အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (လမင်းကြီးရေးသည်)

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၁)

ကျနော်က ကျနော်တို့မိသားစုရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသားပါ။ နာမည်ကတော့တူးတူးတဲ့။
နေတာကတော့အဖေ့ဘက်ကအဖိုးအဖွားတွေနဲ့၊ ရန်ကုန်ကမနီးမဝေးနယ်မြို့လေးတစ်ခုမှာပေါ့။
ကျနော်ငယ်ငယ်လေးကထဲက၊ အဖေနဲ့အမေတို့ကရန်ကုန်မှာသွားအခြေချပြီးအလုပ်လုပ်ကြတယ်။

ကျနော်နားလည်သလောက်ကတော့ အဖွား (အဖေ့ရဲ့အမေဒေါ်မမကြီး) နဲ့ကျနော့်အမေဒေါ်ထားထားတို့ကနဂိုထဲကသိပ်ပြီးအစေးမကပ်ကြဘူး။
ဒါကြောင့်အမေက ကြာကြာနေမှ တစ်ခါတစ်ခါကျနော့်ဆီလာတွေ့ဖြစ်တယ်ဆိုတာနောက်မှသိလာရတယ်။
တစ်လတစ်ကြိမ် နှစ်လတစ်ကြိမ်တောင် ရှိမယ်မထင်ဘူး။

ဒါပေမယ့်အဖေကတော့ စနေတနင်္ဂနွေပိတ်ရက်ရပြီဆိုရင်အဖွားတို့အိမ်မှာပေးနေထားတဲ့ကျနော့်ဆီကိုအမြဲလာတယ်။
ဒါ့အပြင်တခါတလေ ကျနော်တို့မြို့လေးရဲ အထင်ကရအထိမ်းအမှတ်ပွဲ၊ ဘုရားပွဲတွေမှာလည်းအဖေရောက်လာပြီး
ကျနော်မပျင်းရအောင် အမြဲလိုက်ပို့ပေးပြီးပွဲလည်စေတယ်။ အမေကတော့ပါမလာတာများတယ်ဗျာ။
ဩ..မေ့လို့…၊ ကျနော့်အဖေနာမည်ကတော့ဦးတေဇာထူးပါ။

ကျနော်က နဲနဲသတ္တိကောင်းပြီးလုပ်ရဲကိုင်ရဲ၊ ဇရှိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ ပျက်ချော်ချော်ပြောင်တောင်တောင်
မထီတရီကောင်လေးတစ်ယောက်အဖြစ်ကြီးပြင်းလာခဲ့တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့အဘိုးတို့အိမ်မှာက အမျိုးတွေက
ယောက်ျားလေးတွေချည်းများတယ်လေ။ အဖေ့ဘက်မှာကညီအကိုတွေချည်းပဲ။
ဦးလေး၊ ဘကြီးတွေနဲ့သူတို့ကမွေးလာတာတွေကလည်း အကိုဝမ်းကွဲတွေချည်းပဲဆိုပါတော့။

စောစောကပြောသလိုတစ်နေရာစီနေကြပေမယ့် အဖေကမပြတ်တမ်းလာပြီးကျနော့်ကိုစောင့်ရှောက်သင်ပြပေးနေတော့
အဖေနဲ့ကျနော်နဲ့အရမ်းရင်းနှီးနေရတယ်။ ကျနော်ပြဿနာတစုံတရာရှိလို့တိုင်ပင်စရာရှိရင်အဖေနဲ့ပဲတိုင်ပင်။ အဖေ့ကိုပဲပြောတယ်။
အကြောင်းကိစ္စအားလုံးမဖုံးမကွယ်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ။

ကျနော်သိသလောက်အဖေနဲ့အမေကသိပ်ချစ်ကြတယ်။ ကျောင်းပြီးစကထဲကလက်ထပ်လိုက်ကြပြီးကျနော့်ကိုရလာတာပဲ။
အဖေကဗိသုကာပုံစံထုတ်တဲ့အင်ဂျင်နီယာ၊ အမေကအမျိုးသမီးစီးပွားရေးသမား၊
နှစ်ယောက်စလုံးမော်ဒန်ကျကျ၊ နဲ့ရှေးရိုးမဆန်အမြင်ကျယ်ကျယ်ရှိကြတဲ့စုံတွဲပေါ့။

ကျနော် ဆယ်လေးငါးနှစ်သားလောက်လဲရောက်ရော မထင်မှတ်တဲ့ကြမ္မာမုန်တိုင်းတစ်ခုကကျနော်တို့မိသားစုကိုရိုက်ခတ်လာတယ်။
ကျနော့်အဖေကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ရာကတဆင့် ဒဏ်ရာပြင်းပြင်းရပြီး ကိုယ်အောက်ပိုင်းလှုပ်မရတော့ဘူး။
ပြန်ကောင်းလာတော့လဲ လေဖြတ်ထားတဲ့လူနာတွေလို မလျှောက်နိုင်တော့ပဲ ဝှီးချဲနဲ့ပဲထိုင်နေ၊ သွားနေရတော့တယ်။

တစ်နှစ်လောက်ကြိုးစားကုပြီးတော့မှ အိမ်ထဲမှာနီးနီးနားနားဟိုဟိုဒီဒီ ခရီးတိုလေးကို လေးချောင်းထောက်နဲ့သွားနိုင်လာတယ်။
ဘဝမှာအခက်အခဲတွေကြုံလာတဲ့အခါပေါ့ဗျာ။ အခက်အခဲဆိုတာက အဖေ့ရဲ့ပုံမှန်ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ကျန်းမာရေးအတွက်ပါ။
ငွေရေးကြေးရေးအခက်အခဲတော့မဟုတ်ပါဘူး၊ အဖေနဲ့အမေတို့ကနဂိုရှိရင်းစွဲကိုကအခြေခိုင်ပြီးသားပါ။

ဒါကြောင့်လဲလက်ရှိနေနေတဲ့ ရန်ကုန်က နှစ်ထပ်အိမ်ကိုရောင်းပြီး တစ်ထပ်အိမ်တစ်လုံးပြန်ဝယ်ပြီးစိတ်ကြိုက်ပြင်ဆောက်တယ်။
ဝှီးချဲနဲ့ပဲနေရတော့မယ့်အဖေ့အတွက် သွားရလာရလှုပ်ရှားရလွယ်အောင်ပေါ့။
တစ်ထပ်ထဲဆိုတော့အပေါ်အောက်တက်ဆင်း အလုပ်ရှုပ်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့။

ကျနော်လည်းကိုယ့်ဖာသာထိမ်းကျောင်းပြီးသွားတတ်လာတတ်တဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီဆိုတော့
အရင်ကလိုအဖေကျနော်ဆီမလာနိုင်တော့တဲ့အတွက်ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ၊ ကျနော်ကပဲအဖေ့အိမ်ရှိတဲ့ရန်ကုန်လာပြီး
အဖေ့ကိုပြုစု၊ အဖေနဲ့ကစား၊ အကြောလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ပေး၊ စကားထိုင်ပြောပေါ့။
တစ်နှစ်လောက်ကြိုးစားကုပြီးတော့မှ အဖေလည်းအိမ်ထဲမှာနီးနီးနားနားဟိုဟိုဒီဒီ ခရီးတိုလေးကို
လေးချောင်းထောက်လမ်းလျှောက်အကူပစ္စည်းနဲ့သွားနိုင်လာတယ်။

အဖေကအပြင်မထွက်နိုင်တော့ပေမယ့်၊ အဖေ့ရဲ့လုပ်ငန်းကတော့ဘာမှကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ထိခိုက်မသွားလို့တော်သေးတယ်ဆိုရလိမ့်မယ်။
အဖေကဗိသုကာပုံထုတ်သမားဆိုတော့၊ အဖေ့ဆီကိုအလုပ်အပ်မယ့်သူတွေကအိမ်တိုင်ရာရောက်လာပေး၊ လာအပ်ကြတာလေ။
အဖေကအိမ်မှာထိုင်ဆွဲထိုင်လုပ်ရုံပဲ။ ဝင်ငွေကတော့ပြတ်တယ်မရှိလှပါဘူး။

အဖေနေမကောင်းကထဲကကျနော်ရန်ကုန်အိမ်ကိုအပတ်စဥ်ရောက်နေတော့ အရင်က အနေဝေးလို့ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေတဲ့
အမေနဲ့လည်;ပြန်ပြီးပူးပူးကပ်ကပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးပြန်ဖြစ်လာတယ်။ ဒီမှာတင်ကျနော့်စိတ်နှလုံးသားထဲမှာအမေ့ကိုမသိမသာကနေ
သိသိသာသာကြီးသတိထားအသိအမှတ်ပြုလာရတာပဲ။

အဲဒီလိုသတိပြုလာမိမှကျနော့်အမေဒေါ်ထားထားဟာ တော်တော်လေးလှပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှန်းသိလာရတယ်။
ဘော်ဒီရှိပ်ကလည်းပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီး၊ ဒါပေမယ့်သူ့အရွယ်တခြားအိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတွေလို၊ ခါးတုတ် ရင်တုတ်မဟုတ်ပဲ၊
ခါးသေးရင်ချီ၊ ပြေပြစ်တဲ့ဂီတာရှိပ်ကြီးဗျ၊ ဂျောကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကလည်းနည်းတာမဟုတ်ဘူး။ အိုးကြီးကကောက်နေတာ။

ကျနော်လဲလူပျိုပေါက်အရွယ်ရောက်နေပြီလေဗျာ၊ မိန်းမတွေကိုမိန်းမလို ကြည့်တတ်နေပြီ။
အမေကတော့အမေဆိုပေမယ့်၊ မျက်မြင်အမှန်တရားကိုတော့စိတ်ကနေသဘာဝအတိုင်းသုံးသပ်ပြီးနေပြီ။

အမေဒေါ်ထားထားဟာ အနေအထိုင်ခပ်အေးအေးသမားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါ။ စကားလဲသိပ်များများစားစားမပြောဘူး။ ဒ
ါပေမယ့် ပြောမိလို့အရှိန်ရရင်တော့ ပျော်စရာစကားတွေနဲ့အပြောကောင်းကောင်းဝေဝေဆာဆာပြောတတ်တယ်။
အဲ့လိုအချိန်ကျရင် အမေ့ပုံစံက အမေနဲ့မတူပဲသူငယ်ချင်းတွေလိုပုံစံမျိုးဖြစ်လာတတ်တယ်။
အမေနဲ့အဲ့လိုရင်းရင်းနှီးနှီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုနောက်ပြောင်နေခွင့်ရလာတာကိုလည်းကျနော်သာယာနေမိတတ်ပြီ။

ဒီလိုနဲ့ နှစ်နှစ်သာသာအချိန်တွေဖြတ်ကျော်ခဲ့ပြီး၊ ကျနော်အသက်၁၇နှစ်မှာ ဆယ်တန်းအောင်ခဲ့ပြီး ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာလာတက်ခွင့်ရတော့
ကျနော်လဲ ရန်ကုန်ကအဖေ၊ အမေတို့အိမ်ပြောင်းလာပြီးအတူနေဖို့ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
တစ်ခုကောင်းတာကလည်း ကျနော် အဖေ့ကိုအနီးကပ်ပြုစုခွင့်ပိုရလာတာပါပဲ။ အမေကတော့သူ့အလုပ်အတွက် မနက်အိမ်ကထွက်၊ ညနေပြန်ပေါ့။
တခါတလေလဲအလုပ်သဘောအရ ပွဲလမ်းရှိရင်လည်း အပြန်နောက်ကျတာတွေဘာတွေရှိတာပေါ့လေ။

တက္ကသိုလ်ရောက်လို့မှမကြာသေးဘူးကျနော်လည်းအပေါင်းသင်းကောင်းတွေနဲ့တွေ့ပါလေရော။
ကျနော်ရန်ကုန်ကမိဘတွေအိမ်လာနေပြီးကျောင်းတက်တာ နှစ်လသာသာပဲရှိသေးတယ် ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့
အနှိပ်ခန်းတွေသွားပြီးဖာစချတတ်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်ပါပဲ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာသိပ်သဘောမကျ၊ စိတ်မပါတော့ဘူး။
တကယ်တော့ဒါကဘာမှဖီလင်မလာဘူး။ စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာ အာသာပြေရုံနဲ့အတွေ့အကြုံရရုံပဲလို့ခံစားလာမိတယ်။

ကျနော်နဲ့ အဖေနဲ့ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာကသာမန်သားအဖတွေထက်ပိုပြီး ဘာမဆိုဖွင့်ပြောတိုင်ပင်လေ့ရှိတော့
ကျနော်အဲဒီဖာခန်းသွားလည်တဲ့အကြောင်းတွေကိုအဖေ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောထားတယ်။ အဖေက…၊

“အေး..ဖာချတာတော့ချတာပေါ့ကွာ၊ မင်းလည်းယောက်ျားပဲ၊ သူများသားသမီးမယူနိုင်ပဲဖျက်ဆီးတာထက်တော့ကောင်းပါတယ်။
တခုတော့ရှိတယ်ကွ။ ရောဂါသတိထား၊ အဖော်စွပ်သွား၊ သိပ်ရွဲနေရင်မလုပ်နဲ့၊
တချို့လဲသန့်တယ်ထင်ရပြီးအေကိုက်နေတာတွေလဲရှိတယ်။သတိအမြဲကပ်နေပစေ”

“သား..ဒါကိုအမြဲဂရုစိုက်ပါတယ်ဖေဖေ၊ အဲဒါကြီးတွေစွပ်တော့လဲ၊ ဘာအရသာမှမပေါ်ဘူး။ ဖီလင်မရှိတဲ့အတူတူ
နောက်လဲသွားမချတော့ပါဘူး။ မထူးပါဘူးဖေဖေရာ၊ ညီနောင်ငါးဦးနဲ့ပဲအပေါင်းအသင်းလုပ်တာကောင်းပါတယ်”

ကျနော်ဒီလိုပြောတော့အဖေကသဘောကျပြီးရီနေတယ်။
ကျနော့်မှာအစစအရာရာ ဖာချတာကအစပြောတဲ့အထိအဖေနဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိခဲ့ပေမယ့် အဖေ့ကိုတောင်ထုတ်ပြောလို့မရတဲ့၊
တစ်ယောက်ထဲပဲရင်ထဲကြိတ်ပြီးသိမ်းထားရမယ့်တိတ်တခိုးဆန္ဒလေးတစ်ခုကတော့ရှိနေသေးတယ်။ အဲ့ဒါကတော့
ကိုယ့်ကိုယ်ကို သားဆိုတာမေ့လျော့ပြီး အမေဖြစ်သူဒေါ်ထားထားဆိုတဲ့အမျိုးသမီးကြီးအပေါ်မှာတိတ်တခိုးရင်ခုန်တွယ်တာနေမိတာပါပဲ။

အဲဒီဆန္ဒခံစားချက်ကလည်း အခုတစ်နှစ်နှစ်နှစ်အတွင်းအဖေနေမကောင်းဖြစ်လို့ ရန်ကုန်အိမ်ကိုအပတ်စဥ်လာဖြစ်ခဲ့ပြီး
အမေနဲ့ပြန်ပြီးနီးနီးစပ်စပ်ပြန်နေခွင့်ရတဲ့အချိန်ကစပြီး ဘယ်အချိန်ထဲက ရင်ထဲခိုကပ်သွားတယ်မဆိုနိုင်တော့ဘူးဗျာ။

စောစောကပြောခဲ့သလို အမေနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးအနေများလာတော့အမေစိတ်ပါလက်ပါနဲ့စကားတွေပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်လက်ဆုံကျအောင်ပြောလာရင်
အမေ့စကားတွေနဲ့အတူစီးမြောပါသွားတယ်။ ငယ်ငယ်ကအမေနဲ့ခပ်ခွာခွာကင်းကွာနေရတော့
ဒါ အမေပဲဆိုတာအသိအမှတ်ပြုရုံကလွဲလို့ဘာမှမပိုဘူး။ အခုတော့အမေနဲ့ရင်းနှီးထိစပ်မှုတွေကပိုပြီးချည်နှောင်လာတယ်။

အမေနဲ့ပြောဆိုနေရရင်ပျော်နေပြီး အတွင်းစိတ်သဏ္ဌာန်ကအမေ့ကိုတွယ်တာမှုအဖြစ်ပြောင်းလဲလာခဲ့တယ်။
ဒီအတွေးခံစားချက်တစ်ခုကတော့တစ်ယောက်ထဲရင်မှာကြိတ်ပြီးသိမ်းထားမိတယ်။
ဘယ်လောက်ပဲရင်းနှီးရင်းနှီးအဖေ့ကိုဘယ်လိုထုတ်ပြောလို့ရမှာလဲ၊ မဟုတ်ဘူးလား။
ဒါပေမယ့်ကျနော်ဘယ်လိုဟန်ဆောင်ကောင်းကောင်း၊ လူကြီးတွေကအကဲဖြတ်တတ်တယ်ဆိုတာနောက်မှသိလာရတယ်။

အခုဒီနှစ်ပိုင်းအတွင်းမှာ အိမ်ကအခြေအနေတွေထဲက ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့အခြင်းအရာတစ်ခုကိုကျနော်သတိထားမိစပြုလာတယ်။
အဲဒါကတော့ နေ့ခင်းဘက်တွေမှာအဖေကဝှီးချဲမှာထိုင်ပြီး လက်ခံထားတဲ့ပုံထုတ်တွက်ချက်မှုတွေလုပ်ရင်လုပ်၊
ခဏတဖြုတ်နားပြီးလှဲလျောင်းအနားယူချင်ယူ၊ ဒီလိုပုံစံနဲ့နေပေမယ့် ညဘက်တွေကျတော့အရင်တုန်းကလို
အမေနဲ့တခန်းထဲအိပ်တာမတွေ့ရတော့ဘူး။ သူ့အလုပ်ခန်းနဲ့ကပ်ရက်အခန်းလေးထဲမှာပဲ အိပ်တော့တာကိုသတိပြုမိတာပါပဲ။

အရင်ကနေ့ခင်းခဏတဖြုတ်လှဲရင်သာအဲ့ဒီအခန်းအသုံးပြုပေမယ့်၊ အခုညဘက်မှာပါအဲဒီမှာအိပ်တာတွေ့လာရတယ်။
ကျနော်ဒီအိမ်ကိုရွှေ့၊ လာနေပြီး အခုလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ် သုံးပတ်လောက်ကစပြီး အဖေ့မျက်နှာလည်း သိပ်ပြီးရွှင်ရွှင်ပြပြမရှိဘူး။
နောက်ဆုံးကျနော်သိချင်စိတ်ကိုအောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ အဖေနဲ့ကျနော်ကသူယ်ချင်းလိုစနောက်ပြီး
အမြဲပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနေနေကျအကျင့်ကြောင့်အဖေ့ကိုမရှိန်တော့ပဲ၊ ဒဲ့ပဲဖွင့်မေးလိုက်မိတယ်။

“ဖေဖေ ဘာဖြစ်လို့မေမေနဲ့အတူမအိပ်ကြတော့တာလဲ။ သားကြည့်နေတာ သတိထားမိတာ တော်တော်ကြာသွားပြီ..”

အဖေ့မျက်နှာက ညှိုးကျသွားပြီးသက်ပြင်းလေးကြီးတစ်ခုချလိုက်ရင်းက..၊

“အင်း..အတူအိပ်ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လို့စိတ်ဆင်းရဲဒဏ်ကိုခံနေကြမှာလဲကွာ။ အဖေ့ရဲ့ဒီကိစ္စအတွက်လက်နက်က
သုံးမရတဲ့မီးကျိုးမောင်းပျက်ဖြစ်သွားတာ အက်စီးဒင့်ဖြစ်ပြီးကထဲကပဲသားရာ..”

အဖေဆိုလိုတာကိုကျနော်ကောင်းကောင်းနားလည်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့်..

“ဖေဖေပြောတာသားသဘောပေါက်ပါတယ်ဖေဖေ။ ဒီအတိုင်းသာဆိုရင်ဖေဖေတစ်ယောက်ထဲရဲ့ဒုက္ခမဟုတ်တော့ဘူး။
မေမေပါခံစားရပြီပေါ့… တကယ့်အခက်အခဲကြီးပါလား”

အဖေကခေါင်းကိုလေးလေးကြီးညိတ်လိုက်ရင်း..၊

“အေး..သဘောပေါက်တာကောင်းတယ်၊ မင်းအမေကအခုတော့ အောင့်အည်းနေနေတာပဲ။
ဒါပေမယ့်ဘယ်လောက်ကြာကြာအောင့်နိုင်မလဲသာမသိတာ”

ကျနော့်ခေါင်းထဲသိပ်မရှင်းဘူး။ ဒါကြောင့်…

“ဘာလဲဖေဖေ..၊ မေမေက ဖေဖေ့ကိုပစ်သွားမယ်လို့ထင်နေလို့လား။ ကြည့်ရတာတော့ဖေဖေတို့နှစ်ယောက်ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေနေကြတာပဲ..”

အဖေကသက်ပြင်းတစ်ချက်ထပ်ချလိုက်ပြန်ပြီး..ခေါင်းကိုရမ်းခါရင်း..

“မင်းအမေက သနားဖို့သိပ်ကောင်းတယ်။ သူကအရမ်းကြီးအသက်ကြီးသေး၊ အိုသေးတာမဟုတ်ဘူး။ သူ့မှာကသွေးသားကောင်းတုန်း၊
မီးကောင်းတုန်းရှိသေးတယ်။ လိုအင်ဆန္ဒတွေရှိနေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့်ဖေဖေကသူလိုတာကိုပြည့်စုံအောင်ဖြည့်ဆည်းမပေးနိုင်တော့ဘူး”

အဖေ့အသံကတိုးဝင်ပြီးခဏပျောက်သွားတယ်၊ ပြီးမှ…။

“တကယ်လို့မင်းအမေတကယ်ထွက်သွားမယ်ဆိုရင်လဲ ဖေဖေ့အနေနဲ့ဒီကိစ္စကိုလက်ခံနားလည်ပေးပြီး ဖြေသိမ့်နိုင်အောင်ပဲကြိုးစားရမှာပေါ့..”

“ဖေဖေ၊ မေမေနဲ့ သားတို့မိသားစုဘဝကို၊ ဘာအနှောက်အယှက်ဥပါဒ်မှမရှိပဲအဆင်ပြေစေချင်တယ်။
သားကူညီနိုင်လို့ရှိရင်အစွမ်းကုန်ကူညီပေးချင်ပါတယ်ဖေဖေ၊ ဖေဖေတို့အဆင်ပြေအောင်ဘယ်လိုနည်းလမ်းရှိလဲ။ သားဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

အဖေ့ဆီကဘာစကားတခွန်းမှထွက်မလာတော့ပဲငြိမ်ကျသွားတယ်။ အဖေတခုခုကိုလေးလေးနက်နက်စဥ်းစားနေတယ်ထင်တာပဲ။
တော်တော်ကြီးကိုကြာသွားပြီးတော့မှအဖေ့မျက်နှာကပြုံးလာပြီး။ ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြီးတော့မှ..၊

“သားတကယ်ပြောတာလား..”

“တကယ်ပြောတာပေါ့ဖေဖေရ၊ ဖေဖေတို့အဆင်ပြေဖို့ဆိုရင်သားဘာလုပ်ပေးရ..လုပ်ပေးရ..”

ကျနော်စကားအဆုံးမှာအဖေကမျက်နှာထားခပ်မှန်မှန်နဲ့ပဲ..၊

“ဒါဆို..မင်းအမေနဲ့ဝင်အိပ်ပေးပြီး၊ အဖေ့ကိုယ်စားအကုန်လုပ်ပေးစမ်းပါ..သားရာ..”
—————————————–
အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၂)

“ဒါဆို..မင်းအမေနဲ့ဝင်အိပ်ပေးပြီး၊ အဖေ့ကိုယ်စားအကုန်လုပ်ပေးစမ်းပါ..သားရာ..”

“ဗျာ..”

ကျနော့်အသံကအရမ်းကျယ်လောင်သွားတယ်လို့ထင်ရတယ်။ အကြီးအကျယ်လဲထိတ်လန့်သွားတယ်။ အဖေ့စကားကြီးကကြည့်ပါဦး။

“ဘုရား..ဘုရား..ဖေဖေရူးသွားပြီလား..”

အဖေကပြုံးပြီး..

“မရူးပါဘူး။ တကယ်ပြောတာပါကွ၊ ဖေဖေသိတယ်လေ၊ မင်းအမေဘာလိုချင်သလဲဆိုတာ။ မင်းအမေငါတို့မိသားစုက
ခွဲထွက်သွားနိုင်တဲ့အဓိကအချက်က ဒီအချက်ပဲ။ တကယ်လို့တခုခုပြောင်းလဲတိုးတက်မှုမရှိတော့ရင် သိပ်ကြာတော့မှာမဟုတ်ဘူး..”

“ဘာဖြစ်လို့သားပဲဖြစ်ရမှာလဲ..”

“ဒါဆို..သားကတခြားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ဖြစ်စေချင်လို့်လား..”

အဖေ့စကားကြောင့်ကျနော်ပြောမထွက်တော့ဘူး။ တွေးကြည့်တော့ အမေကတော်တော်လှတာ၊
ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းတောင့်တောင့်၊ လှလှ၊ အိုလဲမအိုစာသေး၊ အသက်ကလည်းလေးဆယ်စွန်းစွန်းပဲရှိသေးတာ။
ဒီလိုအနေမျိုးနဲ့ဆိုရင်၊ အဖေ့အစားတခြားယောက်ျားသားတစ်ယောက်ယောက်ရှာပြီးအစားထိုးဖို့ဘာမှခက်မှာမဟုတ်ဘူး။

“ဖေဖေသိပါတယ်ကွာ..မင်းမျက်လုံးတွေကို..၊ မင်းအမေကိုခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ကစားနေတာ၊
ဖေဖေ့အတွေ့အကြုံကိုလိမ်လို့မရဘူးကွ။ ဖေဖေ သားကိုလက်လွှဲပေးရင်ယူရဲလား..”

အဖေ့စကားကြောင့်ကျနော်အံ့သြသွားတယ်။ အဖေကအကုန်သိနေတာပါလား။ ကျနော်ငြိမ်ပြီးစဥ်းစားနေမိတယ်။
ဟုတ်တယ် ကျနော်စောစောကဝန်ခံခဲ့သလို အမေ့ကိုခိုးခိုးကြည့်ပြီးစိတ်ကစားနေခဲ့မိတယ်၊ အမေကကျနော့်ရဲ့ အလှဘုရင်မတစ်ပါးပါ။
တိတ်တခိုးစွဲလမ်းနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေကကျနော့်ကိုမွေးပေးခဲ့တဲ့ အမေအရင်းလေ။ စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်တစ်ခုထက်မပိုဘူး။
အဖေ့မျက်လုံးတွေကကျနော်အပေါ်စူးစူးစိုက်စိုက်အကဲခတ်နေရင်း..၊

“ဘာတွေရှည်ရှည်ဝေးဝေးစဥ်းစားနေတာလဲ။ မနှမြောဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ်မင်းအမေကိုတခြားလူလက်ထဲရောက်သွားမှာမြင်ချင်သလား..”

“နှမြောတာပေါ့ဖေဖေရ..”

အဖေကစပ်ဖြဖြဲနဲ့…

“ဒါဆိုလဲသိပ်အတွေးခေါင်မနေနဲ့တော့၊ ဖေဖေကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့သဒ္ဓါလို့ပေးတာနော်၊ မသဒ္ဓါရေစာမဟုတ်ဘူး။
သေချာတွေးကြည့်စမ်း၊ မင်းအမေတို့မိသားစုထဲကခွဲထွက်မသွားပဲတို့နဲ့အတူတူရှိနေဖို့က ဒီတစ်နည်းပဲရှိတော့တာ။
မင်းအမေကကြည့်တော့မထုံတက်တေးနဲ့ အဲ့ဒီဘက်မှာသန်တယ်ကွ၊ နှေးနေရင်မထင်တာတခုခုဖြစ်သွားလိမ့်မယ်..”

ကျနော်လည်းအဖေပြောတာကိုလက်ခံသလိုသံယောင်လိုက်ပြီးခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်သေချာအောင်ပြန်မေးရသေးတယ်။

“သားသဘောပေါက်ပါတယ်ဖေဖေ။ ဒါပေမယ့်အမေ့ဘက်ကရော..၊ သူကဒါမျိုးလက်ခံနိုင်ပါ့မလား..”

ကျနော်မေးတာကိုအဖေကခေါင်းကြီးတညိတ်ညိတ်နဲ့ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြုံးရင်းက..

“အခုအတိုင်းဆို မင်းဘက်ကသဘောတူတယ်ပေါ့၊ မင်းအမေဘက်ကိုတော့ဘာမှမပူနဲ့၊ ဖေဖေ့တာဝန်ထား၊ စည်းရုံးပေးမယ်။
ဖေဖေပြောရင်အဆင်မပြေစရာအကြောင်းမရှိပါဘူးကွာ”

ကျနော်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ အဖေပြောတာကိုခေါင်းညိတ်ပြီးတော့ပဲအဖြေပေးလိုက်မိတော့တယ်။
အဖေကတော့ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးတဟဲဟဲရီရင်းကျန်ခဲ့တယ်လေ။

အဲဒီလိုအဖေနဲ့ကျနော်တိုင်ပင်မိတဲ့နေ့ ညဦးပိုင်းမှာပဲ၊ အဖေနဲ့အမေတိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ဘာတွေပြောနေဆွေးနွေးနေကြသလဲတော့မသိဘူး။
ကျနော်သူတို့နားသွားပြီးဝင်နားထောင်မနေပါဘူး။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာဘာသိဘာသာပဲနေလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်တချက်တချက်အမေကကျနော့်ဘက်ကိုထူးထူးဆန်းဆန်းအကြည့်တမျိုးနဲ့လှမ်းလှမ်းရှိုးတာတွေ့ရတယ်။

ကျနော်လဲဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး အလိုလိုနေရင်းမနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လာတာနဲ့ ရှောင်တဲ့အနေနဲ့ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်လာပြီးကုတ်နေခဲ့တယ်။
နောက်ရက်တွေမှာ အမေကကျနော်နဲ့တွေ့ရင်မျက်နှာခပ်ရှောင်ရှောင်လုပ်နေတယ်၊ မျက်နှာချင်းအဆိုင်မခံဘူး။
ကျနော်လဲအလိုက်သင့်ပဲနေပြီးအဖေ့ကိုလည်း ဘာဖြစ်တာလည်းဘယ်လိုအခြေအနေရှိလည်းထပ်မမေးမိဘူး။
ဒီလိုနဲ့၂ရက်၃ရက်ကြာအပြီးမှာ အဖေကကျနော့်ကို..

“သား..ဟိုတစ်နေ့က ဖေဖေတို့ပြောကြတာတွေမှတ်မိသေးလား။ ဖေဖေမင်းအမေကိုဒီအကြောင်းတွေပြောပြဆွေးနွေးပြီးပြီ..”

“မေမေကဘာပြောလဲ..သူလက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး..”

“မဟုတ်သေးဘူးကွ..မင်းအမေတော်တော်တော့စဥ်းစားသွားတယ်။ သူစဥ်းစားကြည့်ဦးမယ်တဲ့..၊ ဘာအဖြေထွက်လာမလဲ ခဏစောင့်ကြည့်လိုက်ကွာ..”

