ဇာတ်လမ်းရှည်ကြီးတပုဒ် ရေးမယ်ဆိုပြီး ပလော့ချ၊ ဇာတ်ကောင်တွေ ဆင် နေတုန်းကာလ၊ မှာ ကျနော့် စာဖတ်ပရိပ်သတ် တဦးက သူ့ဖီးလ်လေး တခုကို ရေးပေးပါ ဆိုတော့ အတို တပုဒ်လောက်တော့ ရနိုင်တယ်လေ ဆိုပြီး သူ့ကိုယ်စား ခံစားဖီးလ် ပြီး ရေးပေးလိုက်တယ်။ကဲ့လာလေရော့၊

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ….

အခန်း ၁။

ခွေးမသားလေး ကျော်ကိုကို ခုလောက်ဆို ကောင်းစား နေလောက်ပြီ။ သူရိန် တယောက် စိတ်မပါပေမဲ့ တာဝန်အရ အလုပ်လုပ်နေရသည်။ စိတ်က ကျော်ကိုကို တို့ ဆီကို ရောက်နေသည်။ နဂို က မှ ကိုယ်ကိုင်နေကြ အတန်း မဟုတ် တော့ အထာက သိပ်မကျချင်။ ကိုယ်က ၈ တန်း ကလေး တွေကို သာ ပြနေကြ၊ ယခုတော့ အရေးပေါ် အဖြစ်၊ အန်တီချို့ ကိုယ်စား သူ့ဆယ်တန်း ကျောင်းသားတွေကို ယာယီ ဝင်ပြနေရသည်။ သင်္ချာမေဂျာ ဖြင့် ကျောင်းပြီး ဘွဲ့ရခဲ့တာမို့ ဆယ်တန်း သင်္ချာ လောက်က သူ့အတွက် အပန်းမကြီး၊ အပန်းကြီးနေတာက စိတ်မပါခြင်း ဖြစ်လေသည်။

စာဖတ်သူတွေ စိတ်မရှုတ်ရအောင် ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြရမည်ဆိုလျှင်တော့ အတော်ရှည်မည့် ဇာတ်ကြောင်း ဖြစ်လေသည်။ ချူံ့တန်သည့် နေရာကို ချူံ့ ချဲ့သင့် သည့် နေရာကို ချဲ့ ကာ ရေးပြရမည် ဆိုလျှင်တော့၊ ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက် ဖြစ်လာဖို့ကို သူရိန် ၇ တန်း လောက်က စခဲ့သည်ဆိုပါက လွန်အံ့ မထင်။

အန်တီချို ခေါ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ သူရိန့် အဖေ့ ညီမ အငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ သူရိန့် အဖေ စောစိုးမိုး အောက် ညီတယောက် ညီမ တယောက် ပြီးတော့မှ ခင်ချိုဝင်း ဖြစ်လေသည်။ သူရိန် လေးနှစ်သားလောက်တွင် ခင်ချိုဝင်း အိမ်ထောင်ကျ သည်။ ယောက်ျား ဖြစ်သူက အင်မီဂရေးရှင်း မှ ဝန်ထမ်းမို့ ယောက်ျား ဖြစ်သူ တာဝန်ကျရာသို့ လျောက်လိုက် ပြီး တနယ် ပြီး တနယ်၊ တမြို့ပြီး တမြို့ သို့ ရောက်ရသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးပြီးချင်းပင် သမီးလေး တယောက်ရပြီး နောက်ထပ် သားသမီး ထပ်မယူဖြစ်တော့။ အခြေတကျ မဖြစ်ရသည်ကို သူ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရသည်။ သမီးလေး ၉ နှစ် အရွယ်ရောက်တော့ ယောက်ျား ဖြစ်သူကလည်း အရာရှိ ဖြစ်နေပြီး ရေလေး ဘာလေး လည်း လျှံလာတာမို့၊ ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သမီးလေး လည်း ကျောင်း အတည်တကျ ရှိစေရန်၊ သူလည်း အိမ်နဲ့ အလုပ်အကိုင်လည်း အခြေကျစေရန် ရည်ရွယ်သည်။ ယောက်ျား ဖြစ်သူက လည်း သဘောတူသည်။ သို့သော် အိမ်ဝယ်ဖို့ ငွေကြေးလေး ဘာလေး စုဆောင်းတုံး အကိုကြီး စောစိုးမိုးတို့ နှင့် ခေတ္တနေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အကိုကြီးကလည်း သဘောတူသည်။ သို့ဖြင့် ခင်ချိုဝင်း တို့ သားအမိ သူရိန်တို့ အိမ် ရောက်လာခဲ့ရသည်။ သူမ အမျိုးသားက တော့ ထုံးစံအတိုင်း နယ်မှာ ဖြစ်သည်။

ခင်ချိုဝင်း က ဘီအီးဒီ ကျောင်းဆင်းမို့ မူလက အထက်တန်းပြ ဆရာမ ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ ယောက်ျား ပြောင်းတိုင်း နယ်လိုက်ပြောင်းနေရသဖြင့် အလုပ်က အဆင်မပြေတော့သဖြင့် အလုပ်ထွက်ခဲ့ရသည်။ ယခု တော့ ဆရာမ အလုပ်ပြန်ဝင်ဖို့တော့ စိတ်မကူးတော့၊ ကျူရှင် ဖွင့်ကာ သင်မည်ဟု စိတ်ကူးလေသည်။ ဒါက နောက် သူတို့ အိမ်ဝယ်ပြီးမှ လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားသည်။ လောလောဆယ်တော့ အိမ်မှာ ရှိနေသည့် တူလေး သူရိန် ကို သာ ညတိုင်း စာပြပေးသည့် အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ခင်းဘက် အိမ်က ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ကာ ကူလုပ်ပေးသည်။ စောစိုးမိုး မိန်းမ၊ ယဥ်လှိုင်ဝင်း နှင့် က သမီးယောင်းမ ချင်း အဆင်ပြေသည်။ ယဥ်လှိုင်ဝင်း က ယောင်းမ သူမ တို့အိမ်လာနေသည်ကို မညိုငြင်၊ သူမ အတွက် အဖေါ် ရသည်ဟု ပင် ပျော်နေသူ ဖြစ်သည်။

သူရိန် က ပြဿနာ တမျိုး ဖြစ်သည်။ လူပျိုပေါက် အရွယ်၊ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စား သည့် ကာလ ဖြစ်သည်။ အိမ်နီးနားချင်းထဲက မိန်းမ တွေ ရေချိုးကြသည်ကို အိမ်အပေါ် ထပ်မှ ချောင်းသည်။ အပျိုမလေး တွေထက် မိန်းမ ကြီးတွေက ရေချိုးလျှင် ဆပ်ပြာတိုက်တာ ပွတ်တာ ဘာမှ သိပ်ဂရုမထားကြ၊ လူပျိုပေါက်လေး တွေ အတွက် အမြဲ ရင်ဖိုစရာ ဖြစ်သည်။ အိမ်ဘေးက အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကြီး ရေချိုးတာ ချောင်းရင်း နို့ကြီးတွေ အလုံးလိုက်ကို မြင်ရသည့်အချိန် သူ့လက်က လည်း လီးကို ပွတ်နေရာ လရည်တွေ လုံခြည်ထဲ ထွက်ကျကုန်သည်။ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သုတ်လွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေရာ၊ ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေသွားသည်။ နောက်တော့ ကောင်းမှန်းသိ သာအိ တစိုစို ဆိုသလို ချောင်းသည်ထုသည်။ အရသာ သိသွားလေပြီ။ ထိုကာလ မှာမှ အန်တီချို ဟု သူက ခေါ် သော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတို့ သားအမိ သူတို့ အိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ သုံး-လေး နှစ်သား အရွယ်လောက်ကတည်း က အိမ်ထောင်ကျကာ ယောက်ျား နှင့် နယ်တွေ တနယ်ပြီး တနယ်ပြောင်းနေသဖြင့် မတွေ့ရတာ ဆယ်နှစ်လောက်ကြာသည့် အဒေါ် ကို ပြန်တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူ့အနေနှင့် အဒေါ် လို့ မမြင်၊ အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီး တယောက် အနေနှင့်သာ မြင်မိသည်။

ခင်ချိုဝင်း ကလည်း စကောကရင်စပ်မို့ အနေအထိုင်ကလည်း ပွင့်လင်းသည်။ အိမ်နေရင်း ဆို ပူအိုက်လို့ ဆိုပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်၊ ဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့ လေး ကို သာ တီရှပ် အောက်က ဝတ်သည်။ တခါတရံ ယောက်ျား ရှပ်အင်္ကျီ စတိုင်အသား ပါးပါး ကို အပေါ် က ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်ကာ ဝင်တတ်သည်။ သူမ ဓါတ်ကူးပြီး သူရိန့် အမေ ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကပင် ထိုအတိုင်းပင် အိမ်မှာ ပြုကျင့်လာခဲ့သည်။ ကလေးတယောက် မွေးထားပြီးသော်လည်း ခင်ချိုဝင်း ရင်သားတွေက သိပ်မကြီး၊ ခပ်ဖေါင်းဖေါင်း ဆိုရုံသာ ရှိသည်။ သူရိန့် အမေ က သူမ ထက် ပိုထွားသည့်ရင်သားတွေ ရှိသည်။ သို့သော် ခင်ချိုဝင်း အိုးက တော့ အတော် ကောင်းသည်။ ဝိုင်းစက် လုံးကြွကာ အနောက်သို့ ပြစ်ပေးထားသလို နည်းနည်း ကောက်သည်။ အတွင်းခံ မဝတ်ထားသည်မို့ လှမ်းလျှောက်သွားလျှင် တင်သား တလုံးချင်း အပေါ် တက် အောက်ဆင်း လှုပ်ရှားမှု က ထမိန်အသားကို ပါ ဆွဲကပ်ပါသွားစေသဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။

ညဘက် သူရိန့်ကို စာသင်ပေးသည့် အခါများတွင်လည်း သူရိန်တယောက် စာကို မနည်းအာရုံစိုက်နေရသည်။ သူ့အာရုံက သူ့အန်တီချို့ လည်ဟိုက်မှ မြင်နေရသည့် အသားစိုင် အကွဲကြောင်းဆီသို့သာ ရောက်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အန်တီချို တယောက် သူရိန်ဂွင်း ထုလျှင် မှန်းသည့်ထဲမှာ အများဆုံးပါသည့် မင်းသမီးတလက် ဖြစ်ခဲ့သည်မှာ ထိုစဥ်ကတည်းက ဖြစ်လေသည်။

နောက်တော့လည်း ခင်ချိုဝင်း တို့ အိမ်ဝယ်လိုက်သဖြင့် သူတို့ အိမ်မှ ပြောင်းသွားကြသည်။ သူတို့ နှင့် မနီးမဝေး လေးမှာပင် ဝယ်ဖြစ်သွားသည်။ နှစ်ထပ်အိမ်ကလေး ဖြစ်ပြီး အောက်ထပ်ကို ကျူရှင် ခန်းအနေဖြင့် ပြုပြင်ကာ ကျူရှင် ဖွင့်လေသည်။ သူရိန် ကိုးတန်း ဆယ်တန်း တွင် သူ့အန်တီချို့ ကျူရှင်မှာ ဖရီး တက်ရလေသည်။ ထိုအခါလည်း အန်တီချို့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး မှန်းထု နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။

နောက်တော့ တက္ကသိုလ်တက်၊ ရီးစားတွေရ၊ အပေါင်းအသင်းတွေ ကြောင့် ဖာချဖူး၊ နောက်ပိုင်း ရီးစားကောင်မလေး တွေက ခေတ်မှီလာပြီ ဆိုတော့ ဟော်တယ် ခေါ် သွား နှပ်၊ လိုး ဆိုတော့ မိန်းမ အတွေ့အကြုံတွေ များလာခဲ့ပြီး အန်တီချို့ ကို ပင် မေ့တေ့တေ့ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

သို့နှင့် တက္ကသိုလ်က ကျောင်းပြီးတော့ သင်္ချာဘာသာဖြင့် ဘွဲ့ရခဲ့သည်မို့ ဘာအလုပ်လုပ်ရမှန်းမသိ ယောင်ခြာခြာ ဖြစ်နေတုန်း သူ့အဖေ က အန်တီချို့ ဆိုမှာ အကူဆရာလိုသည် သွားကူပေးလိုက်ပါလား ပိုက်ဆံလည်းရမှာပေါ့ ဆိုသဖြင့်၊ သူသွားတော့ အန်တီချိုက ဝမ်းသာ အားရ လက်ခံ ကြိုဆိုသည်၊ သူ့ကို ၈တန်း ကလေး တွေအတန်း ကိုင်ခိုင်းပြီး အန်တီချိုက ကိုးတန်း ဆယ်တန်းကို ကိုင်သည်။ သူက တခါတလေ ကိုးတန်း ကလေးတွေ အတန်းကို အန်တီချို မအားလျှင် ဝင်ကိုင်ပေးရသည်။

ထိုကဲ့သို့ အန်တီချို နှင့် အနီးကပ် ပြန်နေရတော့ ငယ်စဥ်က ပိုးက ပြန်ထလာသည်။ ယခု သူ မိန်းမ နှင့် ပတ်သက်ပြီး အတွေ့အကြုံရှိလာပြီး တော့ တောင်မှ အန်တီချိုက ပိုလို့ ပင် ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာ ကို တွေ့ရလို့ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း သမီး ဖြစ်သူ စုလဲ့ဝင်းပင် ယခု တက္ကသိုလ် တတိယနှစ် ရောက်နေလေပြီ၊ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တို့ နုချက် ကတော့ ထို အရွယ် သမီး ရှိတဲ့ အမေ လို့ပင် မထင်ရခြေ။ သူရိန့် မျက်စေ့ထဲမှာတော့ အရွယ်ရောက်လာလို့ ပိုပြီး ကိတ်လာသည်ဟုပင် မှတ်ထင်မိသည်။ သူငယ်ငယ်တုန်းက ကြိုက်ခဲ့ရသည့် ဖင်ကြီးက ယခု ချိန်မှာ ပိုတောင် စွဲဆောင်မှု ရှိလာသည်ဟု ထင်မိသည်။ သူ လိုးဖူးခဲ့သည့် ဆော်လေး တွေက ဖင်လိမ်ကပ်ကလေး တွေ များလေသည်။ အန်တီချို့လို အိုးကြီးမျိုး ကို ဖြုတ်လိုက်ရရင်တော့ဟု တွေးကာ လူပျို‌ပေါက် ကလေးတုန်းကလို ရင်ပြန်ခုန်မိလေသည်။

