ရမ္မက်ပျားရည် သောက်မပြေ
ရမ္မက်ပျားရည် သောက်မပြေ
(ဟမ်းဂရီးဟစ်ပို ဖန်တီးသည်)
ဟန်နီ့နာမည်ကတော့ ဟန်နီနွယ်ဦးပါ။ ဟန်နီက တက်သစ်စ social influencer ၊ မော်ဒယ်လေး တစ်ယောက်ပေါ့။ ဟန်နီ့ရဲ့ ဘဝမှာ ဒီလို တစ်နိုင်ငံလုံး သည်းသည်းလှုပ်ချစ်ကြတဲ့ အသည်းကျော်လေးအဖြစ်ကို ရောက်ခဲ့ရမယ်လို့ တစ်ခါမှမတွေးမိခဲ့ဘူးဗျ။ ဒီလိုပဲ အချိန်တန် ကျောင်းစာမှန်မှန်လုပ်၊ စာကျက်ရင်း ဘဝကို အေးဆေးဖြတ်သန်းခဲ့တာပဲ။ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း မိန်းကလေးဘောလုံးအသင်းမှာ လူလိုတယ်ဆိုတော့ ဝင်ပါလိုက်တာပဲပေါ့။ အဲဒီအချိန်ထိ ဟန်နီဟာ ဘယ်သူမှသတိမထားမိတဲ့ တရုတ်မ ခပ်ပိန်ပိန်လေး တစ်ယောက်ရယ်ပါ။ ဟန်နီ့ ကိုယ်လုံးလေးက ပိန်တယ်၊ သေးတယ်၊ ညှက်တယ်။ သူများတကာတွေလို ပစ္စည်းတွေလည်း ရှိမနေပါဘူးဗျ။ ရင်သားချပ်ချပ် အိုးကပ်ကပ်လေးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဟန်နီ့မျက်နှာလေးက ထူးခြားတယ် သိလား။ ဟန်နီ့ကို လူတွေသဘောကျကြတာလည်း ဟန်နီ့မျက်နှာလေးကြောင့်လို့ ဟန်နီထင်တယ်ဗျ။ အထူးသဖြင့်ဟန်နီ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ၊ အရည်လဲ့လဲ့ မျက်ဝန်းတွေ၊ ပန်းဆီရောင်သန်းနေတဲ့ ပါးမို့မို့လေးတွေကြောင့် ဟန်နီဟာ အမှတ်မထင်ဘဲ တရှိန်ထိုး နာမည်ကြီးခဲ့ပါတယ်။ ဟန်နီစနာမည်ကြီးတဲ့ပုံကတော့ ဘောလုံးဝတ်စုံလေးဝတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စူထားတဲ့ပုံလေးပေါ့၊ အဲဒီပုံလေးထဲကလို အမြဲစူပုပ်ပုပ်မျက်နှာထားလေးကို လူတွေကြိုက်ကြမှန်းသိလို့ နောက်ပုံတွေကိုလည်း အဲဒီလိုပို့စ်ပေးမိတယ်ဗျ ဟိ။ အခုဆို ကြော်ညာတွေပါ ရိုက်ရတဲ့အထိ ဟန်နီက နာမည်ရနေပါပြီ၊ ဟန်နီ့ကိုချစ်ကြခင်ကြသူတွေလည်း တစ်နိုင်ငံလုံးအပြည့်ပေါ့။
တခါတလေတော့ လောကကြီးက ဆန်းကျယ်သားနော်။ ဟန်နီ့ဘဝမှာ လူမသိသူမသိ တရုတ်မသေးညှက်ညှက်ကလေး ဘဝကနေ တစ်နိုင်ငံလုံးက ပုရိသတွေ ချစ်ခင်အားပေးတဲ့ နာမည်ကျော် ဆယ်လီမလေးဖြစ်လာရတာကို ခုထိ အံ့ဩနေရတုန်းပါပဲ။ အထူးသဖြင့် ယောကျာ်းတွေရဲ့ အရေးစိုက်ချစ်ခင်မှုကို ဟန်နီမတောင်းဆိုဘဲ ရလာတာက ဟန်နီ့အတွက် ပြောမပြတတ်တဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ရလာတယ် သိလား။ တခါတလေတော့ ဟန်နီ့ကို ယောကျာ်းတွေ ဝိုင်းချစ်ကြတာကို ဟန်နီပျော်တယ်၊ တခါတလေတော့လည်း ကြောက်သလိုလိုပဲ။
စဉ်းစားကြည့်လေ၊ ဟန်နီ့ကို ချစ်ခင်အားပေးကြတဲ့သူတွေအကုန်လုံးက သူတို့ရည်းစားလေးလို သဘောထားပြီး စိတ်ကူးယဉ်ကြမှာပဲ။ ဟန်နီ့ကို အားပေးတဲ့သာ အယောက်တစ်ရာရှိရင် ဟန်နီက သူတို့စိတ်ကူးထဲမှာ အယောက်တစ်ရာလုံးရဲ့ ရည်းစားဖြစ်နေမှာပေါ့။ ဟန်နီအဲလိုတခါမှမတွေးကြည့်မိဘူး။ တမျိုးကြီးပဲနော်။
ဟန်နီကသာ တကယ်လို့ များပြားလှတဲ့ အဲဒီယောကျာ်းတွေရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ရည်းစားဖြစ်နေရင် သူတို့ရဲ့ စိတ်ကူးထဲမှာ ဟန်နီ့ကို ဘာတွေများလုပ်ကြမလဲ မသိဘူး။ အဲလိုတွေးမိရင် ဟန်နီကျောချမ်းတယ်ဗျာ။ ဟန်နီ့ကို အားပေးကြတဲ့ ပရိသတ်တွေထဲမှာ ကြည်ကြည်နူးနူး ယုယုယယလေး ချစ်ချင်တဲ့လူတွေ ရှိနိုင်သလို ဟိုလိုမျိုးလေ သိတယ်မလား ဟန်နီပြောရင်းနဲ့ ရှက်တောင်လာပြီဗျာ ။ ဟန်နီလည်း ခေတ်လူငယ်ပဲ ကြည့်ဖူးတာပေါ့ဗျ။ အဲလိုဟန်နီကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာကားတွေထဲကလို ညစ်တီးညစ်ပတ် မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ စိတ်ကူးယဉ်တဲ့လူလည်း ရှိမှာပဲဗျာ။ သူတို့စိတ်ထဲက အမှောင်မိုက်ဆုံး စိတ်ကူးတွေကို အာသာဖြေဖျောက်ဖို့အတွက် ဟန်နီ့ကို အသုံးချကြမှာပဲနော်။ ဟန်နီမသိတဲ့ယောကျာ်းကြီးတွေက ဟန်နီ့ကို စိတ်ကူးထဲမှာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းတွေ ဆက်ဆံကြမှာ။ သူတို့အပြင်လောကမှာ မလုပ်ရတဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ဇဇာတ်လမ်းတွေကိုပါ ဟန်နီ့ကို လုပ်ကြမှာ။ ဟန်နီကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာရုပ်ရှင်တွေထဲက မင်းသမီးတွေနေရာမှာ ဟန်နီ့ကိုယ်ဟန်နီ ပြန်မြင်ကြည့်တယ်။ လူမည်းကြီးတွေ၊ အဖိုးကြီးတွေ၊ လူသန်ကြီးတွေက ဟန်နီ့ကိုယ်လုံး သေးသေးညှက်ညှက်ကလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ပြီး … အမယ်လေး တွေးရင်းနဲ့ ကြောက်တောင် ကြောက်လာပြီဗျာ။
“ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ဟန်နီရဲ့”
ကို့စကားကြောင့် ဟန်နီ အတွေးတွေ ပျယ်လွင့်သွားတယ်။
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကိုရာ” လို့ပဲ ဟန်နီ အရှက်ပြေပြောလိုက်ရတယ်။ ဘယ်ယောကျာ်းကများ ကိုယ့်ရည်းစားနုနုဖတ်ဖတ်ကလေးကို ဒီလိုညစ်တီးညစ်ပတ်အတွေးတွေ တွေးနေမယ်လို့ထင်မိမှာလဲဗျာ။
“သောက်လေ ဟန်နီရဲ့ ဘီယာတွေပူကုန်မယ်”
ကိုကပြောပြောဆိုဆို ဘီယာခွက်ကို ဟန်နီ့ရှေ့တိုးပေးလိုက်တယ်။ ဟန်နီနဲ့ကို ဘားတစ်ခုမှာ တူတူသောက်နေကြတာပါ၊ rooftop မှာဆိုတော့ ညနေခင်း sunset လည်း ကြည့်ရင်းပေါ့လေ။ ကိုက ဟန်နီ့ကို အရမ်းဂရုစိုက်တာဗျ။ ဟန်နီ ဘာလုပ်လုပ် အမြဲပံ့ပိုးပေးတယ်၊ အားပေးတယ်၊ အနွံအတာလည်းခံတယ်။ ဟန်နီကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ။ အဲဒီလိုတွေးမိတော့ ခုနက ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ စဉ်းစားနေတဲ့ ဟန်နီ့ကိုယ် ဟန်နီတောင် မလုံမလဲဖြစ်လာတယ်။ ကိုကတော့ အဲဒါတွေမသိပါဘူး။ ဘီယာကို ဇိမ်ခံစုပ်ရင်း sunset ကို ခံစားနေတယ်။
အဲဒီအချိန်မှာပဲ
“ဟာ ဟေ့ရောင်”
လူတစ်ယောက် ကို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဟန်နီတို့ဝိုင်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။
“ဟာ ကိုအံ့ကြီး”
ကိုကလည်း အဲ့လူကို ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပြန်နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ကိုအံ့ကြီးဆိုတဲ့လူက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ အသားညိုညို၊ ရုပ်ရည်က ရွက်ကြမ်းရေကျိုပါ။ ဒါပေမယ့် ကို့ထက်အသက်အများကြီး ကြီးပါတယ်။
“ဟန်နီ ဒါကိုအံ့ကြီးတဲ့၊ ကိုနဲ့ နိုင်ငံခြားခရီးတစ်ခု တူတူသွားရင်း ခင်တာလေ။ အရမ်းသဘောကောင်းတာ”
ကိုက မိတ်ဆက်ပေးတော့ ဟန်နီလည်း မျက်လွှာလေးကို ချပြီး ဣန္ဒြေအပြည့်နဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို မပွင့်တပွင့်လေး ဟလို့ ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။
“ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျ။ ဟန်နီ့ကိုလည်း ခင်လို့ရပါတယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒီကောင်နဲ့ တွဲနေတယ်လို့ သတင်းကြားတာတော့ ကြာပြီရယ်။ နှစ်ယောက်လုံး အေးဆေးပဲမလား”
သူ့မေးခွန်းက ဘာအဓိပ္ပာယ်ကြီးလဲ ဟန်နီသဘောမပေါက်ဘူး။ ဟန်နီတို့က အေးဆေးမနေလို့ ဘာဖြစ်နေရမှာလဲ။
ကိုကတော့ အဲလောက်ထိ မတွေးမိဘူးထင်တယ်ဗျ။
“ဟုတ် အေးဆေးပါပဲ ကိုအံ့ကြီး၊ မတွေ့တာတောင် တော်တော်ကြာပြီဗျာ စကားအေးဆေးပြောချင်သေးတယ်”
ကိုက အဲလိုပြောပြီး ကိုအံ့ကြီးနဲ့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ စပြောတော့တာပါပဲ။ ဟန်နီ့ကိုတောင် ရှိတယ်လို့ မထင်တော့ဘူး။ ကို့မှာ အဲလိုအကျင့်တော့ရှိတယ်ဗျ။ သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ စကားကျပြီဆို ကရားရေလွှတ်ပြောတော့တာ။ ဟန်နီလည်း သူတို့ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကိုယ့်ဘာကိုယ် ဘီယာဆက်သောက်နေလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် မထင်မှတ်ဘဲ ကိုအံ့ကြီးဆီ ဟန်နီမျက်လုံးရောက်သွားတော့ ကိုအံ့ကြီးဆိုတဲ့လူက ဟန်နီနှုတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးနဲ့ ဘီယာစုပ်နေတာကို မျက်လုံးကြီးမှေးစင်းပြီး ဇိမ်ခံကြည့်နေတယ်ဗျ။ ဘယ်လိုလူကြီးလဲ သူများသားသမီးကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က ပိုင်စိုးပိုင်နင်း။ သူ့ပုံစံက စားနေကျကြောင်ဖားကြီး ထင်ပါရဲ့။ ကြည့်နေတာ တော်တော်ရဲတယ်ဗျ။ ဟန်နီ့တကိုယ်လုံးကို ဝါးမျိုမတတ်ပဲ။ သူ့အကြည့်တွေအောက်မှာ ဟန်နီနေရခက်လာတယ်။ ကိုကလည်း ကို့ရည်းစားတယောက်လုံး အဘူးခံနေရတာကို သတိမထားမိဘူး သူပြောချင်တာပဲ စွတ်ပြောနေတော့တာဗျာ။
