ဆောင်းလေပမာညီ – ထူးခြား ဘာသာပြန်/မှီငြမ်း သည် Part 3
“သားလေး ကရော”
“သားလေး ကို ဒီခွေးမသား ကြီးဆီ ခေါ် မသွားချင်ပါဘူးကွာ၊ သူ အခု သူ့ ပုခက်ထဲ အိပ်နေတာပဲ ခန တော့ ထားခဲ့လို့ ရမှာပါ၊ မောင်တို့ မြန်မြန်သွား မြန်မြန်ပြန်လာတာပေါ့”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ဦးသာဒင် အိမ်ဆီကို လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကျနော် က ခုထိ ရုံးသွားတဲ့ အဝတ်အစား တောင် မလဲရသေးဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ဘဲတောင် မနှိပ်တော့ ပဲ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ဖွင့် လို့ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် သူ့ အိမ် ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဦးသာဒင် က အိပ်ခန်းထဲ က ထွက်လာတယ်။ ကျနော်တို့ အသံကြားလို့ ထင်တယ်။ အပေါ် ပိုင်း အင်္ကျီကျွတ် နဲ့ အောင်က ပုဆိုး တထည်ပဲ ဝတ်ထားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဘယ်သူနဲ့ မှ မျက်လုံးချင်း မဆုံ မိအောင် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချပြီး ကြမ်းပြင် ကို ပဲ ကြည့်နေတယ်။
ကျနော့် နှလုံး က အရမ်းကို ခုန်နေတယ်။ ခုလို မျိုး ကိုယ့် မယားကို လိုးနေတဲ့ ဘဲနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြီး အဲဒီ အကြောင်းကို ပြောရမယ် ဆိုတာကို အရင် ကပ်ကိုးဖီးလ် ခံနေတုန်းက တခါမှ မတွေးခဲ့ မိဘူးလေ။ ကျနော် လည်း ခွေးမသား ကြီး မျက်နှာကို မကြည့်ချင်တာနဲ့ ပြတင်းပေါက် ကနေ အပြင်ဘက် ကို ငေးကြည့်နေလိုက် တယ်။ ဦးသာဒင် က ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာနားမှာ ကပ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေတယ်။
သုံးယောက်စလုံး ဘာမှ မပြောမဆိုပဲ ငြိမ်သက်နေကြပြီး အတော် ကြာမှ ကျနော် က စပြီးပြောလိုက်တယ်။
“အန်ကယ်အန်ကယ်၊ အခု ဖြစ်ပျက်ခဲ့ သမျှ တွေ အားလုံး အတွက် ကျနော်တို့ က တောင်းပန်ပါတယ်”
ဦးသာဒင် က ဆိုဖာပေါ် မှာ မိန့်မိန့် ကြီးနဲ့ မျက်နှာထား ခပ်တည်တည်လုပ်လို့ ထိုင်နေရင်းက။
“တောင်းပန် တာကို လက်ခံပါတယ်”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ပြန်ငြိမ် သွားကြပြန်ပါတယ်။ ကျနော် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်မိရင်းနဲ့ ကျနော် ကပဲ ပြန်စ ပြောလိုက်ပြန်တယ်။
“ကျနော် တို့ က အပျော် အပျက် သဘောမျိုး နဲ့ စမ်းသပ်မှု တခု လုပ်ခဲ့တာပါ။ အန်ကယ့် ကို လိမ်လည် လှည့်ဖျား ခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး”
ဦးသာဒင် က ကျနော့် မျက်နှာကို လည်း မကြည့်ပဲ လေသံ မာမာ နဲ့ပဲ ပြန်ပြောလာတယ်။
“မင်း တို့ စမ်းသပ်မှု လုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို လည်း နားလည်တယ်။ လက်ခံတယ်လို့ ပြောပြီးပြီပဲ”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့ လုပ်ရပ်ဟာ မှားတယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက် လာခဲ့တဲ့ အတွက် အားလုံးကို ဒီနေရာက နေ ရပ်တန်းက ရပ်ဖို့ ကျနော် တို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပါတယ်။ အန်ကယ် အနေနဲ့ အခြေအနေ အရပ်ရပ် ကို နားလည်လိမ့် မယ်လို့ ယူဆပါတယ်”
