Mission One – အန်ဒါကာဗာ

အခန်း ၁။

ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်တယောက် လုံးဝ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည့် အခန်းတခု ထဲတွင် ထိုင်နေရင်းက အတွေးတွေ ဖြန့်ကျက်နေသည်။ သူ့ တပ်မှုး ခေါ်ပြောထားသည့် စစ်ဆင်ရေး တခု တွင် ပါဝင်ပတ်သက်ရမည့် အကြောင်း၊ ထောက်လှမ်းရေး တပ်ခွဲ များမှ အတော်ဆုံး အေးဂျင့်များကိုသာ စုပြီး လုပ်မည့် စစ်ဆင်ရေးဖြစ်ကြောင်း၊အချိန်မရွေး အသက်အန္တရယ်ထိခိုက်နိုင်သော စစ်ဆင်ရေးဖြစ်ကြောင်း ပြောခဲ့သည်ကို တွေးနေမိသည်။ ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့ ပေါ်တွင် နာမည်ကြီး ဒုစရိုက်ရာဇာ တယောက် နှင့် တွေ့ဆုံဖို့ ဖြစ်သည်။ ရွှေတြိဂံ နယ်မြေမှ ဆေးဝါးများကို နိုင်ငံတကာသို့ ရောင်းချနေပြီး အလျှံပယ်နေသော ငွေမဲ များကို ငွေဖြူဖြစ်အောင် နိုင်ငံတကာမှ ဘဏ်များ နှင့်တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်မရသဖြင့် ကြားမှ ဘရုတ်ကာ တို့ကို ရှာရလေသည်။ ဘိန်းဘုရင်များမှာ ကိုယ်တိုင် မလုပ် သူတို့ ဆီကို တိုက်ရိုက် မပတ်သက်အောင်၊ ကြားမှ တခြား ဂိုဏ်း ကို ငှားသည်။ ထိုဂိုဏ်းမှ ဘော့စ်မှာ နာမည်ကြီး အပင်ညာ ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ ကြားမှ ဆက်သွယ်ပေးမည့် သူ များစွာရှိသည်အနက်က ဈေးကောင်းပေးနိုင်မည့်သူကို လုပ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။ အပင်ညာ နှင့် ဆက်သွယ်နေကြ မာတင် ဆိုသော လူကို အမေရိကန် စီအိုင်အေ မှ ဖမ်းမိသွားပြီး အမြစ်မှ လှန်နေသဖြင့် သူတို့ ငြိမ်နေကြသည်မှာ ကြာနေပြီ။ ထို အချိန်တွင်း ဘိန်းဘုရင်တို့ ငွေမဲ များမှာ လည်း အဆမတန် ပုံဖေါင်းလာသည်မို့ အပင်ညာကို နောက်ထပ်ကွန်တက် ကောင်းကောင်းရှာခိုင်း ထားလေသည်။ ထိုဘိန်းဘုရင်တို့ မှာ ရွေတြိဂံ နယ်မြေမှ လှုပ်ရှားနေသည်ဖြစ်သဖြင့် မြန်မာ ထောက်လှမ်းရေးက လည်း အမြဲ မျက်ခြေမပြတ်လေ့လာနေသည်ဖြစ်လေသည်။ ယခု အမေရိကန်မှ ဖမ်းမိသွားသည့် မာတင် ကဲ့သို့သော ဘရုတ်ကာ အတုတယောက်ကို လည်း လံကြုပ်လုပ်ကာ သတင်းလွှင့်ထားလိုက်သည်။ မြန်မာတရုပ်စပ် ထောစံ ဆိုသည့် လူမှာ ဆွစ်ဇာလန်ဘဏ် တို့ လဇင်းဘတ်စ် ဘဏ်တို့ နှင့် တိုက်ရိုက် အဆက်အသွယ်ရှိကြောင်း၊ ထိုထောစံ ဆိုသူမှာ မိန်းမ ပွေသူ ဖြစ်ပြီး၊ သူသွားလေရာတွင် ခပ်ဟော့ဟော့ ကောင်မလေးများ အမြဲပါကြေင်း စသဖြင့် သတင်းလွှင့်ထားကြလေသည်။

ယခု သူ့ကို ထောစံ အနေဖြင့် အပင်ညာ ကို သွားတွေ့ဖို့ စီစဉ်ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ မှာ အပင်ညာကို ဖမ်းလျှင် အပေါ်ယံသာ ရမည်ဆိုသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး နှင့် မြန်မာထောက်လှမ်းရေးတို့ ပူပေါင်းကာ အပင်ညာ ၏ မူရင်း အဆက်အသွယ်ကို ဖြစ်ဖြစ် အပင်ညာတို့ လုပ်နေသော ဘဏ်အကောင့်ကို ဖြစ်ဖြစ် ဖမ်းမိအောင် စိတ်ရှည်ရှည် စောင့်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ယခု သူ့ကို ထောစံအနေဖြင့် သွားရမည် သူနှင့်ပါလာမည့်ကောင်မလေး ကလည်း အေးဂျင့်တယောက်ပင် ဖြစ်မည် ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဗိုလ်မှုးခင်ပပ ဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဗိုလ်မှုးဒေါက်တာ ဒေါ်ခင်ပပ မှာ ထောက်လှမ်းရေး အေးဂျင့်တယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ အပြင်လောကတွင်တော့ သူ့ကို စစ်ဆေးရုံ မှ ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုးတယောက်အနေနှင့်သာ သိကြသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မိန်းမဖြစ်သူ၊ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ပင် ခင်ပပ ကို ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုး အဖြစ်သာ သိသည်။ သူတို့ချင်းလည်း ရင်းနှီးကြသည်။
ခင်ပပကို သူ့စိတ်ထဲ မှန်းပြီး ပြစ်မှားနေသည်မှာ ကြာလှပြီ။ အခွင့်အရေး မရ၊ မတိုက်ဆိုင်တော့ အဝေးကသာ မှန်းနေခဲ့ရသည်။

သီဟရဲကျော် အခန်းထဲ မှာ ဟိုတွေးဒီတွေး နဲ့ တွေးနေချိန် အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး တပ်မှုးဝင်လာသည်။ လက်ထဲက တက်ပလက်ကို သီဟရဲကျော်အား လှမ်းပေးလိုက်ရင်းက၊

“ဗိုလ်မှုး ကို အရင် ရွေးချယ်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်မယ်၊ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ကျနော်တို့ က စွန့်စားရမှာ အသက်အန္တရယ်လည်း နီးတယ် နောက်တချက်က ကိုယ့်အသက်တင်မဟုတ်ဘူး တခြား အေးဂျင့်တွေကို ပါ ထိခိုက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်တို့ နဲ့ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့တွေက လည်း အနားက မိနစ်နဲ့ အမျှ စောင့်ကြည့်နေမှာပါ၊ အခု အဲဒီမှာ မြင်ရတာက သူတို့ လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပီး တဲ့သူတွေပဲ”

သီဟရဲကျော် က သူ့ကို ထိုးပေးထားသော တက်ပလက် မှ ဓါတ်ပုံများကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ဆလိုက်လုပ်ကြည့်ရင်းက ဓါတ်ပုံတပုံတွင် အသက်ရှုမှားသွားရသည်။

“ဒါ…ဒါ… တပ်မှုး ဒါကျွန်တော့်ရဲ့…”

“ဟုတ်တယ် ဗိုလ်ကြီးမာလာရဲကျော်လေ”

သီဟရဲကျော် ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်သွားသည်။ မာလာရဲကျော်မှာ သူ့သမီးကြီး ဖြစ်လေသည်။ သူနှင့် နှင်းဖြူရဲကျော်တို့တွင် သားသမီး နှစ်ယောက်ရှိသည်။ မာလာရဲကျော် နှင့် သူရရဲကျော်၊ မာလာရဲကျော်က ယောက်ျားလျှာလိုပင် ငယ်ငယ်ထည်းက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ယောက်ျားလေးတွေ နှင့် အပြိုင်ဆော့သည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝမှာ ပင် ကရာတေး ဘလက်ဘက် ရနေလေပြီ။ စစ်ထဲ အတင်းဝင်ချင်နေသည်ကို သူမ အမေက သဘောမတူသော်လည်း အတင်းလျှောက်ခဲ့သည်။ သူ့အဖေ အရှိန်နှင့် ဆိုတော့ ဆယ်တန်းပြီးကတည်းက စစ်တက္ကသိုလ် ရောက်သွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး စစ်ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့တွင် ဗိုလ်ကြီးပင် ဖြစ်နေလေပြီ။ သူမ ကို အပြင်ဘန်းအားဖြင့်က စစ်တပ်မော်ကွန်းထိန်းရုံးမှ ဗိုလ်ကြီးမမ တယောက်အနေနဲ့သာ လူသိကြသည်။

သီဟရဲကျော်တယောက် စိတ်ပူသွားရသည်။ သူ့သမီးကို သူယုံကြည်စိတ်ချသော်လည်း ယခုကိစ္စမှာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ခြေ။ ဘိန်းထုပ်လုပ်သူ၊ ကုန်သည်။ ပွဲစား၊ စသည်တို့မှာ တော်ရုံ စစ်တပ်ကို ပင် ဂရုစိုက်ကြသူမဟုတ်။ ရက်စက်သော သူများဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်တိုင်က စာရင်းပေးထားပြီး ဖြစ်ရုံမက အထက်ပိုင်းမှ လည်း သူမ အရည်အချင်း နှင့် ကိုက်ညီသည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးမို့ သူဘယ်လိုမှ တားရတော့မည်မဟုတ်ခြေ။

“ဗိုလ်မူး စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေရင်လည်း ရပါတယ် ဗိုလ်မှုးအောင်မြင့်လည်း သူလုပ်မယ်လို့ ပြောထားတယ် ဆိုတော့ ဗီုလ်မှုး ဒီ တခါတော့ နားချင် နားလိုက်ပါလား”

“အာ အောင်မြင့် နဲ့ မဖြစ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော် သွားပါမယ်။ ဒါပေမဲ့ ဗိုလ်ကြီးမာလာက နည်းနည်း နုသေးသလားလို့”

ဗိုလ်မူးအောင်မြင့် ဆိုတာက သူနဲ့ တဘက်ရှ်ထဲ ဆင်းခဲ့တဲ့ကောင်၊ ဒီကောင့်စောက်ကျင့်က သိပြီးသား၊ လူက တော့ တော်ပါသည်။ မိန်းမ ဆို အပျိုအအို မရှောင် အကုန်ဆွဲတဲ့ကောင်၊ သမီးနဲ့ အတူတူ စစ်ဆင်ရေးကို လွှတ်လိုက်ဖို့ ဆိုတာ စိတ်မချပါဘူး၊ သီဟရဲကျော် စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

“ကဲ တပ်မှုး ကျွန်တော်သွားမယ်ဗျာ၊ ပလန်ကိုသာ ပြောတော့”

“အိုကေလေ၊ မနက်ဖြန် ၈နာရီတိတိ မှာ စစ်ဆင်ရေးသွားမဲ့ တဖွဲ့လုံး အစည်းဝေးခန်းမှာ ဆုံမှာ တော့စီးခရက်နော်၊ ငါတို့ အုပ်စု ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး”

“ဟုတ်တပ်မှုး”
အခန်း ၂။

ထောက်လှမ်းရေးတပ်က လေယာဉ်သေးသေးလေး နဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ နယ်စပ်မြို့လေးမှာ သီဟရဲကျော်တို့ သားအဖ နှစ်ယောက်ကို ချပေးလိုက်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ဟိုက်ဝေး ဘပ်စ်ကားနဲ့ ဘန်ကောက် ကို လိုက်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်တယောက် ဘပ်စကား ပြတင်းပေါက်မှ လမ်းဘေး ရှုခင်းများကို ငေးကြည့်ရင်းက လွန်ခဲ့သည့်တပတ် က အစည်းအဝေးခန်းမှာ သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအတွက် ဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး၊ မနေ့အထိ တပတ်အတွင်းမှာ လိုအပ်သည့် ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်၊ အသုံးအနှုံးလေယူလေသိမ်းတွေ လေ့လာ၊ စတွက်တက်ျီ ပလန်တွေ ဆွဲ၊ ပလန်အေ၊ ပလန်ဘီ၊ အရေးပေါ် စတာတွေ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခဲ့ တာတွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွက်ချက်ရင်း ဟာကွက်တွေကို စဉ်းစားနေမိသည်။

အပင်ညာ ဆိုသည့် ကောင်မှာ နာမည်ကြီး ဂိုဏ်စတား တယောက်ဖြစ်ပြီး မိန်းမ အတော်ပွေသူ ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း အမရာ ဆိုသည့် အမျိုးသမီး တယောက် က သူနှင့် အမြဲလိုလို ပါနေတတ်ပြီး၊ သူ့လို ပင် ဂိုဏ်းအပေါ် အာဏာရှိသူ ဖြစ်လေသည်။ ပိုပြီး အတွင်းကျသည့် သတင်းများ အရဆိုလျှင် အမရာမှာ အပင်ညာ ၏ ညီမ အရင်း ဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ အတူနေနေကြသည်။ မောင်နှမချင်း ညားနေကြသည်ဟု သတင်းထွက်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း မည်သူမှ ထိုကိစ္စကို မပြောရဲကြခြေ။ အပင်ညာမှာ နူတ်ပိတ်ရှင်းလင်းသည့် နေရာမှာ လည်း နာမည်ကြီး သဖြင့် တော်ရုံ တခြား ဒုစရိုက် အသေးအမွှားဂိုဏ်းလေး များက ထိပ်တိုက်မတွေ့ အောင် ရှောင်လေ့ရှိလေသည်။

ယခု မြန်မာတပ်မတော်ထောက်လှမ်းရေးမှ အတုအယောင်ဖန်တီးထားသော ဘရုတ်ကာ မြန်မာတရုပ်စပ် ထောစံ ဆိုသော သူမှာလည်း မြာပွေသူ၊ အငယ်လေးတွေ ထည်လဲ တွဲသူ အဖြစ် နာမည်ကြီးအောင် လုပ်ထားသည်မို့ သူနှင့် အပင်ညာ တို့ တွေ့ဆုံပွဲတွင် သီဟရဲကျော်မှာ သူ့သမီးဖြစ်သူ ဗိုလ်ကြီး မာလာရဲကျော်ကို သူ့စော်အငယ်လေး အဖြစ် ခေါ်သွားရမည်ဖြစ်သည်။ ပထမတော့ သူက သမီးကို စော်အဖြစ် ဟန်ဆောင်ရမည် ဆိုတော့ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိသေးသည်။ သို့သော်လည်း တွေ့ဆုံချိန်မှာ သုံးလေးနာရီသာ ကြာမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ တွေ့ဆုံမည့်နေရာကို မြန်မာတပ်မတော်နှင့် ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးတို့ မှအထူး စစ်ဆင်ရေး အဖွဲ့ဝင်များ ဆာဗေးလန့် လုပ်ကာ တောက်လျှောက် စောင့်ကြည့်နေမည်ဖြစ်သလို၊ ထိုဟော်တယ် တဝိုက်တွင်လည်း လက်ဖြောင့် စနိုက်ပါများ ပါ ထားရှိမည်ဖြစ်ရာ၊ စိတ်ကတော့ ပူစရာ မရှိ၊ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့ သို့ အန်ဒါကာဗာ အလုပ်များ စစ်ဆင်ရေးများမှာ တခါတရံ ထင်သည့်အတိုင်း မဖြစ် သွားတတ်သည့် အခါ၊ ဖြစ်အောင်လုပ်ရမည့် ပလန်များ ဆက်တိုက် ဆွဲထားရလေသည်။ မည်သို့ ပင် အခြေအနေက ဆိုးနေပါစေ၊ သူတို့ အန်ဒါကာဗာကို မပေါ်စေဖို့က အဓိက ဖြစ်လေသည်။ အပင်ညာ လို လူကို အချိန်မရွေး ဖမ်းနိုင်သော်လည်း သူ၏ ကွန်တက်များ၊ သူ့ကို ထောက်ပန့်နေသည့် ဘော့စ်များ ၏ အဆက်အသွယ်တို့ကို လက်လွတ်မခံနိုင်ခြေ။ ထောစံ ဆိုသော နာမည်ကို ဖန်တီးထားရသည်မှာကိုက ငွေကြေး မြောက်မြားစွာ ကုန်ကျသည်ဖြစ်ပြီး၊ ဒုစရိုက်သမားများ ရိပ်မိသွားသည်နှင့် သဲထဲ ရေသွန် ဖြစ်သွား နိုင်လေသည်။

သီဟရဲကျော် တယောက် သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီကာ အိပ်ပျော်နေသော သမီးလေး မာလာကိုအသာစောင်းငဲ့ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သီဟရဲကျော်မှာ အသားဖြူသော်လည်း ဗမာစစ်စစ်တယောက် ဖြစ်သည်။ သူမိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ တရုပ်မစစ်စစ် လို့ ပြောလို့ ရပေမည်။ အဖိုးအဖွားများက ပြည်ကြီးမှ ရောက်လာပြီး သူမ အဖေအမေတွေက မြန်မာပြည်ဖွား စစ်စစ်တွေမို့ နှင်းဖြူ က သူ့ကိုယ်သူ မြန်မာ တရုပ်ဟု သာ ယူဆ နေပေမဲ့ တရာရာခိုင်နှုံးတရုပ် စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်။ မာလာကျတော့ သီဟရဲကျော်နှင့် ရတာမို့ တရုပ် ၅ဝရာနှုံးလောက်သာ ကျန်တော့ ပေမဲ့ အသားက အဖေရော အမေရော ဖြူတာမို့ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သီဟရဲကျော်၏ ငါးပေမ ဆယ့်တစ်လက်မ အရပ် ကြောင့် မာလာ ကလည်း ငါးပေမ ခြောက်လက်မ လောက် ရှိနေပြီး မြန်မာမ ထဲတွင် အတော်ရှည်သည့် အရပ်ဖြစ်လေသည်။ သူမ အမေ သဘောမတူသည့်ကြားထဲက စစ်ထဲ ရအောင်ဝင်ခဲ့ပြီး လေ့ကျင်းခန်းတွေ၊ ကရာတေး၊ ထိုင်းဘောက်ဆင် အကုန်ဝါသနာပါ ကစားနေတာကြောင့် ကိုယ်လုံးလေးက လည်း အဆီမရှိ ကျစ်လစ်နေသော်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အမို့အဖောင်းအရှိုက်အဟိုက် တို့က တော့ မော်ဒယ်ရှုံးအောင် အချိုးကျလှပေသည်။

ဒီတခါ စစ်ဆင်ရေးက မိမိ နိုင်ငံတွင်း မှာလည်း မဟုတ်၊ အလွန်အန္တရာယ်ကြီးသော လူဆိုးများ နှင့်လည်း ရင်ဆိုင်ရမှာ မို့ သမီးလေး အတွက် စိတ်ပူမိလေသည်။သီဟရဲကျော် ကတော့ နိုင်ငံတကာ အတွေ့အကြုံ များစွာ စုံခဲ့ဘူးလေသည်မို့ အသက်ကို ပဓါန မထား၊ လှုပ်ရှားခဲ့ဘူးသည်။ အင်တာပို တို့ ယူရိုပို တို့ စသည့် အဖွဲအစည်းတွေနဲ့လည်း လှုပ်ရှားဘူးခဲ့သည်။ သမီးလေးမာလာ ကိုလည်း သူ့အတွေ့အကြုံတွေ ပြန်လည်ပြီး ပြောပြ၊ သင်စရာရှိတာတွေလည်း သင်ခဲ့တာမို့ မာလာက သူ့ဒက်ဒီ ကို အားကျကာ ခြေရာနင်း လိုက်ချင်နေ သူလေး ဖြစ်လေသည်။

အပင်ညာ ဆိုသည့် ကောင်မှာ ထန်လည်း ထန်၊ အော်ဂီ ဟု ခေါ်သော အုပ်စုလိုက် လိင်ဆက်ဆန်ခြင်းကို လည်း သဘောကျကြောင်း သတင်းက ကြားထားပြီးသား၊ သူတို့ မြန်မာပြည်က လေယာဉ်ကလေး နဲ့ ထွက်လာစဉ် က မာလာ့ကို သေခြာမှာထားပြီးပြီ။ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာ ဖြစ်ပစေ သူတို့ အန်ဒါကာဗာကို မပေါ်သွားစေဖို့၊ သေရေး ဖြင့်နီးကပ်နေလျှင်လည်း နောက်ဆုံးချိန်ထိ ထိန်းထားဖို့၊ သူတို့က ဖမ်းမိသွားပြီး၊ အန်ဒါကာဗာဆိုတာကို ကိုယ်က ဝန်ခံလိုက်လျှင် ပိုပြီး အသေဆိုးဖြင့် သေရဖို့ ရှိကြောင်း၊ ယခု အခါကတော့ အချိန်တိုပဲမို့ ဘာမှ ဖြစ်နိုင်မည်မထင်ကြောင်းလည်း အားပေးစကားပြောကြား ခဲ့ရသည်။

ယခု သူတို့ လာသည့် လမ်းကြောင်းမှာ ရန်သူများ မည်သို့မျှ ထရက်ကင်း လိုက်လို့ မရနိုင်ခြေ။ ဘန်ကောက်မြို့ဝင်မှ ဘပ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ တက္ကစီ ငှားပြီး ဆုံမည့်ဟော်တယ်သို့ သွားခဲ့ကြသည်။

ဟော်တယ်တွင် ဘုတ်လုပ်ထားသော အခန်းကို ရဆက်ရှင်းမှာ ယူနေစဉ်မှာပင် ဟော်တယ် ရဆက်ရှင်းမှ ကောင်လေး တယောက်က စာအိပ်တလုံးပေးလာသည်။ စာထဲမှာ က အပင်ညာ မှာ မနက်ဖြန်မှ ရောက်မည်ဟု ဆိုသည်။ ထို့ကြောင့် သီဟရဲကျော်တို့ သားအဖ ဟော်တယ် အခန်းရှိရာသို့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ ဟော်တယ်မှာ ဖိုက်စတားဟော်တယ် ဖြစ်သော်လည်း အပင်ညာ လက်တန်မှာ ရှည်သည်မို့ မပေါ့ဆရဲခြေ၊ နဂိုကတည်းက တိုက်ရိုက်တွေ့ရမည်ဆိုတာကို မမျှော်လင့်ထားခဲ့သဖြင့် သိပ်မအံ့ဩပေမဲ့၊ ရုတ်တရက်လည်း ပေါက်ချလာနိုင်သည်မို့ မိမိတို့ကို စောင့်ကြည့်နေကြမည့် မြန်မာ နှင့် ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး အန်ဒါကာဗာများ ရှိနေကြမည်မို့ အကြောင်းတော့ မဟုတ်ခြေ။ ဟော်တယ်ခန်းထဲ တွင်လည်း ဆာဗေးလန့် ကင်မရာသို့မဟုတ် အသံဖမ်း မိုက်ကရိုဖုံးများ ရှိနိုင်သဖြင့် မိမိတို့ မှာ ထောစံ နှင့် သူ၏ စော်ကလေး နန်းစုဝေ တို့ အဖြစ်သာ သရုပ်ဆောင်နေရမည်ဖြစ်ကြောင်း သီဟရဲကျော် နှင့် မာလာရဲကျော်တို့ သဘောပေါက်ပြီးသား ဖြစ်လေသည်။

ဟော်တယ်ခန်းတွင်း ရောက်ပြီး သူတို့ ခရီးဆောင် အိပ်တို့ကို ချလိုက်ပြီး ခရီးပန်းလာကြသဖြင့် နားဖို့ လုပ်လေသည်။ သီဟရဲကျော်က ရေချိုးခန်း အရင်ဝင်ပြီး ဟော်တယ်မှ ထားထားပေးသော ညဝတ်အကျႌကြီးကို ဝတ်ကာ ကင်းဆိုက် မွေ့ယာကြီးပေါ် တက်ကာ လှဲလျှောင်းလိုက်သည်။ မာလာ က လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး တော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ဆက်ဆီ ညဝတ်အကျႌအပါးလေး ဖြင့် ဖြစ်ရာ သူမ အောက်မှ ဝတ်ထားသော ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီ အမဲလေးကို ထိုးဖေါက်မြင်နေရလေသည်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသော ဆာဗေးလန့် ကင်မရာများမှ သူ့သမီး၏ ဆက်ဆီပုံကို တွေ့နေကြမည်ကို စဉ်းစားပြီး သီဟရဲကျော် တယောက် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိရလေသည်။ မာလာ့ ညဝတ်အကျႌလေးက လည်း တိုလိုက်တာ ပေါင်ရင်းနား ရောက်နေပြီဟု စိတ်ထဲမှ ပြောနေမိသည်။ စော်လေးကို ဟော်တယ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပြီး ဘာမှ မလုပ်မကိုင်ပဲ နေလျှင်ဘယ်လိုမှ အဓိပ္ပါယ်မရှိ စောင့်ကြည့်နေသူတွေ သံသယ ဖြစ်နိုင်သည်မို့ သီဟရဲကျော်က၊

