သခင့်ခြေတော်ရင်း
သခင့်ခြေတော်ရင်း
ရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့်
မြသွေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်နေမိတယ်။ ခရီးထွက်ရာက ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကိုလည်း မျက်နှာပူလို့ တနေကုန် ရှောင်နေရတာ။ မောင့် အထက်အရာရှိ ကြောင့်ပေါ့။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက ပြန်တွေးတိုင်း ရင်ခုန်ရသလို ရှက်လည်း ရှက်မိပါတယ်။
မောင် ရာထူးတက်တော့ သူ့ဆရာကို အိမ်ခေါ်ပြီး ဧည့်ခံချင်တယ် ပြောလို့ မြသွေးလည်း အမြည်းအတွက် ဈေးသွား ချက်ပြုတ် ကြော်လှော်နေတာ နေ့လည်မှ ပြီးတာ။ မောင်က ဖုန်းတဂွမ်ဂွမ် ဆက်ပြီး ဟိုဟာလေး ကြော်ဦး ဟင်းရည်လေး လုပ်ဦး စုံနေတာပါပဲ။
ညပိုင်း မောင့်ဆရာ ပါလာတော့ အသက် ၅၀ လောက် အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ခန့်ခန့်နဲ့ စကားပြောရင် ပြုံးပြီး ပြောလေ့ရှိတယ်။ သူနာမည်က ဦးဇေယျာတဲ့။ မိန်းမလည်း ရှိတယ်။ မိသားစုက နယ်မှာ နေတာ။ သူ့မိန်းမ နာမည်က ဒေါ်လှလှနွယ်။ သားတစ်ယောက်ရှိတယ် ပြောတယ်။ သူတစ်ယောက်ထဲ ဒီမြို့လေးကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရောက်နေတာ ၂ လကျော်ပြီ။ ရုံးကပေးတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ နေပေမယ့် စားရေးသောက်ရေး အဆင်ပြေပုံ မရဘူး။ မြလေး ချက်ပြုတ်ပေးတဲ့ အသားကြော် အရွက်ကြော် အမြည်းတွေကို တစ်ပန်းကန်ချင်း စားပြီး ချီးကျူးနေတယ်။ မြသွေးလည်း အဲ့အချိန် စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျ နေမိတာပေါ့။ ကိုယ့်လင်ရဲ့ အထက်အရာရှိက မြသွေးလက်ရာကို သဘောကျနေတာလေ။ ဘီယာသောက်လိုက် မောင်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးလိုက်နဲ့ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်သွားတယ်။
အဲ့ဒီနောက် ၁ လလောက်နေတော့ အိမ်မှာ ဝင်ထွက်နေရင်း မိသားစုလိုပဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ မြသွေး အတွက် လက်ဆောင် အင်္ကျီတွေ ရေမွှေးပုလင်းတွေ ခဏတိုင်း ဝယ်ပေးရှာတယ်။ ဦးဇေယျာက အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတွေ စားချင်ရှာတာပါ။ ဦးဇေယျာ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းလေးတွေ မေးပြီး ချက်ကျွေးပါတယ်။
” မောင် … ရာထူးတိုးတာ … ဆရာ့ကျေးဇူးတွေ အများကြီးပါတယ် … မြသွေးရဲ့ …။ မောင်တို့မြို့လာတုန်း … တတ်နိုင်သလောက် … ပြုစုရမှာ ”
ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ မောင်က သူ့ဆရာရဲ့ ကျေးဇူးတရားတွေ ပြောပြနေတာ။
” အင်းပါ … မောင်ရယ် …။ အခုလည်း … ဆရာ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းတွေ….. မြသွေး ချက်ကျွေးနေတာပါ ”
” ဟုတ်ပါ့ … နေ့လည်က … ရုံးကို ဆရာ ထမင်းစားပြီး ပြန်လာတော့ … ဆရာက … မြသွေးလို မိန်းမမျိုး ရရင် … တစ်ယောက်လောက် … ထပ်ယူချင်တယ် ပြောနေတာ ”
” အိုရ် …… မောင်ကလည်း … မြသွေးက … အဖေအရွယ်မို့ … ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံပေးတာပါ ”
မောင့်စကားကြောင့် မြသွေးမျက်နှာလေး အို့တို့အမ်းတန်း ဖြစ်သွားရတယ်။
” ဟာ …… ဆောရီး …… မြသွေးရယ် …။ မောင်ပြောတာက …… မြသွေး ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေ …… စားကောင်းလို့ …… ဆရာက ခံတွင်းတွေ့နေတာ … ပြောတာပါ ”
” ဟွန့် ”
မောင်က မြသွေးပါးလေးကို နမ်းပြီး ပြာပြာသလဲ ရှင်းပြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မြသွေးစိတ်ထဲ ဖျက်ကနဲ့ နေ့လည်က အဖြစ်အပျက်ကို သတိရမိသွားတယ်။
//////////////////////////
” ဆရာ … ထမင်း ထပ်ထည့်နော် ”
” အခုထိ … ဆရာ ဆရာလို့ … ခေါ်မနေပါနဲ့ … မြသွေးရယ် …။ အိမ်ကခေါ်သလို … ဦးဇေ ပဲခေါ်ပါ ”
” ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာ … အဲ … ဦး … ဦး … ဦးဇေ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”
မောင်က ဆရာပဲ ခေါ်လို့ မြသွေးလည်း ဦးဇေယျာကို ဆရာလို့ လိုက်ခေါ်ရင်း နှုတ်ကျိုးနေတာပေါ့။
” ဒီဟင်းရည်လေး … ထပ်ထည့်ပေးပါဦး … မြသွေးရယ် … ကောင်းလွန်းလို့ပါ ”
ဆူးပုတ်ဟင်းချို ထပ်ထည့်ခိုင်းနေတာပါ။ မရမ်းသီးထောင်းလေးရယ်၊ ဆတ်သားခြောက်ဖုတ်ရယ်၊ ငရုပ်သီး ထောင်းရယ်၊ ဆူးပုတ် ဟင်းချိုရည်နဲ့ ဆိုတော့ ဆရာက ခါတိုင်းထက် ထမင်းပိုစားတော့တာ။ မြသွေး ဟင်းချိုရည် ထပ်ထည့်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲခုံပေါ် လာချပေးတော့ ဆရာ့မျက်လုံး အစုံကြောင့် မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်မိရတယ်။ မြသွေး အင်္ကျီထဲက ချွန်ထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆရာက စိုက်ကြည့်နေလို့လေ။ နေ့လည်က ဆရာ ထမင်းလာမစားခင် ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျားလျက်နဲ့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာတာ။
” တီတီ …… တီတီ ”
ရေချိုးခန်းရှေ့အရောက် ကားဟွန်းသံကြားလို့ အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြည့်တော့ ဆရာဖြစ်နေတယ်။ ထမင်းလာစားမှန်းသိလို့ မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အင်္ကျီအဟောင်းလေး ပြန်ဝတ်တော့ ဘော်လီမဝတ်မိတာပါ။ ဟင်းရည်ပန်းကန်ချတော့ ခုံစောင်းနဲ့ ထိမိပြီး ဟင်းရည်က ဆရာ့ပေါင်ကို စင်မိသွားတယ်။ ဆရာက မြသွေးနို့အုံပဲ စိုက်ကြည့်နေတော့ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး လက်တွေပါ တုန်လာရတာ။
” ဟင် … ကန်တော့နော် … ဆရာ … ဟို ဟို … ဦးဇေ ”
မြသွေး ချက်ချင်းပဲ ဆရာ့ပေါင်ကို လက်နဲ့ သပ်ချ ပေးလိုက်တယ်။ အဲ့ခါကြမှ ပိုဆိုးရောပဲ။ ပေါင်ကို မထိပဲ စိတ်လောပြီး ဆရာ့ပေါင်ကြားထဲ လက်က ရောက်သွားတာ။ ပုဆိုးအောက်က ခပ်နွေးနွေး ပျော့အိအိအရာကို ပွတ်ဆွဲချသလို ဖြစ်သွားမိတာ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ပဲ။
/////////////////////////////
” အ ……… အ ………… မောင့် ”
ရုတ်တရက် မြသွေးဟာလေးထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ အတွေးစတွေ ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ နေ့လည်က အဖြစ်ကို ပြန်တွေးမိတုန်း မောင်က မြသွေးကိုယ်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှောက်ချပြီး သူ့ဟာကို ထည့်လိုက်တာပါ။
” ရှီးးးးးးးး … အထဲမှာ … အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … မြသွေးရယ် … အင့် … ဘွတ် …… ဘွတ် ”
မြသွေး ဆရာနဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း အရည်တွေ အိုင်နေတာ နေမယ်။ မောင့်စကားကို ပြန်မဖြေပဲ ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ကာမအရသာလေး ခံယူနေမိတယ်။ ခါတိုင်း မောင်ပြီးရင်တောင် ဇပ်တငမ့်ငမ့်နဲ့ ကျန်နေခဲ့တဲ့ မြသွေး ဒီညတော့ ၂ ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတာ။ မောင့်မျက်နှာအနံ့ နမ်းရင်း လည်းပင်းကို အကွက်ထင်အောင် စုပ်မိသွားတယ်။ မောင် ပြီးလား မပြီးလား မသိတော့ပါဘူး။ ၂ ခါဆက်တိုက် အရည်ထွက်တော့ နုံးပြီး အိပ်ပျော်သွားတာ။
အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း ဆရာလာတိုင်း ဆရာ့ပေါင်ကြားကို မကြည့်မိအောင် ထိန်းနေရတယ်။ တချက်တချက် တော့ ခိုးကြည့်မိတာပေါ့။ ဆရာကလည်း အနေအထိုင် ရဲတင်းလာတော့ မြသွေး စိတ်ပင်ပန်း လာရတော့တာပဲ။ စကားပြောရင် ဟိုပုတ်ဒီပုတ်နဲ့ ပြောဆိုတော့ ဆရာ့ဘက်က ပိုပြီး ရင်းနှီးသလို ဆက်ဆံတာလား မသိဘူး။ မြသွေးစိတ်ထဲ အမြဲစိတ်လှုပ်ရှာနေရတယ်။ ပြန်တွေးကြည့်တော့ မြသွေးက အပျိုလည်း မဟုတ် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ၃ နှစ်တောင် ကျော်လာခဲ့ပြီ။ စိတ်တအားကြွတဲ့ ညတွေဆို မောင်နဲ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားနဲ့ ကာမဆက်ဆံကြတာလေ။
ဆရာနဲ့ လက်ပွန်းတတီး နေရုံလေးကို ဘာလို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက ပြင်းထန်နေရတာလဲ စဉ်းစားမရတာ။ ရာထူးတိုးလာတဲ့ မောင်လည်း တဖြည်းဖြည်း ခရီးထွက်တာ များလာရပြီ။ မောင်တို့ကုမ္ပဏီက အိမ်ဆောက်ပစ္စည်းတွေကို ပြည်ပကသွင်းပြီး ပြည်တွင်း ပြန်ဖြန့်တော့ ရုံးခွဲတွေက နယ်မြို့တွေမှာပါ ရှိနေတာပေါ့။ အရင်ဆို ၁ ညအိပ် ၂ ရက်လောက်ပဲ ကြာတတ်တဲ့ မောင်တစ်ယောက် ဒီတစ်ခေါက်ကြ ၁၀ ရက်လောက် ကြာသွားတာ။ အဲဒီ ၁၀ ရက် အတွင်း မြသွေးလည်း စိတ်အလိုလိုက်မိသွားတယ်။
/////////////////////////////
” မင်းဇော် … ဒီတခေါက် … နယ်ဘက် ပစ္စည်းသစ် ပရိုမိုးရှင်းလုပ်မှာ …။ မင်းကိုယ်တိုင် … သွားရမှာ ထင်တယ် ”
” ဟုတ် … ဆရာ … ကျနော်ပဲ … သွားရမှာပါ ”
” အေးပါ … ကာစတန်မာ အသစ်တွေကို … သေချာလေးရှင်းပြပြီး … ကုမ္ပဏီရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို အရောင်းတက်အောင် ကြိုးစားကွာ …။ မင်း ပါးနပ်ရင် … ရှေ့လျှောက် … တက်လမ်းတွေ အများကြီး ”
မနက်ဖြန် ခရီးထွက်မယ့် မောင့်ကို ဆရာက ဘီယာ သောက်ရင်း လုပ်ငန်းအတွေ့ကြုံတွေ ရှင်းပြနေတယ်။ မြသွေးက ဘေးကနေ အမြည်းလုပ်ပေးရတာပေါ့။ ဆရာတပည့် ၂ ယောက် ၁၁ နာရီလောက်ထိ လုပ်ငန်းကိစ္စ ပြောဆိုနွေးရင်း စားလိုက် သောက်လိုက်နဲ့ မိုးချုပ်သွားတော့ ဆရာ့ကို မောင်က အိမ်မှာပဲ အိပ်ဖို့ ပြောနေတာ။ မြသွေးလည်း ဆရာ့ဖို့ မြသွေးတို့လင်မယား အိပ်ခန်းနဲ့ ကပ်လျက် အခန်းလွတ်မှာ အိပ်ယာပြင်ပေးလိုက်တယ်။
မနက် ၅ နာရီလောက် မောင်တို့ရုံးက ကားလာခေါ်တော့ မောင်လည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်သွားတာပေါ့။ မြသွေး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်မပျော်တော့ပါဘူး။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်နဲ့ ၆ နာရီခွဲတော့ မနက်စာ ချက်ပြုတ်ပြီး ဆရာဖို့ ကော်ဖီနဲ့ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော် လုပ်ပေးထားတယ်။ ၇ နာရီ ဆရာ အိပ်ယာနိုးတော့ မြသွေး လုပ်ပေးထားတဲ့ ပေါင်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီ သောက်ပြီး ရေချိုးချင်ကြောင်း ပြောနေတာ။
” မြသွေး … ဦးဇေ … ရေတခါတည်း ချိုးသွားမလို့ … မင်းဇော် … အဝတ်အစား တစ်စုံလောက် … ထုတ်ထားပေးဦး …။ တိုက်ခန်းရောက်မှ … ရုံးဝတ်စုံ လဲလိုက်တော့မယ် ”
” ဟုတ် … ဦးဇေ ”
မြသွေးလည်း ကော်ဖီခွက်နဲ့ ပေါင်မုန့်ပန်းကန်လေး ဆေးကြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ဆရာ့ကိုယ်လုံးက မောင့်ထက် ထွားတော့ မောင့်အင်္ကျီပွတဲ့ဟာ တစ်ထည်နဲ့ ပိုးပုဆိုးတစ်ထည် ထုတ်ယူရင်း ရေလဲပုဆိုးအဟောင်း တစ်ထည်ပါ တခါတည်း ယူလိုက်တာ။ ဆရာ့အိပ်ခန်းထဲ အင်္ကျီနဲ့ပိုးပုဆိုး ဝင်ထားပြီး ရေလဲပုဆိုးကို ပေးဖို့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ရေလဲပုဆိုးကို တချက်ခါပြီး ပေးဖို့ တံခါးနားရောက်တော့ တံခါးက မပိတ်ပဲ လက် ၂ လုံးလောက် ဟနေတာ။ တံခါးမဖွင့်ခင် မြသွေး လှမ်းကြည့်တော့ ရေလဲပုဆိုးပေးဖို့ အခက် တွေ့သွားရတယ်။ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။
ဆရာက ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားနဲ့ ကျောပေးပြီး ရေပန်းအောက် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတာ။ မြသွေး ကြည့်နေတုန်း ဘေးတစောင်း လှည့်လာတော့ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးတွေက မြသွေးကို ရင်ခုန်သံ မြန်လာစေတယ်။ ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ပေါင်ကြားက ဟာကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး သေချာ ဆေးကြောနေတာ။ အသန့်ပြန် ကြိုက်တဲ့ပုံပါ။ တဖြည်းဖြည်း ဆရာ့ပေါင်ကြားက ဟာကြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ထောင်မတ်လာပြီး ဆရာ့လက်တွေက ထိပ်နားလေး ဖိပွတ်နေတယ်။
နဲနဲလှမ်းနေပေမယ့် မောင့်ဟာထက် သိသိသာသာ ကြီးပြီး ရှည်လည်း ရှည်နေတာ။ မြသွေးစိတ်ထဲ မယိုးမယွနဲ့ လက်တဖက်က ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်မိနေတယ်။ ဒါက မြသွေးဘဝမှာ သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ဦးရဲ့ဟာကို ချောင်းကြည့်ရင်း အလိုအလျောက် လုပ်မိတာပါ။ ကာမအာရုံ စွဲကပ်ပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ပေါင်ဂွလေး ပွတ်ချေနေမိတာပေါ့။ ရရှိလာတဲ့ ကာမအရသာလေးကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့သွားစေတယ်။ စိတ်ထဲ ဆရာ့ပုံရပ်တွေ ထင်ဟပ်နေတုန်း အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားလည်း မသိလိုက်ဘူး။ မြသွေး ပုခုံးပေါ် လက်တဖက် ကျရောက်လာမှ သတိပြန်ကပ်လာတာ။
” မြသွေး ”
” ဟင် …… ဦးဇေ ”
မျက်လုံးအပွင့် မြသွေးနာမည် ခေါ်သံနဲ့အတူ ဆရာ့လက်က မြသွေးပခုံးပေါ် တင်ထားလျက်လေး။ တဆက်တည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်မိမှ မျက်နှာကို ရေနွေးပူနဲ့ ပက်လိုက်သလို ခံစားလိုက်ရတာ။ မြသွေး ညာလက်က ရေလဲပုဆိုးလေး ကိုင်ပြီး ဘယ်လက်က ထမိန်ကြား ပွတ်နေမိတယ်။
” ဟို ဟို … ရေလဲ … ပုဆိုး … လာ … လာ … လာပေးတာ … ဦးဇေ ”
ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း တဘက်ပတ်ထားတဲ့ ဆရာ့ကို ရေလဲပုဆိုး ပေးရင်း အမြန်ထွက်ပြေးလာရတာ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ရင်တုန်နေတုန်းပဲ။ ဆရာ အိမ်ကထွက်သွားမှ မြသွေး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ လိုက်တယ်။ မျက်နှာပူလို့ နေ့လည် ဆရာ ထမင်းလာစားတော့လည်း မတွေ့ရဲဘူး။ ထမင်းခူးခပ် ပြင်ဆင်ပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲ အောင်းနေလိုက်တယ်။ ညပိုင် ၉ နာရီလောက် ဆရာ တံခါးလာခေါက်သေးတယ်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တယ်။ နာရီဝက်လောက်နေမှ အသာလေးထပြီး ဆရာ့အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့တာ။
အိပ်ခန်းက ဟောင်းလောင်း မြသွေးစိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားတယ်။ မောင်က ခရီးထွက်ခါနီး သူ့ ကျေးဇူးရှင်ကို ဂရုစိုက်ဖို့ သေချာမှာသွားခဲ့တာလေ။မြသွေးက ဆရာ့ရှေ့ ပေါင်ကြားပွတ်မိလျက်သား ဖြစ်လို့ မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားမပြောရဲတာနဲ့ ရှောင်နေမိတာ။ တွေးရင်း ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာတော့ ဆရာက ထိုင်ခုံပေါ် တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး ထိုင်လျက် အိပ်ပျော်နေတယ်။ အိမ်ရှေ့ တံခါးကလည်း အတွင်းဘက်က သော့ခတ်ထားပြီးသား။ အိပ်မပျော်ခင် တံခါးသော့ခတ်လိုက်တာ နေမှာ။ ခြေဖွဖွနင်းပြီး အနားတိုးကပ်သွားတော့ ဘီယာနံ့က ထောင်းကနဲ့ပဲ။
ဒီအတိုင်းအိပ်ရင် မနက်ကြ ခါးတွေဘာတွေ နာရင် ပြဿနာပဲ။ လက်မောင်းကို လှုပ်နှိုးကြည့်တာ မနိုးဘူး။ တွဲရအောင်ကလည်း ဆရာ့ကိုယ်လုံးကို မြသွေး မနိုင်ပါဘူး။ ခြင်ဆေးထွန်းပေးပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ပစ်တာ။ အိပ်မပျော်ပါဘူး စိတ်ထဲ တထင့်ထင့်နဲ့။ ၁၁ နာရီလောက်ကြ တစ်ခါ ထွက်နိုးတော့ အမူးပြေသွားပုံပါ။
” ဦးဇေ … ဦးဇေ … ထထ … ဒါ ဧည့်ခန်းကြီး … အိပ်ခန်းထဲ … ဝင်အိပ်လိုက်ပါ ”
” ဟွန် … ဟွန် …… ဘယ် … ဘယ်သူလဲ ”
” မြသွေးလေ ”
” ဪ … အင်း … အားးး … ကျွတ်ကျွတ် … နိုင်ငံခြားဧည့်သည်တွေ … ဧည့်ခံပေးရတာ … အရက်ရောပါတော့ များသွားတာ … လှလှရေ ”
အရေးထဲ ဆရာက အမူးမပြေတာထင်တယ်။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်လှလှနွယ်နဲ့ မှားပြီး မြသွေးကို လှလှလို့ ခေါ်နေသေးတာ။ ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ထလာလို့ မြသွေး ဘေးကနေ တွဲလိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သား ယိုင်တိယိုင်တိုင်နဲ့ ဆရာ့အိပ်ခန်းထဲ မနည်းလျှောက်ခဲ့ရတယ်။ အိပ်ခန်းထဲအရောက် ကုတင်ပေါ် တွဲတင်တော့ ဆရာက လှဲအချ၊ မြသွေးက ဆရာ့ခန္ဓာကို မထိန်းနိုင်ပဲ ထပ်လျက် လှဲကျသွားတယ်။ ဆရာ့ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်မို့ ခြေထောက်ကို ခြေရင်းဘက် အရင်ဆွဲရွှေ့ရတာ။ ရွှေ့ပေးရင်း ပုဆိုးက ခါးပုံစပြေပြီး အမွေးမဲမဲ ကောက်ကောက်တွေနဲ့ ခုံးပြီးအောက်စိုက်နေတဲ့ နီညိုရောင်ဟာကြီး ပေါ်လာပြန်ရော။ မြသွေး ခဏတော့ ခိုးကြည့်မိတယ်။ ပြီးမှ ဘေးကနေ ပုခုံးဆွဲပြီး ခေါင်းရင်းဘက်က ခေါင်းအုံပေါ်အတင် ဖျက်ကနဲ့ မီးပျက်သွားတာ။
” လှလှ … ကိုဇေတို့ … မတွေ့တာ ကြာပြီနော် … ချစ်တယ်ကွာ ”
ပြောရင်း ဆရာက ညာလက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပြီး ဘယ်လက်က မြသွေးနို့အုံတွေကို လာညှစ်နေတာ။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်လှလှနွယ်နဲ့ မှားနေတာ သေချာပါပြီ။ ရုတ်တရက် မြသွေးလည်း ရှက်ပြီး ဆရာ့လက်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။
” ဘာဖြစ်တာလဲ … လှလှရယ် … ချစ်နေကြကို ”
” ဟို ဟို … ကျမ က … မြသွေးပါ … ဦးဇေ ”
” ပြွတ် … ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် …… ပြွတ် ”
ရှင်းပြမှ ပိုဆိုးရောပဲ ခပ်တင်းတင်း ထပ်ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတယ်။ ပါးစပ်က အရက်နံ့ ဘီယာနံ့က တထောင်းထောင်း။ မြသွေး အသက် အောင့်ထားရတယ်။ လက်ကလည်း နို့အုံတွေညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေပါ ချေပေးနေတယ်။ အင်္ကျီအပြင်က ချေတယ် ဆိုပေမယ့် ညအိပ်ရင် ဘော်လီ မဝတ်တော့တဲ့ မြသွေးအကျင့်ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို စမ်းမိသွားတာပါ။ ညဝတ်အင်္ကျီ လက်တကိုင်း အပါးလေးအောက် မြသွေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ချွန်ထွက်နေတာလေ။
မြသွေးက ဆရာ့ညာဘက်ဘေးနား ထိုင်လျက်အနေအထားနဲ့ ခါးညွတ်နေတာမို့ ခါးဆန့်ပြီး ရုန်းကြည့်သေးတယ်။ သန်မာတဲ့ ဆရာ့လက်တွေကြား ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ဘူး။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာကနေ ဆရာ့ပါးစပ်က မြသွေး လည်တိုင်ပျော့လေးဆီ ရွေ့ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ဆိုတော့ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်နဲ့ ခံစားနေရတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ မီးပျက်လို့ မှောင်နေပြီး နှစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့ အသိက မြသွေးကာမစိတ်ကို ပိုပြီး တောက်လောင်စေတာပေါ့။ မြသွေး ရုန်းကန်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ အလိုလို လျော့ကျလာတယ်။
ရုတ်တရက် ဆရာက ထထိုင်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာတပြင်လုံး တဖွဖွ နမ်းပေးရင်း လက်တကိုင်း အင်္ကျီလေးကို ခါးကနေ လှန်ချွတ်ပစ်တာ။ ဘော်လီမပါတော့ မြသွေးနို့အုံလေးက အမှောင်ထဲ တိတ်တခိုးလေး အိကျလာတယ်။ မျက်နှာနမ်းနေတဲ့ ဆရာ့နှုတ်ခမ်းက နို့အုံလေးပေါ် ရွေ့လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီ ဆွဲစို့တော့တာပဲ။ မြသွေး ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးတော့ လက်တွေက ဖင်သားစိုင်ကို လာညှစ်နေတယ်။ ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်း မြသွေး မသိတော့ပါဘူး။ ပေါင်ဂွလေး နွေးကနဲဖြစ်မှ သတိပြန်ကပ်လာတာ။
ထမိန်က မြသွေးခြေရင်းမှာ ညအိပ်ရင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်အိပ်တတ်တာမို့ ဆရာရှေ့ အဖုတ်လေးက အတိုင်းသားပေါ့။ မြသွေးပေါင်ကြားထဲ ဆရာ့ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အထိအတွေ့က ရမ္မက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လာမိတယ်။ အလိုအလျောက် မြသွေး ပေါင်တန်တွေ ကားထုတ်လိုက်တော့ ဆရာ့လျှာက အဖုတ်တပြင်လုံး နေရာအနှံ့ ဖိယက်နေတော့တာပဲ။ ခဏကြာတော့ ဆရာက သူ့လက်ခလယ်ကို စုပ်ရင်း မြသွေးမျက်နှာလေးကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ အားနာမိတယ်ရှင် ဆရာ့ ပါးစပ်မှာ မြသွေးအရည်တွေ ပေကပ်နေတာ။
ညာဘက်လက်ခလယ် တံတွေးစိုရွှဲ သွားတော့ ဘယ်ဘက်လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို အသုံးပြုပြီး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲရင်း လက်ခလယ်ကို ထိုးထည့်နေတယ်။ မြသွေး စောက်ပတ်ထဲလည်း အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတော့ အသာလေး ဝင်သွားတာပေါ့။
” အ ………… အင့် ”
ပါးစပ်က ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိ ပြုမိနေတယ်။ ဆရာက ဝင်နေတဲ့ လက်ခလယ်ကို ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြီး လက်သူကြွယ်ကိုပါ ထပ်ထိုး ထည့်နေတာ။
” ကျွတ်ကျွတ် … ကျွတ် …ရှီးးးးးးး … အ … ဟင့် ဟင့် … ကောင်းလိုက်တာ … အမလေး … အ … ရှီးးးးးးးး ”
မြသွေး မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးမို့ အသံထွက် ညည်းနေရတာပေါ့။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ထိန်းမရအောင် တုန်ခါလာတယ်။ ပိုဆိုးတာက မြသွေးအဖုတ်လေးထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးရင်း အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပစ်တာ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ် မခွာတော့ပဲ ဆရာက မရွံ့မရှာ ယက်ပေးသေးတယ်။
