ကျေပါပြီ မေမဒီ
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
ကျေပါပြီ မေမဒီ
ရေးသားသူ – အလင်းစက် (A Linn Satt)
“မလုပ်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ အားးးး သေပါပြီ။ ကိုကို တော်ပါတော့ အားးး နာလိုက်တာ သေပါပြီ။ အား”
အချစ်ဆိုတာကို ရင်မခုန်ဖူးသေးတဲ့ မေမဒီ ဆိုတဲ့ ကျမအတွက် နာကျင်မှုထက် အရွယ်မတိုင်ခင် စော်ကားဖျက်စီးခံရခြင်းထက် မောင်နှမအရင်းကြီးဖြစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့ မတရားမုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို ခံနေရလို့ ကျမအသဲနှလုံးတွေ တစ်ဆက်ဆက် နာကျည်းခံပြင်းရင်း နှုတ်ခမ်းကို အံကြိတ်ကိုက်ထားရင်း မျက်ရည်တွေ ထိန်းမရသိမ်းမရ ပြိုဆင်းနေပါတော့တယ်ရှင်။
မဆန့်မပြဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်စွာ ဝင်နေသော လီးက နုနယ်လွန်းတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ပွတ်တိုက်ဝင်သွားလိုက်တိုင်း ပွန်းရှသွားသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးက သွေးစလေးများပါ စီးကျနေပါတော့တယ်ရှင်။
“အားးးး ဖေဖေရေ အားးးး ကယ်ပါဦး။ အားးး မခံနိုင်တော့ဘူး တော်ပါတော့။ အားးးး ကိုကို အားးးး ရပ်လိုက်ပါတော့ ရက်စက်လိုက်တာ။ အီးးးးး အားးးလားးးးး သေပါပြီ။ ညီမလေး မခံနိုင်တော့ဘူးးးး အားးးးးးး သနားပါဦး ကိုကို။ အားးးးးး လူယုတ်မာ အားးးး အားးးးးး ဖေဖေရေ ဖေဖေရေ ကယ်ပါဦး။ အားးးး အီးးးးး အင်းးးး အားးးးး ပြဲပါပြီ အားး”
အရက်နဲ့ မူးယစ်ဆေး နှစ်ပင်လိမ်ပြီး မေမဒီဆိုတဲ့ ကျနော့်ညီမလေးကို ညီမလေးမှန်းမသိလောက်အောင် လူအသိစိတ်တွေပျောက်လို့ တဏှာရမ္မက်အခိုးအငွေ့တွေ အပြည့်နဲ့ မညှာမတာ မုဒိန်းကျင့် လိုးနေမိပါတော့တယ်။ ကြမ်းပြင်ထက် ပက်လက်လေး ရုန်းကန်ငြင်းဆန်နေသော ညီမလေးအပေါ် ကျနော် မိုးသက် မှောက်လျှက်ဖိထားပြီး အသက် ၁၄ နှစ်အရွယ် မေမဒီ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော့်လီးနဲ့ ပစ်ပစ်လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ညီမလေး ပေါင်ကို ပိုပိုကားရင်း မချိမဆန့် အော်ညီးနေပါတော့တယ်။ ကျနော့်မှာ လူ့စိတ်တွေ မရှိတော့ပါဘူး။ ညီမလေး အော်လေ ကျနော်လီးကလည်း ပိုလို့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့တယ်။
“အားးးး နာတယ် နာတယ် ဖေဖေရေ အားးးး ကယ်ပါဦး။ အားးးးး တော်ပါတော့ အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး အားးးးး ကိုကို”
ညီမလေး မေမဒီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တရစပ် မညှာမတာ လီးကို ပစ်ပစ်သွင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတာ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသော အတွေ့က အရမ်းကို ရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွလာရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့တယ်။
မညှာမတာ ရက်စက်လွန်းတဲ့ ကိုကိုရဲ့ အလိုးဒဏ်အောက်မှာ ကျမလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူကျိန်းစပ်နာကျင်ရင်း အထိအတွေ့ ဘာဆိုဘာမှမရှိသေးတဲ့ အပျိုဘော်ဝင်ခါစ ကျမအဖို့ မချိ့မဆန့် အော်ဟစ်ညီးညူရင်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး သေးတွေပါ တဖြန်းဖြန်း ပန်းထွက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ထက် ထွန့်ထွန့်လူးရင်း အားကုန်အော်ဟစ်မိပါတော့တယ်ရှင်။ စောက်ဖုတ်ထဲ စိုက်စိုက်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လိုးနေတဲ့ ကိုကို့လီးကလည်း ပိုပိုမြန်ဆန်လာရင်း ပူနွေးသော အရေတချို့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာပြီး“အားးးးးးး အားးးးးပြီး ပြီ အားးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ”
“အားးးးးးသေပါပြီ သေပါပြီ နာတယ် အားးး နာတယ် အားးးးး ဖေဖေရေ အားးးးး ကယ်ပါဦးးးး အားးးးး”
အော်ညီးရင်း ကြမ်းပြင်ထက် မျက်လုံးလေး မှိတ်ချသွားပြီးခဏ ကျမလည်း လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ် လုံးဝပြတ်တောက်သွားပါတော့တယ်ရှင်။
———————————————-
အိမ်ရှေ့လှေကားထစ်ကိုအတက်
“ဖေဖေရေ ကယ်ပါဦး”
သမီးလေးရဲ့ အော်ညီးသံကြောင့် အိမ်ပေါ်သို့ ကမန်းကတန်း ပြေးတက်သွားပြီး သမီးလေး အိပ်ခန်းတံခါးဆီး ပြေးဝင်သွားလိုက်တော့ ခေါင်းတွေမိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားလောက်တဲ့အထိ မြင်ကွင်းကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီးနောက် လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်အဟောင်းထဲက လက်သမားပစ္စည်းအိပ်ထဲက တူတစ်လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သမီးလေး မေမဒီအပေါ် ဖိရက်အမောဖြေနေတဲ့ သားကြီး မိုးသက်ကို ဘေးသို့ ဆွဲဖယ်လိုက်ပါတော့တယ်။
