မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့……… ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ Mission Two – ယာယီ ကိုယ်ရံတော်
Mission Two – ယာယီ ကိုယ်ရံတော်
အခန်း ၁။
သီဟ တယောက် လေယာဉ်ပေါ်မှ လေယာဉ် ဆင်းသက်မည့် ကြေငြာချက်ကို နားထောင်ရင်း က ပြတင်းပေါက်မှ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကျယ်ပြန့် ရှုတ်ထွေးလှသည့် ရှားဒုဂေါ လေဆိပ် ကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း သမီးမာလာကို သတိရလိုက်မိသည်။ ဒီမစ်ရှင်း အတွက် တာဝန်ပေးခံရတော့ အိုဗာစီး ခရီး ရှည်ထွက်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် သမီးဖြစ်သူ မာလာရဲကျော် နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက်သား အလုပ်ကိစ္စ ဟု အကြောင်းပြကာ ငွေဆောင် သို့ အသာလစ်ထွက်ရင်း နှစ်ညသုံးရက်ခန့် ဟော်တည်ခန်းအောင်းကာ ဟန်နီးမွန်းထွက်သည့် လင်မယား ကဲ့သို့ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးကြဆော်ကြပြီး တော့ မခွဲချင် ခွဲချင်ဖြင့် ခွဲခဲ့ကြရသည်။ ယခု မစ်ရှင်း အတွက် မာလာ့ကို သူ့ အဖွဲ့ထဲ ထည့်ပေးဖို့ တပ်မှုးကို တောင်းဆိုသော်လည်း တပ်မှုးက သူတို့ နှစ်ယောက်အကြောင်းသိသူ ပီပီ အာရုံထွေပြားမှာ စိုးသဖြင့် မထည့်ပေးလိုက်။ ယခုတော့ သူ နှင့် အတူ အခြား အေးဂျင့် လေးယောက်တို့ အတူ လိုက်လာခဲ့ကြရသည်။
ယခု ကမာ်ဘ့ ထိပျသီး နိုငျငံကွီး မြားမှ နိုငျငံခွားရေး ဝနျကွီးမြား ပွငျသစျနိုငျငံ ပါရီမွို့တှငျ၊ တှေ့ဆုံပွီး နိုငျငံအသီးသီးမှ စစျပွေးဒုက်ခ သညျမြား ဆိုငျရာ ပွဿနာမြားကို ဆှေးနှေးကွမညျဖွစျသညျ။သူ့မစျရှငျးမှာ မွနျမာပွညျမှ တကျရောကျမညျ့ နိုငျငံခွားရေးဝနျကွီး ဒေါျခိုငျရတနာပွညျ့ဖွိုးဝငျး ၏ ဒီတေး အဖှဲ့ ကို ခေါငျးဆောငျ ပွီး လိုကျသှားဖို့ တာဝနျကခြဲ့လသေညျ။ အမရေိကနျ အခေါျအဝေါျ ဒီတေး ဆိုသညျမှာ တကယျတော့ နိုငျငံခေါငျးဆောငျမြား ခရီးသှားသညျ့အခါ၊ လုံခွုံရေးအတှကျ လိုကျပေးရသညျ့ သကျတောျစောငျ့အဖှဲ့ ကို ခေါျဆိုခွငျး ဖွစျလသေညျ။
လေဆိပ်တွင် သူတို့ အတွက် ဗီအိုင်ပီ လောင့်ချ် သို့ သွားကာ လာကြိုသည့် ကားတန်းဖြင့် တည်းခိုမည့်ဟော်တည်သို့ ထွက်လာခဲ့ကြရလေသည်။ ဝန်ကြီးအတွက် လာကြိုပေးသော အဖွဲ့မှာ ရှေ့မှ မောင်းမည့် မော်တော်ဆိုင်ကယ် ပုလိပ် နှစ်ဦး နှင့် ဒေသခံ ပြင်သစ် ရဲအဖွဲ့မှ ကားတစီး၊ နောက်တော့ ဝန်ကြီးအတွက် ကား၊ ပြီးမှ ဝန်ကြီး ဒီတေး တို့ အတွက် ကားတစီး အနောက်မှ လိုက်ကြရလေသည်။
ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်က ဝန်ကြီး စီးသည့် လစ်မွန်ဇင်း ၏ ရှေ့ဖက် ဒရိုင်ဗာ ဘေးတွင် ထိုင်လိုက် လာလေသည်။ သူနှင့် သူ့ အနောက်ဖက်မှ လိုက်လာသည့် ဒီတေးအဖွဲ့ တို့ အချင်းချင်း က သူတို့ နားတွင် တပ်ထားသော ကော်မြူနီကေးရှင်း ဒီဗို်က်စ် များဖြင့် အဆက်အသွယ် ပြုကြလေသည်။
ဝန်ကြီး တည်းမည့်ဟော်တယ်ရောက်တော့၊ ဝန်ကြီးပီအေက ရီဆက်ရှင်းတွင် စာရွက်စာတမ်း လက်မှတ်ထိုး လုပ်နေချိန်တွင် အခန်းသော့ကို ယူကာ သူ့အဖွဲ့မှ လူ နှစ်ယောက်ဖြင့် သီဟ က ဝန်ကြီး နေမည့် အခန်းသို့ တက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတွင်း သူ့လူ နှစ်ယောက်က ဒီဗို်က်စ် များဖြင့် လျို့ဝှက် ကင်မရာ၊ အသံဖမ်းစက်၊ ပေါက်ကွဲစေနို်င်မည့် ပစ္စည်း စသဖြင့်ကို ရှိမရှိ သေခြာအောင် စစ်ဆေးရှာပြီးမှ ရှင်းလင်းကြောင်း ရီပို့လုပ်လေသည်။ ထို နှစ်ယောက်ကို တယောက်က အောက်ပြန်ဆင်းတယောက်ကို တံခါးပေါက် ဝတွင် စောင့်ဖို့ ပြောကြားလိုက်ပြီး သီဟက အခန်းကို တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးတွင် ရှိနေသည့် နိုးစက်နာရီလေးကို ပလတ်မှ ချွတ်ကာ ဖြုတ်ယူလိုက်ပြီး သူ့အိပ်ထဲတွင် ထို နာရီ နှင့် တထပ်တည်းတူသည့် နာရီကို ထုတ်လိုက်ကာ စားပွဲပေါ်တင် ပလတ်ထိုးလိုက်ကာ ဟော်တယ်မှ နာရီကို သူ့အိပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲ တွင်လည်း မျက်နှာကျက်မှ စမှုတ်အလန်း (မီးဘေး အချက်ပေး) အတန်လေး ပေါ်တွင် စွတ်ပြီး တပ်လိုက်လျှင် သတိမထားမိလောက်သည့် ကိရိယာလေးကို ဖိတတ်လိုက်သည်။ ထို နှစ်ခု စလုံးမှာ မို်က်ခရို စပိုင်ကင်မရာ ကလေးများ ပါပြီး ဝါယာလက်စ်ဖရီကွင်စီတခုကို ချိန်ထားသည်။ ထိုဖရီကွင်စီမှာ သူသာ သိသော ချန်နယ် ဖြစ်သည်။ သူ့ လက်တော့မှ ဖြစ်စေ ဖုံးမှ ဖြစ်စေ ကြည့်၍ ရလေသည်။ ထိုကင်မရာ တို့မှာ သူ နှင့် သူ့တပ်မှုးသာ သိပြီး ဝန်ကြီးကိုယ်တိုင်ပင် မသိခြေ၊ အရေးပေါ် အခြေအနေတွင် ဝန်ကြီး လုံခြုံရေးအတွက် အမြန်ဆုံး လုပ်လို့ ရအောင် လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သူဟော်တယ်ခန်း အဝမှ အပြင်ထွက်လာသည်နှင့် ဝန်ကြီး နှင့် အဖွဲ့တို့ ဓါတ်လှေခါးမှ ထွက်လာကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ့လူတယောက်က ဝန်ကြီးအတွက် တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သီဟ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး၊
“ကျေးဇူးပါ၊ ဗိုလ်မှုး၊ ဆီးယူလိပ်တာ၊ ”
ဟု ပြောပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က ဝန်ကြီးကို ခါးကိုင်းခေါင်းလေး ဆပ်ပြရင်း၊
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ၊ စိတ်ချလက်ချသာ နားပါခင်ဗျ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ရုံးအဖွဲ့သားများက ဝန်ကြီး နှင့် ကပ်ရက် အခန်းတွင် နေရာယူကာ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က ဝန်ကြီး နှင့် ကပ်ရက် တခြားဖက်မှ အခန်းကို ယူထားပါသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းတွင်တော့ ဒီတေး အဖွဲ့ဝင်များ နေရာယူပါသည်။ ဒီတေး အဖွဲ့ဝင်များမှာ သူတို့ အခန်းတံခါးမှ ခေါင်းကြည့်ပေါက်တွင် တတ်ထားသော မှန်ဘီလူးကို ဖြုတ်ကာ သူတို့ ယူလာသော ကင်မရာ ကို အစားထိုးလိုက်ပါသည်။ ထိုကင်မရာကို သူတို့ လက်တော့ဖြင့် ချိတ်ထားလိုက်သဖြင့် ဝန်ကြီးအခန်းဝကို လက်တော့စခရင်တွင် မြင်နေရပါသည်။ သူတို့ အဖွဲ့မှ တလှည့်စီ ကင်းစောင့်သလို အခန်းထဲမှ စောင့်နေရန်သာဖြစ်လေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူနေမည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်ကာတံခါးပိတ်လိုက်ပြီးနောက် လက်တော့ကို ထုတ်ကာ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်တွင်တင်လိုက်ကာ လော့အင်ပတ်စ်ဝပ်ဖြင့် ဆာဗေးလန့် ကင်မရာကို ဆက်လိုက်ရာဝန်ကြီး အခန်းထဲက မြင်ကွင်းနှစ်ခု သူ့လက်တော့စခရင်တွင်ပေါ်လာလေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ခြေဆန့်ကာ လှဲလျှောင်းနားနေသော ဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို သူမခေါင်းရင်း မှ ကြည့်နေသကဲ့သို့ မြင်နေရလေသည်။ ဝန်ကြီးမှာ အခန်းထဲ ရောက်ပြီးမှ သူမ ဖော်မယ် ဒရက်စ် တို့ကို ချွတ်ကာ ပိုးအပျော့ ညဝတ်အကျႌကို ကောက်စွပ်ဝတ်ထားသဖြင့် သူမ စနေနှစ်ခိုင်မှာ တောင်ကုံးလေး နှစ်ခုအလား မို့မေါက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို အကျႌမှာ ပေါင်လည်လောက်အထိသာ ရှည်သည်မို့ ဝင်းမွတ်နေသော ပေါင်တန်ခြေသလုံး များကို လည်း မြင်နေရသဖြင့်၊ သီဟ ဘောမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ တကယ်တော့ သူ့အနေဖြင့် ကြည့်မနေသင့်မှန်းသိသော်လည်း၊ ဒီကိစ္စက သူတယောက်သာ သိတာမို့ ခပ်တည်တည်ပင် ဖွင့်ထားလိုက်လေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူဒီတေးလုပ်ရမည့် ဝန်ကြီး မို့ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဘိုင်အိုကို အလွှတ်နီးပါး သိနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မှာ တကယ်တော့ ရွှေလင်ပန်းဖြင့် အချင်းဆေးလာ သည်ဟု ပြောရပေမည်။ သူမ ၏ အဖေ ကလည်း ရှမ်းစော်ဘွားတဦး၏ သား ဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခင် အစိုးရလက်ထက်က ဝန်ကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်၊ သူမ ယောက်ျားကလည်း ဌာနဆိုင်ရာတခုတွင် အကြီးဆုံး ရာထူးတခု ယူထားသူ ဖြစ်လေသည်။ သူမ ဘွဲ့ရပြီးကာစ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပြီး သားတယောက်ရခဲ့သည်။ အလုပ်လုပ်စရာ မလိုအောင် ချမ်းသာ သူမို့ မာစတာတက်သည်။ နိုင်ငံခြား ဘာသာ သုံးလေးမျိုးကို လည်း တတ်မြောက်အောင် လေ့လာခဲ့သည်။ ပီအိပ်ဒီ ဘွဲ့တခုကိုလည်း ယူထားသေးသည် ဆိုတော့၊ အသိုင်းအဝိုင်း နှင့် ပညာအရည်အချင်းကြောင့် အသက်မှာ လေးဆယ် ကျော်ကာစလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း၊ အလိုလို နေရာ ရလာခဲ့ရသူဖြစ်သည်။ တဦးတည်းသော သားဖြစ်သူ အောင်ဝေဖြိုးဝင်းမှာ အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတက်နေလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ရုပ်ကလည်းချော၊ အရပ်မြင့်မြင့်၊ အလွန်ကိတ်သော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ရှိလျှက် နှင့် သူမ ယောက်ျား မိန်းမမှု မှာ ပွေရှုတ်နေသည်မှာ အံဩစရာကြီးဟု ဗိုလ်မှုးသီဟ ရဲကျော် တွေးလိုက်မိသည်။ အပြင်လောက တွင်တော့ အတင်းအဖျင်းဟု သာ ပြောကြသော်လည်း ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်တို့ လို ထောက်လှမ်းရေး ထိပ်တန်းလူတွေက တော့ အတိအကျသိလေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် လေယာဉ် အကြာကြီး စီးလာရပြီး တချိန်လုံးလည်း ဝန်ကြီး အနားကပ်လာသမျှလူကို မသင်္ကာ မျက်လုံး ဖြင့် တောက်လျှောက်ကြည့်နေရသဖြင့် ငြီးစီစီ ဖြစ်လာသည်ကို အခု လန်းသွားအောင် ရေမိုးချိုးလိုက်အုံးမည်ဟု တွေးကာ အဝတ်အစားများ ချွတ်လိုက်သည်။သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ နောက်ဆုံး ကျန်သည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည့် အချိန်မှာ သူ့လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှ လှုပ်ရှားမှု တခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်တာဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လေးကို ဟိုလှည့်ဒီလှည့်ဖြင့် အကြောအခြင် ဆန့်လိုက်ပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ ပိုးသား ဝတ်ရုံလေးကို ခွာချလိုက်ရာ သီဟ တယောက် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ပိုးသားဝတ်ရုံလေး အောက်က သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစား ဆိုလို့တမျှင်မှ မရှိပါ။ ထွားကျိုင်း ဖွံ့ဖြိုးလှသည့် နို့ကြီး နှစ်လုံးက ကျွဲကောသီးကြီး နှစ်လုံးလို၊ လက်သန်းလုံး လောက်ရှိပြီး လက်ဆစ်တဝက်ခန့် ရှည်သ့် နို့သီးခေါင်း ညိုညို နှစ်ခုက ဖွေးနုဝင်းနေသော ရင်သားအစုံ ထိပ်မှာ ချွန်မြ ထောင်မတ်နေသည်။ သေးသိမ်သော ခါးအောက်က ကားစင့်နေသော အိုးကြီးက လည်း အားရပါးရ၊ တုတ်ခိုင်ဖြောင့်စင်း နေသော ပေါင်တန်ကြီးနှင့် ခြေသလုံး တုတ်တုတ်ခဲခဲ ကလေး တွေက ဝင်းဝါချောမွတ်နေသည်။ အမွှေးပါးပါးလေး ညှပ်ထားသည့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ညိုညိုလေးတွေက တွန့်လိမ်လိမ်။ လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟု တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့ကိုယ်သူပင်သတိမထားမိလိုက်ပဲ သူ့လက်တွေက ထောင်မတ်လာသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် မိလေသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ကိုယ်ကို ကော့ကော်ကန်ကား နည်းနည်းလုပ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်လုံးကြီးတွေ တုန်ခါ အောက် လျှောက်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်သွားလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ၏လက်တော့ နောက်စခရင်တခြမ်းက ရေချိုးခန်းနေရာသို့ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီတခါတော့ အပေးစီးက မြင်နေရလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရှိ့ ဘေစင် ရှေ့တွင် ရပ်လျှက် မှန်ချပ်ကြီးထဲ တွင် သူမကိုယ် သူမ ပြန်ကြည့်နေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဖင်လုံး ကြီးတွေမှာ အနောက်သို့ ပြစ်လျှက် ကောက်နေလေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် သူ့လီးကြီးမှာ မတရား မာတောင်လာသဖြင့် အိပ်ယာမှ ထကာ ရေချိုးခန်းဘက်လမ်းလျှောက်သွားပြီး ဘေစင်ပေါ်တွင် ဟော်တယ်မှ ချထားပေးသော လိုးရှင်းဗူးလေးကို ယူကာ အိပ်ယာပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ လက်တော့ စခရင်မှ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ကြည့်ရင်းက သူ့လက်ဖဝါးပေါ်သို့ လိုးရှင်း အချို့ကို ညှစ်ချလိုက်သည်။ ထိုလက်ဖဝါးဖြင့် မာတောင်တောင့်တင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံကာ ပွတ်သပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေလိုက်မိလေသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ မှန်ထဲ မှ မိမိ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ပြန်ကြည့်ရင်းက သူမလက်ကလေးများဖြင့် ဖွံ့ထွားလုံးဝင်းလှသည့် နို့ကြီးတွေကို တဖက်တချက်ပင့်ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်ရင်းက မာတောင်လာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ညှစ်ကာ ပွတ်ခြေလိုက်မိရာ သူမပါးစပ်မှ ပင် အီးကနဲ ငြီးသံလေး ထွက်လာရလေသည်။ သူမ ကိုယ်မှ ကြက်သည်းလေးများထလာပြီးပေါင်ခွဆုံ မှ စိုတိုတိုလေး ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ကိုယ်သူမ ဘယ်လမ်းကြောင်းသွားတော့မည်ဆိုတာကို သိနေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ရေချိုးဇလုံ ရှိရာသို့ သွားလိုက်ပြီး ရေနွေး နှင့် ရေအေး အနေတော်ဖြစ်အောင် ဖွင့်ချထားလိုက်လေသည်။ ဘေစင်ပေါ်မှ ဆပ်ပြာရည်ပုလင်းလေးကို ဖွင့်ကာ ရေချိုးကန်ထဲ လောင်းထည့်လိုက်သည်။ ရေချိုးကန်ထဲ မှာ ဆပ်ပြာအမြုပ်ဘူးစီဘောင်းကလေးများနှင့် အတူ ရေလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြည့်လာသည်ကို စောင့်ရင်း သူမ ဆံပင်ကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။ မဲနက်အုပ်ကောင်းလှသော ဆံပင်များမှာ ကျောလည်ထိ ရောက်လေသည်။ သူမ ပေါင်လုံး ဖွေးဖွေးလေး များမှ အကြောစိမ်းလေးများ ကို ပင် မြင်နေရသော သီဟရဲကျော်မှာ လက်တော့စခရင်ကို ပင် ကုံးရက်ချင်စိတ်ပေါ်လာရလေသည်။
ဘပ်တပ်ထဲ မှာ ရေတဝက်ကျော်ကျော်လောက် ပြည့်လာချိန်တွင် ရေပူအနေအထားကို ခြေဖြားလေး ဖြင့် စမ်းသပ်ရင်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာ ပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် ရေပူနွေးနွေးထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးလေး ရေပူနွေးနွေး လေး လွှမ်းခြုံသွားတော့ အကြောအခြင်များ ပြေလျှော့ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူမမေးစေ့မြုပ်သည်အထိ ရေထဲ စိမ်ပြစ်လိုက်သည်။ ခနတာ နေလိုက်ပီးမှ သူမ ခြေမဖြင့် ရေ ပိုက်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်လေသည်။ သူမ လက်အစုံက ခုန ဇာတ်လမ်းကို ပြန်ဆက်လေသည်။ သူမ ရင်သား အစုံကို ဆပ်ပြာအမြုံ့တို့ ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက နို့သီးခေါင်းလေး ကို ပွတ်ခြေပေးမိသည်။ မျက်လုံးလေး အစုံ မှေးကာ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ပွတ်ခြေပေးနေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းကိုစောင့်ကြည့်နေရင်းက သီဟရဲကျော်တယောက် သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိပြန်သည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် သူမကိုယ်လေးကို အသာလျှောချရင်း ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်လေသည်။ သူမ ၏ ချောမွတ်ဖွေးစွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ခွဆုံကြားသို့ သူမ လက်ကလေး ကို ထည့်ပြီး သွေးဆူဖေါင်းကြွနေပြီ ဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် တချက်နှစ်ဖျစ် ညှစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ဖိခြေပွတ်ပေးနေလေသည်။
“ဟင်း….ဟင်း…ကျွတ်စ်…..”
သူမ ၏ မကြျလုံးအစုံကို တငျးတငျးလေး မှိတျထားပွီး နူတျခမျးလှလှ ဖူးဖူးလေး ကွားမှ လြှာကလေး တစျလစျဖွငျ့ တခကြျတခကြျ နူတျခမျးကို လြှကျလိုကျပွီး ငွီးသံလေး ပေးရငျး က စောကျစေ့လေးကို ပှတျနသေော၊ ဒေါျခိုငျရတနာဖွိုးဝငျး စိတျအစဉျက သူမ ၏ လကျရှိကမာ်ဘကို မေ့ပွီး စိတျထဲက အဝေးတနရောကို ရောကျနလေပွေီ။ သူမ အတှေးထဲက သူတဦးက သူမ စောကျစေ့လေးကို လြှာထိပျဖွငျ့ ဖိထိုးပှတျပေးနသေညျဟု ပဲ တှေးနသေလားမသိ၊ စောကျစေ့လေးကို နာနာဖိပှတျခွပေေးနရေငျးက တခကြျတခကြျလညျး စောကျဖုတျအတှငျးထဲ လကျထိပျကလေး တဆစျ နှစျဆစျခနျ့ ဝငျသညျအထိ ထိုးသှငျးပေးရငျးက အရှိနျရလာတော့သညျ။
ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော် တယောက်လည်း သူ့လီးကြီးထိပ်မှ စိမ့်ယိုကျလာသည့် ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်နှင့် လိုးရှင်းတို့ ပူးပေါင်းပြီး ချောမွတ်နေသည့် လက်ဖဝါးဖြင့် အရှိန်ပြင်းပြင်းဂွင်းထုနေလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာဖြိုးဝင်း ၏ ပါးစပ်၊ စောက်ဖုတ်၊ ဖင်၊ နို့နှစ်လုံးကြား၊ စသဖြင့် နေရာမျိုးစုံ၊ ပုံစံမျိုးစုံ၊ မတ်တပ်လေးဘက်ထောက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်စသဖြင့် ပုံဖေါ်ကာ မှန်းလိုးရင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ထုနေလေတော့သည်။
နှစ်ဦးစလုံး မှာ တိုင်ပင်ထားသည့်အလား တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တက်လာကြပြီး မကြာခင်မှာပင် ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကွေးပြီး တဟင်းဟင်း နှင့် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရသလို၊ သီဟရဲကျော် တယောက်လည်း သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေ လီးထိပ်မှ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးဆုံးချင်းသို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။
အခန်း ၂။
နောက်တနေ့ မနက် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ဒုက္ခသည်များ ညီလာခံသို့ ဝန်ကြီး က တက်ရောက် တော့ သီဟ တို့ အဖွဲ့ လည်း ထုံးစံအတိုင်း မျက်ခြေမပြတ် လိုက်လံ စောက်ရှောက်ပေးနေရလေသည်။ ဒုတိယနေ့ တွင် ဝန်ကြီး က မြန်မာပြည်ကိုယ်စား တက်ရောက် မိန့်ခွန်းပြောမည်ဖြစ်လေသည်။ ညီလာခံ ပထမနေ့ ချောမောစွာ ပြီးသွားတော့ ထုံးစံ အတိုင်း ဝန်ကြီးကားကို ရှေ့နောက် နှစ်စီး ညှပ်ကာ ညီလာခံကျင်းပနေသည့် စန်တာမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ မြို့လည် ကားလမ်းများမှာ ထရပ်ဖစ် ဂျမ်း ဖြစ်နေသည်မို့ ကားချောင်သော လမ်းမှ ကွေ့ပတ်မောင်းနေရင်း လူပြတ်လပ်သည့် ရပ်ကွက်တခု နားအရောက်တွင်၊
“ဝုန်း.”