” အာ … ဟာ … အဟင့် ဟင့် … ကောင်းတယ် … ယက်ပေး … မလွတ်နဲ့ … ယက် ယက် … အမလေးးး … ယက်စမ်းပါ … ကောင်းလိုက်တာ”
မြသွေး မရှက်တော့ပါဘူး အထိအတွေ့အောက် ရမ္မက်ဇောတွေ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်လာတယ်။ ဒီအချိန် မောင် လာတားရင်တောင် မြသွေး ဆရာ့ကို ယက်ခိုင်းနေမှာ သေချာတာပေါ့။ ဆရာ့ ပါးစပ်နဲ့ မြသွေးစောက်ဖုတ် လွတ်သွားမှာ ကြောက်လွန်းလို့ ဆရာ့ခေါင်းကို မြသွေးပေါင်ကြား ဆွဲကပ် ထားမိတယ်။
” အား … ကောင်းလိုက်တာ … ဦးဇေရယ် … အ … အ … ဟုတ်တယ် … အားဟား … စောက်စိလေးပါ စုပ် … ရှီးးးးးးး … အ … အ … တမျိုကြီး … အာ … ဟာ … မ ရ တော့ ဘူး ရှင့် … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
မြသွေးကိုယ်ထဲ အကြောပေါင်းစုံ ယားတက်လာပြီး ဆရာ့မျက်နှာကို စောက်ရည်နဲ့ ပန်းလွတ်မိတယ်။ အားနာမိပေမယ့် ထိန်းမရခဲ့တာပါ။ တချီထဲနဲ့ မြသွေး ဆရာ့လျှာစွမ်းကို စွဲလမ်းမိခဲ့ရတယ်။ မြသွေး အမောဖြေနေတုန်း ခေါင်ရင်းဘက် ဆရာက တိုးကပ်လာပြီး ပုဆိုးခါးပုံစဖြည်ရင်း နှုတ်ခမ်းနား သူ့လီးကို တေ့ပေးနေတာ။ လီးက မောင့်လီးထက် တုတ်ပြီး ရှည်ကရှည်သေး။ မြသွေး လန့်သွားတာ ပေါ့ရှင်။ အသားဖြူသလောက် လီးက နီညိုရောင်ကြီး။ လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောတွေ ထနေပြီး လီးထိပ်ဒစ်ဖူးက ကားထွက်နေတယ်။ မြသွေး တစ်ခါမှ မစုပ်ဖူးဘူးလေ မျက်နှာလွဲထား လိုက်တာပေါ့။
မရပါဘူး ဆရာက မြသွေးခေါင်းကို သူ့လီးဘက် ပြန်ဆွဲလှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းဝလေးကို ဒစ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတာ။ မြသွေးဘဝမှာ ပထမဆုံး လီးနံ့လေး ရှူမိလိုက်တယ်။ မောင့်ကိုတောင် စုပ်မပေးဖူးတဲ့ မြသွေးပါးစပ်ထဲ ဆရာ့လီးကြီးက နေရာအပြည့် ယူထား နေတာပေါ့။ မရဲတရဲနဲ့ လီးကို စစုပ်ပေးတော့ ဆရာလည်း တအအနဲ့ စုပ်သပ်နေရှာတယ်။ ခဏကြာတော့ မြသွေးစုပ်ပေးတာ အားမရလို့နေမှာ မြသွေးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပဲ။
” ဇွိ … အု … ဝု … ဖလွပ် … အူး … ဇွိ … ပလောက် … ဝု … ဝု ”
မြသွေး အသက်ရှူကြပ်သွားရတယ်။ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ပေါ့။ ဆရာက လီးကို မြသွေးပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိဖိထည့်ပြီး လည်ပင်းကို ညှစ်နေတာလေ။ မြသွေး ခါးတွေ ကော့တက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ခြေဖျား ထောက်ရင်း ဆရာ့ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို အားရှိသလောက် တွန်းကြည့်လိုက်တယ်။ မရပါဘူး၊ မြသွေး မျက်ရည်တွေ စီးကျလာပြီး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်က သွားရည်အကျိအချွဲတွေ ထွက်ကျ လာမှ ဆရာက လီးကို ထုတ်ပေးတာ။ လီးကြီး ထွက်သွားမှ မြသွေးလည်း အသက်ဝအောင် ရှူလိုက်ရတယ်။
” ဝူးးး … အူး … ဖလွပ် … ဝေါ့ … ဝေါ့ … အဟွတ် … အဟွတ် … ဟွတ် … ဝေါ့ … ဝေါ့ ”
မြသွေး တဟွတ်ဟွတ်သီးပြီး ဝေါ့ကနဲ့ ပျိုတက်နေတာပေါ့။ ဆရာက သူ့လီးကို ပွတ်သပ်ပြီး မြသွေးမျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပစ်တယ်။
” ဖြန်း … အ … ဖြန်း ဖြန်း … အ … အားးးး ”
နို့တွေညှစ်ချေရင်း လက်ဝါးနဲ့ တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက် နေတာ။ မြသွေး ရုန်းကန်ချင်စိတ် ပျောက်နေတာ ထူးဆန်းနေပြန်ရောပဲ။
” အ … အား … အား … အမလေးးးး … အား … အား ”
” ဘယ်လိုလဲ … ကောင်းလား … မြသွေး … ဖြန်း ဖြန်း … ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ဖြန်း … ပြွတ် ပြွတ် ”
ဆရာ့ဆီက ပထမဆုံး စကားသံ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ ထူးထူးခြားခြားပဲ နာကျင်ပေမယ့် မြသွေး ထပ်ခါထပ်ခါ အရိုက်ခံချင်နေမိတာလေ။ မြသွေး နို့လေးနှစ်လုံးကို တစ်ဖက်ပြီးတဖက် ရဲနေအောင် ရိုက်ပြီး ကုန်းစို့နေတယ်။
” မြလေး လိုချင်တာ … ဒါမျိုးမလား … ဖြန်း … ဖြန်း ”
” အားးး … အမလေးးးး … ဟုတ်တယ် … ရိုက် ရိုက် … အ … အားးးး ”
ဆရာ့ရဲ့ ရိုက်ချက်တွေကြောင့် မြသွေး နို့သီးခေါင်းတွေ မာထောင်နေတာပေါ့။ မောင်နဲ့မတူတဲ့ ဆရာ့ရဲ့ ကာမအပြုအစုက နာကျင်မှုနဲ့အတူ နှစ်ချိုက်လာမိတယ်။ ဆရာ အားရအောင် ရိုက်ပြီးမှ မြသွေးကို စလိုးတော့တာ။
” အ … အား … တအား မဆောင့်နဲ့နော် … ဦးဇေ … အမလေးးးး … အ … အားးးး … ဖြည်းဖြည်းပဲ … လိုးပါဆို … အင်းးးးး … အင်းဟင်းးးးးး ”
ဆရာစလိုးတာနဲ့ မြသွေးအဖုတ်လေး တင်းကြပ်နေလို့ တောင်းပန်နေရတယ်။ မောင်နဲ့လိုးနေချိန် အသံမထွက်ရဲတဲ့ မြသွေးလေ ဆရာ့လိုးချက်တွေအောက် အိပ်ခန်းလေးထဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ညည်း နေမိတာပါ။ ဆရာရဲ့ အားပါတဲ့ လိုးချက်တွေက မြသွေး နှစ်ချီဆက်တိုက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရတယ်။ စောက်ရည်ပန်းရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်း သားနဲ့ လီးကို ပြန်ညှစ်ပေးတော့ ဆရာလည်း မြသွေးအဖုတ်ရဲ့ညှစ်အား မခံနိုင်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးနေတာပေါ့။
” အ … အား … အား … အား … ဟူးးးးးးး … ရှီးးးးးးးးး ”
ဆရာက မညာမတာ လိုးထားတာတောင် အားမရ သေးဘူး။ အမောမပြေသေးတဲ့ မြသွေးကို လီးပြန်စုပ်ခိုင်းနေတာ။ ငြင်းမရမဲ့အတူတူ စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဆရာ့လီးမှာ ပေကပ်နေတဲ့ လရည်တွေနဲ့ မြသွေးစောက်ရည်နံ့တွေက ပျို့တက် မတတ်ပဲ။ အနံ့ယဉ်လာတော့လည်း အဲဒီအနံ့က မြသွေး ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုပြီး တောက်လောင်စေတာ။
” အားဟား … ရှီးးးးး … မြသွေးက … သင်လွယ် တတ်လွယ် … လေးပါလား … ကောင်းလိုက်တာကွာ … ထုတ်တော့ ပါးစပ်ထဲ … ပြီးသွားလိမ့်မယ် … ဒီတခါ … လေးဖက်ကုန်းပေးနော် ”
” ရှင် ”
မြသွေး အရှက်ကုန်နေပါပြီ။ ဆရာ့စိတ်တိုင်းကျ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ကျိန်းစပ်နေပေမယ့် ဆရာ့လီးကြီး ဝင်လာမယ့် အချိန်ကို စောင့်နေမိတော့တာပါ။ နောက်ကနေ မြသွေးဖင်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုး တော့လည်း ရက်ရက်စက်စက်ပါပဲ။ ကုတင်ပေါ် ကွေးထောက်ထားတဲ့ မြသွေးလက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရတယ်။ ၅ မိနစ်လောက် မနားတမ်းလိုးရင်း မြသွေးဖင်ဝလေး တံတွေးထွေးချပြီး လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေနေလို့ လန့်သွားမိတာပေါ့။ မောင်ပြတဲ့ ဇတ်ကားတွေထဲ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးထည့်လိုးတာတွေ မြသွေး မြင်ဖူးနေတာလေ။ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးတန်းလန်းနဲ့ ဖင်လိုးခံရမှာ တွေးမိပြီး ဖင်ဘေးလွဲ ရုန်းထလိုက်တယ်။ မြသွေးအကြံ ဆရာက ရိပ်မိနေပုံပါပဲ။ ဖင်ပေါက်ထဲထည့်ထားတဲ့ လက်ကို အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်စလုံးက ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဖိကိုင်ထိန်းထားတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ အဖုတ်လိုးနေရင်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေးထွေးချပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။
” ဗြိ … အီးးးးးးးးး … အမလေး … သေပြီ သေပြီ … နာလိုက်တာ … ဦးဇေရယ် … အဟင့် ဟင့် … ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ် ”
မြသွေး ငိုသံပါလာပေမယ့် ဆရာက မညှာပါဘူး။ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်တာနဲ့ ခါးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲလိုးနေတာ။
” အင့် … ဘွတ် … ဖြန်း ဖြန်း … ဗျစ် … ဘွတ် … ဖြန်းးး … အားးးးး … အ … အ … နာတယ် … ဖြန်းးးး … အမလေး … ဖင်ကွဲပြီ နေမှာ … အဟင့် … အီးးးး ဟီးးးး ”
မြသွေး တကယ်မခံနိုင်တာပါ။ ဖင်ပေါက်ထဲ ဆရာ့လီးက တစ်စို့ကြီးနဲ့ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုးနေတာရှင့်။ နာကျင်လွန်းလို့ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်က ခေါင်းအုံးတစ်လုံး လှမ်းယူပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားလိုက်ရတယ်။
” အင့် … ဗြွတ် … ဘွတ် ဘွတ် … ဖြန်းးး ဖြန်းးးး … အားလား … ကောင်းလိုက်တာ … မြသွေးရယ် … အင့်ဟာ … ဘွတ် ဘွတ် … အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး … ရှီးးးးးးး ”
မြသွေးဖင်ထဲ သပ်လျိုထားသလို့ အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ နာကျင်နေသလောက် ဆရာကတော့ ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို အရသာခံရင်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးနေတာပေါ့။ မြသွေးလည်း ခေါင်းအုံးကို ဖိကိုက်နေရာက တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ အသစ်လေး တွေ့လာမိတယ်။
လီးအရည်ပြားနဲ့ ဖင်အတွင်းနံရံတွေ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေမှုက စောက်ဖုတ် အလိုးခံရတာထက်ကို ပိုပြီး ခံလို့ကောင်းနေတာ အခုမှ သိလိုက်ရတာ။ နာကျင်မှုတွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး ကာမအရသာလေး အစားထိုး ဝင်ရောက်လာတော့လည်း မြသွေး မနေနိုင်ပြန်ဘူး။ ဖင်ကြီး ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ဆရာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးနိုင်အောင် အသင့်ပြင်ပေးနေမိတာပေါ့။ အချက် ၃၀ လောက် မနားတမ်း လိုးပြီး မြသွေးဖင်ထဲက လီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ မြသွေး ကာမအရသာလေး ရုတ်တရက် ပျောက်သွားလို့ လှည့်အကြည့် ဆရာက မြသွေး အဖုတ်ကို နောက်ကနေ ကုန်းယက်လိုက်တယ်။
” ရှီးးးးးး … အ … အားးး … ကောင်းတယ် … ဦးဇေ … ယက် … ယက် … မြသွေး … စောက်ပတ်ကို … နာနာလေး ဖိယက် … အ … အင်းဟင်း ”
လွတ်ကနဲ့ မြသွေးပါးစပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း စကားလုံးတွေ ထွက်သွားမိတာ ပြောပြီးမှ မြသွေး ရှက်မိရတယ်။ ဖင်လိုးနေရင်း အဖုတ်ကို ကုန်းယက်တော့ ခံစားမှုက ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းနေ တာလေ။ စောက်ပတ်ယက်ပေးရင်း ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားတဲ့ ဖင်ဝလေး လျှာဖျားနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း မြသွေး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့ ဆရာက ဖင်ပေါက်လေး ဖိယက်တော့တာပဲ။ ပြီးမှ ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်စီ ရိုက်ရိုက်လိုးတာ။ ထူးထူးခြားခြားပဲ မြသွေး အဲ့လို ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံရတာကို ပိုပြီး ကြိုက်တတ်မှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိ ထားမိလာတယ်။
” အာ … ရှီးးးးးးး … ဖြန်း … အ … ဘွတ် … ဗျစ် … အင်းဟင်း … ကောင်း … ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ … ဦးဇေရယ် … အ … အ … အင်း … ဖင်ရော … အဖုတ်ရော … ဖြန်း … အင်း … ရိုက် ရိုက် … ဖြန်း … အ … တလှည့်ဆီ … လိုးပေး … အ … အားးးး ”
ဆရာလည်း မြသွေးဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုက် ဆွဲဆောင့်လိုးလိုက်ပါပဲ။ ၁၀ မိနစ်လောက်ကြ ဆရာ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး နောက်ဆုံး တချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်တွေ နွေးကနဲ မြသွေး အဖုတ်ထဲ ဝင်လာတော့တယ်။ မြသွေးလည်း ဆရာ့လီးကို ပြန်ညှစ်ပေးရင်း အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တာ။ ညရောက်တော့ မထနိုင်တော့ဘူး။ တချိုးထဲ အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။
//////////////////////////
” မြသွေး … ဒီနေ့ … ရုံး မသွားဘူးလား ”
ဆရာက မြသွေးတို့လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း မေးနေတာ။
” အ … ကျွတ် ကျွတ် … အင်း … ဦးဇေ … မြသွေး တကိုယ်လုံး … ညှောင်းကိုက်နေလို့ ”
မနက် အိပ်ယာနိုးလိုက်တာနဲ့ တစ်ညလုံး အလိုး ခံထားရလို့ မြသွေးတကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ခံစားနေရပြီး စောက်ပတ်အုံလေး နာကျင်နေတယ်။
” ဦးဇေလည်း … ညက စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် … ဖြစ်သွားမိတယ် ”
” အိုရ် … မထိနဲ့ဦး … ဦးဇေရဲ့ … ကျိန်းစပ်နေတာ … ကျွတ် ကျွတ် ”
စကားပြောရင်း ဆရာ့လက်တဖက်က ကွေးအိပ်နေတဲ့ မြသွေးပေါင်ကြားထဲ လာနှိုက်နေတာ။ ဆရာက ပြောမရဘူး မြသွေးအဖုတ်ထဲ လက်ချောင်းလေးနဲ့ စမ်းပြီး ထိုးဆွနေတယ်။
” အ ……… ရှီးးးး ……… ဟင့် ဟင့် ”
တဆက်ထဲ အစိလေးကို စမ်းပြီး ဖိချေနေတော့ မြသွေး စိတ်တွေ ကြွတက်လာရောပဲ။
” ပေါင်လေး … ဖြဲပေးဦး … မြသွေး ”
” ဟင့် … အထဲက ကျိန်းနေသေးတယ် … ဦးဇေ ”
” အင်းပါ … မလိုးပါဘူး … အာငွေ့လေး ပေးမလို့ပါ ”
မြသွေး ဆရာပြောသမျှ လိုက်လုပ်နေမိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် နားမလည်နိုင်ဘူး။ အခုလည်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးမိတော့ မြသွေးအဖုတ်က ဆရာ့ရှေ့ အတိုင်းသားပဲ။ မြသွေးပေါင်ဂွလေး စိုက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာအပ်ချရင်း အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပေးနေတာ။ အစိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းမွှေလိုက်နဲ့ မကြာပါဘူး အရည်ကြည်တွေ အိုင်လာခဲ့တယ်။ အဖုတ်လေး ယက်ရင်း လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဖင်ဝလေး လက်တဆစ်လောက် ထိုးမွှေတော့ မြသွေး မခံနိုင်တော့ဘူး။ ထိန်းထားတဲ့ကြားက အားကနဲ့ အော်ပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ်။
” ကောင်းလား … မြသွေး ”
မြသွေး ပါးစပ်က ပြန်မဖြေနိုင်ဘူး။ ခေါင်းလေးပဲ ညိတ်ပြရင်း ထမိန်နဲ့ အဖုတ်လေးကို သုတ်နေမိတာ။
” ဟာ … ထားလိုက် … ဦးဇေ လုပ်ပေးမှာပေါ့ ”
ခပ်တိုးတိုးပြောပြီး မြသွေးလက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။ မြသွေးအဖုတ်ထဲက အရည်တွေရော ဖင်ကြားထဲထိပါ လျှာနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး မြိုချပစ်တာ။ ပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးချွတ်ပြီး မြသွေးခေါင်းရင်းဘက် ကိုယ်တစောင်း လှဲချပြီး တိုးကပ်လာတယ်။ အသက်ကြီးပေမယ့် ပေါင်တန်ပေါ် ကြွက်သားအမြှောင်းလိုက် ထနေပြီး မပျော့မမာ အနေအထားနဲ့ စိုက်ကျနေတဲ့ လီးက မြသွေးစိတ်ကို လှုပ်ရှားစေတယ်။ ဘာလုပ် ပေးရမလဲဆိုတာ မြသွေး အလိုလိုသိပါတယ်။ အသာလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးအရည်ပြားကို စုလိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းလေးဟပြီး လီးကို ဆွဲစုပ် ပစ်တာ။ ဒစ်ကြီးနဲ့တင် ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားတာမို့ ထပ်မစုပ်ပဲ အသက်ဝဝ ရှူလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖျား လေးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်ယက်ပြီး လီးထိပ်ကို စုပ်ပေး လိုက်တာ။
” ပြွတ် … အင်းဟင်း … ပလပ် ပလပ် … အင်း အား … ပြွတ် … ပလပ် … ကောင်းတယ် … မြသွေးရယ် … ရှီးးးး … ကျွတ်ကျွတ် … ဟုတ်တယ် … စုပ် စုပ် ”
ဆရာရဲ့ ညည်းသံတွေက မြသွေးရမ္မက်စိတ်ကို ပြန်ကြွစေတာ ထင်တယ်။ လီးကို အရင်းကကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် သွင်းရင်း ခေါင်းကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးမိတာ။ ဆရာလည်း တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်ပြီး မြသွေးဆံပင်တွေ ထိုးဖွနေတယ်။ လီးအရင်းထိ မသွင်းပဲ ပါးစပ်ကို ထိန်းလိုး နေတော့ ဆရာ့ဖင်ကြားအောက် တွဲကျနေတဲ့ လဥနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ သိပ်မကြာလိုက်ဘူး မြသွေးလျှာပေါ် ဆရာ့ ဒစ်ကြီး တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး လရည်တွေ ဖျောကနဲ့ ဖျောကနဲ့ ပန်းထုတ်နေတယ်။
” အ … ရှီးးးးး … မ … မ … မ ရ တော့ ဘူး … မြ သွေး ရယ် … အားးး အားးးး … ထွက် ပြီ ကွာ ”
မြသွေး ခေါင်းလှည့်လိုက်ပေမယ့် ဆရာက ဆံပင်တွေ ဆွဲဆုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တာ။ မြသွေးလည်း ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ပဲ အသက်အောင့်ပြီး ငုံထားလိုက်ရတယ်။ ထထိုင်ပြီး ကုတင်အောက် ထွေးမယ် လုပ်တော့ အထွေးမခံဘူး။ သူ့ လရည်တွေ နှမျောလို့ဆိုပြီး မြသွေးပါးစပ်ကို တေ့စုပ်ပစ်တာ။ ညှီစို့စို ပျစ်ချွဲချွဲ လရည်တွေကို သူ့လျှာနဲ့ လိပ်ယူရင်း မြသွေးပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းပြီး မျိုချခိုင်းတာ။ ပျို့တက်နေရင်း မြသွေးလည်း မျိုချပစ်ရတယ်။
” ဦးဇေတော့ … အိမ်ကိုတောင် … မပြန်ချင်တော့ဘူး ကွာ ”
” အံမယ် … ဟိုက … ဦးဇေမိန်းမက … မျှော်နေမှာ ပေါ့ ”
ဆရာက မြသွေးနို့အုံတွေ ပွတ်သပ်ညှစ်ချေရင်း ပြောတုန်း မြသွေးလည်း ဆရာ့ပေါင်ကြားက လရည် ထွက်ပြီးခါစ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ပြန်ပြော လိုက်တယ်။ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ပြန်မလာမချင်း ဆရာနဲ့ မြသွေးတို့ တစ်ရက် ၃ ချီလောက် လိုးဖြစ် ကြတယ်။ မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မြသွေး မောင်မရိပ်မိအောင် ပိပိရိရိလေး နေနေတာပေါ့။ ညပိုင်း မောင်နဲ့ လိုးတော့ စိတ်က သိပ်မပါတော့ဘူး။ ဆရာ့လီးကိုပဲ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်နေတယ်။ ဆရာ့လီးကြီးကို မှန်းပြီး ခံမှ ကာမအရသာလေး ရရှိခဲ့တာ။ စိတ်ကူးနဲ့ ဆရာ့လီးကို မှန်းပြီး အားရပါးရ အလိုးခံတိုင်း အပေါ်က ခွလိုးနေတဲ့ မောင့်ကို အားနာစိတ်လေး ဝင်လာမိတယ်။ မောင်ကတော့ မြသွေး ဒီရက်ပိုင်း ရမ္မက်စိတ် လွန်ကဲနေတာကို သဘောကျနေတာပေါ့။
တစ်ရက်က မောင် မရိပ်မိတာ ကံကောင်းလို့ပေါ့။ မောင်လိုးနေတုန်း ပါးစပ်က ကောင်းလိုက်တာ ဦးဇေလို့ မပီမသ ထွက်မိသွားတာ။ လိုးရင်း ခဏရပ်ပြီး မြသွေးမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ မြသွေးလည်း ထူပူသွားတာ ဆရာနဲ့ ခိုးခိုးလိုးတာ ပေါ်ပြီမှတ်တယ်။ တော်ပါသေးရဲ့ မောင်က အဲ့ဒီနောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဖိလိုးတော့တာပဲ။
မောင့်ဆရာ ပြန်သွားပေမယ့် မြသွေးစိတ်တွေ ကာမနဲ့ ပတ်သက်ရင် ပြင်းထန်လာတတ်တယ်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံချင်တဲ့ စိတ်က အမြဲအသင့် ဖြစ်နေတတ်တာ။ မောင်နဲ့လိုးရင်း နီးစပ်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေကို မှန်းပြီး အလိုးခံတတ် လာတယ်။ လင်မသိအောင် ခိုးအလိုးခံတဲ့ အရသာကို လက်တွေ့ ကြုံဖူးတာလေ။
///////////////////////////
အဲ့ဒီလိုနေလာရင်း မြသွေး ဒုဦးစီးစာမေးပွဲ ဖြေတာ အောင်တော့ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းရှိတဲ့ ရန်ကုန်ကို ပြောင်းလာကြတာ။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ အလုပ် ဝင်ပြီး မကြာဘူး မြသွေး ဝန်ထမ်းတိုက်ခန်းရတယ်။ မောင် ရာထူးတက်တာနဲ့အမျှ ခရီး ခဏတိုင်း ထွက်နေရတော့ မောင့်အမေက မြသွေးနဲ့ လာနေပေးပါတယ်။ ယောက္ခမနဲ့ မနေတတ်ပေမယ့် အဆင်ပြေအောင် နေရတာပေါ့။ အရင်နေခဲ့တဲ့ မြို့မှာ မောင့်ဆရာနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ မောင် ရိပ်မိပုံပါ။ မြသွေးကို ဂရုစိုက်ဖို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် မှာနေတာ ကြားလိုက် မိတယ်။ မြသွေး အလုပ်ကပြန်လာတိုင်း မောင့်အမေရဲ့ ဝေယာဝစ္စတွေ လုပ်ပေးရတဲ့ အလုပ်တစ်ခုပါ ပိုလာခဲ့ပြီ။
အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတွေက ကိုယ့်လုပ်ငန်းခွင်ထဲ အထက်လူကြီးနဲ့ အဆင်ပြေအောင် နေရ၊ ကိုယ့် လက်အောက် ငယ်သားနဲ့လည်း တည့်အောင်နေရတာပါ။ တခါတခါ မမျှော်လင့်တဲ့ ပြသနာပေါင်းစုံ ဝင်လာရင်လည်း စိတ်ဖိစီးမှုတွေ များလာတတ်တယ်။ တချို့ကိစ္စတွေက ကိုယ်က မဖိတ်ခေါ်ပဲ ရောက်လာတတ်တာမျိုးလေ။ အသက်တစ်ရာ မနေရပေမယ့် အခက်တစ်ရာ ကြုံရသေးတယ် ဆိုတဲ့စကား ငယ်ငယ်က ကြားဖူးပေမယ့် ပါသည့်ပါသာပဲ နေလာခဲ့တာ အခုမှ နားလည်ခဲ့ရတယ်။
ကိုယ်ကြိုးစားလာတဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ တန်းတူရပြီးသား ရာထူးနေရာ တည်မြဲဖို့လည်း ကြိုးစားရသေးတာ။ အလုပ်ထဲ မလွဲသာမရှောင်သာ ပြသနာ လေးတွေ ဖြေရှင်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လည်း ယောင်္ကျားအပေါ် မယားဝတ္တရား မပျက်အောင် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရသေး။ အိမ်ရောက်လို့မှ အမောမပြေသေးဘူး လင်တော်မောင်ရဲ့ မိဘတွေဖြစ်တဲ့ ယောက္ခမ တွေကို စိတ်မပါလည်း ပြုံးပြရ ပြုစုလုပ်ကိုင်ပေးရ။ အို တကယ် တကယ် စိတ်တအား ပင်ပန်းရတယ်။
