ပုဇွန်စိတ်လေးငယ်ငယ် ပင်လယ်ကူးတက်တယ်
အခုကျနော်ရေးသားတဲ့စာက လွန်ခဲ့တဲ့ စာအုပ်ခေတ်က ဆရာရာဂနတ်သား ရေးတဲ့ စာအုပ်ကို မှတ်မိသလောက် ပုံဖော်ပီး
ြုပန်လည်ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။မူရင်းစာအုပ်မှာက ဦးလေးတူမဖြစ်ပီး ကျနော်က အဖေနဲ့သမီးလို့ရေးထားပါသည်။
ဆရာရာဂနတ်သားကို ဂါရဝပြုပါတယ်ခင်ဗျာ
“ပုဇွန်စိ်တ်လေးငယ်ငယ် ပင်လယ်ကူးတက်တယ်” -ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ်ရေးသားပါသည်။
အခန်း.၁။
“အား နာတယ်သမီးရဲ့ အသားကိုမညှပ်မိစေနဲ့”
ကိုတင်ဟန်ဟာ သူ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ပီး မေးမွှေး
နှုတ်ပေးနေတဲ့ သမီးဖြစ်သူငယ်ငယ်ကို ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်၊ငယ်ငယ်က အဖေကို ဒီလိုပဲမေးမွှေးနှုတ်ပေးတက်ပီး မုန့်ဖိုးတောင်းတက်လေ့ရှိပါသည်၊ကိုတင်ဟန်ဟာ သူ့ပေါင်ပေါ်ကိုထိုင်ပီးမေးမွှေးနှုတ်ပေးနေတဲ့ ငယ်ငယ်ကိုကြည့်နေပါသည်၊အဝါရောင်ပေါ်မှာ အပွင့်လေးတွေပါတဲ့ စကပ်လေးနဲ့ ချည်သားပွပွအကျႌလေးဝတ်ထားတဲ့ ငယ်ငယ်ဟာ တကယ်တော့ ဆယ်ကျော်သက် xx နှစ်သာရှိပါသေးတယ်၊အကျႌလေးအောက်က ရင်ဘက်နေရာမှာ စူမို့မို့အသားဆို်င်လေးတွေကို ကိုတင်ဟန်မြင်နေရပါသည်၊တကယ်တော့ ဒါဟာအရွယ်ရောက်ပီး မိန်းမတွေလို ရင်သားမဟုတ်ပဲ ငယ်ငယ်ရဲ့ အနေကြူးမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာကြတဲ့ အသားစိုင်တွေပဲဖြစ်ပါသည်၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လှပတဲ့မိန်းမငယ်လေးရဲ့ တပ်မက်ဖွယ်ရာနေရာက အသားစိုင်တွေကိုကြည့်ပီး ကိုတင်ဟန်သာယာနေပါသည်၊သူ့ရဲ့ကိုယ်ကို ပြင်ထိုင်လိုက်ရင်း ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ကို ထိန်းကိုင်လိုက်ပီး လက်တွေကတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ ရင်အုံလေးကို တချက်ညှစ်ကိုင်လိုက်ပါသည်၊ငယ်ငယ်က တွန့်ကနဲတချက်ဖြစ်သွားပီး အဖေကိုမော့ကြည့်တော့ ကိုတင်ဟန်က မျက်နာကို တည်ပီးပုံမှန်အတိုင်းပဲ ထားလိုက်ပါသည်၊ကြောလေးကိုသိုင်းဖက်ပီး ထိန်းကိုင်ရင်း ရင်အုံလေးပေါ်ကို လက်ကိုမသိမသာတင်ထားလိုက်ကာ ငယ်ငယ်ကို စကားပြောလိုက်ပါသည်။
“သမီး စာတွေလိုက်နိုင်လား”
“ဟုတ်အဖေ လိုက်နိုင်ပါတယ်”
“အေးအေး သမီးလိုတာရှိရင် အဖေ့ပြောပေါ့”
စကားပြောနေရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့ရင်အုံလေးကို ကိုင်ညှစ်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့မျက်နာလေးက ရဲသွားပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့ပေါင်ပေါ်က ဆင်းမလို့ပြင်နေတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ကိုဖက်လိုက်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်ကိုတင်ပီး နောက်ကြောကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပါတယ်၊လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်အုံပေါ်မှာတင်ပီး ဖက်ထားတော့ ငယ်ငယ်က ရုန်းပီး….
“အဖေ§သမီးသွားတော့မယ် ဖယ်တော့”
“နေပါဦးသမီးရယ် အဖေပြောစရာရှိလို့ပါ”
ငယ်ငယ်ကရုန်းကန်နေလို့ စကပ်လေးက ပေါင်လည်ထိလန်တက်နေပါသည်၊ပေါင်လေးကိုကိုင်ပီး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်က ငိုသံလေးနဲ့…
“အဖေ သမီးကိုလွှတ်တော့ အဖေ့ကိုအမေနဲ့တိုင်
ပြောမယ် အဖေက သမီးကို မဟုတ်တာတွေ
လုပ်တာ”
“မတိုင်ပါနဲ့သမီးရယ် သမီးအမေကို မတိုင်နဲ့နော်
အဖေမှားပါတယ် နော်သမီး”
ပုဆိုးအောက်ကနေ ရုန်းထလာနေတဲ့ လိင်တန်ကြီး ကို သမီးရဲ့ဖင်ကြားလေးမှာ ထောက်ထားလိုက်ပီး ကိုတင်ဟန်ပြောလိုက်ပါတယ်၊လက်တွေကရင်အုံလေးကို ညှစ်လိုက်တော့….
“ဟင့် အဖေက တိုင်မှာသာကြောက်တယ် သမီး
ကိုကြတော့ မသနားဘူး သမီးရှက်တယ် အဖေ
အမေနဲ့တိုင်မယ်”
“မတိုင်ပါနဲ့သမီးရယ် သမီးတိုင်လိုက်ရင် အဖေဒု က္ခရောက်လိမ့်မယ် သမီးဘာလိုခြင်လဲ အဖေဝယ်ပေးမယ်လေ”
“တော်ပီ ဘာမှမဝယ်ပေးနဲ့ ပြောတော့သမီးဆို”
ငယ်ငယ်ငိုပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့လက်ကနေ ရုန်းပီး
သူမအိပ်တဲ့အခန်းထဲ ဝင်ပြေးသွားပါတော့သည်၊ကိုတင်ဟန်လဲ ငါတော့မှားပီ မလုပ်သင့်တာကို လုပ်မိသွားပီ မိန်းမကိုသာ သမီးကတိုင်လိုက်ရင်ထောင်ထဲသွားရတော့မယ်ဆိုပီး စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့အရက်ဆိုင်ကို ထွက်လာခဲ့ပါသည်။
အခန်း.၂။
ကိုတင်ဟန်က သာမန်ရုံးစာရေးဖြစ်ပီး မိန်းမဖြစ်တဲ့မခိုင်မာကတော့ ရက်ကွက်ကဈေးထဲမှာဈေးရောင်းပါတယ်၊လင်မယားညားကာစကတော့ မိန်းမကိုဘာမှမခိုင်းပဲ နေပေမဲ့ သမီးတစ်ယောက်ရလာတဲ့အချိန်မှာတော့ မခိုင်မာဟာ အိမ်မှာထိုင်မနေခြင်တော့ပဲ ရပ်ကွက်ဈေးမှာ စပြီးရောင်းကြည့်ရာကနေ အဆင်ပြေတာနဲ့ ဆက်ပီးတော့ပဲရောင်းလာခဲ့တာ အခုဆိုရင် ၆နှစ်တောင်ရှိပါပြီ၊ကိုတင်ဟန်၏ရုံးက စနေနဲ့တနင်္ဂနွေပိတ်တော့ ငယ်ငယ်ကျောင်းပိတ်တာနဲ့ အမြဲတိုက်နေကြပါတယ်၊မိန်းမကတော့ ဥုပုတ်နေ့ပဲ အိမ်မှာရှိပီး ကျန်တဲ့နေ့တွေကတော့ ဈေးမှာပဲ မိုးလင်းကမိုးချုပ်အချိန်ကုန်လေ့ရှိပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်လဲ အရက်သောက်လို့ ရေချိန်ကိုက်လာတော့ အချိန်တောင်၈နာရီရောက်လုနေပါပီ၊ဒီချိန်ဆိုရင် မိန်းမပြန်ရောက်
နေပီး အိမ်မှာဘာတွေများဖြစ်နေမလဲဆိုပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါသည်၊ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်တခုလုံးဘာအသံမှမကြားရပဲ တိတ်ဆိတ်နေပါသည်၊တံခါးကိုခေါက်လိုက်တော့ ချောက်ဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရပီး ငယ်ငယ်ကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့်…
“သမီး နင့်အမေရော ”
“အမအေိပျနပေီ အဖစေားဖို့ ထမငျးက စားပှဲေ. ပါျမှာ ပွငျထားတယျ”
ပြောပီးတာနဲ့ လှဲ့ထွက်သွားတဲ့ သမီးကိုကြည့်ရင်း အင်း…အခြေနေက သိပ်မဆိုးလောက်ဘူးလို့ တွေးပီး မီးဖိုထဲက စားပွဲမှာပြင်ထားတဲ့ ထမင်းကိုစားလိုက်ပါသည်၊စားပီးတော့ အိမ်ခန်းဆီကိုလာပီး တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ မိန်းမဖြစ်သူခိုင်မာကို ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်၊တနေကုန်ဈေးရောင်းရလို့ ခိုင်မာက စောစောပဲ အိပ်လေ့ရှိပါသည်၊မိန်းမဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်ရင်း သမီးကတော့ သူ့အမေကို မတိုင်ဘူးထင်တယ်လို့ တွေးပီး နောက်တော့ မိမိစိတ်ကို ထိန်းမှဖြစ်တော့မယ်ဟု တွေးကာ ကိုတင်ဟန်အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။
မနက်အိပ်ယာက နိုးတော့ မိန်းမကဘေးမှာမရှိတော့ပါဘူး၊ကိုတင်ဟန်က ရုံးပိတ်ရက်ဆိုရင် နောက်ကြမှထလေ့ရှိပါသည်၊မခိုင်မာကတော့ ငယ်ငယ်ကို ချက်စရာတွေစီစဉ်ပေးပီး ဈေးရောင်းသွားလေ့ရှိပါသည်၊ကိုတင်ဟန်အိပ်ယာကနေထပီး မျက်နာသစ် သွားတိုက်ပီးတော့ မနက်စာစားဖို့ မီးဖိုထဲဝင်လာတော့ ကြက်သားတွေကို ရေဆေးနေတဲ့ ငယ်ငယ်ကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့်….
“သမီး အဖေဘာစားရမလဲ ”
“အမေက ထမင်းကြော်သွားတယ် သမီးပြ န်နွှေးပေးမယ် ခဏစောင့်အဖေ”
ကိုတငျဟနျ ထမငျးကွောျပွနျနှှေးနတေဲ့သမီးကိုကွညျ့နလေိုကျသညျ၊တကယျတော့ ငယျငယျဟာ အသကျက xx နှစျသာရှိသေးပီး ခန်ဒာကိုယျကလဲ ထှားထှားကွိုငျးကွိုငျးမဟုတျပါဘူး၊အရိုးဆစျကကွီးပီး ဖှငျ့ထှားဖျို့ပွငျနတေဲ့အရှယျမို့သာ ကွညျ့ကောငျးနခွေငျးဖွစျပါသညျ၊အမဖွေစျတဲ့ ခိုငျမာကိုတူရငျတော့ အခြိုးစားကွနပွီး လှပတဲ့ကောငျမလေးတစျယောကျဖွစျလာမှာတော့ သခွောတယျဟု ကိုတငျဟနျတှေးနလေိုကျပါသညျ၊ကြောငျးသှားတဲ့အခါမှသာ ထမိနျကိုဝတျပီး အိမျမှာတော့ စကပျလေးတှနေဲ့ပဲနတေကျတဲ့ ငယျငယျဟာ နုငယျတဲ့မကြျနာလေးနဲ့အတူ ကလေးစိတျမပွောကျသေးတဲ့ ဟနျလေးရှိပါတယျ၊ငယျငယျရဲ့ စကပျလေးအောကျက ဖငျလေးကတော့ လုံးလုံးလေးပဲရှိပါသေးတယျ၊သမီးအပေါျမှာ မရိုးသားစိတျတှဖွေစျနတေဲ့ ကိုတငျဟနျအဖို့တော့ အဲဒီဖငျလုံးလုံးလေးကိုက ကွညျ့လို့ကောငျးနပေါတယျ၊ထမငျးကွောျစားပီးတော့ ကိုတငျဟနျက ဧညျ့ခနျးထဲမှာထိုငျပီး ဂြာနယျကိုဖကျနလေိုကျပါသညျ၊၁ဝ နာရီလောကျကွတော့ ငယျငယျက ထမငျးဟငျးတှေ ခကြျပီးသှားလို့ သူမအခနျးထဲကို ဝငျသှားတာကို ကိုတငျဟနျတှေ့လိုကျရပါသညျ၊သမီးကမနေ့က ဖွစျခဲ့တာကွောငျ့ သူ့ကိုစကား ဟဟ မပွောတာကိုလဲ ကိုတငျဟနျသတိထားမိလိုကျပါသညျ၊ထမငျးဟငျးခကြျပီးရငျ ရခြေိုးလေ့ရှိတဲ့ ငယျငယျရဲ့အကငြ့ျကိုသိတာကွောငျ့ ကိုတငျဟနျဟာ ငယျငယျရခြေိုးတာနဲ့ အဝတျလဲတာကို မွငျခွငျလာပါတော့တယျ၊ငယျငယျရဲ့အခနျးမှာ ကာထားတဲ့ အထပျသားက အပေါကျလေးတှရှေိတာကိုသိတဲ့ ကိုတငျဟနျဟာ ထိုငျရာကနထေပီး ငယျငယျရဲ့ အခနျးဆီကိုလာခဲ့ပါသညျ၊ အထပျသားကအပေါကျလေးတစျပေါကျကနခြေောငျးကွညျ့လိုကျတော့ သူထငျတဲ့အတိုငျးတဲ့ပဲ သမီးက ရခြေိုးဖို့အတှကျ သူမရဲ့အဝတျစားတှကေို ခြှပျပီး ထမိနျအဟောငျးလေးကို ရငျရှားထားတာကိုတှေ့လိုကျရပါတယျ၊ငယျငယျအပွငျထှကျလာဖို့အလုပျမှာပဲ ကိုတငျဟနျလဲ အခနျးနားကနေ ခှာလိုကျပါတယျ။
ငယ်ငယ်အိမ်နောက်ဖေးကိုထွက်သွားတာနဲ့ ကိုတင်ဟန်လဲ အကျႌကိုချွပ်ပီး ရေချိုးတဲ့လာခဲ့လိုက်ပါသည်၊ ငယ်ငယ်က သု့ကိုမြင်တော့ ကိုယ်လေးကိုမသိမသာလေးယို့သွားပီး….
အခန်း.၃။
“အဖေ ရေချိုးမလို့လား သမီးပီးမှချိုးလေ”
“အဖေအိုက်နေလို့သမီးရဲ့ ပီးတော့ သမီးကို အေ ဖ့ကြောကို ဂျီးတွန်းခိုင်းခြင်လို့ သမီးနဲ့အတူချိုးမယ်လေ”
ကိုတင်ဟန်ကသမီးကိုပြောလိုက်ရင်း ရေကန်ထဲကရေကို ခွပ်နဲ့ခပ်ချိုးလိုက်ပါသည်၊ဆယ်ခွပ်ခန့်လောင်းပီးတဲ့အခါမှာတော့ သမီးကို သူ့ရဲ့ကြောကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးဖို့ ပြောလိုက်ပါသည်၊သမီးရဲ့လက်လေးတွေနဲ့ မိမိကြောကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတာကို ခံရင်း…
“သမီးကို အဖေကျေးဇူးတင်တယ် မနေ့ကသမီး. အမေကို တင်မယ်ဆိုတာ မတိုင်လို့လေ”
“တိုင်မလို့ပဲ အဖေ့ကိုသနားလို့မတိုင်တာ”
“လိမ်မာလိုက်တဲ့သမီးလေး အဲဒါကြောင့်အဖေ ကချစ်နေရတာ”
ကိုတင်ဟန်က ပြောရင်း သမီးဖက်ကိုလှဲ့ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ပါတယ်၊လက်တွေကလဲသမီးရဲ့ဖြစ်တည်ကာစ ရင်သားစူစူလေးကို ကိုင်လိုက်ပါသည်၊ငယ်ငယ်က ရုန်းကန်ပီး…
“အဖေလွှတ်ပါ မနေ့က သနားလို့မတိုင်တာ ဒီတခါတော့သမီးအမေ့ကို တိုင်မှာနော်”
“သမီးကလဲကွာ အဖေက သမီးကိုချစ်လို့ပါ အဖေဘာမှမလုပ်ဘူး ဒီလိုလေးပဲကိုင်ထားခြင်လို့ နော်သမီး”
ကိုတင်ဟန်လဲသမီးကိုပြောရင်း စူကာစရင်အုံလေးကို ထမိန်ရင်ရှားလေးပေါ်ကနေ ကိုင်နေလိုက်ပါတယ်၊ကိုင်နေရင်းစကားတွေကို ထွေရာလေးပါးပြောနေလိုက်ပါသည်၊ငယ်ငယ်ကတော့အဖေရဲ့ ဖက်ထားမှုကို ရုန်းကန်နေပါတယ်၊ ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ရဲ့ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမိန်လေးကိုဖြည်ဖို့လုပ်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်က…
“တော်တော့်အဖေ သမီးကိုလွှတ်တော့ ရေချိုးမှာဖြင့်ချိုးတော့ အဖေက အဲလိုလုပ်တာသမီးရှက်တယ်”
ကိုတင်ဟန်လဲ ငယ်ငယ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပီး ရေချိုးလိုက်ပါတယ်၊သမီးက မိမိလုပ်တာကို စိတ်ဆိုးနေပေမဲ့ မနေကတုန်းကလောက်တော့ ခါးခါးသီးသီး မဖြစ်လို့ တော်သေးတယ်ဟု တွေးကာ ရေကိုပီးအောင်ချိုးလိုက်ပါသည်၊ငယ်ငယ်ကတော့ သူမရဲ့အဝတ်စားလေးတွေကို လျှော်နေရင်း တချက်ချက်မှာတော့ အဖေကို မော့ကြည့်နေပါသည်၊ရေချိုးပီးလို့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာပီး အဝတ်စားလဲလိုက်ပီး ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေရင်း ကိုတင်ဟန်ဟာ ရှေ့ဆက်ရမည့် အခြေနေကိုတွေးတောနေလိုက်ပါတော့တယ်။
နေ့လည်စာစားကြတော့လဲ ငယ်ငယ်ရဲ့မျက်နာလေးက ခပ်တည်တည်လေးဖြစ်နေတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ ဒီနေ့တော့ ဘာမှမလုပ်ပဲနေမှလို့ အောက်မေ့လိုက်ပါသည်၊အခန်းထဲဝင်ပီး လှဲနေရင်း ကိုတင်ဟန်ရဲ့အတွေးထဲမှာ ငယ်ငယ်ကိုပဲမြင်ယောင်နေရင်း ခဏအကြာမှာတော့ အိပ်ပျော်သွားပါသည်၊အိပ်ယာက နိုးလာတော့ အခန်းအပြင်ထွက်လာတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့စာကျက်စာသံကို ကြားလိုက်ရလို့ ကိုတင်ဟန်က အဖေအပြင်ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်ပြောရင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကိုထွက်လာခဲ့ပါသည်၊လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အသိတွေနဲ့ ရောက်တက်ရာရာတွေပြောနေရင်း ညနေ၅ နာရီရောက်တဲ့အခါမှာတော့ အိမ်ကို်ပြန်လာခဲ့ပါတယ်၊အိမ်ထဲရောက်တော့ ငယ်ငယ်ရေ လို့ခေါ်ပြီး အသံကြားရာကို ကြည့်လိုက်တော့ ထမင်းအိုးတည်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် သမီးအနားကို မယောင်မလည်နှင့် ကိုတင်ဟန်သွားလိုက်ပါသည်၊သမီးနားရောက်တော့ ဘာဟင်းချက်မလို့လဲ သမီးလို့ မေးလိုက်ရင်း လက်ကတော့ စူကာစရင်အုံလေးကို တချက်ကိုင်လိုက်ပါသည်၊သမီးကပြန်ပြောပေမဲ့ ဘာပြောလိုက်မှန်းမသိအောင်ကို ကိုတင်ဟန်ဟာ သမီးရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို စိတ်ကရောက်နေပါသည်၊ဒီလိုနဲ့ပဲ ညရောက်တော့ မခိုင်မာပြန်လာပီး မိသားစု ထမင်းစား
လိုက်ကြပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ကတော့ သမီးကများသူ့အမေကို ပြောလိုက်မလားဆိုပီး ရင်တမမတဲ့ဖြစ်နေရပါတယ်၊ထမင်းစားပီးလို့ အခန်းထဲကို ခိုင်မာဝင်သွားမှပဲ ကိုတင်ဟန်ဟာ သက်ပြင်းကြီးချလိုက်မိပါတော့သည်။
အခန်း.၄။
နောက်တနေ့ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်လဲရုံးသွားဖို့ပြင်ဆင်ရတာနဲ့ ငယ်ငယ်ကလဲကျောင်းသွားဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ရတာကြောင့် အနားကိုကပ်ချိန်မရတော့ပါဘူး၊ကိုတင်ဟန်ကတော့ စိတ်စောစွာနဲ့ စနေနဲ့တနင်္ဂနွေကို ရောက်ခြင်လှပါပီ၊တစ်ပတ်အတွင်းမှာ ရုံးသွားနဲ့ရုံးပြန်မအားတဲ့ကြားကနေ ကိုတင်ဟန်ဟာ ညနေရုံးဆင်းပြန်ရောက်ချိန်မှာ တကြိမ် မနက်ရုံးမသွားခင်လေးမှာနှစ်ကြိမ် ငယ်ငယ်ရဲ့ ရင်သားစူစူလေးကို အလုအယက်ကိုင်ခဲ့ပါတယ်၊ရုံးဆင်းပြန်ရောက်တဲ့အကြိမ်ဆိုရင် မိန်းမကအိမ်ပြန်ရောက်ပီး နောက်ဘေးမှာရေချိုးနေတာကြောင့် သမီးရဲ့အကျႌလေးအောက်ကိုလက်သွင်းပီး စူမို့မို့ ရင်လေးကို ညှစ်ကိုင်ခဲ့ပါသည်၊ဒီလိုနဲ့စနေနေ့ကိုရောက်လာတော့ ကိုတင်ဟန်က နေ့လည်ပိုင်းမှာ သမီးကိုခေါ်ပီး မေးမွှေးနှုတ်ခိုင်းတော့ ငယ်ငယ်ဟာ ရှက်ရွံ့နေတဲ့မျက်နာလေးနဲ့ရောက်လာပါတယ်၊အရင်လိုပဲ သမီးကိုပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပီး မေးမွှေးနှုတ်ခိုင်းတော့ ငယ်ငယ်က အသာတကြည်ပဲထိုင်ပီး နှုတ်ပေးပါသည်။
သမီးကို ဖက်ထားပီး ရင်အုံလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်ကကိုယ်လေး တွန့်သွားပေမဲ့ဘာမှမပြောတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ ကွမ်းသီးလုံးလောက်ရှိနေတဲ့ အသားဆိုင်နုနုလေးကို အသာယာပဲကိုင်နေလိုက်ပါသည်၊ခဏအကြာမှာတော့ ကိုတင်ဟန်ဟာ ငယ်ငယ်ရဲ့အကျႌလေးထဲကို လက်သွင်းမယ်အလုပ်မှာ ငယ်ငယ်က….
