Virgins’ Love Lesson
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
(ရေး – လမင်းကြီး)

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

Spoiler: Show

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

သာယာသောညနေခင်းတစ်ခု၊

ဦးသန့်ဇင် (နာမည်အပြည့်အစုံက ဦးသန့်ဇင်မောင်)၊
အသက်၄၅နှစ်ရှိလုပ်ငန်းရှင် မုဆိုးဖိုတစ်ယောက်၊

သူ့အိမ်ဝင်းထဲမှာရှိတဲ့ကိုယ်ပိုင်ရေကူးကန်ရဲ့ဘေးမှာ ဘီယာအေးအေးလေး ထိုင်စုပ်နေလေသည်။
ကန်ပေါင်ပေါ်က အပန်းဖြေ ပက်လက်သစ်သားကုတင်ခုံတန်းလေးပေါ်မှာ အကြောအခြင်ဆန့်ရင်း သက်တောင့်သက်သာနဲ့ပေါ့။
ဇနီးသည်ကွယ်လွန်သွားကတည်းက စရေတွက်ရင်အခုဆို ၅နှစ်ရှိခဲ့ပြီလေ၊
ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ သမီးငယ်လေး သုံးယောက်ရဲ့တာဝန်ကို
သူပဲအဖေ၊သူပဲအမေ မလစ်ဟင်းရအောင်သွန်သင်ဆုံးမ တောက်လျှောက်အုပ်ထိမ်းခဲ့ရတာ။

အခုသူ သွားလေသူဖြစ်တဲ့ ဇနီးသည်ကို အရမ်းသတိရနေမိတယ်။
လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်ကာလပတ်လုံး သူ့လုပ်ငန်းတွေတိုးတက်ရေး၊ စီးပွားဥစ္စာရှာဖွေစုဆောင်းရေးအတွက်ဘဲ ကြိုးစားဆောက်တည်ပြီးနေခဲ့တယ်။
သမီးသုံးယောက်အနာဂါတ် သာသာယာယာနေနိုင်အောင်လို.ပေါ့။

ဒီနေ့ဒီအချိန်မှာတော့ ကြိုးစားခဲ့တာတွေအားလုံးအရာထင်ပြီး သက်တောင့်သက်သာ မကြောင့်မကြ နေနိုင်နေပြီ။
အခုမှပဲ ကိုယ့်(ကိုယ်တိုင်)အတွက်ဆိုတာကိုစပြီးစဉ်းစားဖို့အချိန်တွေပိုရလာတယ်လို.ပဲဆိုရတော့မည်။

ကွယ်လွန်သူဇနီးသည်ကိုသူသိပ်သတိရနေမိ၏။
သူ့အသက်၄၅နှစ်ဆိုတာ သွေးသားကောင်းတုန်း၊ သန်တုန်းမြန်တုန်းယောက်ျားတစ်ယောက်၊ အရွယ်ကောင်းတုန်းမဟုတ်လား။
စီးပွားတွေပြည့်စုံလာလို့၊ ပင်ပန်းတဲ့အချိန်လေးတွေပြေလျော့လာတဲ့အချိန်မှာ
သွေးသားဆန္ဒအတွက်စဉ်းစားမှုတွေကပြန်ပြီးနေရာယူလာတယ်၊
ဇနီးသည်ကိုအရမ်းသတိရနေမိပေမယ့် သူကပြန်လာနိုင်မှာမဟုတ်တော့ပြီပဲလေ။

“ဖေဖေ ပြန်ရောက်နေတာကြာပြီလား…”

ဦးသန့်ဇင် သူ.သမီးအကြီးမ၊ မေရဲ့ အသံကို ရေကူးကန်ဖက်အထွက်အိမ်ဘေးပေါက်ကလှမ်းပြောတာကြားလိုက်ရတယ်။
မေကအိမ်ပေါက်ဝကထွက်လာရင်းလှမ်းမေးနေတာ။
သမီးမေရဲ.အသက်က ၂၂နှစ်၊ နာမည်ကြီးတက္ကသိုလ်တစ်ခုမှာနောက်ဆုံးနှစ်တက်နေတုန်း၊
မေကသူတို့တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံ (အပေါ်ဖြူ အောက်နက်)ဝတ်ထားတယ်၊
တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံတွေရဲ့ ပုံမှန်ဒီဇိုင်းအတိုင်း၊ အင်္ကျီသေးသေးကြပ်ကြပ် ဖစ်ဆိုက်၊ ကောက်ညှင်းထုပ်၊
ဆိုတော့ကာ ရင်အုံနဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေကိုအတင်းညှစ်ထုတ်ပြထားသလို မြင်နေရတယ်။
အောက်ပိုင်းစကပ်ကတော့ မေကအတိုဝတ်တာမကြိုက်တတ်တဲ့ကလေးမဆိုတော့ ဒူးဖုံးတဲ့အထိရှည်တဲ့စကပ်ကိုပဲရွေးဝတ်လေ့ရှိတယ်။
အဲ့လိုဆိုတော့လည်း ယဉ်ယဉ်လေးနဲ့တမျိုးကြည့်ကောင်းတာပဲ။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကလေးနဲ့ဆိုတော့ မေဟာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား အတော်ပြေပြစ်တဲ့
မိန်းခလေးတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့ငြင်းလို့မရဘူး။

“အေး ပြန်ရောက်တာမကြာသေးဘူးသမီး၊ ဒါနဲ့…ညီမလေးကိုရောဝင်ကြိုခဲ့ရဲ့လား”
“ကြိုခဲ့ပါတယ်ဖေဖေရဲ့ ညီမလေးမိုင် ကအဝတ်အစားသွားလဲနေတယ်။ ခဏကြာရင် အလတ်မ မီကိုလည်းသမီး ကျူရှင်မှာသွားကြိုမှာပါ”

ပြောရင်း မေအနားကိုရောက်လာပြီး ဘေးနားက ဆိုဖာအဝိုင်းပုပုလေးပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
ဦးသန့်ဇင် သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ခုကိုချလိုက်ပြီး……

“အချိန်တွေများ ကုန်တာမြန်လိုက်တာနော်၊ သမီးလတ် မီတောင်နောက်နှစ် တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ်လား…”
“ဝင်ခွင့်ပဲ အောင်အောင်ဖြေပါစေအုံးဖေဖေရယ်။ သမီးတော့ဒီဟာမလေးအတွက်ပူတယ်”
“မီ ကစာတော်ပါတယ်၊ ကြိုးစားပါတယ်ကွာ၊ သမီးသိပ်စိတ်မပူပါနဲ့”
“မီ ကလည်း မေ့ရဲ့ညီမလေးပဲဖေဖေရယ်၊ မေက ညီမလေးတွေကို ဖေဖေ့ကိုကူပြီးစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ၊ မေမေ့ကိုယ်စားပေါ့”

“မေမေ့ကိုယ်စား တဲ့လား”
ဦးသန့်ဇင် တိုးတိုးလေးရေရွတ်မိတယ်။ မသိစိတ်က ဘယ်အထိဆက်တွေးခရီးဆက်နေမိလည်းမသိ…..။

“ဟင်..ဖေဖေဘာပြောတာလဲဟင်…”
“ဪ ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ဘူးသမီး၊ ဒီလိုပဲ တစ်ယောက်ထဲလျှောက်ပြောနေတတ်တာအကျင့်လိုဖြစ်နေပြီ…”

ဦးသန့်ဇင် သူအမှတ်တမဲ့ငေးစိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ တင်းကြပ်နေတဲ့ ရင်ပတ်ကိုအတင်းဆွဲစေ့တပ်ထားတဲ့
မေရဲ့တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံကြယ်သီးလေးတွေကနေ မျက်လုံးကိုအမြန်ဖယ်လိုက်ရတယ်။
“ဒါ ဘာဖြစ်တာလဲ ဟ၊ ဒါငါ့သမီးလေးလေ၊ ငါ..မေ့ကိုဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုကြည့်မိတာလဲ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တကယ်ပဲနားမလည်နိုင်တော့ဘူး”
စိတ်ထဲကအတွေး။

“ကဲ ဖေဖေ၊ သမီး မီ့ကိုသွားကြိုတော့မယ်။ တော်ကြာနောက်ကျလို့ မီမ သမီးကိုပွစိပွစိလုပ်နေဦးမယ်”
“အိမ်း.. ခဏနေဦး၊ ဖေဖေပါလိုက်ခဲ့မယ်ကွာ၊ ဒီနေ့ည အပြင်ဆိုင်မှာထမင်းစားကြရအောင်၊
ဒီနေ့ဖေဖေစောစောပြန်ရောက်တာနဲ့အတော်ပဲ၊ သမီးတု့ိအားလုံးနဲ့ တူတူစားကြရအောင်”

“ဟေးး ပွပြီကွ၊ ဒါဆို မေ..မိုင့်ကိုပါသွားခေါ်လာလိုက်မယ်”

မေတစ်ယောက် ဝမ်းသာအားရနဲ. အိမ်ထဲကိုခုန်ပေါက်ပြေးဝင်သွားတယ်….။

——————————————.
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)

(၂)

သာယာလှပသော ကန်စပ်၊ ရောင်စုံမီးများ ရေပန်းများနဲ့ခမ်းနားလှစွာသောအဆင်အပြင်၊
သစ်ရိပ်ရေရိပ်နဲ့ မိန်းမောဘွယ်ကောင်းတဲ့သဘာဝအငွေ့အသက်၊
မြို့တစ်နေရာက နာမည်ကြီးလှတဲ့ seafood စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ခုရဲ့ရေစပ်က သီးသန့်ခန်းတဲနန်းလေးတစ်ခုတွင်းမှာ…..၊

နှစ်ဝက်ကာလအတွင်း၊ ပထမဆုံးအကြိမ် သားအဖတွေစုစုစည်းစည်း နွေးနွေးထွေးထွေးထွက်ပြီးအတူစားသောက်ခွင့်ရခဲ့ခြင်း။
အကြောင်းကတော့ စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးသန့်ဇင်မောင် နေ့စဉ်မိုးမချုပ်ပဲအိမ်ပြန်ရောက်လေ့မရှိ။
ဒီတော့ သမီးများနဲ.မျက်နှာစုံညီ အတူညစာစားဖို.အခွင့်အရေး၊ အလွန်နည်းခဲ့၏။

“ဖေကြီး.. မိုင် ကဏန်းစားချင်တယ်၊ ဖေကြီးအခွံခွာပေးနော်”
အငယ်ဆုံးမဖြစ်တဲ့ မိုင်က သူ့အဖေကိုအထူးကပ်ချွဲနေတယ်၊ အဖေနဲ့ဒီလိုနေရတဲ့အချိန်တွေကနည်းတယ်လေ။
မိုင်က ဒီနှစ် ၁၅နှစ် အပျိုပေါက်စ၊ ၉တန်း တက်နေတုန်း။

“ဟဲ့ မိုင်.. နင်ဖေကြီးကိုဒါလောက်ကပ်ချွဲနေစရာမလိုပါဘူး၊ လာပါ မမခွာပေးမယ်”
အလတ်မဖြစ်တဲ့ မီကဝင်ပြောလိုက်တယ်….။

မီက ဒီနှစ်အသက် ၁၈နှစ်၊ တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ်၊ သူလိုချင်တဲ့မေဂျာကိုရအောင်လို့ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကဖြေရဦးမှာ။
ဒါကြောင့် ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက် အထူးကျူရှင်ကိုညနေတိုင်းသွားတက်နေရတယ်။
အမအကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ မေက နေ့တိုင်းသွားကြိုပေးနေရတာအမြဲ။

“မရဘူး..မရဘူး.. မိုင်က ဖေကြီးခွာပေးတာမှစားချင်တာ”
ပြောုပြောဆိုဆို မိုင်က သူ့အဖေလက်မောင်းကိုအတင်းဆွဲပြီးရင်အုပ်ထဲခေါင်းထိုးဝင်ပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။
ဦးသန့်ဇင်ကိုယ်တိုင်ရော၊ အမနှစ်ယောက်ရော သူ့ရဲ့ခလေးချွဲအမူအရာကိုကြည့်ပြီးရယ်နေကြတယ်။

ဒါပေမယ့်ပေါ့။ ဦးသန့်ဇင် တကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ နွေးကနဲခံစားနေရတယ်၊ ဘီယာရဲ့တန်ခိုးသတ္တိကြောင့်လား ဘာလားတော့မသိ၊
သူသိနေတာက သူ့ရဲ့လက်မောင်းအိုးမှာတစုံတရာနွေးနွေးအိအိ အထိအတွေ့လေးခံစားနေရတယ်။

၁၅နှစ်သာရှိသေးပေမယ့် မငယ်တော့တဲ့ မိုင်ရဲ့ အပျိုစင်ရင်သားထွေးထွေးလေးတွေက
ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ လက်မောင်းသားတွေပေါ်မှာသိသိသာသာကြီး ဖိကပ်ပွတ်ချေနေသလိုပဲ။
သမီး မိုင်ကတော့အမှတ်တမဲ့ပဲနေမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဦးသန့်ဇင်မှာတော့ ရှင်းမပြတတ်တဲ့ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှုတမျိုးကိုခံစားနေရတယ်…။
မ ဓါတ်ရဲ့အငွေ့အသက်အထိအတွေ့ကို ဒီလိုအနီးကပ် မခံစားရတာကြာခဲ့ပါပကော….၊

ဇနီးသည်မျက်နှာလွှဲသွားပြီးကတည်းက စီးပွားရေးကိုပဲဇောက်ချလုပ်နေခဲ့သူ ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်၊
ယုတ်စွအဆုံး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ KTVတောင်သွားမထိုင်ခဲ့…..၊
မိန်းခလေးတွေပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်၊ ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်တာတွေ မရှိခဲ့ဘူးဆိုတော့လေ….။

ဪ….. သမီးအငယ်ဆုံးလေးတောင်မှ ပြည့်စုံတဲ့မိန်းမပျိုတယောက်ကောင်းကောင်းဖြစ်နေပါပြီကော…။
သမီးငယ်ကတော့ အမှတ်တမဲ့ဆိုပေမယ့် သူ့ရဲ့မဓါတ်ဆွဲဆောင်မှုက ဆန့်ကျင်ဖက်ဓါတ်ကို အလိုအလျောက်ဆွဲငင်ယူနေပြီလေ။
ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ဘောင်းဘီအောက်မှာဖုံးကွယ်နေတဲ့အရာတခုက အလိုလိုနေရင်းဖောင်းကြွနိုးကြားလာတော့တယ်။
တငျးမာတိုးထှကျလာတဲ့ခံစားမှုကျိုသူသတိထားမိပွီ။

ဦးသန့်ဇင် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့စိတ်ရိုင်းကိုအတင်းဖိနှိပ်ချုပ်တည်းထားလိုက်ရ၏။
ဒါငါ့သမီးလေးလေ၊ ငါဒီလိုတွေးလို့ဘယ်ရမလဲ…။
စိတ်ကိုဖိနှိပ်နေရတုန်းမှာပဲ အပျိုမလေးရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့၊
နက်မှောင်နေတဲ့ဆံပင်အုံလေးဆီကသင်းမွှေးမွှေးရနံ့လေးလွင့်ပျံလာတော့ စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်နေရင်းကလွတ်သွားချင်တယ်။

သူမိုင့်ရဲ့လည်ပင်းလေးကိုသိုင်းဖက်ပြီး လက်ကိုပုခုံးလေးပေါ်မှာတင်ထားလိုက်တယ်၊ ပုခုံးလေးကိုဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေမိတယ်။
မိုင်က သူ့အဖေကြီး ချစ်ခြင်းကြီးစွာနဲ့ထွေးဖက်ပေးထားတယ်လို့ပဲမှတ်ယူပြီး ပိုပြီးရင်ခွင်ထဲခေါင်းတိုးဝင်၊ ပိုပြီးတိုးဖက်လာတယ်။
ဦးသန့်ဇင်ရင်ထဲမှာအခုခံစားနေရတာကတော့၊ ချစ်စရာကောင်းပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ၁၅နှစ်ရွယ် အပျိုဖြန်းမလေးတစ်ယောက်ကိုရင်ခွင်ထဲမှာမြတ်နိုးစွာဖက်ထားမိတာပါပဲ။

“ဟဲ့ မိမိုင်.. သိပ်အရမ်းကြီးလည်းကပ်ချွဲမနေနဲ့၊ ဖေကြီးက သူ့အလုပ်နဲ့တစ်နေ့လုံးမောလာတာ၊ ဖေကြီးအမောပြေအောင်အလိုက်တသိနေပေးလေ…”
မီက အသံမာမာနဲ့ အငယ်မကိုဟောက်တယ်၊
“ဟွန်. မမက မိုင့်ကိုဆိုရင် ဟောက်ဖို.ပဲတတ်တယ်…”
မိုင် နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စိတ်ကောက်ဟန်ပြတယ်…..

အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ပဲ မှာထားတာတွေစားနေပြီး
တခါတရံမှသာခံစားရတဲ့ ပတျဝနျးကငြျရဲ့သာယာလှပမှုကျို ခံယူမိနျးမောနပေုံရသညျ။
ဟိုဘက် ပင်မစားသောက်ခန်းဘက်က jazz တေးသံသဲ့သဲ့ကလွင့်ပျံလာ၏…။

(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)

(၃)

စားသောက်ဆိုင်ကအပြန်တစ်လမ်းလုံးမှာတော့ ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ရင်ထဲ အတွေးထဲမှာရှုပ်ထွေး ဝေဝါးနေတဲ့ ပြောမပြတတ်တဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့…..။

အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်သွား ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်လုပ်ကြနဲ့ လူခွဲလိုက်ကြသည်။
ဦးသန့်ဇင်လဲအပေါ်ထပ်တက်ပြီးရေချိုးလိုက်၏။ ထွေပြားနေတဲ့အတွေးတွေနဲ့ ခန္ဓာထဲကအပူဓာတ်တွေလျော့သွားပါစေတော့လို့။ ဒါပေမယ့်သိပ်အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။

ရေချိုးအပြီး ဘီယာလေးအေးအေးလေးတစ်ဗူးလောက်ထပ်သောက်ချင်လာတယ်၊ သက်တောင့်သက်သာအိပ်ပျော်အောင်လို့ပေါ့။
အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တော့တအိမ်လုံးမီးတွေပိတ်ထားပြီးလို့မှောင်နေပြီ။
အိမျရှေ့မကြျနှာစာမီးနဲ့ အပွငျဥယြာဉျလေးထဲကမီးပဲ ပုံမှနျအတျိုငျးထှနျးထားသညျ။
ဒါပေမယ့် အခုသူသွားမယ့်မီးဖိုချောင်ခန်းဆီက
မီးရောင်လေးတစ်ပွင့်မြင်နေရသေးသည်၊ မီးဖိုထဲဘယ်သူရှိနေသလဲတွေးမိ၏။

“ဩ… ဖေကြီး ဘာဆင်းလုပ်တာလဲ”
သမီးကြီးမေရဲ့ အသံနဲ့လှမ်းပြောလိုက်တာကြားလိုက်ရတယ်။
မေ့လက်ထဲမှာလည်းကပ်ထူစက္ကူနို့ဗူးကြီးထဲကနို့တွေကို ဖန်ခွက်ထဲလောင်းထည့်နေတယ်။

သမီးကြီးမေကို ကြည့်ပြီး သူ့ကိုယ်တွေ သွေးသားတွေပြန်ပူတက်လာပြန်ပါပြီ၊
ကြည့်..မေဝတ်ထားတဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံက ပန်ဂျာ့မာ့စ် ဆိုပေမယ့်ဘောင်းဘီကအတို အင်္ကျီက အပါးစားမှတော်တော်ပါးတာ၊
ဖွံ့ထားတင်းရင်းနေတဲ့အထဲက ရင်သားအစုံကို အနက်ရောင်အတွင်းခံဘရာလေးနဲ့ဆိုတော့ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်နေရတာပေါ့။

