မရှောင်နိုင်သည့်တဏှာ

ယောက္ခမအိမ်နေရသည့်ကြည်ပြာ
မှာစိတ်ညစ်မိနေရသည်။ယောက်ျား
ဖြစ်သူကိုသူရကိုချစ်၍လက်ထပ်ခဲ့
ပေမယ့်တဘဝစာအတွက်တော့ဦး
နှောက်နှင့်ရွေးချယ်ခဲ့သည်တော့အ
မှန်၊ကိုသူရသည်ရည်မွန်သည်။

ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိပေ၊မိဘစ
ကားနားထောင်တတ်သောသားအလိမ္မာဖြစ်၍အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်
ရွေးချယ်ခဲ့လျှင်စိတ်ညစ်ရမည်မ
ဟုတ်ဟုတွေးမိခဲ့သည်။ထို့အတွက်
လည်းကိုသူရကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။
ကိုသူရမရက်မသောက်၊ဖဲမရိုက်၊မိန်းကလေးမရှုပ်တတ်ပေ။ထို့အတူအ
လုပ်လည်းမယ်မယ်ရရမရှိ၊သို့ပေ
မယ့်မိသားစုအပေါ်တွင်တော့သိ
တတ်ပေသည်။မိန်းမယူပြီးမိန်းမကို
မိဘအိမ်ခေါ်တင်ခဲ့သည်။ကြည်ပြာ
တစ်ယောက်မိဘအိမ်တွင်နေခဲ့စဉ်ကအလုပ်မလုပ်ခဲ့ပေ။သို့သော်အိမ်
ထောင်ကျလာတော့ယောက်ျားတွင်
အလုပ်မရှိသောအခါ သုံးစရာငွေဟူ
၍မရှိပေ။

“ကိုကို အလုပ်လေးဘာလေးရှာဦး”
“ဘာလို့လဲကြည်ပြာ”
“လက်ထဲငွေမရှိဘူးလေ၊မိဘအိမ်မှာ
ပဲတသက်လုံးကပ်နေလို့မဖြစ်ဘူး၊အိမ်လေးဘာလေးငှားနေရအောင်”
“ဘာလို့လဲ၊ကြည်ပြာကိုဘယ်သူကဘာပြောလို့လဲ”
“ဘာမှမပြောဘူးလေ၊ဒါပေမယ့်အိမ်
ထောင်ပြုပြီဆိုတော့ကိုယ့်ခြေ
ထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်ရမှာပေါ့”
“ငါ့မိဘကငါ့ကိုကြည်ဖြူပြီးသား၊
ကြည်ပြာဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ”
“မောင်နှမတွေလည်းရှိသေး
တယ်လေ”
“ငါအငယ်ဆုံးလေ၊မကြည်ဖြူစရာ
ဘာမွမရွိဘူး”
“ခုကြည်ပြာပြောမယ်၊ကြည်ပြာတစ်ခုခုစားချင်ရင်ကိုကိုမိဘဆီကပိုက်
ဆံတောင်းရတာမဟုတ်လား”
“ကိုယ့်မိဘဆီကကိုယ်တောင်းတာ
ပါၾကာ”

“ကိုကို့ကိုကြည်ဖြူပေမယ့်ကြာရင်
ကြည်ပြာ့ကိုကြည်ဖြူနိုင်ပါ့မလား”
“ငါ့ကိုချစ်ရင်ငါ့မိန်းမကိုလည်း
ကြည်ဖြူရမှာပဲ”
“ကိုကိုအမြဲတမ်းတောင်းနေလို့ဘယ်
လိုဖြစ်မလဲ၊ကြည်ပြာလဲအားနာရတာပေါ့”
“အင်းပါမိန်းမရာ၊ငါအပြင်သွား
လိုက်ဦးမယ်”
မည်သို့ပင်ပြောစေကာမူအလုပ်ကို
မရှာပေ။အလုပ်မရှိလျှင်ဝင်ငွေမရှိ
သဖြင့်ယောက်ခမအိမ်နေရသော
ကြည်ပြာမှာအလိုလိုနေရင်းသိမ်
ငယ်လာသည်။စားရသောက်ရမည့်
အရေးတအိမ်သားလုံး၏ဝေယျာ
ကိစ္စများကိုသာလုပ်ပေးနေရင်းက
မိမိသည်အိမ်ဖော်လားဟုတွေးလာ
ရသည်။မိဘများကကြည်ပြာကိုတွေ့လိုလျှင်တောင်ယောက်ခမများ
၏အရိပ်အခြေကိုကြည့်နေရသည့်
အနေအထားသို့ရောက်လာသည်။
သို့အတွက်လင်ယောက်ျားအားအလုပ်ရှာပါဟုပြောလျှင်ယောက်ခမ
များကမကြည်ဖြူချင်ပေ။
“ငါ့တို့သားကိုတသက်လုံးတင်ကျွေး
ထားႏိုင္တယ္”

lc

ဆိုသောစကားကကြည်ပြာစိတ်နာလာရသည်။ထို့ကြောင့်ယောက်ျား
အားပြောမရသည့်အဆုံးမိမိဘာသာ
အလုပ်လုပ်ရန်အတွက်သူငယ်ချင်း
များကိုအပူကပ်မေးရတော့သည်။
တနေ့တော့အလုပ်တစ်ခုအတွက်
အင်တာဗျူးဖြေရန် ရှိလာသောအ
ခါအလုပ်လုပ်ရန်ဟုမပြောရဲပဲမိဘ
အိမ်ခနသွားရန်အကြောင်းပြ၍
ထွက်လာခဲ့ရသည်။အင်တာဗျူးဖြေ
ရန်ကုမ္ပဏီတစ်ခုကိုရောက်သောအ
ခါအလုပ်ရရှိရန်သာဆုတောင်းနေ
ရတော့သည်။

“မကြည်ပြာအခန်းထဲဝင်လို့ရပါပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
မကြည်ပြာအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့
စားပွဲမှာလူတစ်ယောက်ထိုင်နေပြီး
အသက်အားဖြင့်သုံးဆယ့်ငါးပတ်
ဝန်းကျင်လောက်ရှိသည်ဟုထင်မှတ်လိုက်သည်။ရုပ်ရှင်ထဲကလိုသူဌေး
ချောချောပုံမျိုးတော့မဟုတ်။
အသားညိုညိုနှင့်ရုပ်ရည်သန့်သန့်
တော့ရှိသည်။ကြည်ပြာထိုလူရှေ့ရှိ
ကြည်ပြာကစားပွဲရှေ့ရပ်လိုက်
သည်၊
“ထိုင်ပါမကြည်ပြာ”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“အလုပ်လာလျှောက်တာနှော်”
“ဟုတ္ကဲ့”
“အလုပ်မှာသေချာလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ဘာလို့အလုပ် လုပ်ချင်လဲ”
“ရွင္”
“မေးတာကထူးဆန်းနေလို့လား၊
ဘာလို့အလုပ်ချင်လဲ၊ပိုက်ဆံလို
ချင်လို့လား၊ခနတဖြုတ်စိတ်လေနေ
လို့လုပ်ချင်တာလား”
