“ခုန က ကုံးကုံး ကုံးကုံး နဲ့ အထဲကို မြင်ရလို့လား ချောင်းနေတာ”

ဟိုက် ငါ့ကို တွေ့သွားပဟ လို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။ ခေါင်းထဲမှာ လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ အများကြီး အမြန်ဆုံးစဉ်းစားနေတုန်း မြယမုံစိမ်းက ကျွန်တော့်ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ခုအချိန် သူအထဲဝင်သွားလို့လည်း မဖြစ်၊ ကျွန်တော်လည်း တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ဆိုပြီး သူ့ကို ကျွန်တော်ချောင်းနေတဲ့ အပေါက်လေး ပြလိုက်တော့တယ်။

“အင်း ညီမ ကိုတော့ မျက်နှာပူပူ နဲ့ပဲ ပြောရတော့မှာပဲ။ ကဲလာ ညီမ ဒီအပေါက်က နေ သာ ကြည့်လိုက်တော့”

မြယမုံစိမ်းက အပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့အလွန် စိတ်ဝင်စားပုံတော့ ပြပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အံ့ဩပုံတော့ မပြဘူး။ ဒါဆိုရင်တော့ သူလည်း မင်းရဲကိုကို အကြောင်းသိလို့လား သူကလည်း အတော်ထန်တဲ့ ဟာမလေးမို့လား။ သူ့ယောက်ျားနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမ လိုးနေတာကို ကုံးချောင်းနေတဲ့ မြယမုံစိမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ အခုန မှ ထုထားတဲ့ ကျွန်တော့်လီး က ပြန်မာလာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ လို ညိုတုတ်တုတ်လေး မဟုတ်ပဲ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါင်တန်လေး တွေက တမျိုး ဆွဲဆောင်နေတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ လို ရေစိမ်ခံ အဆောင့်ခံ မဟုတ်တဲ့ နုနုဖတ်ဖတ် ဖွေးဖွေး ဆရာဝန်မလေးကို လိုးချင်စိတ်က တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်သူ့ အနားကပ် သွားလိုက် ပြီး သူမ ခါလေးကို အသာ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

“ဦးကိုကိုကြီး စိတ်မဆိုးဘူးလား ဟိုမှာ ဦးကိုကိုကြီးမိန်းမ နဲ့ မောင်နဲ့ ဟိုဟာ ဖြစ်နေတာကို”

“မြယမုံစိမ်း ကရော မင်းရဲကိုကို ကို စိတ်မဆိုးဘူးလား”

“အင်း စိမ်းက စိတ်မဆိုးတော့ဘူး၊ မောင်က လည်း စိမ်းကို စိတ်မဆိုးဘူးလေ”

“ဟုတ်လား၊ အင်း စိမ်း အမျိုးသားက ဦးမိန်းမ ကို လုပ်နေတာဆိုတော့ စိမ်းက ပဲ ဦးကို ပြန်အလျှော်ပေးရမယ်နော်”

“ခစ်ခစ် ဦးကိုကိုကြီး ကလည်း ဦးမိန်းမ အလုပ်ခံရလို့ လက်စားခြေတဲ့အနေနဲ့ စိမ်းကို လုပ်ချင်တာလား”

“တကယ်ကတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ စိမ်းကို လုပ်ချင်လို့ ဦးမိန်းမကို ပေးလုပ်တာပါ ခိခိ”

“ဘယ်လို ဘယ်လို”

“ဘယ်လိုတွေက အရေးမကြီးတော့ပါဘူးကွယ်”

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မြယမုံစိမ်းကို ကျွန်တော့်ဖက် ဆွဲလှည့်ပြိး သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကို ငုံစုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။
အခန်း ၂၂။

မြယမုံစိမ်း

ကျမ ကို ဖက်နမ်းလိုက်တဲ့ ဦးကိုကိုကြီး ကို ကျမလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ခုနက အမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ မောင်တို့ လိုးနေကြတာ ကြည့်ပြီး ကျမ ဖီးလည်း တက်နေပြီမဟုတ်လား။ ခုနတင် ကောင်လေး သုံးယောက်နဲ့ ကမ်းခြေမှာ အလိုးခံလာခဲ့ရပြီးတာတောင် မောင်နဲ့ တခြားအမျိုးသမီးတယောက် လိုးနေတာ တွေ့ရတော့ ကျမ ပြန်ဖီးတက်လာတာ အံ့ဩစရာကြီး လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်တောင်တွေးလိုက်မိတယ်။

ဦးကိုကိုကြီး လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေပြီး ကျမ ဗိုက်ကို ထောက်နေတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ နို့တွေကို မညှာတမ်း ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ကျမ ကို သူနူတ်ခမ်းစုပ်နမ်းနေရာက နည်းနည်းဝသွားတော့မှ ပါးစပ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး၊

“စိမ်း လာ ဟိုနေရာလေး သွားရအောင်”

ဆိုပြီး သစ်ပင်တွေ ကြားထဲက ခုံတန်းလျှားလေး ရှိတဲ့နေရာကို ခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီလို အပြင်ကြီးမှာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ ရုတ်တရက် လာနိုင်တာမို့ လိုးဖို့ကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူက လည်း အတွေ့အကြုံ ရှိသူမဟုတ်လား။ ကျမ သူခေါ်ရာ လိုက်သွားမိတယ်။

ခုံတန်းလျှားပေါ်မှာ သူက ထိုင်လိုက်ပြီး ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး လှဲခိုင်းတယ်။ ကျမမျက်နှာကို သူ့ဘိုက်ဖက်ကို လှည့်ပြီးတော့ပေါ့။ သူ့လုံခြည်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ကျမ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ သူ့လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ပေါ်လာတယ်။ မောင့် လီးနဲ့တော့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညိုညို ကြီး ။ မောင်က အသားလတ်တော့ လီးက အဲလောက် မညိုဘူး။ ဦးကိုကိုကြီးက အသားညိုတော့ လီးက ညိုတာအပြင် မဲတဲ့ဘက်တောင် နည်းနည်းရောက်မယ်။ သူ့ဒစ်ဖူးကြိးကလည်း ခရမ်းရောက်လိုမျိုးကြီး ဒစ်ဖူးထိပ်က အကွဲကြောင်းလေးမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေတယ်။ နောက် ဒစ်ဖူးပတ်လည်မှာလည်း ကပ်စေးစေးနဲ့ ကြည့်ရတာ သူ့ဘာသာ ဂွင်းထုပြီး ပြီးထားတာ မကြာသေးပုံပဲ။ လရည်နံ့လည်း ရတယ်။ ကျမ သူ့ဒစ်ဖူးကို လျှာလေးနဲ့ ရက်လိုက်တော့ အီးကျွတ်စ်ကျွတ်စ် ဆိုပြီး ကျမ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ လက်တဖက်က ကျမ ဖင်လုံးလေးတွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ညှစ်နေတယ်။

ကျမလည်း ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလှိမ့်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အာခေါင်ထဲ ထည့်ငုံလိုက်တယ်။ ပြွတ်စ်ကနဲ စုပ်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ အဖို့ ကျမအတွက် လေးချောင်းမြှောက်လီး ပဲပေါ့။ ကျမ ကိုယ်ကျမလည်း စိတ်တွေ က အရမ်းလွတ်လပ်နေပြီးလူကလည်း ဟော့နေတယ်။ ကျမ ပိပိလေး ထဲကလည်း အရည်တွေ စိုနေပြီ။ ကျမ ဦးကိုကိုကြီးလီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးတအားတောင်လာပြီး ကျမ အာဂေါင်ကို လာထောက် မိတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ ဖင်လုံးလေးကို တအားဆုပ်ကိုင်လာတော့ သူပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ စုပ်နေတာ အသာလျှော့လိုက်ပြီး သူ့ လီးကြီးကို အရင်းကနေ ညှစ်ကိုင်ပြီးပါးစပ် ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တွဲကျနေတဲ့ သူ့ဥကြီးတွေ ကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။သူ ပြီးချင်နေပေမဲ့ ကျမ လက်နဲ့ သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ညှစ်ထားလို့ သူပြီးလို့ မရဖြစ်နေတယ်။ မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့လို့၊

“စိမ်း ကို ကို ပြီးချင်နေပြီကွာ ၊ စိမ်းပါးစပ်ထဲမှာ ထုတ်ပါရစေ”

ပထမတော့ ကျမ အချိန်ဆွဲထားမလို့ စိတ်ကူးသေးတယ်၊ နောက်တော့ စိတ်ကူးပြောင်းသွားတယ်၊ လောလောဆယ် သူ့ပြဿနာကို အရင်ရှင်းပေးလိုက်မယ် နောက်မှ ကျမ လိုတာကို သူ့ကို ကျူံးသွင်းတော့မယ် ဆိုပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကျမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ သူ့လီးတန် အရင်းနားကို ဆုပ်ညှစ်ထားတဲ့ ကျမ လက်တွေကို လျှော့ပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက တဆပ်ဆပ်တုံခါပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပါးစပ်က နေ လျှံမထွက်သွားအောင် အကုန်လုံးကို မျိုချပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမအတွက် တနေ့တာ လိုအပ်မဲ့ ပရိုတင်းတွေက လိုတာထက်တောင် ပိုနေပြီလို့ တွေးရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။

ဦးကိုကိုကြီး ညှစ်ထုတ်သမျှ လရည်တွေကို မျိုချလိုက်ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမ လျှာလေးနဲ့ ရက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဦးကိုကြိးက ကျမ နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း၊

“ကောင်းလိုက်တာ စိမ်းရယ်။ စိမ်းက တော်တော်အမှုတ်ကောင်းတာပဲ၊ ကျေးဇူးပဲနော်”

“ခစ်ခစ် မလိုပါဘူး ဦးကိုကိုကြီး ရယ်၊ ကျမကိုလည်း ပြန်ကူညီပေးရမယ်နော်”

“အော် ပြောနေစရာလိုသေးလို့လား စိမ်းရယ် ကျွန်တော် စိမ်းလိုချင်တာ အကုန်လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ အခု ဘာဂျာမှုတ်ပေးရမလားပြော”

“ဟင့်အင်း၊ အခု မလိုသေးဘူး ၊ ဦးကိုကိုကြီး ကျမ ကို မောင့် ရှေ့မှာ လိုးပေးရမယ်”

“ဟင် ဖြစ်ပါ့မလား၊ တော်ကြာ စိမ်းတို့ လင်မယား တခုခု ဖြစ်မှာ စိုးတယ်”

“မဖြစ်စေရဘူး စိတ်ချ၊ မောင်တောင်မှ အခု ဦးကိုကိုကြီး မိန်းမ ကို လိုးနေပြီပဲဟာ”

“အင်း အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လို စကားစကြမလဲ၊ ”

“လွယ်ပါတယ်၊ ကျမ တာဝန်ထားလိုက်၊ ခု မောင်တို့ ဘယ်လို အခြေအနေရောက်နေပလဲ သွားကြည့်ရအောင်”

ကျမတို့ နှစ်ယောက် ခုံတန်းလျှားကနေထပြီးတော့ တည်းခိုဆောင်နံရံနားကပ်သွားချောင်းလိုက်ပါတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပါတယ်။ ကျမ ဦးကိုကိုကြီးကို တံခါးသွားခေါက်ရအောင်ဟု ပြောပြီးတော့ တည်းခိုခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်ပါတယ်။

အခန်းထဲက အသံတော်တော်နဲ့ မကြားရပါဘူး။ ကျမတို့ တံခါးကို ထပ်တလဲလဲ ခေါက်တော့မှ လာပြီလာပြီ ဆိုတဲ့ မောင့်အသံ ကြားရပါတယ်။ နောက်တော့ မောင်တံခါးလာဖွင့်ပေး ပါတယ်။

“မောင်ကလည်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ တံခါးလာဖွင့်ပေးဖို့ကို ကြာလိုက်တာ”

“အော် အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ ချစ်လေးရယ်၊ ဆောရီးနော်၊ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဘယ်မှာ ဆုံလာကြတာလဲ”

“ဒီအဆောင်နားကျမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဆုံကြတာပါ မောင်ရဲ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရော”

“အိပ်နေတယ် ထင်တာပဲ ချစ်လေးရဲ့ မောင်လည်း အိပ်ပျော်နေတာဆိုတော့ သတိမထားမိဘူး”

“ရပါတယ် ကိုကိုရ ကိုယ့်မိန်းမ ကလည်း အိပ်ပျော်ရင် ဆင်အော်တောင် မနိုးပါဘူး ဟဲဟဲ၊ တခုခု သွားစားရအောင်လေ ဘိုက်မဆာဘူးလား”

အဲလို ပဲ ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ကျမ တို့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။ မောင့်မျက်နှာက ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်နေတာမို့၊ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် သူ့ကို ဘိုက်ကြောဆွဲလိမ်လိုက်ပါတယ်။

“အာ့ နာတယ် ချစ်လေးရဲ့”

မောင်က စိတ်လိုသလို ချစ်လေးခေါ်လိုက် စိမ်းခေါ်လိုက်လေ၊ ခုအရမ်းကို အူမြူးနေလို့ ချစ်လေး လုပ်နေတာ၊

“မောင် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လိုးနေတာကို ချစ်လေး နဲ့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ အပြင်ကနေချောင်းနေကြတာ သိလား”

“ဟိုက်”

မောင် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပါတယ်။ နောက်တော့ ပြုံးဖြီးဖြီး ပြန်ဖြစ်လာပြီး၊

“အဲဒီတော့ ဦးကိုကိုကြီး စိတ်မဆိုးအောင် ချစ်လေးက ဘယ်လို ဖြောင်းဖြလိုက်တာလဲ”

“သူ့လီး စုပ်ပေးလိုက်ရတာပေါ့”

“ဟင် ”

“အင်း သူက လရည်တွေ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လို့ အကန်ုမျိုချပြစ်လိုက်ရတယ်”

မောင့် မျက်နှာက အရမ်းတက်ကြွလာပါတယ်။

“နောက်တော့ရော”

“နောက်တော့ မရောတော့ဘူး ချစ်လေးတို့ တံခါးလာခေါက်တယ် ဒါပဲ”

“အော် ဒါဆိုရင် ချစ်လေးနဲ့ ဦးကိုကိုကြီးတို့ ဟိုဟာ မဖြစ်သေးဘူးပေါ့”

“ဟင့် အင်းမဖြစ်သေးပါဘူး တမင်ချန်ထားတာ မောင့်ရှေ့ကျမှ လုပ်ဖို့ ခစ်ခစ်။ ချစ်လေးက ကမ်းစပ် မှာ ကောင်လေး သုံးယောက်နဲ့ အလိုးခံလာပြီးပြီ”

“ဟင်”

မောင့်ကို ကမ်းစပ်က အဖြစ်အပျက်တွေ ပြောပြလိုက်တယ်။ မောင် အရမ်းကို တက်ကြွနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တနေ့ကုန် ဘယ်လောက်များ လိုးထားသလဲ မသိဘူး မောင် စိတ်ပဲ ရှိတော့တယ် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး၊ ကျမလည်းအတူတူပါပဲ လန်းသွားအောင် ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ဦးကိုကိုကြီးတို့ လင်မယားနဲ့ တခုခု ထွက်စားကြရအောင် ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။
အခန်း ၂၃။

မြတ်ဝတ်ရည် ၅။

ကျမ ယောက်ျား ကို မျက်နှာပူနေမိတယ်။ တခါမှ လည်း သူ့အပြင်ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ဖူးဘူး။ အခု မောင်နဲ့ ဖြစ်တာ ကျမ အတွက် ပထမဆုံးပဲ၊ မောင်က လည်း ကဲလိုက်တာ မပြောနဲ့ တော့ တနေကုန်ကို နည်းမျိုးစုံ နဲ့ မမောနိုင် မပန်းနိုင်အောင် လိုးတယ်။ ကျမလည်း အတူတူပါပဲလေ။ အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်သွားတာ။ အဲဒါ ကျမနဲ့ မောင်နဲ့ ပြိုင်းသွားပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့ နှပ်နေကြတုံး အဆောင်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံ ကြားတော့ မောင်လည်း ကမန်းကတန်းထ ပြီး သူ့အခန်းသူပြန်ပြေးသွားတယ်။ သူ့ အဝတ်အစားတွေက နဂိုကတည်းက သူ့အခန်းမှာ ပြန်ထားထားတာ ဆိုတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပြေးတာပေါ့။ ကျမကတော့ ကမန်းကတန်း ထမိန် ကောက်ဝတ် တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ် လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်အသာလေးမှေးနေလိုက်တယ်။ အိပ်ပျော်နေတယ်လို့ အကြောင်းပြရအောင်။ အဆောင်ရှေ့က ဘယ်သူလာလာ မျက်နှာပူလို့ ကျမ က ဘယ်လို မှ ဟန်ဆောင်တတ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲတော့ အသာပဲ နေလိုက်တယ်။

နောက်တော့ မောင် အိမ်ရှေ့ခန်းလျှောက်သွားသံကြားတယ်။ တံခါးဖွင့်တယ်။ ယောက်ျား နဲ့ မောင်နဲ့ စကားပြောနေကြတာအပြင် မြယမုံစိမ်း ရဲ့ အသံလည်းကြားရတယ်။ အင်း ယောက်ျားနဲ့ မြယမုံစိမ်း နဲ့ အတူတူ ပြန်ရောက်လာကြတာကိုး။ ကျမ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ အခန်းဝကို ကျောပေးပြီး မျက်စေ့လေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ အခန်းထဲ ကို ယောက်ျား ဝင်လာသံကြားတယ်။ နောက်က နေပြီး ကျမ လည်တိုင်လေးကို လာနမ်းတယ်။

“မိန်းမ တော်တော်ပင်ပန်းနေပလား”

ယောက်ျားရဲ့ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သံက ကျမ နားထဲမှာ ဗုံးခွဲလိုက်သလိုပါပဲ။ ရင်တွေလည်းတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လို့ ပေါ့၊ ယောက်ျား များ ရိပ်မိသွားပလား၊ ခါတိုင်း ကျမ ဘာမှ မလုပ်ပဲ အိပ်နေရင် သူနောက်နေကျ စတာပြောင်တာမျိုးလား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ရင်ဆိုင်ရတော့မယ် ဆိုတာ ကျမ သိတယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ အိပ်ယာက နိုးသလို အပျင်းကြောလေး ဆန့်ရင်းက၊

“ကို အခုမှ ပြန်လာတာလား၊ ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ၊ ”

“အဟီး ကို ရောက်နေတာ ကြာပြီ၊ ဝတ်ရည်တို့ ပွဲကြမ်းနေတာ နဲ့ အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာ စိုးလို့ တမင်မဝင်လာပဲ အပြင်ကနေ ချောင်းနေတာ၊ ခိခိ”

“ဟင် တကယ်၊ ဟာကွာ၊ သွား ရှက်လိုက်တာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး”

ကျမ ရှက်ရှက်နဲ့ စောင်ကို ဆွဲယူပြီး မျက်နှာပေါ် ဆွဲဖုံးလိုက်တယ်။ ယောက်ျားက အတင်းဆွဲမဖယ်ပါဘူး၊ ကျမဘေးမှာ လှဲအိပ်ပြီး ကျမကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတယ်။ နောက် မှ စောင်ခြုံထားတဲ့ ကျမ မျက်နှာနား ကပ်ပြီး၊

“ဟွန်း ခုမှ ရှက်နေလိုက်တာ တခါထဲ လုပ်တုန်းကတော့ အိုလံပစ် ပြိုင်ပွဲကျနေတာပဲ မနားတမ်းလုပ်နေပြီး”

“ကိုနော် ပြောလေ ကဲလေပါလား တကထဲ ကဲကဲ ပြောချင်အုံး”

ကျမ သူ့ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးတွေနဲ့ ထုနှက် နေမိပါတယ်။ ယောက်ျားက ကျမ လက်တွေကို လှမ်းဖမ်းဆုပ်ရင်းမှ ၊

“ကို နဲ့ အတူတူ ဘယ်သူလည်း ချောင်းနေတယ်ထင်သလဲ”

ကျမ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားပါတယ်။ ဟင် နောက်ထပ်ဘယ်သူတွေများ သိကုန်ပါလိမ့် ဒုက္ခတော့ရောက်ပြီပေါ့။

“ဘယ်သူလဲ ကို ဒုက္ခပါပဲ ဝတ်ရည်တော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်ထင်တယ်”

“မတက်ပါဘူးကွာ မြယမုံစိမ်း လေ၊ သူလည်း သူ့ယောက်ျား နဲ့ တခြားမိန်းမ လုပ်နေတာကို စိတ်ဝင်တစား ချောင်းကြည့်နေတာ”

“ဟင်”

ကျမ ပါးစပ်အဟောင်းသား နဲ့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိဖြစ်သွားရတယ်။ သူတို့ လင်မယားကလည်း အဲလိုမျိုးပဲလား၊ အခုမှ တော့ မထူးတော့ပြီမို့ ယောက်ျားကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

“ကို ဟို လေ ဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်နေတဲ့ ဒင်ကြီး ဆိုတာ..”

ယောက်ျားက ပြုံးပြီး လက်ကာပြလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြီး၊

“မင်းရဲ ကိုကို မဟုတ်လား၊ ကိုသိပြီးပါပြီ။ ဝတ်ရည်ကို ကို ယုံတယ်လေ၊ တနေ့ကတော့ ဝတ်ရည် ကို့ကို ဖွင့်ပြောမှာပဲ ဆိုတာ ကို သိပြီးသား မို့၊”

ကျမ စိတ်ထဲ အရမ်းပျော်သွားပါတယ်။ ဒီလို နားလည်မှုရှိတဲ့ ယောက်ျား ဘယ်မှာ သွားရှာရမလဲလို့။ ယောက်ျားကို ချစ်လည်း အရမ်းချစ်သွားတယ်။ အာ့တာနဲ့ သူ့ကို ဖက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။

“မွမွ ပြွတ်စ်၊ ချစ်တယ် ယောက်ျားရယ်”

“အာကွာ ဝတ်ရည်က ခုနတုံးက မင်းရဲကိုကို ကို မှုတ်ထားတာ ပါးစပ်လည်းမဆေးရသေးပဲနဲ့”

“အိုး ကန်တော့ ကန်တော့”

ကျမ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပြာပြာသလဲ ယောက်ျား ပါးစပ်ကို လိုက်သုတ်ပေးနေမိတော့ သူက ကျမလက်တွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း တခိခိရီရင်း၊

“အလကားစတာပါ မိန်းမရာ အဟီးးးး”

ကျမ ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့ကျောပြင်ကို ဗျောတင်မိပါတော့တယ်။ ဒီလိုလေးကျတော့လည်း အိမ်ထောင်သည်ဘဝဆိုတာ ပျင်းစရာမကောင်းပါလားရှင်။

“ကဲကဲ ရေမိုးချိုး ကိုတို့ တခုခု အပြင်သွားစားရအောင်”

“အင်း စိမ်းကို မျက်နှာပူစရာကြီးနော်”

“ပူမနေနဲ့ သူက အပြင်ဘက်မှာ ကို့လီးစုပ်ပေးခဲ့တာ ခုနကပဲ”

“ဟင်”

အံအားသင့်သွားတဲ့ ကျမကို ကိ်ုက ကျမနဲ့ မင်းရဲကိုကို တို့ကို သူချောင်းရင်းက စိမ်းရောက်လာတဲ့အကြောင်း နဲ့ နောက်ဆက်တွဲတွေကို ဆက်ပြောပြပါတယ်။ အင်း ကို့လို ညိုညို မဲမဲ လူကြီးနဲ့ စိမ်းလို ဖွေးဖွေးလေး ဆိုရင် ဘယ်လိုများနေမလဲလို့ တွေးရင်း တောင် ကျမ ဖီးတက်လာရပါတယ်။ အဟီး။ အင်း ကျမ ပိပိလေးတောင် အရည်ကြည်လေးစိုလာရပြီ တော်ပြီတော်ပြီ ဒီနေ့တော့လိုးတဲ့ စခန်းကို ခနရပ်ထားအုံးမှ၊ မောင် တနေ့လုံးလိုးထားတာ ကျမပိပိလေး ကျိမ်းတောင် နေပြီ ဒီနေ့တော့ အနားပေးမှ ရတော့မယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကို့ကို ရေချိုးတော့မယ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမတို့ နှစ်ယောက်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ကျမ ဘာဝတ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ဒီနားဟိုနား ပဲ ခနသွားစားမှာ ညလည်းဖြစ်နေပြီ၊ ဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်ရမလား၊ ဒါပေမဲ့ မောင်တို့လင်မယားကလည်း ပါမှာဆိုတော့ စိမ်းက သေခြာဝတ်လာရင် ကျမ က နုံခြာနေအုံးမယ်။ ကိုယ်က အကောင်းကြီးဝတ်သွားပြီးစိမ်းက အိမ်နေရင်းဝတ်လာပြန်ရင် ကိုယ်က အိုဗာဒရက်စ် ဖြစ်နေအုံးမယ်။ ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို ယောက်ျားက ဝတ်ရည် ရှော့ပင်နဲ့ တီရှပ်လေးပဲ ဝတ်လိုက်ပါလား။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလည်းဖြစ်၊ ဝတ်ရည်ကလည်း တော်ရုံ ဝတ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး ညဘက်ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့။ ဆိုတော့ ဟုတ်သားပဲ ဆိုပြီး ဟိုတလောကမှ သူငယ်ချင်းတယောက် ဝယ်ထားတဲ့ ရှော့ပင် အတို အစိမ်းပုတ်လေးနဲ့ တီရှပ် မြင်းခြေးရောင်လေး ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ရှော့ပင်က နည်းနည်းလေးတိုတယ် ကျမ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေးတွေ တအားပေါ်နေလို့ မဝတ်ရဲတာနဲ့ ဒီအတိုင်းထားထားတာ ကြာပြီလေ။ တီရှပ်ကလည်း တန့်တော့ ဆိုတာမျိုး လက်ပြတ်မဟုတ်လက်တိုမဟုတ် ခါးတို အသားက ပါးတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ အပျော့ဝတ်ထားတဲ့ ကျမ ရင်သားတွေကတော့ ဖောင်းမို့နေတာပေါ့။ အင်း မောင့်ကို လည်း ကျမ ဘော်ဒီအလှလေးပြချင်သေးတယ်လေ။ စိမ်း ဘယ်လိုများဝတ်လာမလဲ ဆိုတာလည်း တွေးနေမိတယ်။ ကို ကတော့ ဘတ်စကက်ဘောဘောင်းဘီပွပွ ကြီး နဲ့။ တီရှပ်နဲ့ ပဲ။ ကျမ အခန်းပြင်ထွက် ဖို့ကို မျက်နှာပူနေတာနဲ့ တော်တော်အားယူရသေးတယ်။ ယောက်ျား က အတင်းအားပေးတာနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့ကြရတော့တယ်။

………………..
အခန်း ၂၄။

မြတ်ဝတ်ရည်

ကျမတို့ အပြင်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ မောင် နဲ့ မြယမုံစိမ်း တို့ ထိုင်စောင့်နေကြပြီ။ စိမ်းက တီရှပ်အဖြူ နဲ့ ကာကီရောင်ဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်လုံးလေးတွေက ကျမလို မတုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့လှတယ် လုံးလုံးဖြောင့်ဖြောင့်လေး တွေ အသားက ဖြူတော့ဖွေးနေတာပဲ။ ဒီအတိုင်း မြင်လိုက်ရရင် အသားဖွေးဖြူနေတဲ့ တရုပ်မ ဆရာဝန်မ ချောချောလေး၊ သူ့ယောက်ျားနဲ့ တခြားအမျိုးသမီးတယောက် လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီးတော့ အဲဒီတခြားအမျိုးသမီးရဲ့ ယောက်ျားကို အပြင်ဘက်မှာ လီးစုပ်ပေးမဲ့ သူလို့ ဘယ်သူမှ ထင်စရာမရှိတဲ့ ပုံလေး။ ယောက်ျား သေခြာ ပြောပြထားတာတောင် ကျမ မယုံချင်ဘူး၊

“ဟော မမဝတ်ရည်၊ အရမ်းချောတာပဲ အဲ့ဒိဝတ်စုံလေးနဲ့လိုက်တယ်”

“ဟင့် စိမ်းက မြှောက်နေပြန်ပါပြီ။ စိမ်းလို မလှပါဘူးကွာ၊ ဝတ်ရည်တို့က မဲမဲတူးတူး ပါ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ချမ်းသာအောင် ပြောပေးတာ ကျေးဇူးပါ”

“မြှောက်တာမုတ်ပါဘူး မမဝတ်ရည် ကလည်း တကယ်ပြောတာပါ။ ဦးကိုကိုကြီးတို့ ကံကောင်းချက်”

ကျမတို့ အမျိုးသမီး ထုံးစံအတိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက် အာလာဝသာလာဝ လုပ်ပြီး တော့ အဆောင်ကနေ စာသောက်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာကြပါတယ်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ တပြုံးပြုံးပေါ့။ စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ လူတွေက လည်း အလကားကျွေးနေသလားမှတ်ရတယ် တအုန်းအုန်းနဲ့။ ယောက်ျားက ကိုယ်တို့ အေးဆေးစားရမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ပါဆယ်ပဲ ဆွဲသွားပြီး တည်းခိုဆောင် ပြန်သွားစားရအောင် ဆိုတော့ အားလုံးသဘောတူကြတယ်။ အဲဒါနဲ့ စားစရာ သောက်စရာတွေဝယ်ပြီး တည်းခိုဆောင်ကို ပဲ ပြန်လာကြတော့တယ်။

တည်းခိုဆောင်ရောက်တော့ စားစရာတွေ အထုပ်ဖြည် သူတို့ ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ခွက်တွေနဲ့ပဲ ဇွန်းခရင်းတတ်ပြီး နိူက်စားကြ၊ ယောက်ျားတွေက တော့ ဘီယာ နဲ့ အပြင်းနဲ့ ရောသောက်၊ မိန်းမ တွေက တော့ ဝိုင် နဲ့ ပေါ့။ ဘိုက်ဆာဆာ နဲ့၊ စားလိုက်သောက်လိုက် နဲ့ အရက်ရှိန်လေးတွေလည်း တက်လာ ဘိုက်လည်းပြည့်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဟိုကိစ္စ တွေ ဆီ လမ်းကြောင်းက အလိုလို ရောက်လာကြတယ်။ တကယ်တော့ စိမ်းက ပဲ စပွင့်လင်းလိုက်တာပါ။

“မမဝတ်ရည်၊ မောင့်ကို ပြုစုပေးတာ စိမ်း အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

တဲ့ ကျမ မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းတောင်မသိပါဘူး။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ ကျမလည်း ဝိုင်အရှိန်လေးနဲ့ ဖြစ်နေပြီလေ။

“စိမ်းကို လည်း မမ ကကျေးဇူးတင်ရမှာ၊ အပြင် မှာ ချောင်းရင်း ညှောင်းနေတဲ့ မမ အမျိုသားကို အကြောလျှော့ပေးလိုက်လို့လေ၊ ခစ်ခစ်”

“ဟားဟား.. ဟားဟား”

အားလုံးက ရီမောလိုက်ကြရင်းက ကျမတို့ လင်မယားနှစ်စုံတွဲရဲ့ ဟန်ဆောင်မှု အလွှာက ကွာကျသွားပါပြီ။ မောင့် ရဲ့ အကြည့်က ကျမ အပေါ်မှာပဲ ရှိနေသလို ကျမယောက်ျား ရဲ့ အကြည့်ကလည်း စိမ်း ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိနေတာပါ။ အဲတော့ ကျမလည်း စ စိမ်ခေါ်လိုက်တာပေါ့။

“အင်း ခုမှ တော့မထူးပါဘူး၊ ဒီည မမတို့ အတွဲ ခနလဲလိုက်ကြရင် ကောင်းမလား၊”

“ကောင်းသား ပဲ မမဝတ်ရည်၊ လာအခုထဲက နေရာပြောင်းထိုင်ထားမယ်”

စိမ်းက ကျမ နဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ သုံးယောက်ထိုင် ဆိုဖာနားကို လျှောက်လာပြီး ကျမ လက်ကို ဆွဲလို့ ထခိုင်းလိုက်ရင်း သူ့ယောက်ျား မင်းရဲကိုကို ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ဆီကို တွန်းလွှတ်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမ ယောက်ျားဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း ယောက်ျားရဲ့ ရင်ခွင်ကို ခေါင်းလေး မှီ ပြီးထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ယောက်ျားကလည်း စိမ်းရဲ့ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီးတော့ ကျမကို ပြုံးကြည့်နေပါတယ်။ ကျမလည်း အားကျမခံ မင်းရဲကိုကို ရှိရာကို လျှောက်သွားရင်းက မင်းရဲ ကိုကို ပေါင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်ပြစ်လိုက်ပါတယ်။
ကျမ တို့ အဖြစ်အပျက်က အရမ်းကို ဆက်ဆီဖြစ်လွန်းလို့ ကျမ ပိပိလေးထဲမှာ စောက်ရည်တွေ စပြီး စိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ မောင့် လီးကြီးကလည်း ကျမ တင်သားအောက်မှာ မာတောင်နေတာ ကို ခံစားသိလိုက်ရပါတယ်။ စိမ်းက လည်း သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ယောက်ျားရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ပြီး ပွတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ဦးကိုကိုကြီး ကောင်လေးက ဆာနေပြီထင်တယ် အရမ်းကို မာနေပြီ ခိခိ”

“ဦးကိုကိုကြီးလို့ ခေါ်မနေပါနဲ့တော့ စိမ်းရယ်၊ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် စိမ်းနေသလိုပဲ ဟားဟား”

“ဒါဆို ဦးကိုကိုကြီးက ဘယ်လို ခေါ်စေချင်သလဲ ပြောလေ”

“ကိုကို လို့ ခေါ်ပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ချစ်စိမ်းလေး”

ဟဲတော့ ယောက်ျား က ချွဲပြစ်နေလိုက်တာ သောက်ညှင်ကပ်စာတောင် အတော်ကောင်းနေပြီ။ ကျမလည်း ဘယ်ရမလဲ ချက်ချင်း အစွမ်းပြလိုက်တာပေါ့။

“မောင် ဟိုအတွဲက အရမ်းချွဲတယ်နော်”

“ဟုတ်ပ မ ရယ်၊ သူတို့ကို ကြည့်မနေနဲ့ မောင့်ကိုသာ ပြုစုပေး ဟုတ်လား ဟားဟား”

ကျမ မောင့်နားကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်မိတယ်။

“မောင် တနေ့လုံး လိုးထားတာ မ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ကျိမ်းနေပြီ ဒီညတော့ မ မတတ်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်”

“အင်းပါ စိတ်မပူနဲ့ မောင်က မ ကို ဖက်ပဲ အိပ်မှာပါ၊”

ယောက်ျားက မောင့်ကို လှမ်းပြီးတော့၊

“ဟေ့ ဟို နှစ်ယောက် ဘာ တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုးလုပ်နေတာတုံး ၊ ဒိုင်မရှိုကြေးနော်”

ကျမလည်း နည်းနည်းထွေလာတာနဲ့၊

“ဘာမှ ဒိုင်မရှိုဘူး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ”

ပြောလိုက်ရင်းပဲ မောင့် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မောင်က အဆင်ပြေအောင် ဖင်ကြွပေးပါတယ်။ မောင့်လီးကြီးက မတ်မနေပေမဲ့ မာနေပါပြီ။ ကျမ လက်ကလေးနဲ့ မောင့်လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ကိုင်ရင်း တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို ကျမ နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။

“အား… ရှီး..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”

မောင့်ပါးစပ်က ငြီးသံလေးထွက်လာတယ်။ စိမ်းနဲ့ ယောက်ျား နဲ့ ရှေ့မှာ စိမ်းယောက်ျား လီးကို စုပ်ပြနေရတော့ ကျမ လည်း အတော်ဖီးတက်လာပါတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို မောင့်လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လို့ ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ မောင်က ကျမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးပါတယ်။ ကျမ အာဂေါင်ကို သူ စိတ်လွတ်ပြီး ဆောင့်မိမှာစိုးလို့ထင်ပါတယ်။မောင့်လီးကြီးကို ဘယ်လောက် ကြာအောင် စုပ်ပေးနေမိတယ် မသိပါဘူး အာညှောင်းသွားလို့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းမော်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဆိုဖာမှာ စိမ်းက ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့ ဘယ်တုံးကတည်းက သူ့ ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံရောက ကြမ်းပေါ်ကျနေသလဲ မသိ။ ကျမယောက်ျားက စိမ်း ပေါင်ခွဆုံမှာ မျက်နှာအပ်လို့ တပြတ်ပြတ် မြည်အောင်ကို ရက်နေသံ ကြားရပါတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ စောက်ပတ်တခါမှ မရက်ဘူးတဲ့သူကျနေတာပဲ လို့ ကျမတောင် သဝန်တိုတိုနဲ့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျမလည်း ယောက်ျားကို စိတ်တိုသလိုလို မို့ ပြန်ငုံ့ပြီး မောင့်လီးကြီးကို ဖိစုပ်ပေးမိတော့ မောင် ကတော့ တအားကောင်းနေတာပေါ့။

“အား ကောင်းလိုက်တာမရယ်၊ ဘယ်လိုများ စုပ်ပေးနေတာလဲကွာ၊ တော်တော့ တော်ကြာ မောင်ပြီးသွားတော့မယ်”

မောင်က ကျမ ကို ဂျိုင်းနှစ်ဖက်က မထူပြီး တော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

“ပြီးရင်လည်း ပြီးပစေတော့မောင်ရယ် ၊ မ ပါးစပ်ထဲမှာ ပဲ ပြီးလိုက်တော့ အခု”

