ချက်တင်လုပ်ခြင်းသည် မာမီနှင့် ရင်းနှီးမှုရစေသည်

အခန်း ၁။

ကျွန်တော်သည် အချိန်တော်တော်များများကို အိမ်မှာကွန်ပျူတာနှင့် အလုပ်လုပ်ခြင်းဖြင့် ကုန်ဆုံးလေ့ရှိသည်။ ကျွန်တော့်သား မောင်ဇော် အရွယ်ရောက်လာတော့ သူလည်း ကွန်ပျူတာကို စိတ်ဝင်စားစ ပြုလာသည်။ အစပိုင်းမှာတော့ သူ ကျွန်တော့်အလုပ်တွေပြီးသည်အထိ စိတ်ရှည်စွာ စောင့်သည်။ သူ့အသက် ၁၆နှစ်ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ အဖေ့အလုပ်တွေ မြန်မြန်လုပ်ဟု ကျွန်တော့်ကွန်ပျူတာကို အတင်းတောင်းသည်။ သူ့အတန်းဖော်တွေနှင့် အင်တာနက်ပေါ်မှာ ကျောင်းစာတွေ ဆွေးနွေးလေ့ရှိတာကြောင့် ကွန်ပျူတာကို ကျွန်တော့်ထက်ပို၍ လိုအပ်လာသည်။ အဖေတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပြန် သားသမီးကို သူများထက်ပို၍ချစ်သော မိဘလည်းဖြစ်ပြန်တာကြောင့် ကွန်ပျူတာကို သူ့အတွက် အချိန်တော်တော်များ ပေးထားရသည်။ မောင်ဇော် တစ်ခုခုအလိုမကျသည်ဖြစ်စေ ကျွန်တော့်ကို အတိုက်အခံလုပ်သည်ဖြစ်စေ ကျွန်တော့်မိန်းမသည် သူ့သားဘက်က ပါလေ့ရှိသည်။ နေ့ရက်တွေ တရွေ့ရွေ့ကျော်လွန်လာပြီးနောက် အခြေအနေတွေက ပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားသည်။ ကျွန်တော့်အလုပ်တွေစမလုပ်ခင် သားတော်မောင်ကွန်ပျူတာသုံးပြီးသည်အထိ စောင့်နေရသည်။

တစ်ရက်မှာတော့ ရီပို့ဖိုင်တွေကို ကျွန်တော့်ရုံးသို့ အီးမေးနှင့်အရေးတကြီးပို့ဖို့ကြုံလာသည်။ ဒါပေမယ့် သားတော်မောင်က ကွန်ပျူတာမှာ။ ကျွန်တော်ကြာကြာမစောင့်နိုင်။

“သား အဖေအရေးတကြီးကွန်ပျူတာသုံးစရာ ရှိလို့ ၁၅မိနစ်လောက်ပဲကြာမှာ ပြီးရင် အဖေမင်းကိုပြန်ပေးမယ်လေ”

” အဖေကလည်း အခုချက်ချင်းတော့ မပေးနိုင်ဘူး”

“မောင်ဇော် အဖေနောက်နေတာမဟုတ်ဘူး။ အဖေ မင်းကိုတစ်ချိန်လုံးနီးပါး ပေးသုံးနေတာပဲ။ အခုက တကယ်အရေးကြီးလို့ကွ” ကျွန်တော်လေသံမာမာနှင့် ပြောလိုက်သည်။

“အဖေက သားကိုပဲလာလာထိခိုက်နေတာပဲ” ဟုပြောကာ ကွန်ပျူတာမှထပြီး “ရော့ယူ အဖေ့ကွန်ပျူတာ ၊ သား ကိုပြည့်ဆီ သွားလိုက်အုံးမယ်”

“အဖေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ပြောတတ်အောင် သင်အုံးကွ” ဟု ကျွန်တော် ဆူလိုက်သည်။

” မာမီ သား ကိုပြည့်တို့အိမ် သွားလိုက်အုံးမယ်” ဟု အော်သွားသည်။

” တစ်ခုခုစားသွားအုံးလေ သား”

“မစားတော့ဘူး မာမီ သားဗိုက်မဆာဘူး” ဟုပြောကာ တံခါးကိုခပ်ပြင်းပြင်းပိတ်၍ ထွက်သွားသည်။

“နွယ်…အဲဒီကောင် တံခါးကိုဘယ်လိုပိတ်ထွက်သွားတယ်ဆိုတာ မြင်တယ်မလား” ဟု ကျွန်တော့်မိန်းမကို ပြောလိုက်သည်။ “မင်းသူ့ကို ပိုပြီးကြပ်ကြပ်မတ်မတ်
လုပ်ရတော့မယ်။ သူငါ့ကို ဘယ်လိုဆက်ဆံရမလဲဆိုတာတောင် မသိတော့ဘူး”

“သူ့အသက်အရွယ်က ဒီလိုပဲ ကိုအောင်ရဲ့” ဟု ကျွန်တော့်မိန်းမက ပြုံး၍ ပြောသည်။

“သူနောက်ဆို အဆင်ပြေသွားပါလိမ့်မယ်”

“မျှော်လင့်ရတာပဲ” ဟု ကျွန်တော် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

နွယ်သည် ကျွန်တော့်အတွက်ဖျော်ထားသော ကော်ဖီခွက်ကိုကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ဆီလျှောက်လာရင်း “သိပ်လည်း စိတ်ဆိုးမနေပါနဲ့ ကိုကိုရယ်” ဟု အပြုံးနှင့်ပြောသည်။ “သူက ကျွန်မတို့ရဲ့သားပဲလေ။ ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေဆီမှာ ကွန်ပျူတာကိုယ်စီရှိကြတယ်ဆိုတာ ရှင်လည်းသိတာပဲ။ ဒါနဲ့ ရှင့်ရုံးက ကွန်ပျူတာကို ဘာဖြစ်လို့ မယူထားတာလဲ။ ယူထားပြီးသုံးလဲ ရရဲ့သားနဲ့ဟာ”

ကျွန်တော့်မိန်းမသည် ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကောင်းသည်။ သူ ထိုကဲ့သို့ကိစ္စမျိုးကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြေးရှင်းတတ်သည်။

“အဲဒီလိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပေါ့” ဟု ကျွန်တော် စကားပြန်လိုက်ရသည်။

ကျွန်တော်စိတ်လျော့လိုက်ပြီး နွယ့်ကို နမ်းလိုက်သည်။ သူမအသက် ၃ရနှစ်ရှိပြီ။ ဒါပေမယ့် ကြည့်လို့လှနေဆဲဖြစ်သည်။ သူမသည် ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနှင့် စိတ်ကိုလှုပ်ရှားထကြွစေသော မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမသည် သေးသေးသွယ်သွယ်နှင့် လှသည်။ အစားကို အချိန်မှန်စားသည်။ ကျွန်တော်သည် ကျွန်တော့်မိန်းမအကြောင်းကို တစိမ့်စိမ့်တွေးနေမိသည်။ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ထကြွလှုပ်ရှားလာသည်။ ဒါကို သူမ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကိုကြည့်၍ သတိထားမိသည်။ သူမ ကျွန့်တော့်လှည့်ပြီး ပြုံးပြသည်။ ကျွန်တော် နောက်တစ်ကြိမ် သူမကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကို။ သူမကလည်း ကျွန်တော့်အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရယ်သည်။

“ရှင့်ရီပို့ကိစ္စကော” ဟု မေးသည်။

“ဟိုက်…ဟုတ်သားပဲ”ပြောရင်း နာရီကြည့်လိုက်သည်။ “ဘုရားသခင်…နောက်ကျနေပြီကော။ ၁၅မိနစ်အတွင်း ပို့ရမယ့်ဟာကို”

ကျွန်တော် ရီပို့ကိစ္စ စလုပ်သည်။ ကျွန်တော် အီးမေးကို အမြန်ပို့လိုက်ပြီး စိတ်သက်သက်သာသာနှင့် နားနေလိုက်သည်။

“ကဲ.. ငါတို့သား အံ့ဩသွားမယ့်ဟာလေး လုပ်လိုက်ကြရအောင်” ဟု ကျွန်တော် နွယ့်ကို ပြောလိုက်သည်။

သူမ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ရှုပ်သွားဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“သားအခန်းထဲကို ကွန်ပျူတာ ရွေ့ကြစို့” “အခုအချိန်ကစပြီး ဒါသူ့ကွန်ပျူတာ ဖြစ်သွားပြီ”

“ရှင်က ကြင်နာတတ်တဲ့ အဖေတစ်ယောက်ပဲ” ဟုဂုဏ်ယူစွာပြောသည်။ “ရှင်က ကျွန်မနှလုံးသားထဲမှာတော့ ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ”

“ဟုတ်ကဲ့…ကလေးလေးတစ်ယောက်ပါ…သဲရယ့်ကလေးလေးပေါ့” ဟု ကျွန်တော် ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အသံမျိုးဖြင့်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

နွယ် ကျွန်တော့်ဆီလျှောက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို ခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမကို ပြန်ဖက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူမရင်ခွင်ထဲတွင်ထားပြီး တယုတယပွတ်သပ်နေသည်။ ကျွန်တော်တို့ ခဏတာမျှ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်ထားနေမိသည်။ ထို့နောက် ကွန်ပျူတာကို မောင်ဇော့်အခန်းထဲသို့ ရွေ့လိုက်ကြသည်။

မောင်ဇော်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ ကွန်ပျူတာကို သူ့အခန်းထဲသို့ ရွေ့ထားပြီးဖြစ်သည်။ သူကြည့်ပြီး အံ့ဩတကြီးဖြစ်သွားသည်။

“ဝိုး…ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဖေဖေ” ဟု ဝမ်းသာစွာပြောသည်။ “ကျေးဇူး…မာမီ”

“ခုနက သားပြောခဲ့တွေအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်” ဟုပြောသည်။

ထိုစကားသံကြား၍ စိတ်တွေအရည်ပျော်ကျသွားသူက ကျွန်တော့်ဇနီးနွယ်။
“အိုး…မာမီရဲ့ အချစ်တုံးလေး ၊ အသဲတုံးလေး” နွယ်သည် သား၏မျက်နှာကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ရင်း “ဘာမှစိုးရိမ်မနေနဲ့ ချစ်ဆုံးလေး ၊ မာမီတို့က မင်းကို ချစ်ပြီးသား ၊ မင်းတော်တာကိုလည်း မာမီတို့က သိတယ်”
ပြောရင်းဆိုရင်း ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ကာ “ကဲ..တွေ့တယ်မလား ကိုအောင်၊ ရှင်မလိုအပ်ဘဲ သိပ်လည်းစိုးရိမ်စိတ်တွေများမနေနဲ့ ၊ ဒီလို လိမ္မာတဲ့ကလေးကို၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မတို့ရဲ့ သားပဲလေ”

ကျွန်တော်ပြုံး၍ အိမ်ခန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
အခန်း ၂။

နောက်ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်သားနှင့်ကျွန်တော်သည် ကွန်ပျူတာအတွက် တိုက်ခိုက်လုယက်နေစရာ မလိုတော့ချေ။ ကျွန်တော့်ရုံးမှ လက်တော့ကို အိမ်သို့ သယ်လာပြီးဖြစ်သည်။ နောက်ပြီးတော့ အချိန်မရွေး ရီပို့ကိစ္စအတွက် သုံးနိုင်ပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကြိုးဖုန်းနှင့်အင်တာနက်ချိတ်၍ သုံးရသောကြောင့် ကွန်နက်ရှင်မှာ လေးကန်၍နေသည်။ ကျွန်တော့်သား၏ကွန်ပျူတာကတော့ ကေဘယ်ကြိုးနှင့် ချိတ်ထားသောကြောင့် ပြဿနာ မရှိချေ။ တနင်္လာနေ့ဖြစ်သော်လည်း နားရက်ရထား၍ အေးဆေးဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော့်ဇနီးနွယ်နှင့် နေ့လည်စာထွက်စားရန် အစီအစဉ်ဆွဲနေသည်။ မောင်ဇော်ကတော့ ၂နာရီခွဲနေသည့်တိုင် ကျောင်းမှပြန်မလာသေးပေ။
နွယ်ရေချိုးဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ဆဲတွင် ကျွန်တော့်ဖုန်းမှ အသံမြည်လာသည်။

“ဟဲလို အမိန့်ရှိပါ….အောင်ထွန်းကျော်ပြောနေပါတယ်”

“မင်္ဂလာပါ ကိုအောင်ထွန်းကျော် ၊ ကျွန်တော် တင်အောင်လေးပါ” ကျွန်တော့်ဘောစိ ဖုန်းဖြစ်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့…ဘာကိစ္စလဲမသိဘူး ခင်ဗျ”

“ခင်ဗျား အားလပ်ရက်မှာ အနှောက်အယှက်ပေးမိသလိုဖြစ်သွားရင် ဆေားရီးပါ ကိုအောင်ထွန်းကျော်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ ကုန်ပစ္စည်းနှင့်ပတ်သက်တဲ့ စာရွက်စာတမ်းလေး အရေးတကြီးလိုလို့ပါ”

“ဟုတ်ကဲ့…ခဏနေရင် ကျွန်တော် အီးမေးနဲ့ ပို့လိုက်ပါ့မယ်” စိတ်ထဲတွင် ဘောစိကို ကျိန်ဆဲနေသော်လည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြောလိုက်ရသည်။ နေ့လည်စာထွက်စားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေကာမှ ဒီဖုန်းဝင်လာသောကြောင့် ပျက်သွားရသည်။

ကျွန်တော့်အလုပ်ပြီးမှ သွားမည်ဆိုလျှင် အချိန်မှီပြန်ရောက်နိုင်မည်မဟုတ်။ မောင်ဇော်ကလည်း အခုထိပြန်မရောက်သေးသောကြောင့် အိမ်ထဲဝင်မရမှာစိုးသည်။ ကျွန်တော့်တို့အစီအစဉ်ဖျက်ရဖို့ မြင်နေသည်။

“နွယ် နေ့လည်စာထွက်စားမယ့် အစီအစဉ်ကို မေ့လိုက်တော့” ရေချိုးခန်းထဲတွင် ရှိသော နွယ့်ကို အော်ပြောလိုက်သည်။ “ငါ့ကျေးဇူးရှင်ဘောစိက အလုပ်တွေပေးသွားတယ်ကွ”

နွယ့်ဆီမှ ဘာစကားမှပြန်မလာ။ ခဏနေတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသည်။ နေ့လည်စာထွက်စားဖို့အတွက် အဝတ်အစားအပြည့်အစုံ လဲပြီးနေပြီ။

“ရှင်တို့ရုံးက တစ်ခုခုတော့လွဲနေပြီ။ ဘာလို့အားလပ်ရက်မှာတောင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အနားယူခွင့်မပေးတာရတာလဲ”

“အင်း ၊ နေ့လည်စာထွက်စားဖို့တော့ အဆင်မပြေတော့ဘူးကွ။ အလုပ်တွေလုပ်ရတော့မယ်။ ဆောရီးပါ နွယ်”

“ဒါပေမယ့် ရုံးကိုုတော့ပြောရမယ် ဒီအားလပ်ရက်မှာ ငါ့ကိုအလုပ်တွေခိုင်းထားလို့ အဲဒီအတွက် အစားပြန်ယူမယ်လို့”

နွယ်အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်လဲနေသည်။ သူစိတ်ဆိုးသွားတာ ကျွန်တော်သိသည်။ အပြင်ထွက်မစားဖြစ်တဲ့အတွက် သူအိမ်မှာပဲ နေ့လည်စာပြင်ဆင်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။ နွယ်ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးသည့်အခါ စကားသွားမပြောဘဲ တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ထားလေ့ရှိသည်။ ဒီလိုလုပ်တာ အကောင်းဆုံးဖြေရှင်းနည်းဟု ကျွန်တော်ထင်သည်။ ကျွန်တော် ကျေးဇူးရှင်ဘောစိခိုင်းထားသော ရီပို့စ်တွေ စလုပ်လိုက်သည်။ တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ အားလုံးပြီးသွားသည်။ အီးမေးပို့မယ်ကြံတော့ ကျွန်တော့်ဖုန်းကွန်နက်ရှင်က သုံးစားမရ။ စုတ်ပြတ်နေသည်။

“စောက်ရေးစောက်ကြောင်း အသုံးလိုပြီဆို မင်းတို့လိုင်းက သုံးလို့မရတော့ဘူးကွ သိလား” ဟု ကျွန်တော် တယ်လီကွန်းကန်ပနီသို့ ဖုန်းဆက်ပြီး ကလော်တုတ်လိုက်သည်။

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ဟင်းချက်နေသော နွယ့်ဆီမှ ဘာစကားသံမှ မကြားရ။

မောင်ဇော့်အခန်းထဲက ကွန်ပျူတာကို စဉ်းစားမိသည်။ ရီပို့စ်ဖိုင်တွေကို မန်မိုရီစတစ်နဲ့ ကူးပြီး မောင်ဇော့်အခန်းထဲသို့ သွားလိုက်သည်။ သကောင့်သားကွန်ပျူတာမှာ ပတ်စ်ဝပ်မခံဘူးလို့ ထင်ရတာပဲ။
တော်သေးသည်။ ပတ်စ်ဝပ်ခံမထား။ ဒီကောင်က ကွန်ပျူတာကို အမြဲတန်းဖွင့်ထားသည်။ ဘယ်တော့မှ မပိတ်။

ရီပို့စ်ဖိုင်တွေကို မေးပို့ရန် attach တွဲလိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ကွန်ပျူတာဆီမှ အသံတစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြီး ဝင်းဒိုးအသေးလေးတစ်ခု တက်လာသည်။ Yahoo messenger ချက်ဘောက်ကလေးဖြစ်သည်။

ကျွန်တော် မက်ဆေ့ကို ဖတ်လိုက်သည်။ “ဟိုင်း…ဖရန့် ၊ မင်းဒီနေ့ အမိုက်စားတစ်ခု ပြမယ်ဆို၊ ဘယ်အချိန် ပြမှာလဲဟ”

ပထမတော့ ဘာမှန်းကျွန်တော် နားမလည်။ နောက်မှ ကျွန်တော့်သား ချက်တင်လုပ်လက်စ မက်ဆေ့မှန်းသိသည်။ ဒီကောင် ပိတ်ဖို့မေ့သွားသည်။ love4u ဆိုတဲ့အကောင့်မှ hotboy သို့ ပို့သော မက်ဆေ့ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်သားအကောင့်သည် hotboy ဖြစ်မည် ထင်သည်။ love4u ဆိုသော အကောင်မှ ဘာတွေများပြခိုင်းနေလဲဟု စဉ်စားရင်း ကျွန်တော့်အီးမေးကို ပို့လိုက်သည်။ နောက်ထပ် မက်ဆေ့တစ်စောင် ထပ်ဝင်လာပြန်သည်။ “ဘာဖြစ်လို့ မက်ဆေ့မပြန်တာလဲ၊ စိတ်ဆိုးနေလို့လား၊ ငါကတော့ ဒီမှာ နင့်လီးကြီးကြောင့် ရင်ခုန်နေတယ်”

ကျွန်တော်အံ့ဩသွားသည်။ sex chat ကြီးပါလား။ ငါ့သား အွန်လိုင်းမှာ ချစ်သူကောင်မလေး ရှိနေပြီလား။ ဘယ်လိုမိန်းကလေးမျိုးက ဒီလိုစာမျိုးကို ရေးလိုက်တာလဲ။
ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာ အတွေးပေါင်းစုံ ပလူပျံနေသည်။ ဒါပေမယ့် နောက်ထပ်မက်ဆေ့တစ်ကြောင်းက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ရှုပ်သွားစေသည်။

“ငါ့တို့ နောက်တစ်ခါ ကွင်းအတူတူတိုက်ကြရအောင်၊ ငါ့လီးက တောင်နေပြီဟ။”

ကျွန်တော်လန့်သွားသည်။ love4u ဆိုတာ ယောက်ျားကြီးလားဟ။ ကျွန်တော် မတွေးတတ်တော့ပါ။ နောက်ထပ်မက်ဆေ့တွေထပ်ရောက်မလာခင် ကျွန်တော့်မေးကို log out လုပ်ပြီး ကွန်ပျူတာကို အမြန်ပိတ်လိုက်သည်။

(စကားချပ် – ဂေးဇာတ်လမ်းမပါပါခင်ဗျာ။ စာဖတ်သူများ စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးကြိုပြောထားတာပါ။)
အခန်း ၃။

ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ အတွေးတွေ ပလူပျံနေသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ အရေးတကြီးမေးခွန်းကတော့ မောင်ဇော်ဟာ ဂေးတစ်ယောက်ဖြစ်သလား ဆိုတာပဲ။ တကယ်သာဆိုရင်တော့ လက်မခံနိုင်စရာပဲ။ ကျွန်တော် စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေသည်။ နွယ့်ကို ဒီကိစ္စပြောသင့် မပြောသင့် စဉ်းစားနေမိသည်။ အကောင်းဆုံးကတော့ မပြောဘဲ နေတာပဲ။ နွယ်သိသွားရင် ရှော့ရသွားနိုင်သည်။ ကျွန်တော်စိုးရိမ်စိတ်လွန်ကဲနေတာဖြစ်မည်။ မောင်ဇော်မဟုတ် မောင်ဇော့်အွန်လိုင်းကဘော်ဒါကလည်း ဂေးတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ကျွန်တော် ဘယ်သူက ဂေးလဲဆိုတာ သိအောင်လုပ်ဖို့လိုသည်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုသိအောင် လုပ်မလဲ။

ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲက အကြံတစ်ခုထွက်လာသည်။ အဲဒါကတော့ မောင်ဇော်နဲ့အွန်လိုင်းမှာ ဖရန့်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီးတော့ သူ့အကြောင်းကို သိအောင်လုပ်ဖို့ပဲ။ ကျွန်တော် youngboy ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ အကောင့်တစ်ခု ဆောက်လိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်ရင် မောင်ဇော်အွန်လိုင်းတက်လာတတ်တာမို့ ကျွန်တော့်အခန်းထဲတွင် ကြိုစောင့်နေလိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်တော့ hotboy ဆိုတဲ့ မောင်ဇော့်အကောင့်ကို ရှာကြည့်သည်။ ဟောတွေ့ပါပြီ။

“ဟိုင်း” ကျွန်တော့်ဘက်က စချက်လိုက်သည်။

“ဟိုင်း” ရီပလိုင်း ပြန်လာသည်။

“a/s/l ?” ဟု ကျွန်တော့်ကို မေးသည်။

“a/s/l ဆိုတာဘာလဲ” ဟု ပြန်မေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော် တကယ်မသိပါ။

“ဖရန့်က အခုမှ ချက်ဖူးတာနဲ့တူတယ်။ a/s/l ဆိုတာ age, sex, location ကိုပြောတာ”

” Ok .. 19 male Yangon ။ ဖရန့်ကကော”

“18 male Yangon”

” ဒါနဲ့ ဖရန့်က ဘယ်သူတွေနဲ့ ချက်ရတာကို ကြိုက်လဲ ဘဲနဲ့လား စော်တွေနဲ့လား” ဟု ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မေးလိုက်သည်။

” နှစ်မျိုးလုံးပဲ”

” ငါထင်တာကတော့ မင်းအဲဒီနှစ်ခုထဲက အားသန်တာတစ်ခုတော့ ရှိရမယ်”

အဖြေက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မဖြစ်သောကြောင့် ထပ်မေးလိုက်သည်။

” အင်း…ဟုတ်တယ်။ စော်ကြီးတွေကို ကြိုက်တယ်”

ဘဲတွေကြိုက်တယ်လို့ မဖြေတာဘဲ တော်သေးသည်။ ဒါပေမယ့် ဘာလို့စော်ကြီးတွေကို ကြိုက်လဲသိချင်သောကြောင့် ဆက်မေးလိုက်သည်။

” ဘာလို့စော်ကြီးတွေကို ကြိုက်တာလဲ။ ဘယ်အရွယ်လောက်လဲ”

” သားကြီးကလည်း သူတို့က အမှည့်လွန်သီးကြီးတွေ အရည်ရွမ်းတယ်လေ။ စော်လေးတွေထပ် ပိုမိုက်တယ်။ ဘယ်အရွယ်လောက်လဲဆိုတော့ 30 နဲ့ 40 ကြားအရွယ်တွေကို ကြိုက်တယ်။”

” အဲဒီအရွယ်က မင်းအတွက် မကြီးလွန်းဘူးလား။ အဲဒီအသက်အရွယ်ရှိတဲ့ စော်ကြီးတွေက မင်းကို စိတ်ဝင်စားလိမ့်မယ်လို့ ငါကတော့ မထင်ဘူး။ ရှိရင်တောင် ရှာရခက်လိမ့်မယ်။ ”

” ဟာဟ….အဲဒီအရွယ်စော်ကြီးတစ်ယောက်က အခုငါနဲ့အတူနေတယ်လေ။”

ကျွန်တော် ပဟေဠိဖြစ်သွားသည်။

” မင်းပြောတာ ငါသိပ်နားမလည်ဘူး”

“ငါ့မာမီကို ပြောတာ..ဟာဟ”

ကျွန်တော် အမှန်ပင် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားသည်။

” မင်းမာမီက ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ”

“ငါ့မာမီက အရည်ရွမ်းသီးကြီးလေ သားကြီး” ဟု ကိုယ့်အမေအကြောင်းကို အရှက်မရှိစွာပြောသည်။

