တဆုံးထိုး၍ လိုးလိုက်ပါ ( စ / ဆုံး )
အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။
ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။
ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။
ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အထူးပဲလှပ၍ ခါးသေးရင်ချီ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားဖြစ်သော မယားချောလေးကို ပိုင်ဆိုင်သူပီပီ ကိုတင်မောင်ကား ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ဝါဝါမွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးဆောင့်ရသည်မှာ ယခု အိမ်ထောင်သက်နှစ်နှစ်ကျော်လာသည့်တိုင် အားရသည်ဟူ၍မရှိချေ။
နောက်ဆုံး အားကုန်သွန်၍ သူ့တင်ပါးကို မြောက်လိုက်နှိမ့်လိုက် အဆက်မပြတ်လုပ်ပြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် အပေါ်စီးကနေ အားပါပါဆောင့်ဆောင့် ချလိုက်တော့မှ သူဂိတ်ဆုံးရောက်ပြီး သုက်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားသည်။ဝါဝါမွန်လည်း ကော့ ပျံ၍ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ ပြီး ပြီးလိုက်ရသည်။
ခဏနားကြပြီး ဝါဝါမွန်က …
“ကဲ ကိုမောင် အလုပ်သွားစရာရှိ သွားပါ ညနေပြန်လာမှ ရှင့်စိတ်ကြိုက်ပေါ့ “
“ဒါဖြင့် နမ်းပါဦး ဝါလေးရ “
“ဟင်း ကဲ ပြွတ် ပြွတ် သွားတော့ ကိုမောင် ရစ်မနေနဲ့ ရှင့်တပည့်တွေစောင့်နေကြရော့ မယ် “
အဝတ်အစားကောက်ဝတ်ပြီး ကိုတင်မောင် ပြန်ထွက်ခွာသွားတော့မှ ဝါဝါမွန်လည်း သက်ပြင်းကို ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိပါတော့သည်။
ဝါဝါမွန် …
အသက်က ၂၀ စွန်းစွန်းကလေးသာ ရှိဦးမည်။
၁၈နှစ်သမီး လောက်မှာ သူမအိမ်ထောင်ကျသည်။ ထိုစဉ်က အဝေးပြေးကားမောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုတင်မောင်က သူမအိမ်ကို အဝင်အထွက်ပြုလာရာမှ နှစ်ယောက်သားငြိခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး မိခင်သဘောမတူမှာစိုး၍ ခိုးရာနောက်ကို တစ်ပါတည်း လိုက်ပါခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။
ကိုတင်မောင်က သူမထက် ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြီးသည်။ ကားအက်ဆီးဒင့် နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးနောက် ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် အန္တရာယ်များသော ယာဉ်မောင်းအလုပ်ကိုစွန့်ကာ အဝေးပြေးကားလိုင်းတစ်ခုမှာပင် ဂိတ်မှူးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်သည်။အလုပ်လည်း အဆင်ပြေသည့်အလျှောက် မယားဖြစ်သူကို မကြောင့်မကြထားနိုင်သည်။ သားသမီးလည်းမရဖြစ်ကြပေ။
ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး အိမ်နောက်ဖေးရှိ ရေချိုးခန်းရှိရာသွား၍ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစား လဲလှယ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် အိမ်တံခါးများကို သော့ခတ်၍ ဆိုက္ကားတစ်စီးနှင့် အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။
သူမသွားနေကျနေရာကိုရောက်တော့ ဆိုက္ကားဆရာကို ပိုက်ဆံရှင်း၍ ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီး အိမ်ကလေးထဲကို လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။
အိမ်ကလေးထဲမှာတော့ အသက် ၄၀အရွယ်ခန့် ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်က ဝါဝါမွန်ကို ပွေ့ဖက်ဆီးကြိုနေပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲကို အတူယှဉ်တွဲ၍ ဝင်လာခဲ့ကြပါသည်။
“စောင့်ရတာကြာပြီ ဝါဝါရယ် “
“ဟင်း ဟိုက အလုပ်မသွားနိုင်သေးလို့ တော်ရေ သူထမင်းစားအပြန်ကိုလည်း စောင့်ရသေးတယ် “
သူမကပြောလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
“တနေ့တခြား ပိုလှလှလာတယ် ဝါဝါ ရယ် “
“ကိုကြီး နော် ဟွန့် … တွေ့လိုက်ရင် ဒီအတိုင်းကြီးပဲ လူကို ဟိုဟာလုပ်ဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာလား ဟင်း ဟင်း “
“ဘာလုပ်ဖို့ပြောတာလဲ ဝါရဲ့ “
“ဟို …လ… လိုး ဖို့ … လိုး ဖို့ ပြောတာ ကိုဘခက် ရဲ့ …ကဲ ရှင်းပလား ဟင့် ဟင့် ဟင့် “
ဝါဝါမွန့်ကိုယ်လုံးလေးက ကုတင်ပေါ်သို့ လဲပြိုကျသွားရပါသည်။သူမကိုယ်ပေါ်က အကျီြင်္ကယ်င်္သီး တွေကို တစ်လုံးမကျန် သူဖြုတ်ပေးနေသည်။ အနက်ရောင်တောင်ပေါ် ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်သည်။
ထမီကို အထက်ဆင်စကလေးဖြေချလိုက်ရာ စောက်မွှေးအဖုတ်ကြီးနှင့်တကွ ယောက်ျားတန်ဆာကို အလွန်အမင်း မွတ်သိပ်တောင့်တနေဟန်ဖြင့် သူမ၏ အရည်လဲ့နေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကြီးက ဘွားကနဲပင် ပေါ်ထွက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးလည်း ချွတ်လေ “
“သိပ်တွေ့ချင်နေပြီလား “
“တွေ့ချင်လို့ ပြောတာပေါ့ ကိုဘခက်ရယ် အဟင်းဟင်း “
ဘခက် ဆိုသူက သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။လီးမည်းမည်းသည်းသည်း ကြီးက ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးအလား သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ တွဲလောင်းကြီးကျလို့ … ။
လီးမွေးတွေက ရှည်လျားကောက်ကွေးစွာ နက်မှောင်ထူထပ်ပြီး အမွှေးအမြှင်သန်သူပီပီ လီးမွေးများက သူ့ဆီးခုံမှနေ၍ ချက်တိုင်ဆီအထိ တစ်ဆက်တည်း တက်သွားသလို ထင်ရပေသည်။
ဝါဝါမွန် ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး သူ့ လီးကို လက်နှင့် အားပါးတရကြီးဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။
ပြီးနောက် သူမနှုတ်ခမ်းကလေးက လီးမည်းကြီးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် လှမ်းစုပ်၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ပြဲနေအောင်ဟပြီး စုပ်ငုံကာ ငုံ့လိုက်ကြွလိုက် လျှာကလေးတဖျပ်ဖျပ်ယက်ဆွလိုက်လုပ်ရင်း ကြင်ကြင်နာနာ အနမ်းပေးနေလိုက်တော့သည်။
ကိုဘခက်၏လီးက တမုဟုတ်ချင်း တောင်မတ်ကြီးထွားလာပါသည်။