“ဘာ အခြေအနေ အရပ်ရပ်လဲ”
“ကျနော် တို့ လင်မယား ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို မဖြိုခွဲ ပါနဲ့ ခင်ဗျာ”
“မင်းတို့ အိမ်ထောင်ရေးကို ငါ က ဖြိုခွဲတာမှ မဟုတ်တာ၊ မင်းကသာ မင်းရဲ့ ဘဝ၊ မင်းတို့ အိမ်ထောင် ရေးကို စွန့်စား ပြီး ကစား ခဲ့တာ ၊ မင်းဘာသာ မင်း ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့”
“ဒါပေမဲ့ အန်ကယ်၊ ကျနော်တို့ အခု အဲဒါကို ရပ် လိုက်ချင်ပါပြီ”
“မင်းတို့ က ရပ်ချင်ပေမဲ့ ငါက မရပ်ချင်ဘူး”
ဦးသာဒင် ရဲ့ အဲဒီ စကားက ကျနော့် ရင်ကို ဒါးနဲ့ ထိုးလိုက်သလို ပဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မျက်လုံးတွေက မျက်ရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်နေတယ်။ ကျနော် က ဆက်ပြော လိုက်တယ်။
“အန်ကယ်၊ ကျနော်တို့ မှာ ကလေးငယ်လေး လည်း ရှိတယ်။ ကလေး ရဲ့ အနာဂါတ် ကို လည်း စဥ်းစား ပေးပါဦး၊ အဖြစ်အပျက် တွေ က ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု တော့ ကျနော် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ယောက် စလုံး က ကျနော်တို့ အိမ်ထောင် အနာဂါတ်အတွက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါပြီ။ အဲဒါကြောင့် ပြီးခဲ့တဲ့ လပိုင်းလေး ကမှ စပြိး ဖြစ်ပျက်ခဲ့ သမျှ တွေကို အန်ကယ် မေ့ပေးလိုက်ပါလို့ တောင်းပန်ချင်တာပါပဲ”
“ဒီမှာ ဟိန်းဇော်ထူး၊ မင်းက ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလည်း၊ ငါ့ ကို ကစား စရာ အရုပ်လို့ ထင်နေတာလား။ မင်းတို့ ဆော့ချင်တဲ့ အချိန် မှာ ယူဆော့ ပြီး မလိုချင်တော့ တဲ့ အချိန်မှာ ပြစ်ချထားပြစ်လို့ ရတဲ့ ကစားစရာ တစ်ခု လို့ သတ်မှတ်ထားတာလား”
“အဲလို သဘောမျိုး မဟုတ်ပါဘူး အန်ကယ်၊ အဲလို မေ့ပြစ်လိုက်လို့ အန်ကယ့် ဘဝ အတွက် ဘာမှ ဆုံးရှုံး စရာ မရှိပါဘူး။ အန်ကယ် အတွက် ပျော်ရွှင် မှု တောင် ရခဲ့သေးတာပဲ မဟုတ်လား”
“အေး ငါ အတွက် ပျော်ရွှင်မှု ရခဲ့တာ မှန်တယ်။ မင်းမယားလည်း ပျော်ရွှင် မှု တွေ ရခဲ့တာပဲ၊ ဒီနေ့ မင်း ရုံးသွားနေ တဲ့ အချိန်မှာ တောင် မင်းမိန်းမ က နတ်ပြည် ရောက်နေခဲ့တာလေ”
ဦးသာဒင် အပြော က ကျနော့် ကို အရှိုက်ထိုးခံလိုက်ရသလို ပဲ အောင့် သွားရတယ်။ မနေ့ က ပြဿနာ တက်ခဲ့ ပြီး ဒီနေ့ တနေ့လုံး ကျနော် ရုံး က မပြန်ခင် အထိ တောင် ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ အလိုးခံနေတာလား၊ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို ကျနော် လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို စိတ်အေးအေး ထားပြောဖို့ ပုခုံးကို လက်နဲ့ ညှစ် ပြီး သတိပေးလိုက်တယ်။
