ထီးမွေနန်းဆက်
ထီးမွေနန်းဆက်
(ရေး – လမင်းကြီး)
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
SPOILER: SHOW
ထီးမွေနန်းဆက်
(၁)
“မောင်တော်ဘုရား၊ သားတော်အရေး၊ နှမတော် စိတ်မအေးလှပေဘူး၊ မောင်တော် မကြံနိုင်တော့ဘူးလားဘုရာ့”
“အိမ်း…နန်းမတော်ကြီး..ငါကိုယ်တော်မြတ်လည်း၊ ဒီအရေးစိတ်ရှုပ်ထွေးတော်မူလှတယ်။
နည်းလမ်းစုံ စမ်းသပ်ပြီးပေမင့်ကပဲ၊ သားတော်ဥပရာဇာမင်းသားက အခေါက် အခါတိုင်းငြင်းဆန်မြဲ ငြင်းဆန်လျက်ပဲ”
“အဲ့သဟာကြောင့်နှမတော်စိတ်မအေးတာပေါ့ဘုရား၊
အချိန်အရွယ်အလိုက် စိတ်ဝင်စားသင့်တာမဝင်စား၊ တောနန်းမှာမင်းချင်းတွေနဲ့တောကစားချည်းထွက်နေတော့၊
အရွယ်လွန်သွားမှာစိုးထိတ်လှပါတယ်ဘုရား”
“အိမ်း…ကိုယ်တော်လဲ အသက်တော်ထောင့်လှပြီ၊
တိုင်းရေးပြည်ရာများမှအနားယူ၍ ဥပုသ်ဆောင်ဝင်ချင်လှပြီ။
သားတော်အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာကို ဘိသိက်ခံပြီး ထီးနန်းလွှဲဖို့ကြံသေ်ာလည်း
နန်းသိမ်းအစီအစဉ်မှာမပါမဖြစ်တဲ့၊ ကြင်ယာတော် မဟေသီမရှိပဲ အင်္ဂါမြောက်ပြည့်စုံနိုင်မည်မဟုတ်ပေဘူး။
ဟုတ်ပေပြီ….တခုတော့သတိရသကွဲ့…
ငါကိုယ်တော်ကို သက်တော်ရှည်နန်းရင်းဝန်ကြီးလျောက်တင်ခဲ့ဘူးသလို၊ နောက်ဆုံးနည်းလမ်းတစ်ခုတော့ရှိဦးမကွဲ့”
“ဘယ်နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ဘုရာ့၊ ဥပရာဇာအတွက်နန်းသိမ်းခံ မဟေသီမိဖုရားကြီးရရင်တော်ပါပြီ၊
ထီးမွေနန်းဆက်က အရေးကြီးသည်မဟုတ်ပါလားဘုရာ့”
အထက်ပါစကားများက သီရိမဟာဘူမိယ တိုင်းကြီးပြည့်ရှင် ဥဇနာ ဘုရင်မင်းမြတ်၏ စံနန်းတော်၊
တောင်စမုတ် လက်ဘက်ရည်ဆောင်တွင်းမှထွက်ပေါ်နေခြင်းဖြစ်၏။
ဥဇနာမင်းကြီးနှင့် အဂ္ဂမဟေသီ မိဖုရားခေါင်နန်းမတော်ကြီး၊ ဝိမလမာလာဒေဝီတို့
သားတော်အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာ၊ ပဏ္ဍိတကုမ္မာမင်းသား၏ အရေးအတွက်တိုင်ပင်ဆွေးနွေးနေကြခြင်းဖြစ်သည်။
ပဏ္ဍိတကုမ္မာ မင်းသားသည် ဥဇနာမင်းတရားကြီး၏ ရှားရှားပါးပါး တစ်ပါးတည်းသော နန်းမွေခံမင်းသားဖြစ်သည့်ပြင်
တစ်နန်းတော်လုံး၏ တစ်ဦးတည်းသောမင်းရင်သွေးဖြစ်၏၊
ဘုရင်မင်းမြတ်မှာရင်သွေးသည့်လောက်ရှားရအောင် မိဖုရားတွေအများကြီး မရှိဘူးလား မေးစရာရှိ၏။
ရှိပါသည်၊ မိဖုရားကိုယ်လုပ်တော်တွေမှ အများကြီးပါ၊
ဤအကြောင်းကို ဤစာကိုဆက်ဖတ်ရင်းဖြင့် စာရှုသူ မကြာခင်ရှင်းလင်းသွားပေလိမ့်မည်။
တစ်ဦးတည်းသောနန်းမွေခံမင်းသားလေးဖြစ်၍ ငယ်စဉ်ကတည်းကပင် အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာမင်းသားအဖြစ် ချီးမြှောက်ခဲ့၏။
သူ့မယ်တော်အပိုင်စားရာ မိဂါမ မြို့နှင့် ကပ်လျက်ရှိသော သာဂရ မြို့ကြီးကိုလည်းစားစေ၍ သာဂရမင်းသားဟူ၍လည်းတွင်၏။
အိမ်ရှေ့မင်းသား သက်တော်မငယ်လှတော့ပါ၊ ၂ဝပင်စွန်းခဲ့ပြီးလေပြီ၊
အဌာရသပညာများပြည့်စုံပြီးဖြစ်သော်လည်း ယခုအချိန်အထိ တိုင်းရေးပြည်ရာများစိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိပဲ
တောလှည့်လည်ကစားခြင်းဖြင့် ပျော်မွေ့လျက်ရှိသည်။
နန်းဓလေ့ထုံးစံ၊ မင်းတို့၏ထုံးစံအတိုင်း သက်တော် ၁၆နှစ်ပြည့်လျှင်
အရွယ်ရောက်ပြီဟုသတ်မှတ်၍ ကြင်ယာတော်ရှာဖွေလက်ဆက်ပေးခြင်းများကိုပြုရမြဲဖြစ်၏။
သို့သော် ပဏ္ဍိတကုမ္မာမင်းသားက မိန်းမပျိုလေးများ၊ မောင်းမမိဿံများကို လုံးဝစိတ်ဝင်စားဟန် မပြပါ။
တေမိမင်းများ ဝင်စားလေသလားထင်ရအောင် မိန်းမတို့အပေါ်တွင်စိတ်ပါဝင်စားမှုနည်းလှ၏၊
ဒါပေမယ့် တခြားနေရာတွေမှာတော့ သူကပုံမှန်ပါ။
ဓားရေးလှံရေး၊ စစ်ချီစစ်တက် လေ့ကျင့်ကစားခြင်း၊
စာပေကျမ်းဂန်များဖတ်ရှုလေ့လာခြင်းများကိုတော့ပုံမှန်ပြုလုပ်လေ့ရှိသည်။
သူ ဝါသနာအပါဆုံးကတော့တောလိုက်၊ တောကစားဖြစ်သည်၊ အချိန်အများစုကိုတောလည်ရင်းဖြင့်ကုန်စေ၏။
ဥဇနာမင်းကြီးက သက်တော်ထောင့်လှချေပြီ၊ သက်တော် ၇ဝ ကျော်ခဲ့ပြီ၊
သူနန်းတွင်းနှင့် တိုင်းရေးပြည်ရာအုပ်ချုပ်မှုများမှနားချင်ပြီ၊ တရားအားထုတ်ချင်လှပြီ။
သားတော်ဥပရာဇာကို နန်းလွှဲမည်စိတ်ကူးတော့၊ သားတော်ကတောလည်ကောင်းတုန်း။
အရေးအကြီးဆုံးက ကြင်ယာတော်ရှာဖွေစေ့စပ်ပေး၍ မရခြင်းပေပဲ၊
ကြင်ယာမရှာမိန်းမပျိုများစိတ်မဝင်စား၊ အခြားနိုင်ငံကကမ်းလှမ်းလာသောမိန်းမပျိုများကိုလည်းငြင်းပယ်၊
မူးမတ်မျိုးနွယ်ဖွားနန်းတွင်းသူများကိုလည်းဖုတ်လေသည့်ငပိ ရှိလေသည်ဟုမထင်။
ကြင်ယာတော်ရွေးပွဲ ပန်းကုန်းစွပ်ပွဲတွေလုပ်လည်း၊ အဆင်မပြေ အထမမြောက်။
ဘယ်သူ့ကိုမှစိတ်တိုင်းမကျငြင်းဆန်မြဲ။
တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်မင်းလုပ်မည့် ပြည့်ရှင်မင်းတပါးအနေဖြင့် မဟေသီမိဖုရားခေါင်ကြီးရှိရန်နှင့်
မဟာဆီမဟာသွေး နန်းဆက် ရင်သွေးတော်များရဖို့လိုသည်။
နောက်ဆုံးတော့ သည်အရေးသည် ဘုရင်ကြီးနှင့်နန်းမတော်မိဘုရားကြီးတို့ခေါင်းခြင်းရိုက်တိုင်ပင်ရမည့် အရေးအရာကြီးဖြစ်လာခဲ့သည်။
——————————————
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၂)
“မောင်တော်ဘုရားမိန့်တော်မူတဲ့အတိုင်းဆို သက်တော်ရှည်နန်းရင်းဝန်မင်းမှာ နည်းလမ်းနဲ့ အကြံရှိတယ်ပေါ့ ဟုတ်လားဘုရာ့”
“ဟုတ်ပေတယ် နန်းမတော်ကြီး”
“သည်အတိုင်းဆို ဘဇာကြောင့် နှောင့်နှေးအချိန်ဆွဲနေမလဲ မောင်တော်၊ နန်းရင်းဝန်ကြီးကို
ယခုပင်ဆင့်ခေါ်၍ တိုင်ပင်သမှုပြုလျှင် မကောင်းပေဘူးလား”
“နှမတော် အာသီသပြင်းပြလျှင်ဖြင့် မောင်တော်ယခုပင်ဆင့်ခေါ်လိုက်တော့မည်”
“ဟဲ့..ပြင်ပ မဟာရမ်က သံတော်ဆင့် ငထွေ”
မင်းတရားကြီးအခေါ်တော်ရှိလာ၍ သံတော်ဆင့်ငထွေ အူလျားဖားလျားအခစားဝင်လာသည်။
“မှန်လှပါဘုန်းတော်ကြီးမြတ်သော ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား”
“ဟဲ့..သံတော်ဆင့်..၊ နန်းရင်းဝန်ကြီး နေမျိုးမဟာသီဟရာဇာ ကိုယခုပင် မင်းတရားကြီးကတွေ့လိုတယ်လို့ ဆင့်ခေါ်ခဲ့”
“မှန်လှပါဘုရား”
မကြာခင်မှာပင်နန်းရင်းဝန်ကြီးအခစားဝင်လာသည်။
မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးက အစစအရာရာကို နန်းရင်းဝန်သက်တော်ရှည်အမတ်ကြီးအား ပြန်ရှင်းပြသည်။
“မင်းကြီးသီဟရာဇာ၊ မောင်မင်းကို ငါကိုယ်တော်မြတ် ယခင်တိုင်ပင်ထားဘူးသည်လည်းရှိ၏၊
မောင်မင်းမှာနောက်ဆုံးနည်းလမ်းတစ်ခုရှိသည်ဟူ၍လည်းငါကိုယ်တော်ကိုတင်ဖူး၏။
ကဲ…မောင်မင်း၏နောက်ဆုံးနည်းလမ်းဆိုသဟာကိုတင်စေဗျား”
“မှန်လှပါ ဘုန်းတော်ကြောင့် ရှေးကမင်းလောင်းမရှိလျှင် ဖုဿ (ဖုတ်သွင်း)ရထားကို အဓိဋ္ဌာန်ပြု၍လွှတ်ရသော ပုံပမာကို စံပြု၍၊
ယခုကိစ္စတွင်လည်း ယင်းနည်းနှင့် ပုံပမာတူဆောင်ရွက်ရပါလိမ့်မည်”
“ဘယ်လိုများတုန်းဟဲ့…တင်စမ်း”
“လကျရာမွောကျလှသောပနျးပုကြောျမြားထံအပျနှံ၍ အလှနျခြောမောလှပပွီး ပွစျမြိုးမှဲ့မထငျသော ရှှစေငျရုပျတုတစျခုကျိုသှနျးလုပျရပါမညျ။
အမွှေးနံ့သာပျောင်းများဖြင့် ပက်ဖြန်းဆေးကြောပြီး၊ ဂါထာများဖြင့်လည်းထုံမွှမ်းပြီး၊
သမ္မာဒေဝနတ်ဒေဝတာအပေါင်း၊ ဘိုးတော်သိကြားနှင့် လောကပါလနတ်များကိုတိုင်တည်ပြီးသကာလ၊
ထိုက်တန်သောဘုန်းတန်ခိုးရှိသူ သတို့သမီးကိုတွေ့ပါစေကြောင်းအဓိဋ္ဌာန်ကိုပြု၍
အတိုင်းတိုင်းအပြည်ပြည်၊ အမြို့မြို့ကိုလှည့်ပြီးမောင်းကြေးနင်းခတ်ကြေငြာ၍ရှာဖွေပါစေဘုရား”
“အိမ်းဆက်ပါဦး မင်းကြီး”
“အကယ်၍ ရွှေစင်ရုပ်တုနှင့်တသဝေမတိမ်း ချွတ်စွပ်တူသူ မိန်းမပျိုသတို့သမီးငယ်အားတွေ့ပါအံ့၊
နန်းသိမ်းပွဲ ခံယူမည်ဖြစ်သော သီရိမဟာဘူမိ တိုင်ကြီးပြည့်ရှင်ဖြစ်လာမည့်
အိမ်ရှေ့မဟာဥပရာဇာ၏ မိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်ချီးမြှင့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကြေငြာမောင်းခတ်ပါစေ”
“အိမ်း..ဆက်ဦး”
“အလိုရှိအပ်သော သတို့သမီးငယ်ကိုတွေ့ငြားအံ့၊ မြင့်မြတ်သော မင်္ဂလာဝေါယာဉ်ဖြင့်ဆောင်ကျဉ်းခဲ့ပြီး၊
ဥပရာဇာ၏မိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ် ဘိသိက်သွန်း၍ နန်းသိမ်းပွဲဆင်ယင်စေကြောင်းပါဘုရား”
“စိတ်ဝင်စားစရာပေပဲကွယ့်”
“ဥပရာဇာမင်းသားကိုလည်းကြိုတင်ခေါ်ယူ၍ အသိပေးသဘောတူညီချက်ရယူ ထားပြီး
မိဖုရားလောင်းရှာတွေ့ပါကထပ်မံငြင်းဆန်ခြင်းမပြုတော့ပဲ
လက်ခံ လက်ဆက်ထိမ်းမြားပြီးမိဖုရားမြှောက်ပါမည်ဟု ကတိကဝတ်ပြုထားရှိစေကြောင်းပါ”
“အိမ်း…ကောင်းသောအကြံအစည်ပေကပဲ။ အသို့ထင်မြင်ချက်ရှိသလဲကွဲ့ နန်းမတော်ကြီး”
ဥဇနာမင်းကြီးက မိဖုရားခေါင်ကြီးဘက်သို့ လှည့်မေးလိုက်သည်။
“မောင်တော်ဘုရားကကောင်းတယ်လို့ သုံးသပ်ပြီးပေကမင့်ဟာပဲ၊ နှမတော်ပြောစရာမရှိပါဘူးဘုရာ့။
သားတော်မင်းသားကို ခေါ်ပြီး အကျိုးအကြောင်းပြောပြ ကတိကဝတ်တောင်းမယ်ဆိုရင်လည်း
အမြန်ခေါ်ယူတော်မူစေကြောင်းပါဘုရား”
“အိမ်း…ဒီနေ့ဘာနေ့ပါလိမ့်၊ ဟုတ်ပြီ ဒီနေ့ သားတော် ဥယျာဉ်တော်မှာရေကစားကြွချီတော်မူနေမှာပဲ။
ညနေကို ဥပရာဇာအား၊ အတွင်းဆောင်သု့ိကြွလာခဲ့ဖို့ သံတော်ဆင့်အားကြောင်းကြားခိုင်းလိုက် ဝန်မင်းကြီး”
“အမိန့်တော်မြတ်အတိုင်းပါ အရှင်မင်းကြီး”
ညနေတွင် အတွင်းဆောင်သို့ အိမ်ရှေ့မင်း ပဏ္ဍိတကုမ္မာရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
“အိမ်း…မယ်တော်ကြီးပဲ သားတော်ကိုအစီအစဉ်တွေရှင်းပြလိုက်ပါ လကွဲ့”
ဝိမလမာလာဒေဝီ က သူ့သားတော်ကို စီမံမည့် အစီအစဉ်များကို ပြောပြနေသည်။
“အဲ့ဒါပဲသားတော်…၊ သားတော်ရဲ့ခမည်းတော်မင်းတရားကြီးကလဲ အိုမင်းမစွမ်းရှိနေပြီဖြစ်လို့
သားတော်ကိုတိုင်းရေးပြည်ရာတွေလွှဲအပ်ပေးချင်ပြီ။
မယ်မယ်ကလဲ သားတော်ကိုချွေးမတော်နဲ့ပြုံးပျော်နေတာတွေ့ချင်တယ်၊
ပြီးပြည့်စုံတဲ့ဘုရင်တစ်ပါးအနေနဲ့တွေ့ချင်တယ်၊ မယ်မယ့်ရဲ့သွေးသား နန်းဆီနန်းသွေး မြေးတော်လေးတွေလည်းချီချင်လှပြီ။
မင်းသားတစ်ပါးအနေနဲ့ဆိုရင် မဟေသီရှာဖို့ အရွယ်တောင်တော်တော်လွန်ခဲ့ပြီ။
သားတော် ဒီတခါ နတ်တို့အကူအညီနဲ့၊ ထိုက်တန်ကောင်းမြတ်တဲ့မိဖုရားကောင်းတွေ့လာခဲ့ရင်၊
ထပ်မံ၍အငြင်းအဆန်မရှိတော့ပဲ လက်ထပ်ယူပါမယ်လို့မယ်မယ်နဲ့ ခမည်းတော်တို့ကိုကတိထားပါနော်”
ပဏ္ဍိတကုမ္မာ ဆက်လက်၍ ငြင်းဆန်အား မရှိတော့ပါ။
“မှန်လှပါ ခမည်းတော်နဲ့ မယ်မယ်ဘုရားတို့၊ သားတော်အနေနှင့်ဆိုလျှင်
လက်ဆက်ထိမ်းမြားရန် ဆန္ဒသိပ်မရှိလှသေးသော်လည်း၊
တိုင်းရေးပြည်ရာက အရေးကြီးလှ၍၊ ခမည်းတော်အနေနှင့်လည်း တိုင်းနိုင်ငံကိုစီမံခန့်ခွဲရတာ နွမ်းနယ်လှပြီဖြစ်သဖြင့်၊
သားတော်တာဝန်ကျရောက်လာပါပြီဘုရား။
ဘုရင်များရှိရမည့် အဆောင်အယောင်များ ရှိအပ်သည်နှင့်အညီ၊
ခမည်းတော် မယ်တော်တို ဒီတစ်ခါ စီစဉ်မှုကို စေတနာကိုတုန့်ပြန်သောအားဖြင့် မငြင်းဆန်ဝံတော့ပါ။
အစီအမံကိုလက်ခံပါမည်ဘုရား”
ဥဇနာ ဘုရင်ကြီးက တပြုံးပြုံးနှင့်ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်နေသည်။
မင်းသားကဆက်လျောက်သည်။
“အတိုင်းတိုင်းအပြည်ပြည်ကိုလှည့်လည်၍ ရွှေစင်ရုပ်နှင့်လုံးဝတူသူ အမျိုးသမီးကိုရှာရမည်ဖြစ်သော်လည်း၊
တကယ်တူသူကို ရှာတွေ.ကောင်းမှ တွေ့ပါလိမ့်မည်ဘုရား။
တကယ်ပင် ရွှေစင်ရုပ်နဲ့ တသဝေမတိမ်းချွတ်စွပ်တူသူကိုရှာတွေ့ဆောင်ကျဉ်းလာခဲ့လျင်၊
သားတော် အငြင်းအဆန်မရှိလက်ထပ်ယူပြီးမိဖုရားမြှောက်ပါမည်ဟုကတိထားရှိပါမည် မယ်မယ်ဘုရား”
မင်းသားက အသာတကြည်ပင်ကတိကဝတ်ပြုလိုက်သည်။
လောကမှာ လူအမျိုးမျိုး ရုပ်အထွေထွေ၊ ရွှေစင်ရုပ်တစ်ခုနှင့်ချွတ်စွပ်တူသည့် လူသားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရှာရတာ အလွယ်မှတ်လို.။
တစ်နေရာ မဟုတ်လည်းတစ်ချက်ချက်မှာတော့ ကွဲလွဲချက်ရှိမှာပဲ။ သူကဒီလိုတွေးသည်။
ဥဇနာဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးတို့ကတော့ နောက်ဆုံးဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မျှော်လင့်ချက်တစ်ခုရ်ှိလာသဖြင့် ဝမ်းမြောက်ကြရသည်။
သားတော်၏ဘုန်းကံကြောင့် သတို့သမီးလောင်းရှာတွေ့မည်ဟုလည်းယုံကြည်သည်။
“မယ်မယ်ဘုရား ဝမ်းသာတော်မူလိုက်တာသားတော်ရယ်၊
မယ်မယ်တော့ချွေးမလောင်းရတော့မယ်ပေါ့၊
သားတော်ရဲ့ရင်သွေး မြေးတော်လေးတွေချီချင်တာ မယ်မယ်ဘုရားရဲ့ အဓိကဆန္ဒပေါ့”
မင်းကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးတို့မှာ သားတော်ဥပရာဇာထံမှ ကတိစကား ရရှိလိုက်၍
ဝမ်းသာပီတိကြီးစွာဖြင့် တပြုံးပြုံးရှိနေကြလေသည်။
——————————————
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၃)
ဥဇနာမင်းကြီး၏ အဂ္ဂမဟေသီမိဖုရားခေါင်ကြီး ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ တကယ်တော့
အရွယ်ကောင်းတုန်းလှတုန်း ရှိနေပေသေးသည်။
သူမကိုတော်ကောက်ခံရစဉ်က အသက်ငယ်ငယ်ပင်ရှိသေးခဲ့တာဖြစ်သည်။
ယခုလက်ရှိသက်တော်အနေနှင့်တွက်လျှင် ၃၈နှစ်သာရှိဦးမည်။
၃၈နှစ်ဆိုသော်လည်း နန်းတွင်းတွင် ပျိုရွယ်စဉ်ကတည်းကနေလာခဲ့ရပြီး နုနုရွရွ အပြုစုခံလာရသောနန်းတွင်းသူဖြစ်၍
အပြင်ပန်းကြည့်လျင် အသက်၂ဝကျော် ကညာပျိုတစ်ယောက်နှယ်ထင်ရအောင် နုနယ်လှပေသည်။
ဥဇနာမင်းကြီးကအိုလာပေမယ့် ဝိမလမာလာဒေဝီက ပျိုတုန်းလှတုန်းပင်။
ဥဇနာဘုရင်မင်းမြတ်ကြီးက မျိုးဆက်ပြန့်ပွားရေးအတွက် ကျန်းမာရေးပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာရှိပုံရသည်။
ဒီအကြောင်းကို ဘုရင်ကြီးကိုယ်တော်တိုင်နှင့်
လက်စွဲတော်လက်ရင်းတပည့်ဖြစ်သူ နန်းတွင်းသမားတော်ကြီးဦးရွဲတို.နှစ်ဦးသာလျှင်သိရှိကြ၏။