“လှလိုက်တာ စု ရယ် လာပါအုံးဒီနားကို”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ မာလာ့ မျက်လုံးတို့မှာ အရိပ်အယောင် တမျိုးပြောင်းသွားသော်လည်း သူမ အနေနှင့်ကလည်း သူ့ဒက်ဒီ သရုပ်ဆောင်နေမှန်းသိသည်။သူမက၊

“ဟင့်အင်း တော်ပါ၊ မရဘူး ဒီညတော့၊ လူကို လာထိမယ်မကြံနဲ့ ဟွန်း၊ ရှော့ပင်းသွားမယ်ဆိုပြီး ဘန်ကောက်ခေါ်လာပြီးမှ ဒီဟော်တယ်ကြီးလာအိပ်နေတယ်၊ မရဘူး ရှော့ပင်း မသွားရ မချင်း နိုးပဲ”

ဟု စိတ်ကောက်နေသော အငယ်လေး တယောက်ပုံနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး စူကာ ပြောလိုက်ရာ၊ သီဟရဲကျော်သဘောကျသွားလေသည်။ သမီးက မဆိုးဘူး အကြံတော့ ပိုင်သားပဲဟု တွေးလိုက်မိသည်။

“အေးပါကွာ အေးပါကွာ၊ ဒီနေ့က တော့ ကိုကြီးလည်း ပင်ပန်းလာလို့ပါ၊ အိပ်တော့မယ်၊ မနက်ဖြန် ကိုကြီး အလုပ်ကိစ္စလေး ပြီးတာနဲ့ သွားမယ် နော် အိုကေ၊ လာပါအုံး အနည်းဆုံးတော့ မအိပ်ခင် လေး မွမွလုပ်ပါအုံး”

မာလာက သူမ ဒက်ဒီအနားသို့ လျှောက်လာပြီးပါးကို ရွတ်ကနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ ကျောပေး လှဲလိုက်ကာ စောင်ခြုံအိပ်လိုက်သည်။ သီဟရဲကျော်လည်း စောင် ခြုံလိုက်ကာ အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
အခန်း ၃။

“တောင်”

“တင်”

သူ့ဖုံးက မက်ဆေ့သံဝင်လာတော့ သီဟရဲကျော်နိုးလာသည်။ကုတင်ဘေးက ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တော့ စားပွဲပေါ်ဟော်တယ်က အလန်းနာရီက ည၁၂နာရီ လို့ ပြနေသည်။ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ညအိပ်မီးရောင် ပြာပြာအောက်မှာ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော သမီးမာလာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ညဝတ်အကျႌကလေးက ခါးပေါ်လန်တက်နေပြီး ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးက ပင်တီ အနက်လေး အောက်မှ ဖွေးနေသည်။ လျှောကျနေသော ကွန်ဖေါ့တာကို လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ သမီးလေးမာလာရဲကျော်ကိုယ်ပေါ်ခြုံပေးလိုက်ပြီး ဖုံးက မက်ဆေ့ကို ဖတ်လိုက်သည်။

..အသင့်ပြင်ထားပါ၊ ငါးမိနစ်မှာ ငါတို့ လူတွေ ရောက်မယ်…

သီဟရဲကျော်က သမီးကို အသာလှုပ်နိုးလိုက်ရင်း အခြေအနေကို ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းအုံးအောက်မှ ကိုးမီလီမီတာ ပစ္စတိုကို ဆွဲယူကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဘေးနားမှာ အသင့်ပုံထားသော ဘောင်းဘီ အကျႌတို့ကို ကောက်ဝတ်ကာ သေနတ်ကို စလွယ်သိုင်းအိပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မာလာ့ကိုတော့ သေနပ်မပေးထားခြေ၊ မာလာ့ ဆီမှာ သေနပ်ရှာတွေ့သွားပါက အဓိပ္ပါယ်မရှိ၊ ရှင်းရခက်မည်မဟုတ်လား၊
မာလာရဲကျော်လည်း ကမန်းကတန်းထကာ ဒရက်စ်တစုံကို ထုတ်ကာ ညဝတ်အကျႌကို ချွတ်ချကာ ဒရက်စ်ကို ခြေထောက်မှ လျိုဆွဲမကာ လက်ထည့်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သီဟရဲကျော်ကို ကျောလှည့်ပေးကာ ဇစ်ဆွဲတင်ခိုင်းလိုက်သည်။

“ဒေါက်ဒေါက်”

တံခါးခေါက်သံ နှင့် အတူ စကားဝှက်များပြောဆိုသဖြင့် ဖွင့်ပေးလိုက်ရာ လူသုံးယောက် ဝင်လာလေသည်။ သုံးယောက်စလုံးမှာ သေနပ်များ ပါလာကြောင်း သူတို့ အပေါ်အကျႌကို အသာလှန်ပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တယောက်သော သူက သူဆွဲလာသည့် အထုပ်ကို အိပ်ယာပေါ် ပြစ်တင်ပေးလိုက်ပြီး၊

“အခု ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်၊ သေနတ်နာရီဖုံး အကုန်လုံးကို ဒီအခန်းက ဆေ့ဖ်ဘောက်စ်ထဲ ထည့်ခဲ့၊ အဲဒီ အထုပ်ထဲက အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်လိုက်ပါ”

သီဟရဲကျော်တို့ မှာ ငြင်း၍ မရတော့ သူတို့ ပြောသလို ဝတ်လိုက်ကြရသည်။ သူတို့ ယူလာသည်က အဲယားကွန်းကုမ္ပဏီ တခု၏ ယူနီဖေါင်းတွေ ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ဟော်တယ် တွင်းမှ ဓါတ်လှေကားဖြင့် ကားပတ်ကင်အထိ ဆင်းသွားကြပြီး ကားပတ်ကင် အတွင်းမှ အဲယားကွန်းကုမ္ပဏီတဆိတ်ဆေးသုတ်ထားသည့် ဗန်ကား ထဲသို့ ဝင်စေပြီး ဟော်တယ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့ကြရသည်။

ထိုကားဖြင့် ဟော်တယ်အပြင်ရောက်ပြီးသည်နှင့် သူတို့ကို မျက်နှာပေါ်တင် အဝတ်အိပ်စွတ်ကာ မျက်စေ့ပိတ်ထားစေသည်။ တနေရာအရောက်တွင် ခေါင်းပေါ်မှ အစွပ်ကို ပြန်ချွတ်ပေးကာ ဟော်တယ်လေးတခုသို့ ဝင်စေသည်။ ထိုဟော်တယ် အခန်းတခု အတွင်းသို့ သူတို့ကို ဝင်စေပြီး အဝတ်အစား အသစ်တစုံစီ ထုတ်ပေးသည်။ အတွင်းခံမှ အစ လက်ဝတ်ရတနာတို့ကို ပါ ချွတ်ပြီး သူတို့ ပေးထားသော သေတ္တာတလုံးထဲသို့ ထည့်စေသည်။ သီဟရဲကျော်မှာ အခန်းထဲမှာ လဲပြီး မာလာရဲကျော်က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လဲလေသည်။ သူတို့ကို ဒီတက်တာ ဖြင့်လည်း ရှာမည်ဖြစ်သဖြင့် ထရက်ကင်ဒီဗိုက်စ် များပါပါက ထားပြစ်ခဲ့ဖို့ ကြို ပြောထားသဖြင့် မာလာရဲကျော်၏ နောက်ဆုံး ဒီဗို်က်စ် ဖြစ်သော နားကပ်လေးကို ပါ ချွတ်ထားခဲ့ရလေသည်။ ထိုနားကပ်မှာ သူတို့ ဘယ်နေရာရောက်နေသည်ကို ပြဖို့ နောက်ဆုံးလက်နက်ဖြစ်လေရာခုတော့ဖြင့် သူတို့ ဘယ်ရောက်နေပြီကို သိဖို့ မလွယ်တော့ခြေ။ နောက်တော့ ထိုဟော်တယ်မှ ကားလေးတစီးဖြင့် ထွက်လာပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာကို အဝတ်မဲ ဖြင့် စွပ်ထားစေလေသည်။ နောက်တော့ တနေရာတွင် ရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်ရာ မိုးလင်းနေပြီမို့လေယာဉ်ကွင်းအသေးလေးတခု ရောက်နေကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ ထိုလေယာဉ်ကွင်းမှ ရဟတ်ယာဉ်လေးဖြင့် ခရီးဆက်ကြရာ ထုံးစံအတိုင်း ခေါင်းစွပ်ဝတ်ခဲ့ရလေသည်။

နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်နေရာမှန်း ခန့်မှန်းမရနိုင်သော ပရိုက်ဗိတ်ကျွန်းလေး တကျွန်းပေါ်သို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုကျွန်းလေး ပေါ်မှာပင် အိမ်ကြီးတလုံး ထင်းထင်းကြီး ရှိနေလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ထိုအိမ်ကြီး ၏ အပေါ်ထပ်အခန်းတခန်းသို့ လိုက်လံပို့ဆောင်ပေးပြီး အနားယူကြဖို့ ပြောလေသည်။ အပင်ညာ က ဒီနေ့ သို့မဟုတ် မနက်ဖြန်ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု ပြောကြားလေသည်။ စားစရာ သောက်စရာများကို ကြိုက်သလို အချိန်မရွေး မှာစားသောက်နိုင်ကြောင်း ပြောကြားရင်း သူတို့ကို ဒီတိုင်းထားခဲ့လေသည်။

အခန်းကြီးမှာ ကျယ်ပြန့်ခန်းနားလှပြီး အိပ်ယာကြီးမှာ လည်း အသည်းပုံစံ ရေမွေ့ယာကြီး ဖြစ်လေသည်။ အခန်းမှာ ဝရံတာသို့ ထွက်သည့် ကျယ်ဝန်းလှသည့် တံခါးမကြီး ရှိလေသည်။ ဝရံတာမှ ထွက်ကြည့်လိုက်လျှင် ကမ်းခြေသဲသောင်ပြင် နှင့် အဆုံးအစ မရှိ ကျယ်ပြောလှသည့် ပင်လယ်ပြင်ရေပြာပြာ များကို တွေ့နေရလေသည်။

သီဟရဲကျော်မှာ အသည်းပုံစံရေမွေ့ယာကြီး နှင့် အခန်းအနေအထား၊ ဗျူး တို့ကို ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ဟန်းနီးမွန်း ဆွိကဲ့ သို့ ပြင်ဆင်ထားသည်ကို သဘောပေါက်မိပြီး ဒီလို ကုတင်ရေမွှေယာကြီးပေါ်မှာ စော်ကို ဆွဲလိုက်ရရင်တော့ဟူသော အတွေးဖြင့် ပင်လီးတောင်တက်လာရသည်။ သို့သော် အတူအိပ်ရမည့်သူက သူ့သမီး အရင်း ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ကာ ဒီစီမံကိန်း မြန်မြန်ပြီးပါစေဟုစိတ်ထဲကြိတ် ကာ ဆုတောင်းမိလေသည်။

မာလာရဲကျော်က အခန်းထဲ အသင့်ထားထားပေးသည့် ဘီကီနီ တစုံကို ယူကာ ဝတ်ဆင်လိုက်ပြီး ကမ်းခြေသုံး အမွှေးပွသဘက်ကြီးကို ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး၊

“ကိုကြီး ဘိရှ်ကို သွားမယ်လေ အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေမှာလဲ ပျင်းစာကြီး”

အခန်းထဲ မှာ လည်း သေခြာပေါက် မိုက်ခရိုဖုံး တို့ ကင်မရာတို့ ရှိမည်ဆိုတာ သေခြာသဖြင့် ခပ်တည်တည်ပင် သရုပ်ဆောင်နေကြရသည်။ မာလာအကြံအစည်မှာ မဆိုး၊ အခန်းထဲ နေမည့်အစား သူတို့ ကိုယ့်ကို ဘယ်လောက်အထိ ပေးသွားမည်၊ ဆိုတာကိုလည်း စမ်းရင်း၊ သူတို့ လုံခြုံရေးကို ဘယ်လို လုပ်ထားသည်ကို လည်း စနဲနာရင်း၊ သောင်ပြင်မှာ ကိုယ့်အချင်းချင်း စကားလည်း တီးတိုးပြော တိုင်ပင်နိုင်သည်မို့ သီဟရဲကျော်လည်း သဘောတူလိုက်ကာ ကမ်းခြေဆင်းဘောင်းဘီထရန့် တထည်ထုတ်ဝတ်ကာ မာလာ့နောက်မှ ဆင်းလိုက်လာခဲ့တော့သည်။

အိမ်အောက်ထပ် အပြင်တွင် ဝရံတာကဲ့သို့ ပတ်လည်လျှောက်လမ်းရှိလေသည်။ အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ မှ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆင်းလာကြတော့ အရှေ့ဖက် ဒေါင့်တွင် အမ်ဆစ်စတင်း တလက်လွယ်လျှက် လည်ပင်းတွင် အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းလွယ်ထားသော အစောင့်တဦးအားတွေ့ရလေသည်။ သူ့ပုခုံးတွင်လည်း ဝေါ့ကီတော့ကီ ချိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထွက်လာသည်ကို လှမ်းသာ ကြည့်သည် ဘာမှ တော့ မပြော။

သူတို့ နှစ်ယောက် ကမ်းခြေရောက်တော့ စားပွဲတချို့ နှင့် ကမ်းခြေသုံး ပက်လက်ကုလားထိုင် လောင့်ချ်များ လေးငါးဆယ်လုံး ချထားပြီး လူတယောက်မှ မတွေ့ရခြေ။ ထို့ကြောင့် သီဟရဲကျော်က ကုလားထိုင်တလုံးတွင် သူယူလာသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ခင်းလိုက်ရင်း ပက်လက်လှဲလိုက်သည်။ အိမ်ကြီး မှာ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ထီးထီးကြီး မြင်နေရသည်။ ဒီကျွန်းပေါ်တွင် ထိုအိမ်တလုံးထည်းသာ ရှိပုံရလေသည်။ မာလာရဲကျော်က တော့ သူမ သဘက်ကို သီဟရဲကျော် ဘေးက လောင့်ချ်တခုပေါ် ပြစ်တင်လိုက်ပြီး ရေစပ်သို့ ဆင်းသွားလေသည်။

သီဟရဲကျော်မှာ ရေစပ်ဆင်းသွားသော မာလာရဲကျော် နောက်ဖက်မှ အမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော အသားအရည်၊ ဖြောင့်စင်းလုံးဝန်းသည့် ပေါင်တန်တွေ ကားစွင့်လုံးတစ်နေသည့် တင်ပါးဝိုင်းစက်စက် က သေးကျင်သော ခါးလေးအောက်မှ ကော့နေသည်။ပါးစပ်မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျိန်ဆဲ လိုက်မိပြီး မျက်စေ့ကို တဘက်သို့ လွဲလိုက်ရလေသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် အိမ်ကြီးဆီမှ အမျိုးသမီးတယောက် သူ့အနားသို့လမ်းလျှောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့သမီးထက် အရပ်အနည်းငယ်ပုသော်လည်း ဖွံ့ဖြိုးသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ရှိလေသည်။ သူ့သမီးမှာ အရပ်ရှည်ပြီး သွယ်သွယ်လျှလျှ ဖြင့် တေလာဆွစ် တို့ ကိုယ်လုံးမျိုး ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် ယခု သူ့ဆီ လျှောက်လာသော အမျိုးသမီးမှာ ဂျေးလို ကိုယ်လုံးဟု ပြောရမည်ဖြစ်လေသည်။

“ဟဲလို ထောစံ လား ကျမ အမရာပါ”

“အော် အမရာလား တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ”

အင်္ဂလိပ်လို ပီပီသသလေး ပြောလိုက်သော အမရာ ကြောင့် သီဟရဲကျော်လည်း မတ်တတ်ထရပ်ကာ လက်ဆွဲနူတ်ဆက်လိုက်သည်။ အမရာမှာ နေပူစာလှုံထားသဖြင့် ညိုဝင်းမွတ်နေသော အသားအရောင် ဖြစ်နေသည်။ ချောမွတ်နေသော အသားအရည်အပြင် ပြည့်ဖြိုးသော ကိုယ်ခန္ဓာက ဆက်ဆီ ကျလှသဖြင့် သီဟရဲကျော် လီးကြီးမှာ သွေးပူလာရသည်။ သူမ နို့တွေမှာ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသဖြင့် ဘီကီနီခပ်သေးသေး အောက်မှာ ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေက ခပ်တွန့်တွန့် ထော်ထော်လေး မို့ စုပ်နမ်းချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ဆံပင် မှာ ကျောလည်လောက်ထိ အရှည်ကို ဖားယားချထားသည်။ အမရာက သီဟရဲကျော် သူမကို ငမ်းနေသော မျက်လုံးများကို မြင်နေရသဖြင့် ကျေကျေနပ်နပ် ပြုံး လိုက်ရင်း ပင်လယ်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်ကာ၊

“ဟို ရေထဲက ကောင်မလေး က ထော်စံ စော်လေးလား ”

ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟရဲကျော်က၊

“ဟုတ်တယ်၊ သူ့နာမည်က နန်းစုဝေ တဲ့၊ စုလို့ ခေါ်လို့ ရပါတယ်”

“အိုကေလေ ကျမ သူ့ကို သွားမိတ်ဆက်လိုက်အုန်းမယ်”

ဟု ပြောကာ ထွက်သွားလေသည်။ သီဟရဲကျော်က အမရာ ၏ ကားစွံ့ လုံးတစ်နေသော အိုးကြီးကို အနောက်မှ လိုက်ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာပါသည်။ အာ မဖြစ်သေးပါဘူးဟု တွေးရင်းက လောင့်ချ်မှာ ပြန်လှဲလိုက်ရင်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို သူ့ ဘိုက်ပေါ် အသာတင်ပြီး လီးတောင်တာ လူမမြင်အောင် ဖုံးလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အမရာတော့ ရောက်နေပြီ အပင်ညာတယောက်က ရော ဘယ်မှာလဲဟု တွေးနေမိသည်။ ယခု အခါတွင် သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်ရောက်နေသည်ဆိုတာ မြန်မာထောက်လှမ်းရေးရော၊ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးပါ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေပြီမို့ သူတို့ အသတ်ခံရလည်း မည်သူမှ သိလိုက်မည်မဟုတ်။ သူတို့ အလောင်းကို တောင် ဘယ်မှာ သွားရှာရမည်မှန်းသိတော့မည်မဟုတ်ခြေ။ အလွန်အန္တရယ်များသည့် အခြေအနေဆိုတာကို သူ့အတွေ့အကြုံ အရ သူသိနေသည်။ သူအတွက်တော့ သူစိတ်မပူခြေ၊ သမီးလေး ၏ ပထမဆုံး အင်တာနေရှင်နယ် အတွေ့အကြုံမို့ သူ စိုးရိမ်နေမိလေသည်။

ပင်လယ်ပြင်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အမရာ နှင့် မာလာ တို့ နှစ်ယောက် ရေထဲတွင် စကားများ ပြောဆိုနေပြီး တက်လာသော လှိုင်းလုံး များပေါ် တက်တက်ခုန်ကာ စီးနေကြသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူကအနားသို့ အမ်ဆစ်စတင်း ကိုင်ထားသော အစောင့်တယောက် လမ်းလျှောက်လာတာတွေကလိုက်ရသည်။ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ သို့သော်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ဆိုသလို ခပ်တည်တည်ဖြင့် စူးစမ်းသလို ကြည့်နေလိုက်သည်။

“ကျနော်တို့ ဆရာက ခင်ဗျားကို သူ့ဆီ လာခဲ့ပါတဲ့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်”

“မင်းဆရာက ဘယ်မှာလဲ”

“ဟိုနားက ရေပူအိုင်လေးမှာပါ”

ထို အစောင့် ထိုးပြသည့် နေရာလေးမှာ သစ်ပင်အုပ်အုပ်ကလေး နှင့် ကျောက်တောင်တွေ ကြားမှာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ နေရာမှ ဆိုရင်တော့ ဘာမှ သေခြာ မမြင်ရခြေ။ သူက လှဲနေရာမှ ထလိုက်ကာ အစောင့် ဦးဆောင် လျှောက်သွားသည့် နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့လိုက်သည်။ စိတ်ကို ငြိမ်အောင်ထားလိုက်သဖြင့် ခုနက တောင်နေသော လီးမှာ ချက်ချင်း ပျော့သွားခဲ့ရသည်။ ဒီကောင် ဘာနဲ့ ဒီကျွန်းကို လာသလဲ မသိဘူးဟု တွေးနေမိသည်။ ရဟတ်ယဉ်သံလည်း မကြားမိဘူး၊ နဂိုထဲက ရှိနေတာလား၊ အင်း အာ့တာတွေ အရေးမကြီးပါဘူး လာရင်းကိစ္စကို ပဲ အဆင်ပြေအောင်လုပ်ရမည်ဟု တွေးရင်း လျှောက်လာခဲ့သည်။
အခန်း ၄။

မြက်ခင်းပြင်ကြား မှာ ကျောက်ပြားအဝိုင်းလေး တွေ စီထားတဲ့ လမ်းအတိုင်း လျှောက်လို့ လာခေါ်တဲ့ အစောင့်နောက်ကို လိုက်ရင်း ကမ်းစပ်ကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ အမရာ နဲ့ မာလာ တို့ကို သေးသေးလေးပဲ မြင်ရတော့တယ်၊ နောက်တော့ ကျောက်ဆောင်တွေ သစ်ပင်၊ချုံပုတ်တွေ ကွေ့ပတ်ပြီးတော့ ရေကျသံလေးတွေ ကြားနေရပြီ။ နောက်တော့ ရေကန်သေးသေးလေး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ သဘာဝ ကန်ကလေး ရေက ကြည်နေတယ်။ တနေရာမှာ ရေပိုက်လေးတခုက ရေတွေက ကန်ထဲကို ရေတွေ ကျနေတယ်။ အဲဒီ ရေကန်လေးရဲ့ တဖက်မှာတော့ စမ်းချောင်းသေးသေးလေး လို ရေတွေ စီးကျနေတယ်။ ရေက အငွေ့တွေ ထွက်နေလို့ ရေပူမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ အဲဒီရေကန်ထဲ မှာ ထိုင်နေတဲ့လူတယောက် တွေ့လိုက်ရတယ်။ အသားညိုညို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တောင့်နဲ့ ရင်ဘတ်မှာ အမွှေးအမြှင်တွေထူထူထဲထဲ နဲ့ လက်တဖက်က ဖန်ခွက်တလုံး နဲ့ နောက်တဖက်က ဆေးပြင်းလိပ်ကိုင်ထားတယ်။

“ဟေး ထောစံလား လာဗျာ သဘာဝ ရေပူလေး စိမ်ရအောင်”

နာမည်ကြီး အပင်ညာပါလား၊ တကယ်တော့ သူတို့ အနေနှင့် အပင်ညာ မှာ ကြားခံ အဆက်အသွယ်မှန်း ရိပ်မိပေမဲ့ ဘယ်လို အထောက်အထားနဲ့မှ ဆွဲလို့ မရခြေ။ အဓိက က သူ့ဆီ မှ အဆက်အသွယ်များကို သိရဖို့ ဖြစ်လေသည်။ သီဟရဲကျော် ရင်နည်းနည်းခုန်မိသည်။

“ဟိုင်း အပင်ညာ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ”

သီဟရဲကျော်က အပေါ်က တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဆွင်းထရန့် ဖြင့် ရေထဲ ဆင်းမလို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့၊

“ဟိုးဟိုး… အဝတ်အစား တွေ အကုန်ချွတ်ခဲ့လေဗျာ ဒီဟာက သဘာဝ ဓါတ်အပြည့်နဲ့ ရေဗျ နှမြောစရာကြီးဖြစ်သွားမယ် ဟဲဟဲ”

သီဟရဲကျော် ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ရပြီး ဂွေးတန်းလန်း ဖင်ပြောင်ဖြင့် ရေထဲ ဆင်းခဲ့ရသည်။ ရေကန်လေး မှာ အကျယ်ကြီးမဟုတ် တယောက် နှင့် တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီး ခြေထောက်ဆန့်လိုက်လျှင် တယောက်နှင့် တယောက် ထိနိုင်သော အကွာအဝေးလောက်သာရှိသည်။

“ဒီရေပူစမ်းက ရိုးရိုး ရေပူစမ်းမဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဟဲဟဲ၊ သဘာဝ အားတိုးဆေးလို့တောင်ပြောလို့ ရတယ်၊ စိမ်လိုက်ရင် အသက်၈ဝ အဖိုးကြီးတွေတောင် အသက် ၄ဝ လောက်ပြန်ငယ်သွားတယ်လို့ ထင်ရလောက်အောင်ကို အားတက်လာတာဗျ၊ ဟဲဟဲ အဲဒါကြောင့် လူသူ မသိခင်ကတည်းက ဒီကျွန်းတကျွန်းလုံးကို ရအောင် ဝယ်ထားလိုက်ပြီး အပိုင်သိမ်းထားလိုက်တာလေ၊ အထူးဧည့်သည်တော်လောက်ပဲ ဖိတ်ပြီး လက်ခံတယ်။ လူသိပ်မသိစေချင်လို့၊ သဘာဝ အတိုင်းဆို အရမ်းပူလို့ ဟို ရေအေးစမ်းချောင်းဘက်က ရေအေးကို ပိုက်နဲ့ သွယ်ပြီး လိုသလို အနည်းအများထည့်ပေးပြီး အပူကို ထိန်းထားလိုက်တာ”

