ဖြစ်ရပ်မှန်လေးကိုဇာတ်လမ်းလေးလိုရေးပေးချင်နေတာကြာပါပြီ…
ဒါပေမယ့်ကိုယ်ကသူများတွေလိုစာမရေးတတ်တော့မရေးဖြစ်သေးဘူးဖြစ်နေတာ။
ဒီထဲကညီအကိုတွေကိုလေးစားလို့အခုတော့အတိုချုပ်လေးဘဲရေးပေးလိုက်မယ်နော်။
တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်လေးပေါ့။

“ကျနော်တို့ကမောင်နှမနှစ်ယောက်ထဲရှိတာပါ….ညီမနဲ့က ၃ နှစ်ကွာပါတယ်…
ကျနော်က ၉ တန်းလောက်မှဂွင်းစထုဘူးတာ…ကျနော်ကဆယ်တန်းအောင်တော့ညီမက ၈ တန်း…
အဲ့အချိန်မှာညီမနဲ့စဖြစ်တာပါ။ဆယ်တန်းအောင်ပြီးကျောင်းကမတက်ရသေးတော့မနက်ဆိုတော်တော်နဲ့မထဘူး။
ကိုယ်အိပ်တဲ့ခြင်ထောင်နဲ့ဘီရိုနဲ့ကကပ်နေတာ….ညီမကမနက်ပိုင်းကျောင်းသွားဖို့ရေချိုးပြီးရင်အဲ့နားမှာထမိန်ရင်လျှားလေးနဲ့အကျီလာလာဝတ်တယ်။
တခါတလေကိုယ်ကနိုးနေရင်ခြင်ထောင်ထဲကမြင်မြင်နေရတာပေါ့။တရက်မှာဘီဒိုထဲကသူ့ပန်တီအနီရဲရဲလေးကိုဝတ်ပြီးထမိန်ကိုအကုန်ချွတ်ချလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ဘီရိုရှေ့ဒူးထောက်ပြီးဘာရှာနေတာလဲမသိဘူး…ပန်တီအနီရဲရဲလေးနဲ့ဖင်လေးကတင်းနေတာပေါ့ဗျာ။
ကျနော်ခြင်ထောင်ထဲကနေစိတ်တွေဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိပါဘူးဗျာ….
အဲ့ဒီမှာမနေနိုင်ဘဲဒူးထောက်ပြီးထိုင်နေလို့နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့သူ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုပန်တီပေါ်ကနေသွားပွတ်ပေးမိတယ်။
ခြင်ထောင်ထဲကနေဘဲအိပ်ရင်းလှမ်းကိုင်လိုက်တာ။
အဲ့ဒီမှာသူကလန့်ပြီးနောက်လှည့်ကြည့်ရင်းအကိုကြီးဘာလုပ်တာလဲတဲ့………..
ကျနော်လဲလန့်ဖြန့်ပြီး…
အော် ဘောင်းဘီလေးလှလို့အသားလေးကောင်းလားကိုင်ကြည့်တာလို့ပေါက်ကရလန့်ပြီးကြောင်တောင်တောင်တွေပြောလိုက်ရတယ်။
သူလဲအလန့်တကြားနဲ့ထပြီးကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးကောက်စွတ်ပြီးထသွားလေရဲ့ဗျာ…
ပထမဆုံးဆိုတော့အမေနဲ့ပြန်တိုင်မလားဆိုပြီးလန့်လိုက်တာ…..

#ရေးရင်းပြန်သတိရအောက်ကကောင်ထလာလို့နောက်မှဆက်ရေးတော့မယ်ဗျာ….

