ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး (လမင်းကြီးရေးသည်)
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး (လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး
(၁)
လူသားတိုင်းရဲ့ဘဝတစ်ကွေ့မှာ တခြားသူတွေကိုပေးမသိအပ်၊ မပေါက်ကြားအပ်တဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်စုံတရာဆိုတာရှိနေတတ်စမြဲပဲ။
ကျနော်တို့သားအမိမှာလည်းပဲ၊ လျှို့ဝှက်ချက်အဖြစ် လူမသိအောင်ထိမ်းသိမ်းဖုံးကွယ်ထားခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်ရှိခဲ့ဖူးတယ်။
သူတပါးကိုဖွင့်ပြောလို့မရတဲ့အဖြစ်အပျက်၊ ပိုတိကျအောင်ပြောရရင် ကျနော်တို့နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်း
လုံးဝသိမသွားသင့်တဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ပဲ။ သိသွားရင်သူတပါးတံတွေးခွက်ပက်လက်မြောပြီး မိသားတစုလုံးအိမ်ပြောင်းပြေးရမှာ
သေချာသလောက်ရှိတဲ့အတဲ့အဖြစ်ပေါ့။
ဇာတ်လမ်းစတာကတော့ မနှစ်ကနှစ်ဆန်းပိုင်းလောက်ကပေါ့။ ကျနော်တို့မိသားစု၊ ကျနော်တို့အိမ်မှာ နေနေကြတာက
အမေ၊ ကျနော်နဲ့ နှစ်ခါလည်သားသာသာလေးရှိသေးတဲ့ကျနော့်ညီလေး သုံးယောက်ထဲပါ။
ကျနော့်အဖေကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်ခွဲကျော်ကျော်၊ ညီလေး လသားအရွယ်လောက်ကထဲကဆုံးသွားရှာပါပြီ။
အဖေဆုံးသွားတော့ရွှေတောင်ကြီးပြိုတာပေါ့ဗျာ၊ အမေလဲ အရွယ်ကောင်းတုန်းမုဆိုးမဖြစ်၊ မိသားစုရဲ့အဓိကစီးပွားဝင်ငွေရှာပေးတဲ့
ပင်မမဏ္ဍိုင်ကြီးလည်းလဲပြိုသွားတော့၊ တော်တော်ကအားယုတ်သွားတာပေါ့။ တော်သေးတယ် မိသားစုအတွက်အဖေစုဆောင်းပေးထားတဲ့
ငွေအလုံးအရင်းတချို့ကျန်ခဲ့သလို အဖေ့ရဲ့အသက်အာမခံလျော်ကြေးငွေတွေဘဏ်မှာအပ်ထားရင်း
အမေ့အလုပ်လေးကတဘက်ရှိနေသေးတယ်ဆိုတော့၊ ချွေချွေတာတာသုံးရင်းအဆင်ပြေပါတယ်ဆိုရမှာပေါ့လေ..။
ကျနော်က အသက်၁၇နှစ်၊ ဆယ်တန်းတက်နေတယ်။ ညီလေးကနှစ်နှစ်သား၊ အဖေအမေတို့ကသားဆက်ခြားတယ်။
ကျနော့်ကိုမွေးပြီးဆယ်ကျော်သက်ရွယ်ရောက်မှညီလေးကိုထပ်ရတာ။ ညီလေးမွေးပြီးဘာမှမကြာဘူး၊ အဖေဆုံးတာပဲ။
ဒီလိုနဲ့နေလာခဲ့ကြတာ၊ တစ်နေ့မှာတော့အမေ့ရဲ့နယ်ကအမျိုးတွေဆီကအမေ့ဆီကိုဖုန်းဆက်လာတယ်။
ကျနော်တစွန်းတစကြားတာကတော့ သူတို့နယ်ဘက်ကနာမည်ကြီးဘိုးတော်ရသေ့ကြီးတပါး သူတို့ရွာဘက်ကြွလာတယ်တဲ့။ အဆောင်၊ လက်ဖွဲ့ ၊
စီးပွားရေး၊ ဆေးနဲ့ ပရောဂဘက်မှာနာမည်ကြီးလွန်းလို့၊ သူတို့ရွာကလူတွေ ရံပုံငွေစုကောက်ပြီး၊ ဘိုးရသေ့ကိုရွာအရောက်ပင့်လာကြပြီး
ရောဂါကု၊ အန္တရာယ်ကင်း၊ အစီအရင်လက်ဖွဲ့အဆောင်တွေတောင်းကြ၊ ပူဇော်ကြတယ်လို့ပြောနေတယ်။
အမေ့ကြီးဒေါ်ကြီးတွေ၊ အမဝမ်းကွဲတွေကလည်းအစီအရင်လုပ်ထားတဲ့အဆောင်ကိုပူဇော်ချင်လို့၊ ပွဲတင်ပြီးသွားတောင်းတယ်ပေါ့၊
အဲဒါအမေ့ကိုလဲအဆောင်ပစ္စည်းကောင်းရစေချင်လို့လာပြီးဘရသေ့ကိုပူဇော်ဖို့ဆွယ်တယ်။ ကျနော်မြင်တာတော့
အမေဖုန်းပြောနေတာအတော်ကြာတယ်။ ကြားတချက်မကြားတချက်ပဲ။ ကျနော့်အထင်တော့အမေသွားမှာမဟုတ်ပါဘူး။
သူ့အမျိုးတွေရွာကအတော်ဝေးတာ၊ ခရီးအတန်တန်သွားမှရောက်တယ်။ ပြီးတော့သူ့မှာအလုပ်ကလည်းတဘက်နဲ့လေ။
အမေက ကျနော်တို့မြို့ရဲ့ အစိုးရသုတေသနဌာနတစ်ခုမှာအမြဲတမ်းဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး၊ များသောအားဖြင့်
ဓါတ်ခွဲခန်းထဲကနေသိပ်ထွက်ရတာမဟုတ်ဘူး။ သိပ္ပံပညာ၊ ခေတ်ပညာတတ်ဆိုတော့၊ ဒီလိုအစီအရင်အဆောင်လက်ဖွဲ့ ဆိုတာမျိုးကို
သိပ်ယုံတာလည်းမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့်လို့လည်း ရှေးရိုးကိုလုံးလုံးလျားလျားပစ်ပယ်သူလည်းမဟုတ်ပြန်ဘူး။ သွားရင်းလာရင်း
အဓိကရ ဘိုးဘိုးကြီးနတ်နန်းတွေဘာတွေဖြတ်သွားရင်တော့လက်အုပ်ချီကန်တော့အရိုအသေပြုပြီး၊ မေတ္တာတွေဘာတွေပို့လေ့ရှိတယ်။
ကျနော်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ဖုန်းအတော်ကြာကြာပြောပြီးတဲ့နောက် အမေကအမျိုးတွေရွာသွားဖို့ငြင်းဆန်လိုက်တယ်ပေါ့။
အဲ့ဒါဖြစ်ပြီး တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ အမေ့ရဲ့အမဝမ်းကွဲတော်တဲ့ကြီးကြီးမြတစ်ယောက်၊ အိမ်ရှေ့တံခါးက
လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကိုလာတီးတော့ ကျနော်လည်းတံခါးသွားဖွင့်ပေးရတယ်။ ကြီးကြီးမြက အမေနဲ့အသက်အရွယ်သိပ်မကွာလှဘူး။
အသက်၄၀ကျော်ကျော်လောက်ရှိမှာပေါ့ အမေ့ထက်ကြီးရင်အလွန်ဆုံး ၂နှစ် ၃နှစ်ပေါ့။
ကြီးကြီးမြလက်ထဲမှာလဲ ပစ္စည်းတွေကလက်တဆွဲနဲ့။
“သား..ကိုထက်..နင့်အမေရောရှိလား..ဘယ်မှာလဲ”
အပေါ်ထပ်မှာရှိနေတဲ့အမေက အောက်ထပ်ကတံခါးဖွင့်သံနဲ့စကားပြောသံတွေကြားတော့..၊
“သားရေ.. ဘယ်သူလာတာလဲ”
အမေကအပေါ်ထပ်ကနေလှမ်းအော်ပြီးမေးတယ်။ ကြီးကြီးမြကလည်းလှမ်းအော်ပြီး..
“ငါပါဟဲ့..အစိုးရဲ့…(အမေ့နာမည်က ဒေါ်သင်းသင်းစိုးပါ) မြို့တက်တုန်းနင့်ဆီလာတာဟေ့..၊
နင်တို့ဖို့..ရွာကခြံထဲကကျွဲကောသီးတွေလဲပါလာခဲ့သေးတယ်..”
အမေက ကြားတော့ သူ့အိပ်ခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်ကနေလှေခါးအတိုင်းအမြန်ဆင်းလာပြီး ကြီးကြီးမြကိုအိမ်ထဲခေါ်သွင်း၊
ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နားခိုင်းပြီး စကားပြောကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့အိမ်လေးက နှစ်ထပ်အုပ်ညှပ်တိုက်လေးဖြစ်ပြီး
ဥယျာဥ်ခြံခပ်သေးသေးလေးတစ်ခုထဲမှာဆောက်ထားတာပါ။ ခြံကသရက်ခြံနဲ့ငှက်ပျောခြံပါ။
အပင်ရေအတော်အသင့်ရှိတော့ ရာသီချိန်ဆိုခူးရောင်းရင်းအိမ်အတွက်အပိုဝင်ငွေစုမိတာပေါ့လေ။
ပတ်ဝန်းကျင်ကရာသီဥတုမျှပြီးအေးဆေးတယ်။ ဒါပေမယ့်လမ်းမကြီးနဲ့နဲနဲဝေးပြီး အဝင်အထွက်ခက်တယ်။
လမ်းတောင် ဂဝံကျောက်နဲ့မြေရောတဲ့လမ်းကြမ်းပဲရှိသေးတာလေ။ ခပ်ဝေးဝေးလျှောက်ဝင်လာခဲ့ရလို့ ကြီးကြီးမြလည်း တော်တော်မောနေပုံရတယ်။
ဒါနဲ့ကျနော်လည်းသောက်ရေအိုးထဲကနေရေတစ်ခွက်စီခပ်လာခဲ့ပြီးအမေနဲ့ကြီးကြီးမြတို့ရှေ့မှာချပေးလိုက်တယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်အချိန်တော်ကြာအောင်ထိုင်စကားပြောနေကြတာ။ ကျနော်ကတော့ထိုင်နားထောင်မနေတော့ဘူး။
သူတို့လူကြီးတွေကိစ္စပဲလေ၊ သိစရာလည်းမလိုဘူး။ ဒါကြောင့်လည်းကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်လာခဲ့ပြီး စာကြည့်စားပွဲမှာထိုင်၊
အမေခေါ်ပြီးတစ်ခုခုခိုင်းမယ်ဆိုရင်အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်စောင့်ရင်းနဲ့ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဆွဲဖတ်ပြီး အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။
ကျနော်ကစာဖတ်ဝါသနာပါတော့ အလျဥ်းသင့်ရင်သင့်သလို၊ ဝယ်ထား၊ တောင်းထား၊ စုထားတဲ့ မဂ္ဂဇင်းတွေ၊
ဝတ္ထုစာအုပ်တွေက အခန်းထောင့်မှာအပုံလိုက်ကြီးပဲ။
အဲဒီစာအုပ်ပုံကြီးက ကျနော်ဖတ်နေကျအမေနဲ့သားအင်းစက်ဇာတ်လမ်းစာရွက်တွေကိုမသိမသာထိုးညှပ်ဖွက်ထားတဲ့နေရာပေါ့။
ကျနော့်ဝါသနာအရ အင်တာနက်ဝက်ဘ်ဆိုက်တွေကနေ အင်းစက်စာပေတွေကိုရှာဖတ်တတ်နေပြီ။
အကြိုက်ဆုံးကတော့အမေနဲ့သားအင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေကိုပဲ။ အရမ်းကြိုက်တဲ့ဇာတ်လမ်းတွေဆိုကော်ပီယူထား၊
မြို့ထဲကသူငယ်ချင်းဆီမှာပရင့်ထုတ်ပြီးအိမ်ယူလာဖတ်၊ ပြီးရင်စာအုပ်ပုံထဲ ဒါမှမဟုတ်ကျနော့်မော်တော်ဆိုင်ကယ် ဖင်ထိုင်ခုံအောက်မှာ
စသဖြင့် အလျဥ်းသင့်သလိုဖွက်ထားတတ်တာလေ။
အမေက ဒီမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွေဖတ်ဖို့ရော။ ဒီစာအုပ်ပုံကြီးကိုပါစိတ်ဝင်စားတာမဟုတ်ဘူး။
တခါမှလည်းလာမဖွဘူးတော့ အမေအင်းစက်စာတွေကိုမတွေ့နိုင်မှာသေချာတယ်လေ။
ကျနော့်မှာသားအမိချင်းပြန်လိုးကြတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေဖွက်ထားတာအတော်များများရှိတယ်။
အားရင်မကြာခဏထုတ်ဖတ်၊ ဖတ်တိုင်းလဲဖီလင်တွေစိတ်တွေလာပြီး၊ ရင်တွေခုန်ရတယ်။ လီးကလဲအရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမယ့်
ထူးဆန်းပြီးပုံမှန်ဖိုမဆက်ဆံရေးဇာတ်လမ်းမျိုးမဟုတ်လို့သာ ရင်ခုန်စိတ်ဝင်စားပြီး ဖတ်မိရင်းစွဲသွားတာပါ။ တကယ့်အတွင်းစိတ်ကတော့
အဲဒါမျိုးတကယ်မလုပ်ရဲပါဘူး။ အပျင်းပြေဖတ်ဖို့လောက်နဲ့ဇာတ်လမ်းလေးတွေကိုစိတ်ကူးယဥ်ပြီးဂွင်းထုဖို့လောက်ပဲမှန်းတာပါ။
စာအုပ်ထိုင်ဖတ်နေတာလဲအချိန်တော်တော်ကြီးကြာသွားပြီ။ ကျုပ် ဝါးကနဲအပျင်းဆန့်လိုက်ပြီးအခန်းဝဘက်လျှောက်သွားလို့
ဧည့်ခန်းဘက်ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်တယ်။ အမေနဲ့ကြီးကြီးမြတို့က ထိုင်ပြီးစကားကောင်းနေကြတုန်းပဲ။
ကြည့်ရတာတော်တော်နဲ့စကားပြတ်မယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲသက်တောင့်သက်သာလှဲပြီးစောင့်နေတာကပိုကောင်းတယ်ဆိုပြီး
ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်တာ ဘာမှမကြာပါဘူး၊ မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
နိုးလာလို့နာရီကြည့်လိုက်တော့ ညနေ၅နာရီထိုးခါနီးနေပြီ။ ကျနော်အခန်းထဲကထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းဘက်လျှောက်လာလိုက်တော့၊
ဧည့်ခန်းစားပွဲရှည်ပေါ်မှာ ဂျပ်ထူဘူး သေတ္တာခပ်ကြီးကြီးတစ်လုံးတင်ထားတာတွေ့ရတယ်။ အခန်းထဲမှာ ငြိမ်လို့ဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး။
ကြည့်ရတာကြီးကြီးမြပြန်သွားပြီထင်ပါရဲ့။ အမေကပါပျောက်နေတယ်ဆိုတော့ ဒီအချိန်လောက်ဆိုရင်
ထုံးစံအတိုင်း ညီလေးကိုနေ့ခလေးထိမ်းကျောင်းမှာအပ်ထားတာသွားကြိုနေလောက်ပြီ။
ကျနော်စားပွဲပေါ်ကသေတ္တာကိုမျက်စိရောက်သွားပြန်တယ်။
ဂျပ်ထူပြားအမာစားနဲ့လုပ်ထားတဲ့လေးထောင့်ဗူးတစ်ဗူးပါ။ အရောင်ကအနက်ရောင်ဆေးသုတ်ထားတယ်။
အထဲမှာဘာများရှိလဲမသိဘူး။ ကျနော်လဲ သိချင်၊ စပ်စုချင်တဲ့စိတ်တွေပေါ်လာတာနဲ့ ဗူးကိုဖွင့်ကြည့်မိတယ်။
အထဲမှာတော့အရှည် တစ်ပေလောက်ရှိမယ့်၊ ရှည်မြောမြောပုံစံ ကျောက်တုံးတစ်တုံး၊ အရောင်ကအနက်လိုလို၊ စိမ်းပြာဘက်စွက်သလိုလို။
သေချာကြည့်တော့မှကျောက်ဆစ်ပန်းပုလိုလို။ အဝတ်အစားမပါ လူပုံသဏ္ဌန်နှစ်ခုက မျက်နှာချင်းဆိုင်သိုင်းဖက်ထားတဲ့ပုံစံမျိုး။
ဖဲကြိုးလိုလို၊ ပိတ်ကြိုးလိုလိုအနီရောင်အစလေးတစ်ခုက ကျောက်တုံးရဲ့အလယ် ခါးနေရာလောက်ကဖြတ်စည်းထားတယ်။
ကျနော်တွေးကြည့်တော့ဒါ ဟိုတစ်နေ့ကအမေ့ကြီးတော်ကြီးတွေဖုန်းဆက်ပြောတဲ့ ဘိုးတော်ရသေ့ရဲ့အဆောင်ပစ္စည်းဆိုတာပဲဖြစ်ရမယ်။
လာဘ်ကောင်းတာ ဒါမှမဟုတ်စီးပွားကောင်းတာတခုခုပဲ။ ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ သေတ္တာဗူးကိုပုံစံမပျက်ပြန်ပိတ်ထားလိုက်ပြီး
ဧည့်ခန်းမှာပဲတီဗွီထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး၊ ညီလေးကိုလက်ဆွဲပြီးအမေအိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ အမေကကျနော့်ကိုတွေ့တွေ့ချင်း..
