ဖေဖေနဲ့မှအားရမိတယ် အင်းစက်

ဖောင်း…..ဖောင်း…..ရှီး…..ဖောင်း သီးတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်တရက်နေ့ညလေးကမိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ကြည်လင်တောက်ပနေတယ်လေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ဗျောက်ဖောက်သံကရပ်ကွက်တစ်ခုလုံးဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေတယ်။ “ဖေဖေနားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူးသမီးရယ် ဖေဖေတို့ငယ်ငယ်ကလဲဒီလိုပဲကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေအိမ်ထဲကိုဝင်လာရင်းဘေးက စတီခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ချွေးမလေးကို ဦးထွန်းလှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိတယ်။ “အဖေ့သားနဲ့မြေးကတော့ရေကျော်ပွဲဈေးသွားကြပြီ” “သမီးရောလိုက်မသွားဘူးလား”

“မလိုက်ချင်ပါဘူးအဖေရယ်လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့နောက်ဖေးဖက်ထွက်သွားတဲ့ချွေးမလေးကိုဦးထွန်းငေးနေမိတယ် မိန်းမဆုံးပြီးထဲကရွာကအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေနေရာကနေသားနဲ့ချွေးမလေးကရန်ကုန်ကိုဘုရားဖူးခေါ်လို့ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ပြောရအုံးမယ် ကျွန်တော်အသက်ကအခုတန်ဆောင်မုန်းဆို ၄၈ ပြည့်ပြီပေါ့။ ရွာမှာတော့မိန်းမနဲ့ကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်ရင်းဘဝကိုရပ်တည်ခဲ့ကြတာ။ သားဖိုးလုံးကလဲအားကိုးရပါတယ် မိန်းမဆုံးတော့ဘာမှမလုပ်တော့နဲ့ ဆိုပြီးသူပဲထောက်ပံ့ထားတာလေ။ ဒီကောင့်ကိုရန်ကုန်မှာကျောင်းထားဖို့ရွာမှာလင်မယားနှစ်ယောက်ခြို့ခြံချွေတာပြီးတော့နေခဲ့ရတာ။

ကျောင်းပြီးတော့အလုပ်ဝင်ရင်းနဲ့ အလုပ်ရှင်ရဲ့သမီးနဲ့ညားတော့တာပါပဲဗျာခုတော့ဒီကောင်သိတတ်လို့သာပေါ့။အိုဇာတာကောင်းတယ်ပဲပြောရမယ်ထင်တယ်။ ခုတော့ဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲဘုရားသွားကျောင်းတက်ပေါ့။ခုလဲအဖေရန်ကုန်လာနေဆိုတာနဲ့တစ်လနှစ်လရောက်လာခဲ့တာ တောသားဆိုတော့လဲကိုယ့်ရွာပဲကိုယ်ပျော်တယ်လေ။ခင်ရာဆွေမျိုးမြိန်ရာဟင်းကောင်းဆိုသလိုပေါ့ရွာမှာကကိုယ့်ဆွေကိုယ့်မျိုးလိုဖြစ်နေကြပြီဆိုတော့ ဒီကောင်တွေရန်ကုန်တော့တယ်မကြိုက်လှပါဘူးဗျာ ၂၅ပေ ပေ၅၀ အိမ်ခန်းထဲမှာအိမ်ခန်းကသုံးခန်းနောက်ဖေးရေချိုးခန်းအိမ်သာဆိုပေမဲ့ တယ်ပြီးကျဉ်းကျပ်လှတယ်။

ပြီးတော့လဲ အဲယားကွန်းဆိုတဲ့ဟာကလဲအေးပြီးလတ်ဆတ်နေတဲ့လေနဲ့ဇိမ်တော့ကျပါရဲ့ ကျုပ်တော့ရွာ က လေလောက်မကြိုက်လှဘူးရယ်။ ပြီးတော့ဒီရန်ကုန်ရောက်မှပဲကျုပ်စိတ်လဲဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိပါဘူး။ရွာမှာတော့အားလုံးကရိုးရိုးရယ်လေ။ ဒီကမိန်းခလေးတွေကစကတ်ကျပ်ကျပ်ထုပ်ထုပ်နဲ့တစ်ချို့ဆိုအတွင်းကဘောင်းဘီအရာလေးတောင်ထင်းလို့ ဒါနဲ့ပြောရအုံးမယ် ကျုပ်ချွေးမလေးနာမည်က အိဖြူကျော်တဲ့ဗျ တရုတ်မြန်မာ ကပြားမလေးပေါ့။ဖိုးလုံးကျောင်းပြီးတော့ကောင်မလေး မိဘရဲ့ပလပ်စတစ်ဆိုင်မှာဝင်လုပ်ရင်းနဲ့ရိုးသားကြိုးစားတယ်ဆိုပြီးသူတို့သမီးနဲ့ပေးစားလိုက်တော့တာပါပဲ။
