ိမြူဆိုင်းပြီး နေတောင် မကွဲသေးတဲ့ မဟာရန်ကုန်မြို့ရဲ့ထင်သလောက် ကဗျာမဆန်တဲ့ နံနက်ခင်း ခနော်ခနဲ့ စီမံခန့်ခွဲမူအောက် ကမဟာရန်ကုန်ရဲ့ ကျက်သရေဆောင် ၇န်ကုန်လေဆိပ်
ကျွန်တော်ခပ်အေးအေး ပြောလိုက် တယ်

“နေကောင်း အောင်နေပါ”
ကဗျာမဆန်အေးစက်စက် တုံးတိတိပြောတတ်တဲ့ စကား တွေကို ကျင့်သား ၇နေတဲ့ အကြည့် နဲ့

“ကိုကို ကလည်း ကျောင်းသွားတက်မှာ ကို မျက်နှာကြီး ကလည်း ညီမလေး ပြန်မလာမှာ ကျနေတာပဲ ကိုကို လည်း တစ်ပတ်တစ်ခါလာလည် လို့ရတာပဲကို မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ………………ညီမလေးက ကိုကို့ ကို ပဲစိုးရိမ်တာ အစားအသောက်ကလည်း မှန်မှန်စားတတ်တာမဟုတ်ဘူး ဖြားရင်လည်း ဆေးရှာမသောက်တတ်ဘူး
အိမ်မှာ ညီမလေးသောက်ဆေးတွေ ၃လစာလောက်ဝယ်ပြီး အညွန်းတွေအကုန်ရေးပေးခဲ့တယ်တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ညီမလေး စားပွဲပေါ်ကစာအုပ် ပန်းရောင်ထဲမှာ ဘာဖြစ်ရင်ဘာသောက်ရမယ် အကုန်ရေးထားတယ် ဒါမှမသိသေးရင် ညီမကို ဖုန်းဆက်
အိမ္မွာကေတာ႔ခ်က္မစားနဲ႕ေတာ႔……………….”
တစ်တွတ်တွတ်ပေါက်ပေါက်ဖောက်သလိုမှာနေတဲညီမလေးအသံ နားထဲဝင်တစ်ချက် မဝင်တစ်ချက် ကိုယ့်လက်ပေါ်မှာကြီးလာတဲ့ ကလေးတစ်ယောက် အပျိုဖြစ်ပြီး အိမ်ကထွက်ရေခြားမြေခြား ကျောင်းသွားတက်မှာ ခုထိလက် ခံလို့မရနိုင်သေး ၇ှိတာမှ ဒီမောင်နှမနှစ်ယောက်တည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက ညီမလေး ဘယ်သွားသွားလိုက် ပို့နေကျ တစ်ယောက်တည်း ဘယ်မှမသွားဖူးတဲ့ ညီမလေး စင်ကာပူလောက်လေး ဆိုပေမဲ့ ညီမလေးတစ်ခုခုဖြစ်ရင်အော်ခေါ်လို့ပြေး သွား ဖို့က မဖြစ်နိုင်
မရပ်မနားဆက်တိုက်ဝင်လာတဲ့ အတွေးတွေကိုရပ်ပြီး ညီမလေးဖက်လည့် နောက် တစ်ခွန်းထပ်ပြောလိုက်တယ်

“ဘယ်သွားသွားသိမ့်ကို ခေါ်သွားနော် “

ညီမလေး ခေါင်းကို ဆတ်ကနဲငြိမ့်ပြီး ဟုတ်ကဲ့လို့ပြော တယ်
သိမ့်ကညီမလေးနဲ့ငယ်ကတည်းက ကျောင်းနေဖက် သိမ့်မိဘတွေနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ က စီးပွားဖက် ညီမလေးနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ က ၁၅ နစ်ကွာတယ် ပြောမဲ့သာပြောရတယ် သိမ့်ကအေးဆေးနေတတ်သူ ညီမလေးလိုတက်တက်ကြွကြွရဲရဲရင့်ရင့် မရှိလှ
ခုလည်း ကြည့် သူမိဘတွေနားမှာ ကလေး လိုချွဲကပ်နေတုံး နှစ်ယောက်စလုံးက ၂၀ ကျော်စပဲရှိသေးတယ် ဒါပေမဲ့နစ်ယောက်စလုံး က တားမရ သွားမယ်ဆိုတော့ ခွင့်ပေးလိုက်ရတယ်