“နိုးပြီလား..အိပ်ပုတ်လေး..၊ အခန်းထဲဝင်ရင် အဲဒီ စက္ကူသေတ္တာကိုယူသွားပြီး သားအခန်းထဲကအဝတ်ဘီရိုပေါ်တင်ပြီးသိမ်းထားပေးစမ်း..၊
အဲဒါနင့်ကြီးကြီးမြခဏအပ်သွားတာ၊ သူ့ယောက်ျား ဘကြီးသိန်းနောက်အပတ်လောက်လာယူလိမ့်မယ်တဲ့..”
“ဟင်! သားအခန်းထဲဘာလို့လာသိမ်းခိုင်းရတာလဲ။ အခန်းကနဂိုထဲကမှ ရှုပ်ပြီးပြည့်ညပ်နေတဲ့ဥစ္စာ..”
“တကယ်လို့ အမေ့အခန်းမှာတက်ထားရင် မတော်ပြုတ်ကျလို့ကျိူးပဲ့သွားမှာစို့လို့၊
လှေခါးပေါ်ကတက်ရဦးမှာ မနိုင်မနင်းနဲ့၊ အဲဒါကပေါ့ပေါ့လေးမဟုတ်ဘူး၊ နင့်ကြီးကြီးမြကသူ့ပစ္စည်းတအားပူနေတာ သတိထားကိုင်ပါတဲ့၊
ရှားရှားပါးပစ္စည်းတဲ့၊ အဲ့တော့ သားအခန်းမှာပဲထားလိုက်ပါ..”
ဒါနဲ့ပဲကျနော်ကသေတ္တာကိုမပြီးအခန်းထဲယူသွားမလို့လုပ်တော့ အမေပြောတာဟုတ်သားဗျ။ တော်တော်လေးမ ယူရတယ်၊
ဒီလောက်လေးမယ်လို့မထင်ဘူး၊ ဒါကြောင့်မနက်ကကြီးကြီးမြ ဟိုက်နေတာကိုး။ အမေက..
“ကောင်းကောင်းမ နော်..ပြုတ်ကျနေဦးမယ်သတိထား..”
ကျနော်လဲအခန်းထဲကအဝတ်ဘီရိုအပေါ်ဆုံးမှာ ကျောက်တုံးထည့်တဲ့သေတ္တာကိုသွားထားပြီးပြန်ထွက်လာတော့အမေ့ကို..၊
“အဲဒါကဘာကြီးလဲအမေရ..”
“အဲဒါကြီးကြီးမြတို့ရွာကိုလာတဲ့ အဘဘိုးရသေ့က အစီအရင်လုပ်မှော်သွင်းပြီးပေးထားခဲ့တဲ့ဂမ္ဘီရအဆောင်ဆိုလားပဲ။
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်ပေါ့။ မမမြပြောတာကတော့ အဲဒီကျောက်ပူဇော်နည်း၊ အသုံးပြုနည်း၊ သုံးရင်လုပ်ရမယ့်အစီအစဥ်ကို
သေတ္တာရဲ့အဖုံးအတွင်းဘက်မှာ၊ လမ်းညွှန်အနေနဲ့ကပ်ထားတယ်လို့ဆိုတာပဲ..”
ဒါနဲ့ကျနော်လည်း သေတ္တာကိုအသာပြန်ယူချလာပြီးကျနော့်စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။
အဖုံးကိုမလှန်ပြီးအဖုံးအောက်တွင်းဘက်ကိုကြည့်တော့၊ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကောင်ရဲ့သားရေလို၊ သားရေပြားတစ်ပြားကပ်ထားတာတွေ့ရတယ်။
အဲဒီပေါ်မှာစာတွေရေးထားတာဗျ။ စုစုပေါင်းဆယ်ကြောင်းလောက်ရှိလိမ့်မယ်။ အမေက..
“ပြစမ်း..ကြည့်ရအောင်” ဆိုတော့..
ကျနော်လည်းအမေ့ဆီလှမ်းပေးလိုက်တယ်။ အမေကလှမ်းယူပြီးမတ်တပ်ရပ်ရက်ကနေပဲဖတ်ကြည့်နေတယ်။
အထဲမှာရေးထားတာကတော့..
မှော်သိဒ္ဓိဝင်ဆေးဝိဇ္ဇာကျောက်
ဤမှော်ဝင်ဆေးကျောက်တော်ကို၊ အစီအရင်အတိုင်းတသွေမတိမ်းလိုက်နာ၍ ပူဇော်သမှုကိုအတိအကျပြုလုပ်ပါက
မည်မျှပင်ပြင်းထန်သောရောဂါဘယဘေးဆိုးကိုမဆို နေ့ညမဆိုင်းတမုဟုတ်ချင်း ကာကွယ်ကုသပျောက်ကင်းစေနိုင်သည်။
………………………………………………………
………………………………………………………
………………………………………………………
ကျနော်အစပိုင်းမြင်လိုက်ရတာကတော့အပေါ်ပိုင်းသုံးလေးကြောင်းလောက်ရိပ်ခနဲပဲ။
အမေကစာရွက်ကိုယူပြီးအလင်းရောင်ရှိတဲ့ ပြူတင်းပေါက်နားတိုးသွားပြီးဖတ်တော့ နောက်စာတွေကဘာမှန်းမသိလိုက်တော့ဘူး။
အမေဖတ်ပြီးတော့ မျက်နှာကသိသိသာသာကြီးပြောင်းသွားတယ်။ ရှက်သလိုလိုမျက်နှာကြီးကရဲတက်နေတယ်။ ပြီးတော့..
“ဘာမှလဲဟုတ်တာလဲမဟုတ်ဘူး၊ ရောဂါကုတဲ့ကျောက်တဲ့၊ ဘာမှလဲသေချာရှင်းပြမထားဘူး၊ ရှေးရိုးအယူတွေပါ။
သူများဟာသွားစပ်စုမနေနဲ့တော့၊ သူ့နေရာသူမြန်မြန်ပြန်သိမ်းလိုက်..”
ပြီးတော့အမေကသေတ္တာအဖုံးကိုဆွဲယူပြီး သားရေပြားကိုသူ့နေရာအကွက်လေးထဲပြန်ကပ်ထည့်လို့အဖုံးကိုပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။
ကျနော်လဲပြီးပြီးရောဆိုပြီး သေတ္တာကိုဘီရိုပေါ်ပြန်တင်ထားလိုက်တယ်။
—————————————–
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး
(၂)
အဲဒီကနေ ၃ရက်လောက်ကြာသွားတဲ့နေ့ရောက်တော့..
အဲဒီနေ့ကလေကြီးမိုးကြီးသည်းသည်းမည်းမည်းရွာချနေတာ မရပ်တမ်းပဲ။
သေချာပြောရရင် ကြီးကြီးမြပြန်သွားတဲ့နေ့ကစပြီးမိုးကဆက်တိုက်လိုရွာနေတာ၊ ၃ရက်လောက်ကိုဆက်တိုက်ပဲ။
ကျနော်မိုးတွင်းကိုမုန်းတယ်။
မိုးရွာတိုင်း ကျနော်တို့အိမ်ကနေလမ်းမကြီးအထိမြေရောတဲ့ကျောက်လမ်းကြမ်းကိုအဝေးကြီးထွက်ပြီးမှ
ခုံတန်းရှည်ထိုးထားတဲ့ပစ်ကပ်ကားလေးတွေစောင့်စီးပြီးကျောင်းကိုသွားရတယ်။
လမ်းထိပ်ရောက်ရင်ဖိနပ်ကရွှံ့အလူးလူးနဲ့စုတ်ပြတ်သတ်နေတာပဲ။ လုံချည်လဲရွှံ့စက်တွေစင်တာရစရာမရှိဘူး။
အဲဒီညနေကလည်းကျနော်အိမ်ဝပြန်ရောက်တော့၊ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးရွှဲနေပြီ။ ဒါတောင် ထီးပါသွားတာနော်..။
အိမ်မှာအမေ့ကိုမတွေ့ရဘူး။ ကြည့်ရတာထုံးစံအတိုင်းညီလေးကိုသွားကြိုရင်း မိုးသည်းလို့နောက်ကျနေတာဖြစ်မယ်။
ခဏကြာတော့အမေညီလေးကိုခါးထစ်ခွင်ချီပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတယ်။ အမေရောညီလေးရောတကိုယ်လုံးရွှဲရွဲကိုရိုက်နေတာပဲ။
“ဟာ..အမေ၊ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ။ ထီးမပါသွားလို့လား..”
“ယူသွားတာပေါ့ဟဲ့..ဒါပေမယ့်လေရောမိုးရောဒါလောက်ဆော်နေတာ လေအရမ်းကြမ်းလို့ထီးရွက်ပါလန်ထွက်သွားတာ၊
နင့်ညီလေးကတစ်ဘက်နဲ့ပြန်ဆွဲချလို့ကိုမနိုင်ဘူး။ ထီးကပါလွတ်ထွက်သွားလို့မနည်းလိုက်ဖမ်းခဲ့ရတယ်။
ထီးလည်းရရော တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲကုန်ပြီ။ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီးပေလျှောက်လာတာ”
“ဖြစ်ရမယ်.. အမေရာ..”