ကျမနာ်ဘာမှပြန်မပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး။
ညဦးပိုင်းမိုးချုပ်စမှာ အမေကပြန်မလာသေးဘူး။ ကျနော်ကလုပ်ပေးနေကျအတိုင်း အဖေ့ကိုရေချိုးခန်းဘက်တွန်းသွားပြီးရေချိုးသန့်စင်ပေးတယ်။
အဝတ်အစားလဲပေးပြီးတော့ အဖေ့အလုပ်ခန်းကိုပို့ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲကပြန်ထွက်မယ်လုပ်တော့အဖေကအနားကိုလက်ယပ်ခေါ်ပြီးအသံတိုးတိုးနဲ့..

“တကယ်လို့ ဒီည မင်းအမေတခုခုဆုံးဖြတ်လို့ရပြီး မင်းအခန်းထဲကိုလာခဲ့ရင် အားလုံးအစီအစဥ်အတိုင်းဖြစ်လာပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့၊
အဲဒီကျရင် ဘာမှတွေဝေမနေနဲ့တော့နော်။ လုပ်စရာရှိတာသာရဲရဲလုပ်တော့၊ အဖေကြိုးစားစီစဥ်ထားခဲ့ရတာကို မပျက်စေ မလွဲစေနဲ့။
ဖေဖေ မင်းအမေကိုသားလက်ထဲအပ်တယ်။ အပီအပြင်သာဖြစ်ပစေ၊ ကြောက်နေ၊ အားနာမနေနဲ့..ကြားလား..”

အဖေ့ဆီကဒီစကားကြားရတော့ကျနော်သွေးတွေပူတက်လာတယ်။ ရင်တွေကတဒိန်းဒိန်းခုန်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။
ဒီနေ့ည ဘာတွေဖြစ်လာမယ်တော့မသိဘူး။

ကျနော်အဖေ့အခန်းကထွက်လာတော့အိမ်ရှေ့မှာအမေ့ကားရပ်ထားတာတွေ့ရတယ်။ အမေပြန်ရောက်နေပြီပေါ့။ ဒါပေမယ့်လူတော့မတွေ့ရဘူး။
ကြည့်ရတာတော့သူ့အခန်းထဲတိုက်ရိုက်ဝင်သွားတယ်ထင်တာပဲ။ အမေက ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းရှောင်ရှောင်နေတာ၊ နေပါစေတော့။
ကျနော်လည်းကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့ပြီး ထိုင်ပြီးဂိမ်းကစားလိုက်။ အွန်လိုင်းရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။

ကွန်ပြူတာမော်နီတာကနာရီက ည၁၀နာရီပြတဲ့အချိန်လောက်မှာပဲအခန်းတံခါးပွင့်လာပြီးအမေဝင်လာတယ်။
တံခါးကိုကျော်ပြီး၂တောင်၃တောင်လောက်အကွာမှာရှေ့ဆက်မတိုးတော့ပဲငြိမ်ပြီးရပ်နေပါလေရော။
ကျနော်ကရိပ်ကနဲ ရှပ်ခနဲ အသံကြားတာနဲ့ စားပွဲကနေနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်းအမေ့ကိုတွေ့တော့..။

“ဟင်..မေမေ..ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဟင်..”

အမေကသူ့နောက်ကအခန်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လော့ချလိုက်ပြီး နေရာမှာတင်ရပ်ပြီးငြိမ်နေပြန်ရော၊
ပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားပြီးခေါင်းကြီးငုံ့ထားတယ် မျက်ဝန်းတွေကတခုခုကိုဝေခွဲဆုံးဖြတ်လို့မရတဲပုံစံနဲ့။

အမေက ထမီအင်္ကျီအစား၊ နိုင်ငံခြားကဝင်တဲ့ညဝတ်အင်္ကျီရှည် ခရင်မ်ရောင်အပါးစားကိုဝတ်ထားတယ် အင်္ကျီကဂျိုင်းပြတ်ဆိုတော့
မေမေ့လက်မောင်းသားဖြူဖြူကြီးတွေက အခန်းမီးရောင်နဲ့ဝင်းနေတာပဲ။ အမေကအခုထိကျနော်မေးတာမဖြေသေးပဲနေရာမှာပဲငြိမ်ပြီးရပ်နေတုန်း။
ကျနော်နားထဲမှာညနေကအဖေပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကိုပြန်ပြီးကြားယောင်လာတယ်။

(“တကယ်လို့ ဒီည မင်းအမေတခုခုဆုံးဖြတ်လို့ရပြီး မင်းအခန်းထဲကိုလာခဲ့ရင် အားလုံးအစီအစဥ်အတိုင်းဖြစ်လာပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့၊
အဲဒီကျရင် ဘာမှတွေဝေမနေနဲ့တော့နော်။ လုပ်စရာရှိတာသာရဲရဲလုပ်တော့၊ အဖေကြိုးစားစီစဥ်ထားခဲ့ရတာကို မပျက်စေ မလွဲစေနဲ့။
ဖေဖေ မင်းအမေကိုသားလက်ထဲအပ်တယ်။ အပီအပြင်သာဖြစ်ပစေ၊ ကြောက်နေ၊ အားနာမနေနဲ့..ကြားလား..”)

ဒီစကားကိုပြန်စဥ်းစားမိတော့ကျနော့်ကိုတွန်းအားပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော်ထိုင်ခုံကထလိုက်ပြီးအမေရပ်နေတဲ့ဆီကိုလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော်အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့သူ့ပုံစံကမျက်နှာကြီးပူထူပြီးရှက်နေသလိုပဲ။

ကျနော်ကရှေ့မှာယှက်ထားတဲ့အမေ့လက်နှစ်ဘက်ကိုဆွဲယူလိုက်တယ်။ အမေ့မျက်လုံးတွေကိုတည့်တည့်ဆိုင်ပြီးကြည့်လိုက်တော့
အမေကတချက်ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီးမှအကြည့်ကိုလွှဲသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းအမေ့လက်ကိုဆွဲခေါ်လာပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။
ထိုင်လိုက်ပေမယ့်အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကတုန်လှုပ်နေတယ်။ စိတ်ထဲမှာကဏှာမငြိမ်ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံပေါက်နေတယ်။
ထိုင်နေပုံကိုကကြောက်လို့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြုံ့ထားသလိုပဲ။

အမေကကုတင်စောင်းကခြေနှစ်ချောင်းချထိုင်နေတယ်။ ကျနော်ကအမေ့ရှေ့ကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး
အမေဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်အင်္ကျီ (ဂါဝန်ရှည်)ဖြူပါးပါးလေးရဲ့အောက်နားစကိုအသာလေးဖြေးဖြေးချင်းလှန်တင်ကြည့်တယ်။
ဂါဝန်ကရှည်တော့ ဒူးကိုကျော်ပြီးခြေသလုံးတဝက်လောက်ထိဖုံးနေတာလေ။

မေမေကအသားဖြူဖြူနှစ်နှစ်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ ဂါဝန်အောက်ပိုင်းမဖုံးမိတဲဲ့နေရာကအခုအနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ခြေသလုံးသားလေးတွေကဝင်းနှစ်နေတယ်။
အသားပြည့်ပြည့်ခြေဖမိုးခုံးခုံးလေးတွေရယ်။ ခြေသည်းလေးတွေသေချာချွန်းနေအောင်ညှပ်ထားပြီး၊
စတော်ဘယ်ရီရောင်ဆိုးဆေးနဲ့ပေါ်လစ်တင်၊ တန်ဆာဆင်ထားတဲ့ခြေချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေကလဲအရမ်းလှတာပဲဗျာ။

တခါမှခြေထောက်လေးတွေကြည့်ပြီးအမေ့အလှကိုဒီလိုမခံစားမိဖူးဘူး။ အခုမှကျနော် ဒေါင်းပြီးကြည့်ဖူးတဲ့HD ကားတွေထဲက
မင်းသမီးရဲ့ခြေထောက်အလှကိုအသားပေးအနီးကပ်ရိုက်ပြထားတဲ့အကွက်တွေကိုပြန်မြင်ယောင်မိတယ်၊
ခြေထောက်လေးကြည့်မိရုံနဲ့ ကျနော်ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်နဲ့ခုန်တက်လာမိတယ်။ မိန်းမဆိုတာသူတို့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီရဲ့အလှနဲ့
ကာမဂုဏ်စိတ်ဖြစ်အောင်ဆွဲဆောင်နိုင်မှန်း စာတွေမှာတွေ့ဖူးဖတ်ဖူးခဲ့တာအခုမှနားလည်လာသလိုပဲ။

ကျနော် အမေ့ဂါဝန်အနားစလေးကိုလိပ်ပြီးလှန်တင်လာခဲ့တာ အမေ့ရဲဒူးဖွေးဖွေးလေးတွေပေါ်လာတယ်။
အမေကဒူးနှစ်ဘက်ကိုပူးပြီးကပ်နေအောင်စိထားတယ်။ ကျနော်ဂါဝန်စကိုပေါင်လယ်အထိဆက်လှန်တင်သွားလိုက်တယ်၊ ဒူ
းအထက်ဘက်ကပေါင်လုံးကြီးတွေကလဲဖွံ့ဖွံ့ကြီးနဲ့ ဖွေးဥနေတာပဲ။

ကျနော်က ပေါင်အလည်လောက်မှာပဲဂါဝန်စကိုတင်ထားလိုက်ပြီးတော့အမေ့ဒူးလုံးလုံးလေးနှစ်ခုကိုကိုင်ပြီးပွတ်ကြည့်တယ်၊
တကယ့်ကိုစက္ကန်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပါဘဲ၊ ဒူးအထက်ကအမေ့ပေါင်လုံးတွေပေါ်မှာကြက်သီးဖုတွေထလာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။
ကျနော်ကဒူးနှစ်ဘက်ကိုလက်တစ်ဘက်စီနဲ့ကိုင်ပြီးဘေးတဘက်တချက်ဆီတွန်းပြီးဖြဲထုတ်ကြည့်တယ်။

အမေ့ကိုယ်လုံးလေးကတောင့်နေတယ်။ အမေ့ဆီကအသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေစထွက်လာတယ်။
အခန်းထဲရောက်လာကထဲကအမေ့ဆီကအခုထိဘာစကားတခွန်းမှထွက်မလာသေးဘူး။ နှုတ်ဆိတ်ပြီးငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတယ်။
အရှက်ကြီးနေတာလားတော့မသိဘူး။ ကျနော်ဒူးတွေကိုဆွဲဖြဲနေတဲ့အချိန်မှာ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးတောင့်နေတာကလွဲရင်၊ ဘာမှငြင်းဆန်တာတို့ရုန်းတာတို့မရှိဘူး။

ဒါပေမယ့်အမေကျနော့်မျက်နှာကိုခပ်ရွဲရွဲမျက်လုံးကြီးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လဲအမေ့အကြည့်ဆီကမျက်နှာလွှဲပြီး
ကားထွက်လာတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားကိုပဲငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ အမေဝတ်ထားတဲ့အစိမ်းနုရောင် ဇာဖောက်ပင်တီလေးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
ဇာပါးပါးလေးအောက်ကဖောင်းမို့ခုံးတက်ပြီးမြောင်းရာလေးပေါ်နေတဲ့အရာက၊ ဘာကြီးလဲဆိုတာ၂ခါပြောဖို့တောင်မလိုတော့ပါဘူး။

အောစာအုပ်တွေ၊ နိကက်ပုံတွေ ဒေါင်းလုပ်ဆွဲပြီးအလွတ်ရမတတ်နီးပါးကျင့်ထားဖူးတဲ့ကောင်ဆိုတော့လက်တွေ့ကျကျမြင်လိုက်ရတာကြီးရဲ့
အနံ့အသက်နဲ့ဆွဲဆောင်မှုကြောင့်ကျနော့်အောက်ကညီလေးကထန်ခနဲထောင်ထလာတော့တယ်။
ကျနော်ကအခုဟနေပြီဖြစ်တဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲလက်ထည့်ကြည့်ပြီးအမေ့ရဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။
ကိုင်တာမှ ပေါင်အတွင်းဘေးသားနုနုလေးတွေကိုရွရွလေးပွတ်ပြီးကြည့်တာ။

အမေ့ကြက်သီးဖုလေးတွေကပိုပြီးဖူးထလာတယ်။ အမေကလက်နဲ့အုပ်ထားတာတို့၊ ကာတာတို့၊ တွန်းထုတ်တားဆီးတာတို့လုံးဝမရှိဘူး။
ပါးစပ်ကိုသာတင်းတင်းစိပိတ်ပြီး ကျနော့်လက်တွေကစားနေတဲ့နေရာကိုငုံ့ကြည့်နေတယ်။ နောက်ဆုံးကျနော့်လက်တွေကပေါင်ခြံကြားရောက်လုနီးနေပြီ။

လက်ဖျားကလဲပင်တီခွဆုံအနားသားဆီရောက်ပြီးလျှိုဝင်တော့မယ့်အနေအထားမှာ အမေကပေါင်ကိုရုတ်တရက်ဆွဲစိလိုက်ပြီး၊
နောက်ဆုတ်ရှောင်မလို့ဟန်ပြင်လိုက်တော့ ကျနော်လည်းလက်ညပ်မသွားအောင် အမြန်ရုတ်လိုက်ရပြီး အမေ့မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။
အမေကကိုယ်လေးတခြမ်းရို့ပြီးမျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ ပြီးတော့မှ..။

“မီးအရင်ပိတ်လိုက်ဦးလေကွယ်..”
—————————————–
အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၃)

“မီးအရင်ပိတ်လိုက်ဦးလေကွယ်..”

မေမေက ကြားရရုံအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောလာတယ်။ တိုးတာမှတကယ့်အသံညှင်းညှင်းလေးနဲ့..။
အခြေအနေကကျနော်ရုတ်တရက်တွေဝေနေသေးတယ်။ နောက်မှသတိဝင်လာပြီးအခန်းမီးကိုထသွားပြီးပိတ်လိုက်ရတယ်။
စာကြည့်စားပွဲကမီးအုပ်ဆောင်းကိုတော့မပိတ်မိဘူး။ ပြန်လှည့်လာဆော့အမေကကုတင်ပေါ်ခြေထောက်တွေတင်ပြီးလှဲနေပြီ။
လက်နှစ်ဘက်ကိုဗိုက်ပေါ်ယှက်ပြီးငြိမ်ငြိမ်လေးပက်လက်လှဲနေတာ။

မျက်နှာကတော့တဘက်ကိုစောင်းလှည့်ထားပြီးကျနော့်ဘက်ကိုလုံးဝလှည့်မကြည့်ဘူး၊ အမေကစာကြည့်စားပွဲကလာတဲ့မီးရောင်ကိုတော့
သိပ်အရေးမထားတော့ဘူးထင်တယ်။ အုပ်ဆောင်းလေးနဲ့ခပ်မှိန်မှိန်ဆိုပေမယ့်မှောင်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာထင်ထင်ရှားရှားမြင်နိုင်တဲ့အလင်းရှိသေးတယ်လေ။

ကျနော်ကုတင်နားပြန်ရောက်တော့အမေလှဲနေတဲ့တဘက်ဘေးမှာကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ငြိမ်ပြီးလှဲနေတဲ့
အမေ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကိုကျနော်စိုက်ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံဖြူလွလွပါးပါးလေးကိုအသားကပ်ဝတ်ထားလို့အမေ့ကိုယ်လုံးလေးရဲ့၊
ကောက်ကြောင်းအမို့အရှိုက်အဖုအထစ်တွေကမျက်စိနဲ့တပြည့်၊ ရင်ခုန်စဖွယ်မြင်နေရတယ်။

အင်္ကျီပါးအောက်ကနို့အုံကြီးကထွင်းဖောက်မြင်ရလုမတတ်။ နို့လုံးကြီးတွေကအယ်စတုံကြီးတွေ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကအမေ့ပေါင်ကြားကိုအပွတ်ခံရလို့
ကြက်သီးတွေထလာကထဲကတောင်ထနေသလားပဲ။ ဖူးပြီးအင်္ကျီအောက်ကအတင်းတိုးထွက်နေတာကိုထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတယ်။

အမေ့ရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဆီးခုံနေရာက ဖားခုံညှင်းကြီးတစ်ကောင်ဝင်ခိုနေသလိုခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းကြီး၊
တည့်တည့်ပြောရရင် အမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုပုံစံပေါ်အောင်မြင်နေရပြီလေ။ ကျနော်ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေပြီ။
လည်ချောင်းထဲတက်လာတဲ့တံတွေးလုံးကြီးကို ဂလုကနဲမျိုချလိုက်ရတယ်။

အမေကလှဲအိပ်နေတော့ ဂါဝန်အောက်နားစက အခုပေါင်လယ်အထိလိပ်တက်နေတာ။
ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကကျနော့်ကိုညှို့ယူဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ။ ကျနော့်လက်တွေကအမေ့ပေါင်သားညက်ညက်လေးတွေပေါ်ကိုအလိုလိုရောက်သွားပြီး
ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်ပြီ။ အမေကတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားမလုပ်ပဲငြိမ်ငြိမ်လေးပဲခံနေတယ်။

ဒါနဲ့ကျနော်နောက်တဆင့်တက်ပြီးလက်တွေကိုပေါင်ခွဆုံပို့လိုက်တယ်။ အမေ့ပေါင်ကြားမှာကပ်နေတဲ့ဖားခုံညှင်းကြီးပေါ်မှာ
လက်အုပ်ပြီးတင်ထားလိုက်တယ်။ အရင်ကဒီနေရာကိုအခုလိုကိုယ်ထိလက်ရောက်ထိတွေ့ရဲဖို့နေနေသာသာ၊
အဝတ်အစားအပြင်ကပဲစိတ်မှန်းနဲ့ခိုးကြည့်ပြီးစိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်ပဲမက်ခဲ့ရတာ နှစ်နဲ့ချီနေခဲ့ပြီ။

အခုကျနော့်ရဲ့အပြုအမူဟာ သားတစ်ယောက်အနေနဲ့အမေတစ်ယောက်အပေါ်လုံးဝမထိတွေ့အပ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း၊
ကန်သတ်ထားတဲ့စည်းကိုစပြီးချိုးဖောက်လိုက်တာပါပဲ။ ဒီနေရာက မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေမှာ
ရင်သားတွေထက်တောင်ပိုပြီးလုံခြုံစွာထမ်းသိမ်းအပ်တဲ့အစိတ်အပိုင်း၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှပေးမကိုင်သင့်တဲ့ပစ္စည်း။

စောစောပိုင်းကကျနော်ကိုင်မိတော့မလိုဖြစ်တာတောင်အမေက ပေါင်စိပြီးရှောင်ထွက်သွားခဲ့သေးပေမယ့်၊
အခုတစ်ခါမှာတော့ အမေကငြိမ်ပြီးအကိုင်ခံနေတယ်။ ဒါပေမယ့်အမေ့ခြေထောက်တွေကတော့မငြိမ်နိုင်တော့ပဲတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားလာပြီ။
ကျနော်နားလည်လိုက်ပြီ။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် အဖေပြောထားတဲ့အတိုင်းဂွင်ဝင်နေပြီဆိုတာသေချာပြီပေါ့။

ကျနော်လည်းပိုရဲလာပြီးအုပ်ကိုင်ထားရုံသက်သက်က တဆင့်တိုးလို့ အမေ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုလက်ဖနောင့်နဲ့ဖိပွတ်လိုက်၊
နှုတ်ခမ်းသားထူထူပြည့်ပြည့်ကြီးတွေကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ရစ်လိုက်၊ ဖျစ်ကြည့်လိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပင်တီအပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီးလုပ်နေတာဆိုပေမယ့်
ပင်တီလေးကစက္ကူတစ်ချပ်လိုပါးပါးလေးလေ။ အဝတ်ရှိပေမယ့်အဝတ်မခံပဲကိုင်နေရသလိုပါပဲ။ အဖုတ်ကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကနွေးနွေးကြီးဗျ။

အမေ့ပါးစပ်လေးကမဟတဟနဲ့မျက်လုံးလေးစင်းပြီးရင်အုံကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့အသက်ရှူမြန်လာတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာပဲ
အမေမျက်လုံးဖွင့်လို့ကျနော့ကိုဆိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အမေ့လက်မောင်းတွေကကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။ အမေ့ရဲ့မထင်မှတ်တဲ့
လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျနော်လည်းအမေ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးထပ်ကျသွားပြီး အမေ့နို့ကြီးတွေနဲ့ကျနော့်ရင်အုပ်ပိခနဲကပ်မိပြီးတသားထဲလိုဖြစ်သွားတယ်။

နို့ကြီးတွေကအကြီးကြီးတွေ၊ နွေးပြီးအိစက်နေတယ်။ ပေါင်ကြားကကျနော့်လက်တွေလဲအပေါ်ပိုင်းကိုရွှေ့လာပြီး၊
အမေ့နို့ကြီးတွေကိုညှစ်ပစ်လိုက်ဖို့လုပ်တုန်း..အမေကတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီးကျနော့်လက်တွေကိုသူ့လက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်ပြီးဟန့်လိုက်တော့
လက်တွေကဗိုက်ပေါ်မှာတင်ရပ်သွားတယ်။ အမေကနို့ပေးမကိုင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့်ကျုံးဖက်ထားတော့အမေ့နို့တွေနဲ့ကျနော့်ကိုယ်နဲ့
တသားတည်းဖြစ်နေတော့လက်နဲ့မကိုင်ရလဲကိုယ်နဲ့ကိုင်နေရသလိုပါပဲလေ။

ဖက်ထားတဲ့အမေ့လက်တွေကကျနော့်လည်ပင်းကိုဆွဲနှိမ်ပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုညှပ်ကိုင်လို့၊ အမေ့ပါးစပ်ကကျနော့်ပါးစပ်ကိုဖိကပ်လိုက်ပြီး
နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းတာကိုခံလိုက်ရတယ်။ အမေ့ကိုကြည့်ရတာ ရက်ပေါင်းအတော်ကြာအစာမစားခဲ့ရလို့ငတ်ပြတ်နေသူတဦးလို
အရာအားလုံးကိုမေ့ပြီး၊ အတင်းအငမ်းမရဆွဲစုပ်နမ်းနေတာ။
သေချာတာပေါ့ ကျနော်လည်းလျှာနဲ့အမေ့ပါးစပ်ထဲပြန်ထိုးထည့်ပြီးအမေနဲ့မနီးရိုးစွဲဆာလောင်မှုတွေနဲ့အတူတုန့်ပြန်နမ်းနေမိပြီ။

အမေကခေါင်းပြန်ချပြီးပက်လက်လေးပြန်အိပ်လိုက်ချိန်မှာကျနော်ကအမေ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လျက်သားလိုက်သွားတယ်။
တယောက်နဲ့တယောက်လျှာတွေလူးပြီးအပြန်အလှန်စုပ်နေကြတာပေါ့။ အခုကျနော်အောင့်အည်းထားရတာတွေမိုင်ကုန်သွားပြီ။
ဘာမှစဥ်းစားမနေတော့ဘူး။ အမေဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်ဂါဝန်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆွဲလှန်ပြီး ဗိုက်ပေါ်တွန်းပို့လိုက်တယ်။

ဒါဟာငါ့အမေပါလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ဆက်ပြီးအားနာမနေတော့ဘူး အမေ့ခါးကပင်တီသားရေကြိုးထဲလက်ချောင်းတွေသွင်းကလော်ပြီး
ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမေကအငြင်းအဆန်အရုန်းအကန်မရှိတဲ့အပြင် ဖင်ကိုကြွ ခြေထောက်လေးတွေမြှောက်ပြီး
လွယ်လွယ်ကျွတ်ထွက်သွားအောင်တောင်ကူလိုက်သေး။ အမေ့ခြေဖျားလေးတွေကတဆင့်ပင်တီကျွတ်ထွက်သွားတော့
ကုတင်ဘေးကိုလှမ်းပစ်လိုက်ပြီးအမေ့ပေါင်ခွကြားကိုကြည့်လိုက်တော့..အားလားလား..!

ကျနော်မင်သက်သွားရတယ် ဖောင်းကားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ကြားထဲမှာ အပြည့်။
စောစောကကျနော်ပြောသလိုဖားခုန်ညှင်းကြီးလိုဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အဲဒါတင်မကဘူး အဲဒီပေါ်မှာစောက်မွေးအုံကြီးကခြုံဖုတ်ကြီးလိုပဲ
မဲပြီးတောထနေတယ်။ ဒါပေမယ့်ဆီးခုံဘက်မှာပဲပိုထူပြီး စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းကြီးရှိတဲ့နေရာကိုတော့ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရသေးတယ်။

အဖုတ်ကွဲကြောင်းကမျဥ်းတကြောင်းလိုပိပိရိရိ တဖြောင့်ထဲဖြစ်နေတယ် မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုလိုခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းကြီးပေမယ့်
နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေကအာပြဲနေတာတို့ အစအနမပိရိပဲလန်ထွက်နေတာတွေမရှိပဲ ဓါတ်လှေခါးတံခါးနှစ်ချပ်စေ့ထားသလိုကို
စိပိတ်နေတာကအဖုတ်မပျက်စီးသေးပဲလှပနေတုန်းဆိုတာသက်သေပြနေတယ်လေ။

ကျနော့်မျက်စိအောက်ကပစ္စည်းကြီးကိုကြည့်ပြီး၊ မကြာခင်မှာဒီပစ္စည်းကြီးကိုရယူပိုင်ဆိုင်ရတော့မယ်ဆိုတာကိုအလိုလိုသိနေပြီး
ကျေနပ်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ ကျနော်အမေ့စောက်မွေးအုံကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဖွမွှကစားလိုက်တဲ့အချိန်မှာ အမေက
စောက်ဖုတ်ကိုပိတ်ရ၊ ဖုံးရမယ့်အစား၊ သူ့မျက်နှာနဲ့ပါးစပ်တွေကိုလက်နဲ့အုပ်ပြီးပိတ်ထားတယ်။ အတော်ရှက်နေပုံပဲ။

ဒါပေမယ့်စောက်ဖုတ်ကိုတော့ကျနော်ကိုင်ချင်သလိုကိုင်လွှတ်ပေးထားတယ်။ ကျနော်လဲအချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး၊
စိတ်ထဲမှာတော့ ကျနော့်မေမေသတိပြန်ဝင်လာပြီးတစုံတရာစိတ်ပြန်မပြောင်းခင်မှာ၊ ကိစ္စပြတ်အောင်အရင်လုပ်မှပဲလို့အတွေးဝင်လာတာနဲ့
အမေ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်မပြီးဘေးတဘက်တချက်ကိုတွန်းဖြဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ကျနော့်ကိုယ်ကို အမေ့ကပေါင်ကြားထဲရွှေ့တိုးပြီး
အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဒီတစ်ခါတော့ကျကျနနမိမိရရကြီးကိုင်ပစ်လိုက်ရင်း ကွဲကြောင်းထဲလက်ဖျားထိပ်လေးတွေနဲ့ကလန့်ကော်ပြီးဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။

အဲဒီနေရာကတကယ့်အသားနုနုအိအိပျော့ပျော့နေရာကြီးဗျ။ စောက်မွေးအုံပြီးကိုပါတခါထဲရောပြီးကိုင်မိနေတော့
အထိအတွေ့အရသာကနှစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်သားကနုအိစိုစွတ်နေပြီးစောက်မွေးတွေကတော့ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုင်းရိုင်းအထိအတွေ့ကိုပေးတယ်။

ကျနော်လည်းလုပ်လက်စနဲ့ လက်မလက်ညှိုးနှစ်ချောင်းသုံးပြီး စောက်ပတ်ကြီးကိုဖြဲကြည့်တယ်။ တွေ့ပါပြီဗျာစောက်ခေါင်းအတွင်းသားနီရဲရဲအသားနုတွေ၊
စောက်ဖုတ်ရဲ့အတွင်းကလီစာတွေပေါ့။ ဒီအသားနုတွေကလွန်ခဲ့တဲ့၁၇နှစ်လောက်ကကျနော်တိုးထွက်လာခဲ့တဲ့မွေးလမ်းကြောင်းနံရံကြီးတွေဖြစ်လိမ့်မယ်။

စောက်ပတ်ကြီးကိုဖြဲကြည့်လိုက်တော့မှ၊ စောစောကပိရိအောင်ပိတ်နေတဲ့တံခါးနှစ်ချပ်ထိပ်ကြားကစောက်စိကြီးကပြူးကနဲထွက်လာတော့တာပဲ။
စောက်ခေါင်းသားနီရဲရဲတွင်းပေါက်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲပြီးလဲ့နေပြီဗျ။ ကျနော်လက်ညှိုးထိပ်လေးနဲ့အတွင်းသားနီနီရဲရဲနုနုလေးတွေကို
ပတ်ချာလည်လိုက်ပွတ်စမ်းကြည့်နေတယ်။ အမေတချက်နှစ်ချက် လွန့်ကနဲ၊ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသေးပေမယ့်ပြန်ငြိမ်ကျသွားတယ်။

ကျနော်ဖာတွေသွားချခဲ့ဘူးပေမယ့် တစ်ခါမှဒီလိုမလုပ်ဖူးခဲ့ဖူးဘူး။ လုပ်စားနေတဲ့အဲဒီဆော်တွေက ဒီလိုလဲစိမ်ပြေနပြေ ပေးမကစားဘူးလေ။
သူတို့လိုချင်တာက မြန်မြန်တက်၊ မြန်မြန်လုပ်၊ မြန်မြန်ပြီးပဲ၊ အခုကတော့အမေကကျနော်သေချာမွှေကြည့်နေတာကို ငြိမ်အိပ်ပြီးခံနေတာ။
အခုအနေအထားက အမေအားလုံးကိုလျော့ထားလိုက်ပြီ။ အဖေနဲ့သဘောတူထားတာတွေလည်းမျက်စိမှတ်လက်ခံလိုက်ပြီ။

အမေကျနော်နဲ့အတူအိပ်ပြီးချစ်တင်းတုံ့တင်နှီးနှောဖို့လည်းမငြင်းတော့ဘူးဆိုတဲ့သဘောပဲ။ ကျနော်..တူးတူးဆိုတဲ့..
သူ့သားအရင်းကလိုးတာကိုခံဖို့အဆင်သင့်ဆိုတာထုတ်မပြောပဲသိနေပြီလေ။ ကျနော့်တကိုယ်လုံးသွေးကြောတွေထဲမှာလှိုင်းတွေ
အလိပ်လိုက်အလိပ်လိုက်တက်လာသလိုဖြစ်ပြီးပူထူလာတယ်၊ ကျနော်အမေ့ကိုချစ်တော့မယ်ဗျာ။

ကျနော်အမေ့ပေါင်ကြားနေရာမှာသေချာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်လီးကိုဆွဲယူလိုက်တော့လီးကဘယ်အချိန်ထဲက မာန်ထန်နေသလဲ မသိလိုက်ရဘူး။
လက်ထဲမှာတဆတ်ဆတ်နဲ့ခေါင်းထောင်ပြီးခါနေတာပဲ။ ဒစ်ထိပ်ကအပေါက်ကအရည်ကြည်သီးလေးတွေကစိမ့်ထွက်နေပြီ။
ကျနော်စောစောကသေချာဖြဲရဲကြည့်ထားလို့ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ဝကိုကျနော်ဒစ်နဲ့သေချာတေ့ချိန်လိုက်တယ်။
ပြီးတာနဲ့ရှေ့ကိုအားစိုက်ခါးကော့ထိုးဖင်ကိုကြွပြီးဖိသွင်းကြည့်တယ်။

ဒါပေမယ့်ဒစ်ခေါင်းတောင်အကုန်မဝင်ဘူး ဆက်ထိုးလို့မရလို့ခဏရပ်လိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာအပေါက်ကအရမ်းကြပ်နေတယ်လို့ထင်နေမိတယ်။
ကျနော်ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးအမေ့လိုအသက်၄၀ရွယ် အိမ်ထောင်သက်ရပြီးအသားကျပြီးသူမိန်းမတစ်ယောက်က ဘာလို့တအားကြပ်ရတာလဲ။
ကျနော့်လီးထိပ်အတွင်းကြောဒစ်အောက်ပိုင်းကဒစ်နဲ့လီးကိုယ်ထည်ကိုတန်းပြီးဆက်ပေးထားတဲ့
လွန်းကြိုးမျှင်လေးတွေတောင်ပြတ်ထွက်သွားလုမတတ်နာသွားတာလေ။

အမေလဲဒွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးတချက်ခပ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကိုသိသိသာသာတုန်တက်သွားတယ်။ တဆက်ထဲလိုလိုပဲအံတစ်ချက်ကြိတ်ပြီ
းရှုံ့မဲ့နေတဲ့မျက်နှာနဲ့တံတောင်ဆစ်ထောက်အားယူခေါင်းထောင်ထပြီး ပေါင်ကြားကသူ့စောက်ဖုတ်ကိုပြန်ကြည့်ရင်းခေါင်းကိုရမ်းတယ်။

“နာတယ်..ဘာလို့အဲ့လောက်နာတာလဲမသိဘူး”

ကျနော်လည်းနာတာပဲ။ လီးကစပ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်လိုးနေတာကအမေဆိုတော့၊ ဖွင့်မပြောရဲဘူး။
ကျနော်လည်းဖြေးဖြေးချင်းအသာချော့ ထပ်ပြီးကြိတ်ထိုးကြည့်တယ်။ ရစ်ပြီးဖိသွင်းရင်းနဲ့ဒစ်ဖူးကြီးတခုလုံးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားချိန်မှာ
အမေလဲတချက်ထပ်တုန်တက်သွားပြန်ပြီးပါးစပ်လေးဟသွားတယ်။

“အာ့..”

