” စည်းအပြင်ဘက်က … ရင်ဖြင့် မိုးသည့် တိမ် ”
*********************************

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး ဖိုရမ်တွင် ရေးသားသည်။ )

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ ဒီဇတ်လမ်းလေးက ရိုးပါတယ်။ ရေးကွက် မရှိပါဘူး။ ဖြစ်ရပ်မှန်လေးကို ဘော်ဒါ တယောက်က ဇွတ်ပူဆာလို့ ရေးပေးလိုက်တာပါ။ အင်းစက် ဖန်တဆီလေးမို့ အင်းစက် ခရေဇီတွေ ကြိုက်လိမ့်မယ် လို့ မျော်လင့်ပါတယ်။ တားမြစ်ထားတဲ့ လူ့ဘောင် အပြင်က ရုန်းကြွ တက်လာတဲ့ ကာမစိတ်ရဲ့ အလင်းအမှောင် အရောင်အရိပ် နမိတ်နရီ အစီရီ ခင်းကျင်းခြယ်မူန်းထားတဲ့ ပန်းချီီကား တစ်ချပ်လိုပဲ ခံစားပေးပါ။ ရေးပေးဖို နေ့တိုင်း ပူဆာတဲ့ ဘော်ဒါလည်း ကျေနပ်လိမ့်မယ်လို့ မျော်လင့်ပါတယ်။ ဆက်ရေး ဖြစ်ရင်တော့ ကျနော့်အတွေး ကျနော့်စိတ်ကူး များသာ ဖြစ်လာပါလိမ့်မယ်။ ]

…………………………………

စိတျကူးအစားပွု နာမျစားမြားအေောကျ
ဖွဲ့နွဲ့ထားတဲ့ ဂီတာတစ်လက်လို
ကြိုးအများကြီး တပ်ထားပေမယ့်
တစ်ကြိုး တစ်သံ မြည်ပုံချင်း မတူပါဘူး
ကျုပ်လေ ဂီတာတလက်နဲ့
မျှားယူနေပုံက ဘာအစာမှ တပ်မထားပါဘူးဗျာ။

……………………………………

#ဘုံခုနစ်ဆင့်

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

” ဒေါင် ဒေါင် …… ဒေါင် ဒေါင် …… ဒေါင် ……… ”

ညနေ ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်း ထိုးရာ တပြည့်များ အားလုံး ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ကျောင်းခန်းတံခါး ပိတ်ကာ ကျောင်းဝန်း အပြင်ထွက်လာ ခဲ့သည်။ ခါးသေး ရင်ချီနှင့် လမ်းလျှောက်တိုင်း အထက်အောက် တုန်ခါနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းမှာ ကော့တက်နေ၏။ ကျောင်း အနောက်ဖက် ပြဝက်ခန့် လမ်းလျှောက် လာပြီး ကားမှတ်တိုင်နား အရောက် ကားစောင့်နေရာ ခဏအကြာ လိုင်းကားတစီး ထိုးရပ်လာသည်။

” ဆရာမ … တက်တက် ”

ကားနောက်မှ စပယ်ယာ ဆင်းလာပြီး လက်ဆွဲကြိမ်ခြင်း လေး လာဆွဲပေးရာ ခြင်းအား ပေးလိုက်ပြီး ကားပေါ် တက်ခဲ့လိုက်သည်။

” ဆရာမ … ရော့ခြင်း … ကားခလေး တဆိတ်လောက် ”

ကားခရှင်းပေးပြီး ရှေ့ထဲတိုးရာ ထုံးစံအတိုင်း အိကား နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းကြားထဲ ခပ်မာမာ အရာတခု လာထောက်နေ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ တဦးဖြစ်ပြီး အသက်၄၆နှစ်ထဲ ရောက်နေ သော်လည်း အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ချောမောကာ ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုးနှင့် ကြည့်ကောင်တုန်းပင်။ အထူးသဖြင့် အိကားကော့ထွက် နေသော သူမဖင်ကြီးမှာ မိန်းမ အချင်းချင်း ငေးယူရ၏။ အိမ်ထောင်သည် သားတယောက် အမေ ဖြစ်သော်လည်း ကျောင်းသွား ကျောင်းပြန် ဘတ်စ်ကား စစီးကာစ ဖင်အား အထောက်ခံရလျင် ချက်ချင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ ကားထဲ ဟိုဒီ တိုးခွေ့ရှောင်နေ တတ်သည်။

နောက်ပိုင်း အထောက်ခံရသည့် အကြိမ်ရည် များလာသည့် အခါ ရှက်စိတ် ကြောက်စိတ်များ နည်းလာပြီး အထိ အတွေ့အောက် သာယာ နေတော့သည်။ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူမှာ အဝေးပြေး ကားမောင်းသမား တဦးမို့ ၂ပတ် တခါ လောက်သာ အိမ်ပြန်လာတတ်ပြီး ၃ရက်လောက် နေကာ ခရီး ပြန်ထွက်တတ်၏။ သွေးသား ကောင်းတုန်းမို့ လင်တော်မောင် ခရီးထွက်လျင် လက်ဖြင့်သာ အာသာ ဖြေနေရသည့် ဘဝမျိုးပင်။ ကျောင်းဆရာမ တယောက်မို့ လူရှေ့သူရှေ့ အိနြေ္ဒသိက္ခာဖြင့် နေသော်လည်း အတွင်းရာဂစိတ်မှာ ပြင်းထန် လှသည်။

ခုလည်း ဖင်ကြား ထောက်ခံရ သည်နှင့် ကာမစိတ်များ ကြွလာရာ မကြိုက်သလိုနှင့် ဖင်ကြီး တချက်ရမ်းကာ ဟန်ဆောင်ငြင်းရင်း ငြိမ်နေလိုက်၏။ မျက်နှာထား ခပ်တင်းတင်းဖြင့် မတတ်သာ၍ ခံရသည့် ပုံစံမျိုး ဖမ်းထားသည်။ ကားမှတ်တိုင် တခုသို့ ကားထိုး ရပ်တိုင်း ဘရိတ် နင်းလိုက်စဉ် ထောက်ထားသော ခပ်မာမာ အရာကြီး ဖင်ကြားထဲမှ အောက်လျှော ဝင်လာချိန် ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ကြက်သီးမွှေးများ ထကာ အဖုတ်လေးထဲ အရည်စိမ့်ထွက် လာရပြန်၏။ ထိုသို့ ကြုံတိုင်း မကြိုက်သည့် အမူရာဖြင့် မျက်နှာကျော တင်းထားသော်လည်း အတွင်းစိတ်မှာ ကြိတ်ကျေနပ် နေမိသည်။ သွေးသား ကောင်းတုန်းမို့ လင်ဖြစ်သူ ကားမောင်းထွက်လျင် ၃ရက် ကျော်သည်နှင့် ကာမစိတ်များ ထကြွနေတတ်၏။ ကာမသွေးများ တအားကြွပြီး ထိန်းမနိုင် သိန်းမရ ဖြစ်လာချိန် လက်ဖြင့် အာသာဖြည်ရင်း လင်တော်မောင် ပြန်လာချိန်မှ သူမ ဆန္ဒလေးများ အတိုးချ ယူလေ့ရှိ၏။

********************

” ဟော …… ဒီနေ့ … သားက … အရင်ရောက် နေတာလား ”

အိမ်ပြန်ရောက်သည့်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော သားဖြစ်သူ ဇော်ခိုင်အား လှမ်းမေးကာ လက်ဆွဲကြိမ်ခြင်း လေး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်၏။

” ဟုတ် … အမေ ”

ဇော်ခိုင်မှာ အသက်၂၀ခန့် ဒုတိယနှစ် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား တယောက်ဖြစ်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်ထဲ ဝင်လာကာ နူတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံလေး လဲရန် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ခုံပေါ် ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်၏။ အိမ်သို့ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထက် စောရောက်သည့် နေ့များတွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဝတ်စားလဲချိန် အမြဲချောင်း ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေကြပင်။ ခုလည်း ခဏအကြာ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား ကြည့်ခွင့် ရတော့မည် ဟုသောစိတ်ဖြင့် ရင်ခုန်နေရသည်။ ၁၀တန်းနှစ်မှ စ၍ မိခင်၏ ခန္ဒာကိုယ် အလှအပများအား တိတ်တခိုး တပ်မက်စိတ် ဝင်နေခဲ့၏။

ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်ရေး သုခ ပြည့်ပြည့်ဝဝ မရသော မိခင်ဖြစ်သူအား ကာမဆန္ဒလေးများ ဆာလောင် နေမည်ဟု အမြဲတွေးနေမိသည်။ မသင့်တော်မှန်း သိသော်လည်း မိခင်၏ အမို့အမောက် အဖုအထစ်များနှင့် တပ်မက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား မှန်းပြီး ကွင်းထုခဲ့ပြီးတိုင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရ၏။ အိပ်ခန်းတံခါး စေ့ရုံစေ့ကာ မှန်တင်ခုံရှေ့ မတ်တပ် ရပ်ပြီး ဆံတိုး ထိုးထားသော ခါးထိရှည်သည့် ဆံနွယ်များအား နောက်ကျောဘက် ဖားလျား ချလိုက်သည်။အင်္ကျ ီ ချွတ်လိုက်သည်နှင့် ခရမ်းရောင် ဇာဘော်လီအောက် ရုန်းကန် မို့မောက် နေသော နို့အုံအား မြင်လိုက်ရသည်။ လက်၂ဖက် နောက်ပစ် ကွေးကာ ဘော်လီချိတ်အား ဖြုတ်ပြီးချိန် အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံနှင့် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာ တော့၏။

တဆက်ထဲ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အား ခြေရင်းပုံလိုက်ရာ ဖင်သားစိုင်ကြီး ၂ခြမ်းအား မနိုင်တနိုင် ဖုံးထ အနီရောင် အတွင်းခံ ဘောင်ဘီလေး မြင်လိုက်ရ ပြန်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် မှန်တင်ခုံရှေ့ ရပ်ကာ ကိုယ်တပတ် လှည့်ကြည့်ရင်း နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်အား လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြား ညှပ်ကာ ၂ချက်၃ချက် ပွတ်ဆွဲကြည့်၏။ ပြီးမှ လက်၂ဖက် ခါးပေါ်ရွေ့ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား လိပ်ချွတ် လိုက်ရာ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ် ကြားထဲ စောက်ဖုတ်လေး မြင်လိုက်ရသည်။ ဇော်ခိုင် တယောက် ပေါင်ဂွထဲ မို့အစ် နေသော မိခင်၏ အဖုတ်အား တွေ့မြင်ရသည်နှင့် ရင်တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်ကာ ပုဆိုးထဲရှိ လီးမှာ ငေါက်ကနဲ ခုံးထ လာတော့၏။

” သားရေ … ထမင်းအိုး တည်ထား … အမေ ခဏနားရင်း မှေးဦးမယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ထမိန်အဟောင်း တထည်အား ယူကာ ရင်လျားရင်း ရုတ်တရက် လှမ်းအော်နေသဖြင့် ဇော်ခိုင် တယောက် ဧည့်ခန်းဘက် ခပ်မြန်မြန် ခြေဖွ လျှောက်လိုက်ရသည်။

” ဟုတ် … အမေ ”

ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် အာခေါင်ခြောက်ကပ် နေသဖြင့် အသံထိန်းအော်ကာ ၂မိနစ်လောက် ခုံပေါ်ထိုင်ပြီးမှ နောက်တခေါက် အိပ်ခန်းဝရှေ့ ပြန်လာခဲ့၏။ ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ အိပ်ယာပေါ် ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ပက်လက် လှဲကာ လက်တဖက်မှ ဖုန်းအား ကိုင်ကြည့်ရင်း ကျန် လက်တဖက်မှာ အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ ဖိပွတ် နေတော့သည်။

” ဟင့် …… အ …………… အအ …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် ”

ခရီးထွက်နေသော လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမဆက်ဆံ ထားသည်ကို ဖုန်းဖြင့် ရိုက်ယူထားပြီီး ခုလို ခွဲခွာ နေရသည့် ရက်တိုင်း ပြန်ကြည့်ကာ အာသာ ဖြေလေ့ရှိ၏။ လင်တော်မောင်အား မှန်းကာ ထမိန် အပြင်မှ ပွတ်နေရင်း ခဏအကြာ အားမရသည့် ဟန်ဖြင့် ထမိန် အောက်နားစ အား ခါးပေါ်ဆွဲတင်တာ ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အား လက်ဖြင့် ထိထိမိမိ ဖိပွတ်နေပြန်သည်။ အမွှေးရိတ်ပြီး ပြန်ပေါက်နေသော အမွှေးငုတ်စိ လေးများနှင့် အဖုတ်မှာ ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်သွင်း ကလိသည်နှင့် တဇွိဇွိဖြင့် အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖို့ ဤသို့ တိတ်တခိုး အာသာ ဖြည်ခြင်းမှာ ကာမမီးအား ငြိမ်းပြီးသား ဖြစ်သလို စိတ်ကျေနပ်မှု့လည်းရ သိက္ခာလည်း မကျတော့ပေ။ ဖုန်းထဲ လင်ဖြစ်သူ ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီးကော့ကာ လက်ချောင်းအား လီးအမှတ်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက် အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း ၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ လက်ချောင်း ဘေးပတ်ပတ်လည်မှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ရင်း အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ကော့ပျံရင်း ပြီးသွား သည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသော လက်မှာ မြန်လာပြီး ခဏအကြာ ဇော်ခိုင်လည်း လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရသည်။ လရည်ကုန်သည်နှင့် မီးဖိုခန်းဘက် လျှောက်က ပေါင်းအိုးဖြင့် ထမင်း တည်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထိုင်ကာ တီဗွီကြည့်နေ လိုက်၏။

ဆီးပုံး တင်းလာသဖြင့် နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာကာ စေရုံစေ့ထားသော တံခါးအား တွန်းဖွင့်ရာ အထဲမှ ရေသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လက်ပြန် ရုတ်လိုက်ရသည်။ ဘိုထိုင် အိမ်သာနှင့် တွဲလျက် ရှိသော ရေချိုးခန်းထဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနှင့် ရေပန်းပိုက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အား ပန်းကာ ပွတ်သပ်ဆေးကြော နေပြန်၏။ မအေဖြစ်သူ စောက်ဖုတ် ရေဆေးသည်ကို အနည်းငယ် ဟနေသော တံခါးကြားမှ ကြည့်ရင်း လီပြန်တောင် လာပြန်သည်။ မြင်ရခဲ လှသော မြင်ကွင်းအား အနီးကပ် ကြည့်ရင်း နောက်တချီ ပြီးအောင် ကွင်းထပ် ထုလိုက်တော့၏။

*********************

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မနက်အိပ်ယာ နိုးသည်နှင့် ဈေးပြေးကာ သားအမိ ၂ယောက်စာ ချက်ပြုတ် ကြော်လှော်လိုက်သည်။ ချက်ပြုတ်ရင်း တဆက်ထဲ အိမ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရာ အားလုံးပြီးသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အကျၤ ီနှင့် ဘော်လီအား ချွတ်ပြီး ရင်လျားလိုက်၏။ သားဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ အဝတ် ဟောင်းများ ဝင်ယူကာ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ရေမချိုးခင် အဝတ် ထိုင်လျှော်နေရာ အိမ်ခန်းထဲမှ ဖုန်းမြည်သံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ရေချိုးခန်းမှ ပြန်ထွက်ကာ ဖုန်းဖွင့် လိုက်၏။

” မေဆန်း လား ”

” ဟုတ် … ကိုသန့်ဇင် ပြော ”

” အော် … အကို … နောက်၅ရက် လောက်မှ … ပြန်ဆင်း လာမှာ … ဒီမှာ မိုးတအား ရွာပြီး … ကားတွေ ထွက်မရလို့ … လမ်းမှာ အိပ်နေရတာ … ညက ဖုန်းဆက်သေးတယ် … လိုင်းမမိဘူး ”

” ဟမ် … ဟုတ်လား … ဂရုစိုက် ကိုသန့်ဇင် … တခြားကားတွေ ရောလား ”

” အင်းပေါ့ … အကိုတို့လို့ … ကုန်ကားတွေ အများကြီးပါ … နားနေကြတာ … တော်ကြာနေ …… နက်ဖန် ပြန်မရောက်ရင် … စိတ်ပူ မဆိုးလို့ … ဖုန်းလိုင်းမိတုန်း … လှမ်းပြောထားတာ ”

ှီုဦးသန့်ဇင်မှာ မူဆယ် မန္တလေး ကုန်ကားအား တရုတ်ပြည် ထဲထိ ချိတ်ဆက် မောင်းနေရာ ၂ပတ် တကြိမ်လောက်မှ အိမ်ပြန် လာတတ်သည်။ အသောက်အစား နဲနဲရှိသော်လည်း မယားနှင့် သားအား ချစ်ကာ ရှာသမျှပိုက်ဆံ အကုန် အပ်တတ်၏။ လင်ဖြစ်သူ ဖုန်းချ သွားသည်နှင် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်း ပြန်လာပြီး အဝတ် လျှော်နေတော့သည်။ အဝတ်လျှော် ရေချိုး ပြီးသည်နှင့် ရင်ဖုံးအကျၤ ီနှင့် ပါတိတ်ထမိန် အဟောင်း တထည် ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ ကျောင်းဆရာမ မို့ မြန်မာဆန်ဆန် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် လေးသာ နေထိုင် တတ်၏။

*****************

” ဟျောင့် …… ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က … ကျောင်းဆရာမ … ဒေါ်မေဆန်းလွင် က … ကိတ်တာကွာ … ဖြုတ်ချင် စရာကြီး ”

နေ့လည်ပိုင်း ရပ်ကွက် တရပ်ကွက်ကျော်မှ လက်ဖက်ရည် ဆိုင်အသစ်အား သွားထိုင်စဉ် ကျောပေးထားသော ဝိုင်းမှ ဇော်ခိုင့်အား သတိမထားမိပဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အကြောင်းအား ပြောနေကြသည်။

” အေးကွာ …… ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက် ……ဆရာမ ဖင်ကြီးက … တင်းကော့ နေတာ …… ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး … နောက်က ဖြုတ်ရမှာ ”

” သူ့ ယောကျ်ားက … ကားသမားကွ … ၂ပတ် တခါလောက်ပဲ … အိမ်ပြန်လာတာ … သားအမိ ၂ယောက်ပဲ … တွေ့တာ များတယ် ”

” အေးကွာ … ဘိုးတော်ကြီးနဲ့ ဝေးနေတော့ … ဆရာမလည်း … ဆာနေရှာမှာ ”

” ငါက … ဆရာမ ကျောင်းအပြန် … လိုင်းကား အတူစောင့် စီးရင်း … ထောက်ပြီး သွားပြီ … ခိခိ ”

ဇော်ခိုင် တယောက် ဦးထုပ်အား ငိုက်နေအောင် ဆောင်းကာ နောက်ကျောစားပွဲမှ သက်တူ ရွယ်တူ ၃ယောက်ခန့် တီးတိုးပြောသံအား အားစိုက် နားစွင့် နေမိသည်။ ၃ယောက်သား မိခင်ဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှပများအား လေလိုးလိုးပြီး မစားရ ဝခမန်း ပြောနေကြ သည်ကို စိတ်မဆိုးပဲ ခိုးနားထောင်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ တောင်မတ်လာရ၏။ အိမ်ပြန် လာသည်အထိ လီးမှာ မာထင်နေသည်။ ဆိုင်ကယ် သော့ပိတ်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာပြီး လက်ဖက်ရည် ဆိုင်မှ ကြားခဲ့ရသော စကားလုံး များအား ပြန်တွေး နေမိ၏။ တွေးရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲရင်း ပက်လက် အနေထားဖြင့် ဒူးတဖက် ထောင်ကွေးကာ လီးအား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် လိုက်သည်။

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ကျောင်းဆရာမ ပီပီ ဇော်ခိုင့်အား ငယ်စဉ် ကတည်းမှ စည်းကမ်း ကြပ်မှတ်ကာ ထိန်းကျောင်းလာ၏။ စည်းစနစ် ကြီးသော်လည်း ပညာရေး ကိစ္စမှလွဲလျင် ကျန်တာအလိုလိုက်ပြီး တုန်နေအောင် ချစ်ရှာသည်။ ဇော်ခိုင်မှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင်မှာ ကားမောင်းရင်း အိမ်သိပ် မကပ်သဖြင့် အနေဝေးသော ဖခင်ထက် အိမ်တွင် အနေနီးသော မိခင်အား အချစ်ပိုခဲ့၏။

*******************

အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ထမိန်ရင်လျား ဖြင့် နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား၏။ မိခင်၏ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ် ကိုယ်လုံးအား ထမိန်ရင်လျားဖြင့် မြင်လိုက်ရစဉ် ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွား မိသည်။ ရေချိုးခန်းနား ခြေဖွလျှောက်ကာ ချောင်းနေကြ တံခါးကြားလေးမှ ကြည့်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ တံခါးဝဖက် လှည့်ကာ အဖုတ်အမွှေးများ ရိတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ပွတ်ကာ အမွှေး ရိတ်နေသော မိခင်၏ စောက်ဖုတ်အား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် လာတော့သည်။ သားဖြစ်သူ ချောင်းကြည့့် နေသည်ကို မသိပဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ရိတ်ပြီးသော အမွှေးများ လက်ဖြင့်သပ်ချကာ ရေလောင်းလိုက် ဆပ်ပြာ ပြန်တိုက်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ် နေတော့၏။ လင်ဖြစ်သူ ကားဆင်းလာမည့် နေ့မို့ စောက်မွှေးများ ရိတ်ကာ အဖုတ်အား သေချာ ဆေးကြော နေရှာသည်။

*******************

” မေဆန်း ရေ … မိန်းမ … ”

နောက်၅ရက်ခန့် အကြာ ဦးသန့်ဇင် အိမ်ပြန်ရောက်လာ၏။

” ဟော … ကိုသန့်ဇင် … လာပြီလား ”

လင်ဖြစ်သူ အသံကြားသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိမ်ရှေ့ ပြေးထွက်ကာ အဝတ်စားထုတ်အား ကူဆွဲလိုက်သည်။

” သားလေးရော ”

” အပြင်သွားတယ် … ခဏနေ လာတော့မှာ ”

အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ဦးသန့်ဇင်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီး ပွတ်သပ်ကာ နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လီးဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်သည်။

” လွမ်းတယ် … မိန်းမ ရယ် ”

” အွန်းပါ … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … ရေအရင် ချိုးမလား ထမင်း အရင် စားမလား ဟင် ”

” အဲဒါတွေ ပြီးမှပဲ … ခု လိုးချင်တယ်ကွာ ”

” ဟွန့် … သိသား … အိမ်ရှေ့ ကတည်းက … ကျမ ပေါင်ကြား ကြည့်နေတာ … ခ်ခ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ခရီးရောက်မဆိုက် လင်ဖြစ်သူမှ ဖင်အား လီးဖြင့် ပွတ်ကာ လိုးချင်ကြောင်း ပြောလာသဖြင့် ကြိတ်ပျော် သွားရသည်။ လက်နောက်ပြန် ပုဆိုးကြား စမ်းရင်း လီးအား စမ်းမိသည်နှင့် ပွတ်သပ် ပေးရင်း အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့၏။

” ကုတင်စောင်း ထိိုင်လိုက် … ကိုသန့်ဇင် ”

” ခဏ … မိန်းမ … တညလုံး မောင်းလာလို့ … ရေမချိုးရသေးဘူး ”

” ဘာဖြစ်လဲ … ရတယ် ထိုင်ပါဆို ”

ဦးသန့်ဇင်မှာ မယားဖြစ်သူ အကြောင်း သိနေသဖြင့် ပြောပြနေသည်ကို ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဂရုမစိုက်တော့။ လက်ထဲ မာထင်လာသော လီးအား စုပ်ချင် နေရှာသည်။ ဦးသန့်ဇင် ကုတင်စောင်း ထိုင်သည်နှင့် ပေါင်ကြား တည့်တည့် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ပေါင်ရင်း လှန်လိုက်တော့၏။ အကြောများထကာ ဒစ်ကြီး ပြဲလန်နေသော လီးကြီးအား မက်မက်မောမော နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးထိပ်မှ အောက်သိုးသိုး အနံ့ ထွက်နေသော်လည်း အဲဒီအနံ့ကြောင်ပင် ရမ္မက်စိတ်လေး တိုးလာခဲ့ရ၏။ လီးစုပ်ရင်း ပေါင်တံ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော နီညိုရောင် လီးကြီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းထု ပေးပြန်သည်။

” ရှီးးးး …… အ ……… ကောင်းလိုက်တာ … မိန်းမ ရယ် ”

ဦးသန့်ဇင် စကားအဆုံး ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ လီးတံအား ထောင်ကိုင်ရင်း တွဲကျနေသော လဥ၂လုံး ကိုပါ တလှည့်ဆီ ဆွဲစုပ်ပေးသည်။ လဥ၂လုံးအား ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပီး လီးကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ လီးအရင်းမှ အဖျားထိ လျှာဖြင့်ယက်ကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ဖူးအား ခဲထားလိုက်၏။ ဒစ်အား ကိုက်လိုက် ပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းစုပ်လိုက်နှင့် လဥများအား ညှစ်ပေးရာ ဦးသန့်ဇင် အံကြိတ် နေရရှာသည်။ ထိုချိန် အပြင်မှ ပြန်လာသော ဇော်ခိုင်မှာ အိမ်ထဲအရောက် အိပ်ခန်းထဲ ညည်းသံများ ကြားရသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ရင်း အခြေအနေ အကဲခတ်လိုက်၏။

” အား ……… အားဟား …… မေ … မေ …… မေဆန်း ရယ် …… ရှီးးးးး ……… ကျွတ် …… ”

ဦးသန့်ဇင် အသံကြောင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အိမ်ပြန် ရောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် မနေနိူင်တော့။ မိခင်၏ အိပ်ခန်းနား ခြေဖော့နင်းကာ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ စိတ်ထဲ မကြာခဏ ပြစ်မှားမိသော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင် လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

” အားဟား …… ရှီးးးး … ထွက် … ထွက် ……… အား … အ ……… ထွက်တော့မယ် ထင်တယ် … ”

၁၅မိနစ်ခန့် အကြာတွေ ဦးသန့်ဇင် ညည်းရင်း မျက်နှာ ရံှု့မဲ့လာကာ လရည်များ ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ပါးစပ်ထဲ ညှစ်ထုတ် ပေးလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး တချက် တွန့်ကာ လရည်များ မျိုချရင်း ထရပ်လိုက်၏။ ထမိန်ချွတ်ချသည်နှင့် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြား ညှပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာရ၏။

” မေဆန်း … အကျၤ ီရော ချွတ်ကွာ ”

” အင်းပါ … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … ”

လင်ဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း အကျၤ ီရော ဘော်လီပါ ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက် တော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တက်လာသော မယားဖြစ်သူအား ပက်လက်လှန်လှဲကာ ပါးပြင်၂ဖက်အား နမ်းပြီး တဆက်ထဲ လည်တိုင်ပျော့ လေးအား စုပ်ပေးနေ၏။ လည်တိုင်အား စုပ်ရင်း အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ကာ ဆွဲစို့တော့သည်။ အောက်မှလည်း လရည်ထွက်ပြီးကာစ မပျောမမာ ဖြစ်နေသော လီးဖြင့် အမွှေးရိတ်ထားသော အဖုတ်အုံပေါ် ဖိကြိတ် ပေးနေ၏။

ထိုချိန် အိပ်ခန်းတံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်နေသော ဇော်ခိုင် တယောက် မြင်ကွင်းကြောင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အပေါ် မနာလိုစိတ်လေး ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ ဦးသန့်ဇင်မှာ ဇော်ခိုင် ငယ်စဉ်က စို့ခဲ့ရသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ နို့နှစ်လုံးအား တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ပေးနေ၏။ နို့စို့ရင်း အနည်းငယ် မို့တက်နေသော ဗိုက်ခေါက်ဖွေးဖွေး အား လျှာဖြင့် ယက်ပေးရာ ဆီးခုံးနား အရောက် ဒေါ်မေဆန်လွင် ဖင်ကြီး ကော့တက် လာတော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ အရည်လဲ့ကာ ဖေါင်းကြွ နေသော အဖုတ်အား တချက်နမ်းကာ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိပ်လေး မြုတ်ကာ အထက်အောက် ထိုးဆွဲလိုက်၏။

” အားးး ……… ရှီးးးး …… ဟင့် …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ …… ရှီးးးး …… ကျွတ် ကျွတ် … ”

အဖုတ်အား ယက်ပေးရင်း ကြွတက်လာသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ညှစ် ပေးပြန်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ ဖေါင်းကားလာသော အဖုတ်ဝမှ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်ကာ မျက်လုံးများ စင်းကျသွားတော့၏။

” ပြွတ်စ် …… ပလပ် ပလပ် …… အ … ရှီးးးး …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် …… ဟင့် …… အအ အ … ”

ဦးသန့်ဇင် ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ အဖုတ်နှင့် ပါးစပ်အား ဆွဲကပ်ထားရာ ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း အဖုတ်ယက်ရင်း လီးကြီး တဇပ်ဇပ် တုန်ကာ ပြန်မာလာတော့သည်။

” ဟင့် ……… အ ……… ကိုသန့်ဇင် …… လိုးမှာဖြင့် …… လိုးတော့နော် … တော်ကြာ သားလေး အပြင်က …… ပြန်လာရင် … မကောင်းဘူး … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီးကော့ကာ တအအ ညည်းရင်း ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ လင်ဖြစ်သူအား တက်လိုးခိုင်း နေ၏။ ပေါင်၂ချောင်း မြှောက်ပေးရာ ဦးသန့်ဇင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်တံ၂ဖက် ဆွဲကားပြီး အဖုတ်ကြားထဲ ခေါင်းထောင် နေသော စောက်စိအား ဒစ်ဖြင့် ထိုးကလော် ပေးပြန်သည်။ ချက်ချင်း မလိုးသေးပဲ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲကာ စောက်စိနား အရောက် လီးအရင်းမှကိုင် အစိအား ဒစ်ဖြင့် ရိုက်ချပစ်၏။

” အားးးး …… အမေ့ ……… လုပ်တတ် လိုက်တာ …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် ……… ဟင့် ……… ကျွတ် ……… အဟင့် ဟင့် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ကာ ပေါင်တံများ တဆက်ဆက် တုန်ရင်း စောက်ရည်များ ထွက်လာ တော့သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ ရံှု့ချီပွချီဖြင့် အရည်များ ညှစ်ထုတ်နေစဉ် ဦးသန့်ဇင်မှာ လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဆောင့်လိုး လိုက်၏။

” ဇွိ ……… အား ……… အဟင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် ……… အမလေး …… အင့် ……… အအ အအ …… ”

ချောင်းကြည့်နေသော သားဖြစ်သူ ဇော်ခိုင် မနေနိုင်တော့ တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် သူ့အား မွေးထုတ်ခဲ့သော မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ပက်ကြီးထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေရ၏။

” အ …… အ ……… အင်းဟင်း …… ကျွတ် …… အ …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် …… ဟင့် … ”

တအအ ညည်းပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ ဆောင့်အချ ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေသော မိခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း ဇော်ခိုင်၏ ဂွင်းထုနေသော လက်များ မြန်လာ တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာလည်း နီညိုရောင် လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း အဖုတ်ကြီး ကော့ထိုးကာ တအအ ညည်းနေရှာသည်။ ဦးသန့်ဇင် မှာလည်း ၁၀ရက်ကျော် ၂ပတ်နီးပါး မလိုးရသဖြင့် ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေအောင် တရစပ် ဆောင့်လိုး နေ၏။

” ဘွတ် ……… ဗြိ ………… ဇွိ ………… အား အ ……… ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ …… ဟင့် ……… ကျွတ် ……… အ အ … တအား ကောင်းလာပြီ …… ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ ……… လိုး …… အား ……… ဟင့် …… အဟင့် ဟင့် …… ”

ဦးသန်စင်မှာ ဒူးထောက်လိုးရင်း ပေါင်တောင့်လာ သဖြင့် မယားဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်ရင်း တချက်ချင်း လိုးပေးပြန်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည််း သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်လိုးနေသော လင်ဖြစ်သူ ခါးအား ပေါင်၂ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရ ပြန်စုပ် ပေးလိုက် တော့သည်။

” ပြွတ်စ် … အွန့် …… ပလပ် … ပလပ်ပလပ် …… ပြွတ် … ပြွတ် ပြွတ် … ”

၁၅မိနစ်ခန့် အကြာတွင် တချက်ချင်း လိုးနေရာမှ ခါးပြန်မတ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပေးရင်း မာထောင်နေသော အစိလေးအားလက်မဖြင့် ဖိချေပေးရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် မျက်ဖြူလန်ကာ တအားအား အော်ပြီ အစိအောက်မှ စောက်ရည်များ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထွက် သွားတော့သည်။

” အားးး ……… အားးးးး ……… သေပြီ သေပြီ …… အမလေး …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် … ဘယ်လိုများ … လိုးလိုက် တာတုန်း ……… အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”

နို့အုံ၂ဖက် လက်ဖြင့်ညှစ်ကာ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား များ အီစိမ့်လာပြီး အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။ အရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း အဖုတ် အတွင်းသား များမှ လီးကြီးအား ဖမ်းညှစ်နေရာ ဦးသန့်ဇင်လည်း ကြာကြာ ဆက်မလိုးနိုင်တော့။ အချက်၂၀ခန့် အံကြိတ်လိုးကာ နောက်ဆုံတချက် ဆောင့်လိုးရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရသည်။

” ဘွတ် ……… အားးး ……… မေဆန်း …… စောက်ပတ်က …… တအား ညှစ်ပေးနေတာ …… အားးး အ ……… မရ ……… အအ …… မရတော့ဘူး …… ထွက်ပြီ …… အား ………… ရှီးးးးး ”

” အင်း …… အင်း ……… ကောင်းလိုက်တာ …… ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသန့်ဇင် ရယ် … အဖုတ်ထဲ … လရည်တွေကို … အများကြီးပဲ … ”

ထိုချိန် အခန်းပြင်မှ ချောင်းကြည့် နေသော ဇော်ခိုင်တယောက် တအအ တဖတ်ဖတ်ဖြင့် အသံနှိမ့် ညည်းရင်း ဂွင်းထုကာ ၂ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရ၏။

” ပြွတ် …… ပလပ်ပလပ် … ”

ဦးသန့်ဇင်မှာ လီးကြီး ဆွဲထုတ်ပြီး ကိုယ်လုံး ပြန်မှောက်ကာ မယားဖြစ်သူ နူတ်ခမ်းအား စုပ်ရင်း ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား ကာမ အထွဋ်ထိပ်သို့ ရောက်ပြီးပြီမို့ မျက်နှာချင်ဆိုင် ဘေးတစောင်း လှဲဖက်ကာ အနားယူနေကြ၏။ ဇော်ခိုင်မှာ အခန်းဝမှ အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်ရင်း ဆိုင်ကယ် ၁ပတ် ပတ်မောင်းကာ ၁၅မိနစ် အကြာမှ အိမ်ပြန် လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ကယ် စက်ရပ်ကာ အသံပေးပြီးမှ အိမ်ထဲဝင်လာတော့၏။

