အပြင်မှာတော့နွေ ရင်ထဲမှာတော့ အဖေ
အပြင်မှာတော့နွေ ရင်ထဲမှာတော့ အဖေ”
ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ် ရေးသားပါသည်။
အခန်း.၁။
“မိုးကတော့ ဒီနှစ်လဲ ခေါင်မယ်ထင်တာပဲ”
တိမ်ကင်းစင်ပြီး ကြည်လဲ့နေတဲ့ ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့််ပြီး ဦးသာလှ ပြောလိုက်ပါသည်၊ဒီလိုမိုးခေါင်ရင် ပဲတီခင်းအတွက် စားရိပ်ပိုထိုးရသဖြင့် သူတို့လို ပဲတောင်သူတွေအတွက် အဆင်မပြေလှပါ၊ဆေးဖိုး အလုပ်သမားခ မျိုးဖိုး ဒါတွေနှုတ်လိုက်ရင် သူတို့အတွက် ဘာမှမကျန်တော့ပါ၊ဒီကြားထဲ အိန္ဒိယက ပဲတီအဝယ်ပိတ်လိုက်ရင် ဈေးတွေက ထိုးကျသွားပြန်ရော၊ပဲတီဆိုတဲ့ အမျိုးကလဲ ပြည်တွင်းမှာစားသုံးလို့ ကုန်တဲ့ပဲမဟုတ်တော့ မိုးခေါင်ပီး ပဲဈေးကျတာနဲ့တွေ့ရင် ပဲတောင်သူတွေ ဝက်ဝက်ကွဲအောင်ကို ရှုံးကြပါသည်၊မနှစ်ကလဲ မိုးခေါင်လို့ ပဲတီအရနဲပြီး မရှုံးယုံလောက်ပဲ ဒီနှစ်များ မနှစ်ကလိုဖြစ်လို့ကတော့ သာလှတို့ အိမ်ရောင်းပီး ဇရပ်ထွက်နေယုံရှိတော့တာပဲလို့ ဦးသာလှ တွေးနေမိပါသည်၊အိမ်စီးပွားရေးမှ အဆင်မပြေပါဘူးဆိုမှ အငယ်ကောင်ကလဲ ဘာမှကို အားမကိုးရဘူး၊ ဒီကြားထဲ အိမ်ထောင်ကျသွားတဲ့ သမီးကြီးက သူ့ယောကျ်ား ထိုင်းကို အလုပ်သွားလုပ်လို့ ကလေးတစ်ကောင်နဲ့ အိမ်လာနေဦးမှာတဲ့ ဘယ်လိုများ လုပ်ရပါ့မလဲလို့ ဦးသာလှတွေးရင်း ရင်မောနေမိပါသည်၊မောနေတဲ့ရင်ကို အရက်နဲ့ဖြေလိုက်ဦးမယ်ဆိုပီး ဦးသာလှလဲ အရက်ဆိုင်ကို ထွက်လာလိုက်ပါတော့သည်။
ဦးသာလှက မုဆိုးဖိုတစ်ယောက်ဖြစ်ပီး ရွှေဘိုခရိုင်ထဲမှာပါတဲ့ ထန်းတောကျေးရွာမှာနေတာပါ၊ရွာနာမည်နဲ့ လိုက်ဖက်အောင်ပဲ ရွာအပြင်မှာ ထန်းပင်တွေက ပေါများလှပါတယ်၊အဲဒီပေါများတဲ့ ထန်းပင်တွေကြောင့်လို့ပဲ ပြောရမလား ဦးသာလှရဲ့ သား ထွန်းကျော်ဟာ ထန်းရည်သမားဖြစ်နေပါသည်၊ထန်းရည်သမားဆိုလို့ အသက်ကြီးကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊အခုမှ အသက်က၂၃ နှစ်ပဲရှိပါသေးတယ်၊ဦးသာလှမှာ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ သားတစ်ယောက်ရှိပီး သမီးကြီးကတော့ အသက်၂၂နှစ်နဲ့အိမ်ထောင်ကျသွားပီး အခုတော့ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ပါ၊ဦးသာလှတို့ ရွှေဘိုနယ်မှာက ထိုင်းကို အလုပ်သွားလုပ်ကြတဲ့သူတွေ များတာကြောင့် သမီးကြီးရဲ့ ယောက်ကျ်ားကလဲ ရှိတာလေးတွေ ရောင်းချ ချေးငှားပီး ထိုင်းကိုထွက်သွားပါသည်၊ဒီအခါမှာတော့ ယောကျ်ားမရှိပဲ နေလို့မသင့်တော်တာကြောင့် ဦးသာလှရဲ့ သမီး သန်းသန်းထွေးက အဖေ့အိမ်မှာ လာနေမယ်ဟု ပြောပါသည်၊သမီးဖြစ်နေတာက တစ်ကြောင်း အိမ်မှာလဲ မိန်းမသားမရှိတာက တစ်ကြောင်းကြောင့် သန်းသန်းထွေးက ပြန်လာနေမယ်ပြောတော့ ဦးသာလှလဲ လာနေပါလို့ပဲ ပြောလိုက်ပါသည်၊ဘာပဲပြောပြော အိမ်မှာသမီးရှိနေရင် အချက်ပြုတ်အတွက်တော့ ဦးသာလှ စိတ်အေးသွားရပါမည်။
“အဖေရေ အဖေ ”
အိမ်ရှေ့က အသံကြားလိုက်ရတော့ ခဏလှဲနေရာကနေ ဦးသာလှ ထထိုင်လိုက်ပါသည်၊သမီးတော့ လာပြီလို့ တွေးနေရင်း သန်းသန်းထွေးက အိမ်ထဲကို ဝင်လာပါသည်။
“အဖေ ဒီမှာ အဖေ့မြေးကို ခဏခေါ်ထားဦး သမီး အပြင်က အိတ်တွေသွားယူလိုက်ဦးမယ်”
“အေးအေး ပေးလေ အဖေချီထားမယ် ကြည့်စမ်းပါဦး ငါ့မြေးက အတော်တောင်ကြီးလာပြီပဲ”
မတွေ့ရတာ ၆ လ လောက်ရှိနေပီဖြစ်တဲ့ မြေးကို ချီရင်း သန်းသန်းထွေးနောက်ကို လိုက်လာခဲ့ပါသည်၊အပြင်မှာချထားတဲ့ အိတ်နှစ်လုံးကို ဆွဲပီး သန်းသန်းထွေးက အိမ်ထဲကိုဝင်လာရင်း…
“အဖေ မောင်လေးရော မမြင်ပါလား ဘယ်သွားနေလဲ”
“သမီးမောင်ကတော့ အချိန်ပြည့် ထန်းတောထဲမှာနေတာ အဖေ့မှာတော့ သားတစ်ယောက်ပါလို့ အားကိုးရမလားလို့ အခုတော့ အဖေကပဲ သူ့လုပ်ကျွေးနေရတာ”
“အဖေက မောင်လေးကို ဘာမှမပြောဘူးလား”
“ပြောတာပေါ့သမီးရယ် ဘယ်နေပါ့မလဲ ဒီကောင်ကိုက ပြောမရနေတာ ကြာတော့ အဖေလဲ ပြောခြင်စိတ်ကို မရှိတော့ဘူး
“ကဲပါအဖေရယ် သမီးရှိနေတဲ့အချိန်တော့ မောင်လေးကို ချော့မော့ပြီးပြောပါ့မယ်”
“မထင်ပါဘူးသမီးရယ် ဒီလိုကောင်က ချော့လဲမရ ခြောက်လဲ မရတဲ့ ကောင်မျိုးပါ ကဲကဲ သမီး အိတ်တွေကို အနောက်ခန်းထဲ သွားထားလိုက် သမီးက အနောက်ခန်းမှာပဲနေပေါ့ အဖေကတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်တာ”
“ဟုတ် မောင်လေးကရော ဘယ်မှာအိပ်လဲအဖေ အိမ်ရော ပြန်အိပ်လား”
“နေ့တိုင်းတော့ ပြန်မအိပ်ပါဘူး ဘယ်မှာအိပ်တယ်တော့ အဖေလဲမသိဘူး”
လက်ထဲမှာချီထားတဲ့ မြေးကို ချော့မြှူရင်း ဦးသာလှ သမီးကို ပြောနေတာပါ၊မြေးကို ချီထားရင်း ခန်းစီးထရံမှာချိတ်ထားတဲ့ မိန်းမဖြစ်သူရဲ့ ဓာတ်ပုံကို မြင်လိုက်တော့ မြေးကိုတောင် ချီမသွားရပဲ ဆုံးသွားတဲ့ မိန်းမအကြောင်းကို ဦးသာလှတွေးနေမိပါသည်၊သန်းသန်းထွေး ၁၈ နှစ်သမီးမှာပဲ ဦးသာလှမိန်းမက ဆုံးသွားပါသည်၊အဲဒီအချိန်က ဦးသာလှဟာ အသက်၃၈နှစ်ပဲ ရှိသေးပေမဲ့ နောက်အိမ်ထောင်မထူပဲ နေလာခဲ့တာ အခု၄၅နှစ်ကို ရောက်တဲ့အထိပါပဲ၊မြေးမျက်နာကို ကြည့်နေရင်း သူ့အဖွားနဲ့ တူသလိုလိုပဲလို့ အောက်မေ့နေတုန်း သန်းသန်းထွေးက အနားရောက်လာပီး ကလေးကို လှမ်းယူလိုက်ပါတော့သည်။
“အဖေ သမီး ကလေးသိပ်လိုက်ဦးမယ် ကလေးအိပ်မှ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ရမှာ ညနေစာရော ဘာချက်မလဲအဖေ”
“ဘာချက်မယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး သမီးပဲ ကြည့်ပီး ချက်လို်က်တော့ ပိုက်ဆံက အဖေ့ခေါင်းအုံးအောက်မှာ ဝယ်စရာရှိတာ ယူဝယ်ပေါ့ အဖေတော့ နေလေးအေးတုန်း အခင်းထဲကို ဆေးဖျန်းသွားလိုက်ဦးမယ်”
အခန်း.၂။
ဆေးဖျန်းပုံးနဲ့ ဆေးဗူးကိုယူပြီး ဦးသာလှ ပဲတီခင်းရှိရာကို ထွက်လာခဲ့ပါသည်၊အခင်းကိုရောက်တော့ ယာခင်းဘေးက သစ်ပင်အုပ်လေးအောက်မှာ တူးထားတဲ့ ရေတွင်းကနေ ရေခပ်ပြီး ဆေးရည်ကို ဖျော်လိုက်ပါသည်၊ပီးတာနဲ့ ဆေးပုုံးကို ကျောပေါ်မှာပိုးပြီး တစ်ခင်းလုံး အနှံ့လိုက်ဖျန်းနေလိုက်ပါသည်၊ပဲတီဆိုသောပဲက အခြားပဲတွေနဲ့မတူပဲ ပိုးတွေ အင်မတန်ကြိုက်တဲ့ ပဲမျိုးပါ၊အဲဒါကြောင့်လဲ အမြဲစောင့်ကြည့်နေရတာပါ၊အခင်းထဲမှာ လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေရင်း အတော်လေး နေစောင်းသွားတော့ ဦးသာလှအိမ်ပြန်လာခဲ့ပါသည်၊ညနေတိုင်း ပုံမှန်သောက်နေကြဖြစ်တဲ့ ဦးသာလှဟာ အိမ်ကိုတန်းပြန်မလာသေးပဲ အရက်ဆိုင်ဝင်ပြီး အရက်တစ်လုံး သောက်နေလိုက်ပါသည်၊ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ တစ်လုံးခွဲသောက်လေ့ရှိပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ မြေးချီရဦးမှာဆိုပြီး လျှော့သောက်လိုက်တာပါ၊အရက်က တစ်လုံးပဲ သောက်ပေမဲ့ နေ့လည်က သောက်ထားတဲ့ အရှိန်ရှိတာကြောင့် ခပ်ထွေထွေနဲ့ ဦးသာလှ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါသည်၊အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သန်းသန်းထွေးက အိမ်ရှေ့မှာကလေးချီပီး ထွက်ထိုင်နေကာ အဖေဖြစ်သူပြန်လာတာကို မြင်တော့ ဆီးကြိုပီး ပြောလိုက်ပါသည်။
“အဖေ ပြန်လာပီလား သမီးဟင်းတွေ အကုန်ချက်ပီပီး အဖေ ခဏနားပြီးရင် အဖေ့မြေးကို ကြည့်ထားပေးဦး သမီးရေချိုးမလို့ ”
“အေးပါ အဖေကြည့်ထားပါ့မယ် သမီးချိုးခြင်ရင်လဲချိုးတော့လေ အဖေ့ကို ကလေးပေး ”