အင်း မနက်အလုပ်သွား ညနေအလုပ်ပြန် လင်တော်မောင် အိမ်ရှိတဲ့ချိန် အလိုကျ ပြုစုပေးရ။ ဟူး မြသွေးတို့လို မိန်းမသားတွေဘဝ ဘောင်ခတ်ခံထား ရသလိုပါပဲ။ ဟုတ်တယ်နော် နေ့တဓူဝ ဖွာဆံကြဲ လူနေမှုစနစ်အောက် ရပ်တည်နေတာ ကြာတော့ အိမ်ထောင်ရေးသုခဆိုတာ အစကို ရှာမရခဲ့တာ။ အိမ်ထောင်သက်ကြာလာတော့ ခံရတဲ့ဘက်က ပင်ပန်းနွမ်းနယ်လာပြီလေ။ ကိုယ့်တကိုယ်စာလေး ပျော်ရွှင်ဖို့ ကြိုးစားရှာလာကြတာပေါ့။
ဟော တွေ့ပြီလေ မြသွေးတို့လို မိန်းမသားမျိုးတွေ အတွက် အားပေးဂရုစိုက်ပြတတ်တဲ့ ကိုယ့်အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေ အများကြီးပါ။ အဓိကက ကိုယ့်လို မိန်းမသားမျိုးကို စိတ်ပင်ပန်းမှု လျော့စေပြီး ပျော်အောင်ထားနိုင်တဲ့သူပေါ့။ လာပြီလေ ဖောက်ပြန်တယ် ဘာညာဆိုပြီး ကဲ့ရဲ့ရှုံ့ချတဲ့ ခေါင်းစဉ်အောက် အလူးအလဲပဲ။ ကိုယ်ခံစားရတာတွေ သူတို့မှမသိတာ။
///////////////////////////
” အို့ …… အဟင့် ဟင့် ”
ဒီအရသာမျိုး မခံစားရတာကြာတော့ မြသွေး တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ကြက်သီးထလာရတယ်။ အလုပ်ပိတ်ရက် မောင်လည်း အိမ်ပြန်ရောက်နေ တာမို့ မြသွေးတို့ အခန်းတံခါးလေးပိတ်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံဖို့ အစပျိုးနေကြတာပေါ့။ ထိန်းထားတဲ့ကြားက အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။ မောင်က ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ထောင်ဖြဲပြီးတော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထိပ်က အစိလေးကို ဆွဲစုပ်နေတာ။
” အ …… ကျွတ် ကျွတ် ”
မြသွေးက မောင့်ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်ချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး ညည်းနေတော့ မခံနိုင်တာ သိလို့ထင်တယ် အစိလေး စုပ်နေရာကနေ ပေါင်ခြံထဲရွေ့ပြီး အထက်အောက် ယက်ပေးနေတာ။ ခဏနေမှ အဖုတ်လေး ပြန်ယက်ပေးရင်း အစိလေးစုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး မွှေလိုက် အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေတာပေါ့။
” ဒေါက် ဒေါက် … သားရေ …… မင်းဇော် … အမေ့ကို …… စျေးလိုက်ပို့ဦး ”
” ဟော … လုပ်ပြီ ”
” ခဏလေးပါ … မြသွေးရဲ့ … ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ဗျာ … ဟုတ် ဟုတ် … လာပြီ အမေ ”
မောင်က မြသွေးကို ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း သူ့အမေကို တဆက်ထဲ ဖြေနေတာပါ။ မြသွေးပြောတာ အဲ့တာ တွေပေါ့။ အလုပ်နားရက်လေးတောင် လင်မယား ကောင်းကောင်းမနေရဘူး။ မောင့်အမေ မြသွေးယောက္ခမလေ သူစျေးသွားဖို့ လိုက်ပို့ခိုင်းနေတာ။ ရန်ကုန်ရောက်ကတည်းက လွတ်လပ်မှုကို မရှိတော့ဘူး။ အရင်မြို့လေးဆို မောင့်ဆရာဆီကတောင် ကာမသုခတွေ အများကြီး ရလိုက်သေးတာ။ မောင် ကလည်း သားလိမ္မာ တစ်ယောက်ဆိုတော့ သူ့အမေ ခေါ်တာနဲ့ အဖုတ်လေးယက်ရင်း တန်းလန်း ထသွားတော့တာပဲ။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် မြသွေး အဲ့လိုအချိန်မျိုးဆို အိပ်ခန်းထဲ ဇောင်းတိုက်ပြီး အာသာဖြေလိုက်ရတယ်။
မောင် ထွက်သွားတာနဲ့ မြသွေးလည်း အိပ်ယာထဲမှာပဲ ဘယ်ညာလူးလိမ့်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိတာ။ မောင် ယက်ပေးထားလို့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက် နေပြီ။ တကယ်ပါပဲ ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်တယ်။ ဘယ်မိန်းမမဆို အားလပ်ရက်လေးတွေ ကိုယ့်လင်နဲ့ ကိုယ် အားရပါးရ အလိုးခံချင်ကြတာပေါ့။ ဒီခံစားချက်မျိုး ယောက္ခမနဲ့ အတူနေနေရတဲ့ မြသွေးလို မိန်းမမျိုးပဲ သိနိုင်မှာပါ။ လက်နဲ့ပွတ်တာကလည်း အိမ်ထောင်သည်ဘဝမှာ လက်က စိတ်ကျေနပ်ဖို့ အပြည့်အဝ မပေးနိုင်ပါဘူး။ ကြာလာတော့ မြသွေး စိတ်တွေ လွတ်ပေးလိုက်မိတယ်။
ဒီလိုပဲ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ပြီး တစ်ရက်ကြ အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း မြသွေး မျက်နှာတောင် မသစ် သေးဘူး ဖုန်းဖွင့်ကြည့်နေတာ။ မိုးကလည်း ဖွဲဖွဲရွာနေတာနဲ့ အိပ်ယာမထပဲ အပြာစာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်နေမိတယ်။ စာရေးသူရဲ့ ဖွဲ့ဖွဲ့နွဲ့နွဲ့ ရေးသားမှုက တကယ့်အပြင်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ။ လင်မရှိတုန်း သူငယ်ချင်းယောင်္ကျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး ဖတ်နေရင်း စိတ်ကြွလာလို့ ထမိန်ပေါ်ကနေ အရည် ထွက်တဲ့အထိ စောက်စိကို ဖိချေပစ်လိုက်တယ်။
မနက်အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ အစိလေးကို လက်နဲ့ပွတ်နေမိတာ အကျင့်တစ်ခု ဖြစ်နေမိပြီ။ လင်နဲ့လည်းဝေး တစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ စိတ်ထဲ ကာမအထိအတွေ့ကို အမြဲဆာလောင်နေရတာ။ ခေါင်းရင်းက နာရီ ကြည့်တော့ ၇ နာရီခွဲ ကျော်နေပြီ။ အစိလေးကို ၅ ချက်လောက် ခပ်သွက်သွက် ဖိပွတ်ပြီး အိပ်ယာထလိုက်ရတယ်။ ရုံးနောက်ကျလို့ မဖြစ်ဘူး။ အထက်လူကြီး ငြိုငြင်မှာ မြသွေး ကြောက်တယ်။ ထမင်းချက် ရေမြန်မြန်ချိုး ရုံးတက်မဲ့ အ၀တ်အစားတွေ ခပ်မြန်မြန် လဲလိုက်ရတယ်။ ရထားတဲ့ တိုက်ခန်းနဲ့ ရုံးက မဝေးတော့ ခြေလျင်ပဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကားနဲ့ဆို ပိုကြာတယ်လေ။ ရုံးရောက်တော့ ကိုးနာရီထိုးဖို့ ငါးမိနစ်ပဲ လိုတော့တယ်။
” ဟော … မမမြ လာပြီ ”
” အေး …… မောင်စိုး ရေ ”
ရုံးထဲဝင်တာနဲ့ ဂိတ်စောင့် မောင်စိုးက လှမ်းပြော နေတယ်။ မောင်စိုး အသက်က ၂၅ နှစ်ကျော်လေးရယ်။ မြသွေးထက် အများကြီးငယ်တယ်။ မြသွေးက ၃၅ ထဲ ရောက်နေပြီ။ နာမည်အပြည့်အစုံက စိုးမောင်မောင် တဲ့။ လူပျိုတစ်ယောက် ဘွဲ့ရပြီးတာ မကြာသေးဘူး။ သဘောကတော့ တအားကောင်းတာ။
မြသွေးရောက်တာနဲ့ ထမင်းချိုင့်ခြင်းနဲ့ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ဖိုင်တွဲတွေ ကူသယ်ပေးတယ်။ ရုံးခန်းလေးထဲ ရောက်တော့ ၉ နာရီ ကွက်တိပါပဲ နောက်မကျသေးဘူး။
” ဟော … မြသွေး လာပြီ … ဆရာက … လွတ်လိုက်ဦးတဲ့ ”
” ဟုတ် … မမမြင့် ”
မြသွေး လွယ်နေကြအိတ်လေး အလုပ်စားပွဲပေါ် တင်တုန်း မမမြင့် လှမ်းပြောနေတာ။ မမမြင့်နဲ့က ရာထူးတူပေမယ့် မြသွေးထက် စီနီယာကျတယ်။ မမမြင့် နှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ ဖိုင်တွဲတွေယူရင်း ညွှန်မှူးအခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။
” ဆရာ … သမီး ရောက်ပြီ ”
” အော် … လာထိုင် ”
ညွှန်မှူးက အသက် ၅၀ လောက် ရှိပြီ။ အသားဖြူဖြူ ဝဝနဲ့ နဖူး နည်းနည်းပြောင်တယ်။ ပါဝါမျက်မှန် အထူကြီးနဲ့ ဖိုင်တွဲတစ်ခုကို ဖတ်နေရာက မြသွေးကို မော့ကြည့်ရင်း ပြောနေတာပါ။
” သမီးကို … ခေါ်တယ်ဆိုလို့ ဆရာ ”
” အင်း … မြင့်မြင့်ခိုင် ဆီက … စာရင်းတွေ တောင်းပြီး …… နှစ်ပတ်လည် စာရင်းချုပ်ပါ … နောက်အပတ်ထဲ ရအောင်တင် …။ ဒါနဲ့ တိုက်ခန်းက နေရတာ … အဆင်ပြေရဲ့လား ”
” ဟုတ် … ပြေပါတယ် ဆရာ ”
ညွှန်မှူးနာမည်က ဦးသီဟန်ပါ၊ အိမ်ထောင်နဲ့၊ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက် ရှိတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး နိုင်ငံခြားမှာလို့ မမမြင့်က ပြောပြထားတယ်။ ဆရာဆီက ပြန်ရောက်တော့ မောင်စိုးက မြသွေးအတွက် ကော်ဖီ အဆင်သင့်လုပ်ထားပြီးသား။ အဲ့ဒီအချိန် တချို့တချို့သော မိန်းမတွေလေ အရောင် အဆင်း အနံ့ အထိအတွေ့တွေအောက် သာယာသွားတတ်ကြတာ။ အဲ့ဒီထဲ မြသွေးလည်း ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ မြသွေး ပြောချင်တာက တချို့တချို့ ပါနော်။ မိန်းမသားထုကြီး အားလုံးကို ကိုယ်စားပြုတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ တချို့ ကိုကိုမှကိုကို မောင်မှမောင် ဆိုတဲ့ မိန်းမသားတွေ မပါပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်စုံလို့ ခဏတာ အပျော်ရှာရာကနေ ဖောက်ပြန်မိကြတာမျိုးပါ။ အင်း ကိုယ်ဖောက်ပြန်တဲ့ အမျိုးသားက ကိုယ့်လင်လောက် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းချင်မှ ကြည့်ကောင်းမယ် ချမ်းသာချင်မှ ချမ်းသာမယ် အဲ့တာက အရေးမကြီဘူး။ အဲဒီမှာ မောင်စိုးနဲ့ စတွေ့တော့တာပေါ့။
မောင်စိုးက မြသွေးတို့ အကောက်ခွန်ရုံးက ဂိတ်စောင့် တစ်ယောက်ပါ။ အသားဖြူဖြူ ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ရုပ်ရည်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတယ်။ စကားပြောကောင်းပြီး ပျော်ပျော်ပါးပါး နေတတ်လို့ လူအတော်များများက ချစ်ခင်ကြတာ။ အထူးသဖြင့် မောင်စိုးရဲ့ အလိုက်တသိနဲ့ ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးတတ်တာလေးတွေလေ။
” ဟော … မမမြသွေး လာပြီ … ပေးပေး ခြင်းတောင်း ”
ရုံးထဲဝင်တာနဲ့ မောင်စိုး အသံနဲ့အတူ လူက မြသွေး နားလေး ရောက်လာတော့တာပဲ။ လက်ထဲက ထမင်းချိုင့်ခြင်းကို ဆွဲယူပြီး မြသွေးရဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲ ရှေ့က လျှောက်သွားနေတယ်။
” ကျွီ …… ကျွီ ……… မမမြသွေး … မုန့်စားခဲ့ပြီလား ”
ရုံးခန်းတံခါးလေး ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ ထမင်းချိုင့် ခြင်းလေး အလုပ်စားပွဲပေါ် တင်ပြီး လှည့်မေးနေတာ။
” အေး ……… မမဖို့ … ရှမ်း တစ်ပွဲ … ဝယ်ပေးကွာ … ကော်ဖီ တစ်ခွက်ရော ”
” ဟုတ် ”
” အိုရ် ”
မောင်စိုးက မြသွေးစကားကို ဟုတ်လို့ ပြောရင်း ပုဆိုးပြင်ဝတ်တော့ အတွင်းခံမပါတဲ့ မောင်စိုးပေါင်ကြားထဲ လီးက ငိုက်ကျနေတာ။ လစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရပေမယ့် မျက်လုံးထဲ မထွက်တော့ဘူး တစ်နေကုန် မြင်ယောင်နေတယ်။ အိမ်မှာ မောင်နဲ့ ကောင်းကောင်းမနေဖြစ်တော့ ဝုန်းကနဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရတယ်။ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာ။ နေ့လည်ဘက် ထမင်းစားနားတုန်း မောင်စိုးက ကော်ဖီလာပို့ရင်း စကားပြောမိတော့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွနဲ့ ဘာလိုလို ခံစားချက်တစ်မျိုး ဖြစ်နေမိပြန်ရော။ ရာဂစိတ် ဖမ်းစားရင်လေ သင့်တော်တာတွေ မသင့်တော် တာတွေ မရှိတော့ပါဘူး။ အရာရှိနဲ့ အောက်ခြေဝန်ထမ်း ဆိုတာလည်း မရှိဘူး။ တစ်ခုပဲ တခြားလူး မရိပ်မိအောင် နေထိုင်ရင်း ကာမအမှောင်ထဲ တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားလာကြတယ်။
တစ်ရက်ကြ ဖြစ်ချင်တော့ ရုတ်တရက် အစည်းအဝေးက ပေါ်လာပြန်ရော။ ညွှန့်မှူး ကိုယ်တိုင် တက်မှာမို့ မြသွေးတို့လို ဒုဦးစီးတွေလည်း မဖြစ်မနေ တက်ရတော့မှာ။ အစည်းအဝေး ခန်းမက နည်းနည်းဝေးတော့ ရုံးကကားနဲ့ မောင်စိုးကို လိုက်ပို့ခိုင်းမလို ဆုံးဖြတ်ပြီး ရုံးခန်းကအထွက် မိုးက ရွာချပါလေရော။
” မောင်စိုးရေ … မောင်စိုး ”
ရုံးရဲ့ အနောက်ဖက် အလုပ်သမား နားနေခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး မောင်စိုးကို အော်ခေါ်နေတာ မိုးသံနဲ့ ဆိုတော့ မကြားရဘူးနေမှာ။ မိုးကလည်း ကောင်းနေတာ တဝေါဝေါ တဂျိန်းဂျိန်းနဲ့။ မြသွေးလည်း မောင်စိုးအခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်မိတာပေါ့။
” အားးး … ရှီးးးးးး … အ … အ … မမမြသွေး ရယ် … ရှီးးးးးး … ဟာ … မမမြသွေး … ”
” ဟင် ”
ရုတ်တရက် မြသွေး အံသြမှင်သက်သွားတယ်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အခန်းလေးထဲ မောင်စိုးလေ ပုဆိုးလှန်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထားနဲ့ မြသွေးကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုနေတာ။ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစားနားချိန်မို့ တခြားအခန်းက ဝန်ထမ်းတွေလည်း တရေးတမော အိပ်နေကြတယ်။ ကုတင်လေး လှုပ်ရမ်း နေပြီး အားမလိုအားမရနဲ့ အဆက်မပြတ် ထုနေတုန်း မြသွေးက အခန်းထဲ ဝင်မိလျက်သား ဖြစ်နေတာ။ အခုလို မထင်မှတ်ပဲ တွေ့လိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား ဘာပြောလို့ပြောရမှန်း မသိအောင် မျက်နှာပူနေမိတယ်။
” မမမြသွေး … ဆောရီးနော် … ထိုင်ဦးမလား … ဘာ … ဘာ … ဘာခိုင်းစရာ … ရှိ လို့ လဲ ”
ခဏကြာတော့ မောင်စိုးရဲ့အသံ တုန်တုန်နဲ့ စကားသံ ကြားမိလိုက်တာ။ အဲခါကြမှ မြသွေးလည်း သတိ ပြန်ကပ်လာတယ်။ မြသွေး မျက်လုံးအစုံက မောင်စိုးပေါင်ကြားထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကို ကြည့်မိနေတာပေါ့။
” ဟို ဟို … မင်းကိစ္စ ပြီးရင် … မမကို … အစည်းအဝေးခန်းမ … လိုက်ပို့ပေး ”
စကားပြောရင်း လီးဆီကြည့်နေရာကနေ မောင်စိုး မျက်နှာ ရွေ့ကြည့်ပြောလိုက်တယ်။
” ဟုတ် … ပြီး … ပြီး … ပြီး ပါ ပြီ … မ မ မြသွေး ”
မြသွေးလည်း လွတ်ကနဲ့ ပါးစပ်က ထွက်သွားမိတာပါ။ သူ့ကို ဂွင်းထုပြီးရင် အစည်းအဝေးခန်းမ လိုက်ပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက်သလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ မောင်စိုးလည်း ပုဆိုးအမြန် ပြန်ဝတ်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ လူပျိုဆိုတော့ ဂွင်းထုတာ မဆန်းပေမယ့် မြသွေးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတော့ ရှက်ပြီး မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတာ။
” အင်း … ထီးယူခဲ့ကွာ … မိုးက … တအား ရွာနေပြီ ”
အစည်းအဝေးခန်းမရှေ့ ရောက်တဲ့အထိ မောင်စိုးဟာကို ခိုးကြည်လိုက်တော့ ထောင်ထွက်နေတုန်းပဲ။ အဲဒီနေ့ အစည်းအဝေးရောက်တော့ ဘာတွေတင်ပြပြီး ဘာတွေဆွေးနွေးမှန်း မသိတော့ပါဘူး။
//////////////////////
နောက်ပိုင်း မောင်စိုးနဲ့ မြသွေးတို့ တစ်ယောက် အကြောင်း တစ်ယောက် ရင်ဖွင့်ကြ ရင်းနှီးမှုလည်း တိုးလာတာ ထင်တယ်။ တခါတခါ မထိတထိ ရိတိတိလေးတွေ ပြောတတ်လာတာ။ လူလစ်ရင် မောင်စိုးက ဟိုပုတ်ဒီပုတ်နဲ့ ခါးအောက် စကားလုံးတွေ ပြောတတ်နေပြီ။ မြသွေးကလည်း အဲ့လို စကားလုံးတွေ မပြောပြောအောင် လမ်းကြောင်း ပေးမိတာလေ။
” မောင်စိုး … မင်း မျက်ကွင်းတွေ … ကျနေတာ ”
” ဗျာ ”
မြသွေးစကားကြောင့် အလုပ်စားပွဲရဲ့ နောက်ကျော ဘက်က မှန်ကို လာကြည့်နေပြီ။
” မဟုတ်တရုတ်တွေ … လျော့ဦး … ခ်ခ် ”
” တခါတလေပါ … မမရယ် ”
မြသွေးကိုတောင် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေချိန်ဆို အရင်လို မမမြသွေးလို့ မခေါ်တော့ဘူး မမပဲ ခေါ်တော့တာ။
” အံမယ် … ဘာ တခါတလေလဲ … ငါ ပြောလိုက်ရ … မကောင်းဘူး ”
” မမတို့လို … အိမ်ထောင်သည်ပဲ … ကောင်းတယ် … လိုအပ်တဲ့အချိန် … ပြုစုမဲ့လူ … အဆင်သင့် ”
” အမယ့်လေး … မင်း … မမအကြောင်း ဘာသိလို့လဲ … ဟွန့် … အိမ်ထောင်သည်တိုင်း … မင်းထင်သလို … အဆင်မပြေဘူးကွ ”
အဲလိုတွေ အပြန်အလှန်ပြောပြီး မောင်စိုး ထွက်သွား တာနဲ့ မြသွေးလည်း ကိုယ်ပိုင်ရုံးခန်းရဲ့ အတွင်းဘက် နားနေခန်းထဲ ဝင်ပြီး အာသာဖြည်တော့တာပေါ့။ မောင်စိုးနဲ့ မြသွေးတို့ စပြီး ဖောက်ပြန်မိကြတာက မှတ်မှတ်ရရ လကုန်ရက် လစာထုတ်တဲ့နေ့ပါ။ မြသွေးလည်း အထက်ကို ရီပိုစ့်တင်ရမယ့်ဟာတွေ မနက်ကတည်းက လုပ်နေရတာ ထမင်းစားချိန် ကျော်သွားရတယ်။ မောင်စိုးလည်း တစ်နေကုန် ပေါ်မလာဘူး။ ညနေ ၃ နာရီလောက် ထမင်းစားပြီး နားနေခန်းထဲ ပက်လက်လှဲချရင်း ခဏနားလိုက်တာ။ စိတ်ထဲ တစ်ခုခု လိုနေသလိုကြီး နေ့တိုင်း မောင်စိုးနဲ့က အညှီအဟောက်လေးတွေ ပြောနေကြလေ။ ဖုန်းဆက်ကြည့်ရကောင်းမလား စဉ်းစားသေးတယ်။ မဆက်ဖြစ်ပါဘူး။ ဖုန်းထဲ ဒေါင်းထားတဲ့ အပြာကား လေးတွေ ပြန်ကြည့်မိတယ်။
မြသွေး မောင့်ဆရာ ဦးဇေယျာကို အလိုးခံပြီးကတည်းက လင်မသိအောင် ဖောက်ပြန်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဇာတ်လမ်းမျိုးတွေပဲ စိတ်ဝင်စားလာတာပါ။ စိတ်ကူးထဲ လက်တွေ့ဘဝနဲ့ နီးစပ်တဲ့ မောင်စိုးကိုပဲ ထည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်တတ်လာတယ်။ ဇတ်ကားကြည့်ရင်း မြသွေး ထမိန်အနားစလေး ဖြည်ပြီး လက်တဖက်က ပေါင်ကြားကို အလိုလို ရောက်သွားတော့တာ။ ပေါင်ဂွလေး ခပ်ဖွဖွပွတ်ရင်း အားမရတာနဲ့ ထမိန်အောက်နားစကို ခါးထိလှန်ပြီး အဖုတ်လေး ဖိပွတ်နေမိတာပေါ့။ ဇာတ်ကားကလည်း ကောင်းနေပြီ။ မင်းသမီးက ယောင်္ကျားမသိအောင် ခြံစောင့်နဲ့ ခိုးပြီး အလိုးခံနေတဲ့ အခန်းလေ။ မြသွေးလည်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ် တစ်ချောင်းထဲ အားမရတော့တာနဲ့ လက်သကြွယ်ပါ ပူးပြီး သွင်းမွှေရင်း ခါးလေး ကော့တက်လာတယ်။ ရုံးခန်းက မှန်လုံခန်းတွေမို့ အပြင်က အသံကြားမှာ မပူရပါဘူး။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အသံထွက် ညည်းရင်း ဖင်သားစိုင်တွေ ကြုံ့လိုက် ဖွလိုက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ပဲ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကို အထုတ်အသွင်း လုပ်နေတာပေါ့။
” ဇွိ ဇွိ … ပြွတ် ပြွတ်… အင့် … ဇွပ် … ဇွပ် … အ … အားးး … ဇွိ … ဗြိ … အင်းးး … အားးးး ”
အဲ့အချိန် မြသွေး ရုံးခန်းလေးထဲ မောင်စိုး ရောက်နေတာ မသိလိုက်ဘူး။
” မမ ”
အရှိန်တက်နေတုန်း ကုတင်ကြမ်းလေး အိဆင်း သွားပြီး အနီးကပ် နာမည်ခေါ်သံ ကြားရတော့ မြသွေးကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲတုန်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့် လိုက်တယ်။
” ဟင် … မောင် … မောင် … မောင် စိုး ”
မြသွေး ညာဘက်ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်တဲ့ မောင်စိုးကိုမြင်တော့ မျက်နှာပူပူနဲ့ အဖုတ်ထဲ အထုတ် အသွင်း လုပ်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေ အမြန် ဆွဲထုတ်ပြီး ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးထားလိုက်တာပေါ့။
” ကျနော် … ရောက်နေတာ ကြာပြီ … မမလုပ်နေတာ ကြည့်ရင်း … စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ … ဝင်လာတာ ”
မောင်စိုးက ပြောရင်းဆိုရင်း မြသွေးပေါင်ဂွထဲ ကြည့်ပြီး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ပြနေတာ။
” အိုရ် … မောင်စိုး … မင်း ဟာ … ပြန်ဖုံးထားပါ … ဟို ဟို … မသင့်တော်ပါဘူး ”
မြသွေး ပြောလည်းပြော ထထိုင်ရင်း အင်္ကျီကို ခါးထိ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ရှိန်းကနဲ့ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေရတာ သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့ စောက်ပတ်နိူက်ရင်း တန်းလန်းမိသွားသည့် အဖြစ်မို့ အသံပါ တုန်ခါနေတယ်။ မောင်စိုးအပေါ် စိတ်ကူးနဲ့ ရူးသွပ်ခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ကြ မလွယ်ဘူးရှင့်။ ဒီကြားထဲ မောင်စိုးပေါင်ကြားက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ထောင်ရမ်းနေတဲ့ လီးကြောင့် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်လာမိတယ်။ မောင့်လီးထက် ထွားပြီး ရှည်က ရှည်သေးတယ်။ ကြောင်ကြည့်နေတုန်း မောင်စိုးက မြသွေးကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် လှဲချပစ်တာ။ တဆက်တည်း မြသွေး ဘာမှမလုပ်နိုင်ခင် ထမိန် အောက်နားစကို ခါးပေါ် ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြားက အရည်အိုင်နေတဲ့ အဖုတ်လေး ဖောင်းကြွနေတော့ ရုတ်တရက် မောင်စိုးက အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ဖိချေပစ်တယ်။
” အ … ကျွတ် … မ … မ … မ လုပ် နဲ့ လေ … မောင် စိုး … ဟင့် … ရှီးးးးးးးးးး ”
မြသွေးလည်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက် စိပြီး မောင်စိုး လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်းတားလိုက်တာပေါ့။ လင်မသိအောင် ကာမသုခလေး ရှာချင်ပေမယ့် အညှာ လွယ်တာမျိုး အထင်မခံနိုင်သေးဘူး။
” မမရယ် … မငြင်းပါနဲ့ … မမ ယောင်္ကျားနဲ့ … မနေဖြစ်တာ … များတယ်ဆို … လိုအပ်တဲ့ဟာ … ကျနော် … ဖြည့်ဆည်းပေးပါရစေ ”
တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ရင်ဖွင့်တိုင်း မောင်နဲ့ မနေဖြစ်တာတွေ ပြောပြထားလို့ မောင်စိုးက မြသွေးကို အစားထိုးပြီး ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ပေးချင်တာ ပြောတယ်။ သေချာတာကတော့ မြသွေး နို့အုံ ကြီးတွေနဲ့ ခါးအောက်က ဖင်သားစိုင်တွေကြောင့်ပါ။ မြသွေး နည်းနည်းတော့ မူရသေးတာပေါ့။ မောင်စိုး ဇွတ်ကြိုးစားလို့ လိုက်လျောပေးရတဲ့ အနေအထားမျိုး ဖန်တီးပေးလိုက်တယ်။ မောင်စိုးက လက်ကောက်ဝတ်ဖမ်းပြီး ဖယ်နေတဲ့ မြသွေးလက်တွေ အားမပါတော့ ဟန်ဆောင်ငြင်းမှန်း ရိပ်မိသွားတာထင်တယ်။ တဆက်ထဲ ပေါင်နှစ်ခြမ်းစိထားတဲ့ မြသွေး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထိပ်က အစိလေးကို လက်နဲ့ ဖိချေပေးပြန်ရော။
” အာ … မလုပ် … လုပ် … လုပ် … အ … အ … ကျွတ်ကျွတ် … ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … အ … အားးးး … ရှီးးးးး … ရှီးးးးးးးး … အဟင့် ဟင့် … ဘာ လုပ် တာ လဲ … မောင်စိုး ရဲ့ ”
မောင်စိုးပေါ့ အစိလေး ဖိချေပေးရင်း လက်ပြန်ရုပ်ပြီး ကန်လန့်ဖျက် အနေအထားနဲ့ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပစ်တာ။ မြသွေးလည်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေးနေမိတယ်။ လူပျိုတစ်ယောက် ယက်ပေးတဲ့ ကာမအရသာလေးမို့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခံယူနေမိတာ။ အလိုအလျောက်ပဲ မောင်စိုးမျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဆွဲပွတ်မိတယ်။ မောင်စိုး မျက်လုံးကို မဖွင်နိုင်တော့ဘူး။ မြသွေး ဆံပင်ဆွဲပြီး မျက်နှာအနံ့ ပွတ်ပစ်တာလေ။ မျက်နှာတပြင်လုံး မြသွေး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတယ်။