*********************

#ဘုံခုနှစ်ဆင့်

{ အခန်း ၂ }
*********

ကိုယ့်စိတ် ကိုယ်တောင်
အစိုးမရတဲ့ ဘဝမှာ
ယုံရမလားဆိုပြီး
အကုန် ချမပြမိစေနဲ့။

အဆင်မပြေတာတွေ ရင်ဖွင့်လည်း
အဖြူရောင် မျက်နှာဖုံးတွေနဲ့
နားထောင်ရင်း
တချို့ ကြိတ်ပျော်နေတတ်တယ်။

ဘယ်သူကိုမှလည်း
မျက်စိစုံမှိတ် မယုံကြည်နဲ့
ယုံကြည်ရတဲ့ သူတွေကပဲ
နောက်ကျော ဓါးနဲ့ထိုးတတ်တယ်။

ပြောပြတိုင်းလည်း
စာနာနားလည်မှု့ထက်
အားနည်းချက် နင်းပြီး
အခွင့်ရေးယူမယ့် သူတွေရှိတယ်။

ဒွိလောကကြီးမှာ အဆိုးဆုံးနဲ့
အကောင်ဆုံးက တဏာရာဂ
သေချာပါတယ်
သိသိနဲ့ ရှောင်မရ။

…………………………………………

ဖြစ်ရပ်မှန် ဇတ်လမ်းလေးအား ကျနော့်စိတ်ကူးဖြင့် ထပ်မံ ရေးဖွဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။

*************************

နောက် ၅လခန့်အကြာ ဦးသန့်ဇင် ကားထွက်သွားပြီး ၃ရက်မြောက်နေ့ ထုံးစံ အတိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဇောင်းတိုက် နေရသည်။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် အနေထားဖြင့် ပေါင်တံ၂ဖက် ကားကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း မျက်နှာလေး ရံှု့မဲ့နေ၏။

” ရှီးးးး …… အ …… ”

အဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်လေး သွင်းကာ ပါးစပ်မှ ကြိတ်ညည်း နေသည့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ် ပြင်းထန် နေပုံအား ကြည့်ရင်း ဇော်ခိုင်တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် နေရသည်။ ရင်လျား ထားသော ထမိန် အထက်ဆင်စမှာ ဗိုက်ပေါ် ရောက်နေပြီး ထမိန် အောက်နားစလေးမှာ ပေါင်ရင်း လိပ်တက်နေ၏။ ကပို့ကရို့နှင့် ဝတ်လစ်စလစ် နီးပါး ဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်ရင်း လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ ဆုပ်ကိုင် ဆွနေမိသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက် အနေထားဖြင့် ဖနောင့်လေးကြွကာ ခြေဖျားထိပ်လေး ထောက်ရင်း စောက်ဖုတ်အား ကော့ပြီး လက်ချောင်း လေးဖြင့် အထုတ်သွင်း လုပ်နေပြန်၏။

” ဟင့် …… အားးးး … အ …… ရှီးးးး …… အဟင့် ဟင့် …… အား …… ကျွတ် …… အအ အ …… ”

၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ တအအ တအီးအီးဖြင့် မပွင့် တပွင့်လေး ညည်းကာ ဖင်ကြီးကော့ရင်း အဖုတ်ထဲ မြုတ်နေသော လက်ချောင်းလေး အထုတ်သွင်း မြန်လာကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ကော့ပျံ ပြီးသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ဇော်ခိုင် တယောက် လီးထိပ်လေး ကျင်တက်လာ သဖြင့် ၁၀ချက် ၁၅ချက်ခန့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းတိုက် လိုက်ရာ ပုဆိုးထဲ လရည်များ ပန်းထွက်ကုန်၏။ ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သော လက်ခလယ်မှ အကျိအချွဲ များအား လက်မဖြင့် ပွတ်ကာ နမ်းကြည့် နေသည်။

နမ်းရင်း လျှာထိပ်လေးဖြင့် ၂ချက် ၃ချက်တို့ကာ လက်ချောင်းလေးအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက်တော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ငြိမ်သွားသည်နှင့် ဇော်ခိုင် အိပ်ခန်းဝမှ ခွာကာ အပြင် ထွက်လာ လိုက်၏။ နေ့လည်ပိုင်း သားအမိ ၂ယောက် ထမင်း အတူစားချိန် ဇော်ခိုင်မှာ မနက်ပိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အာသာဖြေနေသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင်ယောင် လာကာ ထမင်းစားရင်း လီးတောင် နေရသည်။

” သား ……ပဲကုလား ချည်ရည်လေး … ကောင်းတာ … အင့် ……ငါးခြောက်ရိုး လေးရော …… ကြက်ဥရော ပါတယ် … ထည့်စားလေ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ သားဖြစ်သူအား စကား တပြောပြော နှင့် ထမင်းအတူ စားရင်း ပန်းကန်ထဲမှ ကြက်ဥ အစိတ်လိုက်လေး ခပ်ထည့် ပေးနေသည်။

” ငရုပ်သီး … ငါးပိကြော် ကလည်း …… မငံဘူးသား …… ငပိနဲနဲ နဲ့ … ပုဇွန်ခြောက် များများ … ထည့်ကြော် ထားတာ ”

ထမင်းစားပြီး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထမီရင်လျား လေးနှင့် ရေချိုးနေရာ ဇော်ခိုင် မယောင်မလည်နှင့် ရပ်ကြည့် နေပြန်သည်။

” သား … အပြင် သွားမလို့လား ”

” ဟုတ် ”

မိခင်ဖြစ်သူ မေးနေသဖြင့် အလိုက်သင့် ပြန်ဖြေနေ၏။

” သွားရင် …… ဝန်းတံခါ စိသွားနော် … … အမေ … ရေချိုးပြီး … ခဏအိပ်မလို့ ”

” ဟုတ် … အမေ ”

” ပြန်လာရင် … လက်ဖက်ရည်နဲ့ မုန့် … ဝယ်ခဲ့ဦး ”

သားတော်မောင် ထွက်သွားသည်နှင့် ရေအမြန်ချိုးကာ အဝတ်စားလဲ သနပ်ခါး ပါးပါးလူးပြီး ခဏအိပ်လိုက် တော့၏။ ပြန်နိုးလာစဉ် မထချင် သေးသဖြင့် ဖုန်းဖွင့်ကာ Fake accမှ ရှဲထားသော အပြာ စာအုပ်များ ဖတ်ကြည့် နေသည်။ အိမ်ထောင်သည်မို့ ဖန်တရာ တေနေသော အောစာအုပ်များ မဖတ်တော့ပဲ ဇတ်လမ်းဇတ်ကွက် ကောင်းပြီး သဘာဝ ကျသော စာအုပ်များ ကိုသာ ရွေးဖတ် လိုက်၏။ သို့သော် ဖြစ်ရိုး ဖြစ်စဉ်များ များလာကာ စိတ်သိပ် မကြွတော့ပေ။ ဖုန်းပိတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထရန် ဆုံးဖြတ် လိုက်စဉ် ထူးခြားသော အညွှန်းလေးဖြင့် ကြေငြာ ထားသော ပိုစ့်လေး တခု တက်လာပြန်သည်။ ဖုန်းပိတ် ကာနီး ဘာရယ်မဟုတ် ကြေငြာထားသော ပေ့ချ်လေးထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်၏။

ဇာတ်လမ်းမှာ ယောကျ်ားနှင့် ဝေးနေသော ကိတ်မုန့်ဆိုင် ပိုင်ရှင် အသက်၄၀ကျော် အမျိုးသမီး အား သားအရင်း ဖြစ်သူ လူငယ်ကောင်လေးမှ အတင်း ကြိုးစားသည့် ဇတ်ကားလေး ဖြစ်နေသည်။ နေ့စဉ်နေတိုင်း လူချင်း အနီးကပ် ထိတွေ့ ဆက်ဆံမိရာမှ ကာမစိတ်များ ကြွကာ ဖေါက်ပြန်ရင်း နောက်ပိုင်း ကာမ စပ်ယှက်သည့် အခန်းများအား အနီးကပ် ထိထိမိမိ ရိုက်ပြ ထားသဖြင့် ကြည့်နေရင်း အဖုတ်လေး ယားလာမိ၏။ ပုံမှန်ထက် ပိုမို ကောင်းမွန်စွာ ခံစားလာရ သဖြင့် စိတ်ထဲ ထူးဆန်း ကျေနပ် နေမိသည်။ မနက်ပိုင်း တချီ ဇောင်းတိုက် ထားသော်လည်း ပြန်လည် တောင်းတ လာသော ကာမဆန္ဒ လေးကြောင့် ထမိန် အောက်နားစထဲ လက်လျို သွင်းကာ အဖုတ်အား ခပ်ဖွဖွပွတ်ရင်း ဇတ်ကားထဲ မျောနေတော့၏။

” အမေ ”

ဇတ်ကား ကောင်းနေတုန်း သားဖြစ်သူ အသံကြားမှ လက်ဖက်ရည် ပါဆယ် မှာလိုက်သည်ကို သတိရမိ လိုက်သည်။

” သားလေး … ပြန်လာပြီလား ”

ကုတင်ပေါ်မှ ထထိုင်ကာ ကုတင်းစောင်း ထမိန် ပြင်ဝတ်ရင်း တံခါးထဖွင့် ပေးလိုက်၏။

” မုန့်က … ကိတ်မုန့်ပဲ … ရတာ … အမေစားနေကျ … ပါမုန့်ကြက်ဥကြော် … ကုန်နေလို့ ”

ဇော်ခိုင်မှာ တံခါးပွင့်သည်နှင့် လက်ဖက်ရည် ပါဆယ် ထုပ်နှင့် မုန့်ထုပ်လေး ကိုင်ကာ ဝင်လာရင်း ကုတင် ခေါင်းရင်းဘေး စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။

” အေး သား … ဖန်ခွက်၁လုံး … ယူပေးဦး ”

” ဟုတ် ”

နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းမှ ဖန်ခွက်တလုံး ဝင်ယူကာ အခန်းထဲ ပို့ပြီး အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့၏။ တီဗွီဖွင့်ထား သော်လည်း တီဗွီဆီ အာရုံ မရောက်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ အကြောင်းအား စဉ်းစားနေမိ၏။ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် မိခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာလေး ရဲပြီး မျက်လုံးများ စင်းနေကာ ကုတင်ပေါ်ရှိ ဖုန်းမှ ကြည့်လက်စ အပြာကားအား မြင်လိုက်ရသည်။ အိပ်ခန်းမှ ပြန်အထွက် ထမိန် နောက်ဖက် ဖင်ကြားတည့်တည့်တွင် အရည် ကွက်နေ သည်ကို ဖျက်ကနဲ့ တွေ့လိုက်မိပြန်၏။

******************

စနေနေ့ ညနေပိုင်း ဇော်ခိုင် ဘောလုံး သွားကန်ချိန် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ညည်းသံများ ထွက်ပေါ် နေသည်။

” အား …… အင့် ………… အင်း …… ရှီးးးး …… ကျွတ် ”

ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ပေါင်တံ၂ဖက် စုလိုက် ဖြဲလိုက် ဖြစ်နေရင်း မျက်လုံးများက အိမ်တံခါး ပေါက်ဘက် မကြာခဏ ကြည့်နေသည်။ အိမ်တွင် မကြာခဏ ဝင်ထွက်နေသော ဆိုက်ကားသမား ဦးမြသောင်း မှာ ထမိန် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး အဖုတ်အား လက်ဖြင့် လိုးပေးနေ၏။

” ဟင့် …… ရှီးးးးး …………… အ …… ကျွတ် ကျွတ် ……… ဟင့် ……… အား … အ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပါးစပ်မှ အသံထွက် ညည်းရင်း ဘေးချင်း ကပ်လျက် ထိုင်နေသော ဦးမြသောင်း လီးအား ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင် ထားသည်။

” အင်းဟင်း …… ဒါ …… ဒါ ……… ဒါကြီးနဲ့ … လုပ်ပေး တော့ ”

စကား ဆုံးသည်နှင့် ဦးမြသောင်းမှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရှေ့တည့်တည့် ဒူးထောက် ရပ်လိုက် တော့သည်။ ပေါင်ကြား တည့်တည့် ဒူးထောက် ရပ်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ထမိန် အောက်နားစအား ပေါင်ရင်း ဆွဲတင်ရင်း ပေါင်တံ၂ဖက် ကားထား လိုက်၏။

” မြန်မြန် လုပ်နော် … ဦးလေးသောင်း … သားလေး … ခဏနေ ပြန်ရောက်မှာ ”

” ဟုတ် ”

ဦးမြသောင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုး လှန်ကာ ညာလက်ဖြင့် လီးအား ထိန်းကိုင်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်ထဲ တဝက်လောက် ဖိထည့် လိုက်၏။

” ဗြိ …… အ …… တဝက်ပဲ … အရင်လိုးဦး … ဦးလေးသောင်း ဟာကြီးက … တုတ်တယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားကြောင့် ဦးမြသောင်းမှာ ခေါင်းညိတ်ပြရင်း လီတဝက်ခန့် အချက်၂၀လာက် အထုတ်သွင်း လုပ်ပြီးမှ လက်လွတ်ကာ လီးတဆုံး ထည့်လိုးတော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ဦးမြသောင်း ခါးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း ညာလက်ဖြင့် နို့အုံအား ညှစ်ခြေကာ သူမ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက် နေပုံကို ငုံ့ကြည့်နေ၏။

” ဆရာမ … အခန်းထဲ သွားရအောင် … ဗြိ … ဘွတ် …… အင့် …… ”

၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဦးမြသောင်း တယောက် လိုးရင်း တန်းလန်း ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ပြောလိုက်သည်။

” ဟင် … ဘာလို့လည်း … အောက်က … ဒူးနာ လို့လား ”

” ဟုတ် ”

” ဒါဆို … ပွေ့ပြီး … နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲ … ခေါ်သွား ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးမြသောင်း ခါးအား ပေါင်တံ ၂ဖက်ဖြင့် ညှပ်ခွကာ လည်ပင်းအား သိုင်းဖက် ထားသည်။ ဦးမြသောင်းမှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခါးအားပွေ့ကာ အဖုတ်နဲ့ လီး မကျွတ်စေပဲ ဒူးထောက်ရာမှ ထရပ်လိုက်၏။ နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့ခေါ်သွာရာ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် အဖုတ်နှင့် လီးအား ကပ်ထားရင် ခေါ်လာခဲ့သည်။

” ဦးလေးသောင်း … ဟို စားပွဲခုံပေါ် တင်ပြီး … မတ်တပ်ရပ်လိုး …… ဒါမှ … သားလေး လာရင် … လူချင်း ခွာလို့လွယ်မှာ ”

ဦးမြသောင်း တယောက် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြောသည့်အတိုင်း စားပွဲပေါ် ဖင်ကြီး မေးတင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခါးဆွဲ လိုးလိုက်ပြန်၏။ တချက်ချင်း လိုးနေရာမှ ခဏအကြာ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးနေသည်။

” အ …… အ …… လိုး …… အင့် …… ပြွတ်စ် … ပြွတ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ စားပွဲပေါ် လက်နောက်ပစ် ထောင်ထားရာမှ ခန္ဓာကိုယ် ရှေ့မတ်ကာ ဦးမြသောင်း လည်ပင်အား သိုင်းဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်မိသည်နှင့် ဇော်ရဲမှာ အားကုန် ဆောင့်လိုး တော့သည်။

” ပြွတ်စ် … ပလပ်ပလပ် …… အ … လိုးကွာ … ရှီးးးးး … ပြွတ် ပြွတ် …… ကောင်းတယ်ကွာ … နာနာလေး ဆောင့် …… အ ……… ဆောင့် …… ဟင့် …… ဆောင့် ဆောင့် …… အ ……… ရှီးးးးးး ”

ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးရာ စားပွဲခုံ အောက်ခြေတိုင် များ တအိအိ ရမ်းလာရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အော်သံများ ပိုကျယ် လာရ၏။ သားဖြစ်သူ ပြန်လာမည်ကို စိုးရိမ် နေသော်လည်း ဦးမြသောင်း အား အလိုးမရပ်ရန် တတွတ်တွတ် ပြောဆို နေပြန်သည်။ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုး ခံလိုက်ရာ အားရကျေနပ်ရင်း အဖုတ်လေး ယားတက် လာတော့သည်။

” ဟင့် ……… အ ……… မရပ်နဲ့တော့ …… ပြီးတော့မယ် …… အားးးး ……… အ အ အ ”

ကျောကုန်းအား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ရင်း ပြောရာ ချက်ချင်းပင် ဦးမြသောင်း ဆောင့်ချက်များ ပိုပြီး အားပါ ပြင်းထန် လာ၏။

” အင့် ……… ဗြိ ……… ဘွတ် …… ဖွပ် ……… အင့် ………… အားးး …… ဦးလေး လည်း … ပြီးတော့မယ် … ဆရာမ ရယ် ”

၂ယောက်သား တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ကာ အချက်၃၀ခန့် မနားတမ်း လိုးရင်း ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြသည်။

” ဟူးးးးး …… ရှီးးးး …… လရည်တွေကို … အများကြီးပဲ ”

လီးဆွဲ ထုတ်လိုက်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်ထဲမှ လရည်များ အမ်ထွက်လာ၏။

” ဆရာမ … အားရရဲ့လား ”

” အင်း ”

အဖုတ်ထဲ လက်သွင်းနိူက်ကာ လက်ချောင်းထဲ ကပ်ပါ လာသော လရည်များအား လျှာထိပ်လေးနဲ့ တို့ကြည့် ပြန်သည်။

” ပြွတ်စ် …… ပလပ် ပလပ် …… ”

လက်ချောင်း ကပ်နေသော လရည်များအား ဦးမြသောင်း ရှေ့ စုပ်ပြရင်း နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ ပေပွ သွားသော လရည်စက် များအား လျှာဖြင့် သပ်ချ လိုက်တော့၏။

” လာ …… ရေချိုးခန်း ထဲ … ရေဆေးရအောင် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်ဝန်းရွဲကြီးနှင့် ကြည့်ရင်း ပြောကာ စားပွဲခုံ ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး ခဏအကြာ ဦးမြသောင်း ပြန်သွားတော့၏။ ဦးမြသောင်း ပြန်သွားစဉ် အိပ်ခန်းလေးထဲ ပြန်ဝင်မှေးရင်း လွန်ခဲ့သော ၁လခန့်မှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်စဉ်းစား နေမိသည်။

********************

” ဗွမ်း … ဗွမ်း ……… ဗွမ်းဗွမ်း ”

ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ် ပြီးစီးသည်နှင့် နေလည်ပိုင်း သားအမိ၂ယောက် ထမင်းအတူစားကာ ဇော်ခိုင် အပြင် ထွက်သည်နှင့် ရေချိုးနေသည်။ ရေစို ထမိန်လေးမှာ အသားတွင် ကပ်ကာ သူမ ခန္ဓာကိုယ်၏ အဖုအထစ် အမို့အမောက် များအား ထင်းနေအောင် မြင်နေရ၏။ ရပ်ကွက်လေးထဲ လက်လုပ်လက်စား များမို့ မနက်လင်း အလုပ်သွား ညနေမှ ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်လာ ကြသဖြင့် နေ့ခင်းဘက် အတော်လေး တိတ်ဆိတ် နေတတ်သည်။ထိုချိန် ဦးမြသောင်း တယောက် ရေချိုးခန်း တံခါးဝရှေ့ တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေ၏။

ဦးမြသောင်းမှာ ခေါင်းဖြူနေပြီး အသားညိုညို အသက် ၅၅နှစ် ခန့်ရှိသည်။ ဆိုက်ကား နင်းရင်း ကြုံရာကျဘမ်း အကုန်လုပ်ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိမ်သို့ ၁ပတ် ၂ရက်ခန့် ဝင်ထွက်ကာ ခိုင်းသည့် အလုပ်များ လုပ်ပေး လေ့ရှိသည်။ အလုပ်ကြမ်း သမားမို့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသက်ရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် တောင့်တင်း သန်မာလှ၏။ အရင်ရက် များတွင်လည်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အလစ် နောက်ဖေးဘက် သွားကာ လှန်းထားသော ဘော်လီများ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီများ ခိုးနမ်းကာ အာသာဖြည်လေ့ ရှိသည်။ခုလည်း ဆန်အိတ် ဝယ်ခိုင်းသဖြင့် ဝယ်ပြီး ဆိုက်ကားဖြင့် လာပို့ရာ ရသည့် အခွင့်အရေးအား လက်လွတ်မခံပဲ ချောင်းကြည့် နေခြင်းဖြစ်၏။

လင်ဖြင့်ဝေးနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှအပ များအား မြင်မိတိုင်း ကာမဆန္ဒများ ဖြည့်ဆည်း ပးရန် အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ကူးယဉ်လေ့ ရှိသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ဦးမြသောင်း ချောင်းကြည့် နေသည်ကို မသိပဲ သားတော်မောင် အပြင်သွားသဖြင့် တယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မို့ ဆပ်ပြာတိုက်စဉ် ထမိန်အား ချွတ်ချပစ်သည်။ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားမို့ နို့အုံဖွေးဖွေးနှင့် ခါးအောက် ကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ဖွေးဥ ဝိုင်းစက်နေ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ တယောက်ထဲ ရှိသည် အထင်ဖြင့် နို့အုံရော အဖုတ်ကိုပါ ဆပ်ပြာနှင့် သေချာပွတ်တိုက် ဆေးကြော နေသည်။

အကြိမ်ကြိမ်မှန်းပြီး ဂွင်းထုနေရသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား ကြည့်ရင်း ဦးမြသောင်း တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် လာခဲ့ရသည်။ စိတ်ကူးဖြင့် အတင်း ချုပ်လိုးရင်း ပုဆိုးလှန်ကာ ဂွင်းထုနေ၏။

…………………………
ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် အဖုတ်လေး ပွတ်တိုက်ရင်း ခါးညွတ်ပြီး ခြေသလုံး၂ဖက်အား ဆပ်ပြာ ကုန်းတိုက်ရာ ဦးမြသောင်း အသိစိတ်များ လွတ်ထွက် သွားရသည်။ ဂွင်းတိုက်နေရင်း တရိပ်ရိပ် တိုးလာသော ရာဂ စိတ်အား မထိန်းနိုင် တော့သဖြင့် စေ့ရုံစေ့ထားသော ရေချိူးခန်း တံခါးအား တွန်းဖွင့် ဝင်လာခဲ့၏။

” ကျွီ …… ”

” ဟင် …… အို့ …… ဦး … ဦး ……… ဦးလေးသောင်း ”

လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုယ်တုံးလုံး ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာ တိုက်နေရာ တံခါးဖွင့်သံကြောင့် လှည့်အကြည့် ဦးမြသောင်းအား မြင်လိုက်ရ သဖြင့် တကိုယ်လုံး ပူထူ သွားသည်။

” ဆန်အိတ် လာပို့တာလား …… ဧည့်ခန်းက စောင့်နော် … ကျမ ရေချိုးပြီး … လာခဲ့ပါမယ် ”

စကားပြောရင်း ဆပ်ပြာများ ပေပွနေသော ကိုယ်လုံးအား အနီးရှိ တဘက်နှင့် ပတ်ကာ ကျောပေး ရပ်လိုက်ရသည်။ ဦးမြသောင်းမှာ တောင့်တနေသော ရမ္မက်စိတ်အား မထိန်းနိုင်တော့။ ရှေ့တိုးကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ရေချိုးခန်း နံရံနှင့် ဖိကပ် တွန်းထားရင်း ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့် ထောက်ထား လိုက်၏။

” ဟာ …… လွတ် …… လွတ်စမ်း … ဘာလုပ်တာလဲ ”

” အော်လေ … ရတယ် … တအိမ်လုံး … ဆရာမနဲ့ ကျနော် … ၂ယောက်ပဲ ရှိတာ ”

လင်ဖြစ်သူ ခရီးဝေးထွက်နေပြီး သားတော်မောင် အိမ်၌ မရှိချိန် အခွင့်ကောင်း ယူမှန်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဟိုးအရင်ရက် များတွင် အိပ်ခန်းဘက် ဝေ့လည် ဝေ့လည်နှင့် လာရောက် ချောင်းကြည့် တတ်သော ဦးမြသောင်းအား ဒေါ်မေဆန်းလွင် သတိထားမိ နေ၏။ သို့သော် ဒီလောက်ကြီး အတင့် ရဲလိမ့်မည် ထင်မထားပေ။ ဦးမြသောင်းမှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ရေချိုးခန်း နံရံဘက် ဖိကပ် ထားရာမှ လက်၂ဖက် ချုပ်ကိုင်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား ရေကန်ဘောင်ပေါ် ရွေ့ပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ကိုယ်လုံး မှောက်ချလိုက်သည်။

” ဟာ ………… ဘာ … ဘာ … ဘာလုပ်မလို့လဲ … ”

” ဘာလုပ်ရ မှာလည်း … လိုးမလို့ …… လိုးမလို့ …… ဆရာမ ဖင်ကြီးကြည်ပြီး … လိုးချင်နေတာ … ကြာပါပြီ … ဒီနေ့တော့ ……မထိန်းနိုင် တော့ဘူး … လိုးပြီး ထောင်ထဲ ဝင်မယ် ”

ရေကန်ဘောင်ပေါ် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ခံရချိန် ဦးမြသောင်းမှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ကိုယ်လုံးအား ပတ်ထားသော တဘက်အား အောက်မှ ပင့်လှန်ပစ်သည်။

” အင်းဟင်း … ဖင်ကြီးက ဖွေးဥနေတာ … ဆရာမရယ် ”

” အို့ …… မကိုင်ပါနဲ့ …… ဟင့် … ကျမ …… တောင်းပန်ပါတယ် ”

ဖင်ကြီး ရမ်းရင်း တောင်းပန်နေသည်နှာ ဦးမြသောင်း အဖို့ ကာမစိတ်ရိုင်းများ ပိုပြီး ထကြွစေသည်။ ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်အား ဆုပ်နယ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လက်ကြမ်းကြီး သွင်းပွတ်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပေါင်တံများ စိထား လိုက်၏။

” ပေါင်ဖြဲထားပါ … ဆရာမရဲ့ …… အင့် …… ”

” အားးး …… သေပါပြီ …… နာလိုက်တာ …… ကျွတ် ကျွတ် …… ”

ပေါင်တံ၂ဖက်အား အတင်း စိထားသဖြင့် ဦးမြသောင်းမှာ ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်နေသော လက်ဖြင့် စောက်ပတ် အုံအား ဆွဲညှစ်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် နာကျင်စွာ အော်လိုက် မိသည်။

” ဟင့် …… တအား မညှစ်နဲ့ … လွတ်ပါ … ”

အဖုတ်အား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ခံရသဖြင့် မျက်ရည် ဝဲလာရသည်။ ငိုသံပါလေးလေးနှင့် ပြောရင်း နာကျင် လွန်းသဖြင့် ပေါင်တံ၂ဖက် ပြန်ချဲ ပေးလိုက်၏။ ထိတ်လန့်စွာ စိတ်လှုပ်ရှား နေချိန် ဦးမြသောင်းမှာ အဖုတ်အုံအား ဆွဲညှစ်ထားရာမှ လွတ်ရင်း ဖွဖွလေး ပွတ်သပ် ပေးသည်။

” ရှီးးးး … အ ………… ပွိ … ပြိ …… စွိ …… ဗွိ …… ”

ဆပ်ပြာမြုပ်များ ကပ်နေသော အဖုတ်အား ပွတ်သပ်ပေးရာ တပွိပွိနှင့် ပွတ်တိုက်သံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။

” ဟင့် … ဦးလေးသောင်း …… မလုပ် …… မလုပ်ပါနဲ့ …… အီးဟီး …… အဟင့် ဟင့် …… ”

ဦးမြသောင်းမှာ စကားတစ်ခွန်းမှ ထပ်မပြောဘဲ ပုဆိုး ချွတ်ချကာ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ကပ်နေသော အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ကြားထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ် လိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် လှည်ပြန် လှည့်ကြည့်စဉ် ဦးမြသောင်း လက်သီးဆုပ် ထဲမှ ပြဲလန် နေသော ဒစ်ကြီးအား မြင်ကာ ထိတ်လန့်သွားမိ၏။ သို့သော် အထိအတွေ့အောက် ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်း ထကာ နို့အုံ၂ဖက်လုံး တင်းလာပြီး အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

” ဟာ ……… အာ ……… လွတ် … မလုပ်နဲ့ … ကျမကိုလွှတ် …… ဗျစ် ……… ဗွပ် ……… အ …… အားးး ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရုန်းကန်နေစဉ် အဖုတ်ထဲ ဦးမြသောင်း ဒစ်ကြီး တိုးဝင် လာတော့၏။

” ဟင့် ……… အ …… မလုပ်နဲ့ …… ပြန်ထုတ် …… အမလေး …… ဗြိ … ဘွတ် …… ဗလစ် …… ပြိ …… ဗျစ် ……… အ … အားးးးးး ”

ဦးမြသောင်းမှာ တွန်းထိုး ရုန်းကန်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် ၏ လက်၂ဖက်အား ဖိချုပ်ကာ ဒစ်အား ဖိသွင်းရာ လီတဝက်ခန့် တိုးဝင်သွားသည်။

” ခဏပါ …… ဆရာမ ရဲ့ …… အိမ်ထောင်သည်ပဲ … အလိုးခံဖူး သားနဲ့ …… အင့် …… ”

စကားပြောရင်း လီးအား အနည်းငယ် ပြန်ထုတ်ကာ ခါးအားဖြင့် အရှိန်ယူပြီး လီးအရင်းထိ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပစ်၏။

” အားးးး … အ …… မရဘူးးးး …… နာလိုက်တာ … ပြန်ထုတ်ပါ ……… ဘွတ် …… အားးးး …… သေပါပြီ …… ဗြိ …… အီးဟီး …… ကျွတ် ကျွတ် … နာတယ်”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် မတ်တပ်ရပ် ခါးညွတ် ကုန်းလျက် အနေထားဖြင့် ရေကန်ဘောင်အား လက်ထောက်ကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းရင်း ဦးမြသောင်း ဆောင့်ချက်အား အလူးအလဲ ခံနေရ၏။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသော လီးဒဏ်ကြောင့် မျက်ရည်များ ဝဲတက် လာတော့သည်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း ကြာသော်လည်း အထိအတွေ့ နည်းနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်လေးမှာ ဦးမြသောင်း အဖို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးရသည်မှာ အရသာ တွေ့နေမိ၏။

” အားးး …… လူယုတ်မာကြီး …… အဟင့် ဟင့် ……ရှင့်ကို …… မုဒိန်းမှု့နဲ့ တရားဆွဲမှာ …… သိလား … အီးဟီးးး …… ”

ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လှသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အံကြိတ်ခံရင်း ငိုညည်း လိုက်ပြန်သည်။

” ရှီးးးး …… အားဟား …… အင့် အင့် …… ဆွဲပါ ဆရာမရယ် … ခုတော့ အားရအောင် … လိုးဦးမယ် ”

” အားးးး …… အမေ့ …… လိုးစမ်း … အားရအောင် … လုပ်ထား …… ရှင့်လို လူယုတ်မာကို … ထောင်ထဲ ပို့ပစ်မယ် …… အ အ …… ဟင့် … အ ……… ကျွတ် ကျွတ် ”

၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အသံများ တိတ်သွားတော့သည်။

” လက်တွေ … လွတ်ပါဦး … ဟင့် …… အရမ်းနာနေပြီ ”

လက်၂ဖက်အား ပူးကပ် ချုပ်ခံရသဖြင့် နာကျင်ကြောင်း ပြောရာ ဦးမြသောင်းမှာ ချုပ်ကိုင်ထားသော လက်၂ဖက်အား လွတ်ပေးလိုက် တော့သည်။ တဆက်ထဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ တဘက်အား ဆွဲဖြည်ပစ်၏။ လက်၂ဖက် လွတ်ပေးလိုက် သည်နှင့် ရေကန်ဘောင် လက်ထောက်ကာ မသိမသာ ခါးလေး ခွက်ပေးလာသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ အပြုမှုကြောင့် ဦးမြသောင်း တအား ဆောင့်မလိုးတော့။ ဖွေးဥ အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား အရသာခံ ကြည့်ကာ တချက်ချင်း လိုးပေးလိုက်သည်။

” ဇွိ …… ဖတ် … အ …… ဗြိ … အ … ဗွတ် ဗွတ် ……… အားးးးး ……… ရှီးးးးးး … အင်းဟင်း … ”

နောက် ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင်း တဟင်းဟင်း ညည်းကာ ဦးမြသောင်း လီးတံအား အဖုတ်လေးဖြင့် ညှစ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ တော့သည်။ လီးအရည်ပြား နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြီးသွားမှန်း ရိပ်မိကာ လီးတဆုံး ထုတ်ကာ ၁၀ချက်ခန့် မနားတမ်း ပြန်ဆောင့်လိုး ပေးလိုက်သည်။

” အ …… အင့် …… ဇွိ …… ဘွပ် …… ဖွပ် …… ဗွတ် …… အားးးးးးး အားးးးးးးး ”

ဆောင့်ချက်များ အားပါပြင်းထန်သဖြင့် သားအိမ်ဝ ထိမိရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် အရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်သွားရ၏။ စောက်ဖုတ်လေး ပူထူကာ ဒူးများ ညွတ်ချင်လာသည်။ နောက်၅မိနစ် လောက်မှ ဦးမြသောင်း လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ကိုယ်လုံးပြီး ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် ငြိမ်သွားရ၏။

” အားဟား …… ကောင်းလိုက်တာ … ဆရာမ ရယ် ”

ဦးမြသောင်း မောဟိုက်စွာဖြင့် ပြောရင်း လီးအား ဆွဲထုတ် ပစ်သည်။ လီးကျွတ်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွန် မထိန်းနိ်ုင် တော့ ကျောပေးလျက် အနေထားဖြင့် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်ရ၏။

” ကောင်းလား … ဆရာမ ”

ဦးမြသောင်းမှာလည်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားမှ ဖင်ထိုင်ချရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား လှမ်းမေးနေသည်။ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ဂယောင်ဂရင်ဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ထိုင်မိ၏။ ဦးမြသောင်း ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်ရာ သူမ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထားသော လီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ ပြန်သည်။ တဆက်ထဲ သူမ ပေါင်ကြား ငုံ့ကြည့်မိကာ အဖုတ်ဝ ထဲမှ လရည်များ အမ်ထွက်နေသဖြင့် လက်နှင့် အုပ်ထား လိုက်၏။

” ဟာ … လက်က ဖယ်လေ … ဆရာမ ရဲ့ ”

ဒေါ်မေးဆန်းလွင်မှာ ကျောပေးထားစဉ် အဖုတ်လေးအား အလိုးခံထား သော်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်မို့ ရှက်အား ပိုကာ ပေါက်ဂွလေး လက်ဖြင့် အုပ်ထားဆဲပင်။

” အိုရ် …… သွားတော့ … ဦးလေးသောင်း … သားလေး ပြန်လာရင် … မကောင်းဘူး … ကျမလည်း … မတိုင်တော့ပါဘူး … ဒီကိစ္စ မေ့လိုက်တော့ … အိမ်လည်း မလာခဲ့နဲ့တော့ … ”