အပင်ညာ မွန်းလည်း မွန်းလောက်သည်။ စိတ်တွေ ပူ၊ လူက နုံးသလို ဖြစ်နေသော သီဟရဲကျော်တယောက် ရေထဲ ပုခုံးထိမြုတ်စိမ်လိုက်သည်နှင့် လူက လန်းတက်လာခဲ့ရသည်။ အပင်ညာ မှာ သူ့ထက်လေးငါးနှစ်မက ငယ်မည် ဆိုသည်ကို ခန့်မှန်းကြည့်မိသည်။ ခုန တွေ့လိုက်ရသည့် အမရာ နှင့် မျက်နှာပေါက် အတော်ဆင် လေရာ အပြင်မှာ ထွက်နေသည့်သတင်းစကားများ မှာအမှန်အကန်ဖြစ်နိုင်ကြောင်း သီဟရဲကျော် မှတ်ချက်ချမိလေသည်။
အပင်ညာက သီဟရဲကျော်ကို လိုက်ပို့သော အမ်ဆစ်စတင်း နှင့်အစောင့်ကို ယိုးဒယားလို လှမ်းပြောလိုက်ရာ အစောင့် က လာရာလမ်းသို့ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ အပင်ညာက သူ့ဘေး ကန်ဘောင်တွင် တင်ထားသော အရက်ခွက်တခု တွင် ရေခဲ ထည့်လိုက်ပြီး ဘေးနား အရက်ပုလင်းထဲမှ အရက်ကို လက်နှစ်လုံးခန့်ထည့်ကာ သီဟကို လှမ်းကြည့်ရင်း ၊

“ဆော်ဒါထည့်ဦးမလား”

ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟ က ခေါင်းယမ်းပြရင်း ကမ်းပေးလာသော အရက်ခွက်ကိုယူကာ၊

“သိုင်းကျူး”

ဟုပြောလိုက်သည်။ အပင်ညာက ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြရင်း သူ့ဖန်ခွက်ကို မြှောက်ကာ

“ချီးယား”

ဟု ဆိုလိုက်သဖြင့် သီဟလည်း သူ့ဖန်ခွက်ဖြင့် လှမ်းထိလိုက်ကာ ချီးယားစ်ဟု ပြောလိုက်ကာ အရက်ကို အသာစုပ်သောက်လိုက်လေသည်။ အရက်အရသာမှာ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း ပေမဲ့ အဝင်က အတော်ပင် ချောမွတ်လှလေသည်။ သူ့လျှာ အရသာ အရ ဂျော်နီဝါကား ဘလူးလေဘယ်မှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ပုလင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘူးသီးခြောက်လို အဖုအထစ်နှင့် ဖန်ပုလင်းတခု ဖြစ်ပြီး အထဲတွက် ဆေးမြစ်တွေလိုလို စိမ်ထားသည်ကိုလည်းတွေ့လိုက်ရသည်။

“ဘလူးလေဘယ်နဲ့တူသလိုပဲ အရသာက ဘာတွေ စပ်ထားတာလဲဗျ”

ဟု လှမ်းမေးလိုက်မိသည်။ အပင်ညာ က ဟက်ကနဲ ရီလိုက်ရင်း၊

“ခင်ဗျား အရက်သမားပီသပါပေတယ်ဗျာ၊ တကယ်က ဂျော်နီဝါကား ဘလူးလေဘယ်ပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား အားကောင်းစေတဲ့ သဘာဝဆေးမြစ်တွေနဲ့ စိမ်ထားတာဗျ ”

ထိုသို့ ဖြင့် ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း အရက်အကြောင်း ဘာညာပြောဆိုရင်း အရက် နောက်နှစ်ခွက် အကုန်သုံးခွက် မြောက်တွင် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ရီမော စကားပြောသံနှင့် အတူ သူတို့ ရေကန်နားသို့ အမရာ နှင့် မာလာတို့ နှစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဒီတခါတော့ အစောင့် မပါတော့ခြေ၊ အမရာက နေရာသိနေသူမို့ မာလာ့ကို ခေါ်လာခဲ့ပုံရသည်။ အမရာ ကပဲ မာလာ့ကို အပင်ညာ နှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပြီး သူမ တို့ နှစ်ယောက်အတွက် ဝိုင်အဖြူ နှစ်ခွက်ကို ငှဲ့လိုက်လေသည်။ ထို ဝိုင်အဖြူပုလင်းမှာလည်း ဆေးမြစ်များ စိမ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သီဟမှာ သူ့သမီး ရေကန်နား ကပ်လာကတည်းက မိမိ ရေထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသည်ကို သတိရပြီး စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေသော်လည်း အခု မှတော့ ဟန်ပျက်၍ မဖြစ်တော့ပြီ။ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပင် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် ရေကန်ဘေးမှာ ဝိုင်ခွက်ကလေးတွေ ကိုုင်ကာ စုပ်မြည်းနေကြသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ ခနနေတော့ အမရာက၊

“ကဲ သဘာဝရေပူကန်ထဲ ဆင်းရအောင်”

ဟု မာလာ့ကို လှမ်းပြောရင်း သူမ ကိုယ်ပေါ်ပတ်လာသည့် သဘက်ကြီးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ဘီကီနီ ကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပထမ အပေါ်ပိုင်းကို ချွတ်လိုက်ရာ လက်သန်းလုံးလေးလောက် တုတ်သော နို့သီးခေါင်းညိုညို လေးတွေ နှင့် ကျပ်ပြားဝိုင်းခန့် နို့ခံ ညိုညိုလေးတွေမှာ ဖွံ့ထွားလှသည့် ရင်သား အစုံ ရှေ့ထိပ်ကလေး တွေမှာ ထင်ရှားနေလေသည်။ သူမ နို့မှာ အရမ်းအကြီးကြီးမဟုတ်သော်လည်း ဘူသီး အညှာပိုင်းပုံစံလို ရှည်ရှည်မြောမြော ဖြစ်လေသည်။ ဘိုက်သား မှာတော့ အဆီပြင်ကလေး မဆိုသလောက် လက်တလုံးလောက် အရစ်ကလေး တခု ရှိလေသည်။ တကယ်တော့ သူမ ဘီကီနီ အောက်ပိုင်းအစကို ချွတ်ရန် ကုန်းလိုက်ချိန်မှာ ထွက်လာသဖြင့်သာ မြင်ရခြင်းဖြစ်လေသည်။ အမရာ သူမ ဘီကီနီ အောက်ပိုင်းကို ချွတ်ချလိုက်တော့ စောက်မွှေးလေးကို ဆီးခုံမှ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား အပေါ်ပိုင်းအထိ လက်နှစ်လုံး လောက် ပါးပါးလေး ထားထားပြီး ကျန်နေရာများကို အပြောင်ရိပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အမရာက သီဟရဲကျော်တို့ မျက်လုံး သုံးစုံ စလုံး သူမကို ပြူးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ညိုညို တွန့်တွန့်လေး မှာ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ထူထူကြီး အကွဲကြားထဲမှာ တွေ့နေရလေသည်။ သူမ ရေကန် အစပ်နားတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ရေကန်ထဲ ဆင်းဖို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်တော့ သီဟ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဖြစ်နေသည့်အတွက် အတွင်းသား နီတာရဲတို့ကို တောင် မြင်လိုက်ရသည်။ သီဟ လီးကြီးက ရေအောက်မှာ မာနေလေပြီ။ အမရာက ရေကန်ထဲ ဆင်းပြီး အပြင်ညာ့ ပေါင်ပေါ်ကို အပြင်ညာ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်လိုက်ပြီး အပြင်ညာ ပါးစပ်ကို ငုံ့ကာ ကစ်စ်ပေးလိုက်သည်။
အပြင်ညာက လည်း ပြန် ကစ်စ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့လက်တွေက အမရာ့ ဖင်လုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကာနှယ်လိုက် သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေကြသည့် သီဟ နှင့် မာလာ တို့ကို အမရာ က ခေါင်းလှည့် ကာ သူမ ဆံပင်ဖားရားကို ပုခုံးနောက်တဖက် ရောက်သွားအောင် လုပ်လိုက်ပြီး လည်ပြန်ကြည့်လိုက် သည်။ အပြင်ညာ က ထို အချိန်မှာပင် အမရာ့ နို့တွေကို ကုံးစို့လေသည်။ အမရာက အီးကနဲ့ ငြီးတွားလိုက်ရင်း၊

“အို့ …ကိုကို ကလည်း တအားပဲ၊ ဟိုမှာ စု ကို ခေါ်ပါအုံး တယောက်ထဲ သူ့မှာ ၊ လာခဲ့စု ညီမလေး ဒီရေက တအားကောင်းတာ.. အို့ ကိုကို ပြောလေကဲလေပါလား”

မာလာက သူမ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော သဘက်ကို ခွာချလိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ရေထဲ ဆင်းဖို့ ခြေဖြား နှင့် ရေကို စမ်းတို့ကြည့်လိုက်တော့၊ အပြင်ညာက ၊

“ဟိတ် ကောင်မလေး ဒီရေကန်ထဲကို အဝတ်အစား နဲ့ မဆင်းရဘူး၊ တိုက်ရိုက် အသားနဲ့ ထိမှ ဒီရေက အကျိုးရှိတာ”

ဟု လှမ်းတားလိုက်သည်။ ခုန က ဝိုင်အရှိန်လေး ဖြင့် ပန်းနုရောင်သန်းနေသော မာလာ့ မျက်နှာကလေး မှာ ပိုရဲ သွားပြီး သီဟ မျက်နှာကို မေးခွန်းထုတ်သော အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သီဟ အတွက်လည်း ရွေးစရာ လမ်းမရှိတော့၊ မာလာတော့ သူ့ကို အသေမုန်းတော့မည်၊ သို့သော်လည်း သူမ အနေနှင့် စစ်ဆင်ရေး အတွင်း အေးဂျင့် တယောက် အနေဖြင့် အသက်ကို ပင် စတေးရမည့် အချိန်အနေ ထိ စိတ်ကို ထားရမည်ဖြစ်ရာ ထိုကိစ္စ မှာ အသက်နှင့် ယှဉ်လျှင်တော့ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ပါလား။ ထို့ကြောင့် သီဟက၊

“ကဲ စု လေး ချွတ်လိုက်လေ ရေထဲ မြန်မြန်လာလိုက် ရေက တအားနွေးပြီး အရမ်း ဖီးကောင်းတာ”

ဟု ပွောလိုကျသညျ။ အဓိက ပွောခငြျသညျမှာ မွနျမွနျခြှတျ ရထေဲ မွနျမွနျခုနျခလြိုကျလြှငျ၊ မညျသူမှ ကိုယျ့ကို အသေးစိတျမမွငျရဘူးဟု ဆိုလိုရငျး ဖွစျလသေညျ။ မာလာရဲကြောျ ကသူမ လကျကို နောကျပွနျပွီး ကြောမှ ဘီကီနိ ဂြိတျကို ဖွုတျလိုကျသညျ။ ရပေူကနျထဲမှ မကြျလုံး သုံးစုံ စလုံးက သူမ ဘီကီနီလေးကို ကွညျ့နကွေ သညျ။ မာလာက သူမ ဘီကီနီကို ဂြိတျဖွုတျပွီးဘေးက ကုလားထိုငျတလုံးပေါျသို့ ပွစျတငျလိုကျသညျ။ အပွငျညာ့ ပါးစပျမှ ဝါးကနဲ ဖွစျသှားသညျ။ မာလာရဲကြောျ ရငျသား အစုံမှာ အမရာကဲ့သို့ မထှားသောျလညျး ပွားကပျနတောမဟုတျ၊ ပေါကျစီ လုံးခပျကွီးကွီးလေး လို လုံးမှတျနပွေီး ဖွူဖှေးသော အသားအရညျကွောငျ့ အကွောစိမျးလေး တှကေို ရငျသား ဘေးမှာ မွငျနရေသညျ။ နို့သီးခေါငျးလေး တှကေ လညျး ခဲတံသေးသေးလေး ၏ ခဲဖကြျလောကျသာ လုံးပတျရှိပွီး ခေါငျးလေးတှမှော အပွငျသို့ ပငျ မထှကျခငြျ ဖုတုတု လေးသာ ဖွစျနသေညျ။ နို့သီးခေါငျးအောကျမှ အရေီရိုးလားခေါျ နို့ခံလေးမှာ လညျး အမရာ့လို ကပြျပွားဝိုငျးလောကျမကွီး မတျစေ့သာသာလောကျသာ ရှိသညျ။ အမရာ့လိုလညျး ညိုတိုတို မဟုတျ၊ ပနျးနုရောငျ ရငျ့ရငျ့လေး ဖွစျနသေညျ။ မာလာ့ ဘိုကျသား လေးမှာလညျး လုံးဝ အဆီပွငျမရှိ ခပြျယပျနသေညျ။ သူမ ဘီကီနီ အောကျပိုငျးကို ခြှတျဖို့ ကုနျးလိုကျတော့ နို့လေး မြားမှာ အမရာတုနျးကလို လှုပျယမျးမနပေဲ တငျးတငျးလေး ပငျ ရှိနသေညျ။ အပွငျညာ မှာ မာလာ့ကို ကွညျ့လိုကျ သီဟ ကို ကွညျ့လိုကျမို့ သီဟ တယောကျမှာ မကြျစေ့ကို လှဲထားခငြျသောျလညျး ဟနျမပကြျ စိတျဝငျစားသလို ပုံစံဖွငျ့ ကွညျ့နရေလသေညျ။ မာလာ့ ဘီကီနီ အောကျပိုငျး ကြှတျသှားတော့ မာလာ့ အဖုတျလေးမှာ ဖေါငျးမို့ ပွီး ပွောငျရှငျးကာ ပေါျလာလသေညျ။ သီဟ တယောကျ အခု မှ မာလာ လညျး သူမ အမေ လို စောကျဖုတျမှှေးကို ပွောငျအောငျ ဝကျစျ လုပျထားသညျဆိုတာ သိလိုကျရသညျ။ မာလာမှာ အသကျ ၂၅နှစျလောကျ ရှိပွီ ဖွစျသောျလညျး တကိုယျလုံး အတှငျးပစ်စညျးမြားမှာ နုဖတျလို့ အပြိုလေး တယောကျလို မညျသူမှ မထိ မကိုငျရသေးသညျ့ ပနျးနုဖတျလေး လို ဖွစျနသေဖွငျ့ အခုမှ အပြို ပေါကျစ ကောငျမလေး တယောကျ နှငျ့ တူနလေသေညျ။ မာလာ့ တကိုယျလုံး ကို စားတော့ ဝါးတော့ မတတျ စူးစူးဝါးဝါး ကွညျ့နကွေသော၊ အပွငျညာ နှငျ့ အမရာ တို့ နှစျယောကျကို သီဟ တယောကျ လညျပငျးညှစျသတျခငြျစိတျပေါျနရေလသေညျ။ သို့သောျလညျး သူ့အခွအေနမှော က ကိုယျကိုယျတိုငျတောငျ ကမာ်ဘပေါျက ဘယျနရော ရောကျနမှေနျးမသိရ၊ သူတို့ ၏ အစောငျ့ မြားမှာလညျး ဘယျနှစျယောကျ ရှိမညျမှနျးလညျးမသိရ၊ နောကျဆုံး ကိုယျအသကျရှငျရကျ ထှကျသှားပါက သူတို့ကို ခြမှေုံးလို့ ရနိုငျသေးသညျ။ အသကျရှငျဖို့က အရေးကွီးသညျဟု သဘောထားတာ အေးဂငြ့ျ စိတျဓါတျကို သှငျးထားလိုကျတော့သညျ။

မာလာ မှာ ရေကန်ထဲ သို့ ဆင်းလာပြီး သီဟဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ရေထဲ တွင် သီဟ နှင့် ပေါင်ချင်းလာထိလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အမရာ စောက်ဖုတ်ထဲ တွင် အပြင်ညာ့ လီးကြီးဝင်နေလေပြီ။ အမာရာက သူမ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွာကာ ဖြင့် အပြင်ညာ့ လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချကာ လိုးနေသလို အပြင်ညာက လည်း သူမ နို့တွေကို ကုံးစို့နေလေသည်။

“ကိုကို အားးး အီးးးး ကောင်းလိုက်တာ အီး ကိုကို့ဟာကြီးက ်မာနေလိုက်တာ အိုးးးး”

“အီး ညီမလေး ဟာလေးက လည်း စေးနေတာပဲ ကို အိုး ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် အခေါ် အဝေါ်ကို နားထောင်လိုက်တာနှင့် သူတို့ မောင်နှမ ဆိုတာ သေခြာနေလေပြီ။ သူတို့ ကြည့်ရသည်မှာလည်း ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားသည့်ပုံ မရှိပါ။ လူနှစ်ယောက် ကိုယ့်လက်တကမ်းမှာ အားရပါးရလိုးနေကြသည်ကို သမီး နှင့် အတူတူ ဘေးခြင်း ယှဉ်လျှက် ကြည့်နေရသည်ကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိန်ဆဲ နေမိသည်။ အပြင်ညာက အမရာ့ နို့တွေကို ကုံးစို့နေရင်းက မျက်လုံးတဖက်ဖြင့် သီဟရဲကျော် တို့ စုံတွဲကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို မြင်ရသည်။ အမရာက လည်း သူမ လက်တဖက်ဖြင့် လှမ်းကာ မာလာ့လက်ကလေလှမ်းဆုပ်ကိုင်ထားကာ ငြီးငြူနေသည်။ မာလာ ဒီအတိုင်းနေလို့ မဖြစ်တော့ကြောင်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ မျက်စေ့ကို အမရာတို့ ဆီမှ မလွဲပဲ သီဟရဲကျော် ပေါင်ပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်လေသည်။ မာလာမှာ သီဟ ကို ကျောပေးပြီး တက်ထိုင်လိုက်တာမို့ သူမ ဖင်လုံး အိအိလေးက သီဟ လီးကြီးကို လာထိလေသည်။ သီဟ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းထသွားရသည်။ အမရာတို့ကို မြင်နေရကတည်းက မာနေသော လီးကြီးမှာ မာလာ့ ဖင်လေးကို ထိလိုက်တော့ သံချောင်းအလားမာလာခဲ့လေပြီ။
အခန်း ၅။

မာလာကိုယ်တိုင်က လည်း သူမ ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ပေါ်တင်ကြီး လိုးနေကြသော မောင်နှမ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်းက အသွေးအသားတွေ က တဖြင်းဖြင်း ဖြစ်နေရသည်။ စိမ်နေသော ရေပူက ပဲ တကယ် အစွမ်းထက် တာလား သူမ သောက်လိုက်သည့် ဝိုင်မှာ စိမ်ထားသည့် ဆေးမြစ်တွေက ပဲ အစွမ်းထက်တာလား မသိ။ သူမ စိတ်တွေက ကြွနေလေပြီ။ သူမ စောက်ဖုတ်လေး မှ အရည်ကြည်တို့က စိမ့်ကျနေသည်ကို ရေထဲမှာမို့ မည်သူမှ မမြင်ရသည်မှာ တော်တော့သည်ဟု တွေးနေမိသည်။ သူမ ဖင်သား ကျောပြင်တို့ ဖြင့် ထိတွေ့နေရသည့် သူမ ဒက်ဒီ သီဟရဲကျော်၏ တင်းရင်း သည့် ကြွက်သား များက သူမ ကို ရင်ခုံစေသည့် အပြင် တင်ပါးကို ပွတ်တိုက်သွားသည့် လီးကြီးက သူမ အသက်ရှုကို ပင် မှားသွားစေရသည်။ သူမလက်တွေကို လှမ်းကိုင်နေသည့် အမရာ့လက်တွေကိုလည်း ရှောင်ရှားချင်၊ သူမ ခြေသလုံးကို ရေထဲမှ ခြေဖျားဖြင့် လှမ်းထိ နေသော အပြင်ညာ ၏ခြေထောက်ကို လည်း ရှောင်ချင်သဖြင့် သူမ ဒက်ဒီ့ ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်မိသည်။ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ပေါင်တဖက်က ဖိမိသဖြင့် ဒက်ဒီ့ ဆီမှ အာ့ ဟု အသံထွက်လာသဖြင့် နာသွားပြီဟု စိုးရိမ်ကာ ပြန်ထလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာ သူမ ရင်သား အစုံ မှာ ရေထဲမှ ပေါ်ထွက်လာသဖြင့် အပြင်ညာ့ မျက်လုံး အစုံက စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အပြင်ညာက သူမ ရင်သား တွေကို ကြည့်နေရင်းက အမရာ့ နို့တွေကို အငမ်းမရ စုပ်နေတော့ မာလာ ကမန်းကတန်း ရေထဲ ပြန်ထိုင်ချလိုက်ရသည်။ ဒီတခါတော့ သီဟရဲကျော်က သူလီးကြီး မထိခိုက်စေရန် မာလာ့ ခါးလေးကို ကိုင်ထိန်းကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး သူ့ဒူးများဖြင့် မာလာ့ ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်ရသည်။

မာလာရဲကျော်မှာ သူမပေါင်လေး နှစ်လုံးကားလျှက် ထိုင်ချလိုက်ရသဖြင့် သီဟ ၏ အလံတိုင်ကဲ့ သို့ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက သူမ ပေါင်ကြား အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို မြှောင်းလိုက်ပွတ်ပြီး တိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ သူမ ပါးစပ်လေး ဟပြီး ရှီးကနဲ ပင် အသံထွက်သွားရသည်။ သီဟလည်း ထူပူသွားရသည်။ သူက တော့ သူ့လီးကြီးကို ခုနလို မာလာ့ပေါင်လုံးဖြင့် ဖိထိုင်ခံလိုက်ရပါက ကျိုးသွားမည်စိုးသဖြင့် လွတ်မည့်ပေါင်ကြားသို့ ချိန်ပေးလိုက်ခြင်းသာ၊ ခုလို သူ့သမီး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားအပေါ်အကွဲကြောင်း တလျှောက်လျှောတိုက်သွားမည်ဟု သတိမထားမိပါ။ သောက်ထားသော အရက်ရှိန်နှင့် အားတိုးဆေးများကြောင့် သူ့ဆန္ဒတွေက အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်နေလေပြီ။ သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ဖင်ထိုင်လျှက် ကျနေသော သမီးဖြစ်သူကို တောင် ခနမေ့သွားသည်။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်အဖြစ်သာ စိတ်ထဲ ခနမွန်သွားသဖြင့် လက်နှစ်ဖက်က အလိုလို မာလာ့ ရင်သား အစုံကို လက်ဖဝါး တဖက်တချက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ရုတ်တရက် သူကိုင်ထားတာ သူကသမီး နို့အစုံပါလားဟု သတိရမိသည့် အချိန်မှာတော့ ထိုရင်သားလေးတွေက သူ့လက်ဖဝါးတွေကို သံလိုက် ဖြင့် ဆွဲထားသလို လွှတ်ချင်စိတ်မရှိတော့ခြေ။ မသိစိတ်က အသာလေး ပွတ်သပ်ကာ ဆုပ်နှယ်နေမိလေပြီ။

မာလာကိုယ်တိုင်က ကို သွေးသား ဆန္ဒတွေ ထကြွနေပြီ ဆိုတော့ ဘာကိုမှ သတိမထားမိတော့ခြေ။ သူမ ၏ အပျို စင် ရင်သားတွေကို ပွတ်သတ်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေသည်ကို သာယာ နေမိသလို သူမ ကိုယ်လေး တွန့်လိမ် သွား တိုင်း၊ သူမ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား များနှင့် ပွတ်တိုက် မိနေသော လီးတန်မာမာ ကြီးကလည်း သူမ စောက်ရည်ကြည် တွေကို တသွင်သွင် စီးကျ နေစေလေသည်။

