အခန်း ၂၁။

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ကို ဟိုတခါ ခရီးစဥ်တုန်းက ဂိုက်ကောင်လေး မိုးအောင်ဟိန်း လက်နဲ့ လိုးပေးတာ ကို ချောင်းကြည့်ရင်း မြင်ခဲ့ ဖူးတယ်။ အဲတုန်းက ကောင်လေး ရဲ့ လက်ချောင်းလေး က တော့ သေးသေးလေး ပေါ့။ ဒါတောင်မှ ခိုင်မြတ်သူ အတော် ဖီးတက်တာ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ အဲဒါပြီးတော့ လည်း အိမ်ပြန်ရောက် တော့ ပြန်စမ်းသပ်ကြည့်ဖို့ မေ့နေခဲ့တယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို သိချင်တာ တခု မေးမလို မော့ လိုက်တာကို၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ခေါင်းကို ပြန်ဖိချလိုက်တယ်။ ကျနော့် နှာခေါင်းက သူ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းအောက် နား ကို ထိမိပြီး ကျနော့် ပါးစပ်က သူ့ ဖင်‌ပေါက်နားကို သွား ထိတယ်။ ကျနော် က မျက်နှာကို သူ့ ဖင်ကြားကနေ လွတ်အောင် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားတော့ သူက မျက်စေ့ ကို ပိတ်ထားရင်းက ၊

“အီးးး မောင် ရယ်၊ မောင့် လျှာလေးနဲ့ မြတ် ခရေပွင့်လေးကို လျှက်ပေးပါလားမောင်၊ မြတ် တောင်းပန်ပါတယ်”

လို့ ငြီး သံလေး နဲ့ ပြောတယ်။ ကျနော် ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်ပြီး လျှာထိပ်လေး နဲ့ သူ့ ခရေပွင့် အကြုံ့လေး တွေကို ထိလိုက်တယ်။ အနံ့ အရသာ လေးကတော့ တမျိုးပဲ၊ ကျနော် မျက်စေ့ ကို စုံမှိတ်ပြီး အဲဒီ အတွန့်လေး တွေကို လျှာထိပ်နဲ့ စက်ဝိုင်းပုံစံ၊ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်က ငြီးသံလေး ထွက်လာပြီး၊

“မိန်းမ ဖင်ပေါက်လေးကို ခွေးထန်းလျှက် လျှက်သလို မျိုး ကောင်းကောင်းလျှက် ပေးပါလား ကပ်ကိုးလင်ကြီးရယ်”

လို့ ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့် ခေါင်းကို ဖိကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို အစွမ်ကုန် ဆွဲဖြဲပေးထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် ပါးစပ် က သူ့ ဖင်ပေါက်ကို ပိုပြီး ထိထိရောက်ရောက် ကပ်သွားလို့ ရတာပေါ့။ သူ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ချောင်းတွေက ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ စောက်စေ့ တွေကို ပွတ်သတ်ဖိခြေပေးနေပြီးတော့ လျှာနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို လျှက်လိုက် ထိုးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ဖင်ပေါက်မှာ ကျနော့် ပါးစပ်က တံတွေး တွေ နဲ့ စိုရွှဲ လာခဲ့တေ့ မှ ကျနော့် လက်ချောင်း တချောင်းနဲ့ သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို ထိုးထည့် ကြည့်တယ်။ ကျနော့် လက်ချောင်း ထိပ်၊ လက်တဆစ်လောက် သူ့ ဖင်ပေါက် ထဲ ဝင်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ တကိုယ်လုံး တုံခါ သွားခဲ့တယ်။ ကျနော်လည်း တံတွေးစွပ်လိုက် လက်ကို ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ ဆော့ ပေးလာတာ လက်နှစ်ချောင်း လောက်အထိ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်တော့ နာလို့ ဆိုပြီး ကျနော့် ကို ရပ်ခိုင်းတယ်။ အဲဒါ ကျနော့် မိန်းမ ဖင်ပေါက် ကို ကလိတာ ကျနော့် အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါပဲ။

အဲဒါပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ထိုင်ရာက ထပြီး ထမင်းစား ကြရအောင်ဆိုပြီး နောက်ဖေး ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ညနေစာ အတူစား ကြတဲ့ အချိန်၊ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဘာလို့ မှန်းမသိ တယောက်နဲ့ တယောက် နည်းနည်း ရှက်နေကြပြီး စကားဟဟ သိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး။ စားပြီးလို့ ခိုင်မြတ်သူ က ဘေစင် ရှေ့မှာ ရပ်ပြီး ပုဂံတွေ ဆေးနေတော့ ကျနော် သူ့ အနောက် မှာ သွားပြီး ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ ဂါဝန်ကို ခါးပေါ် ထိ လှန်တင်လိုက်တော့ ဖင်လုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကြီးတွေ ကျနော့် မျက်နှာရှေ့ ပေါ် လာတယ်။ သူ့ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဖင်ပေါက်လေး က နီတီတီ ဖြစ်နေတယ်။ ခုနက ကျနော့် လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကလိထားလို့ ဖြစ်နေတာ။ ကျနော် က အဲဒီ အပေါက်လေးကို လျှာလေး နဲ့ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ နောက် သူ့ တင်လုံးကြီး တွေကို ပါ လိုက်လျှက် ပြစ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး ကျနော့် ကို ဂျိုင်းက မလို့ ထူပြီး နူတ်ခမ်းချင်း လာစုပ်နမ်းတယ်။

“ဆောရီးပါ မောင်ရယ်၊ မောင့် ကို မြတ် ဖင်ပေါက် ကို အတင်းလျှက်ခိုင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ မြတ် က အသစ်အဆန်း တစ်ခု ကို စမ်းသပ်ချင်တာကြောင့်ပါ၊ အာ့ ကြောင့် မောင့် ကို အသစ်အဆန်း အနေနဲ့ တခု လုပ်ခိုင်းကြည့်တာပါ”

ကျနော် ကလည်း သူ့ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းက၊

“ချစ်ကလည်းကွာ၊ မောင်တို့ ပြောပြီးခဲ့ကြပြီပဲ၊ အချစ်က မောင့်ထက် ပိုပြီး ဒီကိစ္စ တွေမှာ ပိုအားသန်တယ် ဆိုတာ မောင်တို့ သိပြီးသား၊ မောင်က အချစ်ကို မောင်တတ်နိုင်တဲ့ ဘက်နေ ဖီးရအောင် လုပ်ပေးရတာပါ၊ အဲဒါ အတွက် ဘာမှ စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်ပါနဲ့”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး ခနတာ ငြိမ်နေလိုက်ကြတယ်။ နောက်တော့ အိပ်ခန်းဆီကို ဝင်ခဲ့ကြပြီး မလိုးဖြစ်ကြပဲ အိပ်ပျော် သွားကြပါတော့တယ်။

ကျနော် စိတ်ထဲ ထင်မိခဲ့တာ ကတော့ ဒါဟာ ခိုင်မြတ်သူ အတွက် အတွေ့အကြုံအသစ် ဖြစ်မယ်ပေါ့လေ။

………………………………….

မနက် အိပ်ယာက ကျနော်နိုးတော့ ဘေးနားမှာ ခိုင်မြတ်သူ မရှိတော့ဘူး၊ ကျနော် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်။ အိပ်ယာက ကမန်းကတန်း ထထိုင်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မီးဖိုထဲက စကားသံ တချို့ ကြားလိုက်ရတော့ မှ အော် သူ မီးဖိုထဲမှာပဲလို့ စိတ်က သက်သာ သွားတယ်၊ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲသားလေး ထငိုလိုက်တဲ့ အသံထွက်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ ပုခက်ကုတင်လေး နားကို သွားပြီး ပွေ့ချီလိုက်ရင်းက နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပုခုံးပေါ် တင်လို့ ကျွတ်စုတ်သပ်ရင်း အခန်းထဲ လှမ်းလျှောက်ပြီး အငိုတိတ်အောင် ချော့လိုက်တယ်။

“အို့အို သားလေး မင်း မေမေ့ကို ရှာနေတာလား ၊ မငိုနဲ့နော်၊ ခုတလော သူက အလုပ်တအားများနေတာ၊ သားလေး က လိမ္မာတယ်မဟုတ်လား၊ မေမေ့ ကို အနှောက်အယှက် မပေးရဘူးနော်”

ကျနော် က သူ့ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်းက၊ သူနားမလည်နိုင်ဘူး ဆိုတာလည်း သိလို့၊

“ခုရက်ပိုင်းမှာ သားမေမေ က သူ့ ဘဲတွေ နဲ့ အရမ်း အလုပ်များနေတာ၊ဒါပေမဲ့ ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့၊ သား နဲ့ ဖေဖေ့ ကို သူပြစ်မထားပါဘူး”

ခနနေတော့ သူငြိမ်သွားတယ် ပြန်အိပ်ပျော် သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ ပုခက်ကုတင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်း ပြန်ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မီးဖိုဖက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မီးဖိုထဲ မှာ ခိုင်မြတ်သူ က တီရှပ်ပုံစံ မျိုး ပေမဲ့ပိတ်သား ပါးပါး နဲ့ ချူပ်ထားတဲ့ အင်္ကျီ လိုမျိုး ကို ဝတ်ထားတယ်။ အဲဒီ အင်္ကျီက အနားပေါင်ရင်း ထိရှည် တယ်။ ထဘီ ဝတ်မထားဘူး ဆိုတော့ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက ဖွေးပြီး မွတ်နေတယ်။ အဲလို အင်္ကျီ ဝတ်ထား တာတောင်မှ သူ့ တင်ကားကားကြီးက ဖျောက်လို့ မရအောင် ပေါ် နေတယ်။ သူ့ နောက်မှာ သွားရပ် ပြီး လည်ကုတ်လေးကို ငုံ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လှည့်မကြည့်ပဲ နဲ့ ကျနော့် အတွက် မနက်စာ ကို ချက်ပြုတ် နေရင်းက၊

“ယောက်ျား တယောက် ခုတလော တယ်ပြီး ထန်နေပါလား ကိုယ့်မိန်းမ ကိုတောင် အခုမှ မြင်ဖူး တွေ့ဖူး တာကျနေတာပဲ”

“အိုး မိန်းမ ရဲ့ အလှက ကြည့်လို့ မှ မဝနိုင်တာ၊ မိန်းမ ကို ကြည့်လိုက်တိုင်း အမြဲတန်းလိုလို ပထမဆုံး အကြိမ် မြင်ရသလိုပဲလေ။ ဒီလို မိန်းမ မျီုး ကို လက်ထပ်ခွင့် ရခဲ့တာ ဘယ်လောက် ကံကောင်းတဲ့ ယောက်ျား လဲလို့။ ဟုတ်ပါ့၊ ဒီအလှပဂေလေး ရဲ့ ပိုင်ရှင် က ဒီကောင်ပဲလေ”

ကျနော့် စကားထဲ က ပိုင်ရှင် ဆိုတဲ့ စကား ကြားလိုက်ရတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို သူ့ ကိုယ်က နေ ခါထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် ကို လှည့်မကြည့်ပဲ တွန်းလိုက်တာမို့ ကျနော် နည်းနည်း တော့ ဖီးအောက် သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ အသာငြိမ်ပြီး ဘေးမှာ ရပ်ရင်း သူချက်နေတဲ့ အိုးကို ပဲငေးကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူက ဆက်ချက်ပြုတ်နေရင်းက ကျနော့် ဘက်ကို လှည့် ပြုံးပြပြီး၊

“မောင် ရုံးသွားဖို့ မပြင်သေးဘူးလား”

လို့ မေးတယ်။

“အင်း ရုံးက သွားဖို့ တော့ လိုတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် စိတ်ထဲမှာ ချစ်နဲ့ ဒီနေ့ အတူတူနေချင်စိတ် ပေါက်နေတယ်။ ချစ်ကိုယ်လုံးလေး ကို ပွေ့ဖက်ထားချင်နေတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ခနတာ ငြိမ်သက်သွားပြီးမှ၊

“မောင် ရုံးသွားမှ ဖြစ်မယ်လေ၊ မနေ့ ကလည်း ခွင့်ယူထားပြီးပြီမလား”

လို့ ပြောတော့ ကျနော်က ပြန်ပြောမလို့ လုပ်တုန်း သူက ဆက်ပြောတယ်။

“မြတ် အူးဒင် ကြီးကို ဂတိပေးထားတယ်”

ဒီတခါ မပြုံးနိုင် ဖြစ်သွားရတာက ကျနော်၊ မျက်ခွက်ကို အီးမှန်သလို ဖြစ်သွားမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။

“မြတ် က ဘာဂတိ ပေးထားတာတုန်း”

ခိုင်မြတ်သူ က ဟင်းအိုးကို ယောင်းမနဲ့ မွှေရင်း ကျနော့် ဘက်လှည့်မကြည့်ပဲ၊

“မောင် က ဘာလို့ သိချင်တာလဲ”

ကျနော် မျက်နှာ ထပ်ပျက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ရဲ့ မအီမလည် ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာကို လှမ်း ကြည့်ပြီးမှ၊

“သူ့ ကို မြတ် ဂတိပေးထားတယ်၊ ဒီနေ့ တော့ သူ့ ကို စိတ်ကြိုက် သဘောရှိ ခွင့်ပေးမယ်လို့၊ မနေ့ တုန်းက သူက အရမ်းလုပ်ချင်နေတာ၊ အိမ်မှာ မောင်လည်း ရှိတော့ သူ တပိုင်းတစ ပဲ ရခဲ့တာမဟုတ်လား၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ရုံးသွားပါမောင်ရယ်၊ မောင့် မယား ကို မောင်ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်း သူ့ ရီးစား နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မောင့် အိမ်၊ မောင့် အိပ်ယာပေါ် မှာ ပျော်ပါးခွင့် ပေးလိုက်ပါလား”

လို့ ပြောတယ်။ သူ့ စကားလုံးတွေက ကျနော့် နှလုံးသား ကို ဒါးထက်ထက် နဲ့ တစွပ်စွပ် ထိုးလိုက်တာ ခံလိုက် ရသလိုပါပဲ၊ စိတ်နာနာ နဲ့ သွားတွေးမိတာကတော့၊ ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ကျနော့် မိန်းမ စပတ်သက်ကတည်းက ကျနော် မိန်းမ ကို လိုးခွင့် တောင် မရတော့ ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ အခု တော့ သူက ဦးသာဒင် နဲ့ သူနဲ့ ကျနော်တို့ အိမ်ပေါ် မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲလို့ ရအောင် ကျနော့် ကိုတောင် ရုံး ကို နှင်လွှတ်နေပါလား၊ ကျနော် က ဒေါသ ထွက်လာတာနဲ့ ထပ်မေးလိုက်တယ်။

“မနေ့က မြတ် သူ့ကို ပုလွေ မှုတ်ပေးပြီးတော့ အဲဒီနေရာမှာ ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ သူ့အိမ် လိုက်သွားပြီးပဲ ဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံလို့ ရနေတာပဲ၊ ဘာလို့ အဲတုန်းက မလုပ်တာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဒေါသသံ ကို မသိကျိုးကျွံ လုပ်ပြီး သူ့ လက်တဖက် ကျနော့် ပုခုံးပေါ် တင်လို့ လေသံ အေးအေး နဲ့၊

“မောင်၊ မောင်လည်း မနေ့က နောက်ဖေးဘက်မှာ အူးဒင် နဲ့ မြတ် ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ ဆိုတာ သိနေတာပဲ၊ သူက သူ့အိမ်မှာ လိုးဖို့ ‌ခေါ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင်က အိမ်မှာ ရှိနေပြီး မီးဖိုထဲ မှာ မြတ်အလုပ်တွေကို ကူလုပ်နေတော့ မြတ်အနေနဲ့ မောင့်ကို ထားပြီး ဘယ်သွားလို့ ဖြစ်မလဲ၊ အဲဒါကြောင့် သူခေါ်တာကို မြတ်ငြင်းခဲ့တာလေ။ သူ့ လီးကို စုပ်ပေးပြီးတော့ သူက မြတ် နားနား ကိုကပ်ပြီး ပြောတာ မောင် တွေ့လား‌တော့ မသိဘူး၊ သူက မြတ်ကို မြတ်တို့ အိမ် လိုက်ပြီး လိုးချင်လို့တဲ့၊ မြတ်က ဟင့်အင်း လို့ ငြင်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ မနက်ဖြန်မောင် ရုံးသွား နေတဲ့ အချိန်ကျ ရင်တော့ သဘောပဲ လို့ ဂတိပေးလိုက်တာ၊ အဲဒါကြောင့် မောင့် ကို ပြောနေတာ၊ ဒီနေ့ တော့ မောင့်မိန်းမ ကို အပြည့် အဝ လွတ်လပ်ခွင့် ပေးတဲ့ အနေနဲ့ ရုံးသွားပေးပါလို့”

ကျနော် တော်တော် လေး စိတ်ပျက် သွားမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဆင်ခြေ မျိုး စုံ နဲ့ ကျနော့် ကို နားချနေတာ၊ သူ့ အဖိုးကြီး နဲ့ သူ အိပ်ချင်တိုင်း လှည့်ပတ်ပြောနေတာ၊ ကျနော့် လို ကပ်ကိုး သမားတောင် မှ ဖီးအောက် လာပြီ။ ခု ဟာက ကိုယ့် ကပ်ကိုး ဖီးကို သူက လိုက်လျော တာမဟုတ်ပဲ သူကဲ ချင်တာကို ကျနော့် လာအပြစ်ဖို့ ချင်နေတာ၊ အခု ဆိုရင် ကျနော့် လီး သူ့ စောက်ဖုတ်နားတောင် မကပ်ရတာ ဘယ်နှစ်ပတ် ရှိသွားပလဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ပြောင်းလဲလာမှု က ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ သူ့ ရီးစား တွေကို မနာလိုစိတ် ဝင်လာခဲ့စေတယ်။

နောက် သူက ကျနော့် ပြောချင်တာ ပြောပြီ ဆိုပြီး ဆက်မပြောတော့ ပဲ စားစရာ ဆက်ချက်နေတယ်။ ကျနော် က မနေနိုင်လို့ ထပ်မေးလိုက်ပြန်တယ်။

“မြတ်မှာ မြတ်ရီးစားတွေနဲ့ တခြား ဂတိ ဂဝတ်ခံထားတာတွေရော ရှိသေးလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး။

“ဟုတ်၊ မြတ်တို့ မှာ တခြား ဂတိဂဝတ် ခံထားတာတွေ တော့ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခုချိန်မှာတော့ မပြောပြနိုင်သေး ဘူး၊ မောင်လည်း ရုံးချိန် နောက်ကျနေပြီ၊ သွားသွား ရုံးသွားဖို့ ပြင်တော့၊ မြတ်ကို ဒီနေ့ တော့ လွတ်လပ်ခွင့် လေးပေးပါဦး”

ကျ‌နော် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့၊ သူ ဦးသာဒင် အလိုးကို အရမ်းခံချင်နေတယ် ဆိုတာကိုတော့ သဘောပေါက် တယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာတော့ သားလေး က သူ့ ပုခက်ကုတင်လေး မှာ အိပ်ပျော် နေတာ တွေ့တယ်။ သူ့ အမေ တယောက် ဒီနေ့ သူ့ ရီးစား အဖိုးကြီးနဲ့ အလိုးခံဖို့ ပြင်နေတယ်ဆိုတာ သူ မသိရှာဘူး၊

အင်း၊ မင်းအမေ က မင်းနဲ့ မင်းအဖေ ရဲ့ ကမ္ဘာလေးထဲက နေ ထွက်သွားဖို့ လုပ်နေပြီ၊ သားရေ။ မင်း အမေ ရဲ့ အပြောင်းအလဲတွေကို မင်းသတိထားမိရဲ့လား၊ မင်း အတွက် ရော တိုက်ဖို့ နို့တွေ ကျန်သေးရဲ့လား။ မင်း အမေ ရဲ့ ဘဲတွေက မင်းအတွက် မကျန်အောင် နို့တွေ ကို အကုန်စို့ ပြစ်မလား မသိဘူးနော်၊

ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာတော့ အိပ်ခန်းထဲက အံဆွဲလေး တခုထဲမှာ အိမ်သော့ အပိုတချောင်း ရှိနေသေးတာကို သတိရလိုက် မိတယ်။ အာ့ နဲ ကမန်းကတန်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ရှာတော့ တွေ့တယ်။ ကျနော် အကြံ ရသွားတယ်၊ အဲဒီအိမ်သော့ ကို အိပ်ထဲ အသာထည့်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်တော့ ကို ဖွင့်ပြီး ရုံးကို ဒီနေ့ နေမကောင်းသေးလို့ ဆက်ပြီး ခွင့် ယူမဲ့ အကြောင်း အီးမေး ပို့လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အဝတ်အစား တွေလဲ ပြီး ရုံးသွားတော့ မလို ဟန်ပြင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပြင်ပေးတဲ့ မနက်စာကို စားတယ်။ စားနေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘေးလာရပ်နေတယ်။ ကျနော် က တတောင်နဲ့ သူ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ထိဖို့ ကြိုးစား တာကိုတောင် သူက နောက်ဆုတ်ရှောင်လိုက်တယ်။ ပေးမထိဘူး။
အခန်း ၂၂။

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပေါင်လုံး ကြီးတွေကို ယောက်ျား ဖြစ်သူ က တတောင်လေး နဲ့ ထိဖို့ ကြိုးးစားတာတောင် အထိမခံချင်ဘူး ဆိုတော့ ကျနော် နည်းနည်းတော့ စိတ်တို သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူနဲ့ ဆက် ရန်မဖြစ်ချင်တော့ လို့ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။

ကျနော် အိမ်က ထွက်ကာနီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လာနမ်းရင်းက။

“မောင် ချစ်ကို နားလည်မှု ရှိတာ အရမ်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မြတ် က သူ့ ကို တကယ့်ကို ဂတိပေးထား ခဲ့ မိလို့ပါ။ နို့မို့ ဆို မောင့်ကို အလုပ်မသွားခိုင်းပါဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ နို့သီးခေါင်း တွေက အင်္ကျီ အသား ပါးပါး အောက်မှာ ထောင်ထ နေတာ ကျနော် သတိထား မိ လိုက်တယ်။ ကျနော်တောင် ရုံးမသွားရသေးဘူး၊ သူ့စိတ်တွေက အဖိုးကြီး အတွက် ထန်နေပြီ လို့ တွေးလိုက်မိ တယ်။ ဘာမှ စကား မဆက်တော့ ပဲ ကျနော် အိမ် ကနေ ကားမောင်းထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ကျနော် ကြိုတင် ကြံရွယ်ထားတဲ့ အတိုင်း သူငယ်ချင်းတယောက် အိမ်မှာ ကားကို သွားရပ်လိုက်တယ်။ ဒီနားမှာ အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ သွားမှာ မို့ နောက်မှ ကားပြန်လာယူမယ်လို့ သူတို့ အိမ်ကို ပြောထားခဲ့လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လမ်းထိပ်ထွက်ပြီး တက်စီငှား လို့ ကျနော်တို့ လမ်းထိပ်နားကို လာခဲ့တယ်။ တက်ဆီ ပေါ် က ဆင်းပြီးတော့ အိမ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်း ရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။ ဘာထူးလဲ၊ ဘာလုပ်နေလဲပေါ့၊ ခိုင်မြတ်သူ က သူအခုပဲ ရေချိုးတော့ မလို့ လို့ ပြောတယ်။ အိုကေ ချိုးတော့ ကျနော်လည်း အလုပ်များနေတယ် မခေါ် တော့ဘူး လို့ ပြောပြီး ဖုံးချလိုက်တယ်။ အိမ်အနားကို ရောက်တော့ ဘေးကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်တာ ရေချိုးခန်း ရှိတဲ့ မှန်ပြတင်းပေါက် လေးက မီးရောင် ထွက်နေတာတွေ့တယ်၊ အာ့ ဆိုရင်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် နေတာ သေခြာသွားပြီ ဆိုတော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးဆီ လျှောက်လာလိုက်တယ်။ မနက်က ယူလာတဲ့ သော့ အပို လေးနဲ့ ဖွင့်ဝင် အတွင်း ကနေ လော့ ပြန်ချ၊ အသံ မကြားအောင် ခြေဖျား ထောက်လျှောက်ပြီး မီးဖိုနားကနေ ဧည့်ခန်းဖက် မျက်နှာလှည့် ထားတဲ့ စတိုခန်းလုပ်ထားတဲ့ အခန်းပိုလေးတခုထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းလေး က ကျနော်တို့ ပစ္စည်းအဟောင်းတွေ စုပုံထားထားတာ ဖြစ်ပြီး သော့ ကလည်း ကျနော့် ဆီမှာပဲ ရှိတယ်။ နောက်ပြီး အဲဒီ အခန်းလေး ကလည်း ဒီအိမ်မှာ တံခါး သုံးပေါက် ရှိတဲ့ အခန်း။ အဲဒီ အခန်းလေးကနေ မီးဖိုချောင် ရယ်၊ ဟောဝေးလေး ရယ်။ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းရယ်။ အဲဒီသုံးခန်းနဲ့ ဆက်နေတာ။

အဲဒီ အခန်းလေး ထဲ မှာ အသာငြိမ်ပြီး စောင့်နေလိုက်တာ၊ ခနကြာတော့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းဘက်က စကားသံ ကြားတယ်။ အဖိုးကြီး ရောက်တောင် နေပလား ဆိုပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော်တို့ သားလေးကို စကားပြောနေတာ ဖြစ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မနက် က ကျနော် အိမ်က မထွက်ခင်တုန်းက အင်္ကျီ ပဲ ဝတ်ထားတယ်။ နောက်တော့ သူက သားလေးကို ချီပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာတယ်။ ကျနော် လည်း အခန်းထဲ မှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလုပ်ရင် အသံဘာညာ ထွက်သွားမှာ စိုးလို့ ကြမ်းပေါ် မှာပဲ ဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို ချောင်းလိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဆိုဖာတခု ပေါ် ထိုင်ရင်းက သားလေးကို ပေါင်ပေါ် တင်ပြီး သူ့ အင်္ကျီ အနားစ ကို လှန်တင်လို့ နို့ တလုံး ထုတ်ပြီး သားကို တိုက်နေတယ်။ အိမ်မှ ဘယ်သူ မှ မရှိလို့ ထင်တယ်၊ သူ အောက်ပိုင်းက ပင်တီအမဲလေး တထည်ပဲ ဝတ်ထားတယ်။ မနက်က ကျနော်ထင်တာ အောက် မှာ ဘာမှ ဝတ်မထားဘူးတောင် ထင်တာ၊ အင်္ကျီ အောက်မှာလည်း ဘရာ မဝတ်ထားတော့ နို့ကို လှန်တိုက်ရတာ လွယ်လွယ်ကူကူပဲပေါ့။ နို့ကြီး တွေက လည်း ဖွေးဥပြီး လုံးတင်းနေတာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က သားလေး မွေးပြီးမှ နို့ကြီးတွေက ပိုပြီး ဖွင့်ထွား လာခဲ့တာ။ အခုလည်း သူ့ နို့သီးခေါင်းညိုညိုတုတ်တုတ် တဖက်ကို သားက စို့နေချိန်မှာ နောက် နို့ ကြီးတလုံး က အင်္ကျီ ‌အောက်မှာ တင်းရင်း ဖေါင်းထလို့ နို့သီးခေါင်းက အင်္ကျီ အသားအောက် မှာ ချွန်ထွက်နေတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကလေး နို့တိုက်ရင်းက သူ့ ဖုံးကို လည်း တချက်တချက် ကြည့်ကြည့်နေတယ် ။ သူ့ ဘဲကြီး ခေါ် မလားလို့ မျှော်နေတာ ဖြစ်မယ်။ ခနနေတော့ မီးဖိုဘက်က အသံတခု ကြားလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မီးဖိုဘက် လှမ်းမျှော် ကြည့်လိုက်ရင်း ကမျက်နှာက ပြုံးသွားတယ်။ သူ့ ဘဲကြီးအတွက် နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်ထားခဲ့ပုံ ရတယ်။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ဦးသာဒင် က နောက်ဖေးပေါက်က နေ ဝင်လာပြီး ဟောဝေးကို ဖြတ်လို့ ဧည့်ခန်းထဲကို လျှောက် လာတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကလေး နို့တိုက်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူကို မြင်တော့ ပြုံးလိုက်ရင်း။

“အို့ အို၊ ငါ ဒီမနက် ကော်ဖီ မသောက်ထားဘူးလို့ ပြောထားတာ၊ ခုမင်းက သူ့ ကို နို့တိုက်နေတော့ ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲကွာ၊ ဟဲဟဲ”

လို့ ပြောရင်း ခိုင်မြတ်သူ နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါး‌လေးကိုလည်း လိမ်ဆွဲလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာမော့ ကြည့် လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နူတ်ခမ်းကို သူ့ ပါးစပ်ကြီးနဲ့ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ဝါးတစ်ဖက် နဲ့ သားလေး မျက်နာကို အသာ ကာထားလိုက်တယ်။ သားလေး သူတို့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေတာကို မမြင်ရအောင် ထင်တယ်။ မိန်းမ အဲဒါကျတော့ မဆိုးဘူးပဲလို့ တောင် တွေးလိုက် မိတယ်။ တချက် ကစ်ဆင် လည်း ဆွဲပြီးရော ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ဘေးက ဆိုဖာပေါ် မှာ ကားကားကြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဆိုဖာ နောက်မှီကို အေးအေး ဆေးဆေး ကျောမှီချလိုက်ပြီး မျက်နှာကပြုံးပြုံး ကြီး လုပ်နေတယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ ဒီအိမ်ရဲ့ အိမ်ထောင်ဦးစီး တယောက်ပုံအတိုင်းပဲ၊ ပိုင်စိုးပိုင်နှင်းနဲ့၊ ထိုင်တာ ကလည်း ကားယားကြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလို့၊ ပုဆိုးအောက်က သူ့ လီးကလည်း ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေတယ်။

ကျနော် ခုနကတည်း က မြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး ဖီးက တမျိုး ဖြစ်နေတာ။ ကြည့်ဦးလေ။ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်မှာ ကျနော် တို့ ချည်းပဲ ရှိနေတုန်းမို့ အပေါ် အင်္ကျီ တထည်ထည်း ပေါင်ရင်းနားထိ ရောက်နေတဲ့ ဟာကို ဝတ်ပြီး အောက်မျာ ပင်တီပဲ ရှိတယ်။ထဘီ စကဒ် ဘာမှ ဝတ်မထားပဲ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖွေးနေတာ အတုံးလိုက်အတစ် လိုက်နဲ့။ မနက် ကျနော် မနက်စာ ထားတော့ တတောင် နဲ့ သူ့ ပေါင်သားကို ထိဖို့ ကြိုးစား တာတောင် ရှောင်ထွက် သွားတယ်။ ခု ဒီခွေးမသား ကြီး ဝင်လာတော့ လည်း အေးဆေးပဲ။ ဘယ်အိမ်ထောင် ရှင်မက ကိုယ့်အိမ်ပေါ် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်လာနေချိန် အဲလို အဝတ်အစား နဲ့ နေမလဲ။ အင်း ထားပါတော့ လေ။ ဒီခွေးမသား ကြီးက သူ့ကို လိုးလည်း လိုးပြီး။ သူက ခွေးမသားကြီး လီးလည်း စုပ်ပေးနေပြီဟာကို ၊ ဒါပေမဲ့ သားကလေး ရှိတယ်လေ။

ခနနေတော့ သားကလေး က နို့ဝသလို ရှိသွားလို့ ထင်တယ် နို့သီးခေါင်းကနေ ပါးစပ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အင်္ကျီ ကို ပြန်ဖုံး ဖို့ လုပ်တယ်။ ဦးသာဒင် က ။

“ဖုံးမနေပါနဲ့ ကွာ နောက်ကျ ချွတ်ရတော့ မှာပဲ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်စမ်းပါ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်စောင်းတချက်ထိုးရင်း သူပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ ထားလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ခနနော် လို့ ဆိုပြီး သားလေးကို ချီလို့ အိပ်ခန်းဘက် သွားဖို့ ထလိုက်တယ်။ ခွေးမသား ကြီးက နောက်က နေ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ တချက် ဖြတ်ဆို ရိုက်လိုက်ရင်းက၊ သွားသွား မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့နော်၊ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက အိပ်ခန်းထဲက သားလေး ရဲ့ ပုခက် ကုတင် မှာ သားလေးကို တင်လို့ ထားခဲ့ပြီး သားလေး အိပ်သွားမှ အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်လာတော့ ဦးသာဒင် ကြီးရှေ့ မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က၊ ခိုင်မြတ်သူ အင်္ကျီ အပြင်ထွက်နေတဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို ပြုံးကြည့်ရင်းက မျက်စ ပြစ်ပြီး ပြတယ်။

“ကဲ ချွတ်ထားလိုက်ပါကွာ မိန်းမ အလှကို ခံစားရအောင်”

ခွေးမသား ကြီး ၊ သူများ မိန်းမ ကို များ မိန်းမတဲ့။ ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း သူပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ်တယ်ဗျာ။ အင်္ကျီ ကို ခေါင်းပေါ် ကနေ လှန်တင်မ ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။ ခုတော့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ဦးသာဒင် ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံး ပင်တီအနက်ကလေး တထည်ထဲ နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် မတ်တပ်ရပ်လျှက်ပေါ့။ ဦးသာဒင် ကသူ့ လက်ကို ဆွဲလို့ ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ပြန်တယ်။ လက်တွေ ကတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နို့ကြီးတွေ ကို အုပ်ကိုင်လို့ပေါ့။ တောက် ကောင်မ ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုကျတော့ အထိတောင်မခံဘူး။ ခုကျတော့ ခွေးမသားကြီး လုပ်ချင်သလို လုပ်တာခံနေတယ်။

ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းကို အတော်ကြာကြာ စုပ်နမ်းပြီးမှ မျက်နှာချင်း ခနခွာရင်း ခိုင်မြတ်သူ တကိုယ်လုံး သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်းက။

“မင်း ကို မနေ့ က ငါခိုင်းထားတဲ့ဟာ မင်းယောက်ျား လုပ်ပေးသေးလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း၊

“အင်း သူက တော့ လုပ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အူးဒင် ဟာကြီးက အကြီးကြီး မြတ်တော့ နာမှာ ကြောက်တယ်”

လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော့် နားက သူတို့ ပြောတာ ရှင်းရှင်းကြီး ကြားလိုက်ပေမဲ့ အဓိပ္ပါယ်မပေါက် ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော် က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ။ ဦးသားဒင် ကတော့ ပြုံးပြုံး ကြီးနဲ့၊

“ချစ်လေး ကလည်း ကြောက်မနေပါနဲ့ကွာ၊ တို့က ချစ်လေးကို ဒီလောက် ချစ်တာ၊ နာအောင် လုပ်ပါ့ မလား”

လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ဦးသာဒင် လည်ပင်းကို သူ့ လက်ကလေး တွေနဲ့ တွဲခိုလို့ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်နမ်းစုပ်ပြန်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး နမ်းစုပ်နေတုန်း အိပ်ခန်းထဲက သားလေး ငိုသံကြားလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကမန်းကတမ်းထရပ်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်သွား တယ်။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အင်္ကျီ ဘရာ မရှိတော့ ခါယမ်းပြီး သွားတာပေါ့။ သူက အိပ်ခန်းထဲမှာ ကလေးကို ငြိမ်သွားအောင် ချော့ သိပ်နေပြီးမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ကအိမ်ရှေ့ခန်းရောက်တော့ ဦးသာဒင် ကြီးပေါင် ပေါ် ပြန်ထိုင်ပြီး သမီးရီးစား နှစ်ယောက်ကျနေတာပဲ နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်၊ ဦးသာဒင်ကြီး လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ တကိုယ်လုံးကို လျှောက်ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ် နေ တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက နို့တွေကို ညှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ လိမ့်ခြေပေးတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံးလေး တုံတက် သွားတယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်ရင်းခိုင်မြတ်သူ ချက်ပေါက် ကလေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိုးရင်း ဆော့ နေတယ်။ နောက်တော့ ဖွေးမွတ် နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို သူ့ လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပြန်တယ်။

“မင်း ငါပြောတဲ့ အတိုင်း လိုက်နာရဲ့လား မင်းဂတိတွေရော တည်ရဲ့လား”

“တည်ပါတယ် အူး ကလည်း မြတ် သူ့ အလိုး လုံးဝ မခံတာပဲ တပတ်ကျော် နေပြီဟာကို၊ အူးပဲ မြတ်ကို တနေ့က တညလုံး လိုးခဲ့ရတာကို”

“အင်း ငါ့ စိတ်ထဲမှာ တခုခု က မှားယွင်းနေသလိုပဲ၊ မင်းရဲ့ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲ သွားတဲ့ ကာရိုက်တာ တွေရယ်၊ မင်း ငါပြောတာတွေကို တသွေတသိမ်း လိုက်နာတာရယ် က ငါ့စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ငါ မင်းကို လိုးနေတာ မင်းယောက်ျား သိနေသလား”

ခိုင်မြတ်သူ ရုတ်တရက် မျက်နှာ ပျက်ချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချက်ခြင်း ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

“အူး ကလည်း မြတ်ပြောပြီးပြီမလား၊ မြတ်ယောက်ျား ရဲ့ အားနည်းချက်ကို ၊ သူက မြတ်ကို အိပ်ယာထဲ မှာ ဆန္ဒ ကောင်းကောင်း မဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူး၊ မြတ် ဘယ်တော့ မှ အလို မပြည့်ခဲ့ ရဘူးးလေ၊ အူး နဲ့ ကျမှ မြတ် ရဲ့ ဆန္ဒ တွေ ပြည့်ဝခဲ့ရတာ၊ ဒါကြောင့် မို့ အူး ကို မြတ်က နောက် ယောက်ျား တယောက် အနေနဲ့ ရွေးချယ်ခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ မောင့် ကို တော့ မြတ်ရဲ့ တရားဝင် ယောက်ျား အနေနဲ့ တသက်လုံး ပဲ ဖြစ်စေချင်တယ်။ မြတ် ရဲ့ မိသားစု နဲ့ အမျိုး အဆွေ တွေ အားလုံးက သူ့ကို မြတ်ယောက်ျား အနေနဲ့ လက်ခံသားပြီးသား ၊ မြတ် သားလေး ရဲ့ အဖေ အဖြစ်နဲ့ လက်ခံသားပြီးသား၊ မောင်က လည်း မြတ်ကို တအားချစ်တယ်။ မြတ်တို့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ သူက တအားကောင်းတယ်။ အိပ်ယာထဲ မှာသာ သူက မြတ်အလိုကို မဖြည့်နိုင်တာလေ။ အဲတော့ အူး က မြတ် ရဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ပြီး မောင်က မြတ်ရဲ့ လင်၊ မြတ်က သားလေး ရဲ့ မိခင်၊ အဲဒါက တော့ မပြောင်းလဲဘူးလေ”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောနေတာ နား‌ထောင်ပြီး ကျနော် နည်းနည်းတော့ စိတ်ချမ်းသာ သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို တကယ်ချစ်ပါလား။ သူ က သူ့ ရဲ့ ဘဝ တလျှောက်လုံးမှာ ကျနော့် မိန်းမ အဖြစ်နေသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ ပါလားလို့ တွေးပြီး ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်မိတယ်။ ကျနော်သာ ကျန်းမာ သန်စွမ်းပြီး လီးလည်း တုတ်ခိုင်ကြီးမားလို့ သူ့ ဆန္ဒတွေကိုသာ ကောင်းကောင်း ဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်ခဲ့ရင် သူ ဒီခွေးမသားကြီးနဲ့ ဒီလို အခြေအနေတောင် ရောက်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အခု လို ဖြစ်နေတာ ကျနော့် အပြစ်ပါပဲလို့လဲ တွေးမိတယ်။

ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်လုံးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ရင်းက၊

“ချစ်လေး မင်းကို ဟိန်းဇော်ထူး က သူ့ ရဲ့ မယား တယောက်အနေနဲ့ တအားချစ်တယ် ဆိုတာ ငါသိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါဂရု မစိုက်ဘူး၊ ဘာလို့ လည်း ဆိုတော့ မယားရဲ့ ဆန္ဒ ကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ ကောင်က ဘာသုံးလို့ရမှာလဲ၊ အဲတော့ သူက တရားဝင်သာ လင်ကြီး ဖြစ်နေမှာ၊ တကယ်တော့ သူက သူ့ မိန်းမ ရဲ့ လင်ငယ် က သူ့ မိန်းမ ဆန္ဒ ကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ဖို့ သာ သူက ပံ့ပိုးပေးရမဲ့ကောင်ပဲ၊ အဲတော့ သူ့ မိန်းမ လင်ငယ်နဲ့ ဖီးခံလို့ ရအောင် သူက ပြင်ဆင်ပေးရမယ်၊ မိန်းမ လုပ်ရမဲ့ အိမ်အလုပ်တွေကို သူက ဝိုင်းကူ လုပ်ပေးရမယ်။ အဲဒါမှ မိန်းမ က သူ့ လင်ငယ်နဲ့ ပျော်ပါးဖို့ အချိန်ရမှာလေ”

ဦးသာဒင်ကြီး က ပြောရင်း ဆိုရင်း က ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ညှစ် လိုက်တာ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ် က အီးကနဲ တောင် အော် ငြီးလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကအဲလို အကြမ်းပတမ်း ကိုင်တာ တွယ်တာကို နှစ်သက် ပုံရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် လင်ကြီးလင်ငယ်ကိစ္စ တွေ ပြောနေတာတောင် ဘာမှ ကို ပြန်မပြော ဘူး၊ ကျနော်ကတော့ ဒီခွေးမသား ကြီး ကျနော့် အကြောင်း ကို ကွယ်ရာမှာ ပြောနေတာ ကြားလိုက်ရတော့ ၊ အတော်ဒေါသဖြစ်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်မှန်တယ် ဆိုပေမဲ့ သူဒီလို ပြောစရာ အကြောင်းက မရှိဘူး။ အရင်တုန်းက သူ့ အပေါ် ကျနော် လေးစား မှု ရှိသေးတယ်၊ ခုတော့ အတော် စောက်မြင်ကပ် သွားပြီ၊ နောက်ပိုင်း သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံရရင် ဘယ်လို မျက်နှာထားရမလဲတောင် မသိတော့ဘူးး။ ခွေးမသားကြီးက ကျနော့် ကို ကျနော့် ရဲ့ အိမ်ထဲမှာ အခိုင်းအစေခံ ကျွန်လို သဘောထားနေတာကိုး။ ကျနော် စိတ်ပူတာ နောက်တခုက ခိုင်မြတ်သူ က ဒီခွေးမသားကြီး အပေါ် လုံးလုံး ကျသွားပြီး ဒီခွေးမသားကြီးရဲ့ ကျွန်မ လေး လို ဖြစ်သွားမှာကို စိတ်ပူလာနေမိတယ်။ အခု ဒီဘဲကြီးနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဆက်ဆံရေးကို ကြည့်ပြီး ကျနော်တော့ ကျနော်နဲ့ ကျနော်တို့ သားလေး အတွက် စိတ်ပူလာမိတော့ တယ်။

အခန်း ၂၃။

ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ နို့တွေကို ခလေး စို့သလို တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် နဲ့ ကို စို့နေလိုက်တာ သားလေး တွက်တောင် ကျန်ပါ့ မလားမသိ။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးတွေကိုလည်း သူ့ လက်တွေနဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကို ဆုပ်နှယ်ဖြစ်ညှစ်နေတယ်။ ကျနော့် မယား ဖီးတက်နေတဲ့ မျက်နှာ၊ ဟန်အမူအယာတွေက ကတော့ အောကားတွေ ထဲက မင်းသမီးတွေ တောင် ရှုံးလောက် တယ်။

နောက်ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး အောက်ကို နှိမ့်ချလိုက်တော့ သူ့ ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကို ခိုင်မြတ်သူ ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် ကျ သွားရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး သူ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထား လိုက်တာ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းက လှုပ်လို့တောင် မရတော့ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ကသူ့ ဆံပင်တွေ ကို ကျနော် ကိုင်ရုံ ကိုင်တာတောင် ကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။ အခု က ဦးသာဒင် ကြီးက ဆုပ်ကို ကိုင်ထားတာ၊ သူမနာဘူးလားလို့ တောင် တွေးမိတယ်။ ဦးသာဒင် က ဆိုဖာပေါ် မှာ ပေါင် ကားပြီး ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ကို ရောက်သွားတာဆိုတော့ သူဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာကို သင်ထားပေးသလိုပဲ။ ဦးသာဒင် ပုဆိုးကို ဖြည်လိုက်တယ်။ လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်မတ်ပြီးထွက်လာတယ်။ နည်းတဲ့ ကောင်ကြီး မဟုတ်ဘူး။ ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီး။ ကျနော်တို့ ကြည့်ကြည့်နေတဲ့ အောကားတွေ ထဲက အမဲကောင်တွေ လီးလောက် ရှီတယ်။ အဲဒီကောင်ကြီးကို ခိုင်မြတ်သူ စွဲနေ တာလည်း အံ့သြစရာတော့ မရှိဘူး။ ကျနော်တို့ အောကား တွေ ကြည့်ကြရင် ခိုင်မြတ်သူ ကအမဲကောင်တွေရဲ့ လီးကြီးတွေကို အရမ်း စိတ်ဝင်စားတာ။ အဲဒီကြီးတွေ နဲ့ ဆို ဘယ်လို နေမလဲ စသဖြင့်ပေါ့။ ခုတော့ သူ့ လက်ထဲ အဲလို ကောင်ကြီး ရောက်နေပြီလေ။

ခိုင်မြတ်သူ က လီးထိပ်ကို နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ လက်ထဲမှာ ပဲ လီးကြီး က ပိုကြီးလာသလိုပဲ။ ဖူးကား တက်လာ တဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ခိုင်မြတ်သူက သေခြာ ကြည့်နေတယ်။ ဦးသာဒင် က ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာက ဆွဲပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ကို လီးထိပ်မှာ ချိန်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ နူတ်ခမ်းကို ဟ ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တောင် အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးထင်တယ် ဦးသာဒင် က သူ့ ခေါင်းကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်လို့ လီးကြီး က သူ့ ပါးစပ်ထဲ တဝက်လောက် တန်းဝင်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစောင်က ဖေါင်းထွက်လာတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ဦးသာဒင် လီးတန်ညိုညို ကြီးပေါ် မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ ထားပြီး ပါးစပ် ထဲမှာတော့ စုပ်နေသလား၊ လျှာနဲ့ ပဲ ကစားနေသလားမသိပါဘူး။ သူ့ ခေါင်းလှုပ်ရှားမှု တွေကိုတော့ ဦးသာဒင် ကြီးက ထိန်းကိုင်ထားတာ သေခြာတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခေါင်းကို ရှေ့နောက် လှုပ်ပေးနေတာ။ ခု ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ က ပုလွေ မှုတ်ပေးနေတာနဲ့ မတူဘူး။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ကို လိုးနေတာပဲ။