#လွန်လေပြီးသောအနှစ် ၂ဝ ကျော်ကပထမဆုံးရင်ခုန်ခြင်းမှတ်တမ်းလေး
ဒီလိုနဲ့တခြားရက်တွေမှာကြောက်ပြီးဘာမှမလုပ်ဖြစ်ဘဲနေနေမိတယ်…
ပြန်များတိုင်မလားဆိုပြီးကြောက်နေရတာလဲမောတယ်ဗျာ…
ညီမလေးကလဲနောက်ရက်တွေမှာဟိုတရက်ကလိုမလုပ်တော့ဘဲပုံမှန်ဘဲထမိန်ရင်ရှားနဲ့ပန်တီဝတ်အကျီဝတ်ဘဲလုပ်တာတွေ့ရတယ်။
အဲ့တာလေးဘဲကြည့်ကြည့်ပြီးဖီးယူ…သူသွားရင်မှန်းထုရတာအမောပေါ့ဗျာ။
(ကျနော်တို့အိမ်ကအဲ့တုန်းကအခန်းတွေသိတ်မရှိဘူးဗျ..အပေါ်ထပ်မှာအိမ်ရှေ့ခန်းရယ်..အတွင်းခန်းရယ်ဒါဘဲဗျ)
အတွင်းခန်းမှာကုတင်၂လုံး..တစ်လုံးကညီမလေး..တစ်လုံးကအိမ်အကူအဖွားကြီး(အိမ်ကလူယုံ)အိပ်တယ်။
ကျနော်ကအိမ်ရှေ့အခန်းကြမ်းပြင်မှာမွှေ့ယာခင်းအိပ်တာ…အတွင်းခန်းကကျဉ်းတော့ဘီရိုတွေဘာတွေကိုအိမ်ရှေ့ခန်းကျနော်အိပ်တဲ့နေရာမှာဘဲထားတာ။
အမေအဖေကတော့အောက်ထပ်မှာဘဲအိပ်တာ။
တစ်ရက်မှာပေါ့ဗျာ……………….
ကျနော်ညဘက်အိပ်မရဘူး…တွေးပြီးထန်နေတာလေ…ဟီးးးးး
အဲ့တာနဲ့ကျနော်အိပ်ယာထဲကထပြီးဟိုဘက်အခန်းကိုခြေဖွပြီးကြောက်ကြောက်နဲ့သွားရော(အခန်းတခုနဲ့တခုကတံခါးမရှိဘူး)
ညီမလေးကုတင်ခြေရင်းနားသွားပြီးဘာဆက်လုပ်ရမလဲစဉ်းစားရင်းထိုင်နေမိတယ်။
ခနကြာတော့…ခြင်ထောင်လေးအသာမပြီးညီမလေးခြေထောက်လေးကနေစပြီးဖြေးဖြေးခြင်းအပေါ်တိုးပွတ်တာ…
စကပ်လေးထဲတိုပြီးသူ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်တဲ့အထိဘဲ…
တော်တော်ကြာကြာပွတ်ရင်းကိုယ့်လက်တဖက်ကလဲကိုယ့်ငပဲကိုထုနေမိတယ်။
အဲ့ဒီမှာညီမလေးကတချက်တွန့်သွားပြီးခနညိမ်နေတယ်။
ကျနော်ဆက်ပွတ်နေတော့ထထိုင်ပြီးတိုးတိုးလေးအကိုကြီးလားတဲ့…ကျနော်ကအင်းလို့တိုးတိုးလေးဘဲပြောလိုက်တယ်။
သူက…ဟာ…ဟိုဘက်မှာအဖွားကြီးနိုးသွားလိမ့်မယ်တဲ့ပြောတော့မနိုးပါဘူးဟာဒီတိုင်းညိမ်နေလို့…
ဟာာာ ရဘူး…လုပ်နဲ့သွားတော့တဲ့….
ဒါဆိုသွားမယ်…ခနလေးနမ်းချင်လို့ဆိုပြီးကြောက်ကြောက်နဲ့သူ့ကိုအတင်းဖက်သူ့ပါးလေးကိုနမ်းပြီးပြန်သွားရတယ်…..
အဲ့ညကတော့မှန်းထုပြီးကြိတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရတယ်ဗျာ….

