ဒီဇာတ်လမ်းကို၊ ပထမ အတွေး က တိုက်ရိုက်ဘာသာပြန်မလားလို့၊ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း နဲ့ စာရေးသူက ဇာတ်လမ်းကို အရမ်း ဆွဲလာတယ်၊ နောက်တော့ တချို့ အိုင်ဒီယာတွေက ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ဟာတွေ တော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ တချို့ စာဖတ်သူ တွေ တော့ ကြိုက်လိမ့်မယ်၊ နောက်ပြီး သူ့ ဇာတ်လမ်းက လည်း အခန်းပေါင်း များစွာကို နှစ်ပေါင်း များစွာ ရေးခဲ့ ပြီး ခု ထိ မပြီးနိုင်သေးဘူး၊ ခု ရော ဆက်ရေးဦးမှာလား လည်း မသိဘူး၊ ကျနော် တောင် အစပိုင်း စဘာသာပြန်ထားပြီး မှ သူ့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ဖတ်တော့ နောက်ပိုင်းလည်း သိပ်မကြိုက်တော့ ဘူး၊ ခွိ၊ အဲဒါနဲ့ ဘာသာပြန်၊ မှီငြမ်း ဆိုပြီး လုပ်ချလိုက်တယ်၊ ကိုယ်တိုင်ရေး မု တွေ ပျောက်နေတဲ့ အချိန် သူ့ ဇာတ်လမ်း ဘာသာပြန်ပေးမယ်၊ ကိုယ့် အိုင်ဒီယာ နဲ့ မကိုက်တာဆို နည်းနည်း ပြင်ရေးမယ်၊ အဲလို စိတ်ကူး ကြောင့်ပါ၊ မူရင်း ရေးသူ ရဲ့ လုပ်အားကို အလွဲသုံးစား လုပ်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲလောက် အရှည်ကြီးကို ဘာသာပြန်ဖို့ ကျတော့ ကိုယ့် အချိန်တွေလည်း အများကြီး သုံးရတာမဟုတ်လား၊ ကဲ စမ်းဖတ်ကြည့်ကြဗျာ၊ စာဖတ်သူတွေ အကြိုက်ပေါ် မူတည်ပြီး ဆက်ရေးဖို့ မရေးဖို့ က စဥ်းစား တာပေါ့။

လောလော ဆယ်တော့ ဘာသာပြန်ပြောလို့ ရပေမဲ့ ဇာတ်ကွက် ကို ကျနော် ပြောင်းချင်ရင် ပြောင်းဖို့ စိတ်ကူးထားလို့ သူ့ အတိုင်းဖြစ်မယ်လို့ မဆိုလိုဘူးးနော်၊ မူရင်း ဇာတ်လမ်းနာမည်က My wife Keerthana ပါ။ ရေးသူနာမည်က Puppycuckold တဲ့။ ဂူဂယ်လုပ်ရှာရင် တွေ့မှာပါ။ တခုပဲ ဖတ်ပြီးတဲ့သူတွေ က ကိုယ်ဖာသာ ကိုယ်ပဲ စိတ်ထဲထားပြီး ကျနော် ရေးလို့ မပြီးမချင်း မဆွေးနွေးကြပါနဲ့လို့၊ ကျနော် ရေးတာကိုပဲ စောင့်ဖတ်နေတဲ့ လူတွေ အတွက် စပွိုင်လာ လို ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ပါ။

အခန်း၁။

ကျနော့် အမည်က ဟိန်းဇော်ထူး၊ အသက် ၃၀ ၊ ကျနော့် မိန်းမ အမည်က ခိုင်မြတ်သူ၊ အသက် ၂၃ နှစ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား က ရန်ကုန်မြို့ ဆိပ်ငြိမ်ရပ်ကွက် တခု မှာ နေတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ် လောက် က မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ ကြပြီး သားကလေး တယောက် မွေးခဲ့တယ်။ ကျနော် က ကုမ္ပဏီတခုက မန်နေဂျာ ဆို တော့ သူတို့ က ကျနော့် ကို အဲဒီ နေရာမှာ အိမ်လေးတလုံး ငှားပေးထားတယ်။ ကျနော့် ဝင်ငွေ ကလည်း ကောင်းတာ မို့ မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်မှာပဲ နေပြီး ကလေးကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ဂရုစိုက်ပြုစုထိန်းကျောင်း ပြီး၊ အိမ်မှုကိစ္စ မှန်သမျှ လည်း သူပဲ လုပ်တယ်။ အိမ်ကို လည်း အမြဲတန်း ရှင်းလင်း သန့်ပြန့် နေအောင် လုပ်ထားပြီး ဒက်ကရေးရှင်း လည်း ကောင်းကောင်း လုပ်ထားတတ်တော့ အိမ်လာလည်တဲ့ ဧည့်သည်တိုင်း က ပထမဆုံး အကြိမ် အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ အံ့သြချီးမွမ်း မိကြတယ်။

ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်ရေး ကလည်း အရမ်း အဆင်ပြေချောမွေ့ ပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် ချစ်တယ်၊ ဂရုစိုက်တယ်၊ လိင် ကိစ္စ လည်း အတိုင်အဖောက် ညီတာမို့ ဘာမှ ကို ပြောစရာ မရှိတဲ့ အိမ်ထောင် ကလေး လို့ ဆိုရမှာပါပဲ။ အိပ်ယာဝင် ကိစ္စ မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က ပုံမှန် သံဝါသ ပြုကြတဲ့ လင်မယား တွေ အတိုင်း ပါပဲ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား အထူးအဆန်း လိင်ကိစ္စ တွေလည်း မလုပ်ကြပါဘူး။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ ယှဥ် ရင် ကျနော် ဟာ သာမာန် သူလို ငါလို ယောက်ျား တယောက်လို့ ဆိုရမှာပါ။ ဘာလို့ ဆိုတော့ ကျနော့် မှာ ဘာ ထူးခြားချက်မှ မရှိပါ။ ဆိုလိုတာက၊ ရုပ်ချော၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း စသဖြင့် ဂုဏ်အင်္ဂါတွေ ပေါ့။ မိန်းမ ကတော့ ရုပ်ချောတယ်၊ အသား လတ်တယ်။ ဖြူဖွေး နု နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ တော်တော် လေး ဝင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့ အပြင် ရှော့ပင်း တွေ ဘာတွေ သွားလိုက်ရင် ယောက်ျား တွေရဲ့ မျက်လုံး တွေက သူ့ မျက်နှာ နဲ့ ကိုယ်လုံး ပေါ် မှာ တဝဲလည်လည် ရှိကြတယ်။ ပြောရမယ် ဆိုရင်တော့ ဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ် ပေါ့။ အဲလို အပြင် စျေးဝယ်တို့ ၊ အလည်တို့ ထွက်ပြီး အိမ်ပြန်လာတိုင်း ကျနော်က သူ့ ကို စ လေ့ ရှိတယ်။ ဘယ်ဘဲ ကတော့ ဘယ်နေရာ မှာ ဘယ်လို ကြည့်နေတာ ပေါ့၊ သူက လည်း ကျနော့် ဆီက အဲလို ဟာမျိုး ပြောတာတွေကို သဘော ကျတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်က တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်း တယ်လို့ ပြောလို့ ရတယ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား က တခါတလေ၊ တခြား စုံတွဲတွေရဲ့ ကိုယ်လုံး တွေ ပုံသဏ္ဍာန် တွေကို တယောက်နဲ့ တယောက် ပြန်ပြော သုံးသပ်ဆွေးနွေး မိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အတိုင်းအတာ တခု အထိပေါ့၊ သူက လည်း ကျနော့်ကို ခင်ပွန်း ယောက်ျား တယောက် ဆိုတဲ့ ရီစပက် ရှိသလို ကျနော်က လည်း သူ့ အပေါ် ရီစပက်ထားတယ်။

အိပ်ယာပေါ် က အကြောင်းကို ပြန်ကောက်ရရင်၊ ကျနော်တို့ လိင်ကိစ္စ ကတော့ သာမန်ပဲ လို့ ပြောရမယ်။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ကျနော်က နဂိုကတည်းက ကျနော်က သာမန် ခပ်ပျော့ ပျော့ သမား၊ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ အကိတ် နဲ့ ဆက်ဆီ ဆိုတော့ သူ့ကို ဘယ်လို မှ မဖြို နိုင်ဘူးလေ၊ သူက အိပ်ယာပေါ် မှာ ဆိုရင် အရမ်း တက်ကြွတယ်။ တခါတလေ ကျနော် သိပ် စိတ်မပါရင်တောင် သူက အစပျိုး ပြီး မရရအောင် ဆွပေး တာနဲ့ ကျနော် စိတ်ထ လာပြီး လုပ်ဖြစ်ရတာ တွေ ရှိတယ်။ နောက်တခု က တော့ ကျနော့် လီး ပဲ ၊ လီးက သိပ်အသေးကြီး မဟုတ် တောင်လာရင် တော့ ငါးလက်မခွဲ လောက် တော့ ရှိပါတယ်။ လုံးပတ် ကလည်း ပုံမှန်လို့ ဆိုရမယ့် အရွယ်ပါ။ မိန်းမ က ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်း နဲ့ စကား ပြောလို့ ရတဲ့ လုံးပတ် ဆိုက် ပေါ့ ဗျာ၊ စကားတော့ ပီချင်မှ ပီမှာပေါ့၊ ဟဲဟဲ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က တော့ ဘာမှ မပြောဘူးဗျ။ လီးဆို ဒါလောက်က ပုံမှန်ပဲလို့ သူလည်း လက်ခံထားတယ်။

မိန်းမ က အသန့် အပြန့် ကြိုက်တယ်၊ သူ့ စောက်မွှေး တွေကို ပုံမှန်ရိပ်တယ်၊ ဂျိုင်းမွှေး ဖင်မွှေး အကုန်၊ ပြောင်စင် အောင် ရိပ်ပြီး အမြဲတမ်း သန့်ရှင်းအောင်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ် တွေ ဖင်တွေကလည်း သူ့ ပေါင်သား ဖင်သား တွေနဲ့ အရောင်အတူတူ ပဲ ၊ ဆိုလိုတာက နူတ်ခမ်း အတွန့် ကြီး မဲနေတာတွေ နီနေတာတွေ ဖင်ပေါက် မဲနေတာတွေ ဘာမှ မရှိဘူး။ အဲဒါကြောင့်လည်း ကျနော် က သူ့ကို လျှာကျွေး ရတာ အရမ်း သဘောကျတာ၊ စောက်ဖုတ်တို့ ဖင်ပေါက် တို့က တစက်မှ ရွံစရာ မရှိဘူးလေ။ တလကို တခါ သို့ မဟုတ် နှစ်လ တခါလောက် အနီးအနား ခရီးတိုလေး တွေ ထွက်ပြီး ဟော်တယ်တို့ အနားယူစခန်း တို့ မှာ ကျနော် တို့ ရဲ့ ရိုမန်းတစ်၊ အချစ် စခန်းလေး သွားသွား ဖွင့်လေ့ရှိတယ်။ အတိုချူံး ရရင်တော့ ကျနော်တို့ လင်မယား နဲ့ သားကလေးက မိသားစု ဘဝကို အလွန် ပျော်ရွှင် စွာနဲ့ နေထိုင် နေကြတယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်တို့ အိမ်နီးနားချင်း အချို့ ဆို ကျနော် တို့ကို မနာလို တောင် ဖြစ်ကြတယ်ထင်ရတယ်။ အဲ ကျနော် တို့ ရဲ့ အိမ်နီးချင်း ဦးသာဒင် ဆိုတဲ့ လူကြီး တယောက်က လွဲလို့ ပေါ့။

ဦးသာဒင်ကြီးက အသက် ၅၅ နှစ်လောက် ရှိပါပြီ၊ ကျနော် တို့ နဲ့ လည်း အလွန်ရင်းနှီး ပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အရမ်း ကို သံယောဇဥ် တွယ်မိသွားတာက မနှစ်က သူ့ မိန်းမ ဖြစ်သူ အက်စီးဒန့် ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွား ကတည်း ကဆိုပါတော့၊ အရင်က သူ့ မိန်းမ က ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ဝန် ဆောင်ထားချိန် ရော ကလေး မွေးကာစ မှာ ရော၊ အရမ်းဂရု စိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက် တီးတိုးဖေါ် တီးတိုး ဖက် ဖြစ်ခဲ့တယ်လေ။ အခု တော့ ဦးသာဒင်ကြီး တယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့ တော့ ကျနော်တို့ ကလည်း သနားဂရုဏာ ဖြစ်မိတာပေါ့၊ တခြား အိမ်နီးချင်း တွေက မေးထူးခေါ် ပြော အပေါ် ယံ ဆက်ဆံ ကြ ပေမဲ့ ကျနော် တို့ တကယ့် စိတ်ရင်း နဲ့ ဆက်ဆံ မိတာ ဦးသာဒင် တယောက် ပဲ ရှိတယ်လေ။ သူ့ မယား ဆုံးသွားတော့ ဦးသာဒင် ကြီးက တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ တာမို့ အရက် နဲ့ ပဲ နှစ်ပါး သွားနေတော့ တယ်။ သူ့ မှာ ဘယ်ဆွေမျိုး မှ လည်း ရှိပုံမပေါ် ၊ ခိုင်မြတ်သူ က တခါတလေ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်သွား အစားအသောက် လေး ဘာလေး သွားပို့ပေး၊ အဝတ်အစား တွေ ဘာတွေ အဝတ် လျှော်စက် ထဲ ထည့်ပေး၊ အိမ်ကို ဖုံခါ တံမြက်စည်းလှဲပေး သွားလုပ်ပေးလေ့ ရှိတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ သနားစရာ ကောင်းတဲ့ အခြေအနေ ကြောင့်လည်း ခိုင်မြတ်သူ သွားကူညီပေးနေတာကို ကျနော့် မှာ ပီတိဖြစ်ရသေးတယ်။

အဲလို နဲ့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်နှစ် ကျော် လောက်မှာပဲ ကျနော် တို့ရဲ့ ကာမ ဆက်ဆံ တဲ့ အရှိန် က တဖြည်းဖြည်း ကျလာခဲ့တယ်။ အိမ်ထောင်ကျကာစ နဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် လိုးဖြစ်တဲ့ ရက်တွေက တဖြည်းဖြည်း ကျဲလာခဲ့ရတယ်။ ကျနော့် အတွက် လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု တွေ သိပ်မရှိတော့ အော ကားတွေ ကို ပြန်ကြည့်ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပဲ တီဗီ ကို ဆင်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရှေ့ မှာပဲ ကျနော် အောကားတွေကို ကြည့် နေလိုက်တယ်။ သူက လည်း ဘာမှ မပြောပါဘူး။ တခါတလေ သူလည်း ဝင်ကြည့်ပါတယ်။ ကြည့်ရင်း နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထ လာကြရင် လိုးပွဲ ကောင်းကောင်း ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ နောက် တော့ အောကား တွေ ကို အကြောင်းအရာတွေ တခုပြီး တခု ပြောင်းကြည့်ဖြစ်လာတယ်။ MILF တို့ အုပ်စုလိုက် မုဒိန်းကျင့် တာတို့၊ မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်တာတို့ စသဖြင့်ပေါ့။ နောက် တော့ ဆွင်းဂါ တို့ ကပ်ကိုး တို့ ဆီ ရောက်လာတယ်။ ပထမပိုင်း ကျနော် တို့ အဲဒီ အသုံးအနှုံး ကို သိပ်နားမလည်ဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မေးတယ်။ ကျနော်လည်း သိပ် မသိဘူးပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ဂူဂယ်ခေါက် ပြီး ရှာလိုက်တယ်။ ဆွင်းဂင်း ဆိုတာ လင်မယား စုံတွဲတွေ သူ့ မယား ကိုယ်လိုး ကိုယ့်မယား သူ့ ပေးလိုး တာပေါ့။ ကျနော် တို့ အတွက် က အဆန်းဆိုတော့ ရုပ်ရှင် အနေနဲ့ လုပ်ရိုက်တာပါ၊ အပြင် မှာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးပေါ့၊ ရီပဲ ရီလိုက်ကြတယ်။

နောက်နေ့ ရုံးရောက်တော့ မကျေနပ်သေးပဲ အင်တာနက်မှာ ထပ်ရှာကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ မယား ကိုယ်လုပ်၊ ကိုယ့်မယားသူလုပ် ဆိုတာက နည်းနည်း တော်သေးတယ်။ ကပ်ကိုး ဆိုတာကို ကျနော် က ဘဝင် မကျနိုင်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ ကြည့်ပြီး ကြား ပြီး ဘယ်လို များ အရသာခံသလဲပေါ့။ အဲဒါနဲ့ ကပ်ကိုး ကို အင်တာနက်မှာ ရှာကြည့်လိုက်တော့ အမ‌လေးဗျာ များလိုက်တဲ့ ဆောင်းပါးတွေ ၊ ပို့စ်တွေ။ စတိုရီတွေ။ အင်တာနက်၊ ဖေ့ဘုပ်၊ ယူတု၊ နောက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှာ‌ရော၊ ဖိုရမ် ဆွေးနွေးခန်းတွေမှာရော၊ နောက်တော့ မြန်မာ ပွင့်လင်းရသစာပေ တွေ ရေးတဲ့ တင်တဲ့ ဆိုက်တွေမှာ ဇာတ်လမ်းကောင်းကောင်းနဲ့ ဝတ္တုတွေပါတွေ့တော့ ဒေါင်းလိုက်တယ်။ အဲ ပြီးတော့ ဇတ်လမ်းလေး တခု အစပျိုးထားတာ ဖတ်မိလိုက်တော့ အဆုံးထိကို ဖတ်မိသွား တယ်။ ဇာတ်လမ်းက လင်မယား နှစ်‌ယောက် ယောက်ျားက မိန်းမ ဖြစ်သူကို သူ့ အိမ်နီးချင်း ဘဲတဗွေနဲ့ နေခိုင်း ပြီး အဲဒီကောင် မသိအောင် ချောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်း။ အဲဒီ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ရင်း ဖင်ရင်း ကျနော့် လီး မတရား တောင်လာတာ၊ ဇာတ်လမ်းလည်း ပြီးရော ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်အကြည်တောင် စိမ့် ကျလာနေပြီ။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် ဖုံးက ထမြည်လာတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ပေါ့။ သူက ဒီအချိန် အမြဲတမ်း ခေါ်နေကြလေ။ သူက ကျနော် နေ့လည်စာ စားပြီးပလား လို့ လှမ်းမေးတာ။ အခု သူက အန်ကယ်ဦးသာဒင် အိမ်မှာ ရောက်နေတယ်တဲ့၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲ ဒိန်းကနဲ ဝင်လာတာက ခုနက ဖတ်ထားတဲ့ ဇာတ်လမ်း၊ ကျနော် မိန်းမကို ဖုံးမှာ ဘာမှ တောင် သေခြာ ပြန်မပြောဖြစ်ပဲ ဖုံးကို ကမန်းကတမ်း ချပြီး ရုံးက အိမ်သာ ဆီကို အမြန် ပြေးသွားလိုက်မိတယ်။ ရုံးက အိမ်သာ ထဲ မှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် အဖြစ် ဂွင်းထု မိတာပဲ။ အဲဒီ ကပ်ကိုး ဆို တဲ့ စကားတလုံး ကြောင့် ပါပဲ။

ညကတော့ ကျနော် အရမ်းကို စိတ်တွေ ထ နေလို့ ခါတိုင်းလို အောကား တွေ ဘာတွေ ကြည့်မနေတော့ ဘူး။ မိန်းမ ကို အကြမ်းပတမ်း ပဲ တက်လိုး ပြစ်လိုက်မိတယ်။ မိန်းမ ကတော့ အကြိုက်တွေ့ နေတာပေါ့။ အဲလို အလိုးမခံရတာ ကြာပြီကိုး။ ပြီးလို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပြီး တာကို အောက်လျောဆင်း ပြီး ကိုယ့်လရည်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ကုံးလျှက် မိတယ်။ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ရင်း စုပ်ရင်း နဲ့ မိန်းမ တယောက် သူ့ ရီးစား အသစ်နဲ့ လိုးလာပြီးလို့ သူ့ လရည်တွေကို ကျနော် က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေ တယ်လို့ တွေး ပြီးတော့ လီးက ပြန်တောင်လာပြန်တယ်။ ကျနော် အဲလို တအားထန်နေတာကို မိန်းမကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ မျက်နှာလေး တောင် နီပြီး ရှက်သွေးဖြန်းလို့၊ ကျနော့် လီးကို လည်း ကုံးစုပ်ပေးတယ်။ ကျနော့် ဂွေးဥ တွေကို တောင် တခါမှ မစုပ်စဘူး စုပ်ပေးလာတယ်။ သူ့ နို့သီးခေါင်းတွေက မာတောင် ကျစ်နေ တာ တောင်ထိပ်တွေလို ချွန်မြ နေတယ်။ အဲလို မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အချိန် နှစ်နာရီ နီးပါး ၊ လိုးလိုက် နားလိုက် လိုးလိုက် နဲ့ ပွဲဆက်တိုက် ကြမ်း ပြီး သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်းပြီး အိပ်ယာပေါ် ဖက်လို့ နားနေကြတယ်။ မိန်းမ က ထူးထူးခြားခြား ဒီနေ့ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ လို့ မေးတယ်။ ကျနော် လည်း ခဏတော့ တွေဝေပြီးမှ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို လူစိမ်း တယောက်က လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီး လိုးနေမိတာ။ ပြီးတော့ အဲဒီကောင် ပန်းထည့် သွားတဲ့ လရည်တွေကို ကျနော်က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး နေတာလို့ တွေးနေမိတာလို့။ အဲလို လဲ ပြောရော မိန်းက က ကုတင် ပေါ်က နေကြမ်းပေါ် ဆင်း မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကျနော့်ကို ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ လို့ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်ရင်း မေးတယ်။

“မသိဘူး မြတ် ရယ်၊ မြတ်ကို လူစိမ်း တယောက်က လိုးးနေတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတာ နဲ့ မောင် စိတ်တွေ တအားထ လာရတော့ တာပဲ”

မိန်းမ က မျက်နှာမှာ ဝေခွဲမရတဲ့ ပုံနဲ့ ၊ ကုတင်စောင်း မှာ ပြန်ထိုင်ပြီး။ ကျနော့် ကို ဘာတွေ ဖြစ်နေရတာလဲ လို့ ထပ်မေးတယ်။ ကျနော်လည်း အမှန်အတိုင်းပဲ၊ အွန်လိုင်း မှာ သွားပြီး ကပ်ကိုး အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖတ်ရင်း ဇာတ်လမ်းတွေ တွေ တွေ့တာနဲ့ ဖတ်ကြည့်လိုက်မိပြီး စိတ်တွေ ထလာရတဲ့ အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် လက်တော့ ကို ယူပြီး ကျနော် ဒီနေ့ ဖတ်ခဲ့ တဲ့ အကြောင်း အရာတွေ ဆောင်းပါးတွေ ဇာတ်လမ်း တွေကို သူ့ ကို ပြလိုက်တယ်။

မိန်းမ က ရိုးလည်း ရိုးတယ်။ ကျနော့် ကို လည်း ယုံကြည်တာမို့ အားလုံးကို အကြမ်းဖျဥ်း ကြည့်လိုက်ပြီး၊

“အင်း ကပ်ကိုး အကြောင်းတွေးပြီး မောင် ဘာလို့ စိတ်ထလာရသလဲ ဆိုတာတော့ မြတ်လည်း မသိဘူး။ အဲဒါတွေက စိတ်ကူးယဥ် တွေ ပဲလေ။ တကယ်လည်း ကိုယ့်မိန်းမ ကို တခြားလူစိမ်းတယောက်က လိုးနေတာ ကြည့်ပြီး စိတ်ထ နေတယ်ဆိုတာ တကယ့် ဘဝမှာ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ၊ စိတ်ကူးယဥ် သက်သက် ပဲ ဆိုတော့။ တကယ်လည်း မောင်က မြတ်ကို အဲလို တွေးပြီး စိတ်ကူးယဥ်ပြီး အခု ညလိုသာ ပွဲကြမ်းမယ် ဆိုရင်တော့ ဘာမှ ကို ပြဿနာ မရှိပါဘူး။ ဒီနေ့ ည ကတော့ မြတ်အတွက်လည်း အရမ်းကို ကောင်းရတဲ့ ညတညပါ မောင်”

“ဟုတ်တယ် မောင့် ကို မြတ် နားလည်ပေးနိုင်လိမ့် မယ်ဆိုတာ မောင် သိတယ်။ မောင် အရင်က အဲလို မှ မဟုတ်တာ။ အခု အဲဒီ ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ မင်းသမီး နေရာမှာ မြတ်ကို သွားသွား အစားထိုး နေမိရင်း စိတ်တွေ ထကြွလာရတယ်”

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ခနတာ ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ ပြီးတော့ မှ ကျနော်က ပဲ စပြီး။

“အချစ် သိတယ်မလား အချစ်ကို ရှော့ပင်း စန်တာ ထဲမှာ တခြား အပြင်နေရာ တွေမှာ လူတွေ က ဝိုင်းပြီး ငမ်းကြတာ အရင်က မောင့် စိတ်ထဲ ဂုဏ်ယူနေတာပဲ ရှိတယ်။ အခု ကျတော့ အဲဒါတွေ ပြန်စဥ်းစား လိုက်မိ တော့ မောင် စိတ်အရမ်းထလာရတယ်။ မောင့် မိန်းမ အကိတ်ကို လူတွေက စိတ်နဲ့ ဝိုင်းလိုးနေကြတာကို တွေးမိနေပြီလေ”

ခိုင်မြတ်သူ က ရီလိုက်ရင်း၊

“ခစ်ခစ် မြတ်လည်း သိပါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်က ကိုယ့် လင်သား အပေါ် မှာ ဘယ်တော့ မှ သစ္စာဖေါက် မှာ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ လုံးဝ လုံးဝပါ”

နောက်တော့ မိန်းမ က ရေချိုးခန်း ရှိရာကို လမ်းလျှောက် သွားရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် တံခါးကို ပြန်မပိတ်မှီ နောက်တောက်တောက် မျက်နှာနဲ့၊

“ကိုဟိန်းဇော်ထူး ကျမ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနိုင်မလားရှင် ၊ ကျမ ဘဲကြီးက တအားလိုး သွားလို့ စောက်ဖုတ်ကလေး ကျိမ်းနေလို့ပါ၊ ခစ်ခစ်”

လို့ ပြောရင်း တံခါးကို အမြန်ပိတ်သွားပါတယ်။ အဲလို ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်ပြီး သွေတွေ ဖြန်းကနဲ ပူသွားသလို လီးကြီးကလည်း ဒိန်းကနဲ ‌ထောင်မတ် လာပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲရင်းက ထောင်မတ်လာတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ မိန်းမ က ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော် မျက်စေ့လေး မှေးပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော် တခြား လူစိမ်းတယောက်နဲ့ သူနဲ့ လိုးနေတာကို မှန်းပြီး ထုနေပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက် သွားတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ကို တိတ်တိတ်ကလေး လက်နောက်ပြစ် မတ်တပ်ရပ်လို့ ကြည့်နေတယ်။ ခနနေတော့ ကျနော့် အတွက် ဒီနေ့ အဖို့ လေးကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်တွေကို အိပ်ယာပေါ် ပန်ထုတ်ရင်း ပြီးသွားရပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဒီနေ့ တအားတဏှာကြွ နေတာကို ပြုံးပြုံးတုံးတုံး နဲ့ ကြည့်နေရင်း၊

“အမလေး ဒါ ဒီနေ့ အဖို့ သုံး ကြိမ်မြောက် မဟုတ်လားမောင်”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က ။

“ဟင့်အင်း လေးကြိမ်မြောက်၊ မောင် ရုံး မှာ တခါထုပြီးပြီ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ က ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ပဲ၊

“အား မောင် ခုလို တအားထန်နေတာ မြတ် ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာပဲ၊ မောင် တကယ်ပဲ မြတ်ကို တခြား လူစိမ်း တယောက် နဲ့ နေတာကို ကြည့်ချင်နေတာလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော် ခုန ထုနေတုန်း မိန်းမ ဘေးကနေ ရပ်ကြည့်နေတာကို သတိရသွားတယ်။ နည်းနည်းလည်း ရှက်သွားတယ်။

“မြတ် ရယ်၊ အဲဒီ စိတ်ကူးယဥ် တွေက အဲဒီ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်လိုက်မိပြီးမှ ဖြစ်လာတာပါ။ မောင့်ကို စိတ်တအား ထလာစေတယ်၊ မောင် ပို့ပေးလိုက်မယ် မြတ်ဖတ်ပြီး ပြောကြည့် ဖတ်ပြီးတဲ့ အခါ ဘယ်လို ခံစား ရသလဲဆိုတာ”

“အင်း ဖတ်ကြည့်မယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် မေးခွန်းကို မောင် မဖြေသေးဘူး”

ကျနော် မိန်းမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ ပဲ ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း၊

“အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင်တော့ အဲဒီ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ပြီးတဲ့ အချိန် မောင့် စိတ်ထဲ မှာ မြတ်ကို တခြား တစိမ်း တယောက် နဲ့ အတူနေတာကို မြင်ချင် နေမိတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်ပြီး ဘာမှ မပြောသေးပဲ နံရံ ကို ငေးစိုက်ရင်း ငြိမ်နေတယ်။

“ဆောရီး ပါမြတ်၊ မောင်ပြောလိုက်တာတွေက စကားလွန်သွားပြီး မြတ် စိတ်ထဲ နာကျည်း သွားတယ်ဆိုရင် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊ မောင့် ကိုခွင့်လွှတ်ပါ”

“မောင် မောင့်ကို လွန်ခဲ့ တဲ့ နှစ်နှစ် ကတည်းက စပြီး အတူတူ နေလာခဲ့တာ၊ မောင့် စိတ်သဘောလည်း သိပြီး၊ မောင့်ကို လည်း ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိပါတယ်၊ တောင်းပန်ဖို့ မလိုပါဘူး”

အဲဒီညက ကျနော်တို့ ရဲ့ စကား အပြန်အလှန်ပြောဆိုမှုတွေက စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ တောင်းပန်မှုတွေနဲ့ အဆုံးသတ် သွားခဲ့ ရပါတယ်။
အခန်း ၂။

နောက် တပတ်နှစ်ပတ် လောက် ကုန်လွန် သွားခဲ့တယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ် မုန်တိုင်း တွေကအရှိန် ကောင်းလာခဲ့တယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ဘာမှ ပြောစရာ မလိုပဲ နဲ့ တခါလိုးပြီး သွား ရင် မြတ် က ကျနော့်ကို သူ့ စောက်ဖုတ် ပေးလျှက်စုပ် စေတယ်။ ကပ်ကိုး အကြောင်းကို ကျနော် တို့ ဖွင့်မပြောကြ ပေမဲ့ ကျနော့် လရည်တွေ နဲ့ ပြည့်နေတဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက် ပေးနေတာ၊ ဘာလဲ ဆိုတာ သူ သိတယ်။ ကျနော့် အတွေး ထဲမှာ သူ့ ရီးစား နဲ့ လိုးပြီးကာစ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်နေတယ်လို့ တွေးနေမှန်း၊ သူရော ကျနော် ရော ဖွင့်မပြောပဲ နဲ့ သိနေကြတယ်။

တနေ့ ကျနော် အလုပ်က အိမ်ပြန်လာတော့၊ အိမ်ရှေ့ မှာ တီဗီထိုင်ကြည့် နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကို တွေ့တယ်။ ကျနော် လည်း သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးတော့၊ ပုံမှန်ပြောရိုး ပြောစဥ် လေသံနဲ့ပဲ၊

“ဟေး မြတ်၊ မောင် ပေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်း တွေ ဖတ်ပြီးပလား”

“ဘယ်ဇာတ်လမ်းလဲ”

“ဟင် မေ့ သွားပလား၊ ဟိုနေ့ ကပဲ ပေးထားတာလေ”

လို့ ကျနော် က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ပြောလိုက်တော့ မှ၊ မျက်နှာလေး နီသွားပြီး၊

“အင်း ဖတ်ဖြစ်တယ်”

လို့ ပြန်ဖြေတယ်။

“ဟုတ်လား၊ ဘယ်လို နေလဲ၊ စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းလား”

“မဆိုးပါဘူး”

အဲလို ပဲ ပြောပြီး ရုပ်တရက် ထိုင်ရာက ထလို့ မီးဖိုခန်းဘက် ထ ထွက်သွားတယ်။ မျက်နှာ ကတော့ ပြုံးတုံးတုံး ဖြစ်ချင်နေတာကို တမင် ထိန်းထားရသလိုပုံပေါ် နေတယ်။ ကျနော် တော့ သူလည်း ကပ်ကိုး ဖန်တီဆီ ကို ကြိုက် တယ်ထင်တာပဲ။ ဘာလို့ လည်း ဆိုတော့ အဲဒီ ဟာ မကောင်းဘူးလို့ တလုံး မှ မပြောလို့လေ။ နောက်ပြီး ကျနော် တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အချစ်ပွဲ ဆင်နွဲတာ တွေက လည်း ပိုတိုးတက်လာတယ်။ အရင် ကနဲ့ ယှဥ်လိုက် ရင် ခိုင်မြတ်သူ က ပိုပြီး တက်ကြွ စိတ် လှုပ်ရှား လာသလိုပဲ။ လိုးပြီးလို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော် လျှက်ရင် သူပိုပြီး စိတ်ကြွ လာသလိုပဲ၊ တခါတလေ ကျရင် အောကားထဲက မိန်းမ တွေလို မျက်စေ့ မှိတ် အသံထွက်ပြီး တောင် ငြီးတတ် သေးတယ်။ သူ့ စိတ်ထဲမှာ ကျနော် က တကယ်ပဲ သူ့ ရီးစား လရည်တွေကို လျှက်ပေးနေတယ်လို့ များ စိတ်ကူး ယဥ်နေသလား မသိဘူး။

ကျနော် သူ့ နောက်က လိုက်သွားတော့ မီးဖိုရှေ့ မှာ ရပ်လို့ တခုခု ကို ချက်နေပုံပဲ။ သူ့ နောက်ဖက် မှာ ကပ်ရပ် ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခါးကို သိုင်းဖက်လို့ နားနား ကို ကပ် မေးလိုက်တယ်။

“မြတ် က ကြိုက်လား မကြိုက်ဘူးလားလို့ ပြောလေကွာ”

အဲလို မေးနေရင်းက ကျနော့် လီးကို သူ့ ဖင်နှစ်လုံးကြား မှာ ညှပ်ပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူက ဖင်ကို ကော့ ပေးလိုက်တော့ ကျနော့် လီးကြီး မာနေတာကို သိသွားတယ်။

“ဘယ်လို ဖြစ်လို့ ဒီအချိန်ကြီးမှာလဲ”

လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော်ကလည်း ၊

“မေးတာကို ဖြေဦးလေကွာ”

လို့ ဆက်တွန်းအား ပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ မိန်းမက၊

“ဖတ်လို့ ကတော့ ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ မှာ တော့ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ၊ နောက်ပြီး အိမ်ထောင် ရေး လည်း ထိခိုက် သွားမှာပေါ့”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ခါးလေး ကို တင်းတင်း ဆွဲ ဖက်ထားရင်းက၊

“ဟေး အချစ် ကလည်း မောင်က ဇာတ်လမ်း က ဖတ်လို့ စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းလား မကောင်းဘူးးလား လို့ မေးတာပဲလေ၊ မြတ် က အတွေး လွန်သွား ပြီ ထင်တယ်။ ဟားဟား”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ပြီး သူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ် ကို တွန်းပြစ်လိုက်ရင်း။

“အရူး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစောင်း ပြန်လှည့် ပြီး ဟင်းအိုးကို မွှေနေတယ်။ ကျနော် နားလည် လိုက်တာက မိန်းမ ကလည်း အဲဒီ ကပ်ကိုး ဖီလ်း ကို ကြိုက်တယ်။ သူ ကြောက်တာက ကျနော်တို့ အိမ်ထောင် ပျက်သွားမှာ ရယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်က အပြောခံရမှာရယ် ကိုပဲ။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို လှမ်းဆွဲပြီး တခုခု ပြောမလို့ ကြံတုန်း အိမ်ရှေ့ က တံခါး ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့်ကို တံခါး သွားဖွင့် ပေးဖို့ ပြော လိုက်တော့ ကျနော့် ခေါင်း ထဲမှာ အတွေးတခု ဒိန်းကနဲ ပေါ်လာတယ်။ အာ့ နဲ့ မိန်းမကို၊

” ကဲ မိန်းမ ရေ အိမ်ရှေ့ မှာ ရောက်နေတာ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ မောင်တို့ မသိဘူးဟုတ်တယ်မလား၊ နောက်ဒါက မောင် တို့ အိမ်ဆိုတော့ ဘာမှ လည်း ကြောက်စရာ မလိုဘူး။ မောင်တို့ ဂိမ်းတခု ကစားရ အောင်လား”

မိန်းမ မျက်နှာက နားမလည်နိုင်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကျနော့် ကို ကြည့်ရင်း၊

“ဘာဂိမ်းလဲ”

“ဒီလိုကွာ၊ အခု ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်ကို မောင်တို့ ကောင်းကောင်း ပြုစု လိုက်ရအောင်လား၊ မောင်တို့ ရှော့ပင်း စန်တာ တွေ မားကက် တွေ သွားသလိုပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်မှာ ဆိုတော့ ပိုရှိုး လို့ကောင်းတာပေါ့၊ မြတ်ရဲ့ နို့ တွေ ဖင်တွေကို နည်းနည်း ပို ဆက်ဆီ ဖြစ်အောင် အဝတ်အစား လဲလိုက် အဲလို လုပ်ပြီးတော့ မှ ဧည့်သည် မျက်လုံး တွေ ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ မောင်တို့ ကြည့်ရအောင်၊ အပျော် ပေါ့ကွာ”

“အာ မောင် ကလည်း အပြင်မှာ ရောက်နေတာ ဘယ်သူမှန်းလည်း မသိပဲနဲ့ အန္တရာယ် မရှိနိုင်ဘူးလား”

အချိန်လည်း သိပ်မရတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ရှင်းပြမနေတော့ ဘူး၊

“ကဲ ပါ ဂတ်စ်မီးကို ပိတ်လိုက်တော့ ၊ ပြီးရင် မောင်တို့ အခန်းကို သွား အဝတ်အစား နည်းနည်း ဟော့ရှော့ လေး သွားလဲလိုက်၊ မောင် တံခါး သွားဖွင့်တော့ မယ်”

လို့ ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ ခန်းကို အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ မြတ် က တခုခု ပြောလိုက်သေးတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော် လည်း မကြားတော့ ဘူး၊ နောက်ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း လီးတောင် တောင်ချင်လာတယ်။

အိမ်ရှေ့တံခါးလည်း သွားဖွင့် ပေးလိုက်ရော၊ အပြင်မှာ ဦးသာဒင် ကြီး ရပ်နေတာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော် တော်တာ် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ်။ လီးတောင် နေတာတောင် ပျော့ ခွေ ရှုံ့ သွားတယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ် မအောင်မြင်မှု ပဲ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော် မျှော်လင့်ထားတာက ခပ်ချောချော ချာတိတ် ကောင်လေး ဖြစ်ဖြစ် ခန့်ခန့်ငြားငြား လူငယ်ပိုင်း အသက် ၂၀ နဲ့ ၄၀ ကြား ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အခုလို အသက် ၅၀ အရွယ် ဦးသာဒင် ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့် ကံ မကောင်းပါလားလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ပျက် သွားတာကို မျက် နှာပေါ် မထင်စေပဲနဲ့ သူ့ကို အိမ်ထဲ ခေါ် သွင်းလိုက်တယ်။ ဒီတခါ တော့ ဦးသာဒင် ကြီး အရက် မူး မနေဘူး၊ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ပြီး စကားစမြီ ပြောနေကြတယ်၊ ဦးသာဒင် က ကျနော့် ကို ခိုင်မြတ်သူ သူ့အိမ်လာပြီး ကူလုပ်ပေးတာကို ကျေးဇူးတင် တဲ့ အကြောင်း၊ ဘာညာကွိကွ တွေ ပြောနေတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ တံခါးပိတ်ထားပြီး ရှိနေတာကြောင့် သူက ဧည့်သည် ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ခုထိ သိဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ ခနနေတော့ ကျနော့် မိန်းမ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့် ပြီး အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က အပြင်ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတဲ့ ဦးလေး ဦးသာဒင် ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော၊ ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်၊ သူ့ အပြုံးက ကဲ ဘယ့်နှယ့် ရှိစ လို့ အဓိပ္ပါယ် ပေါက် နေတယ်လေ။

ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်ထားတဲ့ ပုံကလည်း ကြည့်ဦး။ ကြိုးတချောင်းထဲ ပုခုံးပေါ် ချိတ်ထားတဲ့ ခါးတို ဘလောက်စ် အကြပ် အဖြူရောင် စွတ်ကျယ်သားလိုမျိုးဟာ။ ဘလောက်စ် က ကျပ်ကျပ် တိုတို မို့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အပေါ် မှာ တဝက် လောက် ထွက်နေတယ်။ လက်မောင်းသားတွေက လည်း ဖွေးနေတာ မဟုတ်လား၊ ခါးတို မို့ ဘိုက်သား လက်နှစ်လုံးလောက် ကလည်း လွတ်နေပြီး ချက်တောင် ပေါ် နေတာ၊ အောက် ကလည်း ဟော့ပန့် လို့ ခေါ်တဲ့ ဘောင်းဘီတို၊ အနားတွေက ဖွာထားတဲ့ ကောင်၊ တိုတာမှ ပေါင် တဝက်တောင် မရောက်ချင် တဲ့ ဟာ ဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဖွေးပြီး လုံးတုတ် နေတာတွေက ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်တောင် ကိုက်စား ချင်စိတ် ပေါက် လောက် အောင် တလုံးတခဲကြီး။ ဦးသာဒင် ကြီး မျက်လုံးတွေက လည်း ပြူး ပြီး မြတ် တကိုယ်လုံးကို စုန်ဆန် ကြည့်ရင်း ဇလုပ်ကြီး တွေ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော် တောင် ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထ လာတာ သူလို တစိမ်း ကတော့ ဘယ်နေလိမ့် မလဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ဦးသာဒင် ကြီး ဘယ်လောက် အိုနေ နေ ဂရု စိုက်ပုံမရ၊ ကျနော် ပြောထားတဲ့ ဂိမ်း အတိုင်း လုပ်မလို့ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ရှိုး ဖို့ လုပ်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ကလည်း တော်တော် ကို ဂလု နေတဲ့ ပုံ ပဲ မျက်နှာကြီး က ပြုံးဖြီးဖြီး နဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး တော့ နည်းနည်း နီနေတယ်။ ကျနော်တို့ ရှေ့ စားပွဲပုလေး ပေါ် က ဖန်ခွက် အလွတ်တွေကို လာပြီး ခါးကိုင်း ယူ လိုက်တော့ သူ့ နို့ ကြီး နှစ်လုံးက သူ့ ဘလော့ ကနေ လျှံထွက်လာတော့ မလိုပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီး မျက်လုံး ပြူး ပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသား နဲ့၊ မျက်လုံးက အဲဒီ ရင်ညွှန့် နေရာက လုံးဝ မလွဲဘူး။ ကျနော့် လီး ကလည်း ချက်ခြင်း ကို မာတောင် လာတယ်။ ကိုယ့် မယား က လင်ကို ရှေ့ထားပြီး တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို သူ့ ဘောဒီ တမင် ရှိုး ပြနေတာကိုး။

အဲဒီ ဖန်ခွက်တွေ အနောက်မှာ သွားထားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ လည်း မြတ်က ဦးသာဒင် ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာ လက်ရမ်း ပေါ် မှာ သွားထိုင်တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် မှာ ထိုင်နေပြီး မြတ် ကလည်း ကျနော့် ကို မျက်နှာပေးထားတယ်။ မြတ်က မျက်စ နဲ့ သူ့ ဖင်တခြမ်းဖက်ကို ပြစ်ပြတယ်။ သူ က နည်းနည်းလေး တိုးလို့တော့ သူ့ ဖင်ကြီး တခြမ်းက ဦးသာဒင် လက်မောင်း နဲ့ ဖိကပ်မိနေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးကလည်း ကိုယ်ကို ဘေး မရွေ့ ပဲ သူ့ လက်မောင်းကို မသိသလို နဲ့ မြတ်ဖင်ကို ထိကပ်ထားတယ်။ ခနနေတော့ မြတ်က လဘက်ရည် ဖျော်လိုက် ဦးမယ် ဆိုပြီး မီးဖိုဖက်ထွက်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက အဲတော့ မှ သူ အရေးတကြီး လုပ်စရာ တခု ရှိတာ မေ့ နေလို့ အိမ် အမြန် ပြန်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ထထွက်သွားလေတယ်။

ဦးသာဒင် ကြီး ထွက်သွားမှ ကျနော်လည်း မီးဖိုချောင် ဝင်လိုက်သွားတယ်။ မြတ် ရဲ့ အနောက်မှာ ကျနော် သွားရပ် နေတော့ သူက ကျနော့် ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။

“မြတ် ရယ် ဦးသာဒင် ကြီး က အိုလှပါပြီကွာ ဘာလို့ လူကြီး ကို သွားစရတာလဲ”

“ဟုတ်တယ် သူက အိုပါပြီ ဒါပေမဲ့ မြတ် က သူ့ ကို ရှိုးလုပ်လိုက်တာ ရှင့် ကို တကယ့် ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို အတွေ့ အကြုံ ရစေချင်လို့ ပဲ”

“အင်း မောင် အိမ်တံခါး သွားဖွင့်လို့ ဦးသာဒင်ကြီး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ တော်တော် လေး ဖီးအောက် သွားတယ်၊ မောင်က ခပ်ချောချော ခပ်ငယ်ငယ် ကောင်လေး တယောက် များ တွေ့ရမလားလို့ မျှော်လင့် ထားတာလေ၊ နောက် ပြီး မြတ် ကလည်း ဦးသာဒင် ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ နဂို အတိုင်း ပိပိပြားပြား အိမ်ထောင်ရှင်မလေး တယေက် လို နေမလားလို့ ထင်ထားတာ ဦးသာဒင် ကြီးကို မောင့် ရှေ့ မှာ ရှိုး ပြလိုက်တာ မောင် တောင် အံ့အား သင့် သွားရတယ်”

“မြတ်လည်း ပထမ တော့ ခုလို ပြင်ဆင်ပြီး တစိမ်းတယောက် ရှေ့ ကို ထွက်လာဖို့ ဆိုတာ လန့်နေတာ၊ အိပ်ခန်းထဲက တထိတ်ထိတ် နဲ့ ထွက်လာပြီး ဦးသာဒင် ကြီး မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ရဲ သွားတယ်၊ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ မြတ်က သူ့ ကို ကောင်းကောင်း သိတယ်လေ။ နောက်ပြီး တော့ လူကြီး သူကြီး တယောက် လဲ ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား။ တကယ်လို့ သာ ဧည့်သည်က ကောင်လေး တယောက် ယောက် ဖြစ်နေရင် သူက မြတ် အပြု အမူ ကို သူ့ သူငယ်ချင်း တွေ လျှောက် ပြောမှာပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီးကတော့ သူ့ မှာ သူငယ်ချင်း မပြောနဲ့ ဆွေမျိုး ရင်း တွေတောင် မှ မရှိတာ ၊ သူအခင်ဆုံး မိသားစု က မြတ်တို့ ပဲ ရှိတာ မဟုတ်လား၊ အာ့ ကြောင့် လည်း မောင် ပြောခဲ့ တဲ့ ဂိမ်းကို ဆက်လုပ်လိုက်တာ၊ မောင် စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားရင်တော့ တောင်းပန် ပါတယ်”

“အိုး မြတ်ကလည်း၊ တကယ်က မြတ် ကိုင်တွယ်သွားတာ အရမ်းမိုက်တာ၊ ခုလို မောင်တို့ ကပ်ကိုး အကြောင်း စ သဘောပေါက်ပြီး အချိန်တိုလေး အတွင်းမှာ မြတ်ကပီပီပြင်ပြင် ကို လုပ်လိုက်နိုင်တယ်၊ ဘယ်လိုလဲ မောင်တို့ လက်တွေ့ ဆင်းကြဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား”

“ဟာ မောင်က လည်း မဖြစ်နိုင်သေးပါဘူး၊ အချိန်တော့ ယူရဦးမှာပေါ့၊ ပထမဆုံးက မြတ် က အရင်ဆုံး တခြား ယောက်ျား တယောက် ရှေ့ မှာ ဘယ်လို ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် နေရမယ် ဆိုတာ အစမ်းကျင့် ရဦးမယ်။ ပြီးမှ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်နဲ့ အိပ်ဖို့ ဆိုတာစိတ်ရဲ ဖို့ ကြိုးစား ရမယ်၊ နို့မို့ ဆို သူ့ကို မြတ်က ကြောက်လန့် ပြီး ဘာမှ အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“မြတ် ပြောတာ လည်း သဘာဝ ကျပါတယ်၊ မြတ်က တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် လေ့ကျင့် ဖို့ က ဘယ်လို စိတ်ကူးထားလဲ”

“မြတ်တို့ လစဥ် သွားတဲ့ ခရီးစဥ်က ဘယ်တော့ လဲ၊ မြတ်တို့ အဲဒီ ခရီးစဥ် သွားရင်း နဲ့ တနေရာရာ မှာ စမ်းလို့ ရတယ်လေ။ တခြား နေရာဆိုတော့ ကိုယ့်ကို သိတဲ့ လူ မရှိဘူး၊ မြတ်တို့ အတွက်လည်း စိတ်ရဲတယ်၊ ”

“အိုကေ၊ ဒီလာမဲ့ အင်္ဂါနေ့ အစီစဥ် ဆွဲလိုက်မယ် မောင်လည်း အလုပ်က သုံးရက် ပိတ်တယ်”
အခန်း ၃။

သားကို သူ့ အဖိုးအဖွားအိမ်မှာ ဝင်ထားခဲ့ ကြပြီး တော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်သား ဟန်နီမွန်းအသေးစား လေး ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဒီတခါတော့ လူပြောများနေတဲ့ ဆောင်းလှိုင်ကြီး ရေတံခွန် ဘက် ကို မရောက်ဘူးသေးတာ ရယ်၊ ဟော်တယ်တွေ လည်း ကောင်းတယ် ဆိုတော့ နှစ်ဦး သဘောတူ အဲဒီဘက်သွားမယ်လို့ ရွေးလာခဲ့ တာ။

ဟော်တယ် ရောက်တော့ တောတောင် ရူခင်းတွေ မြင်ရတဲ့ အခန်း ရတယ်။ အဲဒီ မှာ ဟော်တယ်က အလုပ်သမား လေး က ဒေသခံ မွန်ကလေး၊ အသက် ၂၀ လောက် နာမည်က မိုးအောင်ဟိန်း တဲ့၊ ကျနော်တို့ ပစ္စည်း တွေ ကူသည်ပေး၊ ခိုင်းရတာလည်း ဖင်ပေါ့ ပြီး တော်တော် လေး ရိုကျိုး တာမို့ ဘောက်ဆူး လေးဘာလေး ပေးလိုက် တယ်။ ဒီငတ လေး က ကျနော့် မိန်းမ ကို မသိမသာ လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေတာ သတိထားလိုက်မိတယ်။ ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာ မှာ ဒီနားတဝိုက် လှည့်ပတ်သွားဖို့ လမ်းပြ ပေးမဲ့ ဂိုက်လို မျိုး ရှိလားလို့ မေးလိုက် ဆော့ သူက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ညွှန်းတယ်။ ကျနော် က သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တော့ သူကလည်း သဘောတူတယ်၊ အားပါတယ်တဲ့။ သူ့ ကြည့်ရတာ လည်း တော်တော် ပျော် သွားပုံပဲ၊ ကျနော့် မိန်းမ ကို တဝကြီး ငမ်းရတော့ မယ်လို့ တွေးမိလို့လားမသိဘူး။

အခန်းပြန်ရောက်တော့ မိန်းမ ကို ပြောလိုက်တယ်၊ တိုးဂိုက်ရပြီလို့။ ခုန ပစ္စည်းလိုက်သယ်ပေးတဲ့ ကောင်လေး ပဲ၊ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သဘောကျ သွားတယ်။ အခု တောင်ပေါ် ဗြူးပွိုင့် တခု သွားကြည့်ရအောင် အဝတ်အစား ကောင်းကောင်းလဲကွာ ဆိုတော့ မိန်းမ က သဘောမပေါက်ချင်ဘူး၊ ဟိုနေ့က ဦးသာဒင်ကြီး လာလည်တုန်းက လေကွာ ဆိုတော့ မှ အထာပေါက် သွားပြီး ရှက်ပြုံးပြုံးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ပြောလိုက် တဲ့ အတိုင်း ဝတ်လာပါတယ်။ အင်္ကျီက ရင်အတော်ဟိုက် တာမို့ နို့တွေ တဝက်လောက်က ပြူးနေအောင် မြင်ရတယ်လေ။ ကျနော်တို့ ဟော်တယ် လော်ဘီရောက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်း ကိုတွေ့တယ်။ ကောင်လေး က ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်စားထားတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသား တောင် ဖြစ်သွားတယ်။

ကျနော်တို့ က တောလမ်း ကြမ်းကို သွားမှာ ဆိုတော့ ပထမ အဲဒီတောလမ်းသွားဖို့ ကားတွေ ရှိတဲ့ နေရာကို ကျနော့် ကားနဲ့ သွားလိုက်ကြတယ်။ တောင်ခြေနားက ကားငှားတဲ့ နေရာမှာ ကျနော်တို့ ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဂျစ်ကားတစီး ငှားလိုက်တယ်။ ဂျစ်ကား မောင်းတဲ့ လူကြီးက အသက်လေးဆယ်လောက် နေလောင်ထားတဲ့ အသားနဲ့ သဘောကောင်းပုံပါပဲ။ ကျနော်က ဂျစ်ကား အရှေ့ဘက် မှာ ထိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ အနောက်ဖက် ဘေးခုံ တွေမှာ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကြတယ်။

ထိုင်လိုက်တာနဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးတွေက မိန်းမ ရင်သားတွေ ပေါ် ရောက်လာတယ်။ မိန်းမ က သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်တော့ ရှက် သွားပြီး မျက်နှာကို တဖက်လွဲထားလိုက်တယ်။ ကားနောက်ကြည့်မှန် ကနေ သူတို့ ကို ကျနော်က မြင်နေရတယ်။ ကောင်လေး ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတာကို ကျနော်တို့ လင်မယား သဘောကျ နေပြီး ကောင်လေး မမြင်အောင် မိန်းမကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကားက ထွက်ပြီး တောထဲ စဝင်တာနဲ့ လမ်းက ကြမ်းသလားမမေးနဲ့ စကောထဲ ဇီးသီးလှိမ့်သလိုပဲ။ မိန်းမ က ဒရိုင်ဘာ နောက်က ခုံမှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ဒရိုင်ဘာ က မမြင်ရဘူး၊ ကျနော်က နောက်ကြည့်မှန် ထဲက ကြည့်နေတာ ဆိုတော့ မြင်နေရတာ။ မိန်းမ နို့ကြီးတွေက သူ့ ဘလော့ အပြင် ခုန်ထွက်လာတော့ မဲ့ အတိုင်း ပဲ ခုန်ပေါက် လှုပ်ရမ်းနေတာ၊ မိုးအောင်ဟိန်း က တော့ မျက်စေ့ အရသာ တွေ့နေတော့ မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ကိုယ်ကို ထိန်းတဲ့ အနေနဲ့ အနောက်ဖက်က တန်းကို လက်နောက်ပြစ် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ သူ့ ရင်သားတွေက ပိုပြီး မို့မောက်တက် လာရတာပေါ့။