“အဖေ အဲလိုမလုပ်နဲ့ အဲလိုလုပ်ရင်သမီးက မေးမွှေးနှုတ်မပေးတော့ဘူး”
“ခဏလေးပါသမီးရယ် သမီးအသားလေးတွေက နူးညံ့လွန်းလို့ အဖေကကိုင်ကြည့်ခြင်လို့်ပါ သမီးကြိုက်တဲ့မုန့်ဝယ်ကြွေးမယ်နော် ”
“တော်ပီအဖေ သမီးမစားခြင်ဘူး”
“သမီးကလဲကွာ အဖေ့ကို ကိုင်ခွင့်လေးပေးပါနော် ကိုင်ယုံပါပဲသမီးရယ် အဖေဘာမှမလုပ်ပါဘူး
ကဲပါ သမီးမကြိုက်ရင်လဲ အဖေအကျႌပေါ်ကပဲကိုင်မယ်နော်”
ပြောရင်းကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ရဲ့အကျႌပေါ်ကနေပဲ ရင်အုံလေးကို ဆုက်လိုက် ကိုင်လိုက်လုပ်နေပါတော့တယ်၊ငယ်ငယ်ကတော့ မျကနာလေးပုံမှန်အတိုင်းနဲ့ အဖေကို မေးမွှေးနှုတ်ပေးနေတာကိုတွေ့ရလို့ သူမရဲ့အကျႌလေးထဲကို လက်သွင်းပီး အသားဆိုင်စူစူလေးကို ကိုင်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကိုယ်လေးတွန့်သွားပီး…
“အဖေနော် ပြောတော့ အကျႌပေါ်ကပဲကိုင်မှာဆို
အဖေအဲလိုကိုင်နေရင် သမီးမနေတက်ဘူး သမီးကို သမီးဆိုတာရောသတိရသေးရဲ့လား”
“သမီးနဲ့ပက်သက်ရင် အဖေသွေးသားဆက်လို့မရဘူးသမီးရယ် သမီးနဲ့ဒီလိုပဲနေခြင်တာ”
“အဖေနေတာကဟုတ်ပါပီ သမီးက အဖေ့သမီးလေ ပီးတော့သမီးကပိစိကွေးလေးရှိသေးတာ”
“အေးပါသမီးရယ် အခုတော့အဖေကိုင်နေပါရစေနော် သမီးနဲ့ အဖေဒီလိုနေခြင်လို့ပါကွာ”
ငယ်ငယ်ရဲ့အကျႌလေးထဲကနေ စူကာစရင်သားလေးတွေကို ကိုင်နေရင်းကိုတင်ဟန်ဟာ သမီးကိုချော့မော့ပီးပြောနေလိုက်ပါသည်၊နူးညံ့တဲ့စူကာစရင်သားလေးတွေကို ကိုင်နေရင်း ကိုတင်ဟန်ရဲ့အကြည့်တွေက ငယ်ငယ်ရဲ့ပေါင်လေးတွေဆီကိုရောက်သွားပါတယ်၊အိမ်နေရင်းစကပ်အပါးလေးကိုဝတ်ထားတဲ့ ငယ်ငယ်ဟာ အဖေလုပ်သူရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်နေရင်း ကိုယ်လုံးလေးကလှုတ်နေမှုကြောင့် စကပ်လေးကပေါင်လည်လောက်ထိလန်တက်နေပါသည်၊စကပ်လေးက လန်တက်နေတာကြောင့် ဖွေးနုတဲ့ပေါင်သားလေးတွေကိုမြင်ပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့လက်က ပေါင်သားလေးကို ပွတ်ပေးနေမိပါတော့သည်၊ပေါင်လေးကိုပွတ်ပေးနေရာကနေ ငယ်ငယ်ရဲ့ပေါင်ခြားကို လက်လှမ်းလိုက်တော့ ငယ်ငယ်….
“အဖေ အဲလိုမကိုင်နဲ့ အဲဒါဆိုရင် သမီးကအမေ့ကိုတိုင်မှာ”
“အဖေကိုင်ယုံလေးပါသမီးရယ် အဖေ့ကိုကိုင်ခွင့်တော့ပေးနော်”
“ဟင့်အင်းအဖေ တော်ပီ အဖေပြောတော့ သမီးအကျႌထဲကနေကိုင်ရရင်တော်ပီဆို”
ပြောရင်းငယ်ငယ်က ကိုတင်ဟန်ရဲ့ပေါင်ပေါ်ကနေဆင်းလိုက်ပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်လဲထိုင်နေရာကနေထပီး ငယ်ငယ်ရဲ့စကပ်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကလဲ သူမစကပ်လေးကို ဆွဲချ ကိုတင်တင်ဟန်က အတင်းဆွဲလှန်နဲ့ဖြစ်နေကြရင်း စကပ်လေးလှန်လိုက်လို့ပေါ်လာတဲ့ သမီးရဲ့အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေ ကိုတင်ဟန်ဟာ ငယ်ငယ်ရဲ့ပေါင်ကြားလေးကို နှာခေါင်းကြီးနဲ့နမ်းလိုက်ပါတော့သည်၊သူမရဲ့ပေါင်ကြားကို နမ်းလိုက်တဲ့အဖေဖြစ်သူကို တွန်းလိုက်ပီး ငယ်ငယ်ဟာ ပြေးထွက်သွားပါသည်၊အဲဒီနေ့လည်ခင်းကတော့ ငယ်ငယ်သူမအခန်းထဲမှာပဲ တံခါးပိတ်ထားပီးနေနေလို့ ကိုတင်ဟန်လဲ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကိုပဲ ထွက်လာပီး အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်ပါတယ်၊ညနေရောက်တော့ သုန်မှုန်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့မျက်နာထားလေးကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ အနားကိုတောင် သွားမသီရဲဘူး ဖြစ်နေပါတယ်၊ညရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ မိသားစုတွေထမင်းစားကြပီး အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်၊နောက်တနေ့ရောက်တော့လဲ ငယ်ငယ်က မျက်နာလေးမကြည်မသာနဲ့ နေတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်တစ်ယောက် အသာပဲနေရင်း ရုံးဖွင့်ရက်ကို ပြန်ရောက်လာပါသည်။
အခန်း.၅။
ရုံးဖွင့်ရက်တွေမှာ ငယ်ငယ်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ရချိန်နဲတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ နေမထိ ထိုင်မသာဖြစ်နေပါသည်၊ဒီရုံးဖွင့်ရက်၅ရက်အတွင်းမှာ မိန်းမရဲ့အလစ်ကိုချောင်းပီး ညနေရုံးပြန်ချိန်တွေမှာ မိန်းမရေချိုးနေတုန်း ကိုတင်ဟန်ဟာ ငယ်ငယ်ရဲ့ ရင်သားစူစူလေးကို နှစ်ကြိမ်ကိုင်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်၊တစ်ကြိမ်ကဆိုရင် အကျႌလေးအောက်ကနေကိုင်ခွင့်ရခဲ့ပီး စူမို့ကာစ ရင်သားလေးကို ကိုတင်ဟန်က ကိုင်နေတာကို ငယ်ငယ်ကမျက်နာလေးကိုပြုံးနေရင်း အသာတကြည်ပဲခွင့်ပြုပေးခဲ့ပါတယ်၊ငယ်ငယ်က သူမရဲ့ရင်သားစူစူလေးကို ကိုင်တဲ့အခါမျိုးမှာ အရင်လိုကန့်ကွက်မှုမျိုး မရှိတော့ပဲ ပေါင်ကြားကို ကိုင်မယ်လုပ်ရင်တော့ အတင်းပဲရုန်းပီး သူမအမေရှိတဲ့နေရာကို သွားနေတက်ပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ဟာ စိတ်ရှည်စွာနဲ့ပဲ တစ်ဆင့်ခြင်းတိုးပီး သမီးကို ကိုင်လာလိုက်တာ မနေ့ကဆိုရင် ငယ်ငယ်ကို နောက်ကနေသိုင်းဖက်ပီး ပေါင်ကြားလေးထဲကို စကပ်လေးပေါ်ကနေ ကိုင်ခွင့်ရလာခဲ့ပါတယ်၊ဒီလိုနဲ့ရုံးပိတ်ရက်ရောက်လာတော့ ကိုတင်ဟန်က ခုံခေါ်မှာထိုင်ပီး ငယ်ငယ်ကို သူ့အပေါ်ကို ထိုင်ခိုင်းကာ နောက်ကနေ ပေါင်ကြားကို စကပ်လေးပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊စကပ်လေးပေါ်ကနေ ကိုင်နေရာကနေ စကပ်အောက်ထဲကနေ ပေါင်လေးတွေကို ပွတ်နေခွင့်ကို ရလာတဲ့အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ကိုနောက်ကနေဖက်ထားပီး သူမရဲ့စကပ်လေးပေါ်ကနေ ဖင်ကြားလေးထဲကို သူ့ရဲ့မာထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးနဲ့ထောက်ထားလိုက်ပီး အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားကိုပွတ်နေလိုက်ပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ဟာဘသမီးရဲ့ပေါင်ကြားလေးကို အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေပွတ်သက်နေရတာကို အားမရတော့ပဲ အဝတ်မပါတဲ့ ပေါင်ဂွကြားလေးကို ကြည့်ခြင်လာပါသည်၊ဒါနဲ့ပဲ ငယ်ငယ်ကို…
“သမီးပေါင်ကြားလေးကို အဖေကိုင်ကြည့်ခြင်လို့ သမီးရယ်”
“အခုလဲ အဖေကိုင်နေတာမှို့လား”
“အဲလိုမဟုတ်ဘူးသမီးရဲ့ အဖေက သမီးရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအောက်ကနေကိုင်ခြင်တာ”
“အဖေကလဲ တဖြေးဖြေးတိုးလာလိုက်တာ အစကသမီးရင်ဘက်ကို အကျႌပေါ်က ကိုင်တယ် နောက်ကြအကျႌထဲကနေကိုင်တယ် အခုကြတော့ သမီးဘောင်းဘီအောက်ကနေ ကိုင်ခြင်ပြန်ပီ တော်ပီအဖေ အဲဒါတော့မရဘူး”
“အေးပါသမီးရယ် သမီးခွင့်မပြုရင် အဖေမကိုင်ပါဘူး တစ်ခုတော့ခွင့်ပြုပေးနော် သမီးပေါင်ကြားလေးနဲ့ အဖေ့ဟာကြီးကို ညှက်ပေးထားပါလား”
ကိုတင်ဟန်ကပြောရင်းနဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့စကပ်လေးကိုမရမက နောက်ကနေဆွဲလှန်ပီး ပုဆိုးရှောချထားလို့ ထွက်ပေါ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို သမီးရဲ့ ပေါင်ကြားလေးထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်၊ငယ်ငယ်ရုန်းကန်ရင်း အောက်ဆင်းမယ်လုပ်နေတာကို ကိုတင်ဟန်က ဖက်ထားပြီး သမီးရဲ့ပေါင်ကြားကို လိင်တန်ကြီးသွင်းထားပြီး အကျႌလေးအောက်ကနေ ရင်အုံလေးပေါ်က ထွက်ပြူကာစ နိ့်သေးသေးလေးကို ပွတ်ချေနေလိုက်ပါသည်၊ငယ်ငယ်က ပေါင်ပေါ်ကနေ အတင်းရုန်းပီးဆင်းနေတာကြောင့် အသာပဲလွတ်ပေးလိုက်ပီး ကိုတင်ဟန်က မက်တက်ရပ်လိုက်ရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့ခါးလေးကနေကိုင်ပီးပွေ့လိုက်ကာ သူမရဲ့ဖင်ကြားလေးအောက်က ပေါင်အရင်းနေရာကို သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးနဲ့ အားရပါရဆောင့်လိုက်ပါတယ်၊အားနဲ့ဆောင့်နေတာကြောင့် ငယ်ငယ်ရဲ့သေးကွေးတဲ့ခန္ဒာကိုယ်လေးက လှုတ်ယမ်းနေရပါသည်၊၄/၅ချက်လောက်ဆောင့်နေပီးမှ လွတ်ပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်က အကျႌနဲ့စကပ်လေး ဖိုသီဖက်သီနဲ့ ပြေးထွက်သွားပါတော့သည်၊အဲဒီနေ့ကတော့ ငယ်ငယ်ဟာ ရဲနေတဲ့မျက်နာလေးနဲ့အတူ ကိုတင်ဟန်ကို အနားအကပ်မခံတော့ပဲ ခပ်ခွာခွာပဲနေပါတော့တယ်။
အခန်း.၆။
ငယျငယျသူမအခနျးထဲရောကျတော့ ရငျဘကျလေးနာနတောကို သတိထားမိလိုကျပါတယျ၊အသားနုနုလေးတှကေို မညှာမတာကိုငျတဲ့ အဖေ့ကိုလဲ စိတျလေးတိုသှားရငျး သူမရဲ့လကျလေးက ရငျဘကျလေးပေါျကိုရောကျသှားပါတယျ၊စူမို့မို့အသားဆိုငျလေးကို ထိမိတော့ နှုတျလေးဟသှားပီး ကိုယျလုံးလေးတှနျ့သှားရပါတယျ၊တဆကျထဲဆိုသလို အဖဖွေစျသူရဲ့မကြျနာကို မွငျလာပီး သူမရဲ့ခါးလေးကိုပှေ့ပီး နောကျကနေ မာမာအခြောငျးကွီး ဆောငျ့နတောကို သတိရသှားတော့ ငယျငယျရဲ့မကြျနာနုနုလေးက ပနျးသှေးရောငျလေး သနျးလာကွပါတယျ၊အဖလေုပျသူကိုငျထားတဲ့ ရငျအုံလေးကို ကိုငျစမျးနရေငျး သူမနာတာကို အဖကေ ဘာမြားကောငျးပါလိမျ့လို့ တှေးလုံးတှနေဲ့အတူ အဖေ့ရဲ့မာမာအခြောငျးကွီး အမှတျရလိုကျတော့ ငယျငယျဟာ ကွကျသီမှှေးညှငျးလေးတှထေသှားရပါတယျ၊အဖရေဲ့အတှေ့အထိတှကေိုပွနျလညျ မွငျယောငျလာရငျး ငယျငယျရဲ့ပေါငျကွားလေးက စိုသလာလိုခံစားရလို့ လကျလေးကို အတှငျးခံလေးထဲသှငျးပီး စမျးကွညျ့လိုကျတော့ အရညျလေးစိုနတောကို တှေ့လိုကျရပါတယျ၊အဖရေဲ့မကြျနာကို မွငျယောငျလာရငျး အရညျလေးတှေ စိမျ့နတေဲ့ အကှဲကွောငျးလေးထဲကို လကျသှငျးပီး အဝလေးကို စမျးကွညျ့လိုကျတော့ ခြှဲကြြိကြိ အရညျလေးတှကွေောငျ့ လကျညှိုးထိပျလေးက အိကနဲကြှံဝငျသှားရပါတယျ၊ရှေ့ဆကျထိုးကွညျ့တော့ နာလာတာကွောငျ့ လကျလေးကို ပွနျနှုပျပီး ကွညျ့နမေိတယျ၊လကျညှိုးထိပျလေးမှာ အရညျကွညျလေးတှစေိုနတောကိုတှေ့ရတော့ ဒီအရညျလေးတှကေဘာလို့မြား ထှကျလာပါလိမျ့ လို့ တှေးရငျး ငယျငယျရဲ့အာရုံတှကေ ပေါငျကွားလေးထဲက သူမရဲ့အဖုတျလေးဆီကို စိတျရောကျသှားပါတယျ၊ရငျသားစူစူလေးကို ကိုငျကွညျ့နရေငျး ပေါငျကွားက အဖုတျဝလေးကို ရှုံကွညျ့လိုကျတော့ ခံစားရတဲ့ ခံစားမှုကကောငျးမှနျနတောကွောငျ့ အဝလေးကို ရှုံရှုံပီး သှငျးနလေိုကျပါတယျ၊အရှယျမရောကျသေးခငျမှာပဲ ငယျငယျဟာ ကာမအရသာကို ခံစားတကျနပေီး နှုတျခမျးလေးဟပီး မကြျလုံးလေးငေးငိုငျနရေငျး ဘယျလောကျကွာအောငျ လုပျနမေိမှနျးမသိတော့ပဲ အမဖွေစျသူပွနျလာပီး ဟဲ့ ငယျငယျ မီးမထှနျးပဲ ဘာထိုငျလုပျနတောလဲ ဆိုတဲ့အသံကွားမှပဲ သူမရဲ့စိတျအာရုံက လကျရှိအခြိနျကို ပွနျရောကျလာပါတော့တယျ။
ကိုတင်ဟန်ဟာ နောက်တနေ့ရောက်တော့ မျက်နာလေးမကြည်နေတဲ့ သမီးအနားကပ်ပီး အမျိုးမျိုးချော့နေလိုက်ပါသည်၊တစ်မနက်ခင်းလုံးချော့နေလိုက်ပီး နေ့လည်ရောက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့မျက်နာလေးက ပြန်လည်ပြီး ကြည်လင်လာပါတယ်၊ဒါနဲ့ပဲ§ရေချိုးချိန်ရောက်လာတော့ ကိုတင်ဟန်ဟာ ငယ်ငယ်နဲ့အတူရေချိုးလိုက်ပါတယ်၊တစ်ဆင့်တိုးပီး ငယ်ငယ်ရဲ့ ထမိန်ရင်ရှားလေးကိုဖြေပီး ရင်သားစူစူလေးကို ကိုင်ပီး ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်ရင်း ပေါင်ကြားကိုမာထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးနဲ့ထောက်ထားလိုက်ပါတော့သည်၊ထမိန်ရင်ရှားလေးကို ဖြေလျှော့ထားလို့ ထွက်ပေါ်နေတဲ့ ရင်သားစူစူလေးကို ကိုင်စို့နေရင်း သမီးနဲ့ရေအတူချိုးနေရတဲ့အတွက် ကိုတင်ဟန်ရဲ့ စိတ်တွေဟာ တအားကို လှုတ်ရှားလာရပါတော့တယ်။
ရေချိုးပီးတော့ ငယ်ငယ်သူမရဲ့အခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ အဖေ့ကိုတွေ့လိုက်ပါတယ်၊အဖေကသူမရဲ့ကိုယ်လေးကို ဆက်ကနဲပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ်ကို တင်လိုက်ရင်း သူမရဲ့ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမိန်လေးကို ဆွဲချွပ်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်စိတ်ဆိုးသွားရပါတယ်၊အဖေ့ကို တဆင့်ခြင်းလိုက်လျောပေးခဲ့ပေမဲ့ အခုလို ထမိန်ဆွဲချွပ်ခံရတာကတော့ ဒါကပထမဆုံးပါ၊အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ သူမအပေါ်ကို အဖေက ကုန်းပီး ရင်သားစူစူလေးတွေကို ကိုင်ပီးစို့နေတော့ အရင်ကလဲ ကိုင်နေခဲ့ စို့နေခဲ့နေတာမို့ ထူးပီးမဆန်းတာကြောင့် ငယ်ငယ်ဟာ အိပ်ယာပေါ်မှာပက်လက်လေးနေပီး အဖေရဲ့ နို့စို့နေမှုကိုငြ်ိမ်ခံနေလိုက်ပါတယ်၊အတော်ကြာ သူမရဲ့ရင်လေးကို အဖေကစို့နေရာကနေ ထပီး ပုဆိုးချွပ်လိုက်တာမြင်တော့ ငယ်ငယ်က…..