ကျနော့် မယား ခေါင်းက ခွေးမသားကြီး ပေါင် နှစ်လုံး ကြားထဲမှာ ရောက်နေပြီး ပါးစပ်ကို အလိုးခံနေရတာ ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ခံစားမှု မျီုးစုံ ပေါ် လာခဲ့ရတယ်။ ကိုယ့် အိမ်ပေါ် မှာ ကိုယ့်မယားကို ဧည့်ခန်းကြီးထဲ ပါးစပ် တက်လိုးနေတာ စဥ်းစား ကြည့်လေ အခံရခက်လေပါပဲ။ အဲလောက် ထိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ် လို့ ကျနော် မထင် ထားခဲ့ဘူးလေ။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ထဲ ဦးသာဒင် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတဲ့ ပလောက် ပလွတ် အသံတွေပဲ ကျနော်တို့ ဧည့်ခန်းက ထွက်လာနေတယ်။ သူတို့ ကို ချောင်းရင်း အဲဒီ အသံတွေကို နားထောင်ရင်း က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသ ဖြစ်မိ ပေမဲ့ ကိုယ့် လီးက လည်း မာတောင် လာတာ သတိထားမိတယ်။

တချက်တချက် ခိုင်မြတ်သူ က အသက်ရှူ ကျပ် သလို ဖြစ်ပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစား ပေမဲ့ ဦးသာဒင် လက်ကြီးက သူ့ ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ထားပြီး လီးကို အတင်း ပြန်ထိုးထည့် တာတွေ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင်ကို ကျိုးနွံ နေတယ်ဗျာ။ အဲလို တစွတ်စွတ် လိုးနေရင်းက လီးကြီးက တဝက်လောက် ဝင်နေပြီ၊ ဦးသာဒင် ကြီးက တချက်မှာ သူ့ လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တာ လီးကြီးက အဆုံးနီးပါးဝင် သွားပြီး ခိုင်မြတ်သူ မေးစေ့ တောင် ဦးသာဒင်ဘော နဲ့ ထိလု နီးပါး ဖြစ်သွားတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးပြူးလာပြီး ခေါင်းကို အတင်းရုန်း တယ်၊ လက်နှစ်ဖက် ကလည်း ဦးသာဒင် ပေါင်လုံးတွေကို ကိုင်ပြီး တွန်းနေတယ်။ ကြည့်ရတာ သူ့ လည်ချောင်း ထဲ ထိ လီးကြီး ဝင်သွားပုံရတယ်။ ကျနော် တောင် ချောင်းရင်း လန့်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် က သူ့ လက်တွေလည်း လွှတ်ပေးလိုက်ရော ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို အတင်းမော့ ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ သူ့ လည်ချောင်း သူ လက်ကလေး နဲ့ ကိုင်ရင်း က အသက်ကို အမြန်ရူနေတာတွေ့ ရတယ် ၊ ကြည့်ရတာ တော့ လီးကြီး လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်သွားပြီး သူ အသက်ရူမရတော့ လို့ ထင်တယ်။ သူ ပထမဆုံး အကြိမ် လည်ချောင်းထဲ လီး ဝင်ဖူးတာ ဖြစ်ရမယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ လီးကြီးက တော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တံတွေးတွေ နဲ့ စိုရွှဲလို့ နေတယ်။ ဦးသာဒင် က ခနပဲ နားခွင့် ပေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့ ပေါင်ပေါ် ပြန်ဆွဲချတယ်။ လီးကြီးက ငေါက်တောက်နဲ့ပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ပါးစပ်ကို ဟထားပြီး လီးကြီးကို ပြန်ငုံလိုက်တယ်။ ခုန လည်ချောင်းထဲ အတင်း လိုးခံရတာလည်း စိတ်ဆိုးပုံ မပေါ် ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကျနော့် ကိုကျတော့ အဲလို မပြောနဲ့ နည်းနည်းလေး ကတောက်ကဆ ဖြစ်တာနဲ့ မျိုးစုံ စိတ်ကောက်၊ ဒေါသထွက် နဲ့ လုံးဝ ဆတ်ဆတ်ထိ မခံတဲ့ မိန်းမ။ ခုတော့ ဦးသာဒင် လုပ်သမျှကို ဘာမှ မပြောပဲ နဲ့ကို ကျေကျေနပ်နပ် ခံနေတာ။

ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ လည်ချောင်းထဲ လီးဝင်ရင် ဘယ်လို နေရမလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက် သွားပြီထင်တယ်။ လီးကြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေတာတောင် ခံနိုင်နေပြီ။ ခွေးမသားကြီး လမွှေးတွေတောင် ခိုင်မြတ်သူ နှာခေါင်းမှာ ထိနေပြီ။ အဲ လို လည်ချောင်းထဲကို လိုးနေတာ ဆယ်မိနစ်လောက်ကို ရှိမယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကြည့်ရတာလည်း အတော် အာညှောင်းနေပြီထင်တယ်။ ပါးစပ်ထဲက သွားရည်တွေတောင် မေးစေ့ မှာ စီးကျ လာနေတာတွေ့ရတယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင် က သူ့ လက်တွေကို ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ဖိထားရာက လွှတ်ပေး လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ လီးကြီး တချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အသက်ဝအောင်ရူရင်းက သူ့ လက်ဖမိုးနဲ့ မေးစေ့ မှာ စီးကျနေတဲ့ သွားရည်တွေကို သုတ်လိုက်တယ်။

ဦးသာဒင် က ခနပဲ အနားခံတယ်ဗျာ။ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ပြန်ဆွဲ ပြီး သူ့ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် ပြန်ရော၊ ခိုင်မြတ်သူ က အံသြစရာ ကောင်းလောက်အောင်ကို သည်းညည်းခံတယ်ဗျာ။ သူ့လင် ကျနော် ဆို အဲလို လုပ်ဖို့ မပြောနဲ့။ မနက်က ပေါင်လေး တောင် ထိခွင့် မရခဲ့ဘူး။ အခု တော့ သူ ဘယ်လို ဒိသရုတ် လုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိသွား ပြီဆိုတော့ အသက်အောင့် ပြီး လုပ်ပေးနေပုံရတယ်။ ဦးသာဒင် က သူ့ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက် နဲ့အုပ် ကိုင်ရင်း က ဆွဲဆွဲပြီး သူ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေတာ။ ဒီလောက် ရှည်တဲ့ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်တယ် ဆိုကတည်းက လည်ချောင်းထဲ ဒစ်တင်မကဘူး လီးတန်ပါ ဝင်နေပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းက ဦးသာဒင် လမွှေး တွေမှာ ဖိကပ်၊ မေးစေ့က ဦးသာဒင် လဥ နဲ့ ထိကပ်တဲ့ အထိကို ဝင်သွားတာ။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ် က အု၊ ဂရု ၊ ဖု အဲလို အသံပဲ ထွက်နိုင်တော့ တယ်။ ကျနော် တောင် ခိုင်မြတ်သူ အတွက် စိတ်ပူလာတယ်။ တော်ကြာ အသက်ရူကျပ် ပြီး သေသွားမလားလို့။

နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက် လိုးပြီးတော့ ဦးသာဒင် ကြီး ကျေနပ် သွားပုံ ရတယ်။ သူ့ လက်တွေကို ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကနေ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ က လီးတန်ကြီး ကို ပါးစပ်က ဆွဲချွတ်ပြီး တာတောင် သူ့ တံတွေး တွေ ပေနေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို လျှက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ ဒူးထောက်နေရာ က ထရပ်လိုက်တယ်။

ဦးသာဒင် ကြီးက သူ့ ရှေ့ မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့် မယား ရဲ့ ကိုယ်လုံးတိး အလှကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေတယ်။ ဖွေးနု ချောမွှတ်နေတဲ့ အသားအရည် နဲ့ ပင်တီ အနက်လေး တထည်သာ ရှိတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှ ကလည်း တကယ့် ကို ရောမ က အလှနတ်သမီး ကျောက်ရုပ်ထု တွေအတိုင်းပါပဲဗျာ။ ဒီခွေးမသား ကြီးကို သူ့ ရီးစား အလိုးတော် အဖြစ် ခိုင်မြတ်သူ က ရွေးချယ်ခဲ့တာကို ကျနော် ဘယ်လို မှ မတားခဲ့နိုင်တာကို နောင်တ ရလို့ မဆုံးဖြစ်နေမိတယ်။ အခု သူတို့ နှစ်ယောက် ကို ချောင်းရင်း က ကျနော် စိတ်တွေ ကြွပြီး လီးတောင်လာခဲ့ မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော် လက်ထပ်ပြီးတဲ့ အချိန်ကနေဆို သူ့ အပေါ် အခု အချိန်ဟာ ကျနော် အရမ်း ဖီး အဖြစ်ဆုံး အချိန်လို့ ပြောရရင်တော့ မှားမယ် မထင်တော့ပါ။

ဦးသာဒင်က သူ့ ရှေ့ရပ်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူကို မော့ ကြည့်ရင်းက မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်တယ်၊ ပြေနေတဲ့ သူ့ ပုဆိုး က ကြမ်းပေါ် မှာ ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျ ကျန်ခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ပင်တီ အနက်လေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ညိုညိုမောင်းမောင်း ပေါင်တန်တွေနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖြူဖွေး မွှတ်နေတဲ့ ပေါင်တန်ချင်း ထိကပ် သွားကြတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းရင်းက လက်တွေက လည်း နို့ တွေ ညှစ်လိုက် ဖင်လုံးတွေ ညှစ်လိုက် လုပ်တယ်၊ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူကို ဆိုဖာ လက်ရမ်းပေါ် မှာ ဖင်ထိုင်ချစေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း အလိုက်တသင့် နဲ့ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို ဖြဲကားပေး လိုက်တယ်။၊ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို ဆွဲမလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ဆိုဖါပေါ် ကို ကျောအသာချပြီး လှဲပေးလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်ကို ဆိုဖာလက်ရမ်း ပေါ် ပဲ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်နဘေး မှာ ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ရပ်နေတဲ့ ဦးသာဒင်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံ ကြားကို အမြှောက်ကြီးလို တည့်တည့် ချိန် လျှက်သား ဖြစ်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကသူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေကို လီးထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး အကွဲကြောင်း အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင်ကြီးက ရှေ့နည်းနည်းတိုးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကြီး သွင်းဖို့ လုပ်တယ်ထင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက အသံလေး ထွက်လာတယ်။

“အီးးးးး အခု အဲဟာ မလုပ်ပါနဲ့ ဦး မြတ် ခံနိုင်မယ်မထင်ဘူး”

ကျနော် တောင် အံအားသင့် သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တနေ့ ကပဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးတာ တညလုံး ခံထားခဲ့ပြီးပြီ ဟာကို ဘာလို့ အဲလို ပြောရသလဲလို့။ သေခြာ ကုန်းပြီး ကြည့်မှ တွေ့ရတာ ခွေးမသားကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ကို လိုးဖို့ ကြိုးစားနေတာကိုး။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက် ဒီလောက် သေး‌သေးလေးကို ဒီခွေးမသား လီးတုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ ဘယ်လို များထည့်မှာလည်း ဆိုတာ အရမ်း စိတ်ဝင်စား သွားတယ်။ မသာကြီး က လုံးဝကို ဂရု မစိုက်ဘူး၊ သူ့လီးကြီးကို အတင်းထိုးထည့် တော့ တာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ အသံအကျယ်ကြီး နဲ့ အော်လိုက်တယ်။ လီးကြီးက ဒစ်မှာ တင်ပဲ အရမ်းကျပ်လို့ ထိုးထည့်မရဘူး ဖြစ်နေပုံပဲ။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ အော်တာကို ဂရုမစိုက် ပဲ အတင်းထိုးထည့် နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက် ထဲ ဝင်ဖူးတာ ဆိုလို့ ကျနော် သိသလောက်က မိုးအောင်ဟိန်း လက်ချောင်း ကလေး ပဲ ရှိသေးတယ်။ သူထိုးချင်သလို ထိုးထည့်လို့ မရတော့ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ကို မေးတယ်။

“ဟိန်းဇော်ထူး က ဒီလောက် လေးတောင် အသုံးမကျဘူးလား။ နင်က ငါပြောထားသလို သူ့ ကို မခိုင်းဘူးလား၊ သူ့ လျှာနဲ့ နင့်ဖင်ပေါက်ကို ချဲ့ ပေးဖို့ မခိုင်းဘူးမဟုတ်လား”

ဦးသာဒင် ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး မျက်စေ့ တောင် ပြာထွက်သွားတယ်။ အခု မှ ပဲ သူတို့ နှစ်ဦး စစချင်းတွေ့တုန်းက ပြောခဲ့တဲ့စကား၊ “မင်း ကို မနေ့ က ငါခိုင်းထားတဲ့ဟာ မင်းယောက်ျား လုပ်ပေးသေးလား” ဆိုတာရယ်၊ “အင်း သူက တော့ လုပ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အူးဒင် ဟာကြီးက အကြီးကြီး မြတ်တော့ နာမှာ ကြောက်တယ်” ဆိုတာရယ်က ဘာကို ဆိုလိုမှန်း ခုမှ သဘော ပေါက်သွားတော့ တယ်။

ခွေးမသား ကြီးက ကျနော့် မယား ဖင်လိုးချင်တာကို ဖင်ပေါက် အကျင့် ရအောင် ကျနော့် လျှာနဲ့ အရင်လိုးထား ခိုင်းတာကိုး၊ ခိုင်မြတ်သူ က အဲဒါကြောင့် ကျနော့် ကို မနေ့ က စောက်ဖုတ် အစား ဖင်ကို လျှက်ခိုင်းတာကိုး၊ အဲတုန်းက ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ တဏှာစိတ် တွေ ပွင့်လင်းလာပြီး အသစ်အဆန်း တွေ စမ်းသပ်ချင်လို့ လို့ ထင်ခဲ့မိတာ။ ကျနော် တော်တော် စိတ်ထိခိုက်သွားရတယ်။

အခု ဦးသာဒင် ကြီးက သူ့ ဖင်ကို မရရအောင် လီးထိပ်နဲ့ အတင်းထိုးသွင်း နေတော့ ခိုင်မြတ်သူက၊

” ခိုင်းပါတယ် အူးရယ်၊ မောင် ကို မြတ် က ဖင်လျှက်ခိုင်း တယ် လျှာနဲ့ ထိုးခိုင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ အူး လီးကြီး က တအားတုတ်တာလေ။ နောက် မြတ် သူ့ ကို ခနခန လုပ်ခိုင်းပြီး အူးလီး အတွက် အဆင်သင့် ဖြစ်မှ လိုးပါနော်၊ ခုတော့ စောက်ဖုတ်ကို ပဲ လိုးပါလားအူးရယ်”

လို့ ပြောရှာတယ်။ ဦးသာဒင် က ဘာမှ မပြောသေးပဲ သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝ မှာ ပွတ်တိုက်နေ ပြန်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်လုံးလေး မှေးစင်း ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာမဲ့ အရသာကို စောင့် မျှော် နေတယ်။ ဦးသာဒင် က ရုတ်တရက် လည်း ဆောင့် လိုးထည့်လိုက်ရော ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံး ပွင့်လာပြီး အော် ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ဦးသာဒင် လီးကြီးက တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ဆိုတော့ တဝက်လောက် ဝင်သွားတာအောင် ခိုင်မြတ်သူ တော်တော် ထိသွားပုံ ရတယ်။ ဦးသာဒင် က သူ့ လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဒူး နှစ်ဖက်ကို ဖိတွန်းပြီး ကော့ တက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ နောက်တခါ ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တော့ လီးကြီးက အဆုံး ထိကို ဝင်သွားလေတယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ဒူးခေါက်ကွေးကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် နဲ့ တွန်းထား ရင်းက အားပါပါ နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့ တာပါပဲ။ သူ့ လီးကြီး ဝင်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေပါ လှိမ့်ဝင်သွားသလိုပဲ။ ပြန်ဆွဲ ထုတ်လိုက်တော့ လည်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသား တွေ ပါလာသလို ပဲ ဖြစ်နေတယ်။ စောက်ရည်တွေက တအားကို ရွှမ်းနေလို့ သာတော်တော့ တယ်။ နို့မို့ ဆိုရင် မီးများ ပွင့် ထွက် သွားမလားတောင် ထင်ရတယ်။

ဦးသာဒင် ဆောင့်လိုးတဲ့အရှိန် မြန်လာတာနဲ့ အမျှ ခိုင်မြတ်သူ ငြီးသံကလည်း ကျယ်ကျယ်လာခဲ့တယ်။ ဦးသာဒင် လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုတ်ပြီး ခနစိမ်ထားရင်းက သူ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ကျန်နေတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ ကို ဆွဲချွတ် လွှတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပေါ် မိုးပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ဦးသာဒင် ကြီး လည်ကုတ်ကို တွဲခိုပြီး ပြန်နမ်းတယ်။ သူ့ နို့ကြီးတွေက ဦးသာဒင် ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်မိသွားတယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင် က ဖင်ကို ကြွပြီး မှန်မှန် ပြန်လိုးပြန်ရော။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ပေါင်တန်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးတို့ ရိုက်သံ တဖြတ်ဖြတ် တဖတ်ဖတ် က အတော်ကျယ်ကျယ်ကို ထွက်နေတာ။ ဘယ်လောက် အားပါလဲ ဆိုတာ သိနိုင်တယ်။

ဒီအဖိုးကြီး ရဲ့ ဆောင့် အားနဲ့ သက်လုံ က ကျနော့် ကို အံအားသင့်စေတယ်။ ဒါကြောင့် လည်း ကျနော့် မယား က သူ့ ဘဲကြီးကို စွဲသွားတာနေမယ်။ လီးက လည်း တုတ်ပြီး ရှည်။ ဆောင့် နိုင်အားကလည်း ပြင်း။ ပြီးဖို့ကိုလည်း အချိန် အတော်ကြာကြာ ဆွဲထားနိုင်တယ်။ အဖိုးကြီး လိုးချက် အောက်မှာ ဖီးတွေ တက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ တယောက် တော့ လင်မေ့ သားမေ့ ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်တောင် ကိုယ့် မယားကို အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး က၊ ကိုယ့်အိမ် ဧည့်ခန်းဆိုဖါပေါ် မှာ တက်လိုးနေတာကို မေ့ပြီး ကိုယ့်လီးကိုယ် ပြန်ကိုင် မိနေပြီ။ ကျ‌ေနော့် လီးကလည်း တအားတောင်လို့ ပေါက်ကွဲတော့ မတတ်တင်းနေပြီး အခုမှ ထု မပြစ်ရင် ဘောအောင့် ပြီး ပြဿနာ တက်တော့ မှာ။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ အိပ်ခန်း ထဲက ကျနော်တို့ သားလေး အော်ငို လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကမျက်လုံးမှေးခံနေရာက ချက်ခြင်း ပွင့်လာပြီး အဖိုးကြီးကို မော့ ကြည့်တယ်။ အဖိုးကြီးလည်း သားလေး ငိုသံကို ကြားဟန်တူတယ်။ အဖိုးကြီးက ဒီလောက် တောင် အလုပ်ရှုတ်တဲ့ကောင်မ ဆိုပြီး ဒဏ်ပေးချင်လို့ လားမသိ အားပြင်းပြင်းနဲ့ တဖုံးဖုံး လေးငါး ဆယ်ချက်လောက် တအား ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး မှ သူ့ လီးကို ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး နောက်ဆုတ် ရပ်လိုက်တယ်။ သူ့ လီးကြီးက မာတောင် ပြီး စောက်ရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကဆိုဖာပေါ် ကနေ ကမန်းကတန်း ကုန်းထပြီးတော့ အိပ်ခန်းရှိ ရာကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပဲ ပြေးထွက် သွားတော့တယ်။
အခန်း ၂၄။

ခိုင်မြတ်သူ ပြေးထွက်သွားတော့ ဦးသာဒင် က စိတ်ပျက်လက်ပျက် ပုံစံ နဲ့ ဆိုဖာ ပေါ် မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ခန်း ထဲ ခနတာ သားလေး ကို ချော့ ပြီး အငိုတိတ်တောင်လုပ် ပြီး တော့ ပြန်ထွက်လာတယ်။ ဦးသာဒင် က ဆိုဖာမှာ ထိုင်လျှက် သူ့ လီးကြီးက ပေါ့ မိုးပေါ် ထောင်လျှက်ပဲရှိသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း၊

“ချစ်ကြီး ရေ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ နော်၊ ချစ်ကြီး အရမ်း လိုနေတဲ့ အချိန်မှာ တမင်ပြစ်သွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ သားလေး ငိုနေတဲ့ အချိန်တော့ မြတ် က ဂရုစိုက်ရမယ်လေ၊ အမေ ရဲ့ တာဝန် မဟုတ်လား။ အဲလို မှ မဟုတ်ရင် မြတ်က ဘယ်အမေ ပီသ‌တော့ မှာလဲ၊ အာ့ ကြောင့် ပါ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက၊

“အော် မင်း က ငါလို တဲ့ အချိန် တိုင်းမှာ ငါ့အနား အမြဲ ရှိနေမှာလား”

“အင်းပေါ့၊ ချစ်ကြီး က မြတ်ရဲ့ အချစ်ကြီးလေ၊ ချစ်ကြီး က မြတ် ယောက်ျား မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ မြတ် အလိုဆန္ဒ တွေကို ဖြည့်ဆည်း ပေးနေတာပဲလေ။ မြတ်က ချစ်ကြီး နဲ့ အတူရှိနေမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ချစ်ကြီး လိုတဲ့ အချိန်ထက်စာရင် နှစ်ယောက်စလုံး လိုနေတဲ့ အချိန် ဆို ပိုကောင်းတာပေါ့”

ခိုင်မြတ်သူက ပြောရင်း နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးဘေး မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဦးသာဒင် လီးကြီးကို လှမ်းကိုင် မလို့ လုပ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးသာဒင်ကြီးက ထလိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ရှေ့ မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ သူ့ လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ရည်တွေ နဲ့ စိုနေတုန်း ရှိသေးတယ်။ အဲဒီလီး ဒစ်ဖူးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းနား မှာ ရမ်းနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ဦးသာဒင် ကို မော့ ကြည့်နေတုန်း ဦးသာဒင် က သူ့ လက်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်း ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းကို လီးနဲ့ ထိုးမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ပေးပြီး အဖိုးကြီး ရဲ့ လီးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က သူ့ လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အလိုက်သင့် ပဲ လှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။ သူ့ ကို ဦးသာဒင် ကြီး လည်ချောင်း ထဲ လိုးဦးမယ် ဆိုတာ သူ သဘောပေါက် နေပြီလေ။

ဦးသာဒင် က စွတ်ကနဲကို ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်တယ်။ လုံးဝကို မညှာတာပဲ နဲ့ စောက်ဖုတ်လိုးသလို ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်း ပြီး လိုးတော့တယ်။ တကယ်တော့ လီးကြီးက ပါးစပ်တင် မက လည်ချောင်းထဲထိ ဝင်နေတယ် ဆိုတာ ကျနော် မှန်းလို့ ရနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေက ဦးသာဒင် ရဲ့ ဆီးခုံ လမွှေး တွေနဲ့ ထိကပ် နေပြီဟာကိုး။ ဦးသာဒင် ဆက်တိုက် လိုးဆောင့်နေတော့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေက စေ့ လို့မရပဲ တစွပ်စွပ် အသံတွေလည်း ထွက်နေပြီးသွားရည်တွေက လျှံကျလာတာ မေးစေ့ ကနေတဆင့် ခိုင်မြတ်သူ ရင်ဘတ်၊ နို့တွေပေါ်ကို ပါ စီးကျလာခဲ့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ကသူ အသက်ရူ အောင့်ထားရတာ မခံနိုင်တော့ မှ ဦးသာဒင် လက်က နေ အတင်းရုန်းထွက်ပြီး လီးကိုသူ့ ပါးစပ်က ချွတ်ပြီး အသက်ကို မနည်း ပြန်ရူနေရတယ်။ ဦးသာဒင် မျက်နှာ ကတော့ သိပ်ကျေနပ် ပုံ မရဘူး ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောပဲ ခိုင်မြတ်သူ အသက်အောင့်ထားတာကို အတိုးချပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ရူနေတာကို ရပ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ အဖိုးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ လက်ကို ဆွဲပြီး တဖက်ကို လှည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား သူ့ လိးကြီးက ထောက်နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေကို သူ အနောက်ကနေ ဖက်ကိုင် လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ လီးကြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တည့်အောင် ကုံးပေးလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ အနောက်ဖက် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ကနေ စောက်ဖုတ်ထဲကို တန်းနေအောင် ဝင်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် လက်တွေက ကုံးထားလို့ အောက်ဘက်ကို ကျနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်နို့သီးခေါင်းတွေကို ခြေပေးရင်းက အောက်က လည်း ဖင်ကို ကော့ လို့ စလိုး ပေးတော့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အသံလေး ထွက်ပြီး ငြီးနေတယ်။ ကောင်မ ငြီးတဲ့ အသံက ဖီးအရမ်းကောင်းနေပုံပဲ။ ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးကို လက်က အသာဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် ထုနေမိတယ်။ ကြည့်နေရင်း က ကိုယ့်မယား ရဲ့ ဆက်ဆံ ပုံ ကွာခြားနေတာကို တိတိကျကျ ကို မြင်နေရတယ်။ ဒီခွေးမသား သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီး က လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို ဘာမှ ပြန်ပြောတာ တခွန်းမရှိပဲ အလုပ်ခံ နေတယ်။ ကျနော့် ဆိုရင်တော့ နည်းနည်းလေး သူမကြိုက်တာနဲ့ ၊ စိတ်ကောက်လိုက်။ စိတ်ဆိုးလိုက်။ တခါတလေ လုံးဝ တောင် မလုပ်လိုက်ရဘူး။ သူ့ စောက်ဖုတ်လေး လိုးဖို့ ကို ၊ ဒီအဖိုးကြီးလီးထက် အများကြီး သေးတဲ့ ကျနော့် လီး နဲ့ လိုးကာနီး တောင် နာတယ် ဆိုပြီး ပြောလို့ ကိုယ်က စောက်ဖုတ်ကို အရင် လျှက်ပေးရ၊ သူ စောက်ရည်ရွဲအောင် စောင့်ရနဲ့။ ခွေးမသားကြီးကျတော့ ဘာမှ မလုပ်ပဲ သူ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ တန်းထည့်လိုးတာ တောင် ငုံ့ခံ၊ လည်ချောင်းထဲ ထိ လီးဝင်အောင် သွင်းတာလည်းငုံ့ခံ။ ဘာဆို ဘာမှ ကို ပြန်မပြောဘူး။ ကြည့်ရတာ သူက သူ့ကို အဲလို အနိုင်အထက် လုပ်ပြီး ဆက်ဆံတာကို သဘောကျ နေတာလားမသိဘူး။

ဦးသာဒင် အလိုး အဆောင့် က မြန်လာပြီး ကြမ်းလာလို့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် မှောက်လျက်လဲ မကျသွား အောင် သူ့ ရှေ့က ဆိုဖာကို လှမ်း ကိုင်ထိန်းထားတာ တွေ့ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကလည်း လိုးနေရာက လီးကို မချွတ်ပဲ ခနရပ်လိုက်ရင်း၊ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်ဘက် ခြေတဖက်ကို မပြီး ဆိုဖာပေါ် တင်လိုက်တယ်။ အခုတော့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ခြေထောက်တဖက်က ကြမ်းမှာ နောက်တဖက်က ဆိုဖာမှာ တင်လို့ ဖင်ကုံးပြီး လက်တွေက ဆိုဖါကို ကိုင်ထားတယ်။ အနောက်ဖက်က ဆိုရင်တော့ ဦးသာဒင် အတွက်က ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားထဲက စောက်ဖုတ်ကြီးရော ဖင်ပေါက် ကိုပါ သေခြာ မြင်နေရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ လီး ကြီး ဝင်ထွက်နေတာကို ပါ တွေ့နေရတာပေါ့။ ဒီတခါတော့ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလိုက်တာ အသားချင်းထိသံတောင် တဖန်းဖန်း မြည်နေတယ်။ လီးကြီးကလည်း ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဘယ်လောက်တောင် ထိနေပြီလည်းတော့ မသိ။ ခိုင်မြတ်သူ က က အော်ဟစ် နေလိုက်တာ ဂျပန် အောကားတွေက ကောင်မတွေ ကျနေတာပဲ။ အဖိုးကြီးရဲ့ အဲဒီ လိုးအား နဲ့ ထိန်းနိုင် စွမ်းက ကျနော့် မယား ကို စွဲသွားစေတာပဲ ဖြစ်မယ်။

အဲလို မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် လိုးနေရင်းနဲ့ သူတို့ ကြည့်ရတာ ပြီးတော့ မဲ့ ပုံစံ ဖြစ်လာတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေမှာလည်း ချွေးတွေ သံတွေ နဲ့ ဖြစ်နေကြပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ အသံကုန်ဟစ်ပြီး ကိုယ်လုံးကလည်း တုံခါ သွားလို့ သူပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ စောက်ကောင်မ အော်လိုက်သံ က အိမ်နီးချင်းတွေ ကြားသွား မှာ တောင် စိုးရိမ်ရတယ်။ အဖိုးကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက လည်း အံ့မခန်းအောင်ကို မြန်လာတယ်သူလည်း ပြီးကာ နီးပြီထင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ကော့လံ လူးခါနေပြီ။ အဖိုးကြီးက သူ့ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက အမြန် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လရည်တွေကို ခိုင်မြတ်သူ တင်ပါးကြီးတွေပေါ် ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အာပါး နည်းတဲ့ လရည်တွေ မဟုတ်ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ဆုံကြီး ပေါ် မှာ တဖတ်ဖတ် နဲ့ တင်ကုန်တာ။ ခိုင်မြတ်သူ က လှည့်ကြည့် ပြီး မျက်နှာက နည်းနည်း စိတ်ပျက် သွားပုံပဲ။ နှစ်ယောက်စလုံး က အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရူနေကြရင်း နှစ်ယောက်သား ဖက်လို့ ဆိုဖာပေါ် မှာ လှဲနားနေကြတယ်။ ဦးသာဒင်က နောက်က နေဖက်ထားတာမို့ သူ့ လီးကြီးကတော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား မှာ ကပ်ထားတုံးပဲ။ ခိုင်မြတ်သူက ဦးသာဒင်ကို လည်ပြန် ကြည့်ရင်း။

“ဒီတခါလည်း အူး မြတ်အထဲ မှာ မပြီးဘူးနော် ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဆော့ ကစားနေရင်းက၊

“ငါ ပြောပြီးပြီ မဟုတ်လား၊ နင် က ငါ့ လရည်နဲ့ ခလေး ယူမယ် ဆိုမှ နင့် စောက်ဖုတ် က ငါ့လရည် အရသာကို ခံလို့ ရမယ်လို့၊ အဲလို မဟုတ်လို့ ကတော့ နင့်ပါးစပ် ရယ် နင့် ဖင်ပေါက် ရယ်ပဲ ငါ့ လရည် ထည့်ပေးနိုင်မယ်။ နင့်ဖင်ပေါက်ကို လည်း ငါလီးဝင် နိုင်အောင် နင့်ယောက်ျားကို ချဲ့ ခိုင်းဖို့ မမေ့နဲ့ ”

ဟိုက် မအေပေးကြီး၊ သူက များ ငါ့မယား နဲ့ ကလေး လိုချင်သေးတယ်။ သူက ကျနော့် မိန်းမ ကိုများ သူ့ ကလေးမွေးစေချင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့အလိုလိုက်လျော လိုက်မှာကို ကျနော် စိတ်ပူသွားမိတယ်။ အခု တောင် ဒီခွေးမသား ကြီးကို ကျနော့် မယား က စွဲနေပြီ မဟုတ်လား။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“အူး ရယ်၊ မြတ်ကို နားလည်ပေးပါ၊ တကယ်လို့ မြတ်သာ အူးရဲ့ ကိုယ်ဝန် ဆောင်ထားရမယ် ဆိုရင် မြတ်တို့ ဒီလို မျိုး လိုးလို့ ရပါတော့ မလား။ မြတ် ကိုယ်ဝန်နဲ့ ဆို အနည်းဆုံး လေးငါး ခြောက်လလောက် လုပ်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ မြတ် က အူး ရဲ့ လီးနဲ့ အဲလောက် အကြာကြီး မခွဲနိုင်ဘူးလေ”

“ဟုတ်ပါတယ်၊ ညည်း ပြောတာ ငါနားလည်ပါတယ်၊ ငါကလည်း ခုချက်ခြင်း ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တစ်နှစ် နှစ်နှစ် လောက်တော့ ငါစောင့် နိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညည်း ဆီက ငါ့ကို ဂတိ ပေးလိုက်ပြီး ငါ့ကို ဂတိမဖျက်ဘူးး ဆိုရင် ပြီးတာပဲ”

“ဟုတ် အူး ရယ်၊ အူးဆိုလိုတာ မြတ်သ‌ဘောပေါက် ပါတယ်၊ မြတ်ကိုယ်တိုင် လည်း စဥ်းစား ချင်သေးတယ်၊ အချိန်ပေးပါဦး၊ မြတ်လည်း မသေခြာသေးပဲ ဂတိ မပေးချင်ပါဘူး”

“အေးပါကွာ ညည်း ဘာသာ ကြိုက်သလောက် သာ အချိန်ယူပါ၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ပေါ့ ညည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ငါ့လရည်တော့ မထည့် ပေးနိုင်သေးဘူးကွာ အဲဒါပဲ”

သူတို့ နှစ်ယောက် အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆိုဖါပေါ် မှာ အဲလို ပြောဆို ပြီး အရမ်းကို ရိုမန်းတစ် လုပ်နေကြတာ ကြည့်ပြီး ကျနော့် မျက်လုံးမှာ မျက်ရည် ဝိုင်းလာခဲ့ရတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ သူ့ လင်ငယ် နဲ့ တောင် နောက်ကလေး ယူဖို့ စဥ်းစား နေပြီလား၊ ကျနော် သူ့ကို ခွင့်ပေးထားတာက ကာမ ဆန္ဒ တွေကို သူလိုချင်သလို ရယူခံစားနိုင်ဖို့ ပဲလေ၊ တခြား ဘဲတွေ နဲ့ ကြိုက်သလို လိုးဖို့ ခွင့်ပေးထားတာ။ ဒါပေမဲ့ ခုတော့ သူ့ ဘာသာ ကျနော့် ကိုတောင် အသိမပေးတော့ ပဲနဲ့ ၊ အဆင့် တွေ တက်နေတယ်။ လိုးရုံတင် မကပဲ ရိုမန်းတစ် ဆက်ဆံရေး လယ်ပယ်ကို တက်နေတယ်။ အခု အဖိုးကြီး အတင်းအကျပ် တောင်းဆိုတာကို သူက စဥ်းစား ဦးမယ် ဆိုပြီး ပြောထားတာက ကျနော့် ကို နည်းနည်းလေး တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားမိတယ်။

ခွေးမသားကြီးက တခုခု ဆက်ပြောနေလို့ ကျနော် အာရုံစိုက်ပြီးနားထောင်လိုက်တယ်။

“ဒီမှာ ကောင်မလေး ညည်း လင်ကို ဖင်ပေါက် ချဲ့ ဖို့ ခိုင်းတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ လီးနဲ့ လုံးဝ အလိုးမခံနဲ့နော်၊ ငါက ညည်းဖင် ကို ပထမဆုံး ပါကင် ဖွင့်တဲ့ သူ ဖြစ်ချင်တယ်၊ သူ့ ရဲ့ လက်နဲ့ ဒါမှ မဟုတ် လျှာ နဲ့ ပဲ လုပ်ခိုင်း ဟုတ်ပလား”

“အင်းပါ အူး ကလည်း မြတ် သူ့ ကို ခိုင်းပါမယ်၊ သူကလည်း လုပ်ပေးမှာ ပါ ဘာလို့ ဆိုတော့ မောင် က မြတ်ကို တအားချစ်တာလေ”

ခိုင်မြတ်သူ အဲလို ပြောလိုက်တဲ့ စကား ကြားလိုက်ရတော့ လည်း ကျနော့် ရင်ထဲ အရမ်းကို ပျော် ပြီး စိတ်လက် ပေါ့ ပါးသွားရတယ်။ ကျနော် စချောင်းကတည်းက တင်းကျပ် ဒေါပွ နေရတဲ့ စိတ်တွေလည်း အရည်ပျော် သွားခဲ့ရတယ်။

နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ဦးသား ဆိုဖာက ထပြီး ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်ဝင်သွားကြတယ်။ ရေချိုးခန်း က ရေကျသံ တွေ ကြား နေရတော့ သူတို့ ရေအတူချိုးနေကြတယ်လို့ မှန်းကြည့်ရတာပဲလေ။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဧည့်ခန်းထဲကို ကမန်းကတန်း ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခိုင်မြတ်သူရဲ့ စောက်ရည်တွေ နဲ့ ရွဲနေတဲ့ ပင်တီက ကြမ်းပေါ် မှာ ဒီအတိုင်းပဲ ပုံလျှက်ကလေး ကျနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်ချောင်းအလိုးခံရလို့ ပါးစပ်က စီးကျခဲ့တဲ့ သွားရည်တွေလည်း ကြမ်းပေါ် မှာရော ဆိုဖာမှာပါ ပေနေတယ်။ နောက် ခိုင်မြတ်သူ ဖင်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့ ဦးသာဒင် ရဲ့ လရည်တွေက လည်း ဆိုဖာပေါ် စင်ကျတာရော၊ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်က မှ တဆင့် ပေကုန်တာတွေရောက ဆိုဖာပေါ် မှာ စိုကွက်လို့နေတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ‌လုပ်ချင်လာတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပင်တီ အနက်ကလေးကို ကောက်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ် က ဦးသာဒင်ကြီး လရည်တွေကို သုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လုံးထွေးပြီး ကျနော့် အိပ်ထဲ ထိုးထည့် လိုက်ပြီး အိမ်ပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။

နာရီကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည် နှစ်နာရီလောက် ရှိနေပြီ။ တက်ဆီတစီး ငှားပြီး ကျနော့် ကားရပ်ထားခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ် ထဲမှာ တော့ ဘယ်လို ခံစား ရမှန်းမသိ ဟာတာတာ ကြီး ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ တမနက်လုံး ချောင်းခဲ့ရတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ အဖိုးကြီးတို့ အဖြစ်အပျက်တွေက ကျနော့် ကို ဘယ်လို ခံစားရမှန်းမသိ ဖြစ်စေခဲ့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ဘာလို့ ဒီအဖိုးကြီးကို စွဲရတာလဲ ဆိုတာကို နားလည်သဘောပေါက် မိသလို၊ သူတို့ လိုးနေကြ တာကို လည်းကြည့်ရတာ ဖီးတက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဖိုးကြီး ကျနော့် အကြောင်းပြောတာကို တော့ ဒေါပွမိတယ်။ နောက်ပြီး ရာရာ စစ သူက ကျနော့် မိန်းမ ကို သူ့ လရည်နဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စေချင်သေးတယ်။ သူအရင်တုန်း ကတည်းက ပြောခဲ့ ဘူးတယ်ထင်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူနောက်နေတာလို့ ထင်လို့ ပေါ့ပေါ့ သ‌ဘောထားခဲ့တာ ဖြစ်မယ်။ အခုတော့ အဖိုးကြီးက တမင်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ မထုတ်ပဲ အပြင်ကို ပဲ ပန်းထုတ်နေခဲ့တော့ တကယ် အတည်ပြောမှန်း ခိုင်မြတ်သူ သဘောပေါက် သွားတာ ဖြစ်မယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော် ကိုယ်ဝန်တားဆေး တွေ ဝယ်ပေးထားခဲ့တယ်။ သူများတွေနဲ့ လိုးဖြစ်ရင် ကိုယ်ဝန်ရမှာ စိုးလို့၊ သူသုံးမသုံး ကိုတော့ ကျနော် မသိဘူး၊ အခု မှ ဒီကိစ္စ က အလေးထားဖို့ လိုတယ် ဆိုတာ ကျနော် သဘောပေါက် လိုက်တယ်။

အဖိုးကြီး ပြောတဲ့ သူ့ ဖင်ပေါက် ကိစ္စ ကိုလည်း သူသဘောတူခဲ့တယ်။ ကျနော် က ချဲ့ မပေးနိုင်ရင် အဲဒီ ဖင်ပေါက်ကို လိုးလို့ မရလို့ တော်ကြာ သူ က မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်၊ ပြီး မိန်းမ ဘိုက်ကြီးလာရင် ဒုက္ခ ပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်မလဲ ဆိုတာ ကျနော် လည်း မသိနိုင်တော့ ဘူး။

ကျနော် သူငယ်ချင်း အိမ်ရောက်တော့ ရပ်ထားတဲ့ကားကို ယူပြီး ပန်ခြံတခု မှာ သွားရပ်ပြီး နားနေလိုက်တယ်။ ပန်းခြံထဲ မှာ ကလေးလေး တွေ ဆော့ နေကြတာ ကြည့်ပြီး စိတ်ကို တတ်နိုင်သမျှ လျော့ ထားလိုက်တယ်။

ညနေဘက် ရုံးဆင်းချိန်ကျမှ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ် နေတယ်။ သူက အပေါ် က ခါးတို တီရှပ် နဲ အောက်က ဘောင်းဘီအတို လေး ဝတ်ထားတယ်။ ကျနော့် အတွက် ရေအေးအေး တခွက် ချပေးတယ်။ ကျနော်လည်း ရေသောက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင် အင်္ကျီ အဝတ်အစား လဲလိုက်တယ်။ ပြီးလို့ ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာလိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာတွေ ကြမ်းပြင် တွေမှာ အကုန် သန့်ရှင်း သပ်ယပ် ပြီးတော့ မနက်ပိုင်းတုန်းက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ဖြစ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားတာနေမယ်။ ပြောင်ရှင်းနေတာပဲ။ အင်း သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီး လီးကိုလည်း အဲလိုပဲ ပြောင်သန့်ရှင်း သွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်မှာ သေခြာပါတယ်လို့ စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်။ မနက်က ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖင်ကုံးခိုင်းပြီး လိုးခဲ့တဲ့ ဆိုဖါပေါ် မှာ ပဲ ကျနော် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ လည်း နောက်ဖေး ကထွက်လာပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တီဗီကို ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်ကြည့်ရင်း ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ဘက်လှည့်ပြီး၊

“မြတ် မောင် မြတ်ကို မနေ့ တုန်းက လို ဖင်ပေါက် လျှက် ပေးရဦးမလား”

လို့ မေးလိုက်ပါတယ်။
အခန်း ၂၅။

ခိုင်မြတ်သူ ရုတ်တရက် လန့်ဖြတ်သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ နောက် ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆိုင်ပြီး ဆယ်စက္ကန့် လောက် ကြည့်နေတယ်။ သူ့မျက်လုံး တွေ အရောင်တောက်လာခဲ့တယ်။

ချက်ခြင်းပဲ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ဘောင်းဘီတိုလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပေါင်လုံးကြီး ဖွေးဖွေး တွေပေါ်က နေ ဘောင်းဘီတို ကျပ်ကျပ် လေးကို ခက်ခက် ခဲခဲ လှိမ့်ချွတ်ချလိုက်တော့ အောက်မှ ပင်တီ ဝတ် မထားလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တန်းမြင်လိုက်ရတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ဆိုဖာပေါ် ဖင်ဘူးတောာင်း ထောင်လိုက်ပြီး သူ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ ဖီးဘယ်လောက်တောင် တက်သွားသလဲ ဆိုရင် ကျနော်တောင် သူ့ အသားကို မထိမကိုင်ရသေးဘူး၊ သူ အသံလေး ထွက်ပြီး ငြီးလိုက်တယ်။ ကျနော်က မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် မှာတော့ ဖြူဖွေး ချောမွတ်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား က ညိုတိုတို ခရေပွင့်လေး။ ကျနော် က သူ့ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ် ကိုင်ဖြဲလိုက်ရင်းက ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ သူက ကျနော် လုပ်ပေးနေတာဟာ သူ့ အတွက် ဖီးကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာလို့ ထင်ချင်ထင်နေလိမ့်မယ်။ သူ့ အတွက်တော့ သူ့ လင်ငယ်အတွက် အတော်ပဲ ၊ ကျနော့် ကို လိမ်ပြီး ခိုင်းစရာ မလိုပဲ ကျနော်က လုပ်ပေးနေတာဆိုတော့ ဂွင်တည့် ပြီပေါ့။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပြောတာ ဆိုတာတွေကို ကျနော် ကြားခဲ့ မြင်ခဲ့ ရတယ်ဆိုတာကို တော့ သူလုံးဝ ထင်မိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ခိုင်မြတ်သူက လက်နောက်ပြန်နဲ့တောင် ကျနော့် ခေါင်းကို သူ့ ဖင်ကြီးဆီ ဆွဲကပ်တယ်။ ကျနော် က လျှာကို ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ ဖင်ကြားမြှောင်း နဲ့ ခရေပွင့် အတွန့်လေး တွေကို လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လျှာထိပ်ကို သူ့ ခရေပွင့် အဝိုင်းလေး မှာ လှည့်ပတ်ပြီး စက်ဝိုင်ပုံ လျှက်ပေးနေတော့ သူ့ ငြီးငြူသံ က ကျယ်လာတယ်။ သူ့ဖင်ပေါက်ကလေး လည်း ပွစေ့ ပွစေ့ ဖြစ်လာတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျနော့် သွားရည်တွေနဲ့ သူ့ ဖင်ပေါက် လေး စိုရွဲလာခဲ့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ဖင်ဘူးတောင်း ထောင် ကုံးပေးနေရာနေ ကျနော့် မျက်နှာကို တွန်းလိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ အံအားသင့် သွားတဲ ကျနော့် လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ဆိုဖါပေါ် မှာ ပက်လက်လန်အိပ်စေလိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် ခေါင်းနားက တက်ပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ခွပြီး ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ပြီး မှ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကျနော့် ခေါင်းဖက်ကို တိုးလာပြီး သူ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာကို ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းလွှာက ကျနော့် နှာခေါင်း ပေါ် ရောက်လာပြီး ကျနော့် ပါးစပ် တည့်တည့် မှာ သူ့ ဖင်ပေါက် ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူ့ စောက်ဖုတ် က လရည်နံ့ နဲ့ စောက်ရည်နံ့ က ကျနော့် နှာခေါင်းထဲကို တိုးဝင်လာတယ်။ သူ ရေမိုးချိုးထားခဲ့ ပြီးတာတောင် မှ အနံ့ က မပျောက် နိုင်သေးတာ ပဲ။

နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ဖင်ကြီးကို ကျနော့် မျက်နှာပေါ် ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ပါရော။ ဟိုးအရင် က စျေးထဲ မှာ ငါးစျေးသည်အမျိုး သမီးတွေ တယောက်နဲ့ တယောက် ရန်ဖြစ်ရင် ဆဲကြ ဆိုကြတဲ့ အခါ ပြော ကြတဲ့ ငါ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ နင့်မျက်နှာ တက်ပွတ်ပြစ်လိုက်မယ်ဆိုတဲ့ စကား၊ ကို ပြန်ကြားယောင်မိတယ်။ အခုလည်း ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်နေပါရော့လား။ ကျနော် လည်း လျှာကို ထုတ်ရင်း ပါးစပ်ကို ပွတ်ပွတ်သွားတဲ့ သူ့ ဖင်ပေါက်ကို လျှက်ပေးနေမိတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ သူ့ ဖင်ပေါက် ကို နူးဆွ ပေးလိုက်လို့ သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီး ဖင်လို့းလို့ ရသွားရင် အဖိုးကြီး လရည်နဲ့ သူ ကိုယ်ဝန်ဆောင် မှာကို မစိုးရိမ်ရတော့ ဘူးပေါ့။ လောလော ဆယ်ပြောပါတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံ ကျယ်လာတာနဲ့ အတူ စိုရွဲနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့ ဖင်ပေါက် ထဲကို ကျနော့် လက်ခလည် ထိုးပြီး ထည့် ကရိုင်း ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီးက ကျနော့်ကို မလိုးရဘူးလို့ သူ့ ကို အမိန့်ထုတ်ထားတဲ့ ဖင်ကို လီးနဲ့ မလိုးရလည်း လက်ချောင်းနဲ့ တော့ လိုးမယ်လို့ တွေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော့် လက်ခလည် သူ့ ဖင်ထဲ စဝင်တာနဲ့ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ဖင်ကြီး နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာကို ဖိပွတ်တာ ကျနော့် မှာ အသက်ရူလို့ တောင် မဝ ချင်တော့ ဘူး။ သူ့ ဖင်ကြီးကို နောက်လက်တဖက် နဲ့ တွန်းမ ပြီး အသက်ကို ရအောင် ရူပြီးမှ ခုန လက်ခလည် နဲ့ အတူ လက်ညိုးတချောင်း ပါ ပူးပြီး သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိုးးး နာတယ်လို့ ငြီးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကြိတ်မှိတ်ခံတယ်။ ကျနော့် ကြောင့် မဟုတ်ဘူး။ သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီး လိုးလို့ ရအောင် ကြိတ်မှတ်ခံတာ မှန်း ကျနော် က သိနေတော့ ‌ဒေါသနဲ့ ထိုးပြစ်လိုက်တယ်။ လက်နှစ်ချောင်း နဲ့ သူ့ ဖင်ကို ကရိုင်းလိုက်တာ လေးငါးမိနစ် ကြာတော့ သူ လည်း နည်းနည်း ပူသွားတယ်ထင်တယ် ဆိုဖာပေါ် က ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် ကို ဘာမှ မပြောပဲ ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင် သွားတော့ တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ တော် တော် ကြာကြာလေး နေပြီးမှ ပြန်ထွက်လာတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက် နဲ့ တယောက် စကား မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း မျက်နှာပူနေ သလားမသိဘူး၊ ဘာမှ မပြောပဲ ကျနော် စားဖို့ ထမင်းစားပွဲမှာ ပြင်ပေးပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ညနေစာ ကို တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်စွာပဲ စားကြတယ်။ အိပ်ယာထဲ ဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲကြတော့ လည်း တယောက်နဲ့ တယောက် စကား မပြောဖြစ်ပဲ အိုးတိုး အန်းတန်း တွေနဲ့ ဖြစ်နေကြတယ်။ ကျနော် အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက် လှန်ရင်း ပုဆိုးကို ဖြည်ချလို့ ကျနော့် လီးကို ကိုယ့်ဖာသာ ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဖွဖွလေး အပေါ် အောက် ပွတ်သပ်ရင်း က မနက်က ကျနော် ချောင်းကြည့်ထားတဲ့ ဦးသာဒင် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ပါးသွား ခန်းကို ပြန်ပုံဖေါ်ရင်း ဂွင်း စ ထု နေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဂွင်းထု နေတာကို ဒီအတိုင်းပဲ ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လည်း ဂရု မစိုက်တော့ ပဲနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ဆက်ထု နေမိတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို ကိုင်ထု ပေးတာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လီးကို လာစုပ်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးနေပြီ။ အခုတော့ ကျနော့် လီးကို လည်း လုံးဝ မထိပဲ ကျနော် ထုနေတာ ကိုပဲ ဒီအတိုင်း ကြည့်နေတယ်။ နောက် ကျနော့် လီးက တဖြည်းဖြည်း မာလာပြီး လက်က လည်း အရှိန်ရလာ ရော ခိုင်မြတ်သူက အိပ်ယာပေါ် မှာ ထထိုင်ပြီး ကျနော့် လီးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေတယ်။ မကြာပါဘူး ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ လရည်တွေက ကျနော့် ဘိုက်တွေ ပေါင်တွေပေါ် ကို ကျကုန်တယ်။ ကျနော့် လီးလည်း ပျော့ ခွေသွားတယ်။ အဲတော့ မှ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ပဲငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းချလို့ ကျနော့် ကို ကျောပေးပြီး အိပ်ခိုက်တော့တယ်။ ကျနော့် လီးကို လုံးဝ ထိတောင် မထိတာ ကျနော် တော်တော် ရင်နာရတယ်။ ရှက်လည်း ရှက်သွားတယ်။ ကိုယ့်မယား က ကိုယ့် ကို လုံးဝ ကို မထီမဲ့မြင် ပြုသလိုပဲလို့ ထင်မိတယ်။ ကျနော် အိပ်ယာပေါ် ကနေ ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လို့ ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆေးကြောသန့်စင်ရတယ်။ အခုတော့ ကိုယ့်မယား က သူ့ ဘဲ လီးကို ပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးချိန်မှာ ကိုယ်ကတော့ ကိုယ့်လီးကိုယ် ရေချိုးခန်းထဲ လာဆေးနေရပါလား လို့လည်း နာနာကျည်းကျည်း တွေးလိုက် မိတယ်။

……………………..

