မနေ့ညကပဲ ခရီးသွားရင်း မှန်လုံမီနီbus လေးစီးလာတာဗျာ၊ ထိုင်ခုံက တစ်ကားလုံးမှ ၁၂ ခုံပဲပါတဲ့ဟာလေ၊ ပထမတော့ ကိုယ့်နံပါတ်က ခေါင်းခန်းမှာ၊ ဒါပေမယ့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ဖြစ်နေလို့၊ ကားဆရာက ကိုယ့်ကိုနောက်ခုံချိန်းပေးနိုင်မလားဆိုတော့ တင်းသွားတာပေါ့ . . . နောက်ကခုံတန်းတွေကလဲ အကုန်ပြည့်နေပြီး နောက်ဆုံး လေးယောက်တန်းတစ်ခုပဲလွတ်နေတာရှိတော့ မပြောင်းပေးချင်ဘူး၊ ကောင်မလေးနဲ့ ပူးကပ်ထိုင်ရမယ်အခွင့်အရေးပျောက်သွားတာလဲပါတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် မပြောင်းပေးလို့ကလဲမကောင်းတော့ စိတ်မပါပဲနဲ့ပြောင်းပေးလိုက်ရတယ်၊ အဲ့နောက်ဆုံး ၄ ယောက်တန်းမှာ အစွန်ဆုံးခုံမှာ အသက်ကြီးကြီး ခပ်ဝဝ အန်တီကြီးတစ်ယောက်ထိုင်နေတာတွေ့တယ်၊ ၅၀ ကျော်လောက်ထင်တာပဲ၊ကားမူးနေတဲ့ပုံပဲ၊ သူက ဟိုဖက်အစွန်ဆုံးခုံမှာထိုင်နေပြီး မောင်ရိုးက ဒီဘက်အစွန်ဆုံးခုံမှာဝင်ထိုင် လိုက်တယ်၊ ကားထွက်ပြီး တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ကားကနောက်ခန်းမီးတွေပိတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းခန်းကမီးနီနီလေးတစ်ခုပဲ မှိန်မှိန်လေးဖွင့်ထား တယ်၊ အဲ့အချိန်မှာ ကားမူးနေပုံရတဲ့အန်တီကြီးက လွတ်နေတဲ့ခုံတွေပေါ်လှဲပြီးအိပ်ချလိုက်တယ်၊ လွတ်နေတာက နှစ်ခုံစာဆိုပေမယ် လူတစ်ယောက်လှဲအိပ်ဖို့တော့ ကောင်းကောင်းမရှည်တော့ အန်တီကြီးရဲ့ ခြေထောက်တွေက မောင်ရိုးပေါင်ကိုလာထိနေတော့ အန်တီကြီးကခြေထောက်တွေကို ကွေးပြီးခုံအောက်ချထားလိုက်တယ်၊ ပြောရရင်တော့ ပုစွန်တုတ်ကွေးပုံစံပေါ့၊ မောင်ရိုးလဲ အစထဲက အန်တီကြီးတွေစိတ်ဝင်စားတာဆိုတော့ မီးကလဲမှောင် အားလုံးကလဲအိပ်ပျော်နေတယ်ဆိုတော့ သွေးတိုးစမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ ခြေထောက် အောက်ချထိုင်နေရကနေ တင်ပျဉ်ခွေထိုင်လိုက်တယ်၊ အဲ့ဒီမှာ မောင်ရိုးရဲ့ ခြေမက အန်တီကြီးရဲ့ ကွေးထားတဲ့ပေါင်ကိုသွားထောက်မိတာပေါ့၊ အန်တီကြီးက မလှုပ်ဖူး၊ အဲ့ဒီအတိုင်း ၁၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ကားလှုပ်သလိုဘာလိုလိုနဲ့ အန်တီကြီးရဲ့ ခရေနေရာလေးကို ခြေမနဲ့ထောက်ကြည့်လိုက်တယ်၊ မလှုပ်ဖူး၊ နဲနဲအဆင့်ထပ်တိုးပြီး ခြေမလေးကို ခရေကိုမှန်းပြီး လှုပ်ပေးကြည့်တယ်၊ နဲနဲလှုပ်လာပြီး ခေါင်းနဲနဲထောင်လာလို့ ငြိမ်နေလိုက်တယ်၊ ခြေမကတော့ နေရာမရွေ့ဘူး၊ ပြီးတော့ အန်တီကြီးက