🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

ခန်းနားကြီးကျယ်လှသောအိမ်ကြီးထဲ အရောက် မိုးဇော် တစ်ယောက် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာရသည်။ရွာတွင် ၁ဝတန်းအောင်ပြီး ကျောင်းလည်းတက်မတက်နိုင်သဖြင့် ဦးလေး တစ်ဝမ်းကွဲတော်သူ ဦးမြိုင်မှ သူအလုပ်လုပ်နေသောမြို့ငယ်လေးမှအိမ်တွင် လူလိုသည်ဆိုပြီး ခေါ်လာ၍ ပါလာခဲ့သည်။ခဏ အကြာတွင် အသက်၄၅နှစ်ခန့် မိန်းမချောကြီးတစ်ဦး သူတို့နှစ်ဦးရပ်နေသော ဟောခန်းအတွင်းမှ ကတီဘာစဖုန်းအုပ်ထားသော ကျွန်းကုလားထိုင်ကြီးတစ်လုံးပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

” သူ ဘယ်သူလည်း … ဦးမြိုင် ”

” ဟုတ် … မမလေး … အိမ်မှာ လူလိုတယ်ပြောလို့ … ရွာပြန်ရင်း ဒီကောင်လေးကို ခေါ်လာတာပါ ”

ဦးမြိုင်စကား အဆုံး မမလေးဆိုသူ၏ စူးရဲ တောက်ပသော မျက်ဝန်းအစုံက မိုးဇော် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျရောက်လာတော့၏။အကြည့်ချင်း ဆုံရာတွင် လူတစ်ယောက်အား လွမ်းမိုးထိန်းချုပ်နိုင်သော မျက်ဝန်းနက်ကြီးတွေအား မိုးဇော် ရင်မဆိုင်ရဲပဲ မျက်လွှာချကာ ခေါင်းငုံထားလိုက်ရသည်။

” သူ့နာမည် … ဘယ်သူလဲ ”

” မိုးဇော်ပါ … မမလေး ”

” အသက်က ”

” ၁၈နှစ်ကျော်ပါပြီ ”

” စာရိတ္တရော စိတ်ချရပါ့မလား … သူ့ကို အိမ်ကြီးထဲ ထားပေးမှာမို့ ”

” စိတ်ချပါ … အန်တီ ”

” ဘာ … လူကြီးတွေစကားပြောနေရင် … ဝင်မပြောရဘူး မှတ်ထား ”

မိုးဇော်မှာ မမလေးဆိုသူ၏ ချက်ချင်းတုန့်ပြန်လိုက်သော စကားကြောင့် ဖြုံသွားရသည်။အစစအရာရာ သတိထားရမည့် အိမ်မှန်း သဘောပေါက်သွားရသည်။ဦးမြိုင်မှာ မိုးဇော်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း တိတ်တိတ်နေရန် မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြလိုက်၏။

” ငါ့ နာမည် လှိုင်သက်ထား မှတ်ထား မောင်မိုးဇော် ”

ဒေါျလှိုငျသကျထား၏ အသံမှာ အနိမျ့အမွငျ့မရှိ မလိုအပျပဲ စကားမပွောသောဟနျပနျနှငျ့ ထှကျပေါျလာသညျ။ပါတိတျအနကျ ပနျးပှငျ့အဝါလေးမြားပါသော ကိုယျကပြျလကျစက အကငြျ် ီလေးအောကျမှ ဖွူဝငျးနသေောလကျမောငျးသားလေးမြားနှငျ့ ခုံပေါျတှငျခွနှေစျခြောငျးထပျကာထိုငျနသေဖွငျ့ ထမိနျအောကျနားစလေးက ဒူးခေါငျးတကျနကော ခွသေလုံးသား တုတျတုတျဖှေးဖှေးလေး မွငျနရေသညျ။မကြျနာ အနီးကပျမမွငျရပမေယျ့ နောကျလှနျစီးထားသော ဆံကသောစပျအောကျ နဖူးပွငျလေးမှ မကြျခုံးထူထူကွီးနှစျဖကျနှငျ့ အဝေးကကွညျ့ရုံဖွငျ့ မွငျနိုငျသောနှာတံစငျးစငျးလေး က သူမရုပျသှငျအား တညျကွညျခနျငွားကွောငျး ဖေါျပွပေးသလိုရှိနသေညျ။ကြောနောကျဖကျ ခထြားသော ဆံနှယျမြားမှာ ခုံပေါျထိုငျနသေဖွငျ့အိကားထှကျနသေော တငျသားကွီးမြားထိ ရှညျလြားလှ၏။

” ကဲ … မင်းနေရမယ့် အခန်း က … ငါတိုနဲ့ကပ်လျက် အခန်းပဲ … ခြေတဖက်ကျိုးနေတဲ့ ငါ့ခင်ပွန်းကို နေ့ည မပျက် ပြုစုပေးရမယ် … … …ဟဲ့ ပြန်ပြောလေ ”

” အော် … ဟုတ် ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ပါ … အန်တီလှိုင် … အဲ …… အန် တီ သက် …… အန် တီ … ”

” တော်ပြီ … အန်တီလှိုင်ပဲ ခေါ်ပါ ”

ကြောင်တောင်တောင်နှင့် ထစ်ငေါ့နေသော မိုးဇော်အား ကြည့်၍ လှိုင်သက်ထား တစ်ယောက် ပြုံးယောင်သန်းသွားခဲ့သည်။

” ဟုတ်ကဲ့ … အန်တီလှိုင် ”

” ကဲ … ဦးမြိုင် လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့ … မိုးဇော် မင်း အထုတ်တွေသယ်ပြီး ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ … အော် မိုးဇော်အတွက် လစာ တစ်လ ၁သိန်းခွဲကို ဘကြီးစိန်ဆီမှာပဲ ထုတ်ယူပါ ဦးမြိုင် ”

” ဟုတ် … မမလေး … ကျေးဇူးပါ … လစာက များမနေဘူးလား ”

” မများပါဘူး … ကျမ ယောကျင်္ားရဲ့ ချီးသေးက အစ … သူအကုန်လုပ်ပေးရမှာ … အဲလောက်တော့ ထိုက်တန်ပါတယ် ”

မိုးဇော်မှာ လှိုင်သက်ထားနောက်မှ အဝတ်အိတ်လေးဆွဲကာ ဧည့်ခန်းမကြီး အတွင်းဘက် ပြောင်လက်နေသော ကျွန်းလှေကားအတိုင် ကပ်လိုက်ခဲ့သည်။လှေကားပေါ်တက်ရာ လှိုင်သက်ထား၏ ခါးအောက် စွံ့ကားဖုထွက်နေသော ဖင်သားကြီးများက နိမ်တုန်မြင့်တုန်ဖြင့် ရမ်းခါနေ၏။မိုးဇော်မှာ ဖင်ကြီးအားကြည့်ရင်း ပထမဆုံးရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေးနှင့် လှိုင်သက်ထား၏ကိုယ်နံ့လေး ရရှိလိုက်သည်။လှေကားဆုံးသည်နှင့် ကျွန်းဖြင့် ထုလုပ်ထားသော ပန်းပုရုပ်ကြီးများ ဘဲဥပုံကျွန်းစားပွဲခုံ အဝိုင်းကြီးဘေးတွင် ကတီဘာအခင်း ခင်းထားသော ကုလားထိုင်ကြီးများ နံရံကပ်ပန်ချီများ ထူးခြားခန်းနားစွာ တွေ့မြင်လိုင်ရသည်။အိမ်၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင် အိပ်ခန်း ၃လုံးကပ်လျက်ရှိပြီး ဧည့်ခန်းတည့်တည်တွင် တံခါးပေါက်တခုရှိရာ အိမ်ရှေ့ ဝရံတာအား ကျွန်းတိုင်များဖြင့်အလှဆင်ကာ ကာရံထား၏။

” မိုးဇော် ”

” ခင်ဗျာ … အန်တီလှိုင် ”

” ဒါ မင်းနေရမယ့် အခန်းပဲ … သန့်ရှင်းရေးလုပ် ခဏနားပြီး ဒီဘက်အခန်း လာခဲ့လိုက် ”

” ဟုတ် ”

/////////////////////////////

ကျုပ်လည်း ခုမှ စိတ်အေးသွားရတာဗျို့။ကျုပ်နေမယ့် အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်က ဖုန်တွေရှင်းပြီး တခန်းလုံး အရံသင့်ရှိတဲ့ တံမြက်စည်းနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တယ်။ဗီဒို အလွတ်တစ်လုံးထဲ ကျုပ်အဝတ်စားတွေ ထည့်ပြီး ခဏနားလိုက်တယ်ဗျာ။ရေခဲသေတ္တာရှိပေမယ့် အထဲဘာမှ မတွေ့ပါဘူး။ပြတင်းတံခါးတွေ ဖွင့်လိုက်တော့ နေရောင်ခြည်နဲ့ လေနုအေးလေးတွေ အခန်းထဲဝင်လာပြီး အနံ့သက်လေးတွေပါ ပျောက်သွားတာပေါ့။ကြာကြာတော့ မနားရဲဘူးဗျို့ တော်ကြာ အလုပ်ပြုတ်မှာ စိုးရိမ်ရသေးတာ။ပိုက်ဆံ ၁လ ၁သိန်းခွဲက ကျုပ်တို့လို လူတန်းစားတွေအတွက် မလွယ်ဘူးဗျ။အခန်းထဲက ထွက်ပြီး ကပ်လျက် အန်တီလှိုင်တို့ အိပ်ခန်းတံခါး ခေါက်လိုက်တာပေါ့။

” ဒေါက် … ဒေါက် ဒေါက် ”

” မိုးဇော်လား … ဝင်ခဲ့လိုက် ”

အတွင်းက အန်တီလှိုင် အသံကြားမှ အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်သွားလိုက်တာ။အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ မှန်တင်ခုံ အကြီးကြီး အရင်စတွေ့တော့တာ။ပြီးမှ ရေခဲသေတ္တာ တစ်လုံး မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းအနောက်ဖက်မှာ စားပွဲခုံတစ်လုံးဗျ။ကွန်ပျုတာ တစ်လုံးနဲ့ စာရွတ်စာတမ်းအချို့က ပြန့်ကျဲနေတာ။အန်တီလှိုင်တို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီး တောင်ဘက်ဒေါင့်မှာပါ။

” လာ ထိုင် … ငါ့တူ ”

” ဟုတ် … ဦး … ”

” ငါ့နာမည် မြတ်ခိုင် … မင်း ကြိုက်သလိုခေါ်ကွာ … မင်းနာမည် မိုးဇော်လို့ ငါ့မိန်းမ က ပြောထားတယ် ”

အန်တီလှိုင်ဘေးနား ဝှီးချဲပေါ်မှာ ညာဖက်ခြေထောက် ကျောက်ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ ဦးမြတ်ခိုင်က ကျုပ်ကို မိတ်ဆက်နေတာဗျို့။ကျုပ် ပြုစုရမယ် လူ နေမှာပါ။လှေကားပေါ်က မတော်တဆ ပြုတ်ကျပြီး ညာဖက်ခြေထောက်ကျိုးသွားပုံပဲ။

” ကျနော့် နာမည် မိုးဇော်ပါ ”

” အေး အပေါ်ထပ်မှာ ငါ့အဖေရှိသေးတယ် အဖေက အိမ်အောက်သိပ်မဆင်းတတ်ဘူး လမ်းလျှောက်ထွက်ချိန်ကျမှ ဆင်းလေ့ရှိတာ နောက်ရက်ကျ မိတ်ဆက်ပေးမယ် သူခိုင်းရင်လည်း လုပ်ပေးလိုက်ပါကွာ ”

” ဟုတ် … ဦးခိုင် … လိုတာ ခိုင်းပါခင်ဗျာ ”

ကျုပ်လည်း အလုပ်ရှင်ကို လေးစားတဲ့အနေနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးတုပ်ထိုင်ရင်း ပြောလိုက်တာပါ။

” ဟာ … မောင်ဇော် … ဟိုက ခုံအလွတ် တစ်လုံးယူထိုင်ပါကွ ”

ဦးခိုင်က အန်တီလှိုင်ထက်စာရင် သဘောကောင်းပုံဗျ။မျက်နာက ပြုံးနေပြီး တဖက်သားပေါ် စေတနာထားတတ်မဲ့ပုံစံမျိုး။ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်တယ်ဗျ အရပ်က ဝှီးချဲပေါ်ထိုင်နေတော့ မမှန်းတတ်ဘူး။မျက်နှာသွယ်ပြီး နဖူးနဲနဲပြောင်တယ် မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်းနဲ့ လုပ်ငန်းတခုကို ဦးဆောင်နိုင်မယ့် ရုပ်ရည်မျိး။

” ကဲ … အခုက စပြီး … မောင့်ကို … အစားအသောက် ရေချိုး ကျမ်းမာရေးလေ့ကျင့်ခန်း မင်းအကုန်လုပ်ပေးရမယ် … ဒီနေ့ တရက် အန်တီလှိုင်ပြပေးမယ် ”

” ဟုတ် … အန်တီလှိုင် ”

မနက်ပိုင်း ကောဖီနှင့် ပေါင်မုန့်ကြွေးပြီး နေလည်ပိုင်း အောက်ထပ်ရှိ မီးဖိုခန်းတွင် ဦးမြတ်ခိုင်အတွက် ထမင်းဟင်းယူပြီးကျွေးပေးရတာပါ။နေ့လည်ပိုင်း ရေချိုးချိန် ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝှီးချဲမသွင်းတော့ပဲ ကျုပ်ကိုယ်တိုင်ပွေ့ချီပြီး ခုံပုလေးတစ်လုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။။ကျောက်ပတ်တီးစီးထားတဲ့ ညာဖက်ခြေထောင်ကို ပလတ်စတစ်အကြည်စဖြင့် ပတ်ပြီးချိုးပေးရတာဗျို့။အန်တီလှိုင်က ဦးခိုင် ခေါင်းကို စမလောင်းဖို့ ခြေထောက်အားရေအရင် လောင်းပြီးမှ ခေါင်းကလောင်းဖို့ သေချာလေးမှာပြီး သူကိုယ်တိုင်ချိုးပေးနေတာ။ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ပြက်သနာပဲဗျာ။မျက်နှာကနေ ကိုယ်လုံးထိတိုက်ပြရင်း ဗိုက်အောက်ချက်နားရောက်တော့ အန်တီလှိုင်လည်း လက်တွန့်နေတာပဲ။ကျုပ်က ရိပ်မိပါတယ်ဗျာ။ဦးခိုင်ပုဆိုးကို ဖြည်ပြီးပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပေးလိုက်တာပေါ့။

” အိုရ် ”

အနျတီလှိုငျမကြျနှာလေး ရဲတကျလာရောပဲ။ကြုပျကို စတှေ့တှေ့ခငြျး ဟောကျလိုကျတဲ့ ဒေါျလှိုငျသကျထားရဲ့ အရိပျယောငျတှေ တခုမှ မရှိတော့ပါဘူး။ဦးခိုငျပေါငျကွားထဲ လကျနိုကျဖို့ ကြုပျရှေ့ဆိုတော့ ရှကျနပွေီပေါ့ဗြာ။ခဏနမှေ ဆုံးဖွတျခကြျခလြိုကျဟနျနဲ့ ခါးညှတျပွီးဆပျပွာတိုကျပေးနရောက ဦးခိုငျရဲ့ညာဖကျခွမျးကို ဒူးထောကျထိုငျခလြိုကျတယျ။ပွီးမှ ပေါငျကွားက လီးကို ဆပျပွာတိုကျရငျး ပှတျသပျနတော။ဦးခိုငျလီးက ပုံမှနျဆိုဒျလေးပါ ၅လကျမလောကျပဲရှိမယျ။ကြုပျရှေ့ သူ့ယောကငြျ်ားလီးကို ကိုငျပွနတေော့ စိတျထဲ တရှိနျးရှိနျးနဲ့ဗြာ။ဘယျလိုခံစားမူ့လညျးလဲဆို ပွောမပွတတျဘူး။ဦးခိုငျရခြေိုးပေးစဉျက အနျတီလှိုငျ့ရငျဘတျတှပေါ ရစေငျတော့ ပါတိတျအကငြျ် ီလေးက ရစေိုရငျး အသားကပျသှာတာပေါ့။အနီးကပျမို့ အထဲက နို့အုံကွီးတှမွေငျနရေတာပါပဲ။

ကြုပျပေါငျကွားထဲတငျးကနဲ့ဖွစျသှားရငျး လီးက ထလာတာပေါ့။အနျတီလှိုငျက ဦးခိုငျလီးကို ပှတျတိုကျရငျး ကြုပျကိုမော့အကွညျ့ ကြုပျက သူ့နို့ကွီးကိုငုံကွညျ့နတေော့ မကြျနှာခငြျးဆိုငျအကွညျ့ခငြျးဆုံသှားကွတာ။ဒီတခါတော့ အနျတီလှိုငျ မကြျလှှာခသြှားတာပါ။ရခြေိုးပွီး ဦးခိုငျကို ပုဆိုးလဲပေးရငျး ရခြေိုးခနျ့ရှေ့ ဝှီးခြဲပေါျပွနျတငျပေးလိုကျတယျ။အိပျခနျးထဲထိ တှနျးသှားပွီး တကိုယျလုံး ရခွေောကျအောငျသုတျ ပွီးမှ ပုဆိုးတကှငျးထပျလဲပွီး အကငြျ် ီဝတျပေးရတာ။ဦးခိုငျက ညနစော မစားဘူး ညရနာရီမှ ညစာစားပွီး သူ့စားပှဲခုံမှာ စာရှတျတမျးတှေ စာရငျးအငျးတှေ ကှနျပြူတာနဲ့ခြိတျဆကျပွီး အလုပျလုပျနတေော့တာဗြ။ဦးခိုငျတို့က ဒီမွို့လေးမှာကို အထညျလုပျငနျး ထနျးလကြျပှဲရုံ တခွားလုပျငနျးတှရေော အမြားကွီးတဲ့ဗြာ။အဝေးမှာလညျး ရာဘာလုပျငနျးတှေ လိမ်မောျခွံတှအေစုံပဲဗြို့။ည၈နာရီခှဲလောကျဆို ကောျဖီတခှကျ ဖြောျပေးရတယျ။အိပျခနျးထဲ အရံသငျ့ပါပဲ ရနှေေးတညျတဲ့အိုးရော ကောျဖီမုနျ့ရော သကွားနဲနဲထညျ့ဖြောျရုံပဲ။၁ဝနာရီကွမှ ကြုပျအနားရတာပါ။

တခုထူးဆန်းတာက ညဘက် ၁၂ထိုးလောက်ဆို ကျုပ်အခန်းရှေ့က ခြေသံတရှပ်ရှပ်နဲ့အပေါ်ထပ်လှေကားပေါ်တက်သွားနေပုံဗျ။နေ့တိုင်း မဟုတ်ပေမယ့် ၂ရက်ခြား ၃ရက်ခြား ကြားကြားနေမိတာ။ကျုပ်လည်း ဒီအိမ်ကြီးရောက်တာ ၁လ ကျော်ပြီမို့ အိမ်ကြီးရဲ့ လူယုံတော်ဘကြီးစိန် ထမင်းချက် ဒေါ်မိုး ဒါရိုင်ဘာကိုမြမောင် တို့အကုန်ရင်းနှီးနေပါပြီ။ခြံစောင့်က ကျုပ်ဘဒွေး ဦးမြိုင်လေ သူ့မိန်းမ အရီးထွေးက ရွာကတည်းက ခင်ပါတယ်။အိမ်က လေးထပ်တိုက်ကြီးဗျ ကျုပ်က ဦးခိုင်တို့နေတဲ့ အထပ်ပဲ နေရတာ။အပေါ်နှစ်ထပ်ကို ခုထိမရောက်ဖူးသေးတာပါ။တဖြည်းဖြည်းကြာလာတော့ ကျုပ်လည်း ခြေသံကိစ္စ သိချင်လာတာပေါ့။သရဲ တစ္ဆေ ခြောက်သံလည်း အိမ်ကလူတွေ ပြောသံမကြားမိပါဘူး။တရက်ကျ ကျုပ်လည်းခြေသံကြားတာနဲ့ အခန်းတံခါးအသာဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီလှိုင်ပါ အိမ်ပေါ်ထပ်ကို နောက်လှည့်ကြည့်ရင်း တက်သွားတာဗျ။ကျုပ်က လှေကားအောက်ဖက် အမှောင်ရိပ်လေးထဲ ဝင်ကပ်ထားတာ။ပြီးမှာ လှေကားအတိုင်း တက်ကြည့်ရင်း တခိခိနဲ့ရယ်သံလေး ထွက်နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။

အန်တီလှိုင်က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဘယ်ခြေထောက်ကဆန့်ထားပြီး ညာဖက်ခြေထောက်က ထောင်ပြီးကွေးပေးထားတာ။ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားမို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာ။အောက်ပိုင်းထမိန်မရှိတဲ့ အန်တီလှိုင်ပေါင်ဂွထဲ ဦးခိုင်ရဲ့အဖေ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာမျက်နာက အပ်ထားတာဗျို့။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက နဖူးပြောင်ပြောင်နဲ့ဦးခေါင်းတဝက်လောက်ထိဆံပင်က မရှိတော့ပါဘူး နောက်စေ့လေးနားပဲ ဆံပင်ဖြူတွေပေါက်နေတာ။မျက်နှာနီစပ်စပ် မျက်ပေါက်ကျဉ်းပြီး မုတ်ဆိတ်မွှေးအဖြူရောင်တွေကတော့ တထွာကျော်လောက် အောက်တွဲကျနေရောပဲ။ဗိုက်ကြီးက ပူထွက်နေပြီး အောက်ပိုင်းရှုးသွားတာဗျို့။ဦးခိုင်က အမေတူတာနေမှာ သူ့အဖေနဲ့ဘာမှကိုမတူတာ။အန်တီလှိုင်ကတော့ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်ယက်နေတဲ့ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရဲ့ပြောင်နေတဲ့ထိပ်ကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေတာဗျာ။

” အ အားးး းးးး … အင်းဟင်း ဟင်း … ယက်ယက် … အဖေ … ကောင်းလိုက်တာရှင် ”

အသံထွက်ညည်းရင်း အန်တီလှိုင်က ခါးလေးလှုပ်ပြီး ဖိုးဖိုးဦးသော်တာ မျက်နှာကို သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ကော့ကော့ထိုးနေတာဗျ။

………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ၂ )
🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠

” အ …… အစိကို တအားမစုပ်နဲ့ … အဖေရဲ့ … ကျဉ်ကျဉ်သွားတာ … အင်း ဟုတ်တယ် … စောက်ခေါင်းလေးထဲ … ထိုး … အားဟားးး ကောင်းလိုက်တာ အဖေရယ် … လျှာကြီးနဲ့ မွှေနေတာလား …… အမလေးးးးးးးး …… အ …… အားးးး းးးးးးးး ”

အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် ကော့ပျံနေတာဗျ။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာကလည်း အတော်ယက်တတ်တာဗျို့။ကျုပ် ကြည့်နေတုန်းလေး အန်တီလှိုင် ဖင်ကြီးမြောက်တက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းနေတာ။ပါးစပ်ကလည်း အသံပေါင်းစုံ ညည်းနေတော့တာပဲ။စောက်ရည်တွေကုန်မှ အီးကနဲ့ သံရှည်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးက ကုတင်ပေါ် ဗုန်းကနဲ့ ပစ်ကျသွားရောပဲ။

” ကောင်းလား … သမီး ”

” အင်း … အဖေ … ရှီးးး းးးး … ဟူးးးး းးးးးး ”

” လိုးပေးရဦးမလား ”

” လိုးပေးရမှာပေါ့ … အဖေကလည်း … ၂ရက်ရှိပြီလေ ”

” အေးပါ သမီးရယ် … မြတ်ခိုင်ရော သက်သာတယ်မလား ”

” သက်သာပါတယ် … ဒါမယ့် အဖေ့သားက ပြန်ကောင်းလာလည်း … သမီးမှ ဂရုမစိုက်တာ ”

” အင်းပါ … အဲဒါမို့ … အဖေက … လိုးပေးနေတာပေါ့ ”

ဦးမြတ်ခိုင်မှာ သမီးနှစ်ယောက် မွေးပြီးကတည်းက ဒေါ်လှိုင်သက်ထားအပေါ် သိပ်ဂရုမစိုက်တော့ပေ စီးပွားရေးလောကထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်ကာ အိမ်ထောင်ရေးသုခအား ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ မစဉ်းစားတော့ချေ။ဒေါ်လှိုင်သက်ထားမှာ ထကြွလာသော ကာမမီးများအား ဦးမြတ်ခိုင်၏အဖေဖြစ်သူ ဦးသော်တာနှင့်အတူ ငြိမ်းသတ်နေရသည်။ဦးသော်တာမှာ ဦးမြတ်ခိုင်နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက် ကာမစိတ်ပြင်းထန်ပြီး အသက်၆ဝကျော်သည်အထိ စိတ်မကျသေးပေ။ချွေးမဖြစ်သူ လှိုင်သက်ထား၏ လိုအပ်နေသော ကာမစည်းစိမ်လေးအား သားဖြစ်သူမသိအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနေ၏။

လွန်ခဲ့သော ၂နှစ်ခန့်မှ စ၍ ဦးသော်တာမှာ သားဖြစ်သူမရှိပဲ အိပ်ခန်းအတွင်းမှ ညည်းသံသဲ့သဲ့ကြားမိသဖြင့် တံခါးလှပ်၍ ချောင်းကြည့်မိသည်။ချွေးမဖြစ်သူမှာ ပေါင်ကြားထဲလက်သွင်းကာ ကာမဆန္ဒများဖြေဖျောက်နေရသည်ကို တွေ့မြင်လိုင်ရ၏။သားဖြစ်သူမှာလည်း စီးပွားရေးဘက် အားသန်နေရာ မိန်းမဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်မီးလေးများအား ငြိမ်းပေးပုံမရပေ။တရက်တွင် လှိုင်သက်ထားအား အိပ်ခန်းထဲခေါ်၍ နှိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ချွေးမဖြစ်သူ၏ ပေါင်တန်များ ဖင်သားကြီးများအား မသိမသာလေး ထိကြည့်လိုက်၏။လှိုင်သက်ထားမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ယောက္ခထီး၏ အထိအတွေ့များအောက် သာယာလာတော့သည်။တခါတခါ ဦးသော်တာ မခေါ်ပဲ သူမဆန္ဒအလျောက် အိပ်ခန်းထဲထိ သွားရောက် နင်းနှိပ်ပေးတတ်လာ၏။

ပက်လက်မှေးနေသော ဦးသော်တာ၏ ခြေသလုံးမှ စ၍ နှိပ်ပေးလာရာ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ရင်းရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ပေါင်ကြားမှ အမြှောင်းလိုက်ထနေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းက တဆစ်ဆစ်နှင့် ဖြစ်လာရ၏။ဦးသော်တာ လက်တဖက်ကလည်း ဒူးတုတ်နှိပ်ပေးနေသော သူမပေါင်ပေါ်ရောက်ရောက်လာတတ်၏။ပေါင်အတွင်းသားလေးအား ဆွဲကုတ်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးများကိုပါ ဆုပ်နယ်ပေးတတ်သေးသည်။နောက်ပိုင်း ဦးသော်တာ၏ အထိအတွေ့အောက် တကိုယ်လုံးသက်ဆင်းသွားရ၏။နှိပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူလီးထက် ထွားကြိုင်းသော ယောက္ခထီး၏လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ကစားပေးသလို ဦးသော်တာမှာလည်း ချွေးမဖြစ်သူပေါင်ခြံအတွင်းမှ စောက်ပတ်အား ထိုးကလိပေးနေတတ်သည်။

ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမြတ်ခိုင် အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ခရီးထွက်သော ညတညတွင် ဒေါ်လှိုင်သက်ထားတစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေရမှ သူမပေါင်ကြားတွင်း နွေးကနဲ့ ခပ်ပျော့ပျော့အသားစိုင်လေးက လာထိရာ လန့်နိုးလာခဲ့ရ၏။ပက်လက်အနေထားဖြင့် အိပ်ပျော်နေရာ ပေါင်ကြားထဲ မျက်လုံးဖွင့်အကြည့်…

” ဟင် … အဖေ ”

” အင်း … သမီး ”

ထို့နောက် စကားသံများတိတ်ဆိတ်သွားရာ ခဏအကြာမှ လှိုင်သက်ထားဆီက ညည်းသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရသည်။လင်ဖြစ်သူဆီမှ တခါမှမရဘူးသော ကာမအရသာအား ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားမိရာ ဦးသော်တာ၏ လျှာဖျားထိပ်တွင် စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ်ပန်းထွက်ခဲ့ရ၏။တညလုံး ဦးသော်တာ၏ လိုးချက်များအောက် အံကြိတ်ခံရင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ ခဏတိုင်းရောက်ရှိသွားသည်။မနက်လင်းကာနီး ဦးသော်တာ ထွက်သွားချိန် လှိုင်သက်ထားမှာ မျော့မျော့လေးသာ ကျန်ရစ်ခဲ့၏။လင်ဖြစ်သူ ပြန်မလာမချင်း ရက်ခြားလေး ကုန်းနေတော့သည်။၂ရက်လောက်ဦးသော်တာ မလာလျင် သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်ထပ်တက်ကာ ကုန်းပေးလေ့ရှိသည်။

ခုလည်း သူမစောက်ဖုတ်အား အရည်ထောင်ပန်းအောင်ယက်ပေးသော ဦးသော်တာအား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်စေကာ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။ဦးသော်တာမှာ ချွေးမဖြစ်သူ လှိုင်သက်ထား၏ ခေါင်းလေးအား ဖွဖွပွတ်ကာ ဇိမ်ယူနေတော့သည်။လီးအဖျားမှ အရင်းထိ ယက်လိုက် ဒစ်ကြီးအားဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် ဦးသော်တာ လီးကြီးမှာ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေ၏။လှိုင်သက်ထားမှာ ဦးသော်တာလီးအား အားရပါးရ စုပ်ပြီးမှ အပေါ်ကခွလိုးတော့သည်။

