မေမေ ဆရာမ
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
မေမေ ဆရာမ
ရေးသားသူ – လမင်းကြီး
ကျွန်တော့် အမေက ကျောင်းဆရာမပါ။ အသက်က ၄၀ ။ အမေအလုပ်လုပ်ရာ စာသင်ရာကျောင်းကတော့ မြေလတ်ပိုင်းက ဖွံ့ဖြိုးပြီး မြို့ကြီးတစ်မြို့ကပေါ့။
အမေ့နာမည်က ဆရာမဒေါ်သက်ထား၊ တစ်ကျောင်းလုံး တစ်မြို့လုံး သိတယ်။ အမေက မုဆိုးမပါ။ အဖေက လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်လောက်ကတည်းက ဆုံးပါးသွားလို့ အမေက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အဲ့ဒီတော့ အိမ်မှာက ကျနော်နဲ့ အမေ နှစ်ယောက်ထဲပေါ့။
တခြားအမျိုးတွေကလား.. ရှိပါ့..။ ဒါပေမယ့်.. မေ့သလောက်ရှိမှ တစ်ခါတစ်ခါ ပေါ်ပေါ်လာတတ်တယ်။ အမေက အသက်အတန်ရပြီ ဆိုပေမယ့် ကြည့်ရတာ အပျိုရှူံးတုန်း။ တော်တော်ကြီးကို လှတုန်းလို့ ဆိုရမယ်။ ဒါ့အပြင် ကောင်းလိုက် လှလိုက်တဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ရှိသေး။ အသားဖြူတာကလည်း ပြောမနေနဲ့ ဖွေးဥနေတာပဲ ခင်ဗျ။
အဲ… တစ်ခု ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော်အိမ်မှာ ရှိနေရင် အမေရေချိုးတာကို ခဏခဏ ချောင်းကြည့်ဖြစ်တာကိုပါပဲ။ နယ်မြို့က တော်ရုံတန်ရုံ အိမ်ဆိုတော့လဲ မြို့ကြီးက ပတ်ကားအိမ်ကြီးတွေလို လုံလုံခြုံခြုံ ဘယ်ရှိပါ့မလဲ။
ဒီတော့ ကျနော်တို့အိမ်က ရေချိုးခန်းက ချောင်းကြည့်ရင်ရနိုင်တဲ့ နေရာလေးတွေတော့ ရှိနေတာပေါ့။ ရေကို အပြင်ထွက်မချိုးပဲ ရေချိုးခန်းလေး သတ်သတ်မှတ်မှတ်နဲ့ ဆိုတော့လည်း အဟုတ်ကြီးပေါ့။ အဲ့တော့ အမေက သူ့ရေချိုးခန်း လုံလှပြီဆိုပြီး ရေလဲထမီနဲ့တောင် မချိုးပဲ ချွတ်ချိုးတာ။ ချွတ်ချိုးမှလည်း တစ်ကိုယ်လုံး စိတ်ရှိလက်ရှိ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နိုင်မှာလေ။
သူကတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာ သားအမိ ၂ ယောက်ထဲ အပြင်လူမှ မရှိတာ စိတ်ချလက်ချပေါ့။ သားကတော့ သူ့ကို ပြန်ချောင်းမယ်လို့ ဘယ်ထင်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့် သူမထင်တဲ့ ကျနော်ဆိုတဲ့ သကောင့်သားက ချောင်းတာကြာလှပြီ။ သိချင်မြင်ချင် သွေးသားကြွတုန်း လူပျိုပေါက်ကိုး ခင်ဗျ။ ကြည့်လို့လွယ်တာ ဒါပဲရှိတာပဲလေ။
ကျနော် အမေအပေါင်းကို အကြံပေးချင်တာကတော့ ဘယ်အမေမှ ကိုယ့်သားဆိုပြီး စိတ်ချမထားကြနဲ့နော်။ သွေးသားပြောင်းလာရင် ဒီလိုပဲ။ အနည်းဆုံး အချောင်းတော့ခံရမယ်။
အဲ့ဒါနဲ့ အမေရေချိုးတိုင်း ချောင်းချောင်းကြည့်လို့ အမေနို့ကြီးတွေ အဖုတ်အုံကြီးတွေကို မျက်စိထဲ စွဲနေပြီး၊ စိတ်ကူးထဲ သယ်လာပြီးတော့ ချုပ်တည်းလို့မရနိုင်ပဲ ဂွင်းထုထုပစ်ရတာကလည်း အမြဲတမ်းလိုလို။ စိတ်ထဲမှာ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ ကောင်းကောင်း ဗြင်းနေရတယ်လို့ပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းက ရေဓာတ်တွေ ဆုံးရှူံးရတာလည်း နေ့တိုင်းပါပဲ။အိမ်မှာနေတဲ့အချိန်တွေမှာလည်း မနက် ကျောင်းမသွားခင်နဲ့ ညနေ ကျောင်းကပြန်လာစအချိန်တွေမှာ ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ အမေ့ကို တစေ့တစောင်း ခိုးကြည့်ရတာ အလုပ်တစ်ခု။ ဆရာမဝတ်စုံက ရင်ဖုံးအင်္ကျီနဲ့ လုံလုံခြုံခြုံဆိုပေမယ့်၊ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆန့်ဆန့်ရန့်ရန့် ဝတ်ထားချိန်မှာ အမေ့ဘော်ဒီရှိတ်နဲ့ဆို နို့နေရာကနို့၊ ဖင်နေရာကဖင်၊ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးပြူးကားနေတာလေ။ ပြီးတော့ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးက အဖြူအစိမ်းကာလာစပ် အရောင်ပေါ့။
အခုမှ တဖြည်းဖြည်း သဘောပေါက်လာတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ တချို့လူတွေက ကျောင်းဝတ်စုံကို ဖီးလ်ကြတယ်ဆိုတာကိုလေ။ အဲ့လိုနဲ့ အမေလစ်တိုင်း ခိုးရှိုးနေတာ။ အမေ့ဖင်ကားကားကြီးမြင်တိုင်း ကျနော့်မှာ တွယ်ချင်လိုက်တာ စောက်ကျိုးနဲ။
အမေ ကျနော့်ကို စကားစပ်မိရင်းနဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ကျောင်းက ဆယ်ကျော်သက်ကျောင်းသား ခပ်ကဲကဲတွေအကြောင်း ပြောပြောပြဘူးတယ်။ သူသင်ရတဲ့ အတန်းတွေက ကျောင်းသားတွေပါပဲ။ သူပြောတဲ့ ကျောင်းသားတွေက ကျောင်းက ပြဿနာကောင်လေးတွေပေါ့။ လစ်ရင်လစ်သလို အမေ့ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေကို ခိုးကြည့်တယ်တဲ့။ အင်္ကျီနဲ့ ထမီကြားက ခါးသားဗိုက်သားဖွေးဖွေး ပေါ်နေတာကို ခိုးကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးတွေက မသိမ်းတတ်ကြဘူး။ တစ်ခါတလေ ပေါ်တင်ကြီး သူခိုးဖမ်းမိတော့ အမေနဲ့ တွေ့တော့တာပေါ့။ မိရင်တော့ အမေက မညှာဘူး၊ မှတ်လောက်သားလောက် ဒဏ်ပေးတာပဲတဲ့။
ကျနော် အဲ့ဒီကောင်လေးတွေကို အပြစ်မဆိုချင်ပါဘူး။ အမေကလည်း အမေပဲ၊ ကြည့်ချင်စရာ၊ ပြစ်မှားချင်စရာကြီး။ သူတို့မပြောနဲ့ သားအရင်းဖြစ်တဲ့ ကျနော်တောင် လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးရှိုးနေတာပါဆို။ အရည်ထုတ်ရတာ ခဏခဏ၊ လူတောင် ပျော့ဖတ်ဖတ် ဖြစ်ချင်နေပြီ….။
အဲ့ဒီတစ်ညနေကပေါ့….၊
ကျနော်လည်း အမေစာသင်တဲ့ ကျောင်းဘက်ရှိရာကို ခြေညောင်းလက်ဆန့် အပျင်းပြေ လျှောက်ခဲ့မိတယ်။ မြို့တစ်ဖက်ထိပ်မှာဆိုတော့ မိနစ် ၂၀ လောက် လျှောက်ရတာပေါ့။ လမ်းမှာ ကျောင်းသားတွေ တွေ့ရတော့ နာရီကြည့်မိတယ်။ အခုလေးတင် ကျောင်းလွှတ်လိုက်ပြီပဲ။ အမေက ပြန်လာတာ မတွေ့သေးဘူး၊ ကြည့်ရတာ ကျောင်းထဲမှာပဲ အလုပ်လက်ကျန်တွေ ဖြတ်နေပုံရတယ်။ အမှတ်ခြစ်တာတို့ ဘာတို့ပေါ့။
ဒီတော့ ကျနော်လည်း အမေ့ကို ခဏလောက် ဝင်တွေ့မယ်လို့၊ အတူအိမ်ပြန်လို့ရရင်လည်း ပြန်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ ကျောင်းထဲဝင်သွားတယ်။ ကျနော် ရောက်ဖူးတဲ့ အမေ့အလုပ်ခန်းထဲ သွားကြည့်တော့ အမေ့ကို မတွေ.ရဘူး။ အခန်းက သော့ပိတ်မထားသေးတော့ အမေ မပြန်သေးတာ သေချာတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အမေဘယ်နေရာမှာရှိမလဲလို့ လျှောက်ပြီး ရှာကြည့်မိတယ်။
ကျောင်းနောက်ဘက် ထောင့်ချိုးတစ်ကွေ့ကျတော့ လူစကားပြောသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။ တွေ့ပါပြီ အမေက ကျောင်းနောက်ဘက် ကျောင်းသားအိမ်သာတစ်ခုရှေ့မှာ ကျောင်းသားတစ်စုကို ရပ်ပြီး ဆူနေတာကို တွေ့ရတယ်။
ကျောင်းနောက်ဘက်က ဒီအိမ်သာနေရာက တော်တော်ကြီးကို တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်တဲ့ နေရာပါ။ ကျောင်းသား အပေအတေတွေက ဒီနေရာမျိုးလာလာပြီး ဆေးလိပ်သောက်လိုက်၊ ဆေးရှူလိုက်၊ W ဆေးပြားတွေချလိုက်နဲ့၊ စတဲချကြလေ့ရှိတယ်လေ။ အခု ကျောင်းဆင်းချိန်တောင် မပြန်နိုင်ကြသေးဘူး၊ အမေက ကျောင်းနောက်ဘက် ပတ်အကြည့်၊ တွေ့ကြပြီပေါ့။
ကျနော် ဖြေးဖြေးချင်း အသာပုန်းပြီး အနားရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် ကပ်သွားတယ်။ ဒါမှ အသံတွေ ပီပီသသ ကြားရမှာ။ ဘာတွေများ ဖြစ်နေကြသလဲ စပ်စုချင်တယ်လေ။
“ဟင်.. အသုံးမကျတဲ့ အလေနတောတွေ..၊ နင်တို့ လူဖြစ်လာတာ ဆန်ကုန်မြေလေးတွေပဲ၊ အိမ်ရှိ အသိုက်ရှိတာ မပြန်ကြဘူး၊ ဘာကျောင်းဝင်းထဲလာပြီး ဆေးရှူနေကြတာလဲ။ ဒါစာသင်ကျောင်း၊ နင်တို့ အလေလိုက်ဖို့နေရာ မဟုတ်ဘူး”
အမေက အထက်တန်းကျောင်းသား (၉-၁၀ တန်းထင်တယ်) ၃ ယောက်လောက်ကို ရပ်ပြီး ဆူဆဲနေတာကို တွေ့ရတယ်။
“ဆရာမ.. ကျနော်တို့ ဘာမှမလုပ်ဘူးနော်… အိမ်သာလာတက်ကြတာ။ ဆရာမမှာ ဘာအထောက်အထားရှိလို့ ကျနော်တို့ကို လာဆဲနေရတာလဲ”
အသားမဲမဲနဲ့ ကောင်လေးက အမေ့ကို ပြန်ပြောနေတာကို တွေ့ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ဒီကောင်က သူတို့ဂရု(ပ်)ရဲ့ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ထင်တယ်။
“ဘာ.. အထောက်အထား မရှိရမှာလဲ၊ ဒီမှာ ဒီဆေးလိပ်တို အစီခံအသစ်တွေက ဘာလဲ…?။ အခုတင် သောက်ထားတာ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာကို ဖွေးလို့၊ မင်းတို့ငါ့ကို ဘာမှလာငြင်းမနေနဲ့၊ ငါဆရာမလုပ်လာတာ အံတိုနေပြီ၊ မြင်တာနဲ့သိတယ်..”
အမေက အဲ့ဒီအဖွဲ့ကို ခဏကြာအောင် ဆက်ဆူနေတယ်။
“တော်ပြီ… တော်ပြီ… မင်းတို့ကို ဒီအတိုင်းထားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး..၊ တခြားကျောင်းသားတွေပါ ပျက်စီးကုန်မယ်။ မင်းတို့လို လူဆိုး အပေအတေတွေကတော့ ကျောင်းက အကုန် မောင်းထုတ်မှရတော့မယ်။ ငါမင်းတို့ မိဘတွေခေါ်တွေ့ပြီး ဒီအကြောင်းပြောမှ ဖြစ်တော့မယ်..”
