အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(ရေး – လမင်းကြီး)
Spoiler: Show
(၁)
ကျနော့်နာမည်ကတော့ အောင်သူရိန်ဝင်းပါ
အိမ်ကရော၊ ရင်းနှီးသူတွေနဲ့ ဝင်းလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။
မနိုင်ယင်ကာပေါင်းနေတဲ့သူငယ်ချင်းတွေခေါ်တာကတော့ “ငဝင်း”တဲ့
ကျနော်တက်နေတာက ဆေးသိပ္ပံတက္ကသိုလ်မှာပါ။
ဘယ်ကျောင်း ဘယ်ရီးယားရောက်ပြီတော့မပြောပါရစေနဲ့တော့။ တော်ကြာလိုက်စုံစမ်းနေဦးမယ်။
ကျနော်ကရုပ်ကလည်းတော်တော်ကြည့်ကောင်းသား။
(ဟိဟိ ကြော်ငြာနဲနဲဝင်ပါရစေ) အိမ်ကတရုတ်သွေးပါတယ်ဆိုတော့ တမိသားစုလုံးဖြူဖြူချောချောသန့်သန့်တွေပေါ့။
တက္ကသိုလ်စရောက်ကထဲက ပေါင်းတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်းအားကစားသမားနဲ.အားကစားဝါသနာပါသူတွေဆိုတော့
ကျနော်လဲကစားဖြစ်တော့ အရပ်အမောင်းကောင်းကောင်းထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းပေါ့ခင်ဗျာ။
ကဲဗျာ အင်ထရိုတွေများနေပြီ ဇာတ်လမ်းစလိုက်ရအောင်
———————————————————-
ဆေးသိပ္ပံတက္ကသိုလ်၏ တစ်ခုသောစာသင်ခန်းအတွင်း…
ပါမောက္ခ ဆရာဦးမြတ်ကျော်လက်ချာပေးနေသည်။
“ကဲဟေ့..ကျောင်းသားတို့ ဆရာဒီနေ့ ဒီလပတ်လက်တွေ့စာတမ်းတင်ရမယ့် ခေါင်းစဉ်နဲ့ပတ်သက်ပြီးပြောမယ်”
“ခေါင်းစဉ်ကတော့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်လိင်ဆက်ဆံခြင်းပြုခြင်း၏အကျိုးဆက်များ တဲ့”
ဝူးးးး ဟေး ဟေး ဟေး.. ရွှီ..ရွှီး..
ဆရာဦးမြတ်ကျော်က ကျောင်သားတွေကို လပတ်စာတမ်းခေါင်းစဉ်ကိုဖတ်ပြတော့…
ယောက်ကျားလေးကျောင်းသားတွေဘက်က အသံသေးအသံကြောင်နဲ့ ဩဘာသံတွေထွက်လာတယ်။
“ဆရာ..ဗိုက်ကြီးသည်ကဗိုက်ရှိတုန်းအဲဒါလုပ်လို့ရလို့လားဆရာ”
ကျနော့်သူငယ်ချင်းရဲထူးကထမေးရော၊
“ဟာ..ရတာပေါ့ကွ ဒါပေမယ့်အခြေအနေနဲ့အချိန်အခါလိုက်ပြီး သင့်သလိုချင့်ချိန်လုပ်ရတာပေါ့။
အဲ့ဒါမင်းတို့ကျောင်းသားတွေ မွှေနှောက်ရှာဖွေရီဆာ့ချ်လုပ်ပြီး သတ်မှတ်ရက်အတွင်းပြီးအောင်တင်ရမှာဟေ့”
ဆရာကမျက်နှာခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ပဲပြောနေတယ်။
“ဟေ့ကောင်..မင်းအောကားတွေမှာဗိုက်ကြီးသည်တွေနဲ့ချနေကြတဲ့လိုင်းတွေမကြည့်ဖူးဘူးလား.. ဖွတ်ကျား”
ကျနော်က ရဲထူးကိုဆရာမကြားရအောင် ခပ်တိုးတိုးပဲကပ်ဆဲလိုက်တယ်။
“မင်းကလဲကွာ ငါကဒီလိုပဲဆရာ့ကိုဧည့်ထောက်ခံပေးရတာပေါ့ကွ လခွီးတဲ့”
ရဲထူးကသူ့ကိုကျနော် သူ.ကိုနှိပ်ကွပ်မှန်းသိလို့မကျေမနပ်နဲ့ပြန်ပက်တယ်။
ညနေစောင်းကျောင်းအားကစားကွင်းမှာဘောလုံးကန်ကြလို့အပြီးအိမ်မပြန်ခင်၊
ရေကူးကန်ရေချိုးခန်းမှာရေဝင်ချိုးကြရင်း ဒီနေ့ဆရာဦးမြတ်ကျော်ပြောတဲ့စာတမ်းတင်ရမယ့်အကြောင်း
ကျနော်နဲ ့တစ်ဖွဲ့တည်းသားသူငယ်ချင်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ်။
“ဟေး..တို့ဂရု(ပ်)က ၃ယောက်ရှိတယ်ကွနော်၊ ငါရယ်၊ မင်း(ရဲထူး)ရယ်၊ နောက် မင်း(ဝေယံ)ရယ်”
ကျနော်သူတို့ကိုတစ်ယောက်စီလက်ညှိုးထိုးပြီးပြောလိုက်တယ်။
“ဟုတ်ပြီလေ..ဒီတော့ ငါတို့ဘယ်ကစပြီးအချက်အလက်တွေရှာကြမှာလဲ”
ရဲထူးကမေးတယ်
“ဟ! ငတုံးရ…အောကားတွေရှာပြီးအရင်ကြည့်ပေါ့ကွ၊
ဘယ်လို ဘယ်ပုံစံတွေလိုးကြတယ်လေ့လာပေါ့၊
ပြီးတော့စာအုပ်တွေရှာဖတ်၊ အင်တာနက်ထဲဆာ့ချ်လုပ်ပြီး ရေးရမယ့်အချက်တွေရှာပေါ့၊
အင်ဖော်မေးရှင်းသိချင်ရင်ဗိုက်ကြီးသယ်တွေရှာပြီးကိုယ်တွေ့အင်တာဗျူးကြည့်ပေါ့ကွာ။
ပိုပြီးသေချာချင်ရင်ဗိုက်ကြီးသယ်ဖန်ပြီးချကြည့်၊ ခွီးတဲ့”
ဝေယံက မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာချီကာနဲ့ အရှည်ကြီးပြောနေတယ်။
“မင်းကတော့ စောက်တလွဲ ဂွတ်အိုင်ဒီယာကောင်ပဲဝေယံ”
ကျနော်ဝေယံကိုပြန်နောက်လိုက်တယ်။
“ဟေ့ရောင်ငဝင်း…ယီးတဲ့မှပဲ..မင်းဘာသိလို့လဲ၊ ဗိုက်ကြီးသယ်လုပ်ရင်ကွန်ဒုံးသုံးရာမလိုတော့ဘူးကွမင်း၊
အစိမ်းလိုက်စွပ်ရုံပဲကွသိလား၊ ဘယ်လောက်အရသာကောင်းမလဲဆိုတာ”
ဝေယံက ထပ်ကွန့်လိုက်သေးတယ်။
“အေး ငါဖတ်ဖူးသားပဲ၊ ဗိုက်ရင့်လာလေပိုထန်လာလေဆိုပဲ၊
ခွီးကွာတော်တော့ဆက်မပြောနဲ့တော့၊ မသာ.. မင်းလုပ်တာနဲ့လီးတောင် တောင်လာပြီ”
ကျနော် ဝေယံကိုပိတ်ပြောလိုက်တယ်။
———————————————————-
ကျနော်တို့ချိန်းထားတဲ့အတိုင်း စနေနေ့ရောက်တော့
ကျနော်တို့တစ်စု အပြာအောကားတွေကျနော့်အခန်းထဲမှာတံခါးပိတ်ပြီးတိတ်တိတ်ခိုးကြည့်ကြပါရော။
အထူးသဖြင့်ဒေါင်းလုဒ်ဆွဲပြီး စီဒီထဲ ဘန်းထည့်ထားတဲ့ ပရက်ဂနင့် ဗိုက်ကြီးသည်လိုင်းဗွီဒီယိုကားတွေပေါ့။
ဂျပန်ကားတွေများပါတယ်။ ဖြူဖြူကိတ်ကိတ်လှလှ၊ နို့လှလှဗိုက်ကြီးသည်လေးတွေပေါ့။
ကြည့်နေလို့ဘယ်လောက်မှမကြာသေးဘူး တံခါးလာခေါက်သံကြားရတယ်။
“ဟာ..လခွမ်းတဲ့ ပိတ်..ပိတ် ငထူး အရင်ပိတ်ထားလိုက်ဦး၊ ငါ့အမေလာနေတယ်”
စက်ကမန်းကတန်းပိတ်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့
“အမယ်..အားလုံးစုစုစည်းစည်းပါလား လူပျိုတွေ၊ ဘယ်တုန်းကရောက်နေကြတာလဲ”
“ဪ ဟုတ်ကဲ့အန်တီ၊ နေ့လည်ကထဲကရောက်နေကြပါ၊
ဝင်းနဲ့လစဉ်စာတမ်းတင်သင်ခန်းစာလာဆွေးနွေးနေတာ”
ဝေယံကဖြေလိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့်ဒီကောင့်မျက်လုံးတွေကကျနော့်အမေကိုကြည့်နေလိုက်တာမျက်တောင်မခတ်ဘူး။
“ဘာစာတမ်းလဲသားတို့ရဲ့”
“ဟိုလေ..ဗိုက်ကြီးတုန်းလုပ်တာ..အဲ ဟုတ်ပါဘူး၊
ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်လိင်ဆက်ဆံရေးလုပ်တဲ့သုတေသနလေ့လာရေးစာတမ်းပါ အန်တီ”
ရဲထူးကပေါ်တင်ကြီးဖြေပစ်လိုက်တယ်၊ ဒီကောင်စောက်တလွဲတော့လုပ်ပြီ။
မေမေဒီကောင့်အဖြေကြားတော့ရှက်သလိုလိုတုန့်သွားတယ်။
“အဲ..အေး အေး ဆက်လုပ်ကြ၊ မေမေထမင်းဟင်းတွေသွားချက်လိုက်ဦးမယ်”
ပြောပြီး မေမေမီးဖိုချောင်ဖက်ခပ်သုတ်သုတ်လစ်သွားတော့တယ်။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၂)
ဒီနေရာမှာ ကျနော်တို.မိသားစုအကြောင်းမပြောမဖြစ်ပြောဖို.လိုလာပြီ။
ကျနော်တို.မိသားစုမှာစုစုပေါင်း ၄ယောက်ရှိတယ်။
မိသားစုဝင်တွေကတော့ အဖေ အမေ ကျနော်နဲ့ ညီလေး။
ကျနော်တို့မိသားစုက အခြေအနေရှိတယ်။
အဖေက ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတခုက အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းမှာ ရာထူးကြီးကြီးကိုင်ထားသူပါ
မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ဇင်မာဖြူ
(မိသားစုနာမည်တွေက ဒီဇာတ်လမ်းအတွက်ပဲပေးထားတာနော်၊ အမှန်မဟုတ်ဘူး၊ အွန်လိုင်းခေတ်ကြီးမှာစုံစမ်းရလွယ်တယ်လေ)
မေမေကကိုယ်ပိုင်ဘစ်စနက်လုပ်တယ်ဆိုပါတော့
ရန်ကုန်ကရှော့ပင်းကွန်ပလက်စ်ကြီးတစ်ခုမှာ ရေကူးနဲ့ အားကစားဝတ်စုံ ပစ္စည်းတွေရောင်းတဲ့ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။
မေမေကဆိုရှယ်ကျတဲ့မိန်းမပီပီ အလှအပကြိုက်တယ်။
အသက်က ၄၁နှစ်ရှိပြီ ဒါပေမယ့် အပျိုတွေရှုံးလောက်အောင်လှတုန်းပဲ၊
ဒါ့အပြင် မေမေကကိုယ်ခန္ဓာ သေးသေးသွယ်သွယ် နဲ့ အသားကလဲဖြူတော့
ကြည့်ရင်လက်ရှိအသက်ထက်အများကြီးငယ်တယ်လို့ပဲထင်ရတယ်။
ကျနော့်အောက်ညီအငယ်တစ်ကအလယ်တန်းကျောင်းသားပဲရှိပါသေးတယ်။
အဲ..မိသားစုမဲန်ဘာထဲက ၅ယောက်မြောက် နောက်ဆုံးတစ်ယောက်ဖြစ်လာမယ့်သူကတော့အခုမှမေမေ့ဗိုက်ထဲမှာပဲရှိသေးတယ်လေ။
မေမေညီငယ်လေးကိုကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ၆လရှိပြီလေ၊ ဪ အာထရာဆောင်းရိုက်ကြည့်လို့ညီလေးမှန်းသိတာပေါ့ဗျ။
ကျနော့်အဖေလက်ရာကတော့အာဂပဲ။ သားချည်းပဲအားလုံးရအောင်လုပ်နိုင်တာလေ။
———————————————————-
အဲဒီမှာအစောပိုင်းကကျနော်ရေးခဲ့ပြီးသလို
ကျောင်းကစာတမ်းတင်ဖို့ညွှန်ကြားချက်ထွက်လာတော့ ကျနော်တို့အုပ်စုလဲ တွေးသမျှတတ်သမျှ
စုပေါင်းအိုင်ဒီယာထုတ်ပြီး အိမ်ကကျနော့်အခန်းထဲမှာပဲစုပြီး
ပထမခြေလှမ်းအဖြစ်ဗိုက်ကြီးသယ် အောဗွီဒီယိုတွေအရင်ကြည့်ပြီးအကြံထုတ်ကြတာပေါ့..။
စောစောက မေမေကျနော့်အခန်းလာကြည့်သွားပြီးတဲ့နေရာကပြန်ဆက်ရအောင်..
မေမေမီးဖိုချောင်ဘက်ထွက်သွားပြီးတော့မှ ကျနော်လဲဝေယံကိုပြူးပြဲကြည့်ပြီး..
“ဟေ့ကောင် ဝေယံ၊ မင်းခုနက ငါ့အမေကိုကြည့်နေလိုက်တာများ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်၊
မျက်လုံးကျွတ်ကျတော့မလိုပဲ၊ ဘာမဟုတ်တာတွေတွေးနေတာလဲ..မင်း..”
ရဲထူးကဝင်ပြောတယ်။
“အေး..ငါလဲသတိထားမိတယ်ကွ”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးငဝင်းရာ၊ ငါတစ်ခုသွားသတိရပြီးတွေးမိလို့ကွ၊ ငါတို့စာတမ်းအတွက်၊
မငျးအမဆေီကတစျခုခုအတိုငျပငျခံအကွံလေးဘာလေးမြားရနျိုငျမလား၊ သငျပေးနိုငျမလားလို့ပါ၊ မငျးအမကေလဲဗိုကျနဲ့ဆိုတော့..”
ဝေယံကပြာပြာသလဲရှင်းတယ်။
“ဟာ..ဒါဆို ငါ မင်းအမေနဲ့ တစ်ခါလောက် တက်စ်လုပ်ကြည့်..ကြည့်..”
“ဖြောင်း”
ရဲထူး အငမ်းမရပြောအလာမှာ စကားမဆုံးသေးဘူး ကျနော်ဒီကောင့်ကိုနဘန်တချက်ကျင်းလိုက်တယ်။
“ဟာ ငဝင်း.. နာလိုက်တာ ယီးတဲ့၊ ငါကနောက်တာပါဟ၊ ငါကမင်းအမေကိုအင်တာဗျူးကြည့်ရင်
ကောင်းမလားလို့ပါ၊ ဗိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မင်းအဖေနဲ့ဘယ်လိုဆိုတာ”
ငထူးမရဲတရဲနဲ့ကျနော်နဲ့ခပ်ခွာခွာဖြေတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ်ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့တွေ့မှာကြောက်ပုံပဲ။
“အေး..ရတယ် စမ်းကြည့်တာပေါ့၊ စာတမ်းထဲမှာတော့ငါတိုမိသားစုကလို့အရိပ်အမြွက်တောင်မပါစေနဲ့နော်၊
အခုတောင်ငါ့အမေကိုအရင်မေးကြည့်ရဦးမှာ၊ သူလိုလိုလားလားကူညီချင်မှ”
“အေးပါကွာ..”
ကျနော်မေမေရှိနေတဲ့မီးဖိုချောင်ဘက်လိုက်သွားတယ်။
“မေမေ”
“ဟင် ဘာလဲသား”
“ဒီလိုပါမေမေ သားနဲ့သူငယ်ချင်းတွေ မေမေ့ဆီက အကူအညီတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့”
မေမေကလည်တယ်၊ ကြိုရှောင်ဖို့ကြိုးစားတယ်။
“ဘာလဲ…ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိန်းမတွေအတွေ့အကြုံမေးမယ်ဆိုရင်လာမပြောနဲ့နော် မေမေမပြောဘူး၊ ရှက်စရာကြီး”
“အို မေမေကလဲ၊ နည်းနည်းလေးအင်တာဗျူးရုံ မေးရုံမြန်းရုံပါ၊ သားတို့သင်ခန်းစာကအမှတ်ကောင်းဖို့အရေးကြီးလို့ပါ။
မဟုတ်ရင်သားကဘယ်တခြားဗိုက်ကြီးသယ်သွားမေးရမှာလဲ၊ မေးလဲမမေးရဲပါဘူး၊
ပါးရိုကျခံရမှာပေါ့၊ သားတျို့ပညာရေးအတှကျနဲနဲကူပါမမေရော”
မေမေ ခဏတော့တွေသွားတယ်။ ပြီးမှ..
“အေး အေး..ဒါဆိုလဲကူရတာပေါ့”
မေမေ့ကြည့်ရတာစိတ်လိုလက်ရတော့မဟုတ်ဘူး၊ သားရဲ့ပညာရေးအတွက်ဆိုလို့သာ၊ ပုံက အင်တင်တင်နဲ့။
ကျနော်တို့အားလုံး ဧည့်ခန်းထဲမှာစုထိုင်လိုက်ကြတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ကိုအင်တာဗျူးကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့ဆေးပညာဘာသာရပ်
ပညာရပ်ဆိုင်ရာအသုံးအနှုန်းတွေနဲ့ပါ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေမပါပါဘူး။
စမေးစပြောတုန်းပထမပိုင်းတော့ မေမေလဲစိတ်ကျဉ်းကြပ် အနေအထိုင်ရခက်သလိုပုံပါပဲ၊ ရှက်တာလဲပါမှာပေါ့။
ကျနော်တို့က မေမေ့ကိုပြောရတယ်၊
“သားတို့လဲ ဆေးကျောင်းသားတွေပါပဲ၊ သားတို့ကိုကိုယ့်ကျန်းမာရေးအတွက်
အကုန်ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်ရတဲ့ ဆရာဝန်လိုပဲ သဘောထားပြီးပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာပြောပါ” လို့ပေါ့။
ပြောကြဆိုကြလို့အတော်အကြာမှာတော့ အစဦးပိုင်းကမျက်နှာကြီးရဲပြီးမနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေတဲ့
မေမေလဲမျက်နှာပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးစိတ်တွေပြေလျော့သွားပုံရတယ်၊ စကားလဲသွက်လာပြီးပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့
စိတ်ပါလက်ပါ မေးတာတွေဖြေ၊ သူ့ဖက်ကအမြင်တွေပါပြောလာတဲ့အထိ အဆင်ပြေလာပါတယ်။
“သားတို့မေးခွန်းတွေက မေမေအပ်ထားတဲ့အိုဂျီမေးတတ်တဲ့မေးခွန်းတွေနဲ့ အတော်များများက အတူတူလိုပါပဲ၊
မေမေက ပထမတော့ဘာတွေများနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးမလဲလို့ရှက်နေတာ၊
ဘာပဲဖွစျဖွစျ သားတျို့ပညာရေးအတှကျအထောကျအကူဆိုတော့ မမေမေရှကျတော့ပါဘူး၊
ကိုယ့်သားတွေပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာမေး၊ မေမေသိတာအကုန်ဖြေပေးမယ်၊ ဒါမှသားတိုစာတမ်း အမှတ်ကောင်းမှာ”
“ရတယ်အန်တီ..အခုသားတို့ကို အန်တီ့အိုဂျီလို့သာမှတ်ထားလိုက်ပေါ့”
ဝေယံကဝင်ပြောတယ်။
“ဒီနေ့အိုဂျီကလဲ ၃ယောက်တောင်..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်းးး”
မေမေကလည်းတဟင်းဟင်းရယ်နေတယ်။
“ဟဲဟဲဟဲ…အန်တီကလဲ၊ သားတို့ကအိုဂျီဆိုပေမယ့် အခုအနေအထားက
အန်တီကဆရာပြန်လုပ်ပြီး ပြောပေးသင်ပေးရမှာတွေရှိတယ်၊
တချို့လဲနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးစရာတွေကျန်နေသေးတယ်နော၊
အန်တီကဆရာမကြီးအနေနဲ့ဆိုရင် သားတို့မသိတာတွေကို ဆရာစားမချန် ပြပေးပြောပေးဖို့ပါပဲ”
ငထူးကလဲ ပညာသားပါပါနဲ့ မေမေ့ကိုဝင်ချည်တယ်၊
ကျနော်တောင်ဘာမှမပြောရသေးဘူး၊ ဒီကောင်တွေသွက်နေလိုက်တာများ၊
ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒီနှစ်ကောင်ကိုအရှိန်နဲ့လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။
နောက်မှပြန်ကြပ်ပြီးနရင်းအုပ်သင့်အုပ်ရမှာပေါ့၊ အခုတော့ စာတမ်းကိစ္စအောင်မြင်ဖို့လိုရင်းပဲ။
ပထမမေမေစိတ်မသက်မသာဖြစ်မှာစိုးရိမ်အားနာမိပေမယ့်
အခုမေမေ့အနေအထားကြည့်ရတာအဆင်ပြေနေပါပြီ။
“ရပါတယ်သားတို့ရယ်၊ သားတို့ပညာရေးအတွက်ပဲ မေမေသိသလောက်ကူညီပြောပေးမှာပါ”
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၃)
ကျနော်တို့တတွေစိတ်ပါဝင်စားစွာနဲ့ ဆွေးနွေးမေးမြန်းနေကြလို့
အရှိန်တော်တော်လေးရနေတဲ့အချိန် ဝေယံ့ဖုန်းကထမြည်ပါလေရော။
အားလုံးရုတ်တရက်မို့လန့်သွားကြသေးတယ်။
ဝေယံလဲဖုန်းကိုင်ပြီးအပြင်ခဏထွက်လို့ စကားပြောနေတယ်။ ခဏကြာတော့ပြန်ဝင်လာပြီး..