///////////////////////////////

အန်တီလှိုင်က ဖိုးဖိုးဦးသော်တာကို တဖုန်းဖုန်း ဖိဆောင့်နေတာဗျ။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက အသက်ကြီးတော့ မလိုးနိုင်ရှာဘူးနေမှာ။ဖင်ကြီးကို လေထဲမြောက်ပြီး ဖိချတာများ ကုတင်တိုင်တွေတောင် တုန်ခါနေတာ။အတော်ရာဂကြီးတဲ့ အန်တီလှိုင်ဗျ။ညှောင်းသွားရင် ဖင်ကြီးကို အောက်ဖိချပြီး ခါးလှုပ်ရင် ဝိုင်းဝိုင်းပေးတာ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာဆို အမလေး တ ယူရတယ်။ကျုပ်ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရင်ဘတ်ပေါ် ပစ်ကျသွားတာ နောက်ဆုံးတချက် ဖင်ကြီးကိုထောင်နေအောင်မြှောက်ပြီး ဘုံးကနဲ့ဖိဆောင့်ချတာဗျို့။ခဏအကြာမှာပဲ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာကို မလိုးနိုင်ဘူးထင်တဲ့ ကျုပ်အမြင် မှားသွားတော့တာဗျ။ကုတင်ခလယ်လောက်ကနေ အန်တီလှိုင့်ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ပစ်ပစ်လိုးတာဗျာ။

” အားးးး းးးးး …… အိုးးးး းးးးး ………… အ … အမလေးးးး … သေ သေ သေပါပြီ …… အဖေရယ် …… အို့ အိုးးးးး …… အ … အားးးး းးးး ”

အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ်ရှေ့တပိုင်းလုံး ပြားနေအောင်ကပ်ထားပြီး ဖင်ကြီးကို ထောင်ပေးထားတာဗျ။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့တာပဲ။အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် ကုတင်အလယ်ကနေ ခေါင်းရင်းထိ အော်ဟစ်ရင်း ရောက်သွားရတာ။ခေါင်းရင်းဘက် ကုတင်ဘောင်ကို အားပြုကိုင်ရင်း ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရဲ့ မနားတမ်းလိုးချက်တွေကို အံကြိတ်ခံနေတာဗျို့။အားပါတဲ့ ထိထိမိမိလိုးချက်တွေကြောင့် ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်းနာတော့ အသံပေါင်းစုံ ညည်းနေတာပေါ့။

” အင့် …… ဘွတ် …… အ …… ကောင်းလား သမီး … ဗျစ် …… အမလေးးးး …… ကောင်း ကောင်းးး …… ကောင်းတယ်အဖေရာ … ဗျစ် …… အားးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… ဒုတ် စွက် …… အ … လိုးလိုး …… အဖေ …… အား အို့ …… ဟုတ်တယ် … ဆောင့်ဆောင့် … အင့်ဟာ … ဗျစ် … အ …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”

အန်တီလှိုင်လည်း ခေါင်းလေးလှန်တက်နေပြီး ဝင်လာသမျှ လိုးချက်များအား အားရပါးရ ကုန်းခံနေတော့တာပဲ။လီးကြီးဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီးမြှောက်ထားပေးတော့ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ်ဗျာ။နှစ်ယောက်သား ညည်းလိုက် လိုးလိုက် နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်လီးထွက်သံတွေရော တခန်းလုံး ဆူညံနေရောပဲ။အတော်လေးကြာမှာ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာ ခေါင်းကြီးမော့တက်သွားရင်း အန်တီလှိုင်ခါးကိုဆွဲပြီး လီးအရင်းထိဖင်နဲ့ကပ်အောင်ဆွဲကပ်ထားတာ။

” အင်းဟင်းးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… အဖေရာ … လီးကြီးရော လိုးချက်တွေရော သမီးသိပ်ကြိုက်တာပဲ ”

” အားးး …… အိုးးးး …… သမီးစောက်ပတ်လေးကလည်း … ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်ထားတာ …… ခုထိ လိုးကောင်းနေတုန်းပဲ …… ရှီးးးး းးးး ”

ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက စကားပြောအပြီး လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပစ်တာ။ဘေးနားလှဲချတော့ အန်တီလှိုင်လည်း သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်ရင်း ဖိုးဖိုးဦးသော်တာဖက်လှည့် အိပ်သွားတာ။ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်အိပ်ခန်းထဲက မထွက်ခင် အခန်းဝကနေ ခြေဖွဖွနင်းပြီး လှေကားအတိုင်းဆင်းလာရင်း ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်လိုက်တော့တာဗျို့။မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ အားလုံးပုံမှန်ပါပဲ။တဖြည်းဖြည်းကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ပြုစုလိုက် ဒါရိုင်ဘာ ကိုမြသောင်း အားတဲ့ချိန် ခြံဝင်းအနောက်ဖက် ကားမောင်းသင်လိုက်ပေါ့။

” လာ ထိုင်ကွာ … မောင်ဇော် ”

ဦးခိုင်ခေါ်တယ်ဆိုလို့ ခြံဝင်းအနောက်ဖက် ကားမောင်းသင်ရင် အမြန်ပြေးလာရတာပါ။ကျုပ်ရောက်တော့ အန်တီလှိုင်က မျက်စိမျက်နှာပျက်နေတာဗျို့။စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်မိသေးတယ်။နေ့လည်စာ စားပြီးလို့ ဦးခိုင်က ကော်ဖိသောက်နေတာဗျ။

” ဟိုလေ … ဦးခိုင်က မှာထားလို့ဆိုပြီး ကိုမြမောင်က ကားမောင်းသင်ပေးနေလို့ပါ ”

” ဟာ … ငါမင်းကို မဆူပါဘူးကွ ”

” ဟုတ် ”

” ငါ ပြောစရာရှိလို့ကွ … မင်းလည်း ငါ့အိမ်ရောက်နေတာ ကြာပြီ ငါခြေထောက်လည်း အတော်ကောင်းနေပါပြီကွ မင်းဂရုစိုက်တာတွေလည်း ပါပါတယ် ”

” ဟာ … မဟုတ်တာ ဦးခိုင်ရယ် … ပြောစရာရှိတာ ပြောပါခင်ဗျာ ”

ဟုတ်တယ်ဗျ ဦးခိုင်ခြေထောက်က အတော်သက်သာနေပြီ ကျုပ်မပါပဲ ချိုင်းထောက်နဲ့သွားလာနိုင်နေပြီ။ဦးခိုင်ကလည်း ကျုပ်အပေါ်ကောင်းပါတယ်ဗျာ။အဝတ်စား ပုဆိုး မုန့်ဖိုးက သက်သက်ပေးသေးတာ။ခုဆို သေးအိုးတောင် မသွန်ရတော့ပါဘူး…သူ့ပါသာ အိမ်သာ သွားလာနိုင်နေပါပြီ။

” အေး ပြောမယ်ဆိုတာထက် ငါ့ဘက်က အကူညီတောင်းတယ်လို့ သဘောထားကွာ ”

” ဟုတ်ကဲ့ ဘာမဆို လုပ်ပေးမှာပါ ဦးခိုင် ပြောပါ ”

ဟုတ်တယ်လေဗျာ ကျုပ်အပေါ်ဒီလောက်ကောင်းတဲ့လူအတွက် ကျုပ်အကုန်လုပ်ပေးရမှာပေါ့။ဦးခိုင်က ကျုပ် ပြောမလိုလိုနဲ့ အန်တီလှိုင့်ဘက် လှည့်ကြည့်နေတာဗျ။

” စိတ်မပူပါနဲ့ … လှိုင်ရယ် … အဆင်ပြေမှာပါကွာ ”

” ဒါပေမယ့် မောင်ရယ် … ကိုယ့်သားအရွယ်လေးကို ”

” စိတ်ချရတဲ့သူက … သူပဲ ရှိတာလေ လှိုင်ရဲ့ ”

ဦးမြတ်ခိုင်မှာ လွန်ခဲ့သော ၂ပတ်လောက်ကတည်းက ဇနီးဖြစ်သူအား တောင်းဆိုနေ၏။ဦးမြတ်ခိုင်၏ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၏ ဇနီးမှာ နောက်ယောကျင်္ားနှင်ထွက်ပြေးရာ ဦးမြတ်ခိုင်အား အကူညီတောင်းကာသူ့ဇနီးအား ရှာခိုင်းနေသည်။အကျိုးကြောင်းမေးကြည့်ရာ ဦးမြတ်ခိုင်၏မိတ်ဆွေမှာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အိမ်ထောင်ရေးသုခအား ဖြည့်ဆည်းဖို့သတိမရပဲ စီးပွားရေးနောက် လိုက်နေမိ၏။ဇနီးတစ်ယောက်၏ခံစားချက်အား လှစ်လျူရှု့မိသဖြင့် ဒီလိုအဖြစ်မျိုးကြုံရသည်ဟု မှတ်ယူကာ ဦးမြတ်ခိုင်မှာလည်း မိန်းမဖြစ်သူ လှိုင်သက်ထားအား စိုးရိမ်လာခဲ့သည်။သို့သော် ဦးမြတ်ခိုင်မှာ လှိုင်သက်ထား၏ ကာမဆန္ဒလေးများ ဖြည့်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် လှေကားမှအမှတ်မထင်လိမ့်ကျစဉ် အကြောသေသလိုဖြစ်ကာ ခြေထောက်ပြန်ကောင်းလာချိန် လီးက တောင်မလာတော့ပေ။လှိုင်သက်ထားကိုယ်တိုင် စွပေးတာတောင် ထမလာပဲ ပျော့ခွေနေ၏။

နောက်ပိုင်း သူ့မိတ်ဆွေ၏ အဖြစ်ပျက်မျိုးဖြစ်လေမလား အတွေးဝင်ကာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကာမဆန္ဒလေးများအား သူ့နေရာအစားထိုးဖြည့်ပေးရန် စဉ်းစားမိတော့သည်။သိတ်ခါအရ လူသိခံလို့လည်း မဖြစ်ပေ။နောက်ဆုံး မိုးဇော်အား အသုံးချရန် စဉ်းစားမိတော့သည်။သို့သော် လှိုင်သက်ထားမှာ သူမအိမ်က အလုပ်သမားမို့ မသတီသလို ခံစားနေရ၏။ဦးမြတ်ခိုင်က မိသားစုပြိုကွဲမှာစိုးရိမ်၍ စီစဉ်သည်ကို နားလည်ထားသည်။သူမအနေဖြင့် မလိုက်လျောပေးလျင် ဦးမြတ်ခိုင်ကွယ်ရာ ဖေါက်ပြန်သလိုခံစားရသည့် အကြောင်းလေးတွေကလည်း ရှိနေပြန်သည်။

” အင်း … ဒီတခါပဲနော် … မောင်စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လျောပေးမှာ ”

” ဟာ ဝမ်းသာလိုက်တာ လှိုင်ရယ်… ok … ကျန်တာ မောင်စီစဉ်လိုက်မယ် ”

” လှိုင် အောက်ခဏဆင်းဦးမယ် မောင် ”

” ဆင်းလေ လှိုင် … မောင်နားလည်ပါတယ်ကွာ ”

အန်တီလှိုင်က ကျုပ်ကို တချက်ကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်သွားတာဗျို့။ဦးခိုင်က ကော်ဖီလက်ကျန်ကို မော့သောက်ရင်း တဟွတ်ဟွတ်နဲ့သီးနေလို့ ကျုပ် ရေတခွက် ငှဲ့တိုက်လိုက်ရသေးတယ်။

” ရလား ဦးနိုင် … အဆင်ပြေလား ”

” အဟွတ် ဟွတ် … အင်း … အဟွတ် … ပြေပါတယ်ကွ ”

ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်နောက်ကျောဘက်လျှောက်သွားရင်း ကျောကုန်းလေးဖိနှိပ်ပြီး မေးနေမိတာ။ခဏအကြာမှ ဦးခိုင်က ကျုပ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာထိုင်ခိုင်းပြီး ကျုပ်ကို အကူညီတောင်းမယ်ဆိုတဲ့စကား ထုတ်ပြောတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ကြားကြားချင်း တကိုယ်လုံးကြက်သီးမွှေးတွေ ထလာတော့တာပဲ။

” ဟာ … ဦး ခိုင် … ဖြစ် ပါ့ မလား …… ခ င် ဗျ ာ ”

ပြောရင်း အသံတွေတုန်နေမိတာဗျ။

” ဖြစ်ပါတယ်ကွ… ငါ့ ကို ကူညီတယ် သဘောထားလိုက် ”

” ဟုတ် ဟုတ် ”

” ကဲ … ခုက စပြီး … ငါ့ကို ဘာမှ လုပ်မပေးနဲ့တော့ … အနားယူ အားမွေးကွာ … ငါပြောသလို ည၁ဝနာရီကြ ဒီအိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့တော့ ”

ကျုပ်လည်း ဦးခိုင် နုတ်ဆက်ပြီးထွက်လာလိုက်တာ အခန်းပြင် ဘယ်လိုရောက်မှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး။အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း တွေးနေမိတာ။ကျုပ်အတွက် ဘယ်လိုမှ ထင်မထားတဲ့ ကိစ္စကြီးဗျ။ရောက်ကတည်းက ငေးခဲ့ရတဲ့ အန်တီလှိုင် ဖင်ကြီး မြင်ခွင့်ရတော့မှာလေ။အိုဗျာ ဖင်တင် မကပါဘူး တကိုယ်လုံး မြင်ရတော့မှာဗျို့။အိပ်လို့လည်း မရပါဘူး ဟိုလိမ့်လိုက် ဒီလိမ့်လိုက်ပါပဲ။ညနေကြ အောက်ထပ်ဆင်း ထမင်းစားလိုက်တယ် ပြန်တက်လာပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အနားယူနေတော့တာပေါ့။ည ၁ဝနာရီ မြန်မြန်ရောက်ချင်လှပြီဗျ။

…………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ၃ )
💥💥💥💥💥💥💥💥💥

ဒီနေ့ည အတွက် ဦးမြတ်ခိုင် ရင်ခုန်နေတော့၏။ချစ်ဇနီးအား သူစိမ်းယောကျင်္ားနှင့် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လိုးခိုင်းတာ မှားလားမှန်လား သေချာမသိပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေး မပြိုကွဲရေးသာ အားစိုက်ထားသည်။ရေချိုးကာ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် သူရှေ့မှ ဖြတ်သွားသော လှိုင်ထိပ်ထားအား သေချာလိုက်ကြည့်နေမိ၏။ရုပ်ရည်ချောမောသည့်အပြင် ခါးသေး ရင်ချီလေးမို့ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားသည့်မိခင် ဟုဆိုလျင် ယုံဖို့ခက်၏။လှိုင်ထိပ်ထား၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ တင်သားအိအိကြီးများက ခုထိလျောကျမသွားပဲ ကော့ထွက်နေပြန်သည်။မင်္ဂလာဦးည လှိုင်သက်ထား စောက်ဖုတ်မှ သွေးများထွက်ကာ အိပ်ယာခင်းများ စွန်းခဲ့သည်ကို အားရကျေနပ် ဂုဏ်ယူခဲ့ဖူး၏။သို့သော် ယခုအချိန် မြင်သာမြင် မကြင်ရတဲ့ဘဝမို့ အနည်းငယ် စိတ်ဓတ်ကျနေရသည်။

လှိုငျသကျထားမှာ မှနျတငျခုံရှေ့ ဆံနှယျမြားအား ဒှိုငျယာမူတျရငျး သူမကိုယျလုံးအား ကွညျ့နမေိသညျ။လငျဖွစျသူဆန်ဒအတိုငျး သားလောကျအရှယျလေးအား အလိုးခံရမညျမို့ စိတျလှုပျရှားနတေော့၏။သို့သောျ သူမအိမျမှ အလုပျသမားမို့ မသတီသညျမှလှဲ၍ ကနြျတာ မစိုးရိမျခဲ့ပေ။အပွငျလြှောကျပွောလငြျလညျး သူမ အနထေားအရ မိုးဇောျအခွနေနှေငျ့ ဘယျလိုမှ မအပျစပျသဖွငျ့ ဘယျလိုလူကမှ ယုံကွညျလိမျ့မညျမဟုတျ။တခုခုဖွစျလာလငြျ အလုပျထုတျပစျဖို့လညျး ကွိုတငျ စဉျးစားထား၏။ဆံနှယျမြား ရခွေောကျလငြျ မိတျကပျပါးပါးလူးကာ ခြိုငျးနှစျဖကျအား ရမှှေေးစှတျလိုကျတော့သညျ။ကုတငျအနောကျဖကျ ဗီဒိုထဲမှ ညဝတျအကငြျ် ီ ဒူးဖုံးလေးအား စှပျကာ ရငျလြားထားသော ထမိနျအား ခြှတျခလြိုကျ၏။

” မောင် … ကြည့်လှချည်လား ”

” ဒီည … လှိုင်လေး … ပိုလှနေသလားပဲ ”

ကုတငျဇောငျးခွတှေဲလောငျးခြ ထိုငျနသေော လငျဖွစျသူရှေ့ မတျတပျရပျရငျး မေးလိုကျသညျ။ဦးမွတျခိုငျ လကျနှစျဖကျမှာ လှိုငျသကျထားခါးလေးအားစုံကိုငျရငျး ဆှဲကပျလိုကျသညျ။မကြျနှာရှေ့ဝဲနသေော နို့အုံကွီးမြားအား အကငြျ် ီအပွငျမှ နမျးရှိုကျလိုကျ၏။

” မောင် … နို့စို့ ချင်လား ”

လှိုငျသကျထားမှာ သူမခါးအားဆုပျကိုငျထားသော ခငျပှနျးဖွစျသူလကျမြားအားဖယျကာ ညဝတျအကငြျ် ီလေးအား အောကျနားစမှကိုငျ၍ နို့အုံကွီးမြားပေါျအောငျ ပငျ့တငျလိုကျသညျ။ဦးမွတျခိုငျ၏ ပါးစပျနား နို့သီးခေါငျးတစျဖကျအား တေ့ပေးလိုကျသညျ။အနှစျ၂ဝကြောျလောကျက စို့ခဲ့ဖူးသော နို့သီးခေါငျးနီညိုလေးအား ကွညျ့ရငျး ပါးစပျထဲငုံထားလိုကျ၏ျ။ခစြျဇနီး၏ ရငျသားစိုငျကွီးမြားအောကျ ဗိုကျသားဖှေးဖှေးလေးက ဗိုကျခေါကျအနညျးငယျထှကျနရေုံမှအပ မပွောငျးလဲပေ။ဗိုကျသားလေးအားပှတျရငျး တဖွညျးဖွညျးအောကျသို့စမျးကွညျ့ရာ ဆီးခုံးလေးပေါျကရြောကျသှား၏။ပှတျသပျပေးကာ နို့သီးခေါငျးအား ပါးစပျမှ ထုတျရငျး လှိုငျသကျထားပေါငျကွားဆီ ကွညျမိလိုကျသညျ။

” လှိုင် … အမွှေးတွေက ”

” အင်း … မောင် … ရိပ်ထားလိုက်တာ ”

ဦးမြတ်ခိုင်မျက်လုံးများ ဝင်းကနဲ့ဖြစ်သွားကာ လှိုင်သက်ထားပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းပြီး ပင့်ကိုင်လိုက်၏။မိန်းမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်က ခုံးထနေကာ လက်ထဲ အိကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။ခါးအောက်ပိုင်း ခံစားမှု့တစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာပေမယ့် လီးက ထမလာခဲ့ချေ။ချက်ချင်း မျက်လုံးများညိုးမိန်သွားတော့၏။လှိုင်သက်ထားမှာ လင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာအပြောင်းလဲအားကြည့်ရင်း ချက်ချင်း ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင် ပုဆိုးအား လှန်ကာ ပေါင်ကြားတွင်း ပျော့နေသော လီးအား ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။သို့သော် ဦးမြတ်ခိုင် လီးမှ မာလာခြင်းမရှိ ပျော့ခွေလျက်ပင်။

” နေပါစေတော့ … လှိုင် … ထတော့ … ခြင်ထောင်ချလိုက် ”

လှိုင်သက်ထားမှာ ထရပ်ရင်း ဦးမြတ်ခိုင် ခြေထောက်အား ကုတင်ပေါ်မှတင်ကာ ခြင်ထောင်ချပေးလိုက်သည်။

” ဖန်ချောင်းမီးပိတ် … မီးလုံးလေးပဲ ထွန်း ”

” အင်း … မောင် ”

လှိုင်သက်ထားမှာ ဖန်ချောင်းမီးပိတ် မီးလုံးလေးဖွင့်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာတော့သည်။ဦးမြတ်ခိုင်ဘေးနား ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲကာ မိုးဇော်ဝင်လာမည့်အချိန် စောင့်နေလိုက်၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျုပ် ရင်တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ဗျို့ ဒီညကြမှ အချိန်တွေက နှေးနေတာလား ကျုပ်ကပဲ စိတ်စောနေတာလား မသိပါဘူး။ခေါင်းရင်းက တိုင်ကပ်နာရီကို မော့မော့ကြည့်နေမိတာ။စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့ သေးထပေါက်တာ ၂ခါရှိပြီ။အတော်လေးကြာမှ ခေါင်းရင်းဘက်က တဒင်ဒင်နဲ့ နာရီက အသံမြည်လာတာဗျို့။

” ဒင် … ဒင် … ဒင် … ဒင် ”

ရှေးတိုငျကပျနာရီကွီးပါ အိမျပုံစံလေးနဲ့ အောကျခွကေ လကျတံထိပျမှာ ကွေးဝါရောငျ အဝိုငျးပွားလေးက ဘယျညာယိမျးနတော။သခြောကွညျ့ရသေးတယျဗြို့ တောျကွာ အခြိနျမှားရငျ ကြုပျပဲ စောကျရှကျကှဲမှာလေ။သခြောပါပွီဗြာ ည၁ဝနာရီ အတိပဲ။ကုတငျပေါျကဆငျးပွီး မှနျတငျခုံက မှနျနဲ့ဆံပငျသခြောဖီးတငျလိုကျတယျ။ ပုဆိုးနဲ့အကငြျ် ီကို ပွနျ့နအေောငျ မီးကွှတေိုကျထားတာဗြ အဟဲ။ကြုပျကို ညစျညစျပတျပတျနတေယျ ထငျမဆိုးလို့ပါ။မကြျနှာလဲ သနပျခါးပါးပါးလေးပှတျထားလိုကျသေးတာ။အားလုံး okပွီ ဆိုမှ အခနျးထဲက ထှကျပွီး အနျတီလှိုငျတို့လငျမယားခနျးရှေ့ တံခါးခေါကျလိုကျတာပေါ့။

” ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ”

” မောင်ဇော်လား … ဝင်ခဲ့ကွာ … တံခါးလော့ချမထားဘူး ”

တံခါးခေါက်ပြီးပြီးချင်း ဦးခိုင်အသံ ထွက်လာတာဗျ။သူတို့လည်း ကျုပ်ကိုစောင့်နေတာ သေချာပါတယ်။ကျုပ်တံခါးဖွင့်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ခါတိုင်းလို ဖန်းချောင်းမီးဖွင့်မထားဘူး မီးလုံးလေးပဲ ဖွင့်ထားတော့ အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးထဲ ခြင်ထောင်အပြာနုရောင်လေးအတွင်း လူရိပ်နှစ်ခု။

” ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်ခဲ့ … မောင်ဇော် ”

ကြုပျလညျး ဦးခိုငျပွောတဲ့အတိုငျး ခွငျထောငျမှပွီး ဝငျခဲ့လိုကျတာ။ဦးခိုငျက မှနျတငျခုံအနီး ကုတငျအစှနျးမှာပကျလကျ အနျတီလှိုငျက ဦးခိုငျဘေးမှ တစျစောငျးလှဲနတောဗြ။သူတို့နှစျယောကျခွရေငျးက တကျပွီး အနျတီခိုငျဘေးနားလှဲခလြိုကျတယျ။ဘာလုပျလို့ လုပျရမှနျးလညျးမသိ။ပထမဆုံး ရမှေေးနံ့လေးနဲ့ အနျတီလှိုငျရဲ့ ကိုယျသငျးနံ့လေး နှာခေါငျးထဲဝငျလာတာပါ။ညဝတျအကငြျ် ီဒူးဖုံးလေးက ပေါငျလယျလောကျထိလှနျနတောပဲ။လကျမောငျးအိုး တုတျတုတျကွီးက နံစောငျးပေါျတငျထားရငျး ကြုပျကွိုကျတဲ့ ဖငျသားအိအိကွီးက ကော့ထှကျနတောဗြာ။ပထမဆုံး ဦးခိုငျဆီက သကျပွငျးခသြံကွီး အရငျကွားမိလိုကျတာ။အနျတီလှိုငျကို တိုးတိုးလေးပွောနတောဗြ ကြုပျက အနျတီလှိုငျနား မကပျရဲသေးတော့ သဲသဲကှဲကှဲ မကွားရပွနျဘူး။ဦးခိုငျပွောပွီး သိပျမကွာပါဘူး အနျတီလှိုငျက သူ့ကိုယျလုံးကို ပကျလကျလှနျပစျတာပဲ။

” မောင်ဇော် … မင်းစိတ်ကြိုက်နေကွာ … ငါ့ကို အားမနာနဲ့ ”

ဦးခိုငျစကားသံကွားလိုကျတာနဲ့ ကြုပျလကျက အောျတိုပဲဗြို့။အနျတီလှိုငျ အကငြျ် ီအောကျနားစလေးကို လညျပငျးနားထိ ဆှဲလှနျပစျတာ။ပထမဆုံး မွငျလိုကျမိတာက အနျတီလှိုငျ့ရဲ့ ဝငျးဝါနတေဲ့အသားစိုငျကွီးနှစျခုဗြ။စိတျမထိနျးနိုငျဘူးဗြာ လကျတှကေ ဖှံ့ထားလှတဲ့ နို့အုံကွီးတှကေို ပှတျသပျနမေိတာ။ဦးခိုငျက သူ့မိနျးမနို့ကွီးတှေ ကြုပျကိုငျနတောကို ကွညျ့နတောဗြို့။ကြုပျကိုယျလုံးကို ခေါငျးရငျးဘကျတိုးရငျး ညာဖကျလကျကိုခေါငျးအုံးပေါျထောကျလိုကျတယျ။ဘယျလကျနဲ့နို့တှကေို ဆုပျနယျရငျး အောကျဖကျကွညျ့လိုကျတာ။အားပါးပါးးး … ရှိုကျဖိုကွီးငယျ အသှယျသှယျနဲ့ ဗိုကျသားဖှေးဖှေးအောကျက ခါးလေးခှကျနပွေီး ဖငျသားကွီးတှကေ ကုတငျပေါျကားထှကျနတောဗြာ။မီးသီးအလငျးရောငျဆိုပမေယျ့ ခွငျထောငျက ဇာခွငျထောငျအပါးလေးမို့ အကုနျထငျးနအေောငျမွငျရတာဗြို့။။ပေါငျတံတုတျတုတျတှကေ စိထားလို့ စောကျဖုတျကွီးမမွငျရပမေယျ့ ဆီးခုံးလေးက ကွှနတောဗြာ။စောကျမှှေးတှတေပငျမှ မရှိတာဗြ။ခကြျခငြျး ထလိုးပစျခငြျတာဗြာ စိတျထိနျးနရေတာ။

စိတ်က ထိန်းရပေမယ့် ထိန်းမရတာက လီးဗျ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့။လက်ကို အောက်ဖက်ရွေ့ပြီး ပေါင်ခြံထဲနိုက်ကြည့်တော့ အန်တီလှိုင့်ရဲ့ စောက်စိလေးက မာခဲနေတာ။အစိလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ဆွဲကုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတဖက်ကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ။ပထမဆုံးအကြိမ် အန်တီလှိုင်ဆီက အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံလေးထွက်လာတာပဲ။ကျုပ်လည်း ပေါင်ကြားက ထိန်းမရတဲ့လီးကို အန်တီလှိုင် ခါးနားကပ်ထိုးလိုက်မိတော့ မှေးနေတဲ့အန်တီလှိုင်မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတာပေါ့။ကျုပ်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ဘယ်ဘက်လက်က လီးထိပ်ကို မထိတထိနဲ့စမ်းနေတာဗျ။ဒစ်ခေါင်းကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ချေပေးနေတာ။မျက်လုံးတွေက ခြင်ထောင်ခေါင်မိုးပေါ်ရွေ့သွားတာဗျ။ဦးခိုင်ကလည်း ကျုပ်လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေတော့ အန်တီလှိုင်က သူ့ယောကျင်္ားရှေ့မို့ ဟန်ဆောင်နေပုံပါ။

ကျုပ်ကပဲ ဦးဆောင်လိုက်ပြီဗျို့။ထထိုင်ရင်း အန်တီလှိုင်နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာယူလိုက်တယ်။အန်တီလှိုင် ညာဖက်တင်ပါးဘေး တစ်ဒေါင်နဲ့ထောက်ပြီး ဆီးခုံးလေးပေါ်လျှာနဲ့စယက်ပေးလိုက်တာပေါ့။ပက်လက်အနေထားလေးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးကို မသိမသာဖြဲပေးလာပြီဗျို့။အပေါ်က ကိုယ်တစ်စောင်းမိုးပြီး ပေါင်ဂွထဲ ကျုပ်မျက်နာအပ်ပစ်တာ။ပထမဆုံး ညှီစို့စို့အနံလေးက နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပဲ။အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ ဘေးနူတ်ခမ်းအသားစိုင်နှစ်ခြမ်းက ဖေါင်းကြွနေတာဗျာ။ကြည့်ရင်း အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း စောက်ခေါင်းဝထိ ထိုးယက်တော့ အဝလေးထဲ စောက်ရည်လေးတွေ အိုင်နေတာဗျ။ကျုပ်မေးစိက စောက်စိကို အလိုလို ဖိထားသလိုဖြစ်တော့ အန်တီလှိုင်မနေနိုင်ရှာဘူး ဖင်သားကြီးကျုံ့ပြီး ကော့ထိုးနေတာ။ဦးခိုင်ရှေ့ဆိုတော့ ကြွနေတဲ့ကာမစိတ်ကို ထိန်းထားရပုံပါ။စောက်စိလေးစုပ်လိုက် အက်ကွဲကြောင်းထဲမွှေလိုက် စောက်ခေါင်းဝထဲလျှာဖျားနဲ့ထိုးကလိလိုက်ဆိုတော့ အသံထွက်ပြီး ညည်းလာရတာပေါ့။

” အားးးး းးးးး ရှီးးး းးးးး … ကျွတ်ကျွတ် …… အ အားးး းးးးး ”