ပြောပြီးတာနဲ့ အမေလည်း အိမ်သာရှေ့က ပြန်လှည့်ထွက်လာတာ တွေ့တယ်။ အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်မှာပဲ ကျောင်းသားဆိုး ၃ ယောက်အဖွဲ့က ရုတ်ချည်းပြေးထွက်လာပြီး၊ အမေ့ကို ဝိုင်းချုပ်လိုက်ပြီးတော့ အိမ်သာခန်းထဲ ပြန်ဆွဲခေါ်သွားတယ်။
အဲ့ဒီ ၃ ယောက်က ၉-၁၀ တန်း ကျောင်းသားတွေဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်လေးတွေ မဟုတ်ကြဘူး။ အနည်းဆုံး အသက် ၁၈ နှစ်လောက်စီ ရှိနေကြပြီ။ ကြည့်ရတာ ကျောင်းမှာ ခုနစ်ဆွေး ရှစ်ဆွေးတွေ၊ တစ်တန်းကို ၂ ခါလောက် ထိုင်ခဲ့သလား မသိဘူး။ အကောင်ကြီးကြီးတွေ။ ၃ ယောက်အားနဲ့ဆိုတော့ အမေ အိမ်သာထဲကို ကန့်လန့်ကန့်လန့်နဲ့ ပါသွားတယ်။
ကျောင်းအိမ်သာခန်းက လုံးချင်းလေးတွေ မဟုတ်ဘူး။ အဆောက်အဦးတစ်ခု၊ အမိုးတစ်ခုထဲမှာ ၄-၅ ခန်း တွဲအိမ်သာတွေ၊ တွဲရက် အိမ်သာခန်းတွေရဲ့ ရှေ့ကဟောထဲမှာ ယောက်ျားလေးတွေ မတ်တပ်သေးပေါက်တဲ့နေရာ။ ၃ ယောက်ထဲက အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်တစ်ယောက်ရဲ့ ပုံစံက ဆေးဘဲရုပ်မှန်း သိသာတယ်။ သူက အမေ့ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးတစ်ဘက်နဲ့ အတင်းအုပ်ပြီး ပိတ်ထားတယ်။
“ခင်ဗျားကြီးက သိပ်တော်တယ်နော်..၊ အကဲခတ်တဲ့နေရာမှာရော၊ ကျုပ်တို့ကို ဆဲတဲ့နေရာမှာရော…၊ ဟုတ်တယ်.. ငါတို့က လူဆိုး အပေအတေတွေ၊ အခု ခင်ဗျားကြီး အဲ့ဒီလူဆိုး အပေအတေတွေက ဘာကောင်းလဲဆိုတာ သိရတော့မယ်”
ငမဲက ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း လက်ကလည်း အမေ့ဗိုက်ကို အားပါပါ ခပ်ပြင်းပြင်း လက်သီးနဲ့ တစ်ချက် ထိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ကို ပွင့်နေတဲ့ အိမ်သာခန်းတစ်ခန်းထဲ ဆွဲသွင်းသွားပြီး အာလုံးဝင်လိုက်သွားကြတယ်။ သူတို့တွေ တံခါးပိတ်လိုက်သံကြားမှ ကျနော်လည်း သတိဝင်လာတော့တာ။
ကျနော်လည်း တော်တော်ကြီး ထိတ်လန့်သွားပြီး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေတာ ဘာလုပ်ရကောင်းမလဲ ချက်ချင်း မဆုံးဖြတ်နိုင်ဘူး။ သူများတွေကို အော်ဟစ်ပြီး အကူအညီတောင်းရအောင်ကလည်း ညနေသိပ်စောင်းပြီး လူခြေတောင် အတော်တိတ်နေပြီ။ နောက်ပြီး အိမ်သာကလည်း ကျောင်းနောက်ဘက် အစွန်ဆုံး ခြံစည်းရိုး တောစပ်နားမှာ၊ ကျောင်းကလည်း လူနေအိမ်ခြေမနီး၊ မြို့စွန်မှာ။
ကျနော်လည်း အိမ်သာအဆောက်အဦထဲ ဝင်လိုက်သွားတယ်။ ဘယ်သူမှ မတွေ့တော့ဘူး။ အိမ်သာတစ်ခန်းထဲဝင်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်ပြီလေ။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အဲဒီအခန်းနဲ့ကပ်ရက် အိမ်သာခန်းထဲကို ကျနော် အမြန်ရှိုဝင်လိုက်ပြီး ဟိုဘက်ခန်းက အခြေအနေကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
အိမ်သာခန်း ၂ ခန်းကြားကနံရံက ဘိလပ်မြေနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ဘလောက်တုံးတွေနဲ့ ကာထားတာလေ။ အပေါ်ဆုံးအတုံးက လေဝင်အောင်။ အခု အမေက ကျောင်းစိမ်းထမီ ကျွတ်သွားတော့ အပေါ်ပိုင်းမှာ ခပ်ကြပ်ကြပ် အဖြူရောင် အင်္ကျီရင်ဖုံးတစ်ထည်နဲ့ အောက်ပိုင်းမှာ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကြားမှာ ညပ်နေတဲ့ ပင်တီပါးလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ အပေါ်ဖြူအောက်ဖွေး အဖြူရောင် မင်းသမီးကြီးပေါ့။ အခု ဟိုငတိ ၃ ကောင် မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ထွက်ကျတော့မတတ် အမေ့ကို ကြည့်နေကြတာများ သွားရည်တမြားမြားနဲ့။
“ဟားးး ရေဆေးငါးကြီးပါလားကွ၊ ဟေ့… ဒီဟာမကြီး အင်္ကျီပါဆွဲချွတ်ပစ်ကွာ”
ငမဲက ပြောတယ်။
“ဟဲ့..ဟဲ့..မလုပ်နဲ့..နင်..နင်တို့ ငါ့ကိုဘာလုပ်ကြမလို့လဲ.. ဖယ်ကြ.. ဖယ်ကြ.. ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း..”
အမေက ကြိုးစားအားတင်းပြီး သူတို့ကို ဟောက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အသံက အားမရှိဘူး။ ဟိုက်.. သေတော့မှာပဲ၊ ကျနော့်အမေ မဒိန်းအကျင့်ခံရတော့မှာလား..။
ဒါပေမယ့် ထူးဆန်းနေတာက အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက၊ ကျနော့်မှာ ကိုယ်တိုင်ဝင်ကယ်ဖို့၊ ဒါမှမဟုတ် အပြင်ထွက်၊ လူသူတစ်ယောက်ယောက်ကိုရှာပြီး လာကယ်ဖို့၊ အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းဖို့ အတွေးတစ်စုံတစ်ရာမှ ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်မလာတာပဲ၊ ဖြစ်နေ မြင်နေရတာကိုပဲ ကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။ တစ်ခုခုက ကျနော့်ကို ဘာမှမလုပ်နိုင်အောင် ထိန်းချုပ်ထားသလိုပဲ။
စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာက ဒီကောင်တွေအဖွဲ့ ငါ့အမေကို ဘာများဆက်လုပ်ကြမလဲ သိချင်၊ ကြည့်ချင်စိတ်ပဲ ရှိတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်အသံမထွက်ပဲ ဆက်ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။ အဲ့ဒီကောင်တွေ ကျနော့်အမေ ဒေါ်သက်ထားကို အဝတ်အစားတွေကုန်အောင် ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီ။ အမေ့အင်္ကျီလက်စ တစ်ဘက်တောင် ပြဲသွားသေးတယ်။ အောက်ကပင်တီ အဖြူလေးလဲ ဆွဲချွတ်ချတာခံလိုက်ရပြီ။
အခုအမေက မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းနဲ့ပေါ့။ အမေ့လက်တွေက ချုပ်ထားခံရတော့ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ဟိုကောင်တွေ မျက်စိအရသာခံနေတာကို မချိတင်ကဲ ခံနေရရှာတယ်..။ အမေ့မျက်နှာက ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့မှုနဲ့ ညိုနေတာကော၊ ရှက်လွန်းလို့ နီနေတာကော၊ ဒွေးရောယှက်တင် ဖြစ်နေတယ်လေ။
“အိုးးး ဟိုးး ဟိုးး ဖွေးဥနေတာပဲ၊ တကယ်၊ စောက်ရမ်းမိုက်တယ်ကွာ..၊ ခင်ဗျားကြီး အသက် ၄၀ ကျော်ဆိုတာရော ဟုတ်ရဲ့လား၊ နို့ကြီးက တင်းအိနေတာပဲ၊ ကြီးလိုက်ပုံကလဲ လက်နဲ့တစ်ပြည့်ပဲ… ဟား ဟား ဟား…”
ငမဲက အားရပါးရကြီး ပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ဆက်ပြီး..
“ဟေ့ကောင်တွေ ဒီဟာမကြီး.. ငါအရင်လုပ်မယ်ကွာ။ မင်တို့တွေကတန်းစီ..”
ငမဲကပြောရင်းနဲ့ တပြိုင်ထဲလိုလိုပဲ အိမ်သာအိုးထိုင်ထားတဲ့ အတွင်းဘက် နံရံနားရောက်အောင် ဝင်သွားပြီး အမေ့ဘက် မျက်နှာပြန်လှည့်လိုက်တယ်။
အမေ့မှာတော့ ငပိန်က အမေ့ဘယ်လက်မောင်းကို ချုပ်ထားတဲ့ အနေအထားမှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ရပ်နေရတယ်။ အဲ့ကောင်လက်ကလည်း အမေ့နို့ဖြူဖြူ တင်းတင်းကြီးတွေကို အားပါးတရ နယ်နေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှစ်ပေးနေတယ်။ နောက်တစ်ဘက်မှာလည်း ငပွားက အမေ့ညာလက်မောင်းကို ချုပ်ထားပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လက်နှိုက်နေတယ်။
ငမဲက သူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ လီးကြီးက ငေါက်တောက်ကြီး ပေါ်လာတယ်။ ဒီကောင် အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားဘူး။ လီးကလည်း သူအသားရောင်နဲ့ တူတူပဲ၊ မဲမဲကြီး။ ဒစ်ကလဲ ကော့ကော့ကြီး၊ လီးဆိုဒ်ကလည်း သူ့အသက်နဲ့စာရင် ထွားတယ်ခေါ်ရမယ်၊ ၆”x၆” (အရှည်၆”၊ လုံးပတ်၆”) လောက်ရှိမယ်။
“လွှတ်ကြစမ်း၊ ခွေးတိရစ္ဆာန်ကောင်တွေ.. နင်တို့ငါ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. လွှတ်… ခွေးကောင်တွေ.. လွှတ်..”
ကျနော့်အမေက အသဲအသန် အားထုတ်ပြီး ရုန်းကန်နေလိုက်တာ သူတို့တွေ ချုပ်ထားတာတောင် မနိုင်တော့ပဲ လွတ်ထွက်သွားတော့မတတ်ပဲ။ အဲ့ဒီလို ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေတုန်း ငပိန့်လက်ထဲမှာ မောင်းချဓားတစ်ချောင်း၊ ဘယ်ကနေဘယ်လို ဆွဲထုတ်လာတယ်တော့ မသိဘူး၊ အမေ့လည်ပင်းကို သူ့လက်မောင်းနဲ့ သိုင်းဆွဲပြီး ဓားနဲ့တေ့ထောက်ထားတယ်။
“မလှုပ်နဲ့နော်… ကောင်မကြီး၊ နင်ရုန်းရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ယီးတီးယားတား လုပ်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လည်ပင်းပြတ်သွားမယ် သိလား စောက်ဆရာမရဲ့၊ တကယ်မလုပ်ဘူး အောင်းမေ့လို့လား”
ကျနော့်အမေ မျက်လုံးပြူးသွားပြီး ချွေးစီးတွေ ပြန်လာတယ်။ ဓားဦးချွန်ခွန်က သူ့လည်ပင်းကို ထောက်နေတာလေ။
“မင်းတို့တစ်တွေ ဘာလိုချင်လို့လဲ၊ ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ၊ မင်းတို့မိဘတွေကို မတိုင်နဲ့ဆို မတိုင်တော့ဘူး၊ ဘယ်သူ့မှလဲ မပြောပါဘူး၊ လွှတ်ပေးပါ…”
အမေက တောင်းပန်နေတယ်။
“ဟေးးး ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ အင်းး.. ရတယ်လေ၊ လွှတ်ပေးရမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားကြီး ကျုပ်တို့ ၃ ယောက်နဲ့ အရင်နတ်ပြည်တက် ပျော်ပြီးမှပေါ့၊ ဒီအခြေအနေရောက်မှ ဖရီးလွှတ်ပေးလို့ ဘယ်ရမလဲ ဟား ဟားဟား”
“ဟား..ဟား..ဟား..”
ငပွားပြောလို့ပြီးတာနဲ့ သုံးယောက်သား ဝိုင်းရယ်ကြတယ်။
“ကောင်မကြီး..အခုကစပြီး.. နင်.. ငါတို့ခိုင်းတဲ့အတိုင်း အကုန်လိုက်နာရမယ်၊ မဟုတ်ရင်တော့ သေဖို့သာပြင်ထားပေတော့”
ငပိန်ကပြောရင်း ဓားကို လည်ပင်းမှာ ပိုဖိလိုက်ပြီး..
