင်ကွင်းကိုသူ့ကိုမမြင်စေချင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပေတေပြီးမှောက်လို့သာနေသည်။

“ကြည့်စမ်း..ဘယ်လိုအမျိုးသမီးလေးလည်းမသိဘူး၊ ဒီလောက်လှနေတာ..၊ ဒီလိုမြင်ရတော့ ဘယ်သူကအောင့်နိုင်မှာလဲနော်..”

သူကနှုတ်မှလည်းပြောရင်းကုတင်ပေါ်ရှိသူမ၏ဘေးသို့ဝမ်းလျားထိုးပြီးပစ်ဝင်လိုက်သည်။
ပြီးတော့သူ့ကိုယ်ကိုတစောင်းထားပြီးသူမ၏ကျောသားဖြူဖြူလေးများ၊ တင်သားဖွေးဖွေးလေးများကိုပွတ်သပ်ရွေ့လျောကစားနေပြန်သည်။
ပြီးတော့သူမကိုယ်ပေါ်မိုးထပ်လျက်ရင်ခွင်ထဲတွင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားလိုက်ပြန်သည်။

“မ..မလုပ်နဲ့နော်.. မေမေထပ်မပေးနိုင်တော့ဘူး၊ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဖယ်ပေးပါကွာ..နော်..သား..”

နေဒွေးကဘာမှပြန်မပြောပဲ သူ့ကိုယ်နှင့်အတင်းသာတက်ဖိထားနေရာသူမရုန်းထွက်ရန်အားမရှိတော့၊ သူကဆက်ပြီးလည်တိုင်လေးနှင့်
ကျောပြင်လေးများကိုဆက်တိုက်ဖိပြီးနမ်းရှုတ်နေလေရတော့၊ သူမမှာကြက်သီးမွေးညင်းလေးများအလိုလိုထောင်ထလာခြင်းကိုထိမ်းမရလိုက်ပေ။

သူကသူမကိုဆွဲပြီးပက်လက်လှန်နေသည်။ သူမကအတင်းကြိုးစားရုန်းကန်သည်။ ဒါပေမယ့်အားအင်ချင်းမမျှပါချေ။
နောက်ဆုံးသူမပက်လက်လေးအလှန်ခံလိုက်ရသည်။ ဒီအခါမှာတော့သူ့လက်တွေကအေးအေးသာသာပင်
ဖွံ့ထွားသောနို့ကြီနှစ်လုံးဆီလှမ်းမိသွားပြီး၊ အသာအယာညှစ်ပေးလျက်ရှိသည်။

ဘယ်တတစ်လှည့်ညာတလှည့်နှဲ၍ပေးနေသဖြင့် စိတ်ညှိုခံရသူတစ်ယောက်လိုဖြစ်လာပြန်ပြီး
သူမ၏ရင်သားပြင်တစ်ခုလုံးမှကာမလှိုင်းများတရိပ်ရိပ်ထကြွလာပြန်သည်။
သူကမိခင်ဖြစ်သူ၏ခြေထောက်တွေကိုမချီလိုက်ပြီးတင်ပါးတွေကိုဖိချလိုက်သည့်အခါတွင်တော့သူမတုန်တက်သွားပြီးထအော်တော့၏။

“ဒွေး..မရဘူး..ဒီလိုမလုပ်ရဘူးနော်..၊ မေမေမကြိုက်ဘူး..လွှတ်..”

ဒါပေမယ့်သူမဆီကထွက်လာတဲ့အသံက အားလုံးဝမပါတော့၊ ရမ္မက်စိတ်အာရုံက ရင်နဲ့အပြည့်ဝင်ရောက်ရိုက်ခတ်နေပြီ။
ဖိုဓါတ်၏အထိအတွေ့မှအတော်ကြာကြာကွာလှမ်းခဲ့တာလည်းပါမည်။ ရမယ့်ရတော့လည်းသူမမှာဆက်တိုက်ဆိုသလိုအရိုက်ခတ်ခံလိုက်ရရာ၊
သွေးသားတွေကတောင့်ခံမထားနိုင်တော့၊ နှစ်ပတ်အတွင်းဒါကတတိယအကြိမ်အတိုက်ခိုက်ခံရခြင်းဖြစ်သည်။

သူမကငြင်းဆိုသော်လည်း၊ သွေးသားကမငြင်းဆန်နိုင်။ သူ့ဆီကရခဲ့သည့်ချိုမြိန်သောအရသာက အသိအာရုံတွင်မမေ့နိုင်သေးပေ။
သူနှင့်သူမတို့ အိပ်ရာအလယ်တွင်နပန်းလုံးနေကြသည်။ သူမကအကျောက်အကန်ရုန်းကန်နေသည်၊ ဒါပေမယ့်အားအင်ခြင်းကယှဥ်လို့မရပါ။
သူကတော့အေးဆေးငြိမ်သက်စွာပင်လုပ်စရာရှိတာလုပ်သွား၏။ အလောတကြီးမဟုတ်။

ပထမမျက်နှာတစ်ပြင်လုံးအနှံ့ကုန်းနမ်းနေသည်။ နောက်တော့လည်တိုင်အကြား၊ ရင်နှစ်မွှာအကြား။
သူမ၏ကြိုးစားရုန်းကန်မှုတွေကအရာမထင်တော့၊ သူကလက်ဝါးဖြင့် ချစ်မေမေ၏ပေါင်ကြားထဲမှနတ်သမီးတောင်ကုန်းလေးကို ဖိအုပ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့လက်က တောင်ကြားလျှိုထဲသို့ဦးတည်ဝင်သွားသည်။ လက်တွေသွက်လက်တက်ကြွနေသည်။

“အို…သေ..တော့..မှာ..ပဲ..၊ မလုပ်ပါနဲ့…ဒွေး..အိ..အိ..”

သူမကကော့ထိုးပြီးအော်နေသည်။

“အို..ဒုက္ခပါပဲ..တော်…တော်ပါတော့..”

သူမကခေါင်းမာစွာဖြင့်ငြင်းဆန်နေဆဲရှိသည်။ မရဘူးဆိုမရဘူးပဲ။ နေဒွေးတစ်ယောက်သူ့အမေဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး၊ သဘောခွေ့စွာဖြင့်ရယ်မောရင်းက..

“အသည်းအသန်ငြင်းနေ..ရုန်းမနေပါနဲ့တော့အချစ်ကလေးရာ..၊ ဒီကောင်ကြီးကနှစ်ခါစားထားဖူးလို့အကျင့်ပါသွားပြီလေ။
စိတ်ထွက်ပြီးဒီထက်ပိုပြီးအားမသုံးပါရစေနဲ့၊ ကြိုပြောထားပါရဲ့”

သူကနည်းနည်းလေးအကြိမ်းအမောင်းလေးထည့်ပေးလိုက်သည်။ သီရိမေမှာ ပြန်လည်တိုက်ဖို့အင်အားကုန်လေပြီ။
သူ့သားကကိုင်ပြီးပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲတာခံနေလိုက်ရသည်။

“ဘာဖြစ်လို့ကိုယ့်အမေကိုဒီလိုလုပ်ရက်တာလဲ..အီးးးဟီး..”

သူက..သူ့အမေအနီးသို့ရွှေ့၍တိုးသွားသည်။ သီရိမေကလည်းထပြီးဒရွတ်တိုက်ရွှေ့၍ နောက်ဆုတ်သည်။

“မကြိုးစားနဲ့လေ..၊ ပြေးလို့မလွတ်ပါဘူး၊ ဒီနားတိုးပါဦး၊ ဒီနားနီးနီးတိုးခဲ့စမ်း…အချစ်..”

သူကအေးအေးဆေးဆေးပဲအမိန့်ပေးနေသည်။ သူမနှင့်အနီးဆုံးကုတင်ဘေးတွင်မတ်တပ်ရပ်ပြီး၊
လက်ပိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမကနောက်သို့ရွှေ့ဆုတ်သွားပြန်ရာ..၊

“ကြည့်..ခေါင်းမာနေတုန်းပဲလား..”

သူကလက်လှမ်းပြီးသူမလည်ပင်းကိုလှမ်းချုပ်လိုက်ရာ၊ သူမကရုန်းပြန်သည်။ ဒါပေမယ့်ချုပ်မိသွားပြီး၊ သူမကုတတင်ပေါ်ဖိချခံလိုက်ရပြန်သည်။
ပက်လက်အနေအထားပေါင်တွေဘေးကားအဖြဲခံလိုက်ရပြီးနောက်။ သားဖြစ်သူကသူ့ရဲ့ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားသောလီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လျက်
မိခင်ဖြစ်သူသီရိမေ၏စောက်ခေါင်းအလည်တည့်တည့်သို့ချိန်ပြီးရုတ်ချည်းထိုးသွင်းလိုက်တော့ရာ..

ပြိ..ဗြစ်..

“အင့်..ကျွတ်ကျွတ်..”
—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၆)

ဝင်တာကအရှိန်နှင့်ဆိုတော့ ဒစ်တစ်ခုလုံးမြုပ်သွားသည်။ ဒဲ့ကြီးအရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် အင့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး ဓါတ်လိုက်သလိုဖြစ်ကာ
ရုန်းနေသည့်နောက်ဆုံးအားတွေပါကုန်သွားတော့လေသည်။
နောက်တစ်ကြိမ်ဖင်ကြီးတချက်ကြွ၍ဖိထိုးလိုက်ပြန်သည်တွင် နောက်ထပ်တစ်ရစ်ဝင်သွားပြန်သည်၊ တဝက်နီးပါး။

ဒါနဲ့မပြီးသေးပါ၊ သူက သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်ပြီးပခုန်းထမ်းလိုက်ကာ ရစ်၍ဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
လိင်တံကြီးကတဆုံးဝင်သွားပြီးမွေးလမ်းကြောင်းထဲတွင်ကြပ်ညပ်နေကာ ဒစ်ထိပ်ကသားအိမ်ဝထောက်၍ပိနေလေပြီ။
ဒီ့နောက်တွင်တော့ဖင်ကြွကြွပြီးအချက်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးနေတော့သည်။
လီးကလီးကစောက်စောက်ခေါင်းအတွင်းသားကိုတရစ်ရစ်နှင့်၊ တပြိပြိပွတ်ဆွဲနေသည်။

“အား..ဟာ့၊ အားးး ဟာ့၊ အင့်..အင့်..ဟင့်.”

မကြာခင်မှာပဲ လပြွတ်ကြီးထဲမှရေများဒလဟောပန်းထွက်လာကာ မိခင်၏စောက်ပေါက်ထဲမှာလျှံထွက်သွားလေတော့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးနတ်ရထားစီးလို့နတ်ပြည်သို့ တရိပ်ရိပ်တက်နေသလိုလို။ ပြီးနောက်တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ထားပြီးငြိမ်အိပ်နေလိုက်ကြလေသည်။

အချိန်ကနာရီဝက်ခန့်ကြာမြင်ခဲ့လေပြီ။ နေဒွေးကသူ့ချစ်မေမေကိုဖက်အိပ်နေသည်မှာတကယ့်ကိုလင်နှင့်မယားနှစ်ယောက်အတိုင်းပင်။
သူမမှာအခြေအနေကိုတွန်းလှန်နိုင်စွမ်းအားလုံးဝမရှိတော့ပဲ လုံးလုံးလက်နက်ချလျက်ဖြစ်နေတဲ့အတိုင်းလက်ခံလိုက်လျောနေလိုက်ရုံမှတပါး…ပေါ့။

နေဒွေးကသူ့ညာလက်ကိုရှေ့လှမ်းလျက် သူမ၏ရင်သားကြီးများကိုစိတ်တိုင်းကျကိုင်တွယ်ရင်းနို့သီးလေးတွေကိုဖျစ်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။
လည်တိုင်လေးများကိုဖွဖွနမ်းပေးလိုက်ပြန်သောအခါ။ သူမ၏စိတ်တွေလှုပ်ခတ်စိတ်ပါလာပြန်ပြီ။ ယခုကဲ့သို့ သူ့သားအရင်းဟုသိနေရသော
လူရွယ်လုလင်ပျို၏ဖိုဓါတ်အထိအတွေ့များဖြင့်အရိုက်ခတ်ခံလိုက်ရသောအခါသွေးတွေကပြောမရအောင်ဆူတက်စပြုလာပြန်သည်။

သူကလည်းကိုယ့်အမေဟူ၍မညှာ၊ အားမနာတန်းအတင်းလုံး၍လှုံ့ဆော်နိုးဆွပေးနေရာ၊
သီရိမေမှာစိတ်နည်းနည်းပေါက်လာသဖြင့် မျက်နှာကိုရမ်းလျက်ရှောင်ထွက်ဖို့ကြိုးစားပြန်သည်။ နေဒွေးကလည်းအလွတ်မပေး၊
သူဘက်ကိုအတင်းပြန်ဆွဲလျက် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်းတကိုယ်လုံးအနှံ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်မွှေ့ရမ်းဖျစ်ညှစ်နေပြန်ရာသူမထပ်မံပျော့ကျသွားရပြန်၏။