အဲ့ဒီလိုနဲ့နောက်သုံးလေးရက်လောက်ကြာတော့…..စနေနေ့လားသိဘူး..မမှတ်မိ(ကျောင်းတော့ပိတ်တယ်)
အဖေတွေအမေတွေကအလူူသွားတယ်…အိမ်အကူဘွားတော်ကအိမ်အောက်ထပ်မှာလုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်နေတယ်။
ညီမလေးကထုန်းစံအတိုင်းမနက်ပိုင်းအိပ်ယာထရေချိုးနေကြမို့ထင်တယ်…ရေချိုးပြီးအကျီလာလဲတာ။
ဘီရိုဖွင့်ပြီးထမိန်ရင်လျားအတိုင်းပန်တီအပြာရောင်လေးကိုအရင်ယူဝတ်လိုက်တယ်…
ကျနော်လဲခြင်ထောင်ထဲကဘာလုပ်မလဲကြည့်နေတာပေါ့။
ပြီးတော့သူဟိုတခါလိုထိုင်ချလိုက်တယ်…ကျနော်လဲမနေနိုင်ဘဲညီမလေးရဲ့ထမိန်နဲ့တင်းနေတဲ့တင်ပါးလေးကိုခြင်ထောင်ထဲကလက်ထုတ်ပြီးလှမ်းကိုင်လိုက်မိတယ်။
ဒီတခါသူကလှည့်မကြည့်ဘဲညိမ်နေတာ…အဲ့တာနဲ့သူ့တင်သားလေးကိုဆက်ပွတ်ပေးပြီးအသာလေးဖြေးဖြေးခြင်းအဖုတ်လေးနားရောက်သွားတာပေါ့။
ဆက်ငြိမ်နေတော့ကျနော်လဲအတင့်ရဲပြီးသူ့အဖုတ်လေးကိုဖိဖိပွတ်ပွတ်ပေးနေရင်းထမိန်အောက်ကနေလက်ရိူပြီးအဖုတ်လေးကိုမရမကအတင်းထိတာ…
ပန်တီလေးကခံနေတော့ပန်တီကိုအတင်းဘေးဆွဲဖယ်…လက်ကိုအတင်းထိုးထဲ့ပြီးသူ့အစိလေးနားနေရာကိုပွတ်ပေးနေတော့သူမရုံးဘဲဆက်နေနေတယ်လေ။
ကျနော်လဲအိုကေပြီဆိုပြီးထထိုင်လိုက်တော့တယ်….ညီမလေးအနောက်ကနေလက်တစ်ဖက်ကအဖုတ်လေးကိုကိုင်ပွတ်
တစ်ဖက်ကထမိန်ရင်လျားပေါ်ကနေသူ့နို့သေးသေးလေးတွေကိုနယ်ပေးနေတာပေါ့။
တဖြေးဖြေးနဲ့ညီမလေးကကျနော့်ရင်ဘတ်ဘက်ကိုမှီလာတယ်လေ…
ကျနော်လဲပါးလေးကိုနမ်းဆံပင်လေးတွေနမ်းပြီးချစ်လိုက်တာလို့ပြောလိုက်မိသေးတယ်…
သူကိုလဲ…ကိုကြီးကိုချစ်လားဆိုတော့…ချစ်တယ်ဆိုပြီးပါးကိုပြန်နမ်းပေးတယ်လေ…
ညီမလေးကိုထခိုင်းပြီးမျက်နှာခြင်းဆိုင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်…မျက်နှာချင်းဆိုင်တူတူဖက်ပြီး၁မိနစ်လောက်နေလိုက်တယ်။
ကိုယ်ခြင်းပြန်ခွာပြီးသူ့ထမိန်လေးကိုဖြေချမလို့လုပ်တော့အတင်းလက်နဲ့ကာထားပြီးဘာလုပ်မလို့လဲတဲ့…
နို့လေးတွေစို့ချင်လို့ဆိုတော့အဖွားကြီးတက်လာအုံးမယ်တဲ့လေ…သူတက်လာရင်သိသာပါတယ်ဟာခနလေးပါလို့။