“ထားပါတော့ အန်ကယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်ရေး အတွက် နောင်ရေး မကောင်းတာ ကို အမြင်မှန် ရပြီး နှစ်ဦးစလုံးက ဒီကိစ္စ ကို ရပ်တန်းက ရပ်ချင်နေပါပြီ၊ အန်ကယ် ဒီကိစ္စ ကို အဆုံးသတ်ဖို့ အတွက် ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရ ပေးရပါ”
“ဟိန်းဇော်ထူး မင်းရဲ့ ခံစား ချက်ကို လည်း ငါနားလည်တယ်။ ခုလို ငါက မင်းတို့ လုပ်ရပ်ကို မိမသွားခင် အချိန်ထိ လောက် က မင်းတို့ က ငါ့ကို ကစားစရာ တစ်ခု လို မင်းတို့ ဖန်တက်စီ အတွက် အသုံးချခဲ့ကြတယ်၊ အဲဒါကို တော့ ငါ လုံးဝ မေ့ပြစ်လို့ မရနိုင်ဘူး။ မင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ငယ်သေးတယ်။ မင်းတို့ ရဲ့ အနာဂါတ်အတွက် စိတ်ပူတယ်။ အဲဒါကို လည်း ငါနားလည်ပေးလို့ ရတယ်။ ငါက ပျော်ရွှင်မှု ရခဲ့တယ်လို့ မင်းပြောတာလည်း မှန်တယ်။ ဘာမှ အနှောင်အဖွဲ့ မရှိပဲ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရတယ်။ မင်းမိန်းမ လည်း ပျော်ရွှင် ခဲ့တာပဲ။ အဲဒီ အချိန်တုန်းက မင်းက မင်းဖန်တက်စီ အတွက် ငါ့ကို အသုံးချခဲ့တယ် နောက်တော့ မှ မင်းက ရပ်ချင်တဲ့ အချိန်မှာ တော်တော့ ဆက်မလုပ်နဲ့ တော့ လို့ ဆိုလာတယ်။ အဲဒါက လည်း မင်း အကြောင်းပြတာက မင်းတို့ ရဲ့ အနာဂါတ် အတွက် တဲ့ ၊ ကဲ မင်းတို့ လုပ်ရပ် ကို ငါက လက်ပူးလက်ကြပ် မမိခဲ့ရင် မင်း အနာဂါတ်အတွက် ဆိုတာက စဥ်းစားဦးမှာလား”
ကျနော် ဘာပြောရမှန်းမသိလို့ ကြမ်းပြင်ကို ပဲ ငုံ့ကြည့်နေမိလိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ခြေဖမိုး ဖောင်းဖောင်း ဖွေးဖွေးလေး ကို ပဲ မြင်နေရတယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ မှာ မွန်းကျပ် နေတယ်၊ ဒီအရှုတ်ထုပ် ကနေ ဘယ်လို လွတ်အောင် ထွက်ရမလည်း ဆိုတာပဲ ခေါင်းထဲ မှာ စဥ်းစား နေမိတယ်။ နောက် တော့ မထူးတော့ ဘူး ဆိုပြီး၊
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ သမျှ တွေ အားလုံး ဟာ ကျနော်တို့ နှစ်ဦးရဲ့ အပြစ်တွေ ချည်းပဲ ဆိုတာ ဝန်ခံ ပါတယ်။ ကျနော် တို့ ကို ငဲ့ညှာသော အားဖြင့် ခွင့်လွှတ်ပြီးတော့ ကျနော် တို့ မိသားစု ဘဝလေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှင်သန်ခွင့် ပေးပါလား”
“ငါ မင်း မိန်းမ ကို မေးခွန်း တစ်ခု မေးချင်တယ်။ ဟုတ် တယ် မဟုတ် ဘူး ဆိုတဲ့ အဖြေ ပဲ လိုချင်တယ်”
ဦးသာဒင် က အဲလို စပြောလာတော့ ကျနော် နည်းနည်းလေး စိတ်သက်သာ ရသွားတယ်။ ကျနော် ထင်တာက သူ ခိုင်မြတ်သူ ကို မေးမယ်။ အခု ကိစ္စ ကို ရပ်တော့ မလား ၊ ဆက်သွားချင်လားပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က တော့ မိသားစု နောင်ရေး ကို တွေးပြီး သေခြာပေါက် ရပ်ပါရစေ လို့ ဖြေမှာပဲလေ။ အဲလို တွေးပြီး ကျနော်ကပဲ၊
“ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်၊ သူ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မေးလိုက်ပါ”