မြသွေး ပေါင်ကြားထဲက ဒူးထောက်လျက်လေးနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတော့ တကိုယ်လုံး ကာမသွေးတွေ ဆူပွက်လာတာ။ ပါးစပ်က ဖွင့်မပြော ကြပေမယ့် စိတ်ထဲ လိုးဖြစ်တော့မှာကို နှစ်ယောက်သား အလိုလို နားလည်နေကြပြီ။ မြသွေးလည်း အရာရှိနဲ့ ဂိတ်စောင့်ဆိုတဲ့ အတွေး မရှိတော့ပါဘူး။ စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲပွတ်ထားမိမှတော့ လတ်တလော အရှက်ကုန်နေတာပေါ့။ စိတ်ကူးထဲ တိတ်တခိုး အလိုးခံနေတာလည်း ကြာခဲ့ပြီလေ။ ဆက်ပြီး ဟန်ဆောင်မနေတော့ပါဘူး။ မောင်စိုး ပုဆိုးချွတ်ပြီး မြသွေးကိုယ်ပေါ် မှောက်ချတာနဲ့ ဆီးခုံးပေါ် လာထောက်တဲ့ လီးကို အပေါက်ထဲ တေ့ပေး လိုက်တယ်။
မောင်နဲ့ မလိုးဖြစ်တာ ကြာလို့လားတော့ မသိဘူး မောင်စိုး တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးတိုင်း နှင့်ကနဲ့ပဲ။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောနဲ့။ ဒီလို မနားတမ်း ဆောင့်လိုးခံရတာ မြသွေး အိမ်ထောင်ဦး အစပိုင်းလေးနဲ့ မောင့်ဆရာ ဦးဇေယျာဆီကပဲ ရခဲ့ဖူးတာပါ။ အတွင်းထဲ စီးပိုင်ပြီး လီးအရည်ပြားက အဖုတ်နံရံတွေ ပွတ်တိုက်ဆွဲပေး နေတာက ဘာအရသာနဲ့မှ မတူတာ။ မြသွေး အလိုး ခံနေရင်း သတိထားမိတာက မောင်စိုးလီးက မောင်နဲ့ ဦးဇေယျာ လီးထက် ရှည်တော့ တချက်တချက် သားအိမ်ကို ဆောင့်မိနေတယ်။ မောင်စိုးက လူငယ်ဆိုတော့ ထိထိမိမိနဲ့ အားထည့်လိုးနိုင်တာပေါ့။ ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ချင်းဆီရဲ့ မတူညီတဲ့ လိုးပုံ လိုးနည်းတွေ ဘာရယ်မဟုတ် မြသွေး ယှဉ်ကြည့် နေမိတာ။
” ရှီးးးးးးး … အ … အားးး … ဘုတ် … အဟင့် … ဟင့် ဟင့် ”
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘာဖြစ်မှန်း မသိလောက်အောင် အထိအတွေ့အောက် သာယာနေမိတယ်။ ဖင်သားစိုင်ကြီး ကော့တက်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲ့ ပြန်ကျလာမှ သတိလေး ပြန်ကပ်လာတာ။ မောင်စိုးရဲ့ ကာမပညာတွေက မြသွေး ထင်မထားမိဘူး။ လိုးနေရင်းနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝလေး တေ့ပြီး စုပ်လို့စုပ်။ တကယ်တကယ် မောင်စိုး လျှာဖျားထိပ် မြသွေး ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက် ကြုံ့ဝင်ပြီး လေပေါ် မြောက်တက်သွားလိုက် ပြန်ကျလာလိုက်နှင့် တအအ ညည်းနေရတယ်။ အထိအတွေ့ မစိမ်းတဲ့ အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်မို့သာ တော်တော့တယ်။ တလောကလုံး မေ့လျော့ပြီး မောင်စိုးလျှာစွမ်းအောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေမိတာပါ။
” အ … အ … မောင်စိုး … အဟင့် ဟင့် … မမ … မ နေ တတ် တော့ ဘူး … အာ … ဟာ ”
မြသွေး ရုံးဝတ်စုံလေး ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် ကော့ပျံနေရ တာပေါ့။ မြသွေး ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်လာပြီး အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ပါးစပ်က မရှက်မကြောက် ဖွင့်ပြောတာတောင် ဆက်မလိုးသေးဘူး အဖုတ်ကို ဇွတ်ယက်ပေးနေတုန်းပဲ။ လျှာဖျားလေးနှင့် အစိလေး ထိုးကလော်လိုက် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တဖက်စီကို ပါးစပ်နဲ့ ညှပ်ဆွဲယူလိုက် အလိုးခံရတာ မဝတဝလေးနဲ့ ခေါင်းမော့ ခါးကော့ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရတယ်။
” အင့် … အဟင့် … ထွက် … ထွက် … ထွက် ကုန် ပြီ … မောင်စိုး ရဲ့ … အား … အင့် … အဟင့် ”
အရည်တွေများ အောက်က အိပ်ယာခင်းပေါ် အိုင်ထွန်းနေတာ မြသွေး ဖင်အောက်တောင် ရွှဲနှစ်နေပြီ။ အနားကို မရတော့တာ။ စောက်ရည်ကုန်တာနဲ့ မောင်စိုးက သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး မြသွေး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း လျှောတက်လာတယ်။ မြသွေး အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီလည်း မရှိတော့ပါဘူး။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားတွေနဲ့ပေါ့။ တုံးလုံးချွတ်မခံတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ မြသွေးလေ အခု မောင်စိုးနဲ့ တွေ့တွေ့ချင်း အစွမ်းကုန် လိုက်လျော နေရတာ။ အရည်တွေပေပွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ မျက်နှာ လာနမ်းတော့ မောင်စိုးပါးစပ်က မြသွေး စောက်ရည်နံ့တွေ ပြန်ရနေမိတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေလည်း ကျိန်းနေအောင် အငမ်းမရ ဖိဖိစို့တာ။
လိုးနေရင်း အဖုတ်ယက်ပေးတော့ ခံစားချက်က တမျိုး အခု နို့စို့တော့လည်း တကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ပါပဲ။ ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်း စို့နေရင် ညာဘက် နို့အုံကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေပေးလိုက် ညာဘက်နို့သီးခေါင်း ပြောင်းစို့ရင်လည်း ဘယ်လက်နို့အုံ ညှစ်ပေးလိုက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကျိန်းစပ်နာကျင် လာတော့ ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောလိုက်ရတယ်။
” အ … ကျွတ် … စို့လို့ … မဝသေးဘူးလား … မောင်စိုးရဲ့ … မမ နို့တွေ … ကျိန်းနေပြီ ”
ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ ဆက်မလိုးပေးမှာလည်း စိုးရိမ်နေမိသေးတယ်။ မြသွေး စကားဆုံးတော့ နို့စို့နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်နဲ့ ဖိပွတ်ရင်း အစိလေးကို ဒစ်ဖူးနဲ့ တဘတ်ဘက် ရိုက်ချနေတာ။ ခံစားမှုက ဖော်မပြနိုင်အောင်ကို ကောင်းလွန်းတယ်ရှင်။ အစိထိပ်လေး ရိုက်မိတိုင်း သေးထွက်မတတ်ပဲ။
” ဘတ် … အ … ဘတ် … ဟင့် … ဟင့် … ကျွတ် … လုပ်ပါတော့ … မောင်စိုး ရဲ့ … မမ … မနေနိုင်တော့လို့ပါ ”
အရှက်ကုန်နေပြီမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ လိုးပေးဖို့ တောင်းပန်လိုက်ရတော့တယ်။ မြသွေး ထပ်ပြီး ပြီးချင်လာတာမို့ ထထိုင်ပြီး မောင်စိုးကို ပက်လက်လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ ထိထိမိမိနဲ့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က မကျသေးဘူး။ မောင်စိုး လီးထိပ် အပေါက်လေး အရည်ကြည်တွေ စို့နေပြီး လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောတွေ ထောင်ထနေတာ။ မြသွေး မောင်စိုး လီးကို ၅ ချက် ၆ ချက်လောက် ဂွင်းထုပေးရင်း လီးပေါ် ခွထိုင်လိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲ တန်းမထည့်သေးဘူး။ လီးတံကို ဒစ်ကနေ ဆီးခုံးပေါ် လှဲချပြီး မြသွေး စောက်ပတ်နဲ့ အပြားလိုက် ဖိထားလိုက်တာ။ မြသွေး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြား လီးကြီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ပေါ့။ မောင်စိုးရင်အုပ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လေး ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။
” အ … အင်းးး … အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … မမရယ် … အားးး … ရှီးးးးးး ”
ဒီတခါ မောင်စိုး အလှည့်လေ မျက်လုံးတွေ စင်းကျ လာပြီး အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီ။ မြသွေးကတော့ ယားနေတဲ့ အဖုတ်လေး လီးပေါ် ထိုင်ပွတ် နေရလို့ အလိုးခံချင်စိတ် နည်းနည်းသက်သာလာတာ။ မကြာပါဘူး တရှီးရှီးညည်းနေတဲ့ မောင်စိုး လက်နှစ်ဖက်က မြသွေးဖင်ပေါ် ရောက်လာတယ်။ ဖင်သားစိုင်တွေ ဆုပ်နယ်ရင်း ဘယ်ဘက် လက်ချောင်းလေး တစ်ချောင်းက ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးသွင်းနေတယ်။ ဖင်ပေါက်လေး ကလိခံရတော့ မြသွေးအဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ခံစားနေရတာ။ ဖင်ပေါက်လေးက ဦးဇေယျာနဲ့ လိုးပြီးကတည်းက မထိတော့တာ ကြာပြီလေ။ မြသွေး ခေါင်းလေးမော့ပြီး မောင်စိုး လီးကို အားထည့်ပြီး ဖိပွတ်နေမိတာပေါ့။
” ဖြန်းးး … အ … ဖြန်း ဖြန်း … အ … အားးးးး ”
တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ ခံစားနေရတုန်း မောင်စိုး ညာလက်က ဖင်သားစိုင်ကို ရုတ်တရက် ရိုက်နေတာ။ ဖင်သားစိုင်တွေ ကျိန်းစပ် လာပေမယ့် စပ်ဖျင်းဖျင်း နာကျင်ခံစားမှုလေးနဲ့ ကာမအရသာလေးကလည်း တမျိုးကောင်းလာပြန်ရောပဲ။
” အားးးး … အမေ့ … ဖြန်း … ဖြန်း … အားးး … ကောင်းတယ် … ဖြန်းးးး … အ … အ ”
မြသွေး စိတ်တအား ကြွလာပြီး ဒူးထောက်လျက် လေးပဲ ဖင်ကို အထက် နဲနဲကြွလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မောင်စိုးလီးကို တေ့ပြီး ချက်ချင်း ဖိထိုင်ပစ်မိတာ။
” ဗျစ် … အ … အဟင့် … ဟင့် … ကျွတ် ကျွတ် ”
မြသွေး ကာမအရှိန်ကြောင့် စိတ်လောသွားတာ။ မောင်စိုးလီးက ရှည်တော့ ဆီးခုံးချင်း မထိခင် လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာထောက်မိနေတာပေါ့။ ဒုတ်ကနဲ့ အဖုတ်လေး ကျင်တက်လာတယ်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းပဲ။ မောင်စိုးကိုတော့ အောက်က ငြိမ်ငြိမ်နေဖို့ ပြောထားလိုက်တာ။ ဒါမှ မြသွေး စိတ်ကြိုက် လိုသလို ထိန်းလိုးလို့ ရမှာလေ။
” ဘွတ် … အားးး … ဇွိ … ဇွိ … အင်းဟင်း … ကောင်းလိုက်တာ … မောင်စိုးရယ် … ဗျစ် … အားးး … အားးး ”
မြသွေး စိတ်တိုင်းကျ နှဲ့လိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ လီးအရသာ ရနေပေမယ့် မောင်စိုးက အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရှာတယ်။ မြသွေးကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းနေတာ။
” မမ … ညှောင်းရင်း … ကုန်းလိုက်နော် … ကျနော် … ကုတင်အောက်ကနေ … မတ်တပ်ရပ် လိုးပေးမယ် ”
တကယ်လည်း မြသွေး နားနေခန်းထဲက ကုတင်က တစိယောက်အိပ်ဆိုတော့ ကျဉ်းတယ်။ မြသွေးလည်း အပေါ်က ခွလိုးရင်း အချက် ၅၀ လောက် ကတည်းက တချီ ထပ်ပြီးထားလို့ မောင်စိုး စိတ်ကြိုက် လိုးဖို့ အလှည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မောင်စိုးလီးပေါ် ခွထိုင်နေရာက ထရပ်ပြီး ကုတင်လေးပေါ် ကန့်လန့်ဖျက် ကုန်းပေးလိုက်တာ။
” ရှီးးးးးး … ကျွတ် … မိုက်တယ် … မမရယ် … ဖင်ကြီးက … အိကား နေတာ ”
မြသွေး လေးဘက်ကုန်းပြီး ခါးခွက်ပေးလိုက်တော့ ဖင်က ပိုပြီး ကော့ထွက်လာတာပေါ့။ ဖင်ကိုကြည့်ပြီး မောင်စိုး တရှီးရှီးနဲ့ အားရကျေနပ်နေတယ်။ မြသွေး ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းကို လျှာနဲ့ လိုက်ယက်ပြီးမှ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်နဲ့ လေးငါးချက် ဖိပွတ်ရင်း ဗျစ်ကနဲ့ လီးတဆုံး ဆောင့်လိုးနေတာ။ မြသွေးက ကုတင်စောင်း ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး ထားတော့ မောင်စိုးက ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ ခါးဆွဲလိုးတော့တာပေါ့။ သူလည်း စိတ်ကြိုက်လိုးရတော့ ဆောင့်ချက်တွေက ထိထိမိမိနဲ့ မြသွေးလည်း အားရပါးရ ဖင်ကို နောက်ပစ် ကော့ပေးလိုက်တယ်။
” ဖြန်း … ဘွတ် ဘွတ် … အင့် … ဖြန်း ဖြန်း … ဖွပ် ဖွပ် … ဘွတ် ”
ဖင်နောက်က မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးရင်း လက် တဖက်က ခါးကို ကိုင်လျက်ပဲ ကျန်လက်တဖက်နဲ့ မြသွေးဖင်ကို ရိုက်ရိုက်လိုးတော့တာ။
” အားးးး … ကြိုက်တယ်ကွာ … ဖြန်း … ဘွတ် … ဖြန်း … ဘွတ် ဘွတ် … ရှီးးးးးး … ကျွတ် … ကောင်းတယ် … ရိုက် ရိုက် … အားးး … ဖြန်း … ဇွိ … ဘွတ် … ဖွပ် ”
မြသွေးအခန်းထဲ ဖင်ရိုက်သံ ညည်းသံတွေ ဆူညံ လာတယ်။ မောင်စိုးလီးကြီး အရှိန်နဲ့ ဝင်လာတိုင်း မြသွေးလည်း ဖင်ကို နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေမိတာ။ တဖြည်းဖြည်း မောင်စိုး ရိုက်ချက်တွေ ပြင်းလာပြီး ဆောင့်ချက်တွေလည်း မြန်ဆန်လာတယ်။ မြသွေး တောင့်မခံနိုင်တော့တာ အိပ်ယာခင်းကို တဘုံးဘုံးထုပြီး အားရကျေနပ်စွာနဲ့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီ။
” အားးးး … ရှီးးးးး … မမ … ကျနော်လည်း … ထွက် … ထွက် … ထွက် တော့ မယ် … အင့် … ဇွိ … ဘွတ် ”
” အထဲ မပြီးနဲ့ …… မောင်စိုး ”
မောင်စိုးလည်း လိုးရင်း အသံတွေတုန်ပြီး ပြောနေလို့ မြသွေး သတိလှမ်းပေးလိုက်တယ်။ မြသွေး စကားဆုံးတော့ အဖုတ်လေး ဟာသွားပြီး ဖင်သားစိုင်ပေါ် နွေးကနဲ့ လရည်တွေ ကျလာတယ်။ လရည်ကုန်တော့ ဖင်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ လီးနဲ့ ရိုက်ပြီးမှ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်နေတာ။ မြသွေးလည်း ဘေးနား လှဲချရင်း ဒူးလေးထောင်ပြီး အသက်မျှင်းရှူနေရတယ်။ မျက်လုံးလေး စင်းထားတုန်း အဖုတ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားမိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်စိုးလေ မြသွေးပေါင်ဂွထဲ မျက်နှာပြန်အပ်နေတာ။
မြသွေး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေး ရှုံ့မိတော့ သူ့လရည်တွေ ညစ်ထုတ်သလိုဖြစ်ပြီး အန်ထွက် လာတယ်။ လိုးပြီးခါစမို့ ပြန်မစိသေးတဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ရဲရဲလေးကိုပါ လှမ်းမြင်နေရတယ်။ ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေနဲ့ မြသွေး စောက်ရည် လက်ကျန်တွေက ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေပြီ။ မောင်စိုး လျှာကို ရှေ့ထုတ်ပြီး အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းကနေ အောက်ရွေ့ရင်း စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ ထိုးယက်ပေးနေတာ။ ပြီးမှ ဖင်ကြားထဲ စီးကျတဲ့ အရည်တွေပါ ယက်ပြီး မျိုချပစ်တယ်။ မောင်စိုးက မြသွေး ထင်ထားတာထက် ရာဂစိတ် ကြီးမား လွန်းနေတာလေ။
////////////////////
မြသွေးလေ တဖြည်းဖြည်း မောင် ခရီးထွက်တိုင်း မောင်စိုးကို သတိရတတ်လာတယ်။ သံယောစဉ် ငြိတွယ်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး။ လူပျိုတစ်ယောက်က မြသွေးလို အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ကို မရွံ့မရှာနဲ့ စောက်ပတ်ကို လူချင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုံခွင့်ရတိုင်း ယက်ပေးနေတာမို့ပါ။ မောင်တောင် ယက်ပေးရမှန်း မသိတဲ့ မြလေးအဖုတ်ကို မောင်စိုးက အခွင့်ရတိုင်း မက်မက်မောမောနဲ့ကို ယက်ပေးနေတတ်တယ်။ မြသွေးလည်း ရုံးရောက်တာနဲ့ မောင်စိုးကို မျှော်တတ်လာတာပေါ့။ အချစ်မပါတဲ့ ကာမအထိအတွေ့ကြောင့်ပါ။ နောက်ပိုင်း အလုပ်နားရက်တွေတောင် မောင်မသိအောင် ခိုးတွေ့မိတယ်။
မောင်စိုးကလည်း မောင့်အမေ ရှိနေတာတောင် မြသွေးတို့ တိုက်ခန်းထိ ရုံးအလုပ်ကိစ္စတွေ ခေါင်းစဉ် တတ်ပြီး လာလာခေါ်တတ်တာ။ မောင့်အမေ အိပ်ခန်းထဲ ခဏဝင်တုန်းလေးတောင် ဧည့်ခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တလေး အကာအကွယ်ယူပြီး ယက်ပေး တတ်တယ်။ မြသွေး အဖုတ်နားရွက်လေးတောင် မောင်စိုး စုပ်လွန်းလို့ နဲနဲလန်ထွက်လာတာ။ မြသွေး ရေခဲသေတ္တာ တံခါးလေး ဖွင့်ပြီး ဧည့်ခန်းနံရံကို ကျောမှီရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ မောင်စိုး ကတော့ အားရပါးရ ယက်တော့တာပေါ့။
အဲ့လိုအချိန်တွေဆို မြသွေး ရင်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ ဧည့်ခန်း တံခါးဝကို မောင့်အမေများ ရုတ်တရက် ထွက်လာမလား ဆိုပြီး စိုးရိမ်နေမိတာလည်း အရသာ တမျိုးပဲ။ အသံလည်း မထွက်ရဲဘူး အောက်နှုတ်ခမ်း ကိုက်ရင်း မောင့်အမေရဲ့ လူရိပ် မြင်လိုက်တာနဲ့ မောင်စိုးက ခုံပေါ်အမြန် ပြန်ထိုင်ပြီး မြသွေးက ဖွင့်ထားတဲ့ ရေခဲသေတ္တာထဲ အချိုရည်ဗူး ယူသလိုလို ရေဗူးယူသလိုလို ဟန်ဆောင်ရတာပေါ့။ မောင့် အမေရှေ့ဆို အလုပ်ကိစ္စတွေ လျှောက်ပြောပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲဝင် ဖိုင်တွဲအဟောင်းတွေ ပြန်ထုတ်ယူလိုက် အဲလိုနေနေမိတာ။
” အင်း …… မမမြသွေး … အဲတာဆို … ဒါတွေ ကျနော် … မိတ္တူ ကူးရမှာပေါ့ ”
” အေးလေ … မိတ္တူ ကူးရင် … အစဉ်လိုက် ကူးနော် … စာရွက်တွေ … မကျော်စေနဲ့ ”
” ကဲပါ … စိုးရိမ်နေလည်း … မမမြသွေး … ခဏ လိုက်ခဲ့လေ …… မိတ္တူ ကူးပြီးရင် … ကျနော် ပြန်ပို့ ပေးပါ့မယ် ”
” လိုက်သွားလိုက်လေ … သမီး … စာရွက်စာတမ်း တွေ …… ပျောက်ရင် … ကိုယ့်အမှား ဖြစ်နေမယ် ”
မောင့်အမေကတောင် မြသွေးတို့ လုပ်ဇာတ်တွေ အဟုတ်ထင်ပြီး မောင်စိုးနဲ့ အပြင်လိုက်ဖို့ ဘေးက ဝင်ပြောနေတာ။ မြသွေးလည်း ရုံးကိစ္စမို့ သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့ အပြင်ထွက်ရသလိုမျိုး မလိုက်ချင် လိုင်ချင် ပုံစံနဲ့ အဝတ်အစားလဲပြီး မောင်စိုးနဲ့ အပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ လူမနေတဲ့ မောင်စိုး အသိ ခြံတခြံထဲ ရုံးက ကားလေးနဲ့ပဲ မောင်းလာခဲ့တာ။ လူသွားလူလာ နည်းတဲ့ နေရာမို့ ခြံထဲဝင်တော့ တကျွိကျွိနဲ့ ငှက်အော်သံကလွဲလို့ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ခြံရဲ့အနောက်ဖက် အိမ်အလွတ် အခန်းလေးထဲ ရောက်တာနဲ့ မြသွေး ထမိန်တောင် မချွတ်ရသေးဘူး ကုတင်စောင်း လက်ထောက်ခိုင်းပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်ကနေ ယက်တော့တာပဲ။ ခဏပဲ ယက်ပေးတာပါ။
မောင်ပြန်ရောက်တဲ့ ရက်တွေဆို မြသွေးက မပေးတော့ မောင်စိုး တအား စိတ်ကြွနေတယ်။ မြသွေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေး ဘေးဆွဲကပ်ပြီး နောက်ကနေ ခါးကိုင် လိုးတော့တာပဲ။ အိမ်ကတည်းက ယက်ပေးထားတော့ အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ စိမ့်နေ တာပေါ့။ အချက် ၇၀ လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ အာသာပြေတဲ့ ပုံစံနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မြသွေး ထမိန်နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို နောက်ကျော ဘက်ကနေပဲ ဆွဲချွတ်ပစ်တာ။ နောက်လှည့်ကြည့်တော့ မောင်စိုး ပုဆိုးက ခါးပေါ် မရှိတော့ဘူး၊ ခြေရင်း ပုံကျနေပြီး ပေါင်ကြားထဲ မြသွေး အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ လီးက အရည်တွေလဲ့ပြီး ခါရမ်းနေတယ်။
” ပြွတ် ပြွတ် … အီး … အင်း … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ် … အူး ဟူး ”
မြသွေး ကိုယ်လုံးလှည့်ပြီး မောင်စိုးရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့ လီးက မျက်နှာနဲ့ တည့်တည့်ပဲ။ စောက်ရည် ရွှဲနေတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ သေချာဖမ်းထိန်းပြီး စုပ်ပေးလိုက်တာ မောင်စိုး တအအ တအိအိနဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတာပေါ့။ မြသွေး ဒစ်ဖျားလေး ကိုက်ပေးလိုက်တော့ မောင်စိုး စုပ်သပ် ညည်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လီးတဝက်လောက် သွင်းပြီး လိုးတော့တာပဲ။ မောင်စိုး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို တွန်းထားရင်း မြသွေးပါးစပ်လေး အလိုးခံပေးနေတာပါ။ ပေါင်တွေ တွန်းမထားရင် တုတ်ခိုင် ရှည်လျားတဲ့ မောင်စိုးလီးက မြသွေးပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်လာတတ်တယ်။ အဲ့အချိန် မြသွေး ဆက်မစုပ်နိုင်တော့လို့ ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်ပဲ အလိုးခံတာ။
သူအားရတော့ မြသွေးကို ကုတင်စောင်း လက်ပြန် ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ဖင်ဖြဲပြီး အဖုတ်ရော ဖင်ရော ပြန်ယက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မို့ မောင်စိုးလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးနေတာ။ မြသွေးလည်း ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီးကို ခံတာပေါ့။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ခြံထဲ ကြားစရာ လူမှမရှိတာ၊ နှစ်ယောက်သား တစ်တစ်ခွခွကို ပြောလိုးနေကြတာ။
” ရှီးးးးး … အား … ကောင်းတယ် … ဆောင့်လိုး … မောင်စိုး … အ … အားးးး … မင်း လီးကို … မမ တအား ကြိုက်တယ် ”
” အင့် … ဘွတ် … ဗျစ် … ရှီးးးးး … ကြိုက်ရင် … အမြဲ လိုးပေးမှာပေါ့ … မမရယ် … ဇွိ … အင့် … ဘွတ် … ဖွပ် … ဖွပ် … အင့် အင့် ”
” အားးးး … လိုး … လိုး … အခုလည်း လိုး … အား … အား … ဆောင့် ဆောင့် … နာနာလေး ဆောင့် … အင်းဟင်း … အ … အားးး ”
မောင်စိုး ဆောင့်လိုးရင်း မြသွေး ခါးဆန့်ပေးတော့ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို နောက်က သိုင်းဖက်ညှစ်ရင်း ပုခုံး သားတွေ ဆွဲစုပ်နေတယ်။ အဲ့အချိန် အသားဖြူတဲ့ မြသွေး ပုခုံးနဲ့ လည်ပင်းသား တလျှောက် သွေးခြေဥသလို ရဲကျန်နေရစ်တာပေါ့။ ၅ မိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း နှစ်ယောက်သား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားခဲ့တာ။ ပြန်ခါနီးကြ မောင်စိုးကို အောက်က နေခိုင်းပြီး မြသွေးက အပေါ်က တက်လိုး ပေးလိုက်တယ်။ အပြန်ကြ မောင့်အမေယုံအောင် စာရွင်စာတန်းတွေ မိတ္တူဝင်ကူးပြီးမှ မောင်စိုးက မြသွေးကို တိုက်ခန်းပြန်ပို့ပေးတာ။
//////////////////////////
” အမလေး ဆရာ … ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် … အ …… သေပါပြီ … ကျွတ် ကျွတ် ”