“လေယဉ်ထွက်ကာနီးပြီ အထဲဝင်ကြတော့လေ အော်မေ့တော့မလို့ရော့ညီမလေး သုံးဖို့ Credit Card ၇ယ်အိမ်သော့ “
ညီမလေး ကျောင်း သွားတက်မှာ ဆို တော့အများနဲ့ မနေခိုင်းစေချင် လွန်ခဲ့တဲ့လ ကမှ ဝယ်ထားတဲ့အိမ် အသစ်စက်စက်လေး နောင် ညီမလေး ကျောင်း ပြီး သွား လည်း ဌားစားလို့ရတယ် ဆို တဲ့အတွေးနဲ့ အိမ်ကိုဝယ်ထားလိုက်တယ်
တစ်ကယ်တန်းသွားရတော့မယ်ဆို တော့ ညီမလေးပါးပြင်ဖွေးဖွေးနုနုပေါ် မျက်ရည်တွေကျလာတယ်

“ကိုကို ကို စိတ်မချဘူး ညီမလေး မရှိတော့ရင်ကိုကို ကို ဘယ်သူဂရုစိုက်မှာလည်း အဲ့တာကြောင့်ကိုကို ကို ပြောတာ မိန်းမယူပါတော့လို့ ပြောတာစကားလည်း နားမထောင်ဘူး “
ကဲလာပြန်ပြီ ဒီဇတ်လမ်း ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ဒီဘူတာပဲဆိုက်တယ်

“ဟုတ်ပါပြီညီမရယ် နောက်ယူပါမယ်ခု အချိန်မရှိသေးလို့”
ညီမလေး တဝန်ကျေရှာတယ် သူ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်မိတ်ဆက်ပေးတတ်တယ် ဒါပေမဲ့ ကဗျာကလည်း မဆန် လိုတာ ထက်ပိုမပြော တတ်လို့လားမသိ နှစ်ခါလောက်တွေ့ပြီး တိုင်း ညီမ မျက်နှာပျက်ရတာတွေ ကြီး နောက် တော့ညီမလေး လည်း လက်လျှော့သွားတယ်ထင်ပေါ့ ဘယ်သူနဲ့မှမိတ်ဆက်မပေးတော့
ညီမလေး ကိုကို ကိုဘယ်ပြန်ညာပြန် အားရပါးရနမ်းပြီး နောက်လှည့်ထွက်သွားတယ် လှမ်းသွားတဲ့ချေလှမ်းတိုင်း မှာ ကိုကို နှလုံးသားထဲက သွေးတွေတစ်ပေါက်ပေါက်ကျနေသလို ပဲ ဒါပေမဲ့ အကို ပီသစွာပဲ ပြုံးလိုက်တယ် ညီမလေး ဝင်သွားတာကြည့်ပြီး လေယဉ်ထွက်ချိန်ထိမစောင့်ချင်တော့

“ကိုၿမင္႔ၿမတ္”
လွမ်းလို့မှမဆုံးသေး ခေါ်သံကြားလို့နောက်လည့်ကြည့်လိုက်တော့ သိမ့် အဖေ နဲ့အမေ

“ဟုတ်ကဲ့ ကိုစန်းသွင်”

“ကျေးဇူးပဲ ကွာ ကိုမြင့်မြတ်အိမ်မှာ သမီးကို နေခွင့်ပေးလို့ “

“၇ပါတယ် ကိုစန်း ကျွန်တော်လည်း ညီမလေး ကို တစ်ယောက်တည်း မနေခိုင်း စေချင်တာနဲ့ ပါ ကျွန်တော်ကသာကျေးဇူးတင်ရမှာ “ လိုတာရှိလည်း ပြောလေ”