“ဪ ဖေဖေဆင်းလာပြီး မေ့ကို… အဲ…ဟိုလေ…ဘီယာဗူး လာယူတာ သမီး”
သူလဲ သတိတွေလွတ်သလိုဖြစ်နေပြီးစကားတွေ အယောင်ယောင် အမှားမှား။

သူ ဘီယာဗူးထည့်ထားတဲ့ရေခဲသေတ္တာဆီသွားဖို့ရှေ့တိုးလျှောက်လာလိုက်တယ်။
ပုလင်းတွေတင်ထားတဲ့ကောင်တာရှေ့မှာရပ်ပြီးနို့ငှဲ့နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့နောက်ကဖြတ်လျှောက်ရမှာဖြစ်ပြီး၊ ဒီနေရာကလဲလျှောက်လမ်းရဲ့အကျဉ်းဆုံးနေရာဖြစ်လို့နေပြန်ပါတယ်။
သူ မေ့နောက်ကအဖြတ် ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်တိုးကပ်ဝင်ရတော့၊ မေ့ဖင်သားအိအိလေးကို သူ့ဖွားဖက်တော်နဲ့ဖိကပ်ဆွဲပွတ်သလိုဖြစ်နေတယ်။
ခဏကလေးထိလိုက်မိတဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာပဲတုံ့ပြန်နိုးထမှုမြန်တဲ့သူ့ပစ္စည်းကချက်ချင်းမာလာတော့တယ်။

မေမှာလည်းသူ့တင်ပါးလေးကိုလာရောက်ထိုးနေတဲ့အရာတခုခုရဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
မေက ဖြတ်သွားတဲ့သူ့ဖခင်ဦးသန့်ဇင်သွားရာကိုလိုက်ကြည့်လိုက်မိ၏။
ဦးသန့်ဇင်က ဘာမှမသိသလို စိတ်မဝင်စားသလိုပဲ ရေခဲသေတ္တာထဲကဘီယာဗူးကိုဖောက်ပြီးသောက်နေတယ်။
စိတ်ထဲမှာတော့ စောစောကဖြစ်လာခဲ့တဲ့မထင်မှတ်တဲ့အခြေအနေတွေကြောင့် သဘာဝ သွေးသားတောင့်တမှုတွေရဲ့လှုံ့ဆော်မှုတွေကထကြွနေတယ်။
သူကြိုးစားပြီးစိတ်ဆင်ရိုင်းကိုချွန်းအုပ်နေရသည်။

ဘီယာဘူးယူပြီးသူ့အိပ်ခန်းပြန်ဖို့ ဒီလမ်းအတိုင်း တစ်ခေါက်ပြန်ဖြတ်ရမယ်။ သူ့စိတ်တွေသိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။
သမီးမေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခုနက နေရာကရုတ်တရက်ခွာသွားမယ့်ပုံမရ။
သူမကိုယ်တိုင်ကလည်းဘာကြောင့်မှန်းမသိ တစ်ခုခုညှို့ချက်မိထားသလိုနေမြဲနေရာမှာပဲရပ်နေမိတယ်။ တမင်ပဲလား၊ မင်သက်နေတာလား၊ ဦးသန့်ဇင်မဝေခွဲနိုင်။

မေ ဖန်ခွက်ထဲကထည့်ပြီးသားနို့ကို နေရာကမခွာရပ်သောက်နေမိတယ်။
ဦးသန့်ဇင် ဒီအခိုက်အတန့်မှာဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အခြေအနေကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ အခြေအနေကိုထိုးဖောက်ထွက်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်လမ်းကျဉ်းမှာရပ်မြဲဖြစ်တဲ့ သမီးဖြစ်သူကိုလမ်းဖယ်ပေးဖို့ တခွန်းမှမပြောဖြစ်ပဲ မေ့နောက်ကကပ်ကပ်သပ်သပ်နေရာလေးကို တိုးဖြတ်လိုက်ပြန်တယ်။
မေ့တင်ပါးအိအိလေးနဲ့ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ထိထိမိမိကြီးဆွဲပွတ်ဖိကပ်ဖြတ်သန်းမိပြန်ပါပြီ။
နေရာကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာအတင်းဖိကပ်တိုးထွက်ရတဲ့ အဟုန်ကြောင့် မေ့လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ဖန်ခွက်ထဲက နို့တွေဟာ ခလောက်ဆန်ပြီးဖိတ်ကုန်တယ်။

“အိုး…ဖေဖေကလည်း၊ လျှောက်တာသေချာကြည့်မလျှောက်ဘူး”
“ဟာ..ဆောရီး ဆောရီး..သမီး၊ ဒီနေ့ဖေဖေသောက်ထားတာ နည်းနည်းများနေတယ်ထင်တယ်”
ဦးသန်ဇင် မေ့ကို အဲ့ဒီလိုပြောပြီးတောင်းပန်နေပေမယ့်သူကိုယ်တိုင်ကတော့ မေ့နောက်ကမခွာဖြစ်သေးဘူး။
သူ့ရဲ့လိင်တံကြီးက မာကြောထကြွလာပြန်ပြီး သမီးဖြစ်သူမေရဲ့ ဖင်ကြားမြောင်းထဲမှာထိထိမိမိကြီးထိုးကပ်ထာက်ထားမိနေပြီလေ။

မေက အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့….
“အင်း..ကိ…ကိစ္စမရှိပါဘူးဖေကြီး၊ သမီးဖာသာသုတ်လိုက်…ကြည့်လုပ်လိုက်ပါ့မယ်”
မေ သူ့ဖင်ကိုထိုးထောက်ထားနေတဲ့မာကြောကြောအရာကြီးကဘာလဲဆိုတာ တွေးမိနေပြီလေ၊
အပြိုဘောျဝငျကထဲက အခုအခြိနျထိ အခုလိုယောကျြားလိငျတံဆိုတဲ့ဟာကွီးလို့သိရတဲ့မာမာအခြောငျးကွီးနဲအခုလျိုမိမိရရကွီး မထိတှေ့ခဲ့ဖူးသေးဘူး။
ကွားထဲက ညဝတျဘောငျးဘီပါးလေးတခုပဲခံနတောကလှဲလို့ ပူနှေးမာကွောနတေဲ့အခြောငျးကွီးရဲ့အထိအတှေ့ကျိုခံစားနရေတယျ။
ဆူဖြိုးအားကောင်းတဲ့အပျိုသွေးတွေက မေ့တကိုယ်လုံးပူနွေးစွာလှည့်ပတ်ဆောင့်တက်လာတော့တယ်။

“အို.. သမီး ဒါဖေဖေ့ကြောင့်ဖြစ်တာ၊ ဖေဖေလုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ဘာ..ဘာလုပ်မှာလဲ…”
“ဪ.. ဒီနို့တှဖေိတျကပြွီးပနေတောကျိုပွောတာပေါ့”
ဦးသနျ့ဇငျက ပွောပွောဆိုဆို ကောငျတာပေါျတငျထားတဲ့အဝတျစကျိုလှမျးဆှဲပွီး ခုံပေါျမှာဖိတျနတေဲ့နို့ရညျတှကေိုမမှီ့တမှီလှမျးကုနျးသုတျနတေယျ။
သူ့ကိုယ်ကြီးကတော့မေ့နောက်က မခွာသေးဘူး။
သူရှေ့ကုန်းပြီလှမ်းသုတ်တော့၊ မေ့ကိုယ်လုံးလေးဟာသူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတယ်။
ခပ်ဝေးဝေးလက်ရောက်အောင်လှမ်းလေ၊ သမီးရဲ့ ဖင်ကြားထဲကိုလည်း လတန်ကြီးကပိုဖိထောက်မိလေပဲ။

“ဖေ….ဖေကြီး ဖယ်ပါဦး၊ မေမနေတတ်ဘူး၊ အသက်ရှူကြပ်လိုက်တာ”
ဒါပေမယ့်ဦးသန့်ဇင်၊ သူ ဘာမှကြားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး…။ မေ့ရဲ့လည်တိုင်လေးကထွက်လာတဲ့ သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးတွေဟာ
သူ့ကိုရုန်းမထွက်နိုင်အောင် အရမ်းဆွဲကိုဆောင်လွန်းနေတယ်။

သူ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်က သမီးမေရဲ့လည်တိုင်လေးပေါ်ကျရောက်သွားပြီးတဖြည်းဖြည်းခြင်းနူးညံ့စွာနမ်းရှုတ်နေမိပြီလေ။
သူ့ရဲ့လကျကလဲ စားပှဲသုတျတဲ့အဝတျကိုဘယျအခြိနျကလှှတျခလြိုကျမိလဲမသိတေော့၊
သတိထားမိချိန်မှာ မေရဲ့ခါးကျင်ကျင်လေးကိုလက်၂ဘက်နဲ့သိမ်းဖက်ကိုင်ထားမိနေပြီ။

“ဖေ..ဖေကြီး..မေ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ ဟင်”
“သမီး…မေ…သမီးကိုယ့်ကိုကိုယ်သိရဲ့လား။ သမီးသိပ်…သိပ်လှတယ်သိလား”
ဦးသန့်ဇင် ပြောနေရင်းနဲ့ မေ့ရဲ့လည်တိုင်နဲ့ဂုတ်သားလေးတွေကိုရွရွလေးဆက်နမ်းနေချိန်မှာ
လက်ကလည်းမေ့ကိုယ်လုံးလေးကို မလှုပ်နိုင်လောက်အောင်ကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။

“ဖေ.. ဖေကြီးး…မလုပ်ပါနဲ့…သမီး…သမီး…အင်း ဟင်း..”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ မေ၊ ဖေဖေ သမီးကိုဖက်ရုံဖက်ထားတာ”
“ဖေဖေ ဖက်တာကြီးကလည်း ဘာ..ဘာကြီးနဲ့သမီးတင်ပါးကိုဖိတွန်းနေလဲမသိဘူး.. အူးးး…စစ်စ်စ်..”
“ဘယ်မှာလည်း… ဖေကြီးဘာမှမမြင်ပါလားသမီး”

ဦးသန့်ဇင်ပါးစပ်က ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးပြောနေပေမယ့် သူူ့မွေးရာပါကြီးကို မေ့ဖင်ဆုံကြီးကိုတမင်ပိုပြီးထိကပ်ဖိကြိတ်လိုက်ပြီး ခါးကိုဘယ်ညာလှုပ်ရှားပြီးမွှေ ့နေတယ်။

“ဖဖေေ…အီးးးး အဲ့လို.. အဲ့လျိုကွီး.. မ..မလုပျ…အု….”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးရဲ့”
“မေ…မေ…မနေတတ်ဘူး… သမီး ကြက်သီးထတယ်… ရင်တွေတုန်တယ် ဖေဖေ”

သူ့ရဲ့နှိုးဆွပေးမှုမှာ မေက စိတ်လှုပ်ရှားစွာတုံ့ပြန်လာတာကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကဦးသန့်ဇင်ကျေနပ်နေမိတယ်။
သူလိုချင်တဲ့တုန့်ပြန်မှုပဲလေ။ အခုအချိန်သူဘာဆက်လုပ်လုပ် သမီးမေ လက်သင့်ခံတော့မယ့်အခြေအနေကိုရိပ်စားမိပြီလေ။
သူလုပျနတော လုပျသငျ့မလုပျသငျ့၊ မှနျတယျမှားတယျဝခှေဲမနတေော့ပဲ၊ လကျကျိုတဖွညျးဖွညျး မရေဲ့ရငျအုံလေးပေါျရှှေ့လာခဲ့လိုကျတယျ။
ပြီးတော့မေရဲ့ ရွှေရင်ဖူးသစ် နို့လုံးလုံးလေး တစ်စုံကို သူ.လက်၂ဘက်နဲ့ အားရပါးရပွတ်သပ်ညှစ်ကိုင် နယ်ချေပေးနေလိုက်ပြီလေ။

မေ့မှာ ဓာတ်လိုက်သလိုတဖျင်းဖျင်းရှော့ဖြစ်သွားရပြီ။ ယခင်က ဘယ်ယောက်ျားရဲ့အထိအတွေ့မှ ခုလိုတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကြီးမကြုံခဲ့ဘူးသေးတဲ့အပျိုရိုင်းလေး။
မေက အသက်၂၂နှစ်သာရှိခဲ့တာ စာမှစာပဲအာရုံစိုက်ထားခဲ့တဲ့သူ။
မထင်မှတ်တဲ့ဖိုဓာတ်ရဲ့ အတွေ့ကိုထိထိမိမိကြီးခံစားလိုက်ရတော့ မေ့ခမြာ စပါးကြီးမြွေအညှို့ခံရပြီး မျိုအချခံရကာနီးအခြေအနေလို ပျော့ကျသွားပါတော့တယ်။

——————————————
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)

(၄)

ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း အခုတင်ရေချိုးပြီးစဖြစ်လို့ ကရင်မ်နံ့ ပေါင်ဒါနံ့တွေနဲ့သင်းမွှေးနေတဲ့
သမီးဖြစ်သူရဲ့ ပါးစုမ့်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အငမ်းမရတပ်မက်စွာနမ်းရှိုက်နေတယ်။

“အိုးးးး…ဖေဖေရယ်… ဖေဖေ့လက်က ဘာဖြစ်လို့မေ့ရင်အုံကိုလာညှစ်နေရတာလည်း အင်းးဟင်းးးး ဖေဖေ…..”
ဦးသန့်ဇင်ဟာ သမီးဖြစ်သူမေရဲ့ ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေကို အစွမ်းကုန်နိုးကြွလာအောင်နှိုးဆွတဲ့အနေနဲ့ မေ့ရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို
ညဝတ်အင်္ကျီရဲ့အပေါ်ကနေခပ်သွက်သွက်ကလေးစက်ဝိုင်းပုံလှိမ့်ပြီးပွတ်သပ်ဖြစ်ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တာ မေ့ဆီကညည်းသံလေးစထွက်လာပါတယ်။

“ဖေ..ဖေဖေ… မေ့ကို ဘာ..ဘာ..တွေလုပ်နေတာလည်း အင်းး…အင်းးးးး”
“ဖေဖေ ….မေ့ရဲ့နို့လေးတွေနဲ့ ကစားပေးနေတာလေ…မေ…သမီးလေး”
“ဖေဖေ..အားးး အဲ့လိုကြီး အရမ်းကြီးမညှစ်ပါနဲ့ ဖေဖေရယ်..သမီးမနေတတ်တော့ဘူး…အူးးးးး”
“ဖေကြီးက ဘာကိုညှစ်နေလို့လဲ သမီးရဲ့ ပြောစမ်းပါဦး”
“ဟို…ဟို…မေ့…မေ့ရင်ဘတ်…အင်း..ဟင်း..”
“မဟုတျသေးပါဘူး၊ အဲ့လျိုခေါျတာမှနျမှမမှနျပဲ…၊ မှနျမှနျခေါျ..ဘာတဲ့…”
“ဟင့်..ဟင့်အင်း…မသိဘူး၊ မေရှက်တယ်…”

“ရှက်တယ်..ဟုတ်လား..ဒါဆိုဒီလိုစမ်းကြည့်လိုက်စမ်းမယ်၊ ကဲကွာ..ကဲ…ကဲ..ဘယ်လိုနေလဲ..”
“အင်းးးး….ဟင်းး…အိုး..ဖေဖေ…မညှစ်ပါနဲ..အဲ့..အသီးလေးကိုဆွမပေးပါနဲ့ဖေဖေရယ်”
“ဘာ..အသီးလေးလဲ”
“ဟင့်..အင့်…နို့..နို့သီးး..မေ့နို့..နို့..တွေကို ဖေကြီး ညှစ်နေတာ.. အူးးးးး”

ဦးသန့်ဇင် မေကို သူ့ဖက်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲယူလှည့်လိုက်တော့ သူု့ရဲ့မာတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့လီးကြီးဟာ
မေ့ရဲ့ပေါင်ကြားကအဖုတ်လေးပေါ်ကို ဖိထောက်မိပြီးဖြစ်နေတယ်၊
ကြားမှာ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပန်ဂျားမာ့စ်ဘောင်းဘီရဲ့ အဝတ်သားပါးပါးလေးနဲ. ပင်တီပါးပါးလေးပဲ အတားအဆီးရှိတော့တယ်။

သူဟာ သမီးဖြစ်သူ မေကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ထားပြီးတော့ မေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဆွဲယူစုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊
သူ့ရဲ့လျှာကို မေ့ပါးစပ်လေးထဲထိုးသွင်းပြီးလျှာချင်းလိမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မေဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမလဲမသိဘူး၊
တကိုယ်လုံးလည်းဓာတ်လိုက်သလို တဖြင်းဖြင်းတုန်တက်သွားတယ်။
တစ်ခါမှ အခုလိုသူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုတ်တာမခံရဖူးဘူးလေ။
ခဏအကြာမှာတော့ မေဟာသူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကိုလျှာပြန်ထိုးသွင်းပြီး အနမ်းကို မတတ်တတတ်နဲ့တုန့်ပြန်ဖို့ကြိုးစားလာတယ်။

“အိုးးး ဖေဖေ… မေ.. မေ… ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး.. ဟင်းးးးအင်းးး ဖေဖေရယ်….”
“သမီး မေ..၊ ဖေဖေ့ကို သမီးနို့လေးတွေပေးစို့နော်…”
“ကောင်း…ကောင်းပါ့မလားဖေဖေရယ်..၊ ဟင့်..ဖေဖေ့ဟာကြီးကလဲ သမီးကိုလာထိုးမိနေပြီ”
သူ သမီးဖြစ်သူဆီကတုန့်ပြန်အဖြေကိုစောင့်မနေတော့ဘူး၊ မေ့ရဲ့ညဝတ်ရှပ်အင်္ကျီလေးက ကြယ်သီးတွေကို အမြန်ဖြုတ်ပစ်ပြီး၊
ဝင်းနှစ်နေတဲ့ ရင်ညွန့်ကြားထဲကိုရူးမူးစွာနဲ့ နှာခေါင်းမြုပ်အောင်နှစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ဘရာအနက်ကလေးကို ချိတ်ဖြုတ်၊ လျှောချလိုက်ပြီးတော့၊သမီးဖြစ်သူရဲ့ ပန်းနုရောင်အပျိုစင်နို့သီးခေါင်းလေးကို
ရှိုက်မက်မောစွာလျက်ပြီးစုပ်ယူစို့သောက်နေတယ်။
အပျိုရိုင်းမလေး မေဟာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်တုန်တက်ပြီး ဒိန်းတလိန်းနတ်ဝင်နေတော့တာပေါ့။

“အမယ်လေးးးးး အူးးးးဖေဖေ.. နို့သီးခေါင်းကိုမလျက်ပါနဲ့….သမီးနေလို့မရတော့ဘူးးး…မေ့နို့တွေကို ဖေဖေစို့ပေးနေတာလား…အူးးးးစစ်”
“သမီးလေး…မေ…၊ ဖေဖေ့..သမီး၊ ဖေဖေနို့စို့ပေးတာကောင်းတယ်မဟုတ်လား၊ သမီးစိတ်တွေပါလာပြီမဟုတ်လား..ဟင်..”
“ဖဖေေ….အားးး…သ..သမီး..ဘယျလျိုကွီးဖွစျနမှေနျးမသိဘူး…မေ..မေ့ကို ကယျပါဦး ဖဖေရေယျ၊ မေ..မ..မရတော့ဘူးးး”