မြသွေး ပြန်ရောက်တော့ မိတ္တူစာအိတ်လေး စားပွဲပေါ်တင်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်တုန်း မောင့်အမေ အိပ်ခန်းထဲက အော်သံကြောင့် ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွား မိတယ်။ ဧည့်ခန်းနဲ့ မောင့်အမေဒေါ်မိုးစမ်း အိပ်ခန်းက မျက်စောင်းထိုးလေးမို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင့် အမေ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး လက်နှစ်ဘက်လေးဆန့်ပြီး ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ဆင်းထားရင်း ညာဘက်ခြေထောက်က ဒူးတဖက် ထောင်ထားတာ။ အိပ်ခန်းမီး ပိတ်ထားပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် အခန်းထဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတယ်။
” အင်း … အကြောညှပ်နေတာ … ငါ့နှမရဲ့ …။ လက်ပြင်ကြော ငုပ်တာ … မဟုတ်ဘူး … ဖြစ်ဖြစ် ချင်းဆို … မြန်ပါတယ် … အခုဟာ ကြာပြီ ထင်တယ် ”
” ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာ … ခါတိုင်း … လက်ပြင်ကြော ငုပ်တာ … အလိုလို ပျောက်လိုက် …… ပြန်ဖြစ်လိုက် ဆိုတော့ … ကျမလည်း … ပေါ့ဆမိတာ …။ ဖြစ်တာက …… ၅ လ လောက်ရှိပြီ … နောက်ပိုင်း အိပ်ကို မရတော့တာ …… ဆရာရဲ့ ”
သူတို့ စကားသံတွေ အတိုင်သား ကြားနေရသလို လိုက်ကာ လေလွင့်ရင်လည်း အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းမြင် နေရတာပေါ့။ ဧည့်ခန်းက လူရှိရင် အိပ်ခန်းထဲ အလွယ်တကူ လူမမြင်အောင် အိပ်ခန်းတံခါးဝမှာ လိုက်ကာလေး ကာထားတာပါ။ မြသွေးရတဲ့ တိုက်ခန်းလေးကို အိပ်ခန်းနှစ်ခန်း ဖွဲ့ထားတယ်။ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းက အစကတည်းက ပါလာပြီးသား။ မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းက မောင့်အမေ အိပ်ခန်းရဲ့ အနောက်ဘက် ကပ်လျက်ပါ။ တစ်အိမ်ထဲနေပြီး စကား ဟက်ဟက် ပက်ပက် မပြောဖြစ်ကြပေမယ့် အရင်တစ်ရက်က ညည လက်ကနာလို့ အနှိပ်ဆရာ ခေါ်နှိပ်မယ်လို့ ပြောနေတာ ကြားမိတယ်။
” အ …… ဆရာ ……… ဖြည်းဖြည်း ”
ရုတ်တရက် မောင့်အမေ အသံကြားလို့ မြသွေး အတွေးစလေးပျက်ပြီး အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ လေငြိမ်နေတော့ လိုက်ကာက မလှုပ်တော့ဘူး။ ဟနေတဲ့ ဒေါင်စွန်းလေးကပဲ ဒေါ်မိုးစမ်း ခြေချောင်းလေး ကုတ်ကုတ်သွားတာ မြင်နေရတာ။ ဒေါ်မိုးစမ်းက အသက် ၅၅ လောက်ပဲ ရှိသေးတာ အသားဖြူဖြူကိုယ်လုံး တောင့်တောင့် နဲ့ပါ။ ရုပ်ရည်က သာမန်ဆိုပေမယ့် အနည်းငယ် တွဲကျနေတဲ့ နိုအုံတွေနဲ့ ခါးအောက် ဖင်ကြီးက မြသွေးဖင်ထက် ကြီးမားပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေတယ်။ မောင့်အဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မောင့်အမေကတော့ တောင့်တုန်း ဖြောင့်တုန်းပေါ့။
ဘာပဲပြောပြော မောင့်အမေက သွေးသား ကောင်းနေတုန်းမို့ အိပ်ခန်းထဲ သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့ အသိက မြသွေးစိတ်ကို လှုပ်ရှား စေတယ်။ အခုလေးတင် မောင်စိုးနဲ့ နှစ်ချီ လိုးထားပေမယ့် ရမ္မက်စိတ်က ပြန်ကြွလာမိတာပေါ့။ ခြေဖွဖွ နင်းပြီး အိပ်ခန်းဝနား တိုးကပ်လာမိတယ်။ လိုက်ကာကြားက သေချာ ချောင်းကြည့်မိတော့ မြသွေးတို့ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာ တိုက်ခန်းတွေရဲ့ မြောက်ဘက် တလမ်းကျော်က ဆရာကြည်ပါ။ မြသွေး အစားမှားပြီး နောက်ကျောတွေတက် ခေါင်းတွေ ထိုးတော့ မောင် တစ်ခါ ခေါ်ပေးဖူးတယ်။ အကြောပြင် ဆရာကြည်ဆိုတာ မြသွေးတို့ ရပ်ကွက်နားတဝိုက် မသိသူ မရှိဘူး။ အကြောပြင်တတ်တဲ့အပြင် ဆေးမှီးတိုလေးတွေနဲ့ တွဲကုတဲ့ တိုင်းရင်းဆေးဆရာ တစ်ယောက်ပေါ့။
ကိုယ်ပိုင် ဆေးခန်းတွေ တအား ပေါလာတာတောင် ဆရာကြည်က အခုထိ နာမည်ကျမသွားဘူး၊ အနှိပ် သက်တမ်းကလည်း ကြာပြီ ပြောတယ်။ လက်ရှိလည်း ရပ်ကွက်တကာ ဆေးကုသနေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အနှိပ်ပညာတော်သလို ရာဂစိတ်အားကြီး လွန်းတာ မြသွေးက လက်တွေ့ ကြုံ့ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ ဆရာကြည်ရဲ့ အသက်က မောင့်အမေတို့ လောက်ပါ။ ကြီးလည်း နဲနဲပါပဲ။ အသက် ၅၀ ကျော် ဆိုပေမယ့် ရုပ်က ခန့်ခန့်ညားညား လူကလည်း ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ အိမ်ထောင်ရှိပါတယ်။
” ကဲ … ငါ့နှမ … ခါးအောက်က အကြောတွေပါ … ဆရာ … တခါတည်း … နှိပ်ပေးခဲ့မယ် … လက်က နောက် ၂ ရက်လောက် နှိပ်ပြီးရင် … သိသိသာသာ … သက်သာ … လာလိမ့်မယ် ”
” ဟုတ် ……… ဆရာ ”
” ခြေနှစ်ဖက် … ဆင်းထား ”
ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ ခြေဆင်းလိုက်တော့ ခြေရင်းဘက် တိုးလာပြီး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်တာ။
” ကဲ … ငါ့နှမ … ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို … ဆရာ့ ပေါင်ပေါ်တင်လိုက် … နာရင် … နဲနဲတော့ အောင့်ခံနော် ”
” ဟုတ် ”
မောင့်အမေဒေါ်မိုးစမ်း ပက်လက်အနေထားနဲ့ တင်ပလင်ခွေထိုင်နေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ခြေသလုံးနှစ်ဖက် မြှောက်တင်လိုက်တယ်။ ဆရာကြည်က ထမိန်အောက်နားစကို ဒူးအထက်နား လိပ်တင်ပြီး ဒူးအောက်က စပြီး ခြေမျက်စိထိ နှိပ်ပေးနေတာ။ လက်နှစ်ဖက်က အထက်ရောက်လိုက် အောက်ရောက်လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဒူးအထက်နားရောက်တိုင်း ထမိန်ကို ပေါင်ပေါ်တိုးတင်နေတယ်။ ထမိန်အောက်နားစလည်း ဒူးအထက် ပေါင်လယ်လောက် ရောက်သွားပါပြီ။ ဒီအနေအထားဆို ဒေါ်မိုးစမ်းရဲ့ ပေါင်အတွင်းဘက် ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေရပြီလေ။
မြသွေးတုန်းကလည်း အဲ့လိုပါပဲ။ မောင်က ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီကြည့်နေတော့ ဆရာကြည်နဲ့ မြသွေး လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ နှစ်ယောက်ထဲရှိတာ။ ဆရာကြည်ရဲ့ လက်တွေက ပေါင်ခြံကြားထဲထိ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ပြောရအခက် ပြုရအခက်ပေါ့။
” အ … အမလေး … နာတယ် … ဆရာ ”
မြသွေး ပြန်တွေးနေတုန်း ဒေါ်မိုးစမ်းဆီက အော်သံ ကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာကြည်က လက်တဖက်နဲ့ ခြေဖဝါးကို ထောင်ထိန်းပြီး ကျန်လက် တဖက်နဲ့ ခြေမျက်စိအောက်က အခွက်ထဲ လက်မနဲ့ လက်ခလယ် အသုံးပြုပြီး နှိပ်ပစ်တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး နို့အုံလေးနှစ်ဖက်က မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက်နဲ့ပေါ့။
” ဒါပြီး … ငါ့နှမကြီး … အောက်ပိုင်း … ပေါ့ရွှတ် သွားလိမ့်မယ် … ခဏတော့သည်းခံ … ဟုတ်ပြီလား ”
” အမလေး … ကျွတ် ကျွတ် … အဟင့် … မ ခံ နိုင် ဘူး … ဆရာ ”
ဘယ်ညာပြောင်းနှိပ်တော့ မောင့်အမေ အသံ စူးစူးလေး ထွက်လာပြီး ဆက်မနှိပ်ဖို့ တားနေလေရဲ့။
” ပြီးပါပြီကွယ် … ကိုင်း … ပေါင်တွင်း ကြောတွေ … လျှော့ကြစို့ ”
” ဟုတ် … ဟုတ် … တအားနာလို့ပါ … ဆရာ ”
ပြောပြီးတာနဲ့ ဆရာကြည်က ညာဘက် ခြေထောက်ကို ခြေခြင်းဝတ်ကနေ မပြီး တွန်းကွေးရင်း ပေါင်ဂွလေး အောက်ဖက် ဘယ်လက်နဲ့ ဖိနှိပ် ပေးနေတယ်။
” အို့ … ကန်တော့နော် … ဆရာ ”
ဒေါ်မိုးစမ်း ရှက်ပြီး ထမိန် အောက်နားစလေးကို သူ့ ပေါင်ဂွထဲ အမြန်ပြန်ဖုံးနေရတာ။ ခြေထောက် တွန်းမကွေးခင် ပေါင်လယ်ရောက်နေတဲ့ ထမိန်အနားစက လန်သွားပြီး စောက်မွေးအုံကြီးပါ ပေါ်သွား တာလေ။ ဒါပေမယ့် ဆရာကြည်ရဲ့ ဘယ်ဘက် လက်က မောင့်အမေ ပေါင်ဂွလေးကို ထမိန်အပြင်က အုပ်ကိုင်ရင်း ညာဘက်လက်က ပေါင်တန်ကို နှိပ်ပေးနေတယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်း ဆတ်ကနဲ့ တုန်သွားပြီး ဆရာကြည့် မျက်နှာကို မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့်နေတာ။ ပေါင်ဂွထဲရောက်နေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ဘယ်လက်ကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထုတ် လိုက်ပြီ။ ဆရာကြည်ကတော့ ဂရုမစိုက်ဘူး ထမိန် တွန့်ကြေတဲ့အထိ ပေါင်ဂွလေး ဖိချေနေတယ်။
မောင့်အမေ မျက်နှာလေး ချွေးစို့လာပြီး မျက်လုံးလေး ကလယ် ကလယ်နဲ့ အိပ်ခန် ပတ်ပတ်လည် လျှောက်ကြည့်နေရှာတာ။ တချက်တချက် အိပ်ခန်း တံခါးဝဘက် မျက်လုံးက ရောက်ရောက်လာတယ်။ မြသွေး ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် မြသွေးတုန်းကလည်း အဲ့လိုပဲလေ။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်ခိုင်းပြီး ခါးဆစ်နဲ့ ဖင်သာစိုင်တွေ ဒူးနဲ့ တက်ကြိတ်တာ။ အစပိုင်း အကြောထဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ စိတ်ထဲ အကြော တက်တာတွေ ပြေလျော့သွားတော့ ကျေးဇူးတောင် တင်နေမိတာ။
ဖင်သားစိုင်အောက် ပေါင်ရင်းဘက် ဒူးနဲ့ဖိပြီး ဂုတ်နဲ့ ကျောပြင်ကို လက်နဲ့ နှိပ်တော့ ခံစားမှုက တမျိုး ပြောင်းသွားတာပေါ့။ ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အမြှောင်းလိုက်ကြီးက မြသွေး ဖင်ကြားနဲ့ ခါးစပ်ထိ ထိုးပွတ်နေတော့ မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ကြည့်လိုက် တံခါးဝဘက် မောင်များ ဝင်လာမလား ကြည့်မိတာပေါ့။ အခုလည်း မောင့်အမေ မြသွေးရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်းဝဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးခိုးကြည့်နေတာလေ။ တစ်ယောက်ယောက်များ ဝင်လာ လေမလားပေါ့။
” အိုးးး … ဆရာ … မလုပ် … လုပ် … အ … ဟင့် ဟင့် ”
ကြည့်နေရင်း မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်လုံးလေး စင်းကျလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေး လှုပ်နေတာ။ အသံက တိုးပြီး မသဲမကွဲမို့ မြသွေးလည်း သူ့ဟာသူ ညည်းတာလား ဆရာကြည်ကို ပြောနေတာလား မဝေခွဲ တတ်တော့ဘူး။ မြသွေး ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာလေး ကြည့်နေရာကနေ အကြည့်ရွေ့တော့ ဆရာကြည်က ထမိန်အောက်နားစ လှန်တင်ပြီး ပေါင်ဂွ တဖက်တချက်ကို ဖိဖိနှိပ်ပေးနေပြီ။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မသဲမကွဲ ညည်းသံတွေ ခပ်တိုးတိုးကနေ ကျယ်လာပြီး ဖင်ကြီး မသိမသာလေး ကော့ထိုးနေတယ်။
ဒီအချိန် မြသွေးကိုယ်တိုင် သိထားတဲ့အချက်က ကိုယ်ကျင့်တရား ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်မှာ လူမသိလောက်ဘူးထင်ရင် အထိအတွေ့နောက် လိုက်မိကြမှာပဲလေ။ တဒင်္ဂ ခဏလေး အတူတူနေပြီး နောက်ပိုင်း ပက်သက်စရာ မရှိတော့ရင် အလွယ်တကူ ဖောက်ပြန်တတ်ကြတာပေါ့။
” အ … အဟင့် ဟင့် … ကျမ … ဟင့် … မ … မ … မ ရ တော့ ဘူး … ကန် တော့ နော် … အ … ဟင့် ဟင့် … အင့် ”
မောင့်အမေ ဖင်ကြီး လေထဲ ကော့တက်လာပြီး အင့်ကနဲ အော်ရင်း ပေါင်တန် တုတ်တုတ် နှစ်ဖက်လုံး တုန်ပြီး ရင်ဖုံးအင်္ကျီအပါးလေးအောက် ဗိုက်ခေါက် တွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ညည်းနေတာပေါ့။ ပေါင်ဂွလေး ထမိန်နဲ့ ပြန်ဖုံးပြီး ဖင်ကြီး ဘုတ်ကနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြန်ကြလာတယ်။ ဆရာကြည်က ဒေါ်မိုးစမ်း ငြိမ်ကျသွားမှ နားနားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာ။ ဘာပြောမှန်း မကြားရပေမယ့် မောင့်အမေ ခေါင်းလေးရမ်းပြီး ရှက်နေပုံပါ။ ဆရာကြည်က ချက်ချင်း မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းရင်းဘက် ရွေ့ထိုင်လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြားထဲ လီးကတော့ ထောင်ထွက်နေတာ။
ဒေါ်မိုးစမ်း လက်ကို ကိုင်တာနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်းက တဖက်ကို ခေါင်းလွဲပြီး ပြန်ရုန်းနေတာ။ ဆရာကြည် ထပ်ပြောတော့လည်း လှည့်မကြည်သေးဘူး။ ဆက်ကနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်ကို ဆွဲယူပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေပဲ လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ပြီ။ ဒေါ်မိုးစမ်း လီးကို ကိုင်မိတာနဲ့ ၂ ခါ ၃ ခါတော့ လက်ပြန်ရုတ်သေးတာ။ ခဏနေတော့ ဆရာကြည် အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွတ်လိုက်ပေမယ့် ဒေါ်မိုးစမ်းလက်က လီးပေါ် ကျန်နေရစ်တယ်။ ရှေ့ဆက်တိုးမှာလား ရပ်လိုက်ရမှာလားဆိုတာ။ အဲ့လိုအချိန်ဆို အရှက်နဲ့ သိက္ခာတရားတွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး ကာမအထိအတွေ့ကပဲ နေရာယူတတ်ကြတယ်။
” ဟင် ”
မြသွေး ပါးစပ်က ယောင်ထွက်သွားတာ ကံကောင်း လို့ပေါ့။ ဆရာကြည်နဲ့ မောင့်အမေက သူတို့ အရှိန်နဲ့ သူတို့မို့ သတိမထားမိကြတာ။ မြသွေး ထမိန် အပြင်ကနေ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ပြန်စမ်းနေမိတယ်။ ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မရုန်းတော့တဲ့ လက်ကို အသာမပြီး ပုဆိုး လှန်လိုက်တာလေ။ ဟိုးအရင် မြသွေး ဖင်ကြားနဲ့ ခါးစပ်ကို ထောက်မိတဲ့ လီးက ဒီလောက်ထွားမှန်း မသိခဲ့ရဘူး။ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြန်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ လက်ခလယ်နဲ့ လက်မ မထိချင်ဘူး။ အရှည်ကတော့ မောင်စိုးလောက် မရှိပါဘူး။ မြသွေး လီးမြင်ရုံနဲ့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစား လိုက်ရတာပေါ့။
ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းရင်းနား ဒူးတဖက် ထောင်ထိုင်ပြီး ရင်ဖုံး အင်္ကျီ ကြယ်သီတွေ ဖြုတ်ပေးနေတယ်။ မြသွေး လိုက်ကာ ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်မိပြီ မြင်ကွင်းကို အကြည့်မရွေ့ နိုင်တော့ပါဘူး။ ခိုးကြည့် နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိ ပျောက်ကွယ်လုမတတ် အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ယားလာပြီး နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက် တင်းမာလာတယ်။ မောင့်အမေ လက်ထဲ ဆရာကြည်ရဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ရုန်းကော့နေပုံက မြသွေး စောက်ပတ် လေး ထိုးစွပေးနေသလို ခံစားလာမိတာ။
” ရှီးးးး … အ … အင်းဟင်း … သွက်သွက်လေး … ထုပါ … ငါ့ နှမရဲ့ ”
ဆရာကြည်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားပြီး ဖင်ပါ ကြွတက်လာတယ်။ ညာလက်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ဆံပင်တွေ စုကိုင်ရင်း နို့အုံကြီး နှစိဖက်ကို တလှည့်စီ ညှစ်ချေနေတာ။ နို့တွေ ညှစ်ပေးရင်း ဆရာကြည်က ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မောင့်အမေ ဂွင်းထုပေးရင်း ခေါင်းလေး ညိတ်ပြနေတယ်။ လီးကြီး လက်လွတ်လိုက်တာနဲ့ ဆရာကြည်က ထရပ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချပစ်တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်းကလည်း ထထိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ဘယ်ညာကြွပြီး ထမိန်ချွတ်ပစ်နေတယ်။ နှစ်ယောက်သား ခါးအောက်ပိုင်း ဗလာနဲ့ ဆရာကြည်က မောင့်အမေဘေးနား ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မရှက်တော့ပါဘူး။ ဆရာကြည်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ရဲရဲတင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတာ။
ဆရာကြည်ရဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ပေါ် ရောက်လာပြီး ဆုပ်နယ်ရင်း စကားပြောတော့ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းလေး ရမ်းပြနေရော။ ခဏ အကြာမှ ဒေါ်မိုးစမ်း ဂွင်းထုပေးရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်လိုက်တာ။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကို ဂွင်းတိုက်မပျက်ပဲ လီးအရင်းအောက်က တွဲကျနေတဲ့ လဥတွေ စစုပ်ပေးနေတယ်။ ဂွင်းထုနေတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး လဥနှစ်လုံးကို တစ်လုံးစီ ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ခါရမ်းနေတဲ့ လီးတံကို လျှာနဲ့ ပင့်ယက်လိုက်တာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း ဆရာကြည်နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲအိပ်တော့ ဆရာကြည်ကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစောင်း လှည့်လိုက်တယ်။ မြသွေးဘက်ကကြည့်ရင် ဒေါ်မိုးစမ်းကိုယ်လုံး ကွယ်သွားလို့ ဆရာကြည် အဖုတ်ကို ယက်ပေးတာပဲ မြင်ရတော့တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ကြီး ကော့လိုက် ပြန်ထိုးလိုက်နဲ့ ခါးလေးတွန့်နေပြီး ၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ဆရာကြည်က ထထိုင်လိုက်တယ်။
မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းကို ပက်လက် လှန်ပြီး ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပစ်တာ။ အိတွဲနေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကြား လီးကို အမြှောင်းလိုက် တင်ပေးတော့ ဒေါ်မိုးစမ်းက လီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ သွင်းစုပ် ပေးနေတယ်။ မြသွေး ထင်တောင် မထင်ထားဘူး။ ပုတီး တကိုင်ကိုင်နဲ့ မောင့်အမေလေ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရောက်တော့ တိတ်တခိုး ဆာလောင်နေတဲ့ ကာမ ဆန္ဒကို ဖြည်လျော့နေတာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ယူလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေး လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်နဲ့ပေါ့။
” အ … ရှီးးးး … တတ်လိုက်တာ … ငါ့ နှမရယ် … အင့် … ပလွပ် … အု … ဝု … ဗွပ် ”
ဆရာကြည် ညည်းသံအဆုံး မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာပေါ် ခွပြီး ပါးစပ်ထဲ ဖိလိုးလိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်လုံးပြူလာပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်တားနေတာ။ ဆရာကြည်က လီးကို ထုတ်မပေးပါဘူး လီးအရင်းထိ ဖိလိုးပစ်တယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်း လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်ပြီး မျက်ရည်ပါ စီးကျလာပြီ။ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတော့ ဒေါ်မိုးစမ် ဖင်ကြီး ကော့တက် လာပြီး ဝေဒနာကို သက်သာလို သက်သာငြား ကြိုးစားရင်း ပါးစပ်က တဝုဝု တအုအုနဲ့ ပေါ့။
” ခဏလေးပါ … ငါ့နှမရဲ့ … အားးး … အားးးး … ကောင်းလိုက်တာကွာ … အင့် … ဝု … ပလောက် … အု … ဖလူး … ရှီးးးး … ကျွတ် … အ … အ … ထွက် … ထွက် … ထွက် ပြီ … အ … ရှီးးးးးးး ”
နှစ်မိနစ်လောက်ကြာမှ ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်ပေးတာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်နှစ်ဖက်က ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်ကို ကုတ်ခြစ်နေရင်း အိပ်ယာပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပစ်ချလိုက်တယ်။ လီးကျွတ် ထွက်တာနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်ထဲက လရည်ဖြူဖြူတွေရော အကျိအချွဲတွေပါ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်က ထွက်ကျလာပြီး အိပ်ယာခင်းပေါ် စီးကျလာတာ။
မြသွေး ပေါင်ကြားထဲလည်း နွေးကနဲ့ပါပဲ။ ချောင်းကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ပွတ်မိနေတာလေ။ မောင်စိုးနဲ့ နှစ်ချီ လိုးထားတော့ စောက်ရည်ထွက်ရင်း ဒူးညွတ်ကျလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မနည်းအားယူ ထိန်းထားရတယ်။
ခဏပဲ နားပြီး ဆရာကြည်က မောင့်အမေကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း လက်တဖက်က စောက်ဖုတ် ပြန်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်းလည်း ပါးစပ်ကို သေမတတ် အလိုးခံရတာကို ရမ္မက်စိတ်က မကျဘူး ဆရာကြည်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပြန်ဖက်ရင်း အဖုတ်ကို ကော့ပေးနေတာ။
” ပြွတ်စ် …… အရမ်း ဆိုးတာပဲ … ဆရာရယ် ”
ဆရာကြည်ရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရင်း အခုလေးတင် လရည်ထွက်ထားတဲ့ လီးကို ပြန်မာလာအောင် ဆွပေးတော့ ဆရာကြည်ကလည်း မောင့်အမေရဲ့ လည်ပင်းကို လျှာနဲ့ယက်ရင်း နို့အုံတွေ ပြန်ညှစ်ပေးနေတယ်။
” လိုးကြစို့နော် … ငါ့နှမ ”
” အိုရ် …… ဆရာကလည်း … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ”
” အရင်တခေါက်က … နောက်တခါဆုံရင် … ဆရာ့ သဘောပါဆို ”
ဆရာကြည်ရဲ့ စကားကြောင့် အရင် ဘယ်နှစ်ကြိမ် တွေ့ပြီးကြမှန်း မြသွေး မသိပါဘူး။ သေချာတာက ဒီတစ်ကြိမ် မကတော့ဘူး။ ဆရာကြည်က ပါးစပ် လိုးပြီးသားမို့နေမယ် မောင့်အမေရဲ့ စကားကို မစောင့်ပဲ အပေါ်က တက်ခွပစ်တာ။
” အ … အမလေးးး … ဖြည်းဖြည်းနော် … ဆရာ … ဆရာ့ဟာက … ထွားတယ် ”
လီးဝင်တာနဲ့ မောင့်အမေ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေပြီ။ နှစ်အတော်ကြာ အလိုးမခံရတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဆရာကြည်ရဲ့ လီးကြီး ဝင်တော့ မခံနိုင်သေးတာပါ။ ဆရာကြည်ကတော့ အပြင်စားနေကြနေမှာ နို့သီးခေါင်းတွေ စုပ်ပေးလိုက် ချော့လိုးလိုက်ပေါ့။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာ မမြင်ရပေမယ့် ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးညွတ်သွားတိုင်း မောင့်အမေ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာပြီး အင့်ကနဲ့ ရှိုက်ရှိုက်နေတာ။ ကော့လာတဲ့ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို တဖက်ဆီ ဆွဲစုပ်ရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်က မြှောက်လိုက် ဖိလိုက်ပဲ။