တိုးတိုးညည်းသံလေး..၊
ကျနော်ကစောက်ခေါင်းထဲဒစ်မြုပ်သွားသလောက်နေရာမှာရှေ့မတိုးပဲအသာစိမ်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်တော့
အမေကနှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့တင်းတင်းကိုက်ထားရင်းက မျက်လုံးဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကိုဆိုင်ကြည့်နေတယ်။
ကျနော့်မျက်လုံးထဲအထိကိုကြည့်တာ။ အဲ့လိုဆိုတော့လည်းကျနော်အမေနဲ့မျက်လုံးချင်းဆက်မဆိုင်ဝံ့လို့မျက်နှာလွှဲလိုက်ရတယ်။

အမေကသက်ပြင်းကြီးတစ်ချက်ရှိုက်ချရင်း အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲချပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းကိုယ်ကိုရို့ပြီးနောက်ကလိုက်သွားရင်း
အမေ့ကိုယ်ပေါ်ခွလိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဘက်နဲ့အမေ့ရဲ့ချိုင်းကြားနှစ်ဘက်ထဲထောက်ပြီးဖိချလိုက်တော့အမေက
သူ့လက်လေးနှစ်ဘက်နဲ့ကျနော်ရင်ဘတ်ကိုဆီးတွန်းထားလိုက်တယ်၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်မဖိချစေချင်တဲ့သဘောပေါ့။

ကျနော်ကဒစ်ခေါင်းတစ်ခုလုံးမြုပ်ပြီးစိမ်ထားတဲ့လီးကို ထပ်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းနှဲ့သွင်းလိုက်၊ စပြီးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ကြည့်တယ်။
လီးကတတိတိနဲ့တော့ဝင်သွားလေရဲ့ လီးတဝက်လောက်လဲရှိရော။ ကျနော်ဖြေးဖြေးနဲ့သာသာလေးစညှောင့်၊
စထောင်းတော့တဲ့အချိန်မှာ အမေကနှုတ်ခမ်းတွေကိုကိုက်ထားရင်းတအိအိ တဟိဟိနဲ့ကြိတ်ညည်းနေတာတွေ့ရတယ်။

အမေ့အသက်ရှူသံတွေကပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း။ တကိုယ်လုံးအကြောတွေကတောင့်နေပြီး
ခြေထောက်လေးတွေဆတ်ဆတ်ခါအောင်တုန်နေပြီး ခြေထောက်တွေပြန်စိဖို့ကြိုးစားနေသလိုပဲ။
ဒါပေမယ့်ကျနော့်တကိုယ်လုံးကြီးပေါင်ကြားမှာခံနေတာဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ။
—————————————–
အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၄)

ကျနော်လဲကုန်းလိုးရင်းကနေ ထိုင်ရက်ပုံစံပြောင်းလိုက်ပြီးအမေ့ပေါင်ကြီး၂လုံးကို ပေါင်ရင်းနားလောက်ကကိုင်ကားနိုင်သမျှကားအောင်ဖိထားလိုက်တယ်..ပြီးရော။
ကျနော်ဆက်ညှောင့်တယ် ထိုင်ရက်ဆောင့်တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အကွာအဝေးကပိုရလာလို့အားပိုပါလာတယ်။ အ
မေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကိုတဘိဘိနဲ့ညှစ်ပေးလာတာကို စပြီးသတိထားမိလိုက်တယ်။

ဒီ့နောက်မှာတော့လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြန်ဆောင့်ချလိုက်နဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကမြန်ပြီးပြင်းလာပြီ။ လီးထဲကရောစောက်ဖုတ်ထဲကရော
ချောဆီတွေထွက်လာပြီဆိုတော့ ချောချင်တော့လဲမတရားချောနေပြန်ရော။ အမေကလည်းခါးကိုဘယ်ညာလွှဲရင်း အဖုတ်ကိုကော့ကော့ပေးရင်းခံလာပြီ။

နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်လိုက်မာန်ပါအရှိန်ကလေးတွေနဲ့ဆိုတော့၊ တစ်ချက်တလေမှာလီးတောင်ကျွတ်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်။
ဒါကြောင့်ကျနော်လက်ဝါးတွေနဲ့အမေ့ဗိုက်နေရာကိုဖိထားပေးပြီး အမေမတရားကြီးအတင်းမွှေ့ပြီးကော့မထိုးရအောင် ထိမ်းပေးထားရတာပေါ့။
အခုအချိန်လဲရောက်ရော ကျနော်မွှန်နေ၊ ထန်နေ၊ အဆိပ်တက်နေတာပဲရှိတော့တယ်။ လိုးနေရတာငါ့အမေပါလားဆိုတဲ့
အားနာကြောက်ရွံ့မှုတွေလုံးဝမရှိတော့ပဲ အားရှိပါးရှိဆောင့်ဆောင့်ချနေတော့တာ။

တခါထဲ အင်္ကျီအောက်ကအမေ့နို့လုံးကြီးတွေပြုတ်ထွက်လုမတတ်ခါထွက်နေတာပဲ။ ညဝတ်ဂါဝန်ပါးကခါးအထက်ထိပဲလှန်လိုးနေတာလေ။
အပေါ်ပိုင်းကအင်္ကျီအောက်မှာပဲရှိသေးတာ၊ မချွတ်ရသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ခရင်မ်ရောင်အင်္ကျီသားကပါးပါးလှပ်လှပ်လေးဆိုတော့
နို့လုံးကြီးတွေခါနေတာကဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာခါရမ်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကိုင်ပြီးဖျစ်ညှစ်ကစားချင်လာတယ်။ ကျနော်ကိုယ်ကိုအမေ့ပေါ်တစ်ခါထပ်မှောက်ချတယ်။
နို့ကြီးတွေကိုအနီးကပ်ကိုင်ပစ်မလို့။ ကျနော့်လက်နို့ကြီးတွေဆီအရောက်ခင်မှာပဲ အမေ့လက်ကဆီးပြီးလှမ်းဆုပ်ထားလိုက်ရောဗျ။
ပြီးတော့ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုစောစောကတစ်ခါလိုပဲပြန်ပြီးကန်ထားပြန်ရော။ အမေကအဖိကိုမခံတာ။
ကြည့်ရတာအမေကသူ့နို့တွေကိုအရမ်းတွန့်တိုတာပဲ။ ဒီလိုပဲတွေးရတော့မယ်။

ဒါပေမယ့်အမေ့အောက်ပိုင်းခါးနဲ့ဖင်ကြီးကတော့မွှေ့ပေးနေတုန်း၊ ကော့ထိုးနေတုန်းပဲ။ အဲဒီတော့အမေအခုလောလောလတ်လတ်စိတ်ဝင်စားနေတာ
အောက်ပိုင်းပဲဆိုတာတွေးမိပြီ။ ကျနော်ပြန်ထထိုင်လိုက်ရပြန်ပြီးလိုတာထက်ပိုမွှေ့နေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကိုထိမ်းဖို့နောက်တစ်ခါပြန်ဖိထားလိုက်ရတယ်။
ကျနော်လဲအောက်ပိုင်းကိုပဲပြန်ပြီးစိတ်စူးစိုက်လိုက်ရပြန်တာပေါ့။

ပေါင်ကြားထဲငုံ့ပြီး အမေ့စောက်ပတ်ထဲတပြိပြိနဲ့ဝင်နေထွက်နေတဲ့လီးကိုသေချာကြည့်နေလိုက်ရင်းနဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကိုင်၊
အမွေးအုံကြီးကိုလက်နဲ့လိုက်ဖွပြီးဖြဲရဲကြည့်နေတယ်။ လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းအဖုတ်နှုတ်ခမ်းပါးတွေကလီးနံရံနဲ့ပွတ်ဆွဲခံရပြီးလိပ်ဝင်လိပ်ထွက်နဲ့ပေါ့။

လီးနံရံမှာရောအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာပါ ဖြူဖြူအစေး အနှစ်တွေကကပ်ပြီးအမျှင်တန်းနေတယ်လေ၊
ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးတခါမှတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်မမြင်ဖူးလို့ကျုပ်ရင်တွေကတဒိုင်းဒိုင်းခုန်အောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။
ဖာချတုန်းကဒါမျိုးမြင်ရဖို့နေနေသာသာ၊ ကောင်မတွေကစောက်ရေတောင်ကောင်းကောင်းထွက်ရဲ့လားတောင်မသိဘူး။
ပြီးတော့ကွန်ဒုံးစွပ်လုပ်ရတာဆိုတော့ငုံ့ကြည့်လဲပန်းရောင်ရော်ဘာသားကြီးပဲတွေ့နေရတာ။

အခုကျတော့ကျနော်အမေ့ကိုဘာမှမစွပ်ပဲ အစိမ်းအတိုင်းလိုးနေတာလေ။ အသားအသားချင်းပွတ်နေရတဲ့အရသာကတခြားဘာနဲ့မှမတူဘူး။
အမေ့စောက်ရေတွေကတအားထွက်ပြီးပွတ်တိုက်မှုကြောင့်အဆီတက်နေတဲ့ဖြူဖြူအနှစ်တွေဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်ကအဖုတ်ကိုဖြဲကြည့်နေရင်းက
စောက်စိကိုပါပွတ်ညှစ်ပြီးကစားပေးနေလိုက်သေးတယ်။ ဒါကျတော့အမေကကျနော့လက်တွေကိုမတားဘူးကိုင်ချင်သလိုကိုင် ညှစ်ချင်သလိုညှစ်..။

ဘုတ်..ဘုတ်..ဘုတ်..ဘုန်း..ဘုန်း..

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဇုတ်ဇုတ်.. ပလိ..ပြိ..ဖျစ်..

“အားးး…ဟာ့..အားးးး…ဟာ့..အင့်..အီးးး…စစ်စ်ရှ်… ”

အမေသူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဘေးကမွေ့ရာကို တဘုတ်ဘုတ်နဲ့သတိလက်လွတ်ထုရိုက်နေရင်း ခေါင်းကလဲငါးရံ့ပြာလူးဘယ်ညာရမ်းပြီးတဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။
ဆံနွယ်တွေလဲဝေ့ပြီးပွထကုန်ပြီ။ ပါးစပ်ကလဲအဆက်မပြတ်ညည်းသံတွေတရစပ်ထွက်လာတယ်။

လိင်ဆက်ဆံရလို့သာယာမှုအပြည့်နဲ့ထွက်လာတဲ့ညည်းသံတွေကိုအခုမှနားနဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားဖူးသွားပြီ။
အောကားတွေကညည်းသံတွေကတမင်လုပ်ညည်းသံ၊ ဖာခန်းမှာတုန်းကတော့ဘာသံမှမကြားခဲ့ရဘူး။

အခုကြည့်..၊ အမေဘယ်လောက်စိတ်ပါအားသန်နေလဲဆိုရင်၊ ပေါင်ရင်းကနေဖိပေးထားတာတောင်ခါးကိုတအားရမ်းပြီးဖင်ကြီးကိုကော့ထိုးပေးနေတာ
ဖင်လုံးကြီးတွေကလေထဲမှာပဲမြောက်ပြီးဝဲနေတယ်။ ကျနော်လဲစိတ်တွေမထိမ်းနိုင်တော့ဘူး အမေ့ကိုအားကုန်သုံးပြီးဒလကြမ်းဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ။

ဖုန်း ဖုန်း…ဖတ်..ဖတ်..ဗျစ် ပလိ ဇုတ်..ဇုတ်..

“အိ..အိ..အီးးး ရှူး..အမလေး…အင့် အင့်.. ”

အမေ့ဆီက ရပ်တော့၊ တော်တော့၊ နာတယ်ဆိုတဲ့ စကားမျိုးတွေတစ်ခွန်းမှထွက်မလာပဲ၊ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ညည်းတဲ့အသံလေးတွေကပဲ
သူဘယ်လောက်သာသာနေတယ်၊ ခံလို့ကောင်းနေတယ်ဆိုတာပြနေတယ်လေ။ ကျနော်အမေ့ကိုအဲဒီအတိုင်းဆက်ဆောင့်လိုးနေတာ တော်တော်ကြာသွားတယ်။

လိုးသာလိုးရတယ်၊ အခုမှလဲအစရှိသေး၊ အမေနဲ့သားလဲဖြစ်ပြန်တော့ တအားကြီးပွင့်လင်းမှုကမလာသေးတာကြောင့် ပုံစံပြောင်းဖို့တွေလည်း
တစ်ယောက်နဲ့တယောက်မပြောရဲ၊ ချလက်စပုံစံတစ်မျိုးထဲနဲ့ပဲကုန်းဆော်နေဖြစ်တာ။ နောက်ဆုံးအမေ့ကိုယ်လေးကတောင့်ခနဲတက်သွားပြီး
ပေါင်တွေ၊ ပုခုန်းသားတွေက တဆတ်ဆတ်အကြောဆွဲသလိုတွန့်တွန့်တက်သွားရင်း၊ ခါးကကော့ထိုးလှုပ်ရှားနေတာတွေလဲငြိမ်သွားတယ်။
ပြီးတော့အမောတကြီးအသက်ကိုရှူနေတော့ အမေပြီးသွားပြီဆိုတာမှန်းသိလိုက်ပြီ။

ဒါကြောင့်ကျနော်လည်းအမီလိုက်ရအောင် အရှိန်တင်ပြီး ဒလကြမ်းမန်းဆက်တိုက်ပစ်ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။
အမေ့ကိုယ်လေးကလဲဆောင့်ချက်နဲ့အတူ သွက်သွက်ခါရမ်းလာပြန်ပြီးပါးစပ်လေးဟလို့ဗလုံးဗထွေးဆက်ညည်းနေတယ်။
အချက်ပေါင်းတော်တော်များများဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးနောက်ဆုံးတော့ကျနော်မရတော့ဘူး။ လရည်တွေဖျောခနဲကန်ထွက်လာပြီ..။

ကျနော့်ရဲ့ လဥထဲကထုတ်လုပ်စုဆောင်းထားတဲ့မျိုးရည်၊ သုက်ရည်တွေက အခုတော့ပရက်ရှာပန့်တစ်ခုနဲ့တွန်းတင်လိုက်သလိုပဲ
ပြင်းထန်တဲ့တွန်းကန်အားနဲ့ အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲကတဆင့် သားအိမ်ဝထဲထိရောက်အောင်ပန်းထုတ်ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တယ်။
ကျနော့်လီးကတစစ်စစ်တပျစ်ပျစ်နဲ့နဲ့အရည်တွေညှစ်ချနေတုန်းမှာပဲ။ အမေ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကကျနော့်လီးကိုဆွဲဆွဲစုပ်ပြီးကူညှစ်ပေးနေတယ်လေ။

တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီလို့ကာမပန်းတိုင်ပြိုင်တူရောက်အောင်အားကုန်ကြဲလိုက်ရတာ မောသလားတော့မမေးနဲ့တော့။
ကျနော်ကထိုင်ရက်ကြီး မကုန်းတကော့ဆောင့်ပေးနေရတာဆိုတော့ မောလဲမောညောင်းလဲညောင်းပေါ့။
ကျနော့်လရည်နောက်ဆုံးအစက်တွေကုန်တော့မှပဲကျနော်လဲအမေ့ပေါ်မှောက်ရက်သားထပ်ကျသွားပြီးကုန်းဖက်ထားမိချိန်မှာ၊
အမေကလည်း ကျနော့်ကျောကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပြန်ဖက်ထားတယ်။

အမေကငြိမ်ပြီးဖက်ထားပေမယ့်အသက်ရှူသံကြီးကတဟူးဟူးနဲ့ပေါ့။ စောစောကသာအမေကအတင်းတွန်းတွန်းထုတ်နေတာ။ အခုကျတော့လဲ
ကိုယ်ချင်းထပ်ပြီးပိကပ်နေတာ၊ အမေ့နို့လုံးအိအိကြီးတွေကနှစ်ယောက်ကြားမှာကူရှင်ကြီးတွေလိုပဲ။ ကျနော့်ရင်ပတ်ကိုကပ်ဖိထားတာအိညက်နေတာပဲ။

အဲ့လောက်ကြီးနှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်ကပ်ဖိပြီးတသားထဲလိုဖြစ်နေတော့အမေ့နှလုံးခုန်သံပြင်းပြင်းကတဒုတ်ဒုတ်နဲ့တောင်ကြားနေရတယ်။
အတော်လေးကြာလို့နှလုံးခုန်သံတွေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးအမောပြေသလိုရှိသွားတော့မှ၊ အမေ့ဆီက ကျကျနနပထမဦးဆုံးစကားသံထွက်လာတယ်၊
ဆိုလိုတာက ကျနော့်အခန်းထဲအမေစဝင်လာကထဲက အခုမှအဓိပ္ပါယ်ပါပါစကားစပြောဖြစ်တာပြောပါတယ်။

“ကဲ..ခဏဖယ်ပေးဦးသားရာ..၊ မေမေအသက်ရှူကြပ်လိုက်တာ။ သူ့ကိုယ်အလေးကြီးနဲ့လာဖိထားတယ်..ဟွန့်..”

ကျနော့်လီးကြီးက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတပ်ရက်သားကြီးရှိတုန်းပဲ၊ မချွတ်ရသေးဘူး။ ကျနော့်ကိုအမေကအသာဘေးတွန်းထုတ်လိုက်တော့
ကျနော်လဲဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။ လီးကလဲအခုမှအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကဗလွပ်ဆိုပြီးကျွတ်ထွက်လာသလို။ စောက်ပတ်ကြားထဲကလဲ
ကျနော်ညှစ်ချပြီးဖြည့်ပေးထားတဲ့သုက်ရည်ဖြူဖြူတွေကဆက်တိုက်လိမ့်ဆင်းပြီးအန်ကျလာတယ်။
အမေကဘေးတိုက်ကျသွားတဲ့ကျနော့်ကျောကိုသူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ဖွဖွပွတ်ပေးနေရင်း အသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့…

“သားလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ နင့်နေတာပဲကွာ။ မေမေတောင်နှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက်ပြီးသွားတယ်။ လုပ်တတ်လိုက်တာ..”

ကျနော်အမေ့ပါးစပ်ကဒီစကားမျိုးကြားရမယ်လို့တခါမှမထင်ထားခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့်အခုတကယ်ကြားလိုက်ရတာပါ၊
ကြည့်ရတာအမေရမ္မက်စိတ်တွေအထန်မကုန်သေးဘူး။ အခုလောလောလတ်လတ်ရလိုက်တဲ့ကာမရသပျော်ရွှင်မှုကြောင့် ကျနော့်လိုသူ့သားအရင်းကို
ဒီလိုကြီးပြောချလိုက်တာ။ အမေဒီလိုပြောလာတော့မှကျနော်လည်းဘာမှမထိမ်းတော့ဘူး အမေ့နို့ကြီးတွေဆီလက်လှမ်းနယ်လိုက်ရင်းက။

“ဒါဆို သားကိုနောက်ထပ်ပေးလုပ်ဦးနော်..”

အမေကဘာမှပြန်မပြောဘူး၊ ဒါပေမယ့်ကုန်းထပြီးကျနော်နဲပါးစပ်ချင်းတေ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာပြီး..

“လင်မယားတွေအပြောနဲ့ပြောရင် လိုးတယ်လို့ခေါ်တာမဟုတ်ဘူးလား..”

အမေ့ရဲ့တုန်ပြန်လာတဲ့အဖြေကြီးကဒဲ့ကြီး၊ ကျနော်သဘောကျလို့ပြုံးတောင်ပြုံးမိသွားတယ်။ ပြီးတော့မှအမေ့ကို..၊

“လင်မယားလိုဒဲ့ပြောရင်တော့ပေးလိုးပါဦးလို့ပြောရမှာပေါ့၊ အဲဒါဆိုသားကအမေ့လင်၊ လင်ငယ်ပေါ့..ဟုတ်လား။
ဒါပေမယ့် အမေ့လင်ကြီးကိုယှဥ်နိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး”

အမေကသဘောကျတဲ့အပြုံးကြီးကြီးတစ်ခုခပ်နွဲ့နွဲ့ပြုံးချလိုက်ရင်း။

“လင်ကြီးရဲ့မြွေက အခုပါးပျဥ်းမထောင်နိုင်တော့ဘူး။ လင်ငယ်လေးကတော့တရှူးရှူးနဲ့မာန်ပါလိုက်တာ။ အားသန်တဲ့မြွေလေးကိုပဲကြိုက်သွားပြီ..”

ကျနော့်စိတ်ထဲတွေးလိုက်မိတာက..၊ ကျနော်အမေ့ကိုလိုးဖြစ်လိုက်မိလို့သာပဲ။
တကယ်လို့အဖေနဲ့ကျနော်တို့အစီအစဥ်ချပြီးအမေ့ကိုမလိုးလိုက်မိရင်ပြောလို့မရဘူး၊
အမေ ဒီလိုထန်ပုံနဲ့ နောင်မကြာခင်မှာ အမေတခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့လင်ငယ်နေတော့မှာကျိန်းသေသလောက်ရှိတယ်။

ဒီတိုင်းဆိုရင်ကျနော်အမေ့ကိုလိုးလိုက်တာမမှားဘူးလို့ဆိုရမယ်။ စိတ်ထဲမလဲနဲနဲတော့ပေါ့သွားတယ်။
အနည်းဆုံးတော့အမေကျနော့်လီးကိုစွဲလမ်းသွားအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့ရင်၊ အမေတခြားလီးတွေထွက်ရှာဖြစ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။
အဖေတွေးသလို မိသားစုထဲမှာပဲပြေလည်အောင်ဖြေရှင်းပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။

ပြောရင်းဆိုရင်းကျနော့်လီးကပြန်တောင်လာပြန်ပြီ။
ကျနော်ထထိုင်လိုက်ပြီးအမေ့ကိုဆွဲပွေ့လို့အမေ့နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးနီစွေးစွေးကိုစိတ်လိုလက်ရတရှုက်မက်မက်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
အမေကလည်းကျနော့်လည်ပင်းကိုသိုင်းခိုပြီးသူမလျှာကိုကျနော့်ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းပြီးတုန်ပြန်နမ်းလာတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ကျနော်အမေ့ရဲညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီတစ်ထည်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ကမပြီးအောင်အောင်မြင်မြင်ဆွဲချွတ်ချလိုက်နိုင်တယ်။
အခုတော့အမေ့ရဲတစ်ကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းနိကက်ကြီးဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်အမေ့နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရကိုင်ညှစ်ရင်းကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်၊
ဒီတစ်ခါတော့အမေလုံးဝအငြင်းအဆန်၊ လုပ်တာ၊ တွန်းထုတ်တာတွေမရှိတော့ဘူးနို့ကြီးတွေကိုကော့ကော့ပြီးပစ်တောင်တင်ပေးနေလိုက်သေးတယ်။

အခုတစ်ခါပြန်အစမှာကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ကြားမှာတော်တော်ကြီးကိုပွင့်လင်းသွားပြီလို့ဆိုရမယ်။
ကျနော်အမေ့တကိုယ်လုံးကိုစိတ်ကြိုက်ကိုင်လို့ကစားလို့ရသွားပြီ။ ကျနော်အမေ့ဆံနွယ်စလေးတွေနမ်းရင်း၊ မျက်နှာအနှံ့၊ လည်တိုင်အနှံ့၊
ရင်အုံ၊ နို့ကြီးနှစ်လုံး၊ ခပ်ရှပ်ရှပ်ဗိုက်သားပြင်၊ ချပ်တွင်းလေးတွေကိုနေရာအနှံ့စိမ်ပြေနပြေနမ်းရင်းအမေ့ရမ္မက်စိတ်ကိုနောက်တစ်ကြိမ်ထကြွအောင်
ဆွပေးနေရင်းတပြိုင်ထဲမှာ၊ အမေ့လက်လေးကိုဆွဲပြီး ကျနော့်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။

အမေရုတ်တရက်တော့တွန့်သွားသေးပေမယ့်၊ လီးကိုလဲကိုင်မိရောသေချာကျစ်ကျစ်ပါအောင် တင်းတင်းဆုပ်ပြီး
ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းကိုင်ပေးတော့တာပဲ၊ မိနစ်ပိုင်းလောက်ပဲကြာပါတယ်။
အမေကထထိုင်ပြီးလီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လို့ပုလွေကိုင်ပါတော့တယ်။ အမေ့လျှာနဲ့ပါးစပ်နွေးနွေးလေးကလိမ်းလှည့်ပြီးစုပ်လိုက်တာ၊
ကျနော်တောင့်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး လီဆီကစိမ့်ကနဲကျင်ကနဲနဲ့တလှပ်လှပ်ဖြစ်ပြီးကောင်းလိုက်တာလေ။

အမေကဒစ်ထိပ်ကိုငုံစုပ်လို့တမျိုး။ ထိပ်ပေါက်လေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးလိုက်၊ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ထောင်ပြီး၊
လီးတံပတ်ချာလည်အရေပြားကိုလျှာပြားနဲ့ပတ်လျက်လိုက်၊ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးနေတာလေ။ နောက်ဆုံးကျနော်လဲမနေနိုင်တော့ဘူး၊
အမေ့ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီးပေါင်ကြီးတွေကိုင်ဖြဲတွန်းတင်လိုက်တယ်။ W ပုံစံဖားပေါင်စင်းလည်းဖြစ်သွားရောတခါထဲတက်ခွ၊
နသားပါယားပြီးအပြတ်ဆောင့်ဆောင့်ပြီးကစ်တော့တာပဲ။

ကျနော်တို့သားအမိရဲ့ဒုတိယဂိမ်းပွဲလေးစခဲ့တယ်။ ထွေလီကာလီ ပိုဇေရှင်တွေမပြောင်းတော့ပဲလှေကြီးထိုးနဲ့ပဲ
မီးကုန်ယမ်းကုန်အားကုန်ကြဲလိုက်ကြတာ၊ ဒုတိယအကြိမ်မြောက်အထွတ်အထိပ်ရောက်ကြပြီး၊
ရင်ပတ်ပေါ်မှောက်ရက်ခွရက်သားကြီးတွေဖက်ပြီး မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြတော့တာ မိုးလင်းမှပဲနိုးကြတော့တယ်။
—————————————–

အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၅)

ကျနော်နိုးလာတော့ အရင်တစ်ယောက်ထဲအိပ်တုန်းကဖြစ်နေကြပုံစံအတိုင်း လီးကြောတွေထောင်လျက်သားနဲ့နိုးလာတယ်။
ကျနော့်စာကြည့်စားပွဲကစားပွဲတင်မီးအိမ်ကလည်း ညတုန်းကအတိုင်းပွင့်ရက်ကြီးပဲ။ အခန်းကအခန်းဆီးတွေပိတ်ထားတော့
မနက်အလင်းရောင်ကအခန်းထဲမဝင်နိုင်ပဲမှောင်နေတုန်းပေါ့။

အမေကကျနော့်ဘေးမှာစောင်လေးတဝက်တပျက်ခြုံလို့အိပ်မောကျနေတုန်းပဲ။ ကျနော်လည်းပြန်မှေးနေလိုက်တယ်။
ခဏကြာတော့အမေနိုးလာတယ်။ ကုတင်တစ်ဘက်ကိုနဲနဲတိုးပြီးထထိုင်တာတွေ့ရတယ်။ သူ့ကိုယ်သူတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်တယ်၊
ကျနော့ဆီဝေ့ခနဲတစ်ချက်ကြည့်ပြီးတခါပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ပြန်တယ်။

ကုတင်ပေါ်မှကျွတ်နေတဲ့ ညတုန်းကဂါဝန်ကိုကောက်စွပ်တယ်။ ပြီးမှတဘက်ကိုလှည့်ပြီးကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပါရော။
ကုတင်ဘေးမှာချွတ်ပြီးပစ်ထားလို့ကျနေတဲ့ ပင်တီကိုအမေကုန်းအကောက်မှာပဲ၊ ကျနော်နောက်ကကပ်လိုက်သွားပြီး
အမေကုန်းနေတုန်းမှာပဲ၊ ဂါဝန်ပါးလေးကိုဖင်ကလှန်တင်ပစ်လိုက်တယ်။

ဟိုက်..သောက်ကျိုးနဲ..ဒီလိုကုန်းကြီးနေတော့မှ အမေ့ဖင်ကြီးကဖွေးဖွေးဥဥကြီးနဲ့ပြူးပြဲနေတာပဲဗျ။ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းစောက်ဖုတ်သားထူထူကြီးက
ဖင်ကြားကနေနောက်ကိုအမြောင်းလိုက်ပြူထွက်နေတယ်။ ဒီလိုကြီးမြင်ရတော့ကျနော်ဆက်ပြီးအောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။

အမေ့ဖင်ကြီးနောက်အတင်းကပ်သွားပြီးဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်၊ အရင်နယ်လိုက်ပြီးမှဖင်ကြားနဲ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့
ဖြဲရဲပြီးဟလိုက်တယ်။ အတွင်းကစောက်ခေါင်းသားရဲရဲကြီးပေါ်အလာမှာကျနော်ပါးစပ်အပ်ပြီးတစ်ချက်အားရပါးရကြီးကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

အမေ့စောက်ဖုတ်မှာမနေ့ညကလိုးလို့ထွက်ထား၊ပေထားတဲထားတဲ့လရည်နဲ့စောက်ရည်အစအနတွေကကျန်နေသေးတော့ ညှီတီတီနဲ့အနံ့ရနေတယ်။
ဒါပေမယ့်ကိစ္စမရှိဘူး ကျနော် ရွံလည်းမရွံနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ဘာသာအိပ်ရာကထပြီး အိမ်သာဘက်သွားမလို့စိတ်ကူးထားတဲ့အမေလဲ
ရုတ်တရက်ထင်မထားပဲဖင်လှန်အနှိုက်ခံလိုက်ရတော့တော်တော်ကြီးလန့်သွားပြီး..