“ခွေးမသား ခွေးသူတောင်းစား ငါလိုးမသား။ လူစိတ်မရှိတဲ့ကောင်။ ညီမ အရင်းကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့ကောင်။ မင်းလိုအကောင်မျိုး အရှင်မထားဘူး ခွေးမသား။ မွေးလာကတည်းက အသေလေး မွေးလာရမှာ ခွေးသူတောင်းစား”
“အားးးး ဖေဖေ ဖေဖေ သား တောင်းပန် တောင်းပန်ပါတယ်။ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ ဖေဖေရယ်”
“ခွေးထက်မိုက်တဲ့ကောင် ခွေးသူတောင်းစား ကဲကွာ ကဲကွာ”
“သားကြီး မိုးသက် မျက်နှာကို တူနဲ့ ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပါတော့တယ်”
“အားးးး အားးးးးးးး”
လဲကျသွားသော သာကြီးမိုးသက် ကိုယ်ပေါ်ကို ခြေကိုခွရပ်လိုက်ပြီး
“မင်းလိုကောင်မျိုး ငါသတ်ပြီးမှ တောင်ထဲဝင်မယ်။ အယုတ်တမာကောင်။ သေစမ်း သေစမ်းကွာ ကဲကွာ ကဲကွာ ကဲကွာ ကဲကွာ”
ဒေါသစိတ်အပြည့်နဲ့ ဦးဖိုးဒီတစ်ယောက် သားဖြစ်သူ မိုးသက် ဦးခေါင်းကို တူနဲ့ ဆင့်ဆင့်ပြီး ထုရိုက်ချလိုက်ပါတော့တယ်။
“အားးးးးး အားးးးးး အားးးးးးး”
အော်သံများ ငြိမ်သက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ထက် သွေးစက်တွေများနဲ့ သားဖြစ်သူမိုးသက် ငြိမ်သက်လို့ သေဆုံးသွားပါတော့တယ်။ လက်ထဲက တူကို ကြမ်းပြင်ထက် ပစ်ချလိုက်ပြီးနောက်
“ဖေဖေ ဖေဖေ သမီးကို ကြည့်ပါဦး ဟီးးး ဟီးးးးး ဖေဖေ”
ငိုသံများကြားလိုက်တော့မှ သမီးလေးမေမဒီကို ဆွဲထူ ပွေ့ဖက်ထားရင်း ပြေကျနေသာ ထမိန်လေးကို အရှက်လုံအောင် ဖုံးပေးလိုက်ပြီးနောက် ရင်ခွင်ထဲ တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားရင်း နဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း
“ဖေဖေ့ရင်ထဲ မကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ် မငိုပါနဲ့တော့။ ခွေးတိရစ္ဆာန် မိုးသက်ကို ဖေဖေ သတ်ပစ်လိုက်ပြီ။ သမီးလေး မငိုနဲ့တော့နော်”
“ဟီးးးး ဟီးးးး ဟင့် ဟင့် ရွှတ် ဟီးးးး ဖေဖေ”
ဆိုပြီး ဝမ်းနည်းစွာ ငိုနေသော သမီးလေးကိုကြည့်ရင်း ဖြေဆည်းလို့မရတဲ့ ဖခင်တစ်ယောက်လည်း မျက်ရည်လေးတွေ ပါးပြင်ထက် ကျဆင်းလို့နေပါတော့တယ်။
—————————————-
ကျွန်မ မေမဒီအတွက် နာကျင်မှုတွေက ရပ်တန့်မနေခဲ့ပါဘူးရှင်။ လူယုတ်မာ အစ်ကိုအရင်းက သေသွားလို့ ရင်ထဲကျေနပ်လိုက်ရပေမယ့် မေမေ မရှိတော့တဲ့အချိန် မိသားစုကို လက်သမားအလုပ်လေးနဲ့ ထမင်းမငတ်အောင် အမြဲကြိုးစား ရှာဖွေကျွေးမွေးနေတဲ့ ဖေဖေကတော့ လူယုတ်မာ သားအရင်းကို သတ်မှုနဲ့ ထောင် ၃ နှစ် ကျသွားခဲ့ပါပြီရှင်။
“ဖေဖေ သမီး ဘယ်သူ့ကို အားကိုးပြီး နေရမှာလည်း။ ဟီးးး ဟီးးး ဟင့် ရွှတ်ရွှတ်။ ဖေဖေရေ သမီးအဖြစ်ကိုလည်း မြင်ကြည့်ပါဦး ဖေဖေ ဟီးးးးးဟီးးးးးးး”
“တူမလေး တူမလေး မေမဒီ”
“ရှင် ဒေါ်လေး သန္တာ”
“သမီး ဒေါ်လေးနဲ့ လိုက်နေပါနော်။ သမီး ကျောင်းပြန်တက်ရမယ် စာသင်ရမယ် ကြားလား။ မောင်လေး ထောင်ကျနေချိန် သမီးကို ဒေါ်လေး စောင့်ရှောက်မယ်။ ဒေါ်လေးမှာလည်း သားသမီးမရှိဘူးလေ။ ဒေါ်လေးလည်း အဖော်ရတာပေါ့။ အခုနေတဲ့အိမ်ကို သော့ခတ်ပိတ်ထားခဲ့လိုက်နော် သမီး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါ်လေး”
ဆိုပြီး မိသားစုတွေ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေခဲ့တဲ့ ပျော်စရာအိမ်လေးလည်း အခုတော့ သော့ခတ်ပိတ်ပြီး အဝတ်အိတ်လေးနဲ့ ကျမ ဒေါ်လေးနောက်သို့ လိုက်ခဲ့မိပါတော့တယ်။
အခုတော့ မေမဒီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် လှသွေးလေးကြွယ်လို့ လွယ်အိတ်လေးလွယ်ရင်း ကော့ကရိတ် အထက (၁) မှာ ၉ တန်း အောင်မြင်ပြီးလို့ ၁၀ တန်း ပညာသင်နှစ်ကို စတက်နေပါတော့တယ်။
“ဒေါ်လေး ဒေါ်လေး ဒေါ်လေးရေ မေမဒီ ပြန်လာပြီ”
လို့ အော်ဟစ်ရင်း အိမ်ပေါ်သို့ အပြေးလေး တက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေသော ဦးလေးကို တွေ့လိုက်တော့
“ဦးလေးဦးဇော်မင်း ဒေါ်လေးရော ဟင်”
“သမီး ဒေါ်လေး စျေးသွားတယ် ပြန်မလာသေးဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး။ သမီးလည်း ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်နော်”
“အေး အေး”
အနားက ထွက်သွားတဲ့ မေမဒီ့ တင်သား လှုပ်လီလှုပ်လဲ့လေးကို ရမ္မက်ခိုးတွေဝေနေတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုတော့ မေမဒီတစ်ယောက် သိမြင်ခဲ့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ရေချိုး သနပ်ခါးလူးပြီး ဂါဝန်ရှည်လေး ဝတ်ထားပြီး အိပ်ခန်းထဲ ကြမ်းပြင်ထက် မှောက်ချပြီး ကျောင်းအိမ်စာလုပ်နေသော မေမဒီ့ အလှအပ အမို့အမောက်လေးကို အခန်းအပြင်က ခိုးချောင်းကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတစ်စုံကိုလည်း မေမဒီတစ်ယောက် လုံးဝ မတွေ့မြင်ခဲ့ပါဘူး။
ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတစ်စုံလည်း ရမ္မက်ခိုးတွေဝေဝေလာရင်း ခြေလှမ်းတစ်စုံလည်း ဖွဖွလေး မေမဒီ အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းဝင်လာသော အရိပ်တစ်ခုကိုလည်း မေမဒီတစ်ယောက် လုံးဝမသိခဲ့ပါဘူး။