ဒီကောင်ကတောသားသာဆိုတာလူပုံကရည်ရည်မွန်မွန်ကို..။ ကျုပ်ချွေးမလေးကလဲမြို့သူဆိုတော့ဝတ်တတ်စားတတ်ရယ်လေ။ခုတော့သူတို့သား ကျုပ်မြေးတောင် ၅နှစ်ထဲဝင်လို့ကျောင်းတက်နေပြီ ဖိုးလုံးအသက်က ၂၈ အိဖြူလေးကတော့၃၂ ထဲတောင်ဝင်ပြီထင်တယ်။တစ်သားမွေးတော့တသွေးလှဆိုသလိုပဲ အသားကဖြူဖြူတုတ်တုတ်ပြည့်ပြည့်နဲ့ နိုးအုံကြီးတွေဆို တင်းရင်းအိစက်လို့ပေါ့။ လူကပြည့်တော့ထမီစကတ်များဝတ်လိုက်ရင် ှဆီးခုန်အိအိလေးကတင်းပြီးမို့နေတော့တာပဲ။ အရပ်ကတော့ ၅ပေ၄ လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ကိုယ်သားရဲ့မိန်းမဆိုတော့လဲ စိတ်ကိုချုပ်တီးပြီးနေရတာပေါ့ဗျာ။

“ဖဖအေေိပခွငှရွငအွိပတွော့လေ” တဈယောကထွဲတှေးနရငွေးနဲ့ဘယအွခှိနကွထှကလွာတယမွသိတဲ့ခှှေးမလေးကဘေးကနပှေောလိုကတွယွ။ “အေးအေးသမီး ခှလကဆွေေးပှီးအိပတွော့မယွ” “ဟုတွ ဖဖေေ” ဒီလိုနဲ့ကှုပလွဲဘယအွခှိနထွိအိပပွှောသွှားလဲမသိပါဘူး ညဖကတွရေးနိုးတော့…… “ဟငွး….ဟငွး………..ဖှေးဖှေးလုပလွဟေိုဖကမွှာအဖရှေိနတောကို” တဈခကှတွဈခကှတွိုးတိုးလေးကှားလိုကရွတဲ့အသံကှောင့ွ ကှုပကွိုယကွှုပလွဲနိုးနတယလွေို့မထငရွအောငအွသာငှိမပွှီးနားထောငနွမေိတယွ။ ကှုပသွိလိုကပွါတယွ။ဖိုးလုံးတဈယောကွ သူမိနွးမကိုလိုးဖို့နှူးနရငကွေထှကလွာတဲ့အသံဆိုတာကို…..။
နားထောငနွရငွေးနဲ့ကှုပစွိတတွှလှေုပရွှားလာမိတယွ။ ကှုပလွဲအတှေ့အကှုံရှိတဲ့သူပဲဟာ ပှီးတော့ပုထုဇဉပွဲလရဟနွေးနာမှမဟုတပွဲ မိနွးမဆုံးပှီးထဲကဒီလိုမဖှဈရတာကှာနတေဲ့ကှုပစွိတတွှကကေိလသောသှေးတှကှေောင့လွနွးဆနွးသလိုခံစားလာမိတယွ။ ကိုယ့သွားလငမွယားလိုးဖို့ပှငနွတောမကှည့သွင့မွကှားသင့ဘွူးဆိုပမေဲ့ခုလိုမထငမွှတပွဲဆုံရတော့လဲမကှကွှယပွှုလို့မရပှနဘွူး “ဖဖကှေေားမယွ…ဖှေးဖှေးလုပပွါ မောငကွလဲ” “အိပနွပေါပှီ အိလေးရာမကှားပါဘူး” “အာ….ဒါတော့ဒါပေါ့ မကှားအောငလွုပမွှ တောကွှာကှားသှားရငရွှကစွရာကှီး” “အာ….မောင့ွ………ဖှေးဖှေးဆို….အားကှှတွ.ကှှတွ.ကှှတွ” ခပတွိုးတိုးပှောနပမေေဲ့
အခနွးနံရံပေါကွလဝငပွေေါကပွှတလွုံးတိုငလွေးတှနေဲ့ဆိုတော့အတိုငွးသားကှားနရတယွေ။ တပှှတပွှှတနွဲ့ပါးစပနွဲ့စုပနွတေဲ့အသံတှေ အိဖှူလေးရဲ့ခပတွိုးတိုးငှီးသံလေးတှကေ ကှုပရွငကွိုဆူပှကလွာစတယလွေေ။ မကှစွိနဲ့မမှငရွပမေဲ့စိတကွူးနဲ့ပုံဖောကွှညွ့နမေိတယွ။ အိအိ ရဲ့လုံးကှီး ဆူဆူဖှိုးဖှိုးတဈတဈခဲခဲ ကွိုယလွုံးလေးကို ဖိုးလုံးတဈယောကွ စိတရွှိလကရွှိကိုငတွှယပွှတသွပနွပေုံတှကှေုပမွကှစွိထဲမှာတဈရေးရေးမှငယွောငနွမေိတယွ။ မိနွးမအရသာသိနတေဲ့ကှုပအွတှကတွော့ နို့အုံးတဈတဈခါးသိမသွိမနွဲ့ စှနွ့ကားနတေဲ့တငအွိအိတှနေဲ့ခှှေးမလေးကိုကှညွ့ပှီးတော့ ကှုပလွီးတောငခွဲ့ရတာအကှိမကွှိမွ။
