ဒီနေ့က ကိုကို အလုပ်ထွက်မည့်နေ့။ အလုပ်သာထွက်ရတာ ဒီအလုပ်ကိုသံယောဇဉ်ရှိသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ သူငယ်ချင်းများ နှင့် လုပ်ငန်းစပ်တူ အဖြစ်ပထမဆုံး စလုပ်မှာမို့ ထွက်ရတာ ။ဒီနေ့တော့ အလုပ်နောက်ဆုံးလုပ်ခဲ့တဲ့ သူ့လစာ ကိုသွားထုတ်ရင်း ယူနီဖောင်းတွေ ကို သွားအပ်သည်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ မန်နေဂျာ မလဲ့ က သူ့ကို အပြုံးဖြင့် နှုတ်ဆက်သည်။ မလဲ့က သူတို့ ကုန်တိုက်မှာ မန်နေဂျာ လေ။ “ဟဲ့ နင့်က ငါတို့ကိုခွဲသွားတော့မှာပေါ့” ဟု ပြောတော့.. “ဟုတ် မထွက်ချင်ပါဘူး အစ်မ ရယ် ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ အလုပ်အတူတူလုပ်မှာမို့ပါ” ဟု ပြောရင်း ယူနီဖောင်းများကို မလဲ့ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။မလဲ့က ယူနီဖောင်းများကို လှမ်းယူရင်း “အင်း လစာ ထုတ်ရဦးမယ်နော်..”ဟု ဆိုကာ သူ့အနောက်ဘက် ဗီဒိုအောက်အံဆွဲထဲမှ လစာအိတ်ကို လှမ်းယူတော့ မလဲ့ ရဲ့ နောက်ပိုင်း က တင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကို ကုန်းပြီး ယူလိုက်သည်မို့ မလဲ့ရဲ့ အိုးက ပြောင်သွားသည်။ မလဲ့က ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးသား ဖြစ်သည့်တိုင် အခုထိ လှတုန်း။ သူအလုပ်ကို ဝင်ခါစက ဆိုရင် မလဲ့ကို အပျိုပဲ ထင်တာ။ အဲဒီတုန်းကဆိုရင် မလဲ့ ဖင်ကြီးကိုမှန်းပြီး ကိုကိုက ဂွင်းထုနေကြ။ အခုတော့ မလဲ့ ဖင်ကြီးကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုတာကို ရပ်ရတော့မည်လေ။ အခုလည်းကြည့် ဖင်ကုန်းပြီး လစာအိတ်ကို ရှာနေတာ က တော်တော်ကြာသည်မို့ ကိုကိုလည်း မလဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း လီးက အလိုလို တောင်လာသည်။ “မလဲ့..ရယ် ဖင်လိုးချင်တယ်ဗျာ။ တကယ်ပဲ လီးတောင် တောင်လာပြီ။

လီးသာ သွင်းလိုက်ရင်တော့…” ဆိုပြီး သူ့စိတ်ထဲက ပြောနေမိသည်။ မလဲ့ လှည့်လာတဲ့ အထိ ကိုကိုက မလဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတုန်း။ မလဲ့ ပြန်လှည့်လာတော့ သူကြည့်နေတာက မလဲ့ရဲ့ နောက်ပိုင်း အောက်ဘက်ကို ကြည့်နေမှန်းသိတော့ မလဲ့က သူ့ကို မျက်စောင်း နုနုတစ်ချက်ထိုးပြီး လစာအိတ်ကိုလှမ်းပေးသည်။ ကိုကိုကလည်း မလဲ့သိသွားတာ ကို သိတော့ ပြုံးစိစိနှင့် မလဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပစ်လိုက်ပြီး “သွားမယ်နော် မ” ဟု ဆိုပြီး ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ရုံးခန်းဘယ်ဘက်မှာက အိမ်သာ ဆိုတော့ ကိုကိုလည်း အထဲဝင်သွားလိုက်ပြီး မလဲ့ ကိုမှန်းကာ ဂွင်းထုလိုက်သည်။ လရေတွေက အများကြီးထွက်သည်။ကောင်းလိုက်တာ ပြောမနေနဲ့တော့။ တကယ်များ လိုးလိုက်ရရင် ဖင်ကြီးထဲ လီးက စိမ့်နေမှာပဲ။ မလဲ့ ကို တကယ်လိုးခွင့်က ကြုံလာလေပြီ။ ညနေပိုင်း ကိုကို တစ်ယောက်တည်း ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ကုန်တိုက်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ကုန်တိုက်နားရောက်တော့ မလဲ့ယောက်ျား ကို ကျော် က “ဟာ ဟေ့ကောင် အလုပ်ထွက်တော့ မယ်ဆို” “ဟုတ်တယ် အကို ” “အေးကွာ အိမ်က ကွန်ပျူတာကိုလာကြည့်ပေးပါဦး ဝင်းဒိုးက မတက်ပြန်ဘူး ငါလည်း တတ်သလောက် မှတ်သလောက်လုပ်တာပဲ” ဟုတ်လည်း ဟုတ်သည် ဘယ်နှခါပြင်ပြင် ကောင်းသည့် စက်မဟုတ် ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုကို အမြဲတမ်းသွားပြင်ပေးရသည်။ အခုလည်း ပျက်ပြန်ပြီ။ “ဟုတ်ကဲ့ အကို”ဆိုပြီး သူ ကုန်တိုက်ထဲမှာ သွားပြီး ဂိမ်းကစားနေလိုက်သည်။ ည ၇ နာရီလောက်မှ သတိရသည်။ ကိုကျော့် အိမ်သွားပြီး ကွန်ပျူတာ ပြင်ပေးဦးမှပဲ။ သူထွက်လာတော့ မှောင်ရီပျိုးနေပြီ။ လမ်းမီးများတောင်လင်းနေပြီပဲ။ “ကိုကျော်..ကိုကျော်” ကိုကို က ကိုကျော်တို့ အိမ်ခန်းတံခါးရှေ့ကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ခေါ်တာက ကိုကျော် ထွက်လာတာက မလဲ့။

“အစ်မ ကိုကျော်ရော.. ကိုကျော်က ကွန်ပျူတာ ကြည့်ပေးဖို့ပြောထားလို့” ဆိုတော့… “ဟုတ်လား..အေးဟယ် ကွန်ပျူတာကလည်း ပျက်ပဲပျက်နေတာပဲ။ ကိုကျော်က လာကြည့်ခိုင်းထားတာလား။ အခုက ကိုကျော်မရှိဘူး ။ သူခရီးသွားတယ်။ ပဲခူးက သူ့ အဒေါ် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ လှမ်းခေါ်လို့ ညနေကပဲ ချက်ချင်းထသွားတာ။ သန်ဘက်ခါလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့။” ဆိုပြီး သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးရင်းပြောကာ ကွန်ပျူတာ ဘက်ကို လှမ်းသွားသည်။ “ကြည်ပေးပါဦးဟယ်…ပျက်တာကို” ဆိုပြီး မလဲ့က ကွန်ပျူတာကို ဖုံးထားသည့် အဝတ်ကို ဖယ်ကာ ကွန်ပျူတကိုဖွင့်ပေးဖို့ ယူပီအက်စ်ကို ကုန်းအဖွင့် မလဲ့ ဖင်ကြီးက ကားခနဲ ဖြစ်သွားတော့ ကိုကို့ အကြည့်က မလဲ့ဖင်ကားကားကြီးဆီကို ရောက်သွားတော့သည်။

ဆော်ကြီးက ဖင်ကတော့ စောက်ရမ်း တင်းသည်။ ကားနေတာပဲ အခုလည်း ကုန်းနေသည့် မလဲ့ဖင်ကို ကြည်ပြီး ကိုကို လီးက ချက်ချင်းထောင်မတ်လာသည်။ဖင်က ကြည့်ကောင်းလိုက်တာ။ ဖင်သားနှစ်လုံး က တင်းနေတော့ အလယ် အကွဲကြောင်းက ထင်းနေသည် ။ အခုလို အနေအထားမျိုးနှင့် ပြေးဆောင့်လိုက်ရရင် ဟု ကိုကိုတွေးနေတုန်း မလဲ့က လှည့်လာသည်။ ကိုကို့ မျက်လုံးက ဖင်ကနေအကြည့်မရွေ့ ။ မလဲ့လှည့်တာနဲ့ တိုးတော့ ဖင်ကို ကြည့်နေမှန်းသိသာသွားသည်။ မလဲ့က ပြုံးစိစိ နှင့်။ သူကလည်း ပြုံးစိစိနှင့် “ဟဲ့ နင် အအေးသောက်မလား နင့်ကြည့်ရတာ ချွေးလည်းပျံလို့ ပူနေတယ်ထင်တယ်” ဟု သူ့ကို ခပ်ငေါ့ငေါ့လေး ပြောတော့ “ဟုတ် သိပ်ကောင်းတာပေါ့။”ဟု သူပြုံးစိစိဖြင့် ပြောပြီး ကွန်ပျူတာခုံတွင် ဝင်ထိုင်ကာ ကွန်ပျူတာကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ အမှန်ကကွန်ပျူတာက ဘာမှမဖြစ်။ နည်းနည်း အမှား ရှိနေလို့ဖြစ်သည်။ အချိန်ဆွဲပြီး ဟိုဖိုင်ဖွင့် ဒီဖိုင်ဖွင့် နှင့် သူလုပ်နေလိုက်သည်။ လီးက တောင်နေတာ မပြတ်။ နေ့လည်ကတည်းက မလဲ့ဖင်ကို မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ထားတာက အခုထိ စိတ်ကရှိနေတုန်း။