ဦးသာလှလက်ထဲကို ကလေးပေးပြီးတာနဲ့ သန်းသန်းထွေးက အိမ်ထဲကို ဝင်သွားပါသည်၊ဦးသာလှလဲ လက်ထဲကမြေးကို ချီထားရင်း ချော့မြှူနေလိုက်ပါသည်၊အတော်လေးကြာတော့ မြေးက မျက်နာမဲ့လာပြီး ငိုလိုက်ပါတော့သည်၊ဦးသာလှလဲ မြေးကို ချော့ပေမဲ့ အဖိုးလက်ပေါ်မှာ အခုမှနေဘူးတဲ့ မြေးက မျက်နာစိမ်းပီး ချော့မရပဲ တွန့်လိမ်ကာ ငိုနေပါသည်၊ဘယ်လိုမှ ချော့မရတဲ့အဆုံးမှာတော့ ဦးသာလှလဲ သန်းသန်းထွေးရေချိုးနေတဲ့ အိမ်ဘေးက ရေတွင်းရှိရာကို လာလိုက်ပါသည်၊ရေတွင်းရောက်တော့ သန်းသန်းထွေးက ရေမချိုးရသေးပဲ သူမအဝတ်တွေနဲ့ အဖေဖြစ်သူရဲ့ အဝတ်တွေကို လျှော်နေတာကို တွေလိုက်ရပါသည်၊သန်းသန်းထွေးက ကလေးငိုသံကြားတာနဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပီး…
“အဖေ့မြေးက အဖေနဲ့စိမ်းနေလို့ မနေတာနေမယ် ခဏလေးအဖေ သမီးအမြန်ချိုးလိုက်မယ်”
“အဖေလဲ ချော့တော့ ချော့တာပဲသမီးရယ် မရဘူး”
“ဟုတ်အဖေ ရပါတယ် အဝတ်တွေကိုတော့ ညကြမှပဲ ကလေးအိပ်မှ လျှော်လိုက်တော့မယ် ရေချိုးတာက ခဏပါ”
ငိုနေတဲ့ မြေးကို တက်နိုင်သလောက် ချော့မြှူနေရင်း သန်းသန်းထွေးရေချိုးပီးတာကို စောင့်နေလိုက်ပါသည်၊ဇွန်ပန်းရုံဘေးမှာ ကလေးကို ချော့မြှူနေရင်း ဦးသာလှရဲ့အကြည့်တွေက သမီးရေချိုးနေတဲ့နေရာကို ရောက်သွားပါသည်၊မျက်လုံးကတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ရောက်သွားပေမဲ့ အကြည့်ရောက်သွားနဲ့ ဦးသာလှရဲ့မျက်လုံးတွေက သမီးဆီကနေ မခွာနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားရပါသည်၊စဉ့်အိုးထဲက ရေတွေကို ခွက်နဲ့လောင်းချိုးနေတဲ့ သန်းသန်းထွေးဟာ တောသူပေမဲ့ အသားလတ်ပီး လှပတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ၊ရေချိုးနေတော့ ထမိန်က ကိုယ်လုံးမှာကပ်နေပီး အချိုးစားကျနတဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ကို အရှိအတိုင်းပဲ မြင်နေရပါသည်၊ဒီအခါမှာတော့ ဇနီးဆုံးသွားခနဲက မိန်းမနဲ့ကင်းကွာနေတဲ့ ဦးသာလှအတွက် သန်းသန်းထွေးရေချိုးနေတဲ့ မြင်ကွင်းလေးက အင်မတန်မှကို ကြည့်ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုပဲ ဖြစ်နေရပါသည်၊ဦးသာလှဟာ အရက်အရှိန်ရယ် မိန်းမနဲ့ ဝေးကွာနေရတာရယ် နှစ်ခုလုံးကြောင့်ပဲ သမီးရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးအလှလေးဆီကနေ မျက်လုံးမခွာနိုင်အောင်ပဲ ဖြစ်နေရပါသည်၊ခဏနေတော့ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားတဲ့ သန်းသန်းထွေးဟာ ခါးလေးကုန်းပြီး ထမိန်အောက်အနားလေးကို စုကိုင်ပြီးရေညှစ်လိုက်ပါသည်၊ခါးလေးက ကုန်းသွားတော့ ကြီးမားတဲ့ဖင်ကြီးက ပိုမိုပေါ်လွင်လာပြီး ရေစိုလို့ ကပ်နေတဲ့ ဖင်အမြှောင်းကြီးကိုပါ ဦးသာလှ မြင်လိုက်ရပါသည်၊ရေစိုပြီး ကပ်နေတဲ့ ဖင်အမြှောင်းကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့ ဦးသာလှရဲ့ ကာမစိတ်တွေက ထကြွလာပြိး သမီးလို့တောင် သတိမရတော့ပဲ သန်းသန်းထွေးရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကိုပဲ အာသာငန်းငန်းနဲ့ ကြည့်နေမိပါတော့သည်၊ကြည့့်နေဆဲမှာပဲ သန်းသန်းထွေးက ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေ ထမိန်လေးတစ်ထည်ကို ခြေထောက်ကနေ လျှိုပီး လက်လေးနဲ့အပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပါသည်၊တဆက်တည်းပဲ ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်လေးကို ချွတ်ချလိုက်ရင်း အပေါ်ကထမိန်လေးကို ဖြန့်ခါပြီး ရင်ရှားလိုက်ပါသည်၊ထမိန်လေးကိုဖြန့်ခါလိုက်တော့ သန်းသန်းထွေးရဲ့ ကလေးနို့တိုက်နေတဲ့ ကြီးမားအိစက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဦးသာလှ ဖျက်ခနဲ မြင်လိုက်ရပါသည်၊သမီးဖြစ်သူရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ကြီးမားကားစွင့်နေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ ဦးသာလှရဲ့ လိင်စိတ်တွေဟာ နိုးထလာပြီး ပုဆိုးအတွင်းက လိင်တန်ကြီးကလဲ ထောင်ထလာရပါသည်၊ထမိန်လေးကို ရင်ရှားပီးတာနဲ့ သန်းသန်းထွေးက မျက်နာလေး လှည့်လာတာကြောင့် ဦးသာလှလဲ သူ့အကြည့်တွေကို ကပျာကယာလွဲလိုက်ရတော့သည်။
“ရပီအဖေ သမီးကို ကလေးပေးတော့ အဖေရော ရေချိုးတော့မလား”
“အေး အဖေကတော့ အိပ်ယာဝင်မှပဲ ချိုးတော့မယ် အခုချိုးလဲ ညကြရင် ပူလာဦးမှာ”
အခန်း.၃။
အနားရောက်လာတဲ့ သမီးဆီကို ကလေးပေးရင်း ဦးသာလှဟာ သူ့ရဲ့ထောင်ထနေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို သမီးမမြင်အောင် ဇွန်ပန်းရုံဖက်ကို ကိုယ်လုံးကြီး လှည့်ထားရပါသည်၊ကလေးချီပီး အိမ်ဖက်ပြန်သွားတဲ့ သန်းသန်းထွေးရဲ့ နောက်ကနေလိုက်လာရင်း ထမိန်လေးအောက်ကနေ လှုပ်ခါနေကြတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို ကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊အိမ်ထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သန်းသန်းထွေးက ကလေးနို့တိုက်လိုက်တာကို ဦးသာလှတွေ့လိုက်ရပါသည်၊ရင်ရှားထားတဲ့ ထမိန်လေးကို နို့တစ်ဖက်ပေါ်အောင် ဖြည်လျှော့ရင်း ကလေးနို့တိုက်လိုက်တာကို တွေ့ရတော့ ဦးသာလှလဲ သမီးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပီး ကလေးချော့တာလိုလိုနဲ့ သမီးရဲ့ နို့ကြီးကို ကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊နို့စို့နေတဲ့မြေးက နို့စို့နေရင်းပဲ ကျန်တဲ့နို့ကြီးတစ်ဖက်ပေါ်မှာ ဖုံးနေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲပီး နို့သီးလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ သမီးရဲ့ ကြီးမားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်ဖက်လုံးကို ဦးသာလှမြင်နေရပါသည်၊ပါးစပ်ကတော့ စကားတွေကြုံရာပြောနေရင်း မျက်လုံးတွေကတော့ သမီးရဲ့နို့ကြီးတွေကို မသိမသာကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊ခဏနေတော့ နို့ဝသွားတဲ့ကလေးက နို့စိုနေရာကနေ မစို့တော့ပဲ လွှတ်လိုက်တာကြောင့် သန်းသန်းထွေးက ကလေးကို အဖေဖြစ်သူကို ပေးပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားပါသည်၊ဦးသာလှလဲ မြေးကို ချီထားရင်း သမီးရဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပီး ထမိန်အောက်ကဖင်ကြီးကို စိတ်မှန်းနဲ့ မြင်ယောင်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊ခဏနေတော့ ရင်စေ့အကျႌလက်တိုလေးနဲ့ ထမိန်အပါးလေးဝတ်ထားတဲ့ သန်းသန်းထွေးက ထွက်လာပီး အဖေဖြစ်သူကို မေးလိုက်ပါသည်။
“ထမင်းစားတော့မလားအဖေ စားမှာဆိုရင် သမီးခူးလိုက်တော့မယ်”
“အေး စားမယ်လေ သမီးရော စားတော့မယ်မလား”
“ဟုတ်အဖေ အဖေမြေးနေတုန်း သမီးလဲ စားလိုက်တော့မယ် ငိုနေရင် ထမင်းကိုကောင်းကောင်းစားရမှာ မဟုတ်ဘူး အဖေ ကလေးခဏချီထားလိုက်ဦး သမီးထမင်းခူးလိုက်မယ်”