“ဟေ့ကောင်တွေ ဟိုခွေးမသားမြတ်သူငါ့ဆီဖုန်းဆက်ပြီးလာရိနေတယ်ကွ၊ လာကြွားတာပေါ့ကွာ၊
ဒီကောင်တွေအုပ်စုကတင်မယ့်စာတမ်းမှာ ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့လိင်ဆက်ဆံပုံအသေးစိတ်တွေကို
နမူနာဓာတ်ပုံတွေနဲ့အတူတွဲတင်မယ်တဲ့ကွ။ ကေ့စ်တူကေ့စ်ပေါ့ကွာ၊
ယောက်ကျားကအပေါ်မှာဆိုဘယ်လို၊ မိန်းမကအပေါ်မှာဆိုဘယိလို
အန္တရာယ်ကင်းကင်းလှုပ်ရှားဆက်ဆံရမယ်စသည်ဖြင့်ပုံစံပြလေးနဲ့ပေါ့ကွာ”
“ဟာ! ဒါဆိုဒီကောင်တွေ ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့တကယ်ချနေတဲ့ပုံတွေတွဲတင်မှာပေါ့၊ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား၊
အောကားထဲကစကရင်ရှော့တွေများလား”
ငထူးရဲ့သောက်ပါးစပ်က ရှေ့နောက်မကြည့်မဆင်မခြင်မှတ်ချက်ချလိုက်တဲ့ပြောစကားကြောင့်
အတူထိုင်နေတဲ့မေမေ့ရဲမျက်နှာကြီးနီရပြီးအမ်းတက်သွားပြန်တယ်။
ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့ချတယ်ဆိုတဲ့စကားကိုတစ်တစ်ခွခွကြီးပြောလိုက်တာလေ။
ကျနော်လဲဒီကောင့်ခြေခုံပေါ်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဖိနင်းပြီးသတိပေးလိုက်ရတယ်။
ဝေယံကဆက်ပြောတယ်
“ဟာ ဒီကောင်.. မင်းပြောသလိုမဟုတ်သေးဘူးကွ၊ သုတေသနပုံစံမျိုးနဲ့ရိုက်ပြတာကွ၊
ပေါ်တင်ရှင်းရှင်းကြီးတော့ဘယ်ရိုက်ပြမလဲ၊ ကင်မရာပညာနဲ့အကွယ်အကာလေးနဲ့ရိုက်တာပေါ့၊
ဒါပေမယ့် မင်းပြောသလို အောကားစကရင်ရှော့ရော၊ အင်တာနက်ကဒေါင်းလုဒ်လုပ်တဲ့ပုံတွေရော မဟုတ်ဘူးတဲ့ကွ၊
တကယ့်ပတ်ဝန်ကျင်က (ရီးရဲလ်ပါစင်) လူတွေတဲ့ကွ၊
ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ဒီကောင်တွေငါတို့အုပ်စုထက်အမှတ်များတော့မှာသေချာတယ်။
ထုံးစံအတိုင်း ဒီတစ်ခါလဲဒီကောင်တွေအုပ်စုကို ရှုံးဦးတော့မှာပဲ၊ အဲဒါ လာရိတာကိုငါကမခံချင်တာ”
ဒွတ်တဲ့မှ..ကျနော်တော်တော်စိတ်ဆင်းရဲသွားတယ်၊
မြတ်သူတို့ ဂရု(ပ်)နဲ့ ကျနော်တို့ ဂရု(ပ်)က အမြဲတမ်းခတ်နေကြတဲ့ပြိုင်ဘက်တွေ၊
“ကဲ..ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ၊ မင်းတို့ဘိုးအေ စာတမ်းကမနက်ဖြန်သဘက်ခါဆိုရင်ပဲတင်ရတော့မှာ”
ကျနော်ညည်းပြောပြောတော့…ငထူးက..
“တို့အပြာကားတစ်ကားလောာက်သွားဝယ်ပြီးတင်ရင်ကော?”
“မင်းမေလွှားတဲ့ သွားတင်ကြည့်ပါလား ဆရာဦးမြတ်ကျော် နားရင်းအအုပ်ခံရအောင်။
အောကားကဟိုဟာလုပ်တာအသားပေးရိုက်ထားတာ၊ ဆေးပညာပေးမဟုတ်ဘူးကွ၊ ကြည့်ရင်အသိသာကြီး..”
ကျနော်ပြန်ပိတ်ပြောလိုက်တယ်။
ကျနော်တို့အိမ်ဧည့်ခန်းမှာ လူ၄ယောက်တောင်ထိုင်နေပေမယ့် အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင်တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။
ကျနော်တို့ ၃ယောက်ရဲ့မျက်လုံးတွေကမရည်ရွယ်ပဲမေမေ့ဆီစိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။
ခဏကြာတော့ဆိတ်ငြိမ်မှုကိုဖြိုခွင်းပြီးဝေယံကထမေးတယ်။
“တကယ်လို့အန်တီက ကျနော်တို့ကိုမော်ဒယ်အနေနဲ့သရုပ်ဆောင်ပေးရင်ဖြစ်နိုင်မလားဟင်”
“အမယ်လေး..ကိုယ်တုံးလုံးချွတိပြီးလိင်ဆက်ဆံသလိုပုံစံမျိုးသရုပ်ဆောင်ပြရမှာလား”
မေမေ့မျက်နှာပြန်ပြီးရဲတက်လာပြန်ပြီ။
“ဟေးး မဟုတ်သေးပါဘူးကွာ၊ ငါ့အမေကဘာကြောင့်ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီးပုံစံပြရမှာလဲ၊
ပြီးတော့မင်းသား (ယောက်ကျားလေး)နေရာကဘယ်သူကဝင်လုပ်ပေးမှာလဲ”
“ဟ..မင်းအဖေပေါ့ကွ”
ငထူးကပြောတယ်။
“စောက်တလွဲ၊ အဲ့ဒါမှ ပြဿနာကထင်တာထက်ပိုကြီးသွားမယ်၊
အဖေသိလို့အဗြင်းခံရရင် သွားတွေကျွတ်ပြီတစ်ပတ်လောက်မထနိုင်ပဲဖြစ်သွားမယ်”
“ဒါဆိုလဲမြတ်သူတို့ဂရု(ပ်) အမှတ်တွေအကုန်သိမ်းယူသွားအောင်လွှတ်ပေးထားလိုက်ပေါ့ကွာ၊
နောက်တော့မှ ဒီကောင်တွေလာရိပြီး၊ မခံချင်အောင်ပြောမှငိုမနေနဲ့”
ဝေယံက ဆောင့်အောင့်ပြီးမကျေမနပ်ပြောတယ်။
“တော်…တော်ကြပါတော့၊ မေမေကူပေးပါ့မယ်၊ ဒါသားတို့ကျောင်းအလုပ်၊
ပညာရေးအောက်ကျနောက်ကျမဖြစ်စေချင်လို့ လုပ်ပေးရတာနော်၊ ပြောထားပါရဲ့၊
ဒါပေမယ့်ဒီကိစ္စနင့်အဖေကို လုံးဝတစ်စွန်းတစ်စတောင်မသိစေနဲ့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်အန်တီ၊ ဒါဆိုကျနော်ပဲယောက်ကျားလေးမော်ဒယ်လုပ်မယ်လေ”
အမယ်..ခွေးသားဝေယံ ဒါမျိုးကျဖြေတာမြန်လိုက်တာ။
“ဟေ့ကောင်..ဝေယံ..မလိုပါဘူး၊ ဒါ..ငါလုပ်ရမှာ”
ကျနော်သတ္တိတွေကိုစုစည်းပြီးတော့အမြန်ပြန်ပြောလိုက်ရတယ်၊
ပုံစံပြပဲထားဦးတော့ ဒီကောင်တွေကျနော့်မေမေကို အီစီကလီပုံစံမျိုးလုပ်ကြမှာ၊ မြင်ရမှာမလိုချင်ပါဘူး၊
အဲ့ဒါကိုကာကွယ်တဲ့အနေနဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ရဲရဲရှေ့တိုးရတော့မယ်။
ကျနော်မေမေ့မျက်နှာကိုမသိမသာအကဲခတ်ကြည့်တော့သွေးရောင်လေးလျှမ်းနေတယ်။
“ကဲ..ဒါဆိုထကြ..ရိုက်ကွင်းအတွက်သွားပြင်ဆင်ကြရအောင်”
ရဲထူးက ထပြီးဆော်ဩလိုက်တယ်။
ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့အိပ်ခန်းကို ရို်က်ကွင်းအဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်ကြတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့သပ်သပ်ရပ်ရပ်အဆင်သင့်ရှိနေလို့ပဲ။
ဒါပေမယ့်ခပ်သုတ်သုတ်လုပ်မှတော့ဖြစ်မယ်။ ဖေဖေက ည၁၁နာရီလောက်ပြန်လာမှာလေ၊ အခု ရနာရီတောင်ရှိနေပြီ။
“ကဲ..အဆင်သင့်ဖြစ်ကြပြီလား”
မေမေ့မေးသံထွက်လာတယ်။
“ဖြစ်ပါပြီခင်ဗျ…ဟာ..ာ..ာ..”
ကျနော်တို့ ၃ယောက်ပါးစပ်ကြီးတွေဟပြီးငေးနေရတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့၊ မေမေ့ကိုလည်းကြည့်ပါဦး၊
မေမေဟာကိုယ်သုတ်တဘက်ပုဝါအပါးစားတစ်ထည်ထဲကို ရင်လျားထွက်လာတယ်။
မျက်စိနဲ.ကြည့်လို့ခန့်မှန်းရင် ၃၈လက္မလောက်ဆိုဒ်ရှိမယ့်နို့အုံကြီးတွေကို
တင်းတင်းစည်းထားပေမယ့် မနိုင့်တနိုင်အန်ထွက်နေတယ်။
၆လဗိုက်ကြီးခံနေတော့ကိုယ်သုတ်ပုဝါကလဲလုံအောင်ဘယ်ပတ်ထားနိုင်မလဲ။
တော်သေးတာပေါ့၊ စည်းထားတဲ့တဘက်ကွဲကြောင်းကရှေ.တည့်တည့်မှာမဟုတ်ပဲဘေးကျကျရောက်နေလို.သာ၊
နို.မဟုတ်ရင် ဗိုက်ခံနေလို.ဟပြဲကြီးကွဲနေရင် ရှပ်တာကြီးကအတိုင်းသားနေမှာ။
ဒါတောင် တဘက်ကိုကန်.လန်.အတိုင်း ရင်အထိတက်စည်းထားရတော့ဖင်လုံရုံလေးပေါ့။
ဒီတော့တင်အောက်ပိုင်းကစပြီးပေါင်သားဖွေးဖွေးဝင်းဝင်းတစ်တစ်ကြီးတွေကို သွားရည်ကျစရာအတိုင်းသားမြင်နေရတာ။
ကြည့်ရတာစူပါဆက်စီပဲဘဒိုတို့ရေ။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၄)
ကျနော်တို့ရိုက်ကွင်းအဖြစ်သတ်မှတ်ထားတဲ့ ဖေဖေမေမေတို့အိပ်ခန်းကိုစိတ်ကြိုက်အနေအထားပြင်ဆင်၊
ရိုက်မယ့်ဗျူးတွေ ရိုက်ကွက်ယူရမယ့်ထောင့်တွေရွေးပြီးတော့ လုပ်ငန်းစကြတော့မယ်အလုပ် ရဲထူးရဲ့ဖုန်းကထမြည်ပြန်ရော။
ရဲထူးလဲဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ပြီးတော့
“ဟေး..ဘာအရေးကြီးလို့လဲ..ငါ သူရိန်ဝင်းတို့အိမ်မှာဟ! ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲဟာ…၊
အိုခေ အိုခေ အခုလာခဲ့မယ်၊ ခဏစောင့်နေ”
ငထူးကြည့်ရတာ စိတ်ပျက် စိတ်တိုပုံနဲ့ဖုန်းချလိုက်တယ်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲကွ”
“ငါ့ဆော်ပေါ့ကွာ ဗိုက်အောင့်လို့တဲ့၊ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ်။
ဒါပေမယ့်ငါ ကူပြီးပြီးအောင်ရိုက်ပေးခဲ့မယ်ကွာ၊ သိပ်မကြာလောက်ပါဘူး။ ပြီးမှသွားမယ်”
“ဟာ..ဒါဆိုမငျးသှားလိုကျစမျးပါ၊ ဗိုကျအောငျ့တာကဘယျလိုအခွအေနရှေိမှနျးမသျိ၊
ဒီမှာအတွက်ကမပူနဲ့၊ ငါနဲ့ဝေယံတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းရိုက်ရင်ဖြစ်တယ်”
ကျနော်ရဲထူးကိုအတင်းတွန်းလွှတ်တော့တယ်၊
အနည်းဆုံးတော့ မေမေကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့အနေအထားကိုမြင်တဲ့သူတစ်ယောက်လျော့သွားလဲနည်းလား။
ရဲထူးက
“ရပါ့မလားကှာ၊ ငါလဲကူပေးမှဖွစျမှာပေါ့၊ တို့အတူတူတငျရမယျ့သငျခနျးစာကျို..”
“ဟေ့..ငဝင်းပြောပြီးပြီပဲ ရပါတယ်ဆိုမှ၊ မင်းသွားလိုက်ပါ၊
တော်ကြာမင်းဆော်အကြာကြီးစောင့်နေရမယ်၊ ဆေးခန်းမှာလည်းတန်းစီရဦးမှာနဲ့”
ဝေယံကလဲ အတင်းထပ်ပြီးဝင်ပြောနေပြနိတယ်။ ဒီကောင်ကလဲဘာအကြံရှိတယ်မသိဘူး။
“အေးပါကွာ”
ရဲထူးလဲသက်ပြင်းကြီးချပြီး မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ထွက်သွားတော့တယ်။
သူလဲအခွင့်အရေးကောင်းကြီးတစ်ခုဘယ်လက်လွတ်ခံချင်မလဲ။ ဟိဟိ..သိနေတယ်လေ၊
ဒီကောင်ကျနော့်အမေချွတ်တာကိုသေမတတ်ကြည့်ချင်နေတာ။
“ကဲ..အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလားအန်တီဖြူ၊ OK ပြီလား”
“အေးပါကွယ်..ဆိုပါတော့”
ဝေယံကမေးလို့ မေမေကဖြေတယ်။
“ဒါဆိုလဲအန်တီ..တဘက်ကြီးပတ်ထားတာချွတ်လို့ရပြီ၊
ပထမဆုံးရိုက်မယ့်ရိုက်ကွက်က ယောက်ကျားကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်နေပြီးမိန်းမကအပေါ်ကနေခွတက်နေတဲ့ပိုဇေရှင်ပဲ၊
ဒီပုံစံမှာ ကွန်ထရိုးကမိန်းမအပေါ်မှာပဲရှိတယ်၊ မိန်းမကဦးဆောင်ပြီးဆောင့် အဲ..လှုပ်ရှားရမှာ”
ဒါရိုက်တာဝေယံကသူ့ရဲ့ဇာတ်ညွှန်းကိုစရှင်းပြီ။
“ဟေ့ကောင်..ဝေယံ တော်စမ်းကွာ မင်းလိုတာထက်စကားတွေပိုများနေတယ်၊ ငါ့အမေကိုလဲအားနာပါဦး”
“ဒီမှာ ကိစ္စမရှိပါဘူးသားရဲ့ မေမေနားလည်ပါတယ်ကွယ်၊
မေမေ့များအပျိုလေးအောင့်မေ့နေ၊ ယောက်ကျားလေးတွေကဒီလိုချည်းပြောကြတာပဲ”
“ဘယ်လိုလဲငဝင်း..အန်တီကတောင်ဘာမှမပြောဘူး၊ တွေ့လား။ ခုမှယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလူကြီးလူကောင်းပုံစံမျိုးဖမ်းနေ။
ဟင်း..တို့တွေဖိးလ်ဆင်းစခန်းချကြတုန်းကမင်းရည်းစားခိုင်လေးကို
ရေတံခွန်နားမှာခါးတစ်ခွင်ပြီးလုပ်တုန်းငါနဲ့ငထူးကိုချောင်းကြည့်ခိုင်းတာကော၊ ဟူးဟူး..မပြောချင်ဘူး”
“ဟာ..ဒီခွေးကောင်၊ စောက်ပါးစပ်က”
“ဝေယံပြောတာ တကယ်လားဝင်း”
မေမေကျနော့်ကိုသဝန်တိုတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်ရင်းမေးလာတယ်။
“မဟုတ်ပါဘူးမေမေကလဲ”
ကျနော်ကမန်းကတန်းငြင်းရတယ်။
“အတင်းခံငြင်းနေပြန်ပြီ ဟုတ်လား၊ ဒီမှာအန်တီကျနော့်ဖုန်းနဲ့ရိုက်ထားတာသက်သေရှိတယ်”
ဝေယံကသူ့ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးမေမေ့ကိုပြမလို့လုပ်တော့..
“ဟေး..ဒီကိုပေး” ကျနော်ဒီကောင့်ဆီကဖုန်းကိုအတင်းဆွဲလုလိုက်တယ်။
“ဒီကိုယူလာခဲ့စမ်းဝင်း၊ တကယ်လို့မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ဘာဖြစ်လို့မေမေ့ကိုပေးမကြည့်ရဲရမှာလဲ”
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့”
ကျနော်ငြင်းမရတော့ပဲမေမေ့ကိုမပေးမဖြစ်ပေးကြည့်ရတောတယ်။
ဝေယံကငါးခူပြုံးပြုံးပြီး အကြီးအကျယ်ဖွင့်ပြပါလေရော။
——————————————————–
“အားးးရှီးး ခိုင်လေး..ခိုင်ကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွာ”
ဖွင့်ပြနေတဲ့ဗွီဒီယိုကလစ်က ဝေယံကဘေးတိုက်ဗျူးကနေခိုးရိုက်ထားတာ၊
ကျနော်က နို့ကြီးကြီးဖွေးဖွေးကောင်မလေးကိုခါးတစ်ခွင်ထားတယ်၊ ကျနော့်ရည်းစားခိုင်လေးပေါ့။
ခိုင်လေးကိုကျနော်ကခွချီထားပြီးခိုင့်ရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကကျနော့်လည်ပင်းကိုတွဲခိုထားတယ်။
ခိုင့်ရဲခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ချောင်းကလဲကျနော့်တင်ပါးကိုခွချိတ်ထားတယ်။
ကျနော့်လက်မောင်းတွေကလည်းခိုင်လေးရဲ့ဖင်အောက်ကလျှိုမပြီးထိမ်းထားတယ်။
ရေတံခွန်ဘေးကကျောက်ဆောင်ကြီးနောက်မှာလေ။ ရေစပ်စပ်နဲ့ပေါ့။
ချတဲ့ပုံစံတွေထဲမှာဒီပုံစံမျိုးကျနော်အကြိုက်ဆုံးပဲ။ မော်တော်စပ်၊ မတ်တတ်ဆော်တာလေ၊
အခုဟာကမတ်တတ်တောင်မဟုတ်ဘူး၊ ပွေ့ပြီးဆော်တာ။ ကျနော့်ဖေးဘရိတ်ပိုဇေရှင်။
ကျနော်ကဘော်ဒီဖစ်တနက်စ်လဲကစားထားတော့ ဆော်လေးတွေပွေ့ချတာကတော့အကင်းပဲ။
“အားးးးအကိုဝငျး..ခိုငျကောငျးနတေယျကှာ၊ အကို့ဟာကွီးကခိုငျ့အထဲမှာသားအိမျထောကျနပွေီလားမသျိဘူး၊ ရှီးးးးစစျစျ”
“ခိုင်နဲနဲအောင့်ပြီးခံလိုက်ကွာ…အားးး အကို့အဖေပေးခဲ့တဲ့ဟာကြီးကနဲနဲတော့ကြီးတယ်။
သားအကြီးဆုံးဆိုတော့အပြည့်ရထားတာ ရလကလောက်္မရှိတယ်ကွ၊
အိုးးးး အကိုပြီးတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..အကိုအပြင်ထုတ်လိုက်မယ်နော်”
ဗွီဒီယိုကလစ်ထဲမှာကျနော်ကလီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ခိုင့်ကိုပွေ့လို့ရေထဲချလိုက်တယ်။
ခိုင့်ရဲ့မျက်နှာလေးကကျနော့်လီးအောက်တည့်တည့်အနေအထားမှာပဲ
ကျနော်ကဂွင်းထုရင်းလရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။
“အားးးး ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီဝေးးးးး ကောင်းလိုက်ထာ..”