အဲ့ဒါကိုပဲကှုပကွကှိုကနွမေိတာ တဈကိုယလွုံးတဈသိမ့သွိမ့နွဲ့ရမကသွှေးတှနေိုးကှှနတောကိုကအရသာလေ။ အပှာကားတှကှညေ့သွလိုပေါ့ဗှာ။ကှုပကွတော့အပှာကားထကပွိုကှိုကတွယွ အပှငမွှာတဈတဈရဈရဈကှီးကိုမှနွးပှီးတော့ ကိုယစွိတကွှိုကပွုံစံမှိုးစုံလိုးလို့ရတယလွေ။ ရုပရွှငဆွိုတာသူလုပပွှတာကှည့ရွတာကို…။ “အို…..ဖှေးဖှေးဆိုမောငကွလဲအတငွးပဲ…..အို.ဟိုး…ဟိုး……” အိဖှူလေးအသံကကှုပရွငကွိုတောတွောဆွူဝလောစတယွေ။အတောလွေးကှာတော့ တကှှီကှှိနဲ့ကုတငလွှုပသွံလေးတှကှေားလိုကရွတယွ။ ကှုပသွိလိုကတွာပေါ့…..ဖိုးလုံးတဈယောကအွိဖှူလေးကိုလိုးနပှေီဆိုတာ။

ကျုပ်စိတ်ထဲမှာလေ အိဖြူကျော်ရဲ့ ဆူဖြိုးအိတစ်နေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာထပ်ပြီးတော့အားအင်အပြည့်နဲ့လိုးနေမဲ့ကျုပ်သားကိုမြင်ယောင်ရင်း ကျေလဲကျေနပ် မနာလိုလဲဖြစ်နေမိတယ်။ တစ်ယောက်ထဲငြိမ်နေရတဲ့ကျုပ်ကတော့ တင်းမာနေတဲ့ကိုယ်လီးကိုကိုယ်ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ အိဖြူလေးကိုမှန်းဆနေမိတာပေါ့ဗျာ ကျုပ်လဲမိန်းမလိုးချင်တာပေါ့ မလိုးရတာကြာပြီလေကျုပ်မိန်းမသေပြီးထဲကဆိုပါတော့…ကျုပ်သားကတော့ကံကောင်းတာပဲ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းတဲ့မြို့ကြီးသူကိုလိုးခွင့်ရတယ်ဆိုတာနဲတဲ့ကုသိုလ်လားဗျာ။အဓိကကတော့ ကိုယ်မိန်းမကိုကောင်းကောင်းကျေနပ်အောင်လုပ် ပေးဖို့ပဲဗျ
လီးပါရုံတက်လိုးတတ်ရုံနဲ့မိန်းမယူလို့မရသေးဘူးလေ ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကအတန်းပညာသာပြီးအောင်မတတ်တာ ဒီလိုပညာမျိုးတော့ ဆရာတစ်ဆူပဲ။စောက်ဖုတ်ထဲလီးထည့်ထားရုံနဲ့ကျေနပ်မှုရတယ်ဆိုပေမဲ့ ယောက်ျားကကောင်းကောင်းလုပ်တတ်လေမိန်းမက ကျေနပ်သာယာလေပဲလေ။ “ဟင်း….ဟင်း…….” ကျုပ်တွေးနေရင်းနဲ့ပဲ တဖက်ခန်းကအသံတွေကပိုကျယ်လာတယ်။ခဏနေတော့ကျုပ်ကြားလိုက်ရတာ အိဖြူလေးအသံပေါ့ “မောင်…..တော်ပြီလား” “အင်း…..မောပြီ မောင်အိပ်တော့မယ်” “လုပ်ပြီမောင်ကတော့” သူတို့နှစ်ယောက်အသံတိုးတိုးလေးဆိုပေမဲ့ကျုပ်ဆီကအတိုင်းသားကြားနေရတယ်။
ကျုပ်လေ တကယ့်ကိုအားမရပါဘူးဗျာ ဘယ့်နှယ့် မိန်းမလိုးတယ်ဆိုတာလေးငါးမိနစ်နဲ့ဘာအရသာရှိမှာလဲ။ ဒီကောင်ဖိုးလုံးကဆေးလိပ်လဲသောက်တော့သိပ်အမောခံနိုင်ပုံမရဘူး…ကျုပ်ချွေးမလေးကျေနပ်ရဲ့လားမသိပါဘူးဗျာ ဒါပေမဲ့ကျုပ်လဲဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ။ လိုးနေတာဖိုးလုံး ပဲဟာကျုပ်မှမဟုတ်ပဲ။အင်းလေ..စောစောပြီးတော့လဲစောစောအိပ်ရတာပေါ့ ကျုပ်ငြိမ်နေရင်းနဲ့ခဏနေတော့ဖိုးလုံးရဲ့ဟောက်သံကိုကြားလိုက်ရတယ်။ဒါပေမဲ့လှုပ်ရှားနေတဲ့အသံတော့ကြားနေရတုံးဗျ ကျုပ်သိလိုက်ပါတယ် အိဖြူလေးအိပ်မပျော်ဘူးဆိုတာ….အင်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ။ အဲ့ဒီညကစပြီးတော့နောက်ညတွေကျုပ်တော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်ဘူးဗျ။