လက်ဝါးကကပေါင်ကြားမှာစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအက်အက်ကြီးကိုအုပ်ကိုင်ပြီးတဖတ်ဖတ်ပုတ်ပေးနေသည်။
ပြီးမှလက်ခလယ်ကိုချိတ်လုပ်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲနှစ်၍ကော်လိုက်သည်၊သီရိမေမှာကော့ခနဲထွန့်ခနဲထိုးထိုးတက်သွားပြီး တအင်းအင်းဖြစ်နေသည်။
အဖုတ်ထဲကလက်ကအငြိမ်မနေပဲစောက်စိကိုတရစပ် ဖိလိုက်ညှစ်လိုက်ပွတ်ဖိချေလိုက်နှင့်ပျော်ပျောကြီးကလိုင်းပေးနေပြန်ရာ
သူမမှာပတ်ဝန်းကျင်ကိုမေ့လျော့သွားပြန်သည်။

နောက်တော့လိုးသံသရာစက်ဝန်းကတစ်ပတ်ပြန်ကျော့လာပြန်သည်။
တလုံးတခဲကြီးရှိသောပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုဖြဲ၊ မာထန်နေသောလီးကြီးကိုကိုင်၊ စောက်ပေါက်ဝတွင်မှိုပွင့်ကြီးအလားရှိသေ
ာဒစ်ကြီးကိုကပ်တေ့လျက်ချော့ထိုး၊ ထုံးစံအတိုင်း၊ စတက်ဘိုင်စတက်၊ လိုးပြီ၊ သူတကယ်လိုးပြန်လေပြီ။

သူမစိတ်ထဲ၊ ရင်ထဲ၊ ဝမ်းခေါင်းထဲ၊ မွေးလမ်းကြောင်းထဲတွင်တနင့်တပိုးကြီးခံစားနေရသည်။
ကြီးမား၊ ရှည်လျား၊ ထွားလှသည့်သားဖြစ်သူ၏တန်ဆာကြီးက၊ သူမ၏ မိန်းမကိုယ်ထဲတွင် အတောင့်လိုက်ကြီးထိုးသွင်းခံနေရလိုက်ချိန်တွင်
သူမအဖို့ပြန်လည်တိုက်ပွဲဝင်ရန်အားမရှိတော့ပဲ မလွှဲမရှောင်သာလွှတ်ပေးထားလိုက်ရတော့သည်။

သူကဖြည်းဖြည်းချင်းဖင်ကိုလှုပ်ပြီးညှောင့်ပေးနေသည်၊ သူ၏မွေးသမိခင်ဆိုသူအမျိုးသမီး၏ နိဗ္ဗာန်တွင်းပေါက်လေးအတွင်း
ပျော်ရွင်စိတ်လှုပ်ရှားစွာကူးခတ်နေလေသည်။

( အင်းးးမ်..ရှီးးစစ်..ဘာလိုအဲ့လောက်အီနေဆိမ့်နေအောင် ကောင်းရတာလဲ..၊ အိုးး..မေမေ့ဟာကြီးက
ငါ့စိတ်တွေတရွရွကြွအောင် ဆွပေးနေတာလားတောင်မပြောတတ်ဘူး။ ဒါကငါ့မေမေတဲ့လား..၊ ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်လိုးလို့ကောင်းနေရတာလဲ။
ကြည့်စမ်း..စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ စုပ်လဲစုပ်၊ ဆွဲလဲဆွဲ၊ ညှစ်လဲညှစ်ပေးနေတာများ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။)

သူ့အတွက် အမေအရင်း၊ သူကမေမေလို့ခေါ်ရတဲ့ ဒီမိန်းမကို၊ ခုလိုလိုးခွင့်ရတာအရမ်းကံကောင်းတယ်ခေါ်မလား။
သူ့မေမေလို့ခေါ်တဲ့မိန်းမကဒီလောက်အံ့ဩဆန်းပြားတဲ့သာသာမှုကိုဖန်တီးပေးနိုင်တာက၊ မယုံချင်စရာကောင်းလိုက်တာ။

အခုသူက မေမေဆိုသည့်အမျိုးသမီး၏မိန်းမအင်္ဂါဇတ်အတွင်းသို့၊ သူ၏ယောက်ျားပြည့်ပြည့်ဝဝဖြစ်နေပြီဖြစ်သောလိင်တံကြီးနှင့်
အားအင်ပါပါထိုးသွင်းစပ်ယှက်နေရပြီ။ ဖင်အိုးကောက်ကောက်ကြီးကိုသူ့ဘက်ဆွဲ၍ သူ့အမေစောက်ပတ်အဝထဲသို့
ဖိထည့်လိုက်ပြန်ထုတ်လိုက်သုံးလေးချီလုပ်သည်။ အဖုတ်ဝလးကပွစိပွစိညှစ်ပြီးတုန့်ပြန်လေသည်။

တဖြည်းဖြည်းနှင့်စောက်ဖုတ်၏လမ်းကြောင်းအရွယ်အစားကပြန့်ကားကျယ်ဝန်း၍လာပြီး။ ကြီးမားသောလီးကိုအလိုက်သင့်
အနေတော်ခံ၍ကောင်းအောင်ချိန်ညှိပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။ အရင်အခေါက်တွေကထိုသို့မဟုတ်ပေ။ ယခုတော့နှစ်ယောက်စလုံး၏စိတ်အာရုံတွေက
ကာမဆက်ဆံရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြတော့ လိင်အင်္ဂါတွေကလည်းစိတ်အာရုံစေစားသည့်အတိုင်းအလိုက်သင့်ဆောင်ရွက်နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။

နေဒွေးကသူ့အမေသီရိမေ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင်လီးတန်းလန်းဖြင့်စိမ်ထားပြီးမိခင်၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးကိုကုန်း၍စုပ်နမ်းနေပြန်သည်။
တဆက်ထဲလိုလိုပင်သူမ၏ခါးလေးနှင်ပေါင်များကိုတပြိုင်ထဲချုပ်လိုက်ပြီးကိုယ်လုံးလေးကိုကုတင်စောင်းဘက်သို့ဒရွတ်တိုက်ဆွဲချလာခဲ့သည်။

သီရိမေ၏ခါးလေးကမွေ့ယာစောင်းတွင်တင်နေစဥ် လုံးဝန်းတင်းကားသောတင်ပါးကြီးများနှင့်ဖောင်းဖောင်းမို့သောစောက်ဖုတ်ကြီးက
ကုတင်စောင်းကိုအနည်းငယ်ကျော်လွန်၍ လေထဲဝဲလွင့်နေ၏။ သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးကလည်းအဖုတ်ထဲမှာတပ်လျက်သားကြီးရှိတုန်းပင်။

ဒီမှာတင်နေဒွေးကသူ့မွေးမေမေကိုခပ်သွက်သွက်၊ ခပ်ဆတ်ဆတ်စပြီးလိုးဆောင့်တော့သည်။
ဒီပုံအနေအထားကလည်းသူမ၏ခါးနှင့်ဖင်ကိုကော့တင်ပြီးဆောင့်ချက်တွေကိုတိုင်မင်မှန်မှန် ကော့ခံရန်အကောင်းဆုံးဖြစ်နေသည်။
သူမ၏ကာမဒီဂရီကပို၍ ပို၍ထိုးတက်လာသည်။

သူမပေါင်ကြားကနတ်လမ်းလေးဆီမှတစစ်စစ်၊ တဖျင်းဖျင်းနှင့် ဆိမ့်၍တက်လာပြီး ခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ခါအောင်ရမ်းရင်း
ဖင်ကြီးကိုလေထံမှာပင်ကော့ကော့ထိုးပေးနေမိသည်မှာ၊ သူမကိုယ်သူမ သူ၏အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်သည်ဆိုတာကိုပင်မေ့လျော့သွားခဲ့လေပြီ။

“စီးးစ်..စီးးးစ်..စစ်..ရှ်..အွန့်…မ..ရ..တော့..ဘူးးး…မြန်မြန်..မြန်မြန်..နဲနဲ..ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး..အင့်..အင့်..”

သူအမေထွန့်ထွန့်လူးနေတာကိုသူကြည့်နေမိသည်။ သူလည်းအတူတူပါပဲ။ လီးထဲကတဖျင်းဖျင်းခံစားနေရတာပါပဲ။
(အိုး..ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး၊ ကိုယ်အမေရဲ့စောက်ဖုတ်က စီးထုပ်ပြီးဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေတာ၊ ကောင်းချက်ကတော့..)

သူဆက်ဆောင့်ရန်ကိုပင်အားကုန်စပြုလာပြီ။ ဒါကြောင့်၊ နောက်ဆုံးသုံးလေးချက်မိုင်ကုန်ပစ်ဆောင့်ပြီးချိန်တွင်တော့၊
လရည်များကိုစောက်ခေါင်းထဲအရှိန်ဖြင့်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်ပန်းထည့်လိုက်ပြန်ပြီ။ နတ်သမီးတွင်းပေါက်ထဲမှရေတွေလျှံကျလာပြန်ပြီ။

သီရိမေကုန်းထလိုက်ပြီး၊ ယခုသူမ၏လင်အဖြစ်အသုံးတော်ခံနေသောသားတော်မောင်၏ ခါးကိုတင်းတင်းဆွဲဖက်ထားလျက်၊
စောက်ဖုတ်ကိုကော့ထိုးကာဆီးစပ်ချင်းခွာမရလောက်အောင်ဆွဲဖိကပ်ထားပြီးစောက်ခေါင်းထဲလည်းမှတစစ်စစ်နှင့်ညှစ်ပေးနေမိသည်။

သူက ယခုသူ့မယားဘဝသို့ကျရောက်နေပြီဖြစ်၏သောမွေးမိခင်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်လျက်ယုယစွာပြန်ဖက်ထားမိသည်။
အချိန်အတော်ကြီးကြာမှ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကိုမက်မက်မောမော တစ်ချက်ဆွဲနမ်းလိုက်ကာ၊ ကိုယ်ချင်းခွာပြီးထလာလျက်၊
ရေချိုးခန်းထဲတွင်သန့်ရှင်းရေးဝင်လုပ်သည်။ ပြီးတော့အခန်းထဲမှထွက်သွားကာတံခါးပြန်ပိတ်ခဲ့၏။
မိခင်ဖြစ်သူမယားအသစ်စက်စက်လေးကို တစ်ယောက်ထဲအေးဆေးစွာအိပ်စက်ရန်သို့မဟုတ်အတွေးပွားနေစေရန်လွှတ်ထားပေးခဲ့လေသည်။

သီရိမေတစ်ယောက်ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာဖြင့်တစ်ခဏတော့မေ့ခနဲအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
သတိစိတ်ဝင်၍နိုးလာသောအခါ အခန်းအလယ်ရှိကုတင်ကြီးပေါ်တွင် သူမတစ်ယောက်ထဲအဝတ်အစားမပါပဲအိပ်နေသည်ကိုသတိထားမိသွားသည်။
သူ့သားကိုယ်တော်ချောကဘယ်အချိန်ကထဲကအခန်းထဲကထွက်သွားသည်မသိပေ။

ကိုယ်ကိုအနည်းငယ်ရွှေ့ပြီးထထိုင်လိုက်တော့ သူမ၏ဖင်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးချွဲကျိစိုထိုင်းလျက်ရှိသည်ကိုတွေ့ရသည်။
တကယ်ကတော့သူမသား၏လရည်တွေလျှံထွက်အောင်ပန်းထည့်ထားခံရသဖြင့်စောက်ဖုတ်တခုလုံးပေပွနေခြင်းပါလား။

သူမ အိပ်ရာကထလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးပြန်ထွက်လာကာ၊ အိပ်ခန်းတံခါးကိုလော့ခ်အသေချလိုက်၏။
သူနောက်တခေါက်ပြန်ဝင်လာဦးမည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အခုမှပင် ဘီရိုထဲကညအိပ်ဝတ်စုံကိုယူဝတ်ရတော့သည်။
သူမကုတင်ပေါ်တွင်ပြန်လှဲလျောင်းလိုက်သည်။ ချက်ချင်းပြန်အိပ်မပျော်နိုင်သေးပဲ
မကြာမတင်ကဖြစ်ပွားခဲ့သောအဖြစ်အပျက်များကိုခေါင်းထဲမှာတရစ်ဝဲဝဲဖြင့်ပြန်စဥ်းစားနေမိလေသည်။
အခုကစပြီးရှေ့ရှောက်သူမဘာဆက်လုပ်ရမည်နည်း။