မျက်စေ့တစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ မေဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးလည်း ဘယ်လိုကဘယ်လို ချွတ်ချခံလိုက်ရမှန်းမသိဘူး။
ဦးသန့်ဇင် မေ့ကိုစွေ့ကနဲပွေ့ချီပြီးထမင်းစား စားပွဲစောင်းပေါ်တငိလိုက်တယ်။
မေ့ရဲ့ပင်တီအဖြူရောင်ပါးပါးလေးကိုပါဆွဲချွတ်ချလိုက်ချိန်မှာ သူ့ရဲ့ရှေ့ကရုပ်ပုံလွှာကတော့….
မေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းးလေးဟာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးကန်ပြီးထွက်လာတာပါပဲ..။
စောက်မွှေးအုံလေးက ဆီးခုံစပ်မှာနည်းနည်းထူသယောင်ထင်ရပေမယ့်။ ကျန်တဲ့အဖုတ်တစ်ခုလုံးမှာ ပါးပါးလေးပဲဖုံးနေတယ်။
ဓာတ်လှေကားတံခါးလို ပူးစိပြီး ပိရိသေသပ်စွာပိတ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေး၂လွှာကပြောပြနေတာကတော့၊
အရင်က ဘယ်လိုအရာဝတ္ထုမျိုးနဲ့မှထိုးသွင်းနှဲ့နယ်ခဲ့ခြင်းမရှိဘူးဆိုတာပါပဲ။
စိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာကြားကပဲ စေးတေးတေး အရည်ကြည်စီးကြောင်းလေးလျှံကျစီးဆင်းနေတာတွေ့လိုက်ရတယ်လေ။

“အိုးးး..ဖေဖေချစ်တဲ့သမီးလေးရယ်၊ သမီးပစ္စည်းလေးက လှလိုက်တာကွာ၊ ဘာလို့ဒီလောက်လှနေတာလဲ၊ ဖေဖေ မနေနိုင်တော့ဘူး”
“အားးးစစ်စ်… အမလေးးးဖေဖေ…မလျက်…မလျက်ပါနဲ့ အမလေး ကြက်သီးထလိုက်တာ…
ဖေဖေ သမီးရဲ့ ဟို..ဟိုဟာကိုဘာလို့လျက်နေရတာလဲ၊ တော် တော်.. ရပ်ပါဦးဖေဖေ..သမီးနှလုံးတုန်လို့သေတော့မယ်”

တကယ်လို့ အခုအချိန်မှာ တစုံတယောက်ယောက် သာဆင်းလာခဲ့ပြီး မီးဖိုဘက်လှမ်းကြည့်ရင် မြင်ရမယ့် မြင်ကွင်းကတော့….
လှပပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပျိုမလေးတစ်ယောက် မီးဖိုခန်းက စားပွဲပေါ်မှာ လက်ကလေးနောက်ပစ်ထောက်ထားပြီး
မျက်နှာလေးက အပေါ်မော့လို့မျက်နှာကြက်ကိုကြည့်နေသလိုထင်ရပေမယ့် မျက်လုံးလေးမှတိပြီးမှေးစင်းနေသည်။
ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းဟာ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကိုကားထွက်နေတာတွေ့ရပေလိမ့်မည်။
ကားနေတဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာတော့ အသက်အရွယ်အတန်ရနေပြီဖြစ်တဲ့ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်က
ငုံ့ပြီး တစ်ခုခုကိုအသေအကြေ ကြိုးပမ်းအားထုတ် နေလေသည်။
ကောင်မလေးရဲ့အဖြူရောင်လွလွ ပင်တီလေးကတော့ ခြေထောက်ကလုံးဝကျွတ်မထွက်သွားသေးပဲ ခြေကျင်းဝတ်မှာတန်းလန်းလေးပေါ့။

“ဖေကြီးရယ်…တော်…အားးးး…စစ်စ်စ်..ရပ်ပါဦး…အားးးး”
“ဘာကိုရပ်ရမှာလည်း သမီးရဲ့..”

ဦးသန့်ဇင် မသိသလိုလုပ်၍မေးလိုက်သည်။
“ရ…ရပ်ပါဦး…ဖေကြီး မေ့ကိုလျက်နေတာ အရင်ရပ်ပေးပါဦး၊ အားးးးး…စစ်..”
“မှန်အောင်ပြောလေ…ဖေဖေက ဘာလုပ်တာရပ်ပေးရမှာလဲ၊ မပြောနိုင်ရင် ဖေကြီးမရပ်ဘူး..”
ဦးသန့်ဇင် သူ့သမီးကို တမင်မခံချိမခံသာဖြစ်အောင် စနေတယ်။ ပြီးတော့ မေ့ရဲ့စောက်စိလေးကို ပိုပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလျက်ပေးလိုက်တယ်။

“အူးးးး..သမီး ဟိုဟာ..အင်း..အ..အဖုတ်ကို လျက်နေတာကိုရပ်ပေးပါပြောတာ ဖေကြီးရယ်…မေတော့သေတော့မှာပဲ…
ဟို..ဟို…စောကျစိကိုမလကြျပါနဲ့ဖဖေရေယျ…အားးးးး မေ့စောကျစိတှေ စိမျ့သလျို..ကငြျသလိုလိုကွီး…အမလေး…အားးးးးးးးး မေ မရတော့ဘူး…”

သမီးဖြစ်သူအဲ့သလိုပြောလာမှပဲ ဦးသန့်ဇင်လဲ သမီးမေကိုချီပြီး စားပွဲပေါ်ကချပေးလိုက်တယ်။
“သမီး…မေ.. ဖေဖေ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်..”
ဦးသန့်ဇင်ခိုင်းလိုက်တော့ မေလဲယောင်တီးယောင်နနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်၏။
အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင် သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ အသုံးမပြုတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ သူ့ရဲ့အကြီးစားလိင်တံကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
သမီးမေရဲ့ မျက်နှာရှေ့မှာ လီးကြီးငေါက်တောက်ကြီးရမ်းနေချိန်မှာ…

“သမီးလေး..မေ….၊ ဖေကြီးလီးကို နည်းနည်းလောက်စုပ်ကြည့်ပေးလို့ရမလား..ဟင်..ဖေကြီးလိုချင်လိုက်တာ..”
“သ သမီး မလုပ်ဖူးဘူး ဖေဖေ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ..”
“ရေခဲမုန့် စုပ်သလိုပေါ့ သမီးရယ်၊ သမီးလုပ်နိုင်မယ်မဟုတ်လား…။
“အင်း…ဖေဖေ့အတွက်သမီးကြိုးစားကြည့်ပါ့မယ်..”

မေ..၊ အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရှေ့ ဒူးထောက်နေရာက၊ သူ့အဖေလီးနဲ့ သူ့မရဲ့မျက်နှာ လယ်ဗယ်တူ တတန်းထဲဖြစ်အောင်၊
ခါးလေးကိုဆန့်တင်ပြီးကိုယ်လေးကိုကြွလိုက်သည်။
အဖေဖြစ်သူရဲ့ နီရဲ ပြောင်တင်း မာထန်နေတဲ့ လီးကြီးဟာ၊ သမီးဖြစ်သူရဲ့ အပျိုသွေးနဲ့ ငယ်ရွယ်စိုပြေနေတဲ့မျက်နှာလှလှလေးရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းနဲ့ ဝဲနေတယ်။
မေ..ဖြေးဖြေးချင်းလက်လှမ်းလိုက်ပြီး အဖေ့လီးကြီးကို အသာဖွဖွလေးကိုင်လိုက်တယ်။
အသက် ၂၂နှစ်ရွယ် အပျိုမလေးရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဆန့ကျင်ဖက်လိင်အင်္ဂါ လီးကြီးကိုစတင်ကိုင်တွယ်ဖူးခြင်း…။

သမီးမေရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ခြင်းခံလိုက်ရတယ်ဆိုရင်ပဲ ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်အကြောတွေဆိမ့်ပြီး
ဇတ်ကနဲတုန်တက်တက်သွားကာ အရည်တောင်ချက်ချင်းပန်းထွက်လုမတတ်ပါပဲ။
မေက သူ့ဖခင်ကြီးရဲ့လီးကို ညင်သာစွာပဲကိုင်တွယ်ပြီး ပါးစပ်ကလေးကိုဖြည်းဖြည်းဟကာ ငုံလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့…..

“အားးးးးး အဲဒီလို..ဟုတ်တယ်….မေ…
လျှာလေးနဲ့ လဂေါင်းထိပ်ကို လျက်ပေးဦး သမီး
နောက်လက်….အူးးးးစစ်…နောက်လက်တစ်ဖက်က လချောင်းကို အားး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် တိုက်ပေးး”

“အမယ်လေးကွာ.. ရှီးးး အိုးးးးးး အရသာရှိလိုက်တာ…”
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)

(၅)

မေတစ်ယောက် သူ့မွေးသဖခင် ဖြစ်တဲ့ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လီးကိုစိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေတယ်။
သူမ ခုနလေးတင်က ခံစားခဲ့ရတဲ့ သာယာမှုမျိုးကို သူ့အဖေကိုလည်းထပ်တူခံစားစေချင်တဲ့စေတနာနဲ့ပေါ့။
သူမကောင်းကောင်းမစုပ်တတ်ပါဘူး၊ သူမဘဝရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်လိင်ဆက်ဆံမှုအတွေ.အကြုံလေ….။
သူ.အဖေပြောတဲ့အတိုင်း၊ ရေခဲမုန်.စုပ်သလိုပဲဆိုတာကိုမှတ်ထားပြီး
မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ကြားက တတ်နိုင်သလောက်ကြိုးစားပြီး သူ.အဖေလီးကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေရှာပါတယ်။
သွေးကြောတွေဖုဖေါင်းထနေတဲ့လီးတံကြီးနဲ. နီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို တစ်လှည့်စီ
သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဟပြီး စုတ်ချည်တစ်ခါ လျက်ချည်တစ်လှည့် လုပ်ပေးနေလိုက်တာ…..

ဦးသန်.ဇင်အနေနဲ.ကလည်း သူ.သမီးကြီးရဲ့ မလုပ်တတ်လုပ်တတ် လုပ်ပေးနေတာကိုက
သူ.အတွက်မပြောပြနိုင်လောက်တဲ့ လောကနိဗ္ဗာန်ဖြစ်လို.နေပြန်ပါတယ်။
မေဟာ ဖေဖေ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတဲ့တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ သွေးသားရဲ့ပူလောင်စွာလှုံ့ဆော်နေမှုကြောင့်
သူမရဲ့အဖုတ်လေးထဲကစောက်ရည်ကြည်လေးတွေစီးဆင်းလာလိုက်တာ၊ ပေါင်မှာ စီးကြောင်းလေးကိုဖြစ်လို့…
နောက်ဆုံး…

“သ..သမီး… မေရယ် ဖေကြီး မနိုင်တော့ဘူး..အားးးး….ဖေဖေ့ကိုပေးပါတော့နော်….”
“သမီးက…ဘာ..ဘာကိုပေးရမှာလဲ ဖေရဲ့”
“သမီး..ဖေဖေ့ကို ပေးချစ်ဖို့၊ ပေးလိုးဖို့ပြောနေတာ မီးလေးရဲ့…၊ ဖေဖေ လိုးတော့မယ်နော်…”
“အို…ဖေကြီးကလဲ…ဘာတွေပြောနေတာလဲ”
မေ မျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွား၏။

ဦးသန့်ဇင် မေ့ကိုဆွဲပွေ့ချီယူလိုက်ပြီး ပြောင်လက်နေသော မီးဖိုဆောင်ကြွေပြားကြမ်းခင်းပေါ်တွင် အလိုက်သင့်လှဲလျက်ချထားလိုက်သည်။
မေ့မှာရုန်းကန်ရန်အားမရှိတော့သကဲ့သို့ အဖေဖြစ်သူ ချီပွေ့ရာသို့ ပျော့ပြောင်းစွာပင်ပါလာလေ၏။
ဦးသန့်ဇင် မေ့ပေါင်လေး နှစ်ချောင်းအား တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ ဖိချဖြဲထုတ်ပြီးကားစေလျက်
မေ့ပေါင်ကြားသို့ဝင်ထိုင်ပြီး နီရဲပြောင်ဝင်း မာတင်းနေပြီဖြစ်သော သူ့ရဲ့လီးတံကြီးဖြင့် သမီးမေ၏ စောက်ပတ်ဝသို့တေ့လိုက်လေသည်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်ရှိပြီးတင်းပြောင်နေသော သူ၏ဒစ်ထိပ်ကြီးကို မေ့ရဲ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲစေခြင်း၊
ဒစျဖြားဖွငျ့စောကျစေ့ပွူးပွူးလေးကျို မထိခလုတျ ထိခလုတျလုပျရငျး မေ့မှာတဆတျဆတျတုနျလကြျ
စောက်ရည်ကြည်များ ထိမ်း၍မနိုင် အံထွက်လာတော့ရာ
ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လိင်တံကြီးတစ်ချောင်းလုံး မေ့ရဲ့စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ချောဆီသုတ်လိုက်သကဲ့သို့ချောကျိလာတော့တယ်။

“အားးး ဟင့် ဟင့် ဖေကြီး….ဘာတွေနဲ့ ဘယ်လိုလာပြီးမေ့ဟာကိုပွတ်ဆွဲနေတာလဲ၊
အူးးးးးးး မေ့..မေ့ အစိလေးကိုမကလိပါနဲ့ ဖေဖေရယ်.. သ..သမီး နေ..နေ လို့ မ ရ တော့ ဘူးးး…
အားးးး…ဖေကြီး သမီးကိုဘာလုပ်မှာလည်း.. ကြိုက်..ကြိုက်သလိုသာလုပ်ပါတော့ ဖေရယ်၊ သမီးအရှုံးပေးပါပြီ..သမီးဟာက ဖေ့အတွက်ပါပဲ၊ ဖေကြီးရယ်လုပ်ပါတော့..”

မေဟာ ဦးသန့်ဇင်နှိုးဆွ ဖွင့်ပြီးဆွပေးလိုက်တဲ့ကာမရမက်ဇောအရှိန်ဟုန် တလျှမ်းလျှမ်းတက်ပြီး
အရှက်ကုန်သွားကာ သူ့အဖေကို ပွင့်ပွင့်ပဲပြောပြီးတောင်းဆိုနေမိပါပြီ။
ဟုတ်ပါတယ် ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ဖိုမဓာတ်တွေရဲ့တုံ့ပြန်လှုံ့ဆော်မှုတွေကြောင့် အလိုအလျောက်သဘာဝအတိုင်းပွင့်အန်ထွက်လာတတ်တာပါ။
ဒီအချိန်မျိုးမှာ အရှက်တရားဆိုတာ မောင်းထုတ်လိုက်သလိုချောင်ထဲရောက်သွားတာမျိုးပါ။

သမီးဖြစ်သူထံက အဲ့သလို ဖွင့်ဟတောင်းခံသံလည်းကြားရော ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ကာမစိတ်သွေးတွေ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပါပြီ။
မေ့ကို သမီးလေးတစ်ယောက်လိုဆက်မမြင်နိုင်တော့ဘူး။
သူနဲ့ကာမဆက်ဆံရမယ့် မိတ်ဖက် မိန်းမတစ်ယောက်၊ သူ့ချစ်သူ သူ့မယားတစ်ယောက်လို့ပဲမြင်ပြီး သွေးတွေဆူနေပြီ။

သူဖြေးဖြေးချင်း သူ့ရဲ့လီးတံကြီးကို မေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်ပါတယ်။
အပျိုစင်လေး မေ့အတွက်တော့ ဒါဟာ ဘဝမှာ ပထမဆုံး ထိတွေ့ခွင့်ရပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်ရောက်လာခဲ့တဲ့ ပထမဆုံးလီးကြီးပေါ့။
ဆန်းတာကအဲ့ဒီလီးကြီးဟာ သူမရဲ့အဖေအရင်းရဲ့လီးကြီးဖြစ်နေတယ်။

“အူးးး စစ်..အားးး ဖေ …ဖေကြီး ၊ သ…သမီးနာတယ်…မေ တခါမှမလုပ်ဖူးဘူး။ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဖေဖေရယ်။
စွပ် စွပ် ကျွိ..ကျွိ..ဗြစ်…
“အား…ကျွတ်ကျွတ်..ဖေဖေ ဖြေးဖြေး၊ ဖေဖေ့ဟာကြီးမေ့ထဲဝင်လာတာ နင့်နေတာပဲ”
“အရမ်းနာလား..ကလေးရယ်! ဖေဖေဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်နော်”

ဗြစ် ဗြစ်..ဖျစ် ဖျစ် ဖျစ်…ဖောက်..
“အားးးးး သေပါပြီ…အမယ်လေး..ဖေကြီးရဲ့..နာလိုက်တာ….”
မေအာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်လေ၏။ မေ့အပျိုမြှေးပေါက်သွားလေပြီ…
“သမီးလေး…ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦး ခလေးရယ်..တော်ကြာကောင်းလာမှာပါ”
ကျွိ ကျွိ…ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်….ဖွတ် ဖွတ်…
“အူးးးဖေဖေ အင့် ဟင့်၊ မေခံရတာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး၊ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းတယ်ဖေရယ်”
“မေ သမီးရယ်၊ သမီးအဖုတ်ဘေးက ကြပ် စီးနေတာပဲ၊ သမီးစောက်ဖုတ်လေးက အဖေလီးကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေတယ်သိလား၊ အားးးသိပ်ကောင်းတာပဲသမီးရယ်။

ပလောက် ပလောက် စွပ် ဖွတ်ဖွတ်ဖတ် ဗြစ်ဗြစ်
“အားးးဖေဖေ အူးး ကောင်းတယ် ဖေဖေလုပ်ပေးတာကောင်းတယ်၊ မေ..မနာတော့ဘူး…
ဒါပေမယ့် ဖေ့ဖေ့ အမွှေးကြီးတွေက သမီးအဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေရှတယ်၊ အစိကို စူးတယ်ဖေဖေ”
“ဒါလည်းခဏကြာပျောက်သွားမှာပါ သမီးရယ်၊ ကောင်းတာတစ်ခုတည်းကျန်မှာပါ၊ ဖေဖေပြင်းပြင်းလိုးတော့မယ်၊ ဆောင့်တော့မယ်နော် သမီး”
“ဖေဖေ့ သဘောပဲ၊ သမီးကောင်းနေပြီ။ ကောင်းအောင်သာလိုးပေးပါ ဖေဖေ”

“မေရယ် အခုလိုလိုးနေတဲ့အချိန် ဖေဖေလို့ မခေါ်ပါနဲ့လား။ တို့တွေ အခုလိုးနေကြပြီဆိုတော့ လင်မယားဖြစ်သွားပြီလေ…၊ ဖေကြီးကမေ့ရဲ့ယောက်ျားပေါ့”
“ဖေကြီးကမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီ..ဟုတ်လား။ ဖေဖေ့ကို မေ့လင်တော်ရတော့မှာပေါ့နော်…ဟလား ဖေဖေ၊ ဟင့် ဟုတ်လဲဟုတ်ပဲနဲ့”
“ဟုတ်တာပေါ့… မေက ဖေ့မိန်းမ၊ အဲ..ကြည့် ဖေဖေလို. မခေါ်ပါနဲ့ဆို….၊ ကဲ..ကဲ..ယောက်ျားလို့ တစ်ခွန်းလောက်ခေါ်ကြည့်စမ်းပါလား မိန်းမရယ်…
ယောက်ျားနားလေးဆိမ့်သွားအောင်ခေါ်ကြည့်လိုက်စမ်း…..စစ်စ် အူးးး”
ဖောက် ဖောက်..ဖတ် ဖတ် ဖတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..
ဦးသန့်ဇင် ပါးစပ်ကပြောရင်း မေ့စောက်ပတ်လေးကို ဒလစပ်ဆက်ဆောင့်လိုးပေးနေတယ်။

“အူးးးးစစ်…အဟင့် ဟင့် ဖေရယ်၊ မေ့ကိုဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ…ယောက်ျား…၊ မေ့ယောက်ျားရယ်..မိန်းမကို..အဟင့်..အင်းးး မိန်းမကို..”
“ပြောလေ မိန်းမ… မိန်းမကို….ဘာဖြစ်လဲ…လင်ကြီးကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ”
“ဟင့်…မိန်းမစောက်ပတ်ကိုလိုးပေးပါ၊ မေ့စောက်ပတ်ကိုနာနာဆောင့်ပေးပါ ယောက်ျားရယ်၊ မေ..မနာတော့ဘူး
ဆောင့်…နာနာဆောင့်..မေ့နို့တွေကိုလည်းစို့ပေးပါ…..မိန်းမ မနိုင်တော့ဘူး…အရမ်းကောင်းနေပြီ”

