ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော် (လမင်းကြီးရေးသည်)

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၁)

ကျမနာမည်က ရီလေး..၊ နာမည်အပြည့်အစုံကတော့ရီရီလဲ့ပါ။

ကျမဘဝက ကျောင်းပြီးပြီးချင်းထဲကလင်ယူခဲ့တာဆိုတော့အိမ်ထောင်ကျစောတယ်လို့ပဲဆိုရမှာပေါ့။
တစ်နှစ်အကြာမှာသားကလေးတစ်ယောက်ရခဲ့တယ်။
ကျမတို့လင်မယားက သားလေးကို ကျော်လည်းကျော်၊ နံပတ်ဝမ်းထိပ်ဆုံးလည်းဖြစ်အောင် အတိတ်ဆောင်ပြီးကျော်ကျော်ဝမ်းလို့နာမည်ပေးခဲ့တယ်။
အိမ်မှာခေါ်တော့ချစ်စနိုးနဲ့ ဝမ်းဆိုပြီး တစ်လုံးထဲအဖျားဆွတ်ခေါ်ကြတာ။

ကျမနဲ့ကိုအောင် (ကျမခင်ပွန်း)တို့က၊ အိမ်ထောင်ရေး၊ အထူးသဖြင့်စီးပွားရေးမှာ၊ ကောင်းကောင်းအောင်မြင်အောင်အခြေတည်နိုင်ခဲ့ကြတယ်။
ဒါကြောင့်လည်းသားလေး ဝမ်းကိုသေချာထိမ်းဖို့အချိန်သိပ်မရှိခဲ့ဘူး။
ဒါကြောင့် သူ့ဂျီးဒေါ် မမစု(ကိုအောင့်အမ) ကငယ်ငယ်ထဲကခေါ်သွားပြီးထိမ်းပေးခဲ့တယ်။

မမစုကအပျိုကြီးလေ၊ သားသမီးမရှိတော့တူကိုပဲသားအမှတ်နဲ့ချစ်ပြီး စိတ်လိုလက်ရခေါ်မွေးတာပေါ့။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ကျမတို့လင်မယားကတော့ အလုပ်အားရက်၊ ပိတ်ရက်ဆိုရင်
သားကိုသူ့ဂျီးဒေါ်ဆီကသွားခေါ်လာပြီးအတူနေကြစားကလည်ကြတယ်ပေါ့။ ဒီတော့သားနဲ့လဲမစိမ်းသွားပါဘူး။

ဝမ်းလေး ၁၀နှစ်သားအရွယ်ရောက်တော့ သူ့အန်တီစုက နိုင်ငံခြားအလုပ်တစ်ခုနဲ့ချိတ်ဆက်မိပြီးထွက်သွားတော့၊
ကျမတို့ကလည်းအလုပ်တစ်ဘက်နဲ့အချိန်မပေးနိုင်။ ဒါကြောင့်သားကိုနာမည်ကြီး ကိုယ်ပိုင်အထက်တန်းကျောင်းတစ်ခုမှာပဲ
ဘော်ဒါဆောင်ကောင်းကောင်းထားပြီးကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားထားလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်အရင်အတိုင်းပဲ၊ အားတဲ့ရက်မှာအဆောင်ကသွားကြိုလာခဲ့ပြီးအိမ်မှာအတူနေကြတယ်။

အခုနောက်ပိုင်းမှာတော့ ကျမယောက်ျားကိုအောင့်အနေအထိုင်တွေကနည်းနည်းထူးဆန်းလာတယ်၊ မူသိပ်မမှန်ချင်ဘူး။
အိမ်ပြန်မအိပ်ဖြစ်တဲ့ညတွေများလာတယ်။ ပြောတော့ကုမ္ပဏီအလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့နယ်ကဆိုက်တွေမှာ၂ရက်တန်သည်
၃ရက်တန်သည်နေပြီးစစ်ရမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့မပြန်တဲ့ရက်တွေကများနေတာလေ။

ရန်ကုန်မှာရှိနေတဲ့ညတွေမှာလည်းအရင်ကထက်စာရင်သိသိသာသာကြီးကိုအိမ်ပြန်မိုးချုပ်တာပဲ။
ကျမတို့လင်မယားက အလုပ်ကတစ်ယောက်တစ်နေရာစီပါ။ ယောက်ျားကကုမ္ပဏီမန်နေဂျာ၊
ကျမကအပြင်မှာသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ရှယ်ယာပြီးလုပ်နေတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘစ်စနက်လုပ်ငန်း။

နှစ်ယောက်စလုံးအိမ်မကပ်ရပေမယ့် ကျမကညနေဆိုအချိန်မှန်အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချက်ပြုတ်ပြီးနေပြီ။
ကိုအောင်တစ်ယောက်အိမ်ပြန်ချိန်တွေနောက်ကျလာလေ၊ လင်မယားဘာဝ၊ ကုတင်ပေါ်ကလေ့ကျင့်ခန်းတွေကို စိတ်ဝင်စားမှုလျော့နည်းလာလေပဲ။
ကျမနဲ့အချစ်ဆက်ဆံရေးတွေက တစ်လမှအလွန်ဆုံးတစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်၊ မည်ကာမတ္တ လောက်ဖြစ်လာတဲ့အထိပဲ။

ရှိခဲ့ရင်လဲအရင်တုန်းကလို၊ စိတ်ပါလက်ပါ အိတ်ဆိုက်တင်းတွေ၊ လှုပ်ရှားရိုက်ခတ်မှုတွေကပျောက်ကွယ်နေပြီ။
ကျမအထင်ကတော့၊ သူနဲ့ကျမရခဲ့၊ ညားခဲ့တာ ဆယ်ကျော်သက်ကထဲကဆိုတော့ ငြီးငွေ့လာပြီနဲ့တူတာပဲ။
သူပေးတော့ပေးပါတယ်၊ ဒါပေမယ့်သူပေးတာလေးနဲ့ကျမအတွက်မလုံလောက်ဘူး။ ကျမဒီထက်ပိုလိုချင်မိတယ်။
ကျမတောင်းဆိုပြန်ရင်လဲ၊ အထန်မလို့အထင်ခံရမှာကိုကြောက်နေပြန်ရော။

အမှန်တော့ကျမကိုယ်ကျမသုံးသပ်ပြီးမညာတမ်းပြောရရင် ကျမက ကာမရာဂမီးအားကောင်းသူတစ်ယောက်ပါ။
ဒါပေမယ့် ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိလိုလိုဟန်ဆောင်ပြီးအောင့်အီးနေခဲ့ရတယ်။
လူလစ်ရင်အမြဲတမ်းလိုလိုကြိတ်ပြီးကိုယ့်ဖာသာ အာသာဖြေရတာကအမြဲတမ်းလိုလိုပဲ။

ဒီလိုနဲ့ သားလေး ဝမ်းအသက်၁၅နှစ်ရှိလာတဲ့နှစ်မှာကျမသိလာခဲ့ရတာကတော့၊ ကျမယောက်ျားကိုအောင်တစ်ယောက်
တိတ်တိတ်ပုန်း မယားငယ်ရှိနေပြီဆိုတာပါပဲ။ ပိုဆိုးတာက အငယ်အနှောင်းရှိယုံတင်မကဘူး။ ခလေးတောင်ရှိနေပြီဆိုပဲ။
ဒီအခြေအနေနဲ့အဖြစ်အပျက်ကိုကျမအနေနဲ့လည်းလုံးဝလက်ခံနိုင်စွမ်းမရှိဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲသူနဲ့ကွာရှင်းပြတ်စဲဖို့ရင်နာနာနဲ့ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။
အတူတူနေနေလဲဘဝကြီးကဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိ၊ သာယာပျော်ရွှင်မှုရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူးလေ။
အတူနေနေတာတောင်သူကျမကိုအထိအတွေ့မရှိခဲ့တာကြာလှပြီပဲ။ ကျမသူ့ကိုစိတ်မဆိုးပါဘူး။

ကျမတို့နှစ်ယောက်ရန်မဖြစ်ကြပဲနဲ့အေးအေးဆေးဆေးကွာရှင်းခဲ့ကြတယ်။
ကျမကသားကိုကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ခွင့်တောင်းယူတယ်။ ခင်ပွန်းဟောင်းကိုအောင်ကတော့သားကိုစောင့်ရှောက်စားရိတ် (ခလေးစားရိတ်)
အနေနဲ့တာဝန်ယူထောက်ပံ့ဖို့တရားရုံးမှာသဘောတူအမိန့်ရခဲ့တယ်။ လစဥ်ထောက်ပံ့စားရိတ်ကို သားရဲ့ဘဏ်အကောင့်ထဲထည့်ပေးရတာပေါ့။

ဝမ်းလေးက ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်ကောင်းကောင်းတတ်သိနားလည်တဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီလေ။
သူ့မိဘတွေရဲ့အဖြစ်အပျက်နဲ့ ဘာကြောင့်လမ်းခွဲကြရတာကိုသူကောင်းကောင်းသဘောပေါက်တယ်။
အဖေဆိုတာမရှိတော့မှ သူလည်းအမေဖြစ်တဲ့ကျမကိုအရမ်းချစ်တယ်၊ ဂရုစိုက်တယ်၊ ကျမကလည်းသားကိုအရမ်းပိုချစ်လာရတယ်။
သားကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့သူလိုချင်တာမှန်သမျှဖြည့်ဆည်းပေးပြီးအလိုလိုက်ထားခဲ့တယ်။

ဝမ်းကလည်းသူ့အဖေနဲ့သွားမနေချင်ပါဘူး။ သူ့အဖေဘက်နေဖို့ရွေးလိုက်ရင်၊ မိဒွေးနဲ့နေရမှာလေ။
ကျမတို့ကွဲကွာတဲ့အချိန်မှာ စိတ်နာတဲ့ခံစားချက်တွေကြောင့် အရေထူပြီး ကိုအောင့်ကိုချစ်တဲ့လက်ကျန်စိတ်တွေလုံးဝမရှိတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့်အတွင်းစိတ်မှာတော့ကျမနှမြောနေမိတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးကြီးမဟုတ်လှတောင်၊
ကျမဘဝမှာသူတစ်ယောက်ပဲကျမကို ကုတင်ပေါ်ကဖိုမအချစ်ဆက်ဆံရေးတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ဘူးတဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူလေ။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လုံးဝမရခဲ့တာထက်စာရင် အပုံကြီးတော်သေးတယ်လို့ကျေနပ်ခဲ့ရတယ်။
အခုတော့နှမြောပေမယ့်လဲဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး၊ ဘဝပေးကံကြမ္မာအရအောင့်အည်းပြီးတော့ပဲနေရတော့မယ်လေ။

ကျမအသက်ကသေချာတွက်ကြည့်မှ ၃၅-၃၆ လောက်ပဲရှိသေးတာ။ ပြောရရင်တော့အရွယ်ကောင်းတုန်
မိန်းမချောတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အပြင်အရွယ်တင်ပြီး ရှိရင်းစွဲအသက်ထက်ငယ်တယ်လို့အများကပြောကြတယ်။
ချစ်သူအသစ်၊ အိမ်ထောင်ဘက်အသစ်ရှာဖို့ကကျမအဖို့ခက်ခဲမယ်မထင်ဘူး။
ဒါပေမယ့်ကျမမှာအားကိုးအားထားအသစ်မလိုဘူးလေ။ ကွာရှင်းပြတ်စဲတုန်းကပိုင်ဆိုင်မှုတွေတဝက်ခွဲလို့
ခင်ပွန်းဟောင်းထားခဲ့တဲ့ပစ္စည်းနဲ့ငွေကြေးတွေအပြင်ကျမမှာအောင်မြင်ပြီးသားကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလဲရှိနေတယ်။

အောင်မြင်ပြီးပိုင်ဆိုင်မှုတွေရှိလို့လုံခြုံရေးအရ security အပြည့်ရှိတဲ့ မင်ရှင်ကွန်ဒိုတစ်ခန်းဝယ်ပြီးပြောင်းနေခဲ့တယ်။
ကွန်ဒိုခန်းပြောင်းပြီးတော့ သားလေးဝမ်းကိုလည်းဘော်ဒါဆောင်ကထုတ်ခဲ့ပြီးသားအမိနှစ်ယောက်ကွန်ဒိုခန်းမှာပဲနေလိုက်ကြတယ်။

ကျမကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေတတ်တဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါ။
အရင်တုန်းကထဲကအိမ်မှာနေရင် ကိုအောင်နဲ့လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရှိတာဆိုတော့အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားကို
လွယ်လွယ်ပေါ့ပေါ့ပဲဝတ်လေ့ရှိတယ်၊ လုံခြုံတာမလုံခြုံတာသိပ်ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး။

ဝမ်းလေးကို အဆောင်ကနှုတ်လာပြီး အိမ်မှာခေါ်ထားဖြစ်တော့၊ သားလေးကလဲလူပျိုပေါက်ဖြစ်နေပြီဆိုတော့
သတိထားဆင်ခြင်ရတော့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်နှစ်ရှည်လများလွတ်လွတ်လပ်လပ်ဝတ်ဆင်တတ်တဲ့အကျင့်ကြီးကပါနေတော့
ဘယ်လောက်ထိမ်းထိမ်း မကြာခဏလွတ်လွတ်သွားတတ်တယ်။

နောက်တော့ အဲဒီလိုသတိထားပြီးထိမ်းနေရတာကိုကစိတ်အနှောက်အယှက်ကြီးတစ်ခုလိုဖြစ်လာတာ။
ဒါငါမွေးထားတဲသားပဲဟာ၊ တစိမ်းတွေနဲ့အတူပေါင်းပြီးနေရတာလဲမဟုတ်။ ဘာဖြစ်လို့အဲ့လောက်ကြီးသတိထားနေရမှာလဲ
သားအမိအချင်းချင်းဘာဖြစ်တာမှတ်လို့ လို့တွေးပြီး တမင်တကာထိမ်းပြီး သတိထားဝတ်စားနေရတာတွေကို
စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့လွှတ်ချထားလိုက်ပြီး စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပဲပြန်နေမိတယ်။

ဒါကြောင့်ကျမ အင်္ကျီအဝတ်အစားလဲတဲ့အခါတို့၊ ပူအိုက်တဲ့နေ့တွေမှာတီရှပ်ပါးပါးပွပွဖြစ်ဖြစ်၊
ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်ပွဖြစ်ဖြစ် အတွင်းခံဘရာမပါပဲဝတ်တာတို့၊ ရေချိုးခန်းထဲကထမီရင်လျားနဲ့ထွက်လာပြီး
သားရှေ့ကဖြတ် အိမ်ရှေ့ကတီဗွီသွားဖွင့်တာတို့အပြင် တခြားလှစ်ခနဲ ဝှစ်ခနဲ ဟာခနဲမြင်နိုင်တဲ့အကွက်မြင်ကွင်းမျိုးတွေက
ကျမသားအဖို့ ရှောင်လို့မရတဲ့မြင်ကွင်းတွေဖြစ်နေမှာပဲ။

ကျမကလဲထိမ်းနေရတာစိတ်ပင်ပမ်းလှပြီ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲနေချင်တယ်။ သူ့ဘက်ကကြည့်လဲ ကိုယ့်အမေပဲ၊ ဘာမှထွေလီကာလီ
တွေးစရာမရှိလောက်ပါဘူးလို့ထင်မိခဲ့တာပေါ့။ ကျမအဖို့ကတော့လိပ်ပြာသန့်တယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေတာ၊ တမင်ပြနေတာမှမဟုတ်တာ။

ဒါပေမယ့်ပေါ့အခုကျမဒီလိုကိုယ်ဘက်ဆွဲပြီးကိုယ်လုပ်တာမှန်တယ်လို့တွေးနေမိတာကိုက မဖြစ်သင့်တာကိုအလိုလိုအားပေးနေမိသလိုလို။
သိသိကြီးနဲ့တမင်လုပ်မိသလိုလိုဖြစ်နေတာ၊ အတွေးထဲမှာဒီကောင်လေးစိတ်ထဲငါ့ပေါ်ဘယ်လိုသဘောထားမလဲလို့
ပြန်တွေးရင်းကတမင်တကာသားကိုရွအောင်ဆွကြည့်ချင်တဲ့စိတ်တွေပေါ်လာရတယ်။ စိတ်ဆိုတာထူးဆန်းလိုက်တာနော်။

သေချာတာကတော့ဝမ်းလေးကအခု၁၆နှစ်တင်းတင်ပြည့်ပြီးလို့လူပျိုဖော်ဝင်ပြီးတော်တော်ထွားနေပြီ။
ကျမသားရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံပြောင်းလဲမှုကိုသတိထားကြည့်မိတော့လူပျိုကြီးဖားဖားတောင်ဖြစ်နေပြီးဟန်အမူအရာအနေအထိုင်တွေ
အသံတွေကပါပြောင်းလာတော့သားကိုကြည့်ရတာဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က်ုစိတ်ဝင်စားတဲ့အရွယ်ရောက်ပြီဆိုတာခန့်မှန်းလို့ရတယ်။

ဒီလိုနဲဝမ်းလေးတက္ကသိုလ်စတက်တဲ့နှစ်ကစပြီး လူပုံဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်လူရွယ်တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
ကျမကတော့သားမာန်တက်ပြီးဂုဏ်ယူမဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့ရှင်။

ကျမကထုံးစံပုံမှန်အတိုင်းဆိုရရင်စနေတနင်္ဂနွေလိုပိတ်ရက်မျိုးတွေမှာဝမ်းကိုခေါ်ပြီးရှောပင်းထွက်၊ ပစ္စည်းတွေဝယ် လုပ်တာကအမြဲတမ်းလိုလိုပဲ။
ဒါပေမယ့်အခုနောက်ပိုင်းတွေမှာ ကျမစိတ်ထဲရင်ထဲမှာတခုခုခံစားချက်ကထူးဆန်းနေသလိုပဲ။
တမျိုးပြောရရင်သွားရင်းလာရင်းသားရဲ့သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေမိန်းခလေးတွေနဲ့တွေ့လို့ရင်းရင်းနှီးနှီးနှုတ်ဆက်ပြောဆိုတဲ့အခါတွေမှာ
ကျမသားအပေါ်စိုးရိမ်ပူပန်ပြီး အဲဒီခလေးမလေးတွေကိုမနာလိုသလိုလိုအူတိုသလိုလိုဖြစ်လာတာပါပဲ။

ဒါပေမယ့်သေချာပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်တော့ကိုယ့်သားအပေါ်ဒီလိုစိတ်တွေကစားမိနေတာ၊ ငါရူးကြောင်ကြောင်များဖြစ်နေသလားလို့ပေါ့။
ဖြစ်နိုင်တာကကျမယောက်ျားနဲ့ကွဲခဲ့တာကတစ်နှစ်ကျော်နှစ်နှစ်နီးနီးရှိလာခဲ့ပြီး၊ ဒီကိစ္စကင်းကွာနေရတာကြာလို့
ကျမစိတ်တွေလေချင်ချင်ဖြစ်လာနေတုန်းမှာ၊ ဒီဘက်မှာလဲသားနဲ့အနေနီးစပ်လာတာကတကြောင်းဖြစ်ဖို့များလိမ့်မယ်။

ဒါပေမယ့်အဲဒီလိုမနာလိုစိတ်လေးဖြစ်နေတဲ့အကြောင်းခံကပဲ အခုပြောမယ့်ဖြစ်ရပ်လေးအစပျိုးဖို့ဖြစ်လာတယ်လို့ဆိုရင်မမှားဘူး။
အဲဒီညကဒီလို..၊

မိုးလေးကတစိမ့်စ်မ့်တဖျောက်ဖျောက်နဲ့၊ ကျမစိတ်ထဲမှာနေရင်းထိုင်ရင်းဟိုစိတ်တွေလာနေတယ်။
အထီးကျန်သလိုလဲခံစားနေရတော့ လက်ကအလိုလိုရောက်သွား၊ တစ်ယောက်ထဲပွတ်ပြီးအာသာဖြေမိတော့တာပေါ့။
ကျမတဘက်ကိုတစောင်းအိပ် ဖက်လုံးကိုပေါင်တင်ခွပြီးပေါင်အောက်ကလက်ရှိုလို့ကစောက်ပတ်ထဲထည့်ကလိုင်းနေမိတယ်။

ကျမဝတ်ထားတာကညအိပ်ဝတ်စုံဖဲသားပျော့ပျော့ပါးပါးပေါ့။ ကျမတစ်ယောက်ထဲကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲမှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိတဲ့ညတွေမှာဆိုရင်
ဒီလိုပဲမကြာခဏအာသာဖြေဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညကျမေ့ပြီးတံခါးချက်မထိုးမိခဲ့တာကိုသတိမထားလိုက်မိဘူး။
ကျမအာသာဖြေလို့အာရုံကအထွတ်အထိပ်ရောက်တော့မယ်။ သွေးတွေဆူပွက်တွန်းကန်တက်ပြီး၊
ပြီးခါနီးနေတဲ့အခိုက်အတန့်ပေါ့။ ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့အရမ်းကောင်းနေပြီးမျက်လုံးလေးမှေးပြီးညည်းနေမိတဲ့အချိန်။

ကျမရိပ်ခနဲတခုခုမြင်လိုက်သလိုရှိလို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတော့..လားလား..၊ ဝမ်းကဘယ်အချိန်ကထဲကကုတင်ခြေရင်းမှာရပ်ကြည့်နေသလဲမသိဘူး။
ကျမရုတ်တရက်လန့်ပြီးထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့စောင်ကိုဆွဲယူပြီးကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုဖုံးလိုက်တယ်။

ကျမကဖင်ကြီးကြီးမိန်းမတစ်ယောက်ဆိုတော့ ဖဲသားပျော့ဝတ်စုံအောက်မှာဖင်ကြီးတွေကတင်းကားပြီးပြူးနေမှာပေါ့။
ပြီးတော့အားရပါးရဖက်လုံးကိုခွထားတဲ့ကျမရဲ့ပေါင်သားကစ်ကစ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကသားကိုမျက်စိအစာကျွေးသလိုဖြစ်နေမှာပေါ့။
ပြီးတော့မလိုလိုဖြစ်နေတဲ့စိတ်အဟုန်ကလည်း လန့်ပြီးကျသွားတယ်။
—————————————–
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၂)

ကျမရှက်လိုက်တာပြောမနေနဲ့ကျမမျက်နှာကြီးရဲတွတ်နေတာကိုမှန်တင်ခုံကမှန်မှာလှမ်းမြင်နေရတယ်။
ဒါပေမယ့်ကျမသားကိုစိတ်မဆိုးမိဘူး။ ကျမတံခါးကိုသေချာစစ်ပြီးချက်မထိုးမိခဲ့တာကိုကကျမအမှားပဲလေ၊ သူ့အမှားမှမဟုတ်တာပဲ။

ဘယ်ဘိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလိုအဖြစ်မျိုးကိုလက်လွတ်စပယ်နဲ့သားမြင်အောင်ပြမိတာကိုကကျမအရှက်ကြီးရှက်မိနေတယ်။
ကျမလဲအခုမှသတိဝင်လာပြီးအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပဲ…

“ဝမ်း..သား..သား..ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ..”

“စောစောကမိုးရွာနေတုန်းမီးအားကျလို့ဖျတ်ခနဲဖြစ်သွားချိန်မှာ သားအခန်းထဲကမီးလုံးကျွမ်းသွားတယ်မေမေ..၊
အဲဒါမေမေဝယ်ထားတဲ့မီးလုံးအပိုတွေဘယ်မှာထားသလဲလာမေးတာ..”

ကျမလဲထပ်ရှက်ရှက်ခပ်ထုံထုံဖြစ်နေပြီးအသိစိတ်စုစည်းလို့မရသေးတော့ သူပြောတာကိုအသိအမှတ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ခေါင်းပဲညိတ်ပြမိတယ်
ဘာမှပြန်မပြောမိဘူး။ အဲဒီမှာသားတော်မောင်က..

“မေမေဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲဟင်..”

ကျမရှက်ပြီးခေါင်းကိုသာခါပြမိတယ်၊ ဘာတစ်ခုမှပြောမထွက်ဘူး။ ဒီမှာသူကထပ်ပြီး..။

“မေမေ့ကိုသားကူပေးရမလား..”

ကျမအရမ်းလန့်သွားတယ်။ ကျမမထင်မှတ်တဲ့မေးခွန်း..၊ ရုတ်တရက်မင်သက်ပြီးသု့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။
သူကျမကိုဒီလိုပြောရဲ၊ ပြောထွက်လိမ့်မယ်လို့မထင်ထားမိခဲ့ဘူး။ ကျမစိတ်တွေမွန်းကြပ်သွားတယ်။

“မေ..မေမေ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”

“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ.. သားသိတယ်၊ မေမေဘာအလိုရှိနေတယ်ဆိုတာ..၊ သားကူပေးဆိုရင်ကူပေးလို့ရတယ်။
သားတို့ဒီမှာနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ဟာကို၊ သားမှမကူရင်..”

ကျမသူပြောနေတာတွေကိုအခုထိလုံးထွေးနေတုန်းပဲ။ ပြီးတော့မှတုန်ယင်နေတဲ့အသံနဲ့ပြန်မေးမိတယ်။

“သား..သားက..တကယ်သိလို့လားမေမေဘာဖြစ်…”

ကျမစကားမဆုံးသေးဘူး၊ သူကဖြတ်ပြီး..

“သားကြီးပြီမေမေ..ဘာက ဘာဆိုတာသားကောင်းကောင်းသိနေပြီ၊ သားအကုန်သိတယ်၊ လုပ်နိုင်တယ်၊ မယုံရင်မေမေစမ်းကြည့်လေ..”

