ကျမနာမည်က အက်စတာ။ ကျမအသက်က ၁၈ နှစ် ၆ လ။ အနုပညာအထက်တန်းကျောင်း ပထမနှစ် ကျောင်းသူ .။ကျမ အဖေက သဘောၤသား။ အမေ ကမှီခို ။ သဘောၤသားသမီးဆို အထင်တော့ မကြီးနဲ့ ရိုးရိုး ရပ်ကွက်မှာနေရတာရှင့်။ အမေက သိပ်ပြီ အနေအထိုင် အသုံးအစွဲ ပိရိတာ။ ရွှေထည်တွေ ငွေတွေ ရှိပေမဲ့ မလော်မာဘူး။ မမောက်မာဘူး ။ ကျမကိုလဲ လိုလေသေးမရှိထားပေမဲ့ အလယ်အလတ် လူတန်းစားလိုပဲနေခိုင်းတယ်။ ကားဝယ်မစီးဘူး လိုင်းကားနဲ့ပဲ စီးခိုင်းတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းမထားဘူး အစိုးရကျောင်းပဲ ထားတယ်။ ရီးစားလား မရှိဘူး။ ကျမပုံကလဲ ယောကျာၤးတကာငေးတဲ့ အထဲမှာမပါဘူးလေ ။ ကျမ မျက်မှန်တပ်တယ် အဲဒါကြောင့်ပဲ ထင်တယ် စာဂျပိုးလို့ အခေါ်ခံရတာ။ အထင်တော့ မသေးလိုက်နဲ့နော် စာတွေ့ကတော့ သူများထက် အပုံကြီးသာတယ်။ငယ်ငယ်ကတည်းက တွေ့တဲ့ စာအုပ် အကုန်ဖတ်တာကိုး။ ကျမ မှတ်မှတ်ရရ မူကြိုအရွယ်မှာ နာရီကောင်းကောင်းကြည့်တတ်နေပြီ ။ ၄ တန်းရောက်တော့ ဝတ္တုဖတ်နေပြီ ။ ကျမ ဟိုစာအုပ် ဖတ်ဖူးတာ ၈တန်း။ အမ ဝမ်းကွဲတယောက်ရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ပေါ့..။သူ့ကျေးဇူးကြောင့် ဟိုစာအုပ် ဖတ်ဖူးခဲ့တယ်။မာစတာဗေးရှင်းလို့ ခေါ်တဲ့ တကိုယ်တော် ဖော်ဖြေမှုတွေ ကို အတွင်းကျကျ သေသေချာချာ သင်ခွင့်ရခဲ့တယ်လေ။ ဒီလိုပြောရင် ရှင်တို့ အထင်သေးမလား။ လူပဲရှင့် သွေးသားနဲ့ တည်ဆောက်ထားတာ။ ရှင်တို့တောင် ဂွင်းထုတယ် ဆိုလား ရှိသေးတာပဲ။ ကျမက အပျို စစ်စစ်ရှင့် ။ကျမ အပျိုမြှေးက အခုထိရှိတုန်း ။ အစေ့လေးကိုပဲ အသာလေးပွတ်တာလေ။ အရသာဖူးလေးပေါ့။

ဒါတွေက ရှင်တို့ သိပြီးသားဖြစ်မှာပါ။ ကျမ အမ ကပြောတယ်။ ပေါင်လေးကား မှန်လေးထောင်ကြည့်တဲ့။ အကွဲကြောင်းလေးကို နဲနဲဖြဲကြည့်လိုက်တဲ့ အပေါက်လေးမှာ ဖြူဖြူပါးပါးလေး ပိတ်နေတယ်တဲ့။ အဲဒါကို အပျိုမြှေးလို့ခေါ်တာတဲ့။ အဲ့ဒီ အဖြူရောင်ပါးပါးလေးပါတာပဲရှင်တို့ သဘောကျတာဟုတ်..။အဲဒါလေးမပါရင် ရန်ရှာချင်တာ ရှင်တို့ အကျင့်ပဲမဟုတ်လား။ အခုကျမ ဘာလုပ်နေလဲ သိလား။ ရှင်တို့ ထင်တာက အိပ်ယာပေါ်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးချွတ် အရသာဖူးလေးကို ဆော့နေတယ်ပေါ့။ ဟား…ဟား…မှားတယ်။ ဒါဆို အွန်လိုင်း မှာ ဆက်ချက် နေတယ်ပေါ့။ မဟုတ်ပြန်ဘူးရှင့်။ ကျမမှာအားအားယားယား မာစတာဗေးရှင်းမလုပ်ဘူးရှင့်။ အွန်လိုင်း ဆိုတာလဲ မသုံးတော့ ခက်သား။ အခု ကျမလုပ်နေတာက အဆိုင်းမန့် လုပ်နေတာ ..။ ကျမမှာ အခု စာရွတ်တရွက် ခဲတံချွန်ချွန် တချောင်း အိမ်နားက ပန်းခြံနားမှာလေ…။ ဆရာက မိမိမျက်စိထဲမှာ ထင်ပေါ်သော မေ့ပျောက်လို့မရတဲ့ တမ်းတမိသော အရာမျိုး ကို ပန်းချီဆွဲပါတဲ့လေ..။ပေါ့ပေါ့ပါးပါးတွေးရင်တော့ လွယ်လွယ်လေးပါပဲ။ လေးလေးနက်နက် နဲ့ စာ အတိမ်အနက်အရတော့ ကျယ်ပြောလှတယ်လေ။ ကျမ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ငေးကြည့်လိုက်တော့ ဇရပ်အို တခု …တော်သလင်းလ နေအဝင်ရဲ့ အလှပေါ့။ ကျမ ချွန်မြမြ ခဲတံကို စာရွက် ဖြူဖြူပေါ် ထိတွေ့ရေးခြစ်လိုက်တယ်လေ။ ကျမက ပန်းချီဆွဲ တော်တယ်ရှင့်။ ကြွားပြောတာတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ၇ တန်း အဆင့် ပန်းချီပြိုင်ပွဲတုန်းက တိုင်းအဆင့် ပထမ။ အခုလဲ အနုပညာကျောင်းက ပန်းချီအထူးပြုလေ။ လူပုံလောက်တော့ တူအောင်ဆွဲနိုင်တယ်ရှင့်။ ဘာပဲပြောပြော..ကျမ မျက်လုံးနဲ့ အလွတ်ကျက်နေမိတယ်… ဇရပ်အိုနဲ့ ဆည်းဆာအလှကိုပေါ့..။

