ရေး – ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

ကိုထွန်းလူတို့ မြို့တက်တိုင်း မစန်းစန်းနှင့် ပြူးကျယ်တို့က ချိန်းချိန်း လိုးနေကျ ဖြစ်သည်..။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက်သားဆိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်နေကြသည်ကို မည်သူမျှ မရိပ်မိကြ..။
ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ချင်းကလည်း အလွန်ကွာသည်..။ ထို့ကြောင့်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်က မရိပ်မိကြခြင်း ဖြစ်သည်..။ ပြူးကျယ်အသက်က အခုမှ ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်စ..။ မစန်းစန်း အသက်က ၃၆ နှစ် ရှိပြီမို့ ပြူးကျယ်ထက် ၁၈ နှစ်ခန့် ကြီးသည်..။
လမွှေးလေးတွေ က ရေးတေးတေးပေါက်လာပြီ ဖြစ်၍ ပြူးကျယ်တစ်ယောက် လူပျို အတောင်အလက်လေးတွေ ထလာပြီ..။ လူပျိုကြီး ကိုမောင်ရှိန် သင်ကြားပြသထားသဖြင့် ဂွင်းလည်း တိုက်တတ်နေပြီ..။ ကိုမောင်ရှိန်က သူ့အဖေနှင့် ညီအစ်ကို တစ်ဝမ်းကွဲမို့ ဦးလေးဝမ်းကွဲ တော်စပ်သည်..။ သို့သော် ကိုမောင်ရှိန်က ပြူးကျယ်ကို သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းသည်..။
မိန်းမ အကြောင်းတွေ ပြောပြသည်..။ ရွာထဲက လင်ငယ်နေ ၊နောက်မီးလင်းသော မိန်းမတွေကို ပြောပြသည်..။ ဘယ်မိန်းမမျိုးက တဏှာရာဂ ကြီးသည် ၊ စောက်ခေါင်း ဘယ်လောက်နက်သည် ၊ ကြာကြာလိုးမှ အားရသည် ၊ စသည်ဖြင့် တောထဲမှာ တွေ့တိုင်း ပြောပြသည်..။ သူ့အိမ်သွားလျင်လည်း ပြောသည်..။
လူပျိုစည်းဝိုင်းထဲ ဝင်ရောက်လာပြီမို့ ပြူးကျယ် တစ်ယောက် အလွန်သဘောကျသည်..။ ပြီးတော့ သူ လီးတောင်လာသည့်အခါ သူသဘောကျသည့် မိန်းမ ဖင်ဆုံကြီးကို မှန်း၍ ဂွင်းတိုက်သည်..။ လရေတွေ ပန်းထွက်သွားစဉ်အခိုက် ခံစားရသော အရသာကို အလွန်သဘောကျသည်..။
“ မင်း…မိန်းမစောက်ဖုတ်လိုးရရင် ဒီထက် အဆတစ်ရာ သာတယ် မောင်…၊ ကြိုက်ကုန်းတွေ့ရင် ဆော်သာ ဆော်…”
“ ကြိုက်ကုန်းဆိုတာ ဘာလဲ လေးရှိန်ရ…”
“ မင်းကို သဘောကျတယ် ကြိုက်တယ်ဆိုရင် အဲဒီမိန်းမက မင်းနားကို အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ လာလိမ့်မယ်..။ နောက် မင်းကို သူ့ကိုယ်တွင်း ပစ္စည်းတွေကို မမြင်မြင်အောင် တစ်နည်းနည်း နဲ့ ပြလိမ့်မယ်..၊ နောက်ပြီး မင်းကို စကားပြောရင်း ဖက်လှဲတကင်းနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီးကြီး ခြေပုတ်လက်ပုတ် နဲ့ ဆက်ဆံလိမ့်မယ်..၊ ဒါတွေက အကုန်မဟုတ်သေးဘူး..။ ယေဘူယျ သဘောလောက်ပြောပြတာ..၊ နောက် ဒီထက် ပိုသိလာမယ်…၊ အေး…အဲလို အထာတွေပေးလာတဲ့ ဆော်ကြီးမျိုးကို ကြိုက်ကုန်းလို့ ယူဆပြီး တွယ်သာ တွယ်ပစ်ကွ….၊ ဘယ်တော့မှ ငြင်းမှာမဟုတ်ဘူး…”
“ ဟင္….အဲလိုႀကီးလား….ဟီး…ဟီး……”
“ ဘာ ဟီးဟီး လဲ…မင်းတွေ့ထားပြီလား…ဟေ့ကောင်….“
“ အော်…မတွေ့သေးပါဘူး….လေးရှိန်ရ….ကျနော် ရီတာက သဘောကျလို့ပါ…….”
“ အေးကွ….သဘောကျရင် သေချာ မှတ်ထား..တွေ့ရင်..ဆော်သာဆော်….”
——————-x————————————x—————–
ဒီနေ့….တောင်ဖက်က ကိုထွန်းလူတို့အိမ်ဖက် အလည်လာခဲ့သည်..။ ကိုထွန်းလူကြီး မြို့သွားရင် မှာစရာရှိတာလေး မှာရအောင် တွေးရင်း အသာလာခဲ့ရာ…။ အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ဘာသံမျှ မကြားရပဲ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် အသံမပြုတော့ပဲ..အိမ်ပေါ် အသာတက်လာခဲ့မိသည်..။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့လည်း ဘယ်သူမှ မတွေ့ရ..။ ဒါနဲ့ အိမ်အောက်ဆင်းပြီး နောက်ဖေးဖက်များ သွားသလား ဟုတွေးပြီး အိမ်နောက်ဖက် တိုးတိတ်စွာပဲ ပတ်လာခဲ့ရာ…ဟင်…..မစန်းစန်း ကြီး…ဒီမှာ လာပြီး သေးပေါက်နေတာကိုး..။ မြင်ရခဲလှသော မြင်ကွင်းမျိုးမို့ အာရုံစူးစိုက်မှု အပြည့်ဖြင့် ရှေ့ မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိသည်..။
မစန်းစန်းက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အိမ်သာဘေး စည်းရိုးအနား၌ ထမီကို ခါးပေါ်လုံးစုတင်၍ ထိုင်ကာ သေးစင်အောင် ညှစ်နေသည်ကိုပါ အနီးကပ် မြင်နေရသည် ဖြစ်ရာ ပြူးကျယ် လီးတန်ကြီးမှာ ဒင်းခနဲ ဒင်းခနဲ ကြွတက်တောင်မတ်လာသည်..။
ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး အရင်းရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန်ကြီးမားလှသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြဲဟနေပြီး ခုံးကြွနေသည်..။ နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုကြီးနှစ်လွှာက ဘေးသို့ ဟလန်နေပြီး အတွင်းသားတွေမှာ နီရဲနေသည်..။
အမှန်တကယ်တော့ မစန်းစန်းတစ်ယောက် ယောက်ျားနှင့် မလိုးရသည်မှာ ၅ ရက်ခန့် ရှိပြီမို့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်ထကြွလာသည့်အတွက် မီးဖိုချောင်ထဲ ထမင်းအိုး တည်ရင်း ခရမ်းသီးနှင့် အာသာဖြေလာခြင်း ဖြစ်သည်..။ ထို့ကြောင့်ပင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာက ဘေးသို့လန်ထွက်နေပြီး ခပ်ဟဟကြီး ပြဲနေခြင်း ဖြစ်သည်..။
ပြူးကျယ်တစ်ယောက် ဘယ်ဘဝ ဆုတောင်း ကြောင့် မသိ..။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးမှာ အရှည် ရှစ်လက်မ ၊ လုံးပတ် ၆ လက်မခန့် ရှိသည်..။ သည်တော့ လူငယ်သလောက် လီးက အလွန့်အလွန် စံချိန်မှီနေပါတော့သည်..။ ဂွင်းတိုက်တတ်နေပြီ ဖြစ်၍ လီးက ဒစ်လန်နေသည်..။ ပြူးကျယ်တစ်ယောက် မစန်းစန်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးရန် အကြံထုတ်နေပါသည်..။ မစန်းစန်း စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့စိတ်ကို မရိုးမရွဖြစ်အောင် ဆွနေသည်..။
သူ့ဦးလေး ကိုမောင်ရှိန်ပြောပြသော ကြိုက်ကုန်းဆိုသည့် စကားကို သတိရလိုက်မိသည်..။ ပြီးတော့ လီးအကြောင်း ကောင်းကောင်းသိထားတဲ့ အအိုတွေက စရတာ ပိုလွယ်ဆိုပဲ…။
သေးပေါက်ပြီးသည့်တိုင် မစန်းစန်းက မထသေးပဲ သူ့လက်ဝါးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်နေသေးသည်..။ ပြီးတော့ သူ့လက်ခလယ်ကို စောက်ပေါက် အခေါင်းထဲ ထိုးပြီး သွင်းလိုက်နှုတ်လိုက် လုပ်နေသည်..။ ပြူးကျယ်စိတ်ထဲ ယောက်ျားတွေက လီးကို လက်နှင့် ဆုတ်၍ ဂွင်းတိုက်သလို မိန်းမတွေကလည်း လက်ချောင်းထိုး၍ အာသာဖြေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်..။
သေချာပြီ…မစန်းစန်း တစ်ယောက် အလိုးခံချင်၍ စောက်ပတ်ရွလို့ သာ ဤသို့ပြုလုပ်ခြင်း ဖြစ်မည်..။ ဤအချိန်မျိုး လိုးလိုက်ရလျင် မခံမရှိ..။ မကြိုက်မရှိ ၊ မကုန်း မရှိ…။ မစန်းစန်း လက်အသွင်းအထုတ်က တဖြည်းဖြည်း သွက်လက်လာသည်..။ အသံတွေပင် ထွက်လာသည်..။
“ ျပြတ္….ျပြတ္……ျပြတ္…….”