ကျွန်တော် စိတ်တိုသွားသည်။ မောင်ဇော့်မှာ ဒီလိုစိတ်မျိုးရှိလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့။ ကျွန်တော် သူအခန်းကိုသွားပြီး ရိုက်ချင်စိတ်ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို တစ်စုံတစ်ခုက ချက်တင်ပြန်လုပ်ဖို့ တွန်းအားပေးနေသည်။

” မင်းမာမီ အသက်ကကော”

” ၃ရ နှစ်”

” အင်း”

” သားကြီးကကော မင်းမာမီကို မကြိုက်ဘူးလား”

ကျွန်တော် ဘယ်လိုဖြေရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားသည်။

“ငါ အဲဒီအကြောင်းကို တစ်ခါမှ မတွေးဖူးဘူး” ဟု ရီပလိုင်းပြန်လိုက်သည်။

” မင်းမှာ webcam ရှိလား သားကြီး”

“မရှိဘူး”

” အိုး..မင်းမှာ ရှိထားသင့်တယ်။ အဲဒါ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်ဟ။ ခဏစောင့် မင်းကိုတစ်ခုပြစရာရှိတယ်။”

“အိုကေ”
အခန်း ၄။

(ကိုမောင်သန့် ရေး/ဘာသာပြန် ခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ရေးဖို့ ကျနော်တောင်းဆိုခဲ့သော်လည်း သူ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မရေးဖြစ်ခဲ့ပါ၊ သူက ကျနော် အားရင် ရေးချင်ဆက်ရေးပါလို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဇာတ်လမ်းကို ရှာလိုက်တော့ ပထမပိုင်း ရော ဒုတိယပိုင်း ရော တွေ့ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းအခန်းလေး တွေက ကျနော့် အကြိုက် နဲ့ သိပ်မတွေ့သော်လည်း တချို့ စာဖတ်သူများ ကြိုက်ကြလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်မိလို့ ဆက်ရေးပေးလိုက်ပါတယ်၊ ကိုမောင်သန့် ပြန်ရောက်လာလို့ ဆက်ပြန်မယ်ဆိုရင်လည်း ကျနော် ဒေါင်းထားတဲ့ အော်ရီဂျင်နယ် ပေးပါ့မယ်လို့၊ သူ့ဘာသာ ဆက်ပြန်လို့ ရအောင်ပါ၊ ကျနော်အခု ဆက်ပြန်ပေးနေတာကို တွေ့လို့ သဘောမကျရင်လည်း အချိန်မရွေး ပြောပါ၊ ရပ်ပေးပါ့မယ်)

ကျွန်တော့် စခရင်ပေါ် မှာ လက်ခံ မလား – ငြင်းမလား ဆိုသည့် မက်ဆေ့တက်လာပါသည်။ သူက၊

“လက်ခံလိုက်ပါ၊ ငါ မင်းကို ငါ့ ဝက်ကမ် ပြမလို့ ”

ဟု ဆိုလာသဖြင့် လက်ခံ ဆိုသည့် မက်ဆေ့ကို နှိပ်လိုက်ပါသည်။ စခရင်ပေါ် မှာ ဝင်းဒိုး တခု ပွင့်လာခဲ့သည်။ နောက်တော့ ပုံရိပ်တခုလည်း ပေါ် လာခဲ့သည်။ လက်တစုံက အဝတ်စတခုကို ကိုင်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက၊

“မင်း မြင်ရလား သားကြီး”

ဟုမေးသည်။ ကျွန်တော့် သားရဲ့ လက်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

“မင်း ငါ့လက်ထဲက ဟာဘာလဲ ဆိုတာ မြင်ရလား”

“အင်း ပိတ်စ တစ မဟုတ်လား” ကျွန်တော် မက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်ပေးလိုက်သည်။

“အင်း အဲဒီ ပိတ်စ ဆိုတာ ငါ့ အမေ ရဲ့ အတွင်းခံ ‌ဘောင်းဘီပဲကွ”

ကျွန်တော် အခုမှ သတိထားမိလိုက်သည်။ နွယ့် အတွင်းခံ ‌ဘောင်းဘီပဲ ကျွန်တော် မှတ်မိလိုက်သည်။ ဘာပြောရမှန်းမသိ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားမိသည်။ စဥ်းစားကြည့်ပါလား ကျွန်တော်က သူ့အဖေ ဆိုတာ သူမသိပဲ နဲ့ ကျွန်တော့် ကို ကျွန်တော့် မိန်းမ သူ့အမေရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပြနေတာ ဘယ်လောက် ဆိုးဝါးတဲ့ အခြေအနေလဲ ဆိုတာ။

နောက်သူက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံ လေးနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ ပိုပြီး စိတ်ထဲ ကသိကအောက် ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ ဒီကောင်ဘာများလုပ်မလို့လည်းလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ တကယ်က ဝက်ကမ် က သူ့ခါးအောက်ပိုင်းကို သာ ချိန်ထားလို့ မျက်နှာကို မမြင်ရပါဘူး။
အဲလောက်နဲ့ သူက မပြီးသေးပါဘူး။ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ မာတောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးက ထောင်ထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော် လျှောက်တွေးနေတာတွေကို ရပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အခု ဖြစ်ပျက်နေတာက ကျွန်တော့် ဆင်ခြင်တုံတရားရဲ့ ဘောင်အပြင်ဘက်ကို ရောက်သွားပါပြီ။ ကျွန်တော့် အာရုံတွေလည်းထုံထိုင်းလို့ ခေါင်းထဲ ဘာတွေးရမှန်းကို မသိတော့ပါ။ ကျွန်တော့် သားရဲ့ အပြုအမူတွေရော၊ အခု ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အခြေအနေကိုရောပေါ့။
သားက နွယ့်ပင်တီကို သူ့လီးကြီးပေါ် တင်လိုက်ပါတယ်၊ ကျွန်တော့် မျက်လုံးတွေလည်း ပြူးနေပြီ။ ဒီချက်မက်ဆေ့ကိုပဲ ပိတ်လိုက်ရတော့မလား၊ တကယ်တော့ ပိတ်လိုက်သင့်နေပါပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် မျက်လုံးတွေက စခရင်က နေမခွာနိုင်ဘူး ဖြစ်နေရပါတယ်။ မောင်ဇော်က နွယ့် ပင်တီကို သူ့လီးကြီးမှာ ရစ်ပတ် ပြီးလက်ကို အထက်အောက် လှုပ်ရှားလို့ ဂွင်းတိုက်နေပါပြီက်ကျွန်တော့် သား က သူ့အမေ အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ဂွင်းတိုက် နေပါလား။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျွန်တော့် လီးကြီးကလည်း အဆမတန် တောင့်တင်း ထောင်မတ် နေတာ ကို အမှတ်မထင်သတိထားလိုက်မိပါတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ရှက်မိပါရဲ့၊ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် လီးတောင် တာ ကို ဆင်ခြေပေးဖို့ ကြိုးစားကြည့်ပေမဲ့၊ အခု အဖြစ်အပျက် အခြေအနေက ကျွန်တော့်ကို တဏှာစိတ်တွေ ထကြွလာစေပါတယ် ကျွန်တော့်ဘာသာတောင် မငြင်းနိုင်ပါဘူး။

မကြာပါဘူး ကျွန်တော့်သားရဲ့ လက်တွေက အလျင်အမြန်လှုပ်ရှားလာပြီးတော့ လရည်တွေက ပင်တီထဲကို ပက်ဖြန်းပြစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်သူမှ မက်ဆေ့မရိုက်တော့ပဲ ခေတ္တလောက် ငြိမ်သွားကြပါတယ်။ ခနနေတော့ မက်ဆေ့ တောင်ကနဲ မြည်သံ က ကျွန်တော့်ကို အိပ်မက် ကနေ လန့်နိုးစေခဲ့ပါတယ်။

“သားကြီး ဘယ်လိုလဲ ခုန မြင်လိုက်ရတာ ကြိုက်လား”

“အွန်း”

လို့သာ ကျွန်တော် ပြန်ရိုက်နိုင်ပါတယ်။

“အေးကွာ သားကြီး ငါလစ်ရတော့မယ်။ မင်း စိတ်ဝင်စားရင်တော့ မင်းကွန်တက်လစ်စ် ထဲ ငါ့ကို ထည့်ထားလိုက်လေ”

ကျွန်တော် ဘာမှ ရီပလိုင်း မလုပ်ရသေးခင်ပဲ သူက ကျွန်တော့် ကို သူ့ဖရင့်လစ်စ် ထဲ ထည့်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကျွန်တော့် ဖရင့် လစ်စ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါတယ်. သူ့နာမည်က အစိမ်းရောင်ကနေ အော့လိုင်း ဖြစ်သွားတော့မှ ကျွန်တော်လည်း အွန်လိုင်းကနေ ထွက်လိုက်ပါတယ်။
ကျွန်တော့် သားရဲ့ ညစ်ညမ်းတဲ့ အတွေးတွေကို အတူတူ ခံစားမိတာကို ရှက်မိပေမဲ့ ၊ စိတ်ထဲ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွလာတာကိုတော့ ဝန်ခံရပါမယ်။ ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ မိန်းမ ကို ကြည့်ပြီး လိုးဖို့ ဆိုတာ မဖြစ်နိုင် တော့တာမို့ ကိုယ့်ဘာသာ ပဲ ဂွင်းထု ပြီး ဝင်အိပ်လိုက်ရပါတော့တယ်။

…………………

မနက် ကျွန်‌တော်အိပ်ယာက ထတော့ နွယ်က မီးဖိုထဲ ရောက်နေပါပြီ၊ မောင်ဇော်က တော့ အိပ်တုန်းပါ။ ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်ကို ကျွန်တော် ခုထိ တကယ်လား အိပ်မက်လား ဂယောင်‌ခြောက်ခြား ဖြစ်နေ ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ဖေး ခန်း လျှော်ပြီးသား အဝတ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ အဝတ်ခြင်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ တကယ် ဆိုတာ သေခြာသွားပါတယ်။ အဲဒီအဝတ်ခြင်း ထဲက အဝတ်ပုံပေါ် မှာ ညက ကျွန်တော့် သား လီးကို ပတ်ဂွင်းထု သုတ်လွှတ်ခဲ့တဲ့ နွယ်ရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို တွေ့လိုက်ရလို့ပါပဲ၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးမှာ အစွန်းအကွက်တွေ ရှိနေပေမဲ့ ခြောက်နေပါပြီ။ သေခြာမကြည့်ရင် မတွေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်တော့် သား ရဲ့ စိတ်ဓါတ် အဲလောက်ပျက်ပြား နေတယ် ဆိုတာက မယုံနိုင်လောက်စရာပါပဲ။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်တောင်မှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံနိုင်လောက်အောင်၊ ဒေါသ နဲ့ အတူတူ တဏှာစိတ်တွေလည်း ထကြွလာတယ်ဆိုတာ ခံစားလိုက်မိပါတယ်။

ကျွန်တော် မောင်ဇော့် နိုးလာတော့ လည်း ဒီကောင့် ကြည့်ရတာ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံမှန်ပဲ လှုပ်ရှားနေတာမို့ ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိအောင် အံ့သြနေမိတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို မြင်တဲ့အမြင်က တော့ ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ပါပြီ။ ကိုယ့်ဘာသာ ဘာပြော ဘာလုပ် ဘယ်လို ဆက်ဆန်ရမှန်း မသိလို့ နဂို နဲ့ မတူ နူတ်ဆိတ် နေမိလို့ နွယ်ကတောင် ကျွန်တော့် ကို နေမကောင်းဘူးလား မေးလာခဲ့ပါသေးတယ်။

မနေ့ညက ပုံရိပ်တွေက ကျွန်တော့် အတွေးထဲက နေထွက်ခွာမသွားတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော် အတွေးထဲမှာပဲ နစ်မြုပ်နေမိပါတယ်။ တွေးရင်းတွေးရင်း နဲ့ ကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်အောင် အရမ်းဖီး ဖြစ်မိပါတယ်။ ဒါဟာ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ဆုံးမ နေရင်း ကပဲ လီးက တောင်တောင်လာပါတယ်။ ညဘက် အွန်လိုင်း တက်ဖို့ အချိန်ကို တောင် စောင့်မျှော်နေမိပါတယ်။

အိမ်နားက ကွန်ပြူတာဆိုင်လေး တခုကို သွားပြီး ဝက်ကမ် လေးတခု ဝယ်ကာ ကျွန်တော်တို့ အိပ်ခန်းထဲက ကွန်ပြူတာမှာ တတ်လိုက်ပါတယ်။ ညဘက်မှာ မက်ဆေ့ဂျာကို တက်ဖို့ စိတ်လောနေမိပါတယ်။

ညကိုးနာရီလောက် နွယ်က မီးဖိုထဲ ထမင်းဟင်းပုဂံဇွန်းခွက်တွေ ဆေးကြော သိမ်းဆည်းနေ၊ မောင်ဇော်ကလည်း တီဗီထိုင်ကြည့်နေတုံး ကျွန်တော် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။

ကျွန်တော်အွန်လိုင်းပေါ် တက်လိုက်ပေမဲ့ မောင်ဇော် အွန်လိုင်းမှာ မရှိနိုင်သေးဘူး ဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်၊ သူ တီဗီကြည့်နေတုန်း နွယ်က အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီး သူနဲ့ အကြောင်းအရာတခုခု ကို ပြောလို့ နှစ်ယောက်သား ရီမော နေကြသံကိုလည်း ကြားနေရပါတယ်၊ အဲလို အချိန်မျိုး မှာ မောင်ဇော့် စိတ်ထဲ ဘာတွေ တွေးနေမလဲ ၊ သူ က သူ့အမေ အပေါ် မှာ မဟုတ်မဟတ်စိတ်တွေ ရှိနေတာမို့ ခုလို သူ့အမေနဲ့ ပုံမှန် စကား ပြောရင်း ဆိုရင်း က စိတ်ထဲကနေ ပြစ်မှားနေမှာပဲနော် ဆိုတာကို တွေးရင်းက ကျွန်တော့် လီးက မာ တောင်လာပါတယ်။

ခနနေတော့ နွယ်က ကျွန်တော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ ကို ရောက်လာပြီး ညအိပ်ယာဝင်ဖို့ အဝတ်အစား တွေ လဲနေတယ်၊ အိမ်ရှေ့ခန်းကလည်း တီဗီပိတ်လိုက်သံ ကြားရပြီး မောင်ဇော် သူ့ အခန်းဝင်သွားသံကြားရပါတယ်၊ ကျွန်တော် ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို စိတ်မရှည်လောက်အောင်ကို စောင့်ကြည့်နေမိပါတယ်၊ ခနနေတော့ ဟော့ဘွိုင်း ဆိုတဲ့ မောင်ဇော့် အကောင့် အွန်လိုင်းတက်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။

“ဟေး”

ကျွန်တော်က မက်ဆေ့ပို့လိုက်တော့၊

“ဟေး ဘယ်လိုလဲကွ နေကောင်းလား”

သူက ပြန်မေးပါတယ်။

“ကောင်းပါတယ်”

“မင်း ငါ့ကို ဒီနေ့ တွေ့ချင်လို့လား”

“အင်းပေါ့ ဘာလို့ မတွေ့ချင်ရမှာလဲ”

“မင်းက စော်လေးလို့ ငါထင်တယ်၊ နို့မို့ မင်းက ငါ့ကို ဘာလို့ တွေ့ချင်ရမှာလဲ”

“ငါက စော်မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းလိုပဲ အကြိုက်တူတဲ့ ဖီး ရှိလို့ပါ”

“အော် ကောင်းတာပေါ့ ..ခနလေး…”

ကျွန်တော့် ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ သူ့ဝက်ကမ် ဝင်းဒိုးလေး ပေါ် လာပြီး သူ့ ခါးအောက်ပိုင်းကို မြင်နေရပါတယ်၊ သူအတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ နွယ့်ကို မသိမသာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး မဂ္ဂဇင်းတအုပ်ဖတ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူ ကျွန်တော့် ကွန်ပြူတာကို မမြင်နိုင်ဘူး ဆိုပြီး နည်းနည်း စိတ်အေး သွားရတယ်။

မောင်ဇော်က ချက်ခြင်းပဲ သူ့ အတွင်းခံကို ဆွဲချလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လီးကြီးက ထောင်မတ်ပြီး ထွက်လာတယ်။ အခုတခါတော့ သူ့လက်ထဲမှာ နွယ့်ဘရာဇီယာ တထည်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကြီးလည်း တုံခါ သွားခဲ့ရတယ်။ သူက ဘယ်ဘက်လက်က ဘရာကိုကိုင် သူ့လီးမှာ ပတ်ပြီး ထုနေလျှက်က ညာဖက်က ကီးဘုတ် ပေါ် မှာ တိုက်ရိုက်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

“ငါ က ငါ့ မာမီ ကို ချစ်တယ်”

နောက်ထပ်ဆက်ရိုက်နေသေးတယ်။

“ငါက သူ့ကို စွဲနေမိတယ်၊ ”

အဲဒီ မက်ဆေ့ ရိုက်ရင်း တဖက်က လည်း ဘရာနဲ့ ဂွင်းဆက်ထုနေတယ်။ သူ့မက်ဆေ့တွေကို ကုံးဖတ်နေတုံး အနောက်မှာ နွယ်ရောက်လာတာ မသိလိုက်ဘူး။ နွယ့် အသံကို ကျောဖက်က ကြားလိုက်ရတော့ ကျွန်တော့် နှလုံးခုန် တောင် ရပ်သွားသလို ဖြစ်သွားတယ်။

“ရှင် အောကား တွေ ကြည့်နေတာလား”

နွယ့်အသံက ဒေါသသံ ပါနေတယ် သူက အဝေးက မောင်ဇော့် ဝက်ကမ် ကို တစွန်းတစ မြင်လိုက်ဟန်တူတယ်.

“ရှင်ဟာလေ အသက်သာ ကြီးလာတယ်၊ အဲလို ပေါက်ကရတွေ ကို ကြည့်နေတုန်းလား”

အဲလို ကျွန်တော့်ကို ပြောရင်း အနားကပ်လာတာမို့ စခရင်က ဝက်ကမ်ဝင်းဒိုး ကို ကို မြင်လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်။

“ဟင် ကိုအောင် ရှင်း ယောက်ျား တယောက် ဂွင်းထုနေတာကို ကြည့်နေတာလား ၊ ရှင်ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလည်း၊ ရှင် အခြောက်စိတ်ဝင်သွားပြီလား”

ကျွန်တော် အတော်တုံလှုပ်သွားမိသည်။

“အာ အချစ်ကလည်း ကို က သူ့ ဖန်တက်စီကို နားထောင်နေတာပါ။ ကို အခြောက်မဟုတ်ပါဘူးကွ”
အခန်း ၅။

ကျွန်တော်တို့ စကားအပြန်အလှန်ပြောနေတဲ့ အချိန်မှာပဲ နွယ်က ကျွန်တော့် ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ကြည့်နေတယ်။

“သူက ဘယ်သူလဲ”

“ဟို အွန်လိုင်းက သိတဲ့ မိတ်ဆွေ တယောက်ပါ၊ လူငယ်လေး ပေမဲ့ သူက အရွယ်ရောက်ပြီး အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကိုပဲ ကြိုက်တဲ့ ကောင်လေး”

“အော် ထူးထူးဆန်းဆန်း”

နွယ်က အဲလို ပြောပြီး ကျွန်တော့်ဘေး ရောက်လာတယ်၊ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ကျွန်တော်နဲ့ အတူတူ လာကြည့်နေတယ်။

“သူက အသက်ဘယ်လောက်ရှိပလဲ၊ ကြည့်ရတာ တော်တော်ငယ်မဲ့ ပုံပဲ။ အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ ခလေးအရွယ်ဖြစ်နေရင် ရှင် ပုလိပ် နဲ့ ပြဿနာ တက်နေဦးမယ်နော်”

“ဟင့်အင်း သူက ၁၈ နှစ်လို့ ပြောတာပဲ”

နွယ် က သူ သား ဂွင်းထုနေတာကို ကြည့်နေတာ တွေ့ ရတော့ ကျွန်တော့် အတွက် အတော့်ကို ဖီးတက်စေပါတယ်၊ နွယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောက နေသိုင်းဖက်ပြီး သူ့ နို့အုံလေးကို အဲဒီလက်နဲ့ အသာ လှမ်း ကိုင်လိုက်တယ်။ နွယ်က မကန့်ကွက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ပိုရဲတင်းလာတယ်။ သူ့ နို့တွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်မိတယ်။ နွယ့် နို့သီးခေါင်းလေး မာတောင်လာတာ သတိထားမိတယ်။

နွယ် ကျွန်တော့် ပါးကို ရွတ်ကနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီး တော့ ကျွန်တော့် နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ် လာတယ်။ ပထမ ဖွဖွလေး နမ်းရာက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်လာတယ်။ ကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲ သူ့လျှာကလေး တိုးဝင်လာလို့ ကျွန်တော်လည်း စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ရမက် ထန်ထန်နဲ့ နမ်းမိ နေကြတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့် လက်တွေက လည်း နွယ့်တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ် ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတယ်။ နွယ့်ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတောင်ထွက်လာတယ်။ နွယ် ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို ကျွန်တော်ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ နွယ်က ကျွန်တော့် နောက်ဖက်နား ကုတင်ပေါ် မှာ ထိုင်နေတာမို့ ချွတ်ရခက်နေတယ်။ နွယ်က သူ့ဖာသာ သူထရပ်ပြီး ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ နွယ့် တကိုယ်လုံးမှာ ဘရာနဲ့ ပင်တီပဲ ကျန်တော့တယ်။
နွယ်ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီက မနေ့က မောင်ဇော် သူ့လီးကို ပတ်ပြီး ဂွင်းထုပြထားတဲ့ ပင်တီ ဆိုတာ မြင် လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့် လီးက ကဆတ်ကနဲ ခုန်ထ လာတယ်။ ကျွန်တော် လည်း ကိုယ်ပေါ် က အဝတ်အစား တွေကို ကမန်းကတန်း ချွတ်ပြစ်နေမိတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် မလိုးဖြစ်တာ ကြာနေပြီ မဟုတ်လား ၊ နှစ်ယောက်စလုံး တဏှာဇောတွေ ကြွလာကြပြီ။ နွယ်က တော့ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို တချိန်လုံး ကြည့်နေခဲ့တယ်။ နွယ်က သူ့ ဘရာကို လည်း ချွတ်ပြီးရော မောင်ဇော့် ဆီက မက်ဆေ့ တက်လာတယ်။

“ဟေး မင်း မှာ ဝက်ကမ် တပ်ထားပြီးပြီ ဆို ဘာလို့ မဖွင့်တာလဲ”

“အင်း ငါ ဖွင့်မှာပါ”

နွယ်က စခရင်ကို အနီးကပ် ကြည့်နေတာမို့ မက်ဆေ့ကို မြင်ပါတယ်။

“ကိုအောင် ရှင် ကျမ တို့ ပုံကို ကမ်မှာ မပြပါဘူးနော်”

“အချစ်ကလည်း ခါးအောက်ပိုင်းပါ၊ မျက်နှာ မပေါ် ပါဘူးကွာ”

နွယ်က ဘာမှ ပြန်မပြောတာနဲ့ ကျွန်တော် ဝက်ကမ်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ နွယ့်ကို ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်း ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ဝက်ကမ်ကို မျက်နှာမူလို့ ထိုင်နေကြတယ်။ နွယ့်ကို လည်း ဝက်ကမ် မှာ ကျွန်တော်တို့ ကို တဖက်က ဘယ်လို မြင်နေရမယ်ဆိုတာကို ပြလိုက်တယ်။ ကော်နက် ရီကွက်စ် ကို တင်လိုက်တော့ တဖက်က လက်ခံလိုက်ပြီး ဘယ်သူတွေက ကျွန်တော်တို့ ဝက်ကမ် ဝင်းဒိုးကို ကြည့်နေကြတယ် ဆိုတဲ့ စာရင်းလေး ပေါ်လာတယ်။

မော်ဇော့်ဆီက မက်ဆေ့တက်လာတယ်။

“ဝိုး အဲဒီ အမျိုးသမီးက ဘယ်သူလဲ ”

“ငါ့ မိန်းမပါ”

“အော် ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို အသက် ၁၉ နှစ်လို့ ပြေတာ လိမ်ပြောတာပေါ့”

“ဆောရီးပါ၊ ငါ့အသက် အမှန်ပြောလိုက်ရင် မင်း လန့် ပြီး ဘလောက်သွားမှာ စိုးလို့ပါ”

“အာ ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ ကျွန်တော်က ခင်ဗျားတို့ အရွယ်တွေကို ပို သဘောကျတာ၊ ခင်ဗျား မိန်းမ က အရမ်းဟော့ တာပဲ”

ကျွန်တော်က သူ့ဆီကို စမိုင်းလီ အီမို ပြန်ပို့လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ စကားစမြီဆက်ပြောကြတယ်။ သူက အခုတော့ ဂွင်း မထုတော့ဘူး သူ့လီးကို တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်နေတယ်။ နွယ်က လည်း အဲဒါကို စိတ်ဝင်တစား နဲ့ မျက်တောင်မခတ်တန်းကြည့်နေတယ်။ နွယ်က ကျွန်တော့်ကို မေးလာတယ်။

“သူ့ ကြည့်ရတာ အရမ်းငယ်သလိုပဲ ကိုအောင်။ ၁၈နှစ် ဆိုတာ ရှင်သေခြာရဲ့လား”

“ဟုတ်ပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင် ပြောတာပဲလေ”

ကျွန်တော်က နွယ့်ကို ပြန်ဖြေလိုက်ရင်း က နွယ့် စောက်ဖုတ်ပေါ် ကို လက်တင်လိုက်တယ်၊ မောင်ဇော်က အဲဒါကို မြင်သွားတော့ မက်ဆေ့မှာ ..