“အိုးးး..အမလေး..ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ..”

“လိုးမလို့ မေမေ..၊ အမေပြောခဲ့သလိုလင်မယားတွေဆိုတာလိုးရတယ်မဟုတ်လား..”

ကျနော် ဒါပဲပြန်ပြောပြီးအမေ့နောက်မှာဒူးထောက်ဝင်ပြီးနေရာယူလိုက်တယ်။ အမေက အခုကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှာ
လေးဘက်ထောက်ကုန်းရက်ကြီးအနေအထားနဲ့လေ။ ပြန်ဝတ်ထားတဲ့ဂါဝန်ကိုလဲကျနော်ကခါးပေါ်လှန်တင်ထားပြီးသား။
ကျနော်လည်းလီးကအသကုန်ပြန်တောင်နေပြီဆိုတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး အမေ့ခါးလေးနဲဖင်ကြီးကိုကိုင်ထိမ်းပြီး၊
ဖင်ကြားထဲကအမြောင်းလိုက်ကြီးပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြားနေရာကိုချိန်ပြီးခါးကော့ထိုးချလိုက်တယ်။

ပစ်မှတ်တည့်သလား၊ အပေါက်မှန်လားမှားလားတောင် သေချာမကြည့်နိုင်ပါဘူး ဂမူးရှူးထိုးနဲ့၊ ဒါပေမယ့်ဂွင်တည့်သွားတယ်ဗျ။
တခါထဲအဖုတ်ထဲကိုဗြိခနဲဝင်သွားတယ်။

“အင့်..အမလေး ဖြေးဖြေးဟဲ့..စောစောစီးစီး ဘာဖြစ်လာတာလဲ..”

ပါးစပ်ကပွစိပွစိပြောလိုက်ပေမယ့်ဖင်ကြီးကကော့တက်ပြီးနောက်ပစ်ပေးလာတယ်။ ကျနော်လဲနောက်တစ်ကြိမ်ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။
အမှန်တော့ အမေ့ကိုလှန်ပြီးတော့သာကောက်ဆော်လိုက်တာ၊ ဘာမှနှူးနှပ်ရသေးတာမဟုတ်၊ အခုမှအမေ့တုန့်ပြန်မှုကစတာ။
အခြောက်တိုက်ပုံစံမျိုးဆိုတော့ကြပ်ပြီးနာတာပေါ့။ နှစ်ယောက်သားကြိတ်ပြီးဆက်လုပ်ဆက်ခံနေကြတယ်။

ကျနော်ဖာချခဲ့ဘူးတာတောင်မှ၊ ဒီလိုခွေးလိုးလေးဘက်ထောက်ပုံစံမျိုးတခါမှမချခဲ့ဖူးသေးဘူး။ အောကားဗွီဒီယိုတွေထဲမှာပဲကြည့်ဖူးတာလေ။
အခုကျနော်လက်တွေ့စမ်းနေရပြီပေါ့။ ပထမဆုံးဒီပိုဇေရှင်နဲ့စမ်းရတော့စိတ်လှုပ်ရှားမိတာအမှန်ပဲ။
ပြီးတော့အမေ့ဖင်ထွားထွားကြီးတွေကိုကျနော့်လက်ထဲပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဆောင့်နေရတာကိုကပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းတဲ့ဖီလင်ကြီးဗျ။

အမေလဲ ဘာမှငြင်းဆန်တာတွေရုန်းကန်တာတွေတချက်မှမရှိပဲဖင်ကြီးကုန်းပြီးမှိန်းခံနေတော့တာ။ အမေ့အဖုတ်ထဲကလည်းစောက်ရေတွေရွှဲအိကျလာပြန်ပြီ။
လိုးရဆောင့်ရ လီးအဝင်အထွက်ကလဲချောလာပြီ၊ ကျနော်လဲအားကုန်သုံးပြီးစိတ်ရှိလက်ရှိဆော်ပစ်ဆောင့်ပစ်နေတယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်ဖောက်.. ဇိ ဗလစ်.. ဗျစ်..

“အိ အိ အိ အိ အားးး ဘယ်လိုတွေတောင်လုပ်နေတာလဲကွာ..၊ သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ.. ကောင်းတယ်..၊
အင့်..အင့်..ယောက်ျား..ဆောင့် အီးးး”

အမေကခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ခါအောင် ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း အော်ညည်းနေတယ်။ ပါးစပ်ကလဲလွတ်ပြီး ကျနော့်ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်နေပြီ။
ဖီလင်အရမ်းတက်ပြီးကျနော့်ကိုအဖေနဲ့မှားနေပြီထင်တာပဲ။

ကျနော်လည်းအမေ့ကိုယ်ပေါ်ကုန်းထပ်ပြီးခါးလေးကိုဖက်ဆောင့်ရင်း ခါးအောက်ကလက်ရှိုပြီးကျနော့်လီးကြီးတပျိပျိဝင်ထွက်နေတဲ့
အမေ့စောက်ဖုတ်ရှိရာကိုစမ်းနှိုက်လိုက်တယ်။ လက်ကမော်တော်ကားအင်ဂျင်ထဲကပစ်စတင်ကြီးတဗျောင်းဗျောင်းခုတ်နေသလို
လီးနဲ့စောက်ပတ်ပွတ်ဆွဲနေတဲ့နေရာကိုကိုင်မိတယ်။

ချွဲကျိကျိချော်တော်တော်အထိအတွေ့နဲ့ စီးထန်းနေတဲ့အမွေးကြမ်းကြမ်းတွေကိုကိုင်မိလိုက်တယ်၊ ဘယ်သူ့အမွေးတွေလဲ၊
နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့အမွေးတွေပဲလားတော့မသိဘူး ကိုင်မိရင်းသွေးတွေတောင်ပိုဆူတက်လာတယ်ဗျ။ ဆောင့်ချက်တွေကပိုအားပါလာတယ်။
ကျနော့်နောက်လက်တစ်ဘက်ကလဲအောက်ကရှိုပြီး တွဲလောင်းကြီးဘောင်ဘင်ခတ်ရမ်းနေတဲ့အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုညှစ်ပြီးကစားနေလိုက်တယ်။

အခုအမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကိုင်ချင်ရာကိုင်၊ ဘာမှမပြောတော့မတားတော့ဘူး၊ အားလုံးပတ်စ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့။
အမေ့နို့ကြီးတွေကအယ်စတုံကြီးတွေ စီးစီးပိုင်ပိုင်လက်နဲ့အပြည့်ကိုင်လို့ကောင်းပါ့…။ ခဏကြာတော့ကျနော့်အာရုံတွေကဆောင့်ချက်နဲ့အတူ
တုန်တုန်တက်သွားနေတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးတွေဆီရောက်သွားပြန်တယ်။

အမေ့ကိုနောက်ကလိုးနေပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်ထွက်နေတာကိုပီပီပြင်ပြင်မမြင်ရဘူး။ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကကြီးလွန်းလို့ကွယ်နေတာ။
ဒါနဲ့ကျနော်လဲအဆောင့်မပျက်ဆက်ဆောင့်ရင်းက အမေ့ဖင်ကြီးတွေကိုဖြဲကြည့်တယ်။ အဲဒီမှာအမေ့ခရေပွင့်ဖင်ဝလေးကိုမြင်လိုက်ရတာပဲ၊
အလိုးခံနေရတဲ့စောက်ပတ်က လီးကိုအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ အပေါ်အောက်တဆက်တစပ်တည်းရှိနေတဲ့ ဖင်ပေါက်စအိုဝကလည်း
ပွစိပွစိနဲ့ဖြစ်နေတာကိုအထင်းသားမြင်နေရတယ်။

ကြည့်ရင်းအသည်းယားလာတာနဲ့ ကျနော်လည်းအမေ့ဖင်ပေါက်ထဲလက်ခလယ်ထိပ်လေးနဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းစမ်းပြီး
ဖိထိုးလေးမွှထိုးလေးလုပ်ပေးလိုက်တော့အမေဖင်တချက်တွန့်သွားတယ်။ ခရေဝလေးကိုလက်ဖျားထိပ်လေးနဲ့အသာရစ်ပြီးချဲ့ကြည့်တာ။
သိပ်မဝင်ချင်တော့ကျနော်လည်းလက်ညှိုးပေါ်တံတွေးထွေးဆွတ်လိုက်ပြီအမေ့ဖင်ဝမှာအရင်သုတ်ပပြီးလက်ခလယ်လေးကိုတဖြည်းဖြည်းနှဲ့
သွင်းကြည့်တယ်။ အဆင်ပြေတယ်ဗျ၊ လက်ကချောပြီးဖင်ဝထဲတရစ်ရစ်ဝင်သွားတယ်။

ဖင်ထဲကိုလက်နှိုက်ပြီးကလိုင်းပေးနေတာကိုအမေကဘာမှမပြော၊ မတားတဲ့အပြင်၊ ဖင်ကြီးကရမ်းရမ်းပြီးလက်နှိုက်တာကိုနောက်ပြန်ကော့ပေးထိုးပေးနေသလိုပဲ။
ကျနော်အသကုန်ဆောင့်လိုးရင်းလက်ကလဲအမေ့ဖင်ထဲတပျိပျိကလိုင်းနေတာ။ အမေ့မှာကြမ်းပြင်ကိုမျက်နှာအပ်ချလိုက်ပြီး
တင်ပါးကြီးတွေကဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်မိုးမျှော်နေတော့တာ။

အမေ့ကိုယ်လုံးလေးကတောင့်ပြီး တဟူးဟူးနဲ့ဟိုက်ပြီးရှိုက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်ပေါင်နှစ်ချောင်းတောင့်ထားပြီးဖင်ကိုတော့
ကျနော်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်နိုင်အောင်နောက်ပစ်ပေးထားနိုင်တုန်းပဲ။ ကျနော်လဲအမေ့ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးထပ်ပြီး လက်တွေကို
ကြမ်းမှာအားယူထောက်လို့ဆက်တိုက်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ..

“အား..အား..အားးး ဟ..ဟာ့..အာ့..အု..အီးးးစစ်စ်စ်….အင့်..ဆောင့်ထား..ဆောင့်..ဟင့်..”

“အားး ဟားးရှစ်ထ်..ငါလိုးတဲ့..ကောင်းလိုက်တာအမေရာ..”

“အူးး အင့်..ဟင့်..ပြီးပြီ..မေမေပြီးပြီ..”

“အား..ရှီး…သားရောပဲမေမေ..”

ကျနော့်လရည်တွေအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကတဆင့် အမေ့ဗိုက်ထဲပန်းဝင်သွားပြန်ပြီပေါ့..။
ကျနော်မိနစ်ဝက်လောက်လီးကိုအမေ့ဖင်ထဲကပ်စိမ်ထားလိုက်ပြီးမှ လီးကိုချွတ်၊ မောမောနဲ့တဘက်လှိမ့်ချလိုက်ပြီးကြမ်းပေါ်မှာပက်လက်လေ
းအသက်လုရှူနေရတယ်။ အမေလဲဒူးထောက်ပြီကုန်းကုန်းကြီးရှိနေရာကလူးလဲထပြီးဂါဝန်ကိကမန်းကတန်းဆွဲချလို့ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်သွားတယ်။

ထွက်သွားပုံကလှုပ်လီလှုပ်လဲ့။ ဖြူဖြူပါးပါးဂါဝန်အောက်ကဖင်လုံးကြီးတွေကတရစ်ချင်းတထစ်ချင်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ရှိုးပြပြီးမှထွက်သွားတာလေ။
ကျနော်ကုတင်ပေါ်မှာထထိုင်ပြီးအမောပြေလှဲရင်းက မနေ့ညကနဲ့ အခုဒီမနက်လောလောလတ်လတ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပြန်စဥ်းစားနေတယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျနော်အဖေထွင်ပေးတဲ့လမ်းအဖေစီစဥ်ပေးတဲ့အတိုင်းအမေ့ကိုတဆုံးတစလုပ်ခဲ့ပြီးသွားပြီ။
ဘယ်လိုမှပြန်လည်နောက်ဆုတ်လို့မရ၊ မူလအတိုင်းအဖတ်ပြန်ဆယ်လို့မရ။ အမေ့မှာ မွေးမိခင်ဘဝက ကျနော့်မယားဘဝကိုလုံးလုံးပြောင်းလဲခဲ့ပြီလေ။
အဖေလိုချင်တာလဲဒါပဲမဟုတ်လား။ ကျနော်တို့မိသားစုလေးထဲကအမေထွက်မသွားဖို့ကအဓိကလိုအပ်ချက်ပဲမဟုတ်လား..။
အမေ့ကြည့်ရတာလည်းကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲလေ။

ကျနော်လဲကုတင်ပေါ်လှဲပြီးစဥ်းစားနေရင်းက ပြန်ပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကျနော်နောက်တစ်ခေါက်နိုးလာတော့ နေတောင်အတော်မြင့်နေပြီ။
အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့အမေလဲမရှိ အမေ့ကားလဲမရှိတော့ဘူးဆိုတော့ အလုပ်သွားပြီပေါ့။ ဒါနဲ့ကျနော် အဖေ့ အလုပ်ခန်းလေးထဲဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။
အဖေကကျနော့်ကိုမြင်တော့ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့…

“ဘယ်လိုလဲကွငါ့သား..မနေ့ညက ကိစ္စပြတ်ရဲ့လား..”

ကျနော်လဲအသက်မပါ့တပါပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး..ပြောချင်ပေမယ့်စကားကထွက်မလာဘူး။ အဖေကကျနော့်ပခုန်းကိုလက်နဲ့တဖတ်ဖတ်ပုတ်ပြီး..

“ဒီအခြေရောက်နေမှတော့ဘာမှအတွေးများမနေပါနဲ့တော့ကွာ။ သားလုပ်တာအောင်မြင်ပါတယ်၊ မင်းမေမေကကပ်ပြောသွားတယ်။
သူကျေနပ်မှုအများကြီးရလိုက်တယ်တဲ့၊ တူးတူးကသိပ်တတ်တာပဲ့တဲ့၊ မင်းကိုတောင်ချီးကျူးသွားသေးသကွ၊ သိရဲ့လား..”

အဖေဒီလိုပြောမှကျနော်လည်းကောင်းကောင်းကြီးပြုံးနိုင်တော့တယ်။ အမေကျနော့်ပါဖောင်းမန့်ကိုကျေနပ်တယ်ဆိုတော့ပျော်ပြီလေ။
အဖေကလည်းအပြုံးမရပ်နိုင်သေးပဲ။

“ကောင်းတယ်ငါ့သား..သူများတွေလက်ထဲပါသွားမယ့်အစား၊ ကိုယ်ဖာသာရိုက်ချက်စားလိုက်တော့ကိစ္စပြတ်ကရောပေါ့..ဟားဟား..”

“သား..မေမေကျေနပ်အောင်ဘယ်လောက်ထိထိမ်းထားနိုင်ပါ့မလဲမသေချာဘူး။ သားကအတွေ့အကြုံသိပ်ရှိသေးတာမဟုတ်ဘူး..”

“ငါ့သားလုပ်နိုင်ပါတယ်ကွာ..ဖေဖေလောင်းရဲတယ်၊ ဒီနေ့ကစပြီး မင်းအမေဘယ်ယောက်ျားမှကြည့်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။
ငါတို့သားအဖနဲ့ပဲအမြဲနေသွားတော့မှာကွ။ ဒါနဲ့ငါ့သား ကောင်ကြီးကအကြီးကြီးဆိုကွ၊ ဟုတ်လား”

“ဟာ.. ဖေဖေကလည်း..ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ၊ သွားတော့မယ်”

ကျနော်လည်း မျက်နှာကြီးပူထူသွားပြီး ရှက်တာနဲ့အဖေ့ရှေ့ကလစ်လာခဲ့တော့တယ်။

“ဟား..ဟားး..ဟားးးး”

အဖေသဘောအကြီးအကျယ်ကျပြီးရီရင်းကျန်ခဲ့တယ်။
ကြည့်ဦး..ကြည့်ဦး..အမေကတော့မလွယ်ဘူး။ တမနက်လေးပဲရှိသေးတယ်။
အလုပ်မသွားခင်လေးမှာ ကျနော့်လီးကြီးတာကိုအဖေ့ဆီကြော်ငြာဝင်ခဲ့သေးတာကိုသာကြည့်။

အဲဒီနေ့က နောက်ကျမှကျောင်းကိုထွက်လာဖြစ်တယ်။ မထင်မှတ်ပဲကိုယ့်အမေကိုယ်လိုးဖြစ်ခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံကြောင့်တနေ့လုံးရင်တွေတလှပ်လှပ်နဲ့
စိတ်နဲ့လူနဲ့သိပ်မကပ်တော့ဘူး။ ကျနော်မညာတမ်းဝန်ခံရရင်အမေ့ကိုတော်တော်စွဲလမ်းသွားမိတယ်။

အမေကတကယ်တော့အရမ်းဆက်စီကျပြီးကုတင်ပေါ်ကကိစ္စ ကာမစပ်ရှက်သွေးသားနှီးနှောဖို့အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်တစ်ယောက်ဆိုတာလက်ခံမိတယ်။
ဒဲ့ပြောရရင်အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းပြီး လိုးလို့တော်တော်ကောင်းတဲ့မိန်းမပါပဲ။ မနေ့ညကအတူအိပ်ဖြစ်လိုးဖြစ်ပြီး
ဟုတ္တိပတ္တိသိပ်စကားမပြောဖြစ်ကြပေမယ့်ပွင့်လင်းသင့်သလောက်ပွင့်လင်းဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီ။ အမေ့ရဲ့ဏှာထန်တဲ့စိတ်ရင်းကိုလည်းရိပ်စားမိလိုက်ပြီ။

ကျနော့်အတွေးထဲမှာတော့အမေကဒီလောက်လှပြီးထန်တဲ့စိတ်အခံရှိနေတုန်း တဏှာရာဂသွေးတွေတဟုန်းဟုန်းထတုန်းဆိုတော့
အဖေလဲစိတ်ထဲမှာအနေခက်ပြီး၊ စနိုးစနောင့်ဖြစ်နေမှာပဲလေ။ သူမှအမေ့ကိုလိုအင်တွေဖြည့်၊ စိတ်ကျေနပ်အောင်မှလုပ်မပေးနိုင်တော့တာ၊ အားငယ်နေမှာပေါ့။

တကယ်လို့ကျနော်သာအဖေညှိနှိုင်းတာကိုလက်မခံပဲအမေ့ကိုအဖေ့ကိုယ်စားဝင်ပြီးမီးမသတ်ပေးရင်၊ အမေ လင်ငယ်နေပြီး
ကျနော်တို့သားအဖဆီကထွက်သွားတာမျိုးကကျိန်းသေပေါက်ဖြစ်နိုင်ခြေများနေတယ်။
ဒါကြောင့်ကျနော်မနေ့ညက သူများတွေအခေါ်ကျေးဇူးရှင်မွေးမိခင်လို့ဆိုကြတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို ကာမစပ်ယှက် တက်လိုးခဲ့မိ၊
မယားပြန်လုပ်ခဲ့မိတာကို နောင်တမရပဲကျေနပ်နေမိတယ်။

ကျနော်ဒီလိုလုပ်မှအမေကျနော်တို့နဲ့မြဲမယ်လို့ခံယူထားပြီးပြီလေ။ ကျနော်တို့မိသားစုကြားမှာ တခြားအပြင်လူမရှုပ်ကြေးပေါ့။
အမေလင်ငယ်နေမယ့်အရေးမြင်တော့ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲအမေ့လင်ငယ်အဖြစ်ခံလိုက်တယ်။ ပြတ်ကရော..။
—————————————–

အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၆)

အဲဒီညက ကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်တော့အဖေကပုံမှန်လုပ်နေကျအတိုင်းတီဗွီထိုင်ကြည့်နေတယ်ဗျ။ အမေကတော့သူ့အခန်းထဲမှာပဲနဲ့တူတယ်။
ကျနော်လည်းအဖေ့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်းနဲ့အနားသွားထိုင်လိုက်တယ်။ ဒီမှာ အဖေက..

“တူးတူး.. သား..မနက်ကအိပ်ရာထနောက်ကျပြီးအလောတကြီးကျောင်းထွက်သွားတော့သေချာမေးဖို့စမ်းဖို့တောင်အချိန်မရလိုက်ဘူး။
ဟိုကိစ္စကွာ…ဘယ်လိုလဲကွမနေ့ညကဇာတ်လမ်း..လုပ်စမ်းပါဦး..။ မင်းအမေကဘယ်လိုနေသလဲသား..ကောင်းလား၊ မရှက်နဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာပြော..”

“ဟား.. ဖေဖေကလည်း..ဒဲ့ကြီးမေးနေပြန်ပြီ..၊ ဖြေရမှာရှက်စရာကြီး၊
ကဲပါလေ မထူးပါဘူး၊ ဟီးဟီး.. ပထမတန်းပဲဖေဖေရ..ဇ ကတော့မသေးဘူး..
ဒါနဲ့ဖေဖေရော မေမေ့ကို ဒီကိစ္စပြန်ကြိုးစားမကြည့်ချင်ဘူးလား။ ဖေဖေ့ကျန်းမာရေးကောင်းအောင်ပြန်ကျင့်ယူလို့ရမယ်လို့သားထင်တယ်”

အဖေကသက်ပြင်းကြီးတစ်ချက်ချလိုက်ပြန်ပြီး..

“အင်း..! ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူးသားရာ။ ဒီလိုပဲပွတ်လိုက်၊ သပ်လိုက်၊ လှိမ့်လိုက်၊ ဆွလိုက်နဲ့
အာသာပြေရုံ၊ စိတ်ဖြေရုံလုပ်နိုင်တာပဲရှိတာပဲဟာ။ ဘယ်လိုဆွဆွ ဒီကောင်ကကောင်းကောင်းမထချင်ဘူး၊
မင်းအမေမှာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်တိုရတာပဲများတယ်။ ဒီတော့လည်း မစတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး..”

ကျနော်လည်းအဖေ့ခံစားချက်ကိုနားလည်သွားတယ်။ အဖေ့ကိုလည်းသနားသွားတယ်။ အဖေ့ကိုကြည့်ရတာဒီစိတ်တွေရှိနေတုန်းပဲ။
လိုလည်းလိုချင်၊ လုပ်ချင်နေတုန်းပဲ ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲ။ ကျနော်နည်းလမ်းရှာကြည့်ရမယ်။
ကျနော်က ဖေဖေထမင်းစားပြီးပြီလားမေးတော့ သူရောအမေရောကျနော်မလာခင်လေးကစားပြီးပြီ။ သားပဲသွားစားလိုက်တော့တဲ့။

ကျနော်လဲညစာထမင်းစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်ပြီးဂိမ်းကစားနေလိုက်တယ်။
ကျနော့်စိတ်ထဲအထင် အမေကတော့မနေ့ကတစ်ညထဲနဲ့သူ့အဖို့တော်တော်လုံလောက်သွားပြီးမီးငြိမ်းသွားပြီထင်တာပဲ။
ဒီညတော့ဆက်တိုက်လာလိ့မ်မယ်မထင်ဘူး။ ဒါကြောင့်အေးအေးဆေးဆေးထိုင်ကစားနေဖြစ်တယ်။

ဒါပေမယ့် ညဆယ်နာရီထိုးတော့အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားရပြီးအမေဝင်လာပြန်ပါလေရော။
ဒီညတော့ကျနော်ထင်လဲထင်မထား၊ စောင့်လည်းစောင့်မနေတော့ ရုတ်တရက်လန့်သွားသေးတယ်။

“ဟင်..မေမေ..ဘာကိစ္စရှိပြန်လဲ..”

အမေက အခန်းတံခါးအဝင်ဝနားက မီးခလုပ်ကိုပိတ်လိုက်တော့အခန်းအလည်ကမီးချောင်းအဝိုင်းကြီးကငြိမ်းပြီးမှောင်ကျသွားတယ်။
နောက်ခလုပ်တခုကိုနှိပ်လိုက်တော့အခန်းနံရံကပ်မီးပွင့်လာပြီးအခန်းထဲမှာ အဲဒီမီးပွင့်မှိန်မှိန်နဲ့ကျနော်လက်တော့ပ်မော်နီတာကမီးရောင်ပဲကျန်တော့တယ်။
အမေကကျနော့်ဆီလျှောက်လာပြီး..ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖွဖွလေးဆွဲညှစ်ရင်းက။

“ဟောဒီကိစ္စပေါ့..၊ တကထဲမေးနေရသေးတယ်။ မနေ့ညကအတိုင်းပေါ့။ နင့်အဖေနင့်ကိုဖွင့်ပြောပြီး အားလုံးသဘောတူထားပြီးသားမဟုတ်လား..”

အမေကမနေ့ညကလိုပဲညဝတ်ဂါဝန်ပါးလျလျ နောက်တစ်ထည်ကိုဝတ်ထားပြန်တယ်။

“ဘာ..သဘောတူတာလဲမေမေရဲ့..”

“အမယ်..မယ်..ကြည့်..မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသေးတယ်..လူဆိုးလေး။ နင့်အဖေနဲ့နင်ပြောထားတဲ့ကိစ္စပေါ့..”

အမေကညုတုတုအသံနဲ့ပြောတယ်။
ကျနော်လဲအမေ့ကိုခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်..

“ဟုတ်တယ်လေ…”

“နင့်အဖေနဲ့နင်က တစ်ညပဲသဘောတူထားတာလား၊ ဒါနဲ့ပဲပြီးရောလား…”

“မ..မသိဘူးမေမေ..”

“ကြည့်စမ်း…အူကြောင်ကြောင်မလုပ်နဲ့နော်…၊ မေမေကစောင့်နေတာသိလား၊
မေမေ့အခန်းကပိုပြီးသက်တောင့်သက်သာရှိတယ်လေ။ ဘာလဲ…မိန်းခလေးကချည်းလာရမှာလား..”

“ဒီလိုလဲ..မဟုတ်ပါဘူး..သား…သားက..”

အမေကကျနော့်မျက်လုံးထဲကိုသေချာစိုက်ကြည့်ရင်း..

“ဘာလဲ..! သားက..မေမေ့ကိုအားနာနေတုန်း၊ ရှိန်နေတုန်းဖြစ်နေလို့လား။
ဒီမှာကြည့်စမ်း..၊ မေမေ့ကိုသာမန်မိန်းမတစ်ယောက်၊ ဘာမှမတော်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်လို့ပဲစိတ်ထဲမှာတွေးထား၊ မှတ်ထားလိုက်။ ဒါလောက်ဆိုတော်ပြီ။ မေမေ..သားနဲ့၊ သားဖေဖေကို သိပ်ချစ်တယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေအောင့်အည်းသည်းခံပြီးနေလာခဲ့ရတာကြာပြီ။
သားအဖေ မပေးနိုင်ခဲ့တာကို..အဲ..အဲ..။ အမေအခုထိလိုအင်ဆန္ဒတွေရှိနေသေးတယ်။ ဒါကြောင့်သားအဖေနဲ့သားတို့ကိုညှိခိုင်းကြည့်ခဲ့တယ်”

“ဒါဆို..ဒီအိုင်ဒီယာက အမေ့ဆီကလာတာပေါ့..”

“မဟုတ်ဘူး.. မေမေတို့နှစ်ယောက်တိုင်ပင်ပြီးမှဖြစ်လာတာ”

“ဖြေရှင်းချက်က..ဘာလို့သားပဲဖြစ်ရတာလဲ..”

“မေမေ့ကိုတခြားတစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ပေးအိပ်စေချင်၊ ညားစေချင်တာလား။ စဥ်းစားကြည့်၊ အဲ့လိုဆိုရင် သားမနှမြောဘူးလား..”

ကျနော်ပြောစရာစကားမရှိပဲငြိမ်သွားရတယ်။ အမေကဆက်ပြီး..

“သားကိုကြည့်ရတာတမျိုးပဲ သားစိတ်တွေတွေဝေပြီးမတင်မကျဖြစ်နေတုန်းပဲလို့ထင်တယ်။
ဒီကိစ္စဒို့သားအမိနှစ်ယောက်ပွင့်လင်းလိုက်ကြရင် ဒို့မိသားစုလည်းမကွဲမကွာပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေသွားကြရမှာ။
ဒါမှမဟုတ် မေမေဒီလိုမျိုးမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေရလားဆိုပြီးသားစိတ်ထဲကရွံနေတာများလား”

ကျနော်အမေ့ကိုမျက်လုံးချင်းပြန်ဆိုင်ကြည့်မိပြီးတော့ခေါင်းကိုခါလိုက်ရင်း။

“မဟုတ်ပါဘူးမေမေ..၊ သားမေမေ့ကိုဒီလိုရွံမုန်းတဲ့အတွေးမျိုးတခါမှမဝင်ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ရင်တောင်ခုန်နေမိတာပါ၊ မေမေ့ကိုသားချစ်ပါတယ်..”

ကျနော့်စကားကိုအမေကျေနပ်သွားစေလားတော့မသိဘူး၊ အမေတစ်ချက်ပြုံးသွားပြီး..

“ကြိတ်ပြီးတော့တောင်သဘောကျနေသေးတယ်မဟုတ်လား..မေမေ့ကိုမညာနဲ့နော်..၊ သားအကြည့်တွေကမေမေ့ပေါ်မရိုးသားတာကြာပြီ၊ မေမေသိတာပေါ့..”

ကျနော်ခေါင်းကြီးငုံ့ထားပြီး..

“ဟုတ်ကဲ့..ဒါ..ဒါပေမယ့်၊ ဒါကမဖြစ်နိုင်တဲ့ရူးကြောင်ကြောင်စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်တစ်ခုပါ..”

“နောက်ဆုံးတော့သားရဲ့စိတ်ကူးအိပ်မက်က မနေ့ညကပဲအကောင်အထည်ပေါ်သွားပြီမဟုတ်လား။ အခုမှသားစိတ်တွေကမရေမရာပြန်ပြီးဖြစ်နေတယ်။
အခုမေမေကသားရဲ့စိတ်အင်အားပြန်ဆုတ်မသွားအောင်အားတင်းပေးနေတာ။ သားရဲ့အိပ်မက်ဆန္ဒကို နောင်တသက်လုံးအမြဲတမ်း
အသက်ဝင်သွားအောင်မေမေကျေကျေနပ်နပ်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား..သားတွေဝေနေဦးမှာလား..”

အခုကျနော်ကကွန်ပြူတာစားပွဲမှာထိုင်နေတုန်းပဲ။ အမေကကျနော်ထိုင်နေတဲ့ကုလားထိုင်ဘေးမှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း..၊

“ဒါဆို..အခု ဒို့နှစ်ယောက်သဘောတူလိုက်ကြရအောင်၊ ရှေ့ရှောက် မေမေနဲ့သားအကြား၊ ဘာမှစိတ်ကျဥ်းကြပ်တာတွေ၊ မဝံ့မရဲဖြစ်တာတွေ၊
မျိုသိပ်ထားတာတွေ မထားရတော့ဘူး။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲနေကြရအောင်..၊ မနေ့ညကလိုပေါ့။ လာပါမေမေ့အချစ် မေမေ့လင်လေးရယ်။
သူများကိုညကလိုပျော်အောင်ထပ်လုပ်ပေးဦး..နော်..”