ခိုင်မြတ်သူလည်း ကောင်လေးကို ရှိုးနေရတာ သဘောခွေ့ နေပုံရတယ်။ နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှာ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံ မိတော့ သူက မသိမသာ မျက်လုံးလေး တဖက်မှိတ်ပြပြီး သူ့ ရင်သားတွေကို ပိုကော့ ပေးထားလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဒရိုင်ဘာကို ခရီးလမ်း အကြောင်းတွေ၊ တခြား သွားစရာနေရာတွေ ဘာညာသရကာတွေနဲ့ ရွှီး ပြီး လေပေးနေလိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးက တော့ အနောက်ဖက်ကို မှန်ထဲက နေ ကြည့်နေတာပေါ့။ လမ်းက ကြမ်းလွန်းလို့ တချက် ချိူက့် ကြီးကြီး အကျ မှာ သူ့ ဘယ်ဘက် နို့တလုံးက ဘလော့ ထဲက ခုန်ထွက်လာတော့ မလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ မျက်လုံးကြီးကို ပြူးနေတာပဲ။

တောင်ထိပ် က ဗျူးပွိုင့် ကို ရောက်တော့ မှ ကျနော်တို့ ဆင်းပြီးတော့ ရူခင်းကောင်းတဲ့ နေရာ တွေကို သွားကြည့် ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘလော့ ကို ပြန်ဆွဲတင်ပြီး နို့တွေကို ပြန်တွန်းထည့် နေရတယ်။ ဒရိုင်ဘာ က နေခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် လမ်းလျှောက်လာကြရင်း ခိုင်မြတ်သူက တိုးတိုးလေး မောင့်ကို ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုလို့၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ညီလေး ခနနော် လို့ ထားခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။
မိုးအောင်ဟိန်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း နေရာရောက်တော့ မိန်းမက၊

“မောင် အကုန်မြင်တယ်မဟုတ်လား”

“အကုန်နီးပါးပဲ၊ မြတ် က နို့တွေကို ထွက်ကျတော့ မတတ် ခုန်လှုပ်နေတာကို ကော့ တောင် ပြထားတာ၊ ဟိုချာတိတ် က ဂလု နေတာ လေ။ မြတ် သဘောကျ နေတယ်မလား”

“ခစ်ခစ် ဟုတ်တယ်၊ သူက မြတ်တို့ ပတ်ဝန်းကျင် နဲ့ လုံးဝ မဆက်စပ်နေတဲ့ တစိမ်းလေ၊ အာ့ ကြောင့် မြတ် က နည်းနည်း စိတ်ရဲနေတာ၊ မောင် ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား၊ မြတ် ဆက် လှုပ်ရှားရမလား”

“လုပ်ရမှာပေါ့၊ အဲဒါ မြတ်အတွက် လေ့ကျင့် ဖို့ လှေခါး တထစ်ပဲလေ၊ တစိမ်း တယောက် ကို ရှိုးလို့ ဘယ်လို ဖီးရတယ် ဆိုတာ သိရမှာပေါ့၊ မောင် က မြတ် အနား မှာ အမြဲ ရှိနေမှာပဲ၊ ဆက်သာလုပ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လှမ်း နမ်းလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း နေရာက ကျနော်တို့ စကားပြောတာကို မကြားနိုင်ပေမဲ့ ကျနော်တို့ ကို မြင်နေရတယ်။ ဒါဟာ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို လူရှေ့ သူရှေ့ မှာ ပထမဆုံး ကစ်ဆင် ပေးဘူးတာပဲ။ မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ကျနော်တို့ နမ်းတာကို သေခြာကြည့််နေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း သူ့ ရှေ့ မှာ ကောင်းကောင်း ကစ်ဆင် ဆွဲပြလိုက်ကြတယ်။ ကောင်လေး က ရှက် တတ်တာရယ်။ ကျနော်တို့ ကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံတာရယ်ကြောင့် ကျနော်တို့ က သူ့ ရှေ့ မှာ ရှိုးလုပ်ပြနေ ရတာ အတော် ပျော်ဖို့ ကောင်းနေတယ်။

အပြန်တောင်ဆင်း ခရီး စဥ်မှာလည်း အလာတုန်းက လိုပဲ ခိုင်မြတ်သူက မိုးအောင်ဟိန်းကို ကောင်းကောင်း ရှိုးလာခဲ့လိုက်တယ်။

ဂျစ်ကားဂိတ်ရောက်ပြီး ကျနော်တို့ ကားဆီ ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ ကျနော်က ကားသော့ ကို မိုး‌အောင်ဟိန်း လက်ထဲ လှမ်းထည့်ပြီး၊

“ဟေး ငါ ဒီနေ့ မနက်ကတည်းက အိမ်က မောင်းလာတာ ညှောင်းနေလို့ မင်းမောင်းလို့ ရမလား မောင်းတတ်တယ်မလား”

“ဟုတ်ကဲ့ မောင်းတတ် ပါတယ် အကို”

ဆိုပြီး ဝမ်းသာ အားရနဲ့ ယူသွားတယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကျနော် က နောက်ခန်းကို တက်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် တခုခု ကြံနေတယ် ဆိုတာ ကို သဘောပေါက် ပြီး ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ရှေ့ခန်းမှာ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကားမောင်း နေစဥ် အတွင်း ကျနော်တို့ က အလာဘသလာဘ သူ့ မိဘ တွေ အကြောင်း သူငယ်ချင်း တွေ အကြောင်း မေးမြန်း ရင်း နဲ့ ရင်းနှီး လာကြတယ်။ သူ့ ဆဲဖုံး နံပတ်လည်း ကျနော် ယူထားလိုက်တယ်၊ နောက် ငါတို့ လာလည်တိုင်း သူ့ ကို ခေါ် မယ်လို့ လည်း ပြောလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ကျနော် က ၊

“ဟေ ညီလေး ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနိုင်မဲ့ နေရာများ မင်းသိလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ လှည့်ကြည့်လာတယ်။ မိုးးအောင်ဟိန်းက ပထမတော့၊

“ဘယ်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရာလဲ”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က၊

“ဒီလိုညီလေးရ၊ အကို တို့က ဒီကို ဟန်းနီးမွန်း သဘောမျိုး လာတာလေကွာ၊ ဟော်တယ်ခန်း ထဲ ကြီးမှာပဲ မနေချင်ပါဘူး၊ သိတယ်မဟုတ်လား ၊ အပြောင်းအလဲလေး တနေရာရာ အသစ်အဆန်းပေါ့ကွာ”

အဲတော့ မှ မိုးအောင်ဟိန်း သဘောပေါက် သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး နီပြီး ကျနော့် လက်ကို ဖြန်းကနဲ လာရိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကျနော်တို့ ဘက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ ကားလမ်းကို ပဲ သေခြာကြည့်ပြီး ဂရုစိုက် မောင်းနေရင်းက ပြုံးရင်း စဥ်းစားနေပုံရတယ်။ ခနနေမှ၊

“ဆရာသမား ရယ် အခု အချိန် က မိသားစု တွေ အလည်အပတ် သွားလာကြတဲ့ ရာသီ ဖြစ်နေတော့ လူပြတ်တဲ့ နေရာ ကခပ်ရှားရှားရယ်။ လောလောဆယ် ဘယ်နေရာမှ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ စဥ်းစားလို့ မရဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှည့်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံစူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာက ရှက်သွေး နဲ့ ရဲတွတ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကြည့်ရတာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံပဲ။ ဘာမှ တော့ ဝင်မပြောဘူး။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ထိုင်ခုံအနောက်ကို တိုးကပ်လိုက်ရင်းက၊

“ငါ့ညီရယ်၊ လမ်းဘေး တနေရာရာ မှာ ခနလောက် ရပ်ပေးပါလား”

လို့ ပြောလိုက်တော့၊ မိုးအောင်ဟိန်း လန့်သွားပုံရတယ်။

“ဆရာရယ်၊ ဒီနား မှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ဗျာ၊ ကားတွေ ရော လူတွေ ရော ဥဗဟို သွားလာနေတာ အလွန် အန္တရာယ် များပါတယ်ခင်ဗျာ၊ လူတွေ က ချက်ခြင်း သတိထားမိမှာပေါ့”

မိုးအောင်ဟိန်း ပြောနေတာကို ကျနော်က မကြားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးကို နောက်က နေ အသာ ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ထိုင်ခုံကို ကျော်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံကို နောက်လှန်လိုက် လို့ မိန်းမ ကို တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မိန်းမ က သူ့ ထိုင်ခုံ နောက်မှီကို နောက်လှန်ချ လိုက်တယ်။ မိန်းမ ဘိုက်သားလေးကို လက်တဖက်က ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ မိန်းမ ပါးကို နမ်းလိုက်တော့ သူက ကျနော့် ဖက်လှည့်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်သွားကြတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်း တွေနဲ့ တုံ့ပြန်လာတယ်။ ဘေးနား မှာ ကားမောင်းနေတဲ့ တစိမ်းကောင်လေး ရှိနေတာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ပိုပြီး ထန်လာစေခဲ့တယ်။

နမ်းနေရင်းက မှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ရင်သားတွေကို အောက်က နေပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က မသိမသာ မျက်လုံးစွေ ကြည့်တယ်၊ ဒီကောင် တော့ တော်တော် ကြည့်ချင်ရှာမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရင်သား အစုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ နဂိုက မှ အပေါ် က ခုန်ထွက်ချင်နေတဲ့ သူ့ နို့ကြီးတွေက တဝက်လောက် ရင်ဟိုက်က နေပေါ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း လက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ဖွတယ်။ ကျနော် မိန်းမ ရင်ဘတ်က နှိပ်ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ဘရာဇီယာ အပျော့ လေးက မနိုင်မနှင်း ထိန်းထားရတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က ပေါ် ထွက်လာတယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လက်လျို ဖြုတ်တော့ မိန်းမ က ကျောကို ကော့ ပေးတယ်။ ဘရာဂျိတ်လည်း ပြုတ်ရော နို့ကြီး နှစ်လုံးက ပေါ်တင် ထွက်လာတယ်။ ဖြူဥ နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ထိပ်က နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေး တွေက မာတောင် နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နေစဥ်မှာပဲ ကျနော်က သူ့ နို့သီးခေါင်း တွေကို လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ ပွတ်ခြေ ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ အသက်ရူသံ တွေ တအားပြင်း လာတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံ ကလည်း တဒိန်းဒိန်းကို ဖြစ်နေရတယ်။ ကိုယ့် မိန်းမ ရဲ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို တစိမ်း တယောက်ရှေ့ မှာ ပေါ်တင် ရှိုးနေရတာလေ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ မဟုတ်လား။ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း က နည်းနည်း ပိုရဲလာတယ်။ လူကလည်း ထန်နေပြီ ဆိုတော့ လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ ဘိုက်သား တွေဆီ ပြန်ဆင်းသွား ပြီး ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အံသြစရာ ကောင်း လောက်အောင်ပဲ။ မိန်းမ က သတိကို မထားမိတာလား၊ လုပ်ပေ့စေလို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာလားမသိဘူး။ လက်တဖက်နဲ့ ရအောင် ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီ ရှေ့ပိုင်းကို ဖြဲလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားမောင်း ရင်းက ခိုးမကြည့်တော့ ဘူး ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ကို ‌ ဗြောင်ပဲ မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ မိန်းမကို ကစ်ဆွဲနေရင်းက တိုးတိုးလေး အဆင်ပြေလား ဆက်လုပ်ရမလားဆိုတော့ ငြီးသံလေး နဲ့ ရော ပြီး အင်းးး ဆိုပြီး လုပ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့ ပင်တီခါးသရေမျှော့ ကြိုးအောက်က လက်ထိုးထည့် ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေပြီ။ မိန်းမ က မျက်စေ့ နှစ်လုံးကို စုံပိတ်ထားပြီး အသက်ကို မနည်းရူနေရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး မိန်းမရဲ့ ပင်တီနဲ့ ဘောင်းဘီ ကို ပေါင်လည်လောက်ထိ တွန်းချပြစ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးက တစိမ်းကောင်လေး ရဲ့ မျက်စေ့ အောက် မှာ ဘွားဘွားကြီး ပေါ် နေပြီပေါ့။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားကို အရမ်းနှေးသွားအောင် အရှိန်လျှော့ ချလိုက်ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ အပီအပြင် ကြည့်နေတော့တယ်။ ကျနော်လည်း လက်နှစ်ချောင်း မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မိန်းမ အီးအီးအားအား နဲ့ ကော့ ကက် တက်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေက တအားရွဲနေတော့ ကျနော့် လက်နှစ်ချောင်းက အေးအေးဆေးဆေး ရှောကနဲ ရှောကနဲပဲ။ တချက်နှစ်ချက် ထိုးထည့်ပြီး လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ လက်မ နဲ့ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေလိုက်တော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားတယ်။ ကျနော့် နောက်လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ နို့တလုံး ကို ညှစ်ခြေ ပေးနေတုန်း။ မိန်းမ ရဲ့ နို့တွေ စောက်ဖုတ်တွေ အကုန်လုံး ကို မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ တံတွေးတွေ မျိုချရင်း ဂလု နေလေရဲ့။ ခနနေတော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံးတောင့်တက် သွားပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့ တယ်။ သူပြီးသွားတဲ့ အရှိန် မကုန်မခြင်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေပြီး ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုလည်း ဆုပ်ဆွဲထားတယ်။ အရှိန်ကုန်သွားတော့မှ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကိုယ်ကို ချက်ခြင်း ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ မျက်နှာက ရှက်သွေးနဲ့ နီမြန်းနေပြီး သူ့ ဘောင်းဘီတွေ ပြန်ဆွဲတင် အင်္ကျီတွေ ပြန်ဆွဲချ နဲ့ လုပ်တယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် မျက်နှာကို လည်း ရှက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး မိုးအောင်ဟိန်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုချာတိတ်လည်း မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး စကားတခွန်း မှ မပြောပဲ ငြိမ်နေကြတယ်။ ခနနေတော့ မှ ကျနော်က စလို့ ပုံမှန်လေသံနဲ့။

“ညီလေး ခု ကိုယ်တို့ ဘယ်သွားနေတာတုန်း”

လို့ မိုးအောင်ဟိန်းကို မေးလိုက်တော့မှ၊ သဘာဝ သစ်တော တခု ကို သွားနေတာလို့ ပြန်ပြောတယ်။ အဲဒီနေရာ ရောက်တော့ လူတွေ အများကြီးပဲ မိသားစု လိုက် လာနေကြတာ၊ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြ ပြုကြ နဲ့ ပေါ့။ ကျနော့် မှာလည်း ဒီအက်စ်အယ်လ် ကင်မရာ တလုံး ပါလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ကျနော် နဲ့ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် ပုံတွေ မိုအောင်ဟိန်း ကို ရိုက်ခိုင်း၊ နောက့် သူပါ အပါ သုံးယောက် ဆဲလ်ဖီဆွဲ ၊ နောက် မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကို တွဲရက် ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီပုံ ရိုက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်းက ရှက်ပြီးခပ်ခွာခွာ နေတယ် မိန်းမ က သူ့ လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး သူနဲ့ ကပ်ရပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ လက်မောင်းကို မိန်းမ နို့ကြီးတလုံးဖိမိနေတာပေါ့။ မိန်းမ ကကျနော့်ကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးတယ်။ မိန်းမ တော်တော် ပျော်နေပုံ ရတယ်။
အခန်း ၄။

အဲဒီနေ့ ကတော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်၊ မိုးအောင်ဟိန်းပါ ထည့်တွက် မယ်ဆိုရင် သုံးယောက် စလုံး ပေါ့ဗျာ၊ အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတဲ့ နေ့လေး ပေါ့။ ညနေကျတော့ ကျနော်တို့ ဟော်တယ်ကို ပြန်ရောက်ကြတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ မနက်ဖြန် မနက် မှာ ဆက်ဆက် လာခဲ့ပါ့ မယ်လို့ ပြောပြီး ပြန်သွားတယ်။ ညဖက်ကျတော့ သိတဲ့ အတိုင်းပေါ့၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်မုန်တိုင်း ထန်ကြတာပေါ့။

…………………………..

မနက်ကျတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာတောင် မနိုးသေးဘူး မနက်ခြောက်နာရီလောက် တံခါးခေါက်သံ ကြားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းပေါ့၊ ကျနော် တို့ ဟော်တယ် အခန်းအကြောင်းမပြောရသေးဘူး၊ ကျနော် က ဟန်နီးမွန်း ဆွိ ဆိုပြီး ငှားထားတာ ဆိုတော့ ဧည့်ခန်း အသေးလေး ပါတယ် အိပ်ခန်း ထဲမှာ က ရေချိုးခန်း ရှိတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ရောက်တော့ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာလေ။ ကျနော်က ဘေးက မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည် ခါးမှာ ကောက်ပတ်လိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာခဲ့သလို၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း စောင်ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။ ကျနော်က မိုးအောင်ဟိန်းကို တံခါးဖွင့် ပေးလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာပဲ စောင့်ခိုင်းထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်တို့ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ က၊

“မောင်ရေ မြတ် ခြေထောက် ကြွက်တက် နေလို့ လာလုပ်ပေးပါဦး”

လို့ လှမ်းအော် ပြောတယ်။ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ အကြံတခု လက်ကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ကျနော်လည်း မိုးအောင်ဟိန်း ကြား အောင် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊

“မောင် ရေစိုနေပြီ၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ခေါ် လိုက်ကွာ သူ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရှိတယ်”

လို့ ပြောပြီး တဆက်ထဲ မိုးအောင်ဟိန်းကို လည်း၊

“ဟေး ညီလေး မင်းအမ ကို ခြေသလုံး ကြွက်တက်နေတာလေး သွားနှိပ်ပေးလို့ ရမလား၊ ကိုယ် ရေချိုးနေတုန်း တန်းလန်းကြီးမို့”

လို့ လှမ်းအော် ပြောလိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော်တို့ ကုတင်ကို ချောင်းဖို့ နေရာလိုက်ရှာတော့ ရေချိုးခန်း တံခါး အပေါ် မှာ လေထွက် ပေါက် သံပြားလေးတွေ တွေ့တယ်ဒါပေမဲ့ ဘေးနားက လက်ဆေး ကောင်တာပေါ် တက်ချောင်းမှ ရမှာ၊ အဲဒါနဲ့ ရေချိုးခန်း က ရေပန်းကို ရေဖွင့်ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်ဆေးကောင်တာ ပေါ် တက်ပြီး အပေါက် ကနေ ချောင်းတော့ တယ်။

မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ဟုတ်ကဲ့ အကို လို့ ပြောပြီးတော့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာတယ်။ မိန်းမ က ရေချိုးခန်းတံခါးဖက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ တကယ်လည်း ကြွက်တက်နေပုံ ရတယ် မျက်နှာ ကခပ်မဲ့မဲ့ လေးတော့ ဖြစ်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက နည်းနည်း တွန့်ဆုတ်ဆုတ် နဲ့ ကုတင်နား ရောက်လာ တယ်။ မိန်းမ က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း စောင်ကို လည်ပင်းထိ ခြုံထားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းကို လှမ်းကြည့်ပြီးတော့၊

“မောင်လေး ရယ် မမ ခြေသလုံး ကြွက်တက် နေလို့ နည်းနည်းလောက် နှိပ်ပေးလို့ ရမလား၊ ဟို စားပွဲပေါ် မှာ မမ လိုးရှင်းဆီလေး ရှိတယ်”

လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်တဖက်ကို စောင်အောက်က ထုတ်လိုက်တယ်။ ခြေထောက်က ဒူးလောက်အထိ စောင်က ဖုံးနေပါတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ဆီပုလင်းလေး ယူပြီး သူ့လက်ဖဝါးမှာ ပွတ်လို့ ခြေသလုံး ကို စပြီး နှိပ်ပေးတယ်၊ သူ့ မျက်နှာ တခုလုံးက တော့ တအားကို စိတ်ထက်သန်နေတာပေါ့၊ ဒီလောက် ဖွေးနု ဝင်းမွတ်နေတဲ့ အမျိုးသမီး တယောက်ရဲ့ ခြေသလုံးသားကို ပွတ်သတ် နှိပ်ပေးနေရတာ ဘယ်လူပျိုလေး တွေ မကြိုက်ပဲ နေပါ့ မလဲလေ။ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံလည်း ထွက်နေတာမို့ သူတို့ ကတော့ သူတို့ ကို ချောင်းနေမှန်း သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

မိုးအောင်ဟိန်းက တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အရှိန်ရလာတယ်။ ခြေသလုံး တခုလုံးကို ဆီပွတ်လိမ်းပြီး သေခြာကို နှိပ်ပေးနေတာ၊ မျက်နှာက တော့ ရှက်တက်တက် ပုံမျိုး လူကလည်း နည်းနည်းတော့ တုံရီနေသလိုပဲ စိတ် သိပ်လှုပ်ရှားနေလို့ ထင်တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ လည်း ခြောက်လာလို့ ထင်တယ်၊ လျှာနဲ့ တောင် သပ်လိုက် သေးတယ်။ ကောင်လေး ကအဲလို ရှက်တက်တက် ပုံစံ ဖြစ်နေလို့ ထင်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူက စိတ်တွေ ထလာပုံ ရတယ်၊ သူ့စောင်ကို အဲဒီ ခြေထောက် ရဲ့ ဒူးလောက်က နေ ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်၊ ဖြူဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ကြီးတွေက ကျနော့် ကိုတောင် ရင်ခုံ လီးတောင်လာစေတယ်။ မိန်းမ တော့ လုပ်ချပြီ လို့ တွေးနေသေးတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ညာဘက်ဒူး ကို ထောင်လိုက်တယ်။ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ဆန့်ထားပြီး ညာဖက်ဒူးကို ထောင်လိုက်တော့ စောင်က တစွန်းတစနဲ့ ဟ သွားတယ်။ မိန်းမ ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ ကို ခပ်မှောင်မှောင် လေး မြင်ရတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကလည်း စောင်ဟနေတဲ့ နေရာကို တချက်လှမ်းရှိုးလိုက်ပြီး မသိဟန်ဆောင် လို့ ခြေသလုံးကို ဆက်နှိပ်နေတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ပေါင်ကို ပါ ဆက်နှိပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ တော့ နောက်တဆင့် တက်လေပြီလို့ တွေးလိုက် မိတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကလည်း ရေချိုးခန်းဘက် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ လုပ်လည်း လုပ်ချင် လန့်လည်းလန့် တဲ့ပုံမျိုး၊ မိုးအောင်ဟိန်းက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင် ကို နှိပ်တော့ မျက်နှာကို တခြား လွဲထားတယ်။ မကောင်းပါဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲဒါတွေ့ တော့ ပိုရဲတင်းလာတယ်၊ ကောင်လေး ကို ပေါင်ရင်းနားထိ တိုးနှိပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ကောင်လေးက ပေါင်ရင်းနားအထိ နှိပ်နေတုန်းမှာ ခိုင်မြတ်သူ က စောင်အောက်မှာ သူ့လက်ကို ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သူ့ ဖာသာ ပွတ်နေတယ်။ နောက် အရှိန်ရလာတော့ မျက်စေ့ ကို မှိတ်ပြီးတော့ ကို မာစတာဘိတ် လုပ်တော့တာပဲ၊ မိုးအောင်ဟိန်း လည်း စောက်အောက်မှာ လှုပ်ရွ နေတာ ဘာဖြစ်နေတာလည်း ဆိုတာ အထာပေါက် မှာပဲ၊ သူ့ လက်တွေကလည်း မသိမသာ ပေါင်ရင်း ခွဆုံ နားအထိ အရောက် ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း အရှိန်တက်ပြီး လက်လှုပ်ရှားတာ မြန်လာတော့ စောင်က ဘေးကို ပုံကျ သွားတယ်။ ဟိုက် ခုတော့ မိန်းမ တယောက် နိကပ် နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်ကြီး၊ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူး သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေးတွေ မျိုချနေတယ်။ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကျနော်တောင် လီးက မတရားတောင်လာလို့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာ ညှစ်ပေး နေရတယ်။ မိန်းမ ဘော်ဒီက လည်း မိုးအောင်ဟိန်းလို လူပျိုပေါက် ကောင်လေး မပြောနဲ့ သူနဲ့ ညားထား တဲ့ သူ့လင် ကျနော်တောင် မြင်တာနဲ့ လီးတောင် လာရအောင်ကို ဆက်ဆီ ကျတာ၊ နို့ တွေ ကလည်း ကျွဲကောသီး အငယ်စား လောက် လုံးကြွ မောက်တက် ပြီး တင်းရင်းလို့ ၊ သားက ခုထိ နို့ ဆွဲတုန်းကိုး၊ နို့သီးခေါင်း တွေက လည်း ညိုညို တုတ်တုတ်‌လေးတွေ ခုတော့ မာတောင်နေတယ်။ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ချောမွေ့လို့ ခြေသလုံး လည်း တုတ်တုတ်လေး တွေ၊ အသားက လည်း ဖွေးနု ချောမွတ်နေတာ။

အခု တော့ မနေ့ တနေ့ ကမှ သိတဲ့ အသက် ၂၀ အရွယ် တစိမ်းကောင်လေး တယောက် ရှေ့ မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ မာစတာဘိတ် လုပ်ပြနေလိုက်တာ၊ အသံတွေ တောင် ထွက်နေတယ်။ အသက်ရူလည်း တအားပြင်းလာပြီး တော့ မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း တယောက် သူ့ နိကပ် ဘော်ဒီ ကို မျက်လုံးပြူး နဲ့ ကြည့်ရင်း တံတွေး တွေ မျီုချနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အထူးသဖြင့် တော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ့။

ခိုင်မြတ်သူက ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာက မိုးအောင်ဟိန်း ရဲ့ လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မိုးအောင်ဟိန်းလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် အနားကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ် တုံ သွားရတယ်။ မိန်းမ အဲလောက် တောင် ရဲတင်း သွားပါလား။ သူတို့ နှစ်ယောက် အခု တယောက်ကို တယောက် ကြည့်နေကြတဲ့ မျက်လုံးတွေက ငယ်ကျွမ်း ဆွေ ချစ်သူတွေ ကျလို့၊ မိန်းမ က ကောင်လေး လက်ချောင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး ကို ထိပေးလိုက်တယ်။ ကောင်လေး ကလည်း စိတ်ရှည်တာလား ကြောက်တာလား မသိ၊ လက်ချောင်းလေး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းပေါ် တင်ပေးထားတဲ့ အတိုင်းလေး ထားပြီး ငြိမ်နေတယ်။ မလှုပ်ရှား သေးဘူး။ ခိုင်မြတ်သူက ကောင်လေးလက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လိုက် တယ်။ ကောင်လေးက မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနီးကပ် သေခြာကြည့်နေတယ် သူ့ မျက်နှာနဲ့ က တထွာ လောက်ပဲ ကွာတော့ တာ။ မိန်းမ လည်း အရမ်းထန်နေပုံ ရတယ်။ သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားလိုက်တယ်။ ကောင်လေး မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့် မှာ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရော ဖင်ပေါက် ပါ တခါတည်း တန်း မြင်နေရတယ်။ ဒါတောင် ကောင်လေး က မလှုပ်ပဲ နေလို့ ကောင်လေး လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး အပေါ် တည့်တည့် ကို တင်ပေးလိုက်ပြီး၊ လက်တဖက်က လက်ညိုးကို ပါးစပ် မှာကန့်လန့် ထောင်ပြလို့ အသံမထွက်ဖို့ အထာပေးရင်း၊ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊

“မောင် ရေ၊ ရေချိုးနေတာ ပြီးတော့ မှာလား”

လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပြန်ပြီး။

“ဟင့်အင်း အချစ်ရေ မောင် ကြာဦးမယ်။ လူက ငြီးစီစီ ဖြစ်နေလို့ ဇိမ်ခံချိုးလိုက်ဦးမယ်”

လို့ ပြန်ပြောပေးလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် စိတ်ကြိုက်ကဲ ဖို့ အချိန်ရသေးတယ် ဆိုတာ အထာပေးလိုက် တာပေါ့။ မိန်းမ က ကျနော် ချောင်းနေတာတော့ သိပုံ မရဘူး၊ နောက်မှ သူ အဖြစ်အပျက် အစုံ ပြန်ပြောပြ မလားမသိ။

ကျနော့် ဆီက ပြန်ဖြေသံ ကြားလိုက်ရတော့ မိုးအောင်ဟိန်း လည်း ရဲသွားတယ်ထင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မြှောက်ထားတဲ့ ဖင်ကြီးနား ကပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လုပ်နေပုံကလည်း ကြည့်ဦး ပက်လက်လှန်အိပ် ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လေထဲ မြှောက်ကားပြီး လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ဖြဲ ပြနေသလိုပဲ။ ကျနော်သာ မျက်မြင် မဟုတ်ရင် ကျနော့် မိန်းမ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ရှေ့ အဲလို လုပ်ပြနေတယ် ဆိုတာ ဘယ်လို မှ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး။

မိုးအောင်ဟိန်းက သူ့ လက်ကလေးကို စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွေ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်းက၊ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားကို ပါ ဖြဲကြည့်ရင်း လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခရေပွင့်လေးကို ပွတ်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်တောင် ခုချိန်ထိ ကိုယ့်မိန်းမ ဖင်ကို မလိုးဘူးသေးဘူး။ မိန်းမ အသက်ရူတွေ တအားပြင်းလာတယ်။ ကောင်လေး က သူ့ ဖင်ပေါက် ကို စိတ်ဝင်စား နေတာသိရလို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားလာပုံပဲ၊ ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတောင် ထွက်လာတယ်။ ကောင်လေးကို သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ လို့ တောင်း ဆိုနေသလိုပဲ။

တကယ်ပဲ မိုးအောင်ဟိန်း က သူ့ လက်ချောင်းလေးတချောင်းကို ခိုင်မြတ်သူ ခရေပွင့်လေး ကို ပွတ်သတ် ပေးရင်း နဲ့ အသာထိုးထည့် လိုက်တာ တွေ့တယ်။ ကျနော် တောင် တခါမှ မထိုးထည့် ဖူးခဲ့ဘူး၊ တော်တော် တော့ ကျပ်နေမှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က အထဲကို ပိုထိုးထည့်စေချင်တယ် ထင်တယ်။ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့နို့ ကြီးတွေ နဲ့ ထိကပ် သွားအောင် လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားလိုက် တော့ ဖင်ကြီးက ပိုမြှောက်တက်လာတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ဝ ကို ရှင်းရှင်း ကွင်းကွင်း ကြီးကို မြင်နေရပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း ပြူး ထွက်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ရဲ့ လက်ချောင်းကလေး က တချောင်းလုံး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဖင်ပေါက် ထဲ ဝင်သွားပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့ ပါးစပ် က တဟင်းဟင်း အသံထွက်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက သူ့ လက်ချောင်းလေးကို ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ထဲ အခု တော့ လွန်ဖေါက်သလို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လို့ လိုးပေးနေတယ်။

အဲဒီ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း နဲ့ ကျနော့် မှာ လရည်တွေ ပန်းထွက် ချင်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ မျက်နှာကို အုပ်လိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ သူအသံထွက်တာ ကျယ်လာလို့ ထင်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က ခိုင်မြတ်သူ ဖင်‌ပေါက်ထဲက သူ့ လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့် လိုက်တယ်။ နောက် လက်တဖက်က လက်ချောင်းတချောင်းကို ဖင်ပေါက် ထဲ ပြန်ထိုးထည့်တယ်။ အခုတော့ သူက လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင် နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တပြိုင်နက်ထဲ လိုးပေးနေတော့ တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ငြီးသံကို သိပ်မထွက်အောင် ခေါင်းအုံး နဲ့ မျက်နှာ အုပ်ထားပေမဲ့၊ အသံက ပိုပို ကျယ်လာခဲ့တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း လက်နှစ်ချောင်း အရှိန် မြှင့်လာတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံက အကျယ်ကြီး အားးး အီးးး ရှီးးးး ဆိုတာ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက တောင် ကြားလာရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်းက၊

“ဟေး မြတ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”

လို့ လှမ်းအော် မေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ဆတ်ကနဲ တုံသွားပြီး ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်တယ်။ အသက်ကို ဝအောင် ပြင်းပြင်းရူရင်း အသံကို တတ်နိုင်သ‌လောက် ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းရင်းက၊

“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ မောင်လေး ခြေသလုံးနှိပ်တာ နဲနဲ နာသွားလို့ အော်လိုက်မိတာ”

“အိုကေ အိုကေ၊ မောင်လည်း ရေချိုး ပြီးပါပြီ ထွက်လာတော့မယ်

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလည်း ကမန်း ကတန်း ထပြီး ဧည့်ခန်းဘက်ကို လစ်ပြေးသွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ယာက ထပြီး အနားက ညဝတ်အင်္ကျီ တထည်ကို ကောက်စွပ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကျနော့် ကို ဘာမှ မပြော ပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ကမန်းကတန်း ပြေးဝင်သွားပြီး အထဲက တံခါးကို ပိတ်သွားလိုက်တယ်။
အခန်း ၅။

ဒီနေ့ ကျနော်တို့ နေရာ တော်တာ် များများ ကို လျှောက်လည် ကြတယ်။ လမ်းမှာ မနက်တုန်းက ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ဟိုချာတိတ် လေး တို့ ကိစ္စ ကို ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို ဘယ်အချိန် ပြောလာမလဲ ဆိုတာ စောင့်နေခဲ့တာ လုံးဝ မပြောဘူးဗျာ။ ရင်ထဲ မကောင်းဘူး။ ဒီကမ္ဘာပေါ် မှာ ကျနော် အယုံကြည်ဆုံး လူက ကျနော့် မိန်းမ ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ အခု မနက်က အဖြစ်အပျက်ကို ကျနော့် ကို ဖွင့် မပြောပဲ ဘာလို့ ထိန်ချန်ထားတာလည်း ဆိုတာ ကျနော် နားမလည်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလည်း တနေ့လုံး စကားနည်းနေတယ် အရင်လို အာသိပ်မများ တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပါပဲ ၊ အဲ ကျနော် သူ့ကို မေးခွန်း မထုတ်ခင်အချိန်ကလေး အထိပေါ့။

ကျနော်တို့ အလည်သွားတဲ့ နေရာတခု မှာ မိုးအောင်ဟိန်းက သူ သိပ်နေမကောင်းချင်လို့ ဆိုပြီး မလိုက်လာခဲ့ဘူး။ ကားပေါ် မှာပဲ နေခဲ့တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲပဲ လျှောက်လာခဲ့ ကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော်က မေးလိုက်တာ။

“မြတ် ကြည့်ရတာ ဒီနေ့ တော်တော် ပျော်နေသလိုပဲ၊ တခုခု ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်လို့လား”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်လုံး တွေကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မဆိုင်းမတွပဲ၊

“ဟင့်အင်း၊ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော် ကလည်း ။

“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ မေးကြည့်တာပါ၊ ဒါနဲ့ ခြေသလုံး ကြွက်တက်တာရော ဘယ်လို နေသေးလဲ”

လို့ မေးလိုက်ရော ခိုင်မြတ်သူ လမ်းလျှောက်နေရာက နေ ချက်ခြင်းရပ် သွားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတော့ ကျနော်က တဖက်ကို လွဲပြီး ငေးနေလိုက်တယ်။ ခနလောက် ကြာပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မောင် အကုန်မြင်တာလား”

လို့ မေးတော့ ကျနော်က ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။

“ကောင်လေးက မြတ် ဖင်ကို လက်ချောင်းနဲ့ လိုးတော့ ဘယ်လို ခံစားရလဲ ကောင်းလား”

ခိုင်မြတ်သူ က မြေကြီးကို ငုံ့ကြည့်နေရင်း နည်းနည်း တော့ စိတ်ရှုတ်နေပုံရတယ်။ ကျနော် ကပဲ သူ့ကိုယ်လုံး ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရင်းက၊

“အချစ် ဒီမနက်က အဖြစ်အပျက်ကို မောင့် ကို အပြောပြရခက်နေမယ် ဆိုတာ မောင်သိပါတယ်”

လို့ ပြောလိုက်မှ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို အပ်လို့ ကျနော့် ကို ပြန်ဖက်ရင်းက။

“ဟုတ်တယ်မောင်၊ မြတ် မောင်ကို ပြန်ပြောပြ ဖို့ နည်းနည်း လန့်နေတယ်။ မြတ် ဒီမနက် လုပ်လိုက်တာက မောင် ပြောထားခဲ့ ဘူးတာထက် အဆင့် ကျော် သလို ဖြစ်သွားလို့လေ။ မြတ်တို့ အစီအစဥ်က မြတ်ရဲ့ ဘော်ဒီကို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ကို ရှိုး ဖို့ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ မနက်က အဲကောင်လေး က မြတ် ခြေသလုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ မြတ် စိတ်တွေ လွှတ်သွားတယ်။ ကောင်လေး က အရမ်း ရှက်တတ် ပြီး ရိုးသား တဲ့သူ ဆိုတော့ မြတ်က သူ့ ကို မကြောက်ပဲ စိတ်က တအား ရဲသွားတာ၊ အဲဒါကြောင့် မြတ်လည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဖီးလာသလို လုပ်လိုက်မိတယ်။ မောင့်ဆီက ခွင့်ပြုချက်မယူလိုက်မိပဲ နောက်တဆင့်ကို တက်လိုက်မိတာ၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ မြတ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ”

“မောင် က မြတ် အဲလို အဆင့် တက်လိုက်တာကို ဘယ်လို မှ မနေပါဘူး၊ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်၊ မောင် စိုးရိမ်တာက မြတ်က မောင့် ကို ထိန်ချန်ထားပြီး အခု မေးတော့ မှ ဖွင့်ပြောတာကိုပါ”

“ဟုတ်ပါတယ် မောင်ရယ် ဆောရီးပါ၊ အဲဒါ မြတ်ရဲ့ အမှားပါ။ နောက် ဘယ်တော့ မှ မဖြစ်စေရပါဘူး၊ ဂတိပေးပါတယ်မောင်”

“အင်း ကျေးဇူးပါမြတ််ရယ်၊ မောင် စိတ်ကျေနပ်ပါပြီ။ ဒါနဲ့ မြတ် ဖင် ကို လက်ချောင်း နဲ့ အလိုးခံရတာ ဘယ်လို နေလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ရှက်ပြုံးပြုံးရင်း ကျနော့် လက်မောင်းကို ထုလို့ ရပ်နေရာကနေ ထွက်လျှောက် သွားပါတယ်။ ကျနော် က အနောက်က နေ ကပ်လိုက်သွားရင်း က ထပ်ပြီး မရ မက မေးပါတယ်၊ အဲတော့ မှ သူက ပြန် ဖြေတယ်။

“မောင် သိတဲ့ အတိုင်းပဲ အဲဒါ မြတ်ရဲ့ ပထမ ဦးဆုံး အတွေ့အကြုံလေ၊ ဘယ်လို မှ မမျှော်လင့် ထားဘူး၊ ပထမ ကောင်လေးက သူ့လက်ထိပ်ကလေး နဲ့ မြတ် ဖင်ပေါက်ကို ပွတ်ပေးလာတော့ မြတ် စိတ်ပူသွားတယ်၊ သူက သူ့ ရဲ့ လက်သန်းလေး နဲ့ ပဲ လုပ်တာရယ်၊ သူ့ လက်ကလေး ကလည်း မိန်းကလေး လက်လို ပျော့ ပျော့ ပြောင်းပြောင်း နဲ့ သေးသေးလေးရယ် ဆိုတော့ မြတ် အတွက် သိပ်မနာဘူးလေ၊ ဒါနဲ့ မောင် ကရော ပြောပါဦး၊ ကိုယ့် မိန်းမ ကို ဒီလို အလုပ်သမား ကောင်လေး တယောက် က စောက်ဖုတ်တွေ ဖင်ပေါက် တွေ ကိုင်တွယ် နေတာ ဘယ်လို ခံစား ရလဲ”

“အဟီး မောင့် လီး က အဲဒီ အချိန် ကတည်းက တောင် တာ မကျချင်သေးဘူး ခွိ၊ မောင်က မြတ် က တယောက်ယောက် က ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေတာ၊ ဘယ်အပေါက်ပဲ လိုးလိုး ဖင် လိုးလိုး စောက်ဖုတ်လိုးလိုး ပါးစပ် ပဲလိုးလိုးကွာ”

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ပြောင်ချော်ချော် ဖြင့် ကြည့်ရင်းမှ၊

“မောင် က မောင့်မယားကို ယောက်ျား တကာ လီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုးတာကို ခံချင်တဲ့ ကြိုက်ကုံးမ လို ဖြစ်စေချင်တာလား”

“အဲလို ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ယုံကြည်စိတ်ချ ရတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ၊ ကလေးအမေ၊ သူ ချစ်ပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ ဘဲကို ခင်ပွန်း ရဲ့ ခွင့်ပြုချက် နဲ့ အလိုးခံ၊ ပြီးရင် အဖြစ်အပျက် အကုန် ကို ခင်ပွန်းကို အသေးစိတ် ပြန်အစီရင်ခံ၊ နောက် သူ့ ဘဲ က ပန်းထုတ်ထားခဲ့တဲ့ လရည်တွေနဲ့ ကောင်းကောင်း အလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ် ကို သူ့ ခင်ပွန်း သည် လျှာနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်း၊ အာ့ မျိုး”

ခိုင်မြတ်သူက ခစ်ခစ်ခစ် ရီမောရင်းက၊

“ကောင်းပြီ ကျမ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစား ပါမယ်တဲ့ ရှင့်”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲက ထွက်ပြေးသွားပါတယ်။ ကျနော် လည်း အနောက်က ပြေးလိုက်ရင်း သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို လက်ဖဝါး နဲ့ ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဟာ ဒီကမ္ဘာ မှာ အပျော် ရွှင်ဆုံး အတွဲ ညီဆုံး အပွင့်လင်းဆုံး လင်မယား ဖြစ်လိမ့် မယ်လို့ ခံစား မိလိုက်ပါတယ်။

……………

အဲဒီည ကတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ခုချိန်အထိ ကျနော် ကြုံဘူးခဲ့သမျှ ညတွေထဲ မှာ အထန်ဆုံး ည ဖြစ်မယ်လို့ ထင်မိတယ်။

“မောင် ရေ ဒီည က မြတ်တို့ အတွက် ဒီမှာ နောက်ဆုံးည ပဲနော်၊ နောက်တရက်လောက် ထပ်တိုးနေလို့ ရမလားဟင်”

“မဖြစ်နိုင်ဘူး ချစ်လေးရယ်၊ သန်ဘက်ခါ မောင် အရေးကြီးတဲ့ မိတင် တခု တက်ရမယ်၊ အာ့ ပြင်ဆင်ဖို့ မောင် မနက်ဖြန်ညနေပိုင်း တော့ အိမ် ပြန်ရောက်မှ ရမှာ”

ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီလှဲနေရင်းက မျက်နှာကျက်ကို ငေးကြည့်နေတယ်။

“အင်း မြတ် တို့ မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို မေ့ပြစ်လိုက်ရတော့ မှာပေါ့နော် ”

“အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တကယ်က တော့ ကောင်လေးက မြတ် အတွင်းပစ္စည်းတွေ အကုန်လည်း မြင်ဖူးသွားပြီ၊ နောက် သူ့ လက်ချောင်းနဲ့ တောင် မြတ် ဖင်ပေါက် ရော စောက်ဖုတ် ကိုရော လိုးပြီးသွားပြီ၊ သူ့ ကို မောင်တို့ အဲလို ပေးလုပ်လိုက်တာက သူက မောင်တို့ အတွက် တစိမ်းလူ တယောက် သက်သက် ဖြစ်နေခဲ့ လို့လေ၊ ခုချိန််ထိက မောင်တို့ ထွက်သွားလိုက်ရင် မောင်တို့ အတွက် အန္တရာယ် ကင်းသေးတယ်၊ အဲ ဇာတ်လမ်း ကို ဆက်ရှည် လိုက်ရင် တော့ မောင်တို့ အတွက် အန္တရာယ် ရှိလာနိုင်တယ်”

“ဟုတ်တယ်နော် မောင်ပြောတာ မှန်တယ်၊ မြတ်လေ မောင့် ကို တကယ်ကို ကျေးဇူး တင်ပါတယ်။ မြတ်ကိုလေ ခုလို မျိုး လွတ်လပ်ခွင့် ပေးတာလေ၊ မြတ်ကိုယ် မြတ် ကံအကောင်းဆုံး မယား တယောက် အနေနဲ့ ခံစား မိတယ်။ အဲဒါ မောင့် ကြောင့်ပါပဲ၊ မောင်ကို အရမ်းချစ်တယ် မောင်ရယ်”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ ကျနော်က လည်း ဖွဖွလေး ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း၊

“မောင် ကလည်း မြတ်ကို ချစ်ပါတယ်၊ အခု မြတ် ဘယ်လို ခံစား ရပြီလဲ၊ မောင့် ရဲ့ အတွေးစိတ်ကူးယဥ် ဖန်တက်စီ တွေကို တကယ် ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးတော့ မှာလား”

လို့ မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကပြုံးပြီး၊

“မြတ် ကတော့ ဘယ်လို စရမယ်၊ ဘယ်နေရာက စရမယ် ဆိုတာ မသိသေးဘူး၊ မြတ်ထင်တာက သူ့ အလိုလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ထင်တယ်၊ ပိုကောင်းတာကတော့ ဘယ်လိုတွန်းအားမှ မပေးပဲ အတင်းတိုက်တွန်းတာမျီုး မဟုတ်ပဲ သူ့ အလိုလို သဘာဝ အတိုင်း ဖြစ်သွားတာက ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တာပဲ”

အဲဒီ ညကတော့ ကျနော်တို့ အတွက် အရမ်းကောင်းခဲ့တဲ့ ညပါပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူကို နှစ်ချီ တိတိ အားကုန် လိုးဖြစ် လိုက်တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ကျနော်တို့ အိမ်ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတယ်။ အဝတ်အစား တွေလဲ ၊ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ထည့် ပေါ့၊ ခိုင်မြတ်သူ က အပေါ် က အင်္ကျီ လက်ရှည် ရင်ဖုံး၊ ပိတ်စက ပါးပါး ပျော့ပျော့ အဖြူအများကြီး သန်းတဲ့ မီးခိုးရောင် ဗြောင် ဝတ်ထားတယ်။ ပိတ်စက အသားမှာ ကို အဖုအဖုလေးတွေ ပါတဲ့ အလက်စတစ် လိုမျိုး ဆိုတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ အရာကို ခပ်ရေးရေးမြင်ရတယ်။ ဘရာဇီယာ အပျော့ စားမို့ အောက်က မို့မောက်ထနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကိုယ်ကျပ် ခါးကျပ်မို့ ဖူးထနေတယ်။ အောက်က တော့ အင်္ကျီထက် အရောင် နည်းနည်း ရင့်တဲ့ မီးခိုးရောင် ပေါ် မှာ ပန်းအပွင့်ကလေး တွေ ခပ်ကြဲကြဲ ရိုက်ထားတဲ့ ဖဲထဘီ လိုမျိုး ကို ဝတ် ထားတယ်။ ခါးမှာ ထဘီကို တင်းတင်းလေး ဆွဲစည်းပြီး ဝတ်ထားတာမို့ စွံကားတဲ့ တင်သား တွေက ကော့ ထွက်နေတယ်။ အခု တစိမ်းတရံ တွေကို ပေးစား မယ် စိတ်ကူး ယဥ်မိ နေလို့ လားမသိဘူး မိန်းမ က မြန်မာ ဆန်ဆန်နဲ့ တောင် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာ။

ကျနော် တို့ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ဆင်၊ အဝတ်အစား တွေ လဲပြီး လို့ အခန်းအပြင်ထွက်မလို့ ကြံတုန်း မိုးအောင်ဟိန်း ရောက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ချာတိတ်လေးကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က ဝမ်းနည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ အနေနဲ့ သူ့ ခင်ပွန်း ကလွဲရင် ပထမဆုံး သူ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို မြင်ခွင့် ကိုင်ခွင့် ရခဲ့တဲ့သူ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တောင် လက်နဲ့ လိုးပေးခဲ့ တဲ့ ချာတိတ် လေးကို နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံ ရပြီး ခွဲခွာ သွားရတော့ မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ဖြစ်မှာပေါ့။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မခွဲခွာခင် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ယမ်း နူတ်ဆက်ချင်ကြမှာပဲလို့ ကျနော် စိတ်ထဲ ခံစား မိတယ်။ အဲဒါနဲ့။

“‌ဟေး ညီလေး အတော်ပဲ မင်းရောက်လာတာ၊ ဒီမှာမင်းအမ နဲ့ အခန်းထဲ ခနလောက် စောင့်ပေးပါလား၊ ငါ ဟော်တယ် မန်နေဂျာနဲ့ စာရင်းတွေ သွားရှင်း ပြီး ချက်အောက် သွားလုပ်လိုက်မယ်။ ပြီးမှ ပြန်လာခေါ် လိုက်မယ်”

လို့ ပြောပြီး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကိုလည်း လှမ်းပြုံးပြပြီး အထဲက နေတံခါးပိတ်ထားလိုက်ဦးနော်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ ကလည်း ကျနော် သူ့ကို နောက်ဆုံး အချိန် အနေနဲ့ အခွင့်အရေးပေးတာမှန်း အထာပေါက်တယ်။ ပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို လာပိတ်သွားတော့တယ်။

ကျနော်လည်း မိန်းမကို အဲဒီကောင်လေး နဲ့ ကဲနိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်တယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လီးက မာတောင် လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းပြီး ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာမှာ ကုန်ကျသလောက် ကို စာရင်း တွေရှင်း ငွေပေး။ ဟိုတယ်က ‌ကောင်လေး တွက်ချက်တာနဲ့ ငွေပေးတာနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။ မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း တို့ အခန်းထဲမှာ ဘာတွေ လုပ်နေကြမလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း နဲ့ ရင်တွေ ခုံနေမိတယ်။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး တော့ ‌ဟော်တယ်လော်ဘီမှာလည်း ဆက်နေလို့ မကောင်းတော့၊ မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကိုလည်း နည်းနည်း အချိန်ထပ်ပေးချင်တာနဲ့ လောဘီထဲက အိမ်သာ ကို သွားပြီး အိမ်သာထဲ ထိုင်ရင်း ဖုံးပွတ်နေ လိုက် တယ်။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက် အိမ်သာထဲ အချိန်ဖြုံးပြီးမှ ပဲ ဟော်တယ်ခန်းကို ပြန်တက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ ပထမ ဘာသံ မှ မကြားဘူ။ နောက်တခါ ပြင်းပြင်းလေး ခေါက်လိုက်မှ၊ ခိုင်မြတ်သူ က လာပြီခနလေး ဆိုပြီး အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြားတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံက တဒိန်းဒိန်း ကို ဖြစ်နေရတယ်။ အဲလို ပြောပြီးတောင် နည်းနည်းလေးကြာမှ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က တံခါးလာဖွင့်ပေး တယ်။ မျက်နှာက လည်း နီလို့၊ ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲဘူးး အကြည့်တွေကိုလွဲဖယ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ စားပွဲလေး နေရာချသလိုလို၊ အိပ်ယာခင်း ဆွဲဆန့် သလိုလို ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ်နေတယ်။ သူလည်း ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံရဲဘူး။ မျက်စေ့ မျက်နှာပျက်တာ ကောင်လေးက ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းနီတွေက တော့ နည်းနည်း ပျက်ပြီး မေးစေ့ အပေါ် နားလောက်မှာ စွန်းပေနေသေးတယ်။ ကျနော်က ဘာမှ မသိတဲ့ ပုံနဲ့ ။

“ကဲ မောင်တို့ သွားဖို့ ရယ်ဒီလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ဟော်တယ် ပေါ် ကနေ ကားဆီကို ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က လည်း အထုပ်အပိုးတွေ လိုက်ကူသယ်ပေးရင်းပေါ့။ ကားထွက်ကာနီး မှ မိုးအောင်ဟိန်း ကို ‌ဘောက်ဆူး ခပ်များများလေး ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ ကားထွက်လာတော့ မိုးအောင်ဟိန်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ က ခွဲခွာကာနီး ချစ်သူတွေ တယောက်နဲ့ တယောက်ကြည့်နေသလို မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့် နေကြသေးတယ်။

“ဘိုင်ဘိုင်ကွာ သွားပြီ၊ နောက်ရောက်ရင်လည်း မင်းကို ခေါ်လိုက်မယ် နော် ညီလေး”

“ဟုတ်ကဲ့ ပါခင်ဗျာ။ ကျေးဇူးပါခင်ဗျ”

အခန်း ၆။

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်းနဲ့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ လမ်းကို ပဲ ကြည့်နေရင်းက၊

“မြတ် နဲ့ ဟိုချာတိတ် နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်ပွဲက ဘယ်လိုလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း လမ်းကိုပဲ ငေးကြည့်နေရင်းက။

“မြတ် တို့ကို နောက်ဆုံး အနေနဲ့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်တာ မောင့်ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင့် စိတ်ကူးယဥ်ထဲက လိုတော့ မြတ်တို့ အကုန်လုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးလည်းမရ အချိန်လည်း မရပါဘူးး။ မောင် စိတ်ကူးယဥ်နေသလို သူက လည်း မြတ်ကို မလိုးပါဘူး။ ကောင်လေး က ရှက်တတ် ပြီး အမြဲတမ်းလိုလို ကတုံကယင် နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပဲ”

“အဲဒါဆို ရင် မနေ့ မနက်တုန်း က လိုတောင် မဖြစ်လိုက်ရဘူးလား”