“ပြောထားတာ မှတ်မိတယ်နော်.. လုံးဝ ဂဂျီဂဂျောင်လုပ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့”
ထပ်ပြီး ဖိဟောက်လိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့ဓားကို ပြန်ခွာပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်အမေကတော့ ရှော့ရပြီး မလှုပ်ရဲတော့ပဲ တောင့်တောင့်ကြီး ငြိမ်လို့၊ ဟိုကောင်တွေအဖွဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး စိတ်ကြိုက်ညှစ်လိုက်၊ နယ်လိုက်၊ ဝိုင်းနှိုက်နေကြတာကို ခံပေးနေရရှာတယ်။ ငမဲက အမေ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲစုကိုင်လို့ ခေါင်းကိုနှိမ်ပြီး သူ့လီးမဲမဲကြီးနဲ့ အမေ့မျက်နှာတပြင်လုံး လိုက်ထိုး၊ လိုက်ပွတ်နေတယ်။ သူ့လီးကြီးက အစွမ်းကုန် မာတောင်တက်နေပြီ။
“ဟား ဟား ဘယ်လိုနေလဲ! မင်းတပည့်ရဲ့လီးက မွှေးလားကွ.. ဟက်ဟက်.. ကိုယ့်ချစ်ချစ် ဆရာမလှလှကြီးရယ် ပါးစပ်နဲနဲလောက် ဟပါဦးဗျ..”
ငမဲက အမေ့ကို အမိန့်ပေးနေတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေက ပါးစပ်မဟပေးပဲ ပေခံနေတယ်။ ငပိန်က စိတ်မရှည်တော့ဘူး ဆံပင်ဆွဲလို့ အမေ့ခေါင်းကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး ဓားကို အမေ့မျက်နှာပေါ်ဝဲလို့…
“ဟေးး စောက်ဆရာမ မိသက်ထား..၊ ငါနောက်ထပ်တစ်ကြိမ် ထပ်မပြောတော့ဘူးနော်၊ ငါတို့ ကောင်းကောင်းပြောတာ နားမထောင်ရင် တကယ်လုပ်လိုက်တော့မှာ၊ နင့်ကို အရင်သတ်ပြီးမှ လိုးလဲရတယ်ဆိုတာ သိထားဦး”
“ဟေးး မြန်မြန်လေးကွာ..ငါလုပ်ချင်လှပြီ”
ငပွားက ဝင်ပြောတယ်…၊ ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ကို လက်လွှတ်ပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ ကျောင်းစိမ်းပုဆိုး၊ အင်္ကျီတွေကို အကုန်ချွတ်ချလိုက်ပြန်တယ်။ ငပိန်က ဓားကိုဖယ်ပေးလိုက်ပေမယ့် အမေ့လက်တွေကိုတော့ ချုပ်ထားတုန်းပဲ။
“ကဲ.. နဲနဲလောက် ပါးစပ်ကျယ်ကျယ် ဟစမ်း အချစ်ကြီး၊ ငါ့လီးနဲနဲ သွင်းလို့ရအောင်”
ကျနော့်အမေ ငြင်းလို့မရတော့ဘူး၊ တဖြည်းဖြည်းချင်း ပါးစပ်ဟပေးလိုက်ရတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဖြည်းဖြည်းဟသွားပြီး နဲနဲပါးစပ်ပေါက်လေး ကျယ်လာတာနဲ့ ငမဲက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး အမေ့ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။
ကျနော့်မှာလည်း အမေက ငမဲရဲ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ တဆုံးအထိ ငုံစုပ်သွင်းပေးထားခံနေရတာကို မြင်တော့၊ လိင်စိတ်တွေ တအားကြွလာရတယ်။ ကျနော် အံ့သြမိတာက အမေ့ကို မဒိန်းကျင့်နေတာ မြင်နေရတာတောင် စိတ်ဆိုးရမယ့်အစား ရာဂသွေးတွေပဲ ပွက်ပွက်ဆူလာတော့တယ်။
အမေ့ပါးစပ်ထဲကို ငမဲက လီးမဲမဲကြီး ထည့်လိုးပေးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျနော်လည်း ကိုယ့်လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး သူတို့လှုပ်ရှားမှုနဲ့အညီ ဂွင်းလိုက်တိုက်နေမိတယ်လေ။ ငမဲက လီးကို အမေ့ပါးစပ်ထဲ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် အချက်မှန်မှန် ညှောင့်ပေးနေချိန်မှာ အမေ့တံတွေးတွေနဲ့ သူ့လီးမဲမဲကြီးက ရွှဲပြောင်လို့လာတယ်။
ငပွားကိုလည်း ကြည့်ဦး… ဒီကောင်ကလည်း သူ့ အင်္ကျီ ပုဆိုးတွေကို အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး သူ့လီးနဲ့ ကျနော့်အမေ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ လိုက်ထိုး၊ လိုက်ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ နောက်ဆုံး သူ့လီးက အမေ့ပေါင်လုံး ဖွံ့ဖွံ့ဖွေးဖွေးကြီတွေဆီ ရောက်သွားပြီး တဗြင်းဗြင်းနဲ့ ပွတ်ထိုးနေတော့တာ။
“အိုး..ဟိုး..ပေါင်ကြီးတွေ ခြေထောက်တွေက ဖွေးအိနေတာပဲ၊ ထိလိုက်တာနဲ့တင် လီးဆိမ့်လိုက်တာကွာ.. ငါ့ဆရာမက.. ဟင်းးး”
တချိန်ထဲမှာပဲ ငပိန်က အောက်ကိုလျှော့ချထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်လို့ အားရပါးရ ကုန်းလျက်တော့တာပဲ..။
“အမယ်လေး.. စောက်ဖုတ်ကြီးက ချိုပြီး မွှေးနေတာပဲကွာ၊ ပစ္စည်းကလည်း ပိရိလိုက်တာ၊ ဒီဆရာမလှလှကြီးက လင်ရဖူးတာ၊ အလိုးခံခဲ့ရဖူးတာ သေချာရဲ့လား၊ အပျိုကြီးများလား”
ငပိန်က မှတ်ချက်ချတယ်။ ငပိန်က ကျနော့်အမေကို ဘာဂျာကောင်းကောင်း ပေးနေတုန်မှာပဲ၊ ငမဲက အမေ့ကို ပုလွေမှုတ်ခိုင်းရင်း၊ ပါးစပ်ကိုလိုးရင်းနဲ့ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ ညည်းနေတယ်။
“အားး ရှီး.. ကောင်းလိုက်၊ အရသာရှိလိုက်တာ၊ ဆရာမရယ်၊ ဘယ့်နှယ်လဲ ငါ့လီးကရော အရသာရှိရဲ့လား.. ဟာ့ ဟာ့”
ကျနော့်အမေဆရာမ ဒေါ်သက်ထား အခုဖြစ်နေပုံကိုလဲ ကြည့်ပါဦး။ ပိုဇေရှင်က မတ်တပ်အနေအထား၊ ခပ်ကွကွနဲ့၊ ပေါင်ကြီးကားပြီးတော့ပေါ့။ ခေါင်းကို အနှိမ်ခံထားရလို့ ခါးကြီးကိုင်းပြီး လီးစုပ်နေရတယ်၊ ဘေးဖက်မှာကတော့ တစ်ယောက်က ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ လီးနဲ့လိုက်ပွတ်၊ လိုက်ထိုးနေပြီး၊ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဘာဂျာမှုတ်နေလေရဲ့။ ကျနော်သတိထားမိတာကတော့ ကျနော့်အမေ စောက်ဖုတ်အလျက်ခံရပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းကစလို့ နဲနဲထွန့်ထွန့်လူးလာတယ်။ သတိလွတ်ပြီးတော့ လည်ချောင်းထဲက ညည်းသံလေးတွေ စထွက်လာပြီလေ။
“ဟေး.. မင်းငါနဲ့ နေရာလဲလို့ မရသေးဘူးလား၊ ကြာလှပြီကွ”
ငပိန်က ပြောရင်းနဲ့ တပြိုင်ထဲလိုလို ထရပ်လိုက်ပြီး၊ ငမဲကို ဘေးတိုက် တွန်းလိုက်တယ်။
“အေး..အေးပါကွာ လဲမယ်ဆို လဲတာပေါ့၊ ငါလိုချင်နေတဲ့နေရာ ရပြီပေါ့”
ငပိန်က ငမဲနေရာ ဝင်ရပ်လိုက်တော့ ငမဲက အမေ့နောက်ဘက် ပတ်လျှောက်သွားတယ်။ အမေက မတ်တပ်အနေအထားက လီးကုန်းစုပ်နေတော့ ဖင်ကုန်းထားသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ ငပိန်တစ်ယောက်ထဲ သူ့အဝတ်အစားတွေကို မချွတ်ရသေးဘူး။
ဒါကြောင့် ငမဲနေရာ အစားဝင်တဲ့ ငပိန်က သူ့လုံချည်ကို လျှောချပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်လို့ အမေ့ပါးစပ်နား တိုးလိုက်တယ်။ ငပိန့်လီးက လူသာပိန်တာ လီးမပိန်ဘူး။ သူ့အရပ်အမောင်းဒေါင်နဲ့ လိုက်အောင် ရှည်ရှည်နဲ့ ခပ်ထွားထွားပဲ၊ တောင်နေတာများ အကြောတွေဖောင်းပြီး အပြိုင်းပြိုင်း ဖြစ်နေတယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးက နီရဲလို့။ အရည်ကြည်တွေထိပ်ကစိမ့်လို့ ဝင်းပြောင်နေတယ်။
“ကဲ.. နင့်တပည့် ဒီတစ်ယောက်ရဲ့ လီးအရသာကိုလည်း မြည်းစမ်းကြည့်ပါဦး ဆရာမမိသက်ထားရယ်… ကျကျနနလေးလျက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလေး လုပ်ပေးစမ်းပါ”
ငပိန်က ပါးစပ်ကလည်းပြော လက် ၂ ဘက်ကလည်း အမေ့ရဲ့ခေါင်းကို ဆံပင်ဆွဲလို့ ထိန်းကိုင်ထားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို အမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သွေးပူစဖြစ်နေပုံရတဲ့ ကျနော့်အမေက အငြင်းအဆန် သိပ်မရှိတော့ဘူး။ အသာပဲ အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟပြီး ငုံစုပ်လိုက်တယ်လေ။ ငပိန်ကောင် အမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ အားရပါးရ ညှောင့်နေလေရဲ့။
“ဟိုးးး ရှီးးး ဆရာမလီးစုပ်ပေးတာ ခံရတာ ကောင်းလိုက်တာကွာ ငါ့လခွီး.. အားးးဟားးး”
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ငမဲက အမေ့ဖင်ကြီးနောက် ရောက်နေပြီ၊ ကျနော့်အမေ့ ဖင်ကုန်းကုန်းကြီး နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးတစ်လျှောက် သူ့လီးကြီးကို ပွတ်ဆွဲ လူးလှိမ့်နေပြီ။ အမေက ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်ကသဘောတူ ကြည်ဖြူမှု မရှိပေမယ့်၊ တွေ့ကြုံနေရတဲ့ အခြေအနေက ခန္ဓာကိုယ်သွေးသားကို တိုက်ရိုက်လှုံ့ဆော်နေတော့ စောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ထွက်လာနေပြီ။
အမေ သူတို့ကိုကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ အခု သူတို့လုပ်နေတာတွေကို ရပ်ပေးဖို့ တောင်းပန်နေသလိုပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အမေက စကားပြောဖို့ အခွင့်အရေး မရဘူး။ ပါးစပ်ထဲမှာ ငပိန်ရဲ့လီးက အချောင်းလိုက်ဆို့ထားပြီး မရပ်တမ်း ညှောင့်နေတယ်လေ။
ငမဲက အမေ့ဖင်နောက်မှာ နေရာတကျ ဖြစ်သွားတော့၊ သူ့ဒစ်မဲမဲကြီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်မြောင်းကြီးကြား ပွတ်ဆွဲပြီး စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေကို ဒစ်မှာလူးပြီး ချောဆီလိမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ စောက်ခေါင်းဝမှာ တည့်တည့်ချိန်ပြီး…
“ကဲ..ချပြီဟေ့ မသက်ထားရေ၊ နင် ငါ့လီးအရသာကို ဆိမ့်နေအောင် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားရမယ် သိလား၊ နောက်မှ စွဲသွားပြီ မလုပ်နဲ့..”
ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို တချီထဲ ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်တာ အရင်းမြုပ်လုလုပဲ။ ငမဲလီးဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ဒဏ်ကြောင့် အမေ သိသိသာသာကြီး ဆတ်ကနဲ့ တွန့်သွားတယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့ အသံထွက်လာတယ်။ လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ နာမှာပေါ့၊ အော်မလို့လုပ်ပေမယ့် ငပိန့်လီးကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဆို့ထားတော့ အသံမပီတော့ဘူးပေါ့။
“စစ်… ရှီးးးး… နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးက ကြပ်ပြီး စီးနေတာပဲဝေ့… ငါ့လီးကို ညှစ်ပေးထားတာများ.. အား.. လားလား..၊ နင်လည်း စိတ်တွေလာနေပြီ မဟုတ်လား၊၊ စောက်ရေတွေ ဒီလောက်ထွက်လာတာ ကြည့်ဦး..”