ကျနော်အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ရေစိုအဝတ်တွေကအသားနဲ့ကပ်နေတာ။ အမေက တီရှပ်အဖြူရောင်ခပ်ပါးပါးပဲဝတ်ထားတော့၊
အတွင်းခံဘရာစီယာအနက်ရောင်က ထင်းနေအောင်ပေါ်နေတယ်။ ဘရာစီယာကကပ်အသေးစားဆိုဒ်၊
အမေ့နို့တွေကျတော့ ဖူဂျီပန်းသီးအကြီးစားကြီးတွေလောက်ရှိပြီး ဘရာထဲကနေအန်ထွက်နေတာ။
အရင်ကသေချာသတိမထားခဲ့မိဘူး။ အခုလိုရေစိုအင်္ကျီနဲ့အမေ့ကိုတခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးတာပဲ။
ကျွံထွက်အောင်ဖောင်းကားနေတဲ့နို့အုံကြီးတွေရဲ့အမို့အရှိုက်ပုံပန်းကရေစိုတီရှပ်မှာကပ်ရက်သား၊ ပန်းပုထုထားသလိုကိုထင်းထင်းကြီးပေါ်နေတာလေ။
နို့ကြီးတွေကိုင်ကြည့်မယ်ဆိုရင်လက်တစ်ဆုပ်စာအပြည့်နေမှာပဲ။
ရွှဲရွှဲရိုက်နေတဲ့ထမီအပျော့စားပါးပါးလေးကြောင့်လည်း၊ အမေ့ပေါင်လုံးနဲ့ပေါင်တံစင်းစင်းကြီးတွေကို
ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအဖုအထစ်တွေကိုရှိုးပြနေသလိုပဲ။ ဖင်လုံးကြီးကြီး အိုးကြီးတွေကကောက်တက်နေတာ။
ပုံစံကိုကအရမ်းဆက်စီဖြစ်နေတယ်။ ကြည့်ပြီးအမေ့ကိုပစ်မှားချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားဝင်လာတယ်။
ဒါပေမယ့်ချက်ချင်းသတိဝင်လာပြီးအဲဒီအတွေးကိုခေါင်းထဲကမောင်းထုတ်ပစ်လိုက်ရတယ်။
ဒီလိုနဲ့ညပိုင်းရောက်လာခဲ့တယ်။ ည၁၁နာရီအထိကျနော်မအိပ်သေးဘူး ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း အင်းစက်ဝတ္ထုတွေဖတ်နေပြန်တယ်။
စိတ်ထဲမှာတော့စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းဆင်ပြီး တစ်ချီတမောင်းတော့ဂွေကိုင်လိုက်ဦးမယ်၊ တစ်ရေလောက်တော့ထုတ်လိုက်ဦးမယ်ပေါ့။
မိုးကလဲကောင်းနေလိုက်တာအခုထိကိုမတိတ်သေးဘူးဗျ။
အဲဒီအချိန်မှာပဲအပေါ်ထပ်ကအသံကြားရပြီး လှေခါးဆီကသုတ်သုတ်သုတ်သုတ်နဲ့ဆင်းလာသံကြားရတယ်။
ခြေသံကလဲအတော်ပြင်းတယ်။ အသံကြားရုံနဲ့အရေးတကြီးအလန့်တကြားပုံစံမျိုး။
ကျနော်လဲဘာဖြစ်တာလဲဆိုပြီးကုတင်ပေါ်ကထ၊ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်သွားကြည့်လိုက်တယ်။
အမေကအိမ်သုံးဆေးသေတ္တာထားတဲ့နေရာမှာ မွှေနှောက်ပြီးတခုခုကိုသဲကြီးမဲကြီးရှာနေတာတွေ့လို့အမေ့ကိုမေးရတယ်။
“ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲအမေရ..၊ ညကြီးမင်းကြီး..”
“ဘာဖြစ်ရမလဲ..၊ နင့်ညီလေးဖျားနေပြီ၊ ကိုယ်တွေပူနေတာခြစ်ခြစ်တောက်နေတာပဲ။ ခလေးအဖျားကျဆေးရှာနေတာ၊
ပုလင်းထဲမှာတဝက်လောက်ကျန်သေးတာ ငါမှတ်မိတယ်။ အခုဘယ်နားထားမိမှန်းမသိဘူး..သေချာရှာဦးမှပါ..”
“ဒါဆို..သားရေနွေးအဆင်သင့်သွားယူလာပေးခဲ့မယ်လေ..”
ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်အလုပ်ရှုပ်သွားကြတယ်။
ဆေးရှာတွေ့လို့ဆေးတိုက်လိုက်ပြီးနာရီဝက်လောက်ကြာသွားပေမယ့်၊ ညီလေးရဲ့အဖျားကမကျပဲကိုယ်တွေကပိုတောင်ပူတက်လာတယ်။
ငိုတောင်မငိုနိုင်တော့ဘူး အမေ့အခန်းထဲမှာ၊ ပါးစပ်လေးဟ၊ မောနေပြီးအဖျားဒဏ်ကိုမချိမဆန့်ခံနေရပုံမျိုးလေးနဲ့သနားဖို့သိပ်ကောင်းတာပဲ။
ညီလေးကမိုးအကြီးအကျယ်မိပြီးဖျားတာပဲထင်တယ်။ ခလေးကနုသေးတာကိုး။ နမိုးနီးယားဝင်ရင်တော့ဒုက္ခပါဘဲ။
ကျနော်လည်းကြည့်ရတာစိတ်မသက်သာလှတာနဲ့..
“ညီလေးကို ဆေးခန်း ဒါမှမဟုတ် ဆေးရုံပြေးပြတာကောင်းလိမ့်မယ်ထင်တယ်အမေ..”
“ဟဲ့..မိုးတွေဒါလောက်သဲကြီးမည်းကြီးရွာနေတာဘယ်လိုသွားမှာလဲ..ကားကလဲမရှိ..”
“မော်တော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲရအောင်သွားမယ် အမေရာ..”
“မလုပ်ပါနဲ့ဟယ်..တော်ကြာခလေး မိုးထပ်မိပြီးအခြေအနေပိုဆိုးနေဦးမယ်။ သွားရင်လဲမိုးတိတ်မှသွားတာအကောင်းဆုံးပဲ”
စောင့်ရင်း ၁၂နာရီထိုးသွားပြီ။ ညသန်းခေါင်ပေါ့။ ညီလေးကိုယ်တွေကကိုင်မရလောက်အောင်ပိုပူလာတယ်။
အသက်ရှူတာတောင်ဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့နဲ့ဖြစ်လာပြီ။ အမေနဲ့ကျနော်လဲဘာလုပ်ရမှန်းမသိပြာနေပြီ။ ဆေးရုံကလဲ၅မိုင်လောက်ဝေးမယ်။
မိုးကလည်းပိုလို့တောင်သည်းလာပြီ။ လမ်းကလဲအခုလောက်ဆိုရေစားပြီးချိုင့်တွေ၊ ခွက်တွေနဲ့ ရေစီးကြောင်းလိုက်နေလောက်ပြီ။
မော်တော်ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမယ်ဆိုရင်တောင်သွားလို့ရပါတော့မလားမသိဘူး။ ကျနော်အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာပြိး
အခန်းထဲမှာနေအကြံထုတ်ရင်း၊ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လျှောက်ကြည့်ရင်းနဲ့၊ ဘီရိုပေါ်ကစက္ကူဗူးကို မြင်တော့မှသွားသတိရတယ်။
“ရောဂါကုတဲ့ကျောက်..”
အမေပြောဖူးတဲ့စကားကိုကျနော်ကိုယ်ဘာသာတိုးတိုးလေးရေရွတ်လိုက်မိတယ်။
အဲဒီမှာပဲကျနော်တစုံတခုကိုတွေးမိပြီး အမေ့အခန်းဆီပြေးတက်ပြီးအမေ့ကိုအော်ခေါ်လိုက်မိတယ်။
အဲ့ဒီမှာအမေလည်းပြူးတူးပြဲတဲနဲ့…၊
“ဘာလဲ…ဘာလဲဟဲ့..အလန့်တကြား..”
“အမေမေ့နေလား..ဟို..ကြီးကြီးမြအပ်ထားတဲ့ကျောက်တုံးရှိနေတယ်လေ။ ရောဂါကုတဲ့ကျောက်ဆို၊ အဲဒါနဲ့ညီလေးကိုကုကြည့်လို့မရဘူးလား..”
“နင်..ဒါမျိုးတွေကိုယုံသလား..”
“အမေကလဲဗျာ..၊ မရှိ ရှိတဲ့နည်းလမ်းသုံးကြည့်ရမှာပဲ။ စမ်းမကြည့်ရင်တော့မသိနိုင်ဘူးပေါ့။
စမ်းကြည့်တော့လဲဘာမှအကျိုးယုတ်နစ်နာသွားမှာမှမဟုတ်တာ။ မပျောက်လဲအရင်း၊ ပျောက်သွားတော့အမြတ်ပေါ့..”
“မဖြစ်ပါဘူးဟယ်..၊ အဲ့ဒါကသူပြောတဲ့နည်းအတိုင်းအစီအရင်လုပ်မှရမှာတဲ့..”
“ဘယ်လို အစီအရင်မို့လို့လဲ..”
ကျနော်အမေးမှာအမေ့မျက်နှာကြီးရဲတက်သွားပြန်ရော။ ဘာဖြစ်လို့လဲမသိဘူး၊ ကျနော်သတိထားမိတာနှစ်ခါရှိပြီ။
“မဖြစ်ပါဘူးဟယ်.. ဒို့တွေလုပ်လို့မရပါဘူး။ အဲဒါ မှော်၊ အောက်လမ်းပညာတွေ..”
ကျနော်ကတော့အမေ့စကားကိုနားမလည်နိုင်သေးဘူး။ အူလည်လည်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လဲ ရေအေးစိမ်ထားတဲ့ဇလုံထဲက၊ အအေးဖတ်ကိုယူပြီး ညီလေးနဖူးမှာကပ်ပြီးဆွဲသုတ်ပေးနေတယ်။
ကိုယ်ကတအားပူနေတုန်းပဲ၊ အဖျားကကျမယ့်ပုံမပေါ်သေးဘူး။ ဆေးလက်ကျန်ကလည်းကုန်သွားပြီ။
“အမေရေ..ဒီပုံစံအတိုင်းဆို မနက်မိုးစင်စင်လင်းမှပဲဆေးရုံပို့လို့ရမယ့်ပုံပဲ။ ညီလေးတောင့်ခံနိုင်ပါ့မလား။ သနားပါတယ်”
အမေ့ကိုကြည့်ရတာအရမ်းစိတ်ပူနေပြီးဂဏာမငြိမ်ပြာယာခတ်နေပြီ။
ခဏကြာတော့တခုခုကိုငြိမ်ပြီးသေချာစဥ်းစားနေသလိုရှိနေရာကငေါက်ခနဲထပြီးအောက်ထပ်ဆင်းသွားတော့ကျနော်လဲသိလိုက်ပြီ၊
အမေကျနော့်အခန်းကကျောက်တုံးထားတဲ့နေရာသွားမှာပဲလို့..။
ဒီမှာပဲကျနော်စဥ်းစားမိတာက..၊
“ဟာ..သွားပြီ..”
ကျနော်ပရင့်ထုတ်ထားပြီးဖတ်လက်စအင်းစက်စာအုပ်ခေါက်လေးက ကုတင်ပေါ်မှာဒီတိုင်းတင်ထားခဲ့မိတာပဲ။
ပြီးတော့ဇာတ်လမ်းကလဲသားအမိလိုးတဲ့ဇာတ်လမ်း။ ကျနော်လဲအမြန်ထပြီးအမေ့နောက်ကလိုက်သွားမိတယ်။
အမေသတိမထားမိခင်၊ စာခေါက်ကိုဖွက်ဖို့ပေါ့။
အမေ့မျက်လုံးတွေကဘီရိုပေါ်ကကျောက်တုံးထည့်တဲ့သေတ္တာကိုကြည့်ရင်းဆုံးဖြတ်လို့မရသေးတဲ့ဟန်နဲ့ကျနော့်ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
သေချာတာပေါ့..၊ ကျနော်ချထားခဲ့တဲ့ သားအမိဇာတ်လမ်းစာအုပ်ခေါက်ပေါ်တည့်တည့်ပဲ။
ကျနော်လဲရင်တွေဒိန်းခနဲဖြစ်အောင်လန့်သွားပြီး အခန်းဝမှာပဲတောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေမိတယ်။
အမေကဖင်အောက်မှာတခုခု ခုထိုင်မိနေတာကိုသတိထားမိသွားတော့လက်နဲ့စမ်းပြီးဖင်အောက်ကစက္ကူထပ်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့စာရွက်ကိုဖြန့်ကြည့်လိုက်ရင်းက စာတွေကိုဖတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးတွေကစာတန်းတွေတစ်လျောက်ရွေ့သွားချိန်မှာ
စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်းမျက်ခုံးလေးတွေပင့်လာပြီးအသက်ရှူသံကပြင်းလာတယ်။
အမေ့ပုခုန်းလေးနှစ်ဘက်နဲ့ရင်အုံကလည်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်လာတာ သိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။
မျက်နာကရဲတက်လာရာကနေ မည်းပုပ်သွားပြီးမျက်လုံးတွေပြူးလာတယ်လေ။ ပြီးတော့ကျနော်ဘက်ကိုလှမ်းကြည့်တော့တာပဲ။
ကျနော်တကိုယ်လုံးအေးစက်သွားသလိုကြီးပဲ၊ ငြိမ်ပြီးရပ်နေမိတယ်။ လက်နှစ်ဘက်ကစစ်သားတွေသတိဆွဲသလိုဘေးနှစ်ဘက်ကပ်နေပြီး
လှုပ်လို့မရတော့ဘူး။ စိတ်ထဲကတော့ဘယ်လိုဆင်ခြေပေးရင်ကောင်းမလဲလို့ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်စဥ်းစားနေမိတယ်။
“ဝင်လာခဲ့စမ်း..”
အမေ့အသံကမာထန်နေတယ်။
“တံခါးပါပိတ်ခဲ့..”
စိတ်ထဲမှာတော့..ငါတော့ ဂန့်ပြီ..။ အကြီးအကျယ်ကံဆိုးတာပဲ လို့တွေးနေမိတယ်။
ကျနော်အခန်းတံခါးပြန်ပိတ်ရင်းအခန်းထဲကိုပိုလီယိုဆွဲနေသလိုနှေးတုန့်နှေးတုန့်နဲ့ဝင်သွားမိတယ်။
အမေက ကုတင်ပေါ်ကထပြီးပြူတင်းပေါက်ကခန်းစည်းတွေကိုဆွဲပိတ်လိုက်ပြီးမှ ပြူတင်းဘောင်ကိုမှီရင်း၊
“နင်ဘာလို့ဒီလိုစာမျိုးတွေဖတ်တာလဲ..”
ကျနော်အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ဖြေမထွက်ဘူး။
“ဟို..ဟို….အေ..အဲ..”
“ဘာ..၊ အ..ထစ်၊ အ..ထစ် လုပ်နေတာလဲ။ ဒီစာတွေနင်ဘယ်မှာဖွက်ထားတာလဲ..”
