ညဦးကအဖန်ရည်သောက်တာများသွားသည်ကတစ်ကြောင်း၊ ကျွန်ုပ်သိပ်ကြိုက်တဲ့ဘာညာကွိကွလဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီဆိုတော့စိတ်ဆာလာတာကတစ်ကြောင်းကြောင့် အိပ်ယာကနိုးလာတယ်။ အလိုအပ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ မိန်းမကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တရှူးရှူးနဲ့အိပ်နေတာများ ထမီတောင်လန်ပြန်လို့။ ဟင်..အမွှေးတွေရိတ်ထားပါလား။အမြင်တစ်မိုျးထူးနေတဲ့ မီးလောင်ဖုကြီးလို စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ကုျပ်စိတ်ကို မြှူဆွယ်နေသလိုဘဲ။ ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ စောက်ဖုတ်မှာမြှော့ပါတဲ့မိန်းမကိုလိုးဖူးတဲ့ သူတိုင်းသိကြလိမ့်မယ်။ကုျပ်မှာ တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေရတာပေါ့။
ပြီးတော့ ထားခင်ကအောက်ပေးလဲကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ မနာလိုဖြစ်မနေပါနဲ့ဗျာ။ကုျပ်တောင် ကံကောင်းလွန်းလို့ ။ခင်ဗျားတို့လည်း သိတဲ့အတိုင်းဘဲမိန်းမအယောက်တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်တောင် စောက်ဖုတ်မြှော့ပါဖို့ဆိုတာ အရှားသားမဟုတ်လား။အဲတာကြောင့် ထားလေးကိုကုျပ်စွဲနေရတာပေါ့ဗျာ။

ထားခင်ဟာ ဖင်သရမ်းတယ်လို့နာမည်ပျက်ရှိပေမယ့် ကုျပ်နဲ့ကျတော့လည်းငြိမ်လို့။ကြင်နာတတ်တာလည်း လွန်ရောဘဲ။ရွာမှာဆို ကုျပ်လည်းဆရာကြီးတစ်ဆူလို မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ယင်နာမည်ကြီးဘဲ။ပိုျပိုျအိုအို တွေ့မရှောင် အကုန်စားလို့လေ။တကယ်တော့ ကုျပ်ဟာတကူးတကလိုက်ဖန်တီးနေတာမဟုတ်ပါဘူးဗျာ။
သူတို့မိန်းမတွေက ကုျပ်ကိုလိုက်ကပ်နေကြတာဗျ။သူမတို့ယောကျာ်းတွေဟာ တကိုယ်ကောင်းဆန်တယ် မသာကောင်ကြီးတွေဟာ သူတို့အာသာပြေယင်ပြီးရော တက်ခွပြီးဆော်ဖို့ဘဲ။သူမတို့ အလိုကိုနားမလည်ဘူး ဘာညာဆိုတော့ ကူညီပေးရတာပါဗျာ။ရိုင်းရိုင်းပြောရယင် ယောကျာ်းဖါလိုသဘောထားကြတာပါ။
တခုရှိတာက ကုျပ်ဟာနဲ့ထိလိုက်ပြီးယင်တော့ကုျပ်မှကုျပ်ဖြစ်သွားတာတော့ မတတ်နိုင်ဘူး။ ကုျပ်သားမောင်ခိုင်ကိုလည်းပြောထားရသေးတယ်။မင်းမိန်းမယူမယ်ဆိုယင်ရွာက ကလေး မလေးတွေကိုမယူနဲ့လို့ တော်ကြာမောင်နှမချင်း ယူမိမှာစိုးလို့လေ။
ပြောရယင် မထားခင်နဲ့တွေ့ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း ကုျပ်ကိုယ်တိုင်ခံရတဲ့အလှည့်ရောက်သွားတယ်။ ထားလေးက ကုျပ်ကိုပြုစားလိုက်တယ်လို့ လူတွေက ပြောကြတာဘဲ။တခါတလေ ကုျပ်ကိုယ်တိုင်တောင်သံသယဖြစ်ရတယ်။
နေ့တွေ၊ညတွေ မဟုတ်တော့ဘူး။အချိန်ရှိတိုင်း လိုးနေချင်တော့တာဘဲ။ မြှော့ပါတဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့အထိခံရတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ ဘာညာဖြစ်သွားရောဆိုတဲ့ငယ်ငယ်က ကာလသားကြီးတွေပြောတဲ့စကားကို ယုံတမ်း စကားလို့ထင်ခဲ့တာ။ ခုတော့ ကုျပ်လည်း ဆရာကြီးကနေ တပည့်ကြီးအဖြစ် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပေါ့ဗျာ။
ကုျပ်လည်း ထားခင်ကိုရွတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်။လင်မယားတွေအချက်ပေး နည်းအတိုင်းပေါ့။ တနေကုန် ပင်ပန်းထားလွန်းလို့ထင်ပါရဲ့။မနိုး။အိပ်ပါစေတော့လေ။
ဆီးသွားမလို့ အိပ်ယာပေါ်က အသာဆင်းပြီးအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။အလိုက်မသိတဲ့ ကုျပ်ရဲ့ကြီးမားရှည်ထွားလှချည်ရဲ့လို့ မိန်းမတွေပြောကြတဲ့ငပဲကြီးကတော့ ပုဆိုးဖေါင်းနေအောင် ကိုင်းကိုင်းကြီး ထောင်နေတုန်းပင်။အိမ်သာသွားရင်းနဲ့ သားမောင်ခိုင်ရဲ့အခန်းကိုတစေ့တစောင်းလှမ်းကြည့်တော့ ပြန်မရောက် သေး။သည့်နက်လှပြီ။မနက်ကျ ခေါ်ဆုံးမရအုံးမယ်။