တနေ့တော့ သူ့စာသင်ချိန် ထက်စောပြီး အန်တီချို့ အိမ်ရောက်သွားတော့ အန်တီချို ဆယ်တန်း ကလပ်စ်တခုကို သင်နေတာ တွေ့ရသည်။ သူအေးဆေးနားဖို့အချိန်ရသေးသည်နှင့် အိမ်ပေါ် ထပ်တက်လာခဲ့သည်။ အပေါ် ထပ် ဧည့်ခန်း တွင် အန်တီချို့ လက်တော့ ဖွင့်ရက်သား တွေ့ရသည်နှင့် စပ်စု ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီချို့ ဖေ့ဘုပ် အကောင့်ကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ ချင်းက ဖေ့ဘုပ်ဖရင့် မဟုတ်၊ နောက်ပြီးတော့ အန်တီချိုက လည်း သူ့နာမည် အရင်းနှင့် အကောင့် ဖွင့်ထားတာ မဟုတ်။ ဆူးနှင်းဆီ ဆိုပဲ၊ ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ပေးထားမှန်းတော့ မသိ။ ပရိုဖိုင်းပုံက လည်း နှင်းဆီပန်းပွင့်ကြီးပုံ၊ သူ့ဖုံးထုတ်ပြီး ကျောက်မီးသွေး ဟု သူ့ကိုယ်သူ ပေးထားသည့် ဖိတ်အကောင့် နှင့် ဖရင့် ရီကွက်စ် လုပ်လိုက်သည်။ အန်တီချို့ အကောင့်မှာ ရီကွက်စ် ပေါ် လာသည်နှင့် သူက လက်ခံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တော့ကို နဂို ဝင်းဒိုး ပြန်ထားပေးလိုက်သည်။

ပထမတော့ သူ့အကောင့်ကို အန်တီချိုများ ပြန်အန်မလားဟု တထိတ်ထိတ်ဖြင့် စောင့်နေလိုက်သည်။ သူက လည်း လုံးဝ မလှုပ်ရှား ပဲ ငြိမ်ထားလိုက်သည်။ တလလောက်ထိ ဆူးနှင်းဆီ နှင့် သူ ဖရင့် ဖြစ်နေသေးသည် ဆိုတာ တွေ့ရတော့မှ သူစပြီး လှုပ်ရှားတော့သည်။ ဆူးနှင်းဆီ တင်သမျှ ဟင်းချက်တာတွေရော၊ နိုင်ငံရေး၊ ဘာသာရေး၊ ရှယ်တာတွေရော၊ ခရီးသွား ဓါတ်ပုံတွေရော၊ တင်သမျှ ပို့စ်တွေကို လိုက်ခ် ပေးတော့သည်။

နောက် တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဆူးနှင်းဆီ ပို့စ် တွေမှာ မန့်တွေ ပေးလာသည်။ သူ့မန့်ကို ရီပလိုင်းလုပ်တာနှင့် သူက ရီပလိုင်းပြန်လုပ်ပေးရင်း တဖြည်းဖြည်း ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ နောက်တော့ ပြောစရာရှိသည်ဟု ဆိုကာ မက်ဆေ့ဂျာ မှာ အပြန်အလှန်ပြောဖြစ်လာသည်။ ဆူးနှင်းဆီ ကြိုက်တတ်မည့် အရာလေး တွေကို ဦးစားပေးပြော ဆွေးနွေးပေးတော့ တယောက်နှင့် တယောက် ပိုရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် သူက မန္တလေး ကဟု ပရိုဖိုင်းမှာ တင်ထားသဖြင့် အပြင်မှာ တွေ့နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိဟု တွေးကာ ပိုရင်းနီးလာခဲ့ကြသည်။ တယောက်နှင့် တယောက် အသက်မေးတော့ အန်တီချိုက သူမ အသက်ထက် ဆယ်နှစ်လောက် ငယ်ပြီး ပြောလေသည်။ သူကတော့ အမှန်အတိုင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒါတောင် သူမက သူ့ထက် ကိုးနှစ် ဆယ်နှစ်လောက် ကြီးနေသေးသည်။

အဲဒီကနေ မမ နဲ့ မောင်လေး ဖြစ်လာကြသည်။ ခင်ချိုဝင်းမှာ စကားပြောဖေါ် မရှိလို့လားမသိ၊ သူရိန်နှင့် မက်ဆေ့ဂျာမှာ တော်တော် ကို အချိန်ယူပြီး စကားပြောဖြစ်လာကြသည်။ ညဘက် ညဘက်ဆို သူတို့ နှစ်ယောက် မက်ဆေ့ဘောက်စ်မှာ စကားပြောလို့ မကုန်နိုင်ကြ။ ပြဿနာ ဖြစ်လာတာက ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်ကို မျက်နှာ မြင်ဘူးချင်သည် ဆိုပြီး ဓါတ်ပုံ ပြခိုင်းသည်။ သူရိန် မြွေပေါက်ပြီ၊ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ ဦးနှောက်စား နေတော့သည်။

နောက်ဆုံး ရှောင်မရတော့ သူနှင့် ပွေပေါ် ပွေဖက် တက္ကသိုလ်တုန်းက သူငယ်ချင်း မန်းလေးသား ကျော်ကိုကို ရဲ့ ဖေ့ဘုပ်က ပုံတွေကို ပဲ ယူပြီး ပြပေးလိုက်သည်။ ကျော်ကိုကို က ဖရင့် အုန်းလီး အနေဖြင့် တင်ထားသော ပုံများ မို့ တခြားမှာ တွေ့သွားမှာလည်း ပူစရာမလို၊ အဲဒီကောင်က လည်း ဆယ်လီ မဟုတ် ဘာကောင်မှ မဟုတ်တော့ သိစရာ အကြောင်းမရှိ။ သူရိန်နဲ့ကလည်း ရွယ်တူ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အရပ်အမောင်းကလည်းတူသည်။

နောက်တော့ လည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း နှင့် ရင်းနှီးလာတော့ မသိမသာလေး တွေ အထာပေးကြည့်သည်။ သူရိန်ထင်ထားတာထက်ပင် ပိုအဆင်ပြေနေသည်။ တခါတလေ ညကြီးသန်းခေါင်း အိပ်မပျော်ဘူး ဆိုပြီး မက်ဆေ့ပို့သည်။ မမ ကို လွမ်းလို့ ဘာညာစသဖြင့် လုပ်သည်။ ခင်ချိုဝင်း ဘက်က လည်း ညှတုတုလေး တွေ ပြန်ပြောလာတော့ သူရိန် ပိုးတွေ တအားထလာတော့သည်။ နောက်တော့ ရီးစား စကား ပြောပြစ်လိုက်သည်။ အစပိုင်းက တော့ မမ မှာ ယောက်ျား ရှိတယ်၊ ကလေးတယောက်ရှိတယ်၊ မောင်လေး ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ ရှာပါ၊ ဘာညာ နဲ့ ဖြောင်းဖျသည်။ သူ့ကို ဘလော့ မလုပ်သေးတော့ မျှော်လင့် ချက်ရှိသည်ဆိုတာ သူရိန်သိသည်။ ဆက်ပြီး ကပ်ချွဲနေလိုက်သည်။ မမ ကို လက်တွေ့မပိုင်ရရင်လည်း ဗာကျူရယ်လီး အွန်လိုင်းမှာပဲ အငွေ့နဲ့ ရီးစားဖြစ်ပါရစေ တော့၊ အပြင်မှာ လည်း တွေ့ဖို့ မကျိုးစားပါဘူး ဘာညာနှင့် နောက်ဆုံးတော့ အွန်လိုင်း ချစ်သူ အဖြစ် လက်ခံလိုက်တော့သည်။

သူရိန်အတွက်က ထီပေါက်သလိုပင်၊ စီဘီ မှာ ချစ်စကား အနုအလှတွေ ပြောနေရင်းက တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဆက်ချက် ဘက်ရောက်အောင် ဆွယ်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုဝင်း ကိုလည်း သူမ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချက်လို့ ရအောင်၊ ဆက်ခ်ဗီဒီယို တို့ ဇာတ်လမ်းတို့ ဖတ်လို့ရအောင် ဖိတ်အကောင့် တခု ဖွင့်ခိုင်းသည်။ အဲဒီမှာ သူမ ပုံတွေ ဘာမှ မတင်နဲ့ သူနဲ့သာ ချက်၊ နောက်ပြီး ဇာတ်လမ်းတွေ ပုံတွေ တင်နေသည့် အကောင့်တွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆိုက်တခုမှာ စာရေးသည် ဆိုတော့ ခင်ချိုဝင်း အံအားသင့်သွားခဲ့သည်။ ခင်ချိုဝင်း မှာလည်း ယခုမှ သူမ မသိသေးသည့် နယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နဂိုကတည်းက ခပ်ထန်ထန် နှင့် သူမ ကြိုက်နှစ်သက်သည့် ဏှာစာတွေ ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေကို ဖတ်နေရတော့ ပိုပြီးထန်လာသည်။ သူရိန်နှင့်လည်း အပြောအဆိုတွေ ပွင့်လင်းလာခဲ့သည်။

သူရိန်က ခင်ချိုဝင်း ကို သူ အပြင်မှာ တွေ့ရင် ဘယ်လို လုပ်ချင်တာ ဘယ်လို ကိုင်ချင်တာ အစရှိသည်ဖြင့် ပြောသလို၊ ခင်ချိုဝင်းက လည်း ပြန်လည်တုံ့ပြန်တတ်သည်။ ခင်ချိုဝင်း က သူ့လင်ကြီးက များသော အားဖြင့် တာဝန်ကျသည့် နယ်မှာသာ အနေများပြီး ရန်ကုန်ကို တခါတလေ မှသာ ပြန်လာတတ်ကြောင်း၊ ပြန်လာလျှင်လည်း အိပ်ယာထဲမှာ ဒီလောက်အလုပ်မဖြစ်ကြောင်းပြောပြတတ်သည်။
အခန်း ၂။

သူရိန် က ခင်ချိုဝင်း အားမည့် အချိန်လောက်ကို စောင့်ပြီး ချက်လေသည်။

ကျောက်မီးသွေး:မ ရောက်ရင် ပြောနော် မောင်စာရေးနေလို့
ကျောက်မီးသွေး:မရေ
ကျောက်မီးသွေး:ရောက်နေပြီလား
ဆူးနှင်းဆီ: tif;
ဆူးနှင်းဆီ:a&mufaeyD
ကျောက်မီးသွေး:အင်
ဆူးနှင်းဆီ:ခိခိ
ဆူးနှင်းဆီ:ရောက်နေပီ
ကျောက်မီးသွေး:အင်း
ဆူးနှင်းဆီ:မောင်စာရေးနေတယ်ဆိုလို့ မခေါ်တာ
ကျောက်မီးသွေး:tif; ကဘာလဲ ဆိုတာ ရိုက်ကြည့်တာ ခိ
ကျောက်မီးသွေး:အင်း ဂိုဂယ်မှာပဲ ရေးနေတာ တိုက်ရိုက်
ကျောက်မီးသွေး:မ တခါထည်းဖတ်လို့ ရတာပေါ့ ခွိ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်းး
ကျောက်မီးသွေး:မောင်စာရေးနေရင် မဘာလုပ်ပေးရမလဲ သိတယ် မဟုတ်ဘူးလား ခွိ
ဆူးနှင်းဆီ:း)
ဆူးနှင်းဆီ:သိတာပေ့ါ လို့
ကျောက်မီးသွေး:သိရင်ပြော
ကျောက်မီးသွေး:မှန်မမှန်စစ်မယ်
ကျောက်မီးသွေး:ခွိ
ဆူးနှင်းဆီ:ခိခိ
ကျောက်မီးသွေး:ပြောလေ
ကျောက်မီးသွေး:ပြောဘူးလား
ဆူးနှင်းဆီ:ကို့အနောက်ကနေ ရပ်ကြည့်ပီးတော့ မောင်ရေးတာဖတ်နေမှာ
ကျောက်မီးသွေး:တိန်
ကျောက်မီးသွေး: မောင့် ကျောကို မရဲ့ ဘုနူစ်လုံးက လာထောက်နေမှတော့ စာရေးလို့ဘယ်ရတော့မလည်း
ကျောက်မီးသွေး:ခွိ
ကျောက်မီးသွေး: မောင့်အလံတိုင်ကြီးက လည်း ထောင်နေပြီ
ဆူးနှင်းဆီ:ခိခိ
ကျောက်မီးသွေး:အိပ်လည်း အိပ်ချင်နေပြီ
ဆူးနှင်းဆီ:ဟလား
ကျောက်မီးသွေး: မောင် ကုလားထိုင်က ထပြီး မကို မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်မယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မနူတ်ခမ်းလေးကိုမောင် ငုံနမ်းမယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် လက်ဖဝါးနူစ်ဖက်က မ ရင်နူစ်မွှာ ကို တဖက်တချက်စီ ဆုပ်နှယ်နေပြီနော်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မရေ မောင် အိပ်ချင်နေလို့ အချိန်သိပ်မရတော့ဘူးနော် ခွင့်လွတ်ပါ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်းပါ
ကျောက်မီးသွေး:မောင်ပြောတော့ မက ခေါင်းလေးငြိမ့်ရှာတယ်
ကျောက်မီးသွေး: ခွိ
ကျောက်မီးသွေး:အဲတာနဲ့ မရဲ့ ကိုယ်လေးကို တပတ်လှည့်ပြီး ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှာ ရပ်ပြီးတော့ကုတင်ပေါ် တထောင်ထောက်မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မောင်က မနောက်က ရပ်ပြီး မဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်တယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:အင်း မက အလိုက်သိလိုက်တာ အောက်မှာ ဘာမှ ဝတ်မထားဘူး ခွိ
ကျောက်မီးသွေး:မောင့်မှာလည်း ဘောင်းဘီ မရှိတော့ဘူးလေ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး: မရဲ့ ဖင်ကြီးက သိပ်လှတာပဲ မရယ်၊မောင့်ရဲ့ တန်ဆာကြီးက မ ပေါင်နူစ်လုံးကြားကို ထိုးဝင်ပြီး သူ့ခေါင်းနဲ့ မရဲ့ ပိပိ နူတ်ခမ်းလေးကို လွှဆွဲသလို ပွတ်နေပြီ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မ ပိပိလေး က စိုစွတ်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေက မောင့်ကောင်ကြီး ခေါင်းပေါ်မှာစိုလာခဲ့ပြီလေ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မောင်က ဒူးလေး နဲနဲ ညွတ်လိုက်တာနဲ့ မောင့်ကောင်ကြီးက ၄၅ ဒီကရီထောင်သွားတော့ မရဲ့ အဖုတ်ဝနဲ့တန်းနေတာပေါ့၊
ကျောက်မီးသွေး:ဝင်နေကြ တွင်းဆိုတော့ မောင့်ကောင်ကြီးက သိနေပြီလေ၊
ဆူးနှင်းဆီ:း)
ကျောက်မီးသွေး:တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားတော့တာပေါ့
ကျောက်မီးသွေး:မကလည်း မောင်သိပ်ကြိုက်တဲ့ အိုးကြီးကို ကော့ပေးပြီး မောင့်ကောင်ကြီး တွင်းဝင်ဖြောင့်အောင်လုပ်ပေးတယ်လေ
ကျောက်မီးသွေး: အား စေးနေတာပဲ မ ရယ် ကောင်းလိုက်တာ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မောင့်ရဲ့ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းထိကိုကောင်းတာပါလားကွယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်းပေ့ါ မလည်းကောင်းနေတာပါမောင်ရယ်
ကျောက်မီးသွေး:မရဲ့ နူးည့ံလှတဲ့ အတွင်းသားတွေက မောင့်ကောင်ကြီး တချောင်းလုံးကို ကတ္တီပါလက်အိပ်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုပါလားကွယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေက မောင့်ပေါင်ခြံကို အိကနဲ လာဖိမိတယ်
ကျောက်မီးသွေး:မောင် ပြန်ဆွဲထုတ်တယ်၊
ကျောက်မီးသွေး: ပြန်ဖိချတယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မောင် စပြီး ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်နေမိပြီ
ကျောက်မီးသွေး: နည်းနည်းကြမ်းမယ်နော်မ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မောင် အရမ်းကို ဆောင့်နေပြီ
ကျောက်မီးသွေး:မရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး မောင့်ခါးကိုကော့ကော့ပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ပေါ့၊
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မကလည်း ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးတယ်
ကျောက်မီးသွေး:မောင်တို့ နူစ်ယောက်ဆုံကြတဲ့အခါ တဖန်းဖန်းနဲ့ မြည်နေတော့တာပေါ့
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မောင်က ဆောင့်နေရင်းနဲ့ မရဲ့ အနောက်ပြတင်းပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ ထိုးထိုးပေးတယ်လေ
ကျောက်မီးသွေး:ခိ
ဆူးနှင်းဆီ: ခိခိ မကြောက်တယ်၊ မတခါမှ အနောက်ဖက်ကို ဟိုဟာ မပြုဖူးဘူး
ကျောက်မီးသွေး:မက အင်းအင်းနဲ့ ညီးတယ် ကောင်းတာလား နာတာလား မရယ်
ကျောက်မီးသွေး:နောက်ဆုံးတော့ မောင်မနေနိူင်တော့ဘူး မရဲ့ နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို ပါဆွဲပြီး ဆောင့်နေမိပြီ၊
ကျောက်မီးသွေး:အား ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်
ကျောက်မီးသွေး:မောင် ပြီးကာနီး ပြီမရေ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ဆူးနှင်းဆီ:မရောဘဲ
ကျောက်မီးသွေး:ဖန်းကနဲ နောက်ဆုံးတချီဆောင့်ပြိးတာနဲ့ မရဲ့ အတွင်းထဲ မှာ မောင့် ရေတံခွန်ကို တာလွတ်လိုက်တော့တယ်၊ ဖြစ်ဖြစ်ဖြစ်ဖြစ်နဲ့ပေါ့
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ဆူးနှင်းဆီ:ကောင်းတယ် မောင်ရယ်
ကျောက်မီးသွေး:မ လဲ ကုတင်ပေါ်မှောက်ရက်၊ကျ၊ မောင်ကလဲ အပေါ်ကနေထပ်ရက်ကျ
ကျောက်မီးသွေး:မ ဂုတ်လေးကို မောင် နမ်းလိုက်တယ်၊မောင့်လက်ဖဝါးနူစ်ဖက်ကတော့ မရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ထားဆဲပဲပေါ့
ကျောက်မီးသွေး:မ ကို သိပ်ချစ်တယ်ကွာ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ဆူးနှင်းဆီ:မလည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်
ကျောက်မီးသွေး:မောင်အိပ်ရတော့မယ် နော် မလည်းအိပ်တော့နော်
ဆူးနှင်းဆီ:အင်းပါ
ဆူးနှင်းဆီ: ကျေးဇူး
ဆူးနှင်းဆီ: အာဝါး
ကျောက်မီးသွေး:တကယ်အိပ်တော့မယ်နော် မနဲ့ အိမ်မက်ထဲမှာ ဆက်တွေ့မယ်
ဆူးနှင်းဆီ:ဟုတ်
ဆူးနှင်းဆီ:တာ့တာ
အခန်း ၃။