အခုလည်း ဖင်ကုန်းလိုက်သည်ကိုတွေ့ရတော့ လီးက ထောင်မတ်နေတော့သည်။ မလဲ့လာချပေးသည့် အအေး သောက်ပြီးတော့ မနေနိုင်တော့ မလဲ့ နှင့် သူ တိုက်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိ က ရင်ခုန်သံကို ပိုမြန်လာစေခဲ့သည်။ “မလဲ့ ကျနော် အပေါ့သွားလိုက်ဦးမယ်” ဆိုပြီး အိမ်သာထဲဝင်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။ ဂွင်းထုရင် အရှေ့ကိုကြည့်တော့ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ နံရံကပ်ကြိုးတန်းမှာ တန်းထားသည်ကိုတွေ့သည်။ မလဲ့တို့ က ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာတွဲထားတော့ ရေချိုးပြီး လျှော်ထားတဲ့ မလဲ့ ဘောင်းဘီတွေ က ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲလှန်းသည်မို့ သူ့အတွက် အဆင်ပြေသွားသည်။ မလဲ့ ဘောင်းဘီတစ်ထည် ကိုယူလိုက်ပြီးမလဲ့စောက်ဖုတ်နှင့် တန်းသည့်နေရာကိုလီးထိပ်နှင့် ထိုးပြီး ဂွင်းထုနေလိုက်သည်။ပါးစပ်ကလည်း အသံထွက်ကာ”မလဲ့ရယ် လိုးချင်တယ်ဗျာ။ မလဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကိုရော ဖင်ကြီးကိုရော လိုးချင်တယ် အားအား…မလဲ့ မလဲ့…” ဟု ညည်းတွားမိနေသည် အိမ်သာထဲတွင်တော့ ကိုကိုဂွင်းထုရင်း မလဲ့ကို တမ်းတပြီး ပြောတဲ့ ညဉ်းသံတွေက လှိုင်နေတော့သည်။ အိမ်သာနှင့် တွဲလျှက်က မီးဖိုခန်း။ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မလဲ့ တစ်ယောက် ညစာအတွက် ပြင်ဆင်နေသည်။ ညနေပိုင်း ကိုကျော်မရှိတော့ သူတစ်ယောက်တည်း စားဖို့လုပ်ရသည်း အခု ဧည့်သည် ရှိတော့ ကိုကို့အတွက်ပါ ညစာ ပြင်ဆင်နေသည်။ အမှန်ဆို ဒီနေ့ ကိုကျော်နှင့် လိုးဖို့ပင်။ မလဲ့တို့က စည်းကမ်းရှိသည်။ ကိုကျော်ကို မလဲ့က ညတိုင်းမပေး တစ်ပတ်ကို တစ်ရက်သာလိုးခွင့်ပေးထားသည်။

ဒီနေ့တော့မလဲ့ ငတ်ပြီ အမှန်က မလဲ့လည်း လိုး တာကို သိပ်ကြိုက်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးစက ညတိုင်း အလိုးခံခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ကိုကျော်က ညတိုင်းနောက်ကျမှ ပြန်လာပြီး မလဲ့ အိပ်ချိန်ရောက်မှ စောက်ဖုတ်လှန်လိုးတော့သည်။အဲဒါကိုမလဲ့ မကြိုက်။ စောစောပြန်လာ ။ မိန်းမကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးပြီးရောပေါ့။ ပြီးတော့ အခုတလော ကိုကျော် မူပျက်နေသည်။ အိမ်ကို နောက်ကျမှ ပြန်လာသည်။ မလဲ့က လိုးစေချင်လို့ သူ့နားကပ်တာတောင် သိပ်မကြိုက်ချင်။ မလဲ့ကို ကိုကျော်မလိုးပေးတာ။ နှစ်ပတ်လောက်တော့ရှိတော့မည်။ “အား…အား..