၃လလောက် နေမှ မျက်စောင်းထိုး တိုက်ခန်းက အိမ်ငှားလာနေတဲ့ ကိုတင်မျိုးကြောင့် ကျမနဲ့မောင် စိတ်တွေ ပြန်လည် တက်ကြွခဲ့ရတာပေါ့ရှင်။

” တကယ်ပြောတာ … မောင်ရဲ့ … စရောက်ကတည်းက … ကိုတင်မျိုး အကြည့်တွေက သင်းသင်းအပေါ် တမျိုးကြီး ”

” ဒါကတော့ … ငါ့မိန်းမက … ဖင်ကြီးက … မြင်သူတိုင်း ဖမ်းစားနိုင်တော့ … ငန်းတာ နေမှာပေါ့ … ခု ဘယ် အခြေနေ ရောက်ပြီလည်း ”

” အခြေနေကတော့ … သင်းသင်းဘက်က … မီးစိမ်း ပြတာနဲ့ … သူ့ဘက်က သေချာပေါက် လှုပ်ရှားတော့မှာ ”

” ဟားးး … ငါ့ မိန်းမ က … စွမ်းလှချည်လား ”

” ဒါကတော့ … မောင့် အတွက်လည်း … ပါပါတယ်နော် … ဟွန့် ”

” အင်းပါ … မိန်းမရဲ့ … အခြေနေလေးတွေ ပြောပြပါဦး ”

” ကိုတင်မျိုးက … လူရှင်းရင် သင်းသင်းတို့အိမ်ဘက် ကူးလာတတ်တယ် မောင် … ပြီးတော့ စကားပြောရင်း သင်းသင်း ပေါင်ဂွကို … ခဏတိုင်းခိုးကြည့်တတ်တာ ”

” အင်း … စိတ်ဝင်းစားလာပြီ … ဆက်ပြော ”

” တရက်က … သူဝင်လာတုန်း … ဧည့်ခန်းထဲ မှာပဲ … ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲအိပ်ရင်း အောက်စ လွတ်ထားလိုက်တယ် … ကိုတင်မျိုးက သင်းသင်း အိပ်ပျော်နေတယ် ထင်ပြီး သင်းသင်းခြေရင်းကနေ ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာပေါ့ ”

” အာ … မိန်းမကို … ဘာမှ လုပ်မသွားဘူးလား ”

” သူ မလုပ်ရဲသေးဘူးလေ … မောင်ရဲ့ … သင်းသင်းဘက်က … ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံနေတော့ … သူ့ဘက်က မစရဲတာပါ ”

” ဟာကွာ … မိန်းမကလည်း … နဲနဲလောက် ရင်းရင်းနှီးနှီး နေလိုက် ပြီးရော ”

” အမလေး … မောင်ရယ် … လူချင်းသိတာ မကြာသေးပဲ … လာပါ … ကျမကို လိုးပေးပါ့လို့ ပြောရမလား … ဟွန့် ”

” သဘောပြောတာပါကွ … ခိခိ ”

” ခုတွေ့ ခုအလိုးခံရင် … သင်းသင်း အပေါ်လည်း အထင်သေးသွားနိုင်တယ် … ပြီးတော့ အထင်မသေးသည့်တိုင်အောင် အိမ်ထောင်ရေးမှာ ဇယားမကပ်စေချင်ဘူး … ကိုတင်မျိုးက လူပျိုကြီး ဆိုတော့ … တော်ကြာ သင်းသင်း အပေါ်စွဲလမ်း သွားရင် အခက် ”

” အေးပါ … မိန်းမ ကြိုက်သလို စီစဉ်ပါ … အလုပ်ဖြစ်ရင် မောင့်ကို … ပြန်ပြောပြ ရပါပြီ ”

//////////////////////////////

” တူ …… တူတူ ……… တူ ”

” ဟဲလို … မောင်လား ”

” အင်း … မိန်းမ ပြော ”

” အလုပ် ခဏ … နားလို့ရလား ”

” ဟမ် … ဘာလို့ ”

” မောင့် … အတွက်ပေါ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ကျမနဲ့ ကိုတင်မျိုး မောင်မသိအောင် အတိုင်းတာ တခုထိ ရောက်နေပါပြီ။ဒါပေမယ့် အဆုံးထိတော့ မရောက်သေးပါဘူး။ဒီတခါ မောင်တောင်းဆိုထားတဲ့ ဆန္ဒလေး ဖြည့်ပေးချင်မိတာပါ။ကျမ အပေါ် ဒီလောက် အလိုလိုက်ထားတဲ့ မောင့်ကို ပြန်ပြီး ကာမအရသာလေး ခံစားစေချင်တာပေါ့ရှင်။

” သေချာပြောပါ … မိန်းမရဲ့ ”

” ခဏနေ … ကိုတင်မျိုး လာတော့မှာ … မောင်ပဲ ကြည့်ချင်တာဆို ”

” ဟင် … တ ကယ် လား ”

စိတ်လှုပ်ရှား သွားပုံနဲ့ မောင့်အသံတွေ တုန်နေသေးတယ်။

” တကယ်ပေါ့ … မောင်ကလည်း … ကိုတင်မျိုးက နက်ဖန် မွေးရပ်မြေ ပြန်မလို့ ၁ဝရက်လောက် ကြာမှာတဲ့ … သင်းသင်းကို ဇွတ်ပူဆာနေတာ ”

” စက်ပစ္စည်းတွေ … အဝယ်တစ်ယောက်ကို ပြပေးဖို့ ချိန်းထားတာ ရှိတယ် မိန်းမရေ … ဒါပေမယ့် … ရတုန်းရခိုက် အခွင့်ရေးလေးမို့ … အဝယ်တော်ကို နောက်ရက်ချိန်းပြီး … ပြန်လာမယ် ”

” အမ် … ခုနေဦးလေ … နာရီဝက် လောက်ကြာမှ လာခဲ့ … အိမ်ရှေ့တံခါး သော့ခတ်ထားမှာ မောင့်ဆီမှာ သော့ပို ရှိတယ်မလား ”

” ရှိပါတယ် မိန်းမရဲ့ …… ဆိုင်သော့နဲ့ တွဲချိတ်ထားတာ ”

” အင်း … အိမ်ရှေ့ တခါးဖွင့် ပြီး ဝင်ခဲ့လိုက် … သင်းသင်းက ဖိုးဇော် နေသွားတဲ့ အခန်းထဲ တွေ့မလို့ ”

ဖိုးဇော် ပြောင်းသွားတော့လည်း ကျမနဲ့မောင် အပေါ်ထပ်မှာပဲ နေဖြစ်တာပါ။အောက်ထပ်အရင် ကျမတို့နေတဲ့ အခန်းက မောင့် စက်အပိုပစ္စည်းတွေ ထားထားတာ မရွေ့ဖြစ်သေးတာ။ဖိုးဇော် နေတဲ့အခန်းကတော့ ခုထိ အလွတ်မို့ ကိုတင်မျိုးနဲ့ မောင်မသိအောင် ချိန်းတဲ့နေရာလေး ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ရှင်။ချိန်းတွေ့တိုင်း ကျမ အဖုတ်ကို ကိုတင်မျိုးက ယက်ပေးတော့ နောက်ပိုင်း ကျမလည်း ကိုတင်မျိုးလီးကို ပြန်စုပ်ပေးရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးမိတာပါ။

” Ok … မိန်းမရေ … သေချာပေါက် လာမယ် … မောင်လည်း မြင်ဖူးချင်နေတာကွ ”

မောင့်အသံက တက်ကြွနေလို့ ကျမ ကိုတင်မျိုးကို အလိုးခံဖို့ အားရကျေနပ်မိနေတယ်ရှင်။

///////////////////////

” ဟူးးးး …… ရှီးးးး းးးးး ရ ရပြီ … မသင်း …… ရှီးးးး းးးးးးး ”

ကိုတင်မျိုးက ကျမပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ပက်အနေထားနဲ့ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူနေပါပြီ။ဒူးထောက်ပြီး သူ့လီးထိပ်နဲ့ ကျမစောက်စိလေးကို အချက်၂ဝလောက် ကလော်ရင်း ကျမမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်နေတာပေါ့။ကျမလည်း စောက်စိကို ဒစ်ဖူးနဲ့ ထိုးကလော်ခံရတော့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က တဖွားဖွား ပေါ်လာပါတယ်။

” လိုးမှာဖြင့် … လိုးပါတော့လား ကိုတင်မျိုးရယ် … အမလေးးးး …… အားးးး ရှီးးးးး းးးးးး ”

ကျမ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ဖက် မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဝလေးက ဟနေပြီမို့ မောင်ရောက်နေမှန်း သိလိုက်တာနဲ့ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားလိုက်ရတယ်။ဖိုးဇော်နဲ့ လိုးတုန်းက မောင်မသိအောင် အလိုးခံပြီးမှ ပြန်ပြောပြရတာလေ။စောက်ပတ်ကလည်း တအားခံချင်နေပြီမို့ မောင့်ရှေ့ မရှက်နိုင်ပဲ ကိုတင်မျိုးကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆို မိနေတာပါ။ကျမ စကားဆုံးတော့ ကိုတင်မျိုးလီးက စောက်ခေါင်းထဲ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်လာပါပြီ။ခါးအားလေးနဲ့ ဝိုက်လိုးနေတဲ့ ကိုတင်မျိုး လိုးချက်တွေကြောင့် ကျမ ကိုတင်မျိုးကို အတွေ့ကြုံနည်းတယ် ထင်မိတာ မှားသွားကြောင်း သိလိုက်ရတယ်။

” အားးးးး ……… ရှီးးးးး းးးးးးး …… အ အ ……… လိုးတတ် လိုက်တာ ကိုတင်မျိုးရယ် … အင်းဟင်း … အားဟား ”

ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ကပ်ထားပြီး မွှေနေတော့ ကိုတင်မျိုး လီးထိပ်က ကျမ သားအိမ်ဝကို ထောက်လျက်အနေထားနဲ့ လီးအရည်ပြားတွေက ကျမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲနေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမ ပေါင်တန်တွေ ကိုတင်မျိုးခါးဆီရောက်သွားပြီး ချိတ်ပြီး လိမ်ဆွဲထားလိုက်မိတယ်။မောင့်ချောင်းကြည့်နေတာ သိပေမယ့် ကျမ မရှက်တော့ပါဘူး။ကိုတင်မျိုးခါးကို ပေါင်တန်တွေချိတ်ဆွဲရတာ အားမရလို့ ဖင်ပါ ကော့ထိုးရင်း အလိုးခံနေမိတော့တာပဲ။

မွှေပေးရုံလေးနဲ့ ကျမ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရပါတယ်။ကာမစိတ်တွေ မကျသေးပဲ ကျမပြီးသွားမှန်းသိလို့ လီးကိုထုတ်ပြီး
ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့ ကိုတင်မျိုးမျက်နှာပေါ် ကျမ တက်ခွရင်း စောက်ပတ်နဲ့ပါးစပ်ကို တေ့ထိုင်ပစ်မိတာပေါ့ရှင်။ကိုတင်မျိုးကလည်း သူ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေတာ။ကျမ ကိုတင်မျိူး ကို စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းရင်း တံခါးပေါက်ဘက် ကြည့်ရင်း မောင့်ကို မျက်စိတဖက် မိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။

ခဏနားပြီး ကိုတင်မျိုးက ကျမကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးတော့တာပါပဲ။ညနေပိုင်း ထိ နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်တောင် ပူထူပြီး နဲနဲယောင်ကားလာတာ။ကိုတင်မျိုး ပြန်ကာနီးကျ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ကျမကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး တချီထပ်လိုးသွားသေးတယ်။ကိုတင်မျိုးပြန်သွားမှ မောင်ဝင်လာပြီး ကျမ စောက်ပတ်ကို သေချာကြည့်နေတာရှင့်။

” ဟာ … စောက်ပတ်လေး ယောင်ကားနေပြီ … မိန်းမရေ ”

” အင်း ”

ကျမ မောင့်စကားကို ပြန်ဖြေတော့ မျက်လုံးကို မဖွင့်နိုင်တော့တာပါ။ကုတင်ပေါ်မှာလည်း စောက်ရည်တွေ အကွက်လိုက်နဲ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့ မွန်ထူနေတာပဲရှင်။မောင်က ကျမကို တွဲထူရင်း ရေချိုးခန်းထဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပါတယ်။ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ မောင်က ပြန်ပြောပြနေသေးတာ။ကျမ ကိုတင်မျိုး မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ ဖိပွတ်ပြတော့ မကြာပါဘူး မောင့်လီးထပ်က လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ့ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တာတဲ့။

နောက်ထပ် ၂ချီဆက်တိုက် ဂွင်းထုပစ်တယ် ပြောနေတာ ကိုတင်မျိုး ဆောင့်လိုးလိုက်လို့ ကျမ ခေါင်းတွေ ရမ်းပြီး အော်လိုက်ရင် သူပါ ဝင်လိုးချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာလို့ စိတ်မနဲ့ထိန်းထားရတယ် ဆိုပြီး ပြောပြနေသေးတယ်။အဲဒီည ကတော့ မောင် ကျမကို မလိုးရ ရှာဘူးလေ ကျမ စောက်ပတ်က ကိုတင်မျိုး လီးဒဏ်ကြောင့် ယောင်ကားပြီး အထိမခံနိုင်တော့တာပေါ့။နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနဲ့ အတော်လေးကြာမှ အိပ်ပျော်သွားကြတာ။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်နေရင်း ကုတင်လှုပ်သလို ခံစားလာရလို့ ကျမ မျက်လုံးလေး အားယူဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မောင်ပေါ့ သနားပါတယ် ကျမ ထမိန်ကို ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ပြီး ကျမရဲ့ ယောင်ကားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေရှာတာ။

” ဟင် … မောင် ”

” ဟမ် … အိပ်ပါ … မိန်းမရယ် … မောင် စိတ်တအား ထနေလို့ကွ ”

မောင်က ကျမ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီး ဒူးတုတ်ထိုင်လျက်လေး ဂွင်းတိုက်နေတုန်း ကျမ နိုးလာလို့ ရှက်သွားတဲ့ ပုံစံလေးပါ။

” မောင် … မနေနိုင်ရင် … လိုးချင် လိုးလေ ”

” ဟာ … မိန်းမ စောက်ဖုတ်လေးက … အထိတောင် မခံနိုင်တာ … ဒီတိုင်းပဲ မောင် ကြည့်ပြီး … ဂွင်းထုလိုက်ပါ့မယ် ”

၂ရက်လောက် နေမှ မောင်နဲ့ လိုးဖြစ်ကြတာ။နောက် ၁ပတ်လောက် ကိုတင်မျိုး ပြန်ရောက်တော့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ အစုံပါပဲ လာပေးတာ မောင့်အတွက်လည်း သူတို့ဒေသထွက် ပုဆိုး၂ကွင်း ပါလာသေးတာ။မောင်က အလုပ်က ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ အကြောင်းမေးနေလို့ ကိုတင်မျိုး ပြန်ရောက်တာ ပြောပြလိုက်တယ်။မောင့်မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပြီး ကျမ ကို အိပ်ခန်းထဲ ဇွတ်ခေါ်သွားတော့တာပေါ့။

” အိုရ် … ထမင်းစား … ရေချိုးပါဦး မောင်ရဲ့ ”

ဘယ်လိုပြောပြော မောင်က တားမရတော့ပါဘူး ကိုတင်မျိုး ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ကျမ အလိုးခံခဲ့တာကို မရမက မေးရင်း မီးပွင့်မတတ် ဆောင့် လိုးနေတော့တာပဲ။

////////////////////////////

နှစ်တွေ အလီလီပြောင်းရင်း ခုဆို ကျမ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက် ရခဲ့ပါပြီ။ကလေးတွေတောင် ကျောင်းပြီးကြတော့မှာပါ။သားလေးက စီးပွားရေး နောက်ဆုံးနှစ် သမီးလေးက ဒုတိယနှစ် မြန်မာစာပေါ့။အသက်အရွယ်အရ ကာမစိတ်တွေ လျော့လာပေမယ့် တခါတလေတော့ မောင်က အရင်အကြောင်း ပြန်မေးပြီး လိုးတိုင်း ကျမလည်း အားရကျေနပ်နေမိနေတုန်းပါပဲရှင်။

……………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားသည်။ )
Cbမှ ရင်ဖွင့်သံ အပိုင်းအစလေးများ { ၆ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔

( စ/ဆုံး )
🌲🌲🌲

” ပြောပြဖို့ ခက်တယ် ”
💞💞💞💞💞💞

ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တာ ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာတဲ့။ကားဆေးသုပ်လုပ်ငန်းပါ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးနဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦး မမဖြူက ကျုပ်အမ အရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောကျင်္ားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ကျော်နေပါပြီ။ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တအိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ဦးမြင့်စိုး မိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး မရကြဘူး။ခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။

မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး ၂လကြာတော့ ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။
ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ၄ဝ ပေ၆ဝ အိမ်ကို အလယ်က ကန့်ပြီး တောင်ဘက်ခြမ်းက ဦးမြင့်စိုးနေတယ် ။မြောက်ဘက်ခြမ်းက ကျုပ်တို့ နေတာပေါ့။ မမဖြူနဲ့ကိုသိန်းလွင်က တခန်း ကျုပ်က ဧည့်ခန်းနဲ့ကပ်လျက် အိပ်ခန်းမှာ အိပ်တာ။မမဖြူက နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ဦးမြင့်စိုး အိပ်ခန်းဘက် ဝင်တာနေမှာ နောက်ဖေးပေါက်က ပွင့်လျက်သားဗျ။ခါတိုင်း ညနေ ၅နာရီလောက်မှ ကျုပ်က အိမ်ပြန်တတ်တာ ခု ညလုပ်ဆင်းရမှာမို့ ၂ချက်ခွဲ ပြန်လာတာပါ။

” သမီး အပေါ်က … တက်ဆောင့်ပေးမယ်လေ ဦးစိုး ”

” လေးဖက်ထောက်ပါ … သမီးကလည်း ”

ဦးစိုးက သူ့လီးကြီး အရင်းက ကိုင်ရင်း ကုန်းထနေတာ ကုတင်ပေါ်မှာ မမဖြူ အောက်ပိုင်းက ထမိန်မရှိတော့ပါဘူး လေးဖက်ကုန်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတာပေါ့။ခါတိုင်း မမဖြူ အဖုတ်က အမွှေးတွေနဲ့ဗျ ဒီနေရိပ်ထားတာ နေမှာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားကြီးက ပြူးနေတာဗျ။ မမဖြူက ခါးကို ခွက်ပြီး ဖင်ကြီးထောင်ထားတော့ ဖင်အချိုင့်လေးထဲက ဖင်ဝလေးကိုပါ အထင်းသား မြင်နေရတယ်။

” ပလပ် … ပလပ် … ပြွတ် ”

မမဖွူကို ကြုပျအံဩမိတယျ။မမဖွူက ယောကငြျ်ားရှိလကြျနဲ့ ရာဂစိတျ အားကွီးလှနျးတာ ယောက်ဖ ကိုသိနျးလှငျက အဝေးပွေး ကားမောငျးတာမို့ အိမျမနတောလညျး ပါမှာပေါ့။ကြောငျးဆရာမမို့ အရပျထဲ အိန်ဒွသေိက်ခာ အပွညျ့နဲ့နပေမေယျ့ အသကျ သုံးဆယျ့ကြောျလာတဲ့အထိ ခါးအောကျ ကော့ထှကျနတေဲ့ ဖငျကွီးရယျ နို့အုံတငျးတငျးကွီးတှကေ မွငျသူတိုငျး ငေးကွညျ့နရေတာ။ကြောငျးစိမျးထမိနျနဲ့ အကငြျ် ီ ရငျဖုံးလေး ခါးတိုလေး ဝတျထားရငျ တအားကွညျ့ကောငျး တာဗြ။ကြောငျးစိမျး ထမိနျအောကျက ကားထှကျနတေဲ့ ဖငျကွီးက လမျးလြှောကျတိုငျး ရမျးခါနတော အထူးခွားဆုံးပဲ။

နောက်ကျောဘက် ခါးနားထိ နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်ကို အမြဲဆံထုံးလေးထုံးထား တတ်တယ်။ခုတော့ ဆံပင်တွေ ဖြည်ချထားတဲ့ မမဖြူ အောင်ပိုင်း ထမိန်တောင် မကပ်တော့ပါဘူး။မမဖြူ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖြဲပြီး ဦးမြင့်စိုးက အားရပါးရ ယက်နေတာဗျ။

” သမီးရယ်.. ဖင်ကြီးက လှလိုက်တာ အိစက်နေတာ ”

” အင်းပါ … ဦးစိုး ကြိုက်ရင် … ပြီးရော … ကြိုက်သလောက် လိုး ”

” အင်း … သမီး စောက်ပတ်မြင်တော့ … ဦးစိုး မိန်းမ မခင်မြင့် ကို သတိရတယ်ကွယ် ”

” ဟင် … ဦးစိုး ကလည်း … ဦးစိုး မိန်းမ မရှိတော့လို့ သမီး အလိုးခံနေတာပေါ့ … ရှိနေရင် ခံပါ့မလား ဟွန့် ”

” ဒီလို အပြောလေးတွေကြောင့် … ဦးစိုး စွဲလမ်းနေရတာပေါ့ ”

ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူစောက်ပတ်ကို ယက်လိုက် စကားပြောလိုက်ပါပဲ။ စောက်ပတ်အနံ့ရနေတဲ့ လီးကြီးက ပေါင်ကြားထဲ တဇပ်ဇပ် တုန်နေတာဗျ။မမဖြူကလည်း ဖင်ကြီးထောင်ပေးပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း စကားပြန်ပြောနေတယ်။ အသားညိုပေမယ့် အသားလတ်တယ်ခေါ်ရမလား ဆရာမ ဝတ်စုံလေးနဲ့ဆို မမဖြူက တအား ကြည့်ကောင်းတာဗျ။

ဖင်ထောင်ပေးတဲ့ မမဖြူရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသာမက ဖက်ပေါက်တွေပါ ယက်ပေးတော့ မမဖြူတစ်ယောက် ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ညည်းနေရောပဲ။ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ မမဖြူစောက်ပတ် ယက်နေတဲ့ ဦးမြင့်စိုး လျှာကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့။

” ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် ”

” အ … အ … အင်းဟင့် ”

ဦးမြင့်စိုး လက်တဖက်က သူ့လီးကို အုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်ရင်း မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးတဲ့ ပုံစံက သမရိုးကျ လုပ်နေတဲ့ပုံဗျ ဘယ်ချိန်ကတည်းက လုပ်နေကြမှန်း မသိပါဘူး ကျုပ်က ဒီနေ့မှ မြင်ဖူးတာပါ။

” တော်တော့ ဦးစိုး … လုပ်တော့ … သမီးခံချင်နေပြီ … အဟင့် ”

မမဖြူက ခေါင်းလေး လည်ပြန်လှည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုး ကို ငြုတုတုလေး ပြောနေတာဗျာ။

” သမီး စောက်ပတ်က … ယက်လို့ တအားကောင်းလို့ပါ သမီးရယ် … ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ”

” နောက်မှ ယက်တော့ … ဦးစိုးရယ် … လိုးပါတော့ဆို … အင်းဟင်း …… ရှီးးးး းးးးးးး ”

” လိုုးမှာပါ သမီးရယ် … လိုးချင်လွန်းလို့ ယက်ပေးနေတာပါ ”

” ဟင့်အင်းကွာ … လိုးတော့ ”

မမဖြူ စကားဆုံးတာနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက နောက်က နေရာယူပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ဒါပေမယ့် မမဖြူက ဦးမြင့်စိုး လိုးချက်တွေကို တောင့်ခံရင်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေတာပါ။

” အား … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစိုးရယ် … လိုး လိုး … ဦးစိုး စိတ်ကြိုက်သာ လိုး ”

” အင်းပါ … သမီးရဲ့ … ဘွတ် … ဖွပ် …… ဗျစ် ဗျစ် ”

ဦးမြင့်စိုးက မေးကြောတွေ ထောင်နေအောင် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း အတော်လေး ကြာတော့ မမဖြူကို သူပြီးတော့မယ်ဆိုပြီး လှမ်းပြောနေတာ။မမဖြူက သူ့စောက်ပတ်ထဲ လရည်မထဲ့ဖို့ ပြောရင်း လေးဘက်ကုန်း အလိုးခံနေရာကနေ ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးပြီး ဦးမြင့်စိုးလီးကို ချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး သူ့စောက်ပတ်လေး လိုးထားထဲ့ လီးထိပ်ရှေ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးနေတာပေါ့။

ဦးမြင်စိုးက မမဖြူပါးစပ်လေးထဲ လီးထိပ်သွင်းပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးနေတာဗျ။မမဖြူ လက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း လီးကို ပါးခွက်အောင် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတယ်။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူ ခေါင်းလေး ကိုင်ပြီး ၁ဝချက်လောက်ပဲ ဆောင့်လိုက်တာ မမဖြူပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ဝင်သွားတော့တာပေါ့။ဦးမြင့်စိုး ပေါင်တွေ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး လရည်အထွက် ရပ်တော့မှ မမဖြူက လီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။

ုပြီးမှ လီးထိပ် အပေါက်လေးထဲက လက်ကျန် လရည်စက်လေးတွေ လျှာနဲ့ သိမ်းယက်ရင်း ဒစ်ဖူးကို ပြွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ပြန်စုပ်ပေးနေတာ။ယောက္ဖလီးကို စုပ်ပေးတာ မမြင်ဖူးပေမယ့် ဦးမြင်စိုး အပေါ်ကျ ကမ်းကုန်အောင် လိုက်လျောပေးတာ အံအောမိတယ်ဗျာ။မမဖြူပုံစံက တကယ်ကို တက်ကြွနေတာပါ ခဏနားပြီး လီးကို ထောင်မတ်လာအောင် ပြန်စုပ်နေတော့တာပဲ။

မမဖြူတို့ ဒုတိယအချီ မလိုးခင် ကျုပ်လည်း အသာလေး အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။အတော်ကြာမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ။ကျုပ် အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ မမဖြူက ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထမင်းစားမလား လှမ်းမေးနေတော့တာပဲ။

” ဟော … မောင်လေး ကျော်ဦးတောင် အလုပ်က လာပြီ … ထမင်းစားတော့မလား … မမဖြူ ရေမချိုးခင် ခူးပေးလိုက်မယ် ”

” ဟုတ် … မမဖြူ ”

ကျုပ် ထမင်းစား စားပွဲခုံပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း ခဏအကြာ မမဖြူ ထမင်းပွဲ လာချတော့ မမဖြူ ကိုယ်နံ့က ခပ်စူးစူး ချွေးနံ့ စောက်ရည်နံ့တွေ ထွက်နေတာဗျ။

” ကျော်ဦး … ညပိုင်း အပြင်ထွက်ရင် အိမ်တံခါး သော့ခတ်နော် ”

” ကျနော် … ညလုပ်ဆင်းရမှာ မမဖြူ … ထမင်းစားပြီး သွားတော့မှာ ”

” အော် … အေးအေး … ဒါဆိုလည်း မောင်လေးသွားရင် … မမဖြူ လှမ်းအော်လိုက်ဦး ”

ကျုပ်ပြောပြီးတာနဲ့ မမဖြူက သူ့ပေါင်ကြား လက်နဲ့ ဖိကုတ်ရင်း နောက်ဖေး ရေချိုးဖို့ ထွက်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီး မမဖြူ အခန်းဘက် ဖြတ်တော့ မမဖြူက ရေချိုးပြီးလို့ ရင်လျားလေးနဲ့ တဘက်သုတ်နေတာပေါ့။ထမိန်ကရေစိုနေတဲ့ အသားကိုကပ်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချွန်ထွက်နေပြီး ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေက တဘက်သုတ်တိုင်း တုန်တုန်နေတယ်။

” မမဖြူ … ကျနော် အိမ်သာတက်ပြီး … သွားပြီနော် ”

” အေးအေး … မမဖြူလည်း စောစော အိပ်တော့မယ် … ဒီနေ့ ကျောင်းမှာ ပင်ပန်းတယ်ဟာ ”

မမဖြူစကားကြောင့် ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရတာ။မမဖြူဘေးက ဖြတ်ပြီး နောက်လှည့် ကြည့်တော့ ကျောပေးထားတဲ့ မမဖြူ ခါးအောက် ဖင်ကြီးက ကော့တက်နေတယ်။အိမ်သာထဲ မမဖြူနဲ့ ဦးမြင့်စိုးတို့ လိုးပုံတွေ တွေးရင်း ဂွင်းထုလိုက်တာ ခဏပဲ လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်ကျလာတာပေါ့။ပြီးတာနဲ့ မမဖြူကို နူတ်ဆက်ပြီး အလုပ်ဆိုင် ညလုပ် လုပ်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