” ခုမှတော့ … မထူးပါဘူး … ဆရာမရယ် … အားရအောင် လိုးပါရစေ … ဆရာမလည်း … ယောက်ျား မရှိချိန် …… ဆာနေတာပါ …… ဦးလေး သိပါတယ် ”

” အို့ …… မဟုတ်ဖူး …… မဆာပါဘူး …… သွား သွား …… သွားပါတော့ရှင် …… ဟင့် ဟင့် ”

ဦးမြသောင်း စကားကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာကာ အကြောက်အကန် ငြင်းနေရှာသည်။

” ကဲပါ … ဆရာမ အအေးပတ်မယ် … အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင် … ရေအမြန်ချိုးလိုက် … ”

စကားအဆုံး ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်လျော့ လိုက်သည့် ပုံစံဖြင့် ရေထချိုးကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ကုတင်နား အရောက် ပွေ့ချီခံရကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထား လှဲချခံလိုက် ရပြန်သည်။ တဆက်ထဲ ဦးမြသောင်းမှာ ရင်လျားထားသော ရေလဲ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်၏။ အပေါ်မှ မိုးခွပြီး ပါးပြင်အား ဘယ်ညာနမ်းရင်း နို့အုံအား တဖက်ပြီး တဖက် စို့ပေး လိုက်သည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် အထိအတွေ့ကြောင့် တဟင်းဟင်း ညည်းငြူနေရ၏။

” ရှီးးး … အ …………… ကျွတ် ……… ”

နို့အုံမှ တဆင့် အောက်ရွေ့ကာ ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေး လေးအား လျှာဖြင့် ယက်ပေးရာ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ် နေပြန်သည်။ လက်၂ဖက်မှာ နို့အုံအား ဆုပ်နယ်ရင်း လျှာဖျားလေး ဆီးခုံးနား အရောက် ဖင်ကြီး မသိမသာ ကြွတက်လာ၏။

” ဟာ …… ဦးလေးသောင်း ရယ် …… အင်းဟင်း …… တော်ပြီလေနော် … မကောင်းပါဘူး ”

ဦးမြသောင်းမှာ စကား ပြန်မပြောပဲ နိုအုံအား ညှစ်ချေ ပေးနေသော လက်၂ဖက်အား ဖင်သားစိုင်၂ဖက်အောက် ပြောင်းပြီး လက်ဖဝါးဖြင့် ပင့်ထိန်းလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဖေါင်းကြွ လာသော အဖုတ်အား ဖိယက်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း ကုတင်ပေါ် ပြန်မချတော့ပေ။

” အားးးး …… ရှီးးးး ………… အဟင့် ဟင့် … အနေရ အရမ်းခက်တာပဲ …… တော် … တော် …… တော်ပါတော့ …… ရှီးးးး ……… အ ”

လျှာဖျားလေးမှာ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးဆွဲလိုက် အစိလေး ပင့်ယက်လိုက်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပေါင်တံများ တဆက်ဆက် တုန်ကာ အဖုတ်အား ကော့ပေးရင်း ဦးမြသောင်း မျက်နှာအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆွဲကပ်ပစ်၏။

” ဟင့် ………… ရှီးးးး ……… အား ……. ဦး …… ဦးလေးသောင်း …… အဟင့် … အ …… အမလေး … ”

မျက်နှာနှင့် အဖုတ်အား အလွတ်မခံပဲ ဆွဲပွတ်ရာ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်။

” အားးး …… အ …… ထွက်တော့မယ် … ဟင့် …… ဖယ် …… ဖယ် … ဖယ်တော့ ……… အမလေး …… မရ ……… အ … အ …… ထွက်ကုန်ပြီ …… ကန်တော့ …… အားးးး အ ……… ကန်တော့နော် …… ”

ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တဇပ်ဇပ် တုန်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်ကြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်ချကာ ငြိမ်သွားတော့သည်။ ငြိမ်ကျ သွားသည်နှင့် ဦးမြသောင်းမှာ ဒစ်အား အဖုတ်ဝ တေ့ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာဘေး လက်၂ဖက် ထောက်ရင်း ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချပစ်သည်။

” ဇွိ ……… အ … ”

လီးတဆုံး ဆောင့်သွင်းရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းလေး မော့တက် သွား၏။ ခေါင်းမော့သွားချိန် နိူ့သီးခေါင်း လေး၂ဖက်အား တဖက်ပြီး တဖက် စို့ရင်း လီးတဝက်ခန့် ထုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့် လိုးလိုက်ဖြင့် တချက်ချင်း လိုးပေးနေသည်။ လီးဝင်လာတိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့ နေသော်လည်း ငြင်းဆန်သည့် အမူယာများ မရှိတော့ပေ။

” ရှီးးးး … အ …… အဟင့် ”

မျက်နှာလေး မော့ကာ အောက်နူတ်ခမ်း ဖိကိုက်ရင်း ကြိတ်ခံနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ အပြုအမူကြောင့် ဦးမြသောင်း ကာမစိတ်များ ပိုကြွလာကာ ဒစ်ဖျားထိ ထုတ်ပြီး အရင်းထိ ပြန်ဆောင့်ရင်း ခပ်သွက်သွက် ဖိလိုး ပစ်သည်။ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ လီးတံအား အဖုတ် အတွင်းသား များနှင့် ဖမ်းညှစ်ပေးရင်း အောက်မှ မသိမသာလေး ပြန်ကော့ ပေးနေ၏။

” ဗျစ် …… ဘွတ် ……… အ … အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… ဟင့် …… ကျွတ် ……… ထပ်ပြီး တော့မယ် ထင်တယ် …… အအ …… အ … ထွက်ပြန် ပြီ …… အ ……… ရှီးးးးး …… မရပ်နဲ့ …… ဆောင့် …… အ …… ”

လီးတံအား အဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် ရှုံ့ချီပွချီ ညှစ်လာသဖြင့် ဦးမြသောင်းမှာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ရင်း ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ချွေးများ ရွှဲနှစ် လာတော့သည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ဦးမြသောင်း ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ကာ ဒုတိယအချီ ပြီးသွားရ၏။ ဦးမြသောင်းလည်း အချက်၃၀ခန့် မနားတမ်း ဆက်တိုက် လိုးရင်း လီးတံ ကျင်လာရသည်။ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် နို့ပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။

” အားဟား …… အား …… ထွက် …… အစ် အင်း …… ထွက် …… ထွက် ပြီ …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် လက်သီးဆုပ်ထိပ် ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးအား ငေးကြည့် နေစဉ် ဦးမြမောင် ထံမှ လည်ချောင်းအစ်သံများ နှင့်အတူ လီးထိပ် အပေါက်မှ လရည်များ ပန်းထွက် လာတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမ ဆက်ဆံတိုင်း အဖုတ်ထဲသာ ပြီးဘူးရာ လီးထိပ်မှ လရည်များ ထွက်လာသည့် မြင်ကွင်းအား တခါမှ မကြုံဖူးခဲ့။ မျက်နှာပေါ် လရည်များ ကျရောက် လာသည်နှင့် အဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လက်ကျန် စောက်ရည်များ အလိုလို ညှစ်ထုတ်လိုက်မိ၏။

” အင့် …… အင်းဟင်း …… ”

မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ယောင်ယမ်း ညည်းရင်း ပါးစပ်လေး ဟသွားမိသည်။ ထိုချိန် ဦးမြသောင်းမှာ ဟလာသော နူတ်ခမ်းလေးပေါ် ဒစ်ကြီး မေးတင်ကာ လက်ကျန် လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။

” အု ……… အွန့် …… ”

ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသော လရည်များကြောင့် မျက်လုံးလေး ပွင့်လာချိန် တဆက်ထဲ လိုလို လျှာဖျား လေးမှ တဆင့် ညှီစို့စို့ အရသာလေး ရရှိနေသည်။ လရည် တခါမှ မမျိုဘူးသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖို့ ရွံ့သလိုလို ဖြစ်နေချိန် ဦးမြမောင်မှာ ဒစ်အား ပါးစပ်ထဲ ဖိသွင်းရာ လရည်များ ကမန်းကတန်း မျိုချလိုက်ရ တော့၏။

” ပလပ်ပလပ် … ဝု … ဖလု …… ဝေါ့ … အော့ …… အု …… ဝေါ့ …… ”

ပါးစပ်ထဲ ညှီစို့စို့ အရသာကြောင့် ပျို့တက်လာသဖြင့် လီးထိပ်အား လျှာဖြင့် ထိုးထုတ်ရာ ဦးမြသောင်းမှာ ထုတ်မပေးပဲ ဖိထည့်ထား၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် နောက်ဆုံး စိတ်လျှော့ကာ လည်ပင်း ကြွက်သားများ လျှော့ချပြီး လီးတံအား မျိုပေးလိုက်ရသည်။

” အု …… ဝု …… ဖလု ……… အူး …… ”

လီးတံအား မျိုရင်း အသက်ရှု ခက်လာသဖြင့် ဦးမြသောင်း ပေါင်တံ၂ဖက်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် တဘုတ်ဘုတ် ရိုက်ကာ သတိပေးလိုက် ရပြန်၏။

” ရှီးးးးး ……… ကျွတ် …… ပလွပ် ……… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မခံနိုင်တော့သဖြင့် သတိပေးမှ ဦးမြသောင်းမှာ လီးအား ပြန်ထုတ် ပေးလိုက်တော့သည်။

” အူး …… အဟွတ် … အဟွတ် ဟွတ် …… ”

တခါမှ မမျိူဖူးသော လရည်များ မျိုချရသည့် အပြင် ပါးစပ်အား အလိုးခံလိုက် ရသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ထိတ်လန့် နေ၏။ လီးကျွတ် ထွက်သည်နှင့် ချောင်း တဟွတ်ဟွတ် ဆိုးကာ စိတ်လှုပ်ရှား နေသည်။ အဖုတ် လေးအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ညှစ်မိသဖြင့် သေးများပါ စိမ့်ထွက် ကုန်တော့၏။

” ဆောရီး နော် …… ဆရာမ …… ဦးလေး … စိတ်လွတ် သွားလို့… ”

မျက်နှာပေါ် အားနာမှု့ တပ်မက်မှု့ ကာမ အခိုးအငွေ့များ ရောယှက်နေသော ဦးမြသောင်းမှာ မျက်ရည်ဝဲပြီး ချောင်းဆိုးနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် အား စိုက်ကြည့်ရင်း တောင်းပန်စကား ပြောဆို နေသည်။ နို့အုံပေါ် ဖိထိုင် ထားရာမှ ထရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းရင်း ချွတ်ချ ထားသော ပုဆိုးအား ကောက်ဝတ် လိုက်၏။ ခန္ဓာကိုယ် တုံးလုံးဖြင့် အသက် မျှင်းရှုနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား တချက် ကြည့်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာ သွားတော့သည်။

……………………

၁၀ရက်ခန် အကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ကျောင်းသူ ကျောင်းသားများ ကုန်သည်နှင့် ကျောင်းခန်း တံခါးပိတ်ကာ သော့ခတ်ရင်း ကျောင်းပေါက်ဝ လျှောက်လာစဉ် လက်ကိုင်အိပ်ထဲမှ ဖုန်းသံ မြည်လာ တော့သည်။ ဖုန်းဖွင့်ကြည့်ရာ ဦးမြသောင်း ဖုန်း ဖြစ်နေသဖြင့် ဖုန်းကိုင်ထားသော လက်လေး တုန်သွားရ၏။ ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန် သူ့အိမ်သို့ ခဏဝင်ရန် ဖုန်းဆက် ပြောနေသည်။ ဖုန်းချပြီး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်လာရသည်။ ထိုချိန် ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် မိုးရွာချလာပြန်၏။ ဦးမြသောင်းအိမ်သို့ မသွားချင် သော်လည်း လွန်ခဲ့သော ၁၀ရက်ခန့်မှ အဖြစ်ပျက် များအား လျှောက်ပြောလျင် အခက်ဟု တွေးကာ အိမ်အပြန်တွင် ဦးမြသောင်း အိမ်အား ဝင်လာ လာခဲ့သည်။

” ဟာ … ဆရာမ … လာလာ … မိုးမိ လာတာလား … ခဏထိုင်ဦး ”

” ဟုတ် … ကျမကို … ဘာကိစ္စ ခေါ်တာလဲ … ဦးလေးသောင်း ”

လေရောမိုးရော ကောင်းနေချိန် ဦးမြသောင်း ၏ ထရံကာ သွပ်မိုး အိမ်လေးထဲ စားပွဲခုံရှေ့ ခုံအလွတ်တွင် ဝင်ထိုင်ရင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။

” ကိစ္စကတော့ … ဒီကိစ္စပဲ … ဆရာမရယ် … ”

” ဟာ …… ရှင် … ရှင် …… ရိုင်းလှချည်လား … ”

ဦးမြသောင်းမှာ ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် ၏ ရှေ့တည့်တည့် မတ်တပ်ရပ်ကာ ပုဆိုးအား ချွတ်ပြ လိုက်တော့၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် မျက်နှာလေး ရဲလာကာ ဦးမြသောင်း ပေါင်ကြားအား ကြည့်မိနေသည်။ ရောက်ကာစ သတိမထားမိ သော်လည်း လူချင်း ကပ်ချိန် အရက်နံ့များ စူးကနဲ့ ရရှိလိုက်ပြန်၏။ ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံလေးမှာ မိုးမိလာသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်တွင် ကပ်ပြီး ကောက်ကြောင်းများ ထင်းနေရာ ရောက်ရောက်ချင်း ဦးမြသောင်းမှာ ဟန်မဆောင် နိုင်တော့။ ချောမော တောင့်တင်းသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် အား တခါလိုးပြီး ကတည်းက နေ့တိုင်း လိုးချင်နေမိ၏။

လင်ရှိမယား ကျောင်းဆရာမ ဆိုသည့် အရှိန်အား ကြောက်နေမိသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိမ်သို့ မသွားပဲ အခြေနေ စောင့်ကြည့်နေသည်။ ၁ပတ်ခန့် အိပ်မပျော်ပေ ဘယ်အချိန် ရဲများနှင့် ရောက်လာပြီး ထောင်ထဲ ဝင်ရမလဲ အတွေးများက ဖိစီးနေရ၏။ သို့သော် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဘက်မှ တိုင်လား တောလား မလုပ်သဖြင့် စိတ်ရိုင်းများ ပြန်ဝင်ကာ နေ့လည်ပိုင်း အရက်မူးအောင် သောက်ပြီး ညနေပိုင်း ကျောင်းဆင်းချိန် အကြပ်ကိုင် ဖုန်းဆက် ခေါ်လိုက်မိသည်။ လာမည်ဟု ထင်မထားပဲ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးကာ ဂွင်းထုနေချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရောက်ရှိလာသဖြင့် ရောက်ရောက်ချင်း လီးအား လှန်ပြကာ ပုခုံး၂ဖက်အား ဖိကိုင် ထားလိုက်၏။

” ဟင့် … ဘာ … ဘာလုပ်ဦး … မလို့လဲ …… အဟင့် ဟင့် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်လုံးလေး တုန်ရီလာကာ ရေချိုးခန်းထဲ ရက်ရက်စက်စက် အလိုးခံခဲ့ရသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင် လာမိသည်။ မျက်နှာရှေ့ ဒစ်ကြီး ပြဲလန်ပြီး ထောင်ရမ်းနေသော သူစိမ်း ယောက်ျား၏ လီးကြီးကြောင့် ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်ရည်များ ဝဲလာရှာ၏။

” လိုးချင်လို့ပေါ့ … ဆရာမရယ် …… တခါလိုးပြီး ကတည်းက … ဦးလေး … နေတိုင်း သတိရ နေတာပါ ”

” အဲလို … မလုပ်ပါနဲ့ …… ပတ်ဝန်းကျင် … သိသွားရင် … ကျမ ရှက်ပြီး သေလိမ့်မယ် … အဟင့် ဟင့် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ ခုံပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လက်အုပ်ချီ တောင်းပန် နေ၏။

” အဲလိုတော့ … လက်အုပ် မချီပါနဲ့ … ဆရာမ ရယ် … … စိတ်ချပါ … ဦးလေးသောင်း … ဒီကိစ္စတွ ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါဘူး … ”

” ဟင့် …… ကျမလေ … ကျမ … ရှိကြီးခိုးပါတယ် … ဦးလေးသောင်း ရယ် … ကျမ ဆန္ဒ … မပါ ပါဘူး ”

” မငြင်းပါနဲ့ … ဆရာမရယ် … လာပါ … အိပ်ခန်းထဲ … သွားရအောင် ”

ချွတ်ချထားသော ပုဆိုးအား ပြန်မဝတ်ပဲ လီးတန်းလန်းနှင့် ဦးမြသောင်းမှာ လက်အုပ်ချီကာ ငိုယို တောင်းပန်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ပွေ့ထူကာ အိပ်ခန်းထဲ ဇွတ်ခေါ် လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကုတင်နား အရောက် ရေစိုနေသော အဝတ်စားများအား ဆွဲချွတ်ကာ လက်တဖက်မှ နို့အုံအား ညှစ်ချေရင်း ကျန်လက်တဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

” ဟင့် …… အ …… အဟင့် ဟင့် …… အ … အားးးးးး”

ခဏလေးဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွလာကာ ချွဲကျိကျိ အရည်များ စိမ့်ထွက် လာတော့သည်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာပြီး မောဟိုက်လာရင်း ကုတင်းစောင်း ထိုင်ချ လိုက်ရ၏။ ဦးမြသောင်း၏ အပွတ်အသပ်များ အောက် ရှက်စိတ် လျော့ပါးလာကာ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း ရမ္မက်ဇောများ နိုးထလာသည်။ တခါ အလိုး ခံဖူးထားသော လီးအား အနီးကပ် ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တဖျင်းဖျင်းနှင့် နို့သီးခေါင်းများ ထောင်ကာ စောက်ဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ ခံစားနေရ၏။ ထိုချိန် လီးအား စိုက်ကြည့်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲခိုင်းကာ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက် တော့သည်။

” စောက်ပတ်လေးက … ဖေါင်းအိနေတာ … လှလိုက်တာ …… ဆရာမရယ် ”

ဦးမြသောင်း စကားအား ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြန်မပြောပေ။ မျက်နှာလေး လွဲထားလိုက်သည်။

” ပလပ် ပလပ် …… ပြွတ် …… ပလပ် …… ပြွတ် ပြွတ် …… ”

ငြိမ်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ပေါင်တံ၂ဖက်အား ဖြဲကာ အဖုတ်မျက်နှာပြင်အား ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နှင့် တဖြည်းဖြည်း ညည်းသံများ ထွက်ပေါ် လာတော့သည်။

” အ ……… အားဟ …… ဟင့် ……… ရှီးးးး ……… ဟူးးးး …… ကျွတ် …… အ အားးးး …… အိုးးး …… အရမ်း ယားနေပြီ …… ”

၁၀မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ အားမလို အားမရ ရမ္မက်သံလေး ပီပီသသ ကြားလိုက်ရ၏။

” ဟင့် …… အ …… တော်ပါတော့ …… လုပ် … လုပ် …… လုပ်မှာဖြင့် … လုပ်တော့ …… အ အ …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တောင်းဆိုလာ သည်နှင့် ဦးမြသောင်းမှာ အဖုတ်အား ယက်နေရာမှ ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ခွလိုက် တော့သည်။ သို့သော် ချက်ချင်း မလိုးသေးပဲ ဘယ်ဖက် လက်အား ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ညာဖက် ခါးနား ထောက်ကာ ညာဖက်လက်နှင့် လီးတံအား ကိုင်ပြီး အဖုတ် ကြားထဲ ထောင်နေသော အစိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ် ပေးနေ၏။

” အင့် …… အ …… လုပ်ပါဆို …… မလုပ်ပဲ …… အ အားးးး …… ဘာလို့ အစိကို … ပွတ်နေတာလဲ …… ဟင့် …… ရှီးးးး …… တအားပဲ …… ”

ဒီတကြိမ် ကာမဒေါသ သံလေး ပါလာသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်ပြောင်းမှာ ကြောက်ပြီး ဦးမြသောင်း တယောက် ဒစ်အား အဖုတ်ဝ တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်တော့သည်။

” အားးး …… အမေ့ …… ကျွတ် ကျွတ် … ”

လီးစဝင်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေ၏။

” နာလို့လား … ဆရာမ … အင်းဟင်း … ”

အရင်တကြိမ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဖူးပြီးသားမို့ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ဦးမြသောင်းမှာ လီးအား အဆုံးအထိ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် တချက်ချင်း ဆောင့်လိုး နေတော့သည်။

” ဗျစ် ……… အ ……… ဘွတ် ……… အို့ …… အဟင့် …… ဦးလေးသောင်း ရယ် …… ရှီးးးး …… အားးးး …… ဟင့် …… ကျွတ် ကျွတ် … ”

အချက်ပေါင်း များစွာ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ဦးမြသောင်း၏ လိုးချက်များအောက် လီးအရသာ တွေ့ကာ မသိမသာ ပြန်ကော့ ပေးလာ၏။ တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းသွားသော တုံ့ပြန်မှု့ကြောင့် ဦးမြသောင်းမှာ လီးဒဏ် ခံနိုင် လာသည်ကို ရိပ်မိသဖြင့် အားထည့် ဆောင့်တော့သည်။

” ဗြိ ……… ဘွတ် …… အ အားးးး …… အင့် …… ဇွိ …… ဗွပ် …… ဖတ် ဖတ် …… ဟင့် …… ရှီးးးး …… အား အားးး ”

ဦးမြသောင်း ဆောင့်ချက်များ ကြမ်းလာချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည်း အဖုတ်အား သိသိသာသာ ပြန်ကော့ပေးကာ ၂ယောက်သား ထိထိမိမိနှင့် ကုတင်တိုင်များ တကျွီကျွီ မြည်လာသည် အထိ လိုးနေကြသည်။ တချီပြီးသည်နှင့် ဦးမြသောင်းမှာ အနား မပေးသေးပေ။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အသက်မျှင်းရှု နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းရင်းဘက်မှ ခွကာ စောက်ရည်များ ပေပွ နေသော လီးတံအား ပါးစပ်နား တေ့ပေးပြန်သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ခိုင်းပြီး လီးပြန် တောင်လာသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား လေးဖက် ကုန်းခိုင်းလိုက်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ၁ချီပြီးထား သော်လည်း ကာမစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ရမ္မက်စိတ် မကျသေးပေ။ ဦးမြသောင်းရှေ့ ကျောပေးကာ လေးဖက်ကုန်းရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးမြသောင်း တယောက် ရှေ့တည့်တည့် ဖွေးဥ အိကား နေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးဆွဲလိုးလိုက်၏။

” ဘွတ် …… အ …… ကျွတ် ကျွတ် …… ဗျစ် …… ဘွတ် …… အမလေးးး … အင်းဟင်း …… အ …… အင်း အင်း ”

လီးအရင်းထိ ပစ်ဆောင့်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်ကြောင့် ထပ်ခါထပ်ခါ ဆောင့်လိုး နေမိ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည်း လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း အဖုတ် အတွင်းသား များနှင့် ဖမ်းညှစ်ကာ ခါးလေးခွက်ရင်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေး နေတော့သည်။

” ဘွတ် …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေးသောင်း ရယ် …… အင့် အင့် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကာမအထိအတွေ့ အောက် ပွင့်လင်းလာကာ စိတ်ခံစားမှု့အား မရဲတရဲလေး ဖွင့်ပြောလိုက်မိသည်။ ထောင်ထားသော ဖင်ကြီး နောက်ပြန်ဆောင့်ကာ ပြောလာသဖြင့် ဦးမြသောင်းမှာ ပုံမှန်လိုးနေရာမှ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆွဲလိုးပစ်၏။ အားပါ ပြင်းထန်သော လိုးချက်များအောက် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဒုတိယ အချီ ပြီးကာ ဦးမြသောင်းမှာ အချက် ၅၀ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ပြီးမှ အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ကပ်ကာ လရည်များ ပန်းထည့် ပေးလိုက်သည်။

” ဟူးးးး …… အင်း …… အင်းဟင်း …… ”

နှစ်ချီဆက်တိုက် မနားတမ်း အလိုးခံပြီး ပင်ပန်း နွမ်းနယ် သဖြင့် ဘေးနားလှဲချ လိုက်တော့၏။ ၁၅မိနစ်ခန့် အနားယူပြီး ကျောင်းဝတ်စုံလေး ပြန်ဝတ်ရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ခင် ဦးမြသောင်းအား ဒေါ်မေဆန်းလွင် ၏ အဖုတ်လေးအား ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေး လိုက်သည်။ အိမ်ပြန် ရောက်သည်နှင့် သားဖြစ်သူအား နူတ်ဆက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ရေစို အဝတ်များ ချွတ်လဲ လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် လှဲကာ မျက်စိ မှိတ်လိုက် သော်လည်း ဒုတိယအကြိမ် အလိုး ခံမိခဲ့သော ဦးမြသောင်း လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲမှ မထွက်တော့ပေ။

*********************

နောက်ရက် များတွင် ဦးမြသောင်း အတင့်ရဲလာ တော့သည်။ သားဖြစ်သူ ဇော်ခိုင် အပြင်ထွက်သည်နှင့် မယောင်မလည်ဖြင့် အိမ်ရောက်လာကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အား အိပ်မက်ထဲထိ အဖုတ်အား စွဲလမ်းကာ ယက်ပေး မိကြောင်း နေ့တိုင်း တရက်တခါ အခွင့်ရသလို လိုးချင်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ပြောပြနေ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အစပိုင်း နားရှက်သဖြင့် ခပ်ခွာခွာ လုပ်မိသော်လည်း နောက်ပိုင်း ဦးမြသောင်း ရောက်လာ သည်နှင့် ရမ္မက်ကြွစေသော စကားလုံးများ နှပ်ကြောင်း ပေးပြောကာ နားအရသာ ခံယူနေတော့သည်။ ၃လခန့် အကြာ စနေနေ့ ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် သားအမိ ၂ယောက် မနက်စာ စားပြီး ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီ ကြည့်ရင်း စကားပြောနေချိန် ဦးမြသောင်း ရောက်ရှိ လာသည်။

” ဟော … ဦးလေးသောင်း လာတာ … အတော်ပဲ … မနေ့က … လစာထုတ်တာ … အင်္ကျီလေး ဝယ်လာတာ … ခဏ ”

မနက်ပိုင်း စားသောက်ပြီး သားအမိ၂ယောက် ထိုင်နေစဉ် ဦးမြသောင်း ဆိုက်ကားလေးနှင့် ရောက်ရှိလာသည်။

” ရပါတယ် … ဆရာမရဲ့ … ဒါနဲ့ … ရေချိုးခန်း ရေမလာလို့ ဆို ”

” အင်း …… ကွန်နဆာက … လဲထားတာ ……တနှစ်​ကျော်​ရှိသေးတာ … ရေပိုက် ပိတ်တာ နေမယ် ”

” အင်းပါ … ဦးလေး အပေါ်ကန် … တက်ကြည့် ပေးမယ် … ”

ဦးမြသောင်း စကားပြောရင်း နောက်ဖေးထဲ ဝင်ချသွား တော့သည်။

” အော် … သား … သားလေး အပြင်ထွက်ရင် … အိမ်တံခါး စေ့ခဲ့ဦးနော် ”

” ဟုတ် … အမေ ”

မိခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဇော်ခိုင် မျက်မှောင်လေး ကျူံ့လိုက်မိသည်။ ဦးမြသောင်း အိမ်ရောက် လာတိုင်း မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ တခုမဟုတ် တခု အကြောင်းပြကာ ကြာကြာနေခိုင်းလေ့ ရှိသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ မနက်ကမှ ရေဝင်ချိုးရာ ရေလာသေး၏။ ဒီရက်ပိုင်း မိခင်ဖြစ်သူ၏ အပြုမှုများ ထူးဆန်းနေရာ ခေါင်းထဲ အ​တွေးများစွာ ဝင်လာခဲ့ရသည်။ ခါတိုင်း ရေပိုက်ပိတ်လျင် ဇော်ခိုင် ကိုယ်တိုင် တက်ပြင်နေကြမို့ ဦးမြသောင်းအား အကူညီ​တောင်းနေသည်ကို စဉ်းစားမရ။ ဟိုးအရင် ၁ပတ် ၂ရက်လောက်သာ အိမ်လာပြီး လိုအပ်တာများ လာလုပ်​ပေးနေသော ဦးမြသောင်း မှာလည်း ရက်ခြားလိုလို ရောက်လာ တတ်ပြီး ဖခင် ကားထွက် သွားချိန်တွင် အိမ် တနေကုန် တွေ့နေရ၏။ ဖခင်မရှိချိန် ဦးမြသောင်း အပေါ် ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ဆက်ဆံရေးမှာ လိုအပ်သည်ထက် ရင်းနှီး နေသည်ကို ရိပ်မိနေသည်။

” အမေ … ကျ​နော့်​ခိုင်းစရာ မရှိရင် … အပြင် သွားဦးမယ် ”

” သွားလေသား … အမေလည်း … ဦးလေးသောင်း … ရေပိုက်ပြင်တဲ့ချိန် … ခဏမှေးမလို့ ”

စကားအဆုံ ထရပ်ကာ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်သွားသော မိခင်ဖြစ်သူ၏ နောက်ပိုင်းအား ကြည့်မိရာ ဖင်ကြားတည့်တည့် အရည် ကွက်နေ သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ဆိုင်ကယ်သော့ ယူရင်း အိမ်ပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။

********************

” ဆရာမ … ဦးလေး … ဝင်ခဲ့မယ်နော် ”

ဇော်ခိုင် ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ ဦးမြသောင်း တယောက် နောက်ဖေးမှ အိမ်ထဲ ရောက်ရှိလာကာ အိမ်ရှေ့ လှမ်းကြည့်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့သည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက် မှေးနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ရမ္မက်​ခိုး လျှံနေသော မျက်​လုံးများနှင် ကြည့်​ရင်း ပုဆိုးအား ခြေရင်း ပုံရင်း ကုတင်ပေါ် တက်လာခဲ့၏။

” ဟွန့် … ဘာလို့ … ဒီနေ့ အစောကြီး … လာတာတုန်း ”

” ညကတည်းက … ဆရာမကို … သတိရနေတာ … ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး … ”

ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်မေးဆန်းလွင် ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးအားကိုင်ပြီး ပွတ်သပ် ပြနေသည်။ မျက်နှာနားလေး ကပ်ပြနေရာ လီးနံ့ကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ကာမသွေးလေး ဆူလာရ၏။ ဦးမြသောင်း လီးမှာ ပေါင်ကြားထဲ ထောင်ရမ်းလာသည်။

” သားလေး … အပြင် သွားပြီလား ”

လီးတံအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထထိုင်ကာ အဝတ်စားများ ချွတ်​ချပစ်၏။

” ဆိုင်ကယ်နဲ့ … ထွက်သွားပါပြီ … ဆရာမ ရဲ့ ”

ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်နှင့် ပက်လက် လှန်လဲကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားဖြင့် ပေါင်တံ၂ဖက် ဖြဲပေးလိုက်သည်။ အနည်းငယ် မို့တက် နေသော ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေးအောက် အမွှေးရိတ် ထားသော အဖုတ်အား ဦးမြသောင်း စိုက်ကြည့်နေ၏။

” နက်ဖန် … ကိုသန့်ဇင် ပြန်လာမှာ … ယက်ချင် အားရအောင် ယက်ထားနော် … ဦးလေးသောင်း … ”

” အင်းပါ … ဆရာမ ရဲ့ ”

” အင့် ”

အဖုတ်အား စိုက်ကြည့်နေသော ဦးမြသောင်း မျက်နှာနား ဖင်ကြီး ကော့ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးမြသောင်းမှာ အဖုတ်အား ချက်ချင်း ယက်မပေးပေ။ အဖုတ်ဘေးနား တဝိုက် နမ်းလိုက်​လျှာဖြင့် ယက်လိုက် သွားဖြင့်​ကိုက်လိုက်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အနေခက်အောင် ဆွပေး နေသည်။

” ဟာ …. ဦးလေးသောင်း ကလည်းနော် … ကျွတ် …… ဟင့် …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ ဦးမြသောင်း ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာအား အတင်းဆွဲကပ်ကာ ကော့ထားသော ဖင်ကြီး အောက်ပြန် ချလိုက်ရ၏။ တဆက်ထဲ အစိလေး ပေါ်လာအောင် လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲပေးနေသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အပြုမူကြောင့် ဦးမြသောင်း အားရကျေနပ် သွားရင်း ထောင်နေသော အစိလေးအား သွားဖြင့် တဇပ်ဇပ်​ကိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ် ပေးလိုက်တော့၏။

” ဟင့် … ရှီးးးးး ……… အားဟား …… အအ …… အင်း …… အင်း ……… အား …… အ …… ”

ဦးမြသောင်း ပါးစပ်ထဲ စောက်စိလေး ဝင်သွားပြီး နောက်ပိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် တအီးအီး တအားအား ညည်းကာ တကိုယ်​လုံး တွန့်လိမ်နေရသည်။ ကြာကြာ အယက်မခံပေ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ဦးမြသောင်း ဆံပင်များ ဆွဲဆုပ်ကာ ပါးစပ်နှင့် အဖုတ်အား မလွတ်တမ်း ကပ်ထားလိုက်၏။ ထိုချိန် ဦးမြသောင်းမှာ အရည်ပန်းထွက် နေသော​စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ လျှာထိုးထည့်ကာ တေ့စုပ် ပစ်သည်။

” အားးး …… ဟင့် …… အမလေး ……… အဟင့် …… အ အ အ …… အင်းဟင်း …… အင်းဟင်း …… ဟင်းဟင်းးး ”

လျှာစွမ်းအောက် မခံနိုင်​ပဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖျား တတ်​သလို ဂ​ယောင်​ဂတမ်း ဖြစ်နေစဉ် ဦးမြသောင်း မှာ အစိလေး ပြန်စုပ်ရင်း ဖင်ဝလေးထဲ လက်ခလယ် ထိုးသွင်းကာ အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးပြန်၏။ အစိအား ဖိစုပ်ရင်း ဖင်ပေါက်လေး မွှေခံရသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် လက်ကျန် စောက်ရည်များနှင့် အတူ သေးများပါ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။ ဦးမြသောင်း မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အကြောများ ကုတ်ကာ ငြိမ်ကျသွားမှ ခဏ အနားပေးကာ လီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ နို့ပေါ်တက်ထိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား ထိုးထည့် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသော လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း လဥ၂လုံးကိုပါ လက်ဖြင့် ညှစ်ပေး လိုက်ပြန်၏။

” ရှီးးးး …… အားပါး …… အအ …… တတ်လိုက်တာ …… ဆရာမရယ် … ”

ဦးမြသောင်းမှာ ပြောလဲပြော နို့ပေါ်ထိုင်နေရာမှ ဒူးထောက် ခါးဆန့်ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပါးစပ်ထဲ လီးတဆုံး ဖိသွင်း ပစ်သည်။​ခေါင်းအောက် လက်သွင်းကာ ဆံနွယ်များအား စုကိုင်ရင်း ပါးစပ်အား တချက်ချင်း ဖိလိုးလိုက်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အသက်ရှု ကြပ်လာချိန် ပါးစပ်​ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ခဏနားလိုက်​ပြန်လိုးလိုက်ဖြင့် လီးအရည်ပြားပေါ် အကြောများ ပေါက်ထွက်မတတ် ထောင်ထ လာတော့သည်။

