“ကို ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲဟင်?”
ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စအတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။
“ဟင်? ဪ၊ ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။”
ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။
“ဟူး။။။ရင်မောလိုက်တာ”

ဟုတ်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့ရဲ့အဖြစ်က ကိုယ့်ဟာကိုလည်း ရှက်ဖို့ကောင်း၊ သူများတွေကြားလည်းမကောင်းနဲ့။ ဘေးကြပ်နံကြပ်။ ဘာဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။
ဒီလိုဗျာ။ ခင်ဗျားတို့ နားရှင်းသွားအောင် သေချာပြောပြမယ်။ ရင်ဖွင့်တဲ့ သဘောပေါ့။ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်လည်းကြာရင် ရူးလောက်တယ်။

(၁)
ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်တာ ၂နှစ်ကျော်နေပြီဗျ။ သူ့မှာ အမတစ်ယောက်နဲ့ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော့ချစ်သူက ကျွန်တော့်ထက် ၆နှစ်ငယ်တယ်။ အမက ကျွန်တော်နဲ့ အသက်တူတူပဲ။ ညီမအငယ်လေးက ခုမှ ရှစ်တန်းဖြေထားတာ။ ၁၄နှစ်ပေါ့။ သူတို့ အမေက ၅၀ကျော်ကျော်လောက်ရှိမှာပေါ့။ အဖေကလည်း အဲလောက်ပဲထင်တယ်။ ထားပါတော့။
ကျွန်တော်နဲ့ ကောင်မလေးက ပြောခဲ့သလို ချစ်သူတွေဖြစ်တာ ၂နှစ်ကျော်ပြီဆိုတော့ ၂ဖက်မိဘတွေကလည်း သိနေကြပြီ။

စေ့တောင်စေ့စပ်ထားပြီးပြီဆိုတော့ အိမ်တွေဘာတွေလည်း အဝင်အထွက်ရှိတယ်။ သူ့အိမ်မှာ ညတောင်အိပ်တဲ့အထိကို အိုကေတာ။ သူလည်းကျွန်တော့်အိမ်မှာ အိပ်ချင်ရင်လာအိပ်တာပဲ။ တရားဝင်သာ မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးတာ။ ယူထားသလိုပါပဲ။
ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ကောင်မလေးအကြောင်းကတော့ အထူးတလည်ပြောစရာမရှိပါဘူး။ ပုံမှန်ချစ်သူတွေလိုပါပဲ။ နဲနဲပြောစရာရှိတာက သူများချစ်သူတွေလို ဟိုတယ်သွားစရာမလိုတာပဲ။ စကြိုက်ပြီး လပိုင်းလောက်တော့ ဟိုတယ်သွားရတယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော့အိမ်မှာပဲဆွဲဖြစ်တာများပါတယ်။ ကျွန်တော့အမေကလည်း သူ့ကိုချစ်တော့ ဘာမှမပြောပဲမသိချင်ရောင်ပဲဆောင်နေပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့နောက်ပိုင်း သူ့မိဘတွေ ၊ သူ့ အမ ညီမတွေနဲ့ခင်သွားရာကနေ သူ့အိမ်ကို တရားဝင် ဝင်ထွက်သွားလာခွင့်ရသွားပါတော့တယ်ဗျာ။
သူတို့အိမ်က ရိုးရိုး ပေ၂၅၊ ပေ၅၀ တိုက်ခန်းပါပဲ။ အိမ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းက တော်တော်ကျယ်ပါတယ်။ အိပ်ခန်းကတော့ ၁ခန်းပဲဖွဲ့ထားတယ်ဗျ။ တော်တော်ကျယ်ကျယ်ပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေက အခမ်းထဲမှာအိပ်ပြီး သူတို့ ညီအမ၃ယောက်က ဧည့်ခန်းမှာ မွှေ့ရာတွေ ခင်းပြီးအိပ်ကြတယ်။ ကျွန်တော်လာအိပ်ရင်တော့ အမနဲ့ ညီမက သူ့တို့မိဘတွေနဲ့ တူတူ အခန်းထဲမှာဝင်အိပ်ကြတယ်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လဲ အိမ်ရှေ့မှာပဲ ၄ယောက်တူတူ ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီး ဒီလိုပဲအိပ်လိုက်ကြတာပါပဲ။