ရှီးးး” အသံက တိုးသော်လည်း ကြားရသည်။ မလဲ့တို့ အိမ်သာက အခန်းမလုံ။ အိမ်သာထဲမှာ ကိုကို ရှိနေတုန်း အသံကြားနေရသည်မို့ မလဲ့ ဟင်းချက်နေရင်း နားစိုက်ထောင်မိသည်။ ဘာများလဲပေါ့။အသံက တစ်ခါတစ်လေ တိုးသွားလိုက် ကျယ်သွားလိုက်။ မလဲ့စပ်စုချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ အိမ်သာတံခါးနား ကို တိုးပြီး နားစွင့်ကြည့်တော့ဟုတ်သည်။ အိမ်သာထဲက ကိုကို့ အသံ။”အား အား” နှင့် ညဉ်းနေသံ ကို ကြားရသည်။ “မလဲ့ရယ်…အား..” ဟင်။ သူ့နာမည် ကို ခေါ်သံ။ ဘာပါလိမ့်။ ဆက်နားထောင်ကြည့်တော့လည်း အားအား နဲ့ ပဲအော်နေတယ်။ ဘာမှန်းမသိ။ ထူးတော့ထူးဆန်းနေသည်။ မလဲ့ အိမ်သာနားက ခွာလိုက်ပြီး ဟန်မပျက် အလုပ်ဆက်လုပ်နေသည်။ ခဏနေတော့ ကိုကိုထွက်လာသည်။ ချွေးစို့နေသည့်မျက်နှာဖြင့်။ မလဲ့ က ဟင်းချက်နေတော့ ကိုကို့ကို ကျောပေးထားသည်။ မလဲ့ဖင်ကိုကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်လာသလိုလို။ ခုနက အိမ်သာထဲမှာ ဂွင်းတိုက်တာ တော်တော် လေး ဟိုက်သွားသည်။ ဖင်ကိုမြင်တော့လည်း ပြန်ပြီးအမောပြေသွားတယ်။

မလဲ့ က အိမ်သာထဲက ထွက်လာတဲ့ ကိုကို့ကိုကြည့်ရင်း”လက်တော့ က အခြေအနေဘယ်လိုလဲ” “ကောင်းသွားမှာပါ” “ဒါနဲ့နေပါဦး နင်ခုနက အိမ်သာထဲမှာ ဘာာဖြစ်နေတာလဲ အားအား နဲ့” ရုတ်တရက်ကြီး မလဲ့က မေးလိုက်တော့ ကိုကိုထူပူသွားသည်။ ခေါင်းကို မဖေါ် ဒါပေမယ့်မလဲ့ကို အကဲခတ်နေသည်။ “ဟဲ့ မေးတာဖြေလေ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဗျ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဆိုတယ်။ အသံတွေကထွက်လို့။ ငါ့နာမည်ခေါ်သံတောင်ကြားရသေးတယ်” “ဟင်..ဘာတွေကြားသွားတာလဲဟင်…ဒုက္ခပါပဲ” “သေချာမကြားရပါဘူး။ နင်ဘာတွေလုပ်လဲပြောစမ်း” အလုပ်မှာလည်း သူ့အထက် က မန်နေဂျာ။ ဒီမှာတော့ သူနဲ့မလဲ့နှစ်ယောက်တည်း ဒါပေမယ့် ကိုကိုစိတ်ပူနေသည်။ မလဲ့ကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုတာ အသံထွက်သွားတာ မလဲ့ကြားမယ်လို့မထင်။ မလဲ့ကိုကြည့်တော့ မလဲ့က သူ့ကို စိတ်ဆိုးဟန်တော့မပြ။ “ဂွင်းထုနေတာပါ မ” “ဟင်..အဲဒါဘာလဲ” ဆိုတော့ သူအံ့သြသွားသည်။”မလဲ့က ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား” “အင်း..မသိဘူး” “ဒါဆိုလည်း နေပါတော့ဗျာ သိမှမသိတာ” “ဟာ..နင်ကလည်း မသိရင်ပြောပြလေ..ပြီးတော့ ငါ့နာမည်လည်းခေါ်နေတယ်ဘာလဲ” ဆိုပြီး မလဲ့က အနားကပ်လာတော့…ကိုကိုမနေနိုင်တော့ မလဲ့ကို ဖမ်းဆွဲပြီး မလဲ့လက်ကို သူ့လီးကိုကပ်ထားပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ မလဲ့နို့သီးတစ်လုံးကိုလည်း ဖမ်းညှစ်ပြီးနယ်နေလိုက်သည်။ “ဟင်…နင်ဘာလုပ်….” ဟုပြောတာပင်မဆုံးသေး မလဲ့ကို ဆွဲလှဲပြီး ထမီကိုချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ မြန်ချက်။ မလဲ့ အောက်ပိုင်းက ထမီမရှိတော့ မလဲ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ပြီး မလဲ့စောက်ပတ်ကို သူ့လီးနှင့် တခါတည်းထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ လျှင်မြန်မှုကြောင့်မလဲ့တစ်ယောက် ဘာမှန်းမသိလိုက်ခင်မှာ ကိုကို့လီးက မလဲ့စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတော့သည်။ “မလဲ့ရယ်…မလဲ့ကိုအရမ်းချစ်မိလို့ မလဲ့ ကိုမှန်းပြီး လိုးသလိုမျိုးလီးကိုကိုင်ပြီး ဆော့နေတာဗျ။