သူမ၏ လင်တော်မောင် လီးနှင့် ဘာမျှ မဆိုင်ချေ။လင်ဖြစ်သူ ကိုတင်မောင်လီးက သာမန်မျှသာဖြစ်၍ အိမ်ထောင်သက်ကလေး တစ်နှစ်ခန့်အရောက်မှာ ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့ သွားပါပြီ။လိုးရတာ ဖွယ်တယ်တယ် ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်နှင့် မို့ လီးကြီးတာမှ ကြိုက်သည့် ဝါဝါမွန်အနေနှင့် ဘယ်လိုမှကို အားရတင်းတိမ်နိုင်မှု မရှိတော့ချေ။
“စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကိုဘခက်ရယ် “
တွေ့ဆုံခဲ့တာ လေးငါးကြိမ်မကရှိခဲ့ပြီး တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိပြီးဖြစ်၍ ဝါဝါမွန်က မရှက်မကြောက်ပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။
ဤသို့ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောဆိုလိုးဆောင့်ရခြင်းမျိုးကို သူမအလွန် နှစ်ခြိုက်သဘောတွေ့လှသူ ဖြစ်သည်။
ဝါဝါမွန်မှာ အပျိုဘဝကတည်းကပင် မိခင်နှင့်အတူ ထမင်းဆိုင်မှာ ကူရောင်းရင်း ယောက်ျားသနာတွေနှင့် ထွေးလားလုံးလား နေထိုင်ဆက်ဆံရတာကို ပျော်မွေ့ခဲ့ သူဖြစ်၍ အတွေ့အကြုံလည်း များစွာရရှိခဲ့ပြီးသူ တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
သူမ၏အပျိုပါကင်ကို ထမင်းဆိုင် အကူအလုပ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အညာသားဆိုသူကဖွင့် လိုက်သည်။ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လောက် ကာမဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပြီး လီးအရသာကို ထပ်မံခံစားလိုစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။
အညာသားပြန်သွားတော့ နောက်တစ်ယောက်နှင့် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပြန်သည်။ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း သူမမျှော်လင့် သလိုဖြစ်မလာဘဲ အချိန်တိုတိုနှင့်ပင် တစ်စခန်းရပ်ခဲ့ရပြန်သည်။
ကိုတင်မောင်က တတိယမြောက်ရည်းစား အသက်ကလည်းပိုကြီးသလိုအတွေ့အကြုံပိုရင့်သူမို့ သူမကို မယားအဖြစ်သို့ ရောက်သည်အထိ ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ လီးကြီးလွန်းလို့ မဟုတ်ဘဲ အချိန်ကြာကြာဆွဲကာ မိန်းမတစ်ယောက်မျော့ကျသွားအောင် လိုးပေးနိုင်သူမို့လည်း ဝါဝါမွန် သူ့ကိုအစွဲကြီးစွဲခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
ခုတော့ အိမ်ထောင်သက်ကလေးလည်းရလာ အလုပ်တာဝန်တွေပိပြီး ယခင်ကလို ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် လိုးအား မရှိတော့ဘဲ ယောက်ျားစွမ်းအားတွေ လျှော့ကျလာခဲ့ပြီမို့ ဝါဝါမွန် ပင်ကိုယ်ဇာတိကလေးပြလာပြီး ခြံခုန်ချင်လာသည်။
ကိုဘခက်နှင့် ဆုံဆည်းခဲ့ခြင်းက သူမအလိုရမ္မက် ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာ သက်သေပြနေသလိုပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။
ဘခက်က ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာ လင်ရှိမယားမရှောင် ဘာမရှောင် ကစ်သူပင်။သူဖွင့်ခဲ့သည့်ပါကင်တွေမနည်းသလို တစ်လမ်းလုံးရှိသမျှ လင်ရှိမယားတွေအထဲက စောက်ပတ်ရွသည့်ဘယ်မိန်းမ မဆို သူ့လက်ချက်နှင့် မကင်းကြသူတွေချည်းပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
နှစ်လုံးသုံးလုံးထီကိုင်သည့် ချဲဒိုင်မယားရော ကုန်စိမ်းသည်ရော သင်္ဘောသားမယား ကျောင်းဆရာမ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းပါမကျန် ဆိုက်စုံဖိုက်ဖူးသည်။ အလုပ်လည်း ဟုတ်တာရောမဟုတ်တာပါ အစုံလုပ်သူမို့ သူ့ခွင်က ကျယ်ပြန့်သည်။ ဝါဝါမွန်နှင့်လည်း ရပ်ကွက်ဈေးထဲမှာ မကြာခဏဆုံမိကြရာက သူကလမ်းကြောင်းခင်းပြီး ရင်းနှီးမှုအရယူကာ အပိုင်ချိုင်နိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဘခက်က ဝါဝါမွန်ကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ရာက ပက်လက်လှန်ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားခိုင်းလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲသို့ ခေါင်းလျှိုဝင်၍ စောက်ပတ်ခုံးမောက်မောက်ကြီးကို နမ်းလိုက်သည်။
ဝါဝါမွန့် စောက်ပတ်မှာ လက်လေးသစ်ခန့် နှုတ်ခမ်းသားတွေထူထူမို့မို့ ကြီးဖြစ်လျက် အမွေးမကြာမကြာ ရိတ်လေ့ ရှိသူမို့လည်း စောက်ပတ်တဝိုက်မှာ ပြောင်ရှင်းနေပြီး မုန့်ဖောင်းကြီးလို ကြရွလျှက်ရှိနေတာကို တွေ့ရပါသည်။စောက်ရည်တွေက တော်တော်ကလေး ရွှန်းစိုနေလေပြီ။
စောကပွတတွဝိုကကွို လှှာနှငွ့သိမွးယကလွိုကွ စောကခွေါငွးထဲလှှာသှငွးပှီး လှညွ့ပတထွိုးမှှလေိုကွ စောကစွေ့ကလေးကိုတပှှတပွှှတစွုပလွိုကနွှငွ့ မို့ ဝါဝါမှနွ ကာမစိတတွှေ ထိနွးမနိုငသွိမွးမရ ထကှှသောငွးကနွှးလာခဲ့ရသညွ။
ကိုဘခကကွ ဝါဝါမှနွ့ စောကခွေါငွးလေးထဲကို လကနွှဈခှောငွးပူးကာသှငွးပှီး ထိုးလိုကနွှိုကလွိုကွ သှငွးလိုကထွုတလွိုကနွှငွ့ အသှားအပှနလွုပကွာ စောကရွညဒွလဟောစီးကလှာသညအွထိ ဆောငွ့ကာဆောငွ့ကာ လကနွှငွ့ လိုးပေးနပှနပွေါသညွ။
“အအိ အငြ့ အငြ့ ဟငြ မ မခံနိုငတြော့ဘူး ယား ယားတယြ ကိုကှီးရယြ အိ အိ အူးး အူးးး ကွှတကြွှတြ အ အိ အာ့ အားး “
“ကောငြးလား ဝါဝါ ဘယလြိုနလေဲ ဟငြး ဟငြး “
“ကောငွး ကောငွးတယွ ဟငွး ဟငွး ဟငွး အပေါတွကပွှီး လိုးပေးပါတော့ ကိုဘခကရွယွ ကှှနမွ စောကပွတကွ ရှခငှတွိုငွး ရှနပေါပှီ လီးနဲ့လိုးတာ ခံခငှလွှပှီ “
“လိုးပေးမှာပေါ့ ဝါဝါရဲ့ ဟငြး ဟငြး စောကပြတကြအရညအြထှကမြွားမှ လီးအဝငခြွောမှာမဟုတလြား “
သူ စိတတြိုငြးကွ လုပပြေးပှီးမှ ဘခကြ သူမကို လိုးဖို့ နရောယူလိုကသြညြ။သူ့ လီးထိပကြို သူမစောကပြတအြဝမှာတေ့ခွိနြ၍ လဒဈထိပဖြူးကို မှုပဝြငသြှားအောငြ ဆောငြ့သှငြးလိုကသြညြ။
ဗှှတြ စှိ စှပြ ဗှပြ
“အ အိ အီးးး ဟငြ့ အငြ့ “
“ကောငွးလိုကတွာ ကိုဘခကရွယွ နငွ့ သှားတာပဲ လီးကှီး ကှီးလိုကတွာ “
“ကောငြးရငြ လကကြ … စောကပြတကြို ဖှဲပေးထား ငါ …ပေါငထြမြးပှီး လိုးပေးမယြ “
“လုပပွါ လီးဝငရွငွ ပှီးတာပဲ ကှိုကသွလိုသာလိုး “
ဝါဝါမှနကြလညြး အားကမွခံ ပှနပြှောသညြ။ ဘခကြ အသားကုနြ လိုး ပှီ။
ကုတငသွံ တကှှိကှှိ ဆူညံသှားသညွ။ဆောငွ့သံတှေ မာနသွှငွးသံတှေ အသားခငွှးတဖတဖွတွ တဘတဘွတရွိုကခွတသွံ လီးနှငွ့ စောကပွတထွိတှေ့ရာမှထှကပွေါလွာသော တဇှပဇွှပွ တဖှပဖွှပအွသံမှားက ပှကလွောရိုကမွှှ ထှကပွေါလွို့ လာသညွ။