နောက် ၃ရက်လောက် နေတော့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစားပြန်ရင်း မြို့ထဲ ပစ္စည်းဝယ်ထွက်တာ မထင်မှတ်ပဲ ကျုပ်မသိသေးတဲ့ မမဖြူ ရဲ့ တိတ်တခိုး ဖြစ်ရပ်မှန်လေး သိခဲ့မြင်ခဲ့ ရပါတယ်။

မမဖြူ စားစရာတွေတဖက်နဲ့ ခြင်းတောင်းလေးကိုင်ပြီး ဆိုင်ကယ် တက္ကစီ တစ်စီး ငှားနေတာ တွေ့လို့ ကျုပ် စိတ်ဝင်စားသွားတာဗျ။ကျုပ်ကလည်း အလုပ်ထဲကနေ ရေစားကော်ပတ် ကုန်လို့ မြို့ထဲ လာဝယ်တာပါ။မမဖြူငှားစီးတဲ့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီ နောက်က ကျုပ်လည်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ ခပ်ခွာခွာလေး လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။မီးပွိုင့် ၃ခု ကျော်ပြီးမှ မြို့ပြင်ထွက်တဲ့ လမ်းပေါ်ရောက်လာတော့တာပေါ့။မိနစ်၂ဝလောက် မောင်းပြီးမှ ချောင်ကျတဲ့ ရပ်ကွက်လေးထဲ ရောက်လာတော့တယ်။ကျုပ် စိတ်လော နေလို့လားမသိဘူး အချိန်အရမ်းကြာနေသလိုပဲဗျာ။

ကြားလမ်းထိပ်လေး ရောက်မှ မမဖြူက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ဆိုကယ်သမားကို ပိုက်ဆံရှင်းပီး ကြားလမ်းလေးထဲ ဝင်သွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း လမ်းကြားထိပ်က ကွမ်းယာဆိုင်နား ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ကွမ်းမှာရင်း စပ်စုလိုက်တာပေါ့။

” ဒါ … ဘာရပ်ကွက်လည်းဗျ ”

” တိုးချဲ့ မြို့သစ်ပါ … အကို ”

” ဒါနဲ့ … ခုန ဆရာမကို သိလား ညီလေး ”

” အော် … ကျနော်တို့ အရပ်ထဲက စစ်ထွက် ဦးသန်းဆောင် တူမလို့ ပြောတယ် … တပတ် ၂ခါလောက် လာလာပြီး သူ့ဦးလေးကို လာလာတွေ့တာပါ ”

” အော် … အကို့ ကလေး ဆရာမမို့ပါ ဒီဘက် ဘာလာလုပ်တာလည်း သိချင်လို့ပါကွာ ”

” ဟုတ် … ဦးသန်းဆောင် အိမ်ဘက်က ဆိုင်ကယ် ဝင်ရတယ် အကို ကြားလမ်းအတိုင်း ညာဘက်ကွေ့ပြီး မြောက်ဘက်ချိုးလိုက် အစွန်ဆုံး အိမ်ပါ ”

ကွမ်းယာဆိုင် ကောင်လေး ပြောတဲ့အတိုင်း လမ်းကြားထဲ မောင်းဝင်ပြီး မြောက်ဖက်ချိုးကာနီး မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်တယ် နေ့ခင်းဘက်မို့လား မသိဘူး လူက ရှင်းနေတာဗျ။လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့တာနဲ့ ကျုပ်လည်း မြောက်ဖက်ကြားလေးထဲ ဆိုင်ကယ် စက်ရပ်ပြီး တွန်းလာခဲ့လိုက်တယ်။အစွန်ဆုံးအိမ်ရောက်တော့ ဝန်းတံခါးက သစ်သားတံခါးလေး စိရုံစိထားတာပါ။အသာလေး တွန်းဖွင့်ဝင်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်တွေ ကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရပဲ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။

အိမ်တံခါးက ဖွင့်စရာကို မလိုတာ တံခါးပိတ်တဲ့ မင်းတုန်းတွေက လန်နေပြီး တခါးပေါက်ဘေးမှာ ကြေးနန်းကြိုး လေး တွေ့လိုက်ရတာမို့ ကြေးနန်းကြိုးလေးနဲ့ပဲ အပိတ်အဖွင့် လုပ်ပုံပါပဲ။ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းဘက်က လင်းထိန်နေတာ။မီးမထွန်းပေမယ့် အိမ်ဘေး ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် ကြောင့်ပါ။
အခန်းထဲ ဆံပင်ဂုတ်ထောက်နဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး တစ်ယောက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတာဗျ။မမဖြူက အဲဒီလူကြီးရှေ့ ဒူးလေးကွေးထိုင်နေတာ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက် ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကျနေတယ်။

” ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်လာတယ် … ဦးလေးဆောင် … စားတော့မလား ”

” ခေါက်ဆွဲ မစားသေးဘူး ဆရာမရယ် … နို့အရင် စို့ချင်တာ ”

” ခ်ခ် … ဦးလေးကတော့လေ … သမီးမြင်တာနဲ့ ဒါပဲ ဟွန့် ”

မမဖွူနဲ့ ခေါငျးဖွူကွီးက အရငျကတညျးက ရငျးနှီးနပေုံဗြ။ခေါငျးဖွူကွီး စကားဆုံးတော့ မမဖွူက ဆံတိုးထိုးထာတဲ့ ဆံပငျတှေ ဖွညျရငျး ခေါငျးဖွူကွီးရှေ့က ခေါကျဆှဲထုပျကို သူ့ခွငျးတောငျးနားလေး တှနျးပို့ လိုကျတယျ။ရငျဖုံး အကငြျ် ီလေး ကွယျသီးတှေ ဖွုတျပွီး ဘေးခှဲပစျတော့ နို့အုံဖှေးဖှေးလေး ထိနျးထားတဲ့ ဘောျလီအနကျလေး ပေါျလာတာပေါ့။အကငြျ် ီခြှတျပွီး ဘောျလီကွိုး ဖွုတျနတေုနျး ခေါငျးဖွူကွီးလကျတဖကျက မမဖွူ နို့တဖကျကို ကိုငျနတောဗြ။

” လွမ်းလိုက်တာ ဆရာမရယ် … အရမ်းပဲ ”

” လူ သတိရတာလား … ဘာ သတိရတာတုန်း ဟွန့် ”

” ဟော်ဒီ နို့လေးတွေရယ် … ဦးလေး ယက်နေကျ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ရယ် … ခိခိ ”

စကားပြောရင်း မမဖြူက ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့ ဒူးထောက်ရပ်လိုက်တော့ စူထွက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်က ဘော်လီချွတ်လိုက်လို့ ရုန်းထွက်လာတာပေါ့။မမဖြူ နို့အုံကြား မျက်နှာအပ်ရင်း ခေါင်းဖြူကြီး လက်တွေက ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေပါ ဆုပ်နယ်ပေးနေတာ။

” ဆရာမ … အချိန်ရရဲ့လား ဟင် ”

” ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန်ထိ ရတယ်လေ ဦးလေး … နေ့တပိုင်း ခွင့်တင်လာတာ … ကျောင်းအုပ်ကတောင် ပြောနေတာ ၁ပတ် ၂ရက်လောက် နေ့တပိုင်း ခွင့်တင်လို့တဲ့ ”

” အင်းပါ ဆရာမရယ် … ဦးလေးက ဒုက္ခိတမို့ … လာတွေ့ဖို့ မလွယ်ဖူးလေ ”

” အင်း … ခုလည်း ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့လေ သမီးက … ကျောင်းကနေ တန်းလာတာပါ ”

” အင်းပါ ကျောင်းဆရာမဝတ်စုံလေး နဲ့ အရမ်းလှတယ် ဆရာမ က ”

” ဟွန့် … သွားပါ … တွေ့မှလာချွဲနေတာ … မတွေ့တဲ့နေ့တွေ … ဘယ်မယားတွေ ခေါ်လိုးနေလည်း မသိပါဘူး ”

” ဟာ … ဦးလေးလို ဒုက္ခိတကြီးကို … ဘယ်မိန်းမက … အလိုးခံပါ့မလည်း …… ဆရာမ ရဲ့ ”

” ဟုတ်ပါပီ … သမီးကသာ ဦးလေးကို သနားလို့ … လာလာ အလိုးခံပေးတာပါ … ဟွန့် ”

” ဦးလေး ဟာကြီးကလည်း … ဆရာမ လာမယ့်ရက်ဆို့ မနက်ကတည်း … မြူးနေရှာတာပါ … ကြည့်လေ ”

မမဖြူနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးက စကားသာပြောနေကြတာ နှစ်ဦးသား အပွတ်အသပ်က မပျက်ဖူးဗျ။ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူနို့သီးခေါင်း တွေ တလှည့်စီ စို့ရင်း ဖင်တွေ ညှစ်လိုက် ပေါင်ကြားထဲက စောက်ပတ်ကို နိုက်ကလိလိုက်ပဲ။

မမဖြူက ခေါင်းဖြူကြီး စကားဆုံးတော့ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပုဆိုးအောက်နားစ ဆွဲလှန်ပစ်တာ။အဲဒီကျမှ ကျုပ်လည်း ခေါင်းဖြူကြီး ပြောတဲ့ ဒုက္ခိတ ဆိုတဲ့စကားကို နားလည်လိုက်တာဗျို့။ဟုတ်တယ်ဗျ ခေါင်းဖြူကြီး ဒူးခေါင်းအောက်က ခြေထောက် နှစ်ဖက်လုံး မရှိတော့ပါဘူး ဒါပေမယ့် ပေါင်ကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးမဲကြီးက ဒုက္ခိတ မဟုတ်ဖူး လုံးပတ်အတုတ်ကြီးနဲ့ အရှည်က ကျုပ်လီးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲ။

မမဖွူရဲ့ လကျဖဝါး ဖှေးဖှေးလေးက ခေါငျးဖွူကွီး ပေါငျကွားက လီးကို ပှတျသပျပေးရုံလေးရှိသေးတာ လီးကွီးက အကွောပွိုငျးပွိုငျး ထပွီး တဇပျဇပျ တုနျလာရောပဲ။ခေါငျးဖွူကွီးက မမဖွူပါးပွငျလေးနမျးရငျး ခပျတိုးတိုး ပွောလိုကျတော့ မမဖွူက ထရပျပွီး ထမိနျရော အတှငျးခံဘောငျးဘီပါ ခြှတျခပြစျလိုကျတယျ။အကငြျ် ီနဲ့ ထမိနျကို သခြောလေး ခေါကျပွီး ဘေးနားတှနျးပို့ရငျး ခေါငျးဖွူကွီးရှေ့ လေးဘကျကုနျးပေးလိုကျတာဗြ။ခေါငျးဖွူကွီးက ထိုငျလကြျအနထေားနဲ့ပဲ မမဖွူရဲ့ ဖှေးဥနတေဲ့ ဖငျသားစိုငျတှေ ပှတျသပျပေးရငျး ပေါငျကွားက ပွူးထှကျလာတဲ့ စောကျပတျလေးကို တပွတျပွတျနဲ့ အငမျးမရ ထိုးယကျနတေယျ။

” ပြွတ် …… အ ရှီးးးး းးးး …… ပလပ် ပလပ် …… အဟင့် အ အ …… ရှီးးးး းးးးးး ကျွတ်ကျွတ် ”

ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကို အုံလိုက်ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ယက်ပေးတော့ မမဖြူလည်း ဖင်ကြီးရမ်းခါပြီး တ အအ ညည်းနေရှာတာ။ခေါင်းဖြူကြီးကလည်း မမဖြူ စောက်ပတ်ကို ယက်ရင်း ဖင်သားစိုင်တွေ ပွတ်နေတဲ့ ညာဘက်လက်က သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်။

” ရှီးးးးး … ဦးလေးဆောင် ……အစိလေး စုပ်ထား မလွတ်နဲ့ …… ဟုတ်တယ် …… ကိုက်ကိုက် နာနာလေးကိုက်ပါ … သမီး ခံနိုင်ပါတယ် ”

ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ ပြောတဲ့ အတိုင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စောက်စိကို ဆွဲစုပ်နေတာဗျ။

” အမလေးးးး … ကျွတ် …… အဲဒါ ဖင်ပေါက်ကြီး … ဦးလေးရဲ့ … မလုပ်ပါနဲ့ …… သမီး မခံနိုင်လို့ပါ ”

ဒီတကြိမ် ခေါင်းဖြူကြီးက မရပ်ဖူးဗျ စောက်ပတ်အုံလေးကို ပင့်ယက်ပြီး မမဖြူ ဖင်ဝလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ဖိလိုးနေတာ။မကြာပါဘူး မမဖြူဖင်ကြီး ထောင်တက်လာပြီး အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီး ဆွဲရင် စောက်ရည်တွေ ပန်ထွက်လာတော့တာပါပဲ။စောက်ရည်တွေက ခေါင်းဖြူကြီးမျက်နှာရော ရင်ဘတ်တွေပါ စင်ကုန်တော့တာ။မမဖြူ ပေါင်တန်တွေ တဆက်ဆက်တုန်လာပြီး စောက်ရည်အထွက် ရပ်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချပစ်လိုက်တာပဲဗျာ။ခေါင်းဖြူကြီးက သန်မာတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဘေးနားလှဲနေတဲ့ မမဖြူ ဖင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း လက်တဖက်က သူ့လီးကို ကိုင်စွ နေတယ်။

” ဆရာမ အမောပြေရင် … တက်လိုးပေးနော် ”

ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ ဖင်ကြီးကို တချက်ညှစ်ရင်း ပက်လက်လှန်လှဲပစ်မှ သူ့မျက်နှာကို ကျုပ် မြင်လိုက်ရတာဗျ။အိမ်ကို မမဖြူ ခေါ်ခေါ်လာတဲ့ ကျောင်းသားလေး ရုပ်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ။မမဖြူ တခါပြောဖူးတယ် ဒီကလေး အဖေက စစ်ထွက်တဲ့ ခြေနှစ်ဖက် ဖျက်ခံရပြီး သနားစရာကောင်းတယ်ပြောတာ။မမဖြူလည်း ကလေး သနားရာကနေ ဖအေကိုပါ လူမသိသူမသိ အလိုးခံနေရှာတယ်။

” ဗျစ် …… အ အ ”

မမဖြူက ထရပ်ပြီး ခေါင်းဖြူကြီး အပေါ်က ခွလိုးပေးနေတာဗျ။

” တအား နာလား … ဆရာမ ”

” အင်း … ဦးလေး လီးက … သမီး ယောကျင်္ားထက် တုတ်တယ် … ကျွတ် ကျွတ် ”

မမဖြူ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေတာ မျက်နှာကသာ မဲ့တာပါ တင်းကော့နေတဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးက မြှောက်လိုက်ကြွလိုက်နဲ့ အိတွဲနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေက လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ခေါင်းဖြူကြီးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးတွေက နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှစ်ခြေလိုက်တော့ မမဖြူတစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပါပြီ။အောက်က ပက်လက်လှန်ပြီး အလိုးခံနေတဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပေါက်တန်တွေ မမဖြူ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် တချက်တချက် မြှောက်တက်လာတာ။ကျုပ်လည်း မမဖြူ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတယ်ဗျာ။

” ဆရာမ နို့တွေက … အရင်ထက် ပိုထွားလာတယ် ”

” ဘွတ် … အင့် …… ဖွပ် ဖွပ် … ဘာလဲ ဦးလေးက မကြိုက်ဘူးလား ”

” ကြိုက်တာပေါ့ … နို့တွေရော ဖင်ကြီးရော … ဒီ၃လ အတွင်း အရင်ထက် ကြီးလာတော့ … မြင်တာနဲ့ … လိုးချင်နေတာပေါ့ …… ဘွတ် ရှီးးးး းးးးး …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဆရာမ အားရအောင် ဆောင့်နော် …… ကောင်းလိုက်တာကွယ် … စောက်ပတ်လေးက စီးပိုင်နေတာ ”

ခေါင်းဖြူကြီး ဘယ်လက်က မမဖြူ နို့သီးခေါင်းတွေ တလှည့်စီ ချေရင်း ညာလက်က ဖင်ကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတာဗျ။မမဖြူကလည်း လီးထိပ်ထိ ဖင်ကြီးမြှောက်ရင်း ပြန်အဆောင့်ကျ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် ဖိဆောင့်ပစ်တာ။နှစ်ယောက်သား တအားအားနဲ့ ညည်းရင်း လိုးနေကြတာ ခဏကြာတော့ ခေါင်းဖြူကြီးက လိုးရင်းတန်းလန်း ထထိုင်ပြီး မမဖြူ လည်ပင်းသားတွေ ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သူ့လီးဆီ ဆွဲကပ်ပစ်တယ်။

မမဖြူလည်း ခေါင်းဖြူကြီးကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ရင်း ကြိတ်လိုးပြီး အတော်ကြာမှ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရင်း ငြိမ်သွားတော့တာ။မမဖြူက ဖင်ကြီးနောက်ဆုတ်ရင်း လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပေါင်ကြားက စောက်ရည်ရော လရည်ရော ပေပွ နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ်ပေးတာဗျ။လီးကြီးပြောင်ရှင်းသွားမှ ခေါင်းဖြူကြီးက ပက်လက်ပြန်လှဲချတာ။မမဖြူကလည်း ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ရင်း သူ့စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ခိုင်းတာပေါ့။

ခေါင်းဖြူကြီးကလည်း မမဖြူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက ပြန်အမ်လာတဲ့ အကျိအချွဲတွေ အကုန်စုပ်ယူ မျိုချပြီးမှ စောက်ပတ်အုံ တပြင်လုံးရော ဖင်ဝထဲ စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေ အကုန်လုံး ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတာ။ပြီးမှ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ရင်း ခေါက်ဆွဲကျွေးနေတုန်း ကျုပ်လည်း အသာလေး ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

/////////////////////////////

မမဖြူကတော့ နောက်ရက် ခပ်တည်တည်ပါပဲ သူပါသူ ဟန်မပျက် သွားလာလှုပ်ရှားနေတာ။အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးလာရင်း မိုးတွင်းရောက်တော့ ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတာပေါ့။

” ကိုကျော်ဦး … ကွမ်းစားဗျာ ”

” အေး … ထုံးဆေးမလား … နှပ်ဆေးကျ ငါရင်ကျပ်တယ်ကွ … ဒီဘက် တိုးထိုင် ဖိုးလုံး … မိုးပက်နေတာ ”

မိုးပက်နေတဲ့ ပြတင်းပေါက်နား ဖိုးလုံးက ကပ်ထိုင်နေလို့ ကျုပ်က ဒီဘက်လာထိုင်ဖို့ ကွမ်းယာယူရင်း ပြန်ပြောနေတာပါ။

” ရပါတယ် ကိုကျော်ဦးရာ … ကျနော်က ကားသမားပါ ဒီမိုးလောက်က အေးဆေးပဲ ”

ဖိုးလုံးက ကျုပ်ယောက္ဖသိန်းလွင်ရဲ့ စပယ်ယာပါ မိုးတွင်း ကားနားတော့ ဖားကန့်ကနေ ရွာမပြန်ပဲ ကိုသိန်းလွင်နဲ့ပါလာရင်း အိမ်မှာနေနေတာ ၁လ လောက်ရှိပြီ။အသားညိုညို ပိန်ပေမယ့် အရပ်အမောင်းက ကောင်းတယ် ကျုပ်ထက်ရှည်တယ်။အသက်က ၁၉နှစ်ကျော်ကျော်လေးရယ် အသက်ငယ်ပေမယ့် မနက်တိုင်း ဖိုးလုံးပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့လီးက စံချိန်မှီဗျ။ကျုပ်နဲ့တခန်းထဲ အတူအိပ်တာမို့ တခါတခါ အိပ်ရင်း ကျုပ်လာခွရင် လန့်နိုးခဲ့ရတယ်။မအေဘေးလေးက အအိပ်က ကြမ်းတယ် ညတဝက်လောက်ဆို လီးက ထောင်ပြီး ပုဆိုးက လည်ပင်းချိတ်နေပြီ။

” အေးပါကွာ … မင်း ဒီလာနေတုန်း ဖျားနာနေရင် … ယောက္ဖက ငါ့ အပြစ်ပြောနေဦးမယ် ”

” ဆရာသိန်းက သဘောကောင်းပါတယ် … ကိုကျော်ဦးရ … ဖားကန့် ကျနော်တို့ လောပန်းပိုင်တဲ့ ဆိုဒ်ထဲ ဘတ်ဖိုး ၁ဝစီးလောက်ရှိတာ ကျနော်က ဆရာသိန်း ဘတ်ဖိုးပဲ အကူလိုက်တာ မုန့်ဖိုးလဲရ ပညာလည်းရပေါ့ … ခုဆို ကျနော် ကားမောင်းတတ်နေပြီ … ဒီတမိုးကုန်လို့ ပြန်တက်ရင် ဆရာသိန်းက ကျနော့်ကို ကားတစီးရှာပေးမှာဗျ ”

ဖိုးလုံးက သူ့မျော်လင့်ချက်နဲ့သူ ဘဝကို အားရကျေနပ်နေပုံပါ။ခိုင်းရင်လည်း ဖင်ပေါ့တယ်ဗျ။ဘာခိုင်းခိုင်း မျက်နှာတချက် မပျက်ပဲ အကုန်လုပ်ပေးရှာတာ။ယောက္ဖ ကိုသိန်းလွင်က ဖားကန့်က မှာတဲ့ စက်အပိုပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်နေရလို့ မနက်လင်းတာနဲ့ အိမ်ကထွက်တာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာတာများတယ်။ကျုပ်နဲ့ဖိုးလုံး ဘော်လုံးပွဲ ထကြည့်ဖို့ စောင့်ရင်း အိပ်ယာထဲ မအိပ်ပဲ ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ် မှေးနေတုန်း မမဖြူတို့ အိပ်ခန်းက စကားသံတွေ ကြားနေရတယ်။ဖိုးလုံးကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်လေး မှေးနေတာမို့ ကျုပ်လည်း ချောင်းနေကြ အပေါက်လေးထဲက ချောင်းကြည့်မိတာ။

” ဒီတခေါက်လည်း … မိုးကုန်မှ ပြန် တက်မှာမလား … မောင် ”

” အင်းလေ … ဖြူရဲ့ … ဘာလို့လည်း ”

” အော် … မောင့်တပြည့်လေးက … မိုးကုန်တဲ့ အထိ ဒီမှာပဲ နေမှာပေါ့ ”

” ဟုတ်တယ်လေ … ဖြူ … မောင် ဒီမလာခင် ဖုန်းဆက်ပြောထားတာလေ ”

” ဟုတ်ပါပြီ … ကောင်လေးက ခိုင်းရင် ဖင်ပေါ့တယ် … အလိုက်လည်း သိတယ် … ကြာကြာနေမှာဆို ပုဆိုးလေး ဘာလေး ဝယ်ပေးမလို့ပါ … ဖြူဈေးသွားလို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့ရင် အဝတ်စားက ဒီအဝတ်စား တွေပဲ လှည့်ဝတ်နေတာ ”

” ဟားးးး … ဘာများပါလိမ့်လို့ … ဝယ်ပေးလိုက်ပါ ဖြူရယ် … ဖိုးလုံးလေးက ရသမျှ ပိုက်ဆံကို နယ်က သူ့အမေဆီပို့တာကွ … သူ့အတွက် လက်ဖက်ရည်ဖိုး ကွမ်းဖိုးလောက်ပဲ ချန်တာ … ခုလည်း နယ်မပြန်ချင်ဘူး ဆိုလို … မောင် ခေါ်လာလိုက်တာပါ ဟိုမှာလည်း မောင့် နဲ့ပဲ နေတာလေ ”

” အင်းပါ … ဒါဆို နက်ဖန် ဈေးသွားရင် ဖိုးလုံးအတွက် ပုဆိုးနဲ့ စပိုစ့်ရှပ် လေးတွေ ဝယ်ပေးလိုက်မယ် ”

” ကဲပါ … သူများ အကြောင်းပြောနေတာနဲ့ … ကိုယ့်အကြောင်းတောင် မပြောရသေးဘူး ”

” ပြောလေ … မောင်ရဲ့ ”

” ဖားကန့်မှာ … ဖြူ့ကိုပဲ … သတိရနေတာကွ … ဒီရောက်တော့လည်း … စက်ပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်တာနဲ့ မအားတာ များနေတာ … မိန်းမနား မကပ်ရဘူး ”

” အံမယ် … လူကိုသတိရတာလား … ဒါကို သတိရတာလား … ဟွန့် ”

မမဖြူက ယောက္ဖကိုသိန်းလွင်ကို မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောရင်း ထမိန်လှန်ပြနေတာဗျ။ကိုသိန်းလွင် မျက်လုံးတွေကလည်း မမဖြူ စေက်ပတ်ကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း စကားတွေပြန်ပြောနေတယ်။

” လူကိုရော … ဟောဒီ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ကိုရောပေါ့ … ဒီပြန်ရောက်ရင်း ဖြူ့စောက်ပတ်လေး ယက်မယ်ဆိုပြီး ဟိုမှာ ဂွင်းထုခဲ့တဲ့ ရက်တွေ မနည်းဘူး ”

” ဟုတ်ပါပြီရှင် … ဒီည အတိုးချပြီး မောင် ကြိုက်သလောက်ယက် … ဟုတ်ပီလား ခ်ခ် ခ်ခ် ”

မမဖြူက တခိခိ ရယ်ရင်း ထမိန်ကို ခြေရင်း ကန်ထုတ်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးနေတာ။ကိုသိန်းလွင်က ချက်ချင်းထပြီး မမဖြူပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် နေရာယူပြီး စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ကုန်းယက်နေတယ်။မမဖြူက မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး စောင်ပတ်အယက်ခံရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာတာ။၁၅မိနစ်လောက်ကျ ကိုသိန်းလွင် ခေါင်းလေး မမဖြူပေါင်ကြားက ထွက်လာပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ ပုဆိုး ချွတ်ချပစ်တယ်။

မမဖြူက ကုန်းထပြီး သူ့ယောကျင်္ားလီးကို ပြန်စုပ်ပေးနေတာပါ။ကိုသိန်းလွင်က မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ မမဖြူခေါင်းလေးကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို တချက်ချင်း လိုးနေတာဗျ။မမဖြူက ပါးစပ်အလိုးခံရင်း လဥတွေ လက်နဲ့ညှစ်ပေးနေတော့ ကိုသိန်းလွင် ပေါင်တန်တွေ တုန်လာပြီး မမဖြူ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာ။

” အ …… မရတော့ဘူး …… ဖြူရယ် … ရှီးးးးး …… ကြာရင် ပါစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ”

” ပြီးလိုက်ပေါ့ … မောင်ရယ် ”

” ဟာ … ဖြူ စောက်ပတ်လေး လိုးချင်သေးတာလေ ”

” မောင့် သဘောပါနော် … လာ လိုးလှည့် …… ဘယ်လိုနေပေးရမလည်း ဟင် ”

” လေးဖက်ကုန်းပေးကွာ … နောက်က လိုးမယ် ”
မမဖြူက ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး အိပ်ယာပေါ်ကပ်ပြီး လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ဖင်ကြီးထောင်ပေးလိုက်တယ်။ကိုသိန်းလွင်က မမဖြူဖင်ကြီး ပွတ်သပ်ရင်း နောက်ကနေ ဆွဲဆွဲလိုးနေတော့တာ။အသားချင်းထိအောင် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေပေမယ့် ကိုသိန်းလွင်က ကြာကြာမလိုးနိုင်ရှာဘူး ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာဗျ။မမဖြူ မျက်နှာက အားမလိုအားမရလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့တယ်။ကျုပ်လည်း မမဖြူတို့ အိပ်သွားမှ ဖိုးလုံးကို နိုးပြီး အိမ်တံခါး အသာဖွင့် လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည် အလင်းဆိုင် ဘော်လုံးပွဲ သွားကြည့်ကြတာ။
နောက်ရက်မနက် မမဖြူ နိုးမှ နှစ်ယောက်သား ထခဲ့ကြတယ်။

” ကျော်ဦး နဲ့ ဖိုးလုံး ထတော့ … မမဖြူ ထမင်းကြော်ထားတယ် … ပူတုန်း ထစားကြ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … မမဖြူ ”

ဖိုးလုံးက ချက်ချင်း ပြန်ထူးပြီး အရင်ထသွားတာ ပြီးမှ ကျုပ်က ထပြီး မျက်နှာသစ်တယ် အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဖိုးလုံးက ထမင်းကြော် စားနေပါပြီ။

” လာ … ကျော်ဦး … ပူပူနွေးနွေးလေး စားလိုက် ”