ကနဲ အသံနှင့် သူတို့ ရှေ့မှ ကားမှာ မီးတောက်များနှင့် အတူ ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီး ကျည်ဆံ များလည်း တဒိုင်းဒိုင်း ဖြင့် သူတို့ ကားသို့ လာထိမှန်တော့သည်။ သီဟက လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ ဂျိုင်းအောက်မှ သေနတ် ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အနောက်ဖက်သို့ လှည့်ကာ ဝန်ကြီးအား၊
“အောက်ကို ငုံ့နေ အောက်ကို ငုံ့နေ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ကားမောင်းသူ ပြင်သစ်အမျိုးသား မှာ ကြောက်လန့်ပြီး ကားတံခါး ဖွင့် အပြင်ထွက်လိုက်ရာ ကျည်ဆံ မိုးရွာချမှုကြောင်း သွေးများ ဖြာကနဲ ထွက်ကာ လဲကျသွားတော့သည်။ သီဟတို့ အနောက်မှ ကားလည်း ကျည်ဆံ မိုးရွာချခ့ရမှုကြောင့် သေသူသေ ဒဏ်ရာရသူ ရ ဖြစ်နေပြီး ဒဏ်ရာရသူတို့က လက်ထဲမှ သေနပ်ဖြင့် ကျည်ဆံလာနေသော တိုက်ခေါင်မိုးများ ပေါ်သို့ ပြန်လှန်ပြစ်နေကြလေသည်။ သီဟ လည်း ကားတံခါးကို ဖွင့်ကာ ကျည်လမ်းကြောင်းကို တံခါးဖြင့် အကာအကွယ်ပြုကာ အပြင်သို့ ကုန်းထွက်လိုက်သည်။ နောက်ကားမှ သူ့ လူတယောက်က
“ဗိုလ်မှုး ဘေးက လမ်းကြား ထဲ ကို သွား ကျနော် ကာပြစ်ပေးထားမယ်”
“ဒိုင်း..ဒိုင်း”
“ရွှီး….ညှောင့်..”
သီဟ ကားဘေးက မှောက်ရက် တွားသွားပြီး အနောက်ဖက်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဝန်ကြီးက ထိုင်ခုံရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကုုံးလို့ ဘေးက သူမ ပီအေ ကတော့ ခေါင်းမှာ သွေးတွေရွဲလို့ သေနေပြီ။ဝန်ကြီးရဲ့ တုန်ရီနေတဲ့ လက်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး၊
“ခေါင်းမမော့နဲ့ ဒီအတိုင်းပဲ ကုံးပြီးထွက်လာ”
ဝန်ကြီးလည်း သီဟ ပြောသလို အသာကုံးထွက်လာတယ် အပြန်ရောက်တော့ သီဟ က အနောက်က သူ့လူကို အချက်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လူက သီဟတို့ ဘက်ကို ပြစ်နေတဲ့ လူတွေရှိရာ ခေါင်မိုးပေါ်ကို ထောင်ပြီး သူ့ရဲ့ အမ်ဆစ်စတင်းနဲ့ အဆက်မပြတ်ပြစ်ပေးလိုက်တယ်။ သီဟက ဝန်ကြီးလက်ကို ဆွဲပြီး လမ်းကြားထဲကို ပြေးဝင်လိုက်တယ်။ သူ့လူတွေကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို သွားသွားလို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြနေတယ်။ သူတို့ ကို တိုက်ခိုက်နေတာ ဝန်ကြီးကို လုပ်ကြံချင်လို့ ပဲ ဆိုတော့ ဝန်ကြီးမရှိတော့ရင် သူ့လူတွေကို လည်း ဆက်တိုက်နေစရာ အကြောင်းမရှိဘူးလို့ တွေးမိတာနဲ့ သီဟလည်း ဝန်ကြီးကို ဆွဲပြီး လမ်းကြိုလမ်းကြားက ပြေးတော့တာပဲ။ အဲလို သေနပ်တွေ ပြစ်ခတ်ဆူညံ ရဲ ကား ဥဩသံတွေ ဆူညံနေတော့ လူတွေကလည်း ဟို ပြေးဒီပြေး ရှုတ်ရှက်ခတ်ပြီး သူတို့ ကိုယ်တိုင်လည်း လူတွေ ကြားထဲ ရောကသွားတော့တယ်။ သီဟက သူ့သေနပ်ကို စလွယ်အိတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး လမ်းဆုံ တခုမှာ ဖုံးကို ထုတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူတို့ ရောက်နေတဲ့ နေရာနဲ့ အနီးဆုံး မက်ထရို စတေရှင် တခုကို ဒါရိုက်ရှင်း ပေးလိုက်ပြီး လမ်းတွေ ဘယ်လို ကွေ့ သွားရမယ်ဆိုတာကို ဂူဂယ်မက်မှာ ကြည့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဝန်ကြီးလက်ကို ဆွဲပြီး ပြေးလာခဲ့ကြတယ်။ မက်ထရိုစတေရှင် ကို ဆင်းတဲ့ လှေခါးကနေ ဆင်းလာလိုက်ပြီးတော့ ရထားလက်မှတ် ရောင်းတဲ့ဆီမှာ မြေပုံ တချက်ကြည့်ပြီး သူသွားရမဲ့ နေရာအတွက် လက်မှတ်ဝယ်လိုက်ပြီးဝင်လာလိုက်တယ်။ ရထားကလည်း အဆင်သင့်ဝင်လာတာနဲ့ အထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ လူတွေက တိုးတိုးခွေ့ခွေ့နဲ့ မို့ ဝန်ကြီးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်။ သူက ဝန်ကြီးပုခုံးလေးကို အလိုက်သင့် ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ဝန်ကြီးက အသံတုံရီရီနဲ့၊
“ဗိုလ်မူး ကျမတို့ ဘယ်ကို သွားမှာလဲ”
“ကွှန်တော်တို့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် တခု ရှိတယ် ဝန်ကြီး အဲဒီကို အရင်သွားလိုက်မယ် ပြီးမှ အဲဒီကနေ ဗမာပြည်ကို ဆက်သွယ်လိုက်မယ် ကျွန်တော်မသင်္ကာတာနည်းနည်းရှိတယ်”
သူတို့ ဆင်းရမဲ့ ဘူတာရောက်တော့ ဘူတာရုံကနေ အပြင်ထွက်လာကြတယ်။ သီဟ တို့ ရဲ့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် အနားလမ်းကွေ့ကျတော့ သီဟက ဝန်ကြီးကို အသာလက်ဆွဲလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ လမ်းထောင့်မှာ ခနနေခိုင်းပြီး သူတို့ ဆေ့ဖ်ဟောက်ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။
“လာသွားမယ် ဝန်ကြီး ကျွန်တော်တို့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်လည်း မလုံခြုံတော့ဘူး လောလောဆယ် ဟော်တယ်တခု သွားကြမယ်”
သီဟ က တက်စ်စီကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး တနေရာသို့ သွားရန် လမ်းညွှန်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကော်ဖီဆိုင်တခု တွင် ဝန်ကြီးကို ထိုင်နေစေပြီး သူ့ဖုံးဖြင့် သူ့ကိုယ်သူရိုက်ပြီး ဝန်ကြီးကိုလည်း ဓါတ်ပုံ တပုံ ရိုက်လိုက်သည်။ နောက်တော့တနေရာသို့ အီးမေးပို့ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဖုံးမှ ရီပလိုင်းမက်ဆေ့ကို ကြည့်လိုက်ရင်း၊ဝန်ကြီးကို မော့ကြည့်ကာ၊
“ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်အတွက် လောလောဆယ် အင်ဒိုနီးရှားပတ်စ်ပို့ နှစ်ခု လုပ်ခိုင်းထားတယ် နာရီဝက်ဆိုရင် ရမယ်၊ ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့ ထဲမှာ လည်း သစ္စာဖေါက်ရှိနေပြီ၊ ပြင်သစ်ရဲကို လည်း စိတ်မချရသေးဘူး လောလောဆယ်။ အဲဒါကြောင့်ဟော်တယ်တခု မှာ ခနသွားခိုမယ်၊ မြန်မာပြည်က အမ်အိုင်ကို ဆက်သွယ်ပြီး သူတို့ ဆီက စိတ်ချရတဲ့သူကို လွတ်ခိုင်းလိုက်မယ် အဲတော့မှ ကျွန်တော်တို့ အပြင်ထွက်လို့ ရမယ်”
ဝန်ကြီးက တုံတုံရီရီလေးဖြင့်၊
“သူတို့က ဘယ်သူတွေလဲကွယ်၊ ငါတို့ကို ဘာလို့ တိုက်ခိုက်ရတာလဲ”
ကျွန်တော်တို့ နယ်စပ်က ကျွန်တော်တို့အစိုးရကို အထင်အမြင်လွဲနေတဲ့ အကြမ်းဖက်အုပ်စုပါ။ သူတို့က ဒီမှာလည်း ကော်နက်ရှင်းရှိသလို ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့ထဲမှာလည်း ဝင်ပြီး အန်ဒါကာဗာလုပ်နေတဲ့လူ ရှိနေတယ်။ အာ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ လမ်းကြောင်းတွေ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်တွေ အကုန်သိနေတာပေါ့။အခု တညပါပဲ မနက်ဖြန် မြန်မာပြည်က အဖွဲ့လိုက်လာပြီးရင် သံရုံးထိကို အကာကွယ်ယူပြီး သွားရမယ်။ ခုကတော့ ကျွန်တော်တယောက်ထဲ နဲ့ သွားဖို့ စိတ်မချရသေးလို့ ဟော်တယ်တခု မှာ ခနသွားခိုနေလိုက်မယ်”
နာရီဝက်လောက်အကြာတွင် တက်စီတစီးငှား တနေရာတွင် ဝင်ပြီး ပတ်စပို့ ဝင်ယူကာ မထင်မရှား ဟော်တယ် အသေးလေး တခု တွင် သွားရောက်အခန်းတခု ယူကာ ဝင်နေလိုက်လေသည်။ သူတို့ ၏ ဖိတ်ပတ်စ်ပို့စ် အရ ဒင်ဒိုနီးရှားမှ အလည်လာသော လင်မယားဖြစ်လေသည်။ ဆောင်းတွင်းမို့ အလင်းရောင်ကလည်း စောစောစီးစီး ပျောက်ကာ မှောင်နေလေပြီ။ ဟော်တယ်ခန်းမှ တီဗီတွင် သူတို့ ကားတန်း အတိုက်အခိုက်ခံရသည့် သတင်း ကို အဆက်မပြတ်ပြနေလေသည်။ အသေအပျောက်စာရင်းကို တော့ မကြေငြာသေးခြေ။ တမင်ဖုံးထားပုံ ရသည်။
သီဟက ဟော်တယ်ခန်းထဲတွက် ဝန်ကြီးကို ရေမိုးချိုးပြီး နားဖို့ အကြံပေးလိုက်ပြီး စားသောက်စရာများ ဟော်တယ်ခန်းသို့ သာ မှာလိုက်သည်။ နောက်မှ တပ်မှုးဆီသို့ လျို့ဝှက်မက်ဆေ့ပေးလိုက်သည်။ တပ်မှုးက ရောက်သည့်နေရာမှာပဲ နေဖို့ သူတို့ လွတ်လိုက်သည့် စိတ်ချရသည့် အဖွဲ့လာမှ ဆက်သွယ်ဖို့ ပြန်မက်ဆေ့ပို့ပေးတာ ဖတ်ပြီး မှ သူလည်း ဆိုဖာပေါ် စိတ်လျှော့ကာ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
ထို အချိန်ရေချိုးခန်းထဲ မှ ရေနွေးပူပူ ဖြင့် ရေချိုးထွက်လာသော ဝန်ကြီးမှာ ဟော်တယ်မှ ထားထားသော သဘက်ဝတ်ရုံကြီး ဝတ်လျှက် ခေါင်းမှာ လည်း ရေလျှော်ထားသဖြင့် သဘက်ပတ်ကာ ကုတင်ကြီးပေါ် ထိုင်လိုက်လေသည်။ စိတ်ကို တင်းထားသည်ကို လည်း လျှော့ချလိုက်၍လား မသိ မျက်ရည်များကျလာကာ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးတော့သည်။ သီဟလည်း ထိုင်ရာမှ ထကာ ကုတင်နားသွားလျှက် ဝန်ကြီးကို အသာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ ဖြေသိမ့်ပေးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော် ဝန်ကြီး၏ အိတင်းနေသော နို့ကြီးများက သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိမိလာပြီး မနေ့ညက ဝန်ကြီး၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှက သူစိတ်မျက်စေ့ထဲပြန်ပေါ်လာတော့ သွေးက ပူလာပြီး လီးက တောင်လာလေသည်။ သူ့ပုခုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေရှာသော ဝန်ကြီး မျက်ရည်များ သူ့အကျႌပေါ်မှာ ပင် စိုရွဲလာသဖြင့် ဝန်ကြီးမျက်လာလေးကို မေးစေ့မှ ကိုင်မ ကာ ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။
ရေချိုးပြီးကာစမို့ ရှင်းသန့်နေသော ဝန်ကြီး၏ ချောမောလှသော မျက်နှာ နှုတ်ခမ်းထူထူ နီတျာတျာလေးက သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိပဲ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်မိတော့သည်။ ဝန်ကြီးကလည်း သူ့လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုကာ သူ့ကို ပူနွေးစိုစွတ်သော အနမ်းတို့ ဖြင့် တုန့်ပြန်လာလေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ဦးစလုံး သွေးသားတွေက ဆူပွက်လာကာ ခနလေး အတွင်း အဝတ်အစား ကင်းမဲ့ သွားသော ကိုယ်လုံး တစုံ ကုတင်ပေါ်သို့ လုံးထွေးကာ ကျသွားတော့သည်။