” တော်ပြီ …… အားးး …… ရှီးးးး …… ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ……… လိုးကြဆို့ …… ”

ထိုခြိနျ အပွငျမှ တခေါကျပွနျလာသော ဇောျခိုငျ့အား ၂ယောကျသား သတိ မထားမိ တော့ပေ။ ဇောျခိုငျမှာ မိခငျဖွစျသူနှငျ့ ဦးမွသောငျး ဆကျဆံရေးအား မသငျ်ကာ သဖွငျ့ လကျဖကျရညျဆိုငျ ကွာကွာ မထိုငျပဲ ပွနျလာရာ အိမျဝနျးထဲ ဦးမွသောငျး ဆိုကျကားအား တှေ့လိုကျရ၏။ ဆိုငျကယျ စကျရပျပွီး အပွငျထားကာ အျိမျဝနျးတံခါး ဂလနျ့အား အသာဖွုတျရငျး ဝငျခြ လာခဲ့သညျ။ အိမျထဲ ဝငျလာသညျနှငျ့ မိခငျဖွစျသူ အိပျခနျးမှ ညညျးသံမြား ကွားလိုကျရသညျ။ ဒုတျကနဲ့ ရငျခုနျ စိတျလှုပျရှားရငျး အိပျခနျးနား တိုးကပျလာ၏။ အိပျခနျး တံခါးအား အသာဖိတှနျး ကွညျ့ရာ အတှငျးမှ ဂကြျထိုး ထားသဖွငျ့ ခြောငျးနေ့ကွ နရောနား သှားကာ မိခငျနှငျ့ ဖခငျ မသိအောငျ ဖေါကျထားသော အပေါကျလေးမှ ခြောငျးကွညျ့ လိုကျတော့သညျ။ ကုတငျနှငျ့ ကှကျတိ ခြိနျဖေါကျ ထားသဖွငျ့ ထိုအပေါကျလေးမှ မွငျကှငျးအား ရှငျးလငျးနအေောငျ မွငျလိုကျရ၏။

……………………………

အိပ်ခန်းထဲ မြင်ကွင်းကြောင့် ဇော်ခိုင် အံအော မှင်သက် နေမိသည်။ စိတ်ထဲ ရိပ်မိနေသော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူ၏ ရာဂစိတ် ကြီးမားပြင်ထန် နေပုံကြောင့် အသက်ရှုရန်ပင် မေ့လျော့ နေရ၏။ ဦးမြသောင်းအား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးနေသည်။

” အင့် ……… ဇွိ …… ဘွတ် ……… အအ ……… အ … ”

စိတ်ကြိုက် တက်လိုးရင်း တအားအား အော်နေ သော်လည်း မျက်နှာလေးမှာ အားရကျေနပ် နေပြန်၏။ ဖင်ကြီး လေထဲမြှောက်ခါ ပြန်ဖိချရင်း တချက်တချက် ပါးစပ်လေးဟကာ ခေါင်းလေး မော့မော့ တက်သွား ရသည်။ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနဲ့ ခွလိုးရင်း အဖုတ်ထဲမှ စီးကျလာတဲ့ အရည်များမှာ ဦးမြသောင်း ဆီးခုံးပေါ် ရွှဲနှစ်လာတော့၏။

” ဟင့် …… အား ……… ကျွတ် ကျွတ် …… ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေးသောင်း ရယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ၁၀မိနစ်ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ချရင်း ပေါင်တံများ ညှောင်းလာကာ ဖင်ကြီး မမြှောက်နိုင် သော်လည်း လီးအရသာ အပြတ်မခံပေ။ အရင်းထိ ဝင်နေသော လီးကို ရှေ့နောက် ဝဲယာ ဖိကြိတ်ပေးရင်း တအီးအီး ညည်းနေရှာသည်။ သားအိမ်ခေါင်းအား လီးထိပ်ဖြင့် ထောက်မိထားချိန် ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ ဖိပွတ်ရင်း အဖုတ်ထဲ အောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်း ကောင်းနေရ၏။

” ဆရာမ …… ဦးလေး လီးကြီး … ကြိုက်လား ”

” အင်း …… ကြိုက်တယ် …… အင်းဟင်း …… ဇွိ …… ဗွိ ……… တအား ကြိုက်တယ် … ”

” ကြိုက်ရင် … ကျောင်းကအပြန် … နေ့တိုင်း … ဦးလေး လီးကြီး …… ဝင်စုပ်လေ ”

” ဟင့် … အ …… စုပ်ပေးမှာပေါ့ …… ကျမ စောက်ပတ် လည်း … ဦးလေးသောင်း … နေ့တိုင်း ယက်ပေး …… အ …… အင့် …… ပြိ …… ”

လီးကြီးအား ကြိတ်မွှေရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အရှက် ကုန်လာရသည်။ ပါးစပ်မှ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ပြန်ပြောရင်း စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်နေသော အဖုတ်ဖြင့် လီးတံအား ဖိပွတ်နေရာ တဇွိဇွိ တပြိပြိဖြင့် လေအံများ ထွက်ပေါ် နေသည်။ ထိုချိန် ဦးမြသောင်းမှာ ကြိတ်မွှေနေသော ဖင်ပြီးအား လက်ဖြင့် ထိန်းကာ အောက်မှ ကော့လိုး ပေးလိုက်တော့၏။

” အင့် …… ဘွတ် …… အ ……ကျွတ် ကျွတ် … အင်း ဟင်း ”

” ဆရာမ …… ကောင်းလား ဟင် ”

အောက်မှ ပင့်လိုးရင်း ဖင်အား ထိန်းထားသော လက်၂ဖက်မှာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံများအား ရွေ့ကိုင် ဆုပ်နယ်ရင်း မေးလိုက်ပြန်သည်။

” အားးး ……… ရှီးးးးး ……… ကောင်းတယ် …… လိုးလိုး …… အ ……… ရှီးးးး … အင်း …… ပင့်ဆောင့် လိုက် … ဟုတ်တယ် …… အားဟား …… ရှီးးးး ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် နှုတ်မှ တရှီးရှီး ညည်းကာ ကော့လိုးနေသော ဦးမြသောင်း လီးအား ပြန်ဆောင့် ပစ်သည်။ ကာမသွေးများ ပြည့်နေကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟပြီး ဖိကြိတ်ပွတ်ရင်း နားထင်နား တဝှိုက် ချွေးသီးများ ကျလာရသည်။ ဇော်ခိုင် တယောက် အပြင်တွင် ကျောင်းဆရာမ ဆိုသည် အရှိန်ဖြင့် အိနြေ္ဒရရ နေထိုင်သော မိခင်မှာ လူကွယ်ရာ ၂ယောက်ထဲ ရှိချိန် ဦးမြသောင်း၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စကားလုံး များအောက် စိတ်ပိုကြွကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးပေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေမိသည်။ ခဏအကြာ အိပ်ခန်း လေးထဲ ဦးမြသောင်းနှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင်တို့ အံကြိတ် သံများ ထွက်ပေါ်လာပြီး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သည်နှင့် ဇော်ခိုင်ပါ ဂွင်းတိုက်ရင်း ပြီးခဲ့ရ၏။ ၂ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားစဉ် ဇော်ခိုင်မှာ အိပ်ခန်းနားမှ ခွာကာ အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက် ခဲ့တော့သည်။

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် နှစ်၂၀ကျော် ပေါင်းသင်း နေထိုင်နေသော ဦးသန့်ဇင် အပေါ်တောင် ဒီလောက် မလိုက်လျော ခဲ့ပေ။ နည်းလမ်း မျိုးစုံနှင့် ဦးမြသောင်းအား စိတ်တိုင်းကျ အလိုး ခံနေမိသည်။ ဦးမြသောင်း သင်ပေး ထားသဖြင့် ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံရင်း ဆာလောင်သော ကာမ အလိုရမ္မက်အား ဖြည်ဖျောက်နေ၏။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတတ်သော ဦးမြသောင်း လိုးချက်များအောက် စိတ်ကြွစေသော ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးများ အပြန်အလှန် ပြောဆိုရင်း အလိုးခံရ သည်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အတွက် ကာမစည်းစိမ်လေး ထူးကဲစွာ ခံစားရရှိ နေတော့သည်။

******************

တဖြည်းဖြည်း သားဖြစ်သူ ဇော်ခိုင် ရိပ်မိလာသည်မို့ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အထူးသတိထား နေလာခဲ့ရ၏။ ဦးမြသောင်းနှင့် အရှက်ကုန်အောင် ကာမဆက်ဆံ ပြီးကတည်းက တခါတခါ လင်ဖြစ်သူအား မေ့နေတတ်၏။ ဦးသန့်ဇင် ကားထွက် သွားသည်နှင့် ဦးမြသောင်းနှင့် ကာမဆက်ဆံရန် စိတ်ဆန္ဒပြင်းပြ နေတော့သည်။ဘေးပတ်ဝန်းကျင် မှာလည်း ဦးမြသောင်း သူမအိမ်သို့ ဝင်ထွက် သွားလာနေသည့် ကိစ္စအား အထူးအဆန်း မဖြစ်ခဲ့ပေ။ ဟိုဟာခိုင်း ဒီဟာခိုင်း ခိုင်းရင်း သားဖြစ်သူ အလစ် သူမ ကာမဆန္ဒ များအား လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြည်ဖျောက် နိုင်ခဲ့သည်။

ဦးမြသောင်း မှာလည်း တခုမဟုတ် တခု အကြောင်းပြကာ လာရင်း ဇော်ခိုင် အပြင်ထွက် လည်သည့် အချိန်ထိ စိတ်ရှည်စွာ စောင့်နေတတ်၏။ တဖြည်းဖြည်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဦးမြသောင်းအား တိတ်တခိုး အလိုးခံရင်း အကြိမ်ရည် များလာခဲ့ရသည်။ လင်ကွယ်ရာ စိတ်အလို လိုက်မိရင်း သားဖြစ်သူနှင့်ပါ သွေးရင်းသားရင်း ကာမဆက်ဆံဖို့ထိ ဖြစ်လာ ရတော့၏။

******************

၂လခန့် အကြာ သောကြာနေ့ ညနေပိုင်း ဇော်ခိုင် အပြင်မှ ပြန်လာပြီး သားအမိ၂ယောက် စကားထိုင်ပြော နေကြသည်။ စကားပြောရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ နက်ဖန် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် တပြည့်ဖြစ်သူ တယောက်၏ မွေးနေ့ပွဲအား သွားရန် အသစ်ချုပ်ထားသော ပါတိတ် ဝမ်းဆက်လေး အိပ်ခန်းထဲ ဝတ်ပြနေ၏။ ဇော်ခိုင်အား ကျောပေးရင်း အပေါ်အင်္ကျီ ချွတ်ကာ ဘော်လီမချွတ်ပဲ ပါတိတ်အင်္ကျီလေး အရင်ဝတ်လိုက်၏။ အင်္ကျီလဲပြီး ထမိန်အသစ်အား ခြေရင်းမှ လျိုဝတ်ရင်း ထမိန် အဟောင်းအား ချွတ်ချပစ်သည်။ အသားရည် ဝင်းသူမို့ အစိမ်းရောင် ပန်းပွင့်ရိုက် ပါတိတ် ဝမ်းဆက် လေးအောက် ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ကိုယ်လုံးမှာ ဖွံ့ထွား လှပနေ၏။ အင်္ကျီလေးမှာ ခန္ဓာကိုယ် အတိုင်း ချပ်ကပ်နေကာ မို့မောက် နေသော နို့အုံ၂ဖက်နှင့် ထမိန်ထဲ အိကား ကော့ထွက် နေသော ဖင်ကြီးကြောင့် ဇော်ခိုင် ငေးကြည့် နေမိသည်။

” လှလိုက်တာ … အမေရယ် … ”

” တကယ်လား … သား … နက်ဖန် …… အမေ့ တပြည့် တယောက် မွေးနေ့ … ဒါဝတ် သွားမလို့ … ”

သားဖြစ်သူအား ပြောရင် မှန်တင်ခုံရှေ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ကြည့် လိုက်ပြန်သည်။

” အမေ့ဖင်ကြီးက … အဖေ မပြောနဲ့ … တခြားသူတွေ ရော … ပစ်မှားချင် စရာကြီး ”

” ဟယ် … သားက … အမေ့ကို ပြောရမယ့် … စကားလား … ဟွန်း ”

” သားသိပါတယ် … အမေရာ … ဦးမြသောင်း ကြီးတောင် … ”

” ဟမ် …… သား …… ဘာ … ဘာ … ဘာပြောတာလဲ ”

” ဟိုနေ့က …… ဦးမြသောင်း … အမေ့ကို …… ပြောနေတာလေ … ဖင်ကြီးက … အကြီးကြီးတဲ့ … လိုးလိုက်တိုင်း … တုန်ခါနေတာ … အပေးကောင်း … ကောင်း …… ”

” ဟာ ……… သားလေး … ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ ”

ဇော်ခိုင် စကားမဆုံးခင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာရသည်။

” အင်း … သား … အဖေ့ကို … ပြန်မပြောပါဘူး … စိတ်ပူ မနေပါနဲ့ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အရှက်လွန်ကာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်နေစဉ် ဇော်ခိုင်မှာ သူမနား တိုးကပ်ရင်း ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်နေသည်။

” ဟို ဟို …… အမေ … တောင်း … တောင်း …… တောင်းပန်ပါတယ် … သားရယ် … အဟင့် ဟင့် … မင်း အဖေပေါ် … သစ္စာ ဖေါက်ဖို့ … မရည်ရွယ်ပါဘူး ”

” စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့ … အဖေနဲ့ အနေဝေးတော့ … အမေလည်း … ”

ဇော်ခင် စကားရပ်ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ဖင်အား ဆုပ်နယ် နေရာမှ ပေါင်ခြံကြားထဲ လက်ထိုး သွင်းလိုက် ပြန်၏။ သားဖြစ်သူ၏ နားလည်မှု့ကြောင့် စိတ်သက်သာရာ ရနေသော်လည်း လက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာသဖြင့် အနေရ ခက်လာရသည်။ ဝတ်ပြ ထားသော ပါတိတ် ဝမ်းဆက်လေးအား ချွတ်ချထားသော အဝတ်ဟောင်း များနှင့် ပြန်လဲကာ ကုတင်ဇောင်း ထိုင်ချလိုက်၏။

” အမေ … အဖေနဲ့ ဦးမြသောင်း … လိုးတာ … ဘယ်သူ ပိုကောင်းလဲ ဟင် ”

” အာ … သားကလည်း … ဘာတွေ … မေးမှန်း မသိဘူးကွာ … ဟာ …… ဘာလုပ် … ”

ဇော်ခိုင်မှာ စကားပြောရင်း မိခင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ပြန်စမ်းနေရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပေါင်တံ၂ဖက် စိထားလိုက်ရ၏။

” သိချင်လို့ပါ … အမေကလဲ … ဦးမြသောင်း လီးက … အဖေ့လီးထက် … ကြီးတယ်ဆို … တကယ်လား ”

သားဖြစ်သူ၏ မေးခွန်းများ ပြန်ဖြေရန် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အင်အားမရှိ ရှက်အား ကြီးလာသည်။

” ဟင် … ကိုယ့် အမေကို … မေးစရာလား … သွား ……ရေချိုးတော့ …… ညနေစာ … စားရအောင် ”

” အင်းပါ …… ညကြရင် … အမေနဲ့ လာအိပ်မှာ ……အဲဒီကျ … ပြောပြနော် ”

ပြောပြောဆိုဆို အုပ်ကိုင်ထားသော အဖုတ်အား ဇိကနဲ့ တချက်ညှစ်ကာ ထရပ် လိုက်တော့၏။

” အ …… နှာဘူးလေး … ဟွန့် … သွား … သွားတော့ ”

သားဖြစ်သူ ညှစ်လိုက်သော အဖုတ်လေးအား ယောင်ပြီး အုပ်ကိုင်ရင်း ရှက်သွေးဖြာကာ ပြောလိုက်၏။ ဇော်ခိုင် ချက်ချင်း မသွားသေးပဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ရင်း လက်မှာ ခုံးထနေသော လီးတံအား ပုဆိုး အပြင်မှ ဖိကိုင်နေသည်။ လီးတံအား ၂ချက်၃ချက် ဆွပြီးမှ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။

” ဟူးးးး … ”

ဇော်ခိုင် လှည့်ထွက်သွားမှ ဒေါ်မေဆန်းလွင် သက်ပြင်း မှုတ်ထုတ်ကာ သားအမိချင်း လိုးချင်စိတ် ပေါက်နေလား ဟု တွေးရင်း အုပ်ကိုင်ထားသော အဖုတ်လေးအား အလိုလို ဖိပွတ်လိုက်မိ၏။

******************

ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာပြီး သူ၏ အိပ်ခန်းထဲ ခဏဝင်နားရင်း ညပိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင်နှင့် အတူအိပ်ရန် တွေးပြီး စိတ်ကူး ယဉ်နေခဲ့၏။ ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ညနေစာ ထမင်းစားရန် ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ လာဆေးရင်း ရေချိူးခန်း တံခါး ဆွဲဖွင့်ရာ မျက်လုံး ပြူးသွားရသည်။ ဇော်ခိုင် တယောက် ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ကာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရေချိုးရင်း လီးအား ပွတ်တိုက်နေ၏။

” ဟာ … သား …… ဆောရီးနော် ”

” ဟင် … အမေ … ပန်းကန်တွေ လာဆေးတာလား ”

ပန်းကန်များ ကိုင်ရင်း ကြောင်ကြည့် နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ပြောရင်း ကျောပေးရပ်လိုက် တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပန်းကန်များ ဝင်ဆေးကာ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် လီးအား ပွတ်တိုက် ဆေးကြောကာ ရေအမြန် ချိုးလိုက်တော့၏။ မိုးတွင်းမို့ ညနေပိုင်း တိမ်များ ညို့ကာ အလင်းရောင် မပျောက်သေး သော်လည်း မှောင်ရိပ် သန်းလာသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် သားဖြစ်သူ အပြုမှုကြောင့် ရင်တလှပ်လှပ် ခံစားနေရ တုန်းပင်။ ရင်ခုန်လှိုက်မောစွာ မတွေးသင့်သည့် အကြောင်းရာများ တွေးရင်း ညနေစာ ပြင်လိုက် တော့သည်။ ညနေစာ အတူစားပြီး ညပိုင်း တီဗွီကြည့်ရာ တီဗွီမှ လာသော ဇတ်လမ်းတွဲအား ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရော ဇော်ခိုင်ပါ စိတ်မဝင် စားကြပေ။ ၂ယောက်သား သက်ပြင်း ခဏခဏ ချကာ တယောက်ကို တယောက် ခိုးကြည့် နေကြသည်။

” သားလေး ”

” ဗျာ …… အမေ ”

” အမေ … အိပ်တော့မယ်နော် ”

သားဖြစ်သူအား နူတ်ဆက်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အသံလေး မသိမသာ တုန်ရီနေ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ယာဝင်သွားရာ ဧည့်ခန်းထဲ ဇော်ခိုင် တယောက်ထဲ တီဗွီထိုင်ကြည့်ကာ ၁၀နာရီခွဲ ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ အိမ်ခါနီးမို့ ချည်သား အင်္ကျီလေးနှင့် ထမိန်အပါးလေး ဝတ်ထားသည်။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် လှဲနေရာ ပေါင်ဂွဆုံထဲ ထမိန် အပါးလေးအောက် အဖုတ်ရာလေး မို့ထွက်နေ၏။ ဇော်ခိုင် စိုက်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးထဲရှိ လီးမှာ ထောင်ထွက် လာရသည်။ လီးကြီး ငေါထွက် လာသည်ကို ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းလှည့်ကြည့်ရင်း ဘေးတိုက် မြင်နေရ၏။ ရေချိုးခန်းထဲ လီးအား ပွတ်တိုက်နေသော ပုံရိပ်လေး ချက်ချင်း မြင်ယောင်လာသည်။ တွေးမိရုံနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ကာမဆန္ဒ လေးများ နိူးထလာရင်း အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွလာတော့၏။ ဇော်ခိုင် မိခင်ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်သည်။

” အမေ ”

” ဟမ် ”

” အဖေ့ကို သတိရတာလား … ဦးလေးသောင်းကို … သတိရနေတာလား ”

တဟင်းဟင်းနှင့် သက်ပြင်း ခဏတိုင်း ချနေသော မိခင်ဖြစ်သူဘက် ကိုယ်လုံး လှည့်ကာ မေးလိုက် တာ့သည်။

” အမ် …… ၂ယောက်လုံး … သတိရနေ တာပေါ့ … သားရယ် ”

” ဒါဆို … အဖေ့ကို ချစ်တာလား … ဦးလေးသောင်းကို ချစ်တာလား ”

” အဲဒါတော့ မတူဘူးလေ … သားရဲ့ … ဦးလေးသောင်း အပေါ် သွေးသားဆန္ဒ အရ … တောင့်တ တာပဲ … ရှိတာ … ချစ်တာတော့ … ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုယ်ပဲ … ချစ်တာပေါ့ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားကြောင့် ဇော်ခိုင် ကျေနပ် သွားရသည်။

” သားကိုရော ဟင် … သားရောချစ်လား ”

တဆက်ထဲ သူ့အပေါ် ထားရှိသော မိခင်၏ စိတ်အား သိချင်လာသဖြင့် ထပ်မေးလိုက်ပြန်၏။

” ဟောတော် … ချစ်တာပေါ့ သားရဲ့ … ကိုယ် မွေးထားတဲ့ …… သားအရင်း ခေါက်ခေါက်လေ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြန်ဖြေရင်း သူမကိုယ်လုံးအား ဇော်ခိုင့်ဘက် လှည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် နှဖူးလေး လှမ်းနမ်းလိုက်သည်။ နှဖူးနမ်းရင်း ဇော်ခိုင့် ခေါင်းမှ ဆံပင်များအား လက်ဝါးဖြင့် သပ်ချ ပေးနေမိ၏။

” အမေ ”

” ဟင် ”

” ဦးသောင်းနဲ့ … လိုးဖြစ်တာ … ကြာပြီလား ဟင် ”

ဇော်ခိုင်မှာ မျက်နှာချင်ဆိုင် ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့် ခွဖက်ရင်း မေးလိုက်သည်။

” အာ … ဘာလို့ … ဒီလောက် … သိချင် နေတာလဲ … သားရဲ့ ”

ဇော်ခိုင့် မေးခွန်းကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခန္ဓာကိုယ် မသိမသာလေး တုန်သွားကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် လာရသည်။

” သား သိချင်လို့ပေါ့ … အမေ ရယ် ”

ဇော်ခိုင်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ပြောရင်း ထထိုင်ကာ ထမိန်ဖြည်ပြီး ပေါင်လယ် ဆွဲချပစ်၏။

” ဟာ … ဘာလုပ်တာလဲ ”

သားဖြစ်သူ အပြူမှုကြောင့် ရှက်စိတ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား လက်ဖြင့် အုပ်ထားရသည်။

” ဖုံးမနေပါနဲ့ … အမေ ရ …… သား ခဏတိုင်း မြင်ဖူးနေတာကို ”

” အာ ”

သားဖြစ်သူ စကားကြောင့် စောက်ဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာမိသည်။

” လက်ဖယ်လိုက်နော် … အမေ ”

ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်မေဆန်းလွင် လက်အား လက်ကောက်ဝတ်မှ ဆွဲဖယ်ရာ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားများ တင်းကာ အက်ကွဲကြောင်း ကြားထဲ စောက်စိလေးမှာ ခေါင်းထောင် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ အတွင်းသားများ နီရဲကာ အဖုတ်ဝတွင် အရည်ကြည်များ အိုင်နေပြန်သည်။

” ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ … သားရယ် ”

ပေါင်တံ၂ဖက်စိကာ သားဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ပြောရင်း အကြည့်ရွေ့ရာ ရင်တုန်လာမိ၏။ ခါးနား တင်ပလင် ခွေထိုင်နေသော ဇော်ခိုင့် ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက် နေသည့် လီးအား မြင်လိုက်ရသည်။

” အမေ … သားဟာ ကြည့်ချင်လား ”

ဇော်ခိုင်မှာ သူ့လီးအား ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကြည့်နေမှန်း သိသဖြင့် ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ရင်း လီးအား ထုတ်ပြ နေ၏။

” ဟင် … သား … ပြန် …… ပြန်ဖုန်းလိုက် ”

သားအမိချင်း ရှက်စိတ်ကြောင့် ပါးစပ်မှ ပြောနေ သော်လည်း မျက်လုံးများမှာ သားတော်မောင် လီးပေါ် ကျရောက်နေသည်။ လီးတံမှာ အညိုရောင် သန်းကာ အကြောများ ထနေပြီး ထိပ်မှ ဒစ်ကြီး ပြဲလန်နေ၏။ လီးမြင်ရုံဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် စောက်စိလေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ် လိုက်မိပြန်သည်။

” ဟင် … အမေ့ စောက်ပတ်က … အရည်တွေ ထွက်လာပြီ ”

” အာ … သားကလည်း … အဲ့လိုကြီး မပြောရဘူး လေ ”

မိခင်ဖြစ်သူ၏ ဖေါင်းကားနေသော အဖုတ်အား ကြည့်ကာ အရည် ထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝထဲ လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်၏။

” ဟင့် …… သား …… မလုပ်နဲ့ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တားမိသော်လည်း လက်ချောင်လေး တိုးဝင်လာစဉ် ဖင်ကြီး အလိုလို ကော့ပေး နေမိပြန်သည်။

” ရှီးးးး …… ကျွတ် …… မဟုတ်သေးဘူး ကွာ …… အ … အင်းဟင်း …… သားအမိချင်း … အအ … မဖြစ်သင့်ဘူး လေ ”

” ဟာ … အမေကလည်း … ဦးလေးသောင်း ကျတော့ … ”

” အင် …… ဦးလေးသောင်းက … သူစိမ်းလေ … ပြီးတော့ …… သား အဖေ …… ကားထွက်သွားမှ …… ဟို ဟို … လုပ်ဖြစ်ကြတာ ပါ … ”

” ဟင် … ဒါဆို …… အဖေ ခရီးထွက်တာနဲ့ … ဦးသောင်းနဲ့ အမေ … နေ့တိုင်း လိုးတာလား ”

” ဟာ … သားကလည်း … ကွာ ”

ရုတ်တရက် ရှက်ရှက်ဖြင့် လုပ်မိလုပ်ရာ ဇော်ခိုင့် လီးအား ကိုင်မိလိုက်သည်။

” ပြောပါ … အမေရဲ့ … ”

” ဟာကွာ … သား ဘယ်သူ့မှ … ပြန်မပြော ရဘူးနော် … အမေ့လို … ကျောင်းဆရာမ တယောက် …… အနေနဲ့ …… အိမ်ခေါ်ခိုင်း နေတဲ့ … ဆိုက်ကား သမားကို … အလိုးခံတယ်ဆိုတာ … ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် … အမေ ရှက်လို့ သေမှာ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်များ တရှိန်းရှိန်းနှင့် သားဖြစ်သူ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း လေသံတိုးတိုး လေးဖြင့် ပြောဆိုနေသည်။

” မပြောပါဘူးဗျာ … ကိုယ့် အမေကို … သူစိမ်း လိုးတာ … သားက … လျှောက်ပြောပါ့ မလား ”

ဇော်ခိုင်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူ လက်ကောက်ဝတ်အား ဖမ်းကိုင်ရင်း လက်သီးဆုပ် လေးထဲ ၂ချက်၃ချက် လိုးကာ ပြန်ရှင်း ပြနေ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် အစပိုင်း ဖုံးဖုံးဖိဖိ ပြောပြ နေသော်လည်း သားတော်မောင် လီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဦးမြသောင်းနှင့် အလိုးခံခဲ့သည်ကို စိတ်ပါလက်ပါ အရှက်ကုန်စွာ ပြောနေတော့သည်။

” အင်း …… အမေ့ ဖင်ပါ …… ရအောင် လိုးတာ … သားရဲ့ … ”

ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တစောင်း အနေထားဖြင့် ဇော်ခိုင့် လီးအား ဂွင်းထုပေးရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ထထိုင် လိုက်ပြန်၏။ မျက်လုံးများ အရောင် တောက်လာကာ သားဖြစ်သူ၏ နူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

” ပြွတ်စ် …… ပြွတ် …… ”

” အင်း …… အမေ့ ဖင်ကြီးက … လမ်းလျှောက်တိုင်း … တုန်ခါပြီး အိစက်နေတာ … ဦးသောင်းလည်း … လိုးချင်မှာပေါ့ … ”

” ဟုတ်တယ် … အမေ့ ဖင်ပေါက်လည်း … မရွံမရှာ … ယက်ပေးသေးတာ … အလိုးမခံခင် … တခါ အမြဲ ပြီးရတယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် သားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင် သူမ ဖင်ကြီးအား အသိအမှတ်ပြုကာ ပြောလာသဖြင့် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်ကာ လီးအား ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေး လိုက်မိသည်။

…………………………

” သား ”

” ဗျာ ”

” မိန်းမနဲ့ … အိပ်ဖူးလား ဟင် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ဇော်ခိုင့်အား ဂွင်းထုပေးရင်း အကဲစမ်းသလိုနှင့် မေးလိုက်၏။

” မိန်းမ … မလုပ်ဖူးပါဘူး … အမေရယ် … သား … အမေ့ကိုပဲ … မှန်းပြီး … ဂွင်းထုဖူးတာ ”

” ဟယ် … သား က …… ဘယ်ချိန်ထဲက … အမေ့ ကို စိတ်ဝင်စားပြီး …… ဂွင်းမှန်း ထုနေတာလဲ ”

” ၁၀တန်းနှစ် … ကတည်းက ”

” အမ် … ကြာပြီပေါ့ ”

” ဟုတ် … ၃နှစ်ကျော်လောက် ရှိပြီလေ ”

” ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး … အဲဒီစိတ် ပေါ်လာတာလဲ ”

” ၁၀တန်းနှစ်က … အမေ သားကို … စာသင်ရင်း … သား ဖေါင်တိန် ပြုတ်ကျသွားတာလေ … စားပွဲခုံအောက် … ဖေါက်တိန် ကောက်တော့ … အမေ့ ပေါင်ကြားက … အဖုတ်ကို … စတွေ့မိတယ် ”

” အော် … အိမ်မှာဆို … လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေတတ်တဲ့ … အကျင့်က … သား ကို … စိတ်ရိုင်းတွေ … ဖြစ်စေတာ နေမှာ ”

” အဲဒီ ညက … သား … အိပ်မပျော်ဘူး ”

” ဘာလို့လဲ … ဟင် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ သူမ စောက်ဖုတ်အား သားဖြစ်သူ အနီးကပ် မြင်ဖူးချိန် အိပ်မပျော်အောင် ခံစားခဲ့ရသော ခံစားမှု့လေးအား သိချင်လာမိသည်။ ဂွင်းထုပေးနေရာမှ ခဏရပ်ကာ ဒစ်ထိပ်အား လက်မလေးဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း ဇော်ခိုင့် မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

” ဘာလို့လည်းဆို … အဲဒီနေ့ … အမေသင်တဲ့ စာတွေ … ဘာသင်နေမှန်း … မသိဘူး … နောက်ဆုံး … အိပ်မရတော့လို့ … မှန်းပြီး ဂွင်းထုလိုက်မှ … အိပ်လို့ ရတာ ”

” တကယ် ”

” တကယ်ပေါ့ … အမေရယ် … အခန်းမီး ထပိတ်ရင်း … ခပ်တိုးတိုး… ရွတ်ပြီး ထုလိုက်တာ … အဲကျမှ … လရည်တွေ … ပန်းထွက်ပြီး … အိပ်လို့ရတယ် ”

” ဟောတော် … တိုးတိုးလေးက … ဘာရွတ် တာတုန်း ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ သားဖြစ်သူမှ သူမအား မှန်းပြီး ဂွင်းထုသည့် အကြောင်း ပြောပြနေရာ ရင်တဖိုဖိုဖြင့် အသေးစိတ် သိချင်နေမိသည်။

” အမေ့ … စောက်ဖုတ်ကြီး … သား လိုးနေပြီ … လိုးနေပြီ လို့ …… တိုးတိုးရွတ်ပြီး ထုတာလေ ”

” အာ … သား ရယ် …… ”

ရုတ်တရက် သားဖြစ်သူ ဂွင်းထုနေပုံအား မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာမိ၏။

” အဲလို … မှန်းပြီး ထုတာလား ”

” ဟုတ် ”

” ခု …… အဲလို … ဂွင်းထု ပြပါ့လား … အမေ ကြည့်ချင်လို့ ”

” အင်း … သား ကို … အမေ့ … စောက်ဖုတ် ပြပေး ”

ဇော်ခိုင်တယောက် လီးထိပ်အား ဖိပွတ်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် လက်အားဖယ်ကာ ထထိုင် လိုက်တော့သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း စိတ်များကြွကာ တဖတ်ဖတ်နှင့် ဂွင်းထု ပြနေ၏။

” အင့် …… ဘတ် ဘတ် ဘတ် …… အမေ့ … စောက်ပတ်ကြီး …… အား အား ……… လိုးချင် စရာကြီး …… ရှီးးးး …… ဘတ် ဘတ် ဖတ် ဖတ် … ”

ဇော်ခိုင် ဂွင်းထု နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွ လာတော့သည်။

” အင့် …… အ …… ထွက် … ထွက် ………… ထွက်တော့မယ် ………… အမေ …… ဘတ် ဘတ် … ဖတ် … ဖတ် ဖတ် … ”

” လာ သား …… အမေ့ … ပေါင်ကြားထဲ …… ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး … မြန်မြန် …… စောက်ဖုတ်ပေါ် … ပန်းထုတ်လိုက် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပက်လက် လှဲအိပ်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပြင်ပေးသည်နှင့် ဇော်ခိုင်မှာ အဖုတ်နား ဒစ်ကြီးကပ်ကာ ကွင်းတိုက်ပစ်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည်း ခါးကော့ကာ အဖုတ်နား ကပ်လာသော ဒစ်အား လှမ်းပွတ် ပေးနေသည်။ ရမ္မက်သွေး ကြွကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး ဂွင်းထုနေသော သားဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်နေ၏။ လရည်များ ပန်းထုတ်သည်နှင့် အဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ တချက်ဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကုန်တော့သည်။ ဇော်ခိုင့် လရည်များ မိခင်ဖြစ်သူ အဖုတ်ပေါ် ပေပွ သွားရ၏။

**************

” သား … အမေ့ ထမိန် ပေးဦး ”

ရင်တလှပ်ဖြင့် ကြည်နူးမိသော်လည်း ကာမသွေး အေးလာစဉ် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရှက်စိတ်လေး ပြန်ဝင် လာခဲ့ရသည်။ သားဖြစ်သူရှေ့ ဖင်အဖွေးသားနှင့် ပေါင်ဂွကြားရှိ အဖုတ်ပေါ်မှ ဇော်ခိုင် ပန်းထုတ် ထားသော လရည်များအား လက်ဖြင့် သပ်ချလိုက်၏။