ကျနော့်လရည်တွေခိုင်လေးမျက်နှာပေါ်အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မှုတ်ထုတ်မိပြီးဖြစ်နေပြီ။
ကျနောလဲခိုင့်ကိုရေထဲကပြန်မပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုအငမ်းမရစုတ်လိုက်တယ်။
———————————————————
“ဘယ့်နှယ်လဲအန်တီဖြူ အန်တီ့သားငဝင်းကခေသူမဟုတ်ဘူး။ ဒီကိစ္စမှာဆရာကြီး”
ဝေယံကအားရပါးရဂျောက်တွန်းနေတယ်။
“အေး..အဲ..ဒီလိုကလေးမလေးကိုသွားပြီးလွန်လွန်ကျူးကျူးလုပ်တာတော့မတော်ဘူးထင်တယ်..သား..သူတပါးသမီးပျိုလေ”
မေမေကစိတ်မသက်မသာပုံစံမျိုးနဲ့ပြောတယ်၊
ပြီးတော့သူ့သားကိုယ်တိုင်သရုပ်ဆောင်တဲ့အောကားပုံစံမျိုးကြည့်လိုက်ရတော့
မျက်နှာလဲရဲနေပြီးအနေရအထိုင်ရခက်နေပုံပဲ၊ ရင်တွေနှလုံးတွေလဲတုန်နေပုံရတယ်။
ကျနော့်မျက်နှာကိုလဲတည့်တည့်မကြည့်ရဲတော့ဘူး။
ကျနော်ကတော့ပြဿနာသွားရှာတဲ့ဝေယံကိုပဲကြိတ်ပြီးကျိန်ဆဲနေမိတယ်။
“ဒီလိုမေမေရဲ့..အခုခေတ်ကြီးမှာ အရွယ်ရောက်လာလို့လိင်ဆက်ဆံကြတာသမရိုးကျလိုဖြစ်နေကြပြီမေမေရဲ့
အဲ့ဒီညီမလေးကလဲထန်…အဲလေ..လိုချင်တော့လဲ..၂ယောက်သဘောတူကြပြီး…”
ကနြောျလဲရှကျရှကျနဲ့ဘာတှမှေနျးလဲမသျိ လြောကျရှငျးပွနတေယျ။
“ကဲ..ကျနော်တို့ကိစ္စ၊ စလိုက်ကြရအောင်နော် မေမေ”
ကျနော်လဲ အမြန်ပဲစကားဦးလွှဲလို်က်ရတယ်။
ဝေယံကကျနော့်ဘက်လှည့်၊ မျက်ခုံးတစ်ဖက်ချီပြပြီးကြိတ်ပြုံးနေတော့တာ။
“အန်တီဖြူ ကိုယ်သုတ်တဘက်ကြီးချွတ်လို့ရပြီလေ”
“အေး..အေး..”
ပြောရင်းမေမေကပုဝါကြီးကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။
ဘရာမပါပဲတဘက်တစ်ထည်ထဲပတ်ရင်လျားထားတော့
တကိုယ်လုံးမှာအောက်ကပင်တီကလေးတစ်ထည်ကလွဲလို့ဘာမှမရှိတော့ဘူး။
မေမေကဉာဏ်တော့အပြေးသား၊ ပင်တီအသားရောင်နုနုကိုဝတ်ထားတယ်
မေမေ့အသားရောင်နဲ့တစ်ထပ်ထဲလောက်နီးနီးဟပ်နေတာပဲ။
ဒါမှဓာတ်ပုံရိုက်ရင်အရောင်ခြင်းရောသွားပြီးအကုန်ချွတ်ပြီးရိုက်ထားသလိုလို၊ ဘာလိုလို။
မမေကေအပေါျပိုငျးကခြှတျထားပွီးဖွစျတဲ့သူ့နျို့ကွီးတှကေိုတော့လကျနှစျဘကျနဲ့ကွကျခွခေတျယှကျပွီးဖုံးထားတယျ။
ဒါပေမယ့် ၃၈လက္မလောက်ရှိတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကကုန်လုံအောင်တာ့ဘယ်ပိတ်ထားနိုင်မလဲ၊
နို့ဘေးသားအိအိဝင်းဝင်းကြီးတွေကလက်ဘေးကနေကန်ထွက်နေတာပေါ့။
အဲ့လိုမပေါ့်တပေါ်ဖုံးထားတာကြည့်ရလေ၊ ပိုပြီးဆက်စီကျလေပဲ။
ကျနော်တွဲခဲ့ဘူးတဲ့ဆော်တွေအားလုံးထက်ကြီးတယ်၊ လှတယ်ဗျာ၊ တကယ်ပဲ။
မေမေ့ဗိုက်ကြီးကလဲပူပြီးဖောင်းကားနေတယ်၊ အထဲမှာကျနော့်ညီလေးကိုလွယ်ထားရတာသက်တမ်း၆လရှိပြီလေ။
ရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး အဲ့ဒါကျနော့်မေမေဖြစ်ပေမယ့်ကျနော့်ကာမစိတ်သွေးတွေဆူတက်လာတယ်။
ကြည့်လေဗျာ မေမေကလှလည်းလှ၊ ဆက်စီလဲကျ၊ ကိုယ်ခန္ဓာအနေအထားကလည်း
နေ့လည်ကကြည့်ခဲ့တဲ့အောကားထဲကဗိုက်ကြီးသယ်ထက်ပိုမိုက်သေး၊
ကျနော်မေမေ့ကိုမျက်တောင်ခတ်ဖို့မေ့နေလောက်အောင်ကြည့်နေမိတယ်။
“ဟေးးး အဲ့ဒါ မင်းအမေနော်၊ အမေကွ၊ အသက်ဖြေးဖြေးရှု၊ စိတ်အေးအေးထားငဝင်း”
ဝေယံကကျနော့်ကိုလှမ်းစနေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့အကြည့်ကို
ယောက်ကျားလေးချင်းပဲ၊ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်၊ သိတာပေါ့။
“စောက်ရူး”
ကျနော် ဖက်လုံးကြီးကောက်ယူပြီးဝေယံ့ဆီကိုပေါက်လိုက်တယ်။
“ဟယ်..ကလေးတွေလိုပဲကစားနေကြတာပဲ၊ ဘယ်တော့ရပ်မှာလဲ၊ ကဲ နင်တို့ရိုက်မယ်ဆိုတာကောရိုက်ဖြစ်ဦးမှာလား”
မေမေလဲထအော်တယ်။ သူ့ကြည့်ရတာကျနော်တို့ဆော့နောက်နေတာကြည့်ပြီးစိတ်ပေါက်လာပုံရတယ်။
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့အန်တီ။ ကဲ..ငဝင်း၊ မင်းလဲအဝတ်တွေချွတ်တော့ကွာ”
ဒါရိုက်တာကတော့အော်ဒါပေးပြီ။
“အေးပါကွာ ဆရာကြီးရာ”
ကျနော်လဲဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်နဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်တယ်။
အခုတော့အထကျပိုငျးဗလာကငြျးသှားပွီးအောကျပျိုငျးမှာတော့ ဘောကျဆာအတိုလေးပဲကနြျတော့တာပေါ့။
“ဟေ့ ငဝင်း၊ ငါထင်တာတော့ မင်ဘောက်ဆာဝတ်ထားရင် အန်တီကဘယ်လိုတက်ခွထားထား
ဘောက်ဆာကြီးမြင်နေရမှာကွ၊ ကြည့်ရတာယုတ္တိရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ အောက်ခံဘော်းဘီအပါးလေးပဲဝတ်ကွာ၊ သွားလဲလိုက်”
“အဲ့လိုကြီးလားကွာ”
ကနြောျကပွောရငျးနဲ့မမေေ့မကြျနှာကျိုတစျခကြျအကဲခတျသလိုကွညျ့လိုကျတယျ။
“မြန်မြန်သာသွားလဲလာခဲ့၊ မြန်မြန်ရိုက်၊ မြန်မြန်ပြီးအောင်”
မေမေကတွန်းပြောပြောတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူချွတ်ထားရတာကြာနေပြီ။
ကျနော်လဲ ကျနော့်အခန်းဘက်ထကူးသွားရပြီး အတွင်းခံထဲကမှစလင်းအဖြစ်ဆုံးအပါးဆုံးလေးရွေးပြီးဝတ်လာခဲ့ရတယ်။
“ဟာ! ဟုတ်ပဟေ့..ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဟ”
ဝေယံကျနော့်ကိုနောက်ပြီးနှိပ်ကွပ်နေပြန်ပြီ။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၅)
အခုရိုက်ကွင်းအနေအထားကတော့ကျနော်ကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်အိပ်ပေးနေတာဖြစ်ပြီး
မေမေကကျနော့်အပေါ်ရွှေ့လာပြီးတော့ကျနော့်ရဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံပေါ်ခွထိုင်လိုက်တယ်။
အဲ့ဒီအနေအထားမှာအတွင်းခံဘောင်းဘီတွေရဲ့အောက်မှာရှိနေကြပေမယ့်ကျနော့်ရဲ့ဒုတ်ကြီးနဲ့
မေမေ့ရဲ့လိပ်ကျောခုံးခုံးလေးတို့ဟာပွတ်သပ်မိကြတယ်ပေါ့။
အခုကျနော့်လီးကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရပဲအစွမ်းကုန်တောင်တက်နေပြီ။
ဒါပေမယ့်ကျနော်ဘယ်ဘက်ကိုနဲနဲစောင်းထားတဲ့အပြင် ကျနော့်အတွင်းခံက
ကြပ်ကြပ်ဆွဲဖိထားလေတော့ထောင်တော့တက်မလာဘူးပေါ့။
အတွင်းခံအောက်မှာမာမာကြီးအမြှောင်းလိုက်ကြီးတင်းပြီးပေါ်နေတယ်။
မေမေ့မျက်နှာကရှက်ပြီးရဲတွတ်နေတာကိုသိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။
ကျနော့်ကိုစေစေ့မျက်လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင်နေနေတယ်။
“ဟုတ်ပြီ..ရိုက်တော့မယ်နော်..သရီး..တူး..ဝမ်း..အက်ရှင်..အဲ အဲနေကြဦး..”
“ဘာလဲကွ! မင်းဟာက”
“ထွက်လာမယ့်ပုံကစာအုပ်ထဲမှာရှင်းပြထားသလိုပုံပေါ်မှာမဟုတ်ဘူးကွ၊
အမျိုးသမီးက လက်နှစ်ဘက်စလုံးကိုဗိုက်အောက်လျှိုပြီးပိုက်ထားရမှာအန်တီ”
ဝေယံကတကယ့်ကိုအသည်းအသန် ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ပုံစံမျိုးကြီးကိုတွေးပြီးရိုက်နေတော့တာလား။
“ဟ..လက်တွေအောက်ချထားတော့ နို့ကြီးတွေ၊
အဲ အဲ ငါ့အမေရဲ့ရင်အုံကြီးတွေကလွှတ်ထားရမှာလား၊ ဘာနဲ့သွားပိတ်ရမှာလဲ”
“ဟို..ဟိုကွာ မင်းလက်တွေနဲ့လှမ်းကိုင်ပြီးဖုံးပေးထားလိုက်ပေါ့၊ ဒါမှမဟုတ်မပိတ်ချင်လဲမင်းသဘော”
အမယ်..ဒီကောင်က ပလန်ချတတ်သား..။
“ဟ..ဘယ်ဖြစ်မလဲကွ၊ မင်းမြင်သွားမှာပေါ့၊ ဒီလိုဆို သားလက်နဲ့ပိတ်ထားပေးမယ်နော် မေမေ”
“အဲ…အေး..ဟင်းး သားတို့ကလဲကွာ”
မေမေ့အမူအရာကြည့်ရတာရှက်နေလိုက်တာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး။
“ဒီလိုပါမေမေလက်တွေကဗိုက်ကိုအသာမြှောက်ပြီးပိုက်ပေးထားတော့
အရှိန်နဲ့ဆောင့်မိလို့တုန်တာခါတာတွေဗိုက်ကိုမထိခိုက်ရအောင်ထိမ်းထားပြီးသားဖြစ်တာပေါ့”
“မင်းပြောနေပုံကလဲ၊ တကယ်ပဲဆောင့်လုပ်တော့မလိုလိုပါပဲလား။ အခုဓာတ်ပုံရိုက်ရုံသက်သက်ပဲဝေ့၊ ကောင်ရေ့”
ဝေယံကတော့စွတ်တင်ပြန်ပြီ။ မေမေ့မျက်နှာကြီးလဲနီပြီးရင်းနီရင်း။
“ဪ အဲ ဒီလိုပါ သားဆိုလိုချင်တာက၊ ပုံထွက်လာလို့ရှိရင်တကယ်နဲ့ပိုတူပြီးယုတ္တိရှိတာကိုပြောချင်တာပါ”
“အေးပါ..ဒီမှာ၊ သားကို မေမေ့သားလု့ိပဲမြင်လို့မို့လွှတ်ပေးလိုက်တာနော်၊ရှောက်စဉ်းစားမနေနဲ့”
မမေကေပွောပွီးတာနဲ့နို့ကွီးတှကေိုဖုံးပွီးအုပျကာထားတဲ့လကျတှကေိုဖွုတျခလြျိုကျပွီး၊ ဗိုကျကွီးတှကေိုပိုကျလိုကျတယျ။
လက်တွေဖြုတ်ချလိုက်တာနဲ့ ၃၈လက္မဆိုက်လောက်ရှိတဲ့နို့အုံကြီးတွေက အဆီးအတားမရှိပြိုကျလာတယ်။
အညိုရောင်နုနုရှိတဲ့နို့သီးခေါင်းကြီးတွေက ကျနော်ဖန်ပြီးချခဲ့ဖူးတဲ့၊ စို့ခဲ့ဖူးတဲ့ဆော်တွေအားလုံးထက်ပိုကြီးတယ်။
နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကလဲစူထွတ်နေတယ်လေ၊
ဒါကလဲကိုယ်ဝန်ရှိနေတဲ့ကာလမို့လို့ပြောင်းလဲနေတာနေမှာပါ။
နို့ကြီးတွေကခပ်တွဲတွဲအိကျနေပေမယ့်လည်း၊ တင်းတင်းရင်းရင်းအနေအထားမှာပဲရှိသေးတယ်။
ဒါကျနော်အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့အချိန်ကထဲက ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မေမေ့နို့ကြီးတွေကို
အဆီးအတားအကာအကွယ်မရှိ ချွတ်ထားတာကိုရှင်းရှင်းကြီးအနီးကပ်မြင်လိုက်ရခြင်းပါ။
ကျနော်စက္ကန့်အတော်ကြာမေ့လျော့စွာငေးစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။
“ဝင်း..သား..ဘာတွေဒါလောက်ကြည့်နေတာလဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကစို့ခဲ့ဖူးပြီးပြီမဟုတ်လား”
မေမေကရုတ်တရက်ပြောလာတော့..
“ဟုတျပါဘူးမမေရေ သားကမမေေ့ဗိုကျကွီးကျိုကွညျ့နတောပါ”
ကျနော်လဲရှက်ရှက်နဲ့ရှောက်ပြီးလွှဲပြောမိတယ်။
“သားကိုင်တော့မယ်နော်မေမေ” ဖတ်!
ကျနော်မေမေ့နို့ကြီးတွေကိုဆတ်ကနဲဖမ်းဆုပ်လိုက်တော့တယ်။
အိုးးး ကျနော့်သွေးတွေဆူလောင်စွာဆောင့်တက်လာတယ်။ မေမေ့နို့ကြီးကတင်းပြီးအိနေတာပဲ။
ကျနော်ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ဖိဖိလေးကိုင်ပစ်လိုက်မိတယ်။
သိတဲ့အတိုင်းပဲလေကျနော်ကဆော်တွေကိုဖိုက်လာခဲ့တာပြိုင်မယ်ဆိုရင်ရွှေတံဆိပ်တောင်ရလောက်တယ်။
အဲ့ဒီတော့လက်တွေကအော်တိုညှစ်ပြီးကစားပေးနေမိပြီ။
“အာ့..”