နည်းနည်း လနဲ့ချီကြာလာတော့ ခင်ချိုဝင်း က စပြီး အပြင်မှာ တွေ့ကြရအောင်ဟု ပြောလာခဲ့သည်။ သူရိန် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ မ နဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေး က ကျွန်တော် သူရိန်ပါဟု ပြောလိုက်ရင် ဘာဖြစ်သွား နိုင်မလဲ စဥ်းစား သည်။ သူ ဘယ်လိုမှ မလုပ်ရဲ၊ အဖေ့ကို သွားတိုင်လိုက်ပါက ပြဿနာတွေ အလုံးလိုက်အခဲလိုက် တက်မည်။ တကယ်က ခင်ချိုဝင်း မှာ သူ ကျောက်မီးသွေး အနေနှင့် ချက်နေလို့သာ နန့်သလို ဖြစ်နေတာ၊ အပြင်မှာ ကျတော့ မျက်နှာတည်သည်။ သူရိန်အဖို့ ငယ်ကြောက်လည်း ဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး သူက မန္တလေးက လို့ ပြောထားတော့ နည်းနည်းတော့ ရှောင်လို့ တိန်း လို့ ရနေသေးသည်။

အွန်လိုင်းမှာ ချက်တာတွေက ပိုပြီး ကြမ်းလာသလို သူရိန်တယောက် အပြင်မှာလည်း ခင်ချိုဝင်းဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း တခြားစော် တွေ ပေါ် စိတ်မလာတော့ ၊ သူ့အန်တီချိုကိုသာ မှန်းပြီး ထုနေမိတော့သည်။

တနေ့တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ကျော်ကိုကို သူ့ဆီ ရောက်လာခဲ့သည်။ နိုင်ငံခြား အလုပ်သွားလုပ်တော့မလို့ ဆိုပဲ၊ ရန်ကုန်မှာ အဆက်အသွယ်နဲ့ ပတ်စ်ပို့စ်ကိစ္စ တွေ လုပ်နေတာမို့ အချိန် အားတိုင်း သူရိန့် နှင့် ဘီယာသောက်ဖို့ လာလာချိန်းနေသည်။ တည ကျော်ကိုကို နှင့် သူရိန် တို့ ဘီယာ သောက်ကြရင် အရှိန်ရလာတော့ သူရိန်တယောက် သူ့အကြံအစည်ကို အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ ကျော်ကိုကို့ ကို သွေးတိုးစမ်းလေသည်။

“ဟေ့ကောင် သားရီး ငါ ခု စော်ကြီး တဗွေနဲ့ အွန်လိုင်းမှာ ကြူနေတယ်ကွ”

“ဟ ကောင်ရ တယ်မိုက်ပါလား ခွိး ငါတော့ အဲလို မျိုးမကြုံဘူးသေးဘူးကွာ”

“အင်း အဲဒီစော်ကြီးပုံ ငါပြမယ် ဒီမှာ ကြည့်”

ဟု ပြောကာ ‌ဒေါ် ခင်ချိုဝင်း ပုံများကို သူ့ဖုံးမှ ပြလိုက်လေသည်။

“ဟာ အမိုက်စားကြီးပါလားကွ၊ မင်းပြောလို့သာ ပဲ ကလေးတယောက်အမေလို့တောင်မထင်ရဘူး”

“အင်း ကလေးက မှ ငယ်ငယ်လေး မဟုတ်ဘူး အခု တက္ကသိုလ် တတိယနှစ်တောင် ရောက်နေပြီ”

“ဟေ တကယ်လား၊ ခွိ၊ ငါက အသက်သုံးဆယ်လောက်အများဆုံး ထင်ထားတာ၊ အဟီး မျက်နှာကလည်း ဆက်ဆီကွာ၊ မေးစေ့က မှည့်လည်းက လည်း တော်တော် စွဲဆောင်မှုရှိတာပဲကွ၊ မင်း ဆော်ပြီးပလား”

“ဟားဟား အွန်လိုင်းပေါ်မှာ တော့ ဆော်ပြီးပြီကွ၊ အပေါက်စုံကို ဆော်ပြီးပြီ”

“အင်း အပြင်မှာ မချိန်းသေးဘူးလား”

“အဲဒါ နည်းနည်းလေး ပြဿနာရှိလို့ကွ အဟီး၊ အဲဒါ မင်းနဲ့ တိုင်ပင်ချင်လို့”

“အင်း‌ပြောစမ်းပါဦး ဒါမျိုး ဆို ငါက ဝါသနာ မသေးဘူး ဆိုတာ မင်းလည်း သိပါတယ်”

“အင်း အဲဒီစော်ကြီးက အပြင်မှာ လည်းငါနဲ့ သိတဲ့သူ ဖြစ်နေတယ်ကွ၊ ငါ့ကိုတော့ သူက မသိဘူး အဲဒါကြောင့် ငါက ဦးနှောက်စားနေတာ”

“ဟင် ဒါဆို သူက မင်း ဘယ်လိုပုံဆိုတာတောင် မသိသေးဘူးပေါ့”

“အဟီး စိတ်မရှိနဲ့သားရီး အဲဒီကိစ္စ အဲဒါကြောင့် မင်းနဲ့ တိုင်ပင်တာ၊ သူက ငါ့ကို ဓါတ်ပုံပြခိုင်းတော့ ငါ့ဓါတ်ပုံကလည်း မပြရဲ၊ ကြံရာ မရတာနဲ့ မင်းဖေ့ဘုပ်ထဲက ပုံတွေ ယူပြီး ငါ့ပုံဆို ပြီး ပြလိုက်မိတယ်”

“ဟေ”

“အေး မင်းကို ငါ အခုမှ အသိပေးတာ ဆောရီးပါကွာ၊ ငါလည်း ကြံရမရလို့ပါ”

“မင်းက လည်းကွာ မင်းတို့ချင်း ဒီလောက်ထိ ဆက်ခ်ချက် နေပြီပဲ မင်းက မရေ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးရင်လည်း ခံရမှာပဲ ကျွန်တော်က မသိတဲ့သူရိန် ပါလို့ ပြောချလိုက်ပေါ့ ကွ သူလည်း ဒီလောက်ကျွံနေပြီပဲ စိတ်ကောက်လည်း ခနပေါ့”

“အေး မင်းပြောတော့ လည်း လွယ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့အခြေအနေက ဒီလောက်မလွယ်လို့ပေါ့ကွာ”

“ဟာ မင်းက လည်း ငါပြောရဲတယ် မင်း ဖွင့်ပြောလိုက်လည်း သူ စိတ်ဆိုးခနပါ၊ မင်းတို့ အခြေအနေ က ဒီလောက် ရောက်နေမှတော့ ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”

သူရိန် အနေနှင့် ကျော်ကိုကို့ ကို အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောမှ ဖြစ်တော့မည် ဆိုတာ ကို သဘောပေါက်လာသည်။ထို့ကြောင့်လည်း၊

“ကဲကွာ သားရီး မင်းက ငါ့သူငယ်ချင်း အရင်းဆိုတော့ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောလိုက်တော့မယ်၊ အဲဒီ ဆော်ကြီးက ငါ့ရဲ့ ‌ဒေါ်လေး အရင်းကြီးကွ”

“ဟေ သေရော၊ မင်းဟာက ဟဲဗီးကြီးပါလားကွ”

“အဲဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ကွ၊ ”

“အင်း အဲလိုကျတော့လည်း ခက်ရော ငါ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး၊ မင်းဟာကြီးကလည်း ကျွတ်ဆင်ကြီးကွာ”

” အေး ငါက မင်းကို အကူအညီတောင်းမလို့ အခုတော့ မင်းလိပ်ပတ်လည်သွားပြီမလား”

“အင်း ပြောပါဦး”

“မင်း ပဲ ငါ့အနေနဲ့ စော်ကြီးကို သွားတွေ့ပြီး ဖြုတ်လိုက်ကွာ”

“ဟေ တကယ်လား ခွိ၊ စော်ကြီးက ဆက်ဆီကြီးနော် ခိခိ”

“အင်း မင်း သွားတွေ့ ဖြုတ်ပြီးတော့မှ ငါနဲ့ ဖြစ်အောင် ကြံပေး”

“အင် ဘယ်လိုကြံရမှာလဲ”

“အဲဒါ ငါ မင်းကို တဆင့်ချင်းပြောပြမယ်ကွာ၊ ငါ အခု အွန်လိုင်းမှာ အောစာရေးနေတဲ့ ကိုထူးခြား ဆီက အကြံညဏ်တခု ရထားတယ်၊ သူ့ကိုလည်း ငါ့အခြေအနေ တွေ ပြောပြထားလို့၊ သူက ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ ချပြထားတာ တခုက တော့ မင်းကို အရင်ပေးစားလိုက်ဖို့ပဲ”

“အင်း အိုကေ၊ ငါက စားပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမလဲ၊”

” မီးစဥ်ကြည့်ကမယ်ကွာ၊ အဓိက ကတော့ အင်းစက် သဘောတရားတွေ၊ အဒေါ်နဲ့ တူဆိုတာ မဆန်းဘူး ဆိုတာတွေ၊ ငါက သူ့အပေါ် ဖီးလ် ဖြစ်နေတာတွေကို မင်းကဆင့် သူ့ကို ကျူံးသွင်းပေးရမယ်”

“အေး ငါက စော်ကြီးကို လည်း ဝါးရဦးမယ် ဆိုတော့ မင်းခိုင်းတဲ့ဟာတွေလောက်တော့ လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့အခြေအနေက ဘာမှန်းမသိသေးဘူးနော်၊ အိုဗာဆီး ထွက်ဖို့က မြန်ချင်လည်းမြန်မယ်၊ ကြာချင်လည်း ကြာမယ်၊ တော်ကြာ ဘာမှ တောင် မစည်းရုံးရသေးဘူး နိုင်ငံခြား ထွက်ဖို့ ခွင်တည့်သွားရင် မင်း ဘာမှ မရဘူး ဖြစ်သွားမယ်”

“အဲဒါက တော့ ကံပေါ့ကွာ ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲ”

“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း ဘယ်တော့ စရမလဲ အဟီး တွေးရင်း နဲ့ လီးတောင်တောင်လာပြီ ခိခိ၊ ဆောရီးနော် မင်းဒေါ် လေး ဆိုတော့ ခိခိ”

“အို ငါကိုယ်တိုင်က ကို လိုးချင်နေတာပါဆို အဟီး”

“ကဲ ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော”

“အင်း မင်းကို ငါတို့ နှစ်ယောက်ချက်ထားတာတွေ ငါတို့ တယောက်နဲ့ တယောက်ဘာတွေပြောကြသလဲ ဆိုတာတွေ မင်းသိရအောင် ငါ့ အကောင့် ပတ်စ်ဝပ်ကို ပေးထားမယ်၊ မင်း ကတော့ သူ့ကို တိုက်ရိုက် မဆက်သွယ်နဲ့ နော်၊ စာအရေးအသား မတူတာနဲ့သူ သံသယဝင်သွားမယ်”

“အင်းပါ”

“နောက်တော့ ငါ ရန်ကုန်ရောက်နေတယ်ဆိုပြီး သူ့ကို ချိန်းလိုက်မယ်၊ မင်းအဲဒီမှာ သူနဲ့ ဆုံပြီး ဖုတ်လိုက် ပေါ့”

“ခိခိ ကောင်းပါ့ ဗျား ”

“အင်း ငါ့ကို သူ့ ကို ဖုတ်တဲ့ ဟာတွေ မင်းဖုံးနဲ့ ဗီဒီယို ခိုးရိုက်လာပြ၊ ဗီဒီယို မရိုက်နိုင်လည်း ကုတင်ဘေး ဖုံးချပြီး အသံဖမ်းလာခဲ့ ဟုတ်ပလား”

“အင်း လုပ်ပေးမယ်”