ပြော ပြီးစကားကျောရှည်မနေတော့ ခတ်သုတ်သုတ်လည့်ထွက်ခဲ့တယ် အိမ်အပြန်လမ်းတစ်လျှောက် စကား တစ်ခွန်းမဟချင်တော့။ တစ်ပည့်ကျော် ယဉ်မောင်း အလိုက်တစ်သိ အခြေအနေကြည့်ပြီး အမြဲ ဖွင့် ပေးတတ်တဲ့ ထူးအိမ်သင်သီချင်းလည်း နားထဲမဝင်တော့

“အိမ်ကိုပဲမောင်း ကွာ” တပည့်နောက် ကြည့်မှန်ကနေ လှန်းကြည့်တယ် ဘာမှတော့မပြော
အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကားကို ထားခိုင်း ပြီး ယဉ်မောင်းကို အိမ်ပြန်လွတ်လိုက်တယ် ဒီနေ့ဘယ်မှမသွားချင် ညီမလေး ကို သတိ၇တဲ့ စိတ်နဲ့ ဒီနေ့တော့ညီမလေး အခန်းထဲ အချိန်ဖြုန်းမယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး ညီမလေး အခန်းရှိတဲ့ ပေါ်ထပ်ကို လှမ်းတက်လိုက်တယ်၊ ခပ်ဟဟလေး အမြဲဖွင့်ထားတတ်တဲ့ ညီမလေး အခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်၊ အလှအပနဲ့ အသန့်အပြန့်ကြိုက်တတ်တဲ့ ညီမလေး အခန်းက တစ်ခန်းလုံးဖုန်တစ်စက်မှမရှိ တောက်ပြောင်ပြီး hello kitty တွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်
ညီမလေးခုတင်ဘယ်ဖက်ခြမ်းပေါ် ခြေပြစ်လက်ပြစ်လှဲချလိုက်တယ် ဟိုဘက်ခြမ်းကတော့ ညီမလေးအိပ်တတ်တဲ့ နေရာလေး မရှိလည်း ၇ှိနေသေးသလိုပဲ ညီမလေး ဆီက ၇တတ်တဲ့ Johnson Baby lotion နံ့လေး က အိပ်ရာပေါ်စွဲနေတုံး၊ ညီမလေး ခေါ်င်းအုန်းကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်
၇င်ထဲဆို့လာတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ ကျဆဲဆဲမျက်ရည်ကို အချိန်မှီထိန်းလိုက်တယ် ကိုကို ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ဘဝကို ကိုယ်ပြန်စဉ်းစားလိုက်တယ်
ကျွန်တော် အသက် ၂၀ ပြည့်တဲ့ နှစ် ညီမလေး ၅ နှစ်မှာ မိဘနှစ်ယောက်စလုံး မတော်တဆမူတစ်ခုကြောင့် လူလောကထဲက ထွက် သွားပြီး နောက် ပိုင်း ဆွေမရှိမျိုးမရှိ မိဘတွေထားခဲ့ တဲ့ အိမ်မှာ မောင်နှမနှစ်ယောက် တည်း နေ ခဲ့ ၇တယ်၊ စီးပွားရေး ကိုဝါသနာပါလို့ အဖေနောက် တစ်ကောက်ကောက်လိုက်လုပ်ရင်း နဲ့ အဖေမရှိတော့တဲ့ နောက် ပိုင်းစီးပွားရေးမျိုးစုံကို ဇောက်ချလုပ်ခဲ့တယ်

“I’ll be your cloud up in the sky
I’ll be your shoulder when you cry
I’ll hear your voices when you call me
I am your angel
And when all hope is gone, I’m here
No matter how far you are, I’m near
It makes no difference who you are
I am your angel
I’m your angel ဖုန်းသံကြောင့်လန့်နိုးပြီး ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ တစ်ဖက် က ညီမလေး၊နာရီလက်တံက ညနေ၅နာညီကို ပြနေပြီ

“ ကိုကို ဘာလို့ခုမှကိုင်လည်း ခေါ်နေတာ အခါတစ်ရာလောက်ရှိတော့မယ်”

“အင်းညီမလေး အိပ်ပျော်နေလို့ ရောက်ပြီ လား”

“ရောက်တာ ကြာနေပြီ တစ်မနက်လုံးဖုန်းခေါ်နေတာ ဖုန်းထားခဲ့ ပြီး လျှောက်သွားနေပြန်ပြီလား “
မဟုတ် ..