…mmmmmmmmmmm…

..mmmmmmmmmmm…

..wowww………….

အာ့မျိုး တွေ ရိုက်လာတယ်။ သူက သူ့အမေ နဲ့ အဖေ ကို မြင်နေရတယ် ဆိုတာတော့ ဘယ်လိုမှ ထင်မှာ မဟုတ် သလို နွယ်က လည်း သူ့သား က သူ့စောက်ဖုတ်ကို မြင်နေရတယ် ဆိုတာကို တွေးမိ မှာ မဟုတ် ဘူး။

အဖြစ်အပျက်တခု လုံး က ကျွန်တော့် အတွက် က မယုံကြည်နိုင်လောက်စရာပဲ။ ကျွန်တော်က နွယ့်လက် ကလေးကို ဆွဲယူပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ် ကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ နွယ်က မောင်ဇော် စပြီး ဂွင်းထုနေတာကို စူးစိုက် ကြည့်နေရင်းက သူမ ကိုယ်ကို သူမ သတိမထားမိပဲ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေခဲ့တယ်။

မော်ဇော်က လက်တဖက်နဲ့ ကီးဘုတ်ကို ရိုက်ပြီး။

“အိုး………ဟီးးးးး..

လို့ ဆိုတယ်၊ နွယ်ကလည်း အခုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူ လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး လိုးနေပြီ။ မော်ဇော်က ၊

” ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို မာမီ လို့ ခေါ် လို့ရမလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ နွယ်က ငြီးသံလးပြုကာ။

“အင်း မာမီလို့ ခေါ် လေရတယ်”

လို့ ကျွန်တော့် ကို အကျယ်ကြီး ပြောလိုက်တော့ ၊ ကျွန်တော်လည်း မက်ဆေ့ မှာ ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။

“အိုး…..မာမီ..”

မောင်ဇော်ဆီက မက်ဆေ့တက်လာတယ်။ ပြီးတော့။

“မာမီ ကျွန်တော် လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးတော့မယ်”

လို့ ဆက်ပြောတယ်။ နွယ်ကလည်း ၊

“ဟုတ်..သား….လရည်တွေ မာမီ့ အတွက် ပန်းပြီး ပြီးလိုက်”

လို့ ပြောတယ်၊ နွယ်ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးအရမ်းတက်နေပြီ။ ကျွန်တော်က နွယ့်ပါးစပ်က ပြောတာ တွေကို မက်ဆေ့မှာ ရိုက်ပြီး မောင်ဇော့် ကို ပြောလိုက်တယ်။ မောင်ဇော့် လီး ထိပ်က လရည် ဖြူဖြူ တွေ ပန်းထွက်လာ တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ နွယ်လည်း မောင်ဇော် လရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ မြင်တော့ သူလည်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတယ်။ အသံကျယ်ကြီးနဲ့၊

“သား မာမီ့ ထဲ မှာ ပန်းထည့်လိုက်”

လို့ အော်ဟစ်ပြီး ငြီးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ကြားကနေ ကြည့်နေရင်း အရမ်းကို ဖီးတက်နေမိတယ်။ မောင်ဇော်က သူ့လရည်တွေကို ကုန်အောင် ညှစ်ပြီးတာနဲ့ လော့အောက် လုပ်ပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။

နွယ်က တော့ တချီပြီးသွားတာတောင်မှ တဏှာစိတ်တွေ ပြင်းပျ နေတုံးပဲ၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် နောက် တနာရီလောက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးဖြစ်ကြတယ်။ ပြီးမှ မောပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတော့တယ်။

အခန်း ၆။

နောက်နေ့ မနက် အိပ်ယာထ ကြတော့ ပြီးခဲ့ တဲ့ ညတုန်းက အဖြစ်အပျက် တွေက အိပ်မက်လိုပဲ။ တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း ဘာမှ မပြောဖြစ်ကြ၊ ပုံမှန်လုပ်စရာ ရှိတာတွေကို ပဲ လုပ်ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် က အလုပ်ကို ထွက်သွားကြသလို၊ မောင်ဇော်က လည်း ကျောင်းကို သွားတယ်။ ကျွန်တော် က တော့ ရုံးမှာ တနေ့လုံး မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို တွေးနေမိပြီး လီးက အတောင်ကို မကျတော့ဘူးဖြစ်နေတယ်။

ည ၇နာရီ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နွယ်က တီဗီကြည့်နေတယ်။ နွယ်က အမြဲတမ်း အိမ်ကို ကျွန်တော့် ထက်စောရောက်လေ့ရှိတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံ ပဲ၊ ဆံပင်တွေ ဘာတွေတောင် ခေတ်ဆန်ဆန် လေး ပြင်ထားတာတွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်က နွယ့်ကို တချက်နမ်းလိုက်ပြီး။

“မိန်းမ ဒီနေ့ အရမ်း ကြည့်ကောင်းနေပါလား”

“ကိုအောင် ကျမ တို့ အပြင်လေး ဘာလေး ထွက်ရအောင်။ အရင်တခါတုံးက ရှင့်အလုပ်ကြောင့် အစီအစဥ် ပျက်ခဲ့ ရပြီးပြီ”

“အိုကေ လေ၊ အချစ်က ဘယ်သွားချင်လဲ”

“ဒီအပတ် ရုံးပိတ်ရက် မှာ တနေရာရာ ညစာ ထွက်စားရအောင်”

“အင်း အချစ် က ဘယ်သွားချင်တာလည်း၊ ကို တို့ အရင် သွားနေကြ “အမှတ်တရ” ကို သွားမလား”

အမှတ်တရ ဆိုတာ ရန်ကုန်အောင်မြေ ဟော်တယ် အတွင်းမှာ ရှိတဲ့ နိုက်ကလပ် တခုပါ၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် အရင်က မကြာခန ရောက်ခဲ့ဘူးခဲ့တဲ့ နေရာပေါ့။ နွယ်က ခစ်ကနဲ ရီလိုက်ရင်း။

“ဟင့်အင်း နွယ်တို့ က အဲလို နေရာသွားဖို့ အိုသွားပြီလေ”

“အချစ်ကလည်း အချစ်က တချို့ ကောင်မလေး တွေနဲ့ တောင် ငယ်ပုံပေါက်သေးတယ်၊ အချစ်ကို အသက် ၂၀ လို့ ပြောရင်တောင် ယုံကြမှာ”

“ကို ကလည်း မြှောက်မနေပါနဲ့ လက်တွေ့ကျကျ ပြောစမ်းပါ”

“ကို က တကယ်ပြောတာပါ။ နောက်ပြီးတော့ အဲဒီမှာ အသက်အရွယ်ကန့်သန့်ချက်လည်း မရှိပါဘူး၊ အသက်ကြီးကြီးလူတွေလည်း အများကြီးလာကြပါတယ်၊ နောက်ပြီး ကိုတို့ ရဲ့ အောင်းမေ့ဖွယ်လေး တွေလည်း ရှိတော့ အမှတ်တရအနေနဲ့ တခါလောက်ပြန်သွားရအောင်ပါ”

“အဲဒါ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅-၁၆ နှစ်တုံးကလေ”

နွယ်က ခေါင်းလေး ယမ်းပြီး ရီမောလို့ ပြောနေပေမဲ့ ကျွန်တော့် ရဲ့ အတည်ပေါက် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ ပြုံးလိုက်ရင်း၊

“အိုကေ လေ ယောက်ျား ဒါဆိုလည်း သွားကြတာပေါ့”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ကျွန်တော် လည်း စိတ်အားထက်ထက်သန်သန်နဲ့၊

“မနက်ဖြန်လား”

လို့မေးလိုက်တော့၊

“ဟင့်အင်း မနက်ဖြန်က ခရစ်စမတ်စ်အိဖ် လေ လူတွေ ပြည့်ကျပ်နေမှာပဲ”

“အဲဒါ မကောင်းဘူးလား၊ ကို တို့ကို ဘယ်သူမှ သတိထားမိမှာ တောင်မဟုတ်ဘူးလေ”

“အင်း အာ့ဆိုလည်း ပြီးရော ကို က အမြင်လုပ်သူလိုချင်လုပ်သူမရ ရအောင်လုပ်တတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား ကို ဘယ်လို ပြောမှာလဲ”

“သူက တော့ ကို တို့နဲ့ လိုက်ချင်လိမ့်မယ် မထင်ဘူး။ သူနဲ့ အရွယ်တူတွေနဲ့ ပဲ သွားချင်လိမ့်မယ်ထင်တယ်။ နောက်တခုက အဲဒီ ကလပ်က ၁၈ နှစ်အောက်ဆို ပေးဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကို၊ သားကို တော့ မေးသင့်တယ် ထင်တယ်”

“အင်း ကို မေးလိုက်မယ်”

မောင်ဇော် ည ၈နာရီလောက်ကျ မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။

“သားရေ ဖေဖေ တို့ မနက်ဖြန်ည “အမှတ်တရ” ကို သွားမလို့ လိုက်ချင်သေးလား”

“အာ မလိုက်ပါဘူး၊ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတယ်”

မောင်ဇော်က အဲလောက်ပဲ ပြောပြီး သူ့အခန်းရှိရာကို ဆက်လျှောက် သွားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် နောက်ထပ်ဘာမှ မေးလို့ မရတော့ဘူး။ ထားလိုက်ပါတော့ သူ ကျွန်တော်တို့ နဲ့ လိုက်ရမှာ ရှက်ပုံရပါတယ်။ ဒီလို အရွယ်တွေက ဘယ်သူမှ နိူက်ကလပ်ကို မိဘ နဲ့ သွားတာမှ မရှိတော့တာ။ ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပါတယ်။
ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ညဘက် ရောက်လာတော့ ကျွန်တော့် စိတ်က အွန်လိုင်း တက်ဖို့ တခုပဲ စိတ်ဝင်စားတော့တယ်။ အဲဒီည မှာ နွယ် တယောက်လည်း ကျွန်တော့် နည်းတူ လိုင်းပေါ် တက်ဖို့ စိတ်တက်ကြွနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

ည ၉နာရီ လောက်ကျတော့ တအိမ်လုံးကိုယ့်အခန်း ကိုယ်စီ ဝင်ခဲ့ကြတယ်။ နွယ်က ကျွန်တော့် ဘေးမှာ ထိုင်လို့၊ ကျွန်တော်က လိုင်းပေါ် တက်ပြီး ရာဟူးမက်ဆေ့ဂျာကို ဝင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လော့ အင်လုပ်ပြီးတာနဲ့ မောင်ဇော့် ဆီက မက်ဆေ့ တက်လာတယ်။

“မာမီ လိုင်းပေါ် မှာ ရှိနေပလား”

နွယ်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပဲ မက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်လိုက်တယ်။

“ဟုတ် သား မာမီ သားအတွက် ရှိနေပြီ”

ကျွန်တော်တောင် အတော်အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရတယ်။ နွယ် က အဲလို မျိုး ဟာကို သွက်သွက် လက်လက် စိတ်အနှောက်အယှက် မရှိပဲ ပြောနိုင်ပါလား။

“ခင်ဗျား က ဘယ်လို အမေမျိုးလည်း ဗျ”

မောင်ဇော်က မေးလိုက်တယ်။ နွယ်ကလည်း ။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကွယ့်”

“သားက မာမီ့ကို မြင်တောင်မမြင်ဘူးသေးဘူးလေ”

လို့ မောင်ဇော့် ဆီက မက်ဆေ့တက်လာတော့ ကျွန်တော် အတော်စိုးရိမ် သွားတယ်။ မောင်ဇော်များ သူ့ကိုယ်သူ ဝက်ကမ် ကနေ ကိုယ်ထင်ပြတော့မလားပေါ့။ နွယ်က လည်း မေးလိုက်တယ်။

“ဒီဝက်ကမ်ကနေလား”

“အင်း ဝက်ကမ် ကရော အပြင်မှာရော တွေ့ချင်တာ”

“ဟင့် အင်း အဲဒါတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွယ်”

“မာမီရယ် ကျေးဇူးပြုပြီး ….ပလိစ်… သား မာမီ့ကို ချစ်တယ်၊ မာမီနဲ့ ဆုံချင်တယ်ဗျာ”

အဲဒီ မက်ဆေ့က နွယ့် ပေါ် မှာ ထိရောက်စေတာ ကို ကျွန်တော် သတိထားမိတယ်။ နွယ်က ဘရာနဲ့ ပင်တီပဲ ဝတ်ပြီး ထိုင်နေတာ၊ သူ ပင်တီ ခွဆုံမှာ အစိုကွက် ကလေး တွေ့နေရတယ်။

“အို..သား ရယ်”

နွယ်က အဲဒါပဲ ပြန်ရိုက်နိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လှည့်ပြီး ကစ်စ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း နွယ့်ကို ပြန်နမ်းလိုက်ပြီး နွယ့် နို့တွေကို ဆုပ်နှယ် လိုက်တယ်။ နွယ့် နို့သီးခေါင်း တွေက မာတောင်နေပြီ။

မောင်ဇော့်ဆီက နောက်ထပ် တောင်းဆိုတဲ့ မက်ဆေ့တက်လာတော့ ကျွန်တော်တို့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ကြတယ်။ နွယ်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။

“အင်း ဘာဖြစ်လဲကွာ။ လူ တွေ ရှိနေမဲ့ တနေရာရာ မှာ တွေ့ကြရင် ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နွယ်က ဘာမှ တောင် ပြန်မမေးတော့ဘူး မက်ဆေ့ကို ပဲ ရိုက်လိုက်တယ်။

“အိုကေ ဒါဆို ဘယ်နေရာမှာ တွေ့ချင်တာလဲ”

“မနက်ဖြန်ည “မန်ဟုန်ပြင်းပြင်း” မှာဆို ဘယ်လိုလဲ”

နွယ်က ကျွန်တော့် ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး။

“ကိုအောင် နွယ်တို့ က “အမှတ်တရ” ကို သွားဖို့ စီစဥ်ထားပြီးပြီ မဟုတ်လား”

လို့ လှည့်မေးလိုက်တယ်။ အဲလို ပြောပြီးတော့ မက်ဆေ့မှာ ရိုက်ဖို့ ပြင်လိုက်တော့ ကျွန်တော်ကနွယ့် လက်ကို ကိုင်ပြီး တားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် ခေါင်းထဲမှာ ပလန်တခု ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါကို လက်မလွတ်သွားချင်ဘူး။ နောက်ပြီးတော့ နွယ်မသိအောင် စီစဥ် ဖို့လည်း လိုတယ်။ ကျွန်တော် မောင်ဇော့်ကို ပြောမဲ့ ဟာတွေ နွယ့်ကို လည်း မတွေ့စေချင်ဘူး။

“နွယ်၊ ကို့ ကို နည်းနည်း စဥ်းစားဖို့ အချိန်ပေးဦး။ အခု ခနလေး ကို ပလန်ကို စဥ်းစားနေတုန်း ကို့ အတွက် ရေခဲသေတ္တာထဲက လိမ္မော်ရည် လေး တခွက်လောက် သွားယူပေးပါလား”

“အင်း ဟုတ်”

နွယ် လည်း နည်းနည်းတော့ ဦးနှောက်စား သွားပုံရတယ်။ နွယ် အခန်းထဲက ထွက်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မက်ဆေ့ အမြန်ရိုက်လိုက်တယ်။

“အမှတ်တရ မှာ ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလဲ”

“အာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ခင်ဗျားက တော့ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့် မိဘ တွေက အဲဒီကို မနက်ဖြန်ည သွားဖို့ စီစဥ်ထားတယ်”

“သား ရဲ့ မာမီ နှစ်ယောက်စလုံးကို တနေရာထဲ မှာ မတွေ့ချင်ဘူးလားကွာ”

ကျွန်တော်က သွေးတိုးစမ်းလိုက်တယ်။ သူက ကျွန်တော်ပေးလိုက်တဲ့ အိုင်ဒီယာကို ပဲ ကြိုက်လို့လား။ သူ့မှာ တခြား ‌ရွေးစရာလမ်းမရှိလို့လားမသိ။ လက်ခံလိုက်တယ်။ သေခြာတာကတော့ ဒီကောင်က ဝက်ကမ် ထဲမှာ မြင်နေရတဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ ကို တကယ်ဆုံရမဲ့ အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်ချင်ပုံမပေါ် ဘူး။

“အိုကေ ဒါဆိုရင် ဘယ်အချိန်လည်း”

“ည ၁၀ နာရီ”

ပြီးတော့ သူ့ကို ပိုပြီး ယုံသွားအောင် ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ငါတို့ တယောက်နဲ့ တယောက် အပြင်မှာ သိရအောင် ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ”

“ကျွန်တော့် လက်ထဲမှာ အမဲရောက် ဒိုင်ယာယီစာအုပ်ကလေး ကိုင်ထားမယ်”

“အင်း အာ့ဆိုရင် ငါ့မိန်းမ ကလည်း သူ့လက်ထဲမှာ နှင်းဆီ ပန်းပွင့် အနီတပွင့် ကိုင်ထားလိမ့်မယ်”

“ဟုတ်ပြီ ဒါဆိုရင် ရပြီ..အဟီး အရမ်းကို ရင်ခုံနေပြီ။ မနက်ဖြန်တောင် မစောင့်ချင်တော့ဘူး”

အဲဒီအချိန်မှာ နွယ် ပြန်လာနေတဲ့ ခြေသံကို ကြားလိုက်ရလို့ နောက်ဆုံးအကြောင်းအမြန်ရိုက်လိုက် ရတယ်။

“အိုကေ ဒါဆိုရင် မနက်ဖြန်ည ဆုံကြမယ်၊ ငါအခု အိပ်ရတော့မယ် မနက်ဖြန် အလုပ်အစောကြီးသွားရမှာ မို့လို့”

“ရတယ်လေ၊ ကျွန်တော့် မာမီ ကိုတော့ ကျွန်တော့် ကစ်စ်ကလေး ပေးပေးလိုက်ပါ”

ကျွန်တော်က လက်မ ထောင် စတစ်ကာ ပေးလိုက်ပြီး ဖုံးကြိုးကို အနောက်က အသာဖြုတ်ထားလိုက်တယ်။ နွယ်နဲ့ သူနဲ့ ကို ဒီည ဘာမှ ထပ်မပြောစေချင်တော့ဘူး။ နွယ်က အခန်းထဲဝင်လာတာနဲ့။

“အခု နွယ်တို့ ဘယ်မှာဆုံကြမှာလည်း စဥ်းစားလို့ ရပြီလား”

လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

“ရပြီ ဒါပေမဲ့ လိုင်းက ပြုတ်ကျသွားတယ်။ ပြန်တက်လို့ မရတော့ဘူး”

နွယ်က ကွန်ပြူတာ အကြောင်းသိပ်နားလည်သူ မဟုတ်တော့ ကျွန်တော်ပြောတာကို လက်ခံရတယ်။

“အော် အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ”

“ဒါပေမဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့ ကို အရေးကြီးတာတွေတော့ ပြောလိုက်ရတယ်၊ သူက “အမှတ်တရ” မှာပဲ ဆုံမယ်တဲ့”

“အော် ဒါဆို အဆင်ပြေတာပေါ့”

“ဒါပေမဲ့ သူ့ ကို နွယ်တို့ က ဘယ်လို သိမှာလဲ”

“ကို သူ့ကို ပြောလိုက်တယ်၊ နွယ်က အနက်ရောင် ဇာ ဒင်နာဒရက်စ် နဲ့ အိုင်ဖုံး အဖြူရောင် ကိုင်ထားမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”

“ဟင် အဲဒါ တော့ နွယ်ဝတ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ”

“ကို ကသူ့ကို ပြောလိုက်ပြီ လေ၊ ခုမှ တော့ ပြန်ပြောင်းဖို့ မလွယ်တော့ဘူး။ နွယ်က အဲဒါ မဝတ်ဘူးဆို သူက ဘယ်လို ကိုတို့ မှန်းသိတော့မှာလဲ”

“ကိုအောင် နော် အဲဒီကောင်က အရမ်းပါးပြီး အထဲက ဘရာဇီယာပါ မြင်ရတာကို၊ နောက်ပြီး အသားက ပျော့ ပြီး ဘော်ဒီမှာ ဖစ်ဆိုက် ဖြစ်နေတော့ ကျမ ဖင်ကြီးက လုံးတစ် ထွက်နေမှာ နောက်ပြီး အောက်ကလည်း ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရှည်တာ ဆိုတော့ ကျမ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ပြူးနေမှာပေါ့။ တခါ ဝတ်ပြီးထွက်တာ ယောက်ျားတကာ မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်တော့ ကျမ ရှက်လွန်းလို့ နောက်ထပ် လုံးဝမဝတ်တော့ပဲ ချောင်ထိုးထားတာ ကြာလှပေါ့ ဟာကို”

“ဟာ နွယ်ကလည်း အရမ်း ပိုနေပါပြီ။ အဲဒီဝတ်စုံ နဲ့ ဆို နွယ်က အရမ်းကို လှနေတဲ့ဟာကြီး၊ အခုခေတ်မှာ မိန်းမ တော်တော်များများ အဲလို ဝတ်စုံတွေ ဝတ်နေကြပါပြီ။ နောက်ပြီးတော့ တို့က ကလပ် သွားမဲ့ဟာ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမှာမှ မဟုတ်တာ”

“ထားပါတော့ သူ့ကို ကျတော့ရော နွယ်တို့က ဘယ်လိုသိမှာလဲ”

“သူက လက်ထဲမှာ အဖေါ် တထုပ်ကိုင်ထားမယ်တဲ့”

“ဘားးးးးးးးးးးးးးး”

“ဟားဟားဟား နောက်တာပါ မိန်းမရာ”

“အာ့မျိုး မနောက်နဲ့၊ နွယ်တို့ က လူချင်းပဲ ခနတွေ့ပြီး ပြန်လာကြမှာ ကိုအောင် ရှုတ်ရှုတ်ရှက်ရှက် မလုပ်နဲ့နော် ဒါပဲ”

“အင်းပါ အချစ်ရယ်၊ အဲလောက်လည်း ‌ဒေါမခီးပါနဲ့”

“အာ့ ဆို အတည်ပြော နွယ်တို့က သူ့ကို ဘယ်လို သိမှာလဲ”

ကျွန်တော်လည်း မျက်နာကို တတ်နိုင်သလောက် ခပ်တည်တည်ထားရင်း

“သူက အဝါရောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်လာလိမ့်မယ်”

လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အဲလို ပြောရင်းနဲ့ မျက်မှောင်ကြုပ်ရင်း နွယ့်ကို ကြည့်နေရာက မျက်နှာကို မထိန်းနိုင်တော့ပဲ တဟားဟား ရီမောမိပါတယ်။ နွယ်က ကျွန်တော့ကို မျက်လုံးပြူးကြည့်ရင်းက ခေါင်းအုံးတလုံးကို ကောက်ယူပြီး ကျွန်တော့် ကို ရိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော် ရီချင်တာ အသောမသတ် နိုင်သလို နွယ့်ဆီကလည်း ခစ်ခစ် ရီသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။

ခနနေမှ ကျွန်တော် တို့ နားလိုက်ကြတော့ နွယ့်ကို သူက လက်ထဲမှာ ချောကလက် တတောင့် ကိုင်ထားလိမ့် မယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီည က ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ချစ်ပွဲဝင် ကြတဲ့ ၊ တနည်းအားဖြင့် အလိုးကြမ်းကြမ်း နဲ့ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ ဒုတိယ ည ဖြစ်ပါတယ်။
အခန်း ၇။

နောက်နေ့ ကျတော့ နွယ်တယောက် မနက်ကတည်းက ဂဏှာငြိမ် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ရုံးမှာ တနေ့လုံး အလုပ်ထဲ စိတ်ကို ထည့်မရပါဘူး။ ည ရောက်ဖို့ကိုပဲ စိတ်အားထက်သန်သန် နဲ့ စောင့်နေရတဲ့ အဖြစ်ပါ။ အချိန် ကုန်တာက ‌နှေးကွေးလွန်းလှတယ်လို့ ထင်မိပါတယ်။ အိမ်ပြန်ချင်စိတ်က သေမလောက်ကို ပြင်းထန်နေပါတယ်။

၆နာရီ ဒေါင်ကနဲထိုးတာနဲ့ အိမ်ကို အမြန်ဆုံးပြန်လစ်ပါတော့တယ်။ အိမ်မှာ နွယ်က ရောက်နေပါပြီ။ နွယ့်ကြည့်ရတာလည်း အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး လူနဲ့စိတ်မကပ်သလို ဖြစ်နေတာတွေ့ရတယ်။ တီဗီကို ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် စိတ်ဝင်စားသလိုနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ သူ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကြ တီဗီစီးရီးတွေတောင် သိပ်စိတ်ဝင်စားပုံ မရပါဘူး။

မောင်ဇော် လည်း ဒီနေ့ သူဘောလုံးကန် ရာက အစောကြီး ပြန်လာတာတွေ့ရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အခန်းထဲသူဝင်နေပါတယ်၊ ပြီးတော့ ရေကို ခါတိုင်း ပြီးစလွယ်ချိုးနေကြမှ ဒီနေ့တော့ အကြာကြီးချိုးပါတယ်။ နွယ် ကတော့ မောင်ဇော့် အပြုအမူ တွေကို ထူးဆန်းတယ်လို့ ပြောပါတယ်၊ ဒီကောင် တခါမှ အဲလောက် စောစောလည်း ပြန်လာလေ့ မရှိဘူး၊ ရေလည်း အဲလို စိမ်ပြေနပြေ ချိုးလေ့ မရှိဘူး၊ပေါ့။ နောက်တော့ နွယ် ရေချိုးခန်းဝင်တဲ့ အလှည့် ကျတော့ ပိုတောင် ကြာပါသေးတယ်။ ကျွန်တော့် အလှည့်မှာတော့ အမြန်တဗုံးဗုံးလောင်းချရင်း ကိစ္စပြီးလိုက်ပါတယ်။

ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ည ရှစ်နာရီခွဲလောက်ကျတော့ ကျွန်တော်တို့ အခန်းထဲ ဝင်ကြပြီး အခန်းတံခါးကို လော့ချလိုက် ပါတယ်။ နွယ်က သူ့ ဇာအမဲ ဒရက်စ် ကို ထုတ်ပြီး ဝတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော် တောင်မှ နွယ့် ဆီက မျက်လုံးခွာမရတော့ပါ။

နွယ်က ရှက်ရှက် ကလေးနဲ့ ကျွန်တော့် ရှေ့မှာ ရပ်နေပါတယ်။ သူ့ ဒရက် ဇာအနက်ရောက်ကြောင့် ဖြူဖွေးတဲ့ အသားက ပိုပြီး ဝင်းနေပါတယ်၊ ရှေ့မှာ အဟိုက်က တော်တော်လေး ဟိုက်လို့ မို့ထွားလှတဲ့ ရင်နှစ်မွှာ အကွဲကြောင်း နက်နက် ကို မြင်နေရတယ် အောက်ခံ ဘရာဇီယာကို လည်းအမဲ ဝတ်ထားတယ်။ ဇာအသားက ပါးလျှတာကြောင့် သူ့ ဘိုက်သား လေးတွေ အပြင် အောက်က ပင်တီကိုပါ မြင်နေရတယ်။ အနားကလည်းပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်တာမို့ ဖြူဖွေးလုံးကျစ်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဝင်းနေအောင် မြင်ရပါတယ်။ ဒေါက်ဖိနပ် ခြောက်လက်မလောက်အမြင့်ကို ဝတ်ထားတာမို့ ပေါင်တန် ကြွက်သားတွေရယ် ကားစွင့် တဲ့ တင်လုံးကြီးတွေရယ်က မြင်သမျှဖိုသတ္တဝါတွေကို အသက်ရူမှား လီးတောင် စေမှာ သေခြာပါတယ်။

“အား လှလိုက်တာ မိန်းမ ရာ”

“ကိုအောင် ကျမ အဲလို မျိုးကြီးနဲ့ တော့ အပြင်မထွက်ချင်ဘူး ရှက်စရာကြီးရှင်”

“သွားတဲ့ အချိန်မှာ အပြင်က ကုတ်အင်္ကျီ ခြုံဝတ်သွားလေ၊ ကလပ်ထဲ ရောက်မှ ကုတ်ကို ချွတ်လိုက်၊ ကလပ်ထဲမှာတော့ ခုခေတ် ကောင်မလေးတွေက ဒီထက်အများကြီးဖေါ် ပြီး ဝတ်နေကြတာ မဆန်းပါဘူး”

ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိတာကတော့ နွယ်က သူ့ကိုယ်သူလည်း သိသည်။ ဒီလို မျိုး အဝတ်အစားနဲ့ အွန်လိုင်းမှာ သိတဲ့ ကောင်လေးကို ဆုံဖို့ ဆိုတာ ကို သူမဝတ်ချင်ရင် မတွေ့တော့ဘူးလို့ လုပ်လိုက်ရင် ရသား ပဲ၊ အခု သူ မငြင်းပဲ နဲ့ ဝတ်ပြီး ဆင်ခြေတွေပဲ ပြောနေတာဆိုတော့ သူ တော်တော့်ကို ဆုံချင်နေတဲ့ သဘောလို့ တွက်လို့ ရလေသည်။

ကိုးနာရီ ထိုးတော့ သွားတော့မည်ဟု ဆိုကာ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ထွက်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ မော်ဇော် တယောက်လည်း ရှိုးနဲ့ မိုးနဲ့ အဝတ်အစား အပျံစား၊ လက်ထဲမှာ ဒိုင်ယာရီ အနက်ကလေးကိုင်လို့။ စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟဲလို ဆပ်ပရိုက် ဆပ်ပရိုက်.. ကျွန်တော် စိတ်ပြောင်းသွားပြီ၊ မာမီ တို့ နဲ့ လိုက်ခဲ့မလို့”

မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ပြောလိုက်တယ်၊ နွယ်တယောက် အငိုက်မိသွားတယ်၊ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ သေခြာတာကတော့ နွယ် က အွန်လိုင်းပေါ် က ကောင်လေး နဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားတဲ့နေရာကို သူ့သား ခေါ် သွားချင်မှာ မဟုတ်တာ သေခြာတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ ကြောင်နေချိန်မှာ မောင်ဇော်က သူ့အမေ အဝတ်အစားကို တွေ့သွားတယ်။

“အားပါး မာမီ မိုက်လှခြေလား အပျံစားပဲ ဝတ်စားထားတာ”

“ကျေးဇူး ပဲ သား”

နွယ်မှာ သူ့သား ရှေ့တွင် သူမ အဝတ်အစား အခြေအနေကို သတိထားမိပြီး လက်ထဲ ကိုင်ထားသည့် ကုတ် အင်္ကျီကို ကမန်းကတန်း ခြုံဝတ်လိုက်သည်။

“မာမီ ကတော့ ဘေးနားက ယောက်ျားတွေ ရှိသမျှကို ဒုက္ခပေးတော့မှာပဲ အဟီး”

“တော်စမ်း နင် ဘယ်လို စကားတွေ ပြောနေတာလဲ၊ ငါနင့်အမေ ဟဲ့ နင့် ကလပ်စ် မိတ် မဟုတ်ဘူး၊ အပြောအဆို ဆင်ခြင်စမ်း”

“ဆောရီးမာမီ သား မှားသွားပါတယ်”

“ဒါနဲ့ နေပါဦး သားက ဘာလို့ စိတ်ပြောင်းသွားရတာလဲ မနေ့က မေးတော့ မလိုက်ဘူးဆို”

“ဒီလို ပါ မာမီ၊ သား ကိုယ့်ဘာသာ သွားလို့က အဲဒီကလပ်က သားကို ဝင်ခွင့်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အာ့ကြောင့် အခွင့်အရေးရတုန်းလေး ရောက်ဖူးချင်လို့”

တကယ်တော့ မောင်ဇော် ခုလို ဝတ်စား ဆင်ယင်ထားပုံမျိုးနဲ့ကတော့ ၁၈ နှစ်ကျော်ပြီလို့ အေးဆေး ဖိန့်လို့ ရသည်။ နွယ်က တော့ စိတ်အ‌နှောက်အယှက်ဖြစ်နေပုံရသည်။ သို့သော်လည်း အခုမှ တော့ အချိန် မရှိတော့။ ကျွန်တော်က ပဲ ၊

“ကဲလာပါ သွားကြရအောင် အချိန်မရှိတော့ဘူး”

ဟု ဆိုတာ ထွက်လာလိုက်သည်။ နွယ့်လက်ထဲတွင် အဖြူရောက် အိုင်ဖုံးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကျွန်တော့် ပလန်ထဲဝင်နေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။
ဓါတ်လှေခါးထဲ ကျွန်တော်တို့ ဝင်လိုက်တော့ နွယ့် ရေမွှေးရနံ့ က သင်းပျံ့ လွန်းလှသည်။ ဓါတ်လှေခါး အော်ပရေတာကပင် သူ့မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းမှ နွယ့် ရင်သားမြှောင်းကို ခိုးကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့် သား မောင်ဇော့် ကို မသိမသာ ကြည့်လိုက်တော့ သူလည်းပဲ သူ့အမေ ရင်သားမြှောင်းကို ခိုးကြည့်နေတာ တွေ့နေရသည်။ သူ့ကို ကျွန်တော်လှမ်း ကြည့်လိုက်မှန်းသိတော့မှ သူ့ရှေ့တည့်တည့်ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်မိသည်။ ကလပ်ထဲက ယောက်ျားတိုင်း နွယ့်ကို ခေါ်တော တထောင်အား ဖြင့် ဝိုင်းကြည့်ကြမည်မှာ မြေကြီးလက်ခပ် မလွဲပင်ဟု တွေးမိသည်။

“အမှတ်တရ” သို့ ကိုးနာရီခွဲလောက်မှာ ကျွန်တော်တို့ ရောက်သွားကြသည်။ ခရစ်စမတ် အကြိုညမို့ ကလပ်ထဲမှာ လူတွေ ပြည့်နှက်နေသည်။ ကျွန်တော်တို့ ဒေါင့်လေး တနေရာမှ နေရာရလို့ ခန နားနေပြီး သောက်စရာ ယူလေသည်။ ကျွန်တော့် အတွက် ရမ် ၂ပက်လောက်ကို ဆော်ဒါနဲ့ ရောပြီး၊ နွယ်အတွက်က တော့ ရှယ်ရီ တခွက် ယူလာခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ နွယ်က မသောက်တတ်ပါ၊ ဒီညက တော့ သူ စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့ ကျွန်တော် ပေးလိုက်တော့ မငြင်းပဲ လှမ်းယူလိုက်သည်။ မောင်ဇော်က ၊

“ဒက်ဒီ ကျွန်တော့် အတွက်ကရော”

လို့ လှမ်းမေးလိုက်လို့၊ ကျွန်တော်က ၊

“မင်းက ဘာသောက်မှာလဲ သစ်သီးရည်လား ဆော်ဒါလား”

“အာ ဒက်ဒီ ကလည်း ဒီညတည တော့ ကျွန်တော့်ကို အနည်းဆုံးတခွက်လောက်တော့ ပေးသောက်ပါလား၊ ကျွန်တော်က ၁၇ ပဲမကြာခင် ပြည့်တော့မှာကို”

နွယ်က လည်း ခါးခါးသည်းသည်း၊

“အို မသောက်ရပါဘူး”

ဟုဝင်ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က စိတ်ပြောင်းသွားပြီး၊

“ကဲပါ နွယ်ကလည်း သူလည်း ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ၊ ဒီနေ့ညက တော့ ခရစ်စမတ်စ်အိဗ် လေ တခွက်လောက် တော့ ပေးသောက်လိုက်ပါ”

နွယ်က ဘာမှ မပြောတော့ ၊ နွယ့် စိတ်ထဲ မှာ က တခြားဟာ တခု က ကြီးစိုးနေတယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်က မောင်ဇော့်ကို ပိုက်ဆံထုတ်ပေးပြီး၊

“ရော့ ဒီမှာ ယူသွား ဒါ ဒီညအတွက် အပြီးပဲ၊ ကိုယ့်ဘာသာ ကြိုက်တာ သာ ဝယ်သောက်လိုက်တော့”

မောင်ဇော် အရမ်းပျော်သွားပြီး၊

“ဒက်ဒီ က အရမ်း ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်”

ဟု ပြောပြီး ဘားကောင်တာရှိရာသို့ ထွက်သွားလိုက်တယ်။ နွယ်က ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးရင်း၊

“ရှင် ကလေးကို ဖျက်ဆီးနေတယ်”

ဟု မကျေမနပ်ဖြင့် ပြောလေသည်။

“နွယ်ကလည်းကွာ တခါတလေ စိတ်ကို အသာလျှော့ထားစမ်းပါ၊ သူ့ကို အရမ်း မကျပ် စမ်းပါနဲ့၊ ဒါနဲ့ ကို တို့ ရဲ့ အွန်လိုင်း ကောင်လေးကို ရှာပါဦး”

နွယ်က သူ့လက်တဖက် က အိုင်ဖုံးအဖြူကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းက နောက်လက်တဖက်ထဲ ရှိ ရှယ်ရီကို စုပ်သောက် နေလေသည်။ အခန်းထဲ က တခြား နေရာမှာတော့ မောင်ဇော်တယောက် သူ့လက်ထဲက ဒိုင်ယာရီ စာအုပ် အမဲလေးကို ကိုင်ရင်းက နှင်းဆီပန်းပွင့် အနီ ကိုင်ထားမည့် အမျိုးသမီးကြီးကို ရှာနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ည ဆယ်နာရီ ထိုးတော့ နွယ့် လက်ထဲက ရှယ်ရီ ခွက်လည်း ပြောင်နေလေပြီ၊ နွယ့်ကို ကြည့်ရသည်မှာ ဂဏှာမငြိမ် အနားတဝိုက်မှာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လုပ်နေကြသည့် လူငယ်လေးတွေ လက်ထဲတွင် မည်သူ ချောကလက်တောင့် ကိုင်ထားမလဲ ဆိုတာ လိုက်ကြည့်နေလေသည်။ နွယ့်လက်ထဲက ခွက်ကို ယူပြီး ဘားကောင်တာမှာ ရီဖေးလ် ပြန်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ မောင်ဇော် ကတော့ ဘယ်ရောက်နေပြီလဲ မသိ၊ ကလပ်ထဲမှာလည်း သီချင်းသံက ဆူညံ ပွက်ထ နေလေသည်။ အခန်းလည်က ကခုန်ကြသည့် ကြမ်းပေါ် မှာတော့ လူတွေ တိုးခွေ့လို့ ခုန်ပေါက် ကာ သီချင်းသံ နှင့် အတူ ကခုန်နေကြသည်။

“လာကွာ သွားကရအောင်”

ကျွန်တော်က နွယ့်ကို ခေါ် လိုက်သည်။ နွယ်က ၊

“ဟင့်အင်း နွယ် မကတတ်ဘူး”

“အာကွာ ဘယ်သူက က တာကို စောင့်ကြည့်နေမှာမို့လည်း လူတိုင်းက ဒီလိုပဲ ဟိုလှုပ်ဒီလှုပ်ကကြတာပဲဟာ”

“နိုး အခုတော့ မကချင်သေးဘူး”

နွယ် တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ သိသိသာသာ ကြီး ဖြစ်နေသည်။ ဆယ်နာရီ နှင့် ဆယ်မိနစ် ဖြစ်နေလေပြီ။ နွယ့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ထိုကောင်လေး တနေရာရာ က ပေါ် လာတော့မည်ဟု တွေးနေမိ၍ပဲ ဖြစ်မည်။ အမှန်တရားကို သိသူ ကကျွန်တော် တယောက်ထည်း မဟုတ်ပါလား။
ကျွန်တော်လည်း ရမ် သုံးခွက်လောက် ကုန်ပြီး နွယ်လည်း တတိယမြောက် ရှယ်လီ ကို သောက်နေလေပြီ။ ဒေါင့်လေး တခု မှာ ထိုင်ရင်းက ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေသည်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့် ကို လှမ်းပြောသည်။

“တကယ်ကတော့ သူ့ကို ဆုံမယ်လို့ တွေးလိုက်တာက မကောင်းပါဘူး၊ သူက တနေရာရာကနေ နွယ် တို့ကို လှမ်းကြည့်နေပြီး တကယ်ဆုံဖို့ မရည်ရွယ်ထားဘူးထင်ပါတယ်”

“အဲလို လုပ်လို့ သူ့မှာ ဘာအကျိုးရှိမှာလဲ၊ သူနဲ့ မင်းအတွက် အချိန်အလဟသ ဖြစ်တာပဲ အဖတ်တင်မှာပေါ့၊ သူလည်း အကြောင်းတခုခု ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး နည်းနည်း လန့်နေလို့လည်း ဖြစ်မှာပါ”

ကျွန်တော် နွယ့် အနားတိုးကပ်ပြီး သူ့ကို လှမ်းဖက်လိုက်တယ်။
အခန်း ၈။

“အင်း ထားလိုက်ပါနွယ်ရာ သေရေးရှင်ရေးမှ မဟုတ်တာ၊ ကို တို့ ပဲ ပျော် ကြတာပေါ့”

နွယ်က ကျနော့်ကို မော့ကြည့် လိုက်သည်။ နွယ်က ဒီည အရမ်းလှ၊ အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော်က သူ့ နူတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်း မလို့ လုပ်လိုက်တော့ သူက တားလိုက်တယ်။

“ဟင့်အင်း ဒီမှာ မလုပ်နဲ့လေ သား ရှိနေတယ်မဟုတ်လား”

“အာ နွယ်ကလည်း ဒီမှာ ဒီလောက်မှောင်နေတာ၊ ပြီးတော့ ခုလောက်ဆို သူ့အရွယ် ကောင်မလေး တွေနား ရောက်နေပြီပေါ့၊ ခုတောင် သူ့ကို မမြင်ရတာ တနာရီလောက် ရှိသွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား”

နွယ်က သိပ်တော့ အစာကြေပုံ မရပေမဲ့ ကျွန်တော့် ကို တော့ ပေးနမ်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခနလေးနမ်းပြီးတာနဲ့ တွန်းလွှတ်ပါတယ်၊

“ကဲ လာပါ ဒန့်စ်ဖလိုး ကို သွားရအောင်ပါ။ အဲဒီ လူအုပ်ကြားထဲမှာ လူတိုင်း က ကစ်စင်ဆွဲ နေကြတာ ဘယ်သူမှ ကိုယ်တို့ ကစ်စ် လုပ်တာ ကို အရေးတယူ ကြည့်နေကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး”

ကျွန်တော်က ထိုင်ရာက ထပြီး ပြောလိုက်ပေမဲ့ နွယ်က တော့ သူ့နေရာက နေ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ပါဘူး။

“လာပါ ချစ်ရယ် ကို ချစ်ကို အရမ်း ကစ်စ် ချင်နေလို့ပါကွာ”

“ကိုအောင် ရှင်က သိပ်ပိုတာပဲ ခစ်ခစ်”

နွယ် နည်းနည်းလေး တော့ ပျော့သွားတယ်၊ ကျွန်တော့် ကို လက်လှမ်းပေးတာနဲ့ သူ့ကို ထိုင်နေရာက ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး လူတွေ ကနေကြတဲ့ ဟောခန်းထဲ ကို ခေါ် သွားလိုက်တယ်။ နွယ် လမ်းလျှောက်ပုံက ယိုင်တိ ယိုင်တိုင်မို့ နွယ် နည်းနည်းတော့ မူးနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်လည်း အတူတူပါပဲ နည်းနည်း တော့ ရီဝေနေပြီ။

ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် လူတွေ ကခုန်နေကြတဲ့ ကြားထဲ ရောက်သွားကြတယ်။ စပြီးတော့ ဖင်လှုပ်ခေါင်းလှုပ် နဲ့ က ကြတယ်။ ကျွန်တော်က နွယ့် ခါးလေးကို ဖက်ထားပြီးတော့ ကနေရာက သူ့ဖင်ကြီးကို ဆုပ်နှယ်လိုက်တယ်၊ ဘယ်သူမှ လည်း မမြင်နိုင်ပါဘူး။ နွယ်က၊ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ပြီး ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။

နွယ့် ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကျွန်တော့် လက်တွေနဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ရင်းက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်ဖက်တွယ်ပြီးတော့ ရမက် ထန်တဲ့ အနမ်းနဲ့ တုံ့ပြန်လာတယ်။ အရက် လေးနည်းနည်း မူး တာလည်း ပါမယ်ထင်တယ်၊ ခုတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနေကြသလို ပဲ ခံစားနေရတယ်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေကို တောင် သတိမထားမိတော့ ပဲ နဲ့ စိတ်တွေ တအားထပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်၊ လျှာချင်းပွတ် နမ်း ရင်းက နေမိကြတယ်။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က အတွဲတွေကလည်း ကျွန်တော်တို့ အတွဲလိုပဲ ဆိုတော့လည်း ဘာမှ မထူးခြားသလိုပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် မျက်လုံး‌ဒေါင့်စွန်းက နေ လူတယောက် ဘားကောင်တာက ခွေးခြေ အမြင့်ပေါ် မှာ ထိုင်ရင်း ကျွန်တော်တို့ ကို ကြည့်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ အဲဒီလူကတော့ ကျွန်တော်တို့ သား မောင်ဇော်ပါပဲ။ မောင်ဇော်က သူ့ကို ကျွန်တော် ကြည့်နေတာ သတိမထားမိပဲ၊ သူ့မာမီ ကျွန်တော့် မိန်းမ နွယ့်ကို ပဲ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော် က မောင်ဇော် ကြည့်နေတာ ကို မမြင်ချင်ယောင်‌ဆောင်ပြီး နွယ့် နူတ်ခမ်းတွေကို ထပ်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ နွယ်က လည်း ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို တွဲခိုပြီး ကလိုက် ကျွန်တော့် ကို ပြန်နမ်းလိုက် လုပ်နေပါတယ်။

နွယ်ဝတ်ထားတဲ့ ဒရက်စ်က အပျော့ အပါးစား ဖြစ်ပြီး ကိုယ်မှာ တိုက်ဖစ် ကပ်နေတော့ ဖင်လှုပ်က နေတဲ့ နွယ့် ဖင်ကြီးတွေက တလုံးချင်း ခါယမ်းပြီး မြင်ရတဲ့ ယောက်ျားတိုင်း လီးတောင်ချင်စရာကြီး ဖြစ်နေရတာပေါ့၊ ဘေးနားက က နေတဲ့ တချို့ အမျိုးသား တွေတောင် ခေါတော တထောင်အားနဲ့ တချက်တချက် ငမ်းနေတာ တွေ့နေရတယ်။

နွယ်က မြူးဇစ် နဲ့ အက မှာ နစ်မြောနေတော့ ကျွန်တော့် ပလန်ကို စဖို့ အတော်ဖြစ် နေပါပြီ။ ကျွန်တော့် ဂျက်ကက်အိပ်ထဲဖွက် ယူလာတဲ့ နှင်းဆီ အနီ တပွင့်ကို နွယ့် ဆလင်းဘက် အိပ်ကလေးထဲ အသာ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ နွယ်က မျက်လုံးလေးမှေးလို့ အရက်လည်း မူး မြူးဇစ်မှာလည်း ဖီးနေလို့ မသိလိုက်ပါဘူး။
ကျွန်တော် လည်း မောင်ဇော့် ကို မျက်လုံးနဲ့ လိုက်ရှာကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နားမှာ သူလည်း တွဲကဖို့ အဖေါ် ရပြီး ကနေပါပြီ၊ သူလည်း တခြား အမျိုးသားတွေလို သူ့မာမီ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ လှုပ်ခါ နေတာကို လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေပါတယ်။ မောင်ဇော့် မျက်လုံးတွေ ကြည့်ရတာလည်း ရီဝေနေလို့ ဒီကောင်လည်း မူးနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ ဒီည ငါတို့ တမိသားစုလုံး မူးနေကြပြီလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။

မောင်ဇော်က သူ့မာမီ ဖင်လုံးတွေ ကြည့်နေရင်းက ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားကြတယ်။ သူ ရုတ်တရက် လန့်သွားပေမဲ့ ကျွန်တော့် မျက်နှာပေါ် ကအပြုံးကို မြင်တော့ သူကလည်း ပြန်ပြုံးပြတယ်။

ကျွန်တော်က သူတို့ အနားကပ်သွားတယ်၊ သူနဲ့ တွဲကနေတဲ့ ကောင်မလေးက လည်း မူးနေပုံရတယ် မျက်လုံးတောင် သိပ်မပွင့်ချင်ဘူး။ ကျွန်တော် ကကောင်မလေးကို ငါနင်နဲ့ တွဲကလို့ ရမလားလို့ မေးလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက လည်းသိပ်ရတာပေါ့လို့ ပြောတယ်။ မောင်ဇော်က။

“ဒက် ကျွန်တော် က နေတာလေ”

“မင်းကလည်း ကွာ ဒီလောက် လှတဲ့ ကောင်မလေး ကို ငါလည်း တွဲကချင်တာပေါ့”

“အာ သားလည်း ကချင်တာပေါ့”

“ခနလေးပါကွာ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ အိုကေ”

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကောင်မလေး ရှေ့က မောင်ဇော့်ကို ဖင်ချင်းပေါက် တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ဝင်က နေလိုက်တယ်။ မူးပြီး ယိုင်တိုင်တိုင် ဖြစ်နေတဲ့ မောင်ဇော့်ကို ၊

“ဟိုမှာ မင်းမာမီ ရှိတယ်၊ ခန သူနဲ့ သွားကနေလိုက်ဦး ”

မောင်ဇော်အနေဖြင့် သူ့ မာမီ အပေါ် သူတပ်မက်မှု တွေ ဖြစ်နေသော်လည်း၊ သားအမိ ဆိုသည့် စည်းရှိနေသည်။ နောက်ပြီး ကျွန်တော် ရှိနေသည်မို့ လည်း ရှိုးတိုးရှန့်တန့် နှင့် ဖြစ်နေရသည်။ နွယ်မှာ တော့ မျက်လုံးလေး မှေးကာ ကနေသဖြင့် ကျွန်တော် သူ့ရှေ့က ထွက်သွားတာပင်မသိလိုက်၊ မော်ဇော်မှာ ကျွန်တော် သူ့ကောင်မလေး ကို ဆွဲခေါ် သွားတာကိုလည်း မပြောရဲ၊ သူတယောက်တည်း ဒန့်စ်ဖလိုး မှာ ယောာင်ခြာခြာ ဖြစ်မည့်အတူတူ သူ့ မာမီ ရှေ့တွင် သွားကနေလိုက်သည်။ မောင်ဇော် တယောက် သူ့မာမီ ရှေ့ နေရာပြောင်းယူလိုက် ချိန် ယူလိုက်လဲမလို ဖြစ်သွား သဖြင့် ကျွန်တော်က ထိန်းပေးလိုက်ရသည်။ အခွင့်အရေး စောင့်နေသော ကျွန်တော်က သူ့ ဂျက်ကက် အိပ်ထဲ ချောကလက် တတောင့် ထည့်ပေးလိုက်သည်။

“သိုင့်ယူ ဒက်”

နွယ်က ပထမတော့ သူ့ရှေ့ ရောက်နေသော မောင်ဇော်ကို သတိမပြုမိသေး နောက်မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်မှ တွေ့သွားတော့၊

“ဟဲ့ သား နင့် ဒက်ဒီ ဘယ်မှာလဲ”

ဟု မေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန် ကျွန်တော်က နွယ့် ကျောဖက် ရောက်နေသဖြင့် မောင်ဇော် မော့အကြည့်မှာ လက်ညိုးထောင်ပြီး ရူး မပြောနဲ့ဟု အချက်ပေးလိုက်သည်။ မောင်ဇော်က၊

“ဒက်ဒီက ကျွန်တော်နဲ့ ကနေတဲ့ ကောင်မလေးကို ခေါ် သွားပြီးကနေတယ်”

ဟု သူ့မာမီကို တိုင်လိုက်သည်။ နွယ်က ရီလိုက်ရင်း၊

“အိုး ဆိုးလိုက်တာ ခစ်ခစ် ဒါဆိုရင် လည်း သားက သူ့ကောင်မလေး နဲ့ ကပေါ့”

လို့ပြောလိုက်တယ်။ နွယ်က နောက်သလို ပြောင်သလို နဲ့ ပြောလိုက်သော်လည်း မောင်ဇော် မှာ ပါးစပ်ကြီး နားရွက်ချိတ်မလောက် ပြုံးသွားခဲ့ရသည်။

“မာမီ က ဒီည အရမ်းကို..”