ဝါဝါမှနပွေါငနွှဈဖကကွို သူ့ ပုခုံးတငထွမွးပှီး ပှဲအာအာကလေးဖှဈနသညွေ့စောကခွေါငွးအပေါကထွဲကို သူ့လီးကှီး မဆနွ့မပှဲထညွ့သှငွးပှီး တရစပဆွောငွ့လိုးနခှငွေးဖှဈသညွ။သူ့လီးက စောကပွတနွှုတခွမွးသားလေးတှကေို ရကစွကစွှာပငွ ထိုးခှဲဝငရွောကသွှားပှီး တဈခကှတွဈခကွှ လီးအရငွးထိ ဒုတကွနဲဒုတကွနဲ စိုကမွှုပဝွငသွှားတာမို့ သားအိမပွေါကမွတတွ အီဆိမွ့ နအေောငခွံရသဖှငွ့ ဝါဝါမှနအွံကိုတငွးတငွးကှိတထွားလိုကရွသညွ။
ဝါဝါမှနဖြငသြားအိအိကားကားကှီးနှဈဖကကြ သူ့ဆောငြ့လိုးခကွအြောကမြှာ တုနကြနဲတုနကြနဲ လှုပခြါယမြးကာ ပိပိပှားပှားကှီးဖှဈသှားရလွှကြ စောကပြတကြလညြးပှဲကနဲပှဲကနဲနအေောငြ အခကွပြေါငြးရာခွီပှီး အဆကမြပှတဆြောငြ့လိုးမှုကို ခံနရပေသညြေ။
အရသာကောငြးသထကကြောငြးလာသညြ။
“ကို ဆောငြ့ ဆောငြ့ပေး မှနမြှနြ လိုး ပါ လိုးစမြးပါ ဟငြ့ ဟငြ့ ဝါဝါ ပှီးခငွလြာပှီ သေးတောငြ ထှကခြငွလြာသလိုပဲ “
“ငါ လိုးတာ ကှိုကလြား ဝါဝါ နငြ့ ယောကြွားလိုးတာနဲ့ တူရဲ့လား “
“အိုးးး ဘယတွူမှာလဲ ရှငွ့လီးကလညွး ကှီးပှီး အလိုးကလညွး ဒီလောကသွနလွှတာ ကောငွး … ကောငွး တယွ ကောငွးကောငွး လိုးပေးစမွးပါ ကှှနမွ ရှငွ့ ကို … ရှငွ ခေါတွဲ့နရော လိုကွ အလိုးခံပေးမယွ ဘယွ့နဲ့လဲ ကို ဘခကရွဲ့ “
“နငြ တကယပြှောတာနောြ ငါ နငြ့ ကို ဖာဘိခေါသြှားပှီး လိုးမှာ ဖှဈလား “
“ဘာလဲ ဖာခံ ခိုငြးမလို့ လား ဟငြး ဟငြး ဒီက သုံးယောကလြေးယောကလြောကတြော့ အပွော့ ပဲနောြ ဟှငြးးး “
“ကဲကှာ နငပြှောတာနဲ့ ငါ့ လီးကပိုတောငြ ပှီး ပှီးခငွလြာပှီ ကိုငြး လီးတဆုံးလိုးပေးမယြ ဖှဈတယမြဟုတလြား “
“ဖှဈတယြ ကိုဘခကြ လီးအရငြးထိ မှှေ့ပှီးဆောငြ့ပေး အားး ကောငြး ကောငြးတယြ ကောငြးးး အ အိ အားးး “
ဝါဝါမှနြ ကော့ ပွံသှားသညြ။
ဖငသွားနှဈဖကွ တှနွ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲ စောကပွတနွှုတခွမွးသားတှေ ရှုံ့ခညှပွှခညှဖွှဈလကွှ စောကရွညတွှေ တဖှဈဖှဈ ပနွးထှကသွှားရလသညွေ။
ကိုဘခကလွညွး အခကှလွေးဆယလွောကတွရှိနထွိုး လိုးဆောငွ့ကာ သုကရွညတွှေ သူမသားအိမဆွီ အဆကမွပှတွ ထုတလွှှတလွိုကလွသညွေ။
တဈခွီအပှီးမှာ ခဏနားကှပှီး တအောငြ့နတေော့ နောကတြဈခွီ ထပလြိုးကှသညြ။
သူက ခှေးကုနြးလိုးသညြ။
ကုတငပြေါမြှာ ဝါဝါမှနကြို ဖငသြားနှဈဖကြ ကုနြးထောငစြလေိုကပြှီး သူမအနောကမြှနေ၍ သူကစောကပြတထြဲလီးသှငြးပှီး ခှေးလိုးသလို လိုးပေးလိုကခြှငြးဖှဈသညြ။
နှဈခှီအလိုးခံပှီးခှိနမွှာ ဝါဝါမှနအွနနှငွေ့ အိမမွှာကတညွးက လငဖွှဈသူအလိုးကိ တဈခှီု ခံလာခဲ့ရသူမို့ မောမောနှငွ့ သူ့ရငခွှငထွဲမှာ လဲလှောငွးရငွး လီးအရသာကို တရိပရွိပခွံစား၍ မှေးကနဲ အိပပွှောသွှား ခဲ့ရလသညွေ။
ဝါဝါမှနနွိုးလာတော့ သူက သူမပေါငနွှဈဖကကွှားမှာ ခေါငွးတိုးဝငပွှီး စောကပွတကွို လှှာဖှငွ့ တပှတပွှတယွကဆွှပေးနတောကို တှေ့လိုကရွသညွ။
“အိုးးး ကဲလိုကတွာ ဟငွ့ ဟငွ့ လူအိပနွခှေိနတွောငွ မရှောငဘွူး ဘယွ့နဲ့လဲ စောကပွတယွကရွတာ အရသာတောတွောရွှိလို့လား ဟငွးဟငွး “
“ရှိတယွ နငွ့စောကပွတကွိုယကရွငွ … ငါ့ လီးကအလိုလိုတောငလွာတယွ ကဲ … ကှညွ့တှေ့လား လီးစုပခွငှသွေးလား “
သူမမကွစြိရှေ့မှာမှငတြှေ့နရသေောလီးကှီးက သံခွောငြးကှီးလိုမတမြတတြောငနြပှေီး လီဒဈထိပပြှဲကှီးမှာ အသညြးယားစဖှယဖြှဈနေ၍ ဝါဝါမှနလြညြး သူ့ကို ပှနလြညမြော့ကှညြ့နလေိုကကြာ …
“စုပမွယွ ကိုကှီးလီးတောငတွာမှငရွငွ ကှှနမွစောကပွတလွညွး တောငတွာပဲ … အထဲကနရှပှေီး ယားလာတယွ သိလား “
ဝါဝါမှနွ သူ့ လီးကို ကုနွးစုပပွေးလိုကသွညွ။လီးအပှတတွောငလွာခှိနမွှာ သူမကိုယတွိုငလွညွး စောကပွတမွှာ စောကရွညတွရှှဲရှှဲဖှဈကာနခှပှေေီ။
ဝါဝါမှနကြ သူ့ကို ပကလြကအြိပခြိုငြးပှီး သူ့ကိုယပြေါကြနေ လီးကှီးကို တကခြှထိုငလြိုကကြာ အပေါမြှနေ၍ မှငြးစီးသလို လိုးပေးလိုကပြါသညြ။ လီးကှီးက သူမသားအိမကြို တဒုတြ ဒုတနြှငြ့ ဝငဝြငဆြောငြ့နသညြေ။
ဖငသြားကှီးနှဈဖကကြို တအိအိလှုပခြါ၍ နှိမြ့လိုကြ ကှှလိုကြ ရှေ့တိုးနောကငြငြ ဖိဆောငြ့ခလွိုကြ စကောဝိုငြးမှှေ့လိုးလိုကနြှငြ့ စညြးစိမအြတှေ့ကှီးတှေ့နမေိသညြ။ ဒီကှားထဲ ကိုဘခကကြလညြး အလိုကတြသိနှငြ့ သူမစောကပြတကြို အောကကြနေ ပငြ့လိုးကလေး လိုးပေးလိုကပြှနတြာမို့ ခံစားရသညြ့သုခစညြးစိမကြ အတိုငြးထကအြလှနပြငြ ဖှဈနပတေေော့ သညြ။
မိနဈနှဈဆယခွနွ့ကှာတော့ ဝါဝါမှနွ အသကရွှူသံတဟငွးဟငွးနှငွ့ ဏှာထနလွာသညနွှငွ့အမှှ နှာမှုတသွံ ခပပွှငွးပှငွး ထှကပွေါလွာခဲ့ရသညွ။
“ဟငြးး ကို ရယြ လီးကှီးက လိုးရတာ ဇိမပြဲကှယြ ဝါဝါ ကောငြးနပှေီ စောကဖြုတတြဈခုလုံးကှဲခငွကြှဲပစတေော့ အားရပါးရဆောငြ့ ခငွပြှီ … အကိုရယြ … ဟငြး ဟငြးးးး “
“ဆောငြ့ ဆောငြ့ အားရအောငြ ဆောငြ့ လိုး ပေး ကို အောကကြနေ ကော့ ပေးမယြ အငြး ရလား ရလား … ဝါလေး ဟငြး အငြး “
“အားး ကောငြး တယြ ကို ကှီး ဆောငြ့ ဆောငြ့ ဝါဝါလညြး ဆောငြ့ မယြ ဟငြး ကဲ ကဲ “
ဆိုပှီး နှဈယောကသွား ထကသွနစွှာဖှငွ့ အပှိုငအွဆိုငလွိုးဆောငွ့လိုကကွှလှှကွ ကာမပနွးတိုငသွို့ပှိုငတွူပငွ ဆိုကရွောကသွှားခဲ့ကှလသညွေ။
ခဏနားလိုကြ လိုးလိုကနြှငြ့ သူက ငါးခွီတိတိ လိုးသညြ။ ညနေ ၅ နာရီ ၆ နာရီ လောကကြမွှ ဝါဝါမှနြ သူ့ကို နှုတဆြကပြှီး မပှနခြငွပြှနခြငွနြှငြ့ပငြ အိမကြိုပှနလြာခဲ့ရပါသညြ။
ကိုတငမွောငကွ ည ၈ နာရီထိုးမှ အလုပကွပှနရွောကလွာသညွ။
ရခှေိုး ညစာအတူစား၍ ညအိပခွှိနရွောကတွော့ ကိုတငမွောငကွ သူမကို တဈခှီဆှဲပှီး မောမောနှငွ့ အိပပွှောသွှားသညွ။ အိပမွပှောသွူက ဝါဝါမှနပွဲ ဖှဈသညွ။
အိပယြာထဲမှာ ဘယလြူးညာလှိမြ့နှငြ့ … ။
ည ၁၀ နာရီ ထိုးပှီ။
“…… …… “
ဝါဝါမှနွ နားထဲမှာ အသံတဈခုကိုကှားလိုကရွ၍ အိပနွရောကနေ လူးလဲထလိုကသွညွ။
သူမနဘေးမှ လငတွောမွောငအွား ကှညွ့လိုကတွော့ နှဈနှဈခှိုကခွှိုကအွိပမွောကနှဟနဖွှေငွ့ တခူးခူးဟောကလွှှကရွှိသညွ။
အိမရွဲ့အနာကဖွကကွို လှှောကလွာလိုကပွှီး နောကဖွေးတံခါးကို အသံမကှားအောငဖွှငွ့၍ အိမကွပှငဖွကထွှကကွှညွ့လိုကသွညွ။
“ရှူး …”
လသေံခပအွုပအွုပကွလေး အသံထှကတွယဆွိုရုံမှှ အခကှပွေးသံနှငွ့အတူ လူရိပမွညွးမညွးတဈခု သူမအနားသို့ လှဈကနဲရောကရွှိလာခဲ့ပှီး …
“ရောကပြှီလား … မဝါ …”
“အငြး “
“အောကဆြငြး ရအောငြ … “
ဆိုပှီး သူမလကကွို အသာဆှဲ၍ ဝါဝါမှနသွူ့နောကကွနေ အိမအွောကကွို ဆငွးလိုကလွာခဲ့ ပါသညွ။ အိမနွောကဖွကွ ခှံဝငွးအတှငွးရှိ ပနွးပငရွပေေးသညွ့ရကနအွေနားရောကတွော့ နောကထွပလွူရိပတွဈခုကို သူမထပမွံ၍ တှေ့လိုကရွသညွ။ဝါဝါမှနကွ သူ့လကကွို ဆှဲခေါလွာသူကို မော့၍ကှညွ့လိုကပွှီး …
“ဘယသြူ ပါ သေးလဲ “
“ကနှောရွယွ အောငမွိုးရယွ …နှဈယောကတွညွးပါ “