ခြေသံလိုလို နားထဲကြားမိလို့ မေမဒီ အနောက်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ရမ္မက်ခိုးတွေဝေနေတဲ့ မျက်လုံးများနဲ့ ဦးလေးဦးဇော်မင်းကို ရုတ်တရက် မြင်တွေ့လိုက်သောကြောင့် လန့်သွားပြီး ကျွန်မ မေမဒီလည်း ကြမ်းပြင်ထက် လူးလဲထထိုင်လိုက်ပြီး
“ဦးလေး ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လည်း ပြောပါ”
“ခိုင်းစရာမရှိပါဘူး မေမဒီလေးရယ်”
“ခိုင်းစရာ ဘာမှမရှိလည်း သမီးရဲ့ အခန်းထဲက ထွက်သွားပါ ဦးလေး”
“မေမဒီလေး ဘာများလိုအပ်သလဲ။ စာတွေသင်ရတာ ပင်ပန်းနေပြီလားလို့ ဦးလေး လာကြည့်တာပါ”
လို့ ပြောရင်း ရှေ့ကိုတိုးလာသော ခြေလှမ်းကြောင့် ကျမနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ပိုလို့ နီးကပ်လာပြီး ရုတ်တရက် ကျမလက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနောက် အိမ်ကြမ်းပြင်ထက် တွန်းချလိုက်သောကြောင့် ကျမလည်း ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ကြမ်းပြင်ထက် ပက်လက်လေးလှန်လို့ ပုံကျသွားပါတော့တယ်ရှင်။
လဲကျသွားသော ကျမအပေါ်ကို ဦးလေး ခွလျှက် ဗိုက်ပေါ်ထိုင်ချထားပြီး ကျမမျက်လုံးကို စိုက်ကြည့်နေစဉ်
“ကယ်ကြပါဦး… အု အွင်းးးး အင်းးးးး အု အင်းးး”
အော်ဟစ် အကူအညီတောင်းပေမဲ့ ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ ဖိပိတ်ထားတဲ့ ဦးလေးက
“ကောင်မ တိတ်တိတ်နေစမ်း”
“အွင်းးး အု အင်းးးး အု အွင်းးးး အွန်းးးးးးး”
“နောက်တစ်ခါ အသံထွက်တာနဲ့ ငါနင့်ကို သတ်ပစ်မယ် ကြားလား။ ကြားလား ကောင်မ အသားမနာချင်ရင် ငါလုပ်တာ ငြိမ်ခံနော် ကြားလား။ အသံထွက်တာနဲ့ သတ်ပစ်မယ် ကြားလား နားလည်လား”
ကျမကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်။ “ဖေဖေရေ သမီး အဖြစ်ကို ကြည့်ပါဦး။ လောကကြီးက ရက်စက်လိုက်တာ ဖေဖေရေ။ သမီး ဘဝကို လာကယ်လှည့်ပါဦး ဖေဖေရေ” လို့ စိတ်ထဲက အော်ဟစ်ပြောဆိုနေပေမဲ့ နှုတ်ဖျားက ဘာဆိုဘာအသံမှ ထွက်ပေါ်မလာတော့ပဲ ညစ်ခံထိထားတဲ့ လည်းပစ်ကို ရုန်းကန်းရင်း မနည်းပင် အသက်ကိုလုပြီး ရှူနေရတဲ့ အခိုက်အတန့်တစ်ခု အချိန်ထဲ ကျမရောက်လို့ နေပါတော့တယ်ရှင်။
“အော်ဦးမလား ပြော။ အကူအညီ တောင်းဦးမလားပြော။ ပြောစမ်း ပြောလေ ပြောစမ်း ကောင်မ။ ငါလိုးတာ အေးဆေးခံမလား အသက်အသေခံမလား ပြော ပြောလေ”
“အွန်းးးး ခဏလေး အားးး အွင်းးးး လွှတ်ပေးပါဦးးး အင်းးး”
ပြေလျှော့ပေးလိုက်သော လည်ပင်းက လက်ကြောင့်
“အဟွတ် အဟွတ် အဟွတ် အဟွတ်”
တဏှာမီးတွေ တောက်လောင်နေသော ဦးလေးမျက်လုံးများက သိပ်ကိုကြောက်စရာကောင်းပါတယ်ရှင်။ ပြေးစရာမြေဆိုတာ ကျမအတွက် မရှိတော့ပါဘူးရှင်။ ကျားသနားမှ ချမ်းသာရာရမဲ့ အခြေအနေ တစ်ရပ်မှာ လွှတ်ဖို့လမ်းက တကယ်ကို စမ်းတဝါးဝါးအဆင့်တောင် မရှိတော့ပါဘူးရှင်။ ဒဏ်ရာဟောင်းက သိပ်မကျက်သေးခင် ဒဏ်ရာသစ်တစ်ခု ကျမအတွက် ထပ်မံရောက်ရှိလာပါတော့တယ်ရှင်။
“ငါမေးနေတယ်လေ ဖြေလေ ကောင်မ”
လက်အုပ်ကလေး ချီထားရင်း
“ဦးလေးရယ် မေမဒီကို သနားပါရှင်။ သမီး တောင်းပန်ပါတယ် ဦးလေးရယ်”
ကျမ စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမနို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဦးလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး မတရား ဖျစ်ညစ်ဆွဲလိမ်ပြီး အတင်းကို ချေညစ်လိုက်ပါတော့တယ်။
“အားးး အားးးးးးးး နာတယ် အားးးး သေပါပြီ။ အီးးးးအားးးး အားးးးး အ အားးးးးး ရက်စက်လိုက်တာ အားးးးး အ အားးး လူယုတ်မာကြီး အားးးး ခွေးသူတောင်းစားကြီး။ နာလိုက်တာ အားးးးး မသာကြီးးးး သေပါပြီ အားးးး”
“နာလိုက်တာ ဖေဖေရယ် သမီးလေးအဖြစ်ကို လာကယ်ပေးလှည့်ပါ ဖေဖေရေ” စိတ်ထဲ အော်မိနေပါတော့တယ်ရှင်။ နာလိုက်တာ အသည်းပေါက်မထက်ပါပဲရှင်။ နုနယ်လွန်းတဲ့ ရင်သားကို ရက်ရက်စက်စက် ဆွဲညစ်လိုက်တာ မျက်ရည်များ ပါးပြင်ထက် အရှိန်နဲ့ ထွက်ကျလာတဲ့အထိ နာကျင်မှုကို ပြောပြမတတ်အောင် ခံစားလိုက်ရပါတော့တယ်ရှင်။
“ငါလိုးတာ အေးအေးဆေးဆေး ခံမှာလား ပြော ပြောလေ”
ရွေးစရာ လမ်းမရှိတဲ့ဘဝ ကျမ ခေါင်းငြိမ့်ပြရုံသာ ကျန်ပါတော့တယ်ရှင်။
“လူယုတ်မာ ရှင် လိုးမယ်ဆိုရင်လည်း လိုး”
လို့သာ ကျမပါးစပ်က ပြောလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်။ မျက်ရည်များကလည်း ဝမ်းနည်းခြင်းများစွာကြောင့် ပါးပြင်ထက် မျက်ရည်များ တစ်လှိမ့်ချင်း စီးဆင်းနေပါတော့တယ်ရှင်။ ဂါဝန်အောက်အနားစကို ဗိုက်ပေါ်အထိ ဆွဲလှန်တင်ထားလိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အခန်းတောင့်ကို လူယုတ်မာ ပစ်ထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။
ခံစားချက်မဲ့နေသော ကျမအတွက် ခံပြင်းစရာ အချိန်လေးတစ်ခု ငရဲခန်းတစ်ခုပါပဲရှင်။ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာတော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်သွားလောက်အောင် ကြောက်နေမိပါတော့တယ်ရှင်။