ဘာမှအနေအထားမပြောင်း ပဲပြန်ငြိမ်သွားတယ်၊ မောင်ရိုးလဲနဲနဲရဲလာပြီး နေရာပြင်ထိုင်သလိုလုပ်ပြီး အန်တီကြီးရဲ့ အောက်ချထားတဲ့ခြေသလုံးတွေကို ခပ်တည်တည် မတင်ပြီး မောင်ရိုးပေါင်ပေါ်ထင်လိုက်တယ်၊ ဘာမှမထူးခြားဘူး၊ ဟုတ်ပြီဆိုပြီး ခြေသလုံးကို လက်နဲ့ဖြည်းဖြည်းပွတ်ကြည့်တယ်၊ အေးဆေးပဲ၊ နောက်ပေါင်ကိုပွတ်ကြည့်တယ်၊ ဝတ်ထားတဲ့ထမီကဘာသားလဲတော့မသိဘူး ပျော့ပျော့လေး ဆိုတော့ ပွတ်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ နောက်နဲနဲအဆင့်တက်ပြီး လက်ကိုထမီအောက်နှိုက်ပြီး ခြေသလုံးတွေကို ပွတ်ကြည့်တယ်၊ ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘူး၊ ဒူးခေါင်း ဒကောက်ကွေးလောက်ထိတော့ ပွတ်ကြည့်လို့ရတယ်ဗျ၊ အဲ့ထက်တော့အထက်တက်လို့မရတော့ဘူး ထမိန်ထဲလက်လျှိုရတာဆိုတော့ဒီထက်ပိုလှန်ပစ်လို့မကောင်းတော့လို့၊ တော်ကြာ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ပြသနာထရှာမှာလဲကြောက်ရသေး၊ နောက်တော့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပေါင်ကြားကိုအရဲစွန့်စမ်းကြည့်တော့ အရည်လိုလိုဘာလိုလို စိုနေတာနဲ့ အခြေနေကောင်းတယ်ဟဆိုပြီး ဆက်ကဲမလို့ကြံတုန်း ကားမီးတွေလင်းလင်ပြီး ရှေ့ဆိုင်မှာ ထမင်းစားနားမယ်တဲ့ . . . .

ထမင်းစားနားတဲ့ဆိုင်မှာ toilet သွားပြီးအပြန်လမ်းမှာ အန်တီကြီးနဲ့တွေ့တော့မှ သေချာကြည့်မိတယ်၊ အသက်၅၀ကျော်လောက်ပေမယ့် အသားဖြူဖြူဒေါင်ကောင်းကောင်းနဲ့ချစ်စရာကြီးဗျ၊ body shape တွေဘာတွေတော့မရှိတော့ပါဘူး၊ ခပ်ဝဝ ဆိုတော့၊ သူနဲ့လမ်းမှာရှောင်တော့ ခပ်တည်တည်နဲ့နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ် “အန်တီ ကားမူးသေးလား” လို့ . . . အန်တီကဘာမှပြန်မပြောပဲ ပြုံးပြပြီးခေါင်းလေးငုံပြီးထွက်သွားတယ်၊ သူဖြစ်သွားတဲ့ပုံစံလေးက တစ်မျိုးပဲ အပျိုးဖြန်းလေးရှက်သွားတဲ့ပုံမျိုး၊ ပြီးတော့ ထမင်းစားတော့ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဝိုင်းမှာနေရာယူပြီးထိုင်လိုက်တယ်၊ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်တယ်၊ မောင်ရိုးပြံုးပြလိုက်တော့ ပြန်ပြံုးပြပြီး ချက်ချင်းခေါင်းငုံ့သွားတယ်၊ ထမင်းစားနေတုန်း မောင်ရိုးကလှမ်းလှမ်းရှိုးပေမယ့် အန်တီကတော့ ပုံမှန်ပါပဲ၊ ကားပေါ်ပြန်တက်မယ်ဆိုတဲ့အသံလည်းကြားရော မောင်ရိုးရင်တွေခုန်သွားတယ်၊ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့လေ . . ဟီး . . .