“ဒီလိုပါကျမအလုပ်မလုပ်ဖူးသေး
ဘူး၊သင်ယူပြီးစီးပွားလုပ်တတ်
အောင်ပါရှင့်”
“ခင်များကဒီမှာဘာတွေသင်ယူစရာရှိတယ်လို့ထင်လဲ”
“ယူတတ်ရင်တော့ပညာရမှာတွေ
အများကြီးလို့ကျမထင်ပါတယ်”
“ဒါဖြင့်ခင်များကသင်ယူပြီးပိုက်ဆံ
မယူဘူးဆိုတဲ့သေဘာလား”
“အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး၊ကျမသင်ယူ
ပြီးတတ်ကျွမ်းသလောက်တန်တဲ့လခမျိုးကိုလိုချင်ပါတယ်”
“ဒီမှာခင်များကသင်ယူချင်ပေမယ့်သင်ပေးမယ့်သူမရှိရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ကျမကသင်ယူဖို့လာတာဖြစ်တဲ့အ
တွက်ကျမကသင်ပေးချင်လာ
အောင်ပြုမူနေထိုင်ပါ့မယ်”
“ကြိုက်သွားပြီ၊တကယ်ရောလုပ်
ချင်စိတ်ရှိရဲ့လား”

“သေချာပါတယ်ရှင့်”
“ဟုတ်ပြီလေ၊ဒီကဝန်ထမ်းကအ
လုပ်ထွက်တော့မှာ၊မကြည်ပြာကသူ့ဆီကနေဒီအလုပ်တွေကိုသင်ယူပြီးလုပ်ငန်းခွင်ထဲသွားရမှာ”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“ခင်များရဲ့မျှော်မှန်းလစာကိုထည့်
ရေးပြီးရှေ့ကအမဆီမှာကိုတင်ခဲ့ပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
အမကိုမေးပြီးစာတင်ခဲ့ရတယ်။အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ပေမယ့်ရင်တ
ထိတ်ထိတ်ပါအိမ်မှာကြုံရမယ့်ပြသ
နာများအတွက်ကိုကြိုတွေးထားပြီး
သားပါ။အိမ်ကအလုပ်တွေကိုဟန်
မပျက်လုပ်လိုက်တယ်။ညရောက်
တော့
“ယောက်ျားကြည်ပြာအလုပ်ရလာ
ၿပီ”
“ဘာပြောတယ်”
“ဒီနေ့အလုပ်အင်တာဗျူးတာရခဲ့
တယ္”
“နင့်ကိုဘယ်သူကအလုပ်လျှောက်
ခိုင်းလို့လဲ”
“ကြည်ပြာ့ဘာသာကြည်ပြာလျောက်ခဲ့တာ”
“ငါခွင့်မပြုဘူးကြည်ပြာ”
“ဘာလို့လဲ”
“ဘာလဲဟ၊ကြည်ပြာနင်မရှိရင်အိမ်
ကအလုပ်ကိုဘယ်သူကလုပ်ပေးမ
လဲ”

“အရင္ကဘယ္သူလုပ္လဲ”
“ကြည်ပြာ အလုပ်ကလေးရတာနဲ့
ငါကိုခံပြောလာတာပဲ”
“မဟုတ်ဘူးယောက်ျား၊ကျမစော
စောထပြီးအိမ်အလုပ်တွေလုပ်ခဲ့
မယ္”
“အိမ်ကလူတွေထမင်းစားချိန်ဘယ်
သူလုပ်ပေးမှာလဲ”
“ဒါတော့အဆင်ပြေသလိုလုပ်ကြ
ပေါ့”
“မျဖစ္ဘူး၊နင္အလုပ္မသြားရဘူး”
“မသွားလို့မဖြစ်ဘူး”
“နင့်အလုပ်ကိုငါလိုက်ခဲ့မှာ”
“အာလိုက်လို့ရမလား”
“နင့်အလုပ်ကဘာအလုပ်မို့လိုက်လို့
မရတာလဲ”
“လိုက်ချင်ရင်လိုက်ခဲ့၊ဒါပေမယ့်ရုံး
ခန်းအထိလိုက်လို့တော့လိုက်လို့မ
ရဘူး”
“အေးပြီးရော”
မနက်စောစောထပြီးအိမ်အလုပ်
တွေကိုပြီးအောင်လုပ်ရတော့တယ်။
ထမင်းဟင်းချက်ပြီးအလုပ်သွား
ရန်ပြင်တော့ယောက်ခမက
“ဘယ်သွားမလို့လဲကြည်ပြာ”
“သမီးအလုပ်သွားမလို့အမေ”
“အလုပ်သွားမလို့ဟုတ်လား၊နင်အိမ်
မှာအေးအေးဆေးဆေးနေရရဲ့လို့
ဘာလို့အလုပ်သွားချင်တာလဲ”
“အမေ သမီးတို့လဲငွေစုရမယ်လေ
အေမ”
“နင်သုံးဖို့ငါမပေးလို့လား”
“သမီးအမြဲတမ်းတော့တောင်းမနေ
ခ်င္ဘူး”
“ဟဲ့သားနင္ကမတားဘူးလား”
“တားတာပဲအေမ”
“ငါ့သားတားနေရဲ့ဘာလို့ဆက်လုပ်
တာလဲ”
“အမေသမီးတို့ရှေ့ရေးအတွက်ပါ
အေမ”
“နင္သြားရင္အိမ္ကအလုပ္ကိုဘယ္သူလုပ္မွာလဲ”
“အမေသမီးထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်
ပြီးပီအမေ ၊ခူးခပ်စားရုံပဲ”
“သား နင့်မိန်းမကိုလဲပြောဦး၊ငါ့ကို
ပြန်ခိုင်းနေတယ်”
“ကဲပါကြည်ပြာရယ်၊အမေစိတ်မ
ကောင်းအောင်မလုပ်နဲ့၊အဲဒီအလုပ်
မလုပ်မလုပ်ရလဲထမင်းငတ်မသွား
ဘူး”
“သွားမှရမှာယောက်ျား”
“ဒီလောက်တောင်ပြောမရတာ
နင်သွားရင်အိမ်ပြန်မလာနဲ့”
“ရတယ် ပြန်မလာဘူး”
ကြည်ပြာပြောရင်းထွက်ခဲ့လိုက်
တယ်။အရမ်းလည်းဝမ်းနည်းသွားရ
တယ်။အလုပ်ထဲရောက်တော့အမကကြိုရောက်နှင့်ပြီ
“အမကျမ ဘယ်အလုပ်တွေလုပ်ရမလဲ”
မကြည်ပြာမေးတော့
လောလောဆယ်အကူအလုပ်အနေ
နဲ့လုပ်ရမယ်ဆိုတော့
“လောလောဆယ်ဆရာခိုင်း
တာလေးတွေတော့လုပ်ရမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့အမ၊အမလဲခိုင်းစရာရှိရင်
ခိုင်းပါ”
ရုံးကလူတွေစုံလာတော့ဆရာလဲ
ရောက်လာတယ်။
“ကြည်ပြာ၊ကိုကြီးလာပြီငါနဲ့လိုက်ခဲ့”
“ဟုတ္ကဲ့အမ”
“က်မဝင္ခဲ့မယ္”
“ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”