စောက်ဖုတ်မွှေးနုနုလေးကို ပွတ်သပ်ကစားနေရာမှ လူယုတ်မာကြီးရဲ့ လက်ခလယ် လက်တစ်ချောင်း ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အပေါ်အောက် မညှာမတာ တရစပ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ၃ မိနစ်ခန့် ပွတ်ချလိုက်သောကြောင့် နှုတ်ခမ်းကိုကိုက် အံကြိတ်ပြီး လုံးဝမအော်မိအောင် အားတင်းပြီး နေမိပေမဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက ကျိန်းစပ်စပ်ဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်ပဲ နောက်ဆုံး ခါးတွေကော့တက်ရင်း စောက်ရည်တွေရော သေးတွေပါ တဖြန်းဖြန်း ပန်းပန်းဖြာထွက်ကျကုန်တော့ပါတယ်ရှင်။
ထွန့်ထွန့်လူး ပေါင်းသားချင်း ပွတ်လိုက်မိလောက်အောင်အထိ လူးလွန့်နေချိန် ပေါင်သားနှစ်ဖက်ကို လူယုတ်မာဦးလေး ဆွဲဟလိုက်ပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက် လက်ဖဝါးနဲ့ သုံးချက်လောက် ဆင့်ဆင့်ပြီး ရိုက်ချလိုက်တော့ ကျမ စောက်စိလေးပါ ကျိန်းထွက်သွားပြီး မျက်လုံးများပြာသွားပြီး သေးများပါ နောက်တစ်ကြိမ် ကော့ကော့ပန်းထွက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ထက် နောက်တစ်ချိန် လွန်းပျံလူးလိမ့်နေပါတော့တယ်ရှင်။
ခံစားလူးလိမ့်နေတာ အရှိန်မသေသေးခင် ရုတ်တရက် ကျမကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ထက် ဒူးတောက်ဖင်ကုန်းထားလိုက်ပြီး ကျမခေါင်းကို မထူနိုင်တော့ပဲ နဖူးနဲ့ကြမ်းပြင် ထိထားရင်း ဒူးထောက် ဖင်ကုန်းလျှက် မလှုပ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပါတော့တယ်ရှင်။
“ဖြန်းးး ဖြန်းးး ဖြန်းးး ဖြန်းးးး”
ကျမဖင်ကို ရုတ်တရက် အားအကုန် ရိုက်ချလိုက်သောကြောင့် ကျမဖင်သားတစ်ခုလုံး ထူပူကျိန်းစပ်သွားပါတော့တယ်ရှင်။ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်လာတဲ့ လီးက ကျမပါးစပ်များပါ ဟသွားလောက်တဲ့အထိ ပြည့်ကြပ်လွန်းသော လီးက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို တလှိမ့်ချင်း ဆွဲသွင်းလိုက်တာ နာကျင်တာလား ကောင်းတာလား ကျမ မသိတော့ပေမဲ့ ဟနေတဲ့ ကျမပါးစပ်က သရေများပါ တတောက်တောက်ကျနေလည်း ကျမ ပါးစပ်ကို မစေ့ထားနိုင်တော့ပါဘူးရှင်။
ကျမခါးကို ကိုင်ဆုပ်ထားရင်း လီးကို စောက်ဖုတ်အပြင်ရောက်မလုမတတ် ထုက်လိုက်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တဒုက် တဒုက်နဲ့ သားအိမ်ကို လာလာထိုးဆောင့်မိသည့်အလား ရင်ခေါင်းတစ်ခုလုံး အောက်နေလောက်တဲ့အထိ အသက်ရှူကြပ်မတတ် ဖြစ်သွားလိုက်၊ လီးကိုပြန်ဆွဲထုက်ချိန် အသက်ကိုလုပြီးရှူလိုက်၊ ပြန်လည်လီးဆောင့်ချက် ဝင်လာလိုက် အသက်ရှူကြပ်သွားလိုက်နဲ့ ကျမလည်း အလိုးခံရင်း စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း စောက်ရည်တွေ လျှံလျှံထွက်ကျ လာတော့တယ်ရှင်။
အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ ခါးကိုကိုင် အသားကုန် လိုးနေသော လူယုတ်မာကလည်း ကျမစောက်ဖုတ်ရဲ့ ဝတ်ရည်ပန်းလေးကို အားနဲ့ မဟားတရား ဆွတ်ဆွတ်ခူးလို့ နေပါတော့တယ်ရှင်။ မျက်ရည်နဲ့ သရေတွေ ရောနေတဲ့ အရည်များကလည်း ကြမ်းခင်းမှတဆင့် မြေပြင်ပေါ် စီးကျနေပါတော့တယ်ရှင်။ ရင်ထဲမှာလည်း ဗလောင်ဆူဝေရင်း ရမ္မက်မိုးတွေလည်း မညှာမတာ သွန်းဖြိုးလို့နေပါတော့တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့်ဝင်လာသော လီးက ကျမ သားအိမ်ကိုလည်း လီးထိပ်နဲ့ အချက်တိုင်း ထိုးထိုးနမ်းသွားလိုက်တာ အော်ညီးတာများလွန်းလို့ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်လွန်းပြီး နှာရည်လေးပါ ထွက်ကျလာတဲ့အထိ ဖြစ်နေမိပါတော့တယ်။
မျက်ရည်များ ပါးစပ်ကသရေများနဲ့ နှာခေါင်းပေါက်က နှာရည်များယိုပြီး ချွေးကလဲ တရွှဲရွှဲဖြစ်နေတဲ့ ကျမမျက်နှာတစ်ခုလုံး ဆီလေးတပျံပျံ ဝင်းလို့နေတဲ့ မေမဒီဆိုတဲ့ ကျမကို တစ်ချက်ချက် ငုံ့ငုံ့နမ်းရင်း သရေတမြှားမြှားနဲ့ ဦးလေးမျက်နှာက သရဲများစီးနေသလား တင်မှတ်မှားလောက်တဲ့အထိ တဏှာမီးများ ဝင်းဝင်းတောက်လို့ နေပါတော့တယ်။
နဖူးကချွေးကို လက်များနဲ့ သပ်ချလိုက်ပြီး ကျမဖင်ကို တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်လို့ မြင်းစီးနေသလိုအမှတ်နဲ့ ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်၊ ဖင်သားကို တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်ချလိုက်၊ မညှာမတာ လိုးလိုးဆောင့်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသော လူယုတ်မာရဲ့ လိုးချက်ပြင်းပြင်းများအောက် ဒူတောက်အံကြိတ်မျက်လုံးများမှိတ်ထားရင်း စောက်ရေကြည်လေးများ ဒလဟော စောက်ဖုတ်ထဲမှလျှံကျရင်း နာကျင်ခြင်းကို အသည်းခိုက်မတတ်အောင် ခံစားနေရပါတော့တယ်။
ကျားလည်း မသနားလို့ ကျမလည်း မချမ်းသာလို့ အသက်မပျောက်ရုံတစ်မယ် ပေးလိုက်တဲ့ ပို့ချလိုက်တဲ့ မုဒိန်းသင်ခန်းစာ အဓိပ္ပာယ်အနက်ကို ကိုကိုကတစ်မျိုး ဦးလေးကတစ်ဖုံ အတွင်းကြေကြေ သင်ကြားပို့ချပေးလိုက်လို့ အလိုးခံနည်းကို အရွယ်မတိုင်ခင် ပညာတွေစုံလို့နေပါပြီရှင်။