“အဲလို တော့ မဟုတ်ဘူး၊ နည်းနည်းတော့ လုပ်ဖြစ်တယ်၊ မောင်လည်း အခန်းထဲက ထွက်သွားရော သူက ကျောက်ရုပ် လိုပဲ တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေတယ်၊ မြတ်က တံခါးကို အတွင်းက ဂလန့်ချလိုက်တာတောင် သူက လန့်နေသေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ နားသွားပြီး သူ့ ကိုဖက်လို့ ကျေးဇူး အများကြီးတင်တဲ့ အကြောင်း၊ အခုခရီးစဥ် မှာ လိုက်ပြတာရော ရှင်းပြတာ‌ရော ဘာညာပေါ့၊ သူက သူ့ မျက်နှာကို မြတ် ရင်နှစ်မွှာကြား မှာ လာအပ်ထားလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မြတ် ပေါင်မှာ မာမာ ကြီး လာထောက်မိတယ်။ သူ့ လီး လေးပဲ။ အရမ်းမာတောင် နေပြီး မြတ် ထဘီခံနေတာတောင် မှ သိနေရတယ်။ အဲဒါနဲ့ မြတ်လည်း သူ့ ကို နောက်ဆုံး မခွဲခွာခင် ဆုကလေး ပေးလိုက်ဦးမယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး ထဘီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကောင်လေး က မြတ် ကိုယ်ကို သူက စထိကိုင်ရမှာ တအား ကြောက်ရွံ့ ပြီး မရဲဖြစ်နေတာနဲ့ မြတ်လည်း ပိုပြီး စိတ်ရဲလာတာ။ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်နား ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မြတ်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပြီး စောက်ဖုတ်နေရာကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ်။ သူက မြတ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်နေရာက ကုံးပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နေရာကို သေခြာ ငုံ့ကြည့်တယ်။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ စိုနေတာက ပင်တီမှာတောင် ကွက်နေပြီ။ ပြီးမှ သူက မြတ်ပင်တီ ခါးသရေမျှော့ကြိုး ကနေ လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်။ နောက် သူ့လက်ချောင်းကလေး တွေနဲ့ မြတ် ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှတ်ခမ်းကို ပန်းပွင့် ကလေးလို ယုယုယယ ကိုင်တွယ်ပြီး ဖြဲကြည့်တယ်။ သူ့ မျက်နှာ မှာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှား နေတာကို မြတ် သေခြာကြည့်နေမိတယ်။ သူသေခြာ ကြည့်လို့ ရအောင် မြတ်လည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲနိုင်သမျှ ဖြဲကား ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကုတင်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းနဲ့ မြတ် ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းတယ်။ သူက မြတ် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေးကို ပထမဆုံး ကစ်ပေးလိုက်ပြီးမှ မြတ်မျက်နှာကို မော့ ကြည့်တယ်။ မြတ်အတွက် လည်း တကိုယ်လုံးကို တုံခါ သွားတာပဲ။ ဒါ မြတ်အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ် ကိုယ့် လင်သား မဟုတ်တဲ့ ယောက်ျားသား တယောက်က ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုလာကစ်ပေးတာ ခံရခြင်းပဲလေ။ နောက်တခါ တော့ သူ့ မြတ် စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းကို သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး သူ့ လျှာကလေး နဲ့ ထိုးပြီး ရက် တယ်။ မြတ် စောက်ပတ် ကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲနေပြီ ဆိုတော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေ မေးစေ့ တွေမှာ မြတ် စောက်ရည်တွေ ပေကုန်တယ်။ နောက်တခါ သူမော့ ကြည့်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ မှာ စောက်ရည်တွေ ရွဲလို့လေ။ မြတ်လည်း မနေနိုင်တော့ ဘူး သူ့ကို ဆွဲမ ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်ပြစ်လိုက်မိတယ်။ သူက လည်း မြတ် ကို ပြန်စုပ်နမ်းပြီး လက်တဖက်က မြတ် ရင်သား တွေကိုအင်္ကျီ ပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး နောက်တဖက်က မြတ် စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတယ်။ မြတ်တို့ နောက်ထပ် အဆင့် ထပ်မတက်ခင်မှာပဲ မောင်က တံခါးလာခေါက်တာ လေ။ မြတ်လည်း ကမန်းကတန်း ထပင်တီ လိုက်ကောက်ပြီးပြန်ဝတ်၊ ထဘီလည်း ပြန်ကောက် သေသေ သပ်သပ် ဖြစ်အောင် ပြန်ဝတ် ရနဲ့ တံခါးဖွင့် ပေးဖို့ အချိန် နည်းနည်း ကြာသွားရတာ”

“အော် အဆင့်တော့ တက်သွားတာပေါ့ နူတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ပေးတာရယ်၊ ဘာဂျာပေးတာရယ်။ ဒီကောင်လေးက ဘာဂျာတော့ နားလည်သားပဲ”

“ဟင့်အင်း သူက မောင့် လို ဘာဂျာပေးတာ မဟုတ်ဘူးး၊ သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ မြတ် အဖုတ်ကို ဖိကပ် ပြီး လျှာအသေး လေးနဲ့ ဟိုလျှက် ဒီလျှက် လုပ်တာပါ”

“အင်း ပြန်စဥ်းစား လိုက်မိရင် မနာလိုတောင် ဖြစ်မိတယ်။ ငါ့ မယား အချော အကိတ် ကြီးကို ဟော်တယ် အလုပ်သမား ကောင်လေး က စောက်ဖုတ်လျှက် ပေးတာ၊ ငါ့မယား ကလည်း သာယာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ၊ တမျိုးကြီးခံစား ရတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာနီမြန်း သွားပြီး။

“ဘယ်လို၊ မောင် က အခု တော့ ကိုယ့်မယားကို တစိမ်းတယောက် ကိုင်တာ ပြုတာကို မကြိုက်တော့ ဘူးပေါ့။ မောင်သာ အချိန်ပိုပေးခဲ့ မယ် ဆို မြတ် တို့ လိုးတောင် လိုးဖြစ်ကြတော့ မှာ၊ ခုတမျိုး တော်ကြာ တမျိုး မလုပ်နဲ့ လေ”

“မြတ်ရယ် ကျေးဇူးပြု ပြီး မောင့် ကို မလှောင်ပါနဲ့လား၊ မောင် က မြတ်ကို တအားချစ်ပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ မောင်က မြတ်ကို တခြားလူ တယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း ကိုယ့် မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့်ထက် ပိုပြီး ဖီးတက်နေတာ တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်မိတာပါ၊ အကောင်းဖက်က တွေးမယ် ဆိုရင်တော့၊ မြတ်နဲ့ ကောင်လေး နဲ့ အခန်း ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တော့ မောင့် လီးက သံချောင်း ကတောင် အရှုံးပေးရလောက် အောင် မာတောင် နေခဲ့တာပါ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဖြစ်ရသလို တဖက်က လည်း တမျိုးကြီးခံစား ရတယ် ဆိုတာကို ပဲ ပြောချင်တာပါ”

ခိုင်မြတ်သူက တခစ်ခစ် ရီမောရင်း၊

“မောင်ပဲ အဲဒီ အတွေးတွေကို စခဲ့တာပဲလေ၊ ဒီ‌လောက် တော့ လှောင်ပြောင်တာ ခံရမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား”

“အင်းပါ အင်းပါ၊ ထားပါတော့”

ကျနော်တို့ အိမ်ပြန်လမ်းမှာ ကျနော့် မိဘာတွေ အိမ်မှာ ထားခဲ့ သား ကို ဝင်ခေါ် ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ ကြပါတယ်။

အဲလို နဲ့ ခရီးစဥ် ကပြန်လာပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း ကျနော်တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင် ရေးက ပိုပြီးတော့ ကောင်းလာတယ် လို့ ပြောရမယ်ထင်တယ်။ ကျနော် နဲ့ မြတ် နဲ့ နားလည်မှု ပိုရှိလာပြီး၊ ပိုပြီးလည်း ရို လာကြတယ်။ မြတ်က လည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ အရင် ကလို ကျနော် ပြုသမျှ မဟုတ်ဘူး၊ သူက ဦးဆောင်လာတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဟော်တယ်က ချာတိတ်လေးက ခိုင်မြတ်သူ ကို ပိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု တွေ ပိုလာစေခဲ့တယ်လို့ မြင်မိတယ်။

တနေ့ တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်၊ ကျနော့် ဖန်တက်ဆီအကြောင်း စ ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြတယ်၊ မြတ် က တကယ် တော့ ပိုပြီး တက်ကြွ ပါးနပ် တဲ့ ဘဲမျိုး လိုတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလို ရှက်ရွံ့ လက်နှေး တဲ့ လူမျိုး နဲ့ ဆို ရင် အလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ကျနော် ဖြစ်စေချင်တာက တော့ မြတ် ရဲ့ ဘဲဟာ ဘော်ဒီ မိုက်မိုက် နဲ့ ရုပ်ရည် ချောမော ပြီး မြတ်နဲ့ ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီတဲ့ သူ ဖြစ်ရမယ်၊ မိုးအော်ဟိန်း က အရမ်း ရှက်တတ် ပြီး မြတ်က ပဲ ဦးဆောင် နေရတယ်၊ အဲဒါမျိုး ကို ကျနော်က မလိုချင်ဘူး။ မြတ်ရဲ့ ဘဲ က မြတ်ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်မှ မြတ်လည်း ကာမဂုံ အရသာ ကို အပြည့်အဝ ရနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မိတယ်။ အဲဒါမှ လည်း မြတ်တယောက် သူ့ ဘဲဆီ က ဘယ် လို အရသာ အပြည့်အဝ ရတယ်ဆိုတာ ကျနော့်ကို ပြောပြနိုင်လိမ့်မယ်။ ကျနော်က အဲလို ကျနော့် အတွေးတွေကို ချပြတယ်။

မြတ် က ကျနော် ပြောသမျှ တွေကို သေခြာ နားထောင် ပြီးတော့ မှ၊

“မောင်၊ မောင်ဘာတွေ လိုချင်သလဲ ဆိုတာတွေကို မြတ် သဘောပေါက် တယ်။ ဟုတ်တယ်၊ မိုးအောင်ဟိန်း အပေါ် မှာ မြတ် က ရဲရင့် ပြီး သူ့ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာလည်း မှန်တယ်။ အဲဒါက ပထမအချက်က နေရာက အစိမ်း မြတ်တို့ကို ဘယ်သူမှ မသိတဲ့ နေရာ၊ နောက်တချက်က ကောင်လေးက လည်း တစိမ်း၊ သူနဲ့ မြတ်တို့ နောက်ပိုင်း ဘယ်လို မှ ပြန်ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ ဘူးဆိုတာလည်း သိနေလို့၊ လည်း မြတ်က သူ့ အပေါ် မှာ ခပ်ရဲရဲ ဆက်ဆံခဲ့နိုင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ခုန မောင်ပြောတဲ့ အချက်တွေ အတိုင်းသာ ဆိုရင် မောင်ထင်သလို ဖြစ်လာမယ်လည်း မထင်ဘူး။ မြတ် ရဲ့ဘဲက မြတ်ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နေမယ် ဆိုရင် သူက မြတ်ကို ကိုယ့် လင်သား နဲ့ တောင် ပေးမအိပ်ဘူး ဆိုဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ ဒါကြောင့်လည်း မြတ်က ရေရည် စီမံကိန်း နဲ့ ကို မလုပ်ချင်တာ၊ မြတ်လည်း အဲလို အတွက် ကြိုတင် ပြင်ဆင် မထားဘူး၊ မြတ် ရဲ့ ပထမဆုံး ဦးစားပေးက မြတ် တို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး၊ ဒုတိယ ဦးစားပေးက မြတ်တို့ ရွေးချယ်ကြမဲ့ လူ”

“မြတ် ပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင်က တော့ မြတ်ကို ယုံတယ်၊ မြတ်က မောင်တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင်ကို တော့ အထိခိုက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူးး ဆိုတာ၊ မောင်က မြတ်ကို အကျွမ်းမဲ့ ယုံကြည်လို့ လည်း ဒီဇာတ်လမ်းမျိုး ကို ကခိုင်းတာပေါ့။ မောင် က ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရှက်ခွဲခံချင်တဲ့ ဖီလင်၊ မြတ် ဖီးခံနေတဲ့ မျက်နှာလေး။ အဲဒါတွေကို ခံစားချင် တွေ့ချင်လို့လေ။ မိုးအောင်ဟိန်းက မြတ်နဲ့ အတူတူ အိပ်ခန်းထဲ နေခွင့်ရတာတောင်မှ အကျိုးရှိအောင် မနေသွားခဲ့ နိုင်ဘူး။ မြတ်လည်း မစို့ မပို့ ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ တယ်မလား”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အဲဒီ ကိစ္စ ကို အကြာကြီး ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြတယ်။ အနည်းဆုံး တော့ ကျနော့် မိန်းမ က ကျနော် ဖြစ်စေချင်တာကို သူ လက်ခံတယ်။ အခု လို ဆွေးနွေး နေကြရင်း နဲ့ ကို ကျနော့် လီး က ပုဆိုးအောက် ကနေ ထကြွ ထောာင်မတ် နေတာ သူ သတိပြု မိတယ်။ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ တချက်ငုံ့ ကြည့်ပြီး ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး၊

“မောင်တကယ် ကို ဖြစ်စေချင် နေရင် မြတ် မောင့် ကို တောင်းဆိုချင်တာ တွေ ရှိတယ်။ မောင် နားလည် ပေးလိမ့် မယ်လို့ မျှော် လင့်ပါတယ်”

“အင်း မြတ်ဖြစ်ချင်တာကို ပြောလေ၊ မောင့် ကိုတော့ မြတ် တသက်လုံး ယုံကြည်စိတ်ချ နိုင်ပါတယ်။ မောင် မြတ်ကို တောင်းဆိုချင်တာတခုပဲ ရှိတယ်၊ မြတ် ကို မောင် လုံးဝ ယုံကြည်စိတ်ချ ချင်တယ်။ မောင့် ကို ဘာမှ ထိန်ချန်လျို့ဝှက်ထားတာမျိုး ကို မလိုချင်ဘူး၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ တရားဝင် လင်ယောက်ျားလည်း ဖြစ်တယ်လေ”
“မြတ် က မောင် တောင်းဆိုတာကို သဘောတူပါတယ်။ မြတ် မောင့် အပေါ် မှာ ဘယ်တော့ မှ သစ္စာမဲ့ မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာမှ လည်း ထိန်ချန် မထားဘူး ဆိုတာလည်း ဂတိပေးပါတယ်၊ မြတ် တောင်းဆိုတာတွေ ကိုသာ မောင် သဘောတူ မယ်ဆိုရင် မောင် ဖြစ်စေချင်တာတွေ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်၊ မြတ်လိုချင်တာတွေကတော့ ၊
၁၊ မောင်က မြတ်ကို လွတ်လပ်စွာ မြတ်ကြိုက်သူ ရွေးချယ်ခွင့် ပေးရမယ်။
၂၊ မြတ် နဲ့ အဲဒီ လူ နဲ့ တခုခု လုပ်နေချိန်မှာ အနှောက်အယှက် မပေးရဘူး
၃၊ မြတ် ကို ဘာလုပ်ပါ ညာလုပ်ပါလို့ အတင်းမတိုက်တွန်းရဘူး၊ မြတ် က သူ့ဘာသာ သဘာဝ အတိုင်း ဖြစ်လာတာကို ပဲ လုပ်မယ်၊ ဘာမှ လည်း လောစရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊
၄၊ မြတ် တို့ ဖြစ်နေကြတဲ့ အချိန်မှာ အဲဒီ ဆက်ဆံရေးကို ချက်ခြင်းရပ်ပြစ်ဖို့ မတောင်းဆိုရဘူး၊ မြတ် ကို ဖြတ်စေချင်ရင် နည်းနည်း တော့ အချိန်ပေးရမယ်၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ လူတယောက် နဲ့ ဆက်ဆံရေးတခု ကို ချက်ခြင်း ရပ်ပြစ်ဖို့ ဆိုတာ အချိန် တော့ ယူရမှာပဲ၊
အဲဒီ အချက် လေးချက်ကို သာ မောင် သဘောတူ မယ် ဆိုရင် မောင် ဖြစ်စေချင်တာကို မြတ် လှုပ်ရှား ပေးမယ်”

ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ တောင်းဆိုတဲ့ အချက်တွေက ကျနော် စိတ်နဲ့ တော့ မကိုက်ပါဘူး၊ သဘောလည်း မတူ ချင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လီး က ကျနော့် ဦးနှောက်ကို ကျော် ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချနေပြီလေ။

“အိုကေ မြတ်၊ မြတ်က တကယ့် ကို လေးလေးနက်နက် စဥ်းစား ထားတာကိုး၊ တကယ်ပဲ မောင့် ကို မြတ်ရဲ့ ဘဲ နဲ့ အရှက်ခွဲ တော့ မှာလား၊ မြတ် တောင်းဆိုတာတွေကို မောင်လက်ခံပါတယ်၊ တခုပဲ၊ မြတ် ကုံးမဲ့ ဘဲကို မောင်က သဘောတူ တာပါလို့ မပြောကြေး၊ မောင်နဲ့ မြတ် ခုလို သဘောတူညီချက် ထားတာက မောင်တို့ ရဲ့ စီးခရက် ပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ ”

“အင်း အဲဒါတော့ သဘောတူပါတယ်။ မောင် က တကယ်ပဲ မောင့် မယား နဲ့ တခြား ဘဲ တယောက် လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေတာပေါ့လေ၊ အဲဒီဘဲ က လီးအကြီးကြီး နဲ့ မောင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို အပေါက်ကျယ် အောင် ချဲ့ သွား နိုင်တယ်နော်၊ မောင် အဲဒါမျိုး တွေ တကယ်ရော ခံနိုင်ရည် ရှိပါ့မလား”

“မြတ်ရယ်၊ မောင်ချစ်ရတဲ့ ဆက်ဆီဟော့ဝိုက် ခိုင်မြတ်သူရယ်၊ မောင် အရမ်းအရမ်းကို အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ၊ အဲဒါ ဆိုရင် မြတ် ကုံးချင်တဲ့ သူက ဘယ်သူ ဖြစ်မလဲ ကွာ”

“မသိသေးဘူးလေ၊ မြတ် က ဘဲရှာဖို့ ဆိုတာ အချိန် ယူရဦးမှာ၊ မောင် သဘောတူ ထားတဲ့ အချက်တွေကို သာ မမေ့ပါနဲ့ နော်၊ ဘယ်ဟာ မှ အရမ်းမလောပါနဲ့၊ သူ့ ဟာနဲ့ သူ အကုန်လုံးက အလိုလို ဖြစ်လာမှာပါ”

အဲဒီည မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လိုးပွဲက ခပ်ကြမ်းကြမ်း နဲ့ ဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိတ်ရောက်ပြီး ပြည့်ဝကြ ရပါတယ်၊ လိုးနေတုန်းမှာ မြတ်က ကျနော့်ကို စပြီး၊

“ရှင့် မိန်းမ ကတော့ သူ့ ရီးစား ရဲ့ လီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေပြီ”

လို့ ပြောရင်း လီးကို စုပ်ပေး၊ လျှာနဲ့ လျှက်ပေးပါတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခုလို ပြောင်းလဲ သွားတာ မိုးအောင်ဟိန်း ကျေးဇူးလည်း ပါမယ်ထင်ပါတယ်၊ အဲကောင်လေး နေရာမှာသာ သူ့ လို့မရှက်တတ်ပဲ၊ ခပ်ရိုင်းရိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကောင်တယောက်သာ ဆိုရင် ကျနော့် မိန်းမ လန့်ဖြတ်သွားပြီး လုပ်ရဲ မှာ မဟုတ်တော့ ပါဘူး၊ မိုးအောင်ဟိန်း လို ရှက်ကြောက်ရိုသေ တတ်တဲ့ ကောင်လေး ကြောင့် မိန်းမ က သူ့ ကွန်ထရိုးလုပ်လို့ ရတယ် ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု တွေ တက်လာတဲ့ အတွက် ခုအခြေအနေထိ တိုးတက်သွားရတာပါ။ ကျနော့် စိတ်ထဲက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ကျေးဇူး အထူးတင်နေမိပါတယ်။
အခန်း ၇။

နောက်နေ့ မနက် ကျနော် အိပ်ယာက နိုးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲ မှာ ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာ ပြင်ဆင်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ညဝတ် အင်္ကျီကို အောက်က ဘာမှ အတွင်းခံ မဝတ်ထားပဲ တထပ်ထည်း ဝတ်ထားတယ်။ ကျနော် သူ့ နားကပ်သွားတော့ ပြုံးပြတယ်။

“သွားသွား အလုပ်သွားဖို့ ပြင်တော့ နောက်တောင် ကျနေပြီ”

လို့ ပြောပြီး တွန်းလွှတ်တော့ ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းဝင် မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုး လုပ်ရတာပေါ့၊ မိန်းမ ပြင်ဆင် ပေးတဲ့ မနက်စာ ထိုင်စား ရင်းမှ ဒီနေ့ ဘာအစီအစဥ် ရှိလဲ လို့ မေးတော့၊ မိန်းမ က ၊

“ဟင်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ စောစောစီးစီး မောင်ကလည်းလေ၊ တချိန်လုံး ဒါပဲ တွေးနေတာလား၊ မြတ်ဘာမှ မဆုံးဖြတ်ရသေးဘူး၊ စဥ်းစား ပြီးမှ မောင့်ကို အသိပေးမယ်၊ ကဲ ကျေနပ်ပလား”

ကျနော် က နံနက်စာ စားရင်း နဲ့ မိန်းမ ရဲ့ ဘော်ဒီကို ပြန်ကြည့်နေမိတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က တကယ့်ကို ဆက်ဆီ ဘော်ဒီပါ၊ သူများ တွေ ပြောနေသလို ရင်မောက် ဖင်ကောက်လို့ နောက်နေကြ သလိုပဲ ဖင်လုံးကြီးတွေက ကားစွင့် လို့ အနောက်ကို လည်း နည်းနည်း ကောက်နေတယ်၊ ရင်သား ထွားမို့မို့ တွေက လည်း ဖုဖေါင်းထ လို့။ ကျနော် အလုပ်သွားတော့ မလို့ အိမ်တံခါးဝ ရောက်တော့ သူ့ ကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ သူက သားလေးကို တဖက်က ချီထားရင်း နဲ့ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းဖက် ပြီး ကစ် ပြန်ပေးတယ်။ နမ်းရင်း ဖီးတက်လာတော့ ကျနော်က သူ့ကို တွန်းပြီးအနားက စားပွဲတလုံးမှာ ဖင်တစောင်းနဲ့ ထိုင်ခိုင်း လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ ရုံးသွားမယ့် အဝတ်အစားတွေ နဲ့ တွန့်ကြေကုန်မယ်တဲ့။ ကျနော်က သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်တော့ သူက အလိုက်သင့် ဖြဲပေးတယ်။ ညဝတ်အင်္ကျီ ရှေ့ အောင်ပိုင်း က နှစ်ခြမ်း ကွဲသွားတော့ သူ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော်က ငုံပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်း ကို တကယ့် ပါးစပ်နူတ်ခမ်းကို နမ်းသလို ကစ်စ် တချက်ပေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ သားကို သူ့ လက် နှစ်ဖက်စလုံးနဲ့ ပွေ့ချီကိုင်ရင်းက မတ်တပ် ပြန်ရပ်လိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ဖွဖွ‌လေး နမ်း လိုက်ပြီး မှ။

“သွားတော့ မောင် ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာကို သွားလုပ်တော့၊ မြတ်လည်း ကိုယ်လုပ်စရာ ရှိတာကို ဒီနေ့ စလုပ် တော့မယ်”

“မြတ် အချိန် ယူဦးမယ် မဟုတ်လား၊ ပထမဆုံးက ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ဘဲတဗွေကို ရှာရဦးမှာ”

“မလောစမ်းပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ မြတ်စိတ် ထဲမှာ တယောက်တော့ တေးထားပြီးပြီ၊ ဘယ်သူလဲလို့ တော့ လာမမေးနဲ့ ဦး၊ မြတ် စိတ်ထဲ သေခြာပြီ ဆိုမှ မောင့် ကို အသိပေးမယ်။ တကယ်လို့ သာ မြတ် ရွေးထားသူက အလုပ်ဖြစ်မယ် ဆိုရင် မောင့် မိန်းမ ကို လုံး ဝ စိတ်မပူနဲ့တော့၊ မောင်နဲ့ မြတ်နဲ့ ဒီတသက် ဘယ်လို မှ မကွဲကွာ နိုင်တော့ ဘူး၊ ဟုတ်ပလား။ မြတ် ဂတိပေးတယ်”

“အိုး ဒါသတင်းကောင်းပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့်ကို အသိပေးနော် အဆင့်တက် တော့ မယ်ဆိုရင်”
…………..

နေ့လည်ခင်း ကျတော့ ထုံးစံ အတိုင်း ခိုင်မြတ်သူ ဆဲဖုံး ကို ခေါ်လိုက်တယ်။ ဖုံးကို မကိုင်ဘူး၊ တော်တော်လေး ကြာမှ ခိုင်မြတ်သူ က ပြန်ခေါ်တယ်၊ သူ ဦးသာဒင် အိမ် ရောက်နေတယ်တဲ့၊ ကျနော် ကလည်း ထပ်သတိပေး လိုက်တယ်။ ကိုယ့် အလုပ်ကိုယ် လုပ်လေ၊ ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ဘဲ တဗွေကို အရင်ရှာပါလား လို့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ က မြတ် တော့ တယောက်ကို စိတ်ထဲ ရွေးချယ်ပြီးနေပြီ။ နောက်တခု ကျိမ်းသေ အောင် စမ်းသပ် ကြည့် ဖို့ပဲ လို တော့တယ်တဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ အဲလို ပြောလိုက်တော့ ကျနော် အတော် အံ့အား သင့်သွားတယ်။ ဘယ်သူများ လည်း ဆိုတာလည်း ကျနော် တအား သိချင်သွားမိတယ်။ သူက တော့ ခုချိန် မှာ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ မပြောချင်သေးဘူး တဲ့၊ ကျနော်တို့ ဖုံးပြောပြီးလို့ လည်း ဖုံးချလိုက်ရော လီးက မာနေတာ သတိထားမိတယ်။ ညနေဘက် အလုပ်က နေအိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီ အမြန် သွားပြီး အခြေအနေ ဘယ်လို ရှိလဲ လို့ သွားမေးမိတယ်။ သူက တော့ စိတ်ရှည်ရှည် ထားပါ၊ စောင့်ပါဦး လို့ ပြောတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အနောက်က နေ သူ့ ခါးလေးကို သိုင်းဖက် ရင်း မောင့် မျက်နှာပေါ် လာထိုင်ကွာ လို့ ပြောမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပထမတော့ စိတ်ရှုတ်သလိုမျက်နှာဖြစ် နေတယ်၊ နောက်တော့ လှလှလေး ပြုံးပြီးတော့ ကျနော့် ကို ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကို နောက်လှန်ပြီး ဆိုဖာပေါ် နောက်စေ့ တင်မျက်နှာကို မော့ ခိုင်းတယ်။ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် သူ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းတဖက်တချက်စီ နောက်ပြန်ခွလိုက်တယ်။ သူ့ ထဘီကို အောက်ခြေ အနားက ဆွဲမပြီး ခါးနားအထိ လှန်လိုက်တယ်။ သူ့ ဖင်အကွဲကြောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့် မျက်နှာနားမှာ လေးငါး လက်မ အကွာ ရောက်နေပြီ။ သူက ကိုယ်ကို ရှေ့ဖက် နည်းနည်း ကိုင်းလိုက်တာနဲ့ ပေါင်ခွဆုံက စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတတ နောက်ပြစ်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနေပြီ။ ကျနော်က လျှာထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းမလျှက် သေးခင်၊ စောက်ရည်တွေ ဘာလို့ ဒီလောက် ရွှဲနေရတာလဲ လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ မြတ် ချစ်သူ ကို ဒီနေ့ ရှာတွေ့ သွားပြီးတော့ သူ့ကို ဒီနေ့ အစပျိုး ကျီစား လာခဲ့ ရလို့လေ”

လို့ ပြောတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော် လျှက်ပေးနေတုန်း အဲလို ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ မနေနိုင် တော့ ဘူး ကြမ်းပေါ် ထိုင်နေရာက ထပြီး ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကိုလည်း ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်က ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က ရှက်သွေးဖြန်းနေတယ်။

“ဘာလဲ မောင်က မောင့် မယား တဏှာမွန်ပြီး ကျလာတဲ့ စောက်ရည်ကြည် ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်မပေးချင်ဘူးလား”

“မိန်းမ ရာ၊ ပြောစမ်းပါဦး၊ ကိုယ့်မယား အလှအပ ကို အားပါးတရမှီဝဲ မဲ့ ဘဲက ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို”

“မောင် အရမ်း ကြီး စိတ်ကို မတင်းထားပါနဲ့ဦး၊ အဲဒီလူကို မြတ် က အဖက်ဖက်က နေ စဥ်းစား ပြီးမှ ရွေးချယ်လိုက်တာပါ။ ပထမဆုံးက မြတ်တို့ ရဲ့ အန္တရာယ်မရှိလုံခြုံမှု။ နောက်တခါ၊ သူ့ ရုပ်ရည်ချောမောလှပ မှုထက် ယုံကြည်ရမှု က ပိုအရေးကြီးတာက တကြောင်း၊ အဲဒါကြောင့် အခု မြတ်ပြောမဲ့၊ မြတ်ရွေးချယ်လိုက် တဲ့သူကို မောင် သဘောတူမလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ်။ သဘောတူရင် ရှေ့ဆက် သွားမယ်၊ သဘောမတူဘူး ဆိုရင် တော့ မောင် စိတ်ကူးယဥ် ထားတဲ့ ကပ်ကိုး အစီစဥ် ကို ဖျက်သိမ်း လိုက်ပေတော့၊ နောက်ဆုံး ကတော့ မောင့်ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ပါပဲ”

“သူ့ နာမည် ကိုသာ မောင့်ကို ပြောစမ်းပါကွာ”

ကျနော် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို သေခြာစိုက်ကြည့်ရင်းက၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်တယ်။

“ဦးလေး ဦးသာဒင်”

“ဟာကွာ မြတ်ကလည်း မဟုတ်တာကြီး၊ ဘာဖြစ်လို့ လူငယ် ခပ်ချောချော ထဲက မရွေးပဲ ဒီအဖိုးကြီးကို မှ ရွေးရတာလည်း၊ သူ့ အရွယ်က မြတ်တို့ လို အရွယ်ကောင်း မိန်းမ တွေနဲ့ မထိုက်တန်ပါဘူး၊ မြတ်က အားကောင်း မောင်းသန်၊ ရုပ်ချောချော လူငယ်လူလတ် တွေမျိုး အချိန်မရွေး ရနိုင်ပါတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“စိတ်ရှည်ပါမောင်ရယ်၊ မြတ် မှာ အချက်တွေ အများကြီးရှိတယ်၊ ရှင်းပြပါရစေဦး၊ တစ် အချက်က သူက လူကြီး အသက်လည်း ကြီးပြီ ဆိုတော့ မြတ်တို့ ဘယ်တော့ မှ ပြဿနာ တက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ကို လည်း ယူခိုင်းမှာ မဟုတ်တာ သေခြာတယ်။ လူငယ် ဆိုရင် မြတ်ကို ယူချင်တယ် ဘာညာ ဆိုရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ နှစ် အချက်က သူက မြတ် နဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကို ဘယ်သူ့ ကိုမှ ပြန်ပြောပြ မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ မှာ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေ မပြောနဲ့ ဆွေမျိုးသား ချင်းတောင် ရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ လူငယ်သာ ဆိုရင်သူ့ သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်ကြွား ဖေါက်သည်ချရင်း နဲ့ မြတ်တို့ ကိစ္စ တွေ အကုန်ပေါ် ပြီး အရှက်တကွဲ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ သုံးအချက်က ဦးသာဒင် ကြီးက မြတ်တို့ နဲ့ အိမ်ချင်း ကပ်နေတာ၊ ဆိုတော့ အိမ်ကို အချိန်မရွေး လာလို့ ရတယ်။ သူ့ အိမ်ကိုလည်း အချိန်မရွေး သွားလို့ ရတယ်။ တကူးတက သွားနေစရာ ချိန်းနေစရာ၊ မလိုတော့ ဘူး။ ဘယ်သူ မှ လည်း သံသယ ဖြစ်စရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊ မြတ်တို့က ခုထဲက နှစ်အိမ့်တအိမ် နေနေကြတာလေ၊ လေးအချက်က မောင် က ချောင်းကြည့်ချင်တယ် ဆိုရင် အလွယ်တကူ ချောင်းလို့ ရနိုင်တယ်။ တခြား လူတယောက်သာ ဆိုရင် သူက သူ့ တိုက်ခန်း ဖြစ်ဖြစ် အိမ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင် မောင်လည်း ချောင်းလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မြတ်လည်း မလာဘူးလို့ ငြင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါးအချက်က တော့ ဦးလေး ဦးသာဒင် ကြီးက သူ့ မိန်းမ မသေခင် အချိန် တုံးကတောင် အသက်ကြီးတာရော၊ ရောဂါ ကြောင့် ရော နဲ့ သူ လုပ်လို့ မရပဲ အောင့်အီးထားရတာ ဆယ်နှစ် လောက် ရှိရောပေါ့၊ သူလည်း ဆာနေမှာပဲ၊ နောက်ပြီး အတွေ့အကြုံလည်း အများကြီးရှိခဲ့မှာပဲ၊ အဲတော့ အဲဒီ လူကြီးရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကိုလည်း မြည်းစမ်း လေ့လာ လို့ ရမှာပေါ့။ အဲဒီ အချက် တွေ နဲ့ မြတ်က ဦးသာဒင် ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာပါ၊ ကဲ အဲတော့ မောင် ကပြောပါဦး၊ မောင် တကယ်ပဲ မောင်က ကိုယ့်အိမ်မှာ တယောက်ထဲ အိပ်နေပြီး မောင့်မယားကို အိမ်နီးချင်း ဦးလေးကြီး နဲ့ ပျော်ပါး မှာကို လွတ်ပေးဖို့ အဆင်သင့် ရော ဖြစ်ပြီလား”

“မြတ် ပြောတာ တွေ အကုန်လုံးဟာ မှန်ကန်တဲ့ အချက်တွေ ဖြစ်တယ် ဆိုတာ မောင် မငြင်းနိုင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင်ကတော့ မောင့် မယားကို အဲလို အဖိုးကြီးက လိုးနေတာကိုတော့ ကြည့်ပြီး ဖီးလာပါ့ မလားမသိဘူး”

“တကယ်တော့ မောင် ပိုတောင် ကြိုက်ဦးမှာ၊ မောင့်မိန်းမ ကို အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့ အဖိုးကြီးက လိုးပေးတာက အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ ကောင်ချောချောလေး မလုပ်တတ် မကိုင်တတ် နဲ့ လုပ်နေတာထက် တောင် ပိုကြည့်ကောင်း၊ ပိုဖီးလ်ကောင်းဦးမှာ၊ မြတ်အတွက်လည်း ဆန္ဒ အပြည့်အဝ ရနိုင်မယ်လို့ ထင်တယ်”

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို စူးစမ်းသလို ကြည့်နေရင်းက အဖြေကို စောင့်နေတယ်။ ကျနော်လည်း အကြာကြီး ခေါင်းပူ အောင် စဥ်းစားပြီး တော့၊ မထူးတော့ ပါဘူးဆိုပြီး၊

“ကဲပါ မောင် သဘောတူ တယ် ပဲ ထားလိုက်တော့ ကွာ၊ မြတ် ရဲ့ အစီအစဥ်က ဘယ်လိုလဲ၊ ဘယ်တော့ စမှာလဲ၊ သူကို တန်းပြီး သွား ညှိ မှာလား”

“ဟင် မောင် ကလည်း မြတ်က ဦးသာဒင် ကြီးကို သွားပြီး တခါထဲ ကျမကို လိုးပေးနိုင်မလားလို့ ၊ ပြောလို့ ရမှာလား လို့၊ ဒီနေ့ မြတ်က တွေးနေတာ သူက မြတ်ကို အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်လို များ ပြုစု ပေးနိုင်မလဲလို့၊ မြတ် တို့က တယောက်နဲ့ တယောက် အဖေ နဲ့ သမီး လို ဖြစ်နေကြတာ မဟုတ်လား”

“အမလေး၊ မြတ်က ခေါင်းထဲမှာ တောင် သူနဲ့ စပြီး အတွေးစိတ်ကူး ယဥ်နေပြီပဲ၊ မောင်က ဒီအဖိုးးကြီးကို စိတ်က တဝက်ပဲ သဘောတူရသေးတာ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်ကို မောင် လုံးဝ ယုံကြည်ပါတယ်။ မောင်က ဖီးမလာခဲ့ရင်တောင် မှ မြတ်အနေနဲ့ သူနဲ့ ဖီးကောင်းကောင်း ရမယ်လို့ ထင်ပါတယ်”

“မောင်လည်း ဖီးလာမှာပါ၊ မယုံရင် စောင့်သာ ကြည့်တော့”

………………………………

နောက်သုံးရက် က သီတင်းကျွတ်လပြည့် နှင့် စနေတနင်္ဂနွေ ဆက်စပ်ပြီး သုံးရက် ပိတ်တယ်။ ကျနော့် ညီမ စန္ဒာမိုးထူး က သူတို့ အိမ်မှာ အလှူနဲ့ မိသားစု တွေ့ဆုံ ပွဲ လုပ်မယ် ဆိုလို့ ကျနော်တို့ သွား ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ သူတို့ က ပဲခူး ဘက်မှာ နေတာ။ ကျနော်တို့ သုံးရက်စာ အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်တွေ ထည့်၊ အဝတ်အစား လဲ ပြီး တော့ မနက် ၇နာရီလောက်ထဲက ထွက်ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ ကျနော်က ဂျင်းဘောင်းဘီ နဲ့ တီရှပ် သာ ဝတ်ထားတယ်၊ မိန်းမ ကတော့ ပွဲနေပွဲထိုင်မို့ အပေါ်က ရင်ဖုံး မှန်နိုင်လွန်လို မျိုး အပါးစား လက်ပြတ် နဲ့ လက်စကကြား အရှည် ကိုယ်ကျပ် မရမ်းရောင်နု ကလေး နဲ့ အောက်က မရမ်းရင့်ရောင် ဗြောင်ထမီဖဲသား လိုမျိုးကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားတော့ ဖင်ကြီးက ကားစွံ့ ထွက်နေတယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်က ထွက်ကာနီးမှာ ပဲ မိန်းမက ကျနော်တို့ သုံးရက်တောင် ခရီးထွက်မှာ ဆိုတော့ ဦးသာဒင် ကြီးကို အသိပေးသွားသင့် တယ်ထင်တယ်လို့ ပြောတယ်။ တကယ်‌တော့ သူခုလို လှလှပပ ဝတ်ဆင်ထားတာကို အဖိုကြီးကို ပြပြီး စိတ်ဆွ မလို့ စိတ်ကူးတာလို့ ကျနော် တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ သဘောတူပြီး ဦးသာဒင် ကြီးအိမ်ကို ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဦးသာဒင် အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက် ပေမဲ့ ဘာမှ ပြန်ထူးသံ မကြားဘူး။ မိန်းမ က၊

“အူးသာဒင် အိပ်နေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့ သူ့ကို ပြောခဲ့ မှ ရမယ် တော်ကြာ သူ မြတ်တို့ ကို မတွေ့ရင် စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်၊ သူ့ သော့ အပို ဘယ်မှာထားလဲ မြတ်သိတယ်၊ ခနလေး”

ဆိုပြီးတော့ အိမ်ဘေးက နေပတ်ပြီး အနောက်ဘက် သော့ ဖွက်ထားတဲ့ နေရာက သော့ သွားယူလာခဲ့တယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ တံခါး နားကနေ ဦးသာဒင် ကို ခေါ် နေတုံး ခိုင်မြတ်သူ က တံခါးကို သော့ဖွင့် ပြီး သူ့ အိမ် အလားပဲ ခပ်တည်တည် ဝင်ချသွားလေရဲ့၊ ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ အနောက်က ကမန်းကတန်းလိုက်သွား လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွေ့တော့ ခိုင်မြတ်သူက တွန်းဖွင့် ပြီး ဝင်သွားတော့ ကျနော်လည်း လိုက်ဝင်သွား လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကုတင်ပေါ် မှာ လုံးဝကို ဂေါက်နေပြီ၊ ကြည့်ရတာ မူးပြီး အိပ်ပျော် နေပုံ ရတယ် ပုဆိုးတွေလည်း ဖရို ဖရဲနဲ့၊ ကုတင်ဘေးက ဆေးလိပ်ပြာခွက်မှာ စီးကရက် တလိပ်က ပြာတောင့်လိုက်ကြီးနဲ့ ဖင်စီခံနား ရောက်ပြီး အငွေ့လေး ရှိနေသေးတယ်။ မနက်အစောကြီးကျမှ အိပ်ပျော် သွားပုံပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးသာဒင် ကြီးကို နာမည်ခေါ်ပြီး နိူးကြည့်တယ်။ နောက် ပုခုံးကို လှုပ်နိူး ကြည့်တော့ ဝူးဝူးဝါးဝါး နဲ့ ကိုယ်အနေအထားပြောင်းပြီး ပြန်အိပ်သွားတယ်။ အဲဒီ အလှုပ်အရှားကြောင့် သူ့ ပုဆိုးက လုံးဝကို ခါးက ကျွတ်သွားပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ထဲက သူ့ဒုတ်ကြီးက သီးမွှေး ငှက်ပျောသီး ကြီး ထည့်ထားသလိုပဲ ထင်းနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံး ဝိုင်းစက် သွားတယ်။ ကျနော်တို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်မိလိုက်ကြတယ်။ ဦးသာဒင် ပစ္စည်းကြီးက ကျနော့် ပစ္စည်းထက် ရှည်လည်း ရှည်တယ်၊ လုံးပတ်က လည်း နှစ်ဆလောက် တောင် တုတ်မလားမသိဘူး။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က ဒုတ်ရာကြီးကို ခနတာ ငေးကြည့်နေမိပြီး ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ကို လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ အပြင်ထွက်ကြ ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ အခန်းပြင်ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်မပိတ်ခင် ခိုင်မြတ်သူက လီးကြီး ပုံစံကို တချက် ပြန်ကြည့် လိုက်သေးတယ်။

ကျနော့် ညီမ အိမ်ကို ကားမောင်းလာကြတဲ့ လမ်းမှာ နှစ်ယောက် အတွေးတွေထဲ နှစ်ပြီး ငြိမ်နေကြတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူက သား ကို နို့တိုက်လာတယ်။ တချက်တချက် သူက ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းလှမ်းကြည့်ပြီး တခုခု ပြောမလိုလို နဲ့ ဘာမှ မပြောဘူး၊ နောက်တော့ ကျနော်က ပဲ မေးလိုက်တယ်။

“ဘာဖြစ်တာလည်း အူးသာဒင် ကြီး ပစ္စည်းကို တွေ့ ပြီးကတည်းက မြတ် လုံးဝကို အသံတိတ်သွားပါလား”

“အင်း ဟုတ်တယ် မြတ် နည်းနည်း တော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ဒီဟာက မောင့် ပစ္စည်းကလွဲရင် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ ပစ္စည်းကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာပဲ၊ ဒါတောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ် ကမြင်ရတာ၊ သူ့ ဟာကြီးက မြတ်တီု့ ကြည့်နေတဲ့ အောကားထဲက မင်းသားတွေလောက် ရှိတယ်နော်”

“အဲတော့ မြတ်က လန့် သွားပလား၊ အာ့ ဆိုလည်း မြတ် ရွေးထားတဲ့ ဘဲ ကို လူငယ် ခပ်ချောချော နဲ့ ပြန်ပြောင်းလိုက်တော့ လေ၊ မောင် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွက် အဆင်ချော သွားအောင်”

လို့ ရီမော ပြောရင်း မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။
အခန်း ၈။

ခိုင်မြတ်သူ က မချိုမချဥ် မျက်နှာပေးနဲ့၊

“မြတ် မောင့်ကို ပြောပြပြီးပြီလေ၊ အူးသာဒင် ကြီးနဲ့ ဆိုရင် စိတ်ချရမဲ့ အချက်တွေ။ အဲလို လူမျိုး နောက် တယောက် ဘယ်မှာ သွားရှာလို့ ရမလဲ၊ အိမ်ထောင်ပြင်ပ ဖေါက်ပြန်တယ်ဆိုတာ လွယ်တာ မဟုတ်ဘူးလေ မောင်၊ မြတ်တီု့ အိမ်ထောင်ရေးကို အထိခိုက် မခံနိုင်ပါဘူး”

“ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ ကိစ္စ မောင်သဘောတူပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင် ကတော့ မြတ်ကို ဆောင်းလှိုင်ကြီး တုန်းကလို တခြား လူစိမ်း တွေ ရှေ့ မှာ ဘော်ဒီ ရှိုး တာမျိုး တွေ တွေ့ချင်သေးတယ်။ အဲဒါက မောင့် ကို တကယ် ပဲ ဖီးတက် စေတယ်၊ မြတ် တကယ့် ရီးစား အသစ် မရခင် အဲလို ရှိုးလေး တွေလည်း မောင် တွေ့ချင်သေးတယ်”

“မောင် ဟာလေ၊ တကယ့် အရူးပဲ၊ ဘယ်လို လင်မျိုးလဲကွာ၊ ကိုယ့်မယား ဘော်ဒီ ကို တခြား လူစိမ်းတွေ မြင်တာ များ၊ မနာလို ဖြစ်ရမဲ့ အစား ဖီးတက်ရတယ်လို့၊ ကြည့်နေ မြတ် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ကို မြတ် ပစ္စည်း တွေ မောင့် ရှေ့မှာ အကုန်ထုတ်ပြပြီး မောင့် ကို အရှက်ခွဲဦးမယ်၊ သတိသာထား”

ခိုင်မြတ်သူ က ချစ်စရာ အပြုံးလေးကို နူတ်ခမ်းကိုက် ပြီး ကျနော့် ကို ဆူသလို ပုံနဲ့ ပြုံးရင်းက ပြောလိုက်တယ်။ အဲလို ကျနော် တို့ တယောက်ကို တယောက် အပြန်အလှန် ပြောဆိုရင်း နဲ့ ကျနော့် ညီမ စန္ဒာ့ အိမ် ရောက်ခဲ့ ကြပါတယ်။

ကျနော်တို့ က နောက်ဆုံးမှ ရောက်တဲ့ မိသားစု မို့လားမသိ၊ အားလုံးက ကျနော်တို့ ကို စောင့်နေကြတယ်။ ကျနော့် ညီမ စန္ဒာမိုးထူး နဲ့ သူ့ ယောက်ျား ကောင်းထက်ဝင်း တို့ က သူတို့ အိမ်မှာ မိသားစု မိတ်ဆုံ စားပွဲ သဘောမျိုး ဖိတ်ထားတာ။ ကျနော်တို့ မိဘ တွေလည်း ရောက်နေကြတယ်။ စန္ဒာမိုးထူး က ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ အသက်ရွယ်တူ၊ ကောင်းထက်ဝင်း က အသက် ၂၈ လောက် ရှိပြီ၊ သူက ပဲခူးမှာ စီးပွားရေး သမား အစဥ် ပြေ နေတာ။ ကျနော်တို့ လင်မယား အတွက် ပထမထပ်က အခန်းတခန်းမှာ နေရာ လုပ်ပေးထားတယ်၊ အခန်းက အကျယ်ကြီး ဝရံတာလည်း ရှိတယ်။ ကျနော်တို့ ယူလာတဲ့ ခရီးဆောင် သေတ္တာတွေ ပါ သယ်လာပြီး အခန်း ထဲမှာ နေရာချ၊ ပြီး တော့ မိသားစု တွေ နဲ့ နေလည်စာ အတူစား ကြ သောက်ကြတယ်။ ပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီးကို ဖုံးခေါ် ပြီး ကျနော်တို့ သုံးရက်လောက် ဒီမှာ ရောက်နေကြမယ် ဆိုတာ သတင်းပေး လိုက် တယ်။

ညနေစောင်းကျတော့ အိမ်ရှေ့ က ခြံထဲမှာ ကျနော့် ညီမ လင်မယား နဲ့ ကျနော်တို့ လင်မယား စကားစမြီ ထိုင်ပြောကြပါတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ကျနော်က အလုပ်အကြောင်းပြောဆိုကြတာ မိန်းမ နှစ်ယောက်စလုံး က ငြိမ် နားထောင်နေကြတယ်၊ နောက်တော့ ခရီးသွားတဲ့ အကြောင်းရောက်လာတော့၊ သူတို့ က ကျနော်တီု့ လင်မယား တလ တခါလောက် ခရီးထွက် တာကို အားကျတဲ့ အကြောင်း၊ နောက်တခါ သွားရင် သူတို့ လည်း လိုက်ချင်လို့ ခေါ် ဖို့ ပြောတယ်၊ အဲလို ပြောတာ ကြားတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြ တယ်၊ အဓိပ္ပါယ်က တော့ သူတို့ သာ လိုက်လာရင် ကျနော်တို့ အရင်တခေါက်က မိုးအောင်ဟိန်း ကလေး နဲ့ လုပ်သလို စွန့်စား ခန်း မျီုး လုပ်လို့ မရနိုင် ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပါ။ သူတို့ က လိုက်ချင်တယ် ဆိုတော့ လည်း ကျနော်တို့ က ဘယ်လို သွားပြီး မလိုက်နဲ့ လို့ ပြောလို့ ရမှာလဲ၊ အိုကေပေါ့၊ နောက်တခါ သွားရင် ခေါ် မယ် ပေါ့။ အဲလို ပဲ အလိုက်သင့် ပြောရတာပေါ့ ။ အဲဒီ ညက ကျနော်တို့ လေးယောက် စကားတွေ အတော် ဖေါင်ဖွဲ့ ခဲ့ကြ ပါတယ်။

ညဘက် အိပ်ယာဝင်ဖို့ ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ကျနော် ဝင်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ သားငယ်ကို နို့တိုက်နေတယ်။ သူက ကျနော့် ကို လှမ်းမော့ ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်း ကို ကိုက်လို့ မရီမပြုံးမိအောင် ထိန်း ထားတဲ့ပုံ ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ အားကပ် သွားပြီး၊

“ဘာတွေ သဘောကျပြီး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေရတာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တော့ မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ပြန်လုပ်ရင်း၊

“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”

လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ ခနနေတော့ သားကို ကုတင်ပေါ် ချ။ ခေါင်းအုံးတွေ ဘာတွေနဲ့ ခုပြီးတော့ ညဝတ် အင်္ကျီ လဲ ၊ ပြီးမှ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး လာလှဲပါတယ်။

“ကဲ အဲတော့ နောက်တခါ သွားမဲ့ ခရီးစဥ် မှာ မောင့် ရဲ့ ဖန်တက်စီ ကို မလုပ်ရတော့ ဘူးပေါ့ ”

ကျနော်လည်း ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ပြီး။

“အင်းပေါ့၊ မောင့် ညီမ လင်မယား ရှေ့ မှာတော့ မောင်တို့ ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က တခုခု ပြောတော့ မလို ကျနော့် မျက်နှာနားကို မော့ ကြည့်ပြီးမှ စိတ်ပြောင်းသွားသလို ခေါင်းကို ပြန်လှဲနေလိုက်လို့၊ ကျနော်က၊

“ဘာပြောမလိုလဲ၊ ပြောလေ မြတ်”

“မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မြတ်စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေလို့ပါ၊ မြတ် စိတ်ထဲ ထင်တာလည်း ဖြစ်မှာပါ”

“ဘာကို စိတ်ထဲထင်တာလဲ အချစ်ရယ်၊ မောင့်ကို ပြောပြ မှ မောင်ပါ ဝိုင်းစဥ်းစား ပေးလို့ ရမှာပေါ့၊ စိတ်ထဲထင် တာလား တကယ်အမှန်လားဆိုတာ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရင်း၊

“ညနေက အိမ်ရှေ့ ခြံထဲမှာ စကားပြောနေကြတုံး၊ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က မြတ် ဘော်ဒီ ကို ချက် လုပ်နေတယ်၊ မြတ်လည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်ရတယ်၊ မြတ်စိတ်ထင်လို့ နေမှာပါ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ မျက်လုံး တွေက မြတ်ကိုယ်ပေါ် မှာ တဝဲလည်လည် ပဲ လို့ ခံစားနေရတယ်”

ကျနော့် စိတ်ထဲ နည်းနည်းတော့ ရှော့ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် ညီမ ယောက်ျား က ကျနော့် မိန်းမ ကို လာချက် နေတယ် ဆိုတာ၊ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းတောင် ထသွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြီးတော့၊

“ဒီလောက် မိသားစု ဝင်တွေ မကင်းရာ မကင်းကြောင်းတွေ ကြားထဲမှာ သူက ဘာလို့ အဲလို မျက်လုံးသရမ်း ရတာလဲ”

“အင်း သူက အဲလို မြတ် ဘော်ဒီ ကို ကြည့်နေတယ် ဆိုရင်တော့ သူက မြတ်ကို စိတ်ဝင်စား နေလို့ပဲ နေမယ်၊ မြတ် နဲ့ သူနဲ့ က သွေးသား မှ မတော်ပဲ ဟာကို၊ ”

“အင်း ဟုတ်တယ်၊ အခု ပြန်စဥ်းစား လိုက်ရင် သူ မြတ်ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့် က သေခြာတယ်၊ အထူးသဖြင့် မြတ်က စားပွဲပေါ် က ရေနွေးကြမ်း ပုဂံကို ကုံးယူလိုက်တော့ မြတ်လည်ဟိုက်ကို မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီးကို စိုက် ကြည့်နေတာ”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောပြ နေတာ နားထောင်ရင်းနဲ့ ကျနော့် ပုဆိုးအောက်က လီးက တောင်လာတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ သူ့ ဘော်ဒီကို ရှိုးပြချင်လို့ များ ပြောနေတာလားလို့ တွေးမိတယ်။ ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော့် လီးက တဖြည်းဖြည်း ချင်း မာတောင် တက်လာတယ် ခိုင်မြတ်သူလည်း သတိထားမိသွားတယ်။

“မြတ် က မောင့် ယောက်ဖ မြတ်ကို မျက်စေ့ ကစား တယ် ဆိုတာ ပြောလိုက်တာနဲ့ ကို မောင့် လီးက တောင်လာပြီ အဟီး”

ကျနော် တောင် ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ်ပြန် ရှက်သွားမိတယ်။

“ဆောရီး မြတ်ရယ်၊ ဟုတ်တယ်။ တစိမ်းယောက်ျား တယောက်က မောင့် မယား ကို မျက်စေ့ ကစား တယ်ဆိုတာ ကြားတာနဲ့ ကို မောင့် လီးက တောင်လာတယ်၊ တစိမ်းယောက်ျား ဆို ဘယ်သူ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့် ယောက်ဖ ပဲ ဖြစ်ဖြစ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင် စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက၊

“မြတ် က တော့ မောင့် ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ ရှိုးရမယ် ဆိုလည်း ဘာမှ ပြဿနာ မရှိဘူး၊ မောင်ပဲ အဆင်မပြေ မှာ စိုးတာ၊ မောင်က မြတ်ကို အဖိုးကြီး တယောက်ထက် ငယ်ပြီး ချောတဲ့ ယောက်ျား တယောက် ရှေ့ မှာ ရှိုး လုပ်စေချင်တာ ဆို မဟုတ်လား”

ခိုင်မြတ်သူ ကအဲလို လည်း ဆက်ပြောရော ကျ‌နော့် လီးက မတရားကို မာတင်းလာခဲ့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ လက်ကလေးကို ကျနော့် လီးပေါ် တင်ပြီး ပုဆိုးခံနေလျှက်နဲ့ ကို ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက ခေါင်းတယမ်းယမ်း နဲ့ ထောင်မတ်လို့ ပေါ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ရင်း လီးကြီးကို သူ့ လက်ဖဝါးလေး နဲ့ ဖွဖွလေး ကိုင်လို့ ပွတ်သတ် ပေး လိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ ကြည့် ရင်း၊

“မောင် က မြတ်ကို မောင့် ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ ဘောဒီ ရှိုး ပြစေချင်လား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်က ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ပြီး။

“မှန်လား မှားလားတော့ မောင်မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် မယား ကို တခြား ယောက်ျား ခပ်ငယ်ငယ် တယောက် ရှေ့ မှာ ဘော်ဒီ ရှိုးလုပ်ပြီး အဲဒီကောင်က သွားရည် တမျှားမျှား ဖြစ်နေတာကို မြင်ချင်တာ၊ အဲ မောင့် ညီမ စိတ်ထဲ ဘယ်လို နေမလဲ ဆိုတာတောင် သိပ်ဂရု မစိုက်ချင်တော့ ဘူး”

ကျနော် ပြောတာ နားထောင်ပြီး တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးတော့ တာပဲ၊ အဲဒီည က ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ကို သူ့ စောက်ဖုတ် ပေးမလိုးဘူး၊ လျှက်လည်း မခိုင်းတော့ ပဲ၊ သူ့ ပါးစပ် ထဲ မှာ ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတဲ့ အထိ လီးစုပ် ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ‌ရေချိုးခန်းထဲ သွားပါးစပ်ဆေးပြီး မှ ကျနော့် ဘေး လာလှဲအိပ်တယ်။

“မောင်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကို မြတ် ရှိုး ရမယ် ဆိုတာ သေခြာတယ်နော်”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်လည်း ခေါင်းညှိမ့် ပြပြီး၊

“မောင် ကတော့ သေခြာတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ် ဘယ်သူ မှ သတိမပြုမိ အောင် လုပ်မှ ရမယ် ၊ ကောင်းထက်ဝင်း က မောင်တို့ အတွက် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် မဟုတ်ဘူး၊ အထူးသဖြင့် စန္ဒာ မသိအောင် သတိထားရမယ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ဆိုတဲ့ ကောင်က စော်မြင်တိုင်း အဲလို လိုက်ကြည့်နေတတ်တဲ့ ကောင် ဆိုရင် သူ့ အကျင့် ကို မောင်တို့ ဘယ်လို မှ ပြောင်းလဲ ပြစ်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မောင့် ညီမ ရဲ့ ပြဿနာပဲ၊ သူတို့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး နောက်ပိုင်း ဖေ့ဘုပ်ဓါတ်ပုံ တွေထဲမှာ ဒီကောင့် ကို တခြားစော်တွေ နဲ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေ တွေ့မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင် က ကိုယ့်ယောက်ဖ ဆိုတော့ ဘာမှ မပြောပဲ နေခဲ့တာ”

“အော် အဲလို ဆိုတော့ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က ဒါမျိုး စော်ပွေတဲ့ လူလား။ ဒါပေမဲ့ မောင့် ညီမ နဲ့ သူနဲ့ ကတော့ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်ပြေကြပုံပဲ၊ တခြားလူတွေ ရှေ့မှာတော့ အမြဲတမ်း ချစ်ချစ်ခင်ခင် ယုယုယယနဲ့ ပဲ”

“အင်း မောင်လည်း တွေ့တယ်၊ သူတို့ နှစ်ယောက်က အမြဲတမ်း ပူးပူးကပ်ကပ် နဲ့ တယောက်ကို တယောက် ယုယ ကြင်နာနေကြတာပဲ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ၊ မြတ် စမ်းကြည့်ပေါ့ ဘယ်လိုလဲ ဆိုတာ သိရအောင်”

……………………………..