အလွတ်ကျက်နေတဲ့ အာရုံကို ဖျက်စီးလိုက်တာကတော့ ခွေးတကောင်။ လမ်းဘေးခွေးဆိုပေမဲ့ အမြီးက ခပ်ဖွားဖွား ။ပေါင်နားက အမွေးကလဲ ခပ်ရှည်ရှည်ရှင့် ။ နားရွက်က အကုတ်လေး။ သူက ကျမနား လာပြီး အစာတောင်းနေတယ်လေ..။ “ရူး……ရူး…..ငါ့မှာ ဘာမှ မင်းကို ကျွေးစရာမရှိဘူး..” သူကသိပ်ကျေနပ်ပုံမရပေမဲ့. ကျမမောင်းထုတ်လိုက်တော့ ထွက်သွားပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက သူက ကျမ နဲ့ ၁၀ပေလောက်အကွာမှာ ကျမကို လည့်ကြည့်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုသလို ထိုင်ချလိုက်တယ်လေ။ အယ်….ခွေးထီးကြီးတော့..။ကျမ အတွေးပင် မဆုံးသေးဘူး သူ့အနေအထားပြောင်းသွားပြန်တယ။် သူယားလို့ပဲလား မသိဘူး သူ့ကိုယ်ခန္ဒာကို လှဲချရင်း ဟိုနားဒီနား သူ့ပါးစပ်နဲ့ လိုက်ကုတ်နေတယ်လေ။ သူကုတ်ရင်း သူ့ပေါင်ကြီးကားလာပြီး ပေါင်နဲ့ သူ့ဟိုဟာကြားကို ကုတ်ပြန်တယ်။ ကျမလဲ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ကြည့်ရာကနေ သူဘာဆက်လုပ်မလဲ ကြည့်ချင်နေမိတယ်။ သူက တဖြည်းဖြည်း သူ့ဟိုဟာ နားရောက်တော့ အနံခံတယ်လေ။ပြီးတော့ လျှာကြီးထုတ်ပြီး သူဟာကိုသူ ယက်ပါလေရောလား။ ဟော…ဟော..ကြည့်နေရင်းနဲ့ သူ့ဟာကြီး ..သူ့ဟာကြီး တင်းမာလာပြီ။ သူ့ဟာကြီးထိပ်က နီနီလေးထွက်လာပြီ။ ချွန်ချွန်နီနီလေး။ မဟုတ်ဘူး တဖြည်းဖြည်း ထွက်လာပြီ…အနီချောင်းကြီး…ထိပ်ချွန်ချွန်နဲ့ အနီချောင်းကြီး။ ကျမ ယောင်္ကျားတွေဟာ မမြင်ဖူးဘူး။

ဒါပေမဲ့ စာထဲမှာပါတဲ့ လုံးပတ် ဘယ်လောက် အရှည်ဘယ်လောက် ထိပ်ပိုင်းနီနီကြီးနဲ့ ဆိုတာကြီး။ ဒါကြီးနဲ့များ တူနေမလား။ ကျမတွေးရင်း ရင်တွေ တုန်းလာပြီရှင့်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး သူ ကျမကို ပြနေတုန်း ခွေး တကောင် ထပ်ရောက်လာတယ်လေ။ သူ တို့က သူငယ်ချင်တွေများလား ကျမတွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမအတွေး လွဲသွားသည်။ နောက်တကောင်ရောက်လာတော့ သူလုပ်နေတာတွေရပ်ပြီး ထလိုက်တယ်။ နောက်တကောင်ရဲ့ အမြီးနား သွားနမ်းတယ်လေ။ အဲ့ကောင်က သူ့လောက်မလှဘူး လမ်းဘေးခွေးတွေလိုပဲ။ နို့တွေကတွဲလို့.. ။အမြီးနားလေးနမ်းပြီး လျှာထုတ်ပြီး ယက်ပေးနေတယ်လေ။ ကျမ မျက်လုံးတွေကို သူတို့ လုပ်နေတဲ့ နေရာကနေ မခွာနိုင်ခဲ့ဘူး။ တကယ်တမ်းပြောရရင် ခွေး၂ ကောင် မိတ်လိုက်နေတာ ကျမ မြင်ဖူးသားပဲ ဖင်ချင်းပူးနေတာလေ။ လူရှေ့သူရှေ့မို့ မကြည့်ဖြစ်တာလဲ ပါတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အခု အချိန် အခုနေရာမှာက ကျမ တယောက်တည်းလေ။ကျမ အကျင့်ကလဲ စူးစမ်းချင်တယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ပဲ သူတို့ ဘာ ဆက်လုပ်မလဲ ကြည့်နေမိတာပေါ့။ဟိုနောက်တကောင်ကလဲ သူ့နီနီရဲရဲ အချောင်းကြီးကို တလှည့် ပြန် ပြီး ယက်နေတယ်လေ။ ပြီးတော့မှ သူက ဟိုတကောင်ရဲ့ နောက်မြီးကို ကျော်ပြီး အပေါ်က အုပ်မိုးလိုက်တယ်။ သူတို့ ၂ကောင် ရန်ဖြစ်ပြီပေါ့။ ကျမ အထင် ထပ်လွဲသွားပြန်တယ်။ သူ့ဟာကြီးနဲ့ ဟို့တကောင်ရဲ့ နောက်ကို ထိုးသွင်းနေတာပဲ။ ထောက်ခနဲ ကျမ ခဲတံလေး ကျိုးသွားခဲတယ်လေ။ ကျမ ကြည့်ရင်း လက်တွေတုန်ပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ခုန်လာသလိုပဲ။ ဇာတ်လမ်းထဲက လိုးတယ်ဆိုတာ မျိုး သူတို့ လုပ်နေတာပဲ ဆိုတဲ့ အသိက ကျမ နေမတတ်အောင်ဖြစ်မိတယ်။ ကျမ ဆက်မကြည့်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ပြန်ခဲ့တော့တယ်လေ။