မေ့မှာ သူ့အဖေအရင်းကစိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပေးနေတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် အောက်ကနေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး ထွန့်ထွန့်လူးနေတော့တယ်။
ဦးသန့်ဇင်ဟာ သူ့သမီးဦး အပျိုစင် အလှထိပ်ခေါင်တင်လေးမေကို
မယားအဖြစ်နဲ့ အားရပါးရ အရှိန်ကိုတဖြည်းဖြည်းမြှင့်ပြီး မညှာတမ်းလိုးနေလိုက်သည်။

ဖောက် ဖောက်..ဇွပ်..ဇွပ်.. ဗြစ် ဗြစ်..ဒုတ်..
“အားးး စစ်… ယောက်ျားရယ်…အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်..”
မေညည်းနေပေမယ့် နာလို့မဟုတ်ပါ၊ ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် စိတ်ကျေနပ်မှုခံစားချက်အပြည့်နဲ့ညည်းနေခြင်းပါ။
အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ သမီးပျိုရဲ့စောက်ဖုတ်လေးဟာ
အရည်ကြည်များ သွေးစများနဲ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ် ခရင်မ်လိုအနှစ်များရောယှက်အံထွက်လျက်ရှိကာ၊
အဖေရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို စောက်ပတ်လေးကော့ကော့တင်ပြီး စိတ်လိုလက်ရ ချက်ကျကျနဲ့ တုန့်ပြန်အလိုးခံနေပါတော့တယ်။
မျက်ဝန်းမှာလည်းမျက်ရည်စလေးတွေနဲ့..၊
ဒါပေမယ့် ဒီမျက်ရည်စတွေက စိုင်းထီးဆိုင်သီချင်းထဲကလို ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာနဲ့ကျလာတဲ့ အပြာရောင်မျက်ရည်တွေပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

လိုးသံ ဆော်သံ ဆောင့်သံများနဲ့ ညည်းသံ အော်သံများက အိမ်အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းမှာပြန့်လွင့်လို့ နေသည်။
ဒါပေမယ့် အခန်းထဲမှ ဖိုမ စုံတွဲ လူသားနှစ်ယောက်ကတော့ ဘာကိုမှစိတ်ဝင်စားမနေတော့ပါ။
ပတျဝနျးကငြျနဲ့ကမ်ဘာကွီးတစျခုလုံးကိုမေ့ထားလျိုကျပွီးတော့ သူတို့စောကျပတျနဲ့လီးဝငျထှကျနတောကျိုပဲအာရုံနှစျထားကွတော့သညျလေ။

“အူးးးးး မေရယ်၊ မိန်းမရေ…ယောက်ျားမနိုင်တော့ဘူး၊ မရတော့ဘူး…၊
မိန်းမစောက်ခေါင်းက ယောက်ျားလီးကိုဆွဲစုပ်ထားလိုက်တာ..အမယ်လေး ဖေဖေပြီးတော့မယ်…ထွက်ကုန်တော့မယ် ဖေ့သမီးလေးရယ်။

“မေ…မေလည်း..ပြီး..ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်၊ မေ့စောက်ပတ်ကို ဖေဖေ…အင်းး..ယောက်ျားလိုးပေးတာ….
ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ..အိုးး အူးးးးးးး ထွက်ကုန်ပါပြီ….”
“အိုးးးး မေ….သမီးလေး… ဖာ့က်.. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်…ဖေဖေပြီးပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီ…ဖာက့်.. သမီးထဲကိုထွက်ကုန်ပြီ…”

“အူးးး ယောက်ျားရယ်….ဖေကြီးရယ်….စစ်…အားးးး….”
ဦးသန့်ဇင် ဘယ်လိုမှထိမ်း၍ မရတော့ပဲ မေ၏အပျိုစင်စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့
သူ၏သုက်ရည် ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်များကို အရှိန်ပြင်းစွာ ဒလစပ်ပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။

ဦးသန့်ဇင်မှာ မေ့ရဲ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုတရှိုက်မက်မက် နမ်းစုတ်ပေးလိုက်ရင်း မေ၏ကိုယ်လေးပေါ်သို့မှောက်ချပြီးငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
ရင်ဘတ်ကြီးကတော့ ဖားဖိုကြီးလို တရှူးရှူးနှင့်။
မေ့မှာလည်းကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ကိုခံစားလိုက်ရကာ သူမရဲ့ဆင်စွယ်လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်နဲ့
မွေးသဖခင်ကြီးရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကိုတင်းကြပ်စွာသိုင်းဖက်ထားမိလေတော့၏။
သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲတွင်တန်လန်းကြီးရှိနေသေးသော
အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရဲ့လီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းကြွက်သားများဖြင့်ချက်ကျကျ ဆက်လက်ညှစ်ပေးနေမိ၏။

လီးတန်းလန်းနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှ သားအဖနှစ်ယောက်ရဲ့သုက်ရည်နဲ့စောက်ရည်ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ အချစ်ရည်များက
ချွဲပျစ်စွာစီးဆင်းထွက်လာပြီး မေ့ရဲ့ပေါင်ခြံနဲ့ဖင်သားဖြူဖြူလေးအကြားမှတဆင့် ကြွေသားကြမ်းခင်းပြင်ပေါ်သို့စီးကျသွားလေသည်။

ခဏအကြာမှတော့ စောစောက ဆူလောင်ပြင်းပြနေသောအသံများတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားတော့၏။
မသိလျှင် ခုနက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင်။
မီးဖိုခန်းမှ မီးပွင့်၏အလင်းရောင်မှာလည်း နဂိုအတိုင်းပင်။
တံခါးကိုဖြည်းညှင်းစွာသတိထား၍ ပိတ်သံလေးသဲ့သဲ့ကြားရသည်၊
တိုးညှငျးသော ခွဖှေနငျးသံလေးမြား အပေါျထပျတကျသညျ့ လှခေါးတစျလြှောကျနောကျဆုံးကွားလျိုကျရပွီး

အစစ အရာရာတိတ်ဆိတ်သွားလေတော့သည်။

ဒီအိမ်ကြီးမှာ..နောက်ထပ် ဘာတွေများဆက်ဖြစ်ကြဦးမှာလဲ…ဘယ်သူမှမသိနိုင်ပါလေ…

——————————————

EPISODE 1 (ပြီးပါပြီ)
Virgins’ Love Lesson
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)

EPISODE 2
(ရေး – လမင်းကြီး)

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

ဒုတိယပိုင်းအဖွင့်လေး ပြန်ဆက်ပေးလိုက်ပါပြီ

Spoiler: Show

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အတွဲ ၂ – (၁)

ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်သတ္တအပတ်တွေအတွင်းကာယစိတ္တနှစ်ဖြာ သုခချမ်းသာပျော်ရွှင်မှုရနေခဲ့တာ
အရင်ဘဝတလျှောက်လုံးဖြတ်သန်းကုန်ဆုံးလာခဲ့တဲ့ နှစ်တွေနှစ်တွေထက်စာရင် အများကြီးပိုတယ်လို့ခံစားနေရမိတယ်။

စီးပွားရေး လူမှုရေးတွေကဘာမှပူစရာမလိုတော့အောင် ပြည့်စုံပြီးနေတဲ့အပြင်၊
အခုလည်း သွားလေသူဇနီးဟောင်းကိုလွမ်းဆွတ်တသပူဆွေးပြီး အထီးကျန်ဆန်နေရတဲ့ဘဝဆိုတာ သူ့အဖို့နောက်ထပ်မရှိတော့ဘူး၊
သူ့မှာအခုဇနီးသည်အသစ်စက်စက်နုနုထွတ်ထွတ်လေးတစ်ယောက်ရနေပြီလေ။
မယားအသစ်လေးက အရင်သူ့ရဲ့ဇနီးသယ်ဟောင်းငယ်စဉ်တုန်းကလိုပျိုရွယ်လှပပြီး
တကယ်တမ်းဆိုရရင် ပိုပြီးတော့တောင်လှတယ်နုတယ်လို့ဆိုနိုင်လောက်တယ်။

“အိုးးးးး..ကျွတ်..ကျွတ်..ဖေ..ဖေကြီးးး အားးး ယောက်ျားရယ်…ဆောင့်…မေ့ကို..နာနာဆောင့်လိုးပေးပါ..
ဖေ..အ..အားးးးကောင်းတယ်…မေအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဖေကြီးလုပ်ပေးတာကောင်းတယ်..
ယောက်ျားလီးကြီးကမေ့ကိုလိုးပေးတာ မေကြိုက်တယ် အီးးး ဆောင့် ရှီးးး”

“ရတယ်…သမီး..အချစ်လေးစိတ်တိုင်းကျ ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးမယ် မိန်းမရေ…မေလေး…အားးးးး ရှီးးးး
ဒီလိုလင်းဆွဲလေးလိုးရတာကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ…စောစောစီးစီးလီးကိုဆိမ့်နေတာပဲ”

ဦးသန့်ဇင်မှာ သူ့သမီးကြီးတဖြစ်လဲ မယားပျိုမလေးမေကို အားရပါးရမညှာတမ်းဆောင့်လိုးနေပစ်လိုက်သည်။

ဖတ်..ဖတ်…ဖန်း..ဖန်း..ဖန်းးး ပလစ်..ပလစ်..စွိ…

“အီးးးးး စစ်..ရှီးးးးးး..မေလဲသိပ်ကောင်းတယ် ဖေကြီး..ယောက်ျားရယ်..လီးကိုအဲ့လိုနှဲ့ပြီးမွှေပေးနေတာ အထဲကိုအနက်ကြီးဝင်တယ်…
မြန်မြန်..ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်…အားးးး မေပြီးတော့မယ်..ထွက်ကုန်တော့မယ်…အူးးးးး”

“အိုးးးးဆောင့်နေတာပဲ..မိန်းမရယ်.. ဖေ…ဖေ..အဲ..ကိုကြီးလဲပြီးတော့မယ်ကွာ..
လရည်တွေထွက်လာကုန်ပြီ.. မေလေး..မိန်းမ..ဟူးး အားးးး”

“ဟင့်..ကိုကြီးတဲ့လား…ယောက်ျားရေ…မေ့..ကိုကြီး..အားးး ပြီးရင် မေ့စောက်ပတ်ထဲမှာပဲပြီးနော်..မိန်းမ မနေနိုင်တော့ဘူး…
ယောက်ျားအရည်တွေကိုတအားလိုချင်နေပြီ.. အားးးးမေထွက်ကုန်ပြီ..ပြီး..ပြီးပြီ…”

ဇွိ..ဇွိ..ဖောက် ဖောက်..ဖတ်..

“ဟူးးး အူးးး ကိုကြီးလဲထွက်တော့မယ်.. ဒါပေမယ့် မိန်းမစောက်ပတ်ထဲတော့မပြီးဘူးကွာ…”

ဦးသန့်ဇင်က ဖြူဖြူနှစ်နှစ်စောက်ရည်တွေလိမ်းကျံနေတဲ့သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို သမီးဖြစ်သူမေရဲ့စောက်ပတ်ထဲက အလောတကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး
အခုလေးတင်တထွန့်ထွန့်နဲ့ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလို့မျက်လုံးလေးမှေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီးဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့
မေ့ရဲပါးစပ်ဝကို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
နောက်ဆုံးထိမ်းထားရတဲ့အကြောကလဲဆက်လက်တင်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ လရည်တွေကိုသမီးဖြစ်သူရဲ့ပါးစပ်ထဲတဖြန်းဖြန်းပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။

မေမှာလည်းရုတ်တရက်အငိုက်မိသွားပြီးမှိန်းနေတုန်းပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့သူ့အဖေလီးကြီးကိုမရှောင်နိုင်တော့၊

“အိုးးး အု..ဖု..ဖွီး..”

လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီးအရည်တွေပန်းထွက်လို့ပြီးသွားပေမယ့် ဦးသန့်ဇင်တယောက်ကတော့
အရှိန်နဲ့သူ့သမီးပါးစပ်ထဲကိုဆက်တိုက်ညှောင့်ပြီးဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်ဆိုတော့၊
သူ့လမွှေးအုံမဲမဲထူထူကြီးကမေ့ရဲ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးတွေမှာအုံလိုက်ကြီးကပ်နေတော့တယ်လေ။

လရည်တွေဟာမေ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုတဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပန်းထည့်တာခံနေရပြီးလည်ချောင်းထဲအထိဒါရိုက်ဝင်သွားတယ်။
မေတယောက် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရဲ့လရည်တွေပေါင်းစပ်ထားတဲ့
ပျစ်ချွဲချွဲ ကာမရည် သို့မဟုတ် လိုးရည်တွေရဲ့ အရသာတမျိုးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာခံစားနေရတယ်၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းတော့မသိ၊
ဒါပေမယ့် သူမတကိုယ်လုံးဆူလောင်နေပြီးကာမစိတ်တွေတဖျင်းဖျင်းထနေတယ်ဆိုတာကတော့သိသိသာသာကြီးခံစားနေရမိတယ်။

မေက..သူ့အဖေရဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲကပြန်ထွေးထုတ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့်လဲ ဝိတ်နဲ့အားပါပါတန်းလန်းကြီးဖိထိုးထားပြီးမချွတ်ပေးတော့၊
မေ့မှာလဲရွေးစရာလမ်းမရှိ၊ အသက်ရှုချောင်အောင် ဝင်လာသမျှလရည်တွေကို လည်ချောင်းထဲကတဆင့်အကုန်လုံးမြိုချပစ်လိုက်ရတယ်။

“အစ်..အိ..အိ..ဂလု..ဂလု..ဂွတ်..”

သူ့သမီးပျိုရဲ့အကြောစိမ်းလေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ဖြူဖြူသွယ်လေးကကြွက်သားတွေတသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားပြီး တဂွတ်ဂွတ်နဲ့မြိုချနေတာကို
ဦးသန်ဇင်တယောက်စိတ်လှုပ်ရှားစွာကြည့်နေမိပြီးမှ သူ့လီးကြီးကိုမေ့ပါးစပ်ထဲကဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။

အသက်၂၂ရှိပြီဖြစ်လို့ အပျို့စင်တို့ရှိအပ်သမျှအစွမ်းကုန်ပွင့်လန်းနေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့သမီးကြီး (အခုတော့သူ့မယားလေးပေါ့)
မေကိုအရသာခံကြည့်နေမိတယ်လေ။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါပြီး အဆက်အပေါက်ပြေပြစ်လှတဲ့မေတယောက် ပေါင်လေးတွေကိုဖြဲကားပြီးနွမ်းလျစွာလှဲနေတယ်။
ခုနကမှအစို့ခံထားရပြီးသွေးရောင်လျမ်းနေတဲ့နို့သီးခေါင်းနီရဲရဲလေးတွေနဲ့ပေါက်စီလေး၂လုံး၊
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက အခုလေးတင်လီးချွတ်လိုက်လို့မဟတဟလေးပြဲနေပြီးအရည်ရွှဲရွှဲပျစ်ပျစ်တွေနဲ့အိနစ်နေတာဟာဆိုရင်
အဖုတ်ကြားကလျှံပြီးစီးကျလာတဲ့အရည်တွေကြောင့်ခင်းထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းမှာပါအကွက်လိုက်ကြီးပေါ့…။

မောပန်းစွာပြေးလာခဲ့ရသလိုပါးစပ်ကလေး ဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့နဲ့ အသက်ကိုလုပြီးရှုနေရတဲ့ မိန်းမပျိုလေး၊
စေ့မနေတဲ့စုပ်ပစ်ချင်စရာနှုတ်ခမ်းဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာတော့ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်အရည်နှစ်လေးတွေလိမ်းကျံလို့။
ရှိစုမဲ့စုအငျအားလေးနဲ့ လကျလေးကျိုမွှောကျပွီး နှုတျခမျးကိုလကျခုံနဲ့သုတျပစျနတေယျ။

“ဖေကြီး…မေ..မေ..ထဖို့ အားတောင်မရှိတော့ဘူး”
မေကနွမ်းလျစွာပြောလာတယ်။

“ဒီလိုဆို မေလေးအိပ်နေလိုက်ဦးလေ။ ဒီနေ့တော့ ဖေပဲညီမလေးတို့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်မယ်လေ.. အိပ်..အိပ်..ဖေ့ချစ်လေး”

“ဖေ့ကိုအလုပ်ပေးသလိုဖြစ်နေပြီနော်..မေတကယ်ပဲမထနိုင်တော့လို့ပါ”

“ဘာဖြစ်လို့မထနိုင်ရတာလဲချစ်လေးရယ်”

“အို…ဖေကြီးကလည်းနော်..ဘာမသိချင်ယောင်ဆောင်လာမေးနေတာလဲ..ကဲ သမီးကိုဒီလိုဖြစ်အောင် ဘယ်သူလုပ်တာလဲ..ပြော”

“ဟင်..ခုနကသမီးပဲပြောတာမဟုတ်လား၊ ဖေကြီး..မေ့ကိုနာနာဆောင့်ပေး..မေအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဆို”

“သှား..ဘာတှလောပွောနမှေနျးမသျိဘူး၊ အဲဒီတုနျးက တကယျကောငျးလို့ပွောမိတာ၊ ဟာ..သှားး ဘာမှနျးလဲမသိဘူးကှာ၊ ဖကွေီး လူဆိုး…”

“အဲ့ဒီတော့ အခုကောထပ်ကောင်းချင်သေးလားသမီး”

“တော်ပါပြီရှင်..မနိုင်တော့ပါဘူး၊ ဖေကြီးမေ့ကိုလုပ်တာနေ့တိုင်းပဲ၊ မနေ့ညကတင် ၂ခါ၊ ဒီမနက်ကျတော့လဲမလွတ်ဘူး၊ ဒီမှာ..ယောင်ကိုင်းကုန်ပြီသိလား”

“ဩ..ဘယ်သူကတော့ဖြစ်စေချင်မှာလဲ၊ ဟောဒီကိုကြီးမိန်းမလေးကိုကလုပ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုး”

“တော်ပါတော့ကိုကြီးဦးပိုရယ်၊ သွားရင်လဲမြန်မြန်သွားတော့၊ တော်ကြာညီမလေးတွေကျောင်းမမီပဲနေလိမ့်မယ်”

“ဟာ..အေး..ဟုတ်သား..ဒါဆို ကိုကြီးရေချိုးတော့မယ်၊ အတူတူချိုးဦးမလား”

“အမငီး..တော်ပါတော့၊ အတူဝင်ချိုးရင် ရေချိုးခန်းထဲမှာနောက်တစ်ချီထပ်ထိဦးမှာ၊ တော်ပါပြီ”

“အမယ် သိပ်သိနေပါလား ဟား ဟားးးး”

ဦးသန့်ဇင်မောင်အူမြူးမြူးနဲ့ပြောရင်းက တံခါးကိုဖြေးဖြေးပြန်ပိတ်ပြီး သမီးကြီးမေရဲ့အိပ်ခန်းထဲကထွက်ခဲ့၏။
မေတစ်ယောက်မှာတော့ သူ့အဖေယောက်ျားကြီးထွက်သွားတာနဲ့တပြိုင်တည်းနွမ်းလျစွာအိပ်ပျော်သွားပြီလေ။ အင်အားတွေကုန်ဆုံးခဲ့တာနည်းမှမနည်းပဲ။
ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း ဘေးဘီကိုခပ်သွက်သွက်မျက်လုံးကစားရင်း၊ သူနဲ့သူ့ရဲ့သွားလေသူဇနီးဟောင်းတို့ရဲ့အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲသုတ်သုတ်ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။
အခုလောက်ဆိုရင်သမီးငယ်နှစ်ယောက်နိုးနေကြလောက်ပြီ…။