သေးပေါက်ပြီးပြန်တက်လာတော့ …
”အင်း..အင်း. အိုး. အိုး..အ ”တိုးတိုးလေးကြိတ်ငြီးသံကိုကြားလိုက်ရတယ်။ ကုျပ်ရင်ထဲ တမိုျးကြီးဖြစ်သွားတော့တာဘဲ။အသာနားစွင့်ပြီး အသံလာရာကိုကြည့်လိုက်တော့ ထွေးမြအခန်းထဲက။ ကုတင်လှုပ်သံတကြိွကြိွမြည်လို့ ”ပြွတ်..ပလွတ် ဖတ် ဖတ် အင်းးးးးအ…”
”တောက်…”ကုျပ် အခုနက ရင်ထဲလှုပ်ကနဲဖြစ်သွားတာတွေပျောက်လို့ ေ၃ါသတွေအလိပ်လိပ် ထွက်လာတယ်။ ကုျပ်မှာတော့ မစားလောက်သေးလို့ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့စောင့်နေတာ။ဘယ်ကောင်လာဆော်နေပြီလည်း. မသိဘူး..။
ခြေသံမကြားအောင်သွားပြီးအခန်းတခါးကိုအသာဟကြည့်တော့မှပဲ …………………..
‘ဟင်..ခွေးသား အဖေထက်တောင်လျှင်နေပါလား’
ပြူတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ လရောင်နဲ့သေသေချာချာမြင်ရတာပေါ့ဗျာ။ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲထားတော့ အဖုတ်ကလေးကဖူးဖူးဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ ဟိုခွေးသား တအားတွယ်နေလိုက်တာများ လောကကြီး သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ ရှိနေသလို။ တပြွတ်ပြွတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့။ကုတင်တောင် ပြိုကျမှာ စိုးရတယ်။
အောက်က ဟာမလေးကလည်း သူ့အမေ အလိုးခံတဲ့ပုံစံအတိုင်း မောင်ခိုင့်တင်ပါးနှစ်ဘက်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး ဖိချရင်း စကောဝိုင်းသလို ကော့ကော့ပြီးခံနေလိုက်တာများဗျာ ”စောင့် စောင့်…အိုး.အင့်..အင့် မညှာနဲ့တော့ တအားလိုး ဘလွက်..ဗြွတ်..ငါခံနိုင်ပြီ..အ..အင်း….”
အောက်ပေးကောင်းလှချည်လားကွယ့် မအေတူသမီးလေးရဲ့။ငါ့သား မင်းကံကောင်းတယ်။အေးလေ ငါလည်း တစ်နေ့ ကံကောင်းရအုံးမှာပေါ့ကွာ….ဟင်း။သက်ပြင်းကြိတ်ချရင်း ဘယ်လိုကြံရမလဲဆိုတဲ့အတွေးတွေနဲ့ဘဲ အပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့ရတယ်။တံခါးကိုတော့သေသေချာချာပြန်ပိတ်ခဲ့ရတယ်။တော်ကြာ ထားခင်ကြားသွားမှဖြင့် ကုျပ်သားငတ်နေအုံးမယ်။ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်ဗျာ။ကာမ အရသာကိုကုျပ်ကိုယ်တိုင် မြိန်မြိန်ယှက်ယှက်ကြီး ခံစားနေတာဘဲ။
မထားခင်ဘေးတွင်အသာဝင်အိပ်ယင်း နှဖူးပေါ်လက်တင်ကာ အကြံထုထုတ် စဉ်းစားနေယင်း ပေါင်လုံးတုတ် တုတ်လေးခွဆုံက အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကိုပြန်ပြီးမြင်လာတော့တယ်။အယင် သည်ကောင်မလေးရေခိုျးလို့ လူလစ်ယင်ကုျပ်ချောင်းချောင်းကြည့်ဖူးပါတယ်။မွှေးညှင်းနုလေးတွေက ဆီးခုံမှာ ပေါက်ကာစမို့ ဖိုကနေချကာစ ပေါင်မုံ့လို တင်းတင်းလေးဗျာ။ မလိုးဘဲနဲ့ လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးထိုးပြီးလျှက်လိုက်ရယင်..တော့လား………

ၳၳၳၳၳၳၳၳၳၳၳၳၳxxxxxxxxxxxxxx

”ထားခင် ”
”ရှင် အင်…ဟင် အကိုကြီးလီးကတအားတောင်နေပါလား”
ဦးချစ်ခင်သည် အတူအိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူမထားခင်ကိုဖက်ရင်း ခေါ်လိုက်သည်။မထားခင်က သည်လို လင်မယားအတွေ့အကြုံများလို့ အထာကျွမ်းသည်။သူ့ယောကျာ်းဘာဖြစ်ချင်နေပြီဆိုတာတန်းသိလိုက်ပြီ။ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လှည့်စောင်းလိုက်ပြီးဘယ်လက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ ငေါင်းစဉ်းစဉ်းဖြင့်ထောင်ထနေသော လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင်လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။ဦးချစ်ခင်လည်း သူ့မိန်းမနိုးလာပြီဖြစ်လို့ သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ် ကာခြေထောက်ဖြင့်ကုတင်ခြေရင်းသို့ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ထိုအခါ မထားခင်သည်လီးထစ်ကြီးပြဲလန်နေသော လီးကြီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး လေး၊ငါးချက်ခန့်ထုပေးလိုက်ရာ ထောင်ထနေသောလီးတံကြီးထိပ်မှ လရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။