မေမေဆတ်ကနဲတော့လန့်သွားပုံရတယ်။ ဒါပေမယိ့ဘာမှမပြောဘူး၊ ငြိမ်နေတယ်။
ကျနော်နဲ့လဲမျက်င်္လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင်လွှဲထားတယ်။
“ဒါပေါ့ကွ၊ ဒီလိုမှပေါ့ကျားလေးရ”
ဝေယံက အားရတဲ့အမူအရာနဲ့ ကျနော်တို့အချင်းချင်းသာခေါ်ကြသိကြတဲ့
နာမည်ပြောင်နဲ့ကျနော့်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီးထောပနာပြုတယ်။
ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ ကျနော်ကစားနေကျကြောင်ပါးလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊ ကျားလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊
လက်ယဉ်တော့ နာမည်တလုံးနဲ့ကျားလေးလို့လဲခေါ်ကြတယ်လေ။
ကျနော်ဝေယံဘက်ကိုလှည့်ပြီး မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်မျက်ခုံးတဆတ်ဆတ်ချီပြီးလှုပ်ပြလိုက်တယ်။
အခုကျနော်တော့ရှက်တဲ့စိတ်တွေပျောက်စပြုပြီးထန်တဲ့စိတ်တွေဝင်လာပြီ။
“ရိုက်မယ်..ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ်”
ဝေယံစပြီးရိုက်တော့တယ်။ ၃-၄ ပုံလောက်ဆက်တိုက်ဆွဲလိုက်တယ်။
“ပုံတွေလှတယ်၊ မျက်နှာတွေလဲမမြင်ရဘူး၊ အတော်ပဲ။ အခုနောက်ထပ်ပိုဇေရှင်တွေကိုဆက်ရိုက်ကြမယ်”
“ဒီတစ်ခါခွေးတွေလုပ်တဲ့ပုံစံမျိုးဆွဲမယ်၊ ဒီပုံစံက ငဝင်းအဆင်အပြေဆုံးနဲ့အကြိုက်ဆုံးပုံစံ”
ဝေယံကဆက်တိုက်ညွှန်ကြားနေလေရဲ့။
မေမေဖြေးဖြေးချင်းအားယူထလိုက်တော့ ကျနော်လဲသူမရဲ့ဗိုက်ကြီးကိုအသာထိမ်းကိုင်ပေးရင်းက
အခွင့်အရေးကိုအသုံးချပြီး ဗိုက်ကြီးသယ်ကားထဲကအတိုင်း
မေမေ့ဗိုက်ကိုညင်ညင်သာသာ မထိတထိဆွဲပြီးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေကျနော့်ကိုတစ်ချက်မျက်လုံးချင်းဆိုင်ပြီးတော့အဓိပ္ပာယ်တစ်မျိုးရှိတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်လာတယ်။
မေမေ့မျက်နှာကရှက်သွေးတွေနဲ့သိသိသာသာကြီးရဲလို့နေသလားပဲ။
ကျနော်မေမေ့ကိုလေးဘက်ကုန်းအနေအထားရအောင်ဖြေးဖြေးချင်းကူပေးရင်း
မေမေ့လက်နှစ်ဘက်ကိုအိပ်ရာပေါ်မှာထောက်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကျနော့်ဘက်လှည့်ပေးထားလိုက်တယ်။
ကျနော်လဲကုန်းထားတဲ့မေမေ့ဖင်ကြီးပေါ်ခွေးတွေလိုခွတက်လိုက်တယ်။ ဒီပုံစံကကျနော့်အကြိုက်ဆုံးပဲလေ။
“ကဲ..ရိုက်တော့ဟေ့ ဝေယံ”
ဒီတစ်ခါတော့ကျနော်ကပဲစပြောလိုက်တယ်။
အခုကျနော့်လတန်ကြီးကအတွင်းခံအောက်မှာဘယ်ဘက်ကိုစောင်းပြီးဖိထုပ်ထားခံနေရတယ်။
ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီမာမာအတန်ကြီးက မေမေ့ရဲ့လိပ်ကျောကုန်းလေးနဲ့ကျကျနနကြီးဖိပွတ်မိနေတယ်။
အဲ..အဲ..လိပ်ကျောခုံးခုံးကြီးဆိုမှပိုမှန်မယ်ထင်တယ်။ အခုလိုကုန်းထားတဲ့အချိန်မှာ
ပင်တီပါးအောက်ကမေမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကပင်တီကိုတွန်းပြီးစူဖောင်းထွက်နေတာလေ။
ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာကတော့၊ စိုရွှဲနေတဲ့အရည်ကွက်ကြီးကို
အဲ့ဒီမို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးပြူးထွက်နေတဲ့ပင်တီခွကြားမှာကျနော့်မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ကြီးမြင်နေရလို့ပါပဲ။
ကျနော့်လထစ်ထိပ်မှာတော့အရည်ကြည်တွေရွှဲပြီးထွက်ကျလာနေတာ၊ စောစောက မေနေ့ဗိုက်ကိုပွတ်ပေးမိနေကထဲကပါဘဲ။
ပြဿနာတော့စပြီနဲ့တူတယ် ဘဒိုတို့ရေ
ထိမ်းနိုင်ပါ့မလား။
“အွန်းးး..အူးးး”
မေမေ့လည်ချောင်းထဲကညှစ်ထွက်လာတဲ့အသံတွေကြားနေရတယ်။
ကြည့်ရတာမေမေလဲဖိုးသိုးဖပ်သပ်ကြီးခံစားနေရသလိုပဲ။
ကြည့်လေ..ကျနော့်လီးတန်ကြီးကမာတောင့်ပြီး အဖုတ်အုံကြီးကိုအချောင်းလိုက်ဖိပွတ်နေတာကိုခံနေရတာ။
ပြီးတော့ မိန်းမတွေရဲ့ကိုယ်ဝန်ရင့်လာချိန်ထကြွတတ်တဲ့စိတ်ဖြစ်ချိန်မှာသွားဆွပေးမိတာဆိုတော…။
ကျနော်နဲ့ဝေယံလဲတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ပြိုင်တူလိုကြည့်လိုက်မိကြပြီးမျက်ခုံးတွေပင့်ပြမိကြတယ်။
အကြည့်ကယောက်ကျားလေးအချင်းချင်းသိတယ်လေ။ ရှေ့ဆက်ဘာလုပ်ရတော့မယ်ဆိုတာ။
“ဟေ့ကောင် ငဝင်း..မင်းဖင်ကိုနဲနဲပိုပြီးရှေ့တိုးကပ်လိုက်ကွာ၊ ဒါမှပုံကပိုကြည့်ကောင်းမှာ”
ဝေယံက သူ့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ပလန်ကိုစခင်းပြီလေ။
“အေး အေး..အားးးးး”
ကျနော့်ဆီးစပ်ကိုမေမေ့ဖင်ကြီးဆီအတင်းဖိကပ်ပစ်လိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်လတန်ကဘယ်ဘက်စောင်းဖိခံထားရတော့မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ဆွဲမိနေတာကတည့်တည့်ကြီးလဲမဟုတ်၊ မထိတထိနဲ့ပေါ့။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၆)
“ကဲ..ဒီပိုဇေရှင်ရိုက်တော့မယ်နော်။ ဟေး..နေဦးနေဦး၊ လင်မယားလိင်ဆက်ဆံတဲ့ပုံရိုက်ပြမယ်ဆိုနေမှ
အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီးတွေနဲ့ဆိုတော့ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ လုပ်ရုက်ထားတာသိသာသွားမယ်။”
ဝေယံက တမင်လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
ပွင့်တဲ့လမ်းပေါ်ကျနော်ချက်ချင်းလိုက်နင်းလိုက်တယ်။
အေး..မင်းပြောတာဟုတ်သားပဲကွာ”
ဒီတခါကျနော်မင်းသမီးကိုခွင့်မတောင်း၊ မမေးတော့ဘူး ကျနော်မရတော့ဘူး၊
တခါထဲကျနော်ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုစွပ်ကနဲဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။
ကျနော့်ရဲ့ သွေးတွေပြည့်နေတဲ့နီညိုရောင်ရင့်ရင့်ဒစ်ဖူးကြီးကထန်ကနဲကန်ထွက်လာတော့တယ်။
ဆော်တွေချသားရလာပြီဆိုတော့အငုံမဟုတ်တော့ပဲ၊ ဒစ်ကြီးကပွင့်နေပြီ။
ဝေယံကအားရပါးရလက်မထောင်ပြီးပြောတယ်။
“ဒီလိုမှပေါ့ကွ! ကျားလေးလာပြီဟေ့၊ အစကတော့ရှက်သလိုလိုနဲ့နော် မင်း”
“သား..ဝင်း..အူးးး အမလေး..”
မေမေကသမင်မလေးတစ်ကောင်လိုနောက်ကိုလည်ပြန်လှန်ပြီးကြည့်လာတော့
ကျနော့်ဒစ်နဲ့လီးကြီးကိုလဲမြင်သွားရောရုတ်တရက် အလန့်တကြားအာမေဋိတ်ပြုလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပြန်လှည့်သွားတယ်။
ဒါပေမယ့်ဘာမှတော့ဆက်မပြောဘူး။
ပြောဖို့လဲမလိုလောက်တော့ဘူးထင်တယ်၊ အခုမေမေဝတ်ထားတဲ့ပင်တီကလုံးဝနီးပါးကိုစိုရွှဲစေးထန်းနေပြီ။
ဘာသာပြန်ရမယ်ဆိုရင်တော့၊ “မာမားလိုချင်လှပြီကွယ်၊ မနိုင်တော့ဘူး” လို့ပြောနေသလိုပဲ။
ကျနော်လဲလီးကိုအချောင်းလိုက်ထိမ်းကိုင်ပြီးမေမေ့ပင်တီအောက်ကစူထွက်နေတဲ့
အဖုတ်ကြီးနှုတ်ခမ်းရဲ့ကွဲကြောင်းရှိမယ်နေရာကိုချိန်ဖိထိုးလိုက်တယ်။
လက်တစ်ဖက်ကလဲမေမေ့ဗိုက်ကိုသာသာလေးဆွပွတ်ပေးနေတယ်။
“ညီလေးအထဲကလှုပျနသေလားမသျိဘူးနောျ မမေေ”
ကျနော့်စိတ်ထင်မေမေ့ဗိုက်ကလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခုကိုတကယ်ခံစားရတယ်။
ကြည့်ရတာညီလေး ကျနော့်ကိုအဖေလို့အောင်းမေ့လို့နဲ့တူတယ်၊ ဟိဟိ..။
“အင်းး..သားညီလေးလှုပ်တာပဲနေမှာပေါ့ အူးးးးဟင်းးး”
ပြောရင်းနဲ့မေမေကတိုးတိုးလေးညည်းနေတယ်။
ညည်းသံလေးကကျနော့်ကိုပိုစိတ်ပါလာအောင်ဆွပေးနေတော့ကျနော်လဲအားနဲနဲပိုထည့်ပြီး
မေမေ့အဖုတ်နေရာကိုလီးနဲ့ဖိပွတ်နေရင်း မေမေ့စိတ်ကိုစမ်းကြည့်တဲ့အနေနဲ့…
“လှုပ်နေရင်လဲ ခဏနားမလားမေမေ”
“ကိစ္စမရှိဘူး၊ မလိုပါဘူးသားရယ်၊ မြန်မြန်ရိုက်တော့လမြန်မြန်ပြီးတာပေါ့”
မေမေကပြောနေရင်းနဲ့ဖင်ကိုမသိမသာနဲ့နောက်ကိုတွန်းပြီးကော့တင်ပေးနေတယ်။
ဝေယံ့ဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဒီကောင့်လက်ကသူ့ပေါင်ခွကြားပြန်ညှစ်နေပြီ။
သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကိုခံနိုင်ရည်ရှိပုံမရဘူး။
“ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ် ချပ်”
“နောက်တစ်ပုံရပြန်ပြီခင်ဗျ”
ဝေယံကရိုက်လို့ပြီးသွားပေမယ့် ကျနော်ကဖိပွတ်ထိုးနေတာနဲ့ မေမေကဖင်ကိုနောက်ပို့တွန်းပေးနေတဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကရပ်မသွားသေးဘူး။
ဝေယံကဆက်ပြောတယ်
“ကဲ..နောက်ပိုဇေရှင်တွေဆက်ရိုက်မယ်။ ဒီတစ်ခါပုံကတော့ ဘေးတစောင်းပုံ၊ တစ်ပေါင်ကျော်ပေါ့။
ဒီတစ်ခါတော့ လင်က မယားရဲ့ခြေထောက်ကိုနောက်ကမြှောက်ပြီးတော့ လီးကိုထိုးသွင်းတဲ့ပုံ”
(ဟာ..ဒီကောင် စကားခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ဆော်ပြီးတော့အတင်းတွန်းပို့နေပြီ)
ဒီလိုစကားတွေကြားရတော့အရှိန်တက်နေတဲ့ကျနော်နဲ့မေမေနှစ်ယောက်စလုံးသွေးတွေပွက်၊ ကာမဆိပ်တွေတက်လာသလိုပဲ။
“ကဲ ကဲ ပိုဇေရှင်ချမယ်၊ အသင့်ပြင်၊ ဒါပေမယ့်တခုရှိတာက ဒီပုံစံမှာလုပ်နေကြတာကို
ထင်ထင်ပြတ်ပြတ်မြင်အောင်ရိုက်ပြမှဖြစ်မှာဆိုတော့ အန်တီဖြူရေ၊ အန်တီ့ပင်တီပါချွတ်လိုက်မှကောင်းမယ်ထင်တယ်”
“ဟင်..ဝင်း..အဲ့ဒါတော့မေမေရှက်တယ်ကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ.. သားနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေနဲနဲလေးပဲထပ်ကူပေးရတော့မှာပါ၊
ဒါမှသားတို့စာတမ်းလဲပြောစရာမလိုအောင်ပြည့်စုံသွားမှာ။ သားရဲ့လီး အဲလေ ဂျိုးကိုအဖျားလေးနဲနဲဖြဲသွင်းဟန်ပြရုံပါပဲ၊
ကြည့်ရင်တကယ်ဆက်ဆံသလိုထင်ရုံပါ။ ာလောက်လေးပဲရိုက်မှာပါ၊ နော် မေမေ…နော်”
ကျနော်မေမေ့ကိုအပြတ်ချွဲလိုက်တယ်။
“ဟုတ်ပါတယ် အန်တီရယ်၊ လွယ်လွယ်လေးပါ၊ ကျနော်ခဏလေးပဲအမြန်ရိုက်မှာပါ”
ဝေယံကလဲဝင်ဖြည့်ပြောတယ်။
“အဖျားလေးပဲပုံစံပြလေးသွင်းရမှာနော် ပြီးတော့မြန်မြန်လေးလဲရိုက်”
မေမေကအတင်းကန့်သတ်ချက်တွေထုတ်နေတယ်။
ကျနော်မေမေ့ရဲ့ပင်တီကိုနောက်ဖက်ကနေဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေကနဂိုအတိုင်း လေးဖက်ထောက်ကြီးရှိနေသေးတယ်။
ပငျတီသေးသေးက မမေေ့တငျပါးတစျတစျဖှေးဖှေးကွီးတှနေဲ့ကပျပွီးငွိနသေေးလျို့နဲနဲအားစိုကျပွီးခြှတျလိုကျရသေးတယျ။
ပင်တီလေးလိပ်ပြီးကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာတော့ မေမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဘက်ကိုအပြူးသားပေါ်လာပြီးတော့
ခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကအနီရောင်ရင့်ရင့်အက်ကြောင်းကြီးကိုထင်းထင်းကြီးတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။
ဒါကြီးကတော့ အဖေ့လက်ချက်အမြဲလိုလိုမိထားတဲ့ဟာကြီးပဲဖြစ်မယ်။
ကျနော်ထင်တာကအဖေ့ပြောင်းကလဲနည်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းရှိမှာ။
ဒါပေမယ့်အကြောမာတာကတော့ကျနော်ကပိုသာမယ်ထင်တယ်။ (ဟိဟိ..ကိုယ့်ဖာကိုယ်ယုံကြည်မှုအပြည့်)
အခု မေမေ့အဖုတ်ကြီးကစောက်ရေတွေနဲ့ရွှဲအိနေပြီ။
ဝေယံကသုတ်သုတ်လေးအနားကပ်လာပြီးလာကြည့်တယ်။
ကျနော်လဲအမြန်ပဲမေမေ့အဖုတ်အုံကြီးကိုလက်ဝါးနဲ့ကောက်ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်။
ဒါပေမယ့်အဲ့လိုပိတ်ခါမှပဲ လက်ခလယ်ကပြူထွက်နေတဲ့စောက်စိကိုသွားဖိထောက်မိရက်သားဖြစ်နေပါရော။
တကယ်ပါတမင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး သူ့ဖာသူအနေတော်ဖြစ်သွားတာ။
ဒီမှာတင်မေမေ့အရည်တွေပိုစီးထွက်လာသလိုပဲ။
“ဟေးးး အနားကိုလာမကြည့်ပါနဲ့ကွ၊ ငတိရ၊ ငါ့ဟာ အဲလေ ငါ့အဖေဟာတော့တွန့်တိုသကွ”
“ကလိုင်းပေး၊ ကလိုင်းပေး”
ဝေယံကောင်ကအသံတိတ်စကားပြောနည်းနဲ့ကျနော့်ကိုအချက်ပြပြီးပြောတယ်။
ပြီးတော့လက်ခလယ်ကိုလဲကွေးကွေးလေးတဆတ်ဆတ်လှုပ်ပြပြီး စောက်စိကိုကစားခိုင်းနေတာ။
“ငါသိပါတယ်ကွ”
ဒါကလဲအသံတိတ်စကားပြောနည်းနဲ့ပဲအမူအရာနဲ့ဒီကောင့်ကိုပြန်ဖြေတာ။
“သား..ဝင်းး မေမေကဘယ်ပုံစံနဲ့လုပ်ပေးရမှာလဲ”
မေမေက အသံတုန်တုန်လေးနဲ့မေးတယ်။
“ဘေးတစောင်းလေးအိပ်ပေးမေမေ၊ သားကမေမေ့နောက်ကနေပြီးလုပ်ရမှာ”
“ဟင်း..ဘာ လုပ်ရမှာလဲ၊ ပြောတဲ့စကားက”
မေမေကျနော့်ပေါင်ကိုတချက်ဆွဲလိမ်ရင်းပြောတယ်။
ဒါပေမယ့်မေမေလွယ်လွယ်ပဲတစောင်းအိပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲမေမေ့နောက်ကကပ်ရက်တစောင်းပဲဝင်လှဲလိုက်ပြီး
မေမေ့ခြေထောက်ကိုဆွဲမပြီးပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းကိုမြှောက်လိုက်တယ်။ လက်မောင်းကိုပေါင်အောက်ကလျှိုပြီးသိုင်းမထားတာ။
အခုပင်တီမရှိတော့ပဲလုံးဝကျွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့မေမေ့ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေကို
ကျနော့်လီးကကြားမှာဘာအဝတ်အခံမှမရှိတော့ပဲအစိမ်းအတိုင်းဖိထောက်ပွတ်မိနေပြီ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်။
မေမေလဲတွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့တင်ပါးကြီးကိုလာထောက်တဲ့လချောင်းနွေးနွေးကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကို သူလဲခံစားရမှာပဲ။
“မေမေ..အခုသားလက်တွေမေမေ့ပစ္စည်းထဲထိုးသွင်းပေးမယ်နော်။
မေမေ့အရည်တွေနဲနဲပိုရွှဲထွက်လာမှရိုက်လိုက်ရင်တကယ်သဘာဝကျမှာ”
ကျနော်လဲမေမေ့ကိုအားမနာတော့ဘူး၊ အပြောအဆိုတွေ ကိုပေါ်တင်ပဲရဲရဲထွက်ရဲလာတယ်။
ပြောသာပြောတယ် မေမေ့အဖြေကိုမစောင့်တော့ဘူး။
ပြောပီးတာနဲ့အဖုတ်ထဲကိုလက်ည်ှိုး၊ လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် သုံးချောင်းပူးပြီဖြဲသွင်းလိုက်တယ်။
တခြားဆော် အပျိုလေးတွေဆိုရင်တော့ တစ်ချောင်းခြင်းအရင်စမ်းသွင်းရမှာ၊
ဒါပေမယ့်အခုလက်ရှိဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေနဲ့၊ မေမေ့ပစ္စည်းဆိုဒ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး တခါထဲသုံးသပ်မိပြီးပြီ။
သုံးချောင်းပူးလောက်ထည့်မှထိမှာသေချာတယ်။
မေမေဆတ်ကနဲတွန့်တက်သွားတယ်။
“အားးး အိုးး သား…ဝင်း..မေမေ..အမယ်လေးးးအင့်ဟင်းးး”
မေမေ့ဆီကညည်းသံထွက်လာပြီးတော့၊ တပြိုင်တည်းမှာပဲ လက်ကိုနောက်ဘက်ကိုထုတ်စမ်းလာပြီး
ကျနော့်တင်ပါးတွေကိုလာဆုပ်ပြီးပွတ်ပေးလာတယ်။ မေမေ့လက်လေးတွေကတုန်နေတယ်။
ကျနော်လဲဆက်ပြီးမေမေ့အဖုတ်ထဲလက်သုံးချောင်းပူးနဲ့သွင်းထုတ်လိုးပေးနေရင်း စောက်စိလေးကိုပါချေပေးနေလိုက်တယ်။
“ဘယ်လိုနေလဲမေမေ၊ အရည်တွေထွက်လာလိုက်တာရွှဲအိနေပြီ၊
သားရဲ.ဂျိုးခေါင်းလေးသွင်းကြည့်လိုက်တော့မယ်နော်..”
“လုပ်တော့လေ…အဲ ထည့်ကြည့်လေသား”
မမေထေနျလာလို့လားမသျိဘူး ပါးစပျကလှတျထှကျလာတယျ။
ကျနော်လီးကိုကိုင်ပြီး ဒစ်ကို စောက်ဖုတ်ဝမှာညင်ညင်သာသာပဲ အသာတေ့လိုက်တယ်၊
မေမေ့စိတ်တွေကိုအဆုံးစွန်ထိရောက်အောင်ခေါ်နှိုးပေးတဲ့အနေနဲ့ဒစ်နဲ့စောက်စိကိုခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ၄-၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွပေးလိုက်တယ်။
“အားးးး အီးးးး အင်းးဟင်းးးး”
မေမေ့ညည်းသံတွေကပိုပြီးကျယ်လာတဲ့အချိန်မှာ၊ ကျနော့်မှာလဲလထိပ်တွေစူးကျင်လာပြီး ထွက်တောင်ထွက်ချင်လာပြီ။
စွပ်…ဗြိ..
ဗြိကနဲအသံနဲ့အတူ ကျနော့်လထစ်ကမေမေ့စောက်ဖုတိထဲထိုးခွဲဝင်သွားပြီ။ အပြင်မှာလတန်ကြီးပဲကျန်တော့တယ်။
“ရိုက်မယ်၊ လီး..အသင့်၊ စောက်ဖုတ်..အသင့်၊ ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ်၊ …ချပ်..”
ဝေယံ တကယ်စိတ်ပါလက်ပါ၊ အားရပါးရရိုက်နေတော့တာ။
လက်တစ်ဘက်ကလဲပေါင်ကြားမှာ သူ့ဂွေး သူပြန်ပွတ်ရင်းနဲ့။
ကျနော်က ဒစ်ကြီးစောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတုန်းမှာမေမေ့ဗိုက်ကိုညင်ညင်သာသာလေးပွတ်ပေးနေပြီး
မေမေ့စိတ်အာရုံပိုကြွအောင်ဆွပေးနေတယ်။
အပြင်ကသွေးသားအာရုံတွေကြောင့်လားမသိ၊ ဗိုက်ထဲကညီလေးကလဲအတော်လှုပ်နေတယ်။
ဟဲဟဲ ညီလေးအထင်မှာတော့ သူ့ပိုင်နက်ထဲပြူဝင်လာတဲ့လထစ်ကြီးကို လက်ညှိုးထိုးပြီး…..