အရမ်းလိုးချင်လို့ပါ မလဲ့ရယ်” ဆိုပြီး မလဲ့ပေါ်ကို တက်ဖိထားပြီး ပြောလိုက်တော့ မလဲ့ကြောင်သွားသည်။ “မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကိုရယ်…ငါ့မှာယောက်ျားနဲ့…” “မလဲ့ရယ် မလဲ့ကို ကိုကျော် မချဘူးဆိုတာ သိပါတယ်။မလဲ့လည်းဆာနေတာမဟုတ်လား” လို့ပြောတော့ မလဲ့က သူ့ကို မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းများနှင့် မော့ကြည့်သည်။ အဲဒီအကြည့်ကို သူ အဓိပ္ပါယ်မဖော်တတ်။ မလဲ့မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်ရင်း လက်တွေက မလဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ထားမိသည်။ ချုပ်ထားလျက် နှင့်ပင် မလဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို အတင်းငုံ့နမ်းပစ်သည်။ မလဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ က အရမ်းကောင်းလို့ ကောင်းသည်။ ခပ်ကြာကြာ နမ်းလိုက်တော့ မလဲ့ အသက်ရှုလိုက်သည့် လေတွေက ကိုကို့ မျက်နှာ ကို လာဟပ်သည်လေ။ လီးက မလဲ့ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတာ အကုန်မထိုးထည့်ရသေး။ဒီအတိုင်းပင် ထားလိုက်ပြီး မလဲ့ နို့တွေ အင်္ကျ ီပေါ်မှ ပင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နယ်လိုက်တော့ မလဲ့ တစ်ယောက်မခံနိုင်တော့… “အား..အင်း..ဟင်း…အရမ်းမလုပ်နဲ့ဟာ…ဟင့်” ဆိုပြီး ညည်းကာ အတင်းရုန်းသေးသည်။ ဘယ်ရမလဲ။ ကိုကို က မလဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ နေရာကျနေပြီ။ လီးကို မလဲ့စောက်ပတ်ထဲ ပိုဝင်အောင် ခါးကို နည်းနည်း ထပ်တိုးပြီး ဆောင်ကြည့်တော့လီး နည်းနည်းဝင်သွားသည်မို့ မလဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ ကျပ်လို့နေတော့သည်။ လီးတစ်ချာင်းလုံးဝင်တာတောင် မလဲ့က ရုန်းချင်သေးသည်။ မလဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကိုကိုက သူ့ဒူးနှစ်ဘက်ဖြင့် မပြီးရှေ့ကိုတိုးလိုက်တော့ လီးက မလဲ့စောက်ပတ်ထဲ အတွင်းပိုင်းအထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ပြီးတော့မှ ကြမ်းပြင်ကို ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မလဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို လက်ဖျံဖြင့်ဖိ ကာ ပခုံးကိုကိုင်ပြီး သုံးလေးချက် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် လိုးပေးလိုက်သည်။