“အဖေ အဲဒါဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ဘာမှမလုပ်ပါဘူးသမီးရယ် သမီးပေါင်လေးတွေက အရမ်းနုညံ့နေလို့ အဖေဟာကို ထဲ့ထားခြင်လို့ပါ ”
အဖေကပြောရင်း ပေါင်ကြားက မာမာအချောင်းကြီးကို သူမရဲ့စိနေတဲ့ပေါင်ကြားကို ထိုးသွင်းလိုက်တာကို ငယ်ငယ်တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊အဖေက သူမအပေါ်ကနေ မာမာအချောင်းကြီးကို ပေါင်ကြားထဲမှာသွင်းပီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုက်လုပ်နေတာကိုကြည့်ရင်း ငယ်ငယ်ဟာ အဖေ့ရဲ့မာမာအချောင်းကြီးဆီက ရတဲ့ပူပူနွေးနွေးအထိတွေ့ကို ခံစားနေရပါတယ်၊ခဏအကြာမှာတော့ ငယ်ငယ်ဟာ သူမပေါင်ကြားကို ပူနွေးနွေးအရည်တွေပန်းထုုက်လိုက်တာကို သိလိုက်ပါတယ်၊အဖေက သူမအပေါ်ကနေဖက်ပီး မှောက်ရက်နေနေတာကြောင့် ငယ်ကယ်က အဖေ့ကို သူမအပေါ်ကနေတွန်းဖယ်ရင်း…..
“အဖေ ဖယ်ပါတော့ သမီးလေးတယ်”
“အေးပါသမီးရယ် အဖေအရမ်းကောင်းနေလို့ပါ”
“ဟင် ကြည့်စမ်းပါဦးအဖေရယ် သမီးပေါင်ကြားက ဘာတွေလဲ ရေချိုးပီးပါပီဆိုမှ အဖေလုပ်တာနဲ့ ထက်ချိုးရတော့မှာပဲ”
အခန်း.၇။
သမီးဖွစျသူငယျငယျက ဆူဆောငျ့ပွီးပွောရငျး အပွငျထှကျသှားတာကို ကွညျ့ရငျး ကိုတငျဟနျဟာ အိပျယာပေါျမှာ လှဲနလေိုကျပါတယျ၊သမီးရဲ့နူးညံ့လှတဲ့ပေါငျကွားလေးမှာ မိမိရဲ့လိငျတနျကိုထဲ့ပီး သုတျလှှတျလိုကျရတဲ့အတှကျ ကိုတငျဟနျကွနေပျနမျေိပါတယျ၊ခဏအကွာမှာတော့ ကိုတငျဟနျလဲ သမီးအခနျးထဲကနေ အပွငျကိုထှကျလာခဲ့လိုကျပါတယျ၊ရုံးပိတျရကျမို့ နားနားနနေေ နရေငျး သမီးလေးနဲ့ အခုလိုနရေတာ အလှနျကကို ကွနေပျစရာပဲလို့ တှေးပီး ကုတငျပေါျမှ လှဲနရေငျး အိပျပြောျသှားပါတော့တယျ၊ညနရေောကျတော့ အပွငျထှကျပီး လကျဖကျရညျဆိုငျသှားလိုကျပီး ပွနျလာတော့ သားအဖသုံးယောကျ ညစာထမငျးစားကွပီး တနေ့တာကုနျသှားတယျ၊ဒီလိုနဲ့ရုံးဖှငျ့ရကျရောကျလာပွနျတော့လဲ ထုံစံအတိုငျးပဲ ရုံးသှားရပမေဲ့ ကိုတငျဟနျရဲ့စိတျထဲမှာတော့ အခြိျနျပွညျ့ ငယျငယျကိုပဲ သတိရနပေါတယျ၊ရုံးဆငျးခြိနျရောကျလို့ အိမျပွနျလာတော့လဲ ငယျငယျက စာကကြျနတောတို့ သူမအမေ မခိုငျမာရှိနတောတို့ကွောငျ့ ငယျငယျနဲ့တှေ့ဖို့ အခှငျ့လမျးမရပဲဖွစျနပေါတယျ၊ကိုတငျဟနျဟာ သူ့စိတျကိုမထိနျးနိုငျတဲ့အဆုံးမှာတော့ ညစာစားရငျး သမီးနားမှာ ကပျထိုငျပီး စားပှဲအောကျကနေ ငယျငယျရဲ့ပေါငျလေးတှကေိုပှတျပီး စကပျလေးပေါျကနေ ဖငျလေးကို ကိုငျနပေါတော့တယျ၊ဒီအခါမှာတော့ ငယျငယျဟာ ကိုတငျဟနျရဲ့လကျကို မသိအသာလေးပုတျခပြီး အမဖွေစျတဲ့မခိုငျမာကို လှမျးကွညျ့တကျပါတယျ၊မနကျရုံးမသှားခငျမှာလဲ အလုယကျနဲ့ ဖငျလေးကိုငျလိုကျ ပေါငျကွားလေးကိုငျလိုကျနဲ့ လုပျနရေငျး ရုံးပိတျရကျရောကျဖို့ကို စိတျစောစှာနဲ့ ကိုတငျဟနျစောငျ့မြှောျနရေပါတော့တယျ။
ဒီလိုနဲ့§စောင့်စားခဲ့ရတဲ့ ရုံးပိတ်ရက်ကိုရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်တစ်ယောက် မနက်အစောကြီး နိုးလာခဲ့ပါတယ်၊အိပ်ယာက နိုးလာပေမဲ့ ဘေးမှာက မခိုင်မာရှိနေသေးတဲ့အတွက် အသာငြိမ်နေလိုက်ပီး အတော်ကြာတော့မှ ဇနီးဖြစ်သူ အိပ်ယာကထသွားတာကို တွေ့ရလို့ စိတ်မောစွာနဲ့ပဲ မခိုင်မာဈေးသွားမဲ့အချိန်ကို စောင့်စားနေလိုက်ရပါတယ်၊မကြာခင်မှာပဲ ငယ်ငယ်ကို မှာစရာရှိတာတွေ မှာနေတဲ့ အသံကိုကြားလိုက်ပီး မခိုင်မာရဲ့ အသံပျောက်သွားတဲ့အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်ကနေ ခုန်ထလိုက်ပါတယ်၊အခန်းအပြင်ကိုရောက်တော့ အရင်ဆုံးကြည့်မိတာက သမီးဖြစ်တဲ့ငယ်ငယ်ကိုပါပဲ၊ငယ်ငယ်နဲ့မတွေ့ပဲ တစ်နာရီတောင် မနေနိုင်တဲ့ ကိုတင်ဟန်ဟာ မျက်နာကို အမြန်သစ်ပီး သမီးရှိတဲ့ထမင်းစားခန်းထဲကို လာလိုက်တော့ ထမင်းကြော်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ကို တွေ့လိုက်တာကြောင့် နောက်နေ ဖက်လိုက်ပါတော့တယ်။
“အဖေနိုးလာပီလား ဒီနေ့တော့စောတယ်နော်”
“သမီးနဲ့မတွေ့ရတာ ၅ ရက်ရှိနေလို့ တွေ့ခြင်လို့ အဖေက စောထတာ”
“ဟင်..အဖေကလဲ သမီးနဲ့နေတိုင်းတွေ့နေရတာကို ဘာ၅ရက်လဲ”
‘အဖေက အဲလိုတွေ့တာကိုပြောတာမဟုတ်ဘူးသမီးရဲ့ အဖေကသမီးနဲ့တွေ့ခြင်တာက ဒီလိုတွေ့ခြင်တာ”
ပွောရငျးပဲ ကိုတငျဟနျက ငယျငယျရဲ့တီရှကျလေးထဲကို အပေါျကနေ လကျသှငျးပီး ရငျသားလေးကို ကိုငျလိုကျပါတယျ၊ငယျငယျရဲ့စူကာစနို့လေးက ယခုအခါမှာတော့ ကိုတငျဟနျကိုငျတာမြားတာကွောငျ့ နို့အကြိတျလေးတှကွေပေီး ရငျသားလေးတှကေ စူထှကျလာနကွေပါပီ၊ငယျငယျကို မိမိဖကျကိုဆှဲလှဲ့လိုကျပီး ကိုတငျဟနျဟာ သမီးလေးရဲ့ နဖူးလေးကို နမျးလိုကျတော့ ငယျငယျဟာ ပွုံးရှှငျတဲ့မကြျနာလေးနဲ့ အဖဖွေစျသူရဲ့ အနမျးကို မကြျနာလေးမော့ပေးထားပီး အသာတကွညျပဲ ခံယူနပေါတယျ၊နဖူးလေးကို နမျးနရောကနေ သမီးလေးရဲ့ ခါးလေးကို ဖကျပီး သဘာဝအတိုငျး ရှှမျးစိုနီရဲ့နတေဲ့ နှုတျခမျးနုနုဖူးဖူးလေးကို နမျးစုပျလိုကျတဲ့အခါမှာတော့ ငယျငယျကခွဖြေားလေးထောကျပီး ကိုတငျဟနျရဲ့ အလိုကွအတိုငျး နပေေးပါတော့တယျ၊ ငယျရှယျလှနျးသေးတာကွောငျ့ ဘယျလိုအနမျးခံရတယျဆိုတာ မသျိသေးတဲ့ ငယျငယျရဲ့စိနတေဲ့ နှုတျခမျးတှကေို စုပျနရေငျး ကိုတငျဟနျက သမီးရဲ့ဖငျလုံးလေးတှကေို ကိုငျညှစျနလေိုကျပါတယျ၊ခဏအကွာမှာတော့ ငယျငယျကို လှှတျပေးလိုကျပီး ထမငျးကွောျကို စားလိုကျပါတော့တယျ။8
“သမီး အဖေ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေနော် အဖေက သမီးကိုဖက်ထားပြီးနေခြင်လို့ မတွေ့ရတဲ့ရက်တွေအတွက် သမီးကို အတိုးချပီး ဖက်ထားခြင်တာ”
“အဖေနဲ့တော့ခက်ပါတယ် သမီးတစ်ကိုယ်လုံးလဲ အဖေမကိုင်ဘူးတဲ့နေရာကို မရှိတော့ဘူး”
“အေးပါသမီးရယ် သမီးကလိမ်မာပါတယ် အဲဒါကြောင့်အဖေက သမီးကိုချစ်နေရတာ လာလာသမီး
အဖေ့ပေါ်လာထိုင်”
ထမင်းစားနေရင်း ကိုတင်ဟန်ဟာ ရှုမညီးဖွယ်ရာဖြူဖွေးလှပနေတဲ့ သမီးလေးငယ်ငယ်ကို ဖက်ထားနေလိုက်ပါတယ်၊မနက်ခင်း အလင်းရောင်နဲ့အတူ သနက်ခါးလေးလိမ်းခြယ်ထားတဲ့ သမီးရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လေးကို ရှုရှိုက်နေရင်း ကိုတင်ဟန်ရဲ့ ရင်ထဲမှာပီတိတွေဝေဖြာနေပါတော့တယ်၊သမီးတစ်ယောက်အပေါ်မှာချစ်တဲ့ အဖေတစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်းတွေရော အဲဒီထက်ပိုနေရတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေရောကြောင့် ငယ်ငယ်နဲ့ တစ်နာရီတောင် မခွဲနိုင်ပဲဖြစ်နေရပါတော့တယ်။ု
အခန်း.၈။
“အဖေ သမီးဟင်းချက်ရဦးမယ် လွှတ်တော့နော်”
“အေးပါသမီးရယ် ဟင်းချက်ပီးရင် အဖေနဲ့ရေအတူချိုးရအောင်နော်”
ဟုတ်အဖေလို့ ပြောပြီး ငယ်ငယ်က ထသွားပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်လဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခဏထိုင်နေရင်း အတော်ကြာလာတဲ့အခါမှာတော့ ငယ်ငယ်ကိုမြင်တွေ့ခြင်လာတာကြောင့် မီးဖိုထဲကို ဝင်လာလိုက်ရင်း ထမင်းချက်နေတဲ့သမီးကို တွေ့တာကြောင့် ကိုတင်ဟန်က နောက်ကနေသွားပီး ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်၊လက်တွေကတော့ သမီးရဲ့ရင်သားလေးနဲ့ ပေါင်ကြားလေးကို ကိုင်နေလိုက်ရင်း သမီးကိုမြင်တာနဲ့ လိင်တန်ကြီးက ထောင်ထလာနေကြပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကတော့ ကိုယ်လုံးလေးမသိမသာ တွန့်သွားယုံကလွဲလို့ တခြားငြင်းဆန်တဲ့ အမူယာတွေမရှိတော့ပါဘူး၊ ငယ်ငယ်ရဲ့စကပ်လေးကိုမပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထဲကို လက်သွင်းပီးစောက်ပက်လေးကို ကိုင့်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်က ရုန်းပြီး…
“အဖေ သမီးထမင်းအိုးချက်နေတာလေ ဖယ်ပါဦး”
“သမီးကိုမြင်လိုက်တာနဲ့ အဖေမနေနိုင်လို့ပါကွာ”
“အဖေရယ် သမီးကို သမီးဆိုတာသတိရမှပေါ့ အခုဟာက အဖေကအချိန်ပြည့်ကြီး”
“မရတော့ဘူးသမီးရယ် အဖေအရမ်းလုပ်ခြင်နေပီ သမီး အဖေ့ကို လုပ်ပေးနော်”
“သမီးကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲအဖေ သမီးမသိဘူး”
“လာသမီး အဖေပြမယ် သမီးအခန်းထဲသွားရအောင်”
ကိုတင်ဟန်လဲ ငယ်ငယ်ကို သူမရဲ့အခန်းထဲသို့ လက်ကိုဆွဲပီးခေါ်လာလိုက်ပါတယ်၊အခန်းထဲရောက်တော့ ကိုတင်ဟန်ဟာ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ရင်း သူ့ရဲ့ပုဆိုးကိုအောက်လျောချလိုက်ရင်း ငယ်ငယ်ကို သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။
“သမီး အဖေ့လီးကို သမီးလက်လေးနဲ့လုပ်ပေးနော်”
“ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲအဖေ သမီးမှမလုပ်တက်တာ”
“အဖေပြမယ် ဒီလိုလုပ်ပေးရတယ်”
ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ရဲ့လက်လေးတွေဆွဲယူပြီး သူ့ရဲ့ထောင်မက်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်ပီး ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊တဆက်ထဲဆိုသလို ငယ်ငယ်ရဲ့လက်လေးနဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ထက်အောက်လှုတ်ရှားခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကလဲ အဖေဖြစ်သူုပြပေးတဲ့အတိုင်း သူမရဲ့ နုညံ့လှတဲ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ထက်အောက်လှုက်ရှားပေးနေပါတယ်၊သမီးရဲ့ဖြုဆွတ်ပီးဖောင်းအိနေတဲ့ လက်လေးတွေနဲ့ လုပ်ပေးနေတာကို ခံနေရင်း ကိုတင်ဟန်ဟာ သမီးရဲ့ကိုယ်ခန္ဒာလေးကို မြင်ခြင်လာတော့တယ်။
.သမီး အကျႌလေးလှန်လိုက်နော် အဖေကသမီးနို့လေးတွေကို ကိုင်နေခြင်လို့”
“အဖေရယ် အဖေ့ဟာက တနေ့တခြားတိုးတိုးလာတာ လင်မယားကြနေတာပဲ သမီးဖြင့် အဖေနဲ့နေရတာ ရှက်တယ်ဆိုတာတောင် မရှိတော့ပါဘူး.