“ဟ! ဘယ်သူ့ဟာကြီးနယ်ကျော်လာတာလဲ။ ခေါင်းကြီးကလဲ အဖေ့ဟာထက်ကြီးပါလား”
လို့များပြောနေသလားမသိဘူး
လှုပ်ပြီးရင်းလှုပ်ရင်း။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၇)
တစ်ပေါင်ကျော်သွင်းနေတဲ့ပိုဇေရှင်ကို ဝေယံရိုက်တာကပြီးသွားပါပြီ။
ဒါပေမယ့် လက်ရှိအနေအထားမှာမိန်းမူးနေတာကတော့မေမေနဲ့ကျနော်ပါ။
ရိုက်ကွက်ပြီးပေမယ့်ပိုဇေရှင်ပြန်ဖျက်မယ်စိတ်ကူးကြပဲစွပ်ရက်တန်းလန်းကြီးအခြေအနေမှာသာယာနေမိကြတယ်။
ကျနော်ကမေမေ့ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးအောက်ကလက်မောင်းကိုခွလျှိုထားဆဲဖြစ်ပြီးပေါင်ကြီးကိုမြှောက်ကိုင်ထားတယ်၊
နောက်ကနေတစောင်းခွညှောင့်နေတော့ကျနော့်ဒစ်ကြီးကမေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတန်းလန်း၊
ဝေယံကလဲ ပြီးပြီရိုက်ကွက်ပြောင်းမယ် ဘာညာ၊ ဘာမှဆက်မပြောပကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေတယ်ထင်တယ်။
ကျနော့စိတ်ထဲမှာပြောမပြတတ်လောက်အောင်ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ ကာမသုခဖီလင်ကိုခံစားနေရတယ်၊ မေမေလဲဒီလိုပဲလားမသိ။
ကျနော့်လီးဒစ်ကြီးတခုလုံး ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုနူးအိစွာထိုးသွင်းဝင်ရောက်နေတယ်ဆိုတဲ့အသိက
ကျနော့်တကိုယ်လုံးကိုပူရှိန်းထူပိန်းနေစေတယ်။ သွေးခုန်နှုန်းတွေဘယ်လောက်တက်နေတယ်ဆိုတာတော့ကျနော်မသိနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော်ဒီနေ့၊ ဒီအချိန်၊ ဒီလိုအနေအထားမျိုး နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံလာရလိမ့်မယ်လို့လဲ တခါမှမထင်ထား မတွေးထားခဲ့မိဖူးဘူး။
အခုကျနော့်မှာနောက်ဆုတ်ဖို့စိတ်မကူးနိုင်တော့ပဲ မိုက်မိုက်ကန်းကန်းအစွမ်းကုန်ရှေ့တိုးပစ်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်ရိုင်းတွေပဲစိုးမိုးနေပြီ။
“အားးး…ရှီးးး အီးး မေမေ…သားအဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့မယ်မေမေရယ်နော်၊
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အခုလဲဝင်နေပြီးမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး…နော်..မေမေ”
ပြောရင်းလက်တစ်ဖက်ကမေမေ့ဗိုက်ကိုဖွဖွလေးဆက်ပွတ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။
“အူးးးး အင်းး ဟင်းးး မ..မဟုတ်သေး…”
မေမေ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့တွေပြောနေတယ်။ ပုံစံက အယာင်ယောင်အမှားမှား ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့ပုံ။
မျက်နှာကြီးလဲရဲတွတ်နေပြီး တကိုယ်လုံးလဲ ပုံမှန်ထက်ပိုပြီးပူနွေးနေသလိုပဲ၊ မေမေ့သွေးတွေလဲဆူနေပုံရတယ်။
မေမေ့လက်တစ်ဘက်ကလဲကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာသတိကင်းမဲ့စွာစုန်ဆန်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။
ကွညျ့ရတာထနျကလဲအစှမျးကုနျထနျ၊ စျိတျတှလေဲရောထှေးပွီးဘာဆုံးဖွတျရမှနျးမိတဲ့အနအေထားမြိုး။
“နော်..မေ နော်…နော်..”
ကျနော်မေမေ့ပါးလေးကိုအားရပါးရနမ်းလိုက်ရင်းအစွမ်းကုန်ချွဲပစ်လိုက်တယ်။
“တ..တစ်…တစ်ခါထဲနော်…မြန်မြန်လေး”
မေမေအသံတုန်တုန်လေးနဲ့ပြန်ပြောလာတယ်။
“ဟာ့ …မေမေကသိပ်သဘောကောင်း၊ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ၊ အင့်..”
ပြောပြောဆိုဆိုကျနော် ဒစ်ကိုနဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီး အရှိန်နဲ့ဆတ်ကနဲပြန်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်တာ
လီးတဆုံးဝင်သွားပါလေရော၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကလဲစောက်ရည်တွေနဲ့ရွှဲနေပြီးသားလေ။
ခုနကဗိုက်ကိုပွတ်ပေးနေတဲ့လက်ကိုလဲစောက်ဖုတ်ဆီပို့လိုက်ပြီး
လီးဝင်နေတဲ့အထက်နားကစောက်စိပြူးပြူးလေးကိုချေပြီးကစားပေးလိုက်တယ်။
ပေါင်ကိုလျှိုမထားတဲ့လက်ကလဲ နို့အုံကြီးတွေဆီရောက်အောင်လှမ်းပြီးဆုပ်နယ်လိုက်၊
နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဖိညှစ်ကစားပေးလိုက်တလှည့်စီလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
လုပ်ရတုန်းတန်အောင်လုပ်ထားရတာ။
မေမေပြောတဲ့တစ်ခါထဲဆိုတာက သိပ်မရှင်းဘူး၊ တစ်ချက်ထဲထိုးခိုင်းတာလား၊ တစ်ချီပြီးအောင်ဆွဲခိုင်းတာလား။
ဒါပေမယ့်ကျနော်ကတော့ဘာမှရှင်းလင်းချက်ထုတ်၊ပြန်မေးမနေတော့ဘူး၊
မေမေ့ဆီကအဖြေရတာနဲ့တခါထဲဆောင့်သွင်းလိုက်တာပဲလေ။
အဆုံးအထိဝင်သွားမှတော့ဒီတိုင်းဘယ်ငြိမ်နေတော့မှာလဲ။ ဆက်တိုက်ညှောင့်တော့တာပေါ့။
ဇိ..ဇိ..ဇွိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖြွတ်..
“အာ့…အာ့…သားးး ဝင်း…အားးးး”
“ဟိုက်..ဟေးးး ချီးထုပ်…ဝေယံ မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ”
ကျနော်ရုတ်တရက်တော်တော်ကြီးလန့်သွားတယ်။ ဘေးနားမှာဘွားကနဲဝေယံပေါ်လာလို့လေ။
ကျနော်ဘယ်လောက်စိတ်တွေထန်နေလဲဆိုရင်ဒီကောင့်ကိုလုံးဝမေ့သွားတာ။
အမယ် သူငယ်ချင်းရှေ့ထားပြီးကိုယ့်အမေကိုကောင်းကောင်းလိုးနေလိုက်တာ။
ဝေယံ့ကြည့်ရတာ ဒီကောင်လဲတစ်ကိုယ်လုံးဆူလောင်ပူထူနေလောက်ပြီ။
ဒါလောက်ပေါ်တင်ကြီးလိုးပြနေတော့မှမထန်ရင် ဘယ်လိုပြောရတော့မလဲ။
“ဟေးး ငဝင်း.. ငါ့လဲနဲနဲ ပေးစားပါလားကွာ ခွီး..ငါလဲတော်တော်ထန်နေပြီကွာ”
ဝေယံကပြောရင်းနဲ့သူ့လက်ကလဲလီးကိုဘောင်းဘီထဲကဆွဲထုတ်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်။
ဝေယံလီးကဘယ်လောက်တောင်တောင် ဆိုဒ်ကတော့ကျနော့်လီးထက်သိသိသာသာကြီးသေးတယ်။
(အမယ်..ဇာတ်ရံက မင်းသားလောက်ဘယ်ကြီးလို့၊ ယှဉ်လို့ဖြစ်မလဲ၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား၊ ဟီးဟီး)
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..”
အမယ်ဒါမျိုးကျတော့မြန်လိုက်တာ၊ ကျနော့်အတွေးကလီးဆိုဒ်ယှဉ်ကြည့်နေတုန်းရှိသေး၊
အဲ့ဒီကောင်ကကျနော့်ဆီကအဖြေတောင်မစောင့်တော့ပဲ မေမေရှေ့လှဲအိပ်ပြီး မေမေ့နို့အုံကြီးပါးစပ်တပ်ကာတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့တော့တာ။
ဒီကောင်အားရပါးရစို့ထည့်လိုက်တာမေမေလဲထွန့်ထွန့်လူးပြီးညည်းပါတော့တယ်။
“အားးး ကျွတ်ကျွတ်..အူးးးစစ် အမယ်လေးနော်၊ ကြက်သီးတွေထကုန်ပြီ၊
အမလေးကောင်းလိုက်တာ၊ ဝေယံ..ဝင်း…သားတို့မရပ်လိုက်နဲ့၊ အားးးးးးး”
မေမေ့ကြည့်ရတာ လုံးဝမထိမ်းနိုင်လောက်အောင်စိတ်တွေတအားပါနေပုံရပြီ၊
ဒါကြောင့်သားရယ်လို့မရှက်နိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ကဒီလိုပြောထွက်လာတာပေါ့။
ကျနော်လဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုကျနော့်လီးကိုချက်မှန်မှန်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ရင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်ပဲကပ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။
ပြစ်…ပြစ်…ပြစ်…ကျွိ..ကျွိ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်…
“အိုးးးးးး ရှီးး အားးကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကညှစ်အားကောင်းလိုက်တာ၊
သားလီးကျိုမြှော့လိုပဲဆှဲနတေယျ။ သားဒစျကွီးလဲမမေေ့သားအိမျထောကျနပွေီထငျတယျ…ရှီးးးးး”
“အင့်..ဟင့်..အူးးးး သားရယ်၊ သားလီးက ဖေဖေ့လီးထက်တောင်ပိုပြီးမာ၊ ပိုပြီးသန်နေပါလား၊ မေမေအားရလိုက်တာ၊
စောက်ဖုတ်ကြီးထပြည့်နေတာပဲ၊ ကျွတ်ကျွတ်..ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ၊ စစ်စ်စ်..ရှီး..အားးးး”
“အိုးးးး အင့်..ဟင် အမယ်လေး”
ကျနော်ဆောင့်လို့ကောင်းနေတုန်း မေမေလဲညည်းနေရာကရုတ်တရက်ထအော်လို့ ကျနော်လဲလန့်သွားတယ်၊
ဘာများလဲလို့။ သေချာသိတော့မှ ဝေယံကောင်ကမေမေ့နို့တွေအားရပါးရစို့ရင်း
အရှိန်နဲ့ နို့တွေလိုက်လာပြီး ဆောင့်ပန်းထွက်လာတာကိုး။ ဗိုက်ရင့်စဗိုက်ကြီးသယ်နို့စို့တော့ဒီလိုပေါ့။
ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..
“ဟားးး အန်တီဖြူ့နို့ရည်တွေက အရသာရှိလိုက်တာ၊ ချိုနေတာပဲ”
ဒါမျိုးကျနော်အရှုံးပေးရိုးလားဗျာ၊ ကျနော်လဲတတ်နိုင်သမျှအတင်းငုံ့ကိုင်းပြီးကျန်တဲ့နို့တစ်ဘက်ကို
ကျနော်ဖက်ပါနိုင်သမျှဆွဲ၊ ပါးစပ်နားရောက်တော့ အတင်းဆွဲစို့ပြီးနို့သီးခေါင်းကို
အရင်ဆွဲစုပ်လျှာနဲ့လိမ်းကစားလိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေမှတောင်နေတာပဲ။
ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲငုံပြီးစုပ်စို့လိုက်ရင်းတဖြည်းဖြည်းအားနဲ့ဆွဲစို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ဝေယံထက်အားပိုပါအောင်ကိုပြင်းပြင်းစို့ပစ်လိုက်တာ။
ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..
အောက်ပိုင်းကလဲအရှိန်မပျက်ဆက်ဆောင့်နေတယ်၊ ပြီးဖို့ ထွက်ဖို့နီးနေပြီလေ။
“အာ့..အာ့..အာ့…ရှီးးး အားးးး မေမေမရတော့ဘူး၊ မနိုင်တော့ဘူးးးး သားးး မေမေအရမ်းကောင်းနေပြီ ထွက်ကုန်တော့မှာပဲ..”
ကျနော်လဲ မေမေ့ညည်းသံတွေကိုဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ နို့စို့နေရင်းနဲ့လဲမေမေ့နို့တွေထွက်လာတော့မယ်လို့ခံစားမိတယ်၊
ပိုပြီးပြင်းပြင်း အားပါပါစို့ပေးလိုက်တယ်။ ထွက်လာပါပြီဗျာ၊ ကျနော်လဲမေမေ့နို့ချိုချိုတွေကိုအားရပါးရကို တဝကြီးစို့သောက်ပစ်လိုက်တယ်။
ညီလေးကတော့သူ့နို့တွေကိုလုစို့ပစ်တဲ့ကျနော့်ကိုဒေါခီးမှာပဲ။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကုတင်ဘေးကစားပွဲပုလေးပေါ်ကအိမ်ဖုန်း(လိုင်းဖုန်း)ကထမြည်တယ်။
(အိမ်ဖုန်းက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာရော၊ အိပ်ခန်းထဲမှာပါ တစ်လိုင်းထဲကို ရစီဗာနှစ်လုံးနဲ့ဆက်ထားပြီးအဆင်သင့်တဲ့နေရကကိုင်လို့ရအောင်လုပ်ထားတာပါ)
ကျနော်လဲမေမေ့ရဲ့ဟိုက်ကွာလတီနို့ကြီးတွေဆီကပါးစပ်ကိုကမန်းကတန်းချွတ်လိုက်ရရင်း၊
ကုတင်ဘေးလက်လှမ်းလို့ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ရတယ်။
“ဲဟဲလို..သူရိန်ဝင်းပြောနေပါတယ်”
“ဟေး..သား၊ အဖေပါကွ၊ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ၊ ထူးဆန်းတယ်နော် ဒီနေ့မင်းအပြင်ထွက်ပြီးမလည်ပဲအိမ်မြဲနေပါလား”
“ဪ ဖေဖေရဲ့ သားအပျင်းပြေ၊သူငယ်ချင်းနဲ့နို့သောက်နေကြတာပါ အူးးးး ဟင်းးဟင်းး”
ပါးစပ်ကလဲပြော၊ လီးကလဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမနားတမ်းဆက်ဆောင့်နေတာ၊
အရေးထဲမေမေကလဲကျနော့်လီးကိုစောက်ဖုတ်ကြွက်သားတွေနဲ့ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတော့ မနေနိုင်ပဲညည်းမိတာပေါ့။
“ဘာတွေညည်းနေတာလဲကွ၊ နေများမကောင်းလို့လားသား”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေဖေ အဲ၊ အိုးးး”
“ဟာ ဒီကောင်၊ဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊ ဒါနဲ့မင်းအမေကောထမင်းစားပြီးပလားကွ”
“စား..စားတော့မလို့ ဖေဖေ”
“ဘာဟင်းနဲ့လဲကွ”
ကျနော်ဘာဖြေရမလဲစဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ ဝေယံဆိုတဲ့ကောင်ကကျနော့်မေမေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်နေပြီ၊
သူ့လီးကြီးမေမေ့ပါးစပ်ထဲဆောင့်သွင်းနေတာလေ၊ မေမေကလည်းမေမေပဲ၊ လုံးဝအငြင်းအဆန်မရှိ၊
အမယ်လီးကိုကိုင်ပြီးတော့တောင်ကူပြီးပါးစပ်ထဲသွင်းပေးနေသေးတယ်။
“ဝက်အူချောင်း ဖေဖေ၊ ဟော့ဒေါ့လုပ်တဲ့ဝက်အူချောင်းနဲ့”
ကျနော်အဖေ့မေးခွန်းကိုလှမ်းဖြေရသေးတယ်။
တပြိုင်တည်းမှာပဲကျနော်ကဝေယံ့ဘက်ကိုလှမ်းပြီး ဘက်ဟန်းလက်ပြန်ရိုက်ချက်နဲ့ရွယ်ပြလိုက်တယ်။
ဝေယံက ကျနော့်ကိုလှမ်းပြီးလျှာထုတ်ပြောင်ပြနေသေးတယ်။
မေမေကဝေယံ့လီးကိုစုပ်ပေးနေပြီး၊ ဝေယံကမေမေ့ပါးစပ်ထဲလီးနဲ့ညှောင့်ညှောင့်ပြီးလိုးပေးနေတာ။
သူ့ကြည့်ရတအားရပါးရနဲ့အရသာအတော်ရှိနေပုံ။
“အားးးကျွတ်ကျွတ်…အမလေးကွာ”
ဝေယံညည်းရင်းထအော်တယ်၊ ကြည့်လေ ဒီကောင်ဖြေဖြေးဖြေးသာသာဇိမ်နဲ့မလုပ်ပဲ
အားကုန်ထုတ်ညှောင့်တော့ ထွက်ပြီပေါ့၊ မေမေ့ပါးစပ်ထဲဒီကောင့်လရည်တွေဝင်ကုန်ပြီ။
“ဟေး…အဲဒါကဘာသံလဲကွ” အဖေကမေးပြန်တယ်။
“ဪ..ဖေဖေ၊ သားသူငယ်ချင်းဝေယံလန့်အော်တာပါ။ သူအရည်တွေ အဲ အဲ ဖန်ခွက်သူ့ခြေထောက်ပေါ်ကျကွဲလို့ နို့တွေဖိတ်ကုန်လို့”
အမယ်လေး မနည်းရှင်းရတယ်။
“အေး ဒါနဲ့ အငယ်ကောင်ရောသူ့အဒေါ်အိမ်သွားတာပြန်မရောက်သေးဘူးလား”
“ဟုတ်တယ်ဖေဖေ..အန်တီမြနဲ့မနက်ထဲကလိုက်သွားတာ။
ညနေကဖုန်းဆက်တယ် ဒီညအဲ့ဒီမှာပဲအိပ်မယ်တဲ့။ ကျော်ကျော်တို့နဲ့ဂိမ်းဆော့မလို့နေမှာပေါ့”
ကျနော့်ညီအငယ်ကောင်အကြောင်းပြောဖို့မေ့နေတယ်။
စနေ တနင်္ဂနွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာသူ့ညီအကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာသွားပြီး ပလေးစတေရှင်ဆော့လေ့ရှိတယ်၊
ဂိမျးဆှဲပီးမပွတျရငျဟျိုမှာပဲအိပျလေ့ရှိတယျ
ဒါကြောင့်လဲ အိမ်မှာမေမေနဲ့ကျနော်တို့ပဲရှိပြီး၊ ဒီနေ့ဒီဇာတ်လမ်းဖြစ်သွားရတာပေါ့။
“အေး ဒါဆိုလဲဒီလောက်ပဲကွာ၊ မကြာခင်ဖေဖေပြန်လာခဲ့မယ်”
“ပြန်တော့မလို့လားဖေဖေ၊ ဒါဆိုလဲဖေဖေမပြန်ခင်သားစားစရာရှိတာဝအောင်စားထားလိုက်ဦးမယ်”
“ဒီကောင်ကလဲကွာအူကြောင်ကြောင်နဲ့ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး၊
အေး…ပြန်မယ်ဆိုပေမယ့်ကားပိတ်မှာနဲ့ဘာနဲ့ဆို တစ်နာရီကျော်လောက်ကြာဦးမှာပေါ့၊ ဒါပဲဟေ့”
“ဘယ်လိုလဲကွ၊ ခွေးသားဝေယံ..၊ အားမနာပါးမနာကစ်နေလိုက်တာ
ငါ့အမေပါးစပ်ထဲတစ်ပြည့်ပဲ၊ မင်းအရေတွေ မင်းနော် မင်း..”