“ဟို..ဟို..စာအုပ်တွေကြားမှာပါ..”
“ဒီကိုယူလာခဲ့စမ်း.”
ငါတော့သွားပြီ၊ စောက်ကျိုးတော့နဲပါပြီ။ အမေ့စကားကိုမလွန်ဆန်နိုင်လို့ ကျနော်လဲအခန်းထောင့်သွားပြီးမဂ္ဂဇင်းနှစ်အုပ်ကိုသွားဆွဲယူလာခဲ့တယ်။
အမေကကျနော့လက်ထဲကစာအုပ်တွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲယူပြီး အနှောင့်ကကိုင်လို့ဆွဲခါချနေတယ်။
စာအုပ်ကြားမှာအထပ်လိုက်၊ အထပ်လိုက်ညှပ်ထားတဲ့စာရွက်ခေါက်တွေက ပလူပျံသလိုထွက်လာတော့တာပဲ။
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပြန့်ကြဲသွားတဲ့ စာရွက်တွေကိုကြည့်ရင်းကျနော့်မျက်နှာက ပျက်ယွင်းနေမယ်ဆိုတာကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိနေတယ်။
အမေကသုံးလေးရွက်လောက်ကိုလိုက်ကောက်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာပြန်ထိုင်လိုက်လို့ တရွက်ချင်းသေချာဖတ်ကြည့်နေတယ်။
ဖတ်ရင်းလည်းမျက်လုံးတွေကပိုပိုပြူးပြီး ဝိုင်းကျယ်လာရင်းကကျနော့်မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်ပြန်တယ်။
အခုကြည့်ရတာအမေက ညီလေးကိုတောင်ခဏမေ့သွားသလိုပဲ။
အမေ့ဆီကအသံထွက်လာတယ်။
“ဟင်..ငါ့သားလေးလိမ္မာလှချည်ရဲ့အောင်းမေ့နေတာ၊ ဒီလိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်စာမျိုးတွေဖတ်တတ်နေပြီလား။ ပြီးတော့ရိုးရိုးတောင်မဟုတ်ဘူး၊
မအေလိုးတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေ။ ငါ့..ပြောတောင်မပြောချင်တော့ဘူး။ အံ့ပါရဲ့..၊ ဒီပုံစံမျိုးနင်ကကြိုက်တယ်ပေါ့လေ..ဟုတ်လား..”
“မ..မ..မဟုတ်..”
“ဘာ..မဟုတ်ဘူးလဲ..ဒါတွေကဘာလဲ..ဒါ..၊ မှန်မှန်ပြောစမ်း”
“ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်..”
ကျနော်လဲအလွဲလွဲအချော်ချော်တွေဖြေနေမိတယ်။
“နင်..ဒါမျိုးတွေချည်းဖတ်နေတယ်ဆိုတော့၊ မအေတော်တော်လိုးချင်နေတယ်ပေါ့..၊ ငါ့ကိုပါမှန်းပြီးလိုးချင်နေတယ်ပေါ့လေ..ဟင်..”
—————————————–
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး
(၃)
အမေကမြည်တွန်တောက်တီးနေတယ်..။
ခဏကြာတော့အမေဆူနေရာကငြိမ်သွားပြီးကျနော့်မျက်နှာကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေရင်းက တခုခုကိုသေချာစဥ်းစားနေသလိုနဲ့..။
“သားငယ်လေးအတွက်ငါတခုခုလုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ ကောင်းပါ့မလားတော့မသိဘူး..”
အမေကပါးစပ်ကပြောရင်း ဘီရိုပေါ်ကသေတ္တာကိုယူချလာတယ်။ အဖုံးဖွင့်ပြီးတော့ စာရေးထားတဲ့သားရေပြားလေးကိုခွာပြီး
ကျနော့်ကိုလှမ်းပေးတယ်။ ဖတ်ကြည့်စေချင်တဲ့သဘော..။ ဒါနဲ့ကျနော်လဲယူဖတ်လိုက်တော့…
မှော်သိဒ္ဓိဝင်ဆေးဝိဇ္ဇာကျောက်
ဤမှော်ဝင်ဆေးကျောက်တော်ကို၊ အစီအရင်အတိုင်းတသွေမတိမ်းလိုက်နာ၍ ပူဇော်သမှုကိုအတိအကျပြုလုပ်ပါက
မည်မျှပင်ပြင်းထန်သောရောဂါဘယ ဘေးဆိုးကိုမဆို နေ့ညမဆိုင်းတမုဟုတ်ချင်း ကာကွယ်ကုသပျောက်ကင်းစေနိုင်သည်။
အပြင်းအထန်ခံစားနေရသောဝေဒနာကိုအမြန်မကြာလျော့ကျစေရန်ပြုလုပ်ရမည်မှာ၊ လူမမာရှိသောအိမ်၏အမိုးတစ်စပ်အောက်ထဲအတွင်းတွင်၊
ယောက်ျားမိန်းမတစ်စုံတွဲက ဤဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး၏ရှေ့တွင်မေထုန်မှီဝဲကာချစ်တင်းနှီးနှောမှုပြုရမည်။
လင်စုံမယားဖက်ကဲ့သို့ပြီးမြောက်ပြည့်စုံအောင်ထိုးသွင်းစပ်ယှက်ရမည်။ သိဒ္ဓိကိုကျောက်ကိုစောင့်သောဆေးဝိဇ္ဇာဖိုမဓာတ်တို့ကပူးဝင်ကူညီလိမ့်မည်။
ကျားမတို့၏ရာဂအပူမီးနှင့်ဆေးကျောက်တုံးမှထွက်သောအအေးငွေ့တို့ပေါင်းစပ်ပြီးထွက်လာသောသိဒ္ဓိဓါတ်က
လူနာ၏ရောဂါဆိုးကိုစုပ်မြိုပျောက်ကင်းစေလိမ့်မည်။ ယုံမှားသံသယမရှိလင့်..။
“ဟင်..! အစီအရင်ဆိုတာက ဒီလိုကြီးလား..”
ကျနော်မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး မျက်လုံးတွေတောင်ပြာသွားတယ်။
ကျနော်အံ့သြလို့မပြေခင်သေးမှာပဲ အမေက အခန်းမီးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်လျှောက်သွားလို့ခေါင်းရင်းနံရံက
မီးပွင့်ပြာပြာ မှိန်မှိန်လေးကိုဖွင့်လိုက်ရော။ ပြာလဲ့လဲ့မီးရောင်အောက်မှာ အခန်းရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားကစိတ်ထဲမှာတမျိုးပြောင်းသွားသလိုပဲ။
စာညွှန်းဖတ်ပြီးရှော့ရိုက်သွားတဲ့ကျနော့်စိတ်တွေလဲပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီ။
အမေ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့သူကကုတင်စောင်းမှာခြေချထိုင်နေပြီး ဆံပင်ကိုစည်းထားတဲ့သားရေကွင်းလေးကိုဖြုတ်နေတယ်။
ခေါက်ပြီးစည်းထားတဲ့ဆံပင်ကိုဖြေချလိုက်တော့ဆံပင်ကကျောလည်အထိဖားလျားကျလာတယ်။
ပုခုန်းအရှေ့ကျော်ကျသွားတဲ့ဆံပင်တွေကလည်း ရင်အုံမို့မို့ဖောင်းဖောင်ကြီးပေါ်မှာဆံနွယ်တွေကပြန့်ကျနေတယ်။
ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင်အမေကဆံပင်ကိုအမြဲလိုလိုစည်းထား ဒါမှမဟုတ် ထုံးထားတာ။ အခုလိုဆံပင်ဖားလျားလေးနဲ့မြင်ရခဲတယ်။
မီးရောင်ပြာပြာမှုန်တဝါးအောက်မှာဆံပင်ဖားလျားလေးနဲ့အမေကကြည့်ရတာအရမ်းလှပြီး၊ ဆက်စီဖြစ်နေတယ်။
ကျနော့်ခေါင်းထဲကိုလည်း ဖတ်ဖူးထားခဲ့တဲ့အမေနဲ့သားအင်းစက်ဇာတ်လမ်းလိုးခန်းတွေကတန်းစီဝင်လာပါလေရော။
ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲက တစ်စုံတရာကအရမ်းတင်းပြီးအတင်းတိုးထွက်လာနေတယ်။ လီးကတောင်လာနေပြီလေ။
ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးအောက်ကအတင်းရုန်းပြီးဖုထွက်နေတာကအထင်းသားမြင်နေရတယ်။
အမေ့မျက်လုံးနဲ့အကြည့်တွေကလည်းထောင်ထနေတဲ့ပုဆိုးဆီမှာချည်းပဲ။
ကျနော်တို့ မိနစ်ပိုင်းလောက်ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။
သတိဝင်လာတော့ကျနော်ကကုတင်စောင်းမှာထိုင်နေတဲ့အမေ့ရှေ့တည့်တည့်မှာမတ်တပ်ရပ်လျက်သားဖြစ်နေတယ်။
အမေ့လက်ကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲပုဆိုးအောက်ကထောင်ထွက်နေတဲ့နေရာကိုလှမ်းလာတယ်။ ပြီးတော့အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း။
“စမ်းကြည့်ရင်တော့အကျိုးမယုတ်လောက်ဘူးထင်ပါရဲ့..”
အမေ့စကားကြောင့်ကျနော့်တကိုယ်လုံးပူထူတက်သွားတယ်၊ ချက်ချင်းသွေးတွေဆူတက်လာသလိုပဲ။
ကျနော့်လက်တွေအမေ့နို့အုံကြီးတွေကိုလှမ်းဆုပ်လိုက်မိပြီးဖြစ်သွားတယ်။
အမေဝတ်ထားတဲ့ဘလောက်စ်အင်္ကျီအပေါ်ကနေပဲ နို့အုံသားအိအိကြီးကိုဖြေးဖြေးဖိပြီးပွတ်ပေးနေမိပြီ။
အမေကကျနော်လီးတောင်နေပြီဆိုတာသိနေပြီ။ အမေ့လက်တွေကကျနော့်ပုဆိုးအောက်လျှိုဝင်လာပြီး၊ လီးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
အမေ့လက်ဖဝါးနုနုရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ကျနော့်လီးဆီကစစ်ခနဲဖျင်းခနဲခံစားလိုက်ရပြီး ကြက်သီးတွေထလာတော့တာပဲ။
အမေကလီးကိုတင်းတင်းညှစ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာကျနော်လဲပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြုတ်ချပြီးလျော့ချလိုက်တော့ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားတယ်။
အမေကပုဆိုးအောက်ကလျှိုထားတဲ့လက်ကိုပြန်ရုပ်၊ ပုဆိုးကိုလက်ပေါ်ကခါချလိုက်ပြီး၊ အခုသူ့ရှေ့မှာအတားအဆီးမဲ့
ငေါက်တောက်ကြီးထိုးထွက်နေတဲ့လီးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးပြန်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ၊ အမေ့အင်္ကျီလည်ဟိုက်ထဲကိုကျနော့်လက်တွေရောက်သွားပြီ။
အမေကထုံးစံအတိုင်းညအိပ်ရင်းအိမ်မှာဝတ်နေကျအတိုင်း၊ အတွင်းခံဘော်လီမပါဘူး။
အင်္ကျီလည်ပင်းအဟိုက်ထဲကသွင်းလိုက်တဲ့ ကျနော့လက်တွေက ဘာအခုအခံမှမပါပဲပြောင်ကြီးဖြစ်နေတဲ့အမေရဲ့နို့သားစိုင်ကြီးတွေကို
မိမိရရကြီးအိကနဲကိုင်မိလိုက်တယ်။ ကျနော်ကလက်ဝါးနဲ့အုပ်တစ်ချက်ညှစ်ပြီး၊ လက်ချောင်းလေးတွေက
နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုသွားဖျစ်ပေးနေမိပြီ။ နို့သီးခေါင်းတွေကပျော့ဖတ်ဖတ်မဟုတ်ပဲတင်းစူပြီးမာတောင်နေပါပကောလား။
အမေကလဲကျနော့်လီးကိုတင်းတင်းဆုပ်ပြီးလျောတိုက်ဂွင်းထုပေးနေတာလီးထိပ်ဒစ်ရှိတဲ့နေရာကိုသေချာညှစ်ပြီးဒစ်ကိုဖုံးထားတဲ့
အရေခွံကိုဒစ်ထိပ်ပေါ်လာလိုက်၊ ပြန်မြုပ်သွားလိုက်ဖြစ်အောင်ကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ပြီးပလစ်..ပလစ်နဲ့မြည်အောင်ကိုဆွဲထုပေးနေတယ်လေ။
ခပ်ကြမ်းကြမ်းထုနေတော့ကျနော့်မှာသွေးကြောတွေကတဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဖင်ကိုဘယ်ညာရမ်းလိုက်၊
အမေ့လက်တွေကိုကော့ကော့ထိုးလိုက်နဲ့ဖြစ်နေတာ။ ကောင်းလွန်းလို့အမေ့နို့တွေကိုတောင်ဆက်မညှစ်နိုင်တော့ဘူး။
အမေ့ရဲလက်ဖဝါးသားလက်ရဲ့ရေစာလေးတွေကနုဖတ်နေတာပဲ၊ အဲ့ဒီလက်လေးတွေနဲ့လီးကိုညှစ်လိုက်ဖွလိုက်လုပ်ပြီးထုပေးနေတာလေ။
ဘယ်လောက်တောင်စိတ်ထဲကျလိကျလိဖြစ်လဲစဥ်းစားသာကြည့်တော့။
ဒီကြားထဲတချက်တချက်လက်ကလေးနှစ်ချောင်းနဲ့ဒစ်ကိုဖျစ်ဖျစ်ပြီးကစားလိုက်သေးတယ်။
ပြီးတော့တပျစ်ပျစ်၊ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ဆက်ထုနေပြန်ရော..။ ကျနော်အရမ်းကောင်းပြီးသည်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး။
ကျနော့်တကိုယ်လုံးကသွေးတွေက၊ တွန်းအားနဲ့အတူလီးထိပ်မှာလာစုနေသလားအောင်းမေ့ရတယ်
လီးကတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီးလီးထိပ်ကနီရဲပေါင်တင်းပြီးသွေးရောင်လျှမ်းနေပြီ။
“အားးး အားးး..အမေ..အူးးရှီးးးစစ်စ်စ်..”