ဟန်နီဆက်ထိုင်နေရင်း စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်လာလို့ “ကို ဟန်နီသန့်စင်ခန်း ခဏသွားဦးမယ်” ဆိုပြီး ထထွက်လာခဲ့တယ်။ သန့်စင်ခန်းထဲရောက်တော့ သောက်ထားတဲ့ ဘီယာတွေကို ရှူရှူးအနေနဲ့ ပြန်ပေါက်ချလိုက်တယ်။ ကိစ္စပြီးလို့ ရေဆွဲချခါနီး အိမ်သာခွက်ထဲ ဆင်းသွားတဲ့ ဟန်နီ့ရှူရှူးတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟန်နီ့ရှူးရှူးလေးတွေက ဝါထိန်နေတာပဲ ဟိ။ အဲဒီမှာ အာရုံက ဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိ ခုနက စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ ကိစ္စကို ဖျတ်ခနဲ ပြန်သတိရသွားတယ်။ ဟန်နီ့ကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာကားတွေထဲမှာဆို တချို့က မိန်းမရှူရှူးကို အမြတ်တနိုးနဲ့ လျက်ကြတာတို့၊ မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်ပြီး ပန်းတာတို့ ရှိတယ်လေ။ ဟန်နီ့ရှူရှူးတွေနဲ့ ဟန်နီ့ကိုလည်း အဲဒီလို စိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့လူတွေ ရှိရင်ရှိနေမှာနော် ဟိ။
အဲလိုညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ တွေးမိတော့ ဟန်နီ့ပိပိလေးက စစ်ခနဲ ဖြစ်လာတယ်လေ။ ဟန်နီ့တကိုယ်လုံးလည်း မူးနေတာရော ဘာရောကြောင့် ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့။ ဟန်နီထင်တာတော့ ညစ်တီူညစ်ပတ်တွေ တွေးမိတာကြောင့် ကာမဆိပ်တက်လာသလား မသိပါဘူးဗျာ။ ဟန်နီလည်း အိမ်သာထဲက မြန်မြန်ထွက်ပြီး ဘေစင်ရှေ့မှာ လက်ဆေးရင်း ရှေ့က ကိုယ်တပိုင်းပေါ်တဲ့ မှန်ကြီးထဲကို အမှတ်မထင် ကြည့်မိသွားတယ်။ ဟန်နီ့မျက်နှာလေးက အရက်ရှိန်နဲ့ နီရဲနေတာပဲဗျာ။ ဟန်နီက တရုတ်သွေးပါတော့ အရက်သောက်လိုက်တိုင်း နဂိုနီရဲ ဖွေးဥနေတဲ့ မျက်နှာလေးက ပိုပြီးနီလာတတ်တယ်။ ဟန်နီ့မျက်လုံးလေးတွေကလည်း မှေးစင်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်နေတာကို အလိုက်သင့် စီးမျောနေတယ်။ မသိရင် ဟန်နီ့မျက်နှာလေးက အပြာကားထဲက ဖီးလ်အတက်ကြီး တက်နေတဲ့ ကောင်မလေးလိုပါပဲလား။
“ဟန်နီနွယ်ဦး နင့်ကိုယ်နင်ထိန်းစမ်း၊ ဘားက အများသုံးအိမ်သာထဲမှာ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ တွေးပြီး ပိပိက ယားနေတာ နင်မရှက်ဘူးလား’
ဟန်နီ့ခေါင်းထဲမှာ အသံနှစ်သံထွက်လာတယ်။ ပထမအသံကတော့ ဟန်နီ့ကို ဆူတာပေါ့။ ဒုတိယအသံကတော့
“အောင်မာ နင်ကခုမှရှက်နေလား။ နင့်ကိုယ်နင် မှန်ထဲပြန်ကြည့်စမ်း၊ ရုပ်ကိုက တဏှာခိုးတွေဝေပြီး ရမ္မက်ဆိပ်တွေ တက်နေတာမြင်လား”
ဟုတ်တယ်၊ သူပြောသလိုပဲ ဟန်နီ့မျက်နှာလေးက တဏှာခိုးတွေ ဝေ့နေပြီ။ ခုနက ဟန်နီ့ကို စားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်နေတဲ့ ကြောင်ဖားကြီး ကိုအံ့လိုပဲ ဟန်နီလည်း ဘာထူးလို့လဲ ကာမလှိုင်းတံပိုးမှာ မျောနေတာပဲမဟုတ်လား။ အဲဒီလိုတွေးမိတော့ မဆီမဆိုင် ဟန်နီ့အတွေးထဲကို အတင်းချုပ်ထိန်းထားတဲ့ကြားက အတွေးတစ်ခု ဝင်ဖြစ်အောင် ဝင်လာသေးတယ်။ ခုနက ဟန်နီ့ရှူရှူးတွေကို ကိုအံ့ကြီး မျက်နှာပေါ် ပန်းချမိလိုက်တယ်ဆိုပြီး တွေးမိတာဗျ။ ဟန်နီရှက်လိုက်တာ ပြောမနေနဲ့။ ဟန်နီ့စိတ်ကို ဟန်နီ မပိုင်ပါ့လား။ ဟန်နီဘာလို့ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ တွေးနေမိတာလဲ။ အယ်ကိုဟောကြောင့်လား ဟင့်အင်း။ သူ့ဘာသူနေတဲ့ အရက်ကို အပြစ်မတင်ချင်ပါဘူးဗျာ။ ဟန်နီကိုက ပင်ကိုစိတ်မှာ ညစ်ပတ်လို့ နေမှာပေါ့။ ဒီလိုညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ တွေးနေရတာကို ဟန်နီကြိုက်နေလို့နေမှာပေါ့။