အရင် နန်းမတော်မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်သူ မဟာသီရိသုဓမ္မစိတြဒေဝီ နှင့်လည်းထီးနန်းမွေ သားသမီးမရခဲ့၊
ကိုယ်လုပ်တော်များနှင့် အဆောင်ရ မိဖုရားငယ်များရှိသော်လည်း တစ်ယောက်မှမထွန်းကားခဲ့ပေ။
ဘုရင်ကြီးမှာ ထီးနန်းဆက်ခံရန် ထီးနန်းမွေအတွက်အခက်အခဲဖြစ်နေသည်။
ယခုလက်ရှိမိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်သူ ဝိမလမာလာဒေဝီခေါ် ရှင်ထွေးမယ်ကိုှ တောင်ရွာကြီးခေါ် မိဂါမမြို့သို့
ဘုရင်မင်းကြီးတိုင်းခန်းလှည့်လည်ကြွစဉ်တွင် တော်ကောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်က ရှင်ထွေးမယ်၏အသက်မှာ ၁ရနှစ်သာရှိသေး၏။
အင်မတန်လှ၍ ဘုရင်ကြီးမြတ်နိုးတော်မူလွန်းပြီး၊ နေပြည်တော်ရောက်သည်နှင့် အဆောင်ရမိဖုရားတစ်ပါးဖြစ်လာခဲ့သည်။
ဘုရင်ကြီးမှာ အချိန်အတော်များများကို ဝိမလမာလာဒေဝီနှင့်ပင်ကုန်လွန်လေ့ရှိ၏။
ဥဇနာ မင်းကြီးအလိုလားဆုံးသောဆန္ဒမှာ နန်းမွေဆက်ခံရန် ရင်သွေးတော် တစ်ယောက်လောက်တော့ရမှဖြစ်မည်။
သို့ဖြစ်၍ သူ့လက်ရင်းတပည့် သမားတော်ကြီးဦးရွဲကိုတိုင်ပင်ပြီးအကောင်းဆုံးဆေးများကိုရှာဖွေလေ့လာ ဖော်စပ်စေတော့သည်။
သမားတော်ကြီးဦးရွဲက သူ့ဆရာ့ဆရာကြီးများအဆက်ဆက်၊ လက်ရင်းတပည့်များကိုသာလျို့ဝှက်ပညာဆင့်ကမ်းပေးခဲ့သော ဆေးတော်ကြီးတစ်မျိုးရှိသည်။
ထိုဆေးကား အင်မတန်အစွမ်းထက်သော်လည်း၊ ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။
ပွဲတွေ့တစ်ချီသေချာပေါက်အောင်မြင်မည်ဖြစ်သော်လည်း၊ သုံးပြီးလျှင်ကား သုံးစွဲသူ၏ကျန်းမာရေးထိခိုက်ကျဆင်းလိမ့်မည်၊
တစ်ခါသုံးပြီးသည်နှင့် ခန္ဓာဓာတ်အတွင်းမှ လက်ကျန်မျိုးစေ့၊မျိုးရည်များ ခန်းခြောက်ကုန်ပြီး ပျက်စီးသွားမည်ဟုပြောသည်။
ဥဇနာဘုရင်ကြီးစဉ်းစားရပြီ၊ ယခုဒီအတိုင်းနေနေလည်း ဘယ်မိဖုရားနဲ့မှသန္ဓေကပ်မည့်ပုံမပေါ်၊ သားသမီးရစရာလမ်းလည်းမမြင်။
နဂိုမူလကတည်းကခန်းခြောက်ပြီးသားပဲ၊ ဘာနှမြောနေစရာလိုမည်နည်း။
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေကာမူ၊ တစ်ချီပဲဖြစ်ဖြစ်သန္ဓေစွဲကပ်ပါက ထီးမွေနန်းလျာရနိုင်သေး၏။
ထိုသို့ဆုံးဖြတ်ပြီး သမားတော်ကြီးဦးရွဲအား သူ၏လျို့ဝှက်ဆေးတော်ကြီးကိုသာ နောက်ဆံမတင်းပဲဖော်စပ်ရန် အမိန့်တော်မူလိုက်သည်။
သမားတော်ကြီး၏ တစ်ပွဲတိုးဆေးအစွမ်းဖြင့်၊ ဘုရင်ကြီးမှာ အားအင်အသစ်များဖြစ်ပေါ်လာကာ မျိုးစေ့သန္ဓေရည်များအားကောင်းလာပြီး၊
ထိုရက်များအတွင်း အချစ်ဆုံးမိဖုရား ဝိမလမာလာဒေဝီ၏ အဆောင်တော်မှမခွာတော့။
၃လအကြာတွင် မိဖုရားကြီး ဝိမလမာလာဒေဝီတွင် ထီးမွေနန်းလျာ ပတ္တမြားရွှေကြုတ်နှုတ်ငုံတော်ရှိပြီဟု ကြေငြာနိုင်ခဲ့လေပြီ။
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာလည်း ဘုရင်ကြီး၏ ပစားပေးအခံရဆုံးသော ဒုတိယမြောက်နန်းရမိဖုရားကြီးဖြစ်လာခဲ့လေ၏။
ယခင်က ပထမနန်းမတော် မဟေသီကြီး မဟာသီရိသုဓမ္မစိတြဒေဝီ တစ်ပါးတည်းသာ နန်းရမိဖုရားရှိခဲ့၏။
ယခုတော့ နန်းမတော်ကြီးကတောင်နန်း၊ ဝိမလမာလာဒေဝီက မြောက်နန်းမိဖုရားကြီးဖြစ်လာခဲ့သည်။
မြောက်နန်းမိဖုရား ဝိမလမာလာဒေဝီ၏ ပတ္တမြားရွှေကြုတ် နှုတ်ငုံတော်မှာလည်းတဖြည်းဖြည်း ရင့်သန်လာခဲ့လေပြီ။
သမားတော်ကြီးဦးရွဲပြောခဲ့သည့်အတိုင်း ဆေးတော်ကြီးတစ်ခါသုံးပြီးသည့်နောက်၊
ဘုရင်ကြီး၏မျိုးရည်များမှာလည်းထပ်မံ၍ မအောင်မြင်၊ ခန်းခြောက်ကုန်ခဲ့ပြီ။ ဦးရွဲကိုယ်တိုင်စစ်ဆေး၍ အတည်ပြုခဲ့ပြီးပြီ။
သို့သော် သမားတော်ကြီး၏ အခြားအစွမ်းထက်ဆေးဝါးများကြောင့် ဘုရင်ကြီး၏ကာမစွမ်းရည်မှာကျမသွားပါ၊
အနန်းနန်း အဆောင်ဆောင်သို့လှည့်လည်၍၎င်း၊ ကိုယ်လုပ်တော်မောင်းမများခေါ်ယူ၍၎င်း၊ ပျော်ပါးဆက်ဆံဆဲဖြစ်သည်။
ဤအကြားကာလအတွင်း နန်းတော်တွင်းမှာ ထူးခြား၍ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ်ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သေး၏။
ဝိမလမာလာဒေဝီနန်းရမိဖုရားမဖြစ်ခင်၊ အဆောင်ရမိဖုရားအရာ၌ရှိနေစဉ်ကတည်းက၊
လိုက်၍တုပြိုင်နေခဲ့သော၊ ဝိမလမာလာကိုလည်းမနာလိုမရှုစိမ့်ဖြစ်နေသော၊ အခြားအဆောင်ရ မိဖုရားတစ်ပါးဖြစ်သူ
စကားဝါမြို့စား ရှင်နုမြတ်က၊ သူ့တွင်လည်းနှုတ်ငုံသန္ဓေရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်း မင်းကြီးထံသံတော်ဦးတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဤသတင်းစကားကြားတော့ ဥဇနာမင်းကြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွား၏။
ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်ပါအံ့နည်း၊ ဘုရင်မင်းကြီးမှာ သားသမီးထပ်မံမရနိုင်တော့သည်ကို မင်းကြီးနှင့် သမားတော်ကြီးတို့သာသိသည်။
ဤသတင်းစကားမှန်ပါက မိနုမြတ်ဖောက်ပြန်လေပြီတည်း။
မင်းကြီး ရှင်နုမြတ်အပေါ်တွင် အမျက်တော်ဝင်လေပြီ၊
သို့သော် သက်သေသက္ကာယနှင့်တကွ ဖမ်းမိရန် အမျက်တော်ကိုသိုသိပ်၍ ရှင်နုမြတ်ကိုပရိယာယ်ဖြင့် နှစ်သိမ့်ထားပြီး၊
လျှို့ဝှက်အထောက်တော်များကို ထောက်လှမ်းရန် တာဝန်ပေးလိုက်တော့သည်။
ရှင်နုမြတ်မှာတော့ သူလည်း ဘုရင့်ရင်သွေးတော်ကို အကြောင်းပြ၊ အကြောင်းပြုပြီး၊ အရိုက်အရာတိုးမြင့်ရရှိရန်နှင့်
တစ်ချိန်တွင် နန်းမွေခံမင်းသား၏မယ်တော်ကြီးဖြစ်လာလျှင် ဖြစ်လာနိုင်ကောင်းဦးမည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်လျက်ရှိလေသည်။
အကယ်၍ ဘုရင်ကြီး၏ ရောဂါအကြောင်းကို အတွင်းကျကျသိခဲ့ပါက၊ ဤကြမ္မာငင်၍မိုက်မဲသောအလုပ်ကို သူမလုပ်မိမည်မဟုတ်ချေ။
ဘုရင်ကြီး၏ ယုံကြည်ရသော၊ နန်းတွင်းလျို့ဝှက်အထောက်တော်ကြီးများ ဖြစ်သော၊
အဆောင်ဆောင်အခန်းခန်း ဝင်ထွက်ခွင့်ရ ဝါရင့်မိန်းမစိုးအပျိုတော်ကြီးများဖြစ်ကြသည့်
ရွှေစာနှင့် ခင်ဘုဏ်းတို့၏ ကြိုးစားထောက်လှမ်းမှုကြောင့်၊ ရှင်နုမြတ်နှင့် ကြာသမားဖြစ်သူ မြောက်ပြင်ကိုကြပ်ရသော
ဓားတစ်ရာဗိုလ်၊ ဗိုလ်သူရိ်န်တို့၏ ကြာဇာတ်လမ်းကြီးမှာ ဗူးပေါ်သလိုပေါ်လာခဲ့တော့၏။
ဆောင်တော်ရမိဖုရားတို့၏ အတွင်းစည်းဖြစ်သော၊ အဆောင်တော်တံတိုင်းဝင်းထဲသို့ ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီးမှတပါး၊
အခြား ယောက်ကျားသနာ ဝင်ခွင့်မရှိစေရဟု၊ တားမြစ်ထား၏။
ခြေကျူးခြေဖြတ်၊ လက်ကျူးလက်ဖြတ်၊ အမိန့်ဥပဒေတော်ထုတ်ထား၏။
ယခု ယောက်ကျားသားမဝင်ရသော တားမြစ်နယ်မြေတွင်၊ မည်သူကများကျူးကျော်ဝင်ရောက်၍
မင်းဘဏ္ဍာဖြစ်သည့် အဆောင်တော်ရ မိဖုရားတစ်ပါးကို သန္ဓေခသည်အထိ ကျူးလွန်စော်ကားဝံ့သနည်း။
အထောက်အထားစုံလင်သောအခါ မင်းကြီးအမိန့်ဖြင့် ရှင်နုမြတ်၏ အဆောင်တော်အတွင်း၌ပင် လက်ပူးလက်ကြပ်ဖမ်းဆီးနိုင်ခဲ့လေသည်။
ဓားတစ်ရာဗိုလ်သူရိန်ခေါ် ငထွားမှာ ရှင်နုမြတ်ငယ်စဉ် ရွာမှာရှိစဉ်ကတည်းက၊ ငယ်ရည်းစားဖြစ်ခဲ့ဘူး၏။
ရှင်နုမြတ်မိဖုရားဖြစ်တော့ ဘုရင်ကြီးအားတဖက်လှည့်ဖြင့် ဝမ်းကွဲအကိုတော်ဟုဆိုကာ၊ မင်းမှုထမ်းခွင့်ရအောင် လှည့်ပတ်လျှောက်တင်ပြီး၊
ဓားတစ်ရာအစောင့်တပ်ကို ကြပ်မတ်ရသော ဗိုလ်လေးဖြစ်လာခဲ့၏။
အဆောင်တော်တွင်း လက်ပူးလက်ကြပ်ဖမ်းဆီးမိ၍ ရှင်နုမြတ်ရော ဗိုလ်သူရိန်ပါ မငြင်းနိုင်တော့ပေ။
စီစဉ်ပေးသူ အောင်သွယ်တော်ဇာတ်ဆရာကြီးကား ရှင်နုမြတ်၏ အပျိုတော်ထိမ်းကြီး ဂုဆ္ဆာပင်တည်း။
ဘုရင်ကြီးအဆောင်တော်မကူးသည့်ညများတွင်၊
ဗိုလ်သူရိန်ခေါ် ငထွားက သန်းခေါင်ယံတွင် မိန်းမကဲ့သို့ဝတ်ဆင်ကာ ခေါင်းမြီးခြုံလျက် တံတိုင်းနားအလာတွင်၊
ဂုဆ္ဆာက သွားရောက်ကြိုပြီး မလွယ်ပေါက်ကသွင်းလာပြီး၊ အဆောင်တော်ထဲပို့ပေးလေ့ရှိ၏။
ရှင်နုမြတ်၏ ဝမ်းဗိုက်ထဲမှ သန္ဓေမှာ ဥဇနာမင်းကြီးနှင့်လားလားမှမပတ်သက်၊
ရှင်နုမြတ် ငထွားနှင့်ဖောက်ပြန်၍ရသောသန္ဓေသာဖြစ်၏။
နောက်ဆုံးတော့ မင်းကြီးကိုယ်တိုင် တရားရုံးထိုင်စီရင်ဆုံးဖြတ်၍
တရားခံ သုံးဦးစလုံးကို တောင်စွယ်နေကွယ်ချိန်တွင် သူသတ်ကုန်း၌ ကွပ်မြက်ပစ်ရန် အမိန့်တော်ချမှတ်လိုက်လေသည်။
ဤနှစ်ပိုင်းအတွင်း၊ ဤစိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ်အဖြစ်တစ်ခုမှတစ်ပါး နန်းတော်တွင်းသာသာယာယာရှိခဲ့သည်။
—————————————————-
အချိန်တန်တော့ ဝီမလမာလာဒေဝီမိဖုရားကြီး၊ သားတော်လေးမီးရှုးသန့်စင်မွေးဖွားလာခဲ့လေသည်။
ဥဇနာမင်းကြီး ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစွာနှင့် ရွှေလင်ပန်းဖြင့်အချင်းဆေးစေကာ၊
ပဏ္ဍိတကုမ္မာ ဟုဘွဲ့မည်ပေးခဲ့ပြီး၊ မီးတွင်းထဲမှာပင် အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာ ရာထူးကိုဘွဲ့တံဆိပ်ချည်၍ တစ်ခါတည်းအပ်နှင်းလိုက်လေသည်။
နောက်၁ဝနှစ်ခန်.အကြာတွင်၊ နန်းမတော်ကြီးမဟာသီရိသုဓမ္မစိတြဒေဝီ မိဖုရားကြီး နတ်ရွာစံသွားရှာခဲ့တော့
ဝိမလမာလာဒေဝီမိဖုရားမှာ၊ တောင်ညာစံ မဟေသီမိဖုရားခေါင် နန်းမတော်ကြီးဖြစ်၍လာခဲ့သည်။
——————————————
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၄)
ဇာတ်လမ်းအစကဆိုခဲ့သည့်အတိုင်း၊ မင်းကြီး၊ မိဖုရားကြီး၊ သားတော်ဥပရာဇာနှင့်
သက်တော်ရှည်နန်းရင်းဝန်ကြီးတို့ သဘောတူ ကတိထားရှိသည့်အတိုင်း
ရွှေစင်ရုပ်ထုဆစ်သွန်းလုပ်၍ ဖူးစာဖက်ကြင်ယာတော်ရှာရန် အစီအစဉ်ကို စတင်စီမံဆောင်ရွက်ကြလေသည်။
မင်းသားကအကြံပေးချက်တစ်ခုပြု၍တောင်းဆိုခဲ့၏။
အကြံပြုချက်အတိုင်း ရွှေစင်ရုပ်တုကို နန်းတွင်းပန်းပုဆရာကြီးတွေဆီမထုစေခဲ့ပါ။ အတတ်နိုင်ဆုံးသတင်းကိုသိုဝှက်ထားလို၍ဖြစ်သည်။
အကယ်၍ ပေါက်ကြားပါက၊ မှူးကြီးမတ်ရာအချို့က တံစိုးလက်ဆောင်ပေး၍
မိမိတို့သမီးများ၊ တူမများနှင့်တူအောင် ထုဆစ်စေရန်ခိုင်းပါက မခက်ပါလော။
နောက်ဆုံး မင်းသားက သူအပိုင်စားရာ သာဂရမြို့ဘက်တွင်
နာမည်သတင်းထင်ရှားသင်းပျံ.လှသော ပန်းပုဆရာကြီးတစ်ဦး ရှိသည်ဟုကြားဘူးကြောင်းနှင့်
လက်ရာအလွန်မြောက်သည်ဟုသိရကြောင်း၊
ထိုဆရာကြီးထံတွင်အပ်နှံထုလုပ်စေရန်ကိုယ်စားလှယ်တော် မှူးမတ်များစေလွှတ်ခဲ့သည်။
ပန်းပုဆရာကြီး၏ အမည်နာမမှာ ဦးပညာဟူ၏။
ဦးပညာက သူ၏အိမ်အလုပ်ခန်းမှာပင် ကန်တော့ပွဲထိုး ပညာပိုင်းအစီအရင်များနှင့် စီမံပြီး
ဥပုသ်စောင့်ကာ အရုပ်ကိုစတင်ထုဆစ်သွန်းလုပ်၏။
တစ်လကျော်ခန့်ကြာသော် ရွှေစင်ရုပ်ပြီးလေပြီ။
သို့သော် ပန်းပုပညာရှင်ဆရာကြီးကမှာလိုက်၏။
အစီအရင်များဖြင့် ဂါထာစုပ် အဓိဋ္ဌာန်ဖြင့်ထုလုပ်ထားသောကြောင်၊့
အရုပ်ကိုခြုံလွှမ်းထားသောရွှေဇာချည်ပါးကို မလိုအပ်ပဲဖွင့်မကြည့်ပါနှင်ဦး။
အစီအမံတွေပြယ်၍ ရှာဖွေရေးမအောင်မမြင်ဖြစ်မည်။
ခရီးစဉ်တွင် သတို့သမီးငယ်တစ်ယောက်စီနှင့် တူမတူယှဉ်ကြည့်သောအခါမှသာလျှင်
တာဝန်ရှိသောမှူးမတ်ဝန်မင်းများက သာဖွင့်ကြည့်ခွင့်ရှိသည်။
နောက်ဆုံးသတိုးသမီးတွေ့၍ဆောင်ယူပြီးပြည်တော်ပြန်ဝင်မှသာလျှင် နန်းရင်ပြင်၌ အားလုံးရှေ့ တွင်ဖွင့်ကြည့်ပြီး
သတိုးသမီးနှင့်ရွှေစင်ရုပ်တူမတူကို သုံးသပ်ချက်ပေးရမည်ဟု….။
အရုပ်ပြီး၍အပြည်ပြည်သို့စေလွှတ်သောခရီးမစတင်မီ ပြီးစီးခဲ့သောရွှေရုပ်အား
သာဂရမြို့မှ နေပြည်တော်သို့သယ်ဆောင်လာပြီး နန်းရင်ပြင်တွင်ယာယီတည်ထားသည်။
ဘုရင်နှင့်မိဖုရားကြီးက အရုပ်ရောက်ကြောင်းသိလျှင် စိတ်ဝင်တစားဖြင့်လာရောက်ရှုစားကြ၏။
နန်းရင်းဝန်ကြီးက ပန်းပုပညာသည်ကြီးမှာကြားသတိပေးချက်များကိုပြန်လျှောက်တင်သည်။
“အစိအစဉ်မပြီးမြောက် မစတင်ခင် ရွှေဇာချည်ပါးအုပ်ထားတာဖွင့်မကြည့်ပါနဲ့ဦးဘုရား။
သတို့သမီးလောင်းကိုဆောင်ကျဉ်းလာမှအပြီးသတ်ဖွင့်ကြည့်ပြီး ဘယ်လောက်တူမတူဆုံးဖြတ်ကြရပါလိမ့်မယ်”
“အိမ်း…လောကီအစီအရင်တွေဆိုတော့လည်းသူ့အစီအမံအတိုင်းလိုက်နာမှအောင်မြင်ပေမပေါ့၊ ကိုယ်တော်တို့သဘောတူပါတယ်။
အခုတော့ဇာချည်အပြင်ကပဲမှန်းကြည့်ရပေဦးမပေါ့။ အရိပ်အချည်တော့ မြင်ရ မှန်းလို့ရမှာပါ”
ဘုရင်ကြီးကမိန့်၍ ရွှေစင်ရုပ်အနားသို့သွားကြည့်သည်။
“အားပါးပါး ဇာချည်ဖုံးထားလို့အပြင်ကြည့်တာတောင်လှလိုက်ချည်ရဲ့ဟရို့၊
ဒါပေမယ့် မြင်ဘူးသလိုလိုတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ တူသလိုလိုပါပဲလား။
ကဲပါလေ ကတိတော်ထားတဲ့အတိုင်း သတိုးသမီးကိုဆောင်လာမှဖွင့်ကြည့်ကြတာပေါ့”
တာဝန်ပေးအပ်ထားသောမှူးမတ်များက မင်္ဂလာရက်ရွေး၍ ရွှေစင်ရုပ်တုကိုဆောင်ယူပြီး၊
အတိုင်းတိုင်းအပြည်ပြည်လှည့်ရှာဖွေသော ခရီးစခဲ့သည်။
သို့သော်ခရီးစဉ်တစ်လျောက်အရပ်ရပ်အရွာရွာတွင် မျှော်လင့်ထားခဲ့သည့်အတိုင်း
ရွှေစင်ရုပ်နှင့်တူသူ သတို့သမီးငယ်ကို တစ်ယောက်မျှပင် ရှာမတွေ့ခဲ့ပါ။
၆လလောက်ကြာတောာ့မှ ရွှေစင်ရုပ်နှင့်တကွ ကိုယ်စားလှယ်များပြည်တော်ပြန်ဝင်လာကြလေသည်။
ဒါပေမယ့် မင်္ဂလာဝေါယာဉ်ကစီးမယ့်သူမရှိ အလွတ်ကြီးပြန်ပါလာသည်။
ဘယ်သတိုးသမီးလောင်းမိန်းမငယ်မှပါမလာခဲ့ပါ။
မှူးမတ်တို့လျောက်တင် သတင်းပြန်ကြားချက်အရ အတိုင်တိုင်းအပြည်ပြည်
အနယျနယျ အရပျရပျတှငျ ရှှစေငျရုပျတုနှငျ့တူသူ မိနျးမပြိုကျို မညျသို့မှ ရှာမတှေ့ခဲ့ပါ။
ဥဇနာဘုရင်မင်းကြီးနှင့် မိဖုရားခေါင်ကြီး ဝိမလမာလာဒေဝီတို့ မှာမျှော်လင့်သည့်သတင်းစကားမကြားရသဖြင့်
စိတ်အပျက်ကြီးပျက်သွားကြကုန်လေသည်။
ရွှေစင်ရုပ်နဲ့တူသူချွေးမလောင်း လောကမှာမရှိတော့ဘူးလားကွယ်တို့…၊
ကဲ…ကဲ… ဖွင့်ကြစမ်း၊ ရုပ်တုကို ငါကိုယ်တော်ကြည့်စမ်းမယ်”
မှူးမတ်တို့က ရွှေစင်ရုပ်ကိုလွှမ်းထားသော ရွှေချည်ဇာပုဝါပါးကို လှပ်လိုက်လေသည်။
“ဟင်”
“ဟယ်”
“ဒါ…ဒါ…ဝိမလမာလာဒေဝီမိဖုရားကြီးရဲ့မျက်နှာတော်ပါလား”
“ဟင်…ဒါဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ”