သီဟ နူတ်ခမ်းတွေက ဝန်ကြီး၏ ချိုမြိန်စိုစွတ်နူညံ့လှသော နူတ်ခမ်းအစုံ မှ ခွာလျှက် လည်တိုင်ကျော့ကျော့ တလျှောက် ဆင်းသက်လာကာ လုံးစက်ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးတွေပေါ် ရောက်လာလေသည်။ ဖွေးနုသော နို့ကြီးများထိပ်မှ ညိုတိုတို နို့သီးခေါင်းလေးများကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ကာ စုပ်လိုက်တော့ ဝန်ကြီးမှာ ကိုယ်လုံး လေးတုံတက်ကာ သူ့ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို ဆုပ်ကိုင်လေသည်။ သီဟလက်တွေက ဝန်ကြီး၏ ချောမွတ်သော ဘိုက်သား ပြင်တို့ကို ပွတ်သတ်ရင်း ပေါင်ခွဆုံသို့ ဆင်းသွားလေရာ အမွှေးအမြင် မရှိ ပြောင်ချောဖေါင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းမိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီး၏ အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ထိပ်ကလေး ဖြင့် စမ်းရင်း ပွတ်ပေးနေရာ အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သီဟက ဝန်ကြီး ချိုင်း နှစ်ဘက်တွက် လက်ထောက်ပြီး ဝန်ကြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို ပြန်နမ်းလိုက်တော့ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးက ဝန်ကြီး ပေါင်အတွင်းသား များကို သွားထောက်ပွတ်မိနေသည်။ ဝန်ကြီးက သူမ လက်ကလေးဖြင့် သီဟ လီးကြီးကို စုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ သီဟက သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ခေါင်း အသားလေး များက သီဟလီးကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ဖွဖွလေး စုပ်ပေးထားသလို ခံစားနေရသည်။ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ မကျပ်သော်လည်း အချောင်ကြီးမဟုတ်ပဲ စေးစေးလေး ဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်သွားတော့သည်။ ဝန်ကြီး ဆီမှ ဟ ကနဲ လေရှိုက်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး သီဟ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်သည်။ သီဟ လည်း သူ့ လီးကြီးကို ဝန်ကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်ပြီး ဆီးခုံ နှစ်ခု ထိကပ်သည်အထိ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အဆုံး ဝင်သွားပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်း ရင်း ဖြင့် ဇိမ်ခံ လိုးလေတော့သည်။
သီဟ က ဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဂျိုင်နှစ်ဘက်ကြားလက်လျိုကာ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးသည်။ ဝန်ကြီးကလည်း သူမ လက်နှစ်လက်ဖက်ဖြင့် သီဟ ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်ဆွဲဖက်သည်။ သူမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးဖြင့် သီဟခါးကို ညှပ်ကာ ခြေသလုံးများဖြင့် သီဟ ပေါင်ကို ပြန်ချိတ်ဆွဲသည်။ အခုနက အသက်အန္တရာယ်မှ လွတ်အောင်ပြေးခဲ့ရသည့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများက အခုတော့ မလုပ်သင့်သည့် အိမ်ထောင်ရေးပြင်ပလိင်ဆက်ဆံမှု၊သို့မဟုတ်၊ ဘော့စ် နှင့် ဝန်ထမ်း လိင်ဆက်ဆံမှု စသည့် စိတ်လှုပ်ရှားစေမည့် လိင်ဆက်ဆံမှု သို့ ပြောင်းလဲ သွားရလေပြီ။
အသက်၄ဝကျော်ကာစပေမဲ့ မွေးကတည်းက ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်၊ နေခဲ့ရပြီး နုဖတ်နေသည့် အသားရည်၊ ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားအရည်တို့အပြင် ချောမွေလှပသည့် မျက်နှာ ၊ တို့ကြောင့် အသက်၂ဝကျော် အမျိုးသမီးလားထင်မှတ်မှားရသည့် ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို လိုးနေရသည်မှာ သူကသမီး မာလာရဲကျော်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ကို ကောင်းပြီး အီစိမ့်နေသည်ဟု သီဟတယောက် လိုးရင်း နိုင်းယှဉ်နေမိလေသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မှာလည်း ရမက်ကြီးသူ အမျိုးသမီးပီပီပင် တကိုယ်လုံး ကြွက်သား အပြည့်ဖြင့် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းလှသည့် ဗိုလ်မှုး သီဟရဲကျော် ၏ အားပါလှသော ဆောင့်ချက်တို့ကို မိန်းမော အီစိမ့်နေအောင်ပင် အရသာခံစား နေရတော့သည်။ သီဟ တယောက်မှာ လိုးဆောင့်လို့ အရှိန်ကောင်းနေတုန်း တွင်၊ ဒေါ်ခိုင်ရတနာ ပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးလေး တုံတက်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကာ သီဟကို အတင်းဖက်ထားသဖြင့် သီဟ မှာ သူ့လီးမာမာကြိးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ် ၍ ခနငြိမ်ပေးနေလိုက်ရလေသည်။ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း စောက်ဖုတ်ခေါင်းတွင်းမှ ပွစေ့စေ့ ဆုပ်ပေးနေတာကို ခံစားနေရလေသည်။ ခနအကြာမှ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ဖက်ထားသည့် လက်တွေကို ဖြေလျှော့လိုက်ပြီး၊
“ဗိုလ်မှုး မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား ဆက်လုပ်လေ ဆောရီးနော်”
“ရပါတယ် ဝန်ကြီးရယ်၊ ကျွန်တော့်ကို လေးဘက်ထောက်ကုံးပေးပါလား ကျွန်တော် ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကလည်း မငြင်းပါ ကုန်းထပြီး လေးဘက်ကုံးပေးလာပါသည်။ သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုအောက် ပေါက်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ခုနက သီဟဆောင့်ထားသည့် အရှိန်ကြောင့် နီရဲ ပြီး စိုရွှဲလျှက် ရှိလေသည်။ သီဟ က အနောက်မှ သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်ပြီး ဖြွတ်ကနဲ နေအောင် အားကုန် ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။
“အား….”
ရုတ်တရက်မို့သာ အော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း လီးကြီးမှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေတော့ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေတာကတော့ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ရယ်ပါ။
“ဖျစ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
အခန်း ၃။
သီဟ နှင့် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တို့ နှစ်ယောက်သား မောမောနှင့် ဖက်ကာ အိပ်ပျော်နေကြစဉ် သီဟဖုံး မှ တင်ကနဲ မက်ဆေ့ဝင်လာသည်။ ဘယ်အချိန်မှာ အကူအဖွဲ့ ရောက်မည် ဘယ်လို ဆက်သွယ်မည် ဆိုသည့် အကြောင်းပင်။မက်ဆေ့ဝင်သံ နှင့် သီဟ ၏ လူးလွန့် လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း လည်း နိုးလာသည်။ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ သူမဘေး ပက်လက်လှဲကာ ဖုံးမှ မက်ဆေ့ဖတ်နေသော သီဟ ရင်ဘတ်နှင့် အရစ်ရစ်ထ နေသည့် ဘယ်လီ မာဆယ်တွေကို သူမ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်သတ် စမ်းလိုက်ရင်း၊
“ဘာထူးလဲ ဗိုလ်မှုး၊ ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟ က၊
“အော် တပ်မှုး ဆီက မက်ဆေ့ပါ၊ သူတို့ နောက်က ဘက်ကပ် အဖွဲ့လွတ်လို်က်မယ်၊ ဆိုတာရယ်၊ နိုင်ငံတော် သမတကြီးက ပြင်သစ်သမတ ဆီကို ဝန်ကြီး လုံခြုံရေးအတွက် တာဝန်ယူပေးဖို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးထားတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းရယ်ပါ။ ဝန်ကြီး စိတ်အေးအေးသာ ထားပါ ”
“အင်း”
ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းက သီဟရဲကျော်ဘေးတို့ တိုးလာပြီး သူမ နို့ကြီးများဖြင့် သီဟ လက်မောင်းအားဖိကပ်လျှက် သီဟ လမွှေးများကို သူမလက်ကလေး များဖြင့် ရစ်ခွေကစားလိုက်ရင်းက သီဟ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“ဒီလောက် သူများကို စိတ်ကြိုက်လိုးပြီးတာတောင်၊ ဝန်ကြီးလို့ ခေါ်နေတုန်းလား”
သူမ ၏ ညုတုတု လေသံ နှင့် အိစက်သော အထိအတွေ့များကြောင့် သီဟ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ပြန်မာလာခဲ့လေသည်။သီဟ က ပက်လက်အနေအထားမှ ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဘက်ကို မျက်နှာခြင်း ဆိုင်ဖြစ်အောင် တစောင်းလေး လှည့်လိုက်ပြီး။ ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်းက၊
“သူက ရော ဗိုလ်မှုးလို့ ခေါ်နေတာကိုး၊ အဲတော့လည်း ကိုယ်က လေးလေးစားစား ပြန်ခေါ်ရတာပေါ့”
“ဟွန့် ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ ပြော”
“မရတနာဖီးလာသလိုသာခေါ်ပါ ရပါတယ်”
“ဘာလဲ မရတနာ ဟွန်း သူက တို့ ထက် အသက်ကြီးပါတယ်နော် မသိရင်ခက်မယ်”
” သုံးလေး နှစ်ပါ ရတနာရယ် ”
“သုံးလေးနှစ်လဲ ကြီးတာပဲ ကိုကိုနော်၊ ကိုကို့ ဟာကြီးက အားရပါးရပဲ နော် ကြီးလည်း ကြီး မာလည်း တအားမာ တာပဲ”
“ရတနာ ဟာလေး ကလည်း အိနေတာပါပဲ ကွာ တအားလိုးလို့ကောင်းတာပဲ၊ အွန့် ပြွတ်စ်”
သီဟ က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ နူတ်ခမ်း လေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကလည်း သီဟ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ရင်းက သီဟ လီးကြီးကို လည်း လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကာ ထုပေးနေလေသည်။ နူတ်ခမ်းချင်း အတန်ကြာ စုပ်နေရင်းက သီဟက နူတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး၊
“ရတနာ က တအားလှတယ်ကွာ မျက်လုံးကြီးတွေက လည်း အကြီးကြီး နူတ်ခမ်းက အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ၊ ရတနာ စကားပြော နေတာကို တီဗီမှာ ကြည့်ရင်းတောင် တခါတလေ စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်၊ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလှလှလေး က များ ကိုယ့် ကို ဟိုဟာ လုပ်ပေးရင် ဘယ်လို နေမလဲ လို့ပေါ့ အဟီး”
“ဘာ.. ဘယ်ဟာ ကို လုပ်ပေးရင်လဲ ..ဟွန်း လူလည် ကြီး မသိမသာ လာထည့်နေတယ် သွားမုန်းစရာကြီး”