ဝမ်းစကားကြောင့်ကျမဆွံ့အပြီးငြိမ်ကျသွားရတယ်။ ခေါင်းပြီးမျက်နှာလွှဲလိုက်မိတယ်။ စိတ်ထဲမှာရှက်ကလဲရှက် ၊
ဒါပေမယ့်ကျမရဲ့ရာဂမီးတောက်နဲ့စောစောကအစပျိုးထားပြီးအဆုံးရောက်လုရောက်ခင်လိုအင်ဆန္ဒတွေကပွက်ပွက်ဆူပြီးတက်လာသလိုပဲ။

ကျမဂယောင်ဂတမ်းတွေဖြစ်ပီးဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဘာမှပြောမထွက်တော့ တဘက်ကိုစောင်းလှဲပြီး
သူ့ကိုကျောပေးအိပ်နေလိုက်တယ်။ ဝမ်းက ကျမနောက်ကျောကကုတင်စောင်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်တာသိရတယ်။
ပြီးတော့ဖြေးဖြေးချင်းကျမခါးအောက်ပိုင်းကိုဆွဲပြီးဖုံးထားတဲ့စောင်ကိုတင်ပါးအောက်ပိုင်းအထိလှပ်ချလိုက်တယ်။

မကြာပါဘူးတဆက်ထဲလိုလိုပါပဲစောင်တစ်ခုလုံးခြေဖျားရောက်တဲ့အထိဆွဲလှန်ချတာခံလိုက်ရတယ်။
ပြီးတော့မှတဘက်ကိုလှည့်အိပ်နေတဲ့ကျမပေါင်လုံးကြီးတွေရဲ့နောက်ပိုင်အတွင်းသားတွေကိုဖွဖွလေးလာပြီးပွတ်ပါလေရော။
ကျမပေါင်သားတွေကစိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့တဆတ်ဆတ်တုန်နေတာပေါ့။

စောင်ဆွဲခွာခံလိုက်ရတော့ညဝတ်အိပ်တဲ့ဂါဝန်ပျော့ပါးပါးလေးက တိုတက်ပြီးတင်ပါးနဲ့ပေါင်တွေကိုလုံအောင်မဖုံးနိုင်ဘူးလေ။
ကျမလဲတတ်နိုင်သလောက်လက်လှမ်းပြီး ဂါဝန်အနားသားတွေကိုဖုံးနိုင်သမျှဖုံးမိအောင်ဆွဲချတာပေါ့။
ဒါပေမယ့်ဝမ်းကကျမလက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ။ ကျမတွန့်ကနဲဖြစ်ပြီးကြက်သီးဖြန်းကနဲဖြစ်သွားတယ်။
ကိုင်ပြီးဆွဲချနေတဲ့ဂါဝန်အနားစကိုလဲလွှတ်ချပြီးငြိမ်ငြိမ်လေးနေလိုက်မိတယ်။

သားကကျမငြိမ်သွားတော့လက်ဖမိုးကိုအုပ်ကိုင်ထားရာကလွှတ်လိုက်ပြီးကျမရဲ့အကြောစိမ်းလေးတွေယှက်သန်းနေတဲ့
ပေါင်သားဝင်းဝင်းကြီးတွေပေါ်မှာညင်ညင်သာသာဖွဖွလေးပွတ်ပေးပြီးကစားနေတယ်။
ဒါပေမယ့်သူ့ကြည့်ရတာလဲ မဝံ့မရဲနဲ့ခပ်ဆိုင်းဆိုင်းပုံစံမျိုး ဒါမှမဟုတ် အမေဖြစ်သူကိုထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေရတာက်ုမရေမရာအားနာပါးနာပုံစံမျိုး။

ကျမလဲသူဘာဆက်လုပ်မလဲလို့ငြိမ်ပြီးစောင့်ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့လက်ကတရွရွပွတ်တက်လာလိုက်တာ ပေါင်ရင်းကနေဖင်သားတွေအထိ
ရောက်လာပြီး အဲဒီမှာခဏရပ်ပြီးငြိမ်သွားတယ်။ ကြည့်ရတာအတွင်းခံပင်တီအဖြူလေးပဲဝတ်ထားတဲ့ကျမဖင်ကြီးတွေကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေပုံပဲ။

ကျမရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်ကျမငြိမ်ပြီးတော့ပဲကြည့်နေတာ။ သူ့လက်တွေပြန်လှုပ်ရှားလာတယ်။
ဖင်သားတင်တင်းတွေကိုခပ်ဆွဆွဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်လာပြီးပေါင်ခွဆုံကြားထဲလက်ထိုးနှိုက်ဝင်လာပါလေရောရှင်။

ကျမလဲသူ့လက်ကအဓိကကျတဲ့ခွဆုံဆီဒါရိုက်ဝင်လာတော့လန့်လည်းလန့်၊ ပူထူသွားပြီး ပေါင်ကြောတွေကိုတောင့်လို့ဆွဲစိလိုက်တယ်။
စိတ်ထဲမှာတော့သူ့ကိုဒိထက်ပိုပြီးနက်နက်နဲနဲစောက်ဖုတ်အထိရောက်အောင်ပေးကိုင်ဖို့အခွင့်အရေးမပေးသင့်တော့ဘူးပေါ့။

ကျမပေါင်တွေစိညှပ်လိုက်တော့သူ့လက်တွေကခဏတန့်သွားတယ်။ ပြီးတော့ကြိုးစားအားသုံးပြီးလက်ကိုရှေ့တိုးနှိုက်ပြန်တယ်။
သူ့လက်တွေကကျမရဲ့အဖုတ်အုံပေါ်ပွတ်တိုက်ရွေ့လျားနေတယ်ကျမပင်တီလေးတစ်ထပ်ခံဝတ်ထားတုန်းဆိုတော့
အဖုတ်ကိုတိုက်ရိုက်မကိုင်မိပေမယ့်ပင်တီပါးလေးအပေါ်ကပ်ဆွဲပြီးအပွတ်ခံရတော့အသဲယားတာပေါ့ရှင်။

သားဖြစ်သူရဲ့လက်ကမထိမကိုင်အပ်တဲ့အမေရင်းရဲ့လိင်အင်္ဂါကိုသုံးသပ်ဆော့ကစားနေတာလေ။
ကျမလဲသူဒီလောက်တောင်လုပ်ရဲလိမ့်မယ်မထင်ခဲ့ဘူး အခုနောက်မတွန့်ပဲရှေ့ဆက်တိုးလာတော့တောင့်ထားတဲ့ပေါင်တွေကိုလျှော့ပေးလိုက်မိတယ်။
သူ့လက်တွေကတရွရွနဲ့ပေါင်စပ်ကပင်တီအနားသားလေးတွေကိုဆွဲဟလျှိုသွင်းဝင်လာပြီ
းကျမရဲ့စောက်မွေးထပ်ထပ်နဲ့အဖုတ်အုံပေါ်လာထိတယ်။ ကျမလဲဆတ်ခနဲတွန့်သွားမိတယ်။

ဝင်လာပြီ..ဝင်လာပြီ။ သူ့လက်တွေကဝင်လာပြီ၊ ကျမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုလက်ဖျားလေးတွေနဲ့တလှပ်လှပ်ကလိဖြဲပြီး
ကျမစောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ချောင်းတစ်ချောင်းဝင်လာတယ်။ ကျမစောက်ပတ်ကလဲချွဲကျိကျိအရည်တွေနဲ့လဲ့နေပြီ။
ကျမပေါင်တွေကအော်တိုမက်တစ်ပဲအလိုလိုကားပေးမိရက်သားဖြစ်သွားတယ်။

လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်လို့သူ့လက်တွေကအခု ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကိုလက်နဲ့ဖျစ်ကစားလိုက်၊
ဖြဲလိုက် စောက်ခေါင်းထဲလက်ချောင်းတဆုံးနှိုက်ပြီးတကျိကျိနဲ့ကလိလိုက်ကစားတော့တာ၊ ကျမမှာရင်တွေလဲတသိမ့်သိမ့်ခုန်၊
ရှက်တာကလဲရှိန်းဖိန်းနေတာပဲ၊ ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီးသူ့ဘက်ကိုမကြည့်ရဲဘူး။ သူလုပ်နေတာကိုတားလဲမတားမိဘူး။

ကျမအထင်ကကျမကိုဒါလောက်လေးပဲလုပ်ပေးပြီးခဏကြာရင်ရပ်သွားလိမ့်မယ်ထင်မိတာ။
ဒါပေမယ့်မဟုတ်တော့ဘူး။ ဝမ်းကသူကစားနေတဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကလက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးတော့လက်နှစ်ဘက်နဲ့
ကျမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီဖြူလေးကိုအနားစောင်းသားလေးတွေကလျှိုကိုင်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲချွတ်ဖို့ကြိုးစားတော့တာ။

ကျမစိတ်တွေဇဝေဇဝါဖြစ်နေတယ်။ ဒီအဆင့်ကတော့တော်တော်လွန်သွားပြီပေါ့။
ဒါပေမယ့်ဘာကြောင့်လဲမသိဘူး၊ ကျမမှာတားဖို့အင်အားမရှိသလိုပဲ ငြိမ်ပြီးတော့ပဲခံနေမိတယ်။
ဒါနဲ့ပဲသားရဲ့လက်ထဲမှာပင်တီလေးကပေါင်သားခြေသလုံးတလျှောက်လိပ်ပြီးအချွတ်ခံလိုက်ရတာနောက်ဆုံးခြေဖျားကလွတ်ပြီး
ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ ကျမကတောင်ခြေထောက်လေးတွေမြှောက်ပြီးပေးလိုက်မိသေးလားမသိဘူး၊ မမှတ်မိတော့ဘူး။

ပင်တီကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာအရာရာကခဏရပ်ပြီးငြိမ်သွားတယ်။
ကြည့်ရတာဝမ်းတစ်ယောက်သူ့အမေဖြစ်တဲ့ကျမရဲ့တင်သားဖွေးဖွေးလုံးလုံးထွားထွားကြီးတွေကိုကြည့်ပြီး
တအံ့တသြငြိမ်သက်နေသလိုပဲ။ သူ့တစ်သက်မှာဒါမျိုးကိုလက်တွေ့မျက်စိနဲ့တပ်အပ်မြင်ဖူးဦးမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။

အတော်ကြာကြာလေးငြိမ်နေပြီးမှတဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့လက်တစ်ဘက်ကကျမတင်သားတွေပေါ်မှာတရွရွရွေ့လျားလာပြီး
စောစောကအတိုင်းပေါင်ကြားထဲလက်လျှိုဝင်လာပြန်တယ်။ ဒီတခါတော့ကျမမှာဘာအဖုံးအပိတ်မှမရှိတော့ဘူး။
ပင်တီချွတ်ချခံထားရတဲ့ကျမရဲ့လယ်ပြင်လေးတခုလုံးကအခုလုံးဝအိုးပင်းကြီးဖြစ်နေပြီ။

အခုတစ်ခေါက်တော့သူ့လက်တွေကရှင်းရှင်းကြီးပွင့်လင်းနေတဲ့နူးညံ့ထွေးအိတဲ့ကျမရဲ့အတွင်းသားတွေကိုအဆီးအတားမရှိကိုင်တွယ်နေရပြီပေါ့။
ကျမစောက်ပတ်ထဲကဖီလင်ရေတွေတစိမ့်စိမ့်နဲ့စီးထွက်ကျလာတယ်။ ကျမကိုယ်ကျမဘယ်လိုမှမထိမ်းနိုင်တာ့ဘူး။

ကျမရဲ့အခုအနေအထားကသူကိုကျောပေးထားတုန်းပဲ၊ လှည့်ကိုမကြည့်ရဲသေးဘူး။
သူ့ဘက်ဖင်ကြီးပေးပြီးဖက်လုံးကိုခပ်ဖွဖွခွပြီးပေါင်ကြားကိုဟပေးထားတဲ့ပုံစံပေါ့။
ဝမ်းကကျမစောက်ဖုတ်ကိုနောက်ကြားကနေနှိုက်ကစားပေးနေရင်းကနေရင်းထိုင်ရင်းဗြုန်းခနဲကုန်းတဲ့ပြီးကျမဖင်ကြီးပေါ်မျက်နှာအပ်ချလိုက်တယ်။

“အူ့..”

ကျမဆတ်ခနဲလန့်ပြီးတွန့်သွားမိပေမယ့်ဘာကြောင့်မှန်းမသိကျမငြိမ်ပြီးသူလုပ်နေတာကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။
ဒါနဲ့တင်မကသေးဘူး သူက သူ့လက်နှစ်ဘက်သုံးပြီးကျမရဲ့ဖင်ကိုဖြဲကြည့်တော့တာပဲ။
နောက်ကျောပေးထားပေမယ့်သူကသေချာကုန်းပြီးအနီးကပ်ကြည့်နေတယ်လို့စိတ်ထဲမှာခံစားနေရတယ်။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆို
သူကျမဖင်ပေါက်ကိုရော၊ စောက်ပတ်အဟကြားကမွေးလမ်းကောင်းစောက်ခေါင်းထဲကိုရောစေ့စေ့စပ်စပ်ကျကျနနကြီးဖြဲရဲအကြည့်ခံနေရသလိုပါပဲ။

ကျမဘဝမှာကျမယောက်ျားကိုအောင်နဲ့ကကလွဲလို့ ဘယ်သူကမှအခုလိုစေ့စေ့စပ်စပ်အကြည့်မခံခဲ့ရဖူးဘူး။
အခုကြည့်နေတာကလည်းကျမကိုယ်တိုင်မွေးထားတဲ့သားအရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်နေတော့ရှက်စိတ်တွေကမွှန်ပြီး
ငယ်ထိပ်တက်ဆောင့်နေသလားပဲ။ ရင်တွေကလဲတဒိန်းဒိန်းတလှပ်လှပ်နဲ့၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုမခံနိုင်လွန်းလို့
နှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့တင်းတင်းကိုက်လို့ကိုယ်ကိုတောင့်ပြီးငြိမ်နေမိတာပဲသိတော့တယ်။

သူ့လက်တွေကပြန်လှုပ်ရှားလာတယ်၊ ဖင်ကြားကိုလက်နဲ့ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝလေးထဲကိုလက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ထိုးကြည့်ပါလေရော။
ကျမတွန့်သွားရပြန်တယ်။ ဖင်ဝကိုရှုံ့လိုက်မိပြီး ရှောင်ထွက်ဖို့ကြိုးစားမယ်လို့ကြံပေမယ့် လက်ရှိအခြေအနေကိုမလွန်ဆန်နိုင်ဘူး၊
ငြိမ်ပြီးခံနေမိတယ်၊ လုပ်နိုင်တာက ပေါင်ကိုပဲအတင်းဆွဲစိထားမိတာပဲ။ ပါးစပ်ကလဲလွတ်ထွက်သွားမိတယ်။

“အူးးး..ဝမ်း..သား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ..မေမေ့ကို..”

သူကဘာမှပြန်မပြောဘူး၊ကိုယ်လုံးကိုစောင်းပြီးကုတင်ပေါ်ကိုတက်လိုက်တယ်။
ကျမနောက်မှာတစောင်းဝင်လှဲလိုက်ပြီးနောက်ကနေဖိကပ်ထားတာ။ ခပ်မာမာတောင့်တောင့်အတွေ့တစ်ခုကကျမဖင်သားအိအိမှာ
လာထောက်ထားတာသိလိုက်ရတယ်။ ကြည့်ရတာသားရဲ့တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့လိင်တန်ပဲဖြစ်တော့မပေါ့။
သားကဘယ်အချိန်ထဲကသူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ထားလိုက်တာလဲမသိဘူး။

“သား..သားး ဝမ်းလေး..၊ ဒါဘာလုပ်မလို့လဲမေမေ့ကိုဖြေဦး..”

“မေ..မေမေ..မေမေ့ကိုသားသိပ်ချစ်တာပဲ..”

ပြောရင်းကျမနောက်ကနေကျုံးဖက်ပြီးကျမရဲ့လည်ဂုတ်တွေနားသယ်နောက်တွေကိုအတင်းနမ်းတယ်။
ကျမလဲခဏမိန်းမောကျသွားတုန်း.. ဝမ်းကသူ့ကိုယ်ကိုအောက်ဘက်ကိုနဲနဲလျှော့ချပြီးဆင်းလိုက်တယ်။
သူ့လက်တွေကကျမရဲ့အပေါ်ဘက်ကျနေတဲ့ပေါင်ရဲ့ဒကောက်ကွေးအောက်ကြားထဲလျှိုဝင်လာပြီးပေါင်ကိုမလို့အပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။
—————————————–
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၃)

သားရဲ့မာကျောတဲ့လိင်တန်ကြီးကကျမရဲ့ဖင်ကြားထဲကိုထိုးဝင်လာတယ်။
ကျမသိလိုက်ပြီ။ သားကကျမကိုကူပြီးအာသာဆန္ဒဖြည့်ပေးရုံ၊ စောက်ပတ်နှိုက်ပေး၊ ပွတ်ပေးရုံအဆင့်မဟုတ်တော့ဘူး။
ကျမနဲ့တဆုံးတစလိင်ဆက်ဆံဖို့၊ ကျမကိုလိုးဖို့အထိကြိုးစားနေတာကိုသိလာရပြီ။ အဲဒီတော့လဲကျမအကြီးအကျယ်လန့်သွားတယ်။
ဒီအထိလက်ခံလိုက်ရင်လဲအရမ်းမှားကုန်တော့မယ်။

“ဝမ်း..သား..သားး အဲဒီလိုမလုပ်နဲ့လေ၊ မလုပ်ကောင်းဘူး..၊ ဒါ..ဒါ..သားမေမေလေ..”

ဒါပေမယ့် ဘီလူးစီးသလိုဖြစ်နေတဲ့ဝမ်းက ကျမဟန့်လိုက်လို့ရပ်တန့်သွားရမယ့်အစားကျမကိုသူ့ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး အငမ်းမရဖက်နမ်းတော့တယ်။
ပြီးတော့သူ့ပါးစပ်ကကျမပါးစပ်ကိုဖိထပ်ကပ်လာပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ..။ ဒါ..ဒါ..သားအမိတွေနမ်းတဲ့အနမ်းမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ။

ကျမရုန်းထွက်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့်မအောင်မြင်ဘူး။ ဝမ်းရဲ့အနမ်းတွေမှာပဲနစ်မြောသွားတယ်။
နောက်ဆုံးတော့သားကကျမကိုမူလပုံစံအတိုင်းပြန်လှည့်ပေးထားပြီး စောစောကအတိုင်းကျမဖင်နောက်မှာတစောင်းပြန်ကပ်တေ့ထားတော့
သူ့လီးကြီးကဖင်မှာထောက်နေတာပေါ့။

သူ့လက်တွေကပေါင်အောက်ကလျှိုပြီးကျမရဲ့ဗိုက်သားတွေကိုလာပွတ်နေပြီ။ နောက်တော့ အောက်ဘက်စုန်လာပြီး
ကျမရဲ့ဆီးခုံကစောက်မွေးအုံကိုဖွဖွပြီးကစားရင်းက စောက်စိလေးကိုလက်ညှိုးလက်မနဲဖိညှစ်ကစားနေပြီး မကြာပါဘူးစောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ကဝင်လာပြန်ပြီ။

ကျမလဲသူကလိတဲ့အရသာကြောင့်မျက်လုံးလေးစင်းနေအောင်ကောင်းလာပြီ။
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တခါတခါအာသာဖြေခဲ့တာကလွဲလို့ကျမစောက်ဖုတ်ကိုဘယ်ယောက်ျားရဲ့လက်နဲ့မှအထိအတွေ့မရှိခဲ့ရတာနှစ်နဲ့ချီခဲ့ပြီလေ။
စောက်ဖုတ်ကိုယောက်ျားလက်နဲ့အနှိုက်ခံထားရတယ်ဆိုတဲ့အသိကရင်ထဲတသိမ့်သိမ့်နဲ့ ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေတောင်ထနေတော့တာ။
အခုဖြစ်နေတာကမသင့်တော်မဖြစ်သင့်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ထဲကသာယာမှုကိုတားဆီးလို့ကိုမရဘူး။

သူ့ရဲ့နောက်ကလျှိုပြီးနှိုက်နေတဲ့လက်တွေက နောက်ပြန်ဆုတ်ထွက်သွားလို့ကျမဟာတာတာဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာပဲ
သူ့လက်တွေကလက်စသတ်တော့ဒစ်ထိပ်ကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်ကိုသေချာတေ့ပြီးပွတ်ဆွဲတော့တာကိုး။

နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့တကယ်လုပ်မယ့်ဟန်လဲပြရောကျမလဲတကယ်လန့်သွားတော့တာပေါ့။
ဒီအခြေအနေကရအောင်ရုန်းထွက်မယ်လို့စိတ်ကူးနေတုန်းရှိသေး၊ ကျမနောက်ကျသွားပြီဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။
သူကခါးတချက်ရှေ့တိုးပြီးခပ်ဆတ်ဆတ်ကော့ထိုးလိုက်တာသိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ၊ စောက်ခေါင်းဝမှာနောက်ကကပ်တေ့ထားတဲ့
မာတောင်တင်းနေတဲ့သားရဲ့လီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးနင့်ခနဲတိုးဝင်လာတော့တာပါပဲ။

“အားးး..အမလေး..အိ..”

ကျမလန့်အော်လိုက်မိတယ်။
ကျမရှေ့ဘက်ကိုလှိမ့်တိုးပြီးသူလုပ်နေတာကနေလွတ်ထွက်သွားအောင်ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့်။
ဒါပေမယ့်သူ့လီးကြီးကအဖုတ်ထဲကိုပိုပြီးနက်နက်နဲနဲဝင်လာတော့ကျမတုန့်ကနဲဖြစ်သွားရတယ်။

စောက်ပေါက်ထဲမှာနစ်နေတဲ့ကျမသားရဲ့အတန်ကြီးကတော်တော်ကြီးကိုထွားတာပဲ။
ဟင်..မထင်ရဘူး..၊ သားလေး သားလေးနဲ့ မျက်စိထဲမျာငယ်ငယ်တုန်းကသူ့ကိုရေချိုးပေးတုန်းကဂျိုးလေးငေါက်တောက်ကိုပဲမြင်နေမိတာ၊
အခုကျမအပေါက်ထဲပူကနဲဝင်လာတာက ဒုံးကျည်ကြီးလားပဲ။ အမယ်လေး..လေးးး..စောက်ဖုတ်တော့ပြဲပြီထင်ပါရဲ့၊
နာလိုက်ထှာလေ။ ပူခနဲစပ်ခနဲပဲ။ ဒါပေမယ့်မခံရတာကြာတော့ဝင်လာတဲ့အရသာကနာလဲနာ၊ ကောင်းလဲကောင်းနေတယ်။
နာလို့လား ကောင်းလို့လားမသိဘူး၊ မျက်ရည်တွေတောင်လည်တက်လာတယ်။

အဖုတ်ထဲကစောက်ရေတွေကလဲဖြန်းခနဲထွက်ကျလာသလိုပဲ။ ချက်ချင်းရွှဲကျလာတော့တာ။
အရင်ကျမယောက်ျား ကိုအောင်နဲ့မတူတာကိုသိသိသာသာကြီးခံစားမိတယ်။
ကိုအောင်တုန်းကကျမအဖုတ်ထဲလွယ်လွယ်လေးဝင်သွားတာပဲ။ အခုလိုမနာဘူး၊ မကြပ်ဘူး။

စောက်ရေတွေရွှဲထွက်လာတော့ထိုးသွင်းကာစလောက်မနာတော့ဘူး၊ ချောဆီထည့်ပေးသလိုဖြစ်သွားပြီ။
သားကအချက်မှန်မှန်ဆက်ဆောင့်နေတော့ အရှိန်ရလာပြီးနောက်ကနေတဖတ်ဖတ်နဲ့ကပ်ဆောင့်နေတယ်။ ကျမကောင်းလွန်းလို့ပါးစပ်ကလွတ်ပြီးအော်မိတယ်။

“အိုးးး ဝမ်း..သား..သား..မေမေ့ကိုလုပ်တယ်..!”

နောက်ကနေဖင်ကြီးကိုဆုတ်လိုက်၊ ကော့ကော့ထိုးလိုက်နဲ့ဆောင့်နေတဲ့ဝမ်းက အဆောင့်မပျက်ပဲ။

“ဟုတ်တယ်မေမေ..သားအခု မေမေ့ကိုပျော်အောင်လုပ်ပေးနေတာ။ အခုလိုပုံစံလေးနဲ့မေမေကသိပ်လှတာပဲ၊ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ”

ကျမလဲကတုန်ကယင်နဲ့ပဲ..

“သား..မကောင်းဘူးကွာ၊ မေမေမကြိုက်ဘူး။ မလုပ်နဲ့ရပ်လိုက်တော့နော်၊ သားဟာကြီးပြန်ထုတ်လိုက်..”

ဒါကကျမပါးစပ်ကသာပြောနေတာ၊ ကျမမှာရုန်းထွက်နိုင်ရင်ရနိုင်တဲ့အခွင့်အရေးရှိနေသားနဲ့ ရုန်းဟန်မပြတဲ့အပြင်
ဖင်ကြီးတွေကိုတောင်နောက်ပစ်ပေးနေမိသလိုပဲ။သးကနောက်ကနေလက်တစ်ဘက်နဲ့ကျမရဲ့ပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းကိုမိုးပေါ်​မြှောက်ထောင်ကိုင်ထားရင်း
တဖတ်ဖတ်နဲ့ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ပါးစပ်ကဘာစကားတခွန်းမှဆက်မပြောတော့ဘူး။

ကျမလဲကောင်းနေပြီမို့မထူးဘူး။ ဘာမှထွေလီကာလီတားဆီး မနေတော့ပဲ သူစိတ်ကြိုက်လိုးနေတာကိုပဲလွှတ်ပေးထားလိုက်တော့တယ်။
ပါးစပ်ကလဲစိတ်ပါလက်ပါနဲ့လည်းဖွင့်ညည်းနေမိတယ် ။ တရှူးရှူးတစစ်စစ်နဲ့ငရုပ်သီးစပ်စပ်စားမိသလိုပဲ။

“ရှူး..စစ်စ်စ်..အားး… အီး အီး..အိ..ဝမ်းးး သားလေး..အင့်..”