“မ သဘော မ သဘော”

မောင့်လီးကြီးက ကျမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုပြီး ကြီးထွားလာသလိုပဲ ပြီးကာနီးမို့ထင်ပါရဲ့၊ မကြာပါဘူး မောင်က ကျမ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက သူ့လီးကြီးကို ကျမ အာဂေါင်ထဲ တချက်ညှောင့်ထိုးလိုက်တာ လီးထိပ်ဖူးကြီး ကျမ လည်ချောင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လရည်တွေလည်း တဒုတ်ဒုတ်ပန်းထည့်နေပါတော့တယ်။ ကျမ လည်း အသက်ကို အောင့်ပြီး လည်ချောင်းထဲ ဝင်လာသမျှ တစက်မကျန် မျိုချနေရပါတယ်။ မောင့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုံရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားမှ ပဲ ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး အသက်ဝအောင် ရှုရပါတော့တယ်။ ဟိုဆိုဖာကလည်း အသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။

“အိုး ကိုကို စိမ်း ပြီးတော့မယ် အိုး….. အားးးးးးးး အီးးးးးးး”

ကျမ ယောက်ျား မျက်ခွက်ကြီးတခုလုံးက စိမ်းပေါင်ခွဆုံမှာ ကပ်လို့် စိမ်းက သူ့ခေါင်းကြီးကို ဖိကပ်ထားပြီး ဖင်ကို မြှောက်ပေးနေပါတယ်။ ကျမယောက်ျားရဲ့ လက်ချောင်းတဖက်က စိမ်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်ထားတာလည်းတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ နဲ့ မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား စိမ်း တယောက် ကော့ပျံလူးလွန့်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတာကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေမိကြပါတယ်။

ခနအကြာမှာတော့ ကျမတို့ လေးယောက်စလုံး အမောဖြေကြပြီး စားစရာသောက်စရာလေးတွေ ပြန်စားကြပါတယ်။ နေရာတော့ မလဲတော့ပါဘူး။ ဘိုက်လည်း ပြည့် အိပ်လည်း အိပ်ချင်လာတော့ ကျမ က မောင့်လက်ကို ဆွဲပြီး တော့။

“ကဲ မောင် မ တို့ အိပ်ယာဝင်ရအောင်၊ ဘယ်အခန်းကြိုက်လဲ မောင်တို့ အခန်းလား မတို့ အခန်းလား”

မောင်က စိမ်းမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း၊

“အင်း မ အခန်းကို သွားမယ်လေ၊ စိမ်း လည်း ဦးကိုကိုကြီးကို မောင်တို့ အခန်းခေါ်သွားမှာမလား”

“အင်းပေါ့။ ဂွတ်နိုက်လေ ကိုကို”

“ဂွတ်နိုက်ဝတ်ရည်”

ကျမ နဲ့ မောင်တို့ နှစ်ယောက် လက်ချင်းချိတ်ရင်းက ကျမနဲ့ ယောက်ျား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို ဝင်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။
အခန်း ၂၅။

မင်းရဲကိုကို

မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တနေ့လုံး လိုးထားတာကြောင့် သူရော ကျွန်တော်ရောက တကယ်ကို ပန်းနေတာမို့ အိပ်ယာထဲ ရောက်တာနဲ့ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖက်ရတဲ့ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တင်းတင်းရင်းရင်း နဲ့ အိနေတဲ့ မမ အကိတ်ကြီး မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖက်အိပ်ရတာ ကျွန်တော့် ဇနီး စိမ်း ကို ဖက်အိပ်ရတာနဲ့ တမျိုးတဘာသာ အရသာ ရှိလှပါတယ်။ တရေးနိုးတော့ သေးပေါက်ချင်လာတာနဲ့ နိုးလာပါတယ်။ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားလို့ စောင်ခြုံထားပေမဲ့ ကိုယ်လုံးတီး လူနှစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ငွေ့တွေကြောင့် စောင်အောက် မှာ အိုက်နေတာမို့ စောင်ကို အသာလေး ခါးပေါ်ထိလှန်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ အသက်လေး မြှင်းမြှင်း ရှုရင်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်မိပါတယ်။

“အင်း….ဟင်းးးးးးး……. မောင်..ဘယ်အချိန်ရှိပလဲ မိုးလင်းပလား”

ကျွန်တော်မွေ့ယာပေါ်မှာ လှုပ်ရှားတာနဲ့၊ သူမျက်နှာလေးကို နမ်းလိုက်တာကြောင့် နိုးသွားတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် က ကိုယ်လေး ကို တွန့်လိမ် အကြောဆန့်ရင်း မျက်လုံးလေး မပွင့်တပွင့် နဲ့ လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်။

“မလင်းသေး ဘူး မ၊ မောင် ရှုးပေါက်ချင်လို့ နိုးလာတာ”

“အင်း မလည်းလိုက်မယ်”

လို့ ပြောပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မျက်နှာလေး က မေးရိုးကားသလိုလို လေး နဲ့ ပေမဲ့ လေးထောင့်မကျပဲ ဝိုင်းစက် နေပြီး ပါးတဖက်က ပါးချိုင့်လေး နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကြည့်ပြီး မနမ်းပဲ မနေနိုင်တာနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို လှမ်းစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျွန်တော့် လည်ကုတ် ကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ သိုင်းဖက်ရင်းက ပြန်ပြီး နမ်းစုပ်ပါတယ်။အသက်အောင့်လို့ ခံနိုင်လောက်တဲ့ အထိ စုပ်နမ်းလိုက်ကြပြီးမှ ပါးစပ်ချင်းခွာ၊ အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရှုရင်း တယောက်မျက်နှာကို တယောက် ပြုံးကြည့် နေမိကြပါတယ်။

“ချစ်တယ် မ ရယ်”

“မ လည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်၊ မနေ့ က မောင် တနေ့လုံးကြမ်းထားတော့ ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ တုံးကနဲပဲ အခု မှ တရေးနိုးတော့တယ်၊ ခစ်ခစ်။ လူဇိုး..မနက်လေးနာရီတောင် ကျော်နေပြီ၊ လာလာ ရှုးသွားပေါက်ရအောင်”

မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့ရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်နက်ထူထူကြီးကို နောက်ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး အနောက်မှာလက်ပြန်နဲ့ နှစ်ပတ်လောက်လျိုထုံးလိုက်ပါတယ်။ ဖားလျှားချထားရင် တင်ပါးနားရောက်တာမို့ အလွန်ကြည့်လို့ကောင်းပါတယ်။ နောက် ကြမ်းပေါ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျှားသလို ပတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းအေးသလို ဖြစ်လာလို့ အဲယားကွန်းကို လည်း တန်ပရေချာ လျှော့လိုက်ပြီး အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ အိမ်သာ ဘက်မသွားခင် မျက်နှာချင်းဆိုင်က အခန်း က အသံတခုခု ကြားသလို မို့ တံခါးနားကို နားကပ်ပြီး နားထောင်လိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို လာပြီး သူ့လက်ဖျားနဲ့ ဆိတ်ဆွဲပြီး အိမ်သာ သွားရအောင် အမူအယာနဲ့ ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆီးအိတ် က ပေါက်ထွက်တော့မလောက်တင်းလာလို့ အိမ်သာ ဆီ ပြေးကြရတယ်။ အိမ်သာ ထဲမတော့ ဘိုထိုင်က အိမ်သာ ပေါ်မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ထိုင်ပေါက်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က တော့ ရှာဝါ အတွက်ထားတဲ့ နေရာ က ရေထွက်ပေါက်ကို မှန်းပြီး လီးထိပ်ကို တည်ကာ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ညက ဘီယာတွေကြောင့် ချင်စော်နံနေတဲ့သေးတွေ ပန်းထွက်ကျကုန်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာ ကြက်သည်းတောင်ထတယ်။ ပြီးသွားတော့ ရှာဝါဟို့စ် ကို ယူပြီး ရေနဲ့ ဆေးချရတယ် နို့မို့ အနံ့တွေ နံနေမှာစိုးလို့။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း ပြီးသွားလို့ ရေဆွဲချရင်း သူ့ အဖုတ်တွေ ဖင်တွေကို ရေပိုက်ကလေး နဲ့ ဆေးနေတယ်။

“မ ဟို နှစ်ယောက်ကို သွားချောင်းရအောင်၊ မနေ့ က သူတို့ နှစ်ယောက် မောင်တို့ကို အပြင်ကနေ ချောင်းနေကြတာ”

“အင်း”

ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စင်္ကြန်လမ်းကလေးကနေလျှောက်သွားတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ခါးကလေးကို ဖက်သွားတယ်။ နောက်တော့ အောက်ကို လျှောချပြီး ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပေါ်က ပဲ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်မိတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီး။

စိမ်း တို့ အခန်းနား ရောက်တော့ ကျွန်တော်က တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး တွန်းမလို့ လုပ်နေတုန်း မမမြတ်ဝတ်ရည် က ခပ်တည်တည်ပဲ တွန်းဖွင့်ပြီး အထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရုတ်တရက် ကြောင် သွားသလို အထဲ က လူနှစ်ယောက်လည်း တံခါးက အသံကြောင့် သူတို့ လုပ်နေတာ တွေ ရပ်သွားပြီး တံခါးဝကို ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်ကြတယ်။

ကျွန်တော်တို့ မှန်းသိသွားတော့ ကိုကိုကြီး က မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး စိမ်းက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြုံးပြပါတယ်။အခန်းထဲက မီးချောင်းတွေကို ဖွင့်ထားတော့ အခန်းတခုလုံးက ထိန်ထိန်လင်းနေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က၊

“ကဲ မနေ့က သူတို့ က မတို့ကို အပြင်က နေ ချောင်းခဲ့ကြတာ အခု မတို့ ပြန်ကြည့်ရမဲ့ အလှည့် ရောက်ပြီ၊ လုပ်စာ ရှိတာ ဆက်လုပ်ကြလေ”

ဟု ပြောပြီး ကုတင်ဘေးက ကုလားထိုင်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ဘေးကို မျက်နှာမူလှည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကုလားထိုင်က ရှေးခေတ်ပုံစံ အဝိုင်းကြီး အကြီး ကြီး ဖြစ်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ထိုင်ဖို့ အမူအယာနဲ့ ပြလို့ ကျွန်တော်က ထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်မှာ လာထိုင်ပါတယ်။ အခုတော့ ကျွန်တော်တို့က ပြဇာတ်တခုကို ရှေ့ဆုံးတန်းက ထိုင်ကြည့်သလို ဖြစ်နေရပါပြီ။ တခုပဲ နည်းနည်း ရှိုးတိုးရှမ်းတန်း ဖြစ်စရာက ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ပိုးဟတ်ဖြူ မလေးက ကျွန်တော့် မိန်းမ ဖြစ်ပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံ ကို မျက်နှာအပ်ထားရာက ခေါင်းထောင်ကြည့်နေသူက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ယောက်ျား ၊ ကျွန်တော့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဖြစ်နေတာပါပဲ။

ကိုကိုကြီးက အိုကေ ဆိုတဲ့ အပြုံးနဲ့ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်ပြီး မြယမုံစိမ်း ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာ ပြန်အပ်ပြီး စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ် ကုံးရက် နေတော့တယ်။ မြယမုံစိမ်း က ကိုကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ ထိန်းကိုင်လို့၊ ကိုကိုကြီး ဆံပင်တွေကို လက်သည်းကလေး တွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပေးနေရင်းက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးမလို တည်မလို မျက်နှာထားလေးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆိုင်လို့ စေ့စေ့ ကြည့်နေပါတယ်။ တချက်တချက် ကိုကိုကြီးက စောက်စေ့လေးကို လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်လို့လား ကိုက်ပဲ ကိုက်လိုက်လို့လားမသိ မျက်နှာလေး မှာ နဖူးကြောလေး တင်းပြီး ကိုယ်လေး ကော့သွားတယ်။ မျက်လုံးလေးလည်း မသိမသာ စင်းကျသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် ကို ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်ကို တော့ မလွဲဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း စိမ်း သူများ ယောက်ျား တယောက်က သူ့ယောက်ျား ကျွန်တော့် ရှေ့တည့်တည့် မှာ စောက်ဖုတ် ရက်ပေးနေတာကို ခံနေရင်း ကျွန်တော် ဘယ်လိုများခံစား နေရလဲ ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။

ဘယ်လို ခံစားနေရမလဲ၊ လီးက တောင်လာတာပေါ့ဗျာ၊ မတရားကို တောင်လာတာ။ အဲဒီပေါ်မှာ မှ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ကြီးက ဖိထိုင်ထားတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို ခါးလေးက ကိုင်ပြီး ကြွခိုင်းလိုက်ရတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း သိပါတယ်။ ကျွန်တော်ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ဘေး ကြမ်းပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ အောက်က အလံတိုင်ကြီး လို ထောင်ထ နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို သူမ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တော့ ဖွဖွလေး ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ မြယမုံစိမ်းကတော့ ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက် မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုပေးနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ပြုံးစေ့စေ့ နေတယ်။ နောက်တော့ ကိုကိုကြီးကလည်း ပါးစပ်ရော လက်ရော အရှိန်ရလာတယ်ထင်တယ်။ မြယမုံစိမ်း လည်း မပြုံးနိုင်တော့ဘူး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ကိုကိုကြီးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲဖိပွတ်နေတယ်။

ခနနေတော့ ကိုကိုကြီး လည်း ဇက်ညှောင်းပြီး အသက်ရှု မဝတော့လို့ ထင်တယ် စောက်ဖုတ်ရက်နေရာက နေ ရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ထလာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဂွင်းထိုင်ထုပေးနေတဲ့ သူ့မိန်းမ ကို ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်တယ်။ အခု တော့ သူ့အလှည့်ပေါ့။ သူက ကုတင်ခေါင်းရင်းကို ကျောမှီပြီး ခြေဆင်းထိုင်လိုက်တယ်။ မာတောင်ထနေတဲ့ သူ့လီးကြီးက အခုတော့ မြယမုံစိမ်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးက ရစ်ပတ်စုပ်ယူနေတာကို ဖီးခံနေပြီလေ။ စိမ်းက ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးညိုညို ကြီးကို စုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြန်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်တွေက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြည်ချပြစ်လိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ငုံ့ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းရာက ကုလားထိုင်ပေါ် ဆွဲခေါ်လို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းရင်းက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ငုံ့စို့လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကုတင်ဘက် မျက်နှာမူ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးလို့ ထခိုင်းပြီး ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်က လီးကို တဖက်က ကိုင်ထိန်းရင်း မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝ တည့်တည့်မှာ ချိန်ထာလိုက်တယ်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေ တအားရွဲနေပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ထ လုပ်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က အောက်က လိုးနေလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ မြယမုံစိမ်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးထဲ ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးဝင်ထွက်နေတာကို ကြည့်ရင်းပေါ့။ နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်တွဲစလုံး အရှိန်ရလာကြတယ်။ ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးကြီးက လရည်တွေ မြယမုံစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ၊ ကျွန်တော့် လီးကြီးက လရည်တွေက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်သွင်းလိုက်မိတော့တယ်။

……………….

ကျွန်တော်တို့ နှစ်စုံတွဲ ငွေဆောင်က ပြန်လာကြတော့ အလာတုံးက နဲ့ မတူ အစစအရာရာ ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ကြပါပြီ။ အဓိက ကတော့ စိတ်နေစိတ်ထားပေါ့။ လင်မယား စုံတွဲချင်း လဲလိုးတဲ့ ဆွင်းကင်း ဆိုတာထက် ပိုမယ်ထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ က အရင်ကတည်းက ရင်းနှီးပြီးသား လူတွေ၊ အခုတော့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပိုပွင့်လင်းလာတယ်။ ဆွင်း တင်မက ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျား နှစ်ယောက်စလုံး ကလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလေး တွေ ရှိတယ်။ နောက်ပြီး ခန ဆွင်းလုပ်တဲ့ လူတွေလို ဒီစော်ကြီး ငါလိုးရုံပဲ ဆိုတဲ့ ဆန္ဒထက်ပိုတယ်။ ရီစပက်ရှိတယ်၊ သံယောဇဉ်ရှိတယ်။ ချစ်တယ် ဆိုတာတော့ ဒီနေရာမှာ သုံး ရင် တချို့က သဘောတူ ကြမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က တော့ သုံးချင်တယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ချပ်ခဲ့ကြတဲ့ ကာလ ကတည်းက ကျွန်တော်က မမြတ်ဝတ်ရည်ကို ချစ်နေမိလို့ပါပဲ။ တမျိုးတော့ မထင်လိုက်ပါနဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ မြယမုံစိမ်းကို လည်း ချစ်နေဆဲပါ။ အချစ်ဆိုတာ တဦးတယောက်ထဲ ပေါ်မှာ ပဲ ထားလို့ ရတယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော် မယုံကြည်ပါဘူး။ မြယမုံစိမ်းကိုလည်း ဒီအတိုင်းပဲ ပြောပြပါတယ်။ မိန်းမ ကို ချစ်တယ်။ တသက်လုံး အရိုးမြေကျထိ ပေါင်းမယ်။ ကလေးတွေလည်း ယူမယ်။ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေး ထူထောင်မယ်။ အချစ်တွေကို လည်း မျှဝေခံစားကြမယ်လို့။
အခန်း ၂၆။

မြယမုံစိမ်း

ကျမ တို့ ငွေဆောင်က ပြန်လာပြီးကတည်း က ကျမတို့ နှစ်စုံတွဲ ကြုံရင် ကြုံသလို ချိန်းပြီး လိုးဖြစ်ကြတယ်။ တခါတလေ ကျမတို့ အိမ် တခါတလေ ဦးကိုကိုကြီး တို့ အိမ်မှာပေါ့။ များသော အားဖြင့်ကတော့ ကျမ ကို ဦးကိုကိုကြီးက လိုးပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို မောင်က လိုးတာပေါ့။ လင်မယားချင်းက အိမ်မှာ လည်း လိုးနေကြ ဆိုတော့ ဆွင်းတဲ့ အချိန် သိပ်မလိုး ဖြစ်ဘူး၊ တခုပဲ နှစ်ယောက်တယောက် ဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့။ ကျမ ကိုလည်း ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ မောင်က ညှပ်လိုးသလို မမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်က ညှပ်လိုး ကြတယ်။ ကျမ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် က ဖင်အလိုးခံရတာ အသားကျနေကြပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့လည်း ညီအမ အရင်းထက်ကို ခင်နေပြီ။ တယောက်နဲ့ တယောက် လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဖြစ်လာကြတယ်။ မောင် နဲ့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ကို မပြောဖြစ်ကြတဲ့ ဟာတွေတောင် ပြောဖြစ်လာကြတယ်။

ကျမ ကို မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူနဲ့ မောင် နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ သမီးရီးစား ဖြစ်ကြတာလည်းပြောပြတယ်။ အဲဒီတုန်းက မောင်မှန်း သူက မသိပဲ နဲ့ ချပ်ခဲ့တာ ဆိုတာလည်း ပြောပြတယ်။ ကျမ က မြတ်သူရ နဲ့ ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း ပြောတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် အရမ်း စိတ်ဝင်စား သွားတယ်။ စိမ်းက မမထက်တောင် အတွေ့အကြုံ ပိုများတယ် ဆိုရမှာပဲ တဲ့။ မမ ကမှ မောင် နဲ့ ကိုကိုကြီး တို့ လီးနှစ်ချောင်းပဲ ကြုံဖူးတာတဲ့။ စိမ်းက မမ ထက် တချောင်းပို များတယ်တဲ့။ အာ့နဲ့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေမှာ ကောင်လေး သုံးယောက် နဲ့ အတွေ့အကြုံကို ပြောပြလိုက်တော့ ပိုဆိုးသွားတယ်။ မမမြတ် တယောက် ဝိုး ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စိမ်း က ဆရာမကြီးပါပဲတဲ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း စိတ်လာတဲ့သူ မရှိဘူးလား ဆိုတော့ ရှိတယ်တဲ့၊ သူရုံးက ရုံးအကူ ကောင်လေး တဲ့ သူ့ကို လစ်ရင် ခိုးခိုး ကြည့်တာ စားတော့ ဝါးတော့မလောက်ပဲတဲ့။ ရှေ့မှာ တော့ လုံးဝ မော်မကြည့်ရဲ ဘူးတဲ့။ မောင် နဲ့ သူနဲ့ စချပ်တော့ မောင့်ကို မမြင်ဘူးသေးခင် မောင်ပုံစံကို အဲဒီကောင်လေး လို့ မှန်းပြီး ချပ်တာတဲ့။ ကျမ လည်း တိုက်တွန်းပေးလိုက်တယ်။ စမ်းကြည့်ပေါ့မမ ရယ်။ သက်သေတွေတော့မရစေနဲ့ လူမမြင်စေနဲ့ ဓါတ်ပုံတို့ ဗီဒီယိုတို့ အရိုက်မခံနဲ့ ဘာမှ သက်သေသာယက မရှိရင် အဲဒီကောင်လေး ကိုယ့်ကို အကျပ်ကိုင်လို့ လဲ မရဘူး၊ သူလျှောက်ပြောလည်း ကိုယ့်အခြေအနေ နဲ့ သူ့အခြေအနေ ဘယ်သူမှ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတော့။ အဲဒီကောင်လေးက အဲလို လုပ်မဲ့သူလေး တော့ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့။ ဟုတ်ပါတယ် မမ ရယ် ကျမ ကလိုရ မယ်ရ ပြောထားတာပါ၊ ဆိုတော့ ကျေးဇူး စိမ်းရယ် တဲ့။

ကျမ လည်း တကယ်တော့ မြတ်သူရ ကိစ္စကို မောင့်ကို ပြောပြီးကတည်းက မောင်က ပညာပေးထားတာလေ။ အဲလို မျိုးတွေ မလုပ်နဲ့ ဘာညာ ဆိုတာ သူတို့ ယောက်ျားလေး ချင်းက အထာတွေ သိမှာပေါ့။ မြတ်သူရ နဲ့ ကလည်း ပထမဆုံး မတော်တဆ ဖြစ်ပြီးသွားကတည်းက ခွင့်မကြုံ လို့ နောက်တခါမှ ထပ်မဖြစ်သေးပါဘူး။ နောက်တော့ ငွေဆောင်သွား သောင်ခြေမှာ ကောင်လေး တွေနဲ့ ဖြစ်၊ နောက် ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဖြစ် ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်လာပြီ ဆိုရမှာပေါ့လေ။ ခစ်ခစ်။

တနေ့ တော့ ဆေးခန်းပိတ်ကာ နီးလောက်မှာ အကူကောင်မလေး နေမကောင်းလို့ ခွင့်ယူထားတာ သုံးရက်လောက် ရှိပြီ၊ လူလည်း ရှင်းနေတော့ တယောက်ထဲ ပျင်းလာတာနဲ့ စောစော ပိတ်လိုက်မယ်ပေါ့။ ဆိုပြီး တံခါး တခြမ်း ပိတ်နေတုန်း မြတ်သူရ ရောက်လာတယ်။ ဆရာမ ပိတ်တော့မလား ကျနော်ဆေးခန်းပြချင်လို့ တဲ့၊ ဆိုတော့ အင်း လာလေ အခုပဲ ပိတ်တော့မလို့၊ ဝင်ခဲ့။ သူ့ကို အတွင်းခန်းထဲ သွားနှင့် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နောက်လူ ထပ်မဝင်လာအောင် ဘာဂျာတခါးကို သော့ခပ်ပြီး Closed ဆိုင်း ကို အပြင်မှာ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ လူနာ ကုတင်မှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေတဲ့ သူ့အနားကို ရောက်သွားပြီး။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်မြတ်သူရ”

လို့ မေးလိုက်တော့ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်လိုက်ပြီး

“ကျွန်တော် ဘောအောင့်အောင့်နေလို့ ဆရာမ လို့ ပြောတယ်”

သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ အောက်က အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့လီး ကြီးက ဒိန် ကနဲ ထောင်ထွက်လာတယ်။ ကျမ က သူနောက်နေသလား အတည်လား ဆိုတာကို သိချင်လို့၊

“ဘယ်လို အောင့်တာလည်း မောင်မြတ်သူရ ဘယ်အချိန် မှာ ဖြစ်တာလည်း ဘာနဲ့ ခိုက်မိလို့လဲ”

“ဘာနဲ့ မှ ထိမိတာ မဟုတ်ဘူး ဆရာမ သူ့ဘာသာ အောင့်လာတာ၊ ညနေပိုင်း ဆိုလည်း ဖြစ်တယ် တခါတလေ နေ့ခင်းဘက်၊ တခါတလေ မနက်ဖက်”

အဲဒါနဲ့ သူ့ကို သေခြာအောင်မေးကြည့်တော့ သူမနက်ပိုင်း ကျမ ကို ဝရံတာက နေ ကြည့်နေပြီးတဲ့ အချိန်၊ နေ့ခင်းဘက် သူ့စော်နဲ့ ကျောင်းမှာ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ပြီးတဲ့ အချိန်။ ညနေဘက် သူ့ ဦးလေး နဲ့ အဒေါ် အိပ်ခန်းက လိုးနေကြတဲ့ အသံကြားရရင် ၊ အဲလို အချိန်တွေ မှာ လီးက တောင်တောင်လာတယ် အဲဒါကို သူက ဂွင်းထု ပြစ်ရမှာ နှမြောပြီး မထုပဲ နေရင်း ဘောက အောင့်အောင့်တက်လာတတ်ကြောင်း ပြောတော့ ကျမ မှာ အတော်ရီချင်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ သူ့ကို အဲဒါ ယောက်ျားလေး တွေ သဘာဝ ဖြစ်ကြောင်း ဘလူးဘော ဖြစ်တယ်လို့ ခေါ်ကြောင်း ရှင်းပြရတယ်။ အဲတော့ မှ သူ က နည်းနည်း ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက ထောင်မတ်နေတာပဲ မျက်စေ့ရှေ့မှာ ဆိုတော့ ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးမိတယ်။

“အား ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ ကို လွမ်းနေတာ ကြာပါပြီ၊ ဒါကြောင့်လည်း အရဲစွန့် ပြီးလာခဲ့ရတာ”

ဆိုပွီး ကမြ ပုခုံးလေးကို လာကိုငျတယျ။ကမြ လညျး မနနေိုငျတော့တာနဲ့ သူ့လီးကွီးကို ငုံ့ပွီး စုပျပေးလိုကျတယျ။ ကမြ လီးစုပျတဲ့ ပညာက တောျတောျ တိုးတကျ နပွေီ ဆိုတော့ ကောငျလေး ဖယျတကွွှကွှ ဖွစျနပွေီး ကမြ ပုခုံးကိုှဆှဲပွီး လီးကို ပါးစပျထဲ အတငျးထိုးထညျ့ဖို့ ကွိုးစားတယျ။ ကမြ သူ့ကို အသာတှနျးထားလိုကျပွီး လီးကွီးကို ပါးစပျထဲက ဆှဲခြှတျလိုကျတယျ။ သူ့ကို ကုတငျပေါျမှာ ပကျလကျလှဲစပွေီး ကမြ ဝတျထားတဲ့ ထမိနျစကဒျကို ပဲ ဇစျဖွုတျပွီး ခြြှတျခလြိုကျတယျ။ ခှဆုံ မှာ စိုတိုတို ဖွစျနပွေီ ဖွစျတဲ့ ပငျတီလေးကို ပါ ဆှဲခှှတျခလြိုကျတယျအပေါျပိုငျးတော့ မခြှတျတော့ဘူး ဆေးခနျးကွီးမှာ ဆိုတော့ တခုခု ဆို အမွနျပွနျဝတျဖို့ မလှယျဘူးလေ၊ အပေါျက ဂြူတီကုတျလညျး ဒီတိုငျး ဝတျထားလိုကျတယျ။ လညျပငျးမှာ ခြိတျထားတဲ့ နားကပြျတောငျ ခြှတျမနတေော့ဘူး ကောငျလေး ပေါျတကျခှလိုကျတယျ။

ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့လီးကြီး ကို ကျမ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အီး ကောင်းလိုက်တာ အီစိမ့်သွားတာပဲ။ လီးသုံးလေး ချောင်း နဲ့ အလိုးခံဘူးတာတောင်မှ နောက်လီး တမျိုးပြောင်းတော့ တမျိုးဆန်းသစ်နေသေးတာပဲ။ အဲဒါမျိုးလည်း လူနာကုတင်ပေါ်မှာ တက်မလိုးဘူးတော့ ဖီလင်က လည်း တမျိုးလေးပေါ့။ သူ့ကို မြင်းတက်စီးပေးလိုက်တာ ကောင်လေး ဘယ်လောက်တောင် အောင့်ထားလဲ မသိဘူး ခနလေး နဲ့ လရည်ပူပူတွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ပြီး တချီပြီးသွားတယ်။ ကျမကတော့ မပြီးသေးဘူး ရှင့်၊ အဲဒါနဲ့ သူအပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး တစ်ရှုးတွေနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ရော သူ့လီးကြီးကို ပါ သုတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။

“ဆောရီး ပဲ ဆရာမ ရယ် ကျနော် လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ ဘယ်သူ့မှ လိုးခွင့် မရလို့ ဂွင်းလည်း မထုပဲ အောင့်ထားရတာ အခု တော့ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ထွက်ကုန်တာပါ”

“နားလည်တယ် အာ့ကြောင့် မင်း ဘလူးဘော ဖြစ်နေတာပေါ့ကွ၊ တခါတလေကျတော့လည်း ထုပေးလိုက်တာ ကျန်းမာရေးအတွက် ပိုကောင်းတယ်ကွ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ နောက်ဆိုရင် ထုပြစ်ပါ့မယ်”

ကျမ က အခု မှ အရှိန်ရတုန်း ဆိုတော့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ ပြန်ဆွပေးနေမိတယ်။ အနည်းဆုံး ဒီလီး နဲ့ တချိီတော့ ပြီးအောင် အလိုးခံရမယ်လို့ စိတ်ထဲ တွေးရင်း က လီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လီးက အခုလေး တင် လရည်တွေ ထွက်သွားတာဆိုတော့ ပျော့သေးသေးလေး ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို အရွယ်လူငယ်တွေက သိပ်မကြာပါဘူး ပြန်ထမှာ ပါဆိုပြီး လက်က သူ့လီးကို ဆော့ရင်း သူ့ကို ကျမ သိချင်တာလေး တွေမေးနေမိတယ်။

“မောင်မြတ်သူရ မင်း အိမ်မှာ လည်း အဲဒီ အမကြီးကို မင်းလိုးနေတယ်မဟုတ်လား ငါတခါတုန်းက တွေ့လိုက်တယ် အိမ်ထဲကနေ”

“ဟုတ် သုံးလေးခါလောက်ပါ။ အဲဒါ ကျွန်တော့် ဦးလေး မိန်းမပါ။ ဦးလေး မရှိတုန်း သူတခါ ပါတီက မူးပြီး ပြန်လာတော့ ကျနော်နဲ့ ဖြစ်သွားတာ နောက်ပိုင်း ဦးလေး မရှိရင် လိုးဖြစ်တယ်။ ခုက ဦးလေး လည်း ခရီးမထွက်တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ မလုပ်ဖြစ်ပဲ နေတာလေ။ အိမ်ထဲမှာ အနီးကပ်နေရင်း စိတ်နဲ့ ပဲ လိုးနေရတာ”

“ခစ်ခစ်။ မင်း ဘလူးဘော ဖြစ်နေတာ နည်းတောင်နည်းသေးတာပေါ့ ဟားဟား”

ကျမ နဲ့ သူ့ဦးလေး မိန်းမ အကြောင်းပြောပြ ရင်း နဲ့ စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ် ကောင်လေး လီးက တဖြည်းဖြည်း မာလာတယ်။

“အင်း နောက်ပြီးတော့ ဆရာမ ကို လည်း မနက်တိုင်း ဝရံတာ ကနေ ထွက်ထွက်ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတာ မနက်တိုင်းပဲ၊ ဟိုတခါ မီးပျက်တဲ့ ညတုန်းက လိုးလိုက်ရပြီး တခါမှ အခွင့်အရေးမရတော့ဘူးလေ။ ဆရာမ က ကျွန်တော့်ကို မကြိုက်လို့ များလားလို့ တွေးနေမိလို့မစလည်းမစရဲဘူးလေ”

“အေးပါကွာ မစရဲ လို့ ငါ့ဆေးခန်းလာပြီး လီးလှန်ပြတာပေါ့ဟုတ်လား ဟဟ”

ကျမ ပြောရင်း ဆိုရင်းကသူ့လီးကြီးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ လီးကြီး က တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ကျမပါးစပ်ထဲ ပြည့်ဖောင်းလာတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို သူ့လိင်တန် မှာ တင်းတင်းကလေး စေ့ထားရင်း ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ သူ့လီးကြီးက သံချောင်းကြီးလို မာကျောလာခဲ့တယ်။ အဲတော့မှ သူက ကျမ မျက်နှာလေးကို အသာတွန်းပြီး၊

“ဆရာမှ ကျွန်တော် ဆရာမကို ကုတင်စောင်းမှာ အနောက်က လိုးချင်တယ်”

လို့ ပြောတယ်။ ကျမလဲ အင်းလို့ ပြောပြီး သူ့လီးကြီးကို လွှတ်ပေးလို်က်တယ်။ သူကလူနာကုတင် ပေါ်ကနေ ထလာပြိး ကြမ်းပေါ်ကို ဆင်းလိုက်တယ်။ ကျမ ကိုယ်လေးကို တပတ်လှည့်ခိုင်းပြီး ကုတင်စောင်းကို လက်နှစ်ဖက်ထောက်လို့ ကုန်းခိုင်းတယ်။ ကျမလည်း သူလိုးလို့ကောင်းအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကျမ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ ဆောင့်လိုး ပါတယ်။ ကျမ လည်ပငိးမှာ ချိတ်ထားတဲ့ နားကျပ် က ခါယမ်းနေတာပေါ့။

“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်”

“အု….အိ….အိ….အာ”

ဒီတခါတော့ ကောင်လေး ကတော်တော် ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်လိုးတာရှင်၊ ခုန တချီပြီးထားလို့ တော်တော်နဲ့ ပြီးမဲ့ ပုံ မပေါက်ဘူး ဆက်တိုက်ကို လိုးတော့တာ၊ လူနာ ကုတင်လေး တောင် သိမ့်သိမ့်ခါပြီး နံရံကို သွားသွား ရိုက်မိနေတယ်။ ကျမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို လည်း သူ့ဒစ်ဖူးကြီး က ဟိုထိုးလိုက် ဒီထိုးလိုက်ဆိုတော့ ကျမလည်း အရမ်းကောင်းလာပြီး မကြာဘူး အကြောတွေ တင်းရင်း ဖင်ပါ ရှုံ့ အစေ့လေး ပါ ကျင်ပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။ ကျမလည်း အပြီး သူလည်း ပြီးသွားလို့ လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ပန်းထည့်နေပါတော့တယ်။

ကျမလည်း ကုတင်စောင်းမှာ ဘိုက်မှောက်ပြီး ကုတင်ပေါ် မျက်နှာ အပ်လို့ နားနေလိုက်တုန်း သူကလည်း လီးကြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလို့ ကျမကျောပေါ် မှာ မှောက်လျှက် နားနေပါတယ်။ ပြီး မှ သူလည်း ထ ကျမလည်း ထလိုက်တော့ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားပြီး အရည်တချို့ ကျမ ပေါင်ပေါ်နဲ့ တချို့ ကြမ်းပေါ် ကျကုန်ပါတယ်။

“အို ဆောရီး ဆရာမ ကျနော်သုပ်လိုက်မယ်”

သူက ကမန်းကတန်း စားပွဲပေါ်က တစ်ရှုးဗူးကို လှမ်းဆွဲပြီး ကျမ ပေါင်မှာ ပေနေတ့ အရည်တွေကို သုပ်ပေးပြီး ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ ဟာတွေပါ တစ်ရှုးနဲ့ သုပ်နေပါတယ်။ ကျမလည်းပင်တီနဲ့ထမိန်စကဒ်ကို ယူပြီး ပြန်ဝတ်၊ အဝတ်အစား တွေကို ဆန့်ဆန့်ရံ့ရံ့ ပြန်လုပ်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် ဆေးခန်းက ထွက်လာကြပါတယ်။ လမ်းမှာ သူက ကျမ ဖုံးနံပါတ်ကို တောင်းပြီး သူ့ဖုံးနံပတ်ကိုလည်း ပေးသွားပါတယ်။

ကျမ အိမ်ရောက်လို့ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူ့ဆီက ဖုံးမြည်လာပါတယ်။

“ဆရာမ ကျေးဇူး အများကြီးတင်တယ်နော် အခု ကျွန်တော့် ဘောအောင့်တာလည်း မရှိတော့ဘူး”

“အေးပါ ငါပြောသလို နောက်တခါ ဆိုရင် ဂွင်းထု ပြစ်လိုက် ဟုတ်ပလား”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ ကျွန်တော် တခုပဲ နောင်တရနေတယ်”

“ဘာကိုလဲ”

“ဆရာမ ချိုချိုုကို မစို့လိုက်ရတာကိုပေါ့ အဟီး”

“အေးပါကွာ နောက်တခါပေါ့ ဟုတ်လား၊ ”

“ဟုတ်ကဲ့”

“ဒါပဲ နော် တို့ အမျိုးသား ပြန်လာတော့မယ် နောက်မှ တွေ့မယ် ဘိုင်”

“ဘိုင် ဆရာမ”