ပြောရင်းဆိုရင်းအမေကခပ်ရဲရဲပဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ ကျနော့်ပုဆိုးခါးပုံစကိုဆွဲဖြည်ပြီးလျောချလိုက်တယ်။
ရုတ်တရက်မို့ကျနော်အမြန်ပြန်ဆွဲတာတောင်မမီတော့ဘူး၊ အမေ့လက် မြန်ချက်များကတော့..။

“အမယ်.. ဘာရှက်နေရပြန်တာလဲ၊ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့ဟာကို၊
ညကသူများကိုအားရပါးရမယားလုပ်သွားတုန်းကတော့ ဘာမှမရှက်ပဲနဲ့၊ ခုမှလာပြီး..”

ဒါနဲ့ပဲ အမေ့စိတ်ကြိုက်ကျနော်လွှတ်ပေးလိုက်ရတော့တယ်။ အခုအမေကကျနော့်ကုလားထိုင်ဘေးကကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ရက်သားရှိနေတယ်။
ညအိပ်ချိန်ဆိုတော့ကျနော်လဲဘာမှခံမဝတ်ထားပဲ ပုဆိုးတစ်ထပ်ပဲရှိတာ၊ ခါးပုံစဖြေချလိုက်တော့ငေါက်တောက်ထွက်လာတဲ့
ကျနော့်ညီလေးကိုအမေကဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့လက်ကလေးနဲ့ဖွဖွဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်။

ငတိကစောစောကအိပ်နေတာဗျ။ ခပ်ခွေခွေပဲ။ အမေ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့သုံးလေးကြိမ်လောက်ပွတ်ဆွဲပြီး
ဖွဖွလေးဖိလိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ အကောင်ကချက်ချင်းနိုးလာတော့တာပဲ။ ခဏလေးနဲ့ဖောင်းတက်လာပြီး
ဟော့ဒေါ့ဝက်အူချောင်းကြီးလိုရှည်ရှည်ဖြောင့်ဖြောင့်မာမာကြီးဖြစ်လာတော့တယ်။
ကျနော်ကထောင်ထလာတဲ့ကောင်ကိုအတင်းလက်နဲ့ဆွဲဖိဖုံးတော့..၊

“ကြည့်စမ်း..မြွေလေးကချက်ချင်းနိုးလာတော့တာပဲ..ဟိဟိ..၊ လက်ကြီးကလဲဖယ်စမ်းပါ လာရှုပ်မနေနဲ့..၊
သား သိပ်ပီးစိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့နော်၊ ပြေပြေလျော့လျော့လေးထား။ လက်ကအဲ့ဒါကြီးဖုံးမယ့်အစားမေမေ့နို့ကိုကိုင်ပါလားလို့..”

အမေကကျနော့်လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီးသူ့နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ထဲရောက်လာတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကျနော်ဆွဲညှစ်တော့တာပေါ့။
ညဝတ်ဂါဝန်ပါးတစ်ထပ်ခံနေပေမယ့် အတွေ့ကအိညက်နေတာပဲ။ အမေ့ပေါက်စီကြီးတွေကကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာတင်းတင်းအိအိကြီးတွေ။

အမေလဲအခုမှကျနော့်လီးကိုကောင်းကောင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကစားလို့ရတော့တယ်။ ပုဆိုးကတော့ကွင်းလုံးပုံကျနေပြီ။
အခုလီးကအကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီးခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့မာန်ဖီစပြုနေပြီ။ အမေကအခုတော့လီးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး
ရှေ့နောက်လျောတိုက်လို့တဖြောင်းဖြောင်းဂွင်းထုပေးနေတယ်။

“ကြည့်ပါဦးဟယ်..၊ ခဏလေးဆွရုံရှိသေး ထွားတက်လာလိုက်တာအဆမတန်ပဲ။ နင့်အဖေလီးနဲ့များကွာပါ့၊ ဘယ်လောက်နှိုးနှိုးမထဘူး။
အေးလေသူ့ကိုလည်းအပြစ်ပြောလို့မရပါဘူး။ အကြောထိသွားတာကိုး။ အခုတော့ငါ့သားဟာကြီးကိုပဲအားကိုးရတော့မှာပဲ၊ အားရစရာကောင်းလိုက်တာ”

အမေကဂွင်းထုပေးရင်းက ညည်းပြောပြောနေတာ။
အခုလက်ရှိအခြေအနေကတော့မနေ့ညကပုံစံနဲ့လုံးဝပြောင်းပြန်ပဲ။ မနေ့ညကအမေကလုံးဝရှက်ရွံ့နေတဲပုံစံမျိုးပါ။ နို့တောင်အကိုင်မခံဘူး၊
ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားနဲ့စခံခံချင်းညမှာ စိတ်ထဲကအတားအဆီးလိုကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါရွံ့ကြောက်စိတ်ကြီးဖြစ်နေပုံရတယ်။
အစစအရာရာကျနော်ကပဲဦးဆောင်သူဖြစ်ခဲ့တယ်။

မနေ့ညကတော့ကျနော်ကရဲလိုက်တာ၊ အဖေ့ကိုကတိပေးထားပြီးဖြစ်တော့တက်ကြွနေတယ်။
အဖေပြောတဲ့အတိုင်းအမေကအခန်းထဲဝင်လာတော့သွေးကြွပြီးဝုန်းတော့တာပဲ။
အခု ဒီညမှာတော့ အမေကတက်ကြွပြီးဦးဆောင်သူဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ကသွေးပြန်အေးပြီးနဲနဲတုန့်နှေးနေတယ်။
အမေပြောသလိုကိုယ့်အမေကိုတက်လုပ်မိပြီးမှအခုမှပြန်ရှိန်နေသလိုပဲ။

အမေဂွင်းထုပေးလို့နဲနဲအရှိန်ရလာတော့ကျနော်လီးလည်းတဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီ။ အမေ့လက်နဲ့အပြည့်မနိုင်မနင်းထွားတက်လာပြီ။
ကျနော့်လက်တွေလဲအရှိန်ရလာပြီး အမေ့နို့ကိုစိမ်ပြေနပြေနှဲနေတာပေါ့။ သိပ်မကြာပါဘူး
ကျနော်အမေ့ကိုရှိန်နေ၊ အားနာနေတာတွေပြန်ပျောက်သွားပြီးတဏှာစိတ်တွေငယ်ထိပ်ပြန်တက်လာတယ်။

အမေစောစောကပြောခဲ့သလို ဒါငါ့အမေလို့မတွေးတော့ပဲ။ ကိုယ်နဲ့ချစ်တင်းနှီးနှောမယ့်မိန်းမတစ်ယောက်လို့မြင်လာပြီ။
ကျနော်လည်းအမေ့နို့တွေကိုအပြင်ကကိုင်ရုံနဲ့အားမရလို့ အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကလက်ရှိုထည့်ပြီး အသားအတိုင်းအားရပါးရဖျစ်ရင်း၊
တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါလက်ထိပ်နဲ့ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။

အမေလည်းဂွင်းထုပေးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီးတော့ အခုအဆမတန်တောင်ပြီးထွားကျိုင်းနေတဲ့ကျနော့်လီးကိုပါးစပ်လေးဟပြီးငုံစုပ်လိုက်တယ်။
အမေ့ရဲ့အာခေါင်နွေးနွေးအရသာ။ နူးညံ့တဲ့လျှာအရသာကိုဒုတိယညအဖြစ်ဆက်တိုက်ခံစားလိုက်ရခြင်းပဲ။
မနေ့ညကလိုပဲအမေစိတ်ပါလက်ပါပုလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးအာခေါင်အဆုံးထိသွင်းပြီငုံစုပ်လိုက်၊
ပတ်ချာလှည့်လျက်လိုက်၊ ဒစ်ဖျားလေးကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်ပေါ့။

ကျနော်လဲအရမ်းကောင်းလာတယ်။ လီးကြောတွေကလည်းတဖျင်းဖျင်းထလာတယ်။ ခေါင်းလေးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ငုံ့ငုံ့ပြီးစုပ်နေတဲ့
အမေ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးပေါ်အတင်းဆွဲဆွဲဖိနေမိတယ်။ အမေကတော့ဘာမှမပြောဘူး
ကျနော်ခုလိုစိတ်တွေထန်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖိလေ၊ သူကစိတ်ပါလက်ပါလီးစုပ်လေပဲ။
နောက်ဆုံး သူလီးကိုပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ပြောင်းကိုင်လို့ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ဂွင်းဆက်ထုပေးနေပြန်ရော။
နောက်ဆုံးဂွင်းထုတာပါရပ်လိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။

ကျနော့မျက်နှာလေးကိုမော့ပြီးသု့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ကပ်တေ့ပြီးစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှဏှာသံလေးနဲ့…

“လာကွာ..ကုတင်ပေါ်ရွှေ့ရအောင်နော်..မေမေ့လင်လေး”
—————————————–
အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၇)

ကုတင်ပေါ်အရောက်၊ အမေကကျနော့်ကိုပက်လက်ဖြစ်အောင်တွန်းလှဲလိုက်ပြီးအမေ့ကိုယ်ကြီးကနောက်ကဝမ်းလျားထိုးကြီးပါလာတယ်။
အမေကျနော့်ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရဆွဲစုပ်ပြီးအနမ်းတွေပေးတော့တယ်။
ကျနော်လဲအမေ့ကိုတင်းတင်းပြန်ဖက်ပြီးအမေ့နှုတ်ခမ်းချိုချိုတွေကိုပြန်နမ်းနေတဲ့အချိန်နှစ်ယောက်သားလုံးထွေးနေတော့တာပဲ။

ခဏကြာတော့အမေကျေနော့်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကခွာလိုက်ပြီး မျက်နှာကခါးလည်ပိုင်းဆီဦးတည်သွားတယ်။ သေချာတာပေါ့အမေပုလွေမှုတ်ရတာမဝသေးဘူး။
ကျနော့်ပုဆိုးကိုခြေဖျားကနေကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးမှ ကုန်းပြီးတော့နောက်တစ်ကြိမ်လီးစုပ်ပြန်တယ်။
အမေ့ လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကစားချက် စကေးကတော်လိုက်တာများ ကျနော့်လီးကတရှိန်းရှိန်း တဖိန့်ဖိန့် ဆိမ့်ပြီးကြက်သီးတောင်တဖျင်းဖျင်းထယူရော။
တအောင့်လောက်ရှိတော့အမေက လီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လိုက်ပြီး…၊

“ကဲ..ကိုယ်တော်..၊ အပြန်အလှန်လေးကူဖို့စိတ်မကူးတော့ဘူးလား။ မေမေတစ်ယောက်ထဲလုပ်ပေးနေရတယ်။
သူများကိုလည်းတလှည့်လုပ်ပေးဦး။ မနက်ကဖင်ကုန်းပေးထားတုန်း၊ နောက်ကနေလျက်သလိုလေ”

“မေမေလိုချင်ရင် သားကလုပ်ပေးရမှာပေါ့”

ကျနော်အမေ့ကိုကိုယ့်ဘက်ဆွဲပြီး ညဝတ်ဂါဝန်ကြီးကိုခေါင်းကမပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။
အခုတော့အမေလဲကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ခေါင်းရင်းဘက်ကိုခေါင်းထားပြီးပက်လက်အိပ်နေတာမှာအမေကကျနော့်ကိုကျောပေးပြီ
နောက်ပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ကျနော်ကိုယ်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်ပြီးလီးကိုထပ်စုပ်ပြန်ရော။
စုပ်ရင်းဒူးကြီးထောက်ပေါင်ကြီးတွေကြွပြီးအမေ့ဖင်ကြီးက ကျနော့်မျက်နှာပေါ်မှာတရမ်းရမ်းနဲ့ဝဲလာတယ်။

ဖင်ကြားထဲကနေနောက်ကိုအတိုင်းသားအုံလိုက်ကြီးထွက်ကျလာတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကျနော့်ကိုလျှာထုတ်ပြောင်ပြနေသလိုပဲ ပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့။
ကျနော် နှစ်ခါမစဥ်းစားတော့ဘူး ခေါင်းထောင်ပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးဆီပါးစပ်အပ်လိုက်တယ်။
ပြူပြီးပြနေတဲ့စောက်စိလေးကိုလှမ်းဟပ်ပြီးလျှာနဲ့သိမ်းလျက်ပေးလိုက်တော့အမေတွန့်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော်လည်းစောက်စိကို သုံးလေးကြိမ်လျက်လိုက်ပြီးမှ၊ လျှာနဲ့ဖိပြီးကပ်စုပ်လိုက်တယ်။

“အိုးး ရှူး..စစ်စ်..ဟာ့..”

အမေ့ဆီကညည်းသံတွေထွက်ကျလာရော။ ကျနော်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးနှစ်ဘက်ကိုလက်နဲ့ဖြဲထုတ်တော့
စောက်ခေါင်းသားနီတျာတျာလေးကပေါ်လာပြီ။ ကျနော်လည်းလျှာကိုတောင့်နေအောင်ထားပြီးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလျှာနဲ့ထိုးထိုးပြီးလိုးတယ်၊
လျှာနဲ့မွှေပေးတော့ အမေ့ဖင်ကြီးးက ဒွန်ခနဲဒွန့်ခနဲတုန်တုန်တက်သွားတယ်ဗျ။

အမေကလည်း ကျနော့်လီးကိုသူ့ပါးစပ်မှာပြန်တပ်ပြီးကုန်းကုန်းကြီးပုလွေဆက်မှုတ်နေတယ်လေ။ အခုကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ပိုဇေရှင်က
69 ပုံစံဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်တို့သားအမိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အရသာရှိစွာနဲ့ပဲ အပေးအယူမျှမျှ လျက်ပေးမှုတ်ပေးနေကြတယ်။

ကျနော်စိတ်ပါလက်ပါနဲ့အမေ့ဖင်ကြီးထဲမျက်နှာရောနှာခေါင်းပါနှစ်၊ ဖင်ကြီးကိုဖိဖြဲပြီးအားရပါးရမှုတ်နေတုန်းအမေ့ဖင်ကြီးက
မျက်နှာရှေ့ကခွာသွားတော့ကျနောရုတ်တရက်ဟာခနဲဖြစ်သွားရော။ အမေကကျနော့်ပေါ်ကိုခွကုန်းထားရာကနေလှိမ့်ဆင်းသွားတာပါ။
အမေဘာလုပ်ဦးမလိုလဲလို့စိတ်ထဲတွေးနေတုန်း ကျနော့ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြန်လှည့်ပြီးကျနော့်ခါးပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။

“မေမေမနေနိုင်တော့ဘူးကွာ။ အဲဒီလီးကြီးနဲ့လိုးတာခံချင်နေပြီ။ သားငြိမ်ငြိမ်နေ..၊ မေမေကိုယ်တိုင်လုပ်မယ်..”

အမေကဖင်ကိုကြွပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်းထအောင်တောင်နေတဲ့ကျနော့်လီးကြီးကိုဆွဲလို့စောက်ခေါင်းဝနဲ့ဒစ်နဲ့တည့်အောင်တေ့ချိန်ပြီး
တအိအိထိုင်ချလိုက်တယ်။ အမေမြင်းစီးပြီပေါ့..
အမေ့ဖင်ကြီးတွေအိခနဲအိခနဲနိမ့်ကျလာတယ်အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ ကျနော့်လီးတဆုံးဝင်သွားလို့လို့စိမ့်ခနဲတက်သွားချိန်မှာ…

ဖျစ်..ဖျစ်..ဖျစ်.. ပျိ ..ပေါက်..

“အီး..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်..စစ်စ် ..အာ့..”

“ရှီး..အား.. မေမေ..မေမေ့စောက်ဖုတ်ကကြပ်လိုက်တာ..”

“အမလေး..နာတယ်တော့..သူ့ဟာကြီးကမတန်တဆကြီး..”

“သားလည်းလီးပွန်းသွားပြီလားမသိဘူး..”

“နေဦး..နေဦး..ခဏ..ခဏလေး”

အမေကဖင်ကြီးကြွပြီးလီးကိုခဏပြန်ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့လက်ခုပ်ထဲတံတွေးထွေးထည့်ပြီး၊ လီးပေါ်ကိုလည်းတစ်ငုံထွေးလိုက်တယ်၊
နောက်တော့ လီးကိုလက်နဲ့သေချာကိုင်ဆုပ်ပြီးတံတွေရွှဲပြီးချောနေအောင်လိုက်သုတ်ပေးနေတယ်။
ပြီးတာနဲ့ ဒစ်နဲ့စောက်ခေါင်းပြန်တေ့ချိန်ပြီးနောက်တခေါက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ပျိ..ပျိ..ပလစ်…

ဒီတခါတော့သာသာပဲဝင်သွားတယ်။ အမေ့တံတွေးချောဆီမက်သပ် (method) ကတော်တော်အလုပ်ဖြစ်သား။

“ဘယ်လိုလဲ နင့် လီးပွန်းတာမရှိတော့ဘူးမဟုတ်လား..”

“မနာတော့ဘူးမေမေ..”

“ကောင်းလာပြီပေါ့..။ မေမေလုပ်ပေးရင်သားနတ်ပြည်ရောက်သွားစေရမယ်”

အမေကခါးလေးကိုနွဲ့နွဲ့ပြီးရမ်းတယ်။ ခါးလေးကနွဲ့ရုံလေးဆိုပေမယ့် ဖင်ကြီးကစကောဝိုင်းပြီးမွှေ့သလိုဖြစ်နေတာ။
အမေဖင်ကြီးကိုဖြေးဖြေးစရမ်းရာကနေ တစတစနဲ့မြန်လာတယ်၊ တခါတလေလီးကိုနှဲ့ပြီးရှေ့နောက်လွန်းထိုးပြီးခလေးတွေရဲ့ခုံလှုပ်မြင်းစီးရုပ်စီးသလိုစီးပြီး။
တခါတလေစကောဝိုင်းကြီးပတ်ရမ်းမွှေ့ပစ်တယ်။ မွှေ့ရင်းကနေခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်ဘယ်ပြန်ညာပြန်ခါရမ်းနေတာမျာ
းဆံပင်တွေကိုဖွာလန်ကြဲနေတာပဲ။ တဇတ်ဇတ်ဆောင့်ထိုင်ရင်း ဆံပင်တွေဝဲအောင်ခါပြီးခေါင်းလေးကိုဆတ်ခနဲရမ်းခါနေတဲ့အမေ့ပုံလေးက
မျက်စိထဲစွဲနေအောင်အရမ်းဆက်ဆီကျလွန်းလှတယ်။

“အားးး ဟားး..ကောင်းတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ…၊ အဲ့လိုလီးအကြီးကြီးနဲ့မှ မေမေ့စောက်ဖုတ်စိတ်ကြိုက်ပဲ၊
စောက်ခေါင်းထဲစိမ့်နေတာပဲ လီးကစောက်ခေါင်းကိုပွတ်ဆွဲနေတာ.. အိ..အိ..အိ..အင်း..”

ကျနော်လည်းကောင်းနေတာပဲနှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့ကိုက်ပြီးအံကြိတ်နေရတယ်။

“မေမေ့နို့ကို ကိုင်လေ..စို့လေ”

အခုတော့မေမေကမနေ့ညကလိုနို့တွေကိုမတွန့်တိုတော့ဘူးသဘောကောင်းပြီးအတင်းတောင်ကိုင်ခိုင်း။ စို့ခိုင်းနေသေးတယ်။
ကျနော်လည်းအောက်ကနေပင့်ပင့်ထိုးပေးနေရင်း၊ လက်နှစ်ဘက်လှမ်းပြီး အမေ့စနေနှစ်ခိုင် ခုနှစ်လွှာပေါက်စီကြီးတွေကို
အားရှိပါးရှိလက်အရသာခံဖျစ်ကစားနေလိုက်မိချိန်မှာအမေ့ဆောင့်ထိုင်ချချက်တွေကပြင်းလာ မြန်လာတယ်။

အမေမျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး ဒလစပ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ထိုင်ချနေတာ။ အမေ့ဖင်ကြီးတွေက ကျနော့်လဥကြီးတွေနဲ့ရိုက်တဲ့အသံရော။
ကုတင်ကသွက်သွက်ခါပြီးတကျိကျိမြည်သံတွေရောကစည်းချက်ကျကျမြိုင်ဆိုင်နေတာပဲ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလောက်..ပလောက် ဗြိ..ဗြိ..

ကျွိကျွိ..အိ..ကျိကျိ..ဒတ်..ဒတ်..ကျွိ..အိ..အိ…

အမေမျက်နှာကကျနော့်ကိုယ်ပေါ်ကုန်းချလာပြီး ကျနော့်ကိုဂမူးရှူးထိုးနဲ့ကစ်ဆင်ရိုက်တယ်။ ပြီးတော့အမေကဆောင့်တာရပ်လိုက်ပြီးခေါင်းပြန်ထောင်လို့..၊

“တူးတူး..သားတလှည့်လုပ်ပေးဦး၊ အပေါ်ကနေလိုးပေး။ မေမေ့ကိုလိုးစမ်းသား..၊ မေမေတအားဆာနေတယ်၊ ဒီလိုစိတ်ရှိလက်ရှိမခံရတာကြာပြီ…”

အမေကပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းမပြီးကျနော့်ကိုယ်ပေါ်ကလှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။ အလှည့်ကျတော့မနွဲ့စတမ်းပေါ့လေ။ အမေကပိုဇေရှင်ချိန်းခိုင်းနေပြီ။
ကျနော်လဲကုန်းထပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ အမေကခုနကကျနော့်နေရာဝင်ပြီးပက်လက်လှန်လို့ဒူးကြီးနှစ်ချောင်းထောင် ဟပေးထားလိုက်ရော။

ကျနော် မေမေ့ကိုပက်လက်လှန်ပေါင်နှစ်ချောင်းပခုန်းပေါ်တင်ထမ်းပြီးစလိုးတော့တယ်။
စောက်ပတ်နဲ့လီးကလိုးလက်စအထာကျနေပြီ။ လရည်စောက်ရေတွေကရွှဲပြီးချွဲပြီးသား။ အမေကြွပေးတဲ့ဖင်အောက်ကိုခေါင်းအုံးဆွဲထိုးခုပြီးတော့
ကြွတက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးကိုဒစ်နဲ့တေ့ပြီးအားကုန်ဖိသွင်းလိုက်တာနဲ့ဒုတ်ဒုတ်ထိပဲ။
ပြီးတော့မှဆက်တိုက်ဆောင့်ရင်းပေါင်တွေကိုပခုန်းပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တာလေ။ ဒီတော့လဲအမေ့စောက်ဖုတ်က
ပြန်စိပြီးဆွဲညှပ်ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့လိုးရတာလည်းစီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြစ်သွားတယ်။

ကျနော်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်အမေလည်း တအီးအီး၊ တအင်းအင်းနဲ့ဗလုံးဗထွေးညည်းရင်းတကိုယ်လုံးတဆတ်တုန်လို့
ခေါင်းကဘယ်ညာရမ်းခါနေတော့တာပဲ။ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း အိပ်ရာခင်းကိုအတင်းဆွဲဆုပ်ထားတယ်။

“အမေ..ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ နာလို့လား..”

“မနာ..မနာဘူး..၊ ကောင်းနေတာ၊ ခံလို့ကောင်းတာပဲရှိတယ်..ဆောင့်..ဆောင့် ..အားကုန်ဆောင့်ယောက်ျားရယ်။
အင့်..အီးးး အဲဒီလို..အင့်..အင့်..ရှီးးးအား..ကောင်းလိုက်ထှာ..”

အမေ့လက်နှစ်ဘက်ကကျနော့်ဆီလှမ်းလာတယ်၊ ကုန်းထမလို့ဟန်ပြင်တယ်။ ကြည့်ရတာကျနော့်ကိုဖက်ချင်သလိုမို့
အမေ့ပေါင်တွေကိုပခုန်းပေါ်ကဖြုတ်ချပြီး အမေ့ပေါ်ကုန်းပြီးဆက်လိုးပေးတယ်။ အမေကလက်နှစ်ဘက်နဲ့ကျနော့်ကျောကုန်းကိုအတင်းကြုံးသိုင်းဖက်လို့
ခေါင်းထောင်ထလာပြီးကျနော့်ပါးစပ်ကိုအတင်းကပ်စုပ်ဆွဲ၊ ဂမူးရှူးထိုးအငမ်းမရနမ်းတော့တာပဲ။ ခဏကြာမှအနမ်းရပ်လိုက်ပြီးမောနေတဲ့အသံနဲ့၊

“ကောင်းလိုက်ထှာ၊ သိပ်ကောင်းတာပဲမေမေ့သား၊ မေမေ့ယောက်ျားလေးရာ၊ အဖေ့ကိုယ်စားလင့်တာဝန်ကို
ထင်ထားတာထက်တောင်ကောင်းအောင်လုပ်ပြနိုင်တာပဲ..တော်လိုက်တာ..မေမေ့အချစ်လေးရယ်”

“မေမေ့အတွက်ဆိုအကောင်းဆုံးလုပ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပဲလေ။ သားကလည်း မေမေ့ကိုလိုးချင်နေတာကြာလှပြီ..မေမေသိရဲ့လား..”

“အယ်..! တကယ်လား..နောက်ဆုံးတော့ပေါ်ပြီ၊ ဝန်ခံပြီပေါ့။ အဲဒါဆိုလဲကောင်းကောင်းကြီးမေမေစိတ်ကျေနပ်အောင်လိုးပေး။ မစို့မပို့တော့မလုပ်နဲ့နော်၊
စိတ်ဆိုးမှာ..၊ ဟင်း..ဘယ်အချိန်ထဲကကိုယ့်အမေကိုပြစ်မှားနေလဲမသိဘူး”

ကျနော်အမေ့စကားကိုစကားနဲ့မတုန်ပြန်တော့ဘူး။ အမေ့ဒူးကြီးနှစ်ချောင်းကို ရင်ပတ်ထိတွန်းတင်ဖိကပ်လိုက်ပြီး
ဖင်ကြီးကြွလို့ပြူးတက်လာတဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲပြန်တေ့ချိန်ပြီးအသားကုန်လိုးတော့တယ်။
အမေ့ချိုင်းကြားနှစ်ဘက်ကြားကကုတင်ပေါ်လက်ထောက်အားယူပြီး အရှိန်နဲ့ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့တာ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောင်းဖောင်း..ဇုတ်..ဇုတ်ဇုတ်..

“အားးးသားးး… ယောက်ျား…အမလေးး..အီး..အင့် အင့်.. အင့်..”

အမေကအောက်ကနေဖင်ကြီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြိုးစားပင့်ပင့်တင်ပြီးကော့ခံပေးနေတယ်။
ကျနော်အမေ့ပါးစပ်ကိုကုန်းစုပ်နမ်းပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲလီးနဲ့ကပ်ထိုးကပ်ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ။ အမေလဲခေါင်းထုခံရတဲ့ငါးရံ့ခေါင်းတိုကြီးလို
ဆတ်ဆတ်ကိုလူးနေ၊ ခါနေတော့တာပဲ။ ကျနော်လဲအမေ့နို့ကြီးတွေညှစ်လိုက်။ ကော့ထိုးကပ်ထိုးဆောင့်လိုးလိုက်မရပ်မနားဆက်ဆွဲနေလိုက်တာ။
အဖေမလိုးနိုင်ခဲ့တာ၊ ကာမအရသာပိုမပေးနိုင်ခဲ့ပဲ နှစ်နှစ်လောက်ပြတ်လပ်နေခဲ့တဲ့အမေလည်းဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး။

“အားးး ဟား..အား..သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ အိ..အိ..မေမေ..မရ..မရတော့ဘူးအင်းးး..အင်းး..ထွက်ကုန်တော့မယ်..”

အမေနှုတ်ခမ်းတွေကိုက်၊ အံတွေကြိတ်လာတယ်။ တအိအိနဲ့ကြိတ်ညည်းနေတယ်။ ပြီးတော့တကိုယ်လုံးဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲတွန့်တွန့်ပြီးတုန်တက်သွားတယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလဲကျနော်လီးကိုတစစ်စစ်ညှစ်နေတယ်။ ခဏအကြာမှာ ဆတ်ဆတ်ခါတုန်လှုပ်နေတာတွေလဲငြိမ်ကျသွားတယ်။

အမေပြီးသွားပြီဆိုတာရိပ်စားမိသွားတဲ့ကျနော်လည်းဘယ်နှစ်ချက်လောက်မှဆက်မဆောင့်လိုက်ရသေးဘူး၊
ကျနော်လရည်တွေဆောင့်ထွက်လာပြီးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲအရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းအမေ့ကိုအတင်းကြုံးဖက်ပြီး
အမေ့ပေါ်မှောက်ချထားလိုက်တယ်။ လီးထဲကလရည်တွေကိုလည်း တစက်မကျန်ဆက်ပြီးတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ထုတ်ချနေတုန်းမှာအမေကကျနော့်ကိုပြန်ဖက်လာပြီး။

“မောလိုက်တာယောက်ျားရယ်။ “ထား”တော့ရင်တွေတုန်ပြီးသေတော့မှာပဲ။ ယောက်ျားကလိုးတတ်လိုက်တာ။ ဟင့်..အသားကုန်ပဲ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဲ့လိုကြမ်းမှကြိုက်တာ။ ညတိုင်းသူများကိုလင့်ဝတ္တရားမပျက်လိုးပေးရမယ်နော်..ဒါပဲ..”

အမယ်..အမေက သူ့ကိုယ်သူ “ထား”တဲ့ နာမည်အဖျားဆွတ်ခေါ်လို့..အဲ့ဒီလိုအသုံးမျိုးကို တခါတလေ ဖေဖေနဲ့ပဲသုံးဖူးတာ
ကျနော်သတိပြုမိထားတာလေ။ စိတ်ကြည်ပြီးချွဲနွဲ့ချင်တဲ့အခါမျိုးမှာပေါ့။

“မောင့်မိန်းမကလည်း တအားအပေးကောင်းတာပဲလေ။ တူတူပါပဲ။ ကိုယ့်အမေအရင်းရဲ့၊ ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက
ဒီလောက်လိုးလို့အရသာရှိလိမ့်မယ်မှန်းမထင်ခဲ့မိဘူး..”

ကျနော်ကလည်းအမေ့ကို မိန်းမဆိုပြီးပိုင်စိုးပိုင်နင်းခေါ်ပလိုက်တယ်။ ဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ်အမေ့ကိုဒီလိုခေါ်မိခြင်းနဲ့
အားရပါးရတစ်တစ်ခွခွပြောမိခြင်းပါပဲ။ ပါးစပ်ကအော်တိုမက်တစ်ကိုထွက်သွားတာ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံ့ဩမိတယ်။
ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့အမေအရင်းကြီးကို ဒီလိုခေါ်ဖို့အရင်ကစိတ်တောင်ကူးခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။

“ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..တစ်တစ်ခွခွ၊ ဒါမျိုးကျတတ်တယ်..”

အမေကပြောရင်း ကျနော့်ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲတယ်။
ကျနော်လည်းမောမောနဲ့အမေ့ပေါ်ကလှိမ့်ဆင်းလာခဲ့ပြီးအမေ့ဘေးမှာပက်လက်လှန်ပြီအသက်ရှူပြန်မှန်အောင်ကြိုးစားနေတုန်း
အမေကကျနော့်ပေါ်မှောက်ရက်တက်လာပြန်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပြန်ပါရော။

အမေ့ရဲ့ချိုမြိန်တဲ့နှုတ်ခမ်း။ နွေးထွေးတဲ့ခံတွင်းနဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့လျှာလိမ်းကစားမှုများအောက်မှာကျနော်မြောပါသွားရပြန်တယ်။
အမေ့အနမ်းကရည်းစားဦးတစ်ယောက်နဲ့ပထမဆုံးအနမ်းလိုမျိုး၊ လှိုက်လှိုက်မောမောနဲ့ ရင်ခုန်စရာအရမ်းကောင်းနေတယ်။
—————————————–

အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၈)

“မေမေနဲ့အခုလိုလိုးရတာ..တူးတူးကြိုက်လားဟင်..”