သန်းသန်းထွေးက ထမင်းပွဲပြင်ပီးတာနဲ့ လှမ်းခေါ်တာကြောင့် ဦးသာလှလဲ မီးဖိုရှိတဲ့ အိမ်နောက်က အဖီလေးထဲကို လာလိုက်ပါသည်၊အဖီလေးထဲမှာပဲ ထမင်းချက်ပြီး အဲဒီမှာပဲ ဦးသာလှတို့က ထမင်းစာကြတာပါ၊စားပွဲဝိုင်းလေးပေါ်မှာ ပြင်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေကို ကြည့်ပီး ဦးသာလှ ထိုင်မယ်ပြင်တော့ သန်းသန်းထွေးက ကလေးလှမ်းယူလိုက်ပါသည်၊လက်ဆေးရေခွက်ထဲကို လက်ဆေးပီး ဦးသာလှက ချဉ်ပေါင်ဟင်းချဉ်ရည်ကို မြီးကြည့်လိုက်ပါသည်၊အချင်နဲ့ အရသာက အနေတော်ဖြစ်တာကြောင့် ဦးသာလှလဲ သမီးရဲ့လက်ရာဖြစ်တဲ့ ထမင်းဟင်းတွေကို မြိန်ရေရှက်ရေပဲ စားလိုက်ပါသည်၊စားနေရင်းနဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ သန်းသန်းထွေးရဲ့ အကျႌလေးအောက်က နို့တွေကို မသိမသာပဲ ကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊ကြီးမားတဲ့ နို့ကြီးတွေက ဘရာလေးထဲမှာမဆန့်ပဲ အပြင်ကိုပြည့်လျှံပီး ထွက်နေကြတာကိုကြည့်ပီး ဦးသာလှ ထမင်းစားရင်းတောင် နင်သလိုဖြစ်နေရပါသည်၊ထကြွလာရတဲ့ လိင်စိတ်တွေကြောင့် ဦးသာလှလဲ ထမင်းကို လက်စသက်လိုက်ပြီး ထလိုက်တော့ သန်းသန်းထွေးက မော့ကြည့်လာရင်း ပြောလိုက်ပါသည်။
“အဖေ ထမင်းစားမကောင်းဘူးလား သမီးချက်တာတွေက မကောင်းလို့လား အဖေစားတာက နဲနဲလေးပဲရှိသေးတယ်”
“ကောင်းပါတယ်သမီးရယ် အဖေ ရင်ခံနေသလိုဖြစ်နေလို့ပါ သမီးချက်ထားတာတွေက ကောင်းပါတယ် အဖေ အိမ်ထဲခဏ သွားလှဲနေလိုက်ဦးမယ်”
အိမ်ထဲရောက်တော့ ဦးသာလှလဲ သမီးနေတဲ့ အနောက်ခန်းထဲကို ဝင်လာလိုက်ပါသည်၊ဝင်လာတာက သူ့ရဲ့ မာတင်းနေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဖြေလျှော့ဖို့အတွက်ပါ၊သူတို့အိမ်မှာက သုံးခန်းနှစ်ခန်းအိမ်ဖြစ်ပီး အခန်းကလဲ အနောက်ခန်းတစ်ခုထဲ ရှိတာကြောင့် သမီးနေတဲ့အခန်းထဲကို ဝင်လာလိုက်တာပါ၊အပြင်မှာ လုပ်နေရင် မတော်တဆ သမီးမြင်သွားမှာစိုးတာကြောင့် အခန်းထဲကို ဝင်လာလိုက်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာချထားတဲ့ အိတ်နှစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရပါသည်၊အိတ်တစ်လုံးကတော့ ဇစ်ပိတ်ထားပြီး တစ်လုံးကတော့ ပွင့်နေကာ အဝတ်အချို့ကလဲ အပြင်ကိုရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ပါသည်၊အပြင်ရောက်နေတဲ့ အဝတ်တွေထဲမှာ ပက်တီအသားရောင်လေးတစ်ထည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဦးသာလှလဲ ပင်တီလေးကို ကောက်ယူလိုက်မိပါသည်၊သမီးရဲ့ ပင်တီလေးကို ကိုင်ကြည့်နေရင်း ကြည့်ရတာတော့ သမီးက ရေချိုးပီးရင် ဝတ်မလို့ချထားတာနေမယ် ကလေးငိုမှာစိုးတာကြောင့် အမြန်ထွက်လာရလို့ မဝတ်ပဲ ချထားခဲ့တာဖြစ်မယ်လို့ ဦးသာလှတွေးလိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးရဲ့ပင်တီလေးကို ဖြန့်ကြည့်နေရင်း ဒီပင်တီလေးက သမီးရဲ့ ဖင်ကြီးတွေပေါ်မှာ နေတဲ့ ပင်တီလေးပဲ ဒီနေရာလေးကလဲ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ အမြဲထိနေမဲ့ နေရာလေးလို့ တွေးမိလိုက်တော့ ဦးသာလှလဲ ပင်တီလေးကို နမ်းလိုက်မိပါသည်၊လျှော်ထားလို့ အနံ့မရပေမဲ့ သမီးဝတ်တဲ့ ပင်တီလေးဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ဦးသာလှရဲ့စိတ်တွေက လှုပ်ရှားလာပီး သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ဖြေလျှော့နေလိုက်ပါသည်၊ပင်တီဂွစုံလေးကို နမ်းနေရင်း ဒီနေရာလေးက သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ကပ်နေတဲ့နေရာလေးလို့ တွေးရင်း အမြန်လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ ဦးသာလှရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မာတင်းလာပါသည်၊ဦးသာလှလဲ ပီးတော့မယ်ဆိုတာကို သိတာကြောင့် ပြီးရင်ထွက်လာမဲ့ သုက်တွေကို သမီးအခန်းမှာ ပန်းမထုတ်ခြင်တော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားရင်း ကြာကြာလဲ မစဉ်းစားနိုင်တော့တာကြောင့် ပင်တီလေးထဲကိုပဲ သူ့ရဲ့သုက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်၊ပြီးသွားလို့ လိင်စိတ်တွေပြေသွားတော့မှ သတိဝင်လာပီး ပင်တီလေးကို ဖြန့်ကြည့်လိုက်တော့ သုက်တွေနဲ့စိုနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်၊သမီးရဲ့ ပင်တီလေးမှာ စိုနေတဲ့သုက်တွေကိုကြည့်ပီး ကြံရာမရဖြစ်နေဆဲမှာပဲ အပြင်က အသံကြားတာကြောင့် ပင်တီလေးကို လုံးပြီး အိတ်ရဲ့အောက်ကို ထိုးလိုက်ကာ အခန်းအပြင်ကို ထွက်လာလိုက်ပါသည်၊အပြင်ရောက်တော့ သန်းသန်းထွေးက အိမ်ရှေ့မှာရောက်နေတာကြောင့် ဦးသာလှလဲ အိမ်နောက်ဖက်ကို ဆင်းလာပြီး အိမ်ဘေးကနေပဲ အိမ်ရှေ့ကို လာလိုက်ပါသည်၊အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ သမီးဘေးမှာ ဟန်မပျက်ဝင်ထိုင်ရင်း နဖူးက ချွေးတွေကို လက်နဲ့သုတ်လိုက်ရပါတော့သည်။
အခန်း.၄။
“အဖေ မောင်လေးက ထမင်းပြန်မစားတော့ ဘယ်မှာစားနေလဲ”
“အဲကောင်က ထန်းရည်ဆိုင်မှာပဲ ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစားနဲ့ နေနေတာလေ အဲမှာပဲစားတာပေါ့ အိပ်တာတော့ ဘယ်မှာအိပ်လဲ အဖေလဲမသိဘူး ထန်းရည်ဆိုင်မှာအိပ်ရအောင်ကလဲ သူတို့မှ တဲလေးနဲ့ နေကြတာ”
“မနက်ဖန်တော့ မောင်လေးကို သမီးသွားခေါ်ပါဦးမယ်အဖေရယ် ဒီလိုနေလို့ ဘယ်ရမလဲ ရေရှည်မှာခက်လိမ့်မယ်”
“သမီးခေါ်ရင်တော့ ရမလားမသိဘူး အဖေခေါ်တာတော့ မရပါဘူး အဖေလဲ ခေါ်မရတာနဲ့ နောက်ထက်မခေါ်တော့ဘူး ကဲ သမီး မှောင်တောင်လာပြီ အဖေမီးထွန်းလိုက်ဦးမယ်”
အိမ်ထဲက ဘက်ထရီအိုးကို မီးထွန်းလိုက်ပီး ဦးသာလှလဲ သူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေလိုက်ရင်း တောင်တွေး မြောက်တွေးနဲ့ တွေးနေမိပါသည်၊အတွေးတွေထဲမှာ သန်းသန်းထွေးက ပေါ်လာတော့ သမီးနဲ့ တစ်အိမ်ထဲမှာ ရေရှည်နေရရင် သူတော့ ဒုက္ခပဲလို့ တွေးနေရင်း ခဏနေတော့ အရက်အရှိန်ကြောင့် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။
မနကျလငျးလာတော့ အိပျနတေဲ့ကလေးမနိုးအောငျ အသာထပွီး အခနျးအပွငျကို သနျးသနျးထှေး ထှကျလာလိုကျပါသညျ၊ကလေးဘဝကနေ အိမျထောငျမကခြငျအထိ နခေဲ့တဲ့ အိမျဖွစျတာကွောငျ့ အိပျယာထပွီးလို့ မကြျနာသစျပွီးတာနဲ့ သနျးသနျးထှေးလဲ လုပျစရာရှိတာတှကေို လုပျနလေိုကျပါသညျ၊အဖနေိုးလာတော့ မနကျစာစားဖို့ ထမငျးကွောျပေးလိုကျပီး သူမလဲစားလိုကျပါသညျ၊အဖကေ ထမငျးကွောျစားပီးတာနဲ့ အခငျးကို ထှကျသှားတော့ သူမလဲ ကလေးခြီပီး ရှာထဲက ကုနျစုံဆိုငျကို ထှကျလာလိုကျပါသညျ၊ဒီရှာမှာက ဈေးမရှိတော့ အနီးနားမွို့ကနပေဲ ကုနျစိမျးတှကေို ဝယျပီး ကုနျစုံဆိုငျတှကေ တငျရောငျးကွပါသညျ၊သနျးသနျးထှေးလဲ ကုနျစိမျးအခြို့နဲ့ ကုနျခွောကျအခြို့ကိုဝယျပွီး အိမျပွနျလာကာ ခကြျပွုတျနလေိုကျပါသညျ၊ကလေးတစျဖကျနဲ့ ခကြျနရေငျး ၁ဝ နာရီလောကျကွ အကုနျခကြျပွီးသှားပါသညျ၊ဒါနဲ့ပဲ ကလေးကိုနို့တိုျကျပီး သျိပျထားလိုကျကာ လြှောျရမဲ့အဝတျတှကေို လိုကျစုလိုကျပါသညျ၊အဖေ့ ခွငျထောငျနဲ့ ခေါငျးအုံးဖုံးကို လြှောျပေးမယျဆိုပွီး ဒနျကနျထဲကိုထဲ့လိုကျရငျး အခနျးထဲကို ဝငျလာပီး သူမရဲ့ အဝတျအိတျကို ဖှငျ့လိုကျပါသညျ၊အခနျးထဲမှာရှိတဲ့ အမရှေိစဉျက အဝတျတှထေဲ့တဲ့ သတေ်တာထဲကို သူမရဲ့ အဝတျတှကေို ထဲ့လိုကျပါသညျ၊အဝတျသစျတှကေို သတေ်တာထဲထဲ့ပီးတော့ အဝတျဟောငျးတှထေဲ့ထားတဲ့ အိတျကို မလိုကျပီး အိပျယာခွရေငျးမှာခလြိုကျကာ ထမိနျဟောငျးတစျထညျကိုယူုလိုကျပါသညျ၊ထမိနျအဟောငျးလေးကို လကျကကိုငျရငျး အပွငျကိုထှကျဖို့ပွငျလိုကျတော့ ကွမျးပေါျမှာကနြတေဲ့ သူမရဲ့ပငျတီလေးကို တှေ့တာကွောငျ့ ကောကျယူလိုကျပါသညျ၊ပနေတောလား လြှောျပီးသားလို့ သိရအောငျ ဖွနျ့ကွညျ့လိုကျတော့ ပငျတီလေးက လုံးကပျနတောကို တှေ့လိုကျရပါသညျ၊သနျးသနျးထှေးလဲ ကပျနတေဲ့ ပငျတီလေးကို ဖွနျ့ပွီး ကွညျ့လိုကျရငျး ကှကျနတောတှကေို တှေ့ရတာကွောငျ့ အသာယာနမျးကွညျ့လိုကျတော့ သူမသိတဲ့ အနံ့တှကေို ရလိုကျပါသညျ၊သနျးသနျးထှေးလဲ သူမ ရလိုကျတဲ့အနံ့ကို စိတျထငျတာမြားလား ဆိုပွီး သခွောနမျးကွညျ့လိုကျတော့လဲ ရလိုကျတဲ့ အနံ့က စိတျထငျတာမဟုတျပဲ ယောကြျားတစျယောကျရဲ့ သုကျရညျနံ့ဆိုတာ သခွောသှားရပါသညျ၊ဒီအခါမှာတော့ သနျးသနျးထှေးလဲ ပငျတီလေးကိုကွညျ့ပီး စဉျးစားလိုကျတော့ မနေ့က ရခြေိုးပီး သူမ ဝတျမလို့ လုပျရာကနေ မဝတျဖွစျပဲ ခထြားခဲ့တဲ့ ပငျတီလေးဆိုတာကို သတိရလာပါသညျ၊သူမစဉျးစားမရတာက ဘာလို့ ဒီအနံ့တှကေ ရနတောလဲ အိမျမှာကလဲ ယောကြျားဆိုလို့ အဖပေဲ ရှိတာ၊အဖကေတော့ ဒီလိုမလုပျလောကျပါဘူးလို့ တှေးနရေငျး နလေညျက သူမရခြေိုးပီးလို့ ကလေးကို အဖေ့ဆီကနေ ပွနျခေါျတော့ တှေ့လိုကျရတဲ့ ပုဆိုးအောကျက ထောငျထောငျကွီးကို သတိရသှားပါသညျ၊ဒီအခါမှာတော့ သနျးသနျးထှေးလဲ ဆကျစပျပီး စဉျးကွညျ့လိုကျတော့ အဖွတေစျခုကို ရသှားပါသညျ၊နေ့လညျက သူမရခြေိုးနတောကို အဖကေ ကွညျ့နတေယျ အဲဒါကွောငျ့ပဲ ပုဆိုးအတှငျးကနေ အဖဟောကွီးက ထောငျထနတော ပီးတော့ အခနျးထဲဝငျပွီး သူမရဲ့ ပငျတီလေးထဲကို အာသာဖွသှေားတာလို့ သနျးသနျးထှေး စဉျးစားမိလိုကျပါတယျ၊စဉျးစားရငျး အဖွပေေါျသှားတော့ သနျးသနျးထှေးလဲ အဖေ့ကို စိတျမဆိုးပဲ သနားစိတျလေးတောငျ ဝငျလာရပါသညျ၊အမဆေုံးသှားခနဲက အဖကေ နောကျအိမျထောငျမပွုပဲ သူမတို့မောငျနှမကို လုပျကိုငျကြှေးလာတာ အဖလေဲ တခါတရံမှာတော့ မိနျးမနဲ့နခွေငျစိတျတှေ ပေါျနမှောပဲလို့ သနျးသနျးထှေး တှေးရငျး အဖေ့အပေါျကို သနားစိတျတှဝေငျလာပါသညျ၊တဆကျတညျးပဲ အဖေ့အတှကျ မိနျးမရှာပေးရဦးမယျလို့ တှေးနရေငျး နပေါဦး အဖကေ ငါ ရခြေိုးနတောကိုကွညျ့ပီး ထောငျလာတာကွီးထဲက အရညျတှကေို ငါ့ပငျတီလေးထဲ ထုတျသှားတာဆိုတော့ အဖကေ ငါ့ကိုမြား ကွိုကျနတောလား လို့ တှေးမိလိုကျတော့ သနျးသနျးထှေးရဲ့ မကြျနာလေးက ရှကျရဲရဲလေး ဖွစျသှားရပါသညျ၊သနျးသနျးထှေးရဲ့ ယောကြျားက ထိုငျးကို အလုပျသှားလုပျဖို့ ထှကျသှားတာ အခုဆိုရငျ တစျလနီးပါးရှိနပေါပွီ၊ယောကြျားရခနဲက ယောကြျားရှာမှာပဲ လိုကျနခေဲ့ပီး ကုနျစုံဆိုငျလေးဖှငျ့ရောငျးနတေော့ ယောကြျားမရှိတော့ပမေဲ့ ရောငျးစရာရှိတာလေးတှကေို ကုနျအောငျရောငျးပီးမှ အဖေ့အိမျကို သူမက ပွနျလာတာပါ၊ယောကျြားရှိစဉျကတော့ ယောကြျားရဲ့တနျဖိုးကို သတိမထားမိပမေဲ့ အခုလို ခှဲနရေတော့မှပဲ ယောကြျားကို သတိရလာရပါသညျ၊ယောကြျားနဲ့ အတူမနရေတာ တစျလနီးပါးရှိပီဖွစျတော့ သနျးသနျးထှေးလဲ ညရောကျတာနဲ့ ယောကြျားကို သတိရလာပါသညျ၊သတိရတဲ့ အခါတိုငျးမှာလဲ သူမရဲ့လကျလေးနဲ့ပဲ ဆန်ဒတှကေို ဖွဖြေောကျနခေဲ့တာပါ၊အခုတော့ မနေ့က သူမမွငျခဲ့ရတဲ့ အဖေ့ရဲ့ပုဆိုးအောကျက ထောငျထောငျကွီးရယျ သူမရဲ့ ပငျတီလေးထဲကို အဖကေ သူ့ရဲ့ အရညျတှေ ပနျးထုကျသှားတယျ ဆိုတာတှရေယျကို သိလိုကျရတော့ သနျးသနျးထှေးရဲ့ စိတျတှကေ လှုပျရှားလာပါသညျ၊စိတျတှလှေုပျရှားပွီး ကာမစိတျတှဖွေစျပေါျလာတာကွောငျ့ သနျးသနျးထှေးရဲ့ မကြျလုံးလေးတှကေ ရီဝဝေလေေးဖွစျနကော မကြျနာလေးကလဲ အို လာပါသညျ၊ရီဝနေတေဲ့ မကြျလုံးလေးတှနေဲ့ သူမရဲ့အိပျယာလေးကို ကွညျ့လိုျကျပီး ဒီအိပျယာပေါျမှာမြား အဖနေဲ့ငါ လို့ တှေးမိလိုကျတော့ သနျးသနျးထှေးရဲ့ ကာမစိတျတှကေ အပွငျးထနျကို ဖွစျလာရပါသညျ၊အဲဒီအခြိနျမှာပဲ အိမျရှေ့လမျးပေါျကနေ ဆိုငျကယျသံအကယြျကွီးကို ကွားလိုကျရတော့ လှငျ့မြောနတေဲ့ စိတျအစဉျက လကျရှိအခြိနျကို ရောကျလာပါသညျ၊စိတျက လကျရှိအခြိနျနဲ့ အခွနေကေို သတျိရလာတော့ ပတျဝနျးကငြျဆိုတာကိုလဲ သတိရသှားပီး သူမရဲ့ခေါငျးလေးကို ခါယမျးလိုကျပါသညျ၊ဝငျလာတဲ့ ညစျညမျးတဲ့ အတှေးတှကေို ခေါငျးလေးယမျးပွီး မေ့ဖြောကျလိုကျကာ သနျးသနျးထှေး အခနျးအပွငျကို ထှကျလာလိုကျပါတော့သညျ။
အခန်း.၅။
အဝတ်တွေလျှော်ပီးတော့ ကလေးနိုးလာတာကြောင့် သန်းသန်းထွေး ကလေးကို နို့တိုက်နေလိုက်ပါသည်၊ကလေးနို့တိုက်နေရင်းပဲ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၁၁ နာရီကျော်နေတာကို တွေရတာကြောင့် အိမ်ရှေ့က လမ်းပေါ်ကို လှမ်းကြည့့်နေလိုက်ပါသည်၊နေတောင် မွန်းတဲ့တော့မှာ အဖေက အခုထိ ထမင်းစားပြန်မလာသေးဘူး ဘာများလုပ်နေတာပါလိမ့်လို့တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ကလေးကို ချသိပ်လိုက်ပါသည်၊ကလေးချသိပ်ပီးတာနဲ့ အဖေက အိမ်ထဲကိုဝင်လာလို့ သန်းသန်းထွေးလဲ အဖေဖြစ်သူကို ရေတစ်ခွက်ခပ်ပေးလိုက်ပါသည်၊အဖေက သူမခပ်ပေးတဲ့ရေကို ကုန်အောင်သောက်လိုက်ပီး အိမ်ထဲက ပလတ်စတစ်ခုံတစ်လုံးပေါ်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးလဲ မောလာတဲ့ အဖေကိုယပ်ခတ်ပေးရင်း…
“နေကပူတော့ အဖေပင်ပန်းနေမှာပေါ့ နောက်န့ကြရင် သမီးလဲ လိုက်ခဲ့မယ် အဖေ့ကိုကူညီရတာပေါ့”
“သမီးက ကလေးတစ်ဖက်နဲ့ အိမ်မှာပဲနေပါ အခင်းထဲလိုက်လာရင် ပင်ပန်းနေလိမ့်မယ် အဖေပဲလုပ်ပါ့မယ် နေပူလာတော့လဲ နားပီး လုပ်ရတာပေါ့”
“ဟုတ်အဖေ ကလေးက ရပါတယ် သမီးလဲ သူဌေးသမီးမှမဟုတ်တာ လုပ်နိုင်ပါတယ် ကလေးကို သစ်ပင်ရိပ်အောက်မှာ သိပ်ထားလိုက်မယ် အဖေလဲ သမီးပါတော့ အဖော်ရတာပေါ့”
“အေးပါ နောက်နေ့တွေကြ လိုက်ခြင်လိုက်ခဲ့လေ မနက်ခင်းကတော့ သမီးလဲ ချက်ရပြုတ်ရနဲ့ မအားပါဘူး ညနေပိုင်းမှပဲ လိုက်ခဲ့ပေါ့”
“ဟုတ်အဖေ အဖေအမောပြေရင် ထမင်းစားမယ်မလား သမီး ထမင်းပြင်ထားလိုက်မယ်နော်”
မီးဖိုထဲမှာ ထမငျးခူးနရေငျး သနျးသနျးထှေး အဖဖွေစျသူအကွောငျးကို တှေးနမေိပါသညျ၊သားသမီးရှိပမေဲ့ အဖေ့မှာတော့ တစျယောကျထဲလို ဖွစျနရေတာ မောငျလေးကလဲ ကူညီဖောျကို မရဘူး နောကျနေ့တှတေော့ အဖေ့နဲ့လိုကျသှားပီး ကူလုပျမယျ လို့ သနျးသနျးထှေး တှေးနလေိုကျပါသညျ၊ထမငျးဟငျးတှေ ပွငျပွီးအခါမှာ အဖေ့ကို လှမျးခေါျလိုကျတော့ အဖကေ ဝငျလာပွီး ထမငျးစားပှဲဘေးမှာ ထိုငျလိုကျတော့ သူမလဲ အဖနေဲ့ မကြျနှာခငြျးဆိုငျထိုငျပီး ထမငျးစားနလေိုကျပါသညျ၊ထမငျးကို ငုံ့စားနရောကနေ အဖေ့ကို ကွညျ့လိုကျတော့ သူမကို ကွညျ့နရောကနေ ကပြာကယာ မကြျနာလှဲသှားတာကို တှေ့လိုကျရလို့ သနျးသနျးထှေး သူမကိုယျသူမ ငုံ့ကွညျ့လိုကျပါသညျ၊ငုံ့ကွညျ့လိုကျတော့ သူမဝတျထားတဲ့ ဘရာလေးက အပေါျကိုရောကျနပွေီး နို့အောကျပိုငျးတှကေ ဘရာလေးရဲ့ အပွငျထှကျနတောကို တှေ့လိုကျရပါသညျ၊စောစောက ကလေးနို့တိုကျနရေငျး ကလေးအိပျပြောျသှားတာနဲ့ အောကျခသြိပျနတေဲ့အခြိနျမှာ အဖကေပွနျလာတော့ နို့တိုကျတုနျးက လှနျတငျထားတဲ့ ဘရာကို ဆှဲခလြိုကျပွီး အဖေ့ကို ရခေပျပေးလိုကျတာပါ၊အဲတုနျးက အမွနျဆှဲခလြိုကျတော့ နို့တှအေကုနျလုံးကို ဘရာလေးက မဖုံးမိပဲ အပွငျထှကျနတေဲ့ သူမရဲ့ နို့တှကေို အခုအဖကေကွညျ့နတေယျဆိုတာ သိလိုကျရပါတယျ၊သူမကွညျ့လိုကျတာနဲ့ ကပြာကယာမကြျနာလှဲသှားတဲ့ အဖေ့ကို သနျးသနျးထှေး သနားသှားရပါတယျ၊အဖေ့ကို သနားမိတာက သူမလို အပြိုမဟုတျတဲ့ ကလေးတစျယောကျအမရေဲ့ နို့တှကေိုတောငျ စိတျရှိသလိုမကွညျ့ရတဲ့ အဖေ့ရဲ့အဖွစျကို သနားမိနတောပါ၊အဖေ့ကို သနားနမေိတာနဲ့ သနျးသနျးထှေးလဲ ထမငျးစားရငျး တှေးတောကွံဆနမေိပါသညျ၊အဖေ့ကို မိနျးမပေးစားတော့လဲ သူမက မိထှေးနဲ့နရေဦးမှာ၊ထိုငျးကိုသှားတဲ့ ယောကြျားကလဲ ၃နှစျနဲ့ပွနျမလာဘူးဆိုတော့ ပွနျမလာမခွငျး အဖေ့အိမျမှာပဲနရေဦးမှာ၊မိထှေးနဲ့ရော သူမက နနေိုငျပါ့မလား နောကျပီး အဖပေိုငျတာတှကေိုလဲ မိထှေးက သိမျးသှားမှာ သူမတို့ ဘာမှတောငျရမှာ မဟုတျတော့ဘူး၊အမြိုးမြိုးစဉျးစားကွညျ့ပီးတော့ သနျးသနျးထှေးက ဆုံးဖွတျခကြျတစျခုကို ခလြိုကျပါသညျ၊သူမ ဆုံးဖွတျလိုကျတာက မိထှေးနဲ့လဲ သူမ မနနေိုငျဘူး အဖေ့ကိုလဲ အထီးကနြျ မနစေခွေငျဘူး၊အဲဒီတော့ အဖေ့အတှကျ သူမကပဲ ဖွညျ့ဆညျးပေးလိုကျတော့မယျ ပတျဝနျးကငြျက မသိအောငျတော့ သတိထားနရေမှာပဲလို့ သနျးသနျးထှေး ဆုံးဖွတျလိုကျပါသညျ၊ဆုံးဖွတျလိုကျပမေဲ့ တစျသကျလုံး အဖနေဲ့သမီးလိုပဲ ဆကျဆံလာခဲ့တော့ သူမလဲ ဘယျကစလို့ စရမှနျးမသျိဘူးလို့ တှေးနရေငျး အဖေ့အခွနေကေို ကွညျ့ပီးတော့မှပဲ လုပျလိုကျမယျလို့ အောကျမေ့လိုကျပါတော့တယျ။