ဟန်နီလည်း လိင်ကိစ္စနဲ့ မစိမ်းပါဘူး။ ကိုနဲ့ ပုံမှန်ဆက်ဆံဖြစ်ပါတယ်။ ကိုကလည်း ဟန်နီ့အလိုဆန္ဒကို အတတ်နိုင်ဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တရုတ်သွေးပါလို့ပဲလား ဘာလား ဟန်နီလည်း မသိတော့ပါဘူး။ တရုတ်မတွေ တဏှာကြီးတယ် (ရိုင်းရိုင်းပြောရင် ထန်တယ်) ဆိုတာမျိုးကို ဟန်နီအရင်တည်းက ကြားဖူးသားပဲ။ ဒါပေမယ့် မယုံခဲ့ဘူးဗျ။ ကိုနဲ့ လိင်ကိစ္စကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆက်ဆံကြည့်မိတော့မှ ဟန်နီ့ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုတွေက တော်ရုံတန်ရုံ တောင့်တမက်မောတာထက် ပိုတယ်ဆိုတာကို ဟန်နီ သတိထားမိခဲ့ပါတယ်။ ကိုနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ကြတိုင်းလည်း ဟန်နီကိုလိုအပ်တာကို အကုန်လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟန်နီလိုအပ်တာတွေကိုတော့ ဟန်နီအပြည့်အဝမယူမိဘူးဗျ။ ကြောက်တာလား ရှက်တာလား၊ ငယ်ငယ်တည်းက ရိုးရိုးအေးအေး နေလာတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကြောင့်လား ဟန်နီမသိတော့ဘူးဗျာ။ ဟန်နီ ကိုနဲ့ ချစ်ကြတိုင်း အလိုဆန္ဒမပြည့်တာက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သိသာလာတယ်။ တခါတလေ ကိုနဲ့ ချစ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဟန်နီ့ပိပိလေးက တဆစ်ဆစ် ယားလာလို့ ဟန်နီ့ဘာသာ လက်ကလေးနဲ့ အာသာဖြေဖျောက်ရတယ်။ ဒီတိုင်းကြီး လုပ်ရင်လည်း ပျင်းဖို့ကောင်းတော့ အပြာကားအကူအညီယူရတာပေါ့။ အဲဒီအပြာကားတွေ ကြည့်ရင်းကပဲ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ပျားရည်အိုင်ကြီးထဲ ဟန်နီကူးခတ်မိလျက်သား ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ အခုလည်းကြည့်လေ ဟန်နီ့ဖြစ်နေပုံက မျက်လုံး မှေးစင်းပြီး ရမ္မက်ကြွနေတဲ့ မှန်ထဲက ကိုယ့်ပုံရိပ်ကို ကိုယ်ပြန်ကြည့်ရင်း ဝတ်လာတဲ့ ဂါဝန်လေးကို အပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ဟန်နီ့လက်က ဟန်နီ့ပေါင်ခွကြားမှာ တင်မိလျက်သားပေါ့။ ဂါဝန်အပါးလေးပေါ်ကနေ ပိပိလေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ဟန်နီခံစားမိနေပါပြီ။ ဟန်နီဝတ်လာတဲ့ မရမ်းစေ့ရောင် ပင်တီလေးနဲ့ ဂါဝန်အပါးလေးခံနေတာတောင် ဟန်နီ့ပိပိက အရည်လေးတွေစို့ပြီး ယွစိယွစိဖြစ်နေတာကို ဟန်နီခံစားမိနေတယ်။ အဲလိုခံစားမိလေလေ လက်ကလေးက ပိုပြီးသွက်လက်လာလေပဲ။
ဟန်နီ့ဖြစ်နေပုံကလည်း ကြည့်ဦးဗျာ။ ဘားက အများသုံးသန့်စင်ခန်းထဲမှာ ရမ္မက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပေါင်ကိုကွပြီး ကိုယ့်ပိပိ (အဖုတ်လေး) ကို ကိုယ်ပြန်ကလိရင်း သာယာနေတာလေ။ အိမ်သာထဲမှာတောင် မဟုတ်ဘူးနော်။ ဘေစင်ရှေ့မှာတင် မှန်ကြည့်ပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာ။ ခုနေသာ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာရင် ဟန်နီတသက်လုံး ထိန်းသိမ်းခဲ့တဲ့ အရှက်တွေ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ အားလုံးမြောင်းထဲရောက်ပြီပေါ့ဗျာ။
ဟန်နီနွယ်ဦးဆိုတာ တဏှာကြီးပြီး ရမ္မက်ပြင်းတဲ့ အထန်မလေးပါလားလို့ လူတကာက သိသွားတော့မှာလေ။
ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း အဲလိုတွေးမိတော့ ထန်နေတာတွေ ရပ်မသွားဘဲ ပိုတောင်ထန်လာသေးတယ်ဗျာ။ ဟန်နီလေ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ဘူးဗျာ။ ဟန်နီ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း ဟန်နီမပိုင်တော့ဘူး။
ဟန်နီအခုသိတာက ခုနက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရုပ်ကြမ်းကြမ်း အသားညိုညို ကိုအံ့ကြီးရဲ့ မျက်နှာကို ဟန်နီ့ပေါင်ခွကြားထဲထည့်ပြီး အတင်းပွတ်မိနေတော့တယ် ဆိုတာပဲ။ ဟန်နီ ကိုအံ့ကြီးမျက်နှာကို အာသာဖြေစရာတစ်ခုလို သဘောထားပြီး သူ့ဆံပင်တိုတိုတွေကို လက်နဲ့အတင်းစွဲဆုပ်ပြီး အဖုတ်နဲ့ ပွတ်ပွတ်နေမိတယ်။ ဟန်နီ့ အဖုတ်နီတာရဲလေးက ကိုအံ့ကြီးရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ အထက်အောက် စုန်ဆန်ပြေးလွှားပြီး ဟန်နီ့ရဲ့ အချစ်ပျားရည်ကြည်တွေ ပေပွနေတော့တာပဲ။
“ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်။ ဟန်နီအရမ်းကောင်းလာပြီ”
“နှာခေါင်းနဲ့ အဖုတ်ကို ထိုးပေး။ ယက်ပေး လျှာနဲ့ပါယက်ပေး။ လျှာလေးကို ကလိ အာ့ အား ကလိပေး”
” ဟုတ်တယ် လျှာကို အပြားလိုက်လည်း ယက်ပေး အဖုတ်လေးကို ကလိပေး အာ့”
“အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ရှင့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်ပြီ မျိုချ ကျမအဖုတ်ကထွက်လာတဲ့ အရည်တွေကို မျိုချပေး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အားးးး”
ဟန်နီပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ တကိုယ်လုံး နတ်ပူးသလို တုန်ယင်လှိုက်မောပြီး အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကနေ ကာမသုခအရသာတို့ ကျဉ်တက်လာကာ အဖုတ်လေးက ပွစိပွစိနဲ့ တဆတ်ဆတ်ခါပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပါတော့တယ်။
အား ပြီးပြီ အာ့ ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ
ဟန်နီတစ်ယောက် အဖုတ်လေးက ပွထကာ အဖုတ်တွင်းအရည်ကြည်များကို အားရအောင် ညှစ်ထုတ်ပေးထားတာကြောင့် ဟန်နီ့ပေါင်ခွဆုံလေးတစ်ခုလုံး အကွက်လိုက်ကြီးဖြစ်ကာ စိုရွှဲနေပါရောလား။ ကိုယ်လုံးသေးသေးညှက်ညှက်နဲ့ ဟန်နီကတော့ နောင်ဖြစ်မှ နောင်ရှင်းလို့ သဘောထားပြီး ဘေစင်ပေါ်ကို လက်လေးထောက်လို့ ဖင်လေးကို နောက်ပစ်ကာ ကုန်းတင်ငါးလို ပါးစပ်လေး ဟစိ ဟစိနဲ့ ကာမရမ္မက်ရဲ့ ချိုမြိန်စူးရှတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေပါတော့တယ်။
ဒါပေမယ့် ထိုဖြစ်ရပ်တစ်ခုလုံးကို သန့်စင်ခန်းတစ်နေရာက လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဖုန်းထဲမှာ ဗီဒီယိုမှတ်တမ်း ရသွားတာကိုတော့ ဟန်နီ မသိလိုက်ခဲ့ပါဘူး။
ဟန်နီသန့်စင်ခန်းက ပြန်ထွက်လာချိန်တွင် သူ့ရည်းစားနှင့် ကိုအံ့ကြီးတို့မှာ စကားကောင်းလျှက်ရှိသေးသည်။ ကိုအံ့ကြီးကတော့ ဟန်နီ့ရည်းစားကို စကားပြောနေသော်လည်း မျက်လုံးများက ဟန်နီ့ကို အကြည့်နှင့် တစ်လွှာချင်းခွာချနေပေသည်။ ကိုအံ့ကြီး၏ အကြည့်ကြောင့် ဟန်နီ့မှာ ပူပူနွေးနွေး ပြီးထားသည့် ကာမအရှိန်များ ပြန်လည်မြင့်တက်လာရပြီး ကာမမီးတောက်ကြီး တစ်ဖန်ပြန်လောင်ကျွမ်းလာပေတော့သည်။
ဟန်နီလည်း ကိုအံ့ကြီးရှေ့တွင် မရဲတရဲလေး ဝင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဒီလူကြီးအကြည့်တွေက ဟန်နီ့ကို အတွေးထဲမှာတင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံနေတာ ပေါ်လွင်နေသည်။ ဟန်နီ့တကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားလေးများပါ အေးလာသည်။ ကြာရင် ဟန်နီနေရာမှာတင် အရည်တရွှဲရွှဲ စိုသွားပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်လွှဲသည့်အနေနှင့် ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီ ပွတ်နေရာတွင် ဟန်နီ့ မက်ဆင်ဂျာထဲသို့ စာပို့ထားသည့် noti တက်လာသဖြင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
ဟန်နီမသိသော အကောင့်တစ်ခုက လီမ်းပို့ထားခြင်းဖြစ်သည်။ အကောင့်နာမည်က Blackk Bull. ပုံမတင်ထားသော်လည်း အကောင့်က်တမ်းမှာ အနည်းငယ်ကြာနေပြီ။ သူပို့ထားသော ဗွီဒီယို၏ thumbnail ကိုမြင်မြင်ချင်း ဟန်နီလန့်သွားသည်။
“ဒါ ဒါ ငါ့ကို နောက်ကျောကနေ ခိုးရိုက်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုပါလား”
ဗီဒီယိုနောက်ခံမှာလည်း ဟန်နီခုနက ပွဲကြမ်းခဲ့သော ဘားသန့်စင်ခန်းဖြစ်နေသည်။
“shit သွားပြီ ငါဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတုန်း နောက်အိမ်သာတစ်လုံးမှာ လူရှိနေတာပေါ့”
အဲ့တုန်းက ကိုယ့်ဘာကိုယ် ဟိတက်နေသဖြင့် မသိလိုက်၊ အခုမှ လိုက်ရှာလို့လည်း တရားခံကို တွေ့မယ်မထင်။ ကိုအံ့ကြီးနှင့် ဟန်နီ့ရည်းစားကတော့ လေပေးဖြောင့်နေဆဲပင်။
ဟန်နီ ဗီဒီယိုကို အသံဖျောက်ပြီး မသိမသာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဘေးလူမမြင်ရအောင် ဖုန်းကိုလည်း ကာထားရသေးသည်။
“ဟုတ်ပါပြီ ငါမှငါပဲ၊ ငါစပြီး ပွတ်တည်းက ပြီးသွားတဲ့ထိ ရိုက်ထားတာ”
