“ရှင်က..အဲလေ ကိုကို က အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ နောက်ကျတာချည်းပဲ” “ဆွေ ကလည်းကွာ အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ပါ။ တစ်ခါတလေ စိတ်မဆိုးပဲ နေပါ့လား” ကျွန်တော် သူ့ဆံပင်အုံလေးကို မထိတထိ ဖွလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ “အော် ကိုကိုရယ် စိတ်ဆိုးတာ ဝါသနာပါလို့ စိတ်ဆိုးနေတယ်များ ထင်လား။ စိတ်တိုရတာ စိတ်ဖိစီးတယ်ရှင့်။ တကယ်ပဲ ကိုကို နဲ့ ဆို ဆွေ အသက်တိုမယ်။ ဒေါသထွက်ရတာ” “အေးပါ ဆွေရယ်။ ဒီလို အမှတ်တရနေ့ဆိုတာ ရန်မဖြစ်ရဘူး။ လာ.. ဟိုဆိုင်လေးမှာ သွားထိုင်ရင်း ထောပတ်သီးဖျော်ရည်သောက်ကြမယ်။ ပြီးရင် ဟိုသွားမယ်” “ဟိုသွားတာက ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကိုရယ်” ဆွေက ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း မဝံ့မရဲ ပြောတယ်။ သူရှက်နေတာလား မသိဘူး။ ဆွေ က တစ်ခုခုကို လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားတယ်ဆို အမြဲတမ်း ခေါင်းငုံ့ထားလေ့ရှိတယ်။ “ဆွေက ရှက်လို့လားဟင်” “ရှက်တာလည်း ရှက်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ပိုက်ဆံကုန်မှာ စိုးတာ” “ပိုက်ဆံအကြောင်း မပြောဘဲ တစ်ရက်လောက် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေကြရအောင်လားကွ” ကိုကို့ သဘောပါ ဆိုတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်တယ်။

ကျွန်တော် ဆွေ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ ပြောပြရင် ခင်ဗျားတို့ ယုံမှာတောင် မဟုတ်ဘူး။ နှစ်ယောက်သားထိုင်နေကျ အအေးဆိုင်လေးကို သွားကြတယ်။ မရောက်တာတောင် အတော်ကြာပြီ။ ဆိုင်ရှင်အမကြီးက သူတို့ စုံတွဲကို မှတ်မိတယ်။ “ဟယ် ငါ့မောင်နဲ့ ငါ့ညီမ မရောက်လာတာတောင် အတော်ကြာပြီအေ။ မောင်ဇော်မြင့် က အတော်ဝလာပါလား။ ငါ့ညီမ ဆွေ က လှတုန်းပဲ” ကျွန်တော်လည်း ဟီးဟီး ဆိုပြီး ပါးစပ်ကိုဖြဲထားရတယ်။ ဆွေကတော့ တွေ့တယ်မဟုတ်လားဆိုတဲ့ ရုပ်နဲ့။ “ဟုတ်တယ် အမကြီးရေ။ အမကြီးရဲ့ ထောပတ်သီးဖျော်ရည်ကို လွမ်းလို့။ နှစ်ခွက်ပေးပါ။ လက်ဖျော်နော်။ ရေခဲလှေ ျာ့ထည့်” အစ်မကြီးက သူ့ရဲ့ နာမည်ကျော် ထောပတ်သီးဖျော်ရည် နှစ်ခွက်ကို လာချတယ်။ ဘယ်တုန်းကတည်းက သောက်ချင်နေမှန်းမသိတဲ့ ကျွန်တော်ရော ဆွေရော အားရပါးရ သောက်ချလိုက်တာ ထောပတ်သီးဖျော်ရည်နှစ်ခွက်ဟာ ပြိုက်ကနဲ ကုန်သွားတယ်။ ဆွေ့ နူတ်ခမ်းထောင့်နားမှာ ပေနေတဲ့ စိမ်းစိမ်း အဖတ်လေးတွေကို ကျွန်တော် လက်နဲ့ ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွေက ဖမ်းဆုပ်ထားပြီး ကျွန်တော့်ကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။