အမေကကျွန်တော့နာမည်ခေါ်ပြီးမေးတယ်။

“ကြိုက်တာပေါ့မေမေ..ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး၊ အရမ်းရင်ခုန်ရတယ်။ မောပေမယ့်တအားကြိုက်တယ်။
မေမေကအရမ်းရင်ခုန်ဖို့စွဲလမ်းဖို့ကောင်းတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ..”

“ကြည့်စမ်း.. ကြည့်စမ်း.. မေမေ့ယောက်ျားလေးက အမေ့အကြိုက်ပြောတတ်လိုက်တာ။ မေမေလဲဟောဒီအမေ့လင်လေးကိုသိပ်ချစ်သွားပြီ..”

မေမေကကျနော့်ပါးလေးကိုမနာအောင်ဆွဲလိမ်ရင်းပြောတော့ ကျနော်လဲပြန်ပြုံးပြရင်း အမေ့ပါးမို့မို့လေးတွေကိုညင်ညင်သာသာလေးအာဘွားပေးလိုက်တယ်။

“ရှေ့ရှောက်သားစိတ်လာ၊ စိတ်ပါလို့လိုးချင်လာရင်၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဂွင်းထုနေဖို့မလိုတော့ဘူးနော်။
သားအတွက်မေမေအမြဲတမ်းအဆင်သင့်ရှိတယ်။ မေမေ့အခန်းကိုအချိန်မရွေးလာလိုးလှည့်။ မေမေနဲ့ညတိုင်းလာအိပ်လို့လည်းရတယ်။
တို့တတွေလင်မယားဖြစ်ပြီး၊ ညားပြီးသွားကြပြီလေ။ ဘာမှရှက်ကြောက်နေစရာမလိုတော့ဘူးကြားလား..”

“ဟုတ်ကဲ့”

ကျနော်ကတော့တိုတိုတုတ်တုတ်တခွန်းပဲဖြေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့စောစောကဝုန်းထားလို့မောထားတဲ့အရှိန်နဲ့ငိုက်ကျလာတယ်။

“ဟဲ့..အမယ်..ဇိပိတ်သွားပြီလား၊ ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့အိပ်လို့ဘယ်ရမလဲ၊
သူများသားသမီးယူထားပြီး တော်အိရော်အိနဲ့မရဘူးနော်။ လာခဲ့..လာခဲ့..”

အမေကျနော့်ကိုအတင်းပြန်နှိုးပြီး လီးကိုညှစ်လို့ပုလွေတစ်ကြိမ်ထပ်ကိုင်ပြန်ပါလေရော။ နောက်ဆုံးကျနော့်ညီလေးပြန်ထကြွလာတဲ့အထိပဲ။
ဒါနဲ့ပဲအမေ့ရဲ့လိုအင်ပြည့်အောင် နောက်တစ်ကြိမ်ဖြည့်ပေးလိုက်ရပြန်တယ်။
အမေကတော့တကယ်မလွယ်ဘူးဆိုတာ ခုမှသိသွားပြီဗျ..။

ဒီလိုနဲ့ပဲ.. အမေနဲ့ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် အတူအိပ်ဖြစ်။ ပျော်ဖြစ်၊ ဆက်ဆံဖြစ်တဲ့ ညတွေများလာခဲ့ပြီလေ။
နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာတော့အမေကကျနော့်အခန်းမလာတော့ပဲ။ ကျနော်ကပဲအမေ့အခန်းသွားအိပ်ဖြစ်တယ်။
အဲဒီအခန်းကအရင်ကအဖေနဲ့အမေတို့ရဲ့အိပ်ခန်းပါ။ အခုနောက်ပိုင်းတော့အဖေကသူ့အလုပ်ခန်းနဲ့ဆက်ရက်အခန်းမှာပဲအိပ်တော့တာ။
အိပ်ခန်းမှာကအမေတစ်ယောက်ထဲပဲပေါ့။

ဒီအခန်းမှာကျတော့ကျနော်တို့သားအမိအတွက် ချစ်ဗျူဟာခင်းဖို့ပိုပြီးအဆင်ပြေသပေါ့။ ကင်းဆိုက်မင်္ဂလာကုတင်ကြီးနဲ့ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းလေ။
စိတ်ကြိုက်ဝုန်းပေတော့ပဲ။ နောက်ဆုံးမတော့ကျနော်နဲ့အမေဟာ တကယ့်လင်မယားအစစ်တွေလိုဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပေးအယူကလဲအရမ်းမျှလာတယ်။ အထူးသဖြင့်အမေကတော့အကျေနပ်ဆုံးဘက်ကပေါ့။
သူမရဲ့သွေးသားဆန္ဒတွေတရစပ်ဖြည့်ပေးနိုင်တဲ့၊ ကောင်းကောင်းစိတ်တိုင်းကျလိုးပေးနိုင်တဲ့၊
ထိတိုင်းထောတဲ့အားကောင်းမောင်းသန်လင်လေးရထားလို့လေ။

အမေကကျနော်နဲ့လိုးတဲ့ခံတဲ့အချိန်တွေမှာ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေသုံးလာတာကိုလည်းသတိထားမိတယ်။
ဒီလိုသုံးမှလည်းသူ့စိတ်တွေပိုထ၊ ပိုနိုးကြားလာပြီးအာသာပြေတယ်လို့လည်းပြောတယ်။

အခုပုံမှန်ဆက်ဆံဖြစ်တော့မှသိလာတယ်။ အဖေပြောပြခဲ့ဖူးသလို အမေကမီးမကုန်သေးဘူးဆိုတာလေ။
အမေ့မီးကတရှိန်ရှိန်နဲ့ပြာဖုံးပြီးအထဲမှာရဲရဲတောက်နေတာ၊ လေလေးနဲ့ဖြေးဖြေးလေးတစ်ချက်မှုတ်လိုက်တာနဲ့ဟုန်းခနဲထတောက်တဲ့မီးမျိုး။
အများအားဖြင့်ကျနော်ဘက်ကစ စရာမလိုဘူး။ သူ့ဘက်ကစတာချည်းပဲ။
တခါတလေ ကျနော့်မှာညဘက်အိပ်ပျော်နေတုန်း ဘီလူးစီးသလိုတက်ခွခံရသေးတယ်။

သေချာစဥ်းစားကြည့်တော့မှ အမေ့ကိုသနားမိတယ်၊ ဒါလောက်မီးအားကောင်းတဲ့အမေ၊
အဖေနေမကောင်းစဖြစ်ပြီးကထဲက နှစ်နှစ်လောက် လုံးဝ (လုံးဝ) ပြတ်ကျသွားပြီး၊ အတင်းကြိတ်မှိတ်လိမ်ပိန်ပြီ
းအောင့်အည်းနေနေရတာဘယ်လောက်များအခံရဆိုးတဲ့ဝေဒနာလည်းလို့..။ အခုမှစိတ်ထင်တိုင်းကြဲနေတော့တာ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အမေ့ကိုပါရမီဖြည့်ပေးရတာကိုကျနော်ကျေနပ်နေမိတယ်။

ဒါပေမယ့်ကျနော်ကနှစ်ဘက်စလုံးကိုမျှတွေးတယ်။ အမေ့ဘက်တင်မကဘူး။ အဖေ့ဘက်ကိုပါပေါ့။
တလောကအဖေနဲ့ဒီအကြောင်းဆွေးနွေးရင်း အဖေပြောဖူးတဲ့စကားတွေကိုပြန်ကြားယောင်လာမိတယ်။

(“အင်း..! ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူးသားရာ။ ဒီလိုပဲပွတ်လိုက်၊ သပ်လိုက်၊ လှိမ့်လိုက်၊ ဆွလိုက်နဲ့အာသာပြေရုံ၊ စိတ်ဖြေရုံလုပ်နိုင်တာပဲရှိတာပဲဟာ။
ဘယ်လိုဆွဆွ ဒီကောင်ကကောင်းကောင်းမထချင်ဘူး၊ မင်းအမေမှာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်တိုရတာပဲများတယ်။ ဒီတော့လည်း မစတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး..”)

ကျနော်အဖေ့ခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းနားလည်တယ်။ အဖေ့လည်းဒီစိတ်တွေရှိနေတုန်းပဲလေ။
စိတ်ထဲမှာတော့လိုချင်နေတုန်း၊ လုပ်ချင်နေတုန်းပဲ။ ကျနော်ခေါင်းထဲမှာတော့ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲဆိုတာကိုအမြဲတွေးနေမိတယ်။
ဖြစ်နိုင်ခြေရှိတဲ့နည်းလမ်းကိုလည်းအမြဲရှာကြည့်နေတယ်။

အဓိက ကတော့အဖေ့ကိုကူဖို့နည်းလမ်းရှာရာမှာအမေကအခရာပဲလေ။ ဒါကြောင့်အခွင့်ကြုံရင်ကြုံသလို
အမေနဲ့လိုးပြီးနှပ်နေချိန်မှာ အမေ့ကိုစကားတောက်ကြည့်၊ တဖြည်းဖြည်းစည်းရုံးကြည့်ရတယ်။

“မေမေရယ်..သားတို့ချည်းပဲပျော်ပါးနေတာ အဖေ့ဘက်ကိုကြည့်တော့မမျှတသလိုပဲနော်။
သူလဲအရွယ်ကောင်းတုန်းပဲဆန္ဒတွေမကုန်သေးဘူး၊ သူလဲလိုချင်ရှာမှာ ဒီစိတ်တွရှိတုန်ပဲ။ လူကမစွမ်းနိုင်လို့သာ။
မေမေ့ကိုလည်းသိပ်ချစ်ရှာတာ။ သနားပါတယ်နော်၊ သားတို့ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူရင်ကောင်းမလဲမေမေ”

အမေကသက်ပြင်းကြီးချပြီး..

“မေမေနားလည်ပါတယ်၊ သူဆန္ဒရှိတုန်းဆိုတာမေမေသိတယ်။ သူ့ကိုလည်းမေမေချစ်ပါတယ်။ မေမေ့ငယ်ရည်းစား၊ တသက်လုံးဒိုးတူဘောင်ဘက်
ပေါင်းလာတဲ့ ခင်ပွန်းပဲဟာ။ မေမေသူ့ဆန္ဒလေးပြည့်စေဖို့နည်းပေါင်းစုံကြိုးစားကြည့်ပြီးပြီ၊ လာကိုမလာ။ ထကိုမထတာသားရေ”

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဖေကျေနပ်တဲ့အဆင့်တစ်ဆင့်ရောက်အောင်အမေကြိုးစားအာသာဖြေပေးပါလား။
အရင်ကမေမေ့မှာသားမရှိဘူး။ မေမေ အဖေ့ကိုဆွပြီးဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်ရင်မေမေစိတ်တိုရတယ်။ အခုသားတစ်ယောက်လုံးရှိနေပြီ။
အဖေကျေနပ်တဲ့အထိလုပ်ပေးပြီးရင်၊ သားနဲ့လာပြီးဆက်ခံပေါ့။ မေမေလည်းစိတ်မတိုရတော့ဘူး။ သားလက်ရာကိုလဲသိသားပဲမေမေရာ”

အမေတွေသွားတယ်..အတော်ကြာငြိမ်သွားပြီးမှ…

“အေးနော်..သူလည်းသနားပါတယ်။ ဖေဖေကမိသားစုရဲ့ကျေးဇူးရှင်ကြီးပါ။ သူ့လည်းဒီတိုင်းပစ်ထားလို့မရဘူး။ နည်းလမ်းရှာလုပ်ကြည့်သေးတာပေါ့..”

“မေမေ.. ဒါနဲ့ကပ်ကိုးဆိုတာကြားဘူးလား..”

“ဘာလဲ..အဲဒါဘာကောင်ကြီးလဲ..”

အမေ့အဖြေကြောင့်ကျနော်ထရီရင်းနဲ့..

“ဟားဟားဟား..အမေပေါက်ကရပြောတော့မယ်။ ဘာကောင်ကြီးမှမဟုတ်ဘူး၊ လိင်ဆက်ဆံမှုအသုံးအနှုန်းတစ်ခုပဲ။
သားကပ်ကိုးဆိုတာကြားဘူးတယ်။ အနောက်နိုင်ငံကအခေါ်ပါ။ လူတစ်ယောက်ဟာ သူဘယ်လိုမှမစွမ်းနိုင်မလိုးနိုင်တော့ပဲပန်းသေသလိုဖြစ်နေပေမယ့်၊
သူ့ရှေ့မှာသူ့မိန်းမကတခြားလူတစ်ယောက်နဲ့လိုးပြ၊ ဆက်ဆံပြရင်တော့ကာမစိတ်တွေထကြွလာတာမျိုး။
အဲဒီလိုဆက်ဆံပြမှသူလဲစိတ်တွေထပြီးလိုးချင်စိတ်တွေပေါက်၊ လီးလဲတောင်လာတာမျိုးကိုခေါ်တာ။
ကိုယ်မိန်းမသူများနဲ့ခံပြမှစိတ်ပါလာတာ အဲလိုအမျိုးအစားကို အင်္ဂလိပ်လိုကပ်ကိုးလို့ခေါ်တယ်။
လောကမှာဒါမျိုးတွေရှိတာအများကြီးပဲ။ ဖေဖေ့ကိုသနားတယ်။ အဲဒီလိုတစ်ခါလောက်စမ်းကြည့်ရင်ကောင်းမလားလို့”

“ဟယ်..သိပါဘူး..ငါကဘာကောင်ကြီးလဲ၊ တိရစ္ဆာန်လားလို့..၊ ဒါနဲ့ခုနဘာပြောတယ်၊ ဘယ်လိုစမ်းမှာလည်း။

“ဒီလိုလေ..၊ အဖေ့ကို မေမေကအရင်ဆွ၊ ပွတ်သပ်ပေး။ ဂွင်းထုပေး၊ နို့တိုက်၊ စောက်ဖုတ်ပေးနှိုက်။ အဖေစိတ်ပါလာရော။
လီးမတောင်သေးလဲကိစ္စမရှိဘူး။ အဲဒီအချိန်ရောက်မှ သားနဲမေမေသူ့ရှေ့မှာကောင်းကောင်းလိုးပြ။ အဲဒါဆိုရင်အဖေ့ဟာကြီးထလာနိုင်တယ်”

“ဟယ်..ပေါက်ကရတွေ..အဖေ့ရှေ့မှာ? လိုးပြရမယ်? တစ်သက်လုံးယောက်ျားနဲ့ခံတာ နှစ်ယောက်ထဲပဲလူမမြင်သူမမြင်ခံဖူးတယ်။
ခံတာတွေကလဲကိုယ့်လင်တွေချည်းပဲ။ အခုသားနဲ့ခံတာလဲကိုယ့်လင်လို့သတ်မှတ်လိုက်လို့ခံတာပဲ။ သုံးယောက်ပူးကြီးတော့မလုပ်ရဲပါဘူး”

“မေမေကလည်း သရီးဆမ်းဆိုတာကြားဘူးတယ်မဟုတ်လား၊ သုံးယောက်လုပ်နေတာတွေအများကြီးပါ။ ပြီးတော့မေမေ့ကို
တခြားတစိမ်းရှေ့မှာလုပ်ခိုင်းမှာမှမဟုတ်တာ။ နှစ်ယောက်စလုံးကမေမေ့လင်တွေချည်းပဲလေ..၊ အဖေ့ကိုကူဖို့ကတခြားနည်းလည်းမရှိဘူး..”

“ဟယ်..အဲ့လိုသာဆို၊ ငါ့နှယ်..ရှက်လို့သေတော့မှာပဲ၊ တခြားနည်းမရှိတော့ဘူးလား”

“ပြောပြီးပြီလေ၊ နှစ်ယောက်စလုံးမေမေ့လင်တွေချည်းပဲဟာ၊ ဘာရှက်စရာရှိလဲ။
မေမေအေးအေးဆေးဆေးစဥ်းစားကြည့်ဦးပေါ့၊ အဖေ့ကိုသနားပါတယ်..”

“အေးပါဟယ်..ငါစဥ်းစားကြည့်ပါဦးမယ်..အမယ်..အမယ်၊ ဒါကဘာလဲအိပ်တော့မလို့လား။ မရဘူးလာခဲ့၊ အပါးမခိုနဲ့..”

ကျနော်စောင်ယူခြုံပြီးတဘက်လှည့်အိပ်ဖို့အပြင်မှာပဲ အမေကကျနော့်ကိုအတင်းတက်ခွပြီးအတင်းနသားပါယားပြန်ပါရော။
ဒါတောင်စောစောပိုင်းက နှစ်ချီပြည့်ပြည့်ဝဝဆော်ပေးခဲ့ပြီးပြီ။ အမေကတော့မလွယ်ဘူး။

“ယောက်ျားကလဲကွာ၊ မိန်းမကဒါလောက်နဲ့မဝတတ်ဘူးဆိုတာသိရဲ့သားနဲ့….. ¥%*#@&€$#£££××**@3##฿฿๒๒£££..”

အမေ့ရဲ့ကျွတ်ကျိ..ကျွတ်ကျိစကားသံတွေအောက်မှာကျနော့်အင်အားတွေထပ်ပြီးပေးဆပ်လိုက်ရပြန်တယ်

နောက်တစ်နေ့ကျနော်ကျောင်းကပြန်လာတော့ညဦးပိုင်းအဖေတီဗွီကြည့်နေတဲ့အနားသွားထိုင်စကားပြောဖြစ်ပြန်ရော။
အမေကတော့မရှိဘူးအပြန်နည်းနည်းနောက်ကျတယ်။ ဒါကြောင့် ထမင်းမစားရသေးတဲ့အဖေ့ကိုထမင်းစားခန်းတွဲခေါ်လာပြီးခူးခပ်ကျွေးရတယ်။

အဖေကလေးချောင်းထောက်နဲ့လျှောက်နိုင်ပြီဆိုတော့နဲနဲပဲဘေးကထိမ်းပေးရုံပဲ။ ထမင်းစားပွဲမှာအလာပဿလာပပြောရင်းနဲ့
အဖေကကျနော်နဲ့အမေတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးလက်ရှိတိုးတက်မှုအကြောင်းမေးပြန်ရော။ အဖေကဒါကိုတော်တော်စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ်။

“အခြေအနေကတော့အားလုံးပလန်ချထားတဲ့အတိုင်းအဆင်ပြေနေတာပဲဖေဖေရ။ အမေကတော့ပိုပြီးစိတ်ချမ်းသာလာပုံရတယ်။
သူ့ဆန္ဒတွေအိမ်ကမခွာပဲပြည့်နေပြီဆိုတော့ဖေဖေရာ..၊ သိတယ်မဟုတ်လား”

“အေးကွာ..သူစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးတာပဲ။ အိမ်ထဲမှာပဲကိစ္စကဖြေရှင်းလို့ရသွားတာကောင်းသွားတာပေါ့..”

“ဒါနဲ့ဖေဖေရောမလုပ်တော့ဘူးလား။ ထပ်ကြိုးစားမကြည့်ချင်ဘူးလား..”

“သားကလည်း.. ဖေဖေ့အခြေအနေသိသားနဲ့သားရာ..”

အဖေကညည်းညည်းငြူငြူပြောတယ်။ အဖေလိုချင်နေတာကျနော်ရိပ်မိတာပေါ့။ ဒါနဲ့ကျနော့်စည်းရုံးရေးစရတာပေါ့..

“ဖေဖေ..ရရင်မေမေ့ကိုမလုပ်ချင်ဘူးလား..”

အဖေကစိတ်ကျဥ်းကြပ်သွားပုံနဲ့..

“လီးကမတောင်ဘူးကွ..”

“ဖေဖေ့လီးမတောင်ပေမယ့်..သားလီးကတောင်တယ်လေ၊ ဖေဖေတကယ်လိုချင်တယ်ဆိုရင်၊ ဝေမျှစားကြတာပေါ့..”

အဖေဆတ်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးမှ..

“ဘယ်လို..ဘယ်လို..၊ ဖေဖေသိပ်မရှင်းသေးဘူး”

“တောင်တဲ့သားလီးနဲ့ အမေ့ကိုစီမံဖို့ကသားအပိုင်း။ ဖေဖေ့အပိုင်းကတော့ ရသလောက်ဖေဖေကြိုက်တာလုပ်ပေါ့။ ဖေဖေဒီတိုင်းဘလိုင်းကြီးထိုင်နေမယ့်အစား..”

အဖေကကျနော့်ကိုတစ်ချက်စူးစူးရဲရဲကြီးကြည့်ပြီး။

“အဲ့လိုကြီးလားကွ..၊ သားတို့နှစ်ယောက်အကြည်ဆိုက်နေတုန်းမှာဖေဖေပါရှိနေတာစိတ်ထဲစနိုးစနောင့်မဖြစ်ဘူးလား။ သတီလို့လား”

“ဒါကပြဿနာမဟုတ်ပါဘူးဖေဖေရဲ့၊ မေမေက အခုကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့အပိုင်ဖြစ်နေပြီပဲ။ နှစ်ယောက်စလုံးရှိတော့ဘာဖြစ်သေးလဲ”

အဖေကဝမ်းပန်းတသာနဲ့ပြုံးချလိုက်ပြီး၊

“ငါ့သားတူးတူး..မင်းတကယ်ပြောနေတာလားကွ”

“ကျနော်တို့မျှစားကြရင်ပိုကောင်းတာပေါ့ဖေဖေရာ..ဒီညသွားကြမယ်လေ”

အဲဒီည ကြိုတင်လက်ဝါးရိုက်ထားတဲ့အတိုင်း၊ ကျနော်အဖေ့ကို အမေ့အခန်းထဲခေါ်သွားခဲ့တယ်။
အမေ့ကိုတော့ဘာမှမပြောထားရသေးဘူး။ ဟိုတလောက ကပ်ကိုးကိစ္စညှိတုန်းက အမေကစဥ်းစားကြည့်ဦးမယ်သာပြောတာ။
အခုထိဘာမှပြန်ပြောသေးတာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ကတော့အဖေ့ကိုခေါ်ချလာခဲ့ပြီ။

အခန်းထဲကိုအဖေနဲ့ကျနော်နှစ်ယောက်ပြူးကြီးဝင်လာတော့ အမေကစိတ်ရှုပ်ထွေးသွားတဲပုံစံနဲ့အူကြောင်ကြောင်ကြည့်တယ်။
အမေကကုတင်စောင်းမှာထိုင်ပြီးဖုန်းပွတ်နေတာ။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် အဖေကညာဘက်၊ ကျနော်ကဘယ်ဘက်ညှပ်ပြီးထိုင်ချလိုက်ကြတယ်။
—————————————–

အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၉)

“ဒီသားအဖနှစ်ယောက်ဘာဖြစ်လာကြတာလဲ..”

အမေကဘယ်ညာတလှည့်စီကြည့်ရင်းပြောတယ်။ အဖေကလဲအသံတုန်တုန်နဲ့ထစ်အထစ်အနဲ့…

“ထား.. မင်းရဲ့သား..တူးတူးနဲ့နေရတာအားလုံးအဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား..
အဲ..အဲ..ဟို..တကယ်လို့အဖေ..အဲ..အဲ အမေနဲ့လာအိပ်မယ်ဆိုရင်ရောအမေဘာမှမပြောဘူးမဟုတ်လား”

အဖေ့စကားကြောင့်အမေဆတ်ခနဲလန့်သွားတဲ့ပုံပဲ။ ပြီးတော့မျက်နှာကြီးရဲတက်လာပြီးရှက်သွားသလိုနဲ့…

“ဘယ်လိုဖြစ်လာရပြန်တာလဲ..၊ ဒီကိစ္စကျမတို့သဘောတူပြီးသားမဟုတ်လားရှင့်၊
ကျမလည်းစိတ်ကျေနပ်မှုမှမရတာရှေ့ဆက်မလုပ်တော့ဖို့လေ။ အဖေကဘာထပ်လိုချင်နေပြန်တာလဲ”

အမေ့စကားကြောင့်အဖေမျက်နှာအတော်ပျက်သွားတယ်။ ဒါကြောင့်ကျနော်ကဝင်ပြီး..

“သားအထင်တော့ အဖေအပြင်မှာငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်မျှော်နေရတာမှန်တယ်လို့မထင်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖေဖေက မေမေ့ကိုချစ်နေတုန်းမျှော်လင့်နေတုန်းပဲ။
သားသိတယ်..မေမေလဲဖေဖေ့ကိုချစ်နေတုန်းပဲ.. ဖေဖေ့အတွက်လုပ်နိုင်တာတစ်ခုခုလုပ်ပေးစေချင်တယ်”

အမေငြိမ်ကျသွားပြီးစဥ်းစားနေတယ်။ ပြီးတော့မှ..

“အဲဒီတော့ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်တာလဲ..”

“သားတို့မိသားစု အတူတူနေကြတာပဲလေ။ နားလည်မှုနဲ့ မျှဝေစားကြလဲဖြစ်တာပဲ..တကယ်လို့မေမေဘာမှပြောစရာမရှိဘူးဆိုရင်ပေါ့”

ကျနော်တောင်းဆိုတဲ့အချက်ကြောင့်အမေ့မှာနေမထိထိုင်မထိဖြစ်သွားပုံရတယ်။ ဂဏှာမငြိမ်တော့ပဲ ကိုယ်ကိုဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့လုပ်ရင်း။
တော်တော်ကြာအောင်စဥ်းစားနေသလိုလုပ်ပြီးမှ..ခေါင်းလေးတရမ်းရမ်းနဲ့..၊

“မေမေကတော့ပြောစရာမရှိပါဘူး..၊ ဒါပေမယ့်မေမေကဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ..”

“မေမေဘာမှလုပ်စရာမလိုပါဘူး..။ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲနေပေးပါ။ သားတို့တွေလုပ်စရာရှိတာလုပ်သွားပါ့မယ်”

အမေကကျနော်ဘက်လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်ကကျနော့်ဘက်မှာရှိတဲ့အမေ့ဘယ်ဘက်နို့ကြီးတွေကိုနှိုက်ပြီးကိုင်လိုက်တယ်။
တချိန်ထဲမှာပဲ အဖေကသူ့ဘက်ကညာဘက်နို့ကြီးတွေကိုနှိုက်လိုက်တယ်..။
အမေကလန့်ပြီး အု ခနဲအော်ရော။ ပြီးတော့အဖေ့ဘက်ပြန်လှည့်ကြည့်တယ်။
အဖေက အမေ့နားနားကပ်ပြီး နားလည်လွယ်တဲ့စကားလုံးနဲ့ခပ်ပေါ့ပေါ့ပဲပြောလိုက်တယ်။

“အမေက အဖေ့ကိုလုပ်ပေး။ ပြီးရင်တူးတူးက အမေ့ကိုလုပ်ပေးလိမ့်မယ်။ ဘာမှမခက်ဘူး၊
တို့တတွေတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကူညီဖြည့်ဆည်းရင်းဝေမျှစားကြတာပေါ့၊ နော်..အမေ”

အမေကပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့ထားပြီးဘာမှပြောမထွက်ဘူး။ ဒါပေမယ့်ခေါင်းကိုအသာညိတ်ပြလိုက်တယ်။ လက်ခံလိုက်တဲ့သဘော။
အဖေကတချက်ပြုံးလိုက်ရင်းအမေ့ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တယ်။
ကျနော်ကအမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုလက်မြန်ခြေမြန်ဖြုတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ဒီမှာပဲအမေကတုန်ယင်နေတဲ့အသံနဲ့။

“တခါထဲနှစ်ယောက်တောင်တပြိုင်ထဲကြီးလား..ရှက်လိုက်တာ..”

“ဘာလို့ရှက်နေမှာလဲကွာ၊ ငါရောတူးတူးရော မင်းအတွင်းပစ္စည်းတွေ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် အကုန်မြင်ဖူးထားပြီးသားဥစ္စာ..”

အမေကတခုခုပြန်ပြောမလို့ပါးစပ်ပြင်လိုက်တုန်းမှာပဲ၊ အဖေကအမေ့နှုတ်ခမ်းကိုဖိပြီးနောက်တစ်ကြိမ်ဆွဲစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
အမေ့ပါးစပ်ကိုပိတ်ပြီးသားဖြစ်သွားပြီးစကားသံထပ်ထွက်မလာတော့ဘူး။

အမေ့အင်္ကျီကိုလည်းကျနော်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးပြီ။ အမေကဒီညတော့ အရင်ဝတ်နေကျညဝတ်အင်္ကျီမဝတ်ပဲ၊
ရိုးရိုးကြယ်သီးတပ်ရင်စိဘလောက်အင်္ကျီနဲ့အသားပျော့ပျော့ဗြောင်ထမီတစ်ထည်ဝတ်ထားတာလေ။ ရင်စိဘလောက်ကိုကြယ်သီးဖြုတ်ပြီးရင်ပွင့်သွားတာနဲ့
ကျနော်ကလက်မောင်းတွေကိုလျှိုချွတ်ပြီးဆွဲချလိုက်တယ်၊ အမေ့အင်္ကျီကိုအခုညတိုင်းချွတ်နေကျမို့ဘို့ကျနော့်အတွက်လက်ယဥ်နေပြီ။

ထုံးစံအတိုင်းဘရာစီယာဝတ်မထားတော့ ဆိုဒ်၃၈ နို့လုံးကြီးတွေကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပလောက်ခနဲထွက်ကျလာရောဗျ။
ကျနော့်လက်တွေကလည်းမြန်တယ်။ ဇိုးကနဲဇတ်ခနဲကျနော်ဘက်ကနို့ကြီးတွေကိုကိုင်ပြီးသွားပြီ။
အဖေကတော့အမေ့မျက်နှာတပြင်လုံးအနှံ့လိုက်ပြီးတရွရွနမ်းဆင်းလာနေတယ်။ နဖူး နှာခေါင်းမေးဖျားကနေ လည်ပင်းထိဆင်းလာပြီးတော့
ရင်အုံကြီးဆီလည်းရောက်ရောညာဘက်နို့ကြီးကိုကောက်ပြီးစို့လိုက်ပါရော။

အမေကိုယ်တွေ လက်မောင်းသားတွေက ကြက်သီးတွေထလာတာတွေ့ရတယ်။ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး မျက်နှာလေးမော့လို့ပါးစပ်လေးဟသွားတယ်။
ဖီးတက်လာတဲ့မျက်နှာ။ ကျနော်ကလဲအလကားမနေဘူး၊ အမေ့ရဲ့တုန်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုအားရပါးရဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
အမေကိုယ်ကလေးတောင့်သွားတယ်။ ကျနော်လဲအဖေ့ကိုအားကျမခံဘယ်ဘက်နို့ကြီးကိုကောက်စို့လိုက်ပြန်ရော။
ကျနော်က..

“ဖေဖေ…မေမေ့နို့ကအရသာရှိတယ်နော်..”

အဖေကလဲနို့ကိုခဏချွတ်လိုက်ရင်းပြုံးပြီး..

“အေးကွ.. နို့စိမ်းလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကွာ..”

အမေလဲဒီအခြေရောက်မှစိတ်တွေကြွလာပြီ။ ရဲလဲရဲလာပြီ။

“ဘာတွေလဲဟယ် ဘယ်လိုလူတွေလဲ..၊ တခါထဲ သူများနို့လာလုစို့နေကြတယ်။ တော်ကြာနို့တွေကျန်မှာမဟုတ်တော့ဘူး..”