”အား..ပါး ပါး ” ဦးချစ်အတွက်တော့ သူ့မိန်းမ ဘယ်လိုလုပ်ပေးပေး ကောင်းနေတော့တာဘဲ။ အဲတာတောင် သမီးဖြစ်သူကို ဆော်ချင်နေသေးသည်။လောဘ ကြီးပါပေ့ဦးချစ်ခင်။
မထားခင် လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပင် အိပ်နေရာမှ ထလိုက်သည်။ခြောက်သွေ့နေသော သူမနှုတ်ခမ်း ထူအမ်းအမ်းကြီးကို လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်ပြီးဂွေးလပြွတ်ကြီးကိုပြွတ်ကနဲပါးစပ်ထဲစုပ်သွင်းလိုက်သောအခါ အကြောတွေဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းနှင့် အပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးတံကြီးမှာ ဆတ်ကနဲပိုမိုတင်းတောင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အကိုကြီးဘာအကြိုက်ဆုံးဆိုတာ သူမသိတာပေါ့။
လက်တဖက်က ကုတင်ခြေရင်းရောက်နေသော ဖက်လုံးကိုယူလိုက်ရာ ဥိးချစ်ခင် အလိုက်သင့်ပင် ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်သည်။ခေါင်းအုံးခုလိုက်သောကြောင့် ကြွတက်လာသောဖင်စအိုဝကို လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးကလိခံလိုက်ရသော် ဦးချစ်ခင် တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်ကာ…
”အိုကွယ်…ထားလေးရယ် အကိုကြီးကိုစွွဲနေအောင် တမင်လုပ်နေတာလား.အ..အိုး….”
လက်ကလည်း လီးတံကြီးကိုလထစ်ဖျားမှ အရင်းတိုင်အောင် တင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ထုပေးနေရာ လီးကြီးထိပ်မှ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာသော လရည်ကြည်များကြောင့် လီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံး ရွဲရွဲစိုနေရာ လက်ထဲတွင် တကိုင်ကြီးနှင့် စီးပိုင်နေတော့သည်။
လမွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်ကြီးများပေါက်နေသော ဆီးခုံကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုး ‘ရွှတ်ကနဲ’နမ်းလိုက်ပြီး သူမယောကျာ်း၏ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးပေါ်သို့ တိုးဝင်တက်လိုက်သည်။ထို့နောက် ချစ်လင်၏ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်လေသည်။
”ဟင် ထားလေးငိုနေတယ်..”
မျက်ရည်ပူများ သူ့ပါးပေါ်စိုစွတ်သွားရာ ဦးချစ်ခင်လည်းမှိန်းပြီးနေသော မျက်လုံးပြူးကျယ်သွားပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်သည်။
”ကျမ အားငယ်လို့ပါ အကိုကြီးရယ်။အကိုကြီးစိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်မပေးနိုင်တော့လို့ –ဟင့်..အဟင့်.. ကျမကို ပစ်မသွားပါနဲ့နော်”
နည်းနည်းတော့စိတ်တိုရသည်။မတတ်နိုင်။
”မင်း သားအိမ်က အောင့်တုန်းလား။ မဖြစ်ဘူး။မဖြစ်ဘူး။ဆေးရုံသွားပြမှ ဖြစ်မယ်။ အင်း..နော်ကူးသာ ကရောဘာပြောသေးလဲ”
မထားခင် ရွာက သားဖွါးဆရာမလေးနော်ကူးသာနှင့် ပြကြည့်ပြီးပြီ။
”ထားခင်ကိုမေးတယ် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ဆက်ဆံကြလဲတဲ့”
”ထားလေးက ဘယ်လိုပြန်ဖြေလိုက်လဲ”
”အို..အကိုကြီးကလည်း ဘယ်လိုဖြေရမလဲ။မဖြေတတ်ပါဘူး။ အကိုကြီးပဲ သူများကိုနည်းမိုျးစုံနဲ့ လုပ်ခဲ့ပြီးတော့။
ပြီးတော့ မထားခင် အပေါ်ကနေပြီးဆက်ဆံဘူးလားတဲ့။ ကျမလည်း အကိုကြီးကအဲသည်လိုနည်းကြိုက်လို့ မကြာမကြာတက်တက်ဆောင့်ပေးတဲ့အကြောင်း ခပ်ကြွားကြွားပြောလိုက်တာပေါ့”
”ဟာ ကြာ..”