“ကိုကို ဆွေ့ ကို ချစ်သေးလားဟင်” “ဟာကွာ ဆွေ ကလည်း မေးမှ မေးရက်တယ်။ ဆွေ သာ ကိုကို့ အပေါ် အရင်လို မဟုတ်တော့တာ” “အလုပ်တွေများလို့ပါ ကိုကိုရယ်။ ဆွေ ဘဝမှာ ကိုကို တစ်ယောက်တည်း ရှိတာ ကိုကို သိရဲ့သားနဲ့” “ ကဲ ချစ်သူလေးရေ။ အချိန်မရှိတော့ဘူး။ ကိုကို တို့ ဟိုတယ်သွားရအောင်။ ပိတ်ရက်ဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ” “ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို” ဆိုပြီး ဆွေက လက်ကျန်ရေခဲတုန်းလေးကို မော့ချလိုက်တယ်။ ဆွေ့လက်ကို ဆွဲပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်လာခဲ့တယ်။ အစ်မကြီးရဲ့ အသံကျယ်ကြီးက အအေးဆိုင် ကောင်တာနောက်က ထွက်လာသေးတယ်။ “အမယ်လေး။ ဒီစုံတွဲက ငါ့ဆိုင်မှာ လာကျူနေကြတာ အအေးဖိုးတောင်ပေးမသွားတော့ဘူးလားဟေ့” ရှက်ရှက်နဲ့ ဆွေက ရှေ့ကို ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အအေးဖိုး ရှင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ စုံတွဲ သွားနေကျ ဟိုတယ် တောင် မရောက်တာကြာလို့ လမ်းကို မနည်းရှာရတယ်။ အလိုက်မသိတဲ့ တက်စီသမားက အဲဒီလမ်းထဲက ဟိုတယ်ကို သွားမှာလား ဆိုပြီး မေးနေလို့ ဆွေ တောင် ခေါင်းလေးကို ငုံ့ထားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ယောင်နန နဲ့ ဟုတ်တယ်ဗျလို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဟိုတယ် က ရှိပါသေးတယ်။

ဒါပေမဲ့ အရင်နဲ့တော့ မတူတော့ဘူး။ ဆေးအသစ်သုတ်ထားတယ်။ အထပ်တွေလည်း မြင့်သွားပြီ။ ဟိုတယ် အဝင်မှာ ထွက်လာတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် စုံတွဲတစ်တွဲကိုတွေ့တော့ နှစ်ယောက်သား ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ မျက်နှာတွေပူလို့။ ဆွေက ကျွန်တော့်လက်ကို ညှစ်ထားတယ်။ ဟုတ်တယ် ..ဆွေက ရှက်ရင် ကျွန်တော့်ကို အမြဲ အဲဒီလို လုပ်နေကျ။ ဧည့်ကြိုဝိတ်တာလေးက ဆက်ရှင်လား တစ်နေကုန်လားဆိုပြီး မေးတယ်။ ပိုက်ဆံကြိုရှင်းရမယ်ဆိုလို့ ၄ နာရီ တစ်ဆက်ရှင် ယူပြီးတော့ ကောင်တာမှာ ငွေရှင်းလိုက်တယ်။ ကောင်တာမှာ ထိုင်နေတဲ့ လူဝကြီးက ကျွန်တော်တို့ အတွဲကို မှတ်မိတယ်ဗျား။ “ဟား…ဆံရှည်တို့ စုံတွဲပါလား။ အမယ် ဆံပင်တွေဘာတွေ တိုလို့ ဝလာလိုက်တာ။ ခုထိချစ်နေကြတုန်းပဲလားကွ..ဟေးဟေးဟေး” ဒုက္ခပဲ ဆွေက ရှက်ပါတယ်ဆိုမှ ဘိုးတော်က အမျိုးစပ်နေတယ်။ “ဟဲ..နောက်မှတွေ့မယ် ဆရာကြီးရေ” လို့ ပြောပြီး ခပ်သုတ်သုတ်နဲ့ ဝိတ်တာလေးနောက်ကို ကျွန်တော်နဲ့ ဆွေ လိုက်သွားတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဝိတ်တာလေးက တရှူးရှူးနဲ့ အမွှေးဘူးကြီး ဖြန်းနေတယ်။

ကျွန်တော်တားလိုက်ဖို့ မေ့သွားတာ။ ဆွေ က အဲဒီအနံ့ကို တအားမုန်းတာ။ အရင် ဝိတ်တာ အဟောင်းလေးဆို အဲဒါတွေ ဖြန်းတာ ကျွန်တော်တို့ မကြိုက်တာ သူသိတယ်။ ကောင်လေး ထွက်သွားတော့ ဆွေက ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်လာထိုင်တယ်။ “ဆွေ တို့ ဒီလိုမနေဖြစ်တာတောင် ကြာပြီနော် ကိုကို” “ဟုတ်ပ ကိုကို့ ချစ်သူလေးကို မချစ်ရတာတောင် ကြာပြီ။ မှန်းစမ်း နမ်းရအောင်” “ဟာ ကိုကို့ မုတ်ဆိတ်ကြီးတွေက စူးလိုက်တာ။ ဒါလေးတောင် မရိတ်လာဘူး။ တကယ့်လူ သိလား ရှင်က” “အေးပါကွာ။ နောက်မှ ကိုကို ရိတ်လိုက်ပါ့မယ်” ကျွန်တော်ဆွေ့ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ဆွေက ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်ကို ဖက်ပြီးတော့ ပါးကိုရွှတ်ကနဲ နမ်းတယ်။ “ကိုကို့ အတွက် ဆွေဝယ်ထားတာလေး ရှိတယ်။ ခဏလေးနော်” ဆိုပြီး သူ့ ဆလင်းဘတ်အိတ်လေး ထဲက အထုပ်လေး တစ်ထုပ်ကို ယူပြတယ်။ “ဘာလဲ ဆွေရဲ့” “ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ကြည့်ပေါ့ လူကြီးရဲ့” ဆွေ့အသံက ချွဲနွဲ့နွဲ့လေး။ ဒီလိုအသံမျိုး မကြားရတာတောင် ကြာပြီ။ စက္ကူပါကင်စ ကို ဖောက်လိုက်တာနဲ့ အထဲမှာ ဘာမှန်းကျွန်တော် သိလိုက်ပါပြီ။ ကျွန်တော်သိပ်ကြိုက်တဲ့ သားရေပိုက်ဆံအိတ်လေး။ ကျွန်တော်သိပ်ကြိုက်တာ။ ငါးသောင်းလောက် ပေးရလောက်တယ်။ လက်ဆောင်ရလို့တော့ မဟုတ်ဘူးနော်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ ဝမ်းသာသွားတာ။ ကျွန်တော့် ချစ်ရတဲ့ ကပ်စေးနည်းမ ဆွေ ဟာ ကျွန်တော့်ကို ဒါပေးချင်လွန်းလို့ သူဘယ်လောက် ခြစ်ကုတ်ပြီး စုခဲ့မလဲ ဆိုတာကို တွေးပြီး ကြည်နူးသွားတာ။ “ကိုကို ဆွေ့ ဖို့ လက်ဆောင်ပေးဖို့ မဝယ်ရသေးဘူးကွာ။ လကုန်မှပဲ ဝယ်ပေးတော့မယ်” “မဝယ်ရပါဘူး” “ဟမ် ဘာဖြစ်လို့လည်း” “ပိုက်ဆံကုန်တယ်ရှင့်။ အလကားအရည်မရအဖတ်မရတွေ” ကဲ ကျွန်တော့်ချစ်သူက အဲလို ဆွေ ပါဆို။ “ကဲ ချစ်တော့မယ် ဆွေ ရာ။ ဒီမှာ ညီလေး က ဆန္ဒပြနေပြီ” “တွေ့မယ် အဲဒီအကောင်” ဆွေက ကျွန်တော့်ပစ္စည်းကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး သူလက်နဲ့ မနာအောင် လိုက်ထုနေတယ်။

ဆွေ့ကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး သူ့ပါးကို ရှူးကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ မိတ်ကပ်နံ့နဲ့ သနပ်ခါးနံ့ ပေါင်းထားတဲ့ ရနံ့လေးက သင်းနေတာပဲ။ ဆွေက ခဏနော် ကိုကို ဆိုပြီး သူ့ခေါင်းပေါ်က ဖန်စီကလစ်တွေကို ဖြုတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် ပါးကို နမ်းတော့တာပဲ။ “ဒုက္ခပဲ ငါတော့ ။ ဒီလူကြီးကို ဘယ်လို ချစ်မှန်းမသိဘူး” လို့ ပြောသေးတယ်။ တစ်ယောက်ပါးကို တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ အကြာကြီး နမ်းကြပြီးတဲ့အခါ ကျွန်တော့် မုတ်ဆိတ်တွေ စူးတယ်လို့ ဆွေ မပြောတော့ဘူး။ နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း နူတ်ခမ်းကို နမ်းတယ်။ ဆွေးခံတွင်းထဲက ခုန သောက်ထားတဲ့ ထောပတ်သီးဖျော်ရည်က နို့နံ့လေးတောင်ရတယ်။ ယုံလားတော့မသိဘူး။ ချစ်နေတယ်ဆိုရင် မနက်ခင်း သွားမတိုက်ရသေးခင် နမ်းတာတောင် အနံ့ဆိုးကို အာရုံမရဘူးခင်ဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆွေဟာ နူတ်ခမ်းချင်း အကြာကြီးတေ့ပြီး စုပ်နေကြတယ်။ ဆွေ ဟာ စိတ်ပါလာရင် တကယ့် ကျားပေါက်မလေးလိုပဲ သိပ်သန်တာ။ ခုလည်းကြည့် ကျွန်တော့်ကို ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် အောက်နူတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်တာ ဆိုတာများ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ အပေါ်နူတ်ခမ်း ဖူးဖူး ထော်ထော်လေးကို အားရပါးရ ပြန်စုပ်နမ်းနေတယ်။ လက်တွေကတော့ ခိုင်းတောင်မခိုင်းရဘူး။ အလိုလို သူ့ နို့အုံပုံပေါ်မှာ။ ဆွေ့ ရင်သားက ထွားတယ်။ ကိုင်လို့ ကောင်းတယ်။ ဆွေက ကျွန်တော့်လက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ရုန်းလိုက်ပြီး ထထိုင်ကာ သူ့အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေတယ်။ ဆွေ ကြမ်းလာပြီဆို ကျွန်တော်သိတယ်လေ။ သူ စိတ်ကောင်းကောင်း ပါလာပြီ။ ကျွန်တော်လည်း ဝတ်လာတဲ့ စပို့ရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ခေါင်းမှာ တစ်နေလို့ ဆွေကတောင် ကူချွတ်ပေးရသေးတယ်။ “ကဲ ဦးဗိုက်ပူ ပက်လက်လှန်ပါ” တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့် ပက်လက်လေး လှန်ပေးထားလိုက်တယ်။ ဆွေက ကျွန်တော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြီး လည်ပင်းတွေကို နမ်းတယ်။ ဆွေ့ လျှာ က ဘာများ ပါသလဲ မသိဘူးဗျာ။ သူ့ လျှာနဲ့ ထိလိုက်ရင် ဘယ်နေရာ ဖြစ်ဖြစ်ကောင်းတယ်။ ကျွန်တော် ခန္တာကိုယ်ပေါ်ကို ရွစိရွစိဖြစ်အောင် လူ့လက်ကလေးနဲ့ လိုက်ကစားနေတယ်။

လည်ပင်းကနေ အောက်ဆင်းလာတယ်။ ကျွန်တော့် ဝဲဘတ် နို့ကို ဆွေ စပြီး လျှာနဲ့ ကလိတယ်။ သူ့ညာလက်ကတော့ တဖြည်းဖြည်း ကျွန်တော့် ဂွကြားကို ရောက်လာတယ်။ မတ်နေအောင် ထောင်နေတဲ့ အောက်ကဟာကြီးကို ရှောင်ပြီး ကလိနေတယ်။ ထိအောင်လည်း မကိုင်ဘူး။ မထိတထိဗျာ။ ကျွမ်းလိုက်တဲ့ ဆွေ။ ကျွန်တော့်မှာ ရူးနေတာပဲ။ အပေါ် ဖီလင် အောက်ဖီလင်လေ။ အားနေတဲ့ ဘယ်လက်နဲ့ ဆွေ့ ပစ္စည်းကို ထမီထဲ လှမ်းနိူက်ပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။ သူလည်း တော်တော် ချစ်ရည်ရွှမ်းမြနေပြီ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တစ်ခုလုံး ရွှဲလို့။ ကြည့်ရတာ လမ်းမှာကတည်းကများ ထွက်လာသလား မသိဘူး။ ဆွေက ကျွန်တော့် နို့ နောက်တစ်လုံးကို စို့နေတဲ့ အချိန် သူ့ ကျောနောက်ကနေ ဘော်လီကလစ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ကျွမ်းတယ်ဗျာ။ တော်ရုံတန်ရုံ ဘော်လီလောက်ကတော့ မကြည့်ဘဲ ဖြုတ်နိုင်တယ်။ ဆွေရော ကျွန်တော်ရော အပေါ်ပိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ အချိန် ကျွန်တော် အောက်ကပုဆိုးကို ခြေထောက်နဲ့ ခတ်ထုတ်ပြီး ဖယ်လိုက်တယ်။ ဆွေလည်း လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို တစ်လိပ်ချင်း ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမွှေးတွေ ရိတ်ထားတဲ့ ဆွေ့ ပစ္စည်းကြီးက ပြူးနေတာပဲ။ မလှပေမဲ့ ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိန်းမရဲ့ ပစ္စည်းပဲဗျာ။ ချစ်ရမှာပေါ့။ ဆွေက အပေါ်က ထည့်တော့မယ့် ပုံစံနဲ့ ကျွန်တော့်ပေါ်ကို တက်လာတယ်။ “ဆွေကလည်း မနမ်းပေးတော့ဘူးလား” “အမယ်လေး တော်တော်ဇိမ်ခံတဲ့ အဘိုးကြီးတော့။ ဟွန်း ချစ်လို့နော်။ ခဏ ခဏ မလုပ်ခိုင်းနဲ့” ဆွေက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အောက်မှာ ဒူးလေးထောက်ထိုင်နေတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ခုတင်ပေါ်ကနေ ခြေထောက်အောက်ချထိုင်ပြီး သူ့မျက်နှာဘက်ကို ကျွန်တော့် ဟာကြီးကို ပေးလိုက်တယ်။ ဆွေ က ကျွန်တော့် ပစ္စည်းထိပ်က ခေါင်းကို အသာလေးငုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အထဲကနေ လျှာနဲ့ ထိပ်ကို ကလိတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ။ သူံဆံပင်လေးတွေကို သပ်ပေးနေရင်း အမှုတ်ခံနေလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆွေကြမ်းလာတယ်။ သူ့ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးလာတယ်။ ဟား…ပြီးတောင် ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာတာ မနည်းကို စိတ်ထိန်းထားရတယ်။ ကျွန်တော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ဆွေက ကျွန်တော့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖက်ထားတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကို ကျွန်တော်က ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လုပ်တာ။ ဆယ်ချက်လောက် လုပ်ပြီးတော့ ဆွေ မောမှာ စိုးလို့ ကျွန်တော် နားလိုက်တယ်။ “ဆွေရေ ကိုကိုတော့ မရတော့ဘူး။ လာခုတင်ပေါ်တက်” ဆွေက ခုတင်ပေါ်တက် ပက်လက်လှန်ပေးထားတယ်။ ကြီးမားတဲ့ သူ့ တင်ပါးကြီး နှစ်ခုကြားက ခပ်ညိုညို အကွဲကြောင်းထဲကို ကျွန်တော့် ဟာ ခေါင်းထိုးထည့်လိုက်တယ်။ “အား ရှီး..။ ကိုကို ဖြည်းဖြည်းထည့်နော် ဆောင့်မထည့်နဲ့” “ကိုကို ဖြည်းဖြည်းထည့်မယ်ဆွေ။ နာရင်ပြောနော်” ကျွန်တော် ချော့ချော့ပြီး ထည့်လိုက်တာ သူ့ဟာကလည်း ချောဆီအပြည့်ဖြစ်နေတော့ လျှောကနဲ ဝင်ချသွားတယ်။ သူ့ပေါ်ကို ဒူးထောက်မှောက်ချလိုက်ပြီး သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အောက်က ဖင်ကတော့ ညှောင့်နေတာပေါ့။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာများ ဗွက် ဗွက် ဗွက် နဲ့ မြည်နေတာ။ ဆွေ က ကျွန်တော့် ခါးကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။

“အား ရှီး။ ရှီး။ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကို ရယ်။ လုပ်ပေးပါ။ ကိုကို လုပ်ပေးပါ” ချစ်သူက တောင်းဆိုလာမှတော့ ကျွန်တော်လည်း တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လုပ်တော့တာပေါ့။ လူပျိုပေါက်တွေ လောက်တော့ ဘယ်ကြမ်းနိုင်မလဲဗျာ။ ကိုယ့်သက်လုံနဲ့ ကိုယ်လေ။ ဆွေက သူ့ခေါင်းအုံး နှစ်စကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးကို မှေးပြီး သံစုံ အော်နေတယ်။ “ကိုကို အဆင်ပြေလားဟင်” “သိပ်ကောင်းတာပဲ။ ဆွေ့ အထဲက ကိုကို့ ဟာကို ညှစ်ပေးနေတာ အရမ်းကြိုက်တာပဲ။ ချစ်တယ်နော်” “ဟုတ်ကိုကို။ ဆွေ အပေါ်ကနေ လုပ်ပေးရမလား” သူအပေါ်တက်ချင်နေလို့ ပြောတာ။ ကျွန်တော် အသာအယာ ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်ပြန်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ဆွေက ကျွန်တော့်ဟာကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီး အပေါ်က တက်ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ထားပြီး အားပါးတရ အထိုင်အထ လုပ်တော့တာပဲ။ အောက်က ဟာနှစ်ခုကတော့ တက်ညီ လက်ညီ သွားနေတယ်။ “ယောင်္ကျားရယ် အား အား ရှီး ။ ပြီးချင်လာပြီ။ ပြီးချင်လာပြီ” ဘယ်သူမှ မနှိပ်စက်ဘဲ သူ့အသံလေးက ငိုသံစွက်လာတယ်။ ချွဲတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကို တင်းမထားဘဲ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ “ဆွေ အားရပါးရဆောင့် ရတယ်။ ကိုကိုလည်း ပြီးတော့မယ်” “အား… ချစ်တယ်။ ချစ်တယ်။ ရှီး။ ကိုကို ရယ်။ ကြိုက်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်” ဗွက် ဗွက် ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ်… ကျွန်တော်ပြီးသွားပါပြီ။ ကျွန်တော် ဆွေ့ကို ပွေ့ပြီး ပြန်မှောက်ချလိုက်တယ်။ အားရပါးရ အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်နေလိုက်တယ်။

ဆွေလည်း တွန့်လိမ်နေတာပဲ။ အသံတွေဆိုတာ စုံလို့။ သေချာနားထောင်ရင် ဟိုတယ်ခန်း အပြင်က ကြားရလောက်တယ်။ ဆွေ့ အဖုတ်ထဲကို ကျွန်တော့် သုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တာလည်း ကုန်ရော ကျွန်တော် ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့ပေါ် မှောက်နေလိုက်တယ်။ ဆွေက ရင်သားလည်းကြီးတာမို့ သူ့ရင်ခွင်က နေလို့ ကောင်းတယ်ဗျ။ “ဆွေ” “ရှင် ..ကိုကို” “ကိုကို တို့ တစ်သက်လုံး ဒီလိုပဲ ချစ်ပြီး တူတူနေကြမယ်နော်” အင်းပေါ့ ကိုကိုရယ်လို့ ပြောတဲ့ သူ့အသံလေးက မောပန်းရီဝေနေတယ်။ “ပျော်စရာ နှစ်ပတ်လည်လေးပါ” လို့ ပြောလိုက်တော့ “တူတူပါပဲ” လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ခဏနေတော့ ကျွန်တော်တို့ ရေတူတူချိုးကြတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ပွဲဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ ၄ နာရီ တဆက်ရှင်မှာ ကျွန်တော်တို့ ၂ ခါစီပြီးခဲ့ကြတာပေါ့။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်ထဲက ပြန်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ဟိုတယ်က အထွက်မှာ ထုံးစံအတိုင်း ဆွေက ခေါင်းကြီးငုံ့လို့။ “ဆွေ .