……………….
အခန်း ၂၇။- မြတ်ဝတ်ရည်

ကျမလည်း စိမ်း မြှောက်ပေးလို့ မောင်မောင်ထွေး လေးကို ကလိချင်စိတ်ပေါက်နေတာ ကြာပြီ။ စိမ်း တယောက် သူ့အိမ်ရှေ့ ကကောင်လေး နဲ့ ထပ်ဖြစ်တယ် ဆိုလို့ ပိုပြီး လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကျမ ကို တကယ် တော့ လင်ဖြစ်သူ ကလည်း ကပ်ကိုး ဆွင်း ဖီးရှိ သူ ဆိုတော့ မောင် နဲ့တောင် လုပ်ဖြစ်ဖို့ သူပဲ ပလန်ချပြီး လုပ်ခဲ့တာ၊ မောင်မောင်ထွေးလေး ကိစ္စ ကျ သူ့ကို ဖွင့်ပြောဖို့ တမျိုး ဖြစ်နေတယ်၊ အဓိက က ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေတာ၊ စိမ်းက တော့ ပြောတယ်၊ ဖွင့်ပြောထားလိုက်ရင် မမဝတ်ရည် အတွက် ဘာမှ မပင်ပန်းတော့ဘူးတဲ့ ခုရှုတ်မှ နောင်ရှင်း ကိုယ့် ယောက်ျား ဖြစ်သူက လည်း သိပြီးသားဆို တခြားက သတင်းတွေ ဘာတွေထွက်လာရင် လည်း ရယ်ဒီ ဖြစ်မှာလေတဲ့။ ကျမ ကိုယ် ကျမ သာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတာ၊ စိမ်းကို ကျမ စိတ်ထဲ ရှိတာ ပြောပြလိုက်တယ်။ ကျမ အဲလို စိတ်ပေါ် နေတာ ယောက်ျား ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း မစတင်ကတည်းက ဆိုတာရယ်၊ ကျမ အလုပ်ထဲက ကိုယ့် လက်အောက်က ကောင်ကလေး အပေါ် ဖီးလာနေတာတို့ ကို သူသိသွားမှာ ရှက်နေတယ် ဆိုတော့၊ မမဝတ်ရည်ကလည်း အကုန်ပြောစရာမှ မလိုတာ တဲ့၊ ဦးကိုကိုကြီး ကို ရှင်စပေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းမို့ ကျမ စိတ်ထဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရတဲ့ အထဲ အဲဒီကောင်လေး အကြည့် တွေ အမူအယာတွေကလည်း ကျမ ကို ဖီးလာစေတယ်လို့၊ ကျမ လှုပ်ရှားလို့ ရမလားလို့ပေါ့ ၊ အဲလို ပြောပေါ့၊ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် သို့မဟုတ် မမဝတ်ရည် စိတ်ထဲ သိပ်မပြောချင်တာတွေကို နည်းနည်းပဲ ပြော၊ ဦးကိုကိုကြီး ဖီးလာမဲ့ ဟာတွေကို များများပြောပေ့ါ တဲ့၊ စိမ်းတောင်မှ အိမ်မှာ အတူနေတဲ့ မောင့် ညီလေး၊ ညီညီ့ ကို ဖီးလာနေတာ၊ မောင်ကြိုက်မကြိုက်မသိလို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း စမ်း နေတာတဲ့၊ အဟီး၊ စိမ်းကတော့ တကယ်ပဲ၊

မောင်မောင်ထွေး လေးကလည်း တကယ်ပဲ ကျမ က သူ့ကို နီးနီးကပ်ကပ် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆန်နေတော့ သူစိတ်တွေက ကျမ အပေါ် မှာ အရမ်း ဖြစ်နေတာ သိတာတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေ ကို မသိမသာ အကဲခပ်လိုက် ရင် အသိသာ ကြီး ကို။ ဒါပေမဲ့ သူက တော့ ကျမ မစရင် သူကတော့ ဘယ်တော့မှ စမှာ မဟုတ်တာ သေခြာတယ်။ သူ့အလုပ် လည်းပြုတ် အရှက်လဲ ကွဲမှာကိုး။ ကျမ ကာသာ ဘယ်လို စရမလဲ မသိဖြစ်နေတာ။ ကိုယ့်မောင်အရွယ်၊ တူအရွယ်လေးလည်းဖြစ်၊ ကိုယ့် လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းလည်း ဖြစ်နေတာလေ။

တနေ့တော့ စိမ်း အကြံပေးတဲ့ အတိုင်း မောင့်ကို စကားစလိုက်မိတယ်။

“ယောက်ျား”

“ဘာလဲ မိန်းမရ”

“ပြောစရာရှိလို့ ဆို”

“ပြောလေ မိန်းမ ကလည်း ၊ အဲလောက်စကားစ နေရင်တော့ တခုခု ထူးပြီထင်တယ် ဟဲဟဲ”

“ဟွန့် ထူးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ထူးချင်ရင်လည်း ရသလားလို့၊ ယောက်ျား သဘောကို မေးချင်လို့ဟာကို သွား မပြောတော့ဘူး”

ကျမ နည်းနည်းလေး ညှပေးလိုက်တာနဲ့ ယောက်ျား မျက်လုံး တွေ အရောင်တောက်လာတယ်၊ သူအရမ်းသိချင်စိတ် တွေ ပြင်းပျ လာတဲ့သဘော။

“ဟာ မိန်းမ ကလည်း ပြောပါကွ၊ ယောက်ျား ကို လာဆွပြီး တခါထည်း ၊ ဘာလဲ မင်းရဲကိုကို နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သွားချင်လို့လား၊ သွားလေ ယောက်ျား ပြောထားတာပဲဟာ၊ ပြီးရင် သာ အကုန်ပြန်ပြောပြလို့ ပြောထားပြီး သားဟာ”

“ဟုတ်ပါဘူး.. ဟို ကောင်လေး တယောက်လေ”

“ဘယ်ကောင်လေး တယောက်လည်း မိန်းမ ကလည်း အရင်းမရှိ အဖျား မရှိ”

ကျမ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံလို့ ပါးစပ်က မထွက်ဖြစ်နေလေ၊ ယောက်ျား ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု ကပိုပိုလာလေ ဖြစ်နေရပြီ။

“ဟာယောက်ျား ကလည်း ရုံးက ရုံးအကူကောင်လေးပါ၊ စာပေးစာယူတက်ရင်း ရုံးမှာ လာလုပ်နေတာလေ”

“အင်း အဲတော့ မိန်းမ က အဲကောင်လေး နဲ့ ဖြစ်နေပြီလား”

“အာ မဖြစ်သေးပါဘူး ယောက်ျားကလည်း”

“မဖြစ်သေးပါဘူး ဆိုတော့ ဖြစ်တော့မဲ့ သဘောပေါ့ ဟုတ်လား”

“ယောက်ျား နော် ပြောမဲ့ စကားကို သေခြာ နားမထောင်ဘူး၊ ဒီမှာ သေခြာနားထောင်ဦး၊ အဲဒီကောင်လေးက လေ မိန်းမ သူ့ကို မမြင်ဘူးထင်ပြီး အလစ်မှာ ခိုးခိုး ပြီး ရှိုးနေတာ၊ မိန်းမ သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး ရှေ့က မှန်တခုခု ကနေ မသိမသာကြည့်လိုက်ရင် မိန်းမ အိုးကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြီးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေ မျိုချနေတာ ခိခိ”

“ဟုတ်လား အဟီး၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေမှာ သေခြာတာပေါ့ ဟားဟား”

“သူ့စိတ် ထဲ ဘာတွေးနေမယ်ဆိုတာတော့ မိန်းမ ဘယ်သိမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက သနားကမားလေး အဟိ”

“ကဲ ပါ မိန်းမရယ်၊ ထွေရာလေးပါးတွေ ပြောမနေပါနဲ့၊ မိန်းမ ကောင်လေးအပေါ် စိတ်လာနေတယ်မဟုတ်လား၊ ယောက်ျား ခွင့်ပြုတယ်၊ ဒူးသာဒူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား ကိုတော့ အကုန်ပြန်ပြောပြရမယ်နော်”

“အင်း ယောက်ျား တကယ်ပြောတာလား၊ ကောင်လေးက ကိုယ့်တူသား အရွယ်လောက်‌လေးရှိတာ မိန်းမ ကို ယောက်ျား အထင်သေးမှာ စိုးလို့”

“အမလေးကွာ အထင်မသေးတဲ့ အပြင် ယောက်ျားကို ခုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ပိုတောင် ဝမ်းသာ အထင်ကြီးမိပါသေးတယ်”

“အင်း ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က ဘယ်လို လှုပ်ရှားရမှန်းမသိဘူး၊ အလုပ်ထဲမှာ ကျမကောင်းဘူးလေ”

“မိန်းမ အဆင်ပြေရင် အိမ်သာ ခေါ် လာလှုပ်ရှား ယောက်ျား ရှောင်ပေးမယ်၊ ဟုတ်တယ် အလုပ်ထဲမှာတော့ သွားမလုပ်နဲ့ အကုန်ရှုတ်ကုန်မယ်”

“အင်း”

ကျမ လည်း ယောက်ျား ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရပြီး တော့ စိတ်က အရမ်းလွတ်လပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်က ဘယ်လို စရမှန်းကို မသိသေးတာ၊ ထုံးစံအတိုင်း အရင်က ကောင်လေးကို ရှိုးနေကျ၊ ရင်သားမြှောင်းတို့ အိုးတို့တော့ ဆက်ရှိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တနေ့တော့ အခွင့်အလမ်းပေါ် လာခဲ့တယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ သားက ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည် သူ့အဖိုးအဖွား ကျမ ယောက်ခမ တွေ အိမ်သွားနေနေတဲ့ ရက်ပိုင်း၊ မောင်က လည်း အိမ်ပြန်နောက်ကျ လေ့ရှိတယ်။ အထူးသဖြင့် သောကြာနေ့ ဆို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင် သွားထိုင်တတ်တယ်။

အဲဒီနေ့က ကျမ ရုံးမှာအလုပ်တွေ လက်စမသတ်နိုင်၊ တနင်္လာနေ့ ဌာနဆိုင်ရာ အကြီးအကဲတွေ ဘက်ဂျက်မိတင်းရှိ တာ ကိုယ်က အချက်အလက်စုပေးရမှာ ဆိုတော့ စနေ၊တနင်္ဂနွေ ရုံးပိတ်ရက်ကလေး အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်မယ် ဆိုပြီး ဖိုင်တွေ ပစ္စည်းတွေ သယ်လာခဲ့တယ်။ အဲလို ကျမ သယ်စရာ ပစ္စည်းတွေ များရင် မောင်မောင်ထွေးက ကျမ ကို လိုက်ကူသယ်ပေးပြီး အိမ်လိုက်ပို့ပေးလေ့ရှိတယ်။ ပြီးမှ သူ ဘတ်စ်နဲ့ သူ့အိမ် ပြန်တယ်။

အဲလို နဲ့ အိမ်ရောက်တော့ ကျမ ပစ္စည်းတွေ သူက ကူသယ်ပေး၊ သူ သွားလေရာ အမြဲလွယ်တတ် တဲ့ လွယ်အိပ် ကြီးကို ဆိုဖာပေါ် ခနချ ပြီးတော့ အပေါ့ သွားမယ်လို့ နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ သူက လည်း အိမ်မှာ ကျမတယောက်ထဲ ဆိုတာ သိရတော့ စိတ်ထဲ သောင်းကျန်း နေပြီထင်တယ် ကျမ ဖင်ကြီးကို အနောက်က စူးစိုက်ကြည့် နေတာ ကျမ ဘီဒိုမှန်ထဲ ကမြင်နေရတယ်။ သူနောက်ဖေးဘက်သွားတုံး သူ့လွယ်အိပ်ကို မသိမသာ အကဲခပ်ကြည့်တော့ စီးကရက် ဘူးလေးတဗူးတွေ့တယ်။ အကြံတခု ရသွားတယ်၊သူ့ကို အချိန် နည်းနည်း ဆွဲထားလိုက် ပြီး ဘယ်လို သူတုံ့ပြန်မလဲ သိချင်လာလို့လေ။ ကျမ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အလုပ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ် အိမ်နေရင်း ထမိန်ပါးပါး တထည် နဲ့ တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ် ဝတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ပါးပါးကို တင်းနေအောင် ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီ အနားရာက တင်ပါးမှာ ထင်းကနဲ နေတာပဲ။

ကျမ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ မောင်မောင်ထွေး က စောင့်နေပြီ ပြန်မလို့ သူ့လွယ်အိပ်ကို လွယ်ပြီးပေါ့။

“ဟေ ပြန်တော့မလားကွ၊ ညနေစာ စားပြီးမှ သွား၊ ဘာလည်း ချိန်းထားတာ ရှိလို့လား”

“မရှိပါဘူး မမ၊ ကျွန်တော် မစားတော့ပါဘူး အားနာစရာကြီး”

“အို အားနာ မနေနဲံ မင်းကို မမ ရုံးချိန်ထက်ကျော်ပြီး ခိုင်းထားတာ၊ ပြီးတော့ အိမ်မှာ မမ တယောက်ထဲ စားရမှာ ပျင်းစရာကြီး”

“အော် အကိုတို့ က ဘယ်သွားလို့လဲ မမ”

“နင့်အကို က သောကြာညတွေဆို အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင်သွားတယ် တခါတလေ ညသန်းခေါင်လောက်မှ ပြန်ရောက်တာ၊ သား က ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်ဆို သူ့အဖိုးအဖွား တွေ က ခေါ်ခေါ် ထားတယ်လေ”

“အင်း မမ တယောက်ထဲ ဆိုရင်တော့ အဖေါ် ရအောင် ကျွန်တော် စောင့်ပေးမယ်လေ၊ စားရမှာတော့ အားနာစရာကြီး”

“အားမနာနဲ့ ဘာမှ တော့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ မရှိပါဘူး၊ ပုန်းရည်ကြီး၊ ငါးခြောက်ဖုတ် နဲ့ ကြက်ဥလေး ကျော်လိုက်မယ်လေ၊ အခု ဆာပြီလား”

“ဆာတော့ မဆာသေးဘူး မမ၊ မမ စားမယ်ဆိုရင်တော့ လိုက်စားမယ်လေ”

“မမ လည်းမဆာသေးပါဘူး၊ ဒါနဲ့ မောင်ထွေးမှာ စီးကရက် လေးဘာလေးရှိလား”

“ရှိတယ်မမ..အို..နိုး…ဟို..ဟို..”

မောင်မောင်ထွေးက ရုတ်တရက် သူ့စီးကရက်ဗူးကို လွယ်အိပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ တခုခု သတိရသွားသလို နဲ့ ချက်ခြင်းပြန်ထည့်လိုက်တယ်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ထွေးရဲ့ ၊ အိမ်မှာ သား မရှိတုံး မမ တဖွာနှစ်ဖွာလောက် ရှိုက်လိုက်ချင်လို့ပါ”

“အင်း မမ ကျွန်တော့် မှာ ပါတာ က ရိုးရိုး စီးကရက် မဟုတ်ဘူး ၊ အာ့ကြောင့်ပါ”

“ဘာထည့်ထားလို့လဲ”

“ဟိုဟို မာရီဝါးနားထည့်ထားလို့ပါမမ၊ ကျွန်တော်လည်း တခါမှ မလုပ်ဘူးပါဘူး သူငယ်ချင်းတယောက် ပေးလိုက်တာ အခု ပိတ်ရက် စမ်းဖွာကြည့်မလားလို့ ယူထားတာပါ”

“ဟေ ပိုတောင်ကောင်းသေး ဟီဟိ၊ မမ အာ့တာ တခါမှ မစမ်းဖူးလို့ စမ်းသောက်ကြည့်ချင်တာ”

“ဟင် တကယ်လားမမ၊ အာဆိုလည်း စမ်းလေ သူက တခါထဲ ရောပြီး စီးကရက် ထဲ ပြန်ထည့်ပေးထားတာ”

“လာ အာ့ဆို ဝရံတာဘက် သွားရအောင် ”

ကျမတို့ အခန်းက အပေါ် ဆုံးထပ်ဆိုတော့ ဝရံတာကနေ ဆို ဘယ်သူမှ အနံ့ မရနိုင်ဘူးလေ၊
အခန်း ၂၈။ – မြတ်ဝတ်ရည်

ဝရံတာ ကို ထွက်လာကြပြီးတော့ မောင်မောင်ထွေးက ကျမကို စီးကရက်လေး တလိပ်ထုတ်ပေးတယ်။ သူလည်း တလိပ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကျမက၊

“ဟေး မောင်ထွေး မမ တလိပ်လုံး ကုန်မယ်မထင်ဘူး တလိပ်ကို ပဲ နှစ်ယောက်ရှဲ ရအောင်ကွာ”

ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ မမ ဆိုပြီးတော့ သူထုတ်ထားတဲ့ အလိပ်ကို ဗူးထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ကျမက လက်ထဲက စီးကရက်ကို နူတ်ခမ်းမှာ တပ်လိုက်တော့ သူက မီးခြစ်ကို ခြစ်ပြီး လာညှိပေးတယ်။ ကျမလည်း ဖွာလိုက်တာ သည်းပြီး ချောင်းပါဆိုးသွားတယ်။

“အဟွပ်..ဟွပ်…”

“မမ.. ဖြည်းဖြည်း…..”

အဲလို နဲ့ သူနဲ့ ကျမ တယောက်တလှည့် စီဖွာရင်း က စကားပြော ကောင်းလာကြတယ်။ တော်ရုံ တန်ရုံ အသေးအမွှား ကလေး တွေက လည်း ရီစရာ မောစရာ ဖြစ်လာကြတယ်။ ကျမ က ရုံးအဝတ်အစား တွေ အခန်းထဲ ဝင်လဲ ကတည်းက မောင့်ဆီကို မက်ဆေ့ ပို့ထားလိုက်တယ်၊ မောင်မောင်ထွေး အိမ်ပါလာတယ် လို့ ညနေစာ ပါ စားရင် စားလိမ့်မယ်လို့၊ ဆိုတော့ မောင်က အိုကေ ဆိုပြီး ရီပလိုင်းလုပ်ထားတယ်။

အခု ကျမ နဲ့ မောင်မောင်ထွေး အရှိန်ရလာတော့ ကျမလည်း အိမ်မှာရှိတဲ့ ကြက်ဥမြေပဲ အထုပ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ပလပ်စတစ်ဗူး ထုတ်လာပြီး ဝရံတာ မှာထိုင်လျှက် စားလိုက် ဖွာလိုက် နဲ့ ဒုတိယ အလိပ်လောက်မှာ မောင့်ဆီက မက်ဆေ့ ဝင်လာတယ်။ ကောင်လေး ရှိသေးလား၊ အခြေအနေဘယ်လိုလဲ တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ အခြေအနေ ကောင်းတယ် နောက်ကျမှ ပြန်လာမလားဆိုတော့၊ မောင်က သူ မင်းရဲကိုကို တို့ အိမ် လိုက်သွားမယ်တဲ့။ အာ့ ဆိုရင်တော့ စိမ်း ဆီ သွားပြီး သရီးဆမ်းကြတော့မယ်ထင်တယ်။ ကျမ လည်း အိုကေ အဲမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့ လို့ ပြောလိုက်တယ်။

မောင်မောင်ထွေးက ကျမ မက်ဆေ့ရိုက်နေတာတွေ့လို့ အမျိုးသားဆီက လားလို့ မေးတယ်၊ ကျမက လည်း အင်း သူ သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ဒီည သွားအိပ်တော့မလို့ ပြန်မလာတော့ဘူး ဆိုတာ မက်ဆေ့ပို့တာလို့ ပြောလိုက် တယ်။ သူ့မျက်နှာ က တော်တာ်ပျော်သွားပုံပဲ။

“ဟင် ဒါဆို ဒီည မမ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့မှာပေါ့ ”

“အင်း ရပါတယ်ကွယ် မမ နေတတ်ပါတယ်”

“အင်း ကျွန်တော် မမ အဖေါ် ရအောင် နေပေးမယ်လေ၊ မမ အိပ်ချင်မှ ပဲ ပြန်တော့မယ်၊ ဒါနဲ့ အာ နဲနဲ ခြောက်လာသလိုပဲ ကျွန်တော် လမ်းထိပ်က ဘီယာလေး ပြေးဝယ်လိုက်ဦးမယ် မမ ရော သောက်မယ် မဟုတ်လား”

“အင်း သောက်တာပေါ့၊ မင်း သွားလို့ ဖြစ်ရဲ့လားကွယ့်”

“ဖြစ်ပါတယ်မမ ရဲ့ ဒီနားလေး တင်ပါ”

မောင်မောင်ထွေးက ဘီယာတင်မက ခေါက်ဆွဲကျော်တထုပ်၊ ထမင်းကျော် တထုပ်ပါဝယ်လာတယ်။ စားကြ သောက်ကြ၊ ဆေးခြောက်လေး ရူလိုက် နဲ့ နည်းနည်း ရောလာတော့ လူက အတော် လေး မြှောက်လာတယ်။

ကျမတို့လည်း အိမ်ထဲမှာ ရောက်လာကြပြီး မောင်မောင်ထွေးက ကျမ ဘေးဆိုဖာပေါ် မှာ လာကပ်ထိုင်တယ်၊ ကျမလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေလိုက်တယ်။ ပေါင်ချင်းထိ ပုခုံးချင်း ထိ တိုက်ရင်းက အဲဒီကောင်လေး လက်မသွက် လိုက်တာလို့ ဒေါပွနေမိတယ်။

“မမ ကို မမ ယောက်ျားက တယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး သူ့သူငယ်ချင်း ဆီ သွားအိပ်တာ တော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ နားမလည် နိုင်ဘူးဗျာ”

“အင်း မမ တို့ အိမ်ထောင်သက်က လည်း ကြာပြီလေ၊ သူ မမ ကို ရိုးသွားလို့နေမှာပေါ့ ”

“ဟာ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကို”

“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲကွယ့်”

“မမလို မျက်နှာပေါက်၊ မမ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် မျိုး ကျွန်တော်သာ ဆို တသက်လုံးကို ရိုးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ပြောရဲတယ်”

“ဟင်.. ဖြည်းဖြည်းလည်းပြောပါ ဆရာသမားရယ် ခိခိ”

“ဆောရီး မမ ကျွန်တော် စကားလွန်သွားတယ်၊ စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်”

“အင်း လေ မင့်စကားကြီးကလည်း၊ မမ အပေါ် စိတ်တမျိုး ရှိနေသလိုလို”

ကျမ ရဲ့ ညို့မျက်စောင်းနဲ့ ချွဲတဲတဲ အသံက ဘေးနားမှာ တခြားမိန်းခလေး တယောက်ယောက် ရှိနေရင် စောက်မြင်ကပ်လိုက်မဲ့ ဖြစ်ခြင်း၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျားလေး တွေက တော့ အရည်ပျော်သွားမှာ ခစ်၊
မောင်မောင်ထွေး ကျမ ကို ချက်ခြင်းကြီး သိုင်းဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျမလည်း အရမ်းကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်လေးတော့ ရုန်းပါတယ်။

“ဟဲ့ အို မောင်မောင်ထွေး မင်း..ဘာလုပ်တာလဲ..အု..”

ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်ခံရတော့ နဂိုထဲက ငြိချင်လို့ အထာပေးနေတဲ့ ကျမ နွားပြိုလေးရဲ့ ဘရမ်းဘတာ အစုပ်အနမ်းတွေမှာ အလိုက်သင့် လွှင့်မျော သွားရသလို၊ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို လည်း သိုင်းဖက်တွယ်ထားမိ ပါတော့တယ်။

ဟိုးအရင် မင်းရဲကိုကို ခေါ် ဒင်ကြီးခေါ် တဲ့ မောင်နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ စချပ်ကတည်းက ကျမ စိတ်ကူးထဲ မှာ အလိုးခံခံ နေခဲ့ မိတဲ့ ကောင်ကလေး ရင်ခွင်ထဲ အခု တော့ တကယ်ရောက်ရပြီလေ။ ကျမ ပိပိလေးက ရုံးက အပြန် အိမ်ထဲ စဝင်ကတည်းက စိုစိစိ ဖြစ်နေတာ အခုတော့ ပင်တီလေး မှာ ရွဲနေပြီ။ ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်နမ်းနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျမလျှာကလေး တစ်လစ်ထုတ်လို့ ထိုးပေးလိုက်တယ်။ အို့ စုပ်လိုက်တာ ကျမ အူတောင် ယား သွားရတယ်။

သူ့လက်တွေက ကျမ တီရှပ်အောက်က တိုးဝင်ပြီး ကျောကို သိုင်းဖက်လို့ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်နေတယ်။ ဂျိတ်ပြုတ်ပြီး ဘရာဇီယာက ချောင်သွားမှ ရှေ့ဘက်ကို လက်တွေ ရောက်လာပြီး ဘရာအောက်ကတိုးဝင်လို့ ကျမ ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်တော့တယ်။ ကျမ နို့သိးခေါင်းလေး တွေက မာတောင် လာတာမို့ သူ့လက်ဖဝါးမှာတော့ ထောက်နေမှာ သတိထားမိမှာပဲ။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နှစ်ခု နဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းကို ဖိပွတ်ချေလိုက်တော့ ကျမ အူးကနဲ ဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်သွားမိတယ်။ သူ့ကိုယ် နဲ့ လက်နှစ်ဖက်က မသိမသာလေး ဖိတွန်းလာတော့ ကျမ ဆိုဖာပေါ် အလိုလို ပက်လက်ကလေး လန်ကျသွားရတယ်၊ သူက တော့ ကျမအပေါ် ကမိုးပြီးမှောက်ရက် ပါလာတာလေ။

ကျမ ပက်လက်လန်ကျသွားမှ သူက ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး ကျမတီရှပ်နဲ့ ဘရာဇီယာကို ပူပြီး လည်ပင်းနားအထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူမျက်နှာရှေ့ ဘွားကနဲ ပေါ် လာတဲ့ ကျမ ရွှေရင်အစုံ ကြား သူ့မျက်နှာ အပ်ပြီး ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို တဖက်စီ လှည့်ပြီး တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စို့ ပါတော့တယ်။ ဆေးခြောက် နည်းနည်း ဘီယာနည်းနည်း နဲ့ နဂို အခံ ဖီးလည်း ရှိလို့လားမသိ၊ ကျမ တကိုယ်လုံးက ဘယ်နေရာကို သူထိလိုက်ထိလိုက် အရမ်းကို အရသာရှိ နေသလိုပါပဲ ရှင်။ သူလည်း ကျမ ဟာ သူ့ ဘောစိ ဆိုတာ လည်း မေ့နေပြီ ထင်ပါတယ်။ ကျမ ကို အတက် တက်ခွပြီး သရဲမရဲ စီး ၊ လက်တွေက နို့တွေကို နှယ်၊ ပါးစပ်က လည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့၊

ကျမ တို့ နှစ်ယောက်သား လုံးရင်း ထွေးရင်းက အဝတ်အစားတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်းကွာကျကုန်ပြီး၊ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။ သူက ကျမ နို့တွေ စို့နေရာကနေပြီး အောက်ကို တဖြည်းဖြည်းရွေ့သွားတာ အခု တော့ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်လို့ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မြိန်ရေရှက်ရေ ကို လျှက်နေတော့တယ်။ သူလည်း သိပ်တော့ မခေဘူး။ ကျမ အစေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေး နဲ့ ဖိပွတ်ပေးနေရင်းက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ဆွဲလိုက်၊ လျှာကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတာ ကျမ တော့ လူးလိမ့်နေအောင် ခံစားနေရတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားမရတော့ဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးထည့် လိုးတာခံချင်လာတယ်။ အာ့တာနဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ကျမ ကိုယ်ပေါ် တက်လာဖို့ အချက်ပြလိုက်ရတယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးလဲ ကားပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် တက်လာပြီး ကျမ မျက်နှာကို လျှာနဲ့ လာလျက်ပြန်ရောရှင့် ကျမ စောက်ရည်တွေက သူ့နူတ်ခမ်း မေးစေ့တွေမှာ ပေပွလို့ပေါ့။ သူ့လီးမာမာ ကြီးက ကျမ ပေါင်အတွင်းသားနဲ့ ဆီးခုံတွေကို ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြစ်နေတယ်။

ကျမ ပဲ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်ရတယ်။ အဲတော့မှ ကိုယ်တော်ချော က ဖင်ကော့ ပြီး ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ။

“အာ့…..ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်…”

“အီးးးးးးးး အိုးးးးးးးး”

ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ နည်းနည်းလေး အောင့်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ လူသာငယ်သာ လီးကတော့ မငယ်ဘူးဆိုတဲ့ ကောင်လေးပဲ။ ကျမ ယောက်ျား တို့ မောင် တို့ နဲ့ သိပ်အကွာကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ လီးက လူငယ်ပီပီ အရမ်းကို မာတောင်နေတာ သံချောင်းကြီးလိုပဲ။ ကျမ ရင်ထဲတောင် နင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သူလည်း အီစိမ့် သွားသလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ပါးစပ်က ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ အရည်တွေ တအားရွဲနေတော့ လီးကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးနီးပါး လျောကနဲ ဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တော့ ပြည့်ကျပ် လို့ပေါ့။

သူက သူ့လီးကြီးကို တချောင်းလုံး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲခန စိမ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်ကို ကြွကြွ ပြီး အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ကျမ ခေါင်းတောင် ဆိုဖာ လက်ရမ်း နဲ့ သွားသွား ထိနေရတယ်။ ရက်သမ် လည်း မှန်လာတော့ ကျမ လည်း အလိုက်သင့် အောက်က ကော့ ကော့ ပေးတာပေါ့။ ဆေးခြောက် အရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် နတ်ပြည်က တိမ်တွေထဲ မျော နေသလိုပေါ့။ နောက်တော့ သူ နည်းနည်း ‌နှေးသလိုဖြစ် သွားရင်တောင် ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး အသွေးအသားတွေ ဆူပွက်လာပြီ။

“အီးးးး မောင်ထွေး…ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်..အင်း ဆောင့်…..အူးးးးး”

သူက လည်း ဆောင့်ပါတယ် တကယ်က ဆီးခုံခြင်း ထိတဲ့ အသံတောင် တဖန်းဖန်း မြည်နေတာ။ နောက်တော့ တကိုယ်လုံးတုံတက် စောက်စေ့လည်းကျင်ပြီး သူ့ကို တအားဖက်လို့ ကျမ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့တယ်။ သူကလည်း ကျမ သူ့ကို အတင်းအကျပ် ဖက်တာ‌ရော၊ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတာရောကြောင့် လီးကြီး ပွထလာပြီး လရည် ပူပူနွေးနွေးတွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့် ပြီး တချီ ပြီးသွားပါတော့တယ်။

ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား ခနတာ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပြီမှ သူက ခွာပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်၊ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားသလို ကျမရင်လဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက တကယ်တော့ မပျော့သွားသေးပါဘူး။ နောက်မှ သူပြောပြတာ ဘီယာတွေကြောင့် သေးအရမ်းပေါက်ချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ထပြီး နောက်ဖေးကို ပြေးတာလို့ ပြောပါတယ်။ သူထွက်သွားမှ ကျမလည်း စားပွဲပေါ် ကတစ်ရူးတွေ ယူပြီး ဆိုဖာပေါ် မှာ မကျကုန်အောင် ကမန်းကတန်း လိုက်သုတ်ရပါတယ်။ ပြီးမှ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျနေတဲ့ ထမိန်ကို ကောက်ယူပြီး ရင်လျားလိုက်တယ်။ စာပွဲပေါ် က ကျမ ဖုံးကို လှမ်းယူကြည့်လိုက်တော့ မက်ဆေ့တွေ ရောက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ခုန ကျမ အလိုးခံနေတုန်း က ဇောနဲ့ မို့ မက်ဆေ့ နိုတီသံကို မကြားလိုက်ရတာဖြစ်မှာပါ။ ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ ပို့ထားတာပါ။

..ဟေး မိန်းမ အဆင်ပြေနေပလား…မပြေဘူး ဆို ယောက်ျား ပြန်လာခဲ့မလို့..

…ပြေတယ်ဆို ယောက်ျား ဒီမှာ ပဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်၊ ခုနလေးတင် စိမ်း နဲ့ မောင်တို့ သရီးဆမ်း ကြတယ်..

ကျမ ယောက်ျား က ကျမ မောင်မောင်ထွေး နဲ့ အဆင်မပြေဘူး ဆို ရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေမှာကို စိုးရိမ်နေတယ်။ အဟီး ၊ အဲဒါလေးတွေကြောင့် သူ့ကို ချစ်နေရတာလေ၊ နားလည်မှုရှိလွန်း၊ မိန်းမ ကို ချစ်လွန်း တဲ့ ယောက်ျား လေ။ သူပို့ထားတာ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ ဆိုတော့ သူအိပ်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး ဆိုပြီး ကျမ မက်ဆေ့ ပြန်ပေးလိုက်တယ်။

…အဆင်ပြေတယ် ယောက်ျား ခုပဲ တချီပြီးသွားတယ်..အဟိ..

မက်ဆေ့ က ချက်ခြင်းတောင်ကနဲ ပြန်တက်လာတယ်။

..ကွန်ကရက် မိန်းမ.. နောက် ဗီဒီယိုရိုက် ထားပေးယောက်ျား ကြည့်ရအောင်..

..နိုးပါ…ဗီဒီယိုကြီးတော့ မရိုက်ပါဘူး ..ကြည့်ချင်ရင် လူကိုယ်တိုင်လာချောင်း ခစ်..

ကျမ ရိုက်နေတုန်း နောက်ဖေးက မောင်မောင်ထွေး ထွက်လာသံကြားလို့၊

..နောက်မှ ပြောတော့မယ် သူ နောက်ဖေးက ထွက်လာပြီ..ဘိုင်ဘိုင်..