“ ပြွတ်…ပွတ်…ဗြစ်….အား…..အင်း…….အား….”
ပြူးကျယ် ချောင်းကြည့်နေရာမှ အားမရ၍ ရှေ့သို့ ထပ်တိုးမိသည်..။ မစန်းစန်းကတော့ နှိုက်လို့ ကောင်းတုန်း ဆွလို့ကောင်းတုန်း ရှိနေသည်..။ ထမီက တင်ပါး အထက်ထိ ရောက်အောင် မထားသဖြင့် ဖင်ဆူထွားထွားကြီးနှစ်မွှာက ဖြူဝင်းကားတစ်နေသည်.။ ဖီလင်တက်နေပြီး ဖြစ်၍ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကားလိုက် ကြုံ့လိုက်ဖြင့် လှုပ်ခတ်နေသည်..။
ပြူးကျယ်က ၃ ပေလောက် အကွာခန့်မှ ရပ်ကြည့်နေရင်း ချောင်းဟန့်လိုက်သည်..။
“ အဟမ်း…..ဟမ်း…..”
ချောင်းဟန့်သံ ကြား၍ မစန်းစန်း ဆတ်ခနဲတုန်သွားကာ နောက်လှည့်ကြည့်ပြီး အနှုတ်အသွင်း လုပ်နေသော လက်ခလယ်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်..။
“ အယ်………ကိုယ့်မေကိုလိုးလေး….. ဘာလာ လုပ်တာလဲ ဟင်…..”
ပြူးကျယ်မှန်း သိသွားသောအခါ မစန်းစန်းက ထမီကို ဆွဲဖုံးပစ်လိုက်ရင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ဆဲသည်..။
“ ဟုိ…ဟုိ…..ေပသီး….ဝင္သြားလို႕….လာယူတာ..ပါ…….မမ….”
ပြူးကျယ်…မစန်းစန်း ဘေး၌ ပေသီးတွေ့ရ၍ မစန်းစန်း၏ ညာဖက်ခြေဖဝါးနှင့် တစ်ထွာခန့် အကွာတွင် ရှိနေသော ပေသီးကို လက်ညိုှးထိုးပြရင်း ရွှီးလိုက်ရသည်..။ မစန်းစန်းက ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ပေသီးကို တွေ့ရသည်..။ စောစောက စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ပေသီးနှင့် ထုလိုက်မည် စိတ်ကူးရာမှ အကြံတစ်မျိုး ဝင်လာသည်ဖြစ်၍ မထုတော့ပဲ ပေသီးကို ကောက်ယူလိုက်သည်..။ ပြူးကျယ် တစ်ယောက် လူပျိုကောင် ဝင်လာပြီ ဖြစ်ကြောင်း ခုမှ မစန်းစန်း သိလိုက်ရသည်..။
ဒီအရွယ်သည် အရူးအမဲသား ကျွေးသလို နွားသိုးကြိုးပြတ် အငမ်းမရ ဖြစ်တတ်ကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီး သိထားရကား မစန်းစန်းက မတ်တတ်ရပ်၍ ထမီကို တိုတို ဝတ်လိုက်ပြီး…..
“ ဟေ့ကောင်….မှန်မှန်ပြော..နင် ဘယ်တုန်းက အိမ်ဘေး ရောက်နေတာလဲ…”
“ မကြာသေးပါဘူး..မမ…..”
“ မလိမ်နဲ့နော်…ငါလူကြီး တိုင်မှာ…ဘာမှတ်နေလဲ….”
ပြူးကျယ်တစ်ယောက် လူကြီးတိုင်မည်ဆို၍ အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့်ကာ ဇောချွေးပြန်လာသည်..။
“ နင် ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ….မှန်မှန်ပြော…စမ်း…..”
“ ဟို..ဟို………မမ သေးပေါက်ပြီးကာစ …ကတည်းက ရောက်နေတာပါ….မမ ဟိုဒင်း…လုပ်နေတော့ မယူရဲလို့ စောင့်နေတာပါ….”
ပြောရင်းဆိုရင်း မစန်းစန်း စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းပြဲပြဲကြီးကို ပြန်မြင်လာ၍ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ မာကြောတင်းတောင့်လာသည်..။
“ ဟင်….ကြည့်ကောင်းနေတယ်ပေါ့…ငါလုပ်နေတာတွေ အကုန်မြင်တယ်ပေါ့….”
“ ဟုတ္……..ဟုတ္ကဲ႕…ျမင္…ျမင္ပါတယ္…”
“ မိန်းမ စောက်ဖုတ်မြင်ရင် လိုးရတယ်…၊ မလိုးရင် တစ်သက်လုံး မိန်းမ မရဘူး…သိလား…….”
“ ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ႕…”
“ ငါ့ လိုးပေးမှာလား..”
“ ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ႕……”
“ ပြစမ်း….မင်းလီးက ဘယ်လောက်ကြီးလဲ…လို့….”
မစန်းစန်းက ပြောပြောဆိုဆို ပြူးကျယ် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်..။ ပြူးကျယ် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခင်မှာပင် ပုဆိုးက မြေကြီးပေါ် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည်..။ ပေါင်ကြားက ငေါက်ခနဲ ငေါက်ခနဲ တောင်မတ်နေသည့် လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ မစန်းစန်း ပါးစပ်ဟကာ အံ့သြသွားသည်..။ ပြူးကျယ် လီးက သူမ ယောကျ်ားလီးထက် ကြီးနေပါရောလား…။
မထင်မှတ်ပဲ ရွှေထုတ်ကြီး ကောက်ရသလို မစန်းစန်း ပျော်သွားသည်..။ မြူးသွားသည်..။ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှလည်း လှိုက်ခနဲ ကြွတက်သွားသည်..။
“ မင်း…မိန်းမ လိုးဖူးလား…”
“ မ..မ…မလိုးဖူးသေးဘူး….”
“ မလိမ် နဲ့နော်..”
“ ဟုတ္…ဟုတ္…..မ…..မလိမ္ပါဘူး…….”
“ လာ…..အပေါ်ထပ် လိုက်ခဲ့…..”