“ကြည်ပြာကိစ္စပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ပြော”
လောလောဆယ်အလုပ်ကသူ့နေရာ
နှင့်သူအဆင်ပြေနေတော့ကြည်ပြာ
ကိုဘယ်နေရာခိုင်းရမှန်းမသိသေး
ဘူးဆရာ”
“ဒီလိုလုပ်၊စာအဝင်အထွက်၊မိတ္တူကူးတာ၊စာလာပို့တာကိုသူ့ကိုခိုင်း
လိုက်၊ပဲဒါတွေအရင်သင်ထားပေး
လိုက်၊သူကကွန်ပြူတာရိုက်တတ်
တယ်ပြောတယ်၊အဲဒါတွေမနိုင်တဲ့
လူတွေကိုသူ့ဆီပေးပြီးရိုက်ခိုင်း၊
စာရင်းဇယားတွေဘယ်လိုဆွဲလဲသင်
ထားပေးခိုင်းလိုက်၊သူ့ကိုမခိုင်းပဲမ
နေရအောင်တစ်ယောက်ချင်းမိတ်
ဆက်ပေးလိုက်ပါ”
“ဟုတ္ကဲ့”
ကြည်ပြာအစ်မနဲ့အပြင်ကိုထွက်ပြီး
တစ်ယောက်ချင်းမိတ်ဆက်ပေးကြ
တယ်။ခုတော့ကြည်ပြာထိုင်ရမယ့်
နေရာရလာပြီ။အဲဒီတော့ခိုင်းမယ့်
သူတွေကကြည်ပြာကိုလာပြီးခိုင်း
ကြရသလိုသူတို့လိုအပ်တဲ့ပုံစံကိုပါ
နမူနာပုံစံနှင့်တကွတစ်ခါတည်းပြ
ကြရတယ်။လုပ်နေကျမဟုတ်၍
ကြာသော်လည်းကြည်ပြာအားမ
လျှော့ပေ။ရအောင်ကြိုးစားလုပ်
သည်။ထို့ကြောင့်ကြည်ပြာကိုဂရု
ဏာသက်ရောက်ပြီးသင်ပြကြရ
တယ်။ဒီကြားထဲစာဝင်စာထွက်ကို
လက်ခံရပြီးသက်ဆိုင်ရာနေရာသို့
ပို့ပေးရပြန်တယ်။နေ့လည်ရောက်
တော့ထမင်းစားချိန်မှာ
ရုံးကအမကြီးက
“ကြည်ပြာရေခနလာဦး”
“ဟုတ္ကဲ့မမ”
“ကိုကြီးအတွက်ထမင်းပွဲပြင်ပေးရ
အောင်”
“ဟုတ္ကဲ့မမ”
ကိုကြီးအတွက်ထမင်းပွဲပြင်ပြီးတော့
“ကိုကြီးထမင်းစားလို့ရပြီ”
“အော်ဟုတ်ကဲ့အမ”
“မကြည်ပြာအဆင်ပြေရဲ့လား”
“ပြေတယ်ဆရာ”
“ဆရာလို့မခေါ်ပါနဲ့ကြည်ပြာ၊ကိုကြီးလို့ပဲခေါ်”
ဒီနေ့ညနေအိမ်ပြန်၍မဖြစ်
မိဘအိမ်ကိုပဲပြန်မှဖြစ်တော့မည်ဟုတွေးပြီးဝမ်းနည်းသွားရသည်။
“မကြည်ပြာဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကိုႀကီး”
“အော်အေးပါ၊ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုလဲ
ပြီးရော”
ညနေရောက်တော့ကြည်ပြာအမေ့
အိမ်ကိုပဲပြန်လိုက်သည်။အမေက
စိတ်မကောင်းသည့်ပုံပေါက်နေပြီး
“သမီး၊သမီးယာက္်ားလာသြားတယ္”
“ဟုတ္လားအေမ”
“ဟုတ်တယ်သမီး၊သူနဲ့ကွာရှင်းပေး
ပါတဲ့”
“ရှင်၊ေဩာ်သူကဒီလိုလား”
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲသမီး”
“သမီးအလုပ်လုပ်လို့အမေ”
“အော်သမီးရယ်သူတို့ကမလုပ်စေ
ချင်ရင်မလုပ်နဲ့ပေါ့”
“အမေသမီးအိမ်ဖော်တစ်ယောက်
လို၊ကြၽန္လိုမလုပ္ႏိုင္ဘူးအေမ၊သူ
တို့လုပ်စာထိုင်စားနေတယ်ဆိုပြီး
သူတို့မျက်နှာအလိုက်အထိုက်နဲ့သ
မီးမေနႏိုင္ဘူး”
“အင်းလေငါသမီးလေးကိုဒီလိုပုံစံ
မျိူးတော့မေမေတို့မမြင်နိုင်ဘူး၊ဒါ
ပေမယ့်သမီးစဉ်းစားပေါ့၊တခုလပ်
ဖြစ်တာမိန်းကလေးအတွက်တော့
ဘယ်ကောင်းမလဲ”
“ဒါတော့ဒါပေါ့အမေ၊ဒါပေမယ့်သူ
တို့ဘက်ကမှကွာရှင်းဖို့တောင်းလာ
ပြီဆိုတော့သမီးဘက်ကလည်းကွာ
ပေးမှရမှာပေါ့”
“သမီးလေးစဉ်းစားပါဦး၊သမီး”
“သမီးအမွားမွမပါတာအေမ”
“အင်း အမေလဲဘာပြောရမှန်းမသိ
တော့ပါဘူးသမီးလေးရယ်”
ညခုနှစ်နာရီခွဲတော့ကိုသူရရောက်လာပြီး
“ကြည်ပြာနင်ထွက်ခဲ့”
“ဘာလဲကိုသူရ”
“နင်ကငါ့စကားကိုနားမထောင်ရ
အောင်နင်ကလင်ငယ်ရှိနေလို့လား”
“ကိုသူရ ရှင်ကျမကိုမဟုတ်တာကိုမစွပ်စွဲနဲ့၊
ကျမအလုပ်လုပ်တာကျမရှေ့ရေး
အတြက္ပဲ”
“ဘာစောက်ရေးမပါဘူး၊နင့်လခ
ဘယ်လောက်ရှိနေလို့နင်ကငါနှင့်
ငါမိဘစကားကိုနားမေထာင္တာလဲ”
“ရှင်ကရောကျမစကားနားထောင်ခဲ့လား၊ရှင့်ကိုအလုပ်လုပ်ဖို့ပြောတော့ရှင်ကဘာအလုပ်မှမလုပ်ဘူး၊ရှင်
ယောက်ျားဖြစ်ပြီးကျမကိုရှင့်ဆီ
ကေငြဘယ္မွာအပ္ဖူးလဲ”
“လူပါးမဝနဲ့နင်အိမ်မှာစားချင်တာ
စားလို့ရတယ်၊ကောင်းကောင်းမွန်
မွန်နေနိုင်အောင်ငါ့မိဘတွေကထား
ပေးတာပဲ၊အဲဒါကိုအိမ်မှာကောင်း
ကောင်းမနေဘဲ၊ဖင်ယားပြီးအပြင်ထွက်ချင်လို့အလုပ်လုပ်တာ”
“ဒီမှာကိုသူရ၊လူဆိုတာအလုပ်လုပ်ရမယ်၊ဒီတော့ကျမဘဝအတွက်ကျမအလုပ်လုပ်ရမယ်။ဒီတော့ရှင်ဘာ
ဖြစ်ချင်လဲသာပြော”
“နင်နဲ့ငါကွာရှင်းမယ်”
“ကွာလေ၊ရှင့်သဘောပဲ၊တရားရုံးမှာ
ကြာမယ္”
“အခုကိုကြာမွာ”
ဒီလိုနဲ့ရပ်ကွက်ရုံးကိုရောက်ပြီးကွာ
ရှင်းလိုက်ကြတော့တယ်။
ကြည်ပြာမျက်ရည်မကျတော့ပါ။
ဝဋ်ကျွတ်တယ်ဟုသာထင်မှတ်နေ