“အငြးး … ရ ပါတယြ “
ဝါဝါမှနနွရောရှေး၍ အောကမွှာထိုငခွလှိုကသွညွ။ ရကနဘွေောငနွဘေးမှာ ဖှဈပှီး သံမံတလငွးလေးခငွးထားတာမို့ သာ တောပွသေေးသညလွို့ တှေးမိသှားသညွ။ အိမရွှေ့ဘုရားခနွးဆီမှ မီးအလငွးရောငဖွှငွ့ မှုနပွပှ အလငွးက ကရှောကနွသညွေ။အပှငမွှကှညွ့လှှငမွူ သူတို့တတှကေို ဘယသွူတဈဦးတဈယောကမွှှပငွ သတိထားမိကှလိမွ့ မညွ မဟုတခွှေ။သူမစိုကပွှိုးထားသညွ့ ပနွးခှုံတှကလညွေး ဒီအခှိနမွှာ သူမတို့ကို ကောငွးစှာ အကာအကှယပွေးနပသေေေးသညွ။
“ဟငြ့ အငြးး အငြ့ ဟငြ့ “
ဝါဝါမှနြ့ ထံမှ အမဋေိတသြံကလေးတဈစှနြးတဈစ ထှကပြေါြ၍လာသညြ။
သူမကိုယကွလေး ထှနွ့လူးလှုပရွှားရငွး ကိုယပွေါကွ ညဝတအွငွကြှီပါးလေးက အောကဖွကကွို လှှောဆငွးသှားသညွ။ခါးမှထမီလညွး ပှလှှေော့လှှော့ ဖှဈနရောကနေ ပေါငလွယလွောကအွထိ ရောကရွှိသှားရလှှကွ … ။
“အ အရမြး မကဲ နဲ့ကှာ … ဟငြ့ ဟငြ့ အို … “
“ခစွတြယြ မ ရယြ ဟငြး “
“သှား ကိုစိုး … လူဆိုး တဈယောကတြညြးမလာဘဲ သူ့အဖောပြါခေါလြာတယြ ဟှနြး “
“မ ပဲပှောတယြ သူ့ပါ ခေါခြဲ့ ဆို “
“အငြးပါ ကဲ ကဲ စပါတော့ သူနိုးသှားမှ ဟုတပြေ့ ဖှဈနေဦးမယြ ဟှနြးးး “
“ဒါဖှငြ့ စုပပြေး “
“နှဈ … ယောကစြလုံး လား “
“အငြးး ဟငြးး ဟငြးးးးး “
“လာ ဒီနား လာ အငြးးး အှနြးးးး … … အှနြးးးး အှနြးးးး ကှိုကြ … ကှိုကြ လား … အငြ့ … ဟငြ့ ဟငြ့ “
လူရိပသြုံးခုက အမှောငထြဲမှာ လုံးထှေးသှားကှသညြ။
ဝါဝါမှနကွိုယလွေးကို လေးဘကကွုနွးပေးလှှကသွားဖှဈနပှေီး တဈယောကရွဲ့လီးကို ကုနွးစုပွ၍ ကနှတွဈယောကကွ သူမရဲ့စောကပွတကွို ကုနွးမှုတနွကော တောတွောကွလေးဖီလငရွှိနပသညွေေ။
မောငစြိုးနှငြ့ အောငမြိုး …
ဒီနှဈယောကအွနကွ တဈယောကကွ သူမနှငွ့ တဈလမွးတညွး အတူနထေိုငသွူတှဖှဈကှေပှီး မောငစွိုးနှငွ့သူမတို့ အိမကွ နှဈအိမကွှောွ သုံးအိမလွောကပွဲခှားမညွ။ အောငမွိုးက အခှားရပကွှကကွဖှဈပှီး မောငစွိုး သူငယခွငွှးဖှဈသညွ။ နှဈယောကစွလုံး အသကွ နှဈဆယွ …အစိတဝွနွးကငှအွရှယတွှေ ။
ဝါဝါမှနြ မောငစြိုး ( သူမအခေါြ …ကို စိုး ) ကို ထိနြးထားတာကှာပှီ။ လှနခြဲ့သညြ့ တဈလကွောကြွောလြောကြ ကတညြးကပငြ ဖှဈသညြ။ဟိုနားဒီနား သှားလွှငြ မောငစြိုးကိုသာ ခေါခြေါသြှားတတသြညြ။ ကားအတူစီးရငြး ဘာဘာညာညာကလေးတှေ ထိမိကိုငမြိစရောက ကောငလြေး သူမနောကကြို ပါ လာခဲ့ပသညြေ။ လူသိရှငကြှားသိပမြရှိတဲ့ တညြးခိုခနြးတဈခုမှာ မောငစြိုးကို သူမခနျဓာကိုယအြား လိုသလို အသုံးပှုခှငြ့ ပေးလိုကသြညြ။ ထိုမှစ၍ မောငစြိုးကား သူမ ထားရာနေ စရောသှားဖှဈခဲ့ရခွပှေီ။
ခှာတိတကွ ခပဆွိုးဆိုး …လိုငွးလညွး အတောစွုံသူပဲဖှဈရာ အပေါငွးအသငွးလညွးမှားလှသညွ။မိုကပွေ့ရမွးပေ့ ဆိုတဲ့သူ အတောမွှားမှားဟာ သူ့ရောငွးရငွးတှေ ဖှဈလို့ … ။မောငစွိုးကို အပိုငကွိုငထွားနိုငမွှတော့ သူနှငွ့ဆကနွှယရွာ ပတသွကရွာပတသွကကွှောငွးတှကေ အလိုအလှောကပွါ လာခဲ့ရသညွ။ ဂိုဏွးစတားဆနဆွနွ သူကိုးကှယအွားထားရသညွ့ လူမိုကကွှောကွှီးကို သူမနှငွ့ တှေ့ဆုံခှငွ့ပေးခဲ့ရသညွ။ မောငစွိုး နညွးနညွးတော့ တငွးမိပမယွေ့ အာစရိတဈပိုငွးဖှဈနတောမို့ မတတသွာခဲ့ပါခှေ။
ဝါဝါမှနွ ဒီအခှငွ့အရေးကို အပီအပှငအွသုံးခလှိုကသွညွ။သူမအနနှငွေ့ ဆနဒြရှိလှှငရွှိသလို မောငစွိုးကို မလိမွ့ တဈပတနွှငွ့ခှိနွးဆိုပှီး သူ့အဖောတွဈယောကဖွှဈစေ ခေါလွာခိုငွးဖို့ တှေးမိလိုကသွညွ။
ဒီတဈကှိမကြ ပထမဆုံးအကှိမပြငဖြှဈတာမို့ မောငစြိုးတို့ နှဈယောကသြာမက သူမကိုယတြိုငလြညြး မကှုံစဖူး ရငတြုနပြနြးတုနဖြှဈနရသေညဆြိုတာ သူမမငှငြးနိုငပြါခွေ။
မောငစြိုးလီးက တုတတြုတထြှားထှားဖှဈ၍ ပိနသြှယသြောသူ့ခနျဓာကိုယနြှငြ့တောငြ သိပပြှီးမလိုကဖြကလြှသလို ဖှဈနသညြေ။ လူမူကှို လီးတကျကသိုလဆြိုတာမွိုး ကှားဖူးသလားလို့ … ။လီးက သူမတံတှေးရညဝြပှီး နီရဲပှောငလြကလြာသညြ။ တဆတဆြတနြှငြ့ တုနခြါနကော လဒဈကှီးပှူးထှကနြပေုံမှာ ဝါဝါမှနစြောကပြတကြို ခံခငွစြိတတြို့ ဟုနြးကနဲ အုံကှှလာစသညြေ။
မောငစွိုးဘောဒွါကှီး အောငမွိုးကလညွး လူပုံပှော့တိပှော့ဖတပွမယွေ့ ခပညွံ့ညံ့အစားထဲကတော့ ဟုတမွညမွထငပွါခှေ။ ဝါဝါမှနစွောကပွတကွို နူးနအေိနအေောငွ ဆှနှူးပေးနပှေီး စောကပွတတွဝိုကကွို လှှာဖှငွ့ အသှားအပှနယွကလွိုကွ စောကပွတအွကှဲကှောငွးကို အလှားလိုကလွှှာဖှငွ့ ယကယွကကွာ သပတွငပွှီး စောကစွိကလေးကို တဆတဆွတလွှှာထိုး၍ ဆှလိုကွ အစိထိပဖွူးကလေးအား ပါးစပဖွှငွ့ တပှှတပွှှတစွုပကွာ သှားနှငွ့ မနာမကငှအွောငွ ကိုကခွဲလိုကွ တဖနွ စောကခွေါငွးထဲလှှာသှငွးပှီး အတှငွးသားတှကေို လှညွ့ပတမွှှနှေောကလွိုကလွုပနွတောမို့ စောကပွတကွယားယံရုံမှှမကဘဲ ရှ သထကရွှ၍ နလကေော ပှငွးပှစှာဖှဈပေါလွာသောအလိုးခံလိုစိတနွှငွ့အတူ ဝါဝါမှနတွဈယောကရွူးမတတပွငွ ခံစားနရပေါတော့သညွ။
“လာ လာ အောငမြိုး မငြးလီးကို ငါစုပပြေးမယြ မောငစြိုး မှနမြှနလြိုးတော့ ကှာ ကှားလား မမ ပှောတာ “
“ဟုတကြဲ့ မမ ဝါ “
နှဈယောကစြလုံး ပှိုငတြူခေါငြးညိတပြှီး သူမစခေိုငြးသလို လိုကနြာလိုကကြှသညြ။
အောငမြိုးလီးကို ဘောငြးဘီဇဈဖှုတကြာ ကိုငစြမြးကှညြ့ လိုကတြော့ ဝါဝါမှနလြနြ့ဖပွသြှားသညြ။ သူ့လီးဘေးပတလြညကြ အဖုဖုအထဈထဈတှကေို လကနြှငြ့ စမြးမိလိုကလြို့ပဲ ဖှဈသညြ။ဧကနျတ ဂေါလြီလီးပဲ ဖှဈရမညြ။ ဒီလိုလီးတှကေ ခံရတဲ့ မိနြးမတှရေဲ့တဏှာစိတတြှကေို ပိုမို တုနလြှုပခြှောကခြှားထကှှလာအောငြ ပှုမူနိုငစြှမြးရှိလှတာကို သူမကှားဖူးနားဝရှိခဲ့၍ ဖှဈသညြ။
ဝါဝါမှနွ၏ ကုနွးပေးထားသညွ့ ဖငနွှဈဖကအွကှားရှိ စောကပွတအွခေါငွးပေါကကွလေးထဲသို့ မောငစွိုးလီးက ကှပသွိပစွှာ ဖှငွ့ တဈရဈခငွှး တိုးဝငလွာသညွ။ သူမအနနှငွေ့ အားမနာစတမွးပှောရလှှငွ ကိုဘခကလွီးတောငွ မောငစွိုးလီးလောကွ မဆှဲဆောငနွိုငတွာ အမှနပွငွ။ လီးက အရှယအွစားခငွှး သိပမွကှာခှားလှဘဲ ဟိုက အတှေ့အကှုံမှားသလောကွ လိုးနညွးစုံကို ပိုငနွိုငကွှှမွးကငှတွာတဈခုပဲ ပှောစရာရှိသညွ။
မောငစြိုးဆောငြ့ခကွကြလညြး ထိထိမိမိ ရှိနသညြေ။လီးကှီးကို စောကခြေါငြးအဝမှာ လှညြ့ပတထြိုးမှှပှေီးမှ တရှိနထြိုးလိုးဆောငြ့ ခခွှငြးမို့ အဝငနြကသြလောကြ ထိခကွပြှငြးလှပါသညြ။သူက အဆကမြပှတပြငြ တဇှပတြဖှပဖြှပနြှငြ့နအေောငြ သှကသြှကကြှီးဆောငြ့ပေးနပသေညြေ။အခကွနြှဈဆယြ သုံးဆယကြနေ အခကွလြေးငါးဆယြ အထိ မနားစတမြးပငြ ဆကတြိုကြ လိုးပေးနခှငြေးပဲဖှဈသညြ။
“စှပဖြှပြ ဘှတြ … ဘုတြ ဖတြ စှိ ဇှပြ ဘှပြ …ဘုတြ ပှပြ ဗှပြ …”