မစန်းစန်းက သူ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပြီး အပေါ်ထပ် ခေါ်သည်..။ ပြူးကျယ်လည်း ကပျာကယာ ပုဆိုးကောက်ဝတ်လျက် မစန်းစန်း နောက်သို့ ပါလာသည်..။ လှေကားက အတွင်းက တပ်ထားသည်ဖြစ်၍ မည်သူမျှ မမြင်ရ..။
မစန်းစန်းက အိမ်ပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းထဲ ခေါ်လာသည်..။ အနောက်ခန်းထဲ ရောက်သောအခါ မစန်းစန်းက ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး ..ပြူးကျယ်ပုဆိုးကိုလည်း ဆတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ၂ ပေခန့် မြင့်သော ကျွန်းသေတ္တာကြီးပေါ် တစောင်းထိုင်ရင်း ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲကား၍ ထားလိုက်သည်..။
ကျွန်းသေတ္တာကြီးက အမြင့် ၂ ပေ ၊ အလျား ၃ ပေ ၊ အနံ ၂ပေ ခွဲမို့ အတော်လေး ကျယ်ဝန်းသည်..။
မစန်းစန်းက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သေတ္တာစောင်းတွင် မတင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို ခပ်ကားကားလေး ဖြဲထားသည်..။
“ အင့်..ဒီမယ်…ငါ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို သေချာကြည့်…….”
ပြူးကျယ်က ပေါင်နှစ်လုံးကြား ၊ စောက်ဖုတ်တည့်တည့်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်..။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက လက်တစ်ဝါးစာမက ခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းကြီး ဟနေသည်.။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေက အညိုရောင်သန်းနေပြီး အတွင်းသားနုနုတွေက နီရဲနေသည်..။ စောက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲနေသဖြင့် အရောင်တွေ တလက်လက် တောက်လို့နေသည်..။
ဆီးခုံဝင်းဝင်းကြီးအောက်တွင် စောက်မွှေးတွေက မဲချိတ်နေပြီး ရှုတ်ရှက်ခတ် တွန့်လိမ်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟစိဟစိ ဖြစ်နေရာ ပြူးကျယ်မှာ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လို့လာသည်..။
“ စောက်ဖုတ် အပေါက်တွေ့ရဲ့လား….”
“ ဟင့်အင်း…မတွေ့ဖူး….”
“ ဖင်ဝနဲ့ နီးနီးလေးရယ်..လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးကြည့်လေ….”
ပြူးကျယ်က စူဝင်းတင်းဖောင်းနေသော ဖင်ဝမှ စ၍ သူ့လက်ခလယ်ထိပ်ကို အထက်သို့ ဆွဲပွတ်လိုက်ရာ စွပ်ခနဲ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နွေးထွေး နူးညံ့နေသည်..။ အငွေ့ဓါတ် အတော်ပြင်းကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်..။
ပေါင်ကြားထဲရှိ သူ့လီးကြီးမှာ အရေပြားတွေ ကွဲထွက်မတတ် တောင်မတ်လာသည်..။
“ ကဲ………မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့….”
ပြူးကျယ် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်..။ မစန်းစန်းက သူ့ကျောပြင်ကို ကျွန်းသေတ္တာကြီးပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ ပေါင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ် ကားပေးလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ ဖင်ဆုံထွားထွား အိအိကြီးကို သေတ္တာအစွန်းထိ ရောက်အောင် တွန်းရွှေ့လိုက်သည်..။
“ လာ…ရှေ့နား…နည်းနည်းတိုးပြီး မင်းလီးကြီးနဲ့ မမ စောက်ဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်…..”
ပြူးကျယ်က ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ အရှိန်နှင့် ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။ အပေါက်ထဲ မထိုးမိပဲ စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းအတွင်း မြောင်းအတိုင်း အထက်သို့ ချော်ထွက်သွားသည်..။ လီးထိပ်ဆံကြီးနှင့် စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးတို့ ပွတ်တိုက်မိသွားရာ ပူခနဲ ရှိန်းခနဲ အီဆိမ့်သွားပြီး မစန်းစန်း ဖင်ဆုံကြီးက ဆတ်ခနဲ ကော့တက်သွားသည်..။ ကောင်းလိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း ၊ တစ်ကိုယ်လုံး မီးပွင့်သွားသလား ထင်မှတ်ရသည်..။
ပြူးကျယ်က စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း အသားနု မြောင်းကြီးအတိုင်းပင် သူ့လီးထိပ်ဆံကြီးဖြင့် ပွတ်၍ အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြန်သည်..။ သည်တော့မှ စောက်ခေါင်းနွေးနွေးကြီးထဲသို့ ပြွတ်ခနဲ ဝင်သွားသည်..။ စောစောက မီးဖိုခန်းထဲတွင် ထိုးသွင်းခဲ့သော ခရမ်းသီးထက်ပင် ပြူးကျယ်လီးကြီးက ကြီးနေသည်ဖြစ်၍ အင့်ခနဲ အသံထွက်သွားသည်..။ ဒစ်ဆံပြဲပြဲ အသားနုခဲကြီးက ပူနွေးနေသဖြင့် ခရမ်းသီးနှင့် ဘာမှ မဆိုင် ၊ ကြံရာမရလို့သာ ပြုလုပ်ရခြင်း ဖြစ်သည်..။
“ အင်း……ကျွတ် ကျွတ်…မင်းလီးကြီးကို အဆုံးထိ ရောက်အောင် ထိုးလိုက်တော့…၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးနော် မင်းလီးကြီးက ကြီးတော့ တအားဆောင့်ထိုးရင် စောက်ဖုတ်အတွင်းက အသားနုတွေ ပွန်းပဲ့ကုန်လိမ့်မယ်….”
“ ဟုတ္ကဲ႕….မမ..”
ပြူးကျယ်က မစန်းစန်း ပြောသည့်အတိုင်း သူ့လီးကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်.။
“ ဗြစ်…ဗြစ်…..ဖွတ်….ဗြစ်…..အား….ကျွတ်ကျွတ်….အား….ဟင်း ဟင်း…..”
လီးကြီးက စီးစီးပိုင်ပိုင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဝင်သွားသည်..။ ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သွားသည်..။ နှစ်ဦးသား သူ့အငွေ့ ကိုယ့်အငွေ့ဖြင့် အရသာတွေ့နေကြသည်..။ မစန်းစန်း တစ်ယောက် အသိနောက်ကျလိုက်လေခြင်း ဟု ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေသည်..။ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ခုံးထဖောင်းကြွလာပြီး အတွင်းထဲမှ လှိုက်၍ လှိုက်၍ ယားတက်လာသည်..။
“ မင်း…….မင်း…ခွေးလိုးတာ မြင်ဖူးလား..”
မစန်းစန်း ကတုံကရင် လှိုက်မောသော အသံကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်..။
“ အေး…..အေး…အဲဒီ ခွေးဆောင့်သလို မမကို ဆောင့်ပေးနော်..မနားနဲ့သိလား…..”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…ဆောင့်ရတော့မလား….”
“ နေ….နေအုံး…လေ…လီးကြီးကို တဝက်လောက် ပြန်နှုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေး သွင်းလိုက် နှုတ်လိုက် လုပ်အုံး…”
ပြူးကျယ်က မစန်းစန်း ပြောသည့်အတိုင်း လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်လိုက် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးသည်..။ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မစန်းစန်းမှာ မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး ပါးစပ်ကြီးဟကာ မှိန်းခံနေပါသည်..။
“ အေး…..ရပြီ ဆောင့်……ဆောင့်တော့….”
သည်တော့မှ ပြူးကျယ်တစ်ယောက် နွားသိုးကြိုးပြတ် ဒလဟော ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။
“ ဖွတ်……ဖွတ်…..ဗြွတ်…..အမေ့……အမယ်လေး…..အီး …….အင့်…အား..ဟင်း….အမေ့…….အား အင့်.အင့်…….ရှီး….ကျွတ်…..”