ဆိုပြီး ဖုံးကို ခုံပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်ပါတယ်။
အခန်း ၂၉။ မောင်မောင်ထွေး

အား ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် တောင် မယုံနိုင်ဘူး ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့် ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ (ထုတိုင်း အမြဲမှန်းမိလို့)၊ ကိုယ့်ဘောစိ မမ ကြီးကို သူ့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးရမယ် ဆိုတာ၊ ကျနော် ရဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ တောင် တခါမှ မမက်ဖူးခဲ့ဘူး။ အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းလို့ ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အခု အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ရင်း ကိုယ့်လီး ကိုယ်ငုံ့ကြည့် ပြီး တွေးနေမိတာ။ တိုက်ဆိုင်ချက်က မမမြတ်ဝတ်ရည် အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဆေးလိပ်ဖွာချင်တယ်ပြောတယ်၊ကိုယ့်မှာ လည်း ဆေးခြောက်ထည့်လိပ်ထားတဲ့ စီးကရက် ပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါကို လည်း သူက စမ်းချင်တယ်တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ရူကြရင်း နည်းနည်း ရီဝေလာတော့ သူ့ယောက်ျားက အိမ်ပြန်လာ မအိပ်ဘူး မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ ဒါနဲ့ စားစရာ ဝယ်မယ်ဆိုပြီး ကျနော်က ထွက်ဝယ်ရင်း ဘီယာထပ်ဝယ်လာတယ် စားကြသောက်ကြ ဘီယာကိုင်လိုက်နဲ့ လိုင်းပူးပြီး ပြူးကုန်တယ်။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖက်နမ်းမိမှန်းမသိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း မငြင်းဆိုတော့ နောက်ဆုံးဆိုဖာပေါ် မှာ ပဲ ပေါင်နှစ်လုံး ပုခုံးပေါ် တင် ပြီး မီးပွင့် မတတ် တအားကုန် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်မိ တော့တယ်။ ခု အမူးနည်းနည်းပြေစ ပြုလာတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မယုံတော့ဘူး။ ဆေးခြောက်အရှိန်နဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ စိတ်ကူးထဲ ဖြစ်ပျက်နေတာလားလို့ ထင်မိတယ်။ အခု သေးပေါက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး။ လီးမှာလည်း စောက်ရှည်တွေ လရည်တွေနဲ့ ပေကျံလို့ ရေချိုးခန်းထဲ ရှိတဲ့ ဆပ်ပြာ နဲ့ သေခြာ တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာပါ သစ်လိုက်တော့ လူလည်း လန်းသွားတယ်။ လီးလည်း ပြန်တောင် လာတယ်။ ခုမှတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ လီးကြီးက လှန်တံကြီးလို ရှေ့မှာ မတ်မတ်ထောင်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်လျှောက်ထွက်လာခဲ့တယ်။

“ဟေ့ အရှက်လည်း မရှိဘူး တန်းလန်းကြီးနဲ့”

မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထိုင်နေရာက ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း ၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး နဲ့ ပါးချိူင့်လေး တဖက်နဲ့ အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းတာ။ ဆံပင်အုပ်ကြီးကလည်း ကောင်းတယ် အခုတောင် ဖြစ်သလို တပတ်လျိူထုံးထားတာအနောက်မှာ အုံလိုက်ကြီး။ အသားက လည်း ညိုတယ် ဆိုပေမဲ့ ဝင်းမွတ်နေတာ။ မို့မောက်နေတဲ့ နို့တွေက လည်း မသေးပေမဲ့ အရမ်းအကြီးကြီး မဟုတ်၊ အုန်းသီး တခြမ်းလောက်တော့ ရှိမယ်။ ခါးကသေးတော့ လုံးပြီး ကောက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ပိုပြီး ကြွရွနေသလိုပဲ။ ကျနော့် မျက်စေ့ထဲမှာ တော့ နတ်သမီး တပါးပါပဲ။

“အင်း မမ ကလည်း ဘယ်သူမှ မရှိတာ”

“မမ ရှိတယ်လေကွာ ဟင့်၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း ခုလေးတင်ပြီးထားတာ ပြန်မာနေပြီလား မြန်လိုက်တာ”

“အင်း သေးပေါက်ပြီး ရေဆေးရင်းနဲ့ မမ အကြောင်း စဥ်းစားလိုက်တာ အဲလို ပြန်တောင်လာတော့တာပဲ”

“ခစ်.. ပိုလိုက်တာ”

“တကယ်ပါ မမ ရယ် မမ နဲ့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရလာလိမ့်မယ် ဆိုတာ ကျနော် အိပ်မက်ထဲ တောင် ထည့်မမက်ဖူးပါဘူး။ မမ က အရမ်း လှတာပဲ၊ ဆက်ဆီ လည်း အရမ်းဖြစ်တယ်”

“အမလေး သိပ်မြှောက်မနေပါနဲ့ ကိုယ်တော်ရယ်၊ လူကို ထင်တိုင်းလဲ ကြဲပြီးပြီ ဘာများထပ်လိုချင်လို့လဲ”

“ဘာမှ လိုချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး မမရယ် အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ၊ မမ ကို ကျနော် ဒီအလုပ်စဝင်ကတည်းက တိတ်တခိုး ချစ်နေမိတာပါ”

“ဟေ့ ချစ်လို့ မရဘူးလေ တို့မှာ အိမ်ထောင်ရှိတာ သိတယ်မဟုတ်လား”

“သိပါတယ် မမ ရယ်၊ မမ ကို အိမ်ထောင် မပြိုကွဲစေချင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ချစ်တာကိုတော့ ဘယ်လို တားလို့ရမှာလဲ”

ကျနော်က စကား တပြောပြောနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်နား ကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတန်ကြီးက မမမြတ်ဝတ်ရည် မျက်နှာ နားမှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ကျနော် ဘာလုပ်ပေး စေချင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ လီးကြီးကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး တမင် မျက်စေ့လွဲထားတယ်။ ကျနော်က ရှေ့ကို ထပ်တိုးလို်တော့ သူ့ပါးပြင်လေးကို လီးဒစ်ဖူး က ထိုးမိသွားတယ်။

“ဟဲ့ နင့်လီးကြီးက အမ မျက်နှာကို တောင် ထိုးမိနေပြီလေ”

“သူက မမ ရဲ့ အယုယ ခံချင်လို့တဲ့ ပြုစုပေးပါလား မမရယ်”

“ဟွန့် သိသားပဲ ငချွဲလေး သူ့ကို လုပ်ပေးစေချင်တာနဲ့ လူကို လာမြှောက်နေတာ”

“ဟုတ်ပါဘူး မမရယ် မမ က တကယ့် နတ်သမီးလေးပါ..အိုး….ရှီးးးးးးးး”

ကျနော်ပြောနေတုန်းပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာက သူ့လျှာကလေး ထုပ်ပြီး လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှက်လိုက်လို့ ကျနော် တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားရတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှ နှစ်လွှာက ကျနော့် လီးဒစ်ဖူးကို ငုံလိုက်တော့ သူ့အာခံတွင်းက နွေးထွေး နူးညံ့မူတွေ က လီးတန်တလျှောက်မှာ အရမ်းကို အရသာရှိနေတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခေါင်းကလေးကို ကိုင်လို့ ကျနော့် ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး သူ့ပါးစပ်ကလေးကို လိုးနေမိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကြီးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်အုပ်ကြီးက ထွေးကနဲ ကျသွားတာ တင်ပါးနားအထိပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဆံပင်အုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကို ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေတာ၊ ကျနော့် ဂွေးဥတွေက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားရိုက်မိနေတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျနော့် လီးတန်ကြီးမှာ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားလို့ ကျနော်လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပေါ့။ အရသာ ရှိလွန်းလို့ လီးကြီးက ဖောင်းကားလာသလို ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း နည်းနည်းလေး အရှိန်မြင့်လာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ကျနော့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လီးကို အဆုံးထိ မဝင်အောင်ပေါ့။

“အားးးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်”

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်လှလှလေး ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ချင်နေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ ခုနက တချီ ပြီးထားတာမို့ တော်တာ် နဲ့ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ အာ့တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တယ်။ လုံးမောက် ဖွံထွား လှတဲ့ နို့အစုံမှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ညှပ်ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက စုပ်အားက လည်း ပြင်းလာပါတယ်။ လီးအတွင်း လမ်းကြောင်းထဲက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး နောက်ဆုံးတော့ လီးထိပ်က လရည်တွေ အရှိန်အဟုတ် ပြင်းစွာ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။

“အားးးးးး အီးးးးးးးးအူးးးးးးးး”

“ပလွတ် ဖလု..ဖလု..ဂွတ်…”

ထွက်သမျှ လရည်တွေကို လည်းမမမြတ်ဝတ်ရည်က အပြင်ထွက်မကျ အောင် တစက်မကျန် စုပ်ပြစ်နေပါတယ်။ ကျနော့် ဒူးတွေ ညွတ်ခွေယိုင်သွားရအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှပါတယ်။

“အားးး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်..အီးးးး…….”

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို ပြောင်စင် သွားအောင် စုပ် လျှက်ပြီးမှ သူ့လက်က လွှတ် ပေးလိုက်ရင်း ကျနော့်ကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးကြည့်ပါတယ်။

“အမလေး လူပျိုကြီးရယ်၊ ခုနကတင် တခါ ထုတ်ပြီးတယ် အခုလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ထုတ်ပြစ်လိုက်တာ”

လို့ ပါးချိုင့်ကလေး ခွက်အောင်ပြုံးပြီး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်လိုံ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောက နေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး အဲဒီ ပါးချိုင့်ခွက်ကလေး ရှိတဲ့ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှဖူးဖူးလေးမှာ အရည်တချို့ ရွမ်းစို ပြီး မီးရောင်အောက်မှာ လက်နေပါတယ်။ အဲဒီ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးကို ကျနော့် နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့လျှာကလေး ထုတ်ပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလာလို့ သူ့လျှာကလေး ပါ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အတော်ကြာကြာလေး နမ်းစုပ်နေကြပြီးမှ ကျနော်တို့ ပါးစပ်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပါတယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည် ထမီက ခါးပေါ် ပြေကျနေ တုံးပဲမို့၊ သူ့ရဲ့ နို့လုံးလှလှ လေးတွေက ဖောင်းတင်းမို့ထ နေတာမြင်နေရတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက အဲဒီနို့တွေကို အလိုလို ရောက်သွားပြီး ဖွဖွလေး ကိုင်ရင်းက မချင့်မရဲ ဆုပ်နှယ်မိပါတယ်။

“ခနကွယ် မမရူးသွား ပေါက်ဦးမယ်”

ဟု ပြောပြီး မတ်တပ်ထရပ် ထမီကို ပါ တခါတည်း ဆွဲမရင်လျားလိုက်ပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။

ကျနော်လည်း အခုမှ ဘိုက်ဆာသလို ရှိလာတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကို ဆွဲယူပြီး ခရင်းနဲ့ တလုပ်နှစ်လုပ် စားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဆိုဖာဘေး စားပွဲလေးပေါ် က ဖုံးက တုံကနဲ ဗိုင်ဗရေးရှင်း ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျနော့် မျက်စေ့ကလည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖုံးပေါ် မှာ ရောက်နတာမို့ နိုတီမက်ဆေ့ကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။

..ကောင်လေးက..ညအိပ်မှာလား..

တဲ့။ ဟိုက်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ပဲ ဖြစ်မယ်။ ကျနော် က မမမြတ်ဝတ်ရည်ဖုံးကို လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဆလိုက်လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုံးက လော့ဖြစ်နေတယ်။ ခုန ဟာ နိုတီ လာတာကို ကျနော် တွေ့လိုက်ရတာကိုး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း နောက်ဖေးက ထွက်မလာသေးတော့ ကျနော်လည်း ဖုံးကို မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာများ ထပ်ပေါ် လာဦးမလဲလို့။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒိ ကနဲ ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်သွားပြီး၊

…အိပ်မယ်ဆိုယောက်ျား ပြန်မလာတော့ဘူး..

ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့လေးပေါ် လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ပျောက်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေသံကြားတာနဲ့ ဆိုဖာပေါ် မှာ ဖုံးနဲ့ နည်းနည်းလေး ဝေးအောင် ရွေ့ထိုင်နေလိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ပဲ ထွက်လာတယ်။ ဆံပင်ကိုတော့ ဖားလျား ပဲ ချလားတယ်။ ကျနော့် ဘေး လာထိုင်လိုက်တော့ ကျနော် ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကိုင်ထားပြီး စားနေတာ တွေ့သွားတယ်။

“ဟော ဘိုက်ဆာနေပြီ မလား ၊ မမ ဘာထပ်လုပ်ပေးရဦးမလဲ”

“ဟင့်အင်း ရပြီ မမ၊ ခေါက်ဆွဲ‌ကျော် ထမင်းကျော် တွေ ရှိတာပဲ မလိုတော့ပါဘူး။ မမရော မဆာဘူးလား”

“ဟင့်အင်း အခုပဲ ပရိုတင်းတွေ အများကြီး သောက်လိုက်တယ်လေ ခစ်ခစ်”

“ဟားဟား မမ ကတော့ တကယ်ပဲ မိုက်တယ်”

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖုံးက ဒီ ကနဲ တချက်ထပ်တုံသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တုံး

“မမ ခုန ကတည်းက ဖုံးက တဒီဒီ ဖြစ်နေတယ် မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ်ထင်တယ်”

လို့ ခပ်တည်တည် နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးကို ပက်တန် နဲ့ ဖွင့်လိုက်ပြီး မက်ဆေ့တွေကို ဖတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ရီပလိုင်းမက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်နေတယ်။

“မမ အမျိုးသားဆီကလား မမ”

“အင်း သူက မမ တယောက်ထဲ မို့ စိတ်မချဖြစ်နေတာ၊ အိပ်နေပလားတဲ့ အဆင်ပြေလားလို့ မေးတာ၊ သူဒီည တော့ ပြန်မလာတော့ဘူးလို့ ပြောနေတာ၊ ရတယ် မလာနဲ့ မက်ဆေ့လည်း မပို့နဲ့တော့ မမ အိပ်ချင်နေပြီလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် အဟိ”

“အာ့ ဆို ဒီည ကျနော် ဒီမှာ အိပ်လို့ ရမလားဟင်”

“ဘာလို့လဲ အိမ်ပြန်ရမှာ မိုးချူပ်သွားလို့လား”

“ဟင့်အင်း ခုမှ ကိုးနာရီပဲ ရှိသေးတာ မမကလည်း မမ တယောက်တည်း မို့ စိတ်မချလို့ပါ ခစ်ခစ်”

“အမယ် နင်စိတ်မချတာ ငါသိပါတယ် ဟွန့် ”

“သိရင် ပြီးတာပဲလေ ”

“ဘာပြီးတာလဲ သွား မအိပ်ရပါဘူး သူများမှာ ယောက်ျား ရှိတယ်”

“အခုည မှာ ရှိမှ မရှိတာကို”
အခန်း ၃၀။ မောင်မောင်ထွေး

“မရှိတော့ မင်းက ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း”

“မမ ကို လိုးရတာ မဝသေးလို့လေ နော် မမရယ်နော်”

“ဟွန့် ဒီတခါ သနားလို့ခွင့်ပေးလိုက်မယ်၊ နောက်တခါဆို ရင်တော့ မရဘူး”

“ဟေး ဒါမှ တို့မမကွ၊ ရွတ်စ် ပြွတ်စ်..ချစ်လိုက်တာ မမရယ်’

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို တရှုံရှုံနမ်းလိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးက အိဖောင်းပြီး တင်းနေတာပဲ။

“မင်းလေးဟာလေ မမောသေးဘူးလား၊ နှစ်ခါတောင်ရှိပြီ ဟာကို”

“မမ နဲ့သာ အတူနေရလို့ကတော့ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မောမယ်မထင်ဘူး”

“တော်ပါ.. ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်း မမ နဲ့ ရုံးမှာ ကျရင် အနေအထိုင်ဆင်ခြင်နော် မမ တော်ကြာ ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်”

“ဟာ အဲဒါစိတ်ချပါမမ ရယ်၊ ကျနော် အဲလောက် တော့ တကိုယ်ကောင်းမဆန်ပါဘူး”

“အင်း မမ လည်း ခုတော့ ဘိုက်ဆာလာပြီကွာ စားစရာတွေက အေးကုန်ပြီ သွားနွေးရအောင်”

မမမြတ်ဝတ်ရည် က စားပွဲ ပေါ်က ခေါက်ဆွဲပန်းကန် ကို ယူပြီးနောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်းထမင်းကျော်ပန်းကန်ယူပြီး သူ့နောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ ရှေ့က ထမီရင်လျှားနဲ့ အောက်ခံ ဘာမှ မပါပဲ လျှောက်သွားနေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတက် တလုံးဆင်း ထမီသားနဲ့ ကပ်ပါ သွားတာ အနောက်က ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။ ခုတင် နှစ်ချီပြီးထားတာ ဆိုတော့ တန်းကနဲ တော့ ထောင်မတက်တော့ဘူး လီး က ငေါက်တောက်တောက်လေး တော့ ထလာတယ်။ မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဒယ်အိုးတလုံး မီးဖိုပေါ် တင် မီးမွှေးပြီးတော့ ခေါက်ဆွဲကျော်တွေ ပုဂံထဲက နေ ဒယ်အိုးထဲ လောင်းထည့် လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ထမင်းကျော်ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် တင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်နားကပ်ရပ်ရင်း ဒယ်အိုးထဲကို ကြည့်လိုက်တယ်။ လက်တဖက်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ဖင်သား အိတုံတုံ ကြီးကို ပွတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်ပေး နေမိတယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဒယ်အိုးထဲက ခေါက်ဆွဲကျော်ကို ယောင်းမနဲ့ တချက်နှစ်ချက်မွှေရင်း က သူ့မျက်နှာနားကပ်ပြီး ဒယ်အိုးကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းစိုစို လေးက ပါးပြင်ကို လာထိတာနဲ့ ကျနော့် လီးက ဒိုင်းကနဲ ထောင်လာတော့တယ်။ သူ့ဖင်ကို ပွတ်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတဲ့ ကျနော့် လက် က လက်ခလည်နဲ့ သူ့ဖင်ကြားထဲကို ကုတ်လိုက်တော့ သူလည်းတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

“ဟဲ့ လက်ကလည်း တချက်မှ မငြိမ်ဘူး လူပျိုလက် ဝက်မြှီး ဆိုတာ အမှန်ပဲ”

“မမ အနားမှာ နေလို့ကတော့ ကျနော် လက်ကို လက်ထိပ်ခပ်ထားမှ ပဲ ငြိမ်တော့မှာ ခစ်ခစ်”

“ကိုပို ခစ်ခစ်”

“ကဲပါ မမ ရယ် အိမ်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ထမီကြီးရှုတ်ပါတယ်”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လက်တဖက် က ဒယ်အိုးကိုင်းကိုင် တဖက်က ယောင်းမကိုင် ဆိုတော့ လက်က ဘယ်လိုမှ ပြန်ဆွဲဖို့မအားတော့ ထမီက ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါတော့တယ်။

“ဟဲ့ ..အို..”

ကျနော်က သူ့နောက်က ထိုင်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တန်းကိုင်မိပါတယ်။ အမွှေးပါးပါးလေးသာ ရှိတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးပြီး အိနေပါတယ်။ ကျနော်က တတောင်နဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဘေးတွန်းကားလိုက်တော့ အလိုက်တသင့်ပဲ ကားပေးပြီး ဖင်ကို အနောက်ကော့ပေးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်ဖက်ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က မီးဖိုမီးကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး မီးဖို ကောင်တာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကလေးကို ပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျလာ ပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ လေးက ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ကို ပိုကြွလာစေခဲ့တယ်။

ကျနော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး တော့ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းက အရသာက လီးချောင်း တချောင်းလုံးမှာ စိမ့်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး နောက်က နေ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုံခါ သွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက အမြင်အာရုံမှာလည်း အရမ်းကို ကြည့်လို့ ကောင်းနေတယ်။ ဒီတခါ တော့ လီးချောင်းပေါ် မှာ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်လောက်အောင်ကို ကြာခဲ့တယ်။ လီးက တအားမာတောင် ပြီးတော့ တော်တော် နဲ့ မပြီး နိုင်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို အားနာလာတယ်။ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းလာလို့ လီးတန်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ သူ မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား”

“ဟုတ်မမ မမ အဲလို အကြာကြီး ကုံးထားပေးတာအားနာလို့ ကုလားထိုင်ပေါ် သွားရအောင်”

“အင်း.. ခေါက်ဆွဲကျော်တောင် ပြန်အေးသွားတော့မယ်”

“အင်းလေ မမ အရင် စားလိုက်ပါဦး ဘိုက်ဆာနေတယ်ဆို”

“ရပါတယ်ကွယ် ”

ကျနော်က ပုဂံတချပ်ကို ဆွဲယူပြီး ခေါက်ဆွဲကျော် ထည့် ခရင်းတပ်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ပြီးမှ အဲဒီရှေ့ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျနော့် ပေါင်ပုတ်ပြပြိး ၊

“လာ ကျနော့် ပေါ် လာထိုင်ပြီးစား”

ဆိုတော့ ပြုံးပြီး ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကို ကျောပေးလို့ ခွရပ်လိုက်တယ် ကျနော်က လီးကို ကိုင် ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ရင်း သူ့ခါးလေးကို ဆွဲလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ သူ့ကို၊

“ကဲ မမ စားလိုက်ဦး ကျနော် စောင့်နေမယ်”

ဆိုတော့ တခစ်ခစ်ရီရင်း၊

“မင်းလေးက ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်”

လို့ ပြောရင်း ခေါက်ဆွဲကို ခပ်စားနေပါတော့တယ်။သူ့ဖင့်ကြီး ကျနော့် ‌ပေါင်ခြံပေါ် လူးလိမ့်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကလည်း လှုပ်ရှားနေတာမို့ ကျနော် လုံးဝ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတာတောင် လီးက ယားတက်လာပြီး လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။

“ဟောတော့ အခုကျမှ ခစ်ခစ်”

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ခွိကနဲ ဖြစ်သွားရသလို ကျနော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲမိပါတော့တယ်။

အဲဒီညက မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက် တရေးအိပ်လိုက်၊ တရေးနိုးတော့ အနောက်ကနေ တပေါင်ကျော် လိုးလိုက်နဲ့ နောက်ထပ် နှစ်ချီ ဆွဲဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

မိုးလင်းတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ရေအတူချိုးရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့ကို နံရံကို လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး မတ်တပ် တချီ ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ အဝတ်အစား လဲ သနပ်ခါးလိမ်းနေတုန်း ကျနော်က လမ်းမထွက် လဘက်ရည် မလိုင်နံပြား သွားဝယ်၊ ပြန်လာတော့ အတူစား ပြီး တချီ မီးဖိုခန်းက စားပွဲပေါ် မှာ လိုးပြီးမှ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

စိတ်ထဲက မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျားက သူ့မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အိပ်မယ် ဆိုတာ သိပြီး တော့ တမင် အိမ်ပြန်မလာခဲ့တာ ဆိုတာကို သိထားတော့ သူတို့ အိမ်မှာ အေးဆေး နေဖြစ်တာလည်းပါပါမယ်။ သူတို့ လင်မယား က အတော်ခေတ်မှီ ကြတာပါလား ဆိုတာလည်း တွေးမိလိုက်ပါတယ်။

အိမ်ရောက်ပြီးတော့ တညလုံး ပင်ပန်းသမျှ ကို အတိုးချပြီး အိပ်လိုက်တာ ဒီစနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်စလုံး၊ အန်တီသူဇာ ကတောင် ကောင်လေး ဘယ်တွေသွားပြီး ဘာလုပ်ထားသလဲ မသိဘူး သူ့ခမျာ တပတ်လောက် အိပ်ရေးပျက်နေတာ ကျနေတာပဲလို့ ၊ ကြီးကြီးသီတာကို ပြောနေသံကြားလိုက်ရပါတယ်။

ရုံးပြန်တက်တော့ ကျနော့် စိတ်ထားက လုံးဝ ပြောင်းနေခဲ့ပါပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို အောဖစ်ဒရက်စ် နဲ့ တွေ့လိုက် ရတာနဲ့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်လာခဲ့တယ်။ ငါ သောကြာနေ့တုန်းက ဒီစော်ကြီးကို သူ့အိမ်မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဆော်ခဲ့ ရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကြောင့် လူက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပီတိ တွေ ဖြာနေရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် မှာထားတာ ရှိတော့ မျက်လုံးတို့ အနေအထိုင် တို့ကို သတိထားပြီး ထိန်းနေခဲ့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခု တိုးတက်သွားတာကတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျနော်တို့ မက်ဆင်ဂျာ ခြင်း ဆက်သွယ်မိသွားတာပါပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ဖိတ်အကောင့် က thiri469 တဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့် ဖိတ်အကောင့်ကို thriri_mg လို့ ဖွင့်ပြီး သူ့ကို ပြန်ပေးထားလိုက်တယ်။ သီရိရဲ့ မောင်ပေါ့။ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို ရှေ့က သီရိဆိုတာ ပါလို့ မိန်းခလေးလားဆိုပြီး လာရစ်ကြတဲ့ ကောင်တွေ မနည်းဘူး။ ဆဲတုတ်လွှတ်နေ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး ပြောင်းမနေတော့ဘူး ဒီတိုင်းထားလိုက်ရတယ်။

အဲဒီ မက်ဆေ့ဂျာလေး ရှိတာက ရုံးမှာ ကျရင် အရမ်း ပျော်ဖို့ ကောင်းတာပဲ။ ဥပမာ မနက်ရုံးရောက်လို့ ကျနော့် စားပွဲရှေ့ က ဖြတ်ပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲဝင်ကာနီးကျရင်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဂွတ်မောနင်း မောင်ထွေး လို့ ပြောနူတ်ဆက်လေ့ ရှိသလို၊ ကျနော်က လည်း ဂွတ်မောနင်းပါ မမဝတ်ရည် လို့ ပြန်ပြောလေ့ရှိတယ်။ မမဝတ်ရည် သူ့အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ ကျနော်က ဖုံးထုတ်ပြီး၊ မက်ဆေ့ ရိုက်တော့တာပဲ။

“မမ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဝမ်းဆက်လေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးကဖစ်တင်ဆိုတော့ မမ နို့တွေက လုံးကြွနေတာ မောင် အာတောင်ခြောက်တယ်၊ မမ ထမီကို အဲလို တင်းတင်းလေး ဆွဲဝတ်ထားတော့ ဖင်လုံးလေးက ကော့ ကားပြီး ထွက်နေတာ ၊ မောင့် လီး တအားကို တောင်နေမိလို့ အတွင်းခံထဲ မှာ ထိပ်တောင် နာနေပြီ”

အဲဒါမျိုးလေး တွေပေါ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ စချက်ပြီး သိပ်မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ အခေါ် အဝေါ် တွေ ပြောင်းခဲ့ကြတာ၊ မောင် နဲ့ မမ လေ ခစ်ခစ်။ ကျနော် အဲလို မက်ဆေ့ပို့လိုက်ပြီး မကြာဘူး မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက လည်း မက်ဆေ့ပြန်တက်လာတယ်။

“အဲလို တွေ မပြောနဲ့ကွာ မမ ပင်တီတွေ စို ပြီး ထမိန်တွေ ကွက်ကုန်လိမ့်မယ်။ မောင်လည်း ဒီနေ့ အရမ်းချောတာပဲ၊ အဲဒီ စတိတ်ကော်လံ လည်ကတုံးလေး နဲ့ မောင်နဲ့ လိုက်တယ် သိလား”

အဲဒါမျိုးလေး တွေ အပြန်အလှန် ရိုက်ဖြစ်နေတယ်။ အဲလို ရုံးတက်ချိန်က စပြီး တယောက်နဲ့ တယောက်ကျူရင်း က စိတ်တွေက ထန်ထန်လာရော၊ အခြေအနေ မပန်သေးတော့ ချက် မှာပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် လုပ်ချင်တာတွေ မက်ဆေ့ပို့ပေးနေကြမိတယ်။ ကျနော်က တော့ ဒီအပတ်ပိတ်ရက် မှာ လိုးခွင့်ရအောင် မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တောင်းဆိုမယ်လို့ ကြံထားခဲ့တာ ကျနော့် အကြံကတောင် နောက်ကျနေသေးတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မှာ မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ ဒီနေ့ နေ့လည်စာ မစားခင် တနာရီလောက်ကြိုပြီး ခွင့်လာတိုင်တဲ့၊ အိမ်မှာ ကြီးတော် ဘာဖြစ်လို့ ညာဖြစ်လို့ ဆိုပြီး။ နောက်တော့ ဘယ်လမ်းနဲ့ ဘယ်လမ်းထောင့်မှာစောင့်နေ၊ သူကားနဲ့ လာခေါ် မယ် တဲ့။ အဟီး ရင်ထဲ မှာ တဒိန်းဒိန်း ပေါ့။ ပြီးခဲ့ တဲ့ သောကြာ ကတည်းက တညလုံးလိုးခဲ့ ပြီးတာတောင်မှ စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် လုံးလီးက တောင်နေတာ၊ လက်ကို ထိန်းထားရတယ်၊ တကယ့် စောက်ဖုတ်လိုးခွင့် ရနေမှ တော့ ဘာလို့ ဂွင်းထု ပြီး ဖြုံးပြစ်မှာလဲ ပေါ့။ အဲလို ထိန်းထားတာ ရုံးရောက်ပြီး အာ့လို ချက်တွေလည်း လုပ်မိရော၊ လီးက တောင်တာ မတရားဆိုတော့ ဘောင်းဘီထဲမှာ နာတောင်လာတယ်။ ချက် မလုပ်ဖြစ်ရင်တောင် အော့ဖစ် ဒရက်စ် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တွေ့နေရတာနဲ့တင် တင်းနေပြီလေ။ သောကြာ နေ့ည ကလုပ်ခဲ့သမျှတွေက လည်း မျက်စေ့ထဲက ဘယ်လိုမှ မဖျောက်နိုင်တာကို။

ဆယ်နာရီခွဲလောက်ကျတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး။ မမဝတ်ရည်အခန်းကို သွားပြီး မှင်သေသေ နဲ့ အိမ်က ကြီးဒေါ် ကြီး နေမကောင်းတာ ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးမယ့် လူ မရှိလို့ ဒီနေ့ ပြန်ပါရစေဆိုပြီး ခွင့်သွားတင်တယ်။ မမဝတ်ရည်က လည်း လူကြားအောင် အေးအေး သွားသွား လူကြီး တွေကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ။ ကုသိုလ် ရပါတယ် ဘာညာလုပ်လိုက်သေးတယ်။

ကျနော်လည်း ရုံးက လစ်ထွက်လာပြီးတော့ ဘပ်စ်ကား နှစ်မှတ်တိုင်လောက် ဝေးတဲ့ နေရာကို သွားလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ချိန်းထားတဲ့ လမ်းထောင့်မှာ လမ်းဘေး လဘက်ရည်ဆိုင်ကလေး တွေ့တာနဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ လဘက်ရည်တခွက်မှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ကားလေး ရောက်လာတယ်၊ လဘက်ရည်ဘိုးက ကြိုရှင်းပြီးသားမို့ ကမန်းကတမ်းထပြီး ကားပေါ် ပြေးတက်လိုက်တယ်။
အခန်း ၃၁။ မောင်မောင်ထွေး

ကားပေါ် ကျနော် ရောက်လာပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကားလေးကို မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့မျက်နှာလေး က ပြုံးစေ့စေ့ မို့ ၊ ကျနော်က ကြည့်လိုက်ရင်း။

“မမ သိပ်လှတာပဲဗျာ၊ ”

“ငပိုလေး အရမ်းချွဲတာပဲ”

“တကယ်ပါမမရယ်”

“ဘိုက်ဆာပလား”

“သိပ်မဆာသေးပါဘူး”

“ဒါဆိုလည်း ဟိုရောက်မှ စားကြတာပေါ့”

ကျနော်လည်း ဘယ်သွားမှာလည်း မမေးတော့ပါဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်နဲ့ ဆို ဘယ်ဖြစ်ဖြစ်ဗျာ လို့ စိတ်ထဲတွေး ထားပြီးသား။ ကားက ကျနော် နေတဲ့ ရပ်ကွက်ပိုင်းကို နီးလာတော့ နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်။

“မမ ဘယ်သွားနေတာလဲ”

“မ သူငယ်ချင်းအိမ်လေ”

အဟီး မမ တောင်မဟုတ်တော့ဘူး မ တဲ့ နားထောင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ။

“အင်း”

အန်တီမူယာတို့ လမ်းထိပ်နားရောက်တော့ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး၊

“မောင်ခနလေး နေခဲ့ဦး ခုပြန်လာမယ်”

မမမြတ်ဝတ်ရည် ကားပေါ် က ဆင်းသွားပြီး ကျနော်တခါတလေမျက်စေ့ အစာကျွေးနေကြ ဆရာဝန်မလေး ထိုင်တဲ့ ဆေးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ဟင် ဘာများ သွားလုပ်တာလဲပေါ့၊ ခနနေတော့ ထွက်လာတယ်၊ ကားပေါ် ပြန်တက်ပြီး လမ်းထဲကို မောင်းဝင်လာခဲ့တယ်။ အန်တီမူယာ တို့ တိုက်ခန်း ရှေ့တည့်တည့် မှာ ပဲ ရပ်လိုက်တယ်။

“ကဲ သွားစို့ လာ”

ဆိုပြီး ရှေ့က တက်သွားတော့ ကျနော်လည်းအနောက်က ကမန်းကတမ်း လိုက်တက်သွားခဲ့ရတယ်။ တကယ်ပဲ အန်တီမူယာတို့ တိုက်ခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အထပ်က ဆရာဝန်မ တရုပ်မလေးရဲ့ အခန်းပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ဝင်သွားတော့ ကျနော်လည်း အနောက်က လိုက်ခဲ့ရတယ်။

“မ ဒါ ဟို ဆရာဝန် တရုပ်မလေး တို့ အခန်းပဲ”

“ဟင် မောင်က သိနေတာလား”

“မောင်နေတာ ဟိုဘက်တလမ်းကျော်ပဲ လေ၊ ခု မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်ခန်းမှာ နေတာ မောင့် ဝမ်းကွဲ အဒေါ် တယောက်အခန်း”

“ဟဲတော် ဒါဆို မောင်က မြတ်သူရ နဲ့ အမျိုးတော်လား”

“ဟင့် အင်း မြတ်သူရ က မောင့် အန်တီမူယာ့ ယောက်ျား ဘက်က တူ လေ”

“ခစ်ခစ် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကွယ်၊ ဒါနဲ့ စိမ်းပြောတယ် အိပ်ယာခင်း အပြာနဲ့ အခန်းတဲ့ သူတို့ အိမ် ဧည့်သည်လာရင် အိပ်ဖို့ ထားတဲ့ အခန်းကိုသုံးတဲ့”

ကျနော်လည်း အခန်းတံခါးတွေ လိုက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်၊ တခန်းက တယောက်အိပ်ကုတင်၊ နောက်တခန်းက ပစ္စည်းတွေ နဲ့ ရှုတ်ပွနေပြီး နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ ဒါပေမဲ့ အိပ်ယာခင်းက ပန်းရောင် ၊ နောက်တခန်းကျတော့ အခန်းက ရှင်းလင်းနေတာပဲ လူနေပုံမရဘူး။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ အိပ်ယာခင်းက အပြာရောင် ၊

“ဒီအခန်းဖြစ်မယ် မ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ နောက်ဖေးသန့်စင်ခန်းသွား ပြီး ပြန်လာတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းကို လှည့်ပတ်မျက်လုံးကစားလိုက်ပြီး ကျနော့်ကို အပြုံးစစနဲ့၊

“ကဲ ဘယ်လိုလဲ ဟော်တယ်ထက် ကောင်းတယ်မဟုတ်လား”

“အင်း ဟုတ်တယ် မိုးပရိုက်ဗိတ်ဆီ မ”

လို့ပြောပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ပြန်နမ်းပြီး သူ့လျှာကလေး နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးပေးလို့ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းနေကြပြီး ခနကြာမှ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းပြီး၊

“ခနလေးမောင်၊ မ ဒီအင်္ကျီ တွေ ကြေကုန်လို့ မဖြစ်ဘူး ရုံးပြန်သွားရဦးမှာ”

“ဟင် မ က ရုံးပြန်သွားရမှာ မောင်ထင်တာ တခါထဲ အိမ်တန်းပြန်မယ်ထင်နေတာ”

“ဟင့်အင်း မရဘူးလေ၊ နောက်တခါ မှ တနေ့လုံးနေလို့ ရအောင် မကြံပါ့ မယ် အခုတော့ တနာရီ လောက်ပဲ၊ ရုံးမှာ အစည်းအဝေးသွားတက်မယ် နောက်နေ့လည်စာစားပြီးမှ ပြန်လာမယ်လို့ ပြောပြီးထွက်လာတာ”

“အင်း ဟုတ်မ”

ကျနော်လည်းကိုယ့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ် စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့အော့ဖစ် ယူနီဖေါင်းကို ချွတ်နေတာ ကြည့်နေမိတယ်။

“မ ကို တနေ့လောက်တော့ အဲဒီ အော့ဖစ် ယူနီဖောင်း မချွတ်ပဲ နဲ့ လိုးချင်တယ်မ”

“ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါပြီတော်၊ တနေ့ ရုံးက အပြန်တခါ ဆုံရအောင်လုပ်ပေးမယ်၊ ယောက်ျား ခရီးထွက်တဲ့ အခါမျိုး”

မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့အဝတ်အစားတွေ ကို ချွတ်တော့ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပဲ ကျန်တော့တဲ့ အချိန်၊ လှလိုက်တာ၊ ဆက်ဆီ ဖြစ်လိုက်တာ၊ ဒီလို မျက်နှာ၊ ဒီလို ဘော်ဒီမျိုးကို လိုးခွင့် ရတာ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ကျနော်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးလိုက်မိပါတယ်။ ကျနော့် လီးက တော့ သံချောင်းလို မာတောင်နေပါပြီ။

“လှလိုက်တာ မောင့် နတ်သမီးလေးရယ်”

“ခစ်ခစ် တော်တော်အပြောကောင်းတဲ့ မောင်”

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဘရာဇီယာ ပင်တီနဲ့ ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်စောင်းရှိရာကို လျှောက်လာပါတယ်၊ ကျနော့် ကားပေးလိုက်တဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်က လည်း မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နူတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးကို စုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ် လက်တွေက အလိုလို သူ့ကျောဖက်ကို ရောက်သွားပြီး ဘရာဂျိတ်ကို စမ်းဖြုတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် လက်ကလေးကလည်း ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေးထုပေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ကျလာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လက်ပေါ် မှာပါ ပေကုန်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျနော်က လည်း သူ့ဘရာဇီယာကို မပြီး ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲမချွတ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့် လက်မြှောက်ပေးတယ် အခုတော့ သူ့မျက်နှာရှေ့ ရောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည်က အသာနမ်း လို့ သူ့ နူတ်ခမ်းလေး တလုံးပုံဟရင်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်။

“အား….. မ ရယ်..”