” ဒီတိုင်း နေပါ … အမေကလည်း …… ၂ယောက်ထဲ ရှိတာကို … အမေ့ စောက်ပတ်က … ဖေါင်းလာရင် …… အကြီးကြီးပဲ နော် ”

” အမ် … သားဟာ ကလည်း … ထိပ်က မှိုပွင့်ကြီး ကျနေတာ … ခ်ခ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ရှက်သွေးဖြန်းကာ ဇော်ခိုင် လီးအား လက်နှင့် ဖြဲကြည့်ရင်း ပြန်ပြောနေသည်။

” ဟာ … အမေကလည်း … ခိခိ ”

စကားအဆုံး ဇော်ခိုင်လည်း မျက်နှာလေး နီမြန်းကာ မိခင်၏ ပေါင်ဂွအား စိုက်ကြည့်နေ၏။

” အမေ ”

” ဟင် ”

” အမေ … အာသာဖြေရင် ရောဟင် … ”

ဇော်ခိုင်မှာ သူ့အား ဂွင်းထု ပြခိုင်းသဖြင့် မိခင် ဇောင်းတိုက် သည်ကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်လာ သဖြင့် အစပျိုးလိုက်၏။

” ဒါလေး ပွတ်ရတာပေါ့ … သားရဲ … ”

သားဖြစ်သူ ပေါင်ဂွလေး ကြည့်နေမှန်း သိသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ သူမ စောက်စိလေးအား လက်နှင့် ပွတ်ပြ လိုက်တော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ အစိလေး ပွတ်ပြနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဇော်ခိုင်လည်း ဂွင်းပြန် ထုနေမိ၏။ ၂ယောက်သား ကာမစိတ်များ ပြန်လည် ထကြွလာရာ သားအမိ ဆိုသည့်အသိဖြင့် ထိန်းချုပ် နေရသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အတွေ့အကြုံ ကောင်းစွာ ရှိသော်လည်း အမေတယောက် အနေဖြင့် အစ ခက်နေသလို ဇော်ခိုင်မှာလည်း လိုးချင်သည့် ဆန္ဒ ပြင်းပြနေရင်း ဘယ်လိုပြောပြီး လိုးရမှန်း မသိပေ။ မိခင်၏ အဖုတ်အား အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ကူးဖြင့် မှန်းလိုး နေသော်လည်း လက်တွေ့လိုးဖို့ စိတ်မရဲပေ။တယောက်ကို တယောက် တပ်မက်စွာ ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား နေကြ၏။

” သား ”

” ဟင် … အမေ ”

” အိပ်ကျဆို့ … နက်ဖန် မနက် … အမေ မွေးနေ့ပွဲ … သွားရဦးမှာ ”

” ဟုတ် … သား ဒီမှာပဲ … အမေနဲ့ အတူ … အိပ်မှာနော် ”

” အိပ်ပေါ့ … သားရဲ့ … သားအဖေ ကားထွက်ရင် … အမေနဲ့ လာအိပ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင်ရော ဇော်ခိုင်ပါ ရှေ့မတိုးရဲပဲ အိပ်ရန် ဆုံးဖြတ် လိုက်တော့သည်။ ၂ယောက်သား အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ကာ ဖက်အိပ်လိုက်ကြ၏။

********************

” ဟင် ”

နူတ်ဖျားလေးမှ ကပ်ထွက်သော အာမေဋိတ် အသံလေး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရေရွတ်မိလိုက်သည်။ ထနေကြ အချိန် မနက်၅နာရီ ခွဲ၌ နိုးလာရာ ဘေးနား ပက်လက် အိပ်ပျော်နေသော သားဖြစ်သူ ပုဆိုးမှာ ပြေလျော့နေပြီး လမွှေးအုံ ပါးပါးလေးနှင့် လီးတံမှာ ညာဘက် ပေါင်ရင်း ကပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ရုတ်တရက် အဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိကာ တဆက်ထဲ ညက အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးမိရင်း လက်တဖက်မှာ လီးဆီ အလိုလို ရောက်သွားကာ ဂွင်းထု ပေးနေမိသည်။ တချက်ချင်း ထုပေးနေရာ တောင်မတ် လာသည်နှင့် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ဇော်ခိုင့် ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ရင်း လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ် လိုက်တော့၏။ သားအမိချင်း မလုပ်သင့်မှန်း သိသော်လည်း ညက ပွင့်လင်းခဲ့သည့် စိတ်ကြောင့် ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ်လာသော ဆန္ဒနောက် လိုက်ပါ မိနေသည်။

ထိုချိန် ဇော်ခိုင် အိပ်နေရာမှ လီးထိပ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားလာရသဖြင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရာ အံအော မှင်သက်ရင်း ရင်တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာမိ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ပေါင်ရင်းနား ထိုင်ရင်း ခါးညွတ်ကာ လီးစုပ်ပေးနေ၏။ နိုးလာသော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူ ရှက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် မျက်လုံး ပြန်မှိတ်ကာ အိပ်ချင်ယောင် ပြန်ဆောင် နေလိုက်သည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် သားဖြစ်သူ၏ လီးတံအား ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ရင်း သူမထမိန် အောက်နားစအား လှန်တင် လိုက်ပြန်၏။

အဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်လေး ထည့်ကာ အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း ဇော်ခိုင့် မျက်နှာအား မျက်လုံးဆွေကြည့် နေသည်။ သားဖြစ်သူ အိပ်ပျော်နေသည် ထင်မှတ်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အာသာဖြည်ရင်း စောက်ရည်များ ထွက်ကာ ပြီးသွားရသည်။ ကာမဆန္ဒလေး ပြည့်ဝ သွားသည်နှင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ သေးပေါက်ရင်း အဖုတ်အား ဆေးကြောကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ဇော်ခိုင့် ပေါင်ကြားထဲ သူမတံတွေးများဖြင့် ပြောင်လဲ့ ထောင်မတ်နေသော လီးအားကြည့်ကာ ပြုံးရင်း ဒစ်အား နမ်းကာ ပုဆိုးအား ပြန်ဖုံးပေးလိုက်သည်။

*****************

ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ မနက်ပိုင်း မွေးနေ့သွားပြီး ပြန်လာသည်နှင့် ထမင်းဟင်း ချက်ကာ နေ့လည်ပိုင်း သားအမိ၂ယောက် ထမင်းအတူ စားပြီး အိပ်ခန်းထဲ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် သွားတော့သည်။ ဇော်ခိုင် တယောက် နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး အပြင် ထွက်လည်ရာ ညနေ၄နာရီခန့် အိမ်ပြန် လာခဲ့သည်။ ဝန်းတံခါး စေ့ကာ အိမ်ထဲဝင်လာပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။ ကုတင်ပေါ် ၀တ်လစ်စလစ်ဖြင့် ပက်လက် အိပ်နေသော မိခင်ဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။

ရင်လျား ထားသော ထမိန်မှာ ပြေလျော့ကာ ဗိုက်ပေါ် တင်နေပြီး အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက် ပေါ်နေ၏။ နို့အုံအား ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင်ရင်း ဗိုက်ပေါ်မှ ထမိန်အထက်ဆင် စအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချရာ အဖုတ်လေးမှာ နူတ်ခမ်းသား ၂ဖက် မို့အစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက် ရပြန်သည်။ မဟ တဟ ဖြစ်နေသော အဖုတ်ဝ လေးအား ကြည့်ရင်း ယက်ပေးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ မိခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူရင်း ထမိန် အောက်နားစအား လုံးပြီး ဗိုက်ပေါ် ပြန်တင်ပစ်သည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ဖက်အား ဆွဲကားကာ အဖုတ်အား ငုံ့နမ်းလိုက်၏။

” ဟင် …… သား …… ဘာလုပ် နေတာလဲ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ပျော်နေစဉ် ခါးအောက် နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ ပေါင်ကြားထဲ သားဖြစ်သူ ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ စကားပြောရင်း ထထိုင်ဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း ဇော်ခိုင်မှာ ပေါင်တံ၂ဖက် အတင်းဖိကာ အဖုတ် မျက်နှာပြင် တခုလုံး လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်လိုက်၏။

” ဟာ … မရွံဘူးလား … သားရဲ့ …… မလုပ် ……… အ …… ရှီးးးး …… ကျွတ် ”

တမနက်လုံး မွေးနေ့တွင် ထိုင်နေပြီး အိမ်ရောက်သည်နှင့် ထမင်းစားပြီး တန်းအိပ်သဖြင့် ညနေဘက် အဖုတ်မှ အနံ့ဆိုးများ ထွက်နေမည်ကို သိရှိသဖြင့် တားလိုက်မိသည်။

” မရွံပါဘူး … အမေရာ … သားကို မွေးထားတဲ့ …… အဖုတ်ကြီးလေ …… နဲနဲ ညှီပေမယ့် … သား ယက်ချင်နေလို့ပါ … ”

ဇော်ခိုင်မှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက် လာသည်အထိ မနားတမ်း ဖိယက်နေသည်။

” အား ……… ရှီးးးးး … ဟင့် …… သားရယ် …… အအ အ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီး ကော့ထားရာ ခါးညှောင်း လာသည်နှင့် ဘုတ်ကနဲ့ ဖင်ကြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်ကျလာကာ ပေါင်တံများ တုန်ခါနေသည်။ ဇော်ခိုင်မှာ လျှာဖျားထိပ် ကာမစိတ်များ ကြွလာသော မိခင်၏ အဖုတ်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် မလွတ်တမ်း ကပ်ကာ တင်းမာနေသော အစိလေးအား သွားဖြင့် ဖိကိုက် ပေးပြန်၏။

” အားဟား …… အအ …… တော်ပြီကွာ … အမေ … မနေတတ်တော့ဘူး … ရှီးးးးးးးးး ”

ပက်လက် အနေထားနှင့် တုန်ရီစွာ ပြောရင်း ဇော်ခိုင့်အား သူ့မကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်ပစ်သည်။ ဇော်ခိုင်မှာလည်း လီးတံ တောင်မတ်နေရာ မိခင်ဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ် တက်လာရင်း အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးထဲ ဒစ်တေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်၏။ ကိုယ်တိုင် ရာဂစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ကြာကြာ ဟန်မဆောင်ပဲ အလွယ်တကူ အလိုး ခံလိုက်တော့သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဆူပွက်လာသော သွေးသား ဆန္ဒများကြောင့် လီးတံကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်လာစဉ် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ပဲ သွေးသားအလို လိုက်ခဲ့မိ၏။

” ဗျစ် … အ …… ဗွပ် …… သားရယ် …… ဟင့် …”

” ရှီးးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ … အမေရယ် … ဟူးးးးး …… အင့် …… အမေရော ကောင်းလား …”

” ကောင်းတာပေါ့ … သားရဲ့ …… ကိုယ်ကိုတိုင် မွေးထားတဲ့ … သားက လိုးပေး နေတာလေ ”

” အင်း … အမေ့ စောက်ဖုတ်ကို … အဖေ မရှိရင် …… ကျနော် နေတိုင်း လိုးမှာနော် ”

” လိုးရမှာပါ … သားရဲ့ … ”

” အင့် ……… ဘွတ် ……… အားးး … ရှီးးးး …… ကောင်းတာ အမေရယ် ”

” အင်း အင်း … နာနာလေး လိုး … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းလေးမော့ကာ အဖုတ်ထဲ သားဖြစ်သူ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို ပါးစပ်လေး ဟကာ အရသာ ခံယူနေသည်။ လီးကြီး အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း သားအိမ်ဝနှင့် ဒစ်ဖူး ထိမိအောင် ကြိုးစားနေ၏။ လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ ထောက်မိရာ စောက်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် နာကျင်ခြင်းနဲ့အတူ ထူးကဲသော ကာမ အရသာလေး ရရှိနေသည်။

” အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက … အောက်ကနေ သားကို ပြန်လိုးနေတာလား ဟင် … အင့် အင့် ”

” အင်းပေါ့ … အမေ့ သားအိမ်ခေါင်း … သားလီးထိပ်နဲ့ ထောက်မိတော့ … စောက်စိလေး ကျင်ပြီ … တအားကို ခံလို့ ကောင်းလို့ … ပြန်လိုးမိတာ ”

သားအမိ၂ယောက် ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောရင်း ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံး များကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်တအား ကြွလာမိသည်။

” သားလီး ဝင်သွားတော့ … ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ … အမေ့ အဖုတ်လေးက … ပြန်ညှစ်နေတယ် ”

” ဒီလိုလား … သားရဲ့ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရမ္မက်သွေး ဝုန်းကနဲ့ ကြွလာကာ အရင်းထိ ဝင်နေသော လီးအား အဖုတ်ဖြင့် ဆွဲညှစ် ပေးရင်း ခေါင်းလေးမော့ကာ ဇော်ခိုင့် လည်ပင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ဆီးခုံးချင်း ပင့်ကပ်ပစ်၏။

” အင်း …… ဟုတ်တယ် …… ရှီး … ကောင်းလိုက်တာ … အမေ ရယ် … ”

ဇော်ခိုင် ပြန်ပြောရင်း ၅ချက်၆ချက် ဆောင့်လိုက် ပြန်သည်။

” အ …… ကျွတ် …… ကောင်းတယ် … အားဟား …… ကောင်းလိုက်တာ … သားရယ် …… အဲလို ကြမ်းကြမ်းလေး … ဆောင့် …… အမေ ကြိုက်တယ် … သိလား … ”

ပြောလည်းပြော ဇော်ခိုင့် မျက်နှာအား ဆွဲကပ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ရင်း အောက်မှ ကော့ပေး နေတော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားအဆုံး ဇော်ခိုင်မှာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်သွားသည်အထိ ဖိဆောင့်လိုက်သည်။

” ရှီးးးးး … အ … အ …… ကောင်းလိုက်တာ …… သားရယ် ”

အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်မို့ ဇော်ခိုင် ဖိလိုးတိုင်း သားအိမ်ဝအား ဒိန်းကနဲ့ အရှိန်ဖြင့် လာဆောင့်ရာ တချက်တချက် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်လုံးများ ပြာသွား ရသည်။ အတွေ့ကြုံ မရှိသေးသော သားဖြစ်သူ၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ထိန်းမရ သိန်းမရမို့ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေမိ၏။ ဆောင့်ချက်များ အားပါ ပြင်းထန်လာချိန် ချွေးတဒီးဒီး ကျနေသော သားဖြစ်သူ မျက်နှာလေးအား ရမက်ခိုး ဝေသော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်ကာ လီးဝင်လာတိုင်း အောက်မှ ခါးလေးဝိုက်နှဲ့ ကစားကာ လီးပြန်ထုတ်တိုင်း ဖမ်းညှစ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။

” အင့် …… ဗြိ … ဟာ … အရမ်းညှစ်တယ် … အမေရယ် … သားလီးကို … တအား ညှစ်နေတာလား … ရှီးးးး ……… အင့် အင့် ”

ဇော်ခိုင် တယောက် မိခင်၏ အဖုတ်အတွင်းသား များမှ လီးအား ညှစ်ပေးနေသည်ကို ပါးစပ်မှ ထုတ်ညည်း လိုက်ရသည်။ တဆက်ထဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ချိုင်းကြား လက်၂ဖက် လျိုပြီး ပခုံးနှစ်ဖက်အား ဆွဲကာ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်၏။

” ဗျစ် ……… ဒုတ် ………… အ ……… သားလေး …… ဇွိ ……… အင့် ……… ဘွတ် ……… ဟင့် ………… အအအ ……… သားးး …… ဗြိ ……… အီး … ဟင့် … အားးး ……… အားးးး ”

သားဖြစ်သူ၏ ရင်ခွင်အောက် ဒေါ်မေဆန်းလွင် လူးလိမ့် နေတော့သည်။ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးအရင်းထိ သွင်းကာ လီးအား ဖမ်းမရ ညှစ်မရအောင် မွှေ့လိုးပစ်၏။ ၁၅မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ သားတော်မောင်၏ မွှေ့လိုးပေးသော အထိအတွေ့ အောက် ဖင်ကြီး ကြွတက် လာရသည်။

” ဟင့် ……… အ ……… အဟင့် ဟင့် …… ဟင့် …… တချက် နှစ်ချက်လောက် … ဆောင့်ပေးပါ့လား … သား ရယ် … ”

မိခင်ဖြစ်သူ တောင်းဆိုလာမှ ဇော်ခိုင်မှာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်ပြီး ကြိတ်မွှေနေရာမှ ရပ်ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီးအား အိပ်ယာပေါ် ပြန်ဖိချပြီး တချက်ချင်း ဆောင့်လိုး ပေးလိုက်တော့သည်။

” ရှီးးးး ………… အင့် ………… အင်းဟင်း ……… အားဟား ………… အ ………… ဟုတ်တယ် …… ကျွတ် ……… ကျွတ် ”

ဆောင့်ချက် များအောက် အီစိမ့်လာသဖြင့် ပိုပြီး ထိထိမိမိလေး ဖြစ်ရန် အောက်မှ ပြန်ကော့ ပေးနေမိ၏။ နောက် ၁၀မိနစ် အကြာတွင် အ၀င်အထွက် ကြမ်းနေသော သားဖြစ်သူ လီးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ပေးရင်း ဖင်ကြီး ကော့ထိုးကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရသည်။

” ပြွတ်စ် ……… အ ……… ပြွတ် ပြွတ် …… ကောင်းတယ် …… အရမ်း ကောင်းတယ် …… ပြွတ် …… ပလပ် ပလပ် ………………… အအ အအ ………… ထွက်ပြီ ………… အ ………… အ ……… ပြီးပြီ ……… အမေ ပြီးပြီ ……… သား ရဲ့ …… ရှီးးးး …… အ အ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ သားတော်မောင် နူတ်ခမ်း ဆွဲစုပ်လိုက် ညည်းလိုက် စကားပြောလိုက်နှင့် စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်ရာ ဇော်ခိုင့် လီး တချောင်းလုံး နွေးသွားရသည်။

” ရှီး … အားးးး …… ထွက်ပြီ …… အမေရာ …… သားလည်း …… ပြီး ပြီး …… ပြီးပြီ … ဟူးးးး ရှီး … ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ် ”

မိခင်ဖြစ်သူ ပြီးသွားသည်နှင့် အချက်၂၀လောက် ဆောင့်လိုးရင်း အဖုတ်လေးထဲ လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

” အင်းးးး …… သား … လီးကို ချက်ချင်း မထုတ်နဲ့ …… အင်းဟင်း …… အင်း …… ဟင်း ဟင်း …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် သူမ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်လျက် အနေထားဖြင့် တကိုယ်လုံး တဇပ်ဇပ် တုန်ပြီး လရည်များ ညှစ်ထုတ်နေသော သားဖြစ်သူ အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ ပြောဆိုနေသည်။

” သားလေး …… အရမ်းမောနေလား ဟင် ”

” အင်း …… အမေ့ အဖုတ်က … အရမ်း လိုးလို့ ကောင်းတယ် …”

” အာ့ဆို … ခဏလောက် နားပြီး …… နောက်တခါ ထပ်လိုးပေါ့ …… ”

” ဟုတ် … လိုးဦးမှာ … မဝသေးဘူး ”

၃မိနစ်ခန့် လီးအား စိမ်ထားရင်း မိခင်ဖြစ်သူ ပြောမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဘေးနား လှဲအိပ် လိုက်တော့သည်။

” အမေ … ဟို … ဟို လေ ”

” တဟိုဟို နဲ့ … ဘာတုန်း … သားရဲ့ … ”

” ဒီတခါ … အမေ အပေါ်က လိုးပေး ”

၁၅မိနစ်ခန့် နားပြီး ဇော်ခိုင်မှာ အားပြည့်သည်နှင့် မိခင်အား ပူဆာနေ၏။

” ဟွန့် …… ဒါမျိုးကျ တတ်ပါ့ ”

တချီလိုးပြီးသော်လည်း ၂ယောက်သား ဘယ်သူ့ဘက်က စလာမလဲ တိတ်တခိုး မျော်လင့် နေကြသည်။

” အမေ … ဦးမြသောင်းနဲ့ … ဘယ်လို စပြီး … လိုးဖြစ်တာလဲ ဟင် ”

၂ယောက်သား ငြိမ်သွားစဉ် ဇော်ခိုင်မှာ ပက်လက် လှဲနေရာမှ မိခင်ဘက် လှည့်ကာ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးရင်း မေးလိုက်၏။

” ဟင် … သားကလည်း … ဒါပဲ မေးနေတာပဲကွာ ”

သားဖြစ်သူ အဖုတ်လေး ပွတ်ပေးသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။

” အသေးစိတ် သိချင်လို့ပါ … အမေရယ် ”

ခဏနှင့် ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားသော အဖုတ်လေး ပြန်ဖေါင်းလာကာ အစိလေး ထောင်လာ တော့၏။

” သား … လက်ဖယ်တော့ ”

ရုတ်တရက် မိခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဇော်ခိုင်မှာ အဖုတ်ပွတ်နေသော လက်လေး ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။ ဇော်ခိုင် လက်ဖယ် ပေးသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ထထိုင်ရင်း မျက်နှာရှေ့ ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား စုချည်ကာ သားဖြစ်သူ ခါးပေါ်တက်ခွရင်း ပေါင်ခွဆုံ နှင့် မပျောမမာ ဖြစ်နေသော လီးအား အမြှောင်းလိုက် ဖိထိုင်လိုက်သည်။ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ကြည့်နေသော ဇော်ခိုင့်၏ လီးတံအား အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း ဦးမြသောင်း ဇွတ်အတင်း တက်လိုးခဲ့သည့် အဖြစ်ပျက်များ ပြောပြလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်ကြားထဲ သားဖြစ်သူ လီးတံ မာထင်လာချိန် ဖင်ကြီးကြွကာ ဒစ်အား အဖုတ်ဝ တေ့ရင်း တအိအိဖြင့် ထိုင်ချလိုက်သည်။

” ဗြိ …… အ ……… ရှီးးးးးး ……… ကျွတ် ကျွတ် … ”

သားတော်မောင် လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာချိန် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမှု့လေး ဖြစ်ပေါ်နေမိ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင်ရော သူစိမ်းယောက်ျား ဦးမြသောင်း ကိုပါ အကြိမ်ရည် အတော်များများ တက်လိုးဖူး သော်လည်း လက်ရှိ အချိန်တွင် သားအရင်း ခေါက်ခေါက်အား တက်လိုး နေမိသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွကာ အဆက်မပြတ် ဆောင့်နေမိသည်။ သားဖြစ်သူ အားရကျေနပ်သည်အထိ ကြိုးစား လိုးပေးရင်း ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ကာ ငြိမ်သက် သွားကြတော့၏။

…………………………

နောက်ရက် မနက် ကျောင်းမသွားခင် သားအမိ၂ယောက် အိမ်တွင် မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိအောင် ရှောင်နေကြသည်။ညနေပိုင်း ထမင်းအတူ စားသည်အထိ စကား မပြောဖြစ်ကြ။ ထမင်းစားပြီး ဒေါ်မေဆန်းလွင် အခန်း အောင်းနေသလို ဇော်ခိုင်မှာလည်း အပြင် ထွက်လည် လိုက်၏။ ၂ရက်ခန့် စကားမပြောဖြစ်ကြပဲ ၃ရက်မြောက် နေ့မှ တစ်ခွန်းစ နှစ်ခွန်းစ ပြန်ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မစရဲသလို ဇော်ခိုင်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူအား လိုးချင်စိတ် ပြင်းပြ နေသလောက် ဆန္ဒများ ထိန်းချုပ်ထားရ၏။

၅ရက်မြောက်နေ့ ညပိုင်း အိပ်ခန်းတံခါးလေး ပွင့်လာကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဝင်ချလာသည်။ ဇော်ခိုင် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ကာ ဟောက်သံလေး ပေးရင်း ငြိမ်နေလိုက်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကုတင်ပေါ် တက်လှဲကာ ခဏအကြာ ပုဆိုး အောက်နားစအား ခါးပေါ်လှန်တင်ကာ လီးအား ကုန်းစုပ် လိုက်တော့သည်။ လရည်ထွက်အောင် စုပ်ကာ ထွက်လာသမျှ လရည်များ တဂွတ်ဂွတ် မျိုပြီး ပုဆိုးပြန်ဖုံးရင်း ကျောပေးအိပ်ကာ ငြိမ်ကျသွား၏။ဖခင်လည်း ကားထွက် ဦးမြသောင်းလည်း နယ်သို့ ခဏ ပြန်သွားသဖြင့် ကာမဆန္ဒလေး လစ်ဟာနေကာ သားအမိချင်း အစခက်နေသော မိခင်အား သနား သွားရသည်။

” အမေ ”

” ဟင် ”

” အမေ့ကို …… သား ချစ်တယ် ”

လီးအား ခိုးစုပ်ကာ ကျောပေး လှဲနေသော မိခင်အား မျက်နှာချင်းဆို ဆွဲလှည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့သည်။

” ဟမ် … အမေလည်း … သားကို … ချစ်ပါတယ် ”

မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည်ရင်း ပြောနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားဆုံးသည်နှင့် မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှိုက်ကာ နို့အုံအား ညှစ်ချေလိုက်သည်။

” သား … ဘာလုပ်မလို့လဲ ”

” ရှက်မနေပါနဲ့ … အမေရာ … အမေ တောင့်တနေတဲ့ … ဆန္ဒတွေ … သား ဖြည့်ဆည်း ပေးမလို့ပါ ”

” ဟင် ”

” သားဟာကို …… အမေ … ခိုးစုပ်နေတာ … သားသိပါတယ် … မသိချင်ယောင် … ဆောင်နေတာပါ ”

စကားပြောရင်း မိခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားအား လက်သွင်း စမ်းရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် အမွှေးငုတ်စိ လေးများနှင့် အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ စမ်းမိနေသည်။ လက်ခလယ်ဖြင့် အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ထိုးဆွဲလိုက်၏။

” ထမိန် ချွတ်ရအောင် နော် … အမေ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် လီးအား စုပ်ပြီး အာသာဖြေမိ သော်လည်း အလိုးခံချင်သည့် ဆန္ဒလေးများ ရှိနေဆဲပင်။ သားဖြစ်သူ ဘက်မှ စနေရာ ဟန်ဆောင် မငြင်းချင်တော့။ ထမိန်ဆွဲချွတ်စဉ် ဖင်ကြီး အလိုက်သင့် ကြွပေးကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်၏။

” သား … ပြန်ယက် ပေးမယ်နော် ”

မိခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ပေါင်တံ ၂ဖက်အား မြှောက်ကွေးဖြဲရင်း အရည်စိမ့်နေသော အဖုတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက် ပေးလိုက်သည်။

” ရှီးးးး ……… အ ……… သားရယ် …… ကောင်းလိုက်တာ ကွာ …… ကျွတ် …… ဟင့် … ပလပ် … ရှီးးးး …… အင်းဟင်း … ပလပ် ပလပ် …… ပြွတ် ပြွတ် ”

၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မခံနိုင်တော့ စောက်ပတ်အုံကြီး ဖေါင်းကြွလာကာ အစိလေး ထောင်ထွက်လာ၏။

” ဟင့် ………… ရှီးးးးး …… တော် … တော် … တော်တော့နော် သား … မယက်နဲ့တော့ ”

” ဟမ် … သား ယက်တာ … မကြိုက်လို့လား ”

” ဟင့်အင် … အမေ့ ကို … ချစ်ပေးဦးလေ … နို့မို့ဆို … ဒီတိုင်း ပြီးသွားလိမ့်မယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အလိုးခံရန် အာသီသ ပြင်းပြနေရာ ပြောလည်းပြော ပေါင်တံ၂ဖက်အား မြှောက်ကွေး ပေးလိုက်တော့သည်။ မိခင်၏ အပြုမူကြောင့် ဇော်ခိုင့် ရာဂသွေးများ ဆူပွက်လာကာ ပုဆိုးချွတ်ပြီး အဖုတ်ယက်ပေးရင်း ပြန်မာလာသော လီးဖြင့်
စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ တေ့လိုးလိုက်၏။

” ဟင့် … အ … ကျွတ် …… ”

ပေါက်တံ၂ဖက် မြောက်ကွေးထားရင်း လီးကြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင်လာသည်နှင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။ ဇော်ခိုင် မရပ်တော့ တဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးတံအား အရင်း ရောက်သည်အထိ ဆောင့်သွင်းပစ်၏။

” ရလား … အမေ ”

” ရပါတယ် … သားရဲ့ … ”

အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ် နေသော်လည်း သားဖြစ်သူ ခပ်ရဲရဲ လိုးနိုင်အောင် ကော့ပေး လိုက်ပြန်သည်။ ဇော်ခိုင်မှာ အရင်းထိ ကပ်နေသော လီးအား ပြန်ထုတ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် အားယူ ဆောင့်သွင်းပစ်၏။

” ဟင့် … ကျွတ် … အထဲ အောင့်သွားတာပဲ … ”

” နာလို့လား … အေမ … ”

” ဟင့်အင် … သားလီးက … သားအိမ်ဝ … လာဆောင့်လို့ … ကောင်းသွားတာ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားအဆုံး တရစပ် ဆောင့်လိုး ပေးလိုက်တော့သည်။

” ကောင်းလား … သားလိုးတာ … ကြိုက်လား ”

” ဟင့် … ကြိုက်တယ် … ”

မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် မော့ကြည်ကာ အားရ ကျေနပ်သော ရမ္မက်သံလေးဖြင့် ပြောလာသဖြင့် ဇော်ခိုင် ဆောင့်အား ထပ်မြှင့်လိုက်ပြန်၏။

” အား …… အီး ……… အိ …… အင့် … ကျွတ် ကျွတ် … ကောင်း … ကောင်းတာ … သားရယ် …… ဟင့် …… လီးကြီးက … နှင့် နေတာပဲ … ဆောင့် … ဆောင့် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် သားဖြစ်သူ ဆောင့်ချက်အတိုင်း အောက်မှ ပြန်ကော့ပေးကာ လီးအရသာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူနေသည်။ အဖုတ်ထဲ အိုင်လာသော အရည်ကြည် လေးများ လျှံထွက်ကာ ပေါင်ကြားထဲ စီးကျလာရ၏။

” အားဟား …… ဆောင့် … သားလေး … အမေ့ကို … မညှာနဲ့ …… လိုး …… လိုးစမ်း … နာနာလေး လိုး ……အင့် …… အ …… အင်းဟင်း ”

ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း နို့အုံများအား သူမ လက်၂ဖက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ကော့ကော့ပေးသည်။

” ဇွိ …… ဗွပ် ……… ဗြိ …… ဘွတ် … ဘွတ် …… ဖွပ် …… ပြိ … ဗွိ …… ဘွပ် ဗွတ် …… ”

စောက်ရည်များ ရွှဲအိုင်နေသော အဖုတ်လေးထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် လီးဝင်လီးထွက် သံများ ဆူညံလာတော့၏။

” ကောင်းလား အမေ … သားလိုးတာ …… အ အ …… အင့် …… အီး …… ကောင်းလား … အဖေတို့နဲ့ …… ဘာကွာလည်း … ”

ဇော်ခိုင် မျက်နှာပေါ် ချွေးစေးများ စီးကျလာကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးရင်း မောဟိုက်သံလေးနှင့် လှမ်းမေးနေသည်။

” ရှီးးးးးး …… အား …… ကွာ … ကွာတာပေါ့ …… သားရဲ့ …… သားအဖေနဲ့ … ဦးလေးသောင်းတို့ က … အသက်အရွယ် … ရနေပြီလေ … ဆောင့်အားနဲ့ လီးတံ မာကျောမှု့က … သားကို မမှီကြဘူး …… အင့် အင့် …… အား …… ”

စောက်ခေါင်းထဲ ထိထိမိမိ ထိုးဆောင့်နေသော သားတော်မောင် လီးအား ပြန်ပင့်ဆောင့်ကာ တုန်ရီမောဟိုက်သံ လေးဖြင့် ပြန်ရှင်းပြနေသည်။ အမှန်တကယ်လည်း ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ဦးသန့်ဇင်နှင့် ဦးမြသောင်း တို့အား ဖင်ရောအဖုတ်ပါ အလိုး ခံဖူးသော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ မာမာထင်ထင် ကြိတ်ဆွဲနိုင်သော သားဖြစ်သူ၏ လီးအရသာမှာ ထူးခြား ကောင်းမွန်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေသည်။

” မရပ်နဲ့ …… ဆောင့် …… အမေ ပြီး …… အ အ …… ပြီး ပြီး …… အားဟား ……… ကောင်းလိုက်တာ …… သားရယ် …… အရမ်း ကောင်းတာပဲ …… ဟူးးးး …… ရှီးးးးး …… ”

စကားပြောရင်း အားပါပြင်းထန်သော ဇော်ခိုင်၏ ဆောင့်ချက်များ ကြာကြာမထိန်းပဲ အောက်မှ လူးလွန့် ပင့်ကော့ကာ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း ပြီးသွားတော့၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြီးသွားသည်နှင့် ဇော်ခိုင်မှာလည်း အချက်၃၀ခန့် ပစ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်အပြီး လရည်များ အဖုတ်လေးထဲ တဖျောဖျော ပန်းထည့် လိုက်ရသည်။

*******************

” ရွှတ် … သားလေး … ထပ်လုပ်နိုင် သေးလား ဟင် ”

ခဏအကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ထပ်လှဲနေရင်း အဖုတ်ထဲ လရည်များ ကုန်စင်သည် အထိ ပျော့မသွားပဲ တဒုတ်ဒုတ် သွေးတိုးနေသော သားဖြစ်သူလီးအား အဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ရင်း နမ်းပြီးမေးနေ၏။

” လိုးနိုင်ပါတယ် … အမေရယ် ”

ဇော်ခိုင် ပြန်ဖြေရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား နို့ပေါ်ရုံ ဆွဲချပစ်သည်။ နို့အုံ၂ဖက် ဆုပ်နယ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား တလှည့်စီ ဖိစုပ်ပေးလိုက်၏။ ၅မိနစ်ခန့် နို့စို့ပြီး လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာ ယူလိုက်ပြန်၏။ ပြန်မစိသေးသော အဖုတ် အတွင်းသားလေးထဲ လျှာသွင်းမွှေရင်း တဆက်ထဲ ထောင်ထလာသော အစိလေးစုပ်ကာ လီးအား လက်တဖက်နှင့် ဆွနေတော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကြာကြာ အယက်မခံနိုင် ထပ်ပြီး အလိုးခံရန် ဆန္ဒ ပြင်းပြနေ၏။

” ရှီးးးး …… အားးးး … သားလေး … အမေ့ လိုးပေးတော့ကွာ … ”

မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ကြီးကော့ကာ ပြောလာသဖြင့် ဇော်ခိုင် အဖုတ်ယက်နေရာမှ ရပ်ကာ ဒုတိယအကြိမ် မှောက်လိုး ပေးလိုက်သည်။ အရည် တအားရွှဲနေသော အဖုတ်ထဲ လျှောလျှောရှုရှု ဝင်သွားရာ တချက်ချင်း ဆောင့်ပေးနေ၏။ ဆောင့်ချက်တိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ အောက်မှ လီးတံအား ပြန်ညှစ်ပေးရင်း လီးအရသာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူနေသည်။ ကျန်းမာ သန်စွမ်းသော သားဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များမှာ အိမ်ထောင်ဦး အစ ပြန်ရောက်သွားသလို ခံစားမှု့ ပိုကောင်းနေသည်။ ဒုတိယအချီတွင် ဇော်ခိုင်ရော ဒေါ်မေဆန်းလွင်ပါ အင်တိုက်အားတိုက် မလိုးကြတော့။ ကာမ အရသာလေး ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူပြီး တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ကာ နမ်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေကြသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်ထဲ လီးကြီး ၀င်ထွက်နေရာ အောက်ဖက် ဖင်ဝလေးအား လဥ၂လုံးမှာ တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေသည်။

” ကျွတ် …… ရှီးးးးး …… အင့် …… အားးးး အ ”

တဖြည်းဖြည်း မြောက်ကွေးထားသော ပေါင်တံများ တုန်ကာ ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာပြီး စောက်ပတ် အဝလေး အဖြူရောင် အမြုပ်လေးများ စုပြုံ စိမ့်ထွက်လာ၏။

” ပလွပ် …… ရှီးးးး …… အားဟား … ”

ထိုချိန် ဇော်ခိုင်မှာ လီးတံအား ဆွဲထုတ်ရာ ဒစ်ကြီး အပြင်ရောက်လာချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရင်ထဲ ဟာကျန်ရစ်ခဲ့၏။

” ဘာလို့ … ထုတ်တာလဲ … သားရဲ့ … အမေ ပြီးတော့မှာကို ”

စောက်စိအား လက်ဖြင့် ဖိပွတ်ကာ မောဟိုက်သံနှင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ လက်ချောင်လေး ၂ချောင်းဖြင့် အဖုတ်ဝလေး ဖြဲပြနေ၏။

” လေးဘက်ကုန်းလိုက် … အမေ … သား နောက်ကနေ … လိုးမလို့ ”

” ရှီးးး …… အင်းးးး …… မြန်မြန်လေး လိုးနော် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဒုတိယအကြိမ် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ကာနီး ဇပ်တငမ့်ငမ့်မို့ ချက်ချင်း ထထိုင်ကာ သားဖြစ်သူရှေ့ ကျောပေးရင်း လေးဖက်ကုန်းပေး လိုက်တော့သည်။ အိကားနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်ကြား အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထိပ် အစိလေး ထောင်နေသည်။ စောက်ခေါင်းဝထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်ကာ အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ ရှုံ့လိုက်ပွလိုက် ဖြစ်နေရှာ၏။ ဇော်ခိုင် တယောက် အဖုတ်ဝလေး ကြည့်ကာ လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ရင်း မနားတမ်း ဒူးထောက် လိုးတော့သည်။ လီကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခါးလေး နိမ့်ဆင်းသွားရ၏။

” ကျွတ် …… အ … ”

လီးအရသာ ခံယူနေချိန် အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ ဆက်မလိုးပဲ စောက်ပတ်နှင့် ဖင်ဝကြားထဲ အသားနုနု နေရာလေးအား လက်မဖြင့် ဖိပွတ်နေသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တွန့်လာရသည်။

” ဟင့် … ရှီးးးးး …… ဘယ်လိုတွေ … လုပ်နေတာလဲ … သားရယ် … ယားတယ် … တစ်မျိုးကြီးပဲ ”

ဖင်ကြီး ထောင်ကာ အသံလေး တုန်ရီစွာ ပြောရင်း လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်၏။

” ကောင်းတယ်မလား … အမေကလည်း … ”

ဇော်ခိုင် ပြန်ပြောရင်း အသားနု နေရာလေး ပွတ်နေရာမှ လက်မအား ဖင်ပေါက်ထဲ နိူက်သွင်းပစ်သည်။ လက်မလေး သွင်းပြီးသည်နှင့် အရင်းထိကပ်နေသော လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းလိုက်၏။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာစဉ် လက်မလေး ပြန်ထုတ်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက် သွားတော့သည်။

” ဗွပ် …… အင့် …… ဇွိ …… ဟင့် ……… အ ……… ရှီးးးး …… ”

ပေါင်တံ၂ဖက် အကြောဆွဲသလို တဆက်ဆက် တုန်ကာ ဖင်ကြီးထောင်ပေးရင်း တအအ ညည်းနေတော့သည်။ မိနစ်၂၀ခန့် နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ပြီးကာနီး ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ စိတ်ကျေနပ်မှု့ ရစေရန် ခပ်သွက်သွက် လိုးရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြီးသွားရ၏။

” အိုးးး …… ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … သားရယ် … အမေ ပြီးပြီ … အင်းဟင်း … ”

” သားမပြီးသေးဘူး … အမေရဲ့ … ”

ဇော်ခိုင် ပြောပြောဆိုဆို အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးအား ထုတ်ကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာရှေ့ ဒူးထောက် တိုးကပ်လာသည်။

” ဟွန့် … အမေ့ ပါးစပ်ထဲ … ပြီးချင်တာ မလား ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာရှေ့ ဖြောင့်မတ်နေသော ဒစ်အား လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ကာ ခပ်ချွဲချွဲပြောရင်း မျက်လုံး ပင့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တော့၏။ ဆက်ကနဲ့ ခါရမ်း သွားသော လီးတံအား ပါးစပ်လေးဟကာ စုပ်ယူပစ်သည်။

” ပြွတ် …… ပလု … အ …… ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … အားးး … ကျွတ် ကျွတ် ”

ဒီတခါ ဇော်ခိုင် ခေါင်းမော့ကာ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်နေရ၏။ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ လျှာပေါ် ဒိတ်ကနဲ ဒိတ်ကနဲ လီးတံ သွေးတိုးလာသည်နှင့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရာ ပျစ်ချွဲနေသော ညှီစို့စို့ လရည်များ လည်ချောင်းထဲ တိုးဝင်လာသည်။ ထိထိမိမိဖြင့် အထွဋ်ထိပ် ပို့ပေးနိုင်သော သားတော်မောင် လီးအား မက်မက် မောမော စုပ်ပေးရင်း လရည်များ မျိုချ လိုက်တော့၏။ ဒုတိယအချီ ပြီးသည်နှင့် ရေချိုးခန်းထဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်တိုင် သားဖြစ်သူ၏ လီးအား ဆပ်ပြာနှင့် ပွတ်တိုက် ဆေးပေးရာ လီးကြီး ပြန်မာ လာပြန်သည်။

” ဟဲ့ … အမလေးးးး …… ခ်ခ် ခ်ခ် … ”

သားတော်မောင်ရှေ့ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လက်ထဲ ပြန်တင်းလာသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် သဘောကျနေမိ၏။

” ကြောက်ထှာ … တော်ပါပြီ … အမေ့ စောက်ပတ်လည်း ပူထူနေပြီ … တအားသန်တာပဲ ”

ဆပ်ပြာများနှင့် ချောနေသော လီးတံအား လေးငါးချက် ဂွင်းတိုက်ပေးကာ ရေဆေး ပေးလိုက်တော့သည်။

” အမေ့ ဟာလည်း … သား ဆေးပေးမယ်နော် ”

စကားအဆုံး ဒေါ်မေဆန်းလွင် လီးတံအား ပွတ်တိုက် ပေးနေရာမှ ထရပ်လိုက်ရာ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင် ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်အား ဇော်ခိုင့် မျက်နှာရှေ့ ကော့ပေးထားသည်။

” အမေ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း … ခုထိ ဖေါင်းအိနေတာ … ခိခိ ”

ဇော်ခိုင် ပြောလည်ပြော မိခင်၏ အဖုတ်အား နမ်းကာ ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးလိုက်၏။ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ပေကပ်သွားသော အဖုတ်အား အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိပ် ထိုးသွင်းကာ ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်ဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အူယားလာကာ ဇော်ခိုင့် မျက်နှာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ဆွဲပွတ် ပစ်သည်။

” ခ်ခ် … သား မျက်နှာပါ … တခါတည်း သစ်ပေးနေတာ ”

ဇော်ခိုင့်ခေါင်းအား လက်တဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာတပြင်လုံး အားရကျေနပ်သည် အထိ ကော့ပွတ်ပြီးမှ မျက်နှာနှင့် အဖုတ်အား ခွာလိုက် တော့သည်။

**********************

ညနေစောင်း နေလုံးကြီး မေးတင်နေချိန် ထမင်းပွဲပြင်ပြီး ဘာမှ လုပ်စရာ မရှိတာနှင့် အိမ်ရှေ့ ထွက်လာလိုက်သည်။ ခြံဝန်းတံခါးနား ရပ်ကာ ရပ်ကွက်ထိပ် မျှော်ကြည့်နေ၏။ ဒီလိုနေ့မျိုးရောက်ဖို့ ၁၀ရက်ကျော် စောင့်ခဲ့ရသည်။ အိမ်ထဲဝင်လိုက် ခြံဝန်းတံခါးနား သွားမျှော်လိုက်ဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဂဏာမငြိမ်တော့ပေ။ လင်ဖြစ်သူ အိမ်ပြန် ရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ကာ ထမိန်လှန်ပြီး စောက်ဖုတ်အား တရှုံရှုံ နမ်းပေးတတ်ရာ ၂ပတ် ၁ခါလောက်သော ခင်ပွန်းဆီမှ ရသည့် ကာမအရသာမို့ အမြဲကျေနပ်နေမိ၏။ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထိုင်ရင်း လင်တော်မောင် အကြောင်းတွေးကာ အဖုတ်လေးအား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဖြင့် စမ်းကြည့် လိုက်ပြန်၏။ နေ့ခင်းပိုင်း ကျောင်း၌ ထမင်းစားနားချိန် ဦးသန့်ဇင် အိမ်ပြန်ရောက်မည်ဟု ဖုန်းဆက် ထားသဖြင့် ညနေပိုင်း ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်စဉ် လင်ဖြစ်သူ အကြိုက် အဖုတ်အား အမွှေးများ ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားလိုက်သည်။

” ကိုသန့်ဇင်ရယ် … မြန်မြန် ပြန်လာပါတော့ ”

စိတ်ထဲ တမ်းတပြောရင်း အဖုတ်ထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာရသည်။ လင်ဖြစ်သူ အိမ်ပြန်လာမည်မို့ ဖီးလိမ်း ပြင်ဆင်ထားမှာ အတော်လေး ကြည့်ကောင်းနေ၏။ ထိုချိန် ဇော်ခိုင်မှာလည်း ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက် အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက် သွားလိုက်နှင့် လမ်းလျှောက်တိုင်း အထက်အောက် တုန်ခါနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီးအား အိပ်ခန်းဝမှ ကြည့်ရင်း စိတ်ကြွ လာတော့သည်။ စွဲမက်ဖွယ် အပြည့်နှင့် မိခင်မှာ အသက်၄၅နှစ်ကျော် တခြား အိမ်ထောင်သည် မိန်မများလို တွဲအိမနေပေ။ နို့အုံ၂ဖက်ရော ဖင်သားစိုင်၂ခြမ်းပါ ဘာအခုအခံမှ မပါပဲ ဖုထစ်မို့မောက်နေ၏။

” အမေ … နောက်ဖေး ခဏသွားရအောင် ”

ဇော်ခိုင် မနေနိုင်တော့ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာကာ မိခင်အား နောက်ဖေးဘက် ခေါ်နေတော့၏။

” ဟင် … ဘာလုပ် မလို့လဲ … သားရဲ့ … ”

” လာပါဆို … အမေကလည်း ”

ဇော်ခိုင် ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်မေဆန်းလွင် နားလေး လျှောက်လာကာ ဇွတ်ဆွဲခေါ်လာ၏။ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်း တံခါးနား အရောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူအား နံရံဘက် ကျောကပ်ကာ ထမိန် ဆွဲလှန်လိုက်သည်။

” ဟင် … သား အဖေ … မြို့ထဲ ကားဝင် လာနေပြီ ……ခဏနေ … ရောက်တော့မှာလေ ”

သားဖြစ်သူ အပြုမှုကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အလောတကြီး ရှင်းပြနေ၏။ သို့သော် ဇော်ခိုင်မှာ ဘယ်လက်ဖြင့် မိခင်၏ ခါးလေးကိုင်ကာ ညာလက်ဖြင့် ပုဆိုးလှန်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေသည်။

” ဟွန့် … ဇွတ်ပါပဲလား … သားရယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်လျော့ကာ ထမိန် အောက်နားစ လေးအား ခါးပေါ်လိပ်တင်ရင်း ပေါင်တံ၂ဖက် ကားပေးလိုက်ရ၏။ ဇော်ခိုင်မှာ လီးတံအား ကိုင်ရင်း မိခင်၏ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့်ပွတ်ကာ စောက်စိအား ထိုးကလော်ပစ်သည်။ အဖုတ်အား အရည်များ ရွှဲနှစ်ကာ ဖေါင်းကြွလာအောင် ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင် စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ လီးတဆုံး ဖိသွင်းပြစ်သည်။ သားအမိ၂ယောက် မတ်တပ်ရပ်လျက် မျက်နာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် တယောက်ခါး တယောက်ကိုင်ကာ ဆွဲလိုးနေကြ၏။ အစပိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ သားတော်မောင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ခါးကော့ကာ အလိုက်သင့် ခံရင်း အိမ်ပေါက်ဝသို့ လင်ဖြစ်သူများ ဝင်လာမလားဟု စိုးရိမ်နေမိသည်။ သို့သော် ၅မိနစ်ခန့် အကြာတွင် အဖုတ်အတွင်းသား များအား ပွတ်ဆွဲ ပေးသော လီးအရသာကြောင့် မျက်လုံးများ စင်းကျလာရ၏။ ဇော်ခိုင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် အဖုတ်အား ရှေ့ကော့ပေးနေသည်။

” ပွမ်ပွမ် …… ပွမ် … ”

၂ယောက်သား ကာမအရှိန် တက်နေစဉ် ခြံဝန်းရှေ့ ကားဟွန်းသံ ကြားလိုက်ရတော့၏။

…………………………………………

” ဟေးးး … မေဆန်းရေ …… ဂေ့ …… အေ့ …………… တံခါး … ဖွင့် ပါ ဦး ”

” ဟော … သားအဖေ လာပြီ … ဖယ်တော့ ……………………… လာပြီ … လာပြီ … ကိုသန့်ဇင် … ”

ဇော်ခိုင့်အား ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း တဆက်ထဲ လင်တော်မောင်အား အသံမြှင့်ပြောလိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးအထိ ဝင်နေသော လီးအား ကပျာကယာ ချွတ်ထုတ်ကာ ခါးထိ လှန်ထားသော ထမိန် အောက်နားစအား ပြန်ချလိုက်၏။ ဇော်ခိုင်လည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲနေတော့သည်။ လင်တော်မောင် ပြန်လာသဖြင့် စိတ်ထဲ ကြိတ်ပျော် မိသော်လည်း ဦးသန့်ဇင်အသံမှာ အတော်ကို မူးနေသည့် အသံမို့ စိတ်ထင့်သွားရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲ ခပ်မြန်မြန် ထပြီး အိမ်ပြင်ထွက်ကာ ခြံဝန်းတံခါး သွားဖွင့်လိုက်၏။ ခြံဝန်းထဲ ကားမောင်းသွင်းပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် ထင်သည့်အတိုင်း မူးလာပုံရသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အား ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းရင်း အိမ်ပေါက်ဝသို့ လျှောက်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။

” ဟေ့ … ဒီလာပါ … မေဆန်း ရဲ့ …… အေ့ …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင်နား လျှောက်လာကာ ဘေးမှ တွဲလိုက်ရသည်။

” ရွှတ် … ငါ့မိန်းမကို လွမ်းလိုက်တာကွာ ”

အနား ရောက်လာသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ပါးတချက်နမ်းကာ အလိုက်သင့် တွဲရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာကြ၏။

” ကိုသန့်ဇင် … ဘာလို့ အဲ့လောက် … သောက်လာတာလဲ … ကိုယ်က … ကားသမားလေ ”

” ဒီတခေါက် ကုန်သည်က … အကြွေးအကုန် တောင်းရလို့ … မြိုထဲ ရောက်တော့မှ … ရှယ်ပြုစု လိုက်တာကွ … ခိခိ … အေ့ …… အွိ …… ”

” ဟွန့် … မေဆန်းက … ထမင်းအတူ စားမလို့ … စောင့်နေတာကို ”

” မစားသေးဘူး … ဒါနဲ့ … မေဆန်း … တယောက်ထဲလား …… သားလေးရော ”

ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဦးသန့်ဇင်မှာ မယားဖြစ်သူအား ပြောရင်း ဖက်တွဲလာရာမှ ခုံအလွတ် တလုံးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။

” ရှိတယ်လေ …… ကိုသန့်ဇင် စောင့်ရင်း … ခုနမှ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ ”

လင်ဖြစ်သူ မေးမှ သားဖြစ်သူနှင့် လိုးထားသည်ကို သတိရကာ စောက်ရည် စိမ့်နေသော အဖုတ်အား ထမိန်ကြား လက်သွင်း ပွတ်သုတ်ပစ်ရပြန်၏။ ဇော်ခိုင်မှာ စကားသံများ ကြားနေသော်လည်း ဖခင် အိမ်ပြန် လာကာနီး မိခင်ဖြစ်သူအား ဇွတ်လိုးမိသဖြင့် မျက်နှာပူကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။ ဦးသန့်ဇင်မှာ ၂ပတ်ခန့် ခွဲနေရသော ဇနီးဖြစ်သူအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်နမ်းရင်း လီးမှာ ခုံးထ လာတော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည်း သားဖြစ်သူနှင့် လိုးရင်း တန်းလန်း ဇပ်တငမ့်ငမ့်လေး ဖြစ်နေရာ ခရီး ရောက်မဆိုက် လင်တော်မောင်၏ လီးအား ပွပ်သပ် ဆွပေးနေမိ၏။

” မေးဆန်း … အခန်းထဲ သွားဆို့ကွာ ”

” ထမင်း အရင်စား … စား … ”

” ထမင်းက … နောက်မှ … ”

စကားမဆုံးခင် လီးအား ပွတ်သပ် ပေးနေသော မယားဖြစ်သူအား အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ဦးသန့်ဇင်မှာ ပါလာသော အဝတ်အိတ်အား အခန်းဒေါင့် သွားထားစဉ် ဒေါ်မေစမ်းလွင်မှာ သူမ ဖင်ကြီးအား မသိမသာလေး လှုပ်ပြရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက် တက်လှဲလိုက်၏။ ဦးသန့်ဇင် အဝတ်အိတ် ထားပြီး အိပ်ခန်း တံခါးစေ့ကာ ကုတင်နား လျှောက်လာခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ် တက်ရင်း မယားဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား မိုးခွကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာပေါ် တင်နေသော ဆံနွယ်များအား လက်ဖြင့် သပ်ချကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်ပစ်၏။

” တနေ့တခြား … အလှ တိုးနေပါလား … မေဆန်း ရယ် ”

” ဟွန်း … ကား ထွက်ရင် … မယားကို မေ့ပြီး … ဖုန်း တချက်မဆက်ဖူး … ပြန်ရောက်တာနဲ့ … ညာညာ လိုးတော့မှာ မလား … ”

” ဟာကြာ … ခိခိ ”

အပေါ်မှ မိုးခွနမ်းပြီး ပြောနေသော လင်ဖြစ်သူအား ကြာပါပါ မျက်ဝန်းနက်ကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောရာ ဦးသန့်ဇင် ရှက်ရယ်ရယ်ကာ လက်တဖက်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခါးပေါ်ရောက်ရှိ လာတော့သည်။

” ဟင့် …… လက်ကြီးက … ဘာလုပ်မလို့ လဲလို့ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

သားဖြစ်သူနှင့် လိုးထားသော ရမ္မက်အရှိန်လေး ပြန်ရတော့ မည်မို့ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တခိခိရယ်ရင်း ပြန်မေးလိုက်၏။ တဆက်ထဲ ဦးသန့်ဇင်အား ကိုယ်ပေါ်မှ ခဏဆင်းခိုင်းပြီး ကုန်းထကာ ဆံပင်အား စုချည်ရင်း ကျောဘက်ပို့ရင်း အင်္ကျီနှင့်ထမိန်အား ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘေးနားဒူးတုတ် ထိုင်ကြည့် နေသော ဦးသန့်ဇင်၏ ပုဆိုး ခါးပုံစလေးအား ဖြည်ကာ ပက်လက် ပြန်လှဲချလိုက်ပြန်၏။ ဦးသန့်ဇင် မှာလည်း ပုဆိုးချွတ်ကာ အနက်ရောင် ဘော်လီဖြင့် ပက်လက်လေး လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှအား မျက်စိအရသာ ခံကြည့်နေသည်။

” ဘာကြည့်နေတာလဲ …… မြင်ဖူးဘူးလား … ”

” မေဆန်း … ကိုယ့်မျက်နှာပေါ် … တက်ထိုင် လိုက်ကွာ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခပ်ချွဲချွဲလေး လှမ်းပြောရာ ဦးသန့်ဇင်မှာ သူ့မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ရန် ပြန်ပြောလိုက်၏။

” အင်း … ”

ချက်ချင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် တက်ခွကာ ခါးညွတ်ရင်း မျက်နှာရှေ့ လင်တော်မောင်၏ လီးထိပ်အား ပြွတ်ကနဲ အသံမြည်အောင် ပါးနှစ်ဖက် ချိုင့်ဝင်သွားသည် အထိ ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ ဦးသန်ဇင်မှာလည်း မျက်နှာပေါ် ဝဲနေသော မယားဖြစ်သူ အဖုတ်အား ယက်ကာ လက်ခလယ် လေးဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်၏။ ၅ချက်၆ချက် မွှေပြီး လက်ချောင်းလေး အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဖင်ဝလေး ဝိုင်းပေးလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား အပြန်အလှန် ယက်ကြစုပ်ကြဖြင့် ကာမအရှိန် ပျိုးယူနေကြ၏။

” ပြွတ်စ် …… အင်းဟင်း … ကိုသန့်ဇင် … ”

” ဟမ် ”

” စောက်ပတ်ယက်လို့… မဝသေးဘူးလား … ဟင် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် လီးစုပ်ရင်း သူမဖင်ကြီးမှာ ဦးသန့်ဇင် မျက်နှာပေါ် တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့်နှင့် စောက်ရည်များ စီးကျနေတော့၏။

” အင်းပါ … လိုးကြစို့ … ဆင်းလိုက် … ”

စကားအဆုံး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ပက်လက်အိပ်ရင်း ပေါင်တံများ ဖြဲထားလိုက်၏။ ဦးသန့်ဇင် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူသည်နှင့် ခြေနှစ်ချောင်း မြှောက်ကာ လင်ဖြစ်သူ ပုခုံးပေါ် ချိတ်တင်ပစ်သည်။ ပေါင်ဂွထဲ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်မှာ အစိလေး ထောင်နေပြီး ဦးသန့်ဇင် လီးရှေ့ ဖေါင်းကြွနေ၏။ဦးသန့်ဇင် သူ့လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ဖိပွတ်လိုက်သည်။

” ထည့်လိုက်လေ … ကိုသန့်ဇင် ”

လင်ဖြစ်သူအား ပြောပြီး မျက်စိလေး မှိတ်ကာ ဝင်လာမည့် လီးအား စောင့်ကြိုနေ၏။

” ဇွိ …… ဘွတ် … ဘလစ် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စောင့်နေသော လင်တော်မောင်၏ လီးမှာ အဖုတ်ဝထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင် လာတော့သည်။ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးသန့်ဇင်မှာ ထမ်းထားသော ပေါင်တံ၂ဖက် ပြန်ချကာ ကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်၏။

” ပြွတ်စ် …… အု …… ပလပ်ပလပ် …… အွန့် …… ပြွတ် ပြွတ် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ငြိမ်နေသော လီးအား အဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးလိုက်သည်။

” အင့် …… ပြွတ်စ် …… အင်းဟင်း … ပြွတ် … ပလပ် … ”

” ရှီးးး … လီးကို ညှစ်ပေးတာလား … ကောင်းတာ … မေဆန်းရယ် … ”

” ကောင်းရင် လိုးလေ … ”

စကားအဆုံး ဦးသန့်ဇင်၏ ဆောင့်ချက်များ ပေါ်ထွက် လာတော့သည်။

” ဗြိ … ဘွပ် …… အင့် …… ဖတ် ဖတ် …… ဘွတ် …… ဟင့် …… အ … အသံတွေကလည်း … ထွက်လိုက်တာ … ကိုသန့်ဇင်ရယ် … ”

” လိုးမှတော့ … ထွက်မှာပေါ့ … မေဆန်းရဲ့ … အင့် …… ဘာဖြစ်လည်း … ”

” သားလေး … သူ့ အခန်းထဲ … ရှိနေတော့ … ရှက်စရာကြီး ”

” သားလည်း … အရွယ်ရောက်ပါပြီ … နားလည်မှာပါ … အင့် … ဘွတ် … ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ ကွာ ”

” အ … အား … ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … ကျွတ် … ကျွတ် … ”

ဦးသန့်ဇင်မှာ ၁၀ရက်ကျော် ခွဲနေရသော မယားဖြစ်သူ အဖုတ်လေးအား မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေသည်။ မူးနေသည့် အရှိန်ဖြင့် အားထည့်လိုးရာ အတော်နှင့် မပြီးတော့ပေ။ ခါတိုင်း ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် ပြီးတတ်ရာ မိနစ်၂၀လောက်ထိ လိုးအား ကောင်းနေတုန်းပင်။

” ဇွိ …… ဘွပ် …… ဖတ် ဖတ် …… အိုး …… ဟင့် …… အ ……… အဟင့် ဟင့် … မေဆန်း ထွက်တော့မယ် … ထင်တယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် မူးမူးနှင့် လိုးနေသော မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ချက်များအောက် စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ်ရာ ဖင်ကြားမှ တဆင့် အိပ်ယာပေါ် စီးကျလာတော့သည်။

” အမလေး …… အ … အား … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသန့်ဇင်ရယ် … တအားပဲ … အဟင့် ဟင့် … ”

လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားရသည်နှင့် ဦးသန့်ဇင်မှာ အဖုတ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ နို့အုံပေါ် တိုးကပ်ခွလိုက်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ မျက်နှာနား သူမစောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဒစ်အား ဆွဲငုံရင်း လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေး လိုက်သည်။ ဦးသန့်ဇင် တယောက် မယားဖြစ်သူ နို့အုံပေါ် ခွလျက် အနေထားဖြင့် တရှီးရှီး စုပ်သပ်နေရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် နောက်စေ့လေး ဆွဲကိုင်ကာ လီးအား ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်လိုးပစ်၏။

” ဗွိ …… အု …… ဝေါ့ …… အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် ”

ရုတ်တရက် လည်ချောင်းထဲ လီးဝင်လာသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အသက်ရှူမှားကာ တဟွတ်ဟွတ် သီးနေတော့သည်။

” ဆောရီး … မေဆန်းရယ် … ကောင်းလွန်းလို့ … ရှီးးးး …… အားဟား …… ဟူးးးး …… ထွက်တော့မယ် … ကျွတ် …… အ အ အ ”

လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ အောက်နူတ်ခမ်းပေါ် ဒစ်ကြီးတင်ရင်း လရည်များ ဂွင်းတိုက် ပန်းထည့်ပစ်၏။ နူတ်ခမ်းပေါ် ပူနွေးသော လရည်များ ကျလာစဉ် လျှာဖြင့် သပ်ယူကာ မျိုချလိုက်တော့သည်။ ကုတင်ပေါ် စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ မွန်ထူကာ ၂ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားတော့၏။

” ကိုသန့်ဇင် … ထမင်းစားဦးမလား ဟင် ”

” အမ် … ဟင် … တော်ပြီကွာ … ”

၁၅မိနစ်ခန့် နားပြီး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထမင်းဖို့ နိုးရာ ဦးသန့်ဇင် မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ ပြောရင်း ပြန်အိပ်သွားသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထထိုင်ရင်း ထမိန်ရင်လျားကာ အပြင်ထွက်လာခဲ့၏။

” အမေ … အဖေ အိပ်ပြီလား … ”

ဧည့်ခန်းနား အရောက် နောက်ကျောဘက်မှ ဇော်ခိုင့် စကားသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

” အင်း … သားလေးရော ထမင်း စားပြီးပြီလား ”

” ဟင့်အင် … အမေတို့ … စောင့်နေတာ ”

” ကိုသန့်ဇင် … မစားနိုင်တော့ဘူး … သားနဲ့ အမေပဲ စားကြဆို့ ”

” ဟုတ် ”

သားအမိ၂ယောက် ထမင်းအတူစားပြီး တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေကြ၏။

*********************

” အမေ ”

” ဟင် ”

” အိပ်ကာနီး … အဖေနဲ့ လိုးဦးမှာလား ဟင် ”

တီဗွီကြည့်ရင်း ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သော သားဖြစ်သူကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဘေးချင်ကပ် ထိုင်နေရာမှ ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

” အမ် … ဘာလို့လဲ … ”

” ညနေက … အမေနဲ့ လိုးရင်းတန်းလန်း … အဖေရောက်လာလို့ … သားမှ မပြီးသေးတာ ”

” ဟာ … ကိုသန့်ဇင် ရှိနေတဲ့ချိန် … ဆင်ခြင်ရအောင် သားရဲ့ …… အမေလည်း စိတ်မလုံဘူး ”

” အင်းပါ … အမေ့ကို မလိုးပါဘူး … အဖေ အပေါ် အမေ တက်ဆောင့်တာ … ကြည့်ပြီး ထုချင်လို့ ”

” အော် … အဲဒါဆို … အမေ တံခါး ဟထားပေးမယ် … လာကြည့်ပြီး ထုပေါ့ ”

စကားပြောရင်း ၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ယာဝင်ရာ သားဖြစ်သူ အိပ်ခန်းပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေချိန် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ကာ ချစ်ရည်လူးပြရမည်မို့ တွေးမိရုံနှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်ထဲ ငြိမ့်ကနဲ့ ရင်ခုန်ကြည်နူး နေတော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ထသွားသည်နှင့် ဇော်ခိုင်လည်း တီဗွီပိတ် ဧည့်ခန်းမီး ပိတ်ကာ မိခင်နှင့်ဖခင် တို့၏ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ဦးသန့်ဇင်၏ ပုဆိုးအား လှန်ကာ ပျော့ခွေနေသော လီးအား လက်ဖြင်ဆုပ်ကိုင်ရင်း
ဖြဲကြည့်လိုက်သည်။ ၂ချက်၃ချက် ဆွရင်း လည်ပြန်ကြည့်ရာ တံခါးကြား သားဖြစ်သူရပ်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် လီးအားကိုင်ထားရင်း လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ဖြည်ချပစ်၏။ ကိုယ်လုံးအား ဦးသန့်ဇင် ဒူးဆစ်နား ရွေ့ထိုင်ရင်း သားဖြစ်သူ မြင်သာအောင် လင်တော်မောင့် လီးအား စုပ်ပြလိုက်သည်။

သို့သော် ၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးသည်ထိ လီးမှာ တောင်မလာတော့။ အဖုတ်အား လက်ဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း အိပ်ခန်းဝဖက် လှည့်ကြည့်ကာ စိတ်မောသွားမိသည်။ သားဖြစ်သူရှေ့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား အပေါ်မှ ခွလိုးပြရန် အားခဲထားသည့် ရမ္မက်စိတ်များ လျော့သွားရ၏။ အဖုတ်ဝ လက်ညှိုးနဲ့ သပ်ယူကြည့်ရာ ချွဲပြစ်ပြစ် အရည်များ ကပ်ပါလာ၏။ အဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် ၂ချက်၃ချက် ပွတ်မိရုံဖြင့် အလိုးခံချင် စိတ်များ ပြင်းပြလာသည်။ ဇော်ခိုင် အရှိန်မပျက် ဂွင်းထုနိုင်စေရန် အိပ်ခန်းဝ ကျောပေး လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ပြလိုက်၏။

ချောင်းကြည့်ရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အပြုမူကြောင့် ဇော်ခိုင် သနားသွားရပြန်သည်။ ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ပေါင်ကြားထဲ လက်လေးတဖက် ထွက်လာကာ ပြဲအာနေသော အဖုတ်ဝထဲ လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေပြနေ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်သားစိုင်၂ဖက် ကျုံ့လာသည် အထိ လက်ချောင်းလေး အထုတ်သွင်း လုပ်ပြနေပြန်သည်။ ပြေးလိုးချင် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်နေသော်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ရှိနေသဖြင့် စိတ်လျော့ထားရ၏။ ၂ယောက်သား မတူညီသော စိတ်ကူးဖြင့်သာ အာသာဖြေရင်း အာသာ ဖြည်လိုက်ကြသည်။

***************

နောက်၃ရက် အကြာ မနက်ပိုင်း ဦးသန့်ဇင် ကားမထွက်ခင် ဇော်ခိုင့် မျက်လုံးများ မိခင်၏ ဖင်အား ခိုးကြည့်ကာ ပုဆိုးထဲ လီးတံကြီး ငေါထွက်နေသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ လင်ဖြစ်သူ ခရီးထွက်ကာနီး မှာစရာရှိတာ မှာရင်း မသိမသာ မျက်လုံးကစားကာ သားတော်မောင် ပုဆိုးထဲ ခုံးထနေသော လီးအား၂ခါ၃ခါ ခိုးကြည့်မိသည်။ ခိုးကြည့်နေစဉ် ဆက်ကနဲ့ လှုပ်သွားသော လီးတံကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရှိန်းကနဲ့ အဖုတ်လေး တင်းလာရ၏။ ဦးသန့်ဇင် အိမ်မှ ထွက်သွားသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ လှဲနေလိုက်သည်။ခဏအကြာ ဇော်ခိုင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ချလာပြီး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဘေးနား ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ရင်း ပေါင်ဂွလေး စိုက်ကြည့်နေ၏။

” ဟိတ် … ဘယ်ကြည့်နေတာတုန်း … ”

” မနက်က … အိပ်ယာထတော့ … အဖေက အစောကြီး ထသွားပြီ… အမေ အိပ်ပျော်နေတာ … ထမိန်ကျွတ်ပြီး … ဒါကြီးက … အတိုင်းတိုင်းပဲ … ခိခိ ”

” ဟယ် … ခွေးလေး … အဲဒါနဲ့ … ဒါကို … ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရှက်ရယ် ရယ်ရင်း သားဖြစ်သူအား အဖုတ်လေး ပုတ်ပြလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား မျက်နှာချင်း ဆိုက်ကြည့်ကာ ဇော်ခိုင့် လီးကြီး ပုဆိုးထဲ ထောင်နေသလို ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွ လာရ၏။ ရမ္မက်စိတ်များ ကြွလာကာ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ အဖုတ်အား ထမိန်ဆွဲလှန်ကာ လက်ဝါးဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရင်း ချက်ချင်း ဇော်ခိုင့် ပုဆိုးခါးပုံ ဖြည်ကာ ထောင်မတ်လာသော လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ အုပ်ကိုင်လိုက်၏။ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ရုန်းကန်နေသည့် လီးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ထားမိသည်။