မစန်းစန်း နှုတ်ဖျားက အသံမျိုးစုံ ထွက်ပေါ်လာသည်..။ ပြူးကျယ်၏ အားမာန်ပါသော ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ သူမ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံသည်..။ နှစ်ဦးလုံး ကာမအရသာတွေက မီးပွင့်မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်..။
လီးနှင့် ပြတ်၍ လီးငတ်နေသော မစန်းစန်းတစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် ကော့ကော့ ခံနေသလို အခုမှ စောက်ဖုတ်လိုးဖူးသော လူပျိုသိုး ပြူးကျယ်ကလည်း ကျားရိုင်းတစ်ကောင်အလား ရာဂမာန်တွေ တဖွားဖွားထလျက် တအားကုန် ကြုံးကြုံး၍ ဆောင့်သည်..။
“ စွပ်…….ဖွတ်…ဖွတ်…..ပြွတ်….ဘွတ်…ဖွတ်……အီး …အင့်….အမေ့..အားလားလား…ကျွတ် ကျွတ်….အမေ့…အင့်…….အား….ကျွတ်ကျွတ်…အ…ရှီး………အမေ့..ဆောင့်..ဆောင့် ကောင်း….ကောင်း လိုက်တာကွယ်……..”
မစန်းစန်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ပြူးကျယ်၏ ခါးကို တင်းကျပ်နေအောင် ချိတ်၍ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ခွက်လာပြီး အီးခနဲ အသံကြီးထွက်ကာ စောက်ရေပူတွေကို ဗြင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်..။
လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ပြူးကျယ်၏ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရာ ပြူးကျယ်မှာ ကုန်းကုန်းကြီး ဆောင့်နေရတော့သည်..။ စောစောကလို ဆောင့်အားမကောင်းတော့သော်လည်း ဖင်ကြောကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ပင့်ပင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ ဆယ်ချက်ခန့် အရောက်တွင် သူ့လချောင်းတစ်ခုလုံး ပူရှိန်း ကျင်ဆိမ့်သွားပြီး လရေပူတွေကို အရှိန်နှင့် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်..။
မစန်းစန်း စောက်ဖုတ်အတွင်း ကြွက်သားတွေက ပြူးကျယ်လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးရာ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီး တဝိုက်တွင် အီဆိမ့်နေပါတော့သည်..။
နှစ်ယောက်သား ခေတ္တ မှိန်းနေလိုက်ကြသည်..။ ကလေးနှစ်ယောက်က ကျောင်းဆင်းလျင် သူတို့အမေကြီး ( မစန်းစန်းအမေ ) အိမ်တွင် ထမင်းဝင်စားပြီး ကျူရှင် ဆက်တက်ကြသည်မို့ နောက်တစ်ချီလောက် အလိုးခံ၍ ရသေးသည်..။
သူ့ယောက်ျား ကိုထွန်းလူသာဆိုလျင် ယခုလောက်လိုးပြီးလျင် အမောဆို့၍ ပက်လက်လန် ဖလက်ပြသွားမည် ဖြစ်သည်..။ လီးမှာလည်း သာခွေယိုင် ဖြစ်သွားတတ်သည်..။ ပြူးကျယ်မှာကား ထိုသို့မဟုတ် ၊ လရေတွေ ထွက်သွားသည့်တိုင် လီးကြီးက မာန်ဟုန်မကျသေးပဲ တင်းမာနေဆဲ ဖြစ်သည်..။
“ ကောင်းလိုက်တာ..မောင်လေးရယ်…မင်း..ရော ကောင်းရဲ့လား…ဟင်…”
မစန်းစန်း အသံက စောစောကလို ထန်မနေတော့ပဲ ကြင်နာဟန်တွေ အပြည့်ဖြင့် နွမ်းလျစွာ မေးလိုက်သည်..။
“ ကောင်းတယ် မမ….တအားကို ကောင်းတာပဲ..”
“ နောက်တစ်ချီလောက် လိုးနိုင်သေးလား ဟင်..”
“ ဟာ….မမကလဲ အထင်သေးလိုက်တာ…ဆယ်ချီတောင် လိုးနိုင်သေးတယ်…”
မစန်းစန်းက ပြူးကျယ် ပင်ပန်းနေမည် စိုး၍ စေတနာနှင့် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဒါကို ပြူးကျယ်က ယောက်ျားမာန်ဖြင့် မခံချင်စွာ တုံ့ပြန်လိုက်သည်.။
“ မမက…မောင်လေး ပင်ပန်းသွားမှာ စိုးလို့ပါ…”
မစန်းစန်းက လေပြေထိုး၍ ချော့သံနှောကာ ပြောလိုက်ရသည်..။
“ အခု မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျနော့်လီးကြီး မာနေတုန်းပဲ မဟုတ်လား…”
“ အင်း….အင်း…ဟုတ်ပါတယ်….”
“ ဒါများ မမရာ…မမခံနိုင်သလောက် ကျနော် လိုးပေးမယ်….စိတ်ချ…..”
မစန်းစန်းက ပြူးကျယ် ပြောပေါက်ကို အလွန် သဘောကျသွားကာ ဖက်ထားရာမှ ပြူးကျယ် မျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်သည်..။ ဆိုးဆေးမပါ ပကတိ သွေးသားဖြင့် နီရဲနွေးထွေးသော မိန်းမတစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပထမဆုံး အစုတ်ခံလိုက်ရခြင်းမို့ ပြူးကျယ်လီးတန်ကြီးက တင်းခနဲ တောင်မတ်သွားသည်..။ ဤသည်ကို မစန်းစန်းက သိရှိလိုက်ရာ ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်..။ အခုတစ်ချီလိုးပြီးလျင် ညပါ ဆက်ခံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။
“ ကဲ….မောင်လေး…နောက်တစ်မျိုး လိုးရအောင် မင်းလီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပါအုံး….နော်….”
ပြူးကျယ်က သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ မာန်ဟုန်မကျသေးသော လီးတန်ကြီးက ဗလွတ် ဖွတ်..ပြွတ်…ဟူသော အသံပေးလျက် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ ထွက်လာသည်..။
အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီး ပတ်လည်တွင် ကာမအရေတွေ စိုရွှဲလက်ထနေသည်..။ မစန်းစန်းက ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လက်ထောက် ထလိုက်သည်..။ ထို့နောက် အရေတွေ စိုရွှဲနေသော ပြူးကျယ်၏ လီးတန်ကြီးကို နှစ်သက်စွာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်..။
“ မမတော့ မင်းလီးကြီးကို စွဲသွားပြီ ကွယ်…. နောက်လဲ…လိုးပေးနော်…မောင်လေး….”
“ ကျနော်ကလဲ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို စွဲသွားပါပြီ…ဒီမယ် ကြည့်ပါလား…ဆက်လိုးချင်လို့ တောင်းဆိုနေတာ…….”
ပြူးကျယ်က ကိုယ်ကို နောက်သို့ ဆုတ်၍ သူ့ခါးကို ကော့လိုက်ပြီး ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တောင်တောင်ပြသည်..။ ဒစ်ဆံနီနီကြီးက ပြဲပြဲတက်လာပြီး သွေးကြောကြီးတွေ ဖောင်းကြွလာသည်..။
သည်ကောင်လေး လူငယ်သလောက် လီးကြီး သည်မျှလောက် ကြီးထွားလှသည်ကို မစန်းစန်းတစ်ယောက် အံ့သြ သဘောကျလျက် ရှိပါတော့သည်..။
“ ကဲ…ဒီတစ်ခါ မမက ဒီသေတ္တာပေါ်မှာ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားမယ် မင်းက မမနောက်ကနေ လိုးပေးနော်…၊ အဟင်းဟင်း…ခွေးတွေ လိုးသလိုပေါ့…မင်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ မမခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးပေး…ကြားလား……”
ပြူးကျယ်တစ်ယောက် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ရှေ့ကလည်း လိုးလို့ရ ၊ နောက်ကလည်း လိုးလို့ရသည်ကို အံ့သြနေမိသည်..။ အံ့သြစိတ်ကြောင့် ပြုံးလိုက်မိသည်..။ ထိုအပြုံးကို မစန်းစန်းက မြင်တွေ့သွားရာ…
“ မင်းက…..ဘာပြုံးတာလဲ….ဟွန့်…….”