“လုပ်ပါသမီးရယ် လာလာ ကုတင်ပေါ်တက် အဖေပြမယ်”
ငယျငယျကို ကုတငျပေါျခေါျပွီး ကိုတငျဟနျက သူမရဲ့ အကြႌလေးကို ဆှဲခြှပျပေးလိုကျပါတယျ ၊အောကျက အရှယျမရောကျသေးတဲ့ မိနျးကလေးတှဝေတျတဲ့ အတှငျးခံအကြႌလေးကိုလဲ တဆကျထဲဆှဲခြှပျလိုကျပါတယျ၊ကုတငျပေါျမှာ ငယျငယျကို လှဲခိုငျးလိုကျပီး ကိုတငျဟနျဟာ ငယျငယျရဲ့ စူကာစနို့ျလေးတှကေို စို့နရေငျး လကျက ငယျငယျရဲ့ စကပျလေးအောကျက အတှငျးခံပငျတီလေးထဲကို လကျကိုသှငျးပွီး အမှှေးမရှိပဲ ပွောငျရှငျးနတေဲ့ ဆီးဂုံမို့မို့လေးကို ပှတျနလေိုကျပါတယျ၊အငျမတနျနုညံ့တဲ့ xx နှစျသမီးလေးရဲ့ဆီးဂုံလေးကို ပှတျနရေငျး အကှဲကွောငျးလေးကို စမျးလိုကျတော့စိကပျနတောကို စမျးလိုကျမိပါတယျ၊ဒီအခါမှာတော့ ကိုတငျဟနျဟာ ငယျငယျရဲ့စကပျလေးနဲ့ အတှငျးခံလေးကို ထပီး ခြှပျလိုကျပါတယျ၊အတှငျးခံလေးကို ခြှပျလိုကျတော့ ဖွူနုနတေဲ့ အသားရောငျလေးနဲ့အတူ သမီးဖွစျသူရဲ့ ပေါငျကွားက ညောငျရှပျပုံ စောကျဖုတျဖောငျးဖောငျးလေးကို တှေ့လိုကျပါတယျ၊အရှယျမရောကျသေးတဲ့အတှကျ စောကျဖုတျလေးက ဖောငျးအိနပေမေဲ့ အကှဲလေးကတော့ စိကပျနကွေတာကိုတှေ့လိုကျရတော့ ကိုတငျဟနျဟာ လကျနဲ့အကှဲလေးကို ပှတျနလေိုကျမိပါတယျ၊သမီးရဲ့လကျလေးနဲ့ကိုငျပီး လုပျပေးနတောကိုခံရငျး ကိုတငျဟနျဟာ ငယျငယျရဲ့အကှဲကွောငျးလေးထဲကို လကျသှငျးကွညျ့ရငျး တှငျးပေါကျဝလေးကို စမျးကွညျ့ပီး လကျကိုသှငျးကွညျ့တော့ လကျညိုးတစျဆစျကို မဝငျတာကိုတှေ့ရတော့ ရငျမောသှားပါတယျ၊အရှယျရောကျပီး မိနျးကလေးဆျိုရငျ ဒီအခြိနျမှာ ကိစ်စပီးပမေဲ့ အရှယျမရောကျသေးတဲ့ သမီးလေးဖွစျနတေော့ ကိုတငျဟနျဟာ ငယျငယျရဲ့အကှဲကွောငျးလေးထိပျက အစိလေးကိုပဲ လကျနဲ့ကုပျပေးနလေိုကျရပါတယျ၊ငယျငယျရဲ့သှယျလြှတဲ့လကျခြောငျးအိအိလေးတှနေဲ့ လုပျပေးနတောကို ခံရငျး ကိုတငျဟနျဟာ သမီးဖွစျသူရဲ့ စူကာစ နို့လေးတှကေို အတငျးဆှဲစုပျပီး သုတျရညျတှကေို ထုကျလိုကျပါတော့တယျ၊ကုတငျပေါျမှာလှဲနကွေရငျး ငယျငယျက….
အခန်း.၉။
“အဖေ နောက်တခါဆိုရင် အဖေ့ဟာကြီးနဲ့လုပ်မှာလားဟင်”
“အင်း သမီးခံနိုင်ရင်တော့ လုပ်ဖြစ်မလားပဲ”
“အဖေ့ဟာကြီးကိုတော့ သမီးမခံနိုင်တာတော့သေခြာတယ်အဖေ ပီးတော့လေအဖေ သမီးသူငယ်ချင်းတွေကမေးကြတယ် ငယ်ငယ် နင်ရာသီလာနေပီလားတဲ့ တနေ့တခြားထွားလာလို့တဲ့”
“အဲကြသမီးက ဘာပြောလိုက်လဲ”
“မလာသေးဘူးလို့ပြောလိုက်တာပေါ့ ပီးတော့လေ အရင်ကဆိုရင် သမီးရင်ဘက်လေးက သေးသေးလေးရှိတာ အခုကြ အဖေက အမြဲဆွဲနေ စို့နေလို့လားမသိဘူး ပုဂံလုံးလေးမှောက်ထားသလိုလေးဖြစ်နေပီ နောက်ပီးတော့ အဖေကိုင်ပီး ပွတ်ပေးရင်သမီးနေလို့ကောင်းပီး အရည်လေးစို့စို့ လာတာက ဘာလို့လဲဟင်အဖေ”
“ဖိုမဓာတ်ရဲ့ရိုက်ခက်မှုကြောင့်ပေါ့သမီးရယ်”
“အင်း ဒါပဲနော်အဖေ သမီးတော့ဘာမှမသိဘူး ဖြစ်လာသမျှကို အဖေပဲတာဝန်ယူရမှာ”
ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေရင်း ကိုတင်ဟန်က အမျိုးမျိုးတွေးနေမိပါတယ်၊အရွယ်ရောက်ပီး မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုရင် အတူနေကြဖို့က လွယ်ပေမဲ့ အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ သမီးလေးနဲ့အတူနေဖို့ကြတော့ မလွယ်ကူပဲ တကယ်လို့ မိမိက အတင်းကာရောလုပ်လိုက်ရင်လဲ သမီးလေးက အိပ်ယာထဲလဲသွားရပီး မိမိလဲ ထောင်ထဲရောက်ရမှာ၊
ဘယ်လိုများ လုပ်ရပါ့မလဲလို့ တွေးရင်း ကိုတင်ဟန်ဟာ အစီစဉ်တစ်ခုကို စဉ်းစားမိသွားပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ ထခုန်မိမတက် ဝမ်းသာသွားပီး ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ပဲ တနေ့တာကို ကုန်ဆုံးလိုက်ပါတော့တယ်။
နေ့တနေ့အစပြုတာရဲ့သင်္ကေတဖြစ်တဲ့ ရောင်နီလာတာနဲ့တပြိုင်နက်ထဲ ကိုတင်ဟန်အိပ်ယာက နိုးလာခဲ့ပါတယ်၊အရင်နေ့တွေက မှုံမှိုင်းနေတဲ့စိတ်အစဉ်ဟာ ဒီကနေ့မှာတော့ ကြည်လင်စွာနဲ့ပဲရှိနေကြပါတယ်၊မနက်မလင်းခင်မှာပျော်မြူးနေတဲ့ သူ့အဖြစ်က ပထမဆုံးရည်းစားနဲ့ သွားချိန်းတွေ့မဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်လိုပဲ ဖြစ်နေပါတယ်၊ ပုံမှန်ဆိုရင် ဝင်ငွေနဲတာကြောင့် မနက်စာကို အကုန်ကျနဲအောင် အိမ်မှာပဲဖြစ်သလို စားနေကြပေမဲ့ ဒီနေ့မှာတော့ အိပ်ယာက ထထခြင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊လက်ဖက်ရည်သောက် မုန့်စားပီးတော့ ငယ်ငယ်အတွက် ဆန်စီးတစ်ပွဲဝယ်ပီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါတယ်၊အိမ်ရောက်တော့ မိန်းမဖြစ်တဲ့မခိုင်မာက ဈေးသွားဖို့ပြင်နေတာကို တွေ့ရပီး ငယ်ငယ်ကတော့ မီးဖိုထဲရောက်နေပါပီ၊မိန်းမကနှုတ်ဆက်ပီး ထွက်သွားတော့ ငယ်ငယ်ရှိရာကိုလာရင်း ဝယ်လာတဲ့ ဆန်စီးထုပ်ကို ပေးလိုက်ပါတယ်။
“သမီး ထမင်းဟင်းတွေချက်ပီးလို့ ရေချိုးရင် တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာနဲ့သေခြာတိုက်နော် ”
“ဘာလို့လဲအဖေ သမီးကအမြဲတန်းသန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေပါတယ် ”
“အဖေ့မှာ သမီးအတွက် အထူးအစီစဉ်ရှိလို့”
“ဘာအစီစဉ်လဲအဖေ ပြောလေ”
“အင်း ပြောရရင်တော့ မနေ့က သမီးအဖုတ်လေးကို အဖေပွတ်ပေးတော့ ကောင်းလား”
“ဟုတ်အဖေ ကောင်းတယ် အရည်လေးတွေတောင်စိမ့်လာတာ”
“နေ့လည်ကြရင် အဖေလုပ်မဲ့အစီစဉ်က သမီးမနေ့ကကောင်းတာထက် ပိုကောင်းမဲ့ အစီစဉ် ကဲကဲ သမီးလုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပီး အဖေတို့အခန်းကို လာခဲ့နော် ”
အခန်း.၁၀။
ငယ်ငယ်ဟာ သူမရဲ့အဖေပြောတဲ့ မနေ့ကခံစားရတာထက် ပိုကောင်းမဲ့အစီစဉ်လို့ ပြောသောအခါ စိတ်ဝင်စားသွားရပါတယ်၊မနေ့က အဖေလုပ်ပေးလို့ ရရှိခဲ့တဲ့ ခံစားမှုကိုက ရင်ထဲမှာ လှိုက်မောစွာခံစားရပီး တစ်ကိုယ်လုံး တသိမ့်သိမ့်တုန်နေအောင်ကို ကောင်းမွန်ခဲ့ရပါတယ်၊အခုတခါက္မြနေ့ကထက်ပိုကောင်းမယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုများပါလိမ့်လို့ တွေးရင်း ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ပဲ လုပ်စရာရှိတာတွေကိုလုပ်နေရင်း ပီးတဲ့အခါမှာတော့ ရေချိုးလိုက်ပါတယ်၊ရေချိုးပီးလို့တော့ သနပ်ခါးလေးလိမ်းပီး အဖေတို့အခန်းကို ထွက်လာလိုက်ပါတယ်၊တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ အရင်က ရှက်တယ်လို့ကို မရှိတော့ပါဘူးလို့ ပြောထားတဲ့ ငယ်ငယ်ဟာ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လန်ပီး အဝတ်စားကင်းမဲ့နေတဲ့ အဖေကိုကြည့်ပီး ခြေလှမ်းလေးတုံ့သွားရပါတယ်၊ပက်လက်လှန်နေတဲ့ အဖေရဲ့ပေါင်ကြားက လိင်တန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့ ငယ်ငယ်ဟာ လိင်တန်ကြီးက သူမကို လက်ယက်ခေါ်နေသလိုဖြစ်သွားပီး စိတ်ညှို့ခံထားရတဲ့ သူပမာ အဖေဖြစ်သူအနားကို ငေးကြောင်စွာနဲ့ ရောက်လာပါတော့တယ်။
ကိုတင်ဟန်က အနားရောက်လာတဲ့ ငယ်ငယ်ကိုဆီးပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း အဝတ်စားတွေကို ချွပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ဒီအချိန်ထိ ငယ်ငယ်ဟာ အသက်မဲ့နေတဲ့ သူတစ်ယောက်လိုပဲ အဖေရဲ့လုပ်ကိုင်နေမှာတွေကို ငြိမ်သက်စွာနဲ့ ခံယူနေပါတယ၊်အဝတ်တွေချွပ်ပီးတဲ့အခါကြတော့ ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ကို ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ပွေ့တင်လိုက်ပီး…..
“သမီး အဖေပြောသလိုလုပ်နော် သမီးကပက်လက်နေ အဖေက သမီးအပေါ်ကနေ ခွထားမယ်”
“ဟုတ်အဖေ သမီးကတော့ဘာမှမသိဘူး အဖေပဲကြည့်လုပ်ပေး”
စကားအဆုံးမှာတော့ အဖေက သူမအပေါ်ကို တက်လာပီး မျက်နာပေါ် ခွလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊အဖေ့ရဲ့ထောင်မက်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကတော့ မျက်နာပေါ်မှာဝဲနေတာကြောင့် ငယ်ငယ်ဟာ သူမရဲ့လက်လေးနဲ့ထိန်းပီး ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်၊ကိုင်ထားပေမဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ အဖေက သူမရဲ့ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးကို ကိုက်လိုက်တာကြောင့်….
“အဖေ အဖုတ်ကို ကိုက်တာတော့လွန်တာပေါ့
သမီးငရဲကြီးလိမ့်မယ်”
“သမီး ဘာမှမပြောနဲ့ အဖေလုပ်ပေးတာကို ငြိမ်ခံနေနော်”
အခန်း.၁၁။
အဖရေဲ့စကားအဆုံးမှာပဲ ငယျငယျဟာ သူမရဲ့အဖုတျလေးကို နှေးတေးတေး စိုတိုတို အရာလေးက ပှတျနတောကို သိလိုကျရပါတယျ၊အဲဒီအရာက ဘာဆိုတာကို ငယျငယျမသိပဲ ယားကြိကြိအရသာလေးကို ခံစားနစေဉျမှာပဲ အဖကေ သူမရဲ့ပေါငျလေးနှစျဖကျကို ကားလိုကျပီး ဖငျလေးကို လကျနှစျဖကျနဲ့ဆုကျကိုငျကာ အဖုတျကို မိမိရရ စုပျလိုကျတော့မှပဲ အဖကေ သူမရဲ့အဖုတျကို လြှာနဲ့ယကျနတေယျဆိုတာ သိလိုကျရပါတယျ၊ဒီအခါမှာတော့ ငယျငယျရဲ့စိတျထဲမှာ ဒီလောကျ ညစျပကျတဲ့ပေါငျကွားက အဖုတျလေးကို အဖလေုပျသူယကျနကေို တားဆီးဖို့ပွငျလိုကျစဉျမှာပဲ နှုတျခမျးသားလေးတှကွေားက အစိလေးကို ပါးစပျနဲ့ မိမိရရစုပျပေးတာကို ခံလိုကျရတဲ့အခါမှာတော့ မူလက တားဆီးဖို့ ဆန်ဒတှနေရောကို ကောငျးမှနျတဲ့ခံစားမှု အရသာတှကေ ဝငျရောကျလာပီး မကြျလုံးလေးစငျးကွသှားရပါတယျ၊အဖကေလြှာနဲ့ယကျနပေီပဲ ကောငျးလိုကျတာနောျ လို့ ငယျငယျတှေးရငျး သူမရဲ့်ပအဖုတျကို ယကျပေးနတေဲ့ အဖေ့ရဲ့လြှာကွောငျ့ ငယျငယျရဲ့ရငျထဲမှာ လှိုကျမောစှာခံစားနရေပီး နဂိုက ဖွူနုနတေဲ့ ခစြျစဖှယျ မကြျနာနုနုလေးဟာ ရမကျစိတျတှကွေောငျ့ ပနျးရောငျရငျ့ရငျ့လေး သနျးလာရပါတယျ၊သူမမကြျနာပေါျကို ထိုးမိနတေဲ့ အဖဖွေစျသူရဲ့ လိငျတနျကွီးကိုလဲ သှယျလြှပီးဖောငျးအိနတေဲ့ လကျလေးတှနေဲ့ကိုငျလိုကျပီး နှုတျခမျးဖူးဖူးလေးနှစျလှှာကွားကတဆငျ့ ပါးစပျလေးထဲကို ညငျသာစှာသှငျးလိုကျပါတော့တယျ။
ငယ်ငယ်ဟာ အဖေရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ စုပ်ပေးနေရင်း လှုပ်ရှားမုလေးရပ်သွားပါတယ်၊အစောက သူမရဲ့အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာနဲ့ယက်နေစဉ်က ရရှိခဲ့တဲ့ ခံစားမုထက် ပိုမိုကောင်းမွန်တဲ့ အရသာတွေကြောင့် အဖေ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို သူမလက်လေးနဲ့ကိုင်ပီး ငြိမ်နေမိပါတယ်၊သူမရဲ့အဖုတ်လေးထဲကို လျှာနုနုလေးက ဝင်လာလိုက် ပြန်ထွက်သွားလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာကို ခံနေရတော့ ငယ်ငယ်ဟာ ဝင်လာတဲ့လျှာလေးကို အဆုံးထိဝင်စေခြင်တာကြောင့် သူမရဲ့ဖင်လေးကို ကော့တင်နေမိပါတယ်၊အဖေ့ရဲ့လျှာက သူမအဖုတ်လေးထဲကို အဆုံးဝင်မလာတဲ့အခါမှာတော့ ငယ်ငယ်က သူမပါစပ်လေးထဲက လိင်တန်ကြီးကိုပဲ အားမလိုအားမရနဲ့ အငမ်းမရစုပ်နေမိပါတော့တယ်။
ကိုတင်ဟန်ဟာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖွေးနုပီးဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လျှာနဲ့ အားရပါးရယက်နေမိပါတယ်၊သမီးစောက်ဖုတ်လေးကိုဖြဲပီး လျှှာကို အဆုံးထိုးယက်ခြင်ပေမဲ့ ကျဉ်းကျက်လွန်းတာကြောင့် အဆုံးသွင်းပီး ယက်မရပဲဖြစ်နေကာ အားမလိုအားမရနဲ့ကော့တင်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးကို ဆုက်ကိုင်ပီး သမီးဖြစ်သူရဲ့ပါးစပ်လေးထဲကို သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ကော့သွင်းနေမိပါတယ်၊အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ငယ်ငယ်ရဲ့ ပါးစပ်လေးနဲ့ မိမိရဲ့လိင်တန်က မမျှတပဲဖြစ်တော့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ ရမက်စိတ်တွေက အာသာမပြေပဲ တိုးလို့သာ လာနေရပါတော့တယ်။
အိမ်လေးတစ်လုံးရဲ့ အခန်းလေးထဲကကုတင်ပေါ်မှာ ကာမလူသားနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်ရဲ့လိင်အင်္ဂါကို တစ်ယောက်ကစုပ်နေကြလျှက် လူးလွင့်နေကြပါတယ်၊ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ မပြေနိုင်တဲ့ အာသာရမက်တွေနဲ့ ကာမပင်လယ်ကြီးထဲမှာ စီးမျှောနေကြပါတယ်၊အရွယ်ငယ်နေပေမဲ့ကာမအရသာကို စူးစမ်းလေ့လာနေပီး ခံစားရတဲ့ အာရုံအပေါ်မှာ ခုံမင်နှစ်သက်နေတဲ့သမီးနဲ့ ရာဂစိတ်ပြင်းထန်ပီး အဆုံးစွန်ထိရောက်ခြင်နေတဲ့ အဖေတို့ရဲ့ ရမက်လှိုင်းထန်ပွဲကတော့ သူတို့လိုခြင်တဲ့ အဆုံးစွန်ကိုမရောက်ခဲ့ပါဘူး၊ဒီလိုနဲ့ပဲ အခွင့်သင့်တိုင်း သမီးလေးနဲ့တူနှစ်ကိုယ်ပျော်မြူးစွာနေလာရင်း ငယ်ငယ်အရွယ်ရောက်လာမဲ့အချိန်ကိုသာ ကိုတင်ဟန်က စောင့်မျှော်ရင်းနဲ့ အချိန်တွေကို ဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပါတော့တယ်။
အခန်း.၁၂။
ရက်ကို လစား လကို နှစ်စားပီး ရာသီစက်ဝိုင်းက တပတ်လည်သွားခဲ့ပါတယ်၊ရာသီအချိန်ခါအလိုက် ပွင့်ဖူးကြတဲ့ ပန်းမျိုးစုံတို့ဟာလဲ အပြိုင်ဆိုင်ပွင့်ဖူးခဲ့ကြလေရဲ့၊မိုးမှာပျော်တဲ့ စပါယ်တွေလဲ အပြိုင်အဆိုင် ပွင့်ဖူးခဲ့ကြပီး ဟေမာန်ဆောင်းက လာမယ်ပြင်တော့ စပါယ်တွေဟာ ပင်ယံကနေ ကြွေပေးခဲ့ရပြန်တယ်၊ဆောင်းသခင်ဖြစ်တဲ့ ပန်းသဇင်တို့ ပင်မြင့်ယံမှာ ကြွားကြွားဝင့်ဝင့် ပွင့်ဖူးကြတာကို နှင်းစက်တို့က အဖော်ပြုရင်း ဥဩငှက်တွေလာချိန်မှာတော့ သဇင်တို့လဲ ညှိုးနွမ်းရပြန်ပီ၊နွေဦးပေါက်တာနဲ့ ရင်ကပ်ပန်းတွေက အစီရီဖူးပွင့်လာကြပြန်ပါတယ်၊ဒါပေမဲ့လဲ မကြာခင်မှာ သူ့ထက်အလှသွေးကြွယ်ကာ ဂုဏ်ရှိန်မြင့်တဲ့ ပန်းပိတောက်တွေပွင့်ချိန်မှာတော့ ရင်ကပ်ပန်းတို့ ငိုရှိုက်နေကြလေရဲ့….
နွေကာလရဲ့ခြောက်သွေ့မှုကို ခေတ်မှီပစ္စည်းတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ကျော်ဖြတ်ရင်း အဝေးတနေရာက ခေါင်းလောင်းသံ သဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်ရတယ်၊လေရူးတွေတိုက်ခက်နေတဲ့ နွေကာလမှာ အဝေးကို ငေးကြည့်နေပေမဲ့ မျက်လုံးတွေထဲမှာတော့ အရိပ်သဏ္ဌာန် တစ်ခုကိုပဲ မြင်ရောင်နေမိတယ်၊ကြည်လင်ဝိုင်းစက်နေတဲ့မျက်ဝန်းလေးနဲ့အတူ ချစ်စဖွယ်ဟန်ပန်လေးတွေရှိတဲ့ သမီးလေးငယ်ငယ်ကိုပဲ ကိုတင်ဟန်တစ်ယောက်မြင်ယောင်နေပါတယ်၊၆ တန်းနှစ်တုန်းက အိမ်မှာပဲနေခဲ့ပီး ရ တန်းနှစ်မှာတော့ အမဝမ်းကွဲဖွင့်ထားတဲ့ ဘော်ဒါဆောင်မှာ ငယ်ငယ်ကိုပို့ထားလိုက်ပါတယ်၊ကျောင်းတွေပိတ်တော့ အိမ်ပြန်လာခြင်တဲ့ ငယ်ငယ်ကို ဒေါ်ကြီးဖြစ်တဲ့ အပျိုကြီးဆရာမက တားထားတာကြောင့် အဆောင်မှာပဲ နေပေးနေရပါတယ်၊သင်္ကြန်ခါနားနီးမှပဲ ပြန်လာတော့မဲ့ သမီးကိုမျှော်နေရင်း
မနေ့ကတော့ ဒီနေ့ပြန်လာမယ်လို့ ဖုန်းဆက်ပြောတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ကို စောင့်မျှော်နေခြင်းဖြစ်ပါတယ်၊ထိုအချိန်မှာပဲ ဆည်းလဲသံလေးလို ကြည်လင်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ အမေဖြစ်တဲ့ မခိုင်မာနဲ့အတူ အိမ်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ သမီးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
“အဖေ သမီးပြန်လာပီ အဖေ့ကိုသတိရနေတာ
တီကြီးက ကျောင်းပိတ်တော့လဲ ပြန်မလွှတ်လို့လေ”
“အေး အဖေကလဲ သမီးကိုသတိရနေတာပဲ ကြည့်စမ်းခိုင်မာ သမီးက မတွေ့ရတာ တနှစ်ကျော်ပဲရှိသေးတာကို ထွားလာလိုက်တာကွာ”
“ရှင့်သမီးက ဟိုမှာ ကျောင်းသွားလိုက် စားလိုက်အိပ်လိုက် နေနေလို့နေမှာပေါ့ ”
“လာပါဦးသမီးရယ် အဖေချီကြည့်ဦးမယ် နိုင်သေလားလို့”
“ကဲကဲ ဒီသားဖတွေ အလွမ်းသည်နေခဲ့တော့ ကျမတော့ခဏနားပီး ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်”
မခိုင်မာရှေ့မှာ သမီးကို လက်လေးပဲကိုင်ထားတဲ့ ကိုတင်ဟန်ဟာ မိန်းမလဲ အခန်းထဲဝင်သွားရော သမီးကို ရင်ခွင်ထဲထဲ့ပီး ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်၊
“လွမ်းလိုက်တာသမီးရယ် သမီးမရှိတော့ အဖေဘယ်လိုမှ နေမရဘူးဖြစ်နေတာ”
“သမီးလဲ အဖေ့လိုပါပဲအဖေရယ် အဖေ့ကိုလေ အရမ်းသတိရတာပဲ အခုတော့လွှတ်အုံးအဖေ အမေထွက်လာရင် တွေ့သွားလိမ့်မယ် သမီးလဲ အဝတ်စားလဲရဦးမယ်”
အခန်း.၁၃။
ငယ်ငယ်က ရင်ခွင်ထဲကနေရုန်းထွက်ပီး ပြောလိုက်တာကြောင့် ကိုတင်ဟန်လဲ လွှတ်ပေးလိုက်ပီး မခိုင်မာ နောက်ဘေးမှာ ရေချိုးမဲ့အချိန်ကို စောင့်နေလိုက်ပါတယ်၊ခဏကြာတော့ အခန်းထဲကနေ ထမိန်ရင်ရှားနဲ့ မခိုင်မာထွက်လာပီး နောက်ဘေးကို ရောက်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ သမီးအခန်းဆီကို လာခဲ့ပါတယ်၊အခန်းရှေ့ရောက်လို့ တံခါးကို အသာတွန်းလိုက်တော့ ပွင့်သွားတာကြောင့် အထဲကိုဝင်လိုက်တော့ အဝတ်စားလဲနေတဲ့ ငယ်ငယ်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊မတွေ့ရတာ တနှစ်ကျော်ရှိနေပီဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်က အပေါ်အကျႌလေးကို ချွပ်ပီးလဲနေတာကြည့်ရင်း အောက်က အသားရောင်ဘော်လီလေးကို မြင်ရတော့ ဪ သမီးတောင် ဘော်လီလေးဝတ်နေပီပဲ မတွေ့ရတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ နို့လေးတွေကလဲ ကြီးလာလိုက်ကြတာလို့ ကိုတင်ဟန်တွေးနေပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့အောက်ပိုင်းလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ဖင်လေးက ထမိန်လေးကို တင်းနေအောင်ကို ထွက်နေကြပီး အတွင်းခံပင်တီအရာလေးကလဲ ထင်းထင်းလေးဖြစ်နေကြတာကို တွေ့ရတော့ စိတ်တွေလှုုတ်ရှားလာရပါတယ်၊ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေရင်း ငယ်ငယ်က ကိုတင်ဟန်ရှိရာကို လှဲ့လိုက်တော့ အဖေကို မြင်သွားပီး…
“ဟင်…အဖေဘယ်အချိန်က ဝင်လာတာလဲ အမေသိသွားလိမ့်မယ်အဖေ ”
“သမီးအမေ ရေချိုးနေတာပါကွာ ကြာဦးမှာပါ အဖေက သမီးကို တွေ့ခြင်လို့ ဝင်လာတာ”
ကိုတင်ဟန်က ပြောလိုက်ရင်းနဲ့ပဲ ငယ်ငယ်ရဲ့အနားကို ကပ်သွားပီး ဖက်လိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကလဲ မိမိကို ပြန်ပီးဖက်ထားနေတာတွေ့ရတော့ ကိုတင်ဟန်က သမီးရဲ့ ဖူးဖူးလေးထနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းစိုစိုလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်၊နှင်းဆီပွင့်ဖက်တွေလို နူးညံ့နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းနေရင်း သမီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကြားကို လျှာကိုထိုးသွင်းပီး ပုလဲသွယ်လေးတွေလို ဖြူဖွေးပီး စိနေကြတဲ့ သွားအတန်းလေးကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ သွားတန်းလေးက ဟသွားပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့ လျှာကို ဝင်လာအောင် လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်ပါတယ်၊
ငယ်ငယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးထဲကို လျှာကို ထိုးသွင်းပီး အထဲက သမီးရဲ့လျှာလေးနဲ့ထိတွေ့ချိန်မှာတော့ လျှာခြင်းပွတ်ဆွဲနေရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့ ထမိန်လေးပေါ်ကနေ ဖင်လုံးလေးတွေကို အားရပါးရဆုက်ကိုင်နေမိပါတယ်၊အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ဖွင့်ထွားနေတဲ့ သမီးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားပီး စွင့်ကားနေကြတဲ့ ဖင်လေးကို ကိုင်နေရတဲ့ ကိုတင်ဟန်အဖို့ နတ်ပြည်တမျှပဲ ဖြစ်နေပါတော့တယ်၊ရှည်ကြာတဲ့ အနမ်းကို နမ်းနေကြရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ပျော့ခွေလာပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့ ရင်ခွင်ကြီးထဲကို မှီနွဲ့ထားနေပါတယ်၊အတန်ကြာ အနမ်းရေလျှင်ကြောမှာ မျောနေကြပီး ရေချိုးတဲ့နေရာက အသံကြားရတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်က အနမ်းတွေကို ခွာလိုက်ပီး…
“သမီးအမေ ရေချိုးတာပီးတော့မယ်ထင်တယ် အဖေလဲသွားတော့မယ် သမီးလဲရေချိုးလိုက်နော် ညကြရင် တံခါးကိုဂျက်ထိုးမထားနဲ့ အဖေလာခဲ့မယ် ”
ကိုတင်ဟန်လဲ သမီးကိုပြောရင်း အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ထွက်မလာခင်လေးမှာ ငယ်ငယ်ရဲ့နို့လေးကို ထမိန်ရင်ရှားလေးပေါ်ကနေ အားရပါးရ ကိုင်ပီး ဆုက်ညှစ်ခဲ့လိုက်ပါတယ်၊မခိုင်မာသိသွားမှာ စိုးရိမ်လို့သာ ပြန်ထွက်လာရပေမဲ့ စိတ်ထဲကတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ ထမိန်လေးအောက်က ပင်တီအရာလေးကိုပဲ မျက်စိထဲမြင်ယောင်နေပါတယ်၊မိမိရဲ့ မာထောင်နေတဲ့လိင်တန်ကြီးကို ဖြေလျော့ဖို့ လုပ်မလို့ အခန်းထဲဝင်လာပြန်တော့လဲ မိန်းမကို သတိရသွားပီး မဖြစ်သေးပါဘူးလေ ဆိုပီး နောက်ဖေးက အိမ်သာထဲကို သွားပီး သမီးရဲ့ ထမိန်လေးအောက်က ရုန်းထွက်နေတဲ့ ဖင်လေးကိုမှန်းပီး ကိစ္စကိုဖြေရှင်းလိုက်ရပါတယ်၊ညနေရောက်လာတော့ မခိုင်မာက အိမ်မှာမရှိတာကြာနေပီဖြစ်တဲ့ သမီးအတွက်ဆိုပီး ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ချက်ပြုတ်ထားလို့ မိသားစု စုံစုံညီညီရှိတဲ့ ထမင်းဝိုင်းလေးက သမီးရဲ့အသံစာစာလေးနဲ့အတူ စိုပြည်နေပါတော့တယ်။
အခန်း.၁၄။
ခါတိုင်းဆိုရင် အစောကြီးအိပ်တက်တဲ့ မခိုင်မာက ဒီနေ့တော့ မတွေ့ရကြာနေတဲ့ သမီးဖြစ်သူနဲ့ စကားကောင်းနေတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ အချိန်တွေကို စိတ်စောစွာနဲ့ ကုန်ဆုံးခြင်နေပါတယ်၊၉နာရီလောက်ကြတော့ အမြဲစောစောအိပ်လေ့ရှိတဲ့ မခိုင်မာတစ်ယောက် တဝါးဝါးနဲ့သမ်းနေပါပီ၊အဲဒါကို မြင်နေရတဲ့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ တရုပ်နဂါးပွဲကြီးလှဲ့နေတော့တာပေါ့၊မကြာခင်မှာပဲ အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ မခိုင်မာကို ကြည့်ပီး ကိုတင်ဟန်လဲ ငယ်ငယ်ရဲ့ လက်လေးကို ထကိုင်လိုက်တော့….
“အဖေ နေဦးလေ အမေမှမအိပ်သေးတာ”
“အောင်မလေးသမီးရယ် သမီးအမေအကြောင်း အဖေသိပါတယ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါ အိပ်ရင်လဲ ဆင်အော်လို့ မနိုးပါဘူး”
“ဟုတ်အဖေ အဲဒါဆိုလဲလာ သမီးအခန်းသွားရအောင် အဖေ့ကိုသမီးပြောစရာရှိလို့”
သမီးနောက်ကနေလိုက်လာရင်း အခန်းထဲကိုရောက်တော့ တော်တဆ မခိုင်မာနိုးလာခဲ့ရင် အချိန်ရအောင်လို့ တံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ထိုင်နေတဲ့အနားကို လျောက်သွားလိုက်ရင်း…
“သမီး အဖေ့ကိုပြောစရာရှိတယ်ဆို ဘာလဲ ပြောလေ အဖေလဲ သမီးကိုပြောစရာရှိတယ်”
“ဟုတ် အဖေအရင်ပြောလေ သမီးက အဖေပြောပီးမှ ပြောမယ်”
“အဖေပြောမှာက သမီးမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ သမီးကို သတိရနေတဲ့အကြောင်းတွေပါ သမီးရော အဖေ့ကို သတိမရဘူးလား”
“သတိရတာပေါ့အဖရေယျ သမီးပွောမှာကလဲ အဲဒါပဲအဖရေဲ့ အဆောငျရောကျသှားတော့လေ နေ့လညျကတော့ စာတှနေဲ့လုံးနရေလို့ အဖေ့ကို သတိမရဘူး ညအိပျယာဝငျရငျတော့ အဖေ့ကိုအရမျးသတျိရတာပဲ ”
“ဟုတ်လား အဲလိုသတိရတော့ သမီးကဘာလုပ်လဲ အဖေတော့ သမီးကိုသတိရရင် အဖေ့လီးကို သမီးစုပ်ပေးနေတာကို မှန်းပီးလုပ်လိုက်တာ”
“သမီးလဲ အဖေ့လိုပါပဲ အဖေက သမီးအဖုတ်လေးကို ယက်ပေးခဲ့တာတွေကို သတိရနေတာ အဲကြရင် သမီးအဖုတ်လေးကို ပွတ်နေလိုက်တော့တာ”
“အခုတော့ သမီးအဲလိုလုပ်စရာမလိုပါတော့ဘူး အဖေရှိနေပီပဲ သမီးစိတ်တိုင်းကြဖြစ်စေရမယ် သမီးဘာလိုခြင်လဲပြော အဖေလုပ်ပေးမယ်”
“ဟုတ်အဖေ သမီးလိုခြင်တာကလေ အရင်တုန်းကလို အဖေက သမီးအဖုတ်လေးကို ယက်ပေးတာကို လိုခြင်တာ ပီးတော့ အဖေ့ဟာကြီးကိုလဲ ကိုင်ခြင်တယ်”
“စိတ်ချ သမီးကြေနပ်အောင် အဖေလုပ်ပေးမယ် အဖေ့လီးကို ကိုင်ခြင်ရင်လဲ သဘောရှိသာကိုင် ကဲ သမီး အကျႌတွေချွပ်လိုက်တော့နော်”
“ဟုတ်အဖေ အဖေလဲချွပ်”
ကိုတင်ဟန်က စိုး.မိုးကာက ရထားတဲ့ စွပ်ကျယ်နဲ့ ဦးဂျမ်းပုဆိုး အဟောင်းကို ချွပ်ပီး သမီးကိုကြည့်လိုက်တော့ အကျႌလေးကိုချွပ်ပီး ဘော်လီပန်းရောင်လေးကို ချွက်ဖို့ လက်လေးကိုနောက်ပစ်ပီး ဂျိတ်လေးတွေကို ဖြုတ်နေတာတွေ့ရလို့ ငယ်ငယ်ကို ကူညီပီးဖြုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ဘော်လီပန်းရောင်လေး ကြောပေါ်ကနေကွ၊ာသွားတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ ကျော့ရှင်းပြေပြစ်နေတဲ့ ကြောပြင်လေးကိုကြည့်ရင်း အောက်ကိုဆင်းပီးကြည့်လိုက်တော့ ခါးနေရာလေးက သေးကျင်နေသလောက် အောက်ဖက်မှာတော့ သိသာစွာကားစွင့်နေတဲ့ ဖင်သားလေးကို ထမိန်လေးပေါ်ကနေ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊လုံးဝန်းပီး အိစက်နေကြတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုတင်ဟန်ဟာ XX နှစ်တောင်မပြည့်သေးတဲ့သမီးရဲ့ ဖင်ကတော့အတော်ကြီးပီး ထွက်နေကြတာပဲလို့ တွေးရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပီး ဖင်လုံးအိအိလေးကို ထမိန်လေးပေါ်ကနေ ကိုင်ပွတ်နေလိုက်ပါတယ်၊ထမိန်လေးကို ဖြည်ပီးချွပ်လိုက်တော့ ကာတွန်းရုပ်လေးတွေပါတဲ့ အတွင်းခံလေးက ထွက်ပေါ်လာပါတယ်၊ဖင်ကြားနေရာလေးမှာချိင့်ဝင်နေတဲ့အတွင်းခံလေးကိုကြည့်ရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့ခါးလေးကို ဖိလိုက်ပီး.
အခန်း.၁၅။
“သမီး ကြမ်းပေါ်မှာကုန်းလိုက်လိုက်နော် ဖင်လေးကိုထောင်ပေးထား အဖေ သမီးဖင်လေးကို မကိုင်ရတာကြာလို့ သေခြာကိုင်မလို့”
“ဟုတ်အဖေ အဖေ့သဘောပါ ”
အောက်ကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာကုန်းလိုက်ပီး ဖင်လေးကိုကော့ထောင်ပေးနေတော့ နဂိုကကားနေတဲ့ ဖင်သားတွေက ပိုမိုပြီး ကားစွင့်သွားကြတာကို အနီးကပ်မြင်တော့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ကာမစိတ်တွေက ဓာတ်ဆီကို မီးတို့လိုက်သလို ဟုန်းကနဲ့တောက်လောင်ပါတော့တယ်၊ကုန်းထားတဲ့ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်ပီး ဖင်ကြားလေးထဲကို နှာခေါင်းကိုနှစ်ပီး အားရပါးရ နမ်းရှိုက်နေမိပါတယ်၊ဖွေးဥနေကြပီး အပစ်အနာဆာကင်းစင်တဲ့ ဖင်လေးကိုဖြဲလိုက်ရင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ဖင်ပေါက်ဝစူစူလေးကို လျှာနဲ့ယက်နေရင်း ရမက်စိတ်တွေရဲ့တိုက်တွန်းမှုကြောင့် သမီးဖြစ်သူနဲ့ဖင်ပေါက်လေးထဲကို လျှာကို ရသလောက်ထိုးသွင်းပီး ယက်နေမိပါတယ်၊ဖင်လေးကို လျှာနဲ့ထိုးယက်နေရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲလေးထဲက အစိလေးကို ချေပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးက လှုတ်ရမ်းလာပါတယ်၊ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို ယက်နေရာကနေ စောက်ဖုတ်လေးကို ပြောင်းယက်လိုက်ရင်း အစိလေးကို လျှာနဲ့ထိုးပီး ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်က သူမဖင်လေးကိုကော့ထိုးပီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ကပ်ပေးနေပါတော့တယ်။ခဏအကြာမှာတော့ ငယ်ငယ်က သူမရဲ့ထောင်ထားတဲ့ဖင်လေးကို ပြန်ချလိုက်ပီး…..