”အကိုကြီးဟာမက ဘာပြောတယ်မှတ်လဲ။ အင်း..လေ ဦးဟာကြီးက အရှည်ကြီးဆိုတော့ အမအဲသလို ဆက်ဆံတာ အရမ်းထိမှာပေါ့နော်တဲ့။ နှမျောတသတဲ့အသံနဲ့။သည်ကောင်မက သူလင်အပြင် ကာလသားတွေနဲ့တရုံးရုံးဖြစ်နေတာတောင် သူများယောကျာ်းကို တမ်းတမ်းတတနဲ့ ။စိတ်တိုတယ်။”
”ထားလေးကလဲကွာ မင်းနဲ့ညားပြီးကတည်းက ငါတစ်ခါမှ မတစ်ခါတော့တာမင်းလည်းသိသားနဲ့ ။ကဲပါ..ဘာ ဖြစ်တာတဲ့လဲ”
”ကျမလည်း ကောင်မခိုင်းသလို ထမီချွတ်ပြီးပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်ပြီးကားပေးလိုက်တော့ အမွှေးတွေ ရိတ်မယ်နော်ဆိုပြီးရိတ်ပစ်လိုက်တယ်ရှင့်။ ပြီးတော့ လက်အိပ်စွတ်ပြီးကလိတော့တာပဲ။
စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ။
ကျမလဲ မိန်းမအချင်းချင်းလုပ်ပေးတာ တခါမှမခံဘူးတော့ တစ်မိုျးကြီးနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာတော့ အကိုကြီးကို လုပ်ပေးသလိုမိုျးညှစ်ပေးလိုက်မိတယ်။အမဟာက မြှော့ပါတာကိုး ..အဲတာကြောင့် ဦးကစွဲနေတာဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆို ကျမအစေ့ကို ကုန်းစုပ်တော့တာဘဲ။ဦးဟာကြီးနဲ့ထိုးထိုးလိုးပြီး ဦးလရေတွေ ပန်းပန်းထည့်ထားတဲ့ အမရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုမှုတ်ရတာ အရမ်းအရသာရှိတာပဲတဲ့။ နောက်တော့ အင်္ကျီကိုလှန်ပြီးသူ့နို့ပျော့တွဲတွဲကြီးနှစ်လုံးကို စုပ်ခိုင်းတယ်။ကျမလည်း အကိုကြီးလုပ် လုပ်ပေးသလိုမိုျး နို့သီးခေါင်းကလေးကိုလျှာနဲ့ထိုးထိုးပြီး နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကိုပါစုပ်စုပ်ပေးလိုက်တော့ ကောင်မ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးနေတာပဲ။
အဲသည်အချိန်မှာပဲ ရွာအလယ်ပိုင်းက ဟိုအရက်သမားညီအကိုရောက်လာသံကြားရတယ်။ သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံး လှန်ရက်တန်းလန်းနဲ့ထွက်သွားပြီး လာ..လာကြ…အတော်ဘဲဆိုပြီးအိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားပြီး လိုးကြတော့တာဘဲ အကိုကြီးရယ်။ကျမရှိနေတဲ့အခန်းနဲ့ ကပ်လျှက်ဆိုတော့ ကျမလည်းထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။
အကိုကြီးကောင်မက မတ်တပ်ရပ်လျှက်အလယ်မှာ။ဟိုညီအကိုနှစ်ယောက် တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပြီး၊တစ်ယောက်က ဖင်ကိုလိုးနေလိုက်ကြတာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး။နှစ်ယောက်သား တစ်ပြိုင်တည်းစောင့် လိုက်ချိန်ဆို ကောင်မ တစ်ကိုယ်လုံးမြောက်မြောက်တက်သွားပြီး ‘အင့်ကနဲ…အင့်ကနဲ’ နဲ့အလိုးခံနေတော့တာပဲ။ ။ ကျမလည်း ထမီကောက်စွပ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လိုက်တော့..