ဒီကောင်လင်းမယားလိုးတာကိုစောင့်စောင့်နားထောင်နေမိတယ်။ အိဖြူလေးကရုပ်ရည်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကြည့်ကောင်းသလိုလင်ကိုလည်းဂရုစိုက်ရှာသား…လင်နဲ့ပက်သက်ပြီးတော့တော်ရတဲ့ယောခမအပေါ်လဲ ကိုယ်မိဘလိုပါပဲဗျာ။ ကျုပ်အပေါ်လဲဂရုစိုက်ရှာပါတယ်။မနက်မနက်ဆိုနွားနို့ တန်သည်နွားနို့လဖက်ရည်တန်သည်လဖက်ရည် မပျက်စေရဘူး ကျုပ်သာ သူလေးအပေါ်သမီးလေးလိုသဘောမထားနိုင်တာ။ ဖိုးလုံးကနေ့ဖက်ဆို အလုပ်သွားနေ ကျုပ်မြေးကလဲကျောင်းသွားဆိုတော့ အိမ်မှာကျုပ်နဲ့အိဖြူလေးနှစ်ယောက်ထဲလေ။အဓိကသူရေချိုးတဲ့အချိန်ပေါ့။
ထမီလေးရေလျားပြီးတစ်ခုတစ်လေကျုပ်ရှေ့မှာတံမြက်လှည်း ဖုန်စုတ်ဆိုတော့ကုန်းကုန်းကွကွပေါ့ အဲ့လိုအချိန်ဆို သူတင်ပါးအိအိကြီးတွေကထမီပါးပါးထဲမှာလုံးတစ်နေလိုက်တာ ကျုပ်ဖြင့်အာခေါင်တွေ ခြောက်ပြီးလီးဆိုတာအစွမ်းကုန်တောင်နေတော့တာပဲ။ပြီးတော့ ရေချိုးခါနီးအဝတ်လျှော်ပြီးလို့အိမ်ရှေ့ဝရံတာမှာအဝတ်လှမ်းရင် ကျုပ်မသိမသာခိုးကြည့်ရတာအမောပေါ့။ မြို့ဆိုတော့တောလိုနေရာကျယ်ကျယ်မရှိဘူးလေ။ သူ့ဘော်လီလေးတွေ အတွင်းခံလေးတွေ တွေ့ရင်ကျုပ်ဖြင့် အခန်းထဲဆွဲသွင်းပြီးလိုးလိုက်ချင်တော့တာပဲ။သူဘာအရောင်လေးတွေဝတ်လဲကျုပ်တောင်အလွတ်ရနေပြီ တစ်ခုတစ်လေ ကျုပ်သူမသိအောင်လျော်ပြီးလို့ခြောက်နေတာလေးသွားသွားကိုင်ကြည့်မိတယ်။
အနက်လေးတွေ အနီလေးတွေ ပန်းရောင်လေးတွေ ပြီးတော့ ဇာလေးတွေရောပဲ….အဲ့ဒီဘောင်းဘီလေးတွေနဲ့သာဆိုကျုပ်ချွေးမလေးတော်တော်လှနေမှာဗျ ဒီလိုနဲ့ကျုပ်လဲ နေ့ဖက်ဆိုအိဖြူလေးအပေါ်ဖောက်ပြန်စိတ်နဲ့သာယာလိုက်ညဆိုသူတို့လင်မယားလိုးတာနားထောင်လိုက်နဲ့တော်တော် ကြာသွားတယ်မြို့မှာနေတာ။ညတိုင်းလိုးတာတော့မဟုတ်ဘူးရယ်။ လိုးတဲ့ညဆိုရင်တော့ကျုပ်အတွက်အခွင့်ကောင်းပေါ့ဗျာ လိုးတဲ့အခါတိုင်းလဲ ဖိုးလုံးတစ်ကောင်အရင်ပြီးလို့အိပ်တာကများနေတယ်။ ကျုပ်တော့ အားမရတာရောစိုးရိမ်တာရောပေါ့ စိုးရိမ်တယ်ဆိုတာက ဒီလိုမိန်းမမျိုးက ယောက်ျားမပေးနိုင်တာကို မခြားနည်းနဲ့ဖြည့်ဆည်းတတ်တယ်လေ။
အိလေးကိုလိုးချင်ပေမဲ့ သူတို့မိသားစုလေးတော့ မထိခိုက်စေချင်ဘူးရယ်။ကျုပ်သားမိသားစုကိုဗျ။ ကျုပ်လဲစိတ်တထင့်ထင့်နဲ့တစ်နေ့ပေါ့။ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်ပဲဗျာ။ အိဖြူဈေးကနေဆွဲခြင်းလေးနဲ့ပြန်လာတာကိုဝရံတာကနေကျုပ်မြင်တော့ တံခါးဖွင့်ပေးဖို့တံခါးဆီလာခဲ့ရင်းနဲ့တံခါးရှေ့ရောက်တော့ စကားပြောသံလိုလိုကြားမိတာနဲ့ကျုပ်လဲငြိမ်ပြီးနားထောင်နေမိတယ်ပြီးတော့မှ သတိရတော့တံခါးကနေမပြင်ကိုချောင်းလို့ရတဲ့မှန်ဘီလူးလေးကနေချောင်းကြည့်မိလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်သွားမိတယ် ဒေါသထွက်တာရောစိတ်လှုပ်ရှားတာရောပေါ့။ကျုပ်မြင်လိုက်ရတာကမျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကကောင်လေးရယ်ဗျ ရှိလှအသက်က ၁၇ ၁၈ ပေါ့ အိဖြူလေးတက်လာတော့သူတံခါးလေးကိုဟပြီးစောင့်နေတယ်။