သူကအဲ့ကြမှလက်ကိုဘေးချလိုက်တာ…ကိုယ်လဲထမိန်လေးကိုဖြေချပြီးနို့လေးတွေကုန်းစို့တော့သူခေါင်းကိုနောက်လှန်ပြီးရင်ဘတ်ကိုကော့ပေးထားတယ်လေ…
ကျနော်လဲနို့ကိုစို့ရင်းလက်တဖက်ကပန်တီလေးပေါ်ကနေအဖုတ်လေးကိုအသာလေးပွတ်ပြီးမှိန်းနေတာတော်တော်ကြာသွားတယ်။
အဲ့အချိန်မှာအဖွားကြီးညီမလေးကိုအော်မေးသံတခုကြားလိုက်မိတယ်…..စာကျက်နေတာလားတဲ့…ငါဈေးမှာအချိုမူန့်သွားဝယ်မလို့ခြံတံခါးပိတ်ခဲ့မယ်အသံနားထောင်လိုက်အုံးတဲ့
လန့်သွားတာဗျာ….ချွေးတောင်ပြန်တယ်…ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ကိုယ်လဲအရှိန်ကတက်နေပြီဇာတ်လမ်းဘယ်လိုဆက်ရမလဲတွေးရင်း…
ညီမလေးလက်တဖက်ကိုယူပြီးကျနော့်ဒုတ်ပေါ်လက်တင်ပေးလိုက်တာညီမလေးကလဲအသေကောင်ကြီးလိုအုပ်ကိုင်ယုံဘဲနေနေတယ်။
မထူးဘူးဆိုပြီးညီမလေးကိုအိပ်ယာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီးအပေါ်ကနေခွပြီးနို့လေးတွေကိုစို့လိုက်ပါးကိုနမ်းလိုက်နဲ့
ခနနေတော့ထမိန်လေးလှန်ပြီးဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မယ်ဆိုတော့မချွတ်နဲ့တဲ့…ဘာလုပ်မလို့လဲတဲ့။
ကိုယ်လဲကြောက်ေြာက်နဲ့ခနလေးချွတ်ထားလိုက်ပါလို့….အဲ့တာနဲ့ချွတ်လိုက်တော့တာပေါ့။
သူ့ဒူးလေး၂ဖက်ကိုကားပြီးထဲ့ကြည့်မယ်နော်လို့…သူကကြောက်တယ်တဲ့…
ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးခနလေးပါညီမလေးရယ်ဆိုတော့ဘာမှမပြောဘဲမျက်စိမှိတ်ထားတယ်။
ကျနော်လဲကျနော့်ဒုတ်ကိုကိုင်ပြီးအပေါက်လေးကိုဖြဲတေ့ထားပီးကြောက်လို့ဖြေးဖြေးချင်းထိုးထဲ့မိတော့တယ်။
တဝက်လောက်ရောက်တော့ညီမလေးထအော်တာဗျာာာ…လန့်လိုက်တာ…တော်သေးအဖွားကြီးမရှိလို့။
ကျနော့်ဒုတ်ကလဲပုံမှန်လေးပါဘဲ….
ပြီးတော့အဆုံးထိဖြေးဖြေးထိုးထဲ့လိုက်တာညီမလေးကော့ပြန်လန်သွားတာတွေ့လို့ထပ်လန့်မိသေးတယ်။
ပါးလေးတွေနမ်းပြီးငြိမ်ပြီးခနမှိန်းနေလိုက်တာညီမလေးအသက်ရူသံတွေညိမ်သွားတဲ့အထိပေါ့….