မောင်ဇော်က ကျွန်တော်အနားမှာ ပဲ ရှိနေသေးတာ တွေ့ရသဖြင့် ပြောမည့် စကားရပ်သွားခဲ့သည်။ နွယ်က ကနေရင်း တချက်တချက် ယိုင်ထိုးသွားသဖြင့် မောင်‌ဇော့် ကို လှမ်း တွဲခိုလိုက်ရသည်။ မောင်ဇော်က မထိရဲ မကိုင်ရဲ တောင့်တောင့် ကြီး ဖြစ်နေလေသည်။ ကျွန်တော့် ကိုလည်း တချက်တချက် လှမ်း အကဲခပ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း မသိမသာ သူတို့ အနားမှ ခွာကာ ခပ်ဝေးဝေး သို့ ရွေ့လာခဲ့ လိုက်သည်။

သူတို့ နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း ရောက်တော့မှ ကနေသည့် ကောင်မလေးကို ကျေးဇူးတင် ကြောင်းပြောပြီး အိမ်သာ သွားလိုက်ဦးမည် ဆိုကာ ထားခဲ့လိုက်လေသည်။ တခြား တနေရာ မှောင်ထဲမှ မောင်ဇော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူ့မျက်လုံး များက ဟိုဟို ဒီဒီ ကြည့်ကြ ကျွန်တော့် ကို ရှာနေမှန်း သိလိုက်သည်။ သူက ကျွန်တော်တို့ ထိုင်နေခဲ့သည့် စားပွဲဖက်သို့ လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေတာ တွေ့ရသဖြင့် တခြားဒေါင့်တနေရာမှ စားပွဲတခု တွင် သွားထိုင်နေလိုက်ရသည်။ ထိုစားပွဲမှာ ဒန့်စ်ဟောထက် လှေခါးထစ် သုံးလေးငါးထက်မြင့်ကာ ချောင်ကျပြီး အရိပ်ကျနေသဖြင့် သူတို့ နေရာမှ ဘယ်လိုမှ မမြင်နိုင်ပေ။ ကျွန်တော်ကသာ အပေါ် စီးမှ နေ၍ ကနေသူ အားလုံး နီးပါးကို သေခြာ မြင်နေရလေသည်။

ကျွန်တော့် ကို သူ့မျက်စေ့ ထဲမှာ မတွေ့ရသဖြင့် မောင်ဇော်မှာ အနည်းငယ် ရဲတင်းပြီး သူ့မာမီ အနား တိုးကပ် ကလေသည်။ နွယ်က လည်း အရက် ရီဝေဝေဖြင့် ကနေခြင်း ဖြင်လေရာ မောင်ဇော်ကို မှီတွဲကာ ကျွန်တော် နှင့် ကတုန်းက လိုပင် ကနေလေသည်။ မောင်ဇော်က သူ့လက်ကို နွယ့် ခါးပေါ် တွင် တင်ရုံ တင်ထားပြီး ယိုင်တိုင်တိုင် နွယ့်ကို ထိန်းပေးထားသည့် သဘောသာ ကိုင်ထားလေသည်။ သူက တကယ်တော့ သူမ သား ဖြစ်ပြီး ကလေးသာသာ ရှိသေးသော လူပျိုပေါက်ကလေး မဟုတ်လား။ စိတ်ထဲ ရှိတာကို တကယ်လုပ်ရဲမဲ့သူ မဟုတ်ဟု ကျွန်တော် တွေးမိလေသည်။

မြူးဇစ်က မြန်နေရာမှ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ‌နှေးကျသွားသည်။ ဒီဂျေက စလိုးမိုးရှင်း ကို ပြောင်းလိုက်ရာ ဒန့်စ်ဖလိုးမှ အတွဲများ လည်း တဦး နှင့် တဦး ပူးကပ် သွားကာ စလိုးဒန့်စ် အက ကို ပြောင်းလာကြသည်။ မောင်ဇော် နှင့် နွယ်က တော့ ခုန အတိုင်း တဦးနှင့် တဦး ခပ်ကွာကွာ ကနေကြတုံးပင်။ နွယ်က သူ့လက်မောင်းကို မောင်ဇော့် ပုခုံးပေါ် သို့တင်ထားလိုက်သည်။ မြူးဇစ်နှင့် အတူ စလိုးဒန့်စ် ကနေခြင်းကြောင့် နွယ့် ခေါင်းမှာ မောင်ဇော့် ပုခုံး နှင့် ရင်ဘတ်သို့ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးကပ် မှီလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။ နွယ်များ မူးပြီး အိပ်ငိုက်နေပြီလား ဟု ကျွန်တော် တွေးနေမိသည်။ မောင်ဇော် ကလည်း သူ့အမေ ကို ငုံ့ ကြည့်နေရင်းက ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ အသာ ဖေးမ ရင်း ဆက်ကနေတာတွေ့ရသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် ကနေကြသည်မှာ အခုတော့ သဘာဝကျကျ သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်နေကြပုံပင်။ မောင်ဇော့် လက်က နွယ့် ခါးပေါ် တင်ထားရုံ အဆင့်မှ နည်းနည်းတိုးကာ ခါးလေးကို သိုင်းဖက် လာသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထိုသို့ ဖက်ထားသည်ကတော့ စလိုးဒန့်စ် ကကြရာတွင် ပုံမှန်ပင် ဖြစ်တာမို့ ဘာမှ မထူးဆန်းလှပေ။

ကျွန်တော့် လက်က နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၁း၄၅ ဖြစ်နေလေပြီ။ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ပဲ တပ်ပြန်ခေါက်ရတော့မလား။ ကျွန်တော့် ပလန်က လည်း ထင်သလို ဖြစ်မလာသေး၊ နွယ်တယောက် ဒန့်စ်ဖလိုးပေါ် မှာ အိပ်မောကျသွားတာ စောင့်ကြည့်ရမလို ဖြစ်နေပြီ။

ကျွန်တော် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို အိမ်ပြန်ရအောင် ဟု သွားခေါ် လိုက်မည်ဟု ခုံမှ ထမည်ပြင်လိုက်ချိန်၊ မောင်ဇော်ရဲ့ လက်ဖဝါး တဖက်က နွယ့် ဖင်လုံးကြီးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့် တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားခဲ့ရတယ်။

အဲဒီလက်ကို ကျွန်တော် မျက်တောင်မခပ်ပဲ ကြည့်နေမိတယ်၊ ကျွန်တော့် နေရာက ဆို နည်းနည်းလေး လှမ်းတော့ လက်က လှုပ်ရှားမှု ကို သိပ်သတိမထားမိခြေ၊ သို့သော်လည်း သေခြာ သတိထားပြီး ကြည့်ပါက လက်ဖဝါးမှာ အငြိမ်မနေ အထက်အောက်လှုပ်ရှား ပွတ်ပေးလိုက် ဆုပ်ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ နွယ့် ဆီက လည်း ဘာမှ တုံ့ပြန်တာ မတွေ့ရ၊ နွယ်များ မောင်ဇော့် ပုခုံးပေါ် မှာ ခေါင်းတင်ပြီး အိပ်ပျော်နေပလားဟု ပင်တွေးမိသည်။ သို့ပေမဲ့ နွယ့် ခါးနဲ့ ဖင်လုံးတွေက မြူးဇစ်နဲ့ အတူ လှုပ်ရှားနေတာတော့ တွေ့ရသည်။ ဒါမှ မဟုတ် မောင်ဇော့် လက်တွေကြောင့်ပဲ လှုပ်ရှားနေရတာလား။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် နွယ်တယောက်တော့ မူးနေလို့ ဘာမှ သတိမထားမိပဲ သူ့သား သူ့ကို ကိုင်နေတာကို ကိုယ်ခန္ဓာက သဘာဝအတိုင်း တုံ့ပြန်ပေးနေတာပဲ ဖြစ်မယ်လို့ ကျွန်တော်က ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ်တွက်နေလိုက်သည်။

နောက်တချက်က သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးချင်းက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပူးကပ်နေကြတာ သတိထားမိပြန်သည်။ နွယ်တယောက် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်မရပ်နိုင်တော့သဖြင့် မောင်ဇော့် ကိုယ်ပေါ် ကို မှီခိုတွယ်နေတာ လည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ နွယ့် နို့ကြီးတွေက မောင်ဇော့် ရင်ဘတ်ပေါ် မှာ ဖိကပ်နေပြီလေ။ ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အနောက်ဖက်ကို ကောက်တက်ကာ စွံ့ကား ဖွံ့ထွားလှသည့် နွယ့် ဖင်ကြီးတွေက သွားရည်ယိုစရာ ကြီးပင်၊ အနားက ကနေကြသည့် အမျိုးသားတွေက တော့ မောင်ဇော့်ကို မနာလိုနေကြ ပေမည်၊ ဒီကောင်လေး ဘယ်လိုများ ဒီလို စော်ကြီးကို ဖန်လို့ ရထားလဲ မသိဘူးဟု တွေးနေကြ မလားမသိ၊ စသဖြင့် လျှောက်တွေးမိနေရင်း ဟက် ကနဲ ပင် ကိုယ့်ဘာသာ ရီလိုက်မိသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် စလိုးဒန့်စ် ကနေတာကို ကြည့်ရင်းက ကျွန်တော်ပဲ မျက်စေ့ အမြင်မှားတာလား ဟု ပြူးပြဲ ကြည့်မိသည်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မောင်ဇော့် ခါးအောက်ပိုင်းက လှုပ်ရှား ပုံက သူ့ မာမီရဲ့ ဆီးခုံကို ထောက်ပွတ် နေသလိုလှုပ်နေတာ သတိထားမိလို့လေ၊ တီးလုံးနဲ့ အလိုက်ကတာ ပဲ လို့ ဆင်ခြေ ပေးကောင်းပေးလိမ့် မယ်၊ ဒါပေမဲ့ နွယ့် အနေနဲ့က တော့ မူးနေနေ မမူးပဲ နေနေ ခွင့်လွှတ်လိမ့်မယ်တော့ မဟုတ်။ မောင်ဇော် တယောက် သူ့ ဖင်ကို ကော့ပြီး ရှေ့ကို ထိုးလိုက်တဲ့ တချိန် ထဲမှာ ပဲ သူ့အမေ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ဆီကို ဆွဲယူလိုက်တာလည်း တွေ့ရတယ်။ ကြည့်ရာ ဒီကောင် အထောက်တော်လုပ် ပြီး ညှောင့်နေပုံပဲ၊ ပိုအံ့သြစရာ ကောင်းတာ က နွယ်ပဲ ဘာမှ ငြင်းဆိုတဲ့ လှုပ်ရှားမှု မတွေ့ရဘူး။ မောင်ဇော့် ရင်ဘတ်ကို မှီပြီးများ အိပ်ပျော်နေ တာလား။ အိုး နွယ်အိပ်မပျော်ပါဘူး၊ နွယ့် ဖင်ကြီးကလည်း စက်ဝိုင်းလို လှုပ်ရှားပြီး ကော့ကော့ ပေးနေတာ တွေ့နေရတယ်။ ကျွန်တော့် လီးက တအား ကို မာတောင်လာခဲ့တယ်။
အခန်း ၉။

အခု သူတို့ နှစ်ယောက် ပူးကပ် ပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်လို့ လှုပ်ရှားနေကြတာ၊ သူတို့ ဘာသာ သူတို့ ဘာလုပ်နေကြတယ် ဆိုတာတော့ သေခြာ သိကြမှာပါပဲ။ တယောက်မျက်နှာ လည်း တယောက်မကြည့်ကြပဲ ကိုယ်လုံးချင်း ပွတ်နေ ‌ညှောင့်နေကြတယ်။ အဲဒါဆိုရင်တော့ အက ပြီးသွားရင် မူးနေလို့ ဆိုပြီး ဘာမှ သတိရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ တယောက်မှ လည်း နှင်းဆီပန်းမထုတ်၊ ချောကလက် ကို မထုတ်ကြသေးဘူး။ ဒီည ကျွန်တော် ပလန်လုပ်ထားတွေတော့ ရေစုံမြောပြီလို့ပဲ တွေးလိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ အိမ်ပြန်ဖို့ ကျွန်တော် ဆုုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။

နွယ့်ဖုံးကို ပဲ လှမ်းခေါ် လိုက်တယ်။ ဒန့်စ်ဖလိုးက နေ အပြင်ထွက်လာခဲ့ဖို့ ပြောရအောင်ပေါ့။

ဖုံးမြည်သံကြားလို့ နွယ်က သူ့ဆလင်းဘက်ကို ဖွင့်ပြီး လိုက်ရှာလိုက်တယ်၊ နွယ်ခုနတုန်းက အင်တာနက် က ကောင်လေး သူ့ကို တွေ့ရအောင် ကိုင်ထားတဲ့ ဖုံးလေ၊ ဆလင်းဘက်ထဲ ပြန်ထည့်ထားလိုက်တာပေါ့၊ နွယ်ဖုံးကိုင်လိုက်တော့ ကျွန်တော်က၊

“ဟေး နွယ် ကိုပါ”

“ဟဲလို ကျယ်ကျယ်ပြောပါ မကြားရဘူး ဘာလဲ”

သို့သော်လည်း မောင်ဇော့် မျက်လုံးကြီးပြူးပြီးပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားတာကိုတော့ တွေ့လိုက်ရသည်။

“မာမီးးးးးးးး”

မောင်ဇော့် အသံ အကျယ်ကြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ နွယ်က မောင်ဇော့် ကို မော့ကြည့် ပြီး မောင်ဇော့် မျက်နှာကြီး ဖြစ်ပျက်နေတာကို အံ့သြတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့် နေတယ်။

“သား ဘာဖြစ်တာလဲ”

ဟုလှမ်းမေးလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ပြောဆိုနေကြတာကို ကျွန်တော်က နွယ့် ဖုံးထဲက ကြားနေရလေသည်။ မောင်ဇော်က သူ့အမေ ဆလင်းဘက်မှ ဖုံးထုတ်ရင်း အမှတ်တမဲ့ တဖက်က ထုတ်ကိုင်ထားသည့် နှင်းဆီပန်းနီနီ ကို လက်ညိုးထိုးပြရင်း ။

“နှင်းဆီ ပန်းအနီ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။နွယ်က၊

“အင် အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ”

မောင်ဇော်က ဘယ်လို ရှင်းပြရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ တိုက်ဆိုင်တာပဲလား။ သူ့အမေ က သူ့ဘာသာ နှင်းဆီပန်း အနီ ယူလာတာကို စွတ်စွတ်စွဲစွဲ ပြောမိရင်လည်း ပြဿနာတက်ဦးမည်။ သူ အွန်လိုင်းထဲ ပေါက်ကရ လုပ်တာ ပြောတာတွေ ဘယ်လို သွားရှင်းပြလို့ ရမလဲ။
အကောင်းဆုံးက သူ့ဘက်က သေခြာအောင်လုပ်မှ ပဲ၊ သူယူလာတဲ့ အမဲရောက် ဒိုင်ယာယီ စာအုပ်ကို ထုတ်ပြလိုက်လျှင်တော့ အွန်လိုင်းပေါ် ကလူရဲ့ မိန်းမ ဟာ သူ့အမေ ဆိုရင်တော့ ချက်ချင်း သိမှာပဲ။ ထိုစိတ်ကူးဖြင့် အိပ်ကို နိူက်ကာ ဒိုင်ယာယီစာအုပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဒိုင်ယာယီကို ဘယ်အိပ်ထဲ ထည့်ထားမှန်း မမှတ်မိတော့သဖြင့် အိပ်နှစ်ဖက်စလုံးကို နိူက်ရင်း တွေ့တာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မျက်လုံးပြူးသွားရတာက နွယ်ပင်။
မောင်ဇော့် လက်တဖက်မှာ ဒိုင်ယာယီ စာအုပ်ကလေး၊ တဖက်မှာ က ချောကလက်တောင့်။ နွယ်မှာ မောင်ဇော့် လက်တဖက်က ကိုင်ထားသည့် ချောကလက်တောင့်ကို မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

မောင်ဇော် က သေခြာသွားလေပြီ၊ သူ့အမေ က သူ့လက်ထဲက ဒိုင်ယာယီကို မြင်တာကြောင့် ခုလို မျက်စေ့မျက်နှာ ပျက်သွားရသည်မှာ သူနှင့် အွန်လိုင်းမှာ ချက်ခဲ့သည့် အမျိုးသမီးဖြစ်ကြောင်း သက်သေပြနေတာပဲဟုမှတ်ယူလိုက်သည်။

နွယ်က လည်း ခုနက မောင်ဇော် မျက်စေ့ အပြူးသား နှင့် လှမ်းအော်လိုက်သည်မှာ သူမ ထုတ်လိုက်သော အိုင်ဖုံး အဖြူ ကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ ညဦးပိုင်းတုန်းက သူမ ဆလင်းဘက်ထဲ မထည့်လိုက်မှီ အထိ တချိန်လုံးကိုင်ထားတာ သူ သတိမထားမိဘူးလား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့အမေ မို့လို့ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ နေတာပဲလား။

“အိုး နိုးးးး မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ တခုခု တော့မှားနေပြီ”

နွယ်ရဲ့ အသံက တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားလို့၊ ကျွန်တော်က သူတို့ ပြောသမျှ အကုန်ကြားနေရသေးသည်။

“မာမီ မငို နဲ့လေ”

ဟင် နွယ်က ငိုနေတာလား၊ အာ ကျွန်တော်က ဒီလို ငိုယိုတာတွေ စိတ်ဓါတ်ပျက်ပြား တာတွေနဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မဆုံးစေချင်ဘူးလေ။ ကျွန်တော်သေခြာ ကြည့်လိုက်တော့ နွယ် တကယ်ငိုနေပြီ၊ မျက်ရည်တောင် သူ့ပါးပြင်ပေါ် မှာ လှိမ့်ကျစီးလာတာ တွေ့နေရတယ်။

“မာမီ… စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့”

မောင်ဇော်က ပြောရင်း နဲ့ သူ့အမေ ပါးပေါ် က မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးနေတယ်။

“ငါ ဟာ အတော်ဆိုးဝါးတဲ့ အမေ တယောက်ပဲ၊ အခု တော့ သား မာမီ့ ကို ဘယ်လို ထင်သွားတော့မလဲ”

နွယ်က မောင်ဇော့် ကို မော့် မကြည့်ပဲ နဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ပြောသလို မျိုး ခေါင်းငုံ့ပြီး ရေရွတ်နေတယ်။

“မာမီ မာမီက ကမ္ဘာပေါ် မှာ အကောင်းဆုံး အမေ ပါ၊ သား ကမာမီ့ ကို အရမ်း ချစ်ပါတယ်၊ ဘယ်လိုမှ လည်း မထင်ပါဘူး”

ပြောရင်းနဲ့ မောင်ဇော်က သူ့အမေ ပါးပြင်ပေါ် က မျက်ရည်တွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။

“မာမီ ကလည်း သားကို ချစ်ပါတယ်ကွယ်၊ မာမီက သားရဲ့ အချစ် ကိုလည်း မဆုံးရှုံးချင်ဘူး၊ သားအထင်အမြင်သေးသွားမှာကိုလည်းစိုးတယ်”

“သား က မာမီ့ ကို တသက်လုံး အထင်အမြင်လည်းမသေးဘူး၊ တသက်လုံးလည်း ချစ်သွားမှာပါ”

မောင်ဇော်က ပြောရင်း ဆိုရင်းက သူ့အမေကို ထပ်ပြီး ငုံ့နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတခါကတော့ မျက်ခွံပေါ်ကို ၊ နောက်တော့ နောက်မျက်လုံးတဖက်ကို၊ နောက်တော့ အောက်ကို ထပ်ငုံ့ပြီး ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ နောက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေက သူ့အမေ ပါးပြင်ပေါ် မှာ နူတ်ခမ်းနားအထိ နမ်းလာခဲ့တယ်။ သူ့အမေ ဘာပြောမလဲ ဆိုတာလည်း စောင့်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ နွယ်က ဘာမှ မပြောပဲ မျက်လုံးအစုံကို ပိတ်ထားတယ်။ အဲဒါက မောင်ဇော့် အတွက် မီးစိမ်းလို့ ယူဆ လိုက်လို့လားမသိဘူး၊ သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို နွယ့် နူတ်ခမ်းအစုံပေါ် မှာ ဖိကပ်လိုက်တယ်။ စက္ကန့် ပိုင်းလေးလောက်ပါ။ ပြီးတော့ ချက်ခြင်းခွာလိုက်တယ်။
နွယ်က မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး မောင်ဇော့်ကို ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မျက်နှာချင်း တိုးကပ်ပြီး မောင်ဇော့် နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဒီတခါ ကတော့ နည်းနည်းလေး ကြာတယ်၊ ပြီးတော့ ခွာလိုက်ကြပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံးချင်းဆိုက်ပြီး ကြည့်နေကြတယ်။

“သားကို ချစ်တယ်ကွာ”

“သားကလည်း မာမီ့ကို ချစ်ပါတယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြပြန်တယ်။ ဒီတခါကတော့ အတော့် ကို ကြာပါတယ်။ နူတ်ခမ်းချင်းတွေ ပွတ်ပြီး နမ်းတာ၊ ပြီးတော့ ခနခွာလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ပြန်ပြီး နမ်းကြပြန်တယ်။နူတ်ခမ်းချင်းတွေက အပေါ် နူတ်ခမ်းစုပ်လိုက် အောက်နူတ်ခမ်းစုပ်လိုက် နဲ့ ချစ်သူ နှစ်ဦးလို စုပ်နမ်းနေကြတယ်။ သားအမိ နှစ်ယောက် လူတွေ ကြားထဲမှာ ချစ်သူ နှစ်ဦးလို နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်ပြီး ရမက် ပြင်းပြင်း နဲ့ နမ်းစုပ်နေကြတာ ဘယ်သူမှ တော့ သတိမထားမိကြပါဘူး၊ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်ထားကြရင်း၊ ကိုယ်လုံးချင်းလည်းပူးကပ်လို့ အောက်ပိုင်းကလည်း စက်ဝိုင်းလို လှုပ်ရှား ညှောင့် ရင်း နမ်းနေကြတာလေ။ လျှာတွေ ဘာတွေပါ စုပ်လို့၊။ သေခြာကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ပဲ လီးက ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တောင် စိမ့်ကျလာတယ်။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မီးက ဖြတ်ကနဲ ပိတ်ပြီး မှောင်ကျသွားတယ်။ အဲဒီကလပ် က အဲလို မျိုး တခါတလေ လုပ်ပေးတတ်တယ် အရမ်းရှက်တတ်တဲ့ စုံတွဲတွေ တောင် နမ်းရင် နမ်းလို့ ရအောင်ပေါ့၊ နောက်ခနနေတော့ မီးပြန်လင်းလာတယ်။ ဒန့်စ်ဖလိုးပေါ် မှာ မောင်ဇော် နဲ့ နွယ်ကို မတွေ့ရတော့ဘူး။ ကျွန်တော် ဦးနှောက်စားသွား ပြီ။

ကျွန်တော်ထိုင်နေရာက ထပြီး အခန်းထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက်ရှာလိုက်တယ်။ တွေ့ပါပြီ၊ အရမ်းချောင်ကျပြီး မှောင်နေတဲ့ ထောင့်တနေရာက ဆိုဖာ တခုမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်၊ တယောက်ကို တယောက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်လျှက်က လက်တွေက တယောက် ကို တယောက် တကိုယ်လုံး ပွတ်သတ်နေကြတယ်။ နွယ့် ဒရက်စ် အောက်အနားက ပေါင်ရင်းအထိ လန်တက်နေပြီး မောင်ဇော့် လက်တွေက နွယ့် ပေါင်တွေကို ပွတ်နေတယ်။