အခန်း.၆။
ထမငျးစားပွီးတော့ ဦးသာလှ တရေးတမော အိပျနလေိုကျပါသညျ၊တစျနာရီလောကျကွာတော့ နိုးလာပီး နကေလဲပူ အခငျးသှားရမဲ့ အခြိနျကလဲ မရောကျသေးတော့ အပွငျကို ထှကျလာလိုကျပါသညျ၊ရှာထဲက အရကျဆိုငျမှာ တစျခြိုးမှာလိုကျပီး အရကျကို အခြိနျဆှဲသောကျနရေငျး အိမျမှာရှိနတေဲ့ သမီးအကွောငျးကို တှေးမိလာတော့ ဦးသာလှလဲ သကျပွငျးရှညျကွီး တစျခုကို ခလြိုကျမိပါသညျ၊ထမငျးစားတုနျးက မွငျခဲ့ရတဲ့ သမီးရဲ့ အကြႌအပါးလေးအောကျက ဘရာလေးမဖုံးမိတဲ့ နို့ကွီးတှကေို ပွနျမွငျယောငျလာတော့ ဦးသာလှရဲ့ စိတျထဲမှာ အဲဒီနို့တှကေို ကွညျ့ခွငျ ကိုငျခွငျလာပါသညျ၊ဒါပမေဲ့ သမီးဖွစျနတေော့ ဒီအတှေးတှဟော မကောငျးပါဘူးဆိုပွီး ဖြောကျပစျလိုကျပါသညျ၊အသျိစိတျကတော့ မသငျ့တောျလို့ ဖြောကျလိုကျပမေဲ့ မကြျလုံးထဲမှာတော့ သမီးရဲ့ အာရုံက စှမွဲစှာပဲ ပေါျနလေို့ အရကျတစျခှကျကို ကောကျမော့လိုကျရပါသညျ၊အခြိနျဆှဲ သောကျနတေဲ့ကွားက အရကျက ကုနျသှားတော့ နောကျထပျ တစျခြိုးမှာလိုကျပီး သောကျနလေိုကျပါသညျ၊ဒီလိုနဲ့ပဲ တစျနာရီလောကျကွာတော့ ပိုကျဆံရှငျးပွီး ဆိုငျအပွငျကို ထှကျလာလိုကျပါသညျ၊ဆိုငျအပွငျကိုရောကျတော့ သမီးက သူမလဲအခငျးကိုလိုကျမယျလို့ ပွောထားပမေဲ့ အိမျမပွနျခွငျတာနဲ့ အခငျးရှိရာကိုပဲ ဦးသာလှ လာခဲ့လိုကျပါသညျ၊လုပျစရာရှိတာတှကေို လုပျနရေငျး ညနစေောငျးလို့ အိမျပွနျခြိနျရောကျလာတော့ အိမျကို တနျးမပွနျသေးပဲ အရကျဆိုငျမှာ အရကျဝငျသောကျနလေိုကျပါသညျ၊အရကျသောကျရငျး ခငျတဲ့သူတှနေဲ့ စကားတှပွေောနလေိုကျတာ ည ၉ နာရီကို ရောကျတဲ့ အထိပါပဲ၊၉ နာရီထိုးလို့ အရကျဆိုငျကနေ အိမျပွနျလာတော့ သမီးဖွစျသူကို အိမျရှေ့ခနျးမှာ တှေ့လိုကျရပါသညျ၊ဦးသာလှလဲ သမီးကို ထမငျးစားပွီးပီလားလို့ မေးလိုကျတော့ သူမက စားပွီးပီလို့ပွောကာ သူ့ကိုလဲ ထမငျးစားဖို့ ပွောတာကွောငျ့ မီးဖိုထဲကို ဝငျလာလိုကျပါသညျ၊မီးဖိုထဲရောကျတော့ နောကျကနေ လိုကျလာတဲ့သမီးက ထမငျးခူးပေးတာကွောငျ့ ဦးသာလှလဲ ထမငျးစားလိုကျပီး စားပီးတာနဲ့ မူးမူးနဲ့ အျိပျလိုကျပါသညျ၊ဒီလိုနဲ့ပဲ နေ့စဉျအခြိနျဇယားအတိုငျး လုပျကိုငျရငျး တစျပတျဆိုသော အခြိနျက ကုနျသှားပါသညျ၊ဒီကွားထဲမှာတော့ ဦးသာလှလဲ သမီးကိုမွငျတိုငျး တပျမတျတဲ့စိတျတှေ ဖွစျမိပမေဲ့ တကျနိုငျသလောကျ သူ့စိတျကို ထိနျးပီး နလေိုကျပါသညျ၊လူ့ကငြျ့ဝတျအရ မလုပျသငျ့တာ မဖွစျနိုငျတာ တှကွေောငျ့ သူ့စိတျကို သူ ထိနျးရငျးနဲ့ပဲ ရကျတှကေုနျသှားပါသညျ၊သမီးကို ကွညျ့မိတဲ့အခါတိုငျးမှာ စိတျတှဖေောကျပွားနရေတာကွောငျ့ တကျနိုငျသမြှ မကွညျ့ျမိအောငျ ကွိုးစားနပေမေဲ့ တစျအိမျထဲမှာ အတူနတောဖွစျလတေော့ ရှောငျလို့မရပဲ တှေ့နရေပါသညျ၊တှေ့ပွနျတော့လဲ မကြျလုံးတှကေ သမီးရဲ့ ခန်ဒာကိုယျအနှံ့ကို ကွညျ့မိနပွေနျပါတယျ၊ဒီလိုနဲ့ပဲ လုံးခြာလိုကျနရေငျးနဲ့ သူ့စိတျကိုယျသူ အလိုမကဖြွစျပီး နေ့စဉျရကျဆကျ အရကျတှပေဲ ဖိသောကျနလေိုကျပါတော့သညျ။
ညရောက်လို့ ၉နာရီကျော်တဲ့အထိ အဖေပြန်မလာတော့ သန်းသန်းထွေး စိတ်ပူနေရပါပြီ၊အဖေများ မူးပီး လဲနေမလား အရက်ဆိုင်ကနေမှ ပြန်လာနိုင်ပါ့မလားလို့ တွေးရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး အဖေ့ကို စောင့်နေလိုက်ပါသည်၊အဖေကလဲ ညဆိုရင် အရက်တွေမူးလာ မောင်လေးကလဲ ထန်းရည်ဆိုင်ကနေ ခေါ်လို့မရ ဖြစ်နေတော့ သန်းသန်းထွေးလဲ စိတ်တွေရှုပ်ပီး ဒီတိုင်းတော့ မဖြစ်တော့ဘူး တခုခုလုပ်မှရတော့မယ် တွေးနေလိုက်ပါသည်၊အတော်လေးကြာတော့ ဆိုင်ကယ်မီးရောင်ကို မြင်လိုက်ရပီး အိမ်ထဲကိုမောင်းဝင်လာတဲ့ အဖေ့ကို တွေ့လိုက်ရပါသည်၊သန်းသန်းထွေးလဲ အဖေလာတာနဲ့ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာပြီး ထမင်းပွဲပြင်နေလိုက်ပါသည်၊ခဏနေတော့ အဖေက မီးဖိုထဲဝင်လာပီး ထမင်းစားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တာကြောင့် သန်းသန်းထွေးလဲ စားပွဲဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ရင်း အဖေ့ကို ပြောလိုက်ပါသည်။
“အဖေရယ် အရက်တွေကို ဘာလို့ နေ့တိုင်းသောက်နေတာလဲ နဲနဲလောက်တော့ လျှော့သောက်ပါလား အဖေမူးလာတော့ သမီး စိတ်ညစ်တယ်”
“အေးပါသမီးရယ် အဖေလဲ သောက်ခြင်လို့ သောက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး”
အဖေက အဲလိုပြောပြီး သူမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို မသိမသာကြည့်နေတော့ သန်းသန်းထွေးလဲ တစ်ခုခုကို သဘောပေါက်သလို ဖြစ်သွားပါသည်၊ဒါနဲ့ပဲ ပိုမိုသေခြာအောင် အဖေ့ကို မေးလိုက်ပါသည်။
“အဖေက သောက်ခြင်လို့ သောက်တာမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ဘာလို့သောက်တာလဲအဖေ သမီးကိုပြောပါ”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးသမီးရယ် ကဲကဲ သမီး သွားအိပ်တော့လေ စားပီးရင် အဖေပဲ သိမ်းလိုက်တော့မယ်”
“ရပါတယ်အဖေရယ် အဖေက တစ်နေကုန်ပင်ပန်းနေရတာ သမီးပဲ လုပ်ပေးပါ့မယ် အဖေထမင်းစားပြီးရင် သမီး အဖေ့ကို နှိပ်ပေးမယ်လေ”
“ရပါတယ်သမီးရယ် အဖေမညောင်းပါဘူး ”
အခန်း.၇။
သန်းသန်းထွေး အဖေထမင်းစားနေတာကို ပီးအောင်စောင့်နေလိုက်ပါသည်၊အဖေ့ကို သူမသတိထားမိနေတာကတော့ အဖေက သူမကို မကြည့်မိအောင် တမင်ကြိုးစားနေသလိုပဲ၊သူမများ စိတ်ထင်တာလားလို့ အောက်မေ့နေတုန်းပဲ အဖေက ထမင်းစားလို့ပြီးသွားပါသည်၊ဒါနဲ့ပဲ သန်းသန်းထွေးလဲ သိမ်းစရာရှိတာတွေကို သိမ်းဆည်းပြီးတော့ အဖေ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့ပါသည်၊အိမ်ထဲရောက်တော့ အဖေက သူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေတာတွေ့ရတာကြောင့် သန်းသန်းထွေးလဲ အစောတုန်းက သူမစိတ်ထင်တာက တကယ်ပဲလား စိတ်ထင်ယုံသက်သက်ပဲလား ဆိုတာကို စမ်းသပ်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည်၊ချက်ခြင်းဆိုသလိုပဲ အဖေရှိရာကို သွားပြီး…
“အဖေ အိပ်တော့မလို့လား သမီးတစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာတစ်နေကုန်နေရတော့ သမီးကပြင်းနေတာ အခင်းလိုက်ခဲ့မယ်ဆိုတော့လဲ အဖေက မခေါ်ဘူး”
“မခေါ်တာက နေပူလို့ပါသမီးရယ် ကလေးနေပူနေမှာစိုးလို့ပါ သမီး ပြင်းနေတယ်ဆိုရင်လဲ နောက်နေ့တွေကြလိုက်ခဲ့ပေါ့”