ဟန်နီ ခေါင်းနပမ်း ကြီးသွားသည်။ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းလဲမသိ။ ကို့ကို အကူညီတောင်းရမလား။ လူတွေသိရင်တော့ ဟန်နီ့အရှက်နဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ဗြန်းဗြန်းကွဲပါပြီ။ ကိုကရော ဟန်နီ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ့မလား။ ဟန်နီအတွေးများနှင့် ဗျာများနေစဉ် အကောင့်မှ စတင်ပြီး စာပို့လာသည်။
“ကြိုက်လား”
ဟန်နီ တော်တော်ဒေါသထွက်သွားသည်။
“ရှင် ဘယ်သူလဲ၊ ဘာလိုချင်လို့လဲ၊ ရဲတိုင်ရမလား”
စိတ်လိုက်မာန်ပါ ပြောပြီးမှ ဟန်နီမှားမှန်းသိသည်။ သူ့လက်ထဲမှာက ကိုယ့် နှာဘူးထထားတဲ့ HD ကြီး ရှိနေသည်လေ။ တဖက်ကမူ ခပ်အေးအေးပင်။
“ဒေါသမကြီးပါနဲ့၊ ဒီဟာပြန့်သွားရင် ဖြစ်လာမယ့် အကျိုးဆက်တွေကို မင်းလည်း သိနေတာပဲ”
“တောင်းပန်ပါတယ် ငွေလိုရင်လည်း ပေးပါ့မယ် ဖျက်ပေးပါဗျာ”
ဟန်နီ ဒေါသထွက်မရတော့ တောင်းပန်ကြည့်သည်။ တဖက်ကမူ ဘာမှပြန်မပြောသေး အေးဆေးစာရိုက်နေသည်။
“ဖျက်ပေးဖို့ဆိုရင် အပေးအယူလေးတော့ လိုတာပေါ့။ မင်းလေး လိမ္မာလား ပြောစကားနားထောင်လားဆိုတဲ့အပေါ် မူတည်ပါတယ်”
“ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ”
“သိချင်ရင် ဘားကနေ အောက်ဆင်းပြီး xxx လမ်းထဲက ဓာတ်တိုင်အောက်မှာ စောင့်နေ”
တဖက်အကောင့်က အဲဒါပဲပြောပြီး အောက်သွားသည်။ ဟန်နီ စာတွေအခါခါ ထပ်ပို့ပြီး အမျိုးမျိုး တောင်းပန်လည်း ပေါ်မလာတော့ပါ။
ဟန်နီ ခြောက်ခြားနေပြီ။ ဟန်နီ့အရှက်က သူ့လက်ထဲမှာ ရှိနေပြီ။ သူကလစ် တစ်ချက်နှိပ်လိုက်တာနှင့် အများချစ်ခင်လေးစားရသော ဟန်နီသည် လောကကြီးဝယ် သူများတံတွေးခွက်၌ ပက်လက်မျောရတော့မည်။ ဟန်နီ့ဘဝတက်လမ်းတွေ အနာဂတ်တွေ အားလုံးမြောင်းထဲရောက်တော့မည်။
“ဟင်အင်း ငါဒီလိုအဖြစ်မခံနိုင်ဘူး လုံးဝပဲ”
ဟန်နီကို့ကို လှမ်းကြည့်တော့ ကိုက လေပစ်နေဆဲ။ တော်တော်မုန်းဖို့ကောင်းတဲ့ ကောင်ပဲ။ ဘာမှအသုံးမကျဘူး။ ဟန်နီကို့ကိုပင် ဒေါသထွက်လာသည်။ ကိုနှင့် စကားပြောနေသော ကိုအံ့ကြီးဆိုသောလူကိုလည်း တော်တော်မုန်းလာသည်။ မဖြစ်ဘူး ဟန်နီအချိန်ထပ်ဆွဲနေရင် ဟိုဘက်က လုပ်ချင်ရာလုပ်ပစ်လိုက်လိမ့်မည်။
ဟန်နီ အသိတရားပြန်ဝင်လာတော့ အသံကို အတတ်နိုင်ဆုံး ငြိမ်အောင်ထိန်းပြီး ကို့ကို ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းကိုက်လာလို့ ပြန်တော့မယ်ဆိုတော့ ကိုက သူလိုက်ပို့မယ် အတင်းလုပ်နေသည်။ အခုကျမှ ကူညီဖို့အချိန်နှောင်းနေပြီကိုရာလို့ပဲ ဟန်နီစိတ်ထဲက ပြောမိသည်။ ကို့ကို အတင်းရအောင် ငြင်းပြီး ဟန်နီ ခပ်သွက်သွက်ပဲ ဝိုင်းကထွက်လာခဲ့သည်။ ကိုအံ့ကြီးဆိုသူကိုမူ လုံးဝနှုတ်မဆက်ခဲ့ပေ။ အဲ့လူကြီးကတော့ ဟန်နီ့ကိုယ်လုံးလေးကို မီးဝင်းဝင်းတောက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ပစ်မှားနေမှာ ဟန်နီသိသည်။
အောက်ကို ရောက်တော့ ဟန်နီ တော်တော်မူးလာသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားတာကြောင့်ရော ကြောက်တာပါပေါင်းပြီး ဟန်နီ့ရင်ထဲက ပျို့တက်လာသည်။ လူရှင်းသည့် လမ်းဘေးတနေရာတွင် ဟန်နီအမြန်ထိုးအန်ချလိုက်ရသည်။ လေတွေပဲ အန်လို့ တော်သေးတာပေါ့။ ဟန်နီအားရအောင် အန်ပြီးမှ အသက်ကို ဝဝရှူ ပါးစပ်ကိုတစ်သျှူးနဲ့ သုတ်ပြီး ဟိုလူချိန်းထားသည့် လမ်းကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုလမ်းက လူတော်တော်ပြတ်သလို မှောင်လည်း မှောင်သည်။ အိမ်ခြေလည်း အတော်နည်းသည်။ လမ်းထဲရောက်တော့ လူမမြင်စေရန် ချောင်အကျဆုံး မီးတိုင်ခပ်မှိန်မှိန်လေး အောက်မှာ ဟန်နီ ရပ်စောင့်နေလိုက်သည်။ ဟန်နီ့ပုံလေးက ဂါဝန်လေးနှင့် ဆံပင်ကို စုစည်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းစူစူလေးလုပ်ကာ လက်လေးပိုက်ပြီး စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ရုတ်တရက် အသိအကျွမ်းများနှင့် ပရိသတ်များသာ တွေ့သွားရင် ဟန်နီမှန်း တန်းသိကြလိမ့်မည်။ ဟန်နီ ထိုသို့တွေးရင်း ကျောချမ်းလာသည်။
“ဒီနေရာက လူပြတ်ကပြတ်နဲ့ ငါ့ကို မဟုတ်တရုတ်များ လုပ်သွားရင် ဒုက္ခ”
ထိုသို့တွေးနေစဉ်မှာပင် ဟန်နီ့ရှေ့သို့ ကားအနက်တစ်စီးက ဝေါခနဲထိုးစိုက်လာပြီး ကားနောက်ခန်းကို ဟန်နီနှင့် တည့်တည့်ကျအောင် ရပ်လိုက်သည်။
ကားက စတစ်ကာမှန်အနက်တွေနှင့်မို့ အထဲကို ဟန်နီမမြင်ရပါ။