ကျနော်လဲဝေယံကိုဆဲပြောပြောရင်းတပြိုင်ထဲလိုမှာပဲ စောစောကကျနော်စို့လို့ပန်းထွက်လာပြီး
မေ့မေ့ဗိုက်ကြီးတစ်ခုလုံးပေါ်ရွှဲပြီးပေပွနေတဲ့နို့ရည်တွေကိုလိုက်လျက်ပေးနေလိုက်တယ်။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၈)
ကျနော်မေမေ့ရင်အုံနဲ့ဗိုက်ပူပူကြီးပေါ်လျှံပြီးစီးကျနေတဲ့မေမေ့နို့ရည်တွေကိုအရသာရှိစွာလျက်ပေးနေရင်း
အောက်ပိုင်းကလဲမေမေ့ကိုနဂိုလိုးနေတဲ့ဘေးတစောင်းပုံစံအတိုင်းအရှိန်မပျက်ဆက်ဆောင့်နေတယ်။
“မေမေ..သားပုံစံနဲနဲပြန်ပြောင်းချင်တယ်၊ မေမေလဲဒီပုံစံနဲ့ညောင်းနေလောက်ပြီ။
စောစောတုန်းကပုံစံအတိုင်းခွေးလိုးလေးဒေါ့ဂီပြန်ဆွဲရအောင်။ ခုနကဟန်ပြဓာတ်ပုံပဲရိုက်တာတကယ်မလုပ်ခဲ့ရဘူး”
“ခွေးကောင်..ငဝင်း၊ ငါပြောလိုက်ရရင်တော့ မကောင်းဘူး၊
တခုပေးပြီးစားလိုက်တာနဲ့ တခုပြီးတခုထပ်တောင်းတော့တာပဲ”
ဝေယံကကျနော့်အကြံကိုသိနေတော့ ကျနော့ကိုလှမ်းစနေတယ်။
ဒီကောင်ကိုယ်တိုင်ကတော့မေမေ့ပါးစပ်ထဲအကုန်ထွက်သွားလို့ဟိုက်ပြီးပက်လက်ကလေး
ကျနော်နဲ့မေမေတို့ရဲလှုပ်ရှားမှုကိုပွဲကြည့်ပရိဿတ်လုပ်နေရတော့တယ်။
အခုအချိန်မှာမေမေနဲ့ပြောရဆိုရသမျှအားလုံးလွယ်ကူနေတယ်။
ဒေါ့ဂီပြန်ဆွဲမယ်ဆိုတော့လဲ မငြင်းမဆန် လွယ်လွယ်ကူကူပဲ၊ ဒူးလေးထောက်ထတဲ့ပြီးလေးဘက်ပြန်ကုန်းပေးတယ်လေ။
ကျနော်လဲ စောစောကလိုပဲမေမေ့ဖင်ကြီးနောက်ကပ်ပြီးဒူးထောက်လိုက်တယ်၊
အခုတခါမှာတော့အရင်လို အတွင်းခံတွေပင်တီတွေရှိမနေတော့ပဲ
နှစ်ယောက်စလုံးကဖင်ပြောင်ကြီးတွေနဲ့အစစအရာရာအတွက်အဆင်သင့်ပဲဆိုတော့
နောက်ကိုစူပြီးပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဟပြဲကြီးကိုဒစ်နဲ့အသာလေးပဲတေ့ပြီးဖိသွင်းချလိုက်တယ်။
“ဟာ့…အင့်…အင်းးး အားးးး”
ဖောက်…ဇွိ…ဖတ်…
ဖောက်ကနဲအသံကြားလိုက်ပြီး ဇွိကနဲဝင်သွားကာ မေမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုကျနော့်ဆီးစပ်နဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်မိတယ်။
မေမေ့ဆီကညည်းသံလေးအင့်ကနြဲကားရပြီးနာက်ပိုင်းညည်းသံရှည်လေးတွေလိုက်လာတယ်။
ကျနော်ဒလကြမ်းဆက်ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့
တခန်းလုံးညည်းသံတွေ ဆော်သံတွေနဲ့စီညံသွားပါတော့တယ်။
ဘေးမှာရှိနေတဲ့ဝေယံကိုရော၊ တကယ်လို့တခြားသူတွေပါအနားမှာရှိနေရင်တောင် ဘယ်သူ့ကိုမှဂရုစိုက်မှာရှက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး၊
ကျနော်နဲ့မေမေတို့ဟာရာဂဆိပ်ဒီဂရီအရမ်းပြင်းနေပါပြီ၊
တကယ့်လင်မယားတွေလိုအသားကုန်ကြုံးဆော်နေမိပါတော့တယ်။
ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဗြစ် ဗြစ် ဇွိ ဇွိ ဖောက် ဖြစ်…
“အာ့..အ..အာ့..ဆောင့်..သားး ဆောင့်…”
“အားးးး မေမေ အူးးးး အင့်”
ခဏအကြာမှာတော့ကျနော်ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး၊
“မေမေ…မေမေ့အထဲမှာပြီးလိုက်မယ်နော်.. ညီလေးနဲ့သားနဲ့လဲရင်းနှီးသွားရအောင်”
ကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်ကလဲဒီလိုအခြေအနေမှာတောင်နောက်တောက်တောက်လုပ်နိုင်သေးတယ်။
မေမေဘာမှပြန်မဖြေနိုင်ဘူး မောရှိုက်သံလေးနဲ့ပဲညည်းပြီးနေရုံတတ်နိုင်တော့တယ်။
ကာမရှိန်ကလဲထိပ်ဆုံးရောက်ပြီးအကာင်းဆုံးဖြစ်နေပုံရတယ်။
ကျနော်လဲ ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ခဲ့ရာလမ်းကြောင်းဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကို
ကျနော့်ရဲ့သုက်ရည်တွေတပုံတခေါင်းကြီးညှစ်ချပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
များမှာပေါ့ ဂွင်းမထုတာတောင် ၃ရက်လောက်ရှိပြီလေ။
ကနြောျညှစျခပြွီးပွီးသှားတဲ့အခြိနျမှာ မမေေ့မှာလညျးဆတျကနဲဆတျကနဲတုနျတကျသှားပွီးကိုယျ့ဗိုကျလေးကိုကိုယျဲပိုကျပွီးပှတျနတေယျ။
ကြည့်ရတာပြင်ပအခြေအနေကြောင့်အထဲကကလေး (ညီလေး)ကလဲလှုပ်တယ်ထင်တယ်။
ကျနော်ရော၊ မေမေရော၊ မောဟိုက်စွာနဲ့ကုတင်ပေါ်တုံးလုံးပက်လက်လှဲချလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့၃ယောက်သား၊ ကုတင်ပေါ်မှာတစ်ယောက် တစ်ဒေါင့်စီ လဲပြီးအမောဖြေနေကြလို့
ခဏအကြာ မေမေကပဲအရင်ဆုံးထပြီးဆော်ဩတယ်။
“ဟဲ့..ကဲကဲ..ထကြ၊ တော်ကြာနင့်အဖေပြန်လာတော့မယ်”
“အခုမှ ၁ဝမိနစ်ကျော်ကျော်ပဲရှိပါသေးတယ်မေမေရ၊ ဖေဖေချက်ချင်းမရောက်နိုင်သေးပါဘူး။ သားတစ်ခုထပ်တောင်းချင်လို့”
“ဘာလဲ…ခုလေးတင်ပြီးသွားတာကို”
“ဟို..သား မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းချင်လို့၊ စောစောကမနမ်းဖြစ်ခဲ့သေးဘူး၊ သားနမ်းမယ်နော်”
ကျနော်မေမေ့ဆီကခွင့်ပြုပါမစ်ကိုစောင့်မနေတော့ဘူး၊ မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုကျနော့်ဖက်ဆွဲ၊
ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
မမေေ့လြှာကကနြော့ျပါးစပျထဲထျိုးဝငျလာခြိနျမှာကနြောျတို့သားအမိနှစျယောကျ
လျှာချင်းလိမ်းလှည့်ပြီးတရှိုက်မက်မက်နမ်းနေမိကြပြီ။ အကောင်းဆုံးဖီလင်ပါပဲ။
ဒါပေမယ့်ဗျာ..အဲ…
ကျနော်တစ်ခုခုကိုသွားတွေးမိလိုက်ချိန်မှာ ပါးစပ်ကိုပြန်ခွာလိုက်တယ်။
ကြည့် ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အနှစ်တွေမေမေ့ပါးစပ်နဲ့ ကျနော်ပါးစပ်ကြားမှာအတွဲလိုက်ကပ်နေတယ်။
“ဟ..ဘာတွေလဲ”
ပြဿနာကအဲ့ဒါတွေက ကျနော်နဲ့မေမေတို့ရဲ့သွားရည် သို.မဟုတ် တံတွေးတွေတစ်မျိုးတည်းတော့မဟုတ်နိုင်တော့ဘူး။
“ငါ့အရည်တွေများလားကွ…ငဝင်း”
“ဟိုက်..ခွေးမသား ဝေယံ၊ ငါလုံးဝသတိလွတ်သွားတယ်ကြည့်စမ်း၊ မင်း..မင်းး..ငါ့အမေပါးစပ်ထဲပန်းပြီး၊ ပြီးထားတာပဲ”
ဝေယံ ပြောင်ချော်ချော်မျက်နှာနဲ့ကျနော့်ကိုလျှာထုတ်အကြည့်၊ ကျနော်လဲကုန်းအထ၊
ဒီကောင်ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့အခန်းပြင်ထပြေးတယ်။
ကျနော်နဲ့မေမေနှစ်ယောက်ထဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားကျန်ရစ်ခဲ့ကြတယ်။
မေမေဟာ အခုအခြေအနေကိုသိပ်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။
ကျနော့်ကိုအတင်းဖက်၊ ကျနော့မျက်နှာကိုသူမဘက်ဆွဲလှည့်ပြီးထပ်နမ်းမလို့လုပ်တယ်။
စိတ်ထဲမှာ.. “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နမ်းလဲနမ်းလကွာ..”
ဝေယံလရည်တွေမေမေ့ပါးစပ်မှာပေနေပေမယ့် မေမေ့နှုတ်ခမ်းနီစွေးစွေးလေးကိုမြင်ရတော့လဲစိတ်မထိမ်းနိုင်ဘူး၊
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး လျှာကိုမေမေ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။
သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့တံတွေး၊ သွားရည်တွေနဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းရဲ့လရည်တွေ
ပေါင်းစပ်လူးကျံထားတဲ့လျှာနှစ်ချောင်းကအငမ်းမရ ရမ္မက်ပြင်းစွာလူးလှိမ့်ဆော့ကစားနေကြတယ်။
မေမေကနမ်းစုပ်နေတဲ့ပါးစပ်ကိုအသာပြန်ချွတ်လိုက်ပြီး၊
“ဖေဖေပြန်မလာခင် နောက်တစ်ချီလောက်ထပ်ယူလိုက်ရအောင်လားဝင်းရယ်။ မေမေ တအားလိုချင်နေပြန်ပြီ”
“သားလဲမေမေ့ကိုထပ်လုပ်ချင်သေးတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်မေမေခုနကဝေယံ့ကိုလုပ်ပေးသလို၊
သားကိုပုလွေမမှုတ်ပေးရသေးဘူး၊ အဲ့ဒါအရင်လုပ်ပေးပါလားမေမေ”
“မေ့သားလိုချင်ရင် မေမေလုပ်ပေးမှာပေါ့”
ကျနော်ကုတင်ပေါ်မှာ မေမေ့ဖက်လှည့်ပြီးဒူးကိုမတ်မတ်ထောက်ပြီးထိုင်လိုက်တော့
ကျနော့်ရဲ့လီးမာတုတ်တုတ်ကြီးကမေမေ့မျက်နှာဆီတည့်တည့်ငေါက်တောက်ကြီးထိုးနေတယ်။
မေမေက ကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်ပြီးကျနော့်လီးကြီးကိုဆွဲဆုပ်ပြီး
၄-၅ ချက်လောက်ဂွင်းထုပေးပြီးတာနဲ့ လီးကြီးကိုဆွဲပြီးပါးစပ်ထဲ ပလောက်ကနဲငုံလိုက်တော့တယ်။
“အင်မ်းးးးးးအင်မ်းးးး”
ပထမ ၄-၅ ချက်အားရပါးရဆွဲစုပ်နေလိုက်တယ်။
နောက်မှပါးစပ်ထဲကအသာလေးပြန်ချွတ်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကိုလျှာဖျားကလေးနဲ့လှည့်ပတ်လျက်နေတယ်။
“ရှီးးးအားးး စစ်စ်စ်..အူးး မေမေ”
မေမေအရှိန်ရသွားပြီ။
လီးကိုထောင်ကိုင်ပြီးပတ်ပတ်လည်လီးနံရံကိုလုံးပတ်ပြည့်လျှာနဲ့ပတ်လျက်ပေးတယ်
လဥနှစ်လုံးကိုငုံစုပ်ပေးတယ်၊ လျက်လဲလျက်ပေးတယ်
လျက်နေရင်းကခဏရပ်ပြီးကျနော်ကိုမျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ကာ၊
“သားးး ဝငျး.. သားကိုသိပျခစြျလို့မမေကေောငျးကောငျးလုပျပေးတာသျိလား၊ သားကွိုကျလား..ဟငျ..”
“အားးး..ရှီး..သိပ်ကောင်းတာပဲမေမေ”
ကျနော့်လီးဟာ မေမေ့ပါးစပ်ထဲမှနေရင်းကပဲ အစွမ်းကုန်ကြီးထွားမာတောင်လာပြန်ပြီ။
ဒီအချိန်မှာပဲခုနကအခန်းအပြင်ဘက်ပြေးထွက်သွားတဲ့ဝေယံ တကျော့ပြန်ဝင်လာတယ်။
မေမေဟာလေးဘက်ထောက်ကြီးကျနော့်လီးကိုတမေ့တမောစုပ်ပေးနေချိန်
ပြူးနေတဲ့ဖင်ကြီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကအခန်းဝဘက်လှည့်ပြီးရှိုးပြနေတယ်။
ဝယံ အထဲကိုတန်းဝင်လာပြီးမေမေ့နောက်ကနေပြူးထွက်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်လေ။
ကျနော်ကမြင်တော့
“ဟေ့ကောင်..ချီးထုပ်၊ မင်းပြန်ဝင်လာပြန်ပြီလား၊ ငါ့အမေဖင်နားဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ၊ အီးရှုမလို့လား”
“ငဝင်း..မင်းကတော့ကွာ..တွန့်တိုလိုက်တာ၊ ငါနဲနဲတော့ကြည့်ပါရစေကွာ။
“အေးပါ…ကြည့်ရုံပဲနော်မင်း… အားးးစစ်စ် ရှီး..မေမေ”
မေမေကလဲတအားဆွဲစုပ်ပြီးလျှာစွမ်းပြနေတော့ ကျနော်လဲထအော်မိပြန်တယ်။
(နောက်တစ်ခန်းမှာ ကျနော့်ရေးဟန်အစား မေမေ့နောက်မှစောက်ဖုတ်ကြီးကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်နေတဲ့ ဝေယံ့အနေနဲ့
ခံစားနေရတဲ့ဖီလင်နဲ့သူ့ရဲ့အက်ရှင်ကိုဆက်ရေးပေးပါမယ်၊ ဒါမှကာယကံရှင်ရဲ့ဖီလင်ကိုစာရှုသူတိုု့ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားရမှာပါ။)
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၉)
(ဒီနေရာမှာ ကျနော့်ရေးဟန်အစား မေမေ့နောက်မှစောက်ဖုတ်ကြီးကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်နေတဲ့ ဝေယံ့အနေနဲ့
ခံစားနေရတဲ့ဖီလင်နဲ့သူ့ရဲ့အက်ရှင်ကိုဆက်ရေးပေးပါမယ်၊ ဒါမှကာယကံရှင်ရဲ့ဖီလင်ကိုစာရှုသူတိုု့ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားရမှာပါ။)
—————————————————————————————————-
ကျနော် ဝေယံပါ၊
ကျနော့်သူငယ်ချင်းငဝင်းအိမ်မှာ ကျောင်းကတင်ခိုင်းတဲ့စာတမ်းနဲ.ပတ်သက်ပြီးလက်တွေ့လေ့လာကြရင်းနဲ့၊
၆လဗိုက်ရှိနေတဲ့ ငဝင်းအမေ အန်တီဖြူကိုဗျူးရင်း၊ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့အကူအညီတောင်းရင်း၊
ခြေလွန်လက်လွန်တွေဖြစ်ကုန်ကြတယ်။
အပေါ်မှာငဝင်းရေးထားတာတွေဖတ်ပြီးရောပေါ့။
ကျနော ်ငဝင်းအဖေအမေရဲ့အိပ်ခန်းထဲနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ဝင်လာတော့
ဒေါ်ဇင်မာဖြူ (အန်တီဖြူ)က သူ့သားငဝင်းရဲ့လီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးစုပ်ပြီး ပုလွေကိုင်နေတယ်။
ငဝင်းလဲ တရှီးရှီး တအားအားနဲ့ ကုလားအော်ငရုတ်သီးများစားမိလို့လားမသိ။
ကျနော်အခန်းထဲပြန်အဝင်၊ အန်တီဖြူက ဟိုဘက်လှည့်လေးဘက်ကြီးကုန်းနေတော့၊
အပြူးသားထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးက အခန်းဝဖက်လှည့်ပြီးကျနော့်ကိုဆီးနှုတ်ဆက်နေတယ်။
ဒီမှာပဲကျနော်လဲမင်သက်မိသွားပြီး မထင်မှတ်တဲ့စွမ်းအင်တစ်မျိုးကဆွဲခေါ်သလိုမျိုး
ကျနော်အန်တီဖြူ့ဖင်ကြီးနားလျှောက်သွားမိပါတော့တယ်။
ငဝင်းက
“ဟေ့ကောင်..ချီးထုပ်၊ ပြန်ဝင်လာပြန်ပြီလား၊ ငါ့အမေဖင်နားဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ၊ အီးရှုမလို့လား”
“ငဝင်း..မင်းကတော့ကွာ..တွန့်တိုလိုက်တာ၊ ငါနဲနဲတော့ကြည့်ပါရစေကွာ။
“အေးပါ…ကြည့်ရုံပဲနော်မင်း… အားးးစစ်စ် ရှီး..မေမေ”
အန်တီဖြူကလျှာစွမ်းပြနေတယ်နဲ့တူပါတယ်၊ ငဝင်းထအော်သံကြားလိုက်ရတယ်။
ဒီကောင်သူကသာ သူ့အမေကိုသူ ကောင်းကောင်းလိုးနေတာ၊ ကျနော်ကဖြင့်ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး။
စောစောက အန်တီဖြူကျနော့်ကိုလီးစုပ်ပေးခဲ့တာပဲရှိတယ်။
ကျနော်ကလဲညံ့လိုက်တာ၊ ဘာမှမထိမ်းနိုင်ဘူး၊ အန်တီဖြူခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတစ်ချက်စုပ်ပေးရုံရှိသေး ပန်းထွက်ကုန်ပြီလေ။
သူ့သားကကျနော့်ရှေ့ကောင်းကောင်းလိုးပြနေတော့ ကျနော်လဲလုပ်ချင်တာပေါ့။
ပုံမှန်အတိုင်းဆိုငဝင်းကသဘောကောင်းပါတယ်၊ မစီးဘူး၊ မတွန့်တိုဘူး၊
ဒီနေ့မှဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး၊ သူ့အမေကိုပေးစားချင်တဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ သူကျတော့ အားရပါးရအုပ်နေပြီး….။
ဒါပေမယ့်ဒီကောင့်အကျင့်သိနေတယ်၊ တခါတလေ ကျနော်တို့ကိုကသိကအောင့်ဖြစ်အောင်လုပ်တတ်တယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီကောင့်ကိုချော့ပြီးတောင်းစားရမှာပဲ။
အန်တီဖြူ.ကိုကြည့်ရတာကတော့ ကြည်ဖြူတဲ့ပုံပါ။
ကျနော် လေးဖက်ကုန်းနေတဲ့အန်တီဖြူ့ဖင်ကြီးနောက်ရောက်သွားတယ်။
နောက်ကိုပြူးနေတဲ့တီဖြူ့အဖုတ်ကြီးက ကျနော့်ကိုလက်ယပ်ဖိတ်ခေါ်နေတယ်။
အန်တီဖြူ့အဖုတ်ဝမှာသူ့သားငဝင်းလိုးလို့ ပြီးထားတဲ့ လရည်တွေက ယိုစီးထွက်ကျလာနေတယ်လေ၊
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေနဲ့ ဆီးစပ်၊ပေါင်ခြံတွေမှာ ပေပွနေတယ်။
ခပ်ဟဟစောက်ဖုတ်အတွင်းသားနီနီထဲက ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေစီးထွက်လာတာဟာ
ကျနော့်အဖို့ကာမတဏှာစိတ်တွေထောင်းကနဲထပ်ကြွလာပြန်ပြီ။
ကျနော်တွေးနေမိတာကတော့ ဒီစောက်ဖုတ်အာပြပြဲကြီးဟာကျနော့်အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းအမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဖြစ်ပြီး၊
အခုစောက်ဖုတ်ထဲကတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်ကျနေတဲ့သုက်ရည်ဖြူဖြူတွေက
သူ့သားအရင်းကအခုလေးတင်ပဲအားရပါးရ လိုးပြီး၊ဆော်ပြီး ပန်းထွက်ထားတာ၊
အမေအရင်းရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲမှာသားအရင်းရဲ့လရည်တွေကိုလူးလိမ်းပေကျံနေတာက်
ိုမျက်စေ့နဲတပ်အပ်တွေ့နေမြင်နေရတော့ လီးကဘယ်လိုမှထိမ်းမရပဲအစွမ်းကုန်တောင်တက်လာတော့တယ်။
ကျနော့်ကာမရာဂစိတ်တွေတအားထန်လာပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိမထားမိလိုက်ခင်မှာပဲ
လရည်တွေပေပွနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မရွံမရှာနိုင်တော့ပဲကုန်းလျက်လိုက်မိတော့တယ်။
သူ့သားရဲ့လီးကိုစုပ်နေတဲ့အန်တီဖြူလဲဆတ်ကနဲတုန်တက်သွားတယ်။
ငဝင်းလဲသူ့အမေကလီးစုပ်ပေးနေတဲ့အရသာကိုမိန်းမူးစွာခံစားနေရချိန်မှာ၊
အန်တီဖြူကလဲ ကျနော်လုပ်ပေးနေတဲ့ စောက်ပတ်အလျက်ခံရတဲ့အရသာကိုထွန့်ထွန့်လူးခံစားနေရပုံပဲ။
ကျနော်လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာပေပွနေတဲ့သူငယ်ချင်းငဝင်းရဲ့ လရည်တွေနဲ့
အမေဖြစ်သူဒေါ်ဇင်မာဖြူရဲ့စောက်ရည်တွေပေါင်းစပ်ရောပြွမ်းနေတဲ့စေးပြစ်ပြစ်အရည်တွေကို
မရွံနိုင်တော့ပဲပြောင်အောင်အထပ်ထပ်ရက်နေမိတယ်။
အနံ့ကညှီစို့စို့…
ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီအနံ့ကပဲကျနော့်သွေးသားတွေ၊စိတ်တွေကိုပိုပြီးထကြွသောင်းကျန်းအောင်လုပ်ပေးနေသလိုပဲ။
“ဟေ့ကောင်.. ဝေယံ..မင်းငါ့အမေစောက်ပတ်ကိုဘာဂျာကိုင်နေတာလား၊ ငါ့လျှာနဲ့တောင် မထိရသေးဘူး၊ ဦးဦးဖျားဖျား..လခွီး”
“ငါမရတော့ဘူးငဝင်းရာ…ငါလုပ်ပါရစေနော်သူငယ်ချင်း…”
“အိုးသားဝေယံ မရပ်ပစ်နဲ့ဆက်လုပ်ပါကွယ်အန်တီဖြူ ခွင့်ပြုပါတယ်၊
တီဖြူလဲမရတော့ဘူး မနေနိုင်တော့ဘူး….လျက်ပေး..လျက်ပေး စောက်စိကိုပါလျက်ပေး”
အန်တီဖြူကဆက်လုပ်ဖို့မီးစိမ်းပြတယ်။
ကျနော် အန်တီဖြူနဲ့ ငဝင်းတို့ရဲ့ခုနကပြီးပြီးသားလရည်၊ စောက်ရည်တွေကိုပြောင်အောင်လျက်ပစ်လိုက်ပြီးပေမယ့်လဲ၊
တီဖြူ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေကတားမနိုင်ဆီးမရထပ်ပြီးတော့ထွက်လာပြန်ပြီ။
ကနြောျလဲတီဖွူ့စောကျစိလေးကျိုလကြျလိုကျ၊ ဆှဲစုပျပေးလိုကျ၊
စောက်ခေါင်းလေးကိုဖြဲပြီး အတွင်းသားနီတာရဲလေးထဲလျှာနဲ့ထိုးကလိလိုက်၊
တတ်သမျှမှတ်သမျှထုတ်သုံးပြီးဘာဂျာပေးနေလိုက်တယ်။
တီဖြူမှာလည်း တရှုးရှုးတအားအားနဲ့ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။
ကျနော်လဲမနေနိုင်တော့ဘူး။
“အန်တီဖြူကျနော်လိုးတော့မယ်နော်”
“သား…ဝေယံ လုပ်စရာရှိလဲလုပ်ပစ်လိုက်ကွယ်၊ တီဖြူခွင့်ပြုပါတယ်..”