“တကယ်မုန်းလို့လားကွာ လက်က တောင် ခုထိလွတ်မပေးသေးပဲနဲ့ အဟိ”
“ခစ်ခစ်”
ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် သူမ ကိုယ်ခန္ဓာကို အသာလျှောဆင်းရင်း သီဟ လီးကြီး သူမ မျက်နှာနားရောက်တော့ လီးဒစ်ဖူးကြီးကို အသာ နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ လီးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ဖွင့်ကာ အာခံတွင်းထဲ ငုံသွင်းလိုက်ပြီး ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေသော ဝန်ကြီးမ ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို ငုံကြည့်ရင်းက သူမ ဆံပင်အုပ်ထူထူ ထဲ သူ့လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ကာ ကုတ်ခြစ် ကစားရင်း ဇိမ်ခံနေလိုက်လေသည်။
ရတနာ က လီးအရင်းကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်းက သူမ ခေါင်းကို နှိမ့်ကာ မြှင့်ကာ ဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေလေသည်။ သီဟ အနေဖြင့်လည်း သူ့ကိုယ်သူ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည်။ မနေ့ က အထိ တော့သူက ဝန်ကြီးမ ၏ နိုင်ငံခြား ခရိးစဉ်အတွက် ယာယီ ကိုယ်ရံတော် ဖြစ်ခဲ့ပြီးအခုတော့ ဝန်ကြီးမ ကို လိုးလည်း လိုးပြီး အခု ဝန်ကြီးမ က သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေတာကို ပင်ခံနေရလေပြီ။ မာလာ့ ကို ပြန်ပြောပြ ရရင် ကောင်းမလား၊ တော်ကြာ မာလာ က ဂျယ်ဝင်နေအုံးမည်၊ နောက်ပြီး ဒီကိစ္စ က ဘယ်လို မှ ပေါက်ကြားလို့ မရ ဆိုတော့ ဒီအတိုင်းလေး ပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု တွေးနေလိုက်သည်။
ရတနာ လီးအစုပ်ကောင်းမှုကြောင့် သီဟ လီးကြီးမှာ မာသထက်မာလာ လေပြီ။ သီဟလီးကြီး အစွမ်းကုန်မာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် ရတနာ့ လည်ချောင်းသို့ ပင် ထိုးထောက်မိနေလေရာ ရတနာမှ လီးကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ အကုန်မဝင်နီုင်အောင် လီးတန်အရင်းကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။
“တင်းတောင်”
ထိုအချိန်မှာ သီဟ ဖုံးမှ မက်ဆေ့ဝင်လာသဖြင့် သီဟ ကောက်ကြည့်လိုက်ရာ တပ်မှုးဆီမှ ဖြစ်လေသည်။ တပ်မှုးက ဝန်ကြီး ၏ ခင်ပွန်းမှာ စိတ်ပူနေသဖြင့် သူ့မိန်းမ နှင့် စကားပြောချင်ကြောင်း ဝန်ကြီးကို လိုင်းပေါ်တင်ပေးဖို့ ပြောလေသည်။ သီဟ မှာ အရှိန်တက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရတနာ လီးစုပ်ပေးနေတာကို မရပ်စေချင်သော်လည်း တပ်မှုး စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်သဖြင့် ရတနာ့ ခေါင်းကို လှမ်းထိန်းကာ လီးအစုပ် ရပ်ခိုင်းရင်း၊
“ရတနာ အမျိုးသား က ဖုန်းပြောချင်လို့တဲ့”
ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က မလွဲသာ သည့်မျက်နှာ အမူအရာ ဖြင့် သီဟဘေးသို့ မှောက်ရက် တွားတက်လာပြီး ဖုံးကို ကိုင်လိုက်လေသည်။
“ဟဲလို”
သီဟ က မှောက်ရက် ဖုံးပြောနေသော ခိုင်ရတနာ ပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ခြေရင်းဘက်သို့ ဆင်းသွားလိုက်ပြီး လုံးကျစ်မို့မောက်နေသည့် တင်သားလုံးလေး များကို ဆုပ်ကိုင် ရင်းပွတ်သတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးတလုံး ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမ ပေါင်အရင်းသို့ ထိုးသွင်းခုလိုက်တော့ ခိုင်ရတနာ့ အိုးကြီးမှာ ကော့တက်လာခဲ့သည်။ သီဟ က ရတနာ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားတွင် နေရာယူကာ ပေါင်ခွဆုံ မှ ဖေါင်းကားထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖားဂုှံညှင်းကြီးလို ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး သူ့လျှာပြားကြီး နှင့် ရက်ပေးလိုက်တော့ ရတနာ့ ဖင်ကြီးမှာ ကုုံးထလာပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ သီဟက စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ်ခြေရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရ ပါးရ ရက်ပေးလေရာ ရတနာတယောက် မခံနိုင်ပဲ ပါးစပ်မှ စုပ်သပ် ငြီးသံလေး ထွက်သွားရသည်။ ”
“အိုး ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မောင် မနေ့က ပြေးရင်းလွှားရင်း ပွန်းပဲ့နေတဲ့ အနာလေးတွေက စပ်လို့ပါ”
ဟု ဖုံးထဲ ပြန်ဖြေရင်း သူမလက်သည်းလေးဖြင့် သီဟ ပုခုံးကို လက်ပြန်ဆိပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သီဟ က ထထိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ရတနာ့ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ရှီးးးးးးး အိ..”
“………………………”
” အင်း ပွန်းတဲ့ အနာလေးတွေကို အရက်ပြန်နဲ့ ပွတ်လိုက်လို့ပါမောင်ရဲ့ သားရော ရှိတယ် ဟုတ်လား ပြောမယ်လေ”
ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ဖုံးထဲ တွင် သူမ သားဖြစ်သူ နှင့် စကားပြောနေချိန်တွင်တော့ သီဟ က ရတနာ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ မုဆိုးဒူးထောက်ဖြင့် လိုးနေပြီ ဖြစ်လေသည်။
“သား မာမီ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ အေးဆေးပါ၊ ဗိုလ်မှုး က တော်ပါတယ်၊ သူပဲ မာမီ့ကို စောင့်ရှောက်ပေးတာလေ”
“………………………”
“ဟာ သား ကလည်း ရှောက်ပြောမနေနဲ့လေ၊ အဲဒါတွေက ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ပဲ ရှိတာပါ ”
“………………………………….”
“အင်းပါ ကွာ စိတ်ချ မာမီ ပြန်လာမှ …”
“…………………”
ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နှင့် သူမသားတို့ စကားပြောနေတုန်း အနောက်မှ ပုံမှန်လိုးနေသော သီဟ တယောက် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဖွေးနုနေသော ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကြားမှ ခရေပွင့်လေးကို တံတွေးတွေးချပြီး လက်မ နှင့် အသာ ထိုးဆွနေလေသည်။ ရတနာလည်း သူမ ဖင်ကြီးကို ဝှေ့ယမ်းရင်းက ဖင်ဝကလေး ကို ပွစေ့စေ့ လုပ်ပေးလေသည်။ သီဟ က နောက်တခါဆိုတာ မသေခြာတော့တာမို့ အခု ထဲက အကုန်လုပ်ချင်လာသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ရတနာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ဝလေးတွက် တေ့လိုက်လေသည်။ ခိုင်ရတနာဖြည့်ဖြိုးဝင်းက ဖုံးမိုက်ခရိုဖုံးပေါက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပိတ်လိုက်ရင်း ခေါင်းကို သီဟဘက် နောက်ပြန် လှည့်ကာ၊
“ဟေ့ ကိုကို အရမ်းမလုပ်နဲ့ လု လေး ဘာလေး နဲ့လုပ်လေကွာ”
လို့ လှမ်းပြောလိုက်သည်။ လု ဆိုသည်မှာ လုဘရီကန့် ချောဆီ ကို ဆိုလိုတာမို့၊ သီဟ လည်း ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ အခန်းထဲ ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက်ရှာလေသည်။ နောက်မှ သတိရပြီး ဟော်တယ်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ သူတို့ အတွက် ဟော်တယ်က ပေးထားသော ခေါင်းရှော်ရည် ကွန်ဒင်ရှင်နာ၊ ဘော်ဒီလိုးရှင်း စသည်ဘူးအသေးလေး တွေထဲ မှ ဘော်ဒီလိုးရှင်းဘူး လေးကို ကောက်ယူလာခဲ့လေသည်။ကုတင်ပေါ် ဖင်ဘူးတောင် ထောင်ရင်း ဖုုံးပြောနေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဖင်ကြီး အနောက်ကို ပြန်သွားလိုက်ပြီး လိုးရှင်းဘူးလေး ကို ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ညှစ်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြား တလျှောက်စီးကျလာသော လိုးရှင်း အဆီကို ဖင်ပေါက်လေး အရောက်တွင် သူ့လက်ခလည်လေးဖြင့် ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ လက်ညိုးပါ ပေါင်းပြီး နှစ်ချောင်းဖြင့် ကောင်းကောင်းကရိုင်း ပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ဖင်ခံဖူး ကြောင်း သူမ ခံချက်တွေက သိသာနေလေသည်။ သီဟ သူမ ဖင်ကို ချောဆီ ထည့်ပြီး လိုးပေးတော့ ဖင်လုံး ကြီးတွေကို ယမ်းကာ ကော့ကာ ဖြင့် ခံလေသည်။ နောက်တော့ သီဟ က အရှိန်ရလာပြီး တဖြန်းဖြန်း ဆောင့်လိုးတော့မှ သားဖြင့် ပြောနေသော ဖုံးကို ပိတ်လိုက်ကာ အံကြိတ်ခံနေတော့သည်။
ခနနေသော သီဟ မှာ ဒူး အနည်းငယ် ညှောင်းသွားသဖြင့် လီးကို ဖင်မှာ တတ်လျှက် မချွတ်ပဲ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်ရာ ရတနာက သူ့အပေါ်မှာ ပက်လက်ပါလာလေသည်။ ရတနာကလည်း အရှိန်ကောင်းနေပြီမို့ ထထိုင်လိုက်ကာ သူမ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်လေသည်။ သီဟ မှာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်၊ ရတနာက သီဟ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ သီဟ ကိုယ်ပေါ် ထိုင်လျှက်၊ သီဟ လီးကြီးက ရတနာ့ ဖင်ထဲ တတ်ရက် ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုအခါမှ ရတနာက သူမ အိပ်ယာပေါ် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်သလို ထိုင်ကာ သီဟ လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့် ထိုင်ချလေသည်။ သီဟ မှာ လည်း တင်းကျပ်လှသော ရတနာ့ ဖင်ပေါက်လေးကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာ ပင် ပြီးချင်လာသဖြင့် ရတနာ့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ဖြင့် လှမ်းကစားရင်း ဖိခြေပြစ်လိုက်ရာ ရတနာလည်း အော်ဟစ် ငြီးငြူကာ ဆောင့်ရင်း ပြီးသွားမှ သူလည်း လရည်များကို ရတနာ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။
…………..
သီဟ က ရတနာ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ အနားယူရင်းက၊
“ရတနာ့ အမျိုးသား ကလည်း ခရေကြိုက်တယ်ထင်တယ်နော် ရတနာလည်း ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား”
“အမလေး ယောက်ျား က အာ့မျိုးတွေ မပြောနဲ့ လုပ်တာတောင် ခုထိ လှေကြီးထိုး ကနေ မတက်ဘူး အဟိ”
“ဒါဆိုရင်….”