။ ကိုကို လိုက်မပို့တော့ဘူးနော်။ အလုပ်ကိစ္စ ၃၉ လမ်းမှာ ချိန်းထားတာရှိလို့” “ဟုတ် ကိုကို ဆွေ ကားငှားပြန်လိုက်မယ်” ဆွေ့ကို ကားငှားပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ညနေခင်း ချိန်းထားတဲ့နေရာမှာ အလုပ်စကားတွေ သွားပြောရတယ်။ အလုပ်သာ လုပ်နေရတယ် နေ့ခင်းက ကျေနပ်ပီတိလေးက ခေါင်းထဲမှာ ရှိတုန်း။ အလုပ်ပြီးတာနဲ့ တစ်ဖက်လုပ်ငန်းရှင်က ဘီယာလိုက်တိုက်ပါမယ် ဆိုတာတောင် မသောက်နိုင်တော့ဘူး။ အိမ်ကို တန်းပြန်တာပဲ။ အိမ်ရောက်တော့ နည်းနည်းမှောင်ချင်နေပြီ။ တိုက်ခန်းတံခါးဝက ဘဲလ်ကို တီးလိုက်တော့ သားတော်မောင် အကြီးကောင်က လာဖွင့်တယ်။ဝယ်လာတဲ့ ပေါက်စီထုပ်ကို ပေးလိုက်တော့ မွေးရကျိုးနပ်တဲ့သားကြီး က သယ်နေကျကျွန်တော့် အိတ်ကိုတောင် မယူဘဲ မုန့်ထုပ်ကို လှမ်းယူတယ်။ “အတော်ပဲ ဖေဖေ ရာ မေမေ ဒီနေ့ ဟင်းမချက်ဘူး။ တရုတ်ဆိုင်က ခေါက်ဆွဲကြော်နဲ့ ထမင်းစားရတာ။ ဟင်းမကောင်းလို့ ညစ်နေတာ” ဆိုပြီး အထဲပြေးဝင်သွားတယ်။

မျောက်လွှဲကျော် သမီးငယ်ကို မတွေ့။ “သားကြီးရေ။ ညီမလေး ရောကွ” “မေမေ နောက်ဖေးမှာ ညီမလေးကို ရေချိုးပေးနေတယ်ဖေဖေ” ကျွန်တော့် အသံကြားတော့ မိန်းမ က အပြင်ထွက်လာတယ်။ “အမလေး ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား ကိုဇော်မြင့် ရှင်မူးမလာပါလား” “ဟာ ဒီမိန်းမ ကလဲ ငါ့ကို အရက်သမားများ မှတ်နေလားမသိဘူး” လို့ ပြောပြီး ပါးကို လှမ်းနမ်းလိုက်တယ်။ ရှင်ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ကလေးတွေရှေ့မှာ ဆိုပြီး မိန်းမက ကျွန်တော့် အိတ်ကို ဆွဲယူပြီး အလုပ်စားပွဲပေါ် သိမ်းပေးနေတယ်။ “ပေပေဂျီး က မေ့မေ့ကိုတော့ နမ်းတယ်။ မီးမီး ကို မနမ်းဘူး” ဆိုပြီး ရေချိုးပြီးကာစ သမီးလေးက ပြေးထွက်လာပြီးအော်တယ်။ “အမလေး ဖေဖေ့သမီး မိန်းမချောကြီးလာပါဦး” ဆိုပြီး ချီလိုက်ရတယ်။ မိန်းမက “သမီး နဲ့ ဖအေ သိပ်ပိုမနေကြနဲ့။ ရေချိုးရင်ချိုး ရှင်လဲ။ ရေမချိုးရင် ထမင်းသွားစာတော့” “မစားနဲ့ ဖေဖေ ဟင်းမကောင်းဘူး” ဆိုပြီး သားကြီး မျောက်လောင်းက တီဗွီရှေ့ကနေ လှမ်းအော်တယ်။ စိတ်ထဲကတော့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ သားရေ မင်း အမေ ဒေါ်ဆွေဆွေနိုင် တစ်ယောက် ဘယ်ဟင်းချက် နိုင်မလဲ။ နေ့ခင်းက မင်းတို့ကို အဖွါးအိမ်ပို့ပြီး ဖေဖေနဲ့ ချိန်းတွေ့နေတာလေလို့။ ဟုတ်တယ်ဗျ။ ဒီနေ့က ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့် ဇနီး ဆွေဆွေနိုင်တို့ ချစ်သူသက်တမ်း အိမ်ထောင်သက်တမ်း နှစ်ခုပေါင်း ၁၂ နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့။ ဆွေ့ကို ကျွန်တော်သိပ်ချစ်တယ်။ ဒီအချစ်သက်သေကတော့ အိမ်က မျောက်လောင်းနှစ်ကောင် ဖြစ်တဲ့ စည်သူဇော်မြင့် နဲ့ ကြည်ပြာဇော်မြင့် ဆိုတဲ့ ချစ်စရာ သားသမီးရတနာလေးတွေပါပဲ။ ဆွေကတော့ နေ့ခင်းကလို ချစ်သူဘဝ ချိန်းတွေ့နေကျ ဟိုတယ်ထဲမှာ ချွဲသလို မချွဲနိုင်။ မျောက်လောင်းနှစ်ကောင် ကို လိုက်ဖမ်းနေရတယ်။ ကဲ သူတို့က ကျွန်တော့် ဘဝပါလို့ ပြောရင် လွန်သလားဗျာ။ (ချစ်ခင်ကြင်နာစွာဖြင့်)