ဖွင့်ညည်းရင်းစိတ်ကလဲပါလာသမို့ ဖင်ကြီးကိုနောက်ဘက်ပစ်ပစ်ပေးပြီးဆောင့်ချက်တွေကိုခံနေမိတယ်။
ကျမရဲ့အောက်ဘက်ကျနေတဲ့လက်တစ်ဘက်ကလဲ လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ဆန့်တန်းထားမိရင်းကဆွဲမိဆွဲရာအိပ်ရာခင်းစကိုဆွဲလိမ်ကျစ်နေမိတယ်ရှင့်။

အခုအချိန်မှာတော့ကျမမရတော့ဘူး။ မှန်တာမှားတာကိုလဲခေါင်းထဲထည့်မထားတော့ဘူး၊
အခုကျမကိုလိုးပေးနေတဲ့သူကလဲဘယ်သူဆိုတာဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ကျမသိတာက အခုကျမအရမ်းထန်နေတာနဲ့အရမ်းကောင်း
နေတာကိုပဲသိတယ်။ တခါမှဒီလောက်ကောင်းတဲ့ဆက်ဆံမှုမျိုးမကြုံခဲ့သေးဘူးဆိုရင်မှန်လိမ့်မယ်။

လိုးပေးနေရင်းကနေ၊ သူကနောက်ကနေကြုံးဖက်ရင်း ညဝတ်အင်္ကျီထဲလက်ရှိုထည့်ပြီးကျမနို့ကြီးတွေကိုဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်တော့တာပဲ။
ကျမလဲတစောင်းခံနေရာကနေကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်တယ်။ သူကလဲကျမအပေါ်ကခွစီးရက်ကြီးထပ်ရက်ပါလာတယ်။
သူ့လီးကကျမစောက်ပတ်ထဲကလွတ်ထွက်မသွားဘူး။

ကျမလဲဒူးနှစ်ဘက်ကိုအားပြုပြီးခြေထောက်တွေကိုကားထုတ်လိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဘက်ကိုထောက်ပြီးဖင်ကောက်တင်လိုက်တော့
လေးဘက်ကုန်းပေးပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။ ဘာဖြစ်လို့သူ့ကိုဒီလောက်လိုက်လျောပေးမိနေတယ်ဆိုတာ ကျမကိုယ်ကျမတောင်နားမလည်နိုင်ဘူး။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူနောက်ကအသာလေးဆောင့်လိုးပေးဖို့လွယ်လွယ်လေးလမ်းဖွင့်ပေးမိသွားပြီ။

သူကနောက်ကနေတဖောင်းဖောင်းဆောင့်ရင်းလက်ကဗိုက်အောက်ကလျှိုပြီးအဖုတ်ဆီလက်လှမ်းလိုက်ပြီးတော့
ကျမရဲ့စောက်မွေးအုံကိုစမ်းပြီးဆွဲမွှတော့တယ်။ ဆောင့်လိုးနေတဲ့အရှိန်နဲ့လှုပ်နေတုန်းမှာအမွေးကောက်ကောက်တွေကိုအဆွဲခံရတော့ နာတာပေါ့။
ဒါပေမယ့်အဲဒီနာကျင်မှုက မယုံနိုင်လောက်အောင်ပဲကျမရဲ့ထန်နေတဲ့ရမ္မက်စိတ်အဟုန်ကို အဆများစွာတက်အောင်ပိုပြီးဆွပေးနေသလိုဖြစ်သွားတယ်။

ဖောင်း..ဖောင်းဖောင်း.. ဖတ်ဖတ်.. ဇွိ ပလောက်..ပလောက်

“ဟိ..ဟိ..ဟိ..အု.. ဟာ့ အဟင့်..အင့်..အင့်”

ကျမမောလဲမော အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ ဒရစပ်ညည်းညူနေမိတယ်။ ညည်းတာကနာကျင်ခံစားမှုကြောင့်ညည်းတာမဟုတ်ပဲ
ကျမရဲ့နိဗ္ဗန်တွင်းလေးထဲကတစစ်စစ်တရစ်ရစ်ခံစားနေရတဲ့ ပျော်ရွှင်သာယာမှုထဲကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အသံပါ။

သူကကျမရဲ့ခါးကျင်လေးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးဖင်လုံးနှစ်နှစ်ကြီးတွေကိုသူ့ဂွေးဥကြီးတွေနဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံမြည်အောင်ကိုဆောင့်လိုးပေးနေတယ်။
ဆောင့်ချက်တွေကတော့ပြင်းလိုက်တာမဟားဒယားပဲ။ မောသံကြီးကလဲတရှူးရှူးနဲ့ပေါ့ ဒါပေမယ့်လိုးချက်ကတော့လုံးဝကျမသွားဘူး။

ကျမသားဝမ်းတစ်ယောက်သူ့အမေအရင်းဖြစ်တဲ့ကျမကိုလိုးရတဲ့လောကနိဗ္ဗန်ကိုပျော်ပျော်ကြီးခံစားနေပုံရတယ်။
ကျမကရောဘာထူးသေးလဲ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်မွေးထုတ်ထားခဲ့တဲ့သားအရင်းကကိုယ်ကိုမယားတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီ
းအားရပါးရသားစပ်နေတာကိုမျက်စိမှိတ်ပြီးသာယာနေခဲ့တာပဲ။

အခုကျမတို့သားအမိနှစ်ယောက်အကြားဘာစကားတခွန်းမှအပေးအယူမရှိတော့ဘူး။
နှစ်ယောက်လုံးစိတ်ရောကိုယ်ရောနှစ်ပြီးလိုးနေခံနေမိကြတယ်။ နောက်ဆုံးကျမသွေးတွေဆူပွက်လို့တဖြင်းဖြင်းဖြစ်လာပြီး
ဆက်ဆံမှုအထွတ်အထိပ်ရောက်တော့မယ်ဆိုတာခံစားရပြီး မနေနိုင်တော့ဘူးတဆတ်ဆတ်တုန်တက်ပြီး ခြေထောက်တွေပေါင်တွေလဲတောင့်တက်သွားတယ်။

ခြေထောက်တွေကကြွက်တက်ချင်သလိုလိုခံစားနေရတုန်းမှာစောက်ဖုတ်ထဲကစစ်ခနဲဖျင်းခနဲနဲ့ ကော့ထိုးပြီးသူ့လီးကြီးကိုဆွဲညှစ်ပေးနေမိတယ်။
ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကစောက်ရည်တွေပန်းထွက်လာတာနဲ့တချိန်ထဲမှာပဲသူ့လီးထဲကလရည်တွေကလဲကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တာ
သားအိမ်ထဲမှာနွေးခနဲ၊ နွေးခနဲခံစားလိုက်ရတာပဲ။

အရှိန်မသေသေးပဲဆက်လှုပ်ရှားနေသေးတဲ့သားလီးနဲကျမစောက်ပတ်ကြားကဖြူပျစ်ပျစ်အရည်နှစ်တွေအန်ထွက်လာပြီး
ပေါင်ကြားနဲ့စောက်မွေးတအုံလုံးစေးကပ်ပွထကုန်တော့တယ်။ တချို့တဝက်ကအိပ်ရာခင်းပေါ်စီးကျသွားပြီးအကွက်လိုက်ကြီးပေကုန်တော့တာ။
လိုးနေရင်းအောက်ကနေလျှိုပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကိုလှမ်းနှိုက်ကစားနေတဲ့သူ့လက်တွေမှာလဲစောက်ရည်တွေနဲ့စီးပြီး ရစရာမရှိတော့ဘူး။

ကျမတသက်မှာတခါမှမကြုံဘူးတဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း၊ ပြီးမြောက်ခြင်းတွေနဲ့တဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ကောင်းပြီး၊ ပြီးသွားတော့တယ်ရှင်။
သူကတော့ပြီးသွားပေမယ့်မရပ်သေးဘူး၊ လက်ကျန်အရှိန်နဲ့အားကုန်ဆက်ဆောင့်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့မှငြိမ်ကျသွားတယ်။

သူကမှောက်ရက်ကြီးကျမကျောကုန်းပေါ်မှာထပ်ဖက်ထားပြီးငြိမ်နေတယ်။
နှစ်ယောက်သားတဟူးတူးနဲ့အသက်ရှူသံတွေပြင်းပြီးမောနေကြတာ ခရီးရှည်ကြီးကိုတစ်မိုင်လောက်မနားတန်းဆက်တိုက်ပြေးလာခဲ့ရသလိုပဲ။
တော်တော်လေးကြာပြီးတော့အသက်ရှုပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လို့ အမောပြေသွားတော့မှအသိစိတ်တွေပြန်ဝင်လာတော့တယ်။

ဘုရား..ဘုရား..ကျမဘာတွေလုပ်မိပါလိမ့်။ ကျမကိုယ်ပေါ်ကသူခွာသွားအောင် တစ်ဘက်ကိုစောင်းပြီးလှည့်ချလိုက်တယ်။
ပြီးမှသူ့ကိုကျောပေးအိပ်နေလိုက်ပြီး၊ လန်ပျံတက်နေတဲ့ဂါဝန်အနားစတွေကိုစမ်းပြီးပေါ်နေတဲ့ဖင်ကိုဆွဲဖုံးချလိုက်ရတော့တယ်။
သားကနောက်ဘက်ကနေကျမကျောကုန်းနဲ့ပခုံးလေးတွေကိုသာသာသိုင်းဖက်ရင်း..အသံတိုးတိုးလေးနဲ့၊

“မေမေ..ကန်တော့နော်..သားတောင်းပန်ပါတယ်..”

ကျမခေါင်းလေးကိုမသိမသာလေးပဲညိတ်ပြလိုက်မိတယ်။ သူ့ဘက်ကိုလုံးဝလှည့်မကြည့်ရဲဘူး။ သူ့လက်တွေကကျမခါးကိုဖက်လိုက်ပြီးမှ
ကျမတင်သားတွေကိုလာကိုင်တယ်။ ကျမကသူ့လက်တွေဆက်မလှုပ်ရှားနိုင်အောင်ဖမ်းဆုပ်ပြီးတားထားလိုက်တယ်။

“မေမေ့အရည်တွေထွက်တာရွှဲနေတာပဲ၊ မေမေပျော်ရဲ့လား..ဟင်..”

ကျမကတုန်ယင်နေတဲ့အသံနဲ့..

“သား..ဘာလို့မေမေ့ကိုဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..”

“မေမေပဲသားကိုမတားပဲလိုက်လျောပေးနေခဲ့တာပဲလေ။ သားကလဲမေမေ့ကိုချစ်တယ်၊ မေမေနဲ့ပျော်ချင်တယ်။ စိတ်တွေဘယ်လိုမှထိမ်းမရဘူး”

ကျမငြိမ်ပြီးစဥ်းစားကြည့်တော့သူပြောတာလဲဟုတ်တာပဲ။ ကျမနည်းနည်းလေးမှမတားမိဘူး။
သူလုပ်တာမှာမြောပါသွားပြီးငြိမ်ပဲခံနေတာ။ လိုက်လျောမိသလိုဖြစ်သွားတယ်။
ကိုယ်ကပါမိနေတော့ဘာမှအထွန့်မတက်တော့ပါဘူး။ ငြိမ်နေပြီးတော့အသက်ရှူမှန်ဖို့ပဲကြိုးစားနေမိတယ်။

ခဏကြာမှသူ့ကိုတွန်းဖယ်လိုက်ပြီး..

“မီးလုံးအပိုတွေက၊ မီဖိုခန်းထဲကစားပွဲအံဆွဲထဲမှာလေ။ သွားယူပြီးလဲလိုက်ချည်..၊
ပြီးရင်သွားအိပ်တော့။ အခု မေမေတစ်ယောက်ထဲနေချင်သေးတယ်”

သူကုတင်ပေါ်ကဆင်းသွားတယ်။ ကျမနောက်ပြန်လှည့်မကြည့်မိဘူး..။
—————————————–
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၄)

နောက်နေ့မနက်မိုးလင်းလို့ကျမနိုးလာတော့ သားကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင်ရှောင်နေမိတယ်။ ညကအမှားကြီးကိုရှက်နေမိတယ်လေ။
အဝတ်အစားမြန်မြန်လဲပြီးအလုပ်ကိုအစောကြီးထွက်လာမိတယ်။ သူကတော့ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ရာထနောက်ကျမှာပေါ့။ နေ့တိုင်းလဲဒီလိုပါပဲ၊
နောက်ကျမှထပြီး ကျောငိးကိုဂမူးရှူးထိုးနဲ့သွားလို့မနက်ပိုင်းမတွေ့ရတာပုံမှန်လိုဖြစ်နေပြီ။

အဲဒီနေ့ ကျမတို့သားအမိနှစ်ယောက်စမှားမိကြတဲ့နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေးကခပ်တန်းတန်းဖြစ်သွားကြတယ်။
ခပ်တန်းတန်းဆိုတာက နှစ်ယောက်စလုံးကအခြေအနေကိုမကျေနပ်လို့မဟုတ်ဘူး၊
မမှားသင့်တာကိုမှားမိကြလို့နှစ်ယောက်စလုံးကရှက်နေကြတာ။ ခပ်တန်းတန်းဆိုတာထက် အန်းနေကြတယ်ဆိုရင်ပိုမှန်မယ်။
မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ မခေါ်ရဲမပြောရဲဖြစ်နေကြတာ။ ၄-၅ ရက်လောက်ကြာမှမေးတစ်ခွန်းခေါ်တခွန်းပြန်ပြောဖြစ်လာတယ်။

တစ်ပတ်လောက်အကြာတနင်္ဂနွေနေ့မှာ ရှော့ပင်းထွက်တော့ ဝမ်းကိုခေါ်တယ်။
ခါတိုင်းလည်းသွားနေကြဆိုပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့သူကဘာစကားမှမပြောပဲတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲလိုက်လာတယ်။
ဒါပေမယ့်ဂျန်းရှင်းစကွဲရောက်တော့ပြဿနာကစတော့တာပဲ။ တတိယထပ်စားသောက်ဆိုင်တွေနားရောက်တော့
သူ့ကျောင်းကသူငယ်ချင်းဆတ်ကော့လတ်ကော့မလေးတွေနဲ့တွေ့ပါလေရော။

တွေ့တော့သူ့ပုံစံကပြောင်းသွားလိုက်တာ ခုနကစူပုပ်ပုပ်ထုံမိုင်းမှိုင်းပုံနဲ့တစ်ယောက်စီလိုပဲ။
သူ့ဟာမလေးတွေနဲ့တွေ့တော့တဟီးဟီးတဟားဟားဆွဲလားရမ်းလားနဲ့၊ ကျမသူ့ကြည့်ပြီးစိတ်လဲတို၊ အသည်းလဲယားလိုက်တာ။
သားအပေါ်ကိုအခြေခံပြီးဖြစ်လာတဲ့ မနာလိုစိတ်၊ အူတိုစိတ်တွေကလကျမမှာထပ်ပြီးပေါက်ဖွားလာရပြန်ပြီလား။

ကျမနေရင်းထိုင်ရင်းစိတ်မထိမ်းနိုင်တော့လို့ သူ့လက်ခုံကိုဆွဲလိမ်ဆိတ်လိုက်မိတယ်။ သူရုတ်တရက်နာသွားပြီးကျမကိုမကြည်ကြည့်နဲ့လှည့်ကြည့်တယ်။
ကျမအရင်တုန်းကစိတ်ထဲမှာသာကြိတ်အူတိုနေတာ၊ အခုလို စိတ်လိုက်မာန်ပါကိုယ်ထိလက်ရောက်မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူး။
အခုရုတ်တရက်လုပ်လိုက်မိတာ ကျမကိုယ်ကျမတောင်နားမလည်လိုက်ဘူး။

သူကလဲအခြေအနေသိတယ်။ ဒေါလည်းပွသွားတော့ကျမကိုအရွဲ့တိုက်ပြီး ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကိုလက်တစ်ဘက်စီဆွဲပြီးတော့
ရုပ်ရှင်ရုံပိုစတာတွေချိတ်ထားတဲ့ဘက်ကိုခေါ်သွားပြီး ပိုစတာတွေကြည့်လိုက်၊ ကြိတ်ထိုးပြီးရီနေလိုက်နဲ့..
ကျမကိုပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး မခံချင်အောင်လုပ်ပြနေတယ်။

အဲဒီနေ့ပြန်လာတော့ကျမတို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စိတ်ကောက်ပြီးဆက်ဆံရေးကအခြေအနေကပိုဆိုးသွားတယ်။ အမူအရာနဲ့တောင်စကားမပြောကြဘူး။ နောက်တစ်ခုရှိတာကလဲဒီအဖြစ်အပျက်တွေမတိုင်ခင်ထဲကကျမအလုပ်ထဲကလုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေနဲအလုပ်ကိစ္စပဲဖြစ်ဖြစ်။
အလွတ်သဘောပဲဖြစ်ဖြစ် ချိန်းချက်ပြီးသွားလာတာ၊ စားတာသောက်တာ တွေကိုမနှစ်မြို့တဲ့အရိပ်အယောင်တွေသူပြခဲ့တာကြာပြီ။

ကျမကလည်းရုံးကအဖွဲ့တွေနဲ့အလျဥ်းသင့်သလိုသွားတတ်တာကိုး။ အဲဒီမှာရုံးခွဲမန်နေဂျာတွေဖြစ်တဲ့ကိုကြည်စိုးတို့၊
ကိုကျော်လတ်တို့ နယ်ရုံးခွဲတွေကပြန်လာကြပြီး မိုးချုပ်ရင်ပါလာတဲ့စာရွက်စာတမ်း စာရင်းချုပ်တွေကိုနောက်နေ့မစောင့်ပဲ
တလက်စထဲအိမ်ကိုဝင်ပေးလေ့ရှိတာ။ ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်ပြီးဖိုင်အတူကူးနေတာတောင်
သူ့အခန်းဝကပြူတစ်ပြူတစ်လုပ်ပြီးစူးစူးဝါးဝါးကြီးကြည့်နေတာကျမသိတာပေါ့။ အဲဒါတွေကလည်းအကြောင်းခံထဲမှာပါနေတယ်။

ဂျန်းရှင်းစကွဲမှာအဲ့လိုဇလုံးဇခုဖြစ်ခဲ့တဲ့ပြီးတဲ့နောက် ၃-၄ရက်လောက်ကြာတော့ကျမသူ့အပေါ် စိတ်အေးစ၊ စိတ်ဆိုးပြေစပြုလာတယ်။
သူကတော့ကျမအပေါ်ခပ်တည်တည်ကြီး၊ မှုန်တေတေကြီးနဲ့နေတုန်းပဲ။ ကျမသူ့အပေါ်ပိုပြီးစိတ်မချ စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်တွေပိုပြီးများလာတယ်။
အခုလိုအခြေအနေတင်းမာနေတာကိုပဲနေမထိထိုင်မထိဖြစ်လာတယ်။ ကျမသားနဲ့ပြေပြေလည်လည်ပြန်ဖြစ်အောင်နေမယ်လို့လဲဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့…ကျမအရင်နေ့တွေကထက်အိမ်ပြန်နောက်ကျတယ်။
သားနဲ့အဆင်မပြေတဲ့ရက်တွေကလည်းကြာလာပြီ၊ စိတ်ထဲမှာကသိပ်မချမ်းမြေ့ဘူး။
အိမ်ခန်းထဲအဝင်မှာတော့ သားရဲ့အိပ်ခန်းဆီကအသံကြားရသလိုပဲ..။ ကျမသူ့အခန်းနားနီးနီးလျှောက်သွားလိုက်တယ်။
စကားပြောသံလိုလိုကြားလိုက်ရလို့အံ့ဩပြီးနားစိုက်ထောင်လိုက်တော့..ကြားလိုက်ရတဲ့အသံတွေကကျမကိုလန့်ဖြတ်ဆွံ့အသွားစေတယ်။

“မေမေ..၊ သားမေမေရယ်..ဒီဘက်ကိုလှည့်ပါဦး။ အားးး ကောင်းလိုက်တာမေမေရာ..”

သားဆီကြားရတဲ့အသံကဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ။ သိချင်ဇောနဲ့ကျမတံခါးကိုမသိမသာတွန်းဟလိုက်တယ်။
တံခါးကြားကမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကကျမကိုပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားစေပြီးတံခါးနောက်မှာပဲတောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေမိစေတယ်။
သားဝမ်းက မှန်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပြီးသူ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့တင်းတင်းဆုပ်လို့အားရပါးရဂွင်းထုနေတာ။
မျက်လုံးမှေးပြီးတော့ ကျမကိုတပြီး အသံထွက်ယောင်ရမ်းနေတယ်။

“မေမေရာ..သားကောင်းလိုက်တာ..၊ မေမေ..ရီလေး..အင်းးး အဲ့လိုကုန်းပေးထား အာ့..အာ့..ရှီး ကောင်းတယ်မေမေ၊
မေမေကသိပ်တော်တာပဲ။ သားပြီးပြီ အူးးး”

ကျမရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ပြီးတံခါးကိုချက်ချင်းပြန်စိလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မီးဖိုခန်းဘက်လျှောက်လာပြီး ရေတစ်ခွက်ငှဲ့သောက်လိုက်ရင်း ခုန်နေတဲ့ရင်တွေ၊ လွင့်နေတဲ့အာရုံတွေကို ပြန်စုစည်းလိုက်ရတယ်။
လက်စသတ်တော့ဝမ်းကကျမကိုစိတ်ဆိုးနေတာမဟုတ်ပဲ အလိုဆန္ဒချင်ခြင်းတပ်နေတာ။ တစ်ညကအမှတ်မထင်ရလိုက်ပေမယ့်
ရင်ထဲမှာမရေမရာမသမချာနဲ့ထပ်မံမဖွင့်ဟရဲတာကို စိတ်ထဲမှာအကြိတ်အခဲဖြစ်ပြီးတင်းမာနေတာကိုး။

သူတစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်မှစိတ်လွှတ်ပြီးဝွင်းထုနေတာ။ သားကစိတ်မဆိုးဘူး၊ ကျမကိုအလိုရှိနေတယ်ဆိုတာသိတော့ကျမကြိတ်ဝမ်းသာသွားရတယ်။
ဟုတ်ပါ့…၊ ကြည့်ရတာသူ့အတွက်ကျမဟာစိတ်ကူးနဲ့မှန်းပြီးစိတ်ဖြေဖို့ဂွင်းမင်းသမီးလေးဖြစ်နေပါရော့လား။
ဒီအတိုင်းဆိုရင် ဒါကိုအကြောင်းပြုပြီး သူကျမကိုစကားပြန်ပြောဖို့အကြောင်းဖန်တီးရမယ်။
ဟုတ်ပြီအခုတော့ ခုမှအိမ်ပြန်ရောက်ကာစပုံစံမျိုးနဲ့သရုပ်ဆောင်ဦးမှ။

“သားရေ..ဝမ်း..မေမေပြန်လာပြီ။ သားဘယ်ရောက်နေလဲ..”

ကျမသူ့အခန်းတံခါးဘက်ကိုလျှောက်သွားရင်းအသံပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်တုန့်ပြန်မှုဘာမှမရှိဘူး။ အသံလေးတောင်မကြားရဘူး။

“ဝမ်း..သားဘယ်မှာလဲ၊ တံခါးဖွင့်စမ်းပါဦးမေမေပြောစရာရှိလို့..”

ဒါပေမယ့်သားဆီကတိတ်ဆိတ်နေတဲ့အဖြေပဲထွက်လာတယ်။

“ဝမ်း..သားအဲဒီလိုမလုပ်နဲ့လေကွယ်..၊ မေမေ့ကိုစကားနည်းနည်းပြောဖို့အချိန်ပေးလို့မရဘူးလား”

“သားမောတယ်မေမေ၊ တနေကုန်စာသင်ရတာအရမ်းပင်ပန်းတာပဲ..။ မေမေပြောချင်တာကိုမနက်ဖြန်ကျမှပြောတော့နော်..”

ကျမစိတ်မောသွားတယ်၊ ဒါပေမယ့်..

“အေး..ရတယ်..ရတယ်၊ မနက်ဖြန်သေချာတယ်နော်..”

“ဟုတ်ကဲ့မေမေ..မနက်ဖြန်”

အဲဒီမနက်ဖြန်ဆိုတဲ့နောက်တစ်နေ့က သောကြာနေ့ပေါ့။ ကျမ ဝမ်းကို ဆပ်ပရိုက်စ်လုပ်အငိုက်ဖမ်းဖို့၊ တစ်ခုခုအဆန်းအပြားလုပ်ဖို့စီစဥ်ထားတယ်။
ကျမအလုပ်ကအစောကြီးဆင်းပြီးနေ့လည်ပိုင်းကထဲကအိမ်အရောက်ပြန်လာခဲ့တယ်။ သားထက်အရင်အိမ်ရောက်နေအောင်ပေါ့။
ကျမမှာအစီအစဥ်ကိုထိုင်စဥ်းစားနေရင်းတောင် ရင်တွေတဆတ်ဆတ်ခုန်လာတယ်။
သားကျမကိုမြင်တဲ့အချိန်မှာအခုလိုဝတ်စားထားပုံနဲ့၊ ကျမအပေါ်ဘယ်လိုတွေးလိမ့်မလဲလို့ပေါ့။

ကျမတစုံတရာကိုတိတိကျကျသိရအောင်သေချာစမ်းသပ်ကြည့်ချင်နေတယ်။
အစီအစဥ်စဖို့ကျမရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့တယ် ရေချိုးရင်းတစ်ကိုယ်လုံးနေရာလပ်မကျန်အောင်နှိုက်ချွတ်ဆေးကြောတယ်။
နဲနဲရှည်ပြီးယောက်ျားဆန်တဲ့ခြေသလုံးမွေးလက်မွေးတွေနဲ့နောက်ဆုံးထူတပ်ထပ်ဖြစ်နေတဲ့စောက်မွေးအုံကိုပါအပြတ်ရှင်းပြီးရိတ်ထည့်လိုက်တယ်။

အဲလစ်ဇဘက်အာဒင်ရေမွှေးလေးဆွတ်လိုက်တော့တစ်ကိုယ်လုံးမွှေးကြိုင်နေတာပဲ၊
မျက်နှာမိတ်ကပ်တွေကိုနေ့တိုင်းပုံမှန်လိမ်းနေကျထက်ခပ်ရင့်ရင့်လေးပိုတင်လိုက်တယ်။ အိုင်းရှဲဒိုးပန်းရောင်လေးပါဖြည့်လိုက်ပြီးတော့
အနက်ရောင်မတ်စ်ကာရာလိုင်နာလေးပါထည့်လိုက်တာ မျက်လုံးတွေကပိုနက်ပြီးရွှန်းတောက်သွားတော့တယ်။

ပြီးတော့ကျမစိတ်ထဲကိုယ့်ကိုကိုယ်ဆက်စီအဖြစ်ဆုံးလိုယူဆတဲ့ဝတ်စုံကိုရွေးပြီးဝတ်လိုက်တယ်။ မိန်းမဝတ်ခါးတိုကလေးနဲ့စကပ်တိုလေးပေါ့၊
U ပုံစံလည်ဟိုက်အနိမ့် ကြိုးပျောက်ဘရာစီယာ၊ အနက်ရောင်ဇာဖောက်ပင်တီလေးနဲ့အတွဲညီအောင်ဝတ်ထားတယ်။
ပြီးမှပေါင်နဲ့ခြေသလုံးမှာလည်းနိုင်လွန် စတော့ကင်အနက်လေးပါဝတ်ထားတာ။

အခုကျမဝတ်ထားတာအိုဗာများဖြစ်နေလားမသိဘူး၊ ခါတိုင်းအိမ်နေရင်းထမီနဲ့ပဲမြင်နေကျ ကျမကို
အခုလိုပုံနဲ့သာဝမ်းမြင်လိုက်ရင်ရှော့ဖြစ်သွားနိုင်မလား။ ကျမကိုယ့်ကိုကိုယ် သလိုက်၊ မှန်ထဲပြန်ကြည့်လိုက်နဲ့ မှတ်ချက်ချမိတာက။
အမယ်..ငါက အခုထက်ထိကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကကြွရွနေတုန်းပါလား။ နို့ဆိုဒ်က 75 Cup B ဆိုတော့အနေတော်ကြည့်အကောင်းဆုံးပဲ။
နဲနဲလေးမသိမသာလျော့ကျနေတာကလွဲရင်ပေါ့။ နို့သီးခေါင်းတွေကလဲလှတုန်းပဲ။
နိုသီးခေါင်းအခံအဝိုင်းကအရောင်မရင့်သေးဘူးအညိုနုရောင်ပဲရှိသေးတာ၊ ဒါမလှဘူးလို့ခေါ်မလား။

အခုလိုကြိုးပျောက်ဘရာနဲ့ဆွဲတင်ထားတဲ့အချိန်နို့ကပိုလုံးပြီးတင်းနေသေးတယ်။ အောက်ကဝတ်ထားတဲ့စကပ်တိုလေးကလဲ
တိုလေအသားကပ်စတော့ကင်ထဲကခြေထောက်သွယ်လျလျလေးတွေရဲ့အလှကိုထုတ်ဖော်ပြနေသလိုပဲ။
ကြည့်ရတဲ့ယောက်ျားတွေအတွက်လျှို့ဝှက်သည်းဖိုဆန်နေမယ်။ ရင်ဖိုနေမယ်။ စိတ်တွေကိုငိမ်းကြုံးဆွဲငင်သွားစေမယ်။

ကျမကိုယ့်သားကိုဒီလိုဝတ်ပြသင့်သလား။ ဒါပေမယ့်စောစောကပြောခဲ့သလိုကျမတစုံတရာကိုအဖြေအတိအကျရှာကြည့်ချင်နေတယ်။
ကျမအစီအစဥ်အတိုင်းဆိုကျမမှာရွေးစရာလမ်းမရှိဘူး။
ကျမကိုဟိုနေ့ကဘာမပြောညာမပြောအကုန်သိမ်းကြုံးယူငင်လုပ်ချင်သလိုလုပ်သွားပြီး၊ အခုမှသူမဟုတ်သလိုဖြစ်နေတာကိုကမဟုတ်သေးဘူး။
တနုံ့နုံ့ဖြစ်နေတုန်းရှိသေးတယ်။ မကြာခင်အဖြေကိုတော့ရအောင်ရှာရမယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲဝမ်းအိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျမကိုမြင်တော့ရုတ်တရက်အံ့သြသွားသလိုဖြစ်သွားပြီးမှ
မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ်ကိုကြည့်တော့တာပဲ။ ဒါကိုပဲကျမကနင်းပြီးသူ့ကိုမေးလိုက်တယ်။

“အမယ်..သားကလဲမေမေ့ကိုမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ၊ ကြည့်နေလိုက်တာ။ မေမေဒီလိုဝတ်ထားတာဘယ်လိုနေလို့လဲ”

“အဲ..အဲ..သိပ်လှတာပဲ..၊ ဒါနဲ့မေမေကဘယ်သွားမလို့လဲ..”

ကျမလဲသူ့ကိုစချင်လာလို့..

“ဟိုလေ..ကိုကျော်လတ်နဲ့ ညစာစားဖို့ချိန်းထားလို့..”

“ဪ..ဟုတ်လား..”