တော့သည်။နောက်နေ့အလုပ်ထဲ
သွားသော်ကိုကြီးမရှိပေ။
“အမကိုႀကီးမလာဘူးလား”
“လာမှာညီမဒီနေ့ဆိုဒ်တွေပတ်ဖို့ရှိ
တယ္”
“ဟုတ္လား”
“ကြည်ပြာလိုက်ရမယ်ထင်တယ်
အရင်ကအမလိုက်တယ်။အခုကအမကစာရင်းတွေချုပ်ပြီးအပ်ရမှာမို့
က်န္ခဲ့ရတာ”
“ဟုတ်အမ၊ဒါနှင့်အမကဘာလို့အ
လုပ္ထြက္မွာလဲ”
“ဒီလိုကြည်ပြာ၊အမယောက်ကျား
နယ်ကိုပြောင်းရမှာအမလိုက်သွား
မွရမယ္”
“အော်အဲဒီလိုလား”
“ဟုတ္တယ္ညီမ”
“ဟာညီမကိုႀကီးလာၿပီ”
“ကိုကြီးကြည်ပြာကိုခေါ်မယ်မဟုတ်
လား”
“ဟုတ်တယ်ကြည်ပြာ၊အဲဒီကစာ
ရင်းတွေကိုကြည်ပြာလုပ်ရမှာ”
“ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”
ကြည်ပြာကိုကြီးကားနှင့်လိုက်ခဲ့
လိုက်သည်။အလုပ်ထဲရောက်တော့
စာရင်းစာအုပ်များကိုစစ်ဆေးပြီး
လုပ်လိုက်တယ်။နှစ်ပတ်ခန့်မရှင်းပဲ
ထားသောစာရင်းများကိုတော်တော်
လေးရှင်းမှပြီးတယ်။
“ဗိုက်ဆာပြီလားကြည်ပြာ”
“ဆာတော့မဆာသေးပါဘူး”
“အားမနာနဲ့ဗိုက်ဆာရင်စား”
“ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”
ဒီလိုနဲ့အလုပ်တွေရှိရာကိုကြည်ပြာ
လိုက်ခဲ့ရတယ်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကိုကြီး
နှင့်ရင်းနီးလာတယ်။ကိုကြီးကကြည်
ပြာကိုသင်ပေးသလိုဂရုစိုက်ပါတယ်။ကြည်ပြာတနေ့တော့နေမကောင်း
လို့ခွင့်ယူတဲ့အခါကိုကြီးဆီကဖုန်း
ဝင်လာတယ်
“ကြည်ပြာနေမကောင်းလို့ခွင့်ယူ
တယ္ဆို”
“ဟုတ္တယ္ကိုႀကီး”
“ဆေးခန်းမပြဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မပြဖြစ်ဘူး”
“တော်ကြာအဖျားတာရှည်နေမယ်
လေ”
“အာကိုကြီးကလဲဖွဲဟဲ့လွဲပါစေဖယ်ပါစေ၊မပြောကောင်းမဆိုကောင်း”
“ဆေးခန်းပြလေ”
“မသွားတော့ဘူးလို့”
“မသွားလို့မဖြစ်ဘူးလေ”
“အာ မသွားချင်ပါဘူးဆေးခန်းကို”
“အေးပါ”
ညနေရောက်တော့ကိုကြီးကဖုန်း
ဆက်ပြန်တယ်
“ကြည်ပြာငါနင်တို့အိမ်ရှေ့မှာ”
“ဟင်ဘာလို့အိမ်လိုက်လာတာလဲ”
“နင်ဆေးခန်းကိုမသွားလို့လိုက်ပို့မလို့”
“အာကိုကြီးကလဲဒုက္ခရှာလို့”
ကြည်ပြာ့အိမ်ရောက်လာခဲ့မှတော့
ကြည်ပြာထွက်တွေ့လိုက်ရတော့
တယ်။ကြည်ပြာ့ကိုဆေးခန်းလိုက်
ပြတော့ဆေးထိုးကြောက်တဲ့ကြည်
ပြာမှာငိုချင်လာတယ်။
“ကဲညီမဆေးထိုးမှရမယ်”
“မထိုးလို့မရဘူးလားဆရာ”
“ညီမ ဆေးမထိုးရင်ရောဂါဖြစ်တာ
ပိုတာရှည်နေမှာ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”
ကြည်ပြာမှာဆေးထိုးခံရမည်ဆို
တော့ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်လာရတော့တာပေါ့။
“မနာပါဘူးကြည်ပြာရယ်၊ခနလေး
ပါ”
“ကိုကြီးကလေးကြည်ပြာကြောက်တယ်”
“မကြောက်နဲ့ငါရှိတယ်”
ဆရာဝန်ဆေးထိုးရန်အတွက်လုံ
ချည်ကိုဖြေလျော့ချပြီးတဖက်လှည်နေလိုက်ရတယ်။ဆေးထိုးလိုက်
တော့ပေါင်တချောင်းလုံးအရမ်းကို
နာကျင်သွားတော့အော်လိုက်မိ
တယ်။ဆရာဝန်ကခနလေးသာဆေး
ချေပေးပြီး၊
“အကိုကြာကြာလေးချေပေးလိုက်
ပါ”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့”
ကိုကြီးကအနားရောက်လာပြီး
ကြည်ပြာ့တင်သားကိုပွတ်ချေပေး
တော့ကြည်ပြာမှာအားနာမိသလို
ရင်ထဲတမျိုးခံစားလိုက်ရတယ်။
ကြည်ပြာ့အတွက်စားစရာတွေဝယ်
ပြီးအိမ်ကိုလိုက်ပို့တယ်။
အိမ်ရောက်တော့ကြည်ပြာစား
သောက်ပြီးဆေးသောက်တယ်။
အိပ်ပေမယ့်အိပ်မရပါဘူး၊ဘာဖြစ်
လို့မှန်းမသိပေကွာရှင်းခဲ့သောလင်
ဖြစ်သူအားသတိရမိသည်။မချစ်လို့မှမဟုတ်တာသူ့ရဲ့မိသားစုနဲ့ရေရှည်မနေနိုင်ခဲ့လိုဖြစ်တာ။သူသာကြည်
ပြာပြောစကားနားထောင်ပြီးနေခဲ့
ရင်အခုလိုမျိုးကြုံရမည်မဟုတ်ပေ။ကိုကြီးလိုတဝက်လောက်သူ့အ
ပေါ်ဂရုစိုက်ခဲ့လျှင်ကောင်းမှာပဲတွေး
လိုက်သည်။ကိုကြီးထံအလုပ်လုပ်
ပြီးကိုကြီးကဝန်ထမ်းတွေအပေါ်ဂရု
စိုက်ဆက်ဆံသည်ကိုတွေ့သည်။
အထူးသဖြင့်ကြည်ပြာနှင့်အလုပ်ထဲ
သို့အတူသွားလာရသောအခါတွင်
ကိုကြီးကအလုပ်ရှင်ဆိုသော်လည်း
ငေါက်ငမ်းပြောဆိုခြင်းမရှိသည့်အ
ပြင်မသိမတတ်သည်များကိုလည်း
ပြသပေးသည်။ကြည်ပြာ၏အခက်
အခဲများကိုလည်းအလုပ်ကိစ္စနှင့်မသက်ဆိုင်သည့်ကိစ္စများကိုပါကူညီပေးသည်။အနေနီးလာတဲ့အခါမှာ