“သားလဲကုန်မှာကြောက်တာပဲ။ ဒါပေမယ့်ပေးစို့ပါအမေရာ အားရှိသွားအောင်။ တော်ကြာနေအလုပ်ကြမ်းလုပ်စရာရှိသေးတယ်”

“အမလေး..သူကြမ်းမှာကြီးကကြောက်စရာပါတော်..တော်ပါပြီ..”

“ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ..”

အဖေကသဘောကျပြီးခပ်တိုးတိုးရီနေတယ်။ အမေကအဖေ့ကိုလက်တစ်ဘက်နဲ့သိုင်းဖက်ပြီးကျန်တဲ့တစ်ဘက်ကကျနော့်ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုထိုးဖွပွတ်ပေးနေတယ်။

“သား..နို့ကုန်မှာစိုးရင်၊ နို့မစို့ပဲ တခြားဟာစို့လကွာ..”

ကျနော်အဖေ့ကိုဆတ်ခနဲမော့ကြည့်လိုက်မိတဲ့အချိန်မှာ၊ အဖေက အမေဝတ်ထားတဲ့ထမီအထက်ဆင်စကို ဇတ်ခနဲဆွဲဖြုတ်ချလိုက်တယ်။

“အူ့..အမလေး.. ဘာလုပ်တာလဲ..”

“လန့်စရာမဟုတ်တာ အမေကလဲ။ မင်းသားအတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်ကူချွတ်ပေးတာ”

အမေဘာမှပြောမထွက်တော့ဘူး။ အဖေကအမေ့ကို ကိုင်ပြီးကုတင်ပေါ်ပက်လက်လေးတွန်းလှဲလိုက်တယ်။
ပြီးတော့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအရသာရှိရှိကိုင်ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန်တလှည့်စီစို့တယ်။ ကျနော်လဲဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာသိလိုက်ပြီ။
အမေ့ထမီကိုခြေဖျားကနေဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဝါးသာသာအပြည့်ရှိတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
အမေ့စောက်မွေးအုံကြီးကိုဖွပြီးကစားနေလိုက်တယ်။

အဖေက..

“အမေ့နို့ကြီးတွေအဖေ့ကိုပေး..”

ကျနော်က..

“မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို၊ သားကိုပေး..”

အမေကတုန်တုန်ယင်ယင်အသံနဲ့..

“ဟင်..ဘယ်လိုရမှာလည်း..။ ငါ့နှယ်..သေတော့မှာပဲ၊ ငါ..ဒီလိုလုပ်ရလိမ့်မယ်လို့တခါမှ မတွေးမိဖူးဘူး”

“သားလည်းတခါမှဒီလိုမကြုံဘူးတာပဲမေမေရ..”

“အေးငါလဲတူတူပဲလေကွာတခါမှမလုပ်ဖူးဘူး..”

အဖေ့စကားအဆုံးမှာအားလုံးရီလိုက်မိကြတယ်။

“မကြုံဖူးလဲအခုကြုံလိုက်တော့ကွာ နို့နဲ့စောက်ဖုတ်ကတမျိုးစီ အရသာရှိတာပဲလေ”

အဖေကသူကိုယ်တိုင်သာစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါနိုင်တာ။ ဒဲ့ကြီးတွေအားရပါးရပြောပေးပြီး အခန်းထဲရှိနေတဲ့ကျနော်တို့သုံးယောက်လုံ
းစိတ်တွေကြွအောင်ဆွဲခေါ်ပေးနေတယ်။ အဖေ့စကားကြောင့်ကျနော်အဖေ့မျက်နှာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူကမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး..

“လုပ်လေကွာ..ပင်လယ်ခရုကမာကြီးလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်၊ အားရှိတယ်ကွ”

အမေကအဖေ့ပေါင်တွင်းကြောကိုဆွဲလိမ်ပြီး..

“ဖေကြီးကလည်း..ပေါက်ကရတွေသိပ်ပြောနော်..”

အဖေကစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့..

“အခုကြည့်တော့မထုံတက်တေးနဲ့၊ ငါ့သား…တော်ကြာ..မင်း.. ဒါကြီးကိုဆေးစွဲသလိုစွဲနေမှာမြင်သေး..ဟေးး”

“အမယ်လေးသူ ကောင်းကောင်းမြည်းပြီးပါပြီတော်၊ ရှင့်သားလို့မပြောရဘူး”

အဖေနောက်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာ ကျနော်ဘာမှမပြောတော့ဘူး။ ပက်လက်ကြီးဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးထားတဲ့အမေ့ပေါင်ကြားတိုးဝင်သွားပြီး
စောက်ပတ်ကြီးကိုလက်နဲ့ဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ဘေးတဘက်တချက်ဖြဲထုတ်လိုက်တော့
အထဲကစောက်ခေါင်းအတွင်းသားရဲရဲတွတ်တွတ်ကြီးပေါ်လာတာပေါ့။ စောက်ခေါင်းထဲမှာအရည်ကြည်တွေစိမ့်ပြီးလဲ့နေတယ်ဗျ။
ကျနော်ပေါင်ကြားထဲမျက်နှာအပ်ချပြီးလျှာဖျားလေးနဲ့အမေ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်မွှေလိုက်တော့တယ်။

‘ဟူးအင့်..ဟင့်..ရှီး..အု..အု..အိ..”

တဆက်ထဲလိုပဲအမေ့ရဲ့ဖားခုံညှင်းကြီးလိုအသားထူထူပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းအဖုတ်အုံကြီးကိုငုံ့ခဲပြီး
စောက်စိကြီးကိုပါရှလူးခနဲဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တာ၊ အမေတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီညည်းသံထွက်လာတယ်။

ဒါပေမယ့်အဖေကအမေ့ပါးစပ်ကိုကောက်ပြီးကစ်ဆင်ရိုက်ဆွဲစုပ်လိုက်ပြန်တော့တအုအုတအိအိအသံပဲထွက်လာနိုင်တော့တယ်။
—————————————–
အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၁၀)

အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်စီးစီးပျစ်ပျစ်တွေပိုရွှဲထွက်လာတာတွေ့တော့ကျနော်စောက်စိကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်းလျက်ရင်းက
တပြိုင်ထဲမှာစောက်ခေါင်းထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းပူးနှိုက်ပြီးတကျိကျိနဲ့လက်လိုးလိုး၊ ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လျှာကစောက်စိစုပ်နေတော့ကျနော့်နှာခေါင်းကအမွေးအုံရှုပ်ရှုပ်ကြီးထဲမှာမြုပ်နေတယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ကခပ်ပျော့ပျော့ညှီနံ့ကိုနှာခေါင်းကရနေတယ်လေ။ စောက်ရည်ညှီနံ့လားတော့မသိဘူး။

ကျနော်စောက်စိကိုဆက်စုပ်၊ လက်နဲ့လျှာကလဲတပြိုင်ထဲအလုပ်လုပ်နေတော့အမေမနေနိုင်တော့ပဲခါးကိုဘယ်ညာယိမ်းပြီးကော့ကော့ထိုးနေတော့တယ်။
ပါးစပ်ကလဲအဖေအတင်းဖိပြီးကစ်ဆင်ရိုက်နေလို့ တအုအုပဲအသံထွက်နိုင်တယ်။
နို့ကြီးတွေကလဲအဖေနှဲနေတာတော်ကြာနေရင် ပလာတာရိုက်လို့ရတော့မယ်။

ကျနော်ပုဆိုးကိုကန်ထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာအဖေကလည်းသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးပြီ။ အဖေကစိတ်ကပါနေပြီးသွေးဆူလာပေမယ့်
လီးကြောထဲသွေးမရောက်လို့လားမသိ ခပ်ပျော့ပျောပဲတွဲကျနေတာ။ အခုမှအဖေခဏခဏပြောဘူးတာကိုလက်တွေ့သဘောပေါက်တော့တယ်။
ကျနော်ကတော့ပုဆိုးလွတ်သွားတာနဲ့အကောင်ကရုန်းထလာတယ်၊ သီးမွှေးငှက်ပျောသီးလိုခပ်မာမာကောက်ကောက်။ လုံးဝအပြည့်အဝတော့မထသေးဘူး။

ဒါပေမယ့်ပေါ့အမေ့လက်တစ်ဘက်ထွက်လာပြီးငှက်ပျောသီးကိုဆုပ်လို့ခပ်ဖိဖိညှစ်ပေးရင်ပဲ၊ ငတိကထတ်ခနဲတောင်ထလာတာရော့ကက်ကြီးလိုပဲ။
ချက်ချင်းခေါင်းတဆတ်ဆတ်ခါလာတယ်။ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲလျှိုဝင်ဖို့အသင့်ပဲလို့ပြောနေသလိုပဲ။
ကျနော်အမေ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုတကောက်ကွေးကခေါက်ပြီးဘေးတဘက်တချက်ကိုဆွဲကားပြီးဖြဲလိုက်တယ်။ လုပ်တော့မယ်ပေါ့။

ဒါပေမယ့်ကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ရတာကိုအာသာမပြေသေးဘူး။ ဒါနဲ့ပဲဟက်ပဲ့လေးဖြစ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကိုနောက်တခေါက်ကုန်းလျက်ပစ်လိုက်တယ်။
ဒီတခါတော့ပါးစပ်နဲ့စောက်ဖုတ်ကိုမခွာတမ်းကပ်ပြီးအသေဖိမှုတ်တော့တာ၊ လျှာနဲ့ထိုးလိုက်လျက်လိုက်နဲ့ကြာလေအရသာရှိလေပဲ။
ကျနော်ကအမေ့အဖုတ်နဲ့ပါးစပ်အရသာခံနေတုန်းမှာ အဖေက အမေ့မျက်နှာနားသွားပြီးခါးကော့ပေးတယ်။

အမေကခပ်ပျော့ပျော့ပဲရှိနေသေးတဲ့၊ အဖေ့လီးကိုကောက်ဆုပ်ပြီးပါးစပ်ထဲထည့်ငုံလိုက်တယ်။ အဲဒီလီးပျော့ပျော့ကိုပဲအမေကတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး
ခပ်ဖိဖိခပ်ကြမ်းကြမ်းဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်။ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးစုပ်ပေးလိုက်လုပ်တာ မဆိုသလောက်ကလေးပိုမာလာတာကလွဲလို့ ထင်သလိုတောင်တက်မလာဘူး။
အမေကအဖေကျေနပ်ပြီးတတ်နိုင်သလောက်အာသာပြေအောင် တတ်နိုင်သလောက်ဆက်ပြီးကြိုးစားပမ်းစားကုန်းစုပ်ပေးနေရှာပါတယ်။

ကျနော်အရင်ကအမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲသီးသန့်ပဲလိုးခဲ့ဘူးတာ။ အခုလိုသရီးဆမ်းတခါမှမဆွဲဖူးဘူး။
အခုက အမေကရှေ့မှာအဖေ့ကိုပေါ်တင်ကြီးပုလွေမှုတ်လီးစုပ်ပြနေတော့ ကျနော်လဲရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး လီးကမတရားတောင်လာပြီ။
မရတော့ဘူး အရမ်းလိုးချင်လာပြီ။ ဒါနဲ့အမေ့ပေါင်ကြားမှာသေချာဒူးထောက်နေရာဝင်ယူလိုက်တယ်။
စောက်ပတ်ကြီးကိုဒစ်ထိပ်နဲ့သေချာပွတ်ဆွဲပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့တည့်တည့်အနေအထားရောက်တာနဲ့ဗြိကနဲဖိထိုးချလိုက်တယ်။

အမေဆတ်ခနဲတောင့်တက်သွားတယ်။ ပါးစပ်ကတော့ဘာသံမှထွက်မလာနိုင်ဘူး။ အဖေ့လီးနဲ့ဆို့ထားခံရလို့လေ။
အမေ့ပေါင်ကြီးတွေကိုဖိဖြဲချထားပြီးကျနော်ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပြီ။ ကျနော်အမေ့ကိုအားရပါးရဆောင့်နေတာကိုအဖေကသေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။
အဖေစိတ်တွေပိုပါလာသလိုပဲ။ အဖေကအမေ့ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဘက်စုံတင်းတင်းကိုင်လို့
လီးကိုခပ်သွက်သွက်ဖင်ကြီးလွှဲပြီးပါးစပ်ထဲအရှိန်နဲ့ဆောင့်ထည့်နေတာတွေ့ရတယ်။ အဖေ့လီးကလဲ နဂိုထက်နဲနဲပိုမာတက်လာသလိုထင်ရတယ်။

ကျနော်ကဆောင့်လိုးရင်းအမေ့နို့ကြီးတဘက်ကိုညှစ်ကစားနေချိန်မှာ အဖေကလည်း လက်မအားတဲ့ကြားက
သူ့ဒူးခေါင်းကြီးနဲ့ကျန်တဲ့အမေ့နို့တဘက်ကိုဖိလိုက်ပွတ်လိုက်ထိုးလိုက်လုပ်နေတာကြည့်ရတာကိုပျော်စရာကြီးဗျ။
အမေလဲအခုလို ယောက်ျားနှစ်ယောက်ပြိုင်တူနှိုးဆွကာမဆက်ဆံခံရတာပထမဆုံးမို့လို့လားမသိဘူး။ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားပုံပေါက်နေတယ်။

နဂိုကထဲကခပ်ထန်ထန်အမေဟာ အဖေနဲ့သားပြိုင်တူ၊ ပါးစပ်ပေါက်ရောစောက်ဖုတ်ပါတချိန်ထဲအလိုးခံနေရတာ့ ဆတ်ဆတ်ကိုခါနေတာပဲ။
ဖင်ကြီးကကျနော့်လီးဆောင့်ချက်တွေကိုအားရပါးရကော့ခံနေပြီးပါးစပ်ကလဲခေါင်းကြီးတလှုပ်လှုပ်ရှေ့ထိုးနောက်ငင်နဲ့
အဖေ့လီးကိုကုန်းစုပ်ပေးနေတာ။ ကျနော်လဲအမေ့ကိုအသကုန်ဆက်ဆောင့်ပေးနေတုန်း။
အမေကတော့ကောင်းလှတဲ့ဖီလင်ကိုဖွင့်ဟညည်းဖို့ပါးစပ်လေးဟလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲအဖေကလည်းလီးကိုအမေ့ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်တယ်။
အမေကကျနော့်ဆောင့်လိုးချက်တွေမှာတရှူးရှူးတစစ်စစ်နဲ့ ငရုတ်သီးစိမ်းလက်တစ်ဆုပ်စာစားထားသလိုအော်နေတော့တာ။
ဒါပေမယ့်တချိန်ထဲမှာပဲကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အဖေ့လီးကိုလှမ်းဆုပ်လိုက်ပြီးဆက်ဂွင်းထုပေးနေပြန်တယ်၊
အဖေ့ကိုလျစ်လျူရှုမထားပဲ၊ အဆုံးစွန်ဆန္ဒပြည့်အောင်လုပ်ပေးချင်တဲ့စိတ်စေတနာအမေ့မှာပြန်ပေါ်လာပြီပဲ။

ဒါကိုလိုချင်လို့လည်း ကျနော်ဒီနေ့သရီးဆမ်းဆွဲဖြစ်အောင်ကြိုးစားလိုက်ရတာ။ အမေ့လက်ကခပ်သွက်သွက်ထုပေးနေရင်း
ခါးနဲ့ဖင်ကလည်းကျနော့်လီးကိုတန်ပြန်ပြီးကော့ကော့ခံနေတယ်။ အဖေကလည်းသူ့ရှိသမျှအင်အားလေးနဲ့လီးမမာ့တမာကိုအမေ့လက်ထဲကော့ကော့ထိုးနေတယ်။

“အမလေးးး…စစ်..ကောင်းလိုက်တာဆွေမျိုးမေ့နေတာပဲ။ ကျမဒီလိုညမျိုးရှိလာလိမ့်မယ်လိုတခါမှမတွေးမိခဲ့ဘူးဖေကြီးရဲ့..
အီးး..အင့်..ဟင့်..အဖေ့လီးရော..သားလီးရော အွန့်..ကျွတ်ကျွတ်..ဆောင့်…သား..တူးတူး..
လိုး..မေမေ့ကိုလိုး.. သေအောင်လိုးစမ်း မေမေအရမ်းကောင်းနေပြီ..”

အမေပြောစရာတောင်မလိုပါဘူး။ ကျနော်ကတော့အသေဗျင်းနေတာ။ အမေ့နို့ကြီးတွေကဘောင်ဘင်ခတ်ပြီး ခါထွက်နေတာပဲ။
အမေကခံလို့ကောင်းလေအမေ့လက်တွေကသွက်လာလေ။ မကြာခင်မှာပဲအဖေ့လီးထိပ်ကလရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေထွက်လာတယ်။
သိပ်အများကြီးမဟုတ်ပေမယ့် အမေလက်တွေစီးကပ်ပေပွကုန်အောင်အထိတော့ထွက်လာနိုင်သေးတယ်။
အဖေကလရည်တွေထွက်ပြီးသွားတော့ငြိမ်ကျသွားပြီ။ မငြိမ်ပဲဆက်လှုပ်ရှားနေတုန်းနှစ်ယောက်ကတော့ကျနော်နဲ့အမေပဲ။ ဆက်ပြီးဖိုက်တင်းချနေတုန်းပါ။

“ရှီး…အင့်..အင့်..အစ်..အား..ဆောင့်သား..နာနာလိုးစမ်းးမေမေ့စောက်ပတ်ပြဲလန်ထွက်သွားပစေ..ဟင့်..လီးကြီးကလဲကြီးလိုက်တာကွာ..”

“ဆောင့်နေတယ်မေမေ.. မေမေ့ဖင်ကြီးဖြဲပေးထား.. အားဟား..ရှီးးး
လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ မေမေ..မိန်းမ..အရသာကိုအီနေတာပဲ..အာ့..အာ့..ဖာ့ခ်..ငါပြီးခါနီးနေပြီ..ရှီးးးး..”

“မေမေလည်းနီးနေပြီ..အူးး..”

ကြည့်နေရင်းအမေ့စောက်ခေါင်းဝကဖယောင်းသားတက်သလိုဖြူဖြူအမြှုပ်အနှစ်တွေကနွားနို့ကြိုတဲ့မလိုင်ဖတ်တွေလိုတက်ပြီး
လီးမှာအထပ်လိုက်ကပ်ပါလာတယ်။ တဆက်ထဲလိုလိုပဲအမေ့မှာ ရင်ကြီးတွေကော့ ကိုယ်ကြီးတောင့်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကလီးကိုတဇိဇိနဲ့ဆွဲညှစ်နေတယ်။
ကျနော်လည်း ဆက်တိုက်ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေးငါးဆယ်ချီဆက်တိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ ကျနော့်မျိုးရည်တွေလည်းအမေ့စောက်ခေါင်းထဲပန်းထွက်ကုန်တာပဲ။

အမေ့စောက်ဖုတ်ကလရည်တွေကိုပေရေပြီးအန်မထွက်လာအောင်စုပ်ယူနေတယ်။ အမေကပက်လက်အနေအထားနဲ့အမောတကြီးအသက်လုရှူနေရပြီး။
ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်းမောတာပြောမနေနဲ့။ အဖေကအမေ့ခေါင်းလေးကိုယုယုယယပွတ်ပေးနေရင်း..

“ကျေးဇူးပဲထားရယ်။ ဒီနေ့အဖေ့ကိုပြီးအောင်လုပ်ပေးခဲ့တာ။ အဖေထိခိုက်ဒဏ်ရာရပြီးကထဲကဒီလိုညမျိုးပြန်ရမယ်လို့ထင်မထားခဲ့ဘူး။
အဖေ့မျှော်လင့်ချက်တွေဆိတ်သုဥ်းကုန်ပြီလို့ပဲယူဆခဲ့တာ။ ဒီညကိုဘယ်မတာ့မှမမေ့တော့ဘူး။ နှစ်နှစ်အတွင်း အဖေသာယာကျေနပ်မှုပြန်ရတဲ့ည။
အဖေ့လရည်တွေပြန်မြင်ခွင့်ရတဲ့ည။ ထားအဖုတ်ထဲထိအောင်မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် ပြီးနိုင်ခဲ့တာအဖေကျေနပ်တယ်။
ယုံကြည်မှုတွေလဲတိုးလာတယ်။ အမေ့ကိုရော၊ သားတူးတူးကိုပါကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ..”

အမေကချွဲနွဲ့နွဲ့ပုံစံနဲ့အဖေ့လက်ကိုခေါင်းနဲ့ထိုးပွတ်ရင်း..

“ဖေကြီးအတွက်ဆို ထားလုပ်ပေးရမှာပေါ့။ အဖေစိတ်ကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးနိုင်တာကိုပဲဝမ်းသာတယ်။
ကျမအရင်ကစိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်နေလို့ပြောမိတာတွေ အဖေဗွေမယူနဲ့နော်။ အဖေ့ကိုအမေအရမ်းချစ်တယ်”

“အေးပါကွာ..ငါ့မိန်းမအကြောင်းငါသိပါတယ်။ သိပ်ချစ်ဖို့်ကောင်းတာပဲ..”

“ပြီးတော့သားတူးတူးကိုအဖေကျေးဇူးတင်တာလဲမှန်တယ်။ တူးတူးကြိုးစားပြီးမစီစဥ်ရင် အဖေဒီညခုလိုပျော်ရွှင်ရမှာမဟုတ်ဘူး။
သားကထားတို့မိသားစုပွင့်လင်းသွားအောင်လုပ်ပေးလိုက်တာပဲ..နော်..အဖေ..”

“မင်းရော..အခုလိုလုပ်ရတာ၊ စိတ်တွေလည်းလှုပ်ရှား၊ သဘောကျပြီးစွဲလည်းစွဲသွားပြီမဟုတ်လား..ထား”

“ထားလဲ ဒီလိုညမျိုးကိုတခါမှစိတ်ကူးအနေနဲ့တောင်မယဥ်ခဲ့ဖူးဘူး။ အရမ်းရင်ခုန်ဖို့ကောင်းတာပဲ။
တပြိုင်နက်ထဲမှာ လင်နဲ့သားအရင်းရဲ့လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ကစားရ၊ ခံရလိမ့်မယ်လို့ထင်ကိုမထားခဲ့တာ။
စောက်ဖုတ်ရောပါးစပ်ရောတချိန်ထဲမှာအရသာနှစ်မျိုးပြိုင်တူခံစားရတာ။ ကြက်သီးတောင်ထတယ်။ အရမ်းကောင်းတာပဲ..”

“ဒါအစပဲရှိသေးတယ် ထားရဲ့…ရင်ခုန်ကြက်သီးထရတာတွေအထပ်ထပ်လာဦးမှာ၊ အခုလဲမပြီးသေးဘူး။
ကဲဟေ့..သားရေ..နောက်တချီအတွက်အားဖြည့်ရင်းအချိုတဲမယ်..”

အဖေကကျနော့်ကိုအချက်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ။ အဖေနဲ့ကျနော်တို့အမေ့နို့လုံးကြီးတွေကိုတစ်ယောက်တစ်ဘက် ပြိုင်တူစို့လိုက်ကြပြန်ရော။
အမေကစောစောကတချီဝုန်းထားလို့အားကုန်နေပြီ။ အသံလည်းသိပ်မထွက်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လက်နှစ်ဘက်ကကျနော်တို့သားအဖနှစ်ယောက်စလုံးကို
ပြိုင်တူသိုင်းဖက်ထားတယ်။ အဖေကအမေ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကိုင်ပြီးစောက်မွေးအုံကြီးကိုလက်နဲ့ဖွကစားနေရင်းက..

“တူးတူးကအဖေ့အစားလိုးပေးတာသိပ်တော်တာပဲ အရည်ကိုရွှဲကရောမဟုတ်လား။ ထားကျေနပ်ရဲ့လား..”

အမေကဖြေရမှာတောင်အားကုန်နေသလိုပဲ ခေါင်းပဲညိတ်ပြနိုင်တယ်။

ကျနော်တ်ု့သားအဖ နို့တချီစီအားရပါးရစို့ပြီးလွှတ်လိုက်တော့မှ၊ အမေလည်းထမီထဝတ်ပြီးအိမ်သာဘက်ထွက်သွားတယ်။
ကျနော်လဲမောမောနဲ့ပက်လက်လှန်ဆက်မှိန်းပြီးနားနေတုန်း..အဖေက..

“ကဲ..ဘယ့်နှယ်လည်းကွ..”

“သားက အိုခေတယ်။ သားချည်းပဲမေးမနေနဲ့၊ ဖေဖေကရော..”

သားအဖနှစ်ယောက်တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးရီလိုက်မိကြတယ်။

“အိတ်ဆဲလဲန့်..၊ တကယ့်ပထမတန်းပဲသားရေ။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုစိတ်ချ၊ မင်းအမေဘယ်မှပြေးဖို့စိတ်ကူးတော့မှာမဟုတ်ဘူး”

“သားလည်းအမေဒီအခြေအနေကိုဒီ့ထက်ပိုပြီးစွဲသွားအောင်လက်ကုန်ထုတ်ပြီးဆက်ကြိုးစားဦးမယ်..”

“အခုတောင်အရမ်းအဆင်ပြေနေပါပြီကွာ..”
—————————————–
အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၁၁)

ကျနော်တို့စကားတောင်မပြတ်သေးဘူးအမေကထမီရင်လျားနဲ့ရေချိုးခန်းအိမ်သာထဲကပြန်ထွက်လာတယ်။
ဒါနဲ့ကျနော်လည်းအိမ်သာတလှည့်တက်ရတယ်၊ ရှူရှူးပေါက်၊ လီးဆေး၊ သန့်ရှင်းရေးတစ်ခေါက်လုပ်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့
အဖေနဲ့အမေစကားဆက်ပြောနေတာတွေ့ရတယ်။

ကျနော်လဲအမေ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီးအမေ့ကိုဖက်ပြီးမွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ အမေကလည်းကျနော့်ကိုပြန်နမ်းတယ်။
ကျနော်က အမေရင်လျားထားတဲ့ထမီဖုထုံးကိုဆွဲဖြုတ်ပြန်တော့အမေကလက်နဲ့ဖမ်းထိမ်းပြီး။

“အိပ်ဖို့ စိတ်မကူးတော့ဘူးလား ဒီခလေး..”

“ညတိုင်းညတိုင်း မေမေကသားကိုအရင်မှပေးမအိပ်ပဲ။ အကျင့်ပါနေပြီ။ ထုံးစံအတိုင်းအတိုင်းမေမေအိပ်မှအိပ်မယ်..
ပြီးတော့ ဒီည ဒီမှာအိပ်မယ့်အဖော်တစ်ယောက်တောင်တိုးလာသေး။ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့မေမေရဲ့..”

“အမယ်လေးအဲဒီအဖော်တစ်ယောက်ကလည်းတစ်ညလုံးပဲလား။ ဒီညငါတော့သေဖြစ်ပြီ..”

“နတ်ဘုံနတ်နန်းရောက်မှာပါအမေရာ မညည်းပါနဲ့..။ လာအဖေ့ဘက်ကိုလှည့်စမ်းပါဦး..”

“ဘာချွဲဦးမလို့လဲ..”

အမေကအဖေ့ဘက်ကိုပြုံးရင်းလှည့်သွားတော့အဖေကအမေ့နဖူးကဆံစလေးတွေသပ်ပေးပြီးမွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။
ဟိုဘက်လှည့်သွာတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးကလဲနောက်ဘက်ကိုအလုံးလိုက်ကြီးပစ်ထွက်လာတာပေါ့။ ဒါအကောင်းဆုံးအခွင့်အရေးပဲလေ။
အမေ့မျက်ကွယ်လည်းဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ အမေ့ထမီစကိုနောက်ဘက်ကနေပြီးဇတ်ခနဲဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ
အမေ့တင်သားဖွေးဖွေးအိုးကောက်ကောက်ကြီးကပြူးပြဲပြီးပေါ်လာတော့တယ်။

အမေ့ဖင်တုန်တုန်ကြီးတွေကအိစက်လုံးကျစ်နေတာပဲ။ ကိုယ့်ရှေ့ ရှိုးပြထားတဲ့ဖင်တုန်ကြီးတွေကိုကျနော်စိတ်လိုက်မာန်ပါပွတ်သပ်နယ်ဖတ်ရင်း
ပေါင်ကြားထဲကနောက်ကိုညပ်ပြီးပြူထွက်လာနေတဲ့စောက်ဖုတ်မြောင်းကြီးကိုလက်နဲ့ထိုးပြီးကွဲကြောင်းအတိုင်းအလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ..

“အူးးး အမလေး..လောလိုက်တာနော်.. ကိုယ်တော်လေးကလဲ..”

“မေမေကလူလဲလှတယ်ပစ္စည်းကြီးတွေကသိပ်လှပြီးချချင်စရာကြီး။ သားမနေနိုင်တော့ဘူး အရမ်းထန်နေပြီ။ လိုးချင်လှပြီ”

“သားတစ်ယောက်ထဲအောင်းမေ့လို့လား။ မေမေကရောမခံချင်ဘူးထင်နေလို့လား။ သိရဲ့သားနဲ့…။ လိုးမယ်ဆိုလဲ စတော့လေကိုယ်တော်ရယ်”

ပြောရင်းနဲ့အမေကကိုယ်ကိုတပတ်လှည့်ပြီးလေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တော့လူကအဖေ့ကိုယ်ပေါ်မှာကုန်းကုန်းကြီး။
ကျနော့်ဘက်အစုံလိုက်ပစ်ပေးထားတဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကကျနော့်မျက်နှာရှေ့မှာ။ ကဲသဘောတော်ရှိလို့ပြောနေသလိုပဲ။

ကျနော်လဲဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေကြားထဲနှာခေါင်းနှစ်ချလိုက်တယ်။ မျက်နှာကိုထိပြီးပွတ်တိုက်လိုက်တဲ့ အမေ့ဖင်သားကြီးတွေကနူးညံ့ပြီးအိနေတာပဲ။
ကျနော်လည်းလက်နဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကိုဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝခရေပွင့်လေးကိုမရွံမရှာလျက်ပေးနေလိုက်တယ်။
လောလောလတ်လတ် အိမ်သာတက်ပြီးဆေးလာတော့ ဖင်ကဘာအနံ့အသက်ဆိုးမှမရှိဘူး။ ဆပ်ပြာနံ့လေးတောင်ခပ်သင်းသင်းရယ်..။
အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲတွဲလဲကြီးရမ်းပြီးအဖေ့မျက်နှာရှေ့မှာမြှူနေတော့၊ အဖေကလည်းဘာရမလဲ၊ ကုန်းဟပ်စို့တော့တာပေါ့။

“အိုးးး အမလေး…ဘယ်လိုသားအဖလဲကွာ..လုပ်နေကြတာကြည်ဦး..။ ဖင်ရောနို့ရောပြိုင်တူဆွနေတော့တာပဲ၊
တကထဲ..လူကိုရှင်တို့ကစားစရာဆက်စ်တွိုင်းများထင်နေသလားမသိဘူး..၊ အွန်. အွန်..အူးးးစစ်စ်..”