” အမေ… အဖေနဲ့ လိုးရင် … သားကို သတိရလား ဟင် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် လီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေစဉ် ဇော်ခိုင် လှမ်းမေးလိုက်သည်။

” အမ် … မပြောဘူးကွာ ”

” ပြောပါ … အမေ ရာ … သားသိချင်လို့ … မရှက်ပါနဲ့ ”

” အာ … သားကလည်း … အမေ့ကို … ဒါပဲမေးနေ … ဟွန့် … ”

သားတော်မောင် အမေးကြောင့် စိတ်ထဲ ရှက်သလိုလို ကြည်နုး သလိုလိုနှင့် ရင်ခုန်သံမြန်ကာ လီးအား ခပ်သွက်သွက် ထုပေးရင်း နူတ်ခမ်းလေး စူထား လိုက်သည်။

” ပြောပါ … အမေရဲ့ … ပြွတ်စ် … ပြွတ် … ”

ဇော်ခိုင်တယောက် စူထားသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် နူတ်ခမ်းအား ငုံ့စုပ်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေရာမှ အစိလေး ဖိချေပစ်၏။

” အ … ကျွတ် ”

” ပြော … ပြောလေ ”

မိခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရာ အစိလေးအား ထပ်ချေရင်း ပြောခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။

” အင်း …… အ အ …… အင်းပါ … သားရဲ့ …… ကျွတ် …… ကျွတ် …… သားအဖေ လိုးရင်း … တခါတခါ … လီး ပျော့သွားရင် … ”

” အင်း … ပြောပြော … အဖေ့ လီးပျော့သွားတဲ့ချိန် … ဘာဖြစ်တုန်း … ”

ဇော်ခိုင် အားမလိုအားမရ နှင့် သိချင်စိတ် ပြင်းထန်ရင်း စိတ်လောနေမိသည်။

” သူဟာ ပျော့သွားရင် …… သားဟာကြီးကို … သတိရမိတာပေါ့ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အစပိုင်း သိပ်မသိသာ သော်လည်း အကြိမ်ရည် များလာစဉ် အဖုတ်ထဲ မာမာထင်ထင်နှင့် ထိထိမိမိ လိုးပေးနိုင်သော သားတော်မောင် လီးအား စွဲလမ်း တမ်းတလာမိ၏။

” အမေ ရာ …… ပြွတ် ပြွတ် … ”

စကားအဆုံး ဇောခိုင်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

” ပြွတ်စ် …… ပလပ် …… ပြွတ် …… သား … ဒူးထောက် ရပ်လိုက် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် နူတ်ခမ်းချင်း အလိုက်သင့် ပြန်စုပ်ရင်း ပြောလိုက်ပြန်သည်။ ဇော်ခိုင်မှာ ဘေးနား ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် အကြောများ ထလာသော လီးအား မိခင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာနားလေး တိုးကပ်ပေးလိုက်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာနား မာထောင်နေသော လီးအား ကြည့်ရင်း လက်ဖြင့် ဒစ်ကြီး ကားလာအောင် ဖြဲချပစ်သည်။

” သားဟာကြီးက …… ဒီရက်ပိုင်း … ပိုထွားလာသလားပဲ … နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူးကွာ … ”

စကားအဆုံး ဇော်ခိုင်မှာ လီးတံအား ကြည့်ဟြေ နေသော မိခင်ဖြစ်သူ နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ကြီး ထိုးသွင်း လိုက်တော့သည်။

” အု … ပြိ … ပလွပ် … ”

ဒစ်အား ဖြဲကြည့်ရင်း လီးအရင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲမို့ ပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး တိုးဝင်လာစဉ် ကိုင်ထားသော လက်ကခံနေသဖြင့် အဆုံးထိမဝင်တော့ပေ။ ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကြီးဝင်လာသည်နှင့် လီးထိပ် အပေါက်လေးထဲ စို့နေသော အရည်ကြည်ဥလေးအား လျှာနှင့်တို့ကာ အရသာ ခံလိုက်ပြန်၏။ အသက်မျှင်းရှုကာ ဒစ်ဖူးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဝိုက်ကာ စုပ်ပေးလိုက်၏။ လီးနံ့လေးက နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာရာ ထိုအနံ့ လေးများက ရမ္မက်စိတ်အား ပိုပြီးကြွလာခဲ့သည်။ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်အားလွတ်ရင်း ဒစ်အောက် လီးအရင်းထိ လျှာဖြင့်ယက်ကာ လီးအရင်းအရောက် အပေါ်ပြန်တက်ကာ ဒစ်ကြီးအား ပြန်ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်၏။

” ရှီးးးး …… အား … ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ … ထုတ်လိုက်တော့ … ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ”

၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်၏ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအားကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ် ပြင်းပြလာသဖြင့် လီးအား ထုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် သားတော်မောင် စကားကြောင့် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား မထုတ်ချင် ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်ရ၏။ ပါးစပ်မှ ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးအား မက်မက်မောမော ကြည့်ရင်း ရွတ်ကနဲ့ လှမ်းနမ်းလိုက်၏။

” အမေ … ပက်လက်လှန်လိုက် …… တချီပြီးမှ … သား ယက်ပေးမယ်နော် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းလေးညိတ်ကာ ပက်လက် လှဲချရင်း ပေါင်တံ၂ဖက် ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ခဏအကြာ အဖုတ်ထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရသည်။ ဆောင့်ချက်တိုင်း တစ်အင့်အင့်နှင့် ကြိတ်ရှိုက်ကာ ဖင်ကြီးကော့ပေးရင်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်မချတော့။ ကာမ အရသာလေး ခံယူနေချိန် ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးဆီမှ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးလာသည်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။

” ခဏ … ရပ်လိုက်ဦး … သားလေး ”

ကာမအရသာ ကြာကြာလေး ခံယူချင်သည်မို့ လီးတံအား အဖုတ်အတွင်းသား များနှင့် ညှစ်ထားရာမှ ရပ်ပြီး အာရုံလွဲသည့် အနေဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သို့သော် သူမဆန္ဒလေး မပြည့်ဝခဲ။ ဇော်ခိုင်မှာ ၃ရက်ခန့် မလိုးရသဖြင့် ၁၅ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ရင်း ကိုယ်လုံးကြီး တဇပ်ဇပ် တုန်ကာ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့၏။

” မရတော့ဘူး … အမေ ရဲ့ …… ထွက်ပြီ …… အင့် … အ …… ကောင်းလိုက်တာ ”

မိခင်ဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရင်း အသံတုန်ရီစွာ ပြောဆိုနေသည်။

” ခဏ ထိန်းပါဦးဆို … ဟွန့် ”

လီးအရသာ ခံယူနေတုန်း သားဖြစ်သူ ပြီးသွားသဖြင့် စိတ်ထဲ မချင့်မရဲလေး ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော် လရည်များ ကုန်စင်အောင် ထုတ်ပြီးသည်အထိ စောက်ပတ်ထဲ မာထင်နေသော လီးကြီးအား အဖုတ်ဖြင့် ပြန်ညှစ် ပေးနေမိ၏။ လီးအား အချွတ်မခံပဲ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ပေါက်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးကာ ဇော်ခိုင့်ခါးအား ချိတ်ဆွဲကပ်ထား လိုက်သည်။

” သားလေး … အမေ နဲနဲလိုသေးတယ် … ခဏနားပြီး … ထပ်ဆောင့် ပေးပါ့လား ဟင် ”

သားဖြစ်သူ ပါးပြင်အား ဘယ်ညာ နမ်းရင်း လီးတံအား အဖုတ်လေးဖြင့် ဆွဲညှစ်ကာ ကပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။

” လိုးဦးမှာပါ … အမေရယ် … သားလည်း … မဝသေးပါဘူး ”

အမှန်တကယ် ဇော်ခိုင်လည်း လိုးကောင်းတုန်းပင် ၃ရက်ခန့် မလိုးရသဖြင့် အထိမတွေ့အောက် လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။ စကားပြောရင်း ကြိတ်လိုးပေးရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကျေနပ်ကာ မျက်နှာလေး ဝင်းပလာတော့သည်။

” ဟင့် … ခုချက်ချင်း … ထပ်လိုးနေတာလား … ကြိုက်တယ် … အ အားးး … သိပ်ကြိုက်တာပဲ … အင်းဟင်း … ကောင်းလိုက်တာ … အ အားးးး ”

ကြိတ်လိုးနေသော ဇော်ခိုင့်ခါးပေါ်မှ ခြေ၂ဖက် ပြန်ချကာ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးနိုင်ရန် ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေး ထားလိုက်၏။

” ဆောင့် ဆောင့် … သားလေး … ဒီတခါ ……တူတူ ပြီးရအောင် နော် … ”

ဇော်ခိုင် တချီပြီးထားသဖြင့် ဒုတိယအချီ အတော်နှင့် မပြီးတော့။ မိခင်ဖြစ်သူ အားရကျေနပ်အောင် ထိထိမိမိ ဆောင့်လိုး ပေးနေသည်။

” ဟုတ်တယ် … သား … အဲလို ဆောင့် … အ အားးး … ကောင်းလိုက်တာ ကွာ ”

မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ချက်များအောက် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြတ်တောက်သွားသော ကာမ အရသာလေး ပြန်တွေ့လာကာ ဖင်ကြီး ကော့တင်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

” အားးး …… အ …… ပြီး ပြီး … အမေ ပြီးပြီ … သားရဲ့ … အဟင့် … အ …… ဟင့် …… ရှီးးးးး ”

ပန်းထုတ်လိုက်သော စောက်ရည်များမှာ ဇော်ခိုင့် ပေါင်ခြံနှင့် လီးအရင်း အောက်ဖက် လဥများပါ ရွှဲနှစ်ကုန်၏။ အောက်မှ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက် တုန်ကာ သားဖြစ်သူ နူတ်ခမ်းအား ဆွဲစုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သွားတော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ငြိမ်သွားစဉ် ဇော်ခိုင်မှာ အချက်၃၀ခန့် ထပ်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပေးလိုက်၏။

……………………………………

” ဆရာမ … ”

” ဟုတ် … ဦးလေးသောင်း … ပြန်ရောက်ပြီလား … ခဏနော် … ကျမ ရေချိုးနေလို့ ”

နောက် ၅ရက်ခန့် အကြာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် နောက်ဖေး ရေးချိုးခန်းထဲ ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာ တိုက်နေစဉ် ဦးမြသောင်း အသံကြောင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

” ဟုတ် … ချိုးချိုး … ”

ဦးမြသောင်း စကားဆုံးသည်နှင့် ဆပ်ပြာမြုပ် အမွှေးဆီများဖြင့် နို့နှင့်စောက်ဖုတ်အား သန့်စင် တိုက်ချွတ်ကာ ရေအမြန် ချိုးလိုက်တော့၏။ ရေချိုးပြီး ရေလဲထမိန် လဲကာ တဘတ်နှင့် ရေစိုသုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

” ဘယ်တုန်းက … ရောက်တာလဲ … ”

ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာရင်း ဦးမြသောင်း နားလေး လျှောက်လာကာ လက်ထဲမှ တဘတ်အား ချလိုက်ပြီး ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း မေးလိုက်၏။

” ခုပဲ … ဦးလေး ၁ရက်၂ရက် … နေပြီး … နယ်ကို … အပြီး ပြန်တော့မှာ ”

” ဟင် … ဘာလို့ … ဒီမှာ အဆင်မပြေ လို့လား ”

” ပြေပါတယ် … ဆရာမရဲ့ … နယ်က အမျိုးတွေက … ဦးလေးကို … ပြန်ခေါ်နေကြလို့ … ”

” အော် … စားဝတ်နေရေး အတွက်ဆို … ကျမ ကူညီလို့ ရပါတယ် … ဒါမယ့် အမျိုးတွေက … ပြန်ခေါ်တာတော့ … ”

” ထားလိုက်ပါ … ဒါနဲ့ … ဇော်ခိုင် ရော … ဆရာမ ”

” ထုံးစံအတိုင်း … လက်ဖက်ရည် ဆိုင်ပေါ့ … ”

” အဲဒါဆို … ဟို ဟို … ဟို လေ … ”

” ဘာလဲ … လုပ်ချင် နေတာလား ”

ပြောလည်းပြော လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် ပေးလိုက်၏။

” အင်း … နောက်ဆို … မတွေ့ရတော့ဘူးလေ ”

ဦးမြသောင်း အသံလေး တိမ်ဝင် သွားသော်လည်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် လက်ထဲ လီးတံကြီး မာထောင် လာသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်တိုင် အကြိမ်ကြိမ် အထွဋ်ထိပ် ပို့ပေးနိုင်သော ဦးမြသောင်း လီးကြီးအား နောက်ဆုံး အနေဖြင့် နူတ်ဆက်ချင်နေ၏။

” အင်းပါ … ကျမ နားလည်ပါတယ် … အိမ်ရှေ့တံခါး စေ့ပြီး … မီးဖိုခန်းထဲ လာခဲ့ … ”

လက်ထဲ ရုန်းကန်နေသော လီးကြီးအား ၂ချက်၃ချက် ထုပေးကာ လွတ်လိုက်သည်။ ညပိုင်း သားဖြစ်သူနှင့် အတူ အိပ်နေသည်မို့ အိပ်ယာပေါ် လရည်နံ့များ ထွက်မည်ကို စိုးရိမ်ကာ မီးဖိုခန်းထဲ အလိုးခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားအဆုံး ဦးမြသောင်းမှာ အိမ်ရှေ့တံခါး သွားစေ့ လိုက်တော့သည်။

******************

မီးဖိုခန်းထဲ အရောက် ဦးမြသောင်းမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးအား ခြေရင်းပုံရင်း ခါးကော့ ပေးနေ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်ရင်း လီးညိုကြီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း လီးကြီး တင်းမာလာပြီး အကြောများ ထကာ တံတွေးများနှင့် ပြောင်လဲ့လာ၏။

” ရှီးးးးး …… အင့် …… ပလွပ် …… အု …… အင့် … ဗွိ …… ဝု …… အု … ”

လီးကြီး မာထင်လာသည်နှင့် ဦးမြသောင်းမှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းအားကိုင်ကာ ပါးစပ်လေး ဆွဲလိုးလိုက်သည်။

” အားးးး ရှီးးးးး …… တော်ပြီ … ဆရာမ ”

၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဦးမြသောင်းမှာ အဖုတ် မလိုးရပဲ ပါးစပ်ထဲပြီးမှာ စိုးရိမ်လာကာ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည်း ၁လခန့် ဝေးနေသော ဦးမြသောင်း လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း ပန်းကန်စင်နား လျှောက်သွား လိုက်သည်။ ဦးမြသောင်းအား ကျောပေးလျက် အနေထားဖြင့် ထမိန် ခြေရင်းပုံချကာ ပန်းကန်စင်ပေါ် လက်ထောက်လျက် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပေးလိုက်၏။

” ဖင်ကြီးက … ဘယ်ချိန် ကြည့်ကြည့် … လိုးချင်စရာကြီး … ဆရာမ ရယ် … ”

” မယ့်လေး … အဲလို ပြောပြီး … ညာညာ လိုးနေတာ … ဟွန့် ”

” မညာပါဘူး … တကယ်ပြောတာပါ … တခါတခါ … ဒီလို ဖင်ကြီး … အပိုင်ရထားတဲ့ … ဆရာမ ယောက်ျားကို … မနာလို ဖြစ်မိတယ် … ရှီးးးး ဟူးးးးး ”

စကားပြောရင်း ဖင်နောက် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြန်သည်။

” အံမယ် … ဦးလေးသောင်းလည်း … ကျမ ဖင်… စိတ်တိုင်းကျ … လိုးနေရတာကို ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် လည်ပြန် လှည့်ပြောရင်း ခါးလေး ခွက်ကာ ပေါင်တံများ ခြဲပေးလိုက်ပြန်သည်။ အမြဲတမ်း အမွှေးရိပ် ထားသော အဖုတ်လေး ဟသွားကာ အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေး မြင်နေရ၏။

” ရဲနေတာပဲ ”

ပြောလည်းပြော ဖင်၂ခြမ်း ဆွဲဖြဲကာ အဖုတ်အုံအား ဆွဲစုပ်ကာ ဖင်ဝလေး လျှာဖြင့် ထိုးစွလိုက်၏။ အထဲ ကျူံ့ဝင်သွားသော ဖင်ဝလေးအား ကြည့်ရင်း အသည်းယားကာ လျှာထိပ်လေး စုချွန်သွင်းရင်း မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။

” ဟင့် …… အ …… ရှီးးးးး …… ကျွတ် …… ”

ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။ ဖင်ဝလေး ပွစိပွစိ ဖြစ်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမြသောင်း အသဲယားကာ လက်မလေး ဖိထည့်လိုက်ပြန်သည်။

” အို့ …… အ အ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် လက်မလေးအား ဖင်အတွင်း ကြွတ်သားများနှင့် ဆွဲညှစ်ပေးရာ ဦးမြသောင်းမှာ လက်မလေးအား အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးရင်း အောက်ဖက် အဖုတ်အုံအား လျှာဖြင့် ဖိယက်ပစ်၏။

” ကျွတ် …… အားးး … ဟင့် … အ … ယားလိုက်တာ … ဦးလေးသောင်းရယ် … မခံနိုင်တော့ဘူး ”

” အင်း … လိုးတော့မယ်နော် … ”

ဦးမြသောင်း မတ်တပ် ထရပ်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ထိန်းကိုင်ရင်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် လေးငါးချက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။

” ဟင့် … လိုးပါတော့ … ကျမ …… မနေတတ် တော့ဘူး … တအား ယားနေပါပြီဆို ”

ခပ်ချွဲချွဲ စကားသံလေး အဆုံး ဦးမြသောင်းမှာ အဖုတ်ဝထဲ ဒစ်တေ့ကာ လီးတဆုံး သွင်းပစ်လိုက်၏။

” ပလွပ် … အ … ဗျစ် … ဘွတ် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။

” အား … ကျွတ် … စောက်ပတ်ထဲ … အပြည့်ပဲ … ”

ဦးမြသောင်းမှာ ဖင်ကြီးမလှုပ်နိုင်အောင် ခါးလေးအား ခက်တင်းတင်း ကိုင်ကာ နောက်မှ ဆောင့်လိုးနေ၏။

” အင့် …… ဗျစ် … ဘွတ် … ရှီးးး …… မလိုးတာ ကြာလို့ … ကောင်းတာ … ဆရာမရယ် ”

” ကောင်းရင် လိုး … အင့် … ဘလွပ် … အ ……ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ … အားးး … ဖွပ် … ဘွပ် … ”

” ဗျစ် …… ဘွတ် … ဆရာမ … စောက်ဖုတ်ကို … ဦးလေး လိုးနေပြီနော် … အင့် အင့် … ”

” ဟင့် … လိုး …… အားးး …… လိုး …… အားရပါးရ လိုး …… အ …အားး … ရှီးးး ”

၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ စွင့်ကား နေသော ဖင်သားစိုင်၂ခြမ်း တုန်ခါနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမြသောင်း ရမ္မက်စိတ်များ ပိုကြွ လာတော့သည်။ လီးတံကြီး အဖုတ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်နေသည်ကို အားမရတော့။

” ဖြန်းးးး … အ ”

ညာဖက် ဖင်သားစိုင် တဖက်အား လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ချလိုက်၏။

” ဖြန်း ဖြန်း … အ … အ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းလေး မော့တက်လာပြီး ထောက်ထားသော ပန်းကန်စဉ် ဘောင်အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရ၏။ ဆောင့်ချက်တိုင်း ဖေါင်းကြွနေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်လေး အတွင်းဖက် ခွက်ဝင် သွားရသည်။

” ဖြန်းးး ”

” ဟင့် ”

” ဖြန်းးးး … ဇွိ … ဘွတ် … ဖြန်းးး … အား … ဖြန်းးး ”

အလိုးမပျက်ပဲ တချက်ပြီးတချက် ကျရောက်နေသော ရိုက်ချက် များကြောင့် ညာဖက်ဖင်သားစိုင် တခြမ်း ရဲတက်လာသည်။ ဖင်တခြမ်း စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားနေရ သော်လည်း အဖုတ်ထဲ အရှိန်ဖြင့် တိုးဝင်လာသော လီးကြီးအား ပေါင်တံများ ကားသထက် ကားကာ ဖင်ကြီးနောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် နေမိသည်။

” ဘွတ် … ဗျစ် ……… ဇွိ ……… အ … ရှီးးးးး ……နာနာလေး ရိုက်လိုး … ဟုတ်တယ် … ဟင့် … ”

” အင့် … ဗျစ် … ဆောင့်နေပါတယ် … ဆရာမ ရဲ့ … ဘွတ် … ဘွတ် …… အင့် …

ဦးမြသောင်းမှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီးအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ကာ ဆောင့်လိုး ပေးနေသည်။

“‘အားးး … အရမ်းကောင်းတယ် … လိုး လိုး … ဆောင့် … ဖြန်း ဖြန်း … အ … အားးးး … ဖွပ် … အင့် … ဗွပ် … ဖြန်း … ဘူ … ဖလွပ် … ဘွပ် ”

စောက်ဖုတ်ထဲ လေအံသံများ ထွက်လာရာ ဦးမြသောင်းမှာ ဖင်အား ထပ်မရိုက်တော့ပဲ လက်မလေး ကွေးကာ ဖင်ဝထဲ နိူက်သွင်းပစ်သည်။ အဖုတ်ထဲ လီးတံကြီး ဝင်ထွက်နေစဉ် ဖင်ပေါက်လေး မွှေခံရသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အရသာ ထူးကဲကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာတော့၏။

” ဟင့် …… ထွက် … အားးး …… ထွက်ပြီ …… အီး …… အ အ …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြီးသွားသော်လည်း ဦးမြသောင်း အဆောင့် မပျက်ပေ။ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်တိုင် ရမ္မက်စိတ် မကျပဲ ဖင်ကြီး ကော့ပေးဆဲမို့ ထိန်းလိုးလိုက်၏။ ဒုတိယ အချီမှ အတူပြီးရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး သက်လုံချွေကာ တချက်ချင်း လိုးနေတော့သည်။

” ဗြိ … ဘွတ် …… အင့် …… ဘွတ် ဘွတ် ”

ခဏအကြာမှ ဦးမြသောင်း၏ လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဆံနွယ်များအား စုကိုင်ကာ မီးပွင့်မတတ် ပစ်ဆောင့်တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံး ၀င်လာတိုင်း နှင့်နေအောင် ခံစားနေရသည်။

” ဖြန်း … ဘွတ် ဘွတ် … ဖြန်းးး … အ အ … ဖြန်းးး ”

ဦးမြသောင်းတယောက် ဖင်ပေါက်ထဲ မွှေနေသော လက်မလေး ပြန်ထုတ်လိုက် ဖင်ရိုက်လိုက် ဆံပင် ဆွဲလိုးလိုက်ဖြင့် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးနေသည် ။

” ဟင့် …… အ …… ပြန်ကောင်းလာပြန်ပြီ …… အရမ်းပဲ …… ရှီးးးးး … ထပ်ထွက်တော့မယ် … ထင်တယ် … ဆောင့်ပေး သွက်သွက်လေး … ”

” အင်းးး … အင့် … ဦးလေးလည်း … ထွက်တော့မယ် … အင့် အင့် … အထဲ ပြီးရမှာလား … ”

” ဟင့်အင် … အဖုတ်ထဲ မပြီးနဲ့ … ပါးစပ်ထဲ … ထည့်ပေး … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားပြောရင်း အရည်များ ပန်းထုတ်ရာ ဦးမြသောင်းမှာ လီးဆွဲထုတ်ရင်း အဖုတ်လေး ယက်ကာ ထွက်သမျှ စောက်ရည်များ မျိုချပစ်၏။

” ဟင့် … အ …… ရ … ရ … ရပြီ … ဦးလေးသောင်း …… အင်း ဟင်းးး ”

ပန်းကန်စင်အား လက်ထောက်ထားရာမှ ပြောလည်းပြော ကိုယ်လုံးလည့်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်ချ လိုက်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဦးမြသောင်း ထရပ်ရာ အကျိအချွဲများ ပေးကပ် နေသော လီးကြီးမှာ ထောင်ရမ်းနေ၏။

” ဆရာမ … အင့် … ”

ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးအား နူတ်ခမ်းဝ တေ့ကာ အချက်၂၀လောက် ထုရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ် လိုက်တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပါးစပ်လေး ဟကာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှ လရည်များ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း လရည်ကုန်သည်နှင့် လီးတံ တချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးလိုက်၏။ လီးတံကြီး ပျော့သွားသည် အထိစုပ်ပေးကာ ထရပ်ပြီး ချွတ်ချထားသော ထမိန်အား ရင်ပြန်လျားလိုက်သည်။ ဦးမြသောင်း ပုဆိုးဝတ်နေချိန် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ ခဏအကြာ ဦးမြသောင်း ထွက်လာကာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတော့သည်။ ဦးမြသောင်း နောက်ကျောအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် စိတ်ထဲ လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလို ဝေဒနာလေး ခံစားနေရ၏။

******************

” အမေ … ဘာဖြစ်နေတာတုန်း … ”

ဧည့်ခန်းထဲ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ထိုင်ရင်း အတွေး လွန်နေသော မိခင်အား ဘေးနားဝင်ထိုင်ပြီး ကပ်မေးလိုက်၏။

” ဟင် … သား ”

ဘေးနား အနီးကပ် ပေါ်လာသော အသံကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။

” ဟောဗျာ … ရှေ့က ဖြတ်ပြီး … အနားကပ်ထိုင် …… နေတာကို … ဟင် … အမေ့ ပါးစပ်က … ”

ဇော်ခိုင် စကားပြောရင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပါးစပ်နား တဝိုက်မှ အဖြူကွက် များကြောင့် စကားစ ရပ်သွားပြန်၏။

” အမ် … ဘာလို့ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် နူတ်ခမ်းအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ ဇော်ခိုင့် မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း မလုံမလဲ ဖြစ်ကာ အကြည့်ပြန်လွဲလိုက်၏။

” ဒီဘက်လှည့်ပါဦး … အမေ ရ ”

ဖျက်ကနဲ့ မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းသွားသော မိခင်အား ဆွဲလှည့်ကာ ပါးစပ် နမ်းကြည့်လိုက်ရာ ညှီစို့စို့ အနံ့လေး ရရှိနေ၏။

” အိမ် … ဘယ်သူ လာသွားတာလဲ … အမေ ”

” ဘယ် … ဘယ်သူမှ … မလာပါဘူး …… သားရဲ့ … ”

” မညာပါနဲ့ အမေရာ …… အမေ့ပါးစပ်က … အနံ့တွေနဲ့ … ပြီးတော့ နဖူးနဲ့ … ဆံပင်တွေမှာရော …… အဖြူကွက်တွေ ပေနေတာ ”

” အမ် ”

” မှန်မှန်ပြောပါ … အမေရယ် … အဖေလည်း မရှိဘူး …… ဦးသောင်းလည်း … သူ့တိုနယ် ပြန်သွားတာ … တခြား တယောက် … ယောက် … ”

” အိုရ် …… သားကလည်း နော် … အမေ့ကို များ … ”

” အာ့ဆို ပြောလေ ”

ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူအား သံသယ မျက်လုံးနှင့် ကြည့်ကာ သဝန်တိုသည့် ပုံစံလေး ဖြစ်နေတော့၏။

” ဟူးးးးး ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် သက်ပြင်းချရင်း ဦးမြသောင်း ရောက်လာပြီး နယ်အပြီး ပြန်တော့မည်မို့ နူတ်ဆက်ရင်း လိုးသွားကြောင်း ပြောပြလိုက်ရ၏။

” အော် … ပြီး ပြီး … ပြီးကာနီး … အမေ့ ပါးစပ်ထဲ … ပြီးသွားတာလား ”

မိခင်စကားအဆုံး စိတ်လှုပ်ရှားကာ ချက်ချင်း မေးလိုက်ပြန်သည်။

” အင်း … ဟုတ်တယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဝန်ခံရင်း ခုံပေါ်ကပ်လျက် ထိုင်နေသော သားဖြစ်သူ လီးအား ယောင်ပြီး ဆုပ်ကိုင်မိသည်။

” အမေ ကလည်း … ဦးမြသောင်းနဲ့ တွေ့ရင် … မနေနိုင်ပါဘူး ”

” ဟာ … အဲလို မဟုတ်ပါဘူး … သားရဲ့ … ”

လီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်၏။

” ဟုတ်ပါတယ် … ဟိုးအရင် … သားနဲ့ မလိုးဖြစ်ခင် … အဖေ မရှိချိန်တွေ … ဦးသောင်းကို မှန်းပြီး … အဖုတ်ပွတ်နေတာ မလား ”

” သားကလည်း ကွာ … ကိုယ့် မအေ ကိုယ် … အထင်သေးတာလား ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အနေခက်ကာ မျက်နှာလေး ရဲပြီး ခပ်မြန်မြန် ဂွင်းထုပေးရင်း နူတ်ခမ်းလေး စူထားလိုက်သည်။

” ပြောပါ … အမေ ရဲ့ … သားလည်း … အမေ့ကို … မလိုးရသေးခင် … မှန်းပြီး ဂွင်းထုခဲ့တာပဲ ”

နောက်ဆုံး သားဖြစ်သူ ချောင်ပိတ် မေးလာသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဝန်ခံလိုက်တော့၏။

” ကဲပါ … သားရယ် … ဦးလေးသောင်းလည်း … အပြီးပြန်တော့မှာပါ … သဝန် မတိုနဲ့တော့ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် သားဖြစ်သူအား နှစ်သိမ့်ရင်း လက်ထဲ မာလာသော လီးတံအား ပုဆိုးလှန်ကာ လရည်ထွက်အောင် ဂွင်းထုပေးလိုက်ရသည်။

*******************

နောက် ၁လခန့်အကြာ မနက်ပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲမှ အသိတယောက် မင်္ဂလာဆောင် သွားကာနီး ဒေါ်မေဆန်းလွင် ရေချိုးပြီး မိတ်ကပ် ပါးပါလူးကာ အဝတ်စား လဲနေ၏။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ရင်လျားထားသော ရေလဲထမိန်အား ခါးပေါ် ပြောင်းဝတ်ကာ အသားရောင် ဘော်လီလေး အရင်ဝတ်လိုက်သည်။

” အမေ … သား ပြီးပြီနော် ”

” အေးပါ သားရဲ့ … အမေ အဝတ်လဲနေလို့ … ခဏ ”

ဘော်လီချိတ် တပ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာသော သားဖြစ်သူအား ပြောရင်း ဗီဒိုထဲမှ ထုတ်ထားသော အင်္ကျီလေး လက်ဖြင့် ဆွဲခါဝတ်လိုက်၏။ ကနုတ် ပန်းပွင့်လေးများ ပါသော အနက်ရောင် အင်္ကျီလေးမှာ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ချပ်ကပ်နေသည်။ ဇာပန်းအင်္ကျီလေးမို့ အထဲမှ နို့အုံ၂ဖက် ထိန်းထားသော ဘော်လီအား အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။

” သား … အမေ့ အဲဒီ … ထမိန်ပေးဦး ”

မှန်တင်ခုံရှေ့ အင်္ကျီအား ခါးဆွဲဆန့်ရင်း ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်နေသော ဇော်ခိုင်အား မကြည့်ပဲ လှမ်းပြောလိုက်၏။ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ငေးကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ် ခေါက်တင်ထားသော အဝါရောင် ဗြောင်ထမိန်အား ယူပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထမိန်လဲဝတ်ပြီး အင်္ကျီအောက်နားစလေး ခါးမပေါ်အောင် ဆွဲချစဉ် ဇော်ခိုင်မှာ နောက်မှ ကပ်ရပ်ရင်း ဖင်ကြား တည့်တည့် လီးနှင့် ဖိထောက်လိုက်၏။

” ဟင် … အပြင်သွားကာနီး … သားရယ် … ခ်ခ် ”

ဖင်ကြားထဲ မပျောမမာ အနေထားနှင့် ထောက်ထားသော လီးတံအား လက်နောက်ပြန် စမ်းရင်း ရယ်မော ပြောလိုက်ပြန်သည်။

” အမေ့ဖင်ကြီးက … အမြဲတမ်း ကော့ထွက်နေတာ … မြင်ရင် မရဘူးဗျာ ”

” ကဲပါ … ဖယ်ပါဦး … အမေ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ … ဝတ်ဦးမယ် … ”

အပြင်သွားကာနီးမို ဇော်ခိုင် စိတ်လျော့လိုက်ရ၏။

” မင်္ဂလာဆောင် သွားပြီးရင် … အမေ … ဘယ်သွားဦးမှာလဲ ဟင် ”

” ဘယ်မှ မသွားပါဘူး သားရဲ့ … အိမ်ပဲ ပြန်လာမှာလေ ”

ပြောလဲပြော မှန်တင်ခုံရှေ့မှ ခွာကာ ကုတင် ခြေရင်းဘက် လျှောက်လာရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ယူဝတ်လိုက်၏။ အဝါရောင် စကပ်ထမိန် လေးထဲ တင်းကော့နေသော ဖင်သားစိုင်ပေါ် အတွင်းခံ အရာလေး ထင်းနေတော့သည်။

” ကဲ … သြားစို့ သား ”

” ဟုတ် ”

” အော် … ဆိုင်ကယ် … ဆီကြည့်ဦးနော် သား … ”

ဇော်ခိုင် ထွက်သွားသည်နှင့် လှမ်းပြောကာ အိပ်ခန်းတံခါး စေ့ရင်း အိမ်ပေါက်ဝ ထွက်လာခဲ့၏။ အိမ်တံခါး သော့ခတ်ကာ သားအမိ ၂ယောက် မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ဦးတည် လိုက်တော့သည်။

********************
၄၅မိနစ်ခန့် အကြာ သားအမိ၂ယောက် မင်္ဂလာ ဆောင်မှ အိမ်ပြန်လာရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိမ်ရောက်သည်နှင့် နောက်ဖေး သေးဝင်ပေါက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အဝတ်စားများ လဲရန် ဝင်လာခဲ့၏။ ထမိန်ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် ခေါက်တင်နေချိန် ဇော်ခိုင် အခန်းဝ ရောက်လာသည်။

” မယ့်လေး … နေတိုင်းလိုလို … မြင်နေရတာကို … အမေ့ ဖင်ကြီးပဲ ကြည့်နေ … သိလား … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဖြင့် လျှောက်လာကာ ခပ်တိုးတိုး ကပ်ပြောလိုက်၏။ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ပွင့်လင်းသော စကားကြောင့် ဇော်ခိုင့် မျက်နှာလေး ရှိန်းကနဲ့ ရဲလာရသည်။

” ပြစမ်း … အမေ့ကို ကြည့်ပြီး … လီးတောင်နေတာ … မလား ”

စိတ်အလို လိုက်မိသော်လည်း ဇော်ခိုင့်အပေါ် ကလေး တယောက်လို မြင်နေဆဲပင်။

” ကြည့် … လီးကြီးက … ခ်ခ် … ခွေးမျိုးလေး ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် တစ်ခိခိရယ်ရင်း သားဖြစ်သူ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ကုတင်နား ပြန်လာလိုက်သည်။ ဇော်ခိုင်မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဖြင့် လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေသော မိခင်၏ နောက်ပိုင်းအလှအား ကြည့်ရင်း လိုက်လာခဲ့၏။