အခုတကယ်ပင်သားအရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်သူထံတွင်သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်၊ တစ်ကြီမ်တခါတည်းမဟုတ်။
အခုညနှင့်ပါဆိုလျှင်သုံးချီသုံးလားရှိခဲ့လေပြီ။ ထပ်မံမပေးတော့ဘူးဟုဘယ်လိုပဲတင်းထားတင်းထား၊ ဘယ်လိုမှတွန်းလှန်နိုင်စွမ်းအားမရှိခဲ့။
အခုသုံးချီတောင်ကျွံခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ နောက်ဆုတ်လည်းအရာမထင်တော့ပါပေ။ ဒါပေမယ့်သူမရအောင်ကြိုးစားပြီးဆက်လက်ဆန့်ကျင်ရပေဦးမည်။

ဒီအဖြစ်အပျက်များကိုခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမင်းလွင်ခန့်သာသိသွား၊ ဖမ်းမိသွားပါက သူမတို့သားအမိသေရုံသာရှိတော့သည်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

နောက်တပတ်စနေနေ့၊ နံနက်စောစောမှာပင်အိမ်ရှေ့ဝင်းတံခါးမှလူခေါ်ခေါင်းလောင်းသံကြားရ၍ သီရိမေကအိမ်ရှေ့သို့ထွက်ကြည့်လိုက်တော့
သူမ၏ခင်ပွန်း ဦးမင်းလွင်ခန့်ဖြစ်နေ၍ ဝမ်းသာအားရတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ သူကနေပြည်တော်မှအိမ်သို့ပြန်လာခြင်းဖြစ်၏။
အခုသူမကခင်ပွန်းကိုစိတ်ဆိုးပြေသွားပြီဖြစ်သည်။

ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ပတ်လုံးလုံးမှာ သူမကသူ့သားရွှေကိုယ်တော်လေး မောင်နေဒွေးကိုလှည့်ပတ်ရှောင်နေရလေသည်။
အိမ်မှာနေရင်းအမြဲသတိထားနေရပြီး အခန်းတံခါးလုံလုံပိတ်နေရ၏။ သားတော်မောင်ကညနေဆိုလျှင်ရန်ကုန်အိမ်သို့ပြန်အိပ်တာ
အခုတစ်ပတ်အတွင်းသုံးရက်ကြီးများတောင်၊ သူမကိုကျားချောင်းသလိုပတ်ချောင်းနေသည်ဟုသူမခံစားနေမိရသည်။

အခုသူ့အဖေပြန်ရောက်လာတော့စိတ်လက်အတော်ပေါ့ပါးသွားရသည်။ သူ့အဖေရှိနေရင်တော့၊ ဒွေးတစ်ယောက်ငြိမ်သွားလိမ့်မည်ထင်သည်။
ပြီးတော့သူမအနေနဲ့သူ့ကိုကြိုးစားရှောင်တိမ်းနေစရာမလိုတော့ဟုထင်သည်။ ဒါပေမယ့်သူမအတွေးတွေကမှားနေကြောင်း နောက်မှသိရလေတော့သည်။

ထိုနေ့ညနေပိုင်းတွင် သီရိမေနှင့် ဦးမင်းလွင်ခန့်တို့ဇနီးမောင်နှံက အိမ်နောက်ပိုင်းရှိထမင်းစားခန်းအတွင်းစားပွဲ၌ထိုင်၍
ထမင်းစားနေကြစဥ်တွင်၊ သားဖြစ်သူနေဒွေးအိမ်ပြန်ဝင်လာသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲအထိလျှောက်လာကာ
အဖေနှင့်အမေကိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့်သူ့ရဲ့အကြည့်များကတော့အမေဖြစ်သူသီရိမေအပေါ်မှာသာရှိလေသည်။
သီရိမေကမသိကျိုးကျွံပြုပြီးခေါင်းကိုသာငုံ့ထားကာသားဖြစ်သူနှင့်မျက်လူံးချင်းမဆိုင်မိအောင်နေ၏။

“ဒါနဲ့ဖေဖေကဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်တာလဲ..”

သူကဖခင်ဖြစ်သူကိုဦးတည်ပြီးမေးလိုက်သော်လည်း၊ အကြည့်တွေကမိခင်ဖြစ်သူအပေါ်ရွှန်းရွှန်းစားစားကြီး။
ဒါကိုသိလို့လဲသီရိမေတို့ကမျက်နှာလွှဲပြီးရှောင်နေတာဖြစ်သည်။

“မနက်စောစောကပဲရောက်တာ..သား..၊ ဘယ်လိုလဲသားပင်ပန်းနေပြီလားကွ”

“ဘယ်လိုလဲမေမေ၊ ခေါင်းငုံ့ပြီးဝါးချည်းပဲနေတော့တာပဲ။ ဘယ်သူ့မှဘာစကားမှမပြောပါလား”

နေဒွေးကအဖေမေးတာကိုပြန်မဖြေသေးပဲ သူ့အမေသာကိုသိသိကြီးနှင့်မေးလိုက်သည်။

“ဆောရီး..သား..မေမေတအားဗိုက်ဆာနေလို့ပါ”

ဒီတခါတော့သူမကသားဘက်သို့မော့ကြည့်ပြီးပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သားအမိနှစ်ယောက်မျက်လုံးချင်း၊အကြည့်ချင်း၊စက္ကန့်အနည်းငယ်ဆုံမိကြ၏။
အမေ၏အကြည့်က (နင်..ငါ့ကိုလွှတ်ထားလို့မရဘူးလား) ဟုအဓိပ္ပါယ်ရ၍
သား၏အကြည့်တွေက..(မေမေ့နားမှာအမြဲရှိနေချင်တယ်။ မေမေ့ကိုစွဲနေပြီ..)
ဟုအဓိပ္ပါယ်ဖွင့်နိုင်သော ရွှန်းရွန်းစားစား လေးနက်သောအကြည့်ဖြစ်သည်။
နေဒွေးကသူ့အမေဘေးသို့လျှောက်လာပြီး၊ ကပ်လျက်ခုံတွင်ထိုင်ချလိုက်ကာ…၊

“တော်တော်တောင်ဆာနေပြီ။ မေမေ့နားနည်းနည်းပေးထိုင်နော်။ မေမေ့ဆီကနွေးထွေးမှုလေးရချင်လို့..”

သူကထမင်းလိုက်ပွဲဇလုံကို လှမ်းဆွဲလိုက်လျက်၊ သူ့အမေ၏ထမင်းအနည်းငယ်သာကျန်တော့သေ
ာစားလက်စထမင်းပန်းကန်ထဲသို့ဇွန်းဖြင်တစ်ကော်ထပ်ထည့်ပေးရင်းမှ..၊

“မေမေ..ထမင်းများများစားနော်..ဒါမှ ဖေဖေလာတုန်းလေးပြုစုဖို့အားရှိမှာ..”

သူက သူ့မေမေကိုကျီစားသလိုလိုနောက်သလိုလိုနှင့်ဖောရှောတွေလုပ်နေသည်။ ပြီးမှသူ့ပန်းကန်ထဲသို့ထမင်းခပ်ထည့်ပြီးစစားသည်၊

သီရိမေကစားပွဲအလယ်ရှိဟင်းခွက်များဆီသို့လက်လှမ်းခပ်မည်ပြုစဥ်မှာပင် ဇာတ်လမ်းကစလေတော့သည်။
—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၇)

စားပွဲခုံအောက်တွင်ရောက်နေသော၊ သူမအိမ်နေရင်းဝတ်ထားသောဂါဝန်ဖားဖားပွပွကြီးထဲသို့လက်တစ်ဖက်ကကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာပြီး
သူမ၏ပေါင်အတွင်းသားနုနုတွေကိုပွတ်သပ်လာသဖြင့်၊ သူမတွန့်ခနဲဖြစ်သွားရ၏။ မြန်လိုက်တဲ့လက်ကလဲကြည့်ဦး။
ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမလဲတောင်ပြန်မစဥ်းစားရခင်မှာပဲပေါင်ကြားခွဆုံသို့ရောက်လာလေသည်။ သူမ၏စိတ်ထဲမှသာ..
(အို..ကြည့်..လုပ်ပြန်ပြီ၊ ရှောင်နေတာကိုမလွတ်နိုင်ဘူး..ဒီလောက်တောင်ရဲလှချည်လား၊
သူ့အဖေငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်နေတာကို..၊ ဒုက္ခပါပဲနော်..ဒီကောင်လေးတော့..)

နေဒွေးက မရမကအခွင့်အရေးယူပြီး သူမကိုလုံးဖို့ကြိုးစားနေတာ၊ အခုထမင်းစားပွဲမှာမိသွားပြန်ပြီ။ ကဲ…သူမဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။
သူ့အဖေရှေ့မှာဆိုတော့အတင်းရုန်းကန်ပြီးပြဿနာရှာဖို့ကလည်းမဖြစ်။ သားအဖချင်း၊ အချင်းမများစေချင်။
သူ့ယောက်ျားဒီကိစ္စလုံးဝရိပ်မိသွားလို့မဖြစ်ပေ။ ဒါကြောင့်သူ့သားငကဲကိုမျက်စောင်းထိုးရန်တွေ့ပြီးတော့သာအံလေးကြိတ်ပြီးငြိမ်နေလိုက်ရသည်။

နေဒွေးချိုးသည့်အကွက်က ဂျပန်မိသားစုဗွီဒီယိုကားတွေထဲမှာ သားအမိသားအဖတွေထမင်းအတူစားနေတုန်း၊
အဖေ့ရှေ့မှာပင်စားပွဲအောက်မှနေပြီး အမေ့ပစ္စည်းကိုပေါ်တင်ခိုးနှိုက်သည့်ပုံမျိုး၊ အချိုးမျိုး၊ တပုံစံထဲ။

သူကလည်းသူ့အမေရုတ်ရုတ်သဲသဲလုပ်လို့မရ၊ ငြိမ်ခံနေရန်သာတတ်နိုင်ကြောင်းသိနေသဖြင့်
စားပွဲအောက်ကလက်တစ်ဘက်က အမေ့ပေါင်ကြားကပင်တီစောင်းကိုဟပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကိုလက်နှိုက်ကစားနေပြီ။
လက်ကိုအဖုတ်ထဲစိမ်ထား၏။ သီရိမေ၏လက်တစ်ဘက်ကစားပွဲပေါ်မှပျောက်သွားပြန်သည်။

စောက်ဖုတ်ကိုလာနှိုက်နေသောလက်ကိုဆွဲဖယ်ရင်းဆိတ်ဆွဲနေသည်။ သူက လက်ကိုမလွှတ်ပေးပေ။
သူ့အမေကိုသာအဓိပ္ပါယ်ပါသောမျက်လုံးနှင့်တစ်ချက်ပြန်ကြည့်ပြီး၊ စိတ်မဝင်စားသလိုလို မသိသလိုလိုလုပ်နေသည့်အပြင်။
အဖုတ်ထဲရောက်နေပြီးသားလက်ချောင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်းကလိုင်းပေးနေပြန်သည်။

သီရိမေ ဒုက္ခတွေ့နေပြန်လေပြီ။ မိမိစိတ်ကိုထိမ်းချုပ်၍မရပြန်တော့၊ အဖုတ်ထဲကကျင်တက်၍လာ၏။
သူမ၏ငြိမ်ဝပ်၍နေသောကာမရာဂစိတ်တွေကိုသူမသားနှင့်စဖြစ်ပြီးကထဲကမကြာခဏဆိုသလိုအနှိုးဆွခံနေရရာ၊
အခုနောက်ပိုင်းကြာလေ၊ တဖြည်းဖြည်းစိပ်လာလေလေဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်းသူမ၏အသွေးအသားအကြောအခြင်တွေက
အထိမခံရွှေပန်းကန်ဖြစ်လာလေပြီလား။ နှိုးလိုက်တာနဲ့ချက်ချင်းကြွလာတော့သည်။

သားတော်မောင်ကလဲနှိုက်ရုံသက်သက်မဟုတ်စောက်စိကိုပါ လက်နဲ့ဖိခတ်ပြီးဆော့နေလေရာ၊
သီရိမေမှာအိန္ဒြေပျက်မည်စိုးသဖြင့်ကြိုးစားပြီးပေါင်တွေစိညှစ်ရင်းကာကွယ်နေရလေသည်။

သား၏လက်ဆော့ချက်ကတော့ကမ်းကုန်သည်။ ဒီကောင်လေးဒီထက်ပို၍ အဆော့ကြမ်းလာလျှင် သူမထွန့်ထွန့်လူးရချေတော့မည်။
အဲ့လောက်အိန္ဒြေပျက်သွားလျှင်ခပ်ပွန်းသည်သိသွားဖို့များသည်။ သူမအခက်တွေ့ပြီးဇောချွေးလေးများပြန်စပြုလာစဥ်မှာပင် ဦးမင်းလွင်ခန့်က…၊

“ဒွေး..သားပြန်ရောက်လာတာနဲ့အတော်ပဲကွ။ ငါမင်းအမေကိုလိုတဲ့ပစ္စည်းတွေဝယ်ရအောင်ရှော့ပင်းအထွက်ခိုင်းမလို့။
သားကဖေဖေ့အစားမေမေ့ကိုကားလိုက်မောင်းပို့ပေးစမ်းပါကွာ၊ ဖေဖေလဲနည်းနည်း ငြီးစီစီကြီးဖြစ်နေလို့နားချင်နေတာ။ ခုတလောအမောသိပ်မလုံချင်ဘူး..”