အန်တီလှိုင့် ညည်းသံတွေကြောင့် ဦးခိုင်က လက်တဖက်ထောက်အားယူပြီး ထိုင်ကြည့်နေတာ။ခြေနှစ်ဖက်ကတော့ ဆင်းထားလျက်ပဲ ညာဖက်က ကောင်းပြီဆိုပေမယ့် လူကောင်းတစ်ယောက်လို လှုပ်ရှားလို့ မရသေးပါဘူး။ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားမို့ ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကလည်း အန်တီလှိုင့်လက်မောင်းအိုးကို ထောက်မိနေတာဗျ။စောက်စိလေးပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ဝိုက်ကလိနေတုန်း အန်တီလှိုင်က ကျုပ်ခေါင်းကို ဘေးလှန်တွန်းပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျုပ်ဖက်လှည့်လိုက်တာဗျို့။သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျုပ်မျက်နာနဲ့တည့်တည့်အနေထားဖြစ်ပြီး ကျုပ်လီးကလည်း အန်တီလှိုင် ပါးစပ်နား တန်းကနဲ့ပဲ။အန်တီလှိုင် ညာဘက်ပေါင်တစ်ဖက်မြှောက်တက်လာပြီး ကျုပ်မျက်နာကို ခွလိုက်တယ်ဗျ။ပေါင်နှစ်ခြမ်းကြားက အမွှေးမရှိတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ကျုပ်ပါးစပ်နား ပြူးထွက်လာတော့တာပဲ။ကျုပ်ခါးပုံစဖြည်ပြီး ပေါင်ကြားကတင်းမာနေတဲ့လီးကြီးကို အန်တီလှိုင်ဆွဲစုပ်ပြီဗျို့။သူ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလည်း ကျုပ်မျက်နှာဆီ ဖိကပ်ပေးနေတာ။

အန်တီလှိုင်ပေါင်ကြားကနေ ဦးခိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကြီးပြူးလို့ဗျာ။သူ့မိ်န်းမက ကျုပ်လီးကို မက်မက်မောမောစုပ်ပေးနေတာကိုးဗျ။ကျုပ်လီးက ဦးခိုင်လီးနဲ့ဘာမှ မဆိုင်ဘူးဗျ။ဦးခိုင်အဖေ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာလီးထက် ထွားပြီး ရှည်လည်းရှည်တယ်လေ။အန်တီလှိုင်အကြိုက် တွေ့သွားတာပါပြီ။လီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲစုပ်တော့တာ ဘေးနား သူ့ယောကျင်္ားရှိတာတောင် သတိမရတော့ဘူးနေမှာပါ။အန်တီလှိုင်လီးစုပ်ပေးတော့ ရွာမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ကျုပ်ချစ်သူကို သတိရမိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် အန်တီလှိုင်လီးစုပ်ပေးတာက ပိုအရသာရှိတာဗျ။လီးအဖျားကနေ အရင်းထိယက်ပေးပြီးမှ ဒစ်ကိုဆွဲစုပ်တာ။တချက်တချက် လီးအရင်းအောက်ဖက်က တွဲကျနေတဲ့လဥတွေကို လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသေးတာ။

ကျုပ်ပါးစပ်လည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီဗျို့။ခါးကိုနောက်ဆုတ်ပြီး လီးကိုထုတ်တာတောင် အန်တီလှိုင်က မရမက လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်နေတာဗျာ။ကျုပ်ဖင်ကို သူ့ညာလက်နဲ့ဆွဲကပ်နေတာ လီးကျွတ်ထွက်မှာ စိုးရိမ်နေပုံနဲ့။ခဏစုပ်ခိုင်းပြီးမှာ အန်တီလှိုင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြား ဒူးထောက်နေရာယူပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့စောက်ပတ်အထက်နားက ခေါင်းပြူနေတဲ့အစိကို လီးထိပ်နဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပေးလိုက်တာ။တကိုယ်လုံးဆက်ကနဲ့တုန်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ့ထွက်ကျလာရောပဲ။ခုံးကြွနေတဲ့စောက်ပတ်ဘေးသားစိုင်နှစ်ခြမ်းထဲ ဒစ်ကြီးမြုတ်ပြီး အပေါ်ကအစိကို ၅ချက်လောက်ကော်ပေးလိုက်တော့ မခံနိုင်ရှာပါဘူး။ဘေးနာက သူ့ယောကျင်္ားဦးခိုင်ကို တချက်ကြည့်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ရင်း သူ့စောက်ခေါင်ဝထဲ ထိုးထဲ့နေတော့တာပေါ့။ကျုပ်လည်း ရမ္မက်စိတ်ထကြွနေတဲ့ အန်တီလှိုင်မျက်နာတချက်ကြည့်ပြီး လီးအရင်းထိဖိသွင်းပစ်တာ။

” ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် ဖလွပ် …… အမလေးးး …… ကျွတ် ”

” အဆင်ပြေလား လှိုင် … မရရင်ပြောနော် ”

အန်တီလှိုင့်အော်သံကြောင့် ဦးခိုင်က သူ့မိန်းမကို စိုးရိမ်သွားပုံပါ။ရင်ဘတ်ကြီးကော့တက်လာပြီး ခေါင်းမော့ရင်း အသံထွက်ညည်းနေတော့တာ။ကျုပ်လည်း ဒစ်ပေါ်တဲ့အထိ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် ခါးအားနဲ့ ဖိလိုးပစ်လိုက်တာ။အန်တီခိုင်ညာလက်က လက်ထောက်ထိုင်နေတဲ့ဦးခိုင်လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်နေတော့တာပဲ။လီးက စောက်ပတ်ထဲ အပြည့်နေရာယူထားတာဗျ။ပေါင်သားကြီးတွေတောင် တဇပ်ဇပ်တုန်နေရှာတာ။လိုးရတာ စီးစီးကျပ်ကျပ်လေးမို့ အလိုအလျောက် နောက်ထပ် လိုးချက်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ မနားတမ်း ဖိလိုးမိတော့တာပဲဗျာ။

” ဘွတ် …… အ အားးးး …… သေပါပြီ …… အမလေးးး … နာလိုက်တာ …… အားးးး အားးး … ခဏ ထုတ်ပါဦး ”

အန်တီခင်အော်လေ ကျုပ်က ဆောင့်လိုးလေးပဲဗျာ။ဦးခိုင်လည်း အားမနာနိုင်တော့ပါဘူး သူ့ရှေ့မှာပဲ သူ့မိန်းမကို ကော့ပျံအောင် လိုးပစ်လိုက်တာ။စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသွား လိပ်လိပ်ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်နဲ့ ကျုပ်လီးက အသွားအပြန် ချိတ်ဆွဲပေးနေတာပေါ့။လီးအရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ဝထောက်မိတော့ အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် လက်တဖက်က သူ့ယောကျင်္ားလက်မောင်းကိုင်ထားရင်း ကျန်တဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင်စုပ်ပြီး စူးစူးဝါးဝါး အော်ပြီပေါ့။

” အ အားးး အားးးးးးးးးး … အ မ လေးးးးးးးး ကျွတ် … … အားးး အားးးးး ”

” ဟင် … ရရဲ့လား … လှိုင်ရယ် … ရပ်ခိုင်းလိုက်ရမလား ”

ဦးခိုင်က စိုးရိမ်တကြီး ပြောနေတာမို့ ကျုပ်လည်း ပစ်လိုးနေရာကနေ ခဏရပ်ထားပေးလိုက်တာ။

” အာ …… ကျွတ် …… မောင်ကလည်း …… ရတယ် … မောင်ဇော်လီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်တော့ သားအိမ်လာလာထိမိလို့ပါ … ဆက်လိုးမောင်ဇော် … မညှာနဲ့ အန်တီလှိုင့်ကို … လိုးစမ်း … အင့် ”

အန်တီလှိုင်က ဘေးကဝင်ပြောတဲ့ ဦးလှိုင်ကို ရန်လုပ်တဲ့လေသံနဲ့ ဖင်ကြီးကြွလာပြီးကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ကော့ထိုးရင်း ဆက်လိုးခိုင်းနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင့်ခါးလေး ပြန်ကိုင်ကို လီးအရင်းထိဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ အတော်လေးကြာတော့ ညည်းသံပေါင်းစုံနဲ့ အန်တီလှိုင့်စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာပါလေရော။

” ဗျစ် … ဘွတ် …… အ …… ကောင်းတာ မောင်ဇော်ရယ် …… လိုးလိုး …… မင်းလီးကြီးက … အားရလိုက်တာ … အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းနေရတာ … အင်း …… ဟုတ်တယ် …… ဆောင့် ဆောင့် … ရှီးးးး းးးးးးးးးး အ အားးးးးး …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီကွယ် ……… အမလေးးး အားဟားးးး …… ကောင်းလိုက်တဲ့လီးကြီးကွာ …… မထုတ်နဲ့ဦး ခဏ စိမ်ထားပေး ”

အန်တီလှိုင့် စကားသံတွေနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေညှစ်အားကြောင့် ကျုပ်လီးတချောင်းလုံး ယားတက်လာရင်း လရည်တွေညှစ်ထုတ်လိုက်ရတာဗျို့။လရည်ကုန်တဲ့အထိကို အန်တီလှိုင့်စောက်ဖုတ်က ညှစ်ပေးနေတာဗျ။ပေါင်ကားလျက်လေး ထထိုင်ပြီး ကျုပ်မျက်နာကို အတင်းနမ်းပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေတာဗျာ။လရည်ထွက်ပြီး ကာမစိတ်ကျသွားတော့ ဘေးက ဦးခိုင်ကို မျပ်နှာပူမိသလိုပဲ။အန်တီလှိုင်ကတော့ ဦးခိုင်ကိုဂရုမစိုက်တော့သလိုနဲ့ ကျုပ်ကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားနေတာ။ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွာပြီး ကျုပ်လှဲအိပ်တော့ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အဖြစ်ပျက်လေး ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။ပက်လက်မှေးနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို အန်တီခိုင်က ကုန်းထပြီး ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးတော့တာဗျာ။လီးက သူ့စောက်ရည်ရော ကျုပ်လရည်တွေရော ပေပွနေတာလေ။ဦးခိုင်က မကြည့်ရက်သလိုနဲ့ လှဲချပြီး ကျုပ်တို့ကို ကျောပေးအိပ်နေတော့တာဗျာ။အခန်းထဲက ထွက်ဖို့ ကုတင်ပေါ်က ထရပ်တော့ အန်တီလှိုင်က ကျုပ်လီးကြီးကို နှစ်ချိုက်သွားဟန်နဲ့ ဒူးထောက်ပြီး လီးထိပ်ကို တရွတ်ရွတ် နမ်းနေတော့တာ။ခဏအကြာမှ ကျုပ်လည်း သူတို့အိပ်ခန်းကထွက်ပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်တာပေါ့။

……………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ၄ )
💕💕💕💕💕💕💕💕

နောက်ရက်ကစပြီး လူတွေရှေ့ဆို အန်တီလှိုင်က ခပ်တည်တည်ဆက်ဆံပေမယ့် နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်ဆို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာတာဗျ။ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ကို ထမင်းကျွေးပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲလှဲရင်း ပြန်စဉ်းစားနေတာဗျို့။မနက်က မီးဖိုခန်းထဲဝင်တော့ ခါတိုင်းလိုပဲ တခါးအသာဟပြီး ဝင်လိုက်တာ ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းဟင်းယူပေးရတာပေါ့။ဗြုံးကနဲ့ဗျ အတွင်းဘက်မရောက်ခင် အသံကြားလိုက်ရတာ။

” လိုးလိုး … လိုး ပါ ကိုမြိုင် ရယ် ”

” လိုးနေတာပဲ … မမိုးရာ … တိုးတိုးပြောပါ အပြင်က ကြားသွားပါဦးမယ် ”

ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ထမင်းချက် ဒေါ်မိုးဗျ။ကျုပ်က ဒီနေ့ ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းလာယူတာ စောတယ်လေ။ဦးမြိုင်က ဒီနေ့ သူ့ခြေထောက် ဆေးရုံပြရက်မို့ ထမင်းစောစော စားထားမလို့တဲ့။ဒေါ်မိုးက ကျုပ်မလာလောက်သေးဘူးထင်နေတာပေါ့။

” ဒီချိန် ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ကိုမြိုင်ရယ် … မြသောင်းလည်း မမလေးနဲ့ အစောကြီးထွက်သွားတာ … မိုးဇော်လည်း ဆရာဦးမြတ်ခိုင်ကို ပြုစုနေရတာ … နေ့လည် ထမင်းစားခါနီးမှ ထမင်းလာယူမှာလေ ”

ဒေါ်မိုး စကားဆုံးတော့ အသားချင်းရိုက်သံတွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပေါ်လာပါလေရော။ကျုပ်က အဝင်ဝ ကြောင်အိမ်ကြီးနား ကပ်ပြီး အတွင်းဘက် ခိုးကြည့်လိုက်တော့…ဒေါ်မိုးက မီးဖိုခန်းအတွင်းဘက် စားပွဲခုံပေါ်ကို ကိုယ်တခြမ်းမှောက်ပေးရင်း ခြေနှစ်ချောင်းကားပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးထားတာဗျ။ဘကြီးမြိုင်က ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပြီး နောက်ကနေ ပစ်ပစ်လိုးနေတာလေ။

” အင့် …… ဗျစ် …… အ …… အင်းဟင်း …… အဲလို လိုးစမ်းဘာ တော်ကလည်း …… ရှီးးးး းးးး ကောင်းတာ …… ဟုတ်တယ် မညှာနဲ့ … ဆောင့်ဆောင့် ”

ဒေါ်မိုးက မျက်နှာဘေးတစ်စောင်း စားပွဲပေါ်ကပ်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဆန့်ထုတ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီး တဗြန်းဗြန်းရိုက်နေတာဗျို့။ဦးမြိုင်လိုးတာကို အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့။

” လျိူထားတာလား ကိုမြိုင် … တော့်မိန်းမကျ မီးပွင်မတတ် လိုးပေးတာ ကျုပ်သိပါတယ်နော် ”

” မလျိူပါဘူး မမိုးရာ … ဒီလောက် လိုးပေးနာကို … အင့် အင့် ”

ဒေါ်မိုးက ဘကြီးမြိုင်ကို စွပေးနေတာပါဗျာ။မခံချင်အောင်ပြောလေ ဘကြီးမြိုင်က မေးကြောတွေထောင်နေအောင် ဆွဲဆွဲလိုးလေပဲ။ဒီအချက်ကို သိတဲ့ ဒေါ်မိုးက ဦးမြိုင်ကို တဖက်လှည့်နဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးအောင် သေချာ ပါးစပ်က စွပေးနေတာပေါ့။တကယ်တော့ ဘကြီးမြိုင်လီးကြီးဝင်သွားတိုင်း ဒေါ်မိုးခေါင်းလေးလန်တက်လာပြီး အမလေး တ နေရတာပါဗျာ။မြင်ကွင်းက ကြည့်ကောင်းပေမယ့် ဦးခိုင်ကို ထမင်းကြွေးရမှာမို့ မီးဖိုခန်းအပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အခန်းပြင်ကနေ အော်ရတာပေါ့။

” ဒေါ်မိုးရေ … ဒေါ်မိုး … ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းရပြီလား ”

” ဟေ … အေး အေး … ရ ရ ရပါပြီ … အ …… အားးးး ”

အသံပျက်တောင်းပျက်တောင်းနဲ့ ကျုပ်အသံကြားလို့ ဘကြီးလည်း တချက်နှစ်ချက် လိုးပြီး ရပ်လိုက်တာနေမှာ။ဒေါ်မိုးဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်သေးတယ်။ကျုပ်ဝင်လာတော့ ဘကြီးက မီးဖိုခန်းထဲ ဟိုရှာဒီရှာ လုပ်နေတာဗျို့။ဒေါ်မိုးက ထမိန် အထက်အောက်မှားနေတာ အထက်ဆင်က အောက်ရောက်နေတာ ခိခိ။

” ဟဲ့ … စောတာ မိုးဇော်ရယ် ခါတိုင်း ဆရာဦးမြတ်ခိုင် ဒီချိန် မစားပါဘူး ”

” ဟုတ်တယ် … ဒေါ်မိုးရေ … ဒီနေ့ ဦးခိုင်ခြေထောက် ဆေးရုံပြရက်လေ ”

” အော် … နောက်တခါဆို ကြိုပြောဟာ ”

” ဗျာ ”

” ဒီလိုပါဟ … ကြိုသိတော့ စောစောချက်ထားရအောင်ပါ ”

” ဟင်းက မရသေးတာလား ”

” မဟုတ်ပါဘူး ဆူးပုတ်ကြီးဟင်းရည်က မကျသေးလို့ပါ ”

တကယ်ပဲ ဟင်းရည်က မကျတာလား ဘကြီးနဲ့လိုးနေချိန် ကျုပ်ရောက်လာလို့ ဇတ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်သွားတာလား မသိဘူးဗျို့။ဘကြီးမြိုင်က တခုခုရှာနေတဲ့ပုံစံနဲ့ လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။ကျုပ်လည်း ထမင်းဟင်း အိမ်ပေါ်ယူပြီး ဦးခိုင်ကျွေးလိုက်တယ်။ထမင်းစားပြီးတော့ ဦးခိုင်က ခဏနားခိုင်းနေတာ ခဏနေ ဆေးရုံသွားပြရင် ကျုပ်လည်းလိုက်ရမှာမို့ပါ။

” ဒေါက် … ဒေါက် …… မောင်ဇော်ရေ … ဆေးရုံသွားစို့ဟေ့ ”

” ဟုတ် … အန်တီလှိုင် … လာပြီဗျို့ ”

အန်တီလှိုင်လည်း အပြင်က ပြန်ရောက်ပြီနေမှာ…တံခါးခေါက်ရင်း အခန်းပြင်က အော်နေတာ။ဦးခိုင်ကို အောက်ထပ်ထိ တွဲခေါ်လိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားဆီကို သူ့ဘာသာ လျှောက်သွားတာဗျို့။ကားအရှေ့ခန်းတံခါး ကိုမြသောင်းက ဖွင့်ပေးတော့ ဦးခိုင်က ဝင်ထိုင်လိုက်ရော။ကျနော်နဲ့ အန်တီလှိုင်က နောက်ခန်းက ထိုင်လိုက်ကြတယ်။အိမ်နဲ့ဆေးရုံက ၄၅မိနစ်လောက်မောင်းရတယ်ဗျ။မီးပွိုင့်မှာကြာရင်တော့ ၁နာရီကျော်ရောပဲ။ဆေးရုံက ၁နာရီချိန်းထားတာပါ ဦးခိုင်က ၁၁ခွဲလောက်ထဲက အိမ်ကထွက်ခဲ့တာ။လမ်းမှာ ကားကြပ်ရင်တောင် နာရီဝက်လောက် စောရောက်တာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အိမ်ကနေမောင်းလာလိုက်တာ မိန်းလမ်းပေါ်ရောက်လာပါပြီ။မြို့ထဲမရောက်မချင်းတော့ လမ်းကရှင်းနေတာပဲ။ကိုမြသောင်းက အမြန်တော့ မမောင်းဘူးဗျ ဦးခိုင်ခြေထောက် ကြောင့်ပါ။

ကျုပ်လည်း လမ်းဘေးက ရိပ်ကနဲ့ရိပ်ကနဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေ ငေးနေတုန်းလေး ညာဖက်ပေါင်ပေါ် အန်တီလှိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်လက်က လာတင်နေတာ။ဖျင်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း အန်တီလှိုင်မျက်နာကို ကြည့်တော့ သူ့ကလည်း ကားပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ငေးနေတာဗျ။လမ်းပေါ်ကားလေးက ယိမ်းလိုက်ရင် ကျုပ်ပေါင်ကို ပွတ်ပေးသလိုဖြစ်ဖြစ်နာ။စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ခံစားနေရတာပေါ့။ လမ်းနဲနဲကြမ်းတဲ့နေရာကြ ကားလှုပ်တော့ အန်တီလှိုင့်လက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ မထိတထိလေး ရောက်ရောက်လာတာ။ကြာတော့ မရတော့ဘူးလေဗျာ။လီးက တင်းလာတာပေါ့။အန်တီလှိုင်ကတော့ အပြင်ငေးရင်း လက်က တဖြည်းဖြည်း လီးနဲ့ သိသိသာသာကို ထိထားတာဗျ။ကျုပ်လည်း ပေါင်ကို မသိမသာ ဖြဲပေးလိုက်တယ်။

” မောင်မြသောင်းရေ … ကားတံခါးတွေ ပိတ်ပါကွယ် လေတအားတိုးလာပြီ ”

” ဟုတ် … မမလေး ”

ကိုမြသောင်းက ခလုပ်တခုနှိပ်လိုက်တာ တံခါးလေးချပ်လုံး မှန်တွေ အပေါ်တက်လာပြီး စိသွားတော့တယ်။လေလည်း မတိုးတော့ပါဘူး ထူးခြားတာက ကားမှန်တွေပါ အပြင်ကကြည့်ရင် အထဲကို မမြင်ရပေမယ့် အထဲကတော့ အပြင်ကို အကုန်မြင်နေရတာ။ကားတံခါးပိတ်ပြီး ခဏနေတော့ အန်တီလှိုင့်လက်က လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပါပြီ။ကျုပ်က ကားရှေ့ခန်းပဲ ကြည့်နေလိုက်တာ။မတော်တဆ ဦးခိုင် နောက်လှည့်ကြည့်ရင် အန်တီလှိုင့်လက်ကို ဖယ်ထုတ်ဖို့ပါ။ရုတ်တရက် လီးကို တချက်ညှစ်ခံရတယ် တဆက်တည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာဗျို့။မျက်နာက ကျုပ်ဖက်မလှည့်ဘူးဗျ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ညာဖက်လက်နဲ့ အန်တီလှိုင်ပေါင်ကြားထဲ စမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

ပေါင်သားလေး ဇပ်ကနဲ့တုန်ပြီး ကျုပ်လက်ကို ပေါင်နှစ်ခြမ်းနဲ့ညှပ်ထားတာဗျို့။လီးကိုလည်း ဇိကနဲ့ ညှစ်လိုက်သေးတာ။တဖြည်းဖြည်းမှ သူ့ပေါင်သားကြီးတွေဖြဲပြီး အနိုက်ခံတာ။ထမိန်အပြင်ကဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းမိပေမယ့် ထိထိမိမိ မရှိဘူးဗျာ။အတွင်းခံဝတ်ထားတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ဖိထိုးနိုက်မှ အစိလေးကို ထိတယ်ဆိုရုံပဲ စမ်းမိတာ။ရှေ့က ဦးခိုင်နဲ့ ကိုမြသောင်းလည်း ကြည့်ရသေးတာလေဗျာ။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖိပွတ်ပေးတော့ အရည်လေးစို့နေပြီဗျ။ကျုပ်လီးကိုလည်း ထုပေးတဲ့ လက်ကလည်း မြန်လာတာပေါ့။ဗြုံးကနဲ့ ကျုပ်ပုဆိုးအောက်နားစကို ဆွဲလှန်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ဘေးတိုက်ငုံစုပ်တော့တာဗျာ။

စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဦးခိုင်များလှည့်ကြည့်လေမလား ကိုမြသောင်းများ လှည့်ကြည့်မလား စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ လီးစုပ်ခံနေရတာဗျို့။ဒစ်ကနေ လီးတဝက်လောက်ထိ ငုံလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ အရင်းနားက ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေသေးတာ။မရတော့ဘူးဗျာ လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာလို့ အန်တီလှိုင့်နဖူးနဲ့မေးစိကို လှန်ချပစ်တာ။လရည်ကလည်း ထွက်တော့မှာ ထိပ်ဝထိန်းထားရတာ…အန်တီလှိုင်က မလွတ်တဲ့အပြင် ဒစ်ကို ဖိကိုက်လိုက်တော့ လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်တာပေါ့။ထွက်သမျှလရည်တွေကို အန်တီလှိုင်က မျိုချပြီး ဒစ်ဖူးကို ဖိစုပ်ပေးသေးတာ။လရည်ကုန်မှ ပါစပ်ထဲကနေ ဒစ်ကြီးကို ထုတ်ပေးတာဗျ။ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကို ကပျာကရာ ဝတ်ရင်း လီးကို ခဏညှစ်ထားရသေးတာ။လရည်ထွက်ပြီး ဒစ်က ပုဆိုးစနဲ့ပွတ်မိတော့ ကျင်ကနဲ ဖြစ်မိသေးတယ်။

တော်သေးဗျာ အန်တီလှိုင် လရည်သောက်ပြီးလို့ ခဏလေးပဲရှိသေး မီးပွိုင့်မိလို့ ကားက ထိုးရပ်သွားတာ။အန်တီလှိုင်က တစ်ရှုးထုတ်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို သုတ်နေတာဗျ။နောက်ထပ် မီးပွိုင်တခု ကျော်ပြီး တောင်တည့်တည့် ဆက်မောင်းမှ ပြရမယ့် ဆေးရုံရောက်တာ။ဆေးရုံမှာ ၁နာရီလောက် ကြာသေးတယ်ဗျို့။တခြား လူနာတွေလည်း စောင့်ရသေးတယ်။ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြတာ။ဆေးရုံက ချိူင်းထောက်လွတ်ပြီး လမ်းလျှောက်ခိုင်းနေပါပြီ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဦးခိုင်ကို ခြံတပတ် လမ်းလျှောက်ပေးပြီး အိမ်ပေါ်ပို့ပေးလိုက်တယ်။အိပ်ခန်းထဲ အရောက် အန်တီလှိုင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ဖုန်းသံမြည်လာရောပဲ။

” ဟဲလို … မာမီလား ”

” ဟယ် … သမီးလေး … မမရော ”

” ရှိတယ် မာမီရဲ့ … ဒီလကုန် သမီးတို့ မြန်မာပြည်ပြန်လာတော့မှာ … စာမေးပွဲဖြေပြီးသွားကြပြီ ”

” တကယ်လား သမီး ”

” တကယ်ပေါ့ … မာမီရယ် … ဒယ်ဒီရော … ခြေထောက်က သက်သာလား ”

” သက်သာပါပြီ သမီးရဲ့ … ခုလေး ဆေးရုံကပြန်လာပြီး ဆေးသောက် အိပ်သွားလေရဲ့ ”

” ဒါပဲနော် … မာမီ … သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … လျှောက်လည်နေလို့ ”

” အေး သမီးလေး … မမရော ဂရုစိုက်နော် ”

” ဟုတ် … ဘိုင့် … မာမီ ”

” တာ့တာ … သမီးရေ ”

ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်ဖုန်းချမှ နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျုပ်အခန်းထဲဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှည်းတုန်း ကလစ်ဆိုပြီး တံခါးဖွင့်သံကြားမိလိုက်တာ။အန်တီလှိုင်ဗျ ကျုပ်ကုတင်နား တန်းတန်းကြီးလျှောက်လာရင်း…

” မောင်ဇော် ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်း ပက်လက်လှန်ထားကွာ ”

ကျုပ်ကို ပြောရင်း ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်တာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်အလယ်က စောက်ဖုတ်ကို ဖုံးထားတဲ့ အတွင်းခံလေးက ခရမ်းရောင်လေးဗျ။ဖေါင်းကြနေတဲ့ အဖုတ်ကိုဖိကပ်ထားတော့ အက်ကွဲရာလေးက အထင်းသားပဲ။ကားပေါ်မှာ ကျုပ်နိုက်ပေးတုန်းက စောက်ရည်ကထွက်နေတာလေ။

” ဟိတ် … မြန်မြန်ကွာ … အန်တီလှိုင် ထိန်းထားတာ ကြာပြီ ”

ကျုပ်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တာနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်တန်းခွတာဗျို့။ပထမဆုံး သေးနံ့နဲ့ စောက်ချီးနံ့လေး နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာတာပဲ။ကြည့်ရတာ သေးပေါက်ပြီးကာစနေမယ်။အတွင်းခံဘောင်ဘီကို မချွတ်ပဲ ဘောင်းဘီဂွလေးကို ဘေးကပ်ပစ်တာ။ပေါ်လာပါပြီဗျာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား အသားစိုင်တွေက ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်စိနီတာရဲလေးက ခေါင်းထောင်လို့ဗျို့။

” လျှာထုတ်ထား … မောင်ဇော် ”

လျှာကို စုချွန်ပြီးထောင်ပေးလိုက်တော့ လျှာဖျားထိပ်ကို စောက်စိနဲ့ ထိုးတော့တာပဲ။နဖူးကြောတွေရှုံ့ပြီး အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း စောက်စိနဲ့လျှာထိပ်ကို အထက်အောင် ဖိပွတ်နေတာ။လက်တဖက်က ဘောင်းဘီကို ထပ်ဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းဝနဲ့ လျှာဖျားထိပ် တေ့ပြီးဖိချပစ်တာ။

” အ …… အားးးးး … ကျွတ် ”

ကျုပ်ကို အသက်ရှုတွေကျပ်လာတော့တာပဲ။ဖင်သားကြီးတွေက မေးစိကနေ ရင်ဘတ်ပေါ်ဖိထားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး တခုလုံးက ပါးစပ်နဲ့နှာခေါင်းကို ဖိထားတာဗျ။ကျုပ်မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ဖိပွတ်ရင်း ခဏအကြာလေးပဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ။ပါးစပ်ကလျှံကျတဲ့ စောက်ရည်တွေက လည်ပင်းပေါ်စီးကျတော့ နွေးကနဲ့ပဲဗျ။ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်တော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းက စောက်ရည်လက်ကျန်တွေက နှာခေါင်းထဲဝင်ပါလေရော။အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာဗျို့။ကျုပ်မျက်နာကို ၅ချက်လောက် အထက်အောက်ဖိပွတ်ရင်း တအီးအီးနဲ့ ဘေးနား လှဲချလိုက်မှ ကျုပ်လည်း အသက်သက် ဝဝပြန်ရှုရတာ။ကျုပ်မျက်နှာပေါ်က စောက်ရည်တွေကို သူ့လျှာနဲ့ ပြောင်နေအောင်ယက်ပေးပြီး ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်ချနေတာ။ပုဆိုးကို ပေါင်လယ်ထိ လျောချရင်း ဘေးတစောင်းမိုးပြီး လီးကို ဆွဲဆွဲစုပ်တာ့တာပဲ။လီးကလည်း ခဏနဲ့ပြန်မာလာတာပေါ့။

” အားရစရာကြီး … မောင်ဇော်ရယ် … ဒါကြီးမျက်လုံးထဲ ပေါ်လာရင် မစုပ်ပဲကို မနေနိုင်တာပါ ”