ထိုစဉ် ကားမှန်တံခါးမှာ တဝက်ခန့်ပွင့်သွားပြီး ကားထဲမှ လက်တစ်စုံ ထွက်လာသည်။ လက်ထဲတွင်ကား မည်းမည်း အရာတစ်ခု။ သေချာကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကို ဖုံးသည့် မျက်နှာဖုံးတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။ ကပွဲပါတီများတွင် တပ်လေ့ရှိသော မျက်နှာဖုံးမျိုးဖြစ်သည်။
ကားနောက်ခန်းမှ လက်ပိုင်ရှင်က စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ မျက်နှာဖုံးကို ယူရန်သာ ကမ်းပေးနေသဖြင့် ဟန်နီလည်း မယူချင် ယူချင်နှင့် ယူလိုက်ရသည်။
“တပ်ထားလိုက်”
သူ့ထံမှ ပထမဆုံး စကားသံထွက်လာသည်။ အမိန့်ပေးသံလို့ပြောရင် ပိုမှန်လိမ့်မည်။ အသံမှာ ဩဇာတော်တော်ညောင်းလှသည်။ ဟန်နီပင် သူ့အမိန့်သံကြောင့် နာခံချင်သလိုလို ဖြစ်လာပြီး မျက်နှာဖုံးကို အမြန်ကောက်စွပ်လိုက်ရသည်။ ကားမှန်အနက်ပေါ်တွင် မျက်နှာဖုံးအမည်းလေးနှင့် ဟန်နီ့ရုပ်သွင်က တမျိုး ချစ်စရာကောင်းနေသည်။
ဟန်နီကိုယ့်ပုံကိုယ် ကြည့်နေစဉ် ကားတံခါး ပွင့်သွားသည်။
“တက်”
သူ့အသံက တိုသည်၊ ပြတ်သည်။ အေးစက်မာကျောပြီး အမိန့်သံပါသည်။
ဟန်နီ ငြင်းဆန်နေရန် အချိန်မရှိပေ။ ဒီနားမှာ ဒီပုံစံနှင့် ရစ်သီရစ်သီလုပ်နေတာကို သူများတွေမြင်ရင် ပိုဆိုးလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဟန်နီ ကိုယ်လေးကို အသာယို့ပြီး ကားထဲဝင်လိုက်သည်။
ကားအနောက်ထဲမှာ လူတစ်ယောက်ထိုင်နေသည်။ ရှေ့ဒရိုင်ဘာခုံကိုမူ မမြင်ရအောင် ကာထားသည်။ ကားထဲကလူမှာ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံအပြည့် ဝတ်ထားပြီး ထိုင်နေတာတောင် သူ့ အရပ်အမောင်း ကောင်းသည်မှာ သိသာလှသည်။ ထူးခြားတာကတော့ သူလည်း မျက်နှာမှာ မျက်လုံးနှင့် နှာခေါင်းတဝက်ခန့် ဖုံးရုံ မျက်နှာဖုံးအနက် တစ်ခုစွပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ မျက်နှာဖုံးအောက်က သူ့မျက်နှာကို ခန့်မှန်းမိသလောက်တော့ လေးထောင့်စပ်စပ်နှင့် အသားညိုညိုဖြစ်သည်။ မျက်လုံးများမှာ စူးရှပြီး ပေါ်နေသော နှာတံမှာ အနည်းငယ် ကောက်သည်။ နှာခေါင်းချွန်ချွန် မေးရိုးချွန်ချွန်နှင့် မျက်နှာဖုံးတပ်ထားသော သူ့ပုံစံမှာ ဆေတန်နတ်ဆိုးနှင့်ပင် တူနေပေတော့သည်။
“ဟို ဟို ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ရှင်တို့တောင်းတဲ့ငွေကို ပေးပါ့မယ်။ ကျွန်မကိုတော့ ….”
“ရှူး”
သူကဘာမှပြန်မပြောပဲ ဟန်နီ့နှုတ်ခမ်းပေါ် သူ့လက်ညိုးကို ပိုင်စိုးပိုနင်းတင်လိုက်သည်။ ဟန်နီ့ကို စကားမများနဲ့ဟု အမိန့်ပေးလိုက်သည့်သဘောပင်။ သူ့အမူရာဟန်ပန်ကို ကြည့်ရတာ ဒီလို အကျပ်ကိုင်သည့်ကိစ္စမှာ ရိုးနေပုံရသည်။ သူတို့အကျပ်ကိုင်သည့် မိန်းကလေးမှာလည်း ဟန်နီ ပထမဦးဆုံး မဟုတ်နိုင်။
“ငါ့နာမည် ဘလက်”
သူက စကားကို ကုန်သွားမှာစိုးသည့် အလား ချွေတာပြီး ပြောနေသည်။ ဟန်နီ အယောင်ယောင်မှားမှားဖြင့်
“ဟုတ်”
ဟု အလိုလို တုံ့ပြန်မိသွားသည်။ ဟန်နီဘာလို့ သူစကားပြောလိုက်တိုင်း ခြင်္သေ့မင်းရှေ့ရောက်နေသော ယုန်ကလေးလို ဝပ်စင်းကျသွားလဲ မသိပါ။
“မင်းစိုးရိမ်နေတာတွေ ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး။ မင်းကိုဒီည အိမ်ပြန်ရောက်အောင် ပို့ပေးမယ်။ ကလန်ကဆန်တော့ မလုပ်နဲ့ ကြားလား”
ဘလက်ဆီက ထွက်လာသည့်စကားထဲတွင် အရှည်ဆုံးစကားပင် ။
ဟန်နီ တစ်ခုခုပြောမည်ကြံလိုက်သော်လည်း ဘလက်ကို ကြောက်သဖြင့် ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်သည်။
ဘလက်ကလည်း ဟုတ်ပြီ ဆိုသည့်အမူအရာနှင့် ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ ဟန်နီ့နှုတ်ခမ်းပေါ်က သူ့လက်ကိုမူ မရုပ်သေးပေ။
ဟန်နီ အရဲစွန့်ပြီး သူ့ကို တောင်းပန်ရန် ကြံနေစဉ်တွင် ဟန်နီ့နှုတ်ခမ်းပေါ်က ဘလက်၏ လက်ညိုးမှာ လှုပ်ရှားသွားသည်။
ဘလက်က ဟန်နီ့အပေါ်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို သူ့လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေသည်။ ထို့နောက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပါ ပွတ်လာသည်။ သူလုပ်နေပုံက ထမင်းစားရေသောက် ကိစ္စလို ဘာပရက်ရှာမှ မပါဘဲ အေးဆေးပင်။ ဟန်နီလည်း ခုနက ကြောက်စိတ်ကြောင့် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သော တဏှာမီးစလေး ပြန်လည်လောင်ကျွမ်းလာသည်။ ဘလက်ကို ငြင်းဆန်ရန်မှာမူ ဟန်နီမဝံ့ရဲသေးပေ။