အခနွးရှေ့ရောကတွော့ အိဖှူကသူအခနွးဝမှာရပပွှီးစကားပှောနတောကို ဘာတှပှေောနလေဲမသဲကှဲပမေဲ့ ကောငလွေးလကကွ ခှှေးမလေး ရဲ့ဖငကွိုထမီစကတတွငွးတငွးလေးပေါကွနကေိုငလွိုကတွာကှုပတွှေ့လိုကွ ရတယလွေ။ကှုပသွားတိုကခွနွးလှကေားကတံခါးမရှိတော့မှောငရွိပကွမှားနတယွေ။ဒါကပဲသူတို့အတှကအွခှင့အွရေးပေါ့။ထမီစကတလွေးပေါွ ကနဖငအွေိအိလေးကိုပယပွယနွယနွယပွှတနွတောမှားဗှာ ဈေးခှငွးတောငွးလေးကဘေးမှာခလှို့ပေါ့ အိဖှူလေးက ကောငလွေးရငခွှငထွဲမှာ ဖကလွို့။သူတီရှပကွပှကွပှလွေးထဲကတငွးအိနတေဲ့နို့တှဆေိုတာရငခွှငနွှဈခုကှားမှာအိဝငနွလေိုကတွာ။
ကှုပလွဲကှည့ကွောငွးကောငွးနဲ့ ကှည့နွမေိတာ ဒေါသစိတတွောငဘွယရွောကသွှားမှနွးမသိပါဘူးဗှာ.ဖကထွားရငွးနဲ့ အိဖှူလေးနှုတခွမွးကိုကောငလွေးကစုပနွတယဗွှေ ကှည့လွို့တော့ကောငွးသား…အိဖှူလေးဆိုတာကောငလွေးလီးရှိတဲ့နရောကိုသူဆီးခုနမွို့မို့လေးနဲ့အတငွးကိုဖိကပပွှီးဖကထွားနလေိုကတွာ။ တောတွောကွှာကှာလေးနမွးပှီးတော့မှခှှေးမလေးကသူအကှီကပှကွပှလွေးကိုခါးကနဆှေဲဆန့ခွပှှီးတော့ကောငလွေးကိုတိုးတိုးလပှေောနတယွေ ကှုပလွဲတံခါးကနခှောပှီးတော့စတီပေါမွှာမှငသွသနေေဲ့ပှနထွိုငနွရတေော့တာပေါ့.ခဏနတေော့တံခါးသောဖှင့သွံနဲ့အတူပှင့လွာတဲ့ တံခါးရှကလွေးနောကကွနေ အိဖှူလေးပေါလွာတယွ။
“ဖဖအစေေောကှီးနိုးနတောလား” ခုံမှာထိုငနွတေဲ့ကှုပကွိုအံ့သှဟနနွဲ့ကှညွ့ရငွးပှောလာတဲ့စကားကိုကှုပလွဲမသိသလိုပှနဖွှမေိလိုကတွယွ “အငွး အိပမွရတာနဲ့နိုးလာတာသမီးရေ” “ဒါဆိုရမေိုးခှိုးတော့လေ မနကစွာစားရအောငွ” “အငွးအငွး” ကှုပလွဲတောငနွတေဲ့လီးကိုပေါငကွှားမှာညှပထွားရငွးနဲ့တိုတိုပဲဖှလေိုကမွိတယွ။ အဲ့ဒီနေ့ကတော့ကှုပစွိတတွှတေောတွောကွိုကစဉွ့ကလှားပဲ။ ကှုပနွားလညပွါတယွ အလိုမပှညွ့တဲ့မိနွးမတဈယောကဟွာဒါမှိုးဖှဈလာမယဆွိုတာ အဲ့ဒီညကသူတို့လငမွယားလိုးကှတယဗွှ မနကကွအိဖှူ ကို ကှုပမွှငပွှီးကတဲက ခှှေးမလေးအပေါအွရငကွထကပွိုပှီးရဲလာမိတာတော့အမှနပွဲ။
ထငွးခှမကှေုံရခပကွှေုံတယဆွိုတဲ့စကားပုံလိုတော့ အခှအနကေေိုစောင့နွတေဲ့ကှုပအွတှကတွော့အဲ့ဒီည သူတို့လငမွယားလိုးနတေဲ့အခှိနွ ရအေိပသွှားသလိုလိုနဲ့ နောကဖွေးဖကကွိုထှကလွာခဲ့မိတယွ။ အိမသွာထဲကထိုငတွဲ့ကှှခှကပွေေါမွှာထိုငရွငွးကှုပပွုဆိုးထဲကတငွးမာနတေဲ့ လီးကိုထုတပွှီးတော့တဈယောကထွဲဂှငွးတိုကနွခေဲ့မိတာပေါ့။အိမသွာတံခါးကိုတမငပွဲ ခပဟွဟဖှင့ထွားခဲ့တယွ။ခဏနတေော့ကှုပထွငတွဲ့အတိုငပွါပဲ အိဖှူလေးတဈယောကနွောကဖွေးဖကကွိုဝငလွာတဲ့အသံကိုကှုပကွှားလိုကရွတယွ။ကှုပလွကကွစောစောကထကပွိုလှုပရွှားနမေိတာပေါ့။ ကှုပသွိနတယလွေေ တံခါးဟဟလေးကနသေူကှည့နွမယဆွေိုတာကိုပေါ့။