ကားပေါ်ကိုအန်တီတက်တော့မယ်ဆိုတော့မှနောက်ကလိုက်တက်တယ် . . . မောင်ရိုးကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီးတက်သွားတော့ ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ခြေသလုံးကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ဂလုခနဲတံတွေးတောင် မျိုချလိုက်ရသေး . . . ကားပေါ်ရောက်တော့ တက်တက်ချင်းတော့အေးဆေးပဲ၊ ဘယ်လိုပြန်စရမလဲအကြံထုတ်နေတုန်း ကားမီးပြန်ပိတ်သွားတယ်၊ မီးပိတ်ပြီးသိပ်မကြာပါဘူး အန်တီကြီးက ပြန်လှဲအိပ်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါကျ မောင်ရိုးဖက် ခြေထောက်ပေးတာမဟုတ်တော့ပဲ ခေါင်းတော်ပြီးအိပ်လိုက်တာဗျ . . . မောင်ရိုးလဲ ငတ်ပါပြီဆိုပြီး ဝမ်းနည်းသွားတာပေါ့ . . . နောက် ၁၀ မိနစ်လောက်လဲနေရော အန်တီကြီးခေါင်းက မောင်ရိုးပေါင်ပေါ်ရောက်လာတယ်ဗျ . . . မောင်ရိုးလဲ နဲနဲခေါင်းပြန်ထောင်လာတာပေါ့ . . . ပုံစံက ပုစွန်တုတ်ကွေးလိုပဲကိုမှ မောင်ရိုးဘက်ကို ခန္ဒာကိုယ်လှည့်ပြီးအိပ်နေတာ.ခနနေတော့ ကားကလှုပ်တော့ မောင်ရိုးပေါင်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ ခေါင်းကမငြိမ်လို့နဲ့တူတယ် အန်တီကြီးကခေါင်းအောက်မှာ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးလိုလုပ်ပြီးအုံးလိုက်တယ်၊ ခေါင်းအုံးတာကအရေးမကြီးဘူး . . သူလက်တွေက မောင်ရိုးပေါင်ကြားထဲရောက်နေရော၊ အဲ့တော့မှ မောင်ရိုးလဲသဘောပေါက်သွားပြီး ကားလှုပ်ပြီးခုံကြားထဲကျသွားမှာ စိုးရိပ်သလိုဘာလိုလိုနဲ့ အန်တီကိုယ်လုံးကြီးကိုဆွဲထားလိုက်တယ်၊ နောက်မှသူကျောဘက်ကို ပွတ်ပေးပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်း လက်ကိုရှေ့ပို့ပြီး ပေါ်တင်ကြီးပဲ အန်တီကြီးရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းနှိုက်ပစ်လိုက်တယ်၊ တစ်စောင်းအိပ်နေတာဆိုတော့ နို့ကိုအလွယ်တစ်ကူ နှိှုက်လို့မရဘူးဗျ၊ လက်မောင်းတွေ တံတောင်ဆစ်တွေနဲ့ကွယ်နေတာ၊ ဒါပေမယ့် ရဲရဲတင်းတင်းပဲနှိုက်ပစ်လိုက်တယ်၊ စိတ်ကအရမ်းကိုရဲနေပြီလေ၊ အန်တီကြီးကလဲ သူ့လက်မောင်းတွေကို ဖယ်ပေးတယ် . . . အဲ့ဒါနဲ့ နိုကြီး ၂လုံးလုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးနယ်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ၊ အကြီးကြီးတွေပဲ၊ တစ်ချက်ချက်အားနဲနဲပါသွားလို့ ညည်းသံလေးတောင်ထွက်လာလို့ ပြန်ထိန်းရသေးတယ်၊ ကိုယ်ကသူ့နို့ကိုမဲနေတုန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်သတိထားမိတော့ အန်တီကြီးမျက်နှာက ပေါင်ကြားထဲတိုးနေပြီး အငယ်ကောင်နဲ့သူ့မျက်နှာ ပုဆိုးအပေါ်ကနေပွတ်မိနေတာသိရတယ်၊ အဲ့ဒီတော့မှ ကိုယ်လည်း