ကောင်မယောကျာ်းလေ သူ့မိန်းမတော်သလင်းဇာတ်ခင်းနေတာကိုချောင်းကြည့်ပြီး လီးငေါက်တောက်ကြီး ထောင်ပြီ း ဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့တာဘဲ အကိုကြီးရယ်။
အဲသလို တစ်ပြိုင်နက်ထဲမှာ ယောကျာ်း သုံးယောက်ကို အာသာဖြေပေးနိုင်တာမြင်ရတော့ ကျမလေ
အရမ်းအားငယ်မိတယ်။
ထားခင်အရမ်းချစ်တဲ့အကိုကြီးကို ထားခင်ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ကျေနပ်အောင်လုပ်မပေး နိုင်တော့ စိုးရိမ်မိတာပေါ့”
အင်းလေ အကိုကြီးအာသာပြေအောင် လက်နှင့်ဘဲလုပ်ပေးရတော့မည်။ဖင်ကိုတော့ပေးမခံရဲတော့။ဟိုအယင် ကဲခဲ့ကြစဉ်က လှေကြီးထိုး၊တပေါင်ကျော်၊စည်တော်ရွမ်း၊ပုဇွန်တုပ်ကွေး၊ခွေးလိုး….အို အများကြီး၊ နည်းမိုျးစုံနှင့်အားမရနိုင်ဘဲ ဖင်ကိုပါပေးအလိုးခံခဲ့သည်။ လထစ်ကြီးက ကြီးလွန်းလို့ဗယ်စလင်(ခေါင်းလိမ်းဆီ) ကိုဖင်ဝကော လီးကြီးကိုပါသုတ်ပြီးလထစ်ဖျားနှင့် သွေးတိုးစမ်းပြီးထိုးထိုးပေးစဉ်က ခံလို့အကောင်းသား။ နောက်လထစ်ကြီးမြုပ်သွားအောင်ထိုးချခံလိုက်ရသောအခါ….’အမလေး…အမေရဲ့..’
ပြန်တွေးမိရင်တောင်ရင်တုန်တယ်။ဖင်ကွဲသွားပြီး ၃ရက်ခန့်ချီးမပါနိုင်။

”မထားခင်ရေ…မင်းဦးကြီးလာဟေ့။ မင်းအမေနေမကောင်းဖြစ်နေလို့တဲ့ကွာ”
”ရှင်…လာပြီ လာပြီ”
မထားခင် မီးဖိုခန်းတွင်ချက်ပြုတ်နေရာမှ အမေနေမကောင်းဆိုသည့် စကားကြောင့် စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အိမ်ရှေ့သို့ထွက်လာသည်။
”ဟင်..ဦးကြီး ချွေးတွေသံတွေနဲ့၊ ဟောသည်မှာ ရေအေးအေးလေးသောက်လိုက်ပါအုံး။အမေက သာမန်နေမကောင်းဖြစ်တာပါနော် ။ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟင်”
”အေးကွာ နင့်မလဲရွာကိုတစ်ခေါက်တစ်ကျင်းတောင် ပြန်ဖေါ်မရဘူး။အခုနင့်အမေ တော်တော်နေမကောင်း ဖြစ်နေလို့ ငါလာပြောတာဘဲ။ကဲကဲ..ငါပြန်တော့မယ်။မြို့ပေါ် နည်းနည်းပါးပါးဝယ်စရာရှိတာဝယ်အုံးမှာမို့။ နင့်ဘာသာပဲသွားနှင့်တော့”
”ဟုတ္ကဲ့”
မိခင်အတွက် ပူပန်မှုများပိုနေရသည်။
”အေးလေ..ငါတော့ အလုပ်တွေလက်စ မပြတ်သေးလို့မလိုက်နိုင်ဘူးကွာ။မင့်သမီးသာ အဖေါ်ခေါ်သွားတော့”
”သမီးရေ..ထွေးမြ ”
”ရှင်.လာပြီအမေ ”
”နင့်မလဲ ဈေးဝယ်သူမရှိတာနဲ့ ဂျာနယ်တွေ ကောက်ဖတ်တော့တာပဲ။သူ့ကိုသူ ယောကျာ်းလေးများမှတ်နေသလားမသိဘူး”
ဟီ..ဟိ ဂျာနယ်ကြားထဲမှာမောင်ခိုင်လူဆိုးလေးပေးထားတဲ့ ပုံတွေကြည့်နေတာ သိလဲသိဘဲနဲ့။
”နင့်အဖွါးနေမကောင်းလို့ သွားရမယ် လိုက်ခဲ့”
”မလိုက်ချင်ဘူး အမေရယ်။သမီး အဝှါတွေ ဖြစ်နေလို့။အဖွါးတို့ရွာက အဝေးကြီး လမ်းလျှောက်ရမှာ”
ဦးချစ်ခင် မီးစက်ဘေးတွင် ခွတစ်ချောင်းနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေဟန်ဆောင်ရင်း နားစွင့်နေရာ’အင်း..ချဲမထိုးဘဲ ပေါက်တော့မယ်ထင်ရဲ့။စားရကံကြုံတော့ မုတ်ဆိပ်ပျားစွဲတော့တာဘဲ။’
”အကိုကြီးရေ သမီးက မလိုက်နိုင်ဘူးတဲ့။အကိုကြီးဘဲ လိုက်ခဲ့ပါနော်”
”ခက်တော့တာပဲ။ဟိုကောင်မောင်ခိုင်ဘယ်သွားလဲ။သမီးရေ..နင့်မောင်ကို သွားလိုက်ခေါ်စမ်း”
စိတ်ညစ်လိုက်တာ။တကယ်ဘဲ။ သူများက အလိုးမခံရတော့မှာစိုးလို့ အဝှါဖြစ်နေတယ်လို့ ညာပြောလိုက်တာ။မောင်ခိုင့်ကိုခေါ်သွားတော့ သူများကိုဘယ်သူက အဝှါလုပ်ပေးမှာလဲ။ဟင်း…