ူ(၂)
လူ့စိတ်ကလည်းထူးဆန်းတယ်ဗျ။ ပေါ်တင်စားချင်တိုင်းစားနေရတော့ ခိုးစားချင်လာရော။ ဟဲဟဲ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ခါတစ်လေ အိမ်ရှေ့မှာပဲ အားလုံးအိပ်ပျော်သွားပြီဆိုရင် ကျွန်တော့ကောင်မလေးကို သူ့ အမနဲ့ ညီမတို့ အိပ်နေတဲ့ဘေးမှာပဲ အသာလေး နောက်ကနေ စကတ်လေးလှန်လှန်ပြီး ဆွဲတာဗျ။ အိပ်နေတာက ၄ယောက်အတန်းလိုက်ကြီးလေ အစွန်ဆုံးမှာကျွန်တော်၊ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကောင်မလေး၊ ပြီးတော့သူ့အမ၊ ပြီးရင်သူ့ညီမလေးက ဟိုဖက်အစွန်ဆုံးမှာပေါ့။အစကတော့ ကောင်မလေးက မလုပ်ရဲဘူးဗျ။ မတော်သိသွားရင် အရှက်တွေကွဲကုန်မယ်ဆိုပြီး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကလည်း ငထန်ဆိုတော့ ဒီတစ်ခါပဲနော်၊ ဒီတစ်ခါပဲနော်နဲ့ ကြာလာတော့သူလည်း အဲ့လိုခိုးစားရတာကိုပဲ ဖီလင်ပိုလာနေတော့တယ်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်များ လုပ်ရလို့ကတော့ ၂ယောက်လုံး ဟာတာတာနဲ့ မဝသလိုလို။ ဒီလိုနဲ့ အနည်းဆုံး တစ်ပတ်ကို တစ်ခါလောက်တော့ ခိုးစားနေကြတာပေါ့။
တစ်ရက်။ ။
အဲ့နေ့က ဘယ်ကဘယ်လို ကျွန်တော်က သူနဲ့ သူ့အမကြားမှာ အိပ်ဖြစ်သွားလဲ မမှတ်မိဘူးဗျ။ ကျွန်တော့ ဘယ်ဖက်မှာက ကျွန်တော့ကောင်မလေး ၊ ညာဖက်မှာက သူ့အမ နဲ့ သူ့အမဘေးမှာက ညီမ အငယ်ဆုံးလေးပေါ့။ ကျွန်တော်က ခရီး ၂ပတ်လောက်ထွက်ပြီးပြန်ရောက်လာတာ။ လူကလည်း တင်းနေပြီ။ ညီလေးကဆို သူ့မြင်တာနဲ့ကို မတ်နေတော့တာ။ သူကလဲသိတယ်။ ပြုံးစိပြုံးစိနဲ့။ ဒီလိုနဲ့ညကျတော့ ထုံးစံအတိုင်းခိုးစားမယ်ပေါ့။ သူကဖြစ်ပါ့မလားကိုတဲ့။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်က အလယ်မှာရောက်နေတာကိုး။ ကျွန်တော်ကလဲ တော်တော်တင်းနေပြီဆိုတော့ ရတယ် လုပ်မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ သူ့ကို ဟိုဖက်လေးကိုစောင်းပြီး နောက်ကနေ အသာလေးဆွဲတယ်။ ဒီလိုနဲ့ဆွဲနေရင်းနဲ့ လူက သာသာလေး ညှောင့်နေရတာ အားမရတော့ဘူး။ ငတ်နေတာလဲကြာပြီဆိုတော့ နဲနဲကြမ်းလာတယ်။ သူက အစကတော့ ပေါင်ကို လှမ်းလှမ်းဆိပ်တယ်ဗျ။ ဒါပေမယ့်မရပါဘူး ဆက်လုပ်တာပဲ။ သူလဲပြောလို့ကလဲမရ ၊ ဖီးကလဲအရမ်းလာနေတော့ မပြောတော့ဘူး။ ခေါင်းဦးကို ကိုက်ပြီး ကျိပ်ခံနေတော့တာပဲ။ သူ့ဖင်နဲ့ ကျွန်တော့ ဆီးခုံရိုက်သံကတော့ အဲ့လောက်မကျယ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တဲ့ “ပလွတ် ပလွတ်” ဆိုတဲ့ အသံလေးကတော့ တစ်ခါတစ်ခါဆို သိသိသာသာလေး