နောကနွေ့မနကွ အိဖှူလေး ကှုပအွပေါဆွကဆွံပုံကပုံမှနပွါပဲ။ဒါပမေဲ့သူမကှလွုံးတှကတေော့ကှုပနွဲ့အကှည့ခွငွှးဆုံမှာကှောကနွတောကို တှေ့ရတယွ။သခှောပှီပေါ့။ကှုပကွိုသူမနေ့ညကမှငခွဲ့တယဆွိုတာ။ပှီးတော့ထူးထူးခှားခှားအရငနွေ့တှကနေေ့လညသွူ့အခနွးထဲမှာတံခါးပိတပွှီးတော့ အိပတွတတွဲ့သူက ဒီနေ့မှာအခနွးတံခါးကိုခပဟွဟဖှင့ထွားတာတှေ့ရတယွ။ကှုပလွဲနောကဖွေးဖကဝွငသွလိုအိမရွှေ့ထှကသွလိုလိုနဲ့ ကှည့ရွတာအမောပေါ့။အဲ့လိုနဲ့တဈကှိမတွော့ကှုပအွခနွးထဲကိုလှမွးကှည့လွိုကတွဲ့အခှိနကွှုပကွိုပှနကွှည့တွဲ့အိဖှူလေးနဲ့မကှလွုံးခှငွးဆုံသှားမိတယွ ကှုပလွဲ… “သမီးအိပမွပှောဘွူးလား”
အခနှးတံခါးလေးကိုဟရငှးမေးလိုကတှော့ “ဟုတဖှဖေေ” ကှုပလှဲတဒိနှးဒိနှးခုနနှတေဲ့ရငထှဲကနှလုံးခုံသံကိုတောငကှှားနမေိသလိုပါပဲ။အခနှးထဲ၇ောကသှှားတော့သူအိပနှတေဲ့ကုတငပှေါကှမှေ့ယာ စှနှးလေးမှာထိုငလှိုကတှယှ။ ပနှးရောငမှှေ့ယာစှပလှေးပေါမှှာအိအိထှေးထှေးကိုယလှုံးလေးနဲ့လှဲနတေဲ့ သမီးလေးကအိမနှရငှေးထမီအနီရောငပှှော့ပှော့လေးနဲ့ပေါ့ ထမီပှော့ပှော့လေးပေါကှနအတှငှေးခံဘောငှးဘီအရာလေးကလဲထငှးနလေိုကတှာ။ အပေါကှတီရှပအှဖှူရောငပှှပှလေးနဲ့ဖှူဝငှးဝငှးအသားလေးကထငှးနအေောငတှောကပှနသလေိုပါပဲ။

ပုံပှငထွဲကနတသွမီးလေးလိုပေါ့ဗှာ တုံခှီတုနခွနှဲ့အတောဝွခှေဲမရဖှဈနတေဲ့ကှုပလွဲတစောငွးလေးကနပကလွေကအွနအထေားပှငအွိပလွိုကတွဲ့ အိဖှူကှောင့မွနနေိုငတွော့ပဲ မှေ့ယာလေးပေါအွသာလှဲရငွး ခှှေးမလေးရဲ့ကိုယလွုံးအိအိလေးကိုခပတွငွးတငွးဖကထွားလိုကတွော့တယွ။ “အို….အမေ့” ဆိုပှီးတော့ တိုးတိုးလပှေောတဲ့ခှှေးမလေးရဲ့အသံလေးကိုပါကှားလိုကရွတယလွေ။ “မတောပွါဘူး ဖဖရယွေေ” တဲ့ ကှုပဒွီလိုလုပမွယဆွိုတာသိထားပှီးဖှဈတဲ့ အိလေးကကှုပကွိုအသာလေးတှနွးရငွးခပတွိုးတိုးလေးပှောရှာတယွ။ “ဖဖေေ မနနေိုငတွော့ဘူးသမီးလေးရယွ သမီးလေးကိုမှငရွတာစိတမွထိနွးနိုငတွော့ဘူး သမီးကိုလိုးပါရစကှယွေ…နောွ”
ကှုပခွပရွဲရဲပှောရငွး မိုမိုလေးဖောငွးနတေဲ့ခှှေးမလေးရဲ့ပါးလေးကိုနမွးလိုကမွိတယွ။ “အို….ဟငွ…ဟင့ွ…ဟင့အွငွး ….မကောငွးပါဘူးဖဖရယေသွှေားပါနောွ….သမီးကှောကတွယွ” “ကှယွ သမီးလေးကလဲဘာကှောကစွရာရှိလဲ သမီးယောကွှားလဲလိုးနတောပဲ ပှီးတော့ဟိုဖကခွနွးကကောငလွေး” ကှုပစွကားမဆုံးခငွ အိဖှူလေးက “ဟငွ ဖဖေေ….ဖဖဘယေလွေိုသိလဲ” “သမီးရယွ” ကှုပတွိုးတိုးလေးပှောရငွး ခှှေးမလေးရဲ့ပါးလေးနှဈဖကကွိုလေးငါးကှိမနွမွးနမေိတယွ။လကကွလဲထိမိတဲ့အသားစိုငအွိအိလေးတှကေို ဖှဖှလေးပှတပွေးနမေိတယလွေ။တငပွါးနဲ့ပေါငတွံလေးတှကအေိတငွးနတောကှောင့ွ ကှုပလွကနွဲ့ထိလိုကတွိုငွးအိခနဲအိခနဲပေါ့။