ကြည်ပြာကိုကြီးနှင့်ရင်းနီးပြီးကိစ္စ
တော်တော်များများကိုလည်းပြော
ပြဖူးသည်။ကြည်ပြာကလည်း
ကိုကြီးအတွက်စားစရာကအစစေတနာနှင့်ပြင်ဆင်ပေးမိသည်။
မိမိယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့သတင်းကို
လည်းကြားမိသည်။နိုင်ငံခြားသို့
ထွက်သွားသည်ဟုသိလိုက်ရသည့်အတွက်ကြည်ပြာ့အတွက်ကံကောင်းသည်ဟုထင်မိသည်။သူရှိနေလျှင်
ကြည်ပြာအားနှောက်ယှက်နိုင်သည်
ဟုတွေးလာသည်။ယခုလိုမျိုးဘဝ
တွင်မိမိအလုပ်နဲ့မိမိရပ်တည်လာနိုင်
နေပြီ။သူ့ကိုကြည်ပြာမလိုအပ်ပေ။
ကိုကြီးနယ်ခရီးထွက်သည့်ရက်များ
တွင်ကြည်ပြာပျင်းရိနေသလို၊ကို
ကြီးကိုသတိရမိသလိုဖြစ်တတ်
သည်။ကိုကြီးမြန်မြန်ပြန်လာစေချင်
သည်။ညနေတိုင်းဖုန်းပြောဖြစ်သည်
မသိစိတ်ကကိုကြီးကိုချွဲပြီးပြောမိ
သည်။ခုကိုကြီးနယ်ထွက်နေသည်
မှာနှစ်ပတ်ခန့်ကြာသည်။ကြည်ပြာ
ကိုကြီးကိုလွမ်းနေမိသည်။
“ကိုကြီးဘယ်တော့ပြန်လာမလဲ”
“စနေနေ့ပြန်ရောက်မယ်”
“ဟင်စနေနေ့လား၊အဲဒါဆိုကိုကြီးကိုချက်ချင်းမတွေ့ရဘူးပေါ့”
“တနင်္ဂနွေရုံးတက်ခဲ့မယ်လေ”
“ရုံးမသွားချင်ပါဘူး”
“ရုံးမတက်ချင်ရင်တနေရာသွားမယ်”
“ဟုတ်ကိုကြီး၊မုန့်ဝယ်ခဲ့နော်ကိုကြီး”
“ဝယ်ခဲ့မယ်လေ”
ကိုႀကီးကိုမေတြ႕ရသည္မွာၾကာၿပီ
ကိုကြီးကအပြင်ကိုသွားမည်ဟု
ပြောသော်လည်းကြည်ပြာမငြင်းမိ
ပေ၊ကိုကြီးနဲ့တွေ့ချင်လှပြီ။ဘာကိုမှမစဉ်းမိပေ။ကိုကြီဎ၏ကြင်နာယုယမှု့ကသာကြည်ပြာကိုစိုးမိုးနေသည်။
စနေနေ့ညကကိုကြီးဖုန်းဆက်သည်
သူရောက်ပြီတဲ့။ကြည်ပြာပျော်နေ
မိသည်။တနင်္ဂနွေနေ့မနက်စောစော
တွေ့မည်တဲ့။ကြည်ပြာရင်ခုန်ပြီးအလှပြင်နေမိသည်။ကိုကြီးနဲ့ချိန်းထား
သောနေရာကိုရောက်တော့ကိုကြီး
က
“လာလေ ကြည်ပြာ”
“လာၿပီကိုႀကီး”
“ဘယ္သြားမလဲကိုႀကီး”
“စကားတွေအေးအေးဆေးဆေး
ပြောလို့ရတဲ့နေရာကိုပေါ့”
“ဟုတ္ကိုႀကီး”
ကိုကြီးကကားမောင်းရင်းကြည်ပြာ့
လက္ကိုကိုင္ကာ
“ကြည်ပြာ”
“ဟင္ကိုႀကီး”
“အရမ်းလွမ်းတယ်”
“ကြည်ပြာလဲအတူတူပါပဲကိုကြီး”
ကိုကြီးနဲ့စကားပြောရင်းကိုကြီးခေါ်
ရာနောက်ကိုလိုက်ခဲ့သည်။ကိုကြီး
ကားရပ်မှအပြင်ကိုသတိထားကြည့်မိရာဟိုတယ်ဖြစ်နေသည်။
“ဟင် ကိုကြီး ဟိုတယ်ပါလား”
“ဟိုတယ်ထဲမဝင်ချင်လို့လား”
ကိုကြီးမျက်နှာအိုသွားပုံကြည့်ပြီးသ
နားမိသည်။မဖြစ်နိုင်မှန်းသိနေတော့
လည်းချီတုံချတုံဖြစ်ရသေးသည်။
ဟိုတယ်ရောက်လျှင်နောက်ဆက်တွဲကဘာဖြစ်မည်ကိုလဲခန့်မှန်းမိသည်။
သို့သော်လည်းနှုတ်ကထွက်သည်မှာ
“ကိုကြီးရှေ့ကသွားလေ”
“အင်းလေ”
ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းပြေးထွက်လာပြီး
အခန်းကိုလိုက်ပြသသည်။ကိုကြီး
လက်ကိုဆွဲပြီးဟိုတယ်အခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ကိုကြီးက
ကြည်ပြာကိုဖက်ထားသည်။ကြည်
ပြာလည်းပြန်ပြီးဖက်ထားသည်။
“ကြည်ပြာ”
“ရွင္ကိုႀကီး”
ခေါင်းမော့ပြီးထူးလိုက်သည်။ကို
ကြီးကကြည်ပြာ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်
းသည်။ကြည်ပြာရင်တဆတ်ဆတ်
ခုန်သည်။ကိုကြီးကကြည်ပြာတ
ကိုယ်လုံးကိုထွေးပွေ့ရင်းနဲ့ကြည်
ပြာ့ဂုတ်ပိုးသားလေးတွေကိုဖွဖွလေးကိုက်ပေးသေးတယ်။ကိုကြီးရင်ခွင်ထဲမှာကြည်ပြာတယောက်ရွှေရင်အစုံသိမ့်သိမ့်တုန်နေ
မိရပြန်တယ်။တကိုယ်လုံးပွတ်ပေး
ပြီးအသာအယာနမ်းရှိုက်တဲ့တဲ့အခါ
ကြက်သီးနွေးဖုလေးတွေသာမကပိ
ပိထဲကပင်အရည်တွေစီးဆင်းလာမိ
တယ်။ကြည်ပြာ့အဝတ်တွေကိုလာ
ချွတ်တော့ကြည်ပြာကကူချွတ်
လိုက်မိတယ်။ကြည်ပြာ့နို့လေးနှစ်လုံးကိုအသာအယာလေးငုံခဲပေး
တော့ကြည်ပြာစိတ်ကထိန်းချုပ်မရ
နိုင်တော့ပေ။ပိပိကိုအသာအယာ
ပွတ်ပေးတဲ့အခါမှာတော့ကြည်ပြာ့
စိတ်တွေကကာမစိတ်တွေဖြစ်လာ
ပြီးညည်းမိတယ်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“အင်းးဟင်းးးဟင်းးကိုကြီးရယ်”
ကိုကြီးကကြည်ပြာ့နို့ကိုစို့ပေးရင်း
သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်တယ်
မာထန်နေတဲ့ကိုကြီးလီးကကြည်ပြာ
့ကိုလာထိတယ်၊ကြည်ပြာကိုကြီးလီး