“ သေဘာက်လို႕ပါ….မမရဲ႕……”
“ ဘယ်လိုရှင့်….ကိုယ်တော်လေး…..”
“ အော်…ဒီလိုပါ မမရာ..စောက်ဖုတ်ဆိုတာ ရှေ့ကလဲ လိုးလို့ရ ၊ နောက်ကလဲ လိုးလို့ရတာကို သဘောကျလို့ပါ…အဟင်း..ဟင်း….”
“ အမယ်…ရှေ့နောက်တင် ဘယ်ကမလဲ..ငါ့မောင်ရဲ့…ဘေးတစောင်းပါ လိုးလို့ ရသေးတယ် ရှင့်…သိလား..၊ မမ သေချာ ပြပေးမယ်..ဒါမှ ငါ့မောင် အလိုးပါရဂူ ကြီးဖြစ်မှာ…ဟင်း ဟင်း…..”
မစန်းစန်းက သေတ္တာပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ကျွန်းသေတ္တာကြီးပေါ် တတောင်နှင့် ထောက်ကာ ခါးကို ညွှတ်လျက် ဖင်ထောင်ကုန်းပေးလိုက်သည်..။
ခါးကို ညွှတ်ချထားသည်ဖြစ်၍ ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာက ဝင်းပြောင်လျက်ရှိပြီး အထက်သို့ စွင့်စွင့်ကြီး ကော့လျက် ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်ကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်..။ ပေါင်ရင်းရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးက နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသည်..။
ပြူးကျယ်က သူ့လီးတန် နွေးနွေးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း နွေးနွေးကြီးနှင့် ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး ဝင်းပြောင်လက်ကားလျက်ရှိသော ဖင်အိုးထွားထွားကြီးကို လက်ဝါးနှင့် စုံချီဆန်ချီ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်…။
စာသာ မတတ်လျင်ရှိမည် ၊ ကာမအတတ်ကိုကား တစ်ထွာပြလျင် လေးငါးတောင် မြင်ပြီး တတ်ပြီးသားမို့ ပြူးကျယ် လက်တွေက အလှမ်းကျယ် ခြေဆန့်ကာ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးသို့ တိုင် ရောက်ရှိသွားသည်..။ အပေါ်အကျႌ မချွတ်သော်လည်း ကျယ်သီးများနှင့် ဘရာစီယာ ချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ထားပြီးသားမို့ နုထွတ်တင်းအိနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ အားပါးတရ ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်..။
ကာမလှိုင်းကို လှုပ်ရှား ထကြွစေရာတွင် နို့အုံတဝိုက်ရှိ အကြောများကလည်း အရေးပါစွာ အရာရောက်လှသည်မို့ နို့အုံကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်နှင့် မစန်းစန်း တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမ္မက်သွေးများ ဆူကြွလာသည်..။
စောက်ဖုတ်အုံကြီးအတွင်း လှိုက်လှိုက်ပြီး တက်လာသည်..။ ဖင်သားတွေပါ တဆတ်ဆတ် တုံခါလာသည်..။
“ မောင်လေးရယ်….မမ ခံချင်လာပြီကွာ….လိုးတော့နော်……”
ပြူးကျယ်က သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် အသေအချာ ဆုပ်ကိုင်၍ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ကာ ထက်အောက်ဝဲယာ ထိုးမွှေလိုက်သည်..။
“ ျပစ္……ျဗိ…ျပြတ္…ျပစ္………ပလစ္….”
စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ရွဟနေပြီး စောက်ရေတွေကပါ အိုင်ထွန်းနေသဖြင့် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်တည်း အသံတွေ ထွက်လာပါသည်..။ မစန်းစန်း၏ ဝင်းပြောင်တင်းကားနေသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်လုံးမှာ ရမ်းခါနေပါတော့သည်..။
ပြူးကျယ်က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ အကုန်ဝင်အောင် မသွင်းသေးပဲ ၃ လက်မခန့်လောက်သာ မြုပ်သွင်းပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသည်..။ ပြဲကားနေသော ဒစ်ဆံကြီးနှင့် ဒစ်ဆံကြီး အရင်းတွင် စုလိပ်နေသော အရေဖျား အရစ်ဝိုင်းကြီးက လီးတန်ကြီးကို စုတ်မျိုလျက်ရှိသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို မထိတထိနှင့် ဆွပေးသလို ဖြစ်ကာ မစန်းစန်း စိတ်ထဲ မရိုးမရွကြီး ဖြစ်လာကာ ခံချင်စိတ်တွေ အလွန့်အလွန် ပြင်းထန်လို့ လာပါတော့သည်..။
သူမ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ အားနှင့် ကော့ထည့်လိုက်ရာ လီးကြီးက အရှိန်နှင့် တိုးဝင်လာပြီး သားအိမ်ဝတွင် ဒုတ်ခနဲ ဝင်ဆောင့်ပါတော့သည်..။ နှစ်ယောက်လုံး မီးပွင့်မတတ် အီဆောင့်သွားသည်..။
“ မမ…ဘာကြီးနဲ့ ဆောင့်မိတာလဲဟင်…လီးထိပ်ကြီးကို ပူရှိန်း ဆိမ့်တက်သွားတာပဲ..”
မစန်းစန်း တစ်ယောက်လည်း ပြူးကျယ်နည်းတူ ခံစားလိုက်ရသည်မို့ တော်တော်နှင့် မဖြေနိုင်ပဲ ဖြစ်နေသည်..။ ပြီးမှ ဟင်းခနဲ လေပူကြီးတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး….
“ သားအိမ်နဲ့ ဆောင့်မိတာ…မောင်လေးရဲ့ ..နာလည်း နာ ကောင်းလဲကောင်းကြီး နော်…”
“ ဟုတ်ကဲ…မမ …ဆောင့်ရတော့မလား…..”
“ အေး….ဆောင့်တော့…မမခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ထားအုံးလေ….”
ပြူးကျယ်က မစန်းစန်း ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်လျက် ခွေးထီးက ခွေးမကို ဆောင့်သလို ဆောင့်ပါတော့သည်..။
“ ဖွတ်…..ဖွတ်…….ဖွတ် ဖွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်….ဘု….ဗြစ်…..အင့်..အင့်…အား…အ…..အမေ့…အင့်…ဟင်း…အ..အမေ့.အမေ့……….အင့်…”
မစန်းစန်းက သူမဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ပစ်၍ ပစ်၍ ခံသလို ပြူးကျယ်ကလည်း ညှောင့်၍ ညှောင့်၍ ပစ်ပစ်ဆောင့်သည်..။
“ အား….ရှီး……..အီး.အ…..ကောင်းလိုက်တာကွာ….အား….အမေ့..မောင်….မောင်လေးရယ်….လိုးတတ်လိုက်တာ…အား…..အမေ့…အင့်…အား…ကျွတ်…ကျွတ်…တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒီတစ်ခါ အားရအောင် ခံဖူးတယ်..အမေ့……အင့်….အား…….ကျွတ် ကျွတ်…ဆောင့်…ဆောင့်..ဟုတ်ပီ…ဟုတ်ပီ…မမစောက်ဖုတ် တအားကြီး ယားလာပြီ…အင့်….အမေ့…ကျွတ်ကျွတ်…ထိလိုက်တာကွာ…အီး……အမလေး…အမလေး…ကျွတ်ကျွတ်….”
အချက်ပေါင်း ၁၀၀ ကျော်သောအခါ မစန်းစန်း ဖင်ဆုံကြီး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်..။ ထို့နောက် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်သွားသည်..။ တစ်ဆက်တည်း သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်..။ သုတ်ရေတွေက ပြူးကျယ်လီးကြီးကို နွေးခနဲ ပက်ချလိုက်သည်..။ အတွေ့အကြုံက သင်ပေးလိုက်သည့်အတွက် မစန်းစန်း ပြီးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း ပြူးကျယ် သိလိုက်သည်..။ ထို့ကြောင့် သူလည်း အမှီ လိုက်ပြီး အရှိန် နှစ်ဆတိုးကာ ဆောင့်လေသည်..။
“ ဖြတ္…ျပြတ္….ဖြတ္…..ဘ.ြတ္..ဘု….စြပ္…..ျပြတ္.”
ပြူးကျယ် လချောင်းတစ်လျှောက် ယားကြွလာသည်..။ ရှိန်းဖိန်းလာသည်..။ ပြူးကျယ် ဆက်ထိန်းဖို့ မတတ်နိုင်တော့သည့် အတွက် လရေပူတွေ ကို စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်..။
ပြူးကျယ် အသံထွက်သွားသည်..။ မစန်းစန်း ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်လေတော့သည်..။
———————-x——————————x————————-
မစန်းစန်းနှင့် ပြူးကျယ်တို့မှာ ပေသီးဖူးစာကြောင့် မကြာမကြာ ချိန်းချိန်း လိုးဖြစ်ကြသည်..။ များသောအားဖြင့် မစန်းစန်း ယောကျ်ား ခရီးထွက်ခိုက်မှာ ဖြစ်သည်..။
ယနေ့ညမှာလည်း မစန်းစန်းက ချိန်းထားပြန်သည်..။ ကိုထွန်းလူ ဒီနေ့မနက် ခရီးထွက်သွားပြန်သည်..။ မုံရွာက သနပ်ခါး တုံးများကို သထုံသို့ သွားရောင်းမည်ဖြစ်ရာ အနည်းဆုံး တစ်လလောက်ကြာမည်..။ သနပ်ခါးတုံးလည်း အတော်များများ ပါသွားသည်..။
ခါးတိုင်းလှည်းနှင့် ပို့ပေးနေကျ မစန်းစန်း မောင်ဖြစ်သူက မအားသဖြင့် မစန်းစန်းက ပြူးကျယ်က်ို အကူအညီ တောင်းသည်..။ ထို့ကြောင့် မစန်းစန်း ယောက်ျား ကိုထွန်းလူကို ပြူးကျယ်က မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့် လိုက်ပို့ပေးရသည်..။
အပြန်တွင် ကိုထွန်းလူက ပြူးကျယ်အား ငွေ ၅၀၀ ပေးသည်..။ ပြူးကျယ်က မလိုချင်တဲ့ အကြောင်း အထပ်ထပ် ငြင်းဆန်သည်..။
“ ယူပါကွာ…ပြူးကျယ်ရာ..ငါက စေတနာနဲ့ ပေးတာပါကွ….၊ ပြီးတော့ မင်းအစ်မကို စောင့်ရှောက်ပါကွာ…နော်…၊ ငါမရှိတဲ့အခါမျိုးမှာ ညိုမောင် အိမ်လာတတ်သလား…”
“ ဟင့်အင်း…ကျနော်သိသလောက်တော့ မလာဘူး..ကိုထွန်း…၊ မမ က သူ့အလုပ်နဲ့ သူ ရှုပ်နေတာပဲ..၊ တစ်ခါတစ်လေ ကျနော်တို့ဖက် ကူးလာတာပဲ ရှိတယ်…”
“ အေးအေး…ညိုမောင်လာရင်တော့ သတိထားကြည့်ပေးပါကွာ….”
“ ကိုညိုမောင်က ဘာပြုလို့လဲ…ကိုထွန်…”
“ မင်း မမရဲ့ ငယ်ရည်းစားလေ…….”
ကိုထွန်းလူတစ်ယောက် သူ့မိန်းမကို ကိုညိုမောင်နှင့် စိတ်မချ၍ မှာနေခြင်း ဖြစ်သည်.။ သူမရှိခိုက် သူ့မိန်းမနှင့် မျောက်ဇာတ်ခင်းနေသူက ယခု သူ့ကို လှည်းမောင်းပို့ပေးသူမှန်း လုံးဝမရိပ်မိပေ..။
ကောင်းပါသည်..။ ပြူးကျယ် ပြုံးလိုက်သည်..။ သူ့မျက်နှာ တစ်ဖက်သို့ လှည့်ထားသည်ဖြစ်၍ သူ့အပြုံးကို ကိုထွန်းလူ မမြင်နိုင်..။ ကိုထွန်းလူက သူ့ကို မလောက်လေး မလောက်စား ကောင်လေးဟုသာ ထင်မှတ်ထားပုံရသည်..။
ကိုထွန်းလူကို လှည်းနှင့် ပို့ပြီးအပြန်တွင် မစန်းစန်းက ည..စောစောလာ နော် ..ဟု မှာလိုက်သည်..။ မစန်းစန်း တစ်ယောက် ပြူးကျယ် လီးနှင့် ပြတ်နေသည်မှာ ရက်ပေါင်း ၂၀ ကျော်ရှိပြီမို့ တမ်းတမ်းတတ ဖြစ်နေရှာသည်..။
ကိုထွန်းလူ အိမ်မှာ ရှိခိုက်မှာ လုံးဝ အိန္ဒြေ မပျက်စေဖို့ မှာထားသည်ဖြစ်၍ ပြူးကျယ်ကလည်း အလိုက်သိ ပါးနပ်စွာ နေခဲ့သည်..။ ရက်ပေါင်း ၂၀ အတွင်း သူ့လီးကြီးကို အစွမ်းကုန် လေ့ကျင့်၍ အားမွေးထားခဲ့သည်..။
ယခု ပြူးကျယ်သည် ယခင် ပြူးကျယ် မဟုတ်တော့ ..၊ အတွေ့အကြုံတွေ ရင့်ကျက်လာသည်..။ မိန်းမအကြောကို ကောင်းကောင်းကြီး နားလည်လာသည်..။ စောက်ဖုတ်ကျမ်းလည်း အတော်ကျေလာသည်..။ ပြူးကျယ် ရောက်သွားတော့ ည ရှစ်နာရီ ကျော်ပြီ..။
ထုံးစံအတိုင်း လက်ဖက်ရည်ထဲတွင် အိပ်ဆေးအနည်းငယ်စီ ခတ်တိုက်ထားသောကြောင့် ကလေးနှစ်ယောက်က သူရောက်တော့ သိုးနေကြပြီ..။ ဆင်အော်တောင် နိုးမည့်ပုံ မပေါ်တော့..။
ပြူးကျယ်က အိမ်အပေါ်ထပ် တက်နှင့်ပြီး အနောက်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်..။ မစန်းစန်းက ခြံတံခါးကို အသေအချာ ပိတ်၍ သိမ်းစရာများကို သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်တံခါးပိတ်ကာ ပြူးကျယ် ရှိရာ အပေါ်ထပ် တက်လာသည်..။
မစန်းစန်း မရောက်ခင်ကထဲကပင် ပြူးကျယ်က ကြက်ဥတစ်လုံးနှင့် အရက်တစ်ခွက် သောက်ထားပြီ ဖြစ်သည်..။ ကျန် ၂ လုံးကို အရက်ပုလင်းထဲ ဖောက်ထည့်ပြိး သမသွားအောင် လှုပ်ရမ်းလိုက်သည်..။ ထိုစဉ် မစန်းစန်းက ရောက်လာသည်..။ အရက်သောက်လိုးလျင် ကြာကြာလိုးနိုင်မှန်း သိ၍ မစန်းစန်းက ဘာမှ စောဒက မတက်တော့..။
“ မမလဲ…..နဲနဲ ေသာက္မယ္…..”