ပါးလေးကိုနမွးနရောကနေ ခှှေးမလေးရဲ့လညတွိုငအွိအိတှကေိုပှီးတော့လကမွောငွးထှေးထှေးလေးတှကေိုပါအစဉလွိုကနွမွးနမေိတာပေါ့။ နမွးနရောကနေ အိလေးရဲ့နှုတခွမွးဖူးဖူးလေးပေါကွှုပနွှုတခွမွးတှနေဲ့ဖိခလွှိုကတွော့ သူလေ တဈကိုယလွုံးကော့တကသွှားခဲ့တယွ။ တံခါးပေါကမွရှိတဲ့တိုကခွနွးလေးကမီးပိတထွားရငညွဖကလွိုပါပဲ။အခနွးလေးကခပမွှောငမွှောငရွယွ ပှီးတော့ အိမထွဲမှာသူနဲ့ကှုပနွှဈယောကထွဲရယလွေ။ကှုပအွတှကတွော့တကယွ့ကိုလောကနိဗာနပွါပဲ။ မှေ့ယာအိအိလေးပေါကွနတသွမီးလေး ….အဲ့ဒီအခှိနမွှာကှုပခွှှေးမလေးဆိုတဲ့စိတတွောငမွရှိတော့ဘူးဗှာ
ယောကွှားအရသာသိနတေဲ့မိနွးမတဈယောကအွတှကွ အထိအတှေ့ဆိုတာကိုဘယလွှနဆွနနွိုငပွါ့မလဲ။နှုတခွမွးခှငွးနမွးနရငွေးနဲ့ ကှုပလွကတွှကအေိဖှူရဲ့နို့အုံတငွးတငွးတှပေေါကွိုဖိဆုပရွငွးပှတနွယနွမေိတော့တယွ။ “အား…..ဖဖရယွေေ ….အိုး…ကှှတွ…ကှှတွ…ကှှတွ…..” ခှှေးမလေးဘယလွောကတွောငကွာမဇောတှထနနွေပှေီလဲဆိုတာကှုပသွိတာပေါ့။ကှုပစွိတရွှိသမှှအပေါပွိုငွးကိုဆှပှီးတော့ ခါးကထမီလေးကိုဆှဲလိုကတွော့သူလေးလေ အလိုကသွင့လွေးခါးလေးကော့ပေးရငွးတှနွးခှှတပွေးရှာတယွ။ ထမီလေးမရှိတော့တဲ့အခှိနကွှုပမွှငဘွူးနကှေ အတှငွးခံဘောငွးဘီပနွးရောငလွေးက အိဖှူလေးရဲ့ခါးထကမွှာတဈရဈအိစကနွတေဲ့ ဖငလွုံးလေးတှကေိုပှေ့ထုပထွားတယွ။
တီရှပအွဖှူလေးကအပေါကွိုလနတွကနွတေော့ ဝငွးဝါအိထှေးနတေဲ့အသားစိုငလွေးတှပေေါမွှာ ထငွးထငွးလေးဖှဈနတေဲ့ဘောလွီအသားရောငလွေးကပနံရနတောပေါ့။ကှုပဘွဝမှာကံကောငွးတယပွဲပှောရမယထွငတွယွ အခုလိုမှို့သူခှောခှောလေးကိုလိုးခှင့ကွှုံတာကိုပေါ့ တီရှပအွဖှူလေးကိုကှုပခွှှတပွေးတော့သူကကုတငပွေါမွှာထိုငရွငွး ကလေးငယတွဈယောကလွိုလကလွေးမှှောကပွေးရှာတယွ။ တကယ့ကွိုပါပဲဗှာ ပနွးရောငမွှေ့ယာလေးပေါမွှာဘောလွီအသားရောငလွေးနဲ့အတှငွးခံပနွးရောငနွုလေးဝတထွားတဲ့မိနွးမလှလေးတဈယောကပွေါ့ အတှန့လွေးတှခှနတေေေဲ့ဆံပငလွေးတှကဖှေူဝငွးတဲ့ပုခုံးသားနုနုလေးပေါမွှာဖှာတှဲကလှို့လေ။
“ဖှူလေး” “ရှငွ” တကယ့ကွိုလငမွယားနှဈယောကလွိုတိတဆွိတတွဲ့အခနွးလေးထဲမှာအတူရှိနတေဲ့အရသာကကှုပဘွဝမှာပထမဆုံးပါပဲ တောသားဆိုတော့တောသူပဲလိုးဘူးတာကို. အတူယှဉပွှီးထိုငနွတေဲ့ကှုပရွငခွှငထွဲကိုမှီခလှိုကရွငွးနဲ့ခှှေးမလေးက “ဖဖေေ……ဘယသွူမှမသိပါစနေဲ့နောွ သမီးတောငွးပနပွါတယွ။” “အငွးပါသမီးရယွ” ကှုပလွေ ကှုပသွူလေးကိုကှုပမွိနွးမပဲဖှဈစခငှတွေော့တယွ။နှားအိုမှကနွုကှိုကဆွိုတဲ့စကားကိုကှုပအွခုမှကောငွးကောငွးသဘောပေါကမွိတာပေါ့ ဒီအနုအရှလေးကကှုပမွိနွးမသာဆိုသိပကွောငွးမှာ…ပှီးတော့ကှုပသွားကိုလဲစိတထွဲကအားနာနမေိတယွ။
ထိုငနွရငွေးကနလှေဲခလှိုကတွဲ့သူအပေါကွနထပလွေိုကတွော့သူလကအွိအိလေးတှကနေောကကွှောဖကကွိုလှှိုရငွးဘောလွီခှိတလွေးကိုဖှုတပွေးတယွ ပှင့ထွှကလွာတဲ့နို့ကှီးတှကအေုံးသီးနုတဈခှမွးစာလောကရွှိတာပေါ့။ပကလွကလွှဲနတေဲ့သူ့ပေါငကွှားထဲမှာဒူးထောကထွိုငရွငွးသူ့အတှငွးခံ လေးကိုခှှတပွေးတော့တငလွေးကိုကှှပေးရှာတယသွူ့ပေါမွှောကလွှဲခလှိုကတွဲ့ကှုပကွို သူလကတွှနေဲ့ဆီးကှိုဖကရွငွးပေါငခွှံပေါထွောကနွတေဲ့ ကှုပလွီးကိုသူ့လကနွဲ့ဆုပကွိုငပွှီးတော့ စောကပွတဝွလေးကိုတေ့ပေးနတယွေ။ဝငွးအိနတေဲ့သူ့နို့လေးတှကေိုကုနွးစို့ရငွးစောကပွတဝွမှာတေ့ ထားတဲ့ကှုပလွီးနဲ့ဖိခလှိုကတွော့အိခနဲတိုးဝငသွှားတယွ။