သူ့မျက်နှာကစူပုပ်သွားပြီး ကျမကိုတစောင်းကပ်ရှောင်လို့သူ့အခန်းထဲဝင်သွားတော့တယ်။
—————————————–
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၅)

“ဝမ်း..သား.၊ .သား..မေမေနဲ့စကားနည်းနည်းပြောဦးလေ၊ မနေ့ကသားပဲကတိပေးထားတာ၊
မေမေနဲ့ဒီနေ့ပြောမယ်ဆို။ ခဏလောက်ထိုင်ပြီးပြောကြရအောင်”

“သားက ကတိပေးထားတာမဟုတ်ပါဘူး၊ အခုမေမေကဘာပြောစရာများရှိလို့လဲ”

သူကနောက်ပြန်လှည့်လာပြီးမေးရင်းဧည့်ခန်းအလယ်ကကျမနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆိုဖာဆီကိုလျှေက်သွားပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။
သူ့မျက်လုံးတွေကလည်းအစွမ်းကုန်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ကျမတကိုယ်လုံးကိုပဲ သိမ်းကြုံးကြည့်နေတယ်။
အထူးသဖြင့်ကျမရဲ့လည်ဟိုက်ထဲကအန်ထွက်နေတဲ့ကျမရဲ့နို့လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေဆီကိုပေါ့။

“ဝမ်း..သားသိလားဟင်..၊ မေမေ့ရဲ့ဘဝမှာရှိတဲ့အရာအားလုံးက သားတစ်ယောက်ထဲပဲ၊
မေမေသားကိုအခုလိုတစုံတခုအလိုအကျမကျေမနပ်ဖြစ်နေတာမျိုးကို မမြင်ချင်ဘူး။ မေမေ့ကိုပြောစမ်းပါဦး၊
မေမေကသားစိတ်ဆိုးအောင်ဘာလုပ်ထားမိလို့လဲ။ ဒါမှမဟုတ်မေမေကသားအတွက်အဖေအသစ်ရှာနေတယ်လို့တစ်ဘက်သတ်ထင်နေတာလား..”

ကျမပြောစကားကိုကြားလိုက်တော့ ဝမ်းကအသံကျယ်ကျယ်နဲ့ထရီတယ်၊ ပြီးမှ။

“သားတစ်နေ့မှစိတ်မချမ်းသာဘူးဖြစ်နေတာက၊ အဖေနဲ့ကွဲသွားလို့မပြည့်မစုံဖြစ်နေရတဲ့မေမေ့ကိုကြည့်ပြီးတော့ဖြစ်နေတာပဲ၊
အမေ့ရည်းစားအသစ်အကြောင်းတွေ၊ အချစ်အကြောင်းတွေ၊ ဒ
ါမှမဟုတ်သားတစ်ယောက်ထဲပဲနေချင်တဲ့အကြောင်းတွေကိုဘာဖြစ်လို့စကားထဲထည့်ပြောရမှာလဲ..”

“ဝမ်း..သားလဲသိသားနဲ့ မေမေ့မှာဒီကိစ္စအတွက်ကစားစရာတို့၊ ချစ်သူအသစ်တို့ သားအဖေ့နေရာမှာအစားထိုးဖို့ မရှိဘူး၊ စိတ်မကူးဘူးဆိုတာကို…။
ကိုကျော်လတ်ဆိုတာက အလုပ်ထဲကမိတ်ဆွေတစ်ယောက်သာပါပဲ။ ဒီထက်မပိုဘူး”

“ဒီလိုလား..၊ ဒါပေမယ့်သားထင်တာကတော့ ဒီညမေမေတစ်ခုခုအစီအစဥ်ချထားပုံပဲ။
မေမေဝတ်ထားတဲ့ဝတ်စုံကိုကြည့်တာနဲ့သိသာနေတယ်၊ ကြည့်ရတာတနေရာရာသွားပြီးတခုခုလုပ်ဖို့စိစဥ်ထားတာသေချာတယ်..”

သားစကားကြောင့်ဝမ်းနည်းပြီးကျမမျက်ရည်တွေစကျလာတယ်။ ငိုမိတော့မလိုပဲ၊ ​ပေါ်တင်စွပ်စွဲ​နေသလိုကြီးဖြစ်​နေ​တော့၊ ကျမအဖို့ဘာစကားမှပြောစရာမရှိတော့သလိုပဲ။
ဒါပေမယ့်ခံစားချက်ကြောင့်လွတ်ထွက်သွားတာက…။

“မေ..မေမေ..တကယ်ဘယ်သူနဲ့မှချိန်းမထားပါဘူး..ဒါပေမယ့်..”

“မေမေကဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ..။ ပြီးတော့..ဒါပေမယ့်ကဘာဖြစ်လဲ..”

ကျမခပ်ရှက်ရှက်နဲ့ပဲတိုးတိုးလေးပြောမိတာက..

“မေ..မေမေ ဒီအဝတ်အစားတွေဝတ်ထားတာက၊ သားအတွက်ပဲ..”

“ဗျာ..ဘယ်လို..မေမေ..”

“ဒီ..ဒီလိုလေ..မေမေကသားအတွက် လှလှပပ ဝတ်စားပြချင်တယ်။ ပြီးတော့သားကမေမေ့အတွက်အချိန်တွေပိုပေးလာနိုင်အောင်ပေါ့။
မေမေ့အတွက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့သားလေးတခါပြန်ဖြစ်လာအောင်ပေါ့..”

“အို..မေမေကလဲဗျာ..သားကမေမေဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတဲ့အပြုအမူတွေကိုစိတ်မဝင်စားပါဘူး။
သားသိတာကမေမေ့ကိုချစ်တာပဲတယ်။ အရမ်းချစ်တာပဲ။ အဲဒါပဲသားရဲ့ပြဿနာက..၊
သားကမေမေတခြားသူတွေနဲ့သွားတာကိုမတွေ့ချင်ဘူး ။ ဒါအမှန်ပဲ၊ ဒါပေမယ့်ဒီလိုဘာလို့ခံစားရသလဲဆိုတာနားမလည်ဘူး။
ဘာကြောင့်သားမေမေ့ကိုအလိုရှိနေတာလဲ၊ ချစ်နေတာလဲ။ အရင်ကသားမေမေ့ကိုဖွင့်မပြောရဲဘူး။ မေမေ့ကိုအမေလိုထက်ပိုပြီး
လိုလားနေတယ်ဆိုတာကို..။ မေမေ့ကိုသားဖက်ထားချင်တယ်။ နမ်းချင်တယ်။ မေမေ့တကိုယ်လုံးကိုထိတွေ့ကိုင်တွယ်ချင်တယ်”

“အို..ဝမ်း..သားလေးရယ် တို့လိုသားအမိအရင်းကြီးတွေကဒီလိုခံစားချက်နဲ့ဘယ်လိုခံစားလို့ရမှာလဲ။ ထိတွေ့လို့သင့်တော်မှာလဲ။ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ”

သားကိုဒီလိုပြောလိုက်ပေမယ့် ကျမခဏငြိမ်ပြီး သူနဲ့မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်လိုက်မိတယ်။
သူ့မျက်လုံးတွေအရောင်တောက်ပြီးအရည်လဲ့နေတာကလိင်ပိုင်းဆိုင်ရာလိုလားမှုစိတ်ဆန္ဒကိုဖော်ပြနေတယ်။
အဲဒီအခိုက်အတန့်မှာပဲ ဘာအင်အားစွမ်းအင်တစ်ခုကစေစားလိုက်သလဲမသိတော့ဘူး။
ကျမ..ဝမ်းအနားကိုလျှောက်သွားမိပြီး သူ့ရဲ့ပါးလေးတွေကိုငုံ့နမ်းမိတယ်။ ပြီးတော့ပါးစပ်တွေကိုသူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီကိုရွှေ့ပြီး
စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်။ ဒီလုပ်ရပ်ကိုဘယ်လိုကနေဘယ်လိုကျမလုပ်မိသွားလဲမသိဘူး..။

ခဏအကြာမှာသားကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားမိနေပြီ။ကျမတို့နှစ်ယောက်မိန်းမောစွာနဲ့အနမ်းမှာမြောပါနေတာကိုပဲသိလိုက်တယ်။
ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေခံတွင်းတွေကနွေးထွေးလာပြီးပူနွေးတဲ့လျှာအစုံကိုသူ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပြီးလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနမ်းနေမိတော့တာပဲ။

သူကလဲကျမနှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိဖိစုပ်ရင်းသွားလေးတွေတွေနဲ့ပါဖိကိုက်ပေးတော့ကျမသွေးတွေတကိုယ်လုံးဆူတက်လာရပြီ။
စက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာ အသိစိတ်လေးတစ်ချက်ဝင်လာတာနဲ့ ကျမလူချင်းခွာ နောက်ဆုတ်ထွက်လိုက်မိတော့
ဝမ်းကကျမကိုနားမလည်နိုင်စွာတစ်ချက်အကြည့်လိုက်မှာ..။

“သား..ဝမ်း..ဆောရီးနော်..မေမေသားကိုဒီလောက်ပဲလုပ်ပေးနိုင်မယ်..”

“မေမေ..မေမေ့ကို သားချစ်လိုက်တာ..”

ဝမ်းကသူ့ရင်ထဲကလွတ်ထွက်လာတဲ့စကားကိုဆိုရင်း ထရပ်ပြီးကျမကိုသိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပါလေရော။
သူ့ညာလက်တွေကကျမရဲ့ခါးပြတ်အင်္ကျီ၏လေးကိုရှိုဝင်ပြီးခါးကိုလာနှိုက်ရင်းကစကပ်တိုလေးပဲဖုံးထားတဲ့
ဖင်သားတင်းတင်းကြီးတွေကိုပွတ်နယ်စပြုပြီ။ ဖြေးဖြေးဖွဖွ ညင်ညင်သာသာလေးဘယ်ညာတလှည့်စီပွတ်ပေးနေတာ။
ဘယ်လက်ကျမရဲ့စကပ်တိုလေးအောက်နားစကိုဆွဲလှန်တက််ပြီးပေါင်ကြားကနေလက်ရှိုသွင်းဖို့ကြိုးစားလာတယ်။

“ဝမ်း..သား..သား အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ..”

ကျမဟန့်လိုက်ပေမယ့်သူ့အမူအရာကကျမပြောတာကိုနားထောင်မယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။
အခုညာလက်ကကျမတစ်ကိုယ်လုံးကိုနေရာအနှံ့ပွတ်သပ်နေပြီး၊ တင်ပါးဆုံကြီးတွေကနေခါး၊ ခါးကနေကျောပြင်နဲ့ပခုံးသားတွေကို
အင်္ကျီအောက်ကရှိုပြီးတရွရွပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျမခါးလေးကိုဆွဲဖက်ပြီးသူ့ဘက်ကိုအတင်းဆွဲကပ်ထားတယ်။

ခွာလိုမရအောင်ကျစ်ကျစ်ဖက်ထားတော့ကျမရဲ့ဗိုက်သားပြင်၊ ပေါင်ကြားဆီးခုံတွေကဘယ်လိုမှရှောင်မရအောင်
သူ့ပေါင်ကြားကဂျိုးကြီးနဲ့မိမိရရကြီးဖိဆွဲမိနေတာပေါ့။ ဒီအထိအတွေ့ကြောင့်ကျမကြက်သီးဖုလေးတွေထလာပြီး
သွေးကြောတွေတဖျင်းဖျင်းရွတက်လာရပြန်ပြီ။ သူ့ပေါင်ကြားထဲကလီးကအချောင်းလိုက်ကြီးမာထန်ထလာတာကသိသာလှတယ်။

ကျမသိနေပြီလေ…ဒါကြီးရဲ့ပစ်မှတ်ကဘာလဲ။ လှုပ်ရှားမှုနောက်တဆင့်ကဘာလဲဆိုတာ။ ကျမဟိုတနေ့ကသူနဲ့အမှတ်မထင်
မထိမ်းနိုင်ပဲမှားလိုက်မိပေမယ့်ကျမမြောပါမသွားသေးဘူး၊ လက်မခံနိုင်သေးဘူး၊၊ နောက်တစ်ကြိမ်မှားလိုက်ဖို့အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး။

“သား..သားး မေမေ့ကိုဒီလိုထပ်မလုပ်နဲ့တော့နော်။ မေမေပြောတာနားထောင်ပါလား၊ သားကလိမ္မာပါတယ်”

အဲ့လိုပြောတော့မှပိုဆိုးတော့တယ်။ သူကရပ်လိုက်ရမယ့်အစား၊ ပိုကြပ်အောင်ဖက်လာပြီး၊ ကျမမျက်နှာလေးကိုဆွဲမော့လို့
အငမ်းမရကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ။ အနမ်းရှိန်ကြောင့်ကျမလဲမှိန်းကျသွားရပြီးသူကျောကိုမတ်တပ်ရပ်ရင်းဖက်ထားရင်း
မျက်နှာလေးမော့ပေးလိုက်မိတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ကျမရဲ့စိတ်ကတားနေပေမယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကမလိုက်နာတော့ဘူး။

သူ့လက်တွေက စောစောကထဲကအင်္ကျီအောက်ကရှိုပြီးကျမကျောပြင်တွေကိုပွတ်ပေးနေတာ။ ကြိုးပျောက်ဘရာဆိုတော့ခါးမှာဘာအထိမ်းမှမရှိဘူး။
သိတဲ့အတိုင်းအသားနဲ့တစပ်ထဲရှိတယ်လို့ထင်ရအောင်၊ ဘရာကပ်ကိုကြိုးပြားအကြည်လေးနဲ့ပခုန်းမှာထိမ်းပေးထားတာ။

လျှိုနေတဲ့လက်ကအဲဟာလေးကိုဆွဲဖြုတ်ချသွားလို့ ရင်ကဟာခနဲဖြစ်သွားတာနဲ့ ကျမရဲ့နှလုံးသားဘရိတ်ကာကဖြူးစ်ကပြတ်သွားပြီ။
ဖြူးစ်ပြတ်သွားလို့အမှောင်ကျသွားသလို ကျမရင်သားတွေလဲပွင့်သွားပြီးအမိုက်မှောင်ကလွှမ်းမိုးသွားတယ်။
တားဆီးရမယ့်အစားကျမကိုယ်တိုင်ကိုကသူ့ကိုအခန်းထဲခေါ်သွားဖို့တောင်းဆိုမိရက်သားဖြစ်သွားတယ်။

ကျမသတိထားမိတာကအခုသားကကျမကိုဆန္ဒတွေ နှိုးဆွလှုံ့ဆော်ရာနေရာက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲမှာ။
ကျမဘယ်လောက်ဝေဝါးနေလဲဆိုရင်။ ကျမတို့အခုရှေ့တိုးလုပ်ဆောင်နေတဲ့အခြင်းအရာက သင့်တော်၏မသင့်တော်၏ကိုဆင်ခြင်ရမယ့်အစား။
ရောက်နေတဲ့နေရာကမသင့်တော်ဘူးလို့တလွဲဆံပင်ကောင်းစဥ်းစားနေမိခြင်းပါ။

မတော်တဆ သူများတွေမြင်သွားရင်ခက်ရချည်ရဲ့ လို့ပဲအတွေးထဲဝင်လာတယ်၊ ဒါကြောင့်..

“ဝမ်း..ဝမ်း..သားး မလုပ်နဲ့နေဦးး၊ ဒီနေရာကြီးမကောင်းဘူး။ သားအခန်းထဲကိုသွားရင်ကောင်းမယ်..”

ကျမသူ့ကိုချက်ချင်းရပ်လိုက်ဖို့အကြောင်းပြချက်ပေးလိုက်တာက အခန်းထဲသွားဖို့ဖြစ်သွားတယ်။
ကျမစကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကဘယ်အထိတာသွားလဲရှင်တို့စာဖတ်သူတွေသိမှာပေါ့။ ဒီလိုပဲ..ဝမ်းကလဲ မှန်မှန်ကန်ကန်နားလည်လိုက်ပါတယ်။

သူကျမကိုယ်လုံးလေးကိုစွေ့ခနဲပွေ့ချီလိုက်ပြီး မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ သူ့အခန်းထဲဆွဲသွင်းသွားတော့တာပဲ။
အသာမှအသာလေးပဲရှင့်၊ သူဘယ်ကအားအင်တွေရသွားလဲတော့ကျမမတွေးတတ်တော့ဘူး။ အခန်းထဲရောက်တော့ကျမကိုကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်တယ်။

ကျမရဲ့ခြေထောက်တွေကနဲနဲလေးခပ်ကားကားအနေအထား။ ဒူးတွေကကုတင်စောင်းမှာ။ ခြေဖျားတွေကကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်ဆီတွဲလောင်းကျနေတယ်။
ဝမ်းကကျမခြေဖျားနေရာမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လက်တွေကကျမရဲ့စကပ်တိုလေးကို တဖြည်းဖြည်းဆွဲလှန်တင်နေတယ်။

သူ့မျက်လုံးတွေက စတော့ကင်အနက်ဝတ်ထားတဲ့ကျမရဲ့သွယ်လျတဲ့ပေါင်လုံးတွေကိုမျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေတာ။
မျက်ဝန်းတွေကအထက်တိုးလာပြီးပေါင်ခွဆုံအလည်ကရွှေတြိဂံတောင်ပူစာကိုမမှတ်မသုန်ကြည့်နေပြန်တယ်။
စတော့ကင်အောက်က အနက်ရောင်ဇာပါးပင်တီလေးက ကျမရဲ့ မိန်းမစင်စစ်ဖြစ်ကြောင်းအမှန်ဆုံးအထောက်အထားဖြစ်တဲ့
သက်သေခံအမှတ်အသားလေးကိုလုံအောင်ဖုံးပိတ်ပေးမထားနိုင်ဘူး။

“အို..သားမေမေ အရမ်းလှတာပဲ..”

ကျမရှက်သွေးလေးဖြာလို့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ခေါင်းလေးငုံ့ထားရင်းသားရဲ့ချီးမွမ်းစကားကိုခံယူနေမိတယ်၊
ပြီးတော့ဖင်ကိုနဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီးကုတင်ပေါ်ကျကျနနတင်ပေးလိုက်တယ်။
အမှန်တော့စောစောကဖိထိုင်ထားမိတဲ့စကပ်တိုကိုနောက်ဘက်ဖင်အောက်ကလွတ်သွားပြီးလွယ်လွယ်လှန်တင်လို့ရအောင်လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တာပါပဲ။

“အားးး..ကျေးဇူးပဲမေမေ..”
—————————————–
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၆)

ဝမ်းက ချက်ချင်း အထာပေါက်တယ်လေ။ သင့်ခ်ယူတွေဘာတွေလုပ်ပြီးသူ့လက်တွေကအချိန်မဖြန်းပဲလှုပ်ရှားလာတယ်။
လက်သန်းဖျားလေးနဲ့ ခါးကပင်တီအနားစကိုချိတ်ဆွဲပြီးနဲနဲချင်း နဲနဲချင်းသာသာလေးဆွဲချလာလိုက်တယ်။

နောက်ဆုံး ပင်တီကနောက်ဖင်ပိုင်းမှာဖင်လုံးကြီးကိုကျော်ပြီးကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ အရှေ့ဘက်ပိုင်းမှာတော့ပင်တီကလိမ်ပြီးအလိပ်လိုက်ကလေးဖြစ်နေပြီ။
အလိပ်လိုက်အောက်ကိုလှိမ့်ဆွဲချလိုက်ရင်ပဲ မြင်လိုက်ရတဲ့အရာကသူ့ကိုနေရာမှာတင် ပါးစပ်ကြီးဟ မင်သက်နေစေတယ်။

“အို….ဝမ်း..သားကလဲဘာလုပ်တာလဲ..ကြည့်ပါဦး..မေမေအကုန်ပေါ်ကုန်ပြီ..ရှက်စရာကြီး.. ဒီလိုပဲလုပ်ရလား..”

“မကုန်သေးပါဘူးမေမေရ၊ အပေါ်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးကျန်သေးတယ်”

“အမယ်..အမယ်..ပြောတတ်လိုက်တာ..၊ ဘယ်သူကပေးချွတ်မှာမို့လိုလဲ..”

ပြောရင်းနဲ့ ကျမကညာလက်နဲ့သူ့လက်မောင်းကိုမနာအောင်လှမ်းရိုက်လိုက်ပြီး ဘယ်လက်ကတော့သူ့ဆံပင်တွေကို
ချစ်မြတ်နိုးခြင်းကြီးစွာနဲ့သပ်ပေးနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့်ရိုက်လိုက်တဲ့လက်ကိုပေါင်ကြားချက်ချင်းရွှေ့ပြီးပိတ်လိုက်ဖို့ကတော့မမေ့ဘူး။

“ဒါဆိုလည်းစမ်းကြည့်သေးတာပေါ့..”

သူကပြောပြောဆိုဆို ပေါင်မှာတွယ်ပြီးတဝက်တပျက်လိပ်ကျန်နေသေးတဲ့ပင်တီကို လုံးလုံးကျွတ်အောင်ချွတ်ချလိုက်ပြီးတော့
လက်ကတဆက်ထဲမြှောက်ပြီးနှားခေါင်းနားတေ့လို့ရှူးကနဲတစ်ချက်ရှူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှကုတင်ခြေရင်းဘက်လွှဲပစ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှကျမပေါင်ကြားတည့်တည့်ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဒူးထောက်ချလိုက်တော့သူ့ရဲ့မျက်နှာက ကျမစောက်ပတ်နဲ့ဘယ်လောက်မှမဝေးတော့ဘူးပေါ့။
ကျမစောစောကလေးကမှစောက်မွေးတွေပြောင်အောင်ရိတ်ထားတော့ ပြောင်သလင်ခါပြီးတစ်မွှေးမှကိုမကျန်တော့ဘူး။
တမိုက်လောက်အကွာလောက်ပဲရှိတောတဲ့သူ့နှာခေါင်းကထွက်သက်လေကပြောင်ရှင်းနေတဲ့တောင်ပူစာလေးပေါ်မှာဖြတ်တိုးပြေးလွှားနေတယ်။

လေနွေးနွေးလေးကကျမစောက်စိလေးကို လာကညော့ နေပြီးကျမရင်တွေအငြိမ်မနေနိုင်ပဲတသိမ့်သိမ့်တလှပ်လှပ်ခုန်နေတော့တယ်။
ဒီလေလေးရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ပဲ ကျမစောက်ရေလေးတွေစိမ့်ပြီးကျလာပြီ၊ တအားထူးဆန်းတာပဲ။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေလည်းစိုစိစိဖြစ်လာပြီ။
နောက်ဆုံးသူ့မျက်နှာကအရမ်းကပ်လာပြီးနှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးကစောက်ဖုတ်ခုံးခုံးလေးရဲ့အဟလေးကိုလာထိတော့တယ်။
ပြီးတော့အဖုတ်ရဲ့အနံ့အရသာကိုရှူးကနဲရှူသွင်းခံစားလိုက်တယ်။

“အားးး ရှီးးစူးရှ်..”

ကျမမျက်လုံးလေးပိတ်ကျသွားပြီး စူးခနဲစုပ်သပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေအပေါ်မှာ
ကလိကလိနဲ့လာလှိမ့်နေတဲ့နူးညံ့တဲ့အရသာကိုရလိုက်တယ်။ ကျမတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခိုက်ခိုက်တုန်သွားရတယ်။

ကျမစိတ်တွေစုစည်းမိတော့သူ့လျှာနဲ့ကျမစောက်ဖုတ်ကိုတလွှားခြင်းလျက်နေတာပဲသိတော့တယ်။
သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဘယ်ညာဟဖြဲပြီး လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲနက်နိုင်သမျှနက်အောင်စောင်းထိုးပြီးလျက်နေချိန်မှာ
တပြိုင်ထဲ လက်မလေးနဲ့စောက်စိကိုဖိပွတ်ပေးနေတော့ ကျမမနေနိင်တော့ပဲကော့ပျံတက်နေရပြီ။

“အူးးး သားး…ရှူးစ်..မေမေ..အင့်..”

ကျမတလှပ်လှပ်နေအောင်ကိုကောင်းနေတယ်။ သူ့လျှာနွေးနွေးကစောက်ဖုတ်ပတ်ချာကန်ဘောင်တလျှောက်လမ်းတစ်ပတ်လျှောက်နေတယ်။
နောက်..အောက်ကနေအထက်ဆန်လျက်တယ်။ ညာကနေဘယ်ကိုတလှိမ့်လှိမ့်ဆွဲလာတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်လောက်ကမှအသစ်ရိတ်ထားပြီးပြန်တက်စပြုနေတဲ့သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးစူးစူးလေးတွေက
ကျမရဲ့ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ဆီးခုံနဲ့နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေကိုကလိပေးနေတာ သွားပွတ်တံနဲ့ရွရွတိုက်ပေးနေသလိုပဲ။
တကိုယ်လုံးလဲကြက်သီးတွေတဖြင်ဖြင်းထလာရတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုစေ့လိ့စောက်စိကိုအုပ်ပြီးဖိဆွဲစုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့…

“အား…ဟား..ဟား..အာ့..ဝမ်းရယ်၊ ဘယ်လိုတွေတောင်လုပ်နေတာလဲ စူးး ရှိ..ရှ်ရှ်..”

ကျမခါးလေးကော့ကော့ထိုးပေးနေမိတယ်။

ဝမ်းကသူ့လျှာဗြားကြီးနဲ့နောက်ဆုံးပိတ်အပြီးသတ် ၂ခက်၃ချက်လျက်လိုက်ပြီးမှ ခေါင်းထူမော့လိုက်ပြီးကျမနဲ့မျက်လုံးခြင်းဆိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။
ပြည့်ပြည်ဝဝအပြုံးကြီးတစ်ခုနဲ့အားရပါးရပြုံးပြလိုက်ပြီးသူ့လက်တွေကအင်္ကျီခါးအောက်ကလျှိုဝင်လာပြန်ပြီ
နို့တွေကိုနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကိုင်ပြန်တယ် ကြိုးပျောက်ဘရာကပ်လေးကစောစောကတခေါက်ထဲကကွာကျသွားပြီးလို့
နို့တွေကတွေကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးဖြစ်ပြီးသားလေ။ အပေါ်အင်္ကျီပဲကျန်နေသေးတာ။

ဝမ်းက ကျမနို့လုံးဖွံ့ဖွံ့ကြီးတွေကိုမြိန်ရေရှက်ရေအတော်ကြာနယ်နေပြီးမှအပေါ်အင်္ကျီရဲ့နောက်ကျောဇစ်လေးကိုဆွဲချလိုက်တယ်။
ပုခုံးဖျားလေးတင်ချိတ်ထိမ်းထားတဲ့အင်္ကျီကိုလက်မောင်းနှစ်ဘက်ကလျောချပြီးချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
ပြီးတော့လည်ဟိုက်နေရာကိုလည်းလက်မြန်ခြေမြန်နဲ့အောက်ဆွဲချလိုက်တာအင်္ကျီကခါးမှာသွားပုံနေပြီပေါ့။

ကျမရဲ့ခါးကထက်ပိုင်းအလှကိုအခုမှသားရှေ့မှာဘာမှမကွယ်မဝှက်မဖုံးမပိတ်ပဲရှိုးပြနေတော့တာလေ။
ကျမရဲ့နို့တွေကအသားအရေနဲ့တိုင်းတာရင်အိစက်နူးညံ့ပြီး။ ဖွဲစည်းပုံအရကြည့်ရင်တော့တင်းတင်းရင်းရင်းချပ်ရပ်နေသေးတယ်။
လျော့ရဲပြီးပုံမပျက်သေးဘူးပေါ့၊ အေးလေ..ဘယ်ယောက်ျားမှအထိအကိုင်မရှိခဲ့ အလုပ်အကိုင်မဖြစ်ခဲ့တာကြာခဲ့ပြီပဲ။

ကျမနို့သီးခေါင်းလေးတွေကမဲသဲရင့်ထော်မနေသေးဘူး။ အခုထိအညိုရောင်နုနုလေးပဲရှိသေးတယ်။
တက်နေတဲ့ရမ္မက်သွေးကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကရှေ့ကိူစူချွန်းပြီးတောင်တက်နေတယ်။ သူကနောက်ဘက်ကနေပဲရပ်နေရင်းကနို့တွေကို
လက်နဲ့ဆဆပြီးရစ်ပတ်ညှစ်နေတာ။ ကျမစိတ်တွေလဲတရိပ်ရိပ်တက်လာနေပြီ။ သူ့လက်တွေကိုတန်ပြန်ပြီးရင်အုံကိုကော့ကော့တင်ပေးနေမိတယ်။

သူကကျမနို့တွေနဲ့စိမ်ပြေနပြေနယ်ဖတ်ကစားနေပြီးတော့မှ ကုန်းစို့လိုက်တော့တယ်။ တစ်ဘက်ကညှစ်လိုက်၊ တစ်ဘက်ကစို့လိုက်
တလွှားချင်းစို့လျက်နေလိုက်၊ နို့သီးလေးတွေကိုငုံခဲလိုက်၊ လျှာနဲ့ကပ်ပြီးစုပ်သွင်းလိုက်၊ မျိုးစုံကိုလုပ်နေတော့တာလေ..။

“အိုး..ဟား..မေမေ့သားရယ် ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ၊ လုပ်တတ်နေလိုက်တာ.. မေမေ..အင့်..အင့်..မရတော့ဘူးကွာ..”