“အား…အ..အား အရမ်း..ပဲ..အား မလုပ်နဲ့..အား ကိုကို” ဆိုပြီး ညဉ်းအော်တော့သည်။ “မလဲ့ရယ် အရမ်းလိုးချင်နေလို့ပါ ဗျာ မလဲ့ကို ဟိုးအရင်ကတည်းက လိုးချင်နေခဲ့တာ မလဲ့ဖင် ကို ကျနော် လိုးချင်လိုက်တာ အရမ်းပဲ အခုလည်း မလဲ့ဖင်ကြီးက သိပ်လှတော့ အိမ်သာထဲမှာ မလဲ့ကိုမှန်းလိုးနေတာ မလဲ့က သိသွားတော့လည်းကောင်းတာပေါ့ အခုလိုးတော့မယ်နော်” ဆိုပြီး ရင်ခုန်သံစကားတွေကို မလဲ့ကို ခြွေထည့်လိုက်တော့သည်။ မလဲ့က ကိုကို့ အပြောတွေကို နားထောင်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ထားတော့သည်။ “မလဲ့ရယ် စိတ်ဆိုးနေတာလားဟင် မမ ကို ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ မနေနိုင်တော့လို့ပါ ” ဆိုပြီး ကိုကိုက နို့တွေကိုကုန်းစို့တော့ မလဲ့ညည်းသံလေးတွေ ထပ်ထွက်လာပြန်တော့သည်။ လီးက မလဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ အကုန်ဝင်နေပြီ ကိုကို့ ဆီးစပ်နှင့် မလဲ့ ဆီးစပ်က ထိကပ်နေတော့သည်။မလဲ့ရင်သားတွေက ဝင်းပနေသည် မို့ ကိုကို မနေနိုင် ကုန်းပြီး နို့သီးတစ်လုံးကို ကိုင်လျှက် တစ်လုံးကို အားရပါးရ စို့လိုက်သည်။ မလဲ့နို့တွေက တင်းရင်းနေတုန်း။ ယောက်ျားရတာကြာတာတောင်ပုံမပျက်။ ကို ကျော်က ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းစားသမျှ သူ့အတွက်ကောင်းလွန်းနေသည်။ “မလဲ့ရယ် နို့တွေက ကောင်းလိုက်တာဗျာ တင်းနေတာပဲ သိပ်လှတယ်” “ဟာကွာ..ဘာတွေပြောနေတာလဲ ကိုကိုရာ မလုပ်ပါနဲ့ဟာ” “မလဲ့ရယ် ပေးလိုက်ပါတော့ဗျာ။ မူမနေပါနဲ့ မလဲ့ အလိုးခံချင်နေတာ ကျနော်သိပါတယ် ။ မလဲ့ အားမရဘူးဆိုတာ” “အင်း..ဟင်း…”ဆိုပြီး ညည်းနေတော့ မလဲ့ကို ကိုကိုက ပေါင်လေး နှစ်ဘက်ကို ဆွဲမပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးဝင်အောင် ခါးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ မလဲ့တစ်ယောက်တော့ စောက်ပတ်ထဲ လီး တစ်ဆုံးဝင်ပြီး ကောင်းစပြုနေပြီ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလို့ ကိုကို့ ကျော ကိုလှမ်းဖက်ထားတော့သည်။

ကိုကိုက လိုးနေရင်းမှ ခဏ ရပ်လိုက်တော့ မလဲ့က မှေးထားသည့် မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်ပြီး ကိုကို့ကိုမော့ကြည့်သည်။ “ဘာလဲမလဲ့ ကောင်းနေပြီမဟုတ်လား ကျနော်လိုးပေးတာကောင်းရဲ့လား” “ဟာ..ကွာ ရှက်စရာတွေ သိဘူးကွာ တဲ့” ဆိုပြီး မူသံလေးပေးပြီ မျက်လုံး ပြန်ပိတ်သွားသည်။ မလဲ့တစ်ယောက်တော့ လီးအကောင်းစား ကို ခံစားနေရပြီ။ ကိုကို့လိုးချက်တွေကလည်းခပ်ပြင်းပြင်း မလဲ့စောက်ပတ် နဲ့ ကိုကို ဆီးစပ်ထိခတ်သံတွေကလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းမှာ ခပ်ပြင်းပြင်းထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ မလဲ့ကို ချရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကို့ အကြိုက်ဖြစ်နေသည်။ မလဲ့ ကို ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မပြီး တအားကြုံးလိုးနေရင်း မလဲ့ နို့တွေကို စို့နေတော့ မလဲ့ ပါးစပ်က ညည်းသံလေးတွေ ထွက်ထွက်လာသည်။ “အား…အား ကိုကိုရယ်..ဟင့် အရမ်းပဲကွယ်..ကိုကို့…” ဆိုပြီး မူသံလေးနှင့် ပြောရင်း ကိုကို့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုထိုးဖွနေတော့သည်။မလဲ့ အလိုးခံရတာ သိပ်ကောင်းနေပြီဆိုတာ ကိုကိုသိသည်။