နောက်တနေ့ က သောကြာနေ့ ။ မနက်ဖြန် ကျနော်တို့ စုံတွဲနဲ့ ယောက်ဖ စုံတွဲတို့ ခရီးထွက်ကြ မဲ့ နေ့။ အရင်က ရည်ရွယ်ထားတဲ့ ခရီးစဥ် က အဆင်မပြေလို့ တဲ့ နီးတဲ့ ငွေဆောင် ကိုပဲ သွားကြရအောင် လို့ ညီမလေး က မက်ဆေ့ ပို့ထားတယ်။ သူ့ ယောက်ျား ကား နဲ့ ပဲ သွားကြရအောင် သူတို့ လာခေါ်မယ် ဆိုတော့ ကျနော် ဘာမှ စီစဥ် စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။

မနက် ကျနော် အိပ်ယာက နိုးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲမှာ၊ ကျနော်လည်း အိပ်ယာထ မျက်နာသစ် ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ရုံးသွားမဲ့ အဝတ်အစားတွေ လဲ၊ ပြီး မီးဖိုထဲ ဝင်လာတော့ စားပွဲပေါ် မှာ ကျနော့် အတွက် မနက်စာ ပြင်ထားပေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က တနေ့ ကတုန်းက လို တီရှပ်လို စွတ်ဝတ်ရတဲ့ ပိတ်သား နဲ့ အင်္ကျီပေါင်ရင်း လောက် အရှည်ပဲ ရောက်တဲ့ ဟာကို ဝတ်ထားတယ်။ အောက်မှာ ပင်တီ ဝတ်ထားသလား မဝတ်ထားဘူးလား တော့ မသိဘူး။ ဟိုတနေ့ က အဲဒီ အဝတ်အစား နဲ့ပဲ အောက်မှာ ပင်တီ အနက်ရောက် ဝတ်ထားတာ၊ ကျနော် က သူ့ ဖင်ကို ပထမဆုံး လျှက်ပေးလိုက်ရလို့ သိနေတာ။ ကျနော် က ဘာမှ မပြောမဆိုပဲ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး မနက်စာ စား လဘက်ရည် သောက် နေချိန်မှာ ပဲ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်တယ်။ ကျနော် တို့ တယောက် နဲ့ တယောက် မျက်လုံးချင်း မဆုံ မိကြပဲ ခိုင်မြတ်သူ က တိုးတိုးလေးလာမေးတယ်။

“မောင် အဆင်ပြေရဲ့လား”

ကျနော် က ခေါင်းပဲ ငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊ ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း၊

“ဒါပေမဲ့ မောင် မျက်နှာ ကြည့်ရတာ က မောင် စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေပုံပဲ”

လို့ ဆက်ပြောတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ဖက်ကို မျက်နှာလှည့် ကြည့်လိုက်ရင်းက၊

“မောင် အဆင်ပြေပါတယ်။ မောင့် မိန်းမ က မောင့် ထက် ပိုပြီး ဖီးခံစား နေရပြီး ပိုပျော်ရွှင် နေတာ တွေ့ ရလို့ မောင်လည်း ပျော် ပါတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ ကွက်ကနဲ တချက်ပျက်သွားတယ်။

“မောင် ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ၊ မြတ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒီကိစ္စ ကို နှစ်ဦး သဘောတူဆုံးဖြတ် ပြီးတော့ မှ လုပ်ခဲ့ကြတာလေ၊ တကယ်က မောင် ပဲ ပထမဆုံး မြတ်ကို သိမ်းသွင်း ခဲ့တာ၊ မောင့် ဖန်တက်ဆီ က မြတ်ကို တခြား အမျိုး သား တယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ချင်တာကို၊ အခု တော့ ဒီကိစ္စ တွေကို မောာင်က မကြိုက် တော့ ဘူး ပေါ့၊ ဟုတ်လား”

“မကြိုက်တော့ ဘူးလို့ မောင် မပြောပါဘူး၊ မောင် က မြတ်ကို မောင့် ယောက်ဖနဲ့ ဖြစ်နေတာကို သဘောကျ ပါတယ်”

“အဲဒါဆို မောင်က မြတ် ဦးသာဒင် နဲ့ ဖြစ်နေတာကို အဆင်မပြေဘူး၊ သဘောမကျဘူးပေါ့ အဲလိုလား၊ မြတ် က ဦးသာဒင် ကို ဖြတ် ရမယ်လို့ မောင် က ပြောနေတာလား”

ကျနော် က ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဘာပြန်ပြောမလဲ စောင့်နေရင်းက စိတ်မရှည်တော့ သလို နဲ့ ဆက်ပြောတယ်။

“ဒီမှာ မောင်၊ မောင့်ရဲ့ စိတ်ကူးယဥ် လမ်းကြောင်းထဲကို မောင် ပဲ အတင်းတွန်းသွင်း လို့ မြတ် ရောက်ခဲ့ရတယ်။ အခုတော့ မောင့် ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်နဲ့ မို့ မြတ်လည်း အရမ်းကို ပျော်ရွှင် စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတယ်၊ မြတ် က တခြားလူ တယောက် နဲ့ ပရောပရီ နေတဲ့ အချိန်မှာ မောင် လည်း ဖီးကောင်း နေခဲ့တာပဲလေ”

“မြတ်၊ မောင့် ရဲ့ တိုက်တွန်းမှု နဲ့ မြတ် ဒီ လို အခြေအနေ ထိ ရောက်ခဲ့တယ် ဆိုတာ မောင် ဝန်ခံပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု က မြတ် နဲ့ ဦးသာဒင် နဲ့ က အကြိမ်ပေါင်း မရေတွက် နိုင်အောင်ကို လိုးခဲ့ ကြပြီးပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ မောင့် ရဲ့ ခံစား ချက်တွေကို တောင် ဂရု မစိုက်ပဲ နဲ့ မြတ်တီု့ က မောင့် နောက်ကွယ်မှာ မောင်မသိတဲ့ သဘောတူညီချက် တွေ ဂတိဂဝတ်တွေ ပြုခဲ့ကြတယ်၊ မောင့် ကို တောင် ဂရု မစိုက်ပဲ ဒီ အဖိုးကြီကို ဂတိပေးခဲ့လို့ ဘာညာနဲ့ အဖိုးကြီး ရဲ့ ကွန်ထရိုး အောက်မှာ သူပြောသမျှ လုပ်၊ သူပြောသလို ကုံး၊ သူလုပ်ခိုင်း တဲ့ ဟာတွေကို တောင် မောင့်ကို လာလုပ်ခိုင်းနေတာ ကို မောင် ဘယ်လို သဘော ထားရမှာ လဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ဆတ်ကနဲ ကျနော့် မျက်နှာကို စူးစိုက် ကြည့်ပြီး၊

“ရှင် ကျမ ကို အသိမပေးပဲ နဲ့ ကျမတို့ ကို လာချောင်းကြည့်တာလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ အကြည့်တွေကို လွဲလိုက်ရင်း၊

“အင်း မနေ့က မင်းတို့ နှစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲ အတူ သွားမချိုးခင် အထိ ငါ ကြည့်နေခဲ့တာ”

ခိုင်မြတ်သူ က မကျေမနပ် မျက်နှာပေးနှင့်၊

“ရှင် က ရှင့် မယားကို အဖိုးကြီး ကောင်းကောင်း လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ဖီးတက်ပြီးတာတောင် မှ မိန်းမ အတွက် စိတ်ပူတယ် ဆိုတဲ့ စကား ပြောနေသေးတယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ သူက ရှင့် မယားကို ကွန်ထရိုး လုပ်နေတယ် ဆိုတာ အမှန်ပဲ၊ ဟုတ်တယ် သူက ကျမကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်တယ်၊ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သူက မိန်းမ တယောက်ကို ဘယ်လို ဆန္ဒ ပြည့်အောင် စွမ်းဆောင် ပေးရမလဲ ဆိုတာ သိနေတဲ့ ယောက်ျား ပီသတဲ့ ယောက်ျား စစ်စစ် တယောက်ကိုး”

“ဟေ့ ငါလည်း ယော်ကျား စစ်စစ် တယောက်ပဲ၊ ငါက မင်းလင်လေ၊ မင်းက ငါ့ ပြောစကား နားထောင် ရမှာပေါ့”

“ဒါပေမဲ့ ရှင် က ကပ်ကိုး သမားလေ”

ကျနော် မျက်နှာ ဖြင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

“ခိုင်မြတ်သူ မင်း ဘာပြောတာလဲ”

“ကျမ ပြောနေတာက ရှင် က ကပ်ကိုး လင် လို့ ပြောတာလေရှင်းပလား”

“အဲလို မပြောပါနဲ့ကွာ၊ မောင်က မြတ် ရဲ့ လင်ယောက်ျားပါ၊ မြတ် ကို တကယ်ချစ်ပြီး တကယ် ဂရုစိုက်ခဲ့တဲ့ လင်ယောက်ျား တယောက်ပါကွာ”

“မောင် မြတ်ကို တကယ် ချစ်တယ် ဆိုတာလည်း မြတ်သိပါတယ်၊ ဂရုစိုက်တာလည်း သူများ ထက်ပိုတယ် ဆိုတာ မြတ်သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင် က မြတ် ကို သူများ လိုးနေတာကို ကြည့်ပြီး မောင့် ဘာသာ မောင် ဂွင်းထု ဖီးလ် ယူရတာကို ပိုသဘောကျတယ်မဟုတ်လား၊ တကယ်သာ မောင် က မြတ် ရဲ့ လင်ယောက်ျား ဖြစ်ပြီး အဲဒါ တွေကို မကြိုက် ရင် အချိန်မရွေး မြတ်ကို မလုပ်နဲ့ တော့ လို့ တားလိုက်ရုံပဲလေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် ကမှ အဲလို မပြော ခဲ့တာ”

ကျနော် တခုခု ပြောဖို့ ပြင်လိုက်ပေမဲ့ အခွင့် မရပါ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဆီက ဘာမှ ကြားချင်ပုံ မရပဲ သူချည်း ဆက်ပြောနေတော့တယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ မောင် က ကပ်ကိုးလင် လေ၊ အဲဒါကြောင့် ကိုယ့် မယား ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တခြား ယောက်ျား တယောက်က လိုးနေတာကို ဖီးတက်နေတာ၊ မောင့် ရဲ့ လီးသေးသေး နဲ့ မြတ်ကိုလည်း ဆန္ဒ ပြည့်အောင် ဖြည့် မပေးနိုင်ဘူး၊ မောင်လုပ်ပေးနိုင်တာက မြတ် စောက်ဖုတ်ကို တခြားလူ လိုးသွားပြီး မှ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး နိုင်တာ၊ နောက် ယောက်ျား တယောက်က မြတ်ဖင်ကို လိုးလို့ ရအောင် အပေါက် ချဲ့ ပေးတာမျိုး လုပ်ပေးနိုင်တာ၊ မြတ်ကိုယ်တီုင်က လည်း သူများ လုပ်တာကို အရသာတွေ့နေတာ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုယ့်လင်က ကိုယ့်ကို အိပ်ယာပေါ် မှာ ဆန္ဒ ပြည့်အောင် ဖြည့်ဆည်း မပေးနိုင်လို့၊ ကဲ ဟုတ်ပလား။ မြတ် ရဲ့ လင်ယောက်ျား က မြတ်ကို အိပ်ယာပေါ် မှာ ဆန္ဒပြည့်အောင် မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ဘူး”
အခန်း ၂၆။

ကျနော် က စကားစ ပြောမယ် ပြင်လိုက်တော့ လည်း ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ဖဝါးကို ကျနော့် လီးပေါ် လာတင်လိုက်တယ်။ သူ့ ရဲ့ မညှာမတာ ကျနော့် ကို အရှက်ခွဲ တဲ့ စကားတွေ ကြောင့် လားမသိ ကျနော့် လီးက တောင်နေပြီ။ အဲဒါကို သူက လည်း မြင်ပုံ ရတယ်။ မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကနေ အုပ်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဒါဟာ ပထမဆုံး အကြိမ် ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိတာပဲ။ ကျနော် ရဲ့ ကပ်ကိုး ရောဂါက ကိုယ့် မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာကို ကြည့်ဖီးတက်ရုံအဆင့်တင်မက တော့ ပဲ ကိုယ့်ကို စောက်ရှက် ခွဲ မှိုချိုးမြစ်ချိုး အပြောခံရတာကိုတောင် ဖီးတက်နေတဲ့ အဆင့် ရောက်နေပါပေါ့လား။

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်တော့ သူက လည်း ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်း ပြန်ဆုံ ကြည့် နေပါတယ်။ ကျနော်တို့ မျက်လုံးတွေ ထဲမှာ တယောက်နဲ့ ယောက် နားလည်သဘောပေါက် မှုတွေ နဲ့ ရောင် ပြန်ဟတ်နေသလားပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို လုံခြည် ပေါ် ကနေဆုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက် ပေးနေရင်း က ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လှမ်းနမ်းလိုက်တယ်။

နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ကုလားထိုင်ပေါ် မှာ စားပွဲနဲ့ ဘေးတစောင်း လှည့်စေပြီး ကျနော့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကြား ကြမ်းပေါ် မှာ ထိုင်ချ လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ခါးက နေ ဖြည်ချလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးနဲ့ ဂွေးဥ တွေကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ထုလို့ နောက်တဖက်က ဂွေးဥတွေကို ဆော့ ကစား ပေးနေတယ်။ ကျနော် လည်း ဖီးတက်လာတာမို့ မျက်လုံးကို မှေးပြီး ဇိမ်ခံ နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လေသံတိုးတိုးလေး ဆက်ဆီသံလေး နဲ့၊

“ကဲ ပြောစမ်း ပါဦး မြတ်ရဲ့ ချစ်လင်ကြီးရယ်၊ ရှင်က ရှင့် မယား သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ လိုးဖို့ ကို စောက်ဖုတ်ကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ပေး ထားချင် ပြီး၊ အလိုးခံပြီးသွားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး ချင်တဲ့ ကပ်ကိုး လင်ကြီး ဟုတ်တယ်မလား”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော့် လီးက လည်း မတရားကို မာတောင် တက်လာတော့တာ၊ ကျနော် က ဘာမှ ပြန်မပြော ပဲ ငြိမ်နေလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြောတယ်။

“ရှင် ပထမဆုံး ဖတ်ဖူးခဲ့တဲ့ ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းကို အရမ်း ကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့တယ် မဟတ်လား၊ အဲဒီ ဇာတ်လမ်း ထဲမှာ သူ့ မိန်းမ တခြားလူ တယောက်က အကြိမ်းကြိမ် အခါခါ လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ လင် ယောက်ျား ကို အားကျပြီး အဲဒီ ဇာတ်လမ်းထဲက မယား နေရာမှာ ရှင့်မိန်းမ ကို အစားထိုးလို့ ထည့် စဥ်းစား ပုံဖေါ်ရင်း ရုံးခန်းထဲ မှာ ဂွင်းထု စိတ်ဖြေ ခဲ့တယ် မဟုတ်လား၊ အိမ်နောက်ဖေး ခြံဘေးမှာ ရှင့်မိန်းမ က အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး လီးကို စုပ်ပေးတာ ကို မြင်ရဲ့ သားနဲ့ ဘာမှ ဝင် မတားဆီးပဲ ချောင်းကြည့်ရင်း လီးတောင် ခဲ့တာ မဟုတ်လား၊ ရှင် က ဝင်ပြီး သူ့ကို ထိုးကြိတ်လို့ ရပေမဲ့ ကပ်ကိုး လင် ဆိုတော့ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ သူ့လရည်တွေနဲ့ ပေနေတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို လည်း ရှင်က ကပ်ကိုး လင် ဆိုတော့ လျှာနဲ့ လျှက် ပြီး သန့်ရှင်း ပေးခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ကျမ ဖင်ပေါက် ကိုလည်း ကျမ ရဲ့ ချစ်သူ လိုးလို့ ရအောင် ရှင့် လျှာနဲ့ ထိုးပြီး အပေါက် ချဲ့ ထွင် ပေးခဲ့တာ ပဲ မဟုတ်လား ၊ ကပ်ကိုးလင်ကြီးရယ်”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ဆက်ဆီ သံနဲ့ ကျနော့်ကို ပြောနေတာ နားထောင်ရင်း၊ သူ့ လက်ကလေး တွေနဲ့ လီးဂွေးဥ တွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေတဲ့ ဖီးလ် ကို ခံနေမိတယ်။ သူပြောတာတွေ အကုန်လုံးက လည်း အမှန်တရားတွေ ပဲလေ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် အကြောင်းကို နှောကြေနေတာပါလား။ သူပြောသမျှ အဖြစ်အပျက်တွေကို လည်း ကျနော့် စိတ်မျက်စေ့ ထဲမှာ ပြန်တွေးနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“ကဲ မောင်၊ မောင်က မြတ်ပြောတဲ့ ကပ်ကိုးလင် ဟုတ်လား မဟုတ်ဘူးလား”

ကျနော့် လီးက မတရားမာတောင် နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ လက်ထဲမှာ ပြီးကာနီး လုလု ဖြစ်နေပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ က လည်း အထာပေါက်တယ်။ သူ့ လက်တွေကို ကျနော့် လီး နဲ့ ဂွေးဥ တွေက နေ လွှတ်လိုက်ပြီးတော့၊

“မေးနေတာကို ဖြေလေမောင်၊ မြတ်က မြတ် ရဲ့ ဘဲတွေ ဆီ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲလို့ သူတို့ ရဲ့ လီးကြီးကြီး တွေနဲ့ အလိုးခံ ဖို့ သွားရင်၊ မောင် ပျော်တယ် မဟုတ်လား၊ မြတ်က သိတယ်လေ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မောင် က မြတ်ရဲ့ ကပ်ကိုးလင် ကိုး၊ ရှင်က ကပ်ကိုးလင် ဟုတ်လား မဟုတ်လား ဆိုတာ မောင့် မယား ကို ဖြေလိုက်စမ်းပါ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို စပ်ဖြဲဖြဲ နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကျနော့် လီးက အရမ်းကို ပြီးချင်နေပြီ၊ သူက ထောင်မတ် နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက်ကို ကွင်းပုံလုပ်ပြီး လီး နဲ့ လက် အသားချင်း တမင်မထိအောင် ထားလို့ ဂွင်းထု သလို လုပ်ပေးနေတယ်။ ကျနော့် လီးက အရမ်းကို ပြီးချင်နေလို့ ပေါင် က အကြောတွေတောင် လှုပ်ရှားလာ ရတယ်။ ကျနော့် ပါးစပ် က အလိုလို ထွက်သွားတယ်။

“ဟုတ်.. ဟုတ်တယ်၊ ငါက မင်းရဲ့ ကပ်ကိုးလင်ပဲ”

အဲလို ပြောလိုက်မှ သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူက၊

“နောက်တခါ ထပ်ပြောဦး၊ မောင့်ရဲ့ မယား ကို သူ့ လင်ငယ်တွေနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခွင့် ရအောင် ပရိုက်ဗတ်ဆီ ပေးမယ်ဆိုတာ”

လို့ ထပ်ပြောတယ်။ ကျနော် လည်း အသံအကျယ်ကြီး နဲ့ အော်ပြီး။

“ဟုတ်တယ် ငါက မင်းရဲ့ ကပ်ကိုးလင်၊ မင်းလိုချင်တဲ့ ဆန္ဒပြည့်အောင် ငါလိုးမပေးနိုင်တဲ့ ကပ်ကိုးလင်”

အဲလို ပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ထိပ်ကို ထိကပ် နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ ဒစ်ဖူးကို ရစ်ပတ်လျှက်လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းလေး ဟပြီး လီးတန် တချောင်းလုံးကို သူ့ အာခံတွင်းထဲ ငုံလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အတွက် က တော့ ကျနော့် လီးက သူ့ ပါးစပ် ထဲ မှာ အေးအေး ဆေးဆေးပဲ ၊ သူက ဒီထက် တုတ်၊ ဒီထက် ရှည်တဲ့ ဦးသာဒင် လီးကြီး နဲ့ ကောင်းကောင်း ကျင့်သား ရနေပြီကိုး၊ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းနဲ့ ကျနော့် လီးတန်ကို တင်းတင်းလေး စေ့ ပြီး မျက်နှာကို ရှေ့နောက် လှုပ်ရှား လို့ သုံးလေး ငါးခါလောက်ပဲ လုပ်ရသေးတယ်။ ကျနော့် လီးက လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် ထွက်ကုန်တော့ တာပါပဲ။ ကျနော့် အတွက် တော့ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတာပါပဲ။

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် လီးကို သူ့ပါးစပ်က ဆွဲချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းကို ပြေးတော့တာပဲ။ ကျနော့် ရဲ့ ပျော့ ခွေသွား တဲ့ လီးတန်မှာတော့ ကျနော့် လရည်တွေနဲ့ သူ့ တံတွေးတွေ နဲ့ စိုရွဲပြီးကျန်ခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရေချိုးခန်းထဲ ကပြန်ထွက်လာပြီးတော့ ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း၊

“ကဲ ဘယ်လိုလဲ ၊ ကျေနပ်သွားပလား မောင်”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ကို ပြန်ကြည့်ရင်း၊

“အင်း ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ တမျိုး တော့ တမျိုး ပဲ”

“အင်း မြတ် ကတော့ မောင့် မယား ဆိုတော့ မောင်ဘာလိုသလဲ ဆိုတာ သိတယ်။ မောင် မြတ်ကို စပြီး ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီကို စိတ်ပါအောင် စည်းရုံးတော့ ပြခဲ့တဲ့ ဇာတ်ကား တွေ။ မောင် မြတ်ကို ကြည့်စေ ချင် ဖတ်စေချင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို ကြည့်လိုက်ရင်၊ မောင်က မြတ်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ လိုးနေတာကို မောင် ကြည့်ချင်နေမှန်း မြတ်သိနေတာပဲလေ။ မောင့် ကပ်ကိုး ဖီးလ် က အတိအကျပဲ ငြင်းလို့ မှမရတာကို”

“ဟုတ်ပါတယ် မြတ်ရယ်။ မောင်က မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ လိုးတာကို ကြည့်ချင်မိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင်က ဒီ အဖိုးကြီးနဲ့ တော့ မဖြစ်စေချင်ဘူးကွာ၊ ဦးသာဒင် ကြီးကို မောင် သဘောမကျဘူး၊ အသားမဲမဲ ဘိုက်ပူပူ နဲ့ အဖိုးကြီးကိုကွာ၊ မြတ် တခြား ဘဲတွေ နဲ့ ဆို ကြည့်ချင်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ပဲ လုပ်ပါကွာ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးရင်းက၊

“မြတ်က အူးသာဒင် ကြီးကို ရွေးရတာ အကြောင်းရှိတယ်။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ သူ့ လင် အရမ်းမုန်းတဲ့ လူက သူ့ မယားကို လိုးနေတဲ့ ဆိုတဲ့ ဖီးလ် က ပိုပြီး ကြမ်းတယ်လေ။ အရှက်ခွဲခံရတာရော၊ မနာလိုတာရော၊ အဲဒါကြောင့် မောင့် မသိစိတ်က ပိုဖီးလ်တက်လာတာ။ အဲဒါမှ တကယ့် ကပ်ကိုးဖီးလ်အစစ်ကို ခံစား ရမှာ”

“မြတ်ရယ် အဲလိုတော့ မပြောပါနဲ့၊ အဲလို တော့ အရွဲ့ မတိုက်ပါနဲ့ကွာ”

“ပြောမှ မောင် သိမှာလေ၊ မောင်က တကယ့်ကို ကပ်ကိုး လင် စစ်စစ် ပါပဲ၊ ဆောရီးနော်၊ မြတ် က နောက်ပြော နေတာ မဟုတ်ဘူး။ မြတ် က မောင့် ဖီးလ်ကို တကယ်သိတယ်။ အဲဒါကြောင့် ဒီဇာတ်လမ်းကို မြတ်က ဆက်က နေရတာပါ။ မောင် တကယ့်ကို တိတိကျကျ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး မြတ်ကို လုံးလုံး မလုပ်ရဘူး၊ ခု မြတ်လုပ်နေတာ မောင်ဖီးမတက်ဘူး ဆိုတာ သေခြာတဲ့ တနေ့ မြတ် ဒီ ဆက်ဆံရေးကို ဖြတ်ပြစ်လိုက်မှာပါ”

“မောင်က ဘာကို တိတိကျကျ ဆုံးဖြတ်ချက် ချရမှာလဲ”

“မောင် က ဒီအိမ်ထောင် ဦးစီး အနေနဲ့ တိတိကျကျ ဆုံးဖြတ်ပြီး မြတ်ကို ဘာမလုပ်ရဘူးညာမလုပ်ရဘူး ဆိုပြီး ခိုင်ခိုင်မာမာ ပြောခဲ့ရင်ပေါ့”

“အဲဒါဆိုရင် မြတ်က ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ရပ်ပြစ်လိုက်မယ်ပေါ့”

“မောင်၊ မြတ်က မောင့် မယားပါ၊ မောင်က မြတ်ကို အမိန့်ပေးခိုင်းစေလို့ ရပေမဲ့ ခုထိ တောင်းဆိုနေတုန်း ဆိုတော့ မောင်က ဒီကပ်ကိုးလင် ဘဝကို သဘောကျနေတုန်းပဲ ဆိုတာရယ်၊ မောင်က ခု အခြေအနေကို မရပ်သွားချင်ဘူး ဆိုတာရယ်က သိသာနေတာပဲဟာ”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောနေတာလည်း အမှန်တရားပါပဲ။ ကျနော့် အတွင်းစိတ်ထဲမှာ ကျနော်က ကိုယ့်ကို အဲလို အရှက်တကွဲ လုပ်ခံရပီး သူနဲ့ အဖိုးကြီး နဲ့ ဖြစ်နေကြတာကို ဖီးတက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ကျနော်က ဒီအိမ်မှာ မနေတော့ဘူး၊ အိမ်ထောင်ဦးစီး အနေနဲ့ ငါတို့ အိမ်ပြောင်းမယ် ဆိုပြီး တခြားနေရာကို ရွေ့သွားလိုက်ရင်၊ သူနဲ့ အဖိုးကြီး ဒီလို ဖြစ်ဖို့ လွယ်ပါဦးမလား။ ဒါကို ဘာလို့ ကျနော် မလုပ်သလဲ။ ကျနော့် မသိစိတ်က အဖိုးကြီး နဲ့ ကျနော့် မယား လိုးနေ ဖြစ်နေကြတာကို ကြည့်ချင် နေလို့ မဟုတ်လား။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် အတွင်းစိတ် ကို ကျနော့် ထက်တောင် သိနေပါလား။ အဲဒါကြောင့် ကျနော့် ကို တောင် ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ကျနော့် အကြိုက် တွေကို သူ့ဖာသာ သူလုပ်ကိုင်နေတာပါလား။

ခိုင်မြတ်သူက ဆက်ပြောတယ်။

“မြတ် က အူးသာဒင် ကြီးနဲ့ နေနေတုန်း မှာ မြတ်တို့ ကို မောင် ကြည့်နေစေချင်ပါတယ်။ မြတ် က မောင့် ကို အမြဲတမ်း စောင့်ကြည့်နေစေချင်တာ၊ တခါတလေ မောင် က မြတ်တို့ မသိအောင် လာချောင်းတယ်။ မြတ် အဲဒါကို လည်း ဝမ်းသာပါတယ်။ မြတ် က ကိုယ့်လင် ရဲ့ ဆန္ဒ ကိုလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာကိုး။ မြတ် ကိုယ်တီုင်လည်း သူတို့ လိုးတဲ့ အချိန်မှာ ဖီးအပြည့် ရတယ်။ ကာမ ဆန္ဒ ပြည့်ပြည့် ဝဝ ခံစားရတယ်။ သူတို့ က မောင့် ထက် လီးလည်း ကြီး ၊ အလိုးလည်းကောင်းကြတာကိုး။ ဒါပေမဲ့ မြတ် က မောင့် စိတ်ထဲ ဘယ်လို ခံစား ရမလဲ ဆိုတာကို ပိုပြီး အလေးထားပါတယ်။ မြတ်တို့ နှစ်ယောက် ဟို ကပ်ကိုး ရုပ်ရှင်တွေ ထဲကလို၊ တယောက် နဲ့ တယောက် နားလည်မှု အပြည့် ရကြစေချင်တယ်။ မောင် ခံစား နေရတဲ့ ဝေဒနာ တွေက မနာလိုမှု ရယ်၊ တဏှာရမက်ရယ်၊ ဆုံးရှုံးသွားမှာ ကြောက်တဲ့၊ စိတ်ဓါတ်မလုံခြုံ မှု ရယ်၊ အဲဒါတွေ အားလုံး ပေါင်းစပ်ထားတာပါ”

ကျနော့် စိတ်ခံစား မှုတွေကို ခိုင်မြတ်သူ က အဲလို အသေးစိတ် ပြောပြနေတော့ ၊ ကျနော့် မယား က ကျနော့် အပေါ် ဂရုစိုက်မှု ရှိနေပါသေးလား ဆိုတာကို သ‌ဘောပေါက် ပြီး စိတ်တော့ နည်းနည်းလေး ပေါ့ သွားတယ်။ နောက်တခု ကျနော့် စိတ်ထဲ မျာ ခိုးလို့ ခုလု ဖြစ်နေသေးတာက၊ ဟို ခွေးမသား ကြီးက သူ့ လရည်တွေနဲ့ ကျနော့် မယားကို ဘိုက်ကြီးစေချင်နေတာကို ခံစား မရဘူး။

“မြတ် မောင့်အပေါ် နားလည်မှု ရှိပြီး မောင့် ဆန္ဒ ကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေတယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက် ပါပြီ၊ ဒါပေမဲ့ မနေ့ က ဟိုအဖိုးကြီးက မြတ် နဲ့ ကလေး လိုချင်နေသေးတယ် လို့ ပြောနေတာ ကြားလိုက်ရတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် နဲ့ ကြည့်ရင်း၊

“အဲတော့ မောင် က အူးသာဒင် ရဲ့ ကလေးကို မလိုချင်ဘူးပေါ့”

ကျနော် ရုတ်တရက် ကုလားထိုင်ပေါ် က ဝုန်းကနဲ ထရပ် လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲတော့ မှ ကျနော့် လက်ကို ဆွဲလို့ ရီမောလိုက်ရင်း၊

“ခစ်ခစ်၊ မောင် ကလည်း မြတ်က နောက် နေတာပါ။ မြတ် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒီကိစ္စ ဟာ ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိပြီးသား ဟာကို၊ ဒါပေမဲ့ မောင် က သူလိုးထားတဲ့ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးဖို့ ဆိုရင် သူ့ လရည် တွေ မြတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးမှ ဖြစ်မှာလေ၊ နောက်ကျရင် မြတ် သူ့ကို သူနဲ့ ကလေး ယူမယ် ဆိုပြီး ညာပြောလိုက်မယ်။ အဲဒါမှ သူက မြတ်စောက်ဖုတ်ထဲကို လရည် ပန်းထည့် ပေးမှာလေ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လက်ကို ဆွဲပြီး ကုလားထိုင်မှာ အတင်း ပြန်ထိုင်ခိုင်းတယ်။ သူ ကျနော့် ကို စိုးရိမ် စိတ်တွေ နဲ့ ပူပန်နေအောင် လုပ်နေပြီ။

“မြတ် ကလည်းကွာ အဖိုးကြီး လရည်တွေ မြတ် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားမှ တော့ ကိုယ်ဝန် မရှိအောင် ဘယ်လို ဆက်လုပ်မှာလဲ၊ ”

“မောင် ကလည်း ကိုယ်ဝန်တားဆေး သုံးမှာပေါ့၊ ပြီးတော့ သူ့ ကိုလည်း ငါ နောက် နှစ်နှစ်လောက်ထိ ကိုယ်ဝန် မဆောင်သေးဘူး၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးတယ် ဆိုပြီး ပြောထားမှာပေါ့၊ အဲဒါမှ သူ ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့ လရည်တွေကို မြတ်စောက်ဖုတ်ထဲက နေ မောင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးလို့ ရမှာပေါ့”
အခန်း ၂ရ။

ကျနော် အခု ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး အခြေအနေကို သိပ်မကြိုက်၊ ရင်ထဲ မှာလည်း အောင့် နေအောင် ခံစားရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က အခု တော့ အဖိုးကြီးကို သူလိမ်ပြောပြီး တော့ အလိုးခံမယ်၊ နောက်ကွယ် မှာ ကျနော် ဝယ်ပေးတဲ့ ကိုယ်ဝန်တားဆေး စား မယ် ဆိုပြီး ပြောလာတော့ လည်း အော် သူ ငါ့ကို တကယ်ချစ် တာပါလား ၊ အဖိုးကြီး ကို အလိုးခံဖို့ သက်သက် ပဲ ပါလား ဆိုပြီး နည်းနည်းတော့ စိတ်ချမ်းသာ ရတယ်။

“မြတ် မနေ့ က မောင် တွေ့ခဲ့ ရတာတော့ အဖိုးကြီး ရဲ့ အပေးအကျွေး တွေကို မြတ် အရမ်းကို ခိုက်နေပုံပဲ၊ အဖိုးကြီး နဲ့ အတူတူ နေနေ တုန်း အဖိုးကြီး က မြတ်ကို ကောင်းကောင်း ကွန်ထရိုး လုပ်နေတာကို လည်း မြတ် ခံနေတယ်။ မြတ် မောင့် ကို ပြောနေတာတွေကို တကယ်ဖြစ်လာပါ့ မလား ကွာ”

“မောင် ပြောတာကို မြတ် မငြင်းပါဘူး၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ အူးဒင် ကြီးက မောင် မပေးနိုင် မဖြည့်ဆည်း နိုင်ခဲ့တဲ့ အရသာတွေကို မြတ်ကို ပေးခဲ့တာ ဆိုတော့ မြတ် သူ့ ကို စွဲခဲ့ပါတယ်။ မြတ်ကို အဲလို ခံစားနိုင်ဖို့ ခွင့်ပေးခဲ့တဲ့ မောင့်ကို လည်း ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် မောင့် ကို ပြစ်ပြီး အူးဒင် ကြီးနောက် ကို ဘယ်တော့ မှ လိုက်သွားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ မောင်က မြတ်ဘာလို ချင်တယ် ဆိုတာကို နားလည်မှု ရှိပြီး ၊ မြတ် လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့် ပေးတဲ့ ကပ်ကိုး ယောက်ျား မျိုး ရှာဖို့ မလွယ်ပါဘူး။ ဟိုနေ့ က မီးဖိုချောင်မှာ မောင် အလုပ်ရှုတ်နေတုန်း အူးဒင် ကြီးက လီးစုပ်ပေးဖို့ သူ့ အိမ်ကို အတင်း ခေါ်နေတာ၊ မြတ် မောင့် ကို အားနာလို့ ခြံစည်းရိုးလေး နားမှာ သွားလုပ်ပေးလိုက်တာပါ။ မောင် သာ တကယ် ကပ်ကိုးလင် ဆိုရင် မြတ် အဲလို သွား အလိုးခံဖို့ ကို မောင်က အိမ် အလုပ်တွေ လုပ်ပေးမှ ရမှာလေ မောင်”

“အော် မြတ် က မောင့် ကို ဒီအိမ် က အိမ်ထောင် ဦးစား အစား ၊ အိမ်က အစေခံ လို နေစေချင်တာပေါ့လေ”

“အဲလို လည်း မတွေးပါနဲ့ မောင်၊ မောင်က ကိုယ့်မယားကို သူ့ စိတ်ကြိုက် အလိုးခံရအောင် ကူညီပေးတဲ့ ကပ်ကိုးလင် ပါ။ အဲဒီ ကိစ္စ ကိုလည်း မောင် နဲ့ မြတ်နဲ့ နှစ်ယောက် ပဲ သိပြီး တခြားဘယ်သူမှ မသိစေရတဲ့ လျို့ ဝှက် ချက် အဖြစ် မြတ်ထားပါ့မယ်”

“ဒါနဲ့ မနေ့ က မြတ် က သူ့ကို ယောက်ျား လို့ ခေါ်လိုက်သံ ကြားမိသလားလို့ အဲဒါက ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ”

“အဲဒါ ကလည်း အူးဒင် က အတင်းအကျပ် ခိုင်းလို့ပါ။ သူက သူမြတ်ကို လိုးတဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ မောင့် ကို လင်အဖြစ်က မေ့ထား ပြီး သူ့ ကို သာ လင်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြု ရမယ်လို့ ဂတိတောင်းထားလို့ပါ။ မြတ် ပထမတော့ ငြင်းပါသေးတယ်။ သူက မြတ် စောက်ဖုတ်အဝကို သူ့ လီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပြီး မထည့်သေးပဲ ဆွ နေတဲ့ အချိန် မြတ် တင်းမခံနိုင်တော့ လို့ ဂတိ ပေးခဲ့မိတာပါ”

ကျနော့် ရင်ထဲ ကျင် ကနဲ ဖြစ်ရပါတယ်။ ကိုယ့်မယား က သူ့ လင်ငယ်ကို ဂတိတောင် ပေးထားတယ်တဲ့။ ကျနော့် လီး က မာနေသေးတယ်။ ကျနော် သူပြောတာတွေ နားထောင် ပြီးတော့ ဖီးတက် နေသေးတယ်။ ကျနော် ကိုယ် တိုင်ကိုက ခိုင်မြတ်သူ ပြောသလို အဆုံးစွန် ကပ်ကိုးလင် ဖြစ်ချင်နေပြီလား။

ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လက်တွေ့ ဘဝမှာ တော့ ကျနော့် မယား က ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ သူ့ ကာမ ခရီးစဥ် ကို ရွက်လွှင့် သွားနေလေပြီ။ အခု မှ ကျနော် ရပ်ခိုင်းရင်ရော အရင်တုန်းက လို ပြန်ဖြစ်ပါဦးမလား။ ခိုင်မြတ်သူ ကရော အရင်လို နေနိုင်ပါဦးမလား။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဒီ ကာမ ကိစ္စကို ကျနော်သာ မစခဲ့ရင် သူဒီလို ဖြစ်ပါ့ မလား။ လင်နဲ့ သားကို ပဲ ဂရုစိုက်ပြီး အိမ်ထဲ မှာ ရိုးရိုးအေးအေး နေတဲ့ မယားတယောက်သာ ဖြစ်နေမှာ။ အခု ကိစ္စ က ကျနော့် အပြစ်လုံးဝ မကင်းပါဘူး။ ခုမှ တော့ မထူးတဲ့ ဇာတ်ကို ဆက်က ဖို့ ပဲ ကျနော် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတော့ တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ နဲ အဲလို စကားတွေ အပြန်အလှန်ပြောနေခဲ့ရလို့ ရုံးတောင် နောက်ကျမှ ရောက်တယ်။ အိမ်က ထွက်ကာနီးမှာ အိမ်ပေါက်ဝ ထိ လိုက်ပို့ပြီး နူတ်ဆက် အနမ်းပေးတဲ့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကြောင့် ကျနော် စိတ်တွေ အကုန်ပြေသွားရတယ်။ အရင်တုန်းက လင်မယား ဘဝ ကို ပြန်ရောက်သွားရသလိုပဲ ခံစား လိုက်ရတယ်။ ကားမောင်း ရင်း အော် ငါ့ကို သူ အကုန်ဖွင့်ပြောရှာတာပဲလို့ တွေးရင်း ကျေနပ် ခွင့်လွတ်နေမိတယ်။ ရုံးက ကောင်တွေက တောင် ဒီနေ့ မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ပါလား ဘာဖြစ်လာတာလဲ ဝိုင်းမေးနေကြသေးတယ်။ ကျနော် ဘယ်လို သွားပြောပြ လို့ ရမှာလဲဗျာ။

နေ့လည်ကျ တော့ ကောင်းထက်ဝင်း က ဖုံးဆက်လာတယ်။ မနက်ဖြန် သွားကြမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေး ဖို့ခေါ်တာ။ မနက်ဖြန် မနက်အစောကြီး ထွက်ကြရအောင် လို့ ကျနော် ကပြောတော့ သူက လည်း သဘောတူ တယ်။ အဲလို ဆိုရင် သူတို့ လင်မယား ဒီည ကျနော်တို့ အိမ်လာအိပ်လိုက်ရင် မနက်ဖြန် အစောကြီး ထွက်လို့ ရမယ်။ မနက်ကျမှ ဆို တယောက်နဲ့ တယောက် စောင့်နေရလိမ့်မယ် လို့ ပြောတော့ ကျနော်လည်း သဘော တူလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ ကျနော့် အိမ်လာအိပ်မယ် ဆိုတော့ ကျနော် လည်း စိတ်လှုပ်ရှားလာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ လှုပ်ရှား တာ တွေ့ရတော့ မယ်ဆိုပြီး လီးတောင် မာလာတယ်။ ညနေ ငါးနာရီ ဒေါင်ကနဲ ထိုးတာနဲ့ အိမ်ကို အမြန် ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့ တယ်။