“ဟုတ်ကဲ့ပါဖေဖေ..”

ဒွေးကဖခင်ဖြစ်သူ၏စကားကိုအာမဘန္တေခံလိုက်၏။ ဒါမေမယ့်သူ့လက်တွေကစားပွဲခုံအောက်တွင်
မိခင်၏စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ကောင်း၊ ကလိကောင်းနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

“သီရိရေ..၊ စားပြီးရင်လဲထပြီးအဝတ်အစားလေးဘာလေးလဲပါဦး၊ သားနဲ့အတူစျေးသွားဝယ်စမ်းပါ။
အကိုကြီးစိတ်ထဲနည်းနည်းပမ်းနေလို့ နားချင်လို့နော် မိန်းမ..”

“ဟို..အကိုကြီးကလဲအခုသီရိဘယ်ကိုမှသွားချင်စိတ်မရှိဘူးဖြစ်နေတယ်..”

သူမကငြင်းလိုက်သည်။ အမှန်ကသားဖြစ်သူနှင့်အတူသွားရမှာကြောက်လို့ပါ။

“မရဘူး မရဘူး သီရိ…သီရိသွားမှဖြစ်မယ်၊ အကိုကြီးအသုံးအဆောင်နဲ့ဆေးဝါးလေးတွေပြတ်နေတာတွေဖြည့်ထားဦးမှ။
အကိုကြီးနေကောင်းရင်ကိုယ်တိုင်လိုက်ခဲ့မှာပေါ့။ အခုအကိုကြီးလိုအပ်တာတွေကိုသီရိပဲသိတာဥစ္စာ..သွားပေးစမ်းပါ..ကဲထ..”

သီရိမေကက နဂိုထဲကခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုကြောက်ရွံ့လေးစားရင်းစွဲရှိထားသည်။ သူခိုင်းရင်ငြင်းမရမှန်းလည်းသိသည်။
နောက်ဆုံးသူမစိတ်တွင်းကတထင့်ထင်နှင့်ပင် ငြင်းမရပြုမရသွားဖို့ပြင်ရတော့သည်။

“ကဲ..သွားဆိုတော့လဲသွားရမှာပေါ့၊ ခဏတော့စောင့်ဦး”

အဲဒီတော့မှ၏။နေဒွေးကအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲနှိုက်နေသောလက်ကိုပြန်ရုပ်ပေးလိုက်၏။ သီရိမေကသားဖြစ်သူကိုမျက်စောင်းထိုးပြီ
ဘုကြည့်ကြည့်လေသည်။ သူ့အဖေလည်းမရိပ်မိအောင်ပေါ့။ လက်မလွှတ်လိုက်ခင်မှာ စားပွဲအောက်မှပင်သူ့ပေါင်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်
လိမ်ဆွဲလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှအပေါ်ထပ်တက်သွားပြီအဝတ်အစားသွားလဲစဥ်။ သူတို့သားအဖက၊ စားပွဲတွင်စကားပြောရင်းကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။

သီရိမေပြန်ဆင်းလာတော့ ပျော့ပျော့ပါးပါးကြက်သွေးရောင်ဗြောင်ထမီနှင့် နံ့သာရောင်ရင့်ရင့်လက်ရှည် ရင်စေ့အင်္ကျီကိုဝတ်လာသည်။
သူ့အမေကမြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်စားထားလည်းယဥ်နေတာလှနေတာပဲ။
နေဒွေးကကားပေါ်မှာအဆင်သင့်စောင့်နေပြီးသား။ သူမကားရှေ့ခန်းမှာပင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မကြာခင်ခြံထဲမှကားမောင်းထွက်ခဲ့၏။

“ကြည့်စမ်း..ဒီနေ့ငါ့မိန်းမကလှလိုက်တာ..”

နေဒွေးကသူမဘက်သို့ကြည့်ရင်း မျက်ခုံးချီ၍ပြောလိုက်လေသည်။

“ဘယ်သူကမိန်းမလဲ..စကားကောင်းကောင်းပြောနော်..”

“ဘယ်သူရှိရမှာလဲ။ ဟောဒီက..သီရိဆိုတဲ့အမျိုးသမီးလှလှလေးပေါ့”

နေဒွေးကတော့စံပါပဲ၊ ကိုယ့်အမေဖြစ်သူကိုအကြောက်အလန့် အားနာမှုစိုးစဥ်းမှမရှိပဲပေါ်တင်ကြီးပြောနေသည်။

“ဒွေး..မေမေတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ။ မေမေနဲ့နောက်ထပ်ထပ်ပြီးမပတ်သက်တော့လို့မရတော့ဘူးလား။ ဖြစ်ခဲ့ပြီးတာတွေကတော့ထားလိုက်ပါတော့။
တို့တွေကသားအမိအရင်းကြီးတွေခလ။ ဒီလိုဆက်ပြီးလ့ပ်နေဖို့လုံးဝမသင့်တော့ဘူး။ ပြီးတော့သားဖေဖေသိသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“အဲဒါဆို..သူမသိအောင်နေလေ။ သူ့ကိုပေးမသိစေနဲ့ပေါ့။ ဒါမှမဟုတ် သားတို့တွေဘာညာဖြစ်နေကြပြီဆိုတာမေမေကဖွင့်ပြောဦးမလို့လား..”

“အမလေး..ဒုက္ခပါပဲနော်၊ အခုမှစကားတွေတတ်မနေပါနဲ့တော့။
ကိုယ့်အဖေရဲ့မိန်းမနဲ့ ကြာကူလီရိုက်တာလောကမှာဘယ်မှာရှိလဲ။ ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲမသိ တခါမှမတွေ့ဖူးမကြုံဖူးပါဘူး၊
ဏှာဘူးထတဲ့နေရာမှာတော့ ကိုယ်ကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးတောင်မရှောင်ဘူး၊ အံ့ဩဘ..”

“ဒါကတော့ချစ်တဲ့သူကချစ်မိတာကိုး၊ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ အူထဲအသည်းထဲကနေကို လှပ်လှပ်..လှပ်လှပ်နဲ့ချစ်တာ။
မေမေ့လိုစင်းနေအောင်ချောတဲ့မိန်းမလှမျိုးကို ဘယ်သူမှမချစ်ပဲနဲ့အောင့်နေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..”

“အို..ဒါပေမယ့်ဒွေးရယ်..၊ တို့ကသားအမိအရင်းကြီးတွေလေ”

“ဒါကအကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး၊ ဒွေးမှာအဲဒီအယူအဆတွေမရှိဘူး၊ မေမေပြောတာတွေပြီးပြီလား။ ဒွေးမေမေ့ကိုမယားအဖြစ်လိုချင်တယ်။
မိန်းမလိုချစ်ချင်တယ်။ ဘာမှဆက်ပြောနေဖို့မလိုတော့ဘူး။ ဘယ်လိုမိန်းမလှလေးလဲကွာ၊ တကိုယ်လုံးချို၊ မွှေးပြီးအီနေတာပဲ။ တအားချစ်ချင်နေပြီ..”

“နင်ရူးနေပြီလား၊ ပြောပုံကိုကကြည့်..၊ တခါထဲသရဲမရဲစီးနေတာ။ မရဘူး..မေမေလက်မခံနိုင်ဘူး..”

“ဒါဆိုလဲသိရသေးတာပေါ့၊ နေဒွေးတဲ့မှတ်ထား..ဟောဒီ သီရိဆိုတဲ့မိန်းမကိုမယားဖြစ်အောင်ယူပြမယ်..”

“ဒီမှာဒွေး..သားဘာလို့အကျိုးအကြောင်းနဲ့ပြောတာနားမလည်၊ နားမထောင်တာလဲ..ဟင်၊ နင့်အဖေသိသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ”

“ဒါကဘာမှမခဲယဥ်းပါဘူး၊ ဒွေး..ဖေဖေ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖွင့်ပြောမယ်။ သားမေမေ့ကိုသိပ်ချစ်နေပြီလို့၊
မေမေ့ကိုသားနဲ့လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါလားလို့ဒဲ့တောင်းပြီး မေမေ့ကိုယူမယ်လေ။ တခါထဲပြတ်ကရော၊ နော်..အချစ်..”

“အို..ဒီလိုလုပ်လို့ဘယ်ရမလဲဒွေး၊ နင့်အဖေကသတ်မှာပေါ့။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်မေမေလုံးဝလက်မခံဘူးနော်..”

သီရိမေတစ်ယောက်ဘာမှရှည်ရှည်ဝေးဝေးဆက်မပြောရသေးခင်မှာပဲ၊ နေဒွေးကကားကို လူပြတ်သောလမ်းသွယ်တစ်ခုထဲသို့ရုတ်တရက်ချိုးချလိုက်ပြီး၊
ထိုလမ်းထဲရှိ အဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်းတစ်ခုထဲသို့ကွေ့ ဝင်လိုက်သည်။
တည်းခိုခန်းကအချိန်ပိုင်းလာ၍ ချစ်ဗျူဟာခင်းလေ့ရှိသောချစ်သူမောင်နှံ၏တွေအတွက်အထူးစီစဥ်ထားသော ဆားဗစ်တည်းခိုခန်းဖြစ်သည်။

ဝင်းကြီးထဲတွင်တိုက်ပုလေးတွေကအလုံးလိုက် အလုံးလိုက်ကပ်လျက်တည်ရှိပြီး တစ်လုံးကတစ်ခန်းဖြစ်သည်။
တစ်ခန်းစီ၏ရှေ့တွင်ကားဒါရိုက်ဝင်ရပ်လို့ရသည့်ပါကင်နေရာရှိပြီး လွတ်နေသောအခန်းရှေ့တွင်ဧည့်ကြိုကောင်လေးများကအဆင်သင့်လက်ပြ၍
ဤနေရာတွင်ရပ်ရန်ညွှန်ပေးလေသည်။ ကားကပါကင်တွင်အတိအကျဝင်ရပ်ပြီးသွားသောအခါ
ကား၏နောက်ပိုင်းပါကင်မှလိုက်ကာခန်းဆီးကိုဆွဲပိတ်လိုက်ကြသဖြင့် အလင်းရောင်ပျောက်ပြီးမှောင်သွားလေသည်။

ဧည့်ကြိုလေးတွေကခန်းဆီးပိတ်ပေးပြီးပြန်ထွက်သွားကြသည်။ သူတို့အလုပ်ကဒါပဲ။ အခန်းကအဆင်သင့်ဖွင့်ပေးထားပြီးသား။
ငွေရေးကြေးရေးကနောက်ကိစ္စဝစ္စပြီးမှ၊ ရီဆက်ပ်ရှင်ရုံးခန်းမှာသွားရှင်း။

တည်းခိုခန်းထဲကွေ့ဝင်လာသည်မှကားရပ်ပြီးသည်အထိဘာမှမကြာလိုက်။ မျက်လှည့်ပြလိုက်သလိုပင်။
သီရိမေမှာဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးတခါမျှမရှိဘူးခဲ့။ ကားရပ်ပြီးတာတောင်ဘယ်နေရာရောက်လို့ရောက်နေမှန်းမသိ။
ကားကအမှောင်ရိပ်ထဲတွင်ရပ်နေရသလိုဖြစ်သည်။ သူကကားတံခါးကိုလော့ခ်ချလိုက်သည်။

“ဒွေး..ကားဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ၊ ဒီနေရာကရောဘာလဲ၊ မေမေ့ကိုဘယ်ခေါ်လာပြန်တာလဲ..”

သီရိမေပါးစပ်က မေးခွန်းတွေတန်းစီထွက်လာသည်။ နေဒွေးကဘာမှပြန်မဖြေသေးပါ။
ရှေ့ခန်းညာဘက်ခုံတွင်ထိုင်နေသောသီရိမေထံလက်လှမ်းလိုက်ပြီး လည်ပင်းလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်သည်။ သူကလည်းညာဘက်သို့
ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသူ့အမေ၏ပါးပြင်နုနုကိုမွှေးမွှေးပေးလိုက်လေသည်။ သူမကကြိုးစား၍နောက်ဆုတ်ရုန်း၏၊ ဒါပေမယ့်လည်ပင်းကို
တင်းတင်းဖက်ထားသောသားဖြစ်သူရဲ့အားကိုမတွန်းလှန်နိုင်ပါ။ သူကပါးပြင်ကိုဖွပ်တနဲအားရပါးရကြီးအာဘွားပေးပြီးမှလွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“ပါးလေးကိုမွှေးမွှေးအရင်ပေးပါရစေနော်..မိန်းမ၊ စရံသတ်ထားတာ..”