“အဖေ ခဏနေဦး သမီးသေးပေါက်ခြင်လာလို့ သွားပေါက်လိုက်ဦးမယ်”
“မသွားနဲ့သမီး သေးပေါက်ရင် အပြင်ထိသွားရမှာ ဒီမှာပဲ ပေါက်လိုက်တော့”
“ဟင့်…အဖေကလဲ ဒီမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပေါက်လို့်ရမှာလဲ”
“ရတယ်သမီး သမီးကအဖေ့ပေါ်ကားယားခွပီးပေါက်လိုက် အဖေက သမီးစောက်ဖုတ်လေးထဲက ထွက်လာတဲ့ သေးတွေကို သောက်လိုက်မယ်”
“အဖေကလဲ အဲကြသမီးငရဲကြီးမှာပေါ့လို့”
“မကြီးပါဘူးသမီးရယ် အဖေကခွင့်ပြုတာပဲဥစ္စာ သမီးကိုချစ်လွန်းလို့ သမီးစောက်ဖုတ်လေးထဲက ထွက်သမျှကို အဖေကသောက်ခြင်တာ အဖ့ကိုချစ်ရင် သမီးသေးလေးတွေကို တိုက်ပါသမီးရယ်”
“ဟုတ်အဖေ အဲဒါဆိုလဲ သမီးပေါက်ချတော့မယ် ကန်တော့နော်အဖေ”
ကိုတင်ဟန်က ကားယားခွပီးရပ်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ပေါင်ကြားကို ဝင်လိုက်ရင်း ခေါင်းကိုမော့ပီး ပါးစပ်ကို သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်အောက်မှာ ဟ ထားလိုက်ပါတယ်၊ပေါင်လေးကားပီးရပ်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်စိလေးအောက်က အပေါက်လေးကနေ သေးတွေပန်းထွက်လာတာကို ကိုတင်ဟန်က ပါးစပ်ကိုဟထားပီး ဝင်လာသမျှ သမီးဖြစ်သူ အပျိုစစ်စစ်လေးရဲ့ ငန်ငြိငြိ သေးတွေကို သောက်မြိုနေလိုက်ပါတယ်၊ခဏနေတော့ သေးတန်းလေးကရပ်သွားပီး တစ်စက် နှစ်စက်ပဲ ကြလာတော့မှ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို အုံလိုက်ပါအောင် ပါးစပ်ဟပီး ငုံလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံနေရာကနေ ဆီးထွက်တဲ့အပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ထိုးပီး စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ပီး ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ အသံအစ်အစ်လေးနဲ့ငြီးညူသံလေးကို ကြားလိုက်ရပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုဆွဲပီး သူမစောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ကို အတင်းပဲကပ်ထားနေပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်လဲ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်သားလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပီး သမီးရဲ့စောက်စိလေးကို စုပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အားပါးတရယက်ပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးက လှုတ်ခါလာကြပီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ခေါင်းကို လင်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ဆွဲရင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ ပူနွေးနွေးချွဲကျိကျိ အရည်လေးတွေထွက်လာပီး ကိုယ်လုံးလေးပျော့ကြသွားပါတော့တယ်။
“သမီး ပီးသွားပီလား ဘယ်နဲ့နေလဲ အဖေယက်ပေးတာရဲ့ကောင်းလား”
“ဟုတ် အရမ်းကောင်းတာပဲအဖေရယ် သမီးလေ ဒီလိုမျိုး တခါမှမကောင်းဖူးဘူး”
“အေးပါကွယ် သမီးကောင်းရင် အဖေကြေနပ်ပါတယ် လာသမီး ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်”
ကိုတင်ဟန်ကပြောပြောဆိုဆိုပဲ ငယ်ငယ်ကိုပွေ့ချီပီး ကုတင်ပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကတော့ ကြေနပ်နေတဲ့မျက်နာလေး ပြုံးရွှင်နေပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကို ကုတင်ပေါ်မှာချပေးပီးတော့ ကိုတင်ဟန်လဲ တဆက်ထဲတက်လိုက်ရင်း…
“ကဲသမီး အဖေလီးကိုကိုင်ခြင်တာဆို ကိုင်ပေးတော့လေ သမီးနှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့လဲ စုပ်ပေးရမယ်နော်”
“ဟုတ်ပါအဖေရဲ့ သမီးကဘာပြောနေလို့လဲ အစောက အဖေကသမီးကို ကောင်းအောင်လုပ်ပေးတဲ့အတွက် သမီးလဲအဖေ့ကိုကောင်းအောင် ပြန်လုပ်ပေးမယ်”
“လိမ်မာလိုက်တဲ့သမီးလေး လာ အဖေ့ပေါ်တက်ခွပီး အဖေ့လီးကိုစုပ်ပေး သမီးဖင်လေးကိုကြည့်ပီး သမီးစုပ်ပေးတာကို အဖေကခံခြင်တာ”
“ဟုတ်အဖေ သမီးတက်လိုက်တော့မယ် ကန်တော့နော်အဖေ”
အခန်း.၁၆။
ငယ်ငယ်က ပြောရင်းနဲ့ပဲ ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့အပေါ်ကို သူမရဲ့ လှပတဲ့ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးတွေနဲ့ တက်ခွလိုက်ပါတယ်၊ဖင်လေးကတော့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့မျက်နာဘက်ကို မူပီး ကော့ထောင်ထားပါတယ်၊အဖေဖြစ်သူပေါ်ကို တက်ခွပီးတာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ ငယ်ငယ်ကသူမရဲ့ဖြူနုနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ လီးကြီးကို ဆုက်ကိုင်ပီး ထက်အောက်ပွက်ပေးနေပါတယ်၊သမီးရဲ့နုဖက်နေတဲ့ လက်လေးတွေနဲ့ ဆုက်ကိုင်ခံနေရတော့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မာတင်းလာနေရပါတယ်၊ငယ်ငယ်က လိင်တန်ကြီးကို ဆုက်ကိုင်ပီးပွတ်နေရာကနေ သူမရဲ့နုထွေးနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး နှစ်လွှာကြားကိုသွင်းပီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ် စုပ်ပေး စုပ်ပေး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေး ”
ကိုတင်ဟန်ဟာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ကုန်းနေတဲ့ဖင်လေးကို ကိုင်ဖြဲပီး စူနေတဲ့ဖင်ပေါက်လေးကို ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးထွက်ထားတဲ့ အရည်လေးတွေစိုပွ နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် လက်ညှိုးကို ထိုးသွင်းပီးကလိပေးနေလိုက်ပါတယ်၊သမီးလေးရဲ့ နွေးထွေးလှတဲ့ ပါးစပ်လေးကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ ပီးလုပီးခင်ဖြစ်လာရပါတယ်၊တဆက်ထဲဆိုသလိုပဲ သမီးရဲ့အရည်လေးတွေစိုနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ပီး ကိုတင်ဟန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကနေ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်သွားရပါတော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ် အဖေတော့သမီးကို မခွဲခြင်လောက်အောင်ကို ချစ်နေရပီ”
“သမီးလဲ အဖေ့လိုပါပဲအဖေရယ် ဒါနဲ့အဖေ အရင်တုန်းကလေ သမီးကငယ်သေးတယ်ဆိုပီး အဖေက မလုပ်တာ အခုတော့ ရပီလား”
“ရပီသမီးရဲ့ သမီးစောက်ဖုတ်ကို အဖေလိုးရင် ရနေပီ”
“ဟုတ် အဲဒါဆိုရင် လုပ်ပေးတော့အဖေ သမီးအဖုတ်ထဲကပြန်ယားလာပြန်ပီ ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်နော်အဖေ သမီးနာမှာကြောက်တယ်”
“အင်းပါသမီးရဲ့ သမီးကအပျိုစင်လေးဆိုတော့ အဖေ ငြင်သာအောင်လုပ်ပေးမှာပါ”
ကိုတင်ဟန်လဲ ငယ်ငယ်ကိုပက်လက်လှန်ခိုင်းပီး နီစွေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းနေလိုက်ပါတယ်၊ပန်းပုရုပ်လေးထုထားသလို ပြေပြစ်လှပနေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ပီး နမ်းနေရင်း ရင်ဘက်ပေါ်ကို တောင်ပူစာလေးနှစ်လုံးတင်ထားသလို လုံးဝန်းနေတဲ့ နို့လေးတွေကို စို့နေလိုက်ပါတယ်၊နို့လေးတခုလုံးကို ငုံစို့ပီး နို့သီးလေးတွေကို လျှာနဲ့ယက်ပေးနေရင်း ပေါင်လေးကြားကို လက်လှမ်းလိုက်တော့ ထွက်ကာစပြောင်းဖူးမွှေးလေးတွေလို နူညံ့နေတဲ့ ပေါက်ကာစ အမွှေးနုနုလေးတွေကို စမ်းလိုက်မိပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ဟာ အောက်ကိုဆင်းလာပီး ငယ်ငယ်ရဲ့ပေါင်လေးတွေကို ကားလိုက်ပီး စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်လိုက်တော့ အပျိုစင်လေးပီသစွာပဲ အကွဲလေးက စိကပ်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊အကွဲလေးကြားမှာတော့ အရည်လေးတွေက စိမ့်ထွက်နေကြပီး စိုစွတ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ရဲ့ ပေါင်ကြားလေးထဲကို ဝင်ထိုင်လိုက်ပီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြားလေးထဲက စောက်စိလေးကို လိင်တန်မာမာကြီးနဲ့ ထိုးပေးလိုက်ပါတယ်၊အစိလေးကို လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ထိုးခံလိုက်ရတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးကကော့တက်လာပီး…
“အဖေ သမီးမနေနိုင်တော့ အဖေ့လီးကြီးကိုထဲ့ပေးတော့”
“အေးပါသမီးရယ် အဖေလိုးတော့မယ်နော် နဲနဲတော့နာမယ် အောင့်ခံပေးပေါ့”
“ဟုတ်အဖေ ရတယ် သမီးခံနိုင်အောင်ခံမယ်”
ငယ်ငယ်ရဲ့တောင်းဆိုမှုအဆုံးမှာတော့ ကိုတင်ဟန်က သမီးဖြစ်သူရဲ့ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန်ဖြဲလိုက်ပီး စိကပ်နေတဲ့ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်လေးထဲကို သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ထိုးနှစ်လိုက်ပါတယ်၊အစောက တချီပီးထားတဲ့ အရည်တွေကြောင့် လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးက ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်ခေါင်းလေးထဲကို နစ်ဝင်သွားပါတယ်၊နူညံ့တဲ့ လက်လေးနဲ့ ဆုက်ကိုင်ထားသလို တင်းကျက်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ကိုတင်ဟန်က သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ဝင်သလောက်ထိသွင်းပီး
ပြန်ထုက်လိုက်ပါတယ်၊သမီးဖြစ်သ ူခံနိုင်ယုံလောက်ပဲ လိင်တန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်းခြင်း တိုးပီးသွင်းလာလိုက်ရင်း တစ်ဝက်မရှိတရှိထိ ရောက်လာတဲ့ အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ရဲ့မျက်နာလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးလေးတဆက်ဆက်တုန်ရင်း နာကျင်မှုကို အံလေးကျိတ်ပီး အဖေရဲ့အလိုးကို ခံနေတာကို တွေ့ရတော့ ကိုတင်ဟန်က သူရဲ့လိင်တန်ကြီးကို အားနဲ့တဆုံးစောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။
“အားးးနာလိုက်တာအဖေရယ် သမီးမခံနိုင်ဘူး အဖေ့လီးကြီးကို ပြန်ထုက်ပေးပါ”
“ခဏလေးသမီး အောင့်ခံပေး အစမို့ပါ နောက်ကြမနာတော့ဘူး”
ကိုတင်ဟန်က သမီးဖြစ်သူကိုချော့မော့ပြောလိုက်ပီး နှူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်နေလိုက်ပါတယ်၊နို့သီးလေးတွေကိုလဲ ညင်သာစွာပဲချေပေးနေရင်း ခဏအကြာမှာတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ငြိမ်ကြသွားပါတယ်၊ သမီးဖြစ်သူရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းနေရင်း ဖင်ကိုကြွပီး အသွင်းထုက်ကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းလုပ်ပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်က ကိုတင်ဟန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်ပီးစုပ်နမ်းလာရင်း ကြောပြင်ကြီးကို လက်လေးတွေနဲ့ တင်းကျက်နေအောင် ဖက်လာ ပါတယ်၊တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လိုးပေးနေရင်း ငယ်ငယ်က ခံနိုင်ရည်ရှိလာမှန်း သိတဲ့အခါမှာတော့ နို့သီးလေးတွေကို ချေပေးရင်း လိုးအားကို မြှင့်တင်လိုက်ပါတယ်။
အခန်း.၁၇။
“သမီး ခံနိုင်လား အဖေဆောင့်လိုးတော့မယ်”
“ဟုတ်အဖေ သမီးခံနိုင်လာပီ ဆောင့်ပေးတော့”
သမီးရဲ့စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ချေပေးပီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ အော်သံလေးကထွက်ပေါ်လာပါတယ်၊မိန်းမများနိုးသွားမလားဆိုပီး ငယ်ငယ်ရဲ့ ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပီး ကိုတင်ဟန်က အဆက်မပျက်ဆောင့်လိုးနေလိုက်ပါတယ်၊နာကျင်မှာကြောင့် မျက်ရည်လေးတွေက မျက်လုံးထောင့်မှာ စီးကြနေပေမဲ့ ငယ်ငယ်ကတော့ အဖေရဲ့ကြောကြီးကို ဖက်ပီး ဖင်လေးကော့ပေးပီး အလိုးခံနေပါတယ်၊နှစ်ဦးစလုံးက ကောင်းမွန်တဲ့ အရသာတွေကြောင့် စကားမပြောနိုင်ပဲ လိုးဆောင့်မှုဆီကိုသာ အာရုံစိုက်နေကြပါတော့တယ်၊မကြာသောအချိန်မှာတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးက တောင့်ကနဲဖြစ်သွားပီး မျက်ဖြူလေးလန်တက်လာကာ ကိုတင်ဟန်ကို ဖက်ထားတဲ့ လက်လေးကလဲ ပြေကြသွားတယ်၊မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေက အပျိုစင်သမီးလေးရဲ့ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို ပန်းထုက်လိုက်ပီး ငယ်ငယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ကို မှောက်ကြသွားပါတော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာကွာ သမီးရောကောင်းလား”
“ဟုတ် ကောင်းတယ်အဖေ သမီးအဖုတ်ထဲကတော့အရမ်းနာနေတယ် အဖေ့လီးကြီး ချွပ်ပေးဦး”
ကိုတင်ဟန်လဲ သမီးအပေါ်မှာလက်ထောက်ပီး မှိန်းနေရာကနေ ထလိုက်တော့ လိင်တန်ကြီးက စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ ကျွက်သွားပါတယ်၊ပေါင်ကြားလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ သွေးစလေးလေးတွေရောနေတဲ့ အရည်တွေက သမီးစောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ စိမ့်ထွက်လာကြလာနေတာကို မြင်ရတော့ စားပွဲပေါ်တစ်ရှူးကိုယူပီး စောက်ဖုတ်လေးကို တယုတယ သုက်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်က သူမပေါင်ကြားလေးကို ခေါင်းလေးထောင်ပီး ကြည့်လိုက်တော့ သွေးစလေးတွေပေနေတဲ့ တစ်ရှူးကို မြင်သွားပီး…
“အဖေ အဲဒါသွေးတွေလားဟင် သမီးအဖုတ်လေး ကွဲသွားတာလား”
“မကွဲပါဘူးသမီးရာ အပျိုမြှေးပေါက်သွားတာပါ သမီးက အပျိုစင်လေးမို့ သွေးထွက်တာ”
“အဲဒါကြောင့် သမီးအရမ်းနာတာနေမယ်”
“သမီးက ငယ်လဲငယ် အခုမှစခံဖူးတာလဲ ဖြစ်လို့ပါ နောက်ကြမနာတော့ပါဘူး ဒီနေ့တော့ သမီးအိပ်လိုက်တော့နော် နောက်ညကြမှ အဖေက သမီးကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်”
“ဟုတ်အဖေ သမီးလဲ တကိုယ်လုံးမလှုတ်နိုင်တော့ဘူး ပေါင်အတွင်းသားတွေကလဲ နာနေတယ်”
“အေးပါကွယ် အိပ်လိုက်တော့နော် မနက်ကြရင် အဖေဆေးဝယ်တိုက်မယ် ကဲကဲ အဖေသွားတော့မယ်”
သမီးအခန်းထဲကနေ ထွက်လာတော့ ကိုတင်ဟန်ဟာ အပျိုစင်လေးကို လိုးလိုက်ရလို့ ကြေနပ်ပေမဲ့ အခုမှအလိုးခံဖူးတဲ့ သမီးလေးကို ညှာပီး လိုးခဲ့ရတော့ အားရပါးရဆောင့်လိုးရသလို ကြေနပ်မှုမရပဲဖြစ်နေပါတယ်၊အင်းလေ..နောက်ရက်တွေရှိသေးသားပဲ ပီးတော့အိမ်မှာရှိနေတဲ့ ကိုယ့်သမီးပဲ အချိန်မရွေးလိုးလို့ရပါတယ်လို့ တွေးရင်း အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
နောက်တစ်နေ့မိုးလင်းတော့ ရုံးဖွင့်တာကြောင့် ထုံးစံအတိုင်းပဲ သွားလိုက်ရပါတယ်၊စိတ်ကတော့သမီးအနားမှာပဲ နေခြင်ပေမဲ့ မကြာခင်မှာရောက်လာမဲ့ သင်္ကြန်ရုံးပိတ်ရက်ကြမှပဲ သမီးနဲ့နေတော့မယ်လို့ ဖြေသိမ့်လိုက်ပါတယ်၊ညနေရုံးဆင်းလို့ပြန်လာတော့ မြို့ထဲကဆေးဆိုင်မှာ ငယ်ငယ်အတွက် ကိုယ်ဝန်တားဆေးဝင်ဝယ်လာခဲ့ရင်း မနေ့ညက အရှိန်ကြောင့် ဒီညတော့ ငယ်ငယ့်ဆီသွားလို့ ရပါ့မလားလို့ တွေးပီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတယ်၊အိမ်ရောက်တော့ ငယ်ငယ်က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်ပီး TV ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် အမေပြန်လာပီလားလို့ မေးလိုက်တော့ ပြန်မလာသေးဘူးပြောတာနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ဆေးကဒ်ကို ငယ်ငယ်ကိုပေးပြီး မိမိနဲ့အတူနေပီးတိုင်းသောက်ဖို့ ဗိုက်နာတာ အောင့်တာဖြစ်လဲ မပူဖို့ ဆေးရဲ့ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးကြောင့်လို့ ပြောပြီး သမီးကို ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