အမေကလက်တွေကိုလီးကိုင်ထားရာကနေလွှတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်စောင်းမှာအောက်ချထိုင်ထားတဲ့ခြေထောက်တွေကိုမတင်ပြီး
ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ ကိုယ်ကိုရွှေ့တဘက်ကိုတိုးရင်းဘေးကလွတ်သွားတဲ့နေရာအိပ်ရာခင်းပေါ်ကိုလက်နဲ့တဘုတ်ဘုတ်ပုတ်ပြတယ်။
ကျနော့်ကိုကုတင်ပေါ်တက်လာလို့ပြောတဲ့သဘော။ အမေကခေါင်းအုံးကိုယူ၊ သူ့ခေါင်းအောက်ထိုးထည့်ပြီး
ကြမ်းပေါ်မှာဖွင့်ချထားတဲ့ဂျပ်ထူဗူးထဲကဂမ္ဘီရကျောက်ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း..။
“ပြောတဲ့အတိုင်းအစွမ်းပြပါစေလို့မျှော်လင့်ရမှာပဲ..”
ကျနော်ကုတင်ပေါ်၊ အမေ့ဘေးကနေရာကိုတစောင်းတက်ထိုင်လိုက်ပြီးမှအမေ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။
အမေ့ခါးကထမီစကပြေပြေလေးလျော့နေပြီ။ ဒါကဒီလောက်မဟုတ်ပါဘူး၊ အမေကပေါင်တစ်ချောင်းထောင်ပြီးလှဲနေတော့
ထမီအောက်စက လှဲထားတဲ့ဘက်ကပေါင်လယ်ရောက်နေပြီးထောင်ထားတဲ့ဘက်ကတစ်ချောင်းလုံးပေါ်နေတာပဲ။
အမေ့ပေါင်ကြီးတွေနှစ်ချောင်းလုံးကမီးပြာပြာရဲ့ဟပ်တဲ့အလင်းမှာဝင်းနှစ်နေတယ်။ ပေါင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကအစွမ်းကုန်ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ။
အခုအချိန်မှာဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အခြေအနေအမှန်ကိုနှစ်ယောက်လုံးသိနေကြပြီ။ ကျနော်တွေဝေစဥ်းစားမနေတော့ဘူး။
ကျနော့်လက်ကအမေ့ထမီအောက်စထဲလျှိုဝင်သွားပြီး ပေါင်ကြားခွဆုံကအသားစိုင်မို့မို့ကြီးကိုလက်နဲ့အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
အဲဒီတော့မှအမေကအထဲမှာပင်တီတထပ်ခံဝတ်ထားသေးတာကိုသိလိုက်ရတယ်။
ဒါပေမယ့်ပေါင်ခွကြားကိုအုပ်မိရုံဖုံးထားတဲ့ပင်တီသားအပြားလေးကသေးသေးလေးပါ။ ကျနော့်လက်တွေက ခွဆုံကပင်တီအနားသတ်တွေကိုစမ်းမိပြီး
လက်ချောင်းတွေပူးပြီးစောင်းလိုက်ထိုးသွင်းလိုက်တော့အမွေးခပ်ထပ်ထပ်ဖုံးနေတဲ့ပျော့အိအိအသားစိုင်ကိုကိုင်မိတယ်။
အသားစိုင်ကြားမှာချိုင့်ပြီးနိမ့်ဆင်းသွားတဲ့မြောင်းလိုမျိုးကွဲကြောင်းတစ်ခုကိုစမ်းမိပြီး စိုစွတ်စွတ် ချွဲကျိကျိအတွေ့တစ်ခုကိုရလိုက်တယ်။
သေချာတယ် ကျနော်အမေ့အဖုတ်ကြီးကိုကိုင်မိပြီ။ အဖုတ်ကြီးကအရည်တွေလဲ့ပြီး စိမ့်နေပါပကောလား။
ဒါကကျနော့်အဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အင်္ဂါ တနည်းဆိုရရင်စောက်ဖုတ်ကိုပထမဆုံးကိုင်မိဖူးခြင်းပဲ။
အရင်ကျနော်လက်တွေ့တခါမှမကြုံခဲ့ဖူးဘူး။
မြောင်းဘေးတဖက်တချက်မှာအိနေတဲ့အသားနုနုအလွှာကိုစမ်းမိသလို အပေါ်ပိုင်းခပ်ကျကျမှာတော့ဖုဖုချွန်ချွန်အသားစိုင်လေးကို
လက်ဖျားလေးတွေကအတွေ့ရလိုက်တယ်။ အခုအမေကပေါင်နှစ်ချောင်းလုံးကိုထောင်ပြီးဘေးတဘက်တချက်ကိုမသိမသာစီကားပေးလိုက်တော့
ထမီကပေါင်ရင်းအထိလုံးလုံးလန်တက်သွားပြီ။ ကျနော်ကတော့စောစောပိုင်းကထဲကပုဆိုးချွတ်ချထားခဲ့ပြီးသားဖြစ်တဲ့အပြင်
အမေတစ်ချီလက်ကွင်းတိုက်ပေးထားလို့ လီးကလွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ ငေါက်တောက်ကြီးတဆတ်ဆတ်နဲ့တောင်နေတော့တာ။
အမေကသူ့ထမီကိုခါးအထက်ထိလှန်တင်လိုက်တယ်။ အဲဒီတော့မှအနက်ရောင်အစက်သေးသေးလေးတွေဖောက်ထားတဲ့
ပင်တီအဖြူလေးကထင်းထင်းကြီးပေါ်လာတော့တယ်။ ပင်တီရဲ့အောက်မှာတော့မွေ့ယာပေါ်မှာအိအိကြီးဖိပြီးပိကျနေတဲ့
အမေ့တင်ပါးဆုံအိုးကြီးနဲ့ ကားရက်သားကြီးထောင်ပေးထားတဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေက မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာပေမယ့်
မျက်စိထဲမှာအဖွေးသားကြီးနဲ့ကျနော်စိတ်တွေကိုသိမ်းကြုံးဆွဲငင်နေတော့တာပဲ။
မိန်းမဆိုတဲ့သတ္တဝါဟာ ဘယ်လိုအနေအထားမှာဖြစ်ဖြစ်ယောက်ျားသားတွေရဲ့အာရုံကိုသိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်းရှိတယ်ဆိုပြီး
ဖတ်ဖူးတာ တကယ်ပဲလားမသိဘူး၊ အမေကအသက်၄၀ရှိပြီးအရွယ်တော်တဆိတ်ဟိုင်းတဲ့ မုဆိုးမဖြစ်နေတာတောင်
အမေ့ဘော်ဒီရှိပ်နဲ့အသားအရေက နှစ်ဆယ်ကျော်အပျိုဖြန်းတွေနဲ့နင်လားငါလားသိပ်မကွာလှဘူးလို့ထင်ရတယ်။
အခုကျနော်ရင်တွေတအားခုန်နေပြီးပါးစပ်တွေလည်ချောင်းတွေခြောက်နေတယ်။ ခြောက်နေတဲ့ပါးစပ်ပတ်လည်ကိုလျှာနဲ့သပ်နေမိပြီး
မနေနိုင်တာနဲ့ဒီတစ်ခါတော့ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီးဂွင်းထုနေမိတယ်။ ထုရင်းချွဲပျစ်ပျစ်အတွေ့ကိုရလို့ကြည့်လိုက်တော့
လီးထိပ်ကအရည်ကြည်တွေတောင်ထွက်နေပြီ။ နောက်လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ပင်တီကြားထဲလက်နှိုက်ပြီး
အဖုတ်ကွဲကြောင်းကြားလက်ချောင်းသွင်းပြီးကလိုင်းနေမိတယ်။
ကျနော်ကတတ်လို့ရယ်လို့မဟုတ်ဘူးလက်တွေကသူ့ဘာသူလုပ်နေ၊ ဖြစ်နေတာ။
အခုအမေ့ပါးစပ်ကအကျယ်ကြီးဟပြီးအသက်ရှူမှားနေသလိုပဲ။ မျက်လုံးတွေကကျနော်ဂွင်းထုပြနေတဲ့လီးကို
မျက်တောင်မခတ်တမ်းစိုက်ပြီးကြည့်နေတယ်။ ကျနော်အမေနဲ့မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ပြီးတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်တယ်။
အမေကလည်းပြန်ပြုံးပြရင်းအကြည့်တွေက တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့လီးဆီရောက်သွားပြန်ပြီ။
ဒီလီးကမကြာခင်မှာ သားအမိအချင်းချင်းမထိစပ်အပ်လို့တားမြစ်ထားတဲ့ဘောင်စည်းကိုကျော်ပြီး ထိုးဝင်လာတော့မယ်ဆိုတာသိနေသလိုအကြည့်ပဲ။
ဒီလိုရွဲနေတဲ့မျက်ဝန်းအစုံနဲ့အကြည့်ကအမေကကျနော်နဲ့ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ၊ လိင်ချင်းနှီးနှောချစ်ရည်လူးဖို့အဆင်သင့်ပဲဆိုတာစိတ်ချင်းသိလိုက်ပြီ။
အမေ့ပင်တီရဲ့ဂွဆုံမှာရွှဲစိုအိနေတဲ့အဝိုင်းကွက်ကြီးတစ်ခုစိမ့်ထွက်လာတာကသက်သေပဲ။
ကျနော်လည်းအသက်ရှူတွေမမှန်ချင်တော့ဘူး။ အမေ့ပေါင်ကြားထဲကိုကုန်းကုန်းကြီးဒူးထောက်ဝင်လိုက်မိတယ်။
အမေကလည်းပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဘေးကားနိုင်သမျှကားပြီးဖြဲချပေးနေတယ်။ အမေကအသံတိုးတိုးလေးနဲ့..
“လုပ်လေ..သွင်းလိုက်တော့လေ..”
ကျနော်လည်းအမေ့ပေါင်ခွကြားကပင်တီအနားစလေးကိုဆွဲဟပြီးပေါင်ဘေးတစ်ဘက်ကိုတွန်းကပ်လိုက်တယ်။
ဒီတော့ပင်တီအဟကြားကစောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့ကြီးကပြဲပြဲလေးပေါ်လာတာပေါ့။ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကအမေ့စောက်ဖုတ်အဟ
ကွဲကြောင်းကြီးကိုသေချာစေ့ငုကြည့်နေမိတယ်။ ဆီးခုံအပေါ်မှာအမွေးမထူမပါးတစ်ထပ်ကခပ်ယှက်ယှက်ကလေးဖုံးလို့နေတယ်။
ခပ်ညိုညိုအရောင်သန်းနေတဲ့ ထိပ်ဆုံးကအစိချွန်းချွန်းလေးပါတဲ့အင်္ဂါဇာတ် အဖုတ်ရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဌာန်က
ကျနော်အင်တာနက်ထဲမှာကြည့်ဖူး၊ ဒေါင်းလုဒ်လုပ်ဖူးတဲ့ပုံတွေအတိုင်းပဲ။ အခုမှပဲလက်တွေ့မျက်စိနဲ့အပ်ချမတ်ချမြင်ဖူးတော့တာ။
ကျနော်လည်းလီးကိုကိုင်ပြီးအမေ့အဖုတ်ဝမှာတေ့လို့နည်းနည်းလေးဖိသွင်းကြည့်တယ်။
“အာ့..အိုးးးး”
စောက်ခေါင်းဝထဲလီးကပျစ်ခနဲဝင်သွားတာက တစ်လက်မရဲ့တစ်စိတ်တောင်မရှိလောက်သေးပါဘူး၊
ဝင်တယ်လို့တောင်မခေါ်နိုင်ဘူး အမေ့အာမေဋိတ်ညည်းသံလေးကလွက်လာတယ်၊ တကယ့်ကိုတိုးတိုးလေးမှတိုးတိုးလေးပါပဲ။
ကျနော်လန့်ပြီးလီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း..
“အမေ…နာလို့လား..”
“ကိစ္စမရှိဘူး.. ထပ်လုပ်ကြည့်..”
ဒီတစ်ခေါက်ကျနော့်လီးကနည်းနည်းပိုပြီးနက်နက်ဝင်သွားတယ်။ အမေထပ်အော်ပြန်ရော။
“အိုးးး ကျွတ်ကျွတ်..”
—————————————–
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး
(၄)
အမေအဲ့လိုဖြစ်နေတာကိုကျနော့်စိတ်ထဲမှာမသက်သာဘူး။ ဆက်လုပ်လို့ကောင်းပါ့မလား ဇဝေဇဝါဖြစ်နေမိတယ်။
အခုအမေ့အဖုတ်က ကျနော်လီးကို ဒစ်လောက်ပဲငုံမိရုံရှိသေးတာ။
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးကောင်းကောင်းဝင်သွားဖို့ရာမှာတော်တော်ခက်ခက်ခဲခဲဖြစ်နေတာပေါ့။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့အမေက အဖေဆုံးပြီးကထဲကယောက်ျားနဲ့မအိပ်တာ ညီလေးတစ်သက် နှစ်နှစ်နီးပါးလောက်ကြာပြီလားပဲ။
ဒီတော့အမေ့ပစ္စည်းက ပြန်ကြုံ့ပြီးကျဥ်းနေပြီလားမသိဘူး။ ကြည့်လေ…ကျနော့်လီးထိပ်လေးဝင်ရုံနဲ့ အမေ့မှာတကျွတ်ကျွတ်စုပ်သပ်နေရတယ်။
ဒါမှမဟုတ်ကျနော်ကပဲအဆင်ပြေအောင် မလုပ်တတ်တာလား။
“အင့်..ကျွတ်ကျွတ်..ကိစ္စမရှိဘူး၊ ထပ်ကြိုးစားကြည့်..သား..၊
တဆုံးဝင်သွားပြီးရင်သူ့ဖာသူကောင်းသွားလိမ့်မယ်..ဖြေးဖြေးချင်းအားထည့်ပြီးဖိသွင်းလိုက်..”