ကျေနပ်တဲ့အထိစုပ်ပြီးမှ စောက်ရည်ရွဲနေတဲ့ သူ့အတွင်းခံကို ချွတ်ပစ်တာ။ကျုပ်ကိုကျောပေးပြီး အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ။ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေ နောက်ကနေကြည့်ရင်း အန်တီလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်ထွက်နေတာ မြင်ရတော့ ဖေါ်ပြမရတဲ့ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားမိနေတာဗျာ။ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့ဖင်ကြီး ရောက်ကတည်းက ငေးမောခဲ့ရတဲ့ဖင်ကြီး ခုတော့ ကျုပ်လီးကြီးပေါ် နေရာယူနေပြီလေ။ပါးစပ်က အသံပေါင်းစုံးညည်းရင်း ဖင်ကြီးကို ဖိဖိချနေတာ။ကျုပ်လီးကလည်း အန်တီလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ တဇွိဇွိနဲ့ပေါ့။

” အ ……… ရှီးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မောင်ဇော်ရယ် … အပေါ်ကဆောင့်ရတော့ … အန်တီလှိုင့်စိတ်ကြိုက် လိုးရတာပေါ့ …… အားးးး ရှီးးးးး းးးးးးးးးး ”

ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းလိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ သူကြိုက်သလို လိုးနေတာဗျို့။အတော်လေးကြာတော့ အန်တီလှိုင့်ကိုယ်လုံးက ရှေ့ညွတ်ပြီး ကျုပ်ဒူးခေါင်းဘေးလောက် လက်နှစ်ဖက်ထောက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ဖင်ကြီးကို လေထဲမြှောက်ပြီး မီးပွင့်မတတ် ဖိဖိဆောင့်နေတာဗျ။ဆောင့်ချက်တွေက အားပါးတော့ လီးထိပ်နဲ့ အန်တီလှိုင့် သားအိမ်ဝထောက်မိတိုင်း ကျုပ်လည်း ကျင်တက်လာသလို အန်တီလှိုင်လည်း တွန့်ကနဲ့တွန့်ကနဲ့ပဲ။မနားတမ်းဆောင့်ရင်း လိုးချက်တွေက မြန်လာနေတာ။နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်ချအပြီး လီးအရင်းနားနွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရတယ်။စောက်ရည်တွေက လမွှေးပေါ်ကနေ ကျုပ်လဥတွေပေါ်ထိ စီးကျရင်း ကြမ်ပြင်မှာ အိုင်ထွန်းနေတော့တာပဲ။စောက်ရည်ပန်းရင်း လီးကိုစောင်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ညှစ်ပြီး ဝိုင်းပေးနေတော့ လီးတန်တချောင်းလုံး ကျင်လာပြီး လရည်တွေ ထွက်ကုန်တာပေါ့။

” အားဟား …… ကျွတ် … ကောင်းလိုက်တာ …… ရှီးးး းးးးးး … မောင်ဇော်ရယ် ”

အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ကျုပ်ခြေထောက်ပေါ်ပစ်ကျသွားတာဗျို့။ခဏအနားယူပြီးမှ အတွင်းခံနဲ့ထမိန်ပြန်ဝတ်ရင်း ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားတာ။သွားခါနီး ညကြ တံခါး လော့မချဖို့ မှာသွားသေးတယ်။

………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ၅ )
🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀

တကယ်လည်း ညကြ အန်တီလှိုင်ရောက်လာတာဗျ။သူ့စိတ်ကြိုက် ယက်ပေးပြီးမှ လိုးပေးရတာ။ကျုပ်လီးအရသာလည်း နှစ်ချိုက်နေပုံပါ။ပြီးခါနီးတိုင်း အန်တီလှိုင်က အပေါ်က စိတ်ကြိုက်ခွလိုးရင်း ပြီးတာများတယ်။ကျုပ်အဖို့တော့ ဘာပြောကောင်းမလည်း လစာလည်းရ လိုးလည်းလိုးနေရတော့ နေ့တိုင်း ရွှေရောင်နေ့ရက်တွေပေါ့။အဲဒီနေ့ရက်တွေ အန်တီလှိုင့်သမီးနှစ်ယောက် နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ပျောက်ကွယ်ကုန်ရတာပဲဗျို့။ကျုပ်လည်း အောက်ထပ်ပြောင်းနေရတော့တာပဲ။ဦးခိုင်လည်း အတော်သက်သာနေပါပြီ။

” မပြီးသေးဘူးလား မိုးဇော် ”

ကျုပ် ကားအောက်ပိုင်း ရေဆေးနေတုန်း အနားရောက်လာတဲ့ ဝါဝါလှိုင်ကြောင့် လှမ်းကြည့်မိတယ်။ကျုပ်က ပင်လက်လှန်ပြီး ကားအောက် ရင်ဘတ်လောက်ထိဝင်ရင်း ရေးဆေးနေတာဗျ။ကျုပ် ဘယ်ဘက်ခြေထောက်နာလေး ဒူးတဖက်တန်းပြီး ကျန်တဖက်ထောင်လျက်လေး ထိုင်မေးနေတဲ့ မဝါရဲ့ ပေါင်လယ်ပဲဖုံးတဲ့ စကပ်အတိုကြောင့် ပေါင်ရင်းထိမြင်နေရတယ်။

” ပြီးပြီ မဝါရေ … ခဏလေးဗျာ … အောက်ထဲပါ ဆေးနေလို့ ”

” ကျွတ် … ကြာတာဟာ … မြန်မြန်လုပ် … ငါ့သူငယ်ချင်းတွေဆီ … သွားတွေ့ရမှာ ”

ဝါဝါလှိုင်က အန်တီလှိုင့်သမီး အငယ်မပါ စကားပြောတာ ရင့်တယ်ဗျ။ကျနော့်နဲ့ ရွယ်တူပါ။ဒါမဲ့ အလုပ်ရှင်သမီးမို့ မဝါလို့ပဲ ခေါ်တာ။ခုလည်း မြန်မာပြည်ရောက်တာ မကြာသေးဘူး အပြင်ပဲ ထွက်နေတာ။ဦးခိုင်က ကျုပ်ကိုပဲ လိုက်ပို့ခိုင်းတာဗျ။ခုလည်း ကားရေဆေးတာ ရပ်ပြီး အဝတ်စားလဲ မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့ရတာဗျို့။

” ဒါရိုင်ဘာကလည်း … မင်းသားကျနေတာ … ကြည့်ကိုမရဘူး ”

ကျုပ်က ဦးခိုင်မှာထားလို့ သူ့သမီးတွေနဲ့ အပြင်သွားရင် သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ဝတ်ထားတာပါ။

” အံမယ် … ဒီလိုကျ … ငါ့မောင်က … မင်းသားအရှုံးပေးရတယ်ကွ ”

” မမနွယ် … မင်္ဂလာပါ ”

ကားရှေ့ခန်း ဝင်ကာနီးလေး မမနွယ်က အိမ်ထဲက အထွက်လှမ်းစနေတာပါ။မမနွယ်က အန်တီလှိုင်သမီး အကြီးမ နွယ်နွယ်လှိုင်ပါ။မဝါနဲ့တခြားဆီဗျ။တဖက်သားအပေါ် နွေးနွေးထွေးထွေး ဆက်ဆံတတ်တယ်။အလုပ်ရှင်အလုပ်သမားဆိုပြီး ခွဲခြားမဆက်ဆံတတ်ဘူး။ဒါကြောင့်မို့ မမနွယ်ကျ အိမ်က အလုပ်သမားအကုန်လုံးက ချစ်ခင်ကြတာပေါ့။

” ကဲ … နောက်မှ … တနေကုန် နုတ်ဆက်ကျ … ဒီမှာ စောင့်နေတာ ကြာလှပြီ ”

” ခ်ခ် … မောနင်း … မိုးဇော်ရေ … ဒေါသအိုးလေး ပေါက်တော့မယ် … သွားတော့ ”

” ဟာ … မမနော် … ဟွန့် ”

မဝါက အမဖြစ်သူကိုပါ ရန်လုပ်နေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့ လိပ်စာအတိုင်း မောင်းခဲ့လိုက်တာ။မိန်းလမ်းမကြီးအတိုင်း မြောက်ချိုးပြီး ပထမဆုံးတွေ့တဲ့ မီးပွိုင့်ရောက်တော့ အရှေ့တည့်တည့် မောင်းလာလိုက်တယ်။မိနစ်၃ဝလောက်ကျ တောင်မြောက် လမ်းမကြီး တခုတွေ့တော့ ဘယ်ဘက် ချိုးခိုင်းပြန်ရော။သူပြောတဲ့ လမ်းအတိုင်း ၄၅မိနစ်လောက်မောင်းတော့ လူချမ်းသာတွေ နေတဲ့ ရပ်ကွက်တခုထဲ ရောက်လာတော့တာ။ခြံဝင်းအကျယ်ကြီးတွေနဲ့ ခေတ်မှီဆန်းသစ်တဲ့ တိုက်ကြီးတွေဗျာ။တင်းနှစ်ကွင်းတွေ ရေကူးကန်တွေပါ ထည့်ဆောက်ထားကြတာ။ရပ်ကွက်အလယ်လောက်ကြ အနောက်ထဲကွေ့မောင်းပြီး ၅ခြံကျော်ကျော်လောက် အုတ်တံတိုင်းအမြင့်ကြီးခတ်ထားတဲ့ ခြံဝင်းကြီးရှေ့ ရပ်ခိုင်းလိုက်တာဗျ။မဝါဖုန်းဆက်ပြီး ခဏလေးပဲ သံတံခါးအနီကြီးပွင့်လာတော့တာ။

ကြုပျမောငျးဝငျလိုကျတော့ အထဲမှာ မဝါသူငယျခငြျးတှဗြေ။အကငြျ် ီလကျတကိုငျးတှနေဲ့ တခြို့ဘောငျးဘီတိုလေးတှေ တခြို့စကပျအတိုလေးတှနေဲ့ ခွံဝငျးကွီး ညာဖကျခမြျးမှာ ခုံအရှညျကွီးခငျးပွီး ဝိုငျတှေ ဘီယာတှနေဲ့။ခုံရဲ့ မလှမျးမကမျးမှာက အသားကငျဖို့ မီးဖိုအကွီးကွီး တခု အပေါျက သံဇကာခံပွီး မီးမှှေးထားကွတာ။အသားကငျအနံ့လေးတှကေ ကြုပျနှာခေါငျးထဲ တိုးဝှေ့လာတာဗြို့။ကားရပျတော့ မဝါသူငယျခငြျးတှေ ပွေးလာကွတာ။တစျယောကျတပေါကျ နူတျဆကျကွ အောျကွ ဟစျကွနဲ့ပါ။နိုငျငံခွားက ပွနျရောကျတာ မကွာသေးတော့ သူငယျခငြျးတှေ ပြောျပြောျရှှငျရှှငျ နူတျဆကျနကွေရောပဲ။

” ဟိတ် … ဝါဝါ … ခုမ ရောက်တာလား ”

” အေးဟာ … ဒီက ကိုယ်တော် ကားရေဆေးတာ စောင့်နေရတာ ”

” ဝါးးးး … ယူ့ ဒါရိုင်ဘာက … အလန်းလေးနော် … ခ်လ်း ခ်လ်း ”

အကငြျ် ီဒူးဖုံးအနကျလေး ဝတျထားတဲ့ တစျယောကျက စနတောပါ။မဝါက ကြုပျကို ရှိတယျကို မထငျတာ။

” စိုးထိုက်လည်း ရောက်နေတာ … ဝါလေး ”

နောက်ထပ် ဆံပင်တို ကြက်တောင်းစီးနဲ့ တစ်ယောက်စကားကြောင့် မဝါမျက်နာပျက်သွားတာဗျို့။ကားပေါ်မှ ဆင်းရင်း ကျုပ်ကို ခြံဝင်းရဲ့ ညာဖက် ကားထိုးတဲ့ နေရာကနေ စောင့်ခိုင်းနေတာ။

” မိုးဇော် … ငါပြန်ရင် … ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် … ဒီဘက်လာခေါ် နင် အဲဘက်မှာပဲနေ … ဖုန်းပါလား ”

” ဟုတ် … ပါတယ် မဝါ ”

မဝါတို့ ညီမ ပြန်မလာခင် ဦးခိုင်က ဖုန်းဝယ်ပေးထားတာဗျ။သူ့သမီးတွေ အကြောင်းသိလို့နေမယ်။တခါတခါ အိမ် အထက်အောက်တောင် ခိုင်းစရာရှိရင် ဖုန်းဆက်ခိုင်းတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ကားထားတဲ့နေရာ ရောက်တော့ ကားတွေက ၁ဝစီးကျော်တယ်ဗျ။အကုန် သူဋ္ဌေးသားသမီးတွေနေမှာ။ကျုပ်ကားရပ်ပြီး ခဏအကြာ ဘေးနား ကားတစ်စီးလာရပ်တာ ပုံစံက ခပ်မိုက်မိုက်နဲ့ အိမ်ထဲက လူတွေဆီ ဖုန်းဆက်မေးနေတာဗျ။တဖက်က ယောကျင်္ားအသံတွေ။အိမ်ထဲမှာ ယောကျင်္ားလေးတွေ သက်သက်စုပြီး သောက်နေကြတာနေမှာပါ။နေ့လည်ထိ မဝါက ဖုန်းမဆက်တော့ ကျုပ်လည်း ကားထဲအသင့်ပါတဲ့ ပေါင်မုန့်နဲ့ အချိုရည်တစ်ဗူး ဖေါက်သောက်ပြီး ကားမှန်ပိတ် မှေးနေလိုက်တာပဲ။

ကားတံခါးကို တစုံတခုနဲ့ လာထိလို့ နိုးသွားတာဗျ။ကားတံခါးကို ယောကျင်္ားတစ်ယောက်က လာမှီတာပါ။မှန်က အပေါ်အဆုံးထိမပိတ်မိတော့ စကားသံတိုးတိုးပါ ကြားနေရတာ။အပြင်ကနေ အထဲကို မမြင်ရတဲ့ မှန်တွေမို့ ကျုပ်လည်း အပြင်လှမ်းကြည့်မိတာ။ခုန နောက်ဆုံးရောက်လာတဲ့လူဗျ။ကျုပ်မောင်းတဲ့ကားကို မှီထားတဲ့သူက ဂျင်းဝမ်းဆက်အပြာနဲ့မို့ နောက်ကျောကကြည့်ရင်းသိတာ။သူ့ကားတံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်ကို ခြေထောက်ထုတ်ထိုင်နေသူက မဝါကို ဒုတိယနုတ်ဆက်တဲ့ ဆံပင်ကြက်တောင်းစီးနဲ့ မိန်းကလေးပါ။

” ကဲ … ရဲနောင် … နင် ဘာလုပ်ချင်လည်းပြော ”

” ဟာ … နင်မို့ မေးရက်တယ် မေသူရာ … နင့်ကောင်က … သူဇာ့ကို ဘာလုပ်ထားလဲ နင်သိပါတယ် ”

” အဲ ကိစ္စ နင်ထင်သလို မဟုတ်ဖူးဟ ”

” ငါ့ဆီမှာ သက်သေ ရှိတယ် မေသူ ”

” Ok ကောင်းပြီလေ … ခု နင်ဘာလုပ်ချင်လဲ … ဒါပဲပြော … ပြီးရင် အကုန်လျှော်ပစ်လိုက် ”

စကားပြောပြီးတာနဲ့ ဂျင်းဝမ်းဆက်နဲ့ရဲနောင်က ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ရင်း မေသူ့ရှေ့ ကပ်ပေးလိုက်တာဗျို့။မေသူက ရဲနောင်လီးကို ကားရှေ့တံခါးပေါက်မှာ ထိုင်ရင်း စုပ်ပေးနေပုံပါ။ရဲနောင်က ကျုပ်ဘက်ကျောပေးထားတော့ မမြင်ရဘူးဗျ။ခါးလှုပ်တာပဲ မြင်နေရတာ။တချက်တချက် တဟွတ်ဟွတ်နဲ့ သီးနေတဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးလေး ကြားမိနေတယ်။ကားထဲ ကျုပ်ရှိမှန်း သတိမထားမိကြတာနေမှာ။တဖြည်းဖြည်း ရဲနောင်ရဲ့ ခါးလှုပ်ချက်တွေမြန်လာရင်း ခေါင်းက လန်တက်လာတာ။ခါးလေးရှေ့ကို ကော့ရင်း ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ နောင်ဆုတ်လိုက်တာဗျ။ခုမှ မေသူမျက်နာ မြင်လိုက်ရတယ်။ပါးစပ်လေးကို လက်ခုံနဲ့သုတ်နေတာဗျို့။ရဲနောင်က ခုန ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးတာနေမှာပါ။ပြီးကာနီးမှ လီးအရင်းထိဆွဲကပ်ပစ်တာ။လီးပြန်ထုတ်တော့ မေသူနူတ်ခမ်းထောင့်မှာ သွားရည်အကျိအချွဲတွေဗျ စီးကျနေတာပေါ့။

ရဲနောင်က တရှီးရှီးညည်းရင်း သူ့ကားတံခါးဘက် မတ်တပ်ရပ်နေတာဗျ။ဘောင်းဘီဇစ်မပိတ်သေးတော့ လီးက တန်းလန်းနဲ့ပါ။လီးဆိုဒ်က ၅လက်မှခွဲလောက်ပဲရှိတာ။ခဏနားပြီး ပျော့နေတဲ့ လီးကို မေသူပြန်စုပ်ခိုင်းတာဗျ။။ဒီတခါ ဘေးတစ်စောင်းမို့ မေသူပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ရဲနောင်လီးက အတိုင်းသားမြင်နေရတာပေါ့။ခဏကြာတော့ မေသူ့ကို ကားရှေ့ခန်း ကူရှင်ခုံပေါ်လှဲချပြီး ခပ်ကိုင်းကိုင်း အနေထားနဲ့ ဖိလိုးနေတာဗျို့။ရဲနောင်ကသာ မဟားဒရားလိုးနေတာ မေသူက ကားအမိုးကိုကြည့်ပြီးငြိမ်နေတော့တာပဲ။

” ကောင်းလား … မေသူ ”

” စကား မများနဲ့ဟာ … နင် အားရအောင်လိုးထား ”

” ငါ့ လီးက … သေးလို့လားဟ ”

” အေး … နင့်လီးက … ငါ့ချစ်သူ ဂျော်နီလီးကို မမှီဘူးဟ ”

” ဘာ ”

” ဟုတ်တယ် … ရဲနောင် … နင့်ဆော်လည်း တကယ်တမ်းကျ … ဂျော်နီလီးကို စွဲပြီး ကုန်းနေတာပါဟာ ”

” ဟာ … တော် … တော် … တော်စမ်း မေသူ ”

ရဲနောင်လည်း မေသူစကားအဆုံး ခံရခက်ပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ပစ်လိုးတော့တာဗျို့။ခဏလေးပဲ ရဲနောင်ကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး လရည်ထွက်သွားပုံဗျ။ဒါတောင် ခုနက ပါးစပ်လိုးရင် တချီပြီးသွားသေးတာ။ကြည့်ရတာ ကြာကြာမလိုးနိုင်တော့ သူ့ဆော်က မေသူဘဲဆီ ကုန်းနေတာနေမှာပါ။မေသူလည်း အောက်ခံဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်ပြီး စကပ်လေးဆွဲချ ကားနားက ထွက်သွားတာပေါ့။

” ရဲနောင် … နင့်ဆန္ဒ ငါလိုက်လျောပြီးပြီ … ဂတိနော် ”

ရဲနောင်ကတော့ ငူငူကြီးရပ်ကျန်ခဲ့တာပေါ့။အမှန်တော့ ကြီးတာ သေးတာထက် ကြာကြာမလိုးနိုင်တာက အားနည်းချက်လို့ ကျုပ်ထင်တယ်။ရဲနောင်ကားလေး ပြန်သွားပြီး ၁နာရီလောက်ကြာတော့ ဦးခိုင်ဆီက ဖုန်းလာတာဗျို့။မဝါကို ပြန်လာဖို့ ခေါ်တာ ဖုန်းမကိုင်လို့ ကျုပ်ဆီလှမ်းဆက်နေတာတဲ့။ညနေ မိသားစု မိတ်ဆုံစားပွံရှိလို့ ပြန်ခေါ်ခိုင်းတာပါ။မနက်ထဲက ရောက်နေတာမို့ အချိန်ကြည့်တော့ ၂နာရီထိုးတော့မယ်ဗျ။ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ကို ခုချက်ခြင်း ခေါ်ခဲ့ပါ့မယ်လို့ပြောပြီး ကားတံခါးဖွင့် တိုက်ကြီးဘက် လျှောက်လာခဲ့လိုက်တာ။

” မဝါရေ … မဝါ … ဦးခိုင်က … ညနေ သွားစရာရှိလို့ ပြန်ခဲ့ပါတဲ့ ”

ကျုပ် ၃ခါလောက်အော်တာ အထဲက ပြန်မပြောဘူးဗျ ။ ဒါနဲ့ တံခါး တွန်းဖွင့်ပြီးဝင်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တချို့က မူးမောက်နေတာ ယောကျင်္ားလေးရော မိန်းကလေးရောပဲ။တီးလုံးသံကလည်း အကျယ်ကြီးဖွင့်ထားတာဗျ။အလုံပိတ်မို့လို့ အပြင်က မကြားရတာ။မဝါကို ရှာကြည့်တော့ မတွေ့တာနဲ့ ဧည်ခန်း မြောက်ဖက်က အခန်းရှေ့ ဖြတ်လျှောက်လာမိတယ်။

” စိုးထိုက် … မလုပ်နဲ့ဟာ … အာ ”

” ဘာလို စိမ်းကားနေတာလဲ … ဝါလေးရာ ”

” အရင်ကဟာတွေ လာမပြောနဲ့ စိုးထိုက် … ခုချိန်မှာ နင်လည်း ရည်းစားနဲ့ ”

” အာ့က … ဝါလေး မရှိချိန်ပါကွာ … ကိုတကယ်ချစ်တာ … ဟောဒီက … ဝါလေးပါ ”

စိုးထိုက်ဆိုတာ မဝါသူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရောက်ရောက်ချင်းပြောလို့ မဝါမျက်နာပျက်သွားသေးတာဗျ။လက်စသတ်တော့ ရည်းစားဟောင်းကိုး။

” နင် … နင် … မ လုပ် …… အ အားးးးးးး ”

ကြုပျလညျး တံခါးအသာလေးဟပွီး ခြောငျးကွညျ့လိုကျတာ။အခနျးထဲက စားပှဲခုံပေါျမှာ မဝါက ပကျလကျလေးဗြ။မူးနပေုံပဲ စကားသံတှလေေးနတောပါ။စိုးထိုကျက မဝါအကငြျ် ီလေးကို ပငျ့တငျပွီး နို့ကုနျးစို့နတောဗြို့။လကျတဖကျကလညျး မဝါပေါငျကွားထဲ လှုပျရှနတော။ခုံဘေးကနေ မတျတပျအနထေားနဲ့ ခါးညှတျပွီး နို့စို့ရငျး စောကျပတျကို နိုကျနတောပေါ့။စကားပွောလိုကျ စောကျဖုတျကို ကလိလိုကျနဲ့ နောကျပိုငျး ပေါငျလယျထိဖုံးတဲ့ စကပျလေးကို ခါးပေါျလိပျတငျနတော။အတှငျးခံ ဘောငျးဘီ အနီရောငျလေးကို မရမက ဆှဲခြှတျပစျတာဗြို့။မဝါပေါငျကွားထဲ နရောယူပွီးတာနဲ့ စောကျပတျကို ထိုးယကျတော့တာပါပဲ။မဝါက ရုနျးနပေမေယျ့ မူးတဲ့အရှိနျကွောငျ့ မထိရောကျပါဘူး။

စိုးထိုက်က ပေါင်နှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲရင်း ကျကျနနကို ယက်ပေးနေတာ။ခဏကြာတော့ စိုးထိုက်က စောက်ပတ်ယက်ပေးနေရာကနေ မျက်နာခွာပြီး လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ တဇွိဇွိထိုးလိုက် ပြန်ကုန်းယက်လိုက်နဲ့ မဝါလည်း တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာဗျို့။မကြာပါဘူး ပေါင်ကြားက စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းပါလေရော။စောက်ရည်ပန်းနေချိန် စိုးထိုက်က မဝါစောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်လိုက် ဖိပွတ်လိုက်နဲ့ စိတ်ကြိုက်ကလိနေတော့တာဗျာ။ကျုပ်လည်း အရင်က ကျုပ်အပေါ်ခပ်ရင့်ရင့်ဆက်ဆံတတ်တဲ့ မဝါတစ်ယောက် ခုလိုဖြစ်နေတာကို သဘောကျလို့ ကြည့်နေမိတာဗျို့။

” ဖြန်း … အားးးးး …… တော်ပါတော့ …… ဖြန်းဖြန်း …… အမလေးးးး သေပါပြီဟာ …… ငါတောင်းပန်ပါတယ် ဟာ …… အ အ ”

မဝါလည်း အော်ဟစ်ရင်း အသံတိမ်ဝင်သွားတာဗျ။စိုးထိုက်က မဝါငြိမ်သွားတော့မှ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ပြီး သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်နေတာ။မဝါစောက်ဖုတ်ထဲ လီးအတေ့မှာ ကျုပ်လည်း တံခါးတွန်းဖွင့်ရင်း ပြေးဝင်လိုက်တယ်။လန့်ပြီး လှည့်ကြည့်နေတဲ့ စိုးထိုက်ကို မျက်နာ နှစ်ချက်ဆင့်ထိုးပစ်တာ ဝုန်းကနဲ့ ပစ်လဲသွားတော့တာပဲ။သောက်ထားတဲ့အရှိန်ရော ကျုပ်ထိုးလိုက်တဲ့အရှိန်ရော ပေါင်းပြီး စိုးထိုက်လည်း ထမလာနိုင်ပါဘူး။သတိရတစ်ချက် မရတချက် ဖြစ်နေတဲ့ မဝါကို ကျုပ်လည်း ပွေ့ချီရင်း ခြံဝင်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဒီပုံစံနဲ့ အိမ်ပြန်ခေါ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တာကြောင့် လမ်းမကြီးရောက်တော့ လူရှင်းတဲ့နေရာလေး ကားခဏထိုးရပ်လိုက်တာ။မဝါအတွင်းခံက ပါမလာတော့ဘူးဗျို့။ကားပေါ်ပွေ့တင်တော့ စကပ်က ပေါင်ရင်း လိပ်တက်နေရောပဲ။ပေါင်ခြံမှာလည်း စောက်ရည်တွေက စီးကျနေတုန်း။ကျုပ် စကပ်လေးကို ပေါင်လယ်ဆွဲချပေးတုန်း ပါးတဖက် ပူကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ်ဗျာ။

” ဖြန်း … လူယုတ်မာ … ခွေးသဒေါင်းဇား ”

” ဘာကွ ”

ကျုပ် ဒေါသတွေ ငယ်ထိပ် ရောက်လာတာဗျ။စိုးထိုက် လိုးကာနီး ကျုပ်ကယ်ပေးခဲ့တာလေဗျာ။

” မိုးဇော် … နင် ဒါ ဒါ …… ဘာ လုပ် …… ”

ကျုပ်ကို ပြောရင်း တစုံတခုကို သတိရဟန်နဲ့ အသံတိတ်သွားတာပါ။

” ငါ ငါ …… ငါ ဒီနေရာ ကို … ဘယ်လိုရောက်တာလဲ … ပြီးတော့ ဟို ဟို …… ”

” ဒီနေရာ အပြန်လမ်းပဲ ကားခဏ ရပ်ပြီး မဝါ သတိရအောင် စောင့်ပေးနေတာ ”

” ငါ … တောင်းပန်ပါတယ် … မိုးဇော်ရယ် … ငါလေ ဟို ဟို … စိုးထိုက်နဲ့ ”

မဝါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး အချိန်မှီ ခေါ်လာနိုင်တာပါ…ဒီအနေထားနဲ့ အိမ်ခေါ်လို့မဖြစ်လို့ ခဏ နားရင်း မဝါသတိရလာတာပါ။

” တကယ်ကို ကျေးဇူးပါ မိုးဇော် ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ”

အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ တလမ်းလုံး စကားမပြောဖြစ်ကြဘူးဗျ။

……………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ၆ )
💞💞💞💞💞💞💞💞💞

” ဟဲ့ … မောင်ဇော် … ပါးပွတ်ပြီး ဘာတွေ တွေးနေလဲ ”

” အော် … အန်တီလှိုင် … ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ ”

ကျုပ် ခြံဝင်း အနောက်ဖက် အလေ့ကျပေါက်တဲ့ အပင်တွေရှင်းရင်း မဝါ ပါးရိုက်တာကို သတိရလို့ မြေကြီးပေါ်ထိုင်ပြီးတွေးနေမိတာပါ။သူ့ပေါင်လေးကြည့်မိတာတောင် ပါးရိုက်ခံရတာ သူ့အမေ အန်တီလှိုင့်ကို ကျုပ်လိုးနေတာသိရင် သတ်များသတ်မလား မသိပါဘူး။

” မရှိပါဘူး … မောင်ဇော်ရယ် … ဟိုလေ … အဟင်းဟင်းးးး ”

အန်တီလှိုင်က စကားပြောရင်း ခေါင်းငုံသွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်နဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင် အနေထား ထရပ်လိုက်တယ်။

” ပြောလေ … အန်တီလှိုင် ”

” ဟို ဟာ ကွာ ”

အန်တီလှိုင်က မျက်လွှာပင့်ကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေ လက်နေတာပါ။ရုတ်တရက်အန်တီလှိုင့် လက်တဖက်က ကျုပ်ပုဆိုးကြား ဆက်ကနဲ့ ရောက်လာတာဗျ။ပုဆိုးအပြင်ကနေပဲ လီးကို စမ်းရင်း ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင်ပေးနေတာဗျို့။ကျုပ်မျက်နာကို စိုက်ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းလေးက တခုခု ပြောချင်နေပုံပဲ။မဝါတို့ ညီအမ ပြန်ရောက်ကတည်းက အန်တီလှိုင်နဲ့ မလိုးဖြစ်တာ ကြာပြီဗျာ။အန်တီလှိုင်လည်း ကျုပ်လီးကို သတိရနေမှာပေါ့။ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင့် ဖင်ကြီးကို မှန်းရင်း ဂွင်းထုနေရတာပါ။အန်တီလှိုင့်မျက်နာ ရုတ်တရက် လန့်သွားတဲ့ပုံမို့ ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်ကြည့်လိုက်တဲ့ နောက်ဖေး တံခါးပေါက်ဆီ လှမ်းကြည့်မိတာ။လူရိပ်တခု ဝှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရတယ်။လီးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ အန်တီလှိုင့်လက် ချက်ခြင်းလွတ်လိုက်ပြီး လူချင်းခွာလိုက်တာဗျို့။