နောက်တနေ့ မှာတော့ ကောင်းထက်ဝင်း ကျနော့် မယား ကို မျက်စေ့ကစား နေတယ် ဆိုတာ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အသေအခြာ သတိထားမိ သွားတော့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ပြုံးပြကာ ကျနော် တို့ အခန်းကို ပြန်သွားလို့ အဝတ်အစား လဲ ပြီး ပြန်ဆင်းလာပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ဘောင်းဘီအပျော့ စား အလက်စတစ် လို အသားကို ကျပ်နေအောင် ဝတ်ထားတာမို့ တင်လုံး ပေါင်လုံးကြီးတွေက ထင်းပေါ် နေတယ်။ အပေါ် ပိုင်းကလည်း အရောင်တူ အသားတူ ကိုယ်ကျပ် မို့ ရင်သား တွေက ဖောင်းမို့ နေရတဲ့ အထဲ အပေါ်ဆုံးက ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက်ကို ဖြုတ်ထားသေးတယ်။

နေ့လည်စာ စားကြတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ စန္ဒာမိုးထူး တို့ နှစ်ယောက်က ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်ပေးကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကောင်းထက်ဝင်း အနားကို ကပ်ပြီး သူ့ ပုဂံထဲ ထမင်းခူးထည့် ပေး တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း လက်မောင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်တန် တို့ ထိကပ်နေတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း ကလည်း လက်ကို မဖယ်ပဲ ဒီအတိုင်း ထားထားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက အဲဒီနေရာမှာပဲ ရပ်နေရင်းက အနောက်ဖက်မှာ ရှိတဲ့ စန္ဒာ့ ကို တခုခု လှမ်းမေးတယ်။ သူဘာမေးနေလည်း ဆိုတာ ကျနော် မကြားရပေမဲ့ အဲလို လှည့်လိုက်တော့ ကားစွင့် ကောက် ကော့ နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ဖင်လုံးကြီးက ကောင်းထက်ဝင်း လက်မောင်းနဲ့ ဖိကပ် နေတာ သတိ ထားမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်နှာ အနေအထားကလည်း တမျိုး ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါ ကြည့်ရင်း နဲ့ ကို ကျနော့် လီးက လည်း တအားကို တောင်တက်လာတယ်။ မိန်းမ က ကျနော် မြင်အောင် ကျနော့် ယောက်ဖ ကို မြူဆွယ် သလို လုပ်နေတာဟာ ကျနော့် ကို အတော် ဖီးတက်လာစေတယ်။ ကိုယ့် ညီမ အတွက်တောင် ကိုယ်မတွေးတော့ မိတဲ့ အထိ ကျနော် တကိုယ်ကောင်းဆန် လာခဲ့တယ်။

တနေ့ လုံး ကျနော့် မိန်းမ ဘယ်လောက် တောင် ကျူလိုက်သလဲ မသိဘူး၊ ညနေဘက် အိမ်ရှေ့ခြံထဲမှာ စုဝေး စကားထိုင်ပြောကြတော့၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြင့်သူ တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံး အကြည့်တွေက တမျိုး ဖြစ်နေကြပြီ။ တယောက်ကို တယောက် ရီတီတီ ပြီတီတီ နဲ့ အပျိုလေး နဲ့ လူပျိုလေး တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကြည့်နေကြသလိုပဲ၊ ကျနော်က ကောင်းထက်ဝင်း မသိအောင် ခိုးပြီး လေ့လာနေတာ၊ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် သူ့ ဘော်ဒီ ရှိုးရုံ အဆင့်တော့ မကတော့ ဘူးဆိုတာ ကျနော် သဘောပေါက် နေတယ်။ တခါတလေ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် စိုက်ကြည့်နေလိုက်ကြတာ၊ ကျနော် ဖြစ်ဖြစ် ကျနော့် ညီမ ဖြစ်ဖြစ် စကားတခွန်းခွန်း ထပြောလိုက်မှ အကြည့်တွေ လွဲသွားကြတယ်။
အခန်း ၉။

ညကျတော့ ကျနော် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ကောင်းထက်ဝင်း အကြောင်း ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ အပြော ကတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ကို ပေါ်တင် ရှိုးလာခဲ့တယ်တဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ကို အညှာလေး တွေ ပေးခဲ့တယ်ဆိုပဲ၊ သူ့မယား မလုပ်ပေးခင်၊ ရေနွေးခွက် ယူထည့်ပေးတာတို့၊ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြီးနဲ့ မသိမသာ ပွတ်ထိပေးတာတီု့ စသဖြင့်ပေါ့။ ဟိုကောင်က လည်း ငပါး စော်ဝါး ဝ နေပြီ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ အထာပေးတာကို ချက်ခြင်းသိတယ်။

“မောင် ကမြတ်ကို ဘော်ဒီ ရှိုးရုံ ပဲလို့ ပြောထားတာ မလား၊ ခုဟာက ကိုယ်ထိလက်ရောက်နီးပါး ဖြစ်နေပြီ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို နားမလည်သလိုနဲ့ မျက်မှောင်ကြုပ် ကြည့်ရင်း၊

“မြတ်နားလည်ထားတာက မောင် သူ့ကို စိုးရိမ်တာက သူက မိသားစု တွင်းထဲက လူဖြစ်နေလို့ ရယ်၊ မောင့် ညီမ အရင်းရဲ့ ယောက်ျား ဖြစ်နေလို့ ရယ် မဟုတ်လား၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ဖန်တက်ဆီ က ရုပ်ချောရုပ်ဖြောင့်တဲ့ ယောက်ျားတယောက်က မောင့် မယားကို လိုး တာ ကို ဖြစ်စေချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ်တို့ စာရင်းထဲ မှာ အလိုလို ထိပ်က ရောက်နေပြီလေ၊ သူက ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ယောက်ျား တဦး၊ ပြီးတော့ မိန်းမ ကိစ္စ လည်း ဝါသနာကြီးတဲ့သူ၊ အဲတော့ မောင့် မယားကိုလည်း သူက အိပ်ယာထဲ မှာ ကောင်းကောင်း ပြုစု ပေးနိုင်မဲ့ အခြေအနေ ရှိတယ်။ ပိုကောင်းတဲ့ အချက်က သူက မိသားစု အတွင်းစည်းက လူဆိုတော့ မြတ် တို့ အိမ် ကို လည်း အချိန်မရွေး ဝင်ထွက်သွားလာလို့ ရတယ်၊ ဘယ်သူက မှလည်း သံသယ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ”

“အဲဒါဆိုရင် အူးသာဒင် ကြီးကရော၊ မြတ်က မောင် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ဆက်လှုပ်ရှားဖို့ သဘောတူလိုက်ရင် အဲဒီ အဖိုးကြီးနဲ့ ကိစ္စကို ဖျက်လိုက်တော့ မယ်ပေါ့၊ အဲလိုလား”

“မောင် နားလည်နိုင်မလားမသိဘူး၊ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက မတူညီတဲ့ အပြုအမှု စတိုင်နဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု တွေ အသီးသီး ရှိကြတယ်၊ မောင့် အတွက် လည်း အတွေ့ အကြုံတမျိုး စီရတာပေါ့၊ အဖိုးကြီး နဲ့ ကတမျိုး၊ လူလတ်ပိုင်းနဲ့ကတမျိုးလေ၊ မြတ် ကဟိုချာတိတ်လေး မိုးအောင်ဟိန်း နဲ့ တုန်းကလည်း စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး ဖီးကောင်းခဲ့ရတယ်။ အဖိုးကြီး အူးသာဒင်နဲ့လည်း ဖီးခံစားကြည့်ချင်တယ်။ မောင်နားလည်ပေးနိုင်လိမ့် မယ်လို့ ထင်တာပဲ”

“ဟုတ်တယ်၊ မောင်က မြတ်ကို ငယ်ရွယ်ပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ယောက်ျား တဦးနဲ့ အိပ်တာကို ကြည့်ချင်သေးတာ မို့ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ဖြစ်မယ် ဆိုရင် သဘောတူတယ်။ မောင့် ညီမ ကို ခေါက်ထားလိုက်တော့၊ ဒါပေမဲ့ အူးသာဒင်ကြီး နဲ့ ကိစ္စ တော့ တမျိုးကြီးပဲ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို အဖိုးကြီးတယောက်က လိုးနေတာကို ကြည့်ရမှာ စိတ်ထဲ ဖီးအောက်သလိုပဲ”

“မောင့် ကို မြတ်က အတင်း ဆန့်ကျင်ဘက် လိုက်လုပ်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမောင်၊ ဒါပေမဲ့ တခု ပြောပြမယ်၊ မောင်က မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား တယောက် နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ဖန်တက်ဆီ ရှိနေတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း မြတ်က မောင့် အလိုကျ ဖြစ်အောင် စိတ်ကူးယဥ် ကြည့်ရင်းနဲ့ အူးသာဒင် ကြီးကို မြတ် ဖန်တက်ဆီ ထဲမှာ ထည့်ထားပြီး အစစ အရာရာ ပြင်ဆင်ထားခဲ့ ပြီးပြီ၊ အဲဒါက မြတ် ရင်ထဲ မှာ စွဲနေပီ၊ တကယ်လို့ သာ အူးသာဒင် ကြီးနဲ့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် မြတ် ရင်ထဲ တခုခု လိုနေသလို ဖြစ်နေတော့ မှာပဲ၊ တကယ်လို့ သာ မောင်က မြတ်ကို ယောက်ျား တယောက်နဲ့ ပဲ ဖြစ်စေချင်ပြီး အဲဒီ တယောက်ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ဆိုရင် တော့၊ မြတ် မောင့် အလိုကျ လုပ်ပေးပါ့မယ်။ မြတ် အရင်က ချပြထားတဲ့ စည်းကမ်းချက်တွေကို မောင် သဘောတူခဲ့ ပေမဲ့လည်း နောက်ဆုံးကျတော့ မောင်ဖြစ်စေချင်တာတွေကို ပဲ ဆွဲပြီး ပြောပြော နေတော့ မြတ် မငြင်းတော့ ပါဘူး၊ မောင့် ကို ဖီးမအောက် စေချင်ဘူး၊ မောင့် ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ကို ပဲ မြတ်လိုက်နာပါမယ်”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခနတာ ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ နောက်တော့ ကျနော်က ပဲ စလို့၊

“အိုကေလေ မြတ်၊ မြတ် အူးသာဒင် ကြီးအပေါ် ထားတဲ့ ဖီလင် ကို မောင်နားလည်ပါတယ်။ မြတ် စိတ်ထဲ မှာ အူးသာဒင် ကြီး အတွက် ပြင်ဆင်ထားပြီး နေပြီ ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်တယ်။ မောင် ကလည်း မြတ်ကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ယောက်ျား တယောက်နဲ့ အိပ်တာကို ဖန်တက်ဆီ ရှိနေတာဆိုတော့ ၊ မောင့် ယောက်ဖ ကိုရော အူးသာဒင် ကြီး ကိုရော မြတ် စိတ်ပါရင် နှစ်ယောက်စလုံး နဲ့ နေဖို့ မောင် ခွင့်ပြုတယ်ကွာကဲ”

“မောင် မြတ်စိတ်သဘောကို နားလည်လိမ့်မယ် ဆိုတာမြတ်သိတယ်။ မြတ် က မောင့် အပေါ် မှာ လုံးဝ သစ္စာ စောင့်သိမဲ့ မယားပါ၊ မောင့် မယားက နောက်လူတယောက်နဲ့ လိုက်သွားမယ်ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ် လုံးဝ မထားပါနဲ့၊ အခု မြတ်တို့ ရွေးချယ်ထားတဲ့ လူနှစ်ယောက်စလုံးက မြတ်ကို သူတို့ ရဲ့ ဘဝထဲကို ခေါ်ချင်မဲ့ သူတွေ မဟုတ်ပါ ဘူး၊ သူတို့ မှာ သူတို့ ချစ်ရမဲ့ အိမ်ထောင် ရှိတယ် ၊ အူးသာဒင် ကြီးဆိုလည်း နောက်အိမ်ထောင်ထူဖို့ ဆိုတာ စဥ်းစား မှာ မဟုတ်ပါဘူး”

ကျနာ်လည်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်မိတယ်။ အခုတော့ အဖိုးကြီး တယောက် ရယ်၊ လူငယ်တယောက်ရယ်၊ လူငယ် ဆိုတာတောင် တခြားမဟုတ်ပဲ ကျနော့် ယောက်ဖ အရင်းကြီးပါ။ အဲဒီ နှစ်ယောက်စလုံးကို ကျနော့် မယားက အလိုးခံ ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ၊ နောက် မကြာမှီ ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာ ကို ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိနေပြီ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီ နဲ့ အိပ်ပျော် သွားကြ ပါတော့ တယ်။

…………………..

နောက်တနေ့ ကျတော့ ကျနော်တို့ ရဲ့ ကြိုတင် စီစဥ် ထားတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ရေမိုးချိုးပြီး မျက်နှာသုပ် သဘက်ကြီး ကိုပဲ ကိုယ်မှာ ရင်လျှားသလို ပတ်ပြီး အခန်းထဲမှာ စောင့်နေတယ်။ ကျနော်နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း ကတော့ အောက်ထပ်မှာ ဗီဒီယိုဂိမ်း ဆော့ နေကြတယ်။ ကျနော့် အလှည့် ကျလို့ ဆော့နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က အပေါ် ထပ်က နေလှမ်းအော်တယ်။

“မောင် ရေ၊ ခန အခန်းထဲလာလို့ ရမလား စားပွဲခုံလေး နေရာရွေ့ချင်လို့”

ကံအားလျှော်စွာပဲ ကျနော့် အလှည့်မို့ ဂျိုင်းစတစ်ကို အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေရင်း သူ့ အလှည့်ကို စောင့်နေတဲ့ ကောင်းထက်ဝင်းကို၊

“ဟေး ကောင်းထက် မင်း ခနလောက် မြတ်ကို သွားကူပေးလို့ ရမလား”

ကျနော်က သူ့ ဘက်ကို လှည့် မကြည့်ပဲနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ မျက်နှာက ဂိမ်းကို အရမ်းစိတ်ဝင်စား သလို လုပ်ရင်း ဆော့ နေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲက တော့ မိန်းမ ဘယ်လို ကြံမလဲ ဆိုတာကိုတွေးနေမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်းက ဝမ်းသာအားရ စွာပဲ လှေခါးထစ်ဆီ ပြေးပြီး အပေါ်ထပ် ကို အမြန် တက်သွားတော့တယ်။ ကျနော့် ရင်ခုံသံ တွေက တဒိန်းဒိန်း ကို ဖြစ်နေပြီ၊ ကျနော်တို့ အခန်းထဲမှာ ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာ မမြင်နိုင်ဘူး။ ကျနော့် ညီမလည်း မီးဖိုချောင်ထဲ မှာ အလုပ်ရှုတ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့် မိဘတွေက လည်း ကျနော့် သား သူ့မြေးလေးနဲ့ အပြင်မှာ ကလေးထိန်းရင်း ထွက်နေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့က အရင်နေ့ ကတည်းက မျက်လုံးချင်း စကားပြောနေကြပြီ ဆိုတော့ အခုလို သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ််လွတ် လပ်လပ် အခန်းတခုထဲမှာ ဆိုတော့ ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ၊ ကျနော်က တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကုတင်ပေါ် မှာ ကောင်းထက်ဝင်း က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတာကို ခိုင်မြတ်သူ က အောက်က နေ အော်ဟစ် ညီးညူနေ တာကို မြင်ချင်နေမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း အပေါ်ထပ် တက်သွားတာ ဆယ်မိနစ်တောင် ရှိသွားပြီ။ ဘယ် အဆင့် ရောက်နေကြပြီလဲ။ ကျနော် အသက်ရူတောင် မဝချင်တော့ ဘူး။ ခနနေတော့ ကောင်းထက်ဝင်း ပြန်ဆင်းလာတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျနော့် ဘေးမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတယ်။ ခုနက အပေါ်ထပ် မတက်ခင်တုန်းက ကျနော့် ဆီက ဂိမ်းဂျွိုင်းစတစ် ကို လုဖို့ ငြင်းဖို့ ပဲ လုပ်နေတာ၊ သူနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ တခုခု တော့ ဖြစ်ခဲ့တာ သေခြာတယ်။ ကျနော် ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေရတယ်။ လီးကလည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအတွင်းမှာ အရမ်းမာတောင် လို့ နာတောင် နာနေပြီ။ ဂိမ်းက ကျနော့် အလှည့် လည်းပြီးတာနဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း လက်ထဲကို ဂိမ်းဂျွိုင်းစတစ် ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ထပြီး အပေါ်ထပ်က ကျနော်တို့ အခန်းဆီ ပြေးတက်လာခဲ့ လိုက်တော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာ လည်း ယောက်ဖ နဲ့ မိန်းမ နဲ့ ဘယ်အဆင့် တွေ ရောက် ဘာတွေ ဖြစ်ခဲပြီလည်း အရမ်းသိချင်နေမိတယ်။

အပေါ်ထပ် ကျနော်တို့ အိပ်တဲ့ အခန်း ရောက်တော့ အခန်းတံခါးက အထဲက လော့ ချထားတယ်။ ကျနော် ခေါက် လိုက်မှ ခိုင်မြတ်သူ ကလာပြီး တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ သူက ပြုံးပြတယ်။ ကျနော်က အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ဂလန့်ချလို့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ သူက ညဝတ် အင်္ကျီ ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ကို ဒရိုင်ရာ နဲ့ အခြောက်မှုတ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို အနောက်က နေ ချဥ်းကပ် သွားပြီး သူ့ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လို့ ဘိုက်သားလေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး မှန်ထဲမှာ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က ရှက်သွေးဖြန်းပြီး နီမြန်းမြန်း လေး ဖြစ်နေတယ်။

“အလုပ်ဖြစ်သွားလား”

ကျနော်က အသက်မရူနိုင်ပဲ မေးလိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့် လိုက်ပြီး တော့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ၊

“မြတ် နူတ်ခမ်း က ဘာထူးခြားတဲ့ အရသာ တွေ့လဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက ဗြောင်းကနဲ ကို ထောင်မတ်သွားတယ်။

“သူက မြတ် ကို ကစ်ဆင် ပေးသွားတယ် ဟုတ်လား”

ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် မျက်လုံးတွေကို သေခြာ စိုက်ကြည့်ရင်း၊

“ဟုတ်ပ ရှင့် ယောက်ဖက ရှင့် မိန်းမ ကို ကစ်လည်း ပေးသွားတယ်။ တကိုယ်လုံးလည်း ကိုင် သွားတယ်”

“ဟာ မြန်လှခြေလား၊ ဒီအိမ်ရောက်တာတောင် နှစ်ရက်လောက် ရှိ‌သေးတယ်။ ဇာတ်လမ်းတောင် မစရသေးဘူး၊ ပွဲစကြမ်းနေပလား၊ မောင် အများဆုံး မျှော်လင့်ထားတာက မြတ် ဘော်ဒီကို ရှိုးရုံလောက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ၊ ဒီကောင်က ကစ်စင်တောင် ပေးသွားပြီ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်း မှာ သူ့ နူတ်ခမ်းလာဖိကပ်ရင်း လက်တဖက်က ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကနေလာကိုင်ပွတ်သတ်ပေးတယ်။

“မနေ့က မောင် နဲ့ မောင် ညီမ တို့ တွေ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးနဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေကြတုန်း မီးဖိုထဲက စတိုခန်းမှာ သူက မြတ် နို့တွေကို လာကိုင်တယ်။ မြတ်က ဆီပုံးသွားရှာတာ အခန်းလေး က ကျဥ်းကျဥ်း ကျပ်ကျပ် ၊ မြတ်က ဆွဲထုတ်လို့ မရတော့ သူ့ကို လာထုတ်ခိုင်းတာ၊ သူက မြတ်ပုခုံးတဖက်ကို အားယူပြီး လှမ်းဆွဲတယ်။ နောက် မြတ်က ဘာမှ မပြောမှန်းသိတော့ ဆီပုံးလည်း အောက်ချပြီးရော လက်တဖက်က မြတ် နို့တဖက်ကို လှမ်းအုပ် ကိုင်ပြီး ညှစ်လိုက်တာ၊ မြတ်လည်း သူ့ ပထမဆုံး အကိုင်မှ စိတ်တွေ အတော် ထသွားတယ်။ တော်သေးတယ်၊ အဲဒီ အချိန်ပဲ စန္ဒာ က မီးဖိုထဲ ဝင်လာသံ ကြားလိုက်လို့ မြတ်တို့ လူချင်း ချက်ခြင်းလူချင်းခွာလိုက်ရတယ်။ မြတ် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က တယောက် ကိုတယောက် နားလည်မှု ရနေပြီ။ အခွင့်အရေးကို ပဲ စောင့်နေကြတာ၊ အခု နက အိပ်ခန်းထဲမှာ အခွင့်အရေးရလိုက် တာပဲလေ”

“ဟား တရက်ထဲ နဲ့ ကို အဆင့် တွေ တက်သွားလိုက်တာ အတော်မြန်တာပဲ၊ မနေ့ည က မောင်တို့ ကောင်းထက်ဝင်း အကြောင်း ဆွေးနွေးကြတော့ အဲဒီ စတိုခန်းထဲ က အဖြစ်အပျက် ကို ဘာလို့ မပြောတာလဲ”

“မနေ့ တုန်းက မောင် က ဘယ်လို မှန်းမသိဘူးလေ၊ စိတ်ပါလားမပါလား၊ ခွင့်ပြုမှာလား ခွင့်မပြုဘူးလားလည်း သေခြာ မသိသေးလို့ ခန မပြောပဲ ထားထားတာပါ၊ နောက်ကျမှ ပြန်ပြောမယ်လို့ တွေးထားခဲ့တာလေ”

“ကောင်းပါပြီကောင်းပါပြီ၊ အခုနက ရောဘာတွေ လုပ်ဖြစ်ကြသေးလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလျှက် ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကပဲ ဆက်ပွတ်ပေးနေရင်းက၊

“သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မြတ်က မြတ်တို့ ပလန်အတိုင်းပဲ မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို ပဲ ပတ်ပြီး ရင်လျှား ထားတာလေ၊ သူက အဲလို ပုံလည်း တွေ့သွားရော အံ့အားတော့ သင့် သွားတဲ့ ပုံပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက မိုးအောင်ဟိန်း လို ချာတိတ် မဟုတ်ဘူးလေ၊ မြတ်လည်း ဒါပထမဆုံး အကြိမ် ကိုယ့်လင် မဟုတ်တဲ့ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ရှေ့ မှာ မျက်နှာသုပ်ပုဝါလေး ရင်လျှား နဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်း တော့ ရှက်လည်း ရှက်၊ စိတ်က လည်း လှုပ်ရှားတာပေါ့၊ သူက တန်းပြီး မြတ် ခါးကို ဆွဲပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ မြတ်လည်း ကိုယ့်ကိုယ် ကိုတောင် ကွန်ထရိုး မရှိတော့ ဘူး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပျော့ ကျသွားတာ။ သူက အရမ်းသန်တာ၊ မိုးအောင်ဟိန်း တို့ မောင် တို့ ထက် အများကြီး သန်တယ်။ သူက မြတ်တကိုယ်လုံးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ပြီးတော့ နူတ်ခမ်း ကို ဖိစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ အချိန်ကို လည်း တွက်ပုံရတယ်။ အရင်ကလည်းလိုနေတယ်။ မြတ် ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို စောင့်ဆွဲချွတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ မောင့် မယားတယောက် မောင့်ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ချက်ခြင်း ဖြစ်သွားတော့တာပဲ မောင်၊ သူ့ လက်တွေက မြတ်တကိုယ်လုံးကို နေရာ မလတ် အောင်ကို ပွတ်သတ် ကိုင်တယ် ဆုပ်ညှစ်တော့ တာပဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ယောက်ဖ ဘယ်လို သူ့တကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ဖျစ်ညှစ် တာတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြတော့ ကျနော် လရည်တောင် ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင် စိတ်တွေ ထလာရတယ်။ မြတ်က ကျနော့် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ကျနော့် လီးကြီး တချောင်းလုံး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထည့် ပြီး အောကား ထဲက မင်းသမီးတွေလို ပုလွေ ကောင်းကောင်းပေးတော့ တာပဲ။ ကျနော့် လရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲ မှာ ပန်းထွက် သွားတဲ့ အထိကို စုပ်ပြစ်လိုက်တာ။ လရည်တွေ အကုန်ပန်းထည့် ပြီးသွားမှ ပါးစပ်ပိတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ဆေးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော်က ၊

“နောက်ပြီးတော့ ရော ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်သေးလဲ”

လို့မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ပြုံးပြီး။

“မောင် က မြတ် ပါးစပ်ထဲ တခါ ပြီးသွားတာတောင်မှ စိတ် က ထန်နေတုန်းပဲလား”

လို့ မေးတယ်၊ ကျနော်ကလည်း၊

“ပြောစမ်းပါကွာ မောင် တအားကို ဖီးလာ လို့ပါ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။
အခန်း ၁၀။

“မြတ်တို့ ဒီထက်လည်း ပိုပြီး ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပါဘူး၊ မောင့် ညီမ တက်လာမှာ စိုးလို့၊ သူ့ ကို အပြင်တွန်းထုတ် လိုက်ရတယ်”

“အင်း ထားပါတော့၊ မြတ်က ဒီကောင့်ကို သ‌ဘောကျလား၊ မြတ်တို့ နှစ်ယောက်ကို မောင် ဘယ်တော့ လောက် ကုတင်ပေါ် မှာ တွေ့ရမလဲ”

“သူ့ ရဲ့ စိတ်ထက်သန်မှု ကို ကြိုက်တယ်၊ သူက မောင့် ထက် မာရည်ကျောရည် ရှိပြီးတော့ နည်းနည်းလေး မှ စိတ်မရှည်ဘူး၊ သိပ်လည်း စိတ်မလောပါနဲ့ ယောက်ျားရယ်၊ အချိန်တွေ ရှိပါသေးတယ်။ ဒီနေ့ ပဲ မြတ်တို့ က အိမ် ပြန်ကြတော့ မှာ၊ ကိုယ့်အိမ် နဲ့ ကိုယ်ဆို ဘာမှ စွန့်စွန့်စားစား သူများ မိသွားမှာ ကြောက်စရာ မလိုတော့ ပဲ နဲ့ မောင့်မိန်းမ သူများ လိုးတာ ခံလို့ ရသွားပြီ”

“မြတ် က တကယ် ပဲ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ အလိုးကို ခံဖို့ စိတ်ဆုံး ဖြတ်လိုက်ပလား၊ နှစ်ယောက်စလုံး ကို တချိန်ထဲ မှာ ခံနိုင်ပါ့မလား”

ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး ကနည်းနည်း ရှက်သွေးဖြန်းသွားတယ်။

“အင်း မြတ် ကတော့ အဆင်ပြေမယ်ထင်ပါတယ်။ မောင် က သာ နည်းနည်း တော့ စွန့်လွှတ်ပေးရမယ်။ တကယ်လို့ သာ တနေ့ ထဲမှာ အူးသာဒင် နဲ့ ရော ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ပါ အလိုးခံဖြစ်ရင် အဲလိုနေ့ မျိုး မောင့်မယား ကို မောင် လိုးခွင့် ရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မောင်က မောင့် မယားကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ခွင့် ပဲ ရမယ်၊ သဘောတူလား”

“အော် မြတ်က မောင့်ကို မောင်တို့ စိတ်ကူးယဥ် ထဲက လို အရှက်ခွဲ မလို့လား”

ခိုင်မြတ်သူ က ရီမောလိုက်ပြီး ကျနော် သူ့ကို ဖမ်းမမီခင် အိမ်အောက်ထပ် ကို ဆင်းပြေးသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့ က ညီမလေး အိမ်မှာ သွားလာလှုပ်ရှားနေရင်းက ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ ခနခန အကြည့်ချင်း ဖလှယ်နေကြတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က တယောက်နဲ့ တယောက် ဆယ်ကျော်သက် သမီးရီးစား တွေလို တယောက်ကို တယောက် တပ်မက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ စူးစူး စိုက်စိုက် ကြည့်နေကြတာ။ နေ့လည်စာ စားတော့ ကျနော် က ညီမ လင်မယားကိုလည်း ကျနော်တို့ အိမ်လာလည်ကြ ဖို့ ဖိတ်လိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က လည်း၊ သူ့ ရုံးခွဲလေးတခု ကျနော်တို့ ပတ်ဝန်းကျင် မှာ ဖွင့် ဖို့ အစီအစဥ် ရှိကြောင်း ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်ကလည်း၊

“ကောင်းထက် အဲဒါဆိုရင်တော့ ငါတို့ အိမ်ကို အချိန်မရွေးသာလာခဲ့ပါ။ အမြဲတမ်းဝဲကမ်းပဲ။ အိမ်မှာ ငါအလုပ် ဆင်းနေတဲ့ အချိန််လည်း မြတ် ကတော့ တချိန်လုံးရှိနေမှာပဲ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကောင်းထက်ဝင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သလို၊ ကောင်းထက်ဝင်းကလည်း ခီုင်မြတ်သူ ကို ပြန်ကြည့်ပြီး၊ သူတို့ ချင်း အသံမထွက်ပဲ အကြည့်တွေနဲ့ စကားတွေ ပြောနေကြပုံပဲ။

ညနေဖက် ကျနော်တို့ မိသားစု အိမ်ကို ကားမောင်း ပြန်လာကြတော့ လမ်းမှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော်က မေးလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ သူနဲ့ ဘယ်တော့ လောက် အလုပ်ဖြစ်မှာလဲ ဘာပလန်လုပ်ထားသလဲ ပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူက ၊

“မြတ် ဘာမှ ပလန် လုပ်မထားဘူး၊ သူ့ အလိုလို ဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် နောက်တော့ မြတ်တို့ လည်း အိုင်ဒီယာတခုခု ရမယ်၊ နောက်မှ မြတ်လည်း အတွေးတခုခု ပေါက်မယ်၊ အဲတော့ မှ မီးစဥ် ကြည့်က ကြတာပေါ့၊ အခုတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ် ရဲ့ ဝပ်စ်အပ် အက်ပ ကို ယူထားလိုက်တယ် သူအာ့ နဲ့ မက်ဆေ့ ပို့မယ် ထင်တာပဲ”

ကျနော်က မနေနိုင်တော့၊ ကားကို လမ်းဘေး တနေရာမှာ ခနထိုးရပ်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူကို ခုရော ခေါင်းထဲ မှာ ဘာအိုင်ဒီယာ ရှိလဲ လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရီမောပြီး၊

“ကဲ ဒါဆိုရင် မြတ်နဲ့ မောင် တို့ ရဲ့ ဖန်တက်ဆီကို သူ့ ပြောပြလိုက်မလား၊ အဲဒါ ဆိုရင် သူက သူနဲ့ မောင့် မိန်းမ တို့ ရဲ့ ရှိုးကို နေ့တိုင်း လုပ်ပြလို့ ရမှာပေါ့”

လို့ ပြောလို့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ လက်မောင်းကို တချက်လှမ်းရိုက်လိုက်ရင်း၊

“ဟင် အဲလို ပြောလို့ ဘယ်ရမလဲ၊ သူသာ အဲလို သိသွားရင် ဒီကောင့်ကို မောင် ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင် ရတော့ မှာလဲ၊ မောင် တို့ ရဲ့ စီးခရက် ကိုတော့ လျို့ဝှက် ထားပါကွာ”

“ခစ်ခစ် မောင် ကလည်း မြတ် ကတမင်စတာပါ၊ ဘယ်သူက သူများကို သွားပြီး ကျမလင်က ကျမ ကို အလိုးခံဖို့ ခွင့်ပြုထားပါတယ်သူကလည်းကြည့်ချင်လို့ ပါလို့ သွားပြောမှာလဲ၊ တကထဲ စိတ်ပူတတ်ရန်ကော”

လို့ ပြန်ပြောပါတယ်။

…………………………………..

နောက်နေ့ မနက် ရုံးသွားခါနီး မိန်းမ ကို နူတ်ဆက်တော့ မိန်းမ မျက်နာလေး ရှက်သွေးဖြန်းပြီး အဝေး ကနေ ဖလိုင်းကစ် လှမ်းပေးတယ်။ သူ့ ခေါင်းထဲ ဘာတွေ များကြံ နေပလဲ မသိဘူး။ ရုံးရောက်တော့ လည်း အလုပ်ထဲ အာရုံ မရဘူး၊ ခနကြာတော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး။ မိန်းမ ကို ဖုံးလှမ်းခေါ် ပြီး ဘာတွေ ထူးသေးသလဲ လှမ်းမေး မိ တယ်။ မိန်းမက အခု သူ ဦးသာဒင် အိမ် သွားတော့ မလို့ လို့ ပြောတယ်။ နောက်ပြီး ကျနော့် ယောက်ဖက သူ့ကို မက်‌ဆေ့ ပို့တယ်လို့ ပြောတယ်။ ဟိုက် အဲကောင် က တကယ် လက်သွက်လှခြေလား၊ ကျနော် တော့ မိန်းမ နဲ့ ကျနော့် ယောက်ဖ ဖုံးထဲမှာ ဘာတွေ အပြန်အလှန် ပြောပြီးပလဲ အရမ်းကို သိချင်နေမိတယ်။ တဖက်က ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ပတ်သက်လို့လည်း စိတ်ပူနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အသံက တော့ ပျော်ရွှင် နေပုံပဲ။ လွန်ခဲ့ တဲ့ သုံးယောက်လောက် က ဦးသာဒင် ကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အတွင်းခံ ပေါ် ကနေ မြင်ပြီး နေပြီ ဆိုတော့ မိန်းမ သေခြာပေါက် အဖိုးကြီးကို သွား ကလူ တော့ မှာပဲ၊ ယောက်ဖကလည်း မိန်းမ အပေါ် အတော်လေး ထဲထဲ ဝင်ဝင် စ ကျူ နေပြီမဟုတ်လား။ ကျနော် စိတ်တွေ ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်နေရတယ်။ နောက်ပြီး မိန်းမ က ဖုံးထဲ မှာ ဆက်ပြောသေးတယ်။ ဒီနေ့ သူ ညဝတ်အင်္ကျီကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားတယ်တဲ့၊ ကျနော် တောင် လန့် သွားတယ်၊ မိန်းမ ရယ် ဖြစ်ပါ့ မလားဆိုတော့ ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့ တဲ့ ညနေကျ မှ သူရှင်းပြမယ်တဲ့၊ နောက် ကျနော်က ကောင်းထက်ဝင်း အကြောင်းမေး မလို့ ကြံနေတုန်း ဖုံးချသွားတယ်။ အလုပ်ထဲ ဘယ်လို မှ စိတ်နှစ် လို့ မရဘူး စိတ်က ကိုယ့် မယား နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး တို့ သူ့ အိမ်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေမလဲ ဆိုတာပဲ စိတ် ကရောက် နေတယ်။ အချိန်တွေကလည်း ကုန်ခဲ လိုက်တာ၊ တမိနစ်က တကမ္ဘာလောက် ကြာတယ်လို့ကို ထင်ရတယ်။

ညနေဖက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီတိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဆီကို တန်းသွားပြီး ဘာထူးလဲ တန်းမေးတော့တာပဲ။ မိန်းမ က ဘာမှ မပြောသေးပဲ ထပြီး မီးဖိုချောင်သွား တယ် ရေအေး တခွက် ယူလာပြီးကျနော့် ကိုပေးတယ်၊ နောက် ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာ မှာထိုင်ပြီး ပြုံးပြရင်း၊

“ဆရာကြီးရယ်၊ ခုမှ ပထမဆုံး နေ့ပဲ ရှိပါသေးတယ်၊ အရမ်းကြီး မျှော်လင့် မထားနဲ့လေ”

လို့ ပြောတယ်၊ ကျနော်က သာ မအောင့် အီးနိုင်ပဲ၊

“အင်းပါ အင်းပါ၊ ပြောစမ်း ပါဦး သူ့ အိမ် မှာ ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘောင်းဘီခွဆုံကို ပြောင်ချော်ချော် အပြုံးလေး နဲ့ တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး တော့ မှ အေးအေး ဆေးဆေး စပြောတယ်။

“ဒီနေ့ မြတ် က အဖြူရောင် ညဝတ် အင်္ကျီ ကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားပြီး တော့ အူးသာဒင် ကြီး အိမ်ကို သွားလိုက်တယ်။ သူ့ အိမ်ရောက်တော့ သူက ဧည့်ခန်း ထဲမှာ ဘောလုံးပွဲ တီဗီက လာတာ ကြည့်နေတယ်။ အရက် လည်း သောက်နေတယ်။ မြတ် က ထုံးစံ အတိုင်း တံမြက်စည်း လှဲ ဖုံခါ စလုပ် ပေးတယ်။ အဓိက ကတော့ ဧည့်ခန်းပေါ့၊ သူထိုင်နေတဲ့ နားတဝိုက်မှာ၊ ကုံးလိုက် ကွလိုက် ဆောင့် ကြောင့် ထိုင်လိုက် နဲ့ ရှိုးတာပေါ့၊ အဝတ်အစား ကလည်း ပါးတော့ ပြတင်းပေါက် နေရောင် နဲ့ ဆို အတွင်းကို အတိုင်း သား မြင်နေရမှာလေ။ မြတ် ဘီရို မှန်ထဲက မသိမသာ ချက်တော့ သူ အနောက် ကနေ မျက်လုံးကြီး ပြူးနေ အောင်ကို ကြည့်နေတာ၊ တခါ သူ့ ရှေ့တည့်တည့် မှာ ကုံးပြီး စားပွဲလေး အောက်က ဂျာနယ်တွေကို စီပေးနေတာ သူများ အနောက်ကနေ မြတ်ဖင်ကြီးကို ကိုင်ဆွဲပြီး တက်များလိုးမိမှာတောင် ကြောက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ စိတ်ကို တော်တော် ချူပ်တည်းပြီး ဒီတိုင်းလေး ပဲ ထိုင်နေတယ်။ သူ့ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတဲ့ ကောင်ကြီး ကိုတော့ ဟိုဖိဒီဖိ နဲ့ မြတ်မမြင်ရအောင် တော့ ကြိုးစား နေတာ၊ မြတ်လည်း ဒီနေ့ အဖို့ တော့ တော်လောက်ပြီလို့ တွေးပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ နို့မို့ ဆို မြတ်ကို ယောက်ျား မှန်သမျှ ကုံးချင်နေတဲ့ အပေါစား ကောင်မ လို့ ထင်သွားဦးမယ်”

“အော်အော်၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီ အဖိုးကြီး ကို ဘာလို့ များ စိတ်ဝင်စား နေသလဲ ဆိုတာ မောင် ခုထိ မြတ်ကို နားမလည်သေးဘူး၊ နောက်ပြီး တကယ့် ပရိုလိုပဲ တဆင့်ချင်းကို လှုပ်ရှားနေတာ”

“မြတ်က အူးသာဒင် ကြီးကို အစစ အရာရာ စဥ်းစား ပြီးမှ ရွေးချယ်ခဲ့တာလေ။ အဲဒါမှ မောင့် ကို သူ့ ရှေ့ မှာ အရှက်ခွဲလို့ ရမှာ၊ မနက်ဖြန် သူ့ ကို အိမ် ဖိတ်ထားတယ်။ မောင်လည်း ရုံးပိတ်ရက် ဆိုတော့ အိမ်မှာ ရှိနေမှာ၊ မောင့် မယား ကို မောင့် အိမ် မှာ သူလာပြီး ဖီးယူတာ ခံလိုက်ဦး ဟုတ်ပလား”

“ဟင် မောင်လည်း ရှိတဲ့ အချိန်မှာ ၊ မြတ်က ဘယ်လို ပလန်လုပ်ထားလို့လဲ”

“စောင့်ကြည့်လေ၊ တခုခု အဆင့် ကျော်မယ် ဆိုရင် မောင့် ကို ကြိုအသိပေးမှာပေါ့၊ မောင် ကရော မောင့် မယားကို အိမ်မှာ အဲဒီ အူးလေးကြီး နဲ့ ထားခဲ့ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပလား၊ ဟဟ”

ကျနော့် မယား က သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ သူနဲ့ ပျော် မြူးရအောင် ကျနော့်ကို အိမ် ကနေ ရှောင်ပေး ဖို့တောင် နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ ပြောနေပါရောလား၊ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ဒီ အဖိုးကြီးကြောင့် တော်တော့် ကို ပြောင်းလဲ သွားတာပါ လားလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ ပြောထားတဲ့ အချက်တွေကို သဘောတူ ပါမယ်လို့ ကျနော် လည်း ဂတိပေးပြီးပြီလေ။ သူလည်း သူ့ ဖန်တက်ဆီ နဲ့ သူ လှုပ်ရှားမှာပေါ့၊ ကျနော်လည်း ကျနော့် ဖန်တက်စီ ပြည့်ဖို့ သူက လုပ်ပေးမှာလေ။ ကျနော်က တကယ့်ကို မိန်းမ နဲ့ ကျနော့် ယောက်ဖ တို့ လိုးတာကို မြင်ချင်လှပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကလည်း ခပ်တည်တည်နဲ့၊

“မောင် အိမ်ကို ပြစ်ပြီး ဘယ်မှ မသွားနိုင်ပါဘူးကွာ၊ အိမ်ထဲက တနေရာရာ မှာတော့ နေမှာပေါ့၊ မောင့် စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ ရမှာ စိတ်မချပါဘူးကွာ”

“ရတယ်လေ၊ မြတ်တို့ လည်း ဒီဖန်တက်ဆီကို အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ စဥ်းစား လာကြတာ နှစ်လ လောက် ရှိနေပြီပဲ ၊ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အကောင်အထည်ပေါ်လာတော့ မှာပဲလေ။ ကောင်းပါတယ်။ မောင်လည်း မောင့် မိန်းမ ကို ဒီဦးလေးကြီး ပထမဆုံး အကြိမ် လိုးတာကို မြင်ခွင့် ရသွားမှာပေါ့”

“ဟွန့် မိန်းမ ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ခင်တောင် ယောက်ျား ကို စပြီး အရှက်ကွဲအောင် လုပ်နေပြီ။ ကျေးဇူး ပြုပြီး ဒီအဖိုးကြီး မတိုင်မှီ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အရင် ဖြစ်လိုက်ပါကွာ၊ အဲဒါ ဆိုရင် မောင် တော်တော် စိတ်ချမ်းသာ မှာပဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့် ကို ကြည့်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံပြီး ခနတာ ကြည့်နေကြ ပြီး စကားမပြောပဲ ငြိမ်နေခဲ့ကြတယ်။ နောက်မှ ခိုင်မြတ်သူက၊

“ဒီမှာ ချစ်ယောက်ျား ရယ်။ ယောက်ျား က ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ မိန်းမ ဖြစ်မှာကို ဒီလောက်တောင် သဘောမတူ ဖြစ်နေရ တာလဲ၊ တကယ်လို့သာ ယောက်ျား ရဲ့ ယောက်ဖ သာ ကြားဖြတ် ပေါ် မလာခဲ့ရင် ဒီ အဖိုးကြီး တယောက်ပဲ မောင့် ဖန်တက်ဆီကို ဖြည့်ဆည်း ပေးဖို့ တရားခံ ဖြစ်ရမှာ။ မြတ်တို့ ရဲ့ သဘောတူ စည်းမျဥ်း အရဆိုရင်ပေါ့၊ မောင်က ဒီ အဖိုးကြီး နဲ့ မြတ် ကို သဘောတူ တယ်လို့ ဂတိပေးထားခဲ့တာလေ။ ဒါပေမဲ့ အခု မောင့် တောင်းဆိုချက်ကို တော့ မြတ် စိတ်ပူမိတယ်။ အဖိုးကြီး မတိုင်မှီ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အရင် လုပ်ရမယ်ဆိုတာလေ၊ အဲဒါ ဆိုရင်တော့ အချိန်ကြာသွားလိမ့်မယ်။ မောင့် ယောက်ဖ က မန္တလေးကို အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ သွားဦးမှာ လို့ ပြောတယ်။ သူက နောက်တပတ်လောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့၊ အဲလောက် မောင်က စောင့်နိုင်လား”

ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပြောတာ ခန လောက် ငြိမ် စဥ်းစားလိုက်တယ်။

“မောင် ကတော့ မြတ် ကို ပထမဆုံး တစိမ်း တယောက် အနေနဲ့ ဆို အသက်ငယ်ငယ် ရုပ်ချောချော ဘဲ တဗွေလောက် နဲ့ ဖြစ်စေချင်တာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် က အတင်းတော့ မတိုက်တွန်းပါဘူး၊ မြတ် ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ အရင် စမယ်ဆိုလည်း ဖြစ်ပါတယ်”

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ရဲ့ နည်းနည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေတဲ့ ပုံကို ကြည့်ပြီးတော့၊

“မောင် ၊ မောင်က မြတ်ရဲ့ ခင်ပွန်းပါ၊ မြတ် ဘယ်တော့ မှ ကိုယ့် ခင်ပွန်းသည် စိတ်ညစ် ရမဲ့ ကိစ္စ ကို မလုပ်ချင်ပါဘူး၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ တောင်းဆိုထားတဲ့ အချက်တွေကို သဘောတူပြီးတာတောင်မှ မြတ် မလုပ်ရက်ပါဘူး၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကို အူးသာဒင် ကြီးထက် အရင် ဖြစ်စေချင်တယ်ဆိုလည်း မြတ် မောင့် အလိုလိုက်ပါမယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်တီု့ တပတ်ကျော်ကျော် လောက်တော့ စောင့် ရမယ်၊ မောင့် အတွက် အဆင်ပြေရဲ့ လား၊ သူ့ အလိုလို နချရယ်ဖလိုး နဲ့ ဖြစ်သွားတာက တော့ အကောင်းဆိုးပေါ့ ၊ မြတ် က ဖီးအလာဆုံး အချိန် နဲ့ တိုက်ဆိုက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ငြင်းဆန် ဖို့ အင်အား မရှိဘူး ဆိုရင် မောင် အပြစ်ပြော မှာလား”

နောက်ဆုံး တော့ ကျနော် က ကျနော့် မယား ဖြစ်စေချင်နဲ့ သူ၊ သူရွေးချယ်တဲ့ ကြာကူလီကောင် ကို လက်ခံလိုက်ရတော့ တာပေါ့။ အဲဒီည ဖက် ကျနော်တို့ ကပ်ကိုးမူဗီ ကို ကြည့်ကြတော့ မြတ် က ကျနော့် ထက်တောင် စိတ်ပိုထက်သန်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အဖြူမ တယောက်ကို အမဲကောင်က ကောင်းကောင်း လိုးနေချိန်မှာ အဲဒီမိန်းမ က သူ့ ယောက်ျား ကို စိတ်မကောင်းတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ အခန်း ရောက်တော့၊ ခိုင်မြတ်သူက ရှက်သွေး ဖြန်းရင်း၊ ကျနော့် ဖက်လှည့် ပြောတယ်။

“မောင် အဲလို အခြေအနေ မျိုး အတွက် စိတ်ဓါတ် ကို အဆင်သင့် ပြင်ထားပြီးပြီလားတဲ့”

ကျနော်က သူ့ ကို လှမ်းဖက်ရင်း နို့တလုံးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်လို့၊

“မောင် က မြတ် ရဲ့ ချစ်သူ က သူ့ လီးကြီးနဲ့ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို ပြဲအာနေအောင် ထိုးထည့်တာကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်နေတာ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မြတ် မောင့် သဘောအတိုင်း ဖြစ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစား ပါ့မယ်၊ မောင်ကသာ မြတ် အလိုးခံနေတာ ကို မကြည့်ခင် စိတ်ဓါတ်ခိုင်အောင် ပြင်ဆင်ထားပါ”

တဲ့။
အခန်း ၁၁။

အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ခိုင်မြတ်သူ ဆဲလ်ဖုံး က တုံခါ သွားတယ်။ ကျနော့် ယောက်ဖ မက်ဆေ့ ပို့လိုက်တာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့် ကို မက်ဆေ့ ပြတယ်။ မက်ဆေ့က၊

….ဟေး အချစ်၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ကိုဟိန်းဇော်ထူး အိပ်သွားပလား….