ကျနော် သူငယ်ချင်းကိုလဲတောင်းပန်ရသေးတယ်။
“ငဝင်း…ငါမရတော့ဘူး၊ ငါ့ကိုတစ်ခါပဲဖြစ်ဖြစ်ပေးလုပ်ပါကွာ….နော်”
“ခွေးသား ဝေယံ…မရရအောင်တောင်းတယ်..လုပ်ရင်လဲလုပ်ကွာ။
မြန်မြန်နော်..၊ ငါ့သူငယ်ချင်းအရင်းမို့အားနာလို့ပေးလုပ်တာ၊ တစ်ခါပဲရမယ်နော်….”
“အေးပါကွာ..ကျေးဇူး သယ်ရင်း”
ကျနော် ငဝင်းက အိုကေပြလိုက်တာနဲ့ တီဖြူ့စောက်ပတ်ကိုလီးတေ့ပြီးဖိသွင်းလိ်ုက်တယ်။
ပလစ်…ဗြိ..ဗြိ..
အန်တီဖြူလဲတချက်တွန်.သွားပြီး….
“အာ့..ဖြေးဖြေးနော်သား..အထဲကကလေးရှိလို့ ထိမ်းလုပ်..”
“ဟုတ်ကဲ့ တီဖြူ”
ကျနော် အန်တီဖြူကိုလုပ်ရတာအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေပေမယ့်၊ တကယ်တော့အခဲယဉ်းကြီးမဟုတ်လှဘူး။
အစောပိုင်းက ငဝင်းတစ်ချီဆွဲပြီးထားလို့လမ်းကြောင်းပွင့်ထားပြီးဖြစ်တဲ့အပြင်၊
အထဲမှာကျန်နေသေးတဲ့သူတို့သားအမိရဲ့ချောဆီလက်ကျန်တွေ၊
အခုလေးပဲကျနော်ဂျာပေးလိုက်လို့ထပ်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့လွယ်လွယ်ပဲဝင်သွားတာပါ၊
ပြီးတော့အရင်လမ်းဖွင့်မြေထိုးသွားတဲ့ ဘူဒိုဇာက ကျနော့်ထက်ဆိုဒ်ကြီးတယ်ဆိုတော့လေ…ဟီးဟီး..။
စွပ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ ကျွိ…
“အာ့ ..အ…အ…အိ…ဟင့်..အင်င့်္”
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ အရွယ်ကောင်း၊အားကောင်းမောင်းသန်လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့မာန်ပါပါဆောင့်ချက်တွေကြားမှာ
အန်တီဖြူတစ်ယောက်ကတော့ကာမဖီလင်အပြည့်ယူပြီးညည်းတွားသံလေးတွေမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်နဲ့ ကောင်းကောင်းခံနေရှာပါတယ်။
အန်တီဖြူရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အတွင်းကလဲကျနော့်လီးကိုစုပြီးဆွဲညှစ်ပေးသလိုခံစားရတယ်။
“အီးးးးရှစ်…အားးး ကောင်းလိုက်တာတီဖြူရယ်”
အန်တီဖြူမှာလဲအရမ်းအလုပ်များနေတယ်၊ ကုန်းပေးထားတဲ့ဖင်ကြီးနောက်ကနေဆော်နေတဲ့ကျနော့်လီးကို
တင်ကြီးနောက်ပစ်ပစ်ပေးပြီးဆောင့်ချက်နဲ့အညီခံနေပြီး၊ စောက်ဖုတ်ထဲကလဲအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတယ်။
ရှေ့မှာလဲဒူးထောက်နေတဲ့သူ့သားရဲ့လီးကိုပါးစပ်တပြည့်ငုံပြီးအရသာရှိစွာစုပ်ပေးနေတယ်။
ငဝင်းမှာလဲ သူ့အမေရဲ့ပါးစပ်စွမ်းကြောင့် မြွေလိုပဲတရှီးရှီးနဲ့ညည်းနေတော့တာ။
ငဝင်းလက်တွေကလဲ သူ့အမေရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကို အရသာရှိသလိုပဲကိုင်တွယ်ညှစ်နယ်နေတယ်။
ကျနော်လဲ တီဖြူ့ဖင်ကြီးကို မနားတမ်းမညှာတမ်းအတင်းပစ်ဆောင့်နေမိတယ်၊
မကြာပါဘူး အရှိန်အရမ်းတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ရဲ့ကာမသွေးတွန်းအားတွေက
အန်တီဖြူရဲ့စောက်ပတ်ထဲကအတင်းစွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေမှုကိုဆက်ပြီးတွန်းလှန်မခုခံနိုင်တော့ပဲ
ကျနော့် ကပ္ပယ်အိတ်ထဲကသုက်ရည်တွေ လီးတံတလျှောက် အားနဲ့ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။
“အားးးးး အန်တီဖြူ..သားးပြီးပြီ..ကျနော်အန်တီ့အဖုတ်ကြီးထဲထွက်ကုန်ပြီ တီဖြူရေ..”
“အာ့ အားးးး သား ဝေယံ….အူးးးးးး”
ကျနော့် လရည်တွေ ဇပ်ကနဲ ဇပ်ကနဲ ပန်းအထွက်၊ တီဖြူ့ဖင်ကြီးကလဲတဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေပြီး
အဖုတ်ကလဲတစစ်စစ်နဲ့တအားဆွဲညှစ်နေပြီးကျနော့်လရည်တွေကိုမွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုအတင်းဆွဲစုပ်သွင်းနေသလိုပဲ။
ကျနော် အန်တီဖြူ့ကျောပြင်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးမှောက်ကျသွားတယ်။
မရတော့ဘူး…ကျနော့အားအင်တွေအကုန် ကုန်သွားသလိုခံစားရတယ်…။
ကျနော်တီဖြူ့ကျောကုန်းပေါ်မှာ ခဏကြာလောက်အသေလိုငြိမ်ပြီးမှောက်နေတုန်း၊ ငဝင်းကထအော်တယ်။
“ဟေ့ကောင် ဝေယံ၊ ပြီးရင်လဲမင်းလီးချွတ်ပြီးဘေးဆင်းသေလေကွာ၊
မင်းငါ့အမေပေါ်အဲ့လိုကြီးမှောက်နေတော့၊ ငါ့အမေလေးမှာပေါ့ကွ၊ သူ့ဗိုက်ကိုလဲအားနာဦး..”
ငဝင်းအော်မှကျနော်လဲသတိဝင်လာပြီး အန်တီဖြူကိုအားနာစွာနဲ့ပဲ..
“အနျတီ..ကနျတော့ ကနျတော့နောျ.. သားအရမျးဟျိုကျသှားလို့”
ကျနော်လီးကိုကမန်းကတန်းချွတ်ပြီး ဘေးကိုဆင်းပက်လက်ကြီးလှန်လို့အမောဖြေနေလိုက်ရတယ်လေ။
——————————————
အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့စာတမ်း
(၁၀) (ဇာတ်သိမ်း)
ဟုတ်ကဲ့…ဒီနေရာမှာကျနော်ငဝင်းပြန်ပြီးဆက်ရေးပါမယ်။
ဝေယံဆိုတဲ့ကောင် ကျနော့်မေမေကို ဒေါ့ဂီကိုင်ပြီးအားရပါးရကစ်နေလိုက်တာများ မပြောချင်ဘူး။
ဒါပေမယ့်…ဒီကောင်မြန်မြန်ပဲပီးသွားတယ်။ သူက ကျနော့်လိုဆော်တွေအများကြီးထားပြီးချနေတဲ့ ဝါရင့်ဖိုက်တာမဟုတ်ဘူးလေ၊
အဲ့တော့တက်ထွက်ပဲ။ မေမေမပြီးသေးခင်ဒီကောင်ပြီးသွားပြီ။
ဒီကောင့်မလဲကျနော်ကလှမ်းအော်လို့ မေမေ့ပေါ်ကဆင်းပြီးဘေးမှာပဲဖလက်ပြနေတော့တယ်။
အခုကျနော့်ဘက်ကိုကြည့်ရအောင်။ မေမေအစွမ်းကုန်မှုတ်ပေးထားလို့ကျနော်လီးကအက်ပြီးအစွမ်းကုန်မာန်ထနေပြန်ပြီ။
မေမေကကျနော့်ကိုပုလွေပေးတော့၊ ကျနော်ကလဲမေမေ့ကိုပြန်ဂျာပေးမလို့စိတ်ကူးလိုက်ပေမယ့်
ခုနကအတွေ့အကြုံကိုပြန်စဉ်းစားမိတော့တွန့်သွားတယ်။
ဟိုခွေးကောင်ဝေယံက အခုလေးတင်မေမေ့စောက်ပတ်ထပြီးခဲ့ပြီးသူ့အရည်တွေဖြည့်ခဲ့ပြန်ပြီလေ။
ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်၊ စစချင်းရိုက်ကွက်မှာတကယ်မလုပ်လိုက်ရတဲ့ ဝိုးမန်းအွန်တော့ပ် ပိုဇေရှင်ကို
ပြန်အကောင်အထည်ဖော်ဖို့လုပ်တယ်။ မေမေ့ကိုအပေါ်ကပြန်ခွခိုင်းရမယ်။
“မေမေ…အစပိုင်းကပုံစံမျိုးကိုသားတို့လက်တွေ့ပြန်လုပ်ကြည့်ရအောင်နော်၊ ကျနော်အိပ်ပေးမယ် မေမေတက်ထိုင်ဆောင့်ပေးပါလား..”
မေမေလဲ ဝေယံဆောင့်ပေးထားတာ တဝက်တပျက်နဲ့မပြီးသေးဘူး၊
ပြီးလုပြီးခင် မဆတ်တငံ့ကြီးဖြစ်နေတော့ ဘာမှအငြင်းအဆန်မရှိတော့ဘူး၊
ကျနော်လှဲအိပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော့်ပေါ်တန်းပြီးတက်ခွတော့တာ၊
မေမေကျနော့်ဗိုက်ပေါ်ခွမိတာနဲ့လီးကိုတန်းကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝမှာလမ်းကြောင်းမှန်အောင်သေချာတေ့လိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှသူ့ဖင်ဆုံကြီးကိုတအိအိဖိချလိုက်တော့တယ်။
မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကျနော့်လီးကိုငုံပစ်လိုက်လို့လီးတစ်ချောင်းလုံးပျောက်သွားပါပြီ။
မေမေဖင်ကြီးကိပြန်ကြွလို့ တစ်ချက်ခြင်း၊ တစ်ချက်ခြင်းတိုင်းမင်းမှန်မှန်နဲ့ဆောင့်ပေးပါတော့တယ်၊
ကနြောျလဲမမေေ့ဆောငျ့ခကြျတှကျေို ဖငျကိုကွှလီးကိုအခကြျကကြပြွနျကော့တငျပေးပွီး ရစျသမျညီအောငျလုပျပေးနတေယျ။
လက်ကလဲမေမေ့ဗိုက်ကြီးကိုပွတ်ပေးနေရင်းက အသာကိုင်ထိမ်းထားပေးတယ်။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ..
“အားးးးအိုးးး သားးးး ဝင်း…မေမေပြီးတော့မယ်”
သိပ်ကြာကြာမဆောင့်လိုက်ရဘူး၊ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ထန်နေတဲ့သွေးသားတွေက လစ်မစ်ပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီလေ။
ကျနော်ကလဲမေမေလွေပေးကထဲကပြီးချင်ချင်၊ မေမေကလဲဝေယံ နောက်ကဆောင့်နေကထဲကထွက်လုဆဲဆဲ၊
အခုကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့လီးနဲ့စောက်ဖုတ်တွေဖိဖိစီးစီးအသားချင်းပွတ်တိုက်လိုးမိတဲ့အခါမှာ
အကြာကြီးမထိမ်းနိုင်ကြတော့ပဲပြိုင်တူလိုထွက်ကုန်ကြတော့တယ်။
“အားးး မေမေ..သားးးး သားလဲပြီးပြီ..ထွက်ပြီ..အားးး”
မေမေကျနော့်အပေါ်ကိုင်းကျလာပြီးကျနော့်ပါးစပ်ကိုနမ်းဖို့ကြိုးစားတယ် ဒါပေမယ့်ဗိုက်ပြီးခံနေတော့လိုရာမရောက်ဘူး။
ဒါနဲ့မေမေလဲကျနော်ပေါ်ကဆင်းပြီးဘေးမှာကတစောင်းလေးဝင်အိပ်လိုက်တော့မှ
ကျနော်လဲမေမေ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲပြီး ကစ်စင်ကိုအရှည်ကြီးပေးလိုက်တော့တယ်။
ကျနော်တို့ပရိုက်တစ်စ်ဓာတ်ပုံရိုက်တာကလဲ၊ တပေါင်ကျော်စလိုးဖြစ်ကထဲက ဓာတ်ပုံဆက်မရိုက်ဖြစ်တော့ဘူး။
ဓာတ်ပုံရိုက်တာအစား၊လက်တွေ့သင်ခန်းစာတွေပဲများသွားတယ်လေ၊ ဒါကကျနော့်အထင်၊
နောက်မှသိရတာက ကျနော်နဲ့မေမေတို့ကောင်းကောင်းဆော်နေတုန်း ဝေယံက တချို့ပုံကောင်းလေးတွေ မိမိရရ ရိုက်ယူထားလိုက်မိတာပါပဲ။
မကြာခင်ဖေဖေပြန်ရောက်တော့မှာမို့ ဝေယံလဲအဝတ်အစားတွေကမန်းကတန်းပြန်ဝတ်။ ဖုုံးတွေ ပစ္စည်းပစ္စယတွေသိမ်းတယ်။
မပြန်ခင်ဝေယံက…
“အေးငါလဲ စာတမျးနဲ့တှဲတငျမယျ့ပုံတှကျေို ပါဝါပှိုငျ့နဲ့ဆလိုကျရှိုးတှပွေငျရဦးမှာ၊ တနငျ်လာနေ့ဆိုရငျ၊ တငျဖို့အဆငျသငျ့ဖွစျပါပွီ။
မင်းသာ ဆက်ပြီးလက်တွေ့ပရိုက်တစ်စ်ဆက်လုပ်ထားလိုက်ဦး၊
မတော်တဆ ကိုယ်တွေ့အင်တာဗျူးအတွေ့အကြုံစင်ပေါ်တက်ရှင်းခိုင်းနေရင်ပြောလို့ရအောင်..”
ပြောရင်းမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်လျှာထုတ်ပြောင်ပြပြိး လစ်သွားပြီ။
“ခွေးမသား…”
ကျနော်လှမ်းဆဲရုံကလွဲလို့ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး။
ဖေဖေပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာတော့အိမ်မှာအားလုံးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပါပြီ။
ကျနော်နဲ့မေမေတို့လဲ ယာယီလင်မယားဘဝကနေ၊ ပုံမှန်သားအမိနှစ်ယောက်ပြန်ဖြစ်နေပြီလေ။
———————————————————————————————–
နောက်ဆုံးနိဂုံးကမ္ပတ်အဆုံးသတ်ရရင်တော့…..