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်အပြင်သွားဖို့အဝတ်အစားတွေအဆင်သင့်လဲလှယ်ပြီးနေပြီ။
ဒါနဲ့ပဲမနက်စာ ကော်ဖီလေးဘာလေးသောက်ဖို့အောက်ထပ်ဆင်းပြီးမီးဖိုခန်းဘက်ဝင်ခဲ့တယ်။

သူအိမျရဲ့ဒီအစိတျအပိုငျး (မီးဖိုခနျးဘကျ)ကိုဝငျလာမျိခဲ့တိုငျး သူ့အတှေးထဲမှာဟိုယခငျတစျညက
မမေ့နိုင်တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကိုပြန်မြင်ယောင်နေမိမြဲဖြစ်တယ်။ အကြိမ်ပေါင်းများစွာဒီအကြောင်းခေါင်းထဲဝင်လာတိုင်း
သူအခုလုပ်နေမိတာ မလျော်ကန်ဘူး၊ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ဦးဏှောက်ကအကြိမ်ကြိမ်သတိပေးနေပေမယ့်၊
သမီးကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်တွေမှာအမြဲဖြစ်သွားတတ်တဲ့ သမီးမေရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး၊
လှပပြီးချစ်စရာကောင်းလှတဲ့ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့မျက်နှာလေး၊ လုံးအိနေတဲ့ရင်သားလေးတွေနဲ့ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၊
ဝင်းဝင်းနုနုဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးတွေနဲ့ ချုံဖုတ်ကလေးမထူမပါးနဲ့တောင်ပူစာလေးတွေက မြင်လိုက်တိုင်း
ဦးဏှောက်ကဆင်ခြင်မှုကိုလွှမ်းမိုးသွားပြီးစိတ်အလိုနောက်ပါသွားတာအခါခါရှိခဲ့ပြီ။

အခုလည်း ပြန်တွေးမိလိုက်ရုံလေးနဲ့တင် အောက်ကဒုတ်တိုကပြန်ပြီးထောင်ထလာနေပြန်ပါပြီ။

——————————————
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 2

အတွဲ ၂ – (၂)

အတွေးတစ်ပိုင်းနဲ့မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာခဲ့တဲ့ ဦးသန်.ဇင်မောင်တစ်ယောက် အသံတစ်ခုကြောင့် ပြန့်လွင့်နေတဲ့အတွေးတွေပြတ်သွားရတယ်။

“ဟား..ဖေကြီးဆင်းလာပလား၊ မမမေကောဘယ်မှာလဲ”

အတွေးမဆုံးခင် အငယ်ဆုံးမ ၁၅နှစ်သမီး မိမိုင်ရဲ့နှုတ်ဆက်စကားသံကိုကြားလိုက်ရတော့မှသတိဝင်လာတယ်လေ။
မိုင်က လူကောင်အတော်လေးထွားတဲ့အပျိုပေါက်မလေးဖြစ်ပေမယ့် မျက်နှာလေးက ကလေးတစ်ယောက်လိုနုနေသေးတယ်။
သူဝတ်ထားတဲ့အထက်တန်းကျောင်းသူဝတ်စုံကြောင့်လည်းဖြစ်မှာပေါ့။

“ဪ..အေး..သမီး မမမေနေသိပ်မကောင်းလို့တဲ့ကွာ ၊ ဒီနေ့မမအစား ဖေဖေပဲသမီးတို့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်တော့မယ်လေ”

“ဒါနဲ့ ဖေဖေက မီ့အတွက် ဘယ်တော့ကားဝယ်ပေးဖို့စဉ်းစားမှာလဲဟင်! ခုပဲကြည့် ဖေဖေနဲ့ မမမေပဲ
တလှည့်စီကြိုလိုက်ပို့လိုက်လုပ်နေပေမယ့် မီ့အတွက်သိပ်အဆင်မပြေဘူးဖေကြီးရဲ့၊ တချို့ရက်တွေဆိုအကြာကြီးစောင့်နေရတာ”

ပေါင်မုံ့မီးကင်ကိုယိုသုတ်နေရင်းနဲ့ သမီးလတ်ဖြစ်တဲ့ မီမီကလည်း ဝင်ပြောလိုက်တယ်။
ရုတ်တရက်သမီးလတ်အသံထွက်လာလို့ အာရုံပြောင်းသွားပြီးဖြတ်ကနဲလှမ်းအကြည့်… ဦးသန့်ဇင်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးငေးကြည့်နေမိတယ်..
သမီးလတ်မီမီ ဘာလို့ဒီနေ့သမီးအရမ်းလှနေတာလဲမသိ၊ မီပြင်ဆင်ထားပုံက အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိပြီးချစ်စရာကောင်းနေတယ်၊
ဘယ်လိုလေးမှန်းတော့မသိ။ ပါးဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးက အပျိုသွေးလေးနဲ့ ပန်းနုရောင်ဘက်သန်းနေပြီးပါးသားလေးတွေကအိညက်နေတယ်။
ကျောဖုံးရုံဆံပင်နက်လေးများကိုရှေ့မှအကုန်သိမ်းပြီးနောက်တွင်စုစည်း၍ဆွဲချည်ထားတာကြောင့် နဖူးဝင်းဝင်းမောက်မောက်လေးကဖက်ပြီးမွှေးမွှေးပေးချင်စရာ၊

မီ့ပုံစံလေးကသူ့ကိုဘယ်ထိရောက်အောင်ပင်ဆွဲဆောင်စိတ်ကူးယဉ်သွားစေသည်မသိတော့..
ရင်စေ့အကျင်္ီလေးကကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ်၊ လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းလေးတွေက ဆင်စွယ်လေးလို၊
နို့ကကြပ်ထုပ်နေသောအင်္ကျီအောက်မှ အတင်းရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။ စေ့ထားသောကြယ်သီးများကြားမှ
ဘရာစီယာအနီလေးလှစ်ကနဲလှစ်ကနဲလှမ်းမြင်လ်ုက်ရသေး၊ နို့ဆိုက်ကလဲနဲမည်မဟုတ်၊

အောက်ပိုင်းမှာကတော့အနက်ရောင်စကပ်ဂါဝန်လေးဝတ်ထားတယ်။
ပျော့ပျော့ပါးပါးဖဲသားလးက ဖွံထွားသောပေါင်တွေကိုအလုံးလိုက်ပေါ်အောင်မြင်နေရစေတယ်၊
အပျိုကြီးဖားဖားလုံးဝဖြစ်နေပြီဖြစ်လို့လုံးကစ်ပြီးကားထွက်နေသောဖင်အိုးကြီးက တင်းတင်းစီးကြပ်ထားတဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးအောက်မှ
စကပ်သားပျော့ပျော့ကိုရုန်းပြီးကန်ထွက်နေသည်၊ တင်းတင်းအိအိကြီးပင်။
အို..တကယ်တော့သူ့ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲမှာအဖိုးတန်ပစ္စည်းတွေနဲ့အပြည့်ပါလား။

ယခငျကသူ့သမီးတှကေိုဒီလိုမကွညျ့ဘူးခဲ့၊ သတိပဲမထားမိတာလား စိတျကပငျဒီလိုအမွငျမြိုးမမွငျခဲ့တာလားသူ့ကိုယျသူသခြောမသျိ၊
သမီးကြီးမေ့ပေါ်အမြင်တွေပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီနောက်ပိုင်း၊ မေနှင့်မှားယွင်းခဲ့ပြီး၊ တည့်တည့်ပြောရရင်၊ မေနဲ့ညားမိခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်း
မိန်းကလေးတွေရဲ့ကောက်ကြောင်းဆွဲဆောင်မှုတွေက သူ့ဘဝမှာတဖန်ပြန်ပြီးနိုးကြွလာခဲ့သည်။

စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွင်စိတ်နှစ်၍ လုပ်ငန်းဖိစီးမှုများကြားမှပြေလျော့လာပြီး ကာမဂုဏ်သွေးသားအရသာခံစားမှုကို
သမီးကြီးမေက သူ့အပေါ်ပြန်ဆောင်ကျဉ်းလာပြီးကထဲက မိန်းမတု့ိကောက်ကြောင်းအလှကသူ့သွေးသာတွေကိုပြန်လည်ကြွလာစေသည်။
နောက်ဆုံးမတော့သမီးရင်းပင်ဖြစ်လင့်ကစား အလတ်မမီ၏ ဆွဲဆောင်မှုကသံလိုက်ဓာတ်လိုသူ့ကိုဆွဲနေလေပြီ။

“ဖေကြီး..မီ့ကိုဘာလို့အဲ့လောက်ကြီးကြည့်နေတာလဲ”

မီကမင်သက်ငေးနေသောသူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ရဲ့အင်္ကျီလက်မောင်းကိုကိုင်လှုပ်၍မေးလိုက်တယ်။ ဦးသန့်ဇင်၏သတိလက်လွတ်အကြည့်ကြောင့်
မီမီတစ်ယောက်မလုံမလဲဖြစ်သွားပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တွင်ဘာများအမှားအယွင်းရှိသလဲဟု ပြန်ငုံ့ကြည့်မိသည်အထိပင်။

“ဪ…ဩ..ဘာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးသမီးရဲ..”

ဦးသန့်ဇင်ပြာပြာသလဲ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပဲဖြေလိုက်မိပြန်၏။ ဒါပေမယ့် မီတစ်ယောက်ကတော့
သူ့အဖေသူ့ကိုဘယ်လိုအတွေးနဲ့ကြည့်နေမှန်းမသိစိတ်ကအလိုလိုပြောပြနေသဖြင့် ရှက်သွေးလေးတွေဖြန်းကနဲတက်၍ရင်ထဲမှာနွေးကနဲဖြစ်သွားတယ်။
အရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်တဲ့အပျိုစင်တစ်ယောက်ပဲလေ၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့အကြည့်ကို အဓိပ္ပါယ်မကောက်တတ်ပဲရှိမလား။

“ဒါနဲ့ဖေကြီး..မီမေးတာမဖြေသေးဘူး..”

“အေး..အေးပါသမီးရယ်…၊သမီးတက္ကသိုလ်တက်ရတာနဲ့ ဖေကြီးဝယ်ပေးမှာပါ”

အဖေ့ဆီကကတိစကားရပေမယ့် မီတစ်ယောက်ဘာမှမတုန့်ပြန်မိ၊ ရင်ထဲတွင်နွေးနေဆဲဖြစ်သောစောစောက သူမအဖေရဲ့
မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့စိမ်းစိမ်းဝါးဝါးအကြည့်ကြီးမှာ သူမစိတ်ကို ထူးဆန်းသာအတွေးတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေစေသည်။ ခဏကြာမှသတိဝင်လာပြီး၊

“ဖေကြီး..မြန်မြန်လုပ်..သုတ်သုတ်လေးစားလိုက်၊ နောက်ကျနေတော့မယ်၊ ဒီနေ့..မိုင်မလေးကစာမေးပွဲရှိသေးတယ်”

“ဪ..အေး..ဟုတ်လား..၊ ရတယ် ရတယ်၊ ဒါနဲ့သမီး မီကော အရင်လိုသေးလား..”

“ဒီနေ့..မီက နေ့လည် ၁၂နာရီကျောင်းဆင်းမှာ၊ တကယ်လို့ဖေကြီးမအားလို့ရှိရင်လဲ မီ့ဘာသာပြန်လိုက်မယ်လေ..”

“နေပစေ..ရတယ်သမီး..၊ဖေဖေလာကြိုပေးမယ်။ ခုရက်ပိုင်း ဖေဖေက အလုပ်နားရက်ယူထားတယ်၊
အလုပ်များနေတာကြာလှပြီ၊ အနားလေးဘာလေးယူဦးမှ မဟုတ်လား”

သားအဖ၃ယောက် ကားပေါ်တက်ကြပြီး၊ နီးတဲ့မိုင့်ကျောင်းကိုအရင်လိုက်ပို့ကြသည်။

“ဖေကြီး..မိုင်သွားတော့မယ်။ ဒီနေ့စာမေးပွဲဖြေနိုင်ဖို့ဆုပေးဦးလေ..”

“အေး..သမီးငယ်လေး မေးသမျှအကုန်ဖြေနိုင်ပါစေ။ ပုစ္ဆာတွေလွယ်ပါစေ၊ အမှတ်ကောင်းကောင်းရပါစေကွာ..၊ ဟုတ်ပြီလား..”

“ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေဖေကြီး…ရွှတ်..”

မိုင်က သူ့အဖေကိုအာဘွားတချက်ပေးပြီးကျောင်းထဲပြေးဝင်သွားတော့သည်။ အခုကားထဲမှာသူနဲ့ သမီးလတ်မီတို့ ၂ယောက်ထဲသာကျန်တော့တယ်။
မီတစ်ယောက်ဘာမှမပြောပဲ ဆိတ်ဆိတ်လေးငြိမ်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ငြိမ်ချက်သားကောင်းလွန်းလို့ ဦးသန့်ဇင် သံသယဖြစ်လာပြီး မီ့ကို..

“ငြိမ်လှချည်လားသမီး..ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..”

“ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေကြီး..၊ သမီး စာဖြေတဲ့အခါစိတ်ငြိမ်ပြီးသမာဓိရအောင်၊ စာတွေပြန်သတိရအောင်ပြန်နွေးနေလို့ပါ..”

ဒါကြောင့်ဦးသန့်ဇင်၊ မီ့ကိုဒီအတိုင်းလွှတ်ထားပြီး ဘာမှထပ်မမေးတော့..၊ သူ မသိတာတစ်ခုတော့ရှိနေတယ်၊

တကယ်တော့..မီ့ရဲ့စိတ်အတွေးထဲမှာ…၊ သူမ..လွန်ခဲ့သောမကြာသေးခင်က ညတစ်ညကိုပြန်စဉ်းစားနေမိတာပါ၊
အဲ့ဒီညက..စားသောက်ဆိုင်ကပြန်အလာ၊ သူမဧည့်ခန်းထဲမှာမေ့ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့သူမရဲ့ကျောင်းဖတ်စာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုယူမလို့အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။
သူမအိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးလှေကားကဆင်းအလာမှာ လူတွေစကားပြောနေသလိုအသံတွေကြားလိုက်ရတယ်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲတစ်ခုခုရိုက်ပုတ်တီးခတ်နေသလိုအသံတွေလဲပြိုင်တူကြားနေရတယ်။

စူးစမ်းလိုစိတ်နဲ့အသံတွေကြားရာကိုသူမသွားအကြည့်လှေကားထောင့်အကွယ်ကအထွက်မှာပဲမီးဖိုခန်းထဲလှမ်းမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက..၊
သူမရဲ့ဖေကြီး ဦးသန့်ဇင်က သူမရဲ့အမဖြစ်သူ မမမေကို ကုန်းကုန်း၊ကုန်းကုန်းနဲ့ဆောင့်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။
မမမေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ဖေကြီးရဲ့တင်ပါးကိုချိတ်ပြီးခွထားတယ်လေ..။ သူမသိပ်ပြီးရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီးမြင်ရတာတော့မဟုတ်ဘူး။
ဖွင့်ထားတဲ့ရေခဲသေတ္တာတံခါးကြောင့် ထွက်လာတဲ့အလင်းရောင်ခပ်မှိန်မှိန်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်၂ခုကိုမြင်နေရတာပဲဖြစ်တယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မီအတော်လေးထိတ်လန့်အံ့ဩသွားရတာတော့အမှန်ပဲ။
မွေးလာကထဲကအခုထိ၊ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့လူတွေလိုးနေကြတာ၊ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်မြင်ဘူးလိုက်ရခြင်းပဲလေ။
ပြီးတော့လိုးနေသူတွေကလဲ ကိုယ့်အဖေနဲ့ ကိုယ့်အမအလှလေးဖြစ်လို့နေတယ်၊ သားအဖအရင်းကြီးမရှက်မကြောက်လိုးနေလိုက်ကြတာ…။

အဲ့ဒီအချိန်မှာသူမရဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေက ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေပြီ၊ ဘယ်လိုပြောရကြောင်းမှန်းကိုမသိတော့ဘူး။
အဲ့ဒီအချိန်မှာစိတ်တွေကလွန်ဆွဲနေတယ်။ တစ်စိတ်ကလိုးနေတဲ့၂ယောက်ကိုဝင်တားပြီးခွဲထုတ်ပစ်လိုက်ချင်နေတယ်၊
ဒါပေမယ့်နောက်စိတ်တစ်ခုကတော့ ရှေ့ကရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်စရာမြင်ကွင်းကိုဆက်ကြည့်ချင်နေတယ်။
နောက်ဆုံးမတော့ သွေးသားဆူကြွလွယ်အပျိုရွယ်မို့ အဖေနဲ့အမလိုးတာကိုဆက်ကြည့်ချင်စိတ်ကအနိုင်ယူသွားပြီလေ။
ကြည့်ရင်းနှင့်သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲအလိုလိုလက်နှို်က်မိရက်သားဖြစ်သွားရပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကိုလိုက်ကစားနေမိတယ်။

ခဏအကြာမှာတော့ ဖေကြီးနဲ့ မမမေတို့၊ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ အော်ညည်းသံများတပြိုင်ထဲနီးပါးထွက်လာကြတယ်လေ။
သူတို့၂ယောက်ညည်းတွားပြောဆိုနေကြသံများကိုလည်းတစ်ခွန်းချင်းပီပီသသကြားနေရတာကြောင့်၊
သူ့အဖေနဲ့သူ့အမတို့၂ယောက် အခုလိုအခြေအနေအထိဖြစ်ပျက်သွားခြင်းကို ဘယ်လိုမှတွေးမရအောင်၊ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိတယ်။

သူမအလောတကြီးပဲ ဘယ်သူမှမမြင်ခင်အခန်းရှိရာသို့ပြန်တက်ခဲ့ရသည်။ စာအုပ်ကိုပင်သွားမယူဖြစ်တော့..။
သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်မိတာနဲ့ တံခါးကိအမြန်ပိတ်လိုက်မိပြီး ဆက်မလျှောက်နိုင်တော့ပဲ၊
တံခါးရွက်နောက်မီလို့ မောဟိုက်စွာအသက်လုရှူနေမိတယ်။ မီ့နှလုံးသားတွေချက်မမှန်လက်မမှန်အပြင်းအထန်ခုန်နေတယ်လေ။
နှလုံးကအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ညှစ်ထုတ်ပြီးတကိုယ်လုံးမှာဆူကြွက်နေတဲ့သွေးတွေကိုလှည့်ပတ်စေတယ်။
သူမသွေးသားထဲမှာရမ္မက်စိတ်ဆန္ဒတွေတအားထကြွလာနေပြီ၊ သူမလက်၂ဘက်စလုံးနဲ့တကိုယ်လုံးကိုသတိမဲ့စွာပွတ်သပ်နေမိတယ်။
လည်ပင်း၊ ရင်သားတွေကတဆင့် အောက်ဆင်းပြီးညဝတ်ဘောင်းဘီရဲ့ပေါင်ခွကြားဆုံ၊ သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲလက်နှိုက်ပြီး၊
စောက်စိကိုအငမ်းမရပွတ်ဆွကစားနေမိပြီ။ စောက်ရေကြည်တွေကစိမ့်ယိုစီးထွက်လာတာ အတွင်းခံပင်တီလေးမှာရော၊ ညဝတ်ဘောင်းဘီမှာပါရွှဲနေပြီလေ။

မီတစ်ယောက်ဆက်လက်ရပ်တည်နိုင်ရန်စွမ်းအားမရှိတော့၊ ဒူးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှဒီလိုမဖြစ်စဖူး၊
သူမကျောကတံခါးရွက်ကိုမှီရက်သားကြီးနဲ့တဖြည်းခြည်းလျှောပြီးထိုင်ကျသွားတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာခြေလေးတွေခေါက်လို့…၊
မီလောလောဆယ် လက်ရှိနေရာကမထနိုင်တော့ပါ။ သူမကြမ်းပေါ်မှာတင်ဒူးလေး၂ချောင်းခပ်ကားကားလေးထောင်ပြီးထိုင်နေမိသည်။
ညာလက်ကပင်တီလေးထဲလျှိုဝင်ပြီးကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်ပွတ်နေမိ၏။ စောက်ဖုတ်လေးကရွှဲပြီးစေးထန်းထန်းဖြစ်နေပြီ။