အိမ်ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က တီဗီကြည့်နေတယ်။ ကျနော့် ကိုမြင်တော့ ထပြီး နောက်ဖေးက ရေတခွက် ယူလာပေးတယ်။ ကျနော် လည်း ရေသောက်လိုက်ပြီးမှ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား တွေ လဲပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ခိုင်မြတ်သူ နားထိုင်ပြီး တီဗီ ထိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပုခုံးကြိုး မြှင်မြှင် ကလေး နှင့် ရင် အတော် ဟိုက်သည့် အင်္ကျီ ဝတ်ထားတော့ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး အပေါ် ပိုင်း က မြင်နေရသည်။ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ က သူ့ကိုလည်း ပြောထားပြီးပုံ ရသည်။ သူ့ ပုံကြည့်ရတာ ကျနော် ဆီကရော၊ ကောင်းထက်ဝင်း မိန်းမ ကျနော့် ညီမ ဆီကရော၊ ခွင့်ပြု ချက်တွေ ရထားပြီး ဆိုတော့ အပြတ်ကဲမဲ့ ပုံပဲ။ ကျနော် တို့ တီဗီကြည့်နေရင် ခနကြာတော့၊ ခိုင်မြတ်သူက။

“မောင် ခနနေ စန္ဒာ တို့ လာကြတော့ မယ်။ သူတို့ အခန်း အိပ်ယာလေး ဘာလေး ပြင်လိုက်ရအောင် ”

လို့ပြောလာလို့ ကျနော်လည်း အိုကေ ဆိုပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အပေါ် ထပ်တက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကျနော့် ညီမ လင်မယား အိမ်လာလည်ရင် အိပ်နေကြ အခန်းမှာပဲ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဖုံတွေ ခါ အိပ်ယာခင်းတွေ လဲ လုပ်ကြတယ်။ အိပ်ယာခင်းတွေ ဆွဲဆန့် ခေါင်းအုံးစွတ်တွေ လဲနေရင်း ခိုင်မြတ်သူ တယောက် သူဘာသာ သူ ပြုံး နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ဘာတွေ များ သူ့ အတွေးနဲ့ ပျော် မြူးနေလဲ မသိဘူး။

ဧည့်သည် အခန်းပြင်ဆင် ပြီးလို့ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာကြပြီး တနာရီလောက် ကြာတော့ မှ ကျနော့် ညီမ လင်မယား ရောက်လာကြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ကျနော် လက်ဆွဲ နူတ်ဆက်လိုက်ကြပြီး စန္ဒာ့ ကိုခေါင်း ညိမ့် နူတ်ဆက်ရင်း ကျနော်က ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ သူတို့ သုံးယောက်စလုံး ရဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပြောင်ပြီး တက်ကြွနေကြတယ်လို့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ထင်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်းက ဖက်ပြီး နူတ်ဆက် လိုက်ကြတာ မျက်စေ့ ထောင့်စွန်းက မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော် နဲ့ ကျနော့် ညီမ ရှေ့ကြီးမှာ ခိုင်မြတ်သူ ကဲပုံကလေ။ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်လုံးတွေက ခိုင်မြတ်သူ လည်ဟိုက်ထဲကို သေခြာငုံ့ ကြည့်နေ တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ ခါးလေး ကို တင်းတင်းလေး ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်နေတာ။ ကျနော်လည်း မမြင်ချင် ယောင်ဆောင်ပြီး ဆိုဖာ မှာ ပြန်လာထိုင်လိုက်တယ်။

ကျနော်ဆိုဖာ ပေါ် ထိုင်လိုက်ချိန်ပဲ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ စန္ဒာ တို့ ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်နေကြတယ်။ စန္ဒာက သူတို့ အထုပ် အပိုးတွေ ဘယ်မှာ ထားရမလဲ လို့ မေးလိုက်တော့၊ ခိုင်မြတ်သူ က စိတ်မပူနဲ့ သူတို့ အတွက် အခန်းပြင်ထား ကြောင်း အေးဆေး နားလိုက်ဦး လို့ ပြောပြီး အထုတ်သေးသေးလေး နှစ်ခု ကို စန္ဒာ့ လက်ထဲက ဆွဲယူ ပြီး အပေါ် ထပ် တက်သွားတယ်။ ကျ‌နော်လည်း ထပြီး ကောင်းထက်ဝင်း ဆီက ခရီးသွား သေတ္တာ ကို လှမ်းဆွဲမလို့ လုပ် တော့ ကောင်းထက်ဝင်း က နေပေ့စေ သူသွားထားလိုက်မယ် ဆိုပြီး ခိုင်မြတ်သူ နောက် လှေခါးကနေ တက်လိုက်သွားလိုက်တယ်။ စန္ဒာက ကျနော့် လက်ကို ဆွဲလို့ မေးစရာလေး တခု ရှိလို့ ဆိုပြီး ဆိုဖာဆီ ခေါ်လာခဲ့တယ်။

ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ အပေါ်ထပ် တက်တဲ့ လှေခါးက နေ ပျောက်ကွယ်သွားကြ ပြီးတဲ့ အချိန်၊ ကျနော့် စိတ်တွေက အရမ်းလှုပ်ရှားနေတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ အပေါ် ထပ် အခန််းထဲမှာ ဘာတွေ လုပ် ကြမှာလဲ၊ ညီမလေး စန္ဒာ က ကျနော့် အလုပ်အကြောင်း နဲ့ တခြား အရေးမကြီးတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို စကားလုပ်ပြော နေပြီး ကျနော့် ကို ခရေစေ့ တွင်းကျ မေးနေတယ်။ သူ ဘာလို့ အဲလို လုပ်နေသလဲ ဆိုတာကို ကျနော် က သဘောပေါက် ပြီးသား။ သူ့ ယောက်ျား နဲ့ ကျနော့် မယား တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဆုံ ခွင့် ရအောင် ကျနော့်ကို ဒီမှာ ဆွဲထားတာ။ ကျနော် သဘောပေါက် တယ် ဆိုတာကို သူက တော့ သိမှာ မဟုတ်ဘူး၊ စန္ဒာ မေးနေတာတွေက ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ မရှိဘူး ၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ တွေးနေတာက ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ယောက် ဟိုအခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေကြမလဲဆိုတာပဲ။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကြာမှ ခိုင်မြတ်သူ လှေခါးက ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ဆံပင်က နည်းနည်း ပွနေတယ်။ နူတ်ခမ်း က စိုနေတယ်။ ဘလောက်စ် ကတော့ ပုံမပျက်ဘူး။ သေခြာ ပြန်ဆွဲဆန့်ထားတယ်ထင်တယ်။ မျက်လုံးတွေက ကျနော့် ကို တေ့တေ့ ဆိုင်ဆိုင် မကြည့်ဘူး။ သူတခုခု လုပ်လာတာတော့ သေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က စန္ဒာ့ ကိုပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီးတော့ မနက်ဖြန် ခရီးစဥ် အတွက် စကားတွေ စပြောတယ်။ ခနနေတော့ ကောင်းထက်ဝင်း လည်း ဆင်းလာပြီး ကျနော် တို့ စကားဝိုင်းမှာ လာပေါင်းတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း ရောက်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်၊ သူ့ အပြုံးက တမျိုးပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်နေရတယ်။

နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ စန္ဒာတို့ မီးဖိုထဲ သွားပြီး ညနေစာ အတွက် ပြင်ဆင် ချက်ပြုတ်ကြတယ်၊ ကျနော်နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့က မနက်ဖြန်သွား ကြမဲ့ ခရီးစဥ် အတွက် ဆက်ပြောကြတယ်။

နောက်တော့ ညနေစာ စားကြတယ်။ ထမင်းစား ပွဲမှာ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ က တယောက်နဲ့ တယောက်စကား မပြောကြပဲ ၊ အကြည့်တွေနဲ့ ပဲ မက်ဆေ့ တွေ ဖလှယ်နေကြတယ်။ စန္ဒာ က မသိချင် ယောင် ဆောင်နေသလို ၊ ကျနော်လည်း မသိသလို လုပ်နေရတယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ မနက်ဖြန် စောစော ထ ထွက်ကြ မှာမို့ နူတ်ဆက်ပြီး သူတို့ အိပ်ရမဲ့ အခန်းကို တက်သွားကြတော့တယ်။

ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရေချိုးခန်းထဲ က ထွက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ ကျနော့် ဘေး လာလှဲတယ်။ ဘာမှ စကား မပြောတော့ ပဲ နဲ့ ကျနော့် ဘက်ကို ကျောပေးပြီး အိပ်ဖို့ လုပ်တယ်။ ကျနော် အံ့အားသင့် သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ မနေနိုင်တော့ ပဲ သူ့ ကို လှမ်းမေး လိုက်မိတယ်။

“မြတ်၊ အိပ်တော့ မလို့လား၊ ဒီမှာ မြတ်ရဲ့ လင်ကြီး က မြတ်ရဲ့ အတွေ့အကြုံကို နားထောင်မလို့ စောင့် နေတယ်လေ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်လှည့်လိုက်တယ်။

“မောင်က ဘာအတွေ့အကြုံကို နားထောင်မလို့စောင့်နေတာလဲ”

တဲ့၊ သူက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ ခပ်တည်တည် နဲ့ ပြန်မေးတယ်။

“မြတ်တို့ နှစ်ယောက် အပေါ် ထပ်တက်ပြီး အခန်းထဲ အိပ်သွားထားတာ ဆယ့်ငါးမိနစ် လောက် ကြာတယ်။ အိပ်ကလေး အခန်းထဲ ချထားခဲ့ရုံ က အဲလောက် ကြာစရာလား”

“အမလေး ယောက်ျားရယ်၊ အဲဒီကိစ္စ ပဲ စိတ်ထဲ အမြဲတွေးနေတာလား။ ကဲ အခု တော့ မတွေးနဲ့တော့ မနက်ကျ အစောကြီးထရဦး မှာ အိပ်တော့၊ အိပ်တော့”

“မြတ် ဒါ မောင့် ကို တမင်သက်သက် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာ မဟုတ်လား၊ မောင် က မြတ်တို့ ဘာဖြစ်ကြသလဲ ဆိုတာကို စိတ်ထဲ တနှံ့နှံ့ ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာ မဟုတ်လား”

ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ယာပေါ် မှာ ထထိုင်လိုက်ရင်း ကျနော့် ပုဆုံးခါးပုံစကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်နှာ ကို ကြည့်ရင်း ကကျနော့် လီးကို သူလက်ကလေး နဲ့ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

“ဒီမှာ မောင်၊ မြတ်ရဲ့ ကပ်ကိုးလင်ကြီး၊ မောင် က ဘာတွေ တွေးနေလို့လဲ၊ မောင့် မယားကို ဒီလောက် ဆယ့်ငါးမိနစ် လောက် အချိန်အတွင်း မှာ မောင့် ယောက်ဖ က လိုးလိုက်လိမ့်မယ်လို့ တွေးနေတာလား”

ကျနော် က ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြောတယ်။

“မောင့် မယား က သူ့ လင်ငယ်လေး လီးကြီး ကို ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးလိုက်တယ်လေ။ မောင် က မောင့် ညီမ လေးနဲ့ အောက်ထပ်မှာ စကားတွေ ပြောနေတဲ့ အချိန်လေးပေါ့”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မာတောင် နေတဲ လီး ထိပ်ကို သူ့ လက်ဖြား ကလေးနဲ့ ပုတ်လိုက်ပြီး၊

“ကဲ ဒီမှာကြည့်ပါလား။ မောင် က မြတ်ပြော ပြမဲ့ ဒီတေး ကို နားထောင်ဖို့ တောင် မလိုပါဘူး၊ မြတ် တခွန်း နှစ်ခွန်း လောက် ခုလို ပြောလိုက်တာနဲ့ တောင် လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး ပြီးသွားမဲ့ဟာကို၊ ”

ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို ချွတ် တဲ့ စကားလုံး တွေကြောင့် ကျနော့် လီးထိပ် က တကယ့်ကို အရည်ကြည်တွေ စို့ တက်လာနေပြီလေ၊ ကျနော့် လီးကို ဂွင်းထု တာမဟုတ်ပဲ နဲ့ သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်ပေးရင်း ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်လို့ သူက ပြောလိုက်ပြန်တယ်၊

“အခုပဲ မောင့် လရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျပြီး မြတ် လက်တွေမှာ ပေကျံ ကုန်ပြီ၊ ရော့ ဒီတစ်ရှုး နဲ့ မြတ်လက်ကို သုတ်ပေးဦး”

ကျနော် လည်း သူပေးလိုက်တဲ့ တစ်ရှုးနဲ့ သူ့ လက်ဖမိုးလေး တွေကို သုတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ သူက ကျနော့်ကို ရေချိုးခန်းသွား ပြီး လက်တွေရော လီးရော ဆေးခိုင်းတယ်။ ကျနော် ပြန်လာတော့ ကျနော့် ကို အိပ်ယာပေါ် မှာ ဖက်ပြီးတော့ နူတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ အခု ကျတော့ လည်း ကျနော့် ကို တကယ်ချစ်တဲ့ မယား ကောင်း လေး တယောက်ကျ နေတာပဲ။ အဲလို ကျတော့ ကျနော်လည်း စိတ်ချမ်းသာ သွားပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ အိပ်မောကျ သွားပါတော့ တယ်။
အခန်း ၂၈။

ကျနော် တို့ အိပ်ယာနိုးတော့။ ခရီးသွားမဲ့ အထုတ်အပိုးတွေ ကားနောက်ခန်းထည့် မနက်အစောကြီး စထွက် ခဲ့ကြတယ်။ ကျနော် က ဒရိုင်ဘာ နေရာမှာ ထိုင်ပြီး ကောင်းထက်ဝင်း က ဘေးမှာထိုင်တယ်။ နောက်ခန်းမှာတော့ ညီမလေး ရယ် ခိုင်မြတ်သူ ရယ်၊ သားလေး ရယ် သုံးယောက် ထိုင်ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပိတောက် ခြောက် ရောင် ပိတ်စ ပါးပါး ကို ချူပ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုရယ်၊ ဘ‌လောက်စ် ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားတယ်။ ဘလောက်စ် က ရင်ဟိုက်၊ လက်က အဖေါင်းပွကြီးနဲ့ ခါးက တိုတို။ ကုံးကုံးကွကွ လုပ်လိုက်ရင် ဘိုက်သား ခါးသား တွေက ဝင်းကနဲ ပေါ် လာတတ်သေးတယ်။ ဘောင်းဘီကလည်း ပေါင်ရင်းနားလောက် ပဲ ရောက်တဲ့ ခပ်ပွပွ၊ ယောက်ျား စတိုင် ဘောင်းဘီ အတီုင်း ချူပ်ထားတဲ့ အတို။ ညီမလေး ကလည်း ‌ဂျင်း သား ဘောင်းဘီ အတို နဲ့ တီရှပ်ကိုပဲ ဝတ်ထားတယ်။ ဘော်ဒီချင်း ယှဥ်လိုက်ရင် ညီမလေး က ခိုင်မြတ်သူ ထက် အများကြီး သေးတယ်။ ညီမလေး က ငါးဖေါင်ရိုး မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ နေရာနဲ့ သူ၊ ဖေါင်းဖေါင်း မို့မို့ စွင့်စွင့် ကားကား လေး ရှိပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ လို အကိတ်ကြီး နဲ့ ယှဥ်လိုက်တော့ နည်းနည်း ညှက်သလို ဖြစ်သွားတာပါ။ ဒီခရီးစဥ် ကတော့ ကျနော်တို့ အတွက် ကောင်းကောင်းကြီး အမှတ်တရ ဖြစ်စေ မဲ့ အဖြစ်အပျက် တွေ ဖြစ်ကြ တော့ မယ်ဆိုတာ လူတိုင်း သိနေကြတယ်လေ။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ မျက်နှာ ပေါ် မှာ စိတ်လှုပ်ရှား တက်ကြွ နေကြ တာက အထင်းသား မြင်နေရတယ်။

လမ်းမှာ ကောင်းထက်ဝင်း တယောက်ပဲ လေများ ပြီး တချိန်လုံး လိုလို အနောက်ဘက်ကို လှည့် ပြီး ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ညီမလေး တို့ ကို ဟာသ တွေ ပြော၊ အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွ စကားတွေနဲ့ နောက်ပြောင် ပြီး လိုက်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် အနောက်တည့်တည့် မှာ ထိုင်တာ ဆိုတော့ ကျနော်က မမြင်ရဘူး။ ကျနော် ခေါင်းလှည့် ကြည့်လိုက်ရင် ညီမလေး ကိုပဲ မြင်ရတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခေါင်းလှည့်ပြီး ပြောတော့ သူနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ က မျက်နှာချင်းဆိုင်လို ဖြစ်နေတာပေါ့။

ငွေဆောင်ရောက်တော့ ကျနော် ဘုတ်ကင် လုပ်ထားတဲ့ ဘန်ဂလိုလေးကို တန်းမောင်း သွားလိုက်တယ်။ ဘန်ဂလိုလေး က ကမ်းခြေ ရဲ့ အစွန်ဆုံး လူသူ တောင် သိပ်မရောက်တော့ အောင် ဝေးတယ်။ နောက်ပြီး သဘာဝ ရီဆော့ နဲ့ တူအောင် ဘန်ဂလိုလေး တွေကို ဝါးထရံကာ ဓနိမိုးနဲ့ လုပ်ထားတယ်။ လုံးခြင်း ကလေး တွေ ဖြစ်ပြီး ကျနော် ငှားထားတဲ့ ဘန်ဂလိုလေး က အိပ်ခန်း နှစ်ခန်း နဲ့ ဧည့်ခန်းလေး ပါ ပါတယ်။ ရှေ့မှာ က ပင်လယ် ကမ်းစပ် ဖြစ်ပြီး အနောက် ဖက်က သစ်ပင် တောတန်း နဲ့ တကယ့် ကျွန်းကလေး ပေါ် ရောက်နေရသလို ဖီးလ်ခံစား ရတယ်။

ဘန်ဂလိုလေး ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကိုယ့် ပစ္စည်း တွေကို ကိုယ်နေမဲ့ အခန်း သွားချကြတယ်။ ပစ္စည်းတွေ နေရာချ၊ ခိုင်မြတ်သူ က သားကလေး ကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ပြီး ကျနော့် ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင် လာကြည့်ရင်း။

“မောင် ရယ် နေရာလေး နဲ့ ဘန်ဂလို ကကောင်းလိုက်တာ၊ တကယ့် သဘာဝ ကျကျ လူခြေတိတ်ဆိတ်တဲ့ ကျွန်းလေး တကျွန်း ပေါ် ရောက်သွားသလိုပဲ။ ဘန်ဂလိုလေး ကလည်း သဘာဝ ဝါးလုံး ဝါးထရံ ဓနိမိုးနဲ့ မိုက်တယ်၊မောင်က မြတ်ဘာကြိုက်တတ်သလဲ ဆိုတာ အရမ်းသိ တာပဲနော်”

ကျနော် က ပြုံးပဲ ပြလိုက်တယ်။ သူပြောနေတာ အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွလား ဆိုတာ တွေးနေတုံး ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ဖက်နမ်းလိုက်တယ်။ ခနပါပဲ၊ အပြင်ဘက်က ကောင်းထက်ဝင်း တို့ ကမ်းခြေ သွားရအောင် ဆိုပြီး လှမ်းခေါ် နေတာနဲ့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အဝတ်အစား လဲ၊ သားလေးကို လည်း အဝတ်အစား တွေ လဲပေးပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ ယူလို့ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။

ကမ်းခြေ မှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ညီမလေး တို့ က သားလေး ကို ရေဆော့ ကူထိန်းကြရင်း နဲ့ အချိန်ကုန်ခဲ့တယ် လမ်းမှာလည်း နေ့လည်စာ စားခဲ့တာ ဆိုတော့ ရေဆော့ပြီး မောမော နဲ့ တရေးတမော အိပ်ကြတယ်။ ညနေစာကိုတော့ အနီးနား က စားသောက်ဆိုင်တခု မှာ သွားစား ကြတယ်။

စားသောက်ဆိုင်မှာ ကျနော်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က တဖက် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ညီမလေး က တဖက် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ထိုင်ကြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာခြင်းဆိုင် ဖြစ်နေသလို ကျနော်နဲ့ ညီမလေး ကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေကြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ တွေ မျက်နှာအမူအယာ ချင်း၊ မျက်လုံးချင်း တွေ စကား ပြောနေကြတာ၊ မသိတဲ့ သူ ဆိုရင်တော့ သိပ်သတိထားမိ မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ အကြောင်းလည်း သိနေတဲ့ ကျနော် အတွက် ကတော့ သိသိသာသာ ကြီးကို ဖြစ်နေပါတယ်။ ညီမလေး ကလည်း ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ယောက် အမူအယာတွေကို ကျနော် သတိမထားမိအောင်လား မသိ။ ကျနော့် ကို စကားတွေ အဆက်မပြတ် ပြောနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ညီမလေး ပြောသမျှ ကို နားထောင် သလိုနဲ့ မျက်စေ့ ထောင် ကနေ မသိမသာ အကဲခပ်နေတာပေါ့။ စားရင်း သောက်ရင်း ကလည်း သူတို့ စားပွဲအောက် မှာ ခြေထောက် ချင်း ဘာတွေ ကစားနေ ကဲနေကြသလဲ မသိဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက ရီချင်တာကို အတင်းထိန်းနေရသလို မျိုး ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ဖြစ်နေပါတယ်။

ညဘက် ဘန်ဂလို ပြန်ရောက်တော့ အချင်းချင်း နူတ်ဆက်ကြပြီး ကျနော်တို့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။ သားလေး ကို ကုတင်ရဲ့ နံရံဘက် အခြမ်းမှာ သိပ်လိုက်ပြီး ကျနော် တို့ လည်း အိပ်ယာပေါ် ကျောဆန့် ကြတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ က ဒီည ကတော့ ကျနော် ကိုယ့် မယား ကိုယ် လိုးခွင့် ရတော့ မယ်လို့ ထင်တာပဲ။ ဘေးမှာ လှဲနေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဘက်ကို လှည့် ပြီး သူ့ လက်မောင်းလေး ကိုင်လို့ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲလိုက်ပြီး မော့ ကြည့်လာတဲ့ သူ့ မျက်နှာကို နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းထူထူလေးကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ်ပြီးတော့ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူကလည်း ကျနော့် လည်ကုတ်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖက်တွယ်ရင်း တုန့် ပြန်အနမ်း ပေးလာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေကို စုပ်ပြီး ပြန်နမ်းတာက အရင်ကနဲ့ မတူပဲ ပိုပြီး ကျွမ်းကျင်လာသလိုပဲ၊ သူ့ လင်ငယ် နှစ်ယောက်က လေ့ကျင့် ပေးလိုက်တာလားမသိဘူး။ တော်တော့် ကို ရမက် ပြင်းတာပဲ။ နောက် သူ့ လက်တဖက်နဲ့ ကျနော့် လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ နို့တွေပေါ် ကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ အင်္ကျီ ပေါ် ကပဲ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်ညှစ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အရင်က ကျနော်က စလုပ်သမျှကို သာ ငြိမ်ခံခဲ့တဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က အခု လို ပြန်ဦးဆောင်လာတာ ကို ကျနော့် စိတ်ထဲ နည်းနည်း ရှက်သလို ဖြစ်မိပေမဲ့ လီးကတော့ တောင်လာခဲ့တယ်။

ကျနော့် လီးက ထိုးထောင်ထလာပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ထိုးထောက်မိလို့ လီးထိပ် အသားနု တောင် ကျင် သလို ဖီးတက်နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက ဘိုင်ဘရိတ် ဖြစ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ ကစ်ဆင် ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ဖုံးကို ကောက်ကိုင် ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖုံးစခရင်ကို ကျနော့် ဘက် လှည့် ပြလိုက်တယ်။ မက်ဆေ့ က ကောင်းထက်ဝင်းဆီက လာတာ။ မက်ဆေ့က၊

… မင်း ယောက်ျား အိပ်ပျော် သွားတာနဲ့ ငါတို့ အခန်းကို လာခဲ့၊ ငါတို့ မင်းကို စောင့်နေကြတယ်…

ကျနော် က ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်ပြီး ဖုံးကို ပဲ ကြည့်နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်အောက်ကို ဆင်းသွားတယ်။

“မောင် အခု အိပ်တော့ မှာ မဟုတ်လား”

တဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းမေးတယ်။ ကျနော် သူ့ မျက်နှာကို ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကြည့်လိုက်ရင်းက၊

“မြတ် ရယ်အနည်းဆုံးတော့ မောင့်ကို နည်းနည်းလေး အချိန်ပေးပြီးတော့ ဖီးလေး ပေးသွားပါဦးလား”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး၊

“ဒီမှာ မောင်၊ အခု ခေါ် နေတာက မြတ် ရဲ့ ရီးစားလေ၊ မောင့် လို ကိုယ်ဖီးလာအောင် ကိုယ့်မယား ကို သူများ လိုးဖို့ လွှတ်ပေး ထားတဲ့ ကပ်ကိုးလင် မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ကိုယ့် ရီးစား ကို ဦးစား ပေးရမယ်လေ၊ ပြီးမှ မြတ် ရဲ့ ကပ်ကိုးလင် က သူပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တဲ့ သူ့ လရည်တွေကို မယား စောက်ဖုတ်ထဲက နေ သန့်ရှင်း အောင် လျှက်ပေးရမှာလေ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို ဘယ်လို စိတ်နာအောင်၊ အရှက်ရအောင် ပြောရမယ် ဆိုတာ သိတယ်။

“မြတ် က မောင့် ဖန်တက်စီ ကို သိတယ်၊ မောင့် ကို ဘယ်လို ပြော၊ ဘယ်လို ပြုမူ လိုက်ရင် မောင် ဖီးလာ မယ် ဆိုတာလည်း သိနေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခါတိုင်း မောင်တို့ ခုလို ခရီးစဥ် သွားလို့ ရှိရင် မောင်နဲ့ က ဟန်းနီးမွန်းလို ပြန်ပြီး လုပ်နေကြလေ၊ အဲလို လေး မောင်တို့ လုပ်ပြီးမှ သွားပါလား ကွာ ၊ ဒါမှ မဟုတ် ဒီခရီးစဥ် ကနေ အိမ်ပြန်ရောက် ပြီးမှ ဆိုရင်ရော”

“မြတ် က မောင့် ဖန်တက်ဆီ အတွက် လုပ်ပေးနေတာလို့ မထင်ပါနဲ့၊ မြတ်က သူတို့ အခန်းကို သွားမှာက မြတ် ကိုယ်နိူက် ကိုက အလိုးခံပြီး စိတ်ကျေနပ် မှု ရချင်လို့ သွားမှာ၊ မိန်းမ တယောက်အနေနဲ့ ပဲ မောင် ကိုယ်ခြင်းစာ ပြီး တွေးကြည့်ပါလား။ ကိုယ့် ကို ကိုယ့် လင်ထက် ကောင်းကောင်း စိတ်ကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်မဲ့ သူ ရှိနေတဲ့ ဟာ၊ ကိုယ့်လင်နားမှာ ပဲ အိပ်နေတော့ မလား။ ကောင်းကောင်းလိုး ပေးနိုင်မဲ့ လူရှိရာကို ပဲ သွားမှာပေါ့၊ ”

“မြတ် မောင့် ကို မနာလို အောင် ၊ အရှက်ရအောင် ခု ပြောနေတာ ဆိုရင်တော့ အဲဒါက အလုပ်မဖြစ်ဘူး၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လိုးဖို့ ဆိုတာ မောင် က အကြံပေးခဲ့တာလေ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ ဆို သဘောတူတယ်လို့ ပြောထား ပြီးသား၊ ”

“သေခြာတယ်နော်၊ အဲဒါဆိုရင် အခု မြတ် သူ့ အခန်းကို သွားလို့ ရပြီလား”

“အင်း သွား သွား၊ မြတ် ကို မောင့် ယောက်ဖနဲ့ အတူနေတာကို မောင် သဘောကျပါတယ်၊ မောင် ကြည့်လည်း ကြည့်ချင်တယ်”

“အဲတော့ မြတ် ရဲ့ ကပ်ကိုးလင် က မြတ် အခု သူများဆီ သွားပြီး အလိုးခံမှာကို ဘာမှ နာကျည်းချက် မရှိဘူး ပေါ့ လေ။ အခု မြတ်သွားမှာ က မောင့် ယောက်ဖ အခန်းနော်၊ ပြီး တော့ မြတ်က မောင့် ယောက်ဖ ကို အလိုးခံမဲ့ အိပ်ယာ မှာ မောင့် ညီမလေး လဲ ရှိမှာနော်၊ မြတ် နဲ့ မောင့် ညီမလေး နဲ့ က မောင့် ယောက်ဖ အလိုးကို တပြိုင်ထဲ ခံနေတဲ့ အချိန်မှာ မောင်က ဒီအခန်းထဲ မှာ တယောက်ထဲ မောင့် လီးလေး ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု နေမှာလား”

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ အပြော တွေကို နားထောင်ပြီး နည်းနည်း တောင် စိတ်ထဲ ပ‌ဟေဌိ ဖြစ်လာတယ်။ သူအခု ပြောနေတာတွေက ဟန်ဆောင် လုပ်ပြောနေတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘာသဘောနဲ့ ကျနော့်ကို အဲလို ဆွ နေရတာလဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် ဖင်တစောင်း ထိုင်လိုက်ရင်း ကျနော့်ကို သူ့ အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ပေးဖို့ ပြောတယ်။ ကျနော် က သူ့ ဘလောက်စ် ကြယ်သီးတွေ ကို ချွတ်ပေးတော့ မြန်မြန်လုပ်လေ ဆိုပြီးတော့ လည်းလောတယ်။ သူ့ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီ ပဲ ကျန်တော့ တဲ့ အချိန် မှာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး၊

“ယောက်ျား ပင်တီ ကိုပါ ချွတ်ပေးလေ၊ မြတ် ကို သူတို့ စောင့် နေရမယ့် အချိန်တွေ နှမြောစရာကြီး”

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ပြီး စိုက်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ သူ့ မျက်လုံး ထဲမှာ ကျနော့် ကို ကြင်နာ သနားတဲ့ အရိပ်အယောင် တစက်မှ မရှိဘူး၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ဖုံးက မြည်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးကို ကောက် ကိုင်လိုက်တယ်။

“အချစ် ခနလေး နော် ၊ ကျမ သူ အိပ်ပျော် မပျော် သေခြာအောင် စောင့် ကြည့်လိုက်ဦးမယ်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူ့ နားနား မှာ ဖုံးကို ကပ်ကိုင်ထားရင်း နောက်လက်တဖက်က သူ့ ပင်တီကို ထိုးပြပြီး ကျနော့် ကို ချွတ်ပေးဖို့ ဟန်ပြနေတယ်။ ကျ‌နော်လည်း သူ့ ပင်တီ ခါးစည်း ကြိုးက လက်မတဖက် တချက်ထိုး ထည့်ပြီး ပေါင်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကြီးတွေကနေ လှိမ့်ဆွဲချ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော် က သူ့ ခြေသလုံး နားကို ပင်တီလှိမ့် ချွတ်နေတုံး ကျနော့် ခေါင်းက သူ့ စောက်ဖုတ် နားရောက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လက်တဖက် နဲ့ ကျနော့် ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ စောက်ကို နမ်းဖို့ မျက်နာ နားကပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ မျက်နှာပေးကလည်း သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ပေးဖို့ အချက်ပြနေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း လေးကို လျှာနဲ့ လျှက်ပြီး စောက်စေ့ နေရာလေးကို စုပ်ဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။ သူက ဖုံးကို ပိတ်လိုက်ပြီးတော့၊

“အမလေး၊ မောင်က စောက်ဖုတ် လျှက်တာ အရမ်းကောင်းတယ် ဆိုတာ သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ် သူ့ အလိုးခံပြီး လရည်တွေ အပြည့်နဲ့ ပြန်လာရင် လျှက်ပေးဖို့ အခွင့် အရေးပေးပါမယ်၊”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ခေါင်းကို တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။ နောက် သူ့ ဘာသာ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လက်နောက်ပြန် နဲ့ ချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ကျနော့် ဆီ ပြစ်ပေးလိုက်ရင်း အခန်းဝကို လျှောက်သွားတယ်။ အခန်းဝ မှာ အခန်းတံခါး ကို ပြန်မပိတ်ခင်၊ ကျနော့် ဆီ ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း လေသံ တိုးတိုးလေးနဲ့၊

“ယောက်ျား မအိပ်နဲ့ဦးနော်၊ ပြန်လာရင် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့ လရည်တွေကို လျှက်ပေးဖို့ စောင့် နေဦး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ကျနော် ဘာမှ တောင် ပြန်မပြောရသေးခင် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်သွားလိုက်တော့ တယ်။ ကျနော် ကုတင်ပေါ် ပြန်ထိုင်ချလိုက်ပြီး စိတ်ထဲ မှာ တော်တော် အခံရခက်တဲ့ ဝေဒနာကို ခံစား လိုက်ရတယ်။ သူ့ ကို ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ အလိုးခံဖို့ ကျနော် ကိုယ်တိုင် သဘောတူ ထားခဲ့ ပြီးတာတောင် မှ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အပြော တွေက ကျနော့် စိတ်ကို အတော် ထိခိုက်စေတယ်။ ကုတင်‌ပေါ် နံရံ နား မှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားလေး ကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။ သားလေး ကတော့ အပူအပင် ကင်းကင်း နဲ့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေလေရဲ့။
အခန်း ၂၉။

မကြာပါဘူး တဖက် ခန်းက ငြီးသံ ငြူသံ တွေ ကြားရတော့ တာပဲ။ နံရံ က ဝါးထရံ ကာလေ။ အသံ က ခိုင်မြတ်သူ အသံပါပဲ သေခြာတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို သူ့ မိန်းမ၊ ကျနော့် ညီမလေး ရှေ့မှာ လိုးတော့မယ်။ ကျနော် နံရံနား ကပ်ပြီး ကြမ်းပေါ် မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူတို့ တိုးတိုး ပြောနေကြတာတွေတော့ မကြားရဘူး။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံ ကို နားထောင် ရတာတော့ သူ တော်တော် ခရီး ပေါက်နေပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ အသံ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျယ်လာတာနဲ့ အမျှ ကျနော့် လီး ကလည်း ပိုပို မာလာတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီး မာနေတဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေး တောင် စို့ နေပြီ။

လိုးတဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံ ၊ ငြီးငြူ ကြတဲ့ အသံ၊ အသက်ရူ ပြင်းပြင်း တွေ က ကြမ်းလာလိုက် ပျောက်သွားလိုက်။ ခနငြိမ် သွားလိုက် ပြန်ပေါ် လာလိုက်နဲ့၊ တနာရီလောက် ကို ကြာမလားမသိ ဖြစ်နေရာက လုံးဝ ငြိမ်ကျသွား တယ်။ နောက်တော့ တံခါးဝ ဆီ လျှောက်သွားတဲ့ ခြေသံကြားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကမန်းကတန်းထပြီး အိပ်ယာပေါ တက်လှဲ စောင်ခြုံပြီး အသာလေး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ အခန်းတံခါးပွင့် ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ဝင်လာတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်ရင်းက ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် က စောင်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။ ပုဆိုး အောက်က ထောင်ထ နေတဲ လီးကို မြင်သွားတော့ သူတို့ လိုးနေကြတာကို ဒီဖက်ခန်းက နားထောင်ပြီး ကျနော် ဖီးတက် နေတယ် ဆိုတာ သူ ရိပ်မိတယ်။ ကျနော် မျက်လုံးကို အတင်းစုံမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေပေမဲ့ သူက ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက မေးလိုက်တယ်။

“ဘယ်လို လဲ မောင် ရော တော်တော် ကောင်းသွားပလား။ မောင့် မယား က မောင့်ညီမ ရှေ့မှာ မောင့် ယောက်ဖ အလိုးခံနေတာကို ဖီးတက်နေတယ်မလား”

ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ငြိမ်နေတော့ သူက ဆက်ပြောတယ်။

“ကဲ ယောက်ျား လာပါဦး၊ မိန်းမ ပေါင်ကြားလာခဲ့၊ သူ့ လရည်တွေကို ရှင့် လျှာနဲ့ လာလျှက်ပေး၊ မြတ် ဟိုမှာ သန့်ရှင်းရေး မလုပ်လာဘူး။ ယောက်ျား လေးပေးတာက ရေဆေးတာထက် ပိုပြောင်မယ် ဆိုတာသိလို့”

အဲဒီ အချိန်မှာတော့ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ကြား ကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။ တချို့ အရည်တွေက ပေါင် အတွင်းသား မှာ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတဝိုက်မှာလည်း အရည်တချို့ စိုစွတ်လို့။ ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ ဟပြဲလာတဲ့ စောက်ဖုတ် ဝမှာ လရည် အဖြူတွေ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း။

“မောင် ဘာကို စောင့်နေတာလဲ၊ ရှင် မြတ်စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးချင်တယ်ဆိုလို့ ဟိုမှာ တောင် မဆေးလာပါဘူး ဆိုတာကို”

“အင်း မြတ် မောင့် ယောက်ဖ နဲ့ နေလာတာကို မောင် သဘောကျပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မောင့် ညီမလေး ရှေ့ မှာ အလိုးခံခဲ့တာကိုတော့ မောင် ဘယ်လို ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ငါ သူ့ အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြပြီး။

“မြတ် က ကောင်းထက်ဝင်း အလိုးခံတာကို မောင် သဘောကျမှန်း သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်က စန္ဒာရော ပါဝင် ပတ်သက်လာလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူးလေ။ စန္ဒာက လည်း သူ့ ယောက်ျား ကို အရမ်းချစ်ပြီးတော့ အားပေး တယ်လေ။ မောင့် အတိုင်းပဲ၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကလည်း စန္ဒာ့ ကို တခြား ယောက်ျား တွေနဲ့ နေချင်ရင် နေဖို့ ခွင့်ပေးထားတယ် ထင်တာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လည်း စန္ဒာ က ဘာမှ ကို မပြောတာပေါ့။ ကိုယ့် အိမ်ထောင်ဘက် ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်နဲ့ တခြား လူနဲ့ အိပ်ခွင့် ရတယ်ဆိုတာ လောက် ပျော်စရာကောင်းတဲ့ ဘဝ ရှိဦးမလား”

“မြတ် ရဲ့ အိုင်ဒီယာကို မောင် နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စန္ဒာ က မောင့် ညီမလေးလေ၊ မောင် စိတ်ထဲမှာ စန္ဒာ က တခြားလူတွေနဲ့ လိုက်အိပ်လိမ့် မယ် ဆိုတာ ဘယ်လို တွေးကြည့်လို့ ရပါ့ မလဲ”

“ဘာတွေးစရာလိုလို့လဲ၊ အခု မြတ်ကို ပဲ ကြည့်လေ၊ မောင်က မြတ်ကို မိန်းမပေါ့ မိန်းမရွှင် ထင်လို့လား၊ မြတ်က မောင့် ခွင့်ပြု ချက်နဲ့ သူများ အလိုးကို ခံသလိုပဲ စန္ဒာ လည်း ဒီအတိုင်းပဲပေါ့”

“မြတ် ကလည်းကွာ၊ မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား နဲ့ အိပ်ဖို့ မောင် ခွင့်ပြုရတဲ့ အကြောင်းရင်း ကို မြတ်သိရဲ့ သားနဲ့”

“ဘာအကြောင်းရင်းလည်း၊ လီးသေးတာရယ်၊ မိန်းမ ကို ဆန္ဒပြည့်အောငင် မလုပ်ပေးနိုင်တာရယ်ကြောင့်လား”

“အဲလို မပြောပါနဲ့ကွာ၊ အမှန်တရား က တခါတလေ ခါးသည်းတယ်လေကွာ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို စိုက်ကြည့်နေရင်းက၊

“ဆောရီး ပါမောင်၊ မြတ်က အမှန်တရားကိုပဲ ပြောနေတာလေ”

လို့ ပြောရင်းက မာတောင် နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

“ကြည့် အခု မြတ် ပြောနေတဲ့ စကားတွေ ကြားရတော့ မောင် ဖီးလာပြီး လီးတောင် နေတယ်မဟုတ်လား၊ ဒါက မောင့် အတွက် စိတ်ကျေနပ်မှု တခုပဲ မဟုတ်ဘူးလား၊ မြတ် နေ့တိုင်း မြတ် နဲ့ လိုးတဲ့ ယောက်ျား တွေရဲ့ လရည် တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ ထည့်ပြီး ယူလာပြမယ်၊ မောင် က အဲဒါကို ကြည့်ပြီး ဖီးတက်တာကိုး”

“မြတ်….ကျေးဇူးပြုပြီး အဲလို မပြောပါနဲ့…”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျောက်ရုပ်ကြီးလို ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော့်နူတ်ခမ်းကို လာပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နုတ်ခမ်းက ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ဖိကပ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ သူ့ နူတ်ခမ်းက အနံ အရသာ တမျီုး ရတယ်။ သူ ကောင်ထက်ဝင်း နဲ့ တအား ကစ်ဆင် ဆွဲလာပြီး တံတွေးချင်းတွေ ရောထွေးလို့ ထွက်လာတဲ့ အနံ့ ထင်တယ်။ ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို နမ်းပြီးတာနဲ့ သူက ကျနော့် ‌ရှေ့မှာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲကားပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြတယ်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား မှာ လရည်တွေ ရှိနေသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ခေါင်းကို သူ့ လက်နဲ့ ဖိပြီး မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်နား ဆွဲယူဖို့ လုပ်တယ်။ ကျနော် က တင်းထားပြီး သူ့ မျက်နှာ ကိုမော့ ကြည့်တော့ သူ့ လက်ညိုး နဲ့ လျှာကို ထိုးပြ ပြီး လျှက်ဖို့ အမူအယာ ပြတယ်၊ ကျနော် က ခေါင်းကို တင်းခံထားတော့ သူက ရှေ့တိုးပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော့် ပါးစပ်နား ထိအောင် လာကပ်တယ်။ ကျနော့် နူတ်ခမ်းတခုလုံး သူ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ စိုကပ် ကုန်တယ်။ ကျနော်လည်း လျှာကို ထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း သူ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို လျှက်ပေးလိုက်တယ်။

“မောင် ဘာလို့ ဒီလောက် တောင် အချိန်ဆွဲနေရတာလဲ၊ မြန်မြန် လျှက်ပေးတော့ မြတ် အိပ်ချင်ပြီ”

ကျနော်လည်း ခေါင်းကို သူ့ လက်က ရုန်းထွက်လိုက်ပြီးတော့၊

“မောင် လီးနဲ့ မြတ် စောက်ဖုတ်ကို မလိုးရပဲနဲ့ တော့ မအိပ်နိုင်ပါဘူး၊ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို မလိုးရတာ အခုဆို နှစ်ပတ်လောက်တောင် ရှိတော့ မယ်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး။

“ဆောရီးပါမောင်၊ ဟုတ်ပါတယ် နှစ်ပတ်ရှိသွားပါပြီ၊ ဒါပေမဲ့ နောက်ထပ် နှစ်ပတ်တော့ ထပ်စောင့်ရပါဦးမယ်၊ မြတ်ရဲ့ ဘဲကြီး အူးသာဒင် ဆီက ခွင့်ပြုချက် ရယူရပါမယ်”

“ဘာ !!!!!!!!!!!!!!!”