အဲလို အဲလိုနဲ့ အန်တီချို နဲ့ ကျော်ကိုကို တို့ နှစ်ယောက်ကို ချိတ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီချို ကို ချိန်းလို့ရရင် သူပါချောင်းလို့ရတဲ့ နေရာကို ချိန်းဖို့ ပြင်ထားသော်လည်း အန်တီချိုက အစီအစဥ်ကို တမျိုး ပြောင်းလိုက်တာ နဲ့ သူရိန်တယောက်ချောင်းဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အန်တီချိုက သူ ကျော်ကိုကို နဲ့ သွားတွေ့မဲ့ အချိန် မှာ ရှိနေတဲ့ ကျူရှင် အတန်းကို သူရိန့်ကို အစားထိုး သင်ပေးဖို့ တာဝန်ပေးလိုက်လို့ပါပဲ။ အဲဒါကြောင့်လည်း ဇာတ်လမ်း အစမှာ ရေးခဲ့သလို သူရိန့်စိတ်တွေက ကျော်ကိုကို နဲ့ အန်တီချို တို့ နှစ်ယောက် ချိန်းထားတဲ့ ဟော်တယ် ဆီရောက်နေတာမို့ ဘယ်လိုမှ စာသင်တဲ့ မုကို သွင်းလို့ မရဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်ပါတော့သည်။

သူရိန် တယောက် ကလပ်စ် လည်းပြီးတော့ လူကလည်း ငြီးစီစီ ဖြစ်နေပါပြီ။ အန်တီချိုကလည်း ပြန်မလာသေး ဆိုတော့ သူ့ညီမဝမ်းကွဲ စုလဲ့ဝင်း ကိုလည်း တယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာမို့ အိမ်စောင့်ရင်း အိမ်ပေါ် ထပ် ပက်လက်ကုလားထိုင်လေး မှာ နားနေရင်း တီဗီကြည့်နေ မိပါတယ်။

“မေမေ ကလည်း ဒီလောက်မိုးချူပ်ထိ အောင် ဘယ်သွားနေလဲ မသိပါဘူး”

ငြီးတွားရင်းပြောလိုက်သော ညီမဝမ်းကွဲ လေးအားလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းက၊

“အင်း သူ့ အဝေးက လာတဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ ဆုံမယ်လို့ ပြောတာပဲ၊ ခုလောက်ဆို ပြန်လာနေလောက်ပါပြီ”

“အင်း မေမေ တခါမှ အဲလို မသွားဖူးပါဘူး”

ငြီးတွားတွားလေး ပြောလိုက်ရင်းက နောက်ဖေးဘက် ထ ဝင်သွားသော ညီမလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အမေတူ ဖင်လုံးလေး တလုံးချင်း လှုပ်လို့သွားတာ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ သူမ အမေ အန်တီချိုလောက်တော့ မကြီးပေမဲ့ ဆယ့်ကိုးနှစ်သမီး ဆိုတော့ တော်တော်လေး အလုံးအထည်တော့ ထွက်နေပါပြီ။ ကျော်ကိုကို နှင့် အန်တီချို တို့ အခြေအနေဘယ်လိုလဲဆိုတာကို တွေးရင်း ကလီးတောင် နေသော သူရိန်အတွက်က တော့ အခု မြင်လိုက်ရတဲ့ ဖင်လုံးလေးကို စိတ်ထဲမှာ လှန်ပြီး လိုးထည့် မိနေတာကတော့ ပိုမထူးခြားသွားတော့ပါ။

“တင် -တင်–တောင်-တောင်”

ရုတ်တရက် သူ့ဖုံးမှ အသံမြည်လာလို့ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကိုကို့ ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ညီမ အနောက်ဖေးမှာ ရေချိုးနေသည်ဆိုတော့ သူဖုံးကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောလို့ ရပြီမို့၊ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်

“ဟေ့ကောင် သားရီး အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ”

“ဟား အခြေအနေ ကတော့ ကောင်းသလားမမေးနဲ့ကွာ မ ကတော့ ထန်သလားမမေးနဲ့ဟေ့”

သူရိန့် လီးကြီး မှာ တဆတ်ဆန်တုံသွားသည်။

“ဟုတ်လား မင်း တို့ ဘယ်နှစ်ချီတောင် ဆွဲလိုက်ကြလဲ”

“ဟာ မှတ်တောင်မမှတ်မိဘူး ခိခိ၊ ငါလည်း ပြိုင်း သူလည်း ပြိုင်းပဲ၊ ခွိ၊ စောက်ဖုတ်ကလည်း ကလေးတယောက်အမေလို့ မထင်ရဘူး စေးနေတာပဲ၊ ရုပ်ရည်က လည်း ဆက်ဆီ ဆိုတော့ ငါ့ လီးက အတောင်ကို မကျဘူး ခိခိ ဆောရီးကွာ တူလေး”

“အေးပါ ခွေးမသား ၊ အခု ဘယ်မှာလဲ သူက”

“ငါ ဂရပ်ဖငှား ပြီးတင်ပေးလိုက်ပြီ၊ နောက်မှ အေးဆေး ပြောတော့ မယ် ငါလည်း ပြိုင်းနေပြီ၊ အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးလိုက်ဦးမယ်။ မနက်ဖြန်ဆုံမယ်လေ”

“မင်း ပုံတွေ ရိုက်ဖြစ်လား”
အခန်း ၄။

“ရိုက်ဖြစ်တယ်၊ ပေါ်တင် တော့မဟုတ်ဘူး ခိုးရိုက်ထားတာ ခု ပို့လိုက်မယ်”

ကျော်ကိုကို က ဓါတ်ပုံသုံးပုံပို့ပေးလိုက်သည်။ ဘယ်နှစ်ချီမြောက်လိုးပြီးလို့ မောပြီး မှောက်အိပ်နေလည်းမသိ၊ အန်တီချို နိကပ် ကြီးနဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ မှောက်ရက်ကြီး၊ ဖင်ကြီးက လုံးကြွနေတာပဲ၊ နောက်တပုံက လည်း ဘေးတစောင်း အိပ်နေတာကို အနောက်ကနေရိုက်ထားတာ၊ အဲလို မျိုးကြီးပဲ အနောက်က နေရိုက်ထားသည်။ သူရိန့် အတွက်က တော့ လီးတောင် နေတာ ဘောင်တောင် အောင့်ချင်နေပြီ။

အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်သံကြားရသဖြင့် ပြတင်းပေါက်က ထွက်ကြည့်တော့ ကားပေါ် ကဆင်းလာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို တွေ့ရသည်။ သူရိန် အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ဟောအန်တီချို ပြန်လာပလား”

“ဟယ် သူရိန် သားရှိနေသေးတာလား”

“ဟုတ်တယ် အန်တီချို ညီမလေး တယောက်ထဲ ဖြစ်နေလို့ ခနစောင့်ပေးနေတာ၊ အန်တီချို အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ဟဲ့ ဘာပြေရမှာလဲ”

“အော် သူငယ်ချင်းနဲ့ သွားတွေ့တာကို ပြောတာပါ၊ ”

ဒေါ်ခင်ချို ဝင်း အိုးမလုံ အုံပွင့် နှင့် မျက်နှာ အမူအယာ ပျက်သွားသည်ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူရိန် တယောက် နူတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ အိမ်အပြန်လမ်းပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကျော်ကိုကို ကို ဖုံးလှမ်းဆက်လိုက်သည်။

“ဟေ့ကောင် ငါ့ကို သေသေခြာခြာပြောပြဦး ညကျတော့ မက်ဆေ့တွေလာရင် စောက်တလွဲတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်”

“အေးပါကွာ၊ နောက်ပြီးတော့ မက်ဆေ့လာရင် ငါလည်း ကြည့်နေမှာပါ၊ တခုခု ဆိုငါ မင်းကို မက်ဆေ့ပို့ပေးလိုက်မယ်”

သူရိန် အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေမချိုးခင် အပြင်မှ နွမ်းနယ်သော မျက်နာကလေး နှင် ပြန်လာသည့် အန်တီချို့ မျက်နာလေးကို မြင်ယောင်ပြီး ဂွင်းတချီထုကာ ရေချိုးလိုက်လေသည်။ ညဘက် အိပ်ယာထဲ ရောက်တော့လည်း ကျော်ကိုကို ပို့ထားသော ဓါတ်ပုံတွေကို ပြန်ကြည့်ရင်း လီးက တောင်လာပြန်သည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မက်ဆေ့က တောင်ကနဲ ဝင်လာလေသည်။ ဆူးနှင်းဆီ ဆီမှ ဖြစ်သည်။

ဆူးနှင်းဆီ: မောင်ရယ် မအရမ်းနှုံးနေပြီ၊ အိပ်လည်း တအားအိပ်ချင်နေပြီ…
ကျောက်မီးသွေး: အင်း အိပ်ပေါ့ မ ရယ် မောင်လည်း အတူတူပါပဲ
ဆူးနှင်းဆီ: မောင်က သိပ်ကြမ်းတာပဲကွာ၊ ဟင့်၊ ပထမဆုံး တွေ့တာနဲ့ကို တအားပဲ မနိုင်ဘူး ဟွန့်၊ လူပျိုသာ ဆိုတယ် ယုံနိုင်စရာတောင် မရှိဘူး

သူရိန့် လီး က တင်းကနဲ ဖြစ်လာသည်၊ လက်တဖက်က လီးကို အလိုလို သွားဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ လီးက နဂိုကတည်းက တောင်နေတာ ပုဆိုးနဲ့ ပွတ်နေတော့ ဒစ်ဖူးကတောင် ပွန်းချင်သလိုလို ဖြစ်လာတာကြောင့် ပုဆိုးကို ခါးပုံစမှ ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် လီးတန်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ရင်းက ညာလက်မတဖက်ထဲဖြင့် မက်ဆေ့ကို ရအောင် ကြိုးစားရိုက်ကြည့်သည်။

ကျောက်မီးသွေး: မ က သိပ်လှ သိပ်ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလို့ပါ မရယ်၊ မောင် တကယ် အတွေ့အကြုံ မရှိပါဘူး၊ ခု မ အသံလေး ကြားရတာနဲ့ကို မောင့်ကောင်ကြီးက ထောင်နေပြီမရယ်
ဆူးနှင်းဆီ: အင်း တော်ပြီမောင်ရယ်၊ မနက်ဖြန်အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ် မ အိပ်မှ ရတော့မယ်
ကျောက်မီးသွေး: အင်းပါ..မ…မ…

“သား မနက်ဖြန်..မနက်….ဟင်..အာ…ဆောရီး..”

“ဟိုက်”

သေပြီ၊ သူရိန့် မျက်နှာရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရုံ မက နှလုံးခုန်ပါ ရပ်မလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ လူက အန်တီချို့ ကိစ္စ မွန်နေတော့ တံခါးကို ဂလန့်ထိုးမိမှန်း မထိုးမိ မှန်း သတိမရတော့၊ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရထုရင်း ဖုံးပေါ်မှာ အန်တီချို နှင့် မက်ဆေ့ကို ကြည့်နေချိန် ရုတ်တရက် အခန်းတံခါးပွင့် ပြီး သူ့အမေ ‌‌‌ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ပြောစရာ ရှိလို့ ဝင်လာတာနှင့် ပက်ပင်းတိုးတော့သည်။ သူ့အမေ မျက်လုံးကြီး ပြူးသွားပြီး မျက်နှာလည်း နီမြန်းသွားကာ ပြောနေသည့် စကားဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ၊ အခန်းထဲမှ ကမန်းကတမ်း ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။

သူရိန် ဖုံးကို အိပ်ယာပေါ် ပြစ်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲမကာ ခါးမှာ ပတ်ဝတ်လိုက်သည်။ ကုတင်စောင်းမှာ ငုတ်တုတ် ထိုင်ရင်းက ခေါင်းကုတ်မိလိုက်သည်။ သောက်ပြဿနာ ပဲ၊ အမေ က ပြောစရာ အထူးအထွေ မရှိပဲ နှင့် သူ့အခန်းထဲကို အဲလို မျိုး ရုတ်တရက် ဝင်မလာတတ်၊ ခုလည်း တခုခု ပြောစရာရှိတာ၊ သူက အိမ်ပြန်နောက်ကျ နေသဖြင့် သူနှင့် မဆုံဖြစ်၊ သူကလည်း ညဘက်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းဝင် ဂွင်းထု ရေချိုး၊ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွေ့တာ ကောက်စားပြီး ကိုယ့်အဖေအမေ ဘာလုပ်နေမှန်း သတိမထားမိပဲ အန်တီချို နှင့် မွန်ဖို့ အခန်းထဲ အမြန်ပြေးဝင်မိခဲ့တာလေ။ သားယောက်ျား လေးမို့ ဂွင်းထုတာ ကတော့ မဆန်း၊ သို့ပေမဲ့ ပက်ပင်းကြီး တွေ့သွားတာကတော့ တော်တော် မျက်နှာပူစရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အမေ စကားမဆုံးလိုက်တော့ ဘာအရေးတကြီး ပြောချင်မှန်း သူမသိလိုက်ရ၊ နောက်ပြီးအခုမှ သတိထားမိသည်၊ပြန်လာတုန်းက အဖေ့ကို မတွေ့ရ၊ ခါတိုင်း ဆို ရောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း မှာ တီဗီကြည့်နေတတ်သည် မဟုတ်လား။
မတတ် နိုင်တော့ ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထား ဘာပြောချင်သလဲ သွားမေးရတော့မည်။ သူ့မိဘ တွေ အိပ်ခန်းအပြင်ရောက်တော့ တံခါးကို ခေါက်ကြည့်လိုက်သည်။ အထဲက သူ့အမေ အသံကြားရသည်။

“ဘယ်သူလဲ”

“သားပါ၊ ခုန မေမေ ဘာပြောမလို့လဲ လို့ အရေးကြီးကိစ္စလား”

သူရိန်က သူ့အသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းပြီး ခုနက ဘာမှ မဖြစ်သလိုမျိုးနှင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။ တံခါးတော့ တွန်းမဖွင့်ရဲ။ အထဲမှ သူ့အမေ အသံကခပ်အုပ်အုပ်ပေါ်လာသည်။

“အင်း သားအဖေ မနက်ဖြန်အစောကြီး အလုပ်ကိစ္စ ခရီးထွက်ရမယ်၊ အခုလည်း အလုပ်မှာ အရေးကြီးလို့ နောက်ကျနေတာ၊ မေမေ အခု အဝတ်အစားတွေ ထည့်ပေးနေတယ်၊ သား အဲဒါ မနက်ကျရင် အစောကြီး ဖေဖေ့ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပေးလို့ ပြောမလို့”

“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ အဝေးပြေးကားဂိတ်လား၊ ဘယ်အချိန်လဲ”

“အင်း ကားက မနက်ငါးနာရီခွဲထွက်မှာ ဆိုတော့ လေးနာရီလောက် အိမ်က ထွက်ရမယ်ထင်တယ်”

“ဟုတ် မနက်ကျွန်တော် နိုးစက်နဲ့ ထလိုက်မယ်၊ မနိုးရင်လည်း တံခါးလာခေါက်လိုက်လေ”

“အေးအေး”

ဆိုတော့မှ သူရိန်တယောက် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

…..