မစ်ရှင် တူး – အခန်း ၄။
“ဘာဒါဆိုရင် .. လည်း၊ လူကို ဘာမှ လာအစ်မနေနဲ့ ထောက်လှမ်းရေး တော်တော်ပီသတယ်ဟွန့်”
သီဟ စိတ်ထဲ မှာ တွက်ကိန်းတခု ရှိနေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း လို အမျိုးသမီး မျိုး တွေကအပြင်မှာ ထွက်စား ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်၊ သူနှင့် ဖြစ်တာကတောင်မှ အခြေအနေပေးလွန်းသဖြင့် အီမိုးရှင်း နဲ့ အားကိုးရာ စသဖြင့် ကြောင့်သာ ဖြစ်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု န သူလိုးနေတုန်း ဖုံးဆက်တော့လည်း ခင်ပွန်းသည်နှင့် ပြောနေတာထက် သားဖြစ်သူ နှင့် ပြောနေတာက ပိုကြာပြီး တချို့ စကားတွေက လျို့ဝှက်စကား လို ဖြစ်နေတာသတိထားမိခဲ့သည်။ နောက်တော့မှ ပဲ စုံစမ်းကြည့်တော့မည်ဟု တွေးကာ စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းလိုက်တော့သည်။
နေ့ခင်း ကျတော့ မြန်မာပြည်မှ အထူးလေယာဉ်ဖြင့် ရောက်လာကြသည့် နောက်ထပ်အကူ လုံခြုံရေး အဖွဲ့ နှင့် ပြင်သစ် ရဲအဖွဲ့ များ၏ အစောင့်အရှောက်များဖြင့် စိတ်ချရသည့် ဟော်တယ်ကြီးတခု သို့ ရွေ့ပြောင်းကြရသည်။ နောက်ရောက်လာသည့် အဖွဲ့ကို ပါ သီဟ က ဦးဆောင် ရသဖြင့် ထိုဟော်တယ်က ဝန်ကြီး အခန်းတွင်လည်း သီဟ က ထုံးစံအတိုင်း လျို့ဝှက် ကင်မရာများ ပြန်ချထားခဲ့လေသည်။
ညနေဘက်တွင် ကွန်ဖရင့်သို့ သွား၍ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကမြန်မာနိုင်ငံ ကိုယ်စား မိန်းခွန်းခြွေ ပြောကြားခဲ့လေသည်။ ညဘက်ကျတော့ ဟော်တယ်သို့ ပြန်ရောက်ကာ သူ့အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ရောက် နားနေတော့သည်။
သီဟ လည်း သူ့တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို လိုအပ်သည်များ ညွှန်ကြားပြီး သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။
သူ့လက်တော့မှ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း အခန်းသို့ ကြည့်ရှုလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် ညဝတ်အကျႌအပါးလေး ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ သူမ ဆဲလ်ဖုံးကို ကိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
သီဟ က ထိုဖုံးကို လည်း ဘပ်ဂ် လုပ်ထားသည်ဖြစ်ရာ နားကြပ်ကို ကောက်ကိုင်ကာ စကားပြောနေသည်ကို ခိုးနားထောင်လိုက်လေသည်။
…သား ဘယ်က ဖုံး နဲ့ ခေါ်တာလည်း ဖုံးတွေက စိတ်မချရဘူးနော်..
…အင်းပါ မာမီရဲ့ ဒီဖုံး ဆင်းကဒ်က ဘာမှ ရီဂျစ်စတာ လုပ်မထားပါဘူး…
…ဟုတ်တယ် အဲဒါကို သိတယ် မာမီ့ ဖုံးကို ပြောတာ၊ မာမီ့ကို လုပ်ကြံချင်တဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေ တောင် ရှိတယ် ဆိုတော့ မာမီ့ကို စကျူရတီ အရမ်းကျပ်ထားတာ၊ ဖုံးလည်း သူတို့ နားထောင်ရင် နားထောင်နေမှာ..
..အင်းပါ ဘာမှ မပြောပါဘူး၊ သား မာမီ့ကို လွှမ်းနေတယ် ဆိုတာ ပြောမလို့ပါ..အထူးသဖြင့် မာမီ့ မှဲ့နီလေး နှစ်လုံး..
..ဟေ့ ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ.. မာမီလည်း သားကို လွှမ်းနေတာပါ၊ မနက်ဖြန်ပြန်လာတော့မှာပဲ သားရဲ့…
..အင်း နော် တွေ့မယ်နော်မာမီ..
..အင်း တွေ့မယ်သား..
..မွမွ မာမီ…
..မွမွ သား..
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် သူမ သား နှင့် ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ သီဟ တယောက် သေခြာသိသွားပြီလေ။ သူ့လို ထရိန်း ထောက်လှမ်းရေး သမား တယောက်အဖို့ မျက်စေ့ထဲ မြင်သမျှ ထူးခြားမှုက စိတ်ထဲ မှတ်သားထားပြီးသား၊ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ သား ပြောလိုက်တဲ့ မှဲ့နီလေး နှစ်လုံးမှာ သီဟ မနေ့တုန်းက ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို လိုးကတည်းက သတိထားမိပြီးသား တလုံး ဘယ်ဘက်နို့ကြီးရဲ့ အောက်ပိုင်း အတွင်းကျကျမှာ နောက်တလုံးက ညာဘက်ပေါင်အရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ နှစ်လက်မလောက် အကွာမှာ၊ ထို မှဲ့နီလေး နှစ်လုံး ၏ တည်နေရာတွေမှာ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို ကိုယ်လုံးတီးမြင်ပြီး အနီးကပ် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ဖူးမှ၊ တည့်တည့်ပြောရရင်တော့ လိုးဖူးမှ သာ မြင်နိုင်မည့် နေရာတွေ ဖြစ်လေသည်။ သီဟ တယောက် တွေးလိုက်ရင်းကပင် လီးကြီးက တောင်တက်သွားရသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သူမ ဖုံးကလေးကို ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်တင်ပြီး သူ့အခန်းနှင့် ဆက်နေသည့် တံခါးပေါက်သို့ လျှောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်အခန်းမှာ ကပ်ရက်ဖြစ်ပြီး တခန်းနှင့် တခန်းကို ကူးဖို့ တံခါးတံချပ်အလယ်မှာ ရှိလေသည်။ နှစ်ဖက်စလုံးဖက်မှာ ဂလန့်များ ရှိသဖြင့် တဦးနှင့် တဦး သိသူမှ သာ ကူးလူးနိုင်လေသည်။ သီဟလည်း သူ့လက်တော့ကို ကမန်းကတန်းသိမ်း၊ နားကျပ်နှင့် တခြား ကိရိယာကို ကို အံဆွဲထဲ ထည့်လိုက်ပြီး မှတံခါးဝဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူတံခါးဝနား ရောက်သည်နှင့် တဖက်ခန်းမှ သူ့တံခါးကို ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသည်။
သီဟ က သူ့ဖက်မှ တံခါးကလန့်ကို ဖြုတ်ကာ ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ တဖက်တွင် ညဝတ်အကျႌပါးပါး ဖြင့် ရပ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
“ဘယ်လိုလဲ ကိုကို သူများ အခေါ်ကို စောင့်နေတာလား”
“ကိုကို က ရတနာ့ အမှုထမ်းလေ၊ ရတနာ လှုပ် ဆိုမှ လှုပ်ရဲတဲ့သူပါ”
“တော်တော်အပြောကောင်း မနေ့တုန်းက တော့ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး၊ သူများ နောက်ပေါက်လဲ မပြောမဆို မမေးမစမ်း နဲ့ ဇွတ်ထိုးပြစ်လို်က်တာကြီးကို ဟွန့်”
သီဟ က ဒေါ်ခိုင်ရတနာ့ အခန်းထဲ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေး မော့ပေးလာသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ခနကြာ ကစ်ဆင်ပေးနေရင်းမှ နူတ်ခမ်းချင်းခွာကာ၊
“အင်း ဒါပေမဲ့ ရတနာ့ ခရေကကို ပန်းဦးပန်လိုက်တဲ့ကံကောင်းသူ ကိုယ် မဖြစ်လိုက်ရတာ နာတယ်”
“အာ လာပြန်ပြီ၊ လှည့်ပတ်ပြီး လာအစ်နေတယ်၊ ဟွန်း မသိတာ ကျလို့”
“ဟဲဟဲ ကိုကို က သိနေပါပြီ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ၊ အခု ဆို သူလေး စိတ်ပူနေလျှော့မယ်”
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မျက်နှာလေး နီသွားကာ သီဟ မျက်နှာကို သေခြာစိုက်ကြည့်ရင်း၊
“ကိုကို နော် သူများ အတွက် ပရိုက်ဗိတ်စီက အရမ်းအရေးကြီးတယ် ဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်လား”
“သိတာပေါ့ ရတနာရယ်၊ ရတနာ့ စီးခရက် က ကိုကို နဲ့ ဆို လုံးပြီးသား၊ ရတနာပိုပြီး ယုံရအောင် ကိုကို့ စီးခရက် ကို ပြောပြမယ်”
ထိုသို့ အစချီကာ သီဟရဲကျော်က သူနှင့် သူ့သမီးတို့ အန်ဒါကာဗာ စစ်ဆင်ရေးတခု တွင် အခြေအနေအရ အလွဲမရှောင်သာ ပဲ ဖြစ်သွားခဲ့ကြရပြီး နောက်ပိုင်းမှာမရှောင်နိုင်တော့ကြ ကြောင်းကို အသေးစိတ် ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ရင်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် ဖီးတက်လာလေသည်။ သီဟရဲကျော် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ဖြင့် စုပ်ပေးရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ကလိနေလေသည်။ သီဟ က သူ့ဇာတ်လမ်း အပြီးတွင် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဇာတ်လမ်းကို လည်း ကြားချင်သဖြင့် ပြန်ပြောခိုင်းလေသည်။ သို့သော်လည်း ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မှာ ဖီးအရမ်းတက်ကြွနေသဖြင့်၊
“ဟင့်အင်း ကိုကို ခု ရတနာ ဘယ်လိုမှ နေလို့ မရတော့ ဘူး ကိုကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးတော့ ပြီးမှ ပဲ ရတနာ ပြောပြတော့မယ်”
သီဟ ကလည်း မငြင်းပါ။ ရတနာ့ ပါးစပ်တွင်းမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ရတနာ့ ကို ကုတင်စောင်းတင်၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တတ်တချီလိုးလိုက်သည်။ ရတနာ တချီပြီးသွားသော်လည်း သူမပြီးအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ ရတနာ ပြီးသွားမှ ကုတင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် ဘိုက်မှောက် ကုန်းစေပြီး သူက အနောက်မှ မတ်တတ်ရပ်လျှက် ရတနာ့ ဖင်ကို လိုးပေးလိုက်သည်။ ဖင်ထဲ မှာပင် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးလိုက်သည်။
ပြီးသွားမှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း နားနေကာ ရတနာ့ ကို သူ့ဇာတ်လမ်း ပြောပြပေးဖို့ ပူဆာလေသည်။ ရတနာ ၏ အပြောအရတော့ သူ့သား အောင်ဝေဖြိုးဝင်း နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာ တနှစ်လောက်သာ ရှိသေးသည်ဟု ဆိုသည်။ ရတနာ ဇာတ်လမ်းကို သူမ အပြောအတိုင်း ရေးပြရမည်ဆိုလျှင်၊