” ဗြိ … ဘွတ် … အ … အားးး … အင်းဟင်း … နဲနဲ ဆောင့်ကြည့်ပါလား … ဆရာ … ဇွိ … ဗွပ် … ကျွတ် ကျွတ် … အင်း … အင်း … ဆောင့် …ဆောင့် … အားရအောင် လုပ်တော့ … ရှီးးးး … ဘွတ် … အားးး … ဗွပ် … အင်း ”
လီးအရသာ တွေ့လာတော့လည်း မောင့်အမေ အငမ်းမရကို ဖြစ်နေတော့တာ။ မြသွေး မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။
” ဗျစ် … အား … ကျွတ် … အ … အင့် … ကျွတ် … ကျွတ် ”
” ငါ့နှမ … နာလားဟင် …… ခဏ ပြန်ထုတ် လိုက်ရမလား ”
” အ … ကျွတ် … ရ … ရ … ရတယ် … ဆရာရဲ့ … လုပ်သာလုပ် … အင့် … ရှီးးးးးး ”
ဒေါ်မိုးစမ်း အောက်ပိုင်းဗလာ ပက်လက် အနေအထားနဲ့ အပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ပြန်ပြောနေတာပါ။ ဆရာကြည်ကလည်း မျက်လုံးနှစ်လုံး ပိတ်ပြီး ပက်လက် မှိန်းခံနေတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရင်း တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။ ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်လောက်ကြ ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်က ရှိုက်သံတွေ ထွက်လာပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ ကျောပြင်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပစ်တာ။
” အ … ရှီးးးးးး … ထွက် … ထွက် … ထွက်ပြီ … ဆရာ ရယ် ”
မျက်နှာချင်းအပ်ပြီး အပေါ်မှ မှောက်လျက်သား ရှိနေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ပါးကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပေးသေးတယ်။
” ကောင်းလား … ငါ့နှမ ”
ဆရာကြည်က ခေါင်းထောင်ပြီး မောင့်အမေရဲ့ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း တဆက်ထဲ ပါးနှစ်ဖက် ပြန်နမ်းနေတာ။
” ကောင်းတယ် … ဆရာ ……… မပြီးသေးရင် … ဆက်လိုးလေ ”
မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မျက်နှာ မော့ပေးပြီး အနမ်းခံရင်း ဆရာကြည် ပြောရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ထား လိုက်တယ်။
” အွန့် … ဖလု … ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ် ”
ဒေါ်မိုးစမ်း စကားအဆုံး ဆရာကြည်က နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ဖိစုပ်ပစ်တာပဲ။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းလည်း ဆရာကြည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သပ်တို့ထိရင်း အဖုတ်ထဲ မထုတ်သေးတဲ့ လီးကို စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးနေတာ ထင်တယ် ဖင်သားစိုင်တွေ ကြုံ့ဝင်နေတယ်။ ဆရာကြည်က မပြီးသေးတော့ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားတုန်းပဲ။ ဒေါ်မိုးစမ်း တစ်ချီ ပြီးသွားပေမယ့် အဖုတ်ထဲ မာထင်နေတဲ့ လီးကြီး စိမ်ထားရတော့ အားရ ကျေနပ်နေတာပေါ့။
” ငါ့နှမ … အမောပြေပြီလား ”
” ဟုတ် … ဆရာ … ပြီးအောင်လိုးလေ … တော်ကြာ … ကျမ ချွေးမလေး … ပြန်လာလိမ့်မယ် ”
မောင့်အမေ စကားကြောင့် မြသွေး ရယ်ချင်မိတယ်။ မြသွေးရောက်နေတာ ကြာလှပေါ့။ တခါတောင် ပြီးထားပြီးသားလေ။ စကားဆုံးတော့ ဆရာကြည်က နှုတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရာကနေ မျက်နှာချင်းခွာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မောင့်အမေ ချိုင်းကြား တစ်ဖက် တစ်ချက် ထောက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် မှောက်လျက် အနေအထားနဲ့ ခါးဆန့်ပစ်တယ်။ လီးကို အဖုတ်ထဲက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်တော့ ဒေါ်မိုးစမ်းလက်က ဆရာကြည်ရဲ့ခါးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်ကော့ပေးနေတာ အတိုင်းသားပဲ။
” အားးးး … ရှီးးးးးး … အင်းဟင်း … လိုးလေ … ဆရာ ရဲ့ ”
ဖင်ကြီး ကော့လာတာနဲ့ ဆရာကြည်က ဆွဲထုတ် ထားတဲ့ လီးကို ဆက်ကနဲ့ ပြန်သွင်းရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေတာ။ တစ်ချီ ပြီးထားတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း အဖုတ်ထဲ အရည်များ အိုင်နေတော့ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနှင့် လီးဝင် လီးထွက်သံတွေ ဆူညံလာတယ်။
” ဇွိ … ဘွတ် … ဗြိ … ဖွပ်ဖွပ် … ဘွတ် … ဗျစ် … ဗျစ် … အ … အားး … ဇွိ … ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”
ဆရာကြည် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဒေါ်မိုးစမ်း အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ အန်ထွက်ပြီး ကြမ်းပြင် ပေါ်ထိ စီးကျနေတာ။
” အင့် … ဘွတ် … ဗျစ် … အင့် အင့် … ကောင်းလား … ငါ့နှမ … ဗျစ် … ဗွပ် ”
” အားးး … အ … ကောင်းတယ် … လိုး လိုး … ဆရာ … ကြိုက်သလို လိုး … အား … ထွက်တော့မယ် … ထင်တယ် … အီးးး … အင်းဟင်း … ရှီးးးး ”
ဆရာကြည်က အချက် ၂၀ လောက် မနားတမ်း ဖိလိုးပြီး မောင့်အမေဘေးနား ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်တယ်။
” အာ … ကျွတ် … ဆရာကလဲ … ပြီးကာနီးကို … ဟင့် ဟင့် ”
မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြီးခါနီး ဆရာကြည်က ပညာပြနေတာပါ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်မိုးစမ်း မနေနိုင်ရှာ မပြီးသေးတဲ့ ကာမသုခလေး အတွက် အရှက်နဲ့ သိက္ခာကို ဘေးထားပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ လီးပေါ် ခွပြီး အပေါ်က တက်လိုးနေတော့တယ်။ ဒီပုံစံ မောင်မြင်ရင် ယုံမှာတောင် မဟုတ်ဘူး။ ပုတီး တကားကားနဲ့ မိုးလင်းမိုးချုပ် သတ္တဝါအပေါင်း အမျှပေးတေတဲ့ သူ့အမေလေ။ အခုတော့ ခပ်တည်တည်နေပြီး အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး တအားအား ညည်းရင်း အပေါ်က ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေအောင် ခွလိုးနေတာ။ ဆရာကြည်ကတော့ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြီးကာနီး ရမ္မက်စိတ် ပြင်းထန်နေပုံကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း အောက်က ပင့်လိုး ပေးနေတာပေါ့။
” ဇွိ … ဘွတ် … အားးး … ဗျစ် … ဟင့် … ရှီးးးးးး … ဘွတ် ဘွတ် … အ … အမလေးးး … ကောင်း … ကောင်း … ကောင်း လိုက် တာ … ဟင့် … ဟင့် … မ ရ တော့ ဘူး … ဆရာ ရယ် … အားးးး … ထွက် ပြီ … အားးးး … အ ”
မောင့်အမေ ကြာကြာ မဆောင့်နိုင်ရှာဘူး စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကျသွားတယ်။ အဲ့အချိန် ဆရာကြည်လည်း မောင်အမေဒေါ်မိုးစိမ်း ဖင်ကြီး ဆုပ်နယ်ပြီး အောက်က ပင့်လိုးရင်း အ ကနဲ ကြိတ်ညည်းရင်း ငြိမ်ကျ သွားတော့တာ။ သူတို့နှစ်ယောက် အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တုန်း မြသွေးလည်း တိုက်ခန်းအပြင်ဘက် ပြန်ထွက် လာခဲ့တယ်။ ၅ မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် စောင့်ပြီးမှ တိုက်ခန်းထဲ အသံပေး ဝင်လာလိုက်တာ။ မြသွေး ဧည့်ခန်းဝရောက်တော့ ဆရာကြည်က ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး မောင့်အမေကတော့ ပုတီးလေး ကိုင်ရင်း သူ့အိပ်ခန်းထဲက ခပ်တည်တည် ထွက်လာတာပေါ့။
/////////////////////////
မောင့် အလုပ်တွေ အရင်နေခဲ့တဲ့ မြို့လေးမှာ ပြီးတော့ မောင်လည်း အိမ်ပြန်ကပ်လာတယ်။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မောင်ရောက်တော့ သူ့အိမ်သူ ပြန်သွားပါပြီ။ မောင်နဲ့ ညတိုင်းလိုလို ဆက်ဆံရင်း နေလာကြတာ ၂ လလောက်ကြ မြသွေးတို့ လင်မယား အပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်ကုန်ရောပဲ။ ပြဿနာ အစက မမမြင့်လေ၊ သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်ဆိုးပြီး မြသွေးဆီ ခဏလာနေတာပေါ့။
တစ်ရက်ကြ ရုံးရောက်တာနဲ့ နှုတ်ဆက်နေကြ အတိုင်း မမမြင့်ကို နှုတ်ဆက်တော့ မျက်နှာက မကောင်းဘူး မျက်လုံးတွေ မို့အစ်နေတာ။ မြသွေးလည်း စပ်စုသလို ဖြစ်မှာစိုးလို့ မေးမကြည့်ပါဘူး။ နေ့လည် ထမင်းစားနားမှ အကြောင်းစုံ သိလိုက်ရတယ်။
” အဟင့် ဟင့် … မပြောချင်ပါဘူး … မြသွေးရယ် ”
မြသွေး ရုံးခန်းထဲ လာထိုင်ပြီး ငိုနေလို့ မြသွေးလည်း မေးကြည့်နေတာပါ။
” ပြောပါ … မမမြင့်ကလည်း … ဒီလူနဲ့ ဒီလူပဲ … ရှိတာ … ကူညီနိုင်ရင် … ကူညီ ရအောင်ပါ ”
” ငါ … အိမ်ကို မနေချင်တော့တာ … မြသွေးရယ် ”
” ရှင် … ဘာလို့လဲ …… မမမြင့်ရဲ့ ”
” အမွေကိစ္စပေါ့ … မြသွေးရယ် … ဟင့် ဟင့် …။ ကိုသိန်းလွင်လေ … မမမြင့် ဘက်က …… အမွေကို … ဇွတ်တောင်းခိုင်းနေတာ ”
” ဪ … အခု နေတဲ့ … မမမြင့်တို့ တိုက်ခန်းက … မြသွေးတို့ … တိုက်ခန်း တွေထက် … ပိုတောင် ကောင်းသေးတယ် ”
” အေးလေ … အဲဒါကို … ကိုယ်ပိုင်အိမ်နဲ့ နေချင်တာတဲ့ဟာ …။ မြသွေး စဉ်းစားကြည့် … မမမြင့် … အဖေနဲ့ အမေ … မရှိတော့ပေမယ့် … လက်ရှိ အမွေဆိုင်အိမ်က … အစ်ကိုကြီးနဲ့ … အစ်မတို့ မိသားစု … နေနေကြတယ် …။ မမမြင့်လည်း အရမ်းပြောလို့ … မရဘူး…။ ဘွဲ့ရတဲ့ အထိ … အစ်ကိုကြီးနဲ့ အစ်မက … ထောက်ပံ့ ပေးခဲ့တာလေ …။ အိမ်ထောင် ကျတော့လည်း … အိမ်ထောင်ဦး အစက သူတို့ပဲ … ကူညီ နေတာ …။ မမမြင့်က … … အခုချက်ချင်း ရောင်းပြီး … အမွေခွဲပေး ဆိုလို့ … ရမလား ဟ ”
” ဪ … အဲ့တာတော့ … ကိုသိန်းလွင် … လွန်တာပေါ့ …။ သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် … ပြန်ကြည့် ရမယ်လေ ”
” အဲ့တာ ပြောတာပေါ့ … မြသွေးရဲ့ …။ မမမြင့်က … ပြောပေးမယ် … အချိန်တော့ စောင့်ပေါ့ …။ အဲဒါကို … သူက … လက်မခံနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ … အဟင့် ဟင့် …။ မနက်လင်း … မမမြင့် သူ့ဖို့ … ထမင်းထုပ်ပြီး ပေးထားတယ် … ထမင်းချိုင့် မယူတာ …… တစ်လလောက် … ရှိပြီ …။ အိပ်ယာ ထတာနဲ့ … သူလုပ်စရာ … ရှိတာ လုပ်တယ် …။ မလိုအပ်ပဲ စကားမပြောကြ … တော့တာပါ …။ မရှက်တမ်း ပြောရရင် … အတူ မအိပ်ဖြစ်တာတောင် … ကြာပါပြီ … မြသွေးရယ် … ဟင့် ”
ဒီလိုနဲ့ နောက်ရက်ကြ မမမြင့်တစ်ယောက် မြသွေးအိမ်ကို ပြောင်းလာတော့တယ်။ မြသွေးလည်း ဝန်ထမ်း အချင်းချင်းမို့ရယ် ပြီးတော့ မြသွေး ရုံးရောက်ခါစ အကူအညီအများကြီး ရဖူးတာမို့ မမမြင့်ကို လက်ခံထားလိုက်ရတာပေါ့။ မမမြင့် ရောက်ပြီး နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ မောင့် အမူအယာတွေ မူမမှန်တာ မြသွေး သတိထားမိလာတယ်။ ညညဆို ကားနဲ့ အပြင်ထွက်ရင် မမမြင့်က အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး ပါသွားတတ်တာ။ မြသွေးလည်း ပထမ ထင်တာက သူ့ယောင်္ကျားကို မောင် အပြင်သွားရင်း လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ချောင်းတယ် ထင်နေတာပေါ့။ မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာတယ်လေ။ လင်မယား သဘာဝ ကာမစိတ် ကြွတဲ့အချိန် မမမြင့်လည်း ဆာနေရှာမှာ။
မြသွေးလည်း မာယာသုံးပြီး မောင့်ကို မသိမသာလေး မေးကြည့်မိတယ်။ မမမြင့်ကိုတော့ အားနာလို့ မမေးဖြစ်ပါဘူး။ မြသွေး ထင်တဲ့အတိုင်း မမမြင့်က လင်ကို စိတ်မချတော့ သူ့တိုက်ခန်းဘက် သွားသွား ချောင်းတယ်တဲ့။ အစတော့ မြသွေးလည်း ပါသည့်ပါသာ နေလိုက်တာပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်း မောင်နဲ့ မမမြင့်တို့ ဆက်ဆံရေးက ပိုရင်းနှီးလာသလို ခံစားလာရတယ်။ ဒါပေမယ့် မြသွေးနဲ့ မမမြင့်က မနက် ရုံး အတူသွားပြီး ညနေစောင်းမှ တိုက်ခန်း ပြန်လာ တတ်တာလေ။ မောင်နဲ့ မမမြင့် နှစ်ယောက်ထဲ နေဖို့က အခွင့်အရေး နည်းပါတယ်။ ဪ”၆်ပရုံးပိတ်ရက်လည်း နှစ်ယောက်အတူ စျေးသွား၊ တိုက်ခန်း ပြန်ရောက်တော့လည်း ထမင်းဟင်း အတူချက်ကြပေါ့။ နေ့ခင်းဘက် မြသွေးတို့ လင်မယား ခဏအိပ်ရင် မမမြင့်က ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေတတ်တာ။
ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက် မြသွေး အိပ်ခန်းထဲ အိပ်နေတုန်း ခြေသံ ကြားလို့ မျက်လုံး အသာဖွင့် ကြည့်တော့ မမမြင့်လေ ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ဝင်လာတာ။ မောင်က ကုတင် ခေါင်းရင်းဘေးက စားပွဲခုံမှာ ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး သူ့အလုပ် ကိစ္စတွေ လုပ်နေတာပေါ့။ မမမြင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မောင့်နားလေးအရောက် မြသွေး အိပ်မအိပ် မျက်နှာတချက်ကြည့်ပြီး ရင်လျား ထားတဲ့ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ်နေတာ။ ထမိန် ခါတော့ မမမြင့် နို့အုံကြီး ဖွေးကနဲ့ မြသွေးကိုယ်တိုင် မြင်လိုက်ရတယ်။
မမမြင့်က မြသွေးတိုက်ခန်း လာနေတော့ အားနာတာနဲ့ တူပါတယ်။ မြသွေးအင်္ကျီတွေ ယူယူလျှော်ပေးတတ်တာလေ။ မြသွေး မလျှော်ဖို့ ပြောလည်း ဇွတ်ယူ လျှော်နေတာနဲ့ လွတ်ထားလိုက်တယ်။ မောင့်နားလေး ထမိန် ပြင်ဝတ်ပြီးတာနဲ့ ကုတင် ခြေရင်းဘက်ထားတဲ့ အဝတ်ဟောင်းခြင်းနား လျှောက်လာတာ။ ဖင်ကြီးကုန်းပြီး အဝတ်ခြင်း အဟောင်းထဲ မြသွေး အဝတ်အစားတွေ ရွေးယူနေတဲ့ မမမြင့် ဖင်ကို ခိုးကြည့်ပြီး မောင့်ပုဆိုးကြားထဲ လီးက ထောင်မတ်နေတယ်။ မမမြင့်က မြသွေး အင်္ကျီ အဟောင်းတွေ လျှောဖို့ ယူရင်း ဖင်သားစိုင် နှစ်ဖက်ကို ခါရမ်းပြီး အခန်းပြင် ပြန်ထွက်သွားတာ။
မြသွေး စိတ်ထင်တာလား မသိဘူး သတိထားမိနေတာ ၃ ရက်လောက်ရှိပြီ။ မမမြင့်တစ်ယောက် မောင့်ကို အခုတလော အထာတွေ ပေးနေတာ ထင်တယ်။ တစ်ရက်ကြ ရုံးက ပြန်တော့ ရေချိုးပြီး မမမြင့်က အင်္ကျီလက်ပြတ် အစိမ်းလေးနဲ့ ထမိန်စကပ် အပျော့သားလေး ဝတ်ထားတာ။ တချိန်လုံးလိုလို ထုံးထားတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို နောက်ကျောဘက် ဖြန်ချထားပြီး အမို့အမောက်တွေနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်တော့ ထမိန်စကပ်အောက် ဖင်သားစိုင်တွေ ကလည်း လမ်းလျှောက်ရင် တုန်တုန်နေတယ်။ ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေးလေးက အင်္ကျီ အောက်နားစနဲ့ ထမိန်အထက်ဆင်ကြား ထွက်လာတာ။
ညပိုင်း ထမင်းစားတော့ သူ့ယောင်္ကျားအကြောင်း မြသွေး ပြောပြလိုက်သေးတယ်။ ရုံးမှာ သူ့ ယောင်္ကျားက မြသွေးကို ဖုန်းဆက်ပြီး မမမြင့်ကို အိမ်ပြန်လာဖို့ ပြောလို့ပါ။ ထမင်းစားရင်း မြသွေး စကားကို နားထောင်နေတဲ့ မမမြင့်ရဲ့ နို့အုံတွေကို မောင်က ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ မြသွေး သတိထားမိပါတယ်။ မမမြင့်က မပြန်ချင်သေးဘူးပြောတာ သူ့ယောင်္ကျားကို မှတ်လောက်အောင် ပစ်ထားမယ်တဲ့။ ထမင်းစားပြီး တီဗွီကြည့်ကြတော့ မြသွေး ကြိုက်ကြိုက်နဲ့ တအား စားမိတဲ့ ငပိရည်ချို တန်ခိုးက ပြပြီလေ။ မျက်ခွံတွေ တအား လေးလာပြီး အိပ်ချင် လာတယ်။
” ကဲ … ဒီနေ့တော့ … မြသွေး ဒေါင်းပြီ … စောစော အိပ်တော့မယ် … မောင်နဲ့ မမမြင့်ပဲ … ဆက်ကြည့် ကြတော့ ”
နှုတ်ဆက်ပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး တချိုးထဲ အိပ်ပစ်လိုက်တာ။ ည ၁၁ ခွဲလောက်မှ တရေးနိုးလာတယ်။ ဘေးနား စမ်းကြည့်တော့ မောင်ကလည်းမရှိ ရေကလည်း ငတ်နေတာ။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ထပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာဆီ လျှောက်လာလိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်တော့ မောင့်အမေ အရင်နေသွားတဲ့ မမမြင့် အိပ်ခန်းရှေ့ ဖြတ်တော့။
” အဟင်း ဟင်း … အင့် … အာ … ဟာ ”
ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်မိတာ အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ပါပဲ။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီး ရေဗူး တစ်ဗူး ဖွင့်သောက်ပစ်တယ်။ ရေသောက်ရင်း မျက်စိကစားကြည့်တော့ တီဗွီက ဖွင့်လျက်သား မောင်ရော မမမြင့်ရော ဧည့်ခန်းထဲက ခုံပေါ် မရှိကြဘူး။ မြသွေးစိတ်ထဲ ထူးဆန်းနေတုန်း ရုတ်တရက် မမမြင့်နေတဲ့ အခန်းက ညည်းသံကို သတိရမိသွားတာပေါ့။ ရေသောက်ပြီး မမမြင့် အိပ်ခန်းရှေ့ ပြန်လျှောက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးက ပွင့်ပြီး လက် ၅ လုံး စာလောက် ဟနေတယ်။
” ဟင့်် ……… အ ……… ကျွတ် ကျွတ် ”
ညည်းသံ ပီပီသသကို ကြားလိုက်မိတာ။ စိတ်ထဲ မမမြင့် နေမကောင်းများ ဖြစ်နေလားပေါ့။ တံခါးတွန်းဖွင့်မယ် အလုပ် ယောင်္ကျားသံ ကြားလိုက်မိလို့ မြသွေး မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။
” ကောင်းလား …… မမမြင့် ”
ဒီအချိန်ကြီး မမမြင့်အခန်းထဲ မောင်က ဘာလို့ ရောက်နေတာလဲ တွေးရင်း ဟနေတဲ့ တံခါးကြားကနေ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။ မြသွေး ရုတ်တရက် အံ့သြမှင်သက်သွားရတယ်။ ထင်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းပေါ့။ အိပ်ခန်းထဲ မမမြင့်က မောင်ယက်ပေးတာကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး အရသာ ခံနေတာလေ။ ခဏနေတော့ မောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနဲ့ မမမြင့်ကို ပြန်ပြီး လီးစုပ်ခိုင်းနေတယ်။ မမမြင့်ကလည်း မခေပါဘူး ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်းထိ သွင်းပြီး စုပ်ပေးနေတာ။
” ပြွတ် … ပလပ် … အွန့် … ရှီးးးး … ရပြီ ရပြီ … မမြင့် … လိုးကြစို့ ”
” ပြွတ် … ပလွပ် … အင်း … အောက်ဆင်း လိုးရအောင် … ကိုမင်း … အိပ်ယာပေါ် … အရည်တွေ ရွှဲကုန်လိမ့်မယ် … မြသွေး ပြန်လာလို့ … သိရင် … မကောင်းဘူး ”
မြသွေးက မမမြင့်နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ စကား သွားသွားပြောတတ်လို့ မမမြင့်က မြသွေး အိပ်ခန်းထဲ လာရင် အိပ်ယာပေါ် အနံ့အသက်ရမှာ စိုးရိမ်နေပုံပါ။ စကားပြောပြီးတာနဲ့ မမမြင့်က ကုတင်ပေါ်က အရင်ဆင်းပြီး စားပွဲခုံ အစွန်းလေး လက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ထားတယ်။ မောင်က မမမြင့် ထမိန် အောက်နားစကို ခါးအထိ လှန်တင်ပြီး နောက်ကနေ မမမြင့် ခါးကိုကိုင်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။
” ရှီးးးးး ……… ဘွတ် ………… မမမြင့် ”
” ဘာလဲ ……… ကိုမင်း ”
” ကုတင်စောင်း … ကုန်းပေးပါ့လား ”
ခါးက ညွတ်မထားတော့ မောင်က လိုးရတာ အားမရတာ နေမှာ။
” အင်း …… အရည်တွေ အပြင်ထုတ်နော် … ကိုမင်း ”
” အင်းပါ …… ဖင်ပေါ်ပဲ …… ထုတ်လိုက်မယ် ”
အဲဒီနောက် မောင့် စကားဆုံးတော့ မမမြင့်က ကုတင်စောင်း လေးဖက်ကုန်းပြီး ရှေ့ကိုယ်လုံးကို အိပ်ယာပေါ် ကပ်ပေးထားတာ။ မမမြင့် ဖင်က အိပ်ခန်းဝနဲ့ တည့်တည့် ရောက်လာလို့ မြသွေး ကြည့်ရင်း မနာလို ဖြစ်မိသေးတယ်။ မြသွေးထက် အသက်ကြီးသလို ခါးအောက် ဖင်ကြီးကလည်း ကုန်းလိုက်တော့ ကားထွက်လာတာ အကြီးကြီးပဲ။ မောင်က မမမြင့် ကုတင်ပေါ် အတက် ထမိန်ဆွဲချွတ် လိုက်တော့ ဖင်သားစိုင် နှစ်ဖက်က ဖွေးဥနေတာ။ ဖင်ကြားထဲ ရှုံ့ဝင်နေတဲ့ အသားစိုင် အတွန့်လေးက နီညိုရောင် သန်းနေတယ်။ မောင်က မြသွေးကိုသာ ဖင်ယက် မပေးတာ မမမြင့်ကျ စိတ်ပါလက်ပါကို ယက်ပေးနေတာ။ ၃ မိနစ်လောက် ယက်ပေးပြီးမှ နောက်ကနေ ဖင်သားစိုင်ဘေးကို ညှစ်ဆွဲပြီး လိုးပေးနေတာ။
” ဗျစ် … ဗွတ် … မမမြင့် ရယ် … အင့် … အင့် … ဗျစ် … ဘွတ် … အင့် … ဖွပ် … ဘွတ် ဘွတ် ”
” ဟာ … ကျွတ် … ကိုမင်း … အဟင့် ဟင့် ”
မမမြင့်ဖင်နဲ့ မောင့်ဆီးခုံး ကပ်သွားတိုင်း အ ကနဲ အီးကနဲ ညည်းသံလေးတွေ ထွက်နေတာပေါ့။ မောင့်မျက်နှာပေါ်မှာလည်း မမမြင့် စောက်ရည်တွေ ပေပွပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆွဲလိုးနေတာ။ မမမြင့် လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း မောင့် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး မမမြင့် အင်္ကျီ အပြင်ကနေ နို့တွေ ဆွဲညှစ် လိုးနေပြန်ရော။
” ဗျစ် … အ … ဘွတ် … အမလေး … ကိုမင်း ရယ် … အားးးး … ရှီးးးးးး ”
မမမြင့် ခေါင်းလေး လှန်တက်လာရင်း ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး မောင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်ကို ကြိတ်ခံနေပုံပါ။ တချက်တချက် မောင့်ကို နောက်ပြန် လှည့်ကြည့်တဲ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေပေမယ့် လီးမဝင်တာ ကြာနေတဲ့ မမမြင့် အဖုတ်က လိုလိုလားလားနဲ့ ဖင်ကြီး နောက်တိုး ကပ်ပေးနေတာ။ အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ လင်နဲ့ဝေးတော့ ကာမမီးတွေ တောင်လောင် လာတာပေါ့။ ဒါကလည်း မမမြင့်မှ မဟုတ်ဘူး အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတိုင်း ကြုံဖူးမှာပါ။ မောင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပြီး ပြန်ဆောင့်ပေးနေတာ။
” ရှီးးးးးး … အ … အင့် … ကိုမင်း ရယ် … အင်းဟင်း … အင့် … အင့် … အင့် … အ … အားးးး ”
