အင်းစက် အောစာအုပ်များ သီးသန့်
ကျနော့မှာ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း တယောက်ရှိတယ်။ ငယ်သူငယ်ချင်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ သူတို့မိသားစုက သူတို့ အဖေဆုံးပြီးတော့မှ ကျနော်တို့ ရပ်ကွက်ထဲကို ပြောင်းလာတာ။ သားနှစ်ယောက်နဲ့ အမေတယောက်ထဲ။ ကျနော်တို့ လမ်းထဲမှာ အိမ်ဝယ်ပြီး ပြောင်းလာကြတာလေ။ သားအကြီးကောင်က ကျနော်နဲ့…
ကျွန်တော်၁၀တန်းအောင်ခါစ ဟိုသင်တန်းတက် ဒီသင်တန်းတက်၊ ယောင်တောင်ပေါင်တောင်ကာလ ပေါ့။ အိမ်မှာ ကျွန်တော်ငယ်ငယ်လေး ထဲက အတူနေလာတဲ့ အဒေါ် အပျိုကြီး အပေါ်စိတ်ဖေါက်ပြန်လာတယ်။ သူကတော့ အမေနဲ့ နှစ်ဝမ်းကွဲလောက်တော်မယ်။ ဟိုနယ်က ဒေါ်လေးနဲ့သူနဲ့ကတော့ ဘာမှ မတော်ဘူး မေမေ့ရဲ့…
ကျနော်ရဲ့ မိဘတွေနှစ်ဦးစလုံးက အလုပ်လုပ်ကြတော့ တစ်နှစ်တာ ကျောင်းတက်လို့ ပြီးသွားရင် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တိုင်း ကျနော်ကို မိဘများရဲ့ ဇာတိချက်ကြွေ ရွာကို ပြန်ပို့ထားကြတယ်လေ၊ ဒါကလည်း မိဘတွေ နှစ်တိုင်း မပျက်မကွက်လုပ်တတ်တဲ့ ဓလေ့လေးတစ်ခုပါ၊ ရွာမှာက ကျနော်ရဲ့…
“ကောက်ကြီးရေ …ကောက်ကြီး´´ “အော်…ရေချိုးနေတာပဲ´´ “အော် မင်းကငါခေါ်တာမထူးဘဲဘာလုပ်နေတာလဲ´´ “ဟေ့ရောင် မင်းဂွင်းထုနေတာလား´´ ကျနော်လည်းစိတ်တို၍အော်ပြောလိုက်ရင်းရေချိုးခန်းရှေ့မှာ ထိုင်စောင့်နေသည်။တံခါးဖွင့်သံကြားသောအခါ ကျနော်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ “ဗျာ……အန်တီမေ´´ “ငါ့သားဘာတွေအော်နေတာလဲ´´ ကျနော်ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ဘဲ မျက်လုံးများပြူး၍ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသည်။ကျနော့်ရှေ့တွင်ရပ်နေသောသူမှာတခြားသူမဟုတ်။ကျနော့်သူငယ်ချင်းကောက်ကြီး၏အမေအန်တီမေဖြစ်သည်။အန်တီမေ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရင်လျားထားသော ထဘီပါးပါးတစ်ကွင်းသာပါရှိသည်။ကိုယ်လုံးမှာရေစိုနေ၍ ထဘီနှင့်အသားမှာကပ်နေသည်။ဆံပင်ပေါ်မှရေစက်ကလေးများကကလည်း ဖြူဖွေးမို့မောက်သော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစ်စက်စက်စီးနေသည်မှာ…
အိမ်မှာအဝတ်လာလျှော်တဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ဒေါ်ကရင်မ ဆိုတဲ့ ဘွားတော်ကြီးနဲ့ လင်မယားတွေလို လိုးခဲ့တုန်းကပေါ့ ဗျာ ..ဖြစ်ပုံက ့ဒီနေ့ကကျောင်းမသွားဘူးလေ.သူငယ်ချင်းတွေနဲ ့မနက်ပိုင်းလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ ့တယ်.အိမ်ရောက်တော့တံခါးက သော့ပွင့်နေတယ်.အန်တီလေးများ ရုံးမသွားဘူးလားတွေးရင်း အိမ်ထဲ ကိုဝင်လာခဲ ့တော့ ရေချိုးခန်းဘက်က အဝတ်လျှော်သံတွေ…
ရေး – ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ ကိုထွန်းလူတို့ မြို့တက်တိုင်း မစန်းစန်းနှင့် ပြူးကျယ်တို့က ချိန်းချိန်း လိုးနေကျ ဖြစ်သည်..။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက်သားဆိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်နေကြသည်ကို မည်သူမျှ မရိပ်မိကြ..။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ချင်းကလည်း…
ဇာတ်လမ်းလေးကိုပြောပြရလျင် ဒီလိုဗျ။ ဒေါ်ကြီးစိန် ဆိုတာက အိမ်မှာ ထမင်းချက် အဝတ်လာလျော်သန့်ရှင်းရေးလာလာလုပ်နေတဲ့ မိန်းမကြီး အသက် ၅၀ လောက်ရှိပြီ။ မုဆိုးမကြီးပေါ့ ပုံစံက လူကခပ်တောင့်တောင့် ၀၀ ဗိုက်နည်းနည်းပူ အသားကမည်းမည်း ဖင်ကြီးကြီး ခါးတုတ်တုတ် နှင့်ပေါ့…
ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့ဘာသာ တယောက်ထည်း အတွေးခေါင်နေမိသည်။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ပြီးသွားပြီလား။ ဒီလို အရွယ် မိန်ုးမတွေ ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်တတ်ကြသလား။ နောက်သုံးလေးလလောက်ဆိုရင် အသက် ၄၀ ဖြစ်တော့မယ် ဘဝရဲ့ တဆစ်ချိုးဖြစ်ပြီ လို့ထင်တယ်။ စာတွေမှာ…
ပန်းရိုင်း ရေး သည် ကျော်ကျော် သည် အောင်မော်ဦး နဲ့ ရန်ကုန် တက္ကသိုလ်မှာ ဆုံ သည် ..။ ဝါသနာတူတွေ မို့ တွဲဖြစ် သည် . .။ မိန်းမ ကြိုက်တာ…
နယ်က အိမ်တွေဆိုတော့ သစ်သားနဲ့ မြေစိုက်ဆောက်၊ ဆောက်လိုက်ရင်လဲ နှစ်ထပ် အကြီးကြီး၊ ဒီတော့ အခန်းတွေပိုလာရင် ပျဉ်ပြားလေးတွေနဲ့ ကာပြီး အိမ်ကို တစ်ခြမ်းခွဲလို့ ငှားကြရော၊ ကိုပြုံးချိူနဲ့ မငယ်တို့ လင်မယားက အဲဒီလို အိမ်ကြီးရခိုင်ကို အဘွားတော်စပ်သူကွယ်လွန်တော့…