သူတို့ နှစ်ယောက် ကြည့်ရတာ နှစ်ယောက်စလုံး တအားမွန်နေကြပြီ။ ကျွန်တော်က ခပ်လှမ်းလှမ်း ကပဲ ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။ အခု တော့ နွယ့် ဖုံးကလည်း ပိတ်သွားပြီ ဆိုတော့ သူတို့ ဆီက အသံတွေ မကြားရတော့ဘူး။ နွယ်တယောက် အဲလို ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော် တခါမှ မတွေးခဲ့မိဘူး။ နွယ့်ကို ကြည့်ရတာ တယောက်ယောက်က ဝင်စီး ထားသလိုပဲ၊ အရူးအမူး နဲ့ မောင်ဇော့် ပေါ် မှာတက်ခွနေတာ။ အခန်းထဲမှာ တချို့ အတွဲတွေလည်း နမ်းနေ ကိုင်နေကြတာပဲ၊ နွယ့် အပြုအမူ ကတော့ တအားဟော့လွန်း နေလို့ အနားက တချို့ လူတွေက တောင် ကြည့်နေကြတယ်။ တော်ကြာ သူတို့ တဏှာဇော ကျသွားမှ နောင်တ ရနေမှာ စိုးလို့ ကျွန်တော် သူတို့ အနား လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ပြီး တော့ နွယ့်ကို လှမ်းခေါ် လိုက်တယ်။

မောင်ဇော်က ကျွန်တော့် ကိုတွေ့လိုက်တာနဲ့ ရုပ်တရက် ထရပ်လိုက်တယ်။ သူ ဘာပြောရမှန်းမသိ ကိုးယို့ကားယားဖြစ်နေတယ်။

“မောင်ဇော် သား အေးဆေး ပါ၊ ဒက်ဒီ့ အတွက် အဆင်ပြေတယ်၊ဒက်ဒီ အားလုံး သိပြီးသား၊ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာမှာတော့ ဘာမှ ဆက်မလုပ်နဲ့ လူတွေ နဲ့ ငါတို့ ပြဿနာတက်ကုန်မယ်”

“ဘာသဘောလည်းဒက်ဒီ့ အတွက် အဆင်ပြေပါတယ်ဆိုတာ ဟင်းဟင်း၊ ရှင်ပဲ အဲဒါတွေ အားလုံးကို ဖန်တီးခဲ့တာ မဟုတ်လား ယောက်ျား လူရှုတ်ကြီး ဟွန်း”

နွယ်က တခစ်ခစ် ရီရင်း က ထရပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ကျသမျှ ဘီလ်ရှင်းပြီး “အမှတ်တရ” မှ ထွက်ခွာလာခဲ့ကြတော့သည်။
အခန်း ၁၀။

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားပေါ် တက်ကြ ပြီးကားထွက်မယ် အလုပ်ကျမှ နွယ်က ၊

“ခနလေး ကျမ အနောက်မှာ သွားထိုင်မယ် ဟိုမှာ သား တယောက်ထဲ အိပ်ပျော် နေပြီ”

ကျွန်တော် နောက်ကြည့်မှန်က နေကြည့်လိုက်တော့ မောင်ဇော် တယောက် တကယ်ကို အိပ်ပျော် နေတာ တွေ့ရတယ်။ နွယ်နောက်ခန်းမှာ မောင်ဇော့် ဘေးနား သွားထိုင်ပြီးမှ ကျွန်တော်လည်း ကားကို မောင်း ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

နွယ်က အိပ်မောကျနေတဲ့ မောင်ဇော့် ခေါင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် မှာ ဆွဲပြီး တင်ထားလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်‌ယောက်ကို နောက်ကြည့်မှန်က နေ မကြာမကြာ ကြည့်မိ နေတော့ ကားတောင် အတော် ဂရုစိုက်ပြီး မောင်းနေရတယ်။ မောင်ဇော် က သူ့အမေ ကျောကို သိုင်း ဖက်ထားပြီး ခေါင်းက နွယ့် ပုခုံးပေါ် ကလျှောကျလို့ မျက်နှာက ရင်ဘတ်ပေါ် အပ်နေတယ်။ နွယ်က တော့ ဘာမှ အမူအယာ မရှိ နောက်မှီ မှာ မှေးထိုင်ပြီး မျက်လုံးကို ပိတ်ထားတယ်။

ဒါပေမဲ့ မောင်ဇော် ကြည့်ရတာ တကယ်အိပ်ပျော်နေပုံမရဘူး၊ သူ့အမေ နို့ကို အင်္ကျီပေါ် ကနေ စို့နေပုံရတယ်၊ နွယ့် ဒရက်စ် ရှေ့မှာ အစိုကွက် တွေ့ရတယ်၊ ခနနေတော့ နွယ်ရဲ့ လုပ်ရပ် က ကျွန်တော့် ကို မျက်လုံးပြူး သွားစေတယ်။ နွယ်က သူ့ ဒရက်စ် ရှေ့ ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ဘရာဇီယာ အပျော့ ကို လည်ပင်းအပေါ် ထိ မတင်လိုက်တော့ နို့တွေက ရုန်းကန် ထွက်လာတယ်။ မောင်ဇော့် ခေါင်းကို ဆွဲပြီး နွယ်က သူမ ညာဘက်နို့ပေါ် မျက်နှာ အပ်ပေးလိုက်တော့ မောင်ဇော့် ပါးစပ်ပွင့်လာပြီး သူ့အမေ နို့သီးခေါင်းကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ နွယ့် ဆီက အီးကနဲ ငြီးသံ အကျယ်ကြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။
ကျွန်တော့် လီး က ဘောင်းဘီထဲ မှာ အရမ်းကိုမာတောင် တောင့်တင်းနေလို့ နာတောင်နာလာတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က အဲဒီဇာတ်လမ်းကို မဆုံးစေချင်သေးဘူး၊ ကားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မောင်းရင်း အိမ်ဆီ တိုက်ရိုက်မသွားပဲ၊ လမ်းတွေကို ကွေ့ပတ်မောင်းနေမိတယ်။ ကားနောက်ခုံမှာ ဖြစ်နေတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေကို နောက်ကြည့်မှန်က နေ ကြည့်နေရတာ အတော်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလွန်းလှတယ်။

မောင်ဇော် က သူ့အမေ နို့ တွေကို နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက် ဆက်စို့ ပေးနေတယ်၊ နွယ့် ငြီးသံ က ကားထဲမှာ ပိုပို ကျယ်လာတယ်။ နွယ့် လက်တွေက မောင်ဇော့် ခေါင်းကို ကိုင်ထားရာက အောက်ကို ရောက်သွားတယ်။ ဘယ် ရောက်သွားသလဲ မမြင်ရဘူး ဒါပေမဲ့ ခနကြာတော့ မောင်‌ဇော့် ငြီးသံ ကြားလိုက်ရတယ်။

“အိုးးးး မာမီ…….အီးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ….မာမီရယ်”

ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာတော့ ကျွန်တော် မမြင်ရပေမဲ့ နွယ် က သူမ သားကို ဂွင်းထုပေးနေတယ်လို့ ထင်ရတာပဲ။ နောက်တော့ နွယ်က သူမ လက်ရှိတဲ့ နေရာကို ခေါင်းငုံ့လိုက်တယ်။ မောင်ဇော့် ငြီးသံက ပိုကျယ်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။

“ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်..”

စုပ်နေတဲ့ အသံကြားလိုက်ရတော့ သေခြာပါပြီ၊ နွယ်တယောက် သူမ သားကို လီးစုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတာ။ မောင်ဇော်က အခုတော့ ဆိုဖာနောက်မှီကို မှီပြီး တော့ တအီးအီး နဲ့ ငြီးငြူနေတယ်။

နွယ်က အောက်မှာ လီးစုပ်နေရင်းက သူမသား လက်တဖက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူမ ပေါင်ကြားကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ သူမ ရဲ့ ဒရက်စ်ကိုလည်း ခါးပေါ် အထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ မောင်ဇော့် လက် က နွယ့် ပေါင်ကြား မှာလည်း လှုပ်ရှားရော နွယ်ရဲ့ ငြီးသံက ပါးစပ်ထဲ က ပလုပ်ပလောင်း ငြီးသံလေး နဲ့ ငြီးနေတာကို ကြားနေရတယ်။ မောင်ဇော် လက်က နွယ့် စောက်ဖုတ်ကို ကရိုင်းနေပြီ ထင်တာပဲ။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကား တွေ လမ်းပေါ် နည်းနည်း များလာတော့ လမ်းမ ပေါ် က မျက်စေခွာလို့ မရပဲ ရှေ့ကို ကြည့်လို့ ကားကို သတိထား မောင်းနေရတယ်၊ ကားနည်းနည်း ရှင်းသွားတဲ့ လမ်းပေါ် ရောက်လို့ နောက် ကို ကြည့်လိုက်မှ မြင်ကွင်းက လုံးဝ ပြောင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ နွယ်က ပက်လက် အနေအထားနဲ့ ဖြစ်နေပြီး၊ မောင်ဇော့် ကို သူမ ကိုယ်ပေါ် ကို ဆွဲတင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ မောင်ဇော် ကလည်း အထူး ဆွဲနေစရာ မလိုပါဘူး နွယ်ပေါင်ကြား ထဲ ဝင်ပြီး နွယ့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် တက်လိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် အငမ်းမရ နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ် တယောက်ကို တယောက် တကိုယ်လုံးအနှံ့ ပွတ်သတ် ကိုင်တွယ်နေကြတယ်။ တယောက်နူတ်ခမ်း တယောက်စုပ်သံက တံတွေးတွေပါ စုပ်နေကြလို့ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် အသံကို ထွက်နေတယ်။
သားအမိ နှစ်ယောက်ရဲ့ တဟင်းဟင်း ငြီးငြူနေသံ ကတော့ အဆက်မပြတ်ကို ကြားနေရတယ်။ နွယ်က သူမနူတ်ခမ်းကို မောင်ဇော့် ဆီက ခွာလိုက်ပြီး၊

“နင့် လီးကို ငါ့ ထဲ ထည့်လိုက်စမ်း မောင်ဇော်”

လို့ပြောလိုက်သံကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒီ စကားသံက ကျွန်တော့် အတွက် ယုံနိုင်စရာ မရှိအောင်ကို တုံလှုပ်သွား စေတယ်။ ‌ဘောင်းဘီထဲ တောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးတောင် ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လရည်ပန်းထွက်နီးလုလု ဖြစ် သွားရတယ်။

မောင်ဇော်က သူ့ဖင်ကို ကြွပြီး ပေးလိုက်တော့ သူ့ အမေ က လက်နဲ့ သူ့လီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူမ ပေါင်ကို ကားပြီးတော့ မောင်ဇော့် လီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခနရပ်ပြီး သူမ သားကို မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က လည်း သူ့ အမေ ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ဘာဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာကို သတိထားမိကြတယ်။

“ချစ်တယ် သားရယ်”

နွယ်ရဲ့ အသံလေးက မေတ္တာသံ တဏှာသံ တွေနဲ့ ရောနေတယ်။ မောင်ဇော်ကလည်း။

“ချစ်တယ် မာမီရယ်”

အဲဒီစကားသံ ကြားတာနဲ့ နွယ်က သူမသား ရဲ့ လီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ဒစ်ဖူး က စောက်ဖုတ်အဝကို ဝင်သွားတာနဲ့ ကျန်တဲ့ အပိုင်းကို မောင်ဇော်က ကော့ ထိုး ထည့်လိုက်တယ်။ နွယ့် ပါးစပ် က အင့်ကနဲ ငြီးသံ ထွက်သွားရတယ်။ မောင်ဇော့် လီးကြီး နွယ့် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးတော့ သူတို့ နှစ် ယောက် ငြိမ်နေကြပါတယ်။ မောင်ဇော်က နွယ့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ပြီးတော့၊

“မာမီ ရယ်၊ မာမီ့ ကို အရမ်းချစ်တယ်”

လို့ ထပ်ပြောလိုက်သလို၊ နွယ်က လည်း ချစ်ရည်ရွှမ်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း၊

“သိပ်ချစ်တယ် ဇော်ရယ်”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်သွားပြီး ချစ်သူနှစ်ဦးလို ညှင်ညှင်သာသာ နမ်းလိုက်ကြတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ စုပ်သံလျှက်သံ တွေ ကျယ်လာပြီး ရမက် ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းတွေ ဖြစ်လာတယ်။ မောင်ဇော် ကဖင်ကို ကြွပြီး သူ့လီးကြီးကို နွယ့် စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် လုပ်ပြီး စလိုးတော့တယ်။ သူ့ကို မွေးထုတ်ခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးပြန် ဆောင့်သွင်း နေတာပေါ့။ အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတာမို့ တချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း နွယ့် ဆီ က အီး ကနဲ အင်း ကနဲ အသံ ထွက်ထွက်လာရတယ်။

ကျွန်တော်က တော့ နောက်ကြည့်မှန်ကို သေခြာချိန်ပြီးတော့ ကားရှင်းမဲ့ လမ်းတွေကို ရွေးမောင်းရင်းက သားအမိ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိုးပွဲကို ပဲ ကြည့်နေမိတာပေါ့။ အိမ် ကို မောင်းသွားဖို့ စိတ်ကူးထဲတောင် မထည့်ပါဘူး။ သားအမိ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိုးပွဲကတော့ တော်တော်ကို ကြမ်းလာခဲ့ပါပြီ။

“လိုးစမ်းကွာ၊ မာမီ့ ကို နာနာသာ ဆောင့်လိုးစမ်းပါ သားရယ် ..အီးးးးး အင်းးးးး”

‌မောင်ဇော့် ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပို မြန်လာသလို၊ နွယ်က လည်း သူမ ပေါင်တန်တွေကို ကားနိုင်သမျှကား ပေးထားတယ်။

“စွတ်ဖတ်..ပလွတ်…စွတ်…ဖတ်..”

စောက်ရည်တွေ ရွဲလွန်းလို့ လီးဝင်တိုင်း အသံက တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ထွက်နေပါတယ်။ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ကျွန်တော် စီယာတိုင် တောင် မနည်း ထိန်း ကိုင်နေရပါတယ်။ သူတို့သားအမိ နှစ်ယောက် လိုးချက်တွေက အရမ်းကို မြန်လာပါတယ်။

“မာမီ ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်….အီးးးး… အပြင်မှာ ထုတ်လိုက်ရမလား….အူးးးးးး”

“နိုးးးးးး အထဲမှာ ပဲ ပြီးလိုက် သား….အီးးးးးအားးးးးလိုးးးးးလိုးးးးး”

နွယ့် အပြောကြောင့် ကျွန်တော် အံ့အားသင့် သွားရသလို မောင်ဇော် လည်း အတူတူပဲ ဖြစ်မယ် ထင်ပါတယ်။

“အင်းးးးးး ဟုတ်….မာမီ….သားးးးးး ပြီးးးးးးးပြီးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးအားးးးးး လရည်တွေ…ထွက်ကုန်ပြီးးးးးမာမီ့ အဖုတ်ထဲမှာ ….အိုးးးးးးးးးး”

“အင်းးးးးးး လိုးးးးးလိုးးးးးး ပန်းးးးးး ပန်းးးးးးထည့်လိုက်….”

သူမ သား ပြီးသွားတာကလည်း နွယ့်ကို ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားစေပါတယ်။

“အားးးး မာမီလည်း ပြီးးးးးး ပြီးးးးးး ပြီ….”

“အားးးး မာမီ….အူးးးးးး”

“အိုးးးးးး သားးးးအချစ်လေးးးးးးး အီးးးးးးးး မောင်ဇော်….ချစ်တယ် မောင်ဇော်…..ဇော်လေး…သားးးးး မာမီ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ အပြည့် ထည့်လိုက်ကွာ…အိုးးးးး ချစ်လိုက်တာ….”

နွယ့် ပါးစပ်က အသံတော်တော်ထွက် ပြီး စကားတွေ များလိုက်တာ၊ ကျွန်တော်နဲ့ တခါမှ အဲလို မပြီးဖူးဘူး၊ သူမ သားအရင်းနဲ့ လိုးရတာမို့ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှား အရသာ ရှိနေတာထင်တယ်။ ခနကြာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်ပြီး အသက်ကို ဝအောင် ရူနေကြတယ်။

တော်တော်လေး ကြာအောင် ငြိမ်နေကြပြီးမှ။

“သားကို မာမီ ချစ်တယ်ကွာ၊ သား မာမီ့ အပေါ် မှာ တမျိုး မြင်သွားပလားမသိဘူး”

နွယ့် အသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ် လာတယ်။ မောင်ဇော်ကလည်း၊

“ဟင့် အင်း သား ဘယ်လို မှ မမြင်ပါဘူး၊ မာမီ့ ကို ပိုတောင် ချစ်မိပါသေးတယ်”

လို့ ပြန်ပြောရင်း သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း တခါ စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်ပါတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က သားအမိ ထက်၊ ချစ်သူနှစ်ဦး နဲ့ တောင် ပိုတူနေပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အခုမှ သတိထားမိပါတော့တယ်။

“ကဲ လင်တော်မောင် ကိုကိုအောင်၊ ဘာပြောချင်သေးလဲ ခစ်ခစ်”

နွယ်က ပြောင်စစလေသံနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်။တကယ်တော့ ကျွန်တော် က ဖြစ်စေချင်လို့ ဖန်တီးလိုက်တာမှန်း သူမ သဘောပေါက်လိုက်ပြီးပါပြီ။ တကယ်လည်း ကျွန်တော် စလိုက်တဲ့ ဇာတ်လမ်း မဟုတ်ပါလား။ ကျွန်တော်က ပြုံးလိုက်ပြီး။

“အရမ်း ဖီးဖြစ်တာပဲကွာ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ မောင်ဇော်ကတော့ ကျွန်တော့် ကို ရှက်ကြောက် အားနာနေပုံရတယ်။ ဘာမှ မပြောဘူး ၊ နူတ်ဆိတ်နေတယ်။

“ကဲ မင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေ ပြန်ဝတ်ကြတော့ အိမ်ရောက်တော့မယ်”

နွယ်က ငြုတုတု အသံမျိုးလေးနဲ့ ၊

“နွယ်တော့ အိမ်မပြန်ချင်သေးဘူး”

လို့ ပြောလိုက်လို့ ကျွန်တော် အံ့အားသင့်သွားမိတယ်။

“ဘာ အခု မနက် ၂ နာရီ ရှိပြီလေ”

“မနက် ၂ နာရီ ဖြစ်တော့ရော ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“နွယ်က ဘာလုပ်ချင်သေးလို့လဲ”

“အင်း အိမ်က လွဲပြီး တနေရာရာ ကို သွားကြရအောင်၊ လူလည်း သိပ်မများတဲ့ နေရာပေါ့”
အခန်း၁၁။

“အိုကေ အချစ်”

ကျွန်တော်က ကားကို တနေရာသွားဖို့ ဦးတည်လိုက်တယ်။ နွယ်က မေးတယ်။

“ခု ဘယ်ကို သွားမှာလဲ”

“ဒီနားလေးပါ”

“ဘယ်ဒီနားလေးလဲ”

နွယ်က သိချင်နေပြန်သည်။

“ကို အရင်ခေါ် သွားမယ်ကွာ၊ ရောက်တော့မှ နွယ် မကြိုက်ဘူးဆိုရင် ကို့ကိုပြော ဟုတ်ပလား၊ ငါးမိနစ် ဆို ရောက်တော့မယ်”

ကျွန်တော် က ကန်တော်ကြီးစောင်း တနေရာ မှာ ကားထိုးရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သစ်သား လျှောက်လမ်း လေးတွေပေါ် လျှောက်သွားကြတယ်။ ကန်ရေပြင် နဲ့ မီးတွေ လင်းနေတဲ့ ကရဝိတ် ကို မြင်နေရတယ်။ မနက်၂နာရီ ကျော်မို့ လူသူ လုံးဝမရှိ ရှင်းလင်းနေတယ်။ နွယ်က သူ့သား လက်တဖက်ကို ဆွဲပြီး သစ်သား လျှောက်လမ်းပေါ် မှာ လျှောက်သွားရင်း တခစ်ခစ် ရီမောနေတယ်။

” အဲလို စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် နဲ့ အဲလောက် ပျော်စရာ ကောင်းတာ တခါမှ မခံစားဖူးဘူး”

လို့ ပြောတယ်။ တကယ်လည်း အေးချမ်း ပြီး ရူခင်းကလည်း အရမ်း ကောင်းပါတယ်။ နွယ်က ဘေးပတ်လည်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရင်း။

“အနားမှာ ဘယ်သူမှ လဲ မရှိဘူး ခစ်ခစ်”

ဟု ပြောလိုက်ရင်း မောင်ဇော့် ကို ဆွဲကာ နူတ်ခမ်းပေါ် ကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။ မောင်ဇော် တယောက် တောက်လျှောက် အသံမထွက်ပဲ ငြိမ်သက်နေတာမို့။

“သား ဘာဖြစ်လို့ နူတ်ဆိတ်နေရတာလဲ”

ဟု မေးလိုက်တယ်။ မောင်ဇော် က ရှက်အန်းအန်းဖြင့်၊

“ဟင့်အင်း ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.. အခု အဖြစ်အပျက် ကို မယုံနိုင်လို့ပါ၊ အိပ်မက်လိုပဲ ခံစားနေရတယ်”

လို့ ဖြေတယ်။ နွယ်က တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်ရင်းက သူမ သားဖြစ်သူကို ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ ကြာကြာလေး ကစ်ဆွဲလိုက်တာ။ ပြီးတော့ မှ နူတ်ခမ်းချင်းပြန်ခွာလိုက်ပြီး မောင်ဇော့် ကို မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်ရင်း မောင်ဇော့် နူတ်ခမ်းတွေကို သူမ လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ်လို့ လှမ်း လျှက်လိုက်တယ်၊ သူမ လျှာကလေးနဲ့ မောင်ဇော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လျှောက်လျှက် ပေးနေပြီးမှ လျှာကို မောင်ဇော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။ ကျွန်တော်က သူတို့ နဲ့ တတောင်လောက် အကွာမှာပဲ ရပ်နေရင်းက ကြည့်နေမိတယ်။ မောင်ဇော်က ဘာမှ ပြန်မလုပ်ငြိမ်ခံနေရာက သူ့အမေ ကျောကို ပြန်သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ နွယ်က တော်တော်လေး ကြာအောင် ကစ်ဆင် ဆွဲ ပြီးမှ ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ပြီး။

“ကဲ ခုတော့ ယုံသွားပလား”

ဟု မေးလိုက်သည်။ မောင်ဇော်က ရှက်ပြုံးကလေးပဲ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ နွယ်က သူ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို စဖြုတ်တော့၊အလန့်တကြား၊

“မာ…မီ”

လို့ အော်ပြီး ကျွန်တော့် ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ နွယ်က ၊

“အော် သားရဲ့ ဒက်ဒီလား၊ စိတ်မပူနဲ့ သူက ကြည့်ချင်နေတာ”

လို့ ပြောရင်း ချွတ်လိုက်တာ မောင်ဇော့် ကြယ်သီးအကုန်ပြုတ်သွားရော၊ နွယ်က မောင်ဇော့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို သူမ လျှာနဲ့ တို့ပြီး လျှက်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ မောင်ဇော့် ကို မျက်လုံးချင်း စေ့စေ့ ကြည့်ကာ။

“မာမီ့ ကို လိုးစမ်းသား”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ မောင်ဇော် လည်း စိတ်တွေ ထနေပြီလေ။

“အိုး မာမီ..”