အိမ်ရောက်တော့ ခုနက မြင်ကွင်းတွေက ဖျောက်မရတော့ဘူး။ အဆိုင်းမန့်က မပြီးသေးဘူးလေ။ ကျမ မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်တယ်။ စောစောက ဇရပ်အိုနဲ့ နေဝင်ဆည်းဆာ အလှပြန်ပေါ်အောင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ပေါ်လာတာက သူ့ရဲ့ နီနီ အချောင်းကြီး ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နားရွက်ကုတ်ကုတ်နဲ့ ပုံစံ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နောက်ကနေ တဆက်ဆက် လုပ်နေတဲ့ ပုံ..ပြီးတော့…ကျမ တွေးရင်း ရေးခြစ်မိတဲ့ပုံက အဲ့ပုံတွေချည်းပဲ။ ဆရာပြောတဲ့ မိမိမျက်စိထဲမှာ ထင်ပေါ်သော မေ့ပျောက်လို့မရတဲ့ တမ်းတမိသော အရာမျိုး လား။သေချာတာက ကျမ ဒီပုံတွေကို အဆိုင်းမန့် တင်မရဘူးဆိုတာပဲလေ။ ကျမ ဆွဲထားတဲ့ ပုံတွေကလဲ သိပ်ပြီး သက်ဝင်နေတယ်လေ။ သူ့ဟိုဟာကြီးဆို လှုပ်နေသလားတောင် ထင်ရတယ်ရှင့်။ ကျမ ဆွဲထားတဲ့ စာရွက်ကို လွင့်မပြစ်မိ မစုတ်ဖြဲမိပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာရှုပ်သလိုလို မတင်မကျ ဖြစ်သလိုရှိတာကြောင့် ကျမ ရေချိုးဖို့ စိတ်ကူးလိုက်တယ်လေ။ မိန်းခလေးဆိုတာ ညဘက် ရေမချိုးရဘူးတဲ့ အမေက ပြောတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ရေချိုးလိုက်မှ လန်းသွားမယ် မဟုတ်လား။ ကျမ စိတ်ကူးအတိုင်း ထမိန် ကောက်စွတ်လို့ ရင်ရှားလေး ဝတ်လိုက်တယ်လေ။ နေပါဦး မသိလို့ မေးပါရစေဦး ရှင်တို့က မိန်းခလေးတွေ ထမိန်လဲတာ ကို ဘာလို့ကြည့်ချင်တာလဲ။ မပေါ်တပေါ်လေး ကြည့်ချင်လို့ဟုတ်လား။

ဒါဆို အခု လာကြည့်လေ။ ကျမကတော့ စိန်ခေါ်ရဲတယ်ရှင့် ။ ကျမက ၅ တန်းလောက်ကတည်းက ထမိန်ဝတ်တတ်တာ။ ဘာမှမပေါ်စေရဘူး ဟီး။ကျမ ဘော်လီလေးချွတ်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲမပြီး ရင်မှာကပ်။ပြီးမှ ရင်ဘက်မှာ ခပ်ဖွဖွဝတ်ပြီး ဟောလို ဘော်လီလေး ဆွဲထုတ်လိုက်။ပြီးတော့ ဟောလို ထမိန်လေးအသာမပြီး ဘောင်းဘီ အဖျားလေးကိုဆွဲလိုက်။အဲတော့..ကျမ အောက်ခံဘောင်ဘီမှာ အရည်ကြည်လေးတွေပေနေပါလား။ ကျမရာသီစက်ဝန်းက မနေ့ကမှ ပြီးထားတာ အဖြူဆင်းရင်လဲ ရာသီစက်ဝန်းနီးမှ။ဒါပေမဲ့ ဒါက အဖြူလဲမဟုတ်ဘူး ကြည်ကြည်ချွဲချွဲ။ နမ်းကြည့်လိုက်တော့လဲ အနံက ခပ်ပြင်းပြင်းမဟုတ်ဘူးရှင့် ။သေးနံလဲ မဟုတ်ဘူး။အဲဒီအနံကိုရှင်လို့ ခန့်မှန်းလို့ရရောပေါ့နော်။ နမ်းကြည့်တော့ ဘာဖြစ်လဲရှင့် ။ရှင်တို့ရော မနမ်းကြည့်ဘူးလား။ ကျမ ပိပိလေးကို ထမိန်အောက်က ကိုင်ကြည့်မိတယ်ရှင့်။ သူလဲ တော်တော်ငိုထားပုံပေါက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းသား ၂ ခုလုံး စိုရွဲနေတာပဲ။ ကျမလက်က အရသာ ဖူးလေးကို ရောက်သွားတယ်လေ။ လက်သူကြွယ်နဲ့ လက်ညိုးလေး သုံးပြီး ပိပိနှုတ်ခမ်းသား ၂ ဘက်ကို အသာဖြဲပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ထိကြည့်တယ်။ မျက်လုံးက အော်တို မှိတ်ပြီးသားပေါ့ ။ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တာနဲ့ သူ့ဟိုဟာကြီး ပေါ်လာပြန်ရောရှင့်။ ကျမ စိတ်ကူးထဲမှာ ကျမ လက်ခလယ်ကို သူ့ဟာလို့ မြင်ယောင်မိတယ်ရှင့်။ ကျမ လက်ခလယ်က အရသာဖူးလေးကို ၁ ချက်တို့ထိလိုက်တယ်။ပြီးတော့ ၂ ချက်…၃ ချက်…၄..၅…၆..။ကျမ ချက်ချင်းဆိုသလို နတ်ပြည်ရောက်သွားတယ်ရှင့်။ လူ့လောကမှာ အကောင်းဆုံးက ကာမအရသာ မဟုတ်လား။ ကျမ ရင်တွေအရမ်းတုန်နေတုန်းပါပဲ။ ကျမကိုယ် ကျမလဲအံ့သြမိတယ်။