ပြောပြီးနောက်ကားတံခါးဖွင့်ဆင်းလာပြီး ကားကိုပတ်လျှောက်လာလျက်သူမထိုင်နေသောဘက်ရှိကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးရင်း..

“ကဲ..ဆင်းလာလို့ရပြီမိန်းမချောလေးရေ။ ကိုယ်တိုင်ဆင်းလာမှာလား။ ယောက်ျားကပွေ့ချပေးရမှာလား”

နေဒွေးကဆင်းခိုင်းနေသဖြင့် သီရိမေမှာဘာမှန်းညာမှန်းမသိ၊ ဇဝေဇဝါဖြင့် တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းလျက်မဆင်းပဲပေနေလေသည်။
(လုပ်ပြန်ပြီဒီအမေကတော့ မမှတ်သေးဘူး) သူကစိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်ပြီးကားပေါ်တက်လိုက်လျက်
သူ့အမေထိုင်ခုံတွင်အတင်းတိုးဝှေ့ကပ်ထိုင်လိုက်ပြန်ကာကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး၊ အမေ့နှုတ်ခမ်းကိုကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြန်လေ၏။
သီရိမေထုံးစံအတိုင်းရုန်းပြန်သော်လည်းအရာမထင်။ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်ကြားမှာဘယ်မှရှောင်ထွက်ပြေးလို့လည်းမရ။
ဖက်လည်းဖက်။ နမ်းလည်းနမ်းအတင်းလုံးနေတဲကြားက၊ သူမအင်္ကျီအပေါ်ကြယ်သီး၃လုံးပြုတ်ပြီးပွင့်ထွက်သွားပြီ။

မြန်လိုက်သည့်လက်ကလည်းဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်၊ ရင်ဘတ်ထဲလက်ရောက်သွားသည်နှင့်ဘရာစီယာအောက်တခါထဲလျှိုဝင်သွားပြီ
နို့လုံးကြီးတွေကိုဗြိကနဲဗြိကနဲနယ်လျက်ရှိ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလဲလက်ထိပ်ကလေးတွေဖြင့်ဖိညှစ်ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။
အမေဆိုပြီးနည်းနည်းပါးပါးအားနာမှုမရှိ။ ဝတ်လာသည့်ထမီကလဲ အသားပျော့ထမီဖြစ်လေရာ
ထင်းထင်းကြီးပေါ်နေသောပေါင်လုံးကြီးများကိုထမီအပေါ်မှပင်ကိုင်တွယ်ပွတ်ဆွဲလျက်ရှိသည်။

ပြီးတော့ပေါင်ကြားမှအဖုတ်နေရာကိုပစ်မှတ်ထားပြီးနှိုက်တော့သည်။ ထမီပျော့ပျော့ဆိုတော့ အဝတ်ပေါ်မှပင်ဖြစ်သော်လည်း
စောက်ဖုတ်အုံကိုဒါရိုက်နှိုက်မိ၏။သုံးလေးချက်လောက်ဖိအုပ်မွှေ့ပေးနေရင်းက စောက်စိရှိမည့်နေရာစမ်းပြီး
လက်ထိပ်လေးနှင့်ပွတ်ကစားပေးသောအခါ။ သူမအင်းခနဲဖြစ်ပြီးပျော့ကျသွားရပြန်သည်။ သူမသတိစိတ်ကိုစုစည်းပြီးမေးလိုက်ပြန်၏။

“ဒွေး..မေမေမေးတာမဖြေသေးဘူး၊ မေမေ့ကိုဘယ်ခေါ်လာတာလဲ။ ဒီနေရာကဘာလဲ..”

“တည်းခိုခန်းလေ..ချစ်မရဲ့၊ လာ..ဆင်းခဲ့တော့နော်။ ဒွေးက မေမေ့ကိုသာယာတဲ့ဘုံဗိမ္မာန်လေးကို ပျော်ဖို့ခေါ်လာတာ။
သိပ်ချစ်ကြတဲ့လင်မယားတို့ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ အချစ်ရယ်..၊ ဘာဖြစ်လို့မှန်းကိုမသိဘူး ဒွေး..မေမေ့ကို တစ်ချိန်လုံးသတိရလွမ်းနေမိတယ်။
မေမေ့ကိုအသည်းထဲကစွဲပြီးအရမ်းချစ်နေမိပြီ။ ကိုယ့်အမေမှန်းသိရဲ့နဲ့စိတ်ကိုတားမရဘူး။ ကုစားပေးပါအချစ်ရယ်..”

သူမကသားဖြစ်သူတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသောလက်တွင်းမှလူးလွန့်ရုန်းထွက်နေရင်း..

“ဒွေး..မေမေ့ကိုအရင်လွှတ်ပေးပါဦး၊ အသက်ရှူလို့မဝတော့ဘူးနော်..”

သူကသူမကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမထွက်ပြေးမှာကိုမပူမိပေ။
သူကကားဘေးမှာဆင်းရပ်လိုက်ပြီး သူမကိုလက်ကမ်း၍ အောက်ဆင်းစေသည်။

“ကိုယ့်အမေကိုပြန်ပြီးပတ်ချွဲနပ်ချွဲလာလုပ်ပြမနေပါနဲ့..၊ တခြားအပျိုလေးတွေကိုပြောဖို့ချန်ထားဦး။
ဒါနဲ့..ဘယ်လိုစဥ်းစားလိုက်တာလဲ။ ကိုယ့်အမေကိုကိုယ်တည်းခိုခန်းခေါ်လာရအောင်..”

“ဒါက..မေမေ့ကြောင့်ပဲလေ။ မေမေကဇာတ်လမ်းတွေသိပ်ဆင်တာပဲ။ သရုပ်ဆောင်ကောင်းတာလဲမင်းသမီးရှုံးတယ်။
နောက်ဆုံးဒီနည်းလမ်းသုံးမှပဲ၊ မေမေ့ကို..မေမေ့ကို ရအောင်..အဲ. အဲ..”

“ကြည့်စမ်းပြောနေပုံကိုက..ဘာမေမေ့ကို..ဘာအဲလဲ..၊ သားလုပ်တာတွေအကုန်ရှုပ်ကုန်ပြီ။ အခုမေမေကဘာလုပ်ရမှာလဲမသိတော့ဘူး..”
—————————————–

အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၈)

သူမကနေဒွေးကိုစကားတွေများများပြောနေပြီး၊ လွတ်ပြီထင်သည်နှင့် အပြင်သို့ထွက်ပြေးရန်ပြင်သည်။
နေဒွေးကလဲလျင်သည်။ နောက်ကနေလှမ်းခုန်ဆွဲလိုက်ပြီးသူမ၏လည်ပင်းကိုဖမ်းချုပ်ထားလိုက်ပြန်ရာ တင်းကြပ်လှသဖြင့်ရုန်းရန်အားမရှိတော့။

“ဒွေး..လွှတ်..လွှတ်ပါ..မေမေနာတယ်..”

သူကစိတ်မဝင်စားတော့ပါ။ လည်ပင်းကိုချုပ်လျက်သားကနေပဲ အနီးရှိအခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး မိုတယ်အိပ်ခန်းထဲသို့
ကန့်လန့်ကန့်လန့်နှင့်ဆွဲသွင်းသွားသည်။ သူကအခန်းတခါးဘုကိုနောက်ပြန်ဖိနှိပ်လော့ခ်ချလိုက်ပြီးတော့မှ သူ့အမေကိုလွှတ်ပေးလိုက်၏။
သူမကပြေးလမ်း၊ ထွက်လမ်းကိုရှာကြည့်နေသည်။ ဒါပေမယ့်လမ်းကမရှိ။

“ဘာတွေလိုက်ကြည့်နေတာလဲ။ ပြေးလို့မလွတ်ပါဘူးဆို..”

သူကပြောရင်းနဲ့သူမအနားပြန်ကပ်သွားကာ ဝတ်ထားသောထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမကကမန်းကတန်
ပြန်ဖမ်းဆွဲသေးသော်လည်း မမီတော့၊ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံကျသွား၏။
သူမအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဇာဖောက်ပင်တီပန်းရောင်လေးသာကျန်တော့သည်။ ဒါနဲ့တင်မပြီးသေး၊ လက်တွေကရင်စေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို
တဗြုတ်ဗြုတ်ဖြုတ်လျက်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ မြန်လွန်းသဖြင့်သီရိမေမှာကာကွယ်လိုက်ချိန်ပင်မရ။

အခုအပေါ်ပိုင်းမှာ ကြိုးမျှင်မျှင်နှင့်ဘရာစီယာအနီလေးသာကျန်တော့သည်။ ဘရာစီယာကသူမ၏နို့လုံးထွားထွားကြီးများကိုမနဲဖေး၍ထိမ်းမထားရပုံပင်။
သူမကယောင်ရမ်းပြီးရင်အုံပေါ်လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ယှက်၍ကာလိုက်သေးသည်။ ဘာမှမထူးတော့ချေ၊
မကြာခင်မှာပင် ပင်တီလေးနှင့်ဘရာစီယာလေးမှာလည်းအခြားအဝတ်များနည်းတူကုတင်ဘေးတွင်တစ်စစီပြန့်ကြဲသွားသည်။

သူမ၏ရေဆေးငါး သွားရည်ကျစရာဘော်ဒီက၊ သား၏ရှေ့မှောက်တွင်ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားပြန်ပြီ။
ဒါကဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်ပါလိမ့်။ သူမဘယ်မှရှောင်မရတော့တဲ့အတူတူ ကုတင်ပေါ်မှာပဲထိုင်နေလိုက်တော့သည်။
နေဒွေးကလည်းတဆက်ထဲလိုလိုပင်သူ့အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချနေသည်။ နောက်ဆုံးကျန်တစ်ထည်ကသူ့အတွင်းခံဆပ်စပင်ဒါ။
သူ့အမေရှေ့တည့်တည့်တွင်ပင်ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်ပြီးချွတ်ချနေရာခါးပြန်မတ်လိုက်သောအခါတွင်ကား..အားးးလားလား..လားး

သူမ၏စိတ်ထဲမြင်းလီးကြီးလောက်ရှိမည်ဟုခံစားရသောလိင်တံကြီးကထန်ခနဲထောင်တက်လာပြီးသူမ၏ရှေ့သို့တည့်တည့်ကြီးညွှန်းလျက်ရှိလေသည်။
အမလေးတော်..သူ့သားဘာတွေစားပြီဒီလောက်ထွားတက်လာမှန်းမသိရ။ သီရိမေခေါင်းငုံ့ထားရင်းကကိုသူ့သားလီးကြီးအားခိုးကြည့်နေမိသည်။

သားဖြစ်သူနှင့်သူမအကြိမ်ကြိမ်မှားယွင်းခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း၊ သူ့ပစ္စည်းကြီး၊ ကြီးကြောင်းသိသော်လည်း။
တခါမှတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မကြည့်မိဖူးသေးပေ။ အရင်ကမှောင်ထဲမှာမဟုတ်ရင်၊ သူမမှောက်ပြီးမျက်နှာလွှဲနေခဲ့တာချည်းဖြစ်သည်။
ကြည့်ရင်းသူမတံတွေးတွေသီးလာပြီးမျိုချနေရ၏။ သူမလီးမစုပ်ခဲ့ရသည်မှာလပေါင်းအတော်များများကြာခဲ့ပြီ။
နောက်ဆုံးးစုပ်ခဲ့ရတာကိုမှတ်မိနေသည်။ မောင်းမကန်မှာသူ့ယောက်ကျားနဲ့ကတောက်ကဆမဖြစ်ခင်ညကပေါ့။

သူမစိတ်တွေယောက်ယက်ခတ်နေစဥ် နေဒွေးကရှေ့တိုးလာသောကြောင့် အလန့်လန့်အဖျန့်ဖျန့်ဖြင့်ကုတင်အလယ်သို့ဖင်ရွှေ့ဆုတ်သွားမိလေ၏။
သူကကုတင်ပေါ်သို့ဒိုင်ဗင်ထိုးတက်လိုက်ပြီးသည့်နောက်မကာခင်မှာပင်ကုတင်အလယ်ကြိုးဝိုင်းတွင်မီနီနဘန်းပွဲလေးကျင်းပဖြစ်သွားလေသည်။
သူက သူမကိုဝင်လုံးလိုက်၏။ အတင်းကြုံးဖက်ပြီးလည်တိုင်တွေပါးတွေကိုနမ်းပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်
နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်နှာခေါင်းနှစ်လိုက်လေသည်။ သူမကလည်းအတင်းတွန်းထိုးရုန်းကန်သည်။
သူက သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်တက်ဖိထားပြီး၊ သူမမှာအောက်တွင်ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်နေရှာ၏။
ဖိထားသည့်အားမှာမနည်းရကားသီရိမေမှာလွတ်အောင်ရုန်းရန်အားမရှိတော့ပါ။