နောက်တနေ့ မနက် အဖေ့ကို အဝေးပြေးကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး အိမ်ပြန်လာပြီး အိပ်လိုက်တာ နေ့လည်ကျမှ နိုးလေသည်။ ပုံမှန်ဆို မနက်စာ စား၊ နေလည်စာ ထမင်းစား ဖို့ လာလာခေါ် လေ့ရှိ့သည့် အမေလည်း သူ့ကို လာမခေါ်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ခုတော့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်ရမှာ လန့်နေ၊ ရှက်နေခဲ့သည်။ အခန်းထဲမှာ ပဲ ကုတင်ပေါ် နှပ်နေရင်း နှင့် သူ့အမေ အပြင်ထွက်သွားသံ၊ အိမ်ရှေ့ တံခါးမ ကြီး ပြန်ပိတ်လော့ကျ သွားသံကြားမှ ကမန်းကတန်းထ၊ မျက်နှာသစ် ကာ၊ အိမ်ပြန်ဘက်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

လမ်းမပေါ် ရောက်မှ ကျော်ကိုကို့ ဆီ ဖုံးဆက်တော့ မြို့ထဲမှာ ပွဲစားတယောက်နဲ့ ချိန်းထားသည်၊ အဲဒီကို လာခဲ့လိုက် ဆိုသဖြင့် လိုက်သွားလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်ထဲ လဘက်ရည်ဆိုင်တခုမှ ဆုံတော့မှ သူ အန်တီချို့ နှင့် ဘယ်လို လိုးကြသည် ဆိုသည်ကို ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ဒီတေး ပြောပြသည်။ သူရိန် မှာ လီးတအားတောင်လာရပြန် သည်။

“လီးမှ ပဲကွာ ငါက ပျိုးထားလိုက်ရတာ လပေါင်းများစွာ ခုတော့ ခွေးမသားက ကောင်းစား နေလိုက်တာ”

“ဟားဟား ဘုန်းနဲ့ ကံနဲ့ ကောင်ဆိုတော့ ဒီလိုပဲလေကွာ ခိခိ မနာလို မဖြစ်ပါနဲ့ကွာ ခိခိ”

“ဟေ့ကောင် သူရိန် ဒါနဲ့ မင့် အန်တီချိုက သူ့အိမ်ကို ခေါ်နေတယ်ကွ၊ ဟော်တယ်ကို မသွားချင်ဘူးတဲ့ သူများမြင်မှာ စိုးတယ်တဲ့၊ သူ့အိမ်က ကျူရှင် ဆိုတော့ လူဝင်ထွက်နေတာ မဆန်းဘူးတဲ့၊ ဘယ်လိုထင်လဲ”

“အင်း ကလပ်စ် မရှိချိန်နဲ့ သူ့သမီး ကျောင်းသွားတဲ့ အချိန်ဆို သူ့အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးကွ အဲဒါတော့ဟုတ်တယ်၊ ဟော်တယ်ထက်စာရင် သူ့အိမ်က သူ့အတွက် ပိုကောင်းတယ်”

သူရိန် ခေါင်းထဲ ဖြတ်ကနဲ ဇာတ်လမ်းတခု ခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ ဒေါက်တာဦး ရေးတဲ့ မယားတောသူ ထဲက အကြောင်း၊ ကျော်ကိုကို့ ပုခုံးကို ဝမ်းသာအားရ ပုတ်လိုက်မိသည်။

“ဟေး သားရီး အကြံရပြီကွ ၊ ငါဖတ်ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းထဲက အဖြစ်အပျက်ကို သွားစဥ်းစားမိတယ်။ ဇာတ်လမ်းက ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းကွ ၊ ယောက်ျားက သူ့မိန်းမ ကို ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းသွင်းချင်တော့ မိန်းမ ကို လိုးတိုင်း တစိမ်းတယောက် က လိုးနေတယ်လို့ ညတိုင်း ရိုးပလေး ကစားပြီးလိုးတယ်၊ နောက်တော့ အဲဒီ တစိမ်းယောက်ျားက သူ့ အလုပ်ထဲက ကောင်ဆိုပြီး ပြောတယ်။ အဲဒီကောင်ကို လည်း မိန်းမ က သိနေတော့၊ ကြာတော့ မိန်းမ က စိတ်ပါလာတာ။ အဲဒီလို လုပ်ရင်ရမယ်”

“နေစမ်းပါဦး ကွာ၊ မင်းကလည်း ဘယ်လို ဘယ်လိုလဲငါ မရှင်းသေးပါဘူး ”

“အဲဒီဇာတ်လမ်း မင်းဘာသာ မင်းရှာဖတ်တော့ကွာ၊ ‌ဒေါက်ဦး ရေးတဲ့ မယားတောသူ တဲ့၊ အဲဒါ အခု ခနမေ့ထားလိုက်ဦး၊ ငါ အခု ရတဲ့ အကြံ ကို ပြောပြမယ်။ မင်းက မန်းလေး ကပေမဲ့ ရန်ကုန်မှာ တက္ကသိုလ်လာတက်တာမို့ ငါနဲ့ သင်္ချာမှာ မေဂျာတူတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတာကို ဖွင့်ပြောလိုက်မယ်၊ နေဦးဖွင့်ပြောတယ်ဆို ဘလိုင်းကြီး ဖြစ်နေဦးမယ်။ မင်း သူ့အိမ်လာရင်း ငါနဲ့ ဆုံတဲ့အချိန်မှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သူ့ရှေ့ကြမှ လုပ်ပြမယ်။ အဲနောက်ပိုင်းမှာ ငါ အကြံပေးမယ်မင်း ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ၊ ဟုတ်ပလား”

“အိုကေလေ၊ ငါလည်း မနက်ဖြန်လောက် သူ့ဆီ လာမလို့ပြောထားတယ်”

“ဟိုက် မြန်လှခြေလား၊ ခွိ၊ ကောင်းတာပဲ၊ ကြည့်ကြတာပေါ့”

ကျော်ကိုကို လာမည့်နေ့က သူရိန်လည်း အစောကြီး အန်တီချိုအိမ် ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း စုလဲ့ဝင်း ကျောင်းသွားနေချိန်၊ သူမ ကလပ်စ် အပြီး၊ သူရိန့် ကလပ်စ် မစခင်ကြား အချိန် နှစ်နာရီလောက် ရသည့် အချိန်လေးမှာ ကျော်ကိုကို့ ကို ချိန်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျော်ကိုကို က သူရှိနေချိန်တွင် ဆုံအောင် မက်ဆေ့ ပို့လိုက်မည်၊ ထိုအချိန်မှာ လာဖို့ ညှိထားကြသည်။

ကျော်ကိုကို့ ဆီက မက်ဆေ့ရတာနှင့် လမ်းထိပ်နားက လဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ထိုင်ကာ စောင့်နေသော သူရိန် အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူအန်တီချို့ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်နေကြသော ကျော်ကိုကို နှင့် အန်တီချိုတို့ကို တွေ့ရလေသည်။

“ဟင် သား ဒီနေ့ကလပ်စ် က လေးနာရီမှ မဟုတ်လား”

“ဟုတ် အန်တီချို၊ မနေ့က ကျွန်တော့် မယ်မိုရီ စတစ်ကလေး ကျန်ခဲ့သလားလို့ လာကြည့်တာ၊ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း တယောက်က အီးဘုတ်တွေ ထည့်ပေးမယ်ဆိုတော့ ရှာမတွေ့လို့၊ သူ့ဆီကို ဒီနေ့ စတစ်ယူ လာမယ်လို့ ပြောထားပြီးနေလို့”

ကျော်ကိုကို က ထိုင်နေရာက မှင်နှင့် မောင်းနှင့်၊

“ဟာ ဟေ့ကောင် သူရိန်၊ မင်း နဲ့ မ… မမချို နဲ့ သိတာလား”

“ဟေ ကျော်ကို သားရီး မင်းက ရော ဘာလာလုပ်တာလဲ၊ ဒါ ငါ့အဒေါ် ကွ၊ အဖေ့ညီမ၊ မင်း မန်းလေးက ဘယ်တုံးကရောက်နေတာလဲ၊”

“ဟယ် ကိုကျော် နဲ့ သူရိန် နဲ့ က သိနေကြတယ်၊ ဟုတ်လား”

“ဟုတ် မမချို ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်ကို ရန်ကုန်မှာ လာတက်တာလေ၊ ကျောင်းမှာ တုန်းက သူရိန်နဲ့ ကျွန်တော် နဲ့က တွဲဖက်ဘော်ဒါ အရင်းတွေပေါ့”

“အင်း အေး ကွာ သူရိန် ငါ နိုင်ငံခြားထွက်‌တော့မလို့ ပတ်စ်ပို့စ်ကိစ္စတွေ ကွန်တက်တွေ နဲ့ လှုပ်ရှားနေလို့ ရန်ကုန်ရောက်နေတာ”

“အင်း အေးအေး ငါ့ ဖုံးနံပါတ်အသစ်ယူထားလိုက် ကွာသားရီး၊ အခု တော့ ငါ့သူငယ်ချင်း ဆီ မယ်မိုရီစတစ်ယူလာမယ်ပြောထားလို့”

“အိုကေလေ၊ ငါလည်း သွားတော့မှာပါ”.
အခန်း ၅။

ထိုနေ့ ညဘက် ဘီယာဆိုင်တွင် သူရိန် နှင့် ကျော်ကိုကို တို့ ဆုံကြပြန်သည်။

“ဟေ့ကောင် သားရီး ငါပြန်ထွက်သွားတော့ မင်း အန်တီချို့ အိမ်မှာ ဘယ်လောက်ထိ ဆက်နေသေးလည်း”

“မင်းပြန်ပြီးမကြာဘူး ငါပြန်တာပဲလေ။ နောက် တနာရီလောက်ဆို ကျောင်းသားတွေ ရောက်လာတော့မယ် တို့၊ မင်းညနေလေးနာရီကျရင် စာသင်ဖို့ အတန်းရှိတယ်တို့ နဲ့ ငါ့ကို ပြန်ခိုင်းနေတော့ လစ်ရတာပေါ”

“အော် ခိခိ ဒါဆို မင်း တို့ မနက်က အလုပ်မဖြစ်ဘူးပေါ့”

“ခွိ ဘယ်သူပြောလဲ အလုပ်မဖြစ်ဘူးလို့ ခိခိ ငါက အစောကြီးကတည်းကရောက်နေတာ ငါတို့ ပွဲကြမ်းပြီးတော့မှ သန့်ရှင်းရေးတွေ ဘာတွေလုပ်ပြီး ဟန်မပျက် ထိုင်စကားပြောနေတုန်း မင်းကို ငါမက်ဆေ့ပို့လိုက်တာ”

“ဟိုက် ကောင်းရောကွာ ခွေးမသား မင်းပဲ ပေးတော့ ဘီယာဖိုး ငါ့လိုးမပဲ ကိုယ်မစားရပဲ သူများကို ပေးစားနေရတယ်”

“ဟဲဟဲ ‌ဒေါသမကြီးပါနဲ့ကွာ မင်းလည်း စားရမှာပေါ့ ခိခိ၊ ကဲ ပြောပါဦး မင်း အကြံစည်ကို”

“အင်း ဒီလိုကွ အန်တီချိုက အောစာ ဖတ်တာ ဝါသနာပါတယ်၊ သူ စာတွေ ဖတ်ပြီး ငါနဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေတောင် ဆွေးနွေးနေတာ တခါတလေ၊ ငါဆိုတာ မင်းပေါ့ကွာ သိတယ်မဟုတ်လား ကျောက်မီးသွေး အနေနဲ့ပေါ့”

“ဟ သိပါတယ်ကွ ငါ့ကောင်ရ၊ ငါလည်း ဒီလောက်တော့မအပါဘူး ဟဲဟဲ”

“အင်း နောက်ပိုင်း မင်း သူနဲ့ ဘုတိုင်း ကပ်ကိုးတို့ အင်းစက် တို့ ဖီးလ်လေး တွေ သွင်းပေးကွာ၊ လူဆိုတာ ထန်နေတဲ့ အချိန်ဆို စိတ်က အဲဒီကိစ္စတွေကို လက်ခံတယ်။ အဲလိုနဲ့ မင်း က ငါနဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတော့ ငါ့စိတ်တွေက အန်တီချို့အပေါ် မှာ မရိုးသလိုပဲ ဘာညာလေး သွင်းပေးပေါ့၊ သူက ငါက မင်းကို ပြောသလားဆိုရင် တိုက်ရိုက်တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ ငါက ငါ့ အန်တီချို ဘယ်လို စွဲဆောင်မှုရှိကြောင်းတို့ ချောကြောင်း တောင့်ကြောင်း ဆက်ဆီ ဖြစ်ကြောင်းတို့ ကို တချက်တချက် ပြောကြောင်းပေါ့ကွာ၊ အဲလိုလေး တချက်တချက်သွင်းပေး၊ ပြီးရင် ရိုးပလေး လုပ်ပေး၊ သူ့ကို မင်း က ဘယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်ဝါဖြစ်ခဲရင် ဆိုတာလေးနဲ့ လုပ် သူလက်မခံရင် သိပ်မတွန်းနဲ့ နောက်တခါမှ ထပ်လုပ်၊ အဲလို လုပ်ပါများလို့ သူက လက်ခံလာမှ နောက် မင်းကငါ့ အနေနဲ့ ရိုးပလေး လုပ်၊ အဲဒါကို သူလက်ခံ ပြီ ဆိုရင် တော်တော် အောင်မြင်ပြီ လို့ဆိုရမယ်”

“ဟာ မင်းဟာက ရေရည်ကြီးပါလား ငါက အဲလောက်အချိန်ရပါ့မလားမသိဘူး။ ပတ်စ်ပို့စ်က နောက် လလောက်ဆို ထွက်တော့မှာ နောက် စလုံးက ပွဲစားတွေနဲ့ သတင်းက အပ်ဒိတ်လုပ်နေတာ နောက် နှစ်လလောက် အတွင်း လာနိုင်ဖို့ ကြိုးစားလို့ ပြောတယ်”

“ဘယ်တတ်နိုင်မလဲကွာ၊ မရတော့လည်း နောက်တမျိုးပေါ့”

သို့ဖြင့် ကျော်ကိုကို က သူရိန့် အကြံအစည်အတိုင်း အကောင်အထည်ဖေါ်လေသည်။ အတိုချူံ့ရလျှင်ဖြင့် ကျော်ကိုကို က ပထမစပြီး အန်တီချိုကို သူရိန်က စိတ်ဝင်စား နေကြောင်း လိုင်းသွင်းတော့ အန်တီချို က မယုံကြည်၊ သူရိန့်ကို အပြင်မှာ အကဲခတ်နေသည်။ သူရိန့်ကို လည်း ကျော်ကိုကို ကပြောထားတော့ သူရိန် ကလည်း တမင် အန်တီချို မြင်အောင် (ပေါ်တင်တော့ မဟုတ် မသိမသာလေး မြင်အောင်) အန်တီချို့ ကို ခိုးခိုးကြည့်တာတို့၊ တံတွေးမျိုချတာတို့ စသဖြင့် မသိမသာ ပြပေးသည်။ ကျောက်မီးသွေး အနေဖြင့်လည်း၊ အန်တီချို့ကို တိတ်တခိုးမှ ဇာတ်လမ်းတွေ ပို့ပို့ပေးပြီး ဖတ်စေသည်။ နောက်ပိုင်း ရိုးပလေးကို ခွင်ဆင်တော့ အန်တီချို လည်း ရိုးပလေးကို သဘောကျလာသည်ပြောသည်။ ပထမပိုင်းတော့ အန်တီချို ကြိုက်သော မင်းသား အဆိုတော်၊ မော်ဒယ်ဘွိုင်း စတာတို့ ဖြင့် စပေးသည်၊ နောက်တော့ သူရိန်အဖြစ် ရိုးပလေး လုပ်ကာ လိုးသည်။