ကျနော်လဲအမေပြောတဲ့အတိုင်း အားထည့်ပြီးလီးကိုနှဲ့နှဲ့သွင်းကြည့်တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲကိုစပါးလုံးတစ်ထောက်ချင်းဝင်သွားတဲ့လီးက
တော်တော်လေးကြပ်ပြီးနာနေတာ။ ဒါတောင်အမေ့အဖုတ်ထဲကအချွဲရည်တွေထွက်နေတာနော်။
ကျနော့်မှာခါးကတောင့်၊ လီးကတောင့်နဲ့အံကြိတ်ပြီးဖိသွင်းနေတာ။ အမေ့ကြည့်လိုက်တော့မျက်လုံးလေးအတင်းစုံမှိတ်ပြီး
မအော်မိအောင်ပါးစပ်ကိုလက်လေးနဲ့ပိတ်ထားတယ်။ ကြပ်လွန်းလို့သူလဲနာမှာပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ကြိုးစားထိုးရင်း လီးကတဝက်နီးပါးဝင်သွားပြီ။ အမေ့လက်တွေကအဖုတ်ဆီရောက်သွားပြန်ပြီး
စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေတဘက်တချက်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ကူဖြဲပေးတယ်။
ကျနော်ဆက်ထိုးတော့လီးကအမေ့စောကစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ရစ်ချင်းတအိအိနဲ့ဝင်သွားနေတယ်။
“အမေ..သိပ်မလိုတော့ဘူးထင်တယ်၊ နဲနဲလေးကူပြီးထပ်ဖြဲပေးပါလား..”
အမေလည်းသူ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးသုံးပြီးအဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖြဲချပေးတော့တာပဲ။ ကျနော်အားနဲနဲပိုထည့်ပြီးခါးကော့ထိုးချလိုက်တာမှာ၊
အမေကလဲဖင်ကြွပြီးစောက်ဖုတ်ကိုကော့ထိုးပေးလိုက်တာနဲ့တပြိုင်ထဲဆိုတော့..
“အာ့..ရှစ်စ်..”
“အီးးး ကျွတ်ကျွတ်..အင့်..”
ပလွတ်..ဖောက်
ကျနော်နဲ့အမေတို့ရဲ့အသံတွေပြိုင်တူထွက်လာပြီးတော့ ဆီးခုံချင်းဖတ်ခနဲရိုက်မိတဲ့အသံထွက်လာတယ်။
သိလဲသိလိုက်တယ် အဖုတ်ထဲလီးကတဆုံးဝင်သွားပြီ။ ကျနော်လဲဝမ်းသာသွားတယ်။ စက္ကန့်၂၀လောက်ကပ်ထိုးထားရင်းငြိမ်နေလိုက်တယ်။
ပြီးမှဖင်ကိုစကြွပြီးတချက်ချင်းလိုးတော့တာပဲ။ တဆုံးဝင်သွားပြီးတော့မှညှောင့်တော့လဲအသားချင်းပွတ်ပြီးနာနေသေးတယ်။
ကျနော်နဲနဲလေးအရှိန်တင်ပြီးညှောင့်ကြည့်တယ်။ တပြိပြိနဲ့လိုးချက်လေးတွေအရှိန်ရလာပေမယ့်..၊
“အူးး..အူးးး အူးး..အိုးး အာ့ အိုးးး ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး..”
အမေက ဖြေးဖြေးလုပ်ခိုင်းရင်းခဏကြာတော့…
“တော်တော့..တော်တော့..ခဏရပ်လိုက်ဦး..၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဦး၊ အမေ့ဟာကမချောသေးဘူး၊ သားလီးကလဲ ခြောက်နေတုန်းပဲ။ လုပ်ရတာနာတယ်..”
အမေက အဲ့လိုပြောတော့ကျနော်လဲဖြေးဖြေးချင်းလီးကိုပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်ရတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရက်ကနေ
အခုကိုယ့်အဖုတ်ကိုလက်ဝါးနဲ့ပိတ်အုပ်ထားပြီးမျက်နှာလေးခပ်ရှုံ့ရှုံ့ဖြစ်နေတဲ့အမေ့ကိုကြည့်နေမိတယ်။
ကျနော့်တသက်မှာဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲလေ။ ကိုယ့်ဖာသာဂွင်းထုအာသာဖြေရုံကလွဲပြီး၊ မိန်းမလိုးတဲ့အတွေ့အကြုံတခါမှမရှိခဲ့ဖူးသေးပဲ။
အောကား၊ အပြာကားတွေထဲမှာတော့လိုးနေကြတာများလွယ်လိုက်တာ။ ထင်ထားတာကလီးကအဖုတ်ထဲအေးအေးဆေးဆေး
သွင်းလိုက်ရုံပဲအောင်းမေ့နေတာ။ ဒါပေမယ့်တကယ်လုပ်ကြည့်တော့မှခက်မှန်းသိရတော့တယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့လို့လားတော့မသိဘူး။
ကျနော်လဲကိုယ့်လီးကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်းအခြေအနေကိုနှမြောနေမိတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကရှေ့မှာအဆင်သင့်ရှိရဲ့သားနဲ့။
သွင်းလဲသွင်းမိပြီးဖြစ်ရဲ့သားနဲ့၊ အမေ့ဘက်ကအဆင်မပြေလို့မခံနိုင်တာ ဆိုတော့အီလည်လည်ကြီးဖြစ်နေတာပေါ့။
ကျနော်အမေ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်ရင်းက၊
“အခု ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..”
“လီးကို စိုပြီးချောလာအောင်အရင်လုပ်မှဖြစ်မှာ..၊ နို့မဟုတ်ရင်တအားနာတယ်..”
ပြောရင်းအမေကထထိုင်လိုက်ပြီးကျနော့်ပေါင်ကြားထဲငုံ့ချလိုက်တယ်။ စောစောကတုန်းကအတိုင်းလီးကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီးလီးထိပ်အရေပြားကို
ဆွဲချပြီးဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှခေါင်းကိုငုံ့ပြီးဒစ်ထိပ်ကိုလျှာနဲ့ကုန်းရက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှဒစ်ပတ်ချာလည်တပတ်လိုက်ရက်ပေးတယ်။
“အူးးးး စစ်စ်..ဟားး..”
ကျနော်တကိုယ်လုံးစစ်ခနဲတွန့်သွားပြီကြက်သီးတွေတဖျင်းဖျင်းထလာတော့တာပဲ။ အမေက ပါးစပ်ဟပြီးကျနော့်လီးထိပ်ကိုကုန်းဟပ်ပြီးစုပ်ပေးတော့တယ်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ကျွပ်..ကျွပ်.. ပလိ..”
လီးကအမေ့အာခေါင်ထဲကိုတိုးဝင်သွားတိုင်းအမေ့ခေါင်းကနိမ်ချည်မြင့်ချည်နဲ့အားရပါးရပုလွေကိုင်နေတာ။
တလှည့်စီဖြည်းဖြည်းစုပ်လိုက်၊ ပြင်းပြင်းနဲ့သွက်သွက်စုပ်လိုက်။ အမေကတဖြေးဖြေးအရှိန်တင်ပြီးစုပ်လာတော့
အမေခေါင်းတစ်ခါလှုပ်တိုင်းလီးကအမေ့အာခေါင်ထဲဝင်လိုက်ထွင်လိုက်နဲ့ပေါ့။ အရှိန်မြန်လာတာနဲ့အမျှ..၊ ကျနော့်မှာခါးကြီးကော့ကော့ထိုးပြီး..၊
“အိုးး..အိုးး..ရှီးးး..ကောင်းလိုက်တာအမေရာ..”
အမေက ငုံစုပ်နေရာကနေတခါတလေ လီးထိပ်ဒစ်ကိုပတ်ချာလှည့်လျှာနဲ့လိမ်းရက်ပေးလိုက်၊ လီးဒစ်ဖူးထိပ်ကအပေါက်လေးကို
လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကလိလိုက်လုပ်နေသေးတာ။ တချက်တချက်လဥကိုပါဆွဲစုပ်ပြီရက်ပေးနေတော့ကျနော်လဲကောက်ကွေးကော့ပျံနေရတော့တယ်။
ကျနော်လဲအမေ့ခေါင်းကိုဆံပင်ကနေအတင်းဆွဲဆုပ်ပြီးဖိထားမိတယ်။ ပြီးတော့လီးမခြောက်ပဲရွှဲနေအောင်
ဘယ်လိုနည်းနဲ့လုပ်ရသလဲဆိုတာအခုမှသဘောပေါက်တော့တယ်။
အမေငုံစုပ်ထားလို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးလဲအမေ့တံတွေးတွေနဲ့ စိုပြီးချွဲနေပြီ။ အမေကလထစ်ပေါ်တံတွေးထွေးချလိုက်။
အာခေါင်ထဲပြန်သွင်းပြီးစုပ်လိုက်လုပ်နေတာကိုး။ လီးတစ်ချောင်းလုံးတံတွေးမြှုပ်တွေထနေပြီ။
နောက်ဆုံးနူးညံ့လှတဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့လျှာရဲ့အတွေ့ကြောင့်အရမ်းကောင်းပြီး လီးထဲကတစစ်စစ်နဲ့ဖြစ်လာပြီ။
လရည်ကထွက်ချင်ပြီလားမသိဘူး။ ဂွင်းအမြဲထုနေကျအတွေ့အကြုံရှိတော့ထွက်ဖို့စိုင်းပြင်းနေပြီဆိုတာသိတာပေါ့။
တော်ကြာအရင်ထွက်သွားရင်အမေ့စောက်ဖုတ်ထပ်မလိုးရမှာစိုးတာနဲ့..။
“အမေ..တော်တော့..တော်တော့၊ ခဏရပ်ဦး..”
အမေကလီးကိုပါးစပ်ကချွတ်ပြီးတော့သေချာကြည့်နေတယ်။ သူ့ပုလွေချက်ကြောင့် မာထန်နေတဲ့ကျနော့်လီးကြီးက
အရည်တရွှဲရွှဲ တံတွေးတွေနဲ့ပေါ်လစ်တင်ထားသလိုပြောင်တောက်နေတယ်။
“ဒီလောက်ဆိုရင်တော့လုပ်ငန်းပြန်စလို့ရလောက်ပြီထင်တာပဲ၊ နာမှာမဟုတ်တော့ဘူး..”
အမေကပြောတော့၊ ကျနော်ကပြန်ပြီး။
“ရရောပေါ့…ဒီထက်ပိုလုပ်ရင်အရင်ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်..”
ကျနော်စိတ်ထဲမှာတော့အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးနဲ့ပြန်ထိုးသွင်းရမှာကိုရွံ့တွန့်တွန့်ဖြစ်နေမိတယ်။
စောစောကလို သွင်းလို့ခက်ပြီး အမေနာနေဦးမှာစိုးလို့။ ဆက်မလုပ်ပြန်ရင်လဲနောက်ဒီအခွင့်အရေးမျိုးက ၂ခါရှိဦးမယ်လို့မသေချာဘူး။
ဒီတော့ပြန်မစခင်သေချာအောင်လို့ လမ်းချောအောင်အရင်ချဲ့မယ်စိတ်ကူးပြီး အမေ့ကို..
“သားလဲ တလှည့်လုပ်စမ်းပါရစေလား..”
ပြောပြီးတော့ အမေ့ကိုသာသာလေးဖက်တွန်းပြီးလှဲချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ထမီကိုခါးအထိပြန်တွန်းတင်ပြီး
အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုခပ်ရဲရဲပဲဇတ်ခနဲပြန်ကိုင်လိုက်တယ်။၊ အမေကအထာသိစွာနဲ့ပေါင်ကြီးထောင်ပြီးကားပေးလိုက်ပြန်ရော။
ပင်တီကတော့မချွတ်ရသေးပဲဝတ်ထားတုန်း။ အရင်တစ်ခေါက်အတိုင်းပင်တီအနားသားဘေးဆွဲဖယ်ပြီး
လက်ခလယ်နဲ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြားပွတ်ဆွဲရင်းထိုးထည့်လိုက်တယ်။
အမေ့ခါးလေးတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးကော့တက်သွားတယ်။ အခုတခါမှာတော့ စောစောကလီးနဲ့ထိုးထည့်တုန်းကထက်ပိုပြီးချွဲကျိစိုစွတ်တဲ့
အထိအတွေ့ကိုလက်ကတဆင့်ခံစားသိ သိလိုက်ပြီ။ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြားမှာဒီတခါတော့ရွှဲအိနေအောင်စိုနေပါလား။
စောက်ရည်တွေကတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာနေတယ်။ ကျနော်လက်ခလယ်နဲ့နှစ်ချက်သုံးချက်လောက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ကစားပေးတော့ရှောရှောရှူရှူပဲ။
ကျနော်လဲတဆင့်တက်ပြီး လက်ညှိုးပါကူလိုက်တယ်။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးပြီးစောက်ဖုတ်ထဲထပ်နှိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ရည်တွေပြိုဆင်းကျလာပြန်ပြီ။ လက်နှစ်ချောင်းပူးလဲစောက်ခေါင်းထဲချောချောမောမောဝင်သွားတဲ့အပြင်
ကျနော့်လက်ဖျားလေးတွေကစောက်ခေါင်းထဲကုတ် ကလိပေးနေလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။
“အူးး..အူးးး..အူးးး..ဟင်း..ကောင်းတယ်..အင့်..”
ပြိ..ပြိ..ပြိ..ကျိ..ကျိ..ကျိ..