“သမီး အခု ဘယ်လိုနေသေးလဲ နာနေသေးလား”
“ဟုတ်အဖေ နာနေသေးတယ် အဖေက တအားလုပ်တာကို အဖေ့လီးကြီးက အကြီး ကြီးနဲ့”
“သမီးနာနေရင်လဲ ဒီညနားလိုက်တော့နော်”
“ဟင့်အင်းအဖေ မနားခြင်ဘူး နေ့လည်ကအဖေ့ကို သတိရတာနဲ့ကို သမီးအဖုတ်လေးက အရည်တွေစိမ့်လာတာ”
“ဟုတ်လားသမီး အဲဒါဆိုရင် ညကြ အဖေလာခဲ့မယ်နော် အဖေလဲ သမီးကိုမြင်လိုက်တာနဲ့ကို လိုးခြင်နေတာ အခုရော နေ့လည်ကလို ခံခြင်နေသေးလား အဖေ့ပြ”
ကိုတင်ဟန်က ပြောရင်း ငယ်ငယ်ရဲ့ပေါင်ကြားကို လက်လှမ်းလိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့ သမီးဖြစ်သူက သူမရဲ့ထမိန်လေးကို အသာဖြေလျော့ပီး ပေါင်လေးတွေကို ကားပေးနေပါတယ်၊ပေါင်ကြားလေးထဲက ပင်တီလေးပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုင်လိုက်မိတာနဲ့ကို လီးကတောင်လာပါတော့တယ်၊ ကိုတင်ဟန်လဲ သမီးစောက်ဖုတ်လေး ကိုင်နေရင်း အကွဲကြောင်းလေးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ လိုင်းဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်၊ခဏနေတော့ မခိုင်မာပြန်လာရင် တွေ့သွားနိုင်တာကြောင့် လက်ကိုပြန်ထုက်ပီး ငယ်ငယ်ကို ထမိန်ပြန်ဝတ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့ လက်ကိုဆွဲပီး အခန်းထဲသွားမယ်အလုပ်မှာ အိမ်ရှေ့က အသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် သမီးလက်ကို ကမန်းကတန်းလွတ်ပီး ခန္ဒာကိုယ်ခြင်း ခွာလိုက်ရပါတယ်။
အခန်း.၁၈။
ညစာထမင်းစားကြတော့ ငယ်ငယ်က ကိုတင်ဟန်ရဲ့အနားကို လာထိုင်ပီးစားပါတယ်၊ထမင်းစားနေကြရင်း သမီးရဲ့လက်က စားပွဲအောက်ကနေ ပုဆိုးထဲကို လာကိုင်နေတာကြောင့် လိင်တန်ုကြီးက မာလာရပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ကလဲ အားကြမခံ ငယ်ငယ်ရဲ့ ထမိန်လေးထဲကို လက်သွင်းပီး ပင်တီလေးထဲက သမီးဖြစ်သူရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုင်စမ်းလိုက်တော့ အရည်လေးတွေစမ်းမိတာကြောင့် အင်း..သမီးကတော့ အဖေတူလို့နေမယ် အချိန်ပြည့်ကို ရမက်ထန်နေတော့တာပဲ လို့ အောက်မေ့ရင်း ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။
ညစာစားပီးတော့ သမီးက TVကလာတဲ့ ကိုရီးယားကို ကြည့်နေပါတယ်၊မနှစ်ကထိ သူတို့အိမ်မှာ TV မရှိပါဘူး မဝယ်နိုင်လို့ မဟုတ်ပေမဲ့ ကျောင်းသူဖြစ်တဲ့ သမီးကြည့်နေမှာစိုးလို့ပါ၊သမီးအဆောင်ရောက်သွားမှ ဝယ်လိုက်ပီး မခိုင်မာက တခါတလေကြည့်ပါတယ်၊လင်းတယ်ဆိုရင် ဈေးရောင်းရတဲ့ မခိုင်မာကလဲ များသောအားဖြင့်တော့ မကြည့်ဖြစ်ပဲ ပင်ပန်းပီးပဲ အိပ်သွားလေ့ရှိပါတယ်၊ည၉နာရီလောက် ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ မခိုင်မာအိပ်ပျော်သွားလို့ သမီးရဲ့အခန်းကို ဆောင်တော်ကူးလာခဲ့ပါတယ်၊မနေ့ညကလိုပဲ တခါးကို စေ့ထားလို့ တွန်းဖွင့်ပီး ဝင်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေးလှန်ပီး စောင်ပါးလေးခြုံထားတဲ့ ငယ်ငယ်ကို တွေလိုက်ရပီး အနားကပ်သွားလိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်က မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပီး လက်လေးကို ဆန့်တန်းပေးနေပါတယ်၊လက်လေးဆန့်တန်းပေးနေတဲ့ ချစ်စဖွယ် ဟန်မူယာလေးရှိတဲ့ သမီးကို ဖက်လိုက်တော့ သူမကိုယ်ပေါ်မှာခြုံထားတဲ့စောင်ပါးလေးက အောက်ကိုလျောကြသွားပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့မျက်နာက ပြုံးသွားပါတယ်၊အကြောင်းကတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ကိုယ်လေးပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ပဝါစလေးတောင် ရှိမနေလို့ပါပဲ။
“သမီးအဝတ်တွေ ဘာလို့ချွပ်ထားတာလဲ ”
“ဟင့်…အဖေကလဲ သိရဲ့သားနဲ့မေးနေသေးတယ်”
“အဖေကသိပေမဲ့ သမီးပြောတာကို ကြားခြင်လို့”
“ဟုတ်အဖေ သမီးအဝတ်တွေချွပ်ထားတာကလေ
ရှေ့တိုးအဖေ သမီးပြောမယ်”
ငယ်ငယ်က ရှေ့တိုးလို့ပြောတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်က အနားကို ကပ်သွားလိုက်တော့ သမီးက အဖေဖြစ်သူရဲ့ နားနားကို ကပ်ပီး အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ အဖေလိုးတာခံမလို့ ဟုပြောလိုက်တော့ ကိုတင်ဟန်လိင်တန်ကြီးက အစွမ်းကုန် မာထောင်လာပါတော့တယ်၊သမီးရဲ့ပြောစကားလေးကြောင့် ရမက်တွေထန်ုပြင်း သွားတဲ့ ကိုတင်ဟန်ဟာ ကုတင်ပေါ်ကို ချက်ခြင်းဆိုသလိုပဲ တက်ပီး ငယ်ငယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊လက်တွေကလဲ နို့တွေကို အုံလိုက်ပါအောင်ဆုက်ကိုင်ပီး နို့သီးလေးတွေကို အားနဲ့ချေလိုက်တော့ ငယ်ငယ်က နာတယ်အဖေ တအားမလုပ်ပါနဲ့လို့ ပြောနေတာကိုတောင် မကြားသလိုဖြစ်ပီး သမီးရဲ့ပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပီး စောက်ဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ယက်လိုက်ပါတယ်၊စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဖြဲုပီး စောက်စိလေးကို ဆွဲစုပ်ပီး သွားနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေးကိုက်ပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ဟာ ဖင်လေးကော့တက်လာပီး စောက်ရည်တွေစိမ့်ကြလာပါတယ်၊စောက်ဖုတ်လေးကို အောက်ကနေအပေါ်ကို လှန်ယက်နေရင်း လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးက ကြွလာပီး…
“အဖေ သမီးမရတော့ဘူး အရမ်းခံခြင်နေပီ သမီးကိုလိုးပေးပါတော့”
“လိုးပေးမယ် သမီးစောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ဖြဲပေးထား ဟုတ်တယ် အဲလိုဖြဲထား အဖေဆောင့်လိုးတော့မယ်”
သမီးဖြစ်သူလက်နဲ့ ကိုင်ဖြဲပေးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ကိုတင်ဟန်က သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို တေ့ပီး ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ဟာ ညနေက ထမင်းစားရင်း ထွက်ထားတဲ့စောက်ရည်တွေရော အဖေဖြစ်သူမလာခင်ကနဲက တက်ကြွနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် စိမ့်ထွက်နေတဲ့ စောက်ရည်တွေရောကြောင့်မို့သာ လိင်တန်ကြီးက အခုလိုဝင်သွားခြင်း ဖြစ်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့ အဖေလိုးတာခံမလို့ ဆိုတဲ့စကား ကြားရကနဲက တက်ကြွနေရတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် ကိုတင်ဟန်ဟာ လိင်တန်ကြီး ငယ်ငယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်ပါပီဆိုကနဲက အားရပါးရ မညှာမတာ ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။
“အားးးအဖေ သမီးနာတယ် တအားဆောင့်မလိုးပါနဲ့ အားးးအဖေရဲ့ သမီးသေပီ အားးးအဖေ”
အခန်း.၁၉။
ငယ်ငယ်ရဲ့အော်သံကို ကြားနေရပေမဲ့ ကိုတင်ဟန်ဟာ မကြားသလိုပဲနေပီး သမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်ကို မညှာမတာပဲ လိုးနေပါတယ်၊တက်ကြွနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် အားနဲ့စောင့်လိုးနေရင်း ခဏနေတော့ ရပ်နားလိုက်ပီး ငယ်ငယ်ကို ဖက်ထားလိုက်ရင်း နို့သီးလေးတွေကို စို့နေလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့ မျက်နာပေါ်မှာ ဝဲကြနေတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကို သက်တင်ပေးရင်း…
“သမီး အရမ်းနာနေလား အဖေစိတ်တွေတအားကြွသွားလို့.
“ဟုတ်အဖေ နာတော့နာတယ် မနေ့ကလောက်တော့မနာတော့ဘူး သမီးရအောင်ခံမယ် လိုးသာလိုးအဖေ”
နှုတ်ခမ်းထောင့်အစွန်မှာ နာကျင်မှုရဲ့အရိပ်ယောင်ဖြစ်တဲ့ အနည်းငယ်လေးရွဲ့နေပေမဲ့ မျက်နာလေးကတော့ ရမက်သွေးကြောင့် နီနေတဲ့ ငယ်ငယ်က အံလေးကျိတ်ပီး အဖေဖြစ်သူကို ဆက်လိုးဖို့ပဲပြောနေတာကြောင့် ကိုတင်ဟန်လဲ ငယ်ငယ်ရဲ့ဘေးမှာလက်ထောက်ပီး လိုးနေလိုက်ပါတယ်၊အိပ်ယာခင်း အဖြူပေါ်မှာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ဖြဲကားပေးပီး ပက်လက်လေးအလိုးခံနေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကတော့ ပြန့်ကျဲနေပီး မျက်လုံးလေးတွေက ရီဝေဝေလေးနဲ့ အဖေဖြစ်သူကိုကြည့်နေပါတယ်၊လိင်တန်ကြီးနဲ့ တစ်ချက်အဆောင့်ခံလိုက်ရတိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးက ဟ သွားပီး အဖေဖြစ်သူကို မမှီမကန်းလေး ဖက်နေတဲ့ ဟန်လေးကလဲ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို တိုးသထက် တိုးလာစေပါတယ်၊တက်ကြွလာတဲ့ ဆန္ဒတွေကြောင့် ငယ်ငယ်ရဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးကို ကိုင်ဆွဲပီး ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့…
“အားးး အဖေ ဟုတ်တယ် လိုးလိုး သမီးနို့လေးတွေကို ဆွဲုပီးလိုး ဟင်းးးကောင်းလိုက်တာအဖေရယ် သမီးကောင်းလိုက်တာ အဖေ့လီးကြီးနဲ့သာ သမီးကိုလိုးသက်လိုက်ပါတော့ အားးးအဖေရဲ့”
“သမီး အဖေ့လီးကြီးကိုကြိုက်လား”
“ကြိုက်တယ်အဖေ အားးး လိုးပါအဖေရဲ့ သမီးကို နေ့တိုင်းလိုးပေး အားးး အဖေ သမီးအရမ်းကောင်းနေပီ ”
ငယ်ငယ်ဟာ သူမရဲ့ဖင်လေးကို ကော့တင်ပီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ ကြောပြင်ကြီးကို ဖက်ရင်း လိုးပေးဖို့ကိုပဲ တစာစာ တောင်းဆိုနေပါတယ်၊ကာမစိတ်တွေ တက်ကြွလာတာကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲကနေ စောက်ရည်ကြည်တွေကလဲ လီးကြီး လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း အသံတွေမြည်နေလောက်အောင်ကို ထွက်နေကြပါတယ်၊သမီးဖြစ်သူရဲ့ ရမက်ထန်နေတဲ့ အမူယာတွေကြောင့် ကိုတင်ဟန်လဲ သူရဲ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးကို ဆွဲမပြီး ကော်လိုးပေးလိုက်တော့….
“အားးး အဖေ လိုးးးလိုးးး သမီးစောက်ဖုတ်ကို တအားလိုး အားးးသမီးပီးတော့မယ်အဖေ အားးအဖေရဲ့”
ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန်ကားပီး ဖင်လေးကော့ပေးနေကာ ရမက်တွေထန်နေတဲ့ သမီးဖြစ်သူကို ကိုတင်ဟန်ဟာ သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးနဲ့ ပစ်ဆောင့်ပီး လိုးပေးလိုက်တော့…
“အားးးအဖေ သမီးးပီးတော့မယ် အားးးအဖေ သမီးးးပီးးးပီ အဖေရဲ့ ဟင်းးး…ကောင်းလိုက်တာအဖေရယ် သမီးကောင်းလိုက်တာရှင် ”
သမီးဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကော့ထိုးလာပီး ဖင်လေးကအိပ်ယာပေါ်ပြုက်ကြသွားပီး မကြာခင်မှာပဲ ကိုတင်ဟန်ရဲ့လိင်တန်ကြီးက ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်ခေါင်းလေးထဲကို သုတ်ရည်တွေပန်းထုက်လိုက်ရင်း သမီးရဲ့ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လေးပေါ် ထပ်ကြသွားပါတော့တယ်။
“သမီးစောက်ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ဝကိုမဝဘူး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့အဖေ့သမီးလေး”
“မဝရင် ဝအောင်လိုးအဖေ သမီးကို အဖေ့မယားလို သဘောထားပီးလိုး သမီးစောက်ဖုတ်ကအဖေလိုးဖို့အတွက်ပဲ ”
“လိမ်မာလိုက်တဲ့အဖေ့သမီးလေး အဲဒါတွေကြောင့် ချစ်နေရတာ”
ကိုတင်ဟန်နဲ့ငယ်ငယ်တို့ သားအဖနှစ်ယောက်ဟာ ကာမဂုဏ်အရသာတွေကို ခံစားပီးတဲ့နောက် ကုတင်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပါတယ်၊ငယ်ငယ်က ကြေနပ်နေတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ အဖေဖြစ်သူရဲ့ ရင်ခွင်ကြီးထဲကို ခေါင်းလေးဝင်ထားရင်း ကိုတင်ဟန်ရဲ့ ရင်ဘက်က အမွှေးတွေကို သူမရဲ့ဖော့ဖယောင်းလို သွယ်လျှနုဖက်နေတဲ့ လက်လေးတွေနဲ့ ပွတ်ပေးနေပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ကလဲ သမီးလေးကို ဖက်ထားရင်း ရှေ့ဆက်ကြမဲ့ အခြေနေတွေကို တွေးတောနေရင်းနဲ့ပဲ…..
အခန်း.၂၀။
သင်္ကြန်နွေဦး တူးပို့ တူးပို့….
လမျးထိပျက ရကေစားမဏ်ဍပျဆီက သငျ်ကွနျသီခွငျးသံ မွူးကွှကွှကို ကွားလိုကျတော့ ငယျစဉျတုနျးက အကွောငျးတှပွေနျတှေးမိပီး ကိုတငျဟနျ ပွုံးနမေိပါတယျ၊သူတို့ငယျစဉျက ရပျကှကျထဲမှာ ရလေိုကျပကျခဲ့ကွပီး တှေ့သမြှလူတှကေို အိုးမဲသုကျခဲ့ကွပါတယျ၊အဲဒီတုနျးကတော့ သငျ်ကွနျကာလမှာ စိတျဆိုးတယျ ရနျုဖွစျတယျဆိုတာ မရှိသလောကျပါပဲ၊အခုခတျေမြားတော့ သငျ်ကွနျဆိုရငျ ဖွစျလိုကျကွတဲ့ရနျ ရိုကျလိုကျကွတဲ့ပှဲတှေ အငျး…ခတျေလူငယျတှမှော သူတို့တုနျးကလို ယဉျကြေးမှု ဂါရဝတရား မရှိကွတော့ပဲကိုး လို့ တှေးနရေငျး ရကေစား မဏ်ဍပျမှာ ရပေကျနတေဲ့ ငယျငယျအတှကျ စိတျပူလာပါတယျ၊မိနျးမဖွစျတဲ့ မခိုငျမာကတော့ တစျနှစျလုံးဈေးရောငျးနရေလို့ ဘုရား တရား မလုပျနိုငျပဲ ဖွစျနတောဆိုပီး သငျ်ကွနျအတှငျးမှာဖှငျ့တဲ့ တရားစခနျးကို ဝငျနပေါတယျ၊မခိုငျမာကတော့ အေးရာအေးကွောငျးကို ရှာနိုငျပမေဲ့ မိမိမှာတော့ တဏှာရမကျဇောကပျပီး တရားနဲ့ဝေးနပေါလားလို့ တှေးနမျေိပါတယျ၊ရောကျတကျရာရာတှေ တှေးနဆေဲမှာပဲ တိုငျမှာခြိတျထားတဲ့ နာရီက တီးတောငျ တီးတောငျ ဆိုပီး ကွားလိုကျရလို့ ကွညျ့လိုကျတော့ ၁၂နာရီထိုးနတောကို တှေ့ရတာကွောငျ့ သမီးလဲပွနျမလာသေးပါလား ကွာလိုကျတာဆိုပီး အိမျရှေ့က လမျးပေါျကိုကွညျ့နမေိပါတယျ၊ကွညျ့နဆေဲမှာပဲ အဝါရောငျအရိပျလေးကို မွငျလိုကျရတာကွောငျ့ ကိုတငျဟနျရဲ့ရငျထဲမှာ အေးသှားရပါတယျ၊အဖရေေ သမီးပွနျလာပီ ဆိုတဲ့ အသံစာစာလေးနဲ့အတူ ငယျငယျက အိမျထဲကို ခုနျပေါကျပီး ဝငျလာပါတယျ၊မနကျကဝတျသှားတဲ့ အဝါနုရောငျ အကြႌလေးနဲ့ ဒူးဖုံးရုံပဲ ရှိတဲ့ ဘောငျးဘီလေးကတော့ ရတှေစေိုရှှဲနကွေပါတယျ။
“သမီး ရေကစားရတာ ပျော်ခဲ့ရဲ့လား”
“ဟုတ်အဖေ ပျော်တယ် အဖေ့ကိုလဲ သမီးရေပက်ဦးမယ်”
“မလုပ်နဲ့သမီးရဲ့ အိမ်ထဲမှာရေတွေစိုကုန်လိမ့်မယ် သမီးလဲ ရေစိုအဝတ်တွေမြန်မြန်လဲလိုက် ”
“ဟင့်အင်း…မရဘူး သမီးအဖေ့ကို ရေလောင်းမှာ”
“ကဲပါသမီးရယ် အဲဒါဆိုလဲ အိမ်ထဲမှာတော့ မလောင်းနဲ့ အိမ်နောက်က ရေချိုးတဲ့နေရာမှာလောင်း”
“ဟုတ်အဖေ ရတယ် သမီးက အဖေ့ကို ရေပက်ရရင် ပီးတာပဲ လာအဖေ”
သမီးလေးဆန္ဒကို လိုက်လျောပီး အိမ်နောက်ဘေးကို လာခဲ့ရင်း ရေချိုးတဲ့နေရာရောက်တော့ ငယ်ငယ်က မပြောမဆိုနဲ့ ဆီးပီး ရေခွက်ကြီးနဲ့ ရေတွေလောင်းပါတော့တယ်၊သမီးကြေနပ်အောင် အလောင်းခံနေရင်း ရေကန်ထဲကရေကို ကုန်းခပ်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ကို နောက်ကနေဖက်လိုက်ပီး သူမလက်ထဲက ရေခွက်ကိုလုယူကာ ခေါင်းကနေလောင်းချလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ကလဲ အဖေရဲ့လက်ထဲက ရေခွက်ကိုပြန်လု ကိုတင်ဟန်ကလဲ လွတ်မပေးပဲ ကိုင်ထားရင်း အတင်းလုနေတဲ့ သမီးလက်ထဲကို ပေးလိုက်တော့….