“ဒီမှာ ပြသနာတက်နေလို့ပါဆိုမှ” ချက်ချင်း မျက်လုံးပြူးသွားတယ်
“ဟေဘာဖြစ်တာလည်း ညီမလေး”
“သိမ့်လေစင်ကာပူရောက်တာနဲ့ သူကောင်လေး နောက် လိုက် သွားတာ အလည်သွားတယ်ပဲထင်ထားတာ တော်တော်ကြာနေလို့ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့မှ သူကောင်လေးနောက်လိုက်သွားတာလို့ပြောတယ် ဘယ်လိုမှပြန်ခေါ်လို့မရတော့ ဘူး သူကောင်လေး က လေဆိပ်မှာလာကြိုတာ ခုအိမ်မှာ ညီမလေး တစ်ယောက်တည်း”

ကြားလိုက်ရတဲ့စကား ယုံတောင်မယုံနိုင်ဒီဘာမှမသိဘူးလို့ထင်ရတဲ့ ကလေးမ ၇ုတ်တရက်ကြီး ကောင်လေး နောက် လိုက်သွားသည်တဲ့

“ကဲကဲညီမလေး စိတ်အေးအေးထား သူအိမ်ကို ဖုန်း အရင်ဆက် အကြိုးအကြောင်း ပြော ပြ “

“ဆက်ပြီးပြီ ကိုကို သိမ့်မိဘတွေမနက် ဖြန်လိုက်လာလိမ့်မယ် တဲ့ “

“ဟူးတော်သေးတာပေါ့ ဒါဆိုညီမလေး ဒီညတစ်ယောက်တည်း ပေါ့ အိမ်မှာ “

“တစ်ယောက်တည်းမို့ ပေါ့ ကိုကိုရဲ့ ညီမလေး ကြောက်တယ် “

“အင်းအင်း ဒါဆို ကိုကို မနက်ဖြန် လိုက်ခဲ့ မယ် ဒီညတော့ ဒီတိုင်း အိပ်လိုက်တော့”
ပြော ပြီး ဖုန်းကိုချက်ချင်းချလိုက်သည်၊ပြင်စရာရှိတဲ့ အထုပ်တွေ ပြင်ရအုံးမည် ဒီတိုင်း ဆိုညီမလေးနေသားကျအောင် တစ်လလောက် အတူသွားနေရအုံးမည်
စိတ်မချပါဘူးဆိုမှခုပိုဆိုးသွားပြီ ညီမလေးတစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာဘယ်တော့မှမနေဖူး၊ အကို အလုပ်နဲ့ ခရီး သွားတောင် ကျောင်း ဖျက်ပြီးတစ်ကောက်ကောက်လိုက်နေကျ ၊ခုတော့ငို မဲ့ မဲ့ နဲ့ဖုန်းဆက်လာပြီ၊ ဘလောင်ဆူသွားတဲ့ စိတ်နဲ့ အတွင်းရေးမူုးကို ချက်ချင်း ဖုန်းဆက် လေယဉ်လက်မှတ်စီစဉ်ခိုင်းAdmin,HR Finance, Account, Audit, Marketing, Sales director များအားလုံးကို ခေါ်ခိုင်း၊ အိမ်ကို Emergency စည်းဝေးခေါ်
တစ်နာရီအတွင်း directors အားလုံးရောက်ချလာသည်၊ အိမ်မှာရှိတဲ့ mini meeting room ထဲရောက်တာနဲ့