တဲ့၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို အကဲခပ် နေတုန်းပဲ ကျနော့် လီးကြီးက မာတက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ ကလည်း တက်ကြွနေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျနော် က ရီပလိုင်း လုပ်လိုက်လေ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က၊

…ဟုတ်၊ သူ အိပ်ပျော် သွားပြီ၊ ကျမ က စာအုပ် ဖတ်နေတာ”

…အော် ဘာဖြစ်လို့ သူက အစောကြီးအိပ်သွားရတာလဲ၊ ဒီလောက် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းမ ကို ဘာမှ မလုပ်ပဲ အိပ်သွားတာလား…

ခိုင်မြတ်သူက ပြုံးပြီး မက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်နေတယ်၊ ဒီတခါတော့ သူက ကျနော်မမြင်အောင် ဖုံးကို တဖက်လှည့် ပြီး ရိုက်နေတယ်၊ ရိုက်နေရင်းက ကျနော့် ဖက်ကို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း၊

“ဆောရီး မောင်၊ မြတ် မောင့် ကို မပြတော့ ဘူးနော်၊ နို့မို့ မောင် ကြည့်နေရင် ရှက်တာနဲ့ ဘာမှ ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

လို့ ပြောတယ်။ သူပြောတာလည်း မှန်နေတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ခေါင်းညိမ့် ပဲ ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ထပြီး အခန်းထောင့် မှာ မတ်တပ်ရပ်လျှက် နဲ့ ဖုံးမှာ မက်ဆေ့ တွေ ရိုက်နေတယ်။ တီဗီမှာ လည်း ကျနော်တို့ ဖွင့်ထားတဲ့ အောကား ကပြနေတုံးပဲ၊ ကျနော် က ခေါင်းအုံးကို တဝက်ခေါက် လို့ ခေါင်း အောက်မှာ ခုရင်း ပက်လက် အနေအထားနဲ့ အောကားကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်၊ ဘေးမှာတော့ ကျနော့် မယားက သူ့ ရီးစား အသစ်၊ ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ ဝပ်စ်အက် မက်ဆေ့ဂျာ ချက်နေကြတယ်။ ခနနေတော့ မှ ခိုင်မြတ်သူက ဖုံးကို စားပွဲပေါ် တင်ပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ လာကပ် လှဲလိုက်တယ်။ ကျနော်က ၊

“သူ ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တော့၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ချင်လို့ ထင်တယ်၊ တီဗီက အောကားကို စိုက်ကြည့်နေရာက မျက်လုံးမလွဲပဲ၊ ဖြေတယ်။

“သူက ကောလိပ်ကျောင်းသား ကလေးတယောက်လိုပဲ အရမ်းကို ရို နေတာ၊ ခစ်ခစ်၊ သူ ထင်တာက သူက သူ့အိမ် မှာ မြတ် ကို သူကျူလိုက် လို့ မြတ် က သူ့ နောက် ပါလာတယ်ထင်နေတယ်။ မြတ်တို့ သူ့ ကို ဖြားယောင်း ဖို့ ပလန်လုပ်ထားခဲ့တယ် ဆိုတာ သူမသိဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ရင်း ဆက်ပြောတယ်။

“သူ ဒီကို နောက်အပတ် လောက် လာခဲ့မယ်တဲ့၊ မြတ်တို့ အိမ် မှာ တွေ့ကြရအောင်တဲ့”

ကျနော့် လီးက ချက်ခြင်းကို မာတောင် တက်လာပြန်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူကလည်း ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထလာ တာကို သတိထားမိတယ်။

“သူက မောင့် မယားကို သူ့ လီးကြီးနဲ့ လိုးတော့မှာ၊ အဲဒီလီးကြီး ကလည်း မောင့် ညီမလေးကို ညတိုင်းလိုး နေတဲ့ လီးကြီး လေ။ မောင် က အဲလို ယောက်ဖ မျိုး ရထားတာ တော်တော် ကံကောင်းတာပဲ”

“မောင် တော့ မောင်တို့ စိတ်ကူးယဥ် ပြည့်ဝ ဖို့ အတွက်ဆို မောင့် ညီမလေး ကို မေ့ထားလိုက်ရတော့ မှာပဲ၊ အဲဒီကိစ္စ ကို မောင် တော်တော် လေး တော့ စဥ်းစား ခဲ့ရတာ၊ မြတ် ပြောခဲ့သလို ၊ မြတ်နဲ့ သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရင် တောင် ဘေးလူတွေ သံသယ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာက အဓိပ္ပါယ် ရှိနေတယ်လေ။ ဦးလေး ဦးသာဒင် နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ တော့ တယောက်နဲ့ တယောက် မတွေ့သွားစေနဲ့နော်၊ အထူးသဖြင့် မြတ် က တယောက်နဲ့ ဟိုကိစ္စ တွေ လုပ် နေတုံး နောက်တယောက်က မိသွားတာမျိုး၊

“အင်းပါ မောင်ကလည်း”

လို့ ပြောပြီး တော့ ကျနော့် ပုဆိုးကို လှန်လို့ ပုလွေ ကောင်းကောင်းပေးပါတော့ တယ်။ ကျနော်လည်း ခုနကတည်း က တောင့်တင်းနေတာမို့ မိန်းမ စိတ်တွေထပြီး တအားစုပ်လိုက်တာနဲ့ သူ့ ပါးစပ်ထဲပဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး တချီ ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

……………………………

နောက်နေ့ မနက် မိုးလင်းတော့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် မီးဖိုခြောင်မှာ အလုပ်များနေတယ်။ ဟင်းလည်း ချက်ရင်း ပါးစပ်က လည်း ဖုံးပြောနေတာတွေ့ရတယ်။ ဘလူးတု အီးယားဖုံး နဲ့ ဆိုတော့ အလုပ်လုပ်ရင်း စကားပြော နေ လို့လည်း အဆင်ပြေတာပေါ့၊ ကြည့်ရတာ ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ ကျူနေကြတာနေမယ်။ ကျနော်က ထမင်းစားပွဲ က ကုလားထိုင်တခု ဆွဲထိုင်လိုက်တော့ သူက ကျနော့် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ မျက်နှာက ရှက်သွေးဖြန်း သွား တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဖုံးကတော့ ဆက်ပြောနေတုံးပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က လဘက်ရည်တခွက် ဖျော်ပြီး ကျနော့် ရှေ့ လာချ ပေးတယ်၊ သူ့ မျက်နှာက ရီချင်တာကို နူတ်ခမ်းအတင်းစေ့ ထားရတဲ့ ပုံ။ ကျနော် ကတော့ သူ့ ရဲ့ ပထမဆုံး ဖေါက်ပြန်မှု ထားပါတော့ ပထမဆုံး ရီးစား နဲ့ ခုလို ကျနော့် ရှေ့ မှာ ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတော့ အတော် ပျော် မိတယ်။ ကျနော့် ရှေ့မှာ မို့လားတော့ မသိဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ရှေ့မှာ မို့လားမသိ၊ အသံတိုးတိုး လေးနဲ့ ပုံမှန် အလာဘသလာဘ စကားမျိုးတွေပဲ ပြောနေတယ်။ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာတော့ မှ ဖုံးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကျနော့် ဘေးက ကုလားထိုင်မှာ လာထိုင်တယ်။ ဘာမှ မပြောပဲ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေတယ်၊ သူစားပွဲပေါ် ချလိုက်တဲ့ ဖုံးကို ကျနော်က လှမ်းယူလိုက်တော့ ကျနော့် လက်ထဲက လိုက်လုမလို လုပ်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ လက်ကို ကာထားလိုက်ပြီး ဖုံးကို ကြည့်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ချက်နေတာ ဘယ်လောက် ကြာလဲလို့ ကြည့်လိုက် တယ်။ ဝိုး၊ တနာရီလောက် ရှိတာပဲ၊ ကျနော်က ပြုံးပြီး၊

“အိုး မိန်းမ သူ့ ရီးစား နဲ့ ကျူ နေတာ တနာရီ လောက်တောင် ကြာပါလား”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး နီသွားတယ်။ ကျနော် က သူ့ ချက်မက်ဆေ့ ကို နည်းနည်း လျှောက်ပွတ် ကြည့်လိုက်တော့ မနေ့ည က ချက်မက်ဆေ့ တွေ ထဲမှာ ကျနော့် ညီမလေး အကြောင်း လည်း ပြောထားတာ တွေ့တာနဲ့ စိတ်ဝင်စား သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ သေခြာ ဖတ်ကြည့်လိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ = ရှင် ကျမကို အဲလို စကားမျိုး တွေနဲ့ ချက်နေတာ ရှင့်မိန်းမ သာ သိသွားရင် ရှင့်ကို သတ်လိမ့်မယ်

ကောင်းထက်ဝင်း = သေခြာတာပေါ့၊ အထူးသဖြင့် ကျနော် အခုချက်တင် လုပ်နေတဲ့ စော်က သူ့ အကိုမယား ဆိုတာသာ သိသွားလို့ ကတော့၊ တကယ်ကို သတ်မှာ၊

ခိုင်မြတ်သူ = ကျမ မဟုတ်ပဲ တခြား စော်တွေ နဲ့ အဲလို ချက်နေရင်လည်း သူက သတ်မှာပဲ မဟုတ်လား၊

ကောင်းထက်ဝင်း = ဟင့်အင်း၊ မမြတ် က ကျနော့် မိန်းမ အကြောင်းမသိသေးလို့၊ သူက ကျနော် တခြား စော်တွေ နဲ့ ကျူ နေတာကို အားတောင် ပေးသေးတာ၊ ကျနော် တို့ လင်မယားက မမြတ် နဲ့ ကိုဟိန်း တို့ လင်မယား လို မဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်က ပွင့်လင်းတယ်၊ အိုးပန်းမဲရိတ် ခေါ်မလား

ခိုင်မြတ်သူ = အော် ဟုတ်လား၊ အဲလို ဆိုတော့ ရှင့် မှာ တခြား စော်တွေ လည်း အများကြီးလား

ကောင်းထက်ဝင်း = ရှိခဲ့ဖူးတယ်၊ ခုတလော အလုပ်က များနေလို့ သိပ်မကျူဖြစ်ဘူး၊ မမြတ် ကျနော်တို့ အိမ် ရောက်လာမှပဲ၊ မမြင်ရတာလည်း ကြာတော့ အရင်က သတိမထားမိတဲ့ မမြတ်ရဲ့ အလှတွေကို သတိထားမိ သွားတယ်၊ မမြတ်က အရမ်း လှ အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တာကိုး၊

ခိုင်မြတ်သူ = အဲလို မြှောက်ပြောပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်၊

မက်ဆေ့ တွေဖတ်ရင်း ကျနော့် ရင်ခုံသံ မြန်လာခဲ့ရတယ်။ ကျနော့် ညီမလေး ကလည်း ကျနော့် လိုပဲ သူ့ ယောက်ျား ကို တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ ကျူတာ ဖြစ်တာတွေ ခွင့်လွှတ်ထားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ စိတ်လှုပ်ရှား သွားမိတယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်တော့ သူကလည်း ကျနော့် ကို ကြည့်နေပြီး၊ ကျနော် ဘာပြောမလဲ ဆိုတာ စောင့်နေတဲ့ပုံမို့၊

“သူတို့ လင်မယား ကလည်း မောင်တို့ လိုပဲလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းညိမ့် ပြပြီးတော့၊

“ဆောရီးမောင်၊ မြတ်လည်း သူတို့ လင်မယားက မြတ်တို့ လိုပဲ ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ အံ့အားသင့် သွားမိတယ်၊ သူတို့ က အဲလို ဖြစ်နေတာ တစ်နှစ်နီးပါး တောင် ရှိနေပြီတဲ့၊ မတူတာကတော့ သူတို့ က ကပ်ကိုး ထက် ဆွင်းကင်း က ပိုလုပ်ဖြစ်တယ်တဲ့၊ ဆိုလိုတာက တခြားစုံတွဲတွေနဲ့ လင်ချင်းမယားချင်း ဖလှယ်လုပ်ဖြစ် ကြတယ် တဲ့၊ မြတ်တို့ ကတော့ တမျိုး မဟုတ်လား၊ မောင်က မြတ်ကို ပဲ တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကို ကြည့်ချင်တာ၊ တခြား မိန်းမ နဲ့ လုပ်ချင်တာ မဟုတ်ဘူးမလား”

ခိုင်မြတ်သူ က အဲလို ပြောတော့ ကျနော် နည်းနည်း တော့ စိတ်ပူ သွားတယ်။ သူက လည်း ရိပ်စားမိတယ် ထင်ပါတယ်။

“ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့ မောင်၊ မောင်က မြတ်ကို ခွင့်ပေးထားတယ်ဆိုတာ၊ မောင်ခွင့်မပြု မခြင်း ဘယ်သူ့ ကိုမှ မြတ်မပြောပြပါဘူး”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ရှေ့ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ ချီတုံ ချတုံ နဲ့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေကြတုန်းမှာ ပဲ အိမ်ရှေ့ ကတံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။

“အဲဒါ ဦးလေး ဦးသာဒင် ဖြစ်မယ်၊ မြတ် မနေ့က သူ့ကို အိမ်လာလည်ဦးလို့ ပြောထားတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြောပြီးပြီးချင်း ပဲ အိမ်ရှေ့ထွက်သွားပြီး တံခါးကို သွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ သူပြောခဲ့ တဲ့ အတိုင်းပါပဲ ဦးသာဒင်ကြီး ဝင်လာပြီး ကျနော်တီု့ ကို နူတ်ဆက်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်းက ဆိုဖာပေါ် လာထိုင်လိုက်တယ်။ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ လေပေးနေတုံး မှာ ကျနော့် စိတ်တွေက မတည်ငြိမ်၊ ညီမလေး ဆီ ရောက်နေတယ်။ သူ့ ယောက်ျား နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သိသွားရင် သူဘယ်လိုများ နေရှာမလည်း ဆိုတာ တွေးပူ နေ မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲ ခနထွက်သွားရင်း နောက်ဖက်က နေ ကျနော့် ကို လှမ်းခေါ် လိုက်လို့ ကျနော် လည်း မီးဖိုထဲ လိုက်သွားရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က၊

“မောင် မျက်နှာကြီး က ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ၊ အဆင်ပြေရဲ့လား၊ မောင် က ညီမလေး အတွက် စိုးရိမ်နေ တာလား၊ မြတ် ကလည်း မောင့် ကို ခုလို အချိန် ကြီးမှာ ပြောရင် ကောင်းမလား မကောင်းလား စဥ်းစား နေမိတာ၊ ဒါပေမဲ့ အချိန်က ပြောမှ ဖြစ်မှာမို့လို့၊ မြတ် အိမ်ရှေ့ တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ လေ၊ ဦးသာဒင် ကြီးက မြတ် တကိုယ်လုံးကို ကြည့်နေလိုက်တာ စားတော့ ဝါးတော့ မတတ်ပဲ၊ သူ့ အတွေးထဲ မြတ်ကို လိုးနေသလား မသိပါဘူး၊ မြတ် ကြက်သည်းတောင်ထသွားတယ်၊ မောင်နဲ့ ခုန ဧည့်ခန်းမှာ စကားပြောနေတုန်းလည်း မြတ် တကိုယ်လုံးကို ခိုးခိုး ကြည့်နေတယ်။ အဲဒါ မောင့် ‌ရှေ့ မှာ သူ့ကို အခုနေ မြတ်ရှိုး ရင် မောင် အဆင်ပြေပါ့ မလားလို့၊ မောင်က အခု မောင့် ညီမလေး အတွက် စိတ်သောက ရောက်နေတာ မဟုတ်လား”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ စိတ်ဖြစ်နေတာကို နားလည်တယ်။ သူက သူ့ ဘဲကြီး ဖြစ်လာမဲ့ ဦးသာဒင် ကို ရှိုးချင်နေပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ကို စိတ်ပူနေတာ၊ ကျနော် ဘာပြန်ပြောရမလဲ မသိ ဖြစ်နေတုန်းပဲ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ညဝတ် အင်္ကျီကို အောက်အနားကနေ ရင်ဘတ်လောက်ထိ လှန်တင်ပြီး ပင်တီရော ဘရာရော ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်ပေါ် က ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောကို လည်း ဖြုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ညဝတ်အင်္ကျီ ခပ်ပါးပါး အောက်မှာ ထင်းနေအောင် မြင်ရတယ်။ ကြယ်သီး နှစ်လုံး ဖြုတ်လိုက်လို့ ရင်မြှောင်း သား ကလည်း ဖွေးနေအောင် မြင်နေရတယ်။ ကျနော် တောင် ကြည့်ရင်း လီးတောင် ချင်လာတယ်။ သူ မိုးအောင်ဟိန်း ကို ရှိုးတုန်းက ဟိုကောင်လေး ကတစိမ်း ဆိုတော့ သိပ်အကြောင်းမဟုတ်တော့ သလိုပဲ၊ ခုတော့ ကျနော့် ရှေ့မှာ အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီးကို ရှိုးမယ်ဆိုတော့ ကျနော့် စိတ်တွေ က လှုပ်ရှားလာ ခဲ့ရတယ်။ ကျနော် က အဆင်ပြေပါတယ်ဆိုပြီး ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးသွားတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က အဲလို အောက်ခံ ဘာမှ မဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ နဲ့ အပြင်ထွက်လာတော့ ဦးလေး ဦးသာဒင် ကြီး မျက်လုံး ကျွတ်ကျ သွားမှာတောင် စိုးရိမ်ရတယ်။ သူ့ လုံခြည် အောက်က လည်းဖုဖေါင်းလာတာကို မသိမသာ ပေါင်နဲ့ ညှပ် သတင်းစာ နဲ့ ကွယ် လုပ်နေတာတွေ့ရတယ်။ ဒီအဖိုးကြီးက ခုထိ ထန်တုန်းပါလား လို့ သိလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း စိတ်နည်းနည်း ပြောင်းစ ပြုလာတယ်။ အခု လို အချိန်၊ ကျနော့် မိန်းမ ကို ဒီအဖိုး ကြီးက ကျနော့် ရှေ့မှာ လိုးနေတာကို ကြည့်ရရင် ဘယ်လို နေမလဲ ဆိုတာကို တွေးရင်း နဲ့ ကျနော့် လီးလည်း တောင်တက်လာတော့ တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ ကျနော်တို့ ရဲ့ သားလေး က အိပ်ခန်းထဲက ငိုသံ ကြားလိုက်ရ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီးတော့ သားလေးကို ပွေ့ချီ ခေါ်လာပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင် လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သားကို ပေါင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီက ကြယ်သီး တလုံးကို ထပ် ဖြုတ်လို့ နို့တလုံးထုတ်ပြီး သားကို နို့တိုက်တော့တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက သတင်းစာ ကောက်ကိုင် ပြီး ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် နဲ့ ဖတ်နေသလို ကျနော်ကလည်း ဖုံးကို ထုတ်ပွတ်ပြီး အရေးတကြီး မက်ဆေ့ ဖတ်နေ သလို ဟန်ဆောင်နေလိုက်တယ်။
အခန်း ၁၂။

ကျနော့် သားက လည်း နို့စို့နေရင်းက လက်တဖက်က သူ့ အမေ အင်္ကျီစ ကို ဆွဲပြီး ဆော့ နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နောက် နို့တလုံးက အင်္ကျီ အပြင်ကို ခုန်ထွက်လာတော့ မတတ် ဖြစ်နေရတာပေါ့၊ ဦးသာဒင်ကြီး ကလည်း သတင်းစာ ပေါ် ကနေ ကျော်ကျော် ပြီး မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်က ဖုံးမှာ မက်ဆေ့ တခု ရိုက်လိုက်ပြီး တဖက်က မက်ဆေ့ လာသလို ဘာလိုလို နဲ့ ခိုင်မြတ်သူကို ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဖုံးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖတ်ကြည့်လိုက်တယ်။

..မောင်တို့ သားက တော့ သူ့ အမေ နို့တလုံးကို ဟိုအဖိုးကြီး မြင်အောင် ဆွဲချပြတော့ မယ်ထင်တယ်..

ခိုင်မြတ်သူက ပြုံးပြီးတော့ သားလေး လက်ကို သူ့ အင်္ကျီ ကနေ အသာ ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။ ကျနော်က ဆက်ရိုက် ပြလိုက်တယ်။

…ခုတော့ မောင်လည်း မောင့် မိန်းမ အဖိုးကြီးကို ရှိုးနေတာ ကြည့်ရင်း ဖီးတက်နေရပြီ၊ သားလေးကို လက်ဆွဲ မဖယ်နဲ့ တော့ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပါ၊ အဖိုးကြီး လီးတောင် လို့ရအောင်…

လို့ ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဖုံးထဲက မက်ဆေ့ တွေကို စိတ်ဝင်စားသလို နဲ့ ကျ‌နော့် ပုခုံးပေါ် သူ့ ခေါင်းလေး မှီပြီး ဖုံးကို ငုံ့ကြည့် ရင်း သားလေး လက်ကို ဒီတိုင်း လွှတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ သားလေး လက်က ဆောင့်ဆွဲလိုက်လို့ နောက် ကြယ်သီးတလုံးက ပြုတ်သွားတော့ နို့ကြီးတလုံးက ပေါ်တင်ကြီး ပေါ် သွားတယ်။ ခို်မြတ်သူ က မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသလို၊ ကျနော်က လည်းဖုံးမှာ အလုပ်ရှုတ်နေချင်ယောင် ဆောင်နေ လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးကတော့ သတိလက်လွှတ်ကို ငေးကြည့်နေတော့တယ်၊ ကျနော်က မက်ဆေ့မှာ၊

..မြတ် အဖိုးကြီးကတော့ မြတ်နို့ကြီးတွေကို ဂလုနေပြီ၊ မြတ်နို့သီးခေါင်းတွေက လည်း ထောင်မတ်နေတာပဲခွိ၊ စိတ်လာနေတာ သိသာနေတယ်…

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ စားပွဲပေါ် တင်ထားတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ဖုံးကို ကောက်ကိုင် ပြီး စခရင်ကို ကျနော့်ကို ပြတယ်၊ ကျနော့် ယောက်ဖ ဆီက ခေါ်တာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကခလေးကို ကျနော့် လက်ထဲထည့်ပြီး ဖုံးကို ကောက်လို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် ရှေ့ မှာတော့ သူ့ သူငယ်ချင်းဆီက ဖုံး လို့ ပြောသွားတယ်။ အခုတင်ပဲ သူ့ ဘဲကြီး ဦးသာဒင် ကို ရှိုးလုပ်ပြ ပြီး နောက် ထပ် ဘဲ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ ဖုံးဝင် ပြောနေတဲ့ မိန်းမ ကြောင့် ကျနော့် လီးက အစွမ်းကုန် မာနေရပြီ။ ဦးသာဒင် ကြီး နဲ့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း တွေ အာရင်း သားက အိပ်ပျော် သွားတာမို့ ဦးသာဒင်ကြီးကို ခနနော် လို့ ပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ မိန်းမ က အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ရင်း သူ့ ရီးစား အသစ် ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ ဖုံး ပြော နေလေရဲ့၊ ကျနော်က ကလေးကို သူ့ အိပ်ယာပုခက် ထဲ ထည့် လိုက်ပြီး တော့ မိန်းမ အနား လာလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား နဲ့ ပက်လက်လှဲလို့ သူ့ ရီးစား နဲ့ စကားပြောနေတဲ့ မိန်းမ ကို သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အနားကနေ ဆွဲမ ပြီး ဘိုက်အထိ လှန်လိုက်တယ်၊ မိန်းမ က ကျနော့်ကို ပြောင်ချော်ချော် မျက်နှာပေး နဲ့ ကြည့်ရင်းက ဖုံးဆက်ပြောနေတယ်။ ကျ‌နော်က သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းငုံ့ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ စောက်ဖုတ် တခုလုံးက စိုရွဲနေတယ်၊ အရည်က ဖင်ကြားတောင် စိမ့်ကျ နေပြီ၊ ကျနော်က အဲဒီ စောက်ရည် ကြည်ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးပြီး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်နူတ်ခန်းသား တွေကို လက်ချောင်းနဲ့ ကျနော် ဆော့ ကစားတော့ မိန်းမ ပါးစပ်က ငြီးသံ ထွက်မှာစိုးလို့ ထင်ရဲ့ သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ပိတ်ထားလိုက်သေးတယ်။ ကျနော်က သူ့စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကို ငုံ့ နမ်းလိုက်ပြီး လျှာဖျားလေး နဲ့ အကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ ဖင်ကြီး ကော့ တက်လာတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ကို ခေါင်းယမ်းပြပြီး အပြင်မှာ ဦးသာဒင် ကြီး ကို သွား ဧည့် ခံဖို့ လက်နဲ့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ သူလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖုံးပြောလို့ ရအောင် ဆိုပြီး ကျနော် ဧည့်ခန်းကို ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ တနုံ့နုံ့ ဖြစ်နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် အနေအေးတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ ကနေ ဟော့ဝိုက် ခေါ်တဲ့ ဟတ္တနီ မယား တယောက် အဖြစ်ကို ရောက်နေပြီ။ နောင်ကျရင် တော့ ကျနော့် ညီမလေး ကလည်း သူ့ ယောက်ျားက သူ့ ယောင်းမ နဲ့ ဖြစ်ပျက်နေတာ သိသွားရင် ဘယ်လို များ နေမှာလဲ၊ ကျနော့် ကို သူ့ ယောက်ျား ကြောင့် မုန်းတီး သွားတော့ မှာလား။

ကျနော် ဧည့်ခန်းမှာ ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ စကားပြောနေစဥ် ပဲ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးပြောပြီး သွားလို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ခနနေတော့ စကားပြောရင်း နဲ့ နေ့ခင်းဘက် ရုပ်ရှင် သွားကြည့်ကြရအောင် ဆိုပြီး စကားစ မိလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့ အိမ်ပြန်ပြီး အဝတ်အစား လဲလိုက်မယ် ပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ သူပြန်လာခဲ့မယ်လို့ ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း ရေမိုးချိုး ပြီး မုတ်ဆိတ်ရိပ် ဘာရိပ် လုပ် တယ်၊ အချိန်တော့ နည်းနည်း ကြာသွားတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်အစား လဲဖို့ လုပ်နေတုန်း မီးဖိုဖက်မှာ ခိုင်မြတ်သူ စကားပြောနေသံ ကြားရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဘယ်သူနဲ့ များ ပြောနေတာပါလိမ့် ဆိုပြီး မီးဖိုဖက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး အသံကြားတာနဲ့ ကျနော်လည်း အခန်းထောင့် ကပဲ ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်နဲ့ သူနဲ့ ကို မိဘတွေ စီစဥ် ပေးလို့ ညားခဲ့ ကြတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း ကို ပြောပြနေတာ။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က အပြင်ထွက်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပြီ၊ ဦးသာဒင်ကြီးလည်း ရှပ်အင်္ကျီ အသစ်နဲ့ ပုဆိုးအသစ် နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ပဲ ဟောရှော့ ဖြစ်နေတယ်ဝတ်ထားတာ၊ အပေါ် က ရွှေအိုရောင် အသားအိအိ ဂျိုင်းပြတ် ကိုယ်ကျပ် ဘလောက်စ် ကိုဝတ်ထားတယ်။ ဘလောက်စ်က ပုခုံးမှာ ကြိုးသိုင်းချီထားတယ်၊ လည်ဟိုက်ကလည်း ရင်နှစ်မွှာကို တဝက်လောက် နီးပါး မြင်နိုင်တယ်။ ဟိုက် အောက်က လည်း ဘရာ မဝတ်ထားဘူး။ နို့သီးခေါင်းတွေက ထင်းနေတာပဲ၊ ဆံပင်ခါးလောက်ကိုလည်း ဖါးယားချထားသေးတယ်။ လက်မောင်း အိုးကြီးတွေက ဖွေးနေတာပဲ၊ အောက်က တော့ စကဒ် က အသားပျော့ ပျော့ ရှေ့နဲ့ နောက် အတိုအရှည်မညီပဲ အတွန့်အထပ်လေးတွေ ရှိတဲ့ အောက်ခြေကားကား ဟာမျိုးကို ဝတ်ထားတယ်။ ရှေ့ပိုင်းက ဒူးအောက်ပိုင်းလောက်ပဲ ရှည်ပြီး နောက်ဘက်က ခြေသလုံးလောက်အထိ ရှည်တယ်။ မိန်းမ ကတော့ သူ့ အဘိုးကြီးကို ရှိုးရုံတင်မက ဘူး၊ လမ်းက တခြားလူစိမ်း တွေကိုပါ ရှိုးတော့ မှာပါလား၊ လို့ တွေးမိတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက မိန်းမ ကို လှလိုက်တာ လို့ ချီးကျူး နေတယ်။ ကျနော်တောင် ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် အဲလို အဝတ်အစား နဲ့ မြင်ရတော့ လီးတောင်လာခဲ့ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးလည်း သူ့ ပုဆိုးကို မသိမသာ လက်ကလေး နဲ့ ဟိုဖိဒီဖိ လုပ်နေတာတွေ့ရတယ်။

ကျနော်က အခု မှ ရေမိုးချိုးပြီးတဲ့ ပုံနဲ့ မီးဖိုထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဖက်လှည့်ရင်း သူ့ နိ့ တွေကို ဘလောက်စ် အောက်ကနေ အသာ ပင့် မလိုက်တယ်၊ အပေါ်က အဟိုက်မှာ အကွဲကြောင်းက ပိုနက်သွားတယ်။ ကျနော့် ကိုလည်း မျက်စေ့ မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျနော်တို့ မီးဖိုခန်းထဲကနေ ဧည့်ခန်းကို ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော်က သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာ မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလဘက်ရည်ခွက်ယူလာပြီး ကျနော့် ရှေ့မှာ ချပေးရင်း ဦးသာဒင် ရဲ့ ညာဘက်မှာ ထိုင်လိုက်တယ်၊ သူတို့ နှစ်ဘောက် ကိုယ်လုံးချင်းက ထိကပ် သွားတယ်။ တကယ်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း လက်ပြတ်အင်္ကျီ နဲ့၊ ဦးသာဒင်က လည်း ရှပ်အင်္ကျီ လက်တို နဲ့ ဆိုတော့ လက်မောင်းသားချင်း ထိနေကြတာ၊ ကျနော့် လီးက မာသွားတယ်၊ သူတို့ ‌ပေါင်ချင်းကလည်း ဖိကပ်နေတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက ခွာတောင် မပေးဘူး ထိပြီး အရသာခံနေလိုက်တာ၊ ကျနော်က မသိချင်ယောင် ဆောင် နေရတယ်။ ဦးသာဒင် က သတင်းစာကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကျနော်တို့ သွားကြည့်မယ့် ရုပ်ရှင်ရဲ့ အချိန် တွေကို လိုက်ရှာနေတယ်။ အဲဒီမှာ ဦးသာဒင် က ကျနော်တို့ ရပ်ကွက်နား မှာ အစိုးရ က လုပ်မဲ့ ပရောဂျက်တခု နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ သတင်းကို တွေ့လို့ ဖတ်ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း စိတ်ဝင်တစား ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးရင်းက သတင်းစာကို ငုံ့ကြည့်တယ်။ ဦးသာဒင်က လည်း သတင်းစာ အောက်ဖက်ပိုင်းကို မေးငေါ့ ပြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သိသိသာသာ ပဲ ငုံ့ပြီး ကြည့်တော့ သူ့ နို့တွေက ဦးသာဒင် လက်မောင်း ကို ဖိကပ်ထားတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက လည်း လက်ကို မရုတ်ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူက သတင်းစာကို ငုံ့ကြည့်တာကလည်း ဦးသာဒင် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသလိုပဲ၊ ရှေ့တည့်တည့်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်တောင် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က သတင်းစာ နဲ့ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတော့ ဘူး။ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နို့တွေနဲ့ ဦးသာဒင်ကြီး လက်မောင်းကို ပွတ်ပေး နေရတာ ပျော်နေသလို ပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီးက လည်း သူ့ လက်ကို နည်းနည်းလေးတောင် နောက်မရွေ့ပေးဘူး။ အဲလိုပုံစံနဲ့ သူတို့ နောက်ထပ် လေးငါးမိနစ်လောက် နေနေကြတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ ရအောင် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပစ္စည်းယူစရာတခု ရှိသလိုလို ဘာလိုလို နဲ့ ဧည့်ခန်းကနေထပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော် ထထွက်သွားတဲ့ အချိန်ထိ သူတို့ နှစ်ယောက်က ခုနက ပုံစံ အတိုင်း ပဲ နေနေကြတယ်။

ကျနော် အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ် မှာ တောင့်တောင့် ကြီးတွေ ထိုင်နေကြတယ်။ ကျနော့် ကို မြင်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကြမ်းကို ပဲ ငုံ့ကြည့်နေတယ်။ ဘာမှ လည်း မပြောဘူး။ ဦးသာဒင်ကြီး ကလည်း သတင်းစာကို အကြီးအကျယ် စိတ်ဝင်စားသလို ငုံ့ ဖတ်နေတယ်။ တခုခု တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား ဖြစ်သွားတာသေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ အဝတ်အစား တွေကို သူ ဟိုဆန့် ဒီဆွဲ လုပ်နေ တယ်။ ဦးသာဒင် ပုဆိုးကတော့ နည်းနည်း ဖရို ဖရဲ ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ကျနော် အိမ်ရှေ့ ခန်းရောက်တော့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ထိုင်ရာက ထရပ်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းတောင် ဆိုင်မကြည့်ပဲ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံ မြန်လာတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးကို ခနနော်လို့ ပြောရင်း ခိုင်မြတ်သူ နောက် အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားမိတယ်။

“မြတ် ဘာဖြစ်တာလဲ၊ မောင် အိပ်ခန်းထဲ ခနသွားနေတုန်း တခုခု ဖြစ်သွားတာလား”

လို့မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မြတ် သူ့ဘေး ဆိုဖါပေါ် မှာ ထိုင်နေကတည်းက မောင် သတိထားမိပြီးသား မဟုတ်ဘူးလား”

“အင်း မြတ် ရင်သား တွေနဲ့ သူ့ လက်မောင်း ကို ဖိကပ်ထားတာတော့ သိတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ မောင် အိပ်ခန်းထဲ ခနဝင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြသေးလဲ၊ မောင်ပြန်ထွက်လာတော့ မြတ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အမူအယာတွေ ပျက်နေကြတာ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး၊

“ဆောရီး မောင်၊ မောင့်ကို မတိုင်ပင်ပဲနဲ့ နောက့်တဆင့်တက်လိုက်မိတယ်၊ မြတ်က သတင်းစာ ကို ငုံ့ ဖတ်နေတုန်း သူက မြတ် နို့တွေကို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ မောင့်ဆီက သတင်းစာနဲ့ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရဘူး၊ သူ ကလည်း မြတ်က အထာပေးနေတာကို သိနေတယ်လေ၊ သူ့ လက်ဖဝါး က မြတ် နို့သီးခေါင်းတွေ ထောင်မတ်နေ တာကို သူဖီးရတယ်လေ၊ မောင် ထထွက်သွားတော့ သူက မြတ် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်းက မြတ်မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်။ မြတ်က ဘာမှ မပြောတော့ သူ့ လက်က မြတ် ဘိုက်သား နေရာကို လာပွတ်တယ်၊ မြတ် က သူ့ ကို မငြင်းတဲ့ အပြင် ရင်သားကို ကော့ ပြီးတော့ လည်ဟိုက်ကို သူ့မျက်နှာ နားကော့ ပြပေးလိုက်တယ်၊ သူက မြတ် ပေါင်ပေါ် ကို လက်တင်လိုက်တယ်၊ သူ့ လက်ချောင်းထိပ်တွေက မြတ် ပေါင်အတွင်းသား ကို ကို ထိနေပြီ၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မောင်က အခန်းထဲ ကထွက်လာတော့ မြတ်လည်း လန့် သွားတာနဲ့ သူ့ လက်ကို မြတ်ပေါင် ပေါ် ကနေ ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်၊ မြတ်က မောင့် ကို မတိုင်ပင်ထားပဲ သူ့ ကို အဆင့်ကျော် ပြီး ပေး ကိုင် လိုက်သလို ဖြစ်သွားလို့ မြတ် မျက်နှာ မထားတတ် ဘူး ဖြစ်သွားတာ”

“မြတ်ရယ်၊ မောင် ဘယ်လို ပြောရမလဲ တောင် မသိဘူး၊ မောင် မြတ်ကို ယုံပါတယ်၊ အဖြစ်အပျက် တွေက တော့ နည်းနည်း မြန်သလို ဖြစ်နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ကို စိတ်ချလက်ချ ယုံပါကွာ၊ မောင် က မောင့် မိန်းမ ကို အဖိုးကြီး အလိုးခံ မယ် ဆိုတာကိုလည်း သဘောတူထားပြီးပါပြီ၊ မောင် က မြတ်ကို လည်း စိတ်ကြိုက် ဖီးရစေ ချင်ပါတယ်။ မြတ် စိတ်တိုင်းကျရင်ကို မောင် ပျော်နေပါပြီ၊ မင်္ဂလာဦး ညကတည်းက မြတ် က မောင့်ထက်ကို လိင်ကိစ္စ မှာ ပိုပြီး ကျေနပ် အားရမဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတာ မောင် သဘောပေါက် ပြီးသားပါ၊ မောင် က မြတ်ကို အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့လည်း ခံစားမိခဲ့ရပါတယ်။ မြတ် က အရမ်း ချောအရမ်းလှ အရမ်းကိတ် ပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာလည်း မောင့်ထက် ပို စိတ်အားထက်သန် တာ မောင် သိပါတယ်၊ မောင် မြတ် ကို မြတ်ဘဝ မှာ မြတ်စိတ်ကြိုက် စူးစမ်း ခံစား စေချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် က အမြဲတမ်း မောင့် ရဲ့ မြတ် ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ မြတ် တစိမ်းယောက်ျား တယောက် နဲ့ အိပ်ဖို့ ဆိုတာက လည်း မောင့် ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်၊ အခုကတော့ မောင် နဲ့ မြတ် နှစ်ဦးစလုံး ရဲ့ ဖန်တက်စီ ပါပဲ၊ နှစ်ဦးစလုံး ဖီးခံပြီး ပျော်ရွှင် ကြရမှာပါ၊ ဒီနေ့ မြတ် သူနဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ပျော်ရွှင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရမှာပဲ၊ မြတ် ကြိုက်သလိုသာ လှုပ်ရှားတော့၊ မောင့် အတွက် ဘာမှ တွေးမနေနဲ့တော့ ဟုတ်ပလား”

တကယ်တော့ စိတ်ထဲမှာ ရှိတာက၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကာမစိတ် တအားထန်တဲ့ မိန်းမ တယောက်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်၊ ကျနော် လိုးပေးတာလောက် နဲ့ မကျေနပ် အားမရနိုင်ဘူး ဆိုတာလည်း အစထဲက သိပါတယ်လို့ ပြောချင်တာပါ။ အဲလို ပြောလို့ကလည်း ဘယ်ဖြစ်မလဲလေ။ ပြောရင်းနဲ့ ဖီးတက်လာလို့ ကျနော့် မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တစက်နှစ်စက်လောက် ကျသွားတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က အလျှင်အမြန် အနားကပ်လာပြီး ကျနော့် မျက်ရည်တွေကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ သုပ်ပေးရင်း၊

“မောင်ရယ်၊ မောင်ခံစား နေရတာရယ်၊ မောင့် ဖီလင်ရယ်ကို မြတ်နားလည်ပါတယ်၊ ဟုတ်တယ် အခု ကတော့ မောင်နဲ့ မြတ်တီု့ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်နေပါပြီ၊ မြတ်တို့ တော်တော်လည်း လက်လွန်နေကြပြီ၊ အဲတော့ အနည်းဆုံးတော့ မြတ် တခါလောက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခံစားလိုက်ကြည့်ချင်ပါပြီ၊ နို့မို့ ဆိုရင် မလုပ်လိုက်ရ တဲ့ စိတ်ကူးယဥ် က စိတ်ထဲ မှာ တနုံ့နုံ့ နဲ့ ဘဝတလျှောက်လုံး ခံစား သွားနေရတော့ မှာ၊ မြတ် က မောင့် ကို အမြဲတန်း ပွင့်လင်းပါတယ်၊ အခု တော့ စိတ်ကူးယဥ်ကနေပြီး လက်တွေ့ ကျကျ ဒီအဖိုးကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ တွေကို ခံစား ချင်စိတ်ပြင်းပျ နေပါပြီ၊ မောင့် ရဲ့ ကပ်ကိုးဖီလင်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာထက် မြတ်ကလည်း ခံစားချင်စိတ် ပိုနေရပြီ၊ နို့မို့ ဆို မောင်လည်း ဟိုမရောက် ဒီမရောက်၊ မြတ်လည်း ဟိုမရောက် ဒီမရောက် ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်နေကြရတော့ မယ်လေ”

“ဟုတ်ပါတယ်မြတ်ရယ်၊ အဲဒါကြောင့် မောင်က မြတ်ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ခုလို မြတ် မောင့် ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖွင့်ပြောတာကို ပဲ မောင် ပျော် သွားပါပြီ၊ မောင် ကျေနပ်ပြီကွာ”

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ပြောဆိုပြီးတော့ ကျနော့် ရင်မှာ တကယ်တော့ နာကျင် သလို ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ က ဒီအဖိုးကြီးရဲ့ အလိုးကို ခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာရယ်၊ ကျနော့် ကပ်ကိုးဖီးလ် ကို ဖြည့်ဆည်း ဖို့ထက် သူ့ ခံချင်စိတ်ကို ဖြည့်ဆည်းဖို့ က ပိုတယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရလို့ပါ။ ဒီ အကြံအစည် မစခင်တုန်းက ကျနော်က ကိုယ့်မယားကို တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ လုပ်တာကို ကြည့်ချင်စိတ် ပြင်းပြခဲ့တာပါ၊ အခု အခြေအနေက တော့ သူက ကိုယ့်ထက် ပိုတက်ကြွ နေတာ တွေ့ရတော့ နည်းနည်း မအီမလည်ခံစား နေရတာပါ။

ကျနော်တို့ ရုပ်ရှင်ရုံ သွားတဲ့ လမ်းတလျှောက် မှာ ခိုင်မြတ်သူ ကို တွေ့သမျှ ယောက်ျား တိုင်းက ငေးကြည့် ကြရတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အဆင်အပြင်က ဟော့ တဲ့ အပြင် ဘရာမပါလို့ ဘလောက်စ် အပါး မှာ နို့သီးခေါင်း ရာထင်းကနဲ မြင်နေရတာက ပိုပြီး ယောက်ျား သားတွေ ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို ပြူးထွက်လာစေပါတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးကလည်း ခိုင်မြတ်သူ ဘေးက ကပ်လျှောက်ရင်း သူနဲ့ ထိနိုင်သလောက် အရသာခံ ပွတ်တိုက် နေပါတယ်။

ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ကျတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးတို့ နှစ်ယောက် ကြားမှာ ထိုင်ပါတယ်။ ကျနော်က သူ့ ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်ပြီး ဦးသာဒင်ကြီးက သူ့ ညာဘက်မှာ ထိုင်ပါတယ်။ ရုပ်ရှင် ကလည်း ရုံတင်တာ ကြာပြီ မို့ လူလည်း တော်တော် နည်းပါတယ်။ ကျနော်တို့ တတန်းလုံး မှာ လူကို မရှိပါ။ ကျနော်တီု့ သုံးယောက်နဲ့ သားလေး ပဲ ရှိပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဘေးဘက်တွေက လူမရှိတဲ့ ခုံတန်းတွေကို ကြည့်လိုက်ရင်း ကျနော့် ဘက်ကို ကြည့် ပြီး မျက်လုံးတဖက် မှိတ်ပြတယ်။ ကျနော်လည်း အခြေအနေနဲ့ နေရာကတော့ ဂွင်ကောင်းနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက် တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေတာတွေ့နေရတယ်၊ သူစိတ်ထက်သန်နေပြီ၊ ကျနော် လည်း သူ့ကို အားပေးတဲ့ အပြုံးနဲ့ ပြုံးပြပြီး ခေါင်းကို မသိမသာညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ ရဲ့ တနှစ်သား သားလေးကို လက်ဆွဲထားတယ်။
အခန်း ၁၃။

ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက တယောက် ကို တယောက် တော်တော်လေး ရင်းနှီးနေကြပြီ။ ကျနော် အိမ်မှာ အိပ်ခန်းထဲ ခနဝင်သွားတုန်း သူတို့ တော်တော် ခရီး ရောက်သွားပုံပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီး က အခွင့်အရေးရတာနဲ့ လက်သရမ်းတော့ မဲ့ ပုံ ဖြစ်နေပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘက်လှည့် ကြည့်လိုက်တော့၊ ပြုံးနေလိုက်တာ နွားပြာကြီး အောက်သွားမရှိဆိုတာလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် အနားမှ ရှိနေလို့ နည်းနည်းတော့ မရွှံမရဲပုံ ပဲ ရှိသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီးထက် ပိုရဲတင်းနေတယ်။

ရုပ်ရှင် စပြီး ဆယ်မိနစ်လောက်မှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကုလားထိုင်လက်ရမ်းမှာ တင်ထားတဲ့ ကျနော့် လက်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကုတ်ပြီး အချက်ပေးတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီး အလုပ်စနေပြီ ဆိုတဲ့သဘော၊ ကျနော်က ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို ဦးသာဒင်ကြီး မမြင်ရအောင် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာနဲ့ ကွယ်ပြီးတော့ ဦးသာဒင်ကြီးဘက်ကို ချောင်း ကြည့်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ မှောင်ထဲမှာ သေခြာ မမြင်ရဘူး၊ သားက လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေ တာ၊ ထိုင်နေတာ ဆိုပေမဲ့ အလယ်မှာ မဟုတ်၊ ကျနော့် ဘက် အခြမ်းက ပေါင်တလုံးပေါ် မှာ ထိုင်နေတာ၊ ဦးသာဒင် ဖက် အခြမ်းက ပေါင် ပေါ်မှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ချမ်းမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ယူလာတဲ့ ဆွယ်တာ အပါးလေး ပုံလျှက်တင်ထားတယ်။ ဟောတွေ့ပါပြီ။ ဦးသာဒင် ကြီးလက်က အဲဒီ ဆွယ်တာအောက်မှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ဖက်ကိုယ်ကို ယိမ်းလိုက်တယ်။ သူတို့ လက်မောင်းသားချင်းက ပွတ်မိနေမှာပဲ။ အဖိုးကြီးက အတော် သွက်တာပဲ၊ သူ့လက်က ဆွယ်တာအောက် မှာ ကျနော့် မိန်းမ ပေါင်တွေကို ပွတ်နေပုံပဲ။ ရုတ်တရက် ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံးလေး တုံ သွားတယ်။ ဘယ်နေရာကို ထိသွားလို့လဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တာတွေ့တယ်။ သူတို့ နှစ်ဦး တယောက်ကို တယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်နေ ကြတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ကို အထာပေးနေတာကို ကောင်းကောင်း သိသွားပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကို သူ လက်သရမ်းရမှာ မကြောက်တော့ဘူး။ ကျနော် က ဘေးနားမှာ ထိုင်နေတာတခုပဲ သူ့ကို အဟန့်အတား ဖြစ်နေတာ။ သူတို့ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံ ကြည့်နေပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူက ခေါင်းကို ပြန်လှည့် လိုက်ပြီး ခုံနောက်မှီပေါ် ခေါင်းမော့ ရင်းမျက်လုံးကို မှေးထားတာ တွေ့ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အလျော့ ပေးလိုက်ပုံပဲ၊ ကျနော့် ဘောင်းဘီအောက်က လီးက မာတင်းလာတယ်။ ရင်ဘတ်ထဲမှာ လည်း အောင့် သလိုလို၊ နှမြောသလိုလို ခံစားနေရတယ်။ ဘေးနား ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လိုက်တော့ လည်း လူတိုင်းက ရုပ်ရှင်ကို အာရုံစိုက်နေကြတာတွေ့ရတယ်။ ကျနော် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထားပေးလိုက် ရင် သူတို့ အဆင့် ပိုတက်လာနိုင်ကြလိမ့်မယ်၊ ကျနော်လည်း တနေရာရာ ကနေ ချောင်းကြည့်လို့ ရမယ် လို့ တွေးရင်း ခိုင်မြတ်သူ လက်ကို လှမ်းတို့လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ကျနော့် ဘက်လှည့် ကြည့်လိုက်သလို၊ ဦးသာဒင် ကလည်း ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် က ကျနော့် သားကို လက်ဆွဲပြီး။

“ဦးလေးသာဒင်၊ မြတ် နဲ့ အတူ အေးဆေး ဆက်ကြည့်လိုက်ဦး၊ သားလေး အသားတွေ အဲယားကွန်း ကြောင့် တအားအေးနေပြီ၊ ကျနော် သူ့ကို အပြင်ဘက်ခနခေါ် သွားလိုက်ဦးမယ်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အပြုံးနဲ့ ပြုံးပြတယ်။ ကျနော် သားကို ချီပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ ဦးသာဒင် လက်က ဆွယ်တာအောက် မှာပဲ ရှိနေသေးတယ်။ ကျနော် က သားကို ချီပြီး ရုတ်တရက်ထလိုက်လို့ သူလက်ဆွဲထုတ်ဖို့ အချိန်မရှိတော့ တာပဲ ဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော် အပြင်ထွက် မဲ့ အပေါက်နားရောက်လို့ ခေါင်းပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းက ဦးသာဒင် ပုခုံးပေါ် ကို စောင်း တင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်နေရာ ကနေ ချောင်းရမလဲ ဆိုတာ အမြန်စဥ်းစား လိုက်တယ်။ ရှေ့ တန်းကရော နောက်တန်း ကရော ဆို သူတို့ကို ခေါင်းနဲ့ ပုခုံးလောက်ပဲ မြင်ရမှာ၊ စဥ်းစားရင်း နဲ့ အကြံတခု ထွက်လာတယ်။ ရမရ ကတော့ စမ်းကြည့်ရမှာပဲ။

ကျနော် ရုံပြင်ထွက်လာပြီးတော့ အပြင်မှာ ရပ်နေတဲ့ လုံခြုံရေးကို သွားပြောလိုက်တယ်။ အခု နေရာမှာ အဲယားကွန်း ပေါက် နဲ့ တန်းနေလို့လားမသိ၊ ငါ့သား အရမ်းချမ်းနေတယ်။ ငါတခြား နေရာ ကောင်းကောင်း တခု ကနေ ကြည့်လို့ ရမလားလို့၊ မေးရင်းက လက်ထဲ ကို ပိုက်ဆံနည်းနည်း ထည့် ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါ သူက သဘောတူပြီး အပေါ်ထပ် တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး လွတ်နေတဲ့ ခုံသာ ထိုင်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်က ကျေးဇူးလို့ ပြောပြီး ခုံတွေ မှာ သွားမထိုင်ပဲ ဝရံတာ အနားစွန်း ကနေ ခလေးကို ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး ချော့ သလိုနဲ့ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ တွေ့ပါတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်ကို ကျနော် အပေါ်စီး ကကို တည့်တည့် မြင်ရတာ။

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ခေါင်းကို ဦးသာဒင် ပုခုံးပေါ် စောင်း တင်ထားတယ်။ ဦးသာဒင် လက်နှစ်ဖက် စလုံးက ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ပေါ် မှာ အပီအပြင် လှုပ်ရှားနေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ဖီးခံ နေတယ်။ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူက ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်နေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ မျက်နှာကို ဦးသာဒင်နား ကပ်ပြီး နူတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဦးသာဒင် ကို ကစ် သွားပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ တော့ ဖြစ်သွားတယ်။ မိန်းမ ရယ် ဒီအဖိုးကြီးကိုများ လို့ နှမြောတတ ဖြစ်သလို ဖြစ်မိတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ နူတ်ခမ်း တွေက အရမ်းလှတာ၊ ဖူး လုံး ပြီး ထူထူလေး၊ ခုတော့ အဖိုးကြီး ကိုများ သူက စပြီး ကစ်ဆင် ဆွဲနေတာ၊ နောက် ဒီတိုင်းတောင် အားမရလို့ လားမသိ သူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဦးသာဒင် ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ထိန်းရင်းက ကောင်းကောင်း ကစ်စ် ဆွဲနေတယ်။ ကျနော့် စိတ်ကူးယဥ် ဇာတ်လမ်းက ခုတော့ တမျိုး တမည် ပြောင်းပါရောလား၊ အစက မိန်းမကို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် လိုးတာကို ကြည့်ချင်ခဲ့တာ၊ ခုတော့ မိန်းမ က အဖိုးကြီး ကို တကယ့် ချစ်သူ ရီးစား အလား ဆက်ဆံ နေပါလား။ ပြီး တော့ ကျနော့် ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်နေတာ။ အစက တော့ ကျနော့် ရှေ့ မှာပဲ လုပ်ပါ့မယ် ဆိုတယ်။

ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ပုခုံးပေါ် ခြည်ထုံးထားတဲ့ ဘလောက်စ် ဦးသာဒင်ဘက်က ပုခုံးသိုင်းကြိုး ကို ဖြည်ချပေး လိုက်တယ်။ ခုတော့ ဦးသာဒင် လက်ဖဝါးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ညာဖက် နို့ကြီးတွေ ပေါ် တိုက်ရိုက် အုပ်ကိုင် နှယ်ပေးနေပြီလေ။ ဦးသာဒင် က နှယ်ရုံနဲ့ အားမရတော့ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း နေရာကနေ ငုံ့ပြီး နို့တွေကိုပါ စုပ်နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မျက်လုံးကို မှိတ် ခေါင်းကို မော့ ပြီး နို့တွေ အစို့ ခံနေတယ်။

ဦးသာဒင် က ဒီလောက်နဲ့ မရပ်သေးဘူး။ လက်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် က ဆွယ်တာအောက် တိုးဝင် သွားပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စကဒ် က အရှေ့တို နောက်ရှည် ဒီဇိုင်းနဲ့ အသားပျော့ ပျော့ မဟုတ်လား၊ သူ့လက်ကြီးက စကဒ်ပေါ်ကလား စကဒ်အောက် ကလား ဆိုတာကိုတော့ ကျနော် မမြင်ရ၊ ပေါင်ခွဆုံ ထဲ ရောက်နေတာကတော့ သေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်က ငြီးသံ ထွက်လာတာ ကျနော်တောင် ကြားလိုက်မိသလိုပဲ၊ မဖြစ်တော့ ဘူး။ ဒီတိုင်း လွှတ်ပေးထားရင်တော့ ဘေးက လူတွေ အကုန်သတိထား မိကုန်တော့ မှာပဲ၊ စိတ်ပူစ ပြုလာတုန်း အချိန်တဝက် မို့ ရုံထဲ က မီးတွေ ဖြတ်ကနဲ လင်းလာတယ်။ ကျနော် နည်းနည်း တော့ စိတ်သက်သာရသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီး တွေက အပြင်မှာ ပေါ်တင်ကြီး ပွင့် နေတယ်။ သူလည်း သတိထားမိလို့ ကမန်းကတန်း ဘလောက်စ် ကို ဆွဲမပြီး ပုခုံးပေါ် မှာ ကြိုးကို ပြန်ထုံး ချည်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် အရှိန်အရမ်းရပြီး ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာပဲ တက်လိုး နေကြမှာ စိုးလို့ အိမ်ပြန်ခေါ် သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဆဲဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။

“မြတ် ရေ အိမ်ပြန်ကြရအောင်၊ သားက အရမ်းငို နေပြီ၊ နေမကောင်းချင်ဘူးးလားမသိ”

“မောင် က ဘယ်မှာလည်း အပြင်မှာလား၊ မောင် သားကို နည်းနည်း လောက် ထိန်းထားပေးလိုက်ပါလား နောက် အများဆုံး တနာရီပေါ့ ၊ ရုပ်ရှင်က ပြီးတော့ မှာပဲလေ၊ အခု မှ ဇာတ်လမ်းက စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းလာတာ”

ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စကား ကြောင့် ကျနော် တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။ သူ ကျနော့် ကို လိမ်ပြန်ပြီ။ ကျနော် လက်တွေပါ တုံလာတယ်။

“မြတ်၊ အချစ်နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ ရုပ်ရှင်ရုံ ထဲ ဘယ်အဆင့် တွေ ရောက်နေကြပလဲ မောင်မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် ကို ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာ အပေါစား မိန်းမ လို တက်လိုးတဲ့ အခြေအနေမျိုးတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး။ အိမ် ကို ခေါ်လာပြီး အိမ် မှာ လုပ်ချင်သလို လုပ်ကြပါလား”

ကျနော်လည်း ကျနော် ဘာမြင်တယ် ညာမြင်တယ် ပြောမနေတော့ ဘူး။ အသံကို တတ်နိုင်သလောက် ပုံမှန်ထား ပြီးတော့ အကျိုးအကြောင်း ကို အမှန်မြင်နိုင်အောင် ပြောပြလိုက်တယ်။ အခု အချိန် ကျမှ တော့ ကျနော် သူ့ ကို ဒေါသ ထွက်လို့ မရတော့ ဘူးလေ၊ စကတည်းက ကျနော်က အဲလို ဖြစ်အောင် သူ့ကို မနည်း ဆွဲဆောင် ခဲ့ တာ မဟုတ်လား။ ကျနော် အခု ရှင်းပြတာကိုတော့ သူလက်ခံ သွားတယ်။

“ဟုတ်ကဲ့ မောင်၊ မောင် စိုးရိမ်တာကို မြတ်သဘောပေါက်တယ်။ မြတ်တို့ ထွက်လာခဲ့မယ်၊ ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့ မှာ မောင့် ကား နဲ့ လာရပ်ပြီး စောင့်နေလိုက်တော့”

ကျနော်လည်း ကားကို ပတ်ကင်းက နေသွားယူပြီး ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့ မှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မှ၊ သူ့ မိန်းမကို ဖေါက်သည်နဲ့ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး ဆက်ရှင် ပြီးချိန် ပြန်အထွက် ကို လာစောင့် နေတဲ့ ကားသမား ဖာခေါင်းတယောက်လို ခံစား နေရမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်က ရုပ်ရှင်ရုံထဲကနေ၊ အရမ်းချစ်ကြတဲ့ သားအဖ နှစ်ယောက် ထွက်လာသလို ပဲ ၊ ဦးသာဒင် လက်က ကျနော့် မိန်းမ ခါးကို သိုင်းဖက်လို့၊ နောက် ကျနော့် ကို တွေ့လိုက်မှ သူ့ လက်ကို အသာ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က ကားရှေ့ခန်း ကျနော့် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး နောက်ခန်းမှာ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ သား လေးနဲ့ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ဆောရီးနော် အူးသာဒင်၊ သားလေး က နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်လာတာနဲ့ ရုပ်ရှင်တောင် ဖြောင့်အောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး ဖြစ်သွားတယ်”

“ဟေး အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ရဲ့”

လို့ ဦးသာဒင် က ပြန်ပြောလိုက်ပေမဲ့၊ သူ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ အရှိန်ရနေတုန်း၊ ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်သွားရတာ ကို တော့ စိတ်ထဲ ကျေနပ်မဲ့ ပုံ မရှိဘူး။ သူ့မျက်နှာ အနေအထားက တော့ ပျော် နေပုံပါ။ ကြည့်ရတာ သူတို့ နှစ်ယောက် တခုခု ပလန်ချလားသလားတော့ မသိဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ မှာလည်း အပြုံး လေးနဲ့ ၊ ကျနော့် စိတ်ကပဲ ထင်နေလို့ လားမသိပါဘူး။ ကျနော် ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်ရှေ့ မှာ ကားရပ် သူ့ ကို ချပေးပြီး မှ ကျနော် တို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