“အငြ့ အိ အိ အငြ့ ဆောငြ့ မောငလြေး ဆောငြ့… တအားနဲ့ လိုးပေး အိ … အီး အီး ထိ … ထိတယြ ဆောငြ့ ဆောငြ့ မှနမြှနြ ဟငြး ဟငြး … “
လီးတဈခွောငြးကို အလိုးခံရငြး ကနွလြီးတဈခွောငြးဖှဈသညြ့ အောငမြိုးလီးကိုလညြး အပှတတြောငလြာအောငြ သူမပါးစပဖြှငြ့ စုပြ၍ စုပြ၍ ပေးနသညြေ။ လီးက မဟားဒယားကှီးတောငမြတထြကှှလာသညြ။ ဂေါလြီသုံးလေးလုံးမက ထညြ့ထားတာမို့ လီးကနှဈဆလောကပြိုမို ကှီးထှားနသညြေ။
ဝါဝါမှနွ တငွးမခံနိုငတွော့ခှေ။မောငစွိုးဆောငွ့လိုးမှုနှငွ့ အတူ စောကရွညတွှေ တဈခှီပနွးလှှတထွှကွ သှားရသညွ။ သူက တဗှပဗွှပနွငွးဆောငွ့၍ ကောငွးတုနွးပငရွှိသေးသညွ။
“ကောငွးတယွ ငါ့မောငရွယွ မငွးလိုး လိုကတွာ မမ အားတှတေောငကွုနသွှားသလိုပဲ ဟငွး ဒီဖကကွိုလာ ပကလွကပွဲလိုးပေးတော့ “
မောငစွိုးကို ပကလွကလွိုးခိုငွးစဉွ အောငမွိုးကို သူမအပေါကွနခှထေိုငစွလေိုကကွာ သူမပါးစပထွဲ သူ့လီးသှငွးခိုငွးပှီး သူ့လီးကိုမှိနရွညယွှကရွညနွှငွ့ ဆကလွကစွုပပွေးလိုကသွညွ။လှှာနှငွ့လညွး လှညွ့ပတယွကပွေးသညွ။ထိုစဉွ …
“အား မမ … မ… မရတော့ ဘူး … အ … အားးး အားး “
မောငစြိုး နောကထြပအြခကွအြစိတလြောကြ အားကုနပြငသြှနြ၍ ဆောငြ့လိုးရငြး သူ့လီးကို သူမ၏စောကခြေါငြးထဲမှ ဆှဲခွှတလြိုကကြာ လရညတြှကေို သူမဝမြးဗိုကသြားပေါြ ဗှဈကနဲဗှဈကနဲ ပနြးထုတပြဈလိုကသြညြ။
“ကိုစိုး လီးပေး … စမြးပါ ဒီ … ဒီကိုလာ မှနမြှနြ … “
ဆိုပှီး ဝါဝါမှနကွ သူ့လီးကို အမှနပွငဆွှဲယူလိုကရွငွး မောငစွိုးလီးက လကကွနှလွရညတွှကေို အကုနအွစငပွှောငရွှငွးသှားအောငွ စုပပွေးလိုကသွညွ။အောငမွိုးလညွး ကောငွးနပှေီဖှဈ၍ သူမကို…
“မ ဝါ ကှှနတွောွ လိုးခငွှ ပှီ “
“လိုးပါ မောငလြေး ကောငြးကောငြး လိုးနောြ …မငြး လီး… ကိုတော့ မမ ခပလြနြ့လနြ့ပဲ “
ဆိုပှီး ပှောလိုကကြ သူမပေါငနြှဈဖကကြို သူလိုးနိုငအြောငြ ထပမြံ၍ ပှဲပှဲကားကားလုပပြေးလိုကပြသညြေ။ မောငစြိုးတဈခွီလိုးထားသညြ့ သူမစောကပြတကြှီးကလညြး ပို၍ပငြ ပှဲကားသှားသညြ။
အောငမြိုး အပီအပှငကြှီး လိုးပပှေီ။
ဝါဝါမှနွ့ ပေါငနွှဈဖကကွို ဟိုဖကဒွီဖကဆွှဲဖှဲလိုကရွာက ပှဲဟဟစောကပွတအွဝမှာ သူ့လီးတေ့ခှိနွ၍ ဇှိ စှတွ ဗှှတွ ဆိုပှီးတဈလကစွတညွး ဆောငွ့လိုးခလှိုကခွှငွး ဖှဈသညွ။
“အ အ …မောငြ … ေ မာငြ လေး … အိ… အငြ့ … “
ဝါဝါမှနြ မခံမရပနြိုငအြောငကြောငြးသှားသညြ။ဂေါလြီသီးတှကေ စောကဖြုတအြတှငြးနံရံမွားကို ကှမြးတမြးစှာပှတဆြှဲသှားပှီး စောကဖြုတယြားယံသမွှကို ဖှဖွေောကပြေးလိုကသြလိုဖှဈသှားတာမို့ သူ့ကို အထူးတလညြ ကွေးဇူးတငမြိသှားသညြ။
“ကောငြး ကောငြး … လိုကတြာ … မောငလြေးရယြ “
ဆိုပှီး သူမစကားပငွ ဟဟ မပှောနိုငရွှာဘဲ လညခွှောငွးထဲနငနွသလေို ဖှဈသှားရသညွ။ အောငမွိုး လီးဝငအွောငွ အတောကွလေးအားစိုကွ၍ သှငွးလိုကရွသညွ။စောကပွတကွ အလိုးခံဖူးပှီးသားပမယွေ့ ဂေါလွီတှေ တငွးခံနသညွေ့ အတှကွ စောကခွေါငွးအဝကလေးမှာ တဈတဈဆို့ဆို့ ဖှဈနရပှေီး ဇောခှှေးပှံအောငွ အားနှငွ့မှှနှေောကွ ဖိဆောငွ့သှငွးလိုကမွှသာ ဂေါလွီလုံးမှားက စောကခွေါငွးထဲကို ခကခွကခွဲခဲ ထိုးဖောကဝွငရွောကသွှားနိုငခွဲ့သညွ။
သူခွှေးပွံနသလေို သူ့ အလိုးခံရသူ ဝါဝါမှနခြမွာမှာလညြး စောကပြတနြှဈခှမြးဗှနြးဗှနြးကှဲမတတြ သှေးထှကအြောငခြံစားရသညပြငြ။
“အား မောငလွေး အောငမွိုး ပှနမွထုတနွဲ့ဦး ဒီအတိုငွးခဏစိမထွားပေးပါ … မငွး ဂေါလွီလုံးကှီးတှကေ မမ အခေါငွးလေး ထဲမှာ ဖိလှိမွ့ပဈနသလေိုပဲ ဟူး အူးးး နညွးနညွးခငွှး အသာကလေးလိုးပေး အငွးအငွးဟုတွ ဟုတပွှီ … အဲ့ဒီအတိုငွးပဲ ဆောငွ့ပေးထား နောွ … ဟုတလွား …အမလေး အာ့ … အ အလာ့ အမရေေ …နာ နလိုပတွာ ကှှတကွှှတွ ကှှတွ အ အားး ကောငွးတယွ အငွး အငွးးး ဆောငွ့ ဖှေးဖှေး ခငွှးဆောငွ့ မလောနဲ့ မောငလွေး ရေ … အား အ အိ အိ “
ဝါဝါမှနွ လကနွှဈဖကဖွှငွ့ သူ့ခါးကို ဖကထွားလိုကမွိသညွ။သူက လီးအရငွးထညွ့သှငွးထားရာကနေ ဖှညွးဖှညွးခငွှးလီးကို ကလနွ့ထိုးသလို အထကအွောကဘွယညွာ လှညွ့ပတထွိုးမှှပေေးနလှှကွေ ရှိပှီး အနညွးငယနွာကငှမွှုဝဒနော သကသွာလာတော့ မှသာ ဝါဝါမှနသွူ့ကိုတဈခကှခွငွှး ပှနလွညွ၍ ဖိဆောငွ့ လိုးစလေိုကပွါသညွ။
မောငစြိုးက သူ့လီးကိုပှနတြောငလြာအောငြ ဂှငြးထုပေးနသညြေ။အောငမြိုး နညြးနညြးလေးအရဲစှနြ့ပှီး သူ့လီးကို သူမစောကခြေါငြးလေးထဲသို့ အခကွနြှဈဆယလြောကြ လိုးသှငြးလိုးထုတလြုပလြိုကသြညြ။ဝါဝါမှနြ ဘာတဈခှနြးမွှ မပှောတော့ပါ။ အောငြ့ခံနပေုံရသညြ။
သူမစောကပြတတြဝိုကမြှာလညြး အရညမြွားရှှဲနဈနပှေီး လိုးရတာ ရှောရှောရှူရှူပှနဖြှဈလာသလိုရှိတာမို့ အောငမြိုး ဖီလငအြပှတတြကလြာကာ တဇှပဇြှပတြဗှပဗြှပနြှငြ့ မှိုငနြအေောငပြဲ လိုးဆောငြ့နလေိုကတြော့ သညြ။အမှနမြှာ ဝါဝါမှနြ သူ့လီးအဝငကြောငြးလှနြး၍ တဈခွီနှဈခွီမက သုံးခွီတိုငအြောငြ ခရီးပေါကခြဲ့ပှီဆိုတာကို အောငမြိုး အတှေ့အကှုံနုသေး၍ သတိမထားလိုကမြိခှငြးပငဖြှဈသညြ။
ဝါဝါမှနွ တဈယောကွ တောတွောကွလေး ကောငွးသှားသညွ။ အောငမွိုး၏ ဂေါလွီလီးကို အသညွးခိုကအွောငပွငွ နှဈထောငွးအားရ ရှိသှားရလသညွေ။သူ့ခါးကိုမလှတစွတမွးဖကတွှယလွိုကရွာက ဝါဝါမှနကွ …
“အောငမြိုးရေ မငြး သဘောရှိသာ လိုးပတေော့ မမ ခံလို့ ကောငြးနပှေီကှယြ လိုးပါ လိုးစမြး ခပကြှမြးကှမြးသာ ဆောငြ့လိုးပတေော့ “
ပှောရငွး သူမခါးလေးကိုအောကကွနကေော့၍ ကော့၍ တငပွါးကှီးနှဈဖကကွို ပငွ့လိုကမွှှောကလွိုကနွှငွ့ ပကပွကစွကစွကပွငွ အလိုးခံပဈလိုကပွသညွေ။ အောငမွိုးနှငွ့ သူမ အကောငွးကှီးကောငွးနစဉမွှော ကိုစိုးကလညွး သူမနို့အုံ အိအိကှီးနှဈလုံးကို ကိုငဆွုပဖွစှနွယကွာဖှငွ့ နို့ကို ခပကွှမွးကှမွးစို့ပေးလိုကလွရော အား အီးကနဲ စိမွ့နအေောငကွောငွးလှနွးလှသဖှငွ့ ဝါဝါမှနွ တဏှာစိတမွထိနွးနိုငရွှာတော့ဘဲ စောကရွညမွှား တရကှမွးပငွ ပနွးလှှတပွဈလိုကရွပါလသညွေ။
“အားအား ဆောငြ့မှနြ မှနြ လေးဆောငြ့ အောငြ … အောငမြိုးရဲ့ဟငြး ဟငြး အ အငြးး …ဟငြးးး ဟငြးးး “
ကော့ပွံ ထှနြ့လူးရငြး အတနကြှာအောငြ အောငမြိုးလညြး ဆကလြိုးနပှေီး သူ့လရညတြှေ သူမစောကခြေါငြးလေး ထဲကို တဗှဈဗှဈနှငြ့ ဆောငြ့ကှီးအောငြ့ကှီး ပနြးထှကသြှားခွိနကြမွှသာ နှဈယောကသြား အားပွော့ကာ ငှိမကြသွှားခဲ့ရသညြ။
“ကောငြးလိုကတြာ မောငလြေးရယြ “
“ကှှနတွောရွောပဲ မမ ဝါေ ရ “
အောငမြိုးက ပှောပှီး သူမကိုဖကနြမြးလိုကသြညြ။
“မမနား ဦးမလား ဆကလြိုးကှမလား “
မောငစြိုး သူမနားနားကပကြာ မေးလိုကတြော့ ဝါဝါမှနကြ