ဘလက်၏ လက်က ဟန်နီ့နှုတ်ခမ်းကို အပေါ်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်သပ်နေသည်။ အလျားလိုက် ဘယ်ညာလည်း ပွတ်ဆွဲပေးသည်။ ဟန်နီမှာ သူ့လက်ထဲတွင် အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်လို ကစားခံနေရသည်။ ကာမအရှိန်တို့ကလည်း ထကြွသောင်းကျန်းရန် တာစူနေပြီ။ တကိုယ်လုံးလည်း ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနှင့် ဟိတက်လာသည်။
ထိုစဉ်ဘလက်၏ လက်ညိုးက ဟန်နီ့နှုတ်ခမ်းပေါက်ကနေ ပါးစပ်အတွင်းသို့ ဝင်လာတော့သည်။ သူဟန်နီ့ ပါးစပ်လေးကို ကျူးကျော်လာပြီ။ ဟန်နီ့အတွက် အလိုလိုခုခံသည့် စနစ်ပဲပြေ ရမလား၊ ဘလက်၏ လက်ညိုးကို အာခေါင်ထဲမဝင်စေရန် ဟန်နီသွားကိုအတင်းစေ့ကာ ထားမိသည်။
ထိုသို့လုပ်မှ ပိုဆိုးတော့သည်။ ဘလက်က အာခေါင်ထဲလက်မဝင်ရသည့်အတွက် ဟန်နီ့သွားလေးတွေပေါ် သူ့လက်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ ပါးစောင်လေးတွေရှိရာကိုပါ လက်က ဘယ်ညာ နှိုက်ပေးနေရာ ဟန်နီမှာ ဖီးလ်တက်လာပြီး ပါးစပ်လေး ဟသွားမိသည်။
ဘလက်ကလည်း ထိုအခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံဘဲ ဟန်နီ့ပါးစပ်ထဲသို့ လက်ကို အမြန်သွင်းလိုက်သည်။
ဟန်နီသွားကို ပြန်စေ့ဖို့ ကြိုးစားတော့လည်း အချိန်မမီတော့ဘဲ ဟန်နီ့ပါးစပ်က ဘလက်၏ လက်ညိုးကို စုပ်ပေးမိသလို ဖြစ်သွားသည်။
“မင်း လီးစုပ်ဖူးတယ်မလား”
တစ်တစ်ခွခွကြီး မေးလိုက်သော ဘလက်၏ စကားကြောင့် ဟန်နီ ရှက်လွန်း၍ မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားသည်။ ကိုနဲ့ပင် ထိုသို့ ညစ်တီးညစ်ပ်ျ အသုံးနှုန်းများ မသုံးခဲ့ဖူးပေ။ ဟန်နီ့မှာ လမ်းဘေးက ကြေးစားမတစ်ယောက်ကို ဆက်ဆံသလို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဆက်ဆံခံနေရသည်။ ထိုခံစားချက်ကြောင့် ရှက်စိတ်နှင့် ထူးဆန်းသော လိင်စိတ်တမျိုး ပေါင်းစပ်သွားကာ ဟန်နီ့ကာမသွေးတွေကလည်း ဒိန်းခနဲ ဆောင့်တက်လာတော့သည်။ သို့သော် ဘလက်ကို မငြင်းဆန်ဝံ့၍ ခပ်ရှက်ရှက်နှင့် ဟန်နီ ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်ရသည်။
“ကောင်းတယ် ငါ့လက်ညိုးကို မင်းပါးစပ်နဲ့ လီးစုပ်သလို စုပ်ပေးစမ်း”
“ရှင်”
ဟန်နီ အသံထွက်ပြီး မေးမိသွားသည်။ ဘလက်က နှစ်ခါထပ်ပြောရမှာ စိတ်မရှည်သည့်ပုံဖြင့်
“ငါ့လက်ညိုးကို လီးလို့ သဘောထားပြီးစုပ်လို့ ပြောတာ”
ဟန်နီလည်း ကြောက်ကြောက်နှင့် သူခိုင်းသလို လုပ်ပေးမိသည်။ ဟန်နီ့ပါးစပ်လေးကို စုကာ သူ့လက်ညိုးကို ကို့လီးကိုစုပ်စဉ်ကကဲ့သို့ စတင်စုပ်ပေးမိသည်။ ဟန်နီ့ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ပါးကိုခွက်ပြီး စုပ်နေသဖြင့် ကားထဲတွင် တပြွတ်ပြွတ်အသံများက မြည်နေသည်။ ဟန်နီ့ပါးစပ်အတွင်းက သွားရည်များကလည်း ဘလက်၏ လက်ညိုးပေါ်တွင် ရွှဲစိုနေသည်။
ကားနောက်ခန်းပေါ်တွင် လက်လေးနောက်ပစ်ကာ သူစိမ်းယောကျာ်းတစ်ဦး၏ လက်ညိုးကို လီးစုပ်သလို စုပ်ပေးနေသော မျက်နှာဖုံးလေးနှင့် ဟန်နီ့ပုံမှာ တော်တော်ဆက်ဆီကျနေသည်။
ဟန်နီ ငါးမိနစ်လောက် စုပ်ပေးပြီးတော့ ဘလက်က လေသံမာမာနှင့်
“တော်ပြီ”
ဟု ပြောကာ လက်ကို ဟန်နီ့ပါးစပ်တွင်းကနေ ဆတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ စုပ်ကောင်းကောင်းနှင့် စုပ်နေသော ဟန်နီမှာ ရုတ်တရက် စုပ်စရာ မဲ့သွား၍ ပါးစပ်လေး ဟစိဟစိဖြစ်ပြီး စိတ်ထဲကလည်း ဟာတာတာဖြစ်သွားသည်။ ဟန်နီ့ ကာမမီးများက တောက်လောင်လာလျှင် လွယ်လွယ်နဲ့ ငြိမ်းသတ်မရပေ။
ဘလက်က သူ့လက်မှာပေနေသော ဟန်နီ့သွားရည်တွေကို စိမ်ပြေနပြေကြည့်နေသည်။ ဟန်နီသူ့ကို စကားမစရဲ။ ခနနေတော့ ဘလက်က ဟန်နီ့ ဂါဝန်ဖြင့် သူ့လက်က ဟန်နီ့သွားရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အသံအေးစက်စက်ကြီးနှင့်
“လိမ္မာတယ်”
ဟုပြောလိုက်လေတော့သည်။