”ကဲ…ကဲထားခင် အဝတ်အစားတွေ ထုပ်ပိုးတော့လေ။တော်ကြာနေမြင့်နေအုံးမယ်။ အင်း…ပိုက်ဆံ လုံလုံလောက်လောက်ယူသွား။ပြီးတော့ သိပ်လည်းကြာကြာမနေနဲ့ကွာ။မခွဲဘူးတော့ အကိုကြီးက လွမ်းနေမှာကွယ့်”
ကလေးတွေ မရှိတုန်း မထားခင် ကြွေသွားအောင် ခပ်ချွဲချွဲလေးပြောလိုက်သည်။သူ့ပေါ်စိတ်ချ လက်ချနှင့် သံသယကင်းမှ ဟိုမှာကြာကြာနေမှာ မဟုတ်လား။
သမီးလေးရေ..ခုတော့ ဖေကြီးကံကောင်းမယ့်အလှည့် ရောက်လာပြီပေါ့။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

”သမီးရေ ခြံတံခါးပိတ်ပြီးပြီလား”
”ဟုတ္…”
”အေး..အေး အဲတာဆို၊ ဖေကြီးထမင်းစားချင်ပြီ ခူးတော့ကွယ်”
”ဟား…ပွတာပဲ ၊ကြက်သားဟင်းပါလား။မွှေးကြိုင်နေတာဘဲ”
”အေးကွာ ကြက်ဖကလေးမှိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်နေလို့ ကြက်နာ မဖြစ်ခင်ချက်လိုက်တာ”
ဦးချစ်ခင်မှာ မိန်းမများစွာထဲတွင် အပိုျစစ်စစ်ကလေးများစွာကိုလည်း အမှန်တကယ်စားသုံးခဲ့ဘူးသူဆိုတော့ ဘယ်အနေအထားမှာ ဘယ်လိုစည်းရုံးရမည်ကို အထာကျွမ်းသည်။
ခုလည်း…
အိမ်တွင်ထွေးမြနှင့် နှစ်ယောက်တည်းရှိပေမယ့် အလျှင်စလို မလုပ်။နေရာထိုင်ခင်းလုံခြုံမှုရှိကြောင်း သိနေအောင် ထွေးမြကို ကိုယ်တိုင်ခြံတံခါး၊အိမ်တံခါးများ ပိတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ပြီးတော့ သွေးသားဆူဖြိုးစ အရွယ်မို့ သားဖြစ်သူနှင့်နေ့တိုင်း အဲ..ညတိုင်းပေါ့ အလိုးခံနေသည်ကိုသိပေမယ့် …သူ့လီးကြီးနဲ့ ခံချင်လာအောင် ခံချင်လာအောင် စည်းရုံးရဦးမည်။
ပထွေးဆိုပေမယ့် ငယ်စဉ်ကတည်းက ‘ဖေကြီး’လို့ခေါ်ခဲ့တော့ လေးစားတာတွေ၊ အရှက်အကြောက်တွေ ဘာမှ မရှိတော့အောင် ကြက်သားဟင်းထဲတွင် ဆေးခြောက်ကို ပိတ်ပါးလေးနှင့်ထုပ်ပြီးထည့်ချက်ထားသည်။
”စားလို့ကောင်းရဲ့လား သမီး၊ဖေကြီးကိုယ်တိုင်ချက်ထားတာ”
”ကောင်းလိုက်တာ..မွှေးကြိုင်ပြီး၊ ထမင်းမစားဘဲ ဟင်းတွေချည်းသာ ထိုင်စားချင်တော့တာဘဲ။ဖေကြီးက အရမ်းတော်တာပဲ”
”စားလေကွယ့် ဖေကြီးတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ကာလသားချက်လို့ခေါ်တယ်။ဟင်းရည်များများသောက်ပေး”
”ဟီး…ဟီး..”
”ဘာလဲကွယ့်..သမီးလေးရဲ့”
ထမင်းစား စားပွဲအောက်မှဦးချစ်ခင်ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး ။တဟီဟီနှင့် ရီနေသည်။
သိလိုက်ပြီ ထွေးမြဆေးခြောက်မူးနေပြီဆိုတာ။ သူလိုချင်တာ သည်အနေအထားလောက်ပဲ။
”ဖေကြီး..သမီးလေ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ရီချင်သလိုလို၊ပျော်သလို အို..ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး”
”ကဲ..ကဲ အဲတာဆိုလည်းတော်လိုက်တော့ ”
ဦးချစ်ခင်သည် ထွေးမြကိုသူကိုယ်တိုင် ခိုျင်းနှစ်ဘက်ကြားလက်လှိုျလိုက်ပြီးနို့အုံလေးကို အမှတ်တမဲ့ပုံစံနှင့် မသိမသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲထူလိုက်သည်။လက်ကိုဆပ်ပြာနှင့်သေသေချာချာဆေးကြောပေးကာ ပခုံးကိုဖက်ပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ခေါ်လာသည်။ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တွင်မတော့ ထွေးမြလက်တရမ်းရမ်းနှင့် လျှောက်နှိုက်ထား သောကြောင့် စားလက်စများပိုးလိုးပက်လက်ကျန်ခဲ့သည်။
နှစ်ယောက်ထိုင် ကုလားထိုင်တွင် အတူယှဉ်တွဲထိုင်လိုက်ရင်း..