ထွက်ထွက်လာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘေးတိုက်ဆွဲနေးရင်းက ကျွန်တော်လဲပြီးချင်လာရော ၊ နဲနဲအားကလဲမရတော့ ဘေးတိုက် Spoon ပုံစံကနေပြီး ကျွန်တော်က ကျွန်တော့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သူ့ကို ခွလိုက်ပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။ အဲ့ချိန်မှာပဲ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့ ပေါင်နဲ့ လဥကို လာပြီးပွတ်ပေးနေတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့ကောင်မလေးက မြန်မြန်ပြီးအောင် ကလိပေးတာထင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်လိုက်ရင်း သူ့ထဲကိုပဲ ၂ပတ်လောက်သိမ်းထားတဲ့ လရေတွေ ပန်းထဲ့ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သေချာကြည့်လိုက်မိတာ ကျွန်တော့ကောင်မလေးက ကွေးကွေးလေးဆိုတော့ သူ့လက်၂ဖတ်လုံးကလဲ ခေါင်းဦးကိုကိုင်ထားတာဗျ။ ကျွန်တော်လဲ နဲနဲတော့ ကြောင်သွားတယ်။ ဘာလဲပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ မောမောနဲ့ ပက်လက်ပြန်လှန်ရင်း ဒီဖတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဖုရားရေ၊ သူ့အမက ကျွန်တော့ကို ပြုံးပြီးကြည့်နေတာ။ ကျွန်တော်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ့ အဟီးဆိုပြီး သူ့ကိုပဲသွားဖြီးပြလိုက်ရတယ်။ သူက မျက်စောင်းတစ်ချက်ဖမ်းထိုးပြီး လက်ညှိုးလေးကိုထောင်ထောင်ပြပြီး မနက်ကျမှ တွေ့မယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ဟိုဖတ်ကို လှဲ့သွားရော။ စိတ်ထဲမှာတော့ “ဟိုက် ၊ ငါတော့ သေပြီပေါ့။ မထူးဘူး ၊ နောက်ကိစ္စနောက်မှရှင်းမယ်” ဆိုပြီး အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

မျက်စိ၂လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ညကကိစ္စက ခေါင်းထဲဝင်လာတယ်။ ကွိုင်ပြီလို့။ ဒီလိုနဲ့ ထလာပြီး နောက်ဖေးကိုလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ချစ်သူနဲ့ သူ့ညီမလေးကတော့ အိပ်တုံး။ သူ့အမကိုတော့ မတွေ့ရဘူး။ စျေးတွေဘာတွေများသွားလားမသိ။လမ်းလျှောက်လာရင်း အိပ်ခန်းဆီ မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အဖေနဲ့အမေလဲ အိပ်တုံးထင်ပါတယ်။ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေဘူးယူပြီးအဝသောက်လိုက်တယ်။
“ဖူး”
သောက်နေတဲ့ရေတွေကို ပါးစပ်ထဲကနေ အလန့်တကြားမှုတ်ထုက်လိုက်ရတယ်။ ခါးနားကနေ စစ်ကနဲနာသွားလို့ ။ အလန့်တကြားနောက်ကိုလှဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အမ။ ကျွန်တော့ကို့ ခါးလာလိမ်ဆွဲတာလေ။ နာလိုက်တာဗျာ။
“ဟဲ့ ၊ နာလိုက္တာဟာ နင္ကလဲ မညွာမတာ”
“အောင်မယ်။ နင့်လုပ်တော့ နာတယ်ဟုတ်လား ၊ နင်သူများကိုလုပ်တာကြတော့ ကောင်းတယ်ပေါ့လေ”
“အန္? ငါဘယ္သူ႕ကို လုပ္လို႕တုံး?”