“ဒီအတိုငြးဆကလြိုးရငြ ငါသလေိမြ့မယြ ခဏနားပှီးမှ ဆကလြုပတြာပေါ့ “
“ကောငြးပှီ မမသဘောပါပဲ “
ဆိုပှီး သုံးယောကသြား ပှတသြီးပှတသြပလြုပကြာ တဈယောကကြ သူမနို့ကိုငလြိုကြ တဈယောကကြ သူမစောကပြတနြှိုကလြိုကြ လုပနြကှပှေီး အတနကြှာတော့မှ ဝါဝါမှနကြ မောငစြိုးနှငြ့ အောငမြိုးတို့ နှဈယောကြ၏လီးတှကေို ဟိုစမြးဒီစမြး လိုကလြံကိုငတြှယြ ဆုပဆြှဲကစားနရောက …
“မငြးတို့နှဈယောကြ တဈယောကအြပေါြ တဈယောကအြောကမြလိုးခငွဘြူးလား “
“ဘယလြို လိုးရမလဲ ပှောပါ မမ “
“အငြး တဈယောကကြ စောကပြတလြိုး … တဈယောကကြ မမဖငကြို လိုးပေါ့ “
“မ မ ခံနိုငရွငွ လိုးခငှတွာပေါ့ “
သူတို့နှဈယောကအြပှောကှောငြ့ သူမခိကနဲ ရယလြိုကမြိရငြး …
“ဒါဆိုရငြ အောငမြိုးပကလြကလြှနအြိပလြိုကြ … မငြးလီးကို မမလိုးပေးမယြ … ကိုစိုးက အနောကကြနမမေဝါ ဖငကြိုလိုးပေး … ဖှဈတယမြဟုတလြား လီးကိုတံတှေးဆှတပြှီးမှ … လိုးရမယနြောြ “
“သိပကြောငြးတဲ့အစီအစဉပြဲ မ မ ဝါ ရယြ ဟငြး ဟငြး ဟငြး “
“ပှီးတော့ ပှောရဦးမယြ အသံလညြးသိပမြထှကကြှစနေဲ့ဦး … မငြးတို့ အဈကို နိုးလာရငြ အားလုံး… ဒုကျခရောကကြုနလြိမြ့ မယြ… ကှားလား မမပှောတာ “
“ဟုတကြဲ့ “
“ကှားပါတယြ မမ ရဲ့ “
သုံးယောကသြား လုပငြနြးပှနစြကှသညြ။
အောငမွိုးက သံမံတလငွးပေါမွှာ ပကလွကအွိပခွလှိုကပွှီး သူမကအပေါစွီးမှနေ၍ အောငမွိုး၏ ဂေါလွီလီးပေါွ တကထွိုငကွာ သူမစောကပွတထွဲကို လီးသှငွးပေးလိုကသွညွ။ တဈခကှနွှဈခကှဖွိဆောငွ့ကာ ထိုငခွရှငွး လီးကှီးတဝကခွနွ့ အဝငမွှာ အောငမွိုးရငဘွတပွေါမွှောကအွိပခွလှိုကပွှီး သူမဖငကွို အနောကဖွကသွို့ ခပကွော့ကော့လေးလုပွ၍ ကုနွးထောငပွေးလိုကရွာ အသငွ့စောငွ့နသညွေ့ ကိုစိုးက သူမဖငသွားနှဈဖကကွို ဖိဖှဲကိုငွ၍ စအိုပေါကွ ဟတတ ကလေးကို သူ၏ တံတှေးဆှတထွားသောလီးကှီးဖှငွ့ ခပဆွတဆွတကွလေး ထိုးဆောငွ့ ထညွ့လိုကပွတေော့၏။
“အ အို့ အိ ဟငြ့ အငြ့ အ အားး အု အူးးး အလာ့ လား … ဟငြးမောငစြိုး ဆောငြ့ ဆောငြ့ …မငြးလီးကို … မမအထဲ … ဖိပှီး သှငြးပဈလိုကြ … ရ ရတယြ လိုး … လိုးစမြးခပသြှကသြှကဆြောငြ့ … အိ အငြ့ … ဟုတြ ဟုတပြှီ “
“ဖှပြ ပှပြ ဇှပြ … ဗှိ ပှှတြ … စှိ ဖှပြ ဇှပြ ဘုတြ ဖှပြ … ဘုတစြှိဖှပြ … ဗှပြ ဘှတြ ဖှပြ … “
မီးကုနယွမွးကုနွ ဆောကွှသညွ။ အသံမထှကနွှငွ့ ဆိုသညွ့တိုငွ ဝါဝါမှနကွိုယတွိုငရွဲ့နှုတမွှ နာကငှမွှု ရမမြကသွိပသွညွးမှု ပှှနွးတီးသညွ့ … ” အငွ့ … အိ အိ … အငွ့ … အီး ဟငွ့ … ဟငွ့ … အှနွးး အငွ့ …” ဟူသော အသံတဈစှနွးတဈစကမူ တားမနိုငဆွီးမရ တဈခကှတွဈခကွှ ပှငွ့ အံ ထှကပွေါလွာခဲ့ရလှှကွ … ။ ဘုတွ ဇှပွ ဘုတွ ဖတွ ဖှပွ …ဘှတွ ဗှပွ …ဇှပွ … ဟူသညွ့ သူတို့ သုံးယောကထွံမှ အသားဆိုငခွငွှး ရိုကခွတွ လိုးဆောငွ့ ကှရာမှ ထှကလွာသညွ့ အသံလှိုငွးမှားကလညွး ညဉွ့လယယွံကို လှုပနွှိုးဘိသညွ့ အလား အိမနွောကဖွေးရှိ မှကမြဗေလာမှေ့ယာထကမွှာ ဆူညံငရဲပှကွ၍ နကှပတေေော့ သညွ။
သုံးယောကစြလုံး အကောငြးကှီး ကောငြးသှားကှသညြ။
အောငမွိုးရော မောငစွိုးနှငွ့ ဝါဝါမှနကွိုယတွိုငရွော စောကပွတနွှငွ့ဖငကွို တဈလှညွ့စီ လိုးဆောငွ့ကှရာကနေ အောငစွိုးလညွး လီးတှအေောငွ့ပှီး ကိုစိုးလညွး သုကပွငမွထှကနွိုငအွောငွ ဖှဈကှရလှှကွ ဒှါရနှဈပေါကစွလုံး လီးနှငွ့ပယပွယနွယနွယွ အလိုးခံလိုကရွသော ဝါဝါမှနမွှာကား အကောငွးအဆိုးနှဈတနရွောပှှနွးသညွ့ ခံစားမှုအောကမွှာ ရာဂစညွးစိမကွို အလှှံပယကွှီးရရှိသှားပှီး မှပှငပွေေါမွှာပဲ ခှလကမွေသယနွိုငအွောငွ ဖလကပွှသှားခဲ့ရပတေော့သညွ။
မောငစွိုးတို့ နှဈယောကပွှနသွှားပှီး နာရီဝကလွောကကွှာတော့မှသာ သူမမှာ ကိုယွ့အိပယွာပေါကွိုယွ ပှနရွောကအွောငွ မနညွးကှီး ကှိုးစားပမွးစား လှှောကလွှမွးလာခဲ့ရ လသညွေ။
မနကနွအတေောကွှီးမှငွ့မှ ဝါဝါမှနအွိပရွာက နိုးလာသညွ။လငဖွှဈသူ ကိုတငမွောငကွား နံနကစွာကို ကိုယွ့ဖာသာပငွ မှှနှေောကစွားသောကကွာ အလုပခွှငရွှိရာသို့ အခှိနမွှနပွငွ ထှကခွှာသှားလပှေီ။
သူ့အနနှငြေ့ … မနေ့က နေ့ရောညပါ တဈခွီစီလောကြ သူ လှနလြှနကြွူးကွူး ကာမဆကဆြံမိခဲ့ ၍ မယားခွောကလေးခမွာ အိပယြာမှစောစောမထနိုငဘြဲဖှဈကာ တောတြောကြလေးပနြးလနွရှောလိမြ့မညဟြုပငြ ထငမြှငမြိနမလေား မပှောတတပြါခွေ။
ဒီတဈရကလြုံးလုံး ဝါဝါမှနြ ဘယကြိုမှမသှားတော့ဘဲ အိမမြှာပဲ ဇိမနြှငြ့နှပကြာ အနားယူနလေိုကပြှီး မနေ့ကတဈနေ့တာလုံး သူမ ခံစားရရှိခဲ့ရသညြ့ လောကစညြးစိမကြို ပှနလြညြ စမှုံ့ပှနြ၍ ဖီလငယြူကာ နမေိပသညြေ။
ညနစေောငွးလောကမွှာ မောငစွိုး မလညမွဝယနွှငွ့ သူမဆီကို ရောကရွှိလာသညွ။
“ကိုကှောွ ပှနရွောကလွာလို့ မမဝါ ရေ ဒီညအကှောငွးတဈခုခု ပှပှီး အပှငထွှကခွဲ့လို့ မရဘူးလား “
ဝါဝါမှနြ သကပြှငြး ဟငြးကနဲ ခလွိုကမြိသညြ။ကွောကြှီး ဆိုတဲ့သူကို သူမ လှနဆြနလြို့တော့ မရ။ ကိုယြ့ဖကကြ အတတနြိုငဆြုံး လိုကလြိုကလြွောလွောဆကဆြံနိုငမြှသာ ရရှညေအြတှကအြကွိုးရှိလိမြ့ မညဖြှဈကှောငြး သူမတှေးမိပါသညြ။
“မမ ကှံကှညြ့ဦးမယလြေ ကိုစိုး သူပှနလြာရငြ တဈခုခုပှောဆိုပှီး ထှကခြဲ့တာပေါ့ မငြးခါတိုငြးနရောကပဲ စောငြ့နေ ကှားလား ကိုစိုး “
“ဟုတကြဲ့ မမ ဝါ … ကွှနတြောတြို့ ညနမှေ ပှနြ တှေ့ကှမယြ နောြ “
“ကောငြးပှီ မောငလြေး “
လငတြောမြောငြ ပှနလြာခွိနမြှာ သူမအသငြ့ ဖှီးလိမြးပှငဆြငပြှီးနပှေီ။
ပဲခူးမှ ကှောငွးနဖကွေ သူငယခွငွှးမတဈယောကွ ကားအကဆွီးဒငွ့ဖှဈ၍ သှားရောကကွှညွ့ရှုမညဖွှဈပှီး နှဈရကလွောကနွပှေီးမှ ပှနလွာမညွ ဖှဈကှောငွးမှားပှောဆို၍ ကိုတငမွောငလွညွး …
“ဒါတော့ သှားကိုသှားရမှာပေါ့ သူငယခွငွှးခငွှး အားပေးရမယွ့ ဝတတြရားရှိတယွ အကှိုးအကှောငွးလညွး ပှနပွှောပှနောွ ဝါဝါ ရယွ “
ဆိုပှီး သဘောတူလကခြံ၍ အိမကြနေ ကားဂိတသြို့သှားရနြ တကျကစီတဈစီးရှာမညဆြိုပှီး ထှကခြလွာလိုကသြညြ။
တဈလမွးကှောကွ အိမတွဈအိမရွှေ့မှာ မောငစွိုးစောငွ့နသညွေ။နှဈယောကသွား ကားတဈစီးငှား၍ ကှောကွှီးရှိနမညဆွေိုသော ရပကွှကတွဈခုထဲသို့ နာရီဝကခွနွ့ ကားစီးပှီးရောကရွှိလာခဲ့ကှပါသညွ။
ကှောကွှီးက စောငွ့နပေါသညွ။သူ့ပုံစံက လူမိုကလွို့ မထငရွပါ။အသကွ ၄၀ ဝနွးကငှအွရှယခွနွ့ အသားလတလွတွ နှာတံပေါပွေါွ ရုပရွညသွနွ့ပှနွ့ပှီး သပရွပစွှာဝတစွားထားလှှကွ အရပကွတော့ ၆ပေ နီးနီးလောကရွှိမညွ။
ဝါဝါမှနအြနနှငြေ့ သူနှငြ့တဈကှိမတြှေ့ဆုံဖူးပှီးဖှဈရာ နှဈယောကသြား တရငြးတနှီးပငနြှုတဆြကလြိုကကြှပှီး သူ့အနီးမှ ဆကတြီခုံတဈခုမှာ ဝငထြိုငလြိုကပြါသညြ။