ခိုင်မြတ်သူ က နိုး လို့ ဖြေမယ်ဆိုတာ ကျနော် ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်တိုင် လည်း ကျနော် တို့ အိမ်ထောင်ရေး အတွက် စိုးရိမ်နေပြီလေ။ သူ က ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ကောင်းကောင်း ပျော်ရွှင် ခဲ့တာ မှန်ပေမဲ့ သူ တကယ်ချစ်တာက ကျနော်လေ။ သူ့ ရဲ့ ပျော်ရွှင် မှု အစစ် အမှန်က ကျနော့် ဆီက ပဲ ရနိုင်မယ် ဆိုတာ သူသိ နေပြီး မဟုတ်လား။ ဦးသာဒင် က ကျနော့် မိန်းမကို နာမည် နဲ့ခေါ် လိုက်တယ်။
“ခိုင်မြတ်သူ”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို အရင် မော့ ကြည့် လိုက်တယ်။ ကျနော် က ဦးသာဒင် မေးတာကို ဖြေ ဖို့ ခေါင်းဆပ် ညှိမ့် ပြီး အချက်ပြလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်က မေးခွန်းထုတ်လိုက်တယ်။
“တကယ်လို့ ငါက မင်း ယောက်ျား ရဲ့ မက်ဆေ့ တွေကြောင့် မင်းတို့ အလိမ်တွေ မပေါ် ခဲ့သေးရင်၊ မင်း ငါနဲ့ မအိပ်တော့ ဘူး ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အခု လို ချမှာလား။ မင်း ရင်ထဲက တကယ့် ခံစား ချက်ကို ဖြေပါ”
အခန်း ၄၀။
ကျနော့် မိန်းမ က ဦးသာဒင် မေးခွန်းကို ဘယ်လို ဖြေမလဲ ဆိုတာ စိတ်ပူရင်း စောင့်ကြည့်နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က ဖြေလိုက်တယ်။
“ကျမ တို့ အရင် က သဘောတူ ခဲ့ကြာတာက တနေ့ ကျရင် ဒီကိစ္စ ကို ရပ်ကြရမယ်လို့…..”
ခိုင်မြတ်သူ ပြောနေတုန်း တန်းလန်းကို ဦးသာဒင် က ဖြတ်ပြီး အသံမာမာ နဲ့ ဝင်ပြောလိုက်တယ်။
“ဟုတ်လား မဟုတ်ဘူး လား ဆိုတာပဲ ဖြေစမ်းပါ”
ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကျနော် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် လှမ်းကြည့်မိကြတယ်။ ခွေးမသား ကြီးက ဆက်လို့၊
“မင်း ရဲ့ လင်ကပ်ကိုး ကို ကြည့်မနေစမ်းပါနဲ့ ငါမေးတာကို သာ ဖြေစမ်းပါ၊ ငါ လိုးခဲ့တာတွေ ဘယ်လောက် ကောင်းသလဲ ဆိုတာကို စဥ်းစား ပြီးတော့ ဖြေစမ်း”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ပုခုံးကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင် ပြီးမှ။
“ဟင့်အင်း”
လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က ပြုံးလိုက်ပြီး၊
“ဟိန်းဇော်ထူး၊ မင်းမိန်းမ ပြောတာ ကြားတယ်မဟုတ်လား။ သူပြောတာ အမှန်တရားပဲ၊ မင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က ငါသာ မမိသွားရင် ဒီကိစ္စ ကို အနည်းဆုံး တစ်နှစ်လောက်နဲ့ ရပ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းမိန်းမ က ငါ့ ပါဖောင်းမန့် ကို အရမ်းကြိုက်နေတာလေ”
ကျနော် ဆိုဖာပေါ် မှာ ငုတ်တုတ် ထိုင်နေရင်း က ဘာပြောရမှန်းမသိ ဆွံ့အ သလို ဖြစ်နေရတယ်။ ဒီခွေးမသား ကြီး ကို ကျနော် တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောနေရတာကို မိန်းမ က တရှုံ့ရှုံ့ ငိုရင်း နဲ့ ကြည့်နေရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်လည်း ပြောအားက မရှိတော့ ဘူး။ ခွေးမသား ကြီးမျက်နှာက လည်း ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း မင်းတို့ ဒီလို လွယ်လွယ်နဲ့ တော်ပြီ ပြောလို့ ရမလား ဆိုတဲ့ စောက်ခွက်နဲ့။