လူယုတ်မာဦးလေးလည်း ဟောဟဲ ဟောဟဲ အသက်ရှူစိုက်မတတ် ဖြစ်ဖြစ်လာပြီး မကြာမှီ တခဏလေးအတွင်း ကျမစောက်ဖုတ် အတွင်းအနက်ဆုံးအထိ လီးကိုဖိဖိလိုးသွင်းရင်း လီးထိပ်နဲ့ ကျမသားအိမ်ကို အတင်းနမ်းထိုးရင်း ရေကာတာကျိုးသွားအလား မရပ်မနား ထွက်လာတဲ့ လရေများက မေမဒီ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်သိပ်လျှံထွက်လာပြီး ကြမ်းပြင်ထက် လရေဖြူပျစ်ပျစ်များ တဖတ်ဖတ်နဲ့ အိုင်ထွန်းလောက်တဲ့အထိ ထွက်ကျကုန်ပြီး လူယုတ်မာ ဦးလေးခန္ဓာကိုယ် ကျမအပေါ်မှောက်လျှက် ဖိကျလာပြီး ကျမလည်း ဒူးများဘယ်လို့မှ မထောက်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ကြမ်းခင်းထက် ခြေကားယား လက်ကားယား မှောက်ရင်း အသက်ကို လုရှူလိုက်ရင်း လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားပါတော့တယ်ရှင်။ ကျိန်းစပ် နာကျင်မှုနဲ့အတူ
“အား လေးလိုက်တာ အသက်ရှူမဝတော့ဘူး ဖယ်ပါဦး”
အော်ပြောတော့မှ ကျမအပေါ်ကထပ်ရက် မှိန်းနေသော လူယုတ်မာ အပေါ်ကဆင်းပြီး အဝတ်အစားဝတ်ဆင်ပြီးနောက် ကျမကို ပက်လက်ဆွဲလန့်လိုက်ပြီးနောက် လည်ပင်းကို ဖွဖွလေး ညစ်ထားပြီး
“မေမဒီ ကောင်မ အေးဆေးနေနော်။ နင့်အဒေါ်ကို ပြန်ပြောရင် နင်ရော နင့်အဒေါ်ကိုပါ ငါသတ်ပစ်မယ် ကြားလား ကြားလား”
ရွေးချယ်စရာမရှိတဲ့ ကျမဘဝမှာ ခေါင်းငြိမ်ပြရုံသာ ရှိပါတော့တယ်ရှင်။ အခန်းထဲမှ လူယုတ်မာ ခွေးသူတောင်းစား ထွက်သွားမှ အဝတ်တွေ ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပြီး ပေပွနေသော ကြမ်းခင်းကို ရေများလောင်းလို့ ကျမ ဆေးကြောနေမိပါတော့တယ်ရှင်။ မျက်ရည်များ တစ်ပေါက်ပေါက် ကျနေတာထက် အသည်းက တဆက်ဆက် ပိုလို့ နာကျင်နေပါတော့တယ်ရှင်။
ကျမဘဝက လူယုတ်မာများရဲ့ အညွှန့်ချိုးခြင်းကို ဘယ်အချိန်မှ လွှတ်မြှောက်မှာလည်း လောကကြီးရယ်။ ကောင်းသောဘဝ ကောင်းသောအနာဂတ် ဘဝတစ်ခု မိသားစုဘဝလေး ဘယ်သောအခါမှ ပြန်ရပါ့မလည်း တွေးတောနေရင်း၊ ကျောင်းလေးတက်လိုက် စာသင်လိုက်၊ ကျောင်းပြန်ရင် ဒေါ်လေးလစ်တိုင်း လူယုတ်မာဦးလေးရဲ့ အလိုးခံရလိုက်နဲ့ စာသင်၊ ကာမ ဒါနဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားနေရတာ ရက်မှလတွေ တအိအိ ပြောင်းလို့လာပါတော့တယ်ရှင်။
အတန်းပိုင်ဆရာမက နေ့လည်ထမင်းစားချိန် ရုံးခန်းခဏလာခဲ့ရန် မှာထားသောကြောင့် ကျမ မေမဒီ လည်း ဆရာမရုံးခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်ရှင်။
“ဆရာမ သမီးရောက်ပါပြီ”
“အော် သမီးလေး မေမဒီ ထိုင်ပါဦး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ”
ဆိုပြီး ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။
“သမီး မေမဒီ ဆရာမ မေးတာ သေချာဖြေနော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ”
“သမီးကို အခုတလော ကြည့်ရတာ ဖြူဖတ်ဖြူရော်နဲ့ အားမရှိသလိုပဲ။ ပြီးတော့ စာသင်ချိန်တွေမှာလည်း အိပ်ပျော်နေတာ ခဏခဏပဲလို့ ဆရာ ဆရာမတွေ စုံနေပြီ ဆရာမကို လာလာတိုင်ပြောနေကြတာ။ သမီး နေရောကောင်းရဲ့လား ဒါမှမဟုတ် ဘာအခက်အခဲတွေ ရင်ဆိုင်နေရလည်း ပြောပါ။ ဆရာမ ကူညီနိုင်တာဆို အတတ်နိုင်ဆုံး ကူညီပေးပါ့မယ်။ ပြောပါ သမီး”
ကျမ ခေါင်းလေးကို မသိမသာ ငုံ့လို့ထားရင်း
“ဆရာမ သမီး ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ဖေဖေကို သတိရလို့ ညညအိပ်မပျော်လို့ အိပ်ယာဝင် နောက်ကျနေလို့ အခုလို အဖြစ်မျိုးတွေ ဖြစ်သွားရတာပါ ဆရာမ”
လို့ ကျမ ညာပြောလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။
“ကဲ သမီး ဆရာမပြောတာ နားတောင်ပါ။ အဖေ့ကို သတိရတာလည်း ရပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျောင်းစာကိုတော့ မထိခိုက်စေချင်ဘူး။ သမီးက စာမှာ ထူးချွန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်လို့ ဆရာမက အခုလို အသိပေး ပြောနေရတာနော်။ သမီး နားလည်နော်။ လိုအပ်တာရှိရင် ဆရာမကို အချိန်မရွေး လာပြောနိုင်တယ်နော်။ သမီးလေး မေမဒီ။ ကဲ ကဲ သမီး အခန်းထဲပြန်တော့ ကျောင်းပြန်တက်တော့မယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ”
လို့ ကျမ ပြောကြားရင်း ဆရာမရုံးခန်းထဲမှ လေးလံတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ပြန်ထွက်လာပါတော့တယ်ရှင်။ စာသင်ခန်းထဲ သူငယ်ချင်းများက ကျမကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေကို ဘယ်လိုမှ ရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်း မရှိသလို ကိုယ့်ဝမ်းနာကိုယ်သာသိနေတဲ့ အခြေအနေမို့ လောကကြီးထဲ လွှင့်မျှောလို့သာ ပျောက်ကွယ်သွားချင်နေပါတော့တယ်ရှင်။
ခံစားချက်တွေကို မြိုသိပ်လို့ ကျောင်းစာအုပ်ထဲ စကားလုံးတစ်ချို့ ချရေးပြီး စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး လွယ်အိတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး စာသင်နေသော ဆရာမဆီ လျှောက်သွားပြီးနောက်
“ဆရာမ”
စာသင်နေရာမှ နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ဆရာမက
“ဘာလည်း သမီး ပြောလေ”
“သမီး အပေါ့သွားချင်လို့ပါ”
“သွား သွားလေ သမီး မေမဒီ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ”