ကျနော့် ရဲ့ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ အော်လိုက်သံ ကြောင့် ခိုင်မြတ်သူ ကလက်ညိုးကို ပါးစပ် မှာ ကန်လန့်ဖြတ်ပြပြီး အသံတိုးဖို့ နဲ့ နောက် တဖက်ခန်းနံရံ ကိုလည်း ထိုးပြလိုက်တယ်။

“အဲဒါ မြတ်နဲ့ မြတ် လင်ငယ် အူးဒင် တို့ ရဲ့ သဘောတူညီချက် ပြုထားတာလေ။ မောင် က တကယ့် လက်တွေ့ အခြေအနေ ကို လက်ခံရမယ်လေ၊ မြတ် က မောင့် အလိုး ကို နောက် နှစ်ပတ် အထိ ခံလို့ မရသေးဘူးလေ”

“ခိုင်မြတ်သူ မင်း က ငါ့ကို ကျွန် ဖြစ်စေချင်နေတာလား၊ ငါက မင်းယောက်ျား ကွ”

“ဟုတ်တယ်လေ ကျမ အူးသာဒင် နဲ့ အတူ နေပြီးကတည်းက ရှင် က ကျမ ရဲ့ ကျွန်၊ ရှင်က ရှင့် မယားကို အူးသာဒင် ကြီး တနေ့လုံး လိုးနိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးပြီးတော့ သူ့ လရည်တွေ ပန်းထည့် ထားတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရမှာလေ”

“ခိုင်မြတ်သူ မင်းစကား တွေက အဆင့် ကျော်လာနေပြီ၊ ငါမင်း ကို ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ ဖြစ်နေတာ ဆက်ခွင့် မပြု နိုင်တော့ဘူး၊ ငါ ငါ့မယား ကို ငါ့အိမ်မှာ ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ လိုးနေတာ မကြည့်ချင်တော့ဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဒေါသဖြစ်နေတာကို ဂရုစိုက်ပုံ မရပါဘူး။ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက်ညိုးနဲ့ ထိုးပြရင်းက၊

“ဒီမှာ ကိုဟိန်းဇော်ထူး၊ ကြည့်ရှင့်လီးကို၊ ကျမ နဲ့ အူးဒင် အကြောင်း ပြောလိုက်တာနဲ့ တုံ ပြီး မာတက်လာတာ၊ ရှင်ကျမ နဲ့ ငြင်းခုန် နေတုန်းတောင် ရှင်က ကျမနဲ့ အူးဒင် နဲ့ အကြောင်းကို စဥ်းစား ပြီး ဖီးတက်နေတာ မဟုတ်လား၊ အဲဒါက ကျမ ကို အူးဒင် နဲ့ ဆက်ဖြစ်ဖို့ကို ခွင်ပြုချက် ပေးနေတာနဲ့ အတူတူပဲ၊ ကျမ က ကျမရဲ့ ကပ်ကိုးလင် အကြိုက် လုပ်ပေးနေရတဲ့ မယား ပါပဲ”

ကျနော် တော်တော် စိတ်ပျက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပြောတာကလည်း ငြင်းလို့ မရတဲ့ အချက်၊ သူနဲ့ ငြင်းနေရင်း က ကျနော့် လီးက တောင် တာမှ ဆတ်ဆတ် တုံနေတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ရုတ်တရက် ကျနော့် ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ရုတ်တရက် အသက်ရူတောင် မှားသွားတယ်။ ကျနော့် ပါးပြင်မှာရော၊ နူတ်ခမ်းမေးစေ့ တွေမှာ သူ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ ပေကျံကုန်တယ်။ အသက်ရူ မဝလို့ ပါးစပ်ဟလိုက်မိတဲ့ ကျနော် သူ့ အကွက် ဝင် သွားရတယ်။ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရောထွေးနေတဲ့ ကျနော့် ယောက်ဖ လရည်တွေပါ ဝင်လာတယ်။ ပါးစပ်ထဲ အရသာ တမျိုး ကြီးခံစားလိုက်ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် မထင်မှတ်ပဲ လျှာကို ထုတ်လိုက်မိတယ်။ ခုနလေး တင်က မှ သူများ လိုးထားပြီးတဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ပေးနေမိ ပြီ။ ယောက်ဖ ရဲ့ လရည်တွေက လည်း ကျနော့် လို မဟုတ်ဘူး၊ များလိုက်တဲ့ လရည်တွေ မကုန်နိုင် မခန်းနိုင် အောင် မိန်းမ စောက်ဖုတ် ထဲက စိမ့်ကျလာနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ကို လည်း ဘယ်လောက်တောင် လိုးပြစ် လိုက်လဲ မသိဘူးး စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေတောင် နီရဲနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင် လို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကော့ကော့ ပေးပြီး ကျနော့် မျက်နှာနဲ့ ပွတ်နေသလို ကျနော့် လျှာကလည်း သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ပေးနေမိတယ်။ ဆယ်မိနစ်လောက် ကို အဲလို အလျှက်ခံပြီးမှ ကျနော့် ခေါင်းကိုလက်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ကို ရေသွားချိုးကြစို့ လို့ ပြောတယ်၊ ကျနော်က၊ ငါလိုးဖို့ အလှည့် လေ တို့ ပြောတော့၊

“မောင့် ကို မြတ်ပြောပြီးပြီလေ၊ နောက်တခေါက် အူးဒင် နဲ့ တွေ့ရင် သူ ဘာပြောမလဲ စောင့်ကြည့်ရမယ်။ သူက နောက်ထပ် နှစ်ပတ် စောင့်ခိုင်းထားတယ်လေ၊ ကဲပါလာ ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်ခဲ့ မနက်ဖြန် မြတ် လင်ငယ် အတွက် ကြည့်ကောင်းအောင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဦး”

လို့ပြောတယ်။

“မြတ် မောင်တော့ နားမလည်နိုင်တော့ ဘူး၊ မောင်တို့ ဒီဇာတ်လမ်းတွေ မစခင်မှာ အကြာကြီး ဆွေးနွေး သဘောတူခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ မြတ်က မြတ်ရဲ့ လင်ငယ်တွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ၊ သူတို့ သဘောတူညီမှုတွေနဲ့ လုပ်နေတယ်။ အနည်းဆုံး တော့ မောင် က မြတ်ရဲ့ လင်အစစ် ဆိုတာကိုတော့ တွေးမိရဲ့လား၊ လင််တယောက် အနေနဲ့ လုပ်ခွင့် ရှိတာတွေတော့ လုပ်ရမှာ မဟုတ်လား”

“မောင် မြတ်တို့ သဘောတူညီမှုတွေ လုပ်ခဲ့ကြတာ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင်က တကယ့် ကပ်ကိုးလင် ဆိုတော့ မြတ်ရဲ့ လင်ငယ် တားဆီးချက်တွေ တောင်းဆိုချက်တွေကို မြတ်က လိုက်နာရမယ်လေ။ မောင် ကလည်းအဲဒါကို မှ အတွင်းစိတ်ကနေ ကြိုက်နှစ်သက်နေတာ မဟုတ်လား။ မြတ်က လည်း လင်ငယ်တွေ နဲ့ နေရတာ ဆန္ဒ ပြည့်ဝ တယ်လေ။ အဲတော့ နှစ်ဦး နှစ်ဖက် ကောင်းဖို့ ပဲ မဟုတ်လား။ ကဲ လာပါ မောင် ကျမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက် ကို ကျမ လင်ငယ်တွေ အတွက် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး”
အခန်း ၃၀။

“မင်း ကွာ လူစကားလေး ဘာလေး ပြောပါဦး။ အခု မင်း က ရိုးရိုးသားသား မိသားစု ကို ဂရုစိုက်ခဲ့ တဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မလေး အဖြစ်ကနေ သူတို့ တွေရဲ့ လိင်ကျွန် တယောက် ဖြစ်လာနေပြီ ဆိုတာကို ရော သတိထားမိရဲ့ လား”

ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က အတည်ပေါက် ဖြစ်သွားတယ်။

“မောင်၊ တကယ်ပြောနေတာလား။ မောင်က မြတ် ကို အခု လို လုပ်နေတာကို မောင်နဲ့ မြတ်တို့ မိသားစု တို့ အတွက် ရပ်ပြစ်ခိုင်းနေတာလား”

ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ငြိမ်နေတော့ သူက ဆက်ပြောတယ်။

“မောင်၊ မြတ် က သူတို့ နဲ့ လုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ အရမ်း ဖီးကောင်းပြီး ပျော်ခဲ့ ရသလို၊ အဲဒီ အတွေ့ အကြုံတွေကို ပြန်ပြောပြ တော့ မောင်က လည်း ဖီးကောင်းပြီး ပျော်နေတာ မဟုတ်လား၊ မောင့် ရဲ့ ဖန်တက်ဆီပဲလေ။ အခု မောင့် ဖန်တက်ဆီကို ပဲ မြတ်က ကပြနေ လို့ အရှိန်ရနေတော့ မှ မောင်က ဘာဖြစ်လို့ စပြီး ဘဝ တွေ မိသားစု တွေ ကိစ္စ စပြီး စိတ်ပူလာရတာလဲ”

“ဒါပေမဲ့ အခု ဟာက တမျိုးလေ၊ မြတ် က မြတ်ရဲ့ လင်အစစ် မောင့် ကိုတောင် အလိုးမှ မခံတော့ တာ၊ မြတ် က မောင့် ဖန်တက်ဆီကို လိုက်လျောလုပ်ပေးနေတာ ဆိုရင် ဘာလို့ မောင့် ကို ပေးမလိုးတော့ တာလဲ”

“အဲဒါ ကလည်း မောင့် ဖန်တက်ဆီ ရဲ့ တစိတ်တပိုင်းပဲလေ၊ မြတ်ရဲ့ လင်ငယ် က မောင် ဘယ်အချိန်ကျမှ မြတ်ကို လိုးရမယ်ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ပေးတာကို မောင် စောင့်ရမှာပဲ၊ အနည်းဆုံး နှစ်ပတ်တော့ စောင့် လေ၊ မောင့် ကိုလည်း အဲလိုမျိုး ခံစားရတဲ့ ဖီးကို သိစေချင်တယ်လေ။ ကျေးဇူးပြုပြီး မိန်းမ စောက်ဖုတ်လေးကို နောက် ထပ် ရက် နည်းနည်းလေး ပဲ စောင့်ပေးပါ”

ကျနော် ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ရေလုံ နူတ်ပိတ်နေတော့ သူက ပဲ ဆက်ပြီးတော့ ကျနော့် ကို ဘယ်လို အရှက်ကွဲ စိတ်ခံစား၊ ရတဲ့ ဖီးကို ရစေချင်တာက တကြောင်း၊ သူ့ လင်ငယ် အူးသာဒင် ကိုပေးထားတဲ့ ဂတိကို လည်း မပျက် စေချင်တာ တကြောင်း၊ စသဖြင့် လာပြီး လေပြေသွေး နေတယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင် ကလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို တကယ်လိုချင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော်က တကယ်ချစ်လွန်းတော့ သူက သူ့ လင်ငယ်ကို ကိုယ့် ထက်ပိုချင်သလို ပုံပြပြီး ကိုယ့် ကို သူ့ အခိုင်းအစေလို ဆက်ဆံချင်တာတွေ။ ဒီအဖိုးကြီး ပြောတာကိုကျတော့ သူက အစေခံတယောက်လို လိုက်နာတွေတာတွေက ကျနော့် အသည်းကို ဒါးနဲ့ မွှန်း သလို ခံစား ရတယ်လေ။

နောက်တော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ရေချိုးခန်း အတူတူ သွားကြတယ်။ ရေချိုးခန်းက ရေပန်းအောက် မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ပေါ် က ချွေးတွေ သံတွေရယ် လရည်၊ စောက်ရည် တွေရယ်မှန်သမျှကို ကျနော် လက်နဲ့ ပဲ ပွတ်သတ် ဆေးကြောပေးလိုက်တယ်။ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်သတ်ဆေးကြော ရင်း ရေနဲ့ ပြန်ဆေး နေတုံး သူက ဖင်ကုံးပြီး ဖင်လုံးကြီး နှစ်ဖက် ကို သူ့ လက်နဲ့ ဖြဲရင်း ကျနော့် ကို ဖင်လျှက်ခိုင်းတယ်။ ကျနော်လည်း ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက်ရင်း ရေပန်းက ရေတွေ စီးကျ နေတဲ့ အောက်မှာ သူ့ ဖင်လုံး နှစ်ခု ကြား မျက်နှာ အပ်လို့ ဖင်ပေါက် ဝကလေးကို လျှာနဲ့ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဖင်ကြီးကို ခါယမ်း ရင်း ကျနော့် လျှာ သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်အောင်ကို အတင်းနောက်ဆုတ် ကော့ ပေးနေတယ်။

ဦးသာဒင် ကြီးက သူ့လီးတုတ်တုတ် ကြီး ထိုးသွင်း လိုးတဲ့ အခါ အဆင်ပြေအောင်၊ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက် ကို ကျနော့် လျှာ နဲ့ ချဲ့ ခိုင်းထားတယ် ဆိုတာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သိနေပြီးသားပဲလေ။

အခုတော့ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ကျနော် က ကျွန်တယောက်လို လိုက်လုပ် ပေးနေမိပြီ။ အနည်းဆုံးတော့ ကျနော် သူ့ဖင်ပေါက်ကို လျှက်ပေးပြီးတဲ့ အချိန်မှာ သူက ကျနော့် လီးကို သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။ အောင့်အီးထားရတာရယ်။ သူ့ ရဲ့ ကျနော့် ကို နှိပ်ကွပ် တဲ့ စကားတွေရယ်က ကျနော့် ကို ဖီးအရမ်းတက်စေပြီး ခနလေး နဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်လို့ ပြီးသွားရတယ်။ အရင်တုန်း ကလို ခပ်ကြာကြာလေး တောင် ထိန်းမထားနိုင်တော့ ဘူး။ ပျော့ သွားတဲ့ ကျနော့် လီးကို ရေပန်းအောက် မှာ ပဲ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် ကို ပြုံးပြီးတော့ ပဲ ကြည့်နေတယ်။ နောက်တို့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တွေနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ အခြောက်သုတ်လိုက်ကြပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ ကြတော့တယ်။

နောက် နေ့ မနက် ကျနော် အိပ်ယာ က နိုးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်မောကျနေတုန်း ရှိသေးတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ကလည်း ဖရိုဖရဲ နဲ့၊ ဆိုတော့ ဟိုပေါ် ဒီပေါ် ဖြစ်နေတယ်။ နို့သီးခေါင်း တွေက လည်း အရင်ထက် ပို ပြီး ညို တုတ် လာသလိုပဲ၊ နို့ကြီးတွေက လည်း ပိုကြီးလာတယ်။ စိတ်ထင်လို့ များလားလို့ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်စဥ်းစား နေမိတယ်။ အဲဒီနို့ကြီးတွေကို ထိကိုင်ချင်စိတ် ပေါ်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေရင်း မဟတဟလေး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်း တွေကလည်း ကျနော့် မျက်စေ့ထဲ မှာ နူတ်ခမ်းနီ မပါပဲ နဲ့ အလွန်လှ၊ အလွန် ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော် အခု မှပဲ ကိုယ့် မယား ရဲ့ ကိုယ်လုံး ကို ကိုယ်ပြန်တမ်းတ နေမိသလို ဖြစ်နေရတယ်။ ကျနော့် ကပ်ကိုး ဖန်တက်ဆီ စလိုက်ကတည်းက သေခြာ ကိုယ်တွယ် ဖက်ရမ်း ချစ်ခွင့် မရ တော့ ပဲ အလှမ်းကွာဝေး သလို ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်၊ တကယ်တမ်းကလည်း ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဖြစ်ချင်တာကို လုပ်ပေးခဲ့တာပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သူက အဲ့ဒါကိုယ့် ကျနော့် ထက်ပိုပြီးတော့ သဘောကျနှစ်ခြိုက်လာခဲ့ တယ်။ သူက ကျနော့် ကို အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့ကို လည်း နှစ်သက်လာတယ်၊ အဲဒါကို ကျနော့် မသိစိတ်က ကြိုက်နှစ်သက် နေတာကိုလည်း သူက သိနေတာကိုး။

နောက်တချက်က သူ့ လင်ငယ်တွေ က သူ့ အပေါ် မှာ စွဲလမ်း နေမှု ကိုလည်း သူက သဘောကျ နေတယ်လေ။ အဲတော့ သူတို့ က သူ့ ကို ချစ်သူတွေလို မနာလိုတာ တားဆီးတာတွေ လုပ်လာတာကို သူက လည်း သဘောကျ နေတာပါမှာပေါ့၊ ကျနော့် ဘက်ကို ကြည့်ရင်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဖီးရအောင် သူ့ လင်ငယ် နှစ်ယောက် စလုံး ရဲ့ အလိုးခံ ပေးနေတယ်လို့ ပဲ တွက်ရမှာပေါ့လေ။

ခိုင်မြတ်သူ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော် နေပုံကြည့်ရတာတော့ တော်တော် နဲ့ ထချင်ပုံ မရသေးဘူး။ မနေ့ည က ကျနော့် ညီမလေး တို့ အခန်းမှာ ဘယ်လောက်တောင် အလိုးခံလာခဲ့သလဲ မသိ၊ တော်တော် လေး ပြိုင်းသွားပုံ ရတယ်။ သူတို့ အခန်းထဲ က အဖြစ်အပျက် တွေ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့ မှန်း ကျနော် မသိရသလို၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း လောလော ဆယ် ရှင်းပြချင်ပုံ မရသေးဘူး။ နောင်ကျ ရင်ရော ဘယ်လို ဖြစ်လာဦးမလည်း မသိတော့ ဘူး။ ကျနော် က တခါတလေ ကျရင်လည်း အဲလို ကိုယ့်ကို လုပ်ရက်တာကို သဘောကျ ဖီးလာတာ ရှိသလို၊ ရင်ထဲ မှာ နာကျင် ခံစား ရတာလည်း ရှိတယ်။ ဘာလို့ လည်း ဆိုတော့ မဖေါ်ပြ နိုင်တဲ့ အကြောက်တရား တခု က ကျနော့် အတွင်း စိတ်ထဲမှာ ခိုအောင်းနေခဲ့တာကိုး။

ကျနော် ခါးပုံစ ကို ဖြည်ပြီး ကိုယ့်လီးကိုယ် ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ သူ့ ခမြာ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင် မအောင်း ရတော အခုဆို နှစ်ပတ် လောက် ရှိပြီ၊ သူ့ အပြစ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျနော့် အပြစ်ပါ။ စိတ် နဲ့ လီးက အဆက်အစပ် ရှိတာက တော့ သေခြာတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ တခါတလေ ကျတော့ အတူတူ မဖြစ်ဘူး။ ဆိုလိုတာက ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ကို တွေး ပြီး လိုးချင်လာရင် လီးကတောင် လာတယ်။ ဒါက စိတ်နဲ့ လီးထပ်တူ ကျတယ် ခေါ်ရမယ်။ ဒါပေမဲ့ တခါတရံ ကိုယ်က ခိုင်မြတ်သူ လုပ်ရပ်တွေကြောင့် စိတ်နာကျည်း ရတယ်။ အဲလို နာကျည်း တဲ့ အချိန်မှာလည်း လီးက တောင်လာတယ်။ အဲလိုမျိုး ကျတော့ လည်း လီးနဲ့ စိတ် က ထပ်တူ မကျဘူး လို့ ပြောရမယ်ထင်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ နိုးမသွား အောင် အိပ်ယာပေါ် ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းကို သွားလိုက်တယ်။ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် ရေမိုးချိုး ပြီး လို့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ နိုးနေပြီ။ သူ့ ဆဲလ်ဖုံးကို ငုံ့ကြည့်နေပြီး မျက်နှာက လည်း ပြုံးရွှင်နေတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲ ဝင်လာတာကိုတောင် မော့မ ကြည့်အား ဘူး။ ဖုံး မှာ တခုခု ရိုက်နေတယ်။ ကုတင် စောင်းမှာ ကျနော် ဝင်ထိုင်လိုက်မှ သူ့ ဖုံးကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ် လှမ်းတင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ အိပ်ရာ ကနိုးကာစ တောင် လှနေသေးတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ ပျော်ရွှင် နေပုံပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ ခေါင်းပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း လက်ချောင်းတွေကို သူ့ ဆံပင် အုပ်ထဲ ထိုးထည့် ပြီး ခေါင်းကို အသာ ကုတ်ခြစ်ရင်း နှိပ်နှယ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ တယောက် နဲ့ စကား မပြောဖြစ်ကြဘူး။ သူ့ ကြည့်ရတာ နည်းနည်း နှပ်ချင်နေတုန်းပဲ၊ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကတော့ တွန့်တွန့်လေး နဲ့ ပြုံချင်တဲ့ မျက်နှာလေး ဖြစ်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ မနေ့ညတုန်း က ကျနော့် ညီမလေး လင်မယားနဲ့ အတွေ့အကြုံ ကို ပြန်တွေး ရင်း ကြည်နူး နေတာဖြစ်မှာပေါ့။ ကျနော် သူ့ မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်း။

“မြတ် ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က မျက်လုံးလေး စင်းထားရင်းက ခေါင်းငြိမ့် ပြတယ်။ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ခေါင်းထိုး အိပ်နေရင်း က ပြုံးပြုံးလေး လုပ်နေရင်း။

“မောင်လည်း ပျော် နေတယ် မလား”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော် က သူဘာကို ဆိုလို့တာလဲ သိပ်နားမလည်လိုက်ဘူး၊ ကျနော် က သူမနေ့ ည က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို ခေါင်းထဲ သိပ်မရှိသလိုလို ဘာလိုလို နဲ့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“မြတ် က ဘာပြောချင်တာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကျနော့်ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျနော် က သူ့ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မကြည့်ပဲ တခြားဘက်ကို ငေးနေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ မနေနိုင်ဘူး၊ ပါးစပ်က အလိုလို ဝန်ခံလိုက်မိတယ်။

“အင်း…..ပျော် ပါတယ် ”

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးကို ကျနော့် ပါးကို လှမ်းကိုင်ရင်း မျက်နှာကို သူ့ ဖက်လှည့်လို့ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်စေတယ်။ ကျနော် သူ့ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် ကြည့်ရမှာ နည်းနည်း ရှက်နေတယ်။ တကယ်တော့ ကျနော့် စိတ်ကူးယဥ် တွေကို ကျနော့် မယား က လုပ်ပေးနေတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက် ကြည့်ရင်းက၊

“မြတ် ဘာပြောချင်တာလဲ ဆိုတာ မောင် နားလည်ပါတယ်”

လို့ ပြောရင်း က ကျနော် ဘာပြန်ပြောမလဲ ဆိုတာ စောင့် ပြီး မျက်လုံးရွဲကြီး တွေနဲ့ ကျနော့် ကို ကြည့်နေတယ်။ ရုတ်တရက် သူ့ ဖုံးက ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ် လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကမန်းကတန်း လူးလိမ့်ထရင်း ‌ဘေးစားပွဲပေါ် ကသူ ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။ မျက်နှာပေါ် မှာလည်း အပြုံးပန်းပွင့်လို့၊ ကြည့်ရတာ ဦးသာဒင် ကြီးဆီ ကထင်တယ်။ သူက ကျနော့် ‌ပေါင်ပေါ် ကနေ လှိမ့်ထွက်ပြီး ကုတင် တခြားဖက်ကို စောင်းအိပ်ရင်း ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ကြည့်ရင်း နဲ့ ဖုံးထဲ မှာ ဦးသာဒင် နဲ့ စကားပြောနေတယ်။ ခရီးသွားတာ ဘယ်လိုလဲ ၊ မိသားစု ဘယ်လို လည်း စသဖြင့် ပြောဆိုနေကြတယ်။ အဖိုးကြီး က ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း ဖြစ်နေတာတော့ သိပုံ မရပါဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ကုတင်ပေါ် မှာ တစောင်းလှဲပြီး အဖိုးကြီး နဲ့ ဖုံးပြောနေတာကို ငေးကြည့်မိတယ်။ လှလိုက် ဆက်ဆီ ဖြစ်လိုက်တဲ့ ဘော်ဒီ နဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာလေး ပါ။ ကျနော် မိန်းမ ရကံကောင်းတယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်မိတယ်။ အဲဒီ ကိုယ်လုံး အကိတ်ကြီးကို သူ့ လင်ငယ် တွေက ကောင်းကောင်းကြီး ဖီးကြ၊ ထိတွေ့ ကိုင်တွယ် ပျော်ပါးကြတယ်။ အဲဒါကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးတဲ့ ကျနော် ကသာ အခု မထွေး နိုင် မကိုင် နိုင် ဖြစ်နေရတာ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်နေရင်း အဖိုးကြီး နဲ့ ဖုံးထဲ မှာ ဆက်ကျူ နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဆီက လုံးဝ လွတ်လပ်မှု ကို ရနေတာ၊ ကောင်းကောင်းကြီး ကို အသုံးချနေတော့ တာပေါ့။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် ညီမလေး စန္ဒာ က အခန်းထဲ ရုတ်တရက် ဝင်ချလာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အဖိုးကြီး နဲ့ ဖုံးထဲ ကျူနေရာက နေ မျက်နှာပိုး ချက်ခြင်းသတ်လိုက်တယ်။ အနည်းဆုံးတော့ သူ ကျနော့် ညီမလေး ရှေ့ မှာ မျက်နှာထား ပြင်ရမယ် ဆိုတာ သိသေးတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ စန္ဒာ က ကျနော်တို့ အပြင်ထွက်လည် ဖို့ ပြင်ဆင် ရအောင် ဆိုပြီး လာပြောတာ။ သူတို့ ဘာပလန်လုပ်ထားတယ် ဆိုတာ ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ အဖိုးကြီး ကို ပြန်ခေါ်ပြီး သူ ညနေအထိ အားမှာ မဟုတ်ကြောင်း၊ ညကျမှ ပြန်ခေါ် မယ် ဟု ပြောရင်း ဖုံးချလိုက်တယ်။ ဖုံးမချခင် ကျနော့် ရှေ့ မှာပဲ အဖိုးကြီးကို ဖုံးထဲ ကနေ မွချိ မွချိ လုပ်နေသေးတယ်။ ကျနော် က အဲဒါကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာ ပျက်သွားတာ တွေ့လို့ ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးချပြီးတာနဲ့ ကျနော့် ဆီလာပြီး ကျနော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းတယ်။ ကျနော် လည်း စိတ်နည်းနည်း ပြေသွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်မလို့ ကျနော့် ကို သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ချွတ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ အင်္ကျီ က ကျော က နေ ဇစ်ဆွဲချရတာမို့ သူ ကျောလှည့် ပေးလို့ ကျနော်က ဇစ်ဆွဲချ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အင်္ကျီ က ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံလျှက် ကျသွားတယ်။ အခုတော့ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ပင်တီလေး တထည်သာ ကိုယ်ပေါ် မှာ ကျန်တော့ တဲ့ ဗီးနပ်စ် အလှဘုရင်မ ရုပ်ထု လေးလိုပဲ ရပ်နေတာ ကျနော့် မယား ခိုင်မြတ်သူလေ။ ဖေါင်းမို့မို့ ထွားလှတဲ့ ရင်အစုံ သေးကျင်တဲ့ခါးလေးနဲ့ စွံ့ကားတဲ့ တင်ပါး။ လုံးဝန်းတုတ်ခိုင်ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်တန် ခြေသလုံးတွေနဲ့၊ ဖွေးနုလှတဲ့ အသားအရည် ကြောင့် ကြွေရုပ်ကလေး လို လှနေလိုက်တာ။ ကျနော် သတိလက်လွှတ်ငေးကြည့်နေတာကို ခိုင်မြတ်သူ က ကိုယ်တပတ် လှည့်ရင်း။

“ဟေး အချစ် မြတ်ကို ဘာလို့ အဲလို ကြီး ကြည့်နေရတာလဲ”

တဲ့၊ ကျနော် ရုတ်တရက် သူ့ ရှေ့ မှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်မိတယ်။ ကျနော့် လက်မ နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ ပင်တီ ခါးစည်းကြိုး ကို တဖက်တချက်က ကိုင်ရင်း ပေါင်လုံးကြီးတွေ ပေါ် ကနေ လှိမ့် ချွတ်ချလိုက်တယ်။ စောင်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး က ကျနော့် မျက်နှာရှေ့မှာ၊ ပင်တီ ခွဆုံမှာ လည်း အရည်စို ထိုင်းထိုင်းနဲ့၊ ခနက အဖိုးကြီးနဲ့ ဖုံးခေါ် တုန်း ဖီးလာပြီး စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒီအဖိုးကြီး လီး ကို သူတအား စွဲနေပြီ။ ဖုံးထဲမှာ အဖိုးကြီးနဲ့ စကားပြောရင်းတောင် စောက်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရတယ် ဆိုတာကို ပဲ၊ စဥ်းစား ကြည့်တော့လေ။ သူ ဘာလို့ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေရတယ်ဆိုတာ ကျနော် မမေးတော့ဘူး။ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းလိုက်တဲ့ ကျ‌နော့် လက်ကို သူက လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့် ကို ရေချိုးခန်းရှိရာ ကို ဆွဲ‌ခေါ် သွားလိုက်တော့တယ်။

………………………..
အခန်း ၃၁။

အဲဒီနေ့ တနေ့ လုံး ကနြောျတို့ အနီးအနားက လညျစရာရှိတာတှကေို လြှောကျလညျကွပါတယျ။ လမျးတလြှောကျလုံး မြာ ခိုငျမွတျသူ က ကနြော့ျ လကျမောငျးကို တှဲိုလို့ လိုကျလာခဲ့ပါတယျ။ ကနြောျတို့ မိသားနှစျစု လြှောကျလညျကွ၊ စားကွသောကျကွ တဲ့ အခြိနျမှာ ခိုငျမွတျသူ က ကနြော့ျ ကို အထူးဂရုစိုကျ တဲ့ ပုံပွနတောကို ကနြောျ ကြနေပျ ဝမျးသာမိနပေါတယျ။

နောက်တော့ ဘန်ဂလို ပြန်လာပြီး အနီးနားက စားသောက်ဆိုင်မှာ ညနေစာစားကြတယ်။ စားနေတုန်းပဲ ကောင်းထက်ဝင်း ဆီဖုံးဝင်လာတယ် အလုပ် က အရေးတကြီး ကိစ္စ ပေါ်လို့ ပြန်ရမယ်တဲ့၊ ကျနော်တို့ ပလန်က နောက်တည တောင် ဆက်နေဦးမလို့ ဟာ၊ မထူးတော့ ပါဘူးး ဆိုပြီး ပြန်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ အမျိုးသမီး တွေက လည်း မကန့်ကွက်ကြပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ညနေစောင်းပဲ ဘန်ဂလိုကို ချက်အောက် လုပ်ပြီး ကားမောင်း ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ညကြီးမိုးချူပ်မှ ကျနော့် ညီမလေး တွေ အိမ်ကို ရောက်ပြီး သူတို့ ဆင်းသွား ကြတယ်။ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် နူတ်ဆက် ကြပြီး၊ ကားပြန်ထွက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကားရှေ့ခန်း ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ လေး လို ဖြစ်နေလို့ ကျနော် ကဘာပြုံးတာလဲ လို့ မေးလိုက်မိတယ်။ သူက ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး လို့ပဲ ပြန်ဖြေတယ်။ ကျနော် က ဒီလောက် အသိသာကြီးကို ဘာတွေးမိလို့ ပြုံးတာလဲ လို့ ထပ်မေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ မှ သူက၊

“မောင် က မြတ် ဘာလို့ ပြုံးတာလဲ ဆိုတာ တကယ်သိချင်တာလား”

လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။ ကျနော် က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကားမောင်းနေရင်း က သူ့ ဘက်ကို ခေါင်းလှည့် ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ သူက ဆက်ပြောတယ်။

“တကယ်တော့ ခရီးစဥ် တဝက်တပျက် နဲ့ ပြန်လာရတာကို မြတ်က ပိုသဘောကျတယ်။ မြတ် က အူးဒင် ကြီးကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ”

လို့ လည်း ပြောပြီးရော ကျနော့် အခြေအနေ ကို အကဲခတ်နေတယ်။ ကျနော့် လီး က နည်းနည်းလှုပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်တော့ ဘူး ဆိုတာ သိလို့ ဆက်ပြောလာတယ်။

“မြတ် တကယ့် ကို လွမ်း နေတာ”

ကျနော့် ကို အဲလို ထပ်ထပ်ပြီး လာ ရစ်နေသလို ပြောနေတော့ ကျနော် ဒေါပွလာတယ်။

“ဒီမှာ ကားမောင်း နေတာ မတွေ့ဘူးလား၊ ဘာတွေ တကျီကျီ လာလုပ်နေတာလဲ”

လို့ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးရင်း၊

“အဲတော့ ဘာဖြစ်လဲ ၊ မြတ်က သူ့ ကို တကယ်လွမ်းနေတာ၊ မောင့် ကို ပြောချင်လို့ ပြောတာပဲဟာကို”

လို့ ပြောရင်း မရီမိအောင် သူ့ နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတဲ့ ပုံနဲ့ နေနေတယ်။ ကျနော် က မျက်နှာကို မှုံကုတ်ထားပြီး လမ်းကို ပဲ ကြည့်ပြီး ကားကို မောင်းနေတော့၊ တခစ်ခစ် ရီလိုက်ရင်း။

“ယောက်ျား ရယ်၊ ရှင့် ကို မိန်းမ က စမ်းသပ်နေတာပါ။ ယောက်ျား ရဲ့ ကပ်ကိုး ဖီးလင် ဘယ်လို နေသေးလဲ ဆိုတာ၊ မောင်က အူးဒင် ကြီးကို ဂျယ်ဝင်နေတုန်းကိုး၊ အဲဒါကို ပဲ မြတ်က စချင်နေတာလေ ခစ်ခစ်”

သူရီနေတာ ရပ်သွားမှ ကျနော်က၊

“မောင် က ဘာလို့ ဂျယ်ဝင်ရမှာလဲ၊ သူ့ ကို ဘာစောက်ဂရုစိုက်စရာ လိုလို့လဲ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း၊

“အော်အော် အဲတော့ မောင် ဆိုလိုချင်တာက အူးဒင် ကြီးက မောင့် မယား ကို လိုးနေတာကို မောင်က အေးဆေး ပဲပေါ့၊ ဘာမှ ကို မနေတာ၊ အဲလိုလား”

ကျနော် က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ မကြားသလို ရေငုံ နူတ်ပိတ်နေလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ဖုံးကို ကောက်ကိုင် ပြီး ဦးသာဒင် ဆီကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ဟိုဘက်က ဖုံးလည်း ကိုင်လိုက်ရော၊ စောက်သံက ဆက်ဆီသံလေးနဲ့၊

“ဟဲလို အူးးးး၊ မြတ်တို့ အိမ်ပြန်လာကြပြီ၊ အိမ်ကို မကြာခင် ပြန်ရောက်တော့ မှာ၊ အူးနား ကို မကြာခင်ရောက် တော့မှာ၊ အူး ကို အရမ်းလွမ်းတာပဲ”

ကျနော် ကြိုးစား ပြီး ဟန်ဆောင် လို့ ကားကို ဂရုစိုက် မောင်းနေပေမဲ့ အာရုံ က စိုက်လို့ မရ၊ မိန်းမ က ဆက်ဆီ သံနဲ့ သူ့ အဖိုးကြီးကို ချွဲနေတာကို နားစွံ့ နေမိတယ်။ ကောင်မ က ကျနော် ဂျယ်ဝင် နေပေမဲ့ ပါးစပ်က ဂရု မစိုက် ဘူးလို့ ပြောနေတာကို တမင်လာပြီး ဆွနေတာ။ အခု ကျနော် နားစွံ့နေမှန်း သိတော့ ဖုံးကို စပီကာ ဖွင့်လိုက်တယ်။

“အူးလည်း လွမ်းနေတာပေါ့ ချစ်လေးရယ်၊ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အူး ကို ပြောနော် ၊ အူး ချစ်လေး စောက်ဖုတ်ကို တအားလိုးချင်နေပြီ”

ခွေးမသား ကြီးက သွယ်သွယ်ဝိုက်ဝိုက် တောင် စာဖွဲ့ မနေပဲနဲ့ ကျနော့် မယား စောက်ဖုတ်ကို လိုးဖို့ တန်းပြော လိုက်တာ ကျနော့် စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကားတောင် ဆက်မောင်း မရလို့ လမ်းဘေးကို ရုတ်တရက် ထိုးချ ပြီး ရပ်ပြစ်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက၊

“အူး မြတ် ပြန်ခေါ် လိုက်မယ်နော်၊ ကိုဟိန်းဇော်ထူးး ပြန်လာနေလို့၊ သူ ခုန စျေးဆိုင်လေး တခု မှာ ပစ္စည်း သွားဝယ်နေလို့ ခနခေါ်လိုက်တာ”

ကြည့်ရတာ အဖိုးကြီး ကလည်း တန်းပြီး လိုးချင်တယ် ပြောလိုက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ လည်း စောက်ရည်တွေ စို့ပြီး ဖီးတက်လာတယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် လည်း ဘေးမှာ ရှိနေ၊ ကားတောင် လမ်းဘေးကို ထိုးရပ် ချလိုက် တာမို့ စိတ်လည်း နည်းနည်း ပူသွားလို့ ဖုံးချဖို့ ပြင်လိုက်တာ နေမယ်။ အဖိုးကြီးကလည်း၊

“အိုကေလေ ချစ်လေး၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကို ချစ်လေး ဖင်‌ပေါက် လျှက်ခိုင်းဖို့ မမေ့နဲ့ဦး၊ အူး က ချစ်လေး ဖင်ပေါက် ကို တအားလိုးချင်နေပြီ၊ အူးး အိမ်က ပဲ စောင့်နေမယ်နော်၊ ချစ်တယ် ချစ်လေးရယ် မွမွပြွတ်စ်”

ခိုင်မြတ်သူ က အပျော် အပျက်လို လို ကျနော့် ကို စချင် နောက်ချင်သလို နဲ့ စပီကာ ဖုံး ဖွင့်လိုက်ပြီးမှ တဖက်က ခွေးမသားကြီး ရဲ့ တစ်တစ်ခွခွ ပြောသံတွေကြောင့် ဖုံးကို ကမန်းကတမ်း ချလိုက်တာဖြစ်မယ်။ ခုတော့ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်နှာ အိုးတိုးအန်းတန်း နဲ့ ဘာပြောရမယ်မှန်း မသိ ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က အဖိုးကြီး အဲလို တန်းပြောလာလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားတာပဲ ဖြစ်မယ်။ အခုတော့ သူက ကျနော် နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံအောင် ရှောင်ပြီးနေတယ်။ ကားထဲမှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အသံတိတ်ပြီး ငြိမ်နေမိ ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ ဖင်ပေါက် ကို ဘာလို့ ကျနော့် လျှက်ခိုင်းသလဲ ဆိုတာ ကျနော်က နဂိုကတည်းက သိထားပြီးသား။ သူက ကျနော့်ကို လှိမ့် ပတ်ပြီး ခိုင်းနေခဲ့တာ။ ကျနော် မသိဘူး ထင်နေတာ။ အခုတော့ အဖိုးကြီး ဒဲ့ ပြောလိုက်တော့ သူ မျက်နှာ ပူသွားတာနေမယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ကပ်ကိုးလင် ကျနော့် မယား ပဲလေ။ အဲလို ကပ်ကိုးလင် က ခွင့်ပြုထားမှ တော့ သူ့ အနေနဲ့ ကြိုက်တာကို ကြိုက်သလို ခိုင်းခွင့် ရှိတာပဲ မဟုတ်လား။ အခု ကျ‌နော့် လီးက လည်း တောင်လာပြီ။ သူ က နောက်သလို ပြောင်သလို နဲ့ ကျ‌နော့် ရှေ့ မှာ သူ့ အဖိုးကြီး ကို ခေါ် ပြီး လွမ်းကြောင်း ဘာကြောင်း ပြောနေကတည်းက ဒေါပွ ပြီး လီးက မာချင်သလိုလို ဖြစ်နေရတာ၊ အဖိုးကြီး ဘက်က အဲလို တစ်တစ်ခွခွ လည်း ပြန်ပြောသံ ကြားရရော ကျနော့် လီးက တော်တော် ကို မာလာခဲ့ရတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို တခုခု ပြောမလို ဟန်ပြင်နေတုန်း၊ ကျနော် က ကားစက်နိူး ပြီး လမ်းမ ပေါ် ပြန်တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ထိုင်ခုံ နောက်မှီကို ပြန်မှီ ပြီး မျက်စေ့ ကို မှေးလို့ ငြိမ်နေလိုက် သလို ကျနော်လည်း ဘာစကားတခွန်း မှ မပြောတော့ ဘူး။

အိမ်ကို မနက်အာရုံ တက်ခါနီး လောက်မှ ရောက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သားကို ချီ ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွား တယ်။ ကျနော်က ဧည့်ခန်းထဲ မှာ ပဲ ငုတ်တုတ် ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဒီ ဆိုဖါပေါ် မှာပဲ ဟို ခွေးမသား ကြီး ခိုင်မြတ်သူ ကို လိုးသွား တာလို့ တွေးနေမိတယ်။ ခနနေတော ခိုင်မြတ်သူ ရေခွက်တခွက် နဲ့ ထွက်လာပြီး ကျနော့် ကို ကမ်း ပေးတယ်။ ကျနော် ယူပြီး သောက်နေတုန်း သူက ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ဆောရီး မောင်”

တဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲလို တောင်းပန်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတော့ လည်း ကျနော့် စိတ် တွေက နည်းနည်းလေး ပြေလျော့ သွားတယ်၊ ကားမောင်းလာခဲ့ ရလို့ ပင်ပန်းတာရော၊ စိတ်ထဲ တင်းကျပ် နေခဲ့တာ တွေရော ကြောင့် ကျနော် ဆိုဖာ နောက်ကို ကျောမှီချရင်း မျက်လုံးကို ခနလေး မှေးပိတ်လိုက်တယ်။

ကျနော် မျက်လုံးကို ပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ ကျနော့် မယား ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ကျနော့် ရှေ့ မှာ အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ချနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော် စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဘာတွေ လုပ် နေတာလဲပေါ့။ အပေါ်ယံ အဝတ်အစား တွေပါ မက ဘရာပါ ချွတ်လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံး ပင်တီ ကို ပါ ချွတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီခွဆုံ က နည်းနည်း တောင် စိုနေတယ်။ ကျ‌နော် ကိုယ့် မိန်းမ ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး အလှကို ကြည့်ရင်း က လီးတောင် လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ သူ့ ဘဲတွေ အကြောင်းတွေ၊ သူ့ ကို ‌ဒေါသ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အကုန်မေ့ သွားတယ်။ ပုဆိုးခါးပုံစ ကို ဖြည်လိုက်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို အသာဆွဲချလို့ တောင်နေတဲ့ လီးကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် တောင် နေတဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး ပျော် သွားပုံပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူက ရာသီဥတု ပူတာရယ်၊ ခရီးဝေး ကားစီးလာရလို့ ချွေးစေး တွေ ကြောင့် ရေမိုးချိုး မလို့ အဝတ်တွေ ချွတ်နေတာလို့ ဆိုတယ်။ ကျနော်က သူ့ လက်ကို လှမ်းဆွဲ မလို လုပ်တော့၊

“ဟင့် အင်းမောင်၊ မရသေးဘူး၊ အခု ကတော့ မြတ် ဘဲတွေနဲ့ လိုးတာကို ပဲ မောင် စောင့် ကြည့် ပြီး ဂွင်းပဲ ထုပါဦး၊ အခု က မောင့် ကို ပြစရာရှိလို့၊ မနေ့ ညက မောင့် ယောက်ဖ ပြဲနေအောင် လိုးသွားတဲ့ မောင့် မယားရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပြမလို့”

ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ပေါင်လုံး ဖွေးဖွေး ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ကားလိုက်တယ်။ သူ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး ကလည်း အကွဲကြောင်းလေး ဟပြဲလာတယ်။ နူတ်ခမ်းတွန့် ညိုညိုလေး တွေကြားထဲက အတွင်းသား နီရဲရဲ လေးကို မြင်နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အရင်တုန်းက အဲလို နေထိုင်ဖို့ ဆိုတာ၊ အဲလို စောက်ဖုတ်ဖြဲ ပြဖို့ ဆိုတာ တွေးတောင် မတွေးမိတဲ့ သူ့ ရဲ့ အမူအကျင့် တခုပါပဲ။

သူပြောတာလည်း အမှန်ပဲ၊ သူ့ စောက်ဖုတ်က အရင်ကထက် စာရင် ပြဲအာအာ ဖြစ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လီးထိပ်က အရည်ကြည်စိမ့် နေတာကို သတီပြုမိတယ်။ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိသွားတယ်။

“မောင် တခြားလူ တယောက် လိုးသွားတဲ့ မောင့် မယား ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မောင် မလျှက် ချင်ဘူးလား”

ကျနော် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်က အလိုလို လှုပ်ရှားလာပြီး ဂွင်းထု တဲ့ အရှိန်မြန်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေတာတွေ့ နေရတော့ သူ့ ကိုယ်သူ ပုံပြီး ယုံကြည်မှု ရှိသွား ပုံပဲ။ ထိုင်နေရာက ထလိုက်ပြီး ကျနော့် ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ လာဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး သူ့ လက်ဖဝါးနုနုလေး နဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဖြည်းဖြည်း လေး ထုပေးရင်း၊

“မောင် အခု ပြီးလိုက်ချင်လား၊ ဒါမှ မဟုတ် မြတ် အူးဒင် ဆီ သွားအလိုး ခံပြီး ပြန်လာမှ ပြီးချင်လား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ တကယ်တော့ ကျနော့် လီးက သံချောင်းကြီး တချောင်းလို မာတင်းနေပြီ ဆိုတာ သူ့ လက်ဖဝါး အထိ အတွေ့ မှာ သိနေပါပြီ။ ကျ‌နော့် စိတ် မှာလည်း ဖီးတွေက ရောယှက် နေတယ်။ သူ့ ကို ဒေါပွတာရယ်၊ လူက တအားတင်း နေတာရယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ကပ်ကိုးလင် ဘယ်လို ဖြစ်နေ မလဲ ဆိုတာကို သိပြီးသား ဖြစ်နေပုံပါပဲ၊ သူ့ လက်ထဲမှာ တုံခါနေတဲ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ် ကိုင်လိုက်ပြီး လက်ဟန် ခြေဟန်နဲ့ ထခိုင်းပါတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆွဲလို့ အိပ်ခန်းဘက်ကို ဆွဲခေါ် သွားရာနောက် ကျနော်လည်း လိုက်ခဲ့မိတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော့် ကို သူ့ အတွက် ဒီည ညဝတ်အင်္ကျီ ဘယ်ဟာ ဝတ်ရင် ကောင်းမလဲ မေးပါတယ်။ ကျနော်လည်း အနီရောင် ညဝတ် အင်္ကျီ အပါးလေး ကို ရွေးစေ လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးရင်း အဲဒီ ညဝတ်အင်္ကျီ လေးကို ကျနော့် ရှေ့ မှာပဲ ဝတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီ အင်္ကျီ လေးက အသားကလည်း ပါး အရှည်က လည်း ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရှိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အဖုအဖေါင်း အရှိုက် အဟိုက် တွေက လည်း အထင်းသား၊ ဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ခြေသလုံးသား တွေက လည်း ဝင်းလို့။ အခု မှ အဲဒီ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကိုယ် တချိန်လုံး ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရနေခဲ့တာကို ပြန်လွမ်းမိလာတယ်။

“အူးအူး သာဒင် ကြီး ကတော့ မြတ်ရဲ့ ချိုမြတဲ့ အနံ့ လေးကို ချစ်မှာပဲ၊ မြတ် တခုခု ပူပူနွေးနွေး လေး ယူပြီး ပြန်လာတဲ့ အထိ ကပ်ကိုးလင်ကြီး၊ ဒီမှာ ထိုင်ပြီး စောင့်နေလိုက် နော်”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ကို ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျနော့် ပါးစပ် က လုံးဝ ကို ဘာမှ ပြောမထွက် ပဲဒီတိုင်းကို ငြိမ်ပြီး နေနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလို့ ကျနော့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို လက်ညိုးနဲ့ ထိုးပြရင်း၊

“မောင် ကျေးဇူး ပြုပြီး လုံးဝ မထု နဲ့ဦးနော်၊ မြတ်ပြန်လာတဲ့ အထိ စောင့်”

ကျနော် ခုတော့ မနေနိုင်တော့၊

“မြတ်၊ တကယ်ပဲ ဒီခွေးမသား ကြီး အိမ်ကို သွားတော့ မှာလား”

လို့ မေးလိုက်မိနယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ကျနော့် လီးကို အသာပုတ်လိုက်ရင်း၊

“မောင် က မြတ်ကို အခု မသွားစေချင်ဘူးလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်က လက်နှစ်ဖက် ကို နောက်ပြန် မွေ့ယာ ပေါ် ထောက်လိုက်ရင်း၊

“မောင်တို့ က အခု မှ ခရီးဝေး က ပြန်လာပြီး ရောက်ကာစလေ၊ မြတ်နဲ့ အတူတူ အိပ်ယာပေါ် မှာ မနေရ တာတောင် ဘယ်နှစ်ရက် ရှိပလဲ”

“အဲတော့ ဘာဖြစ်လဲ၊ သူလိုးပြီးတဲ့ မြတ် စောက်ဖုတ်ကို မောင် လျှက်ပေးလို့ ရတာပဲဟာ၊ မဟုတ်ဘူးလား”

“မြတ် သိရဲ့ သားနဲ့ကွာ၊ အဲဒီ ခွေးမသားကြီး လိုးပြီးတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မောင် မလျှက်ချင်ဘူးဆိုတာ”

.အခန်း ၃၂။

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီးတော့၊

“အဲဒီ ခွေးမသားကြီးက မောင့် မယား ကို လိုးနေတဲ့ သူလေ။ မောင့် မယား ကလည်း သူလိုး ပြီးတဲ့ အခါ မောင် လျှက် ပေးတာကို ကြိုက်တယ်တဲ့”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် တော်တော် လေး ရှက်သွားတယ်။ အခု ခရီးတိုလေး ထွက်ပြီး ယောက်ဖ နဲ့ ပေး အလိုးခံ လိုက်ပြီးရင် ကိုယ်များ လိုးရမလားလို့ ဟာကို။ အခုတော့ သူ့ ဘဲကြီးဆီ ချက်ခြင်း သွားချင်နေပြီ။ အဲဒါကို တွေးရင်း နဲ့ က ကျနော့် လီးက လည်း တောင်နေတယ်။