ပြူးကျယ်က တစ်ခွက် ငှဲ့ပေးလိုက်သည်..။ မစန်းစန်းက တစ်ခါတည်း အကုန် မော့ချပစ်လိုက်သည်..။ ပြူးကျယ်က အဆင်သင့် ခပ်ထားသော ရေဗူးထဲမှ ရေတစ်ခွက် ငှဲ့ပြီးပေးလိုက်သည်…။ မစန်းစန်းက ရေသောက်ပြီး သောအခါ သူမ အပေါ်အကျႌကျယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်သည်..။ အတွင်းခံ ဘရာစီယာချိတ်ကိုလည်း ဖြုတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ဝင်းဝင်းအိအိ တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးနှစ်လုံး ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်..။ တစ်လုံးတစ်လုံး ရှောက်ပန်းသီး လုံးကြီးလောက် ရှိပြီး မို့မောက် ချွန်ကော့နေသည်..။
မစန်းစန်းက သူမ နို့အုံကြီးကို ပြူးကျယ် ပါးစပ်နား တေ့ကပ်ပေးလိုက်ရာ ပြူးကျယ်က တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စို့ပါတော့သည်..။ ကျန်တစ်လုံးကိုမူ လက်နှင့် ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်..။ မစန်းစန်း တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ထွန့်လူး၍ ထိုးကော့နေသည်..။
အရက်ရှိန်ကလည်း တဖြည်း ဖြည်း တက်လာပြီမို့ ရမ္မက်သွေးတွေကလည်း ကြွတက်လာသည်..။ မစန်းစန်းက သူမနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို စို့ပေးနေသော ပြူးကျယ်ကို ပွေ့လှဲချလိုက်သည်..။ ပြူးကျယ်က အမှတ်တမဲ့မို့ လန့်ဖြန့်ပြီး စို့နေသော နို့ကို လွှတ်လိုက်သည်..။ ထိုခဏမှာပင် သူလည်း မစန်းစန်းဘေး ၌ ပက်လက်လန် ကျသွားသည်.။
မစန်းစန်းက ပြူးကျယ် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်..။ လီးတန်ကြီးက ကြွတက်နေရုံမှ အပ မတောင်မတ်သေး..။ ပေါင်နှစ်ချောင်းပေါ် စင်းစင်းကြီး လဲလျောင်းနေသည်..။ အရက်ရှိန်ကလည်း တက် ရမ္မက်သွေးတွေကလည်း ဆူပွက်လာပြီမို့ မစန်းစန်းတစ်ယောက် ပြူးကျယ်ဘေးတွင် ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆွဲယူ၍ ပါးစပ်နှင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်..။
အာငွေ့ရှိန်ကြောင့် စောစောက ငြိမ်သက်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ သိသိသာသာ ကြွတက်လာသည်.။ မစန်းစန်းက ဒစ်ဆံနုနုကြီးကို လျှာဖြင့် စုပ်ယူ၍ ဝေ့ဝိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ လီးကြီးမှာ သိသိသာသာ ထောင်မတ်လာတော့သည်..။ မစန်းစန်းက သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်ကပင် ထမီကို ချွတ်လိုက်သည်..။ ပြီးနောက် ပြူးကျယ် ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်သည်..။ ပြူးကျယ်က စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းသို့ လက်ခလယ်ကို ထိုးသွင်းပြီး လှည့်ပတ်မွှေနှောက်လိုက်ရာ မစန်းစန်း တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လျက် တခစ်ခစ်နှင့် သဘောကျနေသည်..။
ဘက္ထရီမီး အားကျသွားသောကြောင့် ပြူးကျယ်က ပက်လက်အိပ်နေလျက်ကပင် ကိုယ်ကို အနည်းငယ်စောင်း၍ ဗို့ပြောင်း ချိတ်လိုက်သည်..။ မီးအားက စောစောကထက် ပိုပြီး လင်းထိန်လာသည်..။ မစန်းစန်းက ခွထားသော သူမခန္ဓာကိုယ်ဖိအားကြောင့် ပေါင်ကြားသို့ စိုက်ဆင်းသွားသောလီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအောက်တွင် အလျားလိုက် ဖိအုပ်ထားမိလျက်သား ဖြစ်နေသည်..။
မစန်းစန်းက ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ရင်းမှ သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ရန် ဆဆကြည့်သည်..။ သူက ဖင်ကို အထက်သို့ နဲနဲ ကြွလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးက ထောင်ထလာသည်..။ အဖုတ်ဝနှင့် လွဲနေသည်ဖြစ်၍ မစန်းစန်းက ပြန်၍ ချိန်ဆသည်..။
သည်တစ်ခါ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက သူမအဖုတ်ဝနှင့် တည့်လာပြီး တစ်လက်မကျော်ခန့် နစ်ဝင်သွားသည်..။ လီးကြီးကလည်း တောင်မတ်၍ ရုန်းကြွနေသည်.။ ကိုယ်ဖိအားကြောင့် လည်း အရုန်းရခက်နေကာ မလှုပ်သာအောင် ဖြစ်နေသည်.။ မစန်းစန်းက ကိုယ်ကို နွဲ့၍ နွဲ့၍ ထိုးကြည့်ရာ လီးကြီးမှာ ၂ လက်မကျော်ကျော်ခန့် ထပ်ဝင်သွားပြန်သည်..။ သေချာပြီဆိုမှ မစန်းစန်းက သူမကိုယ်ကို အနည်းငယ် ကြွမြောက်လိုက်ရာ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲတွင် တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး စိုက်ဝင်နေပါတော့သည်..။
ထို့နောက် ကိုယ်ကိုနှိမ့်၍ တဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းသည်..။ ပြူးကျယ်က တဖြည်းဖြည်း စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို အသေအချာ ကြည့်နေသည်.။ လီးကြီးက တုန်လွန်းသဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ ကြုံ့ဝင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်…။
စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ဝရှိ ညိုညိုပြူးပြူး စောက်စေ့ငုတ်ကြီးကို သူ့လက်မထိပ်နှင့် ပင့်ပြီး ခပ်ဖိဖိ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။
“ အဟင့်ဟင့်…အင့်…အမေ့………ရှီး……ကျျွတ် ကျွတ်…”
မစန်းစန်းတစ်ယောက် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်ပြန်လျက် နို့ကြီးနှစ်လုံး ကော့တက်သွားရသည်..။ ပြူးကျယ်က မနားတမ်း စောက်စေ့ကို ဆက်ပွတ်နေသည်.။
“ အင့်….အဟင့်…အား……အ…..အမေ့…ကျွတ်..ကျွတ်…ရှီး..အား..အမေ့..အမလေး……အား……”
မစန်းစန်းတစ်ယောက် သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားပြီး နောက်သို့ လန်ကျသွားမည်ပြုရာ ပြူကျယ်က သူ့ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဆတ်ခနဲ တောင့်ပြီး ခံပေးလိုက်သည်.။ သူမရင်သားအစုံက ဖားဖိုကြီးလို နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေသည်..။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်းထန်လာသည်..။ ထို့နောက် ဒူးနှစ်ချောင်းပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ပါတော့သည်..
ဟင့်အင်း..ဝ သေးဘူးဆို
အပိုင်း ( ၂ )
“ ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွတ်…ပြွတ်..အီး….အင့်….အမေ့……အင့်..အ…..အား..ဘွတ်….အ..အမေ့….အား…..”
ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လှသည်..။
“ ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဖွတ်…မင့်လီးကြီးနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာပြီ…အင့်…အား…..ကျွတ်ကျွတ်….မမ သိပ်သတိရတာပဲကွာ….အိမ်ကလူကြီးကြောင့် အသာနေရတာ…အင့်………အမေ့….အား…..ကျွတ်…စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲသွားပေ့စေ…မမ ဆောင့်ပေးမယ်….အမေ့…..အင့်……”
မစန်းစန်းက ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်လေ ပြူးကျယ်မှာ အရသာရှိလေ…။ သူကလည်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ဖြစ်လာသည်.။
“ အား………ကၽြတ္..ကၽြတ္……..”
ပြူးကျယ် ကောင်းလွန်း၍ အသံတွေ ထွက်သွားရသည်.။
“ မောင်လေး….အင့်…အ…အမလေး…ကျွတ်..ကျွတ်…ကောင်း…..ကောင်းလားဟင်…”
“…အား……..အ….ကောင်းတယ်…မမ…အ…အ..သိပ်ထိတာပဲ…မမရာ….”