လမ်းမှာ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မောင် သူ့ကို သူ့အိမ်ရှေ့ ပြန်ချပေးလိုက်တာ၊ မောင့် မိန်းမ ကို အိမ်မှာ တက်လိုး သွားမှာ ကြောက်လို့လား”

လို့ နောက်သလိုပြောင်သလို ပြုံးရင်းက မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ မှာ ကားရပ်လိုက်ရင်းက၊

“မြတ် ထင်တာ အမှန်ပဲ၊ အခုနေတာ သူ အိမ်ကို လိုက်လာခဲ့ရင်၊ မြတ် အခုလို တက်ကြွ နေပုံနဲ့ ဆိုရင် သူ တက်လိုးသွားမှာ သေခြာတာပေါ့”

ခိုင်မြတ်သူ က နည်းနည်း စိတ်ရှုတ်ထွေး သွားသည့် မျက်နှာဖြင့်၊

“အဲဒါ ဆိုရင် မောင်က မြတ် ကို မြတ် ချစ်သူ တက်လိုးတာကို မကြည့်ချင်တော့ ဘူး ဆိုတဲ့ သဘောလား”

လို့ ပြန်မေးတယ်။

“ဟုတ်ပါဘူး၊ မောင်က ကြည့်ချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ အရွယ်ကြီးနဲ့ မြတ်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ဘယ်လို သူက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနိုင်ပါ့ မလဲ၊ မောင် က မြတ် ရဲ့ ဒုတိယ ချစ်သူ၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လိုးတာကို ပဲ ကြည့်ချင်တာ၊ သူက အားကောင်းမောင်းသန် ဆိုတော့ မြတ် ကို ကောင်းကောင်းကြီး စိတ်ကျေနပ်သွား အောင် လိုးပေးနိုင်မှာ”

ခိုင်မြတ်သူ က တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်ရင်း၊

“ခစ်ခစ် မောင် ပြောလိုက်ပုံက လည်း အားရပါးရပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် သူ့ ပစ္စည်း ကို ဟိုတလောက ဘောင်းဘီပေါ် က နေမြင်ဖူးတယ် မဟုတ်လား၊ သူ့ ပြောင်ကြီး က မောင့်ထက် တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်တယ်၊ မောင့် ထက်တော့ ကောင်းကောင်း ဗြင်း နိုင်မဲ့ သဘောရှိတယ်၊ မောင် ပြောသလို ကောင်းထက်ဝင်း က သက်လုံ ပိုကောင်းပြီး အားပိုရှိမယ် ဆိုတာကို တော့ မြတ်လည်း ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ် က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကို ခံကြည့်ချင်တယ်”

“မောင် ရုံအပြင်ထွက်သွားတော့ မြတ် ဦးသာဒင် နဲ့ ဘာလုပ်သေးလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြောင်ချော်ချော် မျက်နှာပေးနဲ့၊

“မောင် စိတ်ကူးယဥ်ထားသလို ဟာမျိုးတွေ မဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါ က မြတ်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လှုပ်ရှားမှု သေးသေးလေးပါ၊ မောင့် စိတ်ကူးယဥ် တွေ အကောင်အထည်ပေါ်လာတဲ့ အချိန် ကျရင် မြတ် သေခြာ ပြောပြပါ့မယ်”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ သိပ်မကျေနပ် တော့ ဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူ ကျ‌နော့် ကို စလိမ်လာပြီ။ သူနဲ့ ဦးသာဒင် တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုင်တွယ်တာ တင်မက သူ့ နို့တွေကို ပါ ဦးသာဒင် စို့ ခဲ့တာ ကျနော် မျက်မြင် တွေ့ခဲ့ ပြီးသားကို ဘာဖြစ်လို့ ကျနော့် ကို ပြန်မပြောနိုင်ရတာလည်း၊ ဘာကြောင့် လျို့ဝှက် ချင်ရတာလဲ။

ညဘက် ၇ နာရီလောက် ကျတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားတယ်။ ခါတိုင်း ထက် အချိန် အကြာ ကြီး ယူပြီး ရေမိုးချိုး၊ နောက်ပြီး အမွှေး ရိပ်စက် အသံလည်း တဂျီဂျီ ကြားနေရတယ်။ သူ့ စောက်မွှေး ဖင်မွှေး တွေ ကို ရှင်းလင်းနေတာဖြစ်မယ်။ ကျနော် က အိပ်ယာပေါ် လှဲ နေရင်းက ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်ဦးမလဲ ဆိုတာ တွေးနေမိတယ်။ ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ အခန်းထဲကျမှ ရင်လျှားထားတဲ့ မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို ချွတ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို အခြောက်သုပ်နေတယ်။ ကျနော်က သူ့ ရဲ့ ချောမွှတ် လုံးတုတ် အချိုးကျ လှတဲ့ ဆက်ဆီ ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ သူက တကိုယ်လုံး ခြောက်သွားမှ ဘရာဇီယာ နဲ့ ပင်တီ အနီ‌ရောင် ရဲရဲ နှစ်ခုကို ထုတ်ပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသားကပ် အလက်စတစ် ဘောင်းဘီ ကျပ် ကို ဆွဲဝတ်လိုက်တယ်၊ အဲကောင်က လေ့ကျင့် ခန်းတွေ ဘာတွေ လုပ်ရင် ဝတ်တဲ့ အစားမျိုး၊ သူ့ ပေါင်လုံး ဖင်လုံးကြီးတွေ က အလုံးအထည်နဲ့ ကို ကြွရွ ပေါ် လာတယ်။ အပေါ် က တီရှပ် ပွပွကြီး ကို ခေါင်းကနေ ကောက်စွတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်က ပွသာပွတာ ခါးက တော့ တိုတိုလေး၊ ဘိုက်သား တောင် ပေါ် ချင်နေတယ်။ ကောလိပ် ကျောင်းသူလေး တယောက် ကျနေတာပဲ၊ တဖက်လှည့် လိုက်တော့ သူ့ ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးက အတုံးလိုက် အတစ်လိုက်ကို ပေါ် နေတာ။ ကြည့်ရတာ သူ့ ဘဲကြီး အတွက် ညစာ ပြင်ဆင်နေတာ ထင်တယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ငေးကြည့်နေရင်းက လက်မ ထောင်ပြလိုက်ရင်း၊

“ဘာလို့ ဒီည အတွက် ပြင်ဆင်နေတာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဘာမှ မထူးဆန်းသလို လေသံနဲ့၊ ပြန်ဖြေတယ်။

“အူးအူးသာဒင် ကြီး ဒီည ညနေစာ အိမ်မှာ လာစားမယ်လေ”
အခန်း ၁၄။

“ဟင် မောင်လည်း မသိရပါလား၊ ဘာလို့ မောင့် ကို ကြိုမပြောတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ မျက်နှာကို လိုးရှင်း မိတ်ကပ်တွေ လိမ်းနေရာက၊

“ဘာပြောစရာလိုလို့လဲ၊ သူ က ညနေစာ ပဲ လာစားမယ့် ဥစ္စာကို”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက် သူပြင်ဆင်နေတာက ကျနော့်ကို တကယ့် အဖြေအစစ်အမှန် ပေးနေတာပဲလေ၊ ရိုင်းရိုင်း ပြောရရင် သူလုပ်နေတဲ့ ပုံက အလိုးခံဖို့ ပြင်ဆင်နေတာပဲ၊ ထုံးစံ အတိုင်းပဲ၊ ကျနော့် မှာက စိတ်နှစ်ခွနဲ့လေ။ မိန်းမ ကို နှမြောတတ ဖြစ်တဲ့ စိတ်ရယ်၊ မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ရယ်၊ နှစ်ခု က ဒွန်ဆွဲနေတာဆိုတော့၊ အင်တာနက်ထဲ ကြည့်ခဲ့ ဘူးတဲ့ ကပ်ကိုး မူဗီတွေ ထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေ ကို တွေးတော နေမိပြီး တကယ့် အဖြစ်မှန်ဆို ကိုယ် ခံနိုင်ရည် ရှိဖို့ စိတ်ဓါတ်ကို ပြင်ဆင်ထားမိတော့ တယ်။

ရှစ်နာရီလောက် ကျတော့ အိမ်ရှေ့တံခါး ‌ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် ပဲသွားပြီး တံခါးဖွင့် ပေးလိုက် တယ်၊ မျှော်ထားတဲ့ အတိုင်း ဦးသာဒင် ကြီးပါပဲ၊ ကျနော် က သူ့ ကို ဧည့်ခန်းထဲ ခေါ် သွင်းလိုက်တယ်။ သူက အရက်ပုလင်း တလုံး လက်ထဲကိုင်လာပြီး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဧည့်ခန်းထဲ လျောက် ဝင်လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ပြီး သမီးရီးစား နှစ်ယောက် တွေ့ကြ သလို မျက်လုံးချင်းဆုံ ပြုံးပြကြတယ်၊ ( ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ထင်နေတာလည်း ဖြစ်မှာပါ)၊ ဦးသာဒင်ကြီးက၊

“သမီး ခိုင်မြတ်သူ အူးလေး သမီး ယောက်ျား နဲ့ အတူ သောက်မှာကိုတော့ မကန့်ကွက်ပါဘူးနော်”

လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ ကျနော်ကို့ မူးအောင် တိုက်ပြီး ကျ‌နော့် မိန်းမ ကို လိုးမလို့လားမသိ။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ သူ့ မျက်နှာလေး က နီမြန်းနေတယ်။

“မကန့်ကွက် ပါဘူး အူးဒင် ကလည်း၊ မောင် က တခါတလေ မိတ်ဆွေနဲ့ ဆုံမှ သောက်တတ်တာ၊ မြတ် အတွက် က ဘာမှ ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ လုပ်ပါ၊ သောက်ကြပါ၊ မြတ်တို့ နဲ့ ပျော်ပျော် ပါးပါး ပေါ့”

ကျနော့် နားထဲ နောက်ဆုံး စကား ဖြစ်တဲ့ မြတ် တို့ နဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး ပေါ့ ဆိုတဲ့ စကား အဓိပ္ပါယ်ကို ဘာသာပြန် နေမိတယ်။ ဟုတ်ကဲ့ ဦးသာဒင် က ကျမ ယောက်ျား နဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်နိုင်သလို ကျမ ကိုလည်း ပျော်ပျော် ပါးပါး စားနိုင်ပါတယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။

ခိုင်မြတ်သူ က နောက်ဖေး ကဖန်ခွက် နှစ်လုံး နဲ့ အမြည်း စားစရာတွေ သွားယူလာပြီး စားပွဲပေါ် တင်ပေးတယ်။ ကျနော် က နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော့် ဘေးမှာ လာပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျ‌နော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က တယောက်ထိုင် ဆိုဖာ မှာ ထိုင်မဲ့ အစား ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်တာ ကို ဝမ်းသာနေမိတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက သူယူလာတဲ့ ဂျော်နီဝါကား ဘလက်လေဘယ် ပုလင်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ဖန်ခွက် နှစ်ခုလုံးကို ငှဲ့ ထည့်လိုက်တယ်။ နောက် တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကောက်ကိုင်ပြီး ချီးယား လုပ်လို့ ပထမဆုံး တခွက် မော့ သောက်လိုက်ကြတယ်။ နောက်တော့ စကား စမြီ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း လျောက် ပြောဆိုဖြစ်ကြတယ်။ အဲလို ပြောလိုက် သောက်လိုက် လုပ်နေကြချိန်၊ ခိုင်မြတ်သူ က၊

“မောင် ၊ မောင်က သိပ်လည်း သောက်နိုင်တာ မဟုတ်ဘူးနော် အများကြီး လိုက်သောက်မနေနဲ့ဦး”

လို့ ပြောပြီး ရီနေတယ်။ ကျနော် လည်း မခံချင်စိတ်နဲ့၊

“အမယ်လေး ဝီစကီ သုံးလေးပက် လောက်က တော့ အာတောင် မစွတ်ပါဘူးကွာ၊ ”

လို့ ပြောရင်း ထပ်ထည့် ပြီးတောင် သောက်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ကတော့ အေးဆေး ပဲ အမြည်းလေး စားရင်း က မြှင်းသောက်နေတယ်။ နောက် တော့ ဝီစကီ ရဲ့ ထုံးစံ အတိုင်း တက်လာတယ်။ အတော့် ကို ရီဝေလာတာမှ မျက်လုံးတောင် ဖွင့် မရချင်တော့ ဘူး၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိုးစား ပြီး မတ်မတ်ထိုင်ဖို့ ကျိုးစား ပေမဲ့ လူက သာခွေ ယိုင်ချင်နေပြီ။ နောက် ဘယ်ကနေ ဘယ်လို အိပ်ပျော် သွားမှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး။

ကျနော် အိပ်ရာ က နိုးလာတော့ အချိန် က ည ဆယ်နာရီခွဲ လောက်တောင် ရှိနေပြီ။ ကျနော့် အနားမှာ ဦးသာဒင် ရော ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ရော မရှိကြဘူး။ ကျနော့် ရင်ခုံ သံတွေ မြန်လာတယ်။ အိပ်ခန်းကို ခြေဖျား ထောက်ပြီး သွား ကြည့်တယ်။ မတွေ့ဘူး။ မီးဖိုထဲ က ငြီးသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ အမူးတွေ အိပ်ချင်စိတ် တွေ ရုတ်ခြည်းပျောက် သွားတယ်။ မီးဖိုချောင် နားရောက်တော့ နံရံ ဒေါင့်စွန်းလေးကို ကွယ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုက် ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင်တို့၊ ဖက်ပြီး ကစ်စ် တွေ ဆွဲနေလိုက်ကြတာ။ ဦးသာဒင် လက်ဖဝါးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေကို အားမနာတန်း ဆုပ်ညှစ် နှယ်နေတယ်။ နောက်လက်တဖက်က လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံကို ဘောင်းဘီပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် က ကော့ ပြန် နေတာပဲ။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေကတော့ အပြည့်အစုံ ပဲ ရှိနေသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တီရှပ် ကသာ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေတာ။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ကြမ်း ကြမ်း တမ်းတမ်း အကိုင်အတွယ် အောက် မှာ ဖီးတက်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံက ကျနော့် လီးကို မာတောင်လာစေတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ကို သိုင်းဖက်ပြီး တီရှပ် အောက်မှာ လက်လျိုလို့ ဘရာဂျိတ်ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစား နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကဦးသာဒင် လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုပြီး နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းနေတယ်။

ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ကို ခါးက ကိုင်လို့ အသာတွန်းရင်း ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင်ကို ကျောပေးလျှက်သား ဖြစ်သွားပြီး ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ကိုင်းကိုင်း လေး ဖြစ်သွား လို့ မှောက်ရက် လှဲမကျသွားအောင် စားပွဲကို လက်ထောက် တွန်းထားလိုက်ရတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ပုဆိုးအောက် က ထောင်ထနေနဲ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို ထိုးထောက် ထားရင်း ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲမချွတ်လိုက်တယ် ခိုင်မြတ်သူ ကလက်နှစ်ဖက်ကို အလိုက်သင့် မြှောက်ပေး လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တီရှပ် ကျွတ်သွားတော့ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဘရာဇီယာ အနီရဲရဲ ကို အနောက်က နေ အသာ ဂျိတ်ဖြုတ်ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ပြုတ်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေက ထွက်ကျလာတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ နို့နှစ်လုံးကို အနောက်က နေဖက်ပြီး လက်ဖဝါး တဖက် တလုံးစီ ကိုင်လို့ အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းက ကျောပြင်လေးကို လည်း ငုံ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ဖင်ကြီးကို အနောက် ကော့ ပေးပြီး ဦးသာဒင် လီးကြီးကို ဖင်ကြား နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် အိမ်ရှေ့ မှာ အိပ်နေတာ နိုးသွားမလား ဆိုတာတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲ အသံထွက်ပြီး အကျယ်ကြီး ငြီးနေတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ကတော့ တကယ့်ကို ထန်တာပဲ၊ ကိုယ့်ယောက်ျား အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်နေတာကို ပြစ်ထားခဲ့ ပြီး မီးဖိုထဲ မှာ အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး နဲ့ လာပလူးနေတာ၊ ကျ‌ေနော်က ကြည့်ရင်း လီးတောင် လာပေမဲ့ အဖိုးကြီးကို လည်းမနာလို ဖြစ်နေမိတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ မတန် မရာလို့ လည်း တွေးမိတယ်။ မိန်းမ က ဖွေးဥ နေပြီး ဆက်ဆီ ဘော်ဒီ၊ စာတွေ အထဲက အတိုင်းဆို ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ပေါင်တန်နဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး၊ ဦးသာဒင်ကြီးက အသား ညိုမဲမဲ လူကောင်က တော့ ထွားထွားကြီး၊ ဘီယာဘိုက်ကြီးကလည်း ရှိသေး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကသူနဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် တော့ ကစား စရာ အရုပ်ကလေး လို ဖြစ်နေရတာ။

စိတ်က မနာလို လည်း ဖြစ် လီးကလည်း တောင် လာတော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး၊ ခုန အိပ်ပျော် သွားတဲ့ နေရာ ပြန်လာပြီး ချောင်းဆိုးရင်း မိန်းမ နာမည်ကို အော်ခေါ် လိုက်တယ်။ ခုမှ နိုးသလို ပုံစံ နဲ့ မျက်လုံးတွေ ဘာတွေ ပွတ်ပြီးတော့ ပေါ့။ မီးဖိုထဲက အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်၊ ပြီးမှ လာပြီ မောင် ဆိုတဲ့ မိန်းမ အသံ ထွက်လာတယ်။ ခနနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်လာကြတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကျနော့် ဘေး က ဆိုဖာမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ သူ့ ပုဆိုး အောက် က ထိုးထိုးထောင်ထောင် ကြီးကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင် ထားရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က တီရှပ် ကို ကမန်းကတန်း ပြန်ဝတ်လာပုံပဲ၊ ဖရို ဖရဲနဲ့။ အောက် က ဘရာက ဂျိတ်တောင် ပြန်မတပ် ရသေးဘူးထင်တယ်။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း လှုပ်ခါ နေတာပဲ။ ကျနော်လည်း ခုမှ နိုးလာပြီး ရေငတ်သလို နဲ့ ရေတခွက်တောင်းလိုက်ပါတယ်။ ရေသောက်ပြီး နောက် ရေချိုးခန်း ထသွားပြီး သေးပေါက်တယ်၊ ကျနော် ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီးထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါ မှာ ဝင်ထိုင်နေတယ်။ ကျနော် က သူတို့ နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ အကြည့်ချင်း လွဲပြီး နေနေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ အရက်ခွက်တွေ ဖြည့် အမြည်း ပုဂံ တွေ ဟိုရွှေ့ ဒီရွှေ့ အလုပ်များချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ အသက်ရူသံ က မမှန် သေးဘူး၊ သူအသက်ရူ လိုက်တိုင်း နို့ကြီးတွေက တက်လိုက်ကျလိုက် သိသိသာသာ ဖြစ်နေတယ်။ နူတ်ခမ်း မှာလည်း နူတ်ခမ်းနီ တွေက အနားဘက်တွေ ပေနေတယ်။ မှန်ကြည့်ပြီး ပြင်ဖို့ အချိန်မရလိုက်လို့ ပေါ့။

ကျနော်လည်း အိပ်ပျော်သွားတာ ဆောရီးဘာညာနဲ့ ပြောတယ်။ ဦးသာဒင် က ရပါတယ်ဘာညာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်သွားရလို့ သိပ်ကျေနပ်ပုံ မရဘူး။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကထမင်းစား ကြရအောင် ဆိုပြီး ခေါ်လို့ ကျနော်တို့ မီးဖိုထဲ က ထမင်းစားပွဲ မျာ သွားထိုင်ကြတယ်။ ကျ‌နော်က စားပွဲ အစွန်မှာ ထိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင်ကြီးဘေး ဝင်ထိုင်တယ်။

စားနေရင်း နဲ့ သတိထားမိတာက ခိုင်မြတ်သူ လက်တဖက် ပျောက်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက လက်နှစ်ဖက်စလုံး စားပွဲပေါ် မှာမို့ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် လီးကို စားပွဲအောက် ကနေ ကိုင်နေပုံ ပဲ။ သူက ကျနော် သိပြီးသားမို့ ဂရု စိုက်ပုံ မပေါ် ပေမဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ဟန် မပျက်ရအောင် အစားအသောက်ကို စားပြနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က တချက်တချက် ပြုံးလိုက်တာ လည်း တွေ့ရတယ်။ စားပြီးတော့ လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေဖို့ ကျနော် ခွင့် မပေးတော့ ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးက ပြန်တော့မယ် လို့ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတယ်။ မပြန်ခင်မှာ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ရှေ့ တံခါးဝ မှာ ဦးသာဒင်ကြီးကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် ရှေ့ မှာ မို့ ဦးသာဒင် ကြီး တောင် အံ့အား သင့် သွားပုံရတယ်။

ဦးသာဒင်ကြီး အိမ်ထဲက ထွက်သွားလို့ အိမ်တံခါးပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး နီနီ နဲ့ အိပ်ခန်း ထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်က နေ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ သူက ကျနော် အနောက်က ပါလာမှန်းသိတယ်။ ကုတင်ပေါ် တက် ပက်လက်လှန်လှဲရင်း ဘာမှ မပြောပဲ မျက်နှာကျက်ကို ပဲ ငေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း၊

“သူ့ ဟာကြီးက မောင့် ထက်ကြီးလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘက်လှည့်လှည့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။

“ထင်တာပဲ၊ မြင်ရသေးဘူး၊ မောင် ရိပ်မိတယ်မလား၊ ထမင်းစားနေတုန်း မြတ် ကိုင်ကြည့်နေတာ၊ မောင့်ထက် လုံးပတ်လည်းတုတ်တယ်၊ ရှည်လည်းရှည်တယ်၊ မာလည်းမာတယ်”

“မြတ် ဖင်ကြားထဲကို ထောက်ပွတ်နေတုန်းက ဘယ်လိုနေလဲဲ””

လို့ မေးလိုက်တော့ မျက်နှာ နည်းနည်း ပျက်သွားတယ်။

“မောင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေတာလဲ”

“ဆောရီး မြတ်၊ မောင် မြတ်တို့ အရှိန်ရနေတုန်း ပွဲဖျက်လိုက်ရတာ၊ မောင် စိတ်ထဲ နည်းနည်း ဂျယ် ဖြစ်သွားလို့”

“အင်း သူ က မောင့် လို မဟုတ်ဘူး၊ အရမ်း ကြမ်းတယ်၊ လက်ကြီးတွေ ကလည်း မာတင်းနေတာပဲ၊ သူ မြတ်ကို ဖက်ထားတဲ့ အချိန်၊ မြတ်တကိုယ်လုံး ကို သူ့ ကိုယ်လုံးကြီးက ဖိထားသလိုပဲ၊ မြတ် ကိုယ်လုံး လေးက သူ့ ကိုယ်ထဲ မှာ အရုပ်ကလေး လိုပဲ၊ ဒါနဲ့ မောင် ဘယ်အချိန် အိပ်ရာနိုး လာတာလဲ”

“သူက မြတ် တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် က ဆွဲ မချွတ်ခင်လေးပါ”

“အာ့ ဆို ဘာလို့ ဆက်ကြည့်နေတာလဲ၊ ဘာလို့ ချက်ခြင်း မတားလဲ”

“မသိဘူး၊ ပထမ တော့ ကြည့်ကောင်းသလို ပဲ ဒါပေမဲ့ သူက ဘရာချွတ်ပြီး ကိုယ့် မိန်းမ နို့တွေကို အားရပါးရ နှယ်တော့ မနာလို ဖြစ်လာတယ်။ ဒီအဖိုးကြီး အသက်ငါးဆယ်ကျော်က ငါ့မိန်းမ အသက် နှစ်ဆယ်ကျော် နုနု လှလှလေးကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာ မကြည့်ရူစိမ့် တော့ လို့”

“ဟွန့် မောင် ကလေ၊ မြတ်ထင်ပါတယ်၊ မောင် စိတ်ကူးယဥ် ခဲ့သလို မောင့် မိန်းမ သူများ နဲ့ လိုးတာကို မောင် ကြည့်ဖို့ သတ္တိ မရှိလောက်ပါဘူးလို့”

ပြောနေရင်းနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက ဗိုင်ဘရိတ် ဖြစ်သွားတယ်၊ မက်ဆေ့ ရောက်လာတာ၊ သူက မက်ဆေ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဖုံးကို ကျနော့် ထိုးပြတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးဆီက၊

….နင့် ယောက်ျား အိပ်သွားပလား….

တဲ့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း၊

“မြတ် ဘာပြန်ပြောရမလဲ”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲတော အီလယ်လယ်ကြီး။

“မသိဘူးလေ ချစ်က ရော ဘယ်လို စိတ်ကူးလို့လဲ”

“မြတ် ကတော့ ..ဟုတ်..သူအိပ်သွားပြီလို့.. ပြန်ရိုက်မလားလို့ ခစ်ခစ်”

“မြတ် သဘောကျသလို ဆုံးဖြတ်ပါ၊ မောင် ကတော့ မြတ်ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ဆုံးဖြတ် အားပေးမှာပါ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် က ဆင်းလိုက်ပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီအကျပ်ရယ်၊ အတွင်းခံ အနီရယ် ကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး၊ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ပေါင်ကို ကားလို့၊

“ဒီမှာ ကြည့် မောင်၊ အူးသာဒင် ကြီးကြောင့် မြတ် ပိပိ တခုလုံး စိုရွှဲ နေခဲ့ ရတာ”

ကျနော်လည်း သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေက စိမ့ကျလို့ ‌ပေါင်ရင်း အတွင်းသား မှာတောင် စေးကပ် ကပ် နဲ့ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးကို ဆွဲယူပြီး ရီပလိုင်း မက်ဆေ့ ရိုက်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ send ဆိုတာ မနှိပ်သေးပဲ သူ့ကို ပြန်ပေးလိုက်တယ်။ မက်ဆေ့က၊

….ဟုတ်..ကျမ ယောက်ျား အိပ်ပျော် သွားပြီ….
အခန်း ၁၅။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို သေခြာကြည့်ပြီး၊

“မောင် သေခြာတယ်နော်”

လို့ မေးလိုက်တယ်။

“သေခြာတယ် မြတ်၊ တကယ့် အမှန်တရား ကို မောင် လက်ခံရတော့ မှာပဲ၊ မြတ် ဒီည သူနဲ့ စိတ်ရှိသလို သာ နေပါတော့”

“ဟော သူ့ဆီက ရီပလိုင်းလာပြီ၊ သူ အိမ်နောက်ဖက် တံခါးနားမှာ စောင့်နေမယ်တဲ့၊ မောင် အခန်းထဲ မှာပဲ နေပါလား၊ မြတ် သူ့ ကို တခြား အခန်းတခုခု ထဲ ခေါ် လာခဲ့မလို့၊ မောင် မြတ်တို့ ကို ကြည့်ဖို့ စိတ်ခိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်”

“အိုကေ၊ မြတ် စိတ်ချမ်းသာ သလိုသာ လုပ်တော့၊ မောင် ဒီည ဘာအနှောက်အယှက်မှ မပေးတော့ ပါဘူး၊ ဒီအခန်းထဲ မှာ ပဲ နေလိုက်တော့ မယ်”

ကျနော် မြတ်ကို သွားခိုင်းလိုက်ပေမဲ့ ရင်တော့ နည်းနည်း နာရတယ်။ ကျနော့် မိန်းမကို သူ့ အဖေလောက် ရှိ တဲ့ လူကြီး အလိုးကို ခံခိုင်းလိုက်ရတာ နှမြောစရာ ကောင်းလိုက်တာလို့ တွေးမိလို့လေ။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို တချက် လှမ်း ကစ်စ် လိုက်ပြီး သူ့ ပင်တီ နဲ့ ဘောင်းဘီကို ပြန်ဝတ်တယ်။ နောက် သူ့ ဖုံးကလည်း အသံမြန်လာရော ဖုံးကို ကမန်းကတန်း ကြည့်ပြီး အခန်းပြင်ကို ထွက် အပြင်ကနေ တံခါးကို ပြန်ပိတ်သွားလိုက်တော့တယ်။ တံခါးမပိတ်ခင် ကျ‌နော့် ကို ဖလိုင်းကစ် လုပ်ပြသွားသေးတယ်၊ သူ့ မျက်နှာက အရမ်းကို တက်ကြွနေတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုန်နှုံး တွေလည်း တအားမြန်လာတယ်၊ မနေနိုင်တော့ ဘူး၊ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲလို့ ပုဆိုးကို လှန်တင်ပြီး ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်လို့ ဂွင်း စတိုက်မိတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကိုလိုးလိုက်၊ ပါးစပ် ကို လိုးလိုက် လိုးနေတာကို မြင်ယောင် နေမိ တော့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ထွက်သွားတာ လေးဆယ့် ငါးမိနစ် လောက် ရှိသွားပြီ ဘာသံမှ အပြင်က မကြားရဘူး။ ကျနော်တောင် ဂွင်းထု တာ နှစ်ခါလောက် ပန်းထွက်ပြီးသွားပြီ။ ဘယ်လို အခြေအနေ ရောက်နေပြီလဲ သိချင်လာ လို့ သွားချောင်းမလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ခုန နှစ်ခါလောက် လရည်ထွက်ထားလို့ ထန်တာတော့ နည်းနည်း လျော့ သွားတယ်။

အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာလည်း ဘာသံမှ မကြားရ၊ အနောက်ဖက် မီးဖိုချောင် ဆီ သွားတော့ လည်း ဘာသံမှ မကြားရ။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ အပေါ် ထပ်က အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက် ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ လှေခါးထစ် ကနေ ခြေဖျားထောက်ပြီး တက်သွားလိုက်တယ်။ အပေါ်ထပ် ကလုံးဝကို မှောင်မဲ နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခန်းတခန်းရဲ့ တံခါး အောက်ခြေက မီးရောင်လေး ထွက်နေတော့ အဲဒီ အခန်းနားကို ကပ်သွား လိုက်တယ်၊ တံခါးလက်ကိုင် လှည့်ကြည့်တော့ အထဲက ဂလန့်ချထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံ ဖီးသံ ကို ကြားနေရတယ်။ တချက်တချက် ထအော်သံ တောင် ကြားရတယ် ဆိုတော့ သူ အလိုးခံနေရတာ သေခြာ သွားပြီ။

“အားးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…အူး ဖြေးးးးးးဖြေးးးးးးးးး”

နောက်ပြီးတော့ တကျွီကျွီ နဲ့ ကုတင်မြည်သံ၊ တဖတ်ဖတ် နဲ့ အသားချင်း ရိုက်သံ တွေက ညဘက် တိတ်ဆိတ်ချိန် ဆိုတော့ အတိုင်းသား ကြားနေရတယ်။ သေခြာတာပေါ့၊ ကျနော့် လီးက ပြန်မာလာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အော်ငြီး သံနဲ့ တဖတ်ဖတ် လိုးသံ တွေက ကျနော့် စိတ်တွေကို တအား ထကြွလာစေလို့ လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကကိုင်ပြီး ညှစ် ထားလိုက်မိတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီး ကျနော်ဂွင်းထုတာ နှစ်ချီ၊ နောက်ပြီး အချိန်ကလည်း တနာရီလောက် တောင် ရှိနေပြီ၊ သူတို့ လိုးနေကြတုန်း ပဲ ဆိုတော့ တော်တော်ကို လိုးနိုင်တယ် ဆိုရမှာပဲ။ ကျနော် တံခါးနားကပ် နားထောင်နေတာတောင် နောက်ထပ် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ရှိတော့ သူတို့ ပြီးတော့ မယ်ထင်တယ်၊ အသက် ရူသံတွေလည်း ကျယ်လာ၊ ဆောင့်သံကလည်း မြန်လာတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ အသံက မောနေသလို တုံခါနေတယ်။

“အူးရယ် မြန် မြန်လေး လိုးပါ။ မြတ် ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပေးစမ်းပါ”

ဟိုက် ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကို လရည်တွေ ထည့်ခိုင်းနေပါလား၊ စောက်ဖုတ်က ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ ခနနေတော့ အီးအီးအားအား အသံထွက်လာတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ အသံတော့ မဟုတ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ဖြစ်မယ်။ မိန်းမ က အသံမထွက်တော့ ဘူး။ ပြီး တော့ အသံလုံးဝ တိတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ သူတို့ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး နားနေကြ ပြီထင်တယ်။ ကျနော်လည်း လှေခါးက ခြေဖွ နင်းလို့ အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့ တယ်။ အခန်းထဲက အိပ်ယာပေါ် လှဲလို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးကတော့ ပုဆိုးအောက် မှာ မတရားကို ထောင်ထနေတာပေါ့။ အဖိုးကြီး ကျနော့် မိန်းမ ကို တဖတ်ဖတ် လိုးနေတဲ့ အသံ ရယ်မိန်းမ ကောင်းလွန်းလို့ အော်ငြီးနေတဲ့ အသံရယ်က ကျနော့်ကို တကယ် ဖီးတက်စေတယ်။ စောင့်ရင်း စောင့်ရင်း ခိုင်မြတ်သူက ပေါ် မလာ။ ဂွင်းထုထားတာနဲ့ အရက်ရှိန်နဲ့ ကြောင့် ခနအတွင်းမှာ ကျနော်လည်း အိပ်မောကျသွားခဲ့တယ်။
…………………………

မနက် ကျနော် အိပ်ရာ က နိုးလာတော့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ကျ‌နော့် ဘေးမှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ အိပ်မောကျ နေရှာတယ်။ သူ့ နို့တွေ မှာရော ဘိုက်မှာ ရော အနီမှတ် တွေ တွေ့ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ညက မညှာ မတာ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လုပ်သွားတယ်ထင်တယ်။ လက်သည်း ခြစ်ရာ တွေတောင်မှ တွေ့တယ်။ နောက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ထားတဲ့ အရာတွေရော။ ပေါင်တွေ ပေါ် မှာတွေ့တယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက အရင်ကထက် စာရင် နည်းနည်း တောင် ပြဲလန်နေသလိုပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ သူ့ ရဲ့ ပထမဆုံး ယောက်ျား မဟုတ်တဲ့ သူစိမ်း တယောက် က လိုးတာ ခံလိုက်ရပြီးတော့ မောပန်း သွားပုံပဲ။ သူက တော့ အတွေ့အကြုံ လို့ ပြောပေမဲ့ ၊ သူ့ပုံ က ဦးသာဒင် ကြီးကို ကျနော့် ထက်တောင် ပိုကြိုက်နေပုံပဲ လို့ ချဥ်ချဥ် တူးတူး နဲ့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အိပ်မောကျပြီး ဟတတ လေး ပွင့်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွ လေး တချက်နမ်း ပြီး ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်း ထွက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ မိန်းမ ည က ဘယ်လောက်များ အလိုးခံ ခဲ့သလဲ ဆိုတာ တွေးပြီး ကျနော့် လီး က တောင်လာ လိုက်သေးတယ်။

ကျနော် က ဒီနေ့ ရုံးတက် ရမှာ၊ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကခါတိုင်းလို ကျနော့်ကို မနက်စာ ပြင်ဆင်မပေးနိုင် တော့ဘူး။ ပထမ ဆုံး အကြိမ် မို့ လေလို့ သဘောထားပြီး သူ့ ကို အိပ်ရေးဝ ပါစေတော့ လို့ မနိုးတော့ ပါဘူး။ အိမ်က မထွက်ခင်ပဲ စာတိုလေး တခု ရေးပြီး အိပ်ယာဘေးမှာ တင်ထားခဲ့လိုက်တယ်။

..မောင် တို့ အိမ်နီးချင်း မြတ် ဘဲကြီး နဲ့ အချိန် ရှိခိုက် ပျော်ပါး နိုင်ပါစေ..

အခန်းထဲ က ကလေး ပုခက်စင် မှာအိပ်နေတဲ့ သားကို တချက် ကြည့်လိုက်ပြီး အပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ တံခါး ပြန်မပိတ်မှီ မှာ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် နိကပ် အိပ်နေတာကို သတိရလိုက်တယ်။ အဲလိုကြီး မထားခဲ့ချင်တာနဲ့ ပြန်ဝင်ပြီး ညဝတ်အင်္ကျီ လေးကို သူ့ ကိုယ်ပေါ် ခြုံထားပေးလိုက်တယ်။ အိမ်က ကားမောင်း ထွက်လာပြီး ဦးသာဒင် အိမ်ရှေ့ က ဖြတ်လာတော့ လှည့်မကြည့်ရဲ ဘူး မျက်နှာပူနေမိတယ်။ ရှက်တာလားဘာလား တော့ မသိ။

ရုံး ရောက်တော့ လူတွေက ကျနော့် မျက်နှာ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ၊ အိမ်မှာ ဘာဖြစ်ခဲ့လို့လည်း လို့ ဝိုင်းမေး ကြတယ်။ ကိုယ်က ကိုယ့် စိတ်ထဲမှာ ပဲ ဖြစ်တယ် ထင်နေတာ မျက်နှာပေါ် မှာ ပေါ် နေမှန်း သတိမထား မိဘူး။ အဲတော့ မှ ဟန်ဆောင် အပြုံးနဲ့ အလုပ်ထဲ အာရုံ နှစ်လိုက်တယ်။ ခနတာတော့ မေ့ သွားတယ်။ ဆယ့်နှစ် ထိုးကာနီး လောက်ကျမှ ဖုံးမှာ မက်ဆေ့ ပေါ် လာတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ။

…ဟေး ကိုသဝန်တိုကြီး ၊ ဘာလို့ ရှင့် မိန်းမ ကလေးကို ဒီအတိုင်း ကြီး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ထားပြစ် ခဲ့ရတာလဲ၊ အိမ် တံခါးမ ကြီးကလည်း လော့ ချ မသွားဘူး…နောက်ပြီး မက်ဆေ့လည်း မပို့ဘူး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..

ကျနော် စိုးရိမ်သွားမိတယ်။ ဟိုက် ငါ တံခါးပိတ်ကာနီး သူ့ကို ညဝတ်အင်္ကျီ ပြန်သွားခြုံပေးရင်း တံခါး လော့ချ ဖို့ မေ့ သွားတာထင်တယ်။ ကမန်းကတန်း ခိုင်မြတ်သူ ဆီ ဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ဖုံးကိုင်လိုက်ရော၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် ဘယ်က ဘာစပြောရမှန်းမသိတော့ ဘူး အထစ်ထစ် ဖြစ်သွားတယ်။

“မြတ်…ဘယ်….အချိန်..က နိုးလာလဲ”

“ဟွန့် နာရီဝက်လောက် ရှိပြီ။ မောင် အဆင်ပြေရဲ့လား”

ကျနော် ကသာ မျက်နှာ ပူပြီး ဘာစကားပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေတာ၊ မိန်းမ ကတော့ အေးဆေးပဲ၊ ဘာမှ ရှက်ရွံ့တဲ့ လေသံ မရှိဘူး။ ကိုယ့် မိန်းမ ကို အိမ်နီးချင်း ဦးလေးကြီးက မနေ့ည က ကိုယ့်အိမ်ပေါ် မှာ ကောင်းကောင်းကြီး လိုးသမ သွားတာ သိနေရပြီးမှ ၊ ဘယ်လို အဆင်ပြေနိုင်ပါ့ မလဲ။ ဒါပေမဲ့ ဘာပြောလို့ ရမှာလဲ၊ စိတ်ကို အသာလျော့ အသက်ပုံမှန် ရူပြီးမှ၊ အသံမှန်မှန်နဲ့၊

“မောင်က အဆင်ပြေပါတယ်။ ည က မြတ် တော်တော် ပျော် ရတယ်ထင်တယ်။ မနက် မောင်နိုးတော့ မြတ် တော်တော်လည်း ပင်ပန်းပြီး အရမ်း အိပ်မောကျနေတာ တွေ့တာနဲ့ မနိူးရက် တော့ပဲ ဒီတိုင်း ထွက်လာခဲ့တာ”

“အင်း နည်းနည်း တော့ ပြိုင်းသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ အဆင်ပြေနေပါပြီ။ မောင် ဘယ်အချိန် အိမ်ပြန် ရောက်မလဲ၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကမက်ဆေ့ ပို့တယ်။ သူက ဒီညနေ အိမ်လာခဲ့မလို့တဲ့၊ မြတ်တို့ နဲ့ ဒီလကုန် သွားမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေးရအောင် ဆိုပဲ”

ကျနော့် ယောက်ဖ လာမဲ့ တကယ့် အကြောင်းရင်းက ကျနော့် မိန်းမ ကို လာကျူ မှာ ဆိုတာ သိနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ နိုင်ဖို့ ဖန်တီးပေးရဦးမှာပေါ့။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ကျနော် က ကျနော့် မိန်းမကို ဦးသာဒင် ကြီး လိုးနေတာထက်၊ ကောင်းထက်ဝင်း လို လူငယ် လူသန် လေး လိုးတာ ပိုကြည့်ချင်တာ မဟုတ်လား။

“ဒါဆိုရင် မြတ် တို့ လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဖို့ အချိန် ရအောင် မောင် ဘယ်အချိန် လောက် ပြန်လာခဲ့ ရမလဲ”

“အင်း မောင် ပြန်နေကျ အချိန်ထက် တစ်နာရီလောက် နောက်ကျ ပြီးမှ ပြန်လာလို့ ရမလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြောရင်း ခနနားလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ၊

“မောင် က အခု မှ တကယ့် ကပ်ကိုး လင် တယောက် ဖြစ်လာပြီ။ သူ့ မယားကို တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ ပျော်ပါး ရအောင် ပရိုက်ဗိတ်စီ ပေးလို့၊ ခုချိန် တော့ မောင် ချောင်းဖို့ အခွင့်အရေး ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ မြတ်သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့ ခရီးစဥ် မှာတော့ မောင် အခွင့်အ‌ရေး ရမှာပါ”

“ဟုတ်တယ်၊ ခု ချိန် မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ နဲ့ ခရီးသွားနေတုန်း ဆိုလည်း အန္တရာယ် မများဘူးလား၊ ညီမလေး ကလည်း ခရီးစဥ် မှာ ပါမှာပဲလေ။ မောင် တို့ က စန္ဒာ့ ကို ဒီကိစ္စ တွေ ပေးသိလို့ မှ မရတာ”

“သိပ်လည်း စိတ်ပူ မနေပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါ၊ မောင့် ယောက်ဖ မြတ် စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတာ မောင် သေခြာ မြင်ရ……”

ခိုင်မြတ်သူ စကားပြောလို့ မဆုံးသေး အိမ်ရှေ့တံခါး ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကဖုံးကိုင်ရင်း တန်းလန်း နဲ့ အိမ်ရှေ့ ကို လျှောက်သွားသံ ကြားတယ်။ သူ တံခါးကြားကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်ထင်တယ်။ ဖုံးထဲမှာ တိုးတိုးလေး လာပြောတယ်။

“အူး သာဒင် ကြီး အိမ်ရှေ့မှာ ရောက်နေတယ်”

ကျနော့် ရင်ခုံသံ မြန်သွားတယ်။ ဖုံးကို မပိတ်ပဲ ထားလိုက် သူတို့ စကားပြောကြတာ နားထောင်ချင်တယ်လို့ ကျနော်က ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မောင် သေခြာလို့လား”

လို့ ပြန်မေးတယ်။ အင်း သေခြာတယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်မှ သူက ဖုံးကို လက်မှာကိုင်ရင်း တံခါးကို သွားဖွင့်လိုက်တယ်။

ဦးသာဒင် ကအပြင်က နေ ခိုင်မြတ်သူ ကို ပုံမှန် နူတ်ဆက်လိုက်တာ ကြားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော် နားထောင် နေမှန်းသိလို့ ပုံမှန် စကား နဲ့ ပဲ နူတ်ဆက် နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်ထဲဝင်လာသံကြားတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကျနော့် အကြောင်းလှမ်းမေးတာကြားတယ်။ ရုံးသွားနေလားပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ ကအွန်း တလုံး ပဲ ဖြေသံကြားတယ်။ ပြီးတော့ စကားပြောသံ တိတ်သွားတယ်။ တပြွတ်စ်ပြွတ် အသံကြားတယ်၊ အသက်ရူသံ မြတ်တာတွေ ကြားတယ်။ ကြည့်ရတာ ဦးသာဒင် က ကျနော့် မိန်းမကို လှမ်းဖက်ပြီး ကစ်ဆစ် ဆွဲ နေတာ ဖြစ်မယ်။ ဖုံးနဲ့ အဝတ်စရွတ်ရွတ်ရှက်ရှက် ပွတ်သံ ထွက်လာပြီး ဖုံး ကော်နက်ရှင်း ပြတ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပရိုက်ဗိတ်စီ အတွက် ဖုံးကို ပိတ်လိုက်တာပဲ လို့ ထင်တယ်။ ရင်ထဲ မှာ တမျီုးကြီးပဲ အောင့်သီး အောင့် သက် ဖြစ်သွားတယ်။

နေခင်းကြောင်တောင် ကြီး တောင် ကျနော့် မိန်းမ က သူ့ ဘဲကြီး နဲ့ ကျနော်တို့ အိမ် မှာ ချစ်ပွဲ ဝင် တော့ မှာ ပါလား။ ကျနော် ဖုံး ကို ထပ်ခေါ် လိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးတောင် မကိုင်တော့ ဘူး။

အလုပ် ထဲ မှာ အချိန် က ဒရွှတ်ဆွဲသလို တနာရီ တကမ္ဘာလောက် ကြာသလို ထင်နေရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော့် ကွန်ပြူတာကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့် အခန်းထဲမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေမိတယ်။ အလုပ်က သူငယ်ချင်း တယောက်က အပြင်ထွက် ဆေးလိပ်သောက် ရအောင် လို့ ခေါ် လို့ လိုက်သသွားပြီး သူ့ ဆီက စီးခရက် တလိပ် ယူသောက်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို လုံးဝ ပြန်မခေါ် ဘူး ၊ သုံးနာရီ လောက် ရှိသွားပြီ။ ကျနော် ဖီးတွေ အောက် ပြီး သူ့ ဖုံး ကို ထပ်ခေါ် ကြည့်တော့ …လူကြီး ခေါ်ဆိုသော ဖုံး နံပတ်မှာ ဆက်သွယ်ရေး ဧရိယာ အပြင် ဘက်…. ဘာညာကွိကွ မိန်းမ သံပဲ ကြားရတော့ ပိုဒေါသ ဖြစ်မိတယ်။
အခန်း ၁၆။

အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော့် ယောက်ဖ က ကျနော့် ကို ဖုံးခေါ်လာတယ်။ သူက ဒီနေ့ ညနေ သူနဲ့ စန္ဒာတို့ ကျနော် တို့ အိမ်ကို လာခဲ့ မယ့် အကြောင်း၊ ကျနော် တို့ မိသား နှစ်စု ဒီလကုန် ထွက်ကြမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေး ကြရအောင် ဖြစ်ကြောင်း၊ ပြောတယ်။ သူက ကျနော်တို့ အိမ်လာမဲ့ ကိစ္စကို ကျနော့် ဆီ ဖုံးခေါ် အကြောင်းကြား တာကို တော့ သူ့ ကို အမှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကျနော် ရုံးမှာ ရှိနေတုန်း ကျနော့် အိမ်ကို အသာ သွားပြီး ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ချစ်တင်းနှောလို့ ရနိုင်လျှက်သား နဲ့ ကျနော့် ကို အသိပေးတယ်ဆိုတာ အနည်းဆုံး တော့ ကိုယ့် ကို ရီစပက် ပေးတာပဲ ပေါ့ လို့ တွေးလိုက်တယ်။ တဖက် က ပြန်ကြည့်တော့ လည်း ကျနော့် ညီမလေး သူ့ မိန်းမ လည်းပါလာမှာ ဆိုတော့ သူလည်း ညီမလေး ရှေ့ ဘာမှ လုပ်လို့ မရမဲ့ အတူတူ ကျနော့် ကို လှမ်းပြောတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ အတွက် စိတ်ပူတာတော့ နည်းနည်း လျော့ သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် ကို လုံးဝ ဖုံးပြန်မခေါ်ဘူး။

ညနေ ၇ နာရီလောက်ကျတော့ အိမ်ပြန်တော့ မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ပထမတုန်းက တော့ မိန်းမ နဲ့ ယောက်ဖ ကို အချိန်ပေး ဦးမလို့ ၊ နောက် ညီမ စန္ဒာပါ ယောက်ဖ နဲ့ အတူ ပါလာမှာ ဆိုတော့ အချိန် မဆွဲ တော့ ပဲ ပြန်နေကြ အချိန် ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့ လူတွေ အကုန်လုံး ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေကြတယ်။ ယောက်ဖ နဲ့ ညီမလေး ကတော့ ကျနော့်ကို နူတ်ဆက်ကြတယ် ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် အတွက် ရေတခွက် သွားခပ်လာပေးတယ်။ ခနစကားပြောပြီး ကျနော်က အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား လဲလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျနော့် အဝတ်အစား အဟောင်းခြင်းက ဒီအတိုင်းပဲ ခါတိုင်း ဆို ခိုင်မြတ်သူ က လျှော်ပေးထားပြီးသားလေ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နောက်က လိုက်ဝင်လာလို့၊

“မြတ် ဒီနေ့ အဝတ်မလျှော်ဖြစ် ဘူးလား၊ မောင် အိမ်နေရင်း ဝတ်စရာတောင် ကုန်နေပြီ”

ကျနော် ခေါ်သမျှ ဖုံးတွေ ကို သူမကိုင်လို့ ကျနော် စိတ်တိုနေတာလည်း သူသိတယ်။ အခု ကိစ္စ လည်း ကျနော် မကြေလည်ဘူး ဆိုတာ သူသိတော့ မျက်နှာကို အောက်ငုံ့ထားရင်းက၊

“ဆောရီး မောင်ရယ်၊ ဒီနေ့ မြတ် လုံးဝ အချိန်မရလိုက်ဘူး”

တဲ့၊ ကျနော် တော်တော် တုံလှုပ် သွားမိတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက အိမ်မှာ တနေ့ လုံး နေသွားတဲ့ သဘောပေါ့ ၊ မိန်းမ အိမ်အလုပ်တောင် လုပ်လို့ မရအောင် ပဲ သောင်းကျန်း သွားတာလား။ ခိုင်မြတ်သူ လည်ပင်းမှာလည်း အစုပ်ခံထားရတဲ့ အနီမှတ်က အကြီးကြီးပဲ။ ကျနော် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး။ ဦးသာဒင် ကြီး သူ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံနေတဲ့ ပုံ တွေးလိုက်မိတော့ လီးက လည်း မာချင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ရှေ့ မှာ ဧည့်သည်တွေ ရှိနေတယ်ဆိုတော့ ဘာမှ ဆက်မပြောဖြစ်တော့ ပဲ တွေ့တဲ့ အဝတ်ဟောင်း တစုံ ကောက်လဲ ပြီး အိမ်ရှေ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတယ်။

ကျနော်တို့ လေးယောက် ဒီလကုန် သွားကြမဲ့ အပန်းဖြေ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေးကြတယ်။ လူတိုင်းက ခရီးအတူတူ သွားကြရမှာကို စိတ်အားထက်သန်နေကြတယ်။ ကျနော်တို့ စကားတွေ ပြောနေကြတုန်းမှာ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့က အကြည့်တွေ မျက်နှာ အမူအယာတွေနဲ့ တယောက်ကို တယောက် အထာတွေ ပေးနေကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ စန္ဒာ့ ဖုံး က အသံမြည်လာလို့ စန္ဒာက ဖုံးကို ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုင်ရာကနေ ထထွက်သွားလိုက်တယ်။ တံခါး အပြင်ဘက်နားလေး မှာ ဖုံး သွားပြောနေတယ်။ စန္ဒာ ထွက် သွားတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နေရာကို မသိမသာလေး ရွေ့လို့ ကောင်းထက်ဝင်း နား ကပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်းပုံ မျိုး နဲ့ လှမ်းကြည့်တယ်။ မျက်လုံးတွေက သူ့တို့ ကို ပရိုက်ဗိတ်စီ ပေးဖို့ ကျနော့်ကို ပြောနေတယ်။ ကျနော်လည်း ထလိုက်ပြီး ကောင်းထက်ဝင်း ကို ခနနော် လို့ ပြောပြီး အိမ်ထဲ ဝင် ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင် တံခါးပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ပြီး မှ အိပ်ခန်းထဲက နေ အိမ်ရှေ့ကို မြင်ရတဲ့ ချောင်းပေါက် တခုကနေ ပြန်ချောင်း ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ယောက်က လူလစ်တာနဲ့ ပူးကပ် ထိုင်ပြီးတော့ တီးတိုးစကားတွေ ပြောနေကြတယ်။

စန္ဒာက အိမ်ရှေ့ ဝရံတာမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း ဖုံးပြောနေတာ ဆိုတော့ သူ အိမ်ရှေ့ တံခါး ပေါက်ရှေ့တည့်တည့် ရောက်မှ ဧည့်ခန်းထဲ ကို မြင်ရတာ။ အဲဒါ နဲ့ စန္ဒာလည်း ဧည့်ခန်းထဲ မမြင်ရတဲ့ နေရာရောက်ရော၊ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ဘက် ကိုင်းပြီး နူတ်ခမ်းကို လှမ်းကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကောင်းထက်ဝင်း ရဲ့ ရုတ်တရက် အနမ်းကြောင့် လန့်ဖြတ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းကို သမင်လည်ပြန် နဲ့ စန္ဒာများ သူတို့ကို တွေ့သွားမလားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ စန္ဒာ က ဖုံးပြောရင်း နဲ့ အိမ်ထဲကိုတောင် လှည့် ကြည့် မနေတာ တွေ့လိုက်ရမှ၊ ကောင်းထက်ဝင်း နူတ်ခမ်းကို သူ့လက်ချောင်းနဲ့ တို့ရင်း အေးဆေး နေဖို့ မကဲနဲ့ဦး ဆိုတဲ့ အချက် ပြလိုက်တယ်။ မျက်နှာက တော့ ပြုံးတုံ့တုံ့ ပေါ့။ ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှား သွားတယ်။ မိန်းမ က ခပ်ချောချော ဖြောင့်ဖြောင့် ဘဲတဗွေ နဲ့ အဲလို လှုပ်ရှား နေတာ။ ဟိုအဖိုးကြီး ဦးသာဒင် နဲ့ စာရင် တခြားစီ ပဲ။ ကျနော်လည်း အိပ်ခန်း တံခါးကို အသံ မြည်အောင် ဖွင့် ပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ နောက် ယောက်ဖ ကို မင်းတို့ ကြုံတုန်း ဒီမှာ ညအိပ် လိုက်ပါလား ပြန်ရင်လည်း အဝေးကြီး မောင်းရဦးမှာ ဆိုတော့ ၊ ယောက်ဖ က ဝမ်းသာ အားရပဲ အဲဒါ ကောင်းသား ပဲလို့ ထောက်ခံတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင် တခုခု ပြောမလို့ ပြင်လိုက်တယ်။ ကျနော် က လည်း ဘာပြောချင်လို့လဲ လို့ မေးမလို့ ကြံနေတုန်း စန္ဒာက ဖုံးပြောပြီး သွား လို့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ သူဖုံးပြောနေတာ ကြာသွားလို့ ဆောရီးနော် ဆိုပြီး တောင်းပန်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုဘက်ကို ထလို့ လျှောက်သွားရင်းက ကျနော့်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ မျက်စ ပြစ်ပြတယ်။ ကျနော် လည်း ညီမတို့ လင်မယားကို ခနနော် ဆိုပြီး ခိုင်မြတ်သူ နောက်က လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မီးဖိုထဲရောက် တော့ ကျနော့် နားကို ကပ်ပြီး လေသံလေးနဲ့၊