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ရုံးပြန်သွားရဦးမယ် ဆိုတော့ ကျနော် သူ့ဆံပင်ပုံပျက်မှာစိုးလို့ ခေါင်းကို မထိမကိုင်ရဲပါဘူး၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ပုခုံးလေးကိုပဲ ကိုင်ထားမိတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျနော့် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာငုံစုပ် ရင်း ခေါင်းကို အနိမ့်အမြင့် နဲ့ ပုလွေ မှုတ်ပေးတော့ သူ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ခြေထောက်တွေကို ပွတ်တိုက်မိ နေပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ မျက်နာဝိုင်းဝိုင်းလှလှလေး ပေါ် က နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ထဲ ကျနော့် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကြည့်နေရတာနဲ့တင် အတော်ကို ဖီးလာနေတာကလား။ အာခံတွင်းက နူးညံ့တာရယ် တချက်တချက် စူးကနဲ စုပ်ခံရတာရယ်က ကျနော့် လီး ကို မတရား ဖူးယောင် တင်းမာလာစေပါတယ်။

“မ ရယ် အချိန် သိပ်မရဘူး ဆိုရင် မ ပါးစပ်ထဲ ဒီတခါ မပြီးချင်သေးဘူး၊ မ စောက်ပတ်ကလေးကို ပဲ လိုးချင်တယ်”

လို့ ပြောပြီး၊ သူ့မေးစေ့လေးကို မ ကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်စေလိုက်တယ်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ် နေထရပ်ပြီးတော့ သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ မှောက်အိပ်ခိုင်း လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင် နှယ်ပြီးတော့ သူ့အနောက်က နေ စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်း၊ လျှာနဲ့ ရက်၊ ဖင်ပေါက်လေး ကို ပါ လျှာနဲ့ ရက်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လေး ကော့လာတယ်။ ကျနော် ဖင်လုံး နှစ်လုံးကြားထဲ တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မလေး နဲ့ ထိုးပြီး တံတွေးတွေကို ထည့်ကြည့်တယ်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး။

“ဟို မမ ဆလင်းဘက်လေးထဲမှာ ကွန်ုဒန်နဲ့ ဂျယ်ဘူးလေး ရှိတယ်မောင်”

တဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဝမ်းအရမ်းသာသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး အနောက်က ညှောင့်လိုးချင်နေတာ၊ သူ့ကို ဖင်လိုးဖို့ ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ တွေးနေတာ အခုတော့ သူ့ကြည့်ရတာ ဖင်ခံဖူးပုံပဲ။ သူစိတ်မပြောင်းခင် လုပ်ရအောင်ဆိုပြီး သူ့ဆလင်းဘက်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကွန်ဒန်လေး နှစ်ထုပ်နဲ့ လက်နှစ်လုံးသာသာဗူးလေး တဗူးတွေ့တယ်။ အထဲက ဆီလိုလို ပဲမို့ အဲဒါလေး ထုတ်လိုက်တယ်။

အဲဒီဂယြျဘူး အဖုံးလေး ဖှငျ့ပွီး သူ့ဖငျပေါကျလေးပေါျ ညှစျခလြိုကျတယျ။ ခြှဲကြိကြိ အရညျကွညျလေးတှေ ထှကျကလြာတော့ ကနြော့ျ လကျခလညျ ထိပျလေးနဲ့ ထိုးသှငျးလိုကျတယျ၊ လကျခလညျနဲ့ ကရိုငျးပေး လိုကျ ဂယြျလေး ထပျညှစျခလြိုကျ၊လုပျရငျးက လကျညိုးနဲ့ ပါထပျသှငျးပွီး လကျခြောငျးနှစျခြောငျးစလုံး ခြောခြောခြူခြူ အဝငျအထှကျလုပျလို့ ရတဲ့ အထိ လုပျပေးနလေိုကျတယျ။ နောကျ အားနတေဲ့ လကျတဖကျကလညျး ပေါငျခှဆုံအောကျကနလြေိူပွီး စောကျစေ့လေးကို ဖိပှတျပေးနတေော့ မမမွတျဝတျရညျတယောကျ ဖငျကွီး ကွှကွှလာ ရတယျ။ ငွီးသံလေး က ကယြျကယြျလာတယျ။ သူ့ဖငျပေါကျလေး အာတာတာ ဖွစျလာတော့မှ ကနြော့ျ မာတောငျနတေဲ့ လီးကွီးမှာ ကှနျုဒနျစှတျလိုကျတယျ။ ကှနျဒနျစှတျထားတဲ့ လီးထိပျဖူးနဲ့ မမမွတျဝတျရညျ ဖငျပေါကျကလေး ထဲ ထိုးထညျ့လိုကျတယျ၊ ဖငျပေါကျလေးက အရမျးကို ကပြျနပေမေဲ့ ဂယြျတှေ အရှိနျနဲ့ ဖွညျးဖွညျးခငြျး တိုးဝငျသှားတယျ။ မမမွတျဝတျရညျဖငျလုံးကွီးတှနေဲ့ ကနြော့ျ ပေါငျခွံအိကနဲ ဖိမိတဲ့ အထိ လီးကွီးက ဝငျသှားတယျ။ ကနြော့ျ လကျတဖကျကို မမမွတျဝတျရညျ ဘိုကျအောကျက လြိူပွီး စောကျစေ့ကို ဆကျခွရေငျးမှ ဖငျကို ဖွညျးဖွညျးမှနျမှနျ တခကြျခငြျး စလိုးပေးတယျ။ မမမွတျဝတျရညျက လညျး ဖငျကို ကော့ကော့ပွီး အောကျက ပွနျမ ပေးတယျ။ အခကြျ ၂၀ကြောျလောကျကတြော့ ကနြောျ သူ့ခါးကို ကိုငျပွီး ခပျကွမျးကွမျး ဆောငျ့ပေးနမေိသလို သူ့ငွီးသံတှကေ လညျ တအားကယြျလာတယျ။ ကနြောျလညျး ပွီးခငြျလာတယျ။ ဒါပမေဲ့ ကှနျဒနျထဲမှာတော့ မပွီးခငြျဘူး အဲဒါနဲ့ ပွီးခါနီးမှာ သူ့ဖငျထဲက လီးကို ဆှဲထုတျလိုကျပွီး ကှနျဒနျကို ခြှတျလိုကျတယျ။ ပွီးမှ စောကျရညျတှေ ရှဲနတေဲ့ စောကျဖုတျဝကို တေ့ပွီး ဖိသှငျး ဆောငျ့လိုးခလြိုကျတယျိ။

“ဖွတ်..ဖလွတ်…ဖတ်..”

“အ…အု…”

နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် တဖတ်ဖတ် နဲ့ လိုးထည့်လိုက်တော့ လီးကြီးထိပ်က လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်ထွက်ကုန်ရော။ သူလည်း စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲက ပွစေ့ပွစေ့နဲ့ လီးကြီးကို ညှစ်လာတော့ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ ကုန်အောင်ပန်းထည့်လိုက်ပြီးမှ သူ့ကျောပေါ် ကို မှောက်ရင်း မှိန်းနားနေလိုက်မိတော့တယ်။

“ချစ်လိုက်တာ မရယ်”

“အင်း ”

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်ပေါ် မှ ခနနားနေပြီးမှ ထပြီး လီးကို သူ့စောက်ဖုတ် ကနေ ဆွဲထုတ်မယ်ကြံတော့။

“ဟေ့မောင် ခန လေး သူများ အိမ်မှာ သူ့အရည်တွေ လျှောက်ပေကုန်မယ်”

လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျနော်လည်း နီးစပ်ရာလိုက်ရာလိုက်တာ၊ လက်လှမ်းမှီတာလည်းမတွေ့၊ အနီးဆုံးက မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေကျင်းဝတ်မှာ ကျနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးပဲတွေ့ တယ် အဲဒါကို ပဲ ခြေမနဲ့ ကုတ်ကောက် ၊ လီးအရင်းမှာ ကပ်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်လီးတန်ကို လည်း သုတ်စောက်ဖုတ်အဝက လျှံထွက်လာတဲ့ အရည်တွေလည်း သုတ်လိုက်တယ်။

နောက်တော့ ခနနားကြပြီး လှေကြီး ထိုး ရိုးရိုး နဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ တချီပဲ ဆွဲဖို့အချိန်ရတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က အချိန်မရတော့ဘူး ပြန်တော့မယ် ဆိုလို့ အဝတ်အစား တွေ ပြန်ဝတ်ကြတယ်။သူ့ပင်တီက တော့ ပြန်ဝတ်လို့ မကောင်းအောင် ပေပွ နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော်ကပဲ ကျနော့် ကို လက်ဆောင်ပေးပါ သိမ်းထားချင်လို့ ဆိုပြီး ယူထားလိုက်တယ်။ သူလည်းသူ့အိပ်ထဲ ဘယ်လို ထည့်သွားရမှန်းမသိဘူးလေ။ နှစ်ယောက်စလုံး လည်း ဘိုက်တွေ ဆာနေကြပြီ ဆိုတော့ တိုက်ခန်းကို တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။
အခန်း ၃၂။ မြယမုံစိမ်း

မမဝတ်ရည် အိမ်ခေါ် လာတဲ့ ကောင်လေး ကို တွေ့ဖူးနေသလိုပဲလို့ထင်တာ၊ သူက ဟိုဘက်လမ်းမှာနေတယ်ဆိုမှ သေခြာသွားတယ်။ အင်း အစကနေပြန်ပြောရဦးမယ်။

တနေ့ မမဝတ်ရည်က ဖုံးခေါ်လာတယ်။ သူပြောထားတဲ့ ကောင်လေး နဲ့ ငြိသွားပြီတဲ့၊ ထင်သားပဲ အဲဒီညက မမဝတ်ရည် ယောက်ျား ဦးကိုကိုကြီး၊ ကျမအခေါ် တော့ ကိုကို ပေါ့။ သူက မောင် နဲ့ အိမ်ကို လိုက်လာတယ်လေ။ မောင်နဲ့ ဘီယာဆိုင်မှာ သောကြာနေ့ ဆိုတော့ အတူထိုင်သောက်ကြရင်းနဲ့ စိမ်းကို သတိရလာလို့ လိုက်လာတာလို့ ပြောတယ်။ မောင်ကလည်း အိမ်မှာ ညီညီ မရှိဘူး ဆိုတော့ ခေါ်လာတာဆိုပဲ။ မမဝတ်ရည်ရော ဆိုတော့ သူဒီနေ့ အိမ်ပြန်မအိပ်ဘူး လို့ မမဝတ်ရည်ကို ပြောထားပြီးပြီတဲ့။ သူများမပြောချင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတော့ ဒီတေးမမေး နေတော့ဘူးလေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကြား ဆင်းဒဝတ်စ် အလုပ်မခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ ကိုယ်အတွက်လည်း ကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာမဟုတ်လား။ သရီးဆမ်း နှစ်ချီလောက်ဆွဲပြီး သွားတော့။ မောင် က သူ့ညီ အခန်းမှာ သွားအိပ်တယ်။ ကိုကို က ကျမ နဲ့ ဖက်အိပ်တယ်။ အာရုံမတက်တတက်ကျတော့ ကိုကို ကနိုးလာပြီးတော့ လင်းဆွဲဆွဲတယ်။ ပြီးတော့ ဖက်ပြီး ခနနား အိပ်မပျော် သေးတော့ စကား စမြီပြော ပြီးတော့ တရေးပြန် အိပ်ပျော်သွားကြ။ ပြန်နိုးလာတော့ တချီထပ်ဆွဲတယ်။ ကိုကို က မတွေ့ရတာကြာလို့တဲ့အတိုးချကို လိုးတာ အားရပါးရပဲ။ ခစ်ခစ်။ မောင်ကလည်း စိမ်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးရအောင် ဧည့်သည်ဖို့ထားတဲ့အခန်းမှာကို သွားအိပ်ပေးနေတာ။

နောက်တော့ စိမ်းပဲ အိပ်ယာထ ရေမိုးချိုးပြီး မနက်စာကို ပြင်ဆင်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို နိုးကျွေးရတယ်။ ကိုကို့ ကြည့်ရတာ တော်တော်နဲ့ ပြန်ချင်သေးပုံမရဘူး ။ နောက်မှ မမဝတ်ရည်ဆီက မက်ဆေ့လာမှ ပြန်သွားတော့တယ်။ အာ့ကြောင့် နောက်နေ့ မမဝတ်ရည်ဆီက မက်ဆေ့လည်းရရော ကိုကို ဘာလို့ အိမ်လိုက်လာသလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ။ ခစ်ခစ်။

တနင်္လာနေ့ကျတော့ မမဝတ်ရည်က ရုံးကနေဖုံးဆက်တယ်။ သူ့ကောင်လေးနဲ့ တနေရာမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တယ်တဲ့၊ စိမ်းဆီက အကြံညဏ်တောင်းတယ်။ ခစ်ခစ်။

“မမဝတ်ရည် ကလည်း သောကြာနေ့ ကမှ တညလုံးနေထားသေးတယ် တနင်္လာမှာ လွမ်းနေရပြီလား”

“ခစ်ခစ် စိမ်းပြောရင်လည်း ခံရမှာပဲ၊ အစပိုင်းမို့လဲ နေမှာပါကွယ်။ အဟီး မမ လည်း စိမ်းကို ပြောရတာတောင် နည်းနည်းတော့ ရှက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိမ်းနဲ့က ညီအမထက်တောင်ပိုတဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းဆိုတော့”

“အမလေး မမဝတ်ရည်က လည်းဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ၊ ကောင်လေးက တော်တော်လေး ပါဖောင်းမန့် ကောင်းတယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ ဘယ်ရက်လောက် ဖြစ်ချင်တာလည်း”

“ကြားရက်ထဲ မှာတရက်ရက်ပေါ့၊ အိမ်မှာလည်း ‌မောင့်ကို ရှောင်မပေးစေချင်တော့ဘူး အားနာတယ်လေ၊ နောက်ပြီး ကောင်လေး ပါဖောင်းမန့်က တော့ မဆိုးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ပါဖောင်းမန့်ကြောင့်တော့ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး၊ မမ စိတ်ထဲ သူနဲ့ ကို အိပ်ချင်နေမိတာအဟိ၊ ချဥ်ခြင်း လိုမျိုးပေါ့လေ နော်၊ စိမ်းလည်း အာ့မျိုး ကြုံဖူးမှာပါ၊ စိမ်းက မမထက် အတွေ့အကြုံ ပိုများတာပဲဟာ”

“ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည်က တော့လုပ်ပြီ။ အင်း မမဝတ်ရည်အနေနဲ့ က ဟော်တယ်သွားလို့လည်းမသင့်တော်ဘူး။ ‌ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဆို ရင်တော့ စိမ်းအိမ်မှာ ဆို အဆင်ပြေလောက်မယ် ၊ ဘယ်လိုသဘောရလဲ၊ အိမ်မှာ ညီညီကလည်း ဖီးလ်သွားနေတယ်။ မောင်လည်း ရုံးမှာ၊ စိမ်းလည်း ဆေးခန်းတနေ့လုံးထိုင်တဲ့နေ့”

“ဟုတ်လား စိမ်းအိမ်မှာဆို ကောင်းတာပေါ့ အဟီးး၊ အားတော့နာတယ်”

“အမယ်ဒီလူနဲ့ ဒီလူချင်းအားနာစရာလား၊ လာရင် စိမ်းဆေးခန်းမှာသော့လာဝင်ယူလိုက်၊ ပြီးတော့ မောင် ရုံးက ပြန်မလာခင်အထိနေလို့ရတယ်”

“အဲလောက်ကြီးလည်းမနေနိုင်ပါဘူးကွယ် ရုံးက အဲလောက်လစ်လို့မှ မဖြစ်တာ၊ ကျေးဇူးပဲ စိမ်းရယ်”

အဲလိုနဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဆေးခန်းရောက်လာပြီး သော့ဝင်ယူသွားတယ်။ စိမ်းလည်း လူနာနဲ့မို့ သော့ပဲ ပေးလိုက်ရတယ်။ ၂ နာရီလောက်ကြာတော့ မမဝတ်ရည် ပြန်လာတယ်၊ ကောင်လေးပါပါလာတယ်။ စိမ်းရုံးခန်းလုပ်ထားတဲ့ နေရာလေးထဲ ဝင်လာကြပြီးတော့ သူ့‌ကောင်လေး နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။

“စိမ်း ရေ ဒါ မမ ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးလေ၊ မောင်မောင်ထွေးတဲ့၊”

“အော် ဟုတ် ကျမ စိမ်းပါ၊ မမဝတ်ရည် နဲ့ အရမ်းခင်ပါတယ်။ မမဝတ်ရည် သူငယ်ချင်း ဆို ကျမ သူငယ်ချင်းပဲပေါ့”

“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျေးဇူးပါ”

“မောင်မောင်ထွေး ကို တို့ မျက်မှန်းတန်းနေသလိုပဲ”

“ဟုတ် ဆရာမ ကျနော် ဟိုဘက်လမ်းမှာ နေပါတယ်။ ဆရာမ တို့ အိမ်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းက ကျနော့် အဒေါ် ဝမ်းကွဲ ရဲ့ အိမ်ပါ”

“အော် ဒါဆိုရင် မြတ်သူရ နဲ့ အမျိုးလား”

“အော် ဆရာမ က မြတ်သူရ ကို သိတာလား။ သူနဲ့ ကျနော် အမျိုးမတော်ပါဘူး ခင်ဗျ၊ သူက ကျနော့် အန်တီမူယာ ရဲ့ ယောက်ျားဘက်က တူပါ ”

“အော် အဲလိုလား”

“ဆရာမ ရော မြတ်သူရ နဲ့ သိတာလား”

“အင်း မောင်မြတ်သူရ နဲ့ ခင်ပါတယ်”

အဲလို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် တို့ ထွက်သွားကြတယ်။ နောက်တနာရီလောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ပြန်ခေါ် တယ်။

“ဟေး စိမ်း စကားပြောလို့ ရလား၊ ဘီးဇီးနေလား”

“ရတယ် မမဝတ်ရည်၊ ခု လူနာပါးနေတယ်”

“ကျေးဇူး အထူးတင်တယ်လို့ ထပ်ပြောမလို့ပါ ခစ်ခစ်”

“ဟာ မမဝတ်ရည် ကလည်း လာပြန်ပြီ၊ မလိုပါဘူးဆို တခါတည်း ခစ် မမဝတ်ရည်ကို လည်း မေးရဦးမယ်”

“မေးလေ စိမ်း ကလည်း စကားခံနေစရာမလိုတဲ့သူတွေကို”

“ဒီနေ့ ဘာတွေ လုပ်ကြလဲ ပြောပါဦး စိမ်းကို လည်း ဒီတေးလေးတွေ အဟိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ အတွဲကို ကြည့်ပြီး စိမ်းတောင် အရည်စို့လာတယ် အဟိ”

“ခစ်ခစ် သိပ်အထူးခြားကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ မမဝတ်ရည်၊ က ရောက်‌ရောက်ခြင်း သူ့ကို လွေပေးလိုက်တယ်၊ နောက်သူက ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်ဘူးဆိုပြီး မမဝတ်ရည် ကို မှောက်ခိုင်းပြီး ခ‌ရေကို လာဆော့တယ်။ မမလည်း သူခရေကို လိုချင်မှန်းသိတော့ အိပ်ထဲ အသင့်ပါလာတဲ့ အဖေါ် နဲ့ ဂျဘ်ပေးလိုက်တယ်။ သူက ခရေကို လုပ်ပြီးမှ အဖေါ် ချွတ်ပြီး ရှေ့ကို သွားတယ်။ အဲမှာပဲ သူ့ပရိုတိန်းတွေ ထည့်သွားတယ်။ နောက်ခနနားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာပဲ လှေကြီးထိုး တချီဆွဲတယ်။ အဲလောက်ပဲ မမ က ပြန်ရမှာ ဆိုတော့ ထွက်လာခဲ့ကြတာ သူက မဝသေးဘူးလေ ခစ်ခစ်၊ လူငယ်ဆိုတော့သက်လုံ ကတော့ ကောင်းတယ်”

“ခစ် မမဝတ်ရည် ပြောတာ နားထောင်ပြီး စိမ်း တောင် အရမ်းလာနေပြီ၊ ဒီညတော့ မောင့်ကို အမဲဖျက်ရမယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်”

“ခစ်ခစ် ဖျက်ဖျက်။ မောင်ထွေး ကို စိမ်းနဲ့ လှော်ပေးလိုက်မယ်လေ ခုတော့ စောသေးတော့ တို့ကို အထင်တမျိုး ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့”

“ဟုတ်မမ လူနာရောက်လာလို့ နောက်တော့ ဆက်ပြောမယ်နော် ”

“အိုကေ ဘိုင်စိမ်း”

ကျမ လည်း လူနာ ဆက်တိုက်ကျလာလို့ အလုပ်များသွားတယ်။ ဆေးခန်းမပိတ်ခင် တစ်နာရီလောက် အလိုမှာ မောင့် ဦးလေး ဦးတင်မောင်လတ် ရောက်လာတယ်။

“ဟင်ဦးလတ် ဘယ်တုန်းက ဆင်းလာတာလဲ၊ ကြိုလည်း မပြောဘူး”

“ဟင်းဟင်း ဆင်းလာတာ မဟုတ်ဘူး ကွယ့် တက်လာတာ၊ ဒီလို ထားဝယ်ဖက်မှာ ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီး ဆုံးလို့ နာရေးသွားတာ၊ အရေးပေါ် အဲဒီက မှ ပြန်တက်လာပြီး အိမ်မပြန်ခင် မရောက်တာကြာလို့ သမီးစိမ်းတို့ ဆီ ဝင်လည်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ဝင်လာတာလေ”

“အော် ရတယ် ဦးလတ် မောင်လည်း ပျော်မှာပဲ ဦးလတ် ရောက်နေတာ သိရင်၊ သမီး ဆေးခန်းပိတ်ပြီးမှ ပြန်လာမယ် အိမ်သွားပြီး အေးအေးဆေးဆေး နားလိုက်ဦး၊ မနှင်းရေ ဦးလတ် ကို အခန်းတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးလိုက်ပါဦး”

ကျမလည်း ဆေးခန်းက အကူခန့်ထားတဲ့ ကောင်မလေး ကို သော့လှမ်းပေးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ဦးလတ်ဆီက အထုပ်တချို့ကို ကူသည်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ကို သွားဖို့ ပြင်ကြတယ်။

“ဦးလတ် ရေမိုးချိုး ပြီး အေးဆေး နားနေလိုက်ဦးနော် သမီး ဆေးခန်းက နောက် တနာရီလောက်မှ ပိတ်မှာ သမီး ပြန်လာမှ စျေးဝင်ပြီး ချက်ပြုတ်စရာဝင်ဝယ်လာခဲ့မယ် ဦးလတ်ဘာစားချင်လဲ”

“ဘာမှ ဝယ်မနေနဲ့ သမီးစိမ်း၊ မောင်မင်းရဲ ပြန်လာမှ ဦးလတ်တို့ တနေရာ ထွက်စားမယ် ဦးလတ် ကျွေးမယ် ဒီညစာကို”

“အာ မဟုတ်တာ ဦးလတ်ကလည်း အားနာစရာကြီး၊ ခစ်ခစ်”

“နာမနေပါနဲ့ ကိုယ့်ဦးလေးကို များ၊ ဆေးခန်းပိတ်ပြီးတာနဲ့ အိမ်သာ တန်းပြန်လာခဲ့တော့”

ဦးတင်မောင်လတ် ထွက်သွားတော့ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်ရင်း ကျမ သူနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်တွေးမိလာတယ်။

ဦးတင်မောင်လတ်က မောင့် အဖေ ရဲ့ ညီအငယ်ဆုံးလေ အသက်က ၅၀ ကျော်ကျော်လောက် ရှိမလားပဲ။ လူက‌ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဒါပေမဲ့ ဘီယာကြိုက်လို့လားမသိဘူး ဘိုက်ကြီးက တော့ နည်းနည်းလုံးပြီးထွက်နေတယ်။ သူက ရှမ်းအမျိုးသမီးတဦးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး မေမြို့မှာနေတယ် စစ်တပ်က လူဝတ်လဲပြီးဌာနတခုမှာ ညွန်မှုးခနလုပ်၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ မကိုက်ပါဘူးဆိုပြီး အလုပ်ကထွက် ခြံစိုက် အရောင်းအဝယ်လုပ်၊စသဖြင့် လုပ်နေတာ၊ အချမ်းသာကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ စီးပွားတော့ ပြေလည်ပါတယ်၊ သားသမီး နှစ်ယောက်ရှိတယ်။ ရန်ကုန်လာရင် တော့ သူ့ရဲ့ တူ ဖြစ်တဲ့ မောင့် အိမ်မှာပဲ တည်းတယ်၊ ဟော်တယ်မှာ တည်းလို့ ရပေမဲ့ ခုလို လာတည်းမှ တူ နဲ့ အေးဆေးတွေ့ရ စကားပြောတာ ဆိုပြီး အိမ်မှာပဲ တည်းလေ့ရှိတယ်။

အဓိက ပြောချင်တာကတော့ ဦးတင်မောင်လတ် ရဲ့ အကြည့်တွေပဲ ၊ အရင်တုန်းက မောင်နဲ့ ရပြီးကာလ က ကျမ က ဘာမှ မသိနားမလည် သေးတဲ့ ကောင်မလေး သာသာ ရှိတာ၊ ကျောင်းတုန်းကလည်း စာပဲ ကြိုးစားပြီး ဟိုဒီကိစ္စတွေ လည်းနားမလည်၊ မောင်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ သာ အပျိုရည် ပျက်ပြီး ဆက်ခ် ကို စသိခဲ့ရတာ၊ အဲဒီကာလ တွေတုန်းက ဦးလတ် လာလည်လို့ ရှိရင် သူက ပျော်ပျော် ပါးပါး နေတတ်၊ တော့ ခင်လည်း ခင်ခဲ့တယ်။ သူက လက်ပွန်းတတီး ကိုယ့်အပေါ် ဆက်ဆံခဲ့တာ တွေကလည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေခဲ့ဘူး။ ယောက်ျား တွေ အကြောင်းလည်း သိပ်မသိ၊ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဆရာဝန် ဆိုတော့ ထိတာ ကိုင်တာ တွေက သိပ်မဆန်း သလိုမို့ ဘာမှ ကို သတိမထားမိတာ။ ခု လို အတွေ့အကြုံများလာပြီး ၊ဆက်ခ် ကိစ္စ တွေမှာလည်း ပိုသိလာတော့ အရင် တုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်တွေး ကြည့်မိ ရင် မူမှန်မဟုတ်တာကို သတိထား မိလာတယ်။ အဲဒါက လည်း မောင် နဲ့ ဆို ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုကို လို့ စိမ်းပြောင်းခေါ် လာခဲ့ရတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ယောက်ျား ဦးကိုကိုကြီး ကြောင့်။ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဖြစ်လိုက်ပြီး နောက်ပိုင်း တခါတလေ သူနဲ့စကားပြောရတာ က မောင်နဲ့ ပြောရတာထက်ကို ပိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ကောင်းတာ တွေ့လာရတယ်။ မောင်နဲ့ လည်း ကျမ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ တော့ ရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ယောက်ျား ဆိုတော့ တခါတလေ စိတ်ထဲကိုယ့်ကို များ အထင်သေးသွားမလား၊ ငါ့ကို ဘယ်လို ထင်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်ကလေး တော့ အမြဲ မသိမသာရှိနေတယ်။ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ကြတော့ အဲလို မရှိတော့ဘူး။ နောက်ပြီး ဦးကိုကိုကြီး ကလည်း ယောက်ျားတွေရဲ့ စိတ်ထားကို အမြဲ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပြလေ့ ရှိတယ်၊ သူက နားလည်းထောင်တယ်။ သူနဲ့စကားပြောရတာကိုက စိတ်ထဲ ပေါ့ပါးသွားစေလေ့ရှိတယ်။ အဲဒါ သူ့အရည်အချင်း တ မျိုးခေါ် မလားပဲ။ ခစ်ခစ် ပြောရင်းစကားလမ်းကြောင်း လွဲသွားပြန်ပြီ။ မမဝတ်ရည် မောင်မောင်ထွေး နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ညက ဦးကိုကိုကြီးက ကျမ တို့နဲ့ လာအိပ်တယ်လေ။ ထုံးစံအတိုင်း သရီးဆမ်းကြ တယ် ပြီးမှ ကုတင် တလုံးထဲ မှာ သုံးယောက်အိပ်ကြ တာကို မောင်က ကျပ်တယ် ဆိုပြီး ဧည့်သည်တွက်ထားတဲ့ အိပ်ခန်းမှာ သွားအိပ်တယ်။ အဲမှာ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ကျမ တို့ ဖက် အိပ်လိုက်ကြတယ်။ နောက် အာရုံမတက်ခင် တရေးနိုးလာကြပြီး ကျမ နဲ့ဦးကိုကိုကြီးတို့ လိုးဖြစ်ကြပြန်ရော၊ အဲဒီ အချီပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးကြောင်နေလို့ ဖက်ထားရင်းက စကားစမြီပြောဖြစ်ကြတယ်။

အဲမှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဦးလတ် အကြောင်း ရောက်သွားတယ်။ မောင်ဆိုရင်တော့ အားနာလို့ ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဦးကိုကိုကြီး ဆိုတော့ ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဦးလတ် ရဲ့ အကြည့်တွေ ပွတ်သီးပွတ်သတ် စကားပြောရင် ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ပြောတာတွေ က အရင်က ရိုးရိုးသားသားပဲ ထင်ခဲ့တာ အခု ပြန်စဥ်းစား ကြည့်တော့ မရိုးဘူး ထင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ ဦးကိုကိုကြီးက ပြောတယ်။ ဦးလတ် က စိမ်းကို လိုးချင်နေတာ ဖြစ်မယ်တဲ့၊ စိမ်းကရော ဘယ်လိုနေလဲ ဆိုတော့၊ ဦးလတ် က ရုပ်ကတော့ မောင့်လိုပဲ အချောစားလို့ ခိခိ နောက်ပြီးအခု အတွေ့အကြုံအရ မောင်နဲ့ကစိမ်းနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်း၊ ကိုကို ကကိုယ့်ထက် နည်းနည်းကြီး၊ မြတ်သူရ က ကိုယ်ထက် နည်းနည်းငယ်။ ဆိုတော့ ဦးလေးအရွယ် နဲ့ အတွေ့အကြုံတော့ စမ်းကြည့်ချင်သားလို့ ပြောလိုက် တယ် ခစ်ခစ်။ ဦးကိုကိုကြီးက မြှောက်ပေးတယ်။ ဒီတခါလာရင် စိမ်း စမ်းကြည့်လိုက်လေတဲ့။ သိပ်တောင် ကြိုးစားစရာမလိုပဲ ချက်ခြင်းပါလာမှာပါတဲ့။ ခစ်ခစ်။ မင်းရဲကိုကို ကလည်းစိတ်ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး တဲ့။ သူက ဖီးတောင်တက်ချင်တက်နေဦးမှာ တဲ့။ ကဲ အခုတော့ ဦးတင်မောင်လတ်တယောက် အသက်ရှည်ဦးမယ်လို့ ပြောရမလို ဖြစ်နေပြီ။ ဦးလတ်ကြီးက တပတ်တောင် မခြားဘူး အိမ်ရောက်လာခဲ့ပြီလေ။ ဟဟ။

တွေးရင်းတွေးရင်းကကို နေ့ခင်းက မမမြတ်ဝတ်ရည် အပြောကြောင့် ထကြွခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေက ပြန်ထနိုးလာ ပြန်ပါပြီ။ နေ့ခင်းက စိုနေရာက ခြောက်စပြုလာတဲ့ ပင်တီလေးတောင် ပြန်စိုလာခဲ့ပြီ။ ဦးလတ် ကို ဘယ်လို ကိုယ်က ကိုယ့်ဘက်က စတာမှန်း မသိအောင် ဘယ်လိုဝင်ရမလဲ တွေးရင်း ရင်ဖိုလာခဲ့တယ်။ လူနာက လည်းပါး စိတ်လည်း ဆေးခန်းမှာ သိပ်မရှိတော့တာမို့ ကောင်မလေးကို ဆေးခန်းပိတ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပုံမှန်ပိတ်နေတဲ့ အချိန် ရောက်ဖို့ နာရီဝက်လောက်လိုတာတောင်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဆေးခန်းပိတ်တာ ကောင်မလေးကို တောင် ကူပြီး သိမ်းဆည်း မပေးခဲ့တော့ဘူး။ အိမ်မှာ လုပ်စာရှိလို့ ဆိုပြီး ကမန်းကတမ်းကို ထပြန်လာခဲ့မိတော့တယ်။

အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ အိမ်ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ဦးလတ် ခရီးပန်းလာပြီး အိပ်ပျော်များ နေမလားလို့ အသံမထွက်အောင် ခြေဖျားထောက်ပြီး လျှောက်လာမိတယ်။ ဆေးခန်းမှာ ကမန်းကတန်း နဲ့ ရူးပေါက်ခဲ့ဖို့ မေ့သွား တာနဲ့ ရေချိုးခန်း ဘက်ကို အမြန်လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း နား ရောက်ကာနီးမှာ အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးက တော့ ဟတတ နဲ့ ဆိုတော့ အထဲက အသံထွက်နေတာ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ အနားကပ်သွားပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့။ ဦးလတ်ကြီးပေါ့။ အိမ်သာဘိုထိုင် ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ သူ့လက်တဖက်က အဝတ်စတစကို နှာခေါင်းမှာ ဖိကပ်ထားပြီး နောက်လက်တဖက်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ၊ ပါးစပ်က လည်းငြီးသံလေး ထွက်နေတယ်။ ကျမ လည်း တံခါးကြား အသာတိုးပြီး သူ့လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ပိတ်စလေးကို သေခြာကြည့် လိုက်တော့ ကျမ ရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ဖြစ်နေတယ်။ မီးခိုရောင်နဲ့ အနက် အကြားကြားနဲ့ ဇီးဘရားလို အဆင်နဲ့ ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် ပင်တီလေး။ ကျမ နဲ့ မမဝတ်ရည်တို့ကို ဦးကိုကိုကြီးက ဆင်တူ နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကို မှာပြီး ဝယ်‌ပေးထားတာလေ။

ကျမ မျက်လုံးပြူးသွားတာက သူ့လီးကြီး။ သူက လူကောင်ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းကြီးမို့ လားမသိဘူး၊ လီးကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် နဲ့ အရှည်ကြီး။ နဂိုထဲက စစ်သားလူထွက် အသားက ညိုမဲမဲ မို့ လီးကြီးက လည်း ညိုမဲမဲ ၊ ဒစ်ဖူးကြီးက ခရမ်းရောင် သမ်းနေတယ်။ ကျမ ဒူးတွေတောင် ချောင်ချင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက တော့ ထပ်ပြီးအရည်စိမ့်လာပြန်ပြီ။ ဒီနေ့ သုံးကြိမ်မြောက် အရည်စိမ့်ရခြင်းပေါ့။ အဲလို ကြည့်နေတုန်း လက်က လီးကို ဆောင့်ထုတာ အရှိန်မြန်လာပြီး ကျမပင်တီလေးကို လီးရှေ့မှာ ခံပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြစ်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူအောက်ငုံ့ပြီး ပင်တီလေးထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြစ်နေတုန်းပဲ ကျမ အခန်းဝကနေ အမြန်အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ခနလောက် ကျမ အသက်ရူတာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားမှ အိမ်ရှေ့တံခါးကို အသံမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး။

“ဦးလတ် ရေ ဦးလတ်”

လို့ အသံပေးခေါ် လိုက်တယ်။
အခန်း ၃၃။ ဦးတင်မောင်လတ်။

ကျနော် ဒီကောင်မလေး ကို စိတ်ကူးထဲက လိုးနေတာက အကြိမ်ပေါင်း မရေနိုင်တော့ဘူး။ ရန်ကုန်‌ရောက်တိုင်း တူတော်မောင် မင်းရဲကိုကို အိမ်မှာပဲ တည်တယ်။ တည်းတိုင်းလည်း သူမိန်းမ ဆရာဝန်တရုပ်မ ဖွေးဖွေးဖြူ လေးကို မြင်တိုင်း စိတ်တွေက ထတယ်တယ်။ ဒီတရုပ်မလေးက တခြား ဟော့ရှော့ အကိတ်ကြီးတွေလို ဖင်ကြီး နို့ကြီး ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် တွေ မဟုတ်ပဲ ကျနော့် မျက်လုံးထဲမှာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေ မော်ဒယ်တွေလို အရမ်းချောတဲ့ မျက်နှာ မျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ၊ ပုလင်းဖင် မျက်မှန်ထူထူကြီး အောက်က မျက်လုံးပြူးပြူးလေး နဲ့ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေး။ ဖြူဖွေးနုတဲ့ ပါးပြင်နဲ့ နီတာရဲ နူတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေး က ချစ်စရာ။ နို့လေးတွေက အနေတော် လုံးမောက်မောက် ကလေးတွေ၊ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတို တတ်တာပဲ အမြဲလိုလို တွေ့ရတော့၊ အကြောစိမ်းလေး များပေါ်နေတဲ့ ပေါင်တန် လုံးဖြောင့်‌ဖြောင့် တွေက ချောမွတ်ပြီး အဆစ်အမြစ်မထင် ခြေသလုံးသားအထိက ပန်းနုရောင်လေးပင်သန်းနေတယ်။

ကျနော့် အနှစ်၂၀ကျော် ပေါင်းလာခဲ့တဲ့ မိန်းမ လည်းရကာစတော့ အဲလို ဘော်ဒီပင်။ အခုတော့ မဘုတ်ဆုံ ဖင်တုံကြီး လှည်းလုပ်လို့ စီး ဆိုသည့် အစားထဲ ပါနေပြီ။ ပြီးတော့ မိန်းမ ကလည်း ဆက်ခ် ကို စိတ်မပါတော့။ ကျနော့် ဘာသာ အင်တာနက် က ပွန်ဆိုက်တွေ သွား ကြည့်၊ စာတွေဖတ်၊ ဂွင်းထုကာ စိတ်ဖြေဖျောက် လေ့ရှိသည်မှာ လေးငါးဆယ်နှစ်မကပြီ။ ဒါကြောင့် မို့လည်း တရုပ်မလေး စိမ်းရဲ့ အပေါ် က နို့ဖောင်းဖောင်းလေး၊ အောက် ပေါင်တန် အသားဖွေးဖွေးလေးတို့ မြင် တိုင်း လီးက မာတောင်လာရတယ်။ မျက်လုံးကို အလိုလို အစာကြွေးနေမိတယ်။ ညကျ မှ ပြန်ပုံဖေါ် ပြီး ဂွင်းတိုက်ရတယ်။ ငယ်စဥ် ကျောင်းသားဘဝတုန်းက လို ပြန်ဖြစ်နေရတယ်။

ရန်ကုန်ကို အကြောင်းတခုခု ကြောင့် လာစရာပေါ်ရင် သို့မဟုတ် ခရီးကြုံလျှင်၊ မင်းရဲကိုကို အိမ်မှာသာ တကူးတက လာအိပ်လေ့ရှိတယ်။ အခုလည်း ထားဝယ်ကနေ မန္တလေး ကို လေယာဥ်နဲ့ တန်းပြန်လျှင် ဖြစ်နိုင် သော်လည်း တမင်သက်သက် လမ်းကြုံလို့ ဆိုပြီး ဝင်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

ဒီနေ့တော့ ကံကောင်း သလားမမေးနဲ့ သူတို့အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိ။ ညီညီလည်း မရှိ၊ ကိုကို ကလည်း ရုံးက ပြန်မလာသေး။ တရုပ်မလေး ပြန်လာလျှင် ကျနော် နဲ့ တရုပ်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ၊ မင်းရဲကိုကို က ရုံးအပြန် နောက်ကျတတ်တာ ကျနော် သိသည်။ အနည်းဆုံး တရုပ်မလေး ဆေးခန်းပိတ်ပြီး တနာရီလောက်ကြာပြီး မှ မင်းရဲကိုကို ရောက်တတ် သည်။ အနည်းဆုံးတနာရီ လောက် ကျနော်နဲ့ တရုပ်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ အချိန်ရမည်။