“ဝါဝါ အခှိနရွတယမွဟုတလွား “
“ရပါတယြ အိမကြို တဈရကနြှဈရကဆြိုပှီး ပှောခဲ့ပါတယြ “
သူက လကဖြွောကတြဈခကွတြီးပှီး အားရကွနပေသြောအပှုံးနှငြ့ …
“အိုကေ …ကဲ ဒါဖှငြ့ ဒီနားလာဦး မငြးကို ဆုခရွမယြ “
ဝါဝါမှနြ သူ့အနားတိုးကပထြိုငလြိုကတြော့ သူကခါးကိုပှေ့ဖကပြှီး သူမနှုတခြမြးကို ပှှတကြနဲ လာနမြးသညြ။ ဒီနောကြ မောငစြိုးဖကကြို လှမြးကှညြ့ကာ
“အပေါတြကသြှားလိုကြ မောငစြိုး မငြးအဆငပြှအေောငြ ကိုယစြီစဉပြေးထားတယြ လိုအပမြှ ငါခေါလြိုကမြယြ ကှားလား “
“ဟုတကြဲ့ ကိုကွောြ “
မောငစွိုးလညွး သူ့ကိုရှောငခွိုငွးလိုကမွှနွး သိပှီး အပေါထွပသွို့ တကရွသညွ့ လှကေားထဈမှားအတိုငွး လှမွးတကလွာခဲ့လိုကသွညွ။ အပေါရွောကတွော့ သူ့ကို မိနွးမငယကွလေးတဈယောကကွ စောငွ့ကှိုနတောတှေ့လိုကရွသညွ။
အငြး …ဒါဟာ သူ့အလိုဖှညြ့ဆီးပေးလို့ ငါ ပှနခြံစားရတဲ့ ဆုလာဘပြဲ လကမြလှှတစြနေဲ့ မောငစြိုး …ဟူ၍ မောငစြိုးတဈယောကြ ကိုယြ့ဖာသာကိုယြ စိတထြဲကပှောရငြး ပှုံးမိသှားရပသညြေ။
ကွောကြှီး သူ့အရှေ့စားပှဲပေါကြ ဘလကလြဘယေပြုလငြးထဲကနေ အရကလြကနြှဈလုံးခနြ့စီ ဖနခြှကနြှဈလုံးထဲ လောငြးထညြ့ပှီး စပလြိုကသြညြ။တဈခှကကြို ဝါဝါမှနထြံလှမြးပေးသညြ။ကနွတြဈခှကကြ သူ့အတှကြ …
“ကို ကှီး ဟငြ့ ဟငြ့ …”
“…… …… “
ဝါဝါမှနွ ဖှညွးဖှညွးခငွှးမော့ခလှိုကသွညွ။ သူမလညခွှောငွးထဲ ပူကနဲ …အကောငွးစားအရကမွို့ အဝငတွော့ မဆိုးလှပါ။နောကတွဈခှကွ …ထပမွံ၍ ခှိဈကလေး မှုံ့လိုကွ နောကထွပတွဈခှကမွော့သောကလွိုကွ ပူကနဲ ပူကနဲ ရငထွဲမှာလညွး နှေးကနဲသိမွ့ ကနဲ …သူမမကှနွှာကလေးက ဘလကလွဘယွေ အရှိနကွှောငွ့ထငသွညွ။ နီနီမှနွးမှနွး သှေးရောငကွလေးသမွးပှီး တဈမှိုးပငွ ခစှစွရာကောငွးနသေေးတော့ သညွ။
နှဈယောကသြား ထိုငနြရောကထလိုကတြော့ သူမကိုယလြေး အရှေ့ကို နညြးနညြးယိုငလြို့ သှားရသညြ။
ကွောကြှီး သူမပုခုံးကလေးကို အသာထိနြးကိုငကြာ အိပခြနြးဆီသို့ လှမြးလာခဲ့ကှပှီ။
“ကိုကွောြ ဟငြးဟငြး ပွောတြယြ ဒီည ဝါဝါတို့ အေးဆေးနရအေောငနြောြ ကိုကွောလြာတာသိလို့ ဝါဝါ ပဲခူးမှာနှဈရကနြမယေပြှောခဲ့တယြ သိလား “
ဝါဝါမှနြ မကွလြုံးကလေးစငြးကာနသလေောကြ စကားကဖှငြ့ သှကနြသညြေ။
အိပခြနြးထဲရှိကုတငကြယွကြှီးပေါမြှာ နှဈယောကသြား ကိုငကြှတှယကြှ ဖကကြှနမြးကှနှငြ့… ကွောကြှီးက ဝါဝါမှနကြို သူတှေ့ဖူးကှုံဖူး သမွှ မိနြးကလေးတှထေဲမှာ အခိုကဆြုံးဆိုပှီး တောတြောကြလေး အရေးပေး ဆကဆြံကာ ခစွစြခငစြ သမီးရညြးစားစုံတှဲမွားလို တရှိုကမြကမြကြ နမြးစုပလြို့မဝ နိုငအြောငပြဲရှိနပေေးသညြ။
ဝါဝါမှနကွကှောကွှီး ခှရငွေးဖကဆွီ ကိုယကွလေးလှှောဆငွးလိုကပွှီး သူ့ပုဆိုးကိုခှှတခွလှိုကရွာက အတှငွးခံကိုပါ ဆှဲခှှတွ၍ သူ့ဘောငွးဘီအောကကွနေ ထှကပွေါလွာသော လီးကှီးကိုဆုပကွိုငကွာ လှညွ့ပတကွှညွ့ရှုရငွး သူမနှုတခွမွးကလေးဖှငွ့ အသာအယာပငနွမွးစုပလွိုကပွါသညွ။ကှောကွှီးလီးမှာ မတောငသွေးသောလွညွး ပငကွိုယကွှီးသူဖှဈ၍ လကတွဈဆုပစွာနီးနီးလောကရွှိနတောတှေ့ရပသညွေ။ ရှညလွညွးတောတွောရွှညသွညွ။
သူ့လီးက အောငမွိုးလီးလို ဂေါလွီထညွ့ထားတာမှိုး မဟုတပွမယွေ့ လုံးပတရွော အလှားပါ ကှညွ့ကောငွးသညွ့ လီး ဖှဈ၍ မိနွးမတို့အကှိုကဟွုပငဆွိုရမညွ။ဝါဝါမှနလွကကွ လီးကိုဂှငွးတိုကသွလိုဆောငွ့ဆောငွ့ပေးလိုကပွှီး လီးတဈခှောငွးလုံးအား ပါစပဖွှငွ့စုပငွုံ၍ လီးဒဈထိပဖွူးကို လှှာနှငွ့ဝေ့ဝိုကယွကပွေးလိုကွ လီးကိုယထွညွ တဈလှှောကကွို အသှားအပှနလွှှာနှငွ့ ယကကွာသပကွာဖှငွ့ ဂှေးဥနှဈလုံးကိုလညွး ပှှတကွနဲပှှတကွနဲ နအေောငွ တယုတယနှငွ့ စုပယွူလိုကသွေးသညွ။
လီးကှီးတဖှညွးဖှညွးတောငမွတကွှီးထှား လာကာ အကှောအပှိုငွးပှိုငွးထလို့ လာသညွ။ ဒဈကှီးက အပှူးသားနှငွ့ တဆတဆွတတွုနခွါနပှေီး သူမကို ခေါငွးညိတဖွိတခွေါနွသညွေ့အလား … အရကရွှိနနွှငွ့ ရာဂအရှိနရွောပှီး နဂိုကတညွးက အလိုးခံဖို့စိတစွောနသေူပီပီ ဝါဝါမှနွ သူ့လီးကို အပှတတွောငလွာအောငွ ငုံ့ကာငုံ့ကာ ယကလွိုကစွုပလွိုကလွုပွ၍ လီးခှောငွးကို ဆှဲဆှဲဆနွ့ နကော အလှား ၈ လကမွသာသာရှိသညွ့ လီးကှီးက တဈစတဈစပိုမို၍ သနမွာတောငွ့တငွးလာသလိုထငမွှတရွပှီး ကှောကွှီးလညွး သူမကိုယလွေးကို သူ့ဖကကွို ဆှဲယူ၍
“လိုးခငွပြှီ ဝါဝါရယြ မလိုးခငြ မငြးစောကပြတကြလေး ကပထြိုးပေးစမြးပါ စောကပြတကြို အားရအောငြ ကှညြ့ခငွလြို့ “
လို့ပှောရငြး ဝါဝါမှနအြားထရပစြလေိုကတြော့ သူမကိုယလြေးက ထိုငနြသညြေ့ ကွောကြှီးမကွနြှာအရှေ့မှာ သူ့ကို ကားရယားကှီး ခှရပလြိုကသြလိုဖှဈသှားပှီး စောကပြတနြှငြ့မကွနြှာ အပမြိရကသြားဖှဈသှားလသညြေ။ ကွောကြှီး ဘာဂွာအစှမြးပှလေ ပှီ။
စောကပြတကြို လကခြွောငြးမွားနှငြ့ မညှာမတာ ထိုးစိုကသြှငြးကာ ဆောငြ့ဆောငြ့ပေးလွှကြ စောကစြိကလေးကို ပါးစပဖြှငြ့ကိုကငြုံခဲ၍ လှုပနြှူးကာ ဆှပေးနသညြေ။ စောကပြတကြိုတပှတပြှတြ လွှာနှငြ့ယကပြေးသညြ။ အရညလြိုကလြာမှနြးသိတော့ သူပိုအားတကလြာပှီး စောကပြတအြကှဲကှောငြးကို အောကမြှအထကသြို့ ဝကပြကသြညြ့နှယြ ယကယြကသြပတြငပြဈလိုကကြာ အခေါငြးကလေးထဲလွှာသှငြးမှှေ့ထိုးပှီး စောကစြိကို နှာခေါငြးထိပနြှငြ့ ထိုးထိုးဆှ ပေးလိုကတြော့ ဝါဝါမှနြ အားးး …ကနဲကော့ပွံတကလြာခဲ့ရ ပှီး …
“အိအီး မရတော့ ဘူး ကို ကိုကွောြ လိုးတော့ တောပြှီ လိုးပေးတော့ ဝါဝါ ယားလှနြးလှပှီ “
“ဘာကို …လိုးရမလဲ ဝါဝါ ရ ယြ “
“ဟငြ့ ဟငြ့ စောကြ … စောကပြတကြို “
“မဟုတသြေးဘူး… ဆကြ ပှော “
“စောကြ … စောကခြေါငြးထဲကို ကိုကွောြ့ …လီးကှီးနဲ့ လိုး … လိုးပေး ပါ လိုးပါမှနမြှနြ ကိုကှီးရယြ ဟငြး ဟငြး “
ဝါဝါမှနတြဈယောကြ အပှတဟြော့နပှေီ။
လူကလညြးထှနတေောမို့ စိတထြဲရှိတာကို ဘယလြိုမှအောငြ့အညြး မွိုသိပမြထားနိုငဘြဲ ဖှဈကာ တကွီကွီ တောငြးဆိုနပသေညြေ။
“လိုးမှာပေါ့ ကိုယြ မလိုးခငြ ဝါဝါကိုယြ့လီးကို အရငလြိုးပေး ပါလား “
“ရတယွ လိုးပေးမယွ ဝါဝါ့ စောကပွတထွဲ လီးဝငရွငတွောပွှီ ကနှတွာ ဘာဖှဈဖှဈ “
ဆိုပှီး ဝါဝါမှနသွူ့ကို တှနွးလှဲခလှိုကရွာက သူ့ကိုယပွေါခွှ၍ ထိုငခွလှိုကပွါသညွ။
သူ့လီးကှီးက အစှမြးကုနတြောငမြတပြှီး မိုးပေါထြောငနြသလေိုရှိတာမို့ ဝါဝါမှနဖြငသြားအိအိကှီးနှဈဖကကြ သူ့လီးအပေါကြနတညြေ့တညြ့မတမြတတြေ့ခွိနြ၍ ဆောငြ့ထိုငခြလွိုကလြရော စောကခြေါငြးပေါကထြဲကို လွှောကနဲ ထိုးနဈ စိုကဝြငသြှားခဲ့ရပှီး …
“အား ကောငြးလိုကတြာကိုရယြ ကို့လီးကှီးကို ဝါ ဝါ တော့ … အားရ လိုကတြာကှယြ “ဆိုပှီး …