”သမီးလေး..”
ဦးချစ်ခင်သည် ထွေးမြပေါင်တံလေးကို မသိမသာကိုင်ပွတ်ပေးရင်းခေါ်လိုက်လေသည်။ခြံတံခါးသာမက အိမ်တံခါးပါပိတ်ထားသောကြောင့် အပြင်မှဘယ်သူမှမမြင်နိုင်။လက်တဖက်ကလည်း ကုလားထိုင်နောက်မီှှပေါ် တွင်တင်ကာ မထိတထိထွေးမြကို ဖက်ထားသလို၊မဖက်သလိုနှင့်။
”ဖေကြီး..သမီးလေး”
”အင္…”
”သမီး အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ”
”၁၉ နှစ်ကျော်ပြီလေ ဖေကြီးရဲ့ ”
”သမီးလေးမှာ ရည်းစားရှိနေပြီလားဟင် ”
”အာ…ဖေကြီးကလည်း၊သည်မှာကိုင်ကြည့် ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူမပေါင်ပေါ်ရောက်နေသောဦးချစ်ခင်လက်ကို ဆွဲယူကာ သူမနို့ကလေးပေါ်ဖိကပ်ပေးလိုက်သည်။လုံးလုံးတင်းတင်းလေးနှင့် ရှိနေတုန်းပင်။အပိုျဖြစ်စတွင် ရှိရမည့် နို့သီးခေါင်းအရင်းမှ အကြိတ်၊အခဲလေးများမှာမူ မရှိတော့။မောင်ခိုင့်လက်စာမိထားပြီးပြီ မဟုတ်လား။ အပိုျရိုင်းလေးမဟုတ်တော့သောထွေးမြ သူမဘာဖြစ်ချင်နေပြီဆိုတာပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်။
ဦးချစ်ခင်လည်း ရရှိလာသောအချိန်အခါကိုအကိုျးရှိရှိအချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ မသိမသာမှ၊သိသိသာသာပင်ထွေးမြ ပေါင်တံတလျှောက် စုံချည်၊ဆန်ချည်ပွတ်သပ်လို့ပေးနေလေသည်။ တခါတခါအပေါ်မှဖုံးထားသော ထမီခေါက်ကြားထဲသို့လက်သွင်းပြီး ပေါင်တွင်းကြောလေးများကိုပါ ရွရွကလေးပွတ်ပေးသောအခါ….ထွေးမြမှာ ဘယ်လိုမှတင်းမခံနိုင်တော့ တလူးလူး တလွန့်လွန့် ထွန့်ထွန့်လူးကာနေလေတော့သည်။
သီးချိန်တန်သီး၊ပွင့်ချိန်တန်ပွင့်ဆိုပေမယ့် မထွေးလေးတစ်ယောက်မှာမူသီးချိန်မတန်သေးဘဲ၊ သီးလိုက်တဲ့ မောင်ခိုင်ကြောင့် ပွင့်ချိန်မတန်သေးဘဲပွင့်လိုက်ရလို့လားမသိ နည်းနည်းလေးတောင်အထိမခံနိုင်။ ဖေကြီးသော၊ဘာသောနားမလည်၊ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏အထိအတွေ့ကို တရှိုက်မက်မက်ခံစားချင်သည်။ ကာမ၏ကျေးကျွန်ဘဝသို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးသက်ဆင်းရလေပြီ။
ဖေကြီးရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေးကိုကွယ်ဝှက်လိုက်ရင်း တရွရွနှင့်သူမကိုကာမအမှောင်ထဲဆွဲခေါ်နေသော ဖေကြီးလက်ချောင်းကလေးများကို သူမလက်နုထွေးလေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
”ယားပါတယ္..ေဖျကီးရဲ့ ”
နှုတ်ခမ်းဖျားလေးမှ မပွင့်တပွင့်။ဘယ်သူမှသင်ပေးစရာမလိုတဲ့ မိန်းမတို့ရဲ့ မွေးရာပါအတတ်ပညာနဲ့ ညုတုတုလေးပြောလိုက်သည်။ ဆေးခြောက်အစွမ်းကြောင့် ရီချင်သလိုလို၊ပျော်သလိုလိုစိတ်လေးမှသည် ရင်ထဲ တွင်ကတုန်ကရီ နှင့် လှိုက်မောလို့လာလေသည်။
”သမီးနဲ့မောင်ခိုင် ညတိုင်းလိုးကြတာဖေကြီးသိတယ် ”
‘အို……ရှင် ၊’ ထွေးမြမှာ ညတိုင်းလိုးကြသည်ဆိုသော စကားလုံးရိုင်းရိုင်းကြီးကြောင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်လေးများ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာအောင်ပင် ရင်ထဲလှိုက်ခပ်သွားလေသည်။
ဦးချစ်ခင် ထွေးမြဖိထားသောလက်ကို အတင်းမရုန်းဘဲလက်ချောင်းလေးများကို ကာလသားဘဝက မယ်တလင် လက်ကွက်နှိပ်သလိုမိုျး ပေါင်တွင်းကြောကလေးများကို အနည်းငယ်အားထည့်ပြီး ကုတ်ပေးလိုက်သည်။
”အို…အဟင့်..ဟင့်..”