မာလာရဲကျော်မှာ တကယ်တော့ ဆက်ခ် နှင့် ပတ်သက်လျှင် အတွေ့အကြုံ လုံးဝ မရှိသေးသည့် အရိုင်းမလေး သက်သက် ဖြစ်လေသည်။ သူမ စစ်တ္ကသိုလ် တက်စဉ်က ရီးစား တခါထားဖူးသော်လည်း သူမ ၏ စည်းမျဉ်းမှာ မင်္ဂလာဦးည အထိ မထိမကိုင်ကြေး ဟု တင်းထားသဖြင့် ရီးစားက စိတ်ပျက်ကာ စွန့်ခွာသွားခဲ့သည်။ သူမ ကလည်း တင်းတင်းပင်၊ သူမလို ရုပ်ရည်ရူပကာ မှာ မိန်းခလေး ချင်းချင်းပင် ချောသည် ပြောရသည့် အနေအထား၊ စစ်သင်တန်း၊ ကရာတေး စသည်တို့ ကို အမြဲ လေ့ကျင့်နေလို့ အဆီပြင်မရှိ ကျစ်လစ်နေသည့် ကိုယ်ခနွာ၊ ယခု အသက်အရွယ် ဖြင့် စစ်ထောက်လှမ်းရေးတွင် ဗိုလ်ကြီး ရာထူး ရထားသူ အနေဖြင့် ယောက်ျားကို ခေါင်းခေါက်ယူနိုင်သည်ဟု မာန ဖြင့် တော်ရုံ ရီးစား ကို ထားဖို့ စိတ်မကူးတော့ခြေ။ သို့သော်လည်း ဘာကြောင့် မှန်းမသိ ( တကယ်က မျိုးရိုးလိုက်၍ ဖြစ်သည်၊ သူမ က သာ မသိတာ၊ သူမ မိဘ နှစ်ဖက်စလုံး မှာ တဏှာရမက် ပြင်းပြသည့် အမျိုးတွေ ဖြစ်သည် ကို နောက်မှ သူမ သိခဲ့ရသည်။) သူမ မှာ ရမက်ဆန္ဒပြင်းပြသူလေး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အင်တာနက် မှ ဆိုက်များ ဖေ့ဘုပ်များတွင် ဖိတ်အကောင့် ဖြင့် ဝင်ကာ ပွင့်လင်းရသ စာပေတွေကို ရှာဖတ်၊ တခါတရံ ဆုံမိသည့် ဖိတ်အကောင့် မှ ဘဲတွေ နှင့် ဆက်ခ် ချပ်တာတွေ လုပ်မိသည်။ ထိုသို့ ချပ်ရင်းလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အစေ့လေး ကို ဖိပွတ်ကာ အာသာ ဖြေ ခဲ့သည့် အကြိမ်ပေါင်းတော့ မနည်းတော့ပေ။ စစ်သင်တန်း တို့ ကရာတေး မှာ ဘလက်ဘက် ရသည်အထိ လေ့ကျင့်ခဲ့တာတွေကြောင့် အပျိုမြှေးက တော့ ကွဲပြဲနေသည်မှာ ကြာခဲ့သော်လည်း တကယ့် ယောက်ျား လီးဖြင့် တော့ တခါမှ မဆက်ဆံခဲ့ဘူးသေးခြေ။ မိမိ လက်ချောင်းလေးကို လက်တဆစ် နှစ်ဆစ်လောက် ဝင်အောင် ထိုးထည့်ခြင်း ဖြင့်လည်းကောင်း၊ မိန်းခလေး များ ရာသီလာလျှင် သုံးသည့် တန်ပေါင်ခေါ် သွေးစုပ်သည့် ဂွမ်းလိပ်အချောင်းကလေး ကို ထိုးထည့်၍ လည်းကောင်း စိတ်ဖြေလေ့ရှိသည်။ တကယ့်ယောက်ျား လီး ဆိုတာ အပြင်မှာ မြင်လည်း မမြင်ဘူး ၊ ထိပင် မထိဘူးခဲ့ခြေ။

ယခုတော့ ဖြင့် သူ့ ဒက်ဒီ လီးကြီး၊ က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး အတွင်းသားတွေ ကို ထိမိနေတာတင်မက၊ သူမ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေကို ပါ ဖိပွတ်မိနေတော့ သူမ၏ ကာမ ဆန္ဒ တွေက ငယ်ထိပ်ကို ရောက်နေခြေပြီ။ သူမ စိတ်တွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းကာ သူမ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နှယ်နေသော ဒက်ဒီ့လက်ကို ဆွဲဖယ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ သူမ ဒက်ဒီ့ လက်တွေကို အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲခွာဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သန်မာလှသည့် ဒက်ဒီ့ လက်တွေက ပိုဖိညှစ်လာခဲ့သဖြင့် သူမ နူတ်ခမ်းလေးပင်ဟသွား ကာ ငြီးလိုက်မိပြီး သူမ ခေါင်းကို လည်ပြန်ဖြင့် ဒက်ဒီ့ကို တခုခု ပြောဖို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်လိုက်သည်။

သီဟရဲကျော် ဦးနှောက်ထဲ မှာ သုပ်သွေးတွေက ရောက်နေလေပြီ။ အသိစိတ်က တော့ နည်းနည်း ရှိသေးသည်။ ထိုအသိစိတ်ကလည်း ဒီအချိန်မှာ ငါ ဟန်ဆက်မဆောင်ခဲ့ပဲ အရေခြုံတာ ပေါ်သွားလျှင် ငါတို့ သေသွားနိုင်သည်။ သမီး ရော ငါရော အသက်ရှင်နေနိုင်ဖို့ အတွက် ဟန်ဆောင်ရမည်၊ ငါ့မှာ အပြစ်မရှိဟု လိုရာဆွဲတွေးနေမိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သမီးက သူ့လက်တွေကို သူမ နို့တွေပေါ်မှ ဆွဲခွာဖို့ ကြိုးစားသည်ကို မလွတ်ပေးပဲ ဆက်ကာ ဆုပ်နှယ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့ကို လည်ပြန်လှည့်ကာ တခုခု ပြောမလို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လာသော မာလာ့ မျက်နှာလေး မှာ သူ့မျက်နှာနှင့် တလက်မခန့်သာ ကွာတော့သည်။ သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်က ဆုပ်ညှစ်လိုက်လို့ အကနဲ ပါးစပ်ကလေး ဝလုံးပုံ ဝိုင်းပွင့်သွားသော မာလာရဲကျော် နူတ်လမ်းလုံးလုံးလေး မှာ ကြည့်ရတာနှင့် ပင် သူ့ပါးစပ်မှာ ချိုလာရသည်။ သီဟရဲကျော် သူ့နူတ်ခမ်း အစုံ ဖြင့် ထိုနူတ်ခမ်းလေး ကို ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်တော့သည်။ မာလာ့ မျက်လုံး အစုံကိ သူ့မျက်လုံး များကို မယုံကြည်နိုင်သလို တချက် ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ မျက်တောင်လေး တွေ စင်းကျသွားခဲ့သည်။ ချိုမြိန်လှသော နူတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး တွေက အမြင်တင်သာ မက၊ သူ့ပါးစပ်တွင်း တွင်လည်း ချိုမြနေလေသည်။ မာလာ့ ပါးစပ်မှ သွားရည်တွေကိုပါ စုပ်ပြစ်လိုက်ပြီး သူ့လျှာကြီးကို မာလာ့ နူတ်ခမ်းထဲ ထိုးသွင်းကာ လျှာကလေးကို သွားကလိလိုက်သည်။ မာလာကလည်း သူ့လျှာကို ပြန်စုပ်လာတော့ သူဖင်ကျောပင် ရှုံ့သွားကာ လီးကို ကော့ထိုးလိုက်မိသည်။ လီးထိပ်ကြီးက အနည်းငယ် စောင်းကာ မာလာ့ စောက်စေ့လေးကို ချော်ထိုးမိတော့ မာလာတကိုယ်လုံး တုံတက်သွားသည်။ သူမ လက်တွေက သီဟရဲကျော် လည်တိုင်ကို ခိုကာ ဆွဲဖက်နေမိပြီ။

သီဟရဲကျော်လက်တဖက်က အောက်သို့ လျှောဆင်းကာ မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းအကွဲလေးကို လက်ထိပ်ကလေး ဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ သီဟရဲကျော် စိတ်ထဲမှာ တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့ပြီ ဆိုတာကို သိနေလေပြီ၊ မထူးတော့ပြီမို့ ကျွမ်းကျင်သည့် သူ့လက်ချောင်းထိပ်က အလိုလို မာလာရဲကျော် စောက်စေ့ဖူးလေး ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိပြီး ဖိကာ ပွတ်ခြေပေးနေလေပြီ။ သူ့သမီးကို သူပြန်လိုးရတော့မယ် ဆိုသည့် အသိစိတ်က လီးကြီးကို ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည့် အလား တောင်မတ်နေလေသည်။ မာလာရဲကျော်တယောက် ရမက် သွေးတွေ တကိုယ်လုံး ဖြန်းနေလေပြီ၊ သူမ စောက်စေ့ အရသာဖူးကလေးကို ဖိခြေပွတ်ခံလိုက်ရတော့ သူမ အသိစိတ်တွေ ပျောက်သွားရပြီ။

“အား ဒက်ဒီ……အိုး….. ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲဒက်ဒီရယ်”

သူမ ပါးစပ်မှ အင်္ဂလိပ်လို ငြီးတွားလိုက်မိသည်။ သီဟရဲကျော် လက်တွေက နှစ်ဖက်စလုံး အောက်ရောက်သွားပြီ တဖက်က စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးရင်း တဖက်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး ထဲ အသာ ထိုးထည့်ပေးနေသည်။ သူ့သမီးကို သူလိုးရပြီ ဆိုပေမဲ့ မနာကျင်စေချင်ပါ၊ သူ့သမီး မှာ လက်ရှိ ရီးစားလည်း မရှိ၊ ဆက်ခ် အတွေ့အကြုံလည်း မရှိဘူးဆိုတာ၊ ထောက်လှမ်းရေးက ဗိုလ်မှုးတယောက်လည်း ဖြစ်၊ အေးဂျင့်လည်း ဖြစ်တာမို့ သူသိပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ မှာ မည်သို့ ပင်ဖြစ်စေ မာလာ့ကို မနာကျင်စေချင်ပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း လက်ဖြင့် ပထမဆုံး ကရိုင်းပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

“အိုး ဒက်ဒီ၊ အစ်စ် ဖီးလ် ဆိုးဂွတ်..ဒက်ဒီ”

ကောင်းလိုက်တာ ဒက်ဒီ ဆိုပြီး အင်္ဂလိပ်လို ရေရွတ်နေသဖြင့် အပြင်ညာတို့လည်း သူတို့ကို သားအဖမှန်း သိရှိသွားတော့သည်။ အမရာမှာ ပိုဖီးတက်လာပြီး အပြင်ညာ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ထထကာ ဆောင့်ချ လိုးနေရင်း၊

“ကိုကို ..ကိုကို့ ညီမလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးစမ်းပါ”

ဟု အော်ဟစ်ကာ ပြောလေသည်။ အပြင်ညာလည်း သီဟတို့ သားအဖ လိုးကာနီး တယောက် နှင့် တယောက် လူးပွတ်နေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖီးတက်ကာ အောက်မှ သူ့ညီမကို အသားကုန်ကြုံးဆောင့်လေသည်။

သီဟမှာ မာလာတယောက် ဖင်တကြွကြွ နှင့် သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့် ဖြစ်နေသည်မို့ လိုးလို့ ရပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မာလာ့ ဖင်လေးကို အသာကြွစေကာ သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်တေ့လိုက် မာလာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပေးလိုက်သည်။

“သမီး ဖြည်းဖြည်းလေး နိုင်သလောက်ထိုင်ချ ဖြည်းဖြည်းချင်း”

ဟု ပြောရင်းက ခါးလေးကို ဆွဲချလေသည်။ သူ့လီးကြီးမှာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ထိုးခွဲပြီး တဗြစ်ဗြစ်နှင့် တဝက်ခန့် ဝင်သွားလေသည်။

“အား နာတယ်နာတယ်၊ ဒက်ဒီ သမီးကို သတ်နေတာလား အီးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်..”

သီဟမှာ မာလာ ၏ အော်ဟစ်ငြီးငြူမှုကြောင့် သူမ ခါးလေးကို ကိုင်မြှောက်ထိ်န်းပေးထားရလေသည်။ မာလာ နို့လေး များကို ငုံ့ကာ ငုံစုပ်လိုက်၊ သူမ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးလိုက် ဖြင့် မာလာ တယောက် ပြန်တက်ကြွ လာမှ နောက်ထပ် နည်းနည်း ထပ်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံး မှာတော့ တင်းကျပ်နေသော မာလာ့ စောက်ခေါင်းထဲ သူကလီးကြီး တချောင်းလုံး စုံလုံးမြုပ်သွားလေပြီ၊ ထိုအချိန်မှာ ပင် အပြင်ညာတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်မှာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ တပြိုင်နက် ရောက်သွား သဖြင့် တယောက်ကို တယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်လျှက် အော်ဟစ် ငြီးငြူရင်းက ငြိမ်ကျသွားလေသည်။

သီဟ လီးကြီးမှာ မာလာ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရင်းအထိကျ အောင် မြုတ်နေပြီး မာလာမှာ သီဟရင်ခွင်ထဲ ကျောမှီထိုင်လျှက်၊ သီဟလက်တွေက မာလာ့ နို့လေးတွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး နှယ်ပေးနေသည်။ နှစ်ဦးစလုံးက အပြင်ညာ တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက် ပွဲကြမ်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်ကို ကြည့်နေမိကြသည်။ ထိုနှစ်ယောက်ငြိမ်သွားမှ သီဟက မာလာ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ မပေးလိုက်ရာ သီဟလီးကြီးမှာ မာလာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းထွက်လာလေသည်။ လီးဒစ်နူတ်ခမ်းစောင်းတွေက မာလာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းက အသားနုနုတွေကို ပွတ်တိုက် ဆွဲယူလာသဖြင့် မာလာမှာ မျက်စေ့လေးမှေး ကာ အသံထွက်ငြီးငြူလိုက်သည်။ လီးကြီး အဖုတ်တွင်းမှ ကျွတ်လုကျွတ်ခင်ကျမှ သီဟက မာလာ့ခါးလေးကို ဆွဲချကာ လီးကြိးကို ဆောင့်သွင်း လိုးလိုက်သည်။

“အား….အိးးးးးး ဒက်ဒီ..အား နာတယ်..”

ပထမ တချက်နှစ်ချက်သာ နောက်တော့ မာလာမှာ အရသာ ကောင်းနေသဖြင့် သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် ဆောင့်ဆောင့်ကာ ထိုင်ချနေလေသည်။

“ဖတ်မီး ဒက်.. ဖတ်မီး..”

မြန်မာလို ပြောရမှာ ရှက်လို့လားမသိ ဘိုလို ပြောနေသဖြင့် အပြင်ညာတို့ကလည်း နားလည်နေပေသည်။ သီဟ မှာလည်း ကိုယ့်သမီး အပျိုစင်ကို ကိုယ်တိုင် သူများ ရှေ့တွင် ပါကင်ဖွင့်နေရသဖြင့် ရေရှည် မထိန်းထားနိုင်ပါ တင်းကျပ် နူးအိလှသည့် မာလာ့ အဖုတ်အတွင်းသားများကလည်း အရသာထူးကို ပေးနေလေရာ မလာ ကိုယ်လေး တောင့်တင်းပြီး တချီပြီးသွားသည်နှင့် သူလည်း ထိန်းထားသည်ကို လျှော့ချလိုက် ပြီး လရည်များကို မာလာ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဖွတ်ဖွတ်ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်ရလေသည်။

သီဟရဲကျော် နှင့် မာလာရဲကျော် တို့နှစ်ယောက် သား အရှိန်ပြေသွားပြီး မျက်လုံးတွေ ပွင့်သွားတော့မှ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ပြုံးကာ ကြည့်နေသည့် အမရာ နှင့် အပြင်ညာ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ကို တွေ့ကြရလေသည်။ ထိုအချိန်အထိ မာလာ မှာ သီဟ ပေါင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျှက် သီဟ လီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ မြုတ်နေတုန်း ဖြစ်လေသည်။ သီဟလီးကြီးမှာ ကိုယ့်သမီးစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး လုပ်ရလို့လား၊ အပြင်ညာ၏ဆေးမြစ်စိမ်အရက်ကြောင့်လား၊ သဘာဝရေပူစမ်းကြောင့်လား ဘာလားမသိ လရည်တွေ အများကြီးထွက်သွားတာတောင် မာတောာင်နေတုန်း ဖြစ်လေသည်။

အပြင်ညာက သီဟကို ၊

“ကိုထောစံ ခင်ဗျားက နာမည်လည်း ကြီးလောက်ပါတယ်ဗျာ၊ ကောင်မလေး ငယ်ငယ်လေးတွေကို ပါကင်ဖွင့်တာ နာမည်ကြီးနေသလို အခုလို ကိုယ့်သမီးကိုယ်ပြန်လိုးတယ် ဆိုတော့ လေးစားသွားပြီဗျာ၊ ကျနော် တို့ မောင်နှမ က အဲလို မျိုး လူတွေကို ဆုံချင်နေတာ ဟားဟား”

အဲဒီ နောက်ပိုင်း မှာတော့ အပြင်ညာက သီဟ ကို သူ့ညီအကိုအရင်း သူငယ်ချင်းအရင်း အလား ဆက်ဆံပါတော့သည်။ သူ့ကွန်တက်များ နှင့် ဆက်သွယ်ဖို့ကို ညစာ မစားခင် သူစီစဉ်ပေးမည်ဟု ဆိုပါသည်။ သို့ဖြင့် သီဟတို့ ရေပူစမ်းမှ ထွက်ကာ သဘက်များ ပြန်ပတ် အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်ကာ မိမိတို့ အခန်းသို့ မိမိပြန်လာခဲ့ကြသည်။ လင်္မးတလျှေက်တွင် အပျိုစင် စောက်ဖုတ်လေးမှာ နာစပ်နေသဖြင့် သီဟ ကို ချွဲသလိုလို ဟန်ဖြင့် လည်ပင်းခိုဖက်ပြီး တွဲလောက်လာခဲ့ရသည်။ သီဟ နားနားကို လည်းတိုးတိုးလေးဖြင့်၊

“ဒက်ဒီ အရမ်းလုပ်တယ်၊ ကိုယ့်သမီးကို ကိုယ်မညှာဘူး၊ အထဲမှာ အရမ်းစပ်နေပြီ”

ဟု ပြောလေသည်။ သီဟက၊

“အင်း ဆောရီး သမီးရယ် မလုပ်မဖြစ်လို့ပါ၊ အခု လမ်းမှာပဲ ပြောနော်၊ အခန်းထဲမှာက သူတို့ ကင်မရာတွေ အသံဖမ်းမိုက်တွေ ရှိနေမှာ မပေါ့နဲ့အုံး၊ ဒက်ဒီတို့ အန္တရာယ်က မလွတ်သေးဘူး”

“အင်း သိပါတယ်၊ အာ့ကြောင့်လမ်းမှာ ပြောတာပေါ့”
အခန်း ၆။

သားအဖ နှစ်ယောက် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အဝတ်အစားများ လဲကာ ကုတင်ပေါ် တက် ပြီး လှဲလျောင်း နားနေရင်း မှ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ တရေးနိုးလာတော့ ညနေစောင်း နေပြီ။ သီဟက အရင်နိုးလာသည်ဖြစ်ရာ ဘေးတွင် အိပ်ပျော်နေသေးသည့် မာလာ့ ချစ်စရာမျက်နာလေးကို ကြည့်ရင်း အဖြစ်အပျက်များကို မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မာလာ့ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာပြီး သူမ ကို ကြည့်နေသော သီဟ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မာလာက ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်း၊

“ဟင့် ဒက်ဒီ အရမ်းပဲ ဟိုဟာလေး နာနေတုန်းပဲ”

“ဆောရီး ပါ စု ရယ် မွမွ နောက်တခါ ဆို အဲလို မကြမ်းတော့ပါဘူး”

“အို ဘယ်သူက နောက်တခါ…”

ပြောရင်းတန်းလန်းမှ မာလာ တယောက် သူတို့အခြေအနေကို ပြန်သတိရပြီး ပါးစပ်ပိတ်သွားသည်၊ သီဟ က သူ့ကို စု လို့ ခေါ်လိုက်ခြင်းမှာ ဒီအခန်းတွင်း စကားပြောဖို့ မလုံခြုံ ဘူး ဆိုသည့် စစ်ဂနယ်ဖြစ်သည်ကို သတိထားမိလိုက်လို့ ဖြစ်သည်။ မာလာဘာမှ ဆက်မပြောတော့။ သီဟ က ရေချိုးခန်းဝင် သေးပေါက် မျက်နှာသစ်ပြီး ထွက်လာချိန်တွင် အခန်းတံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ အပြင်ညာ့ တပည့် တယောက်က လာခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ သီဟ တယောက်ပဲ ဖြစ်သည်။ သီဟက မာလာ့ကို ရေမိုးချိုး ပြင်ဆင်ထားဖို့ မှာထားခဲ့ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

အပြင်ညာ့ကို မှန်လုံ ရုံးခန်းကြီးတခန်းမှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ တယောက် နှင့် တယောက် ကွန်တက်များ ပတ်စ်ဝပ်များ ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး မက်ဆေ့များ ကိုယ်စီ ပို့လိုက်ကြသည်။ နဂို က ပလန်မှာ အပြင်ညာ နှင့် တွေ့ပြီး အကောင့်နံပတ်ရပြီးတာနှင့် ထရေ့လုပ်ပြီး လိုက်ဖမ်းရန် ဖြစ်သော်လည်း ယခု ကဲ့ သို့ ဖြစ်ပါက သူတို့ လုပ်လို့ မရနိုင်ခြေ၊ ယခု သာ လုပ်လိုက်ပါက သီဟ တို့ အနေ နှင့် ပြေးပေါက်မရှိပဲ အသတ်ခံရမည် ဖြစ်လေသည်။ သီဟ အနေနှင့် သူတို့ ထောက်လှမ်းရေးဘက်မှ လူများ သဘောပေါက်ပါစေဟု ဆုတောင်းရုံသာ ရှိတော့သည်။ ပြီးတော့ အလုပ်ကိစ္စ အောင်မြင်သွားသည့် အထိမ်းအမှတ်ဖြင့် ပင်လယ် ကို လှမ်းမြင်နေရသော ဝရံတာ တွင် ခင်းထားသည့် စားပွဲ တွင် အရက် ထိုင်သောက်ကြလေသည်။ အရက်မှာ ထုံးစံ အတိုင်း ကာမ အားတိုး ဆေးမြစ်များ စိမ်ထားသည့် ဘလူးလေဘယ် ဖြစ်လေသည်။ ဆေးပြင်းလိပ် တယောက် တလိပ်စီ ခဲကာ သောက်ရင်းက၊

“ကိုထောစံ ခင်ဗျားကိုတော့ လေးစား သွားပြီဗျာ၊ ခင်ဗျားက တကယ့် သမီးအရင်း ကို တောင်မှ ဆွဲတာပဲနော်၊ ခင်ဗျား သူ ဘယ်အရွယ်ထဲက စဆွဲတာလဲ”

“ပြောရရင်တော့ ခင်ဗျား ယုံမှာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ နေ့ခင်းက ဟာ ပထမဆုံး အကြိမ်ပဲ ပါကင်ဖွင့်လိုက်တာ”

“ဟာဗျာ မိုက်လှခြေလား၊ ဘယ်လို များ စည်းရုံးခဲ့တာလဲဗျ”

သီဟ တယောက် အာရတော့မည်ဆိုတာကို သိသည်။ အဓိပ္ပါယ် ရှိရှိအာဖို့ကို သူဖတ်ခဲ့ဖူးသည့် တိတ်တခိုးထဲ မှ ဇာတ်လမ်းတွေ အမြန် စဉ်းစား လိုက်ရသည်။ တိတ်တခိုး က စာရေးဆရာတွေ ရေးတာ အတော်များများ သူဖတ် ထားခဲ့ဘူးသည်။ စီမံချက်မရှိသည့် အချိန်များ ဆိုလျှင် တပ်မတော်ထောက်လှမ်းရေး ဌာနချူပ် မှ သူ့ရုံးခန်းထဲတွင်၊ အင်တာနက်ထဲ လျှောက်ဝင်ကာ အတွေးပင်လယ်၊ အချစ်တက္ကသိုလ်၊ တိတ်တခိုး စသည့် ဆိုက်တွေက အောစာတွေ လိုက်ဖတ်လေ့ရှိသည်။ သူ့ဖိတ်အကောင့်တွေနှင့် ရီဂျစ်စတာလုပ်ထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ယခု အာရမည့် ဇာတ်လမ်းမှာ သားအဖ ဇာတ်လမ်း ဆိုတော့ တိတ်တခိုးက ဇာတ်လမ်းတွေထဲက တခုခု ယူရမည်၊ တိတ်တခိုးစာရေးသူတွေထဲက မြသာတို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်တို့ ကာမလူဆိုး တို့ ဇာတ်လမ်းတွေ ထဲက ရောသမမွှေပြီး ဇာတ်လမ်းတခု ထွင်ကာ ပြောရမည်ဟု စိတ်ထဲတွင် အမြန်ဆင်လိုက်သည်။

“ဒီလိုကွာ၊သူ က သူ့အမေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ငါ့ကို သနားပြီး အမြဲတမ်း အနီးကပ် နေပြုစုတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ဝါသနာက မသေးတော့ စော်တွေ ခေါ်ခေါ်ပြီး ဗြင်းတယ်၊ တချို့ ဆိုရင် သူ့အရွယ်လောက်ကလေး တွေ၊ အဲဒါ မျိုးဆိုရင် သူက စိတ်ကောက်တယ်၊ ငါက ပြန်ချော့ရတယ်၊ နောက် သူက အမြဲပွတ်သီးပွတ်သတ်နေတာ၊ နောက်တော့ အိမ်ထဲမှာ တယောက် နဲ့ တယောက် ပွတ်သီးပွတ်သတ်နေတာ အသားကျလာတယ်၊ သူက ငါ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တာတို့၊ သူ ဖင်ကို ငါ့လီးနဲ့ ပွတ်နေတာကတော့ အတော်ကြာသွားပြီ။ အခု တခေါက် ခရီးထွက်မယ် ဆိုတော့ ငါ့စော် တွေကို မခေါ်နဲ့ တဲ့ သူလိုက်ခဲ့မလို့တဲ့ ဆိုတော့၊ ငါက ဒီခရီးစဉ်မှာ တခုခု ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ သိနေပြီလေ၊ နောက်ပြီး မင်းသတင်းကြားထားရတာကလည်း မင်းတို့ မောင်နှမ ဖြစ်နေကြတယ်ဆိုတော့ ၊ ငါ့အတွက်လည်း အိုးပန်း ဖြစ်လို့ အကောင်းဆုံး ခရီးစဉ်ပဲ လို့ တွေးလိုက်မိ လို့ သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့တာပဲ”

“အား မိုက်တာပဲ၊ အေးလေ မင်းကိစ္စ အရေးတကြီးမရှိဘူး ဆိုရင် ဒီမှာ အေးဆေးနားနေလေ ပြီးတော့မှ ကြိုက်တဲ့ နေ့ပြန်ပေါ့”

“အာ မဖြစ်သေးဘူး ငါ့မှာ တခြား ကိစ္စရှိသေးတယ် ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ အမြန်ဆုံး ပြန်မှ ဖြစ်မှာ”

“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန်ပြန်လို့ ရအောင် စီစဉ်ပေးမယ်လေ”

ထိုညနေခင်းက အပြင်ညာတို့ ပြင်ဆင်တည်ခင်းဧည့်ခံသော ညနေစာကို စားသောက်ကြပြီး မနက်ဖြန် စောစော ထွက်ကြမည်ဟု ပြောကာ ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မာလာက ညဝတ်အကျႌအပါးလေးကို ဝတ်လိုက်ပြီး သီဟ ကလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ထားထားပေးသည့် ဖဲသားညဝတ်အကျႌ ကို ဝတ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ စောင်ခြုံရင်းက မာလာ့ကို သီဟက ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသော ကင်မရာ များ ရှိမည်ဆိုသည်ကို သိသဖြင့်လည်း အိပ်ခါနီး နူတ်ဆက် အနမ်း အနေဖြင့် မာလာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အပေါ်ယံမှာ နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည့် ပုံစံလုပ်လိုက်သော်လည်း မာလာ့ လျှာကလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် သီဟ မှာ စုပ်လိုက်မိလေသည်။ သီဟ လီးကြီးမှာလည်း ဆေးမြစ်စိမ် အရက်တို့ကြောင့် မာတောင်နေပြီး မာလာ့ ဘိုက်ကလေးကို ထောက်မိနေလေသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ တကယ်လုပ်စရာ မလိုတော့တာမို့ စိတ်ကို ထိန်းချူပ်ကာ ဂွတ်နိုက်ဟု ပြောရင်း အိပ်လိုက်ကြတော့သည်။

…………….