“အို့ မောင်ရယ်။ မောင့် လီး က အခု တမိနစ် လောက် မတောင် ပဲ နေနိုင်မယ် ဆိုရင် မြတ် သူ့ ဆီ မသွားတော့ ဘူး ကဲ ဘယ်လိုလဲ”

ကျနော် ကျနော့်လီး ကျနော် ပြန်ငုံ့ ကြည့်မိတယ်။ လီး ကလည်း တောင်နေတယ်။ မယားဖြစ်သူ က သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီး ဆီ သွားအလိုးခံမလို့ ကိုယ့်ဆီက ခွင့်ပြုချက်တောင်းနေတာကို တွေးရင်းက ကိုတောင်နေတာ၊ ကျနော် က ကိုယ့် အခြေအနေကို ကိုယ် ပြန်စဥ်းစားနေတုန်း ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ဖုံးနဲ့ ခွေးမသား ကြီးကို လှမ်းခေါ် နေတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ လုပ်ရပ် က အတော်ဆိုးတယ်၊ သူ ကျနော့် ရှေ့ မှာ အဲဒီခွေးမသားကြီးနဲ့ ဖုံးပြော ကျူ နေရင် ကျနော် လီးတောင်တာ ဘယ်လို ကျတော့ မှာလည်း။

“ဟဲလို အူး ဘယ်လို လဲ၊ အခု အားပြီလား၊ မောင် က အခု အိပ်ပျော် သွားပြီ၊ မြတ်က လေ အူး ပစ္စည်း ကြီးကို မြတ် ဟိုဟာလေးထဲ အထည့် ခံချင်လှပြီ သိလား။ အခု အရမ်းရမ်းကို အရည်တွေ ရွဲနေပြီ”

ကျနော့် လီးက ကျင်ကနဲ တောင် ဖြစ်သွားပြီး အရည်ကြည် စိမ့်ထွက်ကျလာတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ပြုံးကြည့်ရင်းက ဖုံးကို ပိတ်လိုက်တယ်။

“ကပ်ကိုးလင် အချစ်ကြီးရေ၊ မြတ်လို ဟော့ဝိုက် အနေနဲ့ က ကိုယ့် လင်ရဲ့ အားနည်း ချက်ကို သိတယ်လေ၊ အခု ပုံဆို အချစ်ကြီး က မြတ်ကို သူ့ အိမ်သွားဖို့ သဘောတူ တယ် ဆိုပြီး မီးစိမ်းပြတယ်လို့ ယူဆ တယ်နော်”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ငုံ့ နမ်းတယ်။ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အိပ်ယာပေါ် က ထခိုင်းတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် လီးကို ဆွဲလို့ မီးဖိုခန်းကို ခေါ် သွားတယ်။ ညဝတ်အင်္ကျီ အောက် မှာ တလုံးချင်း အတက်အကျ လှုပ်ခါ ယမ်း သွားနေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ကျနော့် ကို လရည် ထွက်ကျ ချင်အောင်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က နောက်ဖေးတံခါးကို ဖွင့်ဖို့ ကြိုးစား ပေမဲ့ ဂလန့်က ကျပ်နေတယ်။ ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။ သူ့ လင်ငယ်ဆီ သွားအလိုးခံဖို့ ကို တံခါးဖွင့်မရလို့ ကျနော့် ကို ဖွင့်ပေးစေချင်တယ်။ ကျနော့် အားနဲ့ ဂလန့်ကို လှည့် ပြီးဖွင့်လိုက်မှ ပွင့်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး တချက်နမ်းပြီး လီးကို သူ့ လက်နဲ့ နှစ်ချက်လောက် ဆောင့် ထုပေးလိုက် တယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင် အိမ်ဘက်ဆီကို လမ်းလျှောက် သွားတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ငေးကြည့် နေမိတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းက မီးလင်းနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အိမ်ထဲ ဝင်သွားပြီး လေးငါးမိနစ်လောက် ကြာတော့ ဦးသာဒင် အိမ် အခန်းတခန်းက မီးပွင့် လာတယ်။

ကျ‌နော့် နှလုံးခုန်သံ အရမ်းမြန်လာတယ်။ အဖိုးကြီးတော့ ငါ့ မယားကို သူ့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ် သွားပြီး အသားကုန် လိုးတော့ မယ်။ အဲဒီ အခန်းမီးရောင်ကို ပဲ လှမ်းကြည့်ပြီး ကျနော့်လီး ကျနော် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ သူတို့ လိုးကြတော့ မယ်ပေါ့၊ နှစ်ရက်လောက် ခွဲခွာပြီးတော့ ပြန်ဆုံကြတဲ့ အထိမ်းအမှတ်နဲ့ လိုးကြတော့ မယ်။

နောက်တော့ ကျနော် ဧည့်ခန်းဘက်ကို လျှောက်လာလိုက်တော့ ကြမ်းပေါ် မှာ ခိုင်မြတ်သူ ပင်တီလေး ကျ နေတာတွေ့လိုက်တယ်။ အဲဒါကို ကောက်ပြီး ကျနော့် မျက်နှာမှာအပ်လို့ အားရပါးရ ရူလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ချွေးနံ့၊ စောက်ဖုတ်နံ့လေး တွေက ကျနော့် အတွက်တော့ မွှေးပျံ့ နေသလိုပဲ။ ခွေးမသား ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တကိုယ်လုံးကို လိုရာသုံး လုပ်နိုင်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်က တော့ ခိုင်မြတ်သူ အတွင်းခံံလေးတခု ပဲ ရူနေရပါလား။

ခိုင်မြတ်သူ ထွက်သွားပြီး နာရီဝက်လောက် အထိ ကို ကျနော် ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူ့ ပင်တီလေး ကိုင်လို့ ၊ ထိုင်နေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ်။ လီးက တော့ မပျော့ မမာ ဖြစ်နေပြီ။ တနေ့လုံး ကားမောင်းလာခဲ့ရလို့ လည်း လူက တကယ်ကို ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်နေပြီ။ တချက်တချက် ငိုက်သလို ဖြစ်သွား ရာက နေ ဘယ်လို အိပ်ပျော် သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်တော့ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ အဖိုးကြီးနဲ့ ဘယ်လောက် လိုးပြီး ဘယ်အချိန်ပြန်လာမယ် ဆိုတာလည်း ကျနော် မသိဘူး။ သူက အလိုးခံထားတဲ့သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရမယ် လို့တော့ ပြောသွားတာပဲ။ ကျနော့် မယားချောလေး၊ အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး ဆီမှာ ပျော်ပျော် ပါးပါး အလိုးခံနေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော် ကောင်းကောင်းကြီး အိပ်မောကျသွားခဲ့ရပါတော့ တယ်။

ကျနော် အိပ်ယာက နိုးလာတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့် မျက်နှာပေါ် ဖုံးနေသေးတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ပင်တီကို ခွာလိုက်ပြီး နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက် ဆယ်နာရီ ထိုးနေပြီ။ ကျနော် ဆိုဖာက ထပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ သားလေးက သူ့ ပုခက်ကုတင်လေး ထဲမှာ အိပ်နေတုံး၊ ခိုင်မြတ်သူ ကို မတွေ့ဘူး။ မီးဖိုထဲ သွားကြည့်လိုက်တော့ လည်း မတွေ့ရဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်သွားနေလဲ ဆိုတာ ကို သိနေ‌တော့ သိပ်ပြီးတော့ ပြာယာတော့ မခပ်ပါဘူး။ မီးဖိုထဲ မှာပဲ မီးမွှေးပြီး ကိုယ့်ဘာသာ လဘက်ရည် ဖျော်မလို့ ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ နောက်ဖေးတံခါးက နေဝင်လာတယ်။ ကျနော် ကိုယ့်ဘာသာ လဘက်ရည်ဖျော်မလို့ ပြင်ဆင်နေတာ တွေ့တော့ သူ ရုပ်တရက် ရပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဖားယားကျနေတဲ့ သူ့ ဆံပင်တွေကို အနောက်မှာ စု ပြီးတော့ သားရည်ကွင်းတခု နဲ့ ချည်လိုက်ရင်း က ကျနော့် ကို ခနဖယ် သူလုပ် ပေးမယ် ဆိုပြီး ခွက်တွေ ဘာတွေ ပြင် ဆင်တယ်။ ကျနော် က ဘေးကို ဖယ်ပေးလိုက်ရင်းက။

“မြတ် မနေ့ ညက ခနလေး ပဲ မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ခုဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ ဒီလို အချိန်ကြီး လူတွေ တွေ့ကုန်ရင် ဘယ်လို ထင်ကုန်ကြမလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ခပ်ပြုံးပြုံး မျက်နှာပေးနဲ့ ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း၊

“မြတ် မနက်အစောကြီး ပြန်လာတာပဲ၊ မောင်က ဧည့်ခန်းထဲ မှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်နေတာလေ”

“အဲဒါဆိုလည်း ဘာလို့ မနိုးလဲ၊ မောင် မြတ်ကို စောင့် ရင်း အိပ်ပျော် နေတာ သိသိကြီးနဲ့ဟာ”

“မောင့် မျက်နှာ ပေါ် မှာ မြတ် အတွင်းခံကြီး ဖုံးပြီး အိပ်ပျော် နေတာ တွေ့ရတော့ မြတ် စိတ်တွေ ထသွားတယ်”

ကျနော့် မျက်နှာပူသွားတယ်။ ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ငြိမ်နေတော့ သူက ဆက်ပြောတယ်။

“မောင် အဲဒါ အိုကေပါ။ မြတ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က မောင့် ဖန်တက်ဆီကို သိပြီးသားပဲဟာ၊ မောင်က မောင့် မယား ပင်တီကို ရူချင်တယ်၊ ရူတယ်။ အဲတာကို မြတ်က ပြန်‌လာတော့ တွေ့ပြီး ဖီးတက်သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ ဆီ တခေါက်ပြန်သွားတယ်။ အဲဒီကနေ အိပ်ပျော် သွားတာ ခု နိုးတဲ့ အထိပဲ”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောတဲ့ စကားကြားတော့ လီးက ထတောင်လာတယ်။ ကျနော့် ကပ်ကိုးဖီးက မိန်းမ အဲလို ပြောနေတဲ့ အချိန်မှာ ထလာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ဂတ်စ်မီးဖိုက မီးကို ပိတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် ကို လာဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ သူ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာဖိမိတယ်။ ကျနော်လည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ တင်ပဆုံကြီးတွေကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးမာတောင်တောင် နဲ့ သူ့ ဘိုက်သားကို ညှောင့် တော့ သူ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းရင်း၊

“မောင် အလုပ်သွားရဦးမယ် မဟုတ်လား”

လို့မေးတယ်၊ ကျနော်က ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ အတင်းဖက်ထားတော့ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ကိုယ်နဲ့ ကွာသွားအောင် တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး၊

“မောင် မြတ်တို့ မှာ တညလုံး အချိန်ရှိသေးတယ်၊ မောင် အခု အလုပ်နောက်ကျတော့ မယ် သွားဖို့ ပြင်တော့ လေ”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် အလုပ်မှာ အရေးတကြီး လုပ်စရာ ရှိတယ်မဟုတ်လားလို့ လည်း သတိပေးတယ်။ ကျနော် စိတ်ပျက်လက်ပျက် နဲ့ ဧည့်ခန်းဘက်ထွက်လာတော့ သူက လိုက်လာပြီး ညတုန်းက ချွတ်ခဲ့ တဲ့ သူ့ အဝတ်အစား တွေလာကောက်တယ်။ နောက် ကျနော် ညက ရူနေတဲ့ သူ့ ပင်တီ ဘယ်မှာလည်း လို့ မေးတယ်။ အဲလို မေးသံ ကြားတော့ ကျနော့် လီးက ပြန်တောင်လာပြန်တယ်။ ဆိုဖာကြားကျ နေတဲ့ သူ့ ပင်တီကို ကျနော် ကောက်ပြီးပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာကို မပြုံးမိအောင် အောက်နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်။ အဲလို မျက်နှာပေးလေးကို ကျနော်က အသေခိုက်နေမိတာပေါ့။

………………………….

ရုံးမှာ ကျနော့် အလုပ်တွေ က ပုံပွနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လို မှ အလုပ်ထဲ စိတ်ကို စျန်သွင်းလို့ မရဘူးဖြစ် နေတယ်။ ဟုတ်တာပေါ့၊ ကျနော့် မယား ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ လုပ်ချက်တွေ ကြောင့်ပေါ့၊ ကျနော် စလိုက်တဲ့ ကပ်ကိုး ကို သူက အဆုံးစွန်လယ်ပယ်ထိ ဆွဲခေါ် သွားပြီး ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် မသိသေးတဲ့ ဖန်တက်ဆီ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရှက်ခွဲခံရပြီး မှ ဖီးလာတဲ့ အဆင့်ထိကို ရောက် အောင် လုပ်သွားခဲ့တာ။ ကျနော့် မိန်းမ ကို သူ့ လင်ငယ် တွေနဲ့ အိပ်နေတယ် ဆိုတာကို ဘယ်အချိန်တွေးတွေး လီးက ထတောင် နေတာ။ အခု ဆိုရင် အဲဒီ လင်ငယ် ဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုး ကောင်ပဲ ဖြစ်နေဖြစ်နေ၊ အဓိက မကျတော့ ဘူး။ မယားဖြစ်သူ က လင်ဖြစ်သူကို လုံးဝ ဂရု မစိုက် တော့ပဲ တခြား ယောက်ျားတွေကို အလိုးခံ ဖို့ ကျရင် အဆင်သင့် ဖြစ်နေတာ ကို ဘာဖြစ်လို့ ဖီးတက် လီးတောင် နေရသလဲ ဆိုတာကို နားမလည်နိုင်တော့ ဘူး။

ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ဘာလို့ အဲလို လုပ်နေသလဲ ဆိုတော့ တကယ်တမ်းက ကျနော့် အပြစ်ပါပဲ။ သူ့ ကို အဲလို ဟော့ ဝိုက်ဖ် ဖြစ်အောင် ကပ်ကိုး မူဗီတွေ အင်တာနက်က ဒေါင်းလုပ်လုပ်ပြီး ပြခဲ့တာ ကျနော်ပဲလေ။ သူက အဲဒီ မူဗီတွေ ကြည့်ပြီး တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အဲဒီကားတွေထဲက မင်းသမီးတွေ လုပ်သလို လုပ်လာတော့ တာ။ အခု ဆို သူ့ စောက်ဖုတ် ကို ကျနော့် လီးနဲ့ ထိတွေ့ခွင့် မရတာတောင် တစ်လ နီးပါး ရှိနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ လင်ငယ် နှစ်ယောက် ရဲ့ လီး နှစ်ချောင်း နဲ့ တော့ အခွင့် သင့် တိုင်း အလိုးခံနေတော့ တပဲ။ ကျနော် ကိုယ်တီုင်လည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ သူ့ကို အလိုပြည့်အောင် မစွမ်းဆောင် နိုင်မှန်း သိနေတော့ သူ့ လိုဘကို ပြည့်စေဖို့ ကျနော် ပဲ နားလည် ခွင့်လွှတ် ပေးရတော့ မှာပေါ့။ အရင်တုန်းက တော့ ခိုင်မြတ်သူ က မင်္ဂလာဆောင် ပြီးမှ ကျနော့် လီးနဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ စရခဲ့တာဆိုတော့ သူ့ အတွက် ကျနော့် လီးက အကောင်းဆုံး ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ အခုတော့ တခြားလူ တွေ ရဲ့ လီးကို မြည်းစမ်း မိသွားတော့ ဘယ်ဟာ ပိုကောင်းလည်း ဆိုတာ သိသွားပြီလေ။

ကျနော့် အတွေးတွေက တောင်စဥ် ရေမရ ဖြစ်နေတုန်း ကျနော့် ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက။ ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက နေ့လည်စာ စားပြီးပလားလို့ မေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို အဲလို မျိုးလေး ဂရုစိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ လည်း ကျနော် အရမ်းကို ပျော် သွားမိတယ်။ နောက်တော့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းလေး တွေ ပြောရင်း၊ ကျနော့် ကို ဘာတွေ စားချင်သလဲ၊ နဲ့ ကျနော်တို့ စျေးမှာ ဝယ်ခြမ်းစရာတွေ အကြောင်း ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော် က ညနေ အာ့ ဆို စျေးသွား ဝယ်ရအောင် လို့ ပြောတော့ ခိုင်မြတ်သူ က အဲဒါဆိုရင် အိမ်ပြန်မလာနဲ့တော့ စျေးကို တန်းလာခဲ့၊ သူလည်းစျေးကို လာခဲ့မယ် အဲဒီမှာ ဆုံရအောင်လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်လည်း သဘောတူလိုက်တယ်။ အဲဒီ နေရာက သူလည်း ကျွမ်းကျင် ပြီးသား မို့လို့ရယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အတူတူ အချိန်ဖြန်းဖို့ အချိန်လေး ရမှာ မို့လို့ ရယ်ပေါ့။

အခုလို ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ဖုံးခေါ်ပြီး ဂရုစိုက်မှုလေး တွေ ပြတော့ ကျနော်လည်း စိတ်လက်ကြည်သာပြီး၊ ပျော် ရွှင်ရပါတယ်။ ချက်ခြင်းလိုလို ကပ်ကိုး ရောဂါ မထခင် လင်မယား ဘဝကို ပြန်ရောက်သွားရသလိုပါပဲ။ အလုပ် ထဲအာရုံစိုက် ပြီး ပြီးနိုင်သလောက် ပြီးအောင် ကြိုးစားလုပ်လိုက်ပါတယ်။

အလုပ်တွေ လက်စသတ်လို့ ရနိုင်သလောက် သတ်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ အချိန်တောင် အတော်လေး နှောင်းနေပါပြီ။ ကျနော် ကမန်းကတန်း ခိုင်မြတ်သူ ဆီ ဖုံးလှမ်းဆက်လိုက်တော့ သူက စျေး ကို ဦးသာဒင် ကြီး နဲ့ အတူ ရောက် တောင်နေပြီတဲ့။ ကျနော့် တကိုယ်လုံး သွေးဆူ တက်လာသလို၊ နှလုံး ကလည်း တဒုတ်ဒုတ် ကို ခုန်လာပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင်ကြီးကို စျေး မခေါ် လာခင် ကျနော့် ကိုတော့ အနည်းဆုံး တိုင်ပင်သင့်တာ ပေါ့ လို့ ထင်တယ်လေ။ အခု တော့ ကျနော့် ကို ဖုတ်လေတဲ့ ငပိလို့ တောင် မသတ်မှတ် သူ့ ဘဲကြီးကို စျေးခေါ် လာတယ်။

ကျနော် စျေး ရောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်က အထည်ဆိုင်တန်းမှာ ရောက်နေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်ကို ကျနော် က ခတ်လှမ်းလှမ်း ကနေ မြင်နေရတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို လက်နဲ့ သိုင်းဖက် ကိုင်ထားလို့၊ ခိုင်မြတ်သူ က လည်း တခွိခွိ နဲ့ ဘာတွေ သဘောကျနေလဲ မသိ။ လူကြားသူကြား မှာ ခွေးမသား ကြီး ပိုင်စိုး ပိုင်နင်းနဲ့။ ဆိုင်က အလုပ်သမား လေးတွေ ကလည်း ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အတွဲ ကို ကြည့်ပြီး တီးတိုးတီးတိုး နဲ့ အတင်းတွေ တုတ်၊ မျက်နှာတွေက လည်း ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊ ခိုင်မြတ်သူ ဝတ်ထားပုံ ကလည်း နီညိုရောင်ပေါ် မှာ အနက်အဖြူ အကြားလေးတွေ ဖေါက်ထားတဲ့ ဆွဲသား ဂါဝန်နဲ့၊ ပုခုံးပေါ် က လက်နှစ်လုံးလောက် အပြား ပဲ ဆိုတော့ ပုခုံးလက်မောင်းသားတွေက ဖွေး မွတ်နေပြီး ရင်ဘတ်အဟိုက်က လည်း ကျယ်တော့ ရင်သား အကွဲကြောင်းက ပေါ်တင်ကြီး၊ ဆွဲသား က အကျပ်ဆိုတောာ့ သူ့ ခါးနေရာ က ကျင် သွားပြီး တင်က ကားစွင့် တက်နေတယ်။ ဂါဝန် အနားက ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရောက်တာ ဆိုတော့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေး တွေက ဖွေးမွတ်ပြီး ထင်းနေတယ်။ ဂါဝန်အသားက အပေါ် တက်တက် သွားသေးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်နဲ့ အနားကို တချက်တချက် အောက်ဆွဲချနေရသေးတယ်။ ကျနော် တောင် ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ် ကြည့်ရင်း လီးတောင် လာရတယ်။

ကျနော် သူတို့ နဲ့ မလှမ်းမကမ်း ကို ရောက်လာတော့ အလုပ်သမားလေး တယောက်က တခြား အလုပ်သမား လေး တယောက်ကို အတင်းချနေတယ်၊ အဖိုးကြီး က အပီဆွဲလာတာပဲတဲ့၊ စော်ကြီးက အသေမိုက်တာ ဘာညာပေါ့။ အဖိုးကြီး လက်က လည်း စော်ကြီး ကိုယ်ပေါ် က ကို မခွာဘူး ဆိုပဲ။ ကျနော့် လီးက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ထဲမှာ တအားကို ကျပ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူတို့ မမြင်အောင် တိုင်တလုံးမှာ ကွယ်ပြီး သူတို့ အတွဲကို စိတ်ဝင်တစား အကဲခပ် နေတဲ့ အလုပ်သမား ကောင်လေး နားကို ကပ်လိုက်တယ်။
အခန်း ၃၃။

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ တို့ နဲ့ လုံးဝ မသိတဲ့ တစိမ်းပုံစံ နဲ့ အဲဒီ အလုပ်သမား ကောင်လေး ကို ကပ်တိုး မေးလိုက်တယ်။ ဘာလို့ ဒီစော်လေး နဲ့ အဖိုးကြီးကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာလဲလို့၊ ကောင်လေးက လည်း ဝါသနာတူချင်း တွေ့ပြီလို့ ထင်သွားပြီး ခပ်တိုးတိုးလေးပြန်ပြောတယ်။

“သူတို့ နှစ်ယောက် ဆိုင်ထဲ ဝင်လာကတည်းက လူတိုင်းက မသိမသာ အကဲခပ်နေကြတာဗျ၊ စော် က အရမ်း မိုက်တာကိုး”

အနားမှာ နားစွင့် နေတဲ့ တယောက်က လည်း ၊

“ဟုတ်တယ်ဆရာရေ၊ စော် က တအားမိုက်ပြီး အဖိုးကြီးကလည်း လုံးဝကို ကိုင်ထားတာ အခု နာရီဝက်လောက် ရှိပြီ ကျနော် မသိမသာ ကြည့်နေတာ”

အဲဒီကောင့် အပြောကြောင့် ကျနော့် လီးက ပိုတောင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ထပ်ချွန်မေးလိုက်တယ်။

“အဖိုးကြီးက အဲဒီစော်ရဲ့ ယောက်ျား ဖြစ်မှာပါ”

ဆိုင်အလုပ်သမား ကောင်လေး နှစ်ယောက်စလုံးက ရီမောလိုက်ပြီး၊

“ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ဆရာသမား ကလည်း၊ ဒီအဖိုးကြီးက သူ့ အဖေလောက် ရှိနေပြီကို၊ နောက် စော်ကြီး လက်ချောင်းက လက်ထပ်လက်စွပ် မျိုး၊ အဖိုးကြီး လက်ချောင်းမှာ မရှိဘူးလေ၊ စော်ကြီး က ကြားကား ဆွဲတာပဲ ဖြစ်မှာ၊ တော်တော် ကံကောင်းတဲ့ အဖိုးကြီးဗျာ၊ အဖိုးကြီး ကိုင်နေတဲ့ ဂျောကြီးကိုလည်း ကြည့်ဦးဗျာ၊ တွံတေးအိုး ကြီးကျနေတာပဲ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး”

“ဟင် အဖိုးကြီးက ဆိုင်ထဲမှာ လည်း စော်ဖင်ကို ကိုင်တယ်၊ ဟုတ်ရဲ့လားဗျာ”

“ကိုင်တာပေါ့ ဗျာ၊ ဟိုဘက် ဒေါင့်နားက အဝတ်စတွေ စော်က ငုံ့ကြည့်နေတုန်း အဖိုးကြီးက စော်ဖင်ကြီးကို သမတာ၊ ဗျာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပဲ”

ဆိုင်အလုပ်သမားလေးတွေ အပြောကြောင့် ကျနော့် လီးက တုံခါ သွားပြီး လရည်တောင် ထွက်ကျလုလု ဖြစ်သွား ရတယ်။ လူရှေ့ သူရှေ့ မှာ ခိုင်မြတ်သူ ကဲနေလိုက်ပုံများဗျာ။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်လုံးတချက် ဝေ့ ကြည့်လိုက်တော့ ဆိုင်အလုပ်သမားလေး တွေနဲ့ ရပ်ပြီး သူတို့ ဘက်ကို ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ကို တွေ့သွားတယ်။ ကျနော် လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိ ကြောင်နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော့် ကို တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ တစိမ်း တယောက်လိုပဲ ခပ်တည်တည် နဲ့ မျက်နှာလွဲသွားတယ်။ တော်သေးရဲ့ နို့မို့ ဆို ဆိုင်က ကောင်လေး တွေ ရှေ့ ကျနော် မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းသိမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ဖုံးကို ငုံ့ကြည့် ပြီး မက်ဆေ့ တွေ ရိုက်နေတာတွေ့ရတယ်။ ခနကြာတော့ ကျနော့် ဖုံးက မက်ဆေ့ဝင်တဲ့ ဘိုင်ဘရိတ်် ရလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း ဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက မက်ဆေ့ တွေ့ရတယ်။

…ယောက်ျား ၊ ရှင် ကျမကို အဲဒီကောင်ကလေး တွေနဲ့ အနောက်က နေ ချောင်းကြည့်နေတာလား…

တဲ့၊ ကျနော်လည်း မက်ဆေ့ ပြန်ပေးလိုက်တယ်။

…ဒီကောင်တွေက မြတ် လှကြောင်း ဆက်ဆီ ဖြစ်ကြောင်း ပြောနေကြတယ်၊ တကယ်လည်း မြတ်က အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာကိုး…

…တကယ်….

..တကယ်ပေါ့….

..အင်း ဒါပေမဲ့ မြတ် က ဦးဒင် ကြီးနဲ့လေ..

…တွေ့တယ်၊ မြတ် က သူ့ ကို ခေါ်လာမယ်လို့ လည်း ကြိုမပြောထားဘူး…

..ဟုတ်တယ်၊ သူက စျေးမှာ ဝယ်ချင်တာလေး တွေ ရှိတယ်ဆိုလို့ မြတ်က ခေါ်လာခဲ့တာ…

..အင်း ဒီဆိုင်က ကောင်လေး တွေက ပြောနေကြတာ သူက မြတ်ဖင်လုံး တွေကို ညှစ်နေတာ တွေ့ကြတယ်တဲ့…

..အာ..

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို တချက် လှမ်းကြည့်ရင်း မျက်နှာကို တဖက်လွဲသွားတယ်။

..မြတ် ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..

..အဲဒါ တွေ နားထောင်ပြီးတော့ မောင်က လီးတောင် နေတာလား…

..အင်းပေါ့..

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော်တို့ ဘက်ကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်ပြီးတော့ မက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်လိုက်တယ်။

..ဒါဆိုရင် လည်း ဆက်ပြီးတော့ တာ ခံစား တော့ ကပ်ကိုး လင်ကြီးရေ…

အဲဒီ မက်ဆေ့ ပို့ပြီးတော့ သူ့ လက်ထဲ ကိုင်ထားတဲ့ အထည်တွေကို ဦးသာဒင်ကြီး လက်ထဲ ထိုးထည့် ပြီးတော့ အဝတ်အစား စမ်းဝတ်ကြည့်တဲ့ ဖစ်တင် ရုမ်း ဘက် ထွက်သွားကြတော့ တယ်။ ဆိုင်အလုပ်သမား လေးတွေ တောင် ဟာ ကနဲ ဖြစ်သွားကြတယ်။

“ဟိုက် စော် က အဖိုးကြီး ရှေ့ မှာ အဝတ်တွေ လဲပြတော့ မယ်အဟီးး”

လို့ ပြောနေကြတယ်။ ကျနော်တို့ ရှေ့မှာပဲ အဝတ်လဲခန်းထဲကို ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အတူတူ ဝင်သွားကြတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ သိက္ခာ အတွက် တော့ စိုးရိမ်သွားမိတယ်။ အနီးအနား မှာ ကျနော် တို့ သုံးယောက်ပဲ သူတို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲ ဝင်သွားတာကို သတိထားမိကြတာ ဆိုတော့ တော်သေးတယ် ဆိုရမယ်။

ဆိုင်က အလုပ်သမားတွေက လည်း တအားတက်ကြွနေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တို့ နဲ့ ကပ်ရက် အဝတ်လဲခန်းကို ဝင်လိုက်ရင် သူတို့ ဘာတွေ ပြောနေလည်း ဆိုတာ အနီးကပ် ကြားရမယ်လို့ ဆိုတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ က အလုပ်နဲ့ ဆိုတော့ အကြာကြီး ဝင်နေလို့ မရဘူး။ ကျနော့်ကို ဝင်လိုက်သွားဖို့ တိုက်တွန်းကြတယ်။ ပြီးရင် ကျနော် ကြားခဲ့ သမျှ သူတို့ ကို ဖေါက်သည်ပြန်ချ ပေးဖို့ လည်း မှာလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် ကို ခိုင်မြတ်သူ တို့ ဝင်သွား တဲ့ အခန်းနဲ့ ကပ်ရက် အခန်းထဲ တွန်းထည့် ပေးလိုက်ကြတယ်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူတို့ အခန်းဘက်ကပ်လျှက်နံရံ ကို နားကပ်ပြီး နားထောင် ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာမှ တော့ စကားပြောသံ မကြားရသေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ လှုပ်ရှားသံနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တခိခိ ရီသံတိုးတိုးလေး ကို ကြားနေရတယ်။ ခနနေတော့ ရုတ်တရက် ဒုန်းကနဲ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို နံရံ ကပ်အောင် တွန်းလိုက်သလားမသိဘူး။ တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း ဘာပြောနေမှန်းသဲသဲကွဲကွဲ မသိရပေမဲ့ အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေသံကြား နေရတယ်။ ဒီလောက် အနီးကပ်ကြီး ကိုယ့်မိန်းမ ကို အဖိုးကြီးက တခုခု လုပ်တော့ မယ်ဆိုတာ သိနေရတော့ လီးက မတရားတောင်လာတယ်။ ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို အောက်တွန်းချ ပြီးလီးကို ထုတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးထိပ်က အရည်ကြည်တောင် စို့ထွက် နေပြီ။ ကျနော် နံရံကို ကပ်လို့ နားထောင်ရင်း မျက်စေ့ကို မှိတ်၊ ခိုင်မြတ်သူ ပုံကို ပြန်စဥ်းစားရင်း ဂွင်းစထု နေမိတယ်။

မကြာပါဘူး ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်တွေ အခန်းနံရံကို ပန်းထွက်ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ တယ်။ ကပ်ရက် အခန်းက လည်း ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ မပီမသ ငြီးသံလေး ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော့် အခန်းနံရံက လရည်တွေကို အောက်က စက္ကူစုပ်တခု နဲ့ ကောက်သုပ်လိုက် ပြီးတော့ ဘောင်းဘီ ဇစ်တွေ ဘာတွေ ပြန်တပ်၊ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ခုန ကောင်လေး နှစ်ယောက်က ဘာတွေ ကြားခဲ့သလဲ အတင်းလိုက်မေးတယ်။ ဘာမှ မကြားပါဘူး။ သူတို့ အဝတ်အစားတွေ စမ်းဝတ်ကြည့်နေကြတာပဲ နေမှာပါလို့ ပြောပြီးတော့ ဆိုင်က ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ကျနော် ကား ရပ်ထားတဲ့ နေရာ ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက မက်ဆေ့ ဝင်လာတယ်။

…မောင် ပြန်သွားပြီလား…

…မောင် ကားပတ်ကင်မှာ…

…အူးဒင် က ဒီရှော့ပင်းစန်တာ မှာ ရုပ်ရှင်ဝင်ကြည့်ရအောင်လို့ ပြောနေတယ်၊ ကြည့်ရမလား…

…မောင် ရုပ်ရှင် မကြည့်ချင်သေးဘူး…

…မောင့် ကို ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ မောင့်မယားကို သူက ပြောနေတာ…

ကျနော် စိတ်ထဲ မအီမလည် ဖြစ်သွားတယ်။ ခွေးမသားကြီး က ကျနော့် မိန်းမကို အိမ်မှာ အတွင်းကြိတ်လိုးနေ ရုံမကဘူး၊ လူကြားထဲ မှာ သူ့ စော်မှန်းသိအောင် ကြွားပြချင်နေတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ကျနော့် ကပ်ကိုးဖီးလ် ကို အကြောင်းပြပြီး သူက လည်း နံ့ချင်နေတယ်၊ ကျနော် ဘာမှ မက်ဆေ့ မပြန်ပဲ နည်းနည်း ကြာနေလို့ ခိုင်မြတ်သူ က ထပ်မက်ဆေ့ ပို့လာတယ်။

…မောင် ..မြတ် လိုက်သွားရမလား…

အခု အချိန် ကျနော်က မလိုက်နဲ့ ဆိုရင်လည်း သူ ကျနော့် အပေါ် စိတ်ခု တော့ မယ်။ ကျနော် မလိုက်နဲ့ လို့ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း သူသိနေပြီးသားပဲ။ ကျနော် မက်ဆေ့ ပြန်လိုက်တယ်။

…အင်း ဒါဆိုလည်း လိုက်သွားလိုက်လေ၊ သိပ်တော့ နောက်မကျနဲ့၊ မောင် အိမ်ပြန်လိုက်တော့ မယ် ဟုတ်လား…

…စိတ်ချပါ မြတ် ရုပ်ရှင်ပြီးတာနဲ့ ပြန်လာခဲ့မယ်၊ အသီးအရွက်လေး တွေလည်း စျေးက ဝယ်သွားဖို့မမေ့နဲ့နော်..

…ဘာဖြစ်လို့ မောင်က အသီးအရွက်တွေ ဝယ်သွားရမှာလဲ…

…အိမ်မှာ ချက်ပြုတ်ဖို့လေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်က၊ မဝယ်ချင်လို့လား…

…ငါတို့ နှစ်ယောက် စျေးအတူတူ ဝယ်မလို့ လာကြတာ၊ အခုတော့ မင်းက အဖိုးကြီးစနဲ့ ရုပ်ရှင်သွားပြီး ငါ့ကို တော့ စျေးဝယ်ခိုင်းရလား…

…ဟုတ်တယ်လေ၊ ရှင့် မယားက သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင် သွားမလို့ ရှင်ပဲ သဘောတူထားတယ်မလား…

…အဲတော့…

…အဲတော့ စျေးကိုယ့်ဘာသာ ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်တော့ ပေါ့ ကပ်ကိုးလင်ကြီးရဲ့…

ကျနော် တော်တော် ဒေါသဖြစ်သွားလို့ ဘာပြန်ပြောရမယ်မှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး။ ခနနေတော့ နောက်ထပ် မက်ဆေ့ ဝင်လာတယ်၊ ကျနော် ဝယ်သွားရမဲ့ စျေးဝယ်ဖို့ စာရင်း၊ သူက ကပ်ကိုးလင် လို့ ပြောပြီး ကျနော် ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို ဘာ လုပ်ချသွားတာ။ ကျနော် အခံရ ခက်လိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း။ အနားက အစုံရောင်းတဲ့ စတိုးမှာ သူပေးထားတဲ့ စာရင်းပါ ပစ္စည်း တွေ အကုန်ဝယ်ချလိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံပေးမလို့ တန်းစီတော့ မိန်းမတွေချည်းပဲ တန်းစီနေတာ တွေ့ရတယ်။ စဥ်းစား ကြည့်လေ အသည်းနာ လေပဲ၊ သူ့ ဘဲနဲ့ ရုပ်ရှင်သွားဖို့ ယောက်ျား ဖြစ်သူက စျေးလာဝယ်ပေးရတယ်လို့ဗျာ။

ပိုက်ဆံချေပြီးတော့ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ သားကို ထားထားတဲ့ ကလေးထိန်းအိမ်မှာ သားကို ဝင်ခေါ်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ စျေးက ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေ မီးဖိုချောင်မှာ ချထားလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ခန်းထဲ မှာ အိပ်ယာခင်းက လည်း တွန့်ကြေမွလို့ ပြန်တောင် မဆန့်ထားဘူး။ ကြမ်းပေါ် မှာလည်း အဝတ်တွေက ဟိုတစ ဒီတစ ရှုတ်ပွလို့၊ အဲဒါတွေ လစ်လျူရှုထားလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် အသာလှဲ ပြီး မှိန်း နေလိုက်တယ်။ စိတ်အတွေးထဲမှာ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို ရုပ်ရှင်ရုံထဲ တွဲပြီး သမီးရီးစားလို ထိုင်ကြည့် နေတဲ့ ပုံ ပေါ် လာတယ်။

အိပ်ယာမှာ ခနမှေးရင်း အတွေးတွေ ရောက်ပွား၊ နှလုံးခုန်သံလည်း မြန်လာလို့ မျက်လုံး ပြန်ဖွင့် ပြီး နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုးနာရီ ဖြစ်နေပြီ၊ ဘိုက်ကလည်း တအားဆာလာပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီ က မက်ဆေ့ များ ပို့ထားလေမလား ဆိုပြီး ဖုံးကိုဖွင့် ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာမှ မတွေ့ဘူး။ နည်းနည်း စိတ်ပူလာလို့ သူ့ကို ခေါ်ကြည့်မလို့ တွေးတုန်း ဖုံးဝင်လာတယ်။ ကိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ။

“မောင် အိမ်မှာလား”

“အင်း”

“မြတ် တို့ အိမ် ကို နောက် နာရီဝက်ဆို ရောက်မယ်။ မြတ် စားစရာ ဝယ်လာခဲ့မယ်၊ မအိပ်နဲ့ဦးနော်”

အင်း ဒီလို ဆိုတော့ လည်း ကျနော့် အပေါ် သူ ဂရုစိုက်သေးသားပဲလို့ တွေးရင်း နည်းနည်း စိတ်ပြေသွားရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ဖုန်းတချက်ခေါ်က ကျနော့် စိတ်တွေကို လုံးဝ အေးချမ်းသွားစေခဲ့တယ်။
အခန်း ၃၄။

အိမ်ရှေ့တံခါးက လူခေါ် ဘဲလ် မြည်သံကြားလို့ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ဆယ်နာရီ ထိုးနေပြီ။ ကျနော် အိပ်ချင် မူးတူး နဲ့ ထပြီး တံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမ က သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ တံခါးရှေ့မှာ ရပ်လို့၊ မိန်းမ ဝတ်စား ထားတာက လည်း ဟော့ ရှော့ ဆိုတော့ လှလို့ ပလို့ ဆက်ဆီ ဖြစ်လို့ပေါ့။ လက်ထဲမှာလည်း ရှော့ပင်း စန်တာ ကဝယ်လာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေနဲ့၊ ကျနော်က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ထဲ ဝင်လို့ ရအောင် အပေါက်ဝ ကနေ လမ်းဖယ်ပေးလိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဦးသာဒင်ကို ကျနော်က ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖါပေါ် မှာ ထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကြီးက ပြုံးဖြီးဖြီး နဲ့ တော်တော့် ကို ပီတိ ဖြစ်နေပုံပဲ။ ဆက်ဆီကျကျ ကောင်မ လေးတယောက်နဲ့ လူရှေ့သူရှေ့ မှာ တွဲသွားပြလိုက်ရတာ သူ့ ကိုယ်သူ တော်တော် ဂုဏ်ယူနေပုံရတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ခန်းထဲက နေ မီးဖိုဘက်ကို ထွက်သွားတော့ ဦးသာဒင် က ကျနော့်ကို အလုပ် အကြောင်း ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ မေးမြန်းနေတယ်။ ခွေးမသား ကြီး က ခပ်တည်တည်နဲ့ ကိုယ့်ကို လာပြီး ပုံမှန် လိုလို၊ စောက်ရူးငတုံး ၊ မိန်းမ နောက်မီးလင်းနေတာ မသိတဲ့ ကောင်လို သဘောထား ပြီး မျက်နှာမပျက် စကား လာဖော နေတယ်။ ကျနော် က သိပ်စိတ်မကြည်လင်တာ နဲ့ စကားတောင် ဟဟ မပြောမိပါဘူး၊ သူပြောတာ မေးတာကို ဝတ်ကျေတမ်းကျေ အင်းအဲ လုပ်နေလိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲက နေ အချိုရည် သုံးခွက် ယူလာပြီး စာပွဲခုံပေါ် ချလိုက်တယ်။ ကျနော့် ကို သူ့ ဘဲကြီး ရှေ့ မှာ ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ပြန်နောက်ကျတာ ဆောရီးနော် လမ်းမှာ ကားတွေ တအားကျပ်လို့ ဘာညာလုပ် နေတယ်။ သူ့လင်ငယ် အဖိုးကြီးက ပါ ဝင်ထောက်ခံ ပေးနေတယ်။ တကယ်တမ်းကျတော့ ခွေးမသားကြီး ရှေ့ မှာ မိန်းမ က ကျနော့် ကို ရိုရိုကျိုးကျိုး တောင်းပန်နေတာ ဆိုတော့ စိတ်ထဲက ကြိတ်ကျေနပ် နေမိတယ်။ ဘယ်ကောင် က သူ့ လင်အစစ်လဲ ကွလို့ ကိုယ့်ဘာသာ တွေး ကျေနပ်နေလိုက်သေးတယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော် လည်း သူတို့ ကို ပုံမှန် စကား ပြန်ပြောဖြစ်တော့ တယ်။ တကယ်တမ်း ကလည်း ကျနော် စခဲ့ တဲ့ ဇာတ်လမ်း ကျနော် ပဲ တာဝန်ယူရမှာ မဟုတ်လား။ ကိုယ် ဖြားယောင်း သွေးဆောင်မိလို့ မိန်းမ က ကြိုက်နှစ်သက် သွား တော့ မှ ကိုယ်က ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်လို့ မရတော့ ဘူးလေ။

ဦးသာဒင် က ကျနော်တို့ လင်မယား နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဆိုဖာ မှာ ထိုင်နေပြီး တော့ စကား ပြောနေကြတာ၊ သူနဲ့ ကျနော့် မိန်းမ တို့ ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ တွေက အကြောင်းမသိတဲ့ သူဆိုရင်တော့ ရိပ်မိချင်မှ ရိပ်မိလိမ့်မယ်။ သိနေတဲ့ ကျနော်က တော့ သူတို့ ချင်း လျို့ဝှက် စကားတွေ ပြောနေကြတယ် ဆိုတာ သတိထား မိနေတယ်။ ကျနော်လည်း ဖီး နည်းနည်း အောက်လာတာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဖုံးသွားယူလိုက် ဦးမယ်ဆိုပြီးထလာခဲ့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ထမင်းစား ဖို့ ပြင်လိုက်မယ်လို့ ပြောသံကြားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးသာဒင်က သူမစားတော့ ဘူး၊ ဘိုက်လည်းမဆာဘူး၊ သူ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာလေး တွေ ရှိလို့ ပြန်ဦးမယ်လို့ ပြောနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မိန်းမ က အတင်း စားခိုင်းနေသံကြားရတယ်။ ကျနော် ဖုံးကိုင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ က ထွက်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် လက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်ထားတယ်။ ဦးသာဒင် တတောင်ဆစ် က ခိုင်မြတ်သူ နို့တလုံးကို ဖိမိနေတယ်။ ဒီအဖိုးကြီးကို ဒီလောက် ဂရုတစိုက်လုပ်နေတာတွေ့ ရတော့ မနာလိုစိတ်က ဝင်လာပြန်ရော။

ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာတာတွေ့လို့ ဦးသာဒင် လက်မောင်း ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်က နောက်တခါကျမှ စားတော့ မယ် အခုတော့ တကယ် အရေးတကြီး လုပ်စရာ ရှိလို့ပါဆိုပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ကောင်းတာပဲ၊ ခင်ဗျားကြီး ထွက်သွား မှ ပဲ ကျူပ်လည်း ကျူပ်မိန်းမ ဆီက ဂရုစိုက်တာတွေ ပြန်ရတော့ မယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။

ဦးသာဒင် ထွက်သွားလို့ အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြပဲ ငြိမ်သက် နေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သူစျေးက ဝယ်လာတဲ့ အစား အသောက်အထုပ်တွေကို ဖြည်ပြီး စားကြဖို့ ခေါ်တယ်။ ပုဂံပြား နှစ်ချပ််ယူပြီး ထမင်းကျော် တထုပ်ထဲက သူက နည်းနည်းလေး ပဲ ယူပြီး ကျန်တာတွေ ကျနော့် ပုဂံထဲ ထည့်ပေးတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်စား နေကြရင်း ကျနော် က စကား စပြောလိုက်တယ်။

“ရုပ်ရှင် က ဘယ်လိုနေလဲ”

“ရုပ်ရှင် က ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရုံထဲမှာ ကြည့်တဲ့သူ သိပ်မရှိဘူး”

“အော်၊ မြတ်တို့ က အပြင်မှာ စားကြသေးလား”

“အင်း”

“အင်း ထင်သားပဲ အဲဒါကြောင့် မြတ် အခု မဆာဘူး ဖြစ်နေတာပေါ့”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ ပုဂံထဲက ထမင်းကျော်ကို ထိခနမ်း ဆိတ်ခနမ်း လုပ်နေတယ်။ ပြီးတော့ မှ၊

“တော်ပြီ မြတ်မစား နိုင်တော့ ဘူး၊ ဘိုက်အရမ်းပြည့်နေပြီ”

ကျနော် က ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်ပြီး ထမင်းကျော်ကို ဆက်စား နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော် စား အပြီးကို ထိုင်စောင့်နေတယ်။ ကျနော် စား ပြီးတော့ မှ သူ ပုဂံတွေ အစားအစာ ကျန်တာတွေကို သိမ်းဆည်းနေတယ်။ ကျနော် ကအခန်းထဲ ဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ သားဘေး နားမှာ လှဲလျှောင်း နားနေ တုန်းခိုင်မြတ်သူ ဝင်လာတယ်။ သူက အိပ်ခန်းထဲက မှန်ဘီရို ရှေ့မှာ အဝတ်အစား တွေကို ချွတ်လဲနေတယ်။ ကျနော် သူ့ကို ကြည့်နေတာကို သူက လည်း မှန်ထဲက နေ မြင်နေရတယ်။ သူ အပေါ်က အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ချလိုက်တော့ အတွင်းက ဘရာနဲ့ ပင်တီ အနီရောင် ခပ်ပါးပါး တွေ ဝတ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