ဘယ်လက်ကနို့လေးတွေဆီရွှေ့သွားပြီး နယ်နေမိတယ်။
နို့အုံကအပျိုတက်သွေးလေးဆိုတော့ကောင်းကောင်းကြီးဖွံ့ထွားနေပြီ၊ သူမလက်ဖဝါးလေးနဲ့တစ်အုပ်စာမကပင်ဖြစ်သည်။
မီကလက်ဖဝါးကိုဖြန့်နိုင်သမျှဖြန့်ပြီး နို့တစ်အုံလုံးကိုတတ်နိုင်သမျှအုပ်မိအောင်ဆုပ်ပြီးတင်းတင်းညှစ်သည်။
တစ်ချက်ညှစ်လိုက်တိုင်းလဲ ရင်ပတ်လေးကကော့ကော့တက်သွားရ၏။
စောက်ဖုတ်ပွတ်နေတဲ့လက်ကလဲအခု စောက်ခေါင်းထဲလက်ညှိုးတစ်ဆုံးနှိုက်ပြီးကလိနေမိပြီ။
ပြိပြိ..ပြိပြိနဲ့ အသံကငြိမ်သက်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ သတိထားမိရလောက်အောင်ကြားနေတယ်။

“အားးးး အင့် အင့်…ဟင့် ဟင့်..ရှီးးးး..”
မီတစ်ယောက်စိတ်လွတ်စွာလွှတ်ပြီးညည်းနေမိပြီ၊ သူမ မထိမ်းနိုင်တော့…စောက်ခေါင်းလေးကလက်ညှိုးကိုဆွဲညှစ်နေတာကိုသိနေတယ်။
ပေါင်၂ဘက်ကလျှပ်တစ်ပြက်အတွင်းဖတ်ကနဲစိသွားပြီးစောက်ဖုတ်ကိုကူညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။
မျက်နှာလေးကခံစားနေရတဲ့ဖီလင်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ရှုံ့မဲ့မှေးစင်းလို့နေလေသည်။ ညည်းသံကလည်ချောင်းထဲကပင်ထွက်လာနေသည်။
တံခါးကိုမှီထားတဲ့ကျောပြင်မှချွေးများတသွင်သွင်စီးထွက်လာသည်မှာ တပြင်လုံးရွှဲနစ်နေပြီလေ။
သူမရဲ့စောက်ရေများကလဲတဖြန်းဖြန်းပန်းထွက်လာသည်။

မီကောင်းကောင်းမှတ်မိနေတယ်၊ အဲ့ဒီညတုန်းကသူမမှာ တစ်မိုင်လောက်ခရီးကိုမနားတမ်းပြေးလာခဲ့ရသလိုအရမ်းမောပြီးအားအင်တွေကုန်ခမ်းနေတာပါပဲ။
ပင်တီထဲကလက်ထုတ်လိုက်တော့ သူမလက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံး အရေကြည်ကြည်စီးစီးတွေရွှဲပြီးပေပွနေတယ်လေ။
လက်ကတဆင့်ကြမ်းပေါ်ကိုတောင် တတောက်တောက်ကျလို့..။
သူမအားမရှိတော့ပဲ တံခါးကိုမှီပြီး နာရီနဲ့ချီအောင်မှိန်းနေမိခဲ့တယ်လေ။

“မီ..မီ..! ကျောင်းရောက်ပြီသမီးရဲ့..”

ဦးသန်.ဇင်ရဲ့သတိပေးသံကြားရတော့မှမီလည်း အလန်.တကြားနဲ.အတွေးကမ္ဘာကနိုးထလာတော့တယ်။

“ဟင်! ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..ဒါဆို မီသွားတော့မယ်နော်ဖေကြီး၊ နေ့လည်၁၂နာရီကျမှသမီးကိုလာကြို၊ မီစောင့်နေမှာ..မမေ့နဲ့ဦးနော်”

“အေးပါ သမီးရယ်”

မီတစ်ယောက်သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ကျောင်းဝင်းထဲလျှောက်ဝင်သွားတယ်။
သူမပေါင်ကြားထဲကပင်တီဘောင်းဘီလေးက အဖုတ်ကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်လေးတွေကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ပေါ့။

——————————————
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 2

အတွဲ ၂ – (၃)

အချိန်ကသိပ်တော့မကြာလိုက်ပါဘူး။ နာရီရဲ့လက်တံတွေက ၁၂နာရီထိုးပြီလို့ပြောပြနေတယ်။

ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်ကားမောင်းပြီး သမီးလတ်မီရဲ့ကျောင်းကိုတစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့တာရောက်ခါတောင်နီးနေပြီ။
မနက်ကသမီးငယ်၂ယောက်ကိုကျောင်းပို့ပြီးအိမ်ပြန်အရောက်မှာ သမီးကြီးမေကလဲအိပ်ရာကမနိုးချင်နိုးချင်နဲ့နိုးလာပြီး
ရေထချိုးအဝတ်အစားတွေလဲပြီး၊ သူမရဲ့ကျာင်းဖြစ်တဲ့တက္ကသိုလ်ကိုထွက်သွားတော့တယ်။

မသွားခင်မှာ မေကသူ့ကိုပြောသည်။ ဒီညနေသူမကျောင်းကအပြန်မှာညီမလေးမိုင်ကိုဝင်ပြီးကြိုလာခဲ့ပေးမည်၊ အဖေကြိုပေးစရာမလိုတော့ဘူးတဲ့..။
ဦးသန့်ဇင်က “အေး..အေး” ကလွဲလို့ဘာမှပြန်မပြောခဲ့။

ဦးသန့်ဇင် မီတို့ကျောင်းဝင်းထဲကားမောင်းဝင်သွားပြီးရပ်ဖို့နေရာရှာနေတုန်းမှာပဲ အသင့်စောင့်နေတဲ့မီကအရင်မြင်ပြီး
အပြေးတပိုင်းနဲ့ကားဆီလျှောက်လာတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကားမှန်တစ်ဝက်ချထားတဲ့ဦးသန့်ဇင်ဆီလှမ်းပြီး၊

“ဖေကြီးပါကင်ရှာမနေနဲ့တော့၊ သမီးဒီကပဲတက်လိုက်တော့မယ်၊ တခါထဲပြန်ထွက်တော့”

“အေး..အေး..လာသမီး..”

မီကနောက်တံခါးအရင်ဖွင့်လို့ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုပစ်ထည့်လိုက်ပြီးမှရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်လို့ သူ့အဖေဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ဘယ်လိုလဲသမီး..ဖြေနိုင်ရဲ့လား”

မီကဘာမှပြန်မဖြေ၊ အားရပါးရကြီးပြုံးပြလိုက်ပြီးလက်မကိုသာထောင်ပြလိုက်တယ်။

“အေး..ဒါမှပေါ့ကွ..”

ဦးသန့်ဇင်ကပြောရင်းနဲ့ကားကိုပြန်လှည့်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ မီက ကားနောက်မှီကိုနောက်ကိုအတော်များများရောက်အောင်လှန်ချလိုက်ပြီး
ကျောမှီလို့ဖြေလျော့လျော့ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မီ့ကြည့်ရတာစာမေးပွဲကိုအာရုံစိုက်ပြီးဖြေလာခဲ့ရလို့မောနေပုံပဲ။
ဦးသန့်ဇင်ကားပြန်ထွက်တော့ဂီယာထိုးဖို့ ဂီယာဘောက်စ်ဘက်တစ်ချက်ငဲ့အကြည့်၊
ပေါင်လေးတွေကားလို့ရှေ့ထိုး မြောချထိုင်နေတဲ့ မီ့ကိုသတိထားမိသွားတယ်။

မီကားပေါ်တက်လို့ထိုင်လိုက်ကထဲက အလောသုံးဆယ်ဆက်ထိုင်လိုက်လို့ စကတ်လေးကိုနေရာတကျဆွဲမချမိပဲဖိထိုင်မိထားတော့
ဖင်အောက်ကစကတ်အစကခေါက်တွန့်ပြီးတိုတက်နေတယ်၊ ဒီတော့ပတ်ချာလည်လိုက်ပြီး
ရှေ့ဘက်ကအနားစကလဲ ဒူးကိုမဖုံးမိတော့ပဲ ပေါင်ပေါ်တင်ရက်သားလေး…၊
မောမောလျလျနဲ့ ပေါင်လေးကားပြီးစိတ်လွတ်လက်လွတ်ထိုင်နေတော့ စကတ်အောက်မှာပုန်းကွယ်နေတဲ့
သမီးမီရဲ့ပေါင်အတွင်းသားဖြူဖြူလေးတွေကို ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် ရင်တွေဇတ်ကနဲခုန်အောင်မြင်လိုက်ရတယ်လေ။

အရင်ကသူ့သမီးတွေ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ အိမ်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေကို ရှင်းရှင်းကြီးမြင်ဖူးခဲ့ပေမယ့်
ဘာမှမတွေးမိခဲ့ဘူး။ အခုမှထူးထူးဆန်းဆန်း စကတ်လေးအောက်က သမီးလတ်မီရဲ့ပေါင်တံလေးတွေကိုဦးသန့်ဇင်မောင် ရင်ခုန်နေမိတယ်။
အဲ့ဒီစိတ်က မနက်ကထဲက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးဖောက်ပြန်နေမှန်းမသိဘူး။
သူကသတိတွေကိုပြန်စုစည်းပြီး ကားမောင်းတာကို အာရုံပြန်စိုက်လိုက်ရတယ်။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ခဏနေရင်ပဲစိတ်တွေက သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့သမီးမီရဲ့ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေဆီပြန်ရောက်သွားပြန်ပြီ။
ကားမောင်းနေရင်းကနေမျက်လုံးက သူ့သမီးကားကားလေးထိုင်နေတဲ့ဆီရောက်ရောက်သွားတယ်။
အဲ့ဒီစကတ်လေးသာမရှိရင်ဘယ်လိုလေးနေမလဲသိချင်လာတယ်။

“ဖေကြီး..မီ့ကိုဘာလို့ကြည့်ကြည့်နေတာလဲ၊ ကျောင်းကထွက်လာကထဲကကြည့်နေတာ ၄-၅ ခါမကတော့ဘူး”

“မီ့ကိုစိတ်ပူလို့ပေါ့သမီးရယ်..၊ သမီးကိုကြည့်ရတာတော်တော်ပန်းပြီးနွမ်းနယ်နေသလိုပဲ”

“ဖေဖေစိတ်ပူတာကြီးကလဲ မျက်နှာတော့မကြည့်ပဲဘယ့်နှယ်ခြေထောက်ချည်းလိုက်ကြည့်နေတာလဲ မသိဘူး”

မီကအငိုက်ဖမ်းပြန်ပြောလိုက်ပေမယ့် သူပေါင်ကားထိုင်ထားတာကိုပြန်မသိမ်း၊ စကတ်ကိုလဲဆွဲဖုံးဖို့စိတ်မကူးတဲ့အပြင်
ပိုဇေရှင်ပြင်သလိုလိုနဲ့ပိုပြီးဖြဲကားပြီးတောင်ထိုင်လိုက်သေးတယ်။

“တချိန်လုံးကျဉ်းကြပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ဖေဖေရာ၊ ကိုယ့်ကားပေါ်ရောက်မှပဲလွတ်လတ်လပ်လပ်ထိုင်ရတယ်ဖေရဲ့”

မီကပြောရင်းနဲ့ ပေါင်ဘေးတဘက်တချက်မှာရှိတဲ့စကတ်ဘေးအိတ်တွေထဲကိုလက်လေး၂ဘက်ထိုးထည့်လိုက်တော့
စကတ်ကပိုပြီးတိုဆက်သွားတော့တယ်။ အခုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ချင်စရာပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရပြီလေ။
မီကသူမရဲ့သားရေပိုက်ဆံအိတ်ရှည်လေးကိုဆွဲယူပြီးပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တော့မှ
စကတ်အနားစလေးကိုတွန်းသလိုဖြစ်ပြီးဒူးအောက်ထိပြန်ကျသွားတယ်။

မီတစ်ယောက်လဲဂဏှာမငြိမ်ဘူး။ ကိုယ်ကိုကြွပီးလိမ်လို့ရှေ့ထိုင်ခုံကူရှင်ရဲ့နောက်ဘက်ခြမ်းက အိတ်ထဲလှမ်းစမ်းပြီး
ကာတွန်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဆွဲထုတ်လာတယ်၊ ဖိနပ်လေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး စကတ်အောက်နားစလေးကိုဆွဲတင်လို
့တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီးကာတွန်းစာအုပ်ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။
စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ စကတ်ကို မတင်ပြီးခြေတွေချိတ်ထိုင်လိုက်တော့ပေါင်တွင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုမထိတထိမြင်နေရပြီ။
မြင်ကွင်းကိုနဲနဲအနှောင့်အယှက်ပေးနေတာကတော့ ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ပဲ။

ယောက်ျားစိတ်ဆိုတာကလဲ၊ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီးပေါင်လုံးတွေအတိုင်းသားပေါ်တင်ပြပေမယ့်၊ ဘာဖီလင်မှသိပ်မရှိတတ်ပဲ၊
အဝတ်အောက်က ၂လက်မ ၃လက်မလောက်ပေါ်နေတဲ့အတွင်းသားရေးတေးတေးကို
မထိတထိမြင်နေရတာကို သွားပြီးဖီးရင်ဖီးနေတတ်တာ။ မြင်ကွင်းမရှင်းလေပိုမြင်ချင်လေပဲ။

အသက်၁၈နှစ်အရွယ်မီက မိန်းမတု့ိမာယာကိုအပြည့်အစုံမတတ်သေးပေမယ့်
သဘာဝကသင်ပေးသလိုတတ်သလောက်လုပ်လိုက်တာ၊ အဖေလုပ်တဲ့သူမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်သွားပြီ။
ဦးသန့်ဇင်မှာ သမီးဖြစ်သူမီရဲ့စကတ်အောက်ကအတွင်းသားလေးတွေမထိတထိမြင်ရပြီးလီးထောင်ထလာတော့တယ်။
ဥိးသန့်ဇင်ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီပေါင်ကြားခွဆုံကဖုဖောင်းတက်လာတာကို သတိထားမိရင်သိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။
မီကသူ့အဖေဘက်မျက်လုံးတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်တော့မြင်သွားပြီလေ။
အဲ့ဒီကစပြီးမီတစ်ယောက်လဲစိတ်ကကာတွန်းစာအုပ်မှာမရှိပဲ၊ ဦးသန့်ဇင်ပေါင်ကြားဆီမျက်လုံးကရောက်ရောက်သွားတယ်။

မီထိုင်နေတဲ့ဘက်ကအဲယားကွန်းလေထွက်ပေါက်ကမှုတ်ထုတ်နေတဲ့လေအရှိန်လေးက စကတ်စလးကို
တချက်တချက် ဆွဲဆွဲလှန်ပစ်တဲ့အချိန်မှာ ပေါင်သားကလှပ်ခနဲ၊ လှပ်ခနဲ။
ပိုက်ဆံအိတ်လေးရဲ့တည်နေရာက မီ့ရဲ့စမူဆာလေးပေါ်မှာ။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဦးသန့်ဇင်မနေနိုင်တော့ဘူး။
သမီးမီရဲ့လျို့ဝှက်အတွင်းသားလေးတွေကိုကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။

“မီ..ပိုက်ဆံအိတ်ကိုအဲ့လို လက်လွတ်စပယ်တင်ထားရင် ဟိုလျှောကျ ဒီလျှောကျနဲ့ပျောက်ဦးမယ်။ ဖေကြီးဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲသိမ်းထားပေးမယ်လေ”

“ဟုတ်..ကောင်းသားပဲဖေဖေ”

အမှန်တော့ဦးသန့်ဇင်ကတမင်ဂွင်ဆင်ပြီးပြောတာ၊ ယုတ္တိရှိမရှိမစဉ်းစားဘူး၊ ဒက်ရှ်ဘုတ်ကသူ့သမီးမီထိုင်တဲ့ဘက်မှာပဲလေ၊
မီကသူ့ဖာသာသူဖွငိ့်ထည့်လဲဖြစ်တာပဲ၊ ဒါပေမယ့်မီကပေါက်တယ်။ သူ့အဖေဘာလုပ်မလဲသိချင်လာတယ်။ ဒီတော့အသာပဲငြိမ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဦးသန့်ဇင်က ညာလက်နဲ့ကားစတီယာရင်းကိုကိုင်ထားပြီး ဘယ်လက်နဲ့မီ့ပေါင်ပေါ်က ပိုက်ဆံအိတ်ကိုလှမ်းဆွဲတယ်။
သူကကားမောင်းရင်းလှမ်းဆွဲရလို့မမှီမကမ်းဖြစ်ပြီးချော်ထွက်နေသလိုနဲ့ မီ့ပေါင်ပေါ်မှာလက်ကြီးနဲ့ဟိုပွတ်ဒီကုတ်လုပ်နေတယ်၊
အိတ်ကိုမိမိရရမကိုင်မိသေးဘူး၊ ပေါင်ကိုလှမ်းပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်၊ အမှန်တော့တမင်ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ပြနေတာပါ။

ဂါဝန်အနားစလေးကတွန့်ပြီးပိုပြီးတော့လန်တက်သွားတယ်။
၃-၄ချက်ခပ်သွက်သွက်ရမ်းစမ်းလိုက်တာမီ့ပေါင်ကြားကစမူဆာလေးကိုတည့်တည့်ကြီးကိုင်မိရက်သားဖြစ်သွားရော။

“အို…”
မီတစ်ယောက်တွန့်ကနဲတုန်တက်သွားပြီး မွေးညင်းလေးတွေထောင်ထသွားတယ်။
အပျိုဖြစ်လို့ဆက်စ်အကြောင်းနားလည်စပြုကထဲက ဘယ်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကမှသူမရဲ့အဖုတ်လေးကိုလာကိုင်တာမကြုံခဲရဖူးသေးဘူး၊
ဒါဟာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ မီ့မှာပြောပြလို့မတတ်အောင်ရင်တွေတုန်သွားရတယ်။

ဦးသန့်ဇင်ကတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပိုက်ဆံအိတ်ကိုရအောင်ဖမ်းဆွဲပြီးယူလိုက်တော့၊
သားရေပိုက်ဆံအိတ်စောင်းလေးက မီရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလျှောတိုက်ပွတ်ဆွဲလာခဲ့တယ်။
မီတစ်ယောက်လက်ထဲကကာတွန်းစာအုပ်ကို အတင်းညှစ်ဆုပ်ပြီးကိုင်ထားမိတယ်။
မီကသူ့အတွင်းစိတ်တွေကိုသူ့အဖေမရိပ်မိအောင်ကြိုးစားချုပ်ထိမ်းနေရတယ်။

ဒါပေမယ့်အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်ဘာဖြစ်လို့သူ့သမီးမီစိတ်တွေလာနေပြီဆိုတာမခန်မှန်းနိုင်ရတာလဲ။
ကြည့်ရတာသူကိုယ်တိုင်ကိုကသူ့သမီးအပေါ်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေပိုကဲနေလို့များလား…..။

သူကပိုက်ဆံအိတ်ကိုကိုင်မိလိုက်ပြီးတဲ့နောက်ဒက်ရှ်ဘုတ်တံခါးကိုလည်းမမှီ့တမီလှမ်းဖွင့်လိုက်ပြီးထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတာနဲ့အဲယားကွန်းခလုပ်ဆီလက်ရောက်သွားပြီးအဲယားကွန်းကိုပိုအေးအောင် နံပတ်၃အထိတင်လိုက်တယ်။
လေထွက်ပေါက်ကိုလည်း မီ့ဘက်လှည့်ပေးပြီးနဲနဲအောက်စိုက်ပေးထားလိုက်တော့၊
အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မှုတ်ထွက်လာတဲ့လေက မီရဲ့စကပ်လေးကိုတဖျပ်ဖျပ်ဖြစ်စေပြီးလှန်တင်ပေးနေတယ်။

“သမီးမီ.. သမီးကြည့်ရတာမကြည်မလင်နဲ့ တော်တော်လေးငြီးစီစီဖြစ်နေပုံရတယ်။ ဖေကြီးအဲကွန်းတင်ပေးထားတယ်သမီး။ အေးရဲ့လား”

“ကောင်းတယ်..အေးပါတယ်ဖေဖေ၊ အခုမှနဲနဲနေသာသွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့မီဖေကြီးကိုမေးစရာတခုရှိနေတယ်”

“ဘာများလဲသမီးရဲ့..ပြောပါဦး”

“ဖေကြီးက ဖေကြီးသမီးတွေအားလုံးကိုညီညီမျှမျှရောချစ်ရဲ့လားလို့..”