အိပ်ခန်းထဲ ဖန်းချောင်းမီးအောက် မြင်ကွင်းက ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် နဲ့ပါ။ မောင်ကလည်း မမမြင့် ခါးလေးကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲလိုးနေတာ။ မြသွေး သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရတယ်။ မမမြင့် ဖင်ကြီး တုန်ခါသွားတိုင်း မြသွေး အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ ခံစားလာမိတယ်။ မြသွေး စောက်ပတ်ကို အမြဲလိုးနေတဲ့ လီးကြီးလေ အခုတော့ မမမြင့်ရဲ့ အဖုတ် ထဲမှာ။ မြသွေး မနာလိုသလိုလို အူတိုသလိုလို ခံစားမိနေတာ။ မြသွေး ကိုယ်တိုင်လည်း မောင့် ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်ထားတော့ မောင့်ကို အပြစ်မမြင်မိပါဘူး။ မမမြင့် ကလည်း ဒီလောက် ဆောင့်လိုး ပေးနေတာကို အားမရတဲ့ ဟန်နဲ့ သူ့ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် ပေးနေတာ။ မမမြင့် စောက်ပတ်ထဲ ၀င်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ မောင့် လီးကို ကြည့်ပြီး မြသွေး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက် လာတယ်။
ချွေးတဒီးဒီးနဲ့ အံကြိတ် လိုးနေတဲ့ မောင့်ရဲ့ လိုးချက် တွေက မမမြင့် အတွက် အားရစရာကြီးပါ။ မြသွေး အကြည့် မရွေ့ချင် လောက်အောင် မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင် ထားတယ်။ အဖုတ်လေး ၅ ချက် ၆ ချက် လောက်ပဲ ဖိပွတ်လိုက်တာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲပဲ အရည်တွေ စီးကျလာပြီး ဒူးတွေပါ တုန်လာနေပြီ။ ဒီအချိန် ဖြစ်နိုင်ရင် မောင့်ကို မြသွေး ကိုယ်တိုင်ကို အပေါ်က ခွလိုး ပစ်ချင်မိတာ။ စိတ်ထဲ ဖော်မပြ နိုင်တဲ့ ဝေဒနာလေး ခံစားလာရလို့ ဆက်မကြည့်ချင်တာနဲ့ မမမြင့် အိပ်ခန်းဝက ခွာပြီး မြသွေးတို့ အခန်းဘက် ပြန်လာရင်း အိပ်ယာပေါ် လှဲချ ပစ်လိုက်တယ်။ ပက်လက်လှဲရင်း မြသွေး မျက်လုံးထဲ မမမြင့်နဲ့ မောင်တို့ လိုးနေပုံတွေ ပြန်မြင်နေတယ်။
ပြန်တွေး ကြည့်တော့ မြသွေးအပြစ်လည်း ပါပါတယ်။ လင်ရှိ မိန်းမတစ်ယောက်ကို အိမ်မှာ လက်ခံ ထားမိတာလေ။
” ကျွီ …… အီ ……… ”
နောက် ၁၅ မိနစ်လောက်မှ တံခါးဖွင့်သံ ကြားတော့ မြသွေးလည်း ငြိမ်နေ လိုက်တယ်။ မောင်က မြသွေး ပါးလေးကို နမ်းပြီးမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွအိပ်နေတာ။ မျက်နှာချင်း ကပ်နေတော့ မမမြင့် စောက်ရည်နံ့ လေးတွေ မောင့်ပါးစပ်က ရနေသေးတယ်။
နောက် ၅ ရက်လောက်နေတော့ ည ၁၂ နာရီ လောက် မြသွေးတို့ အိပ်ခန်း တံခါးက တဂျစ်ဂျစ်နဲ့ အသံမြည်လာတတ်တယ်။ အဲ့ဒီအသံကြားပြီးရင် မောင်က မြသွေးအိပ်နေတာကို သေချာ ကြည့်ပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထသွားတတ်တာ။ နာရီဝက် ၄၅ မိနစ်လောက် ကြာမှ ပြန်လာတတ်တယ်။ ၃ ရက်လောက်နေတော့လည်း ည ၁၁ ခွဲလောက် တခါ ထပ်ကြားရတာ အဲ့အချိန် မြသွေး ထကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပါ။ မောင်ထွက်သွားပြီး ခဏလေးနေမှ မြသွေး ထပြီး ချောင်းတာ။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ မောင်က မမမြင့် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေ တာပေါ့။
” ကျွတ် … သူ့အကြောင်း … ခဏ မေ့ထား … ကိုမင်း ”
နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ မမမြင့်က မောင့်လီးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း စကား ပြောနေကြတာ။ မမမြင့်က သူ့ယောင်္ကျား အကြောင်း မေးတာ မကြိုက်ဘူးထင်တယ် မျက်နှာက တမျိုးလေး ဖြစ်နေတယ်။
” မမမြင့် … မကြိုက်ရင် … မပြောတော့ပါဘူး ”
မောင်က ချက်ချင်း လေသံပျောလေးနဲ့ ပြောတော့ မမမြင့်က မောင့်ပါးကို နမ်းပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချလိုက်တာ။
” အင့် …… ကျန်တာတွေ မေ့ပြီး … အခု မမမြင့် ဟာကို …… ယက်ပေးကွာ ”
မမမြင့် စကားဆုံးတော့ မောင်က မမမြင့် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ထမိန် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ မမမြင့် ပေါင်တန်တွေ ဖြဲပြီး ကော့ပေးလိုက်တာနဲ့ မောင်က တပြတ်ပြတ်နဲ့ ထိုးယက်တော့ တာပဲ။
” အ … အားးးး … ကိုမင်း ရယ် … အင်း ဟင်း ”
မမမြင့်ကို ၅ မိနစ်လောက် ကော့ပျံအောင် ယက်ပေး ပြီးမှ မောင်က ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ပြန်ထိုင် လိုက်တာ။ မမမြင့် ကုန်းထပြီး မောင့် ပေါင်တန်တွေ ဆုပ်နယ်နေတယ်။
” မမမြင့် … ကိုမင်းပေါင်ပေါ် … ထိုင်မယ်နော် ”
ပြောပြီး မမမြင့်က ထရပ်ရင်း ကုတင် ပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ ကုတင်စောင်း ခြေတွဲလောင်း ချထိုင် နေတဲ့ မောင့်ရဲ့ ပေါင်ပေါ် ပြောင်းထိုင်လိုက်တာ။ မမမြင့် ပေါင်ပေါ် ထိုင်တာနဲ့ မောင့် ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးက ကော့တက်လာတယ်။
” အမြဲ … မာထင်နေတာ … အားရ လိုက်တာကွာ … မေးမယ် မေးမယ်နဲ့ … မမေးဖြစ်တာ … ဒါကြီးနဲ့ … မမမြင့် ကို … ဘယ်ချိန်ကတည်းက … လိုးချင် နေတာလဲ ”
” မမမြင့် … ဒီအိမ် ရောက်ပြီး … ၁ ပတ်လောက် … ကတည်းက ”
” ဟယ် ”
စကားပြောရင်း မမမြင့် လက်တဖက်က မောင့် လည်ပင်း ဖက်ပြီး ကျန်လက်တဖက်က လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
” ဟုတ်တယ် … အဲဒီ နေ့က … မမမြင့် … ရေချိုးခါနီး … အခန်းထဲ … အဝတ်အစား ချွတ်တော့ … အင်္ကျီချွတ်ပြီး … ထမိန် ရင်လျား ကတည်းက … ကျနော် အပြင်က … ပြန်ရောက် နေတာ …။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး … အောက်ကို လိပ်ချွတ်တော့ ……အခန်းဝဘက် …… ဖင်ကုန်းသလို … ဖြစ်သွားပြီး … အဖုတ်က … ပြူးထွက် လာတာလေ …။ အဲ့ကတည်းက … ကျနော် … ယက်ပေးပြီး … လိုးချင်နေတာ ”
” အမလေး … ကိုမင်းက … အဲကတည်းက … လုပ်ချင် … နေတာပေါ့လေ … ဟွန့် ”
” အင်း … မမမြင့် အင်္ကျီချွတ်ဦးလေ … နို့စို့ဦးမယ် ”
” အင်းပါ ”
မောင့် စကားကြောင့် မမမြင့်က ဂွင်းထုပေးရင်း ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီ ချွတ်ပစ်နေတာ။ အင်္ကျီ ကျွတ်တော့ အစိမ်းရောင် ဇာဘော်လီလေး ပေါ်လာတယ်။ မြသွေး နို့အုံထက် ထွားတဲ့ နို့အုံ ဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်က ဘော်လီအောက်မှ ရုန်းထွက် လာတာ။ ဇာဘော်လီချိတ်လေး လက်နောက်ပြန် ဖြုတ်ပြီးတာနဲ့ နို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးကို မမမြင့်က လက်နဲ့ ပွတ်ချေလိုက်တယ်။
” အင့် … စို့ ”
မောင့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေအထားနဲ့ နို့အုံ တဖက်ကို မောင့် ပါးစပ်နား ကပ်ပေးလိုက်တာ။
” ပြွတ် …… အ ”
” ဟင် … နာလို့လား ”
” ဟုတ်ဘူး … နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေက …… စူးလို့ ”
” ခုန …… အဖုတ် … ယက်ပေးတော့ ရော ”
” အင်း …… စူးတယ် …… ဒါပေမယ့် … ကောင်းတယ် … ကိုမင်း … စို့ဟာ ”
မောင် နို့စို့တာနဲ့ မမမြင့်က လီးကို ပြန်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတာပေါ့။
” ကိုမင်း … မမမြင့် ဟာလေး … ပွတ်ပေးဦး ”
မမမြင့်က ဂွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ လက်ကို ခဏလွတ်ပြီး နို့စို့နေတဲ့ မောင့် လက်တဖက် ဆွဲယူရင်း သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ မောင်ကလည်း နို့စို့ မပြတ် မမမြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ် ပေးနေတာပေါ့။ မမမြင့်ရဲ့ ညည်းသံတွေ တိုးတိုးလေးကနေ ကျယ်လာပြီး ခဏကြာတော့ မောင့်ကို လိုးပေးဖို့ ကပ်ပြောလိုက်တယ်။ မောင့် ပေါင်ပေါ် ထိုင်ပြီး ကွင်းထုပေးရင်း ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ခါးကော့ထိုးနေပြီ။
” ထကွာ …… မမမြင့် … ကုန်းပေးမယ် နော် ”
မမမြင့် ပြောပြီးတာနဲ့ မောင့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေရာ ကနေ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးနေတယ်။ မောင်လည်း တအားထနေတာပါ။ မမမြင့် ကုန်းပေးတာနဲ့ ခြေနှစ်ဖက် ကုတင်ပေါ် လွဲတင်ပြီး မမမြင့် ဖင်ကြီးနောက် ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်တာ။ ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးတော့ မမမြင့်မျက်နှာ မော့လာပြီး ဆံပင်တွေ ခါရမ်းရင်း ဖင်ကို နောက်ပစ် ပြန်ဆောင့်နေတယ်။
” ဘွတ် … အ … ဇွိ … အ … ဗျစ် … ဗွတ် … ဗြိ … ဇွိ … အ … အ … အ … အ အ အ အ အအ အအအ … အင့် … အားးးးး … ရှီးးးးးးးး ”
မောင်လည်း မနားတမ်းကို နောက်ကနေ ဆွဲလိုးနေတာ။ ၅ မိနစ်လောက်ပဲ မမမြင့် တောင့်မခံနိုင်ရှာဘူး အ ကနဲ ကြိတ်အော်ပြီး အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားရှာတယ်။ မောင်က မမမြင့် ပြီးမှန်း သိတော့ ဆက်မလိုးပဲ လီးကို အရင်းထိ ကပ်ရင်း ဖင်သားစိုင် နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။
” ဟူးးးးးး … ရှီးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုမင်း ရာ … အားးးး …ယ အီးးးး … အင်းဟင်းးး … ဒါနဲ့ … ကိုမင်း … မပြီးသေးဘူး မလားးး … လာလေ … မမမြင့် မျက်နှာပေါ် … လာပြီး လိုက် ”
ပြောပြီးတာနဲ့ လေးဖက်ကုန်းနေရာက ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တဲ့ မမမြင့်ရဲ့ ကာမစိတ်ကို မြသွေး အံ့သြနေမိတယ်။ ရုံးမှာ လူရိုသေ ရှင်ရိုသေ မိန်းမ တစ်ယောက်က ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်မှာ ရာဂစိတ် ဘယ်လောက် ပြင်းထန်နေလဲ ဆိုတာလေ။ မောင်ကလည်း မမမြင့် စကားဆုံးတော့ နို့အုံပေါ် တက်ခွပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဂွင်းထုနေတာ။
” အင်း … ထုထု … ကိုမင်း … လရည်တွေ … မမမြင့် … မျက်နှာပေါ် … ပန်းလိုက် … ထု … ထု … မြန်မြန် … အင်းဟင်း … ရှီးးးး … ထု … အင်း အင်း … ဟုတ်ပြီ … အာကွာ … ကောင်းလိုက်တာ … နွေးနေတာပဲ … အင်းဟင်း … အင်း အင်း ”
မောင်လည်း မေးကြောတွေ ထောင်လာပြီး လီးထိပ်က ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေ မမမြင့် မျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ လရည်တွေကုန်သွားမှ လီးနဲ့ မမမြင့် မေးစိလေး ဘတ်ကနဲ့ ဘတ်ကနဲ့ ရိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကို နှုတ်ခမ်းပေါ် တင်ပေးလိုက်တာ။ မမမြင့်ကလည်း မောင့်လီးထိပ်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်ပစ်တယ်။ မျက်နှာပေါ်က လရည် ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေကို လက်နဲ့ သပ်ချရင်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး မျိုချပစ်တာ။ မမမြင့် ရဲ့ အပြုအမူတွေကြောင့် မြသွေးစိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲပါပဲ။
” ကိုမင်း … လရည်က ပျစ်ခဲနေတာ … အရသာ ရှိတယ် ”
” အင်း … ကျနော် … သွားတော့မယ် … တော်ကြာ … မြသွေး … နိုးလာလိမ့်မယ် ”
မောင်က ပြောပြီးတာနဲ့ မမမြင့် မျက်နှာကို လီးအရည်ပြားနဲ့ အနှံ့ ပွတ်ပေးနေတာ။ မမမြင့်က လျှာထုတ်ပြီး ပွတ်နေတဲ့ လီးတံကို လိုက်ယက်တုန်း မြသွေး ကိုယ့်အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာပြီး လှဲအိပ် ပစ်လိုက်တယ်။
////////////////////////
လူတိုင်း ကာမနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ သာမာန်လူတွေ မပြောနဲ့ သာသနဘောင်က ပုဂ္ဂိုလ်တွေတောင် ကိလေသာစိတ်တွေ မပယ်နိုင်သေးရင် ရာဂစိတ်ကြောင့် မှားတတ်ကြသေးတာလေ။ မြသွေး ပြောချင်တာ ကိုယ့်ဆန္ဒပြည့်ဝရင် တော်ပြီ။ တဖက်သားရဲ့ အရှက်နဲ့ သိက္ခာကို ထိခိုက်တာမျိုး မဖြစ်သင့်ဘူး။ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ဖြစ် လူလွတ်ဖြစ်ဖြစ် ဦးတည်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ကာမသုခ အတွက်ပါ။ အထိအတွေ့နောက် သာယာပြီး တိုးဝင်နေကြပေမယ့် နောက်ကွယ်က တကယ့် စစ်မှန်တဲ့ ဘဝတွေ မပါစေချင်ဘူး။ ပိုပြီး အရေးကြီးတာ မြသွေးတို့လို လင်ရှိမယားတွေပေါ့။ အားလုံးကို မဆိုလိုပါဘူးနော်။ ရာဂစိတ် ဖမ်းစားတဲ့ခါ ဆန္ဒချင်းတူနေရင် စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ပေါ့။ တဖက်က မယားရှိတဲ့ လင်ဖြစ်ရင်လည်း သူတို့နေထိုင်မှု စနစ်ကို မထိခိုက်စေနဲ့။ အထိအတွေ့ကို သိပ်ပြီး သာယာသွားလည်း လူမသိ သူမသိ ဆိတ်ကွယ်ရာ ကမ္ဘာလေးထဲမှာပဲ ရအောင်နေပေါ့။ ဒီထက်မက ယုံကြည်မှုရှိပြီး သာယာချင်ရင် တရားဝင်ကွာပြီး တရားဝင်ပေါင်းကြ။ ကိုယ်နဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ ကာမစည်းစိမ် ခံစားမယ့်သူက ယုံကြည်စိတ်ချဖို့ အရေးကြီးတယ်။
နောက် ၂ ပတ်လောက်ကြ မမမြင့်လည်း သူ့ယောင်္ကျား လာခေါ်လို့ သူ့တိုက်ခန်းသူ ပြန်လိုက်သွားတာ ၄ ရက်ရှိပြီ။
” မောင် … ထမင်း စားတော့မှာလား … လက်ဖက်သုပ် … ဝယ်လာခဲ့တယ် ”
” ဟမ် …… အေး …… ခူးလိုက်လေ ”
မြသွေး အပြင်က ပြန်ရောက်တော့ မောင်က ဧည့်ခန်းထဲ ခုံပေါ်မှာ ဖုန်းထဲ စိတ်ရောက်နေပြီး လက်တဖက်က ပေါင်ကြားရောက်နေတာ။ မြသွေး စကားသံ ကြားလိုက်မှ ထောင်တင်ထားတဲ့ ခြေတဖက်ကို အောက်ချပြီး ဖုန်းပိတ်လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြားထဲ ထောင်ထွက်နေတဲ့ လီးကို လက်နှင့်ဖိပြီး လက်ဖက်သုပ် အထုပ်လေး ကိုင်ရပ်နေတဲ့ မြသွေးကို စိတ်မလုံ သလိုနဲ့ လှမ်းကြည့်ရင်း ပြောနေတယ်။
” မြသွေး … အပြင်သွားတာ … ကြာတာ ”
” အော် … လမ်းထိပ်တင်ပါ … မောင် ရဲ့ …။ မနက်က စျေးနောက်ကျတာနဲ့ … ဟင်းမချက်လိုက် ရဘူး ……။ ကြက်ဥတော့ … ကြော်ထားတယ် …။ ထမင်း ဆီးစမ်းပြီး … လက်ဖက်လေးရော … စားရအောင်လို့ …… သွားဝယ်တာပါ ”
” မောင် ပြန်ရောက်နေတာ … ကြာပါပြီ ”
” အင် … ကဲပါ … မောင်ရယ် …။ မြသွေး … ထမင်းခူထား … လိုက်မယ် …။ ဖုန်းကြည့် မနေနဲ့တော့ … လာခဲ့ ”
မြသွေး မောင့်ကို မျက်နှာချိုသွေးပြီး လှည့်ထွက်တော့ မြသွေး ဖင်ကြီး ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တယ်။ နှစ်ယောက် ထမင်း အတူ စားသောက် ပြီးတာနဲ့ မြသွေးလည်း စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ ဆေးကြော သိမ်းဆည်းပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ မောင်က မှေးရင်း အိပ်ပျော် သွားတာနဲ့ သူ့ဖုန်း ယူကြည့် လိုက်မိတယ်။
” ဟင် ”
မြသွေး အံ့ဩမှင်သက်သွားရတာပေါ့။
ဖုန်းထဲ မမမြင့် အမြဲကြွားတဲ့ သူတို့ လင်မယား မင်္ဂလာဦးလက်ဖွဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ မမမြင့်က ဒူးတဖက်ထောင်ပြီး လှဲနေတာ။ မောင်က မမမြင့် ထမိန်ကို အပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ခြေသလုံးသားတွေ နမ်းပေးနေတယ်။ မမမြင့် ပေါင်တံတွေက ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေး။ ပေါင်ခြံထဲ လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်တော့ မမမြင့်လက်တွေ မောင့်ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းလာတယ်။ ထမိန်ခါးထိ လှန်နေတဲ့ မမမြင့်ဆီက ရှိုက်သံလေးတွေ ထွက်လာတော့ မောင်က ပေါင်ခြံထဲ နမ်းရင်း မမမြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး အပြင်ကနေ အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲ ပေးနေတာ။ မကြာပါဘူး မမမြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် စုလိုက် ကားလိုက်နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေး အရည်စိုလာတယ်။ ပန်းရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပေါ်ကနေပဲ မောင်က ဖောင်းကြွလာတဲ့ မမမြင့် အဖုတ်ကို ငုံစုပ်ပစ်တာ။ ခဏနေတော့ မောင့် တံတွေးတွေရော မမမြင့်ရဲ့ အရည်ကြည်တွေရော ရွှဲလာပြီး အဖုတ်နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွလေး ကပ်သွားတာပေါ့။
” မမမြင့် … ဘောင်းဘီ ချွတ်မယ်နော် ”
မောင့် စကားအဆုံး မမမြင့်က ပက်လက် အနေထားနဲ့ ခြေဖျား ထောက်ပြီး ဖင်ကြီး ကြွပေးနေတာ။ ထမိန်ရော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီရော ကျွတ်သွားတော့ မောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနဲ့ မမမြင့် ပေါင်ကြားထဲ ကုန်းယက်တော့တာပဲ။ အနီးကပ် ရိုက်ထားတော့ မောင့်မျက်နှာက ထင်းလို့။ မောင့်မျက်နှာကို မမမြင့်က ပေါင်ခြံထဲ ဆွဲကပ် ထားတယ်။ ဖုန်းထဲ မမမြင့် ညည်းသံ ကျယ်လာလို့ ဘေးနား အိပ်နေတဲ့ မောင်မကြားအောင် မြသွေး အသံတိုးထား လိုက်ရသေးတာ။ မောင်က မမမြင့် အဖုတ်ကို ရသလောက်ဖြဲတော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေးပါ မြင်နေရတယ်။ မောင်က လျှာထိုးသွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလို စုပ်တော့တာပဲ။ မမမြင့် အောက်ပိုင်း ဗလာနဲ့ သူ့ပေါင်တံတွေ ဖြဲလိုက် စုလိုက် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာတယ်။
” အာ … ဟာ … ကန်တော့နော် … ကိုမင်း … အ … အ အ … ထွက် … ထွက် … ထွက်ပြီ … ရှီးးးးးး … ရှီးးးးးး … အင်းဟင်း ”
မမမြင့် ပေါင်ဂွလေးထဲက အရည်တွေ ပန်းထွက် လာတာ မောင့်မျက်နှာကို ရွှဲလို့ပေါ့။ မြသွေးရင်ထဲ လှိုက်ဖိုမောနေမိတယ်။ မောင့်လျှာစွမ်းက ထင်မထားမိလောက်အောင် မမမြင့်ကို ထိထိမိမိ ခံစား စေခဲ့တာလေ။ မောင်က ဒါကို ရပ်မသွားသေးဘူး မမမြင့် အစိလေးကို ငုံခဲပြီး အဖုတ်ထဲ လက်ခလယ် ထည့်မွှေပေးနေတယ်။
” ဇွိ … အ … ဇွပ် … အင်းးး … ဟင့် ဟင့် … ကို မင်း ရယ် … အား … အား အားးးးး ”
မမမြင့် ဖင်ကြီး မြှောက်ပြီး လေထဲ ပေါင်တန်တွေပါ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာတယ်။
” ဟင် …… မြ ……… မြ …… မြသွေး ”
အဲ့အချိန် ဘေးနားအိပ်နေတဲ့ မောင်နိုးလာတာ မြသွေး မသိလိုက်ဘူး။ ဖျက်ကနဲ့ မြသွေး လက်ထဲက ဖုန်းကိုယူပြီး ကြည့်ရင်း မောင် မျက်နှာပျက်နေရှာတာ။ မြသွေး ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ ပြုံးပြလိုက်မှ မောင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားတယ်။ ခဏနေတော့ ပြတင်းပေါက်က တိုးဝင်လာတဲ့ လေနုအေးလေးကြောင့် မြသွေးတို့ အိပ်ခန်းထဲ ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေးနဲ့ လိုက်ကာလေး တဖျက်ဖျက် လွင့်နေတယ်။
” ရွှတ် … ပြွတ် ပြွတ် … ရွှတ် ရွှတ် … ဟင် … မြသွေး … လည်ပင်းရော ပုခုံးမှာရော … အကွက်တွေ ပါလား ”
အိပ်ခန်းလေး အေးနေပေမယ့် မြသွေး မျက်နှာ ပူပြီး နှာဖျားထိပ် ချွေးသီးတွေ ထွက်နေရတယ်။ မြသွေး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းနေတဲ့ မြင်ကွင်းက မောင့် အတွက် စိတ်ရှုပ်စေမှာလေ။ မောင် မေးမှ မနက်က အဖြစ်အပျက်ကို သတိရမိလိုက်တာ။ မနက်က မောင်အပြင် ထွက်တော့ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် မောင်စိုး ရောက်လာလို့ မြသွေးလည်း အပြင်ခဏ လိုက်သွားမိတယ်။ တွေ့နေကြ မောင်းစိုး အသိခြံ တစ်ခြံမှာပဲလေ။
” အင့် … အီးးး … အင်း ဟင်း … အဟင့် ဟင့် ”
အဖုတ်လေးပေါ် လျှာနွေးနွေးလေး တင်မိတာနဲ့ မြသွေး ဂနာမငြိမ်တော့ဘူး ပေါင်တွေကို စုလိုက် ကားလိုက် ကာမသွေးတွေ ဆူပွက်လာတာ။ မောင်စိုးက အရည်ရွှဲနေအောင် ယက်ပေးပြီးမှ မြသွေး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ လီးထပ်နဲ့ အဖုတ်ဝလေး တေ့မိတော့ မြသွေး အဖုတ်လေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့ပေါ့။
” ဇွိ … ဗျစ် … အ … ဗွတ် … ဗြိ … အား … ကျွတ် … ကျွတ် ”
စောက်ခေါင်းဝလေး လီးထိပ်တေ့ရင်း မြသွေး ချိုင်းအောက် လက်လျိုသွင်းလိုက်တယ်။ ပုခုံးနှစ်ဖက် ညှစ်ဆွဲရင်း လီးကို ဖိသွင်းတော့ မြသွေး စောက်ခေါင်းထဲ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်လာတဲ့ လီးကြောင့် ဆီးခုံးလေး ကျင်တက်လာတယ်။ လီးအရည်ပြားနဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ခပ်စီးစီး ပွတ်ဆွဲချိန် မြသွေး အံကြိတ်ခံရင်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်နေရတာ။ ခဏနေတော့ မောင်စိုးက မြသွေးကို မညှာတော့ပါဘူး မတွေ့ရတဲ့ အချိန်တွေအတွက် အတိုးချပြီး တရစပ် ဖိလိုးတော့တာပဲ။ လီးဝင်လာတိုင်း မြသွေး အဖုတ်လေး မောင်စိုး လီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတယ်။
” အ … ရှီးးးးး … အို့ … ကျွတ် ကျွတ် … ရှီး … ကျွတ် … ဖြည်းဖြည်း ”
လိုးနေရင်း မောင်စိုးက တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ မြသွေး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက် ဆွဲညှစ်လိုက်ပဲ။ လီးကို အရင်းထိ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ပုခုံးသားတွေရော လည်ပင်းသားတွေရော ဆွဲစုပ်ပြီး လိုးတာ။ လိုးပြီးတော့ မြသွေး ပုခုံးနဲ့ လည်ပင်းမှာ အကွက်တွေ ကျန်နေရစ်တယ်။ အခု မောင်မေးတော့ မြသွေး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ဝန်ခံလိုက်တာ။
ချက်ချင်းပဲ မောင်က မြသွေး နှုတ်ခမ်းကို မက်မက် မောမော ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။ မောင့် အနမ်းတွေက ရမ္မက် ပြင်းပြင်းနဲ့ နားလည်မှု ရရှိခြင်း ဆိုတဲ့ အငွေ့အသက်တွေ အပြည့်ပေါ့။ မြသွေးလည်း ခပ်တင်းတင်း ပြန်ပြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တာ။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မချစ်တော့လို့ တန်ဖိုးမထားလို့ သစ္စာဖောက်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ သွေးနဲ့ သားနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အထိအတွေ့နောက် လိုက်မိကြတာမျိုး နှစ်ဦးသား အလိုလို နားလည်ခံစားလာမိကြတယ်။ မောင်က မြသွေး အရင်တုန်းက ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အသေးစိတ် မေးပြီး ကုတင်တိုင်တွေ ခါရမ်းနေအောင်ကို လိုးတာ။ မြသွေးလည်း ဘာထူးလဲ မောင်နဲ့ မမမြင့်တို့ လိုးခဲ့တဲ့ ပုံစံအတိုင်း မောင့်ကို မေးမေးပြီး တပုံစံထဲ လိုးခိုင်းတာပေါ့။ သူစိမ်းတစ်ယောက်နဲ့ အတူနေပြီး ပြန်ပြောပြတဲ့ချိန် ကိုယ်တိုင် ရင်ခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်တတ်တဲ့ ကာမအရသာ အသစ်လေး မြသွေးတို့ လင်မယား ရရှိလိုက်တယ်။