“ ကျွန်တော် စင်ကာပူသွားမယ် တစ်လကြာမယ် monthly report ပုံစံကို weekly ပြောင်းပါ၊ ကျွန်တော်ခရီး သွားနေတုံးမှာ ကျွန်တော့်ကိုယ်စား လက်မှတ်ထိုးဖို့ Admin, HR Director ကို special power လွဲခဲ့မယ် Audit က စာရင်းစစ်တာကို တစ်လတစ်ကြိမ်ကနေ တစ်ပတ်တစ်ကြိမ် ကျွန်တော့ကို report တင်ပါ၊ ခင်ဗျားတို့အားလုံးက ကျွန်တော် အားကိုး ၇တဲ့ လူတွေ လုပ်ငန်းစကတည်း က အတူ လုပ်လာခဲ့ ကြတယ် ဆိုးတူကောင်း ဖက်တွေပဲ ကျန်တာ ဘာမှမှာစရာမရှိပါဘူး၊ ကဲဘာပြော ဖို့ရှိသေးလည်း “ မရှိဘူးဆိုရင် ညစာသွားစား ကြမယ်။

အလုပ်လုပ် နေချိန်က လွဲပြီး ကျန်တဲ့ အချိန်အားလုံးမှာ ၇ာထူးအငယ်ဆုံး ဝန်ထမ်းပဲဖြစ်ဖြစ်ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလို ပေါင်းသင်းတတ်မူကြောင့် ကျွန်တော့်ဝန်ထမ်း ကြီးကြီး ငယ်ငယ်အားလုံး ကျွန်တော့အပေါ် ချစ်ခင်ကြတယ်၊ ညစာစားပြီးတာနဲ့ အိမ်အမြန်ပြန်ပြီး ညီမလေး ကို ဖုန်းခေါ်လိုက် တယ်၊ ဘယ်ချိန်ကတည်း က စောင့်နေမှန်းမသိ ဖုန်း ကို ချက် ချင်း ကောက် ကိုင်တယ်

“ကိုကို”
ချစ်ရတဲ့ ညီမလေးရဲ့ မူပိုင်သံချိုချိုလေး

“အင်းစားပြီး ပြီလား ညီမလေး “

“မစားတော့ဘူး ညီမလေး ဘာမှမစားချင်ဘူး “

“အဲလိုမလုပ်နဲ့လေ ဘာရှိလည်း အိမ်မှာ “

“လေယဉ်ပေါ်ကပါလာတဲ့ မုန့်ပဲရှိတယ်”

“ အေးအဲတာစားလေ ဘာလုပ်နေတာလည်း SKYPE ကိုလာခဲ့ ဖွင့်ထား စားတာ ကြည့်မယ် ခုဖုန်းချလိုက်တော့ “

“ဟုတ်ဆိုပြီးတစ်ဖက်က ဖုန်းချသွားတယ် “

“ ဟဟ ချစ်စရာလေး ကိုကို ညီမလေး က ပိုချောလာသလိုပဲ မျက်လုံးကလည်း နီလို့ မငိုနဲ့ တိတ်တိတ်ဒီည ကိုကို တစ်ညလုံး camera ဖွင့်ထားမယ် နော် “

“ကိုကိုခုနဘယ်သွားတာလည်း “

“ ဗအာ် မနက် ဖြန်ခရီး ထွက်မှာဆိုတော့ စည်းဝေးလုပ်နေတာ ပြီး သွားပြီ “

“ညီမလေး လေ ကိုကို ကို အရမ်းလွမ်းတာပ”ဲ
speaker ထဲက ထွက်နေတဲ့ ညီမလေး အသံစာစာလေး အရမ်းသနားသွားတယ်

“ကဲကဲဒီနေ့က အကြောင်းပြော ပြပါအုံး”