ကျမရဲ့…မရတော့ဘူး..ဆိုတဲ့ထုတ်ဖော်ညည်းသံက သူ့အတွက်အချက်ပေးစကားပဲ..
သူကနို့စို့နေတဲ့ပါးစပ်ကိုခွာလိုက်ပြီးနောက်ဆုတ်ထွက်သွားတယ်။ အပြင်ကပြန်လာကထဲကအခုထိဝတ်ထားဆဲဖြစ်တဲ့သူ့အင်္ကျီ၊
ဘောင်းဘီနဲ့အတွင်းခံကိုပါချွတ်ချတာ မြန်ချက်ကမျက်လှည့်ပြသလိုပဲ ကြည့်လိုက်တော့ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေပြီ။

သားရဲ့ရင်အုပ်တွေ လက်မောင်းသားနဲ့ဗိုက်သားဗယ်လီတွေကကြွက်သားတွေနဲ့အကန့်ကန့်ပေါ်နေတယ်။
ကာကဗလကစားသမားမဟုတ်ပေမယ့် သားကရေကူးတယ်၊ဘတ်စကက်ဘောကစားတယ်။ ကျောင်းကအားတားရတဲ့အားကစားသမားတယောက်ပဲ။
ပြည့်စုံတဲ့ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရံ့ကိုယ်ခန္ဓာကိုကျမရှေ့မှာတွေ့လိုက်ရတယ်။

ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အရှေ့အလယ်ပိုင်းကိုမျက်လုံးရောက်သွားတာနဲ့ကျမမျက်လုံးတွေကဝိုင်းစက်သွားရတယ်။
မင်သက်ပြီးပါးစပ်လည်းဟသွားရတယ်။ သူ့ရဲ့လီးကြီးကမနည်းမနောမှမဟုတ်တာ။
လီးကြီးကတောင်နေပြီးပြီ။ ခေါင်းကတရမ်းရမ်းဖြစ်နေပြီ၊ ကျမဘက်တည့်တည့်လက်ညှိုးထိုးထားသလိုကြီးပဲ။

ဟိုပထမစလုပ်ဖြစ်ကြတဲ့နေ့က အရှက်တရားကြောင့်ရယ်၊ မွှန်ထူနေတာနဲ့ရယ်။ ဘာမှသတိသေချာမထားမိဘူး။
နောက်ကိုလုံးဝလှည့်မကြည့်မိတာလဲပါတာပေါ့။ အခု မျက်နှာချင်းဆိုင်တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကြီးမြင်ရတော့မှ၊
ရင်တွေအကြီးအကျယ်ဖိုပြီး ဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားရတယ်။ ကြီးတာမှ သူ့ထက်ကြီးတာတောင်သူ့လောက်မကြီးဘူးဆိုရမလိုဖြစ်နေပြီ။
ဒါကကျမမြင်ဘူးသမျှပြောတာပါ။ မြင်ဘူးတာကလဲ အရင်ယောက်ျားကိုအောင်ပဲရှိခဲ့တာလေ။

ကျမအောကားတွေတခါတရံကြည့်ဘူးခဲ့လို့လီးကြီးကြီးတွေမြင်ဖူးပေမယ်။ တချို့ဟာတွေကလံကြုပ်တွေ။ ကင်မရာထရစ်တွေလို့ထင်ခဲ့မိတာ။
အခုဟာကမျက်စိရှေ့မှာသေသေချာချာကြီး။ ကျမလည်ချောင်းတွေခြောက်လာပြီးတံတွေးမြိုချမိတယ်။ ပြီးတော့ပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲလွတ်ထွက်သွားတယ်။

“အမလေး..ဘုရား..ဘုရားး ကြီးလိုက်တာ..ဘယ်နှစ်လက်မတောင်လဲ..ဒါက..”

ကျမရေရွတ်လိုက်တာကို သူကသူ့ကိုမေးတယ်ထင်သလားမသိပါဘူး..။

“သားး..သားလဲမသိဘူးမေမေ..သားတိုင်းကြည့်ဘူးသလောက်တော့ ၈လက်မမပြည့်ပါဘူး။ .
ကြည့်ရတာမေမေ့ဆီကသွေးပါလာတာထင်တာပဲ ဒီမှာမေမေ့ဟာပဲပြန်ကြည့်ဦးလေ။ သားဟာကရော အဲ့လောက်ဆိုမေမေကြိုက်လားဟင်. .”

သူကကျမဟာကိုကျမပြန်ငုံကြည့်ခိုင်းနေသေးတယ်။ ကျမရှက်လိုက်တာလေ။ ဒါပေမယ့်သူပြောတာလဲဟုတ်တာပဲ။
ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးကဖားခုံညှင်းကြီးလိုမို့ဖောင်းနေပြီး လက်ဖဝါးနဲအုပ်ရင်တောင်မဖုံးမိလောက်ဘူး။ ကျမလဲလီးမမြင်ရတာကြာပြီလေ၊
ကြိုက်သလားမေးတော့ကြိုက်တာပေါ့၊ ဆိုဒ်က XLကြီးဘဲဟာ၊ ဒါပေမယ့်ဒီလိုဒဲ့မေးတော့လဲရှက်တာပေါ့..၊ ဘာလို့ဖြေရမှာလဲ။

စိတ်ထဲကတွေးနေမိတာကတော့ ဒါကြီးကိုယ်ထဲဝင်သွားရင်တော့..အမယ်လေးလေးး ဘယ်လောက်အကြောဆိမ့်လိုက်မလဲပဲ..။
အတွေးတွေပွားနေလိုက်တာအခုရှေ့ရှောက်ကျမတို့သားအမိအကြားမှာ၊ မစားကောင်းတဲ့အသီးစား။
မလုပ်ကောင်းတာတွေလုပ်ကြတော့မယ့်အခြေအနေကိုတောင်မေ့နေမိတယ်။
အခုအခြေအနေကဒီကိုပဲဦးတည်နေပြီလေ။ အသိစိတ်တွေကဝေဝါးနေပြီ။ သားအမိလိုမဟုတ်တော့ပဲလင်မယားတွေလုပ်သလိုလုပ်ကြတော့မယ့်
အခြေကိုတာစူနေပြီ။ အဲဒါဆိုရင်အခြေအနေကတလမ်းသွားပဲ။ မူရင်းသားအမိဆက်ဆံရေးအခြေအနေကိုပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်လို့မရနိုင်တော့ဘူး။

ဝမ်းကအခုလုံးဝနိကက်ကြီးရှိနေပြီဖြစ်တဲ့ကျမရဲ့ဒူးနှစ်ဘက်ကိုအပေါ်ဘက်ဆန်တွန်းတင်လိုက်ပြီး၊ ပေါင်တွေကိုဘေးဖြဲချလိုက်တယ်၊
အခုထိကျမကကုတင်စောင်းမှာပဲရှိနေသေးတာ သူကကျမရဲ့ဘေးချဲထားတဲ့ပေါင်တွေကြားမှာမတ်တပ်ဝင်ရပ်ပြီး သူ့ရဲ့တောင်နေတဲ့
၈လက္မလီးကြီးကိုကိုင်လို့ဖြေးဖြေးခြင်းစပြီးလျောတိုက်ဂွင်းထုတော့တာပဲ။
သူ့မျက်လုံးတွေကစူးစူးရဲရဲကြီးကျမစောက်ဖုတ်ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်းပေါ့။

ကျမလဲသူ့ရဲ့လက်ကွင်းကြားကဖလပ်ဖလပ်နဲ့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပေါ်နေတဲ့လီးကြီးကိုမျက်တောင်မခတ်ပဲကြည့်နေမိတာပဲ။
တင်းပြောင်နေတဲ့ဒစ်နီနီကြီးထိပ်မှာအရည်ကြည်တွေရွှဲပြောင်ပြီး အမျှင်တန်းနေတယ်။ သူ့ဆီကစကားသံထွက်လာတယ်။

“မေမေ..နဲနဲ နောက်ဆုတ်ပေးပါလား..”

သူကျမကိုပြောတော့အံ့ဩပေမယ့် ကျမဘာမှပြန်မပြောပဲလိုက်နာမိတယ်။ ခြေနှစ်ချောင်းဆွဲတင်၊ ဖင်လေးနောက်ဆုတ်ပြီး
ကုတင်အလယ်နားထိရွှေ့ပေးလိုက်တယ်။ သူကကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လာပြီးကျမပေါင်ကြားဝင်ပြီးဒူးထောက်လိုက်ပါရော
လက်တွေကတော့သူ့လီးကြီးကိုဆက်ပြီးတပျစ်ပျစ်တိုက်နေတုန်းပဲ။နေရာတကျဖြစ်ပြီးတော့မှသူကလက်လွှတ်ပြီးသူ့ခါးကိုကော့ပေးလိုက်တယ်။
အခုဒစ်ရဲရဲကြီးကကျမရဲ့ဖြူဝင်းနေတဲ့နို့အုံကြီးတွေနဲ့ ၂လက္မလောက်ပဲကွာတော့တာ။ ခေါင်းကြီးကလည်းအရည်တရွှဲရွှဲတရမ်းရမ်းနဲ့။
နဲနဲလေးရှေ့ထပ်ကော့ထိုးတော့လီးထိပ်ကကျမရဲ့နို့သီးခေါင်းမာမာလေးတွေကိုလာထိုးတယ်။ ဝမ်းကဒူးကိုကြွပြီးမတ်မတ်ထောက်လိုက်တာနဲ့
ဒစ်ကြီးကကျမနှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေဆီပိကနဲထိမိသွားပြီ။ ကျမကိုကြည့်နေတဲ့သူ့မျက်လုံးတွေကတခုခုလုပ်စေချင်သလိုလို။

“သား..ဝမ်းလေး..မေမေက..ဘာ..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ..”

ကျမကကြားရရုံအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပဲမေးမိတယ်။

“မေမေ..သား..အဲ့ဒါကိုငုံပေးလို့ရမလား..ဟင်..”

ကြည့်လေ..ပြောပုံကိုက..စုပ်ပေးစေချင်တာတောင် ဒဲ့မပြောရဲဘူး။ ငုံပေးမလားတဲ့..၊ ကျမလဲရီချင်သွားမိတယ်။
ဒါပေမယ့်သားလေးလိုချင်တာကိုလုပ်ပေးဖို့ကျမဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကိုနည်းနည်းပြင်လိုက်တယ်။
ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကိုဆွဲယူဆင့်လိုက်ပြီးတတောင်ဆစ်အောက်ထိုးခံလိုက်တော့တစောင်းလေးခပ်မတ်မတ် တဝက်အိပ်၊ တဝက်ထိုင်ပုံစံမျိုးဖြစ်သွားရော။

ကျမတို့သားအမိနှစ်ယောက် ဘာမှဆက်မပြောဖြစ်ကြဘူး ကျမကရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ဝမ်းရဲ့လီးကြီးပြောင်တင်းနေတဲ့ဒစ်ထိပ်ကြီးက
ကျမကိုဆွဲဆောင်ဖမ်းစားနေတယ်။ ကျမကကိုယ်မွေးထားတဲ့သားအရင်းရဲ့လီးဆိုတာကိုထည့်မတွေးမိတော့ပဲ၊
အဲဒါကြီးကိုစိတ်ဝင်တစား မက်မက်မောမောကြီးကြည့်နေမိတော့တာပဲ။ မိနစ်ဝက်လောက်ငြိမ်သက်နေကြပြီးတဲ့နောက်မှ
ဝမ်းကသူ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီးကျမရဲ့မပွင့်တပွင့် မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုသူ့ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့လာထိတယ်။

ကျမဘာလုပ်လို့လုပ်မိမှန်းမသိဘူး၊ လျှာဖျားလေးကိုထုတ်ပြီးဒစ်ဖူးကြီးကိုဆွဆွလေးလျက်ပေးမိတယ်။ ပြီးတော့မှကျမလည်းပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟလို့
နီရဲပြောင်တင်းပြီးသွေးကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းယှက်သန်းနေတဲ့ လီးကြီးကိုငုံစုပ်လို့အာခေါင်ထဲမျိုသွင်းလိုက်မိတော့တယ်ရှင်။
—————————————–

ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၇)

လီးကြီးကိုရေခဲချောင်းစုပ်သလိုလေးငါးချက်လောက်စုပ်လိုက်ပြီးမှပါးစပ်ထဲကပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး
လီးကိုထောင်လို့ ဒစ်ဖူးနောက်နားကဒစ်နဲ့လတန်ကိုဆက်သွယ်ပေးထားတဲ့အကြောမျှင်ကြီုးသေးသေးလေးရှိတဲ့နေရာကို
လျှာဖျားလေးနဲ့ကလိပြီးကပ်စုပ်လျက်ပေးလိုက်တော့ ကျမသားဝမ်းလေး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတော့တာပဲ။

“အိုးးး မေမေ..သားး..သား..အရမ်းကောင်းတယ်၊ အကြောတွေကိုဆိမ့်တက်နေတာပဲ..အားဟားး..”

ကျမကနောက်တဆင့်တက်ပြီးလီးဆက်စုပ်ဖို့မပြင်လိုက်ရသေးဘူး၊ ဝမ်းကကျမခေါင်းကိုကိုင်ပြီးသူ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလာတော့တာပဲ။
သားလီးကြီးကကျမအာခေါင်ထဲတဝက်လောက်ဝင်လာတယ်။ သူကလီးကိုနဲနဲနောက်ပြန်ဆုတ်ပြီးမှရှေ့ကိုအရှိန်နဲ့ပြန်ထိုးပြီး
ဖင်ကြီးတလှုပ်လှုပ်ရှေ့ထိုးနောက်ငင်နဲ့ကျမပါးစပ်ထဲလိုးနေတော့တာပါပဲ။

ကျမလက်တွေကအလိုလိုပဲမြောက်သွားပြီးသားရဲ့ပေါင်ကြီးတွေကိုတွန်းထားမိတယ်။
သူ့လီးကြီးကပုံမှန်အရွယ်အစားထက်ပိုထွားပြီးအာခေါင်ထဲတဆုံးဆောင့်သွင်းလာမယ့်အန္တရာယ်ကိုမြင်တော့လန့်တာပေါ့။
တော်ကြာပါးစပ်ထဲမှာသူ့ဟာကြီးနဲ့အပြည့် ဆက်တိုက်မနားတမ်းညှောင့်နေတာနဲ့တင် အသက်ရှူမဝဖြစ်ပြီးသေနိုင်တယ်။

ဒါနဲ့ပဲကျမကညာလက်နဲ့သူ့လီးကိုကမန်းကတန်းဖမ်းထိမ်းလိုက်ရပြီးပါးစပ်အပြင်ထုတ်ခဲ့ရတယ်။
လီးလက်ထဲရောက်မှသူ့လီးကိုဖြေးဖြေးဂွင်းထုပေးနေလိုက်ရတယ်။ ဘုရား..ဘုရား..ကွန်ထရိုးနိုင်သွားလို့တော်သေးတာပေါ့။

ကျမတို့သားအမိနှစ်ယောက်၊ တစ်ယောက်မျက်ဝန်းထဲတစ်ယောက်အဓိပ္ပါယ်အပြည့်နဲ့စေစေ့ကြည့်နေမိကြတယ်။
ပြီးတော့မှ ကြီးမားထွားကျိုင်းလှတဲ့သားရဲ့လီးချောင်းအသားတစ်ကြီးကို တလွှားချင်းပြန်လျက်ပေးနေမိပြန်ပြီးနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ငုံစုပ်ပေးလိုက်ပြန်တယ်။
ကျမဘယ်လက်ကတော့ သု့ရဲ့တွဲလောင်းကျနေတဲ့လဥတွဲကြီးကိုခပ်ဆဆကိုင်ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။

မကြာခင်မှာပဲကျမသားရဲလီးကြီးကိုခေါင်းလေးညိတ်ကာလှည့်ကာနဲ့အားရပါးရကုန်းစုပ်ပေးနေမိတော့တယ်။ ကျမဦးနှောက်ထဲမှ
တခြားဘာမှစိတ်ဝင်စားမနေတော့ဘူး။ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးလည်းစဥ်းစားမနေတော့ဘူး။ ကျမရဲ့သားဝမ်းလေးဟာကျမကိုပဲချစ်တဲ့၊ ကျမစကားကိုပဲ
နားထောင်တဲ့၊ ကျမအပေါ်စိတ်မကောက်တတ်တော့တဲ့၊ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့၊ သားကောင်း၊ သားလိမ္မာလေးအဖြစ်ပဲပြန်လိုချင်တာပဲသိတော့တယ်။

ဒီသားလေးကျမရင်ခွင်ထဲပြန်ရောက်ဖို သူစိတ်ကျေနပ်တဲ့ဘာမဆိုလုပ်ပေးတော့မယ်ဆိုတဲ့ခံယူချက်ပဲရှိတောတယ်။
ဒါကြောင့်လည်းစိတ်လိုလက်ရအကုန်လုပ်ပေးနေမိတာ။ ဒီလိုအရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့ သားတစ်ယောက်ရဲ့ ပြည့်ဖြိုးပြည်စုံတဲ့
လိင်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေကိုကျကျနနကြီးကိုင်တွယ်သုံးသပ်နေရတော့ ဘာကျန်ဦးမလဲရှင်။
ကျမရဲ့နှစ်အတော်ကြာပြတ်လပ်နေတဲ့သွေးသားတောင့်တမှု၊ ကာမရမ္မက်ဆန္ဒမီးက တရှိန်ရှိန်ပြန်ကြွလာတော့တာပဲ။
ကျမအခုသိလိုက်တာက ကျမရဲ့စောက်ပတ်နဲ့စောက်ခေါင်းကြားလမ်းတလျောက်စိုထိုင်းရွှဲအိုင်လာတာပါပဲ။
ထွက်လာတဲ့အရည်တွေက အခန်းမီးရောင်အောက်မှာတလဲ့လဲ့၊ တလက်လက်နဲ့ရောင်ပြန်ဟပ်ပြီးတောက်နေတာကိုသူလဲမြင်ပြီးလောက်ပြီ။

“ကြည့်စမ်း..ဝမ်း..၊ သား..မေမေ့ကိုဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ..လို့၊ မေမေ့ဟာကြီးလည်းရွှဲဖတ်ကုန်ပြီ..”

ဝမ်းကတစ်ချက်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြုံးလိုက်ရင်းပြောလိုက်တာက..

“ဒါကြီးကသားငယ်ငယ်အူဝဲလေးတုန်းကမွေးထွက်လာတဲ့လမ်းကြောင်းကြီးမဟုတ်လား။ အရည်လေးတွေလဲ့ပြီးနေတာအရမ်းလှတယ်နော်..”

ပြောလဲပြီးရောသားက ကျမကိုယ်ပေါ်တွားတက်လာပြီးဝမ်းလျားမှောက်ထပ်လို့တက်ခွလိုက်တယ်။
ဖိုမတို့ရဲ့သဘာဝဆက်ဆံရေးအရ၊ အခြေအနေကိုအလိုလိုသိလိုက်ပြီး၊ ကျမရဲ့ပေါင်ကြီးတွေကလဲအော်တိုမက်တစ်ကားပြီးသားဖြစ်သွားတယ်။
သားရဲ့လောကကြီးထဲကို ဝင်ရောက်လာတဲ့တံခါးမကြီးကိုပြန်ဖွင့်ပြီးတစ်ကြိမ်ပြန်ဝင်လေ့လာဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေချိန်မှာ
ကျမလဲဝမ်းမြောက်စွာနဲ့ပဲတံခါးရွက်တွေကိုဖွင့်ပြီးကြိုလင့်နေမိတယ်။

အခု..ဝမ်းက သူ့ရဲ့ ၈လက်မလက်နက်ကြီးကို အဖုတ်မြောင်းပေါ်အရှည်လိုက်ပွတ်ဆွဲပေးနေတယ်။ ပွတ်ဆွဲနေတာကလေးငါးကြိမ်မကဘူး။
ကျမစောက်စိကိုမထိခလုတ်ထိခလုတ်နဲ့ ကျမထွန့်ခနဲထွန့်ခနဲတက်သွားရတယ်။ ကျမကသာထွန့်နေတာသူလုပ်နေတာကစိမ်ပြေနပြေအေးအေးဆေးဆေးပဲ။
ပြီးမှ စောက်ခေါင်းလေးကိုလက်နဲ့ဟပြီးဗြိကနဲထိုးချလိုက်တယ်။
အစပိုင်းကထဲကရွှဲရွှဲအိုင်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျမစောက်ဖုတ်က သားရဲ့လီးကြီးတကယ်ဝင်လာတော့လဲစိုးရိမ်ထားသလိုမခက်ပါဘူ
းနဲနဲလေးခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်တာကလွဲလို့သူ့ဝိတ်နဲ့ဖိသွင်းလိုက်တော့လဲဝင်သွားတာပါပဲ။ ဝင်တဲ့ခဏမှာရင်ခေါင်းထဲတော့အသက်ရှူမှားသွားသေးတာပေါ့။

အို..သား..သား..ကျမသား..၊ သူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးလာခဲ့တဲ့အိမ်အိုဟောင်းထဲကိုအလည်ပြန်ပြီးဝင်လာပြန်ပါပကောလား။
ဒီတစ်ခါတော့တစ်ကိုယ်လုံးမဟုတ်တော့ဘူး၊ ကျမအတောင့်တဆုံး အကြိုက်ဆုံးအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုထဲသာပါ..။

“အို..သားလေး..ဝမ်း..မေမေ့ကိုဒါဘာလုပ်နေတာလဲကွာ..”

သူ့ရဲ့လီးထွားထွားကြီးကသူ့ကိုမွေးထားတဲ့ သူ့အမေ ကျမစောက်ပတ်ထဲကို နည်းနည်းစီနည်းနည်းစီတရစ်ခြင်းထိုးခွဲဝင်ရောက်လာတယ်။
ကျမလည်းအောက်ကနေဖင်ကြီးကိုအသားကုန်ဖြဲကားပေးထားမိတယ်။

“အူးးးဟူးး..သားရယ်..ဝမ်းလေး..ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေးချင်းထည့်နော်..သား။
သားဟာကြီးမေမေ့အဖုတ်ထဲမှာကကြပ်တောင့်နေတာပဲ။ မေမေတခါမှအဲဒီလောက်ကြီးတာနဲ့မခံဖူးသေးဘူး..”

ကျမကတန်းလန်းကြီးအထည့်ခံနေရတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးကိုခေါင်းထောင်ကြည့်မိတော့ ကြီးလှပါတယ်လို့ကျမကိုယ်ကျမထင်ထားမိတဲ့
ကျမစောက်ဖုတ်က သူ့လီးကြီးနဲ့စာရင်ခလေးနဲ့လူကြီးလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ကလီးကြီးကို
မနိုင့်တနိုင်ငုံထားရတော့ဖောင်းထွက်နေတာများကြောက်စရာ။

သူတချက်စီဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း၊ ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းတွေကပြိခနဲကျွံဝင်သွားလိုက်။ ဖလပ်ခနဲလန်ထွက်လာလိုက်နဲ့ပေါ့။
သူတဗြိဗြိနဲ့လိုးသွင်းရင်းကနေ၊ ကျမရဲ့မွေးလမ်းကြောင်းသားအိမ်နံရံတွေကိုတွန်းတိုက်ပြီး လီးတချောင်းလုံးပျောက်ဝင်သွားတော့တယ်။
ကျမမှာနင့်ကနဲလည်းနေ။ ကောင်းလည်းကောင်း။ နင့်ကောင်းကြီးဖြစ်နေရတယ်။
ကျမတသက်မှာ အခုလိုကိုယ်မွေးထားတဲ့သားစိတ်ကြိုက်လိုးနိုင်အောင် အလိုတူအလိုပါဖြဲကားခံပေးနေရမယ်လို့ ဘယ်လိုမှတွေးမထားမိဘူးခဲ့တာအမှန်ပါပဲ။

“အူးးး စစ်စ်..သား၊ အဲဒါကြီးကအထဲမှာတိုက်နေတယ်။ ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး..လီးကြီးကသားအိမ်ဝထောက်နေပြီ၊
အရမ်းမကြမ်းနဲ့နော်၊ တော်ကြာကျွံဝင်သွားဦးမယ်။ ကပ်ဆွဲ၊ ပွတ်ဆွဲပေး၊ အမလေးကောင်းလိုက်တာတော်..အီးးး..”

ကျမဘာပြောပြော၊ ဝမ်းဆောင့်တဲ့အရှိန်ကအရမ်းပြင်းအရမ်းမြန်လာပြီ။ ကျမနောက်တစ်ကြိမ်ခေါင်းထောင်ကြည့်တော့
ကျမအဖုတ်ထဲမှာ ဝမ်းရဲ့လီးကြီးက အသကုန်တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ထောင်းထည့်နေပြီလေ။ ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးကသူ့လီးကြီးကိုငုံစုပ်ဆွဲညှစ်ပေးနေတယ်။

ကျမရဲ့ရှေးဦးမဆွကထွက်ထားပြီးနှင့်တဲ့စောက်ရည်ကြည်ကြည်တွေကလဲဘယ်တုန်းကပုံစံပြောင်းသွားလည်းမသိဘူး
အခုဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အမြှုပ်အနှစ်တွေဖြစ်ကုန်တာမြင်ရတယ်။ လီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်း၊
လချောင်းကြီးမှာအမျှင်တွေတန်းနေတော့တာပဲ။ နောက်ဆုံးကျမမနေနိုင်တော့ပဲအသံလွှတ်ပြီးညည်းမိတော့တယ်။

“အားးး..သားလေး..အင့်..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..၊ မေမေပြီးတော့မယ်၊ မနှေးလိုက်နဲ့၊ လိုး..မေမေ့ကိုပြီးအောင်လိုးပေး..”

အိုးးး မေမေ..မေမေ..သားလည်းမရတော့ဘူး။ အူး..ဟား..ငါလိုးတဲ့မှ..မေမေ..၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလိုးရတာအကောင်းဆုံးပဲ၊
ကိုယ့်အမေအရင်းစောက်ဖုတ်ကြီးက အီနေ၊ ဆိမ့်နေတာပဲ။ သားမရတော့ဘူးပြီးထည့်လိုက်တော့မယ်..အူးးးဖာ့ခ်..”

“ပြီးလိုက်.. ပြီးလိုက်..လွှတ်လိုက်သား..၊ မေမေလဲပြီးတော့မယ်၊ ကောင်းနေပြီ။ မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးထဲပဲလွှတ်လိုက်..
အိ..အိ..မေမေပြီးပြီ..အားးးဟာ့..အူးးးဟားး..”