“ဟင်….မယ်မယ်နဲ့ချွတ်စွပ်တူနေပါလား”
အားလုံး အံ့အားသင့်ကုန်ကြသည်။
ဟုတ်သည်။ ရွှေစင်ရုပ်တုမှာ ဝိမလမာလာဒေဝီ မိဖုရားခေါင်ကြီးနှင့် တသဝေမသိမ်း ချွတ်စွပ်တူလျက်ရှိသည်။
တူသည်မှာ မျက်နှာတော် အကျအပေါက်၊ မျက်လုံး၊မျက်ခုံး၊ နှာခေါင်း၊ နားရွက်၊ ပါးစပ်၊ မေးဖျား အားလုံးပင်။
ဒါတင်မကသေးပါ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက်အားလုံးပါတူနေပြန်တော့၏။
ဘုရင်ကြီးအော်၍မိန့်လေသည်။
“ဟဲ…ကိုယ်စားလှယ်တော် မှူးမတ် ဝန်ထမ်းတွေ၊ မောင်မင်းတို့ အပြည်ပြည်အရပ်ရပ်လှည့်ပြီး
လူထုအပေါင်းကိုရွှေဇာချည်လှစ်ပြပြီး၊ တူသူမိန်းမပျိုတွေရှာဖွေတော့၊ မိဖုရားကြီးနဲ့တူတာသတိမထားမိကြဘူးလားဟဲ့”
“မှန်လှပါ…ကျွန်တော်မျိုးတို့ မိဖုရားခေါင်ကြီးကို တစ်ခါမှပင် မော်မဖူးခဲ့ဘူးကြောင်းပါဘုရာ့၊
ဘဝရှင်မင်းတရားကြီး၊ နန်းရင်ဝန်ကြီးနဲ့ အိမ်ရှေ့ကိုယ်တော်လေး တို့မှတပါး မည်သူမျှသေချာစေ့စေ့ ကြည့်ခွင့်မရှိခဲ့ကြောင်းပါဘုရား”
“ဟေ… အေး…ဖြစ်ရမယ်..ထားလိုက်ပါတော့၊ ဒါဆိုငါတို့အစီအစဉ်ပျက်ရတော့မှာလား၊
ဘိုးတော်သိကြားနဲ့လောကပါလနတ်တွေကိုတိုင်တည်ဆုတောင်းပြီးလွှတ်လိုက်တာပေကပဲ၊
ယခုနောက်ဆုံးပြည်တော်ပြန်ဝင်တော့ ချွတ်စွပ်တူသူတွေ့နေပြီ၊
ဒါပေမယ့်အဲဒီအမျိုးသမီးက၊ သတိုးသားလောင်းအိမ်ရှေ့မင်းရဲ့ မယ်တော်အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးဖြစ်နေတာခက်တယ်”
မိဖုရားခေါင်ကြီး ဝိမလမာလာဒေဝီမှာလည်းမျက်နှာအထားရခက် မျက်နှာတော်နီမြန်းလို့ရှက်သွေးတွေဖြာနေလေသည်။
နန်းရင်ပြင်က အပ်ကျသံတောင်ကြားရမတတ်တိတ်ဆိတ်နေ၏။
မင်းတရားကြီးမှာ အချိန်အခိုက်အတန့်တစ်ခုကြာအောင် တွေဝေငြိမ်သက်နေလေသည်။
နောက်တော့မှလှုပ်ရှားလာပြီး သူ့မျက်နှာက တစ်ခုခုကို အပြီးအပြတ် သံဓိဋ္ဌာန်ချကာ ဆုံးဖြတ်ပြီးသည့်ပုံပင်။
“ဟယ်…တတ်နိုင်ပါဘူး၊ မင်းမှာသစ္စာလူမှာကတိတဲ့၊
လောကပါလနတ်တွေအဆုံးအဖြတ်အတိုင်းခံယူပါမယ်လို့ တိုင်တည်ထားပြီးမှ အဲ့ဒီအဆုံးအဖြတ်အတိုင်းတည်စေမှရတော့မယ်၊
ရေမြေ့သနင်းတစ်ပါးအနေနဲ့ သမာဒေဝနတ်တွေကိုတိုင်တည်ထားရှိတဲ့ ကတိသစ္စာကို မဖောက်ဖျက်စကောင်းဘူး”
မင်းရင်ပြင် ညီလာခန်းမသည်တိတ်ဆိတ်ဆဲ….၊
“တိုင်တည်ဓိဋ္ဌာန်ထားတဲ့အတိုင်း၊ ရွှေစင်ရုပ်နှင့်တူသူ သတို့သမီးကိုတွေ့ပါက
သားတော်ဖြစ်သူ ဥပရာဇာနှင့် ထိမ်းမြားပေးပြီး၊ မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးကိုဘိသိက်ခံပြီးလျှင်
ထီးနန်းကိုလွှဲအပ်ပေးပါမည်ဟု၊ ကတိသစ္စာ အဓိဋ္ဌာန်ပြုထားခဲ့တယ်၊
ဥပရာဇာမင်းသားကလည်း ရွှေစင်ရုပ်နှင့်ချွတ်စွပ်တူသူ အမျိုးသမီးကိုတွေ့ရှိဆောင်ကျဉ်းလာပါက၊
အငြင်းအဆန်မရှိလက်ထပ်ယူပြီးမိဖုရားမြှောက်ပါမယ်လို့ ကတိထားရှိခဲ့ပြန်တယ်”
“ဒါပေမယ့်မောင်တော်ဘုရား… ဥပရာဇာမင်းသားနဲ့ နှမတော်တို့က၊ သားအမိအရင်းကြီးတွေဘုရား၊
ဘယ်လိုလက်ထပ်ဘိသိက်ခံဖို့ဖြစ်နိုင်မှာလည်းဘုရား”
ဝိမလဒေဝီကမျက်စိမျက်နှာအပျက်ပျက်နှင့်ကြားဖြတ်ဝင်ရောက်၍ တင်လေသည်။
“ခမည်းတော်ဘုရား…မယ်မယ်ဘုရားက သားတော်ရဲ့မွေးမိခင် အရင်းကြီးမို့လို့ မဖြစ်နိုင်ကြောင်းလျှောက်တင်အပ်ပါသည်ဘုရား”
အိမ်ရှေမင်းသား သုဇာတကုမ္မာကလည်း ဝင်လျှောက်ပြန်သည်။
“မှန်လှပါ…ဘုန်းတော်ကြီးမြတ်တော်မူလှသော အရှင်မင်းကြီးဘုရား၊
နောက်တစ်ခုက မိဖုရားခေါင်ကြီးမှာ ကာမပိုင်ခင်ပွန်းပိုင်ရှင်၊ အရှင်မင်းကြီးရဲ့မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်ပါတယ်။
မင်းတို့မည်သည် တော်ကောက်တာတောင်မှ ထိုအမျိုးသမီးမှာကာမပိုင်လင်ရှိမရှိစိစစ်ရပါသေးတယ်၊
လွတ်လပ်မှကောက်ယူခွင့်ရှိပါတယ်ဘုရား။ ဤအချက်ကိုလည်းသတိချပ်စေရန်၊ မတင်ဝံ့ဝံ့ လျှောက်တင်အပ်ပါသည်ဘုရား”
နန်းရင်းဝန်ကြီးကလည်းသို.ဝင်၍သတိပေး၏။
“အိမ်း…နားထောင်ကြ၊ နင်တို.တင်တာတွေကတော့ဟုတ်သဟဲ့၊ ငါကိုယ်တော်တိုင်ကလဲဒီလိုဘယ်ဖြစ်ချင်မလဲ။
ဒါပေမယ့် ရေမြေ့သနင်းပြည့်ရှင်မင်းဆိုတာ အဓိဋ္ဌာန်ကတိကဝတ်တွေကို မဖောက်ဖျက်စကောင်းဘူး။
ငါကိုယ်တော်မြတ်ကလဲ၊ သားတော်ကိုထီးနန်းလွှဲပေးပြီးရင်၊ ဥပုသ်ဆောင်ဝင်မယ်လို့ မြတ်စွာဘုရားရှင်ထံမှာ အဓိဋ္ဌာန်ထားရှိတယ်။
သားတော်ဥပရာဇာကလဲ ကတိကဝတ်အချက်အလက်တွေကို သဘောတူညီထားရှိပြီးဖြစ်တယ်။
အမတ်ကြီးတင်တဲ့ ကာမပိုင်မယားဆိုတဲ့အချက်ကလည်း၊ ငါကိုယ်တော်ထီးနန်းစွန့်ပြီး ဥပုသ်ဆောင်ဝင်လျင်ပျက်ပြယ်သွားပြီ။
ငါ့မိဖုရားကွီးကိုငါကိုယျတျိုငျစှနျ့လှှတျပွီး သားတောျလကျထဲလကျဆကျပေးခဲ့ပွီး၊
နောက်ဆက်ခံမယ့်ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်စေရမယ်။
ဝျိမလမာလာဒဝေီမိဖုရားကွီးက အသကျအရှယျအားဖွငျ့လညျးငယျရှယျသေးတယျ။
ဥပုသ်ဆောင်ဝင်ဖို့အရွယ်မဟုတ်သေး၊ ကာမဂုဏ်တွေအကောင်းဆုံးခံစားနိုင်သေးတဲ့အရွယ်၊
မိဖုရားခေါင်ကြီးတစ်ပါးအနေနဲ့ တိုင်းပြည်တာဝန်ထမ်းနိုင်ပြီးဘုရင်မင်းမြတ်ကိုအကြံပေးနိုင်တုန်းရှိသေးတယ်။
သားအမိပင်ဖြစ်သော်ငြားလည်း၊ ရှေးအစဉ်အလာ မဟာသမ္မတမင်းကစလို့ တို့ရဲ့ဘိုးဘေးဘီဘင်မင်းဆက်တွေမှာ
သာကီဝင်မင်းမျိုးဆိုပြီး မင်းသွေး နန်းသွေးကို သွေးမနှောအောင်ထိမ်းသိမ်းတဲ့အနေနဲ့
သွေးသားရင်းချာ မောင်နဲ့နှမ၊ သားနဲ့အမိ ပြန်လည်ထိမ်းမြားကြတာတွေ ထုံးသာဓကရှိခဲ့ကြဘူးတယ်။
ငါကိုယ်တော်မြတ်ရော၊ မိဖုရားခေါင်ကြီးပါ အလိုရှိဆုံးအချက်ကတော့
သားတော်အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာကိုမိဖုရားရှာဖွေလက်ဆက်ပေးပြီး
နောက်နောင်နန်းလျာနန်းဆက်ရင်သွေးငယ်များ ထွန်းကားလာစေဖို့ပဲဖြစ်တယ်။
ငါကိုယ်တော်မြတ်လဲ နန်းဆက်မြေးတော်လေးတွေကိုချီချင်လှပြီ။
အဲဒီအချက်ကိုမိဖုရားကြီးက လိုလိုလားလား ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ
ကိုယ်တော်တိုင်တာဝန်ကျေကျေလက်ခံဆောင်ရွက်လိမ့်မယ်လို့ ကိုယ်တော်မြတ်ယုံကြည်တယ်၊
အမိန့်တော်မှတ်မယ်…နာခံ……”
“မှန်လှပါ ဘုန်းတော်ကြီးမြတ်သောဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား”
“ဘုရင်မင်းမြတ်တို့၏ ထုံးစံအရ၊ ထွက်ပြီးသားဆင်စွယ်ပြန်ဝင်သည်မရှိ၊
မင်းမှာသစ္စာ လူမှာကတိ၊ ထားရှိပြီးသော ကတိကဝတ်သစ္စာတရားကိုတည်ရာ၏၊
ယခင်က ရွှေစင်ရုပ်ကိုအပြည်ပြည်အရပ်ရပ်သို့စေလွှတ်၍ သတို့သမီးလောင်းအမျိုးသမီးကိုမရှာဖွေစဉ်ကပင် ကတိကဝတ်ပြုထားသည့်အတိုင်း၊
ယနေ့ယခုရွှေစင်ရုပ်တုနှင့် တသဝေမတိမ်းတူညီသော ဝိမလမာလာဟူသည့် အမျိုးသမီးကိုတွေ့ရှိပြီဖြစ်၍
အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာ ပဏ္ဍိတကုမ္မာမင်းသားက၊ ဝိမလမာလာ အမျိုးသမီးကိုလက်ဆက်ထိမ်းမြားပြီးလျှင်
မိဖုရားခေါင်ကြီးတင်မြှောက်၍ နန်းသိမ်းဘိသိက်ခံယူစေ…….၊
ငါကိုယ်တော်မြတ်၏လက်ရှိမိဖုရားခေါင်ကြီး ဝိမလမာလာဒေဝီအား ယခုအချိန်မှစ၍ မိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်မှရုတ်သိမ်းပြီး၊
ဝိမလမာလာမင်းသမီးဟူ၍ အဆောင်အယောင်များနှင့်တကွခန့်အပ်ပြီး၊ ဘိသိက်ခံမိဖုရားလောင်းအဖြစ်တည်စေ။
ပုဏ္ဏားတော်ကြီးများ၊ ပရောဟိတ်ကြီးများက နေ့ကောင်းရက်သာများရွေးချယ်တွက်ချက်ပြီး၊ အစီအစဉ်များကိုမင်္ဂလာရှိစွာပြီးမြောက်အောင်စီမံစေ၊
ပြည်သူအပေါင်းသိရှိစေရန်လည်းကြေငြာမောင်းခတ်စေ။
ငါကိုယ်တော်မြတ်ကိုယ်တော်တိုင် အခမ်းအနားတွင် လက်ဆက်ထိမ်းမြားပေးမည်။
ဘုရင်မင်းမြတ်တို့၏ ထုံးစံအရ၊ ထွေးအန်ပြီးသည့်တံတွေး ပြန်မြိုသည်မရှိ၊
ထွက်ပြီးသားဆင်စွယ်ပြန်ဝင်သည်မရှိ၊ ဤအမိန့်အတိုင်းတည်စေ။
အမိန့်ဖီဆန်သူရာဇဝတ်သင့်စေ…..။
ညီလာခံစဲမယ်…”
“အမိန့်တော်မြတ်အတိုင်းပါ ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား”
မင်းကြီးက တချက်လွှတ်အမိန့်တော် ထုတ်ပြန်လိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့်၊ မည်သူကမျှစောဒကမတက်ရဲတော့ပေ၊
အမိန့်တော် အတည်ဖြစ်ပေပြီ။
အမိန့်အတိုင်းဆောင်ရွက်ရန် သက်ဆိုင်ရာမှူးမတ်များ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ရန်ထွက်သွားကြ၏။
ဝိမလမာလာဒေဝီသည် ဘုရင်ကြီးအားဦးချကန်တော့၍ သက်ပြင်းမောတစ်ချက်ချကာ မိမိနန်းဆောင်ဆီသို့ပြန်လာခဲ့သည်။
ရံရွေတော်နှစ်ယောက်က ဆိတ်ဆိတ်ပင်လိုက်ပါလာ၏
ခေါင်းတွေလဲဝေဝါးမူးနောက်နေ၏။ အဖြစ်အပျက်များကမိနစ်ပိုင်းအတွင်း မယုံကြည်နိုင်စရာ အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းခဲ့သည်။
တစ်ခဏချင်းမှာပင် မိမိမှာ မိဖုရားခေါင်ကြီးရာထူးမှလျောကျခဲ့ပြီး မင်းသမီးဘဝသို့်ရောက်ခဲ့၏။
ဒါကလည်းယာယီသာ။ နောက်ထပ် ဘုရင်တစ်ပါး၏မိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်မကြာမီတဖန်ပြန်လည်တင်မြှောက်ခံရဦးမည်ဖြစ်သည်။
သို့သော်မိမိနှင့်လက်ထပ်ထိမ်းမြားပြီး ဘိသိက်ခံနန်းတက်ရမည့်ဘုရင်အသစ်မှာ
မိမိကိုယ်တိုင်မွေးဖွားသန့်စင်ထားခဲ့သော သားတော်အရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်နေလေသည်။
စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေ၏။ မိမိသားအရင်းကိုလင်ပြန်လုပ်ရချေတော့မည်လား။
အမှန်တော့ ဒီအစီအစဉ်သည် သူမပင်စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သူမ၏သားတော်မှာ နန်းတော်တစ်ခုလုံးပြေးရေကြည့်ပါမှ ရှားရားပါးပါး တစ်ပါးတည်းသော မင်းသားလေးဖြစ်သည်။
သို့ဖြစ်၍ နောက်တက်မည့်နန်းဆက်ဘုရင်ဖြစ်မှာသေချာ၏၊
သို့သော် သားတော်၏ မိန်းမတွေအပေါ်စိတ်ဝင်စားမှုနည်းကာကြင်ယာမရှာခြင်းက
ယနေ့ဖြစ်ခဲ့သောအကျိုးတရား၏ အကြောင်းရင်းခံပင်ဖြစ်သည်။
သားတော်ကိုသူမ မိန်းမပေးစားချင်သည်။ မြေးတော်တွေချီချင်လှသည်။
ဒါကြောင့်ဘုရင်ကြီးကိုဒီကိစ္စဖြစ်အောင် ဆော်ဩခဲ့သည်။
အခုတော့သူမကိုယ်တိုင်ဒီထောင်ချောက်ထဲပြန်ပိတ်မိနေပြီ၊
သားတော်ကိုမိန်းမပေးစားချင်တာ၊ အခုတော့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်သားတော်ရဲ့မိန်းမအဖြစ်လက်ခံပြီး
ကိုယျခြီခငြျတဲ့မွေးကျို ကိုယျတိုငျမှေးထုတျပေးရမလိုဖွစျနပွေီ။
ဒီလိုအတွေးတွေဝင်လာတော့ ဝိမလမာလာဒေဝီ ရင်တွေနှလုံးတွေတဒုန်းဒုန်းခုန်လာသည်၊
သွေးတွေနွေး၍ဆူပွက်လာသလိုခံစားရသည်။ မျက်နှာတွေရဲတက်၍ မွေးညင်းလေးတွေပင်ထောင်ထလာ၏။
အမှန်တော့သူမသည် သွေးသားကောင်း ဆူဖြိုးတုန်းအရွယ်ဖြစ်သည်။
သွေးသားရာဂစိတ်လဲနိုးကြွလွယ်သူဖြစ်သည်။
သူမသားတော်၏မိဖုရားဖြစ်လာလျှင် သားတော်ကသူမကိုဘယ်လိုတုန့်ပြန်လိမ့်မည်နည်း၊
အတွေးနှင့်ပင် ဝိမလမာလာ၏ပေါင်ကြားတွင်စိုထိုင်းလာရ၏၊
မယုံနိုင်စရာပါတကား၊ ဘာဖြစ်လို့သားတော်ကိုဒီလိုတွေးလိုက်ရုံနှင့် ရာဂစိတ်တွေထလာရသနည်း။
ဘဝရှင်မင်းကြီးသူ့ကိုတော်ကောက်တုန်းက သူမတော်တော်ငယ်သေးသည်။
ဘုရင်ကြီးကနဂိုထဲက ဒီကာမကိစ္စမှာပြဿနာရှိတာသူမရိပ်မိနေသည်။
သားတော်ကိုနှုတ်ငုံသန္ဓေမတည်ခင်ကာလမှာတော့ ဘုရင်ကြီးအတော်စိတ်မာန်ထန်၍ အတော်စွမ်းဆောင်နိုင်သည်၊
သားတော်မွေးပြီးနှစ်အတန်ငယ်ကြာတော့ ဘုရင်ကြီးသဉ္စာလီသလွန်ပေါ်မှ ကိစ္စများတဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသည်၊
သက်တော်ရလာတာလည်းပါလိမ့်မည်။ သမားတော်ကြီး၏ဆေးများကလည်းဒီထက်ပို၍ မစွမ်းပြီထင့်။
သူမ ကာမဂုဏ်ကိစ္စတွေမှာ မဝ မတင်းတိမ်ပါ၊ ဒီကိစ္စကိုပြည့်ပြည့်ဝဝ ရလိုနေခဲ့သည်၊
သို့သော် နန်းမတော်မိဖုရားခေါင်ကြီးတစ်ပါးအနေနှင့် ဘယ်လိုမှအာသာပြေအောင်
မည်သူတဦးတယောက်မှလာ၍စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်မည်မဟုတ်ပါလေ။
နန်းမတော်ကြီးကိုထိဖို့နေနေသာသာ ဘယ်သူမှမော်၍ပင်မဖူးရဲ။
အခွင့်အရေးရလျှင်သော်မှ သူမမလုပ်နိုင်ပါ၊
ရှေ့မှာသင်ခန်းစာအနေဖြင့်အဆောင်ရမိဖုရား ရှင်နုမြတ်နှင့် ငထွားခေါ်ဓားတစ်ရာဗိုလ်သူရိန်တို့၏ ပြယုဂ်ကရှိခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။
မပြည့်ဝသည့်ဆန္ဒကို မြိုသိပ်ထားခဲ့ရသည်။
အခု သားတော်ဘုရင် မင်းပျိုမင်းလွင်လေးနှင့် ရွှေဂဟေဆက်ရတော့မည်ဆိုတော့၊
ဝိမလမာလာတစ်ယောက် အတွေးပုံရိပ်နှင့်ပင် အငုံးစိတ်တွေကထကြွလာခဲ့ရသည်တကား….။
——————————————
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၅)
သတ်မှတ်ထားသည့် မင်္ဂလာနေ့ရက်တွင် ဘိသိက်ခံနန်းသိမ်းပွဲကြီးနှင့်
တိုင်းပြည်ကြီး၏ထီးနန်းကိုလက်လွှဲဆက်ခံမည့် ဘုရင်မင်းမြတ် အသစ်နှင့် အဂ္ဂမဟေသီလောင်းလျာ မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးတို့၏
လက်ချင်းထပ် ရွှေဂဟေဆက်၍ထိမ်းမြားပွဲကြီးကို ခြိမ့်ခြိမ့်သဲကျင်းပလေတော့သည်။
ပုဏ္ဏားတော်ကြီးများက ဆုမွန်ကောင်းတောင်း အခါတော်ပေးကြသည်။
ဥဇနာမင်းကြီး သားတော်အိမ်ရှေ့ဥပရာဇာ ပဏ္ဍိတကုမ္မာမင်းသားနှင့် ချွေးမတော်လောင်းဖြစ်သူ ဝိမလမာလာမင်းသမီးတို့အား
ရွှေဂဟေဆက် လက်ထပ်ပေးပြီးလျှင် သားတော်အား မင်းတို့၏မကိုဋ်နှင့် သံလျက်တော်ကိုလွှဲအပ်ပေး၏်။
မင်းမိဖုရားမောင်နှံစုံ ရွှေပလ္လင်ညောင်စောင်းတော်ပေါ်တွင်ယှဉ်တွဲထိုင်၍ ဘိသိက်ခံရာတွင်
ပဏ္ဍိတကုမ္မာရော ဝိမလမာလာ နှစ်ဦးစလုံး ရောနှောထွေပြားနေသောစိတ်ခံစားချက်များအသီးသီးဖြင့် ခေါင်းတွင်ရှုပ်ထွေးနေကြသည်။
ပဏ္ဍိတကုမ္မာသည် ကိုယ့်မွေးမယ်တော်အရင်းကြီး၏လက်ကိုကိုင် ရွှေဖလားထဲတွင်ရေနှစ်၍ မိဖုရားအဖြစ်လက်ထပ်နေရ၏။
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာလည်း သားတော်ရင်းကို လင်အဖြစ်ဖြင့်ယှဉ်တွဲထိုင်ပြီး ရေစင်သွန်းလောင်းခြင်းများကို ခံယူနေရလေသည်။