ဖြေးဖြေးချင်းအထုတ်အသွင်းလေးလုပ်နေရင်း…နာလို့လားညီမလေးဆိုတော့ နာတယ်တဲ့။
အဲ့တာဆိုခနလေးနော်ဆိုပြီးအထုတ်အသွင်းခနလေးလုပ်ပြီးမြန်မြန်ဒုတ်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအိပ်ယာပေါ်မှာအပြီးထုလိုက်တော့တယ်။
သူ့ဖင်လေးကဟိုဘက်နဲနဲရွှေ့လိုက်ပြီးကိုယ်ထုနေတာစိုက်ကြည့်နေတယ်လေ…
အရည်တွေထွက်လာတော့ဘာတွေလဲတဲ့…ဘာမှဟုတ်ဘူးထွက်လာတာလို့။
အဲ့တာနဲ့သူ့ဖင်လေးအောက်နေရာကြည့်လိုက်တော့အိပ်ယာခင်းမှာသွေးစလေးတွေ….စပ်နေတယ်တဲ့။
သူ့လက်ကလေးကိုင်ဆွဲထူပြီးပန်တီလေးကောက်လက်ထဲထဲ့ပေးလိုက်တယ်။
ညီမလေးရေသွားထပ်ချိုးအုံးမယ်….ချွေးတွေနဲ့တဲ့…
သူထမိန်လေးပြင်ဝတ်ပြီးထသွားတော့ကျနော်လဲပြန်အိပ်လိုက်တာနေ့လည်မှဘဲနိုးတော့တယ်။

ညီမလေးနဲ့လွန်ခဲ့သောနှစ် ၂ဝ ကျော်ကပထမဆုံးဖြစ်ပျက်ခဲ့တာလေးပါ…
နောက်များမှကြုံရင်နောက်ဟာလေးတွေရေးပေးပါ့မယ်…
ဖိုရမ်ထဲမှာရေးနေသောဆရာညီအကိုတွေကိုလေးစားသောအားဖြင့်ဖြစ်ရပ်မှန်လေးနဲ့ကျေးဇူးပြုလိုက်ပါတယ်။
နောက်တရက်(တော်တော်ကြာသွားပါတယ်)
ကျနော်လဲအချိန်တွေစောင့်ရင်းညီမလေးကိုမှန်းထုနေရတာလဲကြာလာပီလေ။
ညဘက်အိပ်ရင်းးညီမလေးကိုအရမ်းသတိရလာမိတယ်။
အဲ့တာနဲ့တရက်မှာညီမလေးအိပ်နေတဲ့နေရာကိုကျနော်သွားမိတယ်လေ…
ကုတင်ခြေရင်းလေးမှာဘာဆက်လုပ်ရမလဲတွေးရင်းထိုင်နေမိတယ်….
ဟိုဘက်ကုတင်ကအဖွားကြီးများနိုးလာလေမလားဆိုးရိမ်စိတ်တွေဖုန်းလွမ်းချက်ကချွေးပြန်နေမိတယ်ဗျာ…
အဲ့တာနဲ့ညီမလေးကိုလုပ်ချင်နေမိတဲ့စိတ်ကတားမရစီးမရနဲ့ညီမလေးခြင်ထောင်ထဲကိုလှန်ပြီးတိုးဝင်မိတာတယ်။
ညီမလေးကအိပ်မောကြနေတာဗျာ….ဟောက်တောင်နေသေး။
အဲ့ဒါနဲ့ကျနော်လဲညီမလေးရဲ့ခြေထောက်လေးတွေပွတ်ပြီးအဖုတ်လေးနားမျက်နှာနဲ့အပ်မိတယ်
(အဲ့ဒီအချိန်ကကျနော်တခါမှမလုပ်ဘူးတဲ့စမ်းသပ်ခြင်းပါဘဲ…ဒါပေမယ့်ကျနော်ဦးလေးတွေနဲ့ကြည့်ဘူးတဲ့အခွေထဲကအရ)
ကျနော်….တခါမှမရဘူးတဲ့ sense တခုကိုရလိုက်တာကအရမ်းသင်းပျံ့တဲ့ရနံ့လေးပါဘဲ။
ကောင်းလိုက်တဲ့အနံ့လေးပါဗျာ….
အဲ့အချိန်မှာညီမလေးကတချက်တွန့်ပြီးနိုးလာတယ်…
ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းရင်း”အကိုကြီးလား”တဲ့….