“ဟင့် အဖေနော် သမီးက အဖေ့ကိုရေပက်မလို့ပါဆို အဖေကပဲ သမီးကိုပြန်ပက်နေတာ ”
“သမီးကလဲကွာ အဖေလဲ သမီးကို ရေလောင်းခြင်သေးတာပေါ့ ကဲကဲ သမီးသဘော ပက်ပေတော့ ဟုတ်ပီလား”
ကိုတင်ဟန်က ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ လက်တွေကတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ခါးလေးကို ဖက်ထားပါတယ်၊ရေစိုနေတဲ့ အဝတ်စားလေးနဲ့ အိမ်ထဲကိုဝင်လာကနဲက သမီးကိုကြည့်နေခဲ့တာပါ၊အထူးသဖြင့်တော့ ရေစိုလို့အသားလေးနဲ့ ကပ်နေတဲ့ ဖင်လေးနဲ့ အဲဒီဖင်လေးပေါ်က ပင်တီအရာလေးကို ကြည့်နေခဲ့တာပါ၊ သမီးရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ဘောင်းဘီလေးအောက်က ဖင်သားလုံးလုံးလေးကတော့ ကိုတင်ဟန်အတွက် ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့် မရိုးနိုင်အောင်ပါပဲ၊ငယ်ငယ်ရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ထားပီး ဖင်လေးနဲ့ကပ်နေရတာကြောင့် ပုဆိုးအတွင်းက ကိုတင်ဟန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာလာရပါတယ်၊ မာလာတဲ့ လိင်တန်ကြီးက သမီးရဲ့ ရေစိုလို့ ကပ်နေတဲ့ ဖင်ကြားလေးကို ထောက်မိနေပါတော့တယ်။
အခန်း.၂၁။
“ဟင့်…အဖေ အဖေ့ဟာကြီးက သမီးဖင်ကိုထောက်မိနေပီ အဖေ့လီးကြီးတောင်နေတာလားဟင်”
“ဟုတ်တယ်သမီးရယ် သမီးရဲ့ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်ပီး အဖေ့လီးက တောင်နေတာ”
“တောင်နေရင် လိုးပေါ့အဖေရဲ့ အိမ်မှာအခု အဖေနဲ့သမီးပဲ ရှိတာကို ”
“အင်း လာသမီး အဖေတို့အခန်းသွားရအောင်”
ကိုတငျဟနျလဲ တကျကွှလာတဲ့စိတျတှကွေောငျ့ သမီးရဲ့လကျကိုဆှဲပီး သူတို့လငျမယားအိပျတဲ့ အခနျးထဲကို ခေါျလာခဲ့ပါတယျ၊အခနျးထဲရောကျတော့ တံခါးကိုပိတျလိုကျပီး အခုခြိနျထိ ရစေိုအဝတျစားတှနေဲ့ပဲ ရှိနသေေးတဲ့ သမီးကို အဝတျတှခြှေပျခိုငျးလိုကျရငျး သူလဲ ခြှပျလိုကျပါတယျ၊ပုဆိုးနဲ့အကြႌဆိုတော့ ခြှပျရတာလှယျတာကွောငျ့ အရငျပဲ ခြှပျပီးသှားလို့ ကုတငျပေါျကို တကျလှဲနရေငျး အဝတျတှခြှေပျနတေဲ့ ငယျငယျကို ကွညျ့နလေိုကျပါတယျ၊အပေါျအကြႌလေးခြှပျပီးသှားတဲ့ ငယျငယျဟာ အောကျကပနျးနုရောငျ ဘောျလီလေးကို လကျလေးနောကျပစျပီး ခြှပျလိုကျပါတယျ၊တဆကျထဲဆိုသလိုပဲ ဒူးဖုံးဘောငျးဘီလေးကို ခါးလေးကုနျးပီး ခြှပျလိုကျတော့ အောကျက ပနျးနုရောငျ ပငျတီလေးက ထှကျပေါျလာပါတယျ၊ကိုတငျဟနျရှိတဲ့ဘကျကို ကွောပေးပီး ဘောငျးဘီလေးကို ခြှပျနတောဆျိုတော့ ဖငျလေးကို ကုနျးပွနသေလိုဖွစျပီး အလှနျကိုကွညျ့ကောငျးတဲ့ မွငျကှငျးတခုပဲ ဖွစျနပေါတယျ၊ငယျငယျရဲ့ ကုနျးနတေဲ့ဖငျလေးကိုကွညျ့ရငျး သမီးလေးလဲ ××နှစျထဲရောကျတာ လပိုငျးလောကျရှိပီဆိုတော့ ဖငျလေးကလဲ တဖွညျးဖွညျးနဲ့ မကြျစိရှေ့မှောကျမှာကို ကွီးလာသလိုပဲလို့ ကိုတငျဟနျ တှေးနမေိပါတယျ၊ ပငျတီလေးကို ခြှပျပီးသှားတဲ့ ငယျငယျက ကုတငျပေါျမှာလှဲနတေဲ့ အဖဖွေစျသူရှိရာကိုလာရငျး ကုတငျကွီးပေါျကို တကျလိုကျပါတော့တယျ။
“အဖေ ဒီအခန်းက အဖေနဲ့အမေ အမြဲအိပ်နေကြတဲ့အခန်းဆိုတော့ သမီးစိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ”
“ဘယ်လိုတမျိုးကြီးလဲ သမီးရဲ့”
“အင်း…ဒီလိုလေအဖေရဲ့ ဒီအခန်းက အဖေကအမေ့ကိုလိုးနေတဲ့အခန်းလေ အခုကုတင်ကြီးပေါ်မှာပဲ အမေ့ကိုအဖေကလိုးခဲ့လို့ သမီးကိုမွေးလာတာမလား”
“ဟုတ်တယ်လေ သမီးရဲ့ ဒီကုတင်ပေါ်မှာ သမီးအမေကို အဖေကလိုးလာခဲ့လို့ သမီးကိုမွေးတာ”
“သမီးပြောတာက အမေ့ကိုလိုးနေတဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သမီးက အဖေလိုးတာကို ခံရင် အမေ့လိုပဲ အဖေ့မိန်းမဖြစ်သွားမှာလို့ တွေးမိလို့ပါ”
“ဪ…သမီးရယ် အဖေကဘာများလဲလို့ သမီးကအဖေ့မိန်းမ မဖြစ်ခြင်လို့လား အဖေနဲ့သမီးလိုးနေကြတာကြာပီလေ အဲကြ သမီးက အဖေ့မိန်းမပေါ့”
“မဟုတ်ပါဘူးအဖေရယ် သမီးက အဖေ့မိန်းမဖြစ်ခြင်ပါတယ် အမေ့လိုပေါ့နော် အဖေလိုးတာကိုခံပီး အဖေ့ကိုပြုစုနေတဲ့ အမေ့လို သမီးကဖြစ်ခြင်တာ”
“ဖြစ်ခြင်လဲ ရတာပေါ့သမီးရယ် အခု သမီးအမေမရှိဘူးလေ အဲကြ သမီးက အခုအဖေ့မယားပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား”
“အင်း…ဟုတ်တယ်အဖေ အမေပြန်မလာခင်အထိ သမီးအဖေ့မယားလုပ်မယ်နော်”
“သမီးသဘောပါကွာ ကဲ မယားလေး ဒီမှာလီးကြီးကတောင်နေပီ ဘာလုပ်ပေးမှာလဲ”
“ဖေယောက်ျားလီးကြီးကို ဟောဒီက မယားလေးသမီးက စုပ်ပေးမှာပါတဲ့ရှင် ခ်ခ်”
“လိမ်မာလိုက်တဲ့ မယားသမီးလေးရယ် အဲဒါကြောင့်ချစ်နေရတာ ကဲ လာ ဖေယောက်ျားပေါ်ကိုတက် မယားသမီးလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးမယ်”
“ဟုတ် ဖေယောက်ျား ကောင်းအောင်ယက်ပေးနော် မယားလေးသမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရမ်းယားနေပီ”
ပြောရင်းနဲ့ပဲ ငယ်ငယ်က ကိုတင်ဟန်ရဲ့ မျက်နာပေါ်ကို တက်ခွလိုက်ပီး သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အဖေဖြစ်သူရဲ့ ပါးစပ်ပေါ်မှာ ကပ်လိုက်ပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်လဲ ပါးစပ်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ဆီးကြိုပီး ယက်လိုက်ပါတယ်၊စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ဆွဲပီး စုပ်ပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်လေးကကြွလာပီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ မျက်နာကို သူမရဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်နေပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်က လျှာကိုအတောင့်လိုက်ဖြစ်အောင် လုပ်ပီး ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်ပက်ဝလေးကို ထိုးပေးလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ဟာ အဖေဖြစ်သူရဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်ကို လက်ထောက်ပီး သူမရဲ့ဖင်ကားကားလေးလှုတ်ရမ်းနေအောင်ကို အဖေရဲ့မျက်နာကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်နေပါတော့တယ်၊ကိုတင်ဟန်က ငယ်ငယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေရာကနေ စူစူလေးဖြစ်နေတဲ့ ဖက်ပေါက်လေးကို ပြောင်းယက်ပေးလိုက်ပါတယ်၊စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ချေပေးပီး ခဏကြာတော့ စောက်ဖုတ်လေးထဲကို လက်ခလည်နဲ့ ထိုးပေးနေရင်း ဖင်ဝလေးကို ယက်လိုက်တော့ ကိုတင်ဟန်ရဲ့ရင်ဘက်ပေါ်ကို ထောက်ထားတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့လက်လေးတွေက အဖေဖြစ်သူရဲ့ ရင်ဘက်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်နေကြပါတော့တယ်၊
“ဟင်း…ကောင်းလိုက်တာဖေယောက်ျားရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲ မယားလေးသမီးတော့ ဖေယောက်ျားနဲ့ ခွဲမနေနိုင်တော့ဘူး ဒီလိုပဲနေခြင်တော့တယ်”
“နေရမှာပေါ့မယားလေးရယ် စိတ်ချ ဖေယောကျက ဟောဒီက မယားသမီးလေးကို အမြဲလိုးပေးနေမယ်”
“ဟုတ် အဲဒါဆိုရင် ဖေယောက်ျားကို တစ်သက်လုံးလင်တော်နေမယ်နော်”
“မယားလေးသဘောပါကွာ တစ်သက်လုံးပဲလင်တော်တော် နောက်ဘဝထိပဲတော်တော် အခုတော့ ဖေယောက်ျားလိုးတော့မယ် ”
“ဟုတ်ဖေယောက်ျား လိုးပါ ဖေယာကျ်ားလိုးသမျှ ခံမယ် ဘယ်လိုလိုးခြင်လဲဟင် ဖေယောက်ျား”
“ဖေယောက်ျားကတော့ မယားလေးဖင်ကို ကြည့်ပီးလိုးခြင်တာ ကုန်ပေးနော်မယားလေး”
“ဟုတ်ဖေယောက်ျား ကုန်းပေးမယ် ”
အခန်း.၂၂။
ငယ်ငယ်က ပြောရင်းနဲ့ပဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်၊ကိုယ်အထက်ပိုင်းလေးကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ဝပ်ထားရင်း ဖင်လေးကိုထောင်ပီး ကုန်းနေတာကြောင့် ဖင်ကားကားလေးက ပိုမိုပီး ကားစွင့်နေကြပါတယ်၊ပေါင်လေးနှစ်လုံးကြားမှာတော့ အမွှေးပါးပါးလေး ပေါက်နေကြတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက အကွဲကြောင်းစိစိလေးနှင့် ပြူးထွက်နေပါတယ်၊ကိုတင်ဟန်ဟာ ငယ်ငယ်ရဲ့ကုန်းထားတဲ့ ဖင်လေးနောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပီး နောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေးထဲကို သူ့ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ထိုးနှစ်ပီး သွင်းလိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့အစောက ပီးထားတဲ့စောက်ရည်တွေရော အဖေဖြစ်သူနဲ့အလိုးခံနေတာ ကြာပီဖြစ်တာရောကြောင့် ကိုတင်ဟန်ရဲ့ လိင်တန်ုကြီးက သမီးဖြစ်သူရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို တစ်ဝတ်မရှိတရှိလောက် ဝင်သွားပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့ခါးလေးကို ကိုင်ပီး ကိုတင်ဟန်က နောက်ကနေ တချက်ခြင်းလိုးနေပါတယ်၊လိင်တန်ကြီးဆွဲထုက်လိုက်တိုင်း စူစူပီးထွက်လာတဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မြင်ရတဲ့အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန်ဟာ လိုးအားကို မြှင့်တင်လိုက်ပါတယ်၊ငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်ကားလေးကို စုံကိုင်ပီး လိုးနေရင်း အပစ်အနာဆာမရှိပဲ ဖွေးဥနေတဲ့သမီးရဲ့ဖင်လေးကို ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ ရဲနေတဲ့ဖင်ပေါက်လေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဖင်ပေါက်လေးကို လက်နဲ့ကလိနေရင်း လိုးဆောင့်နေလိုက်ပါတယ်၊မကြာခင်သော အချိန်မှာတော့ နှစ်လုံးစလုံး ပီးဆုံးခြင်းကို ရောက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ငြိမ်ကြသွားကြပါတော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျောင်းတွေဖွင့်တော့ ငယ်ငယ်လဲ ပြန်သွားပါတယ်၊သမီးကို သတိရနေပေမဲ့လဲ နေစဉ်အချိန်ဇယားအတိုင်းပဲ ကျော်ဖြတ်ရင်း အချိန်တွေဟာ ကုန်ဆုံးသွားပါတော့တယ်၊နောက်နှစ်ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေမှာတော့ ငယ်ငယ်ဟာ အိမ်ကိုပြန်မလာတော့ပဲ ဒေါ်ကြီးဖြစ်သူနဲ့ပဲ နေပါတော့တယ်၊အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ အရာရာဟာ ပြောင်းလဲသွားကြပါတယ်။
အခန်း.၂၃။
နှစ်တွေကုန်ပီး ရာသီတွေလဲ အလီလီပြောင်းခဲ့ပါတယ်၊အိမ်ရှေ့မှာစိုက်ထားတဲ့ ပိတောက်ပင်လေးတောင် အခုဆိုရင် ရာသီရောက်တာနဲ့ ဝေဝေဆာဆာပွင့်ပြီး ပင်ပျိုလေးကနေ အပင်ကြီးဖြစ်လာပါပီ၊ရာသီစက်ဝိုင်းလည်ပက်မှုတွေကို အကြိမ်ကြိမ်ဖြတ်ကျော်ပီးတဲ့ အခါမှာတော့ ကိုတင်ဟန် ကနေ အခုဆိုရင် ဦးတင်ဟန်ဖြစ်လာပီး အရင်က နုပျိုခဲ့တဲ့စိတ်အလျင်တွေကလဲ အခုခါမှာတော့တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တဲ့ စိတ်အလျင်ပဲဖြစ်လို့နေပါပီ၊ရာသီတွေကုန်ဆုံးပီး နှစ်တွေပြောင်းလဲခဲ့သလို ဦးတင်ဟန်ရဲ့ ဘဝအစိတ်ပိုင်းတချို့ကလဲ ပြောင်းလဲခဲ့ရပါတယ်၊အကြီးဆုံးပြောင်းလဲမှုကတော့ တစ်ဘဝလုံး လက်တွဲလာခဲ့တဲ့ ဇနီးဖြစ်သူ မခိုင်မာ ဆုံးပါးသွားတဲ့ အဖြစ်ပါပဲ၊သမီးဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်ကလဲ ၁ဝတန်းအောင်တော့ အမှတ်ကောင်းတာနဲ့ သူနာပြုတက္ကသိုလ်ကိုတက်ပီး ကျောင်းပီးတာနဲ့ တာဝန်ကြရာနေရာကို ရောက်သွားပါတယ်၊အမေဆုံးတုန်းက တစ်ခေါက်ပဲ ပြန်လာပီး အိမ်ကိုပြန်မလာတာ ကြာခဲ့ပါပီ၊တခါတရံမှာတော့ ဖုန်းဆက်ပေမဲ့ ဝေးကွာနေခဲ့တာ ကြာပီဖြစ်တဲ့ သမီးနဲ့က နေကောင်းလား အဆင်ပြေလား ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်နော် ဆိုတာကလွဲရင် သိပ်ပီးပြောစရာ မရှိပါဘူး၊ဘဝကို တစ်ယောက်ထဲပဲ ဖြစ်သလို ဖြတ်သန်း နေရင်း တစ်နေ့မှာတော့ သမီးရဲ့ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ ဖုန်းလာတာကြောင့် ကိုင်လိုက်တော့ သမီးက သူမချစ်သူရနေပီဖြစ်တဲ့အကြောင်းနဲ့ တစ်လနေရင် အကျဉ်းရုံးပီး လက်ထပ်တော့မဲ့ အကြောင်းကို ပြောလာပါတယ်၊ဪ…သမီးတောင်လက်ထပ်တော့မှာပါလား အချိန်ကုန်တာမြန်လိုက်တာလို့ တွေးရင်း ရင်ထဲမှာတော့ နှမျောသလိုဖြစ်မိပါသေးတယ်၊ဒါပေမဲ့လဲ သမီးတစ်ယောက် အရွယ်ရောက်လာရင် လက်ထပ်တာ မဆန်းပါဘူးလေလို့ ဖြေသိမ့်နေလိုက်ပါတယ်၊နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့ ဦးတင်ဟန်၏ အသိမိတ်ဆွေက ဆွမ်းကပ်ဖိတ်တာကြောင့်သွားပီး တရားနာရင်း အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲကို စားလိုက်ပါတယ်၊အိမ်ရောက်တော့ ဦးတင်ဟန်§ခေါင်းမူးလို့အိပ်ယာထဲမှာ လှဲနေလိုက်ရင်း ညနေကြတော့ သက်သာလာတာကြောင့် ထမင်းထစားလိုက်ပါတယ်၊ဟင်းကတော့ မနက်ကဆွမ်းကပ်မသွားခင် ချက်ထားခဲ့တဲ့ ငါးသလောက်ပေါင်းနဲ့ပဲ ဖြစ်သလိုစားလိုက်ပါတယ်၊ညဦးကနဲက မိုးတွေဖြိုင်ဖြိုင်ရွာသွန်းနေကြပီး ည၁ဝနာရီလောက်မှာတော့ ဦးတင်ဟန် တရေးနိုးလာပီး ခေါင်းထဲမှာ မူးနောက်နေရင်း ဆီးတအားသွားခြင်လာပါတယ်၊မိုးရွာနေပါတယ်ဆိုမှ ဆီးကလဲ သွားခြင်နေသေးတယ်လို့ မြည်တွန်လိုက်ရင်း နောက်ဘေးကို လာခဲ့တော့ မိုးတွေရွာနေတဲ့ထဲကို ဆီးသွားခြင်ဇောနဲ့ ထွက်လာလိုက်ပါတယ်၊မိုးရွာထဲမှာ အိမ်သာဆီကို သွားရင်း ဦးတင်ဟန်မိုက်ကနဲဖြစ်သွားရင်း အသိမပြောက်ခင်မှာပဲ သတိရလိုက်တာကတော့…..
ဝသန်ကာလရဲ့ အလည်မှာ မိုးတွေက သဲကြီးမဲကြီးပဲ ရွာသွန်းနေကြပါတယ်၊ကြည့်လေရာမှာ မှုန်မှိုင်းလို့ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးကလဲ မဲမှောင်နေကြပါတယ်၊အိမ်လေးတစ်လုံးရဲ့ နောက်ဘေးမှာတော့ အသက်၅ဝကျော်လောက်ရှိတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်ဟာ မိုးတွေသဲသဲမဲမဲ ရွာနေတဲ့အောက်မှာလဲနေပါတယ်၊နဂိုက သွေးတိုးရှိတဲ့ ဦးတင်ဟန်ဟာ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲနဲ့ ငါးသလောက်ကြောင့် မိုးရွာထဲမှာပဲ မူးလဲသွားပီး နောက်ဆုံးမှာတော့ လူမသိ သူမသိနဲ့ပဲ ဆုံးပါးသွားပါတော့တယ်၊အဲဒီညအချိန်မှာပဲ ငယ်ငယ်တစ်ယောက်အိပ်မက် မက်ပါတယ် အဖေဖြစ်သူဦးတင်ဟန်က ညှိုးငယ်နေတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ အဖေသမီးတို့နဲ့ နေပါရစေ လို့ ပြောပြီး ပြောက်သွားတာကြောင့် ငယ်ငယ်ဟာ အဖေလို့ အော်ပီး နိုးလာတော့ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ အမျိုးသားက ဘာဖြစ်တာလဲ လန့်တာလားလို့ မေးတာကိုတောင် ပြန်မဖြေနိုင်ပဲ ငယ်ငယ်ဟာ အဖေ အဖေ လို့ပဲ ခေါ်နေရင်းနဲ့…….
ပြီးပါပီ
ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