ခပ်သွက်သွက်လက်အထုတ်အသွင်းနဲ့စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့စောက်ခေါင်းနံရံပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ထွက်လာတဲ့အသံကစည်းချက်ညီညီထွက်နေတယ်။
ကျနော့်လက်ချောင်းတွေကအမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲမှာပတ်မွှေနေပြီ။ ဘယ်ရစ်လှည့်လိုက်၊ ညာရစ်လှည့်လိုက်နဲ့၊
မွှေနေရင်းထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကလည်းတဖြေးဖြေးစီးပျစ်လာတယ်၊ အဖုတ်ထဲကလက်နှစ်ချောင်းလည်းညောင်စေးလိုက်နေပြီ၊
လက်တွေလဲ အဆုံးထိဝင်နေတဲ့အပြင် ပတ်ထိုးမွှေနေတော့ အမေ့အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူကြီးတွေကမွှေချက်နဲ့အတူစုသွားလိုက်
ဘေးကားထွက်သွားလိုက်နဲမွှေတဲ့လက်တွေရဲ့ လှုပ်ရှားချက်အတိုင်းလိုက်ရွေ့နေတာ ဒီမြင်ကွင်းမျိုးတစ်သက်မှာမြင်ဘူးတာ
ပထမဆုံးဖြစ်လို့အရမ်းစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေရတယ်။ အမေလဲ အမေလဲခေါင်းလေးထောင်လာပြီးသူ့စောက်ပတ်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း
ခါးလေးကော့ကော့ပေးပြီး လက်မွှေချက်တွေကိုတုန့်ပြန်ရင်းနဲ့..ပါးစပ်ကညည်းသံလေးတွေဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်လေ။
“အူးး အိုးးး အူးး အားးးစစ်စ်..”
ကျနော့်လက်နှစ်ချောင်းပူး ကြီးကအခုအမေ့အဖုတ်ထဲ ချောချောမောမော၊ အေးအေးဆေးဆေး ဝင်ထွက်နိုင်နေမှတော့
အမေ့စောက်ခေါင်းက အခုတစ်ခါတော့ လီးရှောရှောရှူရှူသွင်းနိုင်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်လောက်ပြီလို့ယူဆလိုက်ပြီ။
ကျနော်ကကလိုင်းနေတဲ့လက်တွေကိုအဖုတ်ထဲကပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်အင်္ကျီတွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အပြင်မှာမိုးတွေသည်းပြီး
ရာသီဥတုကအေးစိမ့်နေပေမယ့် ၊ အေးဖို့သတိမရဘူး၊ ဇောချွေးတွေတောင်ပြန်နေတာ၊ အမေ့ကိုလိုးချင်တဲ့ရမ္မက်ဇောပေါ့။
ကျနော်ကအမေ့ပင်တီလေးကို ခါးကနေလက်လျှိုပြီးဆွဲချွတ်လိုက်တော့အမေကအလိုက်တသိပဲဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တော့
လက်ထဲလွယ်လွယ်နဲ့ပါလာရော။ ကျနော်လဲပင်တီလေးကိုလိပ်ချွတ်လာခဲ့ပြီး၊ ခြေဖျားကတဆင့်ချွတ်ချလိုက်တော့
အမေကခြေထောက်လေးတွေမြှောက်ပေးပြန်ရော။ အခုမှအမေ့ရဲ့အဓိကကျတဲ့နေရာကဟင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားပြီ၊ ဘာအတားအဆီးမှမရှိတော့ဘူး။
အဲ..ထမီကတော့ ခါးမှာလိပ်ရက်သားကျန်သေးတယ်။ ကျနော်လဲမထူးဘူး၊ တလက်စထဲအမေ့ခါးကထမီကိုပါဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊
အမေကစောစောကလိုပဲဖင်ကြွပေးပြန်တယ်။ လိမ္မာချက်ကတော့။ ပြီးတော့အမေကလည်းသူ့အင်္ကျီကိုသူ့ဖာသာလက်ပင့်ပြီးချွတ်ချလိုက်ပြန်တယ်။
အမေ့ကိုယ်တစ်ကိုယ်လုံးကျွတ်သွားချိန်မှာတော့ကျနော်လဲအမေ့အပေါ်မှောက်လျက်ထပ်ပြီးတက်ခွလိုက်တယ်။
အမေကပေါင်ကြီးနှစ်ဘက်အဆင်သင့်ကားပေးထားပြီ။ ဖင်ကားပြီးဖြဲထားတော့စောက်ဖုတ်ကြားကအပေါက်ဝလေးက ဟက်တက်လေးပေါ့။
အတွင်းသားလေးတွေကပြူပြီးမြင်နေရတယ်၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေကဘေးကိုလိပ်နေတယ်။ စောစောကကျနော်လက်နဲ့ထိုးကလိုင်းထားတဲ့အရှိန်လဲပါမှာပေါ့။
အတွင်းသားလေးထဲမှာအရည်တွေရွှဲအိလဲ့နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာတော့ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်စီးစီး အနှစ်တွေလိုကပ်နေတယ်။
ကျနော်အမေ့ပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့၊ အမေ့နို့လုံးကြီးတွေကကျနော့်ရင်အုပ်ကိုခံပြီးတွန်းထားတယ်။
အခုကျနော့်ရင်ပတ်နဲ့အမေ့နို့ကြီးတွေကဖိကပ်ပြီးကြိတ်မိနေပြီ။ အမေ့နို့ကြီးတွေကအိစက်ပြီးနူးညံ့နေတယ်။
အပြင်မှာရွာနေတဲ့မိုးကလဲစဲဖို့နေနေသာသာ ပိုပြီးတော့တောင်သဲသဲမဲမဲရွာချနေတယ်။ အပြင်ကစိမ့်ဝင်လာတဲ့အအေးဓါတ်က
အခန်းထဲကအမေနဲ့ကျနော်တို့ကျားမစုံတွဲရဲ့တက်နေတဲ့ရာဂမီးအပူချိန်ကိုဘယ်လိုမှထိုးဖောက်ပြီးအေးအောင်မစွမ်းနိုင်ဘူး။
အမေကသူ့ဖင်ကြီးနဲ့ခါးတွေကိုလှုပ်ပြီး တာစူနေတဲ့ကာမတိုက်ပွဲအတွက်အသင့်အနေအထားပြင်လိုက်တယ်။
တချိန်ထဲမှာပဲကျနော့်လီးကနောက်တစ်ခေါက်သူ့ရဲ့မွေးရပ်မြေကိုပြန်ဖို့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပွတ်ဆွဲနေပြီ။
အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲအမေကကျနော့်လီးကိုလှမ်းဆွဲပြီးသူ့စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့လို့ ကျနော့်ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီးဆွဲဖိချတယ်။
သွင်းလိုက်တော့လို့အချက်ပေးတာပဲ။
ကျနော်လည်းအမေ့ဆွဲချချက်နဲ့ပြိုင်တူပဲ၊ လီးကိုဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဟိုက်..ရှားဘား..ပထမတခါတုန်းကနဲ့လုံးဝမတူတော့ဘူး။
အရမ်းအားမစိုက်ရပဲနဲ့တပြိပြိနဲ့ဝင်ချသွားတယ်။ ဝင်ချင်တော့လဲလွယ်နေပြန်ရော။
လီးတစ်ခုလုံးချွဲနေအောင်အမေ့တံတွေးတွေနဲ့ဆွတ်ပေးထားတဲ့အားသာချက်ပဲ။
ဒီလိုနဲ့ဆီးစပ်ချင်းဖိကပ်ရိုက်မိအောင်လီးတဆုံးဝင်သွားတယ်လေ။
—————————————–
ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး
(၅)
“ရှူး..အင့်..အားးးး”
လီးတဆုံးဒုတ်ဒုတ်ထိအဝင်မှာ အမေ့သက်ပြင်းသံလေးက ထွက်လာတယ်။ ကျနော်အထဲမှာတစ်မိနစ်လောက်စိမ်ထားလိုက်ပြီး
အမေ့ပါးလေးတွေကိုဘယ်ညာနမ်းပေးနေမိချိန်မှာအမေ့မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ထားတယ်။ ကျနော်လီးကို တစ်ဝက်နီးပါးဆုတ်ထွက်လာပြီး
အဆုံးထိပြန်သွင်းချလိုက်ပြန်ရော။ ပြီးတော့ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲဖင်ကိုကြွကြွပြီးစညှောင့်ပါတော့တယ်။
ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆက်လိုးပေးလိုက်တော့စောက်ဖုတ်ထဲလီးအဝင်အထွက်ကချောလာပြီ၊
ပထမအကြိမ်တုန်းကလို၊ နာတာ၊ ကြပ်တာတွေလုံးဝမရှိတော့ဘူး။ အဲဒီမှာတင်အရှိန်တင်ပြီးစဆောင့်တော့တာပဲ။
ကျနော့်ဘဝမှာအရင်ကမိန်းမဆိုတာကိုတစ်ခါမှလက်တွေ့မလိုးဖူးခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့်သဘာဝက ဘယ်အချိန်မှာဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာပြောပြပေးနေသလိုပါပဲ။
အသိစိတ်က ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်တော့လို့သတိပေးလိုက်သလိုရှိတာနဲ့ကျနော်အမေ့ကိုဆက်တိုက်ကြုံးပြီးလိုးနေမိပြီ။
ကျနော့်လီးကအချက်မှန်မှန်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိနေချိန်မှာ၊ အမေ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလဲလီးနံရံနဲ့ပွတ်တိုက်ပြီး
လိပ်ဝင်သွားလိုက်၊ လန်ထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေတာကိုငုံ့ကြည့်နေတဲ့ကျနော်ကထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတယ်။
နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာဖြူပျစ်ပျစ်အနှစ်တွေကပ်နေတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းစောက်ဖုတ်ထဲကဖြူဖြူစီးစီးအရည်တွေဆက်တိုက်စိမ့်ထွက်လာပြီး
ဝင်ထွက်ပွတ်တိုက်နေတဲ့လီးနဲ့တွေ့တော့ လီးနံရံရောအဖုတ်မှာပါအစေးတွေအမျှင်တန်းနေတယ်။ ပြီတော့ဆီးခုံချင်းရိုက်ပြီကပ်ပွတ်နေတော့
ကျနော့်လမွေး၊ အမေ့စောက်မွေးတွေပေါ်မှာရောစီးကပ်ကုန်ပြီ။
“အိုး..အိုးးး..အိုး..ဟင့်..အားးး”
ဇုတ်..ဇုတ်..ဇုတ်..ပလိ..ပလိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
လိုးသံတွေကမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးထွက်လာသလို။ အမေ့ညည်းသံတွေကလဲအပြိုင်ထွက်လာနေတယ်။
ခဏကြာတော့အမေကကျနော့်ကိုတစောင်းနေခိုင်းပြီးသူကိုယ်တိုင်ကလဲကျနော့်ရှေ့မှာတစောင်းလှဲလိုက်တယ်။
ကျောတစောင်းလေးလှဲပြီး သူ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုခြေကျင်းဝတ်ကနေသူကိုယ်တိုင်ထောင်ပြီးကိုင်မြှောက်ရင်းဖင်ကြီးနောက်ပစ်လိုက်တော့
စောက်ရည်စီးစီးတွေရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဖက်ဖင်ကြားကနေပြူးထွက်လာတယ်။
အမေကကျနော့်ကိုတပေါင်ကျော်လိုးခိုင်းနေတာပဲ။ ကျနော်လဲခြေထောက်ကိုကိုင်မြှောက်ထားတဲ့အမေ့ဆီကလက်လွှဲယူလိုက်ပြီး၊
ပြဲဟလာထဲ့အဖုတ်ထဲကိုနောက်ကကပ်လို့တစောင်းပင့်ပင့်ပြီးတပေါင်ကျော်ဆော်တော့တာပေါ့။ ဒီလိုလိုးရတာလည်းတစ်မျိုးထိတာပဲ။
ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..
“အူးးး ဟင်းးး စစ်စ်..အာ့..”
ညည်းသာညည်းနေတာ အမေ့ကြည့်ရတာအရမ်းကောင်းနေတဲ့ပုံ..မျက်လုံးလေးမှေး..ပါးစပ်လေးဟလို့ဖီလင်တက်နေပုံနဲ့..။
“ဘာလဲ..အမေ..နာနေသေးလို့လား..”
“ဟင့်အင်း..မနာတော့ဘူး၊ ကောင်း..ကောင်းနေတာ..”
အမေကပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ပဲစောက်ဖုတ်ကိုအတင်းကော့ထိုးပြီစောက်ခေါင်းထဲကနေလီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတယ်။
“ဒီလိုညပ်အောင်ညှစ်ပေးနေတာကြိုက်လား”
“အူးးး အရမ်းကောင်းတာပဲအမေရ..၊ လီးထဲတစစ်စစ်နဲ့ အမေ့အပေါက်ကကြပ်ညပ်နေတာပဲ၊ အဲ့လိုဆိုတော့လဲ..”
လီးထဲမှာကျနော့်လရည်တွေကထွက်တော့မလို့စုစည်းနေပြီ ပြီးခါနီးတော့မယ်လို့ခံစားလာရပြီ။ အခြေအနေကိုအမေလဲရိပ်မိပုံရတယ်။
“နေဦး..နေဦး..လှဲလိုက်စမ်း..”