မနက်စောစော သူတို့ နိုးလာကြပြီး တော့ မနက်စာ စားပြီးသည်နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လာခေါ်သော အစောင့်များနှင့် အတူ ကျွန်းပေါ် မှ တံတား ဂျက်တီလေး တခုဆီ သွားကြတော့ ဇိမ်ခံသင်္ဘော အလတ်စား လေးတစီးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူတို့ ကုန်းပတ်ပေါ် ရောက်တော့ အပြင်ညာ က စီးကြိုနေလေသည်။ သူ နှင့် အမရာ တို့ မှာ လည်း ပြန်လိုက်ကြမည် ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောပေါ်တွင် အပြင်ညာ့လူများ လေးငါးခြောက်ယောက်ခန့် ပါလာသည်ကို သတိထားမိလေသည်။

သင်္ဘောလေး မှာ ကျွန်းကို မမြင်ရနိုင်လောက်အောင် ဝေးကွာသွားသော အချိန်တွင် သူတို့ ၏ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းမှာ သူတို့ ပဲ ရှိတော့သည်။ ပတ်လည်မြင်ကွင်းမှာ ပင်လယ်ရေပြင်သာ ရှိတော့သည်။ အမရာ နှင့် မာလာတို့ မှာ ဘီကီနီ တွေဝတ်ကာ နေပူခံလိုးရှင်းများ လိမ်းပြီး သဘေ်ာကုန်းပတ်ပေါ် တွင် နေပူဆာလှုံနေကြလေသည်။

အပြင်ညာ နှင့် သီဟ တို့ မှာ အရက်သောက်ရင်းက ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းပြောနေကြလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အပြင်ညာ့ တပည့်တယောက်က ဝင်လာပြီး အပြင်ညာ့ကို နားနား ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး တခုခု ပြောလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အပြင်ညာ့ မျက်လုံးများက သီဟဘက်ကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်လုံးလွဲ လိုက်သည်ကို သတိထားမိသည်။ သီဟ မှာ တခုခု တော့ ထူးပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီး မာလာ့ အတွက် စိုးရိမ် သွားလေသည်။ သီဟ မှာ ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်ကာ ဘာလုပ်ရမလဲ အကြံထုတ်လိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ လက်ထဲတွင် ပစ္စတို တလက်ရောက်နေလေပြီ။

“ခွေးမသား မလှုပ်နဲ့ အဲဒီ နေရာမှာ ပဲ ရပ်နေစမ်း၊ အခု ငါ့ကွန်တက် တယောက်ကို အနောက်က ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးတွေ လိုက်နေပြီတဲ့၊ မင်းဘယ်သူလဲ”

“ဒိုင်း”

သေနပ်သံ က တခါးဝမှ ထွက်လာပြီး အပြင်ညာ နောက်လှန်ပြီး ကျသွားသည်။ သီဟက စားပွဲ နောက်ဖက်သို့ ဒိုက်ထိုးကာ အကာအကွယ်ယူလိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ အနောက်မှ ဘော်ဒီဂတ်က တံခါးပေါက်ကို ရမ်းသမ်းပြီး လှမ်းပြစ်တော့ မိန်းခလေးတယောက် အော်သံကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးပေါက်မှ လည်း ပြန်ပြစ်သံတဒိုင်းဒိုင်း ကြားရပြီး ဘော်ဒီဂတ် ကိုယ်လုံးကြီး အနောက်ဘက် ဆိုဖာပေါ် ပြုတ်ကျသွားသံကြားလိုက်ရသည်။ သီဟ အကွယ်က အသာချောင်းကြည့်တော့ သေနပ်ကိုင်ထားတဲ့ မာလာ၊ သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း သွေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ စိုးရိမ်သွားသည်။

“သမီး ဘယ်ထိသွားလဲ”

“မထိဘူး ဒက်၊ အမရာ့ကိုယ်က သွေးတွေ”

သီဟ ထကြည့်လိုက်တော့ အမရာ့တုံးလုံးလဲနေပြီး သွေးတွေ ဗလပွဖြင့်၊ သီဟ အပြင်ညာ့ဘော်ဒီဂတ်ဆီသို့ ပြေးသွားပြီး လက်ထဲက အမ်ဆစ်စတင်း ကို ဆွဲယူသလိုက်သည်။ ထိုအချိန် အခန်းဝ ရောက်လာသည့် အပြင်ညာ့လူ နှစ်ယောက်က သူတို့ သေနပ်များ ဖြင့် ရမ်းသန်း ပြစ်လေရာ သီဟ က အမ်ဆစ်စတင်း ဖြင့် ဆွဲလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ပွဲချင်းပြီးသွား၏။ သီဟ နှင့် မာလာတို့ အကာအကွယ်ရှိရာတွင် နေရာယူထားကြပြီး လူဘယ်နှစ်ယောက်ကျန်နိုင်သေးသလဲ တွက်ကြည့်ကြသည်။ အပြင်မှာ မာလာ သတ်ခဲ့သည့် တယောက် နှင့် ဆိုလျှင် နောက် တယောက်လောက်သာ ကျန်တော့မည်။ သီဟက သူ အယောင်ပြမည် အဲကောင် ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ သိလျှင် မာလာ ကွေ့ဝိုက် သွားကာ ခြေမှုံး ဖို့ ဖြစ်သည်။

သီဟ အပြင်သို့ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ဒိုင်းကနဲ သေနပ်သံ နှင့် အတူ ရျွီး ကနဲ ကျည်ဆံ တခုက သူ့ခေါင်းနားက ဖြတ်သွားသည်။ ကျည်ဆံမှာ ပဲ့စင်ဘေးနား နံရံမှ လာနေသည်ကို သိလိုက်သဖြင့် မာလာ့ ကို ပတ်သွားဖို့ အချက်ပြလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲ မှ သေနပ် ဖြင့် ထို ဒေါင့်စွန်းလေးကို တချက်နှစ်ချက် လှမ်းပြစ်လိုက်သည်။ မာလာ က ဘေးပေါက်မှ ကုန်းကုန်း ကလေး ထွက်သွားသည်။ ခုန နေရာက ကောင် ခေါင်းကလေး ထွက်လာပြီး သီဟ နေရာကို လှမ်းပြစ် ပြန်သည်။ သီဟ က အမ်ဆစ်စတင်း ဖြင့် ဆက်တိုက် လေးငါးချက် ပြစ်လိုက် ကာ နောက်တနေရာကို ဒိုက်ထိုးကာ ရွေ့လိုက်သည်။ ထို ထောင့်စွန်းလေး မှ ငတ သေနတ်ပြောင်းလေး ထွက်လာပြီး သူရှိမည့်နေရာကို ချိန်နေစဉ်မျာ ပင် ဒိုင်းဒိုင်း ဟု သော သေနပ်သံ နှင့် ထိုသေနပ်မှာ လွင့်စင် သွားပြီး ထိုငတလည်း ကြမ်းပေါ်သို့ လဲကျ သွားလေသည်။ အနောက်ဖက်မှ မာလာ ပေါ်လာလေသည်။

သီဟ နှင့် မာလာတို့ သင်္ဘော တစင်းလုံးကို မွှေနှောက်ပြီးနောက် ဂျီပီအက်စ်ဖြင့် သူတို့ ရောက်နေသည့် နေရာကို လိုကေးရှင်း ပေးကာ သူတို့ ထောက်လှမ်းရေး က အထူး ဆက်သွယ်ရေး သို့ လှမ်း ကာ စစ်ဂနယ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သင်္ဘောလေးကို အော်တို ပိုင်းလော့ လုပ်ကာ သူတို့ ကို လာခေါ်မည့် လတ္တီတွတ်၊ လောင်ဂျီတွတ် နေရာသို့ မောင်းစေသည်။ ထိုအနားရောက်မှ အသက်ကယ်မော်တော်ဘုတ်လေးကို ရေချလိုက်သည်။ ပေါ့တေဘယ်ဂျီပီအက် နှင့် ဆက်သွယ်ရေး ရေဒီယို ကလေးကို ယူကာ စားစရာ သောက်စရာ အချို့ ကို မော်တော်ဘုတ်ပေါ်တင်လေသည်။ မော်တော်ဘုတ်ကေ လေးက ပဲ့ထောင် အင်ဂျင်လေး မှာ ဆီဖြည့် ၊ ဆီအပိုတပုံးကို ပါ ယူကာ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မထွက်လာခင် သူတို့ သင်္ဘော အင်ဂျင်ခန်းတွင် အပြင်ညာတို့ ဆီမှ ရှာတွေ့သည့် မိုင်း ဗုံးများ ထောင်ထားပြီး သင်္ဘောကုန်းပတ်တခုလုံးကို ဓါတ်ဆီများ လောင်းချ မီးရွိ့ ပြီးမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့ သင်္ဘော နှင့် တော်တော်ဝေးဝေး ရောက်မှ အပြင်ညာ၏ သင်္ဘောမှာ ပေါက်ကွဲသွားလေသည်။ သူတို့ မှာ တော်တော် ကြာကြာလေး မောင်းပြီးသော်လည်း လာခေါ်မည့် ရဟတ်ယာဉ် တို့ သင်္ဘောတို့ကို လည်း မတွေ့ရသေးခြေ။ အချိန်က လည်း ညနေစောင်းနေလေပြီ၊ ပင်လယ်ထဲမှာ မို့သာ နေလုံးက မြင်နေရသည်။ ထိုအချိန် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ကုန်းမြေတခု တွေ့ရသဖြင့် ထိုနေရာသို့ ဦးတည်ကာ မောင်းရလေသည်။ ကံကလည်း ကောင်းတော့ လှိုင်းလှေက လည်း အတော်ညိမ်သက်လေသဖြင့် ခရီးက တွင်လေသည်။ မှောင်ရိပ်သန်းလာတော့မှ ကျွန်လေး နားသို့ သူတို့ မော်တော်ဘုပ်လေး ရောက်လေသည်။ ကျွန်းလေး မှာ သေးသေးကလေး ဖြစ်ပြီး သစ်ပင် အနည်းငယ် နှင့် ကျောက်ဆောင်တွေသာ ရှိလေသည်။ သီဟတို့ နှစ်ယောက် အသက်ကယ်မော်တော်ဘုတ်ကလေးကို သောင်ပြင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လာပြီး ကမ်းနားမှ အုန်းပင် တပင်တွင် ကြိုး ဖြင့် ချည်ထားလိုက်သည်။ ဒီညတော့ ဒီကျွန်းလေး ပေါ်မှာ အိပ်ရတော့မည်မှာ သေခြာနေတာမို့ သီဟရဲကျော် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိုက်ကြည့်ရှုလေ့လာနေလေသည်။ ပင်လယ်တွင်းမှ ကျွန်းသေးသေးလေး သာ ဖြစ်ရာ လေတို့ မှာ တဖြူးဖြူး တိုက်လျှက်ရှိသည်။ တော်ကြာ လေပြင်းလာမှာ နှင့် ညဘက်အေးလာမှာ မို့ ကျောက်ဆောင်မတ်မတ်ကြီး တခုဘက်ကို ကိုင်းလျှက် မှီနေသော ကျောက်ဆောင် တခုကြောင့် အမိုး ကလေး လို ဖြစ်နေသော နေရာတခု ကို ညအိပ်ဖို့ နေရာ အဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ကြသည်။ ကျောက်ဆောင် လေး အပေါ်တက်ပြီး တောင်ကုန်းတလျှောက်တက်သွားကြည့်လိုက်ရာ ရေအိုင်လေး တအိုင်ကို တွေ့ရလေသည်။ မိုးရွာထားသည်မှာ မကြာသေးသဖြင့် ရေတင်ကျန်နေတာဖြစ်မည်။ သီဟ နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားသည် ထိုရေချို မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက်တော့ ချွေချွေတာတာ သောက်လျှင် တလလောက်တော့ သောက်လို့ ရမည်ဖြစ်သည်။

နောက်တော့ သူတို့ အိပ်ဖို့ ရွေးထားသည့် နေရာနားသို့ ပြန်သွားတော့ မာလာတယောက် သူတို့ မော်တော်ဘုတ်ကလေး ထဲ မှ လို အပ်မည့် ပစ္စည်း မှန်သမျှကို ရွှေ့ထားပြီးလေပြီ၊ သီဟ က သူ့ခါးကြား မှာ ထိုးလာသည့် ဒါးကို ထုတ်ကာ ကမ်းနားမှ ပြုတ်ကျနေသည့် အုန်းလက်တချို့ကို ခုတ်ဖြတ် လိုက်ကာ သူတို့ နေရာသို့ ဆွဲယူလာကာ ရသလောက် ထပ်ကာ ကာလိုက်တော့ လေလည်း လုံသွားသည်။ မော်တော်ဘုတ်ပေါ်မှာ ပါလာသည့် ပစ္စည်းများ ထဲတွင် စလိပင်းဘက် ဟု ခေါ်သည့် အိပ်စရာ မှာ တခုတည်းသာ ပါသည်။ သူတို့ ကျောက်တုံးလေး တွေ ဖိုခနောက်လုပ်ပြီး မီးမွှေးလိုက်သည်။ ပါလာသည့် သံဗူး တချို့ကို ဖေါက်ပြီ.း ချက်ပြုတ်ကာ စားလိုက်ကြသည်။ သူတို့ ဘယ်နေရာ လောက်မှာ ရောက်နေမည်ဆိုသည် ကို အကြမ်းဖျဉ်းတော့ သူတို့ ဌာနချူပ်မှ သိနေပြီမို့ သူတို့ အကြာကြီးသောင်တင် နေမှာကို တော့ မပူရဟု တွေးမိကြသည်။

အခန်း ၇။

ညကျတော့ ထင်ထားသည့်အတိုင်း လေလည်း ပြင်းလာသည်။ အေးလည်း အေးလာခဲ့သည်။ သူတို့ ယူထားသော နေရာလေးမှာ လေတော်တော်လုံသည်ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သော်လည်း ကြိုကြားမှ တော့ လေက တိုးနေသေးသည်။ သူတိုက သားအဖ နှစ်ယောက် တလုံးထဲ ရှိသော စလိပင်းဘက် ထဲဝင်ကာ ဇစ်ဆွဲကာ ပိတ်ထားရင်း မျက်နှာလေးပဲ အပြင်ထုတ်ထားကြသည်။

( စလိပင်းဘက် sleeping bag ဆိုသည်မှာ တောထဲ တောင်ထဲ အိပ်ကျလျှင် လူတကိုယ်လုံး အတွင်းသို့ ဝင်လျှက် ဇစ်ပိတ်လိုက်လျှင် မိမိကိုယ်က အိပ်တလုံးထဲ ရောက်သွားသလိုဖြစ်ပြီး မျက်နှာလေးတခုသာ ပွင့်လျှက် ဖြစ်စေသည့် အသုံးအဆောင် တခု ဖြစ်လေသည်။ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည်များတွင် ကမ့်ပင်းသွားကြသူများ၊ တောင်တက်သူများ ၊ တောတောင်တွင်း သုတေသနသွားလုပ်ကြသူများ၊ အမြဲလိုလို ယူဆောင်သွားပြီး ညအိပ်လျှင် သုံးကြလေသည်။ အသားမှာ အပြင်ဘက်မှာမိုးလေလုံပြီး အတွင်းမျာ သက္ကလပ်၊ ဂွမ်းစသဖြင့် အမျိုးမျိုး ရှိလေသည်။ အပြင်က မည်သို့သော အအေးချိန် မိုးလေ ပေါ်မူတည်၍ ဇီးရိုးဒီကရီ၊ ၃ဝ ဒီကရီ စသဖြင့် အဆင့် အမျိုးမျိုးခွဲထားလေသည်။များသော အားဖြင့် တယောက်အိပ်သာ များပြီး တခါတရံ တော့ နှစ်ယောက်အိပ် လည်းရှိတတ်ပါသည်။ သိပြီးသော လူများကို တောင်းပန်ပါသည်။ မသိသေးသော သူများအတွက်သာ ရည်ရွယ်ရှင်းလင်းပြခြင်းဖြစ်ပါသည်။)

စလိပင်းဘက်မှာလည်း တယောက်အိပ်သာ ဖြစ်သဖြင့် သူတို့ ကိုယ်ချင်းက တော့ မလွဲမရှောင်သာ ထိကပ်နေရလေသည်။ ပိုပြီး ကွန်ဖော့တေဘယ်ဖြစ်အောင် နေဖို့ ဆိုလျှင် သီဟ က မာလာ့ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားမှ သာ ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သားအဖ နှစ်ယောက် လေသံလှိုင်းသံ တဝှန်းဝှန်း ကြားမှာ လှဲလျှောင်း နေကြရင်းမှ နေ့ခင်းမှ အဖြစ်အပျက်တို့ကို စမြုံ့ပြန်နေကြလေသည်။

ဖြစ်ပုံမှာ မာလာ က အမရာ နှင့် နေပူဆာလှုံနေရင်း မှ သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်သာ သွားလေသည်။ သူမ အိမ်သာ မှ အထွက်တွင် အစောင့် နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် ယိုးဒယားလို လှမ်းပြောတာကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူတို့ ပြောနေသည်မှာ ဟို နှစ်ကောင်က ထောက်လှန်းရေးတွေလို့ ထင်ရတယ်တဲ့၊ မင်း ကောင်မနောက် က အသာလိုက်သွား၊ ငါ ဆရာ့ကို သွားသတိပေးလိုက်အုံးမယ် လို့ ပြောလိုက်တာတဲ့။ အဲဒါနဲ့ မာလာက အခြေအနေမကောင်းဘူး ဆိုပြီး သီဟ ကို အသိပေးမလို့ ကြံပေမဲ့ သူမ အနောက်က နေယိုးဒယား ကောင်က သေနပ်ဖြင့် လာထောက်လိုက်လို့ လှည့်ပြီး သေနပ်ကို ဆွဲ၊ ဘောကို ခြေထောက်နဲ့ကန်၊ အသံထွက်သွားရင်လည်း သူများတွေကို သတိပေးလိုက်သလို ဖြစ်မှာ စိုးလို့ လည်ပင်းကို လိမ်ပြီး ချိုးသတ်ခဲ့ရကြောင်း၊ နောက်တော့ သူ့ဆီက သေနပ်ကို ယူပြီး အမရာကို နောက်ကျောက ချိန်၊ သီဟတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာကြောင်း။ ထိုအချိန်မှာ အပြင်ညာက သီဟ ကို သေနပ်နဲ့ ချိန်ထားတော့ စိုးရိမ်ပြီး အပြန်ညာကို ပြစ်။ အပြင်ညာ့ တပည့်က သူမကို ရမ်းပြစ်တော့ သူမ ရှေ့က ကာထားတဲ့ အမရာကို ထိ၊ နောက်ဆက်တွဲတွေကတော့ သီဟနဲ့ သူမ နဲ့ အားလုံး ကို ခြေမှုံးလိုက်ခြင်းသာ။ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ သီဟက သူတို့က အပြင်ညာကို ရော သင်္ဘောကို ပါ ဘာလို့ ဖျောက်ဖျက်ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ သူတို့ နှင့် အပြင်ညာတို့ အတူထွက်သွားသည်ကို အပြင်ညာ့ စခန်းက လူတွေ သိကြသည်။ အပြင်ညာတို့ အလောင်းတွေကို တွေ့ပြီး သူတို့ကို မတွေ့ပါက သူတို့ သတ်သွားသည်ကို သေခြာသိပြီး သူတို့ကို မြေလှန် ရှာမည်ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောတစီးလုံး ပျောက်သွားပါက သူတို့ အနေဖြင့် ဘာမှ မပြောနိုင်။ သဘာဝ ဒဏ်ကြောင့် ပဲ လား၊ တခြား ရန်သူ အဖွဲ့က ပဲ တိုက်ခိုက်လို့လား ဆိုတာ ဖြစ်နေလိမ့်မည်။ ပင်လယ်မှာ သင်္ဘော ပျောက်သည်ဆိုသည်မှာ ဖြစ်လေ့ ဖြစ်ထရှိတာမို့ အချိန်တော်တော်လေး ယူပြီး ရှာလို့ မတွေ့လျှင် လက်လျှော့ သွားတတ်ကြသည်မှာ ထုံးစံ ဖြစ်ကြောင်း၊ နောက်ပြီး အခု သူ မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည့် မြန်မာထောက်လှမ်းရေး မှာ စီးခရက် ကုဒ်ဖြစ်ပြီး ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးမှ ပင် ခရက် မလုပ်နိုင်ကြောင်း၊ ထို့ကြောင့် သူတို့ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်သွားလျှင်ပင်၊ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးမှ မသိနိုင်ကြောင်း သူတို့ သေပြီလို့သာ ထင်ကြမည်ဖြစ်ကြောင်း။ ယခု ကလည်း သူတို့ မှာ ထိုင်းပိုင်နက် နှင့် အင်တာနေရှင်နယ် ရေပြင်တို့ ကြားလောက်မှာ ရောက်နေတာမို့ မြန်မာ ထောက်လှမ်းရေးမှ သူတို့ကို ပေါ်တင်ကြီး လာခေါ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် အချိန်နည်းနည်းယူရမည် ဖြစ်ကြောင်းကို အတွေ့အကြုံ နုနယ်သေးသော မာလာ အား ရှင်းပြလိုက်လေသည်။

နောက်တော့ လည်း စိတ်ရော လူရော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေကြပြီမို့ နွေးနွေးထွေးထွေးလေး တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း အိပ်မောကျသွားကြလေတော့သည်။

…………………………………..