ဆိုပြီး ကျမ စာသင်ခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ဝရန်တာ လက်ရန်းပေါ်ကို တက်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင် အပေါ်ကနေ မျက်လုံးများ မှိတ်လိုက်ပြီး အတန်ဖော် သူငယ်ချင်းများရဲ့အော်သံ၊ ဆရာ ဆရာမများရဲ့ အော်ဟစ် တားမြစ်သံများ နားထဲကြားလိုက်ချိန်၊ ကျမ မေမဒီ ဝရန်တာ လက်ရန်းကို ခြေစုံအားနဲ့ တွန်းကန်လို့ လေဟာနယ်ထဲ လွှင့်ပျံ ပြုတ်ကျသွားပါတော့တယ်။
“ဝုန်း ဘုန်း အားးးး အားးးးးး”
နာကျင်မှုကို အချိန်အခိုက်အတန့်လေး ခံစားလိုက်ပြီးနောက် ကျမ မေမဒီ လောကကြီးနဲ့ လုံးဝအဆက်အသွယ် ပြတ်တောက်သွားပါတော့တယ်။
ရက်တွေ လတွေ ဘာတွေ ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်း ကျမ မသိတော့ပေမဲ့ နာကျင်ခံစားမှုများနဲ့ မျက်လုံးများ ဖြေးဖြေးချင်း ပွင့်လာတော့ ပထမဆုံး မြင်တွေ့လိုက်ရတာက မျက်နှာကျက် အဖြူရောင်များဖြစ်ပြီး လက်ကို လှုပ်ကြည့်လိုက်တော့ လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ ဆေးပိုက်များ တန်းလန်းနဲ့ ကျမအဖြစ်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်ရှင်။
ဆီးစပ်တွေ နာကျင်ကိုက်ခဲလာလို့ အံကြိတ်ညီးတွားလိုက်ရင်း ခေါင်းကိုအတင်း ထောင်မတ်ပြီး ခြေထောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ကျောက်ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ လှုပ်မရတဲ့ ကျမခြေထောက် တစ်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ခံပြင်းစိတ် ဒေါသစိတ် နာကျည်းစိတ်များ ရောပြွှန်းရင်း “အားးးးးးးးးးး” လို့ အားအကုန် အော်ချလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။
“သမီး သမီးလေး မေမဒီ သတိရလာပြီလား ဒေါ်လေးရှိတယ် သတိထားပါဦး သမီးလေး”
“လူယုတ်မာ လူယုတ်မာတွေ ငါ့ဘဝကို သတ်ကြတယ်။ ခွေးသူတောင်းစား တဏှာရူးကောင် ဦးဇော်မင်း နင့်ကိုငါသတ်မယ် ငါသတ်ပစ်မယ် အားးးးး”
“သမီး စိတ်ထိန်းပါဦး စိတ်ကို အေးအေးထားပါဦး။ သမီးလေး ဘဝကို ဖျက်ဆီးတဲ့ လူယုတ်မာ ဦးဇော်မင်းကို ရဲတွေ ဖမ်းသွားပါပြီ။ တရားဥပဒေရဲ့ ပြစ်ဒဏ်ကို သူပြန်ခံရမှာပါ တူမလေး”
မျက်ရည်များနဲ့ ငြိမ်ကျသွားတဲ့ တူမလေး မေမဒီကိုကြည့်ရင်း
“ဒေါ်လေးကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ မေမဒီရယ်။ ဒေါ်လေး မစောင့်ရှောက်လိုက်မိခဲ့တာ ရင်ထဲ ယူကြုံးမရ ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ သမီးလေး မေမဒီရယ်”
ပြောပြီး ငိုကြွေးနေသော ဒေါ်လေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး
“ဒေါ်လေး မငိုပါနဲ့တော့ အားလုံးက ဖြစ်ပြီးသွားပြီ။ ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ကံလို့ပဲ မေမဒီ မှတ်ယူထားလိုက်ပါပြီ။ ဒေါ်လေးရယ် တိတ်ပါတော့နော် မငိုပါနဲ့တော့ ဒေါ်လေး”
လို့ ကျမ ပြောလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်။
“ဒေါ်လေး သမီးဆေးရုံရောက်နေတာ ဘယ်နှစ်ရက် ရှိနေပြီလည်း ဟင်”
ကျမ လက်ချောင်းလေးများကို ဒေါ်လေးဆုပ်ကိုင်ထားရင်း
“နှစ်ပတ်ရှိနေပါပြီ တူမလေး။ မသေကောင်း မပျောက်ကောင်း တူမလေးရယ်။ တူမလေး ဗိုက်ထဲက ကလေးက ၄ လ ကျော်နေပြီ။ သုံးထပ်ကျောင်းပေါ်က ခုန်ချလိုက်တဲ့ အရှိန်ကြောင့် ကလေးက ပျက်ကျပြီး ဆေးရုံမှာ မနည်းအသက်လု ပြန်ကုတားရတာပါ တူမလေး။ စိတ်ထဲမကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ တူမလေးရယ်။ တူမလေး သားအိမ် ပျက်စီးသွားပြီး ထုက်ပစ်လိုက်ရပါတယ်။ ညာဖက် ခြေတောက်တစ်ဖက် အရိုးအက်သွားလို့ ကျောက်ပတ်တီးစီးပြီး ပြန်ကုပေးတားရပါတယ်။ အချိန်လေး ခဏပေးပြီးကုသလိုက်ရင် အားလုံးအကောင်းအတိုင်း ပြန်ဖြစ်လာမှာပါ တူမလေး”
ဒေါ်လေးစကားအဆုံး၌ ကျမမေမဒီ ဘာဆိုဘာစကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ပါးပြင်ထက် မျက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စီးဆင်းလာပါတော့တယ်ရှင်။
“တူမလေး ကျောင်းစာအုပ်ထဲမှာ ရေးတားတဲ့စာကြောင့် လူယုတ်မာကို ချက်ချင်းဖမ်းမိတာပါ”
“မေမဒီကို လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးပါ ဒေါ်လေး”
“သက်ဆိုင်ရာကို ခေါ်ထားခိုင်းလိုက်ပါပြီ တူမလေး။ မကြာခင် လက်ထိပ်လာဖြုတ်ပေးကြမှာပါ။ ခဏလေး စောင့်ပေးပါဦးနော်”
ခေါင်းကိုသာငြိမ့်လို့ မျက်လုံးထဲ ဖေဖေကိုသာ သတိရ မြင်ယောင်လာမိပါတော့တယ်ရှင်။
ရက်မှလတွေပြောင်းလို့ ဆေးရုံမှ ကျမလည်း ဆင်းခွင့်ရပြီး အမှုများကို တရားရုံးတော်တက်လို့ ဖြေရှင်းပြီးနောက် တရားခံမုဒိန်းကောင် လူယုတ်မာ တဏှာရူး ဦးဇော်မင်းကို ပြစ်မှုထင်ရှားလို့ အလုပ်နဲ့ ထောင်ဒဏ် နှစ်၂၀ အမိန့်ချမှတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
သေကြောင်းကြံစည်သူ ကျမမေမဒီကို ရုံးတော်မှ အသက်မပြည့်သေးလို့ သက်ညှာထောက်ထားသော အားဖြင့် ဒေါ်လေးလက်ထဲ ကောင်းမွန်စွာ ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ ကတိစကားတောင်းဆိုရင်း အမှုမှအပြီးပြတ် မေမဒီကို လွှတ်ပေးရန် အမိန့်ကို ရုံးတော်မှ ချမှတ်လိုက်ပါတယ်။