လို့ပဲ ပြောနိုင်တယ်။ နွယ်က သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး အနီးနားက ကပြင်ကျယ်ကျယ်လေး ရှိရာကို ခေါ် သွားတယ်။ မောင်ဇော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက မောင်ဇော့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်၊ မောင်ဇော့် လီးက ထောင်မတ်နေပြီ၊ နွယ်က သူမ နူတ်ခမ်း အစုံကို ဟပြီး လီးတန်ကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ညက မှောင်နေပေမဲ့ ကရဝိတ်က မီးရောင်တွေကြောင့် နွယ့် ရဲ့ ဆက်ဆီ နူတ်ခမ်းအစုံထဲကို သားရဲ့ လီး ဝင်ထွက်နေတာကို မြင်နေရတယ်။ မောင်ဇော်က မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လို့ အသံတိုးတိုးလေး နဲ့ ငြီးနေတယ်။

နွယ့် ပါးစပ်ထဲ ကို မောင်ဇော့် လီးကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးထိ ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ မောင်ဇော့် ဂွေးဥနှစ်လုံး က နွယ့် မေးစေ့ကိုတောင် ထိမိနေပြီ။ မောင်ဇော့် လီး က ပြီးချင်လာတဲ့ အခြေအနေကို သိလို့ ထင်တယ် နွယ်က လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲ ချွတ်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က သူ့အမေ ကို နားမလည်သလို ငုံ့ကြည့်တယ်။

နွယ်က ပြုံးပြီးမောင်ဇော့်ကို ဆွဲချပြီး သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်စေတယ်၊ မောင်ဇော့် နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး ကြမ်းပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲစေလိုက်တယ်။

ကျွန်တော် လည်း အသည်း တထိတ်ထိတ် နဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတယ်။ ဒီနေရာက တကယ်သာ နေ့ဘက်ဆိုရင် လူတွေ သွားလာလှုပ်ရှားနေကြတဲ့ နေရာလေ၊ အခုရော လူမလားဘူးလို့ ပြောလို့ ရမလား၊ ဟိုဟို ဒီဒီ ခေါင်းကို လှည့်ပတ်တော့ ကြည့်လိုက်တယ်၊ ဘယ်သူမှ တော့ မရှိပါဘူး။ နွယ် ကတော့ ဂရုစိုက်ပုံမရပါဘူး။
နွယ်က သူမ ဒရက်စ် ဇာအမဲ‌ရောင်ကို ခါးပေါ် လှန်တင်လိုက်တယ်။ မီးရောင်အောက်မှာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက ဖွေးပြီးထွက်လာတယ်၊ နွယ်တယောက် ကားပေါ် မှာ ချွတ်ခဲ့တဲ့ ပင်တီကို ပြန်မဝတ်လာဘူးကိုး။ ပက်လက်လှန်ပြီး လီးကြီး အလံတိုင်လို ထောင်နေတဲ့ သူမ သားဖြစ်သူပေါ် မှာ ဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင် ပြီး လီးကို လက်နဲ့ ထိန်းလို့ စောက်ဖုတ်ဝတေ့ပေးလိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က တော့ သူ့အမေကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတယ်။ မောင်ဇော့် လီးက စောက်ရည်တွေ တအားရွဲနေတဲ့ သူ့အမေ စောက်ပတ်ထဲ ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်သွားခဲ့တယ်။

“အား သား ဇော်လေးရယ် သားလီးကို အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ”

နွယ်က မောင်ဇော့် မျက်နှာ ဘေးတချက်တချက်မှာ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်လို့ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး လိုးတော့တယ်။ ကရဝိတ် ဘက်က ဖြာကျလာတဲ့ မီးရောက်နဲ့ နွယ့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးရယ် ၊ နွယ့် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ထွက်နေတဲ့ မောင်ဇော့် လီးရယ်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်လို့ ကျွန်တော်တို့ သား မောင်ဇော်ထက် အများကြီး ကြီးပြီး တုတ်ရှည်တဲ့ ကျွန်တော့် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ မာတောင်နေတဲ့ ကျွန်‌တော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေမိတော့တယ်။ နွယ့် အသံက အကျယ်ကြီးနဲ့ ငြီးငြူနေတာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညအချိန်မို့ တော်တော်ဝေးဝေး ကတောင် ကြားရမှာ သေခြာတယ်။

“သား မာမီ့ နို့တွေကို စို့ကွာ”

မောင်ဇော်က လည်း အထူးမပြောရပါဘူ။ သူ့မျက်နှာပေါ် မိုးနေတဲ့ နွယ့် ဒရက် အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီး တန်းလန်းတွဲကျ နေတဲ့ နို့တွေကို အောက်ကနေ မော့ စို့နေပါတယ်။

“အိုး မာမီ ပြီးတော့မယ်….အီးးးးး”

နွယ် ဘယ်လောက်တောင် ထန်နေသလဲ ဆို သိပ်တောင်မကြာလိုက်ပါဘူး။ သူ့သား လီးပေါ် မှာ ဆောင့်ဆောင့် ချရင်းက အော်ဟစ် ရင်း ပြီးသွားတယ်။ မောင်ဇော် လည်း အတူတူပါပဲ၊

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ပြီး ပြီးသွားတော့ ကျွန်တော့် သား ဖြစ်သူက ကျွန်တော့် မိန်းမ စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လရည်တွေ ပန်းသွင်းနေတဲ့ အချိန်၊ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့် လရည်တွေ ကန်တော်ကြီး ရေပြင်ထဲကို ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်မိပါတော့တယ်။
အားလုံး အရှိန်ကျသွားတော့ ဘောင်းဘီခြေကျင်းဝတ်ကျလို့ လီးတန်းလန်း နဲ့ ကျွန်တော့် ကို သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်က ဖက်ထားရင်း ကြည့်နေကာ ရီမောလိုက် ကြသလို ကျွန်တော်လည်း ရီလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဆွဲတင် ကြယ်သီးတွေ ပြန်တတ်လိုက်ပါတယ်။ သူတို့လည်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့သုံး‌ ယောက် ကားဆီကို လမ်းလျှောက်ပြန်လာကြပါတယ်။ ကားနား ရောက်တော့ မောင်ဇော်က ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး၊

“မာမီ”

လို့ ပြုံးပြီး ခေါ် လိုက်ပါတယ်။ နွယ်က လည်း ရပ်ပြီးတော့ သူဘာများ ပြောမလဲ လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က ရုပ်တရက် ဆိုသလို နွယ့် ကို ပွေ့ချီ ပြီး မလိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက်မို့ နွယ်က အီးကနဲအော်လိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ မှ တခစ်ခစ် ရီရင်း၊

“ငါ့သား လည်း အရွယ်ရောက်လာပြီပဲ၊ သူက သူ့စော်ကို ပွေ့ချီချင်နေပြီ”

လို့ပြောလိုက်ပါတယ်၊ မောင်ဇော်ကလည်း ၊

“ဒါပေါ့ ”

လို့ ပြုံးရင်း နွယ့် မျက်နာကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကားဆီကို သူ့အမေချီပြီးခေါ် လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ရောက်တော့ မနက် သုံးနာရီ ထိုးနေပြီ။
ဒီည ကျွန်တော် ပလန်လုပ်ထားတာတွေ အကုန် အဆင်ပြေပြေ အောင်မြင်သွားခဲ့တာကို အရမ်းကို ဝမ်းသာနေမိတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ နွယ့် ကို လိုးချင်လွန်းလို့ လီးကလည်း အရမ်းတောင်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမကတော့ တခြား အကြံအစည် ရှိနေခဲ့တယ်။

“ဒီည ကျမ တော့ ကျမ ချစ်ချစ်လေး နဲ့ အိပ်မယ်”

လို့ အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်၊ မောင်ဇော်ရော ကျွန်တော်ပါ အံ့အားသင့် သွားကြတယ်။

“ဘာ”

မောင်ဇော် က ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေပေမဲ့၊ နွယ့် မျက်နှာက တော့ အပိုးမကျိုး ပြောင်စပ်စပ် ဖြစ်နေတယ်။

“အင်း ရှင်းရှင်းပဲ ပြောရရင်တော့ အခုက စပြီး ကျမ တော့ ကျမ သား နဲ့ပဲ အိပ်တော့မယ်”

လို့ ထပ်ပြောလိုက်တယ်။ သူ့ကို ကြောင်ကြည့်နေတဲ့မောင်ဇော့် ကို လှမ်းကြည့်ပြီး၊

“အင်း သူ ကလည်း အိပ်စေချင်မှပါလေ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ မောင်ဇော်ကလည်း၊

“အာ သား ကတော့ အချိန်မရွေးပေါ့ မာမီ၊ဒါပေမဲ့ ဒက်ဒီကရော”

“သူ့အတွက် စိတ်မပူနဲ့ မာမီ အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးလိုက်မယ်၊ သား အခန်းကို သွားနှင့်တော့၊ ခနနေ မာမီ လိုက်လာခဲ့မယ်”

“ဟုတ် မာမီ၊ ဂွတ်နိုက် ဒက်”

“ဂွတ်နိုက် သား”

အခန်း ၁၂။

ကျွန်တော်က နူတ်သာ ဆက်လိုက်ရတယ် ငူတူတူ နဲ့ မတ်တတ်ရပ်လျှက်သား။ မောင်ဇော် သူ့အခန်းထဲ လည်းဝင်သွားရော နွယ်က ကျွန်တော့် ဘက်လှည့်ပြီး၊ မျက်နှာက စိုးရိမ်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ၊

“ကို ခု နွယ် လုပ်နေတာကို စိတ်မရှိဘူး မဟုတ်လား၊ နွယ်က ကို ကြိုက်မယ်ထင်လို့ လုပ်နေတာ”

ပြောလိုက်လို့ ကျွန်တော်က ပြုံးပြီး၊

“အာ နွယ် ကလည်း စိတ်မပူနဲ့၊ ကို သဘောကျတယ်၊ ကိုယ်တခါမှ အဲလောက် ဖီးမလာဖူးဘူး၊ ထန်လည်းတအားထန်လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ သူနဲ့ ညသွားအိပ်မှာလဲလို့”

“အင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုက မနာလိုဖြစ်နေတာလား”

“ဟင့်အင်း လုံးဝ ကို မဖြစ်တာ၊ ကို က သိချင်တာတခုပဲ”

“ကို ပဲ စခဲ့တာလေ၊ ကို ကပဲ နွယ်တို့ သားကို အမြင်တမျိုး နဲ့ မြင်အောင် ဖန်တီးပေးတာကိုး၊ နွယ် တော့ သားကို ချစ်မိ သွားပြီ ထင်တယ်”

“တကယ်… အမေ တိုင်းကတော့ သူတို့ သားတွေကို ချစ်သလို နွယ်လည်း သားကို ချစ်တယ်ဆိုတာကိုတော့ သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခု က မတူဘူးလေ”

“ဟုတ်တယ် နွယ်က သူ့ကို အမေတယောက်အနေနဲ့ ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မိန်းမ တယောက်အနေနဲ့ ချစ်မိသွားတာ”

“ဪ”

“အင်း ဒါပေမဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့ နွယ်က ကို့ ကိုလည်း ချစ်ပါတယ်”

နွယ်က ပြောရင်းက ကျွန်တော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းလိုက်ပြီး သူမ မျက်နှာကို ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ အပ်ပြီး ကျောကို လာဖက်တွယ်လိုက်တယ်။

“ကို က စိတ်မပူပါဘူး၊ လူ ကတအားထန် နေတာတခုပဲ အဟီး”

ကျွန်တော် ပြောလိုက်တာ တကယ့် အမှန်တရားပါပဲ၊ နွယ်က သူမ သားနဲ့ ချစ်နေမိပြီ ဆိုတာပြောတော့ ကျွန်တော့် လီးက တုံခါ ပြီး မာတောင်တက်လာတယ်။

“သေခြာရဲ့လား ကို၊ နွယ်တော့ ကို့ ကို စိတ်မကောင်း မဖြစ်စေချင်ဘူး”

“သေခြာပါတယ် နွယ်”

ကျွန်တော်က ပြုံးလိုက်ပြီး၊

“ဒါပေမဲ့ နွယ့် ကိုယ်ကိုတော့ ကိုယ်လည်း ရှယ်ယာ အနေနဲ့ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်တော့ ရသင့်တယ်မဟုတ်လား”

“လူဇိုး”

နွယ်က ချစ်စရာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်၊ ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲကို ခေါ် သွားတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အိပ်ခန်းထဲက ကုလားထိုင်တခုမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို သူမရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်း လိုက်တယ်။ သူမ ရဲ့ ပေါင်လည်လောက်သာ ရှိတဲ့ ဇာအပါး အင်္ကျီအနက် ကို အနားက ဆွဲပြီး ခါးထိ လန်တင်လိုက်တယ်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားလို့ ဖင်ကို ကုလားထိုင်အစွန်းလျောထိုင်လိုက်ပြီး၊

“စောက်ဖုတ် ရက်ပေး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း နှစ်ခါပြောစရာမလို၊ မျက်နှာကို နွယ့်ပေါင်ကြား အပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုံးရက်လိုက်တယ်။ နွယ့်စောက်ဖုတ်က မောင်ဇော့် လရည်တွေနဲ့ သူမ စောက်ရည်တွေ အိုင်နေတုံးပဲ၊ လရည်နဲ့ စောက်ရည် ရောနေတဲ့ အနံ့လည်းရတယ်။ နွယ်က လည်း သိတယ်လေ။

“ဘယ်လိုနေလဲ ကြိုက်တယ်မလား၊ မောင်ဇော့် လရည်က အရမ်း အရသာရှိတာ နွယ်က စုပ်ပြီးပြီလေ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ နွယ်က သူမ ပြောလိုက်တဲ့စကားတွေက ကျွန်တော့် ကို ပိုပြီး ဖီးတက်စေမယ်ဆိုတာလည်း သိနေပြီ၊ ကျွန်တော်က လျှာကို ထုတ်နိုင်သလောက် ထုတ်ပြီး နွယ့် စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ နွယ်ကလည်း ကျွန်တော့် ခေါင်းကို သူမ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လည်း ဖြဲကားပေးတယ်။

“အိုး…ကို…ရက်ရက်…နွယ့် စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်းပေးစမ်းပါ၊ နွယ်တို့ သားအတွက်…အင်းးးးးးး”

သူမ ဖင်ကြီးကို လည်း ကြွကြွ ပေးတယ်၊ ကျွန်တော်က စောက်ရည်တွေရော စောက်စေ့ လေးပါ စုပ်ပြစ်လိုက်တယ်၊ နွယ့် ကိုယ်ခန္ဓာလေး တုံတက်သွားပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းကို တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။

“နိုးးးးးး နွယ် မပြီးချင်သေးဘူး”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ နွယ်ရယ်”

“နွယ့် သား အတွက် ချန်ထားရမယ်လေ”

“အွန်း နွယ် ကြည့်ရတာ တကယ့်ကို အလေးအနက် ဖြစ်နေပါလားနော်”

ကျွန်တော့် မျက်နှာ အပြုံးပန်းပွင့်လာခဲ့တယ်၊ တကယ်ပဲ ကျွန်တော့် မိန်းမ က ကျွန်တော်တို့ သားကို တကယ် ကို ခိုက်သွားပလား။

“အိုကေ၊ အာ့တာက တော့ နွယ့် သဘောပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ကိုယ်က တော့ ပြီးချင်တယ်”

“အင်း နွယ် လီးစုပ်ပေးရမလား”

“ဟင့်အင်း နွယ့် ကျောပေါ် မှာ ပြီးချင်တယ်၊ မွေ့ယာ ပေါ် မှာ မှောက်ပေး”

နွယ်က ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုင်ရာမှ ထလို့ သူမ ဒရက်စ်ကို ဂျိုင်းအထိ လှန်တင်ပြီး မွေ့ယာ ပေါ် မှာ မှောက်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီ အတွင်းခံကို ချွတ်ချပြီး နွယ့် အပေါ် မှောက်ရက် ထပ်လိုက်တယ်။ လီးကို နွယ့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားညှပ်ပြီး လီးကို ပွတ် လိုးတယ်။ နွယ်က အောက်က ငြိမ်ငြိမ်လေး နေတယ်။ ကျွန်တော် က နွယ့်ဖင်ကြားကို လီးအမြှေင်းလိုက်တင်ပြီး ပွတ်လိုးနေတယ်၊

“ကို မပြီးသေးဘူးလား”

“ဟင့်အင်း”

“မြန်မြန်လုပ်လေ”

“ဟာ နွယ်က လည်း နွယ့်သား လိုးတာကို သွား ခံချင်နေတာ မလား”

“အင်းပေါ့၊ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးထည့်လိုးတာ ခံချင်နေပြီ”

“အီးးးးးးး အိုးးးး”

ကျွန်တော့် ပါးစပ်က ငြီးသံတောင်ထွက်သွားတယ်၊ လီးက တဆတ်ဆတ်တုံနေပြီ၊

“ကောင်မ ကိုယ့်သား ကိုယ်လိုးမ”

“ဟုတ်တယ် ကျမ ကိုယ့်သား ကိုယ်လိုးတယ်၊ ကိုယ့်သား နဲ့ လိုးရတာကို ကြိုက်တယ်”

နွယ်က ကျွန်တော့်ကို မီးလောင်ရာလေပင့် စကားတွေ တမင်ပြောလာတယ်။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုစကားတွေ ကြိုက်သလဲ ဆိုတာသိလို့ ရွေးပြောနေသလိုပဲ၊

“မောင်‌ဇော့် လီးကို စုပ်ရတာ ကြိုက်တယ်၊ ကျမ သူ့ လရည်တွေကို သောက်ချင်တယ်”

“ဟာ…အီးးးးးး…အူးးးး”

နွယ့် အပြောတွေကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ဖီးအရမ်းတက်လာတယ်။ လီးတန်တချောင်းလုံးလည်းယားပြီး နွဘ့် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားကို တအားပွတ်လိုးနေမိတယ်၊ နွယ်က လည်း သူမ ဖင်ကြီးတွေကို အလိုက်သင့် ကော့ကော့ ပေးလာတယ်။ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး နောက်ဆုံးတော့ လရည်တွေ နွယ့် ဖင်လုံးကြီးတွေ ကျောတွေ ပေါင်လုံးတွေပေါ် ကို ပန်းထွက်ကျကုန်တယ်။

“အာ့ ……ထွက်ကုန်ပြီ….အီးးးး”

လရည်တွေ ကုန်အောင် ညှစ်ချပြီးတော့မှ နွယ့် ဘေး အိပ်ယာပေါ် လိမ့်ချလှဲလိုက်ပြီး အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရူရတော့တယ်။ ကျွန်တော့် မျက်နှာပေါ့မှာတော့ ရူးနှမ်းတဲ့ အပြုံးလို့ ပြောမလား၊ စိတ်ကျေနပ် အားရသွားတဲ့ အပြုံးခေါ် မလား၊ ပြုံးတော့ ပြုံးနေမိတယ်။

နွယ်က ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊ ကျွန်တော်က တော့ ဒီနေ့ ညနေကတည်းကစခဲ့တဲ့ အဖြစ် အပျက်တွေကို ပြန်စဥ်းစားရင်းက ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်နေမိတယ်။ နွယ်က ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ညဝတ် ဂါဝန်လေးနဲ့ ဖြစ်နေပြီ၊ သူမ သားအခန်းကို သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ။ နွယ်က ကျွန်တော့် ကို ပြုံးကြည့်ရင်း၊

“နွယ် သားအခန်းကို သွားတော့မယ်”

လို့ပြောတယ်၊ ကျွန်တော်ကလည်း မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြရင်း၊

“မဟုတ်တာတွေ သွားမလုပ်နဲ့နော် ”

လို့ နောက်လိုက်တယ်၊ နွယ်ကလည်း၊

“ကျမ ကတော့ မဟုတ်တာတွေပဲ လုပ်ဖြစ်မယ်ထင်တာပဲ”

ဟု ပြန်ပြောတယ်။ ပြီးမှ၊

“အိုကေ လင်ကြီးရေ၊ ကျမ ချစ်သူ လေးစောင့် နေတာ လည်ပင်းရှည်နေလောက်ပြီ၊ သွားတော့မယ်၊ ဂွတ်နိုက်နော်”

“အိုကေ၊ ဂွတ်နိုက်”

နွယ်က ကျွန်တော့် ပါးပြင်ကို ရွတ်ကနဲ တချက် ဖွဖွ‌လေးနမ်းလိုက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့တယ်။
ယခုအခန်းမှ စလို့ မူရင်း ဇာတ်လမ်းကနေ လမ်းခွဲပြီး ကျနော်ရေးချင်တာရေးပါတော့မယ်။ မကောင်းဘူးဆိုရင် ကျနော့်ကိုသာ ဆဲပါတော့။

အခန်း ၁၃။

ကျွန်တော် ဘယ်လို မှ အိပ်မပျော် ဘူး။ စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလု နဲ့ ဘာတွေများလုပ်နေကြမလဲ ချောင်းကြည့်ချင် နေတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ကထွက်ပြီး အပြင်လျှောက်လမ်းကလေး ကို ထွက်လိုက်တော့ သူတို့ အခန်းထဲ က အသံက အကျယ်ကြီးကြားနေရတယ်။ ကျွန်တော့် အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ထားလိုက်ရင် ကျွန်တော့်ကုတင် ပေါ်က တောင်ကြားရနိုင်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ပဲ ကျွန်တော့် အခန်းတံခါးကို ဟထားလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အသံကို ကျွန်တော့် ကို ဘယ်လို မှ အိပ်လို့ ရနိုင်ပါဘူး။ တကယ့် ညားကာစ လင်မယား အသစ် စက်စက် လိုပဲ လိုးသံ ငြီးသံ တွေက နားလိုက် ပေါ် လိုက် နဲ့ ကို နေပါတယ်။ ကျွန်တော် အံ့သြမိတာ ကတော့ နွယ်ပါပဲ၊ ကျွန်တော်နဲ့ ဆို တည ကို တခါထက် ပိုလုပ်လို့ မရတာ ခုတော့ မအိပ်မနေ ကို အလိုးခံနေ တော့တာပါလား။ မနက်အာရုံတက်ချိန်အထိ သူတို့ လိုးနေကြတာ မပြီးနိုင်ဘူး။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်တောင် ဂွင်းထုပြစ်တာ နှစ်ခါပြီးသွားတော့ မောပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့တော့တယ်။

ကျွန်တော့် ဆဲလ်ဖုံးက အဆက်မပြတ်မြည်သံကြောင့် ကျွန်တော် လန့်နိုးလာခဲ့တယ်။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့၊ နေ့လည် ၁၂ နာရီထိုးနေပြီ။ ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ တဖက်က ယောက်ခမကြီး အသံကြားလိုက်ရတယ်။

“မောင်အောင်ထွန်ုးကျော်လား ”

“ဟုတ်ကဲ့ အမေ”

ကျွန်တော်က ယောက်ခမကြီးကို အမေလို့ပဲခေါ် တယ်။ ခုမှ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ ဟိုက် ဒီနေ့ ခရစ်စမတ်နေ့၊ ယောက်ခမကြီး လာမယ်ပြောထားတာ၊သွားကြိုဖို့မေ့နေတယ်။ သေရော၊

“မင်းတို့ လာနေပြီလား အမေ ကားဂိတ်မှာ ရောက်နေပြီ။ ကားက ဒီနေ့ လမ်းရှင်းလို့ ထင်တယ် စောရောက်လာလို့”

“ဟုတ်ကဲ့ အမေ ကျွန်တော်လာနေပြီ လမ်းမှာ ကားတွေ ကျပ်နေလို့”

“အေးအေး ဖြည်းဖြည်းမောင်း အမေ ဂိတ်က လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေမယ်”

ကျွန်တော်လည်း ဖုံးချလိုက်ပြီး အဝတ်အစား ကမန်းကတန်း လဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စဥ်းစား မိတယ် တော်ကြာ ယောက်ခမကြီး ရောက်လာပြီး နွယ် သူ့သား အခန်းထဲ အိပ်နေတာ တွေ့သွားရင် မိုးမီးလောင်ကုန်မယ်။ နွယ်တို့ ဘယ်အချိန်မှ အိပ်ကြလည်းမသိဘူး၊ မတတ်နိုင်ဘူး။ နိုးရတော့မှာပဲ ဆိုပြီး တံခါး သွားခေါက်လိုက်တယ်။

“ဒုန်းဒုန်း..နွယ်..မောင်ဇော်..ဒီနေ့ အမေဖူး လာမယ်လေ..ထထ”

သူတို့ တံခါးက ဂလန့်ချမထားတော့ တွန်းလိုက်တာပွင့်သွားတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဖက်အိပ်နေကြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကုတင်နားကပ်သွားပြီး နွယ့်ပုခုံးကို လှုပ်နိုးလိုက်တယ်။

“နွယ်..ဒီနေ့ နွယ့် မေမေ လာမယ်လေ ခု ကားဂိတ်ရောက်နေပြီ ကို သွားကြိုတော့မလို့”

နွယ်က အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ နိုးလာပြီး၊

“ဟင် ဟုတ်သားပဲ၊ နွယ်ခေါင်းတွေ မူးနေတယ် အရမ်းအိပ်ချင်နေလို့ ကို ပဲ သွားကြိုလိုက်ပါလား”

“အင်း ရတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ အမေဖူး ရောက်လာချိန် နွယ့်ကို သားအခန်းမှာ တွေ့လို့ မဖြစ်ဘူးလေ”

“အင်း”

အဲဒါတော့ သဘောပေါက်ပုံရတယ်၊ ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲလို့ ထဖို့ ကြိုးစားတယ်၊ ကျွန်တော်လည်း နွယ့် လက်ကို ဆွဲထူပြီး ဒီအတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပဲ ကျွန်တော်တို့ အခန်းကို ခေါ် လာပြီး ကုတင်ပေါ် တင် စောင်ခြုံပေးလိုက်တယ်။ နွယ် ချက်ခြင်းပဲ အိပ်ပျော်သွား တယ်၊

…………….