မမဖြူက ကျုပ်ရောက်တာနဲ့ ပန်းကန်ပြား တချက်ထဲ ဒယ်အိုးထဲက ထမင်းကြော်တွေ ဇွန်းကြီးနဲ့ ကော်ထည့်ပေးနေတာ။

” ဒါက … ငံပြာရည် အရိုင်းဖျော် … ဒီဘက်က ကြက်သွန်ဖြူလေးတွေ အခွံသင်ထားတာ … ကဲ မမဖြူ ဈေးသွားဖို့ ရေချိုးတော့မယ် … ဖိုးလုံး မြန်မြန်စား ဈေးလိုက်ပို့ပေးရမယ် ”

ထမင်းစားပြီးတော့ ဖိုးလုံးက ကျုပ်ပန်းကန်ရော ဆေးကြောပြီး ပန်းကန်စင်ပေါ် ကျကျနနလေး စီထားပေးတယ်။ကျုပ်က ရေနွေးသောက်ပြီးမှ ထရပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်လာခဲ့တာ။

” အကို ရေချိုးတော့မလား … ကျနော် အရင်ချိုးလိုက်မယ် … မမဖြူ ဈေးလိုက်ပို့ရမှာမို့ ”

အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ တဘက်လေး ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားကစားဘောင်းဘီတို အနီလေးနဲ့ ဖိုးလုံးက ပြန်ထွက်လာတယ်။

” အေးပါ … မင်းအရင် ချိုးလိုက် ”

ကျုပ်လည်း ကုတင်ပေါ် ခဏလှဲပြီးမှ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာလိုက်တာ။နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်တော့ ရေချိုးကန် အတွင်းဘက် ကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်တာဗျ။ရေချိုးကန်က နောက်ဖေး အိမ်သာဘေးနားလေး ဘုံဘိုင်တူးပြီး ရေကန်အသေးလေးလုပ်ထားတာပါ။ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို သွပ်ပြားတွေ ထောင်ကာပြီး ဆေးသုပ်ထားတာ။ကျုပ်အနား ရောက်မှ မမဖြူက ကျုပ်ကို မြင်တော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။မမဖြူက ရေချိုးပြီးကာစ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ့်ထားတာ ဖွေးနေတာပဲ။

မမဖြူချောင်းတဲ့အပေါက်လေးက ကျုပ်ချောင်းကြည့်တော့
ဖိုးလုံးက ဘောင်းဘီတိုလေးကို ပေါင်လယ်ထိ လျှောချပြီး သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်ဆေးနေတာဗျ။ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေတယ်။ဖိုးလုံးရေချိုးပြီးမှ ကျုပ်လည်း ရေဝင်ချိုးလိုက်တာ။ကျုပ် ရေချိုးပြီး အလုပ်ဝတ် လဲတော့ မမဖြူနဲ့ ဖိုးလုံးက ဈေးသွားကြပြီ။ကျုပ်လည်း အိမ်တံခါးပိတ် အလုပ်ဆိုင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဆိုင်ရောက်တော့ ၁နာရီလောက်ပဲ လုပ်ရသေးတယ် မိုးရွာလာတာနဲ့ တဆိုင်လုံး ခဏနားနေကြတာ။

တဖြည်းဖြည်း မိုးသဲလာတော့ ဆရာက ဆေးမူတ်တဲ့ ပန့်တွေ အခြားပစ္စည်းတွေ အိမ်ထဲ ရွေ့ခိုင်းပြီး အတော်လေး ကြာတော့ အလုပ်ပိတ်ဖို့ လှမ်းပြောနေတယ်။ကျုပ်လည်း ကလေးတွေနဲ့ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းပြီး ဆရာ့နူတ်ဆက်ရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ မိုးကလည်း ကောင်းတယ်ဗျာ။ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်း ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတာမို့ လမ်းမှာပဲ စည်ဘီယာ ၄ခွက်လောက် ဝင်ကစ်လိုက်တာ ပြန်ကာနီး လက်ဆောင် တခွက်ချပေးလို့ ထပ်သောက်ပစ်တယ်။

” ဝေါ … ဝေါဝေါ …… ဝုန်းးးး ဂျိန်းဂျိန်းးး … ဒလိန်းးး … အုံးးး ဂျိန်းးး ”

မိုးကြီးလာပြီး မိုးခြိမ်းသံတွေ တဝုန်းဝုန်း တအုံးအုံးပဲ။အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ဝန်းတံခါးက ဟနေတာ ဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လာပြီး အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ခေါင်း တံဘက်သုတ် အဝတ်စားလဲလိုက်တာ ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲတုန်း သေးကပေါက်ချင်လာတာဗျ။အခန်းတံခါး ဖွင့် နောက်ဖေးသွား သေးပေါက်ပြီး ပြန်လာတော့ မီးဖိုခန်းထဲက အသံ သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရတယ်။တံခါးက ပွင့်လျက်ကြီးမို့ တံခါးဘေး ရပ်ပြီး အတွင်းဘက် ကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူက မီးဖိုခန်း ဒေါင့်က စားပွဲခုံပေါ် လက်ထောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ထားတာ။

ကျောင်းစိမ်းထမိန် အောက်နားစက ခါးပေါ်လိပ်တင်ထားတော့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးတွေက အတိုင်းပဲဗျ။မီးပျက်နေပေမယ့် မီးဖိုခန်းတံခါး အလင်းရောင်က စားပွဲခုံနား ကျရောက်နေတော့ လင်းထိန်နေတာ။မမဖြူ ဖင်ကြီးနောက်က ခါးဆွဲပြီး တဘွတ်ဘွတ် လိုးနေတဲ့ ဖိုးလုံးအောက်ပိုင်းကလည်း ပုဆိုးမရှိတော့ဘူး။ပုဆိုးက ခြေရင်း ပုံကျနေတယ်။မိုးခြိမ်းသံတွေနဲ့ အပြိုင် ဖိုးလုံးက ဆောင့်လိုးတိုင်း မမဖြူကလည်း ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ပစ်ဆောင့်ပေးနေတာ။စားပွဲခုံပေါ်က မမဖြူ ထမင်းချိုင့်လေး ရမ်းခါနေရောပဲ။

မိုးသံလေသံတွေနဲ့ ကျုပ်ဝင်လာတာ မမဖြူတို့ မသိလိုက်တာနေမှာ အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း မီးဖိုခန်းလေး ဆူညံနေတာဗျ။အတော်လေးကြာမှ ဖိုးလုံးဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အီးကနဲ့ အော်ရင် ၅ချက်လောက် ပစ်ဆောင့်ပြီး နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သွားကြတယ်။ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ပြန်မှေးနေလိုက်တာပေါ့။ခဏ ကြာမှ ဖိုးလုံးက အထုပ်တွေ ကိုင်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတာ ပေါင်ကြားက ဖိုးလုံးလီးက ထောင်ထွက်နေတုန်းပဲ။

” ဟင် … ကိုကျော်ဦး … အလုပ်က ပြန်လာတာလား ”

” အေး ”

” ဟို ဟို … ရောက် တာ ကြာ ပြီ လား ”

ဖိုးလုံး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ပြီး အသံတွေပါ တုန်နေတာဗျ။ကျုပ် ရိပ်မိပါတယ် ဗျာ မမဖြူနဲ့ ဒီကောင် မီးဖိုခန်းမှာ လိုးနေတာ ကျုပ်မြင်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံပေါ့။

” ကြာပြီကွ … ငါလည်း ဆိုင်ပိတ်လို့ … အိမ်ပြန်လာရင်း လမ်း ဘီယာ ဝင်ကစ်လာတာ … အိမ်ရောက်တော့ … …… ”

” အိမ်ရောက်တော့ … ဘာ ဘာ ဘာတွေ့လဲ … ကိုကျော်ဦး …. ဟမ် ”

ဖိုးလုံး မျက်နှာ ချွေးတွေ ပြန်ပြီး ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတော့တာပဲ။ကျုပ်က ဆက်မပြောသေးပဲ ဆေးလိပ် မီးညှိပြီး ဖွာနေလိုက်တယ်။

” မမဖြူရော … ဖိုးလုံး ”

” သူ့ အခန်းထဲ … ပြန်ဝင်သွားပါပြီ ”

ကျုပ် စကားဆုံးတော့ ဖိုးလုံးက ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ရင်း မှားပါတယ်ဆိုပြီး တောင်းပန်နေတော့တာပဲ။ဖိုးလုံးတောင်းပန်ရင်း ခေါင်းငုံ့နေတုန်း ကျုပ်လည်း ချောင်းနေကျ အပေါက်က မမဖြူအိပ်ခန်းထဲ ကြည့်တော့ မမဖြူက ကျောင်းစိမ်းထမိန်ချွတ်ပြီး ဂါဝန် အပါးလေးနဲ့ မှောက်အိပ်နေပြီ။

” မင်းတို့ … ဖြစ်တာ ကြာပြီလား ”

” ဟုတ် ဟုတ် … ကိုကျော်ဦး … ၁လ လောက် ရှိပါပြီ … ဆရာသိန်းကို ပြန်မပြောပါနဲ့ဗျာ … ကျနော့်ကို ကြိုက်သလောက် အပစ်ပေးပါဗျာ ”

” မပြောပါဘူးကွာ … မင်းတို့ စဖြစ်တာ အစဆုံး ငါ့ပြန်ပြောပြ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … ကိုကျော်ဦး … ဆရာသိန်းကိုသာ ပြန်မတိုင်ပါနဲ့ဗျာ … အကုန်ပြောပြပါ့မယ် … ဆရာသိန်းသိရင် ကျနော့ဘဝ ပျက်ပြီဗျာ ”

ကျုပ်ကတိပေးမှ ဖိုးလုံးမျက်နှာလေး စိတ်သက်သာဟန်နဲ့ ပြန်ကြည်လာတာ။

” ဒီလို … ကိုကျော်ဦးရ … ဖားကန့်မှာ ကတည်းက ဆရာသိန်းက မူးလာရင် ညပိုင်း … သူ့မိန်းမ ဓတ်ပုံ ထုတ်ပြပြီး ဖင်ကြီးက ဘယ်လိုကော့ထွက်နေကြောင်း စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လို ယက်ပေးပြီးမှ လိုးကြောင်း ခဏတိုင်း ပြောတာ … ကျနော်က ဆရာသိန်းကို ညတိုင်း နင်းနှိပ်ပေးပြီးမှ သူ့ခြေရင်းမှာ အိပ်ရတာပါ ”

” အော် ”

” ကြာတော့ … ဆရာသိန်းမိန်းမကို ကျနော်လည်း မှန်းပြီး ဂွင်းထုတတ်လာတယ် … ဒီရောက်တော့လည်း ဆရာသိန်းမိန်းမ မမဖြူက ဆရာသိန်းပြောတာထက် ပိုတောင့် ပိုလှနေတာပါ ”

” အင်း … မင်းတို့ချင်း ဘယ်က စဖြစ်ကြတာလဲ ”

” ကျနော် ဒီအိမ်ရောက်ပြီး … ဟိုဘက်အိမ်ထဲ မမဖြူ ဝင်ဝင်သွားတာ … တော်တော်လေး ကြာမှ ပြန်ထွက်လာတာဗျ … သိချင်တာနဲ့ လိုက်ချောင်းတော့ အဲဒီဘက်က ဘကြီးနဲ့ မမဖြူတို့ ခိုးလိုးနေတာ မြင်လိုက်ရတာ ”

ဖိုးလုံးရောက်ကာစ ဦးမြင့်စိုး ရှိသေးတယ်ဗျ ဟုတ်တယ် ဖိုးလုံးရောက်ပြီး ၁လ လောက်နေမှ ဦးမြင့်စိုးက သူ့မွေးရပ်မြေ အလည်ပြန်သွားတာ ခုထိ ပြန်မလာသေးဘူး။

” ဆက်ပြော ကွာ ”

” ဟုတ် … ကန်တော့နော် ကိုကျော်ဦး … မမဖြူတို့ ပြီးကာနီးလေး ကျနော်လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ အိမ်သာထဲ ဂွင်းထိုင်ထုနေတာ တံခါး မပိတ်မိဘူး … မမဖြူ သေးလာပေါက်တော့ တံခါး အဖွင့် ပက်ပင်းတိုးတော့တာပဲ … မမဖြူက ကျနော့်လီးကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး ခဏနေမှ သူ သေးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီး ထွက်ခိုင်းတာ … နောက်ရက် ဈေးလိုက်ပို့ခိုင်းပြီး မမဖြူက ခါးဖက်ရင်း ကျနော့်လီးကို မထိတထိလေး လာလာကိုင်တယ် ”

” အင်း … မင်းက ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့တာ … သူပို့ခိုင်းတာလား … မင်းက သေချာ လိုက်ပို့ပေးတာလား ”

” မမဖြူက … ပို့ခိုင်းတာပါ ”

အိမ်မှာ ဆိုင်ကယ်က ၃စီးဗျ တစ်စီးပဲ ကျုပ်စီးတာ ၁စီးက ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် အိမ်ပြန်ရောက်မှ ထုတ်စီးတာ။နောက်တစီးက မမဖြူ ၁လလောက်ပဲ ကျောင်းယူသွားပြီး ဆိုင်ကယ်ချင်း ချိတ်မိတော့ ကြောက်ပြီး မစီးတော့တာပါ။ခုမှ ဖိုးလုံးကို ဈေးပို့ခိုင်းရင်း ပြန်ထုတ်စီးနေတာပေါ့။

” တဖြည်းဖြည်း မမဖြူက … ကျနော့်ကို ဟိုမေးဒီမေး မေးရင်း တနေ့ကြ … မိုးရွာလာလို့ ဈေးအပြန် လမ်းလေးက သစ်ပင်ကြီးအောက် ဝင်ပြီး မိုးခိုကြတယ် … ကျနော် ပုဆိုးထဲက လီးကလည်း မမဖြူ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကိုင်လိုက်လာလို့ တောင်နေတာပါ … အဲဒီနေ့ပဲ မမဖြူက ဂွင်းတိုက်ပေးတာ ”

” မင်းက … ငါ့အမ ဟာကို ပြန်မကိုင်ဘူးလား ”

” အဲချိန် မကိုင်ရဲဘူး … ဆရာသိန်းကို ကြောက်တယ်ဗျ … မမဖြူက ဆရာသိန်း ပြန်တိုင်ရင် ကျနော့ နှင်ထုတ်မှာပေါ့ ”

ဖိုးလုံးဘက်က ကြည့်တော့လည်း ဟုတ်သလိုလိုပါပဲ။အခန့်မသင့်ရင် ထောင်ပါ ကျမှာလေ။ကျုပ်လည်း ဖိုးလုံးပြောသမျှ ဆေးလိပ်လေး ဖွာရင်း နားထောင်နေလိုက်တယ်။

” ၅ရက်လောက် ဈေးပြန်ရင် မိုးရွာရွာ မရွာရွာ … အဲဒီ သစ်ပင်ကြီး အကွယ်မှာ မမဖြူက ကျနော့ကို ဂွင်းထုပေးတော့တာပဲ … တရက်ကျ ဂွင်းထုနေတုန်း လူတစ်ယောက် သေးလာပေါက်လို့ တန်းလန်းကြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရတယ် … အိမ်ရောက်တော့ ဆရာသိန်းက သူဝယ်ပြီးသား စက်ပစ္စည်း ဘောက်ချာတွေ ဘောစိ ငှားထားတဲ့ ဂိုဒေါင်ကနေ ပြန်လာယူလို့ ကျနော်လည်း ကူရှာပေးနေတာပါ … ဆရာသိန်း ပြန်ထွက်သွားတော့ ကျနော့်ကို နောက်ဖေးခေါ်ပြီး မမဖြူက ဂွင်းပြန်တိုက်ပေးတာပဲ … ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူ့စောက်ပတ်ကို လှန်ပြပေးတယ် ပြီးမှ ကျနော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့စောက်ပတ်လေး နိုက်ခိုင်းတာပါ ”

” နောက်ပိုင်းကျ မမဖြူက လီးစုပ်ပေးတာ ကျနော် မခံနိုင်ဘူးဗျ ခဏလေးနဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ … မမဖြူ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကျနော် ပြန်ယက်ပေးလိုက်တာပေါ့ … ညနေပိုင်း မမဖြူ ကျောင်းက ပြန်လာတော့ ကျနော့်ကို သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ပက်လက်လန် လှဲခိုင်းတယ် ပုဆိုးလန်ပြီး လီးကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တာပဲ … ကျနော် မမဖြူ စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးမယ် ပြောတော့ နောက်ရက်မှ ယက်တဲ့ … ထူးဆန်းတာက မမဖြူ စောက်ပတ်ထဲက လရည်တွေ စီးကျနေတာ ကျောင်းမှာ ဘယ်သူနဲ့ လိုးလာလည်း မသိဘူး … ကျနော့်လီးကြီး ထောင်မတ်လာတာနဲ့ အပေါ်က တက်ဆောင့်တော့တာ … သူညှောင်းသွားမှ ကျနော်က အပေါ်က ခွလိုးပစ်တာ … အဲဒါ မမဖြူကို ကျနော် ပထမဆုံး လိုးတဲ့ချိန်ပဲ ”

မမဖြူက ကျောင်းချိန် နေ့တပိုင်းခွင့်ယူရင်း ခြေပြတ်ခေါင်းဖြူကြီးနဲ့ လိုးလာပြီး အာသာ မပြေလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဖိုးလုံးကို ထပ်အလိုးခံတာနေမှာပါ။ဖိုးလုံးက သိမယ်မထင်ဘူး။

” အော် … နောက်ပိုင်းကျ ဘယ်နှစ်ခါလောက် လိုးဖြစ်ကျတာလဲ ”

” ခုတခါနဲ့ဆို ၁ဝကြိမ်လောက် ရှိပါပြီ … တခါတခါ … ညဘက် အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ဆုံလည်း မမဖြူက ရေကန်ဘက်ခေါ်ပြီး … ကျနော့်ကို လိုးခိုင်သေးတယ် … ဒီနေ့က … မမဖြူ ကျောင်းလိုက်ပို့မလို ပြင်တုန်း မိုးက တအားရွာလာလို့ မပို့ဖြစ်တာ မမဖြူ ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေတုန်း ကျနော် ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကား ကြည့်တော့ … မိန်းမကို ယောကျင်္ားက ထမင်းစားရင်း ထလိုးတဲ့ အခန်းပါလာတာ … ကျနော့် လီးကလည်း တင်းလာတာပေါ့ … မမဖြူ အိပ်ခန်းဘက်သွားတော့ မမဖြူ မရှိဘူးဗျ … မီးဖိုခန်းထဲ ထမင်းထုပ်နေတုန်း နောက်ကနေ ထမိန်လန်ပြီး စောက်ပတ်ရော ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်ပေး ပြီးမှ နောက်က လိုးပစ်လိုက်တယ် ”

ဖိုးလုံး စကားဆုံးတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ထပ် အစီစဉ်ရှိလား မေးကြည်လိုက်တာ တနေကုန် ကိုသိန်းလွင်နဲ့ကျုပ် ပြန်မလာမချင်း အလိုးခံမှာမို့ ဖိုးလုံးကို အားမွေးထားဖို့ မှာထားတဲ့ အကြောင်းပါ သိလိုက်ရတယ်။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အလုပ်ပိတ်လို့ မူးပြီး အိပ်နေကြောင်း ပြောပြဖို့ မှာပြီး ကုတင်ပေါ် မှေးနေလိုက်တာ။ဖိုးလုံးလည်း ကျုပ်ဘေး ဝင်လှဲနေတာပါ ခဏကြာတော့ ဘီယာအရှိန်လေးနဲ့ မိုးအေးအေးလေးအို့ ငိုက်ကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့တာပဲ။မိုးကလည်း တနေကုန် မရပ်ဘူးဗျ ခဏပဲ တိတ်ပြီး တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ရွာနေတော့တာ ပြတင်းပေါက်က ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ မိုးသက်လေကြောင့် အိပ်ခန်းလေး ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်ပြီး နိုးလာခဲ့တယ်။

ဘေးနားက ဖိုးလုံး ဘယ်ချိန်က ထသွားမှန်း မသိလိုက်တော့ဘူးဗျ။မမဖြူ အိပ်ခန်းဖက် ချောင်းနေကျ အပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူနဲ့ ဖိုးလုံးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း မမဖြူလက်က ဖိုးလုံး ပေါင်ကြားထဲက လီးကို စွပေးနေတာ။ဖိုးလုံးက မမဖြူ နို့တွေကို ညှစ်ချေရင်း ဒူးထောက် ထရပ်လိုက်ပြီ။ဖိုးလုံး ဒစ်ကြီး မမဖြူ နို့အုံရှေ့ ကားထွက်နေတာ ဇတ်ကားထဲက လီးကြီးအတိုင်းပဲ။

” မင်းဟာ … လူရောဟုတ်ရဲ့လား … ဟယ် ”

” ဟင် … ဘာလို့လည်း … မမဖြူ ကလည်း ”

” မင်းလီးက … ထွားလိုက်တာ မပြောနဲ့ … မမဖြူ ဖြင့် မင်းနဲ့လိုးတိုင်း သားအိမ်တွေ … ကျင်ကျင်နေတာ ”

မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကြီးကို လီးတဝက်လောက်က ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြဲချပစ်တယ်။သူ့နို့အုံရှေ့ ဖိုးလုံး ဒစ်းဖူးကြီး ကြည့်ရင်း ကြောက်နေတဲ့ပုံစံလေးနဲ့ ပြောနေပေမယ့် မျက်လုံးတွေက အရောင် တောက်လာပြီး လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တော့တာဗျ။

” ကျနော့်လီးက ကြီးလို့လား … မမဖြူ ”

” ကြီးတယ် …. တကယ်ကွ မမဖြူ မညာပါဘူး … ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … မင်းဆရာ လီးတောင် မင်းလောက် မရှိဘူး ”

မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကို စုပ်နေရင်း ဖိုးလုံးမေးသမျှ ပြန်ဖြေပေးနေတယ်။လီးထိပ်ကနေ အရင်းထိ လျှာနဲ့ သပ်ချပြီး လင်းအရင်းအောက်ဖက် လဥတွေ ဆွဲစုပ်တော့ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ တအီးအီး ညည်းနေတော့တာ။

” ရှီးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မမဖြူရယ် … ကျနော့်လီးက ကြီးတော့ … မမဖြူ ခံချင်ရဲ့လား ”

” ဟယ် … ခံချင်တာပေါ့ ကွာ … အခုတောင် မင်းလီးကြီးစုပ်ရင်း … မမဖြူ စောက်ပတ်က အရည်စိမ့်ထွက်နေပြီ ”

” ကျနော် လည်း … ဖားကန့်မှာ ကတည်းက … မမဖြူ ဓတ်ပုံတွေ ကြည့်ရင်း … မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေရတာပါ … အ အားးး …… ကျွတ်ကျွတ် ”

မမဖြူကလည်း ဖိုးလုံးစကားကြားတော့ စိတ်ကြွလာပုံပဲဗျ လဥတွေ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စုပ်နေရာကနေ ဖိုးလုံး ဒစ်ကြီးကို သွားနဲ့ ဖိကိုက်ပစ်တာ ဖိုးလုံး ပေါက်တန်တွေ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့တယ်။

” အံမယ် … မမဖြူကလည်း … မင်းလီးကြီး အိမ်သာထဲ မြင်ကတည်းက … မင်းဆရာနဲ့ လိုးတိုင်း မင်းလီးကြီးကို မှန်းပြီး ခံနေတာပါနော် ”

မမဖြူက ပြောပြီးတာနဲ့ ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဘက် ကွေးမြှောက်ပြီး ဖြဲပေးနေတာ။ဖိုးလုံးက ၁ဝမိနစ်လောက် မမဖြူကို ကော့ပြန်နေအောင် ယက်ပေးတာဗျ။ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်တော့ မမဖြူလည်း ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ပါဘူး ဖိုးလုံးကို လိုးပေးဖို့ ဖွင့်ပြောနေပြီ။မမဖြူ စကားဆုံးတာနဲ့ ဖိုးလုံးကလည်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်တေ့ပြီ ဒူးထောက် ဖိလိုးနေတယ်။အချက် ၅ဝလောက်ကျ ဖိုးလုံးက မမဖြူကိုယ်ပေါ် မှောက်ချပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ တဖက်ပြီး တဖက် ပြောင်းစိုုရင်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လိုးပေးနေတာ။

အတော်လေး ကြာတော့ မမဖြူက ဖို့လုံးခေါင်းကို့ သူနို့တွေနဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထိုးနေတာ အသားချင်းထိတော့ တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဆူညံနေပြီ။ဖိုးလုံးခါးပေါ် ခြေနှစ်ချောင်းလိမ်ချိတ်ပြီး ဆွဲကပ်ရင်း မမဖြူက အရင်ပြီးသွားတာပါ။ခဏနေမှ ဖိုးလုံးက အချက်၃ဝခန့် ဆွဲလိုးပြီး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားခဲ့တယ်။အခန်းပြင်တောင် မထွက်ကြဘူးဗျ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေထားနဲ့ မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကို စုပ်ပေးနေသလို ဖိုးလုံးကလည်း မမဖြူ စောက်ပတ်ကို တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးရင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေကြတာ။

အဲဒီနောက်ပိုင်း ညဘက်တွေ မမဖြူ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်တာနဲ့ ဖိုးလုံးလည်း ပျောက်ပျောက်သွားတတ်တာ ကျုပ်ယောက်ဖနဲ့ ဖားကန့် ပြန်မလိုက်ခင် အချိန်ထိပါပဲဗျာ။ကိုသိန်းလွင်တို့ ဖားကန်မပြန်ခင်လေး ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ဖိုးလုံး ပြန်ပြောပြတာတော့ ဦးမြင့်စိုးကလည်း လူလစ်ရင်း မမဖြူကို ခေါ်ခေါ်လိုးတယ် ပြောတယ်။မမဖြူလည်း ကိုသိန်းလွင်နဲ့ ဖိုးလုံး ဖားကန့်ပြန်တက်သွားပြီး ၁လ ကြာတော့ ကိုယ်ဝန် ရတော့တာပဲ။ကိုသိန်းလွင်က တခေါက်ပြန်လာပြီး ကျုပ်ကို သူ့မိန်းမ ဂရုစိုက်ဖို့ မှာရင်း ၁ပတ်လောက် နေမှ ပြန်တက်သွားတာ။ကိုယ်ဝန် ၅လ လောက်မှ ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။သူနဲ့ခိုးလိုးတာ ဖိုးလုံး တွေ့သွားလို့ ပြက်သနာ ဖြစ်ပြီ ထင်ပြီး ရှောင်နေတာတဲ့။

ယောက္ဖ နောက်တခေါက် မိုးတွင်း အိမ်ပြန်လာတော့ တစ်ယောက်ထဲပါ ဖိုးလုံးက မိန်းမ ရသွားပြီ ပြောတယ်။မမဖြူကလေးက လသားလေးပဲ ရှိသေးတာ။ကိုသိန်းလွင်က ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့ပါပဲဗျာ။ဖိုးလပြည့်ဆိုပြီး ကိုသိန်းလွင် ကိုယ်တိုင် ပေးခဲ့တာပါ။တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်တူ ဖိုးလပြည့်လေး ကျောင်းတက်ဖို့ အရွယ်ရောက်လာတော့ စကားပြောတာ ချစ်စရာလေးဗျ။

” ဦးဦး … သားသား ကျောင်းလိုက်ပို့ … မေမေက … မအားဘူးတဲ့ ”

” ဟားးး … ခု သွားမှာ မင်း အမေ ကျောင်းလေ သားရဲ့ … လာလာ ဦးဦး လိုက်ပို့မှာပါ ”

သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ကျုပ်တူလေးက မမဖြူနဲ့ ချွတ်စွပ်ဗျ။ဖိုးလပြည့် အဖေက ဘယ်သူလည်း ဆိုတာတော့ ကျုပ်လည်း သေချာမသိဘူးဗျ။ကျုပ်မပြောနဲ့ မမဖြူတောင် သိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။ပြောပြဖို့တော့ ခက်တယ်ဗျာ။

……………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
Cbမှ ရင်ဖွင့်သံ အပိုင်းအစလေးများ { ရ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔

( စ/ဆုံး )
🌲🌲🌲

” ဒုတိယ ဝေဒနာ ”
🔥🔥🔥🔥🔥

” မောင်ဇော် ရေ … ကလေး ကျောင်းပို့ရင်းနဲ့ မမမြင့်ဖို့ … အပ်ချည်အနက်လေး ဝင်ဝယ်ခဲ့ဦး ”

” ဟုတ်ကဲ့ … မမမြင့် ”