” ဒီမှာက … မလွတ်လပ်ပါဘူး … မောင်ဇော်ရာ … ဟူးးး ”

ဟူးးးကနဲ့ သက်ပြင်းချရင်း အန်တီလှိုင် လှည့်ထွက်သွားတော့ လီးက တဇပ်ဇပ်နဲ့ တုန်ပြီး ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ကျုပ်လည်း အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာပြီး ရေချိုး ခဏလှဲနေလိုက်တာ။

” ဒေါက် … ဒေါက် ဒေါက် … မိုးဇော်ရေ ”

” ဟုတ် … မမနွယ် … လာပြီဗျို့ ”

ကျုပ်လည်း မမနွယ်အသံကြားတာနဲ့ လှဲနေရာက ချက်ချင်းထပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာ။

” အိုရ် ”

မမနွယ် မျက်နာလေးက ကျုပ်ပေါင်ကြားကြည့်ရင်း ရဲကနဲ့ ဖြစ်သွားတာဗျို့။ဟုတ်တယ်ဗျာ အန်တီလှိုင် ကျုပ်လီးကို ပွတ်သပ်ပေးတာ ပြန်တွေးရင်း လီးကတောင်နေတာဗျ။

” ဟာ … ဆောရီး … မမနွယ် ”

ကျုပ်လည်း ချက်ချင်း ပုဆိုးပြင်ဝတ်လိုက်မိတာ။တောင်နေတဲ့လီးကို အပေါ်ပင့်တင်ရင်း ခါးပုံစထဲ ညှပ်ပြီး ဝတ်လိုက်တာပါ။အဲဒါမှ ပိုဆိုးသွားရောပဲဗျာ။မမနွယ်ကို လီးလှန်ပြသလို ဖြစ်သွားတော့တာ။မမနွယ်က ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး ကျုပ်ကို နောက်ကျောပေးရင်း စကားသံ ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့ ဦးခိုင် ခေါ်နေကြောင်း ပြောတော့တာပဲ။

” မင်းကို … ဒ ယ် ဒီ က … ေ ခါ် ခို င်း လို က် လို့ ”

” ဟုတ် ”

နောက်ကျောပေးထားတဲ့ မမနွယ် ဖင်ကို အနီးကပ်ကြည့်မိမှ အန်တီလှိုင့် ဖင်လောက် မထွားပေမယ့် လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းလေး ကော့ထွက်နေတာကို သတိထားမိတော့တယ်။ကျုပ်လည်း မမနွယ် ထွက်သွားတော့မှ အပေါ်ထပ်တက်ပြီး ဦးခိုင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တာ။

” မောင်ဇော် … ထိုင်ကွာ ”

” ဟုတ် … ဦးခိုင် ”

” နေ့လည်ကျ … မင်း အန်တီလှိုင်ကို … သစ်ခွခြံ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ကွာ ”

” ဟုတ်ကဲ့ ”

” အေး … သူပြန်ချင်တဲ့ … အချိန်မှ … ပြန်လာခဲ့လိုက် … ငါ့ကားပဲ ယူသွားလိုက် … ငါ့ခြေထောက်က သက်သာပေမယ့် ကြာကြာလမ်းလျှောက်လို့ မရသေးဘူးကွာ ”

နေ့ခင်းပိုင်း မိုးဇော်တစ်ယောက် လှိုင်သက်ထားအား သစ်ခွခြံလိုက်ပို့ရာ သူ့တို့ကားနောက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ဝါဝါလှိုင့်ကားလေး လိုက်လာနေသည်ကို သထိမထားမိကြပေ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

” အားဟား …… အန် တီ လှိုင် ရယ် … ရှီးးးး းးးးးးး ”

အမှန်တော့ သစ်ခွခြံသွားချင်တယ် ဆိုတာ အန်တီလှိုင်ရဲ့ အကြံဗျ။ခြံက မြို့ပြင်ဘက် ၂နာရီလောက်မောင်းရတယ်။ချောင်းတံတားလေး တခုကျော်ပြီး မြေနီလမ်းအတိုင်း မောင်းသွားရတာ။ဦးခိုင်ရဲ့ ဝါသနာအရ စိုက်ပျိုးရင်း နောက်ပိုင်း ရောင်းစားနိုင်တဲ့ အနေထားထိ သစ်ခွမျိုးစုံ စိုက်ပျိုးထားခဲ့တာပြောတယ်။သစ်ခွခြံ ရောက်တာနဲ့ ခြံစောင့်မိသားစုကို နုတ်ဆက်ပြီး ခြံရဲ့ အနောက်ဖက် တိုက်ခန်းလေးထဲ လျှောက်လာခဲ့လိုက်တာ။ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပရိဘောက ပစ္စည်း အနည်းငယ်က သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ဗျို့။အရင် ဦးခိုင်နဲ့ လာပြီး အပန်းဖြေပုံပဲ။ဧည့်ခန်းလေးထဲ ဖြတ်ပြီး ညာဘက်ကွေ့တော့ အိပ်ခန်း၂ခန်းတွဲလေးက ကျွန်းတံခါးတွေဗျ။

အနောကျဖကျက အခနျးထဲ ရောကျတော့ အနျတီလှိုငျက ထမိနျနဲ့အောကျခံဘောငျးဘီခြှတျရငျး ကြုပျကို မကြျနာခငြျးဆိုငျ နမျးနတောပဲ။နမျးနရေငျး ကြုပျရှေ့ဒူးထောကျထိုငျခပြစျတာ။ပုဆိုးကို ခွရေငျးခြှတျခတြော့ ကြုပျဝတျထားတဲ့ တီးရှပျကိုယျကပြျ အောကျအနားစက လီးတဝကျကြောျကြောျ ဖုံးနတောဗြ။အကငြျ် ီက ခါးရှညျတာပါ။အကငြျ် ီအောကျနားစအောကျ အပွငျထှကျနတေဲ့ ဒစျဖူးကို အနျတီလှိုငျက ဒူးထောကျရကျလေး တရှုံ့ရှုံ့နမျးနသေေးတာ။ပွီးမှ မပြော့မမာ အနထေားနဲ့ ကြုပျလီးကို နို့ဆာနတေဲ့ကလေးတစျယောကျလို တပွှတျပွှတျစုပျတော့တာပဲ။လီးကွီးထောငျမတျလာတော့ ခေါငျးလေးမော့ပွီး လဥတှကေို တစျလုံးခငြျးဆှဲစုပျနတော လကျတဖကျကလညျး လီးထိပျလေးအုပျကိုငျရငျး ဂှငျးထုပေးနတောဗြာ။

” အန်တီလှိုင် … ခဏ … အ အားးးး … ရှီးးးး းးးးးး ”

” ဘာလို့လည်း … မောင်ဇော်ရယ် ”

” အန်တီလှိုင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ယက်ပေးချင်လို့ ”

” ဟင့်အင် … ပြီးမှယက် … ဒီမှာ … စုပ်ရတာ မဝသေးဘူး ”

ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ကုတင်စောင်း လှဲချပစ်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကတော့ အုတ်ခင်းပေါ်တွဲလောင်းချထားလိုက်တယ်။အန်တီလှိုင်က လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်လိုက် အရင်းကနေ အဖျားယက်လိုက်နဲ့ မစုပ်ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်လီးကို စိတ်တိုင်းကျ စုပ်နေတော့တာ။လက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘူးဗျို့ ပါးစပ်က လီးစုပ်နေရင် လက်က လဥတွေ ချေပေးနေတာ လဥတွေပါးစပ်က စုပ်ရင် လက်က ဂွင်းထုပေးတော့တာပဲ။အန်တီလှိုင့်ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ကျုပ်လည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတာပဲ။အန်တီလှိုင်က လီးစုပ်ပြီး ကျုပ်မျက်နာကိုကြည့်တိုင်း အကြည့်ချင်းဆုံရင် မျက်စိတဖက်က မှိတ်ပြသေးတာဗျ။ကြာတော့ လီးတန်း တစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်လာတော့တာပေါ့။

” အားးးး …… အန် တီ လှိုင် …… ထွက် ထွက် …… ရှီးးးး းးးးး …… ထွက်တော့မယ် …… မ ရ တော့ ဘူး ”

” ထုတ်လိုက်လေ … မောင်ဇော် … အန်တီလှိုင့် မျက်နာပေါ် ပန်းထုတ်ကွာ ”

ကျုပ်လည်း ကုတင်စောင်းကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်တော့ အန်တီလှိုင်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး မျက်နာလေး မော့ပေးထားတာဗျာ။နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ပေါ် ဒစ်ကိုတေ့ပြီး ထုချပစ်တာ။တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ လရည်တွေက ပန်းထွက်တော့ အန်တီလှိုင် နဖူးရော မျက်ခုံးပေါ်ရော အပျစ်လိုက် စင်ထွက်ကုန်ရောပဲ

” အားဟား … ဆောရီး အန်တီလှိုင်ရယ် … ကောင်းလိုက်တာဗျာ …… ဟူးးးး းးးး ”

အန်တီလှိုင်က မျက်နာပေါ်က လရည်တွေ လက်နဲ့သပ်ချပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးပေါ် တင်နေတာဗျ။လက်ချောင်းတွေပေါ်ကပ်နေတဲ့ လရည်တွေက နူတ်ခမ်းပေါ် စီးအကျ လျှာထိပ်လေး ရုတ်တရက်ထွက်လာပြီး လိပ်ယူသွင်းနေတာ။လရည်တွေ မျိုချရင်း မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ ကျုပ်ကို လှန်ကြည့်လိုက် လက်ညိုးနဲ့လက်မလေး ကပ်လိုက်ခွာလိုက် ကြားထဲက လရည်ပျစ်ပျစ်လေးတွေ လျှာနဲ့ထိုးယက်လိုက်နဲ့ပေါ့။သူ့မျက်နာပေါ်က လရည်တွေ ပြောင်သွားတော့မှ ထရပ်လိုက်တာ။ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်ခါးလေး ဆွဲဖက်ပြီး မျက်နာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့ စုပ်ပစ်တာပဲ။အန်တီလှိုင်ပါးစပ်က လရည်နံ့လေးတွေ ထွက်နေတာဗျို့။ကျုပ် လရည်တွေလေ။အန်တီလှိုင့် အောက်နူတ်ခမ်းထူထူလေးကို ဖိစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြစ်အောင် လှဲချပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။

ပေါင်ဂွထဲ ကျုပ်မျက်နာ အပ်တော့ အလိုက်သင့်လေး ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပေးနေတယ်။စောက်ဖုတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားကြီးတွေက ဖေါင်းကြွနေရင်း အပေါ်ဖက်က စောက်စိလေးက ခေါင်းလေးပြူးထွက်နေတာဗျို့။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားနဲ့ ထိုးခွဲပြီးမ စောက်စိလေးကို ပင့်ယက်ပေးလိုက်တာ။ဆက်ကနဲ့ တချက်တုန်သွားတာဗျ။ချက်ချင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကြွတက်လာပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေး ဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။စောက်ရည်နံ့ ညှီညှီလေးက ထပ်ကာထပ်ကာ ယက်ပေးချင်အောင် ဆွဲဆောင်နေတာဗျာ။စောက်စိကို ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်ရင်း လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဝိုက်ပေးလိုက်တော့ ဖင်ကြီးပါ မြှောက်တက်လာရောပဲ။သမီးနှစ်ယောက် ထွက်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်က ဒီအသက်ရွယ်ထိ ဘေးနားရွက်ဖတ်တွေ ပြဲလန်မနေပဲ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးက ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းရယ်။စောက်ရည်တွေတော့ အိုင်နေတာဗျ။

” မောင်ဇော် … စောက်စိစုပ်ထားပြီး ဘာတွေးနေတာလဲကွ ”

” အန်တီလှိုင့် စောက်ပတ်ကြီးက ချစ်စရာကြီးဗျ … ဖေါင်းကြွနေတာ … စောင်ခေါင်းပေါက်ကလည်း လိုးတိုင်း စီးပိုင်နေတာ … ကလေးမွေးထားတယ်ဆိုတာ ယုံတောင် မယုံဘူးဗျာ ”

” အော် … ခိခိ … အငယ်မကို မွေးတော့ ဗိုက်ခွဲ မွေးတာကွ … နောက်ပိုင်း မင်း ဦးခိုင်က မလိုးတာ များတယ်လေ ”

အနျတီလှိုငျက ပွောရငျး အကငြျ် ီနဲ့ အတှငျးခံ ဘောျလီကို ထထိုငျရငျး ခြှတျပစျတာဗြို့။ဗိုကျခေါကျထူထူလေးပေါျက ခှဲထားတဲ့ အမာရှတျကို ခုမ သခြောကွညျ့မိတာပါ။နို့အုံတှကေ နဲနဲတှဲနပေမေယျ့ နို့သီးခေါငျးနီညိုလေးနှစျခုက ထှကျတယျဆိုရုံလေးပဲ။အသားက ဝငျးလတျနတေော့ တကိုယျလုံး ကိုကျပစျခငြျနတောဗြ။အရငျက လိုးခဲ့ကွပမေယျ့ အနျတီလှိုငျက တုံးလုံးခြှတျမပေးဘူးလေ။ခု ဒီခွံလေးထဲရောကျမှ တကိုယျလုံး ခြှတျပွတာဗြို့။

” ဦးခိုင်က … မလိုးနိုင်ပေမယ့် … ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက လိုးပေးတယ်မလား ”

” ဟင် … မင်းက … သိနေတာလား ”

” တရက်က မထင်မှတ်ပဲ … လိုက်ချောင်းမိတာပါ အန်တီလှိုင် ”

” ခုမ … မထူးပါဘူး ဟယ် … ဟုတ်တယ် … အန်တီလှိုင့် ဝေဒနာတွေကို ကိုမြတ်ခိုင်အဖေက ရိပ်မိပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးနေတာပါ…ဒါပေမယ့် အသက်အရွယ်အရ ကြာတော့ မလိုးနိုင်ရှာပါဘူး … အဲဒီချိန် မင်းနဲ့တွေ့ပြီး … မင်းလီးကြီးကို စွဲလမ်းနေမိတာ ”

ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင့်စကားအဆုံး ခုန စောက်ပတ်ယက်ပေးရင်း ပြန်မာလာတဲ့ လီးကို ၂ချက်၃ချက်စွပြီး စောက်ခေါင်းဝလေး တေ့ပေးလိုက်တယ်။ဒစ်ဖူးတေ့မိတာနဲ့ အန်တီလှိုင်က ခါးကော့ထိုးတော့ ဒစ်ခေါင်းက စောက်ဖုတ်ထဲ မြုတ်သွားတာပေါ့။အန်တီလှိုင်လည်း အလိုးမခံရတာကြာတော့ လီးငတ်နေပုံပါ။ကျုပ်လည်ပင်းကို လှမ်းဆွဲပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရင်း ခြေနှစ်ဖက်က ကျုပ်ခါးကို ချိတ်ဆွဲလိုက်တာဗျ။အန်တီလှိုင့် ကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချသလို ဖြစ်ရင်း လီးကလည်း တဝက်ကျော်ကျော်လောက် စောက်ခေါင်းထဲ ထပ်ဝင်သွားတာပေါ့။

” ဗျစ် … ဖလွပ် …… အ …… ဗျစ် …… ကောင်းတာ မောင်ဇော်ရယ် … မင်းလီးကြီးက အန်တီလှိုင့် စောက်ခေါင်းထဲ အပြည့်အဝကို နေရာယူထားတာကွာ ‘

” အန်တီလှိုင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဘယ်အချိန် လိုးလိုး အိဖတ်နေတာပါဗျာ … အင့် …… ရှီးးးး းးးးး ”

” လိမ္မာရင် … မင်း အတွက်ပါကွာ … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးဦး … အန်တီလှိုင် လီးအရသာလေး ယူလိုက်ဦးမယ် ”

ကျုပ်လည်း ဒစ်ခေါင်းပေါ်တဲ့ထိဆွဲထုတ်လိုက် လီးအရင်းထိ ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးနေလိုက်တယ်။တော်တော်လေးကြာမှ စင်းနေတဲ့ အန်တီလှိုင့် မျက်လုံးလေး ပြန်ပွင့်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဖို့ တောင်းဆိုနေတာ။အန်တီလှိုင် ချိုင်းကြားအောက်လက်လျိူသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တာ။ခုမှ အားရပါးရလိုးရတော့တယ်ဗျာ။လီးအဆုံးထိဝင်သွားတိုင်း အန်တီလှိုငိ့နဖူးကြောလေးတွေကြုံ့ပြီး ခေါင်းလေးလှန်တက်နေတာက ကျုပ်အတွက် အရသာတစ်မျိုးဗျ။အားပါလှတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လိုးချက်တွေကို အသိမှတ်ပြုပေးနေတာလေဗျာ။

” ဇွိ …… ဘွတ် …… အားးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ဇော်ရယ် …… လိုးစမ်းကွာ …… လိုးလိုး …… ဗျစ် … အ …… ဘွတ်ဘွတ် …… ဟုတ်တယ် …… ဆောင့်လိုး …… အန်တီလှိုင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲသွားအောင် လိုးစမ်း …… အားဟား …… အရသာရှိတာကွာ …… အ အားးး းးးးးးး ”

အန်တီလှိုင့်ရဲ့ ရမ္မက်သံလေးတွေက ကျုပ်ကို စိတ်ကြွစေပြီး ထပ်ကာထပ်ကာ ပစ်လိုးချင်အောင် ဆွဲဆောင်နေတာဗျ။ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး ဖိဖိလိုးပေးလိုက်တယ်။တော်တော်လေးကြာတော့ အန်တီလှိုင့် စောက်ခေါင်းသားတွေက လီးတန်ကို ဆက်ကနဲ့ ညှစ်ညှစ်လာတော့တာ။

” ကောင်းတာ … မောင်ဇော်ရယ် … ဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပေးတော့ … အန်တီလှိုင် ပြီးတော့မယ် ”

ဘေးလှဲပြီး ပက်လက်လှန်ပေးတော့ စောက်ရည်လဲ့နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်သေးတာ။ပြီးမှာ လီးပေါ်တက်ခွဲပြီး တဖုန်းဖုန်း ဖိဆောင့်တော့တာဗျာ။ပါးစပ်ကလည်း အသံပေါင်းစုံးညည်းနေတော့တာပဲ။မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ဆောင့်ချတော့ ကုတင်တိုင်တွေ တကျွီကျွီနဲ့ နို့အုံတွေပါ ခါရမ်းနေတာဗျ။မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အားရပါးရ ခွလိုးနေတဲ့ အန်တီလှိုင်နို့တွေကို လက်နဲ့ဖမ်းထိန်းရင်း ညှစ်ပေးလိုက်တယ်။

” အားလား …… ဖလွပ် …… ဘွတ် …… ဟုတ်တယ် …… နို့တွေ့ နာနာလေး ညှစ် မောင်ဇော် …… ဖွပ် ဖွပ် ဗျစ်ဗျစ် ……… ရှီးးးး းးးးးး …… အားဟား …… မင်းလီးထိပ်က သားအိမ်ဝထောက်မိနေတာ …… အမလေးးးး … အီစိမ့်နေတာ … ဘွတ် …… ဘွတ် …… ဘွတ် ……… အားးးးးးးး းးးးးးးးးးး ”

မနားတမ်း ခွလိုးရင်း အားကနဲ့ အန်တီလှိုင်ဆီက ညည်းသံရှည်ကြီးထွက်လာရင်း လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက်လုံး နွေးကနဲ့ ခံစားမိလိုက်တယ်။အန်တီလှိုင် ပြီးသွားတာဗျို့။နောက်ဆုံးတချက် ဖင်ကြီးကိုကြွပြီး ဘွတ်ကနဲ့ ဆောင့်ချရင်း ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ကပ်ထားတာဗျ။စောက်ရည်တွေကလည်း ကျုပ်လဥကြားတွေထဲကနေ အိပ်ယာပေါ်စီးကျနေတာ ရွှဲနှစ်နေတာပဲ။စောက်ရည်ပန်းထုတ်ချိန် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက လီးကို ညှစ်ပေးနေသလိုမို့ လီးတန်တလျှောက် ကျင်တက်လာပြီဗျာ။အန်တီလှိုင့် ဖင်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း အောက်ကနေ ပင့်လိုးလိုက်တာ အချက်၃ဝမပြည့်ဘူး ကျုပ်လည်း လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်ဝင်တာနဲ့ ကျုပ်မျက်နာ အနံ့ နမ်းရင်း အန်တီလှိုင်လည်း လက်ကျန်စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ့ ပန်းထုတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်ဗျ။

ခဏမှေးနေပြီးမှ အန်တီလှိုင်က သူ့ကိုယ်လုံးကို ဘေးလိမ့်ချလိုက်တာ။ပလွပ်ကနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက ကျွတ်ထွက်လာတဲ့လီးကို ချက်ချင်း ကုန်းစုပ်နေတာဗျို့။တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်တွေရော လရည်တွေရော ပေပွနေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီး ပြောင်စင်သွားပြီး ပြန်မတ်လာတာ။ညနေရောက်တဲ့ အထိ မပြန်မချင်း ပုံစံ မျိုးစုံနဲ့ လိုးဖြစ်ကြတယ်။လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်က ဆွဲလိုးတဲ့အချိန် လီးက အကုန်ကျွတ်ထွက်ပြီး ပြန်အထည့် ဖင်ဝထဲ ဝင်သွားတာဗျို့။အန်တီလှိုင်လည်း ကုန်းအော်တာ ငယ်သံကိုပါလို့ဗျာ ဖင်ဝနဲနဲ ကွဲထွက်သွားတာပါ။ခြံစောင့် လင်မယား အိမ်အပြင်က မေးနေလို့ မြွေတစ်ကောင်တွေ့တယ်ဆိုပြီး ညာလိုက်ရသေးတယ်။ပြီးမှ ဖင်ဝလေးကို ခပ်ကြာကြာ ပြန်ယက်ပေးလိုက်တာပေါ့။အန်တီလှိုင် ဖင်ဝအနာသက်သာမှ ပြန်လိုးကြတာဗျ။ပြန်ကာနီးလေး အန်တီလှိုင်က ဖင်ပေါက်ကို ယက်ခိုင်းနေလို့ ထပ်ယက်ပေးခဲ့ရတယ်ဗျာ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မိုးဇော်နှင့် လှိုင်သက်ထားတို့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးနေစဉ် အိပ်ခန်းဝမှ ချောင်းနေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံအား မသိလိုက်ကြပေ။ဝါဝါလှိုင်မှာ မနက်ခင်း နောက်ဖေးဘက် ပန်းခြံသို့ ပန်းပင်များကြည့်ရန် တံခါးအဖွင့် မိုးဇော်ပေါင်ကြားထဲ မိခင်ဖြစ်သူလှိုင်သက်ထား၏ လက်တဖက်က ပွတ်သပ်ပေးနေသည်ကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသည်။သူမချောင်းကြည့်နေစဉ် မိခင်ဖြစ်သူလှိုင်သက်ထားမှာ ဖျက်ကနဲ့ တွေ့သွားပြီး မိုးဇော်ပေါင်ကြားမှ လက်အား ဆွဲထုတ်ရင်း လူချင်းခွာလိုက်တော့၏။ဝါဝါလှိုင့် စိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်းဖြစ်ကာ နေ့လည်ပိုင်း မိုးဇော်တို့အထွက် နောက်မှ ကားတစ်စီးဖြင့် ကပ်လိုက်ခဲ့သည်။သူမတို့ပိုင်သော သစ်ခွခြံ မရောက်ခင် လမ်းဘေး၌ ကားထိုးရပ်ကာ ခြေလျင်လျှောက်ရင်း ခြံထဲဝင်လာခဲ့သည်။ခြံစောင့်အလုပ်သမားများ ထမင်းစားနားချိန် မမြင်အောင် ဝင်လာရင်း မိခင်ဖြစ်သူနှင့်မိုးဇော်တို့ လိုးပွဲအား ချောင်းကြည့်ကာ မိုးဇော်မှမအေဖြစ်သူလှိုင်သက်ထား ဖင်ပေါက်အား ယက်ပေးနေစဉ် တိုက်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။တလမ်းလုံး မအေဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော မိုးဇော်လီးကြီးအား မြင်ယောင်နေတော့၏။

………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ရ )
💕💕💕💕💕💕💕💕💕

နေရောင်ခြည်အပူရှိန်လျော့လာကာ တဖြည်းဖြည်း မှောင်ရိပ်သန်းလာခဲ့သည်။နွယ်နွယ်လှိုင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေပြေလေးများကြောင့် အခန်းထဲ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်နေတော့၏။နွယ်နွယ်လှိုင်တစ်ယောက် အိပ်ယာလေးထဲ သူမ လက်တော့ပ်လေးဖွင့်ကာ Screenအား စိတ်ဝင်တစားကြည့်ရှု့နေသည်။မှောက်လျက်အနေထားလေးဖြင့် အိပ်ခန်းတွင်း အအေးဓတ်လေးအား သတိမထားမိလောက်အောင် အပြာကားထဲ ဇျာန်ဝင်နေရာ ညီမဖြစ်သူ ဝါဝါလှိုင် အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်လာသည်ကို သတိမထားမိတော့ပေ။ဝါဝါလှိုင်မှာလည်း မအေဖြစ်သူနှင့်မိုးဇော်တို့ လိုးပွဲအား ချောင်းပြီးပြန်လာစဉ် အမဖြစ်သူမှာ အိပ်ခန်းထဲ အပြာကားကြည့်နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။

” မမ ”

” ဟင် … ဝါလေး … မျက်နှာလေးရဲနေတာ ဘာဖြစ်လာတာလဲ ”

အမဖြစ်သူဘေး ဝင်လှဲရင်း နွယ်နွယ်လှိုင့် ပေါင်တန်အား ခွထားလိုက်သည်။

” အပြင်က ပြန်လာတာပါ ”

နွယ်နွယ်လှိုင်မှာ လက်တော့ပ်အား ပိတ်ကာ ဘေးတစ်စောင်းခွထားသော ညီမဖြစ်သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ရင်း နဖူးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

” အွန်း … ဝါလေး ကြည့်ရတာ တခုခုပဲ … မမကို ပြောလေ ”

ဝါဝါလှိုင်မှာ နွယ်နွယ်လှိုင့် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ကာ ကျောကုန်းအား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်သည်။နွယ်နွယ်လှိုင်မှ ညီမဖြစ်သူ ဘာလိုလဲဆိုတာ ချက်ချင်း သိနှင့်လိုက်သည်။နိုင်ငံခြားပညာသင်သွားရာတွင်လည်း ညီအမနှစ်ယောက် တိုက်ခန်းတစ်ခန်းထဲ အတူနေကာ ကာမမီးလေးများ အတူငြိမ်းခဲ့ကြသည်။ညီမဖြစ်သူ၏ ပါးစပ်ထဲ သူမလျှာလေး ထိုးသွင်းကာ ထိုးကစားပေးလိုက်၏။ဝါဝါလှိုင့်မျက်လုံးလေး မေးစင်းသွားကာ အမဖြစ်သူ၏ လျှာဖျားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း နွယ်နွယ်လှိုင့် ဘယ်လက်လေးက ညီမဖြစ်သူ၏ကျော်ပြင်မှ တဖြည်းဖြည်းအောက်ဆင်းလာပြီး ဖင်သားအိအိကြီးအား ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏။

” ပြွတ်စ် … ခဏ … မမ ”

ဝါဝါလှိုငျမှာ အမဖွစျသူ နှယျနှယျလှိုငျ၏နူတျခမျးအား ပွှတျကနဲ့တခကြျဆှဲစုပျကာ လကျထောကျထရငျး သူမအကငြျ် ီအား အောကျနားစမှ ဆှဲယူခြှတျပစျလိုကျသညျ။အသားရောငျဝငျးဝငျးလေးနှငျ့ လညျတိုငျဖှေးဖှေးအောကျ စူထှကျနသေော နို့အုံလေးအား ဘယာစီယာ ခရမျးရောငျလေးက မနိုငျတနိုငျ့ ထိနျးထားသညျကို မွငျလိုကျရ၏။နှယျနှယျလှိုငျမှာ ညီမဖွစျသူ၏ ကိုယျလုံးလှလှလေးအား မကြျလှှာပငျ့ကွညျ့ကာ ဘယာစီယာလေးအား ကူခြှတျပေးလိုကျတော့သညျ။ဖှံ့ဖွိုးမို့မောကျသော ရငျသားနှစျမှှာထှကျလာသညျနှငျ့ ဝါဝါလှိုငျမှာ စကပျနှငျ့အတှငျးခံလေးအား သူမဘာသာ ဖငျသားကွီးကွှကာ ခြှတျပစျလိုကျပွနျသညျ။မိခငျဖွစျသူ၏ ခန်ဓာကိုယျအခြိုးစားတိုငျး လှပနသေော ညီမဖွစျသူ ကိုယျလုံးလေးအား နှယျနှယျလှိုငျ တစျယောကျငေးမော့ကွညျ့နရေ၏။သူမကိုယျလုံးမှာ လှပကြော့ရှငျးသောျလညျး ညီမဖွစျသူလောကျ ဖှံ့ထှားခွငျးမရှိပေ။ကိုယျလုံးတီးလေးဖွငျ့ ဘေးတစျစောငျးပွနျလှဲကာ နူတျခမျးလေးအား ပွနျစုပျနရော နှယျနှယျလှိုငျ့ဘယျလကျလေးက ရုတျတရကျ ဝါဝါလှိုငျ့ပေါငျကွားထဲ ရောကျရှိလာတော့၏

” ဟောတော် … ဝါလေး … အောက်က ရွှဲနေပါ့လား ”

ညီမဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား စမ်းကြည့်ရာ သူမလက်ချောင်းများ စောက်ရည်လေးများ စီးကပ်နေသဖြင့် မျက်မှောင်လေးကြုတ်ကာ မေးလိုက်မိသည်။

” အင်း … ပွတ်ပေး … မမရာ … ရှီးးးး းးးး ဟင်းဟင်းးး ”