သူကတော့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုတစ်ဘက်တတလှည့်စီအားရပါးရနယ်လိုက်ဖတ်လိုက် စို့လိုက်လုပ်နေသည့်အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ
ဖွဖွလေးဆိတ်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။ နောက်အားနေတဲ့လက်တစ်ဘက်ကရုန်းရင်းကန်ရင်းပေါင်တွေကားပြီးပွင့်နေပြီဖြစ်တဲ့
ပေါင်ကြားထဲကိုလွယ်လွယ်ကူကူပဲဝင်သွားပြီးစောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ကတဆုံးထိဝင်သွားပြီ။
သူမကရုန်းသာရုန်းနေတာစိတ်မပါဘူးလားဆိုတော့စောက်ခေါင်းကစိုနေပြီ။ လုံးလားထွေးလားအခြေအနေကကို
သူမရဲ့စိတ်အာရုံတွေကိုနှိုးဆွပေးသလိုဖြစ်နေသည်။ စိတ်ကသာရုန်းနေတာကိုယ်ကပျော့ပြီးငြိမ်ကျသွားပြီ။

ဒီမှာပဲ သူကသူ့ကိုယ်ကိုအောက်သို့လျောချလာခဲ့သည်။ အဆီလေးမဆိုသလောက်ရှိသောဗိုက်သားပြင်လေးကို
လျှာဖြင့်အပြားလိုက်တလွှားချင်းလျက်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ပေါင်ကြားသို့မျက်နှာရောက်သွားပြီး ပါးစပ်တဝက်၊ နှာခေါင်းတဝက်
အနေအထားဖြင့်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုဝက်တစ်ကောင်မြေထိုးသလိုထိုးကော်နေသည်။
သီရိမေမှာထိုအထိအတွေ့ကြောင့်ဒွန့်ခနဲဖြစ်သွားရ၏။ သူ့သားဘာလုပ်တော့မည်ကိုသူမရိပ်မိနေသလိုလို။

ယခင်အကြိမ်ကြိမ်နေဒွေး သူမနှင့်ဆက်ဆံခဲ့ရာတွင်သူ့မျက်နှာကဤနေရာအထိမကျူးကျော်ခဲ့ဖူးသေးပေ။
အခုသူကအမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်ခြမ်းကိုအသာဟလျက် ဘေးသို့ပြဲနိုင်သမျှဖြဲချပြီး ကွဲကြောင်းကြီးကြားနီအာပြဲနေသေ
ာစောက်ခေါင်းတွင်းလျှာစောင်းထိုးမွှေရာကနေ စောက်စိဖူးဖူးကြီးကိုပါလျှာထိပ်ဖြင့်ပတ်ကလိလိုက်သည်။ တချိန်တချိန်မှာတော့
သုံးထောင့်ချွန်ထိပ်ဖူးအောက်ကပ်လျက်ရှိသည့်မာတင်းလျက်ရှိနေပြီဖြစ်သောအစိသေးသေးလေးကိုပါလျှာဖြင့်မွှေ့လှိမ့်နေရာသီရိမေမှာထွန့်ထွန့်လူးနေရပြီလေ။

သူမစိတ်ထဲမှာလှပ်ခနဲလှပ်ခနဲနှင့်လေထဲလွင့်မြောနေသလိုခံစားနေရသည်။ ဘာလို့ဒီလိုဖြစ်ရသနည်း။
အကြောင်းကတော့သူမတစ်ခါမှဘာဂျာအမှုတ်မခံခဲ့ရဖူးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ပြောရင်ယုံနိုင်စရာမရှိ၊ သူမတခါမျှစောက်ပတ်အလျက်မခံခဲ့ရဘူးသေးပါ။
သူ့ယောက်ျား ဦးမင်းလွင်ခန့်တို့၏ခေတ်၊ အသက်အရွယ်က အရမ်းခေတ်နောက်မကျ ရှေးရိုးမဆန်ခဲ့တာတောင် နဲနဲဘာသာတရာကိုင်းရှိုင်းသေ
ာမိသားစုကဆင်းသက်လာသဖြင့်၊ အာစက်လျှာစက်ညံ့မည်ဟူသောအယူအဆကြောင့်ဘာဂျာကိုစမ်းပင်မစမ်းပဲဝေရာမဏိဝေးဝေးရှောင်ခဲ့၏။

တစ်လင်တစ်မယားစနစ်နှင့်နေလာခဲ့သောသီရိမေမှာလည်းယောက်ျားဖြစ်သူကမစသဖြင့်။
ကြားဖူးနားဝပင်ရှိ၏သော်လည်းလက်တွေ့ကဘယ်လိုဆိုတာသူမဘယ်လိုမှ မမှန်းတတ်ခဲ့၊ မသိခဲ့ပေ။
အခုမှသူမ၏ခေတ်လူငယ်သားတော်မောင်ကသူမ၏အပျိုစင်ဘာဂျာကိုစတင်ဖွင့်ပြီး အညှာကိုကိုင်ထည့်လိုက်ပြီတည်း။
သူမအဖို့တော့အခြေအနေတွေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ၊ သားအမိဆိုတာတွေကို တဒင်္ဂလုံးဝမေ့လျော့သွားခဲ့ရသည်။ ဆွေမျိုးမေ့တယ်ဆိုတာဒါမျိုးကိုခေါ်မလား။
သူမလက်နှစ်ဘက်ကအလိုလိုကြွတက်လာပြီးသားဖြစ်သူဒွေး၏ခေါင်းကိုစုံကိုင်ကာစောက်ဖုတ်ဆီဆွဲကပ်ဖိပွတ်ပေးနေသည်။

“အူးစစ်ရှ်.. ရှီး..မေမေ့ကိုဘာတွေ၊ ဘယ်လိုတောင်လာလုပ်နေတာလဲသားရာ။အီးးးရှစ်..ဟင့်..ဟင့်..”

သူမရဲ့ခြေထောက်တွေဖင်ကြီးတွေတဆတ်ဆတ်ခါထွက်နေပြီး၊ မပီမသအသံများဖြင့်အဆက်မပြတ်ညည်းတွားနေလေသည်။
နေဒွေး၏ကိုယ်နှင်မကွာအမြဲဆောင်ထားသောလက်နက်ကြီးကယခုတောင့်တင်းတုန်ခါလျက်ပစ်မှတ်ကိုခွင်းရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။

ဒါကြောင့်ဘာဂျာကိုင်ထားလို့ဟပြဲလေးအဆင်သင့်ရှိနေသောမိခင်ဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ဝတွင်ဒစ်ဖူးကြီးကိုကောက်တေ့လျက်
ပြစ်ခနဲထိုးသွင်းလိုက်တော့၏။ ဒီလီးနဲ့ဒီစောက်ပတ် ဝင်နေထွက်နေတာအထာကျစပြုလာပြီဖြစ်လေရာ သိပ်ခဲခဲယဥ်းယဥ်းတော့မဟုတ်တော့၊
နှက်ချက်ဆက်တိုက်ညှော့င်ရုံနှင့်ဒစ်တစ်ခုလုံးမြုပ်သွားသည်။ ပြီးတော့တရစ်ချင်းတရစ်ချင်းလမ်းအဆုံးသို့..။

သူမကအသက်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူသွင်းပြီးမျက်စိမှတ်ထားလိုက်သည်။ ဒီအခြေအနေကိုသူနဲ့အတူ အကြိမ်အတော်များများဖြတ်ကျော်ခဲ့ပြီးပြီ၊
ဘာထူးတော့မည်လဲ။ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူငြိမ်ပေးနေရုံပဲရှိတော့သည်။ သူမအကြိမ်တိုင်းမှာတွန်းထိုးရုန်းကန်နေရတာငြီးငွေ့လာပြီ။
ပြီးတော့လောလောလတ်လတ်မှာပင်ဘဝမှာပထမဆုံးဘာဂျာ အပေးခံလိုက်ရသဖြင့်သူမစိတ်တွေတအားကြွပြီးဖီလင်တက်နေသည်လေ။

သားဆိုသူကခါးကိုညွတ်ညွတ်ပြီးတဖြည်းဖြည်းနှိမ့်လိုက်ချလိုက်မြှောက်လိုက်ကြွလိုက်ဖြင့် အမေဟုနာမခေါ်တွင်သူအမျိုးသမီး၏
လိင်အင်္ဂါဇတ်အပေါက်ထဲထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ချစ်တင်းကာမစပ်ယှက်တော့သည် (ဝါ) လိုးတော့၏။
ကုတင်ကတကျွိကျွိ တရိရိမြည်လာသည်။ မိခင်ဆိုသူနှင့်ဆက်ဆံရသောကာမအရသာကသူမတူအောင်ကောင်းလွန်းလှသည်။
လက်တွေကနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုကြိတ်ချေရင်း။ ဖင်ကလည်းကြွကြွပြီးတဇုပ်ဇုပ်လိုးနေတော့သည်။

အမေဖြစ်သူသီရိမေတစ်ယောက် တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ လက်နှစ်ဘက်၏အနေအထားကလည်းတောင့်တင်းလျက်ရှိပြီး
ကုတင်ပေါ်မှအိပ်ရာခင်းကို ယောင်ရမ်းဆွဲလိမ်ပြီးဆုပ်ထားသည်။ နေဒွေးမှာလည်းအမေကိုဘယ်နှစ်ခါလိုးလိုးငြီးငွေ့သည်မရှိ။
လိုးလေ တစ်ခါထက်တစ်ခါစိတ်ပိုပါလာလေ။ ဒီသီရိဆိုသည့်မေမေ၊ ယခုမိမိရင်ခွင်အောက်တွင်မိမိမယားအဖြစ်
သက်ဆင်းကျရောက်နေသော မေမေကို တစ်ခေါက်ထက်တစ်ခေါက်ပိုချစ်လာမိလေသည်။

ချစ်လွန်လွန်းသဖြင့်အကြင်နာတွေပေးလိုက်သည်ကား အရှိန်မြှင့်၍ တဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးပေးခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
နောက်ဆုံးတော့အားကုန်ထန်ကုန် ၄-၅-၁၀ချီဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ကာ သူ၏မျိုးရည်သုက်သွေးများကိုမိခင်ရင်းဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းမွေးလမ်းကြောင်
ထဲလျှံထွက်သွားအောင်ညှစ်ချလိုက်ပြန်လေသည်။ နောက်တစ်ကြီမ် သားအမိနှစ်ဦး၏အသွေးအသားတွေကပေါင်းစပ်သွားပြန်ပြီ။

သီရိမေမှာလည်းတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်စွာဖြင့်မရှေးမနှောင်းမှာပင်ပြီးသွားခဲ့သည်။ နေဒွေးမှာအမေဖြစ်သူ၏ရင်ပေါ်မှာပင်မှောက်ရက်ကျသွားပြီး
သီရိမေမှာလည်းပက်လက်လန်ပြီးဟိုက်နေရ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်ထိုပြီးစီးသွားသည့်အနေအထားမှာပင်တယောက်နှင့်တယောက်ဖက်ပြီး
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာငြိမ်သက်နေမိကြသည်။ သွေးသားတွေကတော့သာယာမှုအပြည့်နှင့်။

အမောအနည်းငယ်ပြေတော့မှဒွေးကကိုယ်ကိုကြွပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှလီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ စောက်ပတ်ဝမှလရည်များက
လီးနှင့်အတူလိုက်၍စီးထွက်လိမ့်ဆင်းလာပြီးသီရိမေ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖင်ကြားထဲသို့လိမ့်ဆင်းလာကာ အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူပေါ်သို့တောက်ခနဲ..တောက်ခနဲ။
နှစ်ယောက်သားကာမဆိပ်ကြောင့်ရော၊ အမောဒဏ်ကြောင့်ရော ကပ်လျက်သားယှဥ်လျက်အချိန်အတန်ကြာအောင်အိပ်နေမိကြလေသည်။
၁၅မိနစ်ခန့်ကြာမှနေဒွေးဖက်ကစကားစသည်။

“မေမေ..အချစ်..မေမေ့ကိုမောင်သိပ်ချစ်တာပဲသိလား..”

သူမကပက်လက်အနေအထားမှသူ့သားဘက်ခေါင်းအနည်းငယ်စောင်းလှည့်လာသည်။
သူ့သား၏စကားအသုံးအနှုန်းတွေကပြောင်းလဲလာသည်ကိုသူမသတိပြုမိသည်၊ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းအခေါ်အဝေါ်အနည်းငယ်ဆန်သော်လည်း၊
သူမအခုအချိန်ဘာမှမှတ်ချက်မပြုလိုသေးပေ။ ကာမဆိပ်ကအရှိန်မပြယ်သေးသဖြင့်ငြိမ်လို့သာနေလိုက်သည်။

“အချစ်ရယ်ဒွေးတို့အတူတူအိပ်လာခဲ့ကြတာအကြိမ်ကြိမ်အခါခါရှိနေပြီနော်..။ ချစ်ကအခုမောင့်မိန်းမလို့ခေါ်လို့ရနေပြီလေ။
မိန်းမကိုသာယာပျော်ရွှင်မှုကျေနပ်မှု နှစ်သိမ့်အားရမှုတွေနဲ့ပြည်စုံခံစားစေချင်တယ်။ ဒွေးချစ်တဲ့မေမေ၊ ချစ်တဲ့မိန်းမအတွက်
မောင်တတ်နိုင်သလောက်ဖြည့်ဆည်းပေးဆပ်ချင်တယ်၊
အခုမှန်မှန်ပြော..မောင်လုပ်ပေးတာပျော်တယ်မဟုတ်လား၊ ကျေနပ်မှုရတယ်မဟုတ်လား..ဟင်..”