ကျမတို့သားအမိနှစ်ယောက်သားပြိုင်တူကျစ်ကျစ်ပါအောင်ကုန်းဖက်ပြီး ကာအအထွတ်အထိပ်ကိုရောက်သွားကြတယ်။
သားရဲ့လရည်နွေးနွေးသုက်သွေးတွေကကျမရဲ့သားအိမ်နံရံကိုဖြန်းခနဲပန်းထုတ် ရိုက်ခတ်တာကိုလည်းခံစားမိလိုက်ရသလိုပါပဲရှင်။
ကျမရဲ့သာယာကြည်နူးစွာညည်းတွားအော်ဟစ်သံကလည်း သားဝမ်းရဲ့အသံအတူနဲ့ပြိုင်တူထွက်လာတော့တယ်။

ဝမ်းကပြီးသွားပေမယ့်သူ့ခါးကအရှိန်မသတ်နိုင်သေးဘူး။ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ဆက်ဆောင့်နေသေးတယ်။
နောက်ဆုံးကျမစောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့လရည်တွေကုန်အောင်ညှစ်ချပြီးသွားတဲ့အထိပဲ။ ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင်
လီးတန်းလန်းစွပ်ရက်ကတောင် ကျမစောက်ပတ်ထဲကလျှံအန်ထွက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်အကွက်လိုက်ကြီးအိုင်ထွန်းသွားတဲ့အထိပါပဲ။

ဒီနောက်တော့ကျမတို့သားအမိနှစ်ယောက်ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ အသကုန်ဝုန်းလိုက်တာပြိုင်းကျသွားပြီလေ။
ကျမရဲ့ဟက်ပဲ့ကြီးဖြဲထားတဲ့ပေါင်ကြားမှာသူ့လီးကြီးစွပ်ရက်သားနဲ့ဖက်ပြီးငြိမ်နေမိတာ၊ ကျမကသူ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကြားထဲကိုလက်နဲ့ဖွဖွထိုးမွှပေးနေတယ်။
အမောပြေစပြုတော့လီးတန်းလန်းကြီးစွပ်ထားရင်းကတောင် စိတိကထပ်ဆာလာသလိုပဲ။ ဒါကြောင့်ကျမကသားရဲ့နားနားကပ်ပြီး…

“ဝမ်းလေး..မောသွားပြီလား၊ မေမေ့ကိုထပ်မလုပ်တော့ဘူးလား။”

“မေမေရသေးလို့လား.. ”

“သားကလဲမေမေ့ကို အထင်စမောလိုက်တာ၊ မေမေကအဖွားကြီးမဖြစ်သေးပါဘူး၊ ဘာလို့မရ ရမှာလဲ။ လန်းဆန်းတုန်းတက်ကြွတုန်း။ ခိခိ..”

ကျမကနောက်တောက်တောက်ပြန်ဖြေလိုက်ရင်းကဝမ်းရဲ့မျက်ဝန်းထဲကိုစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။
ကျမရဲ့အကြည့်ကအလိုမပြည့်သေးဆာလောင်နေသေးတဲ့အကြည့်ဆိုတာကိုသူသဘောပေါက်သွားပြီ။ ဟုတ်တယ်..၊
တစ်ချီကျကျနနကြီးခံလိုက်ရတာတောင်ကျမဆန္ဒတွေမပြည့်သေးဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်က လိုအပ်နေတဲ့သွေးသားတောင့်တမှုတွေကနှစ်နဲ့ချီကြာခဲ့ပြီပဲ။

“ဒီကစပြီးရှေ့ရှောက်ဝမ်းမေမေနဲ့လုပ်ရင်..၊ အဲ..အဲ.. အခုလိုချစ်ကြရင်မေမေလို့မခေါ်ရတော့ဘူးနော်..”

“ဟင်..မေမေပဲဟာ..မေမေမခေါ်လို့ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”

“သားကမေမေ့ကိုတက်လိုးပြီးမယားလုပ်နေမှတော့ သားမိန်းမဖြစ်နေပြီပဲဟာကို၊ မေမေအစားမိန်းမလို့ပဲခေါ်တော့..”

“ကောင်းပါ့မလားမေမေရဲ့။ သားကတော့အရင်အတိုင်းမေမေလို့ပဲခေါ်တာပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်။
မေမေခေါ်ပြီးချစ်ရတာစိတ်ထဲပိုရင်ခုန်၊ ပိုပြီးဖီလင်ရှိသလိုပဲ..”

“သဘောပဲ၊ သဘောပဲ၊ မေမေပဲခေါ်ခေါ်၊ မိန်းမပဲခခါ်ခေါ်၊ ဒါမှမဟုတ် သူများနာမည် ရီလေးလို့ပဲခေါ်ခေါ်စိတ်ထဲရှိသလိုသာခေါ်တော့..”

“တကယ်လားဟင်။ မေမေ့ကိုမိန်းမ ဒါမှမဟုတ် ရီလေးလို့ခေါ်လို့ရတယ်လား..”

“ရတာပေါ့၊ အခုဝမ်းက ရီလေးရဲ့ယောက်ျားပဲဟာ၊ ဘာလဲ..မဖြစ်ချင်ဘူးလား..ဟင်း..”

ကျမသူ့ပေါင်ကိုခပ်ဆတ်ဆတ် တစ်ချက်ရိုက်ရင်းပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ နာနည်ရင်းကရီရီလဲ့ဖြစ်ပေမယ့်၊
ကျမယောက်ျားဟောင်းနဲ့ရင်းနှီးသူတွေရီလေးလို့ပဲခေါ်ကြတာ။ အခုဝမ်းကိုဒီနာမည်ပေးခေါ်တာက သူ့ကိုပရိုမိုးရှင်းတက်ပေးလိုက်တဲ့သဘောပေါ့..ဟိ..။

“ဖြစ်ချင်တာပေါ့မေမေ..အဲ..အဲ..မိန်းမရယ်၊ တသက်လုံးကိုမိန်းမတော်ပလိုက်မယ်..ဟဲဟဲ”

“တကယ်ပြောနေတာနော်၊ မေမေ့လင်လေး။ ရီလေးကိုနောက်မှပစ်မသွားရဘူးနော်..”

နစ်ယောက်သားတွတ်ထိုးပြောရင်းနဲ့၊ ကျမချစ်တဲ့သားလေးဝမ်းကသူ့ကိုတိုးပေးလိုက်တဲ့ရာထူးသစ်အတိုင်းကျမရဲ့လင်ရာထူးဂျူတီကို
ကျေပြွန်စွာစထမ်းရွက်တော့တာပဲ။ ကျမအလွန်တောင့်တမျှော်မှန်းနေခဲ့ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လိင်တန်ကြီး။
ကျမရဲ့လင်အဖြစ်ကိုမမျှော်လင့်ပဲရောက်လာခဲ့တဲ့ကျမသားအရင်းရဲ့လီးကြီးကမကြာခင်ကမှတချီဖြည့်ထားလို့
လရည်၊ စောက်ရည်တွေနဲ့ပေပွနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်ထဲကိုနင့်ခနဲတိုးဝင်လာပြန်ပြီ။

“အားးး..အားး..သားရယ်၊ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး၊ အား..ဟ..နာနာလေးဆောင့်ပေး..၊ လိုး..လိုး..မေမေ့ကို..
အင့် မိန်းမကိုလိုးပေးစမ်းပါ။ မိန်းမအရမ်း..အင့် စောက်ပတ်ယားလွန်းလို့..”

“အိုးးးမေမေ..သားလဲအရမ်းကောင်းနေတယ်။ မိန်မစာက်ဖုတ်ကြီးကကြပ်ပြီးစီးနေတာပဲ..ဟားး၊ ငါလိုးမမေမေ၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ပြီးတော့မယ်..ဟူး..”
……………………………………………………… ………………………………………………………

………………………………………………………………..

နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးလင်းလို့ကျမမျက်လုံးတွေပွင့်လာတော့ အိပ်မက်ကနိုးထလာသလိုပဲ။
သားလေးဝမ်းကကျမဘေးနားမှာကိုယ်လုံးတီးနဲ့အိပ်မောကျနေတယ်။ ကျမတကိုယ်လုံးလဲဘာအဝတ်စားမှမရှိဘူး၊
ညကဟာ အိပ်မက်မှမဟုတ်ပါပဲလား။ ကျမစောက်ဖုတ်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်မိတော့ခြောက်ကပ်စေးထန်းတေတေဲ့ကော်ရည်လိုဟာမျိုးတွေ့ရတယ်။
ညှီစို့စို့ယောက်ျားသုတ်ရည်နံ့ကိုလဲရလိုက်တယ်။ ကျမခေါင်းထဲကိုအရိပ်တွေတရစ်ဝဲဝဲပြန်ဝင်လာတယ်။
အမှန်တရားကိုတွေ့လိုက်ရပြီ။ ညကကျမသူ့ရင်ခွင်မှာပျော်မြူးကုန်ဆုံးပြီးသူ့မယားလုံးလုံးဖြစ်ပြီးခဲ့ပြီပဲ။

‘အိုးး မေမေ…စစ်ရှ်..အားးး ဘာတွေလုပ်နေပြန်ပြီလဲ..အမလေးး ကောင်းတယ်ရီလေးရာ..”

“အူး..ဟု..မေမေ..အဲ..ရီလေးကလဲကောင်းအောင်လုပ်ပေးနေတာပဲ၊ ယောက်ျားကလည်းလေ…ခိ..ခိခိ..”
—————————————–
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၈)

ကျော်ကျော်ဝမ်း

ကျနော် ကချစ်မေမေဒေါ်ရီရီလဲ့ (ခေါ်) ရီလေးရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားကျော်ကျော်ဝမ်းပေါ့။ ဝမ်းလို့လဲကျနော့်ချစ်စနိုးခေါ်ကြသေးတယ်။
ကျနော်လေကျနော့်မေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တယ်။
ဟုတ်တယ် မေမေရီလေးကျနော့်အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးပါ။၊ ကျနော်မေမေ့ကိုချစ်တာက
သားအမိအချင်းချင်းချစ်နေကျပုံစံမျိုး မဟုတ်တော့ပဲသားအမိတွေချစ်တာထက်ပိုတဲ့အချစ်မျိုးနဲ့ချစ်မိခဲ့ကြတဲ့အစကတော့
အိမ်တွင်းကအမှတ်ထင်အမှားအယွင်းလေးတစ်ခုကစခဲ့တာလေ။

ကျနော်မေမေ့ကို သားအမိထက်ပိုတဲ့သွေးချင်းနှီးနှောဆက်ဆံတဲ့ရင်းနှီးမှုကိုရယူခဲ့တာကိုမေမေကကြည်ကြည်ဖြူဖြူလိုလိုလားလားနဲ့ပဲ
လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်။ ဘာ့ကြောင့်လဲဆိုတော့မေမေကကျနော့်ကိုချစ်တယ်၊ စိုးရိမ်တယ်။ သဝန်တိုတယ်၊ သူ့ရင်ခွင်ကထွက်သွားမှာကြောက်တယ်။
ကျနော့်ကိုစာကိုပဲစူးစူးစိုက်စိုက်အာရုံထားပြီးကြိုးစားစေချင်တာ အချစ်ရေးတို့ရည်းစားထားတာတို့ ဘာညာတွေကိုပညာမပြည့်စုံခင်မရှိစေချင်သေးဘူး။
ပြီးတော့ ကျနော်မေမေနဲ့အနီးစပ်ဆုံးယောက်ျားသားတစ်ယောက်။ အဖေနဲ့ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်းအရွယ်မလွန်သေးတဲ့မေမေ့ရဲသွေးသား
လိုအင်ဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်။ အမေ့ကိုကျေးဇူးဆပ်ကွက်လပ်ဖြည့်ပေးနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တာလေ။

ဒါကြောင့်မေမေကကျနော့်ကို လိင်မှုအချစ်ဆက်ဆံရေးပိုင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးသိသင့်သိထိုက်တာတွေကိုကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပညာပေးခဲ့တဲ့၊
မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ဘယ်လိုအိပ်ရတယ်ဆိုတာလက်တွေ့ကျကျသင်ကြားပေးခဲ့တဲ့လက်ဦးဆရာမစစ်စစ်ပါပဲ။

တစ်ခါတလေမှာ မေမေ့အခန်းထဲမှာပဲ မေမေကချစ်သင်ခန်းစာတွေသင်ကြားပေးခဲ့ပြီး
တစ်ခါတစ်ခါမှာတော့ကျနော်အိပ်ခန်းထဲမှာပဲချစ်တင်းနှီးနှောဖြစ်ကြတယ်။ အကြိမ်ရေတွေများလာတော့ ကျနော်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး။
မေမေ့အခန်းနဲ့ကျနော့်အခန်းဘယ်အခန်းမှာတူတူပိုအိပ်ဖြစ်ကြ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတယ်ဆိုတာကိုလေ..။

တစ်ခါတလေဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာနဲ့ မီးဖိုခန်း၊ ရေချိုးခန်းတောင်ပါလိုက်သေးတယ်။ အခုမေမေနဲကျနော်ကအိမ်ထဲမှာဆိုရင်
သားအမိမက၊ လင်မယားမကျကိုဖြစ်နေတော့တာ။ နှစ်ယောက်သားအားရပါးရပွေ့ဖက်နမ်းရှုတ်တာတို့၊
နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကစ်ဆင်ရိုက်တာတို့က အမေနဲ့ကျနော်တို့ရဲ့လုပ်နေကျပုံမှန်အနေအထားလိုလိုတောင် ဖြစ်နေပြီ။

ဒါပေမယ့်မေမေက အိမ်အပြင်ကမ္ဘာမှာဆိုရင်တော့သတိအမြဲထားပြီး မလုပ်မိအောင်တားထားတယ်။
တော်တော်ကြာသူများတွေသတိပြုရိပ်မိသွားပြီးလျှိ့ဝှက်ချက်ပေါက်ကြားသွားမှာစိုးလို့။
ကျနော်မေမေနဲ့ အပြင်ကိစ္စရှိလို့အတူတကွသွားလာဖြစ်ကြရင်၊ အထူးသဖြင့်အိမ်နဲ့အနီးအနားပတ်ဝန်းကျင်မှာဆိုရင်
တော်တော်ကြီးသတိကပ်ထားရတာပေါ့။ အိမ်ရောက်လို့မေမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိနေတဲ့အချိန်တွေမှာတော့၊
နှစ်ယောက်သားစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လွှတ်ပြီးလိုချင်တဲ့သာယာကြည်နူးမှုလေးတွေကိုအတူရှာကြတယ်။
အများမျက်ကွယ်မှာတော့ စိတ်အနှောက်အယှက်မရှိပဲ ထင်တိုင်းကြဲလို့ရနေကြတာပေါ့။

မေမေနဲ့ကျနော်ဟာ ချစ်တင်းနှီးနှောဆက်ဆံမှုရဲ့အာရုံနဲ့သာယာခြင်းတွေကိုအတူခံစားရင်းဘယ်လောက်ပျော်ရလဲမမေးနဲ့တော့၊
နှစ်ယောက်သားအဝတ်အစားမပါပဲလှိမ့်ပြီးဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်နေကြတာ၊ ချိုမြိန်လှတဲ့လျှာချင်းလိမ်းမွှေ့ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲနေကြတာ၊
သားဖြစ်သူကျနော်ရဲ့တင်းမာထွားကျိုင်းတဲ့ခါးလည်ကအသားစိုင်ကြီးကို မေမေဆိုတဲ့မွေးသမိခင်ရဲ့ မထိမတွေအပ်တားမြစ်အပ်တဲ့
ချိုမြိန်တဲ့နတ်သမီးတွင်းပေါက်လေးထဲကိုအရသာရှိရှိ စိတ်နှစ်ပြီးတဆုံးထိုးသွင်းရတဲ့အခိုက်အတန့်လေးတွေကအကြိမ်ကြိမ်အခါခါပါပဲ။

သာယာပျော်ရွှင်မှုအပြည့်နဲ့ထုံမွှမ်းနေတဲ့မေမေနဲ့ကျနော်တို့ရဲ့ညည်းတွားသံလေးတွေ။
တပျိပျိ ၊တစွပ်စွပ်နဲ့စည်းဝါးကျကျမြည်နေတဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုကျနော့်လီးနဲ့ထိုးသွင်းရိုက်ခတ်သံတွေက
ကျနော်တို့သားအမိကိုရဲ့အသိစိတ်ကို နှိုးပေးနေတယ်။ မှားယွင်းတဲ့ယဥ်ကျေးမှုကျင့်ဝတ်တရားကိုဖာက်ဖျက်နေတယ်လို့သတိပေးနေပေမယ့်
သာယာမှုကအနိုင်ယူပြီး သားအမိသဘောတူ၊ အမှားကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီးလက်ခံယူမိနေကြတယ်။

ကျနော်မေမေနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါတိုင်းကြိုးစားပြီးမေမေ့ကိုအရင်ပြီးအောင်လုပ်ပေးတယ်။ ဒါမှမဟုတ်ပြိုင်တူပြီးနိုင်အောင်ကြိုးစားတယ်။
ကျနော်ပြီးပေမယ့်မေမေမပြီးရင်မတရားဖူးလို့ယူဆမိလို့လေ။
နောက်တခုကကျနော်ကကွန်ဒုမ်းစွပ်ပြီးမလိုးချင်ဘူး။ အရသာမပြည့်စုံဘူးလို့ထင်တယ်။
ကျနော်တို့ကအသားချင်းပွတ်တိုက်ပြီးအစိမ်းအတိုင်းလိုးချင်တာတကယ်လို့မေမေအရင်ပြီးရင် ဒါမှမဟုတ်ပြိုင်တူပြီးရင်
ကျနော်ကလရည်ကိုအပြင်မှာထုတ်မယ်ပေါ့၊ ဒါမှမေမေဗိုက်မကြီးအောင်ကာကွယ်နိုင်မှာလေ။

ဒါပေမယ့်တကယ်တမ်းကျတော့ကျနော်လဲမထိမ်းနိုင်ဘူး၊ ဆွဲမထုတ်နိုင်ခင်မှာပဲအကုန်ပန်းထည့်ပြီးပြီ။ ထွက်တာနဲ့လီးကိုတဆုံးနှစ်ထားမိပြီ
ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ထားမိတာ တပျစ်ပျစ်ထွက်ပြီးကုန်မှနှုတ်လို့ရတော့တယ်။
ဘယ်နှစ်ကြိမ်ကြိုးစားကြိုးစားဒီအတိုင်းပဲ။ နောက်ဆုံးတော့မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းကတဆင့်
ကျနော့်သုက်ရည်တွေကမေမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲဝင်သွားတာချည်းပဲ။ ကျနော့်လီးကထွက်တဲ့ဖြူပျစ်ပျစ်သုက်ရည်တွေက
မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာအချိန်ကြာကြာခိုနေတာ။ မေမေကပြီးရင်နှပ်နေတော့ချက်ချင်းရေဆေးဖြစ်တာမဟုတ်ဘူးလေ။
ကြာတော့အဲဒီအတွေးကကျနော့်ကိုစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်လာစေတယ်။ ဒါကြောင့်မေမေ့ကိုဒဲ့ပဲဖွင့်မေးရတယ်။

“မေမေ..သားလရည်တွေမေမေ့ထဲမှာပဲအမြဲပီးပြီးညှစ်ချနေတော့ ဘာများဖြစ်နိုင်သလဲ
မေမေကတော်တော်နဲ့မဆေးတော့အထဲခိုနေတာတွေကကိုယ်ဝန်ရှိနိုင်သလား”

မေမေ့ကြည့်ရတာအဲ့ဒီအတွက်ဘာမှစိတ်ရှုပ်တဲ့ပုံမပေါ်ဘူး၊ ပုံစံကအေးဆေးပဲ။

“မေမေကတားဆေးစားထားတယ်လေကွာ..။ သားဒီအတွက်ဘာမှစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်မနေနဲ့”

အဲ့နောက်တော့ဒီအကြောင်းကျနော်ခေါင်းထဲထည့်မထားတော့ဘူး။ ပြီးခါနီးတိုင်းအားရပါးရဆောင့်ဝုန်းပြီး
လရည်တွေကိုမေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမိုင်ကုန်ပန်းထည့်လိုက်တာချည်းဘဲ။ အရည်ကုန်အောင်နှစ်ထားပြီးဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့
မေမေ့စောက်ခေါင်းဝကပြန်အန်ထွက်လာတဲ့ကျနော့်လရည်ဖြူဖြူတွေလိမ့်ဆင်းလာပြီးကျစောက်မွေးတွေပေါ်မှာရော၊
ဆီးခုံပေါ်မှာရောပေပွနေတဲ့မြင်ကွင်းက အမြဲတမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာပါပဲ။

အခုနောက်ပိုင်းရက်တွေမှာအများအားဖြင့်ကတော့စိတ်လာရင်ကျနော်ကပဲစပြီးလုံးတာပါပဲ။ မေမေ့ကိုဖက်ရက်နမ်းပြီးဖင်ကိုင်နို့ကိုင်
အရင်စလုပ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ၊ ကုတင်ပေါ်မှာဆို တဟီးဟီးတဟားဟားနဲ့ မေမေ့ပေါ်တက်မှောက်ပြီးနဘန်းလုံးရင်းကစ်ဆင်တွေဆွဲ၊
ပါးစပ်ထဲလျှာအတင်းထိုးထည့်ပြီး ပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်လိုက်တာနဲ့မေမေလဲစိတ်တွေပါလာပါလေရော။
အဲဒီမှာမေမေတစ်ယောက်ဘာမှမတိုက်တွန်းရပဲသူ့ဟာသူပဲကျေကျေနပ်နပ်ဖြဲပေးတော့တာပဲ။

အခုလဲကြည့် အိမ်တံခါးအလုံပိတ်ပြီး အဲကွန်းလေးဖွင့် ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာမှာပဲသားအမိနှစ်ယောက်သားပလူးနေကြပြီ။
မေမေအလုပ်ကပြန်အလာမှာထိုင်တောင်မထိုင်ရငသးဘူး၊ ဆွဲဖက်နမ်းပြီးနှူးရင်းဂျီတိုက်တာပေါ့။

တကယ်တော့ထုံးစံအတိုင်းဆိုညအိပ်ရာဝင်မှပလူးဖြစ်တာများတယ်။အစောဆုံးမနေနိုင်ရင်တောင်အရေချိုးပြီးစားသောက်ပြီးမှ။
ဒါပေမယ့်ဒီနေ့တော့ အမေအပြင်ကပြန်ပြန်လာချင်းပဲ စပြီးလုံးတော့ အမေကပါးအနမ်းပဲခံပြီး..

“နေဦးကွာမေမေရေလေးမိုးလေးချိုးပါရစေဦး”

ဆိုပြီးငြင်းတယ်။ ကျနော်ကလဲမဖြစ်စဘူးဒီနေ့မှဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး မေမေ့ကိုပဲအတင်းတွယ်ပြီးစောက်ပတ်နှိုက်မလို့လုပ်တော့၊

“ဟာ.. အာ့ကိုအခုအလုပ်နဲ့ဦးကွာရီလေးကအပြင်ကခုမှပြန်လာတာညစ်ညစ်ပတ်ပတ်နံနံစော်စော်နဲ့ဆေးလဲမဆေးရသေးဘူး..”

ကျနော်ကအတတ်ဆန်းပြီးမေမေ့ကိုသန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာမမှုတ်ချင်ပဲအပြောင်းအလဲလေးလုပ်ကြည့်ချင်စိတ်တွေ
ပေါ်လာလို့ချွေးနံ့တသင်းသင်းနဲ့ပဲမေမေ့ကိုအတင်းဇာတ်လမ်းခင်းတော့တာပေါ့။
မေမေ့စကပ်ကိုအတင်းပဲအောင်မြင်စွာချွတ်ချလိုက်နိုင်တယ်။ မေမေလဲအတင်းပြန်ဆွဲရင်းက ကျွတ်ထွက်သွားပြီး
အခန်းထောင့်လှမ်းအပို့ခံလိုက်ရတယ်။ အဲဒီတော့အပြာနုရောင်ဇာပါးပင်တီလေးတစ်ထပ်ပဲကျန်တော့တာပေါ့။

ချွေးတွေမခြောက်သေးပဲခိုနေဆဲရှိတဲ့မေမေ့ဗိုက်သားလေးတွေကိုနမ်းပြီးလျှာနဲ့လိုက်လျက်တော့ အရသာကငန်ပျပျနဲ့။
ချက်တွင်းလေးကလဲခပ်ပြင်းပြင်းသက်သက်အနံ့တစ်မျိုးထွက်နေတာကိုရှူလိုက်မိရတယ်။
ဗိုက်သားပြင်လေးကနေ ကျနော်ကအောက်ကိုစုံချလာတော့ မေမေ့လက်တွေကကျနော့်ခေါင်းကိုဆီးတွန်းပြီး။

“ဟိုး..ဟိုး အဲဒါမလုပ်နဲ့ဦးကွာ၊ မိန်းမရေအရင်ချိုးလိုက်ဦးမယ်ဆိုမှ၊ ချွေးနံ့ရောသေးနံ့ပါဟောင်နေတာ မရွံဘူးလား”

“ကိုယ့်အမေ၊ ကိုယ့်မိန်းမပဲ တခါမှရွံရကောင်းမှန်း၊ ရွံရမယ်မှန်းမတွေးခဲမိဖူးဘူး..”

ပြောရင်းကျနော်ခေါင်းအတင်းထိုးပြီးမေမေ့ဆမူဆာကြီးကိုပင်တီပေါ်ကနေပဲအတင်းနှာခေါင်းထိုးနမ်းပေးလိုက်တယ်။

“ဟာကွာ..ဝမ်းရာ၊ နေပါဦးဆိုနေမှ..နည်းနည်းလေးတောင်မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား။ နံပါ့မယ်ဆိုနေတာကို..အတင်းကြီးပဲ..”

မေမေလဲပေါင်တွေကိုတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီးအတင်းတွန်းထုတ်နေတယ်။ ကျနော်လဲအလျော့မပေးပဲ၊ ပင်တီပတ်လည်ကဗိုက်သားတွေ၊
ပေါင်ခြံပတ်လည်တွေကိုလှည့်ပတ်ပြီးလျာပြားနဲ့တလွှားခြင်း ပတ်ချာလှည့်လိုက်လျက်ပစ်လိုက်တော့မေမေ့လက်တွေတွန်းအားလျော့လာတယ်။

ကျနော်ပင်တီပေါ်ကဘဲစောက်ဖုတ်အုံပေါ်ကိုအဆက်မပြတ်တရှူးရှူးတရှဲရှဲဆက်နမ်းနေတော့ မေမေရုန်းအားလျော့ပြီး
တင်းခံထားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကတဖြေးဖြေးပြေလျော့လာသလိုထင်ရတယ်။ အမှန်ကသူရေမချိုးရသေးလို့ကျနော့်ကိုအားလဲနာ
သူ့ကိုယ်သူလဲနံနေမှာပဲဆိုဆဲ့ရှက်စိတ်နဲ့ခံတွန်းနေတာ။ ဘာဂျာကိုအကိုင်မခံဘူး။
အခုလိုကျနော်မရွံမရှာနမ်းနေတော့သူ့ကိုယ်သူယုံကြည်လာသလိုပဲ။ ရှက်အားငယ်စိတ်တွေလျော့သွားတဲ့သဘောပေါ့။

ကျနော်ဆက်နမ်းနေတော့သူကပိုပြီးစိတ်ချသွားတယ်။ ခေါင်းကိုတွန်းထားတာကိုလည်းလျှော့ပေးလိုက်တယ်။
ကျနော်လွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားလို့ရပြီလေ။ ဒါနဲ့မေမေ့အာပုံကြီးတစ်ခုလုံးပြည့်အောင်တရှူးရှူးနဲ့လိုက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။

မေမေကသာအားနာနေတာ။ ကျနော်ကတော့အခုလိုအနံ့ပြင်းပြင်း စပ်စပ်လေးမှကြိုက်တာလေ။
တခြားဆော်ဆိုရင်ရွံရင်ရွံမိမှာ။ ဒါပေမယ့်မေမေ့စောက်ပတ်နံ့ပြင်းပြင်းကပဲကျနော့်စိတ်တွေပိုထလာအောင်အတင်းနှိုးဆွပေးနေသလိုပဲ။
ကျနော်ကဗိုက်သားပြင်တလျှောက်လုံးလှည့်ပတ်နမ်းဆင်းလာခဲ့တယ်။
ပြီးတော့မို့မို့ခုံးခုံးတောင်ပူစာအဖုတ်လေးဘေးတဘက်တချက်ကဖွေးဥပြီးအကြောစိမ်းလေးတွေထနေတဲ့ပေါင်သားလေးတွေနဲ့
ပေါင်ခြံခွက်ကြားလေးတွေကိုလျှာပြားကြီးနဲ့လိုက်လျက်ပေးနေရာကဆက်တိုက်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ပြန်တယ်။

ပင်တီပေါ်ကနေနောက်တစ်ကြိမ်စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကုန်းဟပ်ပြန်တော့ မေမေ့အသက်ရှူသံတွေအရမ်းပြင်းလာပြီ။
ဖင်နဲ့ခါးလေးတွေကဘယ်ညာရမ်းနေပြီ။ ပင်တီရဲ့အလယ် အဖုတ်အပေါ်တဲ့တဲ့ကပိတ်သားစကသိသိသာသာကြီးရွှဲပြီးစိုတက်လာတယ်။
ဒါတောင်ကျနော်လျှာကိုသုံးပြီးဒါရိုက်မလျက်ရသေးဘူးနော်။
ကျနော်ကပင်တီလေးရဲ့ခါးကသားရေကြီုးကိုကိုင်ပြီးဆွဲချမလိုလုပ်တော့အ္မေမေကပင်တီသားရေကြိုးကိုအတင်းကိုင်ထားပြီး

“ဟင့်အင်းယောက်ျား..၊ အဲဒါမလုပ်နဲ့ကွာ.. နံတယ်လို့ဆို၊ လုပ်မယ်ဆိုလဲတခါထဲတက်လိုးလိုက်တော့”

အင်းလေမိန်းမရဲ့…၊ လိုးမလို့ပဲဟာ။ မချွတ်ပဲလိုးလို့ရမလား”

“ဒီကသိနေတယ်နော်..ဝမ်းဘာဂျာမှုတ်မလို့မဟုတ်လား၊ မရဘူးဆိုမရဘူးပဲ။ လုံးဝမချွတ်ရဘူး။
လိုးချင်လဲဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့လိုးပေတော့၊ ပေးတော့မလျက်ဘူး..ခိခိ..”