သီဟ အိပ်ယာမှ နိုးလာတော့ မိုးလင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ပင်လယ်ပြင်ထဲမှာ မို့ မိုးလင်းတာနှင့် အလင်းရောင်က တော်တော်လေး ပြန့်နေလေပြီ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ မာလာ့ ရင်သားလေး အစုံက သူ့ရင်ဘတ်ကို အိအိလေး ဖိထားပြီး မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေကို သူ့ခါးကို ခွထားသည်ကို သတိထားမိသည်။ သူ့လီးကြီးက လည်း မာတောင်နေပြီး မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ ကြားမှ စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မိမိရရ ကြီးကို ထောက်မိနေတာ သတိထားမိလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ် နည်းနည်းလေး လူးလွန့်သွားသည်မို့ မာလာလည်း နိုးလာခဲ့သည်။ နှစ်ယောက် စလုံးမှာ သူတို့ အနေအထားကို သူတို့ သတိထားမိပြီး မျက်နှာ ပူနေကြသော်လည်း အပြင်ဘက်က နံနက်ခင်း လေအေးနေပြီး စလိပင်း ဘက်ထဲတွင် နွေးနေတာမို့ ဒီအတိုင်းလေး ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေရင်း ခနနှပ်နေကြလေသည်။ နောက်တော့ သီဟ မှာ သေးအရမ်းပေါက်ချင်လာသဖြင့် စလိပင်းဘက် ကို ဇစ်ဆွဲဖွင့်ကာ အပြင်ထွက်လိုက်သည်။ မာလာ လည်း အတူတူပင် ဖြစ်လိမ့်မည် သူမလည်း အပြင်သို့ ထွက်လိုက်ပြီး စလိပင်းဘက်ကို စံနစ်တကျခေါက်ကာာ အိပ်တခုထဲ ထည့်လိုက်သည်။

ထိုနေ့ က တနေ့လုံး ကျွန်း ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှု လေ့လာရင်း ပင်လယ်ရေချိုး၊ ရေချို အနည်းငယ်ဖြင့် ကိုယ်ကို သုပ်သင်၊ ငါးဖမ်းမီးကင် စားသောက်ရင်းဖြင့် အချိန်ဖြုံးနေကြရသည်။ သူတို့ နှင့် ပါလာသော ပေါ့တေဘယ်ရေဒီယို ကလေးကို ကလိရင်း အသံတခုခု ကြားရမလားဟု စောင့်နေကြရသည်။ နေ့ခင်း နေပြင်းပြင်းပူလာတော့ ကျောက်ဆောင်ကြား အရိပ်ရသည့် နေရာတွင် ခိုပြီး တရေးတမောအိပ်ကြသည်။ ညနေစောင်းတော့လည်း ရေစပ်ကျောက်ဆောင်တွေကြားမှာ ငါးဖမ်းပြီး ငါးကင် ကာ စားကြသည်။ ညဘက်ကျတော့ ထုံးစံ အတိုင်း လေက အေးလာပြန်သဖြင့် စလိပင်းဘက်ထဲ သားအဖ နှစ်ယောက် ဝင်ကာ နွေးစေရန် တယောက် နှင့် တယောက်ဖက်အိပ်ကြရသည်။ သုံးလေး ညကြာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ရသည်မှာ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်လာလေသည်။ သီဟ မှာ သူ့လီးကြီး တောင်ပြီး မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံလေးကို ထိုးထောက်နေတာကို မျက်နှာမပူတော့သလို မာလာက လည်း သူမ ပိပိလေး မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျနေတာကို သူမ ဒက်ဒီ မသိနိုင်ဟု တွေးကာ မရှက်တော့ခြေ။ သူမ ဒက်ဒီ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ရင်၊ သူမ ရင်သား အစုံကို သူမ ဒက်ဒီ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး မှာ ဖိကပ် အိပ်ရတာကို နှစ်ချိုက်လာခဲ့လေသည်။

နှစ်ဦးစလုံး မှာ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ကြသလို ပါးစပ်မှ ထုတ်ဖေါ်ပင် မပြောကြသော်လည်း သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး ၏ စိတ်ထဲမှာတော့ ရေပူအိုင်ထဲ၊ အပြင်ညာ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ရှေ့မှာ ပေါ်တင် လိုးခဲ့ကြသည်ကို မမေ့နိုင် ကြပေ။ သီဟ အနေဖြင့် စေးကျပ် နွေးထွေး လှသော မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတုန်းက ခံစားလိုက်ရသည့် အရသာကို ဒီတသက် ဘယ်လို မှ မေ့ပျောက်လို့ ရနိုင်မှာ မဟုတ် တော့တာကို သူ့ကိုယ်သူ သိသည်။ မာလာ အနေနှင့် ကလည်း သူမ အပျိုစင် ပန်းဦး ကို ချွေသွားသည့် လီးကြီး ၏ ပူနွေး မာကြောစွာ သူမကိုယ်တွင်း တိုးဝင်ထားခဲ့သည့် အရသာ ကို ဘယ်လို မေ့နိုင်ပါမလဲ။ နှစ်ဦး စလုံးက မဖြစ် သစ် မဖြစ်ထိုက်ဟု ယူဆကာ မဖြစ်အောင် စိတ်ကို ထိန်းထားသော်လည်း ဖိုမ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ချင်း ခြင်ချင်း တတ်သည့် ခံစားမှုက တော့ ဘယ်လို မှ ထိန်းဖို့ မလွယ်ခြေ။ သီဟ တယောက် နေ့ခင်းဘက် မာလာ တရေးတမော အိပ်နေသည့် အချိန်တို့ တွင် ကျွန်းတခြားဖက် သူတို့ အိပ်သည့် ကျောက်ဆောင် အနောက်ဖက်က ကမ်းခြေမှာ ဂွင်းထု ပြီး လရည်တွေကို ထုတ်ပြစ်ကာ စိတ်ကို ဖြေဖျောက်နေရသည်။ ပထမတော့ အမရာ နှင့် တခြား မင်းသမီး များကို လျှောက်မှန်းကာ တွေးသော်လည်း အာသာ မဖြေ မာလာ့ ကို လိုးတုန်းက အရသာကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးကြီးက ချက်ချင်း တောင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်လည်း အမြန်ထွက်ကာ ပြီးသွားလေ့ ရှိသည်။ သို့ဖြင့် နောက်ပိုင်းတော့ မာလာ့ကို သာ တန်းမှန်းကာ ထုမိတော့သည်။

မာလာလည်း ထိုနည်း လည်းကောင်းပင်။ ရေကူး ရေချိုးချိန်တွင် သူမ ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချိုးနိုင်စေရန် သီဟ က ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာပဲ နေလေ့ရှိသည်။ ရေထဲ တွင် သူမ စေ့စေ့လေးကို သူမ ပွတ်ကာ သူမ၏ စိတ်ထကြွမှု များကို ဖြေဖျောက်ပြစ်နေရလေ့ရှိသည်။ သူမ စိတ်ကူးယဉ်မိတာကတော့ သူမ ဒက်ဒီ သီဟရဲကျော် သာ ဖြစ်တော့သည်။

သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ထဲ တွင် တဦးကို တဦး မှန်းကာ စိတ်ဖြေ နေမိသောကြောင့် တဦးနှင့် တဦးလည်း မသိမသာ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေမိကြလေသည်။ ညဖက် အိပ်ကြရာတွင်လည်း တဦးနှင့် တဦး နွေးထွေးစေရန် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ကာ အိပ်ကြသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့ခြေ။ သီဟ ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးက မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ထောက်လျှက် ရှိနေသည်မှာ အဝတ်အစား များ ခြားနေသော်လည်း အတော့်ကို သိသိသာသာ ကြီး ပင် ဖြစ်နေလေသည်။ မာလာ ကပင် တခါတလေ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း လေးဖြင့် ထို မာမာ ဖုဖု ကြီးကို အတင်းပွတ်ဖိ မိတတ်လေသည်။

ထိုသို့နေလာရင်း တပတ်မျှ အကြာတွင် တိမ်တွေ ညိုလာကာ မိုးစရွာလေသည်။ လေရော မိုးပါ သဲသဲမဲမဲ ရွာချသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မိုးရေ တို့ ဖြင့် စိုရွဲ ကုန်လေသည်။ မိုးမှာ တစိမ့်စိမ့် ဆက်ရွာပြီး ညနေတော်တော်စောင်းမှ တိတ်သွားလေရာ သူတို့ အတွက် ရွေးစရာ လမ်း မရှိတော့ခြေ မီးမွှေးစရာလည်း ထင်းခြောက် မရှိ သဖြင့် သီဟ က မာလာ့ကို ရှိသည့် သဘက် ကို ရေညစ်ကာ ကိုယ်ကို ခြောက်အောင်သုပ်ပြီး စလိပင်းဘက် ထဲ ဝင်ခိုင်းလေသည်။ စလိပင်းဘက်မှာ ခေါက်ပြီး ကျောက်ဆောင်ကြား ညှပ်ထားသဖြင့်အပြင်ဘက် အနည်းငယ် စိုနေသော်လည်း အတွင်းမှာတော့ ခြောက်နေသဖြင့် အထဲဝင်ပြီး ဇစ်ဆွဲထားလိုက်လျှင် နွေးနေလေသည်။ မာလာ စလိပင်းဘက်တွင်း ဝင်သွားပြီးတော့ အအေး နည်းနည်း သက်သာသွားတော့ သီဟ ကို ကိုလည်း သူမ ကဲ့သို့ လုပ်ရန် ပြောလေသည်။ သီဟ က ရပါတယ် ပြောသော်လည်း မာလာက အတင်း တိုက်တွန်းသည်။ သီဟ တကယ်လို့ ဖျားနာ ခဲ့ရင် သူမ တယောက်ထဲ ဘယ်လို မှ ဒီ အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့ လွယ်မည်မဟုတ်ကြောင်း သူတို့ အတူတူ အိပ်နေကြသည်မှာ လည်း ကြာပြီမို့ အခု မှ တော့ ဘာမှ ပိုထပ်ဆိုးဖို့ မရှိကြောင်း အတန်တန် ပြောနေသဖြင့် နောက်ဆုံး တော့၊ သီဟ လည်း သူ့ အဝတ်အစား များကို အကုန်ချွတ် ညှစ်ကာ သဘက်အစိုကို ညှစ် ကိုယ်ကို တတ်နိုင်သမျှ ခြောက်အောင် သုတ်ပြီး စလိပင်းဘက်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးမှာ ပိန်းပိတ်အောင် မှောင်နေသဖြင့် တဦးကို တဦး မမြင်ရသဖြင့် ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်တာက အကြောင်းမဟုတ်သော်လည်း၊ စလိပင်းဘက်ထဲ ကို တိုးဝင်လာတော့ တဥိး နှင့် တဦး အသားချင်း ထိကုန်ကြလေသည်။

“အိုး ဒက်ဒီ့ အသား တွေ အေးစက်နေတာပဲ လာ မာလာ့ ကို ဖက်ထားလေနွေးသွားအောင်”

မာလာ့ ကိုယ်လေးကလည်း စလိပင်းဘက်ထဲတွင် နွေးနေတာမို့ သီဟလည်း မငြင်းတော့ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို သူရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ မာလာ့ နို့လေး နှစ်လုံးက သူ့ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိလေသည်။ မာလာ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေး တွေမှာ မာတောင် နေပြီး သူ့ရင်ဘတ်မှာ အသီးလေး နှစ်ခု တိုးပွတ်လာသည်ကို သီဟ သတိထားမိလေသည်။ ထို အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်တက်လာသော သူ့လီးကြီးမှာ လည်း မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံထားသို့ တိုးဝင်ကာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး အောက်တည့်တည့်မှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေတော့သည်။

သားအဖ နှစ်ယောက် ဘာမှ စကား မပြောပဲ နှင့် နွေးထွေးစေရန်သာ အာရုံ ပြောင်းပြီး တဦးကို တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်လျှက် အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစား ကြလေသည်။

မကြာမှီအချိန်အတွင်းတွင် နှစ်ဦးသား ကိုယ်ခန္ဓာတို့ နွေးထွေးလာသလို ၊ အသွေးအသား တို့က လည်း ပူဆူလာကြလေသည်။ အပြင်ပန်းမှာ ထိန်းချူပ်ထားကြသော်လည်း အတွင်းက ဆန္ဒတို့က တော့ သောင်းကျန်း နေကြလေပြီ။ သီဟ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကပင် အဘခေါ်ရလောက်အောင် မာတောင် တောင့်တင်း နေပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်မှ ပင့်ပြီး အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ၊ မာလာ့ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်တို့က လီးချောင်းကြီး ပေါ်ကို စိုစွတ်ကာ စီးကျလာလေသည်။ မှောင်မဲနေသည်မို့ တယောက် မျက်နှာကို တယောက် မမြင်ရ သော်လည်း မာလာ မှာ ရှက်သဖြင့် မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ထားရသည်။ သူမ စောက်ရည်တွေ ဒီလို တအားရွဲအောင် ထွက်နေတာ ဒက်ဒီ သိနေလောက်ပြီဟု တွေးကာ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားရင်း ဒက်ဒီ့ ကျောကို သာ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။

သီဟ မှာလည်း လီးကြီး မှာ ပေါက်ကွဲထွက်လု မတတ် မာကျော တောင့်တင်းနေရကား ၊ တခုခု လုပ်မှ ဖြစ်မည် ဆိုသည်ကို သိနေရသည်။ မကြာခင် ဘောမှာ မခံနိုင်အောင် အောင့်လာတော့မည်မှာ သေခြာလေသည်။ ယခု သူ့လီးကြီးပေါ် စိုရွဲနေအောင် စိမ့်ကျ နေသော အရည်တွေမှာ သူသမီး စောက်ဖုတ်မှ အရည်များ ဖြစ်သည် ဆိုတာကိုလည်းသူသိသည်။ စိတ်မှာ ချီတုံ ချတုံ လွန်ဆွဲနေရာမှ ဆုံးဖြတ်ချက်တခုကို ချလိုက်လေသည်။ တတက်စား လည်း ကြက်သွန်ပဲ မဟုတ်လား၊ သူ နှင့် သူ့သမီးတို့ အပြင်ညာ့ ရေပူအိုင်တွင်းတွင် တချီလိုးခဲ့ ပြီးပြီ။ နောက်တချီလောက် ထပ်လိုးလို့လဲ ဘာထူးတော့မှာလဲ လို့၊ သမီးလည်း စိတ်လာနေသည်။ ကိုယ်လည်း တအားကို စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေပြီ၊ လိုးလိုက်တော့မည်။ သမီး ဘာပြောမလဲ စောင့်ကြည့်မည်။ ဒက်ဒီ မလုပ်ပါနဲ့ ဆိုလျှင်တော့ သူ မလုပ်တော့၊ စလိပင်းဘက်အပြင်ကို ထွက်ပြီး ဂွင်းထုကာ ထုတ်ပြစ်လိုက်တော့မည်။ သမီးက မတားဘူး ဆိုရင်တော့။

ထို အတွေးဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးတာနှင့် သီဟ သူ့ဒူးကို အသာကွေးပြီးဖင်ကို အောက်သို့ အနည်းငယ်လျှောချလိုက်သည်။မာလာ့ စောက်ဖုတ် နှင့် ကပ်နေသော လီးကြီးမှာ အောက်သို့ နိမ့်ကျ သွားသဖြင့် ခေါင်းထောင်တက်လာကာ ထိပ်ဖူး က စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းအကွဲကြောင်း ကို သွားတေ့မိလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ဖင်ကို ကော့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလေရာဒစ်ဖူးက စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းလေး နှစ်ခုကြားကို တိုးဝင် သွားခဲ့သည်။

“အား….ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်”

မာလာ မှာ စုတ်လေး သတ်က အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ငြီးလိုက်သော်လည်း ဟင့်အင်းလို့ လည်း မပြော နိုး လို့လည်း မဆို၊ သီဟ ကိုယ်ကိုသာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ဖက်လာသည်။ သီဟ သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ဆောင့် မထိုးထည့်မိအောင် စိတ်ကို ထိန်းရင်း ဖိကာ နောက်ထပ် လက်သုံးလုံးစာလောက် သွင်းလိုက်သည်။

“အ…”

မာလာ့ ဆီမှ အ ဆိုသည့် ငြီးသံလေး သာ ထွက်လာပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေးက သီဟ လည်ပင်းကို စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြင့် လာစုပ်လေသည်။ သီဟ အတွက်က တော့ သေခြာသွားပြီ မာလာ လည်း လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ သိနေပြီး၊ နောက်တချက်တော့ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် သာသာလေး ဖိထိုးပြစ်လိုက်သည်
အခန်း ၈။

“အီးးးးးး”

သီဟလီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အတင်းတိုးဝင်သွားသည်။ မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေက ရွှေ့စရာ နေရာလည်း မရှိသဖြင့် သီဟပေါင်တွေကို ခွပြီး ညှပ်ထားသည်။ သီဟ လည်း နေရာ ကျဉ်းကျဉ်း ကျပ်ကျပ် လေး အတွင်းမှာ ဒူးကို ပြန်ဆန့်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်သည်။

“အိုး”

ဒီတခါ အော်လိုက်ရတာက သီဟ ဖြစ်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့ နာသွားသည့် မာလာက သူမ သွားတွေ ဖြင့် သီဟ ပုခုံးကို ကိုက်ပြစ်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။ မာလာရော သီဟ ပါ နှစ်ဦးစလုံး နာသွားတာတွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေသွားသည် အထိ ခနတော့ စောင့်နေကြ သည်။ ပြီးမှ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို နှစ်လက်မ လောက် ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် လုပ်ရင်းက မာလာ့ စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် လိုးရတာ အဆင်ပြေလာခဲ့ရသည်။ မာလာ့ လက်သည်းတွေက တော့ သီဟ ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်နေမိသည်။ သီဟ လီးကြီး သူမ ပိပိလေး ထဲ တိုးဝင်လာတာက စေးပိုင်လွန်းလှပြီး သူမ ပိပိလး မှာ လည်း နုနုလေးမို့ သီဟ လီးကြီး မှ အကြောတွေ ဒစ်ဖူးတွေ လှုပ်ရှားတိုင်း ကြက်သည်းထ သွားအောင် ကို အရသာထူး ခံစားနေရသည်။ ဟိုနေ့က ရေပူစမ်းမှာက မထင်မှတ်ပဲ ပါကင်ဖွင့်ခံလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်က နာတာကို သာ သတိထားမိသည်။ နောက်ပိုင်း အနာပျောက်ပြီး သက်သာလာတော့မှ ပြန်တွေးပြီး အရသာကို သတိထားမိလာသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေက ကြွကြွလာတာမို့ ကျွန်းပေါ် ရောက်ကတည်းက အာသာ ခနခန ဖြည် ခဲ့ရပြီး ပြီ၊ လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်ရသည်မှာ တခုခု လိုသလို ခံ့စားနေခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ ဆန္ဒတွေ တလုံးတခဲကြီး ပြည့်နေရပြီမဟုတ်လား။

မာလာ့ ကိုယ်လုံးလေးက တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့ကို တအားဖက်တွယ်လာတော့ မာလာတယောက် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ သီဟလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ တဖတ်ဖတ် ဆော်ရင်းက စိတ်ကို လွှတ်လိုက်သဖြင့် လရည်တွေ မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်တော့သည်။

နှစ်ယောက်သား ဖက်ရင်းက ငြိမ်ကျ သွားကြသည်။ သီဟ က သူ၏ မပျော့မမာ ပဲ ရှိနေသေးသည့် လီးကြီးကို မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ စိမ်ထားရင်း မာလာ့ ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ မာလာကလည်း သူမ မျက်နှာကို သီဟ ရင်ဘတ်ထဲ တိုးဝင် ခွေ့ကာ ဖွက်ထားရင်း သီဟ ကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားသည်။ ခနအကြာမှာ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

…………………………….

မနက်ခင်း အလင်းရောင် က ကျွန်းကလေး ပေါ်ကို ဖြန့်ကျက်လာတဲ့ အချိန်မှာ သီဟရဲကျော် တယောက် အိပ်ရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီးက မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ချောမွတ်နွေးထွေးတဲ့ ပေါင်လုံး အတွင်းသားလေး တွေနဲ့ ထိကပ်နေတာ သတိထားလိုက်မိပြီး ညက မာလာ နဲ့ သူ လိုးဖြစ်သွားတာ သတိရလိုက်တယ်။ လီးကြီးက သွေးကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ်ပြန်ခုံလာတယ်။ သူ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းလေး တင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ မာလာ့ ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကလေး အိပ်ပျော်နေတာ လှလိုက်တာ။ မျက်ခုံးစင်းစင်း မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးတွေ နဲ့ ဖြောင့်စင်းလှတဲ့ နှာတန်လေးတွေ။ နူတ်ခမ်းလုံးလုံး မထူတထူ လေးက အိပ်ပျော်နေရင်းက ဘာသဘောကျလို့လဲ မသိ ပြုံးတုံးတုံးလေး ဖြစ်နေတယ်။ သီဟ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ပြီး ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။မာလာရဲကျော် မျက်လုံး တွေ ပွင့်လာတယ်။

“ဂွတ်မောနင်း စုလေး”

“မောနင်း ဒက်။ ဒီနေရာမှာတော့ မိုက်ကရိုဖုံးတွေ ကင်မရာတွေ မရှိလောက်တော့ပါဘူးနော် ခစ်ခစ်”

သူမ ဒက်ဒီက သူမကို စုလေး လို့ ခေါ်လိုက်တာကို ပြန်ပြီး နောက်လိုက်ရင်း ချစ်စရာ တခစ်ခစ် ရီလိုက်တယ်။

“သိပါတယ်ကွာ ဒါပေမဲ့ သမီးလို့ မခေါ်ချင်တော့ဘူးလေ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် စုလေး လို့ပဲ တသက်လုံးခေါ်ချင် တော့တယ်”

“ဟွန့် အပိုတွေပါ။ ဒက်အကြောင်း မသိဘူးများ ထင်လို့လား၊ ဒီလောက် ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စော်ဗွေတယ် ဆိုတာ ဌာန တခုလုံးက အတင်းပြောနေကြတာကို”

“ဟင် ဟုတ်လား ဒက်ဒီ တောင်မသိပါဘူး”

“လူက ကိုယ့်အတင်း သူများ ပြောတာ ကိုယ်သိပါ့မလားလို့ အဟီး ဒက် ကလည်း ထောက်လှမ်းရေး က ဗိုလ်မှုး ဖြစ်ပြီး အ လိုက်တာ အဟိ”

“အာ့တွေ ထားလိုက်ပါကွာ၊ လူကွယ်ရာ ကျရင်တော့ စု လေး လို့ ခေါ်မှာပဲ၊ စု ကို ချစ်တယ်ကွာ”

“ဟွန့် အခု မှ ချစ်သွားတာလား၊ အရင်တုန်းက မချစ်ဘူး လား အဲဒါဆို”

“အရင်ကတည်း က ချစ်တာပေါ့ကွာ ၊ အခု ဟာ က အချစ်တမျိုးနဲ့လေ၊ တွေ့ဘူးလား ဒက် ရဲ့ ညီလေးတောင် မှ ဟုတ်တယ်လို့ ပြောနေတာ”

သီဟ က ပြောရင်း က သူ့လီးကြီးကို ကော့ကာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး နေရာသို့ လှမ်းမှန်းပြီး ထိုးပွတ်လိုက်ရာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မာလာ့ စောက်စေ့လေး နေရာသို့ ဒစ်ထိပ်ဖူး ဖြင့် တည့်ထိုးမိသွားသဖြင့် မာလာ ခမြာ ရှီး ကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

“သူများ ကျတော့ စု လေး ဘာညာနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ကျတော့ ဒက် တဲ့၊ စုက ကျ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့”

“စု စိတ်ထဲမှာ ဖီးလာသလို ခေါ်လေကွာ အာ့ဆိုရင်လည်း”

“အင်း အာ့ ဆိုရင် ကိုကို ခေါ်ရင်ကောင်းမလား မောင်ခေါ်ရင် ကောင်းမလား၊ အချစ်ကြီး လို့ ခေါ်ရင်ကောင်းမလား ခစ်ခစ်”

“ကြိုက်သလို ခေါ် စု က အချစ်ကြီး လို့ ခေါ်ရင် ဒက်က လည်း ချစ်လေး လို့ ခေါ်မယ် အဟဲ”

“စု လို့ မခေါ်ပါနဲ့ အာ့တာ သမီး နာမည်မှ မဟုတ်တာကြီးကို”

“ဒါပေမဲ့ ဒက်နဲ့ ပထမဆုံး ဖြစ်တဲ့ အချိန်မှာ ယူထားတဲ့ နာမည်လေ အာ့ကြောင့် စု လို့ ခေါ်တာ မကြိုက်ရင်လည်း အချစ် လို့ပဲ ခေါ်မယ်”

“ကဲကဲ ကြိုက်သလို ခေါ်တော့ အချစ်ကြီးရယ် ခစ်ခစ်”