သူမသား၏အမေးကို ကြားနေရပေမယ့်ဘာမှပြန်မဖြေမိ။ ဒါပေမယ့်အတွေးတွေနဲ့အဖြေရှာနေမိသည်။
အမှန်တော့လည်းအခု၊ သူမတခါမှမခံစားခဲ့ရဖူးသည့် သာယာမှု၊ ကျေနပ်မှု၊ အရသာစစ်ကိုသူမရရှိခဲ့သည်။
အနှစ်၂၀ကျော်ပေါင်းလာခဲ့သောသူ့ယောက်ျားကြီးဦးမင်းလွင်ခန့်ဆီကပင်မရဘူးသောကာမအရသာထူးများ။ ရင်တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါရသောဖီလင်များ
သွေးသားထဲကတလှပ်လှပ်ဖြစ်သောယိုစိမ့်စီးထွက်လာတဲ့အချစ်စီးကြောင်းအသစ်များ၏အရသာကိုခံစားနေရပြီ။

အထူးသဖြင့်သူမအတွက်အသစ်အဆန်းဖြစ်သော၊ ရင်တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင်ကောင်းသော၊
သူမခင်ပွန်းသည်ပင်မထိတွေ့မလုပ်ပေးခဲ့ဘူသော အော်ရယ်ဆက်စ်၏အရသာထူးကိုသူမ၏သားဆီမှရယူခံစားလိုက်ခဲ့ရပြီလေ၊
သူမကိုယ်သူမ မိမိမွေးထုတ်ထားသောသားအရင်း၏အချစ်နှင့်ကာမရောပြွမ်း၊ ဒွေးရောယှက်တင်သောဆက်ဆံရေးနှင့်
သူ၏တယုတယဖြည့်ဆည်းပေးသောသူမ၏သွေးသားအလိုဆန္ဒများပြည့်ဝမှုအပေါ်
ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးသာယာနေမိပြီဖြစ်ကြောင်းအထိတ်တလန့်သိရှိလိုက်ရတော့သည်။

သူမကိုအစဥ်တစိုက်ချစ်ရေးဆိုလာခဲ့သော။ သူမ၏သွေးသားကာမဆန္ဒကိုတလုံးတဝတည်းဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့သေ
သားတော်မောင်ကိုလူချောကိုသူမချစ်မိနေပြီလား၊ ချစ်သင့်သလား မဝေခွဲတတ်တော့ပေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူမ၏နှလုံးသားကတော့
ရိုက်ခတ်လှုပ်ရှားနေပြီး၊ သူမကိုယ်သူမအပျိုဖြန်းအရွယ်ပြန်ရောက်သွားသည်ဟုခံစားမိသည်။

လူရွယ်တစ်ယောက်၏ဂရုတစိုက်ချစ်ရေးဆိုမှု၊ အကြင်နာအယုယတွေ၊ သူကပေးသောအထိအတွေ့သာယာမှုများက
သူမကိုအနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်ကထိခိုက်လှုပ်ခတ်လွယ်သည့်အပျိုဖျန်းမလေးဘဝသို့ပြန်လည်ပို့ဆောင်ပေးလိုက်သည်။
သူမကိုယ်သူမနားမလည်နိုင်တော့။ အခုသူမ၏ရင်တွင်ကိုးလလွယ်ခဲ့၍ မွေးဖွားပေးထားခဲ့ရသောသားအရင်းအပေါ်ကိုမှ
သူမစိတ်တွေတိမ်းညွတ်ယိမ်းပါးနေပြီဆိုတာသိသိသာသာကြီးခံစားနေရသည်။

ဘုရား..ဘုရား၊ ဟိုဂျာနယ်ထဲကဇာတ်လမ်းမျိုးတွေကအမှန်တရားကြီးပါလား။ သူမကအတင်းတယူသန်ပင်၊
သားနဲ့အမိမဖြစ်နိုင်၊ မချစ်နိုင်၊ မငြိစွန်းနိုင်ဟု တဘက်သတ်ယူဆထားသည်မှာအမှန်မဟုတ်ဟုသူမကိုယ်တွေ့ကြုံမှသိလိုက်ရတော့၏။

ဒါပေမယ့် သားရဲ့အဖေ သူမခင်ပွန်းကြီးကအိမ်မှာငုတ်တုတ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူမအသိစိတ်နဲ့ထိမ်းရမည်၊
သူမအမိုက်ခံ၍ ရှေ့မတိုးချင်ပါ။ အငုံးစိတ်ကိုတတ်နိုင်သလောက်တော့ တွန်းလှန်ရပေဦးမည်။

အမောတွေအတော်ပြေတော့မှ သူ့အဖေခိုင်းလိုက်သည့်ကိစ္စကိုသတိရကြတော့သည်။
နှစ်ယောက်သားဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့်တွဲထလိုက်ကြပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့ကြကာ ဆေးကြောသန့်ရှင်းပြီးကြတော့မှ
အဝတ်အစားတွေပြန်လဲပြီး မိုတယ်ကထွက်၍ စီးတီးမတ်သို့သွားကာအဖေ့အတွက်လိုအပ်သည်များကိုဝယ်ပြီးမှအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။

—————————————–
အချစ်ဆုံးသီရိ

(၁၉)

မေလသည်နှစ်တစ်နှစ်အတွင်းနွေရာသီလများတွင်းကျရောက်သည့်အပြင်မိုးမကျမီနောက်ဆုံးလဖြစ်သဖြင့်အတော်ပင်ရာသီဥတုပူသေ
လတစ်လလည်းဖြစ်သည်။ မိုးရိပ်မိုးခြေကိုစမြင်ရပြီဖြစ်ပြီး တရက်တလေမိုးရွာစပြုသော်လည်း၊ မိုးရပ်တာနှင့်ပြန်ပူတက်လာသောလဖြစ်လေ၏။

သီရိမေမှာလည်းသူမ၏အလှပြင်ဆိုင်လုပ်ငန်းကိုပြန်လည်ဦးမော့လာစေရန်လုံးပမ်းရင်း၊ ဖြည့်တင်းစရာလေးများကို
ပြုလုပ်နေရသဖြင့်ဆိုင်လုပ်ငန်းနှင့်ပင်အတော်အလုပ်ရှုပ်နေရပြီးအချိန်တွေကုန်နေခဲ့ရသည်။

အခုအခြေအနေကလည်းသူမမှာသားဖြစ်သူဒွေး၏တိတ်တိတ်ပုန်းမယားဘဝသို့ရောက်မှန်းမသိရောက်နေခဲ့ရပြီလေ။
ဒီပြဿနာကိုဘယ်လိုရှင်းရမှန်းကိုမသိတော့။ တစ်နေ့နေ့တွင်သူမယောက်ျားကြီး ဦးမင်းလွင်ခန့်ရိပ်မိသိရှိသွားမည်ကိုအကြောက်ဆုံးဖြစ်သည်။

သူမကဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီအဖြစ်ကတွန်းလှန်၍ တတ်နိုင်သမျှရုန်းရှောင်ထွက်နိုင်ရန်ဆုံးဖြတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ၊
နောက်ထပ်နေဒွေးနှင့်မဆုံမိစေရန်ဖြစ်နိုင်သမျှနည်းပေါင်းစုံဖြင့်ရှောင်ရှားလျက်ရှိသည်။ သူရန်ကုန်ကိုပြန်လာတတ်သည့်နေ့မျိုးဆိုရင်
သူမအိမ်မှာမအိပ်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားရှောင်ရှားရသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ရင်းနှီးသောသူငယ်ချင်းတွေအိမ်တွင်
တခုခုအကြောင်းပြပြီး တောင်းအိပ်သည်။ တခါတရံတော့မိမိ၏အလှပြင်ဆိုင်နောက်ခန်းထဲကအခန်းလေးထဲမှာပင်အိပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒီလိုပဲရှောင်ရင်းရှားရင်း သားဖြစ်သူ သူမကိုထပ်မံမကြံစည်နိုင်စေရန် နေနေရသည်။

အခုနောက်ပိုင်းခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမင်းလွင်ခန့်ကလည်းအိမ်သိပ်မပြန်ဖြစ်တော့၊ အခုလည်း မတွေ့ဖြစ်မဆုံဖြစ်တာ သုံးပတ်ကျော်ခဲ့ပြန်ပြီ။
သူမသေချာတွက်ကြည့်တော့၊ သူမမှာ ခင်ပွန်းသည်နှင့်ချစ်တင်းနှီးနှောဆက်ဆံ အတူမအိပ်ဖြစ်ခဲ့သည်မှာ မောင်းမကန်မှ
ာလင်မယား ကတောက်တဆဖြစ်ပြီးခဲ့ကထဲကပင်။ အဲ..သူ့ယောက်ျားကသာမလုပ်တာ သားဖြစ်သူကသူမကိုဖန်ပြီးကထဲက
အခွင့်အရေးရလျှင်ရသလိုယူပြီး ဝင်ဝင်တွတ်နေတော့တာပါပဲ။ သူမရှောင်နိုင်လွန်းလို့သာဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်မကြေသေးတာဖြစ်သည်။

သောကြာနေ့ညတွင်ဖြစ်သည်။ နေဒွေးရန်ကုန်အိမ်ပြန်လာမှာကိုသိနေသဖြင့် သီရိမေဆိုင်ကအခန်းမှာပင်အိပ်လိုက်သည်။
ထိုစဉ် ခင်ပွန်းဖြစ်သူဖုန်းဆက်လာပြီး ခုတစ်ပတ် တစ်ညလောက်အိမ်ပြန်လာအိပ်ဦးမည်ဟုပြောသည်။
ဌာနကတင်ဒါအလုပ်တွေကျနေသဖြင့်နောက်တနေ့ အမြန်ပြန်ရမည်ဟုဆိုသည်။ လာမှာကလည်းတစ်ရက်ထဲလား..။
သူ့သောက်လုပ်တွေကလည်း များ..များနိုင်လွန်း။ ဒီပုံစံအတိုင်းသွားနေရင် သူမသားဖြစ်သူကိုဘယ်နှစ်နှစ်
ဘယ်နှစ်ကာလကြာအောင် ရှောင်နေရမည်မသိ၊ တွေးရင်းစိတ်ညစ်နေမိသည်။

နောက်နေ့ ဦးမင်းလွင်ခန့်ရောက်လာလို့သူမလည်းအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ညဦးပိုင်းညစာစားသောက်ကြပြီးသည့်နောက်
သီရိမေကအပေါ်တက်ရေမိုးချိုးပြီးမှ ဧည့်ခန်းထဲပြန်ဆင်းပြီး တီဗွီကြည့်သည်။ ကြည့်ရတာသူ့ယောက်ျားကအိပ်ငိုက်စပြုပြီ။

“သီရိရာအကိုကြီးအရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ..”

ဦးမင်းလွင်ခန့်ကပြောရင်းနှင့်ထိုင်ရာမှထပြီးအပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းသို့တက်သွားလေသည်။ သီရိကခင်ပွန်းနောက်သို့ထလိုက်သွားပြီး။

“အကိုကြီးအခန်းထဲမှာအရင်လှဲပြီးနားနေလိုက်ဦး၊ ပြီးမှကော်ဖီလေးတခွက်လောက်သောက်လိုက်..ဟုတ်လား၊ သီရိသွားဖျော်လာခဲ့မယ်.. ”

ဒီညသီရိကညဝတ်အင်္ကျီရှည်ရှည်ပါးပါးကိုဝတ်ထားသည်။ လည်ပင်းကျယ်ကျယ်၊ ဟိုက်ဟိုက်က
ရင်သားတဝက်သို့ပင်ရောက်နေပြီ။ နို့ကြီးတွေကိုအလုံးလိုက်မြင်နေရသည်။ သူမကဒီညအတွက်သူ့ယောက်ျားအား
မြှူဆွယ်သိမ်းသွင်းရန် တမင်ပင်ဒီဝတ်စုံဝတ်ကိုရွေးချယ်ဝတ်ဆင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ်ကြည့်ပါဦး သူ့ယောက်ျားကသူမအလှပြထားသောရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တို့ကိုနည်းနည်းလေးမှမကြည့်၊ စိတ်ဝင်စားပုံမရ။
သူမကကော်ဖီခွက်ကိုကိုင်ပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာတဲ့အခါမှာတော့..သူ့ယောက်ျားကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်၊ အိပ်တောင်ပျော်တော့မယ့်ပုံ..
ဒါကြောင့်အသံပေးနှိုးရသည်။

“အကိုကြီး..အကိုကြီး..ကော်ဖီရပြီ..ထသောက်လိုက်ဦး..”