“အားလုံးကိုအတူတူပဲချစ်တာပေါ့သမီးရဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့သမီးကဒီလိုမေးတာလဲခလေးရဲ့..”

ဪ…အင်းး.. အဲ..ဟို..ဟိုတစ်ညက မီးဖိုခန်းထဲမှာလေ၊ မီ..မီ..ဖေကြီးနဲ့ မမမေတို့..ဟိုဟာ..လုပ်နေတာတွေ့လို့..”
မီကစကားတွေအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပြောနေတယ်လေ။

“ဘယ်လို..ဘာ..ဟိုဟာတွေလုပ်နေတာလဲသမီးရဲ့၊ ရှင်းအောင်လဲမပြောဘူး”

ဦးသန့်ဇင်ကမီရဲ့စကားကြောင့်ရုတ်တရက်ထိတ်လန့်အံ့ဩသွားပေမယ့်၊
လန့်သွားတာကိုမပေါ်လွင်အာင်အမြန်ထိမ်းချုပ်လိုက်နိုင်ပြီးနားမလည်ချင်ယောင်ဆောင်ပြန်မေးလိုက်တယ်။
သူအခုမှသတိရသွားတယ်၊ သူ့မိန်းမ.. သမီးအကြီးမလေး မေကပြောဘူးတယ်၊
သူနဲ့ဖေကြီးနဲ့ချစ်တင်းနှောကြလိုးကြတာကို၊ မေတိ်တ်တိ်တ်လာချောင်းတာကိုသတိထားမိတာ၂ခါ ၃ခါရှိပြီတဲ့။
ဦးသန်.ဇင်ကပြန်မေးလိုက်ပေမယ့် မီကအတော်ကြာအောင်နှုတ်ဆိတ်နေပြန်တယ်။

“အဲ့ဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ..၊ ဆက်ပါဦးသမီးရဲ့”

“ဟွန့်…ဖေကြီးကမီ့ကိုကျတော့ အဲဒါမျိုးလုပ်တာမတွေ့ဘူး”

“ဘယ်လိုလုပ်တာလဲသမီးရဲ့”

သူကမသိချင်ယောင်ဆောင်မေးလိုက်ပြန်ပြီး၊ သူ့သမီးရဲ့စိတ်နဲ့ကိုယ်လှုပ်ရှားတုန့်ပြန်မှုတွေကိုအကဲခတ်နေတယ်။

“ဟို..ဟို..ဖေဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးပေါ့..”

——————————————
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 2

အတွဲ ၂ – (၄)

“ဟို..ဟို..ဖေဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးပေါ့..”

“သမီးကသိချင်လို့လား! သိတော့ကောဘာရမှာလဲ..”

“ဟုတ်တယ်ဖေဖေ..သမီးသိချင်တယ်၊ သမီးလဲမမမေလိုဖြစ်ချင်တယ်။ မမကိုကြည့်ရတာသိပ်ပျော်နေပုံပဲ”

မီကအသံလေးတုန်တုန်နဲ့ပြန်ဖြေပြီးတဲ့နောက်၊ ပြူတင်းပေါက်ဘက်ကိုဆတ်ကနဲလှည့်သွားတယ်။
သူမအသက်ရှုတွေအရမ်းမြန်နေတယ်၊ ရင်စေ့အင်္ကျီကြပ်ကြပ်လေးအောက်ကရုန်းထွက်နေတဲ့ရွှေရင်အစုံက၊
သိသိသာသာကြီးခုန်လို့နိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှုပ်ရှားနေတာလေ။

“ဖေကြီးက..မမမေရဲ့နို့တွေကိုကိုင်တယ်၊ နှိပ်ပေးတယ်လေ၊ သမီးကရောဖေကြီးကိုပေးကိုင်ရဲလို့လား..”

မီကသူ့ဖခင်ဘက်ကိုအရင်လှည့်ကြည့်လာတယ်။ ပြီးတော့မှသူမရဲ့လက်က စတီယာရင်းကိုကိုင်ထားတဲ
အဖေ့ဘယ်လက်ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီးသူမရဲ့အပျိုနို့ရင်အုံလေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။
ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ကိုတစ်ချက်လှည့်ရှိုးလိုက်တယ်။ သူ့ဘောင်းဘီအောက်ကအသားချောင်းကြီးကအခုမာပြီးထောင်လာနေတယ်။

အခုသူတို့ကားတွေအရမ်းကြပ်ပိတ်နေတဲ့လမ်းဆုံကြီးတစ်ခုနားမှာပိတ်မိနေတယ်။
ပိတ်တာမှလုံးဝကိုညပ်နေတာ၊ ကားတန်းကတော်တော်နဲ့ရွေ့မဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။

“ကိုင်ကြည့်လေ..ဖေကြီး၊ သမီးနို့ကမမမေဟာကိုယှဉ်နိုင်ရဲ့လားလို့…”

ဦးသန့်ဇင်လက်ကအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေ၊ သူ့သမီးလတ်ရဲ့မီရဲ့နို့အုံလေးပေါ်မှာလှည့်ပတ်ရွေ့လျားနေတယ်။ ပြီးတော့သာသာလေးညှစ်ပေးလိုက်တော့…၊

“အိုးးး ရှီးး….ဖေ…ကြီးးးး….ဖြေးဖြေးနော်..မီ..နာလို့..အိုးးး နို့သီးလေးတွေကိုပါညှစ်နေတာလားဖေကြီးရယ်….
ဝိုးးးး ကြယ်သီးတွေမဖြုတ်နဲ့လေ၊ ဟိုမှာ ဘေးကားတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ်..”

“ဘယ်လိုလဲ..ရင်တွေခုန်နေပြီလားမီလေး”

“အင်းပေါ့လို့…ဒါနဲ့..ဖေကြီးက မမမေကိုဘာတွေထပ်လုပ်သေးလဲလို့…”

“ဖေက မမမေရဲ့ဟိုနေရာကိုလဲကိုင်သေးတယ်လေ”

“ဖေကြီးပြောတဲ့ဟိုနေရာဆိုတာ၊ အခုဒီနေရာကိုပြောတာလား”
မီကရင်အုံပေါ်မှာရှိနေတဲ့သူ့အဖေရဲ့လက်ကိုကိုင်လို့ိုအောက်ဘက်ကိုဆွဲချလာပြီးသူမရဲ့စမူဆာတောင်ပို့လေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။

“သမီးက ဖေကြီးကိုကိုင်ကြည့်စေချင်လို့လား”

ဦးသန့်ဇင်ကမေးသာမေးနေတာ၊ လက်ကတော့သူ့သမီးစောက်ပတ်အုံလေးပေါ်ပွတ်နေပြီ။

“ဖေကြီးကလဲ..အခုပဲကိုင်နေပြီမဟုတ်လား၊ အိုးးးးးးဖေကြီး…ဖေ..အဲ့ဒီနေရာကိုမပွတ်နဲ့လေ…”

အခုဦးသန့်ဇင်လက်ကမီ့ရဲ့ပင်တီလေးထဲလျှိုဝင်ပြီးသူ့သမီးစောက်စိလေးကိုဆွနေပြီလေ။
မီ့မှာငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေလို့မရတော့၊ ဆတ်ဆတ်လူးနေပြီ။ ကိယ်ကိုဘယ်ညာတွန့်လိမ်လို့၊
စောက်စိကိုတဇတ်ဇတ်ပွတ်ဆွနေတဲ့အဖေ့ရဲ့လက်ပေါ်ကိုသူမရဲ့လက်ကလေးနဲ့တင်းတင်းအုပ်ကိုင်လို့ထားတယ်။

“ဘယ်နေရာကိုမပွတ်ရမှာလဲ၊ ဖေမသိဘူး”

ပြောရင်းသူ့လက်တွေကပိုပြီးသွက်သွက်မြန်မြန်လှုပ်ရှားလာတယ်။ မီးပွိုင့်လွှတ်လို့ကားတွေကစရွေ့လာပြီ။ မကြာခင်မှာပဲအိမ်ပြန်ရောက်တော့မှာ။
ဒါပေမယ့်ဦးသန့်ဇင်စိတ်ထဲမှာရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာကြာတယ်လို့ခံစားရတယ်။

“ဖေဖေ..သ..သ..သမီးအစိလေးကိုမဆွပါနဲ့ဖေကြီးရယ်..၊ ဖေ..ရပ်ပါတော့..လို့…မီ မနေနိုင်တော့လို့ပါ..”

“ပြောစမ်းသမီး..ဒါဆို သမီးက ဖေကြီးနဲ့မမမေကိုချောင်းချောင်းကြည့်နေတယ်ပေါ့လေဟုတ်လား”

“သ..သမီးတောင်းပန်ပါတယ်ဖေဖေရယ်၊ မီ..မီ..အမှတ်တမဲ့နဲ့မြင်မိတာပါ..အူးးးး စစ်စ်..”

“သူများကိုချောင်းကြည့်တာ မကောင်းတဲ့အကျင့်ပဲကွဲ့၊ ဒီလိုဆိုရင်နဲနဲတော့ဆုံးမပေးရမယ်”

“ဖေ..မီ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲဟင်..အားးးး လက်ကိုအထဲထိုးမထည့်ပါနဲ့၊ မီ..နာတယ်၊ အိုးးးး ဖေကြီး၊ မီမရတော့ဘူး..၊ ရှူရှူးတွေထွက်ကုန်ပြီ..အားးးး”

၁၈နှစ်ရွယ်အပျိုစင်မလေးမီတစ်ယောက်၊ သူမရဲ့မွေးဖခင်လက်စွမ်းကြောင့်တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းသွားပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။
မနက်ထဲကဖြစ်နေတဲ့ရာဂစိတ်ဆန္ဒတွေကြောင့်ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့စောက်ရည်တွေက၊
အခုသူမအဖေရဲ့လက်စကြာစွမ်းပြလိုက်တာကြောင့်ဒလဟောစိမ့်ပြီးထွက်ကျလာတော့တယ်။
ကားလမ်းကြောတွေပြန်ပွင့်ပြီးသွက်လာပြီဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်လည်း၊ ဦးသန့်ဇင်ကလက်ပြန်ရုပ်ပြီး၊ ကားကိုပဲအာရုံစူးစိုက်မောင်းလာခဲ့တော့တယ်။
အိမ်ကိုလဲရောက်ခါနီးနေပြီလေ။ မီ့ရဲ့ဂါဝန်စကပ်လေးမှာလည်းအရည်တွေစီးထန်းထန်းနဲ့စိုရွှဲနေပြီ။

အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ဦးသန့်ဇင်ကသမီးမီကို အိမ်ထဲခပ်သွက်သွက်ကလေးဆွဲသွင်းသွားတယ်။
မကြာခင်မှာပဲမီတစ်ယောက်ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာပက်လက်လေးဖြစ်နေပြီ။
ဦးသန့်ဇင်ကခလေးမရဲ့ခြေရင်းဘက်မှာဒူးထောက်လို့ သမီးရဲ့ခြေအိတ်ကလေးတွေကိုချွတ်ပေးနေတယ်။
ပြီးမှသူ့သမီးလေးရဲ့ခြေထောက်လေးတွေကိုကိုင်ပြီးမြှောက်လိုက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့စကတ်လေးကလန်ပြီးပွင့်သွားတယ်၊
အခုတော့အထဲကအရာကိုမြင်နိုင်ဖို့မြင်ကွင်းရှင်းသွားပြီလေ။ အထဲမှာရှိနေတာကတော့အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အဖြူရောင်ပင်တီလေးပါပဲ။
စိုရွှဲနေပုံကတော့ ပင်တီသားပါးပါးလေးအောက်ကအမွေးမဲမဲလေးတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရတဲ့အထိပါပဲ။

“ဖေကြီးကလဲ..အဲ့လိုလှန်မကြည့်ပါနဲ့..မီရှက်တယ်..”

“သမီးလေး..မီ..၊ ခလေးက မမမေရတာမျိုးဖြစ်ချင်နေတုန်းပဲလား၊ ဖေ့ကိုပြောပြစမ်းပါဦး”

“အဲ..အဲ..ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ၊ မမမေလိုမျိုးဖေကြီးမီ့ကိုလုပ်ပေးပါ…နော်..ဖေကြီး”

“ရရမှာပေါ့ခလေးရယ်..”

ပြောပီးတာနဲ့ဦးသန့်ဇင်ခေါင်းကြီးက မီရဲ့ဂါဝန်အောက်လျှိုဝင်သွားပြီ။
ဦးသန့်ဇင်ကစောက်ဖုတ်အုံလေးအပေါ်တည့်တည့်ကဖုံးနေတဲ့ပင်တီသားအဖြူလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့ရှိုမပြီးဘေးတစ်ဘက်ဆွဲကပ်လိုက်တော့
အမွေးမဲမဲလေးတွေယှက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးမဟတဟကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အစိလေးကလဲထွတ်ထွတ်လေး။
သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့အဖုတ်ကွဲကြောင်းမြောင်းအတိုင်းအောက်ကနေအထက်ပင့်လျက်လိုက်ပြီးတော့မှစောက်စိလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကလိလိုက်တယ်။

“အားဝါးးးဖေကြီးဘာလုပ်တာလဲ၊ မီ့ဟာလေးကိုဖေဘာလုပ်မလို့လဲ၊
အားးးးရှူးးးဖေ..မီမနေတတ်တော့ဘူး၊ အူးးးး..ဖေကမီ့စောက်စိကိုလျက်ပေးနေတာလား”

မီတစ်ယောက်သူ့အဖေလျှာကျွေးမှုအရသာကြောင့်ခေါင်းလေးဘယ်ညာဆတ်ဆတ်ရမ်းခါပြီးထွန်.ုနေရတော့တယ်။
လက်ကလဲသူ့အဖေရဲ့ခေါင်းကြီးကိုစကတ်အပေါ်ကနေပဲအတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။
ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ခေါင်းကလဲစကတ်အောက်လျှိုနေတာကိုး။ နဲနဲကြာတော့မွမ်းသလိုတောင်ဖြစ်လာတယ်၊ ဒါနဲ့မှုတ်တာကိုရပ်ပြီးခေါင်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့..

“ဟင့်..ဖေကြီးဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ”

“ဖေ..လုပ်စရာရှိလို့ပေါ့ကွာ..”

ဦးသန့်ဇင်ခေါင်းကြီးပြန်ထွက်လာတော့မျက်နှာမှာချွေးတွေတောင်ပြန်လို့..၊
သူ့လက်တွေကအခု သူ့သမီးရဲ့ခါးကိုရောက်သွားပြီး စကတ်လေးပေါ်ထပ်ပတ်ထားတဲ့ခါးပတ်ကလေးရဲ့ဂွင်းကိုဖြုတ်လိုက်တယ်၊
ပြီးတော့စကပ်ကလစ်လေးကိုလဲဖြုတ်လိုက်ပြီး၊ ဖင်ကလေးကိုအသာဆွဲမ၊ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး စကပ်ဇစ်ကိုပါဆွဲချလုက်တော့..

“အိုးးး ဖေကြီး ဒါဘာလုပ်တာလဲ၊ မီ့စကတ်ကိုချွတ်မလို့လား၊ မ..မလုပ်ပါနဲ့..မီရှက်တယ်”

“သမီးကပဲ..မမမေကိုလုပ်သလိုလုပ်ပေးဆို၊ ခု..ဖေလုပ်ပေးမလို့လေ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးသမီး၊ သမီးစိတ်အေးအေးထား၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးလိုက်နော်၊
ဖေကြီးလုပ်တာကိုကြည့်နေ၊ သမီးသိချင်တာတွေသိရလိမ့်မယ်”

မီတစ်ယောက်ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။
စည်းထားကြပ်ထားတာတွေအကုန်လျော့အောင်ဖြုတ်ပြီးသွားတော့ ဦးသန်.ဇင်က သမီးမီရဲ့ စကတ်စလေးကိုခါးကနေကိုင်ပြီးဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊
မီကအလိုက်တသိနဲ့ပဲဖင်ကလေးကိုကြွပေးတော့လျှောကနဲပါလာပြီး မီ့ရဲ့ခြေဖျားလေးတွေကနေကျွတ်ထွက်လာတယ်။
ဖတ်ကနဲအသံနဲ့အတူ စကတ်လေးကခပ်လှမ်းလှမ်းကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပုံရက်ကလေး..။

“သမီးလေး..ရှက်ရင်မျက်စိမှိတ်ထားနော်

ဦးသန့်ဇင်ကတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။
ဒီတခါထပ်ချွတ်တာကတော့ပင်တီလေးအလှည့်ပေါ့။
ပငျတီခါးစညျးကွိုးလေးကိုဘေးတစျဘကျတစျခကြျဘယျညာလကျခြောငျးလေးတှလြှေိုသှငျးပွီးမှစုံကိုငျလိုအောကျကျိုဆှဲခလြိုကျတယျ။
ခုနအတိုင်းပဲမီကခြေထောက်လေး၂ချောင်းကိုအလိုက်သင့်ထောင်ပြီးမြှောက်ပေးလိုက်တော့အလွယ်တကူပဲကျွတ်သွားပြန်တယ်။
ပန်းသွေးရောင်ရဲနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ မီကမျက်လုံးစုံမှိတ်ထားတယ်။

အခုတော့မီ့ပေါင်ကြားကရွှေတြိဂံနယ်မြေလေးကလွတ်လပ်ရေးရသွားပြီ။ မြက်ခင်းပါးပါးလေးနဲ့တောင်ပူစာမို့မို့လေးကရှင်းရှင်းကြီးပေါ်လာတယ်။
ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်သူ့ရဲ့၁၈နှစ်ရွယ်သမီးပျိုလေးရဲ့စောက်ဖုတ်လှလှလေးကိုရင်သပ်ရှုမောငေးကြည့်နေမိတယ်၊
ပိရိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့စောက်စိဖူးဖူးချွန်ချွန်လေးက သူ့ကိုညှို့ယူဖမ်းစားထားလိုက်ပြီ။
ဦးသန့်ဇင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်စောက်ဖုတ်ကလေးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်ပြန်ပြီ။
ဒီတခါတော့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့၊ မမွမ်းနိုင်တော့ဘူးပေါ့။

“ရှူး..အားးး ကျွတ် ကျွတ်…ဖေကြီးရယ်၊ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးးး လျှာကြီးနဲ့မမွှေနဲ့လေ၊ မီယားတယ်။
အင့်..ဟင့်..မီ့ဟာကမမမေဟာထက်ပိုကောင်းလားဟင်..အရသာရှိရဲ့လား”

သမီးကမေးတော့ အဖေလုပ်သူကမှုတ်တာရပ်ပြီးခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။
အခုသူ့ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းပတ်ချာလည်မှာသမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ရေတွေနဲ့ရွှဲပြီးပေပွနေလေရဲ့။

“အရသာရှိမရှိသမီးကိုယ်တိုင်မြည်းကြည့်ပါလား။ မြည်းမလား၊ အခုဖေဖေပေးမြည်းမယ်”

ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ရဲ့ကိုယ်လေးပေါ်ထပ်မှောက်ချလိုက်ပြီး၊ မီ့ရဲ့ပန်းသွေးရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုငုံစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှစောက်ရေတွေလိမ်းနေတဲ့သူ့လျှာကိုမီ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီးလျှာချင်းလှိမ်းမွှေလိုက်တယ်။

“ဘယ်လိုလဲခလေး၊ သမီးရဲ့အဖုတ်ရေတွေကအရသာရှိရဲ့လား၊ အခုမြည်းလိုက်ရပြီမဟုတ်လား”

“ကောင်းတယ်ဖေ ဘယ်လိုမှန်းတော့မသိဘူး၊ တမျိုးလေးပဲ..၊ အို..ဟွန်. လက်စသတ်တော့ဖေကြီးက သမီးကိုညာနမ်းနေတာပဲလိုု့..သွား..မကောင်းဘူး”

“ဖေကြီးကညာမနမ်းရပါဘူးကွာ..၊ ကိုယ့်သမီးလေး ဘယ်အချိန်နမ်းနမ်းရတာအဲ၊ အခုကပေါ်တင်နမ်းတာ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ကိုခါးကလေးကနေစွေ့ကနဲပွေ့ထူလိုက်ပြီးတင်းတင်းဆွဲဖက်လို့
သမီးလတ်ရဲ့နှင်းဆီဖူးငုံနှုတ်ခမ်းလေးကိုတရှိုက်မက်မက်ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။

“အု..အု..ပြွတ်..ပြွတ်..”