အမေက ပြောရင်းနဲ့ထထိုင်ပြီးကျနော့ကိုတွန်းပြီးလှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးလဲကျွတ်သွားတာပေါ့။
ပြီးလဲပြီးရောကျနော့်ခါးပေါ်အမေကကန့်လန့်တက်ခွပါလေရော။ ခြေထောက်တွေအားသုံးပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တော့
ဖင်ကြီးကကြွနေတယ်။ ပက်လက်လှန်လိုက်လို့အခန်းခေါင်မိုးကို မိုးမျှော်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကိုအမေကဆွဲယူပြီး
သူ့စောက်ပတ်ကြီးအဝကိုချိန်လို့ကပ်တေ့လိုက်ရင်းက ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။
လိုးလို့အလျင်ရပြီးသားဖြစ်နေတဲ့လီးနဲ့စောက်ပတ်ကြားဘာအခက်အခဲမှမရှိပဲလီးကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲလွယ်လွယ်ကူကူ
ဗြိကနဲဝင်ရောက်သွားတော့တယ်။ ပိုဇေရှင်အပြောင်းအလဲလုပ်လိုက်လို့ထွက်ချင်လုဆဲဆဲ ဖြစ်နေတဲ့ကျနော့်လီးလဲအကြောတွေပြန်လျော့သွားပြန်ပြီ။
အခုတော့အမေ့ဖင်ကြီးက ကျနော့်ဂွေးဥပါမြုပ်လုနီးပါးဖိထိုင်ထားပြီး စောက်ဖုတ်ကိုရှေ့နောက်ဖိထိုးစကောဝိုင်းမွှေ့တော့တယ်။
ခဏကြာမှ ဖင်ကြီးကိုနှိမ့်ချည်မြင့်ချည်ကြွပြီး ကျနော်လီးပေါ်ထိုင်ဆောင့်တော့တာပဲ။ ကျနော့်ဘက်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားနဲ့
ထိုင်ဆောင့်နေတာဆိုတော့အမေ့ ခန္ဓာကိုယ်ထက်အောက်လှုပ်ရှားတာနဲ့အညီအမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲဘောင်ဘင်ခတ်ပြီးရမ်းနေတာပေါ့။
ကျနော်လဲမနေနိုင်တော့ပဲလက်လှမ်းပြီးအမေ့နို့ကြီးတွေကိုလက်နှစ်ဘက်စုံလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးညှစ်ကစားပေးလိုက်တယ်။
နို့အုံကြီးကိုနယ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးတွေကိုဖိဖျစ်ပေးလိုက်လုပ်နေတာကအမေ့ရာဂစိတ်တွေကိုပိုဆွပေးသလိုဖြစ်နေတော့
အမေ့ဖင်ဆောင့်ချက်တွေကလဲကြောက်ခမန်းလိလိမြန်လာပြန်ပြီ။
အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ကျနော့်ပေါင်တွေကိုရိုက်ရိုက်ချနေတဲ့အသံတွေကစက်သေနတ်ပစ်နေသလိုပဲ။
ဖြောင်းး..ဖတ်..ဖြောင်း..ဖတ်..ဖြောင်း..ဖတ်..ဖြောင်း..ဖြောင်းးး
“အားးးဟားး အမလေး..စောက်ဖုတ်ကိုအီနေတာပဲ..ကောင်းလိုက်တဲ့လီး…”
ကျနော်လဲအမေ့ဆောင့်ချက်တွေကိုတချက်တချက်ခါးကိုကော့ကော့ထိုးပေးပြီးပင့်ပင့်လိုးတယ်။ ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့
လီးနဲ့စောက်ဖုတ်တွေအပေးအယူမျှမျှဖိချကော့ထိုးအသကုန်လိုးချက်တွေကအပြင်ကမိုးမုန်တိုင်းနဲ့အပြိုင်အခန်းထဲမှာညံပြီးမြိုင်နေတာပဲ။
ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပျိ..ပျိ..ပျိ..
“အိ..အိ..အီးးး.. အမလေးး..ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်၊ နောက်ထပ်နဲနဲလေး..နဲနဲလေး..”
အမေကမောသံကြီးနဲ့ညည်းအော် အော်ရင်း ဖင်ကြီးကိုဆောင့်ဆောင့်ချနေတာလေ။
“အူးးးစစ်စ်..အမလေးးး ပြီး..ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပါပြီ..”
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး၊ အမေဆောင့်ချနေတာတွေကရုတ်ချည်းရပ်သွားပြီး ဆီးခုံချင်းပွတ်ထိုးနေတယ်။
စောက်ခေါင်းထဲကသိသိသာသာကြီးလီးကို တဘိဘိနဲ့ဆွဲညှစ်နေတာလေ။ အော်လည်းအော်ရင်းအမေ့ကိုယ်ကကျနော့်ပေါ်မှောက်ကျလာတယ်။
ကျနော့်ရင်အုပ်ပေါ်မျက်နှာအပ်ထားရင်း၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်း၊တဟောဟောမောသံကြီးနဲ့ရှိုက်နေတယ်။
အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကလီးကိုဆက်ညှစ်ပေးနေတုန်းပဲ၊ ကျနော်လဲအမေ့နောက်ကျောလေးကိုပြန်ပြီးသိုင်းဖက်ပေးထားတယ်။
ကျနော်ကမပြီးသေးဘူး၂မိနစ် ၃ မိနစ်လောက်ကြာမှ မောသံစွက်တဲ့အသံတိုးတိုးလေးနဲ့..၊
“အမေတော့ပြီးသွားပြီ..”
ပြောပြီးတော့ကိုယ်လေးလိမ်ပြီးကျနော့်ပေါ်ကလှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ အောက်ရောက်တော့ကျနော့်ဘေးမှာပိုးလိုးပက်လက်လှဲချလိုက်တယ်။
ကျနော်ကအမေအမောပြေအောင်စောင့်ကြည့်ရင်း မှော်ကျောက်တုံးချထားတဲ့ဆီလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အမေလဲကျနော်ကြည့်တဲ့ဆီကိုလိုက်ကြည့်တယ်။
“ကျောက်တုံးက ဘာမှလဲထူးထူးခြားခြားဖြစ်တာလဲမတွေ့ပါဘူးအမေရာ”
“ကြည့်ရတာ..သားကမပြီးသေးလို့နဲ့တူတယ်။ သားပါပြီးလို့လရည်ထွက်မှ အညွှန်းအတိုင်း ပြီးမြောက်ပြည့်စုံမယ်လို့အမေတော့ထင်တာပဲ”
“ဒါဆိုလဲသားပြီးအောင်ဆက်လုပ်မယ်အမေရာ..”
ကျနော်ထထိုင်ပြီးအမေ့ကိုဆွဲလို့ကုတင်အလယ်မှာ နေသားတကျပြန်ချပြီးအမေ့ခြေထောက်တွေကိုခြေကျင်းဝတ်ကကိုင်ပြီး တွန်းတင်လိုက်တော့..၊
“နေဦး..နေဦး..သား၊ ဒီတစ်ခါနောက်ကနေလုပ်ပေး..”
အမေကကျနော့ကိုဖမ်းတားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပဲလေးဘက်ထောက်ကုန်းပြီးဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တယ်။
ဟိုက်..! ကျနော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ နောက်ကနေကြည့်မှအမေ့ကိုယ်လုံးကြီးကရေဆေးငါးကြီးလိုဖွေးနေတာပဲ။
ပြူးနေအောင်ကုန်းပေးထားတဲ့ဖင်လုံးကြီတစ်လုံးတစ်လုံးကနည်တဲ့အိုးကြီးမှမဟုတ်တာ။
အခုလိုပုံနဲ့အမေ့ကိုမြင်လိုက်ရတာကျနော်အွန်လိုင်းကကြည့်ဖူးတဲ့ အေဗွီဂျပန်သားအမိအောကားတွေထဲကဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့
ဂျပန်အမေ မင်းသမီးကြီးတွေနဲ့တစ်ပုံစံထဲပဲ။
ကျနော့်မှာ စိတ်ကူးယဥ်ဝတ္ထုတွေဖတ်၊ အင်းစက်အောကားတွေကြည့်ဖူးပေမယ့် လက်တွေ့မှာ ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ အမေရင်းကို
ဒီလိုပြန်လိုးခွင့်ရမယ်လို့ ထင်မထားမိခဲ့ဘူး၊ စိတ်ကူးယဥ်သက်သက်ဂွင်းထုဖို့လောက်ပဲ။ အခုလိုအမေကိုယ်တိုင်က
ကိုယ်ရှေ့မှာအခုလိုဖင်ကြီးပြူးနေအောင်လာကုန်းပေးနေလိမ့်မယ်လို့အိပ်မက်တောင်တစ်ခါမှမမက်ဖူးဘူး။
အခုကျနော့ရှေ့မှကုန်းပေးထားတဲ့ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကြားကအမေ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကပြူးပြီးထွက်နေတယ်။
ပေါင်ကြားမှာညပ်နေပေမယ့် စောက်ဖုတ်ကစိမနေပဲ စောစောကလိုးထားတဲ့အရှိန်နဲ့ခပ်ဟဟဖြစ်နေတယ်၊
အဲဒီခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းသားတဘက်တချက်မှာတော့ချွဲပျစ်နေအောင်လိုးထားတဲ့လိုးရေဖြူပျစ်ပျစ်တွေကကပ်နေတယ်လေ။
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက၊ သားအရင်းဖြစ်တဲ့ကျနော့ကိုတောင်၊ ဒါငါ့အမေပါလားဆိုတဲ့အသိစိတ်ပျောက်သွားလောက်အောင်
ရာဂစိတ်ကိုဟုန်းခနဲထကြွစေတယ်။ ကျနော်မရတော့ဘူးမျက်စိတွေပြာလာပြန်ပြီ။ ကျနော်အမေ့နောက်ကိုဝင်ဒူးထောက်လိုက်ပြီး
အဆမတန်ပြန်တာင်တက်လာတဲ့လီးကြီးနဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လို့ခါးကော့ကြီးရိုက်သွင်းချလိုက်တယ်။
“အာ့ာ့..”
အမေ အာ့ကနဲ့အော်ပြီးခါဆင်းသွားတယ်၊ လီးကထင်သလိုဝင်မသွားပဲချော်ထွက်သွားတယ်။
“ဟဲ့..ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့၊ ခါးကိုကိုင်ပြီးသေချာသွင်းလေ..”
ဟုတ်သားပဲ..ကျနော်လောသွားတယ်။ မွှန်ထူပြီးအလွတ်ကြီးကစ်လိုက်တာလေ။ အမှန်တော့သေချာချိန်ပြီးကိုင်သွင်းရမှာ။ တခါမှမလုပ်ဖူးတာပဲ။
ကျနော်လီးကိုပြန်ကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာသေချာပြန်တေ့တယ်၊ ပြီးတော့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်တစ်ဘက်စီနဲ့သေချာဆုပ်ပြီးကိုင်ထိမ်းရင်း
အားသိပ်မသုံးပဲဖြေးဖြေးဝင်အောင်ချော့ပြီးဖိထည့်လိုက်တယ်။
စိတ်အေးအေးထားပြီးလုပ်တော့လဲရှောကနဲပါပဲ။ လမ်းကလဲပွင့်ပြီးသားချောဆီတွေကလဲအပြည့်နဲ့ဟာပဲကို။
လီးရှောခနဲဝင်သွားတာသေချာတော့မှ ကျနော်လဲအားလေးနဲနဲထည့်ပြီးဖိသွင်းချလိုက်တာလီးတဆုံးဝင်ချသွားပြီ။
ဒီတော့မှကျနော်လဲအမေ့ခါးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့သေချာထိမ်းကိုင်ပြီးဆောင့်တော့တာပဲ။
အာ့..အာ့..အာ့..အင့်..အင့်..
ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာအမေ့ အာမေဋိတ်သံ ညည်းသံလေးတွေက တအာ့အာ့ တအင့်အင့်နဲ့တွဲခိုပြီးပါလာတယ်။
အခုလိုနောက်ကဖင်ကုန်းဆော်ပြီးခွေးလိုးလိုးရတာ လီးကပိုပြီးစောက်ခေါင်းထဲတဆုံးထိသလိုပဲ။ ဆောင့်ရင်းကနေအရမ်းကောင်းလာတာ။
ကျနော်လဲနွားသိုးကြိုးပြတ်အသားကုန်ဝုန်းတော့တာပဲ။ ဆောင့်ချက်တွေကြမ်းလာတော့အမေ့မှာခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ခါရမ်းပြီး
ပါးစပ်ဟအော်နေရတာ ဘာတွေအော်လို့အော်မှန်းမသိ၊ အသံတွေကဗလုံးဗထွေး။
အစတုန်းကမွေ့ယာကိုလက်နဲ့ကန်ထောက်ထားပြီးလေးဘက်ကုန်းပေးနေတဲ့အမေလည်းကျနော့်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်
ကန်ထားတဲ့လက်တွေကပြိုကျသွားပြီး၊ တတောင်နဲ့လက်ဖျန်ကိုပဲအားပြုထောက်လိုက်ရပြီးဝပ်ကျသွားတယ်၊
ရှေ့ပိုင်းဝပ်သွားတော့ဖင်ကြီးတွေကနောက်ကိုပိုပြီးကော့တက်လာတယ်။ ကျနော့်အကြိုက်ပဲ၊ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုစုံကိုင်ပြီး
အသေအကြေဆောင့်လိုးတော့တာ။ ကျနော့်လဥကအမေ့ဖင်ကြီးကိုရိုက်မိသံတွေကထွက်လာတာပေါ့..။
ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်းးး
လဥတွေကအမေ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုဒလစပ်ရိုက်နေတာလေ။ ကျနော့်ဆီးစပ်၊ လမွေးအုံတစ်အုံလုံးနဲ့
အမေ့ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးလဲလိုးရာကထွက်လာတဲ့အရည်ပျစ်ပျစ်စီးစီးတွေနဲ့စီးကပ်ပေပွလို့နေပြီ။
“အား..အားးး..အား..ဟင့်..အမလေး..အု..အု..ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ..မေ့သားရယ်၊
ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်..ပြီးတော့မယ်..ထပ်ပြီးတော့မယ်..သေပြီ..အားးး..”
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲဝင်ထွက်နေတဲ့ကျနော့်လီးလဲ တဆတ်ဆတ်ခါလာပြီး လဥလဲကသုက်ရည်တွေကို
သုက်ပြွန်အတိုင်းတွန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းထွက်ပြီဆိုတာသိလိုက်တာနဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးတဆုံးဥပါကပ်နေအောင်ဖိထားပြီး၊
ကျနော်ထင်တယ်ဒစ်ထိပ်က သားအိမ်ခေါင်းဝမှာတောင်ထောက်နေလောက်ပြီ။
ခါးကိုကော့ပြီးအတင်းနှစ်ထိုးထားတုန်းမှာပဲ၊ အရှိန်နဲ့ပန်းထွက်လာရဲ့လရည်တွေက
အမေ့စောက်ခေါင်းထဲနဲ့သားအိမ်ခေါင်းထဲကိုပါတပျစ်ပျစ်နဲ့ဖြည့်ပေးနေတယ်။
—————————————–