ပြောပြောဆိုဆို ငမဲလည်း ကျနော့်အမေ စောက်ပတ်ကြီးကို နောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးတော့တယ်။
ကျနော့်အမေ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကြား ဒီကောင့်လီးမဲမဲကြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဝင်နေပုံကြည့်ရင်း ကျနော့်လီးကလည်း မတရား ဇွတ်တောင်နေတော့တာ။ လက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် လိုက်ထုနေတယ်။ ကြည့်ရင်းတောင် မနာလိုချင်တော့ဘူး၊ သူ့နေရာမှာ ကိုယ်သာဖြစ်ပြီး ဝင်ဆောင့်လိုက်ချင်တော့တာ။
အမေ့ရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ငမဲရဲ့ပေါင်၊ ဆီးစပ်တို့ အချင်းချင်းရိုက်လို့ ထွက်လာတဲ့ အသံတွေက တဖတ်ဖတ်..။ မကြာခင်မှာပဲ နောက်ကဆောင့်လို့ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးမဲမဲကြီးပေါ်မှာ ဖြူဖြူစီးစီး အနှစ်တွေကပ်ပြီး ပါလာရာကနေ ဖြေးဖြေးများလာတယ်။ ကျနော့်အမေခန္ဓာကိုယ်ကြီးက အခုရှေ့နောက် လွန်းထိုးသလို အစုန်အဆန် တုန်ခါနေပြီ။
ငပိန်က အခု ကိုင်ထားတဲ့ အမေ့ခေါင်းကို လွှတ်လိုက်ပြီ။ နောက်ကနေ ငမဲ ပစ်ပစ်ဆောင့်နေတဲ့ အရှိန်နဲ့ ရှေ့ကိုထိုးထိုးလာတဲ့ အမေ့ပါးစပ်က၊ ငပိန့်လီးကို အားမသုံးရပဲ အော်တိုစုပ်ပေးပြီးသား ဖြစ်နေပြီလေ။ ငပွားကလည်း သူ့လီးနဲ့ အမေ့တစ်ကိုယ်လုံး ဟိုပွတ် ဒီထိုးလုပ်နေရာကထတဲ့ပြီး အမေ့နို့အုံ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကို အငမ်းမရ ဝင်စို့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်လေးမှာ ငပိန်ရဲ့လီးက အမေ့ပါးစပ်က ခဏကျွတ်ထွက်တုန်း…..
“အားးး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်.. စစ်.. အင်းး အိုးးး”
လီးကျွတ်တာနဲ့ အမေ့ပါးစပ်က ညည်းသံလေးတွေ လွှတ်ကနဲ ကြွေကျလာတယ်။ ကြည့်ရတာ ကျနော့်အမေလည်း အတော်ကောင်းနေပုံရပြီ။
ငပိန်က အမေ့ပါးစပ်ဝ လီးတေ့ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ထည့်လိုက်ပြန်ရော…၊ ငမဲကလည်း အမေ့ဖင်နောက်ကနေ အရှိန်မပျက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆက်ဆောင့်နေဆဲပဲ။ အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ဆန်စက်က ဇကာကြီးလိုပဲ၊ လေးဘက်ရမ်းပြီး တုန်ခါနေတော့တာ။
“အားးးး ရှီးး ဖာ့ခ်.. ဒီဆရာမလိုးရတာ၊ မြိန်လိုက်တာကွာ..၊ လီးအရသာအပြည့်ပဲ…။ မိသက်ထား.. မင်း.. လှလဲလှ… လိုးလို့လည်း ကောင်းလိုက်တာ။ စောက်ဖုတ်ကလဲစီး၊ အသားကုန်ပဲဟေ့၊ အပျိုစောက်ဖုတ်တောင် ရှူံးမယ်ထင်တယ် အူးးး”
“ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဗြစ်..ဒုတ်..ဒုတ်…”
မြင်ကွင်းကတော့ ကျနော့်စိတ်တွေ၊ အသွေးအသားတွေကို တအားဆူလောင်စေတယ်။ သုတ်ပိုး ဦးဏှောက်ရောက်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား မသိဘူး၊ သွေးတွေအကုန် ဆန်တက်လာတော့တာ။ ကျနော့်လက်က လီးကိုဆော့ရင်း မျက်လုံးတွေကလည်း သူတို့တွေရဲ့ လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ကြည့်နေမိတယ်။
“မရတော့ဘူးကွာ.. လခွီး.. ငါတော့ တအားထန်နေပြီ အသားကုန်ပဲ..”
ငပိန်ကောင်က ကျနော့်အမေပါးစပ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ရင်းက ထအော်တယ်။
“ငမဲ.. ငါ့ကို စောက်ဖုတ်တစ်လှည့် ပေးလိုးပါဦးဟ၊ တချိန်လုံး မင်းချည်းပဲ”
“အေးပါကွာ.. ငါလည်း အပေါက်ပြောင်းချင်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ”
ငမဲက လိုးတာရပ်ပြီး သူ့လီးချွတ်ပေးလိုက်တော့၊ ငပိန်က အမေ့ကို ဆွဲထူပြီး မတ်တပ်ရပ် အနေအထား ပြောင်းခိုင်းတယ်။
ညာခြေတစ်ချောင်းထဲနဲ့ ရပ်ခိုင်းပြီးမှ ဘယ်ခြေကို ငပိန်က သူ့ပခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ဟန်ချက်မညီတော့လို့ အမေယိုင်သွားပြီး မလဲနိုင်အောင်လို့ အမေ့မှာ ကိုယ်ကိုနဲနဲစောင်းပြီး လက်တစ်ဘက်နဲ့ နံရံကိုတွန်းပြီး အားပြုထားရတယ်လေ။ ငပိန်က အနေအထားရတာနဲ့ သူ့လီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်ရော။
“အမယ်လေး..လေး..အားးး ကျွတ်..ကျွတ်”
အမေ့ဖြစ်ညှစ်အော်သံက ထွက်လာတယ်။ ငပိန့်လီးက တော်တော်ရှည်လို့ သားအိမ်ဝ သွားဆောင့်သလား မသိဘူး။ ငပိန်ကတော့ ဘာမှစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး၊ အားရပါးရပဲ ဆက်ဆောင့်လိုးနေတယ်။
“အားးးးးး ရှီးးးး..ငါလိုးတဲ့မှ.. ဒီဆရာမစောက်ပတ်၊ ဒီကောင်မကြီး စောက်ပတ်က လိုးရတာ ဆိမ့်နေတာပဲ၊ ကြပ်လဲကြပ်၊ ငါ့လီးကိုလည်း ဆွဲစုပ်ထားလိုက်တာ၊ မျှော့ကြီးလားဟ..”
အဲဒီလို ငပိန်ကောင်းနေချိန်မှာ၊ ငမဲကလည်း အငြိမ်မနေပြန်ဘူး၊ သူ့လက်နဲ့ အမေ့ဖင်ကိုဖြဲပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ဖင်ဝထဲ ကလိုင်းရင်း ထိုးထည့်နေတယ်လေ။
“အားးး အမယ်လေး.. နင်.. နင်.. ငါ့ကို ဘာလုပ်နေတာလဲ..”
အမေ့အသံတွေက မညီမညာ၊ ပြတ်ပြတ်တောင်းတောင်းနဲ့ ထွက်လာတယ်။ ကြည့်ဦးလေ ငပိန်က တဖန်းဖန်း အသံတွေထွက်အောင်တောင် အားနဲ့ တရစပ် ဆောင့်လိုးနေတော့ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ မော်တာတပ်ထားသလို ဒီလောက်တုန်ခါနေတာ ဘယ်ပီပီသသ ထွက်လာတော့မှာလဲ။
“ငါ.. ဆရာမဆိုတာရဲ့ ဖင်ကို လိုးကြည့်ချင်လို့လေ၊ ငါ့လီးလည်း အရသာရှိ နင့်ဖင်လည်း အရသာရှိစေရလိမ့်မပေါ့”
ပြောပြီးတာနဲ့ ငမဲက သူ့လီးမဲမဲကြီးကို ကျနော့်အမေ ဖင်ပေါက်ဝမှာ သေချာတေ့ချိန်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း၊ ဒါပေမယ့် အားပါပါ ခပ်ဖိဖိ ထိုးသွင်းနေတယ်။ လချောင်းကြီးကို နှဲ့နှဲ့သွင်းနေတာ တရွေ့ရွေ့ တအိအိနဲ့ ဝင်သွားပြီး ခဏအကြာမှာတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲမှာ ပျောက်သွားပါလေရော။
“အားးးး အမယ်လေး… ငါ့ဖင်.. ငါ့ဖင်.. ကုန်ပါပြီ..၊ နင့်ဟာကြီးနဲ့ ငါ့ဖင်ထဲ ဘာလို့လာထိုးနေရတာလဲ၊ အိုးး ကွတ်.. ကျွတ်.. သေပါပြီတော်..”
ကျနော့်အမေ စူးစူးဝါးဝါး ထအော်တယ်။ ကြည့်ရတာ နာလည်းနာ၊ ဖင်ထဲကလည်း တစ်ခါမှ မခံစားရဘူးတဲ့ အရသာကောင်းကောင်းကို ရောယှက်ပြီး ခံစားနေရပုံပဲ။
“ဒီကောင်မကြီး သိပ်အသံထွက်တာပဲ၊ လာ.. လာခဲ့စမ်း အဲ့ဒီပါးစပ်”
ငပွားက သူ့လီးနဲ့ အမေ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထိုးပြီး တဇတ်ဇတ်နဲ့ ညှောင့်လိုးတော့တယ်။ ငမဲကလည်း ဖင်ထဲတဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးကို စလှုပ်ရှားပြီး တကျိကျိနဲ့ ဆောင့်ပြီ။
“အိုးးး ရှစ်..ဖင်တွေ၊ နို့တွေ၊ ခါးပေါ်တာလေးလောက် ခိုးကြည့်မိတာကို စောက်ပြဿနာရှာတဲ့ ကောင်မကြီး၊ ဆူချင်ဆဲချင်တဲ့ စောက်ပါးစပ်ကို အခု ငါ့လီးနဲ့ ထိုးတာကို ခံနေရပြီလား၊ အားရလိုက်တာကွာ အူးးးး ရှီးးး”
ငပွားက ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ လီးကလည်း အမေ့ပါးစပ်ကို လိုးနေတဲ့ အရှိန်မြှင့်လိုက်တယ်။
“အိုးးး” “ရှီးးးးး”
“အားးး”
“ဖတ်:::ဖတ်…ဖတ်…ကျွိ ကျွိ..ဗြစ်..ဗြစ်..”
ကျောင်းသားငတေကောင် ၃ ကောင်ရဲ့ တရှူးရှူး တအားအား ညည်းသံတွေ၊ ကျနော့်အမေရဲ့ ရှေ့ပေါက်၊ နောက်ပေါက်၊ ပါးစပ်ပေါက်တွေကို အက်ရှင်အပြည့်နဲ့ တပြိုင်ထဲ လိုးနေဆော်နေလို့ ထွက်နေတဲ့ တကျွိကျွိ၊ တဖတ်ဖတ် အသံတွေက စည်းချက်ကျကျ။
အမေ့တကိုယ်လုံးကလည်း ကျနော်ကြည့်ဘူးတဲ့ မဒိန်းအောကားထဲက မင်သမီးလို အဖက်ဖက်က ဝိုင်းသမနေကြတော့ ဝရုန်းသုန်းကား ဆတ်ဆတ်ကို ခါနေတာပဲ၊ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့..။ ဒါပေမယ့် အခုလက်ရှိ အခြေအနေကို ကြည့်ရတာ အမေ့မှာ အဲ့ဒီကြုံတွေ့နေရတဲ့ အကြမ်းပတမ်း အခြေအနေနဲ့ အသားကျသွားပြီး သာယာနေပုံ ကောင်းနေပုံရတယ်။
ကျနော်လည်း ဂွင်းထုနေတာ လရည် ၂ ကြိမ်လောက် ထွက်ပြီးပြီ၊ ထွက်လည်း ချက်ချင်းထပ်တောင်တာပဲ၊ မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းက ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ကြဗျာ။
“အားးး… ရှီးးး မရတော့ဘူးဟေ့.. ငါပြီးတော့မယ်ကွ၊ ထွက်လာကုန်ပြီ..”
ငမဲက ထအော်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ…
“စစ်…ရှီးးး အိုးးး ငါလည်းထွက်ပြီဟ..၊ ဆရာမမိသက်ထား စောက်ပတ်က စောက်ရမ်းကောင်း၊ လီးလည်းစုတ်ပြတ်၊ လရည်တွေလည်း ခန်းကုန်ပြီ၊ ဟူးးး”
ငပိန့်ဆီက အသံကလဲ ဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်။ တဆက်ထဲမှာပဲ ငပွားက..
“အားးးယား ယား… ငါလဲပြီးပြီဟေ့၊ ငါကတော့ နင့်ပါးစပ်ထဲ အကုန်ညှစ်ချလိုက်မယ်၊ စောက်ဆရာမရေ..”