အရင်ကဆို အရသာဖူးလေးကို လက်လေးနဲ့ အားရပါးရ ပွတ်မှ ပြီးတတ်တဲ့ ကျမ ..အခုတော့..အခုတော့..။ “ဟိုကောင်မလေး ညကြီးရေမချိုးဖို့ပြောတာ ဘယ်နှခါရှိပြီလဲ..”ဒါ အမေ့ပြောသံ။ကျမ ပင်ပန်း နွမ်းလှ နေပြီဆိုတာ အမေ မှမသိပဲလေ။ ကျမ အမေ့စကားကို ဂရုမစိုက်ပဲ စိတ်အလိုလိုက် ရေချိုးပစ်လိုက်တာ ပထမဆုံး အကြိမ်ပင်။ အခုတော့ သူနဲ့ ကျမ တော်တော်ရင်းနှီးနေပြီလို့ပြောရမလားပဲ။ သူ့အတွက် ပေါင်မုန့်လေးတွေ ကျမ ဝယ်ဝယ်လာဖြစ်တယ်လေ။ သူက သာမန်ခွေးလေးတကောင်လိုပဲ။ အဖိုးမတန်တဲ့ လမ်းဘေးခွေးဆိုပေမဲ့ ကျမ သူ့ကို ချစ်တယ်။ချစ်တယ်ဆိုတာ ခွေးလေးတကောင်လိုမျိုး ။ ဒီနေ့ ကျောင်းကအပြန် ကြက်ကြော်ဆိုတွေ့လို့ ကျမ ကြက်သားကြော် ၂ ပေါင် ဝယ်လာခဲ့တယ်လေ။ ကျမ အတွက် ရော သူ့အတွက်ရောပေါ့။ သူက အဲ့ ဇရပ်အိုထဲမှာနေတာလေ။ ကျမကိုတွေ့ရင် သူက ပြေးပြေးကြိုလေ့ရှိတယ်ရှင့်။ ကျမက ဇရပ်ပေါ်ထိုင် သူက အောက်မှာ အမြီးလေးလှုပ်ပြီး အစာတောင်းရင်းပေါ့။ ပေါင်မုန့်လေး ဝယ်လာရင် ကျမ လက်ပေါ်တင်ပြီး ကျွေးလေ့ရှိတယ်လေ။ အခုလဲ ကြက်သားထုပ်လေး ဆွဲရင်း ဇရပ်အိုဘက်ကို ကျမ ထွက်ခဲ့တယ်လေ။ ဇရပ်အိုလေးက ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကြည့်လိုက်တော့ ငြိမ်သက်လို့။ ဟင်…သူ မရှိဘူးပဲ။ ဘယ်သွားနေပါလိမ့် ..။ဟော..စဉ်းစားလို့မှ မဆုံးသေးဘူး ကိုယ်တော်ချော အမြှိးလေး လှုပ်လို့ ရောက်လာပါပြီး။ “လာ..လာ ဂျက်…နင့်ကို ဒီနေ့ကစပြီး ဂျက် လို့ခေါ်မယ်နော်..ကြားလား” ကျမကသာ ပြောနေတာ သူကတော့ နားလည်းမယ်မထင်ပါဘူးလေ။

“ဂျက် လာ..လာ..မမနားကို ..ဒီနေ့ မင်းအတွက် ကြက်သားဝယ်လာတယ်..သိလား” ဂျက်က နားလည်သလိုလိုနှင့် အနားတိုးလာတယ်လေ။ ကျမ လက်ပေါ် အရိုးလေး တင်ပေးလိုက်တယ်လေ။ သူက အရိုးကို ကိုက်ပြီး အောက်ချလိုက်တယ်လေ။ ပြီးတော့မှ သူ့လက် ၂ ဘက်နဲ့ ဖိပြီး အရိုးနုလေးကို ကိုစားနေတယ်လေ “ဂျက် ဖုန်တွေပေကုန်ပြီကွ မင်းကလဲ..လာလာ ..မမ အသားကျွေးမယ်..” ကျမ ဇရပ်ပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျမ စကပ်က တိုတယ်ရှင့် ။တိုတဲ့ အထဲ ကားနေသေးတယ်။ တိုတို ကားကားလေးပေါ့။ ကျမ အသား တဖဲ့ သူ့အတွက်ဖဲ့ပြီး လက်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ သူက လက်ကို လျှာနဲ့ ယက်ပြီး အသားလေးကို ယူဖို့ ကြိုးစားနေတယ်လေ။ သူလျှာက ကျမ လက်အပေါ်ကို ပွတ်ပွတ်သွားတာ နွေးခနဲပဲ။ ငယ်ငယ်က နို့မှုန့်ယက်သလို ပေါ့။ လူလျှာနဲ့ တော်တော်တူတယ်ရှင့် ။သူက လျှာ ပိုရှည်တယ်။ ကျမလဲ သူယက်ယူနေတာ ယားတာလဲပါမှာပေါ့ ။သူ ယက်ချတာလဲပါမှာပေါ့ ကြက်သားဖက်လေး အောက်ကျ သွားတယ်ရှင့်။ အောက်ကျသွားတဲ့ ကြက်သားဖက်ကို သူ နမ်းကြည့်နေတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ သူက ကြည်သားဖက်တည့်တည့်နမ်းပြီးမှ ဟိုဒီ မြကြီးပေါ်နမ်းနေတယ်လေ။ “ကဲကဲ ဂျက် ..ဒီတခါတော့ မင်း ပါးစပ်ထဲ တည့်တည့် ခွံပေးပါမယ်နော်”လို့ ကျမပြောရင်း ကျသားဖက်ကို ဖဲ့နေတုန်း..သူ…သူ..ကျမ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းလေးထိုးနေပြီလေ သူ့ နုတ်သီးက လေမှုတ်တာက ကျမ ပေါင်သား အတွင်းပိုင်းကို လာထိနေတယ်လေ။ ကျမ လန့်ပြီး ဖင်ထိုင်ကျသွားတယ်။ သူက မတော်နိုင်ဘူး။ ကျမ အောက်ခံဘောင်းဘီကို နမ်းပြီး လျှာကြီးနဲ့ ယက်နေတယ်။