နွယ်နွယ်လှိုင်မှာ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ဖိဆွဲပေးကာ ညီမဖြစ်သူ ဝါဝါလှိုင်၏ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။

” အားးးး … မမ ရာ … ကျွတ် ”

အမဖြစ်သူခေါင်းအား ကိုင်ကာ သူမနို့လေးဖြင့်ဖိကပ်ရင်း ညည်းနေရှာသည်။

” အင်း … ဟုတ်တယ် … အစိလေးရော ဖိပေး … မမ …… ရှီးးး …… အ ”

ကာမစိတ်တောက်လောင်နေသော ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်လေးအား ပွတ်ရင်း နွယ်နွယ်လှိုင်ကိုယ်တိုင် ရမ္မစိတ်များ ထကြွလာခဲ့ရသည်။ဝါဝါလှိုင့်အဖုတ်လေး ကလိပေးနေရာမှ ခဏရပ်ကာ သူမအဝတ်စားများ ထချွတ်ပစ်လိုက်တော့၏။ညီးအမနှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် တမျိုးစီလှနေကြသည်။ထမိန်ချွတ်အပြီး ပြန်လှဲလိုက်စဉ် ဝါဝါလှိုင်မှာ အမဖြစ်သူ၏ နို့အုံအား အငမ်းမရ စို့ကာ သူမအဖုတ်လေးအား နွယ်နွယ်လှိုင့်လက်ကလေးဆွဲယူကာ ပြန်ပွတ်စေသည်။မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတစ်စောင်းအနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက် တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်စို့လိုက်ဖြင့် ကာမစိတ်များ ထကြွနေတော့၏။

” ဒီနေ့ … ထူးထူးဆန်းဆန်း မြင်လိုက်ရတာ မမရယ် ”

” ဟင် … ဘာမြင်လို့လည်း … ဝါလေးရ ”

” မာမီလေ … အ …… အားးးး ”

နွယ်နွယ်လှိုင်မှာ စကားပြောရင်း ညီမဖြစ်သူ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ လက်ခလယ် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

” မာမီက ဘာလို့လည်း ဝါလေးရယ် ”

” မာမီက … အားးးးး အ …… မိုး ဇော် နဲ့ …… ရှီးးးးး အားးးးး ”

နွယ်နွယ်လှိုင်မှာ ဝါဝါလှိုင့်စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ဖြင့်ထိုးမွှေစဉ် ဝါဝါလှိုင်တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူစောက်ဖုတ်ထဲ မိုးဇော်လီးကြီးဝင်နေပုံကို မျက်လုံးထဲပြန်မြင်လာသဖြင့် စောက်ရည်များပွက်ကနဲ့ လျှံထွက်လာရသည်။နွယ်နွယ်လှိုင်လည်း သူမလက်ခလယ်လေးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကညှစ်နေသည်ကို ခံစားရင်း လက်ချောင်းလေးနွေးကနဲဖြစ်သွားသဖြင့် ညီမဖြစ်သူ စောက်ရည်ထွက်နေမှန်း ခံစားသိရှိလိုက်သည်။

” မိုးဇော်နဲ့ ဘာဖြစ်လည်း … ဝါလေးရာ ”

” လိုးနေတာ … မမ ရ …… ရှီးးးး းးးးးးးးးးး ”

” ဟာ ”

နွယ်နွယ်လှိုင်တစ်ယောက် ဝါဝါလှိုင့်စကားကြောင့် သူမစောင်ဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ကာ အံအောနေမိသည်။

” ဟုတ်တယ် … မမရယ် … မာမီတို့ ကြည့်ရတာ … ပထမဆုံး အကြိမ် မဟုတ်လောက်ဘူး ”

” ဝါလေးရယ် … နင်ကိုယ်တိုင် မြင်တာလား ”

” နေ့လည်က … မာမီ တို့ သစ်ခွခြံသွားတာ မသင်္ကာလို့ လိုက်ချောင်းတာ မမ ”

” ဘာလို့ မသင်္ကာတာလည်း ဝါလေးက ”

” မနက်အစောကြီး နောက်ဖေးမှာ မာမီက မိုးဇော်လီးကို ကိုင်ထားတာ မမရဲ့ ”

” အိုရ် ”

နွယ်နွယ်လှိုင်မှာ မနက်က ဖခင်ပြောခိုင်းသဖြင့် မိုးဇော်အား သွားပြောရာ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးကြီးထောင်ထွက်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရာ ခုမှ ဆက်စပ်မိသွားတော့၏။

” သစ်ခွခြံ ရောက်တော့ မာမီက မိုးဇော်လီးကြီးကို အရင်စုပ်ပေးတာ မမရယ် ”

” အာ ”

နွယ်နွယ်လှိုင်တစ်ယောက် ဝါဝါလှိုင့်စောက်ဖုတ်ထဲမှသူမလက်ချောင်းလေးအား ထုတ်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် အယောင်ယောင်အမှားမှား စုပ်နေမိသည်။သူမလက်ချောင်းလေးတွင် ဝါဝါလှိုင်စောက်ရည်လေးများ ကပ်ပါလာရာ စောက်ရည်နံ့ညှီစို့စို့လေးက နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာခဲ့၏။ဝါဝါလှိုင်မှာလည်း ပြောရင်း မိုးဇော်လီးကြီးအား မအေဖြစ်သူစုပ်နေပုံကို ပြန်မြင်လာကာ အမဖြစ်သူ လက်ချောင်းလေးအား ဆွဲယူကာ သူမပါးစပ်လေးဖြင့် စုပ်နေမိတော့သည်။နွယ်နွယ်လှိုင့်ကိုယ်လုံးအား ပက်လက်လှန်ရင်း အပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။နို့အုံချင်း ဖိပွတ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်ပြန်၏။ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင်ဖိကပ်ကာ စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်ချင်း ထိထိမိမိလေးပွတ်နေရာ ဒီတကြိမ် နွယ်နွယ်လှိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းလေးခါရမ်းနေတော့သည်။

မိခင်ဖြစ်သူနှင့် မိုးဇော်တို့ လိုးကြပုံကို စိတ်ကူးပုံဖေါ်ရင်း ညီမဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အုံကြီးအား သူမစောက်ပတ်ဖြင့် ပင့်ပင့်ထိုးပွတ်နေတော့၏။ဝါဝါလှိုင်ကလည်း သူမမြင်လာသမျှ လိုးပုံလိုးနည်း အမျိုးမျိုးကို ပါးစပ်က ပြောပြရင်း အမဖြစ်သူစောက်ပတ်အား ဖိပွတ်နေပြန်သည်။

” မိုးဇော် လီးက … ထွားလား … ဝါလေး ”

” အင်း … ကြီးတယ် … မမရယ် … အ အားးးး ရှီးးးးး းးးးးးး ”

အမဖြစ်သူမေးစဉ် မိုးဇော်လီးကြီး မြင်ယောင်ကာ အပေါ်မှ တချက်ဖိဆောင့်လိုက်သည်။အောက်မှ ခေါင်းပြူနေသော နွယ်နွယ်လှိုင့် စောက်စိခေါင်းလေးဖြင့် သူမ အစိလေး ထိပ်တိုက် ဆောင့်မိကာညီအမနှစ်ယောက် စောက်ဖုတ်လေးများ ကျင်တက်လာခဲ့သည်။စကားပြောခဏရပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းပြန်စုပ်ပြီး စောက်ပတ်ချင်းကပ်နေအောင်ဖိပွတ်နေကြ၏။ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်နူတ်သားချင်း ပွတ်မိကာ စောက်ရည်များ တဇွိဇွိထွက်နေပြန်သည်။ အစိချင်းထိပ်တိုက်ထိုးမိချိန် နှစ်ဦးသား အီစမ့်နေအောင် ခံစားနေရသည်။

” ငါတို့ … ဟို ဟာ … ထက်ရော ”

” အဲ အတုထက် …… အား အားးးး … သာတာပေါ့ …… ရှီးးးးး းးးး ”

” မာမီရော … အ … အ …… ခံနိုင်လားးး … ဝါလေး ”

စကားပြောရင်း စောက်ပတ်ချင်းဖိပွတ်နေရာ စောက်မွှေးချင်းညှိသဖြင့် တ အအ ညည်းနေသေးသည်။

” မာမီက … အပေါ်က စိတ်တိုင်းကျ … ခွလိုးတာ …… မမရာ …… အားးးး …… အ ”

” အာ … တကယ် …… အား … အားးး …… အားးးးးးးး ”

ဝါဝါလှိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူမှ မိုးဇော်အား အပေါ်မှ ခွလိုးသည်ကို ပြောရင်း ဖိဆောင့်ချရာ စောက်စိချင်း ခပ်ပြင်းပြင်းထိုးမိသဖြင့် နွယ်နွယ်လှိုင်မှာ အားကနဲ့ စူးစူးဝါးဝါးအော်ရင်း စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။ဝါဝါလှိုင်လည်း သူမစောက်ဖုတ်လေးအား အောက်မှအမဖြစ်သူ၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ စောက်ရည်များ ပန်းနေသဖြင့် စောက်ပတ်တပြင်လုံးနွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာခဲ့သည်။

” အားးးး …… ရှီးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… ဝါလေးရာ ”

” ဝါလေးလည်း …… ၂ခါတောင် ပြီးတယ် မမရယ် ”

” ဟူးးးး …… စိတ်ကူးနဲ့တောင့် အရည်ထောင်ပန်းနေတာ … မိုးဇော်လီးကြီးနဲ့ တကယ်များ အလိုးခံလိုက်ရရင် … ဘယ်လိုနေမလည်း မသိ ”

” မမက … တကယ် အလိုးခံချင် လို့လား ”

” အင်း … လူတော့ မသိစေချင်ဘူးလေ ”

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

” ဒီဘက် … ဒီဘက်က … အလုံးလေး ”

” ဒါလေးလား ”

” အင်း … ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် … ကပ်လျက်က အလုံးလေးရောပဲ ”

” ဟဲ့ … ဟဲ့ … အမလေးလေးးးး … ဘာတွေလုပ်နေကြတာလဲ ”

ရုတ်တရက် နောက်ကျောဘက်မှ ဩဇာသံပါတဲ့ အသံကြောင့် မဝါရော မမနွယ်ရော ဇတ်ကလေးတွေပုသွားကြတာဗျို့။မနက်ခင်း အားကစားဘောင်းဘီတိုလေးတွေနဲ့ တိုက်ရှေ့ မြေကွက်လပ်မှာ သူတို့ညီမ နှစ်ယောက် ကြက်တောင်ရိုက်နေကြတာဗျ။ခဏနေတော့ ကားရေဆေးနေတဲ့ ကျုပ်နားရောက်လာပြီး နောက်ဖေးခြံထဲက မာကလာသီးတွေ ခူးခိုင်းတော့တာပဲ။အလှတစ်မျိုးစီနဲ့ အားကစားဘောင်းဘီတိုလေးအောက်က ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးတွေက တုတ်တုတ်ခဲခဲလေးတွေဗျို့။မဝါက ပိုမိုက်တယ်ဗျ အပေါ်ဝတ်စုံကလည်း ကိုယ်ကျပ်လက်ပြတ်လေးတွေဆိုတော့ နို့အုံလေးတွေကလည်း စူထွက်နေတာပေါ့။ကျုပ် မာလကာပင်ပေါ် တက်ခူးပေးနေတုန်း အန်တီလှိုင် ရောင်လာတော့တာပဲဗျာ။

” မာလကာသီးစားမလို … မိုးဇော်ကို ခူးခိုင်းနေတာ … မာမီ ”

အမှန်တော့ ဝါဝါလှိုင်တို့ ညီအမနှစ်ယောက်မှာ မိုးဇော်အား အပင်ပေါ်တက်ခိုင်းရင်း အောက်ဘက်မှ မိုးဇော်ပေါင်ကြားကလီးကြီးအား ကြည့်နေကြချင်းဖြစ်သည်။မအေဖြစ်သူရောက်လာ၍ အစီစဉ် ရပ်သွားရသည်။

” အံအောဘအေ … အိမ်ထဲက ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သစ်သီးသစ်နှံ အပြည့် ကြိုက်တာ သွားစားကြ … မိုးဇော် မင်းလည်း သူတို့ခိုင်းတာ မဆင်မခြင်လုပ်ပေးနေ ပြုတ်ကျမှ ခြေကျိုး လက်ကျိုး ဖြစ်မယ် … ခု ဆင်းတော့ ”

” ခ်လ်း ခ်လ်း … မာမီက သူ့ဟာလေး တခုခုဖြစ်မှာ စိုးရိမ်နေတာ မမ ”

” အေး … ဟုတ်လောက်တယ် … ခ်ခ် ”

” ဟဲ့ … ဟိုနှစ်ယောက် ဘာပြောတာလဲ ”

” ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး မာမီရယ် … အိမ်ထဲ သွားစားမယ်လို့ ပြောနေကြတာပါ ”

မဝါနဲ့မမနွယ်တို့ နှစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ရယ်နေကြတာဗျ။အန်တီလှိုင် ဟောက်လိုက်မှ ကျုပ်ကို လျှာထုပ်ပြရင်း အိမ်ထဲဝင်ပြေးသွားတာ။ကျုပ်လည်း အပင်ပေါ်က ဆင်းခဲ့လိုက်တာပေါ့။အန်တီလှိုင်ကတော့ အောက်ကနေ ကျုပ်ပေါင်ကြားကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတာပဲ။နောက်ပိုင်း မဝါလည်း ကျုပ်အပေါ် ဆက်ဆံရေး ပြောင်းသွားတယ်ဗျို့။သူ့ရည်းစားဟောင်းက အဖုတ်ယက်တာကို ကျုပ်မြင်ထားလို့လား မသိဘူး အရင်လောက် ခပ်ရင့်ရင့် မဆက်ဆံတော့ဘူးဗျ။တခါတခါ ကျုပ် ခြံတွေဘာတွေရှင်းနေရင် ခပ်လှမ်းလှမ်းလောက်က လာထိုင်ကြည့်တတ်တယ် စကပ်က အတိုဝတ်တာများတော့ ဖင်ချထိုင်ရင် ပေါင်အရင်းထိမြင်နေရတာဗျို့။ဒုက္ခတော့ ရောက်တယ်ဗျာ စိတ်က ထိန်းနိုင်ပေမယ့် လီးက မထိန်းနိုင်ဘူးလေဗျာ။တောင်ပြီး ကျန်နေရစ်တာ…သူထသွားတာနဲ့ ချောင်တချောင်ချောင်လောက် သွားပြီး ဂွင်းထုနေရတော့တာ။မမနွယ်ကတော့ နဂိုထဲက သဘောကောင်းသူမို့ နီးနီကပ်ကပ်နေမိတိုင်း နို့တွေဖင်တွေ အဝကြည့်လို့ရတယ် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတတ်တာ။

၃လလောက် နေတော့ ဦးခိုင်လည်း တော်တော် သက်သာလာပါပြီ။အပြင်မထွက်တာ ကြာလို့ သူတို့ပိုင်တဲ့ လိမ္မော်ခြံတွေဘက် ခြံအခြေနေကြည့်ရင်း အမဲပစ်ထွက်ဖို့ စီစဉ်နေတာဗျို့။ကျုပ်ရယ် သူတို့မိသားစုရယ်ပါ။ခရီးမထွက်ခင် အရင်တရက်က နေ့ခင်းဘက်ကြီး အန်တီလှိုင်က ဟိုမှာ ချက်ပြုတ်စားသောက်ဖို့ လိုတဲ့ပစ္စည်းဝယ်ရင်း လမ်းဘေးကားရပ်ခိုင်းပြီး ကုန်းပေးသေးတာ။ကျုပ် စောက်ဖုတ်ယက်ပေးတော့ အချိန်မရလို့ မြန်မြန်သာလိုးတဲ့ဗျာ။ဒါနဲ့ပဲ ကားနောက်ခန်းထဲ တချီလိုးပေးလိုက်တာပေါ့။နောက်ရက်မနက် စောစောထပြီး ၂ညအိပ် ၃ရက်ခရီး ကြာပြီးမှ သူတို့ပိုင်တဲ့ ခြံကို ရောက်တာ။ခြံမှာ မတည်းဘူးဗျ။ခြံနဲ့ ၄မိုင်လောက် ဝေးတဲ့ တောစပ်က သစ်လုံးအိမ်လေးဆီ ခြေကျင်လျှောက်ကြရတယ်။

ကျန်တဲ့သူတွေ အဆင်ပြေပေမယ့် မမနွယ် ဖိနပ်က ခုံထူမို့ ခြေခေါက်လဲပါလေရော။ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်သယ်လာတဲ့ ချက်ပြုတ်စားသောက်ဖို့ ခြင်းရယ် အဝတ်အိပ်ရယ်ကို ဦးခိုင်သယ်ခိုင်းပြီး ကျုပ်က မမနွယ်ကို ပွေ့ချီခေါ်ခဲ့ရတာ။၂မိုင်လောက် နားလိုက်လျှောက်လိုက်နဲ့ပေါ့။သက်သာရင် မမနွယ်ပါသာ ထိန်းလျှောက် ပြန်နာလာရင် ကျနော်က ပွေ့လျှောက်ပေါ့။ပွေ့ချီတိုင်း အောက်ကလီးက မမနွယ် ဖင်သားတွေကို ပင့်ထောက်မိတာဗျို့။မမနွယ်လည်း သိနေတာပါ မျက်နာလေး ရဲတက်နေတာဗျ။အန်တီလှိုင်ကတော့ နောက်လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ သူသမီးဖင်အောက်က ကျုပ်လီးကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတတ်တာ။ပေ၈ဝလောက်သံဇကာ ပတ်ပတ်လည်ကာထားတဲ့ ခြံဝင်းတခုရဲ့ သစ်လုံးအိမ်လေးထဲ ရောက်မှ ကျုပ်လည်း နားရတော့တာ။

ညနေပိုင်း အန်တီလှိုင် ချက်ပြုတ်နေတုန်း ကျုပ်နဲ့မဝါတို့ ညီမနှစ်ယောက် အိပ်ဖို့ အခန်းတွင်ရှင်းကြ အိမ်လုံးထဲဘီဒီုကြီးထဲက အိပ်ယာခင်းတွေ ခြင်ထောင်တွေ ထုတ် နေလှန်းကြပေါ့။ဦးခိုင်ကတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းလေးထဲ ရေနွေးသောက်လိုက် နက်ဖန် အမဲပစ်ဖို့ သူ့သေနတ်ကို တစစီ ဖြုတ်ပြီး စစ်ဆေးလိုက် ပြန်တပ်လိုက်ပေါ့။ညနေစောင်း အမှောင်ထုလေး ကြီးစိုးလာတော့ ဘေးနား ခပ်လှမ်းလှမ်းနေရာတွေမှာလည်း လူနေအိမ်လေးတွေဗျ မီးအိမ်လေးတွေ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် နဲ့ မြင်နေရတာ။ညပိုင်း စားသောက်ပြီးတော့ ဦးခိုင်က အရင်အမဲလိုက်တာတွေ ပြောပြနေတယ်။ညအိပ်တော့ ဦးခိုင်နဲ့အန်တီလှိုင်က အိမ်ရှေ့ခန်းကပ်လျက် အိပ်ခန်းအိပ်ကြတာ။မျက်နှာချင်းဆိုင် အိပ်ခန်းက မဝါတို့ ညီအမ နှစ်ယောက်ပေါ့။ကျုပ်က မဝါတို့နဲ့ ကပ်လျက် အိပ်ခန်းတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ ပစ္စည်းထားတဲ့ စတိုခန်းလေးထဲ ဖြစ်သလို အိပ်ရတာ။

အခန်းတွေကလည်း သစ်လုံးတွေနဲ့ ဖွဲ့ထားတော့ သစ်လုံးကြားတွေထဲက ဟိုဘက်ဒီဘက်မြင်နေရတယ်။တောစပ်မို့ လေအေးလေက တဖြူးဖြူးနဲ့ ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေးဗျို့။အိပ်ယာပြောင်းရင် မအိပ်တတ်တဲ့ကျုပ် ဟိုလိမ့်လိုက်ဒီလိမ့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ပုဇင်းရင်ကွဲအသံစူးစူးလေးတွေ ကြားနေရင်း မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတုန်း ကျုပ် အောက်ပိုင်လေး နွေးကနဲ့ တခုခုက လာပြီးထိနေတာဗျ။မီးအိမ် မှိန်မှိန်လေးကတော့ အလင်းရောင် ဖျော့ဖျော့ လင်းနေတုန်းမို့ ခြုံထားတဲ့စောင်လေး လှပ်ကြည့်လိုက်တာ။

” ဟင် ”

……………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ”
💥💥💥💥💥

( အခန်း ၈)
🔥🔥🔥

” ရှုး ”

မမနွယ်ဗျ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းလေးထောင်နေတာ။ချက်ခြင်းပဲ တံခါဖွင့်သံနဲ့အတူ လူတစ်ယောက် ထပ်ဝင်လာပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်နေတာ။

” ဟာ … မဝါ ”

” ဟင်းဟင်း … မိုးဇော် … နင် ငါတို့မာမီကို လိုးနေတာ ငါမြင်ပြီးသားပါ ”

” ဗျာ ”

” မဗျာပါနဲ့ … သစ်ခွခြံမှာလေ … ဒယ်ဒီသာ သိခဲ့ရင် ”

” အဲဒါ … အန်တီလှိုင် ဆန္ဒ တွေပါ ”

” အောဟော် … ဒါဆို … နင်က စိတ်မပါဘူး ပေါ့ ”

” ရှီးးးး းးးးး … ပါ ပါ ပါပါတယ်ဗျာ ”

မဝါကိုပြန်ပြောနေတုန်း မမနွယ်က လီးထိပ်ကို ဆက်ကနဲ့ဆွဲစုပ်နေတာဗျ။ကြည့်လိုက်တော့ ဒစ်ဖူးက မမနွယ်ပါးစပ်ထဲ မြုတ်နေပါပြီ။တကယ်တော့ အန်တီလှိုင့်ကို ကျုပ်လိုးပေးတာ ဦးခိုင် ကိုယ်တိုင်က ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လိုးခိုင်းသေးတာလေဗျာ။မဝါ သူ့အဖေကို သွားပြောလည်း ကျုပ်က သိပ်မစိုးရိမ်ပါဘူး။အန်တီခိုင် စီစဉ်တာ ပြောပြလိုက်ရုံပါပဲ။မဝါတို့ ညီအမက အန်တီခိုင့်ကို ကျုပ်လိုးတာနဲ့ ပက်သက်ပြီး အကျပ်ကိုင်ချင်နေတဲ့ပုံဗျ။မဝါက စကားပြောရင်း ကျုပ် ခါးနားလေး ဝင်ထိုင်နေပြီ။မမနွယ် လီးစုပ်တာကို သေချာကြည့်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာလေးကို တချက်ချက် လှမ်းကြည့်နေတာဗျို့။ခဏကြာတော့ ကျုပ်ဆီးခုံးလေးကို ပွတ်ရင်း လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်နေတယ်။

” မမ ”

” ပြွတ်စ် … ဖလွပ် … ဘာလဲ … ဝါလေး ”

မမနွယ်က လီးကို တချက်ဆွဲစုပ်ပြီးမှ မဝါကို ပြန်မေးနေတာ။

” မိုးဇော် … လီးက … စုပ်ကောင်းလား ”

” အွန်း … လာစုပ်ကြည့်လေ ”

မဝါက ပြောရင်း လီးအရည်ပြားကို ဖြဲချနေတာဗျ။ဒစ်ဖူးကြီး ကားထွက်လာတော့ မမနွယ်က ဖမ်းငုံလိုက်ပြန်ရောပဲ။

” လီးက … အတုတ်ကြီးနော် မမ ”

” အု … ပလွပ် ”

မဝါမေးတာကို မမနွယ်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တာ ဒီတခါတော့ လီးကို ပါးစပ်ထဲက မထုတ်တော့ဘူးဗျို့။မမနွယ်စုပ်တာ ကြည့်ပြီး မဝါလည်း နူတ်ခမ်းတပြင်ပြင်နဲ့ လျှာတွေ သပ်ချနေတာဗျ။ဒါပေမယ့် သူ့မာနကြောင့် ကျုပ်လီးကို မစုပ်ပါဘူး။အိမ်က အလုပ်သမားလီးကို စုပ်ရမှာ ဝန်လေးနေပုံပေါ့။မမနွယ်ကတော့ သူ့တို့အမေကို ထိထိမိမိလိုးပေးထားတဲ့လီးမို့ မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ကို စုပ်ပေးနေတာ။ကျုပ်လီးက ထောင်မတ်လာပြီး လီးထိပ်ကလည်း မမနွယ် တံတွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်လာပါပြီ။မမနွယ်က လီးမစုပ်တတ် စုပ်တတ်နဲ့ စုပ်နေတာဗျ။ဒစ်ဖူးကိုပဲ ယက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေ အရောင်လက်နေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မမနွယ်ကို ပြန်ယက်ပေးချင်နေတာပါ။

” မမနွယ် ”

” ဘာလဲ … မိုးဇော် ”

ကျုပ်အသံကြောင့် လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲက ခဏထုတ်ပြီး ပြန်ပြောနေတာ။

” ကျနော် မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်လိုက် … မမနွယ် စောက်ပတ်လေး ယက်ပေးချင်လို့ပါ ”

” အယ် ”

မမနွယ်က ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြရင်း ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲကနေ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တာ။ခေါင်းရင်းဘက်လျှောက်လာရင်း ထမိန်ကိုချွတ်ချပစ်တော့ အတွင်းခံမဝတ်ထားဘူးဗျို့။ ပေါင်ဂွထဲ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြောင်နေတာဗျ။ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ထိုင်ချတာနဲ့ လျှာကိုစုပြီး ထောင်ပေးလိုက်တယ်။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ မြုတ်ပြီး ဖိပွတ်တော့တာပဲ။ပါးစပ်က တရှီးရှီးညည်းရင်း ဖင်ကြီးကို ပြန်ကြွပြီး ခါးကို ရှေ့တိုးကပ်တော့ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝလေး အထက်က ဖင်ဝနီညိုလေး လျှာထိပ်နား ရောက်လာတာဗျို့။ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေး ထိုးသွင်းတာနဲ့ မမနွယ်ကိုယ်လုံးလေး ရှေ့စိုက် ကျလာပြီး ကျုပ်လီးပေါ်မျက်နှာအပ်မိသွားတာ။လီးထိပ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားလာရတာပဲ။ကောင်းလိုက်တဲ့ ခံစားမှု့လေးဗျာ။မမနွယ်က ဖင်ဝအယက်ခံရင်း လီးစုပ်ပေးချိန် မဝါတစ်ယောက် ဘေးက ကြည့်ပြီး ဘာများလုပ်မလည်း ဆိုတဲ့အတွေးက တအုံနွေးနွေးလေး ဖြစ်နေမိသေးတာ။

” အားဟား … မိုးဇော် … ဟုတ်တယ် … အဖုတ်လေးရော ယက် … အင်းဟင်း ”

ဖင်ဝထဲ လျှာဖျားနဲ့ ကလိရင်း စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲထိ လျှာထိပ်နဲ့ ဖိဆွဲပေးတော့ လီးထိပ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရင်း ညည်းနေတော့တာပဲ။စောက်စိလေးဆွဲစုပ်တာနဲ့ မမနွယ်ဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီးထွက်လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာလည်း နွေးကနဲ့ ခံစားမိလိုက်တယ်။ကြာကြာ ယက်မပေးလိုက်ရဘူး စောက်ရည်တွေပန်းထုတ်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာ တပြင်လုံး စောက်ပတ်နဲ့ ဖိပွတ်နေတာဗျ။အသက်အောင့်ရင်း မမနွယ်စောက်ဖုတ်ကို လျှာအပြားလိုက်ပင့်ပြီး ခံပေးလိုက်ရတယ်။

” အားးးး းးးး ရှီးးးး းးးး …… မိုးဇော်ရယ် ”

မမနှယျ ညညျးသံနဲ့ ရှေ့ဆငျ့နောကျဆငျ့ပဲ လီးအရငျးနား အရညျရှှဲနတေဲ့ အသားဆိုငျလေးက ဖိပှတျနတောဗြို့။ကြုပျပေါငျနှစျဖကျကိုလညျး ဖိထိုငျလိုကျပုံဗြ။စောကျရညျ ကုနျသှားမှ မမနှယျက ဖငျကွီးကွှပွီး ကြုပျဘယျဘကျခွမျး လှဲခလြိုကျတာ။မမနှယျ ကိုယျပေါျက ဖယျလိုကျတာနဲ့ ကြုပျပေါငျပေါျခှထိုငျထားတဲ့ မဝါကို မွငျလိုကျရတယျ။ထမိနျက ဘယျခြိနျက ခြှတျလိုကျမှနျးမသိဘူး ခါးလေးကခှကျနပွေီး ပေါငျသားတုတျတုတျကွီးတှကေ အနျတီလှိုငျ အတိုငျးပဲ။မမနှယျထကျ မဝါက ပိုပွီးဆှဲဆောငျမှု့ရှိတယျဗြ။အကငြျ် ီအောကျနားစက ခကြျအပေါျနားထိ လိပျတကျနပွေီး ဗိုကျသားဖှေးဖှေးလေးအောကျ ဆီးခုံးတစျဝိုကျ စောကျမှှေးအုံလေးက ပါးပါးလေးရယျ။ဆီးခုံးအောကျနား စောကျစိလေးက လကျသနျးလောကျရှိတယျဗြို့။

ဒါကြောင့် သူ့ရည်းစားဟောင်းက အငမ်းမရ စောက်ဖုတ်ကို ယက်တာပေါ့။စောက်စိအောက်က ဘေးနူတ်ခမ်းအသားစိုင်ကြီး နှစ်ခုက ဖေါင်းကြွနေပြီး ကျုပ်လီးကို ညှပ်ဖိထားတာ ကြည့်ရင်း လီးထိပ်က ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသေးတယ်။လီးအရင်းကနေ့ အဖျားဘက် တဝက်လောက်ထိ စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားနဲ့ ညှပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဖိပွတ်နေတာဗျ။လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နုညံ့တဲ့အသားစိုင်လေးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှု့က လိုးတာနဲ့ မတူပေမယ့် ခံစားမှု့က တစ်မျိုးကောင်းနေရတာ။မဝါမျက်နှာလေးက ရီဝေဝေနဲ့ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ကြည့်နေသေးတာဗျာ။ညာဘက်လက်လေးက သူမဗိုက်သားလေးပွတ်ရင်း ပါးစပ်က ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေတာပဲ။

တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်လေးတွေ ထွက်ကျလာပြီး တဇွိဇွိနဲ့ လီးနဲစောက်ပတ် ပွတ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီဗျို့။ကျုပ်လည်း အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရတာဗျာ လီးထိပ်ကို စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့ပြီး ပင့်ပင့် ဆောင့်လိုက်ချင်တာ။ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်သွားရင် ဆိုတဲ့အတွေးက သိမ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာဗျ။ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး ပွတ်နေရင်း မဝါက လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်လေး ဖြဲပြီး အောက်ဖက်က ခေါင်းထောင်နေတဲ့ စောက်စိကို ညှပ်ဆွဲနေတာဗျာ။လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းကို စိပြီး အပေါ်ကော့ဆွဲလိုက် လွတ်ထွက်သွားတဲ့ စောက်စိကို ပြန်ညှပ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်လေးဟပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတာ။ခါးလေးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ ပွတ်ချက်တွေမြန်လာပြီဗျို့။

မဝါ စောက်ပတ်ကြီး လီးအရင်းနား ပြန်ရောက်တိုင်း အရည်ပြားတွေ စုပါသွားတော့ ဒစ်ကိုဖြဲချသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။ကျုပ်လီးထိပ်က ဒစ်ကြီးကလည်း ပြောင်တင်း ရဲမှဲ့လာပြီ။အဲဒီချိန်မှာပဲ ကျုပ်ဘယ်ဘက်ဘေး လှဲချအနားယူနေတဲ့ မမနွယ်က ကုန်းထပြီး တင်းပြောင်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ဆွဲစုပ်တော့တာပဲဗျာ။ပက်လက်အနေထားနဲ့ကျုပ်ကို ညီမဖြစ်သူမဝါက လီးတဝက်လောက် စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိပွတ်ပြီး အမဖြစ်သူ မမနွယ်က ဒစ်ကို ဆွဲစုပ်နေတာလေဗျာ။ဘာနဲ့မှ မတူတဲ့ ခံစားမှု့လေးဗျာ။ဘယ်လိုမှကို ဖေါ်မပြနိုင်တော့တာပါ။မဝါ ကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်လာရင်း စောက်ရည်တွေပန်းအချ မမနွယ် ပါးစပ်ထဲက ကျုပ်လီးထိပ်ကလည်း ပျစ်ကနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်မိတာ။လရည်ပန်းထွက်တုန်း မမနွယ်ခေါင်းလေး မော့တက်လာရင်း ပျို့နေတာဗျ။လရည် သောက်ဖူးပုံ မရဘူး။မဝါကတော့ လက်သန်းလောက်ရှိတဲ့ သူ့စောက်စိကို စောက်ရည်ပန်းရင်းလက်ဝါးနဲ့ ဘေးတိုက်ဖိပွတ်နေတာ။ပါးစပ်က တအားအား တအီးအီး အော်ရင်း ခဏနေမှ ငြိမ်သွားတာဗျို့။ခဏအမောဖြည်ပြီးမှ ညီးအမနှစ်ယောက်လုံး ထမိန်ပြန်ဝတ်ပြီး ကျုပ်အခန်းထဲက ထွက်သွားကြတာ။

xxxxxxxxxxxxxxxx

မနကျလငျးတာနဲ့ စားသောကျပွီး ဦးခိုငျက တောပစျထှကျဖို့ ပစ်စညျးတှေ စစျခိုငျးနပွေီဗြို့။သစျလုံးအိမျထဲက ဖယောငျးလညျသာအကငြျ် ီတှေ ထုတျပွီး တစျယောကျတစျထညျ ဝတျခိုငျးပွီးမှ ကြုပျတို့ စထှကျခဲ့ကွတာ။ကြုပျက မိုးကာသားနဲ့ ယာယီတဲထိုးလို့ ရတဲ့ အထုတျတှထေမျးလိုကျရတာ။အနျတီလှိုငျနဲ့ မမနှယျတို့က အလှယျတကူ စားသောကျခကြျပွုတျလို့ ခေါကျဆှဲခွောကျတို့ တခွား အသုံးဆောငျ ပစ်စညျးလေးတှေ သယျလာရတယျ။သစျလုံးအိမျလေးထဲကနေ တောလမျးအတိုငျး လြှောကျလာတော့ ၃နာရီလောကျအကွာ တောစပျ ရောကျလာပွီဗြို့။တောထဲဝငျတာနဲ့ အငျးကွီးဗြ။အကွီးကွီးပဲ ဘေးနားက ဝါးရုံတှေ ပွှတျသိပျပေါကျနတေဲ့ တောငျကမျးပါးယံတှကေလညျး မတျမတျကွီးတှေ။

ဦးခိုငျက အရငျသှားနကွေမို့ လမျးကွောသိနတောပါ။လူစိမျးဆို မလှယျဘူးဗြို့။အထဲရောကျလေ အလငျးရောငျအားနညျးလပေဲ။သစျပငျကွီးတှကေို ထိုးဖေါကျလာတဲ့ နရေောငျခွညျကွောငျ့ အလငျးရောငျ ရနတောပါ။ဦးခိုငျနောကျကနေ တောငျကွားလမျးလေးအတိုငျး ဆငျးလာခဲ့တာ အငျးအစပျလေးထိ ရောကျလာမှ ခဏနားလိုကျကွတယျ။လမျးတစျလြှောကျ ဆူးပငျတှကေလညျး ပေါမှပေါဗြာ ဖယောငျးလညျသာဂြာကငျတှေ ဝတျထားကွလို့ သကျသာတာဗြ။ရိုးရိုး အကငြျ် ီသာဆို ဆူးခွစျတာနဲ့ အသားတှပေါ စုတျပွတျကုနျမှာ။

” ဝေါ … ဂရူး … ဝုန်း ဝုန်း …… ဂရူး … ”

ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် ကျုပ်တောင် ဖျန်းကနဲ့ ကြက်သီးတွေ ထလာတာဗျ။အသံလာတဲ့ဆီ သေချာကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်တို့ တောင်ဘက်က ဝါးရုံတောထဲ တောဝက်တွေဗျ အုပ်လိုက်ကြီး ပြေးလွှားနေတာ။ဦးခိုင်ကတော့ မျက်နှာကြီးပြုံးလို့ဗျို့။အန်တီလှိုင်နဲ့ မမနွယ်တို့ ညီအမကတော့ ထိတ်လန့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးတွေဗျ။တောထဲ ခပ်လှမ်းလှမ်း ထိလျှောက်ခဲ့ကြပြီးမှ တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ် တက်ခဲ့ကြတာ။မနိမ့်မမြင့်လေးပါ အောက်လှမ်းကြည့်တော့ ကျုပ်တို့ လာခဲ့တဲ့ လမ်းလေး မြင်နေရသေးတယ်။ဦးခိုင်က တောင်ကုန်းပေါ်ရောက်တာနဲ့ သူ့ယူလာတဲ့ အိတ်ကြီးထဲက ဓါးအိမ်ပါတဲ့ ဓါးဦးချွန်း တစ်ချောင်းထုတ်ပြီး ကျုပ်ကို သစ်ပင်ချူံနွယ်တွေ ခုတ်ခိုင်းတာပေါ့။အပင်ခြောက်တွေမို့ သိပ်အားမစိုက်ရပါဘူး ပေ၃ဝပတ်လည်လောက် ခဏပဲရှင်းလိုက်ရတယ်။ခုတ်ထားတဲ့ အမှိုက်တွေကို သူတို့မိသားစုက ဝိုင်းရှင်းကြတော့ မြေသားပြောင်လေး ပေါ်လာတာပေါ့။

ဦးခိုင်က တောင်ကုန်းပေါ် စခန်းချတာက တောဝက်တွေ တက်မလာနိုင်ကြောင်း ရှင်းပြနေသေးတယ်။ပြီးမှ ကျုပ်သယ်လာတဲ့ အထုတ်ကြီးကို ဖြည်ပြီး မိုးကာတဲလေးတွေ မြေပြင် အလွတ်ပေါ်ဖွင့်လိုက်တာ။ဇစ်ကလေး ဆွဲလိုက်တာနဲ့ အထဲက မိုးကာစတွေက သံကိုင်းအသေးလေးတွေနဲ့ ချိတ်ဆက်ပြီး တထောက်ထောက်နဲ့ ကားထွက်လာတာဗျို့။ခဏလေးနဲ့ ၆ပေ ပတ်လည်လောက် အိမ်ပုံစံ အသေးလေးဖြစ်သွားတာ။ပြီးတာနဲ့ တစ်ခုပြီးတခု ၄ပေဆီလောက်ခြားပြီး ဖွင့်လိုက်တာပေါ့။အလုံပိတ် တဲလေး သုံးလုံး တန်းပြီး နေရာချနေကြတာ တောင်ကုန်း အရှေ့ဘက်ခြမ်းက တဲကို ဦးခိုင်နဲ့အန်တီလှိုင်အတွက် အလယ်တဲက မမနွယ်တို့ ညီအမပေါ့ အနောက်ဖက်ခြမ်း တဲက ကျုပ်အတွက်ပါ။

အန်တီလှိုင်တို့ အနားယူတုန်းလေး ကျုပ်နဲ့ဦးခိုင်က ဝါးလုံးတွေ ဆင်းခုတ်ကြတယ်။လိုချင်တဲ့အရေတွက်ရတော့ မြေလွတ်အလယ် တဲတွေရဲ့ရှေ့နား နှစ်တောင်လောက်ရှိတဲ့ စင်လေး ထိုးလိုက်ကြတာ ခဏပါပဲ။ဦးခိုင်အိတ်ထဲက တောတွင်းပစ္စည်း အစုံဗျ။ချည်ဖို့တုတ်ဖို့ ပလပ်စတိပ် ကြိုးခွေရော မှီးအိမ်ရော တခြားလိုအပ်တဲ့ အသုံးဆောင်ပစ္စည်းတွေ အများကြီးဗျို့။ခဏနားပြီးမှ ခေါက်ဆွဲခြောက်တွေ ပြုတ်ပြီး ကျုပ်တို့ထိုးထားတဲ့ ဝါးစင်လေးပေါ် တင်စားကြတာ။တရေးအိပ်ပြီးတာနဲ့ ဦးခိုင်က အမဲပစ်ဖို့ သေနတ်ကို သေချာစစ်ဆေးနေပြီ။အန်တီလှိုင်က လိုက်နေကြမို့ ဦးခိုင်နဲ့ အတူလိုက်သွားတာပါ။တောင်ကုန်းပေါ် ကျုပ်နဲ့ မဝါတို့ ညီအမ ကျန်ခဲ့တာဗျို့။

ကျေးငှက်သံ တစ်ချို့မှ အပ တောက ဆိတ်ငြိမ်နေပြန်ရောပဲ။ဘေးပတ်ပတ်လည် သေချာကြည့်မိမှ တောထဲ အလေ့ကျ ပေါက်တဲ့ ပန်းလေးတွေက ရောင်စုံဗျ။ဟိုတစ်စု ဒီတစ်စုနဲ့ အတော်လှတာ။တဝူးဝူး တဟူးဟူးနဲ့ လေတိုက်နေပြီး မီးခိုးလိုလို အဖြူရောင် အငွေ့များကလည်း ရွေ့လျားနေပြီး တောအလှကို ဖြည့်စွပ်ပေးထားတာဗျို့။ကျုပ်ငေးကြည့်နေတုန်း ပုခုံးပေါ်လက်တစ်ဖက် ကျလာလို့ ဖျက်ကနဲ့ လှည့်ကြည်မိတာ။

” မိုးဇော် ”

” ဟင် … မဝါ ”

” အောက်ဆင်းပြီး ပန်းတွေခူးရအောင် … နင် ခူးပေးဟာ ”

” အော် … ဟုတ် မဝါ … မမနွယ်ရော ခေါ်လေ ခူးပေးပါ့မယ် ”

” မမက … ငါ့လောက် ဒဏ်မခံနိုင်ဘူးဟ … စားသောက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားပြီ ”

မဝါက အလာတုနျးက ဝတျလာတဲ့ လယျသာအကငြျ် ီနဲ့ ဘောငျးဘီကို လဲလိုကျပွီဗြ။ကိုယျကပြျ အကငြျ် ီအနကျ လကျပွတျနဲ့ အောကျက ဒူးဖုံးဘောငျးဘီတိုလေး ဝတျထားတာ။စူထှကျနတေဲ့ နို့အုံတှနေဲ့ ဖငျသားကွီးကို အနီးကပျမွငျရတော့ ညက အဖွစျပကြျတှေ မကြျလုံးထဲ ပေါျလာရောပဲ။ကြုပျလညျး ကြုပျတဲထဲ ဝငျပွီး ဘောငျးဘီတိုနဲ့ တီးရှပျ လဲဝတျလိုကျတယျ။ပွီးမှ နှစျယောကျသား တောငျကုနျးလေးပေါျက ဆငျးခဲ့ကွတာ။တောငျကုနျးလေးအောကျ မွပွေနျ့လမျးလေး ရောကျကာနီး…

” အမလေးးး ”

မဝါပေါ့ ကျုပ်နောက်ကျော်ဘက်ကနေ ကုန်းဆင်းခြေတဖက်ချော်ပြီး လျောကြလာတာ။ကျုပ်လည်း လှည့်ကြည့်ရင်း အမြန်ဖမ်းထိန်းလိုက်တယ်။ညာဘက်က မဝါဘယ်ဖက်ချိုင်းအောက် ဖမ်းမိပေမယ့် ဘယ်လက်က ချိုင်းဆီမရောက်ပဲ မဝါရဲ့ ညာဘက်နို့ကြီးကို ညှစ်မိသွားတာ။

” အာ … ဖယ်ဟာ ”

မျက်နှာလေးလွဲပြီး နို့ကိုင်မိတဲ့ ကျုပ်လက်တဖက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တာဗျ။မျက်နှာတည်တည်နဲ့ ထရပ်ပြီး ပန်းပွင့်နေတဲ့ အပင်ကြီးတွေဘက် လျှောက်ခဲ့လိုက်ကြတာပဲ။ကျုပ်ရှေ့က လျှောက်နေတဲ့ မဝါရဲ့ ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး စဉ်းစားနေမိပြန်တယ်။ညကကြ ကျုပ်လီးပေါ် စောက်ပတ်ကို အရည်ထွက်အောင် ပွတ်ထားတာလေဗျာ။အခုကြ မတူသလို မတန်သလိုနဲ့ဗျ။မဝါ လက်ညိုးထိုးတဲ့ ပန်းပွင့်တွေ ခူးရင်း ကျုပ်တို့ စခန်းချတဲ့ တောင်ကုန်းလေးနဲ့ ဝေးလာပြီဗျာ။

အမှန်တော့ ဝါဝါလှိုင်မှာ မအေဖြစ်သူအား ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေသော မိုးဇော် လီးကြီးအား ရမ္မက်စိတ်ထကြွချိန် စွဲလမ်းနေပေမယ့် သာမန်အချိန်များတွင် အိမ်မှ အလုပ်သမားမို့ မသတီပေ။ညပိုင်းကလည်း မိုးဇော်လီးကြီးအား အပေါ်မှခွပွတ်ရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထည့်ကြည့်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။သူမတို့ညီအမ နိုင်ငံခြား ပညာသင်ချိန် လီးတုနှင့် အာသာဖြေနေကြမို့ စောက်ပတ်ထဲလီးတုက ခဏတိုင်းဝင်ခဲ့ဖူးသည်။လီးအစစ်နှင့် အလိုးခံချင်ပေမယ့် ရည်းစားဟောင်းမှာလည်း သူမ မရှိချိန် သစ္စာဖေါက်ကာ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ထားသဖြင့် အလိုးမခံခဲ့ပေ။

” မဝါ ”

” ဟင် ”

ကျုပ် အသံကြားမှလှည့်ကြည့်တာဗျ။ဘာတွေတွေးပြီး လျှောက်နေမှန်းမသိဘူး။

” ပြန်ကြစို့ … တောင်ကုန်းနဲ့ အတော်ဝေးလာပြီ ”

” ကျွတ် … အာ ”

” ဘာဖြစ်တာလဲ … မဝါ ”

ကျုပ်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဗိုက်လေးဖိရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေတာဗျ။

” ဟို … ဟို ဟာ … ငါ ရှုးပေါက်ချင်လို့ … မိုးဇော် ”

” အော် … သေးပေါက်ချင်တာများ … ပေါက်လေ … ဟိုဘက်နား တောင်းပန်ပြီးပေါက်လိုက် … ကျနော် သွားနှင့်မယ် ”

” ဟိတ် … မသွားနဲ့ … ရတယ် … ဟိုဖက်လှည့်ထားပေး ”

ကြုပျလှညျ့အထှကျ ပွောပွောဆိုဆိုနဲ့ ခွေ၃လှမျး အကှာလောကျလေး ကြောပေးပွီး ဘောငျးဘီခြှတျခနြတော။ဘောငျးဘီ ခါးစကို လကျနှစျဖကျနဲ့ ပေါငျလယျထိ ဆှဲခပြွီး သေးထိုငျပေါကျလိုကျတာဗြ။တောထဲတောငျထဲဆိုတော့ တစျယောကျထဲ ကနြျခဲ့မှာ ကွောကျတာမြိုးနမေယျ။ကြုပျလညျး အကွညျ့က ရှေ့မရဘူးဗြာ။နရေောငျအောကျမှာ ကိုယျကပြျအကငြျ် ီအနကျလေးအောကျ ကားထှကျနတေဲ့ ဖငျသားကွီးပေါျက အကွောစိမျးလေးတှေ အတိုငျးသားမွငျနရေတာဗြို့။

………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျ ဒဏျရာ ” ( အခနျး ၉ )
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

” ဟိတ် မိုးဇော် … ငါ့စောင့်ဦး ခဏလေး ”

နောက်ကျောဘက်က အသံထွက်လာလို့ ကျုပ်လှည့်ကြည့်တော့ မဝါ ပေါ့ ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ရင်း ကျုပ်နောက် ပြေးလိုက်လာတာ။ကျုပ်လည်း မဝါအနီးနားရောက်မှ သစ်ခွပန်းတွေ သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးရင်း ကျုပ်တို့နေတဲ့ တောင်ကုန်းလေးဆီ ဦးတည်လိုက်တယ်။ဒီချိန်ဆို အန်တီလှိုင်တို့လည်း ပြန်ရောက်လောက်ရောပဲ။မဝါက တောင်ကုန်းအတက်နားရောက်တော့ ကျုပ်ရှေ့က ပြေးတက်သွားပါလေရော။ကျုပ်လည်း မဝါပြေးတက်သွားမှ ဆီးပုန်းက တင်းလာတာဗျ။ဒါနဲ့ သစ်ပင်တစ်ပင်နောက် သေးပေါက်နေလိုက်တာ။ပြီးတာနဲ့ တောင်ကုန်းပေါ် ခပ်သွက်သွက် တက်ခဲ့လိုက်တယ်။တောင်ကုန်းအလယ်လောက်ရောက်တော့ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်တဲ့ မဝါ အသံလေး ကြားမိလိုက်တာဗျ။

” အမလေးးးးး … ရှင် ရှင်တို့ …… ဘယ် သူ … ”

အသံက အော်ရင်းတန်းလန်း ပျောက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အမြန်ပြေးတက်လာခဲ့တာပဲ။တောင်ကုန်းပေါ်အရောက် မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ကျုပ် အံအောသွားရတာပေါ့။ခေါင်းထဲ အန္တရယ်အချက်ပေးခေါင်းလောင်းလေး ထိုးနေပါပြီ။မြေကြီးပေါ်ဝပ်အချ ကျုပ်နောက်ကျသွားပါပြီ ခေါင်းထဲပူကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီး မျက်လုံးတွေပြာရင်း မှောင်အတိကျလာသွားတော့တာပဲ။ဘယ်လောက်ကြာလည်းတော့ မသိဘူး ဆူပူအော်ဟစ် ငိုသံတွေက အနီးနားရောက်လာလိုက် အဝေးပြန်ထွက်သွားလိုက်နဲ့ အားစိုက်နားထောင်နေတုန်း ကျုပ်မျက်နာ အေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ရေလောင်းချနေတာပါ။

” ကဲ … သတိရပြီလားကွ … မင်းကတော့ ဆွမ်းခံရင်း ငှက်သင့်တာပါ … ပြန်လွတ်လို့ကလည်း မဖြစ်တော့ဘူး ”

အသံအောအောကွီးကွောငျ့ ကြုပျ မကြျလုံးအားယူဖှငျ့ ကွညျ့လိုကျတော့ ဆံပငျရှညျရှညျ လကျပွငျကိုငျးကိုငျးနဲ့ ဦးခိုငျတို့ အရှယျလောကျလူကွီးတစျယောကျဗြို့။မကြျနှာက ဓါးခုတျ အမာရှတျကွီးရှိပွီး မုတျဆိတျမှှေး ပသိုငျးမှှေးတှနေဲ့ လူမိုကျပုံစံကွီးဗြာ။အကငြျ် ီကိုယျကပြျအနကျနဲ့ အောကျက ပြောကျကြားဘောငျးဘီရှညျကွီးဝတျထားပွီး ခါးကွားမှာ ဓါးမွှောငျတလကျ ထိုးထားသေးတာ။

xxxxxxxxxxxxxx

လွန်ခဲ့သော အနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်တွင်ဦးမြတ်ခိုင်မှာ သူငယ်ချင်းများနှင့် အတူ ကျောက်စိမ်းလုပ်ငန်းကယ်ရီလုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ပစ္စည်းအပ်သူစိတ်တိုင်းကျ ပို့ဆောင်ပေးရင်း လမ်းကြောင်းကျွမ်းကျင်သွားရာ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ကျဖို့ သူငယ်ချင်း၄ယောက် တိုင်ပင်ခဲ့ကြ၏။ရရှိလာသောပိုက်ဆံများအား ခြစ်ချုပ်စုကာ နောက်ပိုင်း ကျောက်စိမ်းအရိုင်းတုံးများအား ကိုယ်ပိုင် ဝယ်နိုင်ခဲ့ကြသည်။လိုချင်သော အရည်တွက်ရမှ ကားလေးစီးဖြင့် သွားနေကြလမ်းအတိုင်း တဖက်နိုင်ငံသို့ ရောင်းချစဉ် လမ်းတွင် ဦးမြတ်ခိုင်ကားမှ လွဲ၍ ကျန်၃စီးမှာ ဘိန်းဖြူများပါလာသဖြင့် ထိုကားသုံးစီးမှာ အဖမ်းခံလိုက်ရ၏။ယဉ်မောင်းအားလုံး ထောင်ကျကုန်ရာ ပါလာသောကျောက်စိမ်းများအား ဦးမြတ်ခိုင်မှ တဖက်လှည့်ဖြင့် ထုတ်ယူကာ ရောင်းချပစ်တော့သည်။ထိုငွေများဖြင့် အရင်းနှီးလုပ်ကာ စီးပွားရေးလောကထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်ရင်း ချမ်းသာလာခဲ့ရ၏။

လှိုင်သက်ထားနှင့်အိမ်ထောင်ပြုရာ ဇနီးဖြစ်သူမှာလည်း လင်ဖြစ်သူရှာသမျှ ပစ္စည်အုပ်စာများအား အလေအလွင့်မရှိ စုဆောင်းထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့သဖြင့် ခုချိန်ထိ လူဂုဏ်ထံအသိုင်းဝိုင်းတွင် ထိပ်တန်းစီးပွားရေးပညာရှင်အဖြစ် ဦးမြတ်ခိုင်တစ်ယောက် ရပ်တည်နိုင်ခဲ့၏။သို့သော် အတိတ်က အရိပ်များက မထင်မှတ်သောအချိန်တွင် ကပ်ပါလာခဲ့ရသည်။ဦးမြတ်ခိုင် သူငယ်ချင်း ၃ဦးမှာ ထောင်က ထွက်သည်နှင့် ဦးမြတ်ခိုင်အား တမြို့ပြီးတစ်မြို့လိုက်လံစုံစမ်းရာ ဒီမြို့ငယ်လေးတွင် တွေ့ရှိသွားတော့၏။အိမ်တွင်းရေး အခြေနေများအား ဦမြတ်ခိုင် ဒါရိုင်ဘာကိုမြသောင်းဆီမှ ရယူကာ ခုလို အပျော်တမ်း အမဲပစ်ထွက်ချိန် နောက်မှ အသာလေးလိုက်လာကြကာ နောက်ရက်မနက် ဦးမြတ်ခိုင် အမဲပစ်ထွက်ပြီး တောင်ကုန်းပေါ်ပြန်အရောက် ဖမ်းဆီးချုပ်ကိုင်ထားလိုက်ကြသည်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxx

” အဟင့် ဟင့် … ကျမတို့ အသက်ကို ရန်မရှာပါနဲ့ … ရှင်တို့ လိုချင်တဲ့ ပိုက်ဆံ … အကုန်စီစဉ်ပေးပါမယ်ရှင် ”

ဘေးနားက ငိုသံကြောင့် ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးခိုင်က လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံရပြီး ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ဗျ။ဦးခိုင်ဘေးမှာ အန်တီလှိုင့်ကို ခြေသလုံးတွေ ကြိုးတုတ်ပြီး ခြေဆင်းထိုင်ခိုင်းထားတာ။ဦးခိုင်ရှေ့မှာ ဂတုံးနဲ့လူတစ်ယောက်က မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဦးခိုင် ပါးကို ရိုက်နေတော့တာပဲ။မမနွယ်နဲ့မဝါ တော့ မတွေ့မိသေးဘူး။

” ဖြန်း … ဖြန်း …… ပြောလေ … မြတ်ခိုင် ”

” ငါပြောတာတွေ … အမှန်တွေပါ … ဘကျော်ရာ ”

” ဟားဟားးးး … မင်းကတော့ … သားနဲ့ မယားနဲ့ …စည်းစိမ်အပြည့် … ငါတို့က ထောင်ထဲမှာ အနှစ်၂ဝကျော် … ဒုက္ခပေါင်းစုံ ခံခဲ့ရတာကွ ”

” ဟူးးးးး … ငါ ဘယ်လို … ရှင်းပြရမလဲကွာ ”

” လွတ်လွတ် … ရှင် မယုတ်မာနဲ့ … လူယုတ်မာတွေ ”

ဦးဘကျော်နဲ့ဦးခိုင်တို့ အပြန်လှန် ပြောနေတုန်း အလယ်တဲထဲက မမနွယ်ကို နောက်ထပ် ဆံရှည် တစ်ယောက်က ပုခုံးကနေ ဆွဲခေါ်လာနေတာဗျ။မမနွယ်လည်း ငိုယိုပြီး ပါလာရင်း ဦးခိုင်တို့နားလေးရောက်မှ အဲဒီဆံရှည်က ဖိလှဲလိုက်တာ။မမနွယ်လည်း ဘုတ်ကနဲ့ ခွေခွေလေး လှဲကျသွားတယ်။မမနွယ်လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း နောက်ပြန် ကြိုးတုပ်ထားတာပါပဲ။

” ကဲ … ဘကျော်နဲ့သာဒင် … ဒီခွေးသတောင်းစား မြတ်ခိုင်က … ဘာပြောလဲကွ ”

” ကျောက်စိမ်းတွေက ရောင်းစားပြစ်လိုက်ပြီ … ငွေပြန်ပေးမယ် ပြောနေတာပဲ … သိုက်မောင်ရာ ”

” ဟားးးး … ကျလည်းကျတဲ့ကောင်ကွာ … သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း သစ္စာဖေါက်ပြီးမှ … တောက် ”

ဦးသိုက်မောင်က ပြောရင်း ဒေါသထွက်လာတဲ့ပုံ နဲ့ ဦးခိုင်ခေါင်းကို ပစ္စတိုနဲ့ တေ့လိုက်တော့တာ။

” ဟာ … သိုက်မောင် … မလုပ်နဲ့ဦး … ဘယ်ချိန် သတ်သတ်ပါကွာ … ငါတို့ ခံစားခဲ့ရတာတွေ … လွယ်လွယ်မမေ့နဲ့ကွ … ငါတို့ကိစ္စတွေ အကုန်ရှင်းပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှင်းသတ်ရမယ် ”

အဲဒီစကားကို ကျုပ်ရှေ့က ပသိုင်းမွှေးနဲ့ဆံရှည် ဦးသာဒင်က အံကြိတ်ပြောနေတာပါ။

” မသတ်ပါနဲ့ရှင် … ကျမတို့ စည်းစိမ်တွေ အကုန်ယူကြပါ … အသက်ချမ်းသာပေးကြပါရှင် … အီးဟီး …… အဟင့် ဟင့် ”

” တိတ်စိမ်း … ကောင်မ … နင့်လင် လူလည်လုပ်လို့ ငါတို့ … ထောင်ထဲ အငတ်ငတ်အပြတ်ပြတ်နဲ့ … မသေရုံတမဲ့ … ကြိုးစားအသက်ရှင် နေခဲ့ရတာ … နင်တို့ကတော့ … လိုးလိုက် စားလိုက် သောက်လိုက်နဲ့ … ထွီ ”

ဦးသိုက်မောင်က အန်တီလှိုင့်ကို ပါးရိုက်ပြီးမှ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြောနေတာဗျ။စကားပြောရင်း ဦးသိုက်မောင်မျက်နှာ တစ်မျိုးပြောင်းသွားရင်း အန်တီလှိုင့် ခေါင်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲမော့လိုက်တယ်။သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်တာနဲ့ ပေါင်ကြားက လီးမဲမဲကြီးထွက်ကျလာတာပဲ။လီးအရင်းက ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးနဲ့ အန်တီလှိုင့် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ထောက်နေတာ။

” ရှင်တို့ … မယုတ်မာကြနဲ့ … မာမီကို ဘာမှ မလုပ်ရဘူး ”

” ဝှီးးးး … ဖြန်းးးး … ဖေလိုးမလေး … စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း … သိုက်မောင် ဆက်လုပ်ကွာ … မြတ်ခိုင် ငါတို့ပေါ်လူလည်ကျခဲ့တဲ့အတွက် … သူ့မိန်းမကို ပေးဆပ်ခို်င်းရမှာပေါ့ ”