“ဟိန်းဇော်ထူး မင်းခံစား နေရတာကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်။ ငါတစ်ခု လောက် မေးလို့ ရမလား”
ကျနော် က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ သူ့ မျက်နှာကို ပဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူက ဆက်ပြောတယ်။
“ဟိန်းဇော်ထူး မင်းက မင်းမိန်းမ ကို သိပ်ချစ်တယ် ဆိုတာ ငါသိတယ်။ သူက လည်း မင်းကို အရမ်းချစ် ပါတယ်။ ဒါကြောင့် မို့လို့လဲ သူက မင်းနဲ့ အတူတူ ငါ့ဆီကို လာပြီးတော့ ဒီကိစ္စ ကို ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ကြရအောင် ဆို ပြီး လာပြောတာပေါ့၊ မနေ့ ကတည်းက သူက ငါ့ ရှေ့ မှာ ငိုပြီးတော့ လည်း တောင်းပန်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါက မင်းတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး ရှေ့မှာ ပဲ မင်းကို မေးခွန်း မေးချင်တယ်။ ငါ့ မေးခွန်းကတော့၊ မင်း က မင်း မိန်းမ ကို ငါလိုးပေးသလို အရသာ ကောင်းကောင်း ရအောင် လိုးပေးနိုင်ရဲ့လား၊ မင်း မိန်းမ ငါနဲ့ ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ငါလိုးပေးခဲ့သလိုလေ”
ကျနော် မတတ်နိုင်လို့ လေသံ ပျော့ ပျော့ နဲ့ ပဲ ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်။
“အဲဒါ တော့ ကျနော် မသိဘူးဗျာ၊ ကျနော် သိတာကတော့ ကျနော့် မိန်းမကို ကျနော် ပြန်လိုချင်ပြီ အရင်လို ပဲ ပြန်နေချင်ပြီ”
ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဘေးမှာ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေပြီး ကျနော် လည်း ကိုယ့်မျက်နှာကို ကိုယ် လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် နဲ့ အုပ် ထားလိုက်မိတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖန်တက်စီ တွေ ဖီလင် တွေ ဘယ်လောက် ပဲ ကောင်းကောင်း ကျနော် တို့ ရဲ့ မိသားစု လေး ဘဝ ကို တော့ ပျက်ဆီး မခံနိုင်ဘူးလေ။
ဘယ်သူ မှ ဘာစကား မှ မပြောကြပဲ အချိန်တော်တော် ကြာကြာ ဆိတ်ငြိမ် သွားကြတယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့ လက်ထဲက မယ်မိုရီကဒ် လေးတစ်ခု ကို ကျနော့် လက်ထဲ ထိုးထည့် ပေးလိုက်ပြီး၊
“အဲဒီမှာ ဗီဒီယို တွေ ငါ့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ ရိုက်ထားတဲ့ ဟာတွေ။ ဒီဟာတွေက အော်ရီဂျင်နယ် တွေ ၊ ပြီးတော့ ငါ ဘယ်မှာမှ ကော်ပီ ကူး မထားဘူး၊ ကင်မရာထဲ က မူရင်း ဖိုင်တွေကိုလည်း ဖျက်ပြစ်လိုက်ပြီးပြီ။ မင်း မိန်းမ ငါနဲ့ လုပ်ပြီး ဖီးခံစား နေရတဲ့ ပုံတွေ၊ ငါ ဒီ ဗီဒီယိုတွေကို ဘာရည်ရွယ်ချက် နဲ့ မှ ရိုက်ထားခဲ့တာ မဟုတ်လို့၊ ငါ လည်း သိမ်းမထားချင်ဘူး၊ ငါ မင်း တို့ အခြေအနေ တွေကို လည်း နားလည်တယ်။ ငါ မင်းတို့ နဲ့လည်း အဆက်အသွယ် မလုပ်တော့ ဘူး၊ ဆိုတာ ဂတိပေးပါတယ်”
ဦးသာဒင် ပြောတာကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော် အတော် အံ့အား သင့်သါားတယ်။ ဒီလောက် အဆင်ပြေ ချောမွေ့သွားလိမ့်မယ်လို့ လည်း မထင်ခဲ့ဘူးလေ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ ဆုံးဖြတ်ချက်က ကျနော့် ကို အတော် ကြီးကို ပျော်ရွှင် သွားစေခဲ့တယ်။