ယခုအချိန်မှစ၍ သူမသည် သူမ၏သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်၏ တရားဝင်မိဖုရားခေါင်ကြီး၊ တနည်းဆိုရသော် သူ့သား၏မိန်းမဖြစ်သွားပေပြီ။
သည်ပွဲပြီးလျှင် သူတို့နှစ်ယောက်၏ဆက်ဆံရေး ဘယ်လိုရှိမည်နည်း။
သူမ သားတော်ကိုဘယ်ပုံဘယ်နည်းဆက်ဆံပြောဆိုရပါမည်နည်း။
တွေးရင်းမျက်နှာများနီရဲကာ ရှက်သွေးများဖြာလျက်ရှိ၏။
တိုင်းသူပြည်သားများကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်၏ အခက်အခဲများကို မသိကြပါ၊ ဂရုလည်းထားပုံမရပါ။
ဘုရင်မင်းမြတ်နှင့် မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့ ဘုန်တော်ကြီး၍သက်တော်ရှည်စေကြောင်း
တစ်ခဲနက်သာလျှင် ကောင်းချီးပေးကြွေးကြော်နေကြလေသည်။
တချို့ကတော့တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုးလုပ်ကြသည်။
“ဟင်…ဘုရင်လေးက တောင်ညာစံမဟေသီ မိဖုရားကြီးမြှောက်လိုက်တာ အရင်မိဖုရားခေါင်ကြီး၊
သူ့မယ်တော် အရင်းကြီးပဲတဲ့၊ သားနဲ့ အမေအရင်းကြီး ဘယ်လိုလုပ်ပြီး……”
“ဟဲ့..ဒါ..နန်းတွင်းအရေး ဟဲ့၊ သူတို့သင့်တော်တယ်ထင်လို့စီမံကြတာ။ ညည်းတို့လိုလူသာမန်တွေဉာဏ်မမီဘူး၊
နန်းတွင်းအရေးအရာတွေကိုနားမလည်ပဲ ပေါက်ပေါက်ဖောက်မနေနဲ့
တော်ကြာကြမ်းကြားလေကြား၊ အလားနေရင်းရာဇဝတ်သင့်နေမယ်”
ဟန့်သည့်သူကဟန့်သဖြင့် ဝေဖန်သံတွေတိတ်သွားပြီး ကောင်ချီးဩဘာသံတွေသာညံ၍နေလေသည်။
ညဦးပိုင်းဝတ်တက်ချိန်ပြီးတော့ ဘုရင်အသစ်စက်စက်ကလေး ပဏ္ဍိတကုမ္မရာဇာ တစ်ယောက်၊
ဘုရင်မင်းမြတ်တို့စံတော်မူရာစက်နန်းဆောင်သို့ ကြွလှမ်းတော်မူလာခဲ့သည်။
လူပျိုတော်သားများနှင့် ၎င်းတို့ကိုကြပ်ရသောလူပျိုတော်ဝန်မင်းတို့ကခြံရံလျက်လိုက်ပို့သည်။
ဤစက်နန်းဆောင်သည် မိမိဘဝတွင်ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ဝင်ရောက်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
ယခင်နေ့ကအထိ ဥပရာဇာမင်းသား၏စံအိမ်တော်တွင်သာစံမြန်းခဲ့ရပြီး
ယနေ့ညမှစ၍ မင်းတို့စံရာစက်နန်းဆောင်ကို အမြဲတမ်းပြောင်းရွှေ့စံနေတော်မူရမည်ဖြစ်သည်။
စက်ခန်းဆောင်ကြီးအတွင်း အလည်တွင် မင်းနှင့်မိဖုရားတို့စက်တော်မူရမည့် သဉ္စာလီကုတင်တော်ကြီးရှိ၏။
သဉ္စာလီတော်ကြီးကို ပိုး၊ဖဲ၊ ကတ္တီပါများဖြင့် အိစက်နေအောင်ဆင်ယင်ထားသည်။
ကုတင်ကြီး၏ဘေးတစ်ဖက် ခြောက်ပေကွာခန့်တွင် ရှည်သောသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ညောင်စောင်းသလွန်တော်ရှိ၏။
မင်းမိဖုရားနှစ်ပါး သက်သောင့်သက်သာ ထိုင်၍စံတော်မူရန်ဖြစ်သည်။
ညောင်စောင်းသလွန်၏မျက်စောင်းထိုးတွင် ကတ္တီပါဖုံအထူကြီးအထပ်ထပ်ခင်းထားပြီး
သုံးမြှောင့်ပုံမှီအုံးကြီးများဖြင့်ပြင်ဆင်ထားသောနေရာကား
တခါတရံ မိဖုရားကြီးက မင်းကြီးအားခစားနေစဉ်၊ သက်သာစွာထိုင်၍စကားစမြည်ဆိုရန်နေရာဖြစ်သည်။
ညောင်စောင်းရှေ့တည့်တည့်တွင်ကား ရွှေလင်ပန်းကြီးများ ကလပ်ကြီးများဒေါင်းလန်းကြီးများဖြင့် သစ်သီးဝလံမျိုးစုံ ပြင်ထားလေသည်။
ဘေးတွင် ရနံ့သင်းလှသော ယစ်ရွှေရည်သေတကောင်းနှင့်
ကလပ်တစ်ခုအတွင်း၊ သမားတော်ကြီးဦးရွဲဖော်စပ်ထားသော မဟာအားတိုးဆေးကြုတ်တော်ကြီးနှင့်
့အခြားအားတိုးဆေးများ တင်၍ထားရှိလေသည်။
ဘုရင်မင်းမြတ်ကြွချီဝင်တော်မူမလာခင်ကပင် ဝိမလမာလာဒေဝီမိဖုရားကြီးက
စက်ခန်းဆောင်တွင်းကြိုတင်ရောက်ရှိနေလေပြီ။
ဒါကမိဖုရားခေါင်ကြီး၏ ဝတ္တရားတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်သည်။
ဝိမလမာလာမိဖုရားက ညောင်စောင်းသလွန်ပေါ်တွင်တစောင်းလေးထိုင်၍စောင့်စားနေရင်း အတွေးများပွားနေရသည်။
မကြာခင်မှာပင် အသစ်စက်စက်ဘိသိက်ခံထားသော တိုင်းကြီးပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ် စက်ခန်းဆောင်တွင်းသို့ကြွလာတော့မည်။
လင်တော်မောင်ဘုရင်မင်းမြတ်ကို ဆီးကြိုထွေးပိုက်ရမည့်သူမှာ မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်သူ သူမ၏်ဝတ္တရားသာဖြစ်သည်။
သို့သော် လင်တော်မောင်ဟုဆိုသောဘုရင်မင်းမြတ်မှာ သူမ၏သားတော်အရင်းဖြစ်သည်။
သားတော်သည် အခုသူမ၏လင်ဖြစ်ပြီလား၊ လက်တွေ့အားဖြင့်တော့မဖြစ်သေးပါ။
ဒီကိစ္စတွေစတင်ဖြစ်ပေါ်စီစဉ်ကထဲက သူမ သားတော်နှင့် နှစ်ကိုယ်ကြားတစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ရသေးပါ။
ဒါပေမယ့် ယနေ့နံနက် မင်္ဂလာအစီအစဉ်ဖြင့် ဘိသိက်ခံထိ်မ်းမြားပြီးဖြစ်၍
အရိုက်အရာအနေဖြင့်ဆိုလျှင် သူမ သားတော်၏်တရားဝင်မယား ဖြစ်၍နေလေပြီ။
သူမ သားတော်ဘုရင်ကြွချီလာလျှင် ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ဘယ်လိုပြောဆိုဆက်ဆံရမည်နည်း။
စိတ်ထဲတွင် ခက်ခဲပင်ပန်းလှချေ၏။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အချိန်နီးကပ်လာချေပြီ။
ဝိမလမာလဒေဝီ ခါးကိုဆန့်၍မတ်မတ်ထိုင်လိုက်၏။ အံလေးကိုကြိတ် မာန်ကိုတင်းလိုက်သည်။
ဝတ္တရားက ဝတ္တရားပဲဖြစ်သည်။ သူမအရာရာကိုရင်ဆိုင်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
———————————————————
လူပျိုတော်သားများက နန်းဆောင်တံခါးဝတွင်နေခဲ့၍ လူပျိုတော်ဝန်တစ်ပါးတည်းသာအတွင်းတော်သို့ဝင်ပို့သည်။
ဝန်မင်းက သူ့မှာစကားများများပြောစရာမရှိတော့ သူအလိုက်သိရမည်လေ၊ မင်းကြီးအားဦးတင်၍ပြန်ထွက်ခွာသွား၏။
မင်းကြီးကြွဝင်တော်မူလာလျှင် မိဖုရားဖြစ်သူ ဝိမလမာလာဒေဝီ်က သလွန်မှပြာပြာသလဲထ၍ ကြိုဟန်ပြင်သည်။
“မောင်တော်ဘုရင်မင်းမြတ်…မိဖုရားခေါင်ကြီးမှကြိုဆိုအပ်ပါတယ် ကြွတော်မူပါမောင်တော်ဘုရား”
မင်းပျိုမင်းလွင်မှာ ထိုအချင်းအရာကိုမြင်သော် အမြန်ဟန့်တား၏။
“မယ်မယ်ဘုရား…ထဖို့မလိုပါ၊ မယ်မယ်ကသားတော်ရဲ့မွေးမယ်တော်သာဖြစ်ပါတယ်၊
မယ်တော်ကသားမောင်ကိုဒီလိုဆက်ဆံတာ၊ သားမှာအနေခက်လှပါတယ်။
မွေးမယ်တော်ကိုမိဖုရားတစ်ပါးအနေနဲ့ဆက်ဆံရမှာ သားတော်မှာအပြစ်ကြီးလှတယ်လို့ခံစားရပါတယ်။
မောင်တော်လို့လည်းခေါ်ဖို့မလိုပါဘူး သားတော်လို့ပဲခေါ်မြဲအတိုင်းခေါ်ပါ”
ထ၍ကြိုလိုက်သောမိဖုရားကြီးမှာ ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်သွားလေသည်။ ကြည့်ရတာကီးမကိုက်တော့ပြီ။
“ဟင်း”ကနဲ သက်ပြင်းတချက်ချပြီး ညည်းတွား၏။
“သားတော်ရယ်… အခုထိအရင်အတိုင်းပါပဲလား”
သားတော်ကြည့်ရတာ အခြေအနေအသစ်တစ်ရပ်ကိုလက်ခံနိုင်ပုံမရသေး။
သူမအနေနှင့်ကလည်း အခုလိုရုတ်တရက် အခြေအနေတရပ်ပြောင်းလဲသွားခြင်းကို
ကောင်းစွာ လက်မခံချင် လက်မခံနိုင်သေးပါ။
ဒါကြောင့် လောလောဆယ်အနေဖြင့် ယခင်အတိုင်း ပုံမှန်ပြန်ဆက်ဆံသွားရန်သာရ်ှိ၏။
သူမ သလွန်စောင်းမှာရို့ရို့လေးပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး သားတော်ထံလက်ကမ်းလျက်။
“လာပါ..သားတော်ရဲ့ မယ်မယ်နဲ့အတူလာထိုင်ပါ၊ တစ်နေကုန်ပွဲဆက်ထားတော့ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်တော်မူနေပြီလား”
“အနည်းငယ်တော့ ပန်းနေပြီပေါ့ မယ်မယ်ဘုရား။
ဒါဆို ယစ်ရွှေရည်လေး နဲနဲသောက်ပြီး အပန်းဖြေလိုက်ပါဦးသားတော်”
ဝိမလမာလာဒေဝီက သေတကောင်းကိုဆွဲယူ၍ ငှဲ့ပေးမည်အလုပ်၊
“မယ်တော်ဘုရား.. ဒါ မယ်မယ်ရဲ့အလုပ်မှမဟုတ်ပေပဲ၊ ဘယ်မှာလဲ ရံရွေတော်တွေ”
“သားတော်ရယ်…အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူးလေ၊
ဒါဘဝရှင်မင်းတရားကြီးနဲ့ မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့ရဲ့ စက်ခန်းဆောင်လေ၊ သားတော်ကရှင်ဘုရင်ဖြစ်သွားပြီ၊
မင်းမိဖုရား ညဖက်နှစ်ကိုယ်ထဲ စက်နန်းဆောင်မှာရှိနေစဉ်၊ ရံရွေတော်တွေက အတွင်းစည်းအထိဝင်ခွင့်မရှိတော့ဘူး။
စက်ခန်းဆောင်ရဲ့တင်းတိမ်အပြင်ဘက်မှာပဲနေခွင့်ရှိတယ်လေ၊
မင်းမိဖုရား နှစ်ပါးထဲရှိနေရင် မိဖုရားကပဲ ပြုစုပေးရမယ်လေ၊
ဒါလောက်ကတော့ မယ်မယ်ပဲလုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်၊ သားတော်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေတော်မမူပါနဲ့၊
ဘုရင်ကိုယ်တိုင်ကငှဲ့သောက်နေရရင်လည်းမသင့်တော်ပါဘူး၊ မယ်မယ်ပဲလုပ်ပေးမယ် နော်..နော် သားမောင်”
ဝိမလမာလာမိဖုရားကြီး စကားကလက်ခံနိုင်စရာဖြစ်လို့မို့ ဘုရင်မင်းမြတ်လေး ဘာမှဆက်မမိန့်တော့ပါ။
မယ်တော်မိဖုရားကြီး ကမ်းပေးလာသော ယစ်ရွှေရည် သေခွက်ကို လှမ်းယူလို့သာသောက်လိုက်သည်။
ဘုရင်မင်းမြတ် ရီဝေသွား၏။ အမောလည်းပြေသွားလေသည်။
မိဖုရားကြီးကပြုစုပေးခြင်းကို လက်သင့်ခံလိုက်သဖြင့် တစ်ဆင့်တော့ပြေလျော့အောင်မြင်သွားပြီဟုဆိုရပေမည်။
“သားတော်နွမ်းနယ်လှရင်ဖြင့် အစာပိတ် သစ်သီးတော်များမှီဝဲပီး အနားယူမှေးစက်သင့်ပါသည်။ မယ်မယ်သစ်သီးတွေ ခွံ့ပေးပါ့မယ်”
“မခွံ့ပါနဲ့မယ်မယ်ရယ်။ သားမောင်ကိုယ်တိုင်ယူစားနိုင်ပါတယ်”
“သားတောျရယျ..သားငယျစဉျကလဲမယျမယျ ဒီလျိုခှံ.ပေးဘူးတာပဲ၊ ဘာဆနျးလို့လဲ..။
အခုမှ သားကိုတခေါက်ပြန်ပြီးခွံ့ပေး ပြုစုခွင့်ရတာ မယ်မယ်တော့ဝမ်းသာတယ်။
ဘာလဲ သားတော်က ဘုရင်ဖြစ်မှကိန်းခန်းကြီးပြီးမယ်မယ်ခွံ့ပေးတာကိုငြင်းဆန်ခြင်တာလား..”
ဒါသည်ပင်မိန်းမတို့၏ မာယာဖြစ်ပေသည်။
ဘုရင်လေးက သူ့မယ်တော်စိတ်ကွက်မည်စိုးသဖြင့် ပြာပြာသလဲပင်ငြင်း၏။
“ဒီလိုသဘောမဟုတ်ရပါဘူးမယ်မယ်…၊ စိတ်ခုတော်မမူပါနဲ့၊ ခွံ့လို့ရပါတယ်၊
သားတော်ကမယ်မယ့်ကိုအားနာလို့ပါ ဘုရား”
“ဘာအားနာစရာလိုလဲ သားမောင်ရယ်၊ ဒီက သားတော်ရဲ့မယ်တော်ဆိုလဲဟုတ်၊ မိဖုရားကြီးဆိုလဲဟုတ်တယ်လေ”
မယျမယျက လကျတောျနုနုလေးမြားဖွငျ့၊ စပွစျသီးလေးမြား၊ ပနျးသီးစိတျလေးမြားကျို ဘုရငျပြို၏ ပါးစပျထဲသိ့ခှံ့ကြှေးနသေညျ။
မယ်မယ်၏ချောမော၍လှရက်အားတော်မူသောမျက်နှာတော်နုနုလေးသည် သူနှင့် တစ်တောင်ပင်မကွာလှ…၊
မျက်ခုံးကွေးကွေး၊ နှာခေါင်းချွန်ချွန်၊ နီစွေးစွေးနှုတ်ခမ်းလေးများ။း၊ ပန်းနုရောင်ပါးအို့လေးများ၊
မယ်တော့်ကိုယ်မှနံ့သာရေမွှေးနံ့များ၊ ကိုယ်သင်းနံ့လေးများက သူ့စိတ်ကိုစုစည်းဆွဲဆောင်နေသည်။
သူ အရွယ်ရောက်ပြီးကတည်းက မည်သည့်မိန်းမနဲ့မှ အခုလိုနီးနီးကပ်ကပ်မနေခဲ့ဘူးပါ။
နန်းတွင်းဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်ရွှေစာကြီးတု့ိကဲ့သို့ အသက်ခပ်ကြီးကြီးအမျိုးသမီးရံရွေတော်၊ အခိုင်းအချော့တော်များရှိခဲ့သော်လည်း၊
ခိုင်းစေအလုပ်အကျွေး ပြုစုစဉ်သာကုန်းကုန်း၊ကုန်းကုန်းနှင့်လုပ်သွားသည်မှလွဲပြီး၊ မိန်းမသားတွေနှင့်လက်ပွန်းတတီးမရှိ။
နန်းတွင်း မင်းသားဆောင်ဘက်သာဖြစ်သဖြင့်
လူပျိုတော်သားအခြွေ အရံတော်များဖြင့်သာနေထိုင်ခဲ့ရသည်။
အရွယ်ရောက်၍ မင်းသားဖြစ်လာလေ၊ ခမည်းတော် မယ်တော် ထံအခစားဝင်ချိန်၌
ခပ်လှမ်းလှမ်းမှခစားစကားစမြည်ပြောဖြစ်သည်မှအပ မယ်တော်နှင့်အလွန်နီးကပ်စွာမနေဖြစ်ခဲ့ပါ။
ယခုအခြေအနေက မယ်တော်နှင့်သူ၏ အကွာအဝေးသည် လိုသည်ထက် ပို၍်နီးကပ်နေသည်။
တစ်ဦး၏ကိုယ်သင်းနံ့များကိုတစ်ဦးကရနေ၏။
ယခုသူ့ကိုယုယစွာအစာခွံ့ပေးနေသူမှာ သူ၏မယ်မယ်မဟုတ်တော့ပါ၊
အလွန်ချောမောပြီး ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်အောင်လှရက်အားသောကညာစင်၊မိန်းမပျိုလေးဖြစ်လို့နေလေသည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီမယ်တော်မိဖုရားကြီးသည် ယခင်ဆိုခဲ့သည့်အတိုင်း နန်းတွင်းတွင်နုနယ်စွာနေထိုင်ခဲ့ရသဖြင့်
အသက်၂ဝကျော်သာရှိသေးသော ကညာပျိုတဦးကဲ့သို့ အစွမ်းကုန်အလှပန်းပွင့်လျက်ရှိ၏။
သူ့စိတ်တွင် မထင်မှတ်ခဲ့သော မ ဓာတ်က ဘုရင်ပျိုလေးအား ဆွဲငင်ညှို့ယူနေလေပြီတည်း။
မိဖုရားကြီးက ဒေါင်းလန်းထဲမှ ခွဲစိပ်ထားပြီးးသစ်သီးများကို တစ်စိတ်ပြီးတစ်စိတ် ယုယုယယခွံ့ကြွေးနေလေသည်။
“သားတော်ကိုချည်းပဲကျွေးနေ မယ်မယ်ဘုရားကိုယ်တော်တိုင်လဲ သုံးဆောင်တော်မူပါဦး”
ဘုရင်ပျိုမှာ တုံးလှ၊ အလှ၊လေသည်။ အမှန်တော့ ဒီအခြေအနေ၊ ဒီအခွင့်အရေးမှာ သူကပြန်ခွံ့ပေးရမည်ဖြစ်သည်။
“စားမှာပေါ့ သားတော်ရဲ့”
ဝိမလမာလာက ဘုရင်ပျို၏မျက်နှာတော်ကို လွင်လွင်လေးပြုံးကြည့်လိုက်ပြီး
စပြစ်ချိုသီးတစ်လုံးကို နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုဟပြီးစားလိုက်လေသည်။
မယ်တော်၏အပြုံးကချိုလှချေသည်တကား…
ပါးစပ်လေးဟ၍နီစွေးစွေးနှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် သစ်သီးကိုက်လိုက်ပုံမှာစွဲမက်လှိုက်မောဖွယ်အတိ။
ဘုရင်ပျိုမှာ မည်သည့်မိန်းမပျို၏ယုယုယယ အပြုအစုကိုတရံတဆစ်မျှမှ ယခုကဲ့သို့မခံခဲ့ရဖူးသဖြင့် မိန်းမောသာယာမိနေလေသည်။
သူ့ဆီသို့လက်လှမ်းခွံ့ကြွေးနေသော သွယ်ပြောင်းသောလက်ချောင်းလေးများ၊
ပါးလွှာသော ထိုင်မသိမ်းအင်္ကျီလေးအောက်မှဆင်စွယ်ကဲ့သို့သောလက်မောင်းလေးများကို ငေးစိုက်ကြည့်နေမိ၏။
ရင်စည်းအဝတ်အောက်မှရွှေရင်အုံဖြိုးဖြိုးက အပြင်ခုန်ထွက်တော့မလို ရုန်းကြွတက်နေလေသည်။
မိဖုရားကြီးကား သူ့သားတော်မောင်ဘုရင်ပျို၏ စိတ်ကိုဖတ်မိနေလေပြီ။
ဒါတောင်သူမအနေနှင့်သာမန် အစာခွံ့ကျွေးနေရုံသာရှိသေးသည်။
အကယ်၍ သူမဘက်မှ မာယာဖြင့်ဆွဲဆောင်ဖြားယောင်းမည်ဆိုပါက ဘယ်သို့ရှိမည်နည်း။
သို့သော် မိန်းမသားတစ်ယောက်အနေနှင့် သော်လည်းကောင်း၊
ယနေ့မှလက်ထပ်သောဒေဝီမိဖုရားတပါးအနေနှင့်သော်လည်းကောင်း၊
သူမဘက်မှအလွန်အကျူးစတင်ရန် မဝံ့ရဲ ခက်ခဲလျက်ရှိသည်။
အထူးသဖြင့် မွေးမိခင်ဆိုသော သူမတို့သွေးသားတော်စပ်မှုက စိတ်ထဲတွင်အဟန့်အတားဖြစ်၍ ခက်ခဲပင်ပန်း၍နေလေသည်။
အရွယ်ကောင်း၍ သွေးသားတောင့်တမှုရှိနေသေးသောသူမအဖို.