“ဘာလို့ အချစ်ကြီးလဲ”

“သူ့ဟာကြီး က ကြီးတာကိုးလို့၊ သူများဟာလေးထဲ ကို တခါထဲ အတင်းပဲ သွား”

“အမယ် သွားလည်း ဆိုသေးတယ် အောက်မှာလဲ စိုနေပြီ”

“ဒက်နော် ဟွန်းတခါထဲ ဘာမှန်းမသိဘူး သူများကို”

သီဟ လီးကြီးမှာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး မှ စီးကျလာသော အရည်ကြည့်လို့ စိုလာသည်ကို ခံစားရသဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ရာ မာလာ မှာ ရှက်သွေးဖြန်းသွားပြီး သီဟ ရင်ဘတ်ကြီးကို ထုရိုက်လေသည်။ သီဟကလည်း မာလာ ရှက်သွားမှန်းသိသဖြင့် အသာ ငုံ့ပြီး မာလာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ မာလာက လည်း ရမက်ပြင်းပြင်းလေး ဖြင့် ပြန်လည် နမ်းစုပ်လေသည်။ထိုအချိန် အောက်ပိုင်းမှ လည်း မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေက သီဟ ပေါင်ပေါ် ခွလာလေရာ သီဟ လီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်အဝ လေးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထိုးမိတော့သည်။ သီဟ က ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကြီးကို နှစ်ကာ ထိုးသွင်းရင်း စပြီး လိုးလေသည်။ ညတုန်းက အေးလည်း အေး မှောင်လည်း မှောင်နေသဖြင့် ဘာမှ မမြင်ရသော်လည်း အခုတော့ နေပွင့်လာပြီမို့ သီဟ က မာလာ့ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေရင်းက စလိပင်းဘက် က ဇစ်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် လိုး လို့ ရသွားကြသည်။ သီဟ က ဒူးထောက်ရင်း သူ့အောက်မှ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော မာလာ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ အပျို မလေး မာလာအဖို့ ထူးခြားသော အရသာတွေကို ခံစား နေရလေသည်။ မကြာခင်မှာ ပင် မာလာ တယောက် သီဟ ပုခုံးတွေကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ ၊

“အားးးးး အချစ်ကြီးးးးးး ရယ် ..အိုးးးးးး ကောင်းးးးး ကောင်းးးး လိုက်တာ…”

ဟု အော်ဟစ်ရင်း ပြီးသွားလေသည်။ သီဟ မှာလည်း အခု မှ အရှိန်ရလာတာ ဆိုတော့ မာလာ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး နောက်ထပ် အချက် နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ လရည်များ ထွက်ကာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အမောဖြေ နားနေလိုက်ကြသည်။ ခနနေတော့ ဗိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ထကာ ငါးဖမ်းဖို့ ပြင်ကြလေသည်။ ထိုကျွန်းကလေး မှာ လူမရောက်သူမရောက်သော နေရာ ဖြစ်သဖြင့် ငါးများ မှာ လည်း အန္တရယ် ဆိုတာ မသိ၊ ကျောက်ဆောင်ကြားထဲ ဝင်လာကြသဖြင့် သူတို့ မှာ အထွက်လမ်းကို ပိတ်ဆို့ကာ ဖမ်းရုံပင်။ ခနလေး ဖြင့် ငါးအလတ်စား နှစ်ကောင် သုံးကောင်ရလေရာ တုတ်တံ သီ မီးကင်ကာ စားကြလေသည်။ မာလာက စားသောက်ပြီး သွားလို့ ဘိုက်ပြည့်သွားတော့ သီဟ မှာ ဘီကီနီလေး နှင့် မာလာ့ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ပြန်ထလာပြန်သည်။ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာလေသည်။

“ဟယ်တော့ အချစ်ကြီး လီးက လည်း တချိန်လုံး တောင်နေတာပါလား၊ မာမီ တော့ တချိန်လုံး ခံနေရမှာပဲနော် ခစ်ခစ်”

“အင်း အခု က တော့ လက်ရှိမယားလေး က ခံရမှာပဲလေ”

“ဟင် ဘယ်မှာ လဲ လက်ရှိမယားလေးက”

မာလာ မှာ သူမကို ပြောမှန်းသိသော်လည်း နောက်ချင်သဖြင့် သူမ အနောက်ဖက် ဘေးဘီသို့ လှည့်ပတ်ရှာသလို ကြည့်ရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်း ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။ သီဟက မာလာ့လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို သွင်းလိုက်ပြီး၊

“ဒီမှာ လေ ကို့ မယားလေးက အတူတူအိပ်၊ အတူတူစား၊ အတူတူလိုးနေတဲ့ မယားလေးလေ”

“ဒါဆို အချစ်ကြီးက မယားလေး ရဲ့ လင်ကြီးလား ၊ အာ့တာ ဆို လင်ကြီးအတွက် ခလေး မွေးပေးရမှာပေါ့”

ထိုအခါကျမှ သီဟ တယောက် ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့် သွားသည်။

“ဟင် ဟုတ်သား ပဲ အခုမှ သတိရတယ်၊ ဟိုဟို”

“ခစ်ခစ် ဘာမှ စိတ်ပူ မနေနဲ့ ယောက်ျား၊ ဒီ မယားလေးက စစ်ဆင်ရေး ထွက်မယ် ဆိုကတည်းက လိုရ မယ်ရ ဒစ်ပို ထိုးလာခဲ့တာ၊ အခု ကလေး လိုချင်ရင်တောင် မရနိုင်သေးဘူး ဟင်းဟင်း”

“တော်ပါသေးရဲ့ကွာ”

နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ရင်း အဝတ်အစား များ ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြသည်။ သီဟ က မာလာ့ နူတ်ခမ်း မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့ ပေးရင်းမှ နို့ကလေး များကို လည်း နမ်းကာ နို့သီးခေါင်းလေး များကို တဖက်စီ စို့ပေးလေသည်။ ယောက်ျား တယောက် အထိအတွေ့ကို ခုမှ သာ ကျကျ နန ခံဖူးသော မာလာ တယောက် အလူးအလိမ့်ကို ခံစားနေရပြီး ပိပိလေး မှာ လည်း စိုရွှဲနေရလေသည်။ သီဟ က မာလာ့ ဘိုက်သား ချပ်ချပ်လေးကို နမ်းရှုံ့လာပြီးတော့ ဆီးခုံလေးကို ပါ နမ်းလာရာ မာလာ တယောက် ဘာလာမည်ကို သိသဖြင့် ရင်ကလေးခုံကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ရင်း စောင့်စားနေမိလေသည်။ သူမ အနေဖြင့် ခေတ်မှီသော မိန်းမပျို လေးမို့ ဘာဂျာ ဆိုသည်မှာ ဘာမှန်းသိပြီး ဖြစ်သော်လည်း တခါမှ မခံစားဘူးသဖြင့် ရင် တဲ တဒုန်းဒုန်းခုံကာ စောင့်စားနေမိသည်။

“အား….ရှီး….ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်…”

သီဟ လျှာစွတ်စိုစိုကြီးက မာလာ့ အစေ့လေးကို ထိခပ်ထိုးဆွ ပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ရက်ပေးတော့ မာလာ ခမျာ ကော့ပျံ သွားရသည်။ သီဟ က သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် မာလာ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ဆွဲစုပ်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ မာလာ့ လက်တွေက သီဟ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ ဖင်လေးကို အတင်းကော့ပေးရှာသည်။ သီဟက သူ့ပါးစပ်ဖြင့်စောက်စေ့လေးကို စုပ်ပေးရင်း လက်တချောင်းက မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းဆွပေးနေတော့ မာလာမှာ ဖင်ကြီးစကောဝိုင်းသလို ဝိုင်းလှုပ်ရင်းက အသံလေး တွေထွက်ကာ ငြီးငြူနေရတော့သည်။

“အိုးယောက်ျားရယ်…သူများ ကို သတ်နေတာလား ဟာ… လိုးပါတော့…အခုတော့ လိုးပေးပါတော့…အီးးးး”

သီဟ လည်း ဆက်မလုပ်ပေးနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးလည်း ပေါက်ထွက်တော့မတတ်မာနေလေပြီမဟုတ်လား။
အခန်း ၉။

သီဟ မှာ မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာအပ်ထားရာမှ ထထိုင်လိုက်သည်။ အခု လို နေ့ အလင်းရောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြူစွတ်သော အသားအရည်၊ ချောမွှေ့လှပလှသည့် မျက်နှာလေး၊ အမို့အဖောင်း အကွေ့အကောက်တွေ ဖြင့် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ကျလှသည့် မာလာ့ကို ကြည့်မဝ ဖြစ်နေရသည်။ မာလာ့ မျက်နှာလေး မှာ ရမက်သွေးကြွနေသဖြင့် ပန်းနုရောင်လေး သန်းနေသည်။

“စု လေး လေးဘက်ကုန်းပေးကွာ ဒီတခါ ဒေါ့ကီ ဆွဲရအောင်”

မာလာ မှာ သူမ ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့က တခါမှ မလုပ်ဖူးသော်လည်း အခေါ်အဝေါ်တွေ ပုံစံတွေက တော့ ခေတ်သမီးပျို ပီပီ ဗီဒီယိုထဲကြည့်ထားပြီးသား မို့ သိပ်အပို ပြောစရာ မလိုပါ။ ပက်လက်လေး လှဲနေရာမှ ထလိုက်ကာ သီဟ ရှေ့တွင် လေးဘက်ထောက်ကုန်းရင်း တံတောင်လေးကို ကွေးကာ ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ သီဟ မှာ သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြား ပေါင်ခွဆံမှ ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးကို ကုုံးပြီး ရက်မိပြန်ပါသည်။ အနောက်ဖက်မှ ရက်နေတာမို့ သူ့မျက်စေ့တည့်တည့် က ခရေပွင့် နီညို လေး ကလည်း သူ့ကို ဆွဲဆောင်နေပြန်ပါသည်။ သူ့လက်တဖက်တချက်ဖြင့် မာလာ့ ဖင်နှစ်လုံးကို အသာ ဆွဲဖြဲလိုက်ညီ့း သူ့လျှာကြီးဖြင့် မာလာ့ ခရေပွင့်လေးကို ရက်လိုက်တော့ မာလာ့ ဖင်ကြီး ပိုကော့တက်လာသည်။

“အား..အီးးးးးးး ”

သီဟ လက်ခလည်ဖြင့် အရည်ရွမ်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ကို တချက်နှစ်ချက် ကရိုင်းလိုက်ပြီး မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကလေးကို စောက်ရည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲစေလေသည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကို ဆက်ပြီး ဖီးပေးချင်သေးသော်လည်း မိမိ လီးကြီးမှာ မခံမရပ်နိုင်အောင် တင်းမာလာသည်မို့ သီဟ အနောက်ဖက်မှ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် ချိန်ကာ ဖိထိုးလိုက်လေသည်။

“ဖျစ်…ဗျိ…စွတ်”

“အ…အိုး အချစ်ရယ်….အီးးးးး ထိလိုက်တာ ”

စေးပိုင်လှသော မာလာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အထိအတွေ့ က ကောင်းလှသည်မို့ သီဟ မာလာ့ ခါးကလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ရင်း အားကုန်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ မာလာ့ အဖုတ်လေးမှာ လည်းအခုတော့ သီဟ လီးကြီးကို ခံနိုင်သွားပြီမို့ နာတာထက် အရသာက ပိုပြီး ခံစားနေရလေသည်။သီဟ လည်း တချက်တချက် သူ့လီးကြီး မာလာ့စောက်ဖုတ်လေး ထဲမှ ထွက်လာလိုက် ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကလေးကို ဆွချင်စိတ်ဖြစ်လာပြန်သည်။ မာလာ့ဖင်ကြားသို့ သူ့တံတွေးကို ထွေးချလိုက်ရာ ဖင်ပေါက်ဝသို့ တံတွေးများ သွားအိုင်လေသည်။ သီဟ ကသူ့လက်မ လေး ဖြင့် ထိုးထိုးထည့်ပြီး ဆွပေးလေရာ မာလာ တယောက် ခနလေး ဖြင့် တချီ ပြီးသွားလေတော့သည်။ သီဟ မှာ လည်း မာလာ ပြီးသွားမှန်းသိလိုက်သဖြင့် ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်လည်း လရည်များ ပန်းထည့်ကာ ပြီးလိုက်ရပြန်တော့သည်။

နောက်ပိုင်းတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ညအိပ်လျှင် အဝတ်အစား များ မဝတ်တော့ပဲ စလိပင်းဘက်ထဲတွင် ဝင်အိပ်ကြသည်။ တည ကို ညဦး၊ ညလည်၊ မိုးလင်း သုံးခါတော့ ပုံမှန်လိုးဖြစ်လေသည်။ နေ့ခင်းပိုင်းတွင် သီဟ က မာလာ့ တကိုယ်လုံး ကို ရက်ပေးခြင်း၊ စောက်ဖုတ် ဖင်ပေါက် အကုန် သေခြာ ရက်ပေးကာ ပြုစုခြင်း၊ မာလာကလည်း သီဟ လီးကြီးကို စုပ်ပေးခြင်း ဘောပါ စုပ်ပေးခြင်း၊ သီဟ ဖင်ပေါက်ကို လည်း ရက်ပေးခြင်း စသဖြင့် ဟန်နီးမွန်း ထွက်သည့် လင်မယား အသစ်တစုံတွဲ ကဲ့သို့ နေနေကြလေသည်။

နှစ်ပတ်ခန့် အကြာ တနေ့တွင် သူတို့ နေ့စဉ် စမ်းစမ်းနေသော ရေဒီယို မှ အသံတခု ကြားရလေသည်။ လျို့ဝှက်ကုဒ်ဖြစ်သဖြင့် သီဟ က ပြန်လှန် ဆက်သွယ်လေသည်။ သူတို့ကို ရှာနေသော ဒရုန်း မှ ရေဒီယို စစ်ဂနယ် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ဆီမှ စစ်ဂနယ် ပြန်ရသွားသဖြင့် ဒရုန်းမှ သူတို့ ရှိနေသော နေရာကို ဂျီပီအက်စ်ဖြင့် အတိအကျ လမ်းညွှန်ပေးလိုက်သဖြင့် ထောက်လှမ်းရေးမှ ရဟတ်ယာဉ် ဖြင့် လာရောက် ခေါ်ဆောင် သွားတော့သည်။

သီဟရဲကျော် က သူတို့ နှစ်ယောက် ကျွန်းပေါ် သောင်တင်နေသည့် အချိန် ၌ သူ့စိတ်ထဲ တွင် တွက်ချက်နေသည့် အချက်များ ရှိသည်။ ပထမဆုံး အချက်မှာ အပြင်ညာ ဆိုသည်မှာ အင်းစက် ကို ပျော်မွှေ့တတ်သူ ဖြစ်ပြီး တော်ရုံလူကို မယုံတတ်သည့် လူစား လည်းဖြစ်သည်။ နောက်ပြီ။ အပြင်ညာ က ဟော်တယ် စားသောက်ဆိုင်မှာ ချိန်းထားသည်ဆိုသော်လည်း တနည်းနည်း ဖြင့် သူ့ကို တနေရာသို့ ပထုတ်သွားမည်ဆိုတာကို မိမိ တို့လို ထောက်လှမ်းရေးပါးဝ နေသူတွေပင် တွက်ထားပြီးသား ကိုယ့်တပ်က စီမံကိန်း ချသူတွေက မသိစရာ အကြောင်းမရှိ။ ဒါဆိုရင် ဘာလို့ ဒီလောက် အသက်အန္တရာယ်များတဲ့ ခရီးစဉ် ကို ဘာလို့ အတွေ့အကြုံ နုသေးတဲ့ မာလာ့ကို ထည့်လိုက်ရတာလဲ၊ မာလာ့ကို တခုခု ဖြစ်မှာကို အဖေ ဖြစ်သူက စိုးရိမ်မယ် ဆိုတာကို ရော ထည့်မတွက်ကြဘူးလား။

သီဟ တဖြည်းဖြည်း နှင့် သဘောပေါက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ညာ က သူတို့ ရှေ့မှာ အဲလို မျိုး ဖြစ်အောင် ဖန်တီးမည်ဆိုသည်ကို သူတို့ သိပြီးသား ဖြစ်မည်။ ထိုအခါ အတွေ့အကြုံလည်း နု၊ ဆက်ခ် ကိစ္စ မှာလည်း အပျိုစင်သာ ဖြစ်သော မာလာ အနေဖြင့် ဖီးတက်လာပြီး သူ့ကို ရောင်ရမ်း ကာ ဒက်ဒီ လို့ ခေါ်မိမည် မှာ သေခြာသလောက်ကို ရှိလေသည်။ ခေါ်ခဲ့ပါက လည်း သီဟ က အသက်ဘေး က ကင်းဝေးအောင် ဟန်ဆက်ဆောင် သွားမည်ဖြစ်ကြောင်းကို လည်း တွက်ပြီးသား။ ထိုအခါ သူ့ရှေ့မှာ တောင် သားအဖ လိုးနေကြသည့် သူတွေ ဆိုတော့ ဘယ်လို မှ အစိုးရဖက် မှ မဖြစ်နိုင်ဟု တွက်မိကာ ယုံကြည်သွားလိမ့်မည်။ သူတို့ လိုချင်သည့် ကွန်တက်တွေလည်း ရမည်ဆိုတာ တွက်ထားခဲ့လိမ့်မည်။

သို့သော် သူတို့ အတိအကျ ဂျီပီအက်စ် ဖြင့် သူတို့ နေရာက်ု စစ်ဂနယ် ရိုက်ထားလျှက် နှင့် ၂ပတ်တိတိ ကြာမှ ရောက်လာသော ဒရုန်း တို့က ရော ဘာသဘောလဲ။ သူဌာနချူပ် ရောက်လျှင် သူ့တပ်မှုး နှင့် အချီအတင် ပြန် ပြောရတော့မည့် အကြောင်းများကို အသေးစိတ် တွေးနေမိတော့သည်။

……………………

သီဟ တို့ သားအဖ ရုံးချူပ်ရောက် တော့ မနက် ကိုးနာရီ၊ သူတို့ ကို တပ်မှုးမှ ရက်အကန့် အသတ် မရှိ နား၊ သူ့ကို တော့ သတင်းပို့ ဟု ဆိုထားသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူ ရဲကျော် နှင့် သူရရဲကျော် တို့က ဆေးရုံ သွားနေကြပြီ မို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခြေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ ရေနွေး ဖြင့် စိတ်ကြိုက်ချိုးမိုးပြီးတော့ ကားမောင်း ထွက်လာခဲ့ကာ သားအဖ နှစ်ယောက် ကုလားထမင်းဆိုင် သွားစားလိုက်ကြသည်။. ပြီးတော့ မှ အိမ်ပြန်လာကြသည်။ အိမ်ထဲ အဝင်တွင်၊ မာလာက၊

“ယောက်ျား၊ မယားကြီး အိမ်ရောက်ပြီ ဆိုတော့ ဒီမယားလေးကို မေ့ပြီပါ့နော်”

ဟု ပြောလေသည်။ သီဟ က၊

“အို ဘယ်မေ့ မှာလည်း အချစ်ရာ အခု ညနေ သူတို့ ပြန်မလာချင် ချစ်လို့ ရသေးတယ်လေ”

“အို မကောင်းဘူး ထင်တယ်နော် မတော်တဆ မိသွားရင် အချစ်ကြီး တို့ အိမ်ထောင် ပြိုကွဲမယ် လေ အချစ်ကြီးလည်း ပြဿနာတွေ မိုးမီးလောင်ကုန်မယ်”

“တို့ သတိထားကြရင်တော့ ရပါတယ်ကွာ၊ လာပါ ကြာတယ် သွားချစ်ကြရအောင်”

သီဟ က မာလာ့ လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူမ အခန်းဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ နောက်တော့ မာလာ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ချစ်သလင်း ခေါ်ကြတော့သည်။ ကျွန်းပေါ်မှာ တုန်းက နှင့် မတူ အိစက်သော မွေ့ယာ အမွေးနံသာ များနှင့် ဆိုတော့ သူတို့ အတွက် အရသာ မှာ တမျိုးထူးကဲ နေပြီး နားလိုက် ဆော်လိုက် သုံးချီလောက် ဆက်တိုက် ဆော်လိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့မှ သီဟလည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကာ ရေပြန်ချိုး ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲ အိပ်လိုက်တော့လေသည်။

သူ့လီး ကြီးမှာ နွေးထွေး စိုစွတ်သောအထိအတွေ့ နှင့် စုပ်ပေးနေသော ခံစားမှုတို့ကြောင့် သီဟ အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးလာသည်။ သီဟ မှာ နှစ်ပတ်လောက်အထိ စလိပင်းဘက်တွင် ကျပ်ကျပ်သတ်သတ်လေး မာလာ နှင့် ထွေးဖက် အိပ်ခဲ့ရသည်မို့ အခု အိပ်ယာက နိုးတော့ တမျိုးဖြစ်နေရသည်။ နောက်တော့ သူ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ ဆိုတာကို သတိရလိုက်သည်။ မျက်စေ့ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မိန်းမ၊ နှင်းဖြူ။ ညအိပ်ရာဝင်ထွန်း မီးလုံး ပြာပြာလေး အောက်မှာ ညဝတ်အကျႌပန်းရောင်ပါးပါးကလေး နှင့် နှင်းဖြူ က သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်။ သီဟ လက်တွေက နှင်းဖြူ ခေါင်းကလေးကို ရောက်သွားပြီး ဆံပင်တွေကိ ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဖြူ စုပ်ပေးသည့် တက္ကနစ် မှာ ကောင်းလှ သဖြင့် လီး အတွင်း ဆီးလမ်းကြောင်းမှ ပင် စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ခံစား နေရသည်။ မာလာ မှာ သူ့လီးကိုသာ စုပ်ဖူးသည့် အပျို မလေး ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဖြူ လို မကျွမ်းကျင် သော်လည်း တမျိုးလေး ကောင်းနေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အခု မှ လီးစုပ် ကောင်းကောင်းကျွမ်းကျင်သူ မိမိ ကို စုပ်ပေးနေကြ ဖီလင်ကို ပြန်ခံစားရတော့ အရသာ ပိုကောင်းနေသလို ထင်မိသည်။ နေ့ခင်းက မာလာ့ ကို သုံးချီလိုးထားတာတောင် လီးက ပြန်တောင်လာနေသည်။ ကြာကြာတော့ မခံနိုင်၊ တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားအုံးမည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် နှင်းဖြူ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားတာတောင်မှ သီဟ က နှင်းဖြူကို လိုးနိုင်သေးသည်။ အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ မသေခြာ၊ နေ့လည်က မာလာ့ ကို လိုးထားတဲ့ သုံးချီက လည်း မီးကုန်ယမ်းကုန်။ သူတို့ ဘယ်တော့ မှ အခွင့်အရေး ပြန်ရမည်ဆိုတာ မသေခြာလို့ အသေဝုန်းထားတာ၊ ဆိုတော့ သူနည်းနည်းတော့ ပြိုင်းနေပြီ။ တော်ကြာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားကာ စောက်ဖုတ် မလိုးနိုင်ခဲ့လျှင် သူမ မသင်္ကာ ဖြစ်နေုအုန်းမည်။ သီဟ ညဏ်ကူမှ ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

“အား အချစ်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ၊ လာပါအုန်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ချစ်ကို တအားချစ်ချင်နေပြီ”

ဟု ပြောကာ နှင်းဖြူ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိုမကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မာလာ ၏ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် အားကစား ကိုယ်လုံးလေး မှာ မာဆယ်တွေ ဖြင့် တင်းရင်း နေသဖြင့် သူခံစားခဲ့ရသော အရသာ မှာ နှင်းဖြူ နှင့် ကျတော့ အနည်းငယ် ခြားနားနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ နှင်းဖြူ မှာ ယခု ဆို အသက်လေးဆယ့်ငါးလောက် ရှိပြီ ဖြစ်သဖြင့် ပုံမှန် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ် ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက် သဖြင့် နုနယ်သေးသော်လည်း မာလာ့ လို မိန်းမပျိုလေး တွေ နှင့်တော့ မတူနိုင်တော့ခြေ။ သို့သော် မာလာ့ထက်တော့ အစစ အရာရာ မှာ ပိုဖွံ့ဖြိုးလေသည်။ နို့ကြီးများမှာ ခလေး နှစ်ယောက် အမေ မို့ ကြီးထွားပြီး အနည်းငယ်တော့ အိအိလေး ရှိသည်။ ဖင်လုံး ကြီးများမှာ လည်း လုံး ကြွ နေပြီး ခါးသေးသဖြင့် ကားစွင့်နေကာ တွံတေး အိုးကြီးပမာ ရှိလေသည်။ နှတ်ခမ်းထူထူ တွေက လည်း ရမက် ထန်သည့်ပုံ ပေါက်အောင် ခပ်ထော်ထော်လေး ရှိလေသည်။

ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ဆေးရုံမှ ပြန်လာပြီးတော့ သူမ တို့ အိပ်ခန်းထဲ တွင် အိပ်ပျော်နေသော သီဟ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မာလာ့ အခန်းကို သွားကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတံခါးသော့ခပ်ထားတာ တွေ့ရတော့ မာလာလည်း အိပ်ပျော်နေပြီမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မနေ့က ထိ တံခါးမှာ သော့ခပ်မထားတာ သူမ သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သီဟ တို့ ခရီးပန်းလာတာ အိပ်ပါစေတော့ဟု ဆိုတာ သားတော်မောင် သူရ နှင့် ညစာ အတူစားပြီး တီဗီ ခနထိုင်ကြည့်ပြီးတော့မှ အိပ်ယာဝင်လာခဲ့လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် သီဟ ပုဆိုးမှာလန်တက်နေပြီး လီးကြီးကို တွေလိုက်ရတော့ သူမ ငတ်ပြတ်နေသည်မှာ ကြာသော အစာ မို့ စောက်ဖုတ်လေး ယားလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညဝတ်အကျႌကို အမြန်လဲ ကာ ကုတင်ပေါ်တက် သီဟ လီးကြီးကို ကုံးစုပ်တော့တာ ဖြစ်သည်။ ယခု သီဟက သူမ ကိုယ်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတော့ သူမ ကလည်း ပြန်တုန့်ပြန်နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။

“ပြွတ်စ်…အင်း…”

“အင်း… ဖြူ လည်း လွမ်းတာပေါ့လို့ တခါထဲ ရှမ်းပြည်ဘက် သွားတယ် ဆိုပြီး ဖုံးမဆက် မက်ဆေ့မပို့နဲ့၊ သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲလို့၊ ကိုကို့ တပ်မှုး မေးကြည့်တော့ ဆက်သွယ်ရေး ဧရိယာ အပြင်ဘက်ရောက်နေလို့ပါတဲ့၊ ခါထဲ ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ အဲလို နေရာရော ရှိလို့လား”

“အာ ရှိတာပေါ့ ဖြူရယ် ဆက်သွယ်ရေး ဘယ်လို ပဲ တိုးတက်တိုးတက်နေ ဘလိုင်းစပေါ့ ဆိုတာ ရှိတယ်လေကွာ”

“အာ့….ရှီးး”

သီဟ က စကားပြောရင်း လက်က နှင်းဖြူ ပေါင်ကြား ဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖြစ်ချေရင်းက လက်ခလည်ဖြင့် ထိုးကာ မွှေပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းဖြူ အသံလေး ထွက် ငြီးငြူရရှာသည်။ နှစ်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီမို့ သီဟ လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပါ။ နှင်းဖြူကိုယ်ကို သူ့အပေါ်ခွခိုင်းလိုက်ပြီး နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ နှင်းဖြူကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ စွတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ဖြွတ်…စွိ..ဖတ်..”