“ဒါဆိုလည်းရတယ်လေ”

ကျနော်လဲပင်တီချွတ်ဖို့ဆက်မကြိုးစားတော့ပဲပင်တီရဲ့ပေါင်ဘက်ကအနားသားကိုပဲပေါင်ခြံခွဆုံတလျောက်အတင်းကပ်လျက်ပစ်လိုက်တယ်။
ဘယ်ဘက်ပေါင်ခြံပေါ့။ မေမေတစ်ချက်တွန့်သွားပြန်တယ်။ လျှာကစောက်ဖုတ်နားကပ်နေပြီလေ။
ကျနော်ကခွကြားအတိုင်းပင်တီအစပ်လေးကိုလျှာနဲ့တွန်းတွန်းပြီးတော့ တလွှားချင်းငန်းတိုက်ပြီးရှေ့တိုးလျက်လာတယ်။ မေမေလဲဖင်လေးရမ်းပြီးထွန့်နေတာပေါ့။

မေမေတစ်ချက်လစ်ခနဲဖြစ်သွားတုန်းမှာပဲ၊ ကျနော်ကဘယ်ဘက်ပေါင်ခြံကပင်တီစကိုဆွဲဟပြီးတွန်းတင်လိုက်တော့
မေမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကဘေးတိုက်ဟက်ခနဲပေါ်လာတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူအစ်အစ်လေးနှစ်ခုဘေးတိုက်ပြူထွက်လာတာ။
စောက်စိလေးပါအဆစ်ပါလာလိုက်သေး။

အဲဒီမှာလျှာကိုလျှောထိုးပြီးအတင်းထိုးလျက်လိုက်တော့ အွန့်ခနဲအော်ပြီးမှိန်းကျသွားတာပဲ။ ပြီးတော့သူ့ရဲ့လက်တွေမြောက်တက်လာပြီး
ကျနော်ဆံပင်တွေကိုကိုင်ပြီးဆွဲဖွနေတော့တယ်။ ကျနော်လဲစိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိဘာဂျာကိုဆက်ကိုင်ပစ်လိုက်တော့တာပဲ။

စောစောကမေမေပြောခဲ့တာကလိုးလို့ရတဲ့နည်းနဲ့လိုးသာလိုးပေတော့ဆိုထားတော့ကျနော်ကပင်တီမချွတ်ပဲဘေးတစ်ဘက်ဟအနေအထားနဲ့ပဲ
မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြီး၊ ကျနော့်ဒစ်ကိုပြဲဟနေတဲ့ စောက်ခေါင်းနီနီကြီးထဲထိုးချလိုက်တော့တယ်။

“အားး..ဟာ့.”.

မေမေ့ညည်းသံလေးကထွက်လာတယ်။
မေမေကကျနော့်လက်မောင်းကိုကုတ်ဆွဲရင်း…

“ဟင့်…မချွတ်နဲ့ဆိုတာလဲ၊ ရအောင်လိုးတာပဲနော်..လူဇိုးလေး..”
—————————————–

ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၉)

မေမေ့မျက်နှာကြီးကရှက်စိတ်နဲ့ရဲပဒေါင်းခတ်နေတယ်။ ပြီးတော့မျက်လုံးလေးတွေပါစင်းကျသွားတော့တာပဲ။
ကျနော်လဲအရင်ကမေမေ့ကိုလိုးလာခဲ့တာအကြိမ်ရေတော်တော်ရလာပြီဆိုပေမယ့်ဒီနေ့လိုပုံစံမျိုးတစ်ခါမှမလိုးခဲ့ဖူးဘူး။
ကျနော်စိတ်တွေတအားလှုပ်ရှား၊ ရင်တွေခုန်ပြီးဗြောင်းဆန်နေတာကိုပဲသိတော့တယ်။

ကျနော်မေမေ့ကိုဆိုဖာရှည်ကြီးရဲ့ဘေးလက်တန်းပေါ်မှာခေါင်းတင်ခိုင်းထားပြီး ကိုယ်လေးကိုအထောင်တစ်ဝက်၊ ပက်လက်တစ်ပိုင်းထားပြီးတော့
ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကား၊ ဒူးနှစ်ဘက်ကိုတွန်းတင်ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုယ်ပေါ်ကိုခွပြီး ကြမ်းပေါ်ကိုခြေတစ်ဘက်ချ။
ဆိုဖာပေါ်ခြေတစ်ဘက်ထောက်ပြီးပင်တီမချွတ်ပဲ ဘေးတစ်ဘက်ဖယ်အနေအထားနဲ့တန်းလန်းကြီးစွပ်လျက်သားလီးကိုဆက်နှဲ့သွင်းပေးနေတယ်။

မေမေကပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့စောက်ဖုတ်ထဲနစ်နေတဲ့လီးဖီလင်ကိုခံပြီး၊ သူ့လက်လေးတွေနဲ့
ကျနော့်လက်မောင်းတွေကိုတင်းတင်းညှစ်ထားတယ်။ မျက်လုံးကိုတော့ပြန်မဖွင့်တော့ဘူး။ မှိန်းနေတာ။
မေမေလည်းနေသားတကျအောက်မှာဖားကင်လေးဖြစ်နေပြီဆိုတော့ကျနော်ဖင်ကိုကြွပြီးစလိုးတော့တာပဲ..၊

“အိုးးးးး အင့်..ဟင့်..ဟင့်..”

မေမေ့ညည်းသံလေးတွေပလုံစီပြီးထွက်ကျလာတယ်။

ကျွိ..ကျွိကျွိ..ဇောက်..ဇောက်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပျစ်..

လိုးတဲ့အသံရော၊ ဆိုဖာတဲ့ဖင်နဲ့ကြိတ်တဲ့အသံတွေရောမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
သိတဲ့အတိုင်းပေါ့၊ မေမေ့ဖင်ကြီးကော့ကော့တက်ပြီးအားရပါးရခံလာတော့တယ်။
ပက်လက်လှန်ချလို့အားရတော့မှဆိုဖာစောင်းမှာဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဆက်ကစ်သေးတယ်။ ဒီတိုင်းပဲပင်တီကိုမချွတ်ဘူး။ ဘေးတဘက်ဆွဲပြီးဆော်တာ။
ကျနော်လဲအဲ့သလိုဗြောင်မချွတ်ပဲဆော်ရတာကိုတော်တော်ကြိုက်သွားတော့တာ။ ရင်ခုန်ရတဲ့ခံစားချက်ကလဲတမျိုးတဘာသာဗျ။
မလွတ်မကင်းနဲ့ဆိုတော့ပင်တီခွကြားလဲလိုးရည်တွေနဲ့ပေပွထနေတယ်။ အဲဒါကိုကြည့်ရတာကိုကဖီလင်ပဲ။

အဲဒီနေ့ကကျနော်မေမေ့ကိုပင်တီမချွတ်ပဲသုံးချီလောက်ပြီးအောင်ဆက်တိုက်ဆော်လိုက်မိတယ်။
အဲဒီနောက်ပိုင်းကျနော်လဲအခွင့်ရရင်ရသလို (ပြောသာပြောရတယ် အမြဲတမ်းလိုပုံစံမျိုး) မေမေ့ကိုအတွင်းခံမချွတ်ပဲလိုးလိုးနေတော့တာ။
ကျနော်လိုးလို့လိုးရည်မပေဘူးတဲ့မေမေ့ပင်တီတစ်ထည်မှမကျန်တော့သလောက်ပဲ။
နောက်ဆုံးမေမေကတောင်ပြောယူရတယ်။

“ဘာလဲ.. အတွင်းခံမချွတ်ပဲဘေးဖြဲလိုးရတာကိုနင်တော်တော်ကြိုက်နေပြီနဲ့တူတယ်။
တော်တော်ပေါက်တတ်ကရအထူးအဆန်းနှာဘူးထချင်တဲ့ကောင်လေး။ သူများထက်ထူး နဖူးလီးပေါက်လေး..”

မေမေ့စကားကြောင့်ကျနော်ရီလိုက်မိတော့တာပဲ။

“ဟားး..ဟား..ဟာားးးး..မေမေဒီလိုမပြောနဲ့နော်၊ တော်ကြာတကယ်ပေါက်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..”

“အမလေးတော်..မပေါက်ပါစေနဲ့၊ လီးတစ်ချောင်းတောင်အလျင်မမီတာ၊ နှစ်ချောင်းဆိုငါ့မှာသေးပေါက်ချိန်တောင်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး..ခိခိ..”

“ဟီး..ဟီးဟီးးးး..ဒါပေမယ့်အဲ့လိုမချွတ်ပဲလုပ်ရတာဖီလင်ပိုရှိတယ်မေမေရဲ့”

ဒါတင်မကသေးပါဘူးအထူးအဆန်းတွေကိုစူးစမ်းချင်တဲ့ကျနော်ကနောက်တစ်မျိုးအဆန်းထွင်ပြန်တယ်။
အဲဒါကတော့တစ်ခါတလေမှာညနေပိုင်းမေမေအလုပ်သိမ်းလို့အပြန်မှာ၊ ကျနော်ကမေမေ့ရုံးကိုဝင်ခေါ်ပြီးအတူအိမ်ပြန်ကြတဲ့အခါတွေရှိတယ်။
ဒါပေမယ့်တစ်ရက်မှာတော့မေမေကအလုပ်လက်ကျန်တွေမပြတ်သေးပဲအပြီးဖြတ်ရမယ့်ရက်ရောက်နေလို့
မိုးချုပ်သွားတဲ့အထိဆက်လုပ်နေတာလေ။ တခြားသူ့ရုံးသမားဝန်ထမ်းတွေတောင်ပြန်သွားပြီ။

မေမေ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းကလုပ်ငန်းသိပ်အကြီးကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ ဝန်ထမ်းနဲနဲနဲ့ရုံးခပ်သေးသေးလေးပါပဲ။
အဲဒီနေ့က၊ ရုံးသမားတွေအားလုံးပြန်သွားကြတော့ နောက်ဆုံး မေမေနဲ့ လာစောင့်ပေးနေတဲ့ကျနော်ပဲကျန်တော့တာ။
မေမေကသူ့ကိုယ်ပိုင်ရုံးခန်းထဲမှာပဲအလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ အချိန်တော်တော်ကြီးကြာသွားတော့ဖုန်းဆော့ရင်းထိုင်စောင့်နေရတဲ့ကျနော်လဲဆာတောင်လာပြီ။

ကျနော်လဲဖုန်းထဲမှာအသံပိတ်ပြီးအောကားခိုးကြည့်နေတာ။ ကားက အော့ဖစ် (office) ခေါင်းစဉ်နဲ့ဇာတ်လမ်းအမျိုးအစားဖြစ်နေတယ်။
ရုံးခန်းထဲမှာလိုးကြချကြတဲ့အခန်းတွေပေါ့။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ မိုးချုပ်ပြီးလူမရှိချိန်ကျမှ မေမေနဲ့ကျနော်ပဲရုံးခန်းထဲမှာရှိနေတာလေ။
ဇာတ်ကားကလဲမင်းသားကမင်းသမီးကို ရုံးစားပွဲစောင်းမှာဖင်ကုန်းပြီးဒေါ့ဂီဆွဲနေတာ။

ကျနော်လဲမေမေအလုပ်လုပ်နေရာဘက်ကိုတစ်ချက်စောင်းပြီးခိုးကြည့်ရင်းလီးတောင်လာပြီ။
ကြည့်ရတာ မေမေလဲအလုပ်တွေလက်စသတ်နေပြီ။ စားပွဲပေါ်မှာ စာရွက်စာတမ်းနဲနဲပဲကျန်တော့တယ်။ မေမေကလှမ်းပြီး..

“ဝမ်း..၊ သား..ဆာနေပြီလား၊ ဒီမှာမေမေပြီးတော့မှာပါ။ အပြန်ကျမှလမ်းမှာဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင် ဝင်စားမယ်လေ..”

ပြောရင်းမေမေကသူလက်မှတ်ထိုးပြီးသားနောက်ဆုံးဖိုင်ကိုစားပွဲဘေး ဖိုင်ကက်ဘိနက်ပေါ်ကအထွက်ဖိုင်ခြင်းပြားလေးထဲထည့်လိုက်ချိန်မှာ
ကျနော်ကမေမေ့နောက်ဘက်ရောက်သွားပြီးခါးလေးကိုလက်ရှိုဖက်လိုက်ပြီးပြီ။

“ဆာတာပေါ့ချစ်မေမေရာ။ အရမ်းကိုဆာနေတာ..၊ ဆိုင်ရောက်တဲ့အထိမစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ အခုကျွေးတော့”

ကျနော့်လက်တွေကချိုင်းကြားကနေလျှိုပြီးမေမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မိမိရရကြီးညှစ်လိုက်တယ်။

“ဟဲ့..ပလုပ်တုတ်တုတ်..လန့်လိုက်တာ..၊ ဘာလုပ်တာလဲ..နေရင်းထိုင်ရင်း…”

“ဆာလို့လေ..မေမေကလဲ..”

“ဆာတာနဲ့နို့လာကိုင်တာက ဘာဆိုင်လို့လဲ..”

“သားက ထမင်းဆာတာမဟုတ်ဘူးမေရ..၊ ဟိုဟာဆာတာ..”

“ဟယ်..ဒီကောင်လေး..အချိန်မဟုတ်၊ အခါမဟုတ်၊ ပေါက်ကရတွေပြောမနေနဲ့၊ မရဘူး။
ဒါအိပ်ခန်းထဲမဟုတ်ဘူး.. ရုံးကြီး..။ မဟုတ်တာတွေမလုပ်နဲ့..”

“အာ..မေမေကလဲ..ရုံးကြီးရောဘာဖြစ်လဲ၊ ဘယ်သူမှ မှမရှိတော့တာ။ အားလုံးပြန်ကုန်ပြီ။
အချိန်လဲကြည့်ပါဦး။ မေမေအလုပ်လုပ်နေတာအကြာကြီး။ အခုမေမေနဲ့ဝမ်းပဲ ဒီမှာကျန်တော့တယ်၊
သားတံခါးသွားပိတ်ထားလိုက်မယ်၊ ချစ်ကြရအောင်နော်။ ဝမ်းမနေနိုင်တော့ဘူး..”

“အာကွာ..မဟုတ်တာကြီး၊ ရုံးခန်းကြီးထဲမှာတော့မကောင်းဘူးကွာ”

“ချစ်မေကလဲကွာ..သားကထူးထူးဆန်ဆန်းအခွင့်အရေးဆိုလုပ်ချင်စမ်းချင်တတ်တာသိသားနဲ့၊ ဟိုလေ..သူများထက်ထူး၊ နဖူးလီးပေါက်..”

ကျနော်ပြောတာကြားတော့မေမေထရီတယ်။

“ဟီး..ဟီးးဟီးး..ဘာ..နဖူးလီးပေါက်လဲ၊ မပေါက်နဲ့တော့..၊ တော်တော့၊ သူများတွေဝင်လာလို့ မြင်ကုန်ရင်မကောင်းဘူး..”

“မေမေကလဲ..ညကြီးမိုးချုပ်နေပြီဟာ၊ ဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူး၊ တံခါးပိတ်ပြီးခပ်သွက်သွက်လုပ်ကြတာပေါ့..နော်..နော်..”

ကျနော်မေမေ့ကိုအတင်းဖက်ပြီး၊ ပါးတွေ၊ နားသယ်တွေ၊ လည်ပင်းတွေ၊ နားရွတ်ဖျားလေးတွေစုံအောင်အတင်းဆွဲစုပ်ဖက်နမ်း၊
ဟိုကိုက်ဒီကိုက်ကိုက်ပေးပစ်လိုက်တယ်။ မေမေစကားဆက်မများတော့ပဲပျော့ကျသွားတဲ့အချိန်မှာ မျက်နှာလေးကိုကိုယ့်ဘက်ဆွဲပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲလေးကိုတရှုက်မက်မက်ဆွဲစုပ်ပေးရင်း၊ လက်ကလည်း မေမေ့ရုံးစကပ်တိုကိုလှန်ပြီးပေါင်ကြားထဲနှိုက်လို့၊
အမြဲလုပ်နေကျအတိုင်းပင်တီကိုဘေးတစ်ဘက်ဆွဲကပ်ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲလက်ဝင်သွားပြီ။

” အား..ဟား..ဝမ်းကလဲ…အတင်းပဲကွာ၊ သွား…ရုံးတံခါးပိတ်မယ်ဆိုတာသွားပိတ်လိုက်ဦး..”

“ရုံးတံခါးသွားပိတ်စရာတောင်မလိုပါဘူး မောင့်ရီလေးရဲ့..၊ အခုဒီအခန်းကိုလော့ခ်ချလိုက်ရင်ရနေပြီပဲ..”

ကျနော်ကဘယ်လောက်မှမဝေးတော့တဲ့ တံခါးဆီလျှောက်သွားပြီးဘုသီးကိုနှိပ်ထားလိုက်တယ်။
ကျနော် မေမေ့ဘက်ပြန်လှည့်ပြီးပျော့ခွေနေတဲ့မေမေ့ကိုကော့ခနဲနေအောင်ဆွဲဖက်ပြီးကစ်ဆင်ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်၊
မေမေ့ရုံးဝတ်ရှပ်လက်ရှည်လေးကိုကြယ်သီးတွေတဗြုတ်ဗြုတ်မြည်အောင်ဆွဲဖြုတ်ပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။
တစ်ဆက်ထမှာဲဘရာစီယာအနက်လေးကိုလဲချိတ်လေးနှစ်ခုဇတ်ခနဲဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့ဖတ်ခနဲကွာကျသွားပြန်ရော။
နို့အုံဝင်းဝင်းကြီးတွေကအပြုံလိုက်ဆင်းလာရော၊ ကျနော်လဲဖမ်းဟပ်ပြီးစို့လိုက်တယ်။

အခုအနေအထားကကျနော်မေမေနဲ့ပထမအကြိမ်စမှားတဲ့ညကလို၊ ဘာမှရှက်ကြောက်နေခြင်း မဝံ့မရဲဖြစ်ခြင်း၊ တုန်လှုပ်တွန့်ဆုတ်နေခြင်းစတဲ့
အတားအဆီးတွေဘာမှမရှိတော့ပဲ၊ ကျွမ်းကျင်ပြီးလုပ်နေကျအလုပ်တစ်ခုကိုလုပ်နေသလိုပဲသွက်လိုက်တဲ့လက်ဗျာ။

ပြီးတော့ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားကလဲစောစောကကျနော်ဖွင့်ကြည့်ထားတဲ့အော့ဖစ်လိုင်းအောကားထဲကလိုတပုံစံထဲပဲ၊
အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းနေတဲ့မေမေ့ရဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းက ရုံးစကပ်ကိုလည်းခါးကချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးတွန်းချလိုက်တယ်။
မေမေကဇာပင်တီအဖြူပါးပါးလေးဝတ်ထားတာ။ အခုတစ်ကိုယ်လုံးဗလာကျင်းပြီး
ခါးလေးနဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံမှာနောက်ဆုံးအဝတ်လေးတစ်စပဲကျန်တော့တာ။

ထုံးစံအတိုင်းဒီတစ်စကိုတော့ကျနော်ချွတ်လို့မဖြစ်ဘူး။ (ကျနော်လဲပင်တီစိတ္တဇဖြစ်နေလားမသိတော့ဘူး)
အခုမေမေကအဖြူရောင်မင်းသမီးလေးဖြစ်နေပါပြီ။ တကိုယ်လုံးဖွေးဥနေတဲ့အသားအရေအပြင်၊ ဇာပုဝါဖြူ ပါးပါးလေးနဲ့
ရွှေတြိဂံနယ်မြေလေးကိုဖုံးအုပ်ထားတာလေ။ ကျနော်ကပုဆိုးနဲ့အတူ ကျနော့်အတွင်းခံကိုပါတပြိုင်ထဲဆွဲချွတ်ကွင်းလုံးပုံချ
လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲလီးကငေါက်တောက်ကြီးထန်းခနဲ ရှေ့ထွက်လာတယ်။

ကျနော် မေမေ့ကိုမတ်တပ်ကနေပဲပင်တီလေးတဘက်ဟပြီးလုပ်နေကျထုံးစံအတိုင်းလီးကိုပတ်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်၊
လီးကသူဝင်နေကျလမ်းကြောင်းကိုသိပြီးသား။ ဘာမှမခဲယဥ်းလိုက်ဘူး။ မတ်တပ်ကနေပဲနှစ်ချက်သုံးချက်ဆက်တိုက်ညှောင့်လိုက်ပြီး
တရွေ့ရွေ့နဲ့မေမေ့ရဲ့ ရုံးထိုင်ခုံ ဆုံလည်ကုလားထိုင်နားအရောက်မေမေ့ကိုအသာတွန်းချပေးလိုက်တယ်။

မေမေကုလားထိုင်ပေါ်မှီရက်သားပက်လက်လေးကျသွားပြီးပေါင်သားဖွံ့ဖွံ့ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကလက်တန်းနှစ်ဘက်ပေါ်မှာက
ားကားကြီးအလိုက်သင့်တင်နေတယ်။ ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုးတင်လိုက်တော့စွပ်ထားတဲ့လီးကလဲကျွတ်သွားတယ်။

“ဟာကွာဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး..လုပ်ပုံက”

မေမေကရှက်ရှက်နဲ့ရီနေတယ်။ သူ့ပုံကကုလားထိုင်ပေါ်မှာပက်လက်မကျ၊ ထိုင်ရက်မကျ၊ သူ့ဝိတ်ကိုလည်း သူမနိုင်၊
ပေါင်ကြီးဖြဲပြီးယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်နေတာလေ။ ဒါပေမယ့်မေမေကနေရာရွှေ့ဖို့မကြိုးစားတော့ဘူး။
အဲဒီအတိုင်းဆက်ထိုင်နေပြီးဖြဲရက်သားကြီးရှိနေတဲ့ပေါင်ကြားကပင်တီဖြူဖြူလေးကိုသူ့လက်နဲ့ပဲဘေးတစ်ဘက်ဆွဲဟလိုက်ပြီး လက်ညှိုးလက်ခလယ်နဲ့
စောက်ပတ်ကိုဘေးနှစ်ဘက်ဆွဲကားပြီး ဖြဲပြနေတယ်။

“ကဲ..မေမေ့လင်လေးရေ၊ ဒါရှင့်အကြိုက်ဆုံးပုံစံမဟုတ်လား။ လိုးမယ်ဆိုလဲလိုးတော်မူပါတော့..”