ကျမ က မွေးကတည်းက မိဘက လည်း ချမ်းသာ လို့ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင် နေလာခဲ့ရတာ ရှင့်၊ ကျောင်းသွားရင်တောင် အစိုးရလူကြီးတွေ ထုတ်ပေးတဲ့ကားကို အစောင့်အရှောက်တွေနဲ့ သွားခဲ့ရတာ၊ ကျောင်းမှာ ရီးစားစကားပြောဖို့ နေနေသာသာ ကိုယ့်ကို တောင် လိုက်ရဲတဲ့သူ ခပ်ရှားရှား၊ ကျမ ကိုယ်ရံတော်တွေကို ကြောက်ကြတာရယ်၊ ကျမ မိဘ နောက်ခံနဲ့ဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်မယ် မထင်ကြတာ ရယ်ပေါ့။ အဲလို နဲ့ ဘွဲ့မရခင်ပဲ မိဘတွေက စေ့စပ်ပေးခဲ့တာ ကျမထက် ဆယ်နှစ်လောက် ကြီးတဲ့ ယောက်ျား နဲ့ပေါ့။ သူက လည်း နိုင်ငံခြား က ပြန်လာပြီး ဌာနဆိုင်ရာ တခုမှာ ရာထူးကြီးကြီးနဲ့ လုပ်နေတဲ့ လူပျိုကြီးလေ။ ဘွဲ့ရတာနဲ့ တခါထည်း ပေးစားလိုက်တာ။ ကျမ မှာ အပျိုစင်ဘဝကို မင်္ဂလာဦးညမှာ ပဲ ကျမ ယောက်ျား ဆီမှာ စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတာပေါ့။ ကျမ ယောက်ျားက လူပျိုကြီး ဆိုပေမဲ့ နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင် သွားနေခဲ့သူ ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံ များတယ်ပေါ့။ မင်္ဂလာဦး ညမှာပဲ ကျမ ကို ကာမ ရဲ့ အရသာ ပေါင်းစုံ သင်ပေးခဲ့တာလေ။ ရပြီး တနှစ်အကြာမှာပဲ သားလေး အောင်ဝေဖြိုးဝင်းကို မွေးခဲ့တယ်။ နောက်ပိုုင်း ကျတော့ ယောက်ျားက ရိုးသွားလို့လားမသိ တပတ်တခါ အနိုင်နိုင် ပဲ လုပ်တော့တယ်။ ကျမလည်း သားလေးကို ပျိုးထောင် နောက်ပိုင်း နိုင်ငံရေးနယ်ပယ်ထဲ ဝင် နေရာရလာတော့ အလုပ်တွေ ရှုတ်၊ သားလေးကို တောင် စင်္ကာပူလွှတ် ကျောင်းထားလိုက်ရတယ်။ နောက်တာ့ ဝန်ကြီး ဖြစ်လာပြီးမှ နည်းနည်း အနေကျလာပြီး အရင်တုန်းက ကာမ အရသာတွေကို ပြန်တမ်းတလာမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျားက အသက်လည်း ရလာလို့လား မသိ၊ တလ တခါ ကိုတောင် အနိုင်နိုင် လုပ်ပေးနိုင်တော့တယ်။ ကျမက ကျန်းမာရေးလည်းကောင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂရု စိုက်တော့ သွေးသားတွေက ပိုပြီး ထကြွ သောင်းကျမ်းနေခဲ့ရတယ်။ သားကလည်းလူပျိုပေါက် ဖြစ်လာပြီး သူကျောင်းပိတ်ရက် အိမ်ပြန်လာရင် ကျမ နဲ့ လက်ပွမ်းတသီး နီးနီးကပ်ကပ်နေတတ်လာတယ်။ သူ့ရဲ့ လူပျို အငွေ့အသက်၊ အနံ့ အထိအတွေ့တွေက ကျမ ရဲ့ ကာမ စိတ်ကို ပိုပြီး ထကြွ သောင်းကျန်း လာစေတယ်။ ကျမလို ရာထူး အဆင့်အတန်း၊ ဆွေမျိုး ဂုဏ်သိက္ခာ နဲ့ မိန်းမသား အဖို့ အပြင်မှာ ဘယ်လို မှ လည်း ရှုတ်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့ စိတ်ဖြေဖို့ရာ အွန်လိုင်းပေါ်က ဗီဒီယိုတွေ စာတွေပဲ ဖတ်၊ ကြည့် ပြီးတော့ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် အာသာ ဖြေနေရတာပေါ့။ အဲဒီမှာ အင်းစက် အကြောင်းတွေ တွေ့လာရတယ်။ မြန်မာ ဆိုက်တွေမှာလည်း ဟိုးအရင်ကတည်းက ပေါ်နေတယ်ဆိုတာကို သိလာရတယ်။ အဲဒါကြောင့် သား က ကျမကို ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်တာတွေက မရိုးသား ဘူး ဆိုတာကို သတိထားမိလာရတယ်။ နဂိုက မှ စိတ်တွေ ထကြွနေရတဲ့ ကျမ အဖို့ သားက စိတ်ဝင်စားနေတယ် ဆိုတာကို သိရတော့ ပိုဆိုးလာတယ်ရှင်။
ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် သား ပြန်ရောက် ပြီး အိမ်မှာနေစဉ်ကာလမှာ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ တနေ့ သားက အပူရှတ် ဖျားပါရော ကိုယ်တွေလည်းပူလို့ ကယောက်ကတမ်း ဆိုတော့ ကျမ ညဘက် သူ့အနားမှာ ပဲ စောင့်ရှောက်နေခဲ့ရတယ်။ နောက်သက်သာ သွားတော့ သူက ကျမကို သူ့အနားမှာ ပဲ ညအိပ်ဖို့ တောင်းပန်တယ် သူကောင်းကောင်းနေကောင်းတဲ့အထိ နေပေးပါဆိုပြီး၊ ကျမလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက နိုင်ငံခြား လွှတ်ပြီး သားကို တယောက်ထဲ ထားခဲ့ရတာ သနားစိတ်ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့သူ့ကုတင်က တယောက်အိပ်ဆိုတော့ ကျမတို့ နဲ့ လာအိပ်ဖို့ပဲ စီစဉ်လိုက်တယ်။ ကျမတို့ ကုတင်က ကင်းဆိုက် အကြီးကြီး ဆိုတော့ သုံးယောက် ကောင်းကောင်း အိပ်လို့ ရပါတယ်။ ကျမယောက်ျားက လည်း သဘောတူတယ် သူ့သား ကို သူလည်း သနားပုံ ရပါတယ် လာအိပ်ပစေ ဆိုတော့ ကျမ သားက ကုတင်ပေါ်မှာ ကျမတို့ နှစ်ယောက်ကြား ဝင်အိပ်တယ်။
ပထမည မှာပဲ ကျမ တရေးနိုးတော့ ကျမ နို့တဖက်ကို လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တာ့ အသက်မှန်မှန်လေး ရှုပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ဘက်ကို အသာလှည့်ပြီး သူ့ခေါင်းလေးကို ဆွဲလို့ ကျမ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်တွေက ကျမ နို့တွေကို အကျႌပေါ်ကနေ လာစို့နေတာ ခံလိုက်ရတော့ ကျမ နိုးလာတယ်။ အင်း သားလေး အိပ်ပျော်ရင်း ယောင်နေတာနေမယ်လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ ဘာလို့မှန်းမသိ ကျမ ညဝတ်အကျႌအောက်က ဘရာမဝတ်တော့ပဲ အိပ်ယာဝင်လိုက်မိတယ်။ ကျမ နို့ကို စို့နေတာ ခံစားလိုက်ရပြီး နိုးလာတော့ သားလေ။ ကျမ နို့တွေကို မျက်စေ့မှိတ်ပြီး စို့နေတယ်။ အား ကျမ တကိုယ်လုံး ပူထူ သွားတာပဲ၊ ယောက်ျားက တော့ ကျမတို့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေတယ်။ ကျမလည်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ သားက ကျမ နို့တွေကို တဖက်ပြီးတော့ တဖက် လှည့်စို့နေတယ်။ ကျမ ပေါင်ခွဆုံ မှာ အရည်တွေ စိုရွဲနေတော့တာပဲ။ မနက်ကျတော့ သားက သူညက လုပ်တာ ဘာမှ မသိသလိုပဲ နေတော့ ကျမလည်း ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်တယ်။
နောက်နေ့ကျတော့ ကျမ ထုံးစံအတိုင်း နို့စို့ခံနေရပြီးတော့ နိုးလာတယ်။ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေက လည်း မာတောင်နေတာ ဆိုတော့ သားများ ကျမ ဖီးလာနေတာ ရိပ်မိသွားမလားလို့ စိုးရိမ်ပြီး ကျမ အသာလေး ရုန်းပြီး သူ့ကို ကျောပေးအိပ်လိုက်တယ်။ အဲတော့ သူလန့်သွားတယ်ထင်တယ် ခနငြိမ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ။ ဘယ်အချိန်က လန်နေမှန်းမသိတဲ့ ကျမ ညဝတ်အကျႌကြောင့် အနောက်ကနေ တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့လီးပူပူနွေးနွေးကြီးက ကျမ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို လာထိနေတယ်။ ကျမ ပင်တီတခုလုံး စိုရွဲနေတဲ့ စောက်ရည်တွေ သူ့လီးကြီးပေါ် ပေကုန်ပြီ ထင်တယ်။ ငါဖီးလာနေတာတော့သားသိနေပြီ ဆိုပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အိပ်နေလိုက်မိတယ်။ သူလည်း သူ့အဖေ ရှိနေလို့ထင်တယ်၊ အဲဒီထက် ပိုမလာတော့ဘူး။
အဲလို နဲ့ သူက ကျမနို့တွေကို စို့လိုက် ကျမ ပေါင်ကြားမှာ လီးကို စိမ်ထားလိုက် လုပ်နေတာ နေ့တိုင်းလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မနက်ကျရင်တော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် ညက ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံမှန်သားအမိတွေလို နေခဲ့ကြတယ်။
အခန်း ၅။
တနေ့ကျတော့ ကျမယောက်ျားက တာဝန်အရ ခရီးထွက်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ ခရီးက ၂ ညအိပ်ခရီးပါ။ ဒါပေမဲ့ သား နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ ကျမ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ တကယ်အိပ်ကျတော့ အိပ်မပျော်ဘူးသူလည်း အဲလို ပဲ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသလဲ မသိဘူး တရေးနိုးတော့ ပက်လက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ကို သားက ကုံးပြီး နို့တွေ စို့နေတာ ခံလိုက်ရတယ်။ ခါတိုင်းက တစောင်းလေး သူလည်း အိပ်ပျော်သလို ကိုယ်လည်း အိပ်ပျော်သလို နေခဲ့ကြတာလေ။ ခုကျတော့ ပေါ်တင် ကြီးဆိုတော့ကျမလည်း စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေခဲ့ရတယ်လေ။ ကျမ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဘယ်လို ပဲ ဆောင်ဆောင် မာတောင်တောင့်တင်းနေတဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေရယ်၊ စောက်ဖုတ်က စိမ့်ယိုစီးကျလို့ ပင်တီတခုလုံး ရွှဲစိုနေတဲ့ ကျမ စောက်ရည်ကြည်တွေရယ်က ဘယ်လို မှ လိမ်လို့ မရဘူးလေ။ ဒီတခါတော့ သားက နို့တွေကို ဝအောင် စို့ပြီးတော့ ကျမ ဘိုက်သားလေး တွေကို နမ်းရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့သွားတယ်။ ကျမ ပင်တီလေးကို သူဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ရှက်လိုက်တာ ရှင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်စိုရွဲလို့ သူ့မျက်စေ့တည့်တည့်မှာ ဖြစ်နေပြီပေါ့။ ပင်တီလေးလည်း ကျွတ်သွားရော ကျမ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ သူရောက်လာတယ်။ သူ့မျက်နှာကြီး ကျမ ပေါင်ခြံကို ကပ်လာပြီး လျှာစိုစို ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စရက်တော့ ကျမ ဖင်ကြီး အိပ်ယာက ကို မြှောက်တက်သွားရတယ်။ဘယ်လို ဟန်ဆောင်လို့ ရမှာလဲ။ ကျမလက်တွေက သူ့ခေါင်းကို အလိုလို အုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ သားရဲ့ မိန်ရည်ရှက်ရည် နဲ့ ရက်နေတဲ့ လျှာစွမ်းအောက်မှာ ကျမ အရည်ပျော်ခဲ့ရပြီလေ။ ကျမ အစေ့လေးကို လည်း သူ့လျှာနဲ့ ထိုးရက်တော့ ကျမ ထွန့်ထွန့်လူးရတယ်။ ကျမ လေထဲ မြှောက်တက်သွားသလို စေ့စေ့လေး တောင် ကျင်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။
ကျမ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တက်ပြီး ပြီးသွားသာ သိတော့ သားက ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ရက် တက်လာပြီး ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာစုပ်နမ်းတယ်။ ကျမလည်း ပြန်နမ်းမိတာပေါ့။ သူရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက ကျမ အဖုတ်ဝကို တေ့လာတော့ ကျမ ငြီးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကိုလည်း၊
“သား မာမီ တို့ မလုပ်သင့်ဘူး ထင်တယ်နော်၊ သား၊ အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ လိုလို့လားကွယ်”
လို့ ပြောလိုက်မိတယ်။သူကလည်း၊
“သား တော့ ဒီအခြေရောက်မှ တော့ နောက်မဆုတ်ချင်တော့ဘူးမာမီရယ်၊ မာမီ့ကို ချစ်နေရတာ ကြာပြီ။ ဒက်ဒီ ရှိနေလို့ အဆင့်တက်ဖို့ကို အောင့်အီးနေခဲ့ရတာ ခုလို အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ မလွယ်တော့ဘူးလေ”
“သား စဉ်းစား ပါအုံး ….အွတ်..အို့……အီးးးးး ကျွတ်စ်..”