ကိုကိုင်လိုက်ပြီးကွင်းထုသလိုလုပ်
ပေးလိုက်မိတယ်ရှင်။တော်တော်
လေးလီးကြီးတဲ့ကိုကြီးပါ။
“ကြည်ပြာ ကိုကြီးနမ်းမယ်နှော်”
“မနမ်းနဲ့ကိုကြီးသမီးနမ်းပေးမယ်”
ကြည်ပြာကိုကြီးလီးကိုငုံခဲကာစုပ်
လိုက်မိတော့တယ်။တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရ
သည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာ
ဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ
ကြည်ပြာရယ်”
တရှီးရှီးတအားအားညည်းနေသ
ဖြင့်ကိုကြီးကြိုက်သည်ဟုထင်
လိုက်သည်။ပိုအားရပြီးစုပ်ပေး
လိုက်သည်။လဥကလေးကိုဆုပ်
ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာ
တွေ့သလိုခံစားရသည်။
အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်သမျမြို
ချမိသည်၊
“ကြည်ပြာကိုကြီးလုပ်ချင်နေပြီ”
“လုပ်လေကိုကြီး”
“ဒါဆိုဒီမွာဒီလ္ုအိပ္လိုက္”
ကိုကြီးပြောသလိုကြည်ပြာအိပ်
လိုက်သည်။
ကုတင်မှာအတည့်မအိပ်ပဲကန့်လန့်အိပ်ရတာပါ။ပြီးမှကိုကြီးကခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးကြည်
ပြာ့ခါးအောက်မှာခုတယ်။ခြေနှစ်
ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ပြီးလက်တ
ဖက်နှင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပိုက်အပ်ကာ
နောက်လက်နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးအ
ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖိသွင်းတယ်။ဒီတစ်
လီးဝင်သွားတော့မှခြေနှစ်ချောင်း
ရှေ့တွန်းပြီးလိုးတော့တယ်။
“ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖွတ်”
“အားးးအိုးး…”
ုကီးမားတဲ့ကိုကြီးလီးကြောင့်မခံရ
တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ကြည်ပြာ့အဖုတ်
ကတင်းကြပ်ကြပ်ခံစားမှု့ကိုခံစား
ရပြီးလီးဒစ်တိုးဝင်လာတယ်။
ပြန်ထွက်တော့အတွင်းသားတွေကိုဆွဲယူသွားသလိုပါပဲ။တထစ်ထစ်နဲ့အရသာတွေ့ရ
ပြန်တယ်။ကိုကြီးကဒီကိစ္စမျိုးမှာ
အတော်ကျွမ်းကျင်တဲ့အဆင့်ရှိမှန်း
ကြည်ပြာတွေးမိတယ်။ဘယ်သူတွေ
ကိုများလုပ်ဖူးသလဲတွေးနေတုန်း
တဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးဝင်လာတဲ့လီး
ကြောင့်အတွေးကိုပင်မေ့ပြီးကာမအလိုကျပါသွားရတယ်။လိုးတာကကတော်တော်ကြာတယ်။
လီးကတဇွပ်ဇွပ်နဲ့ဝင်ထွက်နေသလို
ကြည်ပြာ့ဖင်ပြောင်ကြီးကိုကိုကြီး
ဂွေးဥကတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်နေတယ်။
“ဗျစ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်”
“အားးရွီးးရွီးးးရွိး”
ကြည်ပြာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။ကိုကြီးကတော့မတ်တပ်ရပ်လိုးရလို့လားမသိ၊ဒူးညောင်းဟန်ပင်မပြ၊
ကြည်ပြာ့မှာသာပြီးလုလုဖြစ်လာ
ပြီးညည်းမိတော့တယ်
“”ဘွတ် ဖတ် ဖတ်..ဖန်း ဖန်းး”
“အာ့!အင်းးဟင်းးဟင်းးးကိုကြီူ
ကြည်ပြာပြီးတော့မယ်၊”
“အင်း ငါနည်းနည်းကြမ်းလို့ရမလား”
“အင်းကိုကြီးသဘော””
ကိုကြီးလေကြည်ပြာ့ပေါင်ကိုပြန်
ကားပြီးကျောအောက်ကနေလက်
နှိုက်ပြီးပုခုံးကိုဆွဲကာကြမ်းကြမ်း
လေးလိုးတော့တယ်။ဆောင့်ချက်
တွေကြမ်းလာသည်နှင့်အမျှကြည်
ပြာလဲအော်ညည်းသံတွေပိုထွက်
လာခဲ့တယ်။ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်တိုက်
လိုးလိုက်တဲ့အခါကြည်ပြာလည်း
ကိုကြီးကျောပြင်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်
တယ်။တကယ်ကိုလည်းကာမအရ
သာကိုကောင်းစွာခံစားရပြီးနောက်
“ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းးးးး”
“အာ့ အိုးးအီးးးပြီးးပြီ အိုးးးးး”
ကြည်ပြာတကယ်ကိုပြီးသွားတယ်။
ကိုကြီးလည်းအချက်ငါးဆယ်ခန့်
မနားတမ်းလိုးလိုက်ပြီးနောက်ကို
ကြီးရဲ့သုတ်ပူနွေးနွေးလေးများ
ကြည်ပြာ့ အဖုတ်ထဲစီးဝင်သွားတော့တယ်။
ကိုကြီးကပြီးသွားပေမယ့်ကြည်ပြာ့
ကိုယ်ပေါ်ကမထပါဘူး။လီးကိုအ
ဖုတ်ထဲတပ်လျက်သာမှေးနေတယ်။
ကြည်ပြာလဲကိုကြီးကိုလွတ်ထွက်