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ယောက်ခမကြီးကို လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ တွေ့တယ်၊ သူ့ကို လှမ်းနူတ်ဆက်ပြီး သူ့အထုပ်အပိုး တွေ ကျွန်တော့် ကားပေါ် တင် လို့ အိမ်ကို ပြန်မောင်းလာခဲ့တယ်။

ကျွန်တော့် ယောက်ခထီးကြီးက ဆုံးသွားတာ ငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။ ယောက်ခမကြီးက သူ့သမီး အငယ် နဲ့ သူတို့ မြိုံလေးမှာ ပဲ နေတယ်။ နွယ့်ဆီကိုတော့ အခါကြီးရက်ကြီးပိတ်ရက် တွေ ခရစ်စမတ်တွေလိုမျိုး ရက်တွေမှာပဲ ခနတဖြုတ်လာနေလေ့ရှိတယ်။ ယောက်ခမကြီးက အသားအရမ်းအဖြူကြီးမဟုတ်၊ အသားလတ်တယ်၊ မျက်နာဝိုင်းဝိုင်း နဲ့ နွယ်က သူ့အမေ ဆီက ရတာနေမယ်၊ ဘော်ဒီက တော့ အရွယ်‌လေး ရလာလို့ နည်းနည်း ဖိုင့်တယ်ခေါ် ရမလား၊ ဖင်ကြီးကတော့ အကြီးကြီး ဆိုတော့ ခါးကသေးတယ်လို့ ထင်ရတယ်။ နို့ကြီးတွေ ကတော့ နည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး။ နွယ်က အဲဒီ ဖက်မှာတော့ အဲလောက်မကြီးဘူး။

နွယ်ရောလို့ ကျွန်တော့်ကို မေးတော့ ညက နေမကောင်းချင်လို့ မနက်မထနိုင်ဘူး အိပ်နေတုံးလို့ ပြောလိုက်ရတယ်။

ကျွန်တော်တို့ အိမ်ရောက်တဲ့ အထိကို သူတို့သားအမိ က မနိူးကြသေးဘူး။ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်အိပ်နေကြလို့ သာတော်တော့တယ်။ ယောက်ခမကြီးကို သူလာရင် အိပ်နေကြ အခန်းမှာပဲ နေရာချပေးလိုက်တယ်။ နောက်ကျတော့လည်း နွယ်တို့ နိုးလာကြပြီး စားဖို့ သောက်ဖို့ ချက်ပြုတ်ကြတယ်။ ညအတွက် ယောက်ခမကြီး လည်း ရှိတာမို့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ချက်ပြုတ်နေတယ်။

ညနေစာ စားကြသောက်ကြတော့ ယောက်ခမကြီး ရှေ့မှာ ဆိုတော့ မိန်းမ နဲ့ သားနဲ့ က ပုံမှန်သားအမိ လို နေကြပေမဲ့ သူတို့ အကြည့်တွေက တယောက်ကို တယောက် သမီးရီးစား နှစ်ယောက် လူကြီးတွေ ‌ရှေ့ မှာ ခိုးကြည့်နေကြသလိုပဲ။ မျက်လုံးတွေ ထဲမှာ အချစ်ရိပ်တွေ၊ ရမက်တွေနဲ့ ရှက်သန်းနေကြတယ်။

ညဘက် အိပ်ယာဝင်တော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ နွယ်က ကျွန်တော့် ကို အံ့အားသင့်စေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ပြောလာခဲ့တယ်။ သူမ အနေနဲ့ သူမ သားကို မိန်းမတယောက်က ယောက်ျား တယောက်ကို ချစ်တဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ ချစ်သွားမိပြီ ဖြစ်ကြောင်း၊ ဖြစ်နိုင်ရင် လက်ထပ်ပြီး တောင်ယူချင်သည့်အကြောင်း၊ မောင်ဇော် ကလည်း သူမ အပေါ် ထိုကဲ့ သို့ ဖြစ်နေကြောင်း ပြောလေသည်။

ကျွန်တော်က နွယ်ပြောပြနေသည် ကို နားထောင်ပြီး လီးတောင်လာသဖြင့် သူမကို ဖက် ကာ နမ်းဖို့ ကြိုးစား တော့ အတင်းရုန်းဖယ်ပြီး၊ သူမ ကို ခွင့်လွတ်ဖို့ပြောလာသည်။ သူမ အနေဖြင့် မောင်ဇော့်ကို လင်တယောက်အနေဖြင့် သဘောထားသွားတော့မှာမို့ သူ့ကွယ်ရာမှာ သစ္စာ မဖေါက်ချင် တော့ကြောင်း၊ ပြောသဖြင့် ကျွန်တော့်မှာ ရီရအခက် ငိုရအခက် ဖြစ်ရလေသည်။ တကယ့်လင်ကို တော့ သစ္စာဖေါက်ပြီး၊ သား နဲ့ ဖြစ်။ သား နဲ့ကျတော့ ဥပဒေအရ လင်မဟုတ်ပဲ သူမ က သစ္စာရှိနေပြန်ပါပြီ။

နွယ်က ကျွန်တော့် ပါးကို တချက် ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရင်း။

“ကို နွယ် မောင် နဲ့ သွားအိပ်တော့မယ်နော်”

အင်.. သူ့သားကို အခုတော့ မောင် တောင် ဖြစ်နေပါရော့လား၊

“ဖြစ်ပါ့ မလား နွယ်၊ အမေဖူး အိမ်မှာ ရှိနေတုံးကို ၊ မတော်တဆ သူတွေ့သွားရင် မကောင်းဘူးထင်တယ်”

“ခုလောက်ဆို သူအိပ်နေလောက်ပါပြီ ကိုရဲ့၊ မောင်တယောက် ခုဆို လည်ပင်းရှည်နေလောက်ပြီ”

‘အင်း နွယ့် သဘောပါပဲ”

ကျွန်တော် လည်း ကိုယ်မနိုင်တော့တဲ့ ကိစ္စ ဆိုတော့ တားလို့ လည်းမထူးမဲ့ အတူတူ လွှတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ နွယ်ထွက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲရင်းက သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ချစ်ပွဲဝင်နေကြမှာ တွေးရင်း လီးက တောင်လာတော့ ပုဆိုးကို ဖြည်ပြီး လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဂွင်းစထုနေမိတယ်။

“ဒေါက်..ဒေါက်”

ရုတ်တရက် အခန်းတံခါး ခေါက်သံကြောင့် လန့်သွားတယ်။ နွယ် ဆိုရင် သူမ ထွက်သွားတုန်းက တံခါးကို ပြန်ပဲ စေ့ထားခဲ့တာ၊ သူမပြန်လာရင် ပြန်ဝင်လို့ ရအောင် ကျွန်တော်က လည်း ဂလန့်မချထားဘူးဆိုတော့၊

ကုတင်ပေါ် က ဆင်း လုံခြည်ကို ဖြစ်သလို ဝတ်ပြီး တံခါးဝဆီသွားလို့ တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ယောက်ခမကြီး အမေဖူး ဝင်လာတယ်။ ညအိပ်ရင်ဝတ်ဖို့ ပုခုံးကနေ ခြေသလုံးထိ တဆက်တည်းအရှည်၊ အမဲအောက်ခံ အပေါ် က အဖြူရောက် ပန်းပွင့်တွေနဲ့ အသားပါးပါး ပျော့ပျော့ ဂါဝန်ကြီး ဝတ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်က တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာနဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်ချလာတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ညအိပ်ကာနီးမို့ ထင်တယ် အမေဖူး အောက်က ဘရာဝတ်မထားတော့ နို့ကြီးတွေက တုံခါ လှုပ်ရှားနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းကြီးနှစ်လုံးက ပိတ်စ အောက်က ချွန်ထွက်နေတယ်။
အမေဖူး ကကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်တယ်၊ သူမ ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော့် ကို မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ရင်း၊

“သမီး ဘယ်ကို သွားတယ် ဆိုတာ သားသိတယ်မဟုတ်လား”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ကျွန်တော်လည်း အိုးတိုးအတနဲ့ ၊

“ဟုတ်ကဲ့ နွယ် အိမ်သာ သွားတယ်ထင်တယ် ဘိုက်နာနေလို့ လို့ပြောတယ်”

“သား အမေဖူး ကို လိမ်မနေနဲ့ တော့၊ သမီး မြေးလေး အခန်းထဲဝင်သွားတာ အမေဖူး တွေ့လိုက်တယ်။ အမေဖူး ရောက်လာကတည်းက အမူအယာတွေကို သတိထားမိတယ်။ သမီး အကြောင်းလည်း သိပြီးသား ဆိုတော့ ရိပ်မိနေပြီ၊ သေခြာအောင် ည ဘက် စောင့်ကြည့်လိုက်တာ၊ ထင်တဲ့ အတိုင်း ဖြစ်နေပြီ။ ခုလို ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

“ဘာ…ဘယ်…လောက်ကြာပြီလဲ မေးတာလဲ အမေဖူး”

“သား က ပြောရမှာ ပါးစပ်က မထွက်ရင် အမေဖူးပဲ ပြောလိုက်တော့မယ်။ သမီး နဲ့ မြေးလေး နဲ့ ဖြစ်နေကြတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားပလဲ လို့မေးတာ”

“ဘာ..ဘ..ဖြစ်..ဖြစ်..”

ကျွန်တော့် ရဲ့ ထုံထုံအအ လုပ်နေတာကို ယောက်ခမကြီး စိတ်မရှည်တော့ပါ။

“ဟယ်..သူတို့ လိုးနေကြတာကို ပြောတာဟဲ့၊ သားရဲ့ မိန်းမ နဲ့ သားရဲ့ သား နဲ့ လိုးနေကြတာကို ပြောတာ”

ယောက်ခမကြီး ရဲ့ အပြောက ကျွန်တော့် မျက်နှာကို သွေးဆုတ် သွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ လက်ဖျားတွေတောင် အေးစက်သွားတယ်။ သွားပါပြီပေ့ါ၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ လည်း ထူးဆန်းသွား တယ်။ ယောက်ခမကြီးက ဘယ်လို သိသွားရတာလဲ၊ သူမ ဒီအိမ် ရောက်လာတာမှ ၂၄ နာရီတောင် မပြည့်သေးဘူး။ သူမ ကအဲလို အတိအကျကြီးပြောနေမှတော့ ကျွန်တော် ဖုံးကွယ်လို့ မရတော့ဘူး ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။

“မနေ့ ည ကမှ ပါ အမေဖူး”

ကျွန်တော်က ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး မပွင့်တပွင့်နဲ့ ဖြေလိုက်တယ်။

“လာ ဒီမှာ ထိုင်ပါဦး အကျိုးအကြောင်း ပြောပြစမ်းပါဦး”

ယောက်ခမကြီး က ကုတင်စောင်း သူမ ထိုင်နေတဲ့ ဘေးကို လက်ပုတ်ပြပြီး ခေါ် လိုက်လို့ ကျွန်တော်လည်း သွားထိုင်လိုက်တယ်။ ယောက်ခမကြီး ဆီက သင်းပျံ့တဲ့ ရေမွှေးအနံ့ ရနေတယ်။ ယောက်ခမကြီးကို သား မောင်ဇော် ရဲ့ ဖန်တက်စီ ကို အမှတ်တမဲ့ ချက်ခန်းကနေ တွေ့ရာက စလို့ မနေ့ညက နွယ်နောက်ဆုံး ပြော ခဲ့တာအဆုံး ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောနေတုံးပဲ ယောက်ခမကြီး က ကျွန်တော့် အပေါ် ဂရုဏာသက်တဲ့ ပုံနဲ့ ခေါင်းလေးကို ဆွဲပြီး သူမ ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားလို့ ကျွန်တော့် ဆံပင်တွေကြားထဲ သူမ လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်။

တချိန်ထဲမှာပဲ ကျွန်တော့် အနေနဲ့လည်း ဘရာဇီယာမဝတ်ထားလို့ အဝတ်ပါးကလေး တခုသာ ခြားနေတဲ့ ယောက်ခမကြီးရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ပါးအပ်နေမိတော့၊ သူမ နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ်ကြီး တွေ မာတောင်လာတာကို သတိထားမိပါတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်လည်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ရင်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကို မောင်ဇော့် နေရာမှာ ထားလို့၊ ယောက်ခမကြီးကို နွယ့်နေရာ အစားထိုးရင်းက လီးက တောင်လာခဲ့တယ်။ ဇာတ်လမ်းဆုံးတော့ ကျွန်တော့် ပါးစပ်တွေက ယောက်ခမကြီးနို့ တွေကို အင်္ကျီပေါ် ကပဲ စို့ပေးနေမိပြီလေ။
အခန်း ၁၄။

ယောက်ခမကြီး ကလည်း ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ပေးလာတယ်။ သူမ နို့တွေကို တိုက်ရိုက် စို့ဖို့က သူမဂါဝန် နောက်ကျောက ကြယ်သီးကို ဖြုတ်မှ ဖြစ်တာမို့ ကျွန်တော်သိုင်းဖက်ပြီး ဖြုတ်လိုက်တော့ ယောက်ခမကြီးကလည်း ပုခုံးပေါ် က အစနှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းကနေ လျောချ ပေးလိုက်တယ်။ ယောက်ခမကြီးရဲ့ ဘူးသီး ကို အလယ်က ဖြတ်ထားသလောက်ရှိတဲ့ နို့ကြီးတွေ ပေါ် လာတယ်။ နို့ကြီးတွေက ကြီးလွန်းလို့ အောက်ကို တော့ နည်းနည်း တွဲကျနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရုပ်မဆိုးဘူး အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ် နေတယ်။ နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကလည်း လက်မလောက်တုတ်ပြီး လက်မဝက်လောက် ရှည်မယ် ညိုညို ခဲခဲ ကြိးတွေ ၊ နို့သီးခေါင်းအောက်က နို့ခံ အရာကြီးကလည်း ကျပ်ပြားဝိုင်းထက်မက ကြီးမယ်။ နွယ်လည်း အဲလိုပဲ၊ ယောက်ခမကြီးဆီက အမွေဆက်ခံတာ နေမယ်။ ယောက်ခမကြီးရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်စို့နေမိတော့ ယောက်ခမကြီးလည်း တအင်းအင်း ငြီးလို့ သူမ လက်တွေက ကျွန်တော့် လီးကြီးဆီ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ ကျွန်တော့် ပုဆိုးကလည်း ဘယ်အချိန်ထဲက ပြေနေသလဲ မသိပေါင်ရင်း ရောက်နေပြီး လီးကြီးက ငုတ်တုတ် ထောင်နေပြီလေ။
ယောက်ခမကြီးက မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်လှဲလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း နို့တွေ စို့ရင်းက သူမ ကိုယ်ပေါ် ကို မှောက်ရက် ပါသွားတယ်။ ယောက်ခမကြီးက သူမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ထောင်ရင်း ကားပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့် ကိုယ်က အလိုလို သူမ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားတယ်။ သူမ က ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်လိုက်တော့ ဂါဝန်အနားက အလိုလို ပေါင်ရင်း ဆီးစပ်အထိ လှန်တက်သွားတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကိုလည်း သူမ လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး ဆွဲလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့် ရွေ့ပေးလိုက်တာ လီးထိပ်နဲ့ အရည်စွတ်စိုနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး တေ့မိတော့တာပါပဲ။

ကျွန်တော် လည်း နို့စို့နေရာကနေ မျက်နှာကို မော့ပြီး ယောက်ခမကြီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ယောက်ခမကြီးကလည်း ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်က လီးကို ယောက်ခမကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံထည့်ပြီး။

“မာမီ့ကို သား လိုးတော့မယ်နော်”

လို့ မောင်ဇော် က နွယ့် ကို ခေါ် သလို ခေါ်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ယောက်ခမကြီးက လည်း ပြုံးလို့၊

“အင်း”

လို့ပြောလိုက်တာနဲ့ လီးကြီးကို တချောင်းလုံးစုန်းစုန်းမြုပ်အောင် ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်မိတယ်။

“ဖလွတ်..စွတ်..ဖတ်”

“အ…ရှီးးးး ကျွတ်..စ်..”

ယောက်ခမကြီး မျက်နှာ ရှုံ့ မဲ့သွားတယ်။ ကျွန်တော်တောင် အံ့သြသွားတယ်။ ဟင် စောက်ပတ်က ကျပ်တုံးလားဟ ဆိုပြီး။

“အာ ဆောရီး နာသွားလား မာမီ”

“အင်း..ရတယ်၊ မာမီ ယောက်ျား နဲ့ အတူမနေဖြစ်တာကြာလှပြီလေ၊ ကိုဦး ဆုံးသွားပြီးကတည်းက”

ကိုဦးဆိုတာ သူမ ယောက်ျား ကျွန်တော့် ယောက်ခထီးကြီးလေ။ အင်း ဒါဆိုရင် ဒီစောက်ဖုတ်ထဲ လီးမဝင်တာ ငါးနှစ်လောက် ရှိပြီကိုး၊ ဒါကြောင့် အပျိုလေး ပြန်ဖြစ်နေတာ ပါလား။ ကျွန်တော်လည်း အဲဒါနဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ် ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်း နဲ့ အပျိုလေး လိုးသလို ချော့လိုးနေလိုက်တယ်။ ခနကြာတော့ ယောက်ခမကြီးကပဲ။

“ရပြီ သား ၊မြန်မြန်နဲ့ ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပေးတော့ မာမီ ခံနိုင်ပြီ”

လို့ ပြောလာလို့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်ပြီး တဖန်းဖန်း လိုးတော့တယ်။ မျက်စေ့ထဲမှာလည်း မောင်ဇော် တယောက် နွယ်ကို လိုးနေတာကို မြင်ယောင်နေမိတယ်။ ဆောင့်လိုး တဲ့ အချက်တိုင်းမှာ ယောက်ခမကြီးရဲ့ နို့ကြီးတွေက လည်း ကျောက်ကျောတုံးကြီးတွေလို တုံခါယမ်း နေတယ်။ ဒီအတိုင်း သူမ အပေါ် မှာ မှောက်ရက် ဆောင့်နေရတာ အားမရလို့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် မှာ ထမ်းတင် လိုးဖို့ကြံလိုက်တယ်။ အား ယောက်ခမကြီး ပေါင်လုံးတွေက နည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊အားရပါးရပဲ၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ဒူးခေါက်ကွေးကိုပဲပုခုံးပေါ် တင်လို့ ဆောင့်လိုးနေမိတော့တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အီစိမ့်ပြီး အရသာ ရှိလှတော့ ကျွန်တော်လည်း ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ လရည်တွေ ယောက်ခမကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ ပန်းထုတ်နေမိတော့တယ်။ ယောက်ခမကြီးစောက်ခေါင်းထဲက လည်း ကျွန်တော့် လီးကို ဆုပ်ဆုပ် ညှစ်ပေးနေလို့ သူမလည်း ပြီးသွားပြီလို့ ခန့်မှန်းလို့ရတယ်၊ လရည်တွေ ကုန်အောင်ပန်းထွက်သွားပြီးမှ ယောက်ခမကြီးကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး သူမ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်။

“ကောင်းလိုက်တာ မာမီရယ်”

“မာမီလည်းကောင်းတယ်သားရယ်”

တဲ့၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ခနမှေးပြီး နားနေကြမိတယ်။ ခနနေတော့မှ ကျွန်တော်က၊

“အမေဖူး ကို လည်းသား မေးစရာရှိတယ်”

ယောက်ခမကြီးက ပြုံးလိုက်တယ်။

“အမေဖူး ဘယ်လို ရိပ်မိသွားသလဲဆိုတာကိုလား”

“အင်း”

“သား လာကြိုတုံးက သမီး နေမကောင်းလို့ ဆိုတော့ တကယ်မှတ်လို့ အိမ်‌ရောက်တော့ သမီး လှုပ်ရှားချက်ပြုတ်နေတာ ကြည့်တော့လည်း နေမကောင်းတဲ့ သူနဲ့ တစက်ကလေးမှ မတူ။ နောက်အဲလို မျိုး နေကောင်းရဲ့ သားနဲ့ အမေ့ကို လာကြိုတဲ့ အခါ လိုက်မလာဘူး ဆိုတာ တခါမှ မရှိခဲ့ဖူးဘူး။ နောက်ပြီးတော့ သမီး နဲ့ မြေးကလေးတို့ တ‌ယောက် ကို တယောက် ကြည့်ကြတဲ့ အကြည့်တွေ တယောက်နဲ့ တယောက် မသိမသာ လူအလစ်မှာ ပြုံးပြ ကြတာ မျက်တောင် အချက်ပြတာတွေက လည်း ထူးဆန်းနေတယ်။ တခုခု တော့ ထူးနေပြီ ဆိုတာကို အမေဖူး သိလိုက်ပြီလေ”

“ဒါပေမဲ့ အမေ နဲ့ သားအရင်း နဲ့ ဖြစ်မယ်ဆိုတာ တော်ရုံလူက ဘယ်လိုတွေးမိမှာလဲလို့”

“အင်းပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အမေဖူး ကသိတယ်လေ၊ အင်းစက် ဆိုတာ သမီး နွယ် အတွက်က အဆန်းမှ မဟုတ်တာကို”

“ဟင်..ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“သမီး က အပျိုပေါက် အရွယ်မှာ ကတည်းက သူ့အဖေ၊ ကိုဦး နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ”

“ဟင်”

ကျွန်တော့် အဖို့ မယုံနိုင်လောက်စရာတွေပါလား။ ကျွန်တော့် ကို လုံးဝ အမှောင်ချထားခဲ့တဲ့ နွယ့် ပုံရိပ်၊ အခုမှ ကျွန်တော် သိရပြီ။

“အဲဒါနဲ့ ညဘက် မှာ စောစော အိပ်မလို နဲ့ ခနဝင်နေပြီး တံခါးကို စေ့ထားတာ၊ သားတို့ အခန်းက တံခါးဖွင့်သံကြားမှ တခါးကြားက အသာချောင်းကြည့်နေတာ သမီး တယောက်ထဲ မြေးလေး အခန်းထဲ ဝင်သွားတာ တွေ့တယ်။ တော်တော် နဲ့ ပြန်ထွက်မလာလို့ အခန်းတံခါးဝမှာ သွားပြီး နားထောင်လိုက်တယ်။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ အခန်းထဲ ကအသံတွေက မျက်စေ့ နဲ့ မြင်စရာ မလိုဘူး၊ အသံကြားတာနဲ့ကို အထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေပလဲ ဆိုတာ သိနေပြီ”

မနေ့ည ကတည်းက နွယ်တို့ ဘယ်လောက် အသံကျယ်သလဲ ဆိုတာ ကျွန်တော်က သိပြီးသား ဒီနေ့ တော့ အမေဖူး ရှိနေတော့ သူတို့ အသံတိုးနေတာ၊ ဒါပေမဲ့ တံခါးမှာ နားရွက်သွားကပ်နားထောင်လို့ကတော့ ကြားရမှာပဲ ဆိုတာ သေခြာတယ်။

“အင်း အမှန်တိုင်း ပြောရရင်တော့ ကျွန်တော် လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်လိုးနေတာကို ကြည့်ရင်း လီးတောင် စိတ်တွေ ထ နေခဲ့မိလို့ လွှတ်ပေးထားခဲ့တာ၊ နွယ် အဲလောက် စွဲလမ်းသွားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး”

“အင်း အမေဖူး လည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ကိုဦး တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ လိုးတာကို ကြည့်ရင် စိတ်ထ လို့ လွတ်ပေးထားရင်း က နောက်ဆုံးတော့ သမီး နဲ့ ပါ ဖြစ်တဲ့ အဆင့်ရောက်သွားတာပဲ၊ ဘယ်ဟာ မဆို တန်ဆေး လွန်ဘေး ဆိုတာ အမှန်ပဲကွယ့်”

“နွယ်က ရော သူ့အဖေ နဲ့ ဖြစ်ကြတာကို အမေဖူး သိတယ် ဆိုတာ သူသိလား”

“သိတာပေါ့ ကွယ့် နောက်ပိုင်း အမေဖူး တို့ သရီးဆမ်းတောင် လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်”

“ဟင်”

နွယ်နဲ့ သူ့အဖေ နဲ့ အမေဖူး တို့ သုံးယောက် သရီးဆမ်းတာ မျက်လုံးထဲ ပြေးမြင်မိလိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့် လီးက ချက်ခြင်းကို တောင်တက်လာပါတော့တယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲ နွယ်ရယ် မောင်ဇော်ရယ် ကျွန်တော်ရယ် သရီးဆမ်း ပုံပါ ပြေးမြင်လိုက်လို့ လီးက တဆတ်ဆတ် တုံခါလာရပါတော့တယ်။

“ဟင်းဟင်း သားက မင်းတို့ မိသားစု သရီးဆမ်း ဖို့ကို တွေးနေပြီထင်တယ် လီးကို ငေါက်ကနဲ ထလာတာပဲ”

“ဟုတ်တယ် အမေဖူးရေ၊ ဒါပေမဲ့ လောလောဆယ်တော့ အမေဖူး ကိုပဲ ဝအောင်လိုးဦးမယ် ကျွန်တော့် ကို လေးဘက်ထောက်ပေးမလား အမေဖူးကို ခွေးလိုးလိုးခြင်လို့”

“ရတာပေါ့ကွယ် အာ့တာလည်း အမေဖူး အကြိုက်ဆုံးပုံစံပဲလေ အဟိ”

အမေဖူးကပြောပြောဆိုဆို နဲ့ အိပ်ယာပေါ် ကထပြီး လေးဘက်ထောက်ကုံးပေးတယ်။ သူမ ဖင်ကြီးက ရာဝင်အိုးလောက်များရှိမလားမသိကြီးလိုက်တာ ပေါင်လုံးကြီးတေါက လည်း တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင်ကြီး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား က စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီး ကတောင် သေးသွားသလိုပဲ၊ ကျွန်တော်လည်း မာတောင်နေတဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ရင်း ဆောင့်လိုးချလိုက်မိတော့တယ်။

“အိးးးးးး ဖြည်းဖြည်းကွယ်”

“အား ကောင်းလိုက်တာ အမေဖူးရယ်”

ကျွန်တော့် အိမ်တွင်း ညသန်းကောင်ယံမှာ သားမက်ယောက်ခမ လိုးသံ၊ ငြီးသံ၊ သားအမိနှစ်ယောက် လိုးသံငြီးသံ တို့ ကသာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ည ကို ဖေါက်ထွက်နေပါတယ်၊ ကျွန်တော်လည်း ယောက်ခမကြီးကို အားရပါးရ လိုးနေရင်းက နောင်ဖြစ်လာမယ့် သရီးဆမ်း ဖိုးဆမ်း တွေကိုလည်း စဥ်းစားရင်း လီးက ပိုပို မာလာရသလို၊ ဒီလိုမျိုး အဖြစ်အပျက်တွေ အထိ ဖြစ်လာဖို့ကို ဘာမှ မထင်ရတဲ့ ချက်တင်း လေးတခုက စခဲ့တာပါလားလို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။

……………….

ပြီးပါပြီ။