“မင်းပဲသောက်လိုက်တော့ကွာ..အကိုကြီးတအားအိပ်ငိုက်နေပြီ သောက်မနေတော့ဘူး။ အိပ်ပဲအိပ်လိုက်တော့မယ်”

သူကပြောပြီးတာနဲ့တဘက်လှည့်ပြီးအိပ်သွားတော့သည်။ သီရိမေစိတ်ပျက်လက်ပျက်ကြည့်နေရင်း စိတ်ထဲမှာစဥ်းစားမိသည်က…

(ကြည့်ပါဦး..အခုသူ့နေရာမှာသာသူ့သားဖြစ်သူနေဒွေးသာဆိုပါက သူမအခုလောက်အထာပေးပြီးမြှူနေစရာမလိုပေ။
ဟိုတစ်ယောက်သာဆိုပါက အခုလောက်ဆိုသူမကိုဝင်လုံးပြီးအပြတ်အသတ် ပွဲသိမ်းပြီးနေလောက်ပြီ။ )

စဥ်းစားရင်းမှအောက်ထပ်သို့ပြေးဆင်းပြီးသူ့သားအခန်းသို့ရူးရူးမိုက်မိုက်ဝင်သွားချင်လေသည်။
ဒါပေမယ့်နောက်တစ်စိတ်ကတော့ ဒီလိုမိုက်လိုက်ဖို့မရဲပေ။ ယောက်ျားသိသွားမှာစိုးသည်။
ဒါကြောင့်ကုတင်ပေါ်တွင်ခင်ပွန်းဖြစ်သူဘေးမှာဝင်လှဲရင်းတောင်တောင်အီအီတွေလျှောက်စဥ်းစားရင်းလူးလှိမ့်ကာ ဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်နေရလေသည်။
ခင်ပွန်းသည်ကရောဂါဆိုးကြောင့်သူမကိုညှာတာ၍ တမင်အကြောင်းပြရှောင်ရှားနေခြင်းကိုရော၊ သူမသိနိုင်နားလည်နိုင်ပါ့မလား..။

နေဒွေးကအောက်ထပ်ရှိသူ့အခန်းထဲတွင်ရှိနေသည်။
သူကသူလုပ်ခဲ့သမျှမိုးကြိုးမကြောက်၊ မြေကြီးမကြောက်သတ္တိရှိရှိဇွတ်တိုးပြုလုပ်ခဲ့သော၊ သူ့ပါဖောင်းမန့်တွေအားလုံးကိုပြန်စဥ်းစားရင်း
ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြုံးနေလေသည်။ သူ့အနေနဲ့ကိုယ့်အမေအရင်းကိုတိတ်တိတ်ပုန်းမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့အပီအပြင်စည်းရုံးသိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီးလေပြီ။

သူ့အမေနှင့်အကြိမ်ရေအတော်များများချစ်တင်းနှီးနှောစပ်ယှက်၍သားမယားပြုကျင့်ခဲ့ပြီးပြီ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့ကိုပဲအပြစ်ပုံချလို့မဖြစ်၊
သူ့မေမေကိုကဒါလောက် စင်းနေအောင်လှ၊ ဆက်စီတအားကျပြီး ဆွဲဆောင်မှုအရမ်းရှိနေတော့။ အမေဖြစ်လဲအမေကွာ၊ လိုးမယ်ဘာဖြစ်သေးလဲ။

အခုသူက သူ့အမေကိုကြည်ကြည်ဖြူဖြူလိုလိုလားလား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဇနီးမယားတစ်ယောက်အဖြစ်
ကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံလာစေရန်ကြိုးပမ်းရပေတော့မည်။ ကြာတယ်အခုညပဲဖြစ်အောင်လုပ်ရမည်။ ကဲ..နည်းလမ်းရှာတော့နေဒွေးရေ။
သူဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်ပြီးအခန်းထဲမှထွက်ခဲ့ကာအပေါ်ထပ်တက်ခဲ့ပြီးမိဘနှစ်ပါး၏အခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်တော့သည်။

ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်..

“ဖေဖေ..ဖေဖေ..ဖေဖေတို့အိပ်ပြီလား..”

“အကိုကြီး..အကိုကြီး..သားတံခါးခေါက်ပြီးခေါ်နေတယ်။ ဘာလို့လဲမသိဘူး”

“သွား..တံခါးဖွင့်ပေးပြီးသားကိုခေါ်ခဲ့လေကွာ..”

ဦးမင်းလွင်ခန့်က သူမိန်းမကိုပြောသဖြင့်သီရိမေကတံခါးထဖွင့်ပေးသည်တွင် နေဒွေးကအခန်းထဲဝင်လာပြီး အဖေ့ကုတင်နားဆီသို့လျှောက်လာခဲ့ကာ၊

“ဘယ်လိုလဲဖေဖေ ဟိုမှာနေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား”

“ပြေပါတယ်သားရ၊ အခုဒွေးကဘာပြောစရာရှိလို့လဲ..”

“ဪ..ဒွေးဖေဖေ့ကိုအသိပေးစရာ၊ တိုင်ပင်စရာရှိလို့ပါ။ ဒွေး..ဒွေးလေ..မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကိုချစ်နေမိလို့..”

“ဒါက ဘာဆန်းသလဲသားရ..တို့ယောက်ျားလေးတွေမိန်းကခလေးတွေကိုစိတ်ဝင်စားတာ၊ ချစ်မိတာက ပုံမှန်ပဲမဟုတ်လား..”

သီရိမေကသူတို့သားအဖပြောနေသည်များကိုအာရုံစူးစိုက်ပြီးနားစွင့်နေလိုက်သည်။

“မဟုတ်ဘူးအဖေရ၊ ဒါကပုံမှန်မဟုတ်ဘူး။ ဒီ..ဒီလိုပါ၊ သားချစ်နေမိတဲ့မိန်းမက၊ သားထက်အသက်ကြီးနေလို့..”

“ဘယ်လောက်များကွာလို့လဲသားရ..”

“ဟို..ဟို..သားထက်အသက်၂ဝလောက်တောင်ပိုကြီးတာ..ဖေဖေရ”

“ဟာ..ဒါဆိုအမေအရွယ်ကြီးပဲကွ၊ အေးလေဒါပေမယ့် ဘာမှတော့မဆန်းပါဘူး။ အခုခေတ်မှာ
အသက်အရွယ်ကွာခြားတာတွေဘာတွေသိပ်ဂရုမစိုက်ကြတော့ပါဘူး”

“ဖေဖေ..သူကလေသိပ်လှပြီးသိပ်ချစ်စရာကောင်းတာပဲ။ သားသူ့ကိုစွဲလန်းပြီးချစ်မိနေတာကြာပြီ..”

သီရိမေကနားထောင်ရင်းမှနေဒွေးဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာသိလိုက်ပြီ။ သူက မိမိကိုရည်ညွှန်းပြီးပြောနေတာပဲ။
သူမဆတ်ခနဲတုန်လှုပ်၍လန့်သွားမိသည်။ ဘာဖြစ်လို့သူ့အဖေရိပ်စားမိအောင်ပြောနေရတာလဲ၊ ပြောရဲတာကိုအံ့သြသည်။
သူ့သားစိတ်ရူးဝင်ပြီး တခါကသူမကိုပြောပြခဲ့ဘူးသလို ဖခင်ထံတကယ်ဖွင့်ပြီးတောင်းခံလိုက်လျှင်ရှုပ်ကုန်တော့မည်။
ဒါကြောင့်မို့ဒီစကားမပြောဖြစ်အောင်နှောက်ရတော့မည်။

“ဒွေး..ဒွေး.. ညကြီးမင်းကြီး အရေမရအဖတ်မရတွေလာပြောမနေနဲ့သား..၊ နင့်အဖေပင်ပန်းပြီးအိပ်ချင်နေတယ်။
သွား..သွား..အောက်ဆင်းအိပ်ချေတော့။ ဖေဖေ့ကိုလာမနှောက်ယှက်နဲ့..”

“အာ…သီရိကလဲကွာ..သားကိုမနှင်ပါနဲ့ဦးလေ။ သူ့မှာအခုမှလာပြီးဘာမှတောင်လိပ်ပတ်လည်အောင်မပြောရသေးဘူး။
သားလည်းအရွယ်ရောက်နေပြီပဲ။ အကိုကြီးလည်းမြေးလေးတစ်ယောက်လောက်ရချင်နေတာကြာပြီ။ ဒါမှမဟုတ်သီရိကမြေးမချီချင်လို့လား..”

(အို..အကိုကြီးကလည်းနော်၊ ရှင်မသိဘူးလား။ သူပြောနေတဲ့မိန်းမဆိုတာကျမကိုပြောနေတာရှင့်..သားကကျမကိုလိုးပြီးထွက်လာတဲ့ခလေးကိုမှ
ချီချင်နေတာလား) သူမစိတ်ထဲကနေပဲဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်ပြောနေမိသည်။
သူမတကယ်မသိတာကတော့နေဒွေးတို့သားအဖနှစ်ယောက်ပေါင်းကြံစည်ပြီးသူမကိုဒီအခြေအနေထိရောက်အောင်လိုင်းသွင်းခဲ့ခြင်းဆိုတာကိုပင်တည်း။

“အကိုကြီးနော်. အကိုကြီးသား ဒွေးပြောတာတွေလိုက်ယုံမနေနဲ့..သူနဲ့တွဲနေတာသီရိတစ်ယောက်မှမမြင်သေးဘူး..အလကား..”

“ဖေဖေ..ဖေဖေ..တကယ်ပါ။ သားလုပ်ထားခဲ့မိတဲ့အမှားတခုကိုဖေဖေ့ဆီဝန်ခံစရာရှိတယ်။ အဲ..အဲဒါက..က..”

နေဒွေးကတားလို့မနိုင်..၊ တစ်ခုခုပြောဖို့ပြင်နေတုန်းမှာပဲ..

“ဒွေး..ဒွေး..၊ မေမေရေဆာလိုက်တာကွယ်။ အောက်ထပ်ဆင်းပြီးမေမေ့ကိုရေတစ်ခွက်လောက်ခပ်ခဲ့ပေးစမ်းပါလား..”

သူမကအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့သားဖြစ်သူကိုဖြတ်ခိုင်းလိုက်သည်။
အဲ့ဒီကောင်ရူးကြောင်ကြောင်နဲ့သူမတို့ရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကိုဖွင့်ချလေးလိုက်မှာစိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“အင်း..ဟုတ်ပါပြီ။ ရတယ်မေမေ..။ ဒါပေမယ့်ဒီည မေမေသားနဲ့အတူအဖော်လိုက်အိပ်ပေးရမယ်နော်..”

“ဖေဖေ..သားဒီနေ့စိတ်ထဲမှာသိပ်နေလို့ထိုင်လို့မကောင်းသလိုပဲ၊ ဖျားချင်သလိုလိုတောင်ဖြစ်နေတာ။
မေမေသားနားမှာရှိရင်အားရှိတယ်။ မေမေ့ကိုသားနဲ့လာစောင့်အိပ်ဖို့ပြောပေးပါနော်”

သီရိမေကသားအကြောင်းကိုအံတိုနေပြီ၊ သိတာပေါ့ သူဂွင်ဖန်ပြီဆိုတာ။ သီရိမေတို့ကလဲလွယ်လွယ်လေးနဲ့ဘယ်အရှုံးပေးမလဲ။

“ဒွေး..ဖေဖေအိပ်တော့မှာကိုလာပြီးမနှောက်ယှက်ပါနဲ့လို့ဆိုနေမှကွာ၊ သွားအိပ်တော့..မေမေမလိုက်ဘူး..”

“မေမေကစိတ်ပုတ်တယ်..ကြည့်..၊ တကယ်နေမကောင်းပြီးဖျားချင်နေပါတယ်ဆိုမှ။
ငယ်ငယ်တုန်းကသားနေမကောင်းရင်မေမေကတညလုံးစောင့်အိပ်ပေးတယ်။ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့။
အခုကြီးလာတော့ ကိုယ်ဘာသာကိုယ်လုပ်နိုင်ပြီဆိုပြီးပစ်ထားပြီ။ ငယ်ငယ်တုန်းကလိုဂရုမစိုက်တော့ဘူး..တွေ့လားဖေဖေ..”

ဒွေးကအမေကိုမြည်တွန်တောက်တီးရင်းအဖေကိုပါစစ်ကူတောင်းလိုက်သည်။