ဝါဝါမှနွ အဆကမွပှတကွှုံး၍ ဖိကာဖိကာနှငွ့ ဖငကွှီးကိုတလိမွ့လိမွ့နအေောငွ ဆောငွ့ထိုငခွနှပတေေော့၏။ လီးကှီးက စှိကနဲ ဇှပကွနဲ စောကရွညတွှလညွေး အလှှံပယကွှီး ယိုစီးကလှာရကာ အဝငခွှောလှတာကှောငွ့ ဆောငွ့ကောငွးကောငွးနှငွ့ လိုးဆောငွ့ခရှငွး အတနငွယကွှာတော့ ဝါဝါမှနတွဈယောကွ နညွးနညွးအမောဖောကလွာ၍ သူ့ရငဘွတပွေါကွို မှောကအွိပခွလှိုကပွှီး အမောဖှနလေေိုကကွာ …
“နို့ကို စို့ပေး ကိုကွောြ ကိုကွောနြို့စို့ တာ ခံခငွလြို့ … “
“စို့ ပေးမယွ ဖငကွို ဖှေးဖှေးခငွှးလှုပပွှီး ဆောငွ့ပေး ကိုယွ့လီးက စောကပွတနွဲ့မတှေ့ရတာကှာပှီ … ခုလို စောကပွတထွဲမှာ လီးစိမပွှီး … ထညွ့ထားရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမတူဘူး “
“ဟငြး မယုံဘူး ဒီလီးလား စောကပြတမြလိုးဘဲနဲ့ နနေိုငမြှာ ဟှနြးး “
“တကယပြှောတာ ခုတလောအလုပမြွားလို့ ဘယစြောမြှ မလိုးဖှဈဘူး “
“ဒီလိုဆိုရငလြညြး … လိုး …လိုးပါရှငြ ကွှနမြစောကပြတကြို တဝကှီးလိုး ဒီနှဈရကလြုံးလုံး မအိပဘြဲနဲ့လိုးစမြးပါ ကွှနမြစောကပြတကြှဲ အောငြ ခံပေးမယြ… ဟငြး ဟငြး ဟငြး “
ဝါဝါမှနကြိုယလြေးကိုပှနကြှှပှီး သူ့လီးကို ထပမြံလိုးဆောငြ့နလေိုကသြညြ။
“ဖှပြ ဇှပြ… ဘုတပြှှတြ ဗှှတြ ဗှိ စှတြ… ဖှပြ ဇှပဘြုတဖြတြ … ဘတဗြှပြ… ဘုတြ ဖှပြ “
“အား ကောငြးတယြ … ဆောငြ့ ဆောငြ့ ကိုယအြောကကြနေ ကော့လိုးပေးမယြ ကဲ … ကဲ ဟငြး …ဟငြး “
“အ အား ကွှတကြွှတြ ကိုကွောြ ရယြ လီးကှီးက ကောငြးလှနြးလိုကတြာကှယြ အငြးး အငြးးး လိုး လိုးပေး ကော့ထိုးပေး ကွှနမြလိုးတာရော ကောငြးရဲ့လား ဟငြ့ ဟငြ့ “
“ကောငွးတယွ ဆကလွိုးပေး … တောကွ နငွ့ဖငကွှီးနှဈဖကကွ အယနွလေိုကတွာကှာ ဖငသွာလိုးပဈလိုကရွ တောတွောဆွိမွ့နမှောပဲ “
“ဖငလွိုးခငှရွငလွညွးရ တယွ ညတဈရေးနိုးမှ လိုး …ခုက စောကပွတထွဲ လီး ထညွ့လို့တောငွ … မဝသေးဘူး… ဟငွး … ဟငွး ဟငွး “
ကှောကွှီး ပှနကွော့လိုးပေး၍ သူမတဈခကှတွဈခကှဖွိဆောငွ့အခနှှငွ့ တိုကဆွိုငပွှီး ထိခကှပွှငွးသှားရကာ သားအိမအွထိ ဒုတကွနဲ ဒုတကွနဲ အီဆိမွ့ နပှေီး ဝါဝါမှနွ အရှိနမွလှှော့တော့ဘဲ ထပခွါတလဲလဲဖိဆောငွ့ထိုငွ၍ ဖငသွားကှီးနှဈဖကကွို ရှေ့တိုးနောကငွငပွှုကာ အခကှသွုံးလေးဆယွ ဆောငွ့လိုးခလှိုကတွော့ သူမရော ကှောကွှီးပါ စောကရွညနွှငွ့လရညမွှား ပှိုငတွူပငွ ပနွးလှှတထွှကသွှားကှပှီး တဈခှီပှီးဆုံးခှငွးသို့ ရောကခွဲ့ရလသညွေ။
ကွောကြှီးက သူမကိုယကြလေးကို စှေ့ကနဲပှေ့ခွီကာ ကုတငပြေါသြို့ လှဲခလွိုကပြှီးနောကြ ပကလြကပြုံစံ ပှောငြး၍ လိုးလိုကပြါသညြ။ တဈခွီအပှီးမှာ အနားမယူဘဲ ဒုတိယအခွီ ထပမြံ၍ လိုးဆောငြ့ခှငြးမို့ ဝါဝါမှနြ သူ့ကိုအတောကြှီးကို ဖှုံမိသှားရပါသညြ။
“တောတြောလြိုးနိုငတြဲ့ လူကှီး …လီးလညြးသနသြလောကြ လိုးအားလညြး သနလြှနြးလှတယြ ” ဆိုပှီး တှေးမိသေးသညြ။
ကှောကွှီး ဇယဆွကသွလို တဗှပဗွှပွ တဖှပဖွှပအွသံထှကအွောငွ တရကှမွးလိုးဆောငွ့ပေးနသညွေ။ လီးကိုယထွညွ တုတတွုတကွှီးက သူမစောကဖွုတအွတှငွးသားတှကေို ခပကွှမွးကှမွးပှတဆွှဲ၍ စောကခွေါငွးအပေါကကွလေးကိုမကယှကွယှအွောငွ ခှဲ့ထှငပွေးနသညွေ့ အလား အတငွးဝငအွတငွးထှကွ တကသွုတရွိုကကွာ တဈလိုးတညွးလိုး တဈဆောငွ့တညွးဆောငွ့နပှေီး သူမ၏ရမမြကသွှေးမှားလညွး တဈစတဈစနှငွ့ ပှနလွညဆွူပှကလွာခဲ့ရပှနသွညွ။
အောကမွှနေ၍ ဖငကွှီးနှဈဖကကွို ကော့ကော့ထိုးပေးရငွး စောကခွေါငွးထဲကို လီးတဈဆုံးဝငရွောကအွောငွ ကူဆောငွ့ပေးလိုကရွာက ဝါဝါမှနွ တအငွး အငွး ညညွးသံထှကလွာခဲ့ပှနသွညွ။
“ကောငြးလား လီးကို ကှိုကလြား “
“ကှိုကတြယြ အကို့လီး တဈကှပနြတောကိုက စိတပြိုထလာသလိုပဲ ကွှနမြပေါငနြှဈဖကြ ထမြးပှီးလိုးပါ အကိုရယြ”
“နငြ့စောကပြတလြညြး လိုးလို့ အရမြးကောငြးတယသြိလား ဝါဝါ “
“တကယလြား အကို ကှိုကလြား “
“ကှိုကလြို့ ခုလို ခေါလြိုးတာပေါ့ မိနြးမတှအမွေားကှီးရှိတာပဲ နငြ့ကို လိုးရတာ ဘယမြိနိးမလိုးတာနဲ့မှ မတူဘူး အတှေ့လညြးကောငြး အပေးလညြးကောငြးတယြ ဟဲ ဟဲ “
“လိုးစမွးပါ ကိုရယွ… အကို ကှိုကရွငွ ဝါဝါလညွး အလိုးခံရတာ ပှောတွယွ … လငတွဈယောကရွထားတာ ခုလိုတဈခါမှ … အလိုးမခံရ ပါဘူး … သိလား အကို … လိုး လိုး အားရပါးရ စိတရွှိသာ …လိုး ပါ နောွ “
“ဗှှတြ ဇှပြ … ဘှပြ ဖှပြ ဗှပြ … ဘုတြ ဘုတြ … ဘတြ ဖတြ ဗှပြ … ဗလပြ စှိ ဘှပြ …”
“အငြ့ အိ အိ အ အားးး အ အားးးး လိုးလိုး တော့ အကို ဆောငြ့ မှနမြှနလြေး ဆောငြ့လိုး ပေး “
သူက ဝါဝါမှနပွှောသလို သူမ၏ပေါငနွှဈဖကကွို ပုခုံးမှာတငထွမွး၍ တောသွလငွးခှေး မိတလွိုကသွလို အဆကမွပှတွ ဇပဇွပွ ဇပဇွပနွှငွ့ ခါးကို ကော့၍ ကော့၍ သူ့လီးကို သူမစောကခွေါငွးအတှငွးထဲသို့အရောကွ သှငွးခညှထွုတခွညှလွုပကွာ လိုးပေးလိုကတွော့ အခကှလွေးဆယွ ငါးဆယွ လောကမွှာပငွ ရမမြကဇွောကပွ နသေော ဝါဝါမှနတွဈယောကွ စောကရွညတွသှငသွှငွ စီးကကှာ ပှီးခငှခွငွှ ဖှဈလာပှနပွါသညွ။
ဒီတဈခှီ သူလိုးတာ သိပကွှာနသလေိုထငရွသညွ။ပထမတဈခှီ ပှီးခဲ့တာမို့ သုကထွှကမွမှနတွော့ဘဲ ကှာရှညထွိနွးထား နိုငကွာ သူမကို ကာမစညွးစိမအွပှညွ့အဝရအောငွ တဈဖကတွဈလမွးကနေ ဖှညွ့ဆီးပေးနိုငလွသညွေ။
ဝါဝါမှနွ သူဆောငွ့ခကှတွိုငွးကို ကော့နအေောငခွံရငွး စောကခွေါငွးထဲမှာရော ရငခွေါငွးထဲမှာပါ စူးကနဲအောငွ့ကနဲဖှဈဖှဈသှားကာ သားအိမခွိုကအွောငအွလိုးခံရလေ တဏှာရမမြကပွိုကှှလာလမေို့ အံကလေးတကှိတကွှိတရွှိရာက ဖငသွားနှဈဖကွ တှနွ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲဖှဈသှားရပှီး စောကဖွုတအွတှငွးသား တှကေ သူ့လီးကှီးကို တဖစှဖွစှနွအေောငွ နှယပွတသွလို ဆှဲငငွ ရဈဖှဲ့ကာ တဟငွးဟငွး တအငွ့အငွ့ ဖစွှ၍ ညှဈ၍ ဒုတိယအခှီ စောကရွညမွှား တပှကပွှကွ ထှကအွံကလှာခဲ့ရပါတော့သညွ။
သူက မရပမွနားဘဲ ဆကလွကဆွောငွ့လိုးနပေါသညွ။ဝါဝါမှနတွဈယောကွ သုံးခှီ လောကွ ပှီးတော့မှပငွ ကှောကွှီးလရညထွှကကွာ ဒုတိယအခှီပနွးတိုငသွို့ ဆိုကရွောကသွှားခဲ့လသညွေ။
နှဈယောကသြား အတောကြလေးမောသှားကှပှီး ကုတငကြှီးပေါမြှာ ပူးပူးကပကြပြ ပှေ့ဖကလြကွသြား လဲလွောငြး အနားယူလိုကကြှပါသညြ။
တဈရေးနိုးတော့ အလုပပြှနစြသညြ။
မနကမြိုးစငစြငသြာလငြးသှားသညြ။ကွောကြှီးက သူမကို လိုး၍ကောငြးနတေုနြးပငြ။သူက နှဈရကနြှငြ့ နှဈညလုံးလုံး သူ့စိတတြိုငြးကွ အားရအောငဆြောပြှီးမှ ဝါဝါမှနကြို တပညြ့ကွောြ မောငစြိုးလကထြဲအပနြှံကာ အိမပြှနပြို့ ခိုငြးလိုကပြါသညြ။