“အင်းးးးးးးးးး” ဟုတ်တယ်ပေါ့။
“အာာာာ…အမေကြီးကြားမယ်ဟာ” ဆိုတဲ့အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောလာတယ်။
“မကြားပါဘူးဟာ..ခနလေး”လို့
”’ဒါဆိုခနလေးလာ…အကိုကြီးအခန်းဘက်သွားရအောင်”ဆိုပြီးသူ့လက်ကလေးဆွဲခေါ်လာမိတယ်။
သူအသာလေးထလိုက်လာတယ်လေ….ကျနော်လဲကြောက်တာပေ့ါဗျာ…အဖွားကြီးနိုးလာမလားပေါ့။
အဲ့ဒါနဲ့ကျနော့်အခန်းဘက်ရောက်လာရော….
“ဖြစ်ပါ့မလား”ဆိုပြီးညီမလေးကပြောတယ်….
“ခနလေးဘဲနော်ဖြစ်ပါတယ်”ဆိုပြီးပြောတော့ညီမလေးကစပြီးကျနော့်ခြင်ထောင်ထဲမှာကျနော့်ကိုစဖက်ပါလေရော….
ကျနော်လဲတင်းတင်းနဲ့ပြန်ဖက်ပြီး….”အိုးးးးညီမလေးရယ်”ဆိုပြီးသူ့ပါးလေးတွေနမ်း…နို့လေးတွေနယ်သပေါ့လေ။
ညီမလေးလဲကျနော့်ပြန်ဖက်ရင်းအသက်ရူသံတွေပြင်းနေလေရဲ့…
“အရမ်းချစ်တယ်အကိုကြီးရယ်” တဲ့…
ကျနော်လဲထန်ပြီးရင်းထန်ရင်း…ပါးလေးတွေနမ်း…သူဝတ်ထားတဲ့အကျီလေးပေါ်ကနေနို့လေးတွေနယ်ရင်း…
“ချစ်လိုက်တာညီမလေးရယ်” ဆိုပြီးအတင်းပြောရတာပေါ့။
ပြီးတော့….ညီမလေးကိုလှဲချပြီး…..အကျီလေးကိုလှန်နို့လေးတွေကိုတစ်လုံးခြင်းအငမ်းမရစို့…
“ညီမလေးကောင်းနေလားဟင်” ဆိုတော့..
“ဘယ်လိုကြီးလဲသိဘူးတဲ့” တိုးတိုးလေးပြောရှာတယ်။
အဲ့တာနဲ့…သူ့ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကိုမပြီးသူ့အပေါက်လေးပြဲအာတဲ့နေရာလေးကိုမှန်းပြီးကျနော်ဒုတ်နဲ့မှန်းထိထားလိုက်တယ်
ကျနော့်ဒုတ်ကိုဖြေးဖြေးဗေဗလးထိုးထဲ့ရင်းညီမလေးပေါ်ကုန်းပြီးအသာလေးမှိန်းထားလိုက်တယ်။
“အာားးးးးးးးးး အကိုကြီး” ဆိုပြီးဖြေးဖြေးလေးအော်ရှာတယ်လေ။
“ညီမလေးနာလား” ကျနော်ကမေးတော့….
“ဟိုနေ့ကလောက်နာဘူးအကိုကြီး….ဒါပေမယ့်တမျိုးကြီး”
“‘ဒါဆိုကိုကြီးမလုပ်တော့ဘူး” ဆိုတော့
“အကိုကြီးကောင်းတယ်….လုပ်…လုပ်”
အဲ့ဒါနဲ့ပြီးခါနီးအထိစောင့်ရင်းလုပ်လိုက်တာ….ပြီးခါနီးမှကျနော်အပြင်ထုတ်ပြီးသူ့ဘိုက်လေးပေါ်ပန်းထုတ်လိုက်ရတယ်၊
အရေတွေကုန်တော့မှ….
“ချစ်လိုက်တာညီမလေးရယ်” ဆိုပြီးပါးလေးတွေနမ်းပေးပြီးသူ့လက်ကလေးကိုဆွဲထူပြီးသူ့အိပ်ယာပြန်သွားတော့တယ်……