ဖြေပြီးတာနဲ့ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း ဧည့်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်းစရာရှိရင် မောင်ဇော့်ပဲ အားကိုးနေရတာ။မောင်ဇော့် နာမည် အရင်းက ဇော်ဦးပါ ကျမက မောင်ဇော်ပဲ ခေါ်လိုက်တယ်။မောင်ဇော်တို့ လင်မယား ကျမအိမ် အငှားလာနေတာ ၆လ ကျော်လောက်ဆိုတော့ ကျမနဲ့ ရင်းနှီးနေတာပေါ့။မောင်ဇော်က အသက် ၂၈နှစ်တဲ့ သူ့မိန်းမ ခင်ဦးက သူ့ထက် ၂နှစ်ငယ်တယ် ပြောတယ်။

မောင်ဇော်က ဈေးထဲ ကုန်မာဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်ပြီး အသားညိုညို အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ခင်ဦးကတော့ ခပ်ဟော့ဟော့နဲ့ ဖုံးဆိုင်က အရောင်းစာရေးမလေးပါ။ခင်ဦးက ကလေးရှိပေမယ့် ကိုယ်လုံးက မိန်းမချင်း ငေးယူရတယ် ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်တွေက ခုထိ ကော့ထွက်နေတာ။စကားပြောကလည်းကောင်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးက ပါးနပ်တော့ ကျမနဲ့ မိသားစုလို ဖြစ်နေပါပြီ။

ကျမ အသက်က ၄၂ နှစ်ထဲမှာ လင်တော်မောင် ကိုသန်းအောင် ခုရှိရင် ၄၅နှစ်ထဲရောက်ပြီ။ကိုသန်းအောင်ကတော့ ပျော်ပျော်နေတတ်သူ တစ်ယောက်ပါ။ကျမနဲ့ရတော့ ခု လက်ရှိအိမ်လေးရယ် သူမောင်းနေတဲ့ လိုက်ထွက် ကားလေးရယ် သူ့မိဘတွေက အမွေပေးလိုက်တာပေါ့။ကိုသန်းအောင် ဆုံးတော့ ကားကို အငှားပေးမောင်း ထားတယ်။အိမ်က ပေ၃ဝ ပေ၅ဝ ခြံဝန်းလေးကို ရှေ့ မြေအလွတ် ၁ဝလောက်ခြံပြီး နောက်က အိမ်အပြည့်ဆောင်ထားထဲ့ ၂ထပ် တိုက်လေး။အောင်ထပ်မှာ အိပ်ခန်း ၂ခန်းနဲ့ ဧည့်ခန်း မီးဖိုခန်းပါပါတယ်။အရင်က ကျမနဲ့ ကိုသန်းအောင် အောက်ထပ်မှာ နေပေမယ့် မောင်ဇော်တို့ လင်မယား ရောက်လာတော့ ကျမ အိမ်အပေါ်ထပ် ပြောင်းနေလိုက်တာ။

” ကိုကိုဇော် … မြန်မြန်ချိုး … သားလေး ပြီးပြီ ”

” အေး … ခင်ဦးရေ … ပြီးပြီဟေ့ ”

ခင်ဦးတို့ သားအမိ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အော်တော့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းက မောင်ဇော် ပြန်ဖြေနေတာ။

” မမမြင့် မှာတာ … မမေ့နဲ့ဦးနော် ”

ကျမလည်း မောင်ဇော်ကို ထပ်ပြောရင်း ခင်ဦးတို့ သားအမိဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။

” မမမြင့် … လာမယ့် ဥပုဒ့်နေ … မုန့်တီ လုပ်စားမယ်နော် ”

” ညည်းသဘောပါအေ … မမမြင့်က … အကုန်လုပ်ပေးမှာ … သားလေးကရော … ဘာစားမှာတုန်း ”

” ရေခဲမုန့် စားမှာ … တီတီမြင့် ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် … ရေခဲမုန့်က … တီတီမြင့် မလုပ်တတ်ဘူးလေ ”

ကျမ သားလေး ဝေယံကို ပြန်ဖြေတုန်း မောင်ဇော် သူတို့အိပ်ခန်းက ထွက်လာနေတာ။

” ဟားးး … ခါးခါးတွေ ဖွေးလို့ပါ့လား သားသားရ … ပြွတ်ပြွတ် ”

သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ဝေယံလေးကို မော်ဇော်က ပွေ့နမ်းနေတယ်။

” တအားဖိမနမ်းနဲ့ … ကိုကိုဇော် … သနပ်ခါး ပျက်မယ် ”

” အေးပါ … ခင်ဦးရယ် … ကိုကိုဇော် သွားပြီဟေ့ ”

မောငျဇောျ သှားပွီး ခဏနတေော့ အိမျရှေ့က ဆိုငျကယျ စကျနိုးသံ ကွားလိုကျရတယျ။ခငျဦး ဖုံးဆိုငျသှားဖို့ စကျနိုးနတော။ခငျဦး ထှကျသှားတော့ ကမြ သားလေး ဝယေံ ကြောငျးအကငြျ် ီလေးတှေ ခြုပျပေးရငျး ဇတျကွောတကျလာလို့ အိမျပေါျ သှားလှဲလိုကျတယျ။လငျတောျမောငျ ကိုသနျးအောငျ ကြေးဇူးတှနေဲ့ မပူမပငျ စားနရေပမေယျ့ ငယျငယျလေး ကတညျးက စကျခြုပျတာ ခုထိ ဝါသနာအရ အရပျထဲ လာအပျတဲ့ အထညျတှေ ခြုပျနရေတုနျးပဲ။မောျဇောျတို့ အဝတျအစား ပွဲတာပွုတာတှလေညျး ကမြပဲ ခြုပျပေးနရေတယျ။

ခဏမှေးပြီး ရေချိုးချင်တာနဲ့ ထမိန်အဟောင်းတထည် ရင်လျားပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့တာ။အိမ်က ၂ထပ်ဆိုပေမယ့် အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်းက အောက်ထပ်မှာပဲ ရှိတယ်။ရေချိုးရင်း တန်းလန်း အိမ်ပြင်က ကျမနာမည် အော်ခေါ်နေလို့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြည့်လိုက်တာ ရပ်ကွက် ကျမတို့ရပ်ကွက် ကိုမျိုးလွင် ပေါ့။

” မမြင့် ရေ … မမြင့် ”

” အော် … ဘယ်သူများလဲလို့ … ကိုမျိုးလွင်ပါလား … လာလာ ”

လက်ထဲ စတီးချိုင့်နဲ့ ကျမနောက်က ကပ်ပါလာတယ်။ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ စက်ခုံဘေးက ခုံလေးပေါ်မှာပဲ ကျမထိုင်နေတာပေါ့။

” ရော့ … မမြင့် အိမ်က အုံးနို့ ခေါက်ဆွဲချက်လို့ … လာပို့တာပါ ”

” တကူးတကကြီး … ကိုမျိုးလွင်ရယ် ”

” အားနာရမယ့် လူတွေ … မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ”

စကားပြောရင်း ကိုမျိုးလွင်က ကျမဖင်ပဲ ခိုးကြည့်နေတာရှင့်။ရေချိုးရင်း တန်းလန်းမို့ ထမိန်က အသားကပ်နေတာ ထမိန်အဟောင်းက ပါးတော့ ပိုဆိုးပြီပေါ့ရှင်။ကျမရင်သား ထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေး ဖျင်းကနဲ့ ထောင်ထွက်နေတယ်။ပေါင်ကို စုထိုင်ထားတော့ ကပ်နေတဲ့ ထမိန်ကြောင့် ခုံပေါ်ကားနေတဲ့ ဖင်ကိုစိုက်ကြည့်နေလို့ ကျမ ပေါင်ကို မသိမသာ ဖြဲထိုင်မိတာ။အဲခါကျမှ ပိုဆိုးသွားတာရှင် ပေါင်ကြားက ဂွဆုံကို ပြောင်းကြည့်နေတော့တာပဲ။ကျမပေါင်ကြား နေရာက ဖေါင်းကြွနေတယ်။

ကိုမျိုးလွင်က ပွဲရုံပိုင်ရှင်ပါ အလုပ်မအားတဲ့ ကြားက ကျမအိမ်ကို အကြောင်းတခုခုနဲ့ ရောက်လာတတ်တယ်။ကျမယောကျင်္ား ဆုံးပြီးကတည်းက ကျမအပေါ် မရိုးသားမှန်း သိပါတယ်။ဒါပေမယ့် လူကြီးလူကောင်း တစ်ယောက်မို့ ကျမလည်း ပါသည့်ပါသာ နေလိုက်တာပါ။

” ကိုမျိုးလွင် … ကော်ဖီ သောက်မလား … ကျမ သွားဖျော်လိုက်မယ် ”

ပေါင်ကြားပဲ ကြည့်နေတော့ ကျမလည်း အနေရခက်လာလို့ အာရုံပြောင်းအောင် စကားစပြောလိုက်တာ။

” မသောက်တော့ပါဘူး … မမြင့်ရယ် … ပွဲရုံရောက်မှ သောက်တော့မယ် … ရေချိုးရင်း တန်းလန်းထင်တယ် … ကျနော် သွားဦးမယ်ဗျာ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုမျိုးလွင် ”

သွားမယ်ဆိုပြီး အထ ကိုမျိုးလွင် ပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့ ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့အုပ်ထလိုက်တာ ကျမ မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရတယ်။ကျမ ပေါင်ကြားက ဖေါင်းနေတဲ့ အရာက ကိုမျိုးလွင် စိတ်ကို ထကြွစေတာနေမှာ။ဘာရယ်မဟုတ် တွေးမိတော့လည်း စိတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ်ရှင်။ကိုမျိုးလွင် ထွက်သွားမှ ကျမလည်း ရေချိုးခန်း ပြန်ဝင်လာတာ။စိတ်က တမျိုးဖြစ်နေရပြီ ဒီအရွယ် ရောက်မှ ယောကျင်္ားတစ်ယောက်ကို ဖမ်းစားထားနိုင်လိုက်လို့ ကျမကိုယ်ကျမ ဘဝင်ကျနေမိတာပေါ့။

ရေချိုးခန်း တံခါးပိတ်ပြီး ရေမြန်မြန်ချိုးရင်း ရေလဲထမိန် လဲလိုက်တယ်။ပြီးမှ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ကျမ အိပ်ခန်းထဲ
ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ရှေ့ ထမိန်ချွတ်ချ လိုက်တာ။ကျမနို့တွေက အနည်းငယ်တွဲနေပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ကြည့်တော့ ခါးနဲနဲ တုတ်တာက လွဲလို့ ဖင်သားစိုင်တွေက ကော့ထွက်နေတာ ဒါကြောင့်လည်း ကိုမျိုးလွင် မျက်လုံးတွေ အရောင်လဲ့နေတာ နေမယ်။

တံတွေး ခဏ ခဏ မျိုချရင်း ပေါင်ကြားကိုလည်း တချိန်လုံး ကြည့်နေတာ တွေးရင်း ကျမ အောက်ပိုင်းက ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိလို့ ညာဘက်လက်နဲ့ အဖုတ်ကို စမ်းကြည့်မိတယ်။ကျမ အဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည်လေးတွေ အိုင်နေတာပဲရှင်။

” ဒေါက် ဒေါက် … မမမြင့် … အပ်ချည်နဲ့ အပ် … ဝယ်လာပြီနော် ”

” အေးအေး … ကျေးဇူးပဲ … မောင်ဇော် … အောက်မှာပဲ ထားလိုက် … မမမြင့် ဆင်းလာခဲ့မယ် ”

တံခါးခေါက်သံနဲ့ အတူ မောင်ဇော့် အသံကြားလိုက်ရလို့ ကျမလည်း အဝတ်စား မြန်မြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။အောက်ရောက်တော့ မောင်ဇော်က အလုပ်သွားဖို့ ခင်ဦး ထုပ်ပေးထားတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ရင်း ကျမကို စကားလှမ်းပြောနေတာ။

” မမမြင့် … အပ်ချည်နဲ့အပ် စက်ခုံပေါ်မှာနော် … ကျနော် သွားပြီ ”

” အေး အေး ”

ကမြလညျး မောငျဇော့ျကလေး သားလေးဝယေံ ကြောငျးအကငြျ် ီတှေ လကျစသတျပွီး အပျထညျတှေ ထပျခြုပျနတော နေ့လညျပိုငျး ထမငျးစားကာနီးမှ ရပျလိုကျတော့တယျ။ထမငျးစားရငျး ကိုမြိုးလှငျ လာပို့တဲ့ အုံးနို့ခေါကျဆှဲ တဝကျလောကျ သောကျပစျလိုကျတာ။မကွာပါဘူး မကြျလုံးတှေ လေးလာလို့ အိမျပေါျ တကျမှေးတာ ညနပေိုငျး ခငျဦးတို့ သားအမိ ပွနျလာမှ နိုးတော့တယျ။မနကျပိုငျး မောငျဇောျ ကြောငျးပို့ပမေယျ့ ညနကြေ ခငျဦးက အလုပျက အပွနျ ကလေးကို ကြူရှငျ ဝငျကွိုလာတာပါ။ကလေး ကြောငျးဆငျးတာနဲ့ အတနျးပိုငျ ဆရာမက အိမျခေါျပွီး ကြူရှငျ ပွတာတဲ့။

” မမမြင့်ရေ … ဒီတခေါက် ပရိုမိုးရှင်း လုပ်တာ ကျမတို့ အရောင်းစာရေးတွေပါ … နယ်လိုက်ရမှာတဲ့ ”

” ဟမ် … ဒါနဲ့ … စိတ်ဆိုးလာတာပေါ့ ”

” အားကြီးဆိုး တာ ပေါ့ လို့ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ခင်ဦးက ကလေးမွေးထားပေမယ့် ငယ်ရွယ်သူမို့ အပျော်အပါး မက်တုန်းပဲ။ခုလည်း သူ့ ဖုံးဆိုင်က နယ်လိုက်ရမယ် ပြောလို့ ပျော်ရွှင်နေတာ မျက်နှာလေးက ပြုံးလို့ပေါ့။

” ၅ရက်လောက် ကြာမှာ … ကိုကိုဇော်နဲ့ သားလေးဖို့ … မမမြင့်ပဲ … ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ် စီစဉ်ပေးဦး ”

” ဟုတ်ပါပြီ တော် ”

” အာ့မို့ … မမမြင့် ကို ချစ်နေရတာ … အာဘွား ”

ဒါက ခင်ဦးရဲ့ ချစ်စဖွယ် အကျင့်လေးပေါ့ ကျမ ပါးကို ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။ခဏနေ မောင်ဇော် ရောက်လာတော့ ခင်ဦးက ခရီးထွက်မယ့် အကြောင်း ပြောနေတာ ကြားနေရတာ။ညစာ စားပြီးတော့ မောင်ဇော်တို့ လင်မယား စောစော အိပ်ရာဝင်သွားတာနဲ့ ကျမလည်း တီဗွီပိတ် အိမ်ဝန်းတံခါး သော့ခတ် ဧည့်ခန်းထဲ မီးပိတ်ပြီး အိမ်ပေါ် တက်အိပ်လိုက်တယ်။

///////////////////////////

ဒီနေ့ တနေကုန် စက်ချုပ်ရင်း မောင်ဇော် ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ ပုံပဲ မြင်ယောင်နေတာ ကျမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စိတ်ပျက်မိတယ်ရှင်။ခင်ဦး ခရီးထွက်တာ ဒီနေ့ဆို ၃ရက်မြောက်ပေါ့။မနက် ရနာရီလောက် ကျမ မော်ဇော်နဲ့ ကလေးဖို့ ထမင်းကြော်ပေးပြီး မနက်စာ စားဖို့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သွားနိုးမိတာပါ။အခန်းက တံခါး ဟနေတော့ မနိုးခင် အခန်းထဲ အမှတ်တမဲ့ ကြည့်ရင်း မြင်လိုက်ရတယ်။အတွေ့အကြုံ မရှိတာလည်း မဟုတ်ဘူးလေ ကျမ ကိုသန်းအောင် မဆုံးခင် လင်မယား သဘာဝ လိုးခဲ့ ကြတာပဲ။

ယောကျင်္ား တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို မြင်ဖူးရုံမက အဖုတ်ထဲတောင် သွင်းဘူးနေတာ။ခုကျမှ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ မသိဘူးရှင်။အတန်ကြာ ငုတ်လျိုးနေတဲ့ စိတ်တွေ ဒီရက်ပိုင်း ပြန်သတိရ လာမိတယ်။ဟိုတနေ့က ကိုမျိုးလွင်နဲ့ တခါ ခု မောင်ဇော် လီးကြောင့် တခါ ရမ္မက်စိတ်တွေ ကြွနေတော့တာ။အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် မောင်ဇော်ဖြစ်ဖြစ် ကိုမျိုးလွင် ဖြစ်ဖြစ် ခေါ်ပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ချင်မိတယ်။ဒါပေမယ့် စိတ်အလို လိုက်လို့ကလည်း မဖြစ် ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် အရှက်ကွဲဦးမှာ ဒီအသက်ရွယ် ရောက်မှ ဒီလောက် ယွရ သလားဆိုပြီးတော့ပေါ့။

ကာမဝေဒနာရဲ့ အတိမ်အနက်ကို အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတိုင်း ခံစားသိရှိမှာပါနော်။ ဘဝဝမ်းစာအတွက် လင်ဖြစ်သူက အဝေးစီးပွားရှာနေချိန်တွေ တအိမ်ထဲ အတူနေပြီး ငွေကြေးနောက်လိုက်ရင်း လစ်လပ်နေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ဒါတွေက ယောကျင်္ားတွေအတွက် အပြင်မှာ တိတ်တခိုး ဖြေရှင်းဖို့ လွယ်ပေမယ့် ကျမတို့ မိန်းမသားတွေ အတွက် မလွယ်လှပါဘူး။

” အမြင့်ရေ … အမြင့် ”

” ဟော … ဒေါ်ကြည်ပါလား … တံခါး စိထားတာ တွန်းဖွင့်လိုက် … ဒေါ်ကြည် ”

အိမ်ရှေ့က အော်သံကြောင့် ကျမ အတွေးစလေး ခဏတော့ ပျက်တောက်သွားရတယ်။

” အမွငျ့ရေ … အရေးကွီးလို့ သမီး … မဖွစျမနေ သှားရမယျ့ မငျ်ဂလာဆောငျမို့ … ဒေါျလေးကို ဒီအကငြျ် ီလေး ခါးကပြျနလေို့ … ဖွညျပေးပါဦး ”

” အော် … ဟုတ် … လာ လာ … ဒေါ်ကြည် ”

ဒေါျကွညျ့ အကငြျ် ီလေး ပွငျပေးပွီးတော့ မကွာပါဘူး မောငျဇောျ ကလေး ကြောငျးပို့ပွီး ပွနျရောကျလာတာ။ကမြ ထုပျပေးထားတဲ့ ထမငျးခြိုငျ့လေး ကိုငျပွီး အလုပျဆိုငျ ထှကျသှားတော့တယျ။တနေ့လုံး မောငျဇောျ ဂှငျးထုတဲ့ ပုံရိပျက မတှေးပဲ မွငျယောငျနတော ညအိပျတဲ့ ထိပါပဲရှငျ။

//////////////////////////

” မမမြင့် … ဈေးသွားရင် ရပြီနော် ”

ကျမ အောက်ဆင်းလာတုန်း လှေကား တဝက်ရောက်တော့ မောင်ဇော့် အသံကြားလိုက်ရတယ်။ဒီနေ့ သူ့အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ ကျမလည်း ဈေးလိုက်ပို့ ခိုင်းရတာ ကျမ ဝယ်နေကျ ဈေးက နဲနဲဝေးတော့ ဝယ်ရင် ၁ပတ်စာ တခါတည်း အစုံဝာ်ထားရတာ။အိမ်နဲ့ဆို ဆိုင်ကယ်နဲ့ မိနစ် ၂ဝလောက် မောင်းရတယ် ကမ်းနားဈေးပါ။အသားငါးကလည်း ပေါမှပေါ အခွန်လွတ်ဈေး ဆိုတော့ ဈေးချိုတာပေါ့။ကျမတို့ဘက်က ဈေးသည်တွေတောင် ကျမ ဝယ်နေကျ ဈေးကနေပဲ တဆင့် ယူရောင်းကြတယ်။

” အေးအေး … မောင်ဇော် … မမမြင့် ရှုးပေါက်လိုက်ဦးမယ် … ခဏ ”

မောင်ဇော့် ပြောပြီး ကျမလည်း ရေချိုးခန်းနဲ့ ကပ်လျက်က အိမ်သာဝင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီးကို ပေါင်လယ်ထိဆွဲချရင်း သေးပေါက်လိုက်တယ်။အိမ်နေရင် အတွင်းခံ မဝတ်ပေမယ့် ကျမ အပြင်ထွက်တဲ့ခါတော့ ခုထိ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်သွားတတ်တာ။အိမ်သာထဲက ထွက်တော့ ရေချိုးခန်းဘက် ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး မောင်ဇော်နဲ့ ဈေးဝယ်ထွက်ခဲ့တာပေါ့။အိမ်ကထွက်တာနဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ် ရောက်တော့ လမ်းမကြီးအတိုင်း အနောက်တည့်တည့် ဆင်းခဲ့ကြတာ။

ဘယ်လက်က ဈေးခြင်းကိုင် ပေါင်ပေါ်တင်ပြီး ညာလက်က မောင်ဇော့်ခါးကို ဖက်လိုက်လာတာ ဆိုင်ကယ် ချိုင့်ဆောင့်တဲ့ခါ ကျမ ညာဘက်နို့အုံက မောင်ဇော့် ကျောပြင်အထက်နား လက်ပြင်နားလေး ပွတ်မိနေတော့တာပေါ့။ခါတိုင်း မသိသာပေမယ့် ဒီနေ့ကျ ထူးထူးခြားခြား စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေ ထောင်ထွက်လာတယ်။မောင်းလာရင်း ကန်နားလမ်းမကြီးပေါ်ရောက်ပြီး တောင်ဘက်ကွေ့တော့ ဆိုင်ကယ်က ကျွိကနဲ့ ရပ်သွားတာ။မောင်းရင်းတန်းလန်း ဆိုတော့ ကျမ ကိုယ်လုံးက မောင်ဇော် ကျောပြင်ကို ဖိကပ်ရင်း ခါးဖက်ထားတဲ့ ကျမ လက်က အရှိန်လွန်ပြီး မောင်ဇော့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားတော့တယ်။

ကျမလက်ဖမိုးနဲ့ မောင်ဇော့်လီး ထိမိတာနဲ့ ကျမစိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားတယ် မောင်ဇော့်ပေါင်ကြားက လီးက မာထင်နေတာပဲရှင်။ကျမ စိတ်ကူးယဉ်သလို မောင်ဇော်လည်း စိတ်ကူးယဉ်နေပြီ ထင်တယ်။

” ဟဲ့ … ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ … မောင်ဇော် ”

” လမ်းပိတ်ထားတာ … မမမြင့် ”

မောင်ဇော် ပြောမှ ကျမ နှာခေါင်းဝထဲ ကတ္တရာစီးနံ့ ထောင်းကနဲ့ တိုးဝင်လာတာ။မောင်ဇော့် ပုခုံးဘေးနားက ရှေ့ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်ပရှင့် ကျောက်လမ်း ဟိုဘက်ဒီဘက် ကြိုးတွေနဲ့ တားပြီး လမ်းပိတ်ထားတယ်။ကျောက်တလိပ်ကား အဝါကြီးရော စည်ပင်ဝတ်စုံနဲ့ လူတချို့ရော အလုပ်သမား တချို့ရော အလုပ်များနေကြတာ။ကျမတို့ မောင်းလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်ရှေ့နားမှာ ကျောက်စလစ်ခဲ့ အသေးလေးတွေနဲ့ လောင်းပြီးကာစ ကတ္တရာစီးတွေ ဒါမို့ မောင်ဇော်က အမြန်ရပ်လိုက်တာ နေမှာ။

” လမ်းပြင်နေတာ နေမယ် … မောင်ဇော် အရှေ့ပြန်တက်လိုက် … အရှေ့လမ်းကပဲ ပတ်သွားကြစို့ ”

” ဟုတ် … မမမြင့် ”

ကျမ စကားအဆုံး မောင်ဇော်က ဆိုင်ကယ်ကို ချက်ချင်း ကွေ့ပြီး အရှေ့ပြန်မောင်းခဲ့တာ။စကားသာ ပြောနေကြတာ ခုထိ ကျမ လက်က မောင်ဇော့် ပေါင်ကြားက လီးပေါ်မှာပဲ ရှိသေးတယ်။လီးကလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ကျမ လက်ဖမိုးကို လာလာရိုက်နေတာပဲရှင်။အရှေ့လမ်းက ပတ်မောင်းရင် လူရှင်းပေမယ့် ဈေးရောက်ဖို့ နာရီဝက်လောက်ကြာတယ် ချိုင့်တွေ ကျင်းတွေက အများကြီး။၂ပြလောက် ပြန်တက်ပြီးမှ တောင်ပြန်ချိုးမောင်းလာရတာ။လမ်းကဆိုးတော့ ချိုင့်ထဲ ခဏတိုင်း ကျတယ်။

ဆိုင်ကယ်နောက်က ထိုင်လိုက်ရင်း မောင်ဇော် ဂွင်းထုတဲ့ပုံ ပြန်မြင်ယောင်တော့ တဖြည်းဖြည်း မေကျမလက်က မောင်ဇော့်လီးကို အုပ်ကိုင်မိသွားတာပေါ့။လူကလည်းရှင်းနေတော့ ကျမလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်မိပါဘူး။မောင်ဇော် ဘယ်လိုနေလဲပဲ စိတ်က ပြင်းပြင်းပြပြ သိချင်နေတယ်။၅ပြလောက် မောင်းလာတော့ ကျမလက်ထဲ လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးလာတာ။

” တီတီ တီတီ …… တီ ”

နောက်က ကားဟွန်သံကြောင့် ကျမလည်း လီးကိုလွတ်ပြီး ခါးပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ဘေးနား ကျော်သွားမှ ကြည့်လိုက်တော့ အုတ်ခဲတင်တဲ့ ကားကြီးပါ ကျမတို့လိုပဲ ကမ်းနားလမ်းက လမ်းပြင်လို့ ပိတ်ထားတော့ ဒီဘက်က ပတ်မောင်းတာနေမယ်။ဈေးရောက်တော့ ငါးအသေးလေးတွေ အိုးကပ်ချက်ဖို့ ဝယ်တုန်း မောင်ဇော်က ညနေ ဘီယာသောက်ချင်လို့ ကင်ငါး ဝယ်ခိုင်းနေတာ။မောင်ဇော့်ဖို့ ၁၅ကျပ်သားလောက်စီးတဲ့ ဆလားဗီးယား ၂ကောင် ထည့်ဝယ်ပေးလိုက်တယ်။ဆီ၁ပိဿာခွဲရယ် ကြက်သွန်နီ ၁ပိဿာရယ် ဆားအထုတ်ကြီး တထုတ်ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတာပေါ့။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမလည်း မီးဖိုခန်းတန်းဝင် လိုက်တာ။ချက်ပြုတ်ပြီးစီးမှ ရေချိုးပစ်တယ်။အိမ်ပေါ် တရေးအိပ်ပြီး ကျမနိုးလာတော့ ၁၂နာရီ ထိုးတော့မှာမို့ ထမင်းစားဖို့ အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းလာတာပေါ့။ထမင်းခူးကာနီး သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ အိမ်သာဘက် လျှောက်လာခဲ့တယ်။

” ရှီးးးး းးးး …… အ အ …… မမမြင့်ရယ် … ချစ်တယ် ဗျာ ”

ကျမ မျက်လုံးတွေ ပြူးလာရတာပေါ့ရှင် အိမ်သာနဲ့ ကပ်လျက် ရေချိုးခန်းထဲက မောင်ဇော့် အသံလေ ကျမနာမည် ရွတ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေတာ။အိမ်သာ တံခါးမဖွင့်ပဲ ရေချိုးခန်းခန်းတံခါးဘက် အသာချောင်းကြည့်မိတယ်။ကျမ ရေချိုးတုန်းက မလျှော်ပဲ မနက်က ဈေးဝတ်သွားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ရေချိုးခန်း ထဲ ထားခဲ့မိတာ။မောင်ဇော်က ရေချိုးခန်းထဲ ဘယ်လက်က ကျမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ကိုင်ရင်း နှာခေါင်းဝ တေ့ရှုပြီး ညာလက်က သူလီးကို ဂွင်းတိုက်နေတယ်။ကျမ သွေးသားတွေ ချက်ချင်း ဆူပွက်လာတာပေါ့ရှင်။