“အားးးးးး ပြီးပြီ တကယ်ထွက်ကုန်ပြီ.. အိုးးးးးးးးး အားးး ရှီးးးး”
ငမဲက သံရှည်ကြီး ဆွဲအော်ချလိုက်ပြီး အမေ့ဖင်ဖြူဖြူကြီးထဲကို လီးတဆုံး နှစ်ထားတယ်။ သူ့ပေါင်ခြံနဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကို တသားထဲဖြစ်အောင် အတင်းဆွဲပြီး ဖိကပ်ထားရင်း လူကလည်း အကြောတွေ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်အောင် တုန်ရင်း သူ့လရည်တွေကို အမေ့ဖင်ခေါင်းထဲ ညှစ်ညှစ်ချနေတယ်။
“အားးးး ဟား ဟား.. မိသက်ထားရေ ရော့ယူလိုက်တော့၊ ငါ့မျိုးရည်တွေ အဲဒီမှာ ထွက်လာပြီ…”
ငပိန်ကလည်း အတူတူပဲ၊ အမေ့ဆီးစပ်နဲ့ သူ့ဥကြီးတွေ ပိနေအောင် ကပ်ထားပြီး အမေ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲ လရည်တွေ ညှစ်ချနေတယ်။
ကျနော်ကြည့်နေရင်း စောက်ပေါက်ထဲက လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေ တအိအိနဲ့ လျှံကျထွက်လာတာ တွေ့နေရတယ်။ ငပွားကလည်း အမေ့ပါးစပ်ထဲက လီးမချွတ်ပဲ သူ့လရည်တွေကို ညှစ်ချနေရင်း ကိုယ်တွေပုခုံးတွေက အကြောဆွဲသလို တထွန့်ထွန့်နဲ့..။ အမေ့ပါးစပ် နှုတ်ခမ်ထောင့်တွေကနေလည်း ငပွားရဲ့ လရည်တွေ တစ်စက်စီ အန်ကျလာတယ်။
“ဟေးးး… ထွေးမထုတ်နဲ့လေ၊ နင် ငါ့လရည်တွေ တစ်စက်မကျန် ကုန်အောင် မြိုချရမယ်နော်.. ဒါပဲ”
ငပွားကပြောရင်း သူ့လီးကို အမေ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လရည်တွေကို အမေကုန်အောင် မြိုပြီးတဲ့အထိ စောင့်ကြည့်နေတယ်။
“ဟား ဟား ဟား ဘယ်လိုလဲကွ၊ ငါ့လရည်တွေက အရသာရှိရဲ့လား ဆရာမကြီးရဲ့”
အမေကတော့ နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်နေရင်းက မော့ကြည့်နေတယ်။ ကျနော် အမေ့ကို နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ စောစောပိုင်းက အလိုမတူကြောင်း သိသိသာသာကြီးပြပြီး အတင်းရုန်းကန်နေပေမယ့်၊ အခုတော့လည်း လရည်တွေကို နှုတ်ခမ်းပါးနားသပ်ပြီး အရသာခံနေလေရဲ့။ မိန်းမတွေဟာ လရည်သောက်မိရင် ဒီလိုပဲလား။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျန်တဲ့ ၂ ကောင်ကလည်း အမေ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ထဲက သူတို့လီးတွေကို တပြိုင်ထဲလိုလို အသီးသီး ဆွဲချွတ်လိုက်ကြတော့..
“ပလွတ်… ပလောက်..ဖွတ်..”
ဖင်ကြားနဲ့ အဖုတ်ကြားက အံထွက်စီးကျလာတဲ့ ပျစ်ချွဲချွဲ အဖြူရည်စီးကြောင်းတွေက ရှေ့တစ်ကြောင်း၊ နောက်တစ်ကြောင်း၊ ပေါင် ၂ ချာင်းရဲ့ ဘေးသားတွေကနေ တအိအိ ယိုစီးကျလာတယ်။ ငတေသုံးကောင်က သူတို့ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ကမန်းကတန်း ပြန်ယူဝတ်ကြရင်းနဲ့.. အမေ့ကို ဖြဲခြောက်နေကြတယ်။
“ဟေ့… မိသက်ထား၊ နင်အခုဖြစ်တဲ့ အကြောင်းတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ လျှောက်မပြော၊ လျှောက်မတိုင်ရဘူးနော်၊ ငါတို့ဆေးချတဲ့ အကြောင်းကိုရောပဲ။ မဟုတ်ရင်တော့ နင့်ဘဝမှာ ခေါင်းမဖော်နိုင်အောင် စောက်ရှက်ကွဲပြီသာမှတ်။ ကျောင်သားတွေ ဝိုင်းလိုးခံရသော ဆရာမလို့ အွန်လိုင်းမှာ နာမည်မကြီးချင်ရင်ပေါ့။ ငါတို့က ထောင်ကျမှာလဲ မကြောက်တော့ဘူး၊ တစ်တက်စားလဲ ကြက်သွန်၊ နှစ်တက်စားလဲ ကြက်သွန်ပဲ၊ နားလည်လား”
တစ်ယောက်က အမေ့ခေါင်းက ဆံပင်ကိုဆွဲ မျက်နှာကို ဆွဲမော့ပြီး ခြိမ်းခြောက်စကား ပြောနေရင်းက တွန်းပစ်လိုက်လို့ အမေအိမ်သာကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေခွေလေး ကျသွားတယ်။ ကျနော့်အမေ ဖြေးဖြေးချင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြရုံလွဲလို့ တခြားလမ်းရွေးစရာ မရှိဘူး။
“ဟား ဟား ဟား ဟား အဲ့လိုလိမ္မာမှပေါ့၊ ဝူးးး ဒီဆရာမ စောက်ဖုတ်လိုးရတာ စောက်ရမ်း လီးကို မြိန်နေတာပဲ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား..”
ငပိန်က သဘောကျပြီး အားရပါးရ ရယ်နေတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ငတေ ၃ ယောက်အဖွဲ့လည်း အိမ်သာတံခါးဖွင့်ပြီး စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လစ်သွားကြတော့တယ်။ ငပွားကတော့ ချွတ်ထားတဲ့ အမေ့အတွင်းခံပင်တီကို ပြန်မပေးတော့ပဲ တစ်ခါထဲမသွားသေးတာ။
ကျနော်ကတော့ ဒီကောင်တွေနဲ့ အတူတူလောက်ပဲ နောက်ဆုံးအကြိမ် လရည်တွေပန်းပြီး ပြီးသွားတာ။ ကျနော်ချောင်းကြည့်တဲ့ အခန်းက အိမ်သာနံရံမှာ ပေပွလို့။
အမေကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လက်လေးထောက် ထိုင်ကျန်ခဲ့ရင်း မောဟိုက် နွမ်းနယ်မှုတွေကိုပြေအောင် ငြိမ်နေသလားပဲ။ ကျနော်လည်း ကိုယ့်လီးကို ပြန်သိမ်းပြီး၊ တဖက်ခန်းကနေ အသံမကြားရအောင် ဒိုင်ရှိုလေး ပြန်ထွက်၊ အမေ့ထက် အရင်အိမ်ကို သုတ်သုတ်လေး ပြန်ခဲ့ပြီး၊ အိမ်ကပဲ စောင့်နေလိုက်တော့တယ်။
အချိန်တော်တော်လေးကြာတော့မှ အမေအိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတာ တွေ့ရတယ်။ မိုးတောင်ချုပ်နေပြီလေ။ အမေက ဘာမှမပြောပဲ ခပ်ဆိတ်ဆိတ်နဲ့ပဲ အိမ်ပေါ်ထပ်က သူ့အခန်းဆီ တက်သွားတယ်။ လှေကားတစ်ဝက်လောက်အရောက် ကျနော်က အမေ့ကို လှမ်းမေးလိုက်တယ်။
“အမေ.. ဘာဖြစ်လို့ နောက်ကျတာလဲ။ ဆာပြီ အမေရဲ့”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သားရဲ့… အလုပ်လက်ကျန်တွေ ဖြတ်နေလို့ပါ”
အမေက အရင်နေ့တွေက ပုံစံအတိုင်း ကြိုးစားပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ ဖြေတယ်။ ကျနော် တစ်စုံတစ်ခုကို ထဲထဲဝင်ဝင် သိလာတယ်ဆိုတာကိုတော့ သူရိပ်မိပုံမပေါ်ဘူး။
“ဒီနေ့သား မာမားထုပ်တွေ ပြုတ်သောက်လိုက်ဦး သားရယ်။ အမေတော့.. တော်တော်လေး ပန်းလာလို့ နားချင်ပြီ၊ သွားအိပ်လိုက်ဦးမယ်”
ပြောရင်းနဲ့ အပေါ်ထပ် ဆက်တက်ပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ့။ အမေ ဘာတွေပန်းလာတယ်ဆိုတာ သားသိတာပေါ့ အမေရယ်…… ကျနော်လည်း တကယ်ဗိုက်ဆာနေတာပါ။
အမေက အခန်းထဲ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ တက်သွားတော့ ကျနော်လည်း မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားပြီး အမေပြောသလို မာမား ၂ ထုပ်ပဲ ဖောက်ပြီး ပြုတ်သောက်လိုက်တယ်။ ဗိုက်ဝတော့မှ သတိထားမိတယ်။ အမေ ရေလည်းဆင်းမချိုး၊ ဘာမှလည်း မစား၊ တီဗွီလည်း ဆင်းမကြည့်၊ အခန်းအောင်းပြီး ငြိမ်နေလိုက်တာ။
နောက်ထပ် ၁ နာရီလောက်ကြာတော့ ကျနော် စိတ်ပူလာမိတယ်။ အမေဘာများ ဖြစ်နေသလဲ၊ ဒီနေ့ညနေ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်ဆိုးကြောင့် ရှက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တစ်ဆုံးတစ်စများ လုပ်ပစ်လိုက်လေမလား ခေါင်းထဲပေါ်လာတာနဲ့ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အပေါ်ထပ်က အမေ့အခန်းဆီ ပြေးတက်လာမိတော့တယ်။ အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းတံခါးပိတ်ထားတယ်။
“အမေ..အမေ..”
အခန်းရှေ့က ကျနော်ခေါ်တော့ ဘာထူးသံမှ မကြားရဘူး၊ တိတ်ဆိတ်နေတုန်းပဲ။ ကျနော်လည်း ပိုပူသွားပြီး တံခါးကိုတွန်းကြည့်တော့ စေ့ရုံစေ့ထားတာပဲ။ တံခါးဟသွားတော့ အမေ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ မှောက်ရက်ကလေး။ သေချာကြည့်မိတော့ ကိုယ်လုံးလေးခါလို့ တသိမ့်သိမ့်နဲ့..။ ရှိုက်သံလေးသဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်ရတယ်။ အမေ အဝတ်အစားတွေလည်း မလဲရသေးဘူး။ အခုထိ ကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့…၊ ကျနော် အမေ့နားကပ်သွားပြီး…
“အမေ..အမေ..”
ပုခုံးလေးလှုပ်ပြီး မေးတော့မှ မှောက်ရက်ကနေ စောင်းပြီးလှည့်ကြည့်လာတော့..
“အမေ..ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ နေမကောင်းလို့လား၊ ဟင်.. အမေ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ! ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲပါလား..”
“အဟင့်..အင့်ဟင့်ဟင့်….ဟီးး..”
မေးလိုက်တော့မှ အမေငိုတော့တယ်။
“ဘာတွေဖြစ်လာလို့လဲ အမေ၊ သားကို ပြောပြပါဦး..”
အမှန်တော့ ကျနော် အစအဆုံးသိပြီးသား မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးရတာပေါ့။ မေးလေ အမေက ပိုငိုလေပဲ။ ကျနော် အမေ့ကိုကြည့်ပြီး အရမ်းသနားသွားတယ်။ အမှန်တော့ ကျနော့်အပြစ်။ ကျနော်ဝင်ကယ်နိုင်ခွင့်ရှိရဲ့သားနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ဒီအတိုင်း ကြည့်နေမိခဲ့သလဲ မသိဘူး။
ကိုယ့်အမေ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ မဒိန်းအကျင့်ခံနေရတာတောင်၊ ငြိမ်ပြီး မျက်စိအရသာခံကြည့်ခဲ့တဲ့အပြင်၊ စိတ်ပါလက်ပါ ဂွင်းတောင်ထုခဲ့မိသေး။ ကျနော့်ကို ကျနော်တောင် နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ အခု အမေရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေမှ သနားရကောင်းမှန်း သိတော့တယ်။
“အမေ..တိတ်ပါဦး အမေရယ်၊ အမေက အကျိုးအကြောင်း ဘာမှပြောမပြတော့ သား ဘာသိမှာလဲ၊ အမေ့ကို ဘယ်သူက ဘာလုပ်လဲပြော..”
အမေက ရှိုက်ရင်း..
“အဟင့်..အင့် ဟင့်.. ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သားရယ်.. သွား.. အိပ်တော့..”
“အမေ.. ဒီလောက်တောင် ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဖူးယောင်နေတာ၊ ဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ၊ သားကို အမှန်အတိုင်းပြောပြ..”
“အဟင့် ဟင့်..အမေ့..အမေ့ကို…”
အတင်းမေးမှ အမေက အကြောင်းစုံ ပြောပြတော့တယ်။ ကျနော်လည်း အခုမှ သူခိုးပြေးမှ ထိုးကွင်းထချင်ယောင်ဆောင်ပြီး..
“တောက်.. ဒီခွေးမသားတွေကွာ… မခံဘူး.. ဒီကောင်တွေကို စခန်းသွားတိုင်ပြီး အမှုဖွင့်မယ်..”
“မလုပ်နဲ့…မဖြစ်ဘူး..မဖြစ်ဘူး သား..”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေရ၊ ဒီလောက်တောင် အဓမ္မကျင့်သွားတာ..”