ဦးသန့်ဇင်ကလျှာတွေကိုထိုးမွှေလိမ်းလှည့်ပေးပြီးအနမ်းဗျူဟာခင်းပေးနေချိန်မှာတော့၊ မီတစ်ယောက်မှေးစင်းကော့တက်သွားရပြီ။
ရည်းစားမထားဘူးတဲ့အပျိုစင်မလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ဘယ်ယောက်ျားရဲ့အထိအတွေ့မှမခံရဘူးတဲ့အတွက်၊
အခုပထမဆုံးအကြိမ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းစပ်ခြင်းခံလိုက်ရတာဖြစ်လို့ မီ့မှာဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းစားခြင်းခံနေရတယ်။
အသားလေးတွေဆတ်ဆတ်တုန်၊ မွေးညင်းလေးတွေထောင်လို့..၊

နမ်းပေးနေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာပဲသူ့လက်ကြီးတွေကမီ့ရဲ့ရင်အုံပေါ်မှာပြေးလွှားနေပြီးအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေနို့တွေကိုလှိမ့်နေတယ်။
ပြီးတော့မှ ရင်စိအင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေကိုလက်နဲ့စမ်းစမ်းပြီးတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်လို့အင်္ကျီလေးဟသွားတဲ့
အချိန်မှာရုန်းထွက်နေတဲ့နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိလေး၂လုံးကိုမနိုင့်တနိုင်ထိမ်းမပေးထားရတဲ့ ဘရာစီယာအနီလေးကနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်လေ။
ကျောအောက်ကိုလက်စမ်းပြီးဘရာချိတ်ကလေးတွေဖြုတ်မယ်လုပ်တော့…

“ဟင့်..ဖေကြီး..ချွတ်ပါနဲ့လို့..”

“မမမေလိုပဲ သမီးဖြစ်ချင်တယ်ဆို၊ ဖေကြီးလုပ်ပေးနေတယ်လေ၊ ခဏလေးငြိမ်နေလိုက်ပါဦးခလေးရာ..”

အဲ့လိုဆိုတော့လဲမီငြိမ်သွားရပြန်ပြီ….။

——————————————
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 2

အတွဲ ၂ – (၅)

ဘရာစီယာနီနီလေးလဲဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရပြန်ပြီ၊ အခုတော့မီ့တကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်း၊ ဘမွေးတိုင်းဖြစ်သွားပြီ။
သူ့မျက်စိရှေ့မှာသမီးလတ်ရဲ့ရွှေရင်အုံဖြိုးဖြိုးလေး၂လုံးကရှိုးပြနေတယ်။ ဖြူဖြူ၊ လုံးလုံး၊ ထွားထွား၊ အိအိ၊
ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေကဖမ်းဟပ်ပြီးစို့ချင်စရာ။
ဦးသန့်ဇင်အတွေးနောက်မှာပါးစပ်ကပါသွားတယ်၊ တကယ်ပဲလှမ်းဟပ်ပြီးစို့ပစ်လိုက်တော့တယ်။

“အာ့..အင့်..အင်းဟင်း..ဖေကြီး”

မီတစ်ယောက်ရှော့ရသွားပြီ။ တသက်နဲ့တကိုယ်၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ပထမဆုံးနို့အစို့ခံလိုက်ရတဲ့စက္ကန့်ပိင်းကာလကလေးပေါ့။

“ဖေ..မီ့နို့တွေကိုဘာလုပ်နေတာလဲ..အားးးး စစ်စ်..”

“စို့ပေးနေတာလေသမီး..၊ ကောင်းလားဟင်..ခလေး”

ပြောနေရင်းဦးသန့်ဇင်လက်ကလဲကျန်နေတဲ့နို့လေးတစ်ဘက်ကိုဖျစ်ပြီးနယ်နေတယ်။

“ကောင်း..ကောင်းတယ် ဖေ..၊ ဖေကောမီ့နို့တွေကိုသဘောကျလားဟင်..”

“ကျတာပေါ့ကွာ၊ ဖေကလေ..မီ့နို့လေးတွေကိုလဲချစ်တယ်၊ မီ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလဲမချစ်တဲ့နေရာမရှိဘူး၊
ဟောဒီသမီးမီကလေးကိုရောသိပ်ချစ်တာပဲ၊ တချိန်လုံးဖက်ထားချင်တယ်..”

“ဟုတ်လားးး..ဝမ်းသာလိုက်တာ..၊ သမီးကိုအခုမမမေကိုချစ်သလိုမျိုးချစ်ပြီပေါ့နော်”

“ချစ်တာပေါ့လို့…အခုဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးလုပ်ပေးတော့မှာ၊ ဆောရီးပဲကွာ…ခုနကဖေကြီးနဲနဲလောသွားတယ်၊
အင်္ကျီနဲ့စကတ်လေးကိုလောပြီးချွတ်လိုက်မိတယ်၊ ဖေကသမီးကိုကျောင်းဝတ်စုံကလေးတန်းလန်းနဲ့လိုးကြည့်ချင်တာ၊
အေးလေ…အခုအဝတ်မရှိတော့လဲပိုပြီးအဆင်ပြေတာပေါ့ကွာ”

“ဟင်..ဖေကြီးစကားတွေကလဲ ဘာကြီးမှန်းလဲမသိဘူး၊ ရှက်စရာကြီး”

“ခလေးရယ်..ခုမှဘာရှက်စရာရှိတော့လို့လဲ၊ လူတွေချစ်ကြရင်ဒီလိုပဲပြောကြတာပဲဟာ..ဖေလဲသမီးကိုချစ်တောမလို့လေ..အာ့ကြောင့်လိုးမယ်လို့ပြောတာ၊ ”

“သွား…မီမသိဘူး..”

အခုကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်နေတဲ့မီကတကိုယ်လုံးရဲ့ဖူးပွင့်နေတဲ့အလှအပကိုအစွမ်းကုန်လှစ်ဟပြနေသလိုပဲ။
ပေါင်ကြားတြိဂံနယ်မြေလေးကမီ့စောက်ဖုတ်လေး..၊ နှုတ်ခမ်းသားကွဲကြောင်းလေးတွေစိစိရိရိပိတ်နေတာကသူ့အမ၊ သမီးကြီးမေအတိုင်းပဲ။
ဒါပေမယ့်နဲနဲကွဲပြားတာကတော့ဆီးခုံမို့မို့လေးကအမွေးအုံကလေးကသူ့အမထက်စာရင်နဲနဲပိုမဲပြီးထူတယ်။

ဦးသန့်ဇင်ကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဟပြီး မီ့ရဲ့စောက်ခေါင်းလေးကိုဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေကပန်းသွေးရောင်စိုလို့..။
စောစောကစကတ်အောက်မှာတုန်းကအရောင်အဆင်းနဲ့တကွပြတ်ပြတ်သားသားမမြင်ခဲ့ရဘူး။ အခုတော့ကြည့်စမ်း၊ လှလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်လေးနှယ်..။
ဦးသန့်ဇင်စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ မီ့စောက်ဖုတ်လေးဆီနှာခေါင်းနှစ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြန်ပြီ၊ ပြီးတော့ထပ်ပြီးဘာဂျာကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။
လျှာကိုလိမ်းလှည့်ပြီးတော့စောက်ခေါင်းထဲတဇတ်ဇတ်ထိုးသွင်းတယ်၊ တခါစောက်စိဖူးကလေးကိုလဲ
အထက်အောက်ဆန်ပြီးလျက်ပေးလိုက်နဲ့တလှည့်စီလုပ်ပေးနေတော့မီတစ်ယောက်ဆတ်ဆတ်လူးနေရပြီ။

“အိုးးဖေဖေ.. ဖေ..မိး စပကိုလျက်ပေးတာတအားကောင်းတာပဲ။ အို..ဝါးးးအိး..ကျွတ်ကျွတ်..လျက်ရုံလျက်ပါဖေရဲ့၊
လက်ကြီးနဲ့မနှိုက်ပါနဲ့..မီနာလို့ပါ…သ..သမီးရော ဖေကြီးဟာကိုကြည့်လို့ရမလားဟင်..”

“မီးလေးကကြည့်ချင်လို့လား! ရတယ်..ဖေကြီးပြပေးမယ်၊ လန့်တော့မသွားနဲ့ဦးနော်..”

ဦးသန့်ဇင်က ထရပ်လိုက်ပြီးသူ့အဝတ်အစားအားလုံးကိုအမြန်ပဲချွတ်ချလိုက်တယ်။
သူကအမြဲတမ်းလိုလိုခန္ဓာကိုယ်ကျန်းမာရေးအတွက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားတော့ ခန္ဓာကိုယ်က အသားပို၊ အဆီပိုမရှိ၊
ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းနဲ့တောင့်တောင့်တင်းတင်းစမတ်ဖြစ်နေတယ်။
မိန်းမပျိုတို့အဖို့မျက်စိကျစရာရင်ခွင်ထဲခိုဝင်အားကိုးချင်စရာဘော်ဒီမျိုး…။

သူ့အဖေရဲ့ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာကိုမြင်တော့မီတစ်ယောက်စိတ်ထဲမှာရှိန်းကနဲ၊ ဖျင်းကနဲ၊ ရင်တွေဝရုန်းသုန်းကားခုံနေပြီ။
အဓီကသူမရင်တွေခုန်၊ နှလုံးသွေးရပ်ချင်စရာကောင်းတာကတော့ပေါင်ကြားကအစွမ်းကုန်တောင်ပြီးနီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ လီးကြီးပါပဲ။
မျက်နှာရှေ့တစ်ထွာလောက်မှာထန်ကနဲငေါငေါကြီးမြင်လိုက်ရတော့၊ မီတစ်ယောက်တကယ်လန်မယ်ဆိုရင်လန့်စရာပဲ၊
သူမတစ်သက်ယောက်ျားလီးတောင်တောင်ကြီးကိုအခုလိုမျက်စိတပြည့်မြင်မှမမြင်ဘူးသေးတာ။

“မီ…သမီး..ဖေ့လီးကြီးကိုစုပ်ကြည့်ပေးပါလား၊ သမီးလေးစုပ်ပေးတာဖေကြီးခံကြည့်ချင်တယ်”

“ဟင့်..ဖေကြီးကလဲ”

“ဘာလဲ..မီးကမလုပ်ပေးချင်လို့လား”

“လုပ်..လုပ်ပေးချင်ပါတယ်၊ မီ မလုပ်ဘူးသေးလို့၊ မလုပ်ရဲလို့ပါ…၊ စမ်းကြည့်မယ်လေ၊
ဖေကြီးလီးကိုမမမေစုပ်ပေးတာ မီမြင်ဘူးတယ်။ အဲ့ဒီကထဲကစုပ်ကြည့်ချင်နေတာ”

ဦးသန့်ဇင်ကလီးကြီးကိုသူ့သမီးမီရဲ့မျက်နှာလှလှလေးနားထိုးကပ်လိုက်ပြီးတော့…
သူ့လီးရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးနဲ ဒစ်ပြဲပြဲကြီးကို မီ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပေးလိုက်တယ်။

“ဖေကြီးလီးကိုစုပ်ပေးသမီး၊ ဖေလဲသမီးစောက်ပတ်ကို၊ မှုတ်ပေး၊ လျက်ပေးမယ်။

“ဟုတ်…ဖေကြီး..၊ သမီး မမမေထက်သာအောင်စုပ်ပြပေးမယ်ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့မီကသူ့အဖေလီးကြီးကိုတုန်ယင်နေတဲ့လက်ကလေးတွေနဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး၊ ပါးစပ်လေးဟလို့ငုံလိုက်တော့တယ်။
မီကတခါမှမလုပ်ဖူးပေမယ့်ကြိုးစားရှာတယ်။ လျှာကလေးနဲ့လီးကိုလှည့်ပတ်လျက်လိုက်၊ ငုံစုပ်လိုက်၊ ပြန်အန်ထုတ်လိုက်နဲ့
တတ်သမျှမှတ်သမျှလုပ်ပေးနေတယ်။ ဦးသန့်ဇင်လဲ သမီးအားရှိအောင်ပြောရတာပေါ့။

“အေး…အဲ့လိုလေးသမီးရဲ့..ဖေ့ဒစ်ကြီးကိုလဲစုပ်ပေးဥိး..အူးးကောင်းလိုက်တာ”

“အွန့်..ဖေ..လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲသိပ်ဖိမသွင်းနဲ့လေ၊ မီအသက်ရှူမဝဘူး..အိုးးးး ကြည့်ပါလား စောက်စိကိုလျက်ပြန်ပြီ၊
သမီးကိုစပြန်ပြီလား အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ အဖေ့ဂွေးကြီးကိုကိုက်ဖြတ်ပလိုက်အုံးမယ်”

အမယ်..မီကသူ့အဖေကိုပြန်တောင်ခြိမ်းခြောက်နေလိုက်သေး..။ သူမပြောလဲ အပြောပဲရှိတယ်၊ ဘာမှမကြာလိုက်ဘူး၊
မီတစ်ယောက်ဆတ်ဆတ်ခါပြီးမနေနိုင်တော့ဘူး။ မရှက်နိုင်တော့ပဲသူမကိုလိုးပါတော့လို့တောင်းခံနေမိပြီ။

“အားးးး ဖေကြီးး ရှီးးး သမီးကိုလုပ်ပါတော့၊ မီမရတော့ဘူး၊ မမမေလိုပဲဖေကြီးလုပ်ပေးတာခံချင်တယ်”

“သမီးက မမမေလိုဖြစ်ချင်ရင်၊ မမမေလိုပဲဖေ့မိန်းမဖြစ်ချင်တယ်ဆိုပါတော့၊ ဖေ့မိန်းမလိုနေဖို့လက်ခံလား”

“မမမေက ဖေကြီးမိန်းမဆိုရင်လဲ….၊ အာားးး ဖေကြီးရယ်..စုပ်နေတာရပ်ပေးပါဦး…အူးးး၊
မီလဲဖေကြီးမိန်းမမိန်းမနောက်တစ်ယောက်ပဲပေါ့၊ ကောင်းတာပေါ့၊ ဖေကမီ့ယောက်ျားပေါ့၊
ယောက်ျားရယ် မီ့ကိုလိုးပေး၊ သမီးတို့တွေတကယ်လင်မယားဖြစ်ကြရအောင်နော်..”

ဦးသန့်ဇင်စိတ်ထဲမှာတော့တွေးနေမိတယ်၊ သူ့သမီးလတ်မီက၊ သမီးကြီးမေထက်တောင်အဆမတန် ဏှာပိုထန်နေပါလား…လို့..။

“ရတယ်..ရတယ်..လင်တော်တော်လိုချင်နေပြီမဟုတ်လား၊ ဒီလင်ကြီးကဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့..မယားလေးရာ..”

“ဟုတ်တယ်..မီ..လင်လိုချင်နေပြီ..၊ ဖေကြီးက မီ့လင်၊ မိန်းမကိုစိတ်ကြိုက်သာလိုးပါတော့..လင်ကြီးရယ်”

“ဒါဖြင့်လဲလင်ကြီးလုပ်တော့မယ်နော်..၊ နဲနဲတော့နာမယ်နော်ခလေး..၊ မီးကယင်ဖိုတောင်မသန်းဖူးတော့”

“သိရင်လဲဖေကြီးက ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်ပေးပေါ့၊ ဟင်း…ပြောချင်ဘူး၊ အခုလူဖိုကြီးကတက်ခွနေပြီးတော့”

ဦးသန့်ဇင်ကစကားထပ်မများတော့၊ သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးမေ့စောက်ပတ်ဝလေးသို့တေ့လိုက်သည်။
ပြီးတော့ဒစ်ဖူးကြီးကိုလက်အားဖြင့်ဖိ၍သွင်းချလိုက်ရာ..

စွိ..ပြစ်..

“အာ့..”
မီ..မေးကလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးလဲဟသွားရ၏။

“အားးး သမီးစောက်ပေါက်လေးကကျဉ်းလိုက်တာကွာ”

“ဖြေးဖြေး..ဖေ..မီနာတယ်..အင့်..”

“နာတာကတော်တော်ကြာရင်ကောင်းသွားမှာပါ မီးချစ်လေးရယ်၊ ခဏသာအောင့်ခံလိုက်၊ သမီးကိုမမမေလိုပဲဖေကြီးကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်”

“အင်း..မီဖေကြီးစကားနားထောင်မယ်၊ ကောင်းအောင်သာလုပ်ပေး၊ မီဖေကြီးမိန်းမဖြစ်ချင်ပြီ”

“အခုပဲဖြစ်ပြီးနေမှပဲကွာ၊ ဆောင့်တော့မယ်မိန်းမရေ”

ဗြိ..ဗြိ..ပလစ်..ဖောက်…ဒုတ်..

“အားးးး အမလေးးး လေးး သေပါပြီ၊ မီနာလိုက်တာဖေ၊ မီသေတော့မယ်ထင်တယ်”

မီ့အပျို အမြှေးပါးလေးက ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးနဲ့ထိုးခွဲခံရတော့ စုတ်ပြီးပေါက်သွားပြီလေ။ မီ့မှာအသဲခိုက်လောက်အောင်နာသွားရ၏။
စောက်ခေါင်းလေးထဲမှသွေးစလေးများစီးထွက်လာတယ်လေ။

“နဲနဲလေးအောင့်ခံလိုက်ပါ ဖေ့မိန်းမလေးရယ်၊ ကောင်းတော့မယ်နော်”

ဦးသန့်ဇင်က မီအနာသက်သာအောင်ခဏနားပြီးစိမ်ထားလိုက်တယ်။
နာတယ်သာပြောနေတာစောက်ပတ်နံရံကလီးကိုဆွဲဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်လေ။
တစ်အောင့်လောက်အကြာမှာ ဦးသန့်ဇင်ဖင်ကြွပြီးစညှောင့်တော့တာပဲ။

“အာ့..အာ့..ဖေ..ဖြေးဖြေး..”

မီ အံကလေးကြိတ်ပြီးကြိတ်ပြီးခံနေတယ်။ ခဏကြာတော့နာတာပျောက်ပြီးကောင်းလာပြီ။

ပလစ်…ပလစ်…ဖတ်..ဖတ်..ပျစ်..

ရွှဲထွက်လာတဲ့၂ယောက်စလုံးရဲ့အရည်တွေကြောင့်လိုးသံလေးတွေစည်းချက်ကျကျမြိုင်လာတယ်။

——————————————