ပထမဆုံး သူရိန်အဖြစ် ကျော်ကိုကိုက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို လိုးခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ သူရိန် နှင့် အပြင်မှာ တွေ့တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာကလေး ရဲ နေသည်ကို သူရိန် သတိထားမိသည်။ သူရိန်လည်း လီးက တချိန်လုံးတောင် နေတော့သည်။

ဒီကြားထဲ သူရိန်မှာ လည်း အိမ်မှာ က ပြဿနာ တမျိုး ဖြစ်နေရသည်။

သူရိန် ဂွင်းထု နေစဥ် အခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လာခဲ့မိသည့် သူ့မေမေ ကြောင့် နောက်ပိုင်း သားအမိ မျက်နှာချင်း ရဲရဲ မဆိုင်ရဲ ဖြစ်နေကြသည်။ သူ့အဖေ ခရီးထွက်သွားသည့် အချိန် နှစ်ပတ် အတွင်းမှာတော့ အိမ်မှာ သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲမို့ မဖြစ်မနေ ခေါ်ပြော ဖြစ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း ချင်း ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း သူ့အဖေ က ပြန်လာပြီး တော့ နယ်ရုံးခွဲမှ ပြဿနာများကို ကိုင်တွယ်ခဲ့ခြင်းမှာ ကောင်းမွန်သဖြင့် ရာထူးတိုးကာ ထိုနယ်သို့ ပြောင်းရွေ့ဖို့ ဖြစ်လာရသည်။ သူ့ မေမေ က မလိုက်နိုင်၊ သူမ ကလည်း သူမဌာန မှာ အရာရှိတယောက်၊ ဖေဖေကလည်း ထိုနယ်မှာကလည်း ဘယ်လောက်ကြာကြာ နေရမည်ဆိုတာလည်း မသိနိုင်။ နောက် တနှစ်နှစ်နှစ် လောက်ဆို ပြန်ပြောင်းရမည့် အတူတူတော့ အိမ်ကို မရွေ့နိုင်။

အားလုံးက ကတိုက်ဆိုင်ပြီး ဖြစ်ပျက်နေစဥ်မှာကို ကျော်ကိုကို နိုင်ငံခြားသွားဖို့ အစီအစဥ်က အောင်မြင်သွားခဲ့ပြီ။ သူရိန် မှာ ဟိုမရောက် ဒီမရောက် နှင့် ဟတ်ကော့ ကြီးကျန်ခဲ့ရသည်။ တခုကောင်းတာကတော့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သူနှင့် အန်တီချို တို့ ချက် နေတာက တော့ ရှိနေသေးသည်။

အခု ကတော့ အန်တီချို က ကျော်ကိုကို က သူရိန် အနေဖြင့် ရိုးပလေးကာ လိုးနေသည်ကို အသားကျနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း သူရိန်က မက်ဆေ့ဂျာထဲ တွင် အန်တီချိုကို သူရိန် နှင့် တကယ်ဖြစ်ဖို့ကို သွေးတိုးစမ်းကာ တွန်းအားပေးကြည့်နေသည်။

ကျောက်မီးသွေး:မ ရယ် လွမ်းတယ်ကွာ၊ ဒီမှာ အလုပ်ပင်ပန်း ပေမဲ့ ညအိပ်ခါနီးဆို မကို သတိရတယ်
ဆူးနှင်းဆီ:မလည်း အတူတူပါပဲ မောင်ရယ်၊ မလည်း အခု ဆို ဟာတိဟာတာကြီး ဖြစ်နေပြီ
ကျောက်မီးသွေး:အင်း မကလည်း သူရိန် တယောက်လုံး ရှိနေတာကို
ဆူးနှင်းဆီ:အာ မောင်က လည်း မကောင်းဘူးကွာ သူများကို ကိုယ့်တူနဲ့ ကိုယ်လုပ်ခိုင်းနေတယ်
ကျောက်မီးသွေး:မကလည်း မောင်နဲ့ ရိုးပလေးလုပ်ပြီး လိုးတုန်းက အရမ်းကို ဖီးတက်နေတာ၊ မောင့်ကို ညာမနေပါနဲ့ ကွာ၊ သူရိန် ကလည်း မောင့်သူငယ်ချင်းပဲလေသူက မကို အရမ်းချစ်နေတာ
ဆူးနှင်းဆီ:ရိုးပလေး က ရိုးပလေးပဲ လေမောင်၊ အပြင်မှာ တကယ်က တော့ တူအရီးအရင်းကြီးကို ဘယ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ
ကျောက်မီးသွေး:ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလည်း မရယ်၊ အရွယ်ရောက်ပြီးသား လူသားနှစ်ဦးမှာ တဦးကို တဦး နားလည်မှုရှိရင် ပျော်ရွှင်မှုကို ရစေတာပဲလေ၊
ဆူးနှင်းဆီ:မောင်က မကို မချစ်တော့လို့လား သူများ လက်ထဲ အတင်းထိုးထည့်နေတာ
ကျောက်မီးသွေး: အဲဒါ အရမ်းချစ်လွန်းလို့ပါ မရယ်၊ မ တယောက်ထဲ အထီးကျန်နေတာကို မကြည့်ရက်လို့
ဆူးနှင်းဆီ: အာ့ ဆို မောင်ပြန်လာခဲ့ပါလားလို့၊ သူ့ဘာသူ သွားပြီးတော့၊
ကျောက်မီးသွေး:မောင် ဟိုးအရင်ကတည်းက စီစဥ်ထားခဲ့တာလေ၊ ပိုက်ဆံတွေ လည်းအများကြီးကုန်ထားပြီ၊ အဲဒီအကြွေးတွေတောင် မနည်းဆပ်ရဦးမှာ၊ အဆင်ပြေတာနဲ့ မဆီ ပြန်လာမှာ မ က အသာ အဲဒီအချိန် မှာမောင့်ကို မမေ့သွားနဲ့နော်
ဆူးနှင်းဆီ: အွန်း
ကျောက်မီးသွေး:မ ရယ် အခု မောင်လေ မ နဲ့ သူရိန် နဲ့ လိုးနေကြတာကို ပုံဖေါ်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေပြီကွာ၊ လီးက အရမ်းတောင်လာတယ်၊
ဆူးနှင်းဆီ:ဟာကွာ မောင်ကလည်း၊
ကျောက်မီးသွေး:တကယ်ပါ၊ သူရိန်က လေ မ ကို အန်တီချို့ ကို သိပ်ချစ်တယ်လို့ ပြောပြီး အနောက်ကနေဖက်ထားလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးနဲ့ မ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို ထောက်ပွတ်နေရင်းက မနို့ကြီးတွေကို တီရှပ်ပေါ် ကပဲ ဆုပ်နှယ်နေတယ်
ဆူးနှင်းဆီ: အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မ က နောက်တော့ သူ့ဖက်လှည့်ကြီး သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်၊ သူ့လီးကြီးက ထောင်မတ်နေပြီ မက သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက မ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ကို ထိုးတော့မလို ဖြစ်နေတာလေ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:မ က မလက်ကလေးနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်တယ်၊ သူက အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ် လို့ ငြီးတယ်၊ သူ့လက်တွေက မ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး မပါးစပ်ကို လီးနဲ့ ညှောင့်ထိုး ဖို့ လုပ်တယ်၊
ဆူးနှင်းဆီ:အီးးး
ကျောက်မီးသွေး:အန်တီချို သား မနေနိုင်တော့ဘူး အန်တီချို့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားတော့မယ် တဲ့၊ အဲတော့ မက ဘာလုပ်မလဲ၊
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း ပြီးလိုက်လို့ ပြောလိုက်မှာပေါ့၊
ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဆီက ရီပလိုင်း မက်ဆေ့ကြောင့် သူရိန့် လီးတဆတ်ဆတ် တုံသွားတော့သည်။ သူရိန် မက်ဆေ့ကို ဆက်ရိုက်လိုက်သည်။
ကျောက်မီးသွေး:သူရိန့် ဂွေးဥကြီးတွေက မ မေးစေ့လေးက မှည့်ကို လာလာ ရိုက်မိနေပြီနော်၊ သူ့လီးကြီးကို တအားဆောင့်ထိုးလိုက်တာ မ လည်ချောင်းဝကို ဝင်သွားရောတဲ့
ဆူးနှင်းဆီ:အော့ မ အသက်ရူလို့ ဘယ်ရတော့ မလဲ
ကျောက်မီးသွေး:အင်း သူရိန်က လည်း မပါးစပ်ထဲမပြီးချင်သေးဘူးတဲ့၊ သူက မစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်တာတဲ့၊
ဆူးနှင်းဆီ:အင်းသိသားပဲ
ကျောက်မီးသွေး:မက ဘယ်လိုသိတာလဲ
ဆူးနှင်းဆီ:သိတာပေါ့ သူရိန့် မျက်လုံးတွေက မဖင်ကိုပဲ ခိုးခိုးကြည့်နေတာကိုး
ကျောက်မီးသွေး: အင်း သူရိန်က မကို ဖင်လိုးချင်နေတာနေမယ်
ဆူးနှင်းဆီ:အာ မောင်နော် မ ဘယ်သူ့ကို မအဲဒီနေရာ အထိမခံပါဘူးဆိုတာကို
ကျောက်မီးသွေး:အင်းပါ မောင်သိပါတယ်၊ မောင်တောင်မှ မရတာ
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း
ကျောက်မီးသွေး:သူရိန်က မကို ပွေ့ချီပြီး မတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ် သွားရောတဲ့
ဆူးနှင်းဆီ: အင်း
ကျောက်မီးသွေး:အခန်းထဲ ကျတော့ မ ကို တကိုယ်လုံးနိကပ်ချွတ်ပြီးတော့ …
ဆူးနှင်းဆီ:အင်း…..
…………

သူရိန်တယောက် မက်ဆေ့ဂျာ နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို ပုံစံမျိုးစုံ လိုးပြီးတော့ သူလည်း လရည်နှစ်ခါလောက် ထွက်သွားပြီး ညလည်း နက်ပြီမို့ နူတ်ဆက်ကာ အိပ်လိုက်လေတော့သည်။
အခန်း ၆။

သူရိန်မှာ မက်ဆေ့ဂျာမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဆက်ခ်ချက် နေရင်း လူကလည်း အရမ်းကို တင်းလာ၊ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း သူရိန်နှင့် ရိုးပလေးကို ယဥ်ပါး လာနေပြီမို့ လက်တွေ့စွန့်စားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သူ့အနေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် မက်ဆေ့ဂျာ တချိန်လုံး ပြောနေတာ ဆိုတော့ သူမ ဘယ်အချိန်တွေ အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ရှိတတ်သည် ဆိုတာ ကို သူသိနေပြီးသား။ ထို့ကြောင့်လည်း ကြားရက် တရက် သူ့ညီမဝမ်းကွဲလေး ကျောင်းသွားပြီး သူတို့ ကျူရှင်အတန်းတွေ မရှိသည့် အချိန် မနက်ပိုင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အိမ်သို့ သွားလေသည်။

သူရိန် ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ မီးဖိုထဲတွင် ထမင်းဟင်း ချက်ပြီးကာစ ဖြစ်လေသည်။

“ဟဲ့ သား ဒီနေ့ အတန်းမရှိဘူး မဟုတ်လား၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”

“အာ အန်တီချို ကလည်း သားက ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလား”

“ဟယ် အဲဒီသဘောနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တခုခု များ ကိစ္စ ရှိနေမလားလို့ မေးတဲ့သဘောပါ၊ အန်တီချို့ အိမ်က သားအိမ်ပဲ လေ လာချင်တဲ့ အချိန်လာ သွားချင်တဲ့ အချိန် သွားပါကွ”

“အင်း သား လည်း ဒီနေ့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ သွားစရာ မရှိ၊ အလေလိုက်ရမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း ခုချိန်မအားကြ၊ အိမ်မှာလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ၊ ”

“အင်း အာ့ဆိုလည်း အန်တီချို အမဲသားလေး နှပ်ထားတယ်၊ ထမင်းစား သွားလိုက်၊ ခုပဲ ကျက်တယ်”

“ဟာ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့၊ အဟီး၊ ခုတလော ဖေဖေ အိမ်မှာ မရှိတော့ မေမေ ကလည်း ဟင်းကောင်းကောင်း မချက်တာတောင် ကြာပြီ၊ ကြုံတုန်းလေး ဝါးလိုက်ဦးမယ်”

“အင်း စာနေပြီလား ခနစောင့်မလား အန်တီ ဟင်းစော် ချွေးစော်တွေနဲ့ မို့ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်မလားလို့”

“အင်း ရပါတယ် အန်တီချိုရဲ့ ကျွန်တော်လည်း မဆာသေးပါဘူး၊ အိမ်ရှေ့မှာ တီဗီကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ အန်တီချို ရေမိုးချိုးပြီးမှ စားကြတာပေါ့”

သို့နှင့် သူရိန် တယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာကာ တီဗီဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့ဖုံးက ဗြစ်ကနဲ တုံသွားသည်။ သူရိန်က ဖုံးကို အသံပိတ်ပြီး ဗိုင်ဘရိတ်သာ လုပ်ထားသည်။ ဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆူးနှင်းဆီ မက်ဆေ့ဖြစ်နေသည်။ ဟိုက် ခုပဲ ရေချိုး ဦးမယ်ဆိုပြီး မက်ဆေ့ဘယ်ကနေ ပို့တာဘာလိမ့်ပေါ့၊
ဆူးနှင်းဆီ:မောင်အခုဘာလုပ်နေလဲ

သူရိန်လည်း အမြန်တွေးလိုက်သည်၊ အခုအချိန်ဆို ကျော်ကိုကို က အလုပ်ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်၊ ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန် သူတို့ ချက်လေ့ မရှိ၊ ညဘက်မှ သာချက်လေ့ရှိတာမို့ ဘာဖြစ်တာလဲ ဟု သိချင်လာသည်။

ကျောက်မီးသွေး:မောင် အလုပ်ထဲမှာ လေ၊ မက သိရဲ့သားနဲ့၊ ဘာထူးခြားလို့လဲမ

ဆူးနှင်းဆီ:အင်း အာ့ဆို ခနပဲ ပြောမယ်၊ ထူးခြားတာကတော့ သူရိန် အိမ်ရောက်နေတယ်

ကျောက်မီးသွေး:ဟင် ဟုတ်လား၊ ခါတိုင်းလည်း မတို့အိမ်လာနေကြမဟုတ်ဘူးလား

ဆူးနှင်းဆီ:ခါတိုင်းလာနေကြ အချိန်မဟုတ်လို့လေ မောင်ရဲ့

ကျောက်မီးသွေး:အင်း အိမ်မှာ မတယောက်ထဲလား

ဆူးနှင်းဆီ:အင်း

ကျောက်မီးသွေး:ဆွဲစားလိုက်တော့ကွာ ရှုတ်တယ် အဟီး၊

ဆူးနှင်းဆီ:အို မောင်က ပြောလိုက်တော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ဒီက တူအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို

ကျောက်မီးသွေး:မောင်ပြောပြီးပါရောလား သူက မကို ဖီးလ် နေတာပါဆို

ဆူးနှင်းဆီ:အို ဒါပေမဲ့ မ က တော့ မစရဲပါဘူး

ကျောက်မီးသွေး:မ က လူကြီးလေ သူက ဘယ်စရဲပါ့မလဲ

ဆူးနှင်းဆီ: သိဘူး ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူက အရဲစွန့်ရင်တော့ မ ငြင်းရင်းဘာရင်း နဲ့ လိုက်လျောလိုက်မယ်၊ မကတော့ မစချင်ဘူး မျက်နှာပူတယ်၊ရှက်လည်း ရှက်တယ်

ကျောက်မီးသွေး:မကရော ဖီးမလာဘူးလားလို့

ဆူးနှင်းဆီ: လာတာပေါ့ ခုတောင် အရည်လေး စိုနေပြီ ခစ်

သူရိန့်လီးကြီး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ ဟိုက် အဲလိုတောင် လား၊ ဟုတွေးလိုက်သည်။

ကျောက်မီးသွေး: အာ့ဆိုလည်း မက မြောင်းလုပ်ပေးလိုက်လေ အဲတော့မှ ရေလာမှာ

ဆူးနှင်းဆီ: အာ မသိတော့ဘူးကွာ ကဲ သွားတော့ မယ် ရေချိုးတော့မလို့ ၊ မောင်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်တော့ မွမွ ချစ်တယ်

ကျောက်မီးသွေး:မွမွ ချစ်တယ် မောင် ဘိုင်

…………..