လက်နှစ်ချောင်းကြားမှာစောက်ခေါင်းကြီးကပြဲဟနေပြီး၊ ရဲရဲနီနေတဲ့အတွင်းသားတွေက၊ ပင်လယ်ထဲကအခုပဲဆယ်တင်လာခဲ့တဲ့
သက်ရှိခရုကမာကောင်ကြီးကိုအခွံဖြဲပြီးကြည့်နေရသလိုပဲ။ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကအိဖတ်နေပြီး အရည်တွေတရွှဲရွှဲနဲ့လည်ပြီးလဲ့နေတယ်။

ဒါကျနော်အကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ပြီးဖြစ်တဲ့၊ ပြီးတော့ကျနော်ဒီလောကကြီးထဲကိုထွက်လာခဲ့ရာလမ်းကြောင်းဖြစ်တဲ့။
ကျနော့်ကိုလဲနှိုင်းယှဥ်မရတဲ့အရသာတွေပေးခဲ့တဲ့ ကျနော့်အတွက်နိဗ္ဗာန်၊ ရတနာလှိုဏ်ဂူပေါက်ကြီးပဲလေ။

ကြည့်ရင်းကျနော်လီးကအဆမတန်တောင်တက်လာပြီ။ အရမ်းလဲရင်တွေခုန်နေမိတယ်။
အခုအကြိမ်ကပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ မေမေ့ကိုကိုယ့်အိမ်ထဲမှာမဟုတ်ပဲ အပြင်တစ်နေရာမှာ။ လူအချိန်မရွေးဝင်လာနိုင်တဲ့
မလုံမခြုံနေရာစိမ်းတစ်ခုမှာလိုးရတာမို့ပဲ။ တကိုယ်လုံးဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းပြီးချွေးစီးတွေပြန်နေတယ်။

ဒါပေမယ့် အချိန်သိပ်အကြာကြီးယူနေလို့မရဘူးဆိုတာကျနော်သိနေတယ်။
ကျနော်ကအနားကပ်သွားပြီးကုလားထိုင်ကိုအနီးဆုံးနံရံဆီတွန်းရွှေ့သွားလိုက်တယ်။ ဘီးတွေတပ်ထားလို့လည်ထွက်မသွားအောင်
နံရံနဲ့ကျောမှီကိုကပ်ထောက်ထားလိုက်တယ်။ ခုံအောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ဘီးကိုလော့ချတဲ့အတက်လေးတွေ့လို့
ဖိနင်းချထားလိုက်တာကုလားထိုင်ကမလှုပ်တော့ဘူး။

ကျနော်မေမေ့လက်မောင်းအိုးဝင်းဝင်းလေးတွေကိုဖိကိုင်ရင်း၊ ရင်ဘတ်ချင်းအပ်ချလိုက်ပြီး အသားကုန်တောင်နေတဲ့လီးကြီးကို
မေမေဖြဲပေးထားတဲ့စောက်ခေါင်းထဲဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်။
နေရာအသစ်၊ လုပ်ပုံလုပ်နည်းအသစ်ဆိုတော့ကျနော့်စိတ်တွေတအားထန်လာပြီး မေမေ့ကိုနွားသိုးကြိုးပြတ်အသကုန်ကြုံးတော့တာပဲ။
—————————————–

ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၁၀)

မေမေလဲ အော်လိုက်တာအသကုန်ပဲ၊ မသိရင်အမဲဖျက်နေတယ်လို့ထင်ရမယ်။
မေမေလဲရုံးထဲကိုမတော်တဆ လူဝင်လာမှာတွေဘာတွေတွေးမနေတာ့ဘူး။ သံကုန်လွှတ်အော်နေတာ့တာပဲ။

ကုလားထိုင်ပေါ်မေးတင်ပြီးကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်ဆော်ရပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးထန်ပြီးသွေးဆူနေတော့
ကုလားထိုင်နဲ့ဖိကြိတ်မိမှာတွေဘာမှမစဥ်းစားတော့ဘူး။ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လီးနဲ့စောက်ပတ်အံကျ အားရပါးရဆော်နေလိုက်ကြတာ..။
ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်ကလဲမပြောနဲ့တော့။ အရည်တွေ၊ အနှစ်တွေကလည်း အရင့်အရင်အကြိမ်တွေထက်ပိုပျစ်၊ ပိုများသလိုပဲ။

တော်တော်ကြာကြာလိုးမိကြပြီးမှတစ်ချီပြီးသွားတယ်။ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲ၊ သားအိမ်ထဲအထိ လရည်တွေပန်းထုတ်ထည့်လိုက်သလို၊
မေမေ့ရုံးကုလာထိုင်သားရေသားပေါ်မှာလဲစီးထွက်လာတဲ့အရည်တွေနဲ့ပျစ်ချွဲပေပွနေပြီ။

တစ်ချီပြီးတော့မေမေ့ကိုထနိုင်အောင်ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ကျနော်ကကုလားထိုင်မှာလီးတန်းလန်းနဲ့ဝင်ထိုင်တော့၊
မေမေကအလိုက်သိစွာနဲ့ပဲဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး လရည်တွေစောက်ရေတွေရောသမမွှေပြီးပေနေတဲ့ ကျနော့်လီးကိုကောက်စုပ်ပြီး
သန့်ရှင်းရေးစလုပ်ပေးပါတယ်။ အခုတင်တချီပြီးထားတော့လီးကအကြောတွေလျော့ကျသွားပြီ။

မေမေစိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့လီးကိုပတ်ချာလည့်စုပ်ပြီးသန့်ရှင်းပေးနေတယ်၊ ဒါပေမယ့်မေမေ့လျှာကရိုးရိုးငြိမ်ငြိမ်မဟုတ်ဘူး၊
ကျွမ်းကျင်မှုနဲ့ ပါဖောင်းမန့်ထည့်ထားတယ်။ လီးတောင်ကောင်းကောင်းမပြောင်ခင်မှာ နောက်တစ်ကြိမ်ထန်ခနဲခေါင်းထောင်တက်လာပြန်ရောဗျို့။
ဒါနဲ့ကျနော်လဲလီးစုပ်နေတဲ့မေမေ့ခေါင်းကိုတွန်းထုတ်လိုက်ပြီးမတ်တတ်တပ်ထရပ်ရင်း၊ မေမေ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်သွင်းလိုက်ရင်း
နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုတမေ့တမောကစ်ဆင်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေကလဲကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်ပြီးလျှာချင်းလှိမ့်ပေးနေတယ်။

ကျနော့လက်တွေကလဲမေမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရကြိတ်နယ်နေရင်းကနေ၊ နောက်လက်တစ်ဘက်က ပေပွနေတဲ့ပင်တီလေးကို
လျောပြီးဆွဲချရင်းခြေကျင်းဝတ်အရောက်မှာနင်းချွတ်ပြီးဘေးကိုခတ်ထုတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတာနဲ့တော့မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုစွေ့ကနဲကောက်ချီပြီးခါးထစ်ခွင်လိုက်တယ်။

မေမေကကျနော့်ခါးမှာသူ့ပေါင်ကြီးတွေကိုချိတ်ထားတယ်။ ပေါင်ခြံခြင်းဟပ်မိပြီဆိုတာနဲ့ကျနော်မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးကော့သွင်းလိုက်တယ်။
ခက်ခက်ခဲခဲပိုဇေရှင်ဆိုပေမယ့်၊ တစ်ချီဝုန်းထားပြီးလို့ချောဆီတွေဝနေတော့ တကယ်သွင်းတော့လဲစွပ်ခနဲပါပဲ။
မေမေကကျနော့လည်ပင်းကိုလက်နဲ့ဆွဲခိုထားရင်းနှစ်ယောက်သားရဲ့ဟန်ချက်ကိုထိမ်းပေးတယ်။

ကျနော်ကမေမေ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်ကိုတင်းတင်းသိုင်းဆုပ်ရင်းကိုယ့်လီးဘက်ကို ဆွဲဆွဲကပ်ပြီးညှောင့်ပေးတယ်။
အခုကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် မျောက်မသားပိုက်ပုံစံမျိုးနဲ့ချီပြီးချနေကြတာ၊ ကျနော်လဲအရင်တစ်ခါမှ လုပ်ဖူးတာလဲမဟုတ်ဘူး။
အောစာတွေထဲမှာတော့ဖတ်ဖူးပါရဲ့။ အခုကအခြေအနေတွေကသူ့ဘာသူ,ဖန်တီးသွား၊ သင်ပေးသွားတာ။
ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းပြန်တော့လည်းတစ်မျိုးတစ်ဘာသာကောင်းပြန်ရော။ ဒါပေမယ့်ဒီပုံစံကြီး ကြာကြာမနိုင်ပြန်ဘူး။
ဒါနဲ့မေမေ့ကိုခဏပြန်ချပြီး မတ်တပ်ပြန်ထားလိုက်တယ်။

ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့အလုပ်စားပွဲပေါ်မှာတော့မေမေ့လက်တော့ပ်ပါးပါးလေးကျန်နေသေးတယ်။
ကျနော်က မေမေ့ကိုခဏလွှတ်လိုက်တယ်။ စားပွဲပေါ်ကလက်တော့ပ်ကိုယူခေါက်ပြီးဘေးကဘီရိုပုလေးပေါ်တင်လိုက်တယ်။
ပြီးပြီ။ နေရာရှင်းသွားပြီ။ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လိုပျော့လိုက်နေတဲ့မေမေ့ကိုစွေ့ခနဲပွေ့ပြီးစားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။

ဒူးလေးနှစ်ဘက်တွန်းတင်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းမိုးမျှော်ခိုင်းထားလိုက်တယ်။ ကျနော်စားပွဲပေါ်ခွတက်ပြီး
ပေါင်နှစ်ချောင်းပုခုန်းပေါ်ထမ်းလို့တဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆောင့်လိုးတော့တာပါပဲ။ စားပွဲအောက်ကအသံတွေတကျိကျိနဲ့ထွက်လာတယ်။

“ဝမ်း..သား..အား..အမလေးယောက်ျားရယ်..ဆောင့်ဆောင့်..၊ မိန်းမကိုဆောင့်..၊
အင့်..အင့်..ရီလေးကိုသေအောင်လိုးလိုက်စမ်းပါ၊ အားးးး..ဟင်းး..”

အဲဒီညက မေမေ့ရုံးကအပြန်တော်တော်ညဥ့်နက်သွားတယ်။ ညစာမစားရသေးတဲ့ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ဆာဖို့လဲသတိမရကြတော့ဘူး။
အပြန်လမ်းမှာဆိုင်တွေလည်းပိတ်ကုန်ပြီ။ အိမ်ပြန်ရောက်မှ မာမားလေး တစ်ယောက်တစ်ထုပ်ဖောက်ပြုတ်စားပြီးကျေနပ်ကြရတယ်။
ရုံးမှာလိုးတဲ့အကျင့်ရသွားတော့ အဲဒီဖီလင်ကိုသဘောကျပြီးနောက်ထပ်အကြိမ်အတော်များများလုပ်ဖြစ်ကြသေးတယ်။

ကျနော်လည်းသူများတွေမတော်တဆ လာမြင်မှာကြောက်တော့ကြောက်တာပဲ။
ဒါပေမယ့်ညဥ့်နက်နက်ပြန်ဖြစ်တဲ့အခါတွေမှာလူလစ်ပြီး အခွင့်အရေးရတာနဲ့ မေမေ့ရုံးခန်းထဲမှာလုပ်ဖြစ်ကြပြန်တယ်။
နောက်တော့မေမေကပြောလာတယ်။ အိမ်မှာပဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်ကြတာကောင်းတယ်ပေါ့။
စိတ်ကြိုက်လုပ်လို့ရတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှတကူးတကထိတ်လန့်နေစရာမလိုဘူး၊ အိမ်တံခါးလော့ချ၊
ပြူတင်းပေါက်တွေအားလုံးခန်းစည်းတွေစေ့အောင်လိုက်ပိတ်ပြီးရင်အိမ်ထဲမှာမှောင်လို့။ စိတ်ကြိုက်ဖင်ဖြဲနေလို့ရတယ်ဆိုပဲ။

တကယ်တော့လဲဟုတ်တော့ဟုတ်တာပဲ။ နောက်ပိုင်းမှာကျနော်နဲ့မေမေ အိမ်အလုံပိတ်ပြီးကဲကွန်းလေးဖွင့်အိမ်ထဲမှာလိုးကြဆော်ကြပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း
အဝတ်အစားပြန်မဝတ်ပဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်လျောက်သွားနေကြတာများ၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မမြင်ချင်အဆုံးပဲ။
အလွတ်တောင်ရနေပြီ။ အိမ်စောင့်နတ်တွေတောင်အားမနာတော့ဘူး။ သူတို့လဲထွက်ပြေးပြီထင်ပါရဲ့။
ါမှမဟုတ်ရင်..သူတို့လဲအင်းဆက်အောကားကိုဒေါင်းလုဒ်ဆွဲစရာမလိုပဲဖရီးဗားရှင်းကြည့်နေရလို့မှိန်းနေသလားပဲ။

ဒီလိုနဲ့ကျနော်နဲ့မေမေတို့ဘဝကပုံစံတမျိုးနဲ့အသားကျလာခဲ့ကြတယ်။
ကျနော်လည်းအတူနေရင်း၊အသွေးအသားချင်းနှီးနှောမိလေ၊ မေမေ့ကိုပိုပြီးနှစ်နှစ်ကာကာချစ်လာမိလေပဲ။
တကယ်တော့၊ မေမေကကျနော်နဲ့စာရင်၊ အသက်သိသိသာသာကြီးတဲ့ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့်
ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့ကျနော့်ချစ်သူ ပကတိအပျိုစင်ပေါက်စလေးလိုပဲမြင်နေမိတယ်။ တကယ့်ကိုယ့်ချစ်သူ၊
ကိုယ့်မယားတစ်ယောက်လိုအသည်းစွဲပြီးနင့်နေအောင်ချစ်နေမိခဲ့ပြီ။

ကျနော်မေမေ့ကိုချစ်သူလိုတကယ်ချစ်ပြီး တကယ်စွဲလန်းနေမိတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင်အမေနဲ့နှစ်ကိုယ့်တစ်ကိုယ်ပေါင်းပစ်ချင်လောက်အောက်ချစ်တယ်။
အမှန်တော့ အမေဆိုတဲ့သွေးစက်သွေးပေါက်အရင်းအချာလေးတွေကသားဖြစ်တဲ့ကျနော်ရဲ့ သွေးသားတွေကို
ခွဲမရအောင်ဆွဲယူနေတာနောက်မှသိလာသဘောပေါက်လာခဲ့ရတယ်။ ဒါကပဲအင်းစက်စိတ်လားမပြောတတ်တော့ဘူး။

အစကတော့ကျနော့်အနေနဲ့ သွေးသားဆန္ဒကိုမလွန်ဆန်နိုင်လို့မှားယွင်းမြောပါသွားမိရပေမယ့်၊
ဘယ်လောက်ပဲမိုးမွှန်အောင်လိုးနေမိကြပေမယ့်၊ အမေဆိုတဲ့သံယောဇဥ်နဲ့ လေးစားမှုဘောင်လေးကကန့်သတ်ထားသေးတယ်။
အတူမအိပ်ဖြစ်ကြတဲ့အချိန်တွေမှာတော့အမေက အမေပဲ။ မေမေကလဲဒီလိုပဲ ပုံမှန်အချိန်တွေမှာကျနော်ကသူ့သားပဲ။
သားတစ်ယောက်လိုပြောဆိုဆက်ဆံ၊ ဂရုစိုက်တာတွေ၊ မကျေနပ်ရင်အော်တာငေါက်တာတွေ အရင်အတိုင်းမပြောင်းလဲဘူး။

ဒါပေမယ့်၊ ကျနော်ကတော့မေမေနဲ့ရခဲ့တဲသက်တမ်းကြာလာလေမေမေ့ကိုတကယ့် ဘဝလက်တွဲဖော်ဇနီးမယားအဖြစ်အမှန်တကယ်လိုချင်လာခဲ့မိတယ်။
မေမေ့ကိုတခြားယောက်က်ျားတွေ အမှတ်တမဲ့ကြည့်တာကိုတောင်လက်မခံနိုင်လောက်တဲ့အထိအူတိုလာခဲ့မိတယ်။
ကျနော်မေမေနဲ့ဘ၀အတူထူထောင်တည်ဆောက်ပြီး ရင်သွေးလေးတွေရယူလိုတဲ့အထိရူးသွပ်လာခဲ့တဲ့အထိပဲ။

ကျနော်မေမေနဲ့ကိုယ်လက်နှီးနှောခဲ့တာအခုဆိုအချိန်ကာလအတော်တောင်ကြာလာခဲ့ပြီပဲ။ နှစ်ပေါက်လုတောင်နီးနေပြီ။
မေမေနဲ့ချစ်ပြီးတိုင်းလည်း အထဲမှာပြီးခဲ့တာချည်းပဲ။ တစ်ခါမှထိမ်းလို့ကိုမနိုင်ခဲ့ဘူး။
ကျနော့်လရည်တွေကလည်းသန်သလားမမေးနဲ့။ အချီတိုင်းမေမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲအထိရောက်ခဲ့မယ်လို့ကျနော်ယုံတယ်။
ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့မေမေ့မှာကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အရိပ်အယောင်လေးတောင်မပြလဲမသိဘူး။

မေမေကအရွယ်ကောင်းတုန်း အသက်အရမ်းကြီးသေးတာမှမဟုတ်တာ။မေမေ့အရွယ်တခြားအမျိုးသမီးတွေပတ်ဝန်းကျင်မှာ
ဗိုက်လေးတွေကော့တော့ကော့တော့နဲ့လျှောက်သွားနေတာမြင်နေရသားပဲ။ ကျနော်ကအခုမှဆယ်ကျော်သက်ပဲရှိသေးတာလေ။
ဒီမိန်းမဓမ္မတာကိစ္စတွေ ဘာတွေ လုံးလုံးကိုနားလည်နိုင်တာမှမဟုတ်တာ၊ အကြောင်းရင်းက ဘာကြောင့်ဆိုတာတော့မတွေးတတ်ဘူး။

ဒီလို့နဲ့ မေမေ့ကိုကျနော့်ရဲ့အိမ်သူမယားအစစ်အမှန်ဖြစ်သိမ်းပိုက်လိုတဲ့ဆန္ဒက တဖြည်းဖြည်းပြင်းပြခိုင်မာလာတယ်။
ဒါနဲ့ပဲတစ်နေ့မှာ မေမေနဲ့တစ်ချီတစ်မောင်းချစ်အပြီးမှာ၊ ကျောလေးဖင်လေးပွတ် ဖီလင်နဲဲ့မှိန်းပြီးနှပ်နေတုန်း စကားစကြည့်တယ်။

“ချစ်မေ..”

“ဟင်”

“ရီလေးက ဘယ်တော့မောင့်မယားစစ်စစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်”

မေမေမျက်လုံးတွေအဝိုင်းသားကြီးနဲ့ တအံ့တသြပြန်မေးတယ်။

“ဟောတော်..! အခုလေးတင်ပဲအားရပါးရသူများကိုတက်ပြီးမယားလုပ်သွားပြီးတော့..အူတူတူနဲ့ဘာတွေထမေးနေပြန်တာလဲ..
ပြောပါဦးမယားစစ်စစ်ဆိုတာဘာကိုပြောချင်တာလဲ..ကိုယ်တော်လေးရဲ့..”

“အခု..လောလောဆယ်မေမေနဲ့အတူအိပ်နေရပေမယ့်၊ ဒီကဝမ်းက၊ ဟောဒီ..ရီလေးကိုပုဆိုးတန်းတင်လက်ထပ်ယူပြီး
တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်တယ်လို့ပြောချင်တာလေ။ သားသားမီးမီးတွေမွေးလို့ပေါ့။ ပြောလေရီလေး..၊
မောင့်ကိုကခလေးဘယ်တော့မွေးပေးမှာလဲ..၊ ခလေးရမှ ရီလေးက ရေမရောတဲ့မောင့်မယားအမှန်တကယ်ဖြစ်လာမှာပဲ”

ကျနော်အဲ့လိုပြောလိုက်လို့ မေမေ့မျက်နှာကြီးချက်ချင်းရှက်သွေးတွေဖြာပြီးရဲတွတ်သွားတယ်။

“ဟယ်..ပြောပုံကြီးက ကြည့်စမ်း..မေမေအခုလောက်ထိလိုက်လျောပေးနေတာကိုမကျေနပ်နိုင်သေးဘူးလား။
ဘယ်သားအမိအရင်းကလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့ ရမှာလဲ။
ဝမ်းကကိုယ့်အမေနဲ့ ခလေးရတဲ့အထိကိုစဥ်းစားနေတာလား။ အခုလိုလူမသိသူမသိမှားထားတာတောင်လွန်လှပြီ။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှတို့တွေလိုပြန်မလိုးကြဘူး။ မရဘူးနော်၊ မဖြစ်ဘူး။ ဒီလိုဆိုမေမေထပ်မပေးတော့ဘူး”

“အဲ့လိုမဟုတ်သေးဘူးလေ..၊ စိတ်အကောက်မစောပါနဲ့ချစ်မေရယ်။ ဝမ်းရဲ့တိတ်တခိုးဆန္ဒကိုပြောမိတာပါ။ ဒါနဲ့မသိလို့မေးရဦးမယ်။
မေနဲ့ဝမ်းတို့အတူအိပ်ခဲ့ကြတာကြာပြီ။ လိုးပြီးတိုင်းလဲမေမေ့အထဲမှာပြီးခဲ့တာချည်းပဲ။ ဘာလို့မေမေအခုထိဗိုက်မရှိသေးတာလဲဟင်၊ ဝမ်းသိချင်လို့ပါ”

ကျနော့်မေးခွန်းဆုံးတော့မေမေတခိခိထရီပြီး..၊

“ခစ်ခ်ခ်..မပြောပါဘူး.. ဘာတွေပေါက်ပေါက်ရှာရှာလာမေးနေတာလဲ..”

“သိချင်လို့ပေါ့မေမေရဲ့..၊ ထူးဆန်းလို့ပါ..”

“ဘာလဲ၊ နဂိုထဲကအကြံဆိုးကြီးနဲ့မေမေဗိုက်ကြီးအောင်တမင်ကိုအထဲမှာညှစ်ပြီးပြီးခဲ့တာမဟုတ်လားကောင်ဆိုးလေး။
တကယ်တော့ ဝမ်းက ကလေးသာသာပဲရှိသေးတယ်။ အိမ်ထောင်သည်တွေ မိန််းမကိစ္စတွေကိုနားမှမလည်ပဲ။
ဗိုက်ဆိုတာကြီးချင်တိုင်းကြီးခိုင်းလို့ရတာမဟုတ်ဘူး။ မကြီးချင်လဲကြီးတာမျိုး”

“ဝမ်းနဲ့စမှားမိကထဲကမေမေသတိမလွတ်ခဲ့ဘူး။ စစချင်းရက်ကသူ့ရက်ပတ်မစေ့သေးဘူးလေ၊ နောက်ရက်တွေမှာသားနဲ့တားမရပဲ၊
ဆက်ဖြစ်မယ့်အခြေအနေတွေမြင်တော့ မေမေတားဆေးကြိုသောက်ထားပြီးပြီ။ အခုလိုနေ့တိုင်းကဲမယ့်ပုံစံကမပြတ်တော့
၃လစာဆေးတခါထဲထိုးထားလိုက်တာပေါ့၊ ဟင်း.. ဘာမှလဲမသိဘူး၊ လိုးဖို့တစ်ခုထဲသိတယ်၊ ငတုံးလေး..”

“နို့..ဝမ်းကဒါတွေမှနားမလည်တာ၊ ရပ်ကွက်ထဲမှမေမေ့အရွယ်မိန်းမတွေ ဗိုက်လေးတွေကော့လန်ကော့လန်နဲ့ တွေ့ တွေ့နေလို့..”

မေမေကထပ်ရီတယ်။

“ဪ..သားရယ်၊ သူတို့က အကြောင်းကြောင်းကြောင့်ရှိချိန်တန် ယူချိန်တန်လို့ယူကြတာလေ။
ကိုယ်ဝန်ယူရတဲ့ဒုက္ခကလဲနည်းနည်းနောနောမဟုတ်ဘူး။ မိန်းမတွေကသူတို့လင်သားတွေကိုကြည်ဖြူမှသာ ဗိုက်ယူကြတာ။
ပြီးတော့ငွေရေးကြေးရေး၊ အိမ်ထောင်ရေး၊ ကျန်းမာရေးပြည့်စုံမှသာ လွှတ်ပေးကြတာ၊ အခြေအနေမပြည့်စုံလို့ကတော့ မေမေ့လိုပဲတားထားကြတာပေါ့”

“ဘာလို့မေမေကတားထားရတာလဲ။ ဝမ်းနဲ့ရင်သွေးလေးမလိုချင်ဘူးလား။ မေမေ့မှာလည်းအခြေအနေတွေပြည့်စုံနေသားပဲ..”

“ဪ..ခက်တော့တာပဲကွယ်..။ ဒီလိုတွေးလို့မရဘူးဝမ်းရဲ့၊
မေမေ..သားကိုအိပ်ရာပေါ်မှာလင်တစ်ယောက်လိုချစ်ရင်ချစ်မိလိမ့်မယ်။ ဒါကအတူအိပ်တဲ့အချိန်မှာပဲနော်။
အမှန်တရားကမေမေနဲ့ဝမ်းက သားအမိအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးလေ။ လင်မယားအစစ်တွေလိုလူသိရှင်ကြားပေါင်းသင်းနေလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ”

“လူ့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာလည်းရှိသေးတယ်။ မေမေကိုယ်တိုင်တောင် အခုတို့ကိစ္စကြီးကိုအမှားကြီး တစ်ရပ်လို့
စိတ်ထဲမသက်မသာဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ဝမ်းစိတ်ချမ်းသာပါစေ။ ပညာရေးနဲ့စိတ်ဓါတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွေမှာပါမထိခိုက်ပဲ
မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်အောင်မေမေကလိုက်လျောပေးနေတာ။ တို့မြန်မာတွေထဲမှာသားအမိအချင်းချင်းမလိုးကြဘူးသားရဲ..”

“ဝမ်းသဘောပေါက်ပါတယ်မေမေ”

“အခုဝမ်းက မေမေနဲ့ခလေးယူချင်တဲ့အဆင့်ထိအောင်တောင်တက်ချင်လာတယ်။ ရှေ့ရောက်မေမေတို့ဆင်ခြင်ရလိမ့်မယ်။
မေမေနဲ့ဝမ်းအကြားဒီကိစ္စတွေလျှော့ကြရအောင်သားရယ်။ မေမေသားကိုလိုက်လျောသင့်သလောက်ပဲလိုက်လျောပေးတော့မယ်။
ဒီညနောက်ဆုံး ဝမ်းကိုအဆုံးစွန်လိုက်လျောပေးလိုက်မယ်၊ မနက်ဖြန်ကစပြီး မေမေနဲဲ့ဝမ်းတို့အရင်ကလိုပဲ
ဘာမှမဖြစ်တဲ့သားအမိလိုပြန်နေကြရအောင်နော်။ ဝမ်း..မေမေ့ကိုကတိပေးနော်..သား..”

ကျနော်ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း၊ ကျနော်ကမေမေ့ရဲ့သားလိမ္မာလေးတစ်သက်လုံးဖြစ်လာခဲတာပဲလေ။ ဒါကြောင့်..သက်ပြင်းချရင်းနဲ့…။

” ဟင်း..! မေမေ့ဆန္ဒကိုသားမလွန်ဆန်တော့ပါဘူးမေမေ..၊ ဝမ်းကတိပေးပါတယ်”

“သားကတိတည်ရမယ်နော်။ မေမေကမကြာခင်အိုစာလာတော့မှာ၊ သားကျောင်းပြီးရင်သားနဲ့လိုက်ဖက်မယ့်
အရွယ်ကောင်းချစ်သူ အိမ်ထောင်ဘက်ကိုရှာပြီး သာယာတဲ့ဘဝကိုထူထောင်ပါ။ မေမေကမြေးထိမ်းရရင်တော်ပါပြီလေ..”

“ဪ.. မေမေရယ်။ ဒါပေမယ့်သားကိုအခုတော့ပစ်မထားပါနဲ့ဦးနော်။ ဝမ်းမေမေ့ကိုပဲချစ်သူတစ်ယောက်လို
အသည်းတုန်အူတုန်၊ နင့်နင့်နဲနဲ ချစ်နေမိတယ်မေမေ။ မေမေစိတ်မသက်သာရင်၊ ဝမ်းအတင်းကြီးမတောင်းဆိုတော့ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်ဝမ်းကိုတော့ပစ်မသွားပါနဲ့မေမေ။ ဝမ်းမေမေ့ကိုအခုလိုတော့သူများတွေမသိအောင်ဆက်ချစ်နေပါရစေ”

“မေ့သားရယ်။ မေကလည်းအရမ်းချစ်တဲ့ဒီသားလေးတစ်ယောက်ထဲရှိတာ။ ဘယ်ပစ်သွားရက်ပါ့မလဲ..”

မေမေက ကျနော့်ကိုယုယုယယထွေးဖက်ရင်းပြန်ပြောတယ်။ အဝတ်အစားတွေပြန်မဝတ်ရသေးတဲ့မေမေနဲ့ကျနော်ခန္ဓာချင်းပူးကပ်သွားတယ်။
ကျနော့်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားတဲ့မေမေ့နို့အုံကြီးတွေက၊ ကျနော်ရင်ဘတ်ပေါ်အိကနဲဖိကပ်လာပြန်တယ်။

“ကဲ..ဒီညအတွက်တော့၊ ဝမ်း ဒီလောက်နဲ့တင်းတိမ်ဦးမှာမဟုတ်ဘူး ဟုတ်လား။
ဟောဒီကမေမေ့လင်လေးအတွက် ရီလေးကအဆင်သင့်ပြန်ဖြစ်နေပြီ..မောင်..”

ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်နက်ရှိုင်းတဲ့ချောက်ကမ်းပါးကြီးထဲကိုခုန်ဆင်းလိုက်ကြပြန်ပြီ။

ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၁၁)

“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”

ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။

“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”

“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”

“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”

ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။

“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”

“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”

“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”

ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။

“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”

မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။

ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။

“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”

“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”

“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”

မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊

“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”

ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။

“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”

“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”

ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။

“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”

“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”

“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”

“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”

ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။

မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။

တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊

“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”

ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။

စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။

“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”

ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊

” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”

“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”

” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”

မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။

“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”

ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..

အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”

“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”

ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။

“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”

“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”

ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…

ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။

သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။

“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”

“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”

“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”

“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”

“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”

“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”

“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။

ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။

၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။

ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။

“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”

ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။

ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်

(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”

“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”

ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။

ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။

ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။

“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”

“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”

“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”

“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”

“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”

“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”

“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”

မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။

“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”

“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”

“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”

ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..

“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”

မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။

“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”

ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။

“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”

မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။

“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”

ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။

“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”

ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။

ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။

“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”

“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”

“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”

မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။

“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”

ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။

“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊

“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”

အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။

“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”

မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။

“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”

မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။

“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”

“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”

“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”

ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။

ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။

“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”

ကြားနေကျစကား။

“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”

ဖြေနေကျအဖြေ။

“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”

“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”

မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”

“ကတိ..”

ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊

“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”

လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။

“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”

“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”

ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။

“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”

“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”

“……………………………..”

“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”

“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”

“နေပါဦး..ယောက်ျား..”

“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”

” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”

“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”

“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”

“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”

“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”

“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”

“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”

ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။

ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။

(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)

အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)