ဒါကြောင့်လည်း မလဲ့ ကို မျှင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်လိုးသည်။ မလဲ့ က အောက်ကနေ လိုးခံရတာကောင်းနေတော့ ဖင်ကြီးကို ကြွပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေးသည်။ လီးအဝင်အထွက်နှင့် မလဲ့ကော့ပေးတာ နဲ့ ဆုံလိုက်တိုင်း မလဲ့ အသံက တအီးအီး တအားအား နဲ့ ဖြစ်နေတော့သည်။ ခဏနေတော့ ကိုကိုလည်းပြီးချင်လာသည်။ မလဲ့ကိုလည်း ဆက်လိုးချင်စိတ်ကရှိသေးသည်။ ဒါကြောင့် မလဲ့ စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မလဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် စောက်စိလေးကို ကလိပေးနေသည်။ “အား..ကိုကိုရယ်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ သွင်းပြီးလိုးလေ” မလဲ့က ဖီးလ်တော်တော်တက်နေပြီ။ ခုနတုန်းက ရုန်းကန်တာမျိုးတောင်မလုပ်တော့…သူကိုယ်တိုင် အလိုးခံချင်စိတ်က ပြင်းထန်နေတောသည်။ “မလဲ့ အလိုးခံရတာ သိပ်ကောင်းနေပြီလား” ဟု သူမေးတော့ “ဟာကွာ..နင် မကောင်းဘူး ငါ့ကို အတင်းတက်လိုးတယ် ကောင်လေးနော်…ရအောင်လုပ်တယ်” “မလဲ့ကို ချစ်တာကိုးဗျ။

မလဲ့ကိုဖင်ပဲ မှန်းပြီး ဂွင်းထုနေရတာ စောက်ပတ်လိုးဖို့ က စိတ်ကူးယဉ်ရတာပဲ အခုမှ အကုန်လိုးရတာ သိပ်ချစ်တာပဲ အချစ်ရာ” ဆိုတော့ “ဘာအချစ်လဲ မဟုတ်ပါဘူးနော်” “အချစ်ပဲကွာ မလဲ့က ကျနော့် အချစ်ပဲ သိပ်ချစ်တယ် အရမ်းပဲ မလဲ့က သိပ်ကောင်းတယ်ကွာ” ဆိုပြီး မလဲ့ နို့တွေကို ကိုကို ကုန်းစို့တော့သည်။မ လဲ့ နို့တွေက အအို နဲ့တောင်မတူ လုံးဝန်းပြီး ကားစွင့်နေသည်။ စို့လို့ကောင်းမှကောင်းပဲ ကိုကို အငမ်းမရစို့နေတော့သည်။ နို့စို့ရင်း ပျော့နေသည့်လီးက ပြန်တောင်လာတော့ ကိုကို မနေနိုင်တော့ မလဲ့ကို တစောင်းဆွဲလှည့်ပြီး မလဲ့ကို ဖင်၀ ကိုလီးတပ်လိုက်တော့.. “ဟာ ကိုကို မလုပ်နဲ့ …” ဆိုပြီး မလဲ့က ပြောရုံပဲရှိသေး ကိုကိုက လီးကို စအို၀ ကို ထိုးထည့်နေပြီ မလဲ့ ဖင်ကြီးကိုဖြဲပြီး ဒစ်ကို သွင်းလိုက်တော့ မလဲ့ နာသည်ထင်သည် နည်းနည်းအော်သည် တစောင်းအနေအထားနှင့် မလဲ့ ပေါင်တစ်ချောင်းကို ဆွဲမ ပြီး ဖင်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်တော့ မလဲ့ ဖင်ကြီးက အာပြီး ကားနေသည် စောက်ပတ်ကလည်း တခြမ်းပြဲနေသည်။စောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲပြီး ဖင်ထဲလီးကို အတင်းထိုးထည့်တော့ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသည် အဲဒီအနေအထားအတိုင်း ဖင်ထဲကို ဆောင့်လိုးကြည့်တော့ ခပ်ကျပ်ကျပ် လေး။

မလဲ့ဖင်က တော့ ကားပြီး ပြဲနေတောံ့သည်။ “မလဲ့ရယ် လိုးချင်နေခဲ့တာပါ ဖင်ကြီးကို လိုးပါရစေဗျ ဖင်ကုန်းပေးပါဗျာ” “ဘယ်လိုကုန်းရမှာလဲ လို့” “လေးဘက်ထောက်လိုက်လေ” ဆိုတော့ မလဲ့က စောင်းနေရာကနေ မှောက်ပြီး ဒူးထောက် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို ကုန်းပေးတော့ ဖင်ကြီးက ကားကားကြီး သိပ်ကြည့်ကောင်းတယ်လေ။ ဖင်ဝကို လီးတပ်ပြီး တက်ဆောင့်တော့ မလဲ့ အော်လိုက်တာမှ အရမ်းပဲ လီးကလည်း ဖင်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ပဲသွင်းလို့ရတယ်။ တော်ကြာ ဖင်ကွဲသွားမှာစိုးတာနဲ့ပဲ ကိုကို မလဲ့ဖင်ကို လီးတစ်ဝက်ဝင်တဲ့ အနေအထားနဲ့ပဲ အသားကုန် ကြုံးပြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်။ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမှ မပြောနဲ့တော့ အိုးကြီးတဲ့ မလဲ့ဖင်ကြီး ထဲ လီးက ကျပ်တော့ ခဏနဲ့ သုက်က ထွက်ချင်လာသည်။ ထွက်ချင်လည်း ထွက်ပါစေ ဆိုပြီး လိုးပစ်လိုက်တာ ဖင်ထဲမှာ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့သည်။

ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်။ လိုးဖူးသမျှတွေထဲမှာတော့ မလဲ့ဖင်က လိုးလို့ အကောင်းဆုံးပဲထင်မိတယ်လေ။ “ဖင် သိပ်လိုးလို့ကောင်းတာပဲ မလဲ့ရယ်။ မလဲ့ က ဖင်လိုးခံတာသိပ်တော်တယ်” “အား..သိပ်နာတာပဲ။ ကောင်းလည်း ကောင်းတယ် ဟင့် ” ဆိုပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့လေးနဲ့ ပြောတော့ ကိုကို မလဲ့ကို ပိုချစ်သွားတောသည် “မလဲ့ကို ကျနော်က ဖင်သိပ်လိုးချင်တာ” “ကောင်းလား ဟင် ကိုကို” “ကောင်းတာပေါ့ မရယ် ယောက်ျားတွေက ဖင်လိုးတာသိပ်ကြိုက်တာ ကို ကျော်ကရော မလဲ့ကို ဖင်လိုးပေးလား” “အင်း..တခါလိုးတယ် နောက်တော့မလိုးဘူး”ဟု ကိုကို့ ရင်ဘတ်လေးကို မှီရင်းပြောသည်။ မလဲ့ စောက်ဖုတ်ေးလကို အုပ်ကိုင်ရင်း “မလဲ့ အလိုးခံချင်ရင် ကျနော်လိုးပေးမှာပေါ့” “ကိုကိုနော် မလဲ့နဲ့ ဖြစ်တာ သူများတွေ မပြောရဘူးနော် မလဲ့ ရှက်လို့သေမှာ” “စိတ်ချပါ မမလဲ့ရယ် ကျနော် က မလဲ့ ကို တိတ်တိတ်လေးချစ်ချင်တာပါ မလဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို သိပ်ကြိုက်တာပဲ။ဖင်ကလည်း သိပ်လှတယ် မရယ် ကျနော်သိပ်ချစ်တာပဲဗျာ မလဲ့ကို တအားပဲ” “မလဲ့လည်း မောင်လေးကို သိပ်ချစ်နေမိပြီကွယ်..မောင်လေးက သိပ်ကောင်းတာပဲ လီးအရမ်းကောင်းတယ် သိပ်ချနိုင်တာပဲ ကြိုက်တယ်” မလဲ့ နဲ့ သူ အဲဒီနေ့က ကိုကျော်မရှိတုန်း အသားကုန်လိုးပွဲဆင်နွဲကြသည်။ တစ်နေ့လုံးပေါ့။ ကိုကိုပြန်ခါနီး မလဲ့ပေးတဲ့ ပလွေ သူ ခံစားရတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ မလဲ့က လီးစုပ်တာလည်း သိပ်ကျွမ်းတယ်။ကိုကို မလဲ့ပါးစပ်ထဲမှာတင် လရည်ထွက်တာ နှစ်ခါ။ ပြန်တော့ ကိုကိုလန်းဆန်းတက်ကြွနေတော့တယ်။ မလဲ့ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရော။ ပါးစပ်ရော အသားကုန်လိုးလိုက်ရတာကိုး။ ပြီးပါပြီ