သွားမလားစိုးရိမ်ပြီးဖက်ထားမိ
တော့တယ်။ကြည်ပြာမှာယောက်ျားနှင့်ကွဲကတည်းကကာမနှင့်ကင်းကွာ
နေရမျှကိုကြီးနှင့်လုပ်မှကာမအရ
သာကိုပြန်ပြီးထိတွေ့ခံစားမိရတော့တယ်။ကိုကြီးနဲ့မဖြစ်ခင်မှာမစဉ်းစားမိပေမယ့်ဖြစ်ပြီးမှကြည်ပြာတော့
ကြည်ပြာမစဉ်းစားတော့ပါဘူး။
ကိုကြီးနဲ့နောက်တကြိမ်တောင်လုပ်
လိုက်ပါသေးတယ်”
ဒီလိုနဲ့ကိုကြီးနှင့်ကြည်ပြာစနေ့နေ့
တိုင်းဟိုတယ်ကိုသွားကြပြီးအတူ
အိပ်ကြတယ်။တနှစ်ခန့်ကြာခဲ့ပါ
တယ်။ယောက်ျားကိုသတိရမိပေမယ့်ကွဲခဲ့ရပြီမို့မေ့ထားခဲ့ပါသော်
လည်းမ့ထားခဲ့သမျှအခုတော့ကြ
တော့ကိုသူရပြန်ရောက်လာပြီး
ကြည်ပြာကိုလာတွေ့တယ်။
“ဘာကိစ္စလဲကိုသူရ”
“ဘာကိစ္စရမှာလဲ၊ကိုကိုကြည်ပြာ့ကို
မေ့မရလို့”
“ရှင်နဲ့ကျမကွာရှင်းပြီးပြီလေ”
“ကွာရှင်းထားတာမှန်တယ်ကြည်
ပြာ၊ဒါပေမယ့်ကိုကိုကြည်ပြာ့ကို
မေ့မရဘူး၊အရင်လိုချစ်နေဆဲပါ”
“ဒါတွေပြောနေဖို့မလိုတော့ဘူး
ထင်တယ်ကိုသူရ၊ကိုသူရလဲကိုယ့်
လမ်းကိုလျှောက်၊ကျမလဲကိုယ့်
လမ်းကိုကိုယ်လျောက်”
“ကြည်ပြာစဉ်းစားပါဦး၊ကိုယ်အရင်
လိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ငါ့မိဘတွေလဲအရင်လိုမဟုတ်တော့ပါဘူး”
“တော်ပါပြီကိုသူရရယ်၊ကျမတစ်ခါ
ပဲမိုက်မဲမယ်၊နှစ်ခါဆိုရင်ကျမတော်
တော်တုံးသွားပြီ”
“ကိုကိုအနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါ
တယ်ကြည်ပြာ၊ကြည်ပြာမရှိတဲ့
အခါမှကိုကိုနောင်တရခဲ့ရတာပါ”
“ကိုသူရကျမသွားစရာရှိသေးတယ်”
“ဟုတ်ပါပြီကြည်ပြာ”
ကိုသူရထွက်သွားမှစိတ်မကောင်း
စွာဖြင့်
“ကိုကိုရယ်ခုမှနောင်တရပေမယ့်
ကြည်ပြာကအရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး”
သံယောဇဉ်ကြိုးဆိုတာဖြတ်ရခက်
ပါတယ်။စစ်ပွဲမှာအလံဖြူပြတဲ့ရန်
သူကိုတောင်သနားရသေးတာပဲလေ
ဒါပေမယ့်ကိုကိုရယ် ကိုပိုနဲ့ဝေးကွာပြီးနောက်ပိုင်းမှာ
ကြည်ပြာလေတဏှာမှာမရှောင်နိုင်ခဲ့ဘူးကိုကို၊ကြည်ပြာ့ဘဝနဲ့ကြည်
ပြာရှိပါစေတော့ကိုကို…
ကြည်ပြာမှာအလုပ်သို့သွားတိုင်း
လဲစိတ်မပါပေ။ကိုကြီးကတော့ပုံ
မှန်ပါပဲ။ကြည်ပြာ့ကိုဂရုစိုက်မြဲပါ။
တနေ့တော့အိမ်ပြန်တဲ့အခါကိုသူရ
မိဘများရောက်လာပြီး
“သမီးကြည်ပြာအမေတို့မှားသွားပါ
တယ်ကွယ။အမေ့တို့ကြောင့်သမီးတို့အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲခဲ့ရတယ်၊
အခုသားလေးကအမေ့တို့ကိုပဲအ
ပြစ်တင်ပြီးလူမှန်းမသိသူမှန်းမသိ
မူးရူးနေတယ်ကွယ်။အမေတို့ကိုကူ
ညီပြီးသားလေးကိုပြန်လက်ခံလိုက်
ပါကွယ်၊အမေလေ သမီးနာမည်နဲ့
အိမ်တစ်လုံးဝယ်ပေးပါ့မယ်”
“အန်တီ၊ကြည်ပြာကိုငွေနဲ့မျှားလို့မရတော့ဘူး၊ကြည်ပြာကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်နိုင်ပြီ”
“သမီးမှာအရည်အချင်းရှိမှန်းသိပါ
တယ်။အန်တီတို့အတ္တကြောင်းသား
နဲ့သမီးအိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲခဲ့ရတာ
ပါ။အန်တီတောင်းပန်တယ်ကွယ်”
ကိုသူရအမေပြန်သွားမှကြည်ပြာငို
လိုက်သည်။ကိုသူရမူးရူးသောင်း
ကျန်းနေသည်ဆို၍စိတ်မကောင်း
ပေ။မိမိအားစိတ်ပျက်ပြီးကိုသူရ
တစ်ယောက်လူကောင်းဖြစ်စေချင်
သည်။ကြည်ပြာစိတ်ဒုံးဒုံးချကာ
ကိုသူရဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
ကိုသူရကမူးနေသောအသံဖြင့်ဖုန်း
ကိုင်သည်။
“ဟလို ကိုသူရ”
“ကြည်ပြာ ကြည်ပြာလားဟင်”
“ဟုတ္တယ္ကိုသူရ”
“ကိုကိုကို့ဘာပြောမလို့လဲဟင်”
“မနက်ဖြန်ကိုသူရနဲ့တွေ့ချင်တယ်။
မူးရူးပြီးမလာပါနဲ့”
“ဟုတ်ဟုတ်ဝမ်းသာလိုက်တာကြည်ပြာရာ”
မနက်မိုးလင်းတော့ကိုကြီးဆီဖုန်း
ဆက်ပြီးခွင့်ယူလိုက်သည်။
ကိုကြီးဘာကိစ္စများရှိလို့ခွင့်ယူသလဲ
မေးရာ သွားစရာရှိလို့ဟုသာပြော
လိုက်သည်။
ကိုသူရနဲ့တွေ့တော့
“ကိုသူရ “
“ပြောလေကြည်ပြာ”
“ကျမတစ်ခုပြောမယ်၊သေချာနား
ထောင်ပေးပါ”
“အင်းကိုကိုသေချာနားထောင်ပါ့
မယ္”
“ကျမပြောပြီးတဲ့ဘယ်သူ့ကိုမှပြသ
နာမရှာဘူးလို့ကတိပေးပါ”
“ပေးပါတယ်ကြည်ပြာ”
“ကိုသူရနှင့်ကွဲပြီးတဲ့နောက်မှာကြည်