“အ…အီး…”

နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်မှာ လီး မဝင်ရတာ ကြပြီမို့ နည်းနည်းတောင် စေးကျပ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ စောက်ရည်တွေက ရွဲနေသဖြင့်သာ လျှောလျှောရှုရှု ဝင်သွားရသည်။ နောက်တော့ သီဟက နှင်းဖြူ ၏ ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးတွေကို အောက်မှ စုပ်ပေးနေချိန်တွင် နှင်းဖြူက သူမ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဖြင့် သီဟ အပေါ် မှ မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတော့သည်။ နှင်းဖြူ မှာ လည်း ငတ်နေတာ ကြာပြီမို့ သူမ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော သီဟ လီးကြီးမှာ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အသားနုနု တို့ကို ပွတ်တိုက်လိုက်လိုင်း တုံခါသွားအောင် အရသာ ရှိနေရလေသည်။

သီဟ မှာလည်း မာလာ၏ တင်းတင်းရင်းရင်း ပေါက်စီလောက် နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်စို့နေရသည်မှာ နှစ်ပတ်လောက်ရှိပြီမို့ ယခုလို ကျွဲကော်သီး ဆိုက် နို့ကြီး နှင့် လက်ညိုးလုံးခန့်တုတ်ပြီး လက်မဝက်ခန့် ရှည်သည့် နို့သီးခေါင်း တွေကို စို့နေရသည်မှာ အပြောင်းအလဲ အသစ်အဆန်းပြန်ဖြစ်နေလေသည်။ နှင်းဖြူမှာ ခနလေး ဖြင့် ပင် တချီပြီးသွားကာ သီဟအပေါ် မှောက်ရက် ထပ်ချလျှက်နားနေလိုက်သည်။ သီဟက တော့ အခု မှ အရှိန်ရလာသည်ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဖြူကိုယ်လုံးကို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကုုံးစေကာ အနောက်မှ ဒူးထောက်ထရင်း ခွေးလိုး လိုးပစ်မိတော့သည်။

တရုပ်မ စစ်စစ် ဖြစ်သဖြင့် ဝင်းမွတ်ဖွေးဖြူနေသော ပေါင်လုံး ကြီးများ နှင့် ဖွံ့ွထားလှသည့် ဖင်လုံးကြီး များ ကို ထောင်ပေးထားသည့် နှင်းဖြူ နှင့် အနောက်မှ ဒူးထောက်ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် ဆောင့်လိုးနေသည့် သီဟ တို့ နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ ၏အနည်းငယ်ဟနေသော အိပ်ခန်းတံခါး အဝ မှ မျက်လုံးတစုံ ကချောင်းကြည့်နေသည်ကိုတော့ ဘယ်လို မှ သတိမထားမိနိုင်ကြပါခြေ။
အခန်း ၁၀။

နောက်တနေ့ မနက်၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် သူ တပ်မှုး အခန်းထဲက တပ်မှုး၏ မဟော်ဂနီ စာပွဲအကြီးကြီး ရှေ့ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ခပ်မတ်မတ်ထိုင်ရင်း သူ့တပ်မှုး ပြောနေသည်ကို အာရုံစိုက်ကာ နားထောင်နေလေသည်။

” ဗိုလ်မှုးတို့က အင်တာနေရှင်နယ် ရေပြင်မှာ ဆိုပေမဲ့ ထိုင်း ပိုင်နက် နဲ့ အရမ်းနီးနေတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ရဟတ်ယဉ်တွေ ဝင်လာတာနဲ့ သူတို့က မေးခွန်းထုတ်တော့မယ်။ ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေးထဲက အတွင်းက ချစား နေတာတွေ ရှိတယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ဖက်က ယုံကြည်ရတဲ့ သတင်းတွေ ရှိတယ်။ အဲတော့ အပြင်ညာ့ လူတွေနဲ့ သူ့ကွန်တက်တွေ က လက်စားချေ မလိုက်နိုင်အောင် ဗိုလ်မှုး နဲ့ အပြင်ညာတို့ ပင်လယ်မှာ ပျောက်သွားတယ် ဆိုရင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်သွားပြီလေ၊ အာ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဖက်က အသာငြိမ်နေတာပါ။ ဗိုလိမှုး တို့ ယူသွားတဲ့ ဂျီပီအက်စ်ကို ခြေရာခံပြီး ဆက်တလိုက် ကနေကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်းတကျွန်းပေါ်မှာ ရောက်နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ဗိုလ်မှုးလည်း စီမံချက်အပြီး အနားယူပါစေ ဆိုပြီး ထားပေးလိုက်တာပါ”

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူ့ကို အဓိပါ္ပယ်ပါပါ နှင့် ပြုံးပြရင်းက ပြောနေသော တပ်မှုးကို ကြည့်နေရင်းက အတွေး နယ်ချဲ့နေမိသည်။ ဒီခွေးမသား အပြုံးက ငါတို့ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာကိုတောင် သိနေပုံပဲ၊ ဟု တွေးရင်းက ချက်ချင်း အတွေးတခု ပွင့်သွားသည်။ တပ်မှုးသမီး ပပဝတီမိုးခေါင် ကို မျက်စေ့ထဲ ပြေးမြင်မိလိုက်သည်။ ပပဝတီမိုးခေါင်မှာ သူ့တပ်မှုး ၏ သမီး ဖြစ်ပြီး ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုး တယောက်လည်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ ယောက်ျား မှာ ဌာနကြီးတခု မှ ညွှန်ချူပ်ဖြစ်ပြီး သူတို့ မှာ ကလေး ငယ်တွေ ပင်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ တပ်မှုး နိုင်ငံခြား ခရီးစဉ် သွားတိုင်း သူ၏ သမီးမှာ သူ့ ဆရာဝန်၊ ဘော်ဒီဂတ် ပုံစံ ဖြင့် အမြဲ ပါလေ့ ရှိပြီး ၊ မျက်နှာမှာ အရမ်းချောရုံ မက ဘော်ဒီမှာ လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်လှပေရာ မြင်သူ ယောက်ျား ၊ တပ်သား တပ်ဗိုလ်၊ လူပျို လူအို အကုန် သွားရည်တမြားမြား ဖြင့် ဖြစ်ရသည်။ သိုရာတွင် တပ်မှုး သမီးတော်မို့ မည်သူမှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မျက်လုံးမော်မကြည့်ရဲသော်လည်း စိတ်ကူးထဲ မှာတော့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိုးဘူးကြမှာပဲ ဖြစ်သည်။

တချို့သော ခရီးစဉ်တို့မှာ သီဟ ကိုယ်တိုင်လည်း တပ်မှုးလုံခြုံရေးအတွက် လိုက်ခဲ့ရဘူးသည်ဖြစ်ရာ၊ ဟော်တယ်ခန်းများတွင် ပပဝတီမှာ အမြဲတမ်း တပ်မှုး အခန်း နှင် ကပ်ရက်တွင် နေခွင့်ရပြီး ညဘက် တခါတရံ တပ်မှုး အတွက် ကျန်းမာရေးစစ်ဆေးခြင်း၊ တပ်မှုး ခေါင်းကိုက် ခေါင်းမှုး၊ ဘိုက်နာ စသည်တို့ အတွက် ဆိုလျှင် ပပဝတီက ပင် စစ်ဆေးပေးရခြင်း၊ စသည်တို့ကြောင့် ပပဝတီ တယောက်သာ တပ်မှုးအခန်းတွင်းသို့ တံခါးမရှိ ဒါးမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့် ရခြင်း၊ တခါတရံ တချိုက ဟော်တယ်တို့ တွင် အခန်းခြင်းဆက်သည့် တံခါး ရှိသော ကပ်ရက် အခန်းတို့ တွင် တည်းခိုးခြင်း စသည်တို့ ကို အခု မှ သီဟ မှာ ပြန်သတိထားမိလေသည်။ ယခင်တုန်းက တော့ သီဟ စိတ်ထဲ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် သားအဖ မို့ မည်သို့ မျှ စိတ်ကူး အဆန်း ဖြင့် မတွေးမိသော်လည်း မိမိ နှင့် သမီးမာလာ တို့ အဖြစ်အပျက် ပြီးတော့ မိမိ ၏ အတွေးအခေါ် တို့ လည်း ပြောင်းသွားခဲ့ခြေပြီ။ အရာရာကို အမြင်သစ်ဖြင့် မြင်လာသဖြင့် အခုတော့ တပ်မှုး နှင့် သူ့သမီး ပပဝတီ တို့ ဘာဖြစ်နိုင်သည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်လာခဲ့လေသည်။

တပ်မှုးဗိုလ်မှုးချူပ်မိုးခေါင် က ဗိုလ်မူးသီဟ မျက်နှာပေါ်မှ အပြောင်းအလဲ တို့ကို သတိထားကြည့်နေရင်းက ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဘာပြောမလဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟ က နောက်ဆုံးတော့ တချက်ပြုံးလိုက်ကာ၊

“ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှုး၊ သဘောပေါက်ပါပြီ။ အစစ အရာရာ အတွက် တပ်မှုးကို အထူး ကျေးဇူး တင်ရှိပါတယ်တပ်မှုး”

“ရပါတယ် ဗိုလ်မှုးရာ ကျွန်တော်တို့ တွေက တိုင်းပြည်နဲ့ လူမျိုးအတွက် အလုပ်လုပ်နေကြတာပဲဟာ၊ တယောက်အရေးကိစ္စလည်း တယောက် ကူညီကြရမှာပေါ့”

“ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှုး လည်း အကူအညီလိုရင် အချိန်မရွေးပြောပါခင်ဗျ၊ အခုတော့ ခွင့်ပြုပါအုံး”

“အေးအေး သွားသွား၊ အခု စီမံချက်မှာ ဗိုလ်မှုးစွမ်းဆောင်ခဲ့တာ အလွန်တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်ပါဘူး၊ ဗိုလ်မှုးကောင်းကောင်းနားဖို့ သင့်ပါတယ်။ ဗိုလ်မှုးရော ဗိုလ်ကြီးမာလာရဲကျော် ပါ နောက်ထပ် နှစ်ပတ်လောက်နားလိုက်ပါအုံး။ နောက် ရုံးပြန်တက်မှ ပဲ ကျွန်တော် ဆုချီးမြှင့်တဲ့ အခန်းအနားလုပ်ပါမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး ပါ တပ်မှုး”

…………………………….

ဗိုလ်မှုးသီဟ ရုံးခန်းအပြင်ရောက်တော့ မာလာ့ ရုံးမှဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ တပ်မှုးက သူ့ ကို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ခြင်သည်ဟု ဆိုသဖြင့် သူတယောက်ထည်းလာခဲ့ရသည်ဖြစ်ရာ မာလာက သူမ ပုံမှန် ရုံးခန်းသို့ ဟန်မပျက် အလုပ်သွားဆင်းနေသည်ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ တပ်မှုးက သူတို့ ကို ခွင့် နှစ်ပတ်ထပ်ပေးလိုက်သည် ဆိုသည့် သတင်းကို မာလာအား လှမ်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ ပြန်ဆုံကြလေသည်။ နေ့လည်စာကို နှစ်ဦး အတူ စားသောက်ကြပြီး နောက် မာလာ့ အခန်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။ မာလာ့ ကုတင်ပေါ်တွင် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ လှဲလျှောင်းရင်း နူတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းဖြစ်ကြသည်။

သီဟ က တပ်မှုး နှင့် သူ့သမီးတို့ လည်း ဖြစ်နေကြဖို့ များကြောင်း သူ့သီအိုရီကို မာလာ့အား ရှင်းပြလေရာ၊ မာလာက ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။

“အင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ မီးကတော့ တပ်မှုးကို ကျေးဇူးတင်တယ်၊ သူ့ကြောင့် အာ့ကောင်ကြီး ပေးတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားခွင့်ရသွားတာ ခစ်ခစ်”

မာလာ က ပြောရင်းဆိုရင်း သီဟ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်လေးကို လျှောဆင်းကာ သီဟ ပေါင်ပေါ် တတောင်လေး ထောက်ပြီး လီးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ကစ်စ်ပေးလိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းလှလှလေးက သီဟလီးကြီးကို ငုံကာ စုပ်ပေးနေသည့် အချိန်မှာတော့ သီဟ တယောက် စည်းဇိမ် ကောင်းကောင်းတွေကနေလေပြီ။ မာလာက လီးကြီးကို ငုံ့စုပ်နေရင်းက သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်လိုက်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်က သီဟ မျက်နှာပေါ် တည့်တည့် မိုးနေလေသည်။ သီဟ က မာလာဘာလိုချင်မှန်းသိသဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးလိုက်လေသည်။ သူ့လက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ကစားပေးရင်းက နောက်လက်တဖက် က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် မာလာ့ ခရေပွင့်လေးကို ပွတ်ကာ ဆော့ပေးနေလိုက်သည်။

သီဟ လီးကြီးမှာ တအားမာတောင်လာပြီး မာလာ့ အာဂေါင်ကို ထိုးမိချိန်မှာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးက လည်း စောက်ရည်ကြည်တွေ သီဟ တံတွေးတွေ ဖြင့် စိုရွဲနေလေပြီ။ မာလာ က ကိုယ်ကို ကြွကာ သီဟ နှင့် ယှဉ်အိပ်လိုက်ရင်း သီဟ နူတ်ခမ်းတွေကို လှမ်းနမ်းလိုက်ပြီး။

“ဒက် လိုးပေးတော့ စု စောက်ဖုတ်ထဲ တအားယားနေပြီ”

သီဟ က မာလာ့ ခရေပွင့်ကို ချွေဖို့ အကြံရှိနေသူမို့ မာလာ့ အံဆွဲထဲမှ ကွန်ဒန်တခု နှင့် လုဘရီကေးရှင်း တဗူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ မာလာက သီဟ ကို ကြည့်ရင်း၊

“ဒက် ဒါက ဘာလုပ်မို့လဲ”

ဟု လှမ်းမေးလိုက်သည်။ သီဟ က၊

“စုလေး အတွက် နောက်အရသာ အသစ်တခု ပေးမလို့ပါကွာ”

ဟု ပြောရင်း ကွန်ဒန်ကို သူကလီးကြီးမှာ စွတ်လို်က်လေသည်။ မာလာက လည်းပါးနပ်သူမို့ သူမ ဖင်ကို လိုးတော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ ရင်တွေ ခုံလာပြီး စောက်ရည်တွေက ပိုရွဲလာခဲ့သည်။
သို့ပေမဲ့ သီဟ ဘာလုပ်လုပ်ခံမည်ဆိုသည့် အချစ်စိတ်က ရှိနေပြီးသားမို့ ဘာမှ တော့ မပြောတော့ပါ။ သီဟ ပြောသည့်အတိုင်း ကုတင်ပေးမှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တော့သည်။ သီဟ က မာလာ့ ဖင်လုံး ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံး ကြားမှ ညိုတိုတို ခရေပွင့်လေးကို ချောဆီ ညှစ်ချပြီး သူ့လက်ထိပ်ကလေးဖြင့် ထိုးသွင်း ပေးလိုက်သည်။ မာလာ မှာ သူမ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အေးစက်စက် ချောတောတော အရည်တို့ ထင်လာသဖြင့် မျက်စေ့လေး မှိတ်ထားလိုက်မိသည်။ နောက်တော့ သီဟ လက်ညိုးထိပ်ကလေးက သူမ ဖင်ပေါက်ကို အဝင်အထွက် လုပ်လာတာ ခံစားရမိသည်။ ထူးဆန်းသော အရသာ တမျိုးကြောင့် မာလာ ပါးစပ်မှ တိုးတိုးလေး ငြီးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း တခါမှ ဖင်ထဲ လီးဝင်တာ မခံဘူးတော့ အနည်းငယ်တော့ ကြောက်ရွံ့ မိနေသည်။

သီဟ က သူ့လက်ညိုး လက်နှစ်ဆစ်က ချောချောချူချူဝင်နေတာ တွေ့ရတော့ ချောဆီ ထပ်ထည့်ရင်း လက်ခလည်ပါ ပူးပေါင်းပြီး အဝင်အတွက် ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တချိန်ထည်းတွင် သူလက်တဖက်ဖြင့် ချောဆီ ဗူးကို ကွန်ဒန်စွပ်ထားသော လီးပေါ် ညှစ်ချကာ ချောဆီများ ဖြင့် လူးလိုက်သည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက် ကြွတ်သား များမှာ သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို အလိုက်သင့် ခံနိုင်လာသည့်အချိန်မှ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလေသည်။

“အ…ဒက်….အရမ်းကျပ်တယ်၊ အီးးး ရှီးးးးး ”

သီဟ က သူ့ဒစ်ဖူး တဝက်လောက်ကို မြုပ်လိုက်ရင်းက ဒစ်ဖူးတခုလုံး ဝင်အောင် ထည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ပေးရင်းက လက်တလုံးချင်း ရှေ့သို့ ပိုပို တိုးပေးလာသည်။ မာလာ မှာ သူမ ဖင်ဝ မှာ စို့နစ်နစ်ကြီးက တိုးဝင်လာသည်ကို ခံစားနေရပြီး သူမ သတိ မထားမိချိန်မှာ ပင် သူမ ဒက်ဒီ ပေါင်ခြံက သူမ ဖင်လုံး တွေကို ဖိကပ် မိနေလေပြီ။

သီဟ မှာ လည်း နည်းနည်း ညှောင်းသွားဖြင့် သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေးထဲ စိမ်ထားရင်း မာလာ့ ကျောပေါ်မှေးလျှက် မာလာ့ နို့တွေကို အသာ အယာ ဆုပ်ခြေနေလေသည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေး မှ သူ့လီးချောင်း အရင်းကို ပွစေ့စေ့ ဖြင့် ရှုံ့လိုက် ပွလိုက် လုပ်ပေးလာတော့ မာလာ့ အခြေအနေကောင်းနေပြီ ဆိုတာ သိသဖြင့် လီးကြီးကို တဝက်ခန့် ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် စလိုးတော့သည်။ မာလာ့ ဖင်လေး ကော့ကော့တက်လာ သဖြင့် ဆောင့်လို့ ရပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တော့ မာလာ့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ဖျစ်..ဖလွတ်…ဖွတ်…ဖတ်”

“အ… အိ…အု…အီးးးးး”

မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လည်း သီဟ ဘောကြီးက တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေလေသည်။ မာလာမှာ ဖင်လိုးခံနေရလျှက် သူမ ရမက်တွေ အရမ်းကြွလာသဖြင့် သူမ စောက်စေ့လေးကို လက်တဖက်ဖြင့် အတင်း ဖိပွတ်နေမိသည်။ မကြာခင် မာလာ မှာ အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း ပြီးသွားလေရာ သီဟ လီးကြီးကလည်း ပြီးကာနီး အလွန်ယားယံလာလေသည်။ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေး မှ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေးမှာ လောလောလတ်လတ် လီးကြီးထွက်သွားသဖြင့် ဝလုံးပုံ ဝိုင်းဝိုင်းလေး ပွင့်အာ ကာ ကျန်ခဲ့လေသည်။ သီဟ က သူ့လီးကြီးမှ ကွန်ဒန်ကို အမြန်ချွတ်ပြစ်လိုက်ကာ သူ့ လီးထိတ်ဖူးကို မာလာ့ ဖင်ပေါက်အဝလေး တွက် ဖိကပ်ကာ လရည်များကို ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြွတ်ဖြွတ်ဖြင့် ပန်းထည့်ပေးလိုက်လေသည်။ မာလာမှာ သူမ ဖင်ပေါက်ထဲ နွေးထွေးသော လရည်များ ပန်းဝင်လာသည်ကို ခံစား သိလိုက်ရပြီး ပြောမပြတတ်အောင် အီစိမ့်နေသည့်ကာမ အရသာကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သီဟ နှင့် မာလာတို့ တဦးကို တဦး ဖက်ကာ အမောဖြေ နားနေကြလေသည်။ မာလာက ခနနေတော့ သီဟ ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သည်းကလေး ဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ၊

“ဒီဗိုလ်မှုး သင်တန်းပေးတာ ကြမ်းလိုက်တာ၊ ရှိသမျှ အပေါက်တွေလည်း ကုန်ပြီ။ တော်ကြာ ယောက်ျား ယူရင်တောင် ယောက်ျားက ဟင် သူ့အပေါက်တွေက အကုန်ချောင်နေပါလား လို့ အပြောခံရတော့မလားမသိ”

“အာ အဲလောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲဒီအပေါက်တွေက သဘာဝ အတိုင်း သူ့နဂို နီးပါး ပြန်ပြန် ကျဉ်းသွားကြတာပါ၊ အဟီး ပေါက်ကရတွေ၊ ပြောမနေပါနဲ့၊ ဒါနဲ့ ယူဖို့ ယောက်ျားကရော တွေ့ထားလို့လား”

“ဟင့်အင်း မတွေ့သေးပါဘူး၊ လိုရမယ်ရ ပြောထားတာလေ၊ အခု ဟာက မာမီ့ကို လည်း အားနာတယ်လေ၊ သူကပစ္စည်း ယူသုံးနေရသလို ဖြစ်နေလို့ ခစ်ခစ်”

“အမလေးကွာ သူလည်း မလစ်ဟင်းစေရအောင် ဖြည့်ဆီးပေးပါတယ် အာ့အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့”

“အင်း အာ့နဲ့ ပတ်သက်လို့ ခုမှ သတိရတယ် ပြောစာရှိတာ”

“ဘာများလဲ စု”

“မနေ့က ဒက် မာမီ့ကို လိုးနေတာကို သူရ တယောက် အခန်းဝ ကနေ ချောင်းနေတာ တွေ့လိုက်တယ်၊ မီးလည်း သူရှက်သွားမှာ စိုးလို့ အသာလေး ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ဝင်နေရတယ်။ ဒီကောင်ချောင်းရင်းက သူ့ပုဆိုးအောက်က သူ့လီးကို သူကိုင်နေတယ်။ အဟီး ကြည့်ရတာ သူက မာမီ့ များ ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်နေသလားမသိ”

“ဟာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား သားအမိကြီးကို”

“စု တို့ကျတော့ရော၊ ဘာတော်လဲ ဟွန်း…”