ထဘီအစိမ်းနဲ့ ဖေ့ချစ်သူ
“ထဘီအစိမ်းနဲ့ ဖေ့ချစ်သူ”
ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ်ရေးသားပါသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အခန်း.၁၊
“အဖေ သမီးကျောင်းသွားပီနော် နေ့လည်ကြရင်စားဖို့ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သခွားမွှေးကိုစိတ်ပီး ထဲ့ထားခဲ့တယ် ယူစားလိုက်နော်”
“အေးအေးသမီး အဖေယူစားလိုက်မယ် လမ်းဖြတ်ကူးရင် သတိထားနော်”
ဦးထင်ကျော်လဲ အိမ်ရှေ့ရောက်သွားတဲ့ သမီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်၊သမီးကတော့ ကျောင်းဆရာမအပျိုကြီးပီပီ အရာရာမှာ စနစ်တကြရှိလှပါတယ်၊သူမရဲ့အမေဖြစ်သူထက်တောင် စည်းစနစ်ကြသေးတယ်လို့တွေးရင်း ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ သတင်းစာတစ်စောင်ကို ဖက်နေလိုက်ပါတယ်၊သတင်းစာကို မျက်လုံးက ကြည့်နေပေမဲ့ စိတ်တွေကတော့ ဟိုရောက် ဒီရောက်နဲ့ ဖြစ်နေရပါတယ်၊ခဏနေတော့ သတင်းစာကနေ မျက်နာကို ခွာလိုက်ပီး ဟူးခနဲ သက်ပြင်းကို မှုတ်ထုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ဦးထင်ကျော်ဟာ အငြိမ်းစား ရဲအုပ်တစ်ယောက်ဖြစ်ပီး သမီးဖြစ်သူခင်မမကတော့ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ပါ၊ကျောင်းဆရာမလဲဖြစ် အပျိုကြီးဖြစ်ပြန်တော့ အိန္ဒြေရှိပီး အရှက်ကြောက်လဲကြီးပါတယ်၊မုဆိုးဖိုအဖေကိုပဲ ပြုစုစောင့်လျှောက်ရင်းနဲ့ ကျောင်းနဲ့အိမ် အိမ်နဲ့ကျောင်း ဆိုသလိုပဲ အချိန်တွေကုန်ပီး§နေလာလိုက်တာ အခုဆိုရင် ခင်မမအသက်တောင် ၃၈ နှစ်ထဲကို ရောက်လာပါပီ၊ခင်မမအသက်၂ဝအရွယ်က ဇနီးဖြစ်သူဆုံးပါးသွားခဲ့ပေမဲ့ ဦးထင်ကျော်က နောက်အိမ်ထောင်မထူပဲ နေခဲ့ပါတယ်၊ဦးထင်ကျော်အတွက် မိန်းမဆိုတာ ယူမှရတဲ့အရာမဟုတ်တော့ အဲဒီကိစ္စအတွက် အလုပ်ရှုပ်မခံဘူးဆိုပီး မိန်းမကို ထက်မယူခဲ့တာပါ၊ဇရှိပီး လက်ရဲတဲ့ ဦးထင်ကျော်ကတော့ ဒီလိုပဲ ကြုံရာမိန်းမတွေကို စားနေခဲ့တာပါပဲ၊နိုင်ငံအနှံ့မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း ကြုံရင် ကြုံသလို မိန်းမကိစ္စကို ဖြေရှင်းနေခဲ့ပါတယ်၊သမီးဖြစ်တဲ့ ခင်မမကလဲ သူမတာဝန်ကြရာ နေရာတွေမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း သားဖနှစ်ယောက်က တစ်နေရာဆီမှာပဲ နေကြပါတယ်၊ရုံးပိတ်ရက်ရှည်တွေဆိုရင်တော့ ခင်မမက အဖေရှိရာ ရောက်လာတက်ပီး အဖေနဲ့လာနေပေးတက်ပေမဲ့ များသောအားဖြင့်တော့ ကိုယ်တာဝန်ကြရာနေရာမှာပဲ နေထိုင်ကြပါတယ်၊ဒီလိုနဲ့ပဲ ဦးထင်ကျော် အသက်၅ဝကျော်လို့ ၆ဝမပြည့်ခင်မှာ ဖွံဖြိုးတဲ့ မြို်ကို ပြောင်းရွေ့ရပါတယ်၊ဒေသကလဲဖွံ့ဖြိုး ဘေးပေါက်ကလဲ ရတာကြောင့် ပင်စင်မယူခင်ထိ ဒီမြို့မှာပဲ နေပီး အရင်ကစုဆောင်းထားတာရော ဒီရောက်တော့ ရတာတွေရောကိုပါ ပေါင်းပီး နေရာကောင်းတဲ့နေရာမှာ အိမ်နဲ့ဝိုင်းကို ဝယ်ပီး နေလိုက်ပါတယ်၊သမီးဖြစ်တဲ့ ခင်မမကိုလဲ အဖေပင်စင်ရပီးရင် ဒီမှာနေမဲ့အကြောင်း သမီးလဲပြောင်းခဲ့ဖို့ အကြောင်းကို ကြိုပြောထားလိုက်ပါတယ်၊ဦးထင်ကျော်ပင်စင်ယူပီး မကြာခင်မှာပဲ ခင်မမလဲ ပြောင်းရွေ့ခွင့်ရပီး အဖေဖြစ်သူနဲ့ လာနေပါတယ်၊ဦးထင်ကျော်ကတော့ သမီးဖြစ်သူကို အိမ်ထောင်ပြုဖို့ပြောပေမဲ့ ကျောင်းဆရာမဖြစ်တော့ ဇီဇာကြောင်ပီး အရွေးလွန်နေတာနဲ့ပဲ အသက်၃၈နှစ်ရောက်ပီး အပျိုကြီးဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကို ရရှိသွားတော့တယ်၊ဒီလိုနဲ့ပဲ သားဖနှစ်ယောက်§အေးချမ်းစွာနဲ့ နေလာလိုက်ရင်း မအေးချမ်းဖြစ်နေရတာကတော့ ဦးထင်ကျော်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်၊အရွယ်ရှိစဉ်က တာဝန်ကြရာမြို့တွေမှာ နီးဆက်ရာမိန်းမတွေနဲ့ ပွေရှုပ်ခဲ့သလို မိမိဂွင်ထဲဝင်လာတဲ့ ပျိုပျို အိုအို မိန်းမတွေကိုလဲ ရရင် ရသလို ခွင်ဖန်ပီး စားခဲ့တာကြောင့် အခုလို ပင်စင်ယူပီး အိမ်မှာပဲ သတင်းစာဖက်နေရတာကို မနေတက် မထိုင်တက်ဖြစ်နေပါတယ်၊စားနေကြ အချိန်ရောက်ရင် စားခြင်လာသလိုပဲ မိန်းမတွေကို မြင်တိုင်း အရင်ကအပျိုအအိုမရွေး တွယ်ခဲ့တာတွေကို သတိရပီး မနေတက် မထိုင်တက်ဖြစ်နေပါတော့တယ်။
ဦးထင်ကျော်တစ်ယောက် ဒီရက်ပိုင်းမှာ စိတ်တွေအလိုမကြဖြစ်နေပါတယ်၊ဖြစ်ရတဲ့အကြောင်းကလဲ သူ့ကိုယ်သူ အလိုမကြဖြစ်နေလို့ပါ၊အလိုမကြရတာကလဲ အသက်၆ဝပြည့်သွားပေမဲ့ ကာမဆန္ဒကတော့ အရင်လိုအားကြီးနေဆဲ ဖြစ်နေတာကြောင့် မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အားရပါးရ လိင်ဆက်ဆံခြင်တဲ့ စိတ်တွေကြောင့်ပါ၊အရင်တုန်းကလိုမျိုး စိတ်ရှိသလို လုပ်ခြင်ပေမဲ့ အသက်ကလဲရလာ နေရတာကလဲ သမီးနဲ့နေရတာ ဖြစ်လေတော့ ကိုယ့်စိတ်ကို ထိန်းပီး နေနေရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့လဲ အိမ်ထောင်မကြခင်ခနဲက ထင်တိုင်းကြဲလာခဲ့တဲ့ စိတ်တွေက ထိန်းသိမ်းလို့မပဲ ဖြစ်နေရပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ ကာမဆန္ဒအားကြီးတဲ့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ အာရုံတွေထဲကို သမီးဖြစ်တဲ့ ခင်မမက ဝင်လာပါတော့တယ်၊သမီး အပေါ်ကို အဲဒီလိုတွေ မတွေးသင့်ဘူး စိတ်ဝင်မနေသင့်ဘူးလို့ သိပေမဲ့ လူကနေပေမဲ့ ဇက မနေတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ အာရုံတွေထဲမှာ သမီးကပဲ ကြီးစိုးနေပါတော့တယ်၊နေ့စဉ်မြင်နေရတဲ့ သမီးရဲ့ခန္ဒာကိုယ် ကောက်ကြောင်းတွေကလဲ ဦးထင်ကျော်ရဲ့စိတ်ကို အမှောင်ဖက်ဆီကိုပဲ တွန်းပို့်နေကြပါတယ်၊အသက်၃၈နှစ် ရှိပီဖြစ်ပေမဲ့ ငယ်စဉ်ခနဲက ပင်ပန်းတဲ့အလုပ်ကို မလုပ်ခဲ့ရတော့ ခင်မမရဲ့ အသားရည်က စိုပြေပီး ဖွေးဥနုနယ်ကာ မြင့်မားတဲ့အရပ်မောင်းလဲရှိပါတယ်၊ကြောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်နဲ့ မျက်နာဝိုင်းဝိုင်းလေးရယ် မျက်နာလေးပေါ်က နှာတံသွယ်သွယ်ရယ် နှုတ်ခမ်းအိအိပြဲပြဲလေးရယ်တွေက ဦးထင်ကျော်ရဲ့ အာရုံတွေကို ဖန်းစားနေပါတယ်၊အကျႌအောက်ကနေ ရုန်းထနေကြတဲ့ နိုု့ကြီးတွေနဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးရယ် ကြီးမားပြီး ကားစွင့်နေကြတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ သမီးကို နေ့တိုင်းမြင်နေရတဲ့အခါမှာတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေဟာ တနေ့ထက်တနေ့တိုးလာနေရပါတယ်၊ဒီကြားထဲ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်တုံ မြင့်တုံ ဖြစ်နေကြတဲ့ ဖင်သားကြီးနဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်က ပင်တီအရာလေးထင်နေတဲ့ ဖင်သားအိအိစက်စက်ကြီးကို နေ့စဉ်မြင်နေရတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ စိတ်တွေက မီးလောင်ရာလေပင့်ဆိုသလိုပဲ လျော့ပါးမသွားပဲ တနေ့တခြားတိုးလာနေရပါတော့တယ်။
ဦးထငျကြောျလဲ သမီးခငျမမအပေါျကို တပျမကျစိတျတှေ ဖွစျနတော ကွာပီဖွစျပမေဲ့ သမီးဖွစျနတေော့ စိတျထဲကပဲကွိတျပီး တှေးနရေပါတယျ၊သမီးရဲ့ ကွီးမားတဲ့ ဖငျသားအိအိကွီးကို မွငျတိုငျးလဲ ကုနျးခိုငျးပီး တှယျလိုကျရလို့ကတော့ ဘယျလောကျမြားကောငျးလိုကျမလဲလို့ တှေးနမေိကာ တစျခုခုကို ကုနျးကောကျလိုကျတိုငျး နဂိုကကွီးမားတဲ့ ဖငျသားကွီးက ပိုမိုကားစှငျ့သှားတော့ ဦးထငျကြောျရဲ့ စိတျထဲမှာ သမီးကို အကွိမျကွိမျ လိငျဆကျဆံမိနပေါတယျ၊ညရောကျတိုငျးလဲ သမီးရဲ့ ဖငျကွီးကို မွငျယောငျရငျး လိငျတနျကွီးကို ဖွလြှေော့ရတာကလဲ ညတိုငျးဆိုသလိုပါပဲ၊ကွာလာတဲ့အခါမှာတော့ ဦးထငျကြောျရဲ့ စိတျထဲမှာ ဒီတိုငျးတော့ မနနေိုငျတော့ဘူး တစျခုခုတော့ လုပျမှရတော့မယျဆျိုပီး အကွံထုကျနလေိုကျပါတော့တယျ။
“အဖေရေ သမီးပြန်လာပီ ဒီနေ့အဖေဘယ်သွားသေးလဲ”
“မသွားပါဘူးသမီးရယ် နေကလဲပူတော့ အိမ်ထဲမှာပဲ စာဖက်နေလိုက်တာ ညကြမှပဲ အပြင်ခဏသွားမယ်”
“ဟုတ်အဖေ သမီး အဝတ်စားလဲပီး ထမင်းဟင်းချက်လိုက်ဦးမယ်”
“အေးအေးသမီး ဖြည်းဖြည်နားပီးမှသာ ချက်ပါကွယ်”
ဦးထင်ကျော်လဲ မိမိကိုနှုတ်ဆက်ပီး ကြောခိုင်းထွက်သွားတဲ့ သမီးရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်က ဖင်သားအိအိကြီးကို ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်၊ကြီးမားသလောက် ဘေးကို ကားစွင့်နေကြတဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို အတွင်းခံပင်တီလေးက မနိုင့်တနိုင်နဲ့ ထိန်းထားနေရသလိုဖြစ်ပီး ခြေလှမ်းလေးလှမ်းလိုက်တိုင်း လှုပ်ခါနေကြတဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ဦးထင်ကျော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက ပုဆိုးအတွင်းကနေ ရုန်းထလာပါတယ်၊သမီးကိုမြင်တိုင်းတနေ့တခြားတိုးလာရတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် ဦးထင်ကျော်လဲ မနေနိုင်တော့တဲ့ အဆုံးမှာ အခန်းထဲဝင်ပီး ဖြေလျှော့လိုက်ရပါတယ်။
ခင်မမတစ်ယောက်အခန်းထဲရောက်တော့ ကျောင်းဝတ်စုံကို ချွတ်ပီး အိမ်နေရင်း အဝတ်စားတွေကို လဲလှယ်လိုက်ပါတယ်၊အဝတ်စားလဲနေရင်း ခင်မမတွေးနေမိတာကတော့ အဖေဖြစ်သူရဲ့အကြောင်းပါပဲ၊ခင်မမစိတ်ထဲမှာ လွန်ခဲ့တဲ့၃လလောက်ခနဲက အိမ်မှာနေရင်း မိမိနောက်ကြောကို တစ်ယောက်ယောက်က ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားမိနေတာပါ၊မိန်းမတွေရဲ့ ပင်ကိုအသိဖြစ်တဲ့ မိမိနောက်ကြောကို တစ်ယောက်က ကြည့်နေရင် သိတဲ့အသိနဲ့ ခင်မမ သိနေခဲ့တာကြာပါပီ၊အစကတော့ သူမများ ထင်တာလားဆိုပီး မသိလိုက်မသိဖာသာပဲ နေခဲ့ပေမဲ့ ကြာလာတော့ အဲဒီခံစားမှုအသိက သေခြာလာခဲ့ပါတယ်၊အိမ်မှာကလဲ အဖေနဲ့သူမပဲရှိတာ အဖေကများ သူမကိုကြည့်နေတာလားလို့ တွေးမိပေမဲ့ အဖေကတော့ အဲလိုကြည့်လိမ့်မယ်မထင်ပါဘူးဆိုပီး နေလိုက်ပါတယ်၊ကြာလာတာနဲ့အမျှ အဲဒီခံစားမှုက ပိုမိုပီပြင်လာတော့ ခင်မမလဲ သူမအဲလို ခံစားရတဲ့အခါမျိုးမှာ ပြတင်းပေါက်ကမှန်ထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ အဖေက သူမရဲ့နောက်ပိုင်းကို အားပါးတရကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊အစကတော့ ခင်မမလဲ အဖေကအဲလို သူမရဲ့နောက်ပိုင်းကို ကြည့်နေတာကို စိတ်ဆိုးသလို ရှက်သလိုဖြစ်မိပေမဲ့ အဖေဖြစ်နေတာကတစ်ကြောင်း အဖေကိုချစ်တဲ့ သမီးဖြစ်တာက တစ်ကြောင်းကြောင့် အဖေ့ရဲ့အကြည့်တွေကို အသာတကြည်ပဲ မသိဟန်ဆောင်ပီးနေခဲ့ပါတယ်၊အဖေကလဲ ကြည့်ယုံပဲကြည့်နေပီး ဘာမှ မလုပ်တာကြောင့်ရယ် မိန်းမသေသွားတာကြာပီဖြစ်ပေမဲ့ နောက်မိန်းမမယူပဲ နေခဲ့တာကြောင့်ရယ်ကြောင့် အဖေလဲ မိန်းမမရှိတော့ ဒီစိတ်တွေဖြစ်နေတာ နေမှာပေါ့လေ လို့ပဲ အောက်မေ့ပီး နေလိုက်ပါတယ်၊ခင်မမလဲ အဖေ့ကို ယုံကြည်စိတ်ချတာကြောင့် အေးအေးဆေးဆေးပဲ နေခဲ့ပေမဲ့ မအေးဆေးတာကတော့ သူမရဲ့စိတ်တွေပါပဲ၊အဖေက သူမရဲ့နောက်ပိုင်းကို ကြည့်နေတာကို ခံလိုက်ရတိုင်း မျက်နာလေးက အမ်းတန်းတန်းဖြစ်သွားပီး ရှက်တာလိုလို ကြေနပ်တာလိုလိုလေး ခံစားနေရပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ ခင်မမလဲ အဖေ့ရှေ့ကို ရောက်ရင် သူမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို အဖေဖြစ်သူမြင်အောင် အမျိုးမျိုးလုပ်ပြပါတော့တယ်၊လည်ပင်းဟိုက်တဲ့ အကျႌကိုဝတ်ပီး အဖေ့ရှေ့မှာ ကုန်းလိုက်တာမျိုး အဖေ့ကို ကြောပေးပီး တစ်ခုခုကို ကုန်းကောက်လိုက်တာမျိုးတွေကို လုပ်ပြမိနေပါတယ်၊သူမက အဲလိုလုပ်ပြလိုက်ရင် မျက်လုံးကြီးပြူးပီး ကြည့်နေတက်တာနဲ့ ပုဆိုးအတွင်းက§ပေါင်ကြားကနေ ထောင်ထလာတက်တဲ့ ဟာကြီးကိုကြည့်ပီး ခင်မမစိတ်ထဲမှာ ကြေနပ်ပျော်ရွှင်နေရပါတယ်၊အဖေ့အပေါ်ကို သူမရဲ့စိတ်က တနေ့တခြားပါလာတာနဲ့ အဖေနဲ့ ပိုမိုနီးကပ်အောင်နေမိပါတယ်၊ညရောက်လို့TVကြည့်ရင်လဲ အဖေ့ပုခုံးကိုမှီပီး ကြည့်တက်လာပါတယ်၊ဒီလိုနဲ့ပဲ အဖေကပဲ သူမဘဝဖြစ်လာပီး အဖေနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်နေရတာကို ရင်ခုန်ကြည်နူးနေပါတော့တယ်။
ထမင်းဟင်းတွေချက်ပီးတော့ ခင်မမတစ်ယောက်ရေချိုးဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်၊အခန်းထဲဝင်ပီး ထမိန်လေးကို ရင်ရှားလိုက်ပီး လျှော်ရမဲ့ အဝတ်တွေကိုယူပီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာလိုက်လာလိုက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက အဝတ်တန်းပေါ်မှာ အဖေ့ရဲ့အဝတ်တွေကို တွေ့ရတာကြောင့် ယူပီး လျှော်မဲ့ထဲကို ထဲ့လိုက်ပါတယ်၊ခင်မမက အဖေ့ကို အဝတ်ပေတွေဆိုရင် တင်ထားခဲ့ဖို့ပြောထားတာကြောင့် အဖေက အခုလိုထားခဲ့တာပါ၊ခင်မမလဲ အဖေ့အဝတ်တွေကို အရင်လျှော်မယ်ဆိုပီး ပုဆိုးတစ်ထည်ကို စပီးလျှော်လိုက်တော့ ပုဆိုးမှာ ကော်လိုလိုဟာမျိုးတွေ ကပ်နေပီး မာတောင့်တောင့် ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ကျောင်းမှာတုန်းကလဲ ရည်းစားရှိခဲ့ပြီး ဆရာမဖြစ်စကလဲ တာဝန်ကြတဲ့မြို့ကလူနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြပီး ရည်းစားမကအခြေနေကို ရောက်ခဲ့ဖူးတော့ ပုဆိုးမှာကပ်နေတဲ့ အရာတွေက ဘာတွေဆိုတာကို ခင်မမ သိလိုက်ပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ ခင်မမပြုံးလိုက်မိပီး အဖေ့ရဲ့ပုဆိုးကို ဖြန်ု့ကြည့်နေမိရင်း အဖေ့ကို မြင်ယောင်လာပါတယ်၊အဖေကလုပ်နေရင်း အမြဲမြင်နေကြဖြစ်တဲ့ သူမရဲ့နောက်ပိုင်းကိုများ မြင်ယောင်ပီး လုပ်နေမလားဆိုတဲ့ အတွေးတွေဝင်လာတော့ ခင်မမမျက်နာလေးက ရဲသွားရပါတယ်၊တဆက်ထဲဆိုသလိုပဲ ပေါ်လာတာကတော့ သူမကုန်းပြလိုက်တိုင်း အဖေ့ရဲ့ပေါင်ကြားကနေ ပုဆိုးအတွင်းက ထောင်ထလာတက်တဲ့ အရာကြီးကိုပါ၊ဒီအခါမှာတော့ ခင်မမရဲ့ စိတ်တွေကလှုပ်ရှားလာရပီး ရင်ခုန်လှိုက်မောလေး ဖြစ်လာရပါတယ်၊အဖေဖြစ်သူရဲ့ ပုံရိပ်တွေက ဆင့်ကာဝင်လာတော့ ခင်မမရဲ့မျက်နာလေးက ရဲသထက်ရဲလာပီး ဖြစ်ပေါ်လာကြတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့်မျက်နာလေးက အိုလာပါတော့တယ်၊နောက်ဆုံးမှာတော့ ခင်မမလဲ သူမရဲ့စိတ်ကိုလွတ်ပေးလိုက်ပီး ရေချိုးခန်းထဲက ကြွေပြားပေါ်ကို ဖင်ကြီးချပီးထိုင်လိုက်ရင်း ထမိန်လေးကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ထမိန်လေးကို လှန်ပီးတာနဲ့ လက်လေးက ပေါင်ကြားထဲကို အလိုလိုရောက်သွားပီး အမွှးတွေကိုပုံမှန်ရိတ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားက အကွဲကြောင်းကြီးကို ပွတ်နေမိပါတယ်၊နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ အကွဲကြောင်းကြားကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်စိလေးကို ပွတ်ချေနေမိတယ်၊ခင်မမရဲ့ မျက်လုံးတွေထဲမှာ မြင်ယောင်နေတာကတော့ အဖေရဲ့ပုံရိပ်တွေပါပဲ၊တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ တိုးလာရတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် ခင်မမက သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲကို လက်ခလယ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းထူထူုပြဲပြဲလေးကနေ အဖေ သမီးကိုလိုးပါအဖေ လိုးပါနော် သမီးအရမ်းခံခြင်နေတာ လို့ အတွက်တွက်ပြောပီး လက်ခလည်ကို အသွင်းထုက်လုပ်နေပါတော့တယ်၊မကြာခင်မှာပဲ ခင်မမဟာ မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ပီး သူမရဲ့လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဆောင့်ထိုးနေရင်းနဲ့ ဖင်ကြီးက ဆက်ခနဲတုန်သွားပီး စောက်ရည်တွေစီးကြလာပါတယ်၊စောက်ရည်တွေထွက်ပြီး ပီးသွားတော့ ခင်မမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ပြော့ခွေသွားပီး ရေချိုးခန်းရဲ့ နံရံကို မှီထားရင်း ကြေနပ်အားရနေတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ ငြိမ်ကြသွားပါတော့တယ်။
ညနေရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဦးထင်ကျော်တို့ညစာစားလိုက်ပါတယ်၊ဦးထင်ကျော်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ထမင်းကို ငုံ့ပြီးစားနေတဲ့ သမီးရဲ့ ဟိုက်နေတဲ့ လည်ပင်းပေါက်ထဲကိုကြည့်နေပါတယ်၊လည်ပင်းပေါက်ကနေ မြင်နေရတာကတော့ ဘရာအသားရောင်လေးနဲ့ အဲဒီဘရာလေးရဲ့အပြင်ကို လျှံထွက်နေတဲ့အသားစိုင်ဖွေးဖွေးလေးတွေကိုပါ၊ခင်မမက ကျောင်းသွားစဉ်မှာပဲ ဘော်လီကို ဝတ်ပီး အိမ်မှာနေရင်တော့ ဘရာကိုပဲဝတ်လေ့ရှိတာပါ၊အခုလဲ ဘရာအသားပျော့ပျော့လေးကို ဝတ်ထားတော့ မို့မောက်နေတဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို အရှိအတိုင်းပဲ မြင်နေရပီး လက်လေးတွေနဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို လှုပ်လိုက်တိုင်း နိူ့ကြီးတွေက သိမ့်သိမ့်လေး လှုပ်နေကြပါတယ်၊ဦးထင်ကျော်လဲ ထမင်းစားပီးတော့ အိမ်ရှေ့မှာ ခဏလမ်းလျှောက်နေလိုက်ပါတယ်၊အတော်လေးကြာတော့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့ သမီးဖြစ်သူကို TVရှေ့မှာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊သမီးကလဲ သူ့ကိုမြင်တော့…
“အဖေလာလေ ဒီနေ့ သမီးကြည့်နေကြ ကိုရီးယား
ကားမလာဘူး အဖေကြည်ု့ခြင်တာကြည့်တော့”
“အေး အဲဒါဆိုအတော်ပဲ အဖေလဲ ဇာတ်ကားတစ်ကားရထားလို့ ကြည့်မလို့”
“ဘာကားလဲအဖေ သမီးလဲအဖေနဲ့အတူ ကြည့်မယ်နော်”
“အေးပါသမီးရယ် ကြည့်ပါ အဖေဒီနေ့ကြည့်မှာက LABOR DAY တဲ့ ”
ဦးထင်ကျော်လဲ အောက်စက်ထဲကို ခွေကိုထဲ့လိုက်ပီး ဖွင့်လိုက်တော့ ဇာတ်ကားပေါ်လာတာကြောင့် TVရှေ့က နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ဦးထင်ကျော် ထိုင်လိုက်တယ်ဆိ်ုရင်ပဲ ခင်မမကလဲ အဖေဖြစ်သူဖက်ကို တိုးလာပီး ပုခုံးကိုမှီလိုက်ပါတယ်၊ဇာတ်ကားစလာတော့ ကြည့်နေရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပုံပေါ်လာပါတယ်၊မင်းသမီးကိတ်ဝင်းစလက်က သားမိနှစ်ယောက်ထဲ အိမ်လေးထဲမှာနေကြတယ်၊သူ့ယောက်ကျ်ားက နောက်မိန်းမယူသွားတယ် ဆိုတာလောက်ပဲသိပီး အဲနောက်တော့ ဘာတွေဖြစ်မှန်းကို မသိတော့ပါဘူး၊မသိရတာကတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ ပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းမှီထားရာကနေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးပါ မှီသလိုဖြစ်ပီး အခုခါမှာတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို သမီးခင်မမက ရောက်နေသလို ဖြစ်နေတာကြောင့်ပါ၊သမီးရဲ့နွေးထွေး အိစက်နေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးက ရင်ခွင်ထဲမှာရောက်နေပီး အပေါ်စီးကနေ လည်ပင်းအပေါက်ထဲကတစ်ဆင့် ခင်မမရဲ့ ဘရာလေးကို မြင်နေပါတယ်၊ဘရာလေးအပြင်ကို လျှံထွက်နေတဲ့ အသားဆိုင်ဖွေးဖွေးလေးတွေကိုလဲ မြင်နေရတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ စိတ်တွေက ထကြွလာရပါတယ်၊နဂိုကမှ သမီးကိုမြင်တိုင်း စိတ်တွေကိုမနဲ ထိန်းနေရပါတယ်ဆိုမှ အခုလို ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ သမီးရဲ့နို့ကြီးတွေကို ဘရာလေးပေါ်ကနေ အနီးကပ်မြင်နေရတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက ပုဆိုးအတွင်းကနေ ထောင်ထလာပါတော့တယ်။
ကိုယ်လုံးအထက်ပိုင်းလေးကို အဖေရဲ့ရင်ခွင်ကြီးထဲမှာ မှီထားတဲ့ ခင်မမဟာ ကိုယ်လုံးလေးကို ပြင်ထိုင်လိုက်ပီး အဖေ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို ပိုမိုပီး မှီထားလိုက်ပါတယ်၊လက်လေးတစ်ဖက်ကတော့ အဖေ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်ကို မသိမသာလေးတင်ထားလိုက်ရင်း ရင်တွေတစ်ထိပ်ထိပ်နဲ့ခုန်နေရပါတယ်၊ခင်မမရဲ့စိတ်ထဲမှာ အဖေက ကြီးစိုးနေရခနဲက အခုလိုပဲ အဖေနဲ့နီးနီးကပ်ကပ် နေခြင်ခဲ့တာပါ၊အဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာနေရင်း အဖေ့ရဲ့အငွေ့သက်တွေကို ရှူနေရတာကိုက ခင်မမအတွက်တော့ ကြေနပ်ပျော်ရွှင်နေရပါတယ်၊အဖေလဲ သူမလိုပဲဖြစ်နေမယ် ဆိုတာကို ခင်မမသိပါတယ်၊ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမမှီထားတဲ့ အဖေ့ရင်ဖက်ကနေ ခုန်လှုပ်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံပြင်းပြင်းတွေကို ကြားနေရလို့ပါပဲ၊ခင်မမစိတ်ထဲမှာတော့ အဖေရယ် သမီးအခု အဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာလေ သမီးကို ဖက်ထားပါတော့အဖေရယ် လို့ပဲ ပြောနေမိပါတယ်၊ခဏအကြာမှာတော့ ခင်မမက မှီထိုင်နေရာကနေထပီး….
“အဖေ ဒီတိုင်းကြီး အဖေ့ကိုတစ်စောင်းကြီး မှီနေရတာ သမီးညောင်းတယ် အဖေနောက်နဲနဲတိုးလိုက်နော် သမီးအဖေ့ရှေ့မှာထိုင်မယ်”
“သမီးကလဲကွာ အဖေဇာတ်ကားကြည့်နေတာကို ကဲကဲ လာလာ အဖေနောက်တိုးလိုက်မယ် အဖေ့ရှေ့လာထိုင်”
ခင်မမလဲ အဖေရှေ့မှာထိုင်ပီး နောက်ကိုမှီလိုက်လိုက်တော့ အဖေ့ရင်ခွင်ကြီးထဲကို လုံးဝကို ရောက်နေပါတော့တယ်၊အဖေ့ကိုမှီရင်း အဖေ့လက်တွေကို ခင်မမကိုင်နေလိုက်ပါတယ်၊မသိရင်တော့ ရှေ့ကဇာတ်ကားကိုပဲ မဲကြည့်နေကြတယ်လို့် ထင်ရပေမဲ့ တကယ်တော့ အဖေနဲ့သမီး နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ရင်တွေကခုန်နေကြပီး စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြပါတယ်၊ခင်မမကလဲ သူမရဲ့ဖင်သားကြီးကို အဖေ့ရဲ့ပုဆိုးအောက်က လိင်တန်ကြီးက ထိမိနေတယ်ဆိုတာ သိသလို ဦးထင်ကျော်ကလဲ သမီးရဲ့ ဖင်သားအိအိကြီးဆီက နူးညံ့မှုတွေကို ထိတွေ့နေရလို့ လိင်တန်ကြီးက တစ်ထက်တစ မာထောင်လာနေရပါတယ်၊ခင်မမကလဲ အဖေ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးက သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို ထိနေတာကို သိတာကြောင့် ဖင်ကြီးကို မသိမသာလေးနောက်ကို တိုးပေးနေမိပါတယ်၊အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဇာတ်ကားထဲက မင်းသားက ထောင်ဆေးရုံကနေထွက်ပြေးလာပီး ကိတ်ဝင်းစလက်တို့သားမိကို ဓားနဲ့ထောက်လိုက်တော့ ခင်မမလဲ ကိုယ်လေးတွန့်ပီး ကြောက်သလိုလေးလုပ်လိုက်ကာ အဖေ့ရဲ့လက်ကိုဆွဲပီး သူမရဲ့ ရင်ဖက်ပေါ်ကိုတင်ပီး ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်၊ဇာတ်ကားထဲက ဇာတ်လမ်းအရှိန်အတိုင်း ခင်မမလဲ ကိုယ်လေးကိုလှုပ်လိုက် ယိမ်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေပါတယ်၊ဒီလိုနဲ့မကြာခင်မှာပဲ ခင်မမရဲ့ ဖင်အကွဲကြောင်းကြားထဲကို အဖေ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးက ရောက်သွားတော့ ထမိန်နဲ့ ပုဆိုး နှစ်ထက်ခံနေတဲ့ကြားကနေ အဖေ့လိင်တန်ကြီးရဲ့ နွေးထွေးမှုတွေကို ခင်မမ ရရှိနေပါတယ်၊အဖေနဲ့ဒီလိုနေခြင်တာကြောင့် ခင်မမက အိမ်ရှေ့မှာ အဖေလမ်းလျှောက်နေတုန်း အခန်းထဲဝင်ပီး သူမရဲ့ပင်တီလေးကို ချွတ်ပစ်ထားခဲ့တာပါ၊အခုတော့လဲ ချွတ်ထားခဲ့တာ မှန်တာပဲလို့ တွေးရင်း အဖေ့ရဲ့လက်လှုပ်ရှားမှုကို သတိထားလိုက်မိပါတယ်၊သူမကိုင်ပီး ရင်ဘက်ပေါ်ကို တင်ပေးထားတဲ့ လက်တွေက အခုဆိုရင် ခင်မမရဲ့ နို့ကြီးတွေပေါ်ကို မသိမသာလေး လှုပ်ရှားလာနေပါတယ်၊ခင်မမလဲ ဇာတ်ကားကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတဲ့ ပုံစံလုပ်ပြလိုက်တော့ မကြာခင်မှာပဲ အဖေ့ရဲ့လက်တွေက သူမရဲ့နို်ကြီးတွေကို ဆုက်ကိုင်လာကြပါတယ်၊ဘရာအသားပျော့ပျော့လေးပေါ်ကနေ ဆုက်ကိုင်ခံနေရတယ်ဆိုပေမဲ့ ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ အထိတွေ့တွေနဲ့ ဝေးနေရတဲ့ ခင်မမအတွက်တော့ ဘရာလေးပေါ်ကနေ အသာယာကိုင်နေတာကိုက ရစ်မူးဖွယ်ရာ ဖြစ်နေပါတယ်၊ခင်မမလဲ သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်ကို အဖေ့ပေါင်ပေါ်ကို တင်လိုက်ရင်း ခဏကြာတော့ မသိမသာလေး ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်၊ခင်မမစိတ်ထဲမှာ အဖေနဲ့အခုလိုနေနေရတာကို ကြေနပ်နေမိရင်း သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို မသိမသာလေး လှုပ်ပီး အဖေ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ ကာမစိတ်တွေက ထကြွလာပြီး ခင်မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကလဲ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်လာကြပါတယ်၊အဖေ့လက်ကိုကိုင်ပီး သူမရဲ့ နို်ကြီးတွေပေါ်ကို ဖိပွတ်မလို့ ပြင်လိုက်ရှိသေးတယ် ဇာတ်ကားကလဲ ပီးသွားရပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ အသိတွေဝင်လာပီး ခန္ဒာကိုယ်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပါတော့တယ်။
ဦးထင်ကျော်တစ်ယောက် ဇာတ်ကားကြည့်ပီးတော့ အခန်းထဲကို ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အစောကရရှိခဲ့ရတဲ့ သမီးရဲ့ အထိတွေ့တွေကြောင့် မာတင်းနေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဖြေလျှော့လိုက်ရပါတယ်၊သမီးရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးကို သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးနဲ့ထောက်ထားရင်း နို့ကြီးတွေကို ကိုင်နေရတာက သူ့အတွက်တော့ အိမ်မက်တစ်ခုလိုပါပဲ၊သမီးအပေါ်ကို မရိုးမသားစိတ်တွေဖြစ်နေတာ ကြာပီဖြစ်ပေမဲ့ အဖေဖြစ်နေတော့ မကောင်းပါဘူးလေ ဆိုပီး တက်နိုင်သလောက်ထိန်းနေခဲ့တာပါ၊ဒီနေ့ဇာတ်ကားကြည့်တုန်းက အတိုင်းဆိုရင်တော့ အခြေကမဆိုးဘူးလို့တွးလိုက်ရင်း အရင်နေ့တွေတုန်း သမီးခင်မမရဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံပုံတွေကိုအမှတ်ရပီး သမီးလဲ သူ့အပေါ်ကို စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာ သေခြာသွားရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ မိမိတို့က အဖေနဲ့သမီးဖြစ်နေတာကြောင့် အရင်တုန်းက ကြုံခဲ့ရတဲ့ မိန်းမတွေလိုတော့ လုပ်လို့မရပဲ အခြေနေကိုကြည့်ပီး လှုပ်ရှားရမယ်လို့ တွေးရင်း အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
နေ့တစျနေ့အစပွုလို့ အလငျးရောငျလာတာနဲ့ ခငျမမ နိုးလာပါတယျ၊အစောကွီး ထတကျတဲ့အကငြ့ျကွောငျ့သာ နိုးနရေပမေဲ့ အိပျယာပေါျက မထသေးပဲ မနေ့ညက အကွောငျးကို တှေးနလေိုကျပါတယျ၊မနေ့ညက အဖေ့ရငျခှငျထဲမှာမှီရငျး ဇာတျကားကွညျ့တော့ သူမရဲ့စိတျတှကေ လှုပျရှားလာပီး ကာမစိတျတှေ ထကွှလာရတာကွောငျ့ အဆဖ့ရဲ့ လိငျတနျကွီးကို သူမဖငျကွီးနဲ့ ပှတျနမေိပမေဲ့ ဇာတျကားပီးလို့ အသိဝငျလာတဲ့ အခါမှာတော့ အဖေ့ကို ရှကျပီး သူမအခနျးကို ပွနျလာခဲ့ပါတယျ၊ပွနျရောကျတော့လဲ ကွုံခဲ့ရတဲ့ အဖေ့ရဲ့ အထိတှေ့တှကေို ပွနျသတိရပီး သူမရဲ့ ပေါငျကွားကို လကျလေးသှငျးပီး ပှတျနမေိခဲ့ပါတယျ၊အခုလို မနကျရောကျလာတော့ မနေ့ညက လုပျတာတှကွေောငျ့ အဖေ့ကိုရှကျပီး သူမအဖနေဲ့ မကြျနာခွငျးမဆိုငျရဲဘူး ဖွစျနပေါတယျ၊အဲဒါကွောငျ့လဲ အိပျယာပေါျက မထသေးပဲ§နနေမေိတာပါ၊ခဏနတေော့ မထလို့လဲ မရတာကွောငျ့ အိပျယာပေါျကဆငျးပီး ရခြေိုးခနျးမှာ မကြျနာသစျ သှားတိုကျ လုပျလိုကျပါတယျ၊မကြျနာသစျပီးတော့ ကြောငျးမသှားခငျ အဖစေားဖို့ ခကြျထားခဲ့ရမှာဖွစျတာကွောငျ့ ဆိုငျကယျလေးနဲ့ဈေးကို ထှကျလာခဲ့ပါတယျ၊ဈေးမကွီးကတော့ ဒီလိုအခြိနျမှာ မဖှငျ့သေးပမေဲ့ ဈေးအပွငျက ကုနျစိမျးတနျးကတော့ မိုးမလငျးမှီခနဲက ဆိုငျတှခေငျးနကွေပါတယျ၊ဈေးရောကျတော့ အသီးရှကျတခြို့ကျို ဝယျပီးတော့ ဆီခကြျတစျပှဲစားပီး ပွနျလာခဲ့ပါတယျ၊အသားငါးကတော့ နှစျရကျ သုံးရကျစာ ဝယျပီး ပွုတျကွောျလုပျထားတာကွောငျ့ နေ့တိုငျးဝယျစရာမလိုပါဘူး၊အိမျပွနျရောကျတော့ အဖကေနိုးလာပီး အပွငျသှားဖို့ ပွငျနတောကို တှေ့လျိုကျရပါတယျ၊ခငျမမလဲ ခကြျစရာရှိတာတှခေကြျပီးတော့ အိမျမှာလုပျစရာရှိတာတှကေိုလုပျရငျး ပီးတဲ့အခါမှာတော့ ရခြေိုးလိုကျပါတယျ၊ရခြေိုးပီးတော့ မှနျတငျခုံရှေ့မှာ အလှပွငျနလေိုျကျရငျး မှနျထဲက မွငျနရေတဲ့ ကိုယျ့အရိပျကို ကွညျ့နမေိပါတယျ၊ထမိနျရငျရှားလေးအောကျကနေ ရုံးထတော့မယောငျဖွစျနတေဲ့ ရငျသားတှကေို မွငျတော့ ထမိနျလေးကို ဖွလြှေော့ပီး ဖှံ့ထှားလှတဲ့ ရငျသားတှကေို ကွညျ့နမေိပါတယျ၊ရငျသားကွီးတှပေေါျက နို့အသီးလေးကို ကိုငျကွညျ့မိတော့ ဟိုအရငျက ရညျးစားနဲ့ခြိနျးတှေ့စဉျက အကိုငျခံခဲ့ရတာတှေ အမှတျရမိရငျး ပါးစပျက ခစြျတယျ ခစြျတယျ ပွောပီး သစ်စာ မရှိတကျကွတဲ့ ယောကြျားတှကေို မုနျတီးစိတျဝငျမိနပေါတယျ၊အဲဒါကွောငျ့လဲ နောကျထကျရညျးစားထားဖို့ စိတျမကူးတော့ပဲ နလောလိုကျတာ အခုအခြိနျပါပဲ၊ဒါပမေဲ့လဲ တခါတရံမှာတော့ ယောကြျားတစျယောကျရဲ့ အထိတှေ့တှကေို လိုခွငျမိနတေယျ ဆိုတာကိုတော့ သူမဝနျခံပါတယျ၊အဲလိုအခါမြိုးမှာ ဆိုရငျတော့ သူမအဖုတျကိုလကျနဲ့ကလိပီးတော့ပဲ အာသာဖွကွေနေပျမှုရှာလိုကျပါတယျ၊ဒီလိုမလုပျခွငျလို့ ယောကြျားယူရအောငျကလဲ ယောကြျားတှကေို မယုံတဲ့ စိတျကွောငျ့ရယျ ကြောငျးဆရာမဆိုတဲ့ ဂုဏျပုဒျကွောငျ့ အတောျသငျ့ လူကျို မကွိုကျသလို ခစြျသူအဖွစျလဲ မထားနိုငျတာရယျကွောငျ့ အပြိုကွီးဆိုတာကိုပဲ ခံယူလိုကျတာပါ၊မှနျထဲက သူမရဲ့အရိပျကို ကွညျ့နရေငျး တှေးနမေိရာကနေ အဖေ့မကြျနာကို မွငျယောငျမိတော့ ရှကျစနိုးလေးဖွစျသှားပီး ဘာလို့မြား အဖကေ သူမအပေါျကို သမီးတစျယောကျထကျပိုနရေတာလဲ သူမကရော ဘာလို့ အဖေ့ကို သမီးတစျယောကျမလုပျသငျ့တာတှကေို လုပျနမေိတာလဲလို့ တှေးနမေိပါတယျ၊အငျး…ငါ မြား အဖေ့ကို ခစြျနတောလား…လို့တှေးရငျး အဖေ့ရုပျသှငျကို မွငျလာရတဲ့အခါမှာတော့ ဟုတျတယျ ငါ အဖေ့ကိုခစြျတယျ တခွားယောကြျားတှကေို မုနျးပမေဲ့ အဖေ့ကိုခစြျတယျ၊တခွားယောကြျားတှကေို မယုံပမေဲ့ အဖေ့ကိုယုံတယျ၊အဖကေ ငါ့အပေါျကို သစ်စာမရှိမဲ့ သူမြိုးမဟုတျဘူး ငါ့ကို တစျသကျလုံးခစြျနမေဲ့အဖေ လို့ တှေးရငျး အဖေ့အပေါျကို ခစြျစိတျတှဝေငျလာရပါတယျ၊အဲဒီ ဝငျလာကွတဲ့ အခစြျတှကေတော့ ၅၂၈ ထကျမကပဲ ၁၅၀ဝအခစြျတှဖွေစျနတေယျ ဆိုတာကိုသိတဲ့ ခငျမမတစျယောကျ အခနျးထဲမှာ ဘယျသူမှမရှိပဲနဲ့ ရှကျကိုးရှကျကနျးလေးဖွစျပီး မကြျနာလေးကို အောကျငုံ့လိုကျမိပါတော့တယျ။
ဦးထငျကြောျတစျယောကျ ပငျစငျစားဘဝမှာ ပွငျးရိငွီးငှေ့စှာနဲ့ပဲ နနေရေပါတယျ၊အရငျခနဲက အေးဆေးနတေဲ့သူဆိုရငျတော့ ပငျစငျစားဘဝက သိပျပီး မထူးဆနျးပမေဲ့ ဇရှိပီး လကျရဲဇာကျရဲ လုပျခဲ့တဲ့ သူ့အဖို့တော့ ပွငျးရိစရာကွီးပဲ ဖွစျနရေပါတယျ၊အရငျလျိုပဲ ပွနျလုပျရအောငျကလဲ အသကျရှယျကွီးလာတာရယျ သူ့ခတျေမဟုတျတော့တာရယျကွောငျ့ အသာပဲငျွိမျနရေပါတယျ၊သမီးခငျမမ ကို ထောကျထားနတောကွောငျ့လဲ သူ့ရဲ့စိတျတှကေို လြော့ပီး နနေတောဆိုရငျလဲ မှနျပါလိမျ့မယျ၊ဒါပမေဲ့လဲ အရငျက စိတျတှကေို လြော့ထားတဲ့ကွားကနေ သမီးဖွစျတဲ့ ခငျမမကိုမွငျတိုငျး အရငျစိတျတှကေ ဇာတိပွလာကွပါတယျ၊ဘာပဲဖွစျဖွစျ သမီးကိုမွငျရတိုငျး တပျမကျစိတျတှဖွေစျနရေတာကိုတော့ ကွနေပျသာယာနမေိပါတယျ၊သမီးကလဲ သူ့အပေါျကို ငွငျးဆနျတဲ့ အမူယာတှမေရှိတာကွောငျ့ ရှေ့ဆကျတိုးခွငျပမေဲ့ သမီးဖွစျနတေော့ မဝငျ့မရဲဖွစျပီး သိသာတာမြိုးကို မလုပျရဲဘူး ဖွစျနရေတာပါ၊ဘာပဲပွောပွော သမီးနဲ့ ဒီလောကျနရေတာကိုပဲ မဆိုးပါဘူးလလေို့ ကိုယျ့ဟာကို ဖွသေိမျ့ရငျး ကွနေပျလိုကျရပါတယျ၊TVကွညျ့လိုကျ စာဖကျလိုကျနဲ့ လုပျနရေငျး နေ့လညျရောကျတော့ သမီးခငျမမက ကြောငျးကနေ ထမငျးစားပွနျလာပါတော့တယျ။
“ဟူး…မောလိုက်တာအဖေရယ် စာသင်ရတာ တကယ်မလွယ်တာသိလား အာကိုပေါက်နေတာပဲ”
“အေးကွယ် သမီးပင်ပန်းနေရင် အလုပ်ထွက်လိုက်လေ အဖေစုထားတဲ့ငွေတွေ ဘဏ်မှာရှိပါတယ် ”
“အဲလိုကြီးကြလဲ မလုပ်ခြင်ပါဘူးအဖေရယ် ရပါတယ် သမီးက ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ပါးစပ်ကထွက်သွားတာပါ သမီးခဏနားပီးရင် ထမင်စားကြမယ်နော်အဖေ”
“အေးအေးသမီး ရတယ် နားနား အဖေကသိပ်မဆာသေးပါဘူး”
ဦးထင်ကျော်လဲ ကျောင်းကနေပြန်လာတဲ့ သမီးပြောစကားကြောင့် ဘဏ်ကငွေတွေအကြောင်း သတိရမိသွားပါတယ်၊ရဲအုပ်ဘဝနဲ့ တရုပ်နယ်စပ်မြို့မှာ တာဝန်ကြတုန်းက ငွေတွေကိုအတော်လေးစုစောင်းမိလိုက်ပါတယ်၊နောင်မှာပင်စင်ယူရင် အေးဆေးနေရအောင် ရသမျှကို အကုန်ယူပီး ဘဏ်ထဲမှာပဲ ထဲ့ထားခဲ့တာ အခါမှလဲ မထုပ်တော့ အတိုးကို အတော်လေးရနေပီး သူနဲ့သမီးနဲ့ ဘာမှမလုပ်ပဲ တစ်သက်လုံးထိုင်စားနေလို့ ရတယ်လို့တွေးနေရင်း ရာသီဥတုအေးမြတဲ့နေရာကို ပြောင်းကြရင်ကောင်းမလားလို့ စိတ်ကူးကြည့့်နေပါတယ်၊
“အဖေ သမီးဟင်းတွေပြန်နွှေးလိုက်ဦးမယ် ခဏနေရင် စားလို့ရပီနော်”
“အေးအေးသမီး ရပါတယ်ကွယ် ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ”
ထမင်းစားခန်းထဲကို ဝင်သွားတဲ့သမီးကိုကြည့်ရင်း ဦးထင်ကျော် တခုခုကိုတွေးမိပီး နောက်ကနေ ထလိုက်လာပါတယ်၊ထမင်းစားခန်းထဲရောက်တော့ မီးဖွင့်ပီး ဟင်းနွှေးနေတဲ့ သမီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ နောက်ကနေကြည့်နေမိပါတယ်၊ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံလေးနဲ့ သမီးက အရမ်းလိုက်ဖက်တာပဲလို့တွေးရင်း ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးအောက်ကနေ စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်သားကြီးကို ကြည့်နေလိုက်မိပါတယ်၊နောက်ဖက်ကို သိသာစွာမို့မောက်နေပီး အိစက်နေတဲ့ဖင်သားကြီးပေါ်က ပင်တီအရာလေးကို မြင်လိုက်ရတော့ ဦးထင်ကျော်ရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရပါတယ်၊ကြည့်နေစဉ်မှာပဲ သမီးက ရေခဲသေတ္တာကိုဖွင့်ပီး အောက်ဆုံးထပ်ကို တခုခုကုန်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးထင်ကျော်ဟာ အလိုအလျှောက်ပဲ သမီးရဲ့နောက်ကို ရောက်သွားပါတော့တယ်။
“ဟင် အဖေ ထမင်းဆာလို့ လိုက်လာတာလား ခဏနေရင် ရပီအဖေရဲ့ ခဏလေးနေဦးနော်”
“ရတယ်သမီး အဖေက သမီးကို ကူလုပ်ပေးမလို့လာတာ သမီးက ပင်ပန်းလာတာမလား အဖေဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“ရပါတယ်အဖေရဲ့ ထိုင်နေပါ သမီးပဲ လုပ်ပါ့မယ် အဖေက လူကြီးလေ သမီးပဲအဖေ့ကိုပြုစုရမှာပေါ့”
“အေးကွယ် သမီးအလိမ်မာလေးရထားတာ အဖေကံကောင်းတာပဲ အဖေတက်နိုင်တာကို ကူညီခြင်လို့ပါ”
ဦးထင်ကျော်လဲ ပြောရင်းနဲ့ပဲ ဟင်းနွှေးနေတဲ့ သမီးရဲ့နောက်ကို ကပ်လာလိုက်ပါတယ်၊သမီးရဲ့ဖင်သားကားကားအိအိကြီးကိုကြည့်ပီး ပုဆိုးအတွင်းက ထောင်မက်နေတဲ့လိင်တန်ကြီးကို သမီးရဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားကို ထောက်ထားလိုက်ရင်း…
“သမီးဟင်းတွေက မွှေးနေတာပဲ အနံ့နဲ့တင် အဖေတော့ ထမင်းဆာလာပီ ”
“ဟုတ်အဖေ ရတော့မှာပါ ဒီတစ်ခုပဲကျန်ပါတော့တယ် ရေဆူလာလို့် ဟင်းရွက်ခက်ပီးရင် စားလို့ရပါပီ”
ခင်မမလဲ သူမနောက်ကိုရောက်လာတဲ့ အဖေကိုပြောလိုက်ရင်း ဟင်းချိုအိုးထဲကို ပုဇွန်ခြောက်လေးတွေထဲ့နေလိုက်ပါတယ်၊ကြက်သားဟင်းကို နွှေးနေခနဲက နောက်မှာ အဖေရောက်နေပီဆိုတာ သူမသိပါတယ်၊သူမဖင်ကြီး ယားကျိကျ်ိဖြစ်နေခနဲက အဖေကတော့ ကြည့်နေပီဆိုတာကို သိတာကြောင့် ရေခဲသေတ္တာအောက်ထပ်ကို တခုခုရှာသလိုလုပ်ပီး သူမဖင်ကြီးကို ကုန်းပြလိုက်တာပါ၊သူမစိတ်ထဲမှာတော့ အဖေက အဲလိုကြည့့်နေတာနဲ့ သူမကလဲ အဖေ့ကို ကုန်းပြရတာကို ကြေနပ်သဘောကြနေမိတာပါ၊အခုလဲ သူမက ဖင်ကြီးကို ကုန်းပြလိုက်တော့ အဖေကမနေနိုင်ဖြစ်ပီး သူမနောက်ကို ကပ်လာရင်း လိ်င်တန်ကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ထောက်ထားတာနေမယ်လို့ တွေးကာ သူမရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးကို မသိမသာလေး လှုပ်ရမ်းပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ခင်မမက အဖေရဲ့လိင်တန်ကြီး သူမဖင်ကြားမှာထောက်ထားတာကို မသိသလိုလေးနေပီး အဖေ့ကို စကားတွေပြောနေလိုက်ပါတယ်၊ပါးစပ်ကသာ စကားတွေပြောနေပေမဲ့ အာရုံကတော့ အဖေ့ရဲ့ လိင်တန်ကြီးဆီမှာပဲ ရှိနေရင်း ခါးလေးကိုခွက်ပီး ဖင်ကြီးကို မသိမသာလေး နောက်ကိုကော့ပေးလိုက်ပါတယ်၊အဖေကလဲ စကားပြောရင်း သူမရဲ့ခါးလေးပေါ်ကို လက်ကို မသိမသာလေးတင်ထားပီး ခဏနေတော့ ခါးလေးကို ကိုင်ပီး လိင်တန်ကြီးကို ဖင်အကွဲကြောင်းကြားထဲကို နောက်ကနေ ကပ်ပီးဆောင့်နေပါတယ်၊အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဟင်းချိုအိုးက ဆူလာတာကြောင့် ခင်မမလဲ ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်မက်လိုက်တော့ ခါးပေါ်က အဖေ့ရဲ့လက်ကလဲ ခွာသွားပါတယ်၊ခင်မမလဲ အရန်သင့် သင်ထားတဲ့ ဟင်းရွက်တွေကို ဒယ်အိုးထဲကို ထဲ့လိုက်ပီး မွှေနေလိုက်ရင်း ပေါင်ကြားနေရာလေးမှာ စိုတိုတိုလေး ခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ဟယ်တော့…ငါတော့ အဖေကနောက်ကနေ ထောက်နေတာကိုခံရလို့ အရည်လေးတွေများ စိမ့်နေပီလားမသိဘူးလို့ တွေးရင်း အဖေ့ကို မသိမသာလေး လှဲ့ကြည့်လိုက်တော့ အဖေက သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတာတွေ့ရတာကြောင့် အင်းပါလေ အရည်တွေဖင်မှာစိုနေတော့လဲ ဘာဖြစ်လဲ ကိုယ့်အဖေပဲဟာ ရှက်စရာမှမဟုတ်လို့ တွေးရင်း မသိသလိုပဲ နေလိုက်ပါတော့တယ်။
ခငျမမနဲ့ဦးထငျကြောျတို့ သားဖနှစျယောကျ ထမငျးလကျစုံစားလိုကျကွပီး ပီးသှားတဲ့အခါမှာတော့ ခငျမမက အဖစေားတဲ့ ပုဂံပွားကို ဆေးနလေိုကျပါတယျ၊အဖကေတော့ စားပွီးတာနဲ့ ထသှားတာကွောငျ့ ခငျမမလဲ အဖမေရှိတော့တာနဲ့တပွိုငျထဲ သူမရဲ့ ဖငျကွီးကို လှဲ့ကွညျ့လိုကျတော့ ဖငျနောကျမှာ ကပြျစေ့လောကျရှိတဲ့ အစျိုကှကျလေးကို တှေ့လိုကျရပါတယျ၊ခငျမမလဲ အရညျစိုကှကျလေးကို တှေ့တော့ ထမိနျကို လှဲ့ဝတျမလို့ ပွငျလိုျကျပီး တခုခုကို သတျိရသှားတာနဲ့ လှဲ့မဝတျတော့ပဲ ဒီအတိုငျးပဲ နလေိုကျပါတယျ၊ခဏနတေော့ လုပျစရာရှိတာတှေ ပီးသှားလို့ ထမငျးစားခနျးထဲက ထှကျလာလိုကျတော့ မူလက အခနျးကို သှားမလို့ပွငျနရောကနေ ဧညျ့ခနျးထဲမှာ ထိုငျနတေဲ့ အဖေ့ကို မွငျတာကွောငျ့ ခွလှေမျးတှကေို အဖရှေိရာကို ဦးတညျလိုကျပါတယျ။
“အဖေ အစားပိတ်လေး တခုခုစားဦးမလား ဗေဒါရွှေကြာ လက်ဖက်ရှိတယ်လေ ယူပေးရမလား”
“ရတယ်သမီး ဒီနေ့ ဟင်းချိုပါတော့ ထမင်းစားကောင်းတယ် နေ့လည်ကြမှပဲ အဖေ့ဖာသာ ယူစားလိုက်တော့မယ် ”
“ဟုတ် အဲဒါဆိုရင် ကျောင်းပြန်မသွားခင် သမီးခဏနားလိုက်ဦးမယ် ”
ခငျမမလဲ အဖေ့ကိုပွောပီးတာနဲ့ သူမရဲ့ဖငျကွီးကို ပုံမှနျထကျပိုပီး ခါရမျးပွရငျး လှဲ့ထှကျလာခဲ့ပါတယျ၊စိတျထဲကတော့ သူမရဲ့စောကျရညျလေးတှေ စိုကှကျနတေဲ့ ဖငျကွီးကို အဖကွေညျ့နမေယျဆိုတာ သခွောသိတာကွောငျ့ တမငျပဲ လှုပျရမျးပီး လြှောကျပွလိုကျတာပါ၊ခွလှေမျး ၁ဝလှမျးလောကျရောကျတော့ ခငျမမက သမငျလညျပွနျလေး လှဲ့ပီး အဖေ့ကိုကွညျ့လိုကျတော့ သူမထငျတဲ့ အတိုငျးပဲ သူမရဲ့ဖငျကွီးကို ကွညျ့နတောကို တှေ့လိုကျရပါတယျ၊သူမထငျတာထကျ ပိုနတောကတော့ အဖကေ သူ့ရဲ့လိငျျတနျကွီးကို ပုဆိုးပေါျကနကေိုငျပီး ပှတျနတောကိုပါပဲ၊ခငျမမလဲ အဖေ့ကို လှဲ့ကွညျ့ပီးတာနဲ့ သူမရဲ့မကြျလုံးအကွညျ့ကို အဖေ့မကြျနာကို ကွညျ့လိုကျ ပုဆျိုးပေါျကနေ ကိုငျထားတဲ့နရောကိုကွညျ့လိုကျနဲ့ နှစျခါလုပျပွလိုကျရငျး အခနျးထဲကို ဝငျလာလိုကျပါတယျ၊နာရီကိုကွညျ့လိုကျတော့လဲ ကြောငျးကိုပွနျျသှားရဖို့ နာရီဝကျလောကျလိုသေးတာကွောငျ့ ကုတငျပေါျကို တကျလှဲလိုကျပီး အဖေ့ရဲ့ပုဆိုးအောကျက လိငျတနျမာမာကွီးကို မှနျးဆပီး မွငျယောငျကွညျ့လိုကျပါတယျ၊ထမငျးစားခနျးထဲမှာ သူမရဲ့နောကျကနေ ဖငျကွီးကို ထောကျထားတဲ့ အထိတှေ့ကိုရော ဧညျ့ခနျးထဲထိုငျပီး အဖလေကျနဲ့ ကိုငျနတောတှရေောကို မွငျယောငျကွညျ့ရငျး ထမိနျလေးကို လြောခပြီး ပငျတီလေးထဲကနေ သူမရဲ့ ဖောငျးအိပီး စောကျရညျတှေ စိုနတေဲ့ စောကျဖုတျကွီးကို ပှတျနလေိုကျပါတယျ၊ပှတျနရေငျးနဲ့ အားမလိုအားမရတှဖွေစျပီး ပငျတီလေးကို ဒူးထိလြောခပြီး သူမရဲ့စောကျဖုတျထဲကို လကျခလညျနဲ့ အားရပါးရ အသှငျးထုကျလုပျလျိုကျပါတော့တယျ။