“မောင် ၊ အူးသာဒင် ကြီးက မြတ်တို့ အိမ်ကို ဒီည လာခဲ့မယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ အခု မောင့်ညီမ လင်မယား အိမ်မှာ ရှိနေကြရင် ဘယ်လို အဆင်ပြေပါ့ မလဲ”

တဲ့ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ သူတကယ်စိုးရိမ်နေပုံပဲ။ သူက ကြည့်ရတာ ဒီည သူ့ အဖိုးကြီး နဲ့ အသားကုန်ကဲ ဖို့ ကြံရွယ်ထားတယ်ထင်တယ်။ နေ့ခင်းက မှ စားထားတာဆိုတော့ ဦးသာဒင် ကြီးကို လောလော ဆယ် သူက ကောင်းထက်ဝင်း ထက် ပိုအလေးထားနေပုံပဲ။ ကျနော် ခန ငြိမ်ပြီး စဥ်းစား နေတာကို တောင် ခိုင်မြတ်သူက စိတ်မရှည်တော့ သလိုပဲ၊ တခုခု ပြောဖို့ ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်နေတယ်။

“ဒီနေ့ ည ကတော့ စန္ဒာ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အတူတူ ရှိနေမှာ ဆိုတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က ညီမလေး မသိအောင် မြတ် နဲ့ လာလှုပ်ရှားဖို့ ဆိုတာ မလွယ်နိုင်ဘူးလေ၊ မောင် အကြံပြုချင်တာကတော့၊ မြတ် မြတ်ရဲ့ ဘဲအိုကြီး နဲ့ အိပ်မဲ့ အစား၊ ကိုယ့်ယောက်ျား ဖြစ်သူ နဲ့ ကိုယ်အိပ်လိုက်တော့၊ ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ပြောလိုက်တာကို သဘောတူတာလား နောက်တယ်ထင်တာလားတော့ မသိ၊ မျက်နှာလေး ရှက်သွေးဖြန်းသလိုနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ဧည့်သည်နဲ့ ဆိုတော့ သိပ်ကြာလို့ မကောင်းတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား အပြင်ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတယ်။

ညနေစာ ထမင်းစား ကြတော့ စန္ဒာက ကျနော့် ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်မှာ ထိုင်တယ်။ အဲတော့ စန္ဒာ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်တဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ဘေး မှာ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ထမင်းစား ကြတဲ့ တချိန်လုံး မှာ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ စားပွဲ အောက်မှာ လက် တွေ လှုပ်ရှားနေတာ ခိုးပြီး အကဲခပ် နေတဲ့ ကျနော်က သတိထားမိ ပေမဲ့ ၊ စန္ဒာ ကတော့ သိပုံ မရပါဘူး။ ထမင်းစား လို့ ပြီးကာနီးတော့ ကျနော့် သား အိပ်ခန်းထဲ က နိုးလာပြီး အော်ငို လိုက်သံ ကြားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ထမလို့ ပြင်တော့ စန္ဒာက ပဲ နေနေ သူကစားလို့ ပြီးနေပြီ၊ သူ့ တူလေး လည်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ သွားခေါ် လိုက်မယ် ဆိုပြီး ထသွားတယ်။ နောက်တော့ စန္ဒာက ကလေး ချီပြီး ပြန်လာတယ်၊ ကျနော်တီု့ လည်း ထမင်းစား ပြီးပြီ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူက ပုဂံ ခွက်ယောက်တွေ ဟင်းထမင်းကျန်တွေ သိမ်းဆည်းတာလုပ်တယ်။ စန္ဒာက သူ ကလေး ကို ကြည့်ထားလိုက်မယ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကို ကူညီ လုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်တော့၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကလည်း ဝမ်းသာ အားရ လက်ခံလိုက်တယ်။ နောက် တော့ စန္ဒာ က အိမ်ရှေ့ ခြံထဲက ဒါန်းကလေးကို သူ့ တူလေး ခေါ် သွားပြီး ဆော့ ထိန်းနေတယ်။ ကျနော်က သူတို့ နှစ်ယောက် နဲ့ လိုက်သွားပြီး အိမ်ရှေ့မှာ စန္ဒာ နဲ့ စကားပြောနေလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ စန္ဒာနဲ့ သားလေးနဲ့ ဆော့နေတာ ခနထားခဲ့ပြီး ကျနော် အိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ လည်း ဘယ်သူ မှ မတွေ့တာနဲ့ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မီးဖိုချောင်ဘက် ကို ခြေဖျားထောက် လာခဲ့မိတယ်။ နံရံထောင့်ချိုး အကွယ်က နေ အသာချောင်းလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက်၊ ပုဂံဆေးတဲ့ ဘေဆင်နားမှာ ရပ်လိုက် တယောက်ကို တယောက် ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖက်ပြီး ကစ်စ်ဆင် တွေ ဆွဲနေကြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း လက်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ထဘီပေါ် ကပေမဲ့ စောက်ဖုတ် ကို အုပ်ကိုင် ပြီး ကလိနေတာ သေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကော့ နေတယ်။ .ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးထားတာကိုး။ ခနနေတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာက ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ပြီး ဘာတိုးတိုးလေး ပြောနေလဲ မသိ။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက ရှက်သွေးဖြန်းနေတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပါ အောက်တွန်းချလိုက်တော့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီး ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ကျနော့် လီးထက်တော့ တုတ်ပြီး ရှည်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဦးသာဒင် ကိုတော့ မမှီဘူးထင်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ သိတော့ သူ့ ရှေ့ ကြမ်း ပြင်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက လုံးဝ ဆက်ဆီ၊ မခို့တရို့ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်နှာကို မော့ ကြည့်ရင်း သူ့ မျက်နှာ ရှေ့ ရောက်နေတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက် ပေးနေလိုက်တာ၊ အောမင်းသမီး ကျနေတာပဲ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း က မာတောင် လာတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ ကောင်းထက်ဝင်းက ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အသာဆွဲလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နူတ်ခမ်းထူ လုံးလုံးလေး ကို ဝလုံးပုံ ဟပြီး ကောင်းထက်ဝင်း ဒစ်ဖူး ကို ငုံလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်လုံးလေး မှေးပြီး ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတောင် ထွက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးနှစ်ဖက်က ချိုင့်သွားလိုက် ဖေါင်းသွားလိုက်နဲ့ ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးနေပါရော၊ ကျနော်တို့ အိမ်ရဲ့ မီးဖိုချောင် ထဲမှာ ကျနော့် ယောက်ဖ ကို ကျနော့် မိန်းမ ဖြစ်သူက လီးစုပ်ပေးနေတာလေ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ ကျနော်လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ် ပုဆိုးပေါ် က ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဂွင်းထု နေမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေသလို သူ့ ဖင်ကြီးလည်း ကော့ကော့ ပြီး ကျနော့် မိန်းမရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေတယ်ဗျာ၊ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကောင်းထက်ဝင်း လီးကြီး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တန်းလန်း ကျနေတဲ့ လဥကြီး တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ငုံစုပ်ပြန်ရောဗျ၊ ကျနော် တောင် အံ့သြသွားမိတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ ဒါတွေ ဘယ်က တတ် လာသလဲ မသိဘူး၊ ကျနော့် ကိုတောင် တခါမှ ဂွေးဥ မစုပ်ပေးဖူးဘူး။ ကောင်းထက်ဝင်း တောင် အတော် ဖီးတက် နေတဲ့ ပုံပဲ၊ ကျနော် သာဆိုရင် ခုချက်ခြင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကျကုန်မှာ။ ကောင်းထက်ဝင်း ကြည့်ရတာ လဲ ပန်းထွက်နေချင်တဲ့ ပုံပဲ၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် သား အသံ အိမ်ရှေ့က ကြားလိုက်ရတယ်။ သူ့ အဒေါ်ကို တခုခု ပြောနေသံ။ ဟိုက် စန္ဒာ အခုနေ ဝင်လာရင်တော့ ဟိုနှစ်ယောက် ကိုးလိုးကန့်လန့် နဲ့ ဒုက္ခ တော့ ရောက်တော့မယ်။ ကျနော် ကမန်းကတန်း နဲ့ ချောင်းဆိုးလိုက်ရတယ်။ နောက် ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေတဲ့ လီးကြီးကို ညီမလေး သတိမထားမိ အောင် ခါးကိုင်းရင်း အိမ်ရှေ့ အမြန်ထွက်လို့၊

“ဟေး သား တို့ ဘာလဲ အိမ်ရှေ့ မှာ ပျင်းသွားကြပလား”

လို့ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ မေးလိုက်ရတယ်။ မီးဖိုထဲ က ချစ်သူ နှစ်ဦး သူတို့ အဝတ်အစား တွေ ပြန်လည်းပြင်ဆင် ဖို့ အချိန်ရအောင်လေ။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း မီးဖိုထဲက ထွက်လာတယ်။ ဆံပင်တွေ ဘာတွေက ‌တော့ နည်းနည်း ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေတာပေါ့၊ မျက်နှာက နည်းနည်းလေး နီလို့၊ စန္ဒာ့ ဆီက သားကို ယူချီ လိုက်ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေတယ်။

ညဖက်ကျတော့ ညီမလေး လင်မယားကို အပေါ် ထပ်က အခန်းတခု မှာ အိပ်ဖို့ ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ မနေ့ညက ဦးသာဒင် ကြီး ကျနော့် မိန်းမ ကို လိုးခဲ့ တဲ့ အခန်းပေါ့။ အိပ်ခန်းကို နည်းနည်း ပြင်ပေးဖို့ ဝင်လိုက်တေ့ အိပ်ယာခင်းတွေ ခေါင်းအုံးတွေ က တွန့်ကြေလို့၊ ဦးသာဒင် ကြီး ကျနော့် မိန်းမ ကို ပွဲကြမ်းထားတာ မိန်းမ သေခြာ တောင် ပြန်မဆန့်ထားခဲ့ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ကမျက်စေ့ မျက်နှာ ပျက်ပျက် နဲ့ အမြန် အိပ်ယာဆီ သွားပြီး ခေါင်းအုံး တွေ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲဆန့် သေခြာ ပြန်ပြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း အခန်းဝ မှာ ကျန်နေတဲ့ ညီမလင်မယားကို၊

“ငါတို့ က ဒီအခန်းသုံးတာ မဟုတ်တော့ ဒီတိုင်း ပြစ်ထားတာ၊ မင်းတို့ လည်း အိပ်မအိပ် မသိတော့ ဘာမှ ရှင်းလင်းမထားမိဘူး”

လို့ ရွှီး လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော် အာနေတာကို မပြုံးမိ အောင် မျက်နာကို အတင်းထိန်းပြီး ကုတင်ကို ပြင်ဆင်ပေးနေတယ်။ သူ အိပ်ယာဘေးက တခုခု ကို ကောက်လိုက်တာ ကို ကျနော် မြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ အဲဒီ အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး လှေခါးက အဆင်းမှာ။

“မြတ် ဟိုအခန်းထဲ မှာ မြတ်ကောက်ပြီး လက်ထဲ ဖွက်ထားလိုက်တာ ဘာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ လက်ကို နောက်ပြစ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် က အတင်းလိုက်ပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲတယ်၊ သူဆုပ်ထား တဲ့ လက်ချောင်းတွေကို ဖြည်လိုက်တော့ တစ်ရူး စလေး ထွက်လာတယ်။ တစ်ရူး က စိုထိုင်းထိုင်းနဲ့ ကျနော် ယူပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ စေကပ်နေတဲ့ အရည်တွေ ရယ် လရည်နံ က ထောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကမျက်နှာ နီမြန်းနေပြီး လှေခါးက ဆင်းပြေးပြီး ကျနော်တို့ အိပ်ခန်း ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက် ကလိုက်သွားပြီး ဝင်သွားတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူက အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြေးပိတ်လိုက် တယ်။ နောက် ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်း ကျနော့်ကို အခန်းနံရံ မှာ ကျောကပ်တဲ့ အထိ တွန်းလာလိုက်တယ်။ ခုန အရည်တွေ စိုသွားတဲ့ ကျနော့် လက်ချောင်းကို သူက ဆုပ်ကိုင်ပြီးသူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ ထိလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျှာလေးနဲ့ ထုတ် လျှက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ၊

“အဲဒါ အူးသာဒင်ကြီး ရဲ့ လီးရည် တွေလေ၊ သူ မနေ့ညက မြတ် နူတ်ခမ်း မှာ ပေကျံ သွားတာကို သုတ်ပေးခဲ့တာပေါ့”

လို့ ပြောရင်း ကျနော့် လက်ချောင်း ကို ခုန မီးဖိုထဲ ကောင်းထက်ဝင်း လီးစုပ် သလို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက ချက်ခြင်းကို မာတောင် တက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အမူအကျင့် အဲလောက်တောင် ပြောင်းလဲ သွားတာ မြင်ရတော့ ကျနော် အတော် အံ့သြမိသွားရတယ်။ အရင် က အနေအေးတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခုတော့ အောကား တွေထဲက မင်းသမီးထက်တောင် ကဲနေပါရောလား။

ကနြောျ ခိုငျမွတျသူ ကို အိပျယာပေါျ တှနျးလှဲလိုကျပွီး သူ့ နူတျခမျးတှကေို အငမျးမရ စုပျနမျး မိတယျ။ ဒီနူတျခမျးတှေ ကပဲ မကွာခငျက မှ ကနြော့ျ ယောကျဖ လီးကွီးကို စုပျထားခဲ့တာ မဟုတျလား။ ခိုငျမွတျသူ လညျး စိတျတှေ တအား ထကွှနတေယျ။ သူကလညျး ကနြော့ျ အနမျးတှကေို တုံ့ပွနျရငျး အောကျမှာ လူးလှနျ့နတေယျ။ ကစျဆငျပေးရငျးကမှ ကနြောျ သူ့ ပေါငျခှဆုံကို လှမျးကိုငျလိုကျတယျိ။ သူက ကနြောျ လကျဝငျလို့ ရအောငျ ပေါငျနှစျလုံးကို ဖွဲကားပေးလိုကျတယျ။ ကနြော့ျ နောကျလကျတဖကျ က သူ့ နို့တလုံး ကို လှမျးဆုပျကိုငျ လိုကျ တယျ။ သူ့ ဘရာဇီယာက ကနြော့ျ ယောကျဖ နှယျထားလို့ ဖရိုဖရဲ ဖွစျနတေုနျးပဲ။ ခိုငျမွတျသူ က ကနြော့ျကို ရမကျထနျထနျ အနမျး နဲ့ ပွနျတုံ့ပွနျ နမျးနတေယျ။
အခန်း ၁၇။

ခိုင်မြတ်သူ က တကယ့်ကို ငထန်မ‌လေး ဖြစ်နေပြီး ကျနော့် ကို အငမ်း မရ ပြန်လည်း နမ်းစုပ်နေရင်းက ကုတင်ပေါ် မှာ ကျနော့်ကို ပက်လက် ဖြစ်သွားအောင် တွန်းလှိမ့်လိုက်တယ်။ ကျနော် ပက်လက် ဖြစ်သွားမှ ကျနော့် ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီးမာတောင် နေတဲ့ လီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော် က ညနေ က တွေ့ခဲ့ ရတဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း လီးထက် ကိုယ့် လီးက နည်းနည်းသေးနေတော့ ရှက်တော့ ရှက်မိသား။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်းနဲ့မှ ဒစ်ဖူးလေးကို သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ ထိပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ အပေါ် မနေ့က စပြီး ဖြစ်နေခဲ့ ရတဲ့ အကျိတ်အခဲတွေ အကုန် အရည်ပျော် သွားရတော့ တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို ငုံစုပ်တော့ မလို ပြင်တုန်း မှာ သူ့ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖုံးစခရင်ပေါ် ကို မျက်လုံး ရောက်သွား ခဲ့ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနာ့် လီးကို ဆုပ် ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ရုတ်လိုက်ပြီး ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူခေါ်သလဲ ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဖုံးကို ထူးလိုက်တယ်။

“ဟဲလို အူးဒင်”

ကျနော့် လီးက ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မြင်တယ်၊ သူက ပြုံးပြီး ဖုံးကို တဖက်က ကိုင်လို့ နောက်တဖက် နဲ့ ကျနော့် လီးကို လာပွတ်ပေးရင်း ဆက်ပြောနေတယ်။

“ဟင့်အင်း အူးဒင် ဒီနေ့ည တော့ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မြတ် ယောင်းမ လင်မယားလည်း ရှိနေတယ်။ မနေ့ညတုန်း ကလို ဒီမှာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ပြောနေတာ နားထောင်ပြီး ဒီညတော့ မြတ် ကျနော် နဲ့ အိပ်ရတော့ လို့ ဝမ်းသာ နေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဆက်ပြောနေတာက၊

“မြတ် ပဲ အူးဒင် အိမ်ကို လာတာ က ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်”

လို့ ပြောပြီး ဖုံးချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆိုင် ကြည့်ပြီး နူတ်ခမ်း ကို ဖြတ်ကနဲ တချက် ထိရုံလေး နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် တော်တော် စိတ်ပျက် သွားတယ်။ လီးကတော့ တောင် နေလျှက်ပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ အဲလို သူ့ဘာသာ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်လိမ့် မယ်လို့လဲ မထင်ထားတော့ အံအားလည်း သင့်သွားတယ်။ သူက အိပ်ယာပေါ် က နေ ကုတင်အောင် ဆင်းသွားတယ်။ သူ့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကျနော့် ဘက်ကျောပေးလို့ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ မှ အောက်မှာလည်း ပင်တီ မရှိ၊ အပေါ် မှာလည်း ဘရာ မရှိပဲ ညဝတ်ဂါဝန် အပါးလေးကို ကောက်ဝတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နားနား ကို ကပ်ပြီး။

“သူ က ရှင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လိုးဖို့ စောင့် နေတာကို သွားခွင့် ပြုလိုက်ပါ၊ ရှင့်မိန်းမ က သူ့ ဒုတိယ ဘဲ နဲ့ ကိစ္စ မပြီးပဲ တန်းလန်း ဖြစ်ခဲ့ရတာကို သူ့ အချစ်ကြီးက လကစသတ်ပေးချင်လို့ တဲ့”

လို့ ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့် ခွင့်ပြုချက် စောင့်သလို ရပ်ပြီး ကျနော့် ကို ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က တကယ်ကို ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ဒီည သွား အလိုးခံဖို့ကို စိတ်အား ထက်သန်နေပြီ။ ကျနော် မတတ် နိုင်တော့ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်မိတယ်။ အဝတ်အစား တွေ ကောက်ဝတ် ပြီး အပြင်ဘက်ထွက်လို့ ညီမလေး တို့ လင်မယား အပြင်မှာ ရှိမရှိ ကြည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူကို အနောက်ဘက် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလှည့်တောင် မကြည့်တော့ ပဲ သုတ်ခြေတင် သွားတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲ ကို ကျနော် တယောက်ထဲ ပြန်လာရင်းက ခိုင်မြတ်သူ စိတ်ထား တွေ အဲလို ပြောင်းသွားတာကို တွေးနေမိတယ်။ ဒီဦးသာဒင် ကြီးကို သူ ကျနော့် ထက် ပိုစွဲလမ်းနေပြီ၊ ဦးသာဒင် ကြီးဆီက ဖုံးသံ ကြားလိုက်တာ နဲ့ ကျနော့် ကိုတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲနဲ့ အရူး အမူး ဖြစ်နေရတာလား၊ ကိုယ့် သားလေး ကိုတောင် ဖုတ်လေတဲ့ ငပိ ရှိတယ် မထင်တော့ တာလား။ တကယ်လို့ ကလေး က နို့ဆာလို့ ထငိုရင် တောင် ကျနော် ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ဦးသာဒင် ကြီးဆီ ဖုံးခေါ် ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရှိနေလားလို့ လှမ်းမေးရမှာလား။ တခုခု ကြောင့် ကလေး ထငို ပြီး ကျနော် ဘယ်လို မှ ချော့ ပြန်သိပ်လို့ မရရင် ညီမလေး တို့ ဆင်းလာရင်ရော။ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်သွားလဲ လို့ မေး ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ။ ကျနော် ဘယ်လို ဖြေရမလဲ ၊ ကျနော် အိပ်လို့ မပျော် တော့ဘူး။ အောခွေ တခု တီဗီ မှာ ထိုးထည့် ပြီး ထိုင်ကြည့်နေမိတော့တယ်။

ကျနော် တီဗီ ထိုင်ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ဘာသာ လီးကို ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ထွက်သွားတာ နှစ်နာရီ လောက် ရှိသွားပြီ။ အခန်းပြင်က တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ညီမလေး တို့ လင်မယားလား လို့ စိုးရိမ် သွားတယ်။ တံခါး ဖွင့် ပေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ။ သူ အခန်းထဲ ကမန်းကတမ်း ဝင်လာတာ့ မှ တံခါးကို ပြန်ပိတ် လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကြည့်ရတာ အတော် ပြိုင်းနေပုံပဲ။ သူက သူ့ ညဝတ် ဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတယ်။ သူ က ကျ‌နော့် မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြုံး ပြတယ်။ သူ က ရေချိုး မလို့ ပြင်နေတယ်။ ကျနော် သူ့ အနားကပ်တော့ အရက် စော်လည်း နည်းနည်း နံနေတယ်။

“ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ မြတ်၊ ကိုယ်မှာ လည်း အရက်စော်တွေ နံနေတယ်”

“အူးဒင် ကြီးက အရက် တွေ အရမ်းမူး ပြီး လူမှန်းမသိ ဖြစ်နေတယ် အာ့ ကြောင့် ခနလေး နဲ့ ပြန်လာတာ”

ဟိုက်ခနလေးတဲ့၊ နှစ်နာရီလောက်ကိုများ ခနလေးတဲ့။ ထားပါတော့ အဲဒါက၊ ကျနော်က မရှင်းသေးတာနဲ့ သူရေချိုးခန်းသွားနေတုန်းကို ပဲ ဆက်ပြီးမေးလိုက်တယ်။

“သူမူး နေတာက ထားပါတော့ မြတ်ကိုယ်မှာ ဘာလို့ အဲဒီ အနံ့တွေ ဟောင်နေရတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ရေချိုးခန်းတံခါးကို မပိတ်ခင်ပဲပြန်ဖြေတယ်။

“ဟုတ်တယ်။ သူက မူးတာမှ ကောင်းကောင်းတောင် မရပ်နိုင်ဘူး။ ယိုင်ထိုးနေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ရှင့်မိန်းမ က တော့ ပုံမှန်ပဲလေ၊ နားလည်လား”

ကျနော် မနေနိုင်လို့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို တွန်းလိုက်တော့ သူက အထဲက ဂလန့်မထိုးထားတာနဲ့ ပွင့်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ အထဲ ဝင်လိုက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“ဘယ်လိုလဲ ရှင်က ရှင့်မိန်းမ သူ့ ရီးစား နဲ့ လိုးပြီး ပြန်လာလို့ ရေချိုးမယ့်ဟာတောင် မှ အေးဆေး မချိုး ခိုင်းဘူးလား၊ ကျမ ပင်ပန်းနေပြီ…… ကဲပါ မောင်ရယ်၊ မြတ် ရေချိုးပြီး အိပ်ယာထဲ ကျရင် အကုန်ရှင်းပြ ပါ့မယ် ဟုတ်ပလား”

ကျနော်လည်း သဘောတူပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ပြန်လှည့် မထွက်ခင် ပဲ မိန်းမ ရဲ့ ဘယ်ဘက် တင်ပါး ပေါ်မျာ လရည်တွေ ပေနေသေးတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးက အဲဒီနေရာကို လှမ်းကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကာလိုက်ပြီး သွားတော့လေ လို့ နှင်ထုတ် တယ်။

ကျနော်လည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း က မိန်းမ အကြောင်း တွေးရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်မိတယ်။ သူက ဦးသာဒင် ကြီး ဘက်ကနေ ကျနော့် ကို အရှက်ခွဲနေသလိုပဲ လို့ တွေးနေမိတယ်။ ဒီမနက် ကဆို ကျနော့် ဖုံးကော တွေ ကို တခု မှ ပြန်မထူးဘူး၊ ဦးသာဒင် ကြီး အလိုးကို ခံလို့ မဝ ဖြစ်နေတယ်။ ညဦးပိုင်းက လည်း ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်စခန်းဖွင့် ဖို့ အစပျိုးတုန်း ရှိသေးတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီး ဖုံးခေါ် လိုက်တာ နဲ့ ချက်ချင်း ထပြေးသွားတယ်။ ရင်ထဲမှာ နာသလို လည်း ဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက ကျနော် စခဲ့တဲ့ ဖန်တက်စီ မဟုတ် ပါလား ၊ ဒီအဖိုး ကြီးက ကျနော့် မိန်းမ ကို ကောင်းကောင်း လိုးနေပြီ ဆိုတဲ့ တကယ့် အဖြစ်မှန် ကို ကျနော် လက်ခံမှ ရတော့ မှာ မဟုတ်ဘူးလား။

ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာတော့ အိပ်ယာပေါ် ကျနော့် ဘေးမှာ လာလှဲလိုက်ပြီး ဘေးနားစားပွဲက ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ကျနော့် ဘက်ကို တောင် တချက်လှည့် မကြည့်ဘူး။ ကျနော် က ခုန သူပြောခဲ့တဲ့ အသေး စိတ်ပြော မယ်ဆိုတဲ့ ဟာကို နားထောင်မလို့ စောင့်နေတာ။ ခုတော့ ကျနော့်ကို တောင် လှည့်မကြည့်ပဲ ဖုံးက မက်ဆေ့ တွေကို ဖတ်နေတယ်။ မျက်နှာက လည်း ပြုံးလာတယ်။ ပြီးမှ ကျနော့် ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်လာတယ်။

“ဘာတွေ ပြုံးနေတာလဲ မြတ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း က မကျေပွဲနွဲချင်လို့တဲ့လား”

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မေးခွန်းကို လုံးဝ မဖြေဘူး။ ပြုံးပဲ ပြတယ်။ နောက် ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခန ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ ပြီးမှ ကျနော် ထပ်မေးလိုက်တယ်။

“ဒီနေ့ မနက်က ဘာလို့ ဖုံးကို ပိတ်ထားလိုက်ရတာလဲ၊ မောင်က မြတ်တို့ စကားပြောတာကို နားထောင်ချင်လို့ လို့ပြောထားရက်နဲ့။ မြတ် က ဒါလေးတောင် နားထောင်ခွင့် မပေးဘူးလား”

“မောင် မနက် က မြတ် တကယ်ပဲ ဖုံးကို ဖွင့်ထားတယ်။ မြတ် တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ဖုံးကို တောင် ‌သေခြာ မဖွက်ရသေးဘူး အူးဒင် က မြတကို အတင်းဖက်ထားပြီး ကစ်စ် တွေ ပေးတယ်။ နောက် သူက မြတ် လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ လီးကြီး ကို ကိုင်ခိုင်းတယ်။ အဲဒီမှာ မြတ်လက်ထဲ ကိုင်ထားတဲ့ ဖုံးကို သူတွေ့သွားတယ်။ သူက အဲဒီဖုံးကို ယူပြီး မြတ်တောင် ဘာမှ မပြောခင် ပိတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ နောက်ပိုင်း မောင် ဆက်တိုက်ခေါ် နေတာလည်း တွေ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အခြေအနေ က ဘယ်လို မှ ဖုံးကိုင်လို့ မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေ မို့ မကိုင် တော့တာပါ”

“ဘယ်လို ဖုံးကိုင်လို့ မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေလည်း ၊ တနေကုန်လုံး အပြင် ညနေအထိအောင် လား ပြောပြစမ်း ပါဦး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် သူနဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အဖြစ်အပျက် ဒီတေးကို နားထောင် ချင်မှန်း သိတယ်။ သူက ခေါင်းအုံးကို သူ့ ခေါင်းအောက် ထိုး ထည့်ပြီး ဦးသာဒင် နဲ့ ဒီနေ့ မနက် က အဖြစ်အပျက် ကို ပြန်ရှင်းပြတယ်။

” ဒီမနက် အိပ်ရာက ထတော့ မောင် ရေးခဲ့တဲ့ စာလေး တေါ့တယ်။ မြတ် အရမ်းဝမ်းသာ သွားတယ်။ မောင် အခုတော့ မြတ် နဲ့ အူးဒင် တို့ ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဖီးလာနေပြီ ဆိုတာ သိရလို့၊ အဲဒီ အချိန်ပဲ သားလေး ကလည်း နိုးလာတော့ ထုံးစံ အတိုင်း နေ့တဓူဝ လုပ်ငန်း ဆောင်တာ တွေ ထလုပ် ဖို့ ပြင်တယ်။ မြတ် မှာ နားလည်မှု ရှိတဲ့ လင် နဲ့ သား နဲ့ က ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်ခွင့် ပေးထားတာကို တွေးမိပြီး ကံကောင်းလိုက်တာလို့ ထင်မိတယ်။ သားလေးလည်း ငိုနေတာနဲ့ သူ့ အိပ်ယာကလေး ကနေထုတ်လို့ နို့တိုက် လိုက်တယ်။ သားလေးလည်း နို့ကို စို့ရော မြတ် နို့တွေကျိမ်း နေတာ ခံစားရတယ်။ မနေ့က အူးဒင် ကြီး မြတ် နို့သီးခေါင်းတွေကို ကိုက်ထားတဲ့ ဒဏ်တွေ ပေါ့။ အဲဒါ နည်းနည်း ကြိတ်မှိတ်ခံလို့ သားလေးကို တိုက်ပြီးတော့ မှ သူ့ ကို အသာချရင်း ရေမိုးချိုး ကိုယ်လက် သန့်စင် လုပ်ရတယ်။ ပြီးမှ အိမ်နေရင်း ပိတ်သား ပါးပါး ဂါဝန် ကို ဝတ်ပြီး မနက်စာ စားသောက် ပြီး မောင့် ကို ဖုံးခေါ် လိုက်တာ၊ မောင်နဲ့ ဖုံးပြောနေတုန်း မှာ အူးဒင် ကြီးက အိမ်ရှေ့ တံခါးလာခေါက်တာပဲလေ၊ မောင် က ဖုံးကို မပိတ်နဲ့ လို့ ပြောတော့ မြတ်က ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ တဖက်က ဖုံးကို ကိုင်ထားရင်း တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တာ၊ သူက တံခါးဖွင့်တာနဲ့ အကြမ်းပတမ်းကို အတင်းဖက် ပြီး အတင်းနမ်းတော့ တာ။ မြတ် လည်းပါးစပ်တောင် ဟလို့ မရဘူး သူက နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းပြီး မြတ်လက်ကို ဆွဲလို့ သူ့ လီးကြီး ပေါ် တင်ပေးမလို့ လုပ်တော့ ဖုံးကို တွေ့သွားတယ်။ သူက ဖုံးကို ကြည့်လိုက်တော့ မောင် နဲ့ ပြောနေလျှက် တန်းလန်း ဆိုတာ တွေ့သွားတယ်။ ဖုံးကို ပိတ်လိုက်ပြီးမှ သူက၊ မင်းရဲ့ ယောက်ျား ကို သူ့ အလုပ်လုပ်နေပါစေကွာတဲ့ သူက ပိုက်ဆံရှာတဲ့သူ၊ ငါ က သူရှာထားတာတွေကို သုံးပေးမဲ့သူ ဟဲဟဲ၊ အဲတော့ သူ့ ရဲ့ မယားချောလေးကို သူအလုပ် ပေးနေချိန် ငါက အရသာလေး တွေ ပေးပေးရမှာပေါ့၊ ဆိုပြီး ဖုံးကို ဆိုဖါ ပေါ် ပြစ်တင်ထားလိုက်တာ။ ”

“နောက်တော့ သူက မြတ်ကို တပတ်လှည့်ခိုင်းပြီး အနောက်က နေ မြတ် ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် က မချွတ်လိုက်တယ်။ မြတ် ဖင်ကြီးမှာ သူ့ လီးမာမာ ကြီးနဲ့ အနောက်က နေ ထောက်ပွတ်နေတယ်။ မြတ် တော့ မောင်နဲ့ မြတ် ကြည့် နေကြ ကပ်ကိုး မူဗီ တွေထဲက မင်းသမီး ဖြစ်နေပြီလို့ တောင် တွေးမိတယ်။ အူးဒင် ကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေက မြတ်ကို အလိုလို စိတ်တွေ ထလာပြီး စောက်ရည်တွေစိုလာရတယ်”

“မြတ်က သူ့ ဖက်ကို မျက်နှာပြန်လှည့် လိုက်တော့ သူက မြတ်ကို သူ့ ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ခိုင်းတယ်။ မြတ်က လည်း သူဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ သိတယ်လေ၊ ဒူးထောက်ပြီး သူ့ပုဆိုးဖြည်ပြီးကွင်းလုံးချွတ်လိုက်တယ်။ သူက အတွင်းခံ ဝတ်မလာတော့ သူ့ လီးကြီးက မာတောင် လို့ မြတ် မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြီး ပေါ့၊ သူ့ ဟာကြီး က တကယ်ကို တုတ်ခိုင်ထွားကျိုင်းလွန်းပါတယ်။ မောင့် ထက် တင်မက၊ ကောင်းထက်ဝင်း ထက်တောင် တုတ် တယ်၊ ရှည်တယ်။ မာလိုက်တာက လည်း သံချောင်းအတိုင်းပဲ၊ မနေ့ ည ကတည်းက မြတ် အုဒင် ကို စွဲသွား ရတာကလည်း သူ့ လီးကြီး ကြောင့် ပေါ့၊ မဲမဲ တုတ်တုတ် ကြီး။ သူ့ လီးအရေပြားကို အနောက် ဆွဲလိုက်တော့ ဒစ်ဖူး ခရမ်းပြာကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေတာပဲ။ လရည် အကြည်လေးက ဒစ်ဖူးထိပ် အကွဲကြောင်းကနေ စိမ့်ကျနေတယ်။ သူ့လီးကြီးက အနံ့ ရှိတယ်၊ အရက်သောက်တာ များလို့ လားမသိဘူး၊ မောင်တို့ လိုမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီ အနံ့ ကလည်း မြတ် ကို စွဲဆောင်နေသလိုပဲ၊ နောက်ပြီး ညတုန်းက မြတ်ကို လိုးပြီးတော့ မဆေးသေးဘူး လားမသိဘူး၊ ကပ်စေးစေး နဲ့ မြတ် စောက်ရည် အနံ့ ပါ ရှိနေသေးတယ်။ လီးကြီးက ကြီးပြီး ရှည်လွန်းလို့ မြတ် တောင် ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူး တခု ပဲ ထည့်လို့ ရတယ်။ အာ့ ကြောင့် မြတ် ဒစ်ဖူးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့် ငုံ ပြီး တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စုပ်ပေးနေမိတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က စကားပြောနေရင်း ကျနော့် ကို လှမ်းကြည့်တော့ ကျနော်က လုံခြည်ကို လှန်ပြီး မာနေတဲ့ ကိုယ့် လီးကို ကိုယ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်နေတာ သူတွေ့သါားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရီမောလိုက်ပြီး၊

“မောင်က မြတ်တို့ လိုးတဲ့ အခန်းတောင် မရောက်သေးဘူး အရည်ကြည်စစိမ့်နေပြီလား၊ မောင် မြတ်တခု ပြောလို့ ရမလား”

ကျနော် က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ကလေးကို ကျနော့် လီး ပေါ် မှာ တင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက။

“မောင့် မယား ကို သူ့ ရီးစား လိုးတာကို မောင် မြင်စေချင်တယ်။ မောင် မြတ်ကို သူများ အလိုးခံနေတဲ့ အချိန် တွေ့ရရင် အရမ်းကို မနာလို ဖြစ်မှာ၊ မြတ် က မောင့်ကိုပါးစပ် က ပြောပြရတာထက် ၊ မြတ် ဘယ်လို ခံစားရတယ်၊ ဘယ်လို တက်ကြွ တယ်၊ အားသန်တယ် ဆိုတာကို မောင့်ကို အလုပ်နဲ့ ပဲ ပြချင်တယ်”

ကျနော် မြတ်ဘာဆိုလိုတယ်ဆိုတာကို သိတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ရှက်ပေမဲ့ လီးက ပိုတောင်လာတယ်။ မြတ် က သူ့ ဖီးလ်း အတွက် ကျနော့် ကို ဂရု မစိုက်တော့ပဲ အလိုးခံချင်နေတာ ကို ပြောချင်နေတာ၊ အချိန်မရွေး နေရာမရွေး သူကြိုက်တဲ့ သူနဲ့ အလိုးခံဖို့ ကျနော် က ခွင့်ပေးထားတာမျိုး လိုချင်နေတာပဲ။ ဆိုတာ ကျနော် နားလည်လိုက်တယ်။
အခန်း ၁၈။

“မြတ် ဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ မောင်သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရင်က ဒီကိစ္စတွေ မစခင် မောင်တို့ သဘောတူညီချက် ထားခဲ့ကြတယ်လေ။ မြတ် ဖြစ်သမျှ အကုန်လုံး ကို မောင့်ကို ဒီတေး ပြောပြရမယ်ဆိုတာ၊ အခု တော့ မြတ်က မောင့်ကို တောင် ဂရုမစိုက်တော့ ပဲ နဲ့ လုပ်ချင်ရာကို လုပ်နေခဲ့တာပဲ။ မနေ့ ညက မြတ် တအား ကောင်းနေတဲ့ အသံတွေကို မောင် အခန်းပြင်က နေ နားထာင် နေခဲ့ရတယ်။ ဒီနေ့ လည်း တနေ့လုံးပဲ၊ မြတ်တို့ လိုးလို့ တချီနဲ့ တချီ အကြား နားတဲ့ အချိန်လေး တောင် မောင့် ကို ဖုံးပြန်ခေါ် ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ပြောနေတုန်းကို ကြားဖြတ်ပြီးတော့၊

“ဒီမှာ မောင်၊ မောင်က အခြေအနေ ကို လုံးဝ နားမလည်ဘူး။ မောင်ပြောတာ မှန်တယ်၊ မြတ်တို့ နားတဲ့ အချိန်မှာ မောင့် ကို မခေါ် မိဘူး။ နောက်ပြီး မောင် ခေါ်တော့ လည်း ဖုံးမကိုင်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ မောင့် မယား က အူးဒင် ကြီးရဲ့ ကြမ်းကြမ်း ပြင်းပြင်း နဲ့ လိုးနေတာကို ခံနေရတယ်။ သူရဲ့ လက်ကြီးတွေက လည်း တအားသန် တာ၊ မြတ် ဘယ်လို မှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူး။ မောင့် ဖုံသံ မြည်တိုင်း မှာ အူးဒင် ကြီးက လည်း အရမ်းကို ဆောင့်ဆောင့် လိုး သလို မြတ်မှာလည်း မောင်ခေါ်တိုင်း ဖုံးတဖက်မှာ မောင်ရှိလျှက် နဲ့ တခြားယောက်ျား တယောက်ကို အလိုးခံနေရပါလား ဆိုပြီး တအားဖီးတက်ပြီး ပိုခံချင်လာတယ်။ မောင် ကပဲ အဲလို အလိုးခံဖို့ အားပေး အားမြှောက် လုပ်ခဲ့တာလေ။ အခု တော့ မောင်က တကယ့် ဖြစ်ရပ် မှန်ကို လက်ခံရတော့ မယ်လေ။ အူးဒင် ကြီးကို မြတ်က ရွေးချယ်ခဲ့ တဲ့ ချစ်သူ မို့ မောင်က အူးဒင် နဲ့ ပတ်သက်ရင် လွတ်လပ်ခွင့် ပေးပါ၊ မောင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ကျရင်တော့ မောင်ပြောသမျှ ကို ပဲ နား‌ထောင်မယ်၊ မောင်ပြောသလိုပဲ လှုပ်ရှား ပါမယ်”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောတာလည်း မှန်သလိုပဲ၊ ကျနော်က သူ့ကို ဘဲ သားသားနားနား နဲ့ လိုးတာကို ပဲ ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကူးယဥ် ရှိတာ။ အာ့ ကြောင့် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လုပ်ဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့တာ၊ ဟိုအဖိုးကြီး နဲ့ က ခိုင်မြတ်သူ ကသူ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ သူရွေးချယ်ခဲ့တာ။ သူပြောတာကို ကျနော် ကလက်ခံရတော့ မှာပေါ့။ အဲဒါမှ ပဲ သူ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လိုးကြတဲ့ အခါ ချောင်းကြည့်လို့ ရမှာလေ။

အဲဒီညက တော့ ကျနော့် အတွက် အတော်ဆိုးတဲ့ ညပါပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး အကြောင်းတွေပဲ တွေးနေမိတယ်။ မနေ့ည ကလည်း ဦးသာဒင် ကြီး အလိုးကို ခံခဲ့တယ်။ နေ့ခင်းတနေ့လုံးလည်း ဦးသာဒင် အိမ်ကိုလာပြီး လိုးနေတာခံတယ်။ ညနေကျတော့ ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ မလိုးရုံ တမယ်ပဲ လုပ်တယ်၊ ညဘက်ကျတော့ ဦးသာဒင် ကြီးအိမ် သွားအလိုးခံတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး က ကောင်းကောင်းတောင် လမ်းမလျှောက် နိုင်လောက် အောင် မူးနေတာတောင် ရအောင် အလိုးခံခဲ့သေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စကား တွေ အရဆို သူ့ ပဲ ဦးသာဒင် ကြီးကို တက်စီးခဲ့ပုံပဲ။ အဲဒါတွေ လျှောက်တွေးနေရင်း က မနက်လေးနာရီ ထိုးးလောက် မှ အိပ်ပျော် သွားခဲ့ရတယ်။

မနက် ကိုးနာရီလောက်မှ အိပ်ယာနိုးလာခဲ့တော့ ကျနော် ရုံးသွားဖို့ အတော် နောက်ကျ နေပြီလေ။ မထူးပါဘူး ဆိုပြီး ဒီနေ့ တော့ ခွင့်ယူလိုက်မယ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဘိုက်လည်း ဆာလာတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ပြောမလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့ဘူး။

အဲဒါနဲ့ အိပ်ယာက ထပြီး မီးဖိုဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ မီးဖိုဘက်ကို ရောက်ကာနီးမှာ အပေါက်ဝ မှာ ရပ်နေတဲ့ စန္ဒာ့ ကို တွေ့လိုက်တယ်။ စန္ဒာက ကျနော့် ကို မြင်သွားတော့ မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားပြီး မီးဖိုခန်းထဲ လှည့် ဝင်သွားတယ်။ တော်တော် တော့ ထူးဆန်းတာပဲ၊ ကျနော့် ကိုတောင် ကိုကို နိုးပလားလို့ မေးမသွားဘူး။ ကျနော် မီးဖို ထဲ လိုက်ဝင်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးက မျက်စေ့ မျက်နှာပျက် နဲ့ အဝတ်အစားတွေက လည်း ဖရိုဖရဲနဲ့၊ သေခြာပါပြီ။ သူတို့ ဟိုဟာလုပ်နေကြတာ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာက မချိုမချဥ် လုပ်ပြီး မီးဖိုပေါ် မှာ တခုခု ချက်သလို ဟန်ဆောင် နေတယ်။ တခု ပဲ ကျနော် နားမလည်နိုင်တာက၊ ကျနော့် ညီမလေးက အလိုတူ အလိုပါ ဖြစ်နေတာလား၊ သူ့ လင် နဲ့ သူ့ ယောင်းမ လှုပ်ရှားတာကို သူက အစောင့် လုပ်ပေးနေတာလား။

အားလုံး ခနတာလောက် ကြောင်စီစီ ဖြစ်နေကြတယ်။ နောက် ညီမလေးက ကျနော့်ကို ရုံးမသွားဘူးလားလို့ မေးတယ်။ ကျနော်ကလည်း ညက အလုပ်တွေ များပြီး နောက်ကျ မှ အိပ်ရလို့ အိပ်ယာထ နောက်ကျပြီး ရုံးချိန်လည်းသိပ်လွန်နေပြီမို့ မထူးတော့ဘူး၊ ခွင့်တရက် ယူလိုက်တော့မယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ညက အလုပ် တွေ များလို့ ဆိုတဲ့ စကား ကြောင့် ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး သူ့မျက်နှာလေး နီသွား တယ်။ နောက်တော့ ကျနော်တီု့ သုံးယောက် ဧည့်ခန်းထွက်လာကြတဲ့ အချိန် ညီမလေးက ကျနော်တို့ ဒီလကုန် ခရီးစဥ် မှာ မေမြို့ တက်ကြရအောင် လို့ အကြံပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အော် သူတို့ ငါ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းလိုး ဖို့ ငါ့တောင် မတိုင်ပင်ပဲ ခရီးစဥ် ဆွဲလိုက်ကြပြီပေါ့ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲတော့ ညီမလေး ကသူ့ ယောက်ျား နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကို ဘယ်အချိန်က လှုပ်ရှားဖို့ သဘောတူ လိုက်တာလဲ ဆိုတာ မရှင်းသေးဘူး။ မနေ့ ညနေလောက်က အထိ က ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ လှုပ်ရှား နေကြတာကို သူလုံးဝ မသိသေးတာ သေခြာတယ်လေ။

ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မနက်စာ စားလို့ ရပြီလို့ နောက်ဖေးကနေ ထွက်လာပြီး လာခေါ်တယ်။ နောက်တော့ မနက်စာ စားကြရင်း ကျနော်တို့ မေမြို့ သွားကြမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်းတိုင်ပင်ကြတယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ညီမလေး လင်မယား တို့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ အိမ်ရှေ့ မှာ ကောင်းထက်ဝင်း ကကျနော့် ကို လက်ဆွဲနူတ်ဆက် တယ်။ ညီမလေး က လာပြီး ဖက်လို့ နူတ်ဆက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကောင်းထက်ဝင်းက ခိုင်မြတ်သူ ကို သွားဖက်ပြီး နူတ်ဆက်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လည်း ပြန်ဖက်လိုက်တာ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ကောင်းထက်ဝင်း ရင်ဘတ် မှာ ဖိကပ် နေတဲ့ အထိပဲ။ ကျနော် ရော ညီမလေး ရော ရှေ့မှာမို့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ဇဝေ ဇဝါ ဖြစ်နေတာ က ရှင်းသွားတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူကို လိုးဖို့ ညီမလေး ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရနေပြီ ဆိုတာ။

ညီမလေး တို့ လင်မယား ထွက်သွား ကြပြီးမှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို မေးလိုက်တယ်။ သူနဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ မီးဖိုထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြတာလဲ လို့၊ ပြီးတော့ စန္ဒာ့ ရှေ့ ကြီးမှာလို့၊ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဖက်လို့ သူ့ မျက်နှာကို ကျနော့် ရင်ဘတ်မှာ အပ်လိုက်ပြီး။

“မောင် တကယ်လို့ မောင့် ညီမလေးက မြတ်ကို သူ့ ယောက်ျား နဲ့ အိပ်ဖို့၊ သူ့ ရှေ့ မှာပဲ မြတ်ကို သူ့ ယောက်ျား လိုးတာခံဖို့ သဘောတူ လိုက်တယ် ဆိုရင် မောင် ဝမ်းသာမှာလား”

ကျနော် ကနည်းနည်း စိုးရိမ်သွားလို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“မောင်တော့ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ မောင် က မောင်တို့ ကပ်ကိုး ဇတ်လမ်းမှာ မောင့် ညီမလေး ပါလာလိမ့် မယ်လို့ မတွေးထားခဲ့ဘူး။ ဒီမနက်က မီးဖို တံခါးဝမှာ စန္ဒာက စောင့် ပေးနေတာ တွေ့ရတော့ နည်းနည်း တော့ အူကြောင်ကြား ဖြစ်သွားတယ်။ မနေ့ည က အထိ သူ့ လင်က မြတ်ကို လှုပ်ရှားနေတာ စန္ဒာ မသိသေးဘူး လို့ မောင်ထင်ခဲ့တာ”

“ဟုတ်တယ်၊ ပထမ မီးဖိုထဲမှာ ကောင်းထက်ဝင်းက သူ့မိန်းမ ရှေ့မှာပဲ မြတ်ကို အနောက်ကနေ လာဖက် လိုက် တော့ မြတ် တအားလန့်သွားတယ်။ စန္ဒာ က ကော်ဖီသောက်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကောင်းထက်ဝင်းက မြတ် ဖင် တွေ နို့တွေကို လျှောက်ကိုင် ညှစ်နေတုန်း မှာပဲ စန္ဒာ က မြတ်ကို တခြားအကြောင်းအရာတွေ ပြောနေတယ်။ သူ့လင် မြတ်ကို လုပ်နေတာ ဘာမှ မဖြစ်သလိုပဲ မျက်နှာက၊ မြတ် က လန့်သွားတာထက် သူ့ မိန်းမရှေ့ မှာ အကိုင် အတွယ်ခံ ရတော့ နည်းနည်း ရှက်သလိုလဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မျက်နှာပူတာပေါ့၊ သူ့ မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့် ယောင်းမ မဟုတ်လား။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ လီးကြီးနဲ့ မြတ်ဖင်ကြား ထောက်ပွတ်ရင်းက နားကို အနောက် ကနေ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောရင်း လည်ပင်းကိုလည်းနမ်းတယ်။ ” ရှက်မနေပါနဲ့ အချစ်ရယ်၊ ကိုယ့်မိန်းမ က သူ့ အကို မိန်းမကို လုပ်ချင်ရင် လုပ်ဖို့ ခွင့် ပေးထားပြီးပါပြီ”တဲ့၊ သူ့ ပြောစကား ကြားတော့ မြတ် လည်း တဏှာစိတ် ပိုကြွလာတယ်။ မြတ် နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးမိတယ်။ မြတ် ညဝတ်အင်္ကျီကလည်းပါးပါး ပျော့ပျော့ ဆိုတော့ သူ့ တောင်နေတဲ့ လီးထိပ်က မြတ် ဖင်ပေါက် ကလေးကိုတောင် လာထိုးမိတာ။ မြတ်က အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထားဘူးလေ။ စန္ဒာ က ကော်ဖီသောက်ရင်း နဲ့ မြတ်တီု့ နှစ်ယောက် အဲလို ပွတ်နေတာ ကို ကြည့်နေတယ်။ နောက် ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ်ကိုယ်ကို တပတ်လှည့် ပြီး သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်စေတယ်။ သူက မြတ်ဖင်ကြီးကို မီးဖို ကောင်တာပေါ် တွန်းတင်တော့ မြတ်ခြေဖျား ထောက် ထားရတယ်။ နောက် သူက မြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်းမြတ် နို့တွေကို အင်္ကျီ ပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်တယ်။ စန္ဒာ က မြတ်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ ရအောင် ထင်တယ် မီးဖိုထဲက ထထွက်သွားတယ်၊ မြတ်တို့ နှစ်ယောက် လည်း ဆယ်ကျော်သက် သမီးရီးစား လိုပဲ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရမ်း နမ်းစုပ်မိတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ မီးဖိုတံခါး ဝ ရောက်နေတဲ့ စန္ဒာ နဲ့ မြတ်တို့ မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြတယ်၊ စန္ဒာ က မြတ်ကို ကြည့်ပြီး ကော်ဖီခွက်ကို မော့ သောက်ရင်း က ပြုံးပြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ် စောက်ဖုတ် ကို လက်ဖဝါး နဲ့ ပင့်အုပ် ကိုင်လိုက်တယ်။ မြတ် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်။ သူ့ မိန်းမ ရှေ့ မှာ ၊ ယောင်းမ စောက်ဖုတ်ကို ပေါ်တင် ကိုင်တာလေ။ မြတ် ပေါင် နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်မိတယ်။ သူက မြတ် ညဝတ်အင်္ကျီ အနားအောက် ကလက်လျိူပြီး နိူက်တာ၊ မြတ်စောက်ဖုတ်က လည်း စိတ်တွေ ကြွ တော့ ဖောင်းကား ပြီး အရည်တွေ စိုနေပြီလေ။ သူက သူလက်ချောင်း တချောင်း နဲ့ မြတ်စောက်ဖုတ် ကို ထိုးထည့် ပြီး မွှေတယ်။ သူ့ ပါးစပ်ကလည်း မြတ် နို့တွေကို ငုံ့ စို့ တယ်။ မြတ် က သူ့ လက်ကုတ်ကို မြတ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခိုထားပြီး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တယ်။ မောင့် ညီမလေးက အနားပြန်ရောက်လာပြီး မြတ်တို့ ကို အနီးကပ်လာကြည့်နေတယ်။ မြတ် က ဖီးအရမ်းတက် လာတော့ ပါးစပ်ကတောင် အော်ငြီးမိတယ်။ စန္ဒာက တိုးတိုးလေး၊ “ညီမ အကို နိုးသွားဦးမယ် မမမြတ် အသံ သိပ်မကျယ်နဲ့လေ” တဲ့ လာပြောတယ်။ နောက် ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ်ရှေ့ ကြမ်းမှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး မြတ်စောက်ဖုတ် မှာ သူ့ မျက်နှာကြီး အပ်လိုက်တယ်။ သူ့ မိန်းမ ရှေ့မှာပဲ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ် လျှက် တော့တာပဲ။ စန္ဒာကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ခေါင်းကို အနောက် ကနေ မြတ်ပေါင်ကြားထဲ တွန်းထည့် နေတယ်။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည် တွေ တအားကို စိမ့်ကျလာတော့တယ်။ မြတ် ဖီး ကလည်း တက်၊ ရှက်ကလည်း ရှက်ပေါ့။

နောက်တော့ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ မိန်းမကို အပြင်ထွက် မီးဖိုခန်း တံခါးဝ မှာ သွားစောင့်ခိုင်းတယ်။ တော် ကြာ နင့်အကို ထွက်လာရင် တန်းတိုးနေဦးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မြတ် ကတော့ စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြုံးနေမိ တယ်။ မြတ် လင်က ခွင့်ပြုထားပြီးပြီ ဆိုတာ သူတို့ မှ မသိပဲကိုးစိုးရိမ်နေကြတာ။ မြတ် ကလည်း သူတို့ ရှေ့ မှာတော့ ကိုယ့်လင်သိသွားမှာ စိတ်ပူ နေတဲ့ ပုံ ပြရတာပေါ့။ အဲဒါနဲ့ စန္ဒာလည်း အပြင်ထွက် သွားပြီး မီးဖို အခန်းဝ မှာ ရပ်စောင့် နေတာပေါ့။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ ခေါင်းပေါ် မှာ မြတ် ညဝတ်အင်္ကျီ အနား က ကျကျလာလို့ ထင်တယ် အနားစကို မပြီး မြတ်ခါးမှာ လာချည်ပြီး ထုံးထားလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ဘာဂျာ ကတော့ အတော် ကောင်းတာပဲ။ မြတ် ပေါင်တွင်းသား တွေရော စောက်ဖုတ်ကိုရော အပီအပြင် ကို လျှက်တာ။စုပ်တာ။ အားရပါးရ လျှက်စုပ် ပြီးမှ သူက မြတ်ရှေ့ မှာ မတ်တပ် ပြန်ရပ်တယ်။ နောက် သူ့ လုံခြည်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချ လိုက်တော့ လီးကြီးက မာတောင် ပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နဲ့ တန်းနေတာပဲ။ မြတ်ပေါင် အတွင်းသား ကို လာပွတ် မိနေတယ်။ သူက မနေ့ တုန်းက လက်စ ကို ပြန်ဆက်ချင်နေတာလေ။ မြတ် က သူ့ မယား ရှေ့ မှာ သူ့လီးကို ကိုင် ရမှာ နည်းနည်း တော့ ရှက်နေတာပေါ့။ ကောင်းထက်ဝင်းက မြတ် ခါးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲလိုက်တော့ သူ့ လီးဒစ်ဖူး က မြတ် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို လာထိတယ်။ မြတ်က မြတ်ခေါင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်မှီလိုက်တော့ သူက သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကို ဒစ်ဖူး နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတော့တာပဲ။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ နဲ့ ရွဲနေပြီ ဆိုတော့ လီးကြီး က စေးစေးလေးပေမဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့် လေး ဝင်လာတယ်။ နောက်တော့ သူက မြတ် နို့ တွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး လီးကြီး ကို အဝင်အထွက်လုပ်လို့ စလိုးတော့တယ်။ သူ့လီးက နည်းနည်း ကောက်နေလို့လားမသိ၊ မြတ် စောက်ဖုတ်နံရံ တွေကို ပွတ်ပြီး ဆွဲတာ အရမ်းဖီးလ် ပဲ။ သူက တအား ဆောင့်လိုးတော့ မြတ်လည်းလဲမကျ သွားအောင် သူ့ လည်ပင်းကို ဆွဲခိုထားရတယ်။ စန္ဒာက အခန်းဝ ကနေ၊ သူ့လင် မြတ်ကို လိုးနေတာ ကို သေခြာကြည့်နေတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က လိုးနေရင်း က တခါတခါ မြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့ပြီး ကစ်စုပ်ပေးသေးတယ်။ မြတ် ဖီးကောင်းလွန်းလို့ သွားရည်နည်းနည်း ကျချင်တာကို သူက အကုန်စုပ်မျီု ပြစ်လိုက်တယ်။

မြတ်လည်း ကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပြီး စောက်ဖုတ် အတွင်းသား ထဲခံစား နေရတဲ့ ဖီးလ်ကို အပြတ်ခံစား နေလိုက်မိတယ်။ နောက်သူ့ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာလို့ မြတ် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းထက်ဝင်း ကမျက်စေ့ စုံပိတ်ပြီး လိုးနေတာတွေ့ရတယ်။ မြတ်စောက်ဖုတ်လည်း တအားကို ယားလာတယ်။ သူလည်း မျက်စေ့ တွေ ပွင့်လာပြီး ပြုံးပြတယ်။ မြတ်ငြီးငြူတဲ့ အသံက ကျယ်လာ တာကိုး။ သူက မြတ် ပေါင်တလုံး ကို လက်တဖက် နဲ့ မပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်လိုးတယ်။ မြတ်လည်း တအင့်အင့် ငြီးရင်း က ကောင်းနေတယ်။ သူ့ မိန်းမ မြတ်ယောင်းမ ရှေ့ကြီးမှာ အဲလို အလိုးခံနေရတာ ဆိုတော့ ရှက်လည်း ရှက် ကောင်းလည်း ကောင်းပေါ့။ ”

ခိုင်မြတ်သူ အဲလို ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေတာ နားထောင်ပြီး ဖီးတက်လာတဲ့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းလေး ကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း၊

“ဘယ်လို လဲ ယောက်ျား၊ ရှင့် မိန်းမ ကို စိတ်ဆိုးနေပြီလား”

လို့ မေးလာတယ်။ ကျနော်က နောက်တခါ ထပ်နမ်းလိုက်ပြီး။

“ဟင့်အင်း ပါ မြတ်။ မောင် က မြတ်ဘက်က အမြဲတမ်းရှိနေမှာ၊ ဒါက မောင်တို့ ရဲ့ ဖန်တက်ဆီပဲလေ။ မောင့် ယောက်ဖ နဲ့ မြတ် လိုးနေတာ ၊ မြတ် ဖီးလာတယ်ဆိုရင် မောင် ပျော်ပြီပေါ့။ မောင် က မောင့် ညီမလေး အတွက် ပဲ စိတ်ပူတာ ၊ သူ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးနေတာ။ သူက လည်း သဘောတူ တယ်ဆိုရင်တော့ ဘာပြောစရာ ရှိမှာလဲ၊ ”

“ဟုတ်တယ်မောင်၊ သူတို့ ကလည်း မြတ်တို့လိုပဲ၊ ဖီးလ် ရှိကြတာ။ သူတို့က တော့ လင်မယားချင်းတောင် လဲလှယ် လုပ်ကြသေးတာ။ ဒါပေမဲ့ ခုကိစ္စ ကျတော့ မောင်နဲ့ စန္ဒာက မောင်နှမ အရင်း ဆိုတော့ မဖြစ် နိုင်ဘူးလေ။ ကဲ အခု မောင့် မိန်းမနဲ့ မောင့် ယောက်ဖနဲ့ အတွင်းကျကျ ဇာတ်လမ်း ကြားရတာ သဘောကျလား။ မြတ် ဆက်ပြောရဦးမလား”

ကျနော် ပြန်ပြောတာ တောင် မစောင့် တော့ပဲ ခိုင်မြတ်သူ က စကားဆက်ပြောတယ်။

“မြတ် ဖင်ကလည်း အငြိမ် မနေနိုင်တော့ ဘူး သူ့ အဆောင့် ကို ကော့ကော့ ပေးနေမိတယ်။ သူနဲ့ စည်းဝါးညီညီ လေးအလိုလို ဖြစ်သွားတယ်။ သူက မြတ် ကို လိုးနေရင်းက မျက်နှာတခု လုံးကို လည်း ကြင်ကြင်နာနာ နဲ့ နမ်း တယ်။ နဖူး နာခေါင်း ပါး။ သူ့ ရဲ့ မိန်းမ၊ ချစ်သူ၊ ရီးစား လိုပဲ ယုယ နေတယ်။ စန္ဒာကလည်း အဲဒါကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတယ်။ မြတ် လည်း သူ အဲလို ယုယ တော့ ပိုဖီးတက်မိတယ်။ အဲလို အနုစိတ်ပြီးတော့ အောက်က ပြန်ကြမ်းလာပြန်ရော၊ ဆောင့်ချက် တွေက ပြန်ကြမ်းလာတယ်၊ မြတ်လည်းဘယ်လို မှ မနေနိုင်တော့ ဘူး အရမ်းအရမ်းကို ကောင်းလာတာ၊ သူ့ကို အတင်းဖက် ကုတ်ခြစ်မိတယ်။ စောက်ဖုတ် ကွဲချင် ကွဲသွားပါစေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာ ဆောင့်လိုးတာခံချင်တော့တယ်။ ”
အခန်း ၁၉။

“သူ ဆောင့်ချက်တွေ အရမ်းကို မြန်လာတယ်။ မြတ်လည်း ဖင်တခြမ်း ကကောင်တာပေါ် ‌ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ ပေါင်တွေကို မြတ်ခြေထောက် တွေနဲ့ ပတ်ပြီး ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ မြတ် စန္ဒာ့ ရှေ့ မှာ သူ့ ယောက်ျား အလိုးကို ခံရင်း တအားကို အော်ဟစ် ငြီးငြူနေမိတယ်၊။ မြတ် အဲဒီမှာပဲ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွား ရတယ်၊ အသက်ရူဖို့ကိုတောင် မေ့သွားရတယ်။ သူ့ ကိုယ်လုံးကို အတင်းကုတ်ခြစ် ဆွဲ ဖက်ထားမိ တယ်။ သူကလည်း မြတ် စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အရမ်း လှုပ်ရှား နေတာဆိုတော့ ပြီးသွားတာလည်း သိတယ်။ အဲဒါကို ဆက်ဆောင့်လိုးနေရင်းက မှ သူလည်း ပြီးချင်လာတယ်။ သူက မြတ် စောက်ဖုတ်ထဲမှာ မပြီးပဲ သူ့မိန်းမ ကို ပြချင်လို့လားမသိဘူး။ လီးကို စောက်ဖုတ်အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ မြတ် ဘိုက်၊ စောက်မွှေး၊ ပေါင်အတွင်း သားတွေမှာ သူ့ လရည် တွေအကုန်ပေပွကုန်တယ်။ ခုထိ တောင် မြတ် သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ရသေးဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ငုံ့ကြည့် တယ်။ ကျနော် ကလည်း လိုက်ကြည့်တော့ သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ မှာတောင် စိုထိုင်းထိုင်း အကွက်တွေ တွေ့နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မျက်နှာလေး နီသွားပြီး။

“ရှင် က ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ လီးကြီးကြီး ယောက်ျားတယောက် လိုးသွားခဲ့တဲ့ ရှင့်မယား စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်း ရေးမလုပ်ပေးချင်ဘူးလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကျနော့် ယောက်ဖ လိုးသွားတဲ့ မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကို အရမ်းကြည့်ချင်နေ မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို နို့ကြီးတွေ အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ပေါင်တွေမှာ တချို့ လရည်မခြောက်တခြောက် ပေကျံနေနေတဲ့ နေရာတွေ တွေ့ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် မျက်နာနားကို ကပ်လာပြီး သူ့ ဖင်ကြီး ကိုလည်း လှည့်ပြတယ်။ ကျနော်လည်း ဆိုဖာ ပေါ် ကနေဆင်းပြီး ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက ရှေ့ကို ကုန်းပြီး ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး ပြတော့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ သူ့ ‌စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတတ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း လရည် နဲ့ သူ့ စောက်ရည်တွေ ပေါင်းလို့ စိုရွဲနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဒူးပါကွေးလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက် ပြစ်လို့ သူ့ စောက်နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာနားထိကပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်နှာပေါ် မှာ လရည်နဲ့ စောက်ရည် ရောနေတဲ့ ကပ်စေးစေး အရည်တွေ ပေကျံ ကုန်တယ်။ နောက်ဖင်ကြီးကို ခါရမ်းပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို အတင်း ဖိပွတ်တော့ ကျနော် အသက်ရူလို့ တောင် မရတော့ ဘူး၊ ကျနော် က သူ့ ဖင်ကြီးကို တွန်းဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူက အတင်းကို ဖိပွတ်နေတာ အားရ သွားမှ ရပ်လိုက်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်လှည့်တယ်။ ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ကျနော့် နူတ်ခမ်း တွေကို လှမ်းကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်။

“မောင် ရယ်၊ မြတ် မောင့် ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်။ မောင့် လို လင်ယောက်ျား မျိုး ရခဲ့တာ မြတ် တကယ်ကံ ကောင်း ခဲ့တာပါ”

“အင်း မြတ် ဒီကောင့် အလိုးခံရတာ ကြိုက်တယ် ဆိုတာ သဘောပေါက် ပါတယ်။ နောက်တခါ ဆိုရင် တော့ သူ မြတ် ကို လိုးနေတုန်း မောင် မျက်မြင် ကိုယ်တွေ့ ကြည့်ခွင့် ရမယ်လို့ မျှော်လင့် မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင့် ညီမလေး က သူ့ ယောက်ျားကို ယောင်းမ ဖြစ်သူ နဲ့ ဘာလို့ သဘောတူ ခွင့် ပေးခဲ့တာလည်း ဆိုတာ မောင် နားမလည်နိုင် သေးဘူး၊ ညီမလေး က မောင့် ကို သူ့ အကို တယောက် အနေ နဲ့ အရမ်းချစ်တာ မောင်သိတယ်၊ ဒါကြောင့် မောင့် မယား ဖြစ်သူ ကို သူ့ ယောက်ျား က လိုးတာကို ဘာလို့ ခွင့်ပြုခဲ့ရတာလဲ၊ သူ က မောင့် အိမ်ထောင်ရေး ပျက်ဆီး သွားမှာ ကို ဂရု မစိုက်တော့တာလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက ပြန်ပြောတယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ မြတ်လည်း အစပိုင်း မှာ ကောင်းထက်ဝင်း က မောင့် ညီမလေး ရှေ့ လာပြီး ကိုင်တော့ စိတ်ပူသွား တယ်။ သူ့ ကိုလည်း မျက်ရိပ် မျက်ကဲနဲ့ မီးဖိုထဲမှာ စန္ဒာလည်း ရှိတယ် ဆိုတာ လှမ်းပြလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ က မြတ်ခါးလေးကို နောက်က လှမ်းဖက်ပြီး မြတ်ဖင်နှစ်လုံးကြား သူ့ လီးကြီးနဲ့ လာထောက်ပွတ်ရင်း၊ မြတ်လည်ကုတ် လေးကို နမ်းရင်းက၊ သူ့ မိန်းမ ကို သူနဲ့ မြတ်နဲ့ အကြောင်း ညက ပြောပြီးကြောင်း၊ သူ့ မိန်းမ က သူ့ကို ပထမတော့ ငြင်းဆန်ပေမဲ့ နောက်တော့ အတိုင်းအတာ တခု အထိ ခွင့်ပေးလိုက်ကြောင်း၊ သူတို့ လင်မယား က နှစ် အနည်းငယ်လောက် ကတည်းက စပြီး တခြား စုံတွဲ တွေနဲ့ လင်မယား ဖလှယ်လိုးတဲ့ ဆွင်းကင်း ကို လုပ်ခဲ့ ကြကြောင်း၊ စန္ဒာက သူ့ ယောက်ျား တခြားမိန်းမ တယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကို ပြဿနာ မရှိ ခွင့်ပြုကောင်း၊ တခု ပဲ မြတ်ကိစ္စ မှာတော့ သူ့ အကို မိန်းမ ဖြစ်နေတာကြောင့် သာ စိတ်ပူနေမိကြောင်း။ နောက်တော့ စန္ဒာ ကပါ စိတ်ပါလာပြီး တူးအင်ဝမ်း တောင် လုပ်ဖို့ ဆန္ဒပြင်းပြလာကြောင်း၊ ပြောတယ်။ မြတ်လည်း စန္ဒာ့ ကို ပြန်ရှင်းပြမလို့၊ ပြန်ရှင်းမယ်ဆိုတာက မောင်က ခွင့်ပြုတယ် လို့ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ မြတ်တို့ အိမ်ထောင်ရေးကို မထိခိုက်အောင် ထိန်းထားရင်းကောင်းထက်ဝင်း အလိုးကို ခံမှာပါလို့ ပြောမလို့ပါ။ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့ တချီပြီးကာစလေး ရုတ်တရက် မောင်နိုးလာတော့ မြတ်လည်း ဘာမှ ပြောခွင့် မရလိုက်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ မြတ် ပြောပြလိုက်မှာပါ၊ မောင်ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား၊ မြတ် ကတော့ မြတ်နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ အတွဲထဲ စန္ဒာ ပါ ဝင်ပါလာတာကို မောင် ခွင့်ပြုမယ်လို့ ထင်မိတာပဲ”

“အင်း ဟုတ်တယ် မြတ်၊ မောင် တို့ က စန္ဒာ အဲလို ပါလာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့် ခဲ့ မိဘူးလေ၊ မောင့် အတွက် တော့ သူပါလာတာလည်း ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ မောင်တို့ ဖန်တက်ဆီ ကတော့ သူတို့ လင်မယား ဖန်တက်ဆီ နဲ့ မတူဘူးလေ၊ မောင်တို့ က သူတို့ လို လင်မယားချင်း လဲလှယ်လိုးဖို့ လည်း စိတ်ကူး မရှိဘူး မဟုတ်လား၊ မောင့် မှာ ဒီလောက် လှပြီး ဆက်ဆီ ကျတဲ့ မိန်းမ တယောက်လုံး အိမ်မှာ ရှိနေတာ တခြားမိန်းမ တယောက် လိုးဖို့ စိတ်ကူး မရှိပါဘူး။ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်က ဆန္ဒ ပြည့်အောင် ဖြည့်ဆည်းမပေးနိုင်လို့ သူ့စိတ်ကြိုက် ဆက်ခ် ကို ပျော်ပါးစေချင်တာပါ။ အဲတော့ မြတ် လုပ်ချင်တာကို ဆက်လုပ်ပါ၊ မောင် ဘာမှ ကန့်ကွက် မှာ မဟုတ်ပါဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လှမ်း နမ်းလိုက်တယ်။

“ကျေးဇူး ပါ မောင်ရယ်၊ အဲလို မြတ်ကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးတာ၊ ကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံးပါဘူး၊ ပထမဆုံး ကပ်ကိုး အကြောင်း မောင်စပြောတော့ မြတ် အရမ်းစိုးရိမ်မိတယ်၊ မောင် ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ပြောတာလဲ လို့ မသေခြာခဲ့ဘူး၊ မြတ်ကို ပဲ စိတ်စမ်းတာလား၊ တကယ်ပဲ ပြောနေတာလားဆိုတာ မသေခြာခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ မောင့် ဖန်တက်ဆီကို တဖြည်းဖြည်း နဲ့ မြတ် သဘောကျလာခဲ့တယ်၊ မြတ်ကိုယ်မြတ်လည်း မယုံ နိုင်အောင် စိတ်တွေ ကြွပြီး ကာမ စိတ်တွေ ပြင်းပြလာခဲ့ရတယ်။ ခု ဆိုရင် မြတ် က ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လုပ်ဖို့ ဆိုတာ မြတ် ယောက်ျား ဆီကရော၊ ကောင်းထက်ဝင်း မိန်းမ ဆီက ပါ ခွင့်ပြုချက် ရထားတာဆိုတော့ အချိန်မရွေး သူနဲ မြတ် နဲ့ က လိုးလို့ ရနေပြီပေါ့ နော်၊ မောင် သဘောပေါက်တယ်မလား”

“အမှန်ပါပဲ မြတ်၊ နောက်ဆိုရင်တော့ မြတ် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးဖို့ အခွင့် အရေး ရတော့ မှာပါ၊ အဲဒီ အခါကျရင် သူ လိုးပြီးကာစ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို မောင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးခွင့် ရလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့် မိပါတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ဒူးထောက်ရာက ထလို့ ကျနော့် မျက်နှာနားကို ဖင်ကုံးပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်လုံး ကြီးတွေ ပို ပြန်ဖြဲ ပြတယ်။ ကျနော်လည်း ပထမဆုံး အနေနဲ့ သူများ လိုးထားတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းလျက် ပြစ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ မြတ်က ကိုယ်ကို ပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး၊ သူ အရမ်းပင်ပန်း နေကြောင်း မီးဖိုမှာ လည်း ရှင်းလင်းလို့ မပြီးသေးကြောင်း၊ ကျနော့် အကူအညီ လိုကြောင်း ပြောပါတယ်။ ပြီးတော့၊ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့၊ ကျနော် က သန့်ရှင်းရေး မှာ သိပ်ကောင်းကြောင်း၊ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို တောင်မှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတာကောင်းကြောင်း၊ ခုလည်း မီးဖိုထဲ မှာ သန့်ရှင်းလေး လုပ်တာ ကူပေးရင်ကောင်းမယ် လလို့ ပြောပြီး မီးဖိုထဲ ထွက်သွားပါတယ်။

ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ မီးဖိုထဲ လိုက်သွားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ မနက်စာ စားခဲ့ ကြတဲ့ ပုဂံ ခွက်ယောက်တွေ ဆေးကျော၊ ပြီး ရှင်းစရာ ရှိတာတွေ ရှင်းလင်းကြပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက အသံမြည်လာပါတယ်။ ဖုံးက ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မို့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖုံးသွား ကိုင်လိုက် ကျနော် ဆက်လုပ် ထားပေးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူကလည်း မီးဖိုထဲက ထွက်သွား ပြီး တော်တော် နဲ့ ပြန်မလာတော့ ပါဘူး၊ ကြည့်ရတာ သူ့ ဘဲ နဲ့ စကားပြောနေပုံပါပဲ၊ ဘယ်ဘဲလည်း တော့ မသိဘူး။ ဦးသာဒင်လား ကောင်းထက်ဝင်းလား၊ ကျနော် နည်းနည်း တော့ စိတ်ခု သွားတယ်။ အခု သူ့ အလုပ်တွေကို မီးဖို ထဲမှာ ကျနော် က လုပ်ပေးနေတုန်း သူက တော့ သူ့ ဘဲနဲ့ ဖုံးသွားပြောနေတယ်။ ကျနော် က အိမ်ထောင်ဦးစီးလား၊ သူ့ ရဲ့ ခိုင်းဖတ်လား၊

ကျနော် ပန်းဂံ တွေ ဆေးနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာကြည့်လိုက်တယ်။ မတွေ့တာနဲ့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကြည့်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ကျနော်တို့ သားလေးက သူ့ ပုခက်ထဲ မှာ သူအိပ်လို့၊ မိန်းမက ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲပြီး တယောက်ယောက်နဲ့ ဖုံးပြောနေတယ်။ သူက ကျနော့် ကို ကျောပေးပြီး ဖုံးပြော နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်သူ့ ကို နောက်ကျော ကနေ ကြည့်နေတာ မသိဘူး။ သူ့ ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေး ကနေ ကားစွံ့ သွားတဲ့ တင်သား တွေက တကယ့် ဂီတာရှိတ်ပဲ၊ သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ က ဒူးအထက်နားလောက် ထိ လန်နေပြီး ဖွေးမွတ် နေတဲ့ ခြေသလုံးသားလေး တွေကို မြင်နေရတယ်။ သူက စကားပြောနေရင်း နဲ့ လက်တဖက်က သူ့ နို့တွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။

ကျနော် အိပ်ခန်းဝ ကနေ ရပ်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်တစောင်းလှိမ့်လိုက်၊ ခြေထောက် နှစ်ဖက် တဘက် နှင့် တဘက် ပွတ်လို့ လက်တဖက်က လည်း သူ့ နို့တလုံး သူနှယ်ပြီး ဖုံးပြောနေတာ ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

“အိုး အူး ရယ်၊ မြတ် အရမ်း ကို ဆာနေပြီ ”

ဟိုက်၊ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ၊ မနက်က တင် ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ တချီ လိုးပြီးတာ အခု သူ့ အဖိုးကြီး နဲ့ ဖုံးပြောရင်း ဖီးတွေ တက်နေပါလား။ နောက်မှ ကျနော် စဥ်းစား မိတယ်။ ဒီနေ့ ခိုင်မြတ်သူ အိမ်မှာ ရှိနေတာက ကျနော် အလုပ်မသွားလို့ သူနေနေရတာပါလား။ ကျနော် သာ အလုပ်သွားပြီ ဆိုရင် သူ အဖိုးကြီး အိမ် ရောက်နေ လောက်ပြီပေါ့လို့။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဂရုစိုက်သားပဲ လို့ လည်း သွားတွေးမိတယ်။ ခု လို အချိန်မှာ သူ သာ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်ကို သွားနေရင် ကျနော် ဘယ်လောက် တောင် အထီးကျန်နေမလဲ ဆိုတာ သူ တွေးမိလို့ ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒီမနက်က ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို တောင် ကျနော့် ကို အသေးစိတ် ရှင်းပြခဲ့သေး တာပဲ။ ကျနော် နောက်ဖေး မှာ ပုဂံဆေးရင်း က ငါ့ကို အိမ်ဖေါ် လို သဘောထားနေသလား လို့ တွေးမီခဲ့တာ တောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို နောင်တ ရနေမိသေးတယ်။ တကယ်တော့ သူ့ မှာ ဘာမှ အပြစ်မရှိပါဘူးလေ လို့ တွေးမိသွားတယ်။

ကဲပါ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ ဖုံးပြောနေတာ အေးအေး ဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောပါစေ၊ ငါလုပ်စရာ ရှိတာပဲ သွားလုပ်လိုက်တော့မယ်၊ လို့ တွေးလိုက်ပြီး မီးဖိုထဲ သွား လုပ်စရာရှိတာလေး တွေ ဆက်လုပ်နေလိုက် တယ်။ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ မီးဖိုထဲ ဝင်လာတယ်၊ မျက်နာလေး က နီရဲရဲနဲ့၊ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြီး နောက်ဖေး က ရေတပုံးဆွဲလာပြီး ပုဂံဆေး တဲ့ စင်လေးနားကို ယူလာတုန်း အမှတ်တမဲ့ ချော်လဲ ပြီး ရေပုံး လက်ထဲက လွတ်ကျ သွားပါရော။ ရေတွေ မီးဖိုခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် မှာ အကုန်စိုရွဲ ကုန်တယ်။ ကျနော်တို့ တယောက်မျက် နှာ တယောက်ကြည့် မိကြတယ်။ အလုပ် က ပိုလာပြန်ပြီပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူက အပြင်မှာ လှမ်းထားတဲ့ အဝတ် စုတ် တွေ သွားယူလိုက်တယ်၊ ကျနော်ကလည်း တံမြက်စည်း နဲ့ ကြမ်းတိုက်ဖို့ ထားတဲ့ ပိတ်စ တွေ သွားယူတယ်။

ကျနော် က တံမြက်ဆီး လှဲ ၊ ရေစိုတွေကို သုတ် လုပ်နေရင်း က ခိုင်မြတ်သူ အဝတ်စုတ် သွားယူတာ ပြန်မလာသေး တာသတိထားမိလိုက်တယ်။ ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ ပေါ့၊ လှမ်းထားတဲ့ အဝတ်တွေများ လေလွင့် သွားပြီး ရှာမရလို့လား၊ တခုခု တော့ မှားနေပြီ ဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ကနေ နောက်ဖေး ဘက် ထွက်လိုက်သွားမိတယ်။ နောက်ဖေး အဝတ်လှမ်းနဲ့ နားမှာ လည်း ဘယ်သူမှ မရှိ၊ အနောက်ဖက် ခြံတံခါးလေး ဘက်ကို ကြည့်လိုက်မိပြီး ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီ ဂိတ်တံခါးလေး က ကျနော်တီု့ အိမ်နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အိမ်နောက်ဘေး ခြင်း ကူးတဲ့ အချိန် သွားရတဲ့ ဂိတ်တံခါးလေးလေ။ ကျနော့် မိန်းမ များ သူ့ဘဲ ကြီး အိမ် အခန်းကူး သွားတာလား လို့ သံသယ ဝင်လာတယ်။ အဲဒါ နဲ့ ဂိတ်နားကို အသာ ခါးလေး ကိုင်းပြီး ကပ်သွားလိုက်တာ့ အသံတချို့ ကြားလိုက် ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ အနားက ခြုံကွယ် တခု မှာ ကမန်းကတန်း ပုန်း လိုက်တယ်။

ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ လည်း မနာလို တာနဲ့ ဖီးတက်တာ နှစ်ခု ရောထွေး နေတယ်။ ခြံဘုတ်လေး အကွယ်က နေပြီး အသာချောင်းလိုက်တော့ ကျနော် တို့ ခြံဂိတ်လေး အပြင်ဘက်မှာ ဦးသာဒင် ကြီး က ခြံစည်းရိုးကို ကိုင်ပြီး ရပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အသာလေး အနားကပ်သွားပြီး သစ်သား ခြံစည်းရိုး ကြားတွေ ထဲက နေ ချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီး ရှေ့ မြေကြီးပေါ် မှာ ဒူးထောက်လျှက် တွေ့ လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ပုဆိုးကို လက်တဖက် နဲ့ မတင်ပေးထားတဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး ရဲ့ လီးကြီး ကို စုပ်ပေးနေတာ၊ တပြွတ်ပြွတ်တောင် မြည်နေတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက သူ့ပုဆိုး အောက်စ ကို ခါးထိုးထည့်လိုက် ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းကိုင်လိုက်ရင်း တဖက်က ခြံစည်းရုံး ကို ကိုင်ထားတယ်။ နေ့ခင်း ကြောင်တောင် လင်းလင်း ခြင်းခြင်း ကြီးမှာ ဗျာ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖြူဖွေး မွတ်နေတဲ့ မျက်နှာလေး၊ နီထွေးတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး နှစ်ခု ကြားထဲ တိုးဝင်နေတာ မဲညိုပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ညိုမောင်းမောင်း အသား ရောင်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖြူဖွေးနု နေတဲ့ အသားအရည်တို့ အရောင်ချင်း ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေတာ နေ့အလင်းရောင်အောက်မှာ သိသာနေတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်က ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးတွေက ဖေါင်းလိုက် ပိန်လိုက်နဲ့ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေ တယ်၊ ဒါတောင် လီးက တဝက် လောက်ပဲ ဝင်တယ်ထင်တယ် အပြင်မှာ အများကြီး ကျန်နေသေးတယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး အောက်မှာ မျက်နာကို ဘေးတိုက် မော့ ပြီး လျှာနဲ့ လီးတန် တချောင်းလုံး ကို လျှက်ပေးနေတယ်၊ နောက် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ အဖိုးကြီး လဥကြီး နှစ်လုံးကို တလုံးချင်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်ရော၊ နောက် အဖိုးကြီး ပေါင်တဖက်ကို လက်နဲ့ မပြီး သူ့ ပုခုံး တဖက်ပေါ် တင်ခိုင်း တယ်။ အဖိုးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးတဖက်ကို ပေါင်တင်လိုက်တော့ သူ့ လီးတန်ရော ဂွေးဥ တွေရော က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နာ ပါးစပ် တည့်တည့် မှာ ရောက်နေတာပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လျှာကလေး နဲ့ လီးတန် အောက်ပိုင်းရော၊ လဥတွေရော၊ လဥ ကို မပြီးတော့ လဥ နဲ့ ဖင်ကြားကနေရာတွေရော မြိန်ရည် ရှက်ရည် နဲ့ လျှက်ပေးနေတယ်ဗျာ။ နောက်ပြီး သူ့ သွားကလေး နဲ့ ကိုက်တာလား စုပ်တာလားမသိ၊ အဖိုးကြီးက ခြံစည်းရိုး ကို ခို၊ မျက်လုံးလေး စင်းသွားပြီး တကျွတ်စ်ကျွတ်စ် နဲ့ ငြီးနေလေရဲ့။

ကျနော့် မိန်းမ ဒီအဖိုးကြီး ကို ပြုစု ပေးနေတာ ကြည့်ပြီး ကျနော် တကယ့်ကို အံ့သြမိရတယ်။ အဲလို မျိုး သူ ကျနော့်ကို တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူး။ ပြီးတော့ လည်း အိမ်အပြင်ဘက် ခြံစည်းရိုးနား၊ နေ့ခင်း ကြောင်တောင်ကြီး၊ တခြား အိမ်နီးချင်း တယောက်ယောက် အိမ်နောက်ဘေး ပြတင်းပေါက် ကနေ ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင် အထင်းသား ကြီး မြင်နေရမှာ။

ခိုင်မြတ်သူ က တကယ့်ကို ထန်လွန်း တဲ့ မိန်းမ တယောက်ပါလား။ အရင်တုန်း က ကျနော် မမြင်ခဲ့ ဘူးတဲ့ သူ့ရဲ့ ကာရိုက်တာတွေကို အခု မှ ပဲ ကျနော် မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ရတော့ တာပါလား။ ဒီလောက် ညိုတုတ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကြီးကို သူမို့လို့ လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ မရှက်မကြောက် စုပ်လျက် လုပ်ပေးနေတာ။ အခု လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်ငုံ သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ တင်းတင်း စေ့ရင်း က မျက်နှာကို ရှေ့နောက် တိုးဆုတ် လုပ်ပေးနေတယ်။ ရှင်းရှင်း ပြောရရင်တော့ ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာပေါ့၊ ဦးသာဒင်ကြီး ကလည်း ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို သူ့ လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်းက စောက်ဖုတ်လိုးသလို ပါးစပ်ကို ကော့ ကော့ ပြီး လိုးပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ သွားရည်တွေနဲ့ လီးကြီးက စိုရွဲနေပြီး တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေက လည်း ဝေဆာ နေတယ်။ အသံတွေ အဲလောက်ထွက်လာတော့ တခြား အိမ်နီးချင်း တွေ သတိပြု မိသွားမှာကို သူတို့ က မစိုးရိမ်ဘူးလားမသိ၊ ကျနော် ကတော့ စိုးရိမ်နေမိတယ်။ နောက် တော့ သူတို့ လှုပ်ရှားမှု တွေ မြန်လာကြပြီး ဦးသာဒင်ကြီး လုပ်နေတာ နှေးကျ သွားတယ်၊ ကြည့်ရတာ သူ ပြီးသွားပုံ ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လီးကို ပါးစပ် ထဲက မထုတ်သေးဘူး၊ သူ့ ပါးစပ် နဲ့ လည်ချောင်း ကြည့်ရတာ ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့ လရည်တွေကို မျိုချနေတာ ထင်တယ်။ ခနကြာတော့ မှ လီးကြီး ကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူး ကို လျှာကလေး နဲ့ ထပ်လျက် သန့်ရှင်း ရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာဒင်ကို ဖက်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်က လည်း ပြန်ဖက်ထားရင်း သူ့ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် တီးတိုးစကားတွေ ပြောနေကြတယ်။ ကျနော့် နေရာက ဘာမှန်း သေခြာ မကြားရဘူး။ ပြီးတော့ မှ နှစ်ယောက်သား ဖက်ထားရာကနေ ခွာလိုက်ကြပြီး ဦးသာဒင်ကြီး သူ့ အိမ်ဖက် ပြန်မယ် ပြင်တော့ မှ ကျနော်လည်း ကိုယ့် မီးဖိုချောင် ဖက်ကို အမြန်ပြေးထွက်လာခဲ့ ရပါတော့တယ်။
အခန်း ၂၀။

မီးဖိုချောင် ပြန်ရောက်တော့ ကိုယ်လုပ်စရာ ရှိတာတွေကို ပဲ ဟန်မပျက် လုပ်နေလိုက်တယ်။ လီး ကတော့ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီ အောက်မှာ မာတောင်လို့ပေါ့။ ကျနော် မလိမ်ညာရပဲ အမှန်ကို ဝန်ခံရရင် တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကို ပုလွေမှုတ်ပေးတာ ပထမဆုံး မြင်ဘူးရတာ အပြင်၊ အဲဒါကို ချောင်းကြည့် ရတာလည်း အရမ်းကို ဖီးတက်မိတာပါပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီး ကို ခုနက လုပ်ပေးသလိုမျိုး ကျနော့် ကိုတခါမှ လုပ်မပေးဖူးပါဘူး။ ဟောအပြင်ဘက်က ခြေသံကြားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပြန်လာပြီထင်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲကို နောက်ဖေး ပေါက် ကနေဝင်လာပြီး ပုဂံဆေးတဲ့ နေရာနားမှာ ရပ်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေး နီနေတယ်။ ကျနော် ဘာမှ မမေးရပဲ နဲ့ သူ့ဘာသာသူ၊

“မြတ် အနောက်ဖက် ခြံထဲ မှာ ရှုတ်ပွနေတာ တွေ့လို့ သွားရှင်းနေတာ”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် တွေ့တာက တော့ အဖိုးကြီး လီးကို ပဲ သူ့ ပါးစပ် နဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေတာပဲ။ အဲဒါကို ကျနော့် လာလိမ်နေတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းတွေက တောင် စိုနေတုံးပဲ၊ သူ့ အင်္ကျီ ရင်ဘတ်ပေါ် မှာတောင် အရည်စို ကွက်တွေ တွေ့နေရတယ်။ အဖိုးကြီး လရည်နဲ့ သူ့ တံတွေးတွေ နေမှာ၊ ကျနော့် မျက်လုံး အကြည့် တွေကို တွေ့လိုက်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး သူ့လက်နဲ့ အဲဒီ အစိုကွက်တွေကို ပွတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီ အစိုကွက် တွေက ဘာတွေလဲ ဆိုတာ ကျနော် သိမှန်း သူရိပ်မိသွားတယ်။ ကျနော်က ဘာစကားမှ ပြန်မပြောပဲ သူ့ကို စိုက် ကြည့်နေတာမို့၊ သူတို့ ကို ကျ‌နော် တွေ့သွားမှန်း သူသိလိုက်ပုံရတယ်။ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့၊

“မောင်က ဒီမီးဖိုထဲက အစိုကွက် သေးသေးလေး တောင် ဒီလောက် အကြာကြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ မပြီးနိုင်သေး တာ၊ မြတ် အစိုကွက် တွေကို ဘယ်လို သန့်ရှင်းရေး လုပ်မှာလဲ”

လို့ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တော့ ကျနော် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ချောင်းတာ ရိပ်မိသွား တာ သေခြာသွားပြီပေါ့။ နောက်တော့ သူ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာပြီး၊ ကျနော် နဲ့ အလုပ်အတူ လာလုပ်နေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီ နဲ့ ငြိမ်နေကြတယ်။ တယောက်ကို တယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ ကျနော့် ကို လိမ်ခဲ့တာ ပေါ် သွားလို့ ဘာပြောရမယ်မသိ အကြံထုတ်နေတာ ဖြစ်ရမယ်။ သူသာ အမှန်ကို ဖွင့်ပြောရင် ကျနော်က ဘာလုပ်မှာ မို့လို့လဲ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မီးဖို ခန်း သန့်ရှင်းရေး တွေ လုပ်ပြီးသွားကြတော့ နေ့လည်စာ မစားခင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင် ခနတဖြုတ်နားကြတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး စကားတလုံးမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေကြရာက၊ ခိုင်မြတ်သူ ကစပြီး ပြောလာတယ်။

“ဆောရီး ပါမောင်၊ မြတ် အူးဒင် ကြီးကို ပုလွေ မှုတ်ပေးနေတာကို မောင် မြင်သွားတယ်ဆိုတာ မြတ်ရိပ်မိပါတယ်”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို လှည့်မကြည့်ပဲ ကျနော့် ဖုံးကို ပဲ စိတ်ဝင်စားနေသလို ဟန်ဆောင်ပြီး စိုက်ကြည့် နေလိုက် ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြီး။

“မောင်၊ မြတ် တကယ့်ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ မောင့် ကို လိမ်ပြောမိတာ၊ မြတ်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိတာက မောင့်ကို မီးဖိုချောင်ထဲ မြတ်အလုပ်တွေကို လုပ်ခိုင်းထားပြီး အူးဒင် ကြီးကို ပုလွေ သွားပေးနေတာ မောင်သိသွားရင် စိတ်မကောင်း ဖြစ်မှာ စိုးလို့ မောင့် ကို လိမ်ပြောမိတာပါ”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။

“အဲဒါ အတွက် မောင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်တာက၊ မြတ်က မောင့် ကို လုံးဝ မပွင့်လင်းတာကိုပဲ၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ လင်ယောက်ျား၊ ပြီးတော့ မြတ်ကို လုပ်ချင်တာလည်း လုပ်ခွင့် ပေးထားတယ်၊ အဲဒီ ကြားထဲက မြတ်က မောင့် ကို ဘာလို့ များ လျို့ဝှက်ချက်တွေ ထားချင်ရတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျ‌နော့် ရင်ဘတ် ပေါ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို ဖိကပ်လိုက်ပြီး၊ ကျနော့် ဆံပင် တွေထဲ သူ့ လက်တွေ ကို ထိုးထည့် ကုတ်ဖွ ရင်း၊

“မောင် ဒေါသ ဖြစ်မယ်ဆိုလည်း ဖြစ်စရာပါ၊ မြတ် မောင့်ကို လိမ်မိတဲ့ အဓိက အကြောင်းက …ဟင့်…ဘယ်လို ပြော ရမလဲ..ဟိုလေ..နေ့ခင်း ကြောင်တောင် ကြီး မှာ လေ ၊ မောင်က မြတ် အလုပ်တွေကို မီးဖိုချောင်ထဲ လုပ်နေတုန်း မြတ်က အပြင်ဘက်မှာလေ၊ ဟိုလူကြီးရဲ့ လီးကို ကို လေ..စုပ်..စုပ်ပေးနေမိတာ..မပြောရဲ တာပါ.. သူက ဖုံးနဲ့ ခေါ်တယ်၊ သူ့ အိမ်ကို လာခဲ့ဖို့၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်က ငြင်းလိုက်တယ်၊ မြတ်တို့ မီးဖိုချောင်မှာ အလုပ် လုပ်နေကြတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ နောက် မီးဖိုထဲမှာ မောင်လုပ်နေတာ ပြီးကာနီး ဆိုတော့ မြတ် နည်းနည်း တွေဝေသွားလို့ ရေပုံး လက်က လွှတ်ကျပြီး အလုပ်ပိုသွားရတယ်။ အဲဒါ နဲ့ အဝတ်စ ယူမယ် ဆိုပြီး အပြင်ထွက် လာရင်း အူးဒင် ကြီးကိုလည်း အကျိုးအကြောင်း ပြောပြမယ်ပေါ့၊ အဲလို ထွက်လာတာ သူနဲ့ ခြံစည်းရိုး နားဆုံတော့ သူက သူ့ကို ပေးဖို့ ပြောတယ်၊ မြတ်က ခု မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ငြင်းတော့ သူက ဒီမှာ သူ့ ဟာ ကြည့်ပါဦး ဆိုပြီး ပုဆိုးကို လှန်ပြတယ်။ သူ့ လီးကြီးက အရမ်းမာတောင် ပြီး တင်းနေတာတွေ့လိုက်ရတော့ မြတ်လည်း ကိုယ့် ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ၊ နောက်ပြီး သူနဲ့ စဖြစ်တော့ သူ့ကို ဘယ်အချိန်မဆို မြတ်က ပေးပါ့ မယ်လို့ ဂတိပေးထားတယ်၊ မောင် အိမ်မှာ ရှိနေရင်လည်း အနည်းဆုံးတော့ ပုလွေ ပေးပါ့မယ် လို့ ပြောထားတယ်၊ ဆိုတော့ မြတ်လည်း မထူးတော့ ဘူး ဆိုပြီး အဲဒီ နေရာမှာပဲ ပုလွေ မှုတ်ပေးလိုက်မိတော့တယ်။ သူက ပြောတယ် မြတ် သူ့ ဘဝ ထဲ ရောက်လာပြီးမှ သူက ဂွင်းမထုတော့ ဘူးတဲ့ သူ့ လရည်တွေ ကို ဒီတိုင်း ထုတ်ပြစ်ရမှာ နှမြောလို့ တဲ့၊ အဲဒါကြောင့် ခု မြတ်ပါးစပ်ထဲမှာ ပဲ ထုတ်ပါရစေတဲ့၊ သူ့ လီးကြီးကို အဲလို မြတ်ရှေ့တည့်တည့် မှာ မြင်လိုက်ရတော့ လည်း မြတ်ဘယ်လို မှ မထိန်းထားနိုင်တော့ ဘူး ထိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်မိတော့တယ် ”

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘက်က စတိုရီ ကို ရှင်းပြနေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့် လီးက မာတောင်တက်လာတယ်။ သူက လည်း သတိထားမိတယ်။ ပြုံးပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို သူ့နူတ်ခမ်းနဲ့ လာဖိကပ် စုပ်နမ်းတယ်။ အဲဒီနူတ်ခမ်း က ဒီမနက်ပဲ လီးနှစ်ချောင်း ကို စုပ်ထားခဲ့တယ် ဆိုတာ ချက်ခြင်း သွားတွေးမိလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်လာပြီး ပုဆိုးကို ဖြည်လို့ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ မာတောင် နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက် ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျလာခဲ့တယ်။ အရည်ကြည် လေးကို ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ချောင်းကလေး နဲ့ တို့ယူ လိုက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်း မှာ သုတ်လိုက် တယ်၊ နောက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းကို ဝလုံးလေး လို ဟပြီး ကျနော့် လီးကို အသာငုံစုပ်လိုက်တယ်။ သူ့ အတွက် က မနက်က စုပ်ခဲ့တဲ့ လီးကြီး နှစ်ချောင်းထက် အလုံးသေးနေတာမို့ အေးဆေး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီး လီးတုန်းက ဆို သူ့ ပါးစောင်က ဖေါင်းထ နေပြီး လီးကြီးက တဝက်တောင် ပါးစပ်ထဲ မဝင်ချင်ဘူးလေ။ ခုကတော့ ကျနော့် လီးတချောင်းလုံး နီးပါး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေပြီ၊ သူက နူတ်ခမ်းကို ကျနော့် လီးတန်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ထား ပြီး ခေါင်းကို အနိမ့် အမြင့် လုပ်လို့ စပြီး ပုလွေ မှုတ်ပေးတော့တယ်။ သူ့ နှာခေါင်းက ကျနော့် လမွှေး တွေကိုတောင် လာထိတယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က သူ့ အာဂေါင်ထိကို ရောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တမနက်လုံး စိတ်တွေ ကြွနေရတဲ့ ကျနော် က မကြာခင်ပဲ ပြီးချင်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သိပုံပဲ၊ မျက်နှာက ပြုံးတုံ့တုံ့ နဲ့ ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ် ပြီး လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက် ဆောင့် ပြီး မှ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဘယ်လို မှ မထိန်းလိုက်နိုင်ခင် ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်တွေက တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လေထဲ ပန်းထွက် ကုန်တယ်၊ ကျနော့် ဘိုက်ပေါ် လည်း အတော်များများ ကျကုန်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ဦးသာဒင် ကြီးလီးကို ၁၅မိနစ်မက စုပ်ပေးမှ တချီ ပြီးခဲ့တာ၊ ကျနော် က ခနလေး နဲ့ ထွက်ကုန်တာကို ဟားချင်နေတာလို့ ထင်ပြီး ရှက်သွားမိတယ်။ ကျနော့် ဘဝ မှာလည်း ဘာနဲ့ မှ မထိပဲ လရည် တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကုန်ရတာ ဒီတခါ ပထမဆုံး အကြိမ်ပါပဲ။

ခိုင်မြတ်သူ က ပျော့ သွားတဲ့ ကျနော့် လီးကို ငုံကြည့်ရင်းက နောက်သလိုနဲ့။

“မောင့် မိန်းမ က သူ့ ဘဲ နှစ်ယောက် နဲ့ လိုးပြီးပြီ၊ မောင်က အိပ်ယာပေါ် မှာ ပုလွေမှုတ်ပေးခိုင်းဖို့ မျှော်လင့် နေတယ်။ တကယ်တော့ မောင့်မယားက ပိုကြီး ပိုတုတ်ပိုရှည်တဲ့ လီးတွေနဲ့ အလိုးခံရတာကို ပျော်မွှေ့ နေပြီမောင်ရယ်”

လို့ ပြောရင်း ကျနော့် လီးကို ကိုင်ပြီး လှုပ်ခါလိုက်တယ်။ ကျနော် က ပြီးကာနီး မှ ခိုင်မြတ်သူ အဲလို လုပ်လိုက်တာ ကို အတော်စိတ်ပျက် နေမိတာ၊ နောက်ပြီး လရည်တွေ ထွက်သွားလို့ ခပ်သေးသေး လေး ဖြစ်သွားတဲ့ ကျနော့် လီးကို သူလာဆော့ နေတာ ဒေါပွလို့ သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အနားစ ဆွဲယူပြီး သုတ်ပြစ် လိုက်တယ်။

အဲဒီညက မီးဖိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတာလည်း ပင်ပန်း၊ လရည်လည်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့ ကျနော်လည်း မိန်းမ ကို လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့ ဘူး။ သူလည်း ကျနော် နဲ့ လိုးချင်ပုံမရပါဘူး၊ ထူးဆန်းတာ က ဦးသာဒင် ကြီးကလည်း သူ့ကို မခေါ်ဘူး၊ ကြည့်ရတာ အဖိုးကြီးလည်း မူးပြီး အိပ်ပျော် သွားတယ်ထင်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လည်း ပုံမှန်အတိုင်းပဲ အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။

………

နောက်နေ့ ကျနော် အလုပ်ထဲ မှာ ရှိနေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးဆက်လာတယ်။ ကျနော်တို့ မေမြို့ ဘက် တက်ကြဖို့ သုံးရက် ပဲ လိုတော့ ကြောင်း၊ သတိပေးတာပါ၊ ပြင်ဆင်စရာ ရှိတာ ပြင်ဆင်ဖို့ပေါ့။ သူ့ အသံ နားထောင်ရတာ၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် လိုးရတော့ မှာကို အရမ်း စိတ်တက်ကြွ နေ ပုံပါပဲ။ အထူးသဖြင့် သူနဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း က သက်ဆိုင်သူတွေ ရဲ့ ကာမပိုင် တွေက ခွင့်ပြုချက် ပေးထားပြီး သား ဆိုတော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးလို့ ရပြီပေါ့ ။ ကျနော် က ဦးသာဒင် ကြီး အကြောင်းကို မေးလိုက်တော့ အရမ်းမူး နေပြီး သူ့ အိမ်မှာ ပဲ သူအိပ်နေတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ နောက်တော့ ဖုံးမချခင်လေးမှာပဲ၊

“ကောင်းထက်ဝင်း ခေါ်နေပြီ၊ မောင် အိမ်စောစော ပြန်လာခဲ့နော်”

လို့ ပြောပြိး ဖုံးချသွားပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က စိတ်ထားတွေ လည်း ပြောင်းပြီး အတော် ကို တက်ကြွနေ ပါတယ်၊ ခုလို မျီုး ကောင်းထက်ဝင်း က ခေါ်တယ် ဆိုရင် ကျနော် ဘာပြောနေနေ၊ ကျနော် စိတ်ထဲ ဘယ်လို ရှိမလဲ ဘာလဲ ဆိုတာတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲ ကျနော်နဲ့ ဖုံးပြောနေတာကို ဖြတ်ချပြစ်လိုက်တော့ တာပဲ။

အလုပ်လုပ်နေရင်းလည်း ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ယောက်ဖ ဖြစ်သူ အကြောင်းကို တွေးနေမိတယ်။ အလုပ်ထဲ ဘယ်လို မှ စိတ်သွင်း လို့ မရဘူး၊ နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး အလုပ်ကနေ တစ်နာရီလောက် စောပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့တယ်။

ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက် တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဧည့်ခန်း မှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတယ်၊ ကျနော့် ကို တွေ့တော့ ရေအေးအေး တခွက် ယူလာပေးတယ်။ ကျနော် လည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင် အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်ထွက်လာပြီး သူနဲ့ အတူတူ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ နောက် တော့ ကျောဆန့်ချင်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းချ လှဲရင်း ဖုံးကို ပွတ်နေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ တီဗီက သူကြိုက်တဲ့ စီးရီး ကို ဆက်ကြည့် နေတယ်။ ခနနေတော့ သူက၊

“မောင်၊ မြတ်တခု မေးစရာရှိတယ်”

လို့ ပြောတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် ကို မကြည့်ပဲ တီဗီကို ပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဖုံးကို ပြန်ငုံ့ ကြည့်နေပြီးမှ၊

“မေး လေ အချစ်ဘာများလဲ”

လို့ ဖြေလိုက်တယ်။

“မြတ် အခုလို တခြားချစ်သူ တွေနဲ့ လိုးနေ တဲ့ အချိန်မှာ မောင် စိတ်ပျော် ရဲ့လား၊ မောင် ကရော မြတ်က လွဲပြီး တခြား မိန်းကလေး တွေနဲ့ မလိုးချင်ဘူးလား”

အဲတော့ မှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်တယ်။

“မြတ်၊ ဘာလို့ အဲဒီမေးခွန်း ကို မေးသလဲ ဆိုတာ မောင် သဘောပေါက်တယ်။ တကယ်တော့ မောင် မြတ်ကို ဘယ်လောက် ချစ်လဲ ဆိုတာ မြတ် သိပြီးနေပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ မောင် က မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား တွေနဲ့ ဆက်ဆံ ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်တာဟာ၊ မောင် ကလည်း တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ လုပ်ချင်နေတာလို့ မြတ်ထင်ရင်တော့ မဟုတ်ဘူး လို့ ဖြေရမယ်။ မောင်က မြတ်ကီု အိပ်ယာပေါ် မှာ ယောက်ျား တယောက် အနေနဲ့ စိတ်ကျေနပ် အောင် မပြုစု ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး ဆိုတာ မောင့် ကိုယ် မောင်သိတယ်။ ဒါက လည်း မောင့် ခန္ဓာကိုယ်က အားနည်း ချက်ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ မောင်က မောင့် မိန်းမကို ဆက်ခ် အရသာ ကို အပြည့် အဝ ခံစား စေချင်တယ်။ အဲဒီကိစ္စ ကို အားသန်ပြီး အရသာ အပြည့်အဝ ပေးနိုင်မဲ့ ယောက်ျား မျိုး နဲ့ သွား ပြီး ခံစား စေချင်တာပါ။ မောင် က တခြား အမျိုးသမီး တယောက် ကို ဆက်ဆံချင်လို့ လုံးဝ မဟုတ်ပါဘူး”

“ဟုတ် မောင် မြတ်ကို အရမ်းချစ်တယ် ဆိုတာ မြတ်သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တချိန်ထဲမှာပဲ မြတ်က မောင့် ကို အထီးကျန် နေမှာ၊ မောင်စိတ်တွေ ထိခိုက်မှာကို စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့် မောင့် ဖက်က နေတွေးပြီး၊ မောင် ဘာဖြစ်စေချင်သလဲ ဆိုတာကိုလည်း သိချင်မိတာပါ၊ မောင် က မြတ် ဘာလိုသလဲ ဆိုတာကို တွေးသိနေပြီး အလိုလိုက်ပေးနေတာကို လည်း အရမ်းကျေးဇူး တင်နေမိတာပါ”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တော့ သူကလည်း တုံ့ပြန်နမ်းလာပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ လှပ ဆက်ဆီကျတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေက နမ်းစုပ်လို့ မဝနိုင်ပါဘူး၊ ကျနော်က သူ့ ခါးလေး ကို တီရှပ်အောက်ကနေ တိုးဝင်ပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လျှာချင်းလည်း ပွတ်သတ်မိတယ်။ သွားရည်ချင်းလည်း စုပ်ယူမိကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တံတွေး တွေက အရင် ကထက် ပိုချိုနေသလိုပဲလို့ တောင် ထင်မိတယ်။ ကျနော် သူ့ ဘရာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချောင်သွားတဲ့ ဘရာ အောက်က လက်လျိူပြီး နို့တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ပြေလျော့ နေတဲ့ သူ့ ထဘီအောက် လက်လျိူ ပြီးပေါင်ခွဆုံကို နိူက်ကြည့်လိုက်တော့ ပင်တီ ဝတ်မထားဘူး။ စောက်ဖုတ် ကအမွှေးတွေ ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားပြီး ဖေါင်းကား‌နေတာ စမ်းမိတယ်။ ကျနော် ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပေါ် ဆင်းထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်တယ်။ သူက ဖင်ကို ဆိုဖာစွန်း ရွှေ့ပေးပြီး ခေါင်းကို ဆိုဖာနောက်မှီမှာ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်က အရည်ကြည်လေး တွေ စို့ နေတယ်။ ကျနော်က လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး မျက်နှာကို သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ် အပ်လိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့လက်တွေကို ကျနော့် ခေါင်းပေါ် တင်လို့ ကျနော့် ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ကစားရင်းက နောက်စေ့ ကနေ ကိုင်လို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ဆီ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ကျနော်က သူ့ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းပြီး လျှက်ရင်းက လျှာကလေး နဲ့ ထိုးသွင်း နေတုန်း သူက ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက်ပြီး ကျနော့် ခေါင်းကို ဖိလို့ ကျနော့် လျှာကို သူ့ဖင်ပေါက် ဝမှာ တေ့ ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော် အရမ်းအံသြ သွားရတယ်။ သူက ကျနော့်ကို စောက်ဖုတ် မလျှက်စေပဲ ဖင်ပေါက်ကို လျှက်ခိုင်းနေတယ်။