ပြာအရင်လိုမဖြူစင်တော့ဘူး”
“ဟင်ဘာပြောတာလဲကြည်ပြာ၊ရှင်း
ရှင်းလင်းလင်းပြောပါ”
“ကျမယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ငြိ
စွန်းခဲ့တယ်ကိုသူရ”
“ဟင် “
ကျော်သူရခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွား
ပြီးတိတ်ဆိတ်သွားသည်။ကိုကို
ကြည်ပြာ့ကိုစိတ်ပျက်သွားမှန်း
ကြည်ပြာသိလိုက်သည်။
“အဲဒီတော့ကိုသူရ ကကျမကိုပြန်
ပေါင်းဖို့အဆင်မပြေတော့ဘူးလေ၊
ကြည်ပြာဒီလိုမပြောချင်ပါဘူး။
ကြည်ပြာကြောင့်မူးရူးနေလို့ကြည်
ပြာဖွင့်ပြောရတာပါ။ဒီတော့ကိုသူရ
ကြည်ပြာ့ကိုမုန်းပြီးနောက်ဆုတ်
လိုက်ပါနှော်”
“အော်ကြည်ပြာရယ်၊ကိုကိုကြည်
ပြာ့ကိုအပြစ်မတင်ရက်ပါဘူးကြည်
့ပြါ။ကိုကိုနားလည်ပါတယ်၊ဒါပေ
မယ့်အဲဒီကိစ္စတစ်ခုတည်းနဲ့ကြည်
ပြာကိုကိုကိုလက်မလျော့ပါရစေနဲ့
ကြည်ပြာ”
“ရွင္”
“ကြည်ပြာရင်ထဲမှာကိုကိုရှိနေဆဲဆို
တာကိုကိုကိုသိတယ်။ကြည်ပြာသာ
လက္ခံမယ္ဆိုရင္ကိုကိုအဲဒီကိစၥေတြ
အားလုံးကိုကိုခွင်လွှတ်ပါတယ်။ဖြစ်
ရတဲ့ကိစၥအားလုံးကလဲကိုကို
ကြောင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေပါကြည်ပြာ၊
ကြည်ပြာဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ကိုကို
ကြည်ဖြူနိုင်တယ်ကြည်ပြာ”
“မျဖစ္ႏိုင္တာပဲကိုကို၊ဘယ္သူမွဒီ
ကိစ္စမျိုးကိုလက်မခံနိုင်ကြဘူးလေ”
“အားလုံးအတွက်မှန်ချင်မှန်မယ်။ကို
ကိုအတွက်တော့မဟုတ်ဘူး၊ကိုကိုနဲ့
ကြည်ပြာပြီးခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေကိုမေ့ပစ်
ၿပီဎဘဝသစ္ကိုႀကိဳးစားၾကရေအာင္”
“ဟင် ကိုကို”
“ကိုကိုအဲဒီကိစ္စတွေကိုတွေးပြီးသား
ပါ၊ကိုကို့ကိုသာပြန်လက်ခံပေးပါ။
ကိုကိုအရင္လိုမဆိူးမမိုက္ပဲ
ကြည်ပြာ့ကိုရိုးမြေကျပေါင်းပါ့မယ်”
“အော်ကိုကိုရယ်”
ကြည်ပြာမျက်ရည်များပင်ကျသွား
ပြီးမရှောင်နိုင်ခဲ့သောတဏှာကိုစိတ်
နာမိသည်။သို့သော်ကိုကြီးကိုစိတ်မ
နာမိပေ။မိမိအခက်အခဲဖြစ်စဉ်က
ကူညီဖေးမကာစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်
မဟုတ်လား။ထို့အတွက်လုံးဝစိတ်မ
နာမိပေ။ထို့ကြောင့်
“ကြည်ပြာအလုပ်ကထွက်မယ်ကို
ႀကီး”
“ဘာလို့လဲကြည်ပြာ”
“ကြည်ပြာ့အရင်ယောက်ျားနှင့်
ပြန်ပေါင်းမလို့ပါ”
“ဗျာ ကြည်ပြါ၊အဲဒါဆိုကိုကြီးက
ကြည်ပြာ့အတွက်ကဘာလဲ”
“ကိုကြီး ကိုကြီးကသူဌေး၊ကြည်ပြာကတစ်ခုလပ်၊ကိုကြီးနဲ့ကြည်ပြာဘယ်လိုမှ
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဘဝပါကိုႀကီး။ဘယ္သူ
ကမှလဲသဘောတူမယ့်ကိစ္စမဟုတ်
လူး၊ဒီတော့ဒီကိစ္စမှာ လက်တွေ့ကျ
ကျစဉ်းစားဖို့လိုတယ်ကိုကြီး”
“ဘာမွမဆိုင္တာပဲ”
“ကိုကြီးကကိုကြီးမိဘတွေကိုလွန်
ဆန်ရဲသလား”
“အဲဒါငါ့ကိစ္စပါကြည်ပြာ”
“ကိုကြီးကိစ္စချည်းမဟုတ်ဘူးကိုကြီး
ကြည်ပြာလဲပါဝင်ပတ်သက်နေမှာ၊
ဒီတော့ဒီကိစ္စကိုဖြတ်လို့ရတဲ့ဒီအချိန်
မှာဖြတ်ရအောင်”
“ဟင့်အင်း မရဘူးကြည်ပြာ”
“မရလို့မဖြစ်ဘူးကိုကြီး၊ကြည်ပြာအတွက်တွေးပေးစမ်းပါကိုကြီး၊
ကြည်ပြာအခုဘဝသစ်ပြန်စလို့ရတဲ့
အချိန်မှာကြည်ပြာ့ဘဝကိုကိုကြီးရဲ့
အသုံးတော်ခံအဖြစ်နဲ့မထားပါနဲ့ကို
ႀကီး”
“ကြည်ပြာ့ကိုအသုံးတော်ခံအဖြစ်နဲ့
ကိုကြီးထားခဲ့သလားကြည်ပြာအသိဆုံးပါ”
“ဒါပေမယ့်ကိုကြီးရယ်၊ကြည်ပြာ့အ
တွက်တော့ကိုကြီးနဲ့ပတ်သက်မှု့ဟာ
မေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့တဏွာတစ္ခုပါ”
“ဘာပြောတယ်ကြည်ပြာ၊မင်းပြော
ရက္လိုက္တာ”
“ကြည်ပြာ့ကိုခွင်လွှတ်ပါကိုကြီး၊
ကြည်ပြာ့ဘဝကောင်းကောင်းမွန်
မွန်နေရမယ့်အရေးကိုကြည့်ပြီးကို
ကြီးကြည်ပြာ့ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ
တော့ “
“ကောင်းပြီလေကြည်ပြာ၊ဒီလိုဆို
တော့လဲကိုကြီးကဆုတောင်းပေး
ရမှာပေါ့၊မင်းတို့လင်မယား
အိုအောင်မင်းအောင်ပေါင်းနိုင်ကြ
ပါစေကွာ”
“ေက်းဇူးပါကိုႀကီး”
ကြည်ပြာကိုကြီးထံမှပြန်လာတော့
စိတ်ပေါ့ပါးသွားတယ်။အခုတော့
ချစ်ခင်ပွန်းဆီသို့စိတ်ပေါ့ပါးကာခြေ
ဦးတည့်လိုက်တော့တယ်။