ငရဲကြီးတတ်တယ်
==========
အဖြစ်မှန်လို့ ထင်လဲရတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်လို့ တွေးလဲရတယ်။
အဲ့နေ့ညက ကျနော်တို့၂ယောက် ညဖက်ကြီး အိမ်ပြန်လာတာ။ အတိအကျတော့မပြောဘူး ဒီစာကို သူဖတ်မိရင် ရှက်မှာစိုးလို့။ ပွဲဈေးတစ်ခုက အပြန်ပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေက အနောက်မှာကျန်ခဲ့။ ကျနော်နဲ့ ကျနော့်ညီက အရှေ့ကလျောက်တယ်။ ပွဲဈေးဆိုတော့ လူက ကြပ်တာပေါ့ ။ တိုးမပေါက်ဘူး။ ကျနော်တို့ မြို့က ဘုရားပွဲဆို ရန်ကုန်ကပါဆင်းလာကြတာဗျ။ လူတိုးတာနဲ့ ညီမကိုလက်ဆွဲထားရတာပေါ့။သူက ငယ်တော့တာမဟုတ် ပေမယ့် ကျနော့်ဆို အရမ်းချွဲတာ။ ခုချိန်ထိ လူကိုဆို ဖက်တုန်း။ ကိုယ်ကသာ ထိန်းရတာ။ အဲ့နေ့က လက်ကိုဆွဲပြီးလျောက်နေတုန်း သူက ကျနော့်ကိုခါးလာဖက်တယ်။ ဟဲ့ သူများတွေ တမျိုးထင်မယ်ပြောတော့။ ထင်ပါစေတဲ့ ငါ့အကိုက အချောပဲကိုတဲ့။ ကိုယ့်မှာရှက်ရှက်နဲ့ ဘာပြောရမှန်းမသိ။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဆက်လျောက်နေတာ ဘုရားအစွန်ဖက်ရောက်ကော။၁၂ခွဲလောက် ပွဲချိန်ဆိုတော့ ဘုရားအစွန်ဖက်ဇရပ်မှာ လူပြတ်တယ်။ အတွဲတွေ ချစ်ရည်လူးကျတာပေါ့။ ဇရပ်ကိုတော့လှမ်းမြင်ရတယိ။ ကိုယ်တွေဘေးနားမှာတော့ စေတီအသေးလေးပေ့ါ။ တရားထိုင်တဲ့ တစိယောကိပဲတွေ့မိ။
လူကပြတ်တော့ပြန်မယ်အလုပ် ကိုကြီး သမီးတို့ ဇရပ်ဖက်သွားရအောင်ဆိုပြီး ကိုယ်တော်ချောမက ဖင်တွန့်ပါလေရော။ မသွားဘူးလို့ မိုးလည်းချုပ်ပြီ။ အဖေတို့ကိုပြောခဲ့တာပြန်မယ်ပြောထားတာ ခုပြန်မယ်လို့ ကျနော်ကပြောတော့ သူက သေးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီးပြောရော။ သေးပေါက်ချင် ဘုရားအပြင်ဖက်ခြမ်းမှာဟအိမ်သာရှိတယ်ပေါ့။ အဲ့ရောက်ပေါက်ပေါ့ပြောတာတောင်မရ။ အတင်းကိုဆွဲထားကော။ ဘေးနားက တရားထိုင်နေတဲ့ ဦးလေးကြီးက တစ်ချက်လှည့်ကြည့်တယ်။ ကိုယ်လည်း အားနာတာနဲ့ ကဲကဲ သွားဆိုပြီး လိုက်ပို့ရတာပေါ့ဗျာ။ အောင်မယ် ရွှေညီမက စိတ်ကောက်ပြီး ဇောင့်ဇောင့်နဲ့သွားတော့ အတင်းလိုက်ဆွဲရတာပေါ့။ ဇရပ်နားရောက်တော့မှ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆိုတာသိရတာ။ ခါတိုင်းဆို အတွဲတွေ ဟိုတစ်နေရာ ဒီတစ်နေရာ။ အခုက တစ်ယောက်မှ မရှိ။ ဘုရားဝန်းထဲက စပီကာသံတွေတော့ မတိုးမကျယ်ကြားရ။ အဲ့တာနဲ့ ညီမကိုသေးတည်ပေးတာပေါ့။ အဲကလေးတွေလိုတော့ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ နင်သွားပေါကပေါ့ ငါ ဇရပ်ပေါ်ကစောင့်မယ်ပြောတာလေ။ ဒါကိုလည်းသူက ငရဲကြီးမှာ ကြောက်တယ်တဲ့ ခြံပြင် မပေါက်ရဲဘူး ကိုကြီးလိုက်ခဲ့တဲ့။ အဲ့တော့မှဂွကျတာ။ အနားကခြုံတွေရှိတယ်ဆိုပေမယ့်အဲ့တာတွေက ခြံစည်းရိုးအကျော်က။ဟဘုရားဝန်းထဲကျတော့လည်း ငရဲကြီးဦးမယ်ဆိုတော့ သွားပေါ့။ခြံစည်းရိုးဆိုလို့ အုတ်မဟုတ် သာမန် သစ်သားပြားတန်းလေး။ အဲ့အောက်က ၂ယောက်သား ငုံ့ထွက်ပြီး ခြုံကောင်းကောင်းအောက်ရောက်တော့ ကျနော်ကသူ့လက်ကိုကိုင်ထား သူက ထိုင်ပြီး တရှဲရှဲနဲ့ ရွှေမိုးငွေမိုးရွာ။ ကိစ္စဝိစ္စပြီးတော့ ပြန်အဝင် သူက လျာရှည်ပြီး ထွက်တဲ့ ဖက်ကမဝင်ဘူးကြပ်တဲ့ဖက်ကဝင်တော့ ငြပ်နေပေါလေရော။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ဖင်ကြီးပြူတစ်ပြုတစ်နဲ့ ညီမကိုမြင်တော့ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ ကိုကြီးကယ်ပါဦးသမီးငြပ်နေပြီဆိုပြီး တဟီးဟီးနဲ့ ထငိုကော။ ကိုယ်လည်းခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိနဲ့ ဖငိကြီးကိုတွန်းပေး။ တွန်းမလည်းမရ။ သူကကြောက်ကြောက်နဲ့ ဖင်ကို ကောက်ထားတော့ ဖင်ကြီးက လုံးပြီး အပေါက်ဝမှာတစ်နေတာ။ ဖင်ကြီးကို တွန်းရင် ကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်ကပါလာပြီး ထဘီကို ဆွဲလှန်လိုက်မိတယ်။ ” ကိုကြီး ဘာလုပ်တာာ…အိ”
သူ့စကားတောင်မဆုံးသေး ကိုယ့်ရဲ့ လီးကြီးက သူ့ အဖုတ်ထဲကို ဇွပ်ခနဲဝင်သွားတော့ အိဟခနဲ အော်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်၊သူဘာမှဟမအော်ဟမပြောတော့ လေးဖက်ထာက်ထားတဲ့ ညီမကို ခွေးလိုးလိူးတာပေါ့။ လူခြေတိတ်တဲ့အချိန် ဇာတ်သံတွေကြား ဖွတ်ဖွတ် နဲ့ လီးအဝင်အထွက်သံကို ၂ယောက်သားအတိုင်းသားကြားနေမိတယ်။ ဇိမ်ယူလို့မှ မဆုံးသေး အကုသိုလ်တက်တော့တာပါပဲ။ ခုနက ပုတီးလည်ပင်းပတ်ထားတဲ့ ဦးလေးကြီးက ဓာတ်မီးတစ်ချောင်းနဲ့ ဘယ်ကပေါ်လာတယ်မသိ။ ” ဟိတ်ကောငိတွေရပ်စမ်း” ဆိုပြီး နင်ဂျာများလို ဖတ်ခနဲ့ ပေါ်ချလာတာ။အမှန်က ဒီဘိုးတော်က အစထဲက ချောင်းနေတာကို ရိပိမိရမှာ။ သွေးပူနေတော့ လန့်ပြီး တောငိနေတဲ့ လီးပါကျ။သူကကျနော့ ညီမအရှေ့ကနေကားယားခွပြီး ဘာဆကိပြောတယ်ထင်တုန်း
” တူလေး မင်းကောင်မက လီးဆာနေတာကွ။ ငါလည်းဝင်လိုးမယ်။ ပေးလိုးရင် မင်းတို့ကို ဂေါပကနဲ့ မတိုင်ဘူး။ ပေးမလိုးရင်တော့ မင်းတို့ မျကိနှာပါတဲ့ ပုံကို အွန်လိုင်းပေါ်တင်ပစ်မယ်ဆိုပြီး။ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ဖုန်းနဲ့ နရိုက်ပါလေကော။” ကျနော်လည်းတောငိးပန်ရတာပေါ့။ လိုးချင်လိုးပါပေါ့။ အဲ့တော့မှ ကျနော့်ညီမရဲ့ မျက်နှာရှေ့ ကားယားခွရပ်ရင်း ပါးစပိထဲ သူ့လီးကြီးအတင်းထိုးထည့်တာ။ ညီမလေးက ပထမတော့ ငြင်းတယ်။