ကျမ အတွင်းခံက ခုချိန်ဆို သေးနံ့ စောက်ချီးနံ့ သေချာပေါက် ထွက်နေတော့မှာလေ မနက်ပိုင်း ဈေးမသွားခင် သေးတခါပေါက်ထားတာရယ် ဈေးအသွား ဆိုင်ကယ်ပေါ် သူ့လီးကိုင်ရင်း အဖုတ်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရည်ကြည်တွေ စီးကျနေတာ။ကျမ ဘောင်းဘီချွတ်တော့ ဂွနေရာလေးက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ သတိထားမိသေးတယ်။ကြည့်နေတုန်းလေး မောင်ဇော်က ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ရှုတဲ့ ကျမဘောင်းဘီကို ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ်ကို အုပ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေပြီ။

” အားးးး ရှီးးးး းးးး … ကောင်းလိုက်တာ မမမြင့်ရယ် …… အ အ ……… ရှီးးးး းးးး ဟူးးးးး ”

မျက်လုံးလေး မိတ်ပြီး ညာလက်က ခပ်သွက်သွက် လှုပ်ရှားရင်း ခဏနေမှ ငြိမ်ကျသွားတာ။ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးလဲ မောင်ဇော့် လရည်တွေ ဖွေးလို့ပေါ့။ကျမ ဆီးခုံးအောက်က ဖျင်းကနဲ့ ဖျင်းကနဲ့ သေးက တအားကို ပေါက်ချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာ တံခါး အသာဖွင့်ပြီး သေးဝင်ပေါက်လိုက်ရတယ်။သေးပေါက်ပြီး အပြင်ထွက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဗွမ်းဗွမ်းနဲ့ မောင်ဇော် ရေချိုးနေတဲ့ အသံကြားလိုက်ရတာပဲ။

တနေ့လုံး ကျမ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေလို့ အပေါ်မှာပဲ မှေးနေလိုက်တာ ညနေ မောင်ဇော်တို့ သားအဖ အသံကြားမှ အောက်ဆင်းလာလိုက်တယ်။ခဏနေ ထမင်းစားတော့ မောင်ဇော်က ဝင်မစားသေးဘူး ကျမ နဲ့ သားလေး ဝေယံပဲ စားတာ။ဘီယာ သောက်မလို့ ငါးကင် ပေးတော့ ဆိုလို့ ထမင်းပန်းကန်တွေ ဆေးကြော သိမ်းပြီးတာနဲ့ မနက်က ဝယ်လာတဲ့ ငါး၂ကောင် ကင်ပေးလိုက်တယ်။ငါးကင်နေတုန်း မောင်ဇော် အပြင်ထွက်သွားတာ ပြန်လာတော့ ဘီယာပုလင်း ၅လုံးနဲ့။

တဖြည်းဖြည်း အလင်းရောင် ဖျော့လာပြီး မှောင်ရီပျိူးတော့ ငါးကင်လည်း ကျက်ပါပြီ သားလေးဝေယံက ဧည့်ခန်း တီဗွီရှေ့ ကာတွန်းကား ကြည့်နေတာ ငြိမ်လို့ပဲ။မောင်ဇော်က စားပွဲဝိုင်းလေးခင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဘီယာ ငှဲ့ရင်း ငါးကင် စောင့်နေပုံပါငါးကင်၂ကောင်ကို ပန်းကန်ပြား အလွတ်ထဲ ထည့်ပေးတော့ ငါးကင် စားလိုက် ဘီယာသောက်လိုက်ပေါ့။ခဏကြာတော့ ဝေယံလေး အိပ်သွားတာနဲ့ ကျမလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သိပ်ပြီး ခြင်ထောင်ချထားခဲ့တာ။ပြန်ထွက်လာတော့ ဘီယာ ၃လုံး ကုန်နေပြီ ကျမ ဘေးနားဝင်ထိုင်ရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားတွေ ပြောနေတာ အကောင်းကြီးပါ။

” မမမြင့် … လှတယ်ဗျာ ”

ရုတ်တရက် ကျမ မျက်နှာစိုက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့ ရှက်မိတာပေါ့။ခါတိုင်း မောင်နှမလို နေလာကြတာလေ။

” ဟဲ့ … မောင်ဇော် … မင်း မူးနေပြီလား ”

” မမူးပါဘူး … မမမြင့်ရာ … လှလို့ လှတယ် ပြောတာပါ ”

ပြောရင်း လက်တဖက်က ကျမ ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ် လာတင်နေတယ်။ကျမစိတ်ထဲ လန့်သွားလို့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်မိတာပေါ့။မကြာပါဘူး စကားပြောရင်း ပြန်တင်တော့ ၃ခါလောက်ကျ ကျမလည်း လွတ်ထားလိုက်တယ်။ဟန်ဆောင်ငြင်းနေပေမယ့် တင်ပလင်ခွေထိုင်ထားတဲ့ မောင်ဇော့် ပုဆိုးထဲက လီးက ထောင်မှတ်နေတာ ကျမလည်း ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ကြွနေလို့ပေါ့။တဖြည်းဖြည်း မောင်ဇော့်လက်ချောင်း လေးတွေက ပွတ်သပ်ရင်း ကျမ ပေါင် အတွင်းဘက် ရောက်လာပါပြီ။ပေါင်လယ်ကနေ ပေါင်ရင်းနား ရောက်တော့ ကျမ စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေမိတာ။

အဖုတ်လေး လက်ချောင်းနဲ့ ထိမိတာနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ကျမ ကိုယ်လေး တွန့်သွားလို့ မောင်ဇော်က လက်ကို ခဏ ရပ်ထားလိုက်တယ်။စကားပြောရင်းနဲ့မှ အဖုတ်ကို ဖိပွတ်ပေးတာ။ကျမ ပေါင်တဖက်ကို မသိမသာလေး ကားပေးလိုက်တော့ မောင်ဇော်လည်း ပိုပြီး အတင်းရဲလာတာပေါ့။ကျမ ခါးဆန့်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက် ဆန့်ထုတ်တော့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်နိုက်တဲ့ လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီး ထမိန်အောက်နားစလေးကို ဒူးဆစ်အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။

ခြေသလုံးသားလေး ပေါ်လာတော့ ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း ကျမ မျက်နှာ လှမ်းကြည့်နေတာ။ကျမလည်း ပြန်ကြည့်ရင်း ခေါင်းငုံလိုက်တော့ ထဘီအောက်နားစလေးကို အပေါ်ဆက်တင်နေတာပေါ့။ ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အနားစလေး လှန်တက်လာရင်း ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတယ်။လက်ကသာ ပေါင်လယ်မှာ မောင်ဇော် မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ဂွထဲရောက်နေပါပြီ။ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို မြင်နေတာနဲ့ တူပါတယ်။

” မမမြင့် … ထမိန် ချွတ်ပြပါ့လား ”

” အာ … မောင်ဇော်ကလည်း … ကျွတ် ”

စိတ်ရှုပ်တဲ့ ပုံလေး ကျမ လုပ်ပြနေတုန်း ထမိန်အထက်ဆင်စလေးကို ဖြည်ပြီး ဆွဲချွတ်နေတော့တာပဲ။ကျမလည်း မတတ်သာလို့ လိုက်လျောတဲ့ပုံနဲ့ ဖင်ကြွ ပေးလိုက်မိတယ်။သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့ကို မြင်စေချင်လှပါပြီ။ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ စောက်မွှေးအုံကြီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ ကျမနား ကပ်နိုင်သမျှ တိုးကပ်လာပြီ။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက ကျမ စောက်ပတ်အုံကြီးက ညှပ်နေတော့ ပေါင်ကို သူ့လက်နဲ့ဖြဲပြီး ပြဲထွက်လာတဲ့ အဖုတ်ကို စိုက်ကြည့်နေတော့တာ။

တဖွညျးဖွညျး မောငျဇော့ျ မကြျလုံးတှကေ ဆီးခုံး အပေါျကို တကျလာပွီး ကမြ နို့အုံတှဆေီ ရောကျလာတာပေါ့။ပါးပွငျကိုနမျးရငျး အကငြျ် ီကွယျသီးတှေ ဖွုတျတော့ ကမြလညျး အိမျရှေ့ဧညျ့ခနျးမို့ စိတျက မလုံတော့ဘူးလေ။အောကျက ဗလာ ဖွစျနတော အကငြျ် ီပါခြှတျရငျ တကိုယျလုံး တုံးလုံးဖွစျပွီ။အိမျပေါျသှားဖို့ ခပျတိုးတိုးပွောရငျး ကမြ ကုနျးထလိုကျတာ ထိုငျနတေဲ့ မောငျဇောျမကြျနှာကို ကမြ အဖုတျကွီးက ရှိပျထိသှားသေးတယျ။ကမြ ထမိနျကို ကိုငျရငျး လှကေားအတိုငျး တကျတော့ မောငျဇောျ နောကျက ကပျပါလာတာပေါ့။

ဒီခြိနျ ကမြ ရှကျစိတျမရှိတော့ပါဘူး ကမြ ယောကငြျ်ား ရှိကတညျးက တုံးလုံးခြှတျ လိုးဖူးနတောပါ။နောကျက ပါလာတဲ့ မောငျဇောျကတော့ ကမြ ဖငျကို ကွညျ့ရငျး လီးတောငျနမှော သခြောတယျ။ခါးနဲနဲ တုတျလာပမေယျ့ ဖငျက အရငျတိုငျး ဝိုငျးပွီး ကော့နတေုနျးပဲလေ။အိပျခနျးထဲ ရောကျတာနဲ့ ကြှနျမကို မကြျနှာခငြျးဆိုငျ ဆှဲလှညျ့ပွီး နူတျခမျးကို တေ့စုပျတော့တာပဲ။အကငြျ် ီကွယျသီးတှေ ဖွုတျပွီး ဆှဲခြှတျတော့ အနကျရောငျ အတှငျးခံဘောျလီလေး ပေါျလာတာပေါ့။ကမြလညျး စိတျက တအားကွှနတေော့ သူ့ပေါငျကွားထဲ ထောငျနတေဲ့ လီးကို အုကျကိုငျရငျး ပှတျသပျ ပေးလိုကျမိတယျ။

ဘော်လီပါချွတ်တော့ အနည်းငယ်တွဲကျနေတဲ့ ကျမနို့အုံတွေအကာအကွယ်မဲ့ ဖြစ်ကုန်တာ မောင်ဇော့် လက်တဖက်ကကျွန်မနို့အုံတဖက်ကို ပင့်ကိုင်ပြီး နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်က ကျမ ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ပေါင်ကြားရောက်လာပါပြီ။စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း ခံစားနေတုန်း လက်ချောင်းလေး တစ်ချောင်းက အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ထိုးစွပေးနေတာ။

” အ …… အဟင့် ဟင့် …… ဟူးးးး းးးး ”
ကျမ မခံနိုင်တော့ပါဘူး စောက်ပတ်တအုံလုံး တဆစ်ဆစ်နဲ့ စောက်ခေါင်း ထဲကလည်း ယားတက်လာပြီ။အထိတွေ့ ကင်းကွာနေတာ ကြာပြီမို့ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာတာနဲ့ ပုဆိုးအပြင်ကနေ မောင်ဇော့်လီးကို တချက်ဆွဲညှစ်ပြီး ကုတင်ပေါ် မှောက်ချပစ်လိုက်တယ်။မပြီးချင်သေးဘူးရှင် အလိုးခံချင်သေးတယ်။ခန္ဓာကိုယ် တုံးလုံး အနေထားနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှောက်အိပ် လိုက်တော့ ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက မောင်ဇော့်ကို ဆွဲဆောင်သလို ဖြစ်နေမှာပါ။

အဲဒီချိန် ကျမထင်မထားတာက ဖင်ကြားအောက် စောက်ဖုတ်ကို ပင့်ယက်ပြီး ဖင်ဝထဲ လျှာလိပ် သွင်းပစ်လိုက်တာလေ။ ဖင်ဝလေး လျှာဖျားနဲ့ ထိုးမိတာနဲ့ ကျမ တကိုယ်လုံး လေထဲ မျောသွားသလို ခံစားလိုက်ရတာပဲ။ဘာနဲ့မှ မတူတဲ့ အရသာလေး အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေမိတယ်။

” ရှီးးးးး းးးးးး …… အဲဒါ … ဖင်ပေါက်ကြီး မောင်ဇော်ရဲ့ …… မယက်နဲ့တော့ … အမလေးးးး အားဟား …… အဟင့် ဟင့် …… အင်းဟင်း …… အ အ အားးးးး ”

ခုန အလိုးခံပြီးမှ ပြီးမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးတွေ သဲထဲ ရေသွန်သလို ဖြစ်ခဲ့ရပြီပေါ့ရှင်။စောက်ပတ် အယက် ခံဘူးပေမယ့် ဖင်ပေါက်တော့ အယက်မခံဖူးသေးဘူး။ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေး ဝင်လာကတည်းက ထိန်းထားတဲ့ စောက်ရည်တွေက အိုင်နေတာ လျှာဖျားနဲ့ ထိုးမွှေတော့ မခံနိုင်တော့ပါဘူး အိပ်ယာခင်းပေါ် အကွက်လိုက် ကျမ စောက်ရည်တွေ စီးကျနေတယ်။

တအီးအီး ညည်းရင်း စောက်ရည်ထွက်နေတဲ့ ကျမကို ပက်လက်လှန်တော့ မောင်ဇော် ခါးမှာ ပုဆိုးက မရှိတော့ပါဘူး။တချီပြီးသွားပေမယ့် ထူထူးခြားခြားပါပဲ ကျမ ရမ္မက်စိတ်တွေ ကျမသွားပဲ ပိုတိုးလာနေတယ်။မောင်ဇော့် ပေါင်ကြားက လီးကို စိုက်ကြည့်နေတုန်း ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ သူ့မျက်နှာကို ကျမပေါင်းကြား အပ်လိုက်တာ ထင်မထားမိဘူး။

စောက်ရည် ရွှဲနှစ်နေတဲ့ အဖုတ်ကို လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပြီး အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားနဲ့ အထက်အောက် ထိုးစွပေးနေတာ။စောက်ရည် ထွက်ပြီးကာစမို့ စောက်ပတ်လေး အယက်ခံရတော့ ဘာပြောကောင်းမလည်း ကျမ မောင်ဇော့်ခေါင်းကို
ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ်ထားလိုက်ရတယ်။ဒါလည်း မရပါဘူးရှင် ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲပြီး အရည်ပြားမာခဲနေတဲ့ စောက်စိအဆံလေးကို ဆွဲစုပ်ရင်း လက်ခလယ်လေးနဲ့
ထိုးမွေနေတာ။

” အ …… အမလေး … တော်ပါတော့ကွယ် … မမမြင့်ကို လိုးပေးပါတော့ … အဟင့် ဟင့် ”

ကျမ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်နေမိတာပါ။ကျမ စကားဆုံးတော့ စောက်စိကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာ ယူရင်း လီးကို ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ဖိထည့်လိုက်တယ်။ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ချပြီး နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို စုပ်ရင်း ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ဘယ်ချိန်ကတည်းက ကျမကို လိုးချင်နေလည်း မသိဘူး။

” ဗျစ် … အ …… ဘွတ် ဘွတ် …… အ အ ”

လီးစဝင်ကတည်းက အထဲမှာ တစ်စို့ကြီး မောင်ဇော့်လီးက ကျမယောကျင်္ားလီးထက် ထွားနေလို့လား ကျမပဲ အလိုးမခံတာ ကြာလို့လား မသိဘူး ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်နာ နေတာပေါ့။

ကျမ နို့တွေ တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ရင်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးတာ လိုးချက်တွေက အားပါးတော့ ကုတင်တိုင်တွေပါ ခါရမ်းနေတာပေါ့။မောင်ဇော့် လိုးချက်တွေ အံကြိတ်ခံရင်း တဖြည်းဖြည်းမှ ကျမ လီးအရသာ ခံစားမိလာတယ်။သူဆောင့်လိုးသလောက် ကျမ အတွက်က ကာမစည်းစိမ် အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတော့ မသိမသာလေး ကော့ထိုးနေလိုက်တာ မောင်ဇော်က ရိပ်မိပုံပါ မနားတမ်း တရစပ် လိုးပေးရှာတာ။

အတော်လေး ကြာတော့ ကျမလည်း ပြီးချင်လာပြီ မောင်ဇော့် လီးအရည်ပြားကလည်း စောက်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ပေါ့။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးလိုက်တော့ မောင်ဇော်လည်း လိုးရင်းတန်းလန်း တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေတော့တာ နို့သီးခေါင်းတွေတောင် မစို့နိုင်ရှာဘူး စောက်ပတ်ဆီ အာရုံရောက်သွားပြီး ထိထိမိမိနဲ့ ပစ်ပစ် လိုးနေပြီလေ။အချက် ၃ဝ လောက်ကျ ကျမနဲ့ မောင်ဇော် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတာပါပဲ။

ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ပျစ်ချွဲနေတဲ့ လရည်တွေ လျှံထွက်အောင် ပန်းပြီးမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ပစ်တာ။
အပေါ်က ဆောင့်လိုးရလို့ မောနေပေမယ့် အံအောစရာ ကောင်းတာက လရည်တွေ ပြည့်နေတဲ့ ကျမအဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ လျှာနဲ့ ပြောင်နေအောင် ထပ်ယက်ပေးနေတာရှင့်။စောက်ခေါင်းထဲထိ လျှာကို
သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေလို့ ကျမလည်း
သူ့ဆံပင်ကိုဆွဲပြီး မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲပွတ်လိုက်တယ်။လီးဒဏ်ကြောင့် စောက်ဖုတ်က
ကျိန်းစပ်နေပေမယ့် လင်ရှိတုန်းကတောင် မရဘူးတဲ့ အရသာလေးမို့ ဘဝင်ခိုက်နေမိတာ အမှန်ပဲ။အားရအောင် ပွတ်ပြီးမှ ကျမ မောင်ဇော်မျက်နှာကို လွတ်ပေးလိုက်တာ။

မောင်ဇော်ကလည်း ကျမမျက်နှာနား ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ လျှောက်လာပြီး စောက်ရည်ရော လရည်ရော ပေကက်နေတဲ့ လီးကို ကျမ နူတ်ခမ်းနား ကပ်ပေးနေတယ်။ကျမ မရွံ့ပါဘူး ကျမ စောက်ပတ်တောင် ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးထားတာလေ။အလိုက်တသိနဲ့ လီးအရည်ပြားပေါ်က အကျိအချွဲတွေ ပြောင်စင်အောင် စုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။လီးမစုပ်ရတာ ကြာတော့ ကြာကြာလေး စုပ်နေမိတယ်။လီးထိပ်ကနေ အရင်းထိ လျှာနဲ့ယက်ပေးရင်း တွဲကျနေတဲ့ လဥတွေပါ ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ လီးက ပြန်တောင်လာလို့ ရပ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။ချက်ချင်း ထပ်လိုးမယ် ပြောနေလို့ မနည်း တောင်းပန်လိုက်ရတယ်။

နောက်ရက်မနက်ကျ သားလေးဝေယံ ကျောင်းပို့ပြီးတာနဲ့ အလုပ်သွားကာနီး တခါ လိုးသွားသေးတာ။ကျမလည်း ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ ကာမသုခလေး ပြန်ရ လာလို့ သင့်တော်တာတွေ မသင့်တော်တာတွေ မစဉ်းစားမိဘူး အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိတာပါ။ညပိုင်းကြတော့လည်း ကျမ အိပ်ယာ ပေါ်မှာပဲ ၂ချီ ဆက်တက် အလိုးခံလိုက်သေးတယ်။ခင်ဦး ခရီးထွက်ရာက ပြန်ရောက်တော့မှ အရှိန်သတ်လိုက် ကြတာပေါ့။မောင်ဇော်က စိတ်ဆာရင် ခင်ဦး ရှိပေမယ့် ကျမက ဒုက္ခ ရောက်တော့တာပဲ။လက်နဲ့ ဖြေရှင်းတော့တည်း မတင်းတိမ်နိုင်ခဲ့ဘူး။

ငြိမ်နေတဲ့ ရေပြင်ကို ခဲနဲ့ ပစ်ပေါက်လိုက်သလိုပေါ့ ကာမဂယက် လှိုင်းတွေ ထလာခဲ့ရပြီ။တရက်ကျ မနက်​စာ ချက်နေတုန်း မီးဖိုခန်​းထဲ မောင်ဇော်ဝင်လာတယ်။ကျမ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်း ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ပေးနေတာ ခံစားမှု့က ကောင်းလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်။ကျမ ကို ပစ်ထားပြီး ခုမှ ပြန်ကပ်တာ အကြောင်းတော့ ရှိမှာပါ။

” အွန့် … ဧည့်ခန်းထဲ … ခင်ဦးနဲ့ သားလေး ရှိတယ်လေ ”

” ရပါတယ် … မမမြင့်ရယ် ”

ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမနောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ထမိန်ကို ပင့်တင်နေလို့ လန့်သွားမိတယ်။

” ဟင် … ဘာလုပ်မလို့လည်း မောင်ဇော် ”

” မမမြင့် … ဟာကို ယက်ပေးချင်လို့လေ ”

” အာ … ခင်ဦး ရှိသေးတယ်လေ … ခဏနေမှ ယက်နော် … ခင်ဦး အလုပ်သွားမှ ”

ကျမ ပြောနေတာကို မောင်ဇော်က ဂရုမစိုက်တဲ့ ပုံမို့ မီးဖိုခန်း တံခါးနား လျှောက်လာရတယ်။တံခါးအကွယ်ကနေ ဧည့်ခန်းဘက် လှမ်းကြည့်တော့ ခင်ဦးက ကလေးကို ထမင်းကျွေးနေတာ။နောက်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ထမိန်ပြန်လှန်ပြီး ဖင်သားစိုင်တွေ ယက်နေလို့ တံခါးဘောင်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို နောက်ပစ်ပေးထားလိုက်တယ်။ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲပြီး ဖင်ကြားထဲ ယက်တော့ ကျမ ဒူးတွေ မခိုင်တော့ဘူး မောင်ဇော့် ခေါင်းကို ညာလက်နဲ့ ဆွဲပြီး ဖင်နဲ့ကပ်ထားရတာ။ဖင်ဝလေး ကလိရင်း အောက်ဖက်က စောက်ပတ်ဆီ လျှာနွေးနွေးလေး ရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲက ခင်ဦး အသံ ကြားလိုက်ရတယ်။

” ကိုကို ဇော် … သားလေး ထမင်းကျွေး ပြီးပြီ … ကျောင်းလိုက်ပို့တော့ ”

မောင်ဇော် ထွက်သွားတော့ ကျမလည်း ဇပ်တငမ့်ငမ့် နဲ့ ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ခဏနေ ခင်ဦး အလုပ်သွားမှ မောင်ဇော် ပြန်လာတာ။အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ ကျမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းရင်း ဧည့်ခန်း နံရံ ဘက် တိုးကပ်ပစ်တယ်။အနမ်းတွေက ခပ်ကြမ်းကြမ်းမို့ ကျမ အံအောနေတုန်း ကျမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ထမိန်ကို ပင့်ပြီး စောက်ပတ်ကို တပြတ်ပြတ် ယက်တော့တာပဲ။ကျမ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ အယက်မခံဖူးတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးလေးပဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ခင်ဦးရောက်ကတည်းက မောင်ဇော်နဲ့ မနေဖြစ်တော့ ခဏလေးနဲ့ စောက်ပတ်က အရည်စို့တက်လာတာ။

သူအားရအောင် ယက်ပြီးမှ မတ်တပ်ပြန်ရပ်လာတယ် ထူးခြားတာက မောင်ဇော့် မျက်လုံးတွေ ရီဝေဝေလေး ဖြစ်နေရှာတယ်။နူတ်ခမ်းထောင့်မှာလည်း ကျမ စောက်ရည်တွေ ပေပွ နေတာ။မတ်တပ်ရပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနဲ့ သူ့ပါးစပ်လေး ဆွဲစုပ်ရင်း နူတ်ခမ်း တဝိုက်က စောက်ရည်တွေ ကျမ စုပ်ယူပြီး မျိုချပစ်တော့ လက်တွေက ကျမ ဖင်သားတွေကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေနေတယ်။ကျမ သူ့ပေါက်ကြား စမ်းကြည့်တော့ လီးက မာထင်နေပါပြီ။ ထမိန် အထက်ဆင်စကို ဆွဲချွတ်တာနဲ့ ကျမလည်း မောင်ဇော် ခါးပုံစ ဖြည်ချပစ်တာပေါ့။

မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ် အနေထားနဲ့ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဖိသွင်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးနေတာ။ကျမလည်း မောင်ဇော် လည်ပင်းကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆွဲစုပ်ပေးတော့ လိုးချက်တွေက မြန်လာပါပြီ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါတော့ ကျမဖင်လည်း နံရံမှာ ကပ်ပြီး ကားထွက်နေတာပေါ့။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကျမလည်း အီဆိမ့်နေအောင်ကို အရသာ တွေ့နေရတာ။

” အ အ …… ရှီးးးးး …… ဟုတ်တယ် …… ဆောင့်ဆောင့် ……… နာနာလေး လိုးပေး မောင်ဇော် ”

ကျမ စကားဆုံးတော့ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံး ဆောင့်လိုးတာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေတဲ့ အထိပါပဲ။ကျမလည်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ရသလောက် ထပ်ဖြဲပြီး ခါးကော့ပေးထားလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး နှစ်ယောက်သား တအီးအီး ညည်းရင်း ပြီးသွားကြတာ။ပြီးသွားပေမယ့် မောင်ဇော်က လီးကို မထုတ်ပဲ ကျမ စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ရင်း ဖိကပ်ထားသေးတာ ခဏနေမှ ဆွဲထုတ်ပစ်တယ်။
အားမရသေးတဲ့ ပုံနဲ့ သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လို ထမိန် ဖြစ်သလို ပြန်ဝတ်ရင်း လိုက်ခဲ့မိတာ။အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မောင်ဇော် မျက်ရည်တွေ ဝဲနေတော့တာပဲ။

ခုလေးတင် ကျမ ကို လိုးထားတာ ဘာလို့ မျက်ရည်ဝဲတာလည်း စဉ်းစားမရဘူး။သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာလို့ ပါးစပ်က ထုတ်မေးလိုက်တယ်။

” ဘာဖြစ်တာလည်း … မောင်ဇော်ရယ် … မမမြင့် ကို ပြောလေ … မမမြင့်တို့ ခင်ဦး မရှိချိန် လိုးတာ … ခင်ဦး သိသွားတာလား ”

” မဟုတ်ပါဘူး … မမမြင့်ရာ … ရော့ ကြည့် ”

ကုတင်ပေါ် ကျမ ထိုင်တာနဲ့ ကုတင် ခေါင်းရင်းဘေး စားပွဲခုံပေါ်က ဖုန်းလေး ယူပြီး ဗွီဒီယို ဖွင့်ပြနေတာ။

” အမ် … ဒါ ဘာလဲ … မောင်ဇော် ”

” ခင်ဦး … ဖုန်းထဲက ကျနော် ခိုးကူးထားတာ … မမမြင့် … မနေညကပါ ”

ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမဘေး ဝင်ထိုင်နေတယ်။ကျမလည်း သူဖွင့်ပေးတဲ့ ဗွီဒီယိုလေး ကြည့်နေမိတာပေါ့။တည်းခိုခန်းလို အခန်းတခန်းထဲ မွေ့ယာ အဖြူခင်းထားတဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မိန်းမ တစ်ယောက်က ဒူးကွေးခါးညွတ်ရင်း ပေါင်ဖြဲထိုင်ပြီး လက်နောက်ပစ် ထောက်ထားတဲ့ ကောင်လေး လီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပေးနေတာ။ကျမ အစပိုင်း ထင်မိတာက မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့လီးကို ကျမ စုပ်ပေးစေချင်တာများလားပေါ့ရှင်။ခေါင်းငုံပြီး လီးစုပ်နေတဲ့ မိန်းကလေး မျက်နှာကြွလိုက်တော့မှ ကျမ မျက်လုံးပြူးသွားရတာ။

” ဟင် …… ဒါ ဒါ ”

” ဟုတ်တယ် … မမမြင့် … ခင်ဦးပါ … ကျနော်သိတာ ကြာပါပြီ … ဒီလောက် ဖြစ်သွားလိမ့်မယ် မထင်မိတာပါ … သူတို့ဆိုင်က နယ်ပရိုမိုးရှင်း ဆင်းတော့ အဲဒီကောင် အတူ ပါသွားတာပါ … အဲဒီ မြို့က တည်းခိုခန်းမှာ လိုးခဲ့တာကို ခင်ဦးက ဗွီဒီယို ရိုက်ပြီး သိမ်းထားတာ နေမှာ ”