“ဟုတ်အဖေ လိုက်ခဲ့မယ်နော် အခုလဲ အဖေ့ကို သမီးနှိပ်ပေးမယ် ထ အဖေ”
“ရပါတယ်သမီးရယ် နေပါ သမီး နားနေပါတော့”
“အဖေကလဲ သမီးက တစ်နေကုန် နားနေရတာကို ကဲပါအဖေရယ် ထပါ သမီး နှိပ်ပေးပါ့မယ်”
သန်းသန်းထွေးက ပြောလဲပြော လက်ကလဲ အဖေ့ကို ဆွဲထူလိုက်တော့ အဖေလဲ အိပ်ယာပေါ်ကနေ ထထိုင်လိုက်ပါသည်၊ထိုင်လိုက်တဲ့ အဖေ့နောက်ကိုသွားပြီး ဇက်ကြောကိုနှိပ်ပေးနေရင်း သူမထင်တာကို စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်ပါသည်၊ဇက်ကြောတွေကို လက်လေးနဲ့နှိပ်နေရင်း သူမရဲ့ ရင်ဘတ်လေးနဲ့ အဖေ့ရဲ့ကျောကိုဖိကပ် ထားလိုက်ပါသည်၊ဖိကပ်ထားရင်း မသိမသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အဖေ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးက တွန့့်သွားပြီး သူမရဲ့ ရင်ဘတ်လေးနဲ့ ကျောကို ခွာလိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးလဲ ဒီလောက်နဲ့ မသေခြာသေးဘူးထင်တော့ ဇက်ကြောကို နှိပ်နေရာကနေ အဖေ့ရှေ့ကို ပြောင်းပြီးထိုင်လိုက်ပါသည်၊ထိုင်ပီးတာနဲ့ အဖေ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး လက်မောင်းကို နှိပ်နေလိုက်ရင်း အဖေ့မျက်နာကို အကဲခတ်နေလိုက်ပါသည်၊နှိပ်နေရင်းနဲ့ စကားတွေပြောနေလိုက်ပြီး ခဏနေတော့ အဖေ့လက်ကို သူမရင်ဘတ်မှာ ကပ်လိုက်ပီး လက်မောင်းရင်းကို နှိပ်ပေးလိုက်ပါသည်၊အဖေက သူမရင်ဘတ်နဲ့ လက်ကို ကပ်လိုက်တာနဲ့ နို့အုံနေရာကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ချက်ခြင်းပဲ အကြည့်ကို လွှဲသွားပါသည်၊လွှဲပီးတာနဲ့ ရပီသမီး တော်ပြီလို့ ပြောနေတာကြောင့် သန်းသန်းထွေးလဲ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကာ အကျႌလေးကို မ တင်ပြီး ထမိန်လေးကို ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက်ပါသည်၊ထမိန်လေးကို အောက်လျှောချပြီး ဝတ်နေရင်း အဖေ့ကို မသိမသာ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးတွေနဲ့ ထမိန်လေးလျှောချလိုက်လို့ ပေါ်နေတဲ့ ပင်တီအပေါ်ပိုင်းလေးကို ကြည့်နေတယ်ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရပါသည်၊ထမိန်လေးဝတ်ပြီးသွားတော့ အဖေ့အကြည့်တွေက သူမမျက်နာဆီကို ရောက်လာပြီး သူမနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံမိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းပဲ အကြည့်ကိုလွှဲသွားပါသည်၊မျက်နာလွှဲပြီးသွားတာနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ကို ကပျာကယာလှဲအိပ်လိုက်တဲ့ အဖေ့ကိုကြည့်ရင်း သူမစိတ်ထဲကနေ ဪ…အဖေရယ်…သမီးအပေါ်ကို ဒီလောက်တောင် ဖြစ်နေတာလား သမီးသိပါပီအဖေရယ်…အဖေ ဘာလို့ အရက်တွေသောက်နေတယ်ဆိုတာ သမီးနားလည်သွားပါပြီ လို့ ပြောနေမိပါသည်၊အဖေ့ကို နှုတ်ဆက်ပီးတော့ သန်းသန်းထွေးလဲ သူမအိပ်ယာရှိရာကိုသွားပြီး ပက်လက်လေးလှဲနေလိုက်ပါသည်၊မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားပေမဲ့ မြင်ယောင်နေတာကတော့ အဖေ့ရဲ့ပုံရိပ်တွေပါ၊သူမအတွက်နဲ့ အရက်တွေသောက်နေရတဲ့ အဖေ့ကို သူမကပဲ မသောက်အောင်လုပ်ပေးရမယ်လို့ တွေးနေလိုက်ပါသည်၊မနက်ဖန်ကြရင်တော့ ခံစားနေရတဲ့ အဖေ့ကို တစ်ခုခုတော့ လုပ်ပေးလိုက်မယ်လို့ တွေးရင်း မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။
အခန်း.၈။
နောက်တစ်နေ့မိုးလင်းတော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ စားစရာရှိတာတွေကိုစားပြီး ဦးသာလှထွက်လာခဲ့ပါသည်၊အခင်းရှိရာကိုရောက်တော့ ဘာမှမလုပ်နိုင်သေးပဲ မနေ့ညက သမီးအကြောင်းကိုပဲ တွေးနေမိပါသည်၊မနေ့ညက သမီးရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ထိတွေ့လိုက်ရလို့ ရရှိခဲ့တဲ့ အထိတွေ့တွေရယ် ထမိန်ဖြန့်ဝတ်လိုက်လို့ မြင်ခဲ့ရတာတွေရယ်ကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်နေပါသည်၊မျက်လုံးထဲမှာ သမီးရဲ့ အရိပ်ယောင်တွေက ထင်ဟပ်လာတော့ အဖေတော့ သမီးကြောင့် ရူးနေရပီထင်ပါရဲ့လို့ ပြောရင်း ခေါင်းကြီးငိုက်စိုက်ကျသွားပါသည်၊စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးလေးလံရင်းနဲ့ပဲ လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေရင်း နေ့လည်ရောက်လာတော့ ဦးသာလှ အိမ်ကို ထမင်းစားပြန်လာလိုက်ပါသည်၊အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ကနေ အပြုံးလေးနဲ့ထွက်ကြိုနေတဲ့ သမီးကို မြင်လိုက်ရတော့ ပင်ပန်းခဲ့သမျှတွေဟာ ပြေပျောက်သွားရပြန်ပါသည်၊ရေချိုးပြီးလို့ ပြင်ဆင်ထားပုံရတဲ့ သမီးက အဖေဖြစ်သူရဲ့ လက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ ဦးသာလှလဲ သမီးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ပီး လိုက်ခဲ့ပြန်တာပေါ့၊အိမ်ထဲရောက်တော့ ရေတစ်ခွက်ခပ်ပေးလာတဲ့ သမီးကို ကျေနပ်သဘောကျစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်ပီး ရေကိုသောက်လိုက်ပါသည်၊ခဏနေတော့ သမီးက ထမင်းစားတော့မလားလို့ မေးတာကြောင့် ဦးသာလှလဲ အသာယာပဲ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တော့ သမီးက ပြုံးနေတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ မီးဖိုထဲကို ဝင်သွားပါသည်၊ဒီနောက်မှာတော့ သမီးနဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင် ထမင်းစားလိုက်ကြပီး ဦးသာလှရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ထိန်းထားတဲ့ကြားကနေ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ရင်သားမို့မို့ရှိရာကို ကြည့်မိနေပြန်ပါသည်၊အပျိုဘဝတုန်းကတော့ သမီးရဲ့ ရင်သားတွေကို ဦးသာလှ သတိမထားမိပေမဲ့ အခု ကလေးတစ်ယောက် မွေးပီးတဲ့အခါမှာတော့ သမီးရဲ့ ရင်သားတွေက အတော်ကြီးတယ်ဆိုတာကို သတိထားမိနေပါသည်၊အကျႌအပါးလေးပေါ်ကနေ မြင်နေရတဲ့ ဘရာလေးထဲမှာ မဆန့်အောင်ကို ကြီးထွားနေတဲ့ သမီးရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဦးသာလှ မသိမသာလေး ကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊ ဒီနေ့မှာ ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး ပြုံးရွှင်နေတဲ့ သမီးရဲ့ မျက်နာလှလှလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးသာလှရဲ့ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးလာရပါသည်၊ထမင်းကို ခေါင်းလေးငုံ့ပြီးစားနေတဲ့ သမီးက ခါတိုင်းနေ့တွေထက်ပိုပြီး စကားနဲနေတယ်လို့လဲ ထင်နေမိပါသည်၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သမီးက ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ထမင်းစားနေတာဆိုတော့ ဦးသာလှလဲ သမီးကိုပဲကြည့်ပီး ထမင်းစားနေလိုက်ပါသည်၊ခဏနေလို့ ထမင်းစားပြီးသွားတော့ ဦးသာလှလဲ အိမ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီး ခုံပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်ရင်း အတွေးတွေထဲမှာ မျောလွင့်သွားပါတော့သည်။