///////////////////////
” ဒီနေ့ နောက်ကျတယ်နော် … မြသွေး … မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး …… အလုပ် ပင်ပန်းလာပုံ ပဲ ”
” အလုပ်ထဲ ပင်ပန်းတာက … မဟုတ်ဘူး မောင်ရဲ့ …။ ဒီနေ့ … မြသွေး … ပယ်ပယ်နယ်နယ် … အလိုးခံလာရတာ … သိပြီလား … ဟွန့် ”
” ဟမ် … ဘယ် လို … ဘယ်လို … မြသွေး … ဘာပြောလိုက်တယ် ”
မြသွေးပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် မောင် အံ့သြပြီး ပြန်မေးတဲ့ စကားသံတွေ တုန်ရီနေတယ်။ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေ့ါ ဖြစ်နေရှာတာပေါ့။
” ဟုတ်တယ် … မောင်ရဲ့ … မြသွေး တို့ ရုံးက … ညွှန်မှူး … ဦးသီဟန်လေ … မြင်ဖူးတယ်မလား ”
” အင်း … မြသွေးကို … မောင် လာကြိုတုန်းက … တခါနှစ်ခါတော့ … မြင်ဖူးပါတယ် … အသားဖြူဖြူ … ခပ်ဝဝ … မလား ”
” ဟုတ်တယ် … အဲ့ဒီညွှန်မှူးက … မြသွေးကို …… လိုးတာ … အဖုတ်ထဲ … သူ့လရည်တွေ … ပြည့်လျှံနေတာ … အခုထိ ကျန်သေးတယ် … စိုစိစိုစိနဲ့ ”
” ဟာ …… တကယ်လား … မြသွေး ”
မောင့် မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာတယ်။ သူ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်တဲ့ မြသွေးရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေတာ။
” အင်း … မောင် မယုံရင် … ကြည့်လေ ”
မြသွေးလည်း ထမိန်အောက်နားစကို ခါးထိ ဆွဲတင်ပြီး ပေါင်ဖြဲ ပြလိုက်တယ်။ မောင်က မြသွေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေးကို ဖြဲကြည့်တော့ အန်ထွက်နေတဲ့ လရည်တွေက ဘောင်းဘီမှာ ပေပွနေတာ။ မထင်မှတ်ပဲ သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ယောက်ရဲ့ အလိုးခံခဲ့ရပြီး အလိုးခံရတာကို ကိုယ့်လင်ကို ပြမိတော့လည်း စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလို ရှက်သလိုလိုတော့ ဖြစ်လာမိတယ်။
” ဟင် … တကယ် … တကယ်ပါလား … မြသွေး ရယ် ”
စကားဆုံးတော့ မောင့်မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်တဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ ပေါ်လာပြီး မြသွေး အဖုတ်လေးကို ကုန်းယက်တော့တာပဲ။ ဦးသီဟန် ပန်းထည့်ထားတဲ့ လရည်တွေကို ပြောင်နေအောင် ယက်ပြီး မျိုချပစ်တယ်။ မောင့် လက်တဖက်က သူ့ ပေါင်ကြားထဲ လှုပ်ရွနေတာ မြသွေး နဲ့ ဦးသီဟန် လိုးတာ တွေးပြီး လီးကို ဆွနေတာပဲ နေမှာပါ။
” ရှီးးးးး … အဲဒါ … ဦးသီဟန်ရဲ့ … လရည်တွေ … မောင် ရဲ့ … အ … အားးးး … အာကွာ ”
အဖုတ်ထဲက လရည်တွေ မျိုချနေလို့ မောင့်အပေါ် အားနာသလိုလို သနားသလိုလို ဖြစ်မိလို့ ပြောရင်း မြသွေးကိုယ်တိုင် ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်လာရတယ်။
” အစအဆုံး … ပြောပြနော် … မြသွေး … မောင် … တအား … သိချင်နေပြီ ”
မောင်က လီးကိုဆွရင်း အရမ်းသိချင် နေတဲ့ပုံနဲ့ တောင်းဆိုနေတာ မြသွေးရင်ထဲ နှင့်ကနဲပါပဲ။ ဒါတွေကလည်း မောင်နဲ့ မြသွေး နှစ်ဦး နားလည်မှုယူထားလို့ မြသွေး အထိအတွေ့အောက် သာယာမိတာပါ။
” အင်း … ပြောပြမှာပါ … မောင် ရယ် ”
” မြန်မြန် … ပြောလေ …… မြသွေး ”
သူစိမ်း ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ကို အလိုးခံလာပြီး လင်ဖြစ်သူကို ပြန်ပြောရတာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာရတယ်။
” ဒီနေ့ … မြသွေးတို့ … ရုံး စောစော ဆင်းကြတာ … ညွှန်မှူးရဲ့ …… မွေးနေ့လေ …။ ညွှန်မှူးက ဝန်ထမ်း အားလုံး … နာမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုကို … အချိန်ပိုင်း ငှားလိုက်တယ် …။ အောက်ခြေ ဝန်ထမ်းတွေရော … မြသွေးတို့လို အရာရှိ တွေရောပဲ ……စားကြ သောက်ကြပေါ့ … ညွှန်မှူးကလည်း ခွင့်ပြုထားတယ် …။ မြသွေးလည်း … မမမြင့်တို့နဲ့ ဘီယာ နည်းနည်း သောက်မိတယ် …။ ညွှန်မှူးက … မြသွေးတို့ တစ်ရုံးလုံး … မီးဖိုချောင် … အိမ်သုံး ပစ္စည်းတွေ … မဲဖောက် ပေးသေးတာ … တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် … မဲနှိုက်ကြ … အော်ကြ ဟစ်ကျပဲ ”
” အဲဒါနဲ့ … မြသွေးနဲ့ ဦးသီဟန်တို့ … ဘယ်လို လိုးဖြစ်တာလဲ ”
” အာ … အစ ဆုံး … ပြောနေတာလေ … မောင် ရယ် … မလောပါနဲ့ ”
” အင်းပါ … မောင် … စိတ်စောနေလို့ပါ … ပြောပြော ”
” မြသွေး … ဘီယာသောက်ပြီး … ဆီးပုံး တင်းလာလို့ … သေးတအား … ပေါက်ချင်တာနဲ့ … ဆိုင်ရဲ့ အနောက်ဖက် …… သန့်စင်ခန်းဘက် … လျှောက်လာခဲ့တယ် …။ ဖြစ်ချင်တော့ … ညွှန်မှူး ဦးသီဟန်က … ဘယ်ချိန် … သန့်စင်ခန်းဘက် … ရောက်နေလဲ မသိဘူး …။ တကိုယ်လုံး … ယိမ်းထိုးနေရင်း … မြသွေး ကို စိုက်ကြည့်ပြီး … သန့်စင်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ …။ ချက်ချင်းပဲ … ဘုန်းကနဲ့ … အသံကြားလိုက်မိတယ် …။ မြသွေးလည်း သေးပေါက်ပြီး … ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကြည့် တော့ … ပုဆိုးက … ပေါင်လယ်ရောက်နေပြီး … ချော်လဲ နေတာ တွေ့လိုက်ရတာ ”
” အင်း ”
မောင်က မြသွေး စကားပြော မရပ်အောင် အင်း တစ်လုံးပဲ ထောက်ပေးနေတယ်။ မြသွေး အလိုးခံရတဲ့ အကြောင်းကို တအား သိချင်နေတာ မျက်နှာက အသိသာကြီးပါ။
” ပုဆိုး ကျွတ်ပြီး … အောက်က … အတွင်းခံမပါတော့ … လီးက … အတိုင်းသားပဲ ”
” ဦးသီဟန် … လီးကြီးက … ကြီး … ကြီး … ကြီးလား … ဟင် … မြသွေး ”
” အင်း … မြသွေး … ထင်တောင်မထားဘူး … လီးက … နီညိုရောင် … တုတ်တုတ်ကြီး … ရှည်လည်းရှည်တယ် ”
” အင်းပါ … ဆက်ပြောပါဦး ”
” ပြောမှာပါ … မောင်ရဲ့ … တကယ်တည်း ဟွန့် ”
မောင်က စိတ်လှုပ်ရှားပြီး သိချင်စိတ်က ထိန်းမရ သိမ်းမရ ဖြစ်နေတာ။ မြသွေး ဟန့်လိုက်တော့ ပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ် ပြနေရှာတယ်။ မောင့်ကို ကုတင်ပေါ် ပြန်ထိုင်ခိုင်းပြီး မြသွေး ဂွင်းထုပေးရင်း ဆက်ပြော ပြနေတာပါ။
” မြသွေးလည်း … ရုတ်တရက် …ကြောင်ပြီး … ကြည့်နေမိတာပေါ့ …။ မြသွေး ကြောင်နေတုန်း … ဦးသီဟန်က ထထိုင်ပြီး … နှုတ်ခမ်းချင်း … တေ့စုပ် ပစ်တာ … တဆက်ထဲ … နို့တွေရော ဖင်တွေရော … ညှစ်နေတာပေါ့ …။ သူ့လီးကိုလည်း … မြသွေးကို … ကိုင်ခိုင်း သေးတယ် ”
” မြသွေး က … ကိုင်ပေးတယ် … မလား ”
မောင်က အဲ့အချိန် မြသွေး ခံစားချက်ကို သိချင်နေပုံနဲ့ အငမ်းမရ မေးနေရှာတာ။
” သန့်စင်ခန်း နံရံမှာ ကပ်ထားပြီး … ဇွတ်လုပ်တာလေ … မောင် ရဲ့ ……။ တခြားလူများ … ရောက်လာမလား ဆိုပြီး … ကြောက်စိတ်က တဝက် … ရှက်စိတ်က တဝက်နဲ့ … မြသွေး ခံစားမှုက … ပူးတွဲ ခံစားနေရ တာပေါ့ …။ ရုန်းမိပေမဲ့ … ဦးသီဟန် က လျှာကို … အတင်းစုပ်တယ် …။ နို့တွေပါ ညှစ်တော့ … မြသွေး … ပထမတော့ … လန့်တယ် …။ အော်လည်း မအော်ရဲဘူး …။ သူလုပ်နေတာ တွေက … အရမ်းမြန်တယ် …။ မြသွေး ထမိန်ထဲ … လက်သွင်းပြီး … အဖုတ်ကို နိုက်တော့ … အဲ့အချိန် … မြသွေး … တအား စိတ်လှုပ်ရှားပြီး … စိတ်ပါသွားတာ ”
” အင်း … ဒါနဲ့ … မြသွေး အဖုတ်ကို … ယက်ပေး သေးလားဟင် ”
” ယက်ပေးတာပေါ့ … မောင် ရဲ့ … တအား ကြမ်းတာပဲ … စောက်စိကို … ဖိဖိ ကိုက်တာ …။ မြသွေး လည်း … စောက်ရည်တွေ … သူ့မျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ် ပစ်တာပေါ့ …။ သူက ပြောသေးတယ် … မြသွေး ဖင်ကြီးကို … ဂွင်းမှန်း ထုနေတာ … ကြာပြီတဲ့ …။ ပြောလည်း ပြော လက်တွေကလည်း … တရစပ် … ဖင်ကို ညှစ်ညှစ်ပြီး … အရည်ပန်းထွက် နေတဲ့ … စောက်ဖုတ်ကို … ဖိယက် နေတာ ”
” အင်း … မြသွေး … ခံရ ခက်နေမှာပေါ့ ”
” ဟုတ်တယ် … ဦးသီဟန် က … နို့တွေ ဖင်တွေ … ညှစ်ရင်း … ယက်ပေးတော့ … တော်တော်လေး စိတ်ပါမိတယ် …။ တချီပြီးတော့ … သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းရင်း … နူးှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်တာ … ဦးသီဟန် ပါးစပ်က … မြသွေး ရဲ့ … စောက်ရည်နံ့တွေ … ပြန်ရတော့ … စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး … ဖြစ်လာပြီး … သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက် … ပေးနေမိတယ် ”
” အားးးးး …… အ …… မရ တော့ဘူး … မြ သွေး ရယ် ”
မြသွေး စကားတွေ နားထောင်းရင်း လက်ထဲ မောင့်လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လီးအရည်ပြား တင်းလာပြီ။ ရင်ခုန်သံမြန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ မောင့်ကို မြသွေး ခပ်မြန်မြန်လေး ထုပေးတော့ ဗျစ်ကနဲ့ ဗျစ်ကနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်လာတယ်။
” အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် … မြသွေးက … ဦးသီဟန် ကို သထိထားမိနေတာ … ကြာပြီ … မောင်ရဲ့ …။ အလုပ်ကိစ္စ ရှိလို့ … နှစ်ယောက်သား … အနီးကပ် နေရတိုင်း … မြသွေး ဖင်ကို … မတော်တဆ လိုလိုနဲ့ … လာလာ ထိတာ …။ တခါတခါ မြသွေးရှေ့ … ပုဆိုး ဖြန့်ဝတ်ရင်း … သူ့ လီးကို … မမြင် မြင်အောင် … ပြနေသေးတယ် ”
မောင့်လီးက လရည်ထွက်ပြီးတာကို ခါတိုင်းလို ပျော့ကျမသွားသေးဘူး။ မြသွေး ပြောသမျှ မောင်က ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ နားထောင်ရင်း ခေါင်းလေးပဲ ညိတ်ပြနေတာ။ မြသွေးလည်း ပြောရင်း စိတ်ပြန် ကြွနေလို မောင့်ကို ဂွင်းဆက်ထုပေးနေရင်း မောင့်လက်ကို ပေါင်ကြားဆွဲသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ပေးထားတယ်။
” ရှီးးးး … ကျွတ် … အဲ့ချိန် … မြသွေးက … ပြန် မပြဘူးလား ”
” ဟင့်အင် … မြသွေး … စိတ်ပါရင် … မောင်စိုး ရှိတယ်လေ … မောင်ရဲ့ ”
” အင်းပါ … ဒါနဲ့ … တချီပဲ … အလိုးခံရ တာလား ”
” ဟင့်အင် … မောင် … တခါပြီးတော့ … မြသွေး … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ … ပြန်ဝတ်ပြီးမှ … နောက်တခါ … ထပ်ပြီး … အလိုးခံရတာ ”
” အင်း … သန့်ဇင်ခန်းက … အထွက် … မြသွေးကို …… နောက်တချီ … ထပ်လိုး တာပေါ့ ”
” ဟုတ်တယ် … မောင်ရဲ့ … လိုးပြီးကာစ … လီးကြီးကို … ပြန်စုပ်ခိုင်းတယ် …။ ဒစ်ကြီးက … မြသွေး ပါးစပ်နဲ့အပြည့်ပဲ …။ စုပ်ပေး နေရင်း … လီးကို ပါးစပ်ထဲက … ထုတ်ပြီး … ပါးနှစ်ဖက်ကို … လီးနဲ့ ရိုက်နေတာ … လဥတွေနဲ့လည်း … မျက်နှာ ပွတ်တော့ … မြသွေး … စိတ်တွေ … ပြန်ထ လာရတာပေါ့ … မောင်ရယ် …။ မြသွေးလည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် … ဆိုပြီး … ဦးသီဟန်ရဲ့ … လီးကို မက်မက် မောမော … စုပ်ပေး နေမိတယ် …။ မြသွေး … ထရပ်တာနဲ့ … နံရံဘက် … ကပ်ပြီး နောက်ကနေ … ထမိန်ကို ခါးပေါ် ……မတင်လိုက်တာ … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီက … ပြန်ဝတ် ထားတော့ … ဖင်အောက်ကို … ပြန်လျှော ချပစ်တယ် …။ မြသွေး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို … စိခိုင်းပြီး … အနောက်ကနေ … ဖင်ကြားထဲ … လီးထိုးသွင်း … ပစ်တာပေါ့ …။ တဆက်ထဲ … နို့အုံတွေကို အင်္ကျီ အပြင်က … ညှစ်ရင်း … ပေါင်ကြားကို … လိုးနေတာလေ ”
” အမ် … နောက်ကနေ …… ဖင်ကို …… မလိုးဘူးလား ”
” အစပိုင်း … ဖင် မလိုးပါဘူး … မောင်ရဲ့ …။ အဖုတ်အောက်ဖက် … ပေါင်ကြားထဲ … လိုးတာပါ ……။ ဒါပေမဲ့ … လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ … ဝင်လာတိုင်း … လီးထိပ်နဲ့ … လီးအရည်ပြား … အပေါ်ခြမ်းက … အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ … ထိုးပွတ် မိနေတာလေ …။ နောက်ကနေ … လီးကြီး အရင်းထိ … ကပ်ထိုးလိုက်ရင် … မြသွေးပေါင် အရှေ့ကြားထဲ … ဦးသီဟန် … ဒစ်ကြီး … ပြူးထွက်လာတာ ”
” ဪ ”
” နို့တွေ အညှစ်ခံရပြီး … အဖုတ်ကို … လီးနဲ့ ပွတ်ခံရ သလို … ဖြစ်တော့ …… မြသွေးလည်း … ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပြီး … လိုးပေးဖို့ … ဖွင့်ပြောရတယ် … ရှက်လည်း ရှက်မိတာပေါ့ … မောင်ရယ် ”
” ထပ်လိုး ပေးတယ် … မလား ”
” အင်း …… လိုးပေးတာပေါ့ … အချက် ၂၀ တောင် … မပြည့်ဘူး ……… မြသွေး … စောက်ရည် ပန်းထွက် ကုန်တာ ”
” အာ … မြသွေး ရယ် ”
” အင်း … မြသွေး … စောက်ရည် ထွက်ပြီး …ခဏနေမှ … ဖင်နှစ်ခြမ်းကို … ဖြဲပြီး သူ့လီးထိပ်နဲ့ … ဖိပွတ် နေတာ … တံတွေး ထွေးသံ တချက် ကြားပြီးတော့ … မြသွေး ဖင်ဝကို … လီးနဲ့ ထောက်ထား … လိုက်တယ် …။ မြသွေးက … အပေါက် မှားနေပြီ … ပြောတော့ … ဦးသီဟန်က … မမှားပါဘူးတဲ့ … မြသွေး ဖင်ကြီး ကိုလည်း … လိုးချင်နေတာ … ကြာပြီ ပြောတယ် ”
” ဟင် … ဦးသီဟန်က … ဖင်ရော လိုးတာလား ”
မြသွေး ပြောပြနေတုန်း မောင်က စိတ်လှုပ်ရှားသံနဲ့ မေးနေတော့ မြသွေးလည်း မောင့်လီးကို ဂွင်းပြန်ထုပေးရင်း ဆက်ပြောပြ လိုက်ပါတယ်။
” အင်း … မြသွေး … ထပ်မပြောခင် … ဖင်ထဲ ဦးသီဟန် လီးကြီး ဝင်လာတာ … မောင်ရဲ့ …။ အဝင် တချက်ထဲနဲ့ … လီးက တုတ်တော့ … နှင့်ကနဲ့ပဲ … ဖင်ထဲ စီးကြပ် နေတယ် …။ ဒါပေမယ့် … သူ့လီးပေါ် မြသွေး … စောက်ရည်တွေ … ရွှဲနေတော့ … တအားတော့ … မနာပါဘူး ”
” အင်း ”
မောင်က အင်းတစ်လုံးပဲ ပြောပြီး မြသွေးစောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိပွတ်ပေးနေတယ်။
” နောက်ကနေ … လီးကို ထုတ်လိုက် … ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ … ဦးသီဟန် ဖင်လိုး ပေးတာက … စောက်ပတ် လိုးပေးတာထက် … ကောင်းတယ် … မောင်ရယ် …။ ဖင်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ရင်း … မြသွေး … ဂုတ်သားလေးတွေ …… နမ်းတော့ မြသွေးလည်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိတာ …။ ဦးသီဟန်က … ဖင်ထဲက … လီးကို ချက်ချင်း … မထုတ်သေးပဲနဲ့ … စိမ်ပြီး … နောက်ကနေ … မြသွေး အဖုတ်ကို … နိုက်တော့ … မြသွေး စောက်ရည်တွေ … သေးပန်းသလို … ပန်းထွက် ပြန်ရော …။ ဒူးတွေ တုန်ပြီး … ညွတ်ကျလာလို့ … နံရံကို လက်ထောက်ပြီး … မနည်း အားယူထားရတာ ”
မြသွေး စကားဆုံးတော့ မောင့်လီးက ပြန်မာလာပြီ မပြောမဆိုနဲ့ မြသွေးကို ကုတင်ပေါ်လှဲပြီး ခွလိုး တော့တာပဲ။
” ဗျစ် … အ … ဘွတ် … အားးးး … ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ … မောင်ရယ် ”
” နာလို့လား … မြသွေးရဲ့ … ဦးသီဟန် … လီးကြီးနဲ့ … လိုးတုန်းက … မနာဘူးပေါ့ ”
” အွန် … မောင်ကလည်း … အစပိုင်း … ဖြည်းဖြည်း လိုးဖို့ … ပြောတာပါ နော် … ဟွန့် ”
” ရှီးးးးးး … ဘွတ် … ဗြိ … ဇွိဇွိ … ရှီးးးးး … အားဟား … လိုးလို့ … ကောင်းလိုက်တာ … မြသွေး … စောက်ဖုတ်ထဲ … ဦးသီဟန် … လရည်တွေ … ကျန်သေးတယ် … အင့် … ဗွတ် … ဖွပ်ဖွပ် ”
” အင်းဟင်း … ဟုတ်တယ် … မောင်ရဲ့ … အ … အားးးးး … သူ့လရည်တွေ … စောက်ပတ်ထဲရော … ဖင်ထဲရော … အများကြီးပဲ … အ … ရှီးးးးး … လိုး လိုး … မောင် … ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးးး ”
” အာ … ဖင်ထဲ မှာရောလား … အင့်ဟာ … ဗြိ … ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”
” ဟုတ်တယ် … မောင်ရဲ့ … သန့်စင်ခန်း … နံရံမှာ … ကပ်လိုး တာ … ဟင့် ဟင့် … မတရား သဖြင့်ကို …… ဆွဲလိုးတာ …… အ အ …… အအအအအ ”
မြသွေးလေ အားကျိုးမာန်တက်နဲ့ လိုးနေတဲ့ မောင့်ကို ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ယားပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ သူစိမ်းတယောက်ကို အလိုးခံပြီး ကိုယ့်ယောင်္ကျား ကိုယ် ပြန်ပြောရင်း အလိုးခံတာ ကာမ အရသာက ပိုပြီး ပြင်းပြင်း ထန်ထန် ခံစားရတာ။
” ရှီးးးး ……… အားးး ……… အိမ်ထောင်သည်သာ … ပြောတာ … မြသွေး ဖင်ကြီးက … ကော့ထွက် လုံးချိတ် နေတာ … ဦးသီဟန်လည်း …… လိုးချင်မှာပေါ့ …… ထကွာ …… မြသွေး … အောက်ဆင်း … လိုးရအောင် ”
မောင်က လီးကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က အရင် ဆင်းတာ။ မြသွေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေချမိတာနဲ့ ဗီဒို ဘေးနား အိပ်ခန်း နံရံကို ကပ်ပြီး နောက်ကနေ မြသွေး ဖင်ကို ဆွဲလိုးတော့ တာပဲ။ မနုးမနှပ် ပေမယ့် မောင့်လီးပေါ် မြသွေး စောက်ရည်တွေရော အကျိအချွဲ တွေရော ကပ်နေတော့ ဖင်ထဲ ရှောရှောရှုရှု လီးက တန်းဝင် လာတယ်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ မရဖူးတဲ့ မောင့်ရဲ့ အပြင်းထန်ဆုံး လိုးချက်တွေက မြသွေးကို အထွဋ်ထိပ် ပို့ပေး လိုက်တာ အကြိမ်ကြိမ်ပါပဲ။ တညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ မနက် ၄နာရီ လောက်မှ မောပြီး အိပ်သွား ကြတာ။ မနက်လင်းတော့ မြသွေး တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက် ထားသလို စောက်ဖုတ်လည်း ထူပူ ကျိန်းနေ ရတယ်။
/////////////////////////
” ဟောဒီက … ပဲပြုတ် …… ပဲပြုတ် …… ပူပူနွေးနွေး … ယူကြဦးမလား ……… ပဲ ပြုတ် ”
” မြသွေး … ထထ …… သားလေးရော နိုးတော့ … ကျောင်းသွားဖို့ … ပြင်ရဆင်ရ ဦးမယ် ”
ပန်းတချို့ ချွေးပျိုက် သီးနေတဲ့ အခိုက် ပဲပြုတ်သည်ရဲ့ ဟစ်အော်သံနဲ့ အတူ မြသွေးတို့ မိသားစုလေးရဲ့ မနက်ခင်း စတင်ပြီလေ။ လတွေ နှစ်တွေ ပြောင်းလာပြီး ခုဆို မြသွေးတို့ သားလေး မင်းသွေးခန့် သူငယ်တန်း တက်နေပါပြီ။ သားလေး နာမည်က မောင့် အမေ ကိုယ်တိုင် ပေးထားတာပါ။ အရင် တိုက်ခန်း မနေတော့ ပါဘူး ကိုယ်ပိုင် အိမ်လေး ဝယ်နေလိုက်တာ။ ပေ၃၀ ပေ၅၀ မြေဝိုင်းလေးထဲ ရှေ့ ၁၅ပေ မြေအလွတ် ချန်ပြီး နံကပ် ၂ထပ် တိုက်လေး ဆောက်ထားတယ်။ အော် . တခုတော့ ပြောရဦးမယ်။ မြသွေးတို့ ကလေး ယူကာနီးကျ ၂ယောက်စလုံး ကာမစိတ်တွေ ထိန်းချုပ်ပြီး သူစိမ်းနဲ့ မနေပဲ ၆လ လောက်မှ ကလေး ယူကြတာပါ။ ခုဆို မြသွေးလည်း ရုံးကိစ္စ ကလေး ကိစ္စ တွေနဲ့ ကာမ အာရုံတွေ သိပ်မရှိတော့ ပါဘူး။ မောင်နဲ့ပဲ ပုံမှန်လေး နေဖြစ်တယ်။
” မြသွေး … ပြီးပြီလား … ကလေး ကျောင်းပို့ရအောင် ”
” ပြီးပါပြီ … မောင်ရဲ့ ”
မောင့် စကားသံကြောင့် မြသွေး အတွေးစလေး ပျက်ပြီး သားလေးခေါင်း အုံးဆီလေး လူးပေးရင်း ဘီးနဲ့ သပ်သပ် ရပ်ရပ်လေး ဖီးပေး လိုက်တာ။ မနက် အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ ချက်ပြုတ် ကလေး ရေးချိုး သနပ်ခါး လူးပေး ပြီးတာနဲ့ မောင့်အတွက်ရော မြသွေးနဲ့ သားလေး အတွက်ရော ထမင်းထုပ်ရ။ အင်း . ကလေး ရလာတဲ့ မြသွေး နေ့တဓူဝ အလုပ်တွေလေ။ အားလုံး ပြီးတော့ မောင်နဲ့အတူ သားလေးကို ကျောင်းလိုက်ပို့ ရတယ်။ ကျောင်းနဲ့ အိမ်က သိပ်မဝေး ပေမယ့် ကားလေး နဲ့ပဲ လိုက်ပို့ ဖြစ်တယ်။
” သားလေးရေ … တာ့တာ ”
” တာ့တာ ”
ကျောင်းထဲ ဝင်ကာနီးဆို သားလေး မင်းသွေးခန့် က မြသွေး ပါးပြင်ကို ဘယ်ညာ နမ်းပြီးမှ ဝင်တတ်တာပါ။ သားလေး ကျောင်းထဲ ဝင်တာ ခဏ စောင့်ကြည့်ပြီးမှ ကားပေါ်က စောင့်နေတဲ့ မောင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ပြီး အိမ်ပြန်လာကြတယ်။ မောင်နဲ့ မြသွေးလည်း အလုပ်သွားဖို့ ပြင်ရ ဆင်ရ ဦးမှာလေ။ ကလေးရပြီး ၁နှစ် ကြာတော့ မောင်တို့ ကုမ္ပဏီက ရန်ကုန် ရုံးခွဲ တခုမှာ မောင့်ကို ပို့ပေးလို့ ခုဆို မောင်လဲ ခရီး သိပ်မထွက် ဖြစ်တော့ပါဘူး။ မြသွေးတို့ ကားလေး ကျောင်းရှေ့ လမ်းမကြီး အတိုင်း မောင်းလာရင်း လမ်းချိုးတခု ရောက်တော့ မီးပွိုင့် မီးနီ နေလို့ ကားလေး ခဏ ရပ်ထား လိုက်တာ။
” ဟိုမှာ … ကြည့်လိုက် … မြသွေး ”
” ဟမ် … ဘာလဲ ……… မောင်ရယ် ”
မီးပွိုင် ခဏရပ်စောင့်တုန်း မောင်က အလောတကြီး ပြောလို့ မောင်ကြည့်တဲ့ဆီ မြသွေး အကြည့်ရွေ့ကြည့် လိုက်တယ်။
” အဲမှာလေ … ဟိုးအရင် … မြသွေးတို့ ရုံးက … ပင်စင် ယူသွားတဲ့ … ညွှန့်မှူး ဦးသီဟန် မလား ”
” အော် ……… ဟုတ်သားပဲ …… ဆရာက နဲနဲပိန်သွားပြီး … ဆံပင်တွေ … ပိုဖြူလာတယ် ”
” အံမယ် … မြသွေးက … ဦးသီဟန် … မြင်တာနဲ့ …… ”
” ဟမ် … မြင်တာနဲ့ …… ဘာတုန်း …… မောင်ကလဲ ”
” အရင်က … အကြောင်းလေးတွေ … သတိရသွား … လား လို့ ပါ … ခိခိ ”
” အိုရ် ……… မောင်နော် … ဟွန့် ”
မောင်ပြောမှ ဟိုးအရင် သန့်စင်ခန်းထဲ ဦးသီဟန်က မြသွေးကို လိုးခဲ့တဲ့ ပုံရိပ်တွေ ပြန်မြင် လာမိတယ်။ ချက်ချင်းပဲ အဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဝေဒနာ ဟောင်းတွေ ပြန်ကြွ လာသလိုပဲ။ အိမ်ရောက်တဲ့ထိ မြသွေးနဲ့ မောင် ဘာစကားမှ မပြောပဲ တိတ်ဆိတ် နေမိတာပါ။
” မြသွေး … နောက်မှာ …… အကွက်ကြီး ”
အိမ်ရောက်တော့ ကားပေါ်က အဆင်း မောင်ပြောလို့ မြသွေး လက်နောက်ပြန် စမ်းကြည့်တော့ ထမိန်က အရည် ရွှဲနေတာလေ။ မြသွေး မျက်နှာပူသွား ရတယ်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျားပေါ် တက်မက်မှု့ အာရုံ မထား တော့တာ သားလေး တသက်ရှိပြီ။ ဒါက ပထမ ဦးဆုံး ပြန်ပြီး ခံစားမိ လိုက်တာပါ။
” အဲဒါ … မောင့်ကြောင့် ………… ဟင် …… မောင့် ဟာကြီးလဲ ……… ကြည့်ဦး ………… ခ်ခ် ခ်ခ် ”
မြသွေး ရှက်စိတ်လေးနဲ့ မောင့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ပြန်အပြော မောင့်ပုဆိုးထဲ လီးက ထောင်ထွက် နေတယ်။
” ဟာ …… ဒီကောင်ကွာ ……… ဟား ဟားးး ဟားးးးး ”
မောင်လည်း ရှက်ရယ်ရယ်ရင်း သူ့ဟာကို လက်နဲ့ဖိပြီး အိမ်ထဲဝင်နေတဲ့ မြသွေး နောက်က ကပ်ပါလာတာပေါ့။
………………………
စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ ပေးသော မိတ်ဆွေများ အားလုံး ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
ပြီးပါပြီ။