မောငျဇော့ျ စကားနားထောငျရငျး ကမြလညျး ဖုနျးထဲက ဗှီဒီယိုကို ဆကျကွညျ့နတောပေါ့။အသားဖွူဖွူ ခပျခြောခြော ကောငျလေးကို လီးစုပျပေးပွီး ခငျဦးက ခါးဆနျ့ လိုကျတယျ။ ညဝတျဂါဝနျ အသားရောငျလေးက အကငြျ် ီလကျတကိုငျးနဲ့ တှဲလကြျလေးပေါ့။ကောငျလေးက လကျနောကျပစျ ထောကျထားရာကနေ ရှေ့တိုးကပျရငျး ခငျဦး ပါးလေးနမျးပွီး လကျတဖကျက ခငျဦး ဂါဝနျအောကျ နားစလေးထဲ လကျလြိုသှငျးနပွေီ။ပေါငျကွားထဲ ကောငျလေး လကျတှေ လှုပျခါနရေငျး ခငျဦးလညျး မကြျလုံးလေးစငျးပွီး ခေါငျးလေး မော့တကျနတောပေါ့။

ကငျမရာက ကနျ့လနျ့ဖကြျ ရိုကျထားတာမို့ မကြျနှာ ပေါျက ခံစားမှု့ မတှေ့ရသေးဘူး။ကောငျလေးက ခငျဦး နားနားလေး ကပျပွောပွီး ဂါဝနျ အောကျနားစလေးကို အပေါျပငျ့ခြှတျတော့ ခငျဦးက လကျနှစျဖကျမွောကျပွီး ကူညီပေးနတော။ဂါဝနျနဲ့အကငြျ် ီလကျတကိုငျးလေးက တှဲလကြျမို့ ဂါဝနျကြှတျတာနဲ့ ခငျဦးရဲ့ လှပတဲ့ ကိုယျလုံးလေး အတိုငျးသား ပေါျလာတော့တယျ။အသားဖှေးသူမို့ စူထှကျနတေဲ့ နို့အုံလေးကို ကာထားတဲ့ ဘောျလီအနကျလေးက ထငျးနတောပေါ့။ခါးပေါျက အတှငျးခံဘောငျးဘီ အနကျလေးကလညျး ခငျဦး ဖငျကွီးကို မနိုငျတနိုငျ ဖုံးထားပေးနတော။

ကောင်လေးက ဂါဝန်လေးကို မွေ့ယာဘေး ပစ်လိုက်ပြီးမှ ခင်ဦး ကိုယ်လေးကို ကင်မရာဘက်လှည့်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး နေစေခဲ့တယ်။ကင်မရာကို လှမ်းကြည့်နေတဲ့ ကောင်လေးမျက်နှာ ခုမှ မြင်လိုက်ရတာ မျက်နှာသွယ်သွယ် မျက်ခုံထူထူ နှစ်ဖက်က ဆက်နေပြီး နားရွတ်နှစ်ဖက်မှာလည်း နားကွင်းတွေ အများကြီးနဲ့ လည်ပင်းဘေးမှာ နှင်းဆီပုံ တက်တူးလေးရော ငယ်ငယ် ချောချောလေးပါ။ကင်မရာကို ကြည့်ရင်း ခင်ဦး ပေါင်ကြားကို ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ထချိန်တော့ ပေါင်ကြားက လီးကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ ဖြစ်နေရှာတယ်။

ဖုန်းထဲမို့လား မသိဘူးနော် လီးက မောင်ဇော့်လီးထက် ထွားပြီး ရှည်လည်းရှည်တယ် ထူးခြားတာက လီးအရည်ပြား တစ်လျှောက် အကြောစိမ်းတွေ ထနေပြီး ဒစ်ဖူး ခပ်ရဲရဲကို လီးအရည်ပြားက ဖုံးထားသေးတယ်။ကင်မရာက ခင်ဦး ပေါင်ဂွလေး တည့်တည့် ဖြစ်ပြီဆိုမှ ကောင်လေးက ပြန်ထိုင်ချတာ။ခင်ဦး ပေါင်ကြားထဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ပေါ်ကနေ စောက်ပတ်လေးကို လက်ခလယ်နဲ့ အထက်အောက် ဆွဲပေးတာနဲ့ ခင်ဦး တစ်ယောက် ပေါက်တန်တွေ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး စုလိုက် ဖြဲလိုက်နဲ့ တအီးအီး စငြီးနေပြီ။

အရည်ကြည်လေး စို့လာတော့ လက်ခလယ်ထိုးဆွဲနေတဲ့ လိုင်းလေးက ချိုင့်ဝင်နေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ အောက်က စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက် ဖေါင်းကြွလာတော့တာပဲ။ခင်ဦးလည်း မျက်လုံးလေး စင်းပြီး လက်နောက်ပစ်ထောက်ထားတဲ့ အနေထားနဲ့ သူ့ပေါင်ဂွလေး ကြည့်နေရှာတယ်။အဲဒီ အခန်းရောက်တော့ မောင်ဇော်က ကျမဘေးကနေ ပေါင်ကြားလာနိုက်နေတာ သူ့မိန်းမကို ကောင်လေး အဖုတ်နိုက်ပေးတာကြည့်ပြီး စိတ်ကြွလာပုံပေါ့။ကျမလည်း ကုတင်ပေါ် ခြေနှစ်ချောင်း တွဲလောင်း ချထိုင်ထားတာမို့ ပေါင်ကို ဖြဲပေးထားလိုက်မိတယ်။

ကြည့်နေရင်း ကောင်လေးက အတွင်းခံလေး ဆွဲချွတ်တော့ ခင်ဦးက ဖင်ကြွပေးလိုက်တယ် ဘောင်းဘီ ကျွတ်တာနဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်အုံ အထက်နား စောက်စိက ပြူးထွက်နေတာ လက်သန်းလုံးလောက် ရှိတယ်ရှင်။ဆီးခုံးပေါ်မှာပဲ စောက်မွှေးပါးပါးလေး ပေါက်နေပြီး စောက်ပတ်တအုံလုံး အမွှေးတွေ မရှိဘူး ရိတ်ထားတာ နေမယ်။ကောင်လေးလက်ခလယ်က ခေါင်းထောင်နေတဲ့ စောက်စိကို ကော်ပေးတော့ ခင်ဦး ဖင်ကြီး ကြွကြွလာတာပေါ့။ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသား အောက်နားကျ လန့်နေတဲ့ အဖတ်လေးနှစ်ဖက်က ပန်းရောင်သန်းနေပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက အရည်ကြည်လေးတွေ ဖင်ကြားစီးကျ နေတော့တယ်။

” မမမြင့် …… အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ဗျာ ”

” ဟမ် ”

ကမြ အဖုတျ နိုကျရငျး မောငျဇောျက အသံ တုနျတုနျရငျရငျ နဲ့ ပွောနတောရှငျ့။သူ့မိနျးမကို ကောငျလေး ကလိတာ မွငျပွီး စိတျကွှဘာပုံပါပဲ။သူကိုယျတိုငျလညျး အကငြျ် ီရော ပုဆိုးရော ခြှတျပွီး ကမြ ထမိနျကို ပွနျခြှတျနတော။ကမြ တကိုယျလုံး တုံးလုံးဖွစျမှ ဖုနျးကို ကုတငျခေါငျးရငျးဘကျ ထောငျပွီး ကမြ နဲ့ အတူ ဆကျကွညျ့ကွတယျ။အတူကွညျ့တယျ ဆိုပမေယျ့ထိုငျလကြျအနထေားနဲ့ ကမြနောကျက ခှပွီး ဖငျကွားအထကျနားကို လီးအမွှောငျးလိုကျ ကပျထားတာပါ။ခါးနားလေး နှေးကနဲ့ ဖွစျပွီး ကွကျသီးမှှေးတောငျ ထလာရတယျ။

ကြည့်နေရင်း ခင်ဦးညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြားနေရတယ် ကောင်လေးက ခင်ဦးမျက်နှာလေး ကြည့်ရင်း ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ ခင်ဦး ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ပစ်တာ။စောက်ပတ်ကို မယက်သေးပဲ တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေတော့ ခင်ဦးတစ်ယောက် မနေနိုင်ရှာဘူး လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ထားရာကနေ ညာလက်က ထောက်ထားလျက်လေးနဲ့ ဘယ်လက်က ကောင်လေး ခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲကပ်နေတာပေါ့။ကောင်လေးလည်း စောက်ပတ်နံ့ရတော့ မနေနိုင်ပါဘူး တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်တော့တာပဲ ခင်ဦးပေါင်တွေ တုန်ခါလာပြီ။

” အ …… အား ……… ရှီးးးး းးးး …… ရဲနိုင်ရယ် … အားဟား …… အ ဟင့် ဟင့် ……… ကျွတ် ”

ကောင်လေးနာမည်ပါ ရွတ်ပြီး ညည်းနေရင်း ဖင်ကြီးပါ ရမ်းနေတော့တာ။မောင်ဇော်လည်း သူ့မိန်းမ ကာမစိတ် ကြွနေတဲ့ အသံကြားတော့ ကျမ နောက်ကျောဘက်က နေ ဘေးနားရောက်လာပြီး စောက်ပတ်ကို ခင်ဦး ကောင်လေး ရဲနိုင် ယက်သလို လိုက်ယက်ပေးနေတာပေါ့။ကျမ ခင်ဦးလိုတော့ လက်နဲ့ဆွဲမကပ်ပါဘူး မောင်ဇော် တအားထန်နေလို့ လက်နောက်ပစ်ထောက်ရင်း ညာဘက်ပေါင် မြှောက်ပေးလိုက်တယ် ဒူးကောက်ကွေးကြားက ခေါင်းတိုးပြီး ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ ကုန်းယက်တော့တာပဲ။မောင်ဇော်လည်း လေးဘက်ကုန်းယက်ရင်း သူ့လီးသူ ဘယ်လက်နဲ့ ကိုင်စွနေတယ်။

ခဏကြာတော့ မောင်ဇော်က သူ့မိန်းမ ဗွီဒီယိုကို မကြည့်တော့ပါဘူး ကျမကို အိပ်ယာပေါ်ဆွဲလှဲပြီး ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာယူလိုက်တာပေါ့။သူ့မိန်းမ ခင်ဦပြန်မလာခင် နောက်ဆုံးညကို ကျမ ပြန်အမှတ်ရမိလိုက်ရင်း ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိတယ်။မောင်ဇော်သင်ပေးထားတာလေ သူဘာလုပ်ချင်တာလည်း ကျမ သိတာပေါ့ရှင်။ပက်လက်လှန်လှဲနေတဲ့ သူ့မျက်နှာပါ် ကျမ ခွပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ပေးလိုက်တယ်။ပြီးမှ ကျမ မှောက်ချတော့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေထားမို့ မောင်ဇော့် လီးက ကျမမျက်နှာရှေ့ ထောင်မတ်နေတာ။

လီးအရင်းကနေ အပေါ်ထိ ပင့်ယက်ပြီး ဒစ်ဖူး ဆွဲစုပ်တော့ မောင်ဇော်ကလည်း ကျမ စောက်ပတ်အုံကို ပင့်ယက်ပြီး
စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပြန်စုပ်ပေးနေတယ်။
ပါးစပ်တွေ ညောင်းလာပေမယ့် ကျမလည်း မစုပ်ရတာ ကြာတော့ စုပ်ရတာ အားရတယ် မရှိဘူး။လီးအရည်ပြားနဲ့ ပါးပြင် အတွင်းသားတွေ ပွတ်တိုက်မှု့က ခံစားမှု့ တမျိုးလေးပါပဲ။အရှိန်လွန်လာတဲ့ လီးထိပ်က အာကောင်ပျော့ကို ထောက်မိရင်လည်း လည်ပင်းကြောတွေ ယားတက်လာအောင်ကို ကောင်းနေမိတာ။လီးစုပ် ကောင်းနေတုန်း ကျမ စောက်စိကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချပ်စုပ်ရင်း ဖင်ကို ရိုက်ပြီး အချက်ပေးနေပါပြီ။ဘေးနား လှဲချပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်မြှောက်ရင်း ဒူးကွေးလိုက်တာနဲ့ ကျမ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူရင်း ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။

ကျမနားထဲ ဖုန်းထဲက ခင်ဦး အော်သံ သဲ့သဲ့ ကြားမိပေမယ့် ပက်လက်လှန် အနေထားမို့ ဖုန်းကို မမြင်ရပါဘူး။မောင်ဇော်ကတော့ ကုတင်ခေါင်းရင်း ထောင်ထားတဲ့ ဖုန်းထဲက သူ့မိန်းမ အလိုးခံနေတဲ့ ပုံကို ကြည့်ရင်း မီးပွင့်မတတ် ပစ်လိုးနေတာပေါ့။ကုတင်တိုင်တွေ ရမ်းခါပြီး တကျွီကျွီနဲ့ အသံတွေ ထွက်လို့ သတိပေးရသေးတယ်။မနားတမ်းလိုးရင်း ကျမကို လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလို့ ကုန်းပေးတော့လည်း ခါးဆွဲပြီး နောက်ကနေ ဆွဲဆွဲလိုးတာ။ပြီးကာနီး ခါးကိုင်တဲ့ လက်တွေက ကျောပြင်ကို ဖိချတော့ နို့နှစ်လုံးက အိပ်ယာပေါ် ပြားကပ်နေပြီး ဖင်ထောင်ပေးသလို ဖြစ်သွားရတယ်။

လိုးချက်တွေ အားပါတော့ ထိထိမိမိနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေ ယားတက်လာပြီ မကြာပါဘူး မောင်ဇော်လည်း နောက်ဆုံးတချက် ပစ်လိုးရင်း ကျမ စောက်ပတ်ကို လီးအရင်းထိ ကပ်ပြီး လရည်တွေ တလဟော ပန်းထည့်နေတော့တာပဲ။

” အားးးးး ဟူးးးးးး ရှီးးးးးးး းးးးးး …… အ အ …… ကောင်းလိုက်တာ မမမြင့်ရယ် …… ရှီးးးးး းးးးး ရှီးးးး ”

///////////////////////////

နောက် ၂ပတ်လောက်ကျ မောင်ဇော်တို့ လင်မယား စကားများကြတော့တယ်။မောင်ဇော်ကလည်း ဗွီဒီယို ဖိုင် သက်သေနဲ့ အတိကျ စွပ်စွဲတာလေ။ခင်ဦး အလျော့ ပေးရပြီ တွက်ထားတဲ့ ကျမ မှားသွားခဲ့တာပါပဲရှင်။ကျမနဲ့ မောင်ဇော် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ကြပုံတွေ ခင်ဦးက ချောင်းရိုက်ထားတယ်။ကျမ ရှက်စိတ်တွေ တဟုန်ထိုးတက်လာခဲ့တာ ခိုးနားထောင်ရင်း ဒီအိမ်ကနေ အခိုးအငွေ့ အဖြစ် ပျောက်သွား ချင်မိ တော့တာပေါ့။သူများလင်ကို ခိုး အလိုး ခံမိ ရက်သား ဖြစ်နေတာရှင် စဉ်းစားသာ ကြည့်တော့။

ဝင်ပြီး ဖြန်ဖြေချင်တာတောင် မပြောရဲတဲ့ ဘဝပါ။သိသိနဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့ ခင်ဦး ကိုတောင် ကျေးဇူးတင်ရ မလိုလိုပါပဲ။နောက်ပိုင်း မောင်ဇော်နဲ့ မဆက်ဆံ ဖြစ်တော့ပါဘူး ခင်ဦးနဲ့လည်း ဆက်ဆံရေးက ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။တဖြည်းဖြည်း ၂နှစ်ပြည့်တော့ မောင်ဇော်နဲ့ ခင်ဦး တခြား ပြောင်းသွားကြတာပါ။ကျမလည်း ဆက်မထားချင် တော့ပါဘူး။တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်သလို နေတော့လည်း ရမလားဆိုပြီး စမ်းချင်တဲ့ သူတွေက အများကြီးပါပဲ။

ရပ်ကွက်ထဲ ခင်တဲ့သူ တစ်ချို့ကလည်း တစ်ယောက်ထဲ မနေဖို့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ခဏတိုင်း တိုက်တွန်းကြတယ်။နောက်ဆုံး ကျမ တဘက်သတ် ကြိုက်နေတဲ့ ပွဲရုံပိုင်ရှင် ကိုမျိုးမြင့် နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တယ်။ကျမအိမ်မှာပဲ ကိုမျိုးမြင့်က လိုက်နေတာပါ သူ့အိမ်က သူအမ အပျိုကြီးတွေရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့လည်းရတာပေါ့ရှင်။ချစ်တာလည်း တုန်လို့ လိုးချင်တာလည်း ချာလို့ လူပျိုကြီးတွေများ တကယ်တကယ် မပြောချင်ပါဘူး။ကျမ ဘဝရဲ့ ဒုတိယမြှောက် မင်္ဂလာဦးညပေါ့ ဒေါသတောင် ဖြစ်မိပါတယ်။ညပိုင်း အိပ်ဖို့ အိပ်ခန်းထဲ ခြင်ထောင် ထောင်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ ဧည့်သည်ကြီးလို ထိုင်ပြီး သတင်းစာ ဖတ်နေတာရှင့်။

အပေါ်ထပ်က ကျမ အရင်ယောကျင်္ားနဲ့ အိပ်ထားတဲ့ အခန်းမို့ မအိပ်ချင်ဘူးပြောလို့ အောက်ထပ်က မောင်ဇော်တို့ နေသွားတဲ့ အခန်းနဲ့ ကပ်လျက် အခန်း ကျမ ရှင်းလင်းပြီး မင်္ဂလာအိပ်ခန်းအဖြစ် စီစဉ် ထားလိုက်ရတယ်။ဧည်ခန်းနဲ့ မျက်စောင်းထိုးမို့ အခန်းထဲက ကုတင်ကို ကိုမျိုးမြင့် မြင်နေရတာပေါ့။ကျမ အိပ်ရအောင် ခေါ်တော့ သတင်းလေး ပြီးအောင် ဖတ်ချင်လို့ဆိုပြီး မူနေလေရဲ့။ဒါနဲ့ ကျမလည်း အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ဖန်ချောင်းပါ လင်းထိန်နေအောင် ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတစောင်း အိပ်ရင်း သူထိုင်နေတဲ့ ခုံဘက်မျက်နှာလည့်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တာ။

ကမြ အိပျနတောကို ထကွညျ့လိုကျ ပွနျထိုငျလိုကျနဲ့ ကွာတော့ ကမြလညျး စိတျမရှညျတော့ဘူးပေါ့။ ကုတငျပေါျထထိုငျရငျး အပေါျအကငြျ် ီခြှတျပစျ လိုကျတယျ ပွီးမှ ပူအိုကျတဲ့ ပုံစံနဲ့ ကုတငျခွရေငျးက မတျတပျပနျကာ ဖှငျ့ပစျတာ။ပွီးမှ ကုတငျပေါျပွနျလှညျးရငျး သူဘကျလှညျ့ပွီး ဘောျလီအောကျက နို့အုံတှကေို ယားသလိုနဲ့ ညှစျပွလိုကျတယျ။ဒါလဲ ကိုတောျခြောက မသိခငြျယောငျဆောငျပွီး ခိုးကွညျ့နတေုနျးပဲ။ကဲ ဘယျလောကျ စိတျပကြျစရာ ကောငျးလညျးရှငျ။

ကျမ နောက်ဆုံး ပညာထုတ်သုံးလိုက်ရတော့တာပေါ့။တခူးခူး ဟောက်သံပေးပြီး ထမိန်ကို ခြေရင်းဘက် ကွင်းလိုက် ချွတ်ချပစ်ရင်း ပင်လက်လှန် အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ကျမပေါင်ကြား စောက်မွှေးအုံကြီး ထောင်ထွက်နေတာပေါ့။အဲခါကျမှ ကိုယ်တော်ချောက ထလာပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့တာ။ကျမ နိုးသွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံနဲ့ ခြေသံမကြားအောင် ဖွနင်းလာတယ်။ကျမ မအိပ်ပဲ နားစွင့်နေတော့ ကိုမျိုးမြင့် ခြေသံကြားနေတာပေါရှင်။ကုတင်နား ရောက်လာမှ ကျမလည်း ပက်လက်အနေထားကနေ ကိုယ်လုံးကို မှောက်အိပ်ပစ်တာ မှတ်ကရောပေါ့။

ကျမဖင်သားပေါ် နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာပဲ။ကိုမျိုးမြင့်က ကျမဖင်တွေ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့နမ်းရင်း ပေါင်ခြံကို မရဲတရဲလေး ဖြဲကြည့်နေတယ်။ကျမလည်း အလိုက်သင့် နဲနဲလေး ဖြဲပေးလိုက်တာ။ကျမ ဖင်ဝလေးအောက်က စောင်ပတ်ကို မြင်သွားပြီ ထင်တယ် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းပြီး မြန်နေတာ ကျမ ကြားနေရပြီ။ရုတ်တရက် ကျမ ပေါင်ရင်း ခွပြီး လိုးတာ လီးထိပ်က အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖြတ်ပြီး စောက်စိကိုကလော်မိရင်း ချော်ထွက်နေတာ။အဲတာကို ပေါင်ကြားမှန်း မသိ စောက်ပတ်မှန်း မသိ တအီးအီးနဲ့ ဖိလိုးနေတော့တာပဲရှင်။

သူကတော့ ဘယ်လိုနေလဲမသိ ကျမက မှောက်ယက်အနေထားနဲ့ စောက်စိကို ဒစ်နဲ့ ဖိထိုးခံနေရတာ။ဒုတ်ကနဲ့ ထိုးမိတိုင်း တကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်အောင် အောက်ကနေ ကြိုးစားနေရတော့တာပေါ့။ဖိသာလိုးနေတာ လီးက စောင်ပတ်အုံကို ပွတ်ရုံလေးပါပဲရှင်။ဒီတိုင်းသွားရင် တညလုံး စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ဖို့က လမ်းမမြင်တော့ပါဘူး။

” အမလေး …… ဘယ်သူလည်း … အဟင့် ဟင့် ”

” ဗျာ … ကျနော် မျိုးလွင်ပါ … မမြင့် ”

ကျမ နိုးချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ခြင်ထောင်သံလေးနဲ့ မေးတော့မှ တုန်နေတဲ့ အသံနဲ့ ပြန်ဖြေတော့တယ်။ကျမ ပက်လက်လှန်တော့ ကိုမျိုးလွင်က ဘေးဆင်းပေးပါတယ်။အောက်ပိုင်း ပုဆိုးမရှိတော့ပေမယ့် သူ့လီး ကျမမြင်မှာ ဆိုးပြီး ဝတ်ထားထဲ စွပ်ကျယ်အောက်နားစနဲ့ လီးကို ဖုံးနေတာ။စွပ်ကျယ်အတွင်းထဲကနေ ထောက်မတ်နေတဲ့ လီးကတော့ မသေးလောက်ဘူး။ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ ကျမပေါင်ကြားက စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီး လူပျိုကြီး မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ ပြန်ပြီးတက်ခွတော့တာပဲ။

မျက်နှာချင်းဆိုင် မှောက်ချပြီး ကျမ ပါးပြင်နမ်းရင်း ဘော်လီအောက်က နို့တွေပါ ညှစ်တော့တာပဲ။လီးက ကျမ ပေါင်ကြား ပြန်ရောက်လာလို့ ညှပ်ထားတော့ ညှပ်တဲ့အတိုင်း လိုးနေရှာတယ်။

” ကိုမျိုးလွင် ”

” ဟမ် ”

” ရှင် … မိန်းမ လိုးဖူးလား ”

ကျမ ပါးကို နမ်းနေရင်းနဲ့ ခေါင်းခါပြနေတော့တာ။စိတ်ထဲ ဘဝင်တော့ အကျသား ဘာဖြစ်ဖြစ် ဒီည လူပျိုကြီးရဲ့
လီး အသစ်ကျပ်ချွတ်လေးနဲ့ အလိုးခံရတော့မှာလေ။

” ကဲ … ရှင် ခဏကြွဦး … ကျမ ပြမယ် ”

ကျမ စကားဆုံးတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကြွပေးရှာတယ်။ကျမလည်း မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး ကိုမျိုးလွင်လီးကို ဖမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တေ့ပေးလိုက်တာပေါ့။လက်ထဲ လီးက တင်းမာနေပြီး တုတ်သလို ခံစားရလိုက်တယ်။စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်တာနဲ့ ဘာပြောကောင်းမလည်း နွားသိုးကြိုးပြတ် တအားကြုံးလိုးတာ ကျမ ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်ရတာပဲရှင်။ အော်ပြီးမှ ဘေးအိမ်ကြားမှာ ကြောက်လို့ ကျမပါးစပ်ကို ကျမလက်နဲ့ ပိတ်ပြီး အံကြိတ်ခံလိုက်ရတယ်။

မနက်လင်းတော့ လီးနှစ်ချောင်း ဝင်ဖူးထားတဲ့ ကျမ စောက်ပတ် ယောင်ကားနေတာ။ကုတင်ပေါ်က ဆင်းတော့ စောက်ပတ်အုံထဲက စူးကနဲ့ ကျိန်းစပ်နေတယ်။တနေ့လုံး အိမ်ပြင် မထွက်ရဲတော့ဘူး လမ်းလျှောက်ရင် ကွတကွတ ဖြစ်နေတော့တယ်။နောက်ရက်က စပြီး ဒီနေ့ဒီချိန်ထိ ဒုတိယ ဝေဒနာရဲ့ ကာမစည်းစိမ်လေး ကျမ ရရှိ နေတုန်းပါပဲရှင်။

…………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
Cbမှ ရင်ဖွင့်သံ အပိုင်းအစလေးများ { ၈ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔

[ စ/ ဆုံး ]
🌲🌲🌲

” အတွေ့ ”
🔥🔥🔥

ညက တညလုံး အိပ်မရတာ အတော်ကို ဆိုးတယ်ရှင်။အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ အလိုလို တောက်လောင် လာတဲ့ ကာမမီးကို ငြိမ်းမရတဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ကျမနာမည် ဇာဇာလှိုင်ပါ အသက်က ၃ရထဲမှာ အိမ်ထောင်ရှိတယ် အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင် ဖွင့်ထားတာပါ အလှကုန် ပစ္စည်းရော မုန့်မျိုးစုံရော အဝတ်အထည်တွေပါ အစုံရောင်းတယ်။ ကျမယောကျင်္ားက ကိုအောင်ထွေး အသက်က ၄၂ထဲမှာ ကျမထက် ၅နှစ်ထဲ ကြီးပေမယ့် ဆီးချိုဝင်တော့ လူက တဖြည်းဖြည်း ပိန်လာပြီး အားအင်မရှိတော့ သလိုပဲရှင်။မရှက်တမ်း ပြောရရင် ကျမတို့ မလိုးဖြစ်တာ ၆လလောက်ရှိပြီ အိမ်ထောင် စကျကတည်းက ကိုထွေးနဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့တဲ့ကျမ ညဘက်ဆို သွေးသားဆန္ဒက တောင်းတော့တာပဲ။

ကျမက အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတာပါ။ကိုထွေးက အရင် ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြို့ထဲ ကယ်ရီလိုက်တာ။ရောဂါဖြစ်တော့ ကားရောင်းပြီး ရေးတဲ့ငွေ ဘဏ်အပ် ဘဏ်တိုးယူနေတာပေါ့။စီးပွားရေးက အဆင်ပြေပါတယ်ရှင်။အဆင်မပြေတာက အိမ်ထောင်ရေးသုခပဲ။

ညပိုင်း အိပ်ယာထဲ ဖုန်းဖွင့် အောကားကြည့် လက်နဲ့ပဲ အာသာဖြေနေရတာပေါ့။တရေးနိုးတော့လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ ကိုထွေး ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ် ၁ဝမိနစ်လောက် စုပ်တာကို လီးက မာတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ပါးစပ်က ထုတ်တာနဲ့ ပြန်ပျော့သွားတာ။ကျမ စိတ်ဓတ်ကျလာရတယ် ဒီ၆လ အတွင်း ၃ခါပဲ အလိုးခံလိုက်ရတာ လိုးတော့လည်း ခဏနဲ့ လီးကပျော့ပြီး ကျွတ်ထွက်သွားတော့တာပဲ။ကိုထွေးက တခုတော့ ကောင်းပါတယ် မလိုးနိုင်တော့ပေမယ့် စောက်ပတ်တော့ အမြဲယက်ပေးပါတယ်။ဒါပေမယ့် လီးဝင်ဘူးတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့ အားမလို အားမရဖြစ်မိတာပေါ့။

ကျမ လီးစုပ်ပေးတုန်း ကိုထွေး နိုးလာပါတယ် ကျမကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး စောက်ရည်ပန်းထွက်အောင် ယက်ပေးနေတယ်။ မနက်လင်းတော့ စိတ်က မကျသေးဘူး ရေချိုးခန်းထဲ သေးပေါက်ပြီး စောက်ပတ်လေးပွတ်ရင်း ညက အောကားထဲ လိုးပုံတွေ ပြန်တွေးနေတာ။