ဦးသိုက်မောင် လီးကြီး အန်တီလှိုင့် ပါးစပ်နားအရောက် မမနွယ်က လှမ်းအော်တော့ ဂတုံးနဲ့ ဦးဘကျော်က မမနွယ်ပါးကို ပစ်ရိုက်ရင်း ပြောနေတာပါ။အန်တီလှိုင့်မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတော့တာပဲ ခြေနှစ်ချောင်း ကြိုးတုတ်ထားရင်း ခြေဆင်းထိုင်နေရတော့ ဖင်ကြီးက မြေကြီးပေါ်ကားထွက်နေတာပေါ့။မျက်နှာချောချောလေးက မျက်ရည်တွေစီးကျလာပြီး ပါးစပ်လေးစိထားရင်း ဦးသိုက်မောင်ဒစ်ကြီးကို ခေါင်းရမ်းရှောင်နေရှာတာ။ပါးပြင်မို့မို့လေးပေါ် ဦးသိုက်မောင်ရဲ့ လက်ဝါးနှစ်ချက်က ဘယ်ပြန်ညာပြန်ကျရောက်လာပြီးချိန်တော့ အန်တီလှိုင်လည်း နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟပေးလိုက်ရတာပါပဲ။လင်ဖြစ်သူဦးခိုင် ဘေးနား သူစိမ်းယောကျာင်္းလီးကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေပြီလေဗျာ။

ကျုပ်နဲ့သိပ်မဝေးလို့ အန်တီလှိုင့်ပါးစပ်ထဲ အပြည့်ဝင်နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်တချက်တချက် လေဝေ့အတိုက် ဦးသိုက်မောင်လီးက လချီးနံ့က ခပ်စူးစူး နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသေးတယ်ဗျာ။အန်တီလှိုင်လည်း မျက်ရည်တွေစီးကျပြီး ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ဦးသိုက်မောင် လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေရရှာတာ။သိပ်မကြာပါဘူး ဦးသိုက်မောင် လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် အကြောတွေထောင်ထွက်လာပါလေရော။ပါးစပ်က တအီးအီး ညည်းရင်း ဘယ်ဖက်လက်က ကိုင်ထားတဲ့သေနတ်ကို ကျုပ်ရှေ့က ဦးသာဒင်ဆီလှမ်းပေးနေတာ။ပြီးမှ အန်တီလှိုင့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ထိန်းရင်း လီးအရင်းထိ ပါးစပ်ထဲ ဖိသွင်းတော့တာပဲ။

အနျတီလှိုငျလညျး ဦးသိုကျမောငျ ပေါငျရငျး လကျနှစျဖကျနဲ့ ပွနျတှနျးရငျ ခေါငျးကို နောကျဆုတျဖို့ ကွိုးစားနတောပါ။မရပါဘူး ခဏပါပဲ ဦးသိုကျမောငျက ခေါငျးကို ပွနျထိနျးရငျး မတျတတျရပျလကြျအနထေားနဲ့ ခွဆေငျးထိုငျထားတဲ့အနျတီလှိုငျ ပါးစပျကို ဖွညျးဖွညျးခငြျးလိုးနပေါပွီ။အနျတီလှိုငျ့မကြျလုံးတှေ ပွူးထှကျလာပွီး ပါးပွငျနှစျဖကျက ဖေါငျးကွှနတော။လညျပငျးကွောကွီးတှေ ထောငျလာရငျး ဦးသိုကျမောငျလီးကွီးဝငျလာတိုငျး ပြြို့တကျရငျး နူတျခမျးထောငျ့က သှားရညျတှေ စီးကနြတေယျ။အနျတီလှိုငျ့ပေါငျလေးတှေ တဇပျဇပျတုနျနတေုနျး အားကနဲ့ ညညျးသံကွီးနဲ့ အတူ ဦးသိုကျမောငျက သူလီးကွီးကို ပါးစပျထဲက ဆှဲထုတျလိုကျပါပွီ။

ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကျွတ်ထွက်တာနဲ့ အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် တဟွတ်ဟွတ် သီးနေတုန်း ဦးသိုက်မောင်က မျက်နာကိုဆွဲလှည့်ပစ်တာ။ပြီးမှ အန်တီလှိုင့်ပါးစပ်နား လီးထိပ်တေ့ရင်း ဂွင်းထုချတော့တာပဲ။ဦးသိုက်မောင် လီးထိပ်က ထွက်တဲ့ လရည်တွေက တချို့အန်တီလှိုင့်ပါးစပ်ထဲဝင်ပြီး တစ်ချို့မျက်နှာပေါ်စင်ထွက်ကုန်တာ။လရည်အထွက်ရပ်မှ ဦးသိုက်မောင်က ဒစ်ဖူးနဲ့ အန်တီလှိုင့်မျက်နှာပေါ်က လရည်တွေ ပွတ်သုတ်ရင်း ဒစ်ပေါ်ကပ်ပါလာတဲ့ လရည်တွေကို အန်တီလှိုင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်နေတာဗျ။အန်တီလှိုင်လည်း တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း ဒစ်ကြီးပေါ်က လရည်တွေကို ပြောင်နေအောင်ယက်ပေးရင်း မျိုချနေရတာပေါ့။ခဏကြာတော့မှ ဦးသိုက်မောင်က လီးအရင်းကကိုင်ပြီး လီးထိပ်နဲ့ အန်တီလှိုင့် ပါးစပ်ကို တဘတ်ဘတ်ရိုက်ရင်း နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။

” လှိုင် ရယ် … မောင့် အပြစ်တွေပါကွာ ”

ဦးမြတ်ခိုင်က အန်တီလှိုင့်အဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း တီးတိုးပြောပြီး ခေါင်းငုံသွားတုန်း ဦးဘကျော်က တစခန်း ထလာပြန်ရော။

” မြတ်ခိုင် … ပွဲမပြီးသေးဘူးကွ … ကြည်ဦး ”

ဦးဘကျော်က မမနွယ်လက်တွေကို ကြိုးဖြည်ပေးပြီး တွန်းလှဲရင်း ရင်ဘတ်ပေါ်တက်ခွပစ်လိုက်တာပါ။

မမနွယ်က ပက်လက်အနေထားနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ခွထားတဲ့ ဦးဘကျော်ကို တဘုန်းဘုန်း ထုနေပြီဗျို့။ဦးဘကျော်က တဟီးဟီး ရယ်ရင်း မမနွယ်လက်တွေကို ဖမ်းချုပ်ပစ်တာပဲ။မမနွယ်လက်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ချုပ်ရင်း ညာလက်က ဘောင်းဘီးဇစ်ဖွင့်ပြီး လီးကို ထုတ်လိုက်တယ်။ဦးသိုက်မောင်လီးလောက် မရှည်ပေမယ့် အတုတ်က မလျော့ဘူးဗျ။မမနွယ် လှဲချလိုက်ချိန် ကျုပ်ညာဘက်လေး ပက်လက်လှန်ယက်လေးကျလို့ ဦးဘကျော်လီးကို အနီးကပ်မြင်နေရတာပါ။ဦးဘကျော်လီးကလည်း နံဆော်နေတာပါပဲ ခုန ဦးသိုက်မောင်နဲ့ သိပ်မနီးလို့ အနံ့က လေဝေ့မှ ရတာ။ခုဟာ အနီးကပ်မို့ ဦးဘကျော်လီးက ထွက်တဲ့အနံ့တွေက အောက်သိုးသိုးကြီးဗျာ။

မမနွယ်လည်း အန်တီလှိုင့်လို့ ခေါင်းယမ်းရင်း ဦးဘကျော်လီးထိပ်ကို ရှောင်နေရတာပါ။

” ဖြန်း ဖြန်း … ကောင်မ … ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း … ဒီမှာ မြင်လား ”

ဦးဘကျော်က မမနွယ်က ပါးရိုက်ရင်း ခါးကြားက ဓါးမြှောင်ထုတ်ပြီး လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို ဖိထောက်ပစ်တာ။

” အမလေး … မလုပ်ပါနဲ့ … ကြောက် ကြောက် ကြောက်ပါတယ်ရှင် ”

မမနွယ်မျက်နှာလေး သွေးရောင်ပျောက်ပြီး ဖွေးဆွတ်သွားတာပဲ။အဲဒီကျမှ ဦးဘကျော်က ထောက်ထားတဲ့ ဓါးကို လည်ပင်းကနေခွာလိုက်တော့တာ။

” ပါးစပ်ဟ … ကောင်မ … သေမယ် ”

မမနွယ်လည်း မျက်ရည်တွေဝိုင်းလာရင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ဟပေးလိုက်ရတာပေါ့။မမနွယ်ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူးအမြုပ် မထင်မှတ်တဲ့ အဖြစ်တခု ဖြစ်လာပြန်တယ်။

” လူယုတ်မာ … ခွေးသဒေါင်းစားကြီး … ဝှစ် …… ဖျောင်းးး …… အွပ် ”

သတိပြန်ရလာတဲ့ အလယ်တဲထဲက မဝါက ပြေးထွက်လာရင်း မမနွယ်ရင်ဘတ်ပေါ်ခွထိုင်ထားတဲ့ ဦးဘကျော်ကို ပစ်ကန်လိုက်တာဗျ။ဦးဘကျော်လည်း ထင်မထားတာမို့ ရင်ဘတ်ကို ဖြတ်အကန်ခံလိုက်ရတော့ ဘေးနား လဲကျသွားရောပဲ။

” ဟာ … ဖေလိုးမလေး … ငါနဲ့တွေ့မယ် … လာစမ်း ”

ဦးဘကျော်က ချက်ချင်းပြန်ထပြီး မဝါဆီကို ပြေးဝင်လိုက်တယ်။

…………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” မိစာ်ဆစိတျဒဏျရာ ” ( ဇတျသိမျး )
🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈

” ဝှီးးးး … ဖြောင်း … … … အားးးး … အမလေး ”

ဦးဘကျော်က လှစ်ကနဲ့ မဝါနားတိုးကပ်ပြီး ပါးပစ်ရိုက်လိုက်တာပါ။မဝါလည်း ခွေကနဲ့ ပစ်လဲသွားရောပဲ။မဝါဆံပင်ကို ဒရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ကျုပ်တို့နားလေးဆွဲခေါ်လာနေပြီ။မဝါလည်း ဦးဘကျော်ရဲ့လက်ကို ခိုဆွဲရင်း မြေကြီးပေါ်ပက်လက်အနေထားနဲ့ပါလာတာပေါ့။ကျုပ်နဲ့မမနွယ် ကြားထဲ ရောက်မှ ဆံပင်ကို လွတ်ပေးရင်း မဝါ နို့အုံပေါ် ဦးဘကျော်က ခြေထောက်နဲ့ဖိထားတာဗျ။မဝါလည်း သူ့နို့တွေနင်းချေနေတဲ့ ဦးဘကျော် ခြေထောက်ကို လက်နဲ့တွန်းဖယ်ရင်း ငိုပြီးတောင်းပန်နေရှာတာ။

” အမလေး … သေပါပြီ … မလုပ်ပါနဲ့ … တောင်းပန်ပါတယ် ”

” တိတ်စမ်း … ဖေလိုးမ … ထွီ ……… ဖြန်း ဖြန်း ”

ဦးဘကျော်က မမနွယ်ကို လီးစုပ်ခိုင်းတုန်း မဝါက ပြေးကန်တော့ အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်နေပုံဗျ။စကားပြောရင်း ခါးညွတ်ပြီး မဝါပါးကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်ပစ်တာ။ပြီးမှ မဝါနို့အုံပေါ်က ခြေထောက်ကို ဖယ်ရင်း ရင်ဘတ်ပေါ်ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ဦးဘကျော် ဘောင်းဘီဇစ်က ဖွင့်ရဲ့တန်းလန်းမို့ လီးကြီးက မပျော့မမာအနေထားနဲ့ မဝါလည်တိုင်လေးပေါ် စိုက်ကျလာတာပေါ့။ခါးကြားက ဓါးမြှောင်ဆွဲထုတ်ပြီး မဝါလည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးထဲ ထောက်ထားလိုက်ပြီ။

” အမလေး … မလုပ်ပါနဲ့ … ကြောက်ပါပြီ ရှင် ”

ဓါးမြှောင့်ထိပ်က လည်ပင်းသားထဲ စပါးလုံးတစ်ထောက်လောက် စိုက်ဝင်သွားတာနဲ့ မဝါမျက်နှာလေး ဖွေးဆွတ်သွားပြီး ငိုယိုတောင်းပန်နေတော့တာပဲ။ကျုပ်ညာဘက်ခြမ်း ကပ်လျက်လေးမို့ အနီးကပ်မြင်နေရတာပါ။ကျုပ်လည်း လက်နှောက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံထားရတော့ မဝါကို မကူညီနိုင်ဘူးဗျာ။ကူညီဖို့ကလည်း ဦးဘကျော်တို့က ၃ယောက် ဓါး၃ချောင်း သေနတ်တစ်လက်နဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ဦးခိုင်ရဲ့ အမှားက တမိသားစုလုံး ပေးဆပ်နေရပါပြီ။

” ကောင်မ … ပါးစပ်ဟစမ်း ”

မျက်ရည်စီးကျရင်း ကြောက်လန့်နေတဲ့ မဝါတစ်ယောက် ဦးဘကျော် စကားဆုံးတာနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး ဟထားပြီးသားပဲ။ဦးဘကျော်က မဝါ ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကြီးအရင်ထည့်လိုက်တာဗျ။ဒစ်ကို စုပ်ပေးနေတုန်း ညာလက်က ဓါးမြှောင်ကိုမဝါလည်ပင်းကခွားပြီး သူ့ခါးကြားက ဓါးအိမ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ပြီးမှ လီးတဝက်လောက်က ကိုင်ရင်း လီးကိုဖြဲချတော့ ဒစ်အနောက်နားက အရည်ပြားလှန်သွားပြီး လချီးဖတ်တွေ ပေါ်လာတော့တာပဲ။

” ကောင်မ … ငါ့လချီးတွေ … ပြောင်နေအောင် … ယက်ပြီး မျိုချစမ်း … ခိုင်းတဲ့ အတိုင်းမလုပ်ရင် သေမယ် ”

” ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … အု ဖလု … ပြွတ် ပလပ် ”

မဝါလည်း ဦးဘကျော်ဒစ်ကြားထဲ လျှာနဲ့လိပ်ယက်ပြီး လချီးဖတ်တွေ မျိုချပစ်ရတော့တာ။ရေမဆေးပဲထားတဲ့လီးမို့ အနံ့ကလည်း ပြင်းတာဗျာ။ကျုပ်တောင် ပျို့တက်လာတယ်။အိမ်မှာဆို အကြောတင်းကြီးနဲ့ နေတတ်တဲ့ မဝါလည်း ခုတော့ ဦးဘကျော် လီးကြီးကို ယက်လိုက်စုက်လိုက်နဲ့ ကျုပ်ဘက်ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်ရင်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတာဗျို့။လီးမစုပ်ပဲလည်း မနေရဲဘူး ဦးဘကျော်ပုံစံက တကယ်သတ်ပစ်မယ့် ပုံဗျ။

” အား … အားးး … ဖြည်းဖြည်း … လုပ်ပါရှင် … အမလေး ”

ကျုပ် မဝါလီးစုပ်တာကြည့်နေတုန်း စူးစူးဝါးဝါး အော်သံကြောင့် အသံလာရာ အကြည့်ရွေ့လိုက်တာ။အန်တီလှိုင့် အသံဗျ ဦးခိုင်ရှေ့ ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားနဲ့ လေးဖက် ကုန်လျက်လေး နောက်က ဦးသာဒင်က အန်တီလှိုင့်ခါးလေးဆွဲပြီး ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ ပစ်ပစ်လိုးနေတာဗျ။ဦးသာဒင်ပစ်ဆောင့်တိုင်း အန်တီလှိုင့်ခေါင်းလေးမော့တက်ပြီး တအားအားအော်နေတော့တာ။ဦးသာဒင်ကလည်း အိကားနေတဲ့ အန်တီလှိုင့်ဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်ရင်း မနားတမ်းဆွဲလိုးနေတာဗျို့။တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးရင်း အန်တီလှိုင့်အော်သံကို မကြိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့ မမနွယ်စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ ဦးသိုက်မောင်ကို လှမ်းပြောနေတယ်။

” သိုက်မောင် … ဒီကောင်မ …နားညည်းတာကွာ … ရှေ့ကနေ ပါးစပ် လာလိုးစမ်း ”

ဦးသာဒင် စကားအဆုံး ဦးသိုက်မောင်လည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး အန်တီလှိုင့်ရှေ့ လျှောက်လာရင်း ဒူးတဖက်ထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီဗျ။သူ့ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ဖြုတ်ပြီး ပေါင်လယ်ထိ ဘောင်းဘီချွတ်ချရင်း အန်တီလှိုင့် ဆံပင်တွေကို စုကိုင်လိုက်တာ။ဦးသာဒင်ရဲ့ အားပါတဲ့လိုးချက်တွေ အံကြိတ်ခံရင်း မော့ကြည့်နေတဲ့ အန်တီလှိုင့် ပါးစပ်ထဲ ဦးသိုက်မောင်က လီးထိပ်ကို ဖိသွင်းပစ်တာပဲ။မကြာပါဘူး ဦးသိုက်မောင်က ခြေဖျားထောက်ထားတဲ့ ခြေတစ်ဖက်ကိုပါ ဒူးထောက်ချရင်း ခြေနှစ်ဖက်လုံး ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ အန်တီလှိုင်ပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပဲ။အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူဦးခိုင်ရှေ့ ကန့်လန့်အနေထားနဲ့ စောက်ဖုတ်ရော ပါးစပ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရင်း ပါးစပ်က မအော်နိုင်တော့ပေမယ့် တအုအု တဖူးဖူးနဲ့ အသံတွေ ထွက်နေတုန်းပဲ။

ဦးခိုင်လည်း လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၂ဝကျော်က သူ့အမှားအတွက် သူငယ်ချင်းများက ဇနီးဖြစ်သူအား ပယ်ပယ်နယ် လိုးရင်း ဂလဲ့စားချေပုံကို မကြည့်ရက်တော့သည့်အလား ခေါင်းငုံ့ထားတာဗျ။ဦးသိုက်မောင်က ဘယ်လောက်ငတ်ပြတ်နေလဲမသိဘူး အန်တီလှိုင့်ပါးစပ်ကို လီးအရင်ထိကပ်နေအောင် လိုးရင်း တရှီးရှီးနဲ့ ညည်းနေတာပဲ။ဦးသာဒင်က အန်တီလှိုင်ခါးလေးကိုင်ပြီး လိုးနေရင်း ရင်ခေါင်းသံနဲ့ အော်ဟစ်နေပြီ။မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးသာဒင် ကိုယ်လုံးကြီး တဇပ်ဇပ်တုန်လာပြီး ဆောင့်ချက်တွေရပ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့တာ။ဦးသာဒင်တို့ ကြည့်နေတုန်း ကျုပ်ဘေးက မဝါလည်း ဦးဘကျော်က စလိုးနေပြီ။

မဝါ ဘောင်ဘီးလေးချွတ်ခံထားရတော့ အောက်ပိုင်းက ဗလာဖြစ်နေတာပေါ့။ဦးဘကျော်က မဝါပေါင်လေးဖြဲပြီး ဒူးထောက်နေရာယူရင်း တချက်ချင်း ဖိဖိလိုးနေတာပါ။မဝါက ပါးစပ်ကို သူ့လက်လေးနဲ့ သူ့ပါသာပိတ်ရင်း ကြိတ်ခံနေတာဗျ။သူမ အသံထွက်တာနဲ့ အန်တီလှိုင့်လို ပါးစပ်ပါ အလိုးခံရမှာ တွေးမိနေပုံပဲ။ဦးဘကျော်လီးကြီး တိုးဝင်းသွားတိုင်း ခေါင်းလေးမော့တက်နေရင်း ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေး ကျုပ်ကြားနေရတာပဲ။ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူးဗျာ အန်တီလှိုင့်ကို လိုးပြီးတဲ့ ဦးသာဒင်က မဝါနားလေးလျှောက်လာပြီး ခေါင်းပေါ်ဒူးထောက်ခွနေတာပဲ။ဦးသာဒင်ပေါင်ကြားက လရည်ရော စောက်ရည်ရော ပေကပ်နေတဲ့ လီးကြီးက မဝါ နဖူးပေါ် လာထောက်နေပြီ။

” ဟာ … သာဒင် … မင်းပြီးပြီလား မြန်တာ ”

” အေးကွာ … မြတ်ခိုင်မိန်းမက … ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားတယ်သာဆိုတယ် … စောက်ပတ်က အိစက်နေတာ … ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူးကွ … ဟီးးး ”

ဦးဘကျော်က မဝါကို လိုးရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မဝါခေါင်းပေါ် ဒူးထောက်ခွထားတဲ့ ဦးသာဒင်ကို လှမ်းမေးနေတာ။ဦးသာဒင်ကလည်း ဦးဘကျော်ကို ပြန်ဖြေရင်း ပါးစပ်အုပ်ထားတဲ့မဝါလက်ကလေးဆွဲဖယ်ပစ်တာ ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းတော့တာပဲ။မဝါပါးစပ်ထဲ ဦးသာဒင်လီးကြီး မာထင်လာတော့ ဦးဘကျော်က အန်တီလှိုင့်ဖင်ကိုပါ လိုးဖို့ ပြောပြနေတယ်။ဦးသာဒင်မျက်နှာကြီး ပြုံးလာရင်း မဝါပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ပြီး အန်တီလှိုင့်နား ပြန်လျှောက်သွားပြီဗျ။အန်တီလှိုင့် ပါးစပ်ကို လိုးနေတဲ့ ဦးသိုက်မောင်ကို ပက်လက်လန်အိပ်ခိုင်းပြီး အန်တီလှိုင့်ကို အပေါ်က တက်ဆောင့်ခိုင်းရင်း ဦးသာဒင်က ကော့ပျံနေတဲ့ အန်တီလှိုင့်ဖင်ကို နောက်က ဒူးထောက်လိုးတော့တာပဲ။

အန်တီလှိုင်လည်း ဖင်ရောက် စောက်ဖုတ်ရော တပြိုင်တည်း အလိုးခံရင်း စူးစူးဝါးဝါးကို အော်ဟစ်နေတာ။မဝါလည်း လီးတခါမှ မဝင်ဖူးသေးတဲ့ သူ့စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးဘကျော်လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတော့ တအားအားနဲ့ ကြိတ်ညည်းနေတာပဲ။ဦးဘကျော် တချီပြီးတော့ သူ့လီးဆွဲအထုတ် အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေ ကွဲပြဲပြီး သွေးစသွေးနတွေကပ်နေတဲ့ မဝါစောက်ပတ်လေး ယောင်ကိုင်းနေတာပေါ့။အန်တီလှိုင့်ကို မျော့နေအောင် လိုးပြီး အာသာမပြေသေးတဲ့ ဦးသိုက်မောင်က ခပ်ကွေးကွေးလေး မှိန်းနေတဲ့ မဝါကို ထပ်လိုးပြန်ရော။အနားယူရာကနေ ဦးသိုက်မောင်နဲ့မဝါတို့ လိုးပွဲကြည့်ရင်း စိတ်ပြန်ကြွလာတဲ့ ဦးဘကျော်က ဦးသိုက်မောင်ကို အန်တီလှိုင့် လိုးသလို မဝါကို လိုးဖို့ ပြောလိုက်တော့တယ်။

မကြာပါဘူး မဝါလည်း အန်တီလှိုင့်လို စူးစူးဝါးဝါး အော်နေတော့တာပဲဗျာ။ပိုဆိုးတာက အန်တီလှိုင်က ဖင်ရောအဖုတ်ရော ခံဖူးပေမယ့် မဝါက မခံဖူးသေးဘူးဗျ။အစိမ်းသက်သက် ဖင်ရောအဖုတ်ရော ရက်ရက်စက်စက်ကို အလိုးခံနေတာ။သိပ်မခံနိုင်ရှာပါဘူး ဦးသိုက်မောင် တချီပြီးတော့ မဝါလည်း အသံမထွက်တော့ပဲ မျက်ဖြူစိုက်ရင်း ငြိမ်သွားတာဗျို့။ဒါကို ဦးဘကျော်က သတိရတချက် မရတချက်ဖြစ်နေတဲ့ မဝါကို မီးကုန်ရမ်းကုန် ပစ်လိုးပြီးမှ တအီးအီး ညည်းရင်း ငြိ်မ်သွားတော့တာ။တဖြည်းဖြည်း ညနေစောင်းတော့ ကျုပ်ကို ဦးသိုက်မောင်တို့ အုပ်စုက လက်တွေကြိုးဖြည်ပေးပြီး တဲထဲက ရေဘူးနဲ့ စားစရာတွေ ယူခိုင်းနေတာဗျ။မဝါတို့ တဲထဲက ရေဗူးနဲ့ မုန့်ကုန်တော့ အန်တီလှိုင်တို့ တဲထဲက ထပ်ယူခိုင်းပြန်ရောဗျာ။

ကျုပ်တော့ မနှိပ်စက်ကျပါဘူး ဒါပေမယ့် သူတို့ကိစ္စပြီးရင် သတ်ပစ်မယ့် ပုံစံပါ။ကျုပ်လည်း အကြံထုတ်ရင်း ဦးခိုင်ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်ပေမယ့် ဦးခိုင်လည်း လက်လျော့လိုက်တဲ့ ပုံစံဗျ။ကျုပ် အန်တီလှိုင်တို့ တဲထဲရောက်တော့ ရေဗူးက အဆင်သင့်တွေ့တာပါ။ဦးခိုင်အိတ်ထဲ မုန့်ထုပ်တွေ ရှာကြည့်တော့ ကျုပ် ပျော်သွားရတယ်ဗျာ။ဦးခိုင်အိတ်ထဲမှာ ကီးပတ်ဖုန်းတစ်လုံး တွေ့လိုက်ရတယ်။အဲဒီချိန်မှာပဲ အပြင်က ဦးသိုက်မောင်က မုန့်တွေ့ရင် အမြန်ယူလာဖို့ လှမ်းအော်နေတာ။ကျုပ်လည်း မုန့်ရှာနေတဲ့ ပုံစံနဲ့ အသံပေးရင်း ဖုန်းခိုးဆက်တော့ အန်တီလှိုင်တို့အိမ်က ဒါရိုင်ဘာ ကိုမျိုးအောင်နဲ့ အဆက်သွယ် ချက်ချင်းရတယ်။အကျိုးကြောင်း မြန်မြန်ပြောပြရင်း အန်တီလှိုင်တို့ မိသားစု အပျော်အမဲပစ်ထွက်တဲ့ တောစပ်လေးကို သေချာပြောပြလိုက်ရတာပေါ့။

အမှန်တကယ်က ဒီနေရာနဲ့ အန်တီခိုင်တို့ မြို့က ၂ညအိပ် ၃ရက်ခရီးဗျ။ကိုမျိုးအောင်က ဒီဘက်နယ်မြေက ရဲမှူးကို ဦးခိုင်နာမည်ပြောပြပြီး အကူညီတောင်းလို့ နောက်ရက် နေ့လည်ပိုင်း ဦးသိုက်မောင်တို့ကို ရဲကင်းက အုပ်မိလိုက်တယ်။ဦးဘကျော်က အသာတကြည် အဖမ်းမခံပဲ သေနတ်နဲ့ပြန်ခံပစ်ရင်း ထွက်ပြေးလို့ အသေပဲ မိလိုက်တာပါ။တညလုံး ဘာမှ မစားရသေးတဲ့ ကျုပ်တို့ကို ရဲမှူးက ပါလာတဲ့ အစာတွေ မျှကျွေးရင်း ဦးခိုင်ပိုင်တဲ့ခြံထိ လိုက်ပို့ကြတယ်။ခြံရောက်မှ အန်တီလှိုင်က ချက်ပြုတ်ပြီး ကျုပ်တို့လည်း အဝစားရတာပေါ့။ညနေကြ သက်ဆိုင်ရာ ရဲစခန်းကို ရဲမှူးဆီက ဖုန်းလာတာနဲ့ အားလုံးသွားရောက်တွေ့ဆုံပြီး ကိစ္စပြီးပျက်တာနဲ့ အန်တီလှိုင်တို့ မြို့ကို ချက်ချင်းပြန်ခဲ့ကြတာပါ။

////////////////////

” ဟော … မြေးလေးက … ရှုရှုးတွေ ပန်းထားပါလား … မွှမ့်မွမ့် ”

” ခဏလေး … မာမီ … သမီးလည်း … အဝတ်ဟောင်းတွေ လျှော်နေလို့ ”

” သူ့အဖေက … ဘယ်သွားလို့လည်း … သမီးရဲ့ ”

” သူ့အဖေက … ဒယ်ဒီ ခိုင်းလို့ မနက်ထဲက … ကုမ္ပဏီ ထွက်သွားတာလေ … နေ့လည် ပြန်လာမယ် ပြောတယ် ”

ဒေါ်လှိုင်သက်ထားတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ နွယ်နွယ်လှိုင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရာ ပုခက်ထဲမှ မြေးလေး ငိုသံကြောင့် ပွေ့ချီလိုက်၏။ကလေးအောက်ပိုင်း စိုရွှဲနေသဖြင့် သေးဝတ်လဲပေးချိန် ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ သမီးဖြစ်သူ နွယ်နွယ်လှိုင့် အသံကြောင့် စကားပြန်ပြောနေလိုက်သည်။ဝါဝါလှိုင်မှာ တောထဲအဖြစ်ပျက်များကြောင့် နိုင်ငံခြားသွားနေရာ ၂နှစ်ကျော်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ဒေါ်လှိုင်သက်ထားလည်း မြေးဖြစ်သူအား ပွေ့ချီကာ အိမ်အပြင်ဘက်ထွက်ရာ ကားလေးတစ်စီး ခြံဝင်းထဲ မောင်းဝင်လာတော့၏။

” ဟော … ကလေး နိုးနေတာလား … မာမီ ”

” ဟုတ်ပါ့ … မင်းကလေး … ငိုနေလို့ ဝင်ကြည့်တော့ … သူ့အမေက အဝတ်လျှော်နေတာနဲ့ … အပြင်ဘက် ခေါ်လာခဲ့တာ ”

” ကျေးဇူးပါ … မာမီရယ် … ကျနော်လည်း ဒယ်ဒီခိုင်းထားလို့ … မနက်ထဲက အလုပ်များနေလို့ ”

” အေးပါ … သွားနားလိုက်ဦး … ညပိုင်းကျမှ … မင်းအားရင်း လာနှိပ်ပေးဦး မိုးဇော် … မမေ့နဲ့နော် … မင်းဒယ်ဒီက ညနေ ခရီးထွက်မှာ ”

” ဟုတ်ကဲ … မာမီ ”

……………………………………

စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )