ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ
ကျနော်မန္တလေးကနေရန်ကုန်ကိုရွှေမန်းသူအိပ်စ်ပရက်စ်ကားနဲ့လာခဲ့တယ်။ကားကညနေ၅း၄၅မှာကားကြီးဝင်းကစထွက်တယ်ဗျ။ကျနော်ကခုံနံပါတ်၁၅ဆိုတော့ပြူတင်းပေါက်ဘေးမှာလေ။ခုံနံပါတ်၁၄ကလွတ်နေလို့စပါယ်ယာကိုမေးတော့ကျောက်ဆည်ကတက်မှာတဲ့။ကျနော်လည်းမှေးပြီးလိုက်လာတာပေါ့။ကားထဲကမီးတွေလင်းသွားလို့ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ကျနော်ခုံဘေးကခရီးသည်အစ်မတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။သူနဲ့ကျနော်အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်။ဆောင်းတွင်းမို့အအေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်ဆောင်တွေပေးထားတယ်။
”မောင်လေး-မအေးဘူးလား–ဆောင်ခြုံလေ”ဆိုအဲ့ဒီအစ်မကြီးကစေတနာနဲ့ပြောရှာတယ်။ကျနော်တို့ကငပေငတေလိုနေတဲ့ကောင်တွေမို့လား။ဒါနဲ့ကျနော်ဆောင်ခြုံထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအစမကြီးအသက်ကခန့်မှန်းရင်၃၀ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ကျနော်ထက်၈နှစ်ကျော်လောကြီးမယ်။ညိုချောဗျ။ရီလိုက်ရင်ပါးချိုင့်ကပါသေးတယ်။ကျောက်ဆည်ကနေကားဆက်ထွက်တော့ကျနော်လည်းအိပ်လာတာပေါ့။ကျနော်တမှေးအိပ်ပျော်နေတုံးမှာဘဲကျနော့်လီးကိုတစ်ယောက်ယောက်ကကိုင်စွနေသလိုခံစားရလိုက်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ဘေးကအစ်မကပြုံးပြတယ်။
”အဆင်ပြေလားတဲ့”မေးတယ်။ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဒါမိန်းမတွေရဲ့အားသာချက်ဘဲနော်။သူတို့စိတ်ထလို့ဘယ်ယောကျာ်းကိုမဆိုစလိုက်ရင်ဘယ်သူကမှညင်းတာမရှိဘူးလေ။ယောကျာ်းသာနှာထပြီးတစ်စိမ်းမိန်းမကိုဒီလိုသွားလုပ်လို့မှမရတာနော။သူလက်ကကျနော်စောင်ထဲလျှို သွင်းပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်စွနေတာလေ။ကျနော်ပုခုံးကိုမှီလာလို့သူအသက်ရှုမြန်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။သူလည်းအတော်စိတ်ထနေပုံဘဲ ဗျ။ကျနော်လည်းဘေးကစောင်ခြုံထဲလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တယ်။နောက်နို့တွေကိုပွတ်ကစားပေးလိုက်တယ်။
သူဝတ်ထားတာဘလောက်အကျီမို့ကျောအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့သူရှေ့ကိုနဲနဲကုန်းပေးတယ်။ဘရာစီယာချိတ်လည်းပြုတ်ရော နို့ကိုကိုင်တော့တာပေါ့။အိုတင်းနေတာဘဲဗျာ။နို့သီးခေါင်းကလည်း ပြောင်းဖူးစေ့လောက်လေးဗျ။တအင်းအင်းညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။သူလက်ကလည်းလီးကိုစွနေရာကနေပုဆိုးကိုဖြေပြီးကိုင်ထားတယ်။လီးရည်ကြည်တွေနဲ့လီးထိပ်ကိုပွတ်တာဗျာ။ကျနော်ကြင်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွာတာပေါ့။နောက်ဂွင်းထုပေးတော့တာဘဲဗျ။
ကျနော်ကိုသူ့ဘက်လှဲ့ခိုင်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲသေးတယ်။တစ်ကားလုံးလည်းအိပ်နေ ကြပြီလေ။ကျနော်လည်းဖက်ပြီးနို့ကိုင်နေတဲ့ဘယ်လက်ရုတ်ပြီးထမီထဲလက်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်။ဟာဗျာအရည်တွေမှရွှဲနင့်နေရောဘဲ။ကျနော်လည်းလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကိုဖွဖွလေးကုတ်ဆွဲလိုက်တာပေါ့။ “မောင်လေးရယ်–“ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။သူလက်ကလည်းဂွင်းထုပေးတာမြန်လာတယ်။ပြီး”မောင်လေးဒစ်က–အကြီးကြီးဘဲနော်”လို့ပြောသေးတယ်။ကျနော်လည်းပြီချင်လာပြီလေ။ဒါကြောင့်လီးရည်တွေပန်းထွက်ရင်ကားကပေးထားတဲ့စောင်မှာပေမှစိုးလို့ပုဆိုးကိုပြန်အုပ်လိုက်တယ်။
”ပြီးတော့မှာလား”တဲ့မေးတယ်။ကျနော်ခေါင်းညိမ့် ပြတော့သူ့ဆလင်းဘက်အိပ်ထဲကလက်ကိုင်ပုဝါလေးထုတ်ပြီးလီးရည် တွေသုတ်ပေးဘို့လုပ်တယ်လေ။ကျနော်ပြီးသွားတယ်။သူကပြီနေတာ တောင်ဆက်ထုပေးနေတာဗျ။အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။နောက်”မောင်လေးအရည်တွေကအများကြီးနော်တဲ့။ကျနော်အလှဲ့ပြီးတော့သူ့အလှည့်ပြန်ရောက်ပြီ။ကျနော်ထမီအောက်ကလက်လျှိုပြီးစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ထဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။သူအရမ်းကောင်းနေတယ်နော်မှီကိုခေင်းတခြမ်းစောင်းမှီရင်းဖီးလ်ယူနေတယ်ဗျ။ကျနော်လည်းမရပ်မနားဆောင့်တာပေါ့။
ဆယ်ငါးမိနစ်ကြာမယ်ထင်တယ်။”တော်ပြီမောင်လေး” လို့ပြောလာတယ်။ကျနော်လက်ပြန်ထုတ်တော့သူလက်ကိုယူပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုပ်ပေးတယ်။ကျနော်က”မမလည်းအရည်တျွေအများကြီး နော်”လို့ပြောတော့”အရမ်းကောင်းတာကိုမောင်လေးရယ်-မောင်လေးဒါကြီးနဲ့လုပ်တာကိုခံချင်လိုက်တာ”လီးကိုပုဆိုးပေါ်ကအုပ်ကိုင်ရင်းတောင်းတောင်းတတလေသံလေးနဲ့ပြောလာတယ်ဗျာ။၁၁၅မိုင်ရောက်တော့မှသူနဲ့ကျနော်စကားတွေပြောဖြစ်တယ်။ “မောင်လေးကလူပျိုလား”တဲ့။ကျနော်ကဟုတ်တယ်လို့ပြောတော့”မမလည်းအိမ်ထောင်မရှိပါဘူး”တဲ့။သူသုံးနှုံးသွားတဲ့စကားကအရမ်းလှတယ်နော်။နောက်”မမကိုအထင်မသေးပါနဲ့–မမမောင်လေးအိပ်ပျော်နေတဲ့–မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း–ဖီးလ်အရမ်းဝင်လာလို့ပါ”တဲ့။ပြီး”မမ ဆန္ဒကိုလက်ခံပေးလို့ကျေးဇူးပါ”တဲ့။ရန်ကုန်ကျရင်ကျနော်နဲ့အတူနေဘို့ပါပြောတယ်။
အခုမှသူ့ကိုသေချာကြည့်မိတော့မှပုပုလုံးလုံးလေးဗျ။ကားပြန်ထွက်တော့ကျနော်ကိုဂွင်းတစ်ချီထုပေးသေးတယ်။သူ့ကိုလည်းလက်နဲ့ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပေးရတယ်။သူဘယ်နှစ်ချီပြီးတယ်ဆိုတာကျနော်မသိဘူး။ ရန်ကုန်ရောက်တော့မနက်လေးနာရီမထိုးသေးဘူး။ကကနဲ့သူ့တိုက်ခန်းကိုခေါ်သွားတယ်။ဟိုရောက်တော့မျက်နှာသစ်ရေချိုးပေါ့ဗျာ။နံနက်စာကတော့သူဘဲရေခဲသေတ္တာထဲကထုတ်ပြီးစီစဉ်တယ်။အိမ်ရှေ့မှာချိတ်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံတွေကြည့်မှသူဟာရှေုနေဆိုတာသိရတော့တယ်။ “ကဲမုန့်လာစားတော့လေကွာ”ဆိုမှကျနော်သတိပြန်ဝင်ပြီးသူအနားကိုသွားတယ်။ပေါင်မုန့်နဲ့ကြက်ဥဟဖ်ဖရိုက်ကြော်ဗျ။ပြီးမှသူအကြောင်း ပြောပြတယ်။
မိဘတွေမရှိတော့ဘဲတစ်ဦးတည်းတဲ့။မန္တလေးကိုအမှုလာလိုက်တာတဲ့။စကားပြောဆို့ပီးလာဆိုသူအိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားတယ်။မတ်တတ်ရပ်လျက်ကစ်ဆင်ဆွဲကြတယ်။ပြီးသူရောကျနော်ရောအဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်တယ်။ကျနော်သူနို့တွေစို့တော့သူလူး ပြီးညီးနေတာပေါ့ဗျာ။ကျနော်လည်းဒီလိုတခါမှမကြုံဘူးတော့တတ်သမျှမှတ်သမျှဗိုက်တွေပါလျာနဲ့ယက်ပစ်တာဗျ။
သူခါယမ်းနေရောကျနော် သူပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးဘာဂျာကိုင်တော့သူပေါင်ကားပေးတာ၉ဝိံဘဲဗျ။တော်တော်အကြောပျော့တယ်။ဘားဂျွမ်းကစားဘူးတယ်နဲ့တူတယ်။ ဖီးလ်တက်ပြီးထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေလည်းမနဲဘူး။သူ့အကြောင်းသူသိလို့ထင်တယ်မွှေ့ယာပေါ်မှာထမီခင်းထားတယ်လေ။ကျနော်လည်းစောက်စိကိုနှုတ်ခမ်းထဲမြုတ်ပါခာအောင်စုတ်တာပေါ့။တခါတလေလည်းအတွင်းအသားနုလေးတွေကိုလျာထိပ်နဲ့ထိုးယက်တယ်လေ။
ခါယမ်းရင်း”မောင်လေးရယ်–မမကောင်းလွန်းလို့–အသဲခိုက်အောင်–ချစ်သွားပြီ”တဲ့ပြောတယ်ဗျ။သူမောလို့ဆိုအတင်းရပ်ခိုင်းတယ်။ကျနော်ရပ်လိုက်တော့သူခနနားတယ်။ကျနော်လည်းလီးကအတော့်ကိုတောင်နေပြီလေ။သူကကျနော့်အပေါ်တက်ခွပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်နို့တွေနဲ့ရင်ဘတ်ကိုပွတ်တယ်။ကျနော်လျာကတခါတခါသူ့ပါးစပ်ထဲပါသွားတယ်။လည်ပင်းကိုဖွဖွလေးစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်တာဗျာ။ကျနော်ဖီးလ်အရမ်းရှိတာဘဲ။နောက်နားရွက်လေးကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက်နားပေါက်ထဲလျာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်တော့ကြက်သီးဖြန့်းဖန်းထရတောါတာပေါ့ဗျာ။ပြီးကျနော့်နို့တွေကိုလျာနဲ့ယက်ပေးတယ်။
အားလားကျနော်လူးရတဲ့အလှဲ့ပေါဗျာ။လီးကိုနို့နှစ်လုံးကြားထဲထဲ့ပွတ်ပြန်တယ်။ပြီးမှဂွေးဥကိုတစ်ချက်စုပ်ပြီးပုလွေကိုင်တော့တာဘဲဗျ။ဒစ်ကိုဖြဲပြီးလျာနဲ့ဝိုက်ယက်လိုကလီးတန်ပတ်လည်ကိုလျာနဲ့ယက်ခိုက်လုပ်ပြီးစုပ်တော့တာဘဲဗျာ။ကောင်းလွန်းလို့ကျနော်အံကြိတ်ထားရတယ်။အတော်ကြာမှ”မောင်လေးလိုးတော့လေ”တဲ့ပြောတယ်။ကျနော်လည်းအတွ့အကြုံမရှိတော့ယောင်တောင်တောင်ဖြစ်မေတာပေါ့။”မတ်တတ်ရပ်လိုက်မမပြမယ်”ဆိုကုတင်ပေါ်ရပ်ခိုင်းတယ်။သူကကျနော်ဘက်ခေါင်းလှည့်အိပ်ပြီး ကျောကနေကွေးလိုက်တယ်။သူခြေနှစ်ချောင်းကိုထိန်းခိုင်းထားတယ်။
ပြီးအပေါ်ကနေလိုးခိုင်းတော့တာဘဲ။ဆပ်ကပ်ထဲကပုံစံမျိုးတွေနေပြီး လိုးခိုင်းတာ။ကျနော်စာတောင်ဖွဲ့မရေးတတ်ပါဘူးဗျာ။ကျနော်တစ်ချီပြီးတော့သူသုံးချီပြီတယ်တဲ့။ကျနော်ကိုသူကမေးတယ်။”မမအပေးကောင်းရဲ့လား”တဲ့။လိုးပြီးသွားတော့ရင်းနှီးသလိုဖြစ်သွားပြီး”မမပေး တဲ့ပုံစံတွေကိုကျနော်အံ့အောပြီးနေတာ”လို့ပြောတော့သူဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်တယ်။”မမကိုရောချစ်ရဲ့လားတဲ့”ပြီး”မမကမင်းရဲ့လိုးမယား ဖြစ်သွားပြီနော်”တဲ့။သူအသုံးအနှုံးလေးတွေကအရမ်းလှတယ်မို့လား။ ကျနော်အတွက်တော့စားချင်တိုင်းစားလိ့ုံရတဲ့ဟင်းအိုးကြီးရသွားတာပေါ့ဗျာ ….. ပြီးပါပြီ။