“ဒီလိုကိုကို ဆိုပြီး တော့် အကျင့်အတိုင်း တစ်တွတ်တွတ်မရပ်မနား လုံးစေ့ပတ်စေ့ပြော နေတာအင်း အဲပေးလိုက်တယ်“
ဒီညကြည့်မှညီမလေး တော်တော် ချစ်ဖို့ကောင်း တာပဲ ဝတ်ထားတာကလည်းအဖြူရောင် ညဝတ်ဂါဝန်ပါးပါးလေးဝတ်ထားတယ် ခေါင်းငုံလိုက်တိုင်းလှစ်ကနဲပေါ်လာတဲ့ခွဲကြောင်းလှလှလေး အဲနားက လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်သာရှိတဲ့တောင်ပူစာလုံးလုံးလေး အောက်ခံဘာမှဝတ်မထားတဲ့ဂါဝန်ပါးပါးလေးအောက်က ဇီးစေ့လောက်ပဲရှိတဲ့ပန်းနုရောင်အလုံးလေး၊ အဆီမရှိတဲ့ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးနဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတွေကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေမျိုချဖြစ်တယ် lip gloss ပါးပါးလေး ကနေစကား ပြော တိုင်း လူပ်လူပ်သွားတဲ့ နုတ်ခမ်းလေးတွေကို ကြည့် ပြီးဖက်နမ်းချင်စိတ်ပေါက်လာတယ် ခုတင်ပေါ်ထိုင်လျက်စကားပြောနေရာ ကနေ ညီမလေး ဘေးတစ်စောင်းလေး လှဲချလိုက်တယ်ဝေးနေလို့လား computer screen ကကြည့်နေလို့ပဲလားမသိ ညီမလေးလူပ်ရှားမူတိုင်းက ကဗျာဆန်လွန်းမကဆန်နေတယ် ဘေးစောင်းလေး ဖြစ်နေတဲ့ညီမလေး ၇င်ခုန်ချင်စရာကောင်းနေတယ် ကောက်ကြောင်းတိုင်း က စွဲမက်စရာ အလှတွေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် မသိလိုက်ရပဲအောက် က ညီတော်မောင် အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ ထလာခါမှ အလန့်တကြားငါဘာတွေကြည့်နေတာလဲလို့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ချက်ချင်းထိန်းလိုက်တယ် ဒါငါ့ညီမလေး ငါဘာတွေလျောက်ကြည့်နေတာလဲ ခုတင်ပေါ်မှာဘယ်တုန်းကမှန်းမသိ ရောက်နေတဲ့ Journal ကို ကောက်ကိုင်ပြီး ဖတ်လိုက်တယ်ခန တစ်ဖြုတ်တေ်ာ့အာရုံလွဲသွားတယ် သက်ပြင်းလေး ကို ခိုးချလိုက်တယ်

“ဟူးငါဘာတွေကြည့်နေလဲ”

“ကိုကို ဘာလို့သက်ပြင်းတွေချနေတာလဲ ညီမလေးပြောတာလည်း နားမထောင်ဘူး တော်ပြီ မုန့်သွားစားတော့မယ်”

“အင်းသွားလေ” တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ညီမလေးက ထအသွား လှစ်ကနဲပေါ်လာတဲ့ ပေါင်ရင်းလေးကို ကြည့်မိပြန်တယ်
ဂါးးးး ကိုယ့်ခေါင်းကိုယ်ထုလိုက်တယ် စိတ်ထဲအလိုမကျတာလိုလို ဒေါသထွက်လာတယ်
ကိုယ်ကတော့ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ ကိုယ် jourmal ကို ဆက်ဖတ်နေလိုက်တယ် ညီမလေး ကမူန့်ကို ခုတင်ပေါ်ယူလာပြီး

“ကိုကို စားပါအုံး “ ဘာမှမသိပကတိဖြူစင်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ “တော်ပါပြီ စားပါညီလေး မနက်ဖြန်အတွက်ဘာမှာအုံးမလည်း “ မမှာတော့ဘူးလေ အကုန်ပါတယ်” လူပဲလာခဲ့ ညီမလေး လာကြိုရမလား “
“၇တယ် ကိုယ့်ဟာကိုယ် Taxi နဲ့လာခဲ့မယ်”