ထမငျးစားပွီးလို့ အဖကေ အိမျထဲဝငျသှားတော့ သနျးသနျးထှေး ပနျးကနျပွားတှကေို ဆေးကွောနလေိုကျပါသညျ၊ပနျးကနျတှကေို ဆေးကွောနရေငျး သနျးသနျးထှေးရဲ့ နှုတျခမျးလေးထကျမှာ ကြနေပျနတေဲ့ အပွုံးလေးတစျပှငျ့ ပေါျလာပါသညျ၊အဖကေ သူမကို စှဲလနျးနှစျသကျနပေီး ခိုးကွညျ့တကျတယျဆိုတာကို သိတာကွောငျ့ သနျးသနျးထှေးလဲ ထမငျးစားနတေုနျးက အဖလှေတျလှတျလပျလပျကွညျ့ရအောငျ ခေါငျးလေးငုံ့ပွီး စားနခေဲ့တာပါ၊ခေါငျးလေးငုံ့ပွီး စားနခေဲ့ပမေဲ့ သူမရဲ့ ဘရာလေးထဲကနေ လြှံထှကျနတေဲ့ နို့ကွီးတှကေို အဖကွေညျ့နတေယျဆိုတာ သူမ သိပါသညျ၊တကယျတော့ သနျးသနျးထှေးလဲ သူမကို စှဲလနျးနတေဲ့ အဖေ့ရဲ့အကွညျ့တှကေို နှစျသကျသဘောကပြီး သာယာနမေိပါသညျ၊အဲဒါကွောငျ့လဲ အဖကွေညျ့ပါစဆေိုပွီး သူမက ခေါငျးလေးငုံ့ပွီး စားနခေဲ့တာပါ၊ဒါပမေဲ့လဲ အခွနေကေို အကဲခတျကွညျ့ရတာတော့ အဖကေ သူမကို ကွညျ့ယုံပဲ ကွညျ့နပေီး ဘာမှရှေ့တိုးမဲ့ပုံ မရဘူးလို့ သနျးသနျးထှေး တှေးနလေိုကျပါသညျ၊ဒီတိုငျးဆိုရငျတော့ အဖကေ ရှေ့မတိုးတော့ သူမကပဲ တိုးရမှာပေါ့လို့ တှေးရငျး ဟိုနေ့က မွငျလိုကျရတဲ့ အဖေ့ရဲ့ ပုဆိုးအောကျက ထောငျထောငျကွီးကို မွငျယောငျလာတော့ သနျးသနျးထှေးရဲ့ သှေးသားတှကေ လှုပျရှားသှားရပါသညျ၊လှုပျရှားလာရတဲ့ စိတျတှကွေောငျ့ သနျးသနျးထှေးလဲ မီးဖိုထဲက လုပျစရာရှိတာတှကေို အမွနျလုပျလိုကျပီး အဖရှေိတဲ့ အိမျထဲကို ဝငျလာလိုကျပါသညျ၊အျိမျထဲက ခုံပေါျမှာထိုငျနတေဲ့ အဖေ့ကိုမွငျတော့ သနျးသနျးထှေးလဲ အဖရှေိရာကိုလာရငျး မကြျနာလေး ပွုံးရှှငျစှာနဲ့ပဲ ပွောလိုကျပါသညျ။
“အဖေ သမီး လကျဖကျနယျပေးရမလား အစားပျိတျလေး စားရအောငျပေါ့ ရနှေေးလဲ ရှိတယျအဖေ”
“ရပါတယ်သမီးရယ် နေကပူတော့ ရေနွေးလဲ သိပ်မသောက်ခြင်ပါဘူး”
“ဟုတ်အဖေ အခင်းထဲက နေစောင်းမှ ပြန်သွားမှာမလား အဲကြရင် သမီးလိုက်ခဲ့မယ်နော်”
“အေးအေး သမီးလိုက်ခြင်လဲ လိုက်ခဲ့ပေါ့ ထမင်းဟင်းချက်ဖို့တော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ရတယ်အဖေ ဟင်းက ညနေစာပါ သမီးက ချက်ထားတာ ထမင်းကတော့ ပြန်လာမှပဲ ချက်လိုက်မယ်လေ ဘာကြာတာလိုက်လို့”
“အေးပါ အဲဒါဆိုရင်လဲ သမီးသဘောပါ အဖေတော့ တရေးလောက်အိပ်လိုက်ဦးမယ် နေလေး ချိမှပဲ သွားကြတာပေါ့”
အခန်း.၉။
အဖေနဲ့စကားပြောနေတုန်း ကလေးငိုသံကြားလိုက်တာကြောင့် သန်းသန်းထွေး အခန်းထဲကို ဝင်လာလိုက်ပါသည်၊အိ်ပ်ယာပေါ်မှာ သိပ်ထားတဲ့ ကလေးက နိုးနေပြီး အိပ်ယာခင်းပေါ်ကိုလဲ သေးပေါက်ချထားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ကလေးကို ကောက်ချီပြီး အိပ်ယာခင်းကို လဲလိုက်ပါသည်၊ငိုနေတဲ့ ကလေးကို နို့တိုက်မလို့ ပြင်နေတုန်း အဖေ့ကို သတိရသွားတော့ သန်းသန်းထွေးလဲ ကလေးချီပြီး အဖေရှိတဲ့နေရာကို ထွက်လာလိုက်ပါသည်၊အခန်းအပြင်ရောက်တော့ အဖေက သူ့ရဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေတာတွေ့တာကြောင့်…
“အဖေ အိပ်မလို့လား ဒီမှာ အဖေ့မြေးက ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ငိုနေတာ နို့တိုက်လို့လဲမရဘူး”
“ဟုတ်လား ကျောပူခေါင်းပူများ ထ တာလား နို့မစို့ဘူးဆိုတော့ မှတ်ခရုပေါက်နေတာနေမယ် လျှာပေါ်ကို ကြည့်လိုက်သမီး”
“ဟုတ်အဖေ လျှာပေါ်လဲ ဘာမှမရှိပါဘူး”
“အဲဒါဆိုရင်လဲ အိပ်ယာထမှို့ အီနေတာနေမယ် နိုု့ကိုဝင်အောင်တိုက်လိုက်သမီး”
အဖေကပြောတာနဲ့ သန်းသန်းထွေးလဲ အကျႌက နှိပ်သီးသုံးလုံးကိုဖြုတ်ပီး အဖေ့ရှေ့မှာပဲ ဘရာကို လှန်တင်လိုက်ပါသည်၊ဘရာကို လှန်တင်ပီးတာနဲ့ အဖေ့အိပ်ယာဘေးမှာထိုင်ပီး ကလေးနို့တိုက်နေရင်း ထမင်းစားတုန်းက အဖေခိုးကြည့်နေခဲ့တဲ့ သူမရဲ့နို့တွေကို အကျႌလေး မ တင်ပြီး ပြထားလိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးလဲ ကလေးနို့တိုက်နေရာကနေ အဖေ့ကို မသိမသာလေးကြည့်လိုက်တော့ အဖေက သူမရဲ့ နို့ကြီးတစ်ဖက်ကို ကြည့်နေတယ်ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရပါသည်၊ဒီအခါမှာတော့ သန်းသန်းထွေးလဲ သူမရဲ့နို့ကြီးကို ကြည့်နေတဲ့ အဖေ့ကို စေတနာတွေပိုပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ပြင်ထိုင်သလိုလေး လုပ်လိုက်ပီး ထမိန်အောက်စလေးကို ဟ ပြထားလိုက်ပါသည်၊သူမ ကိုယ်လုံးလေးပြင်ထိုင်လိုက်ခနဲက အဖေက ကြည့်နေပြီး အခုခါမှာတော့ သူမ ဟ ပြထားတဲ့ ထမိန်လေးကြားကို ကြည့်နေတယ်ဆိုတာ သန်းသန်းထွေး တွေ့လိုက်ရပါသည်၊ကြမ်းပေါ်မှာ ဖင်ချထိုင်နေရင်း သူမရဲ့ ပေါင်ပေါ်ကို ကလေး ပွေ့တင်ပီး ဒူးနှစ်ဖက်ကိုလဲ ကားထားလိုက်ပါသည်၊ဒါပေမဲ့ ဟ ပြထားတဲ့နေရာက မှောင်နေတာကြောင့် သူမရဲ့ ပင်တီလေးကိုတောင် အဖေမြင်ရမယ် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သန်းသန်းထွေး သိနေပါတယ်၊မမြင်ရပေမဲ့ ဒီထက်တော့ သူမလဲ တိုးမပြရဲတာကြောင့် ပြရဲသလောက်လေးပဲ အဖေ့ကို ပြနေလိုက်ပါသည်၊ကလေးနို့တိုက်နေရင်း အဖေနဲ့ ရောက်တက်ရာရာတွေ ပြောနေကြပီး ခဏကြာတော့ ကလေးက နို့မစို့တော့တာကြောင့် သန်းသန်းထွေးလဲ အဖေနားရအောင်ဆိုပြီး ထလိုက်ဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်၊ပီးမှ သတိရသွားတာကြောင့် ခါးက ထမိန်စလေးကို မသိမသာလေး ဆွဲထုတ်လိုက်ပီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါသည်၊ဒီအခါမှာတော့ ဖြေလျှော့ထားတဲ့ ထမိန်လေးက ခါးပေါ်ကနေ လျှောကျသွားပီး ဖင်အောက်ထိကို ရောက်သွားပါတယ်၊သန်းသန်းထွေးလဲ ကလေးတစ်ဖက်နဲ့မှို့ မနိုင်တဲ့ ပုံစံလုပ်ပြီး ထမိန်လေးကို ပါးစပ်ကနေကိုက်လိုက်ကာ အဖေ့ရှေ့ကနေ ထွက်လာခဲ့ပါသည်၊ပါးစပ်ကနေ ထမိ်န်လေးကို ကိုက်ထားပေမဲ့ နောက်ကတော့ ပေါင်လည်လောက်ထိ လျှောကျနေတာကြောင့် အဖေက ပင်တီလေးပေါ်ကနေ သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့့်နေမယ်ဆိုတာ သန်းသန်းထွေး သိနေပါသည်၊အဲဒါကြောင့်လဲ အဖေကြည့့်ရအောင်လို့ သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရမ်းပြပီး အခန်းထဲကို ဝင်လာလိုက်ပါသည်၊အခန်းထဲရောက်တော့ ကလေးကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ချလိုက်ပြီး အရုပ်လေးတစ်ရုပ်ကို ပေးထားလိုက်ကာ ထရံပေါက်လေးကနေ အဖေရှိရာကို သန်းသန်းထွေး ချောင်းကြည့်လိုက်ပါသည်၊သူမချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အဖေက လက်ကို ပုဆိုးထဲသွင်းထားပြီး ပေါင်ကြားနေရာက လှုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်၊သန်းသန်းထွေးလဲ အဖေဖြစ်သူကိုကြည့်နေရင်းနဲ့ အဖေရယ်…အခုတော့ အဖေ့ဘာသာပဲ လုပ်နေပါနော် နောက်မှပဲ ဒီက သမီးကို လုပ်ပေါ့အဖေရယ်လို့ တိုးတိုးလေး ပြောနေလိုက်ပါတော့သည်။