“ဝိုး အဲဒါတွေ မြတ် ဝတ်တာ မောင်တခါမှ မတွေ့ဖူးပါလား”

“အင်း ဒီနေ့ ပဲ အူးဒင် က မြတ်အတွက် ဝယ်ပေးတာ”

ကျနော် ဖီးအောက် သွားတယ်။ ကျနော် မျက်နှာ ပျက်သွားတာကို မှန်ထဲက နေ ခိုင်မြတ်သူ က မြင်လိုက်တယ်။

“ဘာဖြစ်လို့ လဲ မောင်၊ ကြည့်လို့ မကောင်းဘူးလား”

“ကောင်းပါတယ်”

ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ မေးခွန်းတွေ အစီအရီ ပေါ် လာခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဆံပင်တွေကို သိမ်းပြီး စည်းနေတုန်း ကျနော်က လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

“ဒီနေ့ မှ ဝယ်ပေးတာ ဆိုရင် ဘယ်အချိန်က ဝတ်ထားလိုက်တာလဲ၊ မြတ်ဝယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေက ဖွင့်တောင် မဖွင့်ရသေးပဲနဲ့”

ခေါင်းက ဆံပင်ကို စုစည်းပြီးသွားတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျ‌နော်တို့ သား ရဲ့ ပုခက်ကုတင် နားကို သွားပြီး သားကို ကောက်ချီလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ ကျနော်တို့ ကုတင် စောင်းမှာ လာထိုင်ပြီး သားကို နို့တိုက်ဖို့ ပြင်တယ်။ ကျနော် က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှန်လှဲနေရင်းက ခိုင်မြတ်သူ ဆီက အဖြေကို စောင့်နေရင်း နဲ့ သူ့ ဘော်ဒီ ကို ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့ ရဲ့ သေးကျင်တဲ့ ခါးအောက်က ကားစွင့် ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ကျနော့် လီးကို နွေးလာစေတယ်။ ဘိုက်သား ကလည်း အရမ်း မချပ်ပေမဲ့ ပူမနေဘူး၊ မို့မို့လေး နဲ့ အပေါ်က ဖွံ့ထွားလှတဲ့ နို့ကြီးတွေ ကလည်း အားရစရာ ဆိုတော့ လီးက တဖြည်းဖြည်းမာလာခဲ့တယ်။ ဒီဘော်ဒီ ဒီအသား ကို မထိမတွေ့ ရတာ ဘယ်နှစ်ပတ် တောင် ရှိနေပြီလဲ။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ သားကို နို့တိုက်တယ်၊ ပြီးသွားတော့ သားရဲ့ ပုခက်ကုတင်ပေါ် သွားတင် တယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် နား လျှောက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲချမလို့ ပြင်တယ်။ ကျနော် က မနေနိုင်တော့ ဘူး ထပ်မေးလိုက်တယ်။

“မြတ်၊ ဒီနေ့ မှ ဝယ်လာတဲ့ အတွင်းခံတွေကို ဘယ်အချိန်က ဝတ်လိုက်တာလဲလို့၊ ဆိုင်မှာ ပိုက်ဆံမရှင်းသေးပဲ နဲ့ တော့ ဝတ်လို့ မရရဘူး။ အဲဒါဆို ဘယ်အချိန်၊ ဘယ်နေရာ မှာ သွားဝတ်လိုက်တာလဲလို့”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်လို့၊

“ရှင်က တော့်တော့် ကို သိချင်စိတ်များတာပဲ၊ အရင်ဆုံး ပြောစမ်းပါ၊ မြတ် နဲ့ လိုက်လား ကြည့်လို့ ကောင်းလား ဆိုတာ”

“ကောင်းပါတယ်၊ ဘယ်အချိန်က ဝတ်ခဲ့တာလည်း ပြောစမ်းပါ”

ခိုင်မြတ်သူက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ကျနော့်ကို ကြည့်ရင်း၊

“ရှင် လီးတောင် နေပလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော် က အောက်က တောင်နေတဲ့ လီးကို စောင်နဲ့ မသိမသာ ဖုံးထားရင်းက၊

“မတောင်ပါဘူး”

လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော် ဖုံးထားတဲ့ စောင်ကို ကြည့်ရင်း၊

“တကယ်လား”

လို့ ထပ်မေးတယ်၊ ကျနော် အသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းရင်း၊

“တကယ် မတောင်ဘူး”

လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ခစ်ခစ် နဲ့ ရီလိုက်ရင်း၊

“အင်းပါ အင်းပါ ၊ ရှင်က ရှင့် မယား ကို လိုးနေတဲ့ အိမ်နီးချင်း က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနဲ့ ဘရာဇီယာ ဝယ်ပေးတာ တွေ့ရတော့ လီးမတောင်ဘူး ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှင့် မယား ကို သူ့ ဘဲကြီး က ရုပ်ရှင် ပြီးအောင် ပေးမကြည့်ပဲ နဲ့ တဝကြီး လိုးပြစ်လိုက်တယ် ဆိုရင်တော့ လီးတောင်မှာ မဟုတ်လား”

ခိုင်မြတ်သူ ရုတ်တရက် အဲလို ပြောချလိုက်တော့ ကျနော် အံ့အားသင့်သွားတယ်။ မနာလို စိတ်က ပေါ်လာ ပြန်တယ်။ ဒီခွေးမသား ကြီး က ကျနော် မသိလိုက်ရပဲနဲ့ ကျနော့် ရဲ့ မယား အလှအပလေး ကို အခု ညနေက လိုးလိုက်ပြန်ပါရောလား။ ကျနော့် ဘယ်ဘက် ရင်ဘတ်ထဲက တောင် စူးကနဲ အောင့် သွားတယ်။ မျက်လုံးကို ခနမှိတ်ပြီး အသာငြိမ်လို့ စိတ်ကို လျော့ ထားလိုက်ရတယ်။ လက်က ရင်ဘတ်ကို အသာလေး ဖိထားလိုက်မိ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဒီလောက်တောင်မှ နာကျင်မှု တွေ ပေးနေပါလား။ ကျနော် က မိသားစု အတွက် စားဖို့ သောက်ဖို့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ စျေး မှာ ဝယ်နေတုန်း သူက နောက်လင် အဖိုးကြီး အလိုးကို ကောင်းကောင်းခံနေခဲ့ပါလား။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒီညနေပိုင်း လိုးဖြစ်လိုက်ကြမယ်လို့ ကျနော် မျှော်လင့် မထားမိ တာ အမှန်ပါ။ ကျနော် က သူ အဖိုးကြီး နဲ့ ရုပ်ရှင် ကြည့်ချင်တယ် ဆိုလို့ ခွင့် ပြုပေးခဲ့ မိတာ။ အခုတော့ တကယ့် ကို ရင်ထဲ အောင့် သွားရတယ်။ ကျနော့် အခြေအနေ ကို ကြည့်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ က ရုတ်တရက် လာဖက် တာ ခံစား လိုက်ရလို့ မျက်စေ့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။

“မြတ် တို့ ကြိုတင် ရည်ရွယ်ထားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရုပ်ရှင် ကြည့်နေရင်း သူက တအား ဆွပေးလာတော့ မြတ်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားရတာပါ”

ကနြောျ က ခေါငျးပဲ ငွိမျ့ ပွလိုကျတယျ။ ခိုငျမွတျသူ က သူ့ ပါးကို ကနြော့ျ ရငျဘတျပေါျ အပျရငျး မှောကျခလြိုကျတယျိ။ ကနြောျ က သူ့ ခေါငျးကို လကျဖဝါးနဲ့ ကိုငျထားလိုကျရငျးက၊

“မောင် က တော့ စောင့်နေလိုက်ရတာ၊ မြတ်ကို ပြောထားတယ်မလား မောင် အရမ်း ပင်ပန်းနေပြီလို့၊ အမြန်ပြန်ခဲ့ ပါတော့ ဆိုတာ”

“အင်း မြတ် လည်း ရုပ်ရှင် ကြည့်နေရင်းနဲ့ မောင့် အကြောင်းတွေးနေတာ၊ အော် မြတ်က ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မြတ်ဘဲ ကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတုန်း မောင်က တော့ အိမ်အတွက် အသီးအရွက်တွေ ဝယ်နေရရှာတယ်လို့၊ တချိန်ထဲ မှာပဲ အူးဒင် ကြီးက မြတ် ပေါင်ကြားကို သူ့ လက်ကြီးထည့် ပြီး ကလိနေတာကိုး၊ မြတ် ဟာလေး စိုရွဲလာရတာပေါ့”

ကျနော် က ဘာစကားမှ ပြန်မပြောတော့ ပဲ ခေါင်းကို ပဲ ငြိမ့် ပြတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ ကြည့်တယ်။ ကျနော့် ဆီက သူ့ ကို အပြစ်တင်တာ တွေ ဆူပူတာတွေ မကြားရတော့ သူက စောင်ပေါ် ကနေ ကျနော့် လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လီးက မမာ့ တမာ ဖြစ်နေတယ်။

“မောင်၊ ဘာလို့ မောင့် လီးက မတောင်ဘူး ဖြစ်နေတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် တော်တော် စိတ်ထိခိုက်သွားတယ် ဆိုတာ ရိပ်မိ သွားတယ်၊ သူ့ မျက်နှာ က ကျနော့် ကို တောင်းပန်ချင်တဲ့ ပုံပြောင်းသွားတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ သူ့ ဆဲလ်ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ညာဖက် လက်က ကျနော့် လီးကို ကိုင်ထားတာမို့ ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကဖုံးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ ကျနော့် ဘက်ကို ဖုံးစခရင် လှည့် ပြလိုက်တယ်။ ကျနော့် ယောက်ဖ၊ ခိုင်မြတ်သူရဲ့ နောက် လင်ငယ် တယောက် ကခေါ်တာ၊ ဖုံးက အဆက်မပြတ်မြည်နေတယ်။

“မောင်၊ မြတ်ဘာလုပ်ရမလဲ၊ ချလိုက်ရမလား ကိုင်လိုက်ရမလား”

ကျနော့် ကို မေးရုံ မေးတာ သူ့ လက်မ နဲ့ ဆလိုက်လုပ်ပြီး ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ဘယ်ဖက်နဲ့ ဖုံးကို ကိုင်ပြီး သူ့ နားနားကို ကပ်လိုက်တော့ သူ့ ညာဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့် လီးက ဆတ်ကနဲ တောင် လာတာ သူ သတိထားမိ သွားတယ်။
အခန်း ၃၅။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ လက်ကို ပြန်ရုတ် သွားလိုက်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီ ပေါ် ကနေ စပွတ်နေတယ်။ ဖုံးကို လည်း တဖက်က ပြောရင်း တဖက်က သူ့ စောက်ဖုတ်ကို သူပွတ်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ ဟိုကောင်က သူ့ကို မာစတာဘိတ်လုပ်ခိုင်း နေတာနေမယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဘာစကား မှ မပြောတော့ ဘူး။ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပြီး ငြီးတွား သံပဲ ထွက်တော့ တယ်။ တဖက်က ကျနော့် ယောက်ဖ က သူ့ကို ဘယ်လို လုပ်တေယ် ဆိုတာ ပြောနေသလား မသိဘူး၊ အခုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဂရုမစိုက် တော့ဘူး၊ သူ့ ဖုံးထဲက တဖက်က ကောင် ပြောတာ နားထောင်ပြီး သူ့ မျက်လုံးကို မှိတ်လို့ စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီပေါ် ကပဲ တအား ဖိပွတ်နေတယ်။ နောက် တော့ အရှိန်တက်လာတယ်၊ သူ့ ငြီးသံ ကလည်း ပိုကျယ်လာပြီး ဖင်ကြီးတောင် အိပ်ယာပေါ် က ကြွကြွ တက်လာတက် အထိ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေတယ်။

ကျနော် ကတော့ လီးတောင် လျှက် နဲ့ ဘေးက နေ သူ့ကို ပဲ ကြည့်နေမိတယ်။ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ ပြီးသွားတယ် ထင်တယ်၊ နို့သီးခေါင်းတွေ လည်း ဘရာအောက်က နေ တင်းထောင် နေပြီး သူလက်နဲ့ ပွတ်နေတဲ့ နေရာက ပင်တီမှာလည်း အရည်တွေ စိုကွက် နေတယ်။ မျက်လုံးကို ဖွင့် ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် မျက်လုံးတွေနဲ့ ဆုံသွားတယ်။

“မောင် စိတ်ချမ်းသာ သွားပလား”

ကျနော်လည်း ကိုယ့် လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းက၊

“အင်း၊ မြတ် တော်တော် ဟော့ ဖြစ်နေတာပဲ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူကလည်း၊

“ဟုတ်တယ် မြတ် ညနေကတည်းက ဟော့ ဖြစ်နေတာ ၊ စိတ်အရမ်းထနေတာလေ”

လာပြန်ပြီ ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ အကြောင်း ဆိုပြီး ကျနော် ပါးစပ်ပိတ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ရိပ်မိ ပုံပါပဲ။

“မောင်၊ မောင်က ကပ်ကိုး လင် ဆိုရင် အမှန်တရား တွေကို လက်ခံနိုင်ရမယ်လေ။ မောင့် ဖန်တက်ဆီ တွေကို မြတ် သဘောပေါက် နေပြီလေ၊ မြတ် တို့ အတူတူ ဖီးခံစား လို့ ရတယ်မဟုတ်လား။ မောင့် အနေနဲ့ သဘော ပေါက်ထားရမှာက မောင့် မယား က တခြားလူတွေ နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံခဲ့တယ်ဆိုတာ လေ။ အူးဒင် နဲ့ အလိုးခံ တာကို မောင်က ဂျယ်ဝင်တယ် ဆိုတာ သိနေတော့ မြတ်က ပိုစိတ်ထ ရတယ်။ မောင် က မြတ်ကို အရမ်းချစ်လို့ ဂျယ်ဝင်တယ် ဆိုတာလည်း မြတ်က သိနေတယ်။ မောင်က မြတ်ကို အရမ်း ချစ်၊ အရမ်းဂရုစိုက် လို့ အဲလို ဖြစ်နေရတာ ဆိုတာကို လည်း သိရတော့ မြတ်က လည်း မောင့် ကို အရမ်းချစ်နေရတာပေါ့”

“အဲဒါ ဆိုလည်း မြတ်က ဒီညနေ ရုပ်ရှင် က နေ အိမ်ကို အမြန်ပြန်လာခဲ့ပေါ့၊ မြတ်ကို ချစ်တဲ့ မောင် အိမ် ကစောင့် နေမယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား”

ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာ တည်သွားပြီး အသံကလည်း မာကြောကြောနဲ့ ပြန်ပြောတယ်။

“ဒီမှာ မောင်၊ မြတ်က မြတ်ဖီလင်ကို ချက်ခြင်းကြီး ပြောင်းလို့ ရအောင် စက်ရုပ်မဟုတ်ဘူး။ တယောက် က မြတ် ပေါင်ခွဆုံက အဖုတ်ကို ကလိနေတယ်။ မောင့် ဖန်တက်ဆီ က လည်း မောင့်မယားက အိမ်နီးချင်း ယောက်ျား တယောက်ကို စောက်ဖုတ်ဖြဲပေးပြီး အလိုးခံစေချင်တယ်။ မောင်သာ ကပ်ကိုး ဖီးကို အကောင်အထည် မဖေါ်ခဲ့ ဘူး ဆိုရင် မြတ်တို့ က ပုံမှန် လင်မယား ပဲ ဖြစ်နေမှာလေ၊ အခုတော့ မောင်ပဲ အစစအရာရာ ကို ပြောင်းစေခဲ့တာ လေ။ တခါတလေတော့ မောင့် ဖီးကို အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ လုပ်တာ ဖြစ်သလို တခါတလေတော့ လည်း မြတ် ဖီးလ် က ခေါ် ဆောင် သွားတာခံရတာပဲ၊ အဲတော့ မောင် တကယ့် လက်တွေ့ ဘဝ ကို လက်ခံဖို့ သာ ကြိုးစား ပေတော့”

ခိုင်မြတ်သူ က ရုတ်တရက် စကား ပြောတာ ရပ်သွားတယ်။ သူ့ မျက်လုံး တွေက ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့် လက်တွေကို ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းသွား ပြီး သူ စျေးက ပြန်လာတော့ ပါလာတဲ့ အထုပ်တထုပ်ကို ကောက်ပြီး အဲဒီထဲက ပန်တီ တထည်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

“အဲဒီ ပန်တီက မောင် ရှော့ပင်း စန်တာမှာ ချောင်းကြည့်နေတုန်းက မြတ်ဝတ်ထားခဲ့တဲ့ဟာ။ မြတ်နဲ့ မြတ်ရဲ့ လင်ငယ် အတူတွဲသွားတုန်း ဝတ်နေခဲ့တဲ့ဟာ၊ ပြီးတော့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာ သူက လက်ချောင်းနဲ့ မြတ် စောက်ဖုတ် ကို ထိုးနိူက် ကရိုင်း တုန်းက ဝတ်ထားခဲ့တဲ့ ပန်တီ ”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ဆီ ပြစ်ပေးလိုက်တယ်။ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ကျလာတဲ့ ပင်တီကို ကျနော် ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ ခွဆုံက စိုထိုင်းနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်ပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ လှဲလျောင်းလိုက်ပြီး ဆက်ပြောနေတယ်။

“သူက လက်နဲ့ ကလိ တော့ စောက်ရည်တွေ တအားရွဲကျလာလို့ ဆက်ဝတ်ထားလို့ မရတော့တာ ကြောင့် ချွတ်ပြစ်ခဲ့ရတာ”

ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို တဆင့်ပြီး တဆင့် အရှက်ရအောင် ပြောနေတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက်နဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်ရင်း၊

“ရှင်က ကျမ ကို ဘယ်အချိန်၊ ဘယ်နေရာမှာ ဝတ်ခဲ့တာလည်းလို့ မေးတယ်၊ ရှင်နားထောင်ချင်လို့လား”

ကျနော် ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ထပြီး ကျနော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ထိုင်လို့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး၊ ကျ‌နော့် မျက်နှာကို ကြည့်လို့ ဆက်ပြောတယ်။

“အူးဒင် က ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ကရိုင်းတော့ စောက်ရည်က တအားရွှဲလာခဲ့တယ်။ ကျမ ငြီးသံ ကလည်း ကျယ်လာတယ်၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာ လည်း တခြားလူတွေ ရှိတော့ သူက တနေရာရာ သွားရအောင် လို့ ပြောတယ်။ ကျမ ကလည်း တအားကို ရွ နေပြီလေ။ ဘယ်ခေါ်သွားသွား လိုက်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ၊ ”

“မင်းတို့ က ဘယ်သွားကြလဲ”

“သူက ရှင့် မယားကို မီးရထား ဘူတာရုံနားက အိမ်တအိမ်ကို ခေါ် သွားတယ်။ သူ့ မိတ်ဆွေရဲ့ အိမ်တဲ့၊ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး အဲဒီ အချိန်၊ သူ့ ဆီမှာ သော့ ရှိနေတော့ ကျမတို့ ဝင်ခဲ့ကြတယ်”

“ပြီးတော့”

“ပြီးတော့ သူက အားရ ပါးရ ရှင့် မယား ကို လိုးတာပေါ့၊ ရှင်က အိမ်အတွက် စျေးဝယ်နေတုန်း၊ ရှင့်မယားကို အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီးက အားရပါးရ စောက်ဖုတ်ဖြဲလိုးတာလေ”

“ခိုင်မြတ်သူ!!!!”

ကျနော် သူ့ နာမည်ကို အကျယ်ကြီး အော်ပြစ်လိုက်မိတယ်။ သူက မမှု ပါဘူး။

“မောင့် မယား က သူလိုးလို့ ရအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပေးပြီး အားရပါးရ စိတ်ကြိုက်ခံခဲ့တာပေါ့”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို ဂွင်းထု ပေးနေရင်း ပြောနေတာမို့ ၊ ကျနော် လီးက တအားတောင်ပြီး ပြီးချင်နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘောကိုပါ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ ကျနော့် လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်ထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့ တယ်။ လရည်တွေက သူ့ လက်မှာ‌ရော၊ ကျနော့် ဘိုက်ပေါ်၊ သူ့ ရင်သား တွေပေါ် အကုန်စင်ကုန်တယ်။ ကျနော့် လီးက ပျော့ ခွေ သွားတော့ မှ လီးကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ လက်ဖဝါးမှာ ပေကျံ ကုန်တဲ့ ကျနော့် လရည်တွေကို သူက လက်ထောင်ပြတယ်။ အဲဒီ လရည်ပေနေတဲ့ လက်ဖဝါးကို ကျနော့် ရင်ဘတ် ပေါ် မှာ လာသုတ်လိုက်ရင်းနဲ့။

“ရှင့် လရည်တွေက အူးဒင် လောက်တောင် မများဘူး”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် မှာ ပေကျံ နေတဲ့ လရည်တွေကို ကိုယ့်ဘာသာ ဆေးဆိုတဲ့ အမူအယာပြလိုက်တယ်။

“မောင် ကိုယ်ပေါ် က ဟာတွေ မောင့်ဘာသာ ဆေးပြီး သန့်ရှင်းလိုက်တော့၊ မြတ် ဘဲတွေက လည်း သူတို့ လရည်တွေကို မြတ်ကိုယ်ထဲမှာရော ကိုယ်ပေါ် မှာရော ပန်းထုတ် ခဲ့ကြတာ။ တကယ်တော့ ကပ်ကိုးလင်က မြတ်ကို ပါ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရမှာ၊ ကပ်ကိုးလင် အစစ် ဆိုရင်တော့ အဲဒါပါ လုပ်ပေးရမှာ”

လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ကျနော် ဘာမှ မပြောနိုင်ပဲ ငြိမ်ကျန်ခဲ့ ရပါတယ်။ ကျ‌နော် တော့ မယားချောလေး ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တကယ့် ကပ်ကိုးလင် အစစ် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။

………………..

မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ဘေးမှာ အေးအေး ဆေးဆေး ပဲ အိပ်မောကျ နေလေရဲ၊ သားလေး ကလည်း သူ့ ပုခက် ကုတင်‌ပေါ် မှာ အိပ်ပျော် နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို မနေ့က သူ့ ဘဲကြီးဝယ်ပေးလိုက်တဲ့ ပင်တီ အနီက တော့ ခုထိ ဝင်ထားတုန်းပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ကိုယ်လုံး ကတော့ တကယ့် ကို အောအားတွေ ထဲက မင်းသမီး တွေရဲ့ ကိုယ်လုံးပါပဲ။ သူ့ကို ခွေးမသားကြီး က ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပေးနေလို့ များ ဘော်ဒီက ပိုလှလာသလား မသိဘူး လို့ တောင် လျှောက်တွေး နေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ရမက်ဇော က ကျနော် ဖြည့်ဆည်း မပေးနိုင်လောက် အောင်ကို ပြင်းထန်လွန်းတာ တွေးမိလိုက်ရင် လီးက တောင်လာရော၊ ကျနော် နဲ့တုန်းက မတတ်နိုင်ပေမဲ့ သူ့ လင်ငယ် နှစ်ယောက်စလုံး နဲ့က အပြိင်အဆိုင် လှုပ်ရှားနိုင်တာ တွေးလိုက်မိ တော့ လည်း စိတ်အား ငယ်မိတယ်။ အခု တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အဲလို ထန်ထန် ကြမ်းကြမ်း လူတွေနဲ့ အလိုးခံရတာကို နှစ်ခြိုက်နေပြီလေ။ ကျနော့် ရဲ့ ခွင့် ပြုချက်ပါ ရပြီးသား ဆိုတော့ ပိုကဲလို့ ကောင်း၊ ပိုနွဲလို့ ကောင်းနေတာပေါ့။

ကျနော် ကုတင်ပေါ် က ဆင်းလိုက် တော့ ကြမ်းပေါ် မှာ ခိုင်မြတ်သူ မနေ့က ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ပြစ်တင်လိုက် တဲ့ ပန်တီလေး ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ပန်တီလေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံကြားကို ကြည့်လိုက်တော့ အရည်ခြောက်လို့ မာတာတာလေး ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ မနေ့က ခိုင်မြတ်သူ ပြောပုံ အရဆို ဦးသာဒင်ကြီး က ရုပ်ရှင်ရုံထဲ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ကရိုင်းထားလို့ ထွက်ကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေပဲ ပေါ့။ အဲဒီခွဆုံလေးကို ကျနော့် နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး ရူလိုက်မိတယ်။ စောက်ဖုတ်နံ့ ညီစို့စို့လေး ရတာနဲ့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်တက်လာတယ်။ ကျနော့် ပုဆိုးကို ဖြည်လိုက်ပြီး တောင်နေတဲ့ လီးပေါ် ခိုင်မြတ်သူ ပန်တီ ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ပန်တီကို လက်တဖက်က ကိုင်လို့ နှာခေါင်းမှာ တေ့ရူရင်း နောက်လက်တဖက် နဲ့ ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု မိတော့ တယ်။ စိတ်က ဘယ်လောက် တောင် တင်းထန်နေသလဲ ဆို ကိုယ့်ရှေ့ မှာ မိန်းမ တယောက်လုံး အိပ်ပျော် နေတာကို တောင် မေ့သွားတယ်။

စိတ်ထဲ မှာ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ဦးသာဒင် ရဲ့ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးကို ခံနေတဲ့ ပုံ၊ ငြီးနေတဲ့ ပုံတွေကို မြင်ယောင် ရင်း၊ သူတို့ လီးအကြီးကြီး တွေနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်လေးကို အတင်း ထိုးခွဲလိုးနေတာတွေ စဥ်းစား ရင်း ဂွင်းထုနေတာ ဆိုတော့ သိပ်မကြာခင်ပဲ လီးတန်တချောင်းလုံး ယားပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပန်တီကို လီးထိပ်မှာ အုပ်ပြီးတော့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီးပြစ်လိုက်တော့ တယ်။

ဥထဲ မှာ ရှိတဲ့ လရည် တွေ တစက်မကျန်အောင်ကို ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်မိတော့ အကြောအချင်တွေ တော်တော် ပြေသွားတယ်။ လူလည်း စိတ်ကျေနပ်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် အိပ်ယာက နိုးပြီး ကုတင်ပေါ် ကနေ ကျနော် ဂွင်းထု နေတာကို ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် သူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံ သွားကြတယ်။

ခိုင်မြတ်သူက ပြုံးလို့ အိပ်ယာက ထပြီး ကျနော့် နားရောက်လာတယ်။ ကျနော့် လက်ထဲ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ ပန်တီကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လို့ လရည်တွေ ပေကျံ ပြီး ပျော့ နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် လီးကို သေခြာ ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ လက်ကလေး နှစ်ချောင်းနဲ့ ကျနော့် လီးကို တို့ကြည့်လိုက်ပြီးတော့၊

“မြတ် ကပ်ကိုးလင် ကြီးရဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းတဲ့ လီးသေးလေး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော့် ဘောထဲက အကြော တထွတ်ထွတ် နဲ့ လှုပ်သွားတယ်။ ကျ‌နော့် လီး နဲ့ ဂွေးဥ တွေ တဆတ်ဆတ် လှုပ်ခါ သွားတာကိုလည်း ခိုင်မြတ်သူ က ကြည့်နေတယ်။ ပြီးမှ သူ့ ပန်တီ နဲ့ ကျနော့် လီးမှာ ပေနေတဲ့ လရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အထိအတွေ့ ကြောင့် ကျနော့် လီးက လည်း ပြန်တောင်လာတယ်။ သူ ကျနော့် ကို နှိပ်ကွပ်တဲ့ လီးသေးလေး ဆိုတဲ့ စကားကလည်း ကျနော့် လီးကို မာလာစေသလား မသိပါဘူး။ သူက တောင်လာတဲ့ လီးကို သူ့ လက်ကလေး နှစ်ချောင်းနဲ့ စီးကရက် သောက် သလို ညှပ်ပြီး ရှေ့နောက် ပွတ်ဆွဲရင်း က ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လက်ချောင်း အထိအတွေ့နဲ့ အဲလို လုပ်ပေးနေလို့ ကျနော့် လီးက ချက်ခြင်းကို မာတောင်လာပြီး သိပ်မကြာလိုက်ပဲ ဒုတိယ အကြိမ် လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး ပြီးချင်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထွက်တော့ မယ်ဆိုတာ ကို သိလို့ သူ့ လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်သွားထိုင်လိုက်တယ်။

ကျနော့် မှာသာ တိုးလိုးတန်းလန်းကြီး၊ နဲ့ ဟတ်ကော့ ဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့တယ်။ လီးက တဆစ်ဆစ် နဲ့ ပြီးချင်နေပြီ။ ကျနော် တော်တော့် ကို စိတ်ပျက် မိသလို ခိုင်မြတ်သူ ကို လည်း နားမလည်တော့ ဘူး ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ပြုံးကြည့်ရင်း၊

“ရှင့် ဘာသာ ရှင် ပြီးအောင် ထုလိုက်တော့၊ မောင် ဒီမနက် အတွင်း နောက်တခါ ဘယ်လို ပြီးအောင် ထုလိုက်သလဲ ဆိုတာ မြတ် ကြည့်ချင်တယ်”

ကျနော် ဘယ်လို မှ မတတ်နိုင်တော့ ဘူး။ ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအား ဆောင့်ထုမိတော့တယ်။ သုံးလေးချက်လောက်ပဲ ဆောင့်လိုက်ရတယ် လရည်တွေက တဖြောဖြော နဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကို ပန်းထွက် ကျကုန်တော့ တယ်။ ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထွက်အောင် ထုနေတာကို မိန်းမ ဖြစ်သူက ကုတင်ပေါ် ကနေ ပြုံးကြည့်နေတာ ကို ရှက်သွားလို့ သူ့ကို ကျောပေး လိုက်ပြီး ကြမ်းက လရည်တွေကို သုတ်ပြစ်ဖို့ ကုန်းလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အနောက်က နေ လာပြီးဖက်တယ်။ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက ကျနော့် ကျောပေါ် ကို အိကနဲ လာဖိမိတယ်။ သူ့ လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာပွတ်တယ်။ ပြီးတော့၊

“မောင့် ကို မြတ် ချစ်တယ်မောင်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်တွေ အရမ်း အေးချမ်းသွားခဲ့တယ်။ အဝတ်ဘီရိုက မှန်ထဲမှာ မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျနော်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက်။ သိပ်လှတဲ့ ဇနီးချောကလေးက ကျနော့်ကို အနောက်က ဖက်လို့။ အရမ်းကို ရိုနေတာပဲ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး မှန်ထဲကို ကြည့်ပြီး တယောက်ကို တယောက် ပြုံးပြလိုက်ကြတယ်။
အခန်း ၃၆။

ကျနော်တို့ မှန်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်နေကြရင်း ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်တဖက် နဲ့ ကျနော့် လီးကို လှမ်းကိုင်ရင်း မေးလိုက်တယ်။

“မောင် သိပ်နာကျည်းသွားသလား”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူကို မှန်ထဲ မှာမျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်လိုက်ရင်း၊

“နည်းနည်းပါ”

လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လည်ကုတ်ကို အနောက်က နေ နမ်းလိုက်ပြီးတော့ ပြောတယ်။

“မောင် က မြတ် မောင့်ကို ပေးမလိုးတာကို အပြစ်မတင်ပဲနဲ့၊ မြတ်ရဲ့ ပင်တီအဟောင်းနဲ့ ဂွင်းထုတာကို မြင်ရတော့ မောင့် ကို ပိုချစ်သွားမိတယ်”

“မောင်လည်း မသိတော့ ဘူး မြတ်ရယ်၊ မြတ်ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီ ကို ကြမ်းပေါ် မှာ တွေ့တာာနဲ့ ကို မောင် လီးတောင် တက်လာတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျ‌နော့် လီးကို ကိုင်လိုက် ပြီး၊

“အဲဒီ ပင်တီက မြတ်ဝတ်ထားတာ သက်သက် မဟုတ်ဘူး၊ မြတ် ဘဲကြီး ကလိထားလို့ မြတ်စောက်ရည်တွေ နဲ့ ရွှဲနေခဲ့တာလေ”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့် လီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူက လွှတ်လိုက်ပြီး ကျနော့် ရှေ့ မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။

“မောင် က မြတ်စောက်ဖုတ် ကို မြတ် ဘဲတွေ လိုးပြီးတဲ့ အခါ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရတာ ကြိုက်သလို မြတ်ကလည်း မောင့် လီးက မောင့် ဂွင်းထု ပြီး ပေနေတဲ့ လရည်တွေကို သန့်ရှင်းပေးရတာ ကြိုက်ပါတယ်”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကို ကျနော့် မယားဖြစ်သူ က အားရ ပါးရ စုပ်ပေးနေတာကို မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ ဖီးခံနေမိတယ်။ ကျနော့် လီးက လည်း အခုတော့ ပျော့ နေပြီမို့ တချောင်းလုံးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ထည့် စုပ်ပေးလို့ ရနေတယ်လေ။

ကျနော့် လီးကို စုပ်လျှက် ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတဲ့ ကျနော့် မယား လေးကို ချစ်မြတ် နိုးစွာပဲ နူတ်ခမ်းလေး နမ်း လိုက်ရင်း အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြတော့ တယ်။

……………………..

မနက် အိပ်ယာထလို့ ရုံးသွားမယ် ပြင်ဆင်ပြီး မီးဖိုထဲ ရောက်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ညဝတ်အင်္ကျီ နဲ့ ပဲ ရှိနေ သေးတယ်။ ကျနော် က အနောက်က သွားပြီး သူ့ ခါးလေး ကို သိမ်းဖက်လိုက်တယ်။ သူ့ ဖင်လေးက ကော့ တက်လာ လို့ လီးနဲ့ ထောက်ထားလိုက်တယ်။ သူ့ လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး ကျနော့် ကို ထမင်းစား စားပွဲမှာ သွားစောင့် လို့ ပြောတယ်။

ကျနော် က မသွားသေးပဲ နဲ့ သူ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားကို ဘောင်းဘီအောက်က ဖေါင်းထနေတဲ့ ကျနော့် လီး နဲ့ ဆက်ညှောင့် ပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ချက်ပြုတ်နေရာကနေ ခေါင်းလှည့် ကြည့်ပြီး၊

“မောင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ မြတ် ကို စိတ်တွေ ထလာအောင် လုပ်ပြီးမှ ရုံးသွားမလို့ စိတ်ကူးနေတာလား”

လို့ လှည့် ပြောတယ်။ ကျနော်က သူ့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး ဖင်လုံးတွေကို လီးနဲ့ ဆက်ပွတ်နေတော့၊

“မြတ် တို့ အိမ်နီးချင်း က မြတ် စောက်ဖုတ်ကို အသားကုန်လိုး ဖို့ စောင့်နေပြီ၊ မောင် ကျေးဇူးပြု ပြီး ရုံးကို သွားပါတော့ ၊ မြတ် စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေပြီ”

ရုတ်တရက် ကြီး ပြောချလိုက်တဲ့ ခိုင်မြတ်သူ စကားကြောင့် ကျနော် တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ကျနော် သူ့ နောက် ကခွာပြီး တလှမ်းဆုပ်ရပ်လိုက်တယ်။

“မြတ် ကွာ နည်းနည်းပါးပါးတော့ စိတ်ထဲ အောင့်ထားပါဦးလား၊ မောင်တို့ နည်းနည်း ပါးပါး ရိုနေတဲ့ အချိန်လေး အဲလို အလိမ်အညာ တွေ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ”

ကျနော် အဲလို ပြောသံကို ကြားလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး၊

“မြတ် က ဘာ အလိမ်အညာ လုပ်နေလို့လဲ”

ကျနော့် မျက်လုံးက သူ့ ညဝတ်င်္ကျီ အဟိုက်က မြင်နေရတဲ့ ရင်သား အကွဲမြှောင်း ထဲ ကျနေတဲ့ ဆွဲကြိုး မျှင်မျှင် လော့ကက် သီးလေး ကို ကြည့်ရင်း။

“မြတ် အခု ဦးသာဒင် ကြီး အတွက် စောက်ရည်တွေ စိုနေပြီဆိုတာမျိုးပေါ့”

“ဟင့်အင်း မြတ်မညာဘူး မောင်၊ မြတ် ဦးဒင် အလိုးခံချင်လို့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စိမ့် နေပြီ။ မယုံ ရင် မောင် ကိုယ်တိုင် ကြည့်လို့ ရတယ်၊ မောင်က မြတ် လင်ပဲလေ”

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ သူ့ မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက် နေတယ်။ ကျ‌နော် ရှေ့တလှမ်းတိုးရင်းက သူ့ ညဝတ် အင်္ကျီ အနားစ ကို ဆွဲ မ လှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်စေ့ ကို မှိတ်ရင်း ဘေဆင် ကောင်တာ ကို လက်နှစ်ဖက် နောက်ပြန်ထောက် ပြီး ခါးကို ကော့ ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ ရဲ့ အမွှေးရိတ်ထားလို့ ပြောင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးမှာ အရည်စိုရွဲလို့ အရောင်ပြန်လဲ့ နေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော့် မယား က ကျနော့် ဆီက ခွင့်ပြုချက် တောင် မတောင်း တော့ပဲ အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး ဆီကို ၊ ကျနော် ရုံးသွားတာနဲ့ သွားအလိုခံဖို့ ပြင်နေပါလား။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ အဲဒါကြောင့် ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုဖက် ပြန်လှည့် ပြီး စားစရာ ပြန်ချက်နေတယ်။ သူ့ ဖင်လုံးကြီးက ကျနော့် လီးကို ပွတ်သွားတာကြောင့် လီးက ပြန်မာလာခဲ့တယ်။ ဖုံးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် ဘော့စ်၊ ဟက်ကွာတား ကနေ ခေါ်နေတာ။ ဖုံးကို ကိုင်လိုက်ပြီးထမင်းစားပွဲ ရှိရာကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ဖုံးပြောပြီး ချလိုက်ချိန်မှာ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် အတွက် မနက်စာ ကို ယူလာခဲ့တယ်။

ကျနော် မနက်စာ စစားတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ကျနော် က စားနေရင်း နဲ့။

“ခုနက မောင့် ဘောစ် ခေါ်တာ။ မန္တလေး မှာ အရေးပေါ် မိတင်းတခု နှစ်ရက် အတွင်း သွားရမယ်။ ပရောဂျက် အသစ်အတွက် တဲ့”

ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းညိမ့် လိုက်ပြီး။

“မောင် ဘယ်နှစ်ရက်လောက် ကြာမှာလဲ”

“မသိသေးဘူး သုံးရက် ကနေ ငါးရက် လောက် ကြာမယ်ထင်တာပဲ”

“အဲဒါဆို……………”

ခိုင်မြတ်သူ က တခုခု မေးမလို့ လုပ်ရင်း နဲ့ ရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်ကပဲ စားနေရင်း က သူ့ မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ၊

“အဲဒီ ရက်ပိုင်းအတွင်း မြတ် မောင့် အမေတို့ အိမ်မှာ သွားနေလိုက်လေ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ခေါင်းညိမ့်လိုက်ရင်း၊

“အင်း”

လို့ ပဲ ဖြေတယ်။

စားသောက်ပြီးလို့ လက်တွေ ဘာတွေ ဆေး၊ ရုံးသွားဖို့ အိတ်တွေ ဘာတွေ ယူပြီး အိမ်ရှေ့ ထွက်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က တံခါးနားထိ လိုက်လာတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်မိတော့ ၊ စကား မပြောဖြစ် ကြပေမဲ့ စိတ်ထဲ မှာ တော့ အတွေး မျိုးစုံ ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော် ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ ကျနော့် အိမ်နီးချင်း က ကျနော့် မယား ကို လိုးဖို့ အသင့် စောင့်နေပြီ။ ကျနော့် မယား ကလည်း အလိုးခံချင်လို့ စောက်ရည်တွေ တောင် ရွှဲနေပြီ။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ တကယ့် အဖြစ်မှန်ကို ကျနော် လက်ခံရတော့ မယ်လေ။ ကျနော့် မယား က ကျနော့် လီးထက် ကြီးတဲ့ လီးနဲ့ အကြိမ်ပေါင်း များစွာ အလိုးခံံထားရပြီးတော့ အရမ်းစွဲနေပြီ။ ကျနော့် လီးကို မဖြုံ တော့ ဘူးဆိုတာ။ ကျနော် ကလည်း ကိုယ့်မယားကို ပျော်စေချင်တယ်။ အကောင်းဆုံး အရသာ ကို ခံစား စေချင်တယ် မဟုတ်လား။

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ကို ပါးလေး နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ ဆွဲကြိုးမြှင်မြှင်လေးကို နို့နှစ်လုံးကြားထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး အင်္ကျီ အပြင်ကို ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ပါးကို ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ မကြာခင် အချိန်အတွင်း မှာ ကျနော့် အိမ်နီးနားချင်း အဖိုးကြီး က အသားကုန်လိုးတာကို ခံရတော့ မယ့် ကျနော့် မယား ကို အပြုံး နဲ့ နူတ်ဆက်ပြီး၊ ရုံးထွက်လာခဲ့တော့ တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း အပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့် ကို လက်ဝှေ့ယမ်း ပြရင်း အိမ်တံခါးကို ပိတ်ပြီး အထဲ ပြန်ဝင်သွားခဲ့တယ်။ ကျနော့် လီး က ဘောင်းဘီအောက် မှာ တင်းတောင် ထနေပါလား။

…………………………….

ရုံးကို သွားတဲ့ လမ်း မှာ အလယ်လတ်တန်းစား မိသားစု တစု လမ်းလျောက်လာတာ မြင်ခဲ့ရတယ်။ ယောက်ျား ကလည်း ခန့်ခန့်ညားညား၊ မိန်းမ ကလည်း ချောချောလေး၊ ကလေးလေး တွေက လည်း ချစ်စရာလေး တွေ။ သူတို့ ကို ကြည့်ရတာ ပျော်ရွှင် နေကြပုံပဲ။ မြင်ရတဲ့ သူကျနော့် မှာ တောင် အပျော်ဓါတ် ကူးဆက် ရတယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ကို တွေးလိုက်မိတိုင်း ဟိုခွေးမသား ကြီး ပုံ က ပေါ်ပေါ် လာခဲ့တယ်။ ကျနော် တို့ မိသားစု ပုံကို ပုံဖေါ် တွေး လိုက်တိုင်း သားလေးကို ဘေးမှာ ထားပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကို ပုံစံ မျိုးစုံ နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး လိုးနေတာပဲ မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်။ ကျနော်တို့ မိသားစု ပုံထဲမှာ ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် တောင် ဘယ်နား ပုံဖေါ် ရမှန်းမသိတော့ ဘူး။ ရုံးကို သွားတဲ့ လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်း နဲ့ စိတ်အနှောက် အယှက် ဖြစ်လာ ခဲ့ရတယ်။ ရုံးရောက် ရင် ခိုင်မြတ်သူ ကို ခေါ် ပြီး စကားပြောလိုက် ဦးမယ် ဆိုပြီး ကားကို အမြန် မောင်းလာ မိတော့ တယ်။

ရုံးရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။ ဖုံး ကို လာမကိုင်ဘူး။ ခွေးမသား ကို ငါ့မယား ကို စလိုးနေပြီထင်တယ်လို့ တွေးရင်း ရင်ဘတ်တောင် အောင့် ချင်လာတယ်။ ခုန ကားမောင်းရင်း စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်လာတာနဲ့ ပေါင်းပြီး မျက်လုံးထဲ တောင် မျက်ရည်စို့လာခဲ့တယ်။ အခု တော့ ကျနော့် မှာ အားကိုးရာ မဲ့သလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ အရင်တုန်းက ခိုင်မြတ်သူ ကို ပြန်ရဖို့ မလွယ်တော့ ဘူး ဆိုတာ သိလာခဲ့ ရပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ က အခုတော့ စူဠလိပ် ရေထဲ လွှတ် သလို ၊ တဏှာပင်လယ်ပြင်မှာ မြောနေလေပြီ။ ကျနော့် စိတ်တွေ လေလွင့် နေတုန်း ရုံးချူပ်က ဖုံးခေါ် ပြီး ဝန်ထမ်းတွေ မိတင်း အတွက် စီစဥ်ခိုင်း နေတယ်။

ကျနော် လည်း ခိုင်မြတ်သူ ကို အဆက်မပြတ် သုံးခါတိတိ ခေါ်လိုက်တယ် ဘာမှ ကို အသံမကြားရဘူး။ ဖုံးကို လုံးဝ မကိုင်ဘူး။ နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး၊ တက်စ် မက်ဆေ့ ရိုက်လိုက်တယ်။

…မြတ် အိမ်နားက အဖိုးကြီးနဲ့ လိုးပြီး ခနနားတဲ့ အချိန်မှာ မောင့်ကို ပြန်ခေါ် စမ်းပါ။ အခု ခေါ် မရပြု မရ ဖြစ်နေတာ ဦးဒင် ကြီးက အားရပါးရ လိုးနေပြီလို့ ထင်ပါတယ်…

ကျနော်လည်း တက်စ် မက်ဆေ့ ပို့ပြီးတာနဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ မိတင်းကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့် စိတ်က အလုပ်ထဲ ဘယ်လို မှ မုသွင်းလို့ မရ လို့ ကျနော့် ရဲ့ လက်ထောက် မန်နေရာကို ပြောစေချင်တာ တွေ ချပေးလိုက်ပြီး လက်တော့ ကို ဖွင့် ဖုံးကို ဖွင့်လို့ မိတင်ခန်းထဲ ငုတ်တုတ် ထိုင်နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် မက်ဆေ့ ပို့ပြီးလို့ နှစ်နာရီ‌လောက် ကြာပြီးတာတောင်မှ ဘာမှ ရီပလိုင်း ပြန်မလာခဲ့ပါဘူး။ ဒီတခါတော့ ကျနော် အရမ်းကို စိတ်အနှောက် အယှက် ဖြစ်တာကြောင့် လီးတောင် မတောင်ပါဘူး။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ခိုင်မြတ်သူ ဘာလို့ ငါ့ ဖုံးကော ကို မကိုင်တာလဲ၊ ဘာလို့ မက်ဆေ့ကို မပြန်တာလဲ။ အဲဒါတွေပဲ တွေးနေမိတယ်။ အနည်းဆုံး အားတာနဲ့ ပြန်ခေါ် လိုက်မယ် ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့လေး တော့ ပြန်ပို့သင့်တာပေါ့။ သားလေး ရော ဘယ်လိုနေလဲ၊ သူက အိမ်နီးချင်း အိမ်မှာ သွားအလိုးခံနေတယ် ဆိုရင် သားလေးကို ဘယ်လို ထားခဲ့သလဲ။

ကျနော် ဖုံးကို ယူပြီးတော့ အစည်းဝေး ခန်းထဲက ထွက်လာလိုက်တယ်။ အပြင် ဟောဝေး ကနေ ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ထပ်ခေါ်လိုက်တယ်။ အဆက်မပြတ် ခေါ် လို့ လေးခါ မြောက်မှာတော့ ကျနော့် ရုံးခန်းထဲ ကို ပြန်ရောက်လာပြီ။ လူက လည်း အရမ်းကို ဒေါသ ထွက်နေပြီ။ ငါ့ကို ဒီလို ဥပက္ခာလုပ်ထားစရာလားလို့ တွေးရင်း ပိုပို ဒေါပွလာခဲ့တယ်။ စိတ်ဆိုးဆိုး နဲ့ မက်ဆေ့ ထပ်ပို့လိုက်တယ်။

…..ခိုင်မြတ်သူ၊ မင်း တော်တော် လေးကို လွန်ကဲလာပြီ။ ငါက ဦးသာဒင် နဲ့ လိုးဖို့ ခွင့် ပြု ထားခဲ့တာ မှန်ပေမဲ့ မင်းက ငါနဲ့ ငါတို့ ရဲ့ သား အပေါ် မှာတော့ တာဝန်ယူဖို့ ရှိသေးတယ်….