မစန်းစန်းက အားနှင့် ဖိချ ဆောင့်လိုက်ရာ ပြူးကျယ် တစ်ယောက် အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး လချောင်းတစ်ခုလုံး ယားကြွလာကာ လရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်..။ မစန်းစန်းကလည်း စောက်ရေတွေ ပန်းထွက်ကာ ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားသည်..။ မစန်းစန်းက ပြူးကျယ် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ရှုံ့ချည်ပွချည် ဖြစ်နေသည်..။ စောက်ရေတွေကလည်း ပြူးကျယ် ဆီးခုံ တစ်ခုလုံး ရွှဲနစ် စိုစိနေသည်.။
နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာကြာ မှိန်းနေကြသည်..။ ရွာလည် ကင်းတဲမှ သံချောင်းခေါက်သံ ၁၁ ချက် ကြားလိုက်ရသည်.။ မစန်းစန်းက သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်ရန် အဖုတ်ကြီးကို မယူလိုက်သည်.။ လီးကြီးက မာန်တော့ လုံးလုံး မကျသေး..။ သို့သော် တင်းမတ်မနေတော့ပဲ စင်းစင်းကြီး လဲလျောင်းနေသည်.။ မစန်းစန်းက အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်လိုက်သည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးထွေးသွားရသည်.။
“ ကဲ….မောင်လေး..တစ်ခွက်သောက်လိုက်အုံး…”
ပြူးကျယ်က ပက်လက်အိပ်နေရာမှာ ထထိုင်လိုက်သည်..။ သူက အောက်ကနေ ပက်လက် ခံရသည် ဖြစ်၍ မောပန်းခြင်း မရှိပါ..။ မစန်းစန်းကို ဆွဲဖက်၍ ပါးပြင် နှစ်ဖကို ဖိကာ နမ်းလိုက်သည်.။
“ ဟြန္႕…..ေနပါအုံးလို႕….ဆို…..”
မစန်းစန်းက ချွဲတဲတဲ မူတူတူ မြှူဆွယ်ကလိသော အသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်…။
“ မောင်လေးကို ချစ်လား…ဟင်…”
“ ဟင့်အင်း….မချစ်ဘူး…..”
“ ကဲ…မချစ်အုံး..ဗျာ…….”
ပြူးကျယ်က ပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုတ်ဆွဲယူလိုက်သည်..။
“ အစ်..ဖူး………အင်း……..”
မစန်းစန်း မျက်လုံးအစုံမှာ မှေးစင်းကျသွားရှာသည်..။ ပြူးကျယ်က နှုတ်ခမ်းစုတ်နေရင်းကပင် သူ့လျှာကို မစန်းစန်း ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းပေးလိုက်ရာ မစန်းစန်းက မြှင်း၍ စုပ်ယူလိုက်သည်.။ နှစ်ယောက်သား ရမ္မက်သွေးသားတွေ လှုပ်ရွကာ နွေးလာကြပြန်သည်..။
“ ကဲ….ကျနော့်ကို ချစ်လား…ပြော…….”
ပြူးကျယ်က နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နေရာမှ ခွာလိုက်ပြီး ထပ်မေးပြန်သည်…။
“ မချစ်ပဲနဲ့ ခုလို နေမလားဟဲ့….သေနာလေးရဲ့….”
မစန်းစန်းက စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ပြူးကျယ် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ညှစ်လိုက်သည်..။ ညှစ်အားက ပြင်းသောကြောင့် ဒစ်ဆံကြီးမှာ ရဲတွတ်ပြဲအာထွက်လာပြီး ကားထစ်လာသည်..။
“ အား…….ကၽြတ္..ကၽြတ္…….”
ပြူးကျယ်က ဟန်ဆောင်၍ အော်လိုက်ရာ မစန်းစန်းက စိတ်ပူပြီး လီးကြီးကို လွှတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ပျာပျာသလဲပင်…
“ မောင်လေး…နာသွားလို့လား…ဟင်……”
“ ဟင့်အင်း…..ကောင်းလွန်းလို့…..ဟား..ဟား…….”
မစန်းစန်း၏ ထွေးထွေးအိအိ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးများကို ခပ်ကြာကြာလေး ဆွဲစုပ်ထားလိုက်ပြန်သည်..။ ပြူးကျယ်လက်အစုံက မစန်းစန်း၏ ကျောပြင်တစ်လျှောက် နှင့် ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်သားဆုံ တင်းတင်းအိအိကြီးကို ဆုတ်ချေပွတ်သပ်နေသည်..။
ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာမှ လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး မစန်းစန်း လက်က ပြူးကျယ်ရင်ဘတ်ကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်..။ သည်တော့မှ ပြူးကျယ်က သူ့နှုတ်ခမ်းကို ခွာလိုက်သည်..။
“ ဟွန်း…သိပ်တိုးတက်နေ….လူကို မောနေတာပဲ….”
“ ကဲပါ…မမရာ..ဒီတစ်ခါ သက်သက်သာသာ ခံလို့ရအောင် မောင်လေး လိုးပေးမယ်…၊ တစ်ခါတုန်းက မမ ပြောဖူးတဲ့ ကွေးကွေးလေး တစောင်းအိပ်ပြိး နောက်ကနေ လိုးပေးတာမျိုးလေ…နော်…..ဘာလဲ…မမက ကျေနပ်သွားပြီလား..”
“ ဘယ်သူက ကျေနပ်ပြီ ပြောလို့လဲ…သူအချစ်ကြမ်းလို့ မောသွားတဲ့ ဥစ္စာ…”
မစန်းစန်းက တစောင်းလေး အိပ်ပေးလိုက်သည်..။ ပြူးကျယ်ကလည်း မစန်းစန်း ကျောဘက်မှ နေ၍ တစောင်းကွေး ဝင်အိပ်လိုက်ရင်း လီးတန်ကြီးကို ဖင်ကြားသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်..။ မစန်းစန်းက လီးကြီးကို လက်ဖြင့် နောက်ပြန်ကိုင်ဆွဲကာ ဖောင်းကြွပြူးအာနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အသေအချာ တေ့ပေးလိုက်သည်..။
“ ကဲ…မောင်…..သွင်းလိုက်တော့…လေ…..”
ပြူးကျယ်က သူ့လီးကြီးကို အားနှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်.။ ပြင်းထန်သော ဆောင့်အားကြောင့် မစန်းစန်းခမျာ ခါးကြီးကော့တက်သွားရှာသည်.။ ပြူးကျယ်က မစန်းစန်း လက်မောင်းအောက်တွင် သူ့လက်ကို လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ရှောက်ပန်းသီးကြီးအလား နုထွားတင်းအိနေသော နို့ကြီးတစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆွဲကိုင်ကာ ခပ်မှန်မှန် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။
ဤနည်းက လိုးသူရော ခံသူပါ သက်သာ၍ အလွန်ကောင်းသည်..။ ဆောင့်အားကိုလည်း လိုသလို အတင်အချ လုပ်၍ ရသည်..။ ဒီလိုနဲ့ အချိန်အတော်ကြာ လိုးပေးနေရာ မစန်းစန်းတစ်ယောက် သူမဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေတော့သည်..။
မစန်းစန်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီး အတွင်းသားတွေက ပြူးကျယ် လီးကြီးကို တအားညှစ်ထားရင်း စောက်ရေတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်..။ စောက်ဖုတ်ညှစ်အားကြောင့် ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ဆိမ့်ယားတက်လာပြီး ခါးကော့တက်သွားကာ လရေပူပူတွေ အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်..။ အတန်ကြာ မှိန်းနေကြပြီးမှ…
“ မမ….ဝၿပီလား…ဟင္…”
“ ဟင့်အင်း…..ဝသေးဘူး…ဒီတစ်ခါ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပြီး ပက်လက်ခံအုံးမယ်…မောင်…အပေါ်ကနေ အားရပါးရ တက်လိုးပေးအုံး….မမ…ဝသေးဘူးနော်….ဒါပဲ…..တစ်ညလုံးလိုးမယ်ကွာ…နော်..”
“ မမ..သေဘာ….မမသေဘာ……”
————————-x————————x———————-
ျပီးပါၿပီ…။