“မလုပ်…မလုပ်..နဲ့လေ ဂျက်..” ပြောမဲ့သာ ပြောနေတာပါ သူ့လျာက ပေါင်ခြံတွေယက်မိ တခါတလေ ဘောင်းဘီတည့်တည့်ယက်မိနဲ့ နေရထိုင်ရ ကသိကအောင့် နိုင်လှတယ်ရှင့်။ ကျမကိုယ်ကျမလဲ အံ့သြမိတယ်။ မောင်းထုတ်ရမဲ့ အစား ကျမ ပေါင်ကို ဖြဲပြီး ကားပေးနေမိတယ် လက်ကို နောက်မှာ ထောက်ပြီးပေါ့။ လူနံ့နဲ့ ခွေးနံ့ တူလို့ပဲလားမသိဘူးရှင့် ကျမဟာကို ယက်နေရင်းနဲ့ သူ့ဟာကြီး နီနီချွန်ချွန်ကြီး ထွက်လာတယ်ရှင့် ။ အကြီးကြီးမှ အကြီးကြီးရှင့်။ သူ ကျမကို ဟိုဟာ လုပ်ချင်တာလားမသိဘူး။ ကိုယ်အတွေးကိုယ်လဲ ရယ်ချင်မိတယ် သူဟိုဟာ လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင် ကျမ ဘာလုပ်မလဲ ။ သူ့ဟာကြီးက အရည်ချွဲချွဲတွေ စီးလာပါလား။ ကျမ အောစာအုပ်တွေ ကျန်းမာရေးစာအုပ်တွေမှာ ဖတ်ဖူးတာတော့ ယောကျာၤးတွေက လိုးချင်ပြီဆို တောင်လာရော အကြီးကြီး ဖြစ်လာရောတဲ့ ..နောက်ပြီး ချောဆီလေးတွေ ထွက်လာရောတဲ့။ ချောဆီဆိုတာ ဒါများလား ။ကျမ သူ့ဟာကို လက်နဲ့ ကိုင်မယ်လို့ လှမ်းလိုက်သည်။ အဲအချိန်မှာ ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ ခွေးမတကောင်ရောက်လာတယ်လေ။ သူက ခွေးမလေးလဲ မြင်ရော ကျမဆီက ထွက်သွားပြီး ခွေးမလေးနား သွားပြီပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျမ ရင်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရတာက ကိုယ်ချစ်သူတယောက် ကိုယ်နဲ့ ကြည်နူးနေချိန်မှာ တခြားတယောက် နဲ့ ပါသွားသလို ရင်ထဲ လေဟာပြင်ပြီး ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်တခုက ခွေးလောက်မှ ငါ့ကို မချစ်ဘူးပေါ့။ ကျမ ကိုယ်ကျမလဲ ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။

ဒါဆို ငါက သူ့ကို ချစ်နေပြီပေါ့။ အိုး..ဆက်မတွေးချင်တော့ဘူး။ ကျမ မျက်လုံးရှေ့မှာတင် ခွေးမ က သူ့ဟာကို ယက်ပေးနေတယ် ။သူကလဲ ခွေးမ ဟာကို စောစောက ကျမကို ယက်သလို ယက်ပေးနေတယ်။ ကျမ ကြည့်နေရင်း ဒေါသ ထွက်သွားတယ် ။ကျမက ခွေးမ နဲ့ အဆင့်ချင်းတူလို့ လုပ်တာလား။ သိပ်မကြာပါဘူး သူ..သူ..ခွေးမ ကို တက်လိုးတယ်လေ..။ကျမ အိမ်ကို အမြန်ဆုံးပြန်ပြေးလာခဲ့တယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ သူ အဲလို မလုပ်ရဘူး မလုပ်ရဘူး ဆိုပြီး။ ဗွမ်း….. ရေဗုံး အပြည့် ခပ်လာတဲ့ ရေတွေနဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိသမျှ အားတွေ အကုန်သုံးပြီး ပက်လိုက်တယ်။ သူတို့ လိုးနေရာကနေ တကောင်ချင်း ဖြစ်သွားပြီး ခွေးမ ကတော့ ထွက်ပြေးသွားတယ်။သူကတော့ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ကျမ အိမ်ကို ပြန်ပြေးထွက်ခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျမ အခန်းထဲ တန်းပြေးပြီး တံခါးလော့ချလိုက်တယ်။ ကျောင်းအဝတ်တွေလဲဖို့ လုပ်လိုက်တယ် ။ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး ကျမ ဒီနေ့ အတော်ကို ပင်ပန်းနေတယ်လေ။ ကျမ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ ကျမ ပိပိမှာ အရည်တွေနဲ့ရှင့်။ အများကြီးပဲ ။ကျမ ဘောင်းဘီကို နမ်းကြည့်မိတယ်။ ငပိနံလိုလို..ငံပြာရည်နံလိုလို ..မဟုတ်ဘူး အဲ့အနံ့တွေ…သိပ်မပြင်းဘူး အနံက ..။ကျမ ဘောင်းဘီနဲ့ ပိပိရှိတဲ့နေရာကို သုတ်လိုက်တယ်။အရည်တွေ..သိပ်မချွဲဘူး ။ဒါပေမဲ့ ပွတ်နေတဲ့ လက်ကိုတော့ မရပ်နိုင်တော့တာ အမှန်ပဲ ။ကျမ အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ သူက ကျမကို ဘာလို့ယက်တာလဲ ။ ဒီအနံ့ကြောင့်ပဲနေမှာ ။သူ့ဟာ ဘာလို့ ထောင်လာတာလဲ ။ သူ ကျမကို ကျမ ကို….အိုး ရှက်စရာကြီး။ သူဟို ခွေးမ ကို ဘာလို့ သွားလုပ်တာလဲ ။ ကျမ ကို မလုပ်ရလို့လား။ သူ လုပ်ရင်ရော ကျမ အလုပ်ခံနိုင်ပါ့မလား။ စာထဲမှာရေးထားတာတော့ ကျမတို့ ပိပိက မှော်ပင်တွေဖုန်းနေတဲ့ ရေကံလိုပဲ လယ်လောက်ကြီးကြီးဆံ့တယ်တဲ့။ ဒါဆို ကျမ ခံနိုင်တာပေါ့။