” ကဲ … ဒီမှာထိုင် … ခိခိ … ”

သားဖြစ်သူ လီးအား မလွတ်ပဲ ကိုင်ထားရင်း ကုတင်ဇောင်း ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

” ပြောပြော … မနက်ကလည်း … မင်္ဂလာဆောင် ခန်းမထဲ … ထိုင်ရင်း လီးတောင်နေတာ … ဘယ်မိန်းမ အကြောင်း … တွေးနေတာလဲ ”

ဘေးနား ပူးကပ်ထိုင်ရင်း လီးအားဆွပြီး မေးနေသဖြင့် ဇော်ခိုင် ပေါင်၂ဖက် ဖြဲကာ ပြန်ဖြေလိုက်ရသည်။

” အမေ့ဖင်ကြီး … ကော့ထွက်နေတာ … ကြည့်ရင်း တောင်လာတာပါ … အမေရယ် ”

” သားကလည်း … အချိန့်ပြည့်ပဲကွာ … ”

သားဖြစ်သူ စကားကြောင့် စောက်ပတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ မာထင်နေသော လီးအား ပုဆိုးခါပုံစ ဖြည်ကာ အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်၏။

” အမေ့ လက်ထဲ … တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ … တအား … လုပ်ချင် နေပြီပေါ့ ”

ဘေးချင်းကပ်လျက် အနေထားနှင့် လီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း မျက်နှာချင်း ထိလုနီးပါး ကပ်ပြောလိုက်သည်။

” အွန်း …… ပြွတ်စ် …… ပလပ် …… ”

တဆက်ထဲ လီးအား ခပ်တင်းတင်းကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ လျှာထိုး သွင်းပေးလိုက်၏။

” ပြွတ်စ် …… ပလွပ် …… အမေ စုပ်ပေးရမလား ဟင် ”

လက်မလေးဖြင့် ဒစ်အား ဖိချေကာ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်ပြန်၏။

” ပြီးမှ စုပ်ပေး … အမေ … ခု လိုးရအောင် ”

ဂွင်းထု ပေးနေသော မိခင်နို့အုံအား ပြန်လည် ဆုပ်ချေရင်း နားနားလေး ကပ်ပြောမိသည်။ သားအမိ၂ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာပြီး ရမ္မက်ခိုးလျှံသော မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်ရင်း ပြောဆိုနေသည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီအား ချွတ်ရင်း ကုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်၏။ ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ပက်လက်အနေထားဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ချွတ်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေထားဖြင့် ဇော်ခိုင်အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

” ဟင် … သားလည်း ချွတ်လေကွာ ”

ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား ငေးကြည့် နေရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြောမှ အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးအား ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့၏။ ပက်လက် လှန်နေသော မိခင်၏ ကိုယ်ပေါ် တက်မှောက်ရင်း နို့အုံ၂ဖက်အား ဆုပ်နယ်ကာ လည်တိုင်အား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ ချက်ချင်း မလိုးသေးပဲ အဖုတ်ပေါ် မာထင်နေသော လီးကြီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက်ဖိရင်း နမ်းနေသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မချင့်မရဲဖြစ်ကာ အောက်မှ အဖုတ်အား ကော့ထိုးနေမိ၏။

” ဇွိ …… ဗြိ ……… ပြိ … ပြိ …… အင်း …… ရှီးးးး …… အားဟား …… အင့် …… ဘွတ် … ဘွတ် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကော့ထိုးသည်နှင့် ဇော်ခိုင် မျက်လုံးများ အရောင်လဲ့ကာ ကျေနပ်သွားရသည်။ ချက်ချင်း စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးဖြင့် ၂ချက်၃ချက် လျှောတိုက် ကြိတ်ရင်း အဖုတ်ဝထဲ ဒစ်တေ့ကာ ဖိလိုးပစ်၏။

” ရှီးးးး …… အင့် …… လိုး … လိုး …… သားလေး ဆာနေတာ … အမေ သိတယ် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြောလည်းပြော ပေါင်တံများ မြှောက်ကွေးကာ သားဖြစ်သူ ခါးပေါ် ချိတ်တင် လိုက်ပြန်သည်။ ဇော်ခိုင်မှာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ လီးအရသာ ယူနေသော မိခင်ချိုင်းကြား လက်လျှို သွင်းကာ ပုခုံး၂ဖက်အား ဆွဲရင်း ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်းလာအောင် တရစပ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

” ရှီးးးး …… အားးး …… အဲလိုလိုး …… ဟုတ်တယ် …… အမေက သားကို … ဖက်ပြီး … ဒီလို ကော့ကော့ … ခံချင်တာ တအားပဲ ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်လုံးများ ပြန်ပွင့်လာကာ ဇောခိုင့် များနှာအား စိုက်ကြည့်ရင်း တတွတ်တွတ် ပြောကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေသည်။ ဇော်ခိုင်မှာ ကြွတက် လာသော ဖင်ကြီးအား ကုတင်ပေါ် ပြားကပ် သွားအောင် ဆောင့်လိုးပစ်၏။

” ဗျစ် …… ဒုတ် …… အ …… ကောင်းတာ … ကောင်းတာ … သားလေး ရယ် … ကျင်စိမ့်နေရောပဲ ”

ဖင်ကြီးအိပ်ယာပေါ် ပြန်ကျလာတိုင်း သားဖြစ်သူ ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ ပြန်ပြန် ကော့ပေးနေသည်။ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား ၂ဖက် ဖေါင်းကာ အရည်များ အိုင်ထွက်လာရ၏။ ဇော်ခိုင်မှာ ကော့တက်လာသော မိခင်ဖြစ်သူ အဖုတ်အား အားထည့် ဖိဆောင့်ရာ လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အသဲခိုက်နေရသည်။

” ဟင့် …… အ … ကျွတ် …… ထိတယ် ……… အအ …… အမေ့ သားအိမ်ဝထိ … ရောက်တယ် …… အင်း … အင်းဟင်း … အ အ …… ”

မိနစ် ၂၀ခန့် မိခင်၏ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်လိုးနေရာမှ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ခါးဆွဲ လိုးလိုက်ပြန်သည်။

” ရှီးးးး …… လီးကလည်း …… အထဲ မာထင်နေတာ ……ဲကျွတ်ကျွတ် … လိုး လိုး …… အမေ ပြီးတော့မှာ … လိုး လိုးကွာ …… လိုး လိုး ”

နောက်ထပ် ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဇော်ခိုင်၏ ပေါင်တံ၂ဖက်ဘေး ခြေဖျားထောက် ခါးကော့ကာ ခန္ဓ္ဓာကိုယ် တဆက်ဆက် တုန်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား တော့သည်။

******************

နာရီဝက်ခန့် နားပြီး အားပြန် ပြည့်လာသည်နှင့် သားဖြစ်သူလီးအား ကုန်းစုပ်နေ၏။ ပြဲလန်နေသော ဒစ်အား ငုံကာ ဘယ်လက်ဖြင့် လဥ၂လုံးအား လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ချေပေးလိုက်သည်။ လျှာထိပ်လေးဖြင့် လီးထိပ်အပေါက်ထဲ ထိုးကာ စိမ့်ထွက်လာသည့် အရည်ကြည်များအား စုပ်ယူ မျိုချရင်း သွားနှင့် မနာ့တနာလေး ဖိကိုက်ပေးပြန်သည်။

” ရှီးးးး …… အားးးးး …… အမေရယ် … ”

ဇော်ခိုင်ဖင်သားများ ကျုံ့ကာ မချီမဆန့် ခံနေရ၏။ ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ လီးတံအား လည်ချောင်းထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း မျိုပေးရာ လမွှေးအုံနှင့် နှာခေါင်ဝလေး ထိကပ်သွားသည်။

” အ …… အီးးးး …… ရှီးးးးးး … ရှီးးးးးး ”

တရှီးရှီး ညည်းရင်း ခါးကော့တက်လာရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် သူမခေါင်းလေး ပြန်ကြွကာ ဒစ်ထိပ်အား ဖမ်းကိုက်ပစ်၏။

” အမေ … သား မခံနိုင်ဘူး … အပေါ်က လိုးပေးပါ့လား ဟင် … အီးးးး …… အ ဟ ……”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပထမအချီ သားဖြစ်သူ အကြိုက် လွတ်ထားကာ ဒုတိယ အချီ သူမစိတ်ကြိုက် လိုးရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ဇော်ခိုင့် စကားဆုံးသည်နှင့် တုံ့ဆိုင်းနေခြင်း မရှိပဲ လီးပေါ် ခွထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့၏။ မင်္ဂလာဆောင် သွားကာနီး ထုတ်ဝတ်ထားသော ရွှေဆွဲကြိုးမှ လင်မယား ၂ယောက် ဓတ်ပုံပါသည့် အသဲပုံ လော့ကဒ်သီးလေး ခါရမ်းနေသည်။ အဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် လီးတံအား ညှစ်ကာ ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကြိတ်ပွတ်လိုက် ၅ချက်၆ချက် လောက် ကြွဆောင့်လိုက် သူမစိတ်ကြိုက် ထိန်းချုပ်ပြီး လိုးပေးနေသည်။

” ကောင်းလား … သားလေး ”

” အင်း … အမေက … လိုးတတ်လိုက်တာ … ဒါမို့ အဖေရော … ဦးသောင်းရော … အမေ့ကို … စွဲနေကြတာ နေမှာ … ”

” ခု … သားကရော … မဆွဲဘူးလား ဟင် ”

ပြောလည်းပြော ၁၅ချက်ခန့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ရင်း ဖင်သားစိုင်၂ဖက် ကျုံ့ကာ ပြန်ကြိတ် ပွတ်ပေးလိုက်၏။ အိကားနေသော ဖင်သားစိုင်အောက် အပေါ်ကျုံ့တက် လာသော လဥများပါ ရောကြိတ်ခံရကာ ဇော်ခိုင် တယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် အသဲခိုက်သွားရသည်။

” ကြိုက်လား … သားလေး ”

” ကြိုက်တာပေါ့ … အမေရယ် … ”

” ဒါမျိုးလေးရော ဟင် ”

” ဇွိ … ပြိ …… ဇွိ ဇွိ …… ဘွတ် … အင့် … ဘွတ် ဘွတ် ”

ဖင်ကြီးနှဲ့နှဲ့ဝိုက်ကာ အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ဒစ်အခြေနားထိ ထုတ်ကာ ပြန်ဖိလိုးပြနေသည်။ အဖုတ်ထဲ မာမာတင်းတင်း ရှိနေသော လီးအား စိတ်တိုင်းကျ လိုးကာ သားဖြစ်သူ မျက်နှာလေး စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

” အမေ ”

” ဟင် ”

” ဟိုဘက် … လှည့်ပြီး လုပ်ပါ့လား ”

မျက်လုံးချင်း ဆုံမိချိန် ဇော်ခိုင်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား လှမ်းပြောနေသည်။

” အမ် ”

” လုပ်ပါ အမေရယ် … အမေ့ စောက်ပတ်ထဲ … သား လီးကြီး … ဝင်တာထွက်တာ … နောက်က ကြည့်ချင်လို့ပါ ”

ဇောခိုင် ပြီးချင်လာသဖြင့် အာရုံပြောင်းသည့် အနေဖြင့် ဇွတ်ပူဆာနေသည်။

” ဟွန်း … အမေ့ကို … အမျိုးမျိုး ခိုင်းချင်နေပြီ ”

ပြောလည်းပြော ချစ်စိတ်ဖြင့် သားတော်မောင် စိတ်တိုင်းကျ လိုက်လျောနေမိ၏။ ခွလိုးနေရာမှ ကုန်းထရင်း ခန္ဓာကိုယ်လှည့်ကာ ဇော်ခိုင့်အား ကျောပေး ပြန်ခွလိုက်သည်။ လီးအား လက်တဖက်နှင့် နောက်ပြန် လှမ်းဆွဲကာ အဖုတ်တေ့ပြီး ဖင်ကြီးဖိချပစ်၏။

” ဗျစ် ……… ဇွိ ……… ရှီးးးးးး …. အအ ……… ကောင်းလိုက်တာ အမေ ရယ် …… လုပ်တတ်တယ်ဗျာ ”

” အင့် ……… ဒီလိုလေးလား …… ဟင့် ဟင့် …… ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး မော့ပြီး အရင်းထိ ဝင်နေသော လီးအား ဖင်သားစိုင်ကြီး ကျုံ့ကာ ရှေ့နောက် ကြိတ်ပွတ်ပေးပြန်၏။

” အားဟား …… ဟုတ်တယ် …… အအ အ ”

” ကောင်းလား …… အင့် အင့် ……… ကောင်းလား သား …… အမေ လုပ်ပေးတာ ကောင်းလား လို့ …… အင့် … ကျွတ် ”

” တအား ကောင်းတာပဲ …… အမေ ရယ် …… ရှီးးး ……… အင်းဟင်း ”

” ဒါပဲနော် …… သား အိမ်ထောင်ပြုပြီးလည်း … အမေ့ ကို …… လိုးပေးရမယ် သိလား …… ”

” အင်း …… ရှီးးးးး ”

” အာ …… သိလား လို့ …… အင့် …… ဘွတ် ဗွပ် ……… ဘွတ် ”

အောက်က ပြန်မဖြေပဲ တအင်းအင်း ဇိမ်ယူနေသော ဇော်ခိုင့်အား ဖင်ကြီး ကြွပြီး သုံးလေးချက်လောက် ဆောင့်ချရင်း မေးနေပြန်သည်။

” အ …… ဟုတ် …… ဟုတ် …… အားဟား … အအ ……… မိန်းမ ယူဖြစ်လည်း … အမေ့ကို … လိုးပေးမှာပါ ”

စကားပြောရင်း အိကားနေသော ဖင်ကြီး ရှေ့နောက် ကစားလိုက် ကြွပြီးလိုးလိုက်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အရှိန်တက်လာရ၏။ ဇော်ခိုင့် ဒူးဆစ်နား လက်ထောက်ကာ ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်း လာသည်အထိ ဖိဆောင့်ပစ်သည်။ ဖိချတိုင်း အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်သွားပြီး ဖင်ကြွလိုက်တိုင်း လီးအရည်ပြားပေါ် နူတ်ခမ်းသားများ ငုံလျက်လေး စူထွက် ပါလာတော့၏။

” ကောင်းတာ … အမေရယ် ”

ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအားကြည့်ရင်း လီးပြန်အထုတ်ကို လီးအရင်းနား ရွှဲနေသော စောက်ရည်များ လက်မနှင့်တို့ကာ ဖင်ဝလေးထဲ ဖိသွင်းပစ်သည်။

” အ …… သား …… ”

ဖင်ထဲ လက်ချောင်းလေး ဝင်လာစဉ် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ဖင်နိုက်ပြီး လိုးတတ်သော ဦးမြသောင်းအား သတိရမိလိုက်၏။ လက်ချောင်းလေး ထိုးမွှေသည်နှင့် အကြောများ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာပြီး အဖုတ်ထဲ မခံနိုင်အောင် ယားယံလာရ၏။ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကာ လမွှေးအုံပေါ် ရွှဲနှစ်လာတော့သည်။

” ရှီးးးးး … အင်းဟင်း … သားလေး လက်ဖယ်တော့နော် ”

သားဖြစ်သူအား ဖင်ထဲမွှေနေသော လက်ချောင်းလေး ထုတ်ခိုင်းရင်း ရမ္မက်အရှိန်ဖြင့် ဖင်ကြီးကြွကာ မနားတမ်း ဖိဆောင့်တော့၏။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်များ ပြင်းသထက် ပြင်းထန်လာပြီး ကာမစိတ် အမြင့်ဆုံးရောက်ကာ နောက်ဆုံးတချက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချရင်း စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

” ဘွတ် …… ဇွိ ……… အိုးးး … ရှီးးး …… အားးး …… အင်းဟင်း … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ဇော်ခိုင့် ခါးပေါ်မှ ဖင်ကြီးကြွကာ ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ ပလွတ်ကနဲ့ အသံမြည်ပြီး ထွက်လာသော ဇော်ခိုင့် လီးတံမှာ စောက်ရည်များနှင့် ပြောင်လက်နေကာ ဒစ်ကြီး တင်းကားနေ၏။

” အမေ … သားမပြီးသေးဘူး … စားပွဲပေါ် … သွားလိုးရအောင် ”

” အင်း … လိုးလေ … သား ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် သားဖြစ်သူ၏ ကာမပညာများ တိုးတက်လာပုံအား အံအော်နေမိသည်။ စာကြည့် စားပွဲပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် ပေါင်တံ၂ဖက် ပူးမြှောက်ကွေးကာ ခြေမလေး အစုပ်ခံရင်း တချက်ချင်း အလိုးခံနေရ၏။ ခါတိုင်း သားဖြစ်သူမှာ သူမ ထိန်းချူပ်မှု့အောက် အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသည်။ ကျောင်းဆရာမ ပီပီ သားဖြစ်သူ အပေါ် ကာမဩဇာလေး ဖြန့်ကျက်ရင်း ကျေနပ်နေမိသည်။ ခုတော့ ဇော်ခိုင်၏ ဦးဆောင်မှု့နောက် လိုက်ပါနေရ၏။ ခြေမလေး ဆွဲစုပ်တိုင်း စောက်ပတ်အား အလိုလို ညှစ်ပေးရင်း ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ခြမ်း တွန့်လိမ်နေမိ၏။

” ဟင့် …… အအ …… တအားကောင်းတယ် … သားရယ် …… လိုး လိုး … လိုးစမ်း … အင့် … အား … ”

သူမခြေမလေး စုပ်နေသော သားဖြစ်သူ၏ မျက်နှာလေး စိုက်ကြည့်ပြောရင်း လီးအရသာလေး ခံယူနေမိ၏။ လိုးချက်များ ထိထိမိမိနှင့် တချက်တချက် လီးတချောင်းလုံး စောက်ခေါင်း အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်တိုင်း ရင်ဘတ်တခုလုံး ဗြောင်းဆန်ကာ အော်ဟစ်ပစ်ချင်သည့် စိတ်အား ထိန်းချုပ် ထားရတော့သည်။ လီးကျွတ်မသွားအောင် ညှစ်ဆွဲ ထားသော်လည်း စောက်ရည်များ ရွှဲနေရာ လီးတံမှာ ရုန်းထွက်သွာပြီး ဗျစ်ကနဲ့ ဘွတ်ကနဲ့ ပြန်ဝင်လာ၏။

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အခံရခက်နေစဉ် ဇော်ခိုင်မှာ ခြေမလေး၂ဖက် စုပ်နေရာမှ ပေါင်တံများအား ပုခုံးပေါ် ပြောင်းထမ်းကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးနေ၏။ အတွေ့အကြုံအရ သားတော်မောင် ခံစားမှု့ အားကောင်း လာမှန်း ရိပ်မိလိုက်သည်။

” သား ”

” ဟင် … အမေ ”

” ဟိုဟို … သားမပြီးခင် … ဟိုအပေါက်ရော … လုပ်ပေးဦး ”

သားဖြစ်သူ အရှိန်ရလာသည်မို့ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖုတ်ထဲ ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်လာမိသည်။

” အင့် … ဗြိ … ဟုတ် … ဖင် … ဖင်လိုး ပေးရမှာလား ”

” အွန်း … ကုတင်ပေါ် … အမေ့ကို … ပွေ့ခေါ်သွားပေးနော် ”

” ဟုတ် ”

သားအမိချင်းမို့ အနည်းငယ် ရှက်မိသော်လည်း ပါးစပ်မှ ဖွင့်ပြောပြီး တောင်းဆိုလိုက်ရ၏။ အမှန် တကယ်လည်း ပထမတချီ လိုးနေတုန်း ဇော်ခိုင်မှာ ဖင်ပေါက် ကလိထားသဖြင့် ဖင်ဝလေး ယားကာ ဖင်ခံချင်နေမိသည်။ စားပွဲခုန်ပေါ်မှ ကုတင်ပေါ် ပြန်ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် လေးဖက်ကုန်းပေးရာ ဇော်ခိုင်မှာ ဖင်နောက် ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တချက်ချင်း လိုးပေးနေ၏။

” ရှီးးးး … ကျွတ် … ”

ဖင်ထဲ စီးကြပ်တိုးဝင်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အသက်​ဝအောင် ရှုကာ ခါးလေး ခွက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ခါးခွက်ပေးသည်နှင့် နဂိုထဲမှ ကော့နေသော ဖင်ကြီး ထောင်ပေးသလို ဖြစ်လာရာ ဇော်ခိုင်မှာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပစ်၏။

” ဗြိ ……… အ …… ကောင်းလိုက်တာ ……… သားရယ် … ဟုတ်တယ် …… အားးး … ဆောင့် … အားးးး ………… ဗွပ် …… ဖွပ် …… အားးးးး …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် … ”

ဇော်ခိုင် နောက်မှ ဆောင့်လိုးရင်း ပုခုံးအား ကုန်နမ်းရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခေါင်းမော့လှန်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။

” ပြွတ်စ် … ဟင့် …… အ ………… ဗျစ် ……… ဘွတ် …… သား …… အမေလည်း … ထပ် ပြီးတော့မယ် ”

နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ ခွာပြီး ဇော်ခိုင့်အား သတိပေးရင်း ခါးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ စောက်ရည်များ ပေါင်ကြားထဲ ပန်းချလိုက်တော့သည်။

” အ ……… အားဟ ……… အား အား …… ကောင်းလိုက်တာ …… သားရယ် … အမေ ပြီးပြန်ပြီ ……… သား ပြီးကာနီးကျ ပြောနော် … အမေ့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက် ”

စောက်ရည်ပန်းထွက်သည်နှင့် လီးအား ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများနှင့် ဆွဲညစ် ထားသလိုဖြစ်ကာ ဇော်ခိုင်လည်း ပြီးချင်လာသဖြင့် ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာရ၏။

” အင့် …… ဇွိ ……… ဗြိ ……… ဘွတ် …… ဖွပ် ……… အ ……… အားးး ……… အင့် အင့် ……… သား ပြီးတော့မှာ … အမေ … ”

ပြောပြောဆိုဆို ဇောခိုင်မှာ ဖင်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်လိုက်တော့သည်။ ဇော်ခိုင် ထရပ်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ကိုယ်တပတ် လှည့်ကာ လီးရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး ခေါင်းမော့ရင်း လျှာလေး ထုတ်ပေးလိုက်၏။ ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ငုံ့ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုကာ လျှာပေါ် လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ လီးထိပ်မှ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထွက်လာသော လရည်များအား ပါးစပ်ထဲ ပြည့်အောင် ငုံထားပြီးမှ မျိုချလိုက်တော့၏။

” အားးး ရှီးးးးး ……… အား …… အ ……… ”

ဇော်ခိုင် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရင်း နောက်ဆုံး လက်ကျန် လရည်စက်လေးအား ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပါးပေါ် ရိုက်ထုတ်ရင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား ဘေးတစောင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့၏။

*******************

” တီတီ … တီတီ … ”

” ဟယ် … သားလေး … သမီး မပါဘူးလား ”

ရက်မှလသို့ ကူးပြောင်းကာ ရာသီအလီလီ ပြောင်းလဲ လာခဲ့၏။ ဇော်ခိုင် ကျောင်းပြီးသည်နှင့် စက်ပစ္စည်း အရောင်းဆိုင် တဆိုင်တွင် အလုပ်ဝင်ရင်း နီနီလွင်နှင့် ဆုံခဲ့ရသည်။ ကျောင်းတက်စဉ် မိခင်ဖြစ်သူပေါ် အာရုံရောက်နေသဖြင့် ချစ်သူမထားဖူးခဲ့ပေ။ နီနီလွင်မှာ အသားညိုညို အရပ်မနိမ့်ဖြင့် ရုပ်ရည် ချောမောသူလေး တယောက်ဖြစ်၏။ ဇော်ခိုင့်အပေါ် အနွံတာခံတာ ခံကာ ဂရုစိုက်တတ်သဖြင့် အပျော်တွဲနေရင်း လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

” အမေ … အဖေရော … ”

” ရှိပါတယ် … သားရဲ့ … နောက်ဖေးမှာ … ရေပိုက်ပိတ်လို့ … ပြင်နေတာ ”

” ကလေး ရက်တရာပြည့် လုပ်ဖို့ … အဖေနဲ့ အမေ့ကို ပြောမလို့ ”

” လုပ်လေ သားရဲ့ ”

” ရက်တရာပြည့် … အဖေတို့အိမ် လုပ်ကွာ … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင်တို့ စကားပြောနေစဉ် နောက်ဖေးပေါက်မှ ဦးသန့်ဇင် ဝင်လာရင်း လှမ်းပြောနေ၏။ ဇော်ခိုင်မှာ အိမ်ထောင်ကျပြီး မယားဖြစ်သူအိမ်သို့ လိုက်နေရသဖြင့် ဦးသန့်ဇင်မှာ မြေးဖြစ်သူ ရက်တရာပြည့် သူ့အိမ်သို့ လုပ်ရန် ပြောဆိုနေသည်။ နာရီဝက်ခန့် စကားထိုင်ပြောရင်း ဦးသန့်ဇင် ရေပိုက်ခေါင်း ဝယ်ရန် ထွက်သွားတော့၏။

” ကဲ … သားအမေနဲ့ … စကားပြောဦး … စားသောက်ပြီးမှ ပြန်ကွာ … အဖေ ရေပိုက်ခေါင်း သွားဝယ်ဦးမယ် … ”

” အမေ … ဘာဟင်း ချက်လဲ ”

ဖခင်ဖြစ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် ဇော်ခိုင်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား လှမ်းမေးလိုက်၏။

” ငါးဟင်း ချက်တာ သားရဲ့ … စားတော့မလား ”

” မစားသေးပါဘူး ”

” အဲဒါဆို … အမေ ရေချိုးဦးမယ် … ပြီးမှ အတူစားရအောင် ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် စကားပြောရင်း ထရပ်ကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့၏။

” ဆရာမ … ဆရာမ ရှိလား … ဆန်လှူသင်းကပါ ခင်ဗျာ ”

ဇော်ခိုင် တီဗွီထဖွင့်စဉ် အိမ်ရှေ့မှ အော်သံကြားရသဖြင့် လျှောက်သွားလိုက်သည်။

” အမေ ”

” ဟေ ”

” ဆန်လှူသင်းက … ဆန်အိတ်ပို့ထားတာ … ရပြီလား တဲ့ ”

” အော် … အေးအေး သား … မီးဖိုခန်းထဲက … ကြောင်အိမ်ထဲမှာ … တပြည်အိတ်လေး ထည့်ပြီးသား … ယူပေးလိုက် … ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိပ်ခန်းထဲ အရောက် အဝတ်စားလဲရန် မှန်တင်ခုံရှေ့ ရပ်လိုက်စဉ် သားဖြစ်သူ အသံကြောင့် လှမ်းဖြေလိုက်သည်။ သားဖြစ်သူအား ပြောပြီး အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ စဖြုတ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီချွတ်ပြီး ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာ ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်၍ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါ အဝတ်ဟောင်း ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ထမိန်မှာ ခါးတွင် ဝတ်ထားဆဲမို့ အနဲငယ် အိတွဲနေသော နို့နှစ်လုံး ပေါ်လာ၏။ ထမိန်အား ရင်မလျားခင် သူမနိ့အုံ၂ဖက်အား ပွတ်သပ်ရင်း ၂ချက်၃ချက် ညှစ်ချေလိုက်သည်။ နို့အုံဖွေးဖွေး ၂ဖက်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ပြီး မှန်ထဲမှ သူမနို့အုံများအား ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ နို့အုံအားကြည့်ရင်း လက်လွတ်ကာ ထမိန်အား ရင်မလျားပဲ ခြေရင်း ပုံချလိုက်တော့၏။ ဖွေးဥနေသော သူမ ခန္ဒာကိုယ်ပေါ် အသားရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့သည်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးထဲ ဖေါင်းနေသော စောက်ဖုတ် အရာကြီးအား အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။

” အမေ ”

ဇော်ခိုင် ဆန်အိတ်ယူပေးပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ချလာ၏။

” ဟင် … သား … ဘာလဲ ”

” သားတို့ မလုပ်ဖြစ်တာ … ကြာပြီနော် ”

” အင်း … သားလေး … အမေ့ကို … လုပ်ချင်လို့လား ဟင် ”

” အမေ … အဖေနဲ့ လုပ်ဖြစ်လားဟင် … ”

” ၁လ …… ၂ကြိမ်၃ကြိမ်လောက် … လုပ်ဖြစ်ပါတယ် … သားရဲ့ ”

စကားပြောရင်း ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား ကြည့်၍ စိတ်ကြွလာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်၏။

” ပြွတ်စ် … ပလပ် ပလပ် ”

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ဇော်ခိုင့် လက်တဖက်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပေါင်ကြား ရောက်လာရင်း အဖုတ်အား အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ ညှစ်ကိုင်လိုက်၏။ နို့နှစ်လုံးအား ဆွဲစို့ရင်း ညှစ်ထားသော အဖုတ်အား လက်ဖဝါးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးပြန်သည်။

” သား … မြန်မြန်လုပ်လိုက် … သားအဖေ ပြန်လာရင် မကောင်းဘူး ”

ဒေါ်မေဆန်းလွင် ပြောလည်းပြော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ် လျော့ချလိုက်၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား အစ်ထွက်နေသော အဖုတ်အား ကြည့်ကာ ဇော်ခိုင်ပုဆိုးချွတ်ချရာ လီးတံမှာ ထောင်မတ်နေသည်။ အစ်ထွက်နေသော အဖုတ်ထဲ ဒစ်ဖြင့်ထိုးပွတ်ကာ အဖုတ်ဝ တေ့မိသည်နှင့် ခါးဆွဲလိုးတော့၏။

” ဇွိ …… ဗြိ ……… ဘွတ် ……… ပလွပ် ……… အာ ဘာလို့ ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ … သားရဲ့ … ပြီးကာနီးနေပြီ ”

မိနစ်၂၀ခန့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ် အလိုးခံရင်း သားတော်မောင် လီးဆွဲ ထုတ်လိုက်သဖြင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဇပ်တငမ့်ငမ့်လေး ဖြစ်သွားရသည်။

” အမေ ကုတင်စောင်း ကုန်းပေးဦး ……နောက်ကနေ … လိုးမလို့ … မလိုးရတာ ကြာပြီလေ ”

ဇော်ခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူအား မတ်တပ်ရပ် လိုးနေရသည်ကို အားမလို အားမရဖြစ်ကာ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းနေ၏။

” ဖြည်းဖြည်းနော် သား ”

နောက်ဆုံး သားဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကုတင်စောင်း လေးဖက်ကုန်းပေး လိုက်တော့သည်။ ဇော်ခိုင်တယောက် မိခင်ဖြစ်သူအား ဖင်နောက်မှ ရပ်လိုးရင်း ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရသည်။

” သား …… ဧည့်ခန်းထဲ … ပြန်ထိုင်နေ … အမေ ရေချိုးပြီးမှ လာခဲ့မယ် ”

” အင်းပါ … သား ညကြမှ … ပြန်မှာနော် … မပြန်ခင် တခါလောက် လုပ်ဦးမှာ ”

” အင်းပါ … သားရဲ့ … သားအဖေ အခြေနေကြည့်ပြီး … လုပ်ပေါ့ … သွားသွား … ”

ဦးသန့်ဇင် ပြန်လာချိန် ရေပိုက်ခေါင်းများ လဲပြီးသည်နှင့် နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းအတူ စားလိုက်ကြသည်။

*******************

” သား … အရမ်းမကဲနဲ့ကွာ … သား အဖေ … မအိပ်သေးဘူး … ”

ညပိုင်းရောက်သည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ မအိပ်သေးမှန်း သိသဖြင့် ထိန်းသော်လည်း ဇော်ခိုင်မှာ တီဗွီ အတူကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး နိူက်နေသဖြင့် စောက်ရည်များ စိုလာရသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး တားနေသော်လည်း ဇော်ခိုင်မှာ အရည်စိုကာ ထမိန်ဖြင့် ကပ်လာသော အဖုတ်အား ဖိပွတ်ရင်း အစိလေး စမ်းကာ ညှပ်ဆွဲပစ်သည်။

” အ …… သား …… မ လုပ် နဲ့ ကွ … ”

သားဖြစ်သူ လက်ကောက်ဝတ်လေး အုပ်ကိုင်ကာ သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းဝဖက် မျက်နှာ လှည့်ထားရသည်။

” ဘောလုံးပွဲ … လာပြီလား … ”

ထိုချိန် စကားသံနှင့်အတူ ဦးသန့်ဇင် ထွက်လာသဖြင့် ဇော်ခိုင် လက်ပြန်ရုတ်ကာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် တီဗွီ ကြည့်နေတော့၏။ တီဗွီခုံရှေ့ စောက်ဖုတ်လေး အနိုက်ခံရသော ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေသည်။

” ကိုသန့်ဇင် … ဘောလုံးပွဲ … ကြည့်ချင်ကြည့်လေ … မေဆန်း အိပ်တော့မယ် … ”

” အင်း … ကြုံတုန်းလေး … မန်ယူ အားပေးလိုက်ဦးမယ် … သားရော … ကြည့်မှာလား … ပြန်တော့မှာလား ”

” သား … မကြည့်တော့ပါဘူး … အမေက … ဇတ်ကြော တက်လို့ … နှိပ်ခိုင်းနေတာ … မပြန်ခင် နှိပ်ပေးမလို့ ”

ရုတ်တရက် သားဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်လုံးလေး ပြူးသွားရသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဘော်လုံးပွဲ ကြည့်နေစဉ် သူမအား ပြန်ကာနီးလိုးရန် ဥာဏ်များလိုက်မှန်း ရိပ်မိလိုက်၏။

” ကဲ … အဲတာဆိုလည်း …… အမေ မအိပ်ခင် … လာနှိပ်ပေး ”

လင်ဖြစ်သူရှေ့ ခပ်တည်တည် ပြောကာ သားအမိ ၂ယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဇော်ခိုင်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်အား ကုတင်စောင်း ထိုင်ခိုင်းရင်း ထမိန်လှန်တင်ပစ်သည်။ ပေါင်ဂွထဲ အဖုတ်လေးမှာ ပွတ်ပေးထားသဖြင့် အရည်ရွှဲကာ အစိလေး မာထောင်နေ၏။

” ပြွတ် …… အ …… သားရယ် …… တအားမစုပ်နဲ့ …… အသံတွေ ထွက်မယ် ”

အစိလေး နူတ်ခမ်းဖြင့် တေ့စုပ်ပေးရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ အိပ်ယာပေါ် လက်နောက်ပြန် ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကော့ပေးရင်း သတိပေးလိုက်သည်။ လင်ဖြစ်သူ ဧည့်ခန်းထဲ ရှိနေသဖြင့် စိတ်မလုံသော်လည်း ဒေါ်မေဆန်းလွင် သွေးသားများ တောင်းဆိုနေတုန်းပင်။

………………………………

စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော စာဖတ်သူအားလုံး ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

#ဘုံခုနှစ်ဆင့်