…..မင်း ငါခေါ်နေတဲ့ ဖုံး ကို လီးမို့ မကိုင်တာလား…..

….အခု သူက မင်းကို သူ့ အိမ်မှာ ပဲ ခေါ်ပြီး လိုးနေတာလား။ မင်းက ဖုံးအိမ်မှာ ထားခဲ့တာလား..

..ငါ အတော် စိတ်ကုန်နေပြီ…

အဲလောက် မက်ဆေ့ တွေ ပို့နေတာတောင် ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ရီပလိုင်း တခု မှ မရဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ သေခြာပေါက် ဦးသာဒင် အိမ်ရောက်နေပြီလို့ တွေးလိုက်တယ်။ ခါတိုင်း သူ့ အိမ်ကို သွားလည်း ဖုံးတော့ ယူသွားပါတယ်။ ဒီတခါ တော့ သူ ကျနော့်ကို လုံးဝ ကို ဥပက္ခာ ပြု ထားတယ်လို့ ခံစား နေရတယ်။
အခန်း ၃၇။

အစည်းအဝေး လည်း ပြီးသွားတော့ လက်ထောက်မန်နေဂျာ က လာပြောတယ်။ မန္တလေး က မိတင်း က နောက် အပတ်ကို ရွေ့လိုက်တယ်လို့ ရုံးချူပ်က ပြောတယ်တဲ့။ ကျနော် လည်း သွားချင်စိတ် မရှိသေးတာနဲ့ အတော် ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက် တွေက ကျနော့် မျက်နှာ မကြည်မလင် ဖြစ်နေတာ ကို ဘာဖြစ်နေတာ လဲလို့ မေးကြတယ်။ ကျနော် က သိပ်နေမကောင်းချင်လို့ လို့ပဲ ဖြေလိုက်တယ်။ ကျနော် အစည်းအဝေး တက်နေတုန်း မှာ ကိုယ့် မယား ကို အိမ်နီးနားချင်း အဖိုးကြီးက တက်လိုးနေတာ တွေးရငင်း စိတ်မဖြောင့် နေလို့ ဆိုတာ ဘယ်လို ဖြစ်လို့ ရမှာလဲ။

ဒီနေ့ တော့ အိမ်ကို စောပြန်တော့ မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကျနော် လုပ်ဖို့ ကျန်တဲ့ အလုပ်လေး တွေကို လက်ထောက်မန်နေဂျာ ကို လွဲလိုက်ပြီး နေလည် ၂နာရီလောက်မှာ ပဲ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်အထိကို ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ပြန်လည်း မခေါ်၊ မက်ဆေ့လည်း ရီပလိုင်း မလုပ်သေးဘူး။ ကျနော် နေ့လည်စာ တောင် မစားနိုင်တော့ ဘူး။ အိမ်မှာပဲ စားတော့ မယ်လေလို့ တွေးပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးက သော့ခပ်ထားတယ်။ တံခါးက ဘဲလ် ကို နှိပ်ပြီး ကျနော် ရောက် နေပြီ ဆိုတာကို အသိပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ဘာသာ သော့ဖွင့် ပြီး ဝင်လိုက်ရင် တော်ကြာ သူတို့ ရှောင်ပုန်း ဖို့ အချိန်မမှီပဲ တန်းလန်း ကြီး မိနေမှာ လည်း စိုးတယ်။ တော်ကြာ အဝတ်အစား မပါဘာမပါ နဲ့ ကိုယ့် မယား ကိုယ့်ရှေ့မှာ အဝတ်အစားတွေ ကမန်းကတန်း ပြန်ဝတ်နေရ ဦးမယ်လေ။ အချိန်အတော်လေး ကြာတာတောင် တံခါးလာမဖွင့်တော့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ခွေးမသားကြီး အိမ် ရောက်နေပြီထင်တယ် ဆိုပြီး ကိုယ့်သော့ နဲ့ ကိုယ်ခပ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ က ထုံနေတယ်၊ တမနက်လုံးလည်း စိတ်ထဲ အလိုမကျ ဖြစ်ပြီး ၊ ဒေါသထွက် စိတ်လှုပ်ရှား နေခဲ့ရတာမို့ လူက လည်း ပင်ပန်းနေသလိုပဲ။ အခု မှ စဥ်းစား မိတာက ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးများ အိမ်မှာ မေ့ကျန် နေ ခဲ့သလားပေါ့။ ဒါဆိုရင်လည်း သူ ဘယ်လို မှ ကျနော် ခေါ်တာ မက်ဆေ့ ပို့တာတွေ သိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲဒါနဲ့ သူ့ ဖုံးကို ခေါ်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲမှာ များ ဖုံး မြည်သံ ကြားရမလားပေါ့။ ဘာမှ မကြားရဘူး။ ဒါနဲ့ မက်ဆေ့ ရိုက်လိုက်တယ်။

…. ကျေးဇူးပြုပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါဦး၊ မောင် အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ၊ နေလို့ မကောင်းချင်ဘူး….

အဲဒီ အချိန်မှာတော့ ရီပလိုင်း ချက်ခြင်းပြန်လာခဲ့တယ်။

…အခု ပြန်လာပြီ…

တဲ့။ ကျနော် အိမ်ရောက်ပြီလို့ ဆိုမှ ပဲ ပြန်လာခဲ့မယ်လို့ ချက်ခြင်း မက်ဆေ့ ပြန်လာတာ ဘာသဘောလဲ။ ကျနော် အိမ်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ လဲလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ မှ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်နောက်ဖေး ကနေ ဝင်လာခဲ့တယ်။ သူ့ မျက်နှာက သိပ်မကောင်းဘူး။ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင် သွားပြီး သားလေးကို သူ့ ပုခက်ကုတင် ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း သူ့ နောက် ကနေ လိုက်သွားပြီး၊

“မြတ် ဘာလို့ မောင့် ဖုံးတွေကို မကိုင်တာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ပုခက်ပေါ် မှာ သားလေး ကို နေရာ သေခြာချနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံး တွေက နီနေတယ်။ ငိုထားတဲ့ ပုံပဲ။ သူက ကျနော့် ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှ ပြန်မပြောပဲနဲ့ ဧည့်ခန်းဘက်ကို လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ အနောက်က လိုက်သွားရင်း ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေတာလဲ လို့ မေးလိုက်တယ်။ သူ့ ပုံက ဦးသာဒင် အိမ်မှာကတည်းက ငိုနေခဲ့ပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဆိုဖာပေါ်် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို မျက်နှာမှာ အုပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် က ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာကို ပဲ အဆက်မပြတ်မေးနေမိတယ်။

ခနနေတော့ မှ သူက လက်တွေကို ဖယ်လိုက်ပြီး ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်း။

“အူးဒင် ကြီးက မောင့် မက်ဆေ့တွေကို ဖတ်ပြီးတော့ အကုန်လုံး သိသွားပြီ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျ‌နော့် မျက်လုံးတွေတောင် ပြာကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက် ပြီး စကားတောင် မပြောနိုင်ပဲ ဆွံ့အ သွားရတယ်။ ကိုယ့် အမှားကိုယ်လည်း အခု မှ သိလိုက်မိတယ်။ အဲလို အချိန်ကြီးမှာ ငါ ဘာလို့ မက်ဆေ့ တွေ သွားပို့မိရသလဲ ပေါ့။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတန်ကြာအောင် ငြိမ်နေခဲ့ကြပြီးမှ ကျနော်က၊

“မြတ် က ဖုံးကို ဖွက်ထားသင့်တယ်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို မော့ ကြည့်ပြီး အော် ဟစ်လာတော့ တယ်။

“ဖွက်ထားတာပဲ။ ပထမဆုံး ဖုံးဝင်လာကတည်းက ကိုင်ပြီးတော့ ပြောတော့ မလို့ သူက မကိုင်နဲ့ လို့ ပြောပြီး ဖုံးကို လုယူလိုက်တာ၊ ပြီးတော့ သူ့ ကုတင်ဘေးက စားပွဲမှာ တင်ထားလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှင်က အဆက်မပြတ်ခေါ် နေတယ်။ သူက လည်း ဖုံးမြည်သံ ကြားမှာ ကျမ ကို အဆက်မပြတ် အသားကုန် လိုးဆောင့် နေတာ။ ကျမလည်း ဖုံးကို လှမ်းကိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးမရဘူး။ နောက်တော့ မက်ဆေ့ တွေ တတောင်တောင် နဲ့လာတော့ သူက စပ်စု ချင်လာတယ်။ သူ့ မယား စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတုန်း လင်က ပို့နေတဲ့ မက်ဆေ့ တွေ ဖတ်ရရင် ဖီးလ်ပဲ ဆိုပြီးတော့ ဖုံးကို ကောက်ကိုင်ပြီး ဖတ်လိုက်တာ”

ကျနော့် ဖင်ညှောင့် ရိုးထဲက အအေးဓါတ်တစ်ခု စိမ့် ဝင်လာသလိုပဲ။ ကျနော် တခုခု ပြန်ပြောမယ်ပြင်တုံး ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြောလာတယ်။

“ဒီနေ့ ကျမှ ရှင်က ရှင့်မယား အပေါ် ဘာလို့ ဂရုစိုက်နေရတာလဲ။ ရှင် ရုံးထွက်သွားကတည်းက ရှင့်မယားက အိမ်နီးချင်းက သူ့ လင်ငယ်ဆီ မှာ သွားအလိုးခံမယ် ဆိုတာ ရှင်သိနေပြီးသား ပဲ မဟုတ်ဘူးလား၊ ဘာကြောင့် အဲဒီ အချိန်ကျမှ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရတာလဲ”

ကျနော် ခေါင်းငုံ့ လို့ ကြမ်းပြင်ကို ပဲ စိုက်ကြည့်နေရင်းက၊

“မောင် မြတ်ကို တွေးလိုက်မိတိုင်း ဒီခွေးမသားကြီး ရုပ်က ပေါ်ပေါ် လာတယ်။ မြတ်နဲ့ သားလေး အကြောင်း မောင့် စိတ်ထဲက တွေးလိုက်တိုင်း ဒီခွေးမသားကြီးက မြတ်ကို လိုးနေတယ်ဆိုတဲ့ ပုံက ဘယ်လို မှ ဖျောက်လို့ မရဘူး။ ဒီမနက်တခင်းလုံး မောင့် စိတ်ထဲ မှာ မနာလိုစိတ်တွေ၊ စိတ်ပျက်မှု တွေနဲ့ ရှုတ်ထွေးနေလို့ အလုပ်ကို ဘယ်လို မှ အာရုံစိုက်လို့ မရဘူး၊ မြတ် ကို ကိုယ်စကား ပြောချင်နေမိတယ်။ အဲဒါကြောင့် ကိုယ် မက်ဆေ့ တွေ မပြတ်ပို့နေမိတာပါ”

“မောင် က မြတ် ဖေါက်ပြန်နေတဲ့ အကြောင်းကို မောင် သိနေတယ်ဆိုတာ ကလွဲလို့ တခြား တခုခု ကို အထာနဲ့ အကြောင်းတခုခု ပြ မက်ဆေ့ ပို့သင့်တယ်”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောတာလည်း အမှန်ပဲလေ၊ တခြားတခုခု ကို ရိုက်လိုက်သင့်တယ်။ အခု တော့ ကျနော် ကိုယ်တိုင် ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြောတယ်။

“အခု တော့ အူးဒင် ကြီးက မောင်နဲ့ပတ်သက်တာတွေကို မြတ်လိမ်ပြောမှန်း သိသွားတယ်။ သူ့ ကို မြတ်တို့ က အသုံးချ နေမှန်း သိသွားပြီးတဲ့ နောက် သူ တအားကို ဒေါသ ထွက်နေတာ။ သူ့ ကို စောက်ပေါ တယောက်လို မြတ် တို့က ထင်နေကြတယ်တဲ့”

ဦးသာဒင် ကြီး ဖြစ်ပျက် သွားတာကို ကျနော် သဘောပေါက် မိသလိုပဲ၊ သူ့ နေရာမှာ လူငယ်တစ်ယောက်သာ ဆိုရင် ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ကျနော့် မိန်းမ ကို သူ ကြိုက်သလို စိတ်ကြိုက် လိုးနေတော့ မှာပဲ။ ဘာမှ အနှောင်အဖွဲ့ မလို လင်က လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပြုထားတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို လင်သဘောတူညီ မှုနဲ့ လိုးနေရမယ် ဆိုတာ စိတ်ကူးယဥ် ကမ္ဘာမှာ ပဲ ရှိတာလေ။ အခု ကျတော့ အဖိုးကြီး ဆိုတော့ သူ့ မာန နဲ့ သူ မခံမရပ် နိုင်အောင် ဖြစ်နေရတာပေါ့။

“သူက မြတ်ဖုံးထဲ က ဟာတွေ အကုန်တွေ့ သွားတယ်လေ။ မောင့် ယောက်ဖ နဲ့ မြတ်ဖြစ်နေတာရော”

ကျနော် လန့်သွားတယ်။ ဟိုက် သွားပါပြီပေါ့။

“ဟေ ဖတ်ခ် လီးလိုပဲ”

ကျနော် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ကျနော့် ဦးနှောက် တောင် ပေါက်ကွဲထွက် သွားတော့ မလားပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ မျက်နှာကို အုပ်ထားပြီး ရှိုက်နေတယ်။ ကျနော် တို့ အိပ်ခန်း ထဲ မှာ အပ်ကျသံ ကြားနိုင်လောက် အောင်ကို ငြိမ်သက် သွားခဲ့တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး သိသွားတဲ့ ကျနော်တို့ အကြောင်းကို ဘယ်လို ကာကွယ်ရတော့ မလဲ။ သူက လည်း အဲဒီ အကြောင်းတွေကို နူတ်ပိတ်နေမှာလား။

“သူက အဲဒီ မက်ဆေ့ တွေကို တွေ့သား တဲ့ အချိန် မှာ မြတ်ကို လုပ်နေတာ ရပ်လိုက်တာလား”

ခိုင်မြတ်သူက မျက်မှောင်ကြုတ် ပြီး နာကျည်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။

“ဟင့်အင်း၊ မက်ဆေ့ ဖတ်ပြီး တာနဲ့ သူ ဒေါပွပြီး မြတ်ကို မညှာမတာ မီးကုန်ရမ်းကုန်ကို လိုးတော့ တာ”

ကျနော် တော်တော် စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားတယ်။

“သူ က မြတ် နဲ့ ဆက်ဖြစ်နေဦးမယ်တဲ့လား”

“မြတ်လည်း မသိဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြောတယ်။

“မောင် ဒီအခြေအနေ မှာ သူ မြတ်ကို ဆက်ပြီး စိတ်ရှိတာ မရှိတာကို မြတ် ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး။ မြတ် စိတ်ပူ နေတာက သူ က မြတ်တို့ ကို လက်စား ခြေမှာလား၊ မြတ်တို့ အိမ်ထောင်ရေးကို ပြိုကွဲအောင် လုပ်မှာလား။ အဲဒါကို ပဲ စိတ်ပူ နေမိတယ်”

“မောင် လည်း စိတ်ပူတာပေါ့ မြတ်ရယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ စိတ်ထဲ ဘာရှိတယ် ဆိုတာ မောင်တို့ ဘယ်လို သိနိုင် မလဲ၊ အခု လောလော ဆယ်တော့ နဂို အတိုင်းပဲ ပုံမှန်လေး ပြန်နေကြရအောင်။ ဒီကပ်ကိုး ကိစ္စ ကိုလည်း မြတ် အဆုံးသတ်လိုက်ပါတော့ နော်၊ မောင် တို့ အိမ်ထောင် ရေးကို အပျက် ခံပြီးတော့ တော့ မစွန့်စား သင့် တော့ ဘူးထင်တယ်”

ခိုင်မြတ်သူ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးလို့ မီးဖိုထဲ မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် စကား မပြောကြတော့ ပဲ အစားကို မစားချင် စားချင် နဲ့ စား ကြတယ်။ ခွေးမသား ကြီး က ကျနော့် မက်ဆေ့ တွေ ဖတ်လိုက်ပြီးမှ သူ့ ဒေါသ နဲ့ ကျနော့် မယား ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံလိုက်တာကို ကျနော် ဘာမှ မတတ်နိုင်ခဲ့။ အစကတည်း က ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ ကျနော့် မယား နဲ့ ဖြစ်နေတာ မကြိုက်ခဲ့ တဲ့ ကျနော် က ပိုဆိုးတာပေါ့။ အခုတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်တိုင် ကျနော် တို့ အိမ်ထောင်ရေး ပျက်ဆီး သွားမှာ ကို စိုးရိမ်နေခဲ့ရပြီ။

ခိုင်မြတ်သူ က ထမင်းစားပွဲပေါ် မှာ လက်တင်ပြီး သူ့ လက်ပေါ် မှာ ခေါင်းအုံး လို့ မျက်စေ့ ကို မှိတ်ထားတယ်။ သူ လောလော ဆယ်မှာ ကျနော် တို့ မိသားစု အကြောင်း တွေးနေတယ်ထင်တယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို တခြား ယောက်ျား တစ်ယောက် နဲ့ ဖြစ်စေဖို့ တွန်းပေးခဲ့ တဲ့ တရားခံ ဆိုတော့ ကိုယ့် ကိုယ်ကို ပဲ အပြစ်တင် နေမိ တယ်။ ကျနော် က သူ့ ကို တခြား ယောက်ျား တစ်ယောက် နဲ့ ဖြစ်ဖို့ တိုက်တွန်းတော့ သူက ပဲ လုံခြုံ စိတ်ချ ရအောင် ဆိုပြီး အိမ်နီးနားချင်း အဖိုးကြီးကို ရွေးချယ်ခဲ့တာလေ။

အခု တော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ပူ နေရပြီလေ။ ခွေးမသားကြီးကလည်း ကျနော့် ဖန်တက်စီ ကို သိသွားပြီ။ အဲဒါကို အခွင့် အရေးယူပြီး ကျနော်တို့ သူ့ ကို လှည့်စား ခဲ့တာ လက်စား ခြေမှာလား။ ခိုင်မြတ်သူ ကို လည်း ကျနော် စိတ်ပူတဲ့ အကြောင်း ဖွင့် ပြောတော့ ခိုင်မြတ်သူကလည်း။

“မြတ်လည်း စိတ်ပူတာပေါ့၊ သူက မြတ်ကို အသေးစိတ်မေးပြီး ဝန်ခံခိုင်းတယ်။ မြတ်လည်း တော်တော် များများကို ဝန်ခံလိုက်ရတယ်”

ကျနော်လည်း ဆက်မစား နိုင်တော့ လို့ ကျန်နေတဲ့ ထမင်းပုဂံထဲ က ထမင်းတွေကို ကြည့်နေရင်း၊

“မြတ် သူ့ ကို ဒီအိမ်မှာ မောင့် ကြည့်နေရက် နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း အလိုးခံ လိုက်တဲ့ ကိစ္စ ပြောပြလိုက် သေးလား”

“မြတ် ပြောပြလိုက်ရတယ်မောင်၊ သူက ဝပ်အပ်စ်အက်ပ ထဲက မောင့် ယောက်ဖ နဲ့ ချက်ထားတဲ့ မက်ဆေ့ တွေလည်း တွေ့ သွားတယ်လေ”

ကျနော် ထမင်းစားပွဲက နေထပြီး ဘေစင် မှာ လက်သွား ဆေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း အစားအသောက်တွေကို စလောင်းနဲ့ အုပ်ထားခဲ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲနေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ဘေးမှာ လှဲလိုက်ရင်းနဲ့ နဖူးပေါ် လက်တင် ပြီး အသာ မှိန်းနေလိုက်တယ်။ နာရီသံ တချက်ချက် ကသာ အခန်းထဲ မှာ ကြီးစိုးနေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် စလုံးရဲ့ ရင်ထဲ မှာတော့ စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ ပူလောင်လို့ ပေါ့။
အခန်း ၃၈။

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး လူရော စိတ်ရော ပင်ပန်းသွားကြလို့ မှေး ကနဲ အိပ်ပျော် သွားကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက အသံမြည်လာလို့ နိုးလာကြတော့ ည ၇နာရီ ထိုးနေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးကို ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အူးဒင် ခေါ် နေတာလို့ ကျနော့် ကို လှမ်းပြောတယ်။ ကျနော့် မျက်လုံး တွေ ကျယ်သွား ပြီး ပြန်နှပ်ချင်စိတ် ပျောက်သွား တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖုံးကိုင်လိုက် စပီကာဖွင့်လိုက် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ ဖုံးကို စပီကာဖွင့် ပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။

“ခိုင်မြတ်သူ နင်ဘယ်အချိန် ငါ့ဆီ ပြန်လာမှာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း တွန့်ဆုတ်ဆုတ် နဲ့၊

“အူး သမီး လေ…. အိမ် အလုပ် လေး တွေ လက်စ သပ်ဖို့ …ရှိ..ရှိ…”

“ငါ့ အိမ်မှာ လည်း အတူတူပဲလေ၊ နင့်အိမ်အလုပ်တွေကို လက်စသပ် ပြီး ပြီးအောင် အမြန်လုပ်လိုက်၊ ပြီးတာနဲ့ ငါ့အိမ် ကို လာခဲ့၊ ဒီည ငါ့ အိမ်မှာ နင် အိပ်လို့ ရတယ်”

“အူး… သမီး ယောက်ျား အိမ်မှာ ရှိနေတယ်လေ…ဟို….”

ခိုင်မြတ်သူ စကား မဆုံးသေးခင်မှာပဲ ဦးသာဒင် က ကြားဖြတ်ပြီး၊

“နင့်လင် က ငါတို့ ဘာလို လဲ ဆိုတာ သိပြီးသား လေ။ သူ့ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြ ပြီးသာ မြန်မြန်လာ ခဲ့တော့၊ ဟိန်းဇော်ထူး က နားလည်မှု ရှိပြီးသား ပဲဟာ”

ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ကျနော့် ကို အကုန်ပြောပြ ထားတော့ မယ်ဆိုတာကို ဦးသာဒင် က တွက်ပြီး သား လေ၊ ဒါကြောင့် လည်း သူ အခု လို လေသံ နဲ့ ပြောနေတာပေါ့၊ အရင် တုန်းက တော့ ကျနော် အိပ်နေပလား လို့ မေးပြီးမှ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ချက်တယ်၊ ခေါ် ပြီး လိုးတယ်။ အခု ကတော့ ဒီနေ့ခင်း က စလို့ အကုန်ပြောင်းလဲ ကုန်ပြီ၊ ဦးသာဒင် က ပြောပြိးတာနဲ့ ဖုံးကို ချသွားတယ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက် ခနတာလောက် တုတ်တုတ် မှ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေကြတယ်။ ပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူ က၊

“မောင် မြတ်ကို သူ့ အိမ် သွားခွင့် ပြုပါ။ မြတ် သူ့ကို အစစ အရာရာ အတွက် ခွင့်လွှတ်ဖို့ တောင်းပန် လိုက်မယ်။ သူ လည်း အခြေအနေ အရပ်ရပ် ကို ကြည့်ပြီး တော့ နားလည်ခွင့် လွှတ်ပေးနိုင်လိမ့် မယ်လို့ မျှော်လင့် ရတာပဲ၊ တခုခု တော့ ကြိုးစား ကြည့်တာပေါ့ ”

အဲလို ပြောပြီးတော့ အဝတ်အစား တွေကို ချွတ်ပြီး ညဝတ်အင်္ကျီ လဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နောက်ဖေးဘက် တံခါး ကနေ ထွက်မလို့ သွားတော့ ကျနော် လိုက်သွားမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဖူး ကို ကျနော် နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က စိတ်ပူနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျနော့် ကို ဦးသာဒင် အိမ် သွားခွင့် ပြုဖို့ တောင်းပန်တဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ မော့ ကြည့်တယ်။

“မြတ် သူ့ နဲ့ ပတ်သက် ဟိုကိစ္စ မှာ စိတ်လာတာ မောင် သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိသားစု ကို ငဲ့ညှာ ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကွန်ထရိုးလုပ်ပါကွာ”

လို့ ပဲ ကျနော် ပြောလိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းကို ညှိမ့် ပြပြီး နောက်ဖေး လျှောက်လမ်း ကလေး ကနေ ဦးသာဒင် အိမ်ဖက်ကို ခပ်သုတ်သုတ်လေး လျှောက်သွားတော့ တယ်။ သွား နေရင်း က အနားက တခြား အိမ်နီးချင်း တွေများ တွေ့သွား မလားလို့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် အကဲခပ်ရင်း နဲ့ သွားနေတာ မြင်လိုက်ရလို့ အရင်တုန်း က အဲလို အလိုးခံဖို့သွားခဲ့တဲ့ပုံ မြင်ယောင် မိသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် မျက်စေ့ အောက် က ပျောက် သွားမှ ပဲ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ အိပ်ယာ ပေါ် မှာ ထိုင်ရင်းနဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ် မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေမလဲ ဆိုတာကို တွေးနေမိတယ်။ ကျနော် ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ထိပ်တိုက် ရင်မဆိုင်ရဲတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။ ကျနော် ဇနီးအပေါ် အိပ်ယာပေါ် မှာ ကျနော် အားနည်းခဲ့တာကို သူက သိနေပြီလေ။ ကျနော့် မယား ချောလေးကို လည်း သူက အကြိမ်ပေါင်း များစွာ လိုးဆော် ခဲ့ပြီးပြီ။ ကျနော့် မယား ကိုယ်တိုင် ကိုက သူ့ အလိုး အညှောင့် တွေကို သဘောကျ စွဲမက် ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ဦးသာဒင် ကို ကျနော် ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ရဲ တော့ မလဲ၊ ကျနော် က အရှုံးဘက်က ဆိုတာ သိသာနေပြီပဲဟာ။

အချိန်တွေက ဘယ်လို ကုန်သွားတာလဲ၊ အခု ဆို ဆယ်နာရီတောင် ရှိနေပြီ၊ ကျနော့် မယား က ခုထိ ဦးသာဒင် အိမ်မှာ ပဲ ရှိနေသေးတယ်။ သား ကို နို့တိုက် ဖို့လည်း လိုနေပြီလေ။ အိမ်နောက်ဖေး တံခါး ကနေ ဟပြီး မျှော် ကြည့်မိတယ်။ အရိပ်အယောင် မပေါ် လာသေး။ ခနလောက် လိုက်သွားကြည့်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ ဘာပြောနေကြသလဲဆိုတာ ကြားရင် ကြားရနိုင်မယ်လေ။

ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်နားရောက်တော့ နောက်ဖေး တံခါးနားကို ကပ်လိုက်တယ်။ တံခါးကို ကိုင်ကြည့်တော့ အထဲက ဂလန့် ချမထားဘူး။ အိမ်ရှေ့ ခန်းက အသံသဲ့သဲ့ ကြားတာကြောင့် နောက်ဖေးတံခါး ကို အသာဆွဲဖွင့် ပြီး ဝင်သွား လိုက်တယ်။ အသာလေး ခြေဖျားထောက် သွားပြီး နံရံ ထောင့်စွန်းနားက နေ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ကြည့်လိုက်‌ တော့ လည်း ဘယ်သူ မှ မရှိဘူး။ ရုတ်တရက် နောက် ထပ် ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အော်သံထွက်လာတော့ မှ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ မှာ ခွေးမသား ကြီး ကျနော့် မယားကို လိုးနေတာပဲ နေမယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးထဲ မှာ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလာခဲ့ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အော်သံ နားထောင်ရတာ သူ့ ကို လိုးဆောင့် လိုက်တဲ့ အချက်တိုင်းက စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကြီး နက်နက်နဲနဲ ဝင်သွားလို့ အရသာ ခံစား ရပြီး အော်နေ တဲ့ အသံ။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ခွေးလိုး လိုးတိုင်း တုံခါ အိစက် နေတဲ့သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ လိုးတဲ့ ယောက်ျား ရဲ့ ပေါင်ခြံ ရိုက်မိတဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံ လည်း ကြားနေရသလိုပဲ။ အဲလို မျိုး ပုံစံ နဲ့ ကျနော် လိုးရရင် ကျနော့် လီးက သိပ် မရှည်။ သူ့ ဖင်လုံးကြီးက လည်း ကြီးလွန်းတော့ စောက်ခေါင်းထဲ သိပ်မရောက်ပဲ သူ စိတ်ကျေနပ်မှု မရနိုင်ဘူး။

ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အော်ငြီး သံက ပိုပိုကျယ်လာတယ်။ ဒီလို ကပ်ကိုးဖီလင် ဝင်ပြီး တခြား ယောက်ျား ကို ပေးလိုး ခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပဲ အပြစ်တင် ဝမ်းနည်း နေမိတယ်။ အခုတော့ ကျနော့် သား ရဲ့ အမေ။ ကျနော့် ရဲ့ မယား ဖြစ်သူ က ကိုယ့် အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ ကောင်းကောင်း အလိုးခံနေရပြီပေါ့။

ကျနော် က မိန်းမ ကို သူ့ဆီလွှတ်လိုက်တာက ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်ရေး နဲ့ ကျနော်တို့ ရဲ့ ဘဝ ကို မဖျက်ဆီး ပါနဲ့ လို့ တောင်းပန်နားချ ဖို့ ၊ အခုတော့ ကျနော့် မယား ခမြာ စောက်ဖုတ်ဖြဲပြီး အလိုးခံနေရပါလား။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မယား ရဲ့ ငြီးသံ က အလိုးခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့ ငြီးနေတဲ့ အသံဆိုတာ ငြင်းလို့ မရဘူး။ ကျနော် ဘယ်လို မှ နားမခံ နိုင်တော့ ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကိုယ့် အိမ်ပဲ ကိုယ်ပြန်လာပြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်တော့ တယ်။ ည လည်း ဆယ်နာရီ ခွဲနေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ဦးသာဒင်အိမ် မသွားခင် ချွတ်လဲ သွားတဲ့ အဝတ်အစား တွေက ကြမ်းပေါ် မှာ ဒီအတိုင်းပုံကျနေခဲ့တယ်။ အဲဒီထဲက သူ့ ပင်တီကို ကောက်ယူကြည့်လိုက်တော့ ဦးသာဒင် ရဲ့ လရည်တွေ စွန်းထင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

ကျနော် လည်း သူ့ အဝတ်အစား တွေကို ကောက်လို့ အဝတ်လျှော် မဲ့ အဝတ်အစားတွေ ထည့်တဲ့ ခြင်းထဲ ထည့် လို့ ရေချိုးခန်းဘက် ယူသွားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ အဝတ်ခြင်းကို ချလို့ ပုဆိုးလှန်၊ လီးကိုင်လို့ သေး ပေါက် မယ်ပြင်လိုက်တယ်။ လီးကိုင်ထားတဲ့ အချိန်မှာပဲ ခုနက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အော်ဟစ် ငြီးသံ နားထဲ မှာ ကြား ယောင်လာပြီး လီးက မာလာတယ်။ ဒီလောက် ဒုက္ခ ဖြစ် စိတ်ဆင်းရဲ နေချိန်တောင် လီးကအဲလို တောင်လာတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ပျက် သွားမိတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲ လည်းဝင်လိုက်ရော ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် မှာ ထိုင်လို့၊ သူ့ လက်ထဲ မှာက ဘရာရယ်၊ ပင်တီရယ်ကို ကိုင်ထားတယ်။ ညဝတ်အင်္ကျီ ကတော့ ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတာ တွေ့တာနဲ့ သူ့ လက်ထဲက ဘရာရယ်၊ ပင်တီရယ်ကို ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းပြစ်ပေါက် လိုက်ပြီး၊

“ရှင့် မယား က အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး ရဲ့ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးကို နှစ်နာရီလောက် ခံခဲ့ရတယ်ရှင့်”

လို့ ပြောပြီး ရှိုက်ငို နေပါရော၊ ကျနော် လည်း ခိုင်မြတ်သူ ဘေးနား မှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ပုခုံးလေး ကို အသာက်ဖက် လို့ ချော့ ဖို့ ကြိုးစား တယ်။

“မငို ပါနဲ့ မြတ်ရယ်။ မောင့် အပြစ်တွေပါ။ အားလုံး အဆင်ပြေသွားအောင် မောင် ကြိုးစား ပါမယ်”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ပွတ်ပေးရင်း နဲ့ ပြောတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ မျက်နှာ အပ်လို့ ဖက်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုပြန်ပါတယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ စိတ်သက်သာ ရာ ရအောင် အားပေး တဲ့ အနေနဲ့၊

“မောင် အဲဒါကို တော့ ဖြစ်လာမယ်လို့ ထင်ထားပါတယ်။ သူ က မြတ်ကို ဒီည လိုးဖို့စောင့် နေလိမ့်မယ် ဆိုတာ”

“မောင် က ဘာဖြစ်လို့ ထင်ရတာ လဲ”

“ဘာလို့ လည်း ဆိုတော့ သူ က မောင့် ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ ပဲ မြတ်ကို လိုးချင်သလို လိုးလို့ ရတယ်ဆိုတာ ကို သိသွားပြီကိုး”

ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းကို ငြိမ့်လိုက်ပြီး၊

“သူ က မြတ် ကို ဒီည သူနဲ့ အိပ်ဖို့ ပြောတယ်၊ မြတ် က သားကို နို့တိုက်ရ ဦးမယ်လို့ အကြောင်းပြ ပြီး ထွက်ဖို့ ကြိုးစား တယ်၊၊ အဲဒီ အချိန်မှာ သူက မောင့် နာမည်ကို ထည့် ပြောလာတယ်”

“သူက ဘာပြောတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ပါးကို ကျနော့် ရင်ဘတ်မှာ ကပ်ထားလို့ လက်နှစ်ဖက်က ကျနော့် ပုခုံးကို တွယ်ထားရင်း က တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။

“အိမ်မှာ ဟိန်းဇော်ထူး တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာပဲတဲ့၊ သူ့ မယား ကို ငါက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတယ် ဆိုတာကို သူ သိနေတော့ ပျော်တောင် နေဦးမှာတဲ့ ဆိုပြီး အနောက် က နေ ခါးကို လှမ်းဆွဲတယ်၊ မြတ် ဘယ်လို မှ မရုန်းနိုင်ခဲ့ဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြောနေရင်း က ခန ရပ်သွားပြီး စကားလုံး ရွေးနေတယ်ထင်တယ်၊ ပြီးမှ၊

“မောင် တကယ်တော့ အူးဒင် က အရမ်းကို သန်မာတဲ့ ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက် ပါ၊ သူ က မြတ်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင် မြတ် ဘာမှ လုပ်လို့ မရတော့ ဘူး၊ အလိုလို ပျော့ ခွေ သွားရတယ်၊ မြတ် ပြောတာ မောင် သဘောပေါက် မှာပါ”

“အဲတော့ မြတ် က ဘာမှ လုပ်မရဘူး ဆိုတော့ သူက အနောက်က နေတက် လိုးတော့ တာပဲလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် အပြောကြောင့် ကျနော့် မျက်နှာကို မျက်မှောင် ကြုတ် ကြည့်လိုက်ရင်း၊

“မောင် ရယ်၊ မြတ်ကို ခွင့်လွှတ် နားလည်ပေးပါလား၊ မြတ် က မိန်းမ တစ်ယောက် ပဲလေ၊ မြတ် က တစ်ချို့ နေရာတွေ မှာ စည်းစောင့် ပေမဲ့ မြတ်မှာ လည်း အားနည်းချက်တွေ ရှိတယ်လေ၊ နောက်ပြီး တော့ ဦးဒင် ကြီး ကလည်း မြတ် နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ ဖူးတဲ့ ယောက်ျား တစ်ယောက်လေ၊ သူ က မြတ်ရဲ့ အားနည်း ချက် တွေ ကိုလည်း သိနေတယ်၊ နောက်ပြီးတော့ အခု မြတ်တို့ ပြဿနာ ကိုလည်း တခုခု လုပ်ပြီး ဖြေရှင်းရဦးမှာလေ၊ နို့မို့ သူက မြတ်တို့ ကို ပြဿနာ ရှာရင် မောင်လည်း စိတ်ဆင်းရဲရဦးမှာလေ”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောနေတဲ့ စကားတွေကို ဆင်ခြေလို့ ကျနော် မမြင်မိပါဘူး၊ နားလည်ပေးလို့ ရပါတယ်။ အခု ကိစ္စ က ပြတ်ပြတ်သားသား မရှင်းရင် ရေရှည် ကျနော်တို့ ဒုက္ခ ရောက်နိုင်တယ်လေ၊ ဒီဘဲကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ကို အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ လည်း လိုးခဲ့ပြီးပြီ၊ အခု ခိုင်မြတ်သူ လင် ကျနော် ကိုယ်တိုင်က လည်း သိပြီး လွှတ်ပေးထား မှန်းလည်း သိသွားပြီ၊ နောက်ပိုင်း သူလုပ်ချင်သလို လုပ်ခဲ့ရင် ကျနော်တို့ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ ဒါတွေ အားလုံး က ကျနော့် ကပ်ကိုး ဖီး ကြောင့် ဖြစ်လာရတဲ့ နောက်ဆက်တွဲတွေ ဆိုတော့ ကျနော် ပဲ အဖြေ ရှာမှ ရတော့ မှာပေါ့။

ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်း သွား ရေမိုးချိုး ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာတော့ ညသန်းကောင် ဖြစ်နေပြီ၊ မနက်ဖြန် မနက်လည်း ကျနော်က အလုပ်သွားရဦးမှာ ဆိုတော့ အိပ်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ဘယ်လောက်တောင် ပြိုင်းလာသလဲ မသိဘူး၊ အိပ်ယာပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော် သွားတော့ တယ်။ ကျနော့် မှာသာ အတွေးတွေ နဲ့ ခြာလည်လည်ဖြစ်နေရတယ်။

………………….

မနက် အိပ်ယာထပြီး မနက်စာ စားရင်းနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို မေးမိတယ်၊ ဒီနေ့ ဘာအစီအစဥ် ရှိသလဲ ပေါ့။ သူက တော့ ဘာမှ အထွေအထူး အစီအစဥ် မရှိပါဘူး။ အိမ်အလုပ်လေး တွေပဲ လုပ်စရာရှိတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ ကျနော်က။

“တကယ်လို့ ဦးသာဒင် ကြီးက ခေါ်ရင် ဒါမှ မဟုတ် အိမ်ကို သူရောက်လာရင်ရော”

လို့ မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ငြိမ်ငြိမ်လေး ပဲ ထိုင်နေရင်းက ကျနော့် ကို မော့ ကြည့်ရင်း၊

“မြတ် ကို ဘာလုပ်စေချင်လည်း”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာဖြေရမှန်းမသိလို့ မနက်စာ ကို ပြီးအောင် ဆက်စားလိုက်တယ်။ နောက် တော့ ရုံးမသွားခင် အိမ်ရှေ့မှာ ခိုင်မြတ်သူ နဖူး ကို နမ်းလိုက်ပြီး၊

“သူ့ ကို နောက်ဆုံး အနေနဲ့ နားချ ကြည့်ပါလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို မော့ ကြည့်ရင်း၊

“မြတ်တော့ ပြောလို့ ရမယ်မထင်ဘူးမောင်၊ မနေ့က မြတ် သူ့ ကို ပြောကြည့်ပြီးပြီ၊ သူ က ဒေါသနဲ့ မြတ် ကို အရမ်း ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကို လိုးတာခံလိုက်ရတယ်၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ၊ ထပ်ကြိုးစား ကြည့်မယ်။ ထူးရင် မြတ် မောင့်ကို ပြောမယ်လေ”

“အင်း မြတ် ဒီတခါ နားချလို့ မရရင် မောင်ကိုယ်တိုင် သူ့ကို တောင်းပန်ကြည့်မယ်။ ကျနော်တို့ ကို ခွင့်လွှတ်ပါ၊ ပြီးခဲ့တာတွေ မေ့ပြစ်လိုက်ပါတော့ လို့ပေါ့၊ အိုကေ၊ မြတ် ဘာမှ စိတ်ပူ မနေနဲ့၊ အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါ”
အခန်း ၃၉။

ကျနော် ရုံးကို ထွက်လာလိုက်တော့၊ မနေ့ က အတိုင်းပဲ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေတယ်။ ဒီနေ့ ကျနော့် မယား ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာကို ကျနော် သိနေပြီလေ။ ဒီခွေးမသား ကြိးက ကျနော့် မယားကို မနေ့ တုန်းက လို ပဲ အသားကုန် လိုးဦးမှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ လို မိန်းမ မျိုး ကို အခွင့်အရေးပေးလို့ ကတော့ ဘယ်ယောက်ျား သား မှ လက်လွတ်ခံမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ အခု ဆို ဒီခွေးမသား ကြီးက လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးလို့ ရနေပြီလေ။ သူက ကျနော် ကျနော့် မိန်းမ ကို အလိုးခံခိုင်းထားတာလည်း သိနေပြီ။ မိသားစု တာဝန်လည်း ဘာမှ ယူစရာမလို ဖလိုးလီး ဖလီးလိုး လို့ ရနေပြီမဟုတ်လား။ ကျနော် က မလုပ်ပါနဲ့ လို့ တောင်းပန်ရင် တောင် နောက်ဆုတ်တော့ မဲ့ သဘောမှာ မရှိတော့ ဘူး။

ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်တိုင်က လည်း သူ့ လီးကြီးကို စွဲနေပြီထင်ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်တိုင် က ဟိုအကြောင်းပြ ဒီအကြောင်းပ ပြီး အလိုးခံ နေကတည်းကိုက သိသာနေတာပဲလေ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အားနည်းချက်ကို လည်း ဒီခွေး မသားကြီးက သိနေပြီမဟုတ်လား။

အဲလို ပဲ စိတ်က မဖြောင့်ပေမဲ့ ရုံးက အလုပ်တွေကို တော့ ဖျစ်ညှစ် ပြီး ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တယ်။ အလုပ် အရေးတကြီး လုပ်စရာလေး တွေ ပြီးလို့ ညနေစောင်း အိမ်မပြန်ခင် ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးကိုင်တော့ အခြေအနေ ဘယ်လို ရှိလဲ မေးကြည့်တယ်။ အခြေအနေက ဘာမှ မထူးကြောင်း အူးသာဒင် ကြီးက သူ အကျိုးအကြောင်းနဲ့ ရှင်းပြတာကို လက်မခံကြောင်း၊ ပြောပြတယ်။ ကျနော် စိတ်တွေ လေးလံ နေပြီးတော့ ဒီပြဿနာတွေ ကနေ ရုန်းထွက် နိုင်ဖို့ ဘာလုပ်ရမလဲ ဆိုတာ ခေါင်းထဲ တွေးရင်း အိမ်ဆီကို ပဲ ကားအမြန်မောင်းလာခဲ့ မိတယ်။

အိမ်ကို ပြန်ရောက်တာ့ ခိုင်မြတ်သူ က ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေရာက ကျနော့်ကို မြင်တာနဲ့ ထသွားပြီး နောက်ဖေးက ရေတခွက် သွားယူလာတယ်။ ကျနော် ဆိုဖာမှာ ထိုင်ချလိုက်တော့ သူ လည်း ကျနော့် ဘေးနား လာထိုင်ချလိုက် ပြီး ရေဖန်ခွက်ကို ကမ်းပေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား တွေကို ပဲ ဝတ်ထားတယ်။

ကျနော် လည်း ရေအေးအေး လေး သောက်ပြီး ခနနားနေပြီးမှ။

“သူ က ဘာပြောလဲ”

လို့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ရုတ်တရက် မေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို မကြည့်ပဲနဲ့၊

“အင်းးးးး သူ က မောင် နဲ့ စကားပြောချင်တယ်တဲ့”

“သူ က ဘာပြောချင်လို့လဲ”

“မပြောတတ်ဘူး။ မြတ် က သူ့ ကို အကြောင်းမျိုးစုံ ပြပြီး တောင်းပန်တယ်၊ ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးသတ်ဖို့ ပေါ့။ ပထမ တော့ သူက အရမ်းကို ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း တွေ ပြောတယ်။ နောက်ဆုံးမှ သူက မောင် နဲ့ စကားပြောချင် တယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒါ က နောက်ဆုံး နည်းလမ်း ပဲ ဖြစ်မယ်ထင်တာပဲ”

ကျနော် စိတ်ထဲ မှာတော့ တော်တော် လေး မအီမသာ ဖြစ်နေရတယ်။ ကိုယ့် မယားကို လိုးနေတဲ့ ကောင် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရမှာ တွန့်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကိုယ့်မယားကို လိုးနေတာ ကိုယ်သိထားတယ် ဆိုတာကိုပါ သိနေတာ ဆိုတော့၊ မျက်နှာ ဘယ်နားထားရမလဲ။ မလွဲမရှောင်သာ ရင်ဆိုင်ရတော့ မယ်ဆိုတော့ စိတ်ကို တင်းပြီး၊

“ဘယ်တော့ လဲ”

“မောင် အဆင်ပြေမယ် ဆိုရင်တော့ အခု တောင် သွားလို့ ရတာပဲ”

ကျနော် မျက်စေ့ မှိတ်ပြီး ခနတာ စဥ်းစားလိုက်တယ်။ ရှောင်နေလို့ လည်း ပြီးသွားမဲ့ ကိစ္စ က မဟုတ် တော့ မြန်မြန်တွေ့ မြန်မြန် ပြီးတာပဲလေလို့ စိတ်တင်းပြီး ထိုင်နေရာက ထလိုက်တယ်။ ကျနော် က အိမ်ရှေ့တံခါးနား ကို လျှောက်သွားနေတဲ့ အချိန် ခိုင်မြတ်သူ က၊