“သားရယ်.. ပြန်စဉ်းစားဦး၊ ဆရာမကို ကိုယ့်ကျောင်းသားက မဒိန်းပြန်ကျင့်တာ ခံလိုက်ရတယ်လို့ လူတကာသိသွားရင် မေမေ ဘယ်လိုပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်နှာပြမလဲ လူတောထဲတိုးဝံ့တော့မလဲ။ ဒီအကြောင်း သတင်းတွေထဲပါ အွန်လိုင်းပေါ်တက်သွားရင် အမေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေဖို့ပဲ ရှိတော့တယ်”
ကျနော် ငြိမ်သွားရတယ်။
“ပြီးတော့ ဒီကောင်တွေက အောက်တန်းစား သေမထူး၊ နေမထူးတွေ၊ သူတို့ကို ရဲတိုင် အမှုဖွင့်လို့ ချောင်းပြီး ပြန်သတ်ရင်ခံရဦးမှာ။ လက်ထဲမှာ လက်နက်တွေက အမြဲဆောင်ထားတာ”
ကျနော် တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်နေတဲ့ မေမေ့ကို ပခုံးလေးဖက်ပြီး အားပေးရတယ်။ နဖူးလေး ဖွဖွလေးတစ်ချက် နမ်းပေးလိုက်တော့.. အမေက ငြိမ်ခံနေတယ်။
“ကဲ..အမေ ဒဏ်ရာတွေက ဒီတိုင်းထားလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ကြည့်ပါဦး ပြန်လာထဲက ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ.. ဒီတိုင်းထားပြီး ငိုပဲနေတာ။ ဆေးခန်းသွားပြမလား။ သားလိုက်ပို့ပေးမယ်”
“ဟယ်၊ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မဖြစ်ဘူးလေ၊ ဆရာဝန်က ဘာဖြစ်လာလဲမေးရင် ဖြေရခက်တယ်။ ဆရာဝန်ကို လိမ်လို့မရဘူးနော်၊ လူထိုးကြိတ်ထားတဲ့ ဒဏ်ရာဆိုတာ ကြည့်တာနဲ့သိမှာ”
“ဒါဆို သားပဲ အမေ့ကို ဆေးထည့်ပေးမယ်လေ”
“အေးလေ အဲဒီလိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပေါ့”
“အမေ ရေချိုးလို့ မနိုင်ရင်လဲ၊ ရေပတ်အရင်တိုက်ရအောင်နော်၊ တကိုယ်လုံးလည်း ညစ်ပတ်နေတာ”
ကျနော် အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ဇလုံထဲ ရေနွေးနဲ့ ရေအေးစပ်ပြီး မွေးပွပုဝါအသေးလေး စိမ်ယူခဲ့လို့ အမေ့အခန်း ပြန်တက်လာခဲ့တယ်။
“အမေ.. သား ရေပတ်တိုက်ပေးမယ်နော် အင်္ကျီချွတ်ရအောင်”
“အမေ့ဘာသာချွတ်မယ် သား”
အမေက သူ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်နေတော့ ကျနော်လည်း အလိုက်တသိပဲ၊ ပုဝါလေးကို ဇလုံထဲ ရေနှစ်လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း မျက်လုံးလွှဲနေလိုက်ရတယ်။ အမေက ဘရာစီယာမချွတ်ပဲ ဘရာပေါ်ကထပ်လို့ ထမီကို ရင်လျားလိုက်တယ်။ အခု အမေ့ပခုံးသားလုံးလုံးလေးတွေကို အနီးကပ် မြင်နေရပြီ။ ထမီရင်လျားအစပ်မှာက ဝင်းနေတဲ့ ရင်ညွန့်နှစ်မြွှာ..။
ကျနော်က အမေ့မျက်နှာလေးတွေ၊ နားရွက်နဲ့ မေးဖျားလေးတွေ၊ လည်ပင်းနဲ့ ရင်လျားအထက်ပိုင်းက ပခုံးသားလေးတွေကိုပဲ ရေပတ်တိုက်နိုင်တယ်၊ ကျန်တဲ့တစ်ကိုယ်လုံးက၊ ရင်လျားထားတဲ့ ထမီအောက်မှာ။
“အမေကလည်း အခုအတိုင်းဆို မျက်နှာနဲ့ ပခုံးလက်မောင်းတွေပဲ သန်ရှင်းရေးလုပ်လို့ရမှာပေါ့၊ တကိုယ်လုံးအနှံ့ ထိခိုက်ထားတာ ဆေးပစ်၊ သုတ်ပစ်ရဦးမယ်လေ။ ရင်လျားကြီး ဖြုတ်လိုက်ပါလား”
ကျနော့်စကားကြောင့် အမေ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး..
“ဟဲ့ ..ငါအကုန်ပေါ်ကုန်မှာပေါ့”
“ဟာ.. အမေကလဲ၊ ဘယ်သူတွေက လာကြည့်မှာမှတ်လို့၊ ဒီမှာ သားပဲရှိတာပဲဟာ၊ သားက အမေ့သားလေ၊ ကိုယ့်သားပဲ ပြန်ရှက်နေသေးတယ်”
“ဟဲ့ နင်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဟဲ့..”
အမေ့မျက်နှာ နဲနဲနီနေတယ်။
“အမေကလဲ ခက်လိုက်ထာ၊ ကိုယ့်သားအရင်းပဲဟာ လိုအပ်လို့လုပ်တာပဲလေ၊ ဆရာဝန်တွေကျ ချွတ်ပြဖို့မရှက်ဘူး၊ ဘော်လီမချွတ်နဲ့ပေါ့ အမေရဲ့”
“ကဲ..ကဲ..စကားမများနဲ့ ချွတ်ပြီ..”
အမေက ထမီရင်လျားကို ခါးအထိ လျှောချလိုက်ပြီး ခါးမှာပြန်ပတ်ထားလိုက်တယ်။ အိုး..ဟို.. ထမီကျွတ်လဲသွားရော.. ဘရာစီယာက ‘မ’တင်ပေးထားပေမယ့်လည်း အမေ့နို့ကြီး ၂ လုံးက မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် တုန်တုန်တုန်တုန်နဲ့ ပြိုဆင်းလာတယ်။ ကြီးလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေ..၊ အရင်ချောင်းကြည့်ဘူးတာရော၊ ညနေက ဟိုကောင်တွေ ကိုင်တာရော တွေ့ဘူးပေမယ့် အခုဟာက အနီးကပ်၊ မျက်လုံးနဲ့ တစ်ထွာပဲကွာတယ်လေ၊ ဘရာနဲ့ ထိန်းထားတာဆိုပေမယ့် အပေါ်ပိုင်းတစ်ဝက်က ဝင်းထွတ်ပြူးပြီး အန်ထွက်နေတာ။
ကျနော်က လွတ်လပ်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အမေ့ကျောသားတွေ၊ ဗိုက်သားတွေ၊ ကိုယ်လုံးပတ်ချာလည် ရေစိုဝတ်နဲ့ လိုက်သုတ်ပြီးတော့မှ နောက်ဆုံး ဘရာအထက်က တစ်ပိုင်းပြူနေတဲ့ ရင်ညွန့်ဝင်းဝင်းကြီးတွေဆီ တုန်ယင်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့…၊ အမေ့အသားဝင်းဝင်းလေးတွေ အနီးကပ် ထိတွေ့ရတော့ လက်တွေက တကယ်ပဲ တုန်လာတာပါ။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်းလာတာကို ကျနော် သတိထားမိလာတယ်။ အမေက တုန်ရင်နေတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို ကြည့်ပြီး..
“ရေပတ်တိုက်ခံနေရတဲ့လူက မချမ်းရပဲ၊ နင်က ချမ်းနေပြီလား”
“အာ မဟုတ်ပါဘူး အမေရ”
ကျနော်ရှက်သွားတယ်၊ အမေက ပြုံးစိစိနဲ့ ကျနော့်လက်တွေ ဘာကြောင့်တုန်နေတယ်ဆိုတာ အမေ့စိတ်ထဲက ဖတ်မိနေပြီ။
အမေ့မျက်နှာကလည်း ရဲတွတ်တွတ်လေး၊ ကျနော်သိလိုက်ပြီ အမေလေ မရှောင်သာတဲ့ အခြေအနေကြားမှာ စိတ်ကစားစပြုပြီ၊ သားဖြစ်ပေမယ့် ရင်အုံပေါ်က ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေ့အထိ၊ ကျနော့်အထင် မမှားဘူးဆိုရင်တော့ ညနေက ဟို ၃ ကောင် အမေ့ကို အတင်းကြံနေကြတုန်း ခရီးတဝက်မှာ အမေ့တုန့်ပြန်မှုတွေက လက်ခံလိုက်လျောမှုတွေ ဖြစ်လာတာက သိသာလှတယ်၊ လူကမလိုချင်ပေမယ့် သွေးသားတုန့်ပြန်မှုက လွန်ဆန်နိုင်ပုံမရဘူး၊ အဲဒီအချိန်ကစပြီး အမေ့သွေးသား နိုးကြားမှုလယ်ဗယ်က တက်လာပြီ ထင်တယ်လေ။
အပေါ်ပိုင်းပြီးတော့ အမေက ခြေဆင်းထိုင်ပြီး ထမီကို ပေါင်ရင်းအထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်တော့ ခြေသလုံးတွေ၊ ပေါင်တွေကို ရေပတ်ဝတ်နဲ့ သုတ်ပေးရပြန်တယ်၊ အမေ့ပေါင်တွေက ပြည့်ပြည့်တစ်တစ် ဖွေးဖွေးကြီးတွေ၊ ပေါင်ရင်းရောက်တော့ အဝတ်ဖတ်ကို ဆုပ်ထားတဲ့ လက်ချောင်းတွေက အမေ့ဆီးစပ်ပေါင်ခြံကို ထိထိမိမိကြီး သွားထိမိတော့ ပေါင်သားတွေထက် ပိုပြီးနူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခု၊ ဟိုက်.. အမေ့မှာ အတွင်းခံပင်တီမှ မဝတ်ထားတာ၊ ဟုတ်သားပဲ၊ ညနေက ငပွားကောင်က ချွတ်ယူသွားတာပဲ။
ကျနော့်ရင်တွေ ဒိန်းကနဲ အကြီးအကျယ် ဆောင့်ခုန်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေကို အမြန်ပဲ ပြန်ရုတ်မိတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျနော့်ပေါင်ကြားတစ်နေရာက နွေးကနဲနဲ့ တစ်စုံတစ်ခုက ထောင်ထလာတာကို သတိထားမိလိုက်ပြီ၊ အမေ့မှာလည်း ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပြီး မျက်နှာကြီးက သိသိသာသာကြီး ရဲတက်သွားတယ်။
ကျနော်လည်း စိတ်တွေကိုငြိမ်အောင် ပြန်စုစည်းပြီးမှ အိမ်တွင်းသုံး ဆေးအိတ်ကိုဖွင့်ပြီး၊ ဟို ၃ ကောင် အကြမ်းပတမ်းရမ်းထားလို့ ဖြစ်နေတဲ့ လက်မောင်းနဲ့ ရင်ညွန့်က အစင်းကြောင်းတွေကို အရက်ပြန်နဲ့ ပွတ်ပေးတော့…
“အမလေး ဖြေးဖြေး… စပ်တယ်”
“ခဏအောင့်ခံလိုက်ပါ အမေရယ်။ ဒါမှပိုးသေမှာ”
အနာပိုးသတ်ပြီးမှ ဖြေးဖြေးလေး ဂျယ် (gel) ဆေးတောင့်ထဲက ဆေးညှစ်ပြီး လိမ်းပေးရတယ်။
“အမေရယ်.. ဗိုက်နဲ့ပေါင်တွေမှာ အညိုအမဲတွေစွဲလို့။ ဒီအတိုင်းထားလို့ မရဘူး ဒဏ်ကြေအောင် ကြပ်ထုပ်ထိုးပေးမှ၊ နို့မိုဆို အမေအရမ်းခံရလိမ့်မယ်”
“အေးလေ ကောင်းသားပဲ..”