သူရိန် လီးကြီးမှာ အတွင်းခံအောက်မှ မာတောင်တောင့်တင်းလာသဖြင့် လီးထိပ်ပင်နာလာရသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီးသူ့လွယ်အိပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ တီဗီကို မျက်လုံးက ကြည့်နေသော် လည်း ခေါင်းထဲမှာ ဘာလုပ်ရမလဲ တွေးနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူတယောက်ထဲမို့ လက်ကို ပုဆိုးထဲ လျိုထည့်ကာ ပူခြစ်နေသည့် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်ခြင်းထုနေမိသည်။
ခနကြာတော့ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လမ်းလျောက်လာသည့်ခြေသံကြားရသည်။ နောက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံကြားသည်။ သူရိန်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီလောက် အခြေအနေဖြစ်နေပြီ နောက်ဆုံးလုံးဝ ငြင်းဆန်ရင် ကိုယ့်ဖုံးကို ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး အန်တီချိုနဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေး ဆိုတာ တကယ်တော့ ကျွန်တော်ဗျ လို့ ပြောချလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ သူရိန် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလိုက်ကာ အန်တီချိုတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျောက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချ ထားလိမ့်မယ် ဟု ထင်သော်လည်း လက်က တံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းကြည့်လိုက်တော့ အလိုလို ပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆံပင်ခေါင်းလျှော်ထားးသဖြင့် ရေစိုလက်စက်ကို ဒရိုင်ရာ နှင့် မှုတ်နေသော အန်တီချို၊ ကိုယ်မှာ က ရေလဲခံ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားသည်။ ထမိန်အသား ကလည်းပါး အောက်က ရေစိုကိုယ်လုံးတို့ကလည်း ကိုယ်မှာ တသားထည်းလို ကပ်နေတော့ အန်တီချို၏ ဂစ်တာရှစ် ကိုယ်လုံးအလှက ထင်းနေသည်။ သူရိန့် အကြိုက်ဖင်ကြီးကလည်း လုံးစက်ကာ ကော့ကောက်နေသည်။

“ဟင် သူရိန် သား ဘာ……”

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည့် သူရိန့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အံအားသင့်သွားဟန်ရှိသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို ဆွဲပြီး သူမလက်မှ ဒရိုင်ရာကို လှမ်းယူကာ ဘေးမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူ့ကို အံအားသင့်ဟန်ဖြင့် ငေးကြည့်နေစဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး တွေကို သူရိန်က သူ့နူတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သူရိန်က တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း က သူမနူတ်ခမ်းအစုံကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ သူရိန် ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှ ‌ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်တန်ဘိုက်သားဆီးခုံတို့ကို ထိုးထောက်ပွတ်မိနေလေသည်။ သူရိန့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိသော ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သား အစုံကလည်း သူရိန့် လီးကြီးကို စတီးချောင်းအလားမာတောင်လာစေခဲ့လေသည်။

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ရုန်းနေသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ခနအတွင်းမှာပင် သူရိန့်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများဖြင့် ပြန်လည်တုံ့ပြန်လာတော့သည်။

“ပြွတ်စ်..ပလတ်..ပြွတ်စ်”

သူရိန် က သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးကာ သူမ လျှာနှင့် ပွတ်ဆွဲပြီး သူမ လျှာကလေးကို ရအောင် ဆွဲစုပ်လေသည်၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ဖီးကလေး ခံရင်း မျက်လုံးလေး မှေးနေရာ၊ ကိုယ်လုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားမှ သူမ ထမိန်ကွင်းလုံးပုံကျွတ်သွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

“သား သူရိန် မလုပ်နဲ့လေ၊ အို..ဟာ…မင်းးးးးးး”

သူရိန်က သူ့ပုဆိုးကို လည်း ချွတ်ချလိုက်ရာ သူ၏ မာတောင် နေသည့်လှံတန်ကြီးအလား လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘိုက်သားကို သွားထိုးမိလေသည်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်၊ ကလေးတယောက်အမေမို့ အရမ်း မချပ်ယပ်သော်လည်း အပူကြီး မဟုတ်သော ဘိုက်သား လုံးလုံးလေးကို လီးတန်ကြီးက ထောက်မိလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ၏ အခွံခွာထားပြီးအုန်းသီး အရွယ် နို့ကြီးတွေက အပျိုလေး လို အရမ်းတင်းရင်း မနေသော်လည်း ပျော့မကျနေ အိအိလေးသာ ဖြစ်နေသည်။ ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေက သူရိန့် ရင်ဘတ်ကို လာထိုးထောက်မိနေသည်။ သူရိန့် လက်တွေက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သား အစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေ တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ မရုန်းတော့ခြေ၊ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူမ ၏ ဆက်ဆီ နူတ်ခမ်းလေးကို သာ ဟဟ လေး ထားလို့ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့သီးခေါင်းများကို ကုံးစို့ပြန်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ယိုင်လဲ မလို ဖြစ်သွားရသည်။

ထိုအခါမှ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လွှတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြင့် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေရှာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပုခုံးကျော်ရုံရှည်သော ဆံပင်တို့မှာ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ မခြောက်တခြောက်နှင့် မထူမပါး နူတ်ခမ်းအစုံ နူတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့ကြား ညာဘက်က မှည့်သေးသေးလေး တစက်၊ ဘယ်ဘက်က ပါးချိုင့်လေး တဖက်နှင့် ဆက်စီ ဖြစ်လွန်းလှသည်။ ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ကို စာသင်ပေးစဥ် က မာန်လိုက် ဆူလိုက်မို့ ကြောက်ခဲ့ရသည့် အန်တီချို၊ ခုတော့ ပက်လက်ကလေး သူ့ရှေ့မှာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ တူဖြစ်သူ ရှေ့ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့မို့ ရှက်နေဟန်တူသည်။ မကြီးမသေး ရင်သားအစုံ မှာ လက်ညိုးခန့်တုတ်သည့် နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲ တွေက မာတောင်ထလို့၊ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တွေက ဖြောင့်စင်းဝင်းမွတ်လို့ ၊ ပေါင်လုံးနှစ်ခု စုံရာမှာတမွတ်အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အကွဲနေရာမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသား တပိုင်းတစ ကို အရည်ကြည်လဲ့နေတာ မြင်နေရသည်။

ဘာမှ မလှုပ်မရှားပဲ ငြိမ်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်ကို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန် တယောက် သူမ တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်မောသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှက်သွားသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က နီးစပ်ရာ စောင်တထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမကိုယ်ပေါ် တင်ကာဖုန်းကွယ်ဖို့ ကြိုးစား လိုက်သည်။

“အို ဘာကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

“ဘာရှက်စရာ ကောင်းလို့လည်း အန်တီချို ရာ ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကို”

သူရိန်က သူမလက်ထဲမှ စောင်ကို ဆွဲယူကာ ဘေးပြန်ဖယ်လိုက်တော့ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်ဖျံများဖြင့် မျက်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ သူရိန်က ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ တက်ကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခြေနှစ်ဖက်ကြား မှာ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ချဲလိုက်တော့ သူမကပင် ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ပေါ် မှ အမွှေးတွေက ကပ်ကြေးနှင့် ထရင်း ထားပုံရသည်။ ပါးပါးလေး နှင့် တိတိရိရိ ဖြစ်နေသည်။
စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ဟဟလေးမှ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းလေး တဖတ်က ခပ်ညိုညို နှင့် တွန့်လိမ်လိမ် လေးဖြစ်နေသည်။ သူရိန်က သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်နား ကပ်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးကာစ မို့ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်းကပ်မိမှသာ စောက်ဖုတ်နံ့ သင့်ပျံ့ပျံ့ (အချို့လူများအတွက်တော့ ညီစို့စို့) ကလေးရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကို ထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကောင်း အတွင်းသားနေရာလေးကို လျှက်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရှီးကနဲ ဖြင်ကာ ဖင်ကြွလာသည်။ သူရိန်က သူ့ လက်ခလည်ထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့နေရာ ဖုကလေးကို ဖိပြွန်ရင်း လျှာကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်၊ နှင့်စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်း ဘာဂျာ မှုတ်ပေးနေလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ ထူးလွန့်နေပြီးပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေးတွေ ထွက်နေရသည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေး ကျင်လာလို့လားမသိ၊ သူမ စောက်‌စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေသော သူရိန့် လက်ကို သူမ လက်ဖြင့် ဖိအုပ်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ထိုလက်ကို စောက်‌စေ့ နေရာမှ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး နို့တွေဆီကို လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူ့လျှာကြီးကိုတော့ စောက်စေ့လေးကို လက်ထိပ်ကိုယ်စား ထိုးကာ ဖိကာ လျှက်ပေးလေသည်။ နောက်လက်တဖက်က လက်ညိုး၊ လက်ခလည်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးကာ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ကာ လိုးပေးလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေက စိမ့်စိုနေပြီမို့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းမှာ စေးကျပ်နေသော်လည်း ချောမွတ်ကာ အဝင်အထွက်လုပ် ပေးလို့ကောင်းနေလေသည်။

သူရိန့် လက်နှစ်ချောင်းက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ကာ ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေရင်း နောက်တဖက်က လည်း သူမ နို့သီးခေါင်းများကို ခြေလျှက် လျှာဖြင့်လည်း စောက်စေ့ကို လျှက်လိုက် နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်လုပ်ခံနေရရာ၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့၊ တကိုယ်လုံးကော့ပြန်နေအောင် လူးနေလေသည်။ သူမ ပါးစပ်မှ လည်း လိုးပေးပါတော့ဟု ပြောမထွက်သဖြင့်၊ သူရိန့် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို သာ ကုတ်ဆွဲ ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် သူရိန့် မျက်နှာကို တက်တက် ပွတ်ပြစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတော့သည်။
အခန်း ၇။

သူရိန် လည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို အားရအောင် စုပ်လျှက်ပြီး တော့မှ မျက်နှာကို ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးပေါ်ကို သူမ လက်ဖျံများ ဖြင့် အုပ်ကွယ်ထားစဲ ဖြစ်သည်။ သူရိန် က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် က မိုးလိုက်ပြီး လက်တဖက်ကို သူမ နံဘေးမှာ ထောက်ထားလိုက်ရင်းက နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်လေသည်။ သူ့လီးထိပ်မှ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တို့ နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ ပူးပေါင်းမိသဖြင့်သာ ချောချွတ်ပြီး ပွတ်၍ ကောင်းလှသလို တချက်တချက် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို လီးထိပ်ဖြင့် သွားထိုးမိပါက အိ ကနဲ အသံလေး ထွက်ထွက်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့ဒစ်ဖူး ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်တော့ စေးစေးလေး ဖြင့် ဝင်သွားသည်။ စောက်ရည်များ ရွဲနေသဖြင့် အရမ်းအကျပ် ကြီးမဟုတ်သော်လည်း ချောင်ချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းသား နူးနူးညံ့ညံ့ တို့က နွေးထွေးကာ ရစ်ပတ်ပေးနေသည့် ဖီးကို ခံစားနေ ရသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့‌ ဂွင်းဘုရင်မ အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးထည့်နေရသည်ဆိုသည့်အသိက သူ့ကို ပိုပြီး ဖီးတက်စေသည်။ သူ့လီးကြီး နှစ်လက်မခန့် ဝင်သွားမှ လက်ကလွှတ်လိုက်ကာ ကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အပေါ် မှောက်ရက် မိုး ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက် နံဘေးတဘက် တချက် မှာ ထောက်ထားလျက် နှင့် ဖင်ကို ကော့ ကာ လီးကို အသွင်းအထုတ်စလုပ်လေသည်။ လီးကြီးမှာ တအိအိ နှင့် မကြာခင်အတွင်း စောက်ဖုတ်ထဲ သို့ အဆုံးထိ မြုပ်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့များကို ငုံ့စို့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ မျက်လုံးကို ကာထားလျှက် ြီးသံတိုးတိုးလေး သာ ပြုလေရာ သူရိန်တယောက် ပြုံးမိလေသည်။ နို့တွေ အားရအောင် စို့ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံအောက်မှာ ပေါ်နေသည့် မေးစေ့နူတ်ခမ်း နှင့် သူရိန် အရမ်း ကြိုက်သော မှည့်ကလေး ရှိရာကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျှက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်မပြောသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲက တော့ အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီ ဖြင်ရာ သူမ ဖင်ကို မွေ့ယာမှ ကြွကာကြွကာ ပေးလေသည်။ သို့သော် သူရိန်က ဆီးခုန်ချင်း လိုက်ကပ်ထားသဖြင့် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက်မဖြစ်လာခြေ၊၊ သူရိန်က သူဘယ်ဖက်လက်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နံဘေးတွင် တတောင်ထောက်လိုက်ပြီး ညာဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမလက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်ခံရသည်ကို မရုန်းပဲ အလိုက်သင့် လျော့ ပေးသော်လည်း မျက်စေ့ကို တော့ မဖွင့်ပဲ ပိတ်ထားသေးသည်။
သူရိန်က သူ့နှာခေါင်း နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှာခေါင်းတို့ ကို ထိပွတ်လိုက်ရင်းက၊

“အန်တီချို၊ မျက်လုံးကြီး ဘာလို့ ပိတ်ထားတာလဲဗျာ”

“အို ရှက်တာပေါ့ သားကလည်း”

“ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လည်း အန်တီချိုကလည်းဗျာ၊ သားကို မချစ်ဘူးလားလို့”

“ဟယ် တို့က တူအရီး အရင်းကြီးလေဟာ”

“တူအရီး အရင်း ရော မချစ်ရဘူးလား အန်တီချိုကလည်း”