ပျိုရွယ်သောမင်းငယ်၏ဆွဲဆောင်မှုကလည်း အားကြီးလှ၏။
သို.သော် သိစိတ်က ဒါသားတော်အရင်းပါလားဟုသတိပေးနေသည်။
သူမစိတ်မှဤစည်းကြီးကိုမကျော်ချင်ပေ။
စိတ်လွန်ဆွဲပွဲကားအားကောင်းလှချေ၏။
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၆)
ဝိမလမာလာဒဝေီက၊ ယစျရှှရေညျကိုတစျခှကျထပျထညျ့လိုကျပွီး သားဖွစျသူမငျးကွီး၏နှုတျခမျးသျို့တေ့ပွီး….
“သောက်လိုက်ပါဦး..သားတော်မင်းမြတ်၊ ဒါမှ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်တာတွေပျောက်သွားပြီး ကောင်းစွာအိပ်စက်နိုင်မှာပါ”
“ကောင်းပါပီမယ်တော်၊ သားမောင်စက်ပါတော့မည်”
ဘုရင်မင်းမြတ်က စက်တော့မည်ဟုမိန့်သဖြင့်၊ ဝိမလမာလာဒေဝီက သလွန်ညောင်စောင်းမှထပြီး
ကြမ်းပေါ်မှ ဖုံကော်ဇောပေါ်သို့ပြောင်းပြီး ကြုံ့ကြုံ့ထိုင်လိုက်သည်။
“မယ်မယ်ဘုရား ဘာလုပ်တာပါလဲဘုရာ့၊ ထတော်မူပါ၊ မယ်တော်ဒီနေရာမှထိုင်ဖို့မအပ်စပ်ပါဘူးဘုရား”
“သားတော်…မယ်မယ်ဟာ နန်းတော်မှာမိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်စကတည်းက ဒီနေရာမှာပဲအစဉ်မပြတ်ထိုင်နေကြပဲလေ၊
ဘာကြောင့်မအပ်စပ်ရမှာလဲ။ အခုထိုင်တာက ပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းကြီး သဉ္စာလီပေါ်စက်တော်မခေါ်မီ
မိဖုရားခေါငျကွီးက လငျသားမငျးမွတျကျို ဂါရဝပွု ကနျတော့ပွီးမှအိပျရတာ ထုံးတမျးစဉျလာပဲလေ”
ပြောပြောဆိုဆိုပင် မိဖုရားကြီးက၊ ဘုရင်မင်းကြီးအား ဦးချကန်တော့လိုက်သည်။
“အို…မဟုတ်တာပဲ..မယ်မယ်ဘုရား…၊ မယ်တော်က သားတော်ကိုပြန်ကန်တော့ရတယ်လို့..၊
သားတော်ကသာ မယ်တော်ကိုကန်တော့ရမှာပါ၊
သားတော်အနေနဲ့ တစ်ဆောင်တည်းနေခွင့်မရခဲ့ပေမယ့် ယနေ့အထိ ခမည်းတော် မယ်တော်တို့ကို
စက်ရာမဝင်ခင်မှာ ရည်မှန်းပြီးမပျက်မကွက်ကန်တော့နေကြပါ၊
ထပါ..မယ်မယ်..ထပါ…သလွန်တော်ပေါ်ပြန်ထိုင်ပါ။ သားတော်ကသာကန်တော့ရမှာပါ”
ပဏ္ဍိတကုမ္မာဘုရင်လေးက မယ်တော်ကိုလက်ဆွဲ၍ပြန်ထူလိုက်ပြီး ညောင်စောင်းတွင်ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်း၍ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်လျက် မိဖုရားကြီးမတားဆီးလိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ ဦးချကန်တော့လိုက်လေသည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီတစ်ယောက် ဘာမျှမတတ်နိုင်ပါ မျက်ရည်လေးများဝိုင်းလျှက် သားတော်အားကြည့်နေရှာသည်။
အမှန်တော့သားတော်သည်သူမအတွက် အမှန်ပင်သားလိမ္မာလေးဖြစ်ပေသည်။
ယခုကံကြမ္မာကဘယ်လိုလာပြီးကျီစားသည်မသိ၊ သူမှနှင့်သားတော်ကို မင်းမိဖုရား လင်နှင့်မယားအဖြစ်သို့ပိုဆောင်ပေးခဲ့၏။
သူမ သက်ပြင်းမောကြီးတစ်ချက်ထပ်ချလိုက်မိသည်။ မတတ်နိုင်၊ ကံကြမ္မာစေရာပဲ၊ မီးစင်ပဲကြည့်၍ ကရပေတော့မည်။
အိပ်မည်ပြုတော့လည်း ပြဿနာတက်ပြန်၏။
“ဘုရင်မင်းမြတ်စက်တော်ခေါ်ချိန် တန်ပါပြီ သဉ္စာလီပေါ်သို့ကြွတော်မူပါ”
ဝိမလမာလာဒေဝီက မိဖုရားခေါင်ကြီး တာဝန်ကျေပြွန်လှပေသည်။
ဘုရင်ကို စက်ရာသဉ္စာလီပေါ်အရောက်ဖိတ်ခေါ်တင်ဆောင်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။
သို့သော်…
“အို…မယ်တော်ဘုရား..၊ သားတော်အနေနဲ့မယ်မယ်နဲ့ စက်ရာတစ်ခုတည်းပေါ်အတူမအိပ်သင့်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်ဘုရား၊
မယ်မယ်ကသဉ္စာလီပေါ်မှာစက်ပါ၊ သားတော်၊ သည်သလွန်ညောင်စောင်းမှာပဲစက်ပါ့မယ်”
“အို မဟုတ်တာသားတော်ကလဲ၊ ပြည်ကြီးရှင် ဘုရင်က သဉ္စာလီပေါ်ကဆင်းပြီး ညောင်စောင်းပေါ်အိပ်ရမလား၊
ဒီစက်ရာကြီးက မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးအတွက်စီစဉ်ထားတာဖြစ်တယ်လေ။
မယ်မယ်က သားတော်ရဲ့မိခင်လေ ငယ်စဉ်ကလိုသားမယ်မယ်နဲ့မအိပ်ချင်တော့ဘူးလား ဒီသဉ္စာပေါ်ပဲအိပ်ပါ”
“သားမယ်မယ်နဲ့အိပ်ရမှာ စိတ်မရှင်းရင်လဲ ဖဲခေါင်းအုံးရှည်ကြီးကို အလယ်မှာခြားပြီးအိပ်ကြတာပေါ့၊ သားတော်သဘောတူလား”
“သဘောတော်အတိုင်းပါပဲ၊ မယ်မယ်ကောင်းသလိုသာစီစဉ်ပါ”
ထိုညက ဝိမလမာလာဒေဝီတစ်ယောက်၊ သက်ပြင်းတချချ၊ ရင်တခုန်ခုန်ဖြင့်ကောင်းစွာအိပ်မပျော်ပေ၊ .
သားတော်ဟန်ဆောင်နေတာများလား၊ ညဉ့်နက်တော့မှလက်တော်ကျူးလာလေမလား။
ရငျတထိတျထိတျဖွငျ့ ဘာကိုမြှောျလငျ့မှနျးမသျိမြှောျလငျ့ရငျး ကောငျးကောငျးအိပျမပြောျခဲ့ပေ၊
သို့သော် နံနက်မိုးသောက်၍သာသွားသည် ဘာမှဖြစ်မလာခဲ့ပါ။
သားတော်မင်းမြတ်က သူမကိုအခုချိန်အထိ မိဖုရားအဖြစ်သတ်မှတ်ခြင်းမပြုသေးပဲ၊
မိခင်အဖြစ်သာဆက်ဆံနေသဖြင့် ဝိမလမာလာမှာလည်း အလိုက်လျောသင့်စွာဖြင့်ဆက်လက်၍
မွေးမယ်တော်အဖြစ်ဆက်ဆံပေးနေရလေသည်။
သူတို့မှာ နေ့ပိုင်းနန်းရင်ပြင်ညီလာခံတွင် မင်းမိဖုရား
ညစက်ရာခန်းဝင်တော့ သားအမိပြန်ဖြစ်သွားကြသည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီအနေနှင့်၊ ဘုရင်မင်းမြတ်သည် သူ့သားတော်ရင်းဖြစ်ပေမယ့်၊ အခုသူ့အရိုက်အရာကသားရဲ့မယား မိဖုရား ဖြစ်သည်။
ဤအဖြစ်ကသူ့အသွေးအသား အတွေးအခေါ်တွေကိုပြောင်းလဲစေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
မိခင်တယောက်အနေဲ့ အတင်းအကြပ်စတင်ရန်လည်း စိတ်ထဲမှာလိပ်ခဲတင်းလင်း။
ခက်တာကပျိုလွင်နုဖတ်နေသော၊ တစ်ဖက်ကလဲယောက်ကျားပီသသော၊ လုလင်တစ်ဦးသို့မဟုတ်
ဖိတ်ခေါ်ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ပါသော ယောက်ျားသားတစ်ဦးဖြစ်သူ သားတော်ကို ယုယုယ အနီးကပ်ပြုစုပေးနေရခြင်းပင်။
သူမမှာယင်ဖိုမသန်းဖူးသောအပျိုစင်ကညာမဟုတ် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသူပင်ဖြစ်၍
တော်ရုံအထိအတွေ့နှင့်တုန်လှုပ်စိတ်လှုပ်ရှားရန်မရှိသော်လည်း၊
ယခုမူ တထွာတတောင်အကွာအဝေးမှ သူမအမြဲချဉ်းကပ်ကာယုယပေးနေရသော၊
လူပျိုဘုရင်ငယ်၏ ဖိုဓာတ်က သံလိုက်ဆွဲသလိုပြင်းပြလှချေ၏။
ဘုရင်လေးနားကပ်တိုင်းသူမသွေးသားတွေ ပူလောင်စွာဆူပွက်ပြေးလွှားနေသည်။
ဥဇနာဘုရင်ကြီးအမိန့်တော်ဖြင့် သူမမင်းသမီးအရာလျောကျခဲ့သောနေ့မှစ၍ ရေတွက်လျှင်
သူမယောက်ကျားသားနှင့် သဉ္စာလီပေါ်မှာ ကြည်နူးပျော်ပါးခဲ့ခြင်းကင်းကွာခဲ့သည်မှာ ၂လနီးပါးရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
မင်္ဂလာနန်းသိမ်းဘိသိက်ခံပွဲအတွက်ကြိုတင်စီမံနေမှုများဖြင့် အချိန်အတော်ကြာခဲ့သည်၊
ထိုကာလများအတွင်း သူမ တပင်တိုင်မင်းသမီးအဖြစ်ယောက်ကျားသနာနှင့်ကင်းဝေး၍ တစ်ပါးတည်းနေခဲ့ရသည်လေ။
သူမကို်ယ်ခန္ဓာက သွေးသားဆာလောင်တောင့်တမှုတွေကမခံမရပ်နိုင်အောင်ရင့်သန်လာသည်။
သားတော်ဘုရင်ပျိုလေးနှင့်ဖက်လုံးတစ်လုံးသာခြား၍ အိပ်နေရသောသူမမှာ ညစဉ် မဆတ်တငံ့ခံစားနေရ၏။
ဘုရင်လေးက ဖက်အုံးတော်ကိုဖယ်၍ သူမအားယုယစွာထွေးဖက်လာလေမလားဟု ညစဉ်ပင်မျှော်လင့်မိပေသည်။
ယခု မင်းမိဖုရားတို့၏ မင်္ဂလာဦးညမှာ ရက်သတ္တ တစ်ပတ်ပင်စွန်းခဲ့လေပြီ၊
မင်းမိဖုရားတို့ကား စက်ရာပေါ်တွင်ဖက်အုံးကြီးခြားပြီး
ဟိုမရောက် ဒီမရောက်နှင့် ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့နေ၏။
ဤသို့ဖြင့် ဥဇနာ ဘုရင်မင်းကြီးနှင့် ဝိမလမာလာဒေဝီ မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့
အကြံအစည်ကြီးမားစွာဖြင့်ချမှတ်ခဲ့သော စီမံကိန်းကြီးမှာ ကောင်းစွာ အလုပ်မဖြစ်ခဲ့ပေ၊
သုံးသပ်ရလျှင်တော့ တစ်ဝက်တော့အောင်မြင်သည်ဟုဆိုရမည်။
ဥဇနာဘုရင်ကြီးက သားတော် ဥပရာဇာကို နန်းလွှဲပေးချင်သည့်ဆန္ဒသည်လည်းကောင်း၊
ခမည်းတော်မယ်တော်တို့က သားတော်မင်းသားကို မိဖုရားရှာဖွေလက်ဆက်စေပြီး
မိန်းမပေးစားဖို့အကြံအစည်သည်လည်းကောင်း၊ အောင်မြင်သည်ဟုသတ်မှတ်ရပေမည်။
သို့သော် ထီးမွေနန်းဆက်ရင်သွေးတော်များရရှိစေရမည့် အဓိကအကျဆုံးအစီအစဉ်မှာတော့ စလုံးရေးပင်မစရသေးပါ။
မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးတို့၏်စက်ခန်းဆောင်ကြီးအတွင်းမှာပင် လူမသိသူမသိအဖျားရှူး သွားလေတော့သည်။
ရက်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ
ဝိမလမလာဒေဝီတစ်ယောက် ညစဉ်စိတ်မသက်မသာခံစားနေရသည်။
ညဦးပိုင်းတွင် မိဖုရားတပါးအဖြစ်ဖြင့်ယုယုယယ၊ပုပုပပနှင့် ပြုစုပေးနေရသော်လည်း အခြေအနေကမတိုးတက်ခဲ့၊
စက်ရာပေါ်တက်ခါနီးတိုင်း၊ မင်းကြီးဆိုသူက ဘုရင်ကြီးတန်မဲ့ မိဖုရားဖြစ်သူအား ဒူးတုပ်ကြုံ့ကြုံ့ထိုင်၍ ရှိခိုးသည်မှာညတိုင်းပင်။
မိဖုရားခေါင်ကြီး ဝိမလမာလာဒေဝီမှာကား မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့သာ ရှိခိုးခံနေရလေသည်။
ဒီအတိုင်းဆိုလျှင်ဝိမလမာလာဒေဝီအနေနှင့်တခုခု ပြတ်ပြတ်သားသားလုပ်မှရတော့မည်။
မူရင်းအဓိကအစီအစဉ်ကြီး အောင်မြင်နိုင်ဖို့အတွက် သူ့ဘက်ကစမှသာဖြစ်ပေတော့မည်။
မွေးမယ်တော်ဆိုသောအတွေးကို သားဖြစ်သူဘုရင်၏ ခေါင်းထဲက၊ အတွေးထဲက ဖယ်ထုတ်ပေးမှရတော့မည်။
တတ်နိုင်သမျှရာဂစိတ်တွေကြွလာပြီး သူမကိုတက်လုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေလာအောင်ဆွပေးရတော့မည်။
ဒါမှ ဒီဘုရင်လိုးရဲလာမည်၊ မိမိလိုချင်သော နန်းဆက်နန်းလျာလေးတွေရမည်လေ။
အဲ့ဒီအတွက်မိမိကိုယ်တိုင်ပင် သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်၏ ပြီးမြောက်ပြည့်စုံသောမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်ခံယူတော့မည်
(ဝါ) သားတော်ရဲ့ချစ်မယားအဖြစ်အပြည့်အဝခံလိုက်တော့မည်ဟုစိတ်ဒုန်းဒုန်းချလိုက်သည်။
ယနေ့ည….