ကြာကြာမငြင်းနိုင်တော့ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးကဝင်သွားတာပေါ့။ ကျနော်လည်းစိတ်ပြန်ပါလာပြီး အနောက်ကဆောင့်ဆောင့်လိုးတယိ။ အရှေ့ကော အနောက်ကောငြပ်လိုးနေတော့ ညီမလေး ကြာကြာမခံနိုင် ၃မိနစ်လောက်နဲ့ပြီးသွားတယ်။ ကျနော်လည်းပြီးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဘိုးတောိကမပြီးသေး။ခြံစည်းရိုးခွကျော်ပြီး ကျနော့်ကိုဘေးတွန်းထုတ်တယ်။ သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျနော့်ညီမဖင်ကို တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်ပြတယ်။ ကြီးလိုက်တဲ့လီဗျာ။ လုံးပတ်က ကွမ်းယာဗူးလောက်ရှိတယ်။ ၅၀ဝဖိုးဝယ်ရင် ထည့်တဲ့ဗူးသေးလေးလေ။ အဲ့လောက်ရှိတာ။ တိုတာကတိုတယ်။ ကျနော်ဖြင့် သနားပါသွားတယ် ညီမကို။ ခင်ဗျားဟာကကြီးလိုက်တာဆိုပြီး လွှတ်ခနဲတောင်ပါးစပ်ကထွက်မိတယ်။ အဲ့တော့ သူက ဓာတ်မီးကိုထောက်ခနဲဖွင့်ပြီးမှ ” သေချာကြည့်င့ါတူ ကြီးရုံပဲလား” ဆိုပြီးမေးတော့မှ အားလား ဂေါ်လီတွေထညိ့ထားတာ ၄ပတ်လောက်ရှိတယိ။ လည်ပင်းမှာ ပုတီးပတ်ထားသလို လီးမှာလည်း အစိတွေက အပြူးလိုက်။ ကိုယ်ပါ ဖင်ရှုံ့မိတယ် ညီမတော့ မသိ။ ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့လီးကြည့်ပြီး ပြီးထားတဲ့ ကိုယ်ပါ လီးကတောင်လာတယ်။
အဲ့တော့မှ ဘိုးတေ်ာက ဟေ့ကောင် မင်းလီးတောငိရင် မင်းကောင်မမျက်နှာ ကြည့်ပြီးထုတဲ့ အဲ့တာဖီးလ်ပိုရှိတယ်။ ဆိုပြီး အကြံပေးတော့ ခြံစည်းရိုးခွကျော်ပြီးညီမမျက်နှာကြည့်ရင်း ဂွင်းထုမိတယ်။ မီးအလင်းရောင်မှိန်မှိန်မှာ ညီမမျက်နှာကို အတိုင်းသားမြင်ရတယ်။ လီးကိုထည့်တဲ့ အချိန် ညီ မလေး ပါးစပ် အ ခနဲ မြည်ပြီး ဟသွားတာ ပြန်တောင် မစေ့နိုင်ရှာ။ အဲ့အချိန်ဘိုးတော်ကလှမ်းအော်တယ်။ဒါဒစ်ပဲရှိသေးတယ်နော်တဲ့။ ဒစလေးမြုပ်တာတောငိသတိလစ်မလိုဖြစ်သွားတဲ့ညီမကိုကြည့်ရင်း သနားလည်းသနား လီးကိုလည်း ဆက်တိုက်ထုနေမိတယ်။ လီးတဆုံးကိုဖိထည့်လိုက်တဲ့ ဗြစ်ခနဲ အသံက ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် အမှောင်ကိို ထိုးခွင်းသွားတယ်။ ညီမလေးလည်း ခါးကော့ပြီး ခေါင်းငိူက်စိုက်ကျသွားပါကော။ ဗြွတ်ခနဲ ပြန်ဆွဲထုတ်တော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး အူးဝါးခနဲ ထအော်တယိ ။အော်ြီပီးတော့ ငိုပါလေရော “”” “နာတယ် မေမေ ရေ ကယ်ပါဦး ဟီးးးး ဟီး” ” နဲ့ ငိုတာ။ညီမလေးက ငိုတော့မှ ဘိုးတော်ကဟခပ်ကြမ်းကြမ်း ဗြစ်ခနဲ ပြန်ဖိထည့်တာ အဆုံးအထိပဲ။ ညီမလေး ငိုသံပြန်တိတ်ပြီး အေ့ခနဲ့ ဂျို့ပါထိုးတယ်။
အဲ့အချိန်ကျနော်လည်းပြီးတော့မယ်။ ဒီလို ၄ခါလောက်လုပ်ပြီး
ညီမလေးကို အနောက်နေ လိုးလိုက်လိုးလိုက်တာ ဆိုတာ နွားသတ်နေသလားတောငိအောင့်မေ့ရတယ်။ ညီမလေး အော်တောသ်မအော်တော့ လျာအလျားလိုက်ထွက်ပြီး တံတွေးတွေ တသွင်သွင်ကျလို့။ ဘိူးတော်ကလီးသာကြီးတာစောက်ဖြစ်မရှိ။ ၂မိနစလောက်လိုးပြီးတော့ ပြီးသွားပါလေရော။ သူလည်းပြီးကောခပတည်တညိနဲ့ ပြေးပါလေရော ။ ကိုယ်ပဲ ကိုယ့်ညီမကို တွဲပြီး အိမ်ပြန်ပို့ရတာ။ ၁ပတိလောကိစကားမပြောဘူး။ နောကိတော့လည်း အဆင်ပြန်ပြေတာပဲ။