ဆေးခန်းအကူကောင်မလေးက တံခါးဖွင့်ပြီး ကျနော့် အထုပ်တွေကို ကူသယ်လာခဲ့တယ်။ ဧည့်သည်ခန်း ပို့ပေးပြီးတော့မှ ဆေးခန်း ပြန်ထွက်သွားတယ်။ အိမ်ထဲမှာ ကျနော် တယောက်ထဲ ဆိုတော့ ဝါသနာကိုတားမရ၊ မင်းရဲကိုကို တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်တော့ ပွင့်သွားလို့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းခြေရင်းဘက်ထောင့်မှာ အဝတ်ဟောင်းတွေ လျှော်ဖို့ ထည့်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီခြင်းကို မွေကြည့်လိုက်တော့ အား တန်သွားပြီ။ မြင်းကျားအဆင် ဘောင်းဘီလေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် လို့ စာတမ်းပါတွေ့ တော့ တရုပ်မလေး ဟာမှန်းပိုသေခြာသွားတယ်။ ဒီအိမ်မှာက မိန်းခလေးက သူတယောက်ထဲ ရှိတာကို။ ပင်တီ လေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံကို ကြည့်လိုက်တော့ စိုပြီး ချောက်နေတဲ့အကွက်ကလေး တွေ့တယ်။ စောက်ရည် စိမ့်တာလား၊ သေးရည်စိမ့်တာလားတော့ မသိ။ ကျနော့် နှာခေါင်းနားကို ကပ်ပြီးရူလိုက်တော့ အနံ့ကလေးက ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ရေမွှေးလည်း ဖျမ်းထားပုံရသည်။ ညှီစို့စို့ နဲ့ သင်းပျံ့ပျံ့ အနံ့တို့ ရောထွေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးက ချက်ချင်းထောင်လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော့် လီးက ငယ်ငယ်ကတည်း ကရော တပ်ထဲမှာရော သူငယ်ချင်းတွေထဲ မှာ အကြီးဆုံးမို့ နာမည်ပြောင် တုတ်ကြီး လို့တောင်ပေးခံရတဲ့ကောင် ဆိုတော့ တော်တော် တုတ် ပြီး တော်တော်ရှည်တယ်။ အင်္ဂလိပ် အောကားက ကောင်တွေနီးပါးလာက်ကို ရှိတာ။ တရုပ်မ လေး ပင်တီနဲ့ လီးကို ပတ်ပြီး ပွတ်နေရင်းက သတိရလိုက်တယ်။ တကယ်လို့ များပြန်လာလို့တွေ့သွား ခဲ့ရင် ဘာများ ဖြစ်မလဲ။

ကျနော့် စိတ်တွေ တအားထန်လာခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ လိုရမယ်ရ ဆိုပြီး ဝရံတာတံခါးကို ဖွင့်လို့ လမ်းမပေါ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုက် တရုပ်မလေး အိမ်နားတောင် ရောက်နေပါ့လား။ သူ့ဆေးခန်းပိတ် ဖို့ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်လိုသေးတာကို ဘယ်လို ဖြစ်လို့ စောပြန်လာတာလဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ငါသတိတရ ကြည့်မိလို့၊ နို့မို့ သူတို့ အခန်းထဲ ငါ အဲလိုပုံကြီးနဲ့ မိလိုက်ရင် ဒုက္ခပဲလို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန် ကျနော့် လက်ထဲက ပင်တီလေး ရယ် မာတောင်နေတဲ့ လီးရယ်က ကျနော့် ဦးနှောက်ကို ရူးနှမ်းတဲ့ အလုပ်တခု လုပ်ဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်တယ်။ သူတို့ အခန်းထဲမှာ မိသွားရင် တော့ မကောင်းဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဘာသာ ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းထုနေတာကို သူလာချောင်းလို့ တွေ့သွားရင် ငါ့အပြစ်မဟုတ်ဘူး။ အနည်းဆုံး သူငါ့လီး ဘယ်လောက်ကြီးလဲ ဆိုတာ တွေ့သွားမှာ အမြတ် ပေါ့။ လို့ တွေးပြီး ရေချိုးခန်းကို လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ် တံခါးကို အသာလေးဟထားပြီး တံခါးကို မှန်ကနေတဆင့် ကိုယ့်မျက်စောင်းလေးနဲ့ မြင်နိုင်တဲ့ နေရာယူလိုက်တယ်။ အိမ်သာအိုးပေါ် မှာ လီးကို ချိန်ရင်း စပွတ်နေတုံးပဲအိမ်ရှေ့တံခါးပွင့်သွားသံကြားလိုက်တယ်။ ဟိုက်၊ ခုကျမှသတိရလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ထဲမှာ တရုပ်မလေး ပင်တီကိုင်ရက် ပါလာတာ။ မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ဖြစ်ပြီး မှတော့၊ လို့ စိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်တယ်။ ပင်တီကို နှာခေါင်းမှာ ရူရင်း လက်က လီးကို ဆုပ်ပြီး ထုအသံထွက် ငြီးနေလိုက်တယ်။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ တရုပ်မ‌လေး တံခါးကြား ကနေ ချောင်းနေတာ မှေးထားတဲ့ ကျနော့် မျက်စေ့ကနေ မှန်ထဲက တဆင့်မြင်နေရတယ်။ သူက အသံမထွက်ပဲ ချောင်းနေလေ ကိုယ်က ဖီးတက်လေ ဆိုတော့ ထုရင်းထုရင်း တကယ် အရှိန်တက်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ပြီးကာနီး မှာ တရုပ်မလေး ပင်တီကို လီးထိပ်မှာ ခံပြီး လရည်တွေကို ပန်းထုတ် ပြီးပြစ်လိုက်ရတော့တယ်။ အဲဒီပင်တီလေး ထဲကို ကျနော့် လရည်တွေ ကုန်စင်တဲ့ အထိ ညှစ်ထည့်နေတုန်း အိမ်ရှေ့ တံခါး ကို အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ ဖွင့်သံပိတ်သံ ကြားပြီး၊

“ဦးလတ်ရေ၊ ဦးလတ်..”

လို့ အော်ပြီး တရုပ်မလေး အသံပြုလိုက်တာ ကြားတော့ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ရင်ထဲမှာလည်း အလုံးကြီးကျ သွားရတယ်၊ ငါ့အကြံ အောင်ပြီလို့ပေါ့။ ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်၊ လရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးကို ခါးပုံစမှာ လိပ်ထည့်ပြီး မှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

“ဟင် သမီးစိမ်း အစောကြီး ပြန်လာတာလား၊ ဦးလတ်ထင် တာ ဆေးခန်းက နောက် နာရီဝက် လောက်မှ ပိတ်မှာလားလို့”

“အင်း လူနာလည်းပါး၊ ဦးလတ်လည်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာ လည်းအားနာလို့ စောပိတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တာ၊ ဦးလတ် ရေချိုးပြီးပလား”

“ချိုးမလို့ ပြင်တုန်း သမီးစိမ်းရေ ခုပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်မလို့ သမီးစိမ်းအသံကြားလို့ ပြန်ထွက်လာတာ”

“ဟုတ်ချိုးလိုက်လေ ဦးလတ်.. ဦးလတ်ပြီးမှ သမီး ချိုးတော့မယ်၊ ဦးလတ်တူကို လည်း ဖုန်းဆက် လိုက်ဦးမယ် ဦးလတ်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ သိအောင်”

“အေးကွယ် အေးအေး”

ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တော့ ရေအေးအေး နဲ့ ချိုးလိုက်တော့မှ လန်းသွားတယ်၊ စိတ်ထဲမှာ လည်း ခုနက လုပ်မိခဲ့တာတွေ နည်းနည်း နောင်တ ရသလို ဖြစ်သွားတယ်၊ တရုပ်မလေးက ငါ့ကို အားနာပြီး ငါအရှက်ရမှာ စိုးလို့ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေတာလည်း ဖြစ်မှာလို့ တွေးမိတယ်။ ခန က ကျနော့် လရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးကိုလည်း ဆပ်ပြာနဲ့ သေခြာလျှော်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ရေချိုးခန်း တန်းမှာ လွှားထားလိုက်တယ်။ ငါ အဲဒီပင်တီနဲ့ ထုနေတာ သူမြင်ပြီးသား ပဲလေ ဘာမှ မထူးပါဘူး လို့စိတ်ထဲ ထားလိုက်တော့တယ်။

ရေချိုးပြီးတော့ ကိုယ့်အတွက် ပေးထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ သွား အဝတ်အစား အသစ် ထုတ်လဲ ဝတ်ပြီး တော့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာ ပြီး ဝရံတာဘက် တံခါးကို ဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လို့အောက်က လမ်းသွား လမ်းလာ တွေကို ငေးကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

တရုပ်မလေး တခုခု ပြောလိုက်သလားလို့ အသံတခု ကြားတာနဲ့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ တရုပ်မလေးက ရေချိုးခနးသွားဖို့ ထမိန်ရင်လျှားကို ပုခုံးပေါ် မှာ သဘက်ပတ်ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်ကို ပြုံးပြရင်း၊

“ဦးလတ်တူ က ဒီနေ့ သူ့ရုံးက ကိုဝပ်ကာ တယောက် မွေးနေ့ပွဲ ပါတီ သွားကြမလို့တဲ့ ၊ နောက်ကျမယ် တဲ့၊ စိမ်းတို့ပဲ သွားစားကြပါတဲ့၊ ဦးလတ်ကိုလည်း ဆောရီးပြောပေးပါတဲ့၊ ဒီညသူပြန်လာတာ နောက်ကျ လို့ မတွေ့ဖြစ်လည်း မနက်ဖြန်မနက် ဘရိတ်ဖတ် သွားစားကြမယ်တဲ့ ”

“အေးလေ အာ့ဆိုလည်း ဦးလတ် နဲ့ သမီးစိမ်းပဲ သွားစားကြတာပေါ့၊ သမီးစိမ်း ကြိုက်တဲ့ စားသောက်ဆိုင်ပဲ သွားကြတာပေါ့”

“ဟုတ် ဦးလတ် သမီး ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်မယ်”

“အေးဆေးလုပ်ပါ သမီးစိမ်း ဦးလတ် သိပ်မဆာသေးပါဘူး”

ကျနော့် ရင်ထဲ ကုလားဘုရားလှည့်နေပြီလေ၊ အခွင့်အရေးကောင်းပဲ၊ တရုပ်မလေးကလည်း ကိုယ် သူ့ပင်တီနဲ့ ဂွင်းထု နေတာကိုလည်း အစအဆုံး ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးခဲ့တယ်၊ အခုလည်း နှစ်ယောက်ထဲ ညနေစာ ထွက်စားကြမယ်၊ ကဲ ဘာလိုသေးလဲ၊ ဒီည မင်းရဲကိုကို ပြန်မလာခင် အနည်းဆုံး တခုခု တော့ အကျိုးရှိအောင် လုပ်ထားမှ ဒီည မလိုးရ တောင် အင်ထရိုလေးတော့ ဝင်ထားမှ လို့ တွေးရင်း ပျော်နေမိတယ်။

ဧည့်ခန်းထဲ မှာ တီဗီ ကလာတဲ့ သတင်းတွေ ကြည့်ပြီး ဒီည ညစာစားသွားရမဲ့ အရေးတွေးပြီး လီးတောင် နေမိတယ်။ တရုပ်မလေးက၊

” ဦးလတ်ဘိုက်ဆာနေပြီလား”

လို့ မေးတဲ့ အသံကြားမှ လှည့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။

“အား လှလိုက်တာ သမီးစိမ်းရယ်”

လို့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတယ်၊ ပြီးမှ နူတ်လွန်သွားတာ သတိရပြီး။

“ဆောရီးနော် သမီးစိမ်း ဦးလတ် ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့မှ မဟုတ်ဘူး မျက်စေ့ထဲ အရမ်းလှနေလို့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတာ”

ထပ်ပြောလိုက်မိပြီးမှ ပြောလေ ဆိုးလေ၊ မန်းလေပြဲလေ ဖြစ်နေပါလားဆိုပြီး ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် ကျိမ်ဆဲနေမိတယ်။တရုပ်မလေးက သူ့ပါးစပ်ကို လက်ဝါးကလေးနဲ့ အုပ်ပြီး တခစ်ခစ်ရီမောလိုက်ရင်းက၊

“ခစ်ခစ် သိပါတယ် ဦးလတ် ရည်ရွယ်ချက်ကို နော် ဟွန်း၊ ဦးလတ်ကျွေးမယ် ပြောထားပြီးမှ ခု သမီး အစားကြီးတာ သတိရသွားပြီး သမီးကို ပြန်ကျွေးခိုင်းမလို့ မဟုတ်လား ခစ်ခစ်”

တရုပ်မလေး က အဲလို ရီရီမောမော ပြောတော့မှ ကျနော့်မှာ အတော်စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ရတယ်။

“မဟုတ်ပါဘူးကွာ ဦးလတ်ပဲ ကျွေးမှာပါ ကဲ သွားကြမလား”

ကျနော့် ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားတာလည်း တကယ်က အပြစ်တင်စရာ မရှိဘူးဗျ။ ခင်‌ဗျားတို့ တွေ့ရင်လည်း အဲလို ပဲ ဖြစ်မှာ၊ ခိခိ၊ တရုပ်မလေး ဝတ်စားထားတာက တကယ့်ကို ဆက်ဆီ၊ သူက မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး ပဲတင်ထားပြီး နူတ်ခမ်းကို ခရမ်းရောင် မကျ အနီမကျ ကြားထဲ မှာ ဆိုးထားတယ်။ ပုခုံးကျော်ကျော် လေးပဲ ရှည်တဲ့ ဆံပင် ကိုတော့ ဖားလျားချထားပြီးတချို့က ရှေ့ တချို့က အနောက် ခွဲချထားတယ်။ ဆံဖျားလေးတွေ ကို နည်းနည်းကောက်ဖွထားတယ်။ ဒရက်စ်က အဆန်း ယောက်ျားရှပ်အင်္ကျီ လိုမျိုး ကော်လာနဲ့ ရှေ့ကြယ်သီး တပ် လက်စက အရှည်အပြာနု ရောင်လေးက ပေါင်လည်လောက်အရှည်ရှိတယ်။ အဲဒီအပေါ် ကမှ အနက်ရောင် အနားမှာ ဇာသပ်ထားတဲ့ ကိုယ်ကျပ်လေးက ခုန အောက်ခံအင်္ကျီအနားကနေ ခြောက်လက်မလောက် အပေါ် ကနေ သူ့ရင်ညွန့်အထိ ရောက်ပြီး ရင်ညွန့်နေရာ မှာတော့ ဇာအနားသတ် နဲ့ ၊ အောက်က ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး‌လေး တွေက ဝင်းနေတာပဲ၊ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်က လည်း ရှပ်အင်္ကျီအရောင်နဲ့ အတူတူ အပြာနုကလေး ဟီးက လေးငါးလက်မ လောက်ရှိမလားမသိ။ ခြောက်ပေနီးပါးရှိတဲ့ ကျနော့် မေးရိုးနားလောက် သူ့ခေါင်းက ရောက်နေတယ်။

“သွားမယ်လေ၊ သမီးစိမ်းက ဘယ်ဆိုင်သွားချင်သလဲ၊ ဦးလတ် ဂရပ် ခေါ် လိုက်မယ်”

“ဦးလတ် ဘာစာ စားချင်လဲ၊ ထိုင်းလား မြန်မာလား၊ ဂျပန်လား တရုပ် ဟောပေါ့ ”

“သမီးစိမ်း စားချင်တာပဲ ပြော၊ ဦးလတ်ကျွေးမှာဘာဖြစ်ဖြစ်”

“အင်း ဂျပန်စာ မစားရတာကြာပြီ Shiro ဆိုတာ ရှိတယ် ဒီနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး ၊ သစ္စာလမ်းပေါ် မှာ”

“အိုကေ အော်တွေ့ပြီဂူဂယ်မှာ ”

အဲလိုနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဂရပ်ဖ ခေါ် လိုက်ပြီး ကားလာတော့ အနောက်ခုံမှာ နှစ်ယောက်ထိုင်လိုက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကားထိုင်ခုံ‌ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ အပေါ် ကို မြင့်တက်သွားတဲ့ ဒရက်စ်အနားစကြောင့် တရုပ်မလေးရဲ့ ပေါင်ကလေးက ဖွေးကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ကျနော် ကြည့်ချင်စိတ်ကို ထိန်းပြီး လမ်းဘေးကို ငေးနေရပါတယ်။

ဆိုင်ရောက်တော့ တခြားစားပွဲတွေနဲ့ နည်းနည်းလှမ်းပြီး သီးသန့်လို ဖြစ်နေတဲ့ နံရံကပ် စားပွဲလေး တခု ကို တောင်းလိုက်တယ်။ တရုပ်မလေးက မီနူးကို ကြည့် နေတုန်း ကျနော်က ဂျပန်ဘီယာ စပါရို နှစ်လုံးနဲ့ ဆာကေး အသေးတလုံးမှာလိုက်တယ်။ ဖန်ခွက် လည်းနှစ်ခွက်တောင်းလိုက်တယ်။ ဘီယာကို သူ့အတွက် ငှဲ့ပေးတော့ တရုပ်မ‌လေးက မငြင်း ပဲ သိုင်းကျူး ဦးလတ် ဆိုပြီး ယူတယ်။ ဘီယာနဲ့ မြည်းဖို့ အပတိုက်ဇာ လေးတွေ မှာတယ်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ မိသားစု အကြောင်း စီးပွားရေး စသဖြင့်၊ ပြောကြတယ်။ ကျနော်က ဆာကေးသောက်ဖူးလားဆိုတော့ မသောက်ဖူးဘူးတဲ့၊ စမ်းကြည့်မလားဆိုတော့ စမ်းမယ်တဲ့။ ကျနော်လည်း ဝမ်းသာအားရပဲ ဆာကေးကို ငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။ တခွက်သောက်ပြီးတော့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ သွားတယ်။ နည်းနည်းခါးတယ်တဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မဆိုးပါဘူးတဲ့။ ကျနော်လည်း နောက်တခွက်ထပ်ငှဲ့ ပေးရင်း ဆိုင်ကလည်း ထပ်မှာလိုက်တယ်။ တရုပ်မလေး မျက်နှာ ဖြူဖြူလေးက သွေးရောင်လွှမ်းလို့ နီနီလေး ဖြစ်နေပြီ။

မှာထားတဲ့ အစားအစာတွေ ရောက်လာတော့ စားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်ဘီယာထပ်မှာလိုက်တယ်။တရုပ်မလေးလည်းလျှာသွက်နေပြီ။ တရုပ်မလေးက စားပွဲပေါ် ကို ကိုယ်ကို ကိုင်းလို့ ကျနော့်ကို၊

“ဦးလတ်နော်၊ သမီး ကို မူးအောင် တိုက်ပြီး ဘာလုပ်မလို့ကြံနေတာလဲ”

လို့ ပြုံးစစ နဲ့ မေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ခုံသွားသလို လီးကလည်းထန်းကနဲ တင်းသွားပါတယ်။ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ထင်တာ ဆွဲတွေးလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ ဆိုပြီး။

“အာ ဘာမှ မကြံပါဘူး သမီးစိမ်းက လည်း ဦးလတ် တို့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြ သောက်ကြတပဲဟာ”

“သိဘူး ခုတောင် သမီးက မူးနေပြီ၊ တော်ကြာ တကယ်မူးရင် အိပ်ပျော်သွားမှ ဦးလတ် အိမ်ကို ချီပြီး ခေါ်သွားနေရမယ် ဟွန့်”
အခန်း ၃၄ ။ မြယမုံစိမ်း။

ကျမ တကယ်လည်းမူးနေပြီ။ ဂျပန်ဘီယာကလည်း သောက်ကောင်း၊ ဆာကေးက လည်း ခါးခါးလေး ပေမဲ့ နှစ်ခွက်လောက်ဝင်ပြီး တော့ သိပ်မခါးတော့ဘူး။ လူကလည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆိုတော့ ဦးလတ် ထည့်ထည့် ပေးသမျှ သောက်လိုက်တာ တကယ်ကို မူးတဲ့ အခြေအနေ ရောက်သွားတော့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အသိစိတ်တော့ မပျောက်သေးပါဘူး။ ပိုပြီး ပါးစပ်ရဲလာတယ်။ ရမက်ဆန္ဒတွေက ပိုထလာတယ်ပေါ့။

ညနေက ဦးလတ်ကြီး ကျမပင်တီ နဲ့ ဂွင်းထုနေတာ မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့ကောင်လေး နဲ့ အိမ်မှာ လာနေသွားပြီး အဲဒီအကြောင်း ဖုံးဆက် ဒီတေးပြောတာ ကြားပြီးကတည်းက ရွနေတဲ့ စိတ် နဲ့ ဆိုတော့ ဦးလတ် ကို ဆွဲစားလိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ထနေရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဦးလတ်ကြီးလည်း ရေချိုးခန်း ဝင်နေတုန်း မောင့်ကို ဖုံးဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူပေ မဲ့ ဒီလိုပဲ ကိုယ်လိုချင်ရင်တော့ ဒဲ့ ပြောမှ ရတော့မှာကိုး။

“မောင်….င်.. င်.. င်.. င့် …. မောင့်ကို ပြောစာရှိလို့..လို..လို..”

“ဟဲဟဲ..ငါ့မိန်းမ ထူးထူး ခြားခြား အဲလို ချွဲသံလေး နဲ့ ပြောရင်တော့ တခုခု အကြီးကြီး လိုချင်နေပြီထင်တယ် ခိခိ”

“ဟုတ်တယ် အကြီးကြီးပဲ ခွိ”

“ဟင် ဘာအကြီးကြီးလဲ”

“ဘာမှ မကြီး ဘူး မောင် အဲလို ပြောလို့ တမင်ငေါ့လိုက်တာ ဟွန့်၊ တော်ပြီ မပြောတော့ဘူး တခါထဲ”

“ဟားဟား မ ကလည်းကွာ သိရဲ့သားနဲ့ မောင် ဘယ်တုန်းက နိုးပြောဖူးလို့လဲ ကဲ ပြော ဘာပြောမှာလဲ”

“ဟွန့် ဒီမှာ.. အိမ်မှာလေ . ဦးလတ်ကြီး ရောက်နေတယ်”

“ဟင် ဟုတ်လား ဦးလတ် တောင် မရောက်တာ ကြာပြီ အတော်ပဲ မောင် လည်း သူနဲ့ မတွေ့ရတာတောင် ကြာလှပြီ”

“နေပါဦး တခါတည်း အဲဒါ ပြောမလို့ ကို”

ကျမ လည်း တခါတည်း ဦးလတ်ကြီး ကျမ ပင်တီ ကို ရူပြီး ထု၊ နောက်ပင်တီထဲကို လရည်တွေ ပန်းထည့် လိုက်တဲ့အကြောင်းပြောပြ လိုက်တော့ မောင် အတော်အံ့အားသင့် သွားတယ်။

“ဟင် ဟုတ်လား အဟီး ငါ့ ဦးလေး တော့ သူ့မိန်းမ နဲ့ ဟိုဟာ မလုပ်ရတာ ကြာလို့ တင်းနေပြီထင်တယ်”

“အာ့လည်း ပါချင်ပါမှာ ပေါ့ ၊ မောင်က သာ သတိမထားမိတာ ၊ ဦးလတ်ကြီးက အိမ်မှာ လာတိုင်း မ ကို ခိုးခိုး ပြီး ရှိုးတာ၊ မ က အရင်တုန်းက ရိုးရိုးသားသားလေး ဆိုတော့ သတိမထားမိတာ၊ နောက်ပိုင်း ပြန်စဥ်းစားတော့ မှ ဦးလတ်ကြီး မ အပေါ် စိတ်ထား မရိုးဘူး ဆိုတာ သိလာတာ”

“အင်းအဲတော့ မက ဘာလုပ်ချင်သလဲ၊ မောင်က တော့ ကိုယ့် ဦးလေး ကို ပေါ်တင်ဖွင့်ပြောရမှာ အားနာတယ်ကွာ၊ မ က ဘာပြောပေးစေချင်လို့လဲ၊ ဦးလတ် ကတော့ မကို ဘာမှ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မလုပ်လောက်ပါဘူး ၊ သူတင်းတာတွေ ဖြေဖျောက်တာလောက်ပဲ နေမှာပါ”

“မောင်ဘာမှ ပြောပေးစရာမလိုဘူး၊ မ ရှင်းလို့ ရတယ်၊ မောင်လုပ်ပေးရမှာက ဒီည နောက်ကျမှ ပြန်လာခဲ့ဖို့ပဲ”

“ဟေ မ ဆိုလိုတဲ့ သဘောက ခွိ. သိပြီ ဟားဟား၊ မောင် တွေးနေတာက ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေတာကိုး၊ အခုက မ ကပါ အလိုတူအလိုပါမဲ့ သဘောပါလား ခိခိ၊ အိုကေလေ၊ ဒါမျိုးကတော့ မောင်က ဝါသနာ မသေးဘူး ဆိုတာ သိတယ်မလား၊ မောင်လာချောင်းလို့ ရမလား”

“ဟာ မောင်က လည်း အလုပ်ဖြစ်မယ် မဖြစ်မယ် မသိသေးပဲနဲ့ဟာကို ၊ မ အဆင်ပြေရင် မက်ဆေ့ပို့လိုက်မယ်”

“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း မောင် ညနက် မှ ပြန်လာခဲ့မယ်”

“အင်း မလည်း မောင် မောင့်ကိုဝပ်ကာ မွေးနေ့ ပါတီသွားမယ်လို့ ဖုံးဆက်တယ်လို့ ရွှီးလိုက်မယ်”

“အိုကီ ဒိုကီ ..ဂွတ်လပ်..မိန်းမရေ”

“အမလေး မ တို့က အဲဒီကိစ္စ မျိုးမှာ လပ်ခ် မလိုပါဘူး ခစ်ခစ်”

“သိပါတယ် မိန်းမရယ်.. ဟီးဟီး ပါးစပ်က အကျင့်ပါလို့ ပြောမိတာပါ”

“အိုကေ ဒါဆိုရင် ဒါပဲမောင်.. မောင့်ကို ချစ်တယ်..ဘိုင်”

“မ ကိုလည်း ချစ်တယ်..ဘိုင် မ”

အဲလိုကနေ ဂျပန်ဆိုင်ရောက်၊ ဦးလတ် ထည့်ပေးသမျှ အရက်တွေ သောက် နဲ့ တကယ်ကို မူးသွားတာ၊ အဲဒါနဲ့ သစ်သီးဖျော်ရည် တခု မှာသောက်ပြီး ခန ထိုင်လိုက်တော့ နည်းနည်း သက်သာသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရီဝေဝေလေး တော့ရှိသေးတယ်။ ဦးလတ် ဂရပ် ခေါ် ပြီး ကားဆီ သွားတော့ လိုအပ်တာထက် နည်းနည်း ယိုင်ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလတ် အကြိုက်ပေါ့ ကျမကို အသာလေးသိုင်းဖက် ထိန်းရင်း ကားထဲ ဝင်ကြတယ်။

ကားပေါ် ရောက်တော့၊ ကားနောက်ခန်းမှာ ယိုင်သလိုနဲ့ ဦးလတ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းမှီလိုက်လာခဲ့တယ်။ ဦးလတ် လက်က ကျမ လက်မောင်းလေးကို ထိန်းကိုင် ထားပေးတယ်။ ကား က တချက်တချက် ချိုင့်ထဲ ကျရင်သူ့ လက်ဖမိုး က ကျမ ရင်သားကို လာလာ ဖိမိတယ်။ သူ့ကိုယ်က မာကျောတဲ့ အထိအတွေ့ရယ်၊ ယောက်ျားကြီး တယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့ ဆေးလိပ်နံ့ တွေက ကျမ ရဲ့ ထကြွနေတဲ့ ရမက်ကို ပို နိူးဆွ ပေးနေသလိုပဲ။ စားသောက်ဆိုင် နီးနီးလေးကို ရွေးမိတာတောင် ကျမ ‌ဒေါသ ဖြစ်မိတယ်၊ ကားက ခနလေးနဲ့ ကျမတို့ အခန်းရှေ့ ရောက်လာခဲ့တယ်။

လှေကားအတက်မှာ တော့ ကျမ အတင်းကို ယိုင်ထိုး ပြတော့ သူက စိတ်ပူပြီး ကျမကို ခါးလေးက နေ သိုင်းဖက်ပြီး တက်လာခဲ့တော့တယ်။ ကျမစိတ်ထဲတော့ ဒီလူကြီး သန်လိုက်တာလို့ ၊ အိမ်ထဲကျရင် ဘယ်လို တိုက်စစ် ဆင်ရမလဲ ဆိုတာ တွက်နေမိတယ်။

အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီးတော့ ဦးလတ်ကြီးက အတွင်းကနေ သော့ပြန်ပိတ်နေတုံး ကျမက ဧည့်ခန်းကို လျှောက်သွားပြီး ကျမ ဆလင်းဘက်ကို ခုံပေါ် တင်ပြီး၊ ဆိုဖါရှည်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ ဦးလတ်က ကျမ နောက် လိုက်လာပြီး တော့ ကျမကို ငုံ့ကြည့်တယ်။

“သမီးစိမ်း ဖြစ်ရဲ့လား ဒီမှာ အိပ်လို့မရဘူးလေ၊ လာလာ ထ သမီးတို့ အခန်းထဲ ဦးလတ်လိုက်ပို့မယ်”

“မထနိုင်ဘူး ဦးလတ် ချီပေး”

ကျမ ရဲ့ ညှသံ နဲ့ နဂိုကတည်းက လုပ်ပေးချင်နေတဲ့ ဦးလတ် တို့ တွေ့ကြပြီပေါ့ ခစ်၊ ဦးလတ် က ကျမကို ဆွေ့ကနဲ နေအောင်ပွေ့ချီပြီး ကျမတို့ အခန်းခေါ် လာတယ်၊ ကျမတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် ကို အသာ လှဲချပေးလိုက်တယ်။

“ဦးလတ်ကြီး.. သမီး ဒီဒေါက်ဖိနပ်တွေနဲ့ ဘယ်လို အိပ်လို့ရမလဲလို့..”

“ဦးလတ် ချွတ်ပေးမှာပေါ့ကွယ်”

ဦးလတ်က ကျမ ခြေထောက်တွေဖက်ကို သွားပြီး ကျမ ခြေထောက်က ဒေါက်ဖိနပ်လေးကို ချွတ်ဖို့ လုပ်တယ်။ ကျမ ဒေါက်ဖိနပ်က ခြေကျင်းဝတ်မှာ နှစ်ပတ်လောက်ပတ်ပြီးမှ ခါးပတ်ကွင်းလို ထိုးထည့်ထားတာလေးဆိုတော့ မလုပ်ဘူးရင် နည်းနည်းတော့ လက်ဝင်တယ်။ ဦးလတ်လက်တွေက ကျမ ခြေသလုံးပေါ် မှာ ပွတ်သတ်နေပြီး မျက်လုံးက လည်း ကျမ ပေါင်လုံးတွေပေါ် မှာ တချိန်လုံး ရောက်နေတော့ ဘယ်ချွတ်လို့ ပြီးနိုင်တော့မလဲ၊ ကျမ က အိပ်ယာကနေ ကုံးထပြီး ကိုယ်ဖာသာ ချွတ်ဖို့ လုပ်လိုက်တာ ကျမ ပေါင်လုံးကို ငေးကြည့်နေတဲ့ ဦးလတ် နဲ့ နဖူးချင်း ဝင်တိုက်မိတယ်။

“အား”

“အို ဆောရီး သမီး ဆောရီး နာသွားလား ဖွဖွ”

ဦးလတ်က ကျမ မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး နဖူးကို သူနူတ်ခမ်း နဲ့ ဖွဖွ လာလုပ်တယ်။ ကျမ တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး တော်ပြီ တခါထဲ ကုလားကားရိုက်မနေချင်တော့ဘူး၊ ဦးလတ် လည်ပင်းကို တွဲခိုပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို ကျမနူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် နမ်းပြစ်လိုက်တော့တယ်။ အဲတော့ သူက လည်း ခေသူ မဟုတ်ပါ ဘူး ပြန်ပြီးတော့ သူ့လျှာကြီး တောင် ကျမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သေးတယ်။ လက်တွေက ကျမ နို့ တွေကို အင်္ကျီပေါ် ကနေ ပြီးတော့ ဆုပ်နှယ်နေပြီ။ ကျမ လည်း စိတ်တွေ အတင်းထလာပြီ ဆိုတော့ သူ့လျှာကြီးကို အတင်း စုပ်နေမိတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမ ဒရက်စ်ကို ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်ပြီးတော့ ကျမ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ပွတ်သတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ပါ ဖိပွတ်နေတယ်။

“အင်း….ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်..”

ကျမ ညှသံလေး နဲ့ ငြီးနေတုန်းမှာပဲ သူက ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက် တယ်။ ဘယ်အချိန်ထဲက ပုဆိုးနဲ့ အတွင်းခံ ချွတ်ခဲ့လိုက်သလဲ မသိဘူး ၊ ကျမပေါင်ကြား ရောက်တော့ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်နေပြီ။ ဦးလတ်က ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားသွားအောင်၊ သူ့ဒူးနှစ်လုံးနဲ့ မ ပြီး တွန်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို တေ့ လိုက်တယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်လေးက စောက်ရည်တွေ ရွဲအိုင်နေပြီလေ။ ဒါတောင်မှ ဦးလတ် လီးကြီးက တုတ်တော့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို တင်းကျပ်နေအောင်ကို ခံစားရတယ်၊

“အ..ဖြည်းဖြည်း ဦးလတ်..ပြဲ..ပြဲ သွားမယ်..အီးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

“မပြဲ ပါဘူး သမီးစိမ်း ရဲ့ ဦးလတ် လုပ်တတ်ပါတယ်၊ စိတ်ကို လျှော့ထား..အား သမီးစိမ််း စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေကို ရွဲအိုင်လို့ပါလား၊ အကောင်းဆုံးပဲ”

ဦးလတ် ကလည်း ကျွမ်းပါတယ်၊ သူ့ဒီလီးကြီး နဲ့ အတွေ့အကြုံ ဘယ်လောက်များနေပလဲ မသိပါဘူး ၊ တလက်မ ချင်းကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းတယ်။ ကျမ အဖုတ်ထဲ နဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ နင့်ကနဲ နင့်ကနဲပဲ၊ ကျမ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်ပြီးကို ငြီးမိတယ်။

“ဖျစ်…ဗျစ်…ဖွတ်..”