ဒီတပတ်ကျနော်တို့မေဂျာရဲ့စာတမ်းတွေထဲမှာ ကျနော်တို့ဂရု(ပ်)ရဲ့ စာတမ်းက ပထမစွဲပြီး၊ ကျနော်တို့အပြတ်အသတ်အနိုင်ရခဲ့တာပါပဲ။
ကနြောျတို.မထငျမှတျပဲမမေနေဲ.အောကားရိုကျမိကွတဲ့နေ.ကပွနျရရေငျ တစျပတျရွှိပီပေါ့။
ဒီနေ့သောကြာနေ့ စာတမ်းresult ထွက်တော့ ကျနော်တို့၃ယောက်လက်ဝါးချင်းရိုက်လိုက်ကြတယ်။
ဟားဟား…ပျော်လိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း၊ ဟိုကောင်တွေ..မြတ်သူတို.အုပ်စုကိုအပြတ်ဖြတ်ထားနိုင်ခဲ့တာ။
ဒီနေ့အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း၊ ဧည့်ခန်းဆိုဖာမှာထိုင်နေတဲ့မေမေ့ပါးလေးကိုပြေးဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။
“မေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲသိလား”
“အဲ့ဒါက ဘာဖြစ်လာတာလဲ”
“ကျနော်တို့စာတမ်းလေ၊ ပထမစွဲတယ်သိလားမေမေ”
“ဟယ်! ..ဟုတ်လား၊ ဒါဆိုမေမေကူညီရကျိုးနပ်သွားပြီပေါ့”
“ဒါပေါ့ ဒါကြောင့်သားကိုအစစအရာရာပူပန်ပေးပြီး၊ တခြားအမေတွေမပေးနိုင်တဲ့အကူအညီမျိုးပေးခဲ့ပြီး
သားတို့ပထမရအောင်လုပ်ပေးတဲ့မေမေ့ကို သိပ်ချစ်လို့နမ်းတာပေါ့”
“ကဲ…လိုချင်တဲ့ပထမဆုတော့ရပြီ၊ ကူညီခ မေမေ့ကိုကောဘာကျွေးမှာလဲ၊ ဟင်းး..အိမ်ပြန်လာတာ လက်ချည်းပဲပြန်လာတယ်”
“ဟီး..သားမု့န်ဖိုးက လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တာနဲ့တောင်မလောက်ဘူး၊ သားကတောင် မေမေ့ဆီကပြန်တောင်းမလို့”
“အောင်မလေးဟဲ့..ဖြစ်ရမယ်၊ သူ့ဆီကစားရမလားအောင်းမေ့ပါတယ်၊ ပြန်တောင်တောင်းနေသေး၊ ပြော…ဘာလိုချင်လို့လဲ”
“မေမေ့ကိုထပ်လိုးချင်တယ်”
“ဟယ်..ကောင်လေး.. ဒါအမေကိုပြောတဲ့စကားလား၊ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီး”
ကနြောျတို့စာတမျးပရိုကျတစျစျအတှကျမမေနေဲ့အတူလျိုးပှဲကွီးဖွစျခဲ့ပွီးတဲ့နေ့ကစပွီး၊
အလစ်မှာမေမေ့ကိုဗိုက်ကိုင် ဖင်နှိုက်ပွတ်သပ်တာကလွဲရင် ဘာမှထပ်မလုပ်ဖြစ်ဘူး၊
ကျနော်ကကျောင်းရက်တွေမှာညနေတော်တော်စောင်းမှအိမ်ပြန်ရောက်တော့၊ ညီလေးကအိမ်မှာအမြဲလိုရှိနေတတ်တယ်လေ။
အတော်ပဲဒီနေ့ သောကြာဆိုတော့ ကျောင်းဆင်းကထဲကညီဝမ်းကွဲကိုကျောင်းလာကြိုတဲ့
အဒေါ့်ကားနဲ့တခါတည်းအဒေါ့်အိမ်လိုက်သွားမယ်ဆိုတာကြိုသိထားတယ်လေ။
သူတို့ညီအကိုတွေပိတ်ရက်ဆိုဒီလိုပဲ၊ ဂိမ်းစွဲနေကြတာ၊ အဲ့ဒီတော့၊ဒီညနေအိမ်မှာမေမေတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေပြန်ပြီ။
အခုဒီနေ့ အိမ်အပြန်၊ စာတမ်း ရလဒ်အကြောင်းပြောရင်း အခွင့်ရလို ့မေမေ့ကိုကပ်တောင်းမိတယ်။
“ဟင်..ဒါမျိုးအမေ့ဆီကတောင်းစရာလား”
မေမေအသံခပ်မာမာနဲ့ထပ်ပြောနေပြန်တယ်။ ဒါပေမယ့်မျက်နှာက ပြုံးစိပြုံးစိ၊ ကြည့်ရင်သိတာပေါ့။
“မေမေပဲ၊ ခုနကပြောတော့သားကျွေးတာစားချင်တယ်ဆို…ရွှတ်”
ပြောရင်းဆိုရင်း မေမေ့ကိုဖက်ရင်းရွှတ်ကနဲတစ်ချက်ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။
မေမေကပြုံးပြီး..
“ခွေးလေး..အဲဒါ သားကအမေကိုကျွေးစရာလား”
မေမေ ကျနော့်နဖူးထိပ်ကိုမနာအောင် တစ်ချက်ခေါက်ပြီး
“သားကိုမေမေကပေးထားပြီးသားပဲကွယ်
သားဘယ်အချိန်လိုချင်လိုချင်..”
“ဒါနဲ့မေမေ…သားဟိုကောင့်ကိုတော့ပြောပြီးပြီ”
“ဘာကိုလဲ..ဘယ်ကောင်လဲ”
“ဟိုကောင်လေ…ဝေယံပေါ့၊ စာတမ်းအတွက်လုပ်ရင်းတခါမှားဖြစ်သွားတာ၊ နောင်မလုပ်တော့ဘူး၊ မဖြစ်စေရတော့ဘူးလု့ိ၊
မေမေကလဲထပ်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူးကတိတောင်းတယ်ဘာညာပေါ့၊ ကြိုပြီးပိတ်ပြောထားလိုက်တယ်”
“ဘာလို့အဲဒီလျိုပွောတာလဲ”
“တခါထဲဇာတ်လမ်းပြတ်သွားအောင်ပေါ့မေမေရဲ့၊ အစရှိ နောက်နောင်၊ ရှုပ်နေမယ်၊ ဒါမှသားတစ်ယောက်ထဲဝဝစားရမှာပေါ့”
“ဟင်….လိပ်မျိုးလေး…”
“ကိုယ့်ဘက်ကတော့ယက်ရမှာပေါ့မေမေရဲ့”
” အဲဒါက..ဟိုနေ့ကသားတို့အားလုံးရဲ့ဖီလင်ကိုလဲနားလည်လို့၊ မေမေလဲဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိ၊
မနေနိုင်တော့လို့၊ ဝေယံ့ကိုလည်းသနားလို့ပေးလုပ်လိုက်တာပါ။ မေမေ ပြင်ပတစိမ်းကိုထပ်ပေးဖို့စိတ်ကူးမရှိပါဘူး”
“ဒါဆိုအိမ်သားထဲကဆိုပေးဦးမယ်ပေါ့ …ယေးးး…”
“မေမေ့သားလူဆိုးလေး ဟင်း…”
“မေမေပြောတဲ့ လိပ်ကလေးပေါ့”
ကျနော်ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေရင်းကပဲ မေမေ့ဗိုက်ပူပူကြီးကိုလှန်ပြီးပွတ်ဆွပေးနေမိတယ်။
“သား..သွား အိမ်ရှေ့တံခါးတွေသေချာလော့ချခဲ့၊ တို့အိပ်ခန်းထဲသွားကြရအောင်”
မေမေ အိပ်ခန်းဘက်လျှောက်သွားတုန်းကျနော်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်ပြီးမှ မေမေ့နောက်အခန်းထဲလိုက်ဝင်ပြီးအခန်းတံခါးချက်ထိုးလိုက်တယ်။
ကျနော်ကုတင်ပေါ်မေမေ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး၊ မေမေ့မျက်နှာလေးဆွဲမော့လို့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုတပ်မက်စွာစုပ်နမ်းပေးလိုက်တယ်၊
လက်တွေကလဲရှန်သားပွင့်ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီပါးလေးပေါ်ကနေမေမေ့ရဲ့တင်းအိနေတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။
မေမေက အနမ်းကိုခဏခွာပြီး…..၊
“သားသိလား…၊ မေမေလဲ ဗိုက်ရင့်လေပိုလိုချင်လေပဲ၊ စိတ်ဆန္ဒတွေပိုကြွလာတယ်၊
ဟိုနေ့ကသားနဲ့ဖြစ်ပြီးမှပိုဆိုးလာတယ်။ အရင်ဗိုက်တွေတုန်းကလဲဒီတိုင်းပဲ၊
ဒီကိစ္စမှာသားအဖေကလူရိုး ကိုယ်ဝန်ရှိတိုင်း ၂လကျော်တာနဲ့ရှောင်တယ်၊ ဗိုက်ထိမှာစိုးလို့တဲ့ မလုပ်ရဲတော့ဘူး။
ဘာမှလဲလေ့လာမှုမရှိဘူး၊ စာအုပ်တွေဖတ်ခိုင်း၊ ဆရာဝန်ကအကြံပေးလဲအလကားပဲ၊
လုံးဝကိုလက်ရှောင်ထားတာ၊ ကိုယ်ဝန်ရင့်လို့မေမေအသည်းအသန်လိုချင်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေမှာ
ကြိတ်မှိတ်အောင့်အီးနေခဲ့ရပြီးလက်နဲ့ပဲအာသာဖြေခဲ့ရတယ်၊ အခုတစ်ခါမှ ငါ့သားလေးကူလို့မေမေစိတ်ချမ်းသာရပြီ”
“မေမေသာသားမိန်းမဖြစ်ရင် ဗိုက်ကြီးချိန်တွေမှာ မေမေစိတ်မဆင်းရဲစေရဘူး”
“အခုကောမိန်းမမဖြစ်သေးဘူးလား”
“တကယ့်မိန်းမဖြစ်ဖို့ပြောတာ”
“မေမေ့ကိုတကယ့်မိန်းမအဆင့်ထိဖြစ်ဖို့ တက်စဉ်းစားထားတာလားသားရယ်”
“ဟုတ်တယ်…မေမေ့ကိုသားရဲ့တကယ့်တရားဝင်မိန်းမဖြစ်စေချင်တာ။ အဲ့လိုစိတ်ကူးယဉ်မိတယ်၊
သားရဲ့သှေးနဲ့ရတဲ့ကိုယျဝနျလေးကျိုမမေကေလှယျထားရတဲ့အခြိနျမှာ၊ မမေေ့ကိုဒီလိုလုပျရငျဘယျလောကျပြောျဖို့ကောငျးမလဲလို့လေ”
“အော်သားရယ်… အမှန်တော့ ဒါတွေဟာတကယ်မဖြစ်နိုင်တဲ့စိတ်ကူးယဉ်ဆန္ဒလေးတွေပါ။
သားဖေဖေတစ်ယောက်လုံးငုတ်တုတ်ကြီးရှိရဲ့သားနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကလည်း သားအမိအရင်းကြီးမှန်းသိနေကြတော့၊
မေမေနဲ့သားတရားဝင်လင်မယားဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ၊
တကယ်ဖြစ်နိုင်တာကတော့ အခုလို တိတ်တိတ်လေးအခန်းတံခါးချက်ထိုးထားတဲ့အချိန်
နှစ်ယောက်ထဲနေခွင့်တွေ့ခွင့်ရတဲ့အချိန် မေမေကသားရဲ့မိန်းမဖြစ်နိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအခွင့်အရေးပေါ့။
အဲ့တောစိတ်ကူးမယဉ်နဲ့… ဂျီးမများနဲ့….၊ တွေ့တုန်း မယားလုပ်မလား မလုပ်ဘူးလားဒါပဲပြော”
“ဟာ ဂျီးမများဝံ့တော့ပါဘူးတဲ့ဗျာ၊ လုပ်ပါတော့မယ်မိန်းမရယ်”
ကျနော့်လက်တွေကမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ပြီးကလိုင်းနေပြီ၊ အရည်တွေလဲရွှဲပြီးစီးထွက်လာပြီလေ။
“မေမေ…ချက်ထိုးထားတဲ့အခန်းထဲမှာဆိုရင် မေမေကသားမိန်းမဆိုတော့၊ မိန်းမဖြစ်နေချိန်မှာဖြူလို့ခေါ်မယ်နော်”
“ခုလို၂ယောက်ထဲရှိနေချိန် မေမေ့ကိုကြိုက်သလိုခေါ်လို့ရပါတယ် မေမေကလဲသားကို ဝင်း ဒါမှမဟုတ် မောင်လို့ပဲခေါ်မယ်လေ”
“ဒါဆိုခေါ်မယ်နော် …ဖြူ..”
“မောင်…ဝင်းလေး”
ကျနော်မေမေ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးမက်မောစွာနဲ့တရှိုက်မက်မက် ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။
“ဖြူရယ် ဟိုနေ့ကဖြူ့ကို နောက်ကဒေါ့ဂီဆွဲတုန်းကလေ၊ ဖြူ့ဖင်ဝစူစူလေးကချချင်စရာလေး၊ မောင်လုပ်လို့ရမလားဟင်။
“မောင်က..ဖင်ကိုကြိုက်လို့လား”
“စမ်းကြည့်ချင်လို့ပါ”
“မောင့်ကလိုချင်ရင် ဖြူကကြည်ကြည်ဖြူဖြူပေးဖို့အသင့်ပဲ၊ ဝင်းအဖေလဲဒီလိုပဲ၊ တစ်ခါတစ်ခါတောင်းတယ်။
ဒါပေမယ့်မလုပ်တာကြာပြီ၊ အဆင်ပြေပါ့မလားမသိဘူး”
“ဖြူအဆင်ပြေမှ ပေးပါကွာ…”
“မောင့်အတွက်ဆိုဖြစ်ရမှာပေါ့၊ ဗိုက်နဲ့ဆိုတော့ လေးဘက်ကုန်းလုပ်ရင် အပေါ်ကအားနဲ့လုပ်လို့ရှိရင်မကောင်းဘူး၊
အရင်တခါလုပ်ဖူးသလိုတပေါင်ကျော်တစောင်းလေးကအကောင်းဆုံးပေါ့၊ အဲ့လိုပဲလုပ်နော်”
ကျနော်လဲအရင်တပတ်ကလုပ်တဲ့ပုံစံအတိုင်း မေမေ့နောက်တစောင်းဝင်လှဲလိုက်ပြီး
တခေါက်ကွေးအောက်လက်လျှိုပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ဆွဲထောင်လိုက်တယ်၊ ခါးကော့လို့မေမေ့ဖင်ကြီးနားကော့ထိုးအကပ်မှာ
မေမေကလက်နောက်ပြန်နဲ့ကျနော့်လီးကိုဆွဲပြီး စအိုဝခရေပွင့်လေးမှာဒစ်ကိုတေ့ပြီးချိန်ပေးထားတယ်။
“ရပြီမောင်…ဖြေးဖြေးထိုးနော်”
ကျနော့်စိတ်ထဲ မေမေ့ဖင်ပေါက်လေးက ဘာချောဆီမှမရှိပဲခြောက်နေသေးလို့၊
အခုနေသွင်းရင်ချော့ထိုးတာတောင် မေမေတအားနာမယ်လို့တွေးမိတယ်။
“ခဏနေဦးမေမေ…အဲ..ဖြူ..အခြောက်တိုက်ကြီးသွင်းရင်ဖြူ နာမှာပေါ့၊ မလောနဲ့ မောင်လုပ်ပေးမယ်”
ကျနော်မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလက်၂ချောင်ထိုးနှိုက်လိုက်တော့ ခုနကတည်းကဆွထားလို့
တသွင်သွင်စီးထွက်ပြီးရွှဲနေတဲ့စောက်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေရဲ့အထိအတွေ့ကိုရလိုက်တယ်။
သုံးလေးကြိမ်လောင်လက်တွေထုတ်သွင်းလုပ်ပြီးဖင်းဂါးဖတ်က် လက်လိုးလေးလိုက်တာ
အရည်တွေထပ်ထွက်လာပြီး လက်နှစ်ချောင်းလုံးရွှဲနစ်နေပြီ။
ကျနော်လဲအဖုတ်ထဲကလက်တွေပြန်ထုတ်ပြီးခရေဝမှာ ဘယ်ပြန်ညာပြန်အားရပါးရလိမ်းသုတ်လိုက်တယ်၊
လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးကိုလဲ ဖင်ပေါက်ထဲထိုးကလိလိုက်တော့ လက်တစ်ဆစ်လောက်ဝင်သွားတယ်။
မေမေလဲဆတ်ကနဲတွန့်သွားတယ်၊ ကျနော်က်လျှိုဆွဲမထားတဲ့ အကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေနဲ့ပေါင်သားဝင်းဝင်းလေးမှာ
မွေးညှင်းလေးတွေထောင်ပြီးအဖုလေးတွေထလာတာသိသိသာသာကြီးတွေ့လိုက်ရတယ်။
“ကဲ..မေမေ ရယ်ဒီနော်..၊ အခုရပြီထင်တယ်”
“နေဦး…ဖြူလုပ်ပေးမယ်”
မေမေလဲ စောစောကလိုပဲ တစ်ခါထပ်ပြီးလက်ကလေးနဲ့လီးကိုဆွဲပြီးဖင်ပေါက်ဝပြန်တေ့ပေးတယ်။
ကျနော်လဲ ၂ချက် ၃ချက်လောက်ခပ်ဆတ်ဆတ် ဖိဖိလေးအဝမှာတင်ကပ်ထိုးနေလိုက်ရင်းနဲ
့နောက်ထပ်အချက်တွေမှာတော့အားထည့်ပြီး မေမေ့ခရေပေါက်ထဲဖိထိုးချလိုက်တော့တယ်။
ဇွိ..ဖောက်…ဗြစ်..
“အား..ကျွတ်ကျွတ်..”
“တော်တော်နာသွားလို့လား..ဖြူ”
“အင်း..နဲနဲပါ၊ ရုတ်တရက်ကြီးဝင်သွားတာမို့လို့၊ ဖြူရပါတယ်၊ ဆောင့်လို့ရတယ်မောင်”
ကျနော်လဲ မေမေကရတယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ ဖင်ကိုကော့ကော့ထိုးပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆော်တော့တယ်။
ထောင်ထားတဲ့မေမေ့ပေါင်ကြီးကို လက်၂ဘက်နဲ့တိုင်ကြီးလိုထိမ်းကိုင်ပြီးခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။
“အားးးးး သားး…မောင်..အူးးးးရှီးးးးး”
ဒါပေမယ့်ခဏကြာတော့လုပ်ရတာအဆင်မပြေဘူး၊ ပေါင်ကြီးကိုထိမ်းထားရတာနဲ့တင်မောလာတယ်။
တစောငျးထျိုးရတာလဲ ဖငျထဲကိုထိထိရောကျရောကျ နကျနကျမဝငျဘူး။
ဒါကိုရိပ်မိတဲ့မေမေက..
“မောင်…သိပ်အဆင်မပြေဘူး၊ မထိဘူးမဟုတ်လား၊ ပုံစံပြောင်းမလား၊
ဝင်းသိပ်ကြိုက်ရင်ဖြူအပေါ်ကနေတက်ပေးမယ်။ ဖြူကတော့တအားကောင်းနေပြီ၊ အရမ်းထန်နေပြီကွာ..”
ဒါနဲ့ပဲကျနော်အိပ်ပေးလိုက်ပြီးမေမေက အပေါ်ကတက်ခွ၊ လီးက်ုသူ့ဖင်နဲ့တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။
“အားးး ရှီးး ကောင်းတယ်မေမေရေ၊ ဗိုက်ကြီးသယ်ဖင်ကိုလိုးရတဲ့အရသာကဘာနဲ့မှမတူပါလား၊
ကိုယ်နဲ့ရထားတဲ့ဗိုက်ဆိုပိုမိုက်မယ်။ ဒီတယောက်တော့မမီတော့လို့ထားလိုက်တော့၊
နောက်တစ်ယောက် ကိုယ့်အရည်နဲ့ရအောင်လုပ်ပြီး၊ ကိုယ့်အမေကိုကောင်းကောင်းပြုစုပြလိုက်ချင်တယ်”
“ဟဲ့ ခလေး၊ သိပ်စိတ်ကူးမယဉ်ပါနဲ့ဆို လုပ်မှာသာလုပ်..”
“အားးး ဟားး ဟားး….ဖြူရေ..ဆောင့်..ဆောင့်..ရှစ်..”
“အူးးးးဟင်း…မောင့်လီးကြီးက..ဖြူ့ဖင်ထဲကြပ်နေတာပဲ..အိ…အိ…”
“အားးးးရှီးးးး မောင်ပြီးတော့…မယ်..”
“အူးးးး နေဦးမောင်၊ ထိမ်းထားး မပြီးနဲ့ဦး….၊ မောင်ရယ်ဖြူ့ကိုစောက်ဖုတ်လိုးပေးပါဦးကွာ…၊
ဖင်ခံရတာကောင်းပေမယ့်သဘာဝမဟုတ်ဘူး၊ စောက်ဖုတ်လောက် ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်အရသာမရှိဘူး၊
အဖုတ်အလိုးခံချင်တယ်၊ အင်း…ဒီဗိုက်ကြီးကလဲတမှောင့်..၊ မောင်လုပ်လို့မဖြစ်ဘူး။ ဖြူ့တာဝန်ပဲထားလိုက်ပါတော့။
မေမေ နောက်ဆုံးတော့သူ့ဖာသာသူပဲဒါရိုက်တာလုပ်၊ ကျနော့်လီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ပြီးအသားကုန်ယူပါတော့တယ်။
“အားးးးးး မောင်..မောင်…အမလေးးးး အီးး..အားး..
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ပလိ..ပလိ..ကျွိ..ပလစ်…”
အဲ့ဒီည ဖေဖေပြန်မလာခင် ကျနော်နဲ့ ကျနော့်မိန်းမဖြူလေး (မေမေ) တို့ တစ်ယောက်ကို၃ချီစီလောက်ပြီးအောင် အားရပါးရကြဲခဲ့ကြတယ်။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်လဲအမေ့နားကမခွာတဲ့၊ အလိုက်သိတဲ့၊ သားလိမ္မာလေး (အဲ) တိတ်တိတ်ပုန်းလင်လိမ္မာလေးဖြစ်နေခဲ့တာ အခုထိပါပဲဗျာ…။
မထင်မှတ်တဲ့ကျောင်းသင်ခန်းစာ၊ စာတမ်းလေးတစ်ခုက ကျနော့်ဘဝကို တစ်ဆစ်ချိုး၊ အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲစေခဲ့တယ်လေ…..
ပြီးပါပြီ။
လမင်းကြီး
(ဟုတ်ကဲ့၊ ဒီဇာတ်လမ်းကလဲ ထိုင်းမှဇာတ်လမ်းတခုကိုမှီငြမ်းပြုပါကြောင်း)