ဝိမလမာလာဒေဝီ မိဖုရားခေါင်ကြီး…
တမင်ပါးလျ၍ မြင်သည်နှင့် ကာမရမ္မက်စိတ်ကိုဆွပေးထကြွနိုင်စေသော အဝတ်များကိုသာရွေးဝတ်ခဲ့သည်။
ကာမရမ္မက်ဆန္ဒကိုအားပေးစေသော ရေမွှေးနံ့သာများကိုအထူးဆွတ်လိုက်သည်။
ဒေဝီသူ့ကိုယ်သူ ကိုယ်လုံးပြည့်ကြေးမုံရှေ့တွင်လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီးကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်၏
ယနေ့ညတော့ လိုချင်သောရလဒ်တစ်ခုဖြစ်လာအောင်တော့လုပ်ရပေတော့မည်။
——————————————
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၇)
တကယ်တမ်းမှာတော့မှာ ဘုရင်ပျိုလေးဘက်မှလည်းမချိမဆန့်ခံစားနေရသည်။
အမှန်တော့ နုဖတ်၍အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ပျိုမြစ်လှသောဝိမလမာလာဒေဝီမှာ
ဘုရင်ငယ်အတွက်တော့ကညာပျိုတစ်ပါးကဲ့သိုပင်ဖြစ်နေသည်။
နေ့စဉ်အနီးကပ်ခံစားနေရသော ဝိမလမာလာကညာပျို၏ အထိအတွေ့ အငွေ့အသက်မှာညှို့ယူနိုင်စွမ်းအားကောင်းလှသည်။
မယ်တော်ဆိုသူမိန်းမပျိုတစ်ယောက်၏အပြုအစုအယုအယများတွင်သာယာလာခဲ့ပြီ။
သူ့မွေးမယ်တော်က မိဖုရားတာဝန်အရပြုစုပေးနေတာပဲဟုနှလုံးသွင်းသော်လည်း၊
အချို့အခိုက်အတန့်များတွင် မွေးမယ်တော်မှာ အတွေးဆင်ခြင်ဉာဏ်ဦးနှောဏ်ထဲတွင် ပျောက်သွားပြီး
နုညက်ပျိုမြစ်သောကညာမယ်ကိုဆွဲ၍ချစ်ချင်တော်မူလှသည်။
ဤသို့စိတ်လွန်ဆွဲနေရခြင်းသည်ပင် ဘုရင်ပျိုအတွက်လည်း ကြီးစွာသောစိတ်ပင်ပန်းမှုဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ
မယ်တော်နှင့်အတူ နန်းတစ်ဆောင်တည်းအိပ်ခွင့်ရသည့်နေ့ကတည်းကပင်။
ပဏ္ဍိတကုမ္မာဘုရင်လေး ယနေ့ည စက်ခန်းဆောင်ထဲကြွလှမ်းအဝင်…
မယ်တော်မိဖုရားခေါင်ကြီး၏ ဝတ်ဆင်ထားသော ဝတ်စုံကြောင့် မိန်းမောဆွံ့အသွားရ၏။
သို့သော်သူဘာမျှမှတ်ချက်မပြုပါ။
မယ်မယ်ကအနီးကပ်အစာခွံ့ကျွေးစဉ်၊ ထိကပ်လုနီးပါးရှိသော မွေးမယ်တော်၏
ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် နုညက်သောမျက်နှာပြင်လေး၊ နီစွေးသော နှင်းဆီနှုတ်ခမ်းဖူး ငုံငုံလေး၊
ပါးလွှာသော ဝတ်လဲတော်အောက်မှ ထွင်းဖောက်မြင်နေရသော အသားစိုင်ဝင်းဝင်းများ၊
သူ့နေရာနှင့်သူ ပြေပြစ်လှသော ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များ၊
ယဉ်သော၊ သင်းပျံ့၍ဆွဲဆောင်မှုရှိသော၊ ကိုယ်သင်းနံ့လေးများက၊ ဘုရင်ပျို၏နှလုံးသားကိုအဆမတန်ခုန်စေသည်။
နန်းတွင်းသူတို့ထုံးစံ ထိုင်မသိမ်းအကျီအောက်မှအတင်းစည်းကျပ်ထားရသောရင်စည်းဝတ်လဲမှာ၊
အရွယ်အစားအတော်ပင်ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသောမယ်တော်ဝိမလမာလာဒေဝီ၏ ရင်သားတော်များကို လုံခြုံစွာဖုံးပိတ်ထားနိုင်စွမ်းမရှိပါ။
ရင်စည်းအောက်မှရုန်းကြွလျက်ရှိသောရွှေရင်အုံကြီးများက၊ အပြင်သို့ ခုန်ချတော့မယောင်အန်ထွက်နေတော့သည်။
ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှလည်း ဇာချည်တစ်လွှာသာရှိ၍ပါးလျသော ဝတ်လဲတော်ထမီအောက်တွင်၊
ဖြူဖြူတစ်တစ်ဝင်းအိနေသော ပေါင်လုံးတော်ကြီးများကိုထွင်းဖောက်မြင်နေရသည်။
မနေ့ကအထိ မယ်တော် ဒီအဝတ်မျိုးမဝတ်ခဲ့ဘူးပေ။
ဇာလွှာထဘီအောက်တွင် အရှက်လုံတင်ပါးဖုံးရုံ တိုလှသောအတွင်းခံပိတ်ပါးလွှာလေးတစ်ထပ်သာဝတ်ထား၏။
ဘုရင်လေးတစ်သက်တာတွင်ယခင်ကဘယ်မိန်းမတစ်ယောက်၏ကောက်ကြောင်းကိုမျှ
ယခုကဲ့သို့ နီးကပ်ထင်ရှားစွာမမြင်ခဲ့၊ မကြုံခဲ့ဖူးပေ။
ဘုရင်ပျို၏ စိတ်ထဲတွင် မယ်တော်မိဖုရားကြီး၏ ဝင်းအိနေသောသားမြတ်တော်များကို ငုံ၍ပင်ခဲချင်စိတ်များပေါ်လာရသည်။
ပဏ္ဍိတကုမ္မာမှာ ဆင်ခြင်တုံတရားရှိသောပြည့်ရှင်မင်းပီပီ၊ အတွေးရိုင်းများကိုကြိုးစား၍ချက်ချင်းဖျောက်ဖျက်ပစ်၏။
သို့သော် လက်တော်နုနုလေးများဖြင့်လှမ်းပြီးခွံ့ကျွေးတိုင်း၊
မျက်နှာနားနီးကပ်လာသော ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးကြောင့် ဘုရင်လေး၏နှလုံးသားကကြမ်းတမ်းစွာခုန်ပေါက်နေပြီ။
ဒေဝီကအကြံရှိပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း ယခင်ကထက်ပို၍နီးကပ်စွာပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၍ပြုစုနေ၏။
ရင်အုံကြီးများကိုသားတော်၏မျက်နှာနှင့်မတိုက်မိရုံတမယ်။
ဝိမလမာလာဒေဝီမှတ်မိသည်။
ရွှေကလပ်ထဲမှ ဆေးတော်များ….၊
သမားတော်ကြီးဦးရွဲက ဥတေနဘုရင်ကြီးအတွက်အထူးစီမံဖော်စပ်ထားပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ယခုဘုရင်လေးအတွက်လည်း အလားတူစီမံဖော်စပ်ပေး၍ အသုံးလိုလျှင်ရအောင် နန်းဆောင်တွင်း ထားပေးထားခြင်း….။
မိဖုရားကြီးက အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်၍ ဘယ်ဆေးက ဘာအတွက်သုံးသည်ကိုသိပြီးသား။
ယခင်ညတွေက သူမ၏စိတ်တော်အဆင်သင့်မဖြစ်သေး၊ ဝေခွဲမရသေးသဖြင့်၊ ဆေးများကိုသုံးရန်စိတ်မကူးမိ။
ယနေ့ညတော့….ဒီလောကျတောငျဖွစျလှတဲ့ဘုရငျလေးကျို ရအောငျနသာ့ပါယားမညျဟု၊ စိတျပေါကျပေါကျဖွငျ့
သေရည်တကောင်းထဲတွင် ရမ္မက်ကြွစေသော ဆေးရည်များနှင့် လီးတောင်ဆေးကြီးကိုပါကြိုတင်ထည့်၍ရောစပ်ထားခဲ့သည်။
အရငျဘုရငျကွီးအတှကျလုပျပေးနကွေဖွစျလျို့ သူမအတှကျမခကျခဲလှပါ။
“သားမောင်ဘုရာ့ …ယနေ့ညသစ်သီးတွေက လှလိုက်ထွားလိုက်တာ၊ အနံ့အရသာနဲ့လည်းပြည့်လိုက်တာကွယ်…။
ဟောသည်ငှက်ပျောသီးတွေဆို ချိုအီနေတာပဲ၊ သစ်သီးလည်းစား၊ ယစ်ရွှေရည်လည်းသုံးဆောင်ပါဦး။
ဒီနေ့ည သားတော်မောင်အရသာရှိရှိသုံးဆောင်နိုင်အောင်၊
အားလဲရှိအောင် ယစ်ရွှေရည်ကို ပျားရည်စစ်စစ်များနဲ့ရောစပ်ထားတယ် ဘုရာ့”
ဒေဝီက ယစ်ရွှေရည်တစ်ခွက်ငှဲ့၍တိုက်လိုက်သည်။
“သားတော်မောင်၊ ဘယ့်နှယ်နေလဲကောင်းလားဘုရား”
“အနံ့အရသာနဲ့ပြည့်စုံပေစွ မယ်တော်”
ဆေးများရောစပ်ထားသောယစ်ရွှေရည်ကို မိဖုရားကြီးကစကားရောဖောရောနှင့် ခွက်ဆင့်တိုက်ထားသည်။
ငှက်ပျောသီးများကိုလည်းများများခွံ့၏။
အရက်ရှိန်၊ ဆေးရှိန်တို့စတင်အစွမ်းပြလာသဖြင့်ဘုရင်ပျို၏ရာဂသွေးများနွေးလာလေပြီ။
တချိန်ထဲတွင် နုနယ်ပျိုမြစ်ခြင်းတို့လွှမ်းခြုံဆဲဖြစ်သော မယ်တော်မိဖုရားကြီး၏ အမို့အရှိုက်များ ကောက်ကြောင်းများ၊
ယခင်သူတခါမှမမြင်ဘူးသော မင်းကြိုက်ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများကို ဝတ်လဲတော်ဇာချည်ပါးအောက်တွင်
ပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မြင်နေရတော့ ခန္ဓာကိုယ်အလယ်ပိုင်းတစ်နေရာမှ တစ်စုံတရာက အလိုလိုတောင့်တင်းလာ၏။
“သားတော်… မယ်မယ်အခုလိုပြုစုပေးတာ သဘောတော်တွေ့တော်မူလားဟင်…”
“လိုတာထက်ကို ပြီးပြည့်စုံလှပါတယ်မယ်မယ်။ မယ်မယ်က အရမ်းအပြုစုအယုယတော်ပါပေတယ်…။
သားတော်ကတောင် အားနာနေရတာပါ”
“အားနာစရာမလိုဘူးသားတော်မောင်။ မယ်မယ်က၊တကယ်ဆိုရင် သားမောင်ရဲ့ တရားဝင် မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်နေပြီ။
မယ်မယ့်တာဝန်က ဘုရင်ဖြစ်တဲ့သားမောင်ကို ဒီလိုတသက်လုံးပြုစုသွားရမှာပါ”
“မယ်မယ်က သိပ်အလိုက်သိတတ်တာပဲ”
“မယ်မယ့်ကိုချစ်လား သားမောင်”
“ချစ်တာပေါ့မယ်မယ်ရယ် မေးတော်မူနေရသေးလား”
“ဘယ်လိုချစ်တာလဲသားမောင်…”
“မယ်မယ်က သားတော်ရဲ့မွေးမယ်တော်လေ…၊ မယ်တော်လိုချစ်တာပေါ့ဘုရား”
“နောက်တခုရှိသေးတယ်…၊ မယ်မယ်က သားတော်ပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့စုံမြန်းထားတဲ့
အဂ္ဂမဟေသီ မိဖုရားခေါင်ကြီးလဲဖြစ်နေပြန်တယ်လေ…၊ မယ်မယ့်ကို မိဖုရားကြီးလို မယားလိုကော မချစ်ဘူးလား”
ဝိမလမာလဒေဝီ မိဖုရားခေါင်ကြီးက ဒဲ့ပင်ဖွင့်မေးလာတော့၏။
ဘုရင်ပျို၏ရင်အုပ်တော်ကိုညင်သာစွာပွတ်သပ်လျက် ပြုံးစစဖြင့်မေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
ဘုရင်ပျိုမှာ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ဖြင့် လှရက်အားသော မွေးမယ်တော်ကိုကြည့်လျက် သက်ပြင်းမောတစ်ချက်ကိုခိုးရှိုက်လိုက်ပြီး….
“သားတော် အဖြေရခက်လိုက်လှလေခြင်း..မယ်မယ်ဘုရား..”
မိဖုရားကြီးမှာ သားတော်ဘုရင်ပျို၏ အခြေအနေကိုရိပ်စားမိနေလေပြီ။
ဒီနေ့ညမှအခွင့်အရေးမရလျှင် နောင်ရဖို့ခဲယဉ်းလိမ့်မည်။
“ကဲသားတော် စကားလဲပြောတာပေါ့။ စားစရာသောက်စရာရှိတာလဲစားသောက်လိုက်ဥိီး။
ဟောသည်မှာ သမားတော်ကြီးရဲ့ဆေးညွှန်းနဲ့ စားတော်ကဲကြီးအထူးကြိုချက်ထားသည့် စတုမဓူသကာရည်ကိုလဲ သုံးဆောင်လိုက်ဦး။
စက်တော်မခေါ်ခင်ညစဉ်စားပေးလျှင် ကျန်းမာရေးအတွက်လဲကောင်း၊ အားအင်လဲပြည့်စေတယ်လို့ဆိုပါတယ်”
ဝိမလမာလာဒေဝီက ပြောပြောဆိုဆို ရွှေကြုတ်ထဲမှ သကာရည်တစ်ဇွန်းခပ်လိုက်ပြီး ဘုရင်လေး၏မျက်နှာနားတိုး၍..
“သားတော်ဒီဘက်လှည့်ပါဦး စတုမဓူသုံးဆောင်ရအောင်…
အု…အို…အမယ်လေး..”
ဘုရင်လေးက နားရွက်ယားလို့ထင့် တစ်ဖက်သိုလှည့်ခေါင်းငဲ့ပွတ်နေစဉ်၊
မယ်တော်က သကာရည်ခွံ့ရန် ခေါ်လိုက်၍လက်ရုပ်ပြီးပြန်အလှည့်၊
ရုပ်လိုက်သောလက်က ဇွန်းကိုတိုက်မိပြီး ဖိတ်ကျသွား၍ မိဖုရားထံမှ အာမေဋိတ်သံများထွက်လာရခြင်းဖြစ်သည်။
ဇွန်းနှင့်အပြည့်ရှိသော သကာရည်များဖိတ်ကျသွားသည်မှာ၊
မယ်တော်မိဖုရားခေါင်ကြီး၏ အပြင်သို့တစ်ဝက်ရုန်းထွက်နေသော ရွှေရင်အုံပေါ်သို့တည့်တည့်။
ပြူးထွက်နေသော နို့အုံကြီးနှစ်ဘက်စလုံးအပေါ်တွင် သကာရည်တွေအပြည့်….၊
“အမယ်လေး…ဖိတ်ကုန်ပါပြီ…”
အို…ကန်တော့ ကန်တော့ မယ်တော်..၊ သားတော်သတိမပြုမိလို့ပါ”
ဘုရင်ငယ်လေးပြာပြာသလဲဖြစ်သွားပြီး ရုတ်တရက်ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ။
ဝိမလမာလာဒေဝီမိဖုရားက သူ့နို့အုံပေါ်ရွှဲနေသောသကာရည်များကိုသုတ်၍သန့်စင်ပစ်ရန် လက်သုတ်ပုဝါကိုရှာ၏။
တွေ့ပါပြီ၊ ဘေးနားကလင်ပန်းထဲတွင် ကတ္တီပါလက်သုတ်ဝတ်များအထပ်လိုက်။
သူမလက်လှမ်းလိုက်စဉ်တွင် ဘုရင်လေးနှင့်အကြံတူနေတော့သည်။
သူမလက်သုတ်ပုဝါကိုကိုင်မိချိန်၊ ဘုရင်လေး၏လက်ကလဲသူမ၏ လက်ဖမိုးနုနုလေးများကို ထပ်၍ဆုပ်ကိုင်မိခြင်း…။
နှစ်ယောက်လုံးရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနြဲဖစ်သွားကြလေ၏။
ဘိသိက်ခံလက်ထပ်သည့်နေ့မှရေတွက်လျှင် ယခုမှနှစ်ကြိမ်မြောက်လက်ချင်းကိုင်မိခြင်း။
ခဏတာ မင်သက်သွားကြပြီးနောက်၊ ဘုရင်လေးက မယ်တော်မိဖုရား၏လက်ထဲမှပုဝါကိုဆွဲယူကာ
ရင်သားအုံပေါ်မှပေကျံနေသည့်သကာများကိုသုတ်ပေးရန်ပြင်၏။
“အို..သားတော်၊ ရပါတယ်၊ ပေးပါ…မယ်မယ်ကိုယ်တိုင်သုတ်ပါမယ်”
“သားတော်ကြောင့်ဖြစ်ရတာ၊ သားတော်သုတ်ပေးပါ့မယ်…မယ်တော်”
မင်းသားကပုဝါကိုမလွှတ်ပေးပဲ အတင်းသုတ်မည်အပြု….၊
“အိုး….သားတော်…
မိဖုရားကြီးက ရှက်သလိုနှင့် သားတော်၏လက်ကိုရင်အုံပေါ်မှာပင်ဖမ်းဆုပ်ထိမ်းထားလိုက်သည်။
မိန်းမတွေများ.. တင်္ခနုပတ္တိဉာဏ်အင်မတန်ကောင်း၏။
မိဖုရားကြီးက ရသည့်အခွင့်အရေးကိုအမိအရ အသုံးချရန်အကြံက ခေါင်းထဲဝင်းကနဲပေါ်လာသည်။
——————————————
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၈)
ဝိမလမာလာဒေဝီကသားတော်ဘုရင်ပျို၏လက်ကိုထိမ်းထားသလိုနှင့်
လက်ကိုလည်းဖယ်ပစ်သည်မဟုတ်ပဲ ရင်အုံပေါ်မှာပင်ဖိကိုင်ထားသည်။
ငြင်းဆန်သလိုနှင့်သားတော်၏လက်ကို နို့နှင့်ပို၍ကပ်ပြီးဖိပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။
သားတော်ဘုရင်ပျိုမှာရှော့ရို်က်သွား၏။
သိတတ်သည့်အရွယ်မှစ၍တခါမျှ မိန်းမသားတစ်ယောက်၏ရင်သားခေါ် နို့တွေကိုယခုကဲ့သို့ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိဘူးသေးချေ။
“သားတော်ရယ် စတုမဓူတွေများဖိတ်ကုန်တာနှမြောစရာကြီး၊
အထူးဆေးတော်ကြီးဆိုတော့တစ်ဇွန်း တစ်ဇွန်းကို အသပြာထောင်ချီတန်သတဲ့။ မစားရမသောက်ရဖိတ်ကုန်တာကိုနှမြောတာ”
“ဖိတ်ကုန်ပြီးမှမယ်မယ်ရယ် စားလို့ရမှာမှမဟုတ်တော့တာ”
“အောက်ကျကုန်တာမှမဟုတ်ပဲ၊ မယ်မယ့်ကိုယ်ပေါ်မှာပဲရှိသေးတာ၊ မယ်မယ်ကော်ပြီးစားလိုက်မယ်”
“မယ်မယ် မစားပါနဲ့လေ၊ နှမြောလှရင်ဖြင့် သားတော်စားပေးပါ့မယ်”
“မယ်မယ်ကိုယ်တိုင်စားတာကအကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး။ သားတော်က မယ်မယ့်ကိုယ်ပေါ်ကဟာစားတော့ရွံတော်မမူဘူးလား”
“ကိုယ့်မယ်တော်ပဲလေ ဘာလို့ရွံရမှာလဲ၊ ပြီးတော့မယ်မယ်က ရှင်းသန့်မွှေးကြိုင်နေတာ”
ပြောပြောဆိုဆို ဘုရင်ပျိုက မယ်တော်ဖြစ်သူမိဖုရားကြီး၏နို့အုံပေါ်မှ သကာများကိုလက်နှင့်တို့ယူမည်ပြု၏။
“သားတော်ရယ်…လက်နဲ့ တစ်တို့ခြင်း ယူနေမဲ့အစား၊ သားတော်လျှာနဲ့ တခါထဲလျက်လိုက်ပါလား၊ မြန်မြန်ပြောင်သွားတာပေါ့”
“အို…မယ်မယ်ကလဲ”
“သားတော် ငယ်စဉ်ကလဲမယ်မယ့်နို့စို့ခဲ့ဘူးတာပဲကွယ်၊ ရှက်တော်မူမနေပါနဲ့”
အမှန်က ဘုရင်ပျိုမှာရှက်နေသည်မဟုတ်ပါ၊ သောက်ထားသောယစ်ရွှေရည် ယမကာမှ ရမ္မက်ကြွဆေးတန်ခိုးများကြောင့်၎င်း၊
ဆန့်ကျင်ဖက် ဣတ္ထိယတစ်ယောက်၏အဓိကလိင်ဆွဲဆောင်ရာအင်္ဂါတစ်ခုဖြစ်သော
သူ့မယ်မယ်ဘုရား၏နို့အုံကြီးကို ကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီးမိကတည်းက လီးတော်ကြီးကတောင်နေပြီးဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်ပင် ဝိမလမာလာဒေဝီ၏စကားဆုံးသည်နှင့် နို့အုံကြီးပေါ်မှသကာများကိုလျက်ပြီးသားဖြစ်နေလေသည်။
“အိုး…သားတော်…ရှူး..စစ်စ်စ်..”
ဝိမလမာလာမှာ မျက်လုံးလေးစင်းကျသွားလျက် ညည်းသံလေးထွက်လာသည်။
ဘုရင်ပျိုမှာလည်း နို့အုံကြီးကိုလျက်မိသည်နှင့်ရပ်၍မရတော့ပဲ
ဘယ်ညာနို့နှစ်လုံးမှ ကပ်နေသောသကာများကိုတစ်ဘက်မှတစ်ဘက်ပြောင်း၍ဆက်တိုက်လျက်ပေးနေတော့သည်။
သကာရည်များမှာ နို့အုံနှစ်လုံးပေါ်မှာသာမဟုတ်၊ နို့နှစ်လုံးကြားရင်သားမြောင်းတလျှောက်၊ စိမ့်လျက်စီးနေသေး၏။
ဝိမလဒေဝီမှာ မျက်လုံးလေးအသာဖွင့်ကာ
သူမ၏နို့အုံကြီးများကို ဘယ်တစ်ခါညာတစ်လှည့် လျက်ပေးနေသော သားတော်ဘုရင်လေးကိုကြည့်နေလိုက်သည်။
သကာများပြောင်သွားပြီဖြစ်သော်လည်း၊ အရသာရှိလှစွာဆက်လျက်နေလေ၏။
“အူး…သားတော်.. မယ်မယ့်သားမြတ်တော်နှစ်လုံးကြားမှာစီးကျနေတာတွေရှိသေးတယ်လေ”
“ဟိုးအောက်ကြားရောက်နေပြီ မယ်မယ်ရဲ့”
“ရင်စည်းအဝတ်တော်ကိုလှပ်ပြီးလျက်ပေါ့သားတော်ရဲ့ သင်ပေးနေရသေးတယ်”
ဝိမလမာလာဒေဝီက ခပ်ရဲရဲပင်လမ်းကြောင်းပေးလိုက်သည်။
ရင်စည်းဆီသို့ လက်လှမ်းလာသော ဘုရင်ငယ်၏ လက်များမှာတုန်တုန်ယင်ယင်နှင့်
အတန်ကြာသည့်တိုင်အောင်ဖြုတ်ပစ်နိုင်သည်ထိမရောက်သေး။
မိဖုရားမှာစိတ်မရှည်တော့၊ ရင်စည်းဝတ်ကို သူမကိုယ်တိုင်ပင်ဖြေလျှော့ပေးလိုက်တော့သည်။
ရင်စီးပြုတ်သွားသောအခါ မိဖုရားကြီး၏ ဖွံ့ထွားဝင်းအိနေသော နို့လုံးကြီးတွေပေါ်လာလေသည်။
ဘုရင်ငယ်မှာ ခဏမျှမင်သက်ကြည့်နေပြီး မှသူလုပ်ရမည်ကိုသတိဝင်လာပြီး
နို့နှစ်လုံးကြားအတိုင်းစီးဆင်းကျနေသောသကာရည်များကို လျှာဖျားနှိုက်၍လျက်နေသည်။
ရင်စီးပြုတ်သွားပြီဖြစ်သဖြင့်နို့နှစ်လုံးမှာ နိုသီးခေါင်းလေးတွေပါလွတ်လပ်သွားလေပြီ။
နို့နှစ်လုံးကြားရှိတောင်ကြားမြောင်းကိုလျက်နေသော ဘုရင်ပျိုလေးမှာ
သွေးသားကာမကြောတွေ၏လှုံ့ဆော်မှုကိုဆက်လက်မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပဲ၊
မိခငျဖွစျသူမိဖုရားကွီး၏ ပနျးညိုရောငျနျို့သီးခေါငျးလေးမြားကို သူ့အလိုအလြောကျသာလြှငျဆှဲဟပျစုတျစို့မိပီးဖွစျသှားလသေညျ။
“အားးး…သားတော်ရယ်”
ဝိမလမာလာမှာ သတိလွတ်ကင်းစွာညည်းတွားရင်း
သားတော်ဘုရင်လေးစိတ်တိုင်းကျစို့နိုင်စေရန် မိမိ၏ရင်သားများကိုကော့၍ပေးနေမိသည်။
ဝတ်လဲတော်ပုဆိုးအောက်တွင် ဘုရင်ပျို၏မွေးရာပါလက်နက်တော်ကြီးမှာ လွတ်လပ်စွာထောင်မတ်နေပြီ။
ဝိမလမာလာဒေဝီတစ်ယောက် အခွင့်အရေးကို အလဟဿအဖြစ်မခံနိုင်တော့ပါ။
သူမရှက်ကြောက်တွန့်ဆုတ်နေလို့မဖြစ်တော့ပါချေ။ ပေါ်လာသည့်အကွက်ကိုဆက်နင်းရန်သာရှိတော့သည်။
ဒါမှမူရင်းအဓိက ရည်ရွယ်ချက်ကိုပြည့်အောင်ဆောင်ရွက်နိုင်မှာဖြစ်သည်။
သူမကလေးရမှဖြစ်မည်
ဟောသည် ပဏ္ဍိတကုမ္မရာဇာဘုရင်မင်းမြတ်ခေါ် သူမ၏သားနှင့် ရင်သွေးတော်ရမှဖြစ်မည်။
ဒါမှ နောင်နန်းဆက်ခံနိုင်မည့် နန်းဆက်သွေးတွေဖြစ်လာလိမ့်မည်။
ဝိမလမာလာက သူ့ကိုယ်သူ မိဖုရားအဖြစ်ခံယူရန်စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးဖြစ်သည်။ မယ်တော်ဆက်မဖြစ်ချင်တော့…။
သူမ သားတော်၏နူတ်ခမ်းကိုဖြေးညှင်းစွာစုပ်နမ်းလိုက်၏။
သားတော်ဘုရင်လေးကလည်း၊ အငမ်းမရတုန့်ပြန်နမ်းလာသည်။
ဘုရင်လေးအရာရာကိုမေ့သွားပြီ၊ သူ့မယ်မယ်ဟုခေါ်သောမိန်းမပျိုကိုတရှိုက်မက်မက်နမ်းနေမိလေပြီ။
မယ်တော်ဖြစ်သူ မိဖုရားက သားတော်၏ လည်တိုင်ကိုလက်မောင်းလေးနှစ်ဘက်ချိတ်၍ ဖက်တွယ်ထား၏။
နမ်းရှိုက်နေစဉ်အတွင်း ဝိမလမာလာဒေဝီက သားဖြစ်သူ၏ လက်တော်ကိုဆွဲယူပြီး
သူမ၏နို့အုံကြီးပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်လေ၏။ ဘုရင်လေးမှာအသိမဲ့စွာ မိခင်ဖြစ်သူမိဖုရား၏် နို့ကြီးများကိုနှဲနယ်ပေးနေမိတော့သည်။
မိဖုရားကြီး၏လက်တော်နုနုကလည်း ဘုရင်လေး၏ပျော့ပြောင်းသောဖဲပုဆိုးဝတ်လဲတော်အောက်မှ
သိသာထင်ရှားစွာထောင်မတ်နေသော နေရာသို့ ရဲရဲကြီးကိုင်လိုက်လေသည်။
ဝတ်လဲတော်အပေါ်မှမှဆုပ်ကိုင်သည်ဖြစ်သော်လည်း ပျော့ပြောင်းလွန်းသောဖဲပုဆိုးသားကြောင့်
တင်းမာမှုကိုသိသာစွာခံစားလိုက်ရ၏။
စိတ်ထဲမှ…
“အိုး….နဲတာကြီးမှမဟုတ်ပါလားသားတော်ရယ်”
သူမအဖို့ နှစ်လကြာမျှ ပြတ်လပ်နေသောအရာကြီး၊
သူမဆာလောင်စွာတောင့်တနေသောအရာကြီးကို ယခု သူမလက်ထဲတွင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိချေပြီ။
သူမ၏ပေါင်ကြားမှာလည်း စိုရွှဲအိ၍လာချေပြီတည်း။
လက်ထဲတွင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသော အချောင်းမာမာကြီးကို ဖဲပုဆိုးပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင်၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားပေးနေမိသည်။
ဘုရင်လေးမှာ လက်တော်နုနုလေးဖြင့် အုပ်ဖိပြီးကစားခြင်းခံနေရသော အရှေ့အလယ်ပိုင်းတစ်နေရာမှ
မပြောတတ်သောအရသာတစ်မျိုးကို တဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ခံစားနေရတော့သည်။
“အားးး မယ်တော် အူးးးစစ်…”
“ကောင်းလို့လား…သားတော်မောင်”
“အင်းးးးး ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး မယ်မယ်..”