နေ့လည်ခင်း တရေးတမောအိပ်နေရာကနေ အပူရှိန်တွေကြောင့် ဦးသာလှ နိုးလာပါတယ်၊အိပ်နေရာကနေ ထထိုင်ပီး သန်းသန်းထွေးကို ရှာကြည့်လိုက််တော့ မတွေ့တာကြောင့် သူမရဲ့ အခန်းထဲမှာ နေမှာပဲလို့ အောက်မေ့လိုက်ရင်း ရေတွင်းရှိရာကို သွားပြီး ရေချိုးနေလိုက်ပါသည်၊ဦးသာလှတို့ ရွှေဘိုနယ်မှာ တချို့နေရာတွေက ပူပီး အချို့နေရာတွေကတော့ နေလို့ကောင်းပါသည်၊ပူတဲ့ထဲမှာက ဝက်လက်နယ်က ပိုပူပါတယ်၊အဲဒါကြောင့့်လဲ ဦသာလှက တစ်နေ့ကို ရေနှစ်ခါချိုးနေရတာပါ၊အခုလဲ ရေချိုးပြီးလို့မှ ပုဆိုးလဲကာရှိသေးတယ် ပြန်ပူလာပြန်ပါတယ်၊ဒီဒေသမှာပဲ မွေးခနဲက နေလာခဲ့တော့ ပူတယ်ဆိုတာက မဆန်းတော့တာကြောင့် ရေလဲပုဆိုးလေး ခြုံပီး အိမ်ဖက်ကိုပြန်လာခဲ့ပါသည်၊အိမ်ထဲရောက်တော့ ပုဆိုးအစိုကို ခုံပေါ်မှာ ဖြန့်တင်လိုက်ပီး အိမ်ရှေ့က တန်းလျှားပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်ပါသည်၊နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာပြီး သမီးရှိတဲ့ အခန်းထဲကို သွားကြည့်လိုက်တော့ ကလေးနို့တိုက်ရင်း အိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးကို တွေ့တာကြောင့် ဦးသာလှလဲ အခန်းပေါက်ဝကနေ ကြည့်နေလိုက်ပါသည်၊ဦးသာလှ မအိပ်ခင်က မြင်လိုက်ရတဲ့ သမီးရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ထမိန်လေးက ခါးပေါ်ကနေ လျှောကျသွားလို့ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဖင်ကြီးကိုသတိရပီး အိပ်နေတဲ့ သမီးကို ကြည့်နေမိပါသည်၊ကလေးနို့တိုက်ရင်း တစောင်းလေးအိပ်နေတော့ ကြီးမားတဲ့ ဖင်ကြီးက ပိုပြီးကြီးသလို ဖြစ်နေပါသည်၊ဦးသာလှလဲ သမီးရဲ့ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း သမီးနဲ့နေရတာ ကြာရင်တော့ ခက်ရချည်ရဲ့ တွေးလိုက်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်မိပါသည်၊ကြည့်နေတုန်းမှာ သန်းသန်းထွေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက လူးလွင့်လာလို့ ဦးသာလှလဲ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ပြန်လာလိုက်ပါသည်၊ခဏနေတော့ သန်းသန်းထွေးက အခန်းထဲကနေ ထွက်လာပြီး ဦးသာလှရှိရာကို လာပီး မေးလိုက်ပါသည်။
အခန်း.၁၀။
“အဖေက နိုးတောင်နေပီ သမီးလဲ ကလေးနို့တို်က်ရင်းနဲ့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတာ ပူလွန်းလို့ ပြန်နိုးလာတာ”
“ဟုတ်တယ် အဖေလဲ အိပ်ယာနိုးတော့ ပူတာနဲ့ ရေချိုးလိုက်တာ”
“ဟုတ် သမီးတော့ မနက်က အဝတ်လျှော်ရင်း ချိုးထားလို့ အခုမချိုးသေးဘူး အခင်းက ပြန်လာမှပဲ ချိုးတော့မယ် အခု အဖေစားရအောင် သမီး လက်ဖက်နယ်ပေးမယ်နော်”
မီးဖိုထဲဝင်သွားတဲ့ သန်းသန်းထွေးက ခဏအကြာမှာပဲ လက်ဖက်ပန်းကန်လေးကို ကို်င်ပြီးထွက်လာပါသည်၊သမီးနဲ့အတူ လက်ဖက်စားနေရင်း ဒီနေ့က ခါတိုင်းနေ့တွေထက် ပိုပူတော့ ညနေကြရင် မိုးများရွာမလားပဲ လို့ ဦးသာလှပြောလိုက်ပါသည်၊အညာဒေသမှာက ပူလွန်းလာပြီးရင် မိုးရွာတက်တာကြောင့် မိုးကိုမျှော်နေမိတာပါ၊ဦးသာလှလဲ အနားကိုကပ်ပီး ထိုက်နေတဲ့ သမီးရဲ့ချွေးနံသင်းသင်းလေးနဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို ခံနေရင်း အချိန်တွေက ကုန်သွားပါသည်၊ညနေ ၃ နာရီလောက်ရောက်တော့ အနောက်တောင်ကနေ မိုးရိပ်တွေတက်လာတာကြောင့် နေပူလဲ သက်သာလာပါတယ်၊နေပူသက်သာလာတာနဲ့ ဦးသာလှလဲ အခင်းကိုသွားဖို့ ပြင်လိုက်ပါသည်၊ဦးသာလှက ပြင်ဆင်နေတော့ သန်းသန်းထွေးကလဲ အဖေနဲ့လိုက်ဖို့ ယူစရာရှိတာတွေကို ထဲ့ယူနေပါသည်၊ပီးတာနဲ့ အခင်းရှိရာကို ဆိုင်ကယ်အဟောင်းလေးနဲ့ ထွတ်လာကြပီး အခင်းဘေးက သစ်ပင်အောက်မှာ ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးကတော့ ယူလာတဲ့ ဖျာလေးကို ချခင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးဟောင်းလေးတစ်ထည်ကို ဖျာပေါ်မှာခင်းလိုက်ပါသည်၊ပီးတာနဲ့ ဖျာပေါ်မှာ ကလေးကို ချလိုက်ပီး အဖေဖြစ်သူကို ပြောလိုက်ပါသည်။
“အဖေ ပေါင်းတွေကလဲ တအားပါလားအဖေရယ် သမီး ပေါင်းတွေရှင်းလိုက်မယ်”
“ကလေးက ချထားလို့ နေပါ့မလားသမီးရယ်”
“ရပါတယ်အဖေရဲ့ အဖေ့မြေးက လိမ္မာပါတယ် ဟိုမှာတုန်းကလဲ ဒီလိုပဲ အောက်ချထားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေရတာ”
ပဲတီခင်းထဲက ပေါင်းတွေကို ဦးသာလှက ပေါက်ပြားနဲ့ ပေါက်နေတော့ သန်းသန်းထွေးက သူပေါက်ထားတဲ့ ပေါင်းတွေကို ကောက်ယူပြီး အခင်းဘေးမှ စုပုံနေပါသည်၊သားဖနှစ်ယောက် လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေကြရင်း တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ကလေးက မနေတော့ပဲ ငိုလာတာကြောင့် ဦးသာလှလဲ သမီးကို ကလေးဆီကို သွားခို်င်းလိုက်ပါသည်၊သူကတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေရင်း အတော်လေးကြာတော့ ရေဆာလာတာကြောင့် သမီးထိုင်နေတဲ့ နေရာကို လာလိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးက ဦးသာလှ လာတယ်ဆိုရင်ပဲ ကလေးနို့တိုက်နေရာကနေ ရေထဲ့ယူလာတဲ့ ဗူးလေးကို ကမ်းပေးလိုက်ပါသည်၊သန်းသန်းထွေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ရေသောက်ပီးတာနဲ့ ပြန်ထမယ်လုပ်တော့ သန်းသန်းထွေးက…
“နေပါဦးအဖေရယ် ခဏလောက်တော့ ထိုင်ပါဦး ကလေးနို့တိုက်ပီးရင် သမီးလဲ အဖေနဲ့လိုက်လုပ်မှာပါ ”
“ရပါတယ်သမီးရာ အဖေက လုပ်နေကျပါ မပင်ပန်းပါဘူး သမီးလဲ ကလေးနေမှသာ အဖေ့ကိုဝိုင်းလုပ် မနေရင် လုပ်မနေနဲ့တော့ အရိပ်မှာပဲ ထိုင်နေတော့”
ခဏေနတော့ အဖေက ထိုင်နေရာကနေ ထသွားပီး အခင်းထဲမှာ ပေါင်းပေါက်နေပါတယ်၊သန်းသန်းထွေးလဲ နေပူထဲမှာ လုပ်ကိုင်နေတဲ့ အဖေ့ကို ကူညီခြင်ပေမဲ့ ကလေးက ချမရတာကြောင့် ဝိုင်းမလုပ်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေပါသည်၊ဒါနဲ့ပဲ ကလေးကို နို့တိုက်ပီး သိပ်လိုက်တော့ မကြာခင်မှာပဲ အိပ်ပျော်သွားတာကြောင့် အောက်ချလိုက်ပီး အဖေနဲ့အတူ ဝိုင်းလုပ်နေလိုက်ပါသည်၊တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ သူမက မပင်ပန်းပေမဲ့ အဖေကတော့ ပင်ပန်းမယ်ဆိုတာ သိတာကြောင့် သန်းသန်းထွေးလဲ အဖေ့ကို ခဏနားပါဦးလားလို့ ပြောလိုက်ပါသည်၊အဖေက နောက်တစ်နာရီလောက်ဆိုရင် ပြန်ကြတော့မှာမှို့ မနားတော့ဘူးလို့ ပြောပြီး ဆက်ပီးတော့ပဲ လုပ်ကိုင်နေပါသည်၊ပင်ပန်းနေတဲ့ အဖေ့ကိုကြည့်ပီး သနားတာကြောင့် အဖေအပန်းပြေသွားအောင် သူမ တစ်ခုခုတော့ လုပ်လိုက်မယ်လို့တွေးနေလိုက်ပါသည်၊ခဏအကြာမှာပဲ ကလေးက ငိုလာတော့ သန်းသန်းထွေးလဲ အခင်းဘေးက ဖျာပေါ်မှာထိုင်ပြီး ကလေးကိုချီရင်း ချော့မြှူနေလိုက်ပါသည်၊ကလေးကို ချီထားပီး အဖေ့ကို လှမ်းကြည့်နေရင်း အတွေးတစ်ခုပေါ်လာတာကြောင့် ထိုင်နေရာကနေ ထပီး ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ပေါက်နေတဲ့ သစ်ပင်အောက်ကို သွားလိုက်ပါသည်၊သစ်ပင်အောက်ရောက်တာနဲ့ အဖေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ အဖေက ချက်ခြင်းပဲရောက်လာပီး ဘာဖြစ်လို့လဲသမီး လို့ မေးတာ့ သန်းသန်းထွေးလဲ ကလေးကို အဖေ့ဆီပေးရင်း ပြောလိုက်ပါသည်။
“အဖေ့မြေးက အောက်ချထားလို့ မရဘူးဖြစ်နေတာ အဖေခဏချီထားလိုက်နော် သမီး သေးပေါက်ခြင်လာလို့”
“ရတယ်သမီး ချီထားပေးမယ် အဖေဖျာပေါ်မှာပဲ သွားထိုင်နေလိုက်မယ်နော်”
“ဟင့်အင်း…အဖေ မသွားနဲ့ ဒီနားမှာ စောစောတုန်းက မြွေတစ်ကောင်တွေ့လိုက်လို့ သမီးတစ်ယောက်ထဲ မနေရဲဘူး သမီးသေးပေါက်နေတုန်း အဖေကြည့်ပေးထားနော် တော်ကြာ နောက်ကနေ သမီးကို ကိုက်လိုက်မှာစိုးတာ”
ပြောပြီးတာနဲ့ သန်းသန်းထွေးလဲ အဖေ့ရှေ့မှာပဲ ထမိန်လေးကို မ တင်ပီး ပင်တီလေးကို ဒူးထိရောက်အောင် လျှောချလိုက်ပါတယ်၊ပင်တီလေးကို လျှောချပီးတာနဲ့ ထိုင်လိုက်ပီး အဖေ့လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်။
“အဖေ သမီးနောက်ကို ကြည့်ထားပေးနော် သမီး မြွေလာမှာ ကြောက်လို့”
“မလာပါဘူးသမီးရဲ့ အဖေကြည့်နေပါတယ်”