ကျနော်လည်း ရေနွေးဓာတ်ဗူး သွားယူလာပြီး အဝတ်တစ်ခုနဲ့ ကြပ်ထုပ်ထိုးဖို့ပြင်ရတယ်။ လက်မောင်းနဲ့ ပေါင်ကအညိုအမဲတွေ ကြပ်ထုပ်ထိုးပေးရတယ်၊ ငမဲလက်သီးနဲ့ အထိုးခံထားရတဲ့ ဗိုက်သားကလည်း ညိုမဲနေတယ်။
ရင်အုံနို့အုံသားအပေါ်နားမှာ ဟိုကောင်တွေ အားရပါးရ စုပ်ထားလို့ အနီကွက်ကြီးတွေနဲ့..။ ကျနော် လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပေါင်သားဒဏ်ရာတွေကို စမ်းကြည့်နှိပ်ကြည့်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကြပ်ထုပ်ကိုကိုင်ပြီး ကပ်ပေးရတဲ့အခါ အမေ့မှာ သိသိသာသာကြီးပဲ ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေ ထောင်ထလာတော့တယ်။ ကျနော့်မှာလည်း အောက်ကလီးက အတော်တောင်နေပြီ။
နာပြီးတင်းနေတဲ့ ပေါင်သားတွေကို cool gel လိမ်းပေးပြီး ဖွဖွလေးနှိပ်ပေး၊ အသားထဲစိမ့်ဝင်အောင် အထပ်ထပ် ပွတ်ပေးရတော့ အမေ့မှာ တစ်ချက်တစ်ချက် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားတယ်၊ ကျနော်လည်း စိတ်တွေလွတ်စပြုပြီ။ ဆေးလိမ်းရင်း အမေ့ပေါင်သားတွေ၊ ဗိုက်သားတွေကို တမင်အရသာခံ ပွတ်ပေးနေမိပြီလေ။
၆ နှစ်ကျော် ပြတ်နေရတဲ့ ယောက်ကျားအရသာ..၊ အုပ်စုဖွဲ့ မဒိန်းကျင့်ခံရတော့ အကြောတွေ အနှိုးခံရသလို၊ ခံချင်စိတ်တွေက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ကာမရာဂစိတ်တွေနိုးကြွ။ ပေါင်ပွတ်ပေးရင်း နို့ကို ဆေးလိမ်းပေးရင်း အမေသက်ထားတစ်ယောက်မှာလည်း စိတ်တွေကြွပြီး ယားလာရပြီထင်တာပဲ။
ကျနော်လည်း ပွတ်သပ်ပေးရင်း မဣတ္ထိလိင်ရဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် မိန်းမူးနေပြီ။ အိပ်မက်ခဲ့ဘူး စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့၊ ချောင်းကြည့်ခဲ့ဘူးတဲ့ အမေ။ အခုက အတွင်းသားတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေရတော့ လီးကအောက်မှာ အစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ စိတ်ကို အတင်းထိန်းပြီး အာရုံလွှဲပေမယ့် နှိပ်ကွပ်လို့မရဘူး။
“အင်း ဟင်း”
အမေ့ဆီက ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်။ ကျနော် ဆေးဝင်အောင် အမေ့ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ဖိဖိပွတ်ပေးပြီး အာရုံက အဲ့ဒီရောက်နေတုန်း၊ မလုံမလဲစိတ်တစ်ခုကို ခံစားလာရတာနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ကျနော့်ပုဆိုးအောက်က ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကို သတိထားမိပြီး စိုက်ကြည့်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အမေ့ပါးစပ်ဟဟလေးက မပွင့်တပွင့်၊ ရိပ်ကနဲ လျှာဖျားလေးက နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်ပွတ်သွားတယ်၊ အမေသက်ထားစိတ်တွေ ဖောက်ပြန်နေပြီလား။
ကျနော် ဖုံးကွယ်ဖို့၊ ပုဆိုးသိမ်းဖို့လည်း မကြိုးစားတော့ဘူး။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် လွှတ်ထားလိုက်တော့တယ်။ အမေ့စိတ်ကို ရိပ်မိလိုက်တဲ့ ကျနော်၊ လက်တွေက ပိုပြီးသွက်လာတယ်၊ ကျနော့်စိတ်ကသွားတာ ဒီလောက်မဟုတ်ဘူး၊ လက်တွေက အလိုလိုသွားနေတာ။
ကျနော် အမေ့နို့အုံကြီးအပေါ်ပိုင်းက အနီကွက်ကြီးတွေပေါ်ကို ကမ်းစော်ဆီ ၂ စက်လောက်ချပြီး ပွတ်ပေးတယ်၊ အသားထဲဆီဝင်အောင် ဖိပွတ်နယ်ပေးတယ်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရိုးရိုးနယ်တာ မဟုတ်တော့ဘူး။ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံး လက်နဲ့အုပ်ပြီး ဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်ပြီ၊ ဒါဆေးလိမ်းတဲ့ အဆင့်ထက် ကျော်လာပြီလေ။
“အင်း..ဟင်းး သားးး ဆေးလိမ်းတာကလည်း ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ..”
ကျနော် ပြန်မဖြေဘူး၊ အဖြေအစား ကျနော့်လက်တွေက ဘရာစီယာ cup ထဲ လျှိုဝင်သွားတယ်။
“အို..သားးး ဟင့်..”
အမေ့ညည်းသံ ထပ်ထွက်လာတယ်၊ ကျနော့်လက်တွေက အမေ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စမ်းမိပြီလေ။ နို့သီးလေးတွေက မာတောင်နေပါပကောလား။ သွားပြီ.. ကျနော် နို့သီးလေးတွေကို ဖိချေပေးနေမိပြီ။ အမေပါးစပ်လေးဟ၊ မျက်နှာလေးမော့သွားတယ်။
ကျနော် မထူးဇာတ်ခင်းပြီ..၊ လက်တွေကို နောက်ပို့ပြီး ကျောက အမေ့ဘရာစီယာချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ချိတ်ပြုတ်သွားတော့ ဘရာကြိုးတွေက ပုခုံး ၂ ဘက်ကနေ လျှောကျသွားပြီ။ လွတ်ထွက်ပြီး အိကျလာတဲ့ နို့ကြီး ၂ လုံးကို လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပင့်ထိမ်းထားလိုက်ပြီးမှ အားရပါးရ နယ်လိုက်တယ်၊ အခုမှ အမေက သတိဝင်လာပြီး…
“အို.. သားး ဟားး ဘာလုပ်တာလဲ လွှတ်..လွှတ်..”
အမေက ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်ရုန်းပြီး ကျနော့်လက်တွေကို ဆွဲဖယ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျနော်က နို့ကို မျက်နှာအပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ဆွဲစို့ပစ်လိုက်တော့..
“အားး သား.. သားး မလုပ်နဲ့၊ မကောင်းဘူး၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ဒါ.. သားမေမေလေ”
ကျနော် နားမထောင်ဘူး၊ ဖိစို့လိုက်၊ လျှာနဲ့နို့သီးခေါင်းကို လှိမ့်လိုက်နဲ လုပ်ပစ်လိုက်တာ..
“အားးး အဟင့် ဟင့်..အင့်..”
ကျနော့်လက်တွေက အောက်ပိုင်းရောက်သွားပြီး အမေ့ခါးက ထမီကို ဖြေချလိုက်တယ်။ အမေက အထက်ဆင်စကို အတင်းဆုပ်ဆွဲထားပေမယ့် ကျနော် အတင်းဆွဲချလို့ ပေါင်လယ်ရောက်သွားပြီ။ အမေ့ပေါင်ကြားထဲ ကျနော့်လက်တွေ ရောက်သွားပြီး အဖုတ်ကို ကိုင်မိတာနဲ့ အစိလေးကို စမ်းမိပြီး လက်မလက်ညှိုးညှပ်ပြီး ချေပေးလိုက်တယ်၊ လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားတယ်၊ အမေ့စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ။
အပေါ်ပိုင်းက နို့ကိုအဆက်မပြတ် စို့ပြီး၊ လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲ အကြိမ် ၂၀၊ ၃၀ လောက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တာ အမေပျော့ကျသွားပြီ။ နို့ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးပြီး၊ ဖင်ကလည်း ရမ်းလာတယ်။
ကျနော်အခု အမေ့ကို လုပ်လိုရပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ ကျနော်က ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက ထန်ကနဲ ထောင်ထွက်လာတယ်၊ အမေ့လက်ကလေးကို အသာဆွဲပြီး လီးကြီးပေါ်တင်လိုက်ပြီးတော့ လက်ကလေးကို အုပ်ကိုင်ပေးတော့ အမေ အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ တင်းတင်းဆုပ်ထားတယ်လေ။ ကျနော့်လီးနွေးနွေးကြီးက အမေ့လက်ဖဝါးထဲမှာ တဇတ်ဇတ် ခုန်နေတယ်။
ကျနော် အမေ့လက်သီးဆုပ်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ရှေ့ထိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးတော့ အမေကလည်း လိုက်လှုပ်တယ်။ ခဏအကြာ ကျနော့်လက်ကို လွှတ်လိုက်တော့ အမေက အရှိန်နဲ့ဆက်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ ကျနော့်ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလဲ စောက်ပတ်ကို ဆက်ပြီး ကလိုင်းနေတုန်းပဲ။ သားအမိ ၂ ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး၊ လုပ်လက်စ အလုပ်တွေကို အရှိန်နဲ့ ဆက်လှုပ်ရှားနေမိကြတယ်။
၅ မိနစ်သာသာကြာလောက်တော့ ကျနော် အမေ့လက်လေးတွေကို ဆွဲထူလို့ ထထိုင်ခိုင်းပြီး၊ ကျနော်က မတ်တပ်ရပ်လို့ အမေ့ခေါင်းကိုဆွဲပြီး ကျနော့်လီးဘက် ပို့လိုက်တယ်၊ အဲ့ဒီတော့မှ အမေက အကျောက်အကန်..
“အို.. ဘာလုပ်တာလဲ သား..၊ မလုပ်ဘူး၊ မလုပ်ဘူး… အမေမလုပ်နိုင်ဘူး၊ ငရဲတွေ ငအုံတွေ ကြီးကုန်ပါတော့မယ်”
“ငရဲက ကြီးပြီးလောက်ပါပြီ အမေရယ်၊ မထူးတော့ပါဘူး၊ သားကို နည်းနည်းလောက် လုပ်ပေးစမ်းပါလား”
ကျနော် အမေ့ခေါင်းကို ဆွဲနှိမ်ပြီး၊ လီးကို အမေ့ပါးစပ်ဝ ထိုးပို့ပေးတော့ အမေပါးစပ်ကို အတင်းစေ့ထားတယ်။ ခေါင်းကိုလည်း အတင်းခါနေတယ်။
“မကောင်းဘူး.. မလုပ်နဲ့သားးး အာ့..”
အမေ စကားတစ်ခွန်းအဟ၊ ပါးစပ်ပွင့်သွားတာနဲ့ ကျနော် အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံ ကျနော့်ဒစ်ဖူးကြီးကို အမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရော။
“အွမ်းးး အွန်းးး”
အမေ အသံဗလုံးဗထွေးနဲ့ အတင်းထွေးထုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ကျနော်က ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖိထားတော့ ထုတ်လို့မရဘူး။ ကျနော် လီးကို အမေ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းတာ လေးပုံသုံးပုံလောက် ဝင်သွားပြီ။ လီးက အမေ့ပါးစပ်ထဲ အပြည့်။
ကျနော့်လီးကလား..? သေချာတာပေါ့ ဟိုချာတိတ်တွေထက် ကြီးတာပေါ့၊ ဟိုကောင်တွေက အခုမှ လူပျိုပေါက် လွန်ရောကျွံရောရှိလှ ၁၈ နှစ်သာသာတွေ၊ ကျနော်က ၂၂ နှစ်ရှိပြီ၊ ဂိုက်ကြီးဆိုက်ကြီး ဖြစ်နေပြီ။ တကယ်တောင်ရင် ၇ လက်မလောက် ရှိတယ်၊ လုံးပတ်က လစ်ပိုပုလင်းလောက်။ အမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးကို တဖြည်းဖြည်းချော့သွင်းပြီး နှေးနှေးလေး ညှောင့်သွင်းနေရာကနေ အရှိန်တင်လာလိုက်တယ်။
မကြာပါဘူး အမေ ကျနော့်လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေပြီ။ ကျနော် အမေ့ခေါင်းကို ကိုင်ထားရာကနေ လွှတ်ပေးလိုက်တော့ အမေက သူ့လက်လေးနဲ့ပဲ လီးအရင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပုလွေမှုတ်နေတော့တာ။ အခုမှ အမေမှုတ်တာ အတော်ကျွမ်းမှန်း သိရတော့တယ်။
မဖြစ်ဘူး ကျနော် ကြာကြာနေရင် ထွက်တော့မယ်။ အမေ့ကို လိုးဖြစ်အောင် လိုးမှရမယ်လေ။ ကျနော် အမေ့ခေါင်းကို အသာကိုက်ပြန်တွန်းပြီး လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အမေက အခုမှ အာသာမပြေတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ လီးကို အတင်းဆုပ်ထားတာက မလွှတ်သေးဘူး။
“အင်း ဟင့် အု ဖွစ်..”
ကျနော် အမေ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းဝိုင်းဝိုင်းလေးကို ဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော့်လျှာကို အမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ အမေက အငမ်းမရ လျှာချင်းလိမ်းပြီး တုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျနော့်ကျောကိုလည်း သိုင်းဖက်ပြီး အတင်းကုပ်ထားတယ်။
အခုကျနော် အမေ့ကိုဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထား လှဲချပေးလိုက်ပြီ။ အမေ့အပေါ်မှာ ကျနော်က အလိုက်သင့်လေးပဲ ပါသွားပြီး ဆက်နမ်းနေတယ်။ ကျနော့်လက်တွေက အမေ့ပေါင်ခြံကြား ထပ်ရောက်သွားပြန်ပြီ။ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ထည့်ပြီး ထပ်ကလိုင်းလိုက်ပြန်တော့ ပျစ်ပျစ်ရွှဲရွှဲ စီးထန်းထန်းနဲ့..။ ကျနော် လက်ခလယ်၊ လက်ညှိုး ၂ ချောင်းပူးပြီး စောက်ခေါင်းထဲ သွက်သွက်လေး တဆတ်ဆတ် နှိုက်လိုးပေးလိုက်တာ။
“အား.. အားဟာ့ အမယ်လေးးးး တော်ပါတော့ မ.. မရတော့ဘူး”
အမေက ထအော်ပြီး ညည်းတယ်။ ကျနော်လည်း အစွမ်းကုန်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အမေ့စောက်ပတ်ဝ စမ်းပြီး တေ့ချိန်လိုက်တော့ အမေသိလိုက်ပြီ နောက်ဆုံး သတိပေးလိုက်တဲ့ အသိတရားကြောင့်
“သားး..သားးးး မဖြစ်ဘူး.. တို့တွေ အဲဒါလုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ အခုတောင် အများကြီး မှားပြီးနေပြီ။ အဲ့ဒါလုပ်လိုက်ရင် တို့တွေသားအမိဘ၀ ဘယ်တော့မှ ပြန်ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ မလုပ်နဲ့.. သား.. နောက်ဆုတ်လိုက်”
ကျနော် စောက်ပတ်ဝတည့်တည့်စမ်းမိပြီ၊ ဒစ်ကြီးတေ့ပြီး ဖိချအလိုက်မှာ..
“အားးး မလုပ်နဲ့… ဆွဲထုတ်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်.. ဖယ် ဖယ်..”
အမေ အတင်းတွန့်လိမ်ပြီး ရုန်းတယ်။ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့ ကျနော်ဘယ်လိုမှ နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့ဘူး။ အမေ့ကိုယ်ကို အတင်းဖိထား၊ အော်နေတဲ့ အမေ့ပါးစပ်ကိုလည်း အတင်းဆွဲဖိပြီး စုပ်နမ်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ဖင်ကိုကြွလို့ လှုပ်ရှားလိုက်တော့..