“မသိဘူးဟာ၊ နင့်အဖေ သာ သိသွားရင် ငါ့ကို သတ်မှာ”

“ကျွန်တော်တို့ က မပြောပဲ ဘယ်သူ သိမှာလည်း အန်တီချို ရယ်၊ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ပါဦး၊ အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ပါ”

“ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ”

“ဖြတ်”

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူရိန့် လက်မောင်းကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် ရိုက်လိုက်ကာ မျက်လုံးအစုံကို ဖွင့်လျှက် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ သူရိန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လိုးချင်လို့ပါ ဆိုသည့် စကားက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို ဓါတ်လိုက်သလို တုံကနဲ ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေ လှုပ်သွားတာ သူ့လီးကြီးမှာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူရိန် တယောက် ချက်ကောင်းထိ သွားမှန်းသိလိုက်ရသည်။ သူက ပြုံလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

“သား ဘာလုပ်နေတာလဲကွာ အန်တီချို မနေတတ်တော့ဘူး”

“အင်း ပါ သားက အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး တွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာလေ”

“အာ သူ တော်တော် ဆိုးတယ်ကွာ”

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူမ လက်သည်းကလေး ဖြင့် သူရိန့် ခါးကို ဆိတ်လိုက်ပါသည်။ သူရိန်လည်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လှုပ်ရွလာသည်ကို ခံစားမိသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ တချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“အိ….အား…..အူးးးး”

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးတွေကို မပိတ်ထားတော့ပါ။ သူမ ကို မျက်လုံးချင်း တေ့‌တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်ကာ အောက်မှ ဖင်ကို ကော့ကော့ကာ လိုးနေသည့် သူရိန့်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း အံကလေး ကြိတ်ကာ အလိုးခံနေလေသည်။ သူရိန်က အားပါပါ ဖြင့် တချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းက၊ခနနားသည့်အချိန် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်။ လုပ်ရင်းက နောက်အရှိန်ကတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်။ ပိုအားပါအောင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိူထည့်ကာ ပုခုံးကို ဆွဲပြီးဆောင့်လေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း သူမ ‌ပေါင်လုံးတွေကို သူရိန့် ခါးကို ညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခုကို သူရိန့် ဖင်နောက့်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲပေးလေသည်။

မကြာခင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နာလေးမှာ ရဲလာပြီး အံကလေးကို ကြိတ်ကာ သူရိန့်ကျော်ပြင် ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လာသဖြင့် သူမ ပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူရိန်ကိုယ်တိုင်က လည်း လီးကြီးမှာ တအားကို ဖေါင်းတင်းနေပြီး ယားနေလေပြီ။

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့် သွားပြီး မျက်လုံးတွေ စင်းကျသွားတော့ သူမ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်လိုးလိုက် ရင်း စိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်ရာ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များ က မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းမှ ရေပန်းထုတ်လိုက်သလို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်နေလေတော့သည်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ထားကြပြီး နားနေကြရာမှ ခနကြာ တော့၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူရိန့်ကိုယ်ကို အသာတွန်းလိုက်ရင်း၊

“သား ခနဖယ်တော့ကွာ သားကိုယ်ကြီးက လေးတယ်”

ဟု ပြောလိုက်မှ သူရိန်လည်း သတိရကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှ သူမဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ဟာကနဲ ရင်လှိုက်ဖိုသွားရလေသည်။

“အို”

နောက်သူမ ကိုယ်သူမလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ကြီး ဖြစ်နေမှန်း သတိရသဖြင့် နီးစပ်ရာ စောင်တခုကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖုံးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော် စောင်မှာ သူရိန့်ကိုယ်ကြီးက ပိနေသဖြင့် ဆွဲမရဖြစ်နေသည်။

“သား ဖယ်ဦးကွာ စောင်ယူမလို့”

“ဘာလုပ်မလိုလဲ အန်တီချိုရ”

“ခြုံမလို့လေ ဒီလိုကြီး ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ သားရှေ့ မနေတတ်ပါဘူး”

“ဟာ အန်တီချို ကလည်း အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သားရဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးတောင် ပြီးနေမှ ရှက်နေရသေးလား”

“အို ဘာမှ မဆိုင်ဘူး မနေတတ်ပါဘူးကွာ”

သူရိန်က လည်းပထမဦးဆုံး အကြိမ်မို့ အငြင်းမပွားတော့၊ ပဲ စောင်ကို ဆွဲလို့ရအောင် သူ့ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲက တော့ အင်း နောက်ကျရင်တော့ အန်တီချို ကျွန်တော့် ရှေ့မှာ အရှက်ကုန် သွားစေရမယ်ဟု ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါသည်။

သူရိန် က အိပ်ယာပေါ် တွင် တစောင်းလှဲကာ လက်တထောင်ထောက်လျှက် သူ့ခေါင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့် ထိန်းမ ထားရင် ဘေးမှ သူမ ရင်သား အစုံ နှင့် စောက်ဖုတ်တို့ ကို စောက်ပါးလေး ဖြင့် ဖုံးကာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကြည့်နေလိုက်သည်။

ဘေးမှ သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ဘေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော သူရိန့် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟာ ဘာကြည့်နေတာတုန်း၊ လူကို မမြင်ဘူးတာကျနေတာပဲ”

“ချစ်လို့ပါ အန်တီချိုရာ၊ အန်တီချို့ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တာပဲ”

“ယုံပါဘူးကွာ မင်းချစ်တာ က ငါသိပါတယ်ဟွန့်”

“တကယ်ပါ အန်တီချိုရာ၊ ကျွန်တော် ကျော်ကိုကို့ ကို မနာလို ဖြစ်နေရတာ ကြာပါပြီ”

“အွန်း သိသားပဲ သား ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို”

“ဟင် အန်တီချို က ဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ကျော်ကိုကို က အကုန်ပြောပြတာကိုးလို့”

“ဟုတ်လား ဘာတွေ ပြောပြတာလဲ ဒီကောင် တော်တော် ဆိုးတာပဲ၊ သူများ ပရိုက်ဗိတ်စီကို”

သူရိန် က ခပ်တည်တည် ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း သူ့လှည့်ကွက်တွေကို မသိလောက်ဘူး ဟုတွေးကာ ဖိန့်လိုက်သည်။

“အံမယ်လေး ဆရာကြီး ဒီမှာ ကျော်ကိုကို က အန်တီချို့ ကို အကုန်ပြောသွားပြီးသားပါနော်၊ သူက ပိတ်ထားတာ သူပြောတယ် ဆိုတာ မပြောပါနဲ့တဲ့ ဟင်းဟင်း”

သူရိန့်စိတ်ထဲ မှာ တော့ ကျော်ကိုကို က သူပြောခိုင်းထားတဲ့ အတိုင်း ပြောသွားတာပဲ၊ ငါ့သူငယ်ချင်း တော်ပါပေတယ်ဟု တွေးပြီးပြုံးနေမိသည်။
သို့သော်လည်းမှင်နဲ့မှောင်းနှင့်၊

“ဟင် ဒီကောင် ဘာတွေ ကျွန်တော့် အကြောင်း အန်တီချို့ကို ဘာတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလဲ”

“ခုထိ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လာဖိန့်မနေနဲ့ဟေ့၊ နင် ငါ့ကို အကောင့် တု နဲ့ လာချက်ပြီး နောက်တော့ ငါနဲ့ ရီးစား ဖြစ်အောင်လုပ်၊ ငါ့ ပစ္စည်း တွေ အကုန်မြင်ပြီး တော့ ငါက လူတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ ကြံရာမရလို့ ကျော်ကိုကို့ ဓါတ်ပုံကိုငါ့ကို ပြပြီး နောက်ဆုံး ကျော်ကိုကို နဲ့ လွှတ်ပေး၊ပြီးတော့ ငါ့ကို မင်းနဲ့ စိတ်ပါလာအောင် ကျော်ကိုကို့ ကို စည်းရုံးခိုင်းတာက အစ အကုန်ပြောသွားခဲ့ပြီးပြီ ကဲ”

ဟိုက် သွားပါပြီ၊ ခွေးမသား သစ္စာ ဖေါက်၊ ငါ့ကို လုပ်ကြံသွားတာ ငါခံလိုက်ရပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အန်တီချိုက ရော ငါ့ကို ဘာမှ မပြောပဲ နဲ့ ဘာလို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ချက် နေရတာလဲ၊ ဒါဆိုရင် သူကလည်း ဖီးလ်လာလို့ ပေါ့၊ ဒါဆို ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက်ကို လည်း သူက ပဲ ငါ့ကို ပြန်ပြီး ထောင်ချောက် ဆင်သွားခဲ့တာပေါ့၊ သေလိုက်ပါတော့ ကွာ၊ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးခေတ်လူကြီးတွေ က ပြောကြတာ မိန်းမ မာယာ သဲကိုဖြာ ဆိုတာ ၊ စသဖြင့် အတွေးတွေ လျှောက်ရောက်ကုန်သဖြင့် ငိုင်တွေတွေ ဖြစ်သွားသော သူရိန့်ကို ကြည့်ကာ၊ ရီချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က ခစ်ကနဲ ရီကာ မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်လေသည်။

ထိုအပြုအမူ ကြောင့်လည်း သူရိန့် လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပြန်မာတောင်တက်လာတော့သည်။ အော် သူက ငါဖိန့်နေမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ငါ့ကို ပြန်ဖိန့်နေတာကို ခံခဲ့ရတာပါလား၊ ဒါဆိုရင် ငါ မက်ဆေ့ဂျာနဲ့ လိုးချင်သလို လိုးနေခဲ့တာ ကို သူကလည်း ဖီးလာလို့ တုန့်ပြန်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့ ဆိုတာကို ခုမှ သဘောပေါက်သွားတော့သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း၊

“ဒါဆို အန်တီချို သားမှန်း သိရက်သားနဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သား လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို လိုက်လျောနေခဲ့တာ သားကို တကယ်ပဲ ဖီးလ် ရှိနေလို့ပေါ့နော်”

“ဟင့် အင်း မရှိပါဘူး၊ သူ့ကို သနားလို့ အလိုက်သင့်ဖေါပေးနေခဲ့တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာထားကို ကြည့်ကတည်းက သူ့ကို တမင်စနေမှန်းသိနေတော့ သူရိန့် စိတ်တွေက ပိုထလာရတော့သည်။

“မယုံပါဘူး အန်တီချို ၊ ဒါပေမဲ့ သနားလို့ လိုက်လျှောတာဆိုရင်လည်းအခု သားလုပ်ချင်တာကို လိုက်လျှောပေးတော့”
အခန်း ၈။

“ဟင် ဒီထက့် ပိုပြီး ဘာလိုက်လျောပေးရဦးမှာလည်း၊ လူလည်း တကိုယ်လုံးကုန်နေပြီဟာကို”

“မကုန်သေးပါဘူး ခိခိ”

“သွား ပေါက်ကရ တွေ လျှောက်ပြော မနေနဲ့ မရဘူး ဒါပဲ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က တခုခု သဘောပေါက် သွားပုံ ဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားကာ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးကို ပါ တစောင်းလှိမ့်ပြီး သူရိန့် ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူမ အနောက်မှ ကပ်၍ လည်ကုဒ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လက်က စောက်အောက်မှ တိုးဝင်လျှက် သူမ ဂျိုင်းကို လျိုကာ ရင်သား တဖက်ကို လှမ်းအုပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ထိုနို့တလုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းမှ မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီး ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်ကြား အမြှောင်းလိုက် ကပ်လိုက်သည်။

“ဟယ် သူ့ဟာကြီးက မာလာပြန်ပြီ၊ ဒုက္ခပါပဲ”

“အဲဒါသုခပါ အန်တီချိုရယ် ခစ်ခစ်”

သူအုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးမှ နို့သီးက ကလေး မာတောင်လာသည်ကို လက်ဖဝါးတွင် ဖီးလ် ခံစားရသဖြင့် သူမ လည်း ဖီးလ် ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သူရိန် သိလေသည်။

“ကျော်ကိုကို ကရော အန်တီချို့ ကို အကုန်လုပ်သွားတာလား”

“မသိဘူး မပြောဘူး၊ အာ့တွေ လာမေးမနေနဲ့လေ”

“အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီးပါ၊ အန်တီချို့ ကို ချစ်လွန်းလို့သာ ဒီကောင့် နဲ့ ချိတ်ပေးလိုက်ရတာ နို့မို့လို့ကတော့ ဟင်း ဒီကောင် အန်တီချို့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ရပါဘူး”

သူရိန်က စကားလည်း ပြောရင်း သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်‌အောက်မှာ ထိုးထည့်ရင်း ပေါင်ကြားကို လိုးပေးနေသည်။ ခုန သူ့လရည်တွေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ရည်တို့ ကြောင့် ထိုကြားမှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ညာဘက်ကို စောင်းအိပ်နေကြ ခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှ စောင်ကို ခါးထိ လှန်တင်ပြီး ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို ရှေ့သို့ တွန်းတင်လိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ဟတတ ပေါ် လာလေသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့လိုက်သည်၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က ဘာမှ မပြော လီးဝင် အဆင်ပြေ စေရန်သာ သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန် က သူ့ဘယ်ပေါင် နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘယ်ဘက်ပေါင် ကို လိုက်ထိကပ်ပြီး လီးကြီးကို အောက်မှ ကော်ထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ် ထဲ တန်းတန်းကြီး ဝင်သွားလေသည်။

“အာ့ အိုကွာ သားက လည်း အရမ်းကြီးပဲ ၊ ရှီးးးးးး ဖြည်းဖြည်းကွာ”

သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကို သိုင်းဖက်လျှက် ဘိုက်စူစူ လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင် ပြီး ဆွဲကာ စိမ်ပြေနပြေ ဖြင့် လိုးလေသည်။

“ပြွတ်..ပလွတ်,,ဖတ်,,ဖွတ်,,ဖတ်,,”

လိုးရင်း ဖြင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရလာကြတော့ အသက်ရူတွေ မြန်လာကြသည်။ သူရိန်လည်း ထိုပုံစံဖြင့် ကပ်လိုးနေရသည်ကို အားမရတော့ ၊ သူ့လီးကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးကြီးကို ဖိကပ်ထားရင်းက ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကို လည်း ဆွဲမလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ပုံစံ ဖြစ်သွားရသည်။

“လေးဘက်ထောက်လိုက် အန်တီချို သား အန်တီချို့ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း သိပါသည်။ အလိုက်သင့် သူမဖင်ကြီးကို မြှောက် ၊ တတောင် ကို ထောက်ကာ လေးဘက်ကုံးပေးလိုက်သည်။ သူရိန့် အဖို့တော့ အချိုရှာ သကာ တွေ့ ဆိုသလိုပင်၊ သူတချိန်လုံး ပြစ်မှား ကာ လိုးချင်နေရသော ဒီဖင်ကြီး မှာ ခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဝင်းကနဲ့ရောက်နေလေပြီ။ လေးဘက်ထောက်လိုက်သဖြင့် အနောက်မှ ကြည့်လျှင် ဂစ်တာရှိတ်ပမာ ခါးသေး ပြီး လုံးကားထွက်လာသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်အရင်း ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ အနောက်မှ အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်လိုး တော့သည်။