တရားရုံးမှအပြန် အဒေါ်နဲ့တူမ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း စကားလေးတွေ ပြောနေမိပါတော့တယ်။
“ဒေါ်လေး”
“ပြောလေ တူမလေး”
“ကြာအင်းဆိပ်ကြီးက သမီးတို့ အိမ်လေးမှာပဲ ပြန်နေကြတော့မယ်နော်။ ဒေါ်လေးပါ လိုက်နေရမယ်နော်။ သမီးတစ်ယောက်ထဲ မနေရဲလို့ပါနော်။ နောက်တစ်ခါ လူယုတ်မာတွေနဲ့ ထပ်ကြုံမှာ မတရား ကြောက်လို့ပါ ဒေါ်လေးရယ်”
“အော်သမီးလေး မေမဒီရယ်”
ဆိုပြီး ရင်ခွင်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျနေတဲ့ တူမလေး မေမဒီ ပါးပြင်က မျက်ရည်စတွေကို ဖယ်ရှားသုတ်သင်ပေးလိုက်ပြီး ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နွေးထွေးမှုလေး ဝမ်းနည်းစွာအားပေးရင်း “ဒေါ်လေးကျတဲ့ မျက်ရည်တွေ ဘယ်တော့မှ မမြင်ပါစေနဲ့ တူမလေးရယ်” လို့ စိတ်ထဲ ပြောနေမိပါတော့တယ်။
ရပ်ကွက်လေးထဲ အဒေါ်နဲ့တူမ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ အသုပ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ရောင်းရင်း ဘဝဝမ်းရေး တက်ညီလက်ညီ ဖြေရှင်းရင်း တိုက်ပွဲဝင်နေကြပါတော့တယ်။ ဆိုင်လေး ရောင်းအားကောင်းလို့ ဝမ်းဝလို့ ခါးပါလှနေပါတော့တယ်ရှင်။ အတိတ်က ဒဏ်ရာတွေ မေ့ပျောက်ထားလို့ လူတွေကြားထဲ အပြုံးလေးနဲ့ ဆက်ဆံတတ်လာအောင် သင်ကြားပေးသော ကျမဒေါ်လေးကို ကျေးဇူးတွေတင်နေမိပါတော့တယ်။ တစ်နေ့တာ ပင်ပန်းခဲ့သမျှ ညဘက် ဒေါ်လေးနဲ့တူတူ ဖက်အိပ်ရတာ ကျမအတွက် နွေးထွေးလုံခြုံလို့ နေပါတော့တယ်ရှင်။
“မေမဒီ”
“ဒေါ်လေး ပြောလေ”
“မနက်ဖြန် ဆိုင်မဖွင့်ဘူး ဘားအံကို သွားကြမယ်နော်”
“ဆိုင်က ရောင်းကောင်းနေတာကို ဒေါ်လေးကလည်း”
“အိပ်တော့ တူမလေး မနက်စောစော လိုင်းကားစီးပြီး သွားကြမယ်။ အိပ် အိပ်လိုက်တော့နော်”
ဆိုပြီး ကျမရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားလိုက်ပြီး တူမလေး နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး ကျောပြင်နဲ့ ခါးလေးကို ပွတ်သပ်ကစားရင်း နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျှော်လို့သွားကြပါတော့တယ်။
ဘားအံမြို့လေးသို့ ရောက်ပြီး အကျဉ်းထောင်ဘက်သို့ သုံးဘီးကားလေး ငှားစီးလိုက်ချိန်မှာတော့
“ဒေါ်လေး ဖေဖေဆီ ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့မလို့လား။ သမီး မေ့နေလိုက်တာ။ ကျေးဇူးပါ ဒေါ်လေးရယ်။ ဖေဖေ့ကို မတွေ့ရတာကြာပြီ။ ဖေဖေ နေကောင်းရဲ့လား အဆင်မှပြေပါ့မလား ဒေါ်လေးရယ်။ သမီး သိချင်လိုက်တာ”
“တူမလေး ဖေဖေနဲ့ တွေ့ရတော့မှာပါ။ ခဏလေး မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်သက်လုံး ပြန်ဆုံတွေ့ရမှာပါ မေမဒီလေးရယ်”
“ဟင် ဒေါ်လေး။ ဒါဆို ဒါဆို ဖေဖေ ထောင်က လွှတ်တော့မှာပေါ့နော်”
“လွှတ်တော့မှာပါ ဒီနေ့ပဲ ပြစ်ဒဏ်က အပြီး လွှတ်ပါပြီ တူမလေး။ သမီးဖေဖေ ဒီနေ့ ထောင်ကလွတ်မဲ့ နေ့ရက်လေ မပျော်ဘူးလား တူမလေး”
“ဘယ်လို ဘယ်လို တကယ်ပြောတာလား ဒေါ်လေး။ ပျော်လိုက်တာ အရမ်းပဲ။ ကြိုလည်း မပြောဘူး ဒေါ်လေး မကောင်းဘူး။ သိပ်ပျော်တာပဲ သိလား ဒေါ်လေး”
“ကဲ ပျော်တာလည်း ပျော်တာပေါ့ တူမလေး။ ဆင်းတော့လေ ရောက်ပြီ မေမဒီ”
ကျသင့်ငွေ သုံးဘီးကားခကို ဒေါ်လေးရှင်းလိုက်ပြီးနောက် ဖေဖေထွက်အလာကို နာရီဝက်ခန့် ထိုင်စောင့်လိုက်ပြီး ပွင့်လာတဲ့ တောင်တံခါးကြီးကို ကျမနဲ့ဒေါ်လေး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ ငေးမောကြည့်နေမိပါတော့တယ်ရှင်။
နောက်ဆုံးက ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း ထွက်လာတဲ့ ဖေဖေ့ကိုကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ အလိုလို ကျဆင်းလာပြီး
“ဖေဖေ”
လို့ အကျယ်ဆုံး အော်ခေါ်လိုက်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို အပြေးလေး ဖေဖေရင်ခွင်ထဲ ခိုဝင်လိုက်ပြီး ဖေဖေခါးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး အေးမြနွေးထွေးတဲ့ ရင်ငွေ့လေးခိုလှုံရင်း အားရပါးရ ဝမ်းသာဝမ်းနည်း နာကျည်းခံပြင်းစိတ် အချို့တစ်ဝက်နဲ့ ပူလောင်စွာ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာလည်း ဘာဆိုဘာမှ မသိတော့ပဲ ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။
“ဟီးးးး ဟီးးးး ဟင့် ဟီးးးး ဖေဖေ။ ဟင့် ဟီးး ရွှတ် ရွှတ်”
“မငိုပါနဲ့ သမီးလေးရယ်။ ဖေဖေ ထောင်က လွတ်လာပါပြီ။ သမီးလေးအနား ဖေဖေပြန်လာပါပြီ”
လို့ ပြောရင်း ကျမကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့လက်က မိဘမေတ္တာအပြည့်နဲ့ဆိုတာ ကျမစိတ်ထဲ အလိုလို သိနေပါတယ်။ ပိန်ကျပြီး အသားတွေညိုလို့ မဲနေတဲ့ ဖေဖေပါးနှစ်ဖက်ကို ကျမ မွတ်သိပ်စွာ နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။
“အိမ်ရောက်မှ အလွမ်းသယ်ကြတော့ ပြန်ရအောင်နော်”
ဒေါ်လေးစကား ကြားလိုက်ရမှ ကျမလည်း မျက်ရည်များ သုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
“ဖေဖေ”
“ပြောလေ သမီး”