“အိ..အိ..အီးးးးးးးရှီးးးးးး ”

နောက်တော့လည်း သူ့လီးကြီးက တဆုံးထိကို ဝင်လာခဲ့တော့တယ်။ ကျမ အဖုတ်ခေါင်းထဲမှာကို ပြည့်ကျပ်လို့ ပေါ့၊ ဦးလတ် က သူ့လီးကြီးကို ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားပြီးတော့ ကျမ မျက်နှာ ကို ဇိမ်ခံပြီး ငုံ့ကြည့် ရင်းက ဖရို ဖရဲ ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ မျက်မှန်ကို ချွတ်ပြီး ဘေးကို ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမ ပါးလေးကို လာရက်တယ် နာခေါင်းထိပ်ကို လည်းလာရက်တယ်။ ပြီးမှ နူတ်ခမ်းကို တအားစုပ်တယ်။ ကျမလည်း ပြန်စုပ်ပေးတာပေါ့။ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ကလည်း အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာ လို့ သူ့လီးမာမာ ကြီးက စလှုပ်ရှားလာတယ်။ သူက ဖြည်းဖြည်း နဲ့ မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ အရသာက တော့ ကောင်းလိုက်တာ လို့ပဲ ပြောရတော့ မယ်။ သူ့ဘိုက်ကြီးကတော့ ကျမ ဘိုက်ကလေးကို လာလာ ဖိနေတယ်။ နောက်တော့ သူက ထိုင်ရက် အနေအထားကို ပြောင်းလိုက်ပြီး ကျမ‌ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် အရှိန်ရလာတယ်။

“ဖွတ်…ဖတ်…”

“အားးးး အိးးးးး”

သူ့ဆီက လည်း ကျမလိုပဲ ငြီးသံ ထွက်လာတယ်။ ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်ရလာကြပြီး တော့ တဖုံးဖုံးဆော်ကြတာ သူ့လီးကြီး ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ဖေါင်းပွလာတာ ခံစားလိုက်ရပြီး လရည်ပူပူနွေးနွေးတွေလည်း ပန်းထည့်လိုက်ရော၊ ကျမ လည်း တကိုယ်လုံးတုံခါပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ် အထိပ်ကို ‌ရောက်သွားရပါတော့တယ်။

“အားးးးးး ဦးလတ်ပြိးးးးးးးပြီးးးးးပြီ….အိုးး”

“သမီးးးလည်း းးးးပြီးးးးးးပြီးးးးးးးးးး အီးးးးးး”

ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားကြရင်းနဲ့ ခေတ္တ ငြိမ်သွားကြပါတယ်။ အခု အချိန်ထိ ဦးလတ် က အင်္ကျီမချွတ်ရသေးပဲ အောက်ပိုင်းမှာသာ ပုဆိုးဘောင်းဘီ မရှိသလို ကျမ လည်း အဝတ်အစား အပြည့်အစုံပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျမဒရက်စ်ကသာ ခါးအထိလန်တက်နေပြီး ပင်တီကတော့ ဘယ်ရောက်နေပလဲ မသိပါ။ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေတဲ့ ကျမတို့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း နှစ်ခုကသာ ဆီးခုံ ခြင်း ထိကပ်လို့ နေနေကြတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရူတာ ပုံမှန် ဖြစ်သွားတော့မှ ဦးလတ်က၊

“ကောင်းလိုက်တာ သမီးစိမ်းရယ်၊ ဒီတရုပ်မဆရာဝန်မလေးကို ဦးလတ်လိုးချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ၊ ခုမှ ပဲ ဦးလတ် ဆန္ဒပြည့် ရတော့တယ်”

“သိသားပဲ ဦးလတ် မျက်လုံး ကြီးတွေက သမီးကို စိတ်ကူးနဲ့ လိုးနေတယ်ဆိုတာကို ဟွန့်”
အခန်း ၃၅။ မြယမုံစိမ်း

ကျမတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး ပြီးခဲ့တဲ့ အရသာကို ဇိမ်ခံနေတုံး ကျမ ဆလင်းဘက် ထဲက ဖုံးက တောင် ကနဲ နိုတီသံကြားလိုက်ရတယ်။ ဦးလတ်က ကျမကို ပွေ့ချီလာရင်းက ကျမ အိတ်ကို ပါ ယူလာပြီး ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေးပေါ် တင်ထားတာကိုး။ ကျမက ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို ပဲ လှည့်ပြီး ဆလင်းဘက်ထဲ လက်နိူက်လို့ ဖုံးကို ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ မောင့်ဆီက မက်ဆေ့၊

…စားပြီးပြီလား…

တဲ့ ၊ မောင့်ရဲ့ အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွ နဲ့ မေးခွန်းကြောင့် ကျမ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ဦးလတ်ကိုလည်း မောင့်ဆီက လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့ ဦးလတ်က ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ် ပြီး ကုတင်အောက် ဆင်းလိုက်တယ်။

“မင်းရဲကိုကို ပြန်လာတော့မှာလား”

လို့ မေးတယ်၊ ကျမလည်း မောင့်ကို တယောက်ထဲ အပြင်မှာ မနေစေချင်တာရယ်၊ မောင်ချောင်းခြင်တဲ့ ဆန္ဒလည်းပြည့်သွားအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ တွေးပြီး၊

“အင်း သူလာနေပြီ လမ်းမှာ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။

“သမီးစိမ်းကို လိုးလို့မဝ‌သေးဘူးကွာ”

“မောင် အိပ်ပျော်သွား ရင် သမီး ဦးလတ်အခန်းကို လာခဲ့မယ်၊ ခုတော့ အနံ့အသက်တွေ နဲ့ ချွေးတွေ ‌ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ဦးမယ်၊ မောင်မရောက်ခင်”

“အင်း ကောင်းတယ်၊ ဦးလတ် စောင့်နေမယ်နော် တရုပ်မလေး”

‘အင်းပါ ဦးလတ်ကလည်း”

ဦးလတ် ထွက်သွားတော့မှ မောင့်ကို မက်ဆေ့ပြန်ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။

“တခါပြီးသွားပြီ၊ မောင်ပြန်လာခဲ့တော့၊ မောင်ပြန်လာပြီးမှ သူ့အခန်း မ သွားလိုက်မယ်၊ မောင် ချောင်းခြင်တယ် ဆိုလို့”

“ကောင်းတယ် မ၊ မောင် ရောက်တော့မယ် ”

…..

မောင် ရောက်လာတော့လည်း အရက်မူးလာသည့်ပုံဖြင့် ဦးလတ်နှင့် ခနစကားပြောပြီး အိပ်ချင်ပြီ မနက်ကျ မှ အေးဆေး ပြောရအောင် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ကြတယ်။ မောင်က ဦးလတ် နဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို အသေးစိတ် မေးပြီး စိတ်တွေ ကြွလာတော့ ကျမ ကို အတင်း တက်လိုးတော့တာပဲ။ ဦးလတ် ရဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီး နဲ့ လိုးပြီးကာစ ဆိုတော့ မောင့်လီး က ချောင်တောင်တောင်လို ဖြစ်နေရတယ်။ မောင်က တော့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီး ခနလေး နှင့် ပြီးသွားတယ်။ ဘယ်အချိန်ထဲက လီးက တောင်နေသလဲ မသိ။ ခစ်ခစ်။ ကျမ တို့ ခနနားနေကြပြီး တော့မှ မောင်က ပြောတယ်။ ဦးလတ်ကို ပေးထားတဲ့ အခန်းက ညီညီ အခန်း နဲ့ ကပ်ရက်၊ သူ ညီညီ့ အခန်းက သွားချောင်းမယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒါ ကျမတို့ နှစ်ယောက် ခြေဖြားထောက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက် ညီညီ့ အခန်းကို ဝင်ကြတယ်။ ဦးလတ် က ခရီးပန်းတာရယ် သူသောက်ထားတဲ့ အရက်တွေရယ်၊ ကျမကို တချီလိုးထားတာရယ်ကြောင့် ထင်တယ် အိပ်ပျော်နေတာ၊ ဟောက်သံတောင် အကျယ်ကြီးကြား နေရတယ် ခစ်။

ညီညီ့အခန်း ထဲ ဝင်လိုက်တော့ ညီညီ့ ကုတင်က ဦးလတ် အိပ်တဲ့ အခန်း နဲ့ ခြားထားတဲ့ နံရံ နဲ့ ကပ်နေတယ်။ နံရံ မှာ အပေါက် ရှာမတွေ့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ချိတ်ထားတဲ့ ပြက္ခဒိန် တခုကို ဖယ်လိုက်တော့မှ တဖက်က အလင်းရောင် ဝင်လာတာတွေ့တယ်။ ညီညီ တမင်ဖေါက်ထားတာနေမယ်။ တဖက်ခန်းကို ဧည့်သည် စုံတွဲတွေ လာရင် ဒါမှ မဟုတ် ကောင်မလေး တွေ လာတည်းရင် ချောင်းဖို့ ဖေါက်ထားတာပဲ ဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ တခြား မော်ဒယ်ပိုစတာ တွေ ချိတ်ထားတာတွေပါ လိုက်လှန် ကြည့်လိုက်တော့ အပေါက် သုံးပေါက်လောက်တွေ့ တယ်၊ အဟီး အဲဒီအပေါက် တွေက လျှောက်ကြည့်လိုက်ရင် ဟိုဘက်တခန်းလုံးကို နေရာမလပ် မြင်နိုင်တာပဲ။ ခွေးမသားလေး ငါ့အိမ်ကို ဖျက်ဆီးထားတယ်လို့ မောင်က တိုးတိုးလေး ပြောပေမဲ့ မျက်နှာက တော့ ပြုံးဖြီးဖြီး ပေါ့ ခိခိ၊ ကျမ ကို ပါးကလေး ရွှတ်ကနဲ နမ်း လိုက်ရင်း၊

“ကဲ မ ကြိုက်သလိုသာ သောင်းကျမ်း ပေတော့ မောင်ရှိနေတယ်လို့ သဘောမထားနဲ့တော့”

“ဟွန့် မ က မောင်ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သိရတော့ ပိုတောင် ထန်လာသေးတာကို ခစ်”

“အာ့ ဆိုလည်း မောင့် ကို ရှိုးနေတယ်လို့ သဘောထားလိုက်တော့ ကဲ သွားတော့”

ကျမ လည်း မောင့်ကို ညီညီ့ အခန်းမှာ ထားခဲ့ပြီး အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လို့ ဦးလတ် အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့် ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။
ကျမ က အခုတော့ ညအိပ် ဂါဝန် ကြိုးတချောင်းပုခုံးပေါ် မျှင်မျှင်လေး ပဲ ရှိပြီး အောက်က အရှည်က ပေါင်လည် လောက်သာ ရောက်တဲ့ ပိုးသား ပန်းနု ရောက်ကလေး ဝတ်ထားတယ်။ အောက်မှာဘရာ၊ ပင်တီ ဘာမှ မဝတ်ထား ဘူး။ ဦးလတ်အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ခေါင်းရင်းက မီးလုံးလေး ပဲ ဖွင့်လိုက်တယ်၊ မီးချောင်းကြီးတော့ ထိန်လင်းအောင် မဖွင့်တော့ဘူး။ ဒီလောက်ဆိုရင် တောင် မောင် ကျမတို့ကို သေခြာ မြင်နေရပါပြီ။

ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော် ကြီး တခေါခေါ ဟောက်နေတဲ့ ဦးလတ်ရဲ့ ခြေရင်းဘက်က နေ တက်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ရော့ရိ ရော့ရဲ ဖြစ်ပြီး ပြေနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ပုဆိုး ခါးပုံစ ကနေ အောက်ကို အသာဆွဲချလိုက်တယ်။ လမွှေးတွေ အထူကြီးနဲ့ လီးညိုညို ကြီး ပေါ် လာတယ်။ လီးကြီးက ပျော့ နေတာတောင် တော်တော်လေး တုတ်ပြီး ရှည်သေးတယ်။ ဒစ်ဖူးကလည်း ခရမ်းရောင်ကြီး၊ မီးရောင်အောက်မှာ ပြောင်ထနေတယ်။ ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးက လည်း တွဲကျ နေတယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမ လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွ‌လေး ကိုင်ပွတ်ပေးရင်း ဂွင်းထုပေးနေတော့ နည်းနည်းချင်း မာလာတယ်။ ကျမ ခေါင်းငုံ့ပြီး သူ့လီးထိပ် အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာကလေးနဲ့ ထိုးပြီးဒစ်ဖူး ကားကားကြီးကို ရက်လိုက်တော့ လီးကြီးက လှုပ်လာတယ်။ အသက်ရူသံလည်း နည်းနည်း ပြောင်းလာတယ်။ ဟောက်သံကတော့ ပျောက်သွားပြီ၊ ကျမ ပါးစပ်ကို ဟလို့ သူ့လီးဒစ် ကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သကြားလုံး စုပ်သလို စစုပ် ပေးတော့ သူ့ဆီက ငြီးသံလေး နဲ့ အတူ လှုပ်ရှားလာတယ်။

“ဟင် ..သမီး.. သမီးစိမ်းလား”

“အွန်း”

ကျမ ပါးစပ်ထဲ မှာ သူ့လီးကြီး ငုံထားတာမို့ စကားပြန်ပြောလို့ မရဘူး။ သူ့လီးကြီးကတော့ ချက်ခြင်းမာတောင်လာတယ်။ သူက ကျမ ဆံပင်တွေကို ပွတ်ပေးရင်းနဲ့၊

“အား သမီးစိမ်း က လီးစုပ်တာလည်း ကျွမ်းတာပဲ၊ အဟီး မင်းရဲကိုကို ကိုတောင် မနာလိုတော့ဘူး”

“အွန်းအွန်း..ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်”

ကျမက နူတ်ခမ်းကို သူ့လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်း စေ့လို့ ခေါင်းကို အနိမ့်အမြင့် လုပ်ရင်း ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီး က တစတစ နဲ့ တဖြည်းဖြည်းဖောင်းကား ကြီးထွားလာလိုက်တာ ကျမပါးစပ်မှာ ပြည့်လျှ့ပြီး အတန်ရဲ့ တဝက်တောင် အထဲ မဝင်တော့ဘူး အာဂေါင်ကို လာထိုးထိုး မိနေလို့။ ဦးလတ်က ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျမ ကိုယ်လေးကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ကျမ ပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကြီးက ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်။

“သမီးစိမ်း ဦးလတ် သမီး ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်သေးဘူး၊ သမီးကို လိုးရတာ မဝသေးဘူး”

ကျမပါးစပ်ထဲက ကျွတ်သွားတဲ့ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတယ်။ ကျမ ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ မီးရောက်အောက်မှာ ရောင်ပြန်လက်နေတယ်။ ဦးလတ်က ကျမ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး၊

“ဦးလတ် သမီးစိမ်း စောက်ဖုတ်လေးကို ရက်ချင်တယ် .. သမီးစိမ်းရဲ့ စောက်ရည်တွေကို အရသာခံချင်တယ်”

“ရက်ပေါ့ ဦးလတ်ကို ဘယ်သူက မလုပ်နဲ့ ပြောလို့လဲ ခစ်ခစ်၊ သမီးတို့ တ‌ယောက်ဟာ တယောက် တပြိုင်ထဲ လုပ်လို့ရတာပဲ ဆစ်စတီနိုင်းတာပေါ့”

“အင်း ဟုတ်တယ် ကောင်းတယ်လာ ဦးလတ်ပေါ် ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်”

ကျမ လည်း ဝတ်ထားတဲ့ နိုက်တီကို ဆွဲချွတ် ဘေးကို ပြစ်ချလိုက်ပြီး၊ ဦးလတ်အပေါ် ပြောင်းပြန်ခွတက်လိုက်တယ်၊ ဦးလတ်ရဲ့ နံဘေး တဖက်တချက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ငုံ့လိုက်တော့ ဦးလတ် ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ အလံတိုင်လီး ကြီးက ကျမ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့် မှာ၊ ဦးလတ်က ကျမ ဖင်ကို နည်းနည်း ဖိချလိုက်တော နွေးစို တဲ့ သူ့လျှာကြီးက ကျမ စောက်ဖုတ်ပေါ် တည့်တည့် ကို ရက်မိတယ်။ ဦးလတ်မျက်နာ က ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ မှာ မြုတ်နေပြီမို့ ကျမက မောင် ချောင်းနေတဲ့ နံရံကို လှမ်း ပြုံးပြရင်းက ဦးလတ် လီးကြီးကို လက်တဖက် နဲ့ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက် ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ငုံ့ပြီး အားရပါးရ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလတ်က လည်း ကျမ စောက်ဖုတ် တွေ ပေါင်အတွင်းသားတွေ၊ ဖင်ဝလေးပါမကျန် အကုန်ရက်ပေးတယ်။ လျှာကြီးနဲ့ လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။ စောက်စေ့ကို လည်း သူ့လက် နဲ့ ဖိချေတယ်၊ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် အရှိန် ရလာကြတော့ မောင် ချောင်းနေတာကို မေ့သွားတယ်။ ဦးလတ်လီးကြီးကို အာဂေါင်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက်ထည့်ပြီး စုပ်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အားရပါးရ ပုလွေ၊ဘာဂျာ ဆွဲပြီးကြတော့ သွေးတွေ ဆူလာပြီ တကယ့် လိုးပွဲ ကို စချင်လာပြီ။

ကျမ ဦးလတ်ကိုယ်ပေါ် မိုးပြီး မတ်တပ်ရပ်ရာကနေ ဦးလတ်ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်လိုက်တယ်။ ဦးလတ်လီးကြီး ရှိတဲ့ နေရာကို ချိန်ပြီး တဖြည်းဖြည်းထိုင်ချတယ် လီးကြီး ပေါင်နားထိုးမိမှ လက်နဲ့ ထိန်းပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တခါထဲ ဖင်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

“ဖြွတ်…ဗျစ်..ဖလွတ်”

“အ…..”

လီးကြီးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝင်လာလို့ ကျမ နည်းနည်းလေးတော့ လန့်သွားတယ်။ အထဲမှာတောင် နည်းနည်း အောင့်သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ အသာလေး ငြိမ်ငြိမ် ခနထိုင်နေလိုက်ရတယ်။

“သမီးစိမ်း အောင့် သွားလား”

“အင်း..ဦးလတ် ဟာကြီးက အရမ်းတုတ်ပြီး ရှည်တာကိုး”

“အင်း ဖြည်းဖြည်း ချင်းပေါ့ သမီးစိမ်းရယ်။ အလို တုတ်ပြီး ရှည်တော့ သမီးစိမ်းက မကြိုက်ဘူးလား”

“မပြောတတ်ဘူး။ တခါမှ တော့ အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့ မခံဖူးဘူး”

ကျမလည်း စောက်ဖုတ်ထဲက အနာ နည်းနည်း သက်သာတာနဲ့ ဒူးကို မွေ့ယာပေါ် အားပြု ပြီး ဖင်ကို ကြွလိုက်တော့ လီးကြီးက အပြင်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်လာတယ်၊ ပြန်ထိုင်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်တိုးဝင်လာတယ်။ ကျမ လက်နှစ်ဖက်က ဦးလတ် ရင်ဘတ်ပေါ် ကို ထောက်ထားတယ်။ ဦးလတ်က ကျမ နို့တွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ လှမ်း ဆုပ်နှယ်ရင်းက အောက်ကနေလည်း ဖင်ကော့ပြီး ပြန်ဆောင့် တယ်။

“ကောင်းလိုက်တာ စိမ်းရယ် စောက်ဖုတ်သားလေးတွေက နူးညံ့နေတာပဲ”

“အား ..ရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..ဦးလီးးကြီးးကလည်း ကျပ်ထုတ်နေတာပဲ အားးးး”

“အီးးးး ဦးလည်း ကောင်းတယ် အိုးးးးအိုးးးး”

“ဖတ်..ဖတ်…ဖုတ်…ဖုတ်..”

ကျမလည်း အပေါ် ကဆောင့်ရင်းနဲ့ နည်းနည်း ညှောင်းလာတယ်၊ ကျမ နှေးသွားတာ တွေ့လို့ အရှိန်ရနေတဲ့ ဦးလတ်က လီးကို မချွတ်ပဲ ထထိုင်ရင်း ကျမ ကို ပက်လက်ဖြစ်အောင်လှဲပြီး သူက အပေါ် ကမှောက်ရက် ပြန် နေလိုက်တယ် ပြီးမှ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျမ နံဘေးမှာ ထောက်လို့ ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို ကြွ အောက်ပိုင်း ဒူးမွေ့ယာမှာ ထောက်ပြီး အားပြင်းပြင်း နဲ့ ဆောင့်လိုးတာ၊ အချက်ပေါင်း သုံးလေးဆယ်လောက်မှာ ကျမလည်း အကောင်းဆုံးကို ဖြစ်သွားပြီး အော်ဟစ် ငြီးမိတယ်။

“အားးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တားးးးအီးးးးးးး ဦးးးးးးးး ရယ်းးးးး”

ကျမ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ သူလည်း စိတ်လျော့လိုက် သလားမသိ လရည်တွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကို တဖြွတ်ဖြွတ်နဲ့ ပန်းဝင်လာပါတော့တယ်။

………..
အခန်း ၃၆။ မြတ်ဝတ်ရည်

“ဟေး စိမ်း လား ပြော ဒီမှာနော် တို့ ကြားထားတယ် စိမ်း လက်နက်ကြီးနဲ့ မိထားတယ် ဆိုတာ ခစ်ခစ်”

“ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည် ကလည်း စိမ်းက ပြောမလို့ ဟာကို ဘယ်သူ ပြောလဲ မောင်လား”

“အင်း ပေါ့ ဘယ်သူ ပြောရမလဲ ဟဟ”

“ဟွန်း နော် မောင် က ကိုယ့် မိန်းမ အကြောင်းကို တခါထည်း သူ့ စော် ဆီ ချက်ချင်း သွားသွား သတင်း ပို့တယ်”

“ခစ်ခစ် အိမ်က လူကြီး လည်း အတူတူပါပဲ ကွာ၊ စိမ်း ဆိုရင် တခါထဲ သားမေ့ မယားမေ့”

“ခစ်ခစ်”

“ခစ်ခစ် အိမ်က လူကြီး မသိသေးတဲ့ ကိစ္စ စိမ်းကို ပြောမလို့ ဒီနေ့ ဆုံမလား”

“ရတယ်လေ မမဝတ်ရည်၊ စိမ်း ဆေးခန်း ဒီနေ့ နေ့တဝက်ပဲ၊ မမဝတ်ရည်တို့ ရုံးပိတ်တယ်မလား၊ ကိုကို ကရော”

“အမလေး စိမ်း ရဲ့ ကိုကို မမဝတ်ရည် ရဲ့ လင်ကြီးကတော့ ဒီနေ့ သူတို့ ချိန်းပွဲရှိလို့တဲ့ ဂေါက်သွားရိုက်နေပြီ၊ ပြီးရင် ဘီယာဝိုင်း ရှိတယ်တဲ့၊”

“ဟုတ်လား မောင်လည်း ပါမယ်ထင်တယ်၊ သူလည်း အဲလိုပဲ ပြောသွားလို့”

“အိုကေ စိမ်း ဆေးခန်း ပြီးတဲ့ အချိန်လောက် မမ လာခဲ့မယ်၊ ပြီးမှ တနေရာ သွားစားတာပေါ့။”

ကျမ လည်း နာရီကြည့်လိုက်တော့ စောသေးတာနဲ့ တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း စိမ်းကို ပြောမယ့် အကြောင်းအရာတွေကို ခေါင်းထဲ ပြန်တွေးနေမိတယ်။ တကယ်တော့ စိမ်းနဲ့ ကျမ နဲ့ဟာ ဘယ်သူနဲ့ မှ မတူတဲ့ ရင်းနှီး မှုတွေ နဲ့ အရမ်းကို စည်းလုံး မိခဲ့ တယ်။ တော်ရုံ သူငယ်ချင်း ထက်လည်း ပို ညီအမ ထက်လည်း ပိုခဲ့ကြတယ် မဟုတ်လား။ သူ့ ယောက်ျား ကိုယ့်ယောက်ျား တောင် အလဲအလှယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အတူတူ လေးယောက်သား လည်း ဖြစ်ဖြစ် လိုးကြ ခံကြ နဲ့ တယောက်ကို တယောက် မနာလိုတာတွေ ဝန်တိုတာ တွေ မရှိ။ အဲလောက် အတွင်းကျကျ ခင်မင်ရင်းနှီး တဲ့ လူမျိုး တသက်မှာ တယောက်တောင် တွေ့ဖို့ မလွယ်ဘူး ဆိုတာ ကျမ တို့ သိကြ ပြီးသားလေ။ စိမ်းက သူ့ ယောက်ျားကို ၊ ကျမ က ကျမ လင်ကို တောင် မပြောချင်တဲ့ ကိစ္စ တွေ ကျမတို့ အချင်း ချင်း ပြောလို့ ရကြတယ်လေ။ တဦးကို တဦး အကြံပေး၊ တဦးကို တဦး တိုင်ပင်၊ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာ။ အဲလို ပြောလို့ ကျမတို့ က ယောက်ျားကို ကြောက်တာ၊ သစ္စာ မရှိတာ၊ ကွယ်ရာမှာ မဟုတ်တာ လုပ်တာ တော့ မဟုတ်ဘူး။ တခါတလေ ကျတော့ လည်း အားနာတာ၊ ရှက်သလိုလို ဖြစ်မိတာ၊ သူများ ငါ့ ဘယ်လို ထင်သွားမလဲ တွေးမိတာ။ အဲလို မျိုးတွေ ကျတော့ ကျမ နဲ့ စိမ်း နဲ့ နှစ်ယောက် သား အချင်းချင်း တီးတိုး ပြောကြ တိုင်ပင် ဖြစ်ကြတယ်။

ခု စိမ်းကို ပြောမယ့် အကြောင်းအရာက ကျမ ယောက်ခထီးကြီး ဦးထူးသာ အကြောင်း။ မောင်တို့ ညီအကို မောင်နှမ ထဲမှာ မောင်က အကြီးဆုံး သူ့အောက်မှာ ညီ တယောက် ညီမ တယောက် ရှိတယ်။ ကျမ အဖေ အမေ က အခုထိ ကျမ ညီမတွေ နဲ့ နေနေကြတုန်း။ ကျမတို့ ခရီးသွားစရာ ရှိရင် ဖေဖေ တို့ အိမ် မှာသားကို သွားထားလို့ ရတယ်။ မောင့် ဘက်က ကျတော့ တမျိုး။ မောင့် မေမေ က ဆုံးသွားတော့ ဖေဖေ ဦးထူးသာ က တယောက်ထဲ ၊ သားသမီးတွေက လည်း အိမ်ထောင် တွေနဲ့ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ ဆိုတော့ ကိုယ့် အိမ်နဲ့ ကိုယ်နေတယ်။ အငယ်ဆုံး ကျမ ယောင်းမ တယောက်ပဲ အပျိုကြီး ကျောင်းဆရာမ၊ အဲဒီ ယောင်းမ ကလည်း ယောက်ခထီးကြီးကို တောက် လျှောက် မပြုစု နိုင်ဘူး ဆိုတော့၊ အဖိုးကြီးက သားသမီး သုံးယောက်အိမ်ကို တအိမ် လေးလ စီခွဲနေတယ်။ အဲတော့ ကျမ တို့ အိမ် လည်း တနှစ်မှာ လေးလ လောက် သူလာနေတာပေါ့။ ဟိုးအရင် က တော့ ဒီလိုပဲ ဘာမှ မထူးခြား နေလာပေမဲ့ ၊ နောက်ပိုင်း ကျတော့ ကျမ ရဲ့ အနေအထိုင် အလေ့အကျင့် စိတ်ထားတွေက မင်းရဲကိုကို တို့ စိမ်းတို့ လင်မယားနဲ့ တွေ့ပြီးတော့ လုံးဝ ပြောင်းသွားတယ်။ နေတာ ထိုင်တာလည်း ပိုပွင့်လင်း ပြီး အဝတ်အစား ဆိုလည်း အရင်ကလို ထူကြီးထည်ကြီး မဝတ်တော့ဘူး။ အိမ်နေရင်း ဆို ပိုဆိုးတယ်။ အဲလို အစက ရိုးရိုး နေလာပြီးမှ ခု အဝတ်အစား အနေအထိုင်ပြောင်းလဲ သွားလို့များလား။ ဒါမှ မဟုတ် စားရလေ ငတ်လေ ဆိုတဲ့ စကားလို လိင်ကိစ္စ မှာ ပွင့်လင်း သွားတော့ အရာရာကို လိင် မျက်စေ့ နဲ့ ပဲ ကြည့်မိလို့လား မသိ။ နောက် ပိုင်း ဖေဖေဦးထူးသာ ကျမ တို့ အိမ် လာနေတဲ့ အချိန်တွေမှာ အပြောင်းအလဲ လေးတွေ သတိထားမိလာတယ်။

တကယ်တော့ ဖေဖေဦးထူးသာ က အခု ခြောက်ဆယ် ရှိပြီ ၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက အလုပ်လုပ်ခဲ့လို့ လုပ်သက် နဲ့ ပင်စင် ယူခဲ့တာ၊ အသက်ပြည့်အောင် အလုပ်လုပ်ဖို့ စိတ်မပါတော့လို့ လို့ ဆိုတယ်။ နောက် သူများ အဖိုးကြီးတွေလို ချည့်နှဲ့နှဲ့ ယိုင်တိုင်တိုင် ဘိုက်ရွဲ မဟုတ်ဘူး။ သန်သန်မာမာ ကြီး။ ငယ်ငယ်တုန်းက အားကစား လိုက်စား ခဲ့လို့ ဆိုတယ်။ အဲဒါထားပါတော့ ဘာအပြောင်းအလဲ လဲ ဆိုတော့ ကျမ ထမီသား ပျော့ ပျော့ လေး ဝတ်တာတို့ ဘလောက်စ် အောက်မှာ ဘရာ မခံပဲ ဝတ်မိတာတို့ ကျရင် ကျမ ဘော်ဒီ ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်လာတယ်။ သူ့ ပုဆိုးအောက်က ဖုဖု ဖောင်းဖောင်းလည်း မကြာမကြာ သတိထား မိလာတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျမတို့ ခြံထဲ ကျမက ပန်းပင်လေး ဘာလေး ညှပ်ဖြတ်လို့ သူလာကူလုပ်ပေးပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် နီးနီး ကပ်ကပ် ဆို သူ ခါးကို ကိုင်းကိုင်း ထားရတာ သတိထားမိတယ်။

မောင့်ကို တော့ ဘယ်ပြောဖြစ်မလဲ သူ့အဖေ ကိစ္စကို ၊ ဒါပေမဲ့ လေ သိတယ်မလား ကျမ က အခု တစွတ်စွတ် စား နေသောက်နေရတော့ တမျိုး ပြီး တမျိုး ပြောင်းစမ်းချင်တဲ့ အာသီသ ချဥ်ချင်း ကလေးကလည်း တပ် ချင်တယ်။ အဲတော့ သူ့ရှေ့ မှာ ပိုပြီး ရှိုး လိုက်တယ်။ တခါတလေ လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်မယ် ဆိုပြီး အသားကပ် ဘေင်းဘီ များ ဝတ်လိုက်ရင် နဂိုက ကောက်ပြီး ဖုလုံးနေတဲ့ ကျမ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖေဖေ ဦးထူးသာ မျက်လုံးတွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် က လိုက်ကောက်ရတော့မဲ့ အတိုင်းပဲ ခစ်ခစ်။ ကျမ စိတ်ထဲ မှာ စမ်းကြည့်ချင်လိုက်တာ ကျလိကျလိ ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် ဘယ်လို များနေမလဲ ဆိုတာလည်း စဥ်းစား ရသေးတယ်။

အခု နောက်အပတ် ဆို သူ ကျမတို့ အိမ်နေရမဲ့ အလှည့် ရောက်ပြီလေ။ ခု စိမ်းက သူ့ ယောက်ျား ဦးလေး နဲ့ အိပ်လိုက်တယ် ဆိုတော့ ။ စိမ်း အတွေ့အကြုံ ကို သွားရည် ကျချင်တာရယ်။ သူဘယ်လို များ စည်းရုံးလိုက်သလဲ ဆိုတာရယ်ကို မေးကြည့်ဖို့ ပေါ့။ စည်းရုံးတယ် ဆိုတာ နှစ်ဖက်စလုံးပေါ့ သိတယ်မလား။ ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုရော၊ ကိုယ်စား ချင်တဲ့ သားကောင်ကိုရောပေါ့၊

…………………………

“ဟေး စိမ်း ဘယ်လို လဲ ဒီနေ့ ဘာစား ချင်လဲ”

“ဟော့ပေါ့ ပဲ သွားစား ရအောင် မမဝတ်ရည်”

စိမ်းနဲ့ ကျမ တို့ စားနေကြဆိုင်ကို ပဲ သွားလိုက်ကြတယ်။ အဲမှာ စားကြ သောက်ကြရင်း နဲ့ စိမ်းရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို အသေးစိတ် စပ်စု တာပေါ့။ ( အခန်း ၃၂။ မှ အခန်း ၃၅ -ရူ )

“အား မိုက်တာပဲ စိမ်းရယ်၊ ကိုယ်တောင် ဖီးတက်သွားပြီ ခစ်ခစ်”

“ခစ်ခစ်၊ ကဲ မမဝတ်ရည် ပြောမယ် ဆိုတာ ပြောပါဦး ဘာလဲ ဆိုတာ၊ ဘာမှန်း မသိခင်ကတည်းက စိမ်း စိတ်ဝင်စားနေပြီ”

ကျမ လည်း စိမ်းကို ယောက်ခထီး ကြီး အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ စိမ်းက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊

“ခစ်ခစ် အဖိုးကြီးတော့ ငါ့ အမ အလှမှာ နစ်မျော နေရုံ မက ၊ ငါ့အမ ပေါင်ကြား မှာ နစ်မွန်း တော့မှာ မြင်ယောင်မိသေးရဲ့ အဟီးး”

“ခစ်ခစ် စိမ်းက လည်း၊ ဖေဖေ ဦးထူးသာ က အဖိုးကြီး မဟုတ်ပါဘူး”

“အမလေး ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည် ကလည်း ဘာမှ တောင် မဖြစ်သေးဘူး သူ့ဘဲကြီး ဘက်က နာနေပြီ”

“စိမ်းနော် ခစ်ခစ် ကဲ အတည်ပြောနေတာ စိမ်းလို မောင့်ကို အရင် ဖွင့်ပြောပြီးမှ လှုပ်ရှား ရမလား၊ လှုပ်ရှား ပြီးမှ မောင်ရေ အဲလို တော့ ဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောရမလား။ အဲဒါ အကြံပေးပါဦး”

“အင်း စိမ်းသာ ဆိုရင်တော့ မမဝတ်ရည် ယောက်ျား ကို အရင် ပြောလိုက်မယ်၊ မောင့်အဖေ က ကျမကို ဟိုစိတ်တွေ လာနေတယ်လို့ ၊ ကျမ ပေးလိုက်ရမလားပေါ့ ခစ်ခစ်”

“ခစ် အင်း အာ့ဆို သူက မအီမလည်ဖြစ်နေမှာစိုးလို့”

“တကယ်က သူ က မအီမလည် ဖြစ်နေရင် မောင်မကြိုက်ရင် ကျမ မလုပ်ပါဘူးပေါ့။ မောင် ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ အဟိ ပေါ့၊ အဲလို မမဝတ်ရည် ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် လှုပ်ရှား လို့ ရအောင် သူလည်း ရှောင်ပေးလို့ ရတာပေါ့၊ ”

“အင်း စိမ်းပြောတာတော့ မှန်တယ်ဒါပေမဲ့ မမ မျက်နှာပူနေလို့ ခစ်”

“ဒီလို လုပ် မမ စိမ်းပြောလိုက်မယ်၊ မမ က မျက်နှာပူနေလို့ လို့ စိမ်းက မမကိုယ်စား ပြောပေးတာဆိုပြီး ”

“အင်း စိမ်း ပြောရင် စိမ်းရဲ့ ကိုကို က မီးသေ ပြီးသား ပါ ခစ်ခစ်၊ မမသိပါတယ်”

“မမဝတ်ရည်က လည်း အချင်းချင်းကို နောက်နေပြီ အဟီး ၊ ဒါနဲ့ မောင်ထွေး နဲ့ မြတ်သူရ တို့ နဲ့ ဖိုးဆမ်း ဖို့ရော”

“လုပ်မယ်လေ တို့ အဆင်ပြေတဲ့ တနေ့ ပေါ့”

“ငါ့ အမ ကတော့ ပန်းတွေနဲ့ ဝေ နေတာပေါ့လေ ခစ်ခစ်”

“စိမ်းလောက် တော့ မစွံပါဘူးနော် ဟဲဟဲ”

……………………………..