ကျနော် သူ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး အပြုံး ယဲ့ယဲ့ လေး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ကျနော့် ပုခုံးပေါ် တင်ထားတဲ့ မိန်းမ ရဲ့ လက်ကို လည်း အသာအုပ်မိုးပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လူက လည်း တင်းနေတဲ့ စိတ်တွေ အတော် လျော့ သွားခဲ့တယ်။
“အန်ကယ် ကျနော် ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး၊ အရမ်းကို ကျေးဇူး တင်ပါတယ်”
လို့ ပြောပြီး မိန်းမ ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို ငြိမ်ပြီး ရပ်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကတော့ ကျနော့် လို အရမ်းကြီး ပျော် သွားတဲ့ ပုံ မရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ကိုတော့ ပြန်ပြုံးပြတယ်။ မတ်တပ်ထရပ် လိုက်ပြီး ဦးသာဒင် ရှေ့မှာ ပဲ မိန်းမကို တင်းတင်းလေး ပွေ့ဖက် လိုက်မိတယ်။ ဦးသာဒင် က သူ့ အိမ်တံခါးဝ အထိ ကျနော် တို့ ကို လိုက်ပို့ လိုက်တယ်။
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ကို လမ်းလျောက် ပြန်လာကြတော့ မိန်းမ က ကျနော့် လက်တစ်ဖက် ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က ကျနော့် ခါးကို ဖက်လို့ လျှောက်လာကြတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မှ ဦးသာဒင် ကျနော့် လက်ထဲ ထည့် ပေးလိုက်တဲ့ မယ်မိုရီ ကဒ် ကို သတိပြုမိတော့ တယ်။
“မောင် တော့ ဦးသာဒင် ကြီး အဲလောက် လွယ်လွယ် နဲ့ အဆင်ပြေ သွားလိမ့် မယ်လို့ တောင် မထင် ထားခဲ့ဘူး။ ကံကောင်းလို့ သူက မောင် တို့ အခြေအနေ ကို နားလည် သဘော ပေါက် ပြီး ခွင့် လွှတ်လိုက်လို့၊ မယ်မိုရီကဒ် တောင် ပေးလိုက်သေးတယ်။ မောင် တို့ အန္တရာယ်လည်း မရှိတော့ ပါဘူး”
“မောင်က အဲဒီ မယ်မိုရီ ကဒ် ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ”
” အဲဒီ ကဒ်ကို ဖျက်ဆီးပြစ်ရမယ်ပြစ်ရမယ် အဲဒီ ထဲက …..”
“အဲဒီထဲ က ဘာလဲ.. ဆုံးအောင် ပြောလေ”
အဲဒီထဲ က မိန်းမ တခြားလူတယောက်ကို အလိုးခံနေတဲ့ ဗီဒီယိုတွေ ဆိုတာကို ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူးလေ။ ကျနော့် ပါးစပ် ပိတ်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ပဲ ၊
“မဖျက်လိုက်ပါနဲ့ ဦး၊ မြတ် သိမ်းထားလိုက်မယ်။ သူ ဘယ်နားမှာ ကင်မရာကို ဖွက်ထားသလဲ ဆိုတာကို သိချင်လို့၊ မြတ် ကြည့်ပြီးရင် မောင့်ကို ပြန်ပေးမယ်”
ကျနော် လည်း လက်ထဲက မယ်မိုရီကဒ်ကို ခိုင်မြတ်သူ လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်သာထဲ ဝင်ခဲ့တယ်။ ကျနော့် လီး က မာနေတယ်။ မိန်းမ နဲ့ သူများ လိုးတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောလာ၊ တွေးလာခဲ့လို့ ထင်တယ်။
အဲဒီည က စိတ်လက်ပေါ့ ပါးသွားလို့ ထင်တယ်။ ကျနော် ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော် သွားခဲ့ ရတယ်။