“အိမ်ပြန်ရအောင်နော် ဖေဖေ”
“ဖေဖေတို့ အိမ်ကိုမပြန်ခင် ဘားအံ ရွှေယဉ်မျှော်ဘုရား ဝင်ဖူးချင်တယ် သမီး”
“ဖေဖေသဘောပါနော် သမီးတို့ ရွှေယဉ်မျှော်ဘုရား သွားဖူးကြမယ်နော်”
ပျော်နေတဲ့ တူမလေးကိုကြည့်ရင်း
“ကဲ သွားကြစို့နော်”
သံလွင်မြစ်ပြင်က ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေညှင်းက ဘုရားဖူးသူများရဲ့ စိတ်နှလုံးကို အေးမြလွန်းနေပါတော့တယ်။ ဘုရားလေးဖူးလိုက်ပြီးနောက် ဘုရားရဲ့အရိပ်အောက် အေးချမ်းစွာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သံလွင်မြစ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို ဖေဖေ ငေးမောကြည့်ရှုရင်း ထွက်ကျလာတဲ့ စကားလေးက ကျမ မေမဒီရင်ကို ထိခိုက် နာကျင်စေပါတော့တယ်ရှင်။
“သမီး မေမဒီ။ ဖေဖေ ထောင်ထဲရောက်နေချိန် သမီးလေး နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ဟီးးးး ဟီးးးး ဟင့် ဟင့် ရွှတ် ရွှတ် ဟီးးး ဖေဖေ ဟီးးးး ဟင့်”
“ဖေဖေ ထောင်ကျနေတဲ့ အချိန်မှာ သမီးဘဝက တကယ့် လောကငရဲပါပဲ ဖေဖေရယ်”
ဆိုပြီး မျက်ရည်တစ်ပေါက်ပေါက် ပြိုလို့၊ မေ့ထားခဲ့တဲ့ နေ့ရက်အချို့ကို ရှိုက်ကြီးတငင် ပြောလို့၊ ကျမ ငိုလို့သာ မိမိအဖြစ်ကို နာကျင်လို့ အော်ငိုနေမိပါတော့တယ်ရှင်။
“ဒေါ်လေးကို အပြစ်မတင်ပါနဲ့ ဖေဖေရယ်”
လို့ ပြောရင်း မျက်ရည်များနဲ့ ဖေဖေ့ကို ဖက်ထားရင်း
“အရွယ်မတိုင်ခင် အစ်ကိုအရင်းဖြစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့ စော်ကားခြင်းကို ခံခဲ့ရတယ်။ ပြီးတော့ လူယုတ်မာ တစ်ယောက်ရဲ့ ဖျက်ဆီးစော်ကားခြင်းကို အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရတယ်။ လူယုတ်မာနဲ့ ရလာတဲ့ ကလေးကို ဘာမှနားမလည်ပဲနဲ့ ရှက်စိတ် ကြောက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ် ခံပြင်းစိတ်တို့နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျောင်းဝရန်တာပေါ်က ခုန်ချပြီး သတ်သေခဲ့ပါသေးတယ် ဖေဖေ။ အသက်မသေခဲ့ပဲ လတော်တော်များ ဆေးရုံမှာ အချိန်ကုန် ဆေးကုသလိုက်ရပြီး ၁၀ တန်း စာမေးပွဲ မဖြေခဲ့ရပါဘူး။ လူ့လောကထဲ ပြန်လည် အသက်ရှင်ခွင့်ရပေမဲ့ သမီးဘဝက သမီးဘဝက ဟီးးးး ဟီးးးးးး ဟင့် ဟင့် ဟီးးးးးး။ သေကြောင်းကြံစည်မှုကြောင့် ကလေးပျက်ကျပြီး သားအိမ်ကိုပါ ထုတ်ပစ်လိုက်ရပါပြီ။ သမီးဘဝက အသက်မပေမဲ့ ဘဝသေသွားသလို ဖြစ်နေပါပြီ။ တစ်နေ့ သမီးဘဝအတွက် အနာဂတ် ကမ္ဘာလေးတစ်ခု တည်ဆောက်ဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း ဖေဖေ့အတွက် သမီးတို့အတွက် အနာဂတ် မျိုးဆက်တစ်ခု ပြတ်တောက်လို့သွားပါပြီ ဖေဖေရယ်။ ဟီးးး ဟီးးး အီးးးးးဟင့် ရွှတ် ရွှတ်”
ဝမ်းနည်း နားကျည်းစိတ်က အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ခံစားခဲ့ရတဲ့ သမီးလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ထွေးဖက်ထားရင်း ဖေဖေရဲ့ နှုတ်ခမ်းက တစ်ဆို့ဆို့ စကားသံလေး တစ်ချို့တစ်ဝတ်ကို ခပ်တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်။
“တကယ်တော့ သမီးလေးရယ် ဘယ်သူမှ မဖြစ်ချင်တဲ့ အရာတစ်ခုကို ဘယ်သူမှလည်း လိုချင်ကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဖေဖေနဲ့ သမီးလေး အခုဘဝမှာ အတိတ်က အကြွေးတွေ အကြေဆပ်လိုက်ရတဲ့ သူတွေပါ။ ဖေဖေ့ထက် လောကဓံရဲ့ ရိုက်ချက် ကြမ်းကြမ်းဒဏ်တွေကို သမီးလေးက ပိုလို့ ခံစားခဲ့ရတဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ။ ဘယ်သူကိုမှ အငြိုး အမုန်းတရား အာဃာတတွေ ရင်ထဲမထားပါနဲ့ သမီးလေး။ ဖေဖေနဲ့သမီး အတိတ်ရဲ့ ကံကြွေးဆပ်ဖို့ လူ့ဘဝထဲ ခဏတာ လာလည်ကြတဲ့ ခရီးသွား ဧည့်သည်တွေပါပဲ သမီးလေး။ ပြုသူအသစ် ဖြစ်သူအဟောင်းပါ သမီး။ သံသရာမှာ ဖေဖေ့သမီးလေး ဒီလိုအဖြစ်မျိုး ထပ်မခံစားရအောင် ဒီဘဝ ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဝဋ်ကြွေးတွေ အကျေဆပ်လိုက်ပါတော့။ သမီလေးရဲ့ သံသရာဝဋ်ကြွေး ဒီဘဝ ဒီမျှ ဒီနေ့ ဒီရက် ကျေပါပြီ မေမဒီရယ်”
လို့ ဖေဖေ မျက်ရည်လေးများနဲ့ ပြောရင်း မျက်ရည်စများ မခြောက်သေးတဲ့ ကျမ မေမဒီပါးပြင်လေး တစ်ဖက်ကို နမ်းရှိုက်လို့ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တော့ ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးငုံ့လို့ တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေမိပါတော့ရှင်။
ဘုရားဆည်းလည်းသံ သာယာနာပျှော်ဖွယ် ခေါင်းလောင်းထိုးသံ ဘုရားဖူးများရဲ့ အမျှဝေ တရားသံများအောက် မေမဒီတို့ မိသားစုလေး မျက်ရည်များနဲ့ သာဓု အတူတူ လိုက်ဆိုရင်း ဘုရားအရိပ် တရားသံများအောက် လောကကြီးတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်လို့ အေးချမ်းနေပါတော့တယ်။
(ဝဋ်မှာအမြဲ ငရဲမှာအပပါ မိတ်ဆွေ။ သင်လည်း ဧည့်သည် ငါလည်း ဧည့်သည်ပါပဲ။ အသက်ရှူတာခြင်း မတူကြပေမဲ့ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်လေးသာ အတူတူထားနိုင်ရင် ဒီကမ္ဘာလောကကြီးက ငြိမ်းအေးချမ်းနေမှာ အမှန်ပါပဲဗျာ)
ပြီးပါပြီ။