“သေနာ၊ ညတုံးကလေ၊ သူများညီမကို မညှာမတာ”
စိတ်ထဲကရီချင်သွားတယ်။
“ဪ၊ ဒါလား? ဘာများလဲလို့ဟာ ၊ မညှာတာမဟုတ်ပါဘူး။ နင့်ညီမက ဒီလောက်တော့ ပျင်းသေး ဟေးဟေးဟေး”
“မသာ ၊ ဟိုကဖြင့် အသံတောင်မထွက်နှိုင်တော့ဘူး။”
“ဟဲ့ အဲ့ဒါ ကောင်းလွန်းလို့ ကြိပ်ပြီးခံနေတာဟဲ့”
“နင်နော်၊ ပြောလေကဲလေ ၊ သူခံရတာမဟုတ်တိုင်း။”
“အန်? နင်ကခံဖူးတယ်ပေါ့?”
စကားလည်းဆုံးရော “ဖြောင်း” ကနဲ့ ကျွန်တော့ လက်မောင်းကိုရိုက်ပြန်ပါတယ်။
“ခံစရာလားဟဲ့ ေသေနက်ရဲ့”
ပြောသာပြောနေတာ သူ့ပုံစံက စိတ်ဆိုးနေတဲ့ပုံလဲမပေါက်၊ ဒါနဲ့ကျွန်တော်လဲ စချင်လာတာနဲ့။
“အဲတော့ နင်က နင့်ညီမကိုကြည့်ပြီး သနားလာတာနဲ့ သူမြန်မြန်ဝဋ်ကျွတ်အောင် ဝင်ကူညီလိုက်တယ်ဆိုပါတော့?”
မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးလေးရဲသွားပြီး။
“မဟုတ်ရင် နင်အမဲဖျက်နေပုံနဲ့ ဟိုမှာကသေတော့မယ် စမန်ကောင်ရဲ့။” ဆိုပြီး လှမ်းရိုက်ပြန်ပါတယ်။
ဟဲဟဲ။ ဘယ်ရမလဲ ဒီတစ်ခါတော့ ရှောင်လိုက်တာပေါ့။ သိတယ်လေ အဲလိုရိုက်မယ်ဆိုတာကို
“အေးပါဟာ။ ကျေးဇူးပါပဲ။ နောက်လဲကူညီပါဟာ” ဆိုပြီး ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးပြောလိုက်တော့
“နင်ဆိုတာဟာလေ ၊ ပြောမနိုင်ဆိုမနိုင်အစားထဲကပါလား”ဆိုပြီး ခါးလေးထောက်ပြီး ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးရပ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အခုမှပဲ သူ့ကိုသေချာကြည့်မိလိုက်တယ်။ ခုမှရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတာလေ။ တာဝါလေးကို ကပိုကရိုပတ်လို့။ လွတ်နေတဲ့ ပုခုံးနဲ့ ရင်ညွန့်မို့မို့လေးပေါ်မှာ ရေစက်လေးတွေ သီးခိုလို့ရယ်။ အောက်မှာက ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးနဲ့ ကားစွင့်တဲ့ တင်ဝိုင်းဝိုင်းလေး၊ ပြီးတော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ပေါင်တံပြည့်ပြည့်သွယ်သွယ်လေး။ ကျွန်တော်က သူ့ကို အဲလို အထက်အောက်စုံဆန်လဲကြည့်လိုက်ရော လက်တစ်ဖက်ကို ရင်ဘက်ပေါ်အုပ်၊ နောက်လက်တစ်ဖက်ကို တာဝါအောက်နားကို ကိုင်ပြီး။ “နှာဘူး၊ ငါ့ကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ကြည့်မနေနဲ့လို့ အော်ပါတော့တယ်”
ကျွန်တော်ကလဲ ရီဖြဲဖြဲနဲ့ “အောင်မာ ၊ ငါ့မရီးလေးကလဲ ခေသူမှမဟုတ်တာပဲ။ တံတွေးတောင်သီးတယ်” လို့နောက်လိုက်ပါတယ်။ သူက “တော်ပြီတော်ပြီ၊ နင်နဲ့စကားဆက်မပြောတော့ဘူး” ဆိုပြီး ဟိုဘက်ကိုလှဲ့အထွက်မှာ “အယ်” ဆိုပြီး မျက်လုံးက ကျွန်တော့အောက်ပိုင်းကို ရောက်လာပါတယ်။ သူကြည့်တော့မှပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ဟုတ်ပါ့ ။ သူ”အယ်” မယ်ဆိုလဲ “အယ်”စရာ။ မနက်အိပ်ရာကနိုးလာတော့ သိတဲ့အတိုင်း ညီတော်မောင်က ထနေတာကို သူ့ကို အဲ့လိုတာဝါလေး ကပိုကရိုနဲ့တွေ့လိုက်ရတော့ အောက်က လီးကြီးက ထောင်မက်နေတာကိုး ၊ ဝတ်ထားတာက ပဂျားမား ညဝတ်ဘောင်းဘီ၊ အတွင်းခံကလဲမပါဘူးလေ။ အဲ့တော့ အောက်က ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး သူ “အယ်” သွားတာရယ်။ ပြီးတော့မှ သက်ပြင်းလေး မသိမသာချပြီး ကျွန်တော့မျက်နှာကိုတောင်မကြည့်တော့ပဲ “နင်ဆိုတာကလဲလေ၊ လွန်ကိုလွန်လွန်းတယ်” ဆိုပြီး လှဲ့ထွက်သွားပါတယ်။ ဒီတော့မှ သူ့ရဲ့ အတွင်းခံမပါတဲ့ တာဝါအောက်ကလှုပ်ရမ်းသွားတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးလေးတွေကိုကြည့်ပြီး ညီတော်မောင်က ပိုထောင်လာတယ်ဗျာ။ ဒါနဲ့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်ပြီး ရေပါချိုးလိုက်ရတယ်။ ဂွင်းတော့ မထုတော့ပါဘူး။ ပြောလို့မရဘူးလေ။ ပွဲတွေက ဆက်ချင်ရင် ဆက်ရဦးမှာ။ အားရှိနေဖို့လိုတယ်မဟုတ်လား။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ပိုင်းရက်တွေကတော့ ပုံမှန်ပါပဲ။ ကျွန်တော်က ကြားရက်တွေဆို သူ့အိမ်မှာ ညမအိပ်ဘူးဗျ။ နောက်နေ့ဆို ၂ယောက်လုံးက အလုပ်သွားရတာကိုး။ Weekend တွေမှပဲ ညအိပ်တယ်လေ။ ကြားရက်တွေဆို များသောအားဖြင့် အိမ်ကိုရိုးရိုးသွာလည်တာလောက်ပါပဲ။ တစ်ခုတော့ ပြောစရာရှိလာတာက ကျွန်တော်လဲ လူလစ်ပြီဆို သူ့အမ ဖင်လုံးလုံးကြီးတွေကို ပေါ်တင်ကြီးကို ကြည့်၊ သူကမိသွားရင် မျက်မှောင်ကြုပ်ပြ၊ လက်သီးထောင်ပြနဲ့။ တစ်ခါတစ်လေ အိမ်ရှေ့ အိမ်နောက်အသွား လမ်းမှာတွေရင် သူဖြတ်သွားရင် ဖင်ကို မတော်တဆလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ လှမ်းရိုက်တာမျိုးတို့ပေါ့။ သူ့ကလဲ စိတ်တကယ်မဆိုးပဲနဲ့ စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြနဲ့။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ အဲဒါကို သာယာနေကြတာ။ သူလဲ သူ့ဘဲတွေနဲ့ အတွေ့အကြုံရှိထားမှာပါ။ ဒီဇတ်လမ်းက ဘယ်ကိုဦးတည်မလဲဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံးကသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူရော ကိုယ်ရောက ခရီးဆုံးကို တခါထဲမသွားချင်ပဲနဲ့ ဒီလိုမျိုးလေး မထိတထိကို ပိုသာယာနေကြတာဗျ။

မှတ်မှတ်ရရ အဲနေ့က ကြာသာပတေးနေ့။ အိမ်ရှေ့ ဝရံတာမှာ အားလုံးထိုင်ပြီး လက်ဖက်စား ၊ ကော်ဖီသောက် နဲ့ စကားပြောနေကြတာပေါ့။ သူ့တို့ အဖေနဲ့အမေက အပြင်ကပြန်မရောက်သးဘူး။ မီးကလဲ ပျက်နေတော့ အားလုံးက ပျင်းနေကြတာပေါ့။ လက်ဖက်က စားနေရင်းကုန်သွားလို့ ကျွန်တော့ကောင်မလေးက နောက်ဖေးကိုဝင်ပြီး သွားထပ်သုပ်နေလေရဲ့။ အဲ့မှာသူက