ဘုရင်လေးက မယ်တော်၏နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေရင်းမှပင်ဖြေလိုက်သည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီက သားတော်၏ ပါးပြင်ကို “ရွှတ်” ကနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး
တိုးတိုးလေး နားနားကပ်၍….
“ဘုရင်မင်းမြတ်၊ သဉ္စာလီပေါ်သွားရအောင်နော်”
မိဖုရားက သားတော်ဘုရင်ပျိုကို တွဲဖက်၍ သလွန်ညောင်စောင်းမှသဉ္စာလီပေါ်ထိဆွဲခေါ်သွားသည်။
အိစက်ညက်ညောလှသောသဉ္စာလီကုတင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်သားထပ်၍ ပစ်ကျသွားလေသည်။
မိဖုရားကအပေါ်မှနေ၍ ဘုရင်လေး၏နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရနမ်းစုတ်နေသည်။
ဘုရင်လေး၏ စက်တော်ခေါ်ရာတွင်ဝတ်ဆင်သော ပါးလျားသည့် ညဝတ် သင်တိုင်းတော်အတိုကို
မိဖုရားကြီးက ဆွဲချွတ်ပြီးလေပြီ။ မြန်လိုက်တဲ့မိဖုရား။
မိဖုရား၏ ထိုင်မသိမ်းမှာလည်းမရှိတော့
ပြေလျော့နေသောရင်စီးက တစ်ပတ်လျော့လျက် ရင်ပေါ်မှာမရှိတော့ပဲ ခါးတစ်ဝက်သို့ရောက်နေပြီ။
အစည်းမပါလွတ်လပ်စွာရှိနေပြီဖြစ်သောမိဖုရားကြီး၏ ရင်သားနို့အုံကြီးအစုံမှာ ဘုရင်လေးအားပျူငှာစွာဖိတ်ခေါ်လျက်ရှိ၏။
လျာခြင်းလိမ်းလှည့်ဖလှယ်၍နမ်းစုတ်လျက်ရှိရူမှ မိဖုရားကြီးကခွာလိုက်သည်။
ဘုရင်လေး၏ခေါင်းကို အသာဆွဲနှိမ်ပြီး ပန်းညိုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးတွေဆီသို့ပါးစပ်ကိုပို့ပေးလိုက်သည်။
ဘုရင်လေးမှာ မယ်တော်၏်လှပသောနို့သီးစူစူလေးများကို ဆွဲစုပ်လိုက်လေသည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ အမှန်တကယ်အားဖြင့် သက်တော်၄ဝနားကပ်နေသော ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်သော်လည်း၊
သာမန်အရပ်သူကဲ့သို့ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းမနေခဲ့ရသည့်အပြင်
နန်းတွင်းအပျိုတော်များအကူအညီဖြင့် အသားအရေ ကိုနူးညံ့စေသော တင်းရင်းစေသော ဆေးမြစ်စိမ်နံ့သာအဆီများဖြင့်၊
နှိပ်နယ်လိမ်းကျံပြုပြင်ပေးထားခြင်း၊ အသားအရေတော်ကိုအထူးဂရုစိုက်ခြင်းတို့ကြောင့်၊
နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာအိစက်လုံးဝန်းနေပြီး ပြင်းတွဲနေခြင်းလည်းမရှိ တင်း၍်ချပ်ရပ်နေ၏။
တော်ရုံအပျိုစင်တယောက်၏ရင်သားများသည်ပင်သူ့ကိုမီမည်မထင်ပေ။
နို့လုံးကြီးတွေမှာ ဥသျှစ်သီးမှည့်ကဲ့သို့ ဝင်းဝါလျက်ရှိလေသည်။
ပဏ္ဍိတကုမ္မာမှာ မယ်တော်ဖြစ်သူကြည်ဖြူသဒ္ဓာစွာ ပေးအပ်မှုကြောင့်
လှပသောနို့အုံကြီးများ၏ ပိုင်ရှင်အဖြစ် စိတ်တိုင်းကျ နှိပ်နယ် ကိုင်စို့နေရလေပြီ။
သူ့ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ရမ္မက်စိတ်ဖြင့် ဖိုမ ထိတွေ့ဆက်ဆံ ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ရသောအတွေ့အကြုံဖြစ်လေသည်
တကိုယ်လုံးလည်းကြက်သီးထ ရှိန်းပိမ်းထူအမ်းလျက် သွေးသားများတဖြင်းဖြင်းနဲ့ ခံစားနေရသည်။
မယ်မယ်၏နို့များကလည်း အရသာရှိပါဘိ။
ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်
အူးးးးး သားတော် ရှီးးးးး အင်းးးဟင်းးး
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၉)
ဘုရင်လေး၏ အဆက်မပြတ် စုပ်စို့မှုများကြောင့်
မယ်တော်မိဖုရားမှာလည်း တစစ်စစ်ငြီးတွားရင်းဆန္ဒရမ္မက်တွေ တက်လာရပေပြီ။
ဝိမလမာလာသည်မနေနိုင်တော့ပဲ ဘုရင်၏ဝတ်လဲတော်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်၏။
ပျော့ပြောင်းသော ဖဲသားပုဆိုးဖြစ်၍ အလွယ်တကူပင်လျောကျကျွတ်သွားတော့သည်။
အားပါးပါး….သားဖြစ်သူဘုရင်ပျို၏ ကိုယ်နှင့်မကွာဆောင်ထားသော လက်နက်တော်ကြီးမှာ ကြီးလှပေစွ၊
ဘဝမှာပထမဆုံး ဣတ္ထိယမိန်းမတစ်ယောက်၏ အထိအတွေ့အပွတ်အသပ်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ရင်ဆိုင်နေရ၍၎င်း၊
မိဖုရားကြီးခတ်ထားသော ရမ္မက်ကြွဆေးစွမ်းကြောင့်၎င်း
သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးမှာ ထွားကျိုင်းလှစွာဖြင့် မတရားတောင်နေလေရာ
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ ဂလုကနဲ တံတွေးပင်သီးသွားရလေသည်။
ဒစ်ကြီးမှာ တောင်ပို့မှိုပွင့်ကြီးကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ သပြေသီးမှည့်ရောင်ဖြင့်တင်းပြောင်နေသည်။
လီးတံကြီးတလျှောက်သွေးများဖြင့်ပြည့်တင်းနေသောအကြောပြိုင်းပြိုင်းများဖြင့် မာထန်၍နေသည်။
မိဖုရားမှာဆတ်ဆတ်တုန်နေသောလီးကြီးကိုကြည့်ပြီးသူ့လက်တွေပါတုန်နေတော့၏။
ဒါ..ဆေးမသုံးခင်တောင် ဒီလောက်ကြီးနေတာ
ဥဇနာဘုရင်ကြီး၏ သုံးနေကျလီးကြီးဆေးတော်ကြီးများသုံးလိုက်ရင်တော့…အမယ်လေး…
သူမွေးထားတဲ့သားတော် လီးဒီလောက်ကြီးမယ်လို့သူမမထင်ခဲ့၊ အိုးသားတော်ရယ် မယ်မယ်ဒီလီးကြီးနဲ့ခံလိုက်ရရင်။
ပျိုရွယ်၍အားအင်အပြည့်ရှိမည်ဖြစ်သော ဘုရင်ပျို၏လီးကသူမကိုအာသာအပြည့်အဝ ပေးနိုင်ပေလိမ့်မည်ဟုမျှော်လင့်မိသည်။
သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးများဖြင့် အားရပါးရဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့နောက်ခပ်သွက်သွက်ထုပေးနေသည်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့်အနားသတ်ထားသောပါးစပ်ဝိုင်းဝိုင်းလေးကို
ဟနိုင်သလောက် အကျယ်ဆုံးဟ၍ သားဖြစ်သူ၏ဒစ်ကြီးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။
“အားးး အိုး …မယ်မယ်ဘုရား…”
ကျွိ ကျွိ ကျိ ပွတ် ပြွတ် ပလပ်…
သားဖြစ်သူဘုရင်ပျိုမှာ သူ့မွေးမယ်တော်ကိုယ်တိုင် နူးညံ့သောပါးစပ် လေးဖြင့် လီးစုပ်ပေးခြင်းကို အကြောတဖြင်းဖြင်းထ၍ ခံစားလိုက်ရသည်။
လီးကြီးမှာ ဝိမလဒေဝီ၏ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်ကြပ်လို့နေ၏။
မိဖုရားလည်း သူမ၏ဝတ်လဲတော်ထမီကို ကိုယ်တိုင်ပင်ဆွဲချွတ်ချပြီးလေပြီ။
သားဖြစ်သူဘုရင်လေး၏လက်ကို်ဆွဲ၍ စောက်ဖုတ်ပေါ် လက်တင်ပေးလိုက်၏
ဘုရင်လေး မယ်တော်ရင်းမိဖုရား၏အင်္ဂါဇာတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသုံးသပ်မိလိုက်သည်နှင့် ဓာတ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။
ဘဝတသက်တာ မိန်းမတစ်ယောက်၏လိင်အင်္ဂါကို တစ်ခါသားမျှ မထိတွေ့ဘူး၍ဖြစ်၏။
မယ်တော်မိဖုရားကြီး၏ အဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးမထူမပါးရှိသည်။ မကြမ်းမနုလည်းဖြစ်၏။
အမွှေးအုံကိုလက်တော်နှင့်ဖွပြီးကိုင်ရတာကိုက အရသာတမျိုးဖြစ်သည်။
မယ်တော်မိဖုရားက အမွှေးအုံကိုသာဖွ၍နေသော သားဘုရင်ကိုစိတ်မရှည်တော့၊
“တော်တော်တုန်းတဲ့ကလေး..”
စိတ်ပေါက်ပေါက်ဖြင့် မကြားတကြားညည်းပြီး သားတော်၏လက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ကာ
လက်ချောင်းလေးများကိုဆွဲ၍ စောက်ခေါင်းထဲသို့ထိုးနှိုက်စေလိုက်သည်။
သူမ၏လက်နှင့်သားတော်၏လက်ချောင်နှစ်ချောင်ပူးပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ကလိပေးလိုက်သည်။
ဘုရင်လေး၏လက်ညှိုးဖျားလေးဖြင့် စောက်စိလေးကိုရစ်ဖိပွတ်ချေစေသည်။
ဘုရင်လေးလည်း အခုမှ စောက်ဖုတ်ကိုဘယ်လိုကစားရမည်ဖြစ်ကြောင်းသဘောပေါက်တော့၏။
မိဖုရားကြီး၏ပါးစပ်ကလဲ လီးဆက်စုပ်ပေးနေသည်။
အရိုင်းဘုရင်လေး ဘာမှမလုပ်ရသေးပဲ အရင်ထွက်ပြီး ပြီးသွားမှာစိုး၍ လီးစုပ်တာရပ်လိုက်ပြီး
သားတော်၏လက်ကိုအုပ်မိုးထပ်ကိုင်ပြီး လက်ချောင်းပိုဇေရှင်တွေကို စောက်ပေါက်အတွင်း
ဘယ်လိုမှန်အောင်ကစားပေးရမည်ဟု သင်ပေးနေသကဲ့သို့အလား ဆက်၍ လက်ပူးကလိုင်းပေးနေလေသည်။
ကလးတွေ လက်ကလေးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး ဝလုံးရေးသင်ပေးနေရသည်နှင့် တူသေးတော့၏။
ဘုရင်လေးမှာ လက်နှစ်ချောင်းပူး ဝင်ထွက်နေသော အမေအရင်း၏စောက်ဖုတ်တော်ကြီးကိုသေချာကြည်ရှုလေ့လာနေမိသည်။
လက်ချောင်းများအဝင်အထွက်တိုင်းအတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများက လိပ်တက်လာလိုက် ပြန်နိမ့်ဝင်သွားလိုက်၊
လက်ချောင်းများကြားမှစောက်ခေါင်းသားနီရဲရဲကိုတွေ့နေရသည်။
လက်ချောင်းတွေ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်တိုင်း သူ့မယ်မယ်မှာ ပါးစပ်လေး ဟ ဟပြီး တအာ့ အာ့ နှင့်ညည်းနေတာတွေ့ရသည်။
အလွန်ကောင်းနေသည့်ပုံပင်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် လက်ချောင်းတွေစိုပြီးချွဲကျိလာတာခံစားရသည်။
လက်တွေလည်း ဖြူဖြူ အနှစ်များဖြင်ုပေကျံလာတော့၏။
ဘုရငျမငျးမွတျမှာ မှေးယျတောျ၏ စောကျခေါငျးပေါကျကျိုကွညျ့ရငျး အတှေးပှားနေ၏။
ဒီအပေါက်ကြီးမှ သူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့သတဲ့…၊တွေးရင်း လီးကအဆမတန်ပိုတောင်လာသည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီကတွေးသည်၊ သူ့သား ဘုရင်ကို အခုနေတက်လုပ်ခိုင်းပါက အပေါက်အလမ်းတဲ့မည်မဟုတ်ပေ။
သူမကိုယ်တိုင်ပဲအစပျိုးပြီး ဥစ္စာရင်လို ဥစ္စာရင်ခဲရတော့မည်။
“သားတော်…အဲ့ဒီအတိုင်းပဲ အိပ်ပေးနေနော်”
မိဖုရားကပြောပြီးသည်နှင့် ဘုရင်လေးပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီး ဘုရင်လေး၏ တောင်မတ်နေသောလီးကြီးကို တည့်တည့်ငြိမ်အောင်ထောင်ကိုင်ထားပြီး
ဒစ်ကြီးကို သူမ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင်ချိန်၍ အသာဟပြီးတေ့လိုက်ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်တော့သည်။
သားတော်ဘုရင်လေး၏လီးတံကြီးသည်၊ သူ့အမေမိဖုရားကြီး၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတော့သည်။
ဗြစ် ဗြစ် ဖြစ် ဘလွတ် ဘွတ် ဒုတ်
“အားးး အမယ်လေး ရှိး ကျွတ်ကျွတ် သေပါပြီ”
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ သူကိုယ်တိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ထိုင်ချပြီးမှ နာ၍ အော်မိသည်။
သူ့သားတော်လီးကလည်းကြီးသကိုး၊
ဒါတောင်ချောဆီတွေအများကြီးထွက်ပြီးသား၊
အခြောက်တိုက်ကြီးသာဆိုမလွယ်။
သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးက မွေးမိခင်မယ်တော်၏စောက်ဖုတ်ထဲပြည့်ကြပ်နေ၏။
မိဖုရားမှာ သား၏လီးအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရ၍ အားရလှသည်။
ခဏဆိုင်း၍ ငြိမ်နေလိုက်တော့ နာတာတွေ ပျောက်သွားပြီ။
မိဖုရားကြီး စဆောင့်တော့၏။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ဗြစ် ဗြစ် ကျွိ ကျွိ…
“အာ့…အာ့…ကျွတ်ကျွတ်…အီးးးး..အင့်”
“အိုးးးး ရှီးးး မယ်မယ် ဘုရားးးး….အားးး ”
ဘုရင်လေးမှာ သူ့ဘဝတွင်တစ်ခါမှမခံစားရဘူးသေးသော အတွေ့အကြုံကိုခံစားနေရပြီဖြစ်သည်။
သူ့လီးကြီးမှာမိန်းမတစ်ယောက်၏အင်္ဂါဇာတ်ကြီးတစ်ခုထဲတွင်ရှိနေ၍ တင်းကြပ်စီးပိုင်သောအရသာကိုရနေသည်။
သူ့ဘဝ၏ ပထမဆုံးအကြိမ်လိင်ဆက်ဆံရခြင်း…။
သူ မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ကိုလိုးနေရပြီ (သို့မဟုတ်) မိန်းမတစ်ယောက်၏လိုးပေးခြင်းကိုခံနေရပြီ။
ထိုလိုးပေးနေသောမိန်းမမှာ သူ၏ မယ်တော်ဖြစ်နေသည်။ သူ့အမေအရင်း၏ စောက်ဖုတ်ကိုသူလိုးနေမိပြီ။
ထိုအတွေးတွေက စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကို အစွမ်းကုန်မာထန်စေသည်။
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ သူတက်ဆောင့်ပေးနေရင်း အဖုတ်ထဲတွင် သံချောင်းတစ်ချောင်းအလား
မာသည်ထက်မာလာသောလီးကြီး၏ပြောင်းလဲလာမှုကိုသိသိသာသာကြီးသတိထားမိသည်။
နုပျိုသန်မာပြီး မာထန်လှသောလီးကြီး၊
သူမဘဝတွင်အိပ်မက်မက်ခဲ့ဘူးသောလီးမျိုးဖြစ်၏။ အခုသူမ ပိုင်ပိုင်ကြီးရနေလေပြီ။
သူမရာဂရမ္မကစိတ်တွေပို၍ထန်လာပြီး ကြုံးဆောင့်ချနေတော့သည်။
မစားခဲ့ရသည်မှာလည်း ၂လကျော်ပြီလေ။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဇွိ ဇွိ….ဒုတ်….ဗြစ်..
“အားးးးးးးးး မယ်မယ်ဘုရားးးး ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ..”
ဘုရင်လေး မှာမိန်းမအင်္ဂါဇာတ်ကို ပထမဆုုံးအကြိမ်လိုးရသောအတွေ့အကြုံဖြစ်သောကြောင့်၊
မယ်တော်ဖြစ်သူ၏ အကြမ်းဆောင့်ချက်၊ လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်ကြွက်သားများက ဆွဲစုပ်ဖိညှစ်ပေးခြင်းကိုမခံနိုင်တော့ပဲ
သုက်ရည်များ မယ်တော်၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထွက်ကုန်လေပြီ၊
တဆတ်ဆတ်နှင့်ညှစ်ထုတ်ရင်း ပြီးသွားလေတော့သည်။
မိဖုရားကြီးက ဦးဆောင်သူမို့ မပြီးနိုင်သေးပါ။
သားဖြစ်သူပြီးသွားမှန်းသိသွား၍၊ သား၏်ရင်ခွင်ပေါ်မှာမှောက်ချရင်းမှိန်းနေသည်။
လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်နှင့်သူမစောက်ဖုတ်ထဲတွင် လရည်လက်ကျန်များကိုညှစ်ထုတ်နေသည်။
စောက်ဖုတ်နံရံများကလဲ လီးကိုအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။
ခဏနားလိုက်တော့ သွေးသားဆူဖြိုးဆဲ ဘုရင်လေး၏ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲကမချွတ်သေးပဲရှိနေစဉ်တွင်ပင် ပြန်၍မာလာပြန်ပြီ။
ဒီတစ်ခေါက်တော့ မိဖုရားက သားဖြစ်သူဘုရင်ကို အပေါ်ကတက်လုပ်တတ်ဖို့သင်ပေးတော့သည်။
ဝိမလမာလာသည် သားတော်၏အပေါ်တွင် မှောက်ရက်ကြီးအမောဖြေနေရာမှ စောက်ဖုတ်ကိုလီးမှချွတ်၍ ထလိုက်သည်။
ပြီးနောက် သူမက ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးသားတော်ကိုလက်ဆွဲ၍ သူမထံသို့ဆွဲဖက်ချလိုက်ရာ၊
ဘုရင်ငယ်မှာ သူမကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်ရက် ခွလျက် ကြီး ဖြစ်နေပြီ။
ဘုရင်လေး စောက်ဖုတ်အရသာကိုသိသွားပြီ။
အောက်မှနေ၍ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုမြှောက်၊ စောက်ဖုတ်ကိုဖြဲကားပေးထားသော မိဖုရားကြီးအပေါ်မှ
ကားရားခွလျက် လီးကိုစောက်ဖုတ်နှင့်တေ့မိစေရန်ကြိုးစားလျက်ရှိ၏။
သို့သော် တုန်တုန်ယင်ယင်အလွဲလွဲ အချော်ချော်….။
“သားတော်…. စိတ်အေးအေး….ငြိမ်ငြိမ်ထား”
မိဖုရားကြီးကပြော၍ သားဘုရင်၏လီးကြီးကိုသူမလက်ဖြင့်ဆွဲထိမ်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ဝသို့တေ့ထားပေးလျက်…။
“ဖြေးဖြေးတေ့… ဒစ်ကိုအပေါက်နဲ့တည့်တည့်ထားပြီး.. ထိုးချလိုက်သား”
ဇွိ ဗြစ်..ဗလစ်..