“အို…..အမရယြေ” တဲ့လေ ကွုပခြွှေးမလေးရဲ့ညီးသံလေးနဲ့အတူကွုပလြီးကလဲ သူ့စောကပြတဖြောငြးဖောငြးလေးထဲကိုနဈဝငသြှားခဲ့ပှီပေါ့ ကွုပလြီးကသူ့စောကပြတလြေးထဲမှာလကဖြဝါးနုနုလေးနဲ့ဆုပထြားသလိုတငြးကပွလြို့နတယြေ။ဒါပမေဲ့စောကဖြုတအြုံလေးကဖောငြးအိပှီးတော့ စောကခြေါငြးထဲကအရညနြှေးနှေးလေးတှနေဲ့နူးအိနလေို့ လိုးရတာမခကပြဲအရသာတှတထှေေးကှီးခံစားနခေဲ့၇တယြ။ ကွုပလြဲသူလေးရဲ့ခွိုငြးအောကကြနလွှေိုသှငြးပှီါတြော့ပုခုံးသားအိအိလေးကိုဆုပကြိုငထြားရငြးနဲ့ အိဖှူလေးရဲ့စောကပြတထြဲကို အခကွလြေးငါးဆယဆြောင့လြိုးပှီးစလိုကတြယြ။
နောကမွှခပဖွှဖှလေးညှောင့နွတေော့ အရသာမှိုးစုံခံစားနရတေဲ့ အိဖှူတဈယောကွ ဖငလွေးကော့ကော့ပေးရငွးမှေ့ယာလေးပေါမွှာကားကားလေးအလိုးခံနရှောတယလွေ။စောကဖွုတထွဲကိုတစှပစွှပတွိုးဝငနွတေဲ့အသံနဲ့ ဆီးခုံလေးနှဈခုရိုကသွံကတဖတဖွတရွိုကသွံတှကအခေနွးလေးထဲမှာပှံ့လှင့လွို့လေ။ကှုပလွဲကှမွးတဈခါနုတလှည့နွဲ့ ခှှေးမလေးကို ကောငွးကောငွးကှီးကာမအရသာတှပေေးနမေိတယွ။ ကှုပလွဲနုနုလှလှတဈတဈခဲခဲလေးကိုလိုးနရလေို့စိတမွထိနွးနိုငပွဲ အိလေး စောကခွေါငွးထဲကိုလရတှဒလေဟေောပနွးထည့လွိုကမွိတယွ။ကှုပပွှီးသှားတာသိတဲ့အိလေးကကှုပကွိုတငွးတငွးဖကပွေးထားတယလွေ။
“သမီးလေး” “ရှငြ” “ဖဖကေေိုစိတဆြိုးသှားလားသမီးရယြ”လို့မေးမိတယြ မဆိုးပါဘူးဖဖရေယြေ…နှဈယောကလြုံးမှမထိနြးနိုငကြှတော့တာ ဘာစိတဆြိုးစရာရှိလဲ” “ဖဖလေေဲသမီးလေးကိုအရငထြဲကအရမြးလိုးခငွနြမေိတာ ဒါကှောင့ဖြှဈခငွတြာဖှဈဆိုပှီးအရဲစှန့လြိုးမိတာပါ” ကွုပပြှောတော့ပှုံးနတေဲ့အိလေးက ခှရငြေးမှာပုံနတေဲ့သူ့ထမီလေးနဲ့ပေါငကြှားလေးကိုသုပပြှီးတော့ကွုပလြီးကိုပါဖှဖှလေးသုတပြေးရှာတယြ။ “သမီး ဖဖလေေီးက သမီးယောကြွားဟာနဲ့တူလား” “ဟင့အြငြး ဖဖနေေဲ့သားဆိုတဲ့အတိုငြးပဲ ….ဟီး”ပှောရငြးနဲံရှကပြှုံးလေးနဲံရယနြတယေလြေ။

“သမီးလဲဖေဖေနဲ့မှအားရမိတယ် ဘယ်နှခါပြီးသွားမှန်းတောင်မသိဘူး” ပြောရင်းနဲ့သူကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲရင်းလှဲချလိုက်တော့ ကျုပ်ရင်ခွင်လေးထဲကိုခလေးတစ်ယောက်လိုပြိုဆင်းလာတယ်။ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ချွေးမလေးကိုထွေးပွေ့ရင်းတင်းတင်းလေးအိစက်နေတဲ့နို့ဖောင်းဖောင်းလေးတွေကိုပွတ်ချေလို့အိဖြူလေးကိုခွရင်း အခန်းမှောင်မှောင်လေးထဲမှာနှစ်ယောက်အတူမိန်းနေမိတော့တယ်။ “သမီးလေးကိုချစ်တယ်သမီးရယ်” “သမီးလဲဖေဖေကိုချစ်ပါတယ်” သူလေးကကျုပ်ရဲ့တရားဝင်မဟုတ်တဲ့ဒုတိယချစ်ဇနီးလေးပေါ့။ကျုပ်သူ့နှဖူးလေးကိုပေါ်ကိုအနမ်းတစ်ပွင့်ခြေချလိုက်တော့တယ်။ (ပြီးပါပြီ)