ကျမ စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး သူ့လီးကြီးကို ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းပြစ်လိုက်တယ်လေ။ ကျမ စောက်ဖုတ်က လီးနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ နည်းနည်းတောင် အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်သွားတယ်။ သားလီးကြိးကလည်း အောင်လိုက်တာ သူ့အဖေ ထက်တောင် တုတ်သေး ရှည်လည်း ရှည်သေးတယ်။ လီးချောင်းကြီး ကျမ အဖုတ်လေးထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကြီးတိုးဝင်လာတော့ တကိုယ်လုံး ကို ကြက်သီးမွှေးညှင်း တွေ ထသွားရတယ်။ ကိုယ်မွှေးခဲ့တဲ့ သားအရင်းရဲ့ လီးကြီး ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကို မြုပ်ဝင်နေတာ စဉ်းစားမိလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ တဗြန်းဗြန်းထွက်ကျလာအောင်ကို ဖီးတက်သွား ရတယ်။ နောက်တော့ ကျမပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ထမ်းပြီး တအားလိုးဆောင့်နေတဲ့ သား ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပေးလို့ အလိုးခံနေမိတော့တယ်။ သားက လည်း တကယ့် လူဆိုးပါပဲ။ အမေ ကို အခု ပဲ လိုးရတယ်။ တညထဲ နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံ နဲ့ကို လိုးပြစ်တာပါပဲ။ မာမီ့ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်နေတာ ကြာပြီ ဆိုတာလည်းပါသေးရဲ့။ တညလုံး မအိပ်ပဲ နဲ့ကို လိုးနိုင်ပါတယ်ရှင်၊ ကျမ စောက်ဖုတ်လည်း ကျိမ်းစပ်သွားရပါတယ်။ အသက်လေးဆယ်အရွယ် ခလေးအမေ တယောက် သူ့သား အလိုးခံရလို့ ပေါင်ကွတယ် ဆိုတာ ကြားဖူးကြပါ့မလားမသိဘူး။ မနက်တောင် သူမောပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့ ကျမလည်း တအားအိပ်ချင်နေတာ။ ဝန်ကြီး များ အစည်းအဝေး မတက်ရင် မဖြစ်တာမို့ ရေကမန်းကတန်း ချိုးပြီး အစည်းအဝေးကို သွားတက်လိုက်ရတယ်။ အဖုတ်ကလေး ကတော့ ကျိမ်းတိန်းတိန်း ဖြစ်လို့။
နေ့ခင်းဘက် အိမ်ပြန်လာတော့ အိပ်ရေးဝ ပြီး အားပြည့်နေတဲ့ သားတော်မောင်က ကျမ ကို အိမ်တံခါးဝ ကနေ ဆီးကြို ပြီးတော့ အတင်းဖက်နမ်း ၊ ကျမတို့ အခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး လိုးမလို့ ပြင်နေလို့ ကျမ အိပ်ချင်တယ် ဆိုမှ လွတ်ပေးပါတယ်။ ဒါတောင် သူ လီးတအားတောင် နေလို့ မာမီ မစုပ်ပေးရင် ဘလူးဘော ဖြစ်လိမ့်မယ် တဲ့၊ ဆိုတာနဲ့ လီးစုပ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ သူ့လရည်တွေ ကို မျိုချပြီး တော့ ကျမလည်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရတယ်။ ညဘက်အိပ်ယာနိုးပြီး ရေထချိုးတော့ ရေချိုးခန်းထဲ သူလိုက်လာပြီး ရေအတူ ဝင်ချိုး တယ်။ ဒီတညပဲ လွတ်လပ်ရေးရမှာ နောက်တည ဆို သူကအဖေ ပြန်ရောက်လာမှာဆိုတော့ ကျမလည်း ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပစေတော့ ဆိုပြီးတာ့ ၊ သူ့ကို လည်း သူ့အဖေ ပြန်ရောက်လာရင် အခု ဖြစ်နေတာတွေကို ဇာတ်သိ်မ်းပြစ်ရမယ်၊ လို့ ဂတိတောင်းတော့ သူကလည်း အိုကေဆိုပြီးပြောတယ်။ အဲဒီမှာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျမ ခရေပွင့်ကို သားတော်မောင် က ပါကင်ဖွင့်တာ ခံလိုက်ရတာပါပဲ ရှင်။
ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား ရေပူူပူ ရေပန်းအောက်မှာ ချိုးနေကြရင်းက ရေခနပိတ်ပြိး သူက ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ် ပြောတယ်။ ကျမလည်း လက်ခံလိုက်တယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ သူက တိုက်ပေးပြီး ကျမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို စပါယ်ရှယ် တိုက်ပေးတယ်။ မာမီ့ အိုးကြီးက အရမ်းကိတ်တာပဲ၊ ယောက်ျား တွေ သွားရည်ယိုစရာကြီးတဲ့။ နောက်တော့ ကျမကို နံရံလက်ထောက် ကုံးခိုင်းပြီး ကျမ ဖင်ပေါက်ကို ဆပ်ပြာရည်လူးထားတဲ့ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးထည့်တယ်။ ကျမက သား ဘာလုပ်တာလဲ ဆိုတော့ မာမီ့ကို ဖင်လိုးမလို့တဲ့။ ကျမက ဟယ် မာမီ တခါမှ ဖင်လိုးမခံဖူဘူး၊ ဒက်ဒီ့ကို တောင် ပေးမလုပ်ဘူးလို့ ပြောတော့၊ အာ အာ့ဆို ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် မာမီ့ ရဲ့ ဖင်အပျိုစင်ကို သားရတာပေါ့တဲ့။ ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပါဘူး။ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ချောနေတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ သူ့လက်ချောင်းနဲ့ ကရိုင်းတာ ခံရင်းနဲ့ နည်းနည်းတော့ အရသာ တွေ့လာသလိုပဲ။
“မာမီ လေးဘက်ကုုံးပေး”
ဆိုတော့ လည်း ကျမ က ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ကုုံးပေးမိတယ်။ အဲဒီတော့လည်း ကျမ ဖင်ကို သူလိုးတာ သူ့အပြစ်ကြီးပဲ တော့လည်း မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အဲဒီမှာ သူကျမ ဖင်ကို ပါကင်ဖွင့်သွားခဲ့တယ်။ သူ့လရည်တွေကို ကျမ ဖင်ထဲမှာ ပန်းထုတ်သွားခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ညနေစာ စားပြီး တောက်ရှောက် မရပ်မနား လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ အပေါက်သုံးခု စလုံး တခု ပြီးတခု ပါပဲ။
သူကအဖေ ပြန်ရောက်လာတော့ ဇာတ်လမ်းပြီးသွားပြီပေါ့။ တဏှာ စိတ်ဓါတ်ကို အဲလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြတ်လို့ ရမယ်ထင်ခဲ့တာ ကျမ အမှားပါပဲ။ သူ့အဖေ အိပ်ယာထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ အရင်က လို ပဲ ကျမကို နို့ပြန်စို့ပါတယ်။ ကျမ ဘာမှ မပြောတော့ ညဘက် ဆို မသိမသာ အောက်နှိမ့်လျှောဆင်းသွားပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပါတယ်။ အဲဒါကို ကျမ ဘာမှ မပြောတော့ နောက်ပိုင်း သူ့အဖေ ဘေးနားထားပြီး ကျမ ကို လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ ကိုယ်တိုင်က လည်း တားမှ မတားခဲ့တာကိုး။
နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျမတို့ သားအမိဟာ ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူကလည်း ကျမရဲ့ လင်ငယ်လေး လို ဖြစ်ပြီး ကျမ ရဲ့ လိုအပ်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။
နောက်သူစင်္ကာပူကျောင်းပြန်သွားတော့နည်းနည်း အနေဝေးသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမစိတ်ထလာလို့ ခံချင်ခဲ့ရင် စလုံးကို ဈေးဝယ်ထွက်အုံးမယ်၊ စလုံး ကို ဆေးစစ် သွားအုံးမယ်၊ စတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ ထွက်သွားပြိး သူ့အလိုးကို သွားသွားခံခဲ့ပါတယ်။ ခု ချိန်ထိလည်း ကျမ တို့ နှစ်ယောက်က အခွင့်အရေးရ ရင် ရသလို လိုးနေကြတုန်းပါပဲ။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ရဲ့ ဇာတ်ကြောင်းပြန်အပြီးမှာ တော့ သီဟ မှာ လီးကြီး အရမ်းတောင်နေပြီမို့ ကွန်ဒန်ကို စွတ်ကာ လိုးရှင်းတွေ လီးကြီးမှာ ပွတ်လိုက်ပါတယ်။ သူမ ဖင်ကို လိုးတော့မယ်မှန်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သိလိုက်လို့ ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ သူမလည်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြနေရင်းက ဖင်အလိုးခံချင်စိတ်က ကြွနေရပြီ မဟုတ်ပါလား။
သီဟ ကဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို ထိုညက ကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်နေ့ဆို သူတို့ လည်း ပြည်တော်ပြန်ကြရတော့မည်မဟုတ်ပါလား၊ ထို ညက ပွဲက နူတ်ဆက်ပွဲဟု ပင်ခေါ်၍ရပါသည်။
သီဟ က အကြံပေးသည့်အတိုင်း အပြန်တွင် တခါတည်း ဆေးစစ်ရန်ဟု အကြောင်းပြပြီး သူတို့ အဖွဲ့ စင်္ကာပူ သို့ ပတ်ဝင်ခဲ့သည်။ ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ တည်းသည့် ဟော်တယ်ခန်းတွင် ကင်မရာတတ်ထားပြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နှင့် သူ့သား တို့ လိုးဆော်ကြသည်ကို ချောင်းကြည့် မိလေသည်။
အောင်ဝေဖြိုးဝင်းမှာ လူငယ်ပီပီ အားကောင်းမောင်းသန် နှင့် မတွေ့ရတာကြာသော မိခင်ဖြစ်သူကို တညလုံး အနားမပေး မအိပ်မနေ ကို လိုးပြစ်ခဲ့သည်။ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးသော မိခင်ဖြစ်သူ တင်ပါးကြီးများကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်ရင်းက ဆောင့်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သီဟ တယောက် မနေနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရလေသည်။
မနက် လေဆိပ်တွင် မျက်နှာလေး နွမ်းနယ်နေသော ဝန်ကြီးကို၊
“ဝန်ကြီး ဒီတခေါက် ခရီးစဉ်က တော်တော် ပင်ပန်းသွားပြီ၊ ခွင့်လေး ဘာလေး ယူပြီး အနားယူသင့်တယ်”
ဟု အကြံပေးလိုက်ရာ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သူ့ကို ပြုံးဖြဲဖြဲ နှင့်၊
“အင်း နိုင်ငံ အကျိုးအတွက် ဆို ပင်ပန်းတယ်လို့ မထင်ပါဘူးကွယ်”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။
…………..
ဤတွင် မစ်ရှင်း တူး အဆုံးသတ်လေသည်။