အယ်..ခံနိုင်တယ်တဲ့ ..ခံမှာပေါ့ တဲ့။ သူ့ဟာကြီးနဲဆို ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူး။ အတင်းဆောင့်လိုးမှာလား ။ အထဲမှာ နာနေမှာလား။ ခံလို့ရော ကောင်းပါ့မလား။ ကျမအတွေးရော ကျမ လက်တွေရော အဆက်မပျက် ။ မိန်းမတွေရဲ့ မခံချင်စိတ် မနာလို စိတ်အတိုင်းပဲ..နောက်တခါများ ဒီလို ကြုံခဲ့ရင် ဒီနေ့လို မဖြစ်စေရဘူး ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်..။ကျမ အရမ်း အိပ်ချင်နေပြီလေ။ တကိုယ်လုံးလဲ ပင်ပန်းနေပြီ။ မွေ့ယာမှာလဲ အရည်တွေရွှဲနှစ်လို့…။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးလဲ ရေလျှော်ထားသလိုပါပဲ ။ကျမ ဆောင်လေး ပတ်ပြီး အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဝုန်း…ဒုန်း…… အချိန်အခါမဟုတ်ရွာတဲ့မိုးကြောင့် ကျမ လန့်နိုးသွားတယ်ရှင်။ ပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ အိပ်လိုက်တာကြောင့် ကျမ အားတွေ ပြန်ပြည့်သလိုဖြစ်သွားတယ်..။အချိန်အခါ မဟုတ်တဲ့ မိုးကြောင့် အေးမြမှုတော့ မခံစားရဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ခေါင်းထဲမှာ ဝင်လာတာ သူ့အကြောင်း..။ဒီမိုးနဲ့ဆို သူနေတဲ့ ဇရပ်အိုလေးက မိုးလုံပါ့မလား။ သည်းထန်လှတဲ့ မိုးကြောင့် သူ…သူ….သူ…။ကျမ စိုးရိမ်စိတ်တွေက ဘယ်လိုမှ တားဆီးထားလို့မရနိုင်တော့ပါဘူးရှင်။ ကျမ ဆောင်းနေကျ ထီးလေး ယူပြီး နာရီကို တချက်ကြည့်လိုက်တော့ ည ၂ နာရီစွန်းစွန်း..။အခန်းတံခါးကို အသာဖွင့်ရင်း မေမေ့ အခန်း ဘက် တချက်ကြည့်လိုက်တော့ မေမေ့ ဟောက်သံက အတိုင်းသား။ ကျမ ခြေသံမကြာအောင် ဖွဖွလေးသွားရင်း အိမ်အပြင်ဘက်ကို လှမ်းထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ဇရပ်အိုက မိုးဖွေးဖွေးကြား ခပ်ရဲ့ရဲ့လေး..။သူ…သူ..ကျမကို တွေ့တာနဲ့ မိုးရွာထဲ ပြေးထွက်လာပါတော့တယ်။

ကျမလဲ သူ့ကို ထီးမိုးပေးရင်း ဇရပ်အို ဆီသို့ လှမ်းလာခဲ့ပါတော့တယ်။ လမ်းမီးရောင် ခပ်ပြပြလေး အောက်မှာ သူနဲ့ ကျမ ပြီးတော့ မိုးရွာသံက လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ အခိုက်အတန့်ပေါ့။ မိုးအရမ်းသည်းတော့ ကျမ မိုးရေတွေ စိုတာပေါ့။ တကိုယ်လုံး မဟုတ်ရင်တောင် ခါးအောက်ပိုင်းနဲ့ ပုခုံးနဲနဲလောက် စိုတယ်လေ။ လေ တချက်အဝှေ့မှာ ကျမ ချမ်းလွန်းလို့ သိမ့်ခနဲ တုန် သွားတယ်။ ကျမ ဘေးမှာ ဝပ်နေတဲ့ သူက ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ကျမကို ချမ်းနေပြီလားဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်တယ်လေ..။ကျမလဲ ချမ်းတာကြာင့် ဒူးခေါင်းလေး ၂ လုံး အပေါ်တင် လက်၂ ဘက်နဲ့ ပိုက်ထားမိတော့တယ်။ သူလဲ ကျမ အေးနေမှန်း သိတယ် ထင်တယ်ရှင့် ကျမ နား ခေါင်းလေးတိုးလာတယ်။ “အခု မှ လာကပ်မနေနဲ့ သွား..သူ့ဟာမ လာတော့ သူ့ဟာမနားပဲ ကပ်နေပြီးတော့…” သူက နားလည်သလိုလိုနဲ့ တွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ ကျမ လက်ကို ခေါင်းနဲ့ တိုးဝှေ့နေတယ်လေ။ ပြီးတော့ သူက ထပြီး ကျမ မျက်နှာကို လျာနဲ့ ယက်တယ်လေ..