အမေဘာပဲအော်နေနေကျနော်ကဂရုမစိုက်ပဲ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားဆက်ဖြဲတော့ ဖင်ကြားကနောက်ကိုပြူးထွက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ကိုအတွေ့၊
အဖုတ်ကိုပါဆက်ဖြဲလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းလေးဟသွားပြီးအတွင်းသားနီစွေးစွေးပေါ်လာတာနဲ့လျှာထိုးထည့်ကလိပြီးလျက်တော့တာပဲ။

“အီးးး ရှူး..လုပ်ပြန်ပြီ။ ဒီတခါတော့ ဖင်ရော၊ အဖုတ်ရော၊ နို့ရော၊ ရိုးပဲမရိုးနိုင်ကြဘူးနော်…. ဟင့်..ဟင့်..အားးး”

အမေစိတ်လွတ်လက်လွတ်ညည်းရင်းလက်တဘက်နဲ့အဖေ့လီးကိုညှစ်ပြီးကစားပေးနေပြန်တယ်။

အမေ့စောက်ဖုတ်ကအခုမှအိမ်သာထဲမှာဟိုင်ဂျင်းမိန်မကိုယ်ဆေးတဲ့အရည်နဲ့ဆေးလာပုံရတယ်။ ညှီစို့စို့နံတဲ့အနံ့မရှိတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့်စောက်ဖုတ်ရဲ့သဘာဝအနံ့လို့ခေါ်ရမယ့် သက်တက်တက်အနံ့လေးကရှိနေတယ်။ စောက်ဖုတ်ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အနံ့၊
ဟော်မုန်းကြောင့်ထွက်လာတဲ့အနံ့လားတော့မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟိုင်ဂျင်းနံ့နဲ့ရောနေတဲ့အဲဒီအနံ့လေးကို
ရှူရှိုက်လိုက်ရတဲ့ကျနော့်အဖို့ စိတ်တွေမတရားပြန်ထလာရပြီး လီးကလည်းပေါက်ကွဲမတတ်အဆမတန်ပြန်တောင်လာတယ်။

“မေမေ..သားတော့လုပ်ပြီနော်၊ မေမေအဆင်သင့်ပဲလား..”

အမေကဘာမှပြန်မဖြေဘူး။ ခေါင်းငုံ့ပြီးညည်းပဲနေတယ်။ ကျနော်အမေ့ဖင်ကြီးနောက်ကိုဝင်ပြီးအကျအနဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။
အမေ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့သေချာထိမ်းကိုင်ပြီး ဖင်ကြားထဲကစောက်ပတ်ကြီးရှိတဲ့နေရာကို နောက်ကနေလီးတေ့ပြီးထိုးချလိုက်တယ်။
လီးကချက်ချင်းဝင်မသွားသေးဘူး။ အပေါက်မတည့်သေးဘူးဖြစ်နေတယ်။ အမေတောင်ဖင်တွန့်ခနဲတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး..

“ဟဲ့သေချာလုပ်ဦး အပေါက်မှားသွင်းနေမိဦးမယ်”

အမေအဲ့လိုပြောမှ ကျနော်လဲစဥ်းစားမိတယ်။ ဖင်ရောစောက်ဖုတ်ရောနှစ်ပေါက်စလုံးထိုးလို့ရတယ်ဆိုတာကိုပဲ။
ကျနော့်စိတ်ထဲမှာလိုးတယ်ဆိုတာ စောက်ဖုတ်ကိုပဲအားသန်နေတာ။ အခုမှစဉ်းစားမိတာ၊ ကြည့်ဘူးတဲ့ HDအောကားတွေမှာ
ဖင်လိုးတဲ့ကားတွေအများကြီးပဲ။ အပြင်မှာတကယ်မလိုးကြပဲနဲ့ အလကားဇာတ်လမ်းဆင်ပြီးရိုက်ကြမှာမဟုတ်ဘူးလေ။
အောကားထဲမှာဖင်လိုးတဲ့အခန်းတွေကြည့်ရတာအရမ်းမိုက်တယ်။

ကျနော်လဲမနေ့ကထဲကအမေ့ဖင်ပေါက်ခရေပွင့်စူစူလေးကို စိတ်ဝင်စားနေတာလေ။ အိုးကြီးနှစ်ဘက်ကိုစုံကိုင်ပြီး
အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲလိုးကြည့်လိုက်ရင်ဘယ်လိုနေမလဲ။ တကယ်ပါပဲ..ဒီလိုအတွေးလေးဝင်ရုံနဲ့တင်
ကျနော့လီးက ရိုးရိုးတောင်ကနေစပယ်ရှယ်တောင်လာတယ်။ အမေကတော့ကျနော့်အတွက်အတွေးနဲ့တင်ဖီလင်အမျိုးမျိုးပေးနေတော့တာပဲ။

ဒါပေမယ့်ကျနော့အတွေးမဆုံးသေးဘူး ဘာပေါက်ထဲမှမဝင်သေးတဲ့ကျနော့်လီးကိုအမေကခြေမြန်လက်မြန်ဆွဲပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးလိုက်ရော။
အပေါက်ရှာရင်းကော့ကော့ထိုးနေတဲ့လီးကလဲအခုမှစောက်ဖုတ်ထဲကိုရှောရှောရှူရှူဝင်သွားတော့တာ။

“အိုးး အူ့…”

အမေဆီကအာမေဋိတ်ညည်းသံထွက်လာတယ်။ ကျနော်လဲလီးဝင်သွားမှန်းသိတာနဲ့ခပ်သွက်သွက်စညှောင့်ရင်းက..၊

“ဝင်သွားပြီနော်မေမေ..”

“သိတယ်..သိတယ်.. လိုး၊ ဆက်လိုး..”

အဖေ့လီးကိုကိုင်ပေးထားတဲ့အမေ့လက်က၊အလိုးခံနေရလို့တက်ကြွနေတဲ့စိတ်နဲ့အတူ စိတ်လိုက်မာန်ပါ အတင်းအားထည့်ညှစ်ပြီးအဖေ့ကိုဂွင်းထုပေးနေတာ။
ကြည့်ရင်းနဲ့အမေ့လက်ထဲမှာတင်အဖေ့လီးကြီးကအတော်မာလာတယ်။ ကျနော်ကမြင်နေရတော့အခြေအနေကိုသိတာပေါ့။

ဖင်ကြီးတွေကိုစိတ်ရှိလက်ရှိဖျစ်ညှစ်ရင်းအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုခွေးလိုးလိုးပေးနေတဲ့ကျနော်
စောက်ဖုတ်ထဲလီးတံကြီးဝင်ထွက်နေတာကိုနောက်ကကြည့်ရင်း ကပ်ရက်အပေါ်က စအိုဝဖင်ပေါက်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့
လိုးတဲ့အရှိန်ဖင်ကြီးကိုလွှဲပြီးနောက်ပစ်ပေးနေတဲ့အရှိန်နဲ. ပွစုပွစုဖြစ်နေတဲ့ဖင်ဝလေးကိုကြည့်ရတာအသည်းယားလာတော့တာပဲ။

ကျနော် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖင်ဝလေးထဲလက်ညှိုးနဲ့ထိုးကြည့်တယ်။ ခပ်ခြောက်ခြောက်ဆိုတော့ဘယ်ဝင်လိမ့်မလဲ၊
ဒီမှာတင်မျက်လုံးက စောက်ပတ်ထဲဝင်ထွက်နေတဲ့လီးမှကပ်ကပ်ပါလာတဲ့အရည်ကြည်အနှစ်ရွှဲရွှဲတွေကိုမြင်လိုက်ရတော့
လက်နဲ့လှမ်းသပ်ကော်လိုက်ပြီးဖင်ဝလေးမှာလူးလိုက်တယ်။ ဖင်ဝလေးချွဲကျိကျိဖြစ်သွားတော့မှလက်နဲ့ထပ်ပြီးနှိုက်ကလိုင်းပြန်ရော။
အဲဒီမှာ လက်ညှိုးလေးတဆစ်လောက်ဝင်သွားရင်ပဲ၊ အမေ့စအိုလေးကရှုံ့သွင်းလိုက်ရင်း၊

“ဟဲ့..ဘာတွေလာနှိုက်နေပြန်တာလဲ၊ မလုပ်နဲ့နော်..အဲဒီအပေါက်ကိုမကစားနဲ့..”

“မေမေကလည်း၊ ပွစိပွစိလေးမို့လို့အသည်းယားလို့..၊ ချစ်စရာလေးဟာ…၊ ဘာဖြစ်လို့မကစားခိုင်းတာလဲ..”

“တော်ကြာ ဖင်ယားလာပြီးဖင်ခံချင်စိတ်ပေါ်လာမှာစိုးလို့ဟေ့။ ငါ့မှာစောက်ဖုတ်နဲ့တင်နုံးနေပြီ။ ဖင်ပါအလိုးခံရရင်နာတယ်ဟဲ့။ ငါ ကွနေမှာပေါ့..”

“မေမေကဖင်ခံဘူးလို့လား..”

“နင့်အဖေ မေးကြည့်ပါလား။ သူအကောင်းကြီးရှိနေတုန်းကခဏခဏတောင်းလုပ်တာ”

“ဟုတ်လားဖေဖေ..”

“ငါကကစားရုံပါကွာ..ဒါပေမယ့်မင်းအမေကအထိမခံရွှေပန်းကန်ကွ။ ကစားမိရင်ဘယ်လောက်နာနာ တချီတော့ခံလိုက်ရမှ။
အခုတော့ငါလည်းမလုပ်နိုင်တော့ဘူးလေကွာ။ မယုံရင်၊ မင်းစိတ်ဝင်စားရင်စမ်းကြည့်ပါလား..”

“ဖေကြီးနော်..အဖေ..ခလေးကိုသွားမြှောက်ပေးမနေနဲ့..၊ အမလေး..ဟဲ့..ဟဲ့..အီးးး မလုပ်ပါနဲ့ဆိုနေကွာ..”

အမေ့စကားမဆုံးသေးဘူးကျနော်အထာပေါက်သွားပြီ။ လက်ညှိုးကိုအာခေါင်ထဲသွင်းတံတွေးစွတ်လို့ အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲထပ်ပြီးနှိုက်ကလိုင်းလိုက်တယ်။
အမေနောက်ပေါက်ကိုထိရင်မနေနိုင်ဘူဆိုတာတကယ်လား၊ လက်ခနဲအတွေးထဲဝင်လာလို့စမ်းကြည့်လိုက်တာ။

ကျနော်လက်ကိုတံတွေးဆွတ်ပြီးအမေ့ဖင်ပေါက်ထဲသေသေချာချာအာရုံထည့်ပြီးကလိုင်းပစ်လိုက်တာ မလုပ်ပါနဲ့ တဟဲ့ဟဲ့အော်နေတဲ့ကြားထဲက
အမေ့ဖင်ကြီးကအတင်းနောက်ပစ်လာပြီးလက်ညှိုးနှိုက်ချက်တွေကိုတုန့်ပြန်လာတယ်။ အခုလက်ကဖင်ခေါင်းထဲကို လက်နှစ်ဆစ်သာသာဝင်သွားပြီ။

အမေကဖင်ခေါင်းကိုပွစိပွစိဆွဲညှစ်ပေးနေပေမယ့် လက်ကလဲတံတွေးချောဆီနဲ့နှိုက်လက်စအရှိန်ရလာတော့
လက်အဝင်အထွက်ချောပြီးတပျိပျိနဲ့တိုင်မင်မှန်၊ အထာကျလာတယ်။ ကျနော့်လီးကလဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုဒလကြမ်းဆက်ဆောင့်လိုးပေးနေတုန်းပဲ။
ဒါပေမယ့်အခုကျနော့်အာရုံစူးစိုက်မှုကအမေ့ခရေဝဖြစ်နေပြီ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောက်..ဖောက် ဖြန်း..ဖြန်း..ဗြစ်..ဗလိ..

“အား..အီးးး အင့် အင့်..ဆောင့်..အီး..ဆောင့်..ဟင့်..ဆက်ဆောင့်.. အိုးးဖင်ကိုမနှိုက်ပါနဲ့ဆိုနေ..အင့် ကလိကလိနဲ့..”

အဲဒီမှာကျနော်ကလိုးချက်တွေကိုထိန်းပြီးတဖြည်းဖြည်းနှေးလိုက်တယ်။ ဖင်နှိုက်နေတဲ့လက်ကိုတော့ပိုပြီးသွက်သွက်ကလိုင်းပစ်လိုက်တယ်။
ဂျွိုင်းစတစ်နဲ့ဂိမ်းကစားနေသလို လက်ညှိုးကိုဖင်ထဲမှာ ဘယ်ညာ၊ ရှေ့နောက်မွှေ့ပစ်နေတော့..အမေ့မှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ပစ်တဲ့ပြီး…

“ဟင့်..! သားရာ..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ၊ မလုပ်ပါနဲ့ပြောနေတာမရဘူး။ လက်နဲ့ မစို့မပို့လုပ်မနေနဲ့တော့..၊
သားဟာကြီးနဲ့ထည့်ပေး..အီးးး အင့်..”

နောက်ဆုံးတော့အမေကပေါ်တင်တောင်းလာပြီ။ ကျနော်တသက်လုံးဖင်လိုးတဲ့အတွေအကြုံမရှိခဲ့သေးဘူး။
ဒါပေမယ့် HD anal ကားတွေကြည့်ဘူးထားတော့ကြုံရင်စမ်းကြည့်မယ်လို့စိတ်ထဲတေးထားတာကြာပြီ။
အခုအမေ့ဖင်ပေါက်ကိုကလိုင်းရင်း မျက်စိရှေ့ကပြူးပြဲတင်းကားနေတဲ့အိုးကြီးကိုကြည့်ရင်းအမေ့ဖင်ကိုလိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတုန်းမှာ
အမေကထည့်လိုက်တော့လို့ပြောလာတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာသွားပြီ။ ကျနော်အမေ့ကိုဖင်လိုးကြည့်တော့မယ်။
—————————————–

အပြင်လူမရှုပ်ကြေး

(၁၂) (ဇာတ်သိမ်း)

ကျနော် အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးနေတဲ့အရှိန်ကိုတန့်လိုက်ပြီး လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
လိုးလက်စဆိုတော့လီးကတော့တောင်ရက်တန်းလန်းပဲ၊ မကျသေးဘူး။ ဖင်လိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကြောင့်ပိုတောင်ထွားတက်လာသေးတယ်။
လီးတစ်ခုလုံးလဲကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကထွက်ထားတဲ့လိုးရည် စီးစီးရွှဲရွှဲတွေနဲ့ဝင်းပြောင်နေတယ်။

ကျနော်အမေ့ဖင်သားဝင်းဝင်း အိုးကြီးပေါ်မှာ လီးတင်ပြီးတဆတ်ဆတ်တဖတ်ဖတ်နဲ့အရင်ရိုက်လိုက်တယ်။ အမေကတော့တအင်းအင်းနဲ့ညည်းနေတယ်။
ကျနော်လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီးကမေ့ဖင်ကြားမြောင်းကြီးထဲခရေဝရှိတဲ့နေရာကို အလျားလိုက်ဇောင်းထိုးပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။
အမေ့ခရေပွင့်လေးကစောစောကလက်နှိုက်ကလိုင်းပြီးချဲ့ထားပြီးလို့ ပွစုစုလေးပြူထွက်နေတော့တာ။
ကျနော်အမေ့ဖင်ကြားထဲလီးနဲ့ဇောင်းထိုးပြီးပွတ်လိုးလိုးနေတာ၅မိနစ်လောက်ကြာတော့…

“ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ…လုပ်မှာဖြင့်လည်းလုပ်တော့..လာဆွထားပြီးမှ၊ မလုပ်သေးဘူး..”

ကျနော်ကလဲတမင်နှပ်ထားပြီးဆွနေတာလေ၊ နောက်ဆုံး အမေမနေနိုင်တော့ပဲအတင်းတွန်းလာပြီးဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ နောက်ကော့ထိုးငပးတော့မှ
ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ဖင်ဝမှာလီးကကပ်ပါလာတဲ့ချောဆီတွေနဲ့ရွှဲနေပြီ။ ကျနော်လည်းပိုသေချာအောင်
လက်ခုပ်ထဲတံတွေးထွေးထည့်ပြီးဖင်ဝမှာပုံသုတ်လိုက်သေးတယ်။

ပြီးတော့မှကျနော့ရဲ့နီရဲတင်းကားနေတဲ့ဒစ်လန်လန်ကြီးကိုအမေ့ဖငိဝမှာခပ်ဖိဖိထောက်ပြီးတေ့လိုက်တယ်။
ဒစ်ကြီးဖင်ဝထောက်နေပြီဆိုတဲ့အတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရတော့အမေတွန့်ခနဲတချက်ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ..

“ဖြေးဖြေးချင်း မျှင်းသွင်းနော် သူ့ဟာကြီးကပုံမှန်ဆိုဒ်မဟုတ်ဘူး၊ နာမှာ..၊ ဖင်ပြဲသွားလိမ့်မယ်..”

အမေဒီလိုပြောတော့ကျနော်ရီချင်သွားမိတယ်။ အမေကဖင်လည်းအသေအလဲခံချင်နေပြီ။ နာမှာတော့ကြောက်သား။ ဒါကြောင့်..

“စိတ်ချပါချစ်မေရယ်..၊ သားတော်မောင်ဖြေးဖြေးချော့လုပ်ပေးပါ့မယ်..”

အမေစိတ်ချမ်းသာအောင်ကတိတွေပေးပြီး ခရေဝလေးကိုလက်နဲ့အသာဖြဲပြီးဒစ်နဲအကျအနနတေ့ချိန်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့အားနည်းနည်းလေးထည့်ပြီးဖိချလိုက်တော့..

“အားးးး..အာ့..ကျွတ်ကျွတ်”

အမေတုန်ခနဲဖြစ်သွားပြီးညည်းသံထွက်လာတယ်။ ငါးမတ်လုံးလောက်ရှိမယ့်ကျနော့်လီးက စောစောကလက်ညှိုးနဲ့တော့ဘယ်တူနိုင်ပါ့မလဲလေ။ နာမှာပေါ့။
ဒါတောင်ဒစ်ထိပ်မြုပ်ရုံရှိသေးတာ။ အမေ့ကိုတော့ချီးကျူးတယ်။ အသဲအသန်ထမအော်ဘူး။

အမေ့မျက်နှာကိုနောက်ကနေမမြင်ရပေမယ့် အံကြိတ်ခံနေမှာကိုကျနော်သိတယ်။ ဒါကြောင့်ကျနော်ခဏရပ်ပေးထားလိုက်တယ်။
အမေပြောသလိုမျှင်းသွင်းရမှာပေါ့။ အသာငြိမ်နေပြီးခဏကြာတော့မှ..

“မေမေ..ရရဲ့လား.. ဆက်လုပ်တော့မယ်နော်..”

“အင်း..သိပ်မနာတော့ဘူး..ဖြေးဖြေးနော်..”

ကျနော်ဖင်ဝလေးကိုသေချာဟပြီးဖြဲလိုက်တယ်။ တံထွေးတချက်ထပ်ပုံတယ်။ ပြီးတော့ဖင်လုံးကြီးနှစ်ဘက်ကိုစုံကိုင်ပြီးတရစ်ချင်းနှဲ့သွင်းတာ
နောက်တစ်လက်မလောက်ထပ်ဝင်သွားပြန်ရော..

“အီးးး အင့်..ကျွတ်ကျွတ်..”

ညည်းသံတစ်ချက်ထပ်ထွက်လာပြီးပျောက်သွားတယ်။ သွင်းလိုက်နားလိုက်နဲ့ ၃ကြိမ်မြောက်သွင်းအပြီးမှာလီးတဝက်ကျိုးသွားပြီ။
အခုအမေ့ဖင်ခေါင်းကြပ်ကြပ်ထဲမှာ ကျနော့လီးကစီးစီးပိုင်ပိုင်ဝင်နေတာသပ်ရိုက်ထားသလိုပဲ။

အမေ့အသားတွေတုန်နေတာပျောက်သွားပြီပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတော့ကျနော်လီးကိုနည်းနည်းချင်းနောက်ကိုဆွဲထုတ်တယ်။
ရှေ့ကိုတဆစ်ပြန်ထိုးတယ်။ တဖြေးဖြေးအစပျိုးပြီးဖင်ကိုညှောင့်လာတာ မကြာခင်မှာ အလျင်ရလာပြီးဖင်ထဲမှာလီးအဝင်အထွက်အဆင်ပြေလာတယ်။
အမယ်အသံလေးတွေတောင်စကြားလာရပြီ။

ပျိ ပျိ ပျိ ပျစ်ပျစ်ပျစ်

၅မိနစ်သာသာ ၁၀မိနစ်အတွင်းမှာ ကျနော့လီးကတဆုံးနီးပါးအမေ့ဖင်ထဲရောက်နေပြီး အရှိန်နဲ့တဖတ်ဖတ်လိုးနေပြီပေါ့။
ကျနော့်ရဲ့ဘဝမှာပထမဆုံးဖင်ချဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံညပါပဲ။ ချဖြစ်တာ၊ ဖင်ကြီးဖြဲပြီးကုန်းခံနေတာကလဲ ကျနော့ရဲ့မွေးသမိခင် အမေအရင်းကြီးလေ။
သေချာတွေးကြည့်ရင်ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါကတကယ်ဖြစ်နေတာပါ။

ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်

ပျိ..ပျိ ပျိ.. ပလစ်..ပလစ်

“အား အား…အားးးး အာ့ အင့်..အင့် ဆောင့်…ဆောင့်… ”

ကျနော်နဲ့အမေတို့မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးဖင်လိုးဖင်ခံနေကြတယ်။ ကျနော့ပေါင်နဲ့လဥတွေကအမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို
တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံတွေကစည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်နေတယ်။
အဖေ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့ရွှန်းလက်တောက်ပနေပြီးအားကျတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေတဲ့အဖေ့မျက်လုံးဝင်းဝင်းကြီးတွေကိုမြင်လိုက်ရတယ်။

အဖေ့ရဲ့လက်တစ်ဘက်ကသူ့လီးကိုကျစ်ကျစ်ပါဆောင်ဆုပ်ပြီးတဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ဂွင်းဆောင့်နေတယ်။ ဟာ !.. အဖေ့လက်ထဲကလီးကြီးက
မနည်းမနောထွားတက်နေပါလားပျော့ပျော့ခွေခွေအီကြာကွေးလိုမဟုတ်တော့ပဲ၊ ဟော့ဒေါ့ဝက်အူချောင်းအကြီးစားကြီးဖြစ်နေပြီ။ မာတောင့်နေပြီ။

ကျနော်လည်းတော်တော်အံ့ဩသွားတယ်။ ဒါပေမယ့်မင်သက်အံ့ဩနေဖို့အချိန်မရှိဘူး။
ကျနော်အခုလောလောလတ်လတ်လိုးနေရတဲ့အမေ့ဖင်ကအရမ်းကောင်းနေတော့ အာရုံကဒီဘက်ကလွှဲမရဘူး။
ကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်ဖင်ပေါက်က စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေထွက်နေတာထက်စာရင်အဆများစွာပိုကောင်းနေတယ်။ စီးပိုင်နေတာပဲ။

ကျနော်အမေ့ကိုယ်ကိုကုတင်ပေါ်မှာပြားပြားဝပ်မှောက်ထားလို့ဖင်ကြီးတစ်ခုထဲမိုးပေါ်ထောင်နေအောင်ကုန်ခိုင်းထားပြီး အပေါ်ကခွပြီးဖင်ကိုတဖောင်းဖောင်းနဲ့အဆက်မပြတ်ဆော်နေလိုက်တာ။ အဲကွန်းဖွင့်ထားတဲ့ကြားကချွေးတဒီးဒီးကိုကျယူရောပဲဗျို့..။
အမေ့မှာလည်းနာတာကျင်တာတွေပျောက်သွားပြီးဖင်ခေါင်းထဲလီးဒရစပ်ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတာကိုပဲအရမ်းခံကောင်းနေပုံရတယ်။ တအီးအီးနဲ့..။

အမေ့ဘက်ကလဲလီးကိုတအားဆွဲညှစ်ပေးနေတော့ နောက်ဆုံးကျနော်မရတော့ဘူး။ အမေ့ဖင်ကိုလိုးရင်းကပဲ လီးထဲကသုက်ရည်တွေကန်ထွက်လာပြီး
ဖင်ထဲမှာပဲထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ ကျနော်အမေ့ဖင်ခေါင်းထဲလရည်တွေကိုတစက်မကျန်ညှစ်ချနေတုန်းမှာ အမေကလည်းခေါင်းအုံးကိုမျက်နှာအပ်၊
ဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်ပြီးစအိုကြွက်သားတွေကကျနော့်လီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတော့တာ။

ကျနော်အမေ့ကိုမညှာတမ်းဖင်ချနေတဲ့မီးကုန်ယမ်းကုန်ဖင်လိုးပွဲကြီးကြည့်ပြီအဖေမနေနိုင်တော့ ဘယ်ကအားအင်တွေဝင်လာသလဲမသိ။
လီးကြီးကလူကောင်းတစ်ယောက်လို မထင်မှတ်ပဲပြန်တောင်နေပြီ။ အဖေ့မှာကပ်ကိုးစွမ်းအင်သတ္တိတွေဝင်လာတယ်။
ကိုယ့်သားနဲ့ကိုယ့်မိန်းမအရင်းကြီး သားအမိအချင်းချင်းကိုယ့်ကိုရှေ့ထားပြီးရေကုန်ရေခန်းအပေါက်စုံ လိုးပြနေလို့တက်လာရတဲ့ရမ္မက်ဆန္ဒတွေက
ပိတ်နေတဲ့အကြောတွေကိုအကုန်ပြန်ဖွင့်ပေးလိုက်သလိုပဲ။

နောက်ဆုံးမှာတော့ အဖေကအမေ့ကိုပက်လက်ပြန်လှန်ခိုင်းပြီး ကုန်းကုန်းကုန်းကုန်းနဲ့ထဆော်တော့တာပဲ။
အမေလဲအမောဖြေချိန်တောင်မရလိုက်ပဲ၊ ပက်လက်ပြန်လှန်၊ စောက်ပတ်ကြီးဖြဲပေးထားရပြီးအဖေလုပ်တာထပ်ခံပေးနေရတယ်။
ဒီကိစ္စမှာအရမ်းထန်အရမ်းသန်တဲ့အမေ့အဖို့တော့ ဒီနေ့ညဟာ မေ့မရမယ့်စပယ်ရှယ်ည ဖြစ်မှာသေချာတယ်။

အဖေကအမေ့ကိုတက်လိုးတာသိပ်မကြာလိုက်ပေမယ့်၊အဖေတချီကတော့ကောင်းကောင်းပြီးသွားခဲ့တယ်။
လရည်တွေကပထမတချီလိုပဲထွက်တာသိပ်မများဘူး ဒါပေမယ့် ဒါကအဖေ့အတွက်အရေးပါတဲ့ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ။
လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာတိုးတက်မှုတခုပဲမဟုတ်လား။ နောက်ဆုံးမတော့အဖေ့ဆန္ဒတွေပြည့်ဝခဲ့တယ်။
လူကောင်းတစ်ယောက်လိုလုံးလုံးမဟုတ်ပေမယ့်၊ လူကောင်းတစ်ယောက်နီးပါးပြန်စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်။

ကျနော် စဉ်းစားကြည့်မိတယ်။ ဒီညအဖို့ အမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲကို ကျတော့်သုက်ရည်တွေရော အဖေ့သုက်ရည်တွေရောဝင်သွားခဲ့တာ၊
တကယ်လို့အမေ့သားမျိုးဥကြွေတဲ့ဆင်းတဲ့အချိန်များဖြစ်နေလို့ကတော့၊ ဗိုက်သာထွက်လာရင် (ဆိုကြပါစို့)
အဲဒီမွေးလာမယ့်ခလေးက ဘယ်သူ့အဖေခေါ်ရမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဟီးဟီး..တွေးကြည့်တာပါ။
နောက်ပိုင်းတော့တကယ်လည်းဗိုက်မရှိခဲ့ပါဘူး။

နှစ်နဲ့ချီပြီးကာမမဆက်ဆံခဲ့ရပဲ အခုမှအမေ့ကိုအားရပါးရလိုးလိုက်ရလို့မောသွားတဲ့အဖေလည်း စိတ်ကျေနပ်ဝမ်းသာကြည်နူးစွာနဲ့ပဲ
အမေ့ကိုတရှုပ်ရှုပ်နမ်းရင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ အမေနဲ့ကျနော်လည်းအတော်ပြိုင်းသွားပြီ။
အမေဆိုအိမ်သာဝင်တာတောင် ကွတကွတဖြစ်နေတော့တာ။
ဒါနဲ့ပဲအဲဒီ သရီးဆမ်းရိုမန်းတစ်ညလေးမှာမိသားစုသုံးယောက်နွမ်းလျစွာအိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြတယ်ပေါ့။

အဲဒီနောက်ပိုင်း၊ အဖေလဲ စိပ်စိပ်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခုတိုင်းမှာအမေနဲ့ဆက်ဆံပေးလို့ရလာတယ်။
၂ပတ်တစ်ကြီမ်တစ်လတစ်ကြိမ်စသဖြင့်ပေါ့။ အဖေ့အနေနဲ့ကအာသာပြေရုံပါပဲ။
အရမ်းမဆင်မခြင်လုပ်ပါများရင်သူ့ကျန်းမာရေးပိုထိခိုက်လာနိုင်တယ်လေ။ တန်ဆေးလွန်ဘေးပေါ့။
ကျန်တဲ့အချိန် အားတိုးဆေးတွေသောက်။ အာဟာရပြည့်တဲ့အစားအစာတွေစားနဲ အဖေ့ညီလေးရဲ့ကျန်းမာရေးကိုထိမ်းထားရတယ်။

အမေကတော့ နံပတ်၁ လင်ကြီး ဒဏ်ရာရလို့ ကာလရှည်ပွဲနားနေရတုန်းမှာ ကျနော်တို့အိမ်တွင်းအကယ်ဒမီကျောင်းဆင်း၊
အကောင်းဆုံးအရံကစားသမားလေးဖြစ်တဲ့ ကျနော်တူးတူးကို အမြဲပွဲထွက်ကစားသမားအဖြစ် သုံးနေရာကနေ။
အခုတော့တကယ်အားကိုးရတဲ့အမြဲတမ်းပွဲထွက်သမားဖြစ်လာခဲ့ပြီပေါ့။

ကျနော်လည်း ရည်းစားထားချစ်သူရှာဖို့မိန်းမယူဖို့စိတ်ကိုမကူးတော့ဘူး၊ ကျနော့်မိဘတွေကလည်းစကားမဟဘူး
ကျနော်တို့မိသားစုလေးထဲမှာ ဒီပုံစံအတိုင်းပဲသာယာပျော်ရွှင်နေတယ်။ ကျနော်တို့မိသားစုထဲတစိမ်းအဝင်မခံပဲစည်းစည်းလုံးလုံး
ကြည်ကြည်နူးနူးနေနိုင်မယ့် အပြင်လူမရှုပ်ကြေးဆိုတဲ့ ကျနော်တို့မဟာပရိုဂရမ်ကြီးအောင်မြင်ခဲ့တယ်လို့ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။

တကယ်လို့ မိတ်ဆွေတို့မိသားစုတွေထဲမှာလည်းအခုလိုမျိုးဆင်တူရိုးမှား ထွက်ပေါက်ရှာဖို့ကြံဆရခက်ခဲတဲ့အခိုက်အတန့်တွေရှိလာခဲ့ရင်
ကျနော်တို့ပုံစံမျိုးအတုယူလို့ရပါတယ်လို့မေတ္တာနှင့်အကြံပေးရင်း။

(တူးတူး..)

ပြီးပါပြီ

ဤတွင်အပြင်လူမရှုပ်ကြေးဇာတ်လမ်းကြီးကိုအဆုံးသတ်လိုက်ရပါသတည်း။
(ဖတ်ရှုသူမိတ်ဆွေများကိုကျေးဇူးအထူးတင်ရှိလျက်)

စာရေးသူ – လမင်းကြီး