စိမ်း ဘယ် တုန်းက ဘယ်လို ပြောလိုက်သလဲ မသိပါဘူး မောင် က နောက်တနေ့ ညဘက် အိပ်ယာဝင်တော့ ကျမ ကို ကစ် တွေ ဘာတွေ ဆွဲပြီးတော့၊

“မိန်းမ ကို မေးစရာ ရှိလို့”

“ဟင် ထူးထူး ဆန်းဆန်း မောင် က စကားတွေ ဘာတွေ ခံလို့”

“အင်းလေ မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့်ယောက်ျားကို ရှက်နေတာကိုး”

“ဘာရှက်လို့လဲ”

“စိမ်း ကပြောတယ် မိန်းမ ကို မောင့် ဖေဖေ က ချက် နေလို့ဆို”

“ဟာ အဲဒါတော့ ရှက်တာပေါ့၊ မောင့် ဖေဖေ က ဝတ်ရည် ဖေဖေ လိုပဲဟာ”

“အဲတော့ မိန်းမ က ဘာလဲ ဟို စိတ်မလာ ဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား”

“အဲလို လည်း ဟုတ်ဘူးလေ ဟိုဟာ”

“ဘာဟိုဟာလဲ မောင့်ကို မျက်နှာပူနေတာလား ဟိုကိစ္စ ဖြစ်ရမှာ”

“ကောင်းပါ့ မလားလို့ မောင်ကလည်း”

“ကောင်းတာပေါ့ မိန်းမ စိတ်ပါရင် ဒူးသာဒူးပါ၊ မောင် ကလည်း မောင့်ဖေဖေ အထီးကျန်နေတာကို မကြည့်ရက် တာနဲ့ အတော်ပဲ၊ သူလည်း စိတ်ပျော် သွားတာပေါ့”

“တကယ်လား မောင် ကလည်း”

“တကယ်ပေါ့၊ ဘာ အကူညီလိုလဲ ပြော၊ မောင် ဘယ်လို ခွင်ဖန်ပေးရမလဲ”

“အာ မောင် ဂွင်ဖန်ပေးစရာ မလိုပါဘူး၊ မဖာသာ လှုပ်ရှားလို့ ရပါတယ်၊ ခစ် ဟောတော့ မျက်နှာပူစရာကြီး”

“ဘာမှ မျက်နှာ မပူနဲ့ မောင် ဝိုင်း ကူညီပေးမယ် ဟဲဟဲ”

“ဟင် မောင် ဟာကြီးက လည်း မာတောင် နေလိုက်တာ ကြောက်စရာကြီး ဟိဟိ”

“အင်း လေ မိန်းမ နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ ဟာတွေးကြည့်ရင်း ဖီးတက်လာတာ၊ ခွိ၊ ယောက်ခမ ကြီးနဲ့ ချွေးမ ဇာတ်လမ်းတွေ ဟိုစာအုပ်တွေ ထဲမှာသာ ဖတ်ဘူးတာ ခုတော့ တကယ်တွေ့ရတော့ မယ် ခိခိ”

“ဟွန့် သူက လေ တကယ့် ကပ်ကိုးပဲ၊ သူ့ အဖေ နဲ့ ဆိုတာ တွေးပြီးတော့ တောင် သူ့ဟာကြီးက တောင်နေလိုက်တာ ပေါက်ကွဲတော့မဲ့ အတိုင်းပဲ”

“အင်း မိန်းမ မြန်မြန် ကုပေးတော့ နို့မို့ ဆို တကယ် ပေါက်ကွဲထွက်သွာမှာ ခိခိ”

“ဘယ်လို ကုပေးရမှာလဲ လိမ်ချိုးပေးရမှာလား ခစ်ခစ် လာခဲ့စမ်း ဒီကောင်ကြီး”

“အား ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်”
အခန်း ၃၇။ မြတ်ဝတ်ရည်

မောင့် ဆီက ခွင့်ပြုချက် ရပြီး တာနဲ့ စိတ်က ပေါ့ သွား ပြီး လူက လည်း တဏှာသွေး တွေ တရှိန်းရှိန်းကို ထလာ သလိုပဲ။ ယောက်ခထီး ကြီးကို ဘယ်လို မြူဆွယ်ရမလဲ ဆိုတာ တချိန်လုံး တွေးရင်း လူက ထန်သထက် ထန် လာရတယ်။ ယောက်ခထီး ကြီး အိမ် မလာခင် ကတည်းက နေ့တိုင်း စိတ်တွေ ထ ပြီး မောင့် အပေါ် ကြမ်းကြမ်း တက်စီး နေမိလို့ မောင် ကတောင် အံ့သြယူရတယ်။

“ငါ့ မိန်းမ ကတော့ စံပဲကွာ၊ ခစ်ခစ်၊ ဖေဖေ့ကို ဟတ်အတက် ဖြစ် ပြီး တုံးကနဲ သေသွားအောင် တော့ မလုပ်လိုက် ပါနဲ့နော် ခိခိ ခု ယောက်ျား တောင် မနိုင်တော့ ဘူး။ မင်းရဲကိုကို ကို အကူ ခေါ် မှ ရတော့ မယ် ”

“ခစ်ခစ်၊ မောင် ကလည်း ”

“အင်း ငါ့ မိန်းမ အဲလောက် တောင် တက်ကြွ နေတာ မောင် ဘယ်လို ကူညီရမလဲ”

“အင်း မသိသေးဘူး လိုရင် ပြောမယ်”

မောင့် ကိုတော့ အဲလို ပဲ ပြောထားလိုက်သလို ကျမ ခေါင်းထဲ မှာလည်း ဘယ်လို တိုက်စစ်ဆင် ရမလဲ တွေး နေမိတယ်။ နောက်ဆုံး ကြံရာ မရတော့ စိမ်းကို ပဲ ဖုံးခေါ် မေးမိတယ်။

“စိမ်း ရေ မမ ကို အကြံပေးပါဦး ဦးနှောက်တောင် ပူနေပြီ အဟီး”

“မမဝတ်ရည်က လည်း ခစ်ခစ်၊ မမ ယောက်ျားကို တညလောက် ရှောင်ခိုင်းထားလိုက်၊ ပြီးရင် အဖိုးကြီးကို နည်းနည်း လေး အရှိန်ရအောင် ဘီယာလေး ဘာလေး တိုက်၊ မမ ကလည်း ခပ်ဟော့ဟော့ ဝတ် ပွတ်သီး ပွတ်သတ် သာ နေလိုက်၊ အဖိုးကြီး လီးမတောင်ပဲ မနေဘူး။ အဲတော့ လီးသာ တခါတည်း ကိုင်ပြီး မှုတ်ပေးလိုက် ခစ် လွယ်လိုက်တာ မှ ငှက်ပျောသီး အခွံနွာတာထက် ပိုလွယ်ဦးမယ်”

“ဟာ စိမ်း ကလည်း တော် ကြာ အဖိုးကြီးက ဟေ မင်း ဘာလုပ်တာလဲ ဘာညာ ဆိုပြီး ထပွက်နေရင်”

“မမဝတ်ရည် ကလည်း လုပ်ပြီ၊ မမဝတ်ရည် လို မျက်နှာ ဘော်ဒီ နဲ့ အရွယ်အစား ကို ဆိပ်ကွယ်ရာ မှာ ငြင်းမဲ့သူ ရှိရင် စိမ်း ကျွန်ခံလိုက်မယ် ကဲ ခစ်ခစ်၊ ပိုသေခြာစေချင်ရင် တော့ သူ့ ကို စပါးကပ်ဆူး က အမှုံ့တွေကို သူ စားမဲ့ သောက်မဲ့ ဟာတွေထဲ ထည့်ပေးထားလိုက်။ အဲဒီ ဆေးက စိတ်ကြွတာနဲ့ လီးက တောင်လာတာ၊ သူလီးတောင် နေရင် စိတ်ထနေပြီပဲ”

“အင်း အဲဒါတော့ မဆိုးဘူး ၊ မောင် ဝယ်ထားတဲ့ စပါးကက်ဆူး တွေ ရှိသေးတယ်။ သား ကို ပါ တနေရာပို့ မှ ရမယ် အာ့ဆိုရင်”

“အင်း မမ လင်ကြီးကို တော့ စိမ်းတို့ အိမ် လာအိပ်ခိုင်းလိုက်၊ မမသား ကို တော့ သူ့ အန်တီတွေ နဲ့ သွားထားလိုက် ပေါ့”

“အင်း ဟုတ်ပြီ စိမ်းပြောတဲ့ အတိုင်း စမ်းမယ် ကွာ”

“မမဝတ်ရည် တခုတော့ လုပ်ပေး”

“ဘာလဲ၊ မမ လက်တော့ ကို ဖွင့် ပြီး အိပ်ယာဘေးက စားပွဲပေါ် တင်ထားပေး၊ ပြီးရင် ဖေ့ဘုပ် မက်ဆေ့ဂျာ ကနေ ဗီဒီယိုကော ခေါ်ထားလိုက်၊ စိမ်းဘက်က အသံပိတ်ထားလိုက်မယ် ခိ”

“အဟီး၊ အင်း အဆင်ပြေရင် လုပ်ပေးမယ်”

……………………………

အဆင်ပြေချင်တော့ ဖေဖေထူးသာ ကျမတို့ အိမ်‌ရောက်နေပြီး တပတ်လောက် ကြာတဲ့ သောကြာနေ့ မှာ သားကို သူ့ အန်တီတွေ ဖြစ်တဲ့ ကျမ ညီမ တွေက လာခေါ် မယ်တဲ့ ။ သူတို့ စနေ ပဲခူးဘက် သွားကြမလို့ တဲ့၊ တညအိပ်ခရီး တနင်္ဂနွေ နေ့မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့။ အဲတော့ ကျမ လည်း မောင့် ကို ဖုံးဆက် ပြောလိုက်တယ်။ ကျမ အစီအစဥ် ကို သူ့ကို ကြိုပြောပြီးသား ဆိုတော့ မောင်က အိုကေတဲ့။

သောကြာနေ့ ရုံးက ပြန်ရောက်တော့ သားလည်း ဖေဖေထူးသာ ကျောင်းက ကြိုလာပြီးနေပြီ။ သားကို ပဲ အရင် ထမင်းတွေ ဘာတွေ ကျွေးထားပြီး တော့ ကျမ ညီမ တွေ လာခေါ် သွားကြတယ်။ နောက်တော့ မောင် ပြန်လာတယ်၊ စား စရာ သောက်စရာတွေ ဝယ်လာတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ပဲ၊ စားစရာ သောက်စရာ တွေ ပြင်ပေးလိုက် တယ်။ ဖေဖေထူးသာ ရော မောင် ရော ကျမ ရော ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာတွေ မှာ ပဲ ထိုင်ရင်း တီဗီကြည့် ရင်း စားကြ သောက်ကြတယ်။ မောင် နဲ့ ဖေဖေထူးသာ က ဝီစကီ နဲ့ ဘီယာရော သောက်ကြတယ်။ ကျမ လည်း ဘီယာ ဝင်သောက်တယ်။ အဝတ်အစား ကလည်း သိပ်ကြီး အလန်းကြီး မဝတ်ပါဘူး။ မောင်လည်း ရှိနေသေးတော့ မျက်နှာလည်း ပူတာနဲ့ လက်ပြတ် တဆက်တည်း အနားက ပေါင်လည်လောက် ရောက်တဲ့ ဒရက် စ် ဝတ်ထားလိုက်တယ်။ အမဲနဲ့ အဖြူ အပွင့် တွေ ပါတယ်။ အပေါ် ပိုင်းက သိပ်မဟိုက်တဟိုက် ဗီရှိတ် ၊ ဆိုတော့ ကုံးလိုက်ရင်တော့ ကျမ ရင်သား မြှောင်းကို မြင်ရတာပေါ့။ အနားက ပေါင်လည်လောက် ပဲ ရှည်တာ ဆိုတော့ ကျမ ပေါင်လုံးသား ကြီးတွေ တော့ အားရပါးရ မြင်ရမှာပေါ့၊ ခစ်။ မောင်က သူ့ အဖေ အတွက် အရက် စပ်ပေးရင်း စပါးကက်ပဆူး အမှုံ့ တွေ လောက်ထည့် လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ အဖေ မမြင်အောင် ကျမကို မျက်လုံး တဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြုံးလိုက်သေးတယ်။ တခါထည်း ယောက်ဖ ကြက်ဥတိုက်နေတယ် ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ။

စားနေ သောက်နေကြရင်း မောင့် ဖုံး မြည်လာတယ်။ သူ့ သူငယ်ချင်း ဘိုက်အရမ်းအောင့်လို့တဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သူ က ဖုံးဆက်တယ် တဲ့ အဲဒါ ခနသွားလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ အဲမှာ ဖေဖေထူးသာ နဲ့ ကျမ နဲ့ ပဲ ဆက် စား ကြ သောက်ကြတာပေါ့၊ ကျမလည်း နည်းနည်း လေး မူးလာတဲ့ ပုံနဲ့ ထိုင်တာ ပြုတာလေး တွေ ကပိုကရို လုပ်လိုက်တယ်။ နဂိုထဲက ပေါင်လည်လောက် ရောက်နေတဲ့ ဒရက် အနားက ပေါင်အရင်းထိကို တက်လာတော့ ပေါင်လုံးက ဝင်းမွတ်နေတဲ့ အသားတွေ ကို ဖေဖေထူး အကြိုက် ရူစား ခိုင်းထားလိုက်တယ်။ လူက တီဗီ စိတ်ဝင်စား နေသလို ဘာလိုလိုပေါ့။ ဖေဖေထူးလည်း စပါးကက်ဆူး အရှိန်နဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက် မှာ ဖုဖေါင်းထ နေပြီ။ ကျမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုလည်း မကြာခန ခိုးခိုးကြည့်နေတာပေါ့၊ သူကြည့်နေတာ ကို ကျမ ပြန်ကြည့်လိုက်မိလို့ ဆုံသွားရင်၊ သူ့သားကို ဒီကောင်ကလည်း ခန ဆိုပြီး ကြာလိုက်တာ လို့ ပြောသေးတယ်။

ခနနေတော့ မောင့် ဆီက ဖုံးလာတယ်။ ဖေဖေထူးရှေ့မှာပဲ ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် ဖုံးတွေ ပြောပြီး ချလိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ ဖေဖေထူးကို သူ့သူငယ်ချင်းက ဆေးရုံ တက်ရလို့ စောင့်ပေးရမဲ့ လူမရှိလို့ ညဘက် စောင့်ပေးရမှာ မို့ ဒီည ပြန်မလာတော့ ဘူး ပြောကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ ဖေဖေထူးသာ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက် သွားတာ သိသိသာသာကြီးရယ်။

“ဖေဖေ ထမင်းယူတော့မလား ကျမ ထမင်းသွားခူးလိုက်မယ်လေ”

“အာ မယူတော့ ဘူး သမီးဝတ်ရည် ဒီအမြည်းတွေ နဲ့ ကို ဖေဖေ ဘိုက်ပြည့်နေပြီ”
“အင်း သမီးလည်း တူတူပဲ၊ သမီး ဝီစကီ နည်းနည်း ရောသောက်ကြည့်မယ် နည်းနည်းပေး”

“အင်း သမီး သောက်ဖူးလား ရော့ နည်းနည်းပဲ ယူစမ်းကြည့်လေ ပြင်းတယ်”

ဖေဖေထူးသာ က ကျမ ဘီယာဖန်ခွက်ထဲ ဝီစကီ နည်းနည်းလောင်းထည့် ပေးလိုက်တယ်။

“အားး ရှီးးးးးးးးးးးး ဟွတ်ဟွတ်”

“အို သမီး ရရဲ့လား ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်သောက်ရတယ်လေ အဲလို မော့ မချရဘူး”

တခွက် နဲ့ ကျမ တကယ်ကို မူးလာတာ။ စိတ်ကလည်း ရဲလာတယ်။ ဖေဖေထူးသာ ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေကလည်း ကျမ ပေါင်လုံး တွေက သိပ်မခွာတော့ဘူး။ ကျမလည်း စ ပြီး တိုက်စစ်ဆင်တော့ တာပေါ့။

“ဖေဖေ့ သား ကလေ၊ ကျမ ကို သိပ်ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး”

“ဟင် ဘာဖြစ်လို့လည်း သမီးရဲ့”

“သမီးတို့ အိမ်ထောင် သက်လည်း ကြာလာပြီး သမီးက လည်း အရင်က လို မဟုတ်ပဲ ဝလာလို့ ထင်တယ်”

“ဟာ သမီးဝတ်ရည် က မဝ ပါဘူး အနေတော် ပါပဲ ”

“ဝပါတယ် သမီး ပေါင်လုံးကြီးတွေ ကြည့်ပါလား၊ လုံးတုတ်နေတာပဲ၊”

“အဲဒါမှ လှတာပါ သမီးရယ်။ မော်ဒယ် တွေ ပေါင်လုံးတွေ က မီးကျစ် ဆံလောက်၊ အရိုးဂေါင်ဂင် က မလှပါဘူး”

“ဖေဖေ က သမီးကို လှတယ်ထင်လို့လား”

ကျမ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ တကယ်လည်း ရီဝေဝေ ဖြစ်နေလို့ လူက ယိုင်လဲ မလို ဖြစ်သွားတာ ဆိုဖာ နောက်မှီကို ကိုင်လိုက်ရတယ်။ ဖေဖေ ထူးသာ ကလည်း လှမ်းဆွဲမလို လုပ်ပြီးမှ သူ့ ကိုယ်သူ အရှိန်သတ်လိုက် တယ်ထင်တယ် ထိုင်မလို ထမလို ကိုးရိုးကားယားနဲ့။

“ဖေဖေ့ သားက ခု ဆို သမီး နဲ့ တောင် ကောင်းကောင်း မအိပ်တာ ကြာပြီ၊ ဒီမှာ ကြည့် ပါဦး သမီး လှရဲ့လားလို့”

အဲလိုလေး အထာပေးရင်း ဖေဖေထူးသာကို ကျောပေးလို့ ဖင်လုံးကြီး တလုံးချင်း လှုပ်အောင် လျှောက်ပြလိုက်တယ် နောက် သူ့ ဆီ ပြန်လျှောက်လာတော့ လည်း မျက်လုံးက ကြာပေးသလို လုပ်ရင်း။

“ကဲ ပြောပါဦးဖေဖေ သမီးက လှသေး ဆက်ဆီ ဖြစ်သေးရဲ့လား”

ဖေဖေထူးသာ နား အရောက် ချောလဲ သလိုနဲ့ သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ပြစ်လှဲလိုက်တယ်။ သူက ကျမ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာ ထိန်းဖမ်းထားရင်း သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ထားလိုက်တယ်။ ကျမ တံတောင် အောက်မှ သူ့ ကောင်ကြီး ဖောင်းထ နေတာတဒုတ်ဒုတ် တောင် မြည်နေသလိုပဲ။ ဖေဖေထူးသာ က ကျမ နားသယ်စလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ပြီး။

“သမီးဝတ်ရည်လောက် လှပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တာ ဖေဖေ့ ဘဝ မှာ ဘယ်သူမှ မရှိသေးပါဘူးကွယ်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျမ လည်း မူးနေသလိုလို ရီဝေတဲ့ မျက်လုံးအစုံ နဲ့ သူ့မျက်နှာနားကပ် ကြည့် ပြီး။

“ဖေဖေ တကယ်ပြောတာလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ အဖိုးကြီး က ဘယ်လောက် အထားကျွမ်းနေပလဲ မသိဘူး ကျမကို စကားတောင် ပြန် မပြောတော့ဘူး ၊ ကျမ ရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို သူ့ နူတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ ဖိကပ် ပြီး စုပ်နမ်းတော့ တာပါပဲရှင်။ ကစ်ဆင်း ကလည်း ဘယ်လောက် ကျွမ်းလဲ ဆို ကျမ တကိုယ်လုံးတောင် ပျော့ ခွေ ကျသွားရတယ်။ ကျမ လျှာကလေး ကိုလည်း စုပ်နမ်းတယ်။ သူ့လက်ကြီးက လည်း ကျမ ဒရက်စ် အောက် ကနေ တိုးဝင်လာပြီး ပင်တီလေး ပေါ် ကနေ ကျမ စောက်ဖုတ် ကို ဖိပွတ်ချေ ပေးနေတော့တယ်။ ကျမ ပါးစပ်က သွားရည်တွေကို တောင် အကုန်စုပ် ယူ ပြစ်လိုက်သလား မသိဘူး လျှာတောင် ခြောက် သွားသလိုပဲ။ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် အတော်ကြာ အောင် ကစ်ဆင် ပေးနေကြပြီးမှ အသက်ရူဖို့ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကြရတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ သူ့ လက်ချောင်းတွေက ကျမ ပင်တီ အောက်ကနေ ထိုးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လက်ခလည်ကြီးနဲ့ ထိုးပြီး ကရိုင်းနေပြီ။

ကျမ လည်း သူ့ ပုဆိုးကပုံစ ကို ဖြည်ချပြီး အောက်က ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။ အား မောင်က ဖေဖေ့ သား မှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် သံသယ ဖြစ်သွားရတယ်။ ဖေဖေထူးသာ လီးကြီးက တော်တော် တုတ်တာပဲ ၊ ရှည်လည်း ရှည်တယ်။ အားရ ပါးရကြီး။

“အိုး ကြီးလိုက် တုတ်လိုက်တာ ဖေဖေ ရယ်”

သူက ကျမကို ဆိုဖာပေါ် မှာ လက်တင် ပေါ် ခေါင်းမှီ လှဲစေပြီး သူက ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ ခါးပုံစ ပြည်ပြီးသားမို့ သူ့ လုံခြည်က ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျ သွားတယ်။ သူက ကျမ လှဲပြီး ခေါင်းတင်ထားတဲ့ ဆိုဖာလက်ရမ်း နားကို လျှောက်လာတော့ သူ့ လီးတန်ကြီးက ကျမ မျက်နှာနားမှာ ထိပ်ဖူး ကြီး တရမ်းရမ်း နဲ့ ရောက်လာတယ်။

ကျမ လက်တွေက သူ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက် မိတယ်။ သူက ရှေ့တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ ကျမ ဆုပ်ကိုင်ထားတော့ သူ့အရည်ပြားကို ဆွဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ခရမ်းရောင် ဒစ်ဖူးကြီးက ပြူးထွက်လာတယ်။ မှိုပွင့်ကြီးလို ကားစွင့် နေတဲ့ သူ့ဒစ်ဖူး ကြီးက ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာထိ တယ်။ ဒစ်ဖူး ထိပ်အကွဲကြောင်းက စိမ့်ကျ နေတဲ့ အရည်ကြည်စက် က ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာစို စေတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို ဟ ပြီး လျှာကလေး နဲ့ တို့ လျှက်လိုက် မိတယ်။ သူက ရှေ့ကို ထပ်တိုးလာတော့ ဒစ်ဖူးကြီးက ကျမ ပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့တာပေါ့။

အဖိုးကြီးက လုပ်မဲ့ လုပ်တော့ လည်း တခါတည်း ကျမ ပါးစပ်ကို တန်းလိုးတော့တာပဲ လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ နူတ်ခမ်းအစုံကလည်း သူ့ လိင်တန်ကြီးကို တင်းတင်းလေး စေ့ ပြီး အာဂေါင်ထဲ ဝင်လာတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး ကို သကြားလုံး စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေမိပြီလေ။

ဖေဖေထူးသာ ရဲ့ လက်တွေက ကျမ ဆံနွယ်စ တွေကို သိမ်းဖယ် နားနောက် ကို အသာထိုးထည့် ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ လီးကြီး တိုးဝင်လာလို့ ဖောင်းထွက်လာတဲ့ ကျမ ပါးကလေးကို သူ့ လက်ဖဝါး‌နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ သူ့လီးကြီး က ကျမ ပါးစပ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း တင်းဖေါင်း မာကြောလာလိုက်တာ။ အကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ်ခုံနေတာ တောင် ကျမ နူတ်ခမ်းမှာ ခံစား သိနေရတယ်။ ကျမ လက်တဖက်က သူ့ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ဒစ်ဖူးကြီးကို စုပ်ပေးနေရင်း နောက်တဖက် က သူ့ ဂွေးဥကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစား ပေးနေလိုက်တယ်။
အခန်း ၃၈။ အစကရိုးရိုး

ဦးထူးသာ ဒီအခွင့်အရေးကို စောင့်နေတာ ကြာလှပြီ။ သူ့ ချွေးမချော အသွင်အပြင် အသွေး အမွေး ပြောင်းလာတာ သူ သတိထားမိတာပေါ့။ သား ကိုကိုကြီး နဲ့ ရကာစ က တောသူ ပုံစံ ၊ မျက်နှာ ဝိုင်းစက်စက် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးလေး ပြူပြူး လေး ပါးချိူင့်လေး နဲ့ မျက်နှာကတော့ ချောတယ်။ ကိုယ်လုံးလေးက တုတ်တုတ်လေး ၊ အဝတ်အစား က ရင်ဖုံးလက်ရှည်၊ ထမီက လည်း ခြေမျက်စေ့ ထိ။ အနေအထိုင်က လည်း အေးအေး လေး။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ကမှ အသွင် ပြောင်းလာခဲ့တာ၊ အဝတ်အစား အသွင် အပြင် တွေ ပြောင်း။ လူကလည်း ခါးသေးရင်ချီ၊ နဂို ကမှ ကောက်တဲ့ ဖင် က လုံးစွင့်ကားထွက်လာ။ ကလေး တယောက်လည်း ရပြီး တော့ နို့တွေက လည်း ဖူးမောက် ထွက်လာ။

ဦးထူးသာ တယောက် သား နှစ်ယောက် သမီး တယောက် အိမ် တွေ လှည့်ပတ် နေလာတာ ကျောင်းအမကြီး ဆုံးပြီးကတည်းက ဆိုတော့ နှစ်နဲ့ ချီနေပြီလေ။ ချွေး မတွေက တယောက်နဲ့ တယောက် ကိတ်တာ တောင့်တာ၊ ဆက်ဆီ ကျတာ အပြိုင် အဆိုင် ဆိုတော့ သူ့ ဒုက္ခ က မသေး။ ကြီးကောင် ကြီးမား ကျမှ ဘလူးဘောဖြစ်၊ ဖြစ်လိုက်လျှင်လည်း မခံမရပ်နိုင်အောင် နာတာ ဆိုတော့ စတုတ္တအရွယ် ကျမှ ဂွေလှိမ့်ရသည့် ဘဝ။

ဂွေလှိမ့်တိုင်းလည်း သူ့ ချွေးမ တွေ ပုံရိပ်တွေသာ စိတ်ထဲမှာ ပေါ်သည်။ ချွေးမ တွေက သူ့ အပေါ် တော်တာ် စိုးမိုးနိုင်နေသည်။ ခုတလော ချွေးမကြီး မြတ်ဝတ်ရည် အချိုးတွေ ပြောင်းလာတာ သူသတိထားမိသည်။ အဝတ်အစား တွေက လည်း ဆက်ဆီ ကျလာသည့် အပြင် အနေအထိုင် ကလည်း အရင်လို ဖုံးဖုံးဖိဖိ မဟုတ်။ ပေါင်ပေါ် ဘိုက်ပေါ်၊ အသား က ညိုပေမဲ့ ပေါင်သား ဘိုက်သား တို့က နေခိုသားမို့ ထင်သည်၊ ဝင်းမွတ်နေသည်။ နောက် သူ နဲ့ နှစ်ဦးထဲ ဆို ကလူ၏ သို့မြူ၏သို့ နေသည်ဟု စိတ်ထဲ ထင်မိသည်။ သူ့လို အသက်အရွယ် အတွေ့ အကြုံရလာခဲ့သူ အဖို့ အမှတ်တမဲ့လား တမင် လုပ်တာလား ဆိုတာ သူ စမ်းလို့ ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ခိုးကြည့်သလိုလို မျိုးနှင့် ချွေးမ ကြီး မြင်အောင် ရှိုးသည်။ ချွေးမကြီးက သူ့ကို တမြင် ရှိုးနေမှန်း သူသေခြာလာ သည်။ သားမျက်နှာလည်း ရှိတော့ ဘာလုပ်ရမလဲ သူစဥ်းစားသည်။ ဒီလို ရေဆေးငါးကြီး ကို သားက ဂရုမစိုက်လို့ များလား။ သားက ဂရု မစိုက်တာကို သူက ဝင်ပြီး မထိန်းကျောင်းပေးလျှင် သူများ လက်ထဲ ပါသွားမှာ နှမြောစရာ ကောင်းမနေပေဘူးလား။ တွေးရင်း တွေးရင်း နှင့် အခွင့်ကောင်းကြုံပါက သူ ဂရုစိုက် ပေးလိုက်မည်ဟု သာ ခေါင်းထဲ တေးထားလိုက်သည်။

ကဲ ခုတော့ အခွင့်အရေးက ပေါ် လာသည်။ ငါးကြော်မကြိုက် ကြောင်မိုက်ပင် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ကြောင်မိုက် တော့ အဖြစ် မခံနိုင် အရိုးအရေ တစမကြံ တီးလိုက်မည်ဟု ကြံလိုက်သည်။ ချွေးမကြီး ဆင်သည့် အကွက်ထဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ခုတော့ သူ့လီးကြီး ချွေးမကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေလေပြီ။

“အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးဝတ်ရည် ရယ်..အီးးးးးး”

ချွေးမ ချော ရဲ့ အစုပ်အမှုတ် က ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးချင် သွားတာနဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို အသာကိုင်ပြီး ဦးထူးသာ တယောက်သူ့လီးကို သူ ချွေးမ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ရသည်။ သူ့လီးကြီးက ချွေးမ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေး များနှင့် စိုရွဲ ပြောင်ချောပြီး ပလွတ်ကနဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ကို မေးခွန်း ထုတ်သလို မော့ ကြည့်နေသော ချွေးမ မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဆိုဖာပေါ်မှ ဆွဲထူ ထစေကာ ဆိုဖာ အနောက်ဖက်သို့ ခေါ်လာလိုက်သည်။ ဆိုဖာအနောက် ရောက် မှ တီဗီကို မျက်နှာမူကာ ချွေးမကြီးကို ဆိုဖာ နောက်မှီပေါ် တတောင် နှစ်ဖက် ထောက်လျှက် ကုံးစေလိုက်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည် ဝတ်ထားသော ဒရက်စ် မှာ ပေါင်လည်လောက်သာ မို့ ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဦးထူးသာ ချွေးမ ကြီး ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ညိုဝင်းမွတ်နေသော ချွေးမ ကြီး မြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးနှစ်လုံးမှာ ကားစွင့် နေသည်။ ပေါင်းလုံးကြီး နှစ်လုံး ဆုံရာ မှ ပြူးထွက် နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ ဖြင့် စိုစွတ်နေပြီ။ ဦးထူးသာ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ချင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အရမ်းကို စွဲဆောင် နေသဖြင့် ကြမ်းပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူ့ လျှာ ကြီးဖြင့် ထို စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှက်လိုက်မိသည်။

“အားးးး ဖေဖေ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ၊ သမီးကို ငရဲ ပေးနေတာလား”

ချွေး မကြီး ၏ ညုတုတု အသံကြားတော့ ပိုလျှက် မိသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မြတ်ဝတ်ရည် ဖုံးမှ အသံမြည်လာခဲ့သည်။

“အို မောင်လား မသိ၊ ခန နော် ဖေဖေ”

မြတ်ဝတ်ရည် က ကမန်းကတန်း စားပွဲပေါ် တင်ထားသည့် ဖုံးကို ပြေးကောက်လိုက်သည်။ တဖက်က စိမ်း။ မြတ်ဝတ်ရည်က ဦးထူးသာကို သူ့နူတ်ခမ်းပေါ် မှာ လက်ညိုးထောင်ကာ အသံတိတ်ဖို့ အမူအယာ ပြလိုက်သည်။ ဦးထူးသာ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးကို နားနား ကပ်ကာ သူမ တို့ အိပ်ခန်း ရှိရာကို လျှောက် သွားလိုက်သည်။

“မမဝတ်ရည် အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ”

မြတ်ဝတ်ရည်က အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့်။

“အခြေအနေ ကောင်းတယ်။ ဇာတ်လမ်းစနေပြီ”

“အော် ခစ်ခစ် ဆောရီး ခု တန်းလန်းကြီးလား”

“ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ အတော်ပဲ စိမ်းခေါ် လိုက်တာ၊ အခု အိပ်ခန်းထဲမှာ လက်တော့ သွားဖွင့်တော့ မလို၊ ဝက်ကမ် ဖွင့်ထားလိုက်မယ်။ စိမ်းတို့ ဘက်က အသံကို မြု လုပ်ထား”

“အိုကေ မမဝတ်ရည် ခု စိမ်းတို့ သုံးယောက်စလုံး ကြည့်နေမှာနော် ခစ်ခစ်”

“အဟီး၊ မမ တောင် ရင် ပိုခုံလာပြီ ခစ်ခစ် ဒါပဲနော် ဖုံးချလိုက်တော့မယ်”

မြတ်ဝတ်ရည် အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ် က သူမ လက်တော့ကို ဖွင့်ကာ၊ ကင်မရာကိုဖွင့် ကုတင်ဘက်ကို ချိန်ထားလိုက်သည်။ ပြီး မှ၊ ဧည့်ခန်း ပြန်ထွက်လာကာ၊

“ဖေဖေ မောင် ကဒီည အိမ်ပြန်အိပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးတဲ့ အိပ်တော့ တဲ့၊ မနက်ဖြန် နေ့ခင်းလောက်မှ ပြန်လာမယ်တဲ့”

“အော် ဟုတ်လား အာ့ဆို သမီး တယောက်ထဲ အိပ်နေရမှာပေါ့”

“ဟွန့် ဖေဖေ က လာမအိပ်ဘူးလားလို့၊ ခုနတုန်းက တော့ သူပဲ ဟိုဟာကိုသူများ ပါးစပ်ထဲ အတင်းလာထိုးထည့်နေပြီး”

“အိပ်မှာပေါ့၊ သမီးတယောက်ထဲ အိပ်နေရမှာပေါ့ ဆိုတာ တယောက်ထဲ မအိပ်စေချင်လို့လေ။ ဟားဟား”

ဦးထူးသာ က မြတ်ဝတ်ရည် အနား ချက်ခြင်းရောက်လာပြီး မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းလိုက်သည်။ ခုနက ပြန်ကောက်ဝတ်ထားသော လုံခြည်အောက်မှ လီးကြီးက ပြန်ထောင်ထ လာပြီး မြတ်ဝတ်ရည် ပေါင်ရင်းကို လာ‌ထောက်မိနေသည်။ မြဝတ်ရည်က ပုဆိုးပေါ် မှ ပင် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးရင်း နူတ်ခမ်းများကလည်း ဦးထူးသာ အနမ်းများကို တုံ့ပြန် နမ်းနေလေသည်။

“လာပါကွာ ခု တခါထည်း အခန်းထဲ သွားရအောင်”

ဦးထူးသာ က မြတ်ဝတ်ရည်ကို သူမ တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဆွဲခေါ် သွားလေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် မြတ်ဝတ်ရည် ဒရက်စ် နှင့် ဘရာဇီယာကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သလို သူ့ကိုယ်မှ အဝတ်အစား တို့ကို လည်း ချွတ် ပြစ်လိုက်လေသည်။

“ကဲ ခုနက ဇာတ်လမ်းလေး ဆက်လိုက်ရအောင်”

………………………

“ဝိုး မမဝတ်ရည် က ဘော်ဒီ တော်တော် လှတာပဲ၊ ခိ၊ ”

မြယမုံစိမ်း တို့ အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ဖြစ်သည်။ မြယမုံစိမ်း မှာ ကုတင်ပေါ် တွင် မင်းရဲကိုကို နှင့် ကိုကိုကြီး တို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ လှဲလျှောင်းနေရင်း ကုတင်ပေးမှ စားပွဲပေါ် ရှိ သူမ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ သုံးယောက် သရီးဆမ်း လို့ ပြီးလို့ အိပ်ယာပေါ် နားနေကြရင်းက မြတ်ဝတ်ရည် တို့ အိပ်ခန်းထဲ မှ အဖြစ်အပျက်ကို ကွန်ပြူတာ စခရင် တွင် ကြည့်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ခုနလေးတင်က မှ သူမ ယောက်ျား မင်းရဲကိုကို လီးကို သူမ စုပ်ပေးနေစဥ် သူမ နောက်မှ ကိုကိုကြီးက လိုးပေးနေ ရာ၊ ကိုကိုကြီးလည်း တချီပြီးလို့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်သလို၊ မင်းရဲကိုကို ကလည်း သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်လို့ မျိုချလိုက်ရသည်။ သူတို့ သုံးယောက် ရေချိုးခန်း သွား သန့်စင် ပြီးတော့ သူမက မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖုံးခေါ် လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမ တို့ သုံးယောက် ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲလျောင်းရင်း မြတ်ဝတ်ရည် နှင့် ဦးထူးသာ တို့ အတွဲ လှုပ်ရှားနေကြသည်ကို ကြည့်နေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မြတ်ဝတ်ရည် မှာ ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် မှ ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်းတင်ကာ မှောက်ကုံးထားပြီး ဦးထူးသာ က အနောက်ဖက်မှ မြတ်ဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်ရင်း ဆောင့်လိုးနေလေသည်။ ကွန်ပြူတာ ကင်မရာ နှင့် နီးကပ် နေသဖြင့် ဦးထူးသာ ဆောင့်လိုက်လိုက် မြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးမှာ လှိုင်းလုံးလို တုံခါ သွားသည်ကို မြင်နေရသည်။ ဦးထူးသာ မာန်သွင်း ဆောင့်သည့် အသံ၊ ဦးထူးသာ ပေါင်ခြံနှင့် မြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံး အသားချင်း ရိုက်မိသံ၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းလီးကြီး ဆောင့်ဝင်သည့် အားကြောင့် အီးကနဲ ငြီးလိုက်သည့် မြတ်ဝတ်ရည် အသံတို့ကို မြယမုံစိမ်း တို့ ဘက်မှ ပီပီသသ ကြီးကြားနေရလေသည်။

သူ့ မိန်းမ ကို သူ့အဖေ ဖြစ်သူ က သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲတွင် အားရပါးရ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကိုကိုကြီး လီး က ပြန်မာတောင် လာလေသည်။ သူ့အနားမှာ ကပ်အိပ်နေသည့် မြယမုံစိမ်း ပေါင်လုံးကို သွားထိမိသဖြင့် မြယမုံစိမ်းက ပြုံးကာ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကိုကိုကြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အသာအယာ ထုပေးနေလိုက်သည်။

မင်းရဲကိုကို လည်း မြတ်ဝတ်ရည်ကို သူမ ယောက်ခထီးကြီး အားရပါးရ လိုးနေတာ ကြည့်ရင်း လီးပြန်တောင် လာရသည်။ မြယမုံစိမ်း က သူမ နောက်လက်တဖက် ဖြင့် သူမ ယောက်ျား လီးကို ပါ ဆုပ်ကိုင် ထုပေးနေလိုက်လေသည်။

မြတ်ဝတ်ရည် နှင့် ဦးထူးသာ တို့မှာ ပုံစံ ပြောင်း သည့် အနေဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ကာ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး လိုးနေကြပြန်သည်။ နောက်တော့ ဦးထူးသာကို ပက်လက် လှန်အိပ်စေပြီး မြတ်ဝတ်ရည်က အပေါ် မှ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်က စီးလိုးပြန်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်က ကွန်ပြူတာ ကင်မရာကို လှမ်းကြည့်ကာ လျှာထုတ်ပြ လိုက်သည်။

ကိုကို ကြီးမှာ အီးကနဲ ငြိးရင်း မြယမုံစိမ်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ သူ့လီးကို မြယမုံစိမ်း စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ ထိုးသွင်း လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့။

“ငါ့ မိန်းမ က အစတုန်းက တကယ့်ကို ရိုးရိုးလေးပါကွာ အခုတော့ ငါ့ကြောင့် တော်တော့် ကို အထန်မ လေး ဖြစ်နေပြီ အဟီး”

ဟု မင်းရဲကိုကို ကို လှမ်းပြောလိုက်လေသည်။ မင်းရဲကိုကို က လည်း တဟဲဟဲ ရီရင်း။

“အင်း ခင်ဗျား ကြောင့်ပဲ ကျနော့် မိန်းမ လည်း ကြည့်ပါဦး။ အစက ရိုးရိုး လေးပါ။ အခုတော့ သူ့ ယောက်ျားကို ဘေးမှာ ထားလို့၊ ယောက်ျား သူငယ်ချင်း အလိုးကို ခံနေတာ ကျ တော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

ထိုအချိန်မှာ ပင် တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် မြယမုံစိမ်း တို့ အိမ်ရှေ့မှ ထီရောင်းသည့် တွန်းလှည်း လော်စပီကာ က သီချင်း အကျယ်ကြီးဖွင့်ကာ ဖြတ်သွားလေသည်။

……အစက ရိုးရိုး နောက်တော့ တမျိုးတိုး လို့…ချစ်ပြန် ဆိုပဲ…ဒီလူ ခက်ရချည်.. ….ငရဲကြီးတတ်တယ်ရှင့်…မတော်ဘူး မောင်ရယ်….

..ပြီးပါပြီ….