။သူ့ကို ခွင့်လွတ်ပါဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ ကျမ ပါးကို သူယက်နေတာ ရှောင်ရင်းနဲ့ ကျမ နောက်ကို တဖြည်းဖြည်း ဆုတ်လိုက်တယ်လေ။ သူက ကျမ ကို စိုက်ကြည့်ပြီး အတင်း ခေါင်းထိုးလာတယ်။ သူခေါင်းထိုးလာတာက ကျမ ပေါင်ကြားထဲကို..။ ကျမ သူခေါင်းကို အတင်း တွန်းထုတ်တယ်လေ ။ ဒါပေမဲ့ ခြေလေးချောင်းထောက်အားဆိုတော့ မရပါဘူးရှင်။ သူ ကျမ ပေါင်ကြား နား တိုးလာတယ်။ “မလုပ်နဲ့ လေ…လူဆိုးလေးရဲ့…..” ပြောပြော ဆိုဆို နဲ့ ပေါင်ကို လိမ်လိုက်တယ်။သူကလဲ ကျမ ပေါင်ကြားကို အတင်း ထိုးယက်တော့တာပဲ။ ပေါင်နဲ့ ဆီးခုံကို ယက်မိတဲ့ အခါမှာတော့ ကျမရဲ့ လိမ်ထားတဲ့ ပေါင် နည်းနည်း ပြေလျော့ချင်လာတယ်။ သူက ဟိုနေရာကိုပဲ သဲကြီးမဲကြီး ယက်နေတယ်လေ။

ကျမ သတိထားမိတာတခုကတော့ ညဝတ် အပေါ်ရုံ တလွာပဲ ပါတယ် ဆိုတာပဲ။ လောလော နဲ့ ထွက်လာတာကြောင့် အောက်ခံတွေ ဘာမှ မဝတ်ခဲ့ရတာပါပဲ။ ကျမ အားတင်းရင်း ပေါင် ၂ ဘက်ကို လိမ်ပေမဲ့ အားအင် ကုန်ခမ်းသလို ဖြစ်လာတယ်။ ပိပိ ထဲကလဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားချက်တမျိုး ခံစားနေရတယ်လေ။ ကျမ စဉ်းစားတယ် ညကြီး ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူးလေ။ သူယက်ချင်လဲ ပေးယက်လိုက်တာ ဘာမှ မဖြစ်လောက်ပါဘူးပေါ့။အားကုန်သုံးပြီး သူ့ကို တွန်းဖယ်လိုက်တယ် ပြီးမှ ပေါင်လေး ကားပြီး ကျမ လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ထားမိတယ်လေ ကျမ ပိပိလေးကိုပေါ့။ သူက နဲနဲ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားပြီး သဘောပေါက်သွားသလိုပဲ ကျမ နား ကပ်လာပြီး လက်ကလေး နားကို နမ်းတယ်လေ နှာမှုတ်တဲ့ လေ ပူက ကျမ လက်ကို နွေးနွေးလေးပေါ့။ ပြီးတော့ သူက လျှာလေးထုတ်ပြီး ယက်လိုက်တယ်လေ…။ ကျမ လက်က ကာသာထားတယ် ပေါ်ပိုင်းလောက်ပဲ လုံတာရှင့် ပိပိအဝနားတော့ မလုံဘူး။ သူက အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့် ယက်လိုက်တော့ ကျမလေ ကျမ ဓါတ်လိုက်သွားသလိုပဲ။ ပေါင်ကို ရုတ်တရက် ပြန်စေ့မိပေမဲ့ သူ့ခေါင်းက ခံနေတယ်ရှင့်။ ကျမ လက်ကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိပိ ပေါ်ကနေ ဖယ်လိုက်တယ်လေ။ သူ့လျှာက ရှည်တယ်ရှင့် ပိပိ အဝတင်မကဘူး တခါတလေ ပိပိ ထိပ်က အစေ့ လေးကိုပါ ထိမိနေတယ်ရှင့်။ သူ့ရဲ့ အဲလို ပြုမူမှု နဲ့ အတူ သူ့ ဟာကြီးကလဲ ရှည်ထွက်လာတယ်လေ။ ထိပ်သား နီနီ ချွန်ချွန် က တဖြည်းဖြည်း ရှည်ထွက်လာပြီး တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီး ဖြစ်လာသလား မှတ်ရတယ်ရှင့်…။ အဲဒီဟာကြီး ဆီက အရည်အချို့ ထွက်နေတယ်ရှင့်။ ပတ်ဝန်းကျင် အမှောင်ထုကို နည်းနည်းသာ လင်းနိုင်စေတဲ့ လမ်းမီးရယ် ..မိုးသံရယ်ကလွဲပြီး ဘာမှ မရှိတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ သူ့ဟာကို ကျမ ကိုင်ကြည့်ဖို့ ကျိုးစားမိပါတော့တယ်။

ဒုတ်..ဒုတ်..နဲ့ သွေးခုံနှုန်း အဆက်မပြတ်တဲ့ သူ့ဟာကို ကျမ ကိုင်မိတယ် ဆိုရင်ပဲ သူ ကျမ ပိပိ ပေါ်ယက်နေတဲ့ လျှာက ပိုပြီး ကြမ်းလာသလိုပါပဲရှင်။ ကျမ ပိပိက ထွက်တဲ့ အရည်ကို နိုင်အောင်ယက်နေရလို့ ကြမ်းလာတာလား ဒါမှမဟုတ် ကျမ သူ့ဟာကို ကိုင်လို့ ကြမ်းလာတာလား မဝေခွဲတတ်အောင်ပါပဲရှင်။ရုတ်တရက် ဆိုသလို သူ ပိပိကို ယက်နေတာ ရပ်လိုက်တယ်ရှင့်။ ပြီးတော့ ကျမ ရင်ဘတ်ကို ခေါင်းနဲ့ တိုးတယ်လေ။ ကျမလဲ ပက်လက်လန်ကျမှာ ဆိုးလို့ သူ့ဟာကို ကိုင်နေတဲ့ ကျမ လက်ကို လွတ်ပြီး လဲတော့မဲ့ ကျမ ခန္ဒာကိုယ်ကို