ပုဆိုးလေးနဲနဲလျှော့ပေးလိုက်တော့ အန်တီကြီးမျက်နှာက အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က မောင်ရိုးရဲ့ညီလေးနဲ့ပွတ်မိနေရော၊ အန်တီကြီးဆီက အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းလေးကြားနေရသလိုပဲ၊ အဲဒီအချိန်မှာပဲ သူ့ဖုန်းမြည်သံကြားရတယ်၊ သူက တန်းမကိုင်ဘူး၊ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်၊ မောင်ရိုးလဲဖုန်းမြည်သံကြောင့် ရှေ့ခုံကလူတွေလှည့်ကြည့်မှာစိုးလို့ သူ့ကိုနှိုးလိုက်ရတယ် . . . အန်တီဖုန်းလာနေတယ် ဆိုတော့မှ အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံနဲ့ ထပြီးဖုန်းပြောတယ် . . . ကျွန်တော့်မှာတော့ half feel ကြီး . . . သူဖုန်းပြောနေတာ သူ့သမီးနဲ့ထင်တယ် ဘယ်နားရောက်နေပြီတို့ ဘယ်ကိုလာကြိုတို့ပြောနေတယ် . . ပြီးတော့ မောင်ရိုးဖက်တစ်ချက်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်သေးတယ် “ညည်းတို့အဖေသေတာ ၁၅ နှစ်ကျော်နေပြီ”ဆိုလား ကြားလိုက်သေးတယ်၊ အဲ့တော့မှဘွားတော်က မုဆိုးမကိုးလို့သိလိုက်ရတယ် . . . ဖုန်းလဲချပြီးရော သူ့အိပ်ထဲကတဘက်အကြီးကြီးထုတ်ပြီးဘွားတော်က အေးဆေးပဲမောင်ရိုးပေါင်ပေါ်ခုနကလို ပြန်လှဲချလိုက်တယ်၊သူ့ပေါ်ကိုတဘက်ကြီးခြုံထားလိုက်တော့ မောင်ရိုးလဲ ဘာမှအခြေအနေစောင့်မနေတော့ဘူး တစ်ဘက်အောက်ကိုလက်နှိုက်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုတန်းနယ်ပစ်တော့တာပဲ၊ သူ့မျက်နှာနားကပ်နေတဲ့ညီလေးကိုလဲ ပုဆိုးလျှော့ရုံတင်မဟုတ်တော့ပဲ အတွင်းခံအပြင်ထိဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ် . . . ဒါပေမယ့် ဘွားတော်က မောင်ရိုးညီလေးကို မျက်နှာနဲ့ပဲတစ်လမ်းလုံးပွတ်ဆွဲသွားတယ်၊ တစ်ခါမှကိုငုံမသွားဘူး၊ မောင်ရိုးကတော့ တဘက်အောက်ကနေ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ပေါင်ကြားထဲက ပိပိပါမကျန်တစ်လမ်းလုံးအမုန်းပွတ်သတ်ကိုင်ဆွဲ လုပ်လာခဲ့တယ်၊ ထမိန်ထဲကိုဗိုက်ပေါ်ကနေလက်နှိုက်တော့ လက်မခံဘူးဗျ၊ လက်ကိုပြန်ဆွဲထုတ်တယ်၊ ခနခနကြိုးစားကြည့်တာလုံးဝမရဘူး၊ နောက်ကျတော့ ပိပိ မနှိုက်ရရင် နို့ကြီးကိုအကျီ င်္အောက်လက်နှိုက်ပြီးကိုယ်မယ်ဆိုပြီးကြိုးစားတော့ ဗိုက်ပဲပွတ်လို့ရတယ်၊ ဘော်လီအောက်ကိုမရမကနှိုက်တော့ ဆက်မအိပ်တော့ဘဲထသွားလို့ ငတ်သွားရော . . . နောက်တစ်နာရီလောက်လဲကြာရော သူဆင်းမယ့်နေရာရောက်သွားပြီး သူ့သမီးလင်မယား လာကြိုတာတွေ့တယ် . . . အောက်ဆင်းသွားပြီးကားပေါ်က မဆင်းရသေးတဲ့မောင်ရိုးကို သူဆိုင်ကယ်နဲ့မထွက်သွားခင်သေချာကြည့်ပြီးနှုတ်ဆက်သွားသေးတယ် . . . “သွားတော့မယ် သားရေ . . ” တဲ့ . . .

(မောင်ရိုး)

= THE END =