ဖိကိုင်ထားသော လက်များပြေလျှော့သွားလေတော့သည်။မျက်နှာဝှက်ထားသော ထွေးမြ၏ပါးပြင်နှင့်နားရွက်ပေါ် သူ၏နှာခေါင်းမှထွက်သက်လေပူများကိုထိအောင် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး နားသံသီးလေးနှင့် သူ၏နှုတ်ခမ်းကိုမထိ တထိ ၊ ထိကပ်ကာ…
”အလိုးခံရတဲ့..အရသာကိုကြိုက်လားဟင်”
”အို………..”
ဘယ်သူမှကြားမသွားနိုင်ဘူးဆိုတာသိပေမယ့် လေသံတိုးညှင်းညှင်းလေးဖြင့် ပြောနေယင်း လက်ချောင်း ကလေးများက ပေါင်တွင်းကြောကိုပွတ်သတ်နှိုးဆွနေရာမှ ပေါင်ခွဆုံမှစောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကလေးကို ထမီပေါ်ကပင်အားမထည့်ဘဲ လက်သဲထိပ်ကလေးများနှင့် ပင့်ကူလေးတစ်ကောင် သားကောင်ကိုတိုက်ခိုက်နေ
သလို စုံချည်ဆန်ချည်ပြေးလွှားနေသည်။ထွေးမြရင်ထဲတွင်လည်း အာဖရိကလူရိုင်းတွေရဲ့အမဲလိုက် ဗုံသံလို တ၃ိန်း၃ိန်း၊တ၃ုံး၃ံုး ။
ကိုယ့်ခြံထဲကကြက် ဘယ်အချိန်ရိုက်ချက်ချက်ရတယ်ဆိုပြီး သမီးလေးကိုကဝေသည်ကြီးလိုပြုစားနေတာလား ဖေကြီးရယ်…တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ပါတော့။
”အို…..အဟင့် ”
မထွေးလေးခမျာ သနားစရာပင်။ တအိုအိုနှင့် တကယ့်မုဆိုးနှင့်တွေ့တော့အလူးအလဲခံနေရလေပြီ။ ကာမကိုလိုချင်နေသောအသွေးအသားတောင့်တမှုကြောင့် ခုန်နေသောရင်ပွင့်ထွက်မသွားအောင် ဖေကြီးရဲ့ကျော ပြင်ကိုတင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်လေတော့သည်။ဦးချစ်ခင်တစ်ယောက်မညှာမတာပင် ထွေးမြလည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖွဖွကလေးနမ်းနေရာမှ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင်ပင်စုပ်လိုက်သည်။
”အို…ဖေကြီးရဲ့…အဟင့်ဟင့်….”
ထွေးမြလေးမှာ ငရံ့ပြာလူး တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် အဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များမှာတစိမ့်စိမ့်မဟုတ် ပွက်ကနဲ၊ ပွက်ကနဲထွက်ကုန်တော့သည်။
ဦးချစ်ခင်၏အောင်မြင်မှုအထိမ်းအမှတ်များကတော့ မထွေးလေးရဲ့လည်တိုင်ပေါ်တွင် စွန်းထင်းလို့ကျန်နေခဲ့လေပြီ သူ၏အတွေ့အကြုံများအရရွှေရောင်အချိန်ရောက်ပြီ။အချိန်မဆိုင်းတော့….. သေသေသပ်သပ်နှင့်သွက်သွက်လေးပင်ထမီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ကျင့်သားရနေသောလက်ကတော့ စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်းကြား သို့ဝင်ရောက်သွားပြီး ရွှဲကျနေသောစောက်ရည်လေးများနှင့်ပလူးပလဲ စိုစိုရွှဲလို့နေလေပြီ။
စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးမထည့်ဘဲ ပြူးထောင်နေသောစောက်စေ့ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိကာ….
‘တစ်၊နှစ်၊သုံး၊လေး၊……..ထားခင်သမီး မင်းဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်ရှိမလဲ….’ ”ပလွတ်..ပလွတ် ပြွတ်………… ” ”အားးးးးးးးးအမေ့…အိုး ဖေကြီး..အဟင့်…..ဟင့့်”
ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းပူးကပ်ကာ စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်လေးများ ပူကနဲ၊ပူကနဲ နှင့်တပွက်ပွက်ထွက်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးမျှခံစားပြီးထွေးမြ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။
‘သြော်..အချက်နှစ်ဆယ်ထိအောင်တောင် ခံနိုင်ရည်မရှိသေးပါလား သမီးလေးရယ်။’