“အားးးး မ..မလုပ်..အု..အင်း..အင်း”
“ဖောက် ဖောက်..ဗြစ်..စွိ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
လီးက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးတွေကို တိုးလှန်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြီ။ ကျနော် ဖင်ကြီးကြွကြွပြီး မေမေ့ကို ကုန်းလိုးတော့တယ်။ အမေ တဆတ်ဆတ် လူးနေရာက ဖြေးဖြေးချင်း ငြိမ်သွားတယ်။ ခဏကြာတော့ ဖင်ကြီးကားသထက်ကားပေးပြီး ကော့ကော့ပြီး လိုးချက်နဲ့အညီ ပင့်ခံပေးလာနေပြီလေ။
“အာ့ အာ့ ဟားး ဟင်း ဟင်း အင်းးးး”
အမေ့ကို နှုတ်ခမ်းစုပ်နေရာကနေ လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ပါးစပ်လေးဟပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို ညည်းလို့..၊
“ဗြွတ်..ဗြွတ်.. ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖောက် ဇွိ..ဗြစ်..”
“အားးး ရှီးးး အမလေး ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ”
“အင့် အင့် အင့် ရှူး…အားး အမလေး… မရတော့ဘူး အ.. အမေ ပြီး ပြီးပြီ”
“ရှီးးး အားးး ဟိုက် ရော့..အူးးးး ဖာ့ခ်..”
ကျနော့်လီးထဲက အရည်ပူတွေ ဖြန်းကနဲ ပန်းထုတ်ပြီး ကျနော်လည်း အမေ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားတယ်။ အမေ့မှာလည်း ဟက်ပဲ့ ဟက်ပဲ့နဲ့ အသက်ရှူနေပြီး ကျနော့် ကျောကုန်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ငြိမ်နေတယ်။
၅ မိနစ်လောက် မလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေကြပြီး အမောပြေလောက်မှ၊ အမေ ကျနော့်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်က တွန်းထုတ်လို့ ထထိုင်လိုက်ပြီး…၊
“အဟင့်..ဟင့်..ကောင်ဆိုးလေး၊ နင်လဲဘာထူးလဲ၊ ကိုယ့်အမေကို ပြန်မဒိန်းကျင့်တယ်”
“ဒါဆိုအမေက သားကိုရော စခန်းတိုင် အမှုဖွင့်ချင်လို့လား”
“ဟယ်..ဖြစ်မလား..၊ ကိုယ်သားအရင်းနဲ့ ဒီလိုဖြစ်တယ်ဆိုတာ အွန်လိုင်းပေါ်ပါသွား၊ လူတွေသိသွားရင် အမေဘယ်လို ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်နှာပြရမလဲ”
အမေ့အဖြေက စောစောကအတိုင်း တစ်ပုံစံထဲပဲ။
“ဒါဆို အမေ ဒီလိုပဲ ငြိမ်ခံနေမှာပေါ့..”
အမေက မျက်စောင်းထိုးပြီး ကျနော့်ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိမ်လို့….
“ငြိမ်မခံလို့ကောရမလား၊ ကိုယ့်အမေကို လုပ်နေတာ သူများတွေ မြင်စေချင်လို့လား! ဒါဆိုအခု အော်လိုက်မယ်လေ…”
“မအော်လိုက်ပါနဲ့ အမေရာ၊ သူများတွေ မမြင်ပဲ နှစ်ယောက်ထဲ တိတ်တိတ်ကြိတ်ချစ်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။ မဟုတ်ဘူးလား”
“ဘာမဟုတ်တာလဲ..သွား….”
“ဒါဆို ဟုတ်တယ်ပေါ့..”
“သွားး မသိဘူးးးး”
“မသိရင် သိအောင်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားပေါ့ အမေရယ်..”
“အို…ဟင့်”
ကျနော်အမေ့ကို ဆွဲဖက်လို့ မျက်နှာလေးမော့ပြီး ကစ်စင်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။
“အို…အု..အု..ဖု”
“တော်…တော်တော့…မကောင်းဘူးကွာ…၊ သား ပြန်တော့။ တို့တွေ ဆက်မလုပ်သင့်တော့ဘူး..”
“အမေရယ်၊ မငြင်းပါနဲ့တော့၊ အမေ့မှာလည်း ကင်းကွာနေတာကြာလို့၊ အမေလိုလားနေတာ သားရိပ်မိပါတယ်။ သား အမေ့ကို သာယာပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝလေး ဖန်တီးပေးပြီး ကျေးဇူးဆပ်ချင်တယ်လေ..”
“ဟင် ကိုယ့်အမေကို ကျေးဇူးဆပ်တာကလဲ ဒီလိုကြီးလား..”
“အင်းပေါ့လို့ … အမေကြည်နူးသွားစေရမယ့် ဟောဒီအမေ့နို့ဖိုး..”
ကျနော်ဆက်မပြောဖြစ်တော့ဘူး၊ ပါးစပ်က အမေ့နို့အုံကြီးပေါ် ရောက်သွားပြီး ချိုချိုကြီးကို ငုံစို့လိုက်မိပြီလေ
“အားး သားးးး ဟင့်”
ကျနော်တို့ သားအမိ ၂ ယောက်ရဲ့ ချစ်ပွဲလေး အရှိန်ပြန်တက်လာပြန်ပြီ။ ကျနော် ဒီတစ်ခါတော့ ဘာဂျာပါ မှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော့်အမေ သက်ထားတစ်ယောက် စိတ်လိုလက်ရနဲ့ ပေါင်ကြီးဖြဲကားပေးပြီး သားအရင်းက လျှာကျွေးတဲ့ ဘာဂျာအရသာကို ကျေကျေနပ်နပ် မက်မက်မောမော ခံစားနေတယ်လေ။
“အမေ သားထည့်တော့မယ်နော်..”
“အွန်းး ဘာတွေလာမေးနေလဲ မသိဘူး… လုပ်မှာသာလုပ်.. အာ့ အမလေး အားဟင်း… သားရယ်”
အမေက ပေါင်လေးခွင်ပြီး ကျနော့်ဖင်ကို ခြေဖျားလေး ၂ ဘက်နဲ့ ခွချိတ်ထားတယ်၊ လက်၂ ဘက်ကလည်း ကျနော့်ကျောကို သိုင်းဖက်လို့ လက်သည်းဖျားလေးတွေနဲ့ အသာလေး မနာအောင် ကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်လေ။ ကျနော် အချက် ၂၀ လောက် ဆက်တိုက် အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး အဝင်အထွက်လည်း ချောလာရော ခဏရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီး အမေ့ဖင်အောက်ထည့်လို့ ခုလိုက်တော့ အမေ့ဖင်ကြီးက ကြွတက်လာတယ်။
အဖုတ်ကြီးကလည်း ကော့ပြီး မြောက်အလာမှာ အမေ့ပေါင် ၂ ချောင်းကို ဆွဲစိပြီး ဒူးတွေကိုကွေးပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် တွန်းတင်လိုက်တာ ပေါင်ကြီးတွေက နို့အုံကြီးတွေနဲ့ ကပ်အသွား ဟနေတဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း ညပ်ပြီးစိသွားပြီး ပြူးထွက်အလာ၊ ကျနော့်ဒစ်ကြီးကို ကပ်တေ့ပြီး ပြန်သွင်းချလိုက်ပြန်တယ်။
“ဗြစ်..ဗြစ်..ဒုတ်”
“အားးး ရှီးးး ကျွတ်ကျွတ်…အမလေး..”
အဖုတ်ကိုပေါင် ၂ ချောင်းစိပြီးညှပ်ထားတော့ ညပ်ပြီး စီးကြပ်နေတာပဲ။ ကျနော် အသားကုန်ကြုံးပြီဗျာ..။
“ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖြစ်..ဖြစ် ဖတ်..”
“အားဟား..အင့်အင့်..အိ..အိ အင်းး”
“အား ဟား ကောင်းလိုက်တာ အမေ.. အူးးး ကောင်းတယ် မိန်းမရေ..”
“အား..သားးး အင့်.. မောင်.. ဆောင့် ဆောင့်.. ယောက်ျားရယ် ဆောင့်.. မိန်းမကိုမညှာနဲ့ နာနာလေး၊ အင်းးး အဲ့လို..”
ကျနော်မယုံနိုင်ဘူး… လိုးလို့အရှိန်တက်သွားချိန်မှာ အမေ့ကို အလိုလို မိန်းမလို့ ခေါ်မိသွားပြီး၊ အမေကလည်း သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမဆိုတဲ့ နာမ်စားကို လိုလိုလားလားသုံးပြီး ဆောင့်ခိုင်းနေတော့တာ။ အမေ့စောက်ခေါင်း ကြွက်သားတွေက ကျနော့်လီးကို အတင်းညှစ်ဆွဲနေတယ်။ သွားပြီ၊ ကျနော်မရတော့ဘူး။
“အား ပြီးပြီ မိန်းမရေ ..အားးး ဖတ်ခ် ရှီးးး”
“သက်လည်း ပြီးပြီမောင်… အင့် အင့် ဟင်းးးးးး”
အမေက သံရှည်ဆွဲအော်ရင်း စောက်ပတ်ကို ကော့ထိုးပေးနေတုန်း၊ ကျနော် အမေ့စောက်ပတ်ထဲကို လရည်တွေ အသားကုန် ညှစ်ချပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ခဏကြာ စိမ်ထားပြီးမှ ကျနော်လီးချွတ်လိုက်တော့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက လရည်ဖြူဖြူတွေ အန်ထွက်ပြီး စီးကျလာတယ်။
လရည်စီးကြောင်းက အဖုတ်ဝကနေပြီး အမေ့ရဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကြားက ဖြတ်စီးပြီးမှ အိပ်ရာခင်းပေါ် တစ်စက်ချင်း၊ တစ်စက်ချင်း စီးကျနေပြီး စက္ကန့်အနည်းငယ် အကြာမှာတော့ စီးကပ်တဲ့ အဖြူကွက်ကြီး ဖြစ်သွားတော့တယ်။
ခဏအကြာမှာ ကျနော်နဲ့ မေမေတို့ ကြင်စဦးဇနီးမောင်နှံ မင်္ဂလာဦးည ပထမအချီဆွဲပြီးလို့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ကြည်နူးစွာ နှစ်သိမ်နေကြသလား .. အခု သူ့နာမည်လေး အဖျားဆွတ်ပြီး ‘သက်’ တဲ့၊ ကျနော့်ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ကြည်နူးသွားရတယ်။ အမေက ကျနော့်ကို သူ့ယောက်ျားလို တကယ်ဆက်ဆံနေတာလား။
“မောင့်အရည်တွေ သက်အထဲ ညှစ်သွင်းလိုက်တာ အကုန်ဝင်ကုန်ပြီ မောင်ရဲ့။ သက်က ရာသီသွေး မကုန်သေးဘူး၊ ဗိုက်ကြီးမလားတောင် မသိဘူး။ အို အဲ့သလိုတော့ မဖြစ်ဘူး။ တော်ကြာ ဗူးပေါ်သလို ပေါ်ကုန်မယ်၊ ပြီးတော့ မောင့်ဟာတစ်မျိုးထဲဆို၊ သက်က လိုချင်သေးတယ်၊ ညနေက ဟိုငယုတ်မာလေးတွေကလည်း အထဲပြီးသွားတော့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး၊ ယာယီတားဆေးအမြန် သောက်လိုက်မှပါ”
“ခဏကြာ မောင်ပြေးဝယ်ပေးပါမယ် မိန်းမရယ်။ သက်ကို သိပ်ချစ်သွားပြီကွာ”
“ယောက်ကျားကိုလည်း ဒီကချစ်တယ်သိလား။ ဟို လူယုတ်မာကောင်လေးတွေကို မုန်းတယ် ရွံတယ်။ဒါပေမယ့် သူတို့ကို စိတ်မဆိုးတော့ပါဘူး၊ သူတို့ကြောင့် သက်ရဲ့ ငုပ်နေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကို တစ်ခါပြန်နိုးကြအောင် နှိုးပေးလိုက်တာပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း မောင့်အယုအယတွေအပေါ် သာယာမှုရပြီး မောင့်ရဲ့အားရပါးရ ချစ်တာကို ခံယူခွင့်ရခဲ့တာ”
အခု.. ကျနော့်ရဲ့ မပျော့မမာ လီးကြီးက အမေ့လက်ဖဝါးနုနုလေးရဲ့ လက်သီးဆုပ်ထဲမှာ..။
“သက်ကို အမြဲမခွဲတမ်း ချစ်ရမယ်နော်.. မောင်..”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ မောင်ကလည်း ဟောဒီ မောင့်မေမေ မိန်းမ သက်လေးကို မခွဲပါဘူး၊ မိန်းမလိုချင်တဲ့ ကြည်နူးပျော်ရွှင်မှု၊ မိန်းမလိုချင်တာကြီးကို မလပ်စေရအောင် ဆက်သပေးမယ် သိလား”
“သွား.. ဘယ်သူက လိုချင်တယ် ပြောလို့လဲ… ”
“အားးးး ”
လက်မောင်းတစ်ဖက် လိမ်ဆွဲခံရလို့ နာသွားတယ်။ မျက်စောင်းကြီးကြီး တစ်ချက်က ကျနော့်ဘဝကို အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားစေပြီလေ။
မေမေဆရာမ ပြီးပါပြီခင်ဗျာ။
ဖတ်ရှုအားပေးသူများကို ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်..။
လမင်းကြီး