” ဒေါက် … ဒေါက် … တီတီ လှိုင် …… သား ဆိုင်ဖွင့်ခဲ့ပြီ … ကျောင်းသွားဖို့ ရေချိုးချင်လို့ အမြန်လေး ”

ပွတ်ကောင်းနေတုန်း တံခါးလာခေါက်လို့ အရသာ ပျက်သွားမိတယ်။ကျမတူလေး သန်းဇော် ပါ အဖေနဲ့အမေက ကျမ တူလေးကို သူ့အဖေနဲ့ မထားချင်လို့ အိမ်ခေါ်ထားလိုက်တာ။ညီမလေး နာမည်က နီနီလှိုင်ပါ သူ့ယောကျင်္ားနာမည်က ဇော်ထူး တဲ့ ကျမထက် ၃နှစ်လောက် ငယ်ကြပါတယ်။သူတို့လင်မယားက ဇော်ထူး အမွေဆိုင်အိမ်မှာ နေကြတာ။ညီမလေး ဆုံးပြီးမှ တူလေး သန်းဇော် ကို အိမ်ခေါ်လိုက်တယ်။ဇော်ထူး ကတော့ ကျောင်းပို့ ကျောင်းကြို လာလုပ်ပေးရှာတယ် ကျမ အဖေက အိမ် မအိပ်ရဘူး။

သန်းဇော် အဖေ ဇော်ထူးက ဆိုင်ကယ်ပွဲစား လုပ်တယ် ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ အသောက်အစားလဲ ရှိတော့ အိမ် မအိပ်ခိုင်းတာပါ။အိမ်မအိပ်ဖူး ဆိုပေမယ့် ညဆို ၈ခွဲ ၉နာရီ လောက်မှ အိမ်ကပြန်တယ်။ဒီလိုနဲ့ အဖေက အသဲရောဂါ ဆိုးလာတော့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်။လိုလိုမယ်မယ် ကျမတူ သန်းဇော်ရဲ့ အဖေ ဇော်ထူးကို အိမ်ခဏ ခေါ်ထားမိတာ။အဲဒီမှာ ကျမ နဲ့ ဇော်ထူး ငြိကြတော့တာပဲ။
ညပိုင်း ဆေးရုံမှာ ကိုထွေးနဲ့ ကျမ အဖေ့ကို စောင့်ပေးရတယ်။မနက်ကျ ဇော်ထူးက သူုသားကျောင်းပို့ရင်း ကျမကို ဆေးရုံလာခေါ်ရတာပေါ့။

ကျမလည်း မနက်ဆို အဖေ့ သေးအိုးတွေ သွန် တရက်စာ အဝတ်ဟောင်းတွေ အိတ်နဲ့ထုတ် ဇော်ထူးလာခေါ်ရင် အိမ်ပြန်လိုက်ရတယ်။အိမ်ရောက်တာနဲ့ မုန့်စား အဖေ့ အဝတ်တွေ လျှော်ဖွတ်ပေါ့။ပြီးတာနဲ့ ဆန်ပြုတ်တို့ ကြက်ပေါင်းရည်တို့ အမေက စီစဉ်ပေးထားပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျမ ချက်ချင်း ဆေးရုံ ပြန်မသွားပါဘူး ခဏတဖြုတ် အိပ်ပြီး နေ့လည်မှ ဆေးရုံ ပြန်သွားတာ။ကျမ လာမှ ကိုထွေးက ဇော်ထူးနဲ့ ပြန်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်နားရတယ်။ညနေစောင်းမှ ကိုထွေးက ပြန်လာပြီး ကျမနဲ့ ဆေးရုံ တညလုံးစောင်ကြတာပေါ့။

တရက်ကျ မနက်ပိုင်း အိမ်ပြန်လာပြီး ရေချိုးမယ် လုပ်တုန်း အမေခေါ်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ရင်လျားပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။အဖေ့ဖို့ ကြက်ပေါင်းရည် လုပ်ဖို့ ကြက်သား ဝယ်မရဘူး ပြောပြနေတာ။ဒါနဲ့ တရက်တလေ တခြားဟာ ကျွေးမယ်ပေါ့ အမေနဲ့ စကားပြောပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။မြင်ကွင်းက ကျမ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရောပဲရှင်။ဇော်ထူးပေါ့ ကျမ ခုနက ချွတ်ခဲ့တဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ရှုရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ဂွင်းထုနေတာ။ကျမလည်း အသံမပေးပဲ တံခါးကွယ်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။

ဘေးတိုက်အနေထားမို့ ဇော်ထူးပေါင်ကြားက လီးကို မြင်နေရတာပေါ့ ညာလက်က လီးကို ကိုင်ထုပြီး ဘယ်လက်က ကျမ စောက်ပတ်နဲ့ထိတဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေရှာတာ။ မနေ့က ဆေးရုံမှာ တညလုံး ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီမို့ သေးနံ့ရော စောက်ချီးနံ့ရော ထွက်နေမှာပေါ့။ အတွင်းခံဂွကြားလေး နမ်းတိုင်း အပြင်တံခါးဝက ချောင်းကြည့်တဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ ယားနေမိတယ်။ကြည့်နေတုန်း လီးကိုင်ထားတဲ့ ဇော်ထူး လက်တွေ မြန်လာပြီး လီးထိပ်ကို ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ် တင်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာ။

သူထွက်လာတော့ မီးဖိုခန်းဘက် ခဏ ရှောင်နေပြီးမှ ကျမ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာပေါ့။စိတ်လှုပ်ရှားရင်း ရေချိုးခန်းတံခါး အရင်ပိတ်လိုက်ရတယ် ကျမလို ပြန်ချောင်းရင် အခက်သားလေ။ခုန ကျမ တင်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းနံရံရဲ့ ဘားတန်းလေးပေါ် အတွင်းခံလေးက အလိပ်လိုက်လေးပါပဲ။လှမ်းယူတဲ့ ကျမ လက်တွေတောင် တုန်ခါနေမိတယ်။ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ကျမ စောက်ပတ်နဲ့ထိတဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးမှာ ဇော်ထူး လရည်တွေ ပျစ်ခဲနေတာ။ကျမလည်း မနေနိုင်ပါဘူး နမ်းကြည့်မိတော့ ဝေးကွာနေတဲ့ လရည်နံ့ ညှီစိုစို့လေး ရလိုက်တာပဲ။

နေ့လည် ဆေးရုံလိုက်ပို့တော့ ဇော်ထူးမျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ကြား ဝဲနေတော့တယ်။ကျမလည်း ပေါင်ကြားအကြည့်ခံရတိုင်း စောက်ပတ်က တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ယားတက်လာတတ်တာပဲ။နောက်ရက် ကျမ ရေချိုးတိုင်း တံခါးပေါက်မှ လူရိပ် အမြဲတမ်း တွေ့နေမိတယ်။ ကျမ ရေချိုးတာ ချောင်းကြည့်ပီး ဇော်ထူးက ဂွင်းထုနေတော့တာပေါ့။ကျမလည်း မသင့်တော်လို့သာ ထိန်းထားရတာ ဇော်ထူး တကယ်ကြိုးစားရင် လိုက်လျောဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။သူကလည်း ကျမကို ရှိန်းနေရှာမှာပဲ။

တရက်ကျ လူရိပ်မြင်တာနဲ့ ကျမလည်း ဖင်တုံးလုံး ချွတ်ပြီး ရေချိုးပစ်တယ်။လူရိပ်က ပျောက်မသွားပဲ အခန်းဝမှ ငြိမ်နေတာပေါ့။ဝင်လာမလားလို့ စောင့်ရင် ရေချိုးနေတာ အတော်ကြာမှ ကျမ ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။အိပ်ခန်းထဲ သနပ်ခါးလူးပြီး ယက်ခတ် သနပ်ခါး ခြောက်တော ကုတင်ပေါ် ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။အိပ်ခန်း တံခါးပေါက် ကျောပေးရင်း ဒူးတဖက်ကွေးအိပ်နေတဲ့ ကျမ ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခုက ထိကပ် ပွတ်ဆွဲနေလို့ ဆက်ကနဲ့ နိုးလာခဲ့တာ။

” ဟင် … မင်း မင်း … ဇော်ထူး … မမလှိုင် အခန်းထဲ ဘာ လုပ် …… အ အားးးး ရှီးးးး …… အဟင့် ဟင့် …… ကျွတ် ”

ကျမ အံအောမှင်သက် နေတုန်း ဖင်ဝကနေ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲထိ လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဖိယက်ပစ်တာ။တားချိန်တောင် မရလိုက်ပါဘူး ကျမဘက်ကလည်း ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေတာ ရိပ်မိထားပုံပါပဲ။ ကျမကိုယ်လုံးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ရင်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ယက်တော့တာပေါ့ရှင်။ကျမ စောက်ပတ်ကလည်း အပြုစု အယုယ ဝေးနေတော့ ကြာကြာ မခံနိုင်ပါဘူး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ကျမ အနားယူနေတုန်း အဝတ်စားတွေ အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်တာ ကျမလည်း ဟန်ဆောင်ပြီးတောင် မငြင်းမိပါဘူး လိုက်လျောမိတာပါပဲ။

ကျမနို့တွေက အပျိုတွေလို တင်းမနေပေမယ့် တွဲမကျသေးပါဘူး နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးတွေက စူပြီး ကော့နေတာ ကိုထွေးဆို အိမ်ထောင်ကျကာစ တပြွတ်ပြွတ်ဆိုးတတ်တာ။ခုလည်း နို့သီးခေါင်းတွေက ဇော်ထူး ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ။ထူးခြားတာက ကျမ ဘေးကနေ နို့စို့ရင်း အရည်ထွက်ပြီးစ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတာ ချက်ချင်းပဲ ကျမ ကာမစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာရတယ်။

” မမလှိုင် …… ကျနော် လိုးတော့မယ်နော် ”

ဇော်ထူးက ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျမနားထဲ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ကျမ စကားမပြောပဲ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဇော်ထူးလီး ဝင်လာတော့တာပဲ။

” ဗျစ် … အ … အင့် …… အို့ … အားးးး ”

ရှက်ပင်ရှက်ငြားသော်လည်း ဘယ်လိုမှတော့ မတတ်နိုင်တော့ပါ။ ဇော်ထူးလီးကြီ ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ဝင်လာတာနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကွေးပြီး ဖြဲပေးမိတာ။ ကျမ ယောကျင်္ား ကိုထွေး ကျမ်းမာရေး ကောင်းစဉ်က ခဏတိုင်းလိုးဖူးပေမယ့် ဒီလို သူစိမ်းယောကျင်္ားကို တစ်ခါမှအလိုးမခံဖူးတော့ ဒိတ်ကနဲ့ ဒတ်ကနဲ့ ရင်ခုန်လာပြီး လူကလည်း ကတုန်ကယင်ဖြစ်လာရတယ်။ရှက်မိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ ကျမ အနေနဲ့ကလည်း သူစိမ်းယောကျင်္ား တယောက်ကို အလိုးခံဖို့ ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖန်တီးတတ်ပါဘူး။ခုတောင် ဇော်ထူးဘက်က စပေမယ့် ကျမ အတော့ကို အနေရ ခက်နေတာ။

” ဘွတ် … အ အ …… ကောင်းလား မမလှိုင် ”

” အဟင့် ဟင့် … အင်းဟင်း ”

ဇော်ထူးက ကျမယောကျင်္ား ကိုထွေးလို စကားပြောရင်း လိုးချင်ပေမယ့် ကျမက မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး သူဆောင့် လိုးသမျှ ကော့ထားပေးလိုက်ပါတယ်။

” သမီးရေ … နေ့လည် ဆေးရုံသွားရင် … ညည်းအဖေဖို့ ပုဆိုး လျှော်ထားတာတွေ ငါ မီးကြွေ တိုက်ထားပေးတယ် … ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ … အမေ အရပ်ထဲ ခဏသွားမလို့ ”

” ဟုတ် … ဟုတ်ဟုတ် …… အမေ ”

ကျမလည်း အလိုးခံနေတုန်း အမေ့အသံကြားလို့ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရတာပေါ့။အခန်းတံခါးက ဇော်ထူး မပိတ်ပဲ ဝင်လာပုံပါ ဟနေတာ အမေသာ အခန်းထဲ ဝင်လာရင် ကွိကနဲ့ မိကုန်မှာပဲ။ဇော်ထူးလည်း ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးရင်း အခန်းထဲက ဘီဒိုတောင်ဘက်ခြမ်းလေးထဲ ဝင်ကက်နေတယ်။ လူကသာ ဘီဒိုဘေး ရောက်သွားပေမယ့် ပုဆိုးက ကျမ ခြေရင်းမှာဆိုတော့ လီးကြီးက ရှေ့တည့်တည် ထောင်မတ်ပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်နေရှာတယ်။ကျမ ကြည့်လိုက်တော့ ဇောထူးက လက်တဖက်နဲ့ သူ့လီးကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးတွေက အိပ်ခန်း တံခါးပေါက်ကိုပဲ ကြည့်နေတာပေါ့။

အမေများ ဝင်လာမလား ဆိုပြီး ကြောက်နေပုံပါ။ကျမလည်း ခဏငြိမ်ပြီးမှ ထမိန်ရင်လျားရင်း အိပ်ခန်းတံခါး သွားပိတ်မိတာ။တံခါး ပိတ်ပြီးတော့ အတွေးတခု ဝင်လာပြီး မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်နေမိတာပေါ့။ကျမ ဘက်က စိတ်ပါလို့ ဇော်ထူးကို ထပ်လိုးခိုင်းဖို့ တံခါးပိတ်ပေးသလို ဖြစ်နေတာလေ။ ကျမ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲတော့ ကုတင်နား လျှောက်လာပြီး ထမိန်ပြန်ချွတ် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲပြီး ဒုတိယ အကြိမ် လိုးတော့တာပဲ။

ဇော်ထူး လရည်​​တွေ ကျမစောက်​ပတ်​ထဲ ဝင်လာတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်​သီး​တွေထလာတာ တဖျန်းဖျန်းနဲ့ပဲ။
ကောင်​းလိုက်​တာ​လဲ မပြောနဲ့ လီးနဲ့ဝေးနေတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ကျမဖြင့် ၂ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတယ်။ဇော်ထူး ကိုယ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်တော့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစားမိတာ။ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးက ကျမလင်ရဲ့ လီးမဟုတ်ဘူးလေ။

စောက်​ပတ်​ထဲမှာ ဇော်ထူးလီးကြီးက တဇပ်ဇပ်နဲ့ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတုန်းပဲ။ဇော်ထူးမျက်နှာ မကြည့်ရဲတော့တာနဲ့ မျက်စိလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းလွဲထားမိတယ် လက်ကတော့ မလွတ်မိသေးဘူး ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျလာတဲ့ ဇော်ထူးကျောပြင်ကို ဖက်ထားလျက်ပါပဲ။ အမှန်တိုင်း ပြောရရင် လရည်မဝင်တာကြာတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးရဲ့ လတ်တလော ခံစားမှု့ ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးလို့ပေါ့ရှင်။တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ လရည်ညှစ်ထုတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ပေးတော့ ကျမ လည်တိုင်ကို ဇော်ထူး နူတ်ခမ်းကျရောက်လာပြီး အကွက်ထင်အောင် စုပ်တော့တာပဲ။

ခုချိန် ဇော်ထူး လီးကြီး ပြန်ထုတ်သွားမှာ ကျမ စိုးရိမ်နေမိတယ် လီးတချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ အရင်းထိစိမ်ထားတဲ့ အရသာလေးက တမျိုးလေးပဲ ခံစားမှု့ကောင်းတယ်။ကျမ စိတ်ခံစားချက်ကို ဇော်ထူး သိသွားမှာလည်း ရှက်မိသေးတယ်။

” ကောင်းလား … မမလှိုင် ”

” အ … အဟင့် ဟင့် … ဘာ တွေ မေး နေတာလဲ … ကိုထူး ရာ ”

ကောင်းလား မေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်နေတဲ့ သူ့လီးနဲ့ ကြိတ်လှည့် ဖိပေးနေတာ ကျမဖြင့် ကောင်းလွန်းလို့ အောက်ကနေ ကော့ပေးထားမိပြန်တယ်။စကား​ပြောရင်း
​ရှက်​စိတ်​​တွေ​ပျောက်​ပြီး ကာမစိတ် ပြန်ကြွလာလို့ တစ်တစ်ခွခွ တွေ ပြောမိပြန်ရော။
​
” ကျနော် … လိုးပေးတာ ကောင်းလား မေးတာပါ ”

” အာ … ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် … မမလှိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ … မင်းရဲ့ လီးကြီး အမြဲထည့်ထားပြီး … ဆွဲမထုတ်ချင် အောင်ကို … ကောင်းတာ … ကျေနပ်ပြီလား … ဟွန့် ”

” မမလှိုင် စောက်ပတ်က … ဒီလောက် လိုးကောင်းမယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး … တကယ်ဗျာ … ကျနော် နေ့တိုင်း မလိုးရတောင် … ယက်ချင်မိတယ် ”

ဇော်ထူးက နောက်ရက်တွေ အတွက်ပါ စရံ သပ်နေပြီ​ ဘာနေနေပါ ကျမ စောက်ပတ်လေး လိုးကောင်းတယ် ဆိုလို့ စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျနေမိတာပေါ့ရှင်။

” တော်ပါ မင်းတို့ ယောကျင်္ားတွေက … ရှေ့တစ်မျိုး ကွယ်ရာ တမျိုးပါနော် ”

” တကယ်ပါ … မမလှိုင် စောက်ပတ်လေးက … အိစက်ပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး … တအား လိုးကောင်းတယ်ဗျာ ”

” ဒါတော့ … မင်းလီးက … ကိုထွေး လီးထက် တုတ်နေလို့ပါ ”

ကျမ စကားကြောင့် ဇော်ထူး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပါတယ်။ကျမ ယောကျင်္ား လီးထက် သူ့လီးက တုတ်တယ် ပြောလိုက်လို့လေ တကယ်လည်း အတိုအရှည် မသိသာပေမယ့် လီးဝင်လာကတည်းက လင်တော်မောင့် လီးထက် ထွားနေတာ သိနေတာပေါ့။အဲဒီနေ့က စပြီး ဇောထူးက မနက်တိုင်း ဆေးရုံကနေ ကျမ လာခေါ်ပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ လိုးတော့တာပဲ။

အမေ လစ်တာနဲ့ ကျမ အခန်းထဲ ဒါမှ မဟုတ် မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်း အစုံပါပဲ။ဇော်ထူးကလည်း မိန်းမ သေလို့ လွတ်နေတဲ့အချိန် ကျမကလည်း လင်တော်မောင်က မလိုးနိုင်တော့လို့ ငတ်နေတဲ့အချိန် ဆိုတော့ တွေ့တာနဲ့ လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားကြတာပေါ့။အဖေ ဆေးရုံ ဆင်းမှပဲ ကျမတို့ အဆက်ပြတ်သွားရတာ။အဖေ အိမ်ရောက်တော့ ဇောထူးလည်း ရှိန်းနေပုံပါ ကျမလည်း ဘေးနား ကိုထွေးရှိတော့ မစရဲတော့ပါဘူး။

၂ရက်လောက်နေတော့ အိမ်ဈေးဆိုင်လေး ပြန်ဖွင့် ကျမနဲ့ ကိုထွေး လင်မယား နှစ်ယောက် ဈေးအတူရောင်းကြတာပဲ။ညနေပိုင်း ဇော်ထူး ကလေးကျောင်းကြိုပြီး လာပို့တော့ လက်ဟန်ခြေဟန်တွေ ခဏတိုင်း ပြနေရှာတယ်။ကျမလည်း ဇော်ထူးကို သနားမိပေမယ့် အခြေနေက မပေးတော့ မတတ်နိုင်ဘူးလေ ကျမ ကိုယ်တိုင်တောင် အရင်လို လက်နဲ့ပဲ အာသာ ဖြေနေရတာ။

တရက်ကျ နေ့ခင်း ၂နာရီလောက် ဆိုင်ရှေ့ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ရောက်လာတယ် ဆေးလိပ် တဗူးဝယ်တော့ ပိုက်ဆံမယူပါဘူး။ကိုထွေး ရှိလားမေးလို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားတဲ့ အကြောင်း ပြောတော့ ဇော်ထူး မျက်လုံးလေး အရောင်တောက်လာတယ်။

” ကိုကြီးထွေးက … ဘယ်ချိန် ပြန်လာတတ်လည်း မမလှိုင် ”

” နေ့လည် ၁၂ဆို … ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ထွက်တာ … ၂ချက်ခွဲ ၃နာရီလောက်မှ ပြန်လာတတ်တာ … ဘာလို့လည်း ကိုထူး ”

ဇော်ထူးက စကားပြန်မပြောပဲ ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ကောင်တာရဲ့ နောက်ဖက် နံရံဒေါင့်လေးနား ကျမဆွဲခေါ်ပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ကျမ တင်ပလင်ခွေပြီး ထိုင်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ ကျမ မျက်နှာအနံ့ နမ်းတော့တာပဲ။အချိန် ရင်တအားခုန်နေမိရတယ် ဈေးဝယ်များ ရောက်လာမလား ဆိုင်ရဲ့နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ အမေဝင်လားမလား ကိုထွေးဝင်လာမလား ခံစားမှု့ပေါင်းစုံပါပဲရှင်။

ဈေးဝယ်လာရင် အလှကုန် ပစ္စည်း ထည့်ထားတဲ့ မှန်ကောင်တာ ကွယ်နေလို့ ရုတ်တရက် ကျမတို့ကို မမြင်နိုင်ပေမယ့် ဆိုင်နောက်ဖေး တံခါးပေါက်က လူဝင်လာရင်တော့ ဘွားကနဲ့ မြင်နေရမှာ။ဇော်ထူး အနမ်းတွေ တုံ့ပြန်ရင်း ကျမ စိတ်မလုံလို့ နောက်ဖေး တံခါးပေါက်ဆီပဲ ခိုးကြည့်နေမိတာပေါ့။

တဖြည်းဖြည်း ဒူးထောက်နမ်းနေတဲ့ ဇော်ထူးပုဆိုးထဲက လီးကြီး ထောင်ထွက်လာပြီး ဆက်ကနဲ့ တက်ကနဲ့ တုန်နေရှာတာ။ကျမ နူတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ခါးကို ကော့ပေးထားတော့ မျက်နှာရှေ့ ပုဆိုးထဲက လီးကြီးက တန်းနေတာပဲ။ကျမလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး လီးထိပ်ကို တချက်နမ်းပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ မျက်နှာတပြင်လုံး ဘယ်ညာရမ်းပြီး လီးနဲ့ မျက်နှာပွတ်ရင်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ တောက်လောင်လာတာ။

ပုဆိုးအောက်နားစ ဆွဲလှန်တော့ လီးအရည်းပြား ပတ်ပတ်လည် အကြောတွေ ထပြီး ဒစ်ကြီးက ပန်းရောင်ထနေတာပေါ့။ထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေး စို့နေတာနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်တာ ပထမဆုံး ဇော်ထူးရဲ့ လချီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ကျမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လီးထိပ်အပေါက်က အရည်ကြည်လေးက ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိလေးပဲ။ကျမယောကျင်္ား ကိုထွေးက တကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းရေး ဂရုစိုက်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဖြစ်သလို နေတတ်ပုံပါ သူ့မိန်းမ ကျမညီမ မရှိတော့လို့များ လီးကို မဆေးတော့တာလားတော့ မသိပါဘူး။

ဇော်ထူးလီး စုပ်တိုင်း ၂မိနစ်လောက်ထိ လီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်း အမြဲရတယ် အစပိုင်း ပျို့တက်လာပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဲဒီလီးနံ့ကပဲ ကျမ ကာမစိတ်ကို ထကြွစေသလို ခံစားလာရတော့တာ။ကြာကြာ မစုပ်လိုက်ရပါဘူး ၅မိနစ်လောက်ကျ ကျမ ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ခပ်တိုးတိုး အံကြိတ်ညည်းရင်း လရည်တွေ ပန်းထည့်တော့တယ်။လည်ချောင်းထဲ လီးအရည်ပြား တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကတည်းက ကျမလည်း လည်ပင်းကြွက်သားတွေ လျော့ပြီး လရည်မျိုဖို့ အဆင်သင့် လုပ်ထားလိုက်တာပေါ့။

ဗျစ်ကနဲ့ ညှီစို့စို့ လရည်တွေ ထွက်ကျလာတာနဲ့ တပြိုင်ထဲ လိုလို ကျမ အာခေါင်ပျော့ထဲထိ လီးထိပ်က ဝင်လာပါပြီ။အဲဒါ ဇော်ထူး အကျင့်ပါ လရည်ထွက်တာနဲ့ ကျမ နူတ်ခမ်းကို လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ရင်း ဇိမ်ယူတတ်တယ်။လရည်ကုန်မှ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမရှေ့ ဒူးထောက်လျက်အနေထားကနေ ဖင်ချထိုင်တာ။ကျမ နူတ်ခမ်းဒေါင့် ပေကပ်နေတဲ့ လရည်တွေ သူ့လျှာနဲ့ ဆွဲစုပ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနဲ့ ထမိန်အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်ချေတော့တာပဲ။

စောက်စိလေး ညှပ်ဆွဲလိုက် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ထိုးခွဲလိုက်နဲ့ ကျမ ဖင်တွေ ကြွတက်မတတ်ပေါ့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်သွင်း မွှေပြီး လက်ခလယ်ကို ပြန်စုပ်ပြသေးတယ်။လက်ခလယ်မှာ ကပ်နေတဲ့ ကျမစောက်ရည်တွေ ပြောင်နေအောင် စုပ်ပြတော့ ကျမ စိတ်ထဲ့ သိမ့်ကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမှု့က တမျိုးလေးပဲ ကျမယောကျင်္ား ကိုထွေးနဲ့ တုန်းက မကြုံဖူးတဲ့ ကာမ စည်းစမ်တွေ အကုန်ရနေတော့တာ။အဲဒီချိန် ဇော်ထူး ပါးစပ်ကို ကျမ ဆွဲစုပ်တော့တာပဲ သူ့ပါးစပ်က ကျမ စောက်ရည်နံ့လေးတွေကို အရသာခံရင်းပေါ့။

အဲချိန် နောက်ဖေး တံခါးနား လူရိပ်တွေ့လိုက်လို့ နှစ်ယောက်သား လူချင်း ခွာလိုက်ရတယ်။ဇော်ထူးက ဖျက်ကနဲ့ ထရပ်ပြီး ကောင်တာနားထောင်ထားတဲ့ တံမျက်စည်း နဲ့ ဆိုင်ထဲ လှဲကျင်းနေတာ။ကျမလည်း ကောင်တာ နောက်ကျောဘက် အသားတံခါးလေး ဖွင့်ပြီး ချိုင်းလိမ်ဆီ ပုလင်းတွေ ဟိုရွေ့ ဒီရွေ့ နဲ့ အလုပ်များချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်ရတယ်။

” ဟော … ဇော်ထူး … မိန်းမ သေမှ သိတတ်လှချည်လားကွ … ဟားဟားးး ”

” ဒီဘက် ဆိုင်ကယ် တစ်စီး လာကြည့်ရင်း … လမ်းကြုံတာနဲ့ ဝင်လာတာ ကိုကြီးထူးရေ … အမှိုက်တွေ ပွနေတာနဲ့ … လှဲကျင်း ပေးနေတာပါ ”

ဇော်ထူးက ခပ်တည်တည် ပြောနေတော့ ကိုထွေးက မျက်နှာကြီး တပြုံးပြုံးနဲ့ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားတွေ ပြန်ပြောနေတော့တာ။ဇော်ထူး ပြန်သွားမှ ကျမလည်း စိတ်ထဲက အလုံးကြီး ဒုန်းကနဲ့ ပြုတ်ကျသွားရတယ်။ကျမ စောက်ပတ် ဇော်ထူးနိုက်နေတာ ကိုထွေး မြင်သွားပြီး ထင်နေတာ တော်ပါသေးရဲ့။ခါတိုင်း ၂ချက်ခွဲ ၃နာရီ လောက်မှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ပြန်လာတတ်တဲ့ ကိုထွေးပေါ့ ဒီနေ့မှ အာတောစရာ သူငယ်ချင်းတွေ မလာလို့တဲ့ ၂နာရီ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်လေးနဲ့ အိမ်ပြန်လာတာ ကျမဖြင့် ခုထိ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေတုန်းပဲ။