ထိန်းလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ မထိန်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး ။ သူ့ဟာ ကိုင်တုန်းက ပါလာတဲ့ ချွဲတဲတဲ အရည်တွေကြောင့် ကျမ ပက်လက်လဲကျသွားပါတော့တယ်။ ဒုန်း ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ ကျမ နောက်စေ့ နဲ့ ကြမ်းနဲ့ အကျကြောင့် မိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားချိန်မှာ သူက ကျမ အပေါ်ကို တတ်လာပါတော့တယ်။ ကျမလဲ ကြောက်လန့်အားကြီးပြီး ရှန်းထပေမဲ့ ကျမ ထလို့မရတဲ့ အဆုံး ခန္ဒာကိုယ်ကို မှောက်လိုက်ပြီး ကုန်းထဖို့ လက်ရန်း ခပ်ဆွေးဆွေးကို အသာ ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလို အခြေနေမှာ သူ့အတွက် ပို အဆင်ပြေသွားလားတော့ မသိဘူး ကျမကျောပေါ်သူ့ လက်၂ ချောင်း ရောက်လာပြီး ကျမ ပေါင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာ တခု ခပ်ဆက်ဆက်လေး ထိုးတာခံရတော့တာပဲရှင်။ တချက်တချက် ပိပိ ထပ်လေးကို ထိုးထိုးမိသေးတယ်။ ဓါတ်လိုက်သလို ကျမ ကိုယ်လုံးတခုလုံး တုန်တုန်သွားပါတယ်။

ကျမ အားရှိသမျှရုန်းပေမဲ့ ပိပိ ထိပ်ကို တချက် တချက်ထိမိလိုက်ရင် အားတွေကုန်သလို ဖြစ်ဖြစ်သွားတာကြောင့် …..။ ငါ အပျိုစင်ဘဝကို လူမဟုတ်တဲ့ သူနဲ့ တော့ အကုန်မခံနိုင်ဘူး …မဖြစ်ဘူး…မဖြစ်ဘူး…အား ကောင်းတယ်..အရမ်းကောင်းတယ် …မဟုတ်ဘူး ..ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ထိန်းမှ ဖြစ်မယ်…ကောင်းတယ် တခါမှ မကြုံဖူးအောင်ကောင်းတယ်… ကျမ အားကုန်သုံးပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ် ရုန်းပေမဲ့ နောက်ကျသွားခဲ့ပြီလေ..။ ကျမ ပိပိ လေးထဲကို တစုံတခုက အဆုံးထိဝင်သွာခဲ့ပြီ..။နာကျင်ခြင်း နဲ့ ကာမ အရသာတို့က တထပ်တည်း…။ကျမ လက်ထက် မြန်တဲ့ အမြန်နှုန်းနဲ့ ကျမ ပိပိ ထဲကို သူ့ဟာကြီးက တဆက်ဆက်…။ လက်ရန်း ခပ်ဆွေးဆွေးကို အားပြုကိုင်ထားပေမဲ့ ကျိုးကျသွားတဲ့ လက်ရန်းလေးကြောင့် ကျမ ဖင်ဘူးထောင်တဲ့ အနေအထားနဲ့ လက်ထဲမှာ ကျေသွားတဲ့ လက်ရန်းသစ်သား ခပ်ဆွေးဆွေး..။ပိပိ ထဲက တုန်ခါမှုမြန်မြန်နဲ့ အတူ ခံစားမှုတွေက အကြိမ်ကြိမ်..။ခံစားမှုတို့ အဆုံး ကျမ အသံခပ်ကျယ်ကျယ် တချက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ဘယ်လို အသံမျိုးထွက်သွားလဲတော့ ကျမ မသိလိုက်။ သိလိုက်တာကတော့ တဟက်ဟက်နဲ့ ထွက်နေတဲ့ သူ့အသံ …မရပ်နိုင်သေးတဲ့ သူ့ လှုပ်ရှားမှုနဲ့ အတူ ပိပိ ထဲမှ ပြောမပြနိုင်တဲ့ ကာမ အရသာ…။ထွက်လာတဲ့ ပိပိ အရည်တွေက တတောက်တောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျပေမဲ့ မရပ်သေးတဲ့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ရင်ထဲ လှိုက်တတ်လာတဲ့ တဖန်ခံစားမှု…..နောက်တကြိမ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါမှုနဲ့အတူ… …..နောက်တခါ… နောက်တခါ…။ ။ ကျမ ပင်ပန်းသည်ဟု ပြောတာထက် အဆပြောင်းများစွာ…။ သူ့ကို ကြည့်တော့ ကျမ ဆန့်ကျင်ဘက်မှာ..။တအီ..အီ..နဲ့ သူကျမကို ဘာပြောချင်သလဲ..။ ကျမ ကုန်းထမယ် အလုပ်…ပိပိ ဆီက တင်းကျပ်သော ခံစားမှု..။အခြေအနေအရ ကျမ နဲ့ သူ ဖင်ချင်းပူးနေပြီ..။ ပိပိဝမှာ တစ်နေတဲ့ အလုံးကြီးတခု..။သူဆွဲထုတ်ဖို့ ခြေကန်ပြီး ဆွဲတယ်လေ ။ ကျမ လက်တွေနဲ့ မှီရာလှမ်းဆွဲပေမဲ့ သူဆွဲရာ နောက်ကို ပါသွားခဲ့တယ်လေ။ ကျမ ကို သူဆွဲခေါ်ရာနောက် တိတ်တိတ်ကလေး အဆုံးအစမဲ့ ပါသွားပါတော့တယ်ရှင်………ပြီးး