“အားးးးး….သားတော်”
“အူးးးး…မယ်တော်”
အာမေဋိတ်သံ၊ အော်သံတွေပြိုင်တူထွက်လာသည်။
ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးနှင့် နန်းမတော်ဒေဝီကြီးတို့၏ စက်ရာနန်းဆောင်တွင်းမှာ
ယနေ့ညတော့ အသံတွေဆူညံနေသည်။ သာယာမှုအပြည့်အဝဖြင့် အသံများ။
တင်းတိမ် ရထပ်၏ အပြင် နန်းဆောင်တံခါးတစ်ဖက်တွင်အိပ်နေသော ရံရွေတော်များ ကြားမကြားတော့မသိပါ။
ကြားလည်း မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးကတော့ဖြင့် ဂရုမစိုက်တော့ပါပြီ။
နန်းဆောင်အတွင်းသဉ္စာလီတော်ကြီးပေါ်တွင် မင်းမိဖုရား နှစ်ပါး (သို့မဟုတ်) သားအမိနှစ်ယောက်တို့
လောကကြီးကိုမေ့ထား၍ ရာဂရမ္မက်များဖြင့် အပြင်းအထန် လိုးနေဆော်နေကြလေတော့၏။
“အိုးးးးးး မယ်မယ်…အား …ကောင်းလိုက်တာမယ်မယ်ရယ်”
“သားတော်… သားးး သားလေး အားးး…
ဆောင့်..သား.. မယ်မယ့်ကိုမညှာနဲ့….ဆောင့်ပေးပါ၊ မယ်မယ့်အတွက်နန်းဆက်ရင်သွေးလေးပေးပါ…”
“အားးး မယ်မယ် သားတော်ပြီးးးး ပြီ…အီးးးး”
ဖြစ်ဖြစ် ပလွတ် ပလွတ် ဖြန်း…
ဘုရင်မင်းမြတ်သည် သည်ညမှာ သူ့ဘဝအတွက်ပထမဦးဆုံးအနေနှင့်မိန်းမနှင့်ဆက်ဆံဘူးခြင်းဖြစ်၏။
သူနှင့်သွေးသားချင်းရောနှော ပေါင်းစပ်ခြင်းပြုနေသူမှာ၊ အခြားသူတော့မဟုတ် သူ၏မယ်တော် မွေးမိခင်အမေရင်းဖြစ်လေသည်။
သူ၏သုက်သွေးများကိုပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်၊ မိခင်ရင်းဖြစ်သူ၏စောက်ဖုတ်တော်ကြီးသို့မဟုတ်
မိမိမွေးဖွားခဲ့ရာ လမ်းကြောင်းသားအိမ်တွင်းသို့များပြားစွာညှစ်ထည့်ပေးလိုက်ချေပြီ။
သားအမိချင်း၊ သွေးချင်းနှောခဲ့လေပြီတည်း။
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ မိန်းမနှင့် လုံးဝမစပ်ယှက်ဖူးသူ၊ မိမိမွေးထုတ်ထားသော သားအရင်းလည်းဖြစ်သူ၊
လူပျိုစင်၊ လူပျိုရိုင်းလေး၏ပန်းဦးကိုဆွတ်ယူနိုင်ခဲ့သည့်အပြင်၊
မူရင်းရည်ရွယ်ခက်ဖြစ်သော နန်းဆက်ရင်သွေးလေးများဖြစ်တည်ရန် မျိုးရည်များကိုလည်းတဝကြီးခံယူနိုင်ခဲ့လေသည်။
မျိုးဗီဇစပမ်းကောင်လေးများ သူ့တို့အလုပ်သူတို့ ဆက်လုပ်နေကြစဉ်တွင်
မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးကတော့၊ မောမောနှင့် အိပ်မောကျသွားကြသည်။
သို့သော်…
သာကီမျိုးနွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါ၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ထီးမွေနန်းဆက်
(၁၀)
သို့သော်…
နောက်တစ်ည ညဦးတွင်ဘုရင်လေး၏ပုံစံမှာ ယခင်အတိုင်း၊ မတင်မကျ၊ ချီတုံချတုံဖြစ်နေပြန်သည်။
မနေ့ညက သူ့မယ်တော်အပေါ်လွန်ကျူးမိခဲ့လိုက်သည်ကို နောင်တရသလိုပုံစံမျိုးနှင့်…
“မယ်မယ်ဘုရား၊ သားတော်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးတော်မူပါ။
မနေ့ညက သားတော်မထိပါးအပ်သည်ကိုထိပါးမိပါသည်၊ မလွန်ကျူးအပ်သောကံကိုလည်းလွန်ကျူးမိပါသည်။
သားတော် စိတ်အလိုအမိုက်မှောင်နောက်သို့ မလိုက်ပါခဲ့သင့်ပါ။
မွေးမယ်တော်ကို ကျူးလွန်မိသဖြင့် အပြစ်မှခွင့်လွှတ်ပေးတော်မူပါ”
ဘုရင်လေးက မိဖုရားကြီးကိုတောင်းပန်ရင်းထိုင်ကန်တော့ပြန်သည်။
“သားတော်…ထပါ..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သားတော်ဟာ ရေမြေ့ရှင် ဘုရင်မင်းမြတ်ပါ။
အားလုံးကသာဘုရင်မင်းမြတ်ကိုအရိုအသေပြုရမည်ဖြစ်ပြီး၊
သားတော်ကရှိခိုးရမည့်သူတစ်ဦးမှ မရှိတော့ပါ။ မယ်တော်အပါအဝင်ပါ။
မယ်မယ်က သားတော်ရဲ့ မယား၊ မိဖုရား၊ တကယ်ဖြစ်သွားခဲ့ပြီးပါပြီ၊ ဝန်ချတောင်းပန်ဖို့မလိုပါ။
ကိုယ့်မယားကိုလွန်ကျူးတာ အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး။ သားတော်စိတ်ထဲရှင်းအောင်ထားလိုက်ပါ”
မိဖုရားက သားတော်ကို စိတ်တင်းကြပ်မှုများမှပြေလျော့စေရန် နှစ်သိမ့်ရင်း၊
မ တို့၏အထိအတွေ့ဖြင့်ဘုရင်လေးအားသုံးသပ်ကိုင်တွယ်ရင်း၊ အခြေအနေကိုလမ်းကြောင်းပေါ်ပြန်တင်သည်။
နူးညံ့စွာပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်းဖြစ်ပြီးသားအခြေအနေများကို နောက်ပြန်ဆုတ်မသွားစေရန်ကြိုးစားရသည်။
ဒီအချိန်မှာမိန်းမသားမိဖုရားဖြစ်သော်လည်း အတွေ့အကြုံရှိပြီးသူတစ်ယောက်အဖြစ်၊
အကြီးတစ်ယောက်အဖြစ်ခြေအနေကို လိုသလိုထိမ်းချုပ်နိုင်ရန် သူမပင်ဦးဆောင်ရပေမည်။
“မယ်မယ်ပြောပြမယ်…နားထောင် သား…”
“သားတော် တိုင်းပြည်တာဝန်ကျေဖို့ဆိုတာ၊ မင်းကျင့်တရားနှင့်အညီစီမံအုပ်ချုပ်ရုံတင်မဟုတ်၊
တိုင်းပြည်ရဲ့နောင်အနာဂါတ် အုပ်ချုပ်မည့်သူ အရည်အချင်းရှိတဲ့
မျိုးရိုးနန်းမွေ နန်းဆက်တွေ ရရှိဖို့ကလည်း အဓိကကျတဲ့ ကဏ္ဍတစ်ခုဖြစ်တယ်။
ဒီတာဝန်အပြည့်အဝကျေဖို့လို ခမည်းတော်က၊ သားတော်အတွက် ကြင်ယာရှာ၊ ဘိသိက်ခံနန်းအပ်ခဲ့တာ အလကားမဟုတ်၊
တိုင်းပြည်ကိုအစဉ်အဆက် နန်းသွေးမင်းဆက်များရရှိဖို့ အဓိကလိုရင်းဖြစ်တယ်သားတော်”
“အခုမယ်မယ်နဲ့သားတော်တို့ဟာလည်း သားအမိရင်းဖြစ်ပေမယ့်၊
ဖူးစာဖက်မှန်လို့ နတ်များထံအဓိဋ္ဌာန်ရာမှာ၊ နတ်တွေဖက်ပေးလို့ စုံမြန်းမိကြတာဖြစ်တယ်
အမှန်တရားကိုလက်ခံပါသားတော်…
မယ်တော်လည်း အမှန်တရားကိုဆန့်ကျင်ပြီးဆက်မလိမ်ချင်တော့ဘူး…၊ ပင်ပန်းလှပါတယ်။
မယ်တော်မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်လာတာလဲ တိုင်းပြည်အတွက်ပါ။
နန်းသွေးမင်းဆက်ရဖို့က၊ မယ်မယ့်ကဏ္ဍကလည်း အဓိကနေရာကပါနေတယ်။
ဒါဟာတိုင်းပြည်တာဝန်တစ်ရပ်အနေနဲ့စဉ်းစားရမယ်”
“သားတော်…အခုအချိန်ကစပြီး၊ ဘုရင်မင်းမြတ်တစ်ပါးအနေနဲ.
မယ်တော့်ကို ရှေ့ရှောက် မိဖုရားတစ်ပါးလိုပဲဆက်ဆံပါ။
မယ်တော်တို့တွေက တတိုင်းတပြည်လုံးမျော်လင့်နေတဲ့နန်းဆက်မင်းသွေး မွေးဖွားဖို့တာဝန်ကျေပေးရတော့မယ်။
မယ်တော်တော့ကိုယ်စိတ်ကို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်ပြင်ပြီးပြီ။
သားတော်လဲရှေ့ဆက်ပြီးကိုယ့်စိတ်ကိုငြင်းဆန်ဖို့မကြီုးစားနဲ့တော့”
“သားမောင်……တို.တွေ တကယ့်မင်းမိဖုရား၊ လင်မယားတွေလိုနေသွားကြရအောင်နော်”
မိဖုရားကြီး၏ ကြိုးပမ်းမှုကြောင့် ဘုရင်လေး အခြေအနေမှန်ကို လက်ခံပြီးနေထိုင်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်နိုင်တော့သည်။
မနေ့ညက မယ်မယ်နှင့်ရွှေလည်တွဲ၍ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ရသည်များကလည်း သူ့ရင်မှာဖယ်မရပဲငြိတွယ်၍နေသည်လေ။
“မောင့်မိဖုရားကြီးသဘောတော်အတိုင်းပါပဲကွယ်”
ဝိမလမာလာဒေဝီမိဖုရားကြီး၏ အယုအယများအောက်တွင် ဘုရင်လေးမြောပါသွားပြန်လေပြီ။
“မယ်မယ်…ချစ်တယ်….၊ သားရဲ့ မယ်မယ်ရယ်”
“အားးးးး သားတော်ရယ်…”
ဒုတိယနေ့အဖြစ် နန်းဆက်သွေးရည်များ ရောနှောစပ်ယှက်မိကြပြန်လေပြီ။
————————————————————————————–
၂ရက်မြောက်လိုးအပြီးတွင်တော့ သဉ္စာလီကုတင်ပေါ်မှရင်းနှီးမှုက အသားကျစပြုလာပြီ။
ဘုရင်လေးလဲ စကားပွင့်ပွင့် ပြောလာလေပြီ။
“မယ်မယ်ဘုရားရဲ့ အင်္ဂါတော်ကြီးက ကောင်းလွန်းလို့စီးကြပ်နေတာပဲဘုရာ့”
“ဟိဟိ သားတော်မင်းမြတ်ကလဲ ရွှေသဉ္စာလီပေါ်ရောက်လို့ နှစ်ကိုယ်ကြားရှိနေမင့်မှကပဲ။
ဒီနေရာမှာတော်တွေသိပ်သုံးမနေသင့်တော့ပါဘူး၊ ဒီလောက်တောင်တော်သုံးချင်ရင်၊ စာစကားပေစကားတွေလုပ်မနေပါနှင့်တော့၊
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲခေါ်ပါ။ စောက်ဖုတ်တော်ကြီးလောက်ခေါ်ရင်တော်ပါပြီ ဟိ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမယ်တော် ဘုရာ့၊ မယ်တော့်စောက်ဖုတ်တော်ကြီးက လိုးတော်မူလို့ကောင်းလိုက်တာ”
“ဟိ..ဟိဟိ..ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်စ်စ်စ်..”
ဝိမလမာလာဒေဝီမှာ သူ့သားတော်မင်းတရား၏ အချိုးမတည့်သောအသုံးအနှုန်းများကြောင့် တခိခိနှင့်ရယ်နေရလေသည်။
“သားတော် မယ်မယ်ပြောပြမယ်၊ သားတော်နဲ့မယ်မယ်ခုအခြေအနေအထိရောက်နေမှတော့
မယ်မယ်ဟာသားတော်ရဲ့ မယ်တော်မဟုတ်တော့ဘူး။
သားတော်က ဘဝရှင်ပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်၊ မယ်မယ်ကလဲ သားတော်ရဲ့ ဘိသိက်သွန်းလက်ဆက်ပြီးတဲ့ မိဖုရားလေ၊
အရပ်အခေါ် သားရဲ့မိန်းမဖြစ်နေပြီ၊
ရှေ့လျှောက် မယ်မယ်တု့ိ၊ မယ်တော်တို့ ဆက်မခေါ်နဲ့တော့နော်၊
ဘုရင်က သူ့မိဖုရားကြီးကို နှမတော်လို့ပဲခေါ်လေ့ရှိရတယ်၊ မယ်မယ်လဲ အခုချိန်ကစပြီးကိုယ့်ကိုနှမတော်လို့ပဲသုံးမယ်၊
သားကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မောင်တော်လို့ပဲသုံးပါနော်..နော် မောင်တော်ဘုရာ့”
“အိုဘယ်ဖြစ်မလဲ မယ်တော်က သားတော်ရဲ့ မယ်တော်အရင်းပဲ ဘယ်လိုနှမတော်ခေါ်ထွက်မလဲ”
“အို..မောင်တော်ရယ် နှမတော်ကြီးကိုဆက်ပြီး ငရဲမပေးပါနဲ့တော့လား၊ နှမတော်က မောင့်မိဖုရား မောင့်မိန်းမဖြစ်နေပြီလေ၊
ဘုရင်က မိဖုရားကိုနှမတော်ပဲခေါ်ရမယ်ဆိုနေမှပဲဟာကို…၊
သဉ္စာလီပေါ်မောင့်မယားအဖြစ်အတူစက်နေမှကိုယ့်ကိုကိုယ်မယ်မယ်အခေါ်ခံပြီးနေရတာ၊ နှမတော်စိတ်ထဲမသန့့်လှဘူး။
ကိုယ့်မယားဖြစ်နေမှ နှမပဲခေါ်ပါ မောင်ရယ်”
“ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျား..မောင့်နှမတော်ကြီး.. ဟုတ်ပြီလား”
“နှမကို အသက်နဲ့ထပ်တူချစ်ရမယ်နော် မောင်တော်…”
ဝိမလမာလာသိသည်၊ သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်က ၂ရက်လောက်သူနှင့်သားမယားအဖြစ်ဆက်ဆံပြီးတာတောင်၊
မယ်တော်ဟူသောအရှိန်ဖြင့် ခုထိရဲတင်းခြင်းမရှိလက်နှေးနေတုန်း၊
သူမအသည်းယားလာသည်။ နေအုံး..ဒီဘုရင်တော့သိမယ်။
“အိုးးးမယ်မယ်….အဲ..အဲ..နှမတော် ဘာလုပ်တာလဲ”
ဝိမလမာလာက ဘုရင်၏ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်၍ဖြစ်၏။
“အပြစ်တော် ပေးမလို့၊ မယ်မယ်လို့ဆက်ခေါ်နေရင် ပြတ်အောင်ကိုက်မလို့”
“အမယ်လေးမလုပ်ပါနဲ. နန်းမတော်ကြီးရယ်။ နှမတော်ကြီးပဲနန်းဆက်ရင်သွေးလိုချင်တယ်ဆို၊
ဒါကြီးပြတ်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ် ရ…”
“အမယ်…ဒါမျိ်ုးကျသိပ်တတ်….သိမယ်လေ…အခုသိမယ်…”
မိဖုရားက မပျော့မမာရှိနေသောလီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲဆွဲငုံလိုက်တော့သည်။
သွေးသားကောင်းလှသောအရွယ်ဖြစ်သဖြင့် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ဘုရင်လေး၏ပစ္စည်းမှာတောင်မတ်၍ လာလေပြီ။
မိဖုရားမှာစိတ်တိုင်းကျ လီးရောဥရော အသားကုန်ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်ကာနန်းတွင်းပုလွေတော်ကြီးကိုဋ္ဌာန်ကရိုဏ်းကျကျမှုတ်လျက်ရှိလေတော့သတည်း။
————————————————————————————–
စွပ်စွပ်…ဖန်း..ဖန်း..ဖန်း..ဗြစ် ဗြစ်…ဒုတ်..ဒုတ်..
“အမယ်လေး ….မောင်တော်…ဆောင့် ဆောင့်”
မယ်တော်မိဖုရားဖြစ်သူက လေးဘက်ထောက်ကုန်း၍ပေးနေ၏။
ဘုရင်ပျိုမှာ ဒူးထောက်ပြီး မုဆိုးထိုင်ထိုင်ကာ သူ့မယ်တော်ကို အားရပါးရနောက်မှဆောင့်လိုးနေလေသည်။
လေးဘက်ကုန်းပေးထားသော ဝိမလမာလာဒေဝီမယ်တော်၏တင်သားကြီးတွေမှာ တင်းရင်းလုံးကားနေ၏။
ခါးကော့ပေးထားသဖြင့် ဖင်သားနှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်သို.ပြူးထွက်နေသည်။
ဝင်းကော့နေသောမိခင်ဖြစ်သူ၏ကုန်းပေးထားသောဖင်ကြီးက
သားဖြစ်သူဘုရင်ပျို၏ ရမ္မက်ဆန္ဒကို အစွမ်းကုန်ထကြွစေလေသည်။
ပဏ္ဍိတကုမ္မာသည် သူ၏ကြီးမားလှသောလီးကြီးဖြင့် သူ.အမေအရင်းဖြစ်သော ဝိမလမာလာဒေဝီမိဖုရားကြီး၏
ပြူးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်တော်ကြီးအတွင်းသို.မာန်ပါပါဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆောင့်လိုးနေသည်။
ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖြန်း ဖြန်း
နုပျိုအားအင်ပြည့်သောဘုရင်ပျိုဖြစ်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်းအားပါလှသည်။
တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်းလီးတဆုံးဝင်သွား၍ လဥနှစ်လုံးက
တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ခုကို အားဖြင့်တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေလေသည်။
လီးတချက်ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်းလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားကလီးနံရံနှင့်အတူပွတ်တိုက်ပြီး
လိပ်၍ပြန်ထွက်လာသည်မှာကြည့်၍ပင်ကောင်းသေးတော့၏။
လိပ်၍ပါလာသောနှုတ်ခမ်းသားနှင့်အတူ လရည်နှင့်စောက်ရည် ရောနှောပေါင်းစပ်ထားသော
ဖြူဖြူအနှစ်များကချောဆီအဖြစ်လိမ်းကျံလျက်ပါလာသည်။
ထိုချောဆီများကြောင့်လည်း တဗြိ ဗြိ အသံများ နာပျော်ဘွယ်ထွက်လျက်ရှိ၏။
“အောင်မလေး…ကောင်းနေပြီမောင်တော်..ဆောင့်..ဆောင့်..နာနာဆောင့်..
နှမတော်ဟာကြီးကွဲသွားအောင်ဆောင့်ပေးစမ်းပါ…အားးးး”
ဖန်း.. ဖန်း.. ဖန်း.. ဖန်း.. ဖန်း..
ဗြိ…ဗြိ…ပြိ..ပြိ…ကျွိ…ကျွိ..ဖတ် ဖတ်….
“အားးးးး…ရှီးးးးးး…ပြီးပြီ…မောင်တော်လဲ ပြီးပြီ…ထွက်ကုန်ပြီ…အူးးးး”
အချစ်ကြမ်းကြမ်းချစ်ကြပြီးနောက် နှစ်ဦးသားဖက်တွယ်၍ မှောက်နေကြလေသည်။
“ချစ်တယ်…နန်းမတော်ကြီးရယ်”
“ခုမှ..နန်းမတော်…နန်းမတော်…အခေါ်ကောင်း၊ အစက မယ်မယ်ပါးစပ်ဖျားကမချဘူး”
“နန်းမတော်ရယ်…အစကတော့ မယ်တော်ပဲဆိုပြီးကြည်ညိုချစ်ခင်စိတ်ရင်းစွဲကြောင့်
စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်နှိပ်ကွပ်နိုင်ခဲ့ပါသေးတယ်…၊
ဒါပေမယ့် နန်းမတော်ကြီးက လှရက်လိုက်တာ၊ မောင်တော့်အသည်းနှလုံးတွေဆွဲဆုပ်ယူငင်သွားသလိုပဲ၊
အနားမှာအဲ့ဒီလောက်ကပ်ပြီးပြုစုယုယနေတော့၊ ဘယ်လိုမှတောင့်မထားနိုင်ဘူး၊
သကာတွေဖိတ်တဲ့ညက နှမတော်ရဲ့ရွှေရင်အစုံကိုလက်တော်နဲ့သုံးသပ်မိပြီးကတည်းက၊
နှလုံးသားစည်းတကယ်ပဲကျိုးပေါက်ခဲ့ရပါတယ်။
စိတ်ထဲမှာမယ်မယ်ဆိုတာမရှိတော့ပဲ၊ တကယ့်မိဖုရားကြီးအဖြစ် အားရအောင်ချစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာခဲ့တယ်”
“အခုတကယ့်မိဖုရားမဖြစ်သေးဘူးလားလို့…ချစ်လဲချစ်နေရပြီမဟုတ်လား မောင်တော်၊ အားမရသေးဘူးလား”
“အားမရသေးဘူး ချစ်ပြီးရင်းထပ်ချစ်ချင်တုန်းပဲ၊
အရင်က စိတ်ထဲမပြတ်မသားနဲ့ ယောင်တောင်တောင်နဲ့ကုန်သွားတဲ့အချိန်တွေနှမြောလိုက်တာ။ အဲဒီအတွက် အတိုးချပြန်ချစ်ရမယ်”
“ချစ်ပါတော်… ချစ်ပါ…အတိုးပဲချချ…အရင်းပဲချချ အဆုံးထိပဲချချ..ဟိဟိ…
ဒါနဲ့…အရင်ကမပြတ်မသားနဲ့ဆိုတော့၊ အခုတော့ပြတ်သားပြီပေါ့လေ…”
“ပြတ်သားတာပေါ့…. ပြတ်ပြတ်သားသား၊ မိန်းမလိုပဲချစ်တော့မယ်။ မယ်မယ်ဆိုတာမရှိတော့ဘူး…
လာထပ်ချစ်ကြစို့မိန်းမရယ်…”
“အိုးးး မောင်တော်”
“ချစ်တယ်….နှမရယ်”
“အု…သူ အရမ်းကြမ်းတာပဲ။ အင့်..ဟင်းးးး မောင်တော်…”
ပွင့်လင်းသွားကြပြီဖြစ်သော သားအမိနှစ်ဦးမှာ ယခုတော့အရှက်အကြောက်မရှိ၊
ဆက်လက်၍ဆုတ်ဆိုင်းတွေဝေနေခြင်းများမရှိကြတော့ပဲ၊
အပြောကျယ်လှသောရမ္မက်ပင်လယ်ပြင်ကိုကူးခတ်၍၊
ကာမဆားငန်ရည်ကို အာသာငန်းငန်း မဝစတမ်းသောက်သုံးနေကြလေတော့သည်။
——————————————