“စနေ ၊ တနင်္ဂနွေ မြန်မြန်ရောက်ရင်ကောင်းမယ်ဟာ” ဆိုပြီး ရုတ်တရက်ပြောချလိုက်တယ်။
သူဘာကို ဆိုလိုတာလည်းဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်။ နားရက်ကိုမြန်မြန်ရောက်ချင်တာ အလုပ်လုပ်တဲ့လူတွေအားလုံးရဲ့ တူညီတဲ့ ဆန္ဒပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က နောက်လိုက်ပါတယ်။
“ဘာလို့လဲ။ နင်က မြန်မြန်ရောက်ချင်နေပြီလား။ လက်ယားနေပြီလား” ဆိုပြီး စလိုက်ပါတယ်။
ပြောတုံးကပြောပြီး သူ့စကားဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်ရောက်သွားလဲဆိုတာ သူအခုမှသိသွားတယ်။ ရှက်သွားပြီး “သေနာကျ” ဆိုပြီး ကျွန်တော့ပေါင်ကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ အားတော်တော်ပြင်းတယ်ဗျ။ ရှက်ပြီး ရိုက်တာ။
အငယ်မလေးတောင် လန့်ပြီး “မကြီး၊ ဘာဖြစ်တာတုံး၊ ရိုက်လိုက်တာများ၊ အသံအကျယ်ကြီးပဲ” တဲ့။ အဲ့တော့မှ သူလဲ သူလွန်သွားတာသိပြီး ” Sorry ဟာ၊ ငါအားနဲနဲများသွားတယ်” ဆိုပြီးတောင်းပန်ပါတယ်။ ဘယ်ရမလဲ ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့။
“နေပါဟာ။ နင့်အသားမဟုတ်တိုင်း၊ စတာမကြိုက်ရင် ငါနောက်လုံးဝမစတော့ဘူး” ဘာညာနဲ့ မူပလိုက်တာပေါ့။ သူက ကျွန်တော်တကယ်စိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်ပြီး သူရိုက်လိုက်တဲ့ ပေါင်ကို ဥံဖွ၊ဥံဖွ ဆိုပြီး လာပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကိုလဲ ငိုတော့မလို မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ မော့ကြည့်ပြီး ထပ်ခါတလဲလဲကို တောင်းပန်နေပါတယ်။ သူက အဲ့လိုပေါင်ကိုပွတ်ပေးနေတာ ဒီမှာက ရွပိုးထိုးနေပြီ။ညီလေးက ပုဆိုးအောက်ကနေ ထလာပြီလေ။ ကျွန်တော်က ခုဏကမှ ရေချိုးပြီးထားတော့ အတွင်းခံပြန်မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်းပဲ ပုဆိုးကောက်စွတ်ထားတာ။ သူအဲလိုပွတ်ပေးရင်းနဲ့ ကျွန်တော် လီးတောင်လာတာကို သူလက်နဲ့ မတော်တဆထိသွားတော့မှ သူသိသွားတယ်။ “နင်ကတော့လေ” ဆိုပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားလေရဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော်လဲ မထူးပါဘူးဆိုပြီး သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး ကျွန်တော့ လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ဘာလိုချင်နေမှန်း သူသိပါတယ်။သူက မသိမသာနဲ့ သက်ပြင်းချရင်း လီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေပါတယ်။ ဘေးမှာက အငယ်မလေးက MP3 လေးနားမှာတတ်ရင်း ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး။ ရီတော့ရီရပါတယ်။ ကျွန်တော့တို့က ဘေးလူတွေကကြည့်ရင် အတန်းလိုက်လေး ဝရံတာမှာ ထိုင်ပြီးငေးနေကြတယ်ပေါ့။ တစ်ကယ်တမ်းက အငယ်မလေးကို ဘေးမှာထားပြီး မရီးက မတ်ကို ဂွင်းထုပေးနေတာဗျ။ နှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ်စီကိုယ်စီ ရင်ခုန်သံတွေမြန်လို့။ ကံကလဲကောင်းချင်တော့ ချစ်သူကလဲ နောက်ဖေးမှာ ဖရောင်းတိုင်အလင်းရောင်လေးနဲ့ လက်ဖက်သုပ်နေရလို့နဲ့တူတယ်။ တော်တော်ကြာနေပြီ။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ အားသိပ်မရတာနဲ့ အောက်ချထားတဲ့ ခြေထောက်ကို ဝရံတာတန်းပေါ်ကို ဒူးထောင်ထားတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ တင်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ခါးပုံစကိုဖြည်၊ လီးကိုဆွဲထုက်ပြီး သူ့ကို “ငါပြီးတော့မယ်” လို့တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပါတယ်။ သူကလဲသိတယ်။ ပုဆိုးအောက်ကနေ တောင်ပြီးမက်နေတဲ့လီးကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျက်သီးထသလိုမျိုး တွန့်သလိုတောင် လုပ်ပြလိုက်သေးတယ်။ တွန့်မှာပေါ့ ကျွန်တော့လီးမှာ ဂေါ်လီ နှစ်လုံးတောင်မှလေ။ အပေါ်ဖက်မှာတစ်လုံး မေးသိုင်းကြိုးရှိတဲ့အောက်ဖက်မှာက တစ်လုံး။ ဒါနဲ့သူလည်း ဆက်ပြီးကျွန်တော့ကို ထုပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်းပြီးချင်လာတာနဲ့ သူ့ကို အချက်ပြလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူကခတ်မြန်မြန်လေးထုပေးလိုက်တာ ကျွန်တော့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။ ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေကို ပုဆိုးမှာပဲသုတ်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ရုပ်တည်နဲ့ ပြန်ဝတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းတွေ တွင်တွင်ထိုးရင် “စည်းစိမ်ခံတော်မူ ကိုယ်တော်”ဆိုပြီး ပွစိပွစိလုပ်နေတယ်။ သူလုပ်နေပုံလေးက ချစ်စရာကောင်းတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ နမ်းပြီးမှ ဘေးမှာ အငယ်မလေးရှိသေးတာကို သတိရလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုကဖြင့် သိတောင်မသိ။ ပြီးမှ ကျွန်တော်က
“နင်ဟာလည်းဟာ၊ မျက်ဆောင်းကြီးပဲထိုးနေတယ်။ ငါလည်း ပြာဖြစ်သွားပါဦးမယ်” ဆိုတော့မှ ဟိုဖက်ကိုလှည့်သွားပါတော့တယ်။ ဒီညတော့ ကျွန်တော်လည်း ဒီလုပ်ဆိုတော်သင့်ပြီထင်လို့ ချစ်သူယူလာပေးတဲ့ လက်ဖက်သုပ်လေးစားပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။