ကိုထွေး ထင်တာက ကျမတို့ လင်မယားက ဇော်ထူး ကလေးကို စောင့်ရှောက်ပေးလို့ ကျမတို့ဆိုင်ကို ဇော်ထူးက လမ်းကြုံ ကူလုပ်ပေးတာ ထင်နေရှာတာ။ဇော်ထူးက သူမရှိချိန် ကျမ လာလိုးတာများ သိရင် ဘယ်လို နေရှာမလည်း မသိဘူး။ကျမနဲ့ ဇော်ထူး အခွင့်ရေး ရသလောက်ကို ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။အရင်လို လိုးခွင့် မရပေမယ့် ကိုထွေး နေခင်းဘက် အပြင်ထွက်ချိန် မှန်းပြီး ဇော်ထူး ရောက်ရောက် လာတတ်တယ်။လူသိပ်မရှင်းလို့ ဈေးဝယ်ကျရင် ကောင်တာနောက်ဖက် ထိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပဲ ဇော်ထူးကလည်း လက်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် အရည်ထွက်အောင် မွှေပေးပါတယ်။

တရက်ကျ ကိုထွေး ထမင်းစားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားတာနဲ့ ကျမလည်း အမေ့ကို ဆိုင်စောင့် ခိုင်းပြီး ရေချိုးဖို့ အိမ်မကြီးထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ကျမတို့ဈေးဆိုင်က ခြံဝန်းကြီးရဲ့ အရှေ့မြောက်ဒေါင့်လေးကို ပေ၂ဝ ပေ၃ဝ တိုက်ခန်းပုံစံလေးဆောက်ပြီး အုတ်ခင်းလေးနဲ့ပါ။နေတဲ့အိမ်က ခြံဝန်းအလယ်မှာ နံကပ် ၂ထပ်လေး ဆောက်နေကြတာ။မြေက အဖေ့ဘက်က အမွေရထားတာ အကျယ်ကြီးပဲ အရပ်ထဲ ကျမတို့ ခြံဝန်းက အကျယ်ဆုံးပေါ့။မျက်နှာပွင့် ပေ၆ဝ တောင်မြောက်က ပေ၁၀ဝကျော်တယ် မြောင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ပါ။

ကျမတို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးမလို့ အဝတ်ချွတ်တုန်း ရုတ်တရက် ဇော်ထူး ရောက်လာတော့တာပဲ။ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကျမနို့နှစ်လုံး စုံကိုင်လိုးတာ တအား လိုးချင်နေတော့ ခဏပဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိလိုက်ပါတယ်။ ဇော်ထူး ပြီးတာနဲ့ ကျွန်မလည်းရေချိုးမယ် ဆိုပြီး ရေချိုုးခန်းထဲဝင်တော့ နောက်က ကပ်ပါလာတာ။

” သွားတော့လေ … ကိုထူး … မမလှိုင် ရေချိုးမလို့ ”

” မသွားပါဘူး … မမလှိုင် စောက်ပတ်ကို ရေဆေးပေးချင်လို့ ”

” အာ … အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ထဲမှာ အမေရှိတယ် … ကိုထူးရ …… သိပ် အတင့်မရဲနဲ့ ”

ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး ထမိန်ဆွဲချွတ်ပြီး ခုန သူလိုးထားတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ သေချာပွတ်သပ် ဆေးပေးနေတာ။ ကျမ ယောကျင်္ားတောင် မလုပ်ပေးဖူးလို့ စိတ်ထဲ ကြည်နုူးရင်း ဇော်ထူး ဆေးပေးတာကို ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ ရေချိုးခန်း တံခါးပေါက်ကို ကြည့်ထားလိုက်တာ။ မတော်တဆ အမေ ခြေသံကြားရင် ထမိန်ပြန်ဝတ်ဖို့ ထမိန်ကိုလည်း ညာလက်နဲ့ အဆင်သင့် ကိုင်ထားရသေးတယ်။

လူမသိအောင် ခိုးစားတဲ့ အရသာက ဝတယ်လို့ မရှိပါဘူးရှင် ခုလည်း ကျမစောက်ပတ်လေး ဖိပွတ်တာနဲ့ ယားတက်လာသလို မျက်နှာချင်းဆိုင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း ကျမစောက်ပတ်ပွတ်ဆေးနေတဲ့ ဇော်ထူး ပုဆိုးအောက်က
လီးပြန်တောင်လာပါပြီ။

” မမလှိုင် … ထရပ်လိုက်ဗျာ ”

ကျမ မတ်တပ်ရပ်တာနဲ့ အဝတ်တင်ဖို့ တပ်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်း နံရံက စတီးဘားတန်းလေးပေါ် လက်တင်ခိုင်းနေတာပေါ့။ဘာလုပ်မလည်း ကျမ ရိပ်မိနေတယ်လေ ညာလက်က ထမိန်ကို ဘာတန်းလေး ညှပ်ရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ခွဲရပ်ရင်း ဖင်နောက်ပစ်ပေးလိုက်တယ်။ ဇော်ထူးလီးကြီးက ကျမနောက်ကျော ဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီး စောက်ပတ်အုံလေးကို ချိတ်ဆွဲပွတ်ပေးနေတာပေါ့။
သူ့လီးကြီးက အနောက်ကနေ ကျွန်မ ပေါင်ကြားထဲ အချက် ၂ဝလောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ ကျမ ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ဆွဲလိုးတော့တာ။

လိုးရင် ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး ဇော်ထူးလက်က ရေပန်းကြိုးခလုတ်လေး ဆွဲချပစ်တာ အပေါ်က ရေစက်လေးတွေ ဝေါကနဲ့ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။ရေချိုးခန်းနံရံ ပေါ်က စတီးဘာတန်းလေး ကိုင်ထားတဲ့ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး ရေပန်းအလယ် ဆွဲယူရင်း လက်နှစ်ဖက် နောက်ကချုပ်ပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ရေပန်းအောက် အလိုးခံရတာ ဒါပထမဆုံးပဲ စိတ်ထဲ တစိမျိုးလေးခံစားမိတယ် တကိုယ်လုံး ရေစိုနေပေမယ့် ကျမဖင်သားနဲ့ ဇော်ထူး ဆီးစပ် အသားစိုင်ချင်း ထိကပ်တိုင်း ထိတဲ့နေရာလေးက နွေးကနဲ့ပါပဲ။

လိုးရင်းတန်းလန်း ဇော်ထူးက လီးဆွဲထုတ်တော့
ရင်ထဲဟာသွားတယ် စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဒစ်ကြီးက ကြိတ်ဆွဲနေလို့ ခံစားမှု့က တအား ကောင်းနေချိန်လေ။

” အာ … ကျွတ် … ခံလို ကောင်းနေတာ ဘာလို့ … လီးကို ထုတ်လိုက်တာလဲ …… ကိုထူး ရယ် ”

ကျမ မကျေနပ်တဲ့ အသံလေးနဲ့ လှည့်ပြောတော့ ဇော်ထူးက ရေချိုးခန်းထောင့်က အဖေ မဆုံးခင် ရေချိုးရင် ထိုင်ဖို့ လုပ်ထားတဲ့ ခုံပုလေး ကျမနားယူချလာတာ။ရေပန်းအောက် ခုံပုလေး ချပြီး ထိုင်ရင်း ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ခိုင်းတယ်။ ထိုင်ချလိုက်တာနဲ့ ကျမခါးကို ဘယ်လက်နဲ့ ထိန်းရင်း ညာလက်က စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ လီးထိပ်တေ့ပြီး သွင်းလိုက်တာပဲ။ကော့ထိုးသလိုဖြစ်လို့ ဖင်ပြန်ကြွတုန်း
ခါးဆွဲပီး ဆောင့်ချလိုက်တာ ဗျစ်ကနဲ့ပဲ။
စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး ဖျင်းကနဲ့ လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာထိနေတာ။ကျမ ခါးကို စုံကိုင်ရင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက် မြှောက်လိုက် ချလိုက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး ဆီးခုံးထိအောင် ကြိတ်လိုးတော့တာပဲ။

” ရှီးးးး းးးး … ကောင်းတယ်မလား … မမလှိုင် ”
ကျမလည်း အလိုက်သင့် ဇော်ထူးပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကို နောက်ပစ်လိုက် ရှေ့ပြန်ကပ်လိုက် လုပ်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။တကယ်လည်း ကျမ အတွက်က လိုးနည်းအသစ်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း လီးအရသာ ခံနေမိတာ။

” အ …… ဟူးးးးး …… ဖင်ကိုဝိုက်ပြီး … ဖိလိုးလိုက် မမလှိုင် …… အင်းးး ဟုတ်တယ် … အင်းဟင်း ”

ပြောလည်းပြော ကျမ ဖင်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆွဲလိုးနေတော့ ကျမ ဖင်ကို ဝိုက်လှည့်ပေးမိတာ တကယ်ကိုရှင် လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းထဲ အတွင်းအသားနုလေးတွေ ချိတ်ဆွဲပစ်တယ်။ လီးအရသာ အသစ်တမျိုးလေး ခံစားလာရတာပေါ့။ နောက်ကျ သူပြောစရာ မလိုအောင်ကို
ခါးအားနဲ့ ဖင်ကို ဝိုက်လှည့်လိုက် ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိလိုးလိုက်နဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပြီး မွှေသလိုဖြစ်တော့ တအားကို ကောင်းနေမိတာ။ ကျမ ခေါင်းမော့ပြီး လီး အရသာခံနေချိန် နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာ မကြာပါဘူး သူ့ ကျောပြင်ကို ဆွဲဖက်ရင်း စောက်ရည် ထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ ဇော်ထူးလည်း ကျမ ပြီးတော့ ၁ဝချက်လောက် ကော့လိုးပြီး လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ ပန့်းထုတ်ပစ်တော့တာပဲ။

ဒီလိုနေလာရင်း ၈လ လောက်ကြာတော့ အဖေ အသဲရောဂါနဲ့ပဲ ဆုံးပါးသွားတာ။အဖေဆုံးတာနဲ့ အမေကလည်း ဇော်ထူးကို အိ်မ်ခေါ်ထားလိုက်တယ် အဓိက က ကျမတို့လင်မယား ဈေးရောင်း တဖက်နဲ့ မအားတဲ့ကြားက သူ့မြေးကို လုပ်ကိုင်ပေးနေရတာ မကြည့်ရက်လို့တဲ့ ဖအေ အရင်းဖြစ်တဲ့ ဇော်ထူးကိုပဲ အိမ်ခေါ်နေခိုင်းတာပါ။ဇော်ထူးကို အရက်မသောက်ဖို့ ညပိုင်း အိမ်စောစော ပြန်ဖို့ အမေကိုယ်တိုင် သေချာမှာထားရတာ။ဇော်ထူးကလည်း အရက် သိပ်မသောက်တော့ပါဘူး ဆိုင်ကယ် အရောင်းဝယ် ဖြစ်တဲ့နေ့မျိုးလောက် နဲနဲပါးပါး လောက်ပဲ သောက်တတ်တယ်။

ကျမကလည်း အရက်နံ့ရရင် အကပ်မခံဘူး တဖြည်းဖြည်း အရက် လုံးဝမသောက်တော့ပဲ ဘီယာလောက်ပဲ သောက်တော့တာ။ တဖြည်းဖြည်း ဇော်ထူးအပေါ် ကျမလည်း သံယောစဉ် အမျှင်တန်းမိလာတယ်။ ဟင်းချက်ရင်တောင် ဇော်ထူး ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟာလေးတွေ ထည့်ချက်ပေးတတ်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် လင်တော်မောင် ကိုထွေး အပေါ်လည်း မေတ္တာ မပျက်ပါဘူး။ ကိုထွေးလည်း ကျမ်းမာရေးက အတော်ကို ညံ့လာတာ အဓိက က ဆေးလိပ် တအားသောက်တာ ဖြတ်ခိုင်းဖို့ နေနေသာသာ လျော့သောက်ပါ ဆိုတာကို မရတာ။

ကိုထွေး စိတ်လာတဲ့အခါ ၁လ ၃ကြိမ်လောက် ကျမနဲ့ လိုးဖြစ်ကျပေမယ့် လီးက သိသိသာသာကို တောင်မလာတော့တာ။ လရည်ထွက်တဲ့ အထိ ကျမ စုပ်ပေးလိုက်တာပါပဲ။ ကျမ်းမာရေး ညံ့လာတဲ့ ကိုထွေးက ဘာမှ မဖြစ်ပဲ အမေက ကောက်ကာငင်ကာ ဆုံးသွားတယ်ရှင်။ ဆရာဝန်က သွေးတိုးပြီး ဦးနှောက်ကျော ပျက်တယ် ပြောတာ။ အမေ့ နာရေးကြ နယ်က အမျိုးတွေ ရောက်လာကြတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမတို့ လင်မယားရယ် ဇော်ထူးတို့ သားအဖရယ် အပေါ်ထပ် ရွေ့အိပ်ကြတာ အောက်ထပ်မှာ အမေ့အမျိုးတွေ အတွက် နေရာ ထိုင်ခင်း စီစဉ်ပေးထားလိုက်တာပေါ့။

ညပိုင်း စားသောက်ပြီး ကျမ နဲ့ အမေ့အမျိုးတွေ ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောတုန်း ကိုထွေးက နားချင်တယ် ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့ သိပ်မကြာဘူး ကျမလည်း တနေကုန် ဧည့်ခံရ နာရေး ကိစ္စတွေနဲ့မို့ နားချင်တာနဲ့ အမျိုးတွေ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့တယ်။ လှေကားထိပ်ရောက်တော့ ဇော်ထူးက အောက်ဆင်းမလို့ ထင်တယ် ကျမ တက်လာတာ လှမ်းကြည့်နေတာ။

” မမလှိုင် … အိပ်တော့ မလို့လား ”

” အေးဟာ … ညှောင်းကိုက်နေတာ နားတော့မလို့ ”

ပြောပြီး ကျမ တို့အိပ်ခန်းဆီ လျှောက်လာတော့ ဇော်ထူး နောက်ကနေ ကပ်ပါလာတယ် သူတို့ သားအဖ အိပ်ခန်းက ကျမတို့နဲ့ ကပ်လျက်မို့ သူ့အိပ်ခန်း သွားမယ်ပဲ ထင်တာ။ကျမတို့အိပ်ခန်း တံခါးနား ရောက်တော့ နောက်ကျော ဘက်ကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ လီးနဲ့ထောက်ပြီး ဘယ်လက်က နို့အုံကို သိုင်းညှစ်ပြီး ညာလက်က ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြား နိုက်တော့တာပဲ။

” ဟာ … အမေ့ နာရေးကြီးနဲ့ … ကိုထူးကလည်း … နောက်ရက်မှ နော် ”

ကျမ ငြင်းပေမယ့် ဇော်ထူး လက်နှစ်ဖက်က တရစပ် လှုပ်ရှားနေတော့ စိတ်တွေ ကြွလာပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်က အလိုလျောက် ကားပေးမိတယ်။ တကယ်ပါ ရာဂနတ် ဖမ်းစားပြီဆို အသိစိတ်ပါ ကွယ်သွားတတ်တာမျိုး။ခုလည်း ကျမ ယောကျင်္ားက အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတာ ကျမက အိပ်ခန်းဝမှာပဲ သူစိမ်းယောကျင်္ားနဲ့ သာယာနေမိတာပဲ။

စကားပြောရင်း ဇော်ထူးလီးကို လက်နောက်ပြန် စမ်းပြီး ကိုင်လိုက်မိတာ ရှီးကနဲ့ စုပ်သပ်ပြီး နို့အုံကို တအားညှစ်တော့တာပဲ။ ကျမ ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး တံခါးပေါက်ဘေးနား နံရံ မှီပြီး ထိုင်ခိုင်းနေပြီ ကျမ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ စိတ်က အလိုလို သိနေပါတယ်။
ပုဆိုး အောက်နားစ ဆွဲမတာနဲ့ လီးထိပ်ကို ဖမ်းငုံပေးလိုက်တာ အိ့ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ကျမခေါင်းကို လှမ်းကိုင်တော့တာပဲ။လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ရင်း ဒစ်ကို သွားလေးနဲ့ဖိကိုက်ပြီး လျှာနဲ့ ဝိုက်စုပ်လိုက်တာ ချက်ချင်း ကျမပါးစပ် ဆွဲလိုးတော့တာပေါ့။ကျမ အဆင်သင့် မဖြစ်သေးလို့ ဇော်ထူး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့တွန်းရင်း ခေါင်းနောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။

” ပလွတ် … ဇွိ … အဟွတ် ဟွတ် ”

နောက်က နံရံခံနေလို့ လီးက အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာတော့ ရှောင်မရပဲ အာခေါင်ကို ဒစ်နဲ့ ထိုးမိတော့ တဟွတ် ဟွတ် သီးနေမိတာ။လက်ဟန် ခြေဟန်နဲ့ အိပ်ခန်းဘက် ကျမယောကျင်္ား ကြားသွားနိုင်ကြောင်း ပြပေမယ့် ဇော်ထူးက ကျမပါးစပ်ထဲက လီးကို မထုတ်ပေးပဲ ဆွဲလိုးနေတာ။ ကျမလည်း မျက်ရည်တွေ ကျလာရင်း လည်ပင်းကြွက်သားတွေ လျော့ပြီး အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာပေါ့။

” အု … ပလွပ် … ဖူး ဖလူး … ဇွိ … အု အု ”

မနားတမ်းကို ကျမ ပါးစပ်လိုးပြီး လရည်ထွက်ကာနီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ဘေးပန်းထုတ်ပစ်တာ။

” ဆောရီးနော် … မမလှိုင် … ကျနော် တအား တင်းနေလို့ပါ ”

” အင်းပါ … နောက်ရက်မှ လုပ်တော့ … ခု အာသာ ပြေတယ်မလား ”

” ပြေပါပြီ … မမလှိုင် ရဲ့ … အိပ်ချင် လည်း အိပ်တော့ ”

ဇော်ထူး သူအိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားမှ ကျမလည်း ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ကိုထွေး ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်ပေမယ့် ကျောပေးပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ တော်ကြာ ကျမ ပါးစပ်က လရည်နံ့တွေ ရနေမဆိုးလို့ပေါ့ အပေါ်ထပ်မှာ ရေချိုးခန်း ရှိပေမယ့် မသုံးတာ ကြာပါပြီ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ပါးစပ် ဆေးရအောင်လည်း လူက မလှုပ်ချင်လောက်အောင် ပင်ပန်းနေပြီ။ နာရေး ရက်လည်ပြီးတော့ အမေ့အမျိုးတွေလည်း အကုန် တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ပြန်ကုန်ကြတယ်။

နောက်ရက်တွေ အိမ်မှာ လူအတော်ရှင်းသွားတာပေါ့။ တူလေးက ကျောင်းသွား ကိုထွေးကလည်း နေ့လည် ထမင်းစားပြီး အပြင်ထွက်ဆိုတော့ ဇော်ထူးနဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အချိန်တွေ ပိုများလာတာ။ တခါတလေ ဈေးဆိုင်နောက်ခန်းလေးထဲ မှာပဲ လိုးဖြစ်ကြတယ်။

” မမလှိုင် … ခါးနဲနဲ ကော့ပေးထားနော် ”

ခုလည်း နေ့ခင်းဘက် ဇော်ထူး အိမ်ပြန်လာတော့ ဆိုင်ခန်းနောက်ထဲ ကျမ စောက်ပတ်ကို နိုက်တော့တာပဲ ကျမလည်း နံရံမှီထိုင်ပြီး ညာဘက်ခြေထောက်ကွေးရင်း ဘယ်ဘက်ဒူးထောင်ထားပေးလိုက်တယ်။ဇောထူးက ကျမထမိန်အောက်စကနေ လက်သွင်းပြီး နိုက်တာပါ။စောက်ရည်ရွှဲလာတော့ လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလို့ ကုန်းပေးတော့ ခါးကော့ခိုင်းနေတာပေါ့။

ထမိန်ကို ခါးပေါ်ချိတ်တင်ပြီး ကော့ပေးထားတော့ ကျမဖင်ကြားက စောက်ဖုတ်က ဇော်ထူးရှေ့ ပြူးထွက်နေမှာ တွေးမိတာနဲ့ ရှက်စိတ်ဝင်လာပြီး စိတ်တွေလဲ ကြွလာရတယ်။ခါတိုင်းလို ခါးဆွဲလိုးပြီးထင်နေတုန်း ဖင်ဝလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ပြီး အသားစိုင်လေးတခု လာထိလို့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တာ။ဇော်ထူးက ကျမဖင်နောက် ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း ဖင်ဝကို လျှာနဲ့ယက်ပေးနေတယ်။

” ဟဲ့ … အဲဒါ … ဖင် ဖင် … ဖင်ပေါက်ကြီး … မယက်နဲ့လေ ”

” ဖင်လိုး မလို့ … မမလှိုင်ရဲ့ … ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံစမ်းပါ … မကြောက်နဲ့ ”

ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိုးမွှေတော့ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ အီစိမ့်လာပြီး ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်တယ်။ ဇော်ထူးက ဖင်ဝလေး လျှာနဲ့ ဝိုင်းပေးလိုက် ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေး ထိုးမွှေလိုက်နဲ့ အားရမှ ကျမကို ဖင်ဖြဲခိုင်းနေတာ။
ကျမလည်း ကျမဖင် အလိုးခံဖို့ ကိုယ်တိုင် ဖြဲပေးရတဲ့ အဖြစ် လင်တော်မောင် ကိုထွေးမြင်ရင် ရိုက်သတ်မလားတောင် မသိဘူး။

ပေါင်နှစ်ချောင်း ထပ်ကားပြီး ခါးခွက်ပစ်လိုက်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ရင်ဘတ်အပ်လိုက်ရတယ်။ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲပေးလိုက်တာပေါ့။ ဖင်ကြားထဲ အရည်တခုခု စီးလာလို့ မေးတော့ ဇော်ထူးက ဖင်မနာအောင် ဂျယ်တမျိုး သုတ်ပေးတာ ပြောတယ်။ သူ့လီးကိုလည်း သုတ်ရင် ဂွင်းထုနေတာ တဘက်ဘက်နဲ့ပဲ။

” ဖင်ထဲ လီးးစဝင်ရင် … နဲနဲ နာလိမ့်မယ် … မမလှိုင် ခဏ အောင့်ခံလိုက်နော် ”

” ဟိုလေ … မမလှိုင် ဖင်မခံဖူးဘူးနော် … ကိုထူး ”

” အင်းပါ … မမလှိုင်ရဲ့ … တအားနာရင် ထုတ်ပေးမှာပါ ”

စကားပြောရင်း ကျမဖင်ဝထဲ လီးတေ့သွင်းလိုက်တာ
ဆတ်ကနဲတုန်ပြီး အသက်ကို အောင့်ထားလိုက်တယ်။
ဖင်ကိုတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထပ်ဖြဲပေးလိုက်တာပေါ့။

” ဗျစ် … အ အမလေး … ဗြိ … အ …… ကျွတ်ကျွတ် … မ ရ ဘူး … ကိုထူး … အီးးးး နာ တာ ဟာ ”

” အင်း … လက်နဲ့ ဖြဲထား မမလှိုင် … တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်သွားပါပြီ … ရှီးးးး းးးး ”

ကျမ အသက်ရှုသံမြန်လာပြီး ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ ဒိန်းကနဲ့ပဲ ဖင်ထဲ သပ်လျိူထားသလိုကြီး ခံစားနေရတာပါ။ ဇော်ထူးက ဖင်ကို ညှစ်ချေရင်း လီးအရင်းထိုးထည့်တော့တာ။

” အ … ကျွတ်ကျွတ် … ထုတ် ထုတ် … ဇော်ထူး … မရဘူး … သေပြီ သေပြီ … အမလေး ”

ကျမ ငိုသံပါနဲ့ ပြောလို့ လီးကို ထုတ်ပြီး နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေတယ်။ ဖင်ပြန်လိုးလိုက် ကျမ နာရင် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ၄ခါ လောက်မှ ကျမ ဖင်ခံနိုင်လာတာပါ။ ဇော်ထူး လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကို ကော့ပေးထားလိုက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖင်ခံရင်း စောက်ဖုတ်အယက်ခံရတဲ့ အရသာကို ပိုနှစ်ချိုက်မိလာတယ်ရှင်။

” ရရဲ့လား … မမလှိုင် ”

” အင်း … ရတယ် ခံနိုင်ပါပြီ … ဒါမဲ့ … ဟို ဟို … မမလှိုင် စောက်ဖုတ် ယက်ပေးဦးကွာ ”

ကျမ စကားဆုံးတော့ ဇော်ထူးက ဖင်ထဲက လီးပြန်ထုတ်ပြီး စောက်ပတ် ယက်ပေးရှာတယ်။ ဖင်ပြန်လိုးတော့ ကျမလည်း ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးလိုက်တာ ဆွဲဆွဲ လိုးတော့တာပဲ။ သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ရပါဘူး ကျမ ဖင်ထဲ ယားကျိကျိနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်တယ်။ ဇော်ထူး ပြီးသွားပေမယ့် ကျမက မပြီးလိုက်ဘူး။ ကျမ လေးဘက်ကုန်းနေရကာနေ ဖက်ချထိုင်ပြီး နံရံမှီနေတုန်း ဇော်ထူးက သူ့လီးကို ပုဆိုးနဲ့သုပ်ပြီး သန့်ရှင်းနေတာ။

” မမလှိုင် … ထမိန် လှန်ပြီး ပေါင်ဖြဲထား ကျနော် … ပြီးအောင် ယက်ပေးမလို့ ”

ကျမလည်း တန်းလန်းကြီးမို့ ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ပဲ ဒူးထောက် ခါးညွတ်လာတဲ့ ဇော်ထူး ခေါင်းကိုဆွဲပြီး စောက်ပတ်နဲ့ မျက်နှာ အပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မပြီးလိုက်ပါဘူး ကျမ ယောကျင်္ား ကိုထွေး ပြန်လာလို့ လူချင်းခွာလိုက်ရတာ။ နောက်ရက်က စပြီး ကိုထွေးက အပြင်မထွက်ပြန်ဘူး ကျမနားပဲ အမြဲကပ်နေတယ်။

ကျမနဲ့ ဇော်ထူးလည်း အရင်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးခွင့်မရခဲ့ပါဘူး ညပိုင်း ကိုထွေး အိပ်ပျော်သွားမှ ဇော်ထူး တို့ သားအဖ အိပ်ခန်းဖက် အိမ်သာသွားသလိုနဲ့ အချက်ပြီး လိုးခဲ့ရတာ။ တခါတခါတော့ ဇော်ထူးသား ကျမတူလေး သေးထပေါက်တာနဲ့ ကြုံရင် ရေချိုးခန်းထဲ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်နေရတယ်။ အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်းက ကပ်လျက်မို့ပါ တူလေး သေးပေါက်ပြီးတော့လည်း ဖအေကို လိုက်ရှာ မဆိုးလို့ ဇော်ထူးက အိပ်ခန်းထဲ ခဏပြန်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပေါ့။ ပြီးမှ ပြန်လိုးခဲ့ကြတာ မလိုးခင် ဇော်ထူးကလည်း တချီပြီးအောင် ကျမ အဖုတ်ကို ယက်ပေးသလို ကျမကလည်း တချီပြီးအောင် ပြန်စုပ်ပေးရတာပဲ။

နောက် ၈လ လောက်ကျ ကိုထွေးလည်း လူ့လောက ကနေ ထွက်ခွာ သွားပါတယ်။ ကျမ လက်ပေါ်မှာပဲ အသက်ထွက်သွားတာ မသေခင် သူပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျမ အံအောထိတ်လန့် ခဲ့ရတာပေါ့။ အမေဆုံးတဲ့ ညက ကျမတို့အိပ်ခန်းပေါက် တံခါးဘေး ဇော်ထူးက ကျမ ပါးစပ်ကို လိုးတော့ သူသိတယ်တဲ့။ တရေးနိုး ရေထသောက်ရင်း မြင်တာပြောတယ်။ ဒုတိယ တခါကျ ဆိုင်ခန်း နောက်ဖေးထဲမှာ ကျမ ဇော်ထူးကို လေးဘက်ကုန်းပေးတာလည်း သူသိတယ်တဲ့။

သူမရှိတော့ရင် ရပ်ကွက်ကလည်း အပြောမခံရအောင် ဇော်ထူးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဆုံးသွားတာပါ။ ဒါပေမယ့် ခုထိ ဇော်ထူးနဲ့ ကျမ လက်မထပ်ဖြစ်ပါဘူး။ တအိမ်ထဲ အတူနေပြီး ညားနေကြတာ ကြာပါပြီ။ အသက်အရွယ် ရလာပေမယ့် ရမ္မက်စိတ်ကြွလို့ ဇော်ထူးလီးကို စုပ်ပေးတိုင်း ကိုထွေး မသေခင် ပြောတဲ့ စကားတွေ နားထဲ ကြားယောင်မိတုန်ပါပဲရှင်။

……………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )