အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်
(ရေး – လမင်းကြီး)

(၁)

လူတစ်ကိုယ်အကျင့်တစ်မျိုးဆိုသလို၊ လူတစ်ယောက်တစ်ယောက်စီမှာစွဲပြီးပြင်မရတဲ့ အကျင့်တွေအမျိုးမျိုးရှိတတ်ကြတယ်လေ…။
အများအားဖြင့်အဲ့ဒီဖျောက်ဖျက်မရတဲ့အကျင့်တွေကအကျင့်ဆိုးတွေချည်းဖြစ်ကြတာများတယ်ဗျ။

ကျုပ်မှာလဲအကျင့်ဆိုးတစ်ခုရှိတယ်၊ စွဲနေသလိုပဲမကြာခဏလုပ်ဖြစ်လေ့ရှိတယ်၊
အဲ့ဒီအကျင့်ဆိုးကြောင့်ပဲ ကျုပ်ဘဝမှာမထင်မှတ်တဲ့၊ ပြောင်းလဲပြင်ဆင်လို့မရတော့တဲ့အဖြစ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်၊
ကံကောင်းတာလား၊ ကံဆိုးတာလား၊ ပျော်ရွှင်သာယာမှုလား၊ အကုသိုလ်ဝင်တာလားမသိတော့ဘူး၊
ဖတ်ပြီးရင်ခင်ဗျားတို့ပဲသုံးသပ်၊ ဆုံးဖြတ်ကြည့်ကြပေတော့..၊

ကျုပ်တို့ကာယကံရှင်တွေကတော့၊ အမှားတစ်ခုလို့ဦးနှောက်ကသိနေကြတယ်။
ဒါပေမယ့်နောက်ဆုတ်လို့မရကြတော့တဲ့အပြင်အဲဒီအမှားအမှောင်ထဲကိုပဲအခုထိအမိုက်ခံပြီးဆက်တိုးနေမိကြတုန်းပဲ..။

နယူးရီးယားတိုင်းမ် ခေါ်တဲ့ ကမ္ဘာ့နှစ်သစ်ကူးအခါသမယမှာပေါ့၊
တည့်တည့်ပြောရရင်၊ ဒီဇင်ဘာလအကုန်၊ ဇန်နဝါရီလအကူး၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂နှစ်ကပေါ့၊
ကျုပ်တို့မြန်မာပြည်မှာက မြန်မာ့နှစ်ကူးသင်္ကြန်အချိန်ကိုသာတခုတ်တရအလေးထားကြတာ။
ကမ္ဘာ့နှစ်ကူးမှာတော့ သိပ်ပေါ်ပြူလာမဖြစ်ဘူး၊ ခပ်တိတ်တိ်တ်ပဲ၊ ကောင့်ဒေါင်းရေတွက်၊ ဗျောက်အိုးဖောက်ပြီးပြီးသွားတာပဲ၊
ပိတ်ရက်ရှည်လဲသိပ်ရကြတာမဟုတ်ဘူး။

တခြားနိုင်ငံတွေမှာကဒီလိုမဟုတ်ကြဘူးဗျ၊ ခရစ်စ္စမတ်၊ ဒီဇင်ဘာ၂၅ရက်ကထဲကစပြီး၊ ဇန်နဝါရီပထမပတ်အကုန်အထိ၊
တစ်ချို့ကုမ္ပဏီတွေကပိတ်ပေး၊ ပိတ်မပေးလဲခွင့်ရက်ရှည်ယူပစ်လိုက်ကြတာ။
ဘိုတွေဆိုရင်တော့ မေရီခရစ္စမတ်နဲ့နယူးရီးယားတိုင်းမ်မှာ မိမိတို့မွေးရပ်မြေပြန်ကြပြီးမိသားစုနဲ့အတူနှစ်သစ်ကူးပွဲဆင်နွှဲကြတယ်။

ခရစ်ယာန်ဘာသာမဟုတ်တဲ့တိုင်းပြည်တွေမှာတောင် အဲ့ဒီနယူးရီးယားနှစ်ကူးကာလကို
တိုးရစ်ဇင်ဆီဇင်၊ ခရီးသွားလာရေးရာသီအဖြစ်သတ်မှတ်ပြီး နာမည်ကြီးလည်စရာပတ်စရာဒေသတွေကို၊
ပရိုမိုးရှင်းအစီအစဉ်တွေလုပ်ပြီး၊ ၂ညအိပ် ၃ရက်ခရီး၊ ၃ညအိပ်၄ရက်ခရီးစသည်ဖြင့်၊
ပက်ကိပ်ချ်တိုးတွေလုပ်ပြီး ခရီးသွားလုပ်ငန်းနဲ့စီးပွားရှာကြတာလေ။

အဲ..လွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ် နယူးရီးယားမှာ ထိုင်းတိုးရစ်ကုမ္ပဏိတစ်ခုက၊ ယိုးဒယားမြောက်ပိုင်း၊ ဆူခိုထိုင်း၊
လန်ပန်း၊ ချင်းမိုင်၊ ချင်းရိုင်၊ တစ်ခွင် ဘုရားဖူးအလည်အပတ်၊ ပက်ကိပ်ချ်တိုးအနေနဲ့ ပရိုမိုးရှင်းကြော်ငြာတော့
ကျုပ်တို့လင်မယားလဲအားနေတာနဲ့စိတ်ဝင်စားပြီးသွားလည်ကြမယ်လို့တိုင်ပင်ပြီးတော့ ကုမ္ပဏီနဲ့ဆက်သွယ်လိုက်တယ်။

ယိုးဒယားမှာရရက်ခရီး ၊ ဘန်ကောက်ပတ်ဝန်းကျင်မှာရှော့ပင်းနဲ့အလည်အပတ်အပြင်
ခုနကပြောတဲ့ ချင်းမိုင်ဘက်ကို ၃ညအိပ်၄ရက်ခရီးပက်ကိပ်ချ် အပါအဝင်ပေါ့၊
လေယာဉ်ပျံခ၊ ဟော်တယ်ခ၊ လည်ပတ်တဲ့ဘတ်စ်မှန်လုံကားကြီးတွေအခ၊ တစ်နေ့သုံးနပ်စာအစားအသောက်အားလုံးအပြီးအစီး၊
ဝယ်တာခြမ်းတာနဲ့အပိုဆာဒါးကကိုယ့်ဖာသာထုတ်။ တန်လွန်းလို့ရောက်ဖူးတယ်ရှိအောင်သွားကြမယ်ပေါ့။

ပြောကြတိုင်ပင်ကြရင်းနဲ့၊ ကျုပ်တို့လင်မယား၂ယောက်ထဲမဟုတ်တော့ဘူး၊
ကျုပ်အမေရော၊ ကျုပ်မိန်းမရဲ့အမေ ယောက္ခမကြီးကပါလိုက်ကြမယ်ဆိုကြပါရော။
အေးလေ၊ ကိုယ့်အဖွဲ့လူများတော့ပျော်စရာကြီးပေါ့၊ ဒါနဲ့သဘောတူညီကြပြီး၊ ပက်ကိပ်ချ်တိုးလက်မှတ်ဝယ်ပြီး
ဘွတ်ကင်လုပ်လိုက်ကြတယ်၊ ပတ်စပို့တွေကကြိုလျှောက်ထားပြီးရထားပြီးသားလေ။

သတ်မှတ်ထားတဲ့ရက်၊ နယူးရီးယားမတိုင်ခင်၃ရက်ကထဲက ခရီးသွားကုမ္ပဏီနဲ့ချိတ်ပြီး
ဘန်ကောက်ကိုဖလိုက်အောက်လုပ်ခဲ့ကြတယ်၊ ရောက်ပြီးနောက်တစ်နေ့မှာပဲထိုင်းမြောက်ပိုင်းကို
မှန်လုံကားကြီးတွေနဲ့ထွက်ခဲ့ကြတယ်၊ ဘန်ကောက်ရှော့ပင်းကအပြန်ကျမှလုပ်မှာ။

ကားကြီးက၂စီး၊ ကျနော်တို့မိသားစုလို၊ တခြားမိသားစုတွေ၊ ဂရု(ပ်)လိုက် အဖွဲ့တွေလဲပါတယ်။
ခရီးစဉ်အတိုင်းလည်ပတ်ကြရင်း၊ အယုဒ္ဓယအရင်ဝင်တယ်၊ဆူခိုထိုင်းမှာတစ်ညအိပ်ကြတယ်၊
ဒုတိယနေ့မှာ၊ ချင်းမိုင်ပတ်လည်လိုက်ပို့တယ်၊ အဲ့ဒီညမှာပဲအခုပြောမယ့်ဇာတ်လမ်းစတာပါပဲ။

ချင်းမိုင်မှာပထမရက်လည်လို့ညနေစောင်းရောက်တော့ ကျုပ်တို့ခရီးသွားအဖွဲ့ကိုချင်းမိုင်နားကဆည်ကြီးလား၊
ရေကာတာကြီးလားနံဘေးက ရေပြင်ကျယ်ကြီးနဲ့သာယာလှပတဲ့မြင်ကွင်းနဲ့ကမ်းစပ်နားက ရီဆို့(တ်) ဟော်တယ်ကြီးတစ်ခုမှာ
နေရာချထားပေးကြတယ်၊ ဒီမှာ၂ရက်တောင်တည်းရမှာတဲ့၊ လမ်းပြဂိုက်ကရှင်းပြတယ်၊
နောက်တစ်နေ့ချင်းရိုင်ကတောင်ပေါ်အလှရှုခင်းတွေ၊ ဘုရားဖြူတွေလိုက်ပို့ပြီး ခရီးသိပ်မလှမ်းတဲ့အတွက်ဒီဟော်တယ်မှာပဲပြန်အိပ်ကြမယ်ပေါ့။

ကျုပ်တို့ ၄ယောက်အဖွဲ့အတွက် အခန်း၂ခန်းရတယ်။
တွင်ဘက်ဒ်၊ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၂လုံးနဲ့အခန်းတစ်ခန်း၊ (အမေတို့ခမည်းခမက်အတွက်)
နဲ့ ဒပျဘယျလျဘကျဒျ၊ ၂ယောကျအိပျကုတငျကွီး (ကြုပျတျို့လငျမယားအတှကျ) တစျခနျးပေါ့။

အဲ့ဒီညက ခရီးသွားကုမ္ပဏီက ကျုပ်တို့ခရီးသွားအဖွဲ့ကိုဆည်ကန်စပ်က ရီဆို့(တ်) ဥယာဉ်ခြံထဲမှာ
ဘာဘီကျူ့ပါတီလုပ်ပေးတယ်၊ ရာသီဥတုကအေးတော့မီးပုံကြီးတွေဖိုပေးထားပြီး၊ အသားကင်မီးဖိုကြီးတွေလဲတည်ပေးထားတယ်၊
အစားကသူတို့ကျွေးတာ၊ အသောက်ကတော့ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ကိုယ်ကြိုက်ရာမှာ။

ရာသီဥတုအေးအေးကလဲအားပေးတော့၊ ယောက်ျားတွေက၊ ဘီယာတွေ၊ ဝီစကီအပြင်းစားတွေတွယ်ကုန်ကြပြီ၊
ခရီးသွားတွေထဲမှာမြန်မာအဖွဲ့က ၃-၄ ဖွဲ့၊ ကျန်တာက နိုင်ငံပေါင်းစုံကလူအမျိုးမျိုး၊
သူများနိုင်ငံကအမျိုးသမီးတွေက၊ ဘီယာသောက်သူကသောက်၊ ဝိုင်ဟဲသူကဟဲ၊
သောက်လိုက်၊အသားကင်ဝါးလိုက်၊ နိုင်ငံခြားသူတွေကဒါမျိုးကအထာကျနေပြီ။

ကျုပ်မိန်းမနဲ့ကျုပ်အမေတို့ခမည်းခမက်ကဒါမျိုးတစ်ခါမှမကြုံဘူးတဲ့မြန်မာမအစိမ်းတွေ။
အခုမှသူတို့ကနိုင်ငံခြားစလာလည်ဖူးတော့၊ သူများတွေကိုကြည့်ပြီးအားကျမခံ ဆိုရှယ်ကျချင်လာတယ်၊
မိန်းမတွေအရက်သောက်တာကို သူတို့က ရုပ်ရှင်ထဲမှာလောက်မြင်ဘူးတာ၊
အခု သူတို့ရှေ့မှာ တခြားမိန်းမတွေကသောက်ပြ၊ ချီးးးယားးးလုပ်ပြနေတော့စမ်းကြည့်ချင်လာကြတယ်။
ဒါနဲ့ကျုပ်ကိုဝိုင်မှာခိုင်းပြီးစမ်းသောက်ကြည့်ကြတယ်၊ စပျစ်ဝိုင်ဆိုတော့ချိုတယ်လေ။
သူတို့အထင်က ဝိုင်လောက်တော့ခပ်ပျော့ပျော့နေမှာပါ။ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးဆိုပြီးသောက်လိုက်ကြတာ။
ချိုသာချိုတာကို၊ သူကလဲအယ်လကိုဟောပဲဟာ၊ ဘယ့်နှယ်မသောက်ဖူးတဲ့အူရိုင်းတွေဆိုတော့ခံနိုင်မလား။

မကြာပါဘူး ည၉နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ် အမေ၂ယောက်နဲ့ကျုပ်မိန်းမတော့လည်ထွက်နေပြီ။
ကျုပ်တို့အမေတွေသောက်တယ်ပြောလို့ဒီအဖွားကြီးတွေကဲလှချည်လားလို့အပြစ်တင်မစောနဲ့ဦး၊
အဖွားကြီးတွေမဟုတ်ဘူးဗျ၊ ကျုပ်တို့လင်မယားက ၂ဝကျော်ရုံလေးတွေရယ်၊
အမေနဲ့ယောက္ခမကြီးက ၄ဝစွန်းစွန်း၊ အရွယ်ကောင်း၊ အလတ်ကြီးတွေရှိသေးတာ။ ဟော့ရှော့ဒီဇိုင်းကြီးတွေလေ။
အခုခရီးကလဲသက်သက်ထွက်လည်ကြတာ၊ ပုတီးတစ်ကုန်းလက်မှာပတ်ပြီးဘုရားဖူးထွက်တဲ့အန်တီကြီးတွေပုံစံမျိုးမျက်စိထဲမြင်မနေနဲ့ဦး။

ကျုပ်အမေက မုဆိုးမဖြစ်တာကြာပြီ၊ ၅နှစ်လောက်ရှိပြီပေါ့။
အဖေဆုံးတာကတော့အရက်နာပေါ့ဗျာ..၊ အသေးစိတ်တော့မပြောပါရစေနဲ့တော့။
ကျုပ်အမေကလှလဲလှ၊ မကျလဲမကျသေးတော့၊ လာကြောင်နေတဲ့ မုဆိုးဖိုတွေ၊ လူပျိုသိုးတွေအများကြီးဘဲ..။
ကျုပ်ယောက္ခမကြီးကတော့သင်္ဘောသားကတော်ပါ။ သူ့ဘီးကျဲက သင်္ဘောကုန်းချုပ်၊ ပြန်တက်သွားတာမကြာသေးဘူးဆိုတော့
ပြန်လာဖို့နှစ်နဲ့ချီကြာဦးမှာ။ အားနေလျားနေလို့လိုက်လည်တာပေါ့…။

စောစောကပြောသလိုအကင်စားရင်း၊ သောက်ကြရင်းနဲ့ ၊ မူးပြီးလည်စပြုနေပြီဆိုတာတော့သူတို့ကိုယ်သူတို့သိတယ်။
အခန်းပြန်ပြီးနားကြတော့မယ်ဆိုပြီး ၃ယောက်သားအရင်ပြန်သွားကြလေရဲ့။
ကျုပ်လဲသူတို့အခြေအနေလိုက်ကြည့်ပြီးအခန်းကိုပြန်ပို့လိုက်တယ်၊
ပြီးမှအခန်းသော့ပြန်ယူလာပြီး၊ သောက်ပွဲရှိတဲ့နေရာပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ်။

နောက်တော့ ခရီးတစ်ခုတည်းအတူသွားပြီးမျက်မှန်းတန်းမိနေပြီဖြစ်တဲ့ ခရီးဖော်မိတ်ဆွေတွေနဲ့စကားစပ်မိစပ်ရာပြောပြီး
ဆက်သောက်နေဖြစ်ခဲ့တယ်။ ခဏကြာတော့အားလုံးပွဲသိမ်းပြီးထပြန်ကြပါတယ်။
နောက်တစ်နေ့ လည်ဖို့အစီအစဉ်တွေကရှိသေးတာကိုး။

ကျုပ်လဲအမူးရှိန်ကနည်နည်းတော့တက်နေပါပြီ၊ တရိပ်ရိပ်နဲ့ပေါ့၊
သွေးထဲအယ်လကိုဟောတွေဖြတ်စီးတော့၊ စိတ်ကသွေးသားကတောင့်တလာသဗျ၊ ကာမစပ်ရှက်ဖို့ပေါ့။
သွေးထလာတာပြောပါတယ်။ အခန်းပြန်ပြီးမိန်းမနဲ့တစ်ချီလောက်တော့ဆွဲလိုက်ဦးမှပါပဲ..။
ဒီလိုတွေးပြီး ဟော်တယ်ခန်းဘက်ပြန်တက်လာခဲ့တယ်။ လျှောက်လာရင်း၊ အတွေးထဲမှာ
ထုံးစံအတိုင်းမိန်းမကိုကြိတ်တွယ်လိုက်ဦးမှပဲလို့။ အတွေးကြောင့်ရင်တွေပိုခုန်လာပြီး လီးကတောင်တက်လာတယ်။

အခုမှရှင်းပြရတော့မယ်ဗျာ…။
အဲ့ဒါပဲဗျ…ကျုပ်မှာရှိတဲ့အကျင့်ဆိုးဆိုတာ။
ကျုပ်အကျင့်က ကိုယ့်မိန်းမကိုကောင်းကောင်း တောင်းပြီးချ၊ နှူးနှပ်ပြီးချလို့ရရဲ့သားနဲ့၊
တမင်သက်သက်ကို သူအိပ်ပျော်သွားအောင်စောင့်ပြီးတော့မှ၊ အသာလေးအဝတ်တွေခိုးချွတ်၊ ခိုးခွပြီးလုပ်ချင်တာ၊ အဲဒါကိုပြောချင်တာ။

အဲ့လိုပဲ အဲ့ဒီအကျင့်ကစွဲပြီး မိန်းမကိုကြုံရင်ကြုံသလို ပြန်ပြန်ပြီးသူမသိအောင်ခိုးတွယ်နေတာဗျ။

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၂)

အစတုန်းကဆိုရင် မိန်းမခမြာလဲအိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့နိုးလာပြီး၊ တစ်ယောက်ယောက်သူ့ကိုအတင်းဝင်ကြံနေတယ်ထင်ပြီး၊
လန့်ဖျပ်ပြီး၊ အကြောက်အကန်ရုန်း၊ နောက်မှကျုပ်မှန်းသိလို့ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ငြိမ်သွားတာ၊
ကျုပ်ကသူနိုးလာလဲနူးနူးညံ့ညံ့မကိုင်ပဲ၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျုပ်ကအဲ့ဒီဖီလင်နဲ့အရသာကိုခံချင်တာလေ..၊ BDSM အနုစားပြောရမလားမသိဘူး၊
ဟို…ကြိုးနဲ့တုပ်၊ ပါးစပ်တွေပိတ်၊ နာကျင်အောင်ရိုက်နှက်တာမျိုးတွေတော့မလုပ်ပါဘူး၊
အဲ့ဒီလိုသူမသိခင်မှာတိတ်တိတ်ခိုးလုပ်တာနဲ့၊ နိုးလာခဲ့ရင်လဲခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆက်ကိုင်တာကို အထုံလိုစွဲနေပြီးဖီလင်ဖြစ်နေတာလောက်ပါပဲ၊
ဒါကသူများနဲ့မတူတဲ့ကျုပ်အကျင့်။

အခုလဲအခန်းဘက်ပြန်လာရင်း၊ ဒီညလဲမိန်းမကလဲမူးမူးနဲ့အရင်ဝင်အိပ်နေပြီဆိုတော့၊ အခွင့်ကောင်းပဲ..ခိုးခွလိုက်ဦးမယ်ပေါ့…။
ရင်တွေကတဒိန်းဒိန်း၊ ကျုပ်လိုအကျင့်တူချင်း ရှာမှရှားရှိကြမယ့်လူတွေကမှ၊ ကျုပ်ခံစားချက်မျိုးကိုသဘောပေါက်ကြမယ်ထင်ပါရဲ့။

အခန်းသော့ကိုကျုပ်ယူလာတော့ မိန်းမကိုနှိုးစရာမလိုတော့ဘူး၊ ကျုပ်အစီအစဉ်အရ သူနိုးလို့လဲမဖြစ်ဘူး၊
ကျုပ်အခန်းတံခါးသော့ကိုအသံမမြည်အောင်ကြိတ်ဖွင့်တယ်။ ဝင်ပြီးတော့လဲကြိတ်ပြီးပြန်ပိတ်၊ လော့ခ်ချလိုက်တယ်။
အခန်းထဲမှာမီးထွန်းမထားပဲမှောင်နေတယ်။

ကျုပ်မိန်းမကအိပ်ရင်မီးဖွင့်အိပ်တာအကျင့်မရှိဘူး၊ မကြိုက်ဘူး၊ မီးအားလုံးပိတ်ထားတယ်။
အခန်းထဲမှာအလင်းရောင်ဆိုလို့ ဟော်တယ်အပြင်ပန်းခြံထဲက စပေါ့လိုက်တွေရဲ့မီးရောင်က ဆွဲပိတ်ထားတဲ့ခန်းစည်းမထူမပါးကို
အနိုင်နိုင်ဖောက်ဝင်လာရတဲ့ မှုန်ဝါးဝါးအလင်းရောင်လေးပဲရှိတယ်၊ မိန်းမကုတင်ပေါ်မှအိပ်နေတာကို အရိပ်လောက်ပဲမြင်ရတာဗျ။

သူကအခန်းအဝင်ဘက်ကိုကျောပေးပြီးတစောင်းအိပ်နေတာကိုတော့ ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ဖမ်းမိတယ်။
သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်း အကွေ့အကောက်၊ အမို့အမောက်တွေကိုနောက်ပိုင်းကနေမြင်နေရတယ်။
အထူးသဖြင့်လုံးကားပြီးကောက်ထွက်နေတဲ့ဖင်ကြီးကတော့အမှောင်ထဲမှာတောင်ထင်းထင်းကြီးပုံဖမ်းမိတယ်။
သူခိုးတစ်ယောက်လိုခိုးဝင်လာတဲ့ကျုပ်အဖို့ အရမ်းရင်ခုန်စရာမြင်ကွင်းပဲ၊ သွေးတွေဆူတက်လာပြီးလီးကပိုတောင်လာတယ်။

ကျုပ်လဲကိုယ့်အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံးချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီးကုတင်ဆီလျှောက်လာခဲ့တယ်။
လီးကတန်းလန်းကြီး၊ ရှေ့ကိုငေါက်တောက်ကြီးထိုးလို့၊
မှန်တင်ခုံရှေ့စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ကျုပ်ရဲ့သားရေကြိုးသိုင်းလွယ်အိတ်ထဲက၊
လိုရမယ်ရဆောင်ထားလေ့ရှိတဲ့ကွန်ဒုံးတစ်ခုကိုဖြဲဖောက်လိုက်ပြီး ရာဘာလစွပ်အထဲက
ကော်ဆီအရည်ကြည်လေးတွေကိုလက်ညှိုးနှိုက်ကော်ထုတ်ပြီး၊ လီးထိပ်နဲ့ပတ်ချာလည်ကိုလိမ်းလိုက်တယ်။
မိန်းမကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ထိုးရမှာလေ။ ဒါလောက်ဆိုချောဆီဖြစ်သွားပြီ။
ခရီးသွားရင်းလာရင်း အလွယ်တကူရနိုင်တဲ့ချောဆီကဒါပဲရှိတာလေ။
လစွပ်ကိုတော့မစွက်ပါဘူး၊ ကျုပ်ကအစိမ်းလိုးရတာကြိုက်တာ..။

ပြီးတော့မှကျုပ်ကကုတင်ပေါ်ကိုအသာလေး၊ လေးဘက်တွားပြီးတက်လာခဲ့တယ်။
မိန်းမကတော့ဘယ်လောက်မူးလာသလဲမသိဘူး၊ စောင်မခြုံပဲထိုးအိပ်နေတာ။
မှုန်ဝါးဝါးညအမှောင်အောက်မှာအသက်ရှူသံတိုးတိုးကိုကြားနေရတယ်။
ကျုပ်ကမိန်းမရဲ့ခါးကထမီစကိုကိုင်ဆွဲကြည့်တော့ တင်းတင်းစည်းထားတာမဟုတ်တော့ပဲလျော့နေပြီ။
ကျုပ်အသာလေးလိပ်ပြီးလျောချ၊ ချွတ်ချလိုက်တယ်။

ဖင်အောက်မှာထပ်ဖိထားတဲ့အစကိုတော့နဲနဲလေးအားစိုက်ချွတ်လိုက်ရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ထမီကွင်းက
တံကောက်ကွေးမှာအလိပ်လိုက်ကလေးပေါ့။ မိန်းမရဲ့ဆက်စီကျလှတဲ့ဖင်သားကြီး၂လုံးကပြူးကနဲပေါ်လာတယ်။
ကျုပ်အမှောင်ထဲမှာအားစိုက်လို့ပြူးပြဲပြီးကုန်းကြည့်လိုက်တော့၊
ဖင်ကြားကနေနောက်ကိုစူပြီးပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေတွေ့လိုက်ရရော။

စောကျဖုတျနားတစျဝျိုကျမှာအမှှေးခပျထပျထပျတစျအုံတှေ့ရတယျ၊ ဒါပမေယျ့သခြောတော့သတိထားကွညျ့မနမေိတော့ဘူး၊
စိတ်ကတအားလာနေပြီ၊ ဆော်ဖို့လောက်ပဲအားသန်နေတာ။ လိုးချင်စိတ်ကငယ်ထိပ်တက်ဆောင့်နေပြီ။
ကျုပ် စောက်ပတ်ကိုလက်ချောင်းတွသုံးပြီးဖြဲကြည့်တယ်။ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားကိုပါဆွဲဖြဲဟလိုက်တော့
ကျင့်သားရလာတဲ့မျက်စိကစောက်ပေါက်ကိုမြင်လိုက်ပြီ။
ကျုပ်လဲစောစောကကွန်ဒုံးထဲကလက်ကျန်အဆီရည်တွေကိုထပ်ကော်ပြီးစောက်ပေါက်ဝမှာလိမ်းပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှ.. ကျုပ်မိန်းမနောက်ကကပ်ရက်တစောင်းဝင်အိပ်လိုက်ပြီးဖင်ကြီးကိုလီးနဲ့ကပ်ထောက်ထားလိုက်တယ်။
အခုမာထန်ပြီးတင်းပြောင်နေပြီဖြစ်တဲ့လီးကိုလက်နဲ့အသာကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းဝမှာ
၂ကြိမ် ၃ကြီမ်လောက်အရင်ပွတ်ဆွှဲလိုက်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းဝတဲ့တဲ့ကိုပိုဇေရှင်မှန်အောင်ချိန်လိုက်တယ်။

ပြီးမှကျုပ်အမြဲတမ်းလုပ်နေကျအတိုင်း၊ ဖြေးဖြေးချင်းငြင်ငြင်သာသာလေး တစ်ရစ်ချင်း၊ တစ်ရစ်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်လေ။
ဒစ်ထိပ်ဝင်သွားပြီးတဲ့နောက်၊ နှဲ့နှဲ့ပြီးချော့သွင်းလိုက်တော့၊ ဒီတစ်ခါမိန်းမအပေါက်က
သွင်းနေကျထက်ပိုပြီးနဲနဲဝင်ရခက်သလိုလိုကြပ်နေသလိုထင်လိုက်မိတယ်။
ဒါပေမယ့်ဘာမှသိပ်တွေးမနေတော့ပါဘူး၊ လူကလဲမူးနေလို့ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူးထင်ပါတယ်။

လီးက တဗြိဗြိနဲ့ ဝင်သွားလိုက်တာနောက်ဆုံးတော့တဆုံးဝင်သွားပြီး ကျုပ်ဆီးစပ်နဲ့ဖင်တုံကြီးနဲ့ပိကပ်နေပြီ။
စောက်ဖုတ်ထဲကနွေးနွေးကြီးနဲ့ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်ကြီးခံစားရတယ်။
ဒါပေမယ့်ချောဆီလေးသုတ်ထားတော့သိပ်အခက်အခဲကြီးမကြိုးစားလိုက်ရပါဘူး။ အရသာကတော့ဆိမ့်ပြီးအီနေတာပဲ၊
ဒါကကျုပ်လုပ်နေကျအလုပ်၊ အဲ့ဒီဖီလင်ကိုခံစားချင်လို့၊ လစ်ရင်လစ်သလိုမိန်းမကိုခိုးလုပ်နေကျလေ။

ကျုပ်လဲလီးကိုအရှည်ကြီးပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအရင်းထိပြန်ရိုက်သွင်းလိုက်တယ်။
တစ်ချက်..နှစ်ချက်..သုံးချက်..လေးချက်….
မိန်းမအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့နိုးလာပြီး၊ ဖြည်းထြည်းချင်းညည်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။

“အင်းးးး..ဟင်းးး…အားးး..ဟင်! မ..မ..မလုပ်နဲ့လေ..၊ အိုးးး အားးးမလုပ်နဲ့..
ရပ်နော်..ပြန်ထုတ်လိုက်…မလုပ်ကောင်းဘူး..ရပ်ဆို..စစ်..အားးးးး”

အသံပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနဲ့ ညည်းသံတစ်ဝက်၊အော်ပြီးတားသံတစ်ဝက်နဲ့ မိန်းမကရုန်းနေတယ်။
အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြားနေရပြီး၊ ဖင်ကြီးကိုဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ရှောင်နေတယ်။
ဒီလိုအော်ပြီးတားတာ၊ ရုန်းတာလောက်ကတော့ကျုပ်အဖို့ရိုးနေပြီ။ ဒါကလဲမိန်းမကလုပ်နေကျ၊
သူသိနေတယ်လေ၊ အဲ့သလိုနဲနဲပါးပါးဟန်ဆောင်ပြီးရုန်းလားကန်လားလုပ်ပေးမှ ကျုပ်ကအကြိုက်တွေ့တာ၊
ဖီလင်တက်ပြီးပိုအားထည့်ပြီးဖိဆော်တတ်တယ်ဆိုတာကို..။

ကျုပ်ကမဒိန်းကျင့်သလိုရုန်းလားကန်လားလေးနဲ့လုပ်ရမှအာသာပိုပြေသလိုပဲဗျ။ ဒါကိုသိလို့သူကလဲတမင်ဇာတ်ကပြနေတာ..
အခုလိုမှ၂ယောက်လုံးအားရကြတော့တာ၊ အကျင့်တွေကမကောင်းတော့ဘူး။
သူရုန်းပြလေ၊ ကျုပ်စိတ်တွေပိုထလေ။ ကျုပ်လဲမိန်းမအင်္ကျီကြယ်သီးတွေဆွဲဖြုတ်ပြီး
လက်တွေလျှိုထည့်၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်တော့တယ်။

သူမကိုအတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားပြီး၊ နောက်ကနေဒလစပ်ကပ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်၊
ဒဲ့ထိုးလိုက်၊ စောင်းထိုးလိုက်၊ ချော်သွင်းလေးလုပ်ပေးလိုက်နဲ့စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေမိတယ်။

ကျွိ..ကျွိ..ပျစ်..ပျစ်..ပျစ်..

ဗတ်..ဗတ်..ဗတ်..ဖတ်..ဖတ်..

လိုးလို့ထွက်လာတဲ့တကျွိကျွိ တဗျစ်ဗျစ် အသံတွေနဲ့ ဖင်နဲ့လဥရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်က စည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်နေတယ်။
မိန်းမက သူ့လက်သည်းတွေနဲ့ကျုပ်ခြေသားလုံးတွေကိုတင်းတင်းဖိကုတ်လာတယ်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲအသက်ရှူသံပြင်းပြင်း၊ မောသံတစ်ဝက်နဲ့ရှိုက်ညည်းနေလေရဲ့။
ဖင်ကြီးကိုနောက်ဘက်ပစ်ပစ်ပေးပြီးကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကိုခံလာတဲ့အပြင်၊ စောက်ဖုတ်ထဲကလဲလီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတယ်။

ဒီညမှာညှစ်အားကအရင်ပုံမှန်အတိုင်းထက်ပိုအားပါတယ်လို့ထင်မိတယ်။
ကျုပ်လဲစိတ်ပါလက်ပါဆက်ဆောင့်နေလိုက်တာ၂မိနစ်မကြာပါဘူး၊ မိန်မလဲသူ့လက်သည်းတွေနဲ့ကကျုပ်ပေါင်ထဲနစ်နေအောင်ဖိကုတ်ရင်း
ဇတ်ခနဲဇတ်ခနဲတုန်ပြီးကော့တက်သွားတယ်။ စောက်ခေါင်းကလဲလီးကိုအားပါပါနဲ့ဆွဲစုပ်ညှစ်နေလိုက်တာ၊
ကျုပ်လဲဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူးဗျို့..၊ လရည်တွေဖြန်းကနဲဆောင့်ထွက်သွားပြီ။

အဲ့ဒီအချိန်လေးမှာကျုပ်လဲဆက်တိုက်ဆိုသလိုဒလစပ်အမြန် အားကုန်ပစ်ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။
လရည်တွေလဲတစ်စက်မှမကျန်အောင်မိန်းမစောက်ပတ်ထဲညှစ်ချလိုက်တော့တယ်။
ဒီနေ့ညလုပ်ရတာအားရလိုက်တာမပြောပါနဲ့တော့။

ကျုပ်မိန်းမလဲကြွက်သားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ကောင်းနေတာတော်တော်နဲ့မရပ်တော့ဘူး၊
မှောင်နေပေမယ့်လဲကိုယ်ချင်းထပ်ကပ်နေတော့သိတာပေါ့။
နောက်ဆုံးတော့မှောင်ထဲမှာ၂ယောက်စလုံးရဲ့ဟိုက်နေတဲ့အသက်ရှူသံကြီးတွေသာကြီးစိုးနေတော့တယ်။

ခဏအကြာမှာကျုပ်လဲတော်တော်နုံးသွားတဲ့အပြင်၊ မူးနေတဲ့အရှိန်နဲ့ မျက်ခွံတွေလေးလာပြီးအိပ်မောကျသွားပါလေရော။

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၃)

နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးလင်းတော့ ကျုပ်ကိုမိန်းမကလာလှုပ်နိူးမှပဲနိုးတော့တယ်၊
အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာနေတောင်အတော်မြင့်နေပြီ။

“ဟေး..မောင်..ထ..ထတော့၊ အိပ်ပုတ်ကြီးလိုက်တာ၊ ရေအမြန်ချိုးပြီးအဝတ်အစားလဲတော့၊
နောက်တောင်ကျနေပြီ၊ သူများတွေကမောင့်ကိုစောင့်နေရတာ၊ ခရီးဆက်ဖို့ရှိသေးတယ်..”

“ဟင်..ဟုတ်လား..၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဒါလောက်တောင်အိပ်ပျော်သွားပါလိမ့်၊ အေး..အေး..ခဏစောင့်ခိုင်းထားလိုက်ပါ၊ အမြန်လုပ်လိုက်မယ်”

ဟုတ်သားပဲ၊ အိပ်ယာထနောက်ကျတာ ကားထွက်ချိန်တောင်နီးနေပြီ၊
မိန်းမကအောက်အရင်ဆင်းသွားပြီး ကားဆီကိုသတင်းပို့ပြီးစောင့်ခိုင်းထားတုန်း၊ ကျုပ်လဲ ကမန်းကတန်းရေမိုးချိုး
အဝတ်အစားလဲပြီး၊ စုရပ်ကိုပြေးရတယ်၊
ကျုပ်ဟော်တယ်ဝကပြေးထွက်လာတော့အားလုံးကားပေါ်တက်နေကြပြီ၊ အချိန်မီရုံလေးပဲ၊

ကျုပ်မိန်းမက မတက်သေးပဲအောက်ကနေကျုပ်ကိုရပ်စောင့်နေတယ်။
ကျုပ်မှာ ဘရိတ်ဖတ်တောင်ဆွဲချိန်မရတော့ဘူး၊ မနက်စာတော့ငတ်ပြီပေါ့…၊
ဒါပေမယ့်ကားချိန်မီပြီးသူများမျက်စောင်းထိုးမခံရတာတော်သေးတယ်ဆိုရမှာပေါ့။

ကျုပ်အမေနဲ့ယောက္ခမကြီးတို့ကတော့ကားပေါ်အရင်တက်နှင့်နေကြပြီ။
ကျုပ်တို့လင်မယားကနောက်ကျမှတက်ရတော့ရှေ့ခုံနေရာကောင်းတွေကတခြားသူတွေဦးထားထိုင်ထားကြပြီ၊
ကျုပ်တို့လင်မယားအတွက်ကားနောက်ဆုံးတန်းကခုံတန်းရှည်ပဲကျန်တော့တယ်။
ဒါပေမယ့် တစ်တန်းလုံး၂ယောက်ထဲဆိုတော့ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့။
ထိုင်းကကားလမ်းတွေကကောင်းပြီးညက်နေတော့ သိပ်မဆောင့်လောက်ဘူးထင်ပါရဲ့။

ကားအလယ်ကြောလမ်းအတိုင်း နောက်ဆုံးတန်းထိလျှောက်အသွား အမေနဲ့ယောက္ခမ၂ယောက်
ထိုင်နေကြတဲ့ခုံကိုဖြတ်သွားရတော့၊ ကျုပ်လဲလှမ်းအကြည့်၊ အမေကပြူတင်းပေါက်ဘက်ဆတ်ကနဲလှည့်သွားပြီး
အပြင်ကိုကြည့်သလိုလုပ်နေတယ်၊ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ ကျုပ်ဘက်လှည့်မကြည့်ဘူး။
ယောက္ခမကြီးကတော့တစ်ချက်ပြုံးပြီးနှုတ်ဆက်တယ်ဗျ။

ကားစထွက်ပြီးလို့သိပ်မကြာခင်မှာ ကျုပ်တို့လင်မယားလဲနေရာမှာအထိုင်ကျပြီး၊ ရောက်တတ်ရာရာပြောနေကြပြီ။
ပြောရင်းနဲ့ညက BBQ ဝိုင်းအကြောင်းစကားရောက်သွားတော့ မိန်းမက..

“မောင်..သိလား..ညကသူဇာတို့သားအမိတွေမူးလိုက်ကြတာဒေါင်ချာစိုင်းနေတာပဲ”

“တစ်ခါမှလဲသောက်ဖူးတာမဟုတ်ဝဲလက်တည့်စမ်းချင်ကြတာကိုး..”

“အမယ်..နိုင်ငံခြားအလည်အပတ်ခရီးထွက်တုန်းလေး၊ နိုင်ငံခြားစတိုင် စားကြည့်သောက်ကြည့်တာပေါ့၊
ဝိုင်ချိုဆိုတော့ဒီလောက်မူးမယ်ဘယ်ထင်မလဲ၊ ဘိုမတွေ၊ တရုတ်မတွေသောက်နေကြတာကျတော့အေးဆေးပဲ”

“ဘယ်လောက်ချိုတယ်ပျော့တယ်ပြောပြော အရက်ဆိုတာမူးတာပဲ၊ နင်တို့ကအူရိုင်းတွေဆိုတော့ပိုဆိုးတော့မပေါ့..ဟ”

“အင်းလေ..အဲ့လောက်ဖြစ်မယ်မှန်းမှမသိပဲ၊ ညက အခန်းပြန်ရောက်တော့ မောင်လဲပြန်ဆင်းသွားရော၊
အမေ(ကျုပ်ယောက္ခမကြီး) ဆိုတာ ခေါင်းကိုမထူနိုင်တော့ဘူး၊ ပြီးတော့စားထားသမျှအန်ပါလေရော”

“ဟင်..ဒီလောက်ထိအောင်ပဲလား..”

“အေးလေ..ပြောမနေနဲ့တော့၊ ဒါနဲ့သူဇာလဲအမေ့အခန်းကူးပြီး အမေ့ကိုရှုဆေးတွေပေး၊ ရေပတ်တွေတိုက်ပေး၊
အဝတ်အစားတွေလဲပေးရတယ်၊ တခါထဲပျော့ခွေနေတာပဲ၊ အမေသန့် (ကျုပ်အမေနာမည်) ကိုလဲအားနာလိုက်တာ”

“သူငယ်ချင်း၊ ခမည်းခမက်တွေပဲဟာ မလိုပါဘူးကွာ၊ မောင့်အမေကနားလည်ပါတယ်”

“အဲ့ဒါနဲ့ပဲ..အမေနေမကောင်းနေတုန်း၊ အမေသန့်ကိုအမေနဲ့ပေးအိပ်ရမှာအားနာတာနဲ့၊
သူဇာကိုယ်တိုင်ပဲအမေ့ကိုစောင့်ကြည့်ရအောင်၊ သူဇာကအမေနဲ့သွားအိပ်ပြီး၊ အမေသန့်ကိုမောင့်အခန်းသွားအိပ်ခိုင်းလိုက်တာ။
မောင်ကလဲအမူးလွန်လာရင်အမေသန့်ကကြည့်ပေးနိုင်တာပေါ့၊ ဒါကြောင့်သားအမိ၂ယောက်အိပ်ပါစေဆိုပြီး..”

“ဟင်..”

ကျုပ်မိန်းမစကားမဆုံးသေးဘူး၊ ကျုပ်ခေါင်းမွှေးတွေထောင်သွားရပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ခနဲဖြစ်အောင်ကိုလန့်သွားရတယ်။

‘ဒါ..ဒါဆိုရင်..ညကကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေတာကျုပ်မိန်းမမဟုတ်ဘူးဆိုတော့..၊ ဟာ..သွားပြီ..’

ကျုပ်ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားတာကိုကြည့်ပြီး၊ မိန်းမကလဲပြန်လန့်သွားပြီး..

“ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..”

ကျနော်ကလဲကမန်းကတန်းသတိတွေပြန်စုစည်းပြီး..

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွာ..”

ကျုပ်မိန်းမကတော့ဟိုအကြောင်းတွေပြောလိုက်၊ ဒီအကြောင်းတွေပြောလိုက်ဆက်ပြီးပေါက်ပေါက်ဖောက်နေတာ၊
ဒါပေမယ့် ကျုပ်နားထဲဝင်တစ်ချက်မဝင်တစ်ချက်။
အတွေးတွေကမနေ့ညကအိပ်ခန်းထဲကအဖြစ်အပျက်တွေဆီပြန်ပြီးလွင့်မြောသွားနေတယ်။

ပထမအတွေးက၊ ဒုက္ခပါပဲ၊ ငါတော့ မဟာအမှားကြီးကျူးလွန်မိသွားပြီ။ ဒီကိစ္စလုံးဝမဖြစ်သင့်ဘူး၊
အကုသိုလ်တော့အတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ဝင်တာပဲ၊ ဆိုပြီးတော်တော်ကြီးကိုစိတ်ဆင်းရဲသွားမိတယ်။
ဒါပေမယ့်ခဏကြာတော့ ကိုယ့်ဘက်ကိုယ်ဆွဲပြီးဖြည့်တွေးလာမိပြန်ရော…။

“ဒါကတော့ငါကသိသိကြီးနဲ့လုပ်တာမှမဟုတ်တာ၊ ကိုယ့်မိန်းမပဲမှတ်နေတာကြီးပဲကို၊
သူတို့အစီအစဉ်ကိုလဲမသိ၊ ကိုယ့်ကိုလဲမပြော၊ မိန်းမနေရာဝင်ပြီးကွေးကွေးလေးအိပ်နေတော့ မတတ်နိုင်ဘူး။
ကိုယ်မှမသိလိုက်တာငရဲတော့မကြီးတန်ကောင်းပါဘူး။ ပြီးတော့အမေ့ကြည့်ရတာစိတ်ဆိုးပုံမပေါ်ဘူး။
နောက်မှအေးအေးဆေးဆေးအမေ့ကိုကန်တော့ပြီးတောင်းပန်ရမယ်”

“ပြီးတော့ကြည့်ရတာသူလဲစိတ်ပါပုံပဲ၊ ကိုယ့်သားနဲ့ကိုယ်ပြန်ဖြစ်ရတာသူ့အဖို့ဘာမှနစ်နာစရာမရှိပါဘူး၊ တစိမ်းကတက်လုပ်သွားတာမှမဟုတ်ဘဲ..”

ကိုယ်တွေးချင်တာကိုဆွဲတွေးတော့လဲ စိတ်ဖြေသာသွားတော့တာပဲ။
ပြောလို့သာပြောရတယ်၊တကယ်တော့သိပ်စိတ်ချမ်းသာသွားရတယ်လဲမဟုတ်ပါဘူး၊ ဖြစ်ခဲ့တာကြီးရင်ထဲတနုံ့နုံ့နဲ့ပေါ့။

အဲ့ဒီနေ့ကသွားရင်းလည်ရင်းကျုပ်အမေ့ကိုတတ်နိုင်သမျှကြိုးစားရှောင်နေမိပြီး၊ အမေကလဲကျုပ်ကိုရှောင်နေတယ်။
အဲ့ဒါနဲ့ပဲတစ်မနက်လုံးစကားဟဟတောင်မပြောဖြစ်ကြဘူး။
ဒီလိုနဲ့နေ့တစ်ဝက်ကျိုးလို့၊ နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်တော့ ချင်းရိုင်နားက စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ခုမှာနားကြပြီး၊
ခရီးစီစဉ်သူတွေကနေ့လည်စာမှာကျွေးတယ်၊ အဲဒီမှာကျုပ်တို့လေးယောက်တစ်စားပွဲထဲအတူပြန်ထိုင်ဖြစ်တယ်။

ကျုပ်အမေ့ကိုအကဲခတ်ကြည့်တော့၊ အမေကဘာမှမဖြစ်သလို ပုံမှန်အနေအထားဖမ်းပြီးနေတယ်၊
ဒါပေမယ့် ကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းစေ့စေ့ဆိုင်မကြည့်ဖြစ်အောင်ရှောင်နေတယ်။
တစ်ချက်တစ်ချက်ကျုပ်ကအမေ့ကိုအကြည့်၊ မရှောင်နိုင်ပဲရုတ်တရက်မျက်လုံးချင်းဆုံသွားရင်၊
ကမန်းကတန်းမျက်လွှာချပြီးတခြားကိုကြည့်လိုက်တယ်။ မျက်နှာကပန်းရောင်ရဲတက်လာတာသိသာလှတယ်။

ကျုပ်လဲဘာမှမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး၊ အမေ့ကိုရောယောက္ခမကိုပါ စကားတွေအမျိုးမျိုးရှာကြံပြောတော့၊
ပြောရင်းနဲ့ အမေလဲစိတ်ထဲသိပ်မကျဉ်းကြပ်တော့ပဲနဲ့ကြည့်ရတာအခြေအနေကောင်းလာပုံရတယ်။
စကားအပေးအယူပြန်ပြောလာပြီး၊ မျက်လုံးချင်းလဲဆိုင်ရဲလာပြီ။

ပြောနေဆိုနေကြရင်း ကျုပ်မိန်းမစကားဦးကမနေ့ညကသောက်ကြ၊ မူးကြတဲ့အကြောင်းရောက်လာပြန်ရော၊
ဒီအကြောင်းစကားစလာတော့အမေမျက်နှာတွေပျက်လာပြန်ပြီ။
ကျုပ်လဲ အခြေအနေထိမ်းနိုင်အောင်လို့စကားဖြတ်ပြီးတခြားအကြောင်းတွေကိုလမ်းလွှဲပြောပေးလိုက်တော့မှ၊
အမေ့မျက်နှာကပြန်ကြည်လာပြီးစိတ်သက်သာသွားပုံရတယ်။

ကျုပ်လဲထိုင်ရင်းမနေ့ညကအကြောင်းတွေပြန်တွေးရင်းစိတ်တွေလွင့်သွားပြန်ပြီ။
တွေးမိရင်း၊ ရင်တွေကတဒိတ်ဒိတ်နဲ့ပြန်ခုန်လာပြန်ပြီး၊ စိတ်တွေကလဲတအားလှုပ်ရှားလာရော။
ဘာရယ်မှန်းမသိ၊ အောက်ကငပဲကလဲအလိုလိုထောင်တက်လာသဗျ။
မှားနေတယ်၊ မဖြစ်သင့်၊ မတွေးသင့်ဘူးဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ကို လီးကပုံမှန်တောင်နေကျထက်ကိုပိုထောင်နေသလို ခံစားရတယ်။
ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး။ မိန်းမကကုတ်ပြီးသတိပေးတော့မှ အသိပြန်ဝင်လာတယ်၊
ကားတွေဆက်ထွက်ဖို့ဆော်ဩနေမှန်းသိရတယ်။

အဲ့ဒီတစ်နေ့လုံးကျုပ်စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်ဘူး၊ ညကအဖြစ်အပျက်ကိုချည်းပဲခဏခဏပြန်တွေးနေမိရော၊
ဘယ်နေရာရောက်လို့ဘာတွေဝင်လည်၊ ဝင်ကြည့်ခဲ့မှန်းတောင်မသိသလောက်ဘဲ။
မိန်းမက…မောင် ဒီနေ့ဘာတွေအူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတာလဲလို့ ပြောယူရတဲ့အထိ။
ကျုပ်ကလဲ တစ်ချိန်လုံးရှောင်တိမ်းလှည့်ပတ်ပြောနေခဲ့ရတယ်။

အဲ့ဒီညက ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့၊ အမေကကျုပ်အခန်းမှာထပ်အိပ်ဖို့ဖြစ်လာပြန်ရောဗျို့။
အကြောင်းကတော့၊ ကျုပ်ယောက္ခမကြီးအခြေအနေကသိပ်မကောင်းဘူး၊
နေ့လည်ကကားပေါ်ပြန်တက်ကထဲက ကားဆောင့်တာမခံနိုင်ပဲ ခဏခဏမူးလဲနေလို့။
ကျုပ်မိန်းမကသူ့အမေကိုအနီးကပ်ကြည့်ပေးနေရတော့ သူ့အမေအခန်းသွားအိပ်ရပြန်တယ်လေ။

အမေ့ကိုအခန်းလဲအိပ်ပေးဖို့ မိန်းမကပြောတော့၊ အမေကအင်တင်တင်ဖြစ်နေပေမယ့်၊ ဘယ်လိုငြင်းရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတယ်။
နောက်ဆုံးတော့မဖြစ်မနေမို့ လက်ခံလိုက်ရတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ကျုပ်အခန်းဘက်လိုက်လာတယ်။

ဒီအခြေအနေဖြစ်လာတော့ ကျုပ်စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာပြန်ပြီ၊
ခေါင်းထဲမှာလဲညကအကြောင်းတွေပဲတဝဲလည်လည်ပြန်ဝင်လာနေတယ်။
ကျနော့်လက်စွမ်းကြောင့်မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ကြိတ်ညည်းနေတဲ့အမေ့ရဲ့ အသံကိုပြန်ကြားယောင်မိရင်း၊
အမေတဆတ်ဆတ်ကော့ထိုးပြီး အဖုတ်ကိုတဖျစ်ဖျစ်ညှစ်ရင်းအားရပါးရပြီးသွားတာကိုလဲပြန်မြင်ယောင်မိလာတယ်လေ။
ဒါကိုပြန်တွေးမိလေ၊ လီးထဲကိုသွေးတွေမတရားတိုးပြီးပေါက်ကွဲထွက်မတတ်တောင်တက်လာလေပဲ။

စိတ်ထဲမှာကိုယ့်ဘက်ကိုယ်ယက်ပြီးတွေးနေမိတာကတော့၊ အမေလဲကျုပ်လက်စွမ်းကိုတော်တော်သဘောကျပြီးစွဲသွားမှာအသေအချာပဲလို့…။

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၄)

“သား…ဟဲ့ သား….”

အမေကျုပ်ကိုခေါ်နေတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲတော့မသိဘူး၊ ကျုပ်စိတ်တွေလူနဲ့ပြန်ကပ်တော့
အမေခေါ်သံကြောင့်လန့်တောင်သွားတယ်။ အမေက..

“ဟဲ့..ဘာတွေစဉ်းစားနေလို့၊ စိတ်တွေကဘယ်ရောက်နေတာလဲ၊ ငါခေါ်နေတာကြာပြီ..”

“ဘာပြောမလို့လဲအမေ.”

“မပြောတော့ဘူး..၊ ဒါနဲ့ငါအရင်ရေချိုးမလို့၊ မောလဲမော၊ နုန်းလဲနုန်း တစ်ကိုယ်လုံးလဲချွေးစီးတွေနဲ့ကပ်နေတာပဲ”

အမေရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီးတံခါးလဲပိတ်လိုက်ရော၊ ကျုပ်လဲစိတ်ကူးပေါ်လာတာနဲ့
ချက်ချင်းပဲရေချိုးခန်းတံခါးနားလျှောက်လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ဘယ်နေရာကချောင်းကြည့်လို့ရနိုင်မလဲ
နေရာအစုံအမြန်လို်က်စစ်ကြည့်မိတော့၊ ဟော်တယ်ခန်းပဲဗျာ။ တော်ရုံဘယ်ရှိမှာလဲ။

မကျေနပ်သေးလို့သေချာစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်တော့တံခါးရွက်ရဲ့အောက်ခြေကျကျအကွက်လေးက၊
လေပေါက်အဖြစ်ထားတဲ့ တစ်ပေခွဲပတ်လည်လောက်ရှိမယ့်၊ ပီဗွီစီ တရုပ်ကပ်လိုလေဝင်ပေါက်ကလေး။
အဲ့ဒီလိုတရုပ်ကပ်လေဝင်ပေါက်မျိုးကလဲ အပြင်ကနေအတွင်းကိုကြည့်လို့ရနိုင်တာမှမဟုတ်ပဲလေ။
ဒါပေမယ့်ကံကောင်းချင်တော့၊ အပေါ်ဆုံးကအရွက်ကလေး၂လွှာရဲ့အကွာအဝေးက၊
တခြားအချပ်တွေနဲ့စာရင် နဲနဲလေးပိုကြဲနေသလိုပဲ၊

ဒါနဲ့ကျုပ်လဲလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့နဲနဲအားထည့်ပြီးကြိတ်ဖိကြည့်တော့ ဟသွားသဗျ။
မုဆိုးထူးထောက်ထိုင်ပြီးမျက်လုံးကပ်ကြည့်တော့အထဲကမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရပြီ။
အမေကဒီနေ့ဝတ်လာတဲ့အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချနေတာ။
ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေဖျင်းကနဲထလာပြီးရင်ခုန်သံတွေမြန်လာတယ်။
အမေကတံခါးနားတင်ကပ်ပြီးချွတ်နေတာလေ။
အမေ့အသားကလတ်ပြီးဝါဝင်းနေတယ်။ အသားအရေကလဲညက်နေတာပဲ။

ကျုပ်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာအမေက အပေါ်အင်္ကျီနဲ့ဘရာစီယာကိုချွတ်နေတုန်းတန်းလန်း။
အတွင်းထဲထုပ်ပြီးနေမထိလေမထိအသိမ်းခံထားရတဲ့အမေ့နို့တွေကဖွေးဥ ဝင်းမွတ်နေတာပဲ။
ကျုပ်ငယ်ငယ်ကကျုပ်အမေ့နို့စို့ဖူးလိမ့်မယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပုံပန်းသဏ္ဍာန်ရှိတယ်ဆိုတာလုံးဝမမမှတ်မိတော့ဘူး။
အခုဒီခဏတာလေးဟာ၊ ကျုပ်အရွယ်ရောက်သိတတ်လာပြီးတဲ့နောက် အမေ့နို့ဆိုတာကိုပထမဆုံးပြန်ပြီးစမြင်ဖူးချင်းပဲ။

မြင်ကွင်းရှင်းရှင်းမမြင်ရတာတောင်လှလိုက်တာဗျာ။ အမေ့နို့က ဆိုဒ်က ကျုပ်မိန်းမသူဇာထက်တောင်ပိုကြီးဦးမယ်၊
မျက်စိအမြင်နဲ့ကိုသိသိသာသာကြီးကြီးမှန်းသိနေတာ။ ဒါပေမယ့်ကျုပ်မိန်းမလောက်တော့တင်းတင်ရင်းရင်းမရှိဘူး၊
ခပ်အိအိလေးတွဲနေတယ်၊ ဪ..ဒီအသက်ရောက်မှတော့၊ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့နော်..။

နို့သီးခေါင်းကတော့လက်ညှိုးထိပ်လောက်ရှိမယ်။ အရောင်ကအညိုရောင်ခပ်ရင့်ရင့်ဘက်သန်းနေပြီ၊
ဒါပေမယ့်နို့သီးခေါင်းကိုဝန်းရံထားတဲ့ကျပ်ပြားဝိုင်းလောက်ရှိတဲ့နေရာက ညိုဖျော့ဖျော့လေးသာပဲ၊
ဝင်းနေတဲ့နို့အုံကြီးနဲ့လိုက်ဖက်လှတယ်။ စောစောကပြောသလိုကျုပ်ကအမေ့နို့ကိုခုမှစမြင်ဖူးသလိုဖြစ်နေတာ၊
ကြည့်ရင်းတခါထဲပြေးလုံးပြီးစို့ပစ်ချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာတယ်၊ လီးကလဲတောင်နေပြီ။
မနေ့ညက ကပ်ထိုးဖို့ပဲကြိုးစားနေတော့၊ အမေ့နို့ကိုမစို့လိုက်ခဲ့ရဘူး။

အောက်နဲနဲစုန်ကြည့်တော့ဝမ်းသားလေးတွေကဝင်းဝင်းလေးတွေရယ်..၊ အဆီပြင်ရယ်လို့မရှိဘူးဗျ၊
ဒါပေမယ့်အသက်အရွယ်အရဗိုက်ခေါက်သားလေးတွေကတော့နဲနဲ စူထွက်နေပြီ၊
နဲနဲမှ နဲနဲလေးပါ၊ သိပ်ရုပ်ပျက်လောက်အောင်မဟုတ်ဘူး။
ဆက်ကြည့်နေတုန်းအမေကသူဝတ်လာတဲ့စကပ်ကြီးကိုလဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ ပင်တီလေးကပန်းရောင်လေး၊
သေချာတောင်သတိထားကြည့်ချိန်မရလိုက်ပါဘူး၊ ပင်တီကိုပါတဆက်ထဲဆွဲချွတ်ချတာမြင်လိုက်ရတယ်။

ပေါင်ကြားဂွဆုံက၃မြှောင့်ပုံသဏ္ဍာန်တြိဂံနယ်မြေကတောင်ပူစာကြီးတစ်ခုလိုမို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီး၊
အဲဒီပေါ်မှာတော့ခပ်ထပ်ထပ်အမွှေးအုံကြီးခပ်မဲမဲကိုတွေ့လိုက်ရတယ်၊
ကျုပ်မိန်းမကအမွှေးဒါလောက်မထူဘူးခပ်ရှင်းရှင်းရယ်။
ဒါကြောင့်ညတုန်းကဒီနေရာကခြုံထူနေပါလားလို့ထင်တော့ထင်လိုက်သား၊
ဒါပေမယ့်မူးလဲမူး၊ ထန်လဲထန်နေလို့စဉ်းစားနေချိန်ကိုမရလိုက်တာ။

အမေကကျွတ်သွားတဲ့ စကပ်နဲ့ပင်တီကိုခြေဖျားကနေခတ်ထုတ်လိုက်တော့
ဝင်းဝါနေတဲ့ပေါင်တံတစ်တစ်ကြီးတွေနဲ့ပေါင်ကြားကအဖုတ်ကြီးကကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီးအတိုင်းသားရှိုးနေတယ်လေ။
ဟာဗျာစောက်ဖုတ်ကြီးကဖောင်းဖောင်းအိအိကြီး၊ ကျုပ်စိတ်ကြိုက်ပုံစံကြီးဗျ။

နှုတ်ခမ်းသားထူထူလိပ်လိပ်တွေရဲ့ထိပ်နားမှာအသားစိပြူးပြူးဖူးဖူးလေးနဲ့လေ…၊
ပင်တီကိုအချွတ်ခြေတစ်ဘက်အမြှောက်လိုက်မှာဟကနဲဖြစ်သွားတဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာတွေကြားကနီစွေးစွေးအတွင်းသားတွေကို
လှစ်ခနဲမြင်လိုက်ရတော့ကျုပ်မှာလည်ချောင်းတွေတောင်ခြောက်လာသဗျို့။ တံတွေးမျိုချနေရတယ်။

အမေကအတွင်းဘက်ကျကျ ရေပန်းတပ်ထားတဲ့ဆီလျှောက်ဝင်သွားတော့မှမြင်ကွင်းက
တစ်ကိုယ်လုံးကိုမြင်လိုက်ရတော့တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်လိုက်တော့အမေ့ဘော်ဒီက တကယ့်အမိုက်စား၊ ဆက်စီပဲ။
နို့နေရာနို့၊ ဖင်နေရာဖင်၊ တင်းပြည့်ပြီး ဖူးထွတ်နေတာ၊ အမယ်လေးဗျာ၊
ကျုပ်အမေ့ကိုဒီလိပုံစံမျိုးနဲ့မြင်ခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ထင်ကိုမထင်ခဲ့မိဘူး။ ဒီလိုလဲချောင်းကြည့်ဖို့
စိတ်တောင်မှမကူးခဲ့မိဖူးတာပဲဟာ။ ကိုယ့်အမေကိုယ်ပေါ်တင်ကြီးကြည့်၊ ဏှာတွေးတွေးပြီး
လီးမတရားတောင်လာတာဒါပထမဆုံးအကြိမ်ဘဲ။ ကျုပ်လက်ကလီးဆီရောက်သွားပြီးဂွင်းထုနေမိပြီ။

ကျုပ်လဲအမေရေချိုးတာဆက်ချောင်းတော့ အမေက ဆပ်ပြာတွေအထပ်ထပ်တိုက်၊
စောက်ဖုတ်ထဲလက်နှိုက်ပွတ်သပ်ဆေးနေပြီးရေနဲ့ထပ်ဆေးတယ်၊ ပြီးတော့လက်ကိုနှာခေါင်းဆီမြှောက်လာပြီး၊
နမ်းကြည့်နေသေးတယ်၊ အဲ့လို..ကျုပ်အမေကအသန့်ကြိုက်တာ၊ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ပဲ။

ကျုပ်လဲဂွင်းဆက်မထုတော့ပဲရပ်လိုက်တယ်၊ လရည်တွေကိုနှမြောလို့။ အမေ့ကိုရအောင်ပေးရဦးမယ်လေ။
ဒီညတော့မနေ့ညကလို မူးပြီးတက်ခွတဲ့ဇာတ်ချိုး ချိုးလို့မရတော့ဘူး။ ဒီတော့ဘယ်လိုစရမလဲအကြ်ံမရသေးဘူး။

နောက်တော့ကျုပ်လဲအခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်၊
ကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီးပတ်ပြီးအမေရေချိုးပြီးတာစောင့်ရင်းအိပ်ပျော်သွားတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့
ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်ကြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။
အခုလေးတင်ကပဲ အရွယ်ရှိသေးတဲ့အမေ့ရဲ့တင်းပြည့်တဲ့အဝတ်အစားဗလာခန္ဓာကိုယ်နဲ့
အဖုတ်ကြီးတွေနို့ကြီးတွေကိုပြူးပြဲနေအောင်မြင်ခဲ့ရတော့၊
ကျုပ်လဲယောက်ျားတစ်ယောက်ပဲဗျာ၊ လီးကမတရားတောင်နေတော့တာ။

လီးကပတ်ထားတဲ့ကိုယ်သုတ်ပုဝါထဲက အတင်းထိုးထွက်နေလို့၊
ကုတင်ပေါ်မှာလိပ်ခေါက်ထားတဲ့စောင်ကိုဖြည်ပြီးမမြင်ရရုံလေးဖုံးထားရတယ်။
ခဏအကြာမှာရေချိုးခန်းထဲကရေသံရပ်သွားတယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်နဲ့အသာခိုးကြည့်တော့
အမေကတဘက်အဖြူကြီးရင်လျားပြီး မှန်တင်ခုံဘက်လျှောက်သွားတယ်။
ပြီးတော့ခွေးခြေပုလေးမှထိုင်ပြီးဆံပင်တွေသုတ်နေတယ်။
ကျုပ်မျက်လုံးလေးမှေးပြီးဆက်ကြည့်နေတော့၊ အမေ့မျက်နှာကိုမှန်ထဲကတဆင့်မြင်နေရတယ်၊
အမေကလဲကျနော်အိပ်နေတဲ့မြင်ကွင်းကိုပြန်မြင်မှာပါပဲ။

အခုမှကျုပ်လဲကိုယ့်အမေကိုကိုယ် တစ်သက်လုံးမမြင်ဘူးမကြည့်ဘူးတဲ့ အတွေး၊ အမြင်နဲ့ကြည့်မိနေပြီ၊
အမေ့ကို အမေလိုမဟုတ်ပဲ မိန်းမတစ်ယောက်၊ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပထမဆုံးကြည့်မိခြင်းပါဘဲ။
တကယ်တော့အမေကတော်တော်ချောပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ၊
ဟိုးတုန်းကမာရီလင်မွန်ရိုးတို့လို ဘယ်ဘက်ပါးလေးပေါ်မှာစံပါယ်တင်မှဲ့နဲ့၊
ပါးစပ်ပြဲပြဲ၊ နှုတ်ခမ်းထူထူ၊ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့တကယ့်ကိုဆက်စီပဲ..။

ဒါကြောင့်လဲ ရပ်ကွက်ထဲကမုဆိုးဖို၊ တစ်ခုလပ်၊ လူပျိုသိုးကြီးတွေက အမေ့ကိုလာလာရစ်နေကြတာနေမှာ။
မနေ့ကအထိကျုပ်ကအမေ့ကိုမိန်းမတစ်ယောက်လိုမှမမြင်ခဲ့၊ မကြည့်ခဲ့တာပဲလေ၊
ဘယ်သားကရော ကိုယ့်အမေကိုဒီလိုမျိုးပြန်ကြည့်မိမှာလဲ၊ ဒါပေမယ့်အခုကျုပ်က မနေ့ညက
မတော်တဆမှုလေးကြောင့်ပဲအမေ့ကိုမိန်းမတစ်ယောက်ပါလားလို့ အသိအမှတ်ပြုပြီးကြည့်မိသွားပြီ၊

မှန်ထဲကမြင်နေရတဲ့အမေကတကယ့်ကိုညှို့ဓာတ်အပြည့်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပါပဲ။
ဘယ်တစိမ်းယောက်ျားသားကမဆိုသူမနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်နေပြီး
ပျော်ရွှင်ကြည်နူးချစ်တင်းနှောခွင့်ရရင်ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိမယ့်ပုံစံမျိုး..။
ကျုပ်ကအသာလူးလွန့်ရင်း အမေ မှန်ထဲကဖြတ်မြင်ရမယ့်ရှုထောင့်ကကျုပ်ရဲ့ကိုယ်သုတ်ပုဝါထဲက
ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးထွက်နေတာကြီးကိုအလွယ်တကူမြင်ရမယ့်အနေအထားရောက်အောင်ပြင်ပေးတယ်။
အမေကကျုပ်ဘက်လှည့်ကြည့်လာပြီး..

“ဟဲ့..သား..ထူးလေး…ထတော့ရေသွားချိုးတော့..၊ မေမေချိုးပြီးပြီ”

ကျုပ်ကမနိုးဘူး။ ဆက်ပြီးအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။
ဒါနဲ့ပဲအမေကကျုပ်နားလျှောက်လာတာတွေ့ရတယ်၊ ပါးစပ်နဲ့နှိုးမရလို့လှုပ်နှိုးမလို့နဲ့တူရဲ့။
စောစောကပိုဇေရှင်အပြင်မှာ ကျုပ်ကစောင်ကိုလက်နဲ့တိုက်ပြီးဘေးထိုးချထားလိုက်ပြီ။
ကျုပ်အနားအမေရောက်တော့လှုပ်နှိုးမလို့လှမ်းလာတဲ့ လက်တွေက လေထဲမှာပဲတဝက်တပျက်တန်းလန်းကြီးရပ်သွားတယ်။

အမေ့မျက်လုံးကြီးတွေကအဝိုင်းသားပြူးလာပြီးတော့၊ ပါးစပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းပွင့်လာပြီးဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားလေရဲ့။
ခုနကတန်းလန်းဖြစ်သွားတဲ့လက်ကမြောက်သွားပြီးပါးစပ်ကိုလာပိတ်လိုက်တယ်။
အဝတ်ကြားကထာင်ပြိးထွက်နေတဲ့ကျုပ်လီးကြီးကိုအမေမြင်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်ကြည့်ရတာသိပ်ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီမဟုတ်လောက်သေးဘူး၊ ကိုယ်သုတ်တဘက်ကြီးပတ်ထားတုန်းကို။

အမေကထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ဘုကြီးကိုဖြတ်ကနဲမျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်ရင်းကနေ
ကျုပ်ဘက်ပြန်လှည့်ပြီး ကျုပ်ကိုလှုပ်နှိုးရင်းနဲ့ပါးစပ်ကလဲရေသွားချိုးတော့လို့တွင်တွင်ပြောနေတယ်။
ကျုပ်ကအိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့ နိုးဟန်မပြတဲ့အပြင်ကိုယ်ကိုလွန့်ပြီးဒူးတစ်ဘက်ထောင်၊
လက်ကလဲ ပတ်ထားတဲ့တဘက်အထုံးကိုပုတ်ချလိုက်တော့၊ တဘက်က ဟလဲဟ၊ ပြေလဲပြေသွားပြီး၊
ထောင်နေတဲ့လီးကြီးက၊ တဘက်ကြားကနေငေါက်တောက်ကြီးပေါ်လာတော့တာဗျ။ အမေ့မျက်စိရှေ့ဘွားကနဲဆိုတော့၊
အမေ့မှာကျုပ်ကိုဆွဲလှုပ်နေတာတန့်သွားရတယ်။ ပြီးတော့သိသိသာသာကြီးငြိမ်ကျသွားတယ်။

ကျုပ်ကအမေနဲ့ကျုပ်အရမ်းနီးကပ်နေလို့ သတိထားမိသွားမှာစိုးတာနဲ့မျက်လုံကိုစုံမှိတ်ပြီး
အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ပဲဆောင်နေရတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ငြိမ်နေတဲ့အမေ့ဆီကလှုပ်ရှားသံကြားရတယ်၊
ကုတင်ကအိကနဲဖြစိသွားပြီးတော့အမေကကုတင်ပေါ်မှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်လို့စိတ်ထဲကသိလိုက်တယ်။

ဒါနဲ့မျက်လုံးမှေးပြီးခိုးကြည့်လိုက်တော့အမေကကုတင်စောင်းမှာတင်ပါးလွှဲလေးထိုင်ပြီး
ကျုပ်လီးကိုမမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေတာ..။ သူကကျုပ်အိပ်ပျော်နေတယ်လို့ယုံနေတယ်လေ။
ကျုပ်လဲသဏ္ဍာန်လုပ်သရုပ်ပါအောင်တိုးတိုးလေးဟောက်သံပေးနေရတယ်ဗျ။
အမေ့လက်တွေကသူပတ်ပြီးဝတ်ထားတဲ့ bath robe သင်တိုင်းရှည်ကြီးကြားထဲလျှိုဝင်သွားပြီး
သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ဆိုတော့၊ အဖုတ်ထဲလက်ထည့်ပြီးကစားနေလောက်ပြီလို့ခန့်မှန်းလို့ရတယ်။

အမေ့မျက်နှာကလဲသွေးရောင်တွေနဲ့လျှမ်းတက်နေတယ်။
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၅)

အမေ့နောက်လက်တစ်ဘက်ကရင်အုံပေါ်တင်းတင်းစည်းထားတဲ့တဘက်ကိုလျှော့ချပြီးသူ့နို့ကိုသူပြန်ပြီးချေနေတယ်လေ။
အခု..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီးကျုပ်အမေ့ကိုအတင်းဆွဲလှဲချပြီးတက်ခွလုပ်ပစ်ချင်လိုက်တာ။
ဒါပေမယ့်တကယ်တော့ကျုပ်အဲဒီလောက်ကြီးမလုပ်ရဲပါဘူး။ အမေလက်မခံပဲအကျောက်အကန်ငြင်းမှာလဲစိုးတယ်။

အမေ့ကိုကြည့်တော့လဲဖီလင်တက်စပြုနေပြီ။ ပါးစပ်လေးဟပြီးအသက်ပြင်းပြင်းရှူနေရတာကိုတွေ့နေရတယ်လေ။
အဲ့ဒီခဏမှာပဲသူ့နို့တွေကိုနယ်နေတဲ့အမေ့ဘယ်လက်က ကျုပ်ခြေထောက်တွေကိုဖြေးဖြေးလေးလာဆုပ်ပြီး၊ လှုပ်ကြည့်နေတယ်။

“သား…ဟဲ့..သား…”

မတိုးမကျယ်ခေါ်နေတဲ့အမေ့အသံကနဲနဲတုန်ခါနေသလိုပဲ။
ကျုပ်လဲမျက်လုံးကိုစုံပြန်မှိတ်ပြီး ယောက်သံပေးရင်းအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆက်ဆောင်ပေးနေရတယ်။
စက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာပဲ ကျုပ်လီးတံကနူးညံ့နွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့တစ်ခုကိုရလိုက်တယ်၊
အမေ့လက်တွေကခြေထောက်ကနေရွှေ့လာပြီးလီးကိုလာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်ဆိုတာသိနေရပြီ။
ဆုပ်ထားတဲ့အမေ့လက်ဖဝါးလေးကနွေးပြီးနုအိလို့နေတယ်။
ဒါပေမယ့်လက်ဆုပ်ထဲမှာလီးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ထားတယ်။

ကျုပ်လီးက ၆”x၆” (အရှည်xလုံးပတ်) ဆိုက်ရှိတာလေ၊ မိန်းမတွေအကြိုက် စံမှီတဲ့အနေအထားပေါ့။
လီးကိုင်ထားတဲ့အမေ့လက်တွေကတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။
မကြာပါဘူးအမေကကျုပ်လီးကိုလက်ဆုပ်နဲ့အထက်အောက်လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းစထုပေးတော့တာပဲ။
လက်ကိုဖိဆွဲချလိုက်တဲ့အခိုက်မှာဒစ်ထိပ်အရေပြားပွင့်သွားပြီးနီရဲနေတဲ့ကျုပ်ရဲ့လထစ်ကြီးကပေါ်လာတော့တယ်။
ဒစ်ထိပ်ကြီးကမှိုပွင့်ကြီးလိုလန်ပြီးပြဲကားနေတာပဲလေ..။

ကျုပ်ခိုးကြည့်နေတုန်းမှာပဲအမေက ပြဲလန်နေတဲ့ဒစ်နဲ့လီးကြီးကို သေချာငုံ့ကြည့်နေတာ၊
မျက်နှာနဲ့လီးနီးနီးလေးပဲကျန်တော့တယ်၊ အမေ့ကြည့်ရတာလီးကိုအနုစိတ်ကြည့်ချင်တဲ့ပုံပဲ။
ကြည့်ရင်းနဲ့အမေမချင့်မရဲနဲ့တံတွေးမျိုချနေတာလဲသတိထားမိတယ်၊ မကြာခင်ဝါးများစားတော့မလားမသိဘူး။

အမေ့ကျန်လက်တစ်ဘက်က ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုကိုယ်၊ တပျိပျိနဲ့နှိုက်လို့ကောင်းတုန်း။
အမေ့မျက်နှာကြီးကရဲတွတ်နေပြီးအောက်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအပေါ်သွားနဲ့တင်းတင်းဖိကိုက်ထားတာတွေ့ရတယ်။
အမေ့ရဲ့အခုလိုရမ္မက်စိတ်တက်နေတဲ့ပုံစံလေးက တကယ့်ကိုဆက်စီပဲဗျာ။

အမေ့လက်ကကျုပ်လီးကိုဖြေးဖြေးချင်းစပြီးအထက်အောက်ဆောင့်ဆွဲပေးလာတယ်။
အမေကလီးခိုးကိုင်နေတုန်းကျုပ်နိုးလာမှာစိုးလို့လားမသိဘူး။ ကျုပ်မျက်နှာဆီပဲကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေတော့တယ်။
ကျုပ်လီးကလဲတဖျင်းဖျင်းတဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာပြီ၊ အမေ့လက်ရဲ့နူးညံ့မှုနဲ့ညှစ်ပေးဆောင့်ပေးနေတဲ့
အထိအတွေ့သာယာမှုကိုမခံနိုင်တော့ဘူး။ တကိုယ်လုံးလဲဖိန်းဖိန်းရှိန်းရှိန်းနဲ့ပူလာတယ်၊
လီးကလဲတောင့်တင်းလာပြီးဖင်ကြွပြီးအမေ့လက်ကိုပြန်ကော့ထိုးမိတယ်။

အမေလဲလန့်ပြီးဆတ်ခနဲတုန်သွားတယ်။ တဆက်ထဲကျုပ်လီးပေါ်ကလက်ကိုအမြန်ရုတ်ပြီးဖယ်လိုက်တယ်။
အမေ့မျက်နှာကြီးပျက်ပြီးအရမ်းလန့်သွားပုံရတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကိုလဲလှမ်းကြည့်လာတယ်။
ကျုပ်နိုးသွားပလားလို့စိုးရိမ်တဲ့ပုံစံမျိုး။ အခြေအနေသိနေတဲ့ကျုပ်က..

“သူဇာ…အင်းးး..သူဇာ..”

အိပ်ရင်းယောင်နေသလိုနဲ့ကျုပ်မိန်းမနာမည်ကိုရွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ပြီးမှပြန်အိပ်မောကျသွားချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြန်ရော။
အခုမှအမေကရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ဖိလို့စိတ်အေးသွားပုံရတယ်။
မျက်နှာအနေအထားကလဲပုံမှန်ပြန်ပြီးကြည်လာတယ်။
မျက်ခုံးတစ်ဘက်ကိုချီလိုက်ပြီးတစ်ခုခုစဉ်းစားနေသလိုပဲ။

ကျုပ်ကအမေဆက်ပြီးဂွင်းပြန်ထုပေးမလားလို့မျှော်လင့်နေမိတယ်။
အမေ့ကြည့်ရတာတော့ဇဝေဇဝါနဲ့မဝေခွဲနိုင်ဖြစ်နေပုံပေါက်နေတယ်လေ။
နောက်ဆုံးတော့အမေကကုတင်ပေါ်မှာတဖက်ဘေးကနေတက်လှဲလိုက်ပြီးကျုပ်ဘက်ကိုကျောပေးပြီးအိပ်နေတော့တယ်။
ကြည့်ရတာအမေသတိပြန်ဝင်လာပြီးစိတ်ထိမ်းသွားနိုင်ပြီနဲ့တူတာပဲ။

အမေက ရေချိုးပြီးမှန်တင်ခုံမှာထိုင်ဆံပင်တွေသုတ်နေကထဲက တဘက်ရင်လျားနဲ့ထိုင်နေတာ၊
မှန်ထဲကနေကျုပ်အခြေအနေကိုကြည့်ပြီးစိတ်ဝင်စားနေတာနဲ့အဝတ်အစား မလဲအားသေးဘူး၊
ဟော်တယ်ခန်းကဘီရိုထဲမှာထည့်ပြီးချိတ်ပေးထားတဲ့ ရေချိုးပြီးရင်ဝတ်ကြတဲ့ (bath robe) လို့ခေါ်တဲ့
ခါးစီးသင်တိုင်းအင်္ကျီရှည်ကြီးကိုဆွဲပတ်၊ ကျုပ်အနားလာထိုင်ပြီးလီးကိုဆော့နေတာလေ။
ခုဝင်အိပ်တော့လဲအဲ့ဒီအင်္ကျီကြီးနဲ့ပဲ။ သူ့မှာအဝတ်အစားလဲဖို့တောင်စိတ်မရှိတော့ဘူးထင်ပါရဲ့..။

အမေကကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိမ်းပြီးအိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားနေပုံရတယ်။
ကျုပ်အိပ်ရင်းနဲ့အသံကိုနားစွင့်နေတော့၊ အမေ့အသက်ရှူသံကပုံမှန်ပြန်မှန်လာတယ်။
သက်ပြင်းချသံမျှင်းမျှင်းလေးကိုလဲကြားလိုက်ရတယ်လေ။ ကျုပ်သိလိုက်ပြီ၊ အမေအိပ်မပျော်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ။
ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကြည့်ခဲ့ပြီးစိတ်တွေလှုပ်ရှားကစားနေတုန်းဆိုတာသေချာတယ်။

အမေကမုဆိုးမဖြစ်ခဲ့တာ ၅နှစ်ရှိပြီ။ တခြားဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှထပ်မတွဲဘူးဆိုတော့၊
အရွယ်ကလဲကောင်းတုန်း၊ ဆာမယ်ဆိုရင်ဆာနေလောက်ပြီ။
သူခုနကကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီးဖြဲရဲကြည့်နေကထဲက၊ သူ့စိတ်အခြေအနေကိုရိပ်မိနေပြီ။
အခြေအနေမှန်ကိုစဉ်းစားမိလေ၊ ကျုပ်အမေ့ကိုဆွဲပြီးချစ်ချင်စိတ်တွေကပိုထန်တက်လာတယ်။
လီးကပေါက်ကွဲမတတ်တင်းပြီးထောင်ထနေပြီ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အမေ့ကိုအခုလုံးမှရတော့မယ်၊ တစ်သက်မှာအခွင့်အရေးက၂ခါအပြင် ၃ခါထပ်လာမှာမဟုတ်တော့ဘူး။
ကျုပ်ကအိပ်ရင်းယောင်သလိုနဲ့ အမေ့ဘက်စောင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေအမေ့ကိုကြုံးဖက်လိုက်တယ်။
အမေဆတ်ခနဲတစ်ချက်တုန်တက်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကတောင့်ကနဲဖြစ်သွားတာကသိသာလှသဗျ။
ကျုပ်လုပ်ငန်းစပြီလေ။

“သူဇာ..သူဇာ.. သူဇာကလဲကွာမောင့်ကိုမချစ်လို့ဟိုဘက်လှည့်နေတာလား”

အိပ်ချင်မူးတူးယောင်နေတဲ့အသံမျိုးနဲ့မိန်းမနာမည်ခေါ်ပြီးနောက်ကနေတင်ပါးကိုခွလိုက်တယ်။
သင်တိုင်းရှည်ကြီးကခါးစည်းကြိုးစည်းမထားဘူး။ ကျုပ်ကနောက်ကနေမတင်လိုက်တော့
အမေ့ဖင်အိုးလုံးလုံးကြီးပေါ်လာတယ်။ အမေ့ကျောသားပြင်နုနုလေးတွေကိုလက်ဝါးနဲ့ဖွဖွပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
ဖင်မြှောင်းကိုလီးနဲ့ပွတ်ဆွဲပြီးညှောင့်ပေးနေရင်းက၊ အမေ့ကျောပြင်ကိုတစ်လှည့်၊
လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကိုတစ်လှည့်၊ နှာခေါင်းနဲ့ထိုးမွှေ့ပြီးနမ်းပေးနေလိုက်တယ်။

အမေ့အသက်ရှူသံတွေကတစ်ခဏလောက်ရပ်သွားသလိုအသံမကြားရတော့ဘူး။
အမေ့လက်မောင်းသားကမွှေးညှင်းနုနုလေးတွေထောင်တက်လာတာကသိသာလှတယ်၊
အမေကြက်သီးထနေပြီ။ အမေ့အသက်ရှူသံပြန်ထွက်လာပြီ၊ ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး၊ အသက်ရှူအရမ်းပြင်းနေပြီ။

ကျုပ်ကဆက်ပြီးယောင်ပြနေတယ်၊ လက်ကအရှေ့ကျော်ပြီးအမေ့နို့တွေကိုကိုင်လိုက်ပြီ၊
အမေတစ်ချက်တွန့်သွားတယ်။နှာခေါင်းကအမေ့ကျောကိုထိုးပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
အမေ့နို့ကြီးတွေကလက်ထဲမှာအိနေတာပဲ။ ကျုပ်ကမိန်းမနာမည်ပဲခေါ်ပြီးယောင်ပြနေတော့၊
အမေကျုပ်တကယ်ယောင်နေတာပဲ၊ တမင်တော့လုပ်တာမဟုတ်လောက်ဘူးထင်ပြီး
စိတ်မဝေခွဲနိုင်ပဲဖြစ်နေပုံရတယ်။ ကျုပ်လက်တွေကိုဖယ်မထုတ်ပဲငြိမ်ခံနေတယ်လေ။

ကျုပ်လက်တွေကနို့တွေကိုဘယ်ညာတစ်လှည့်စီညှစ်ပေးနေရင်း၊
လက်ချောင်းလေးတွေကလဲနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုကစားပေးနေတော့အမေ့ဆီက
ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတယ်လေ။ လက်တွေကနို့တွေနယ်နေရာကနေစုန်ဆင်းပြီး
တစ်ကိုယ်လုံးကိုစပြီးပွတ်သပ်ပေးနေပြီ။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေကတရှူးရှူးနဲ့ပိုပြင်းလာတယ်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဗိုက်သားလေးတွေဆီပွတ်ပေးရင်းလက်ကဆီးခုံဆီလက်ရောက်လာပြီ။
ခပ်ရှုပ်ရှုပ်အမွှေးအုံကြီးကိုစမ်းမိတယ်ဆိုရင်ပဲ၊ ကျုပ်ကလက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးအဖွလိုက်မှာ၊
အမေ့လက်ကကျုပ်လက်ကိုဖမ်းအုပ်ကိုင်ပြီးထိမ်းထားလိုက်တယ်။
အမေ့ဆီကအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောသံထွက်လာတယ်။

“မလုပ်နဲ့..မလုပ်နဲ့သား..ကိုထူး..ဒါသားမေမေလေ..၊
သူဇာမဟုတ်ဘူး၊ သူဇာကဟိုဘက်ခန်းသွားအိပ်နေတယ်လေ..”

ကျုပ်ကလဲအတင်းပဲ အမေအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ကြားက လက်ကိုစောက်ဖုတ်ဆီအတင်းတိုးအကိုင်မှာ…

“မ..မလုပ်နဲ့..မလုပ်ပါနဲ့..အခုရပ်ဆို..မေမေ့ကိုလွှတ်စမ်းသား..”

အမေထထိုင်ပြီးတစ်ဘက်ကိုတိုးရှောင်တော့မယ်လို့ဟန်အပြင်မှာ၊ ကျုပ်ကအမေ့ခါးကိုတင်းတင်းကြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။
အမေကလဲအခုထိကျုပ်အခြေအနေကိုမရေမရာဖြစ်နေသေးပုံပဲ၊ သိပ်အကျောက်အကန်ကြီးတော့မရုန်းဘူးဗျ။
ကျုပ်ကလက်ကိုအတင်းအားသုံးပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုကိုင်မိအောင်ကြိုးစားနေတုန်းဘဲ။
အမေကလဲကျုပ်လက်ကိုအတင်းဖိချုပ်ထားတယ်။ ဒါပေမယ့်အမေကကျုပ်အားကိုမယှဉ်နိုင်ဘူး။
ကျုပ်ကအမေ့လက်ကိုဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ပြီး၊ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးပေါ်ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးအုပ်ကိုင်လိုက်မိပြီ။

“အားးးးး”

အမေပါးစပ်လေးဟသွားပြီးတစ်ချက်အော်ညည်းလိုက်တယ်။
ကျုပ်လက်ကအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီကိုအုပ်ကိုင်မွှေ့နေပြီးတော့၊
လက်ခလယ်နဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးကလိဖို့ကြိုးစားနေတယ်။ လက်ထိပ်ကစောက်စိဖုလေးကိုစမ်းမိပြီး
စောက်စိကိုပွတ်ချေပေးလိုက်တော့…အမေကရှိုက်သံနဲ့အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေပြီး၊
စောစောကကျုပ်လက်ဝါးကိုအုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကိုလွှတ်လိုက်ပြီးတော့၊
လက်မောင်းတွေကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လာတယ်။

အမေ့လက်ချောင်းလေးတွေကကျုပ်ရဲ့လက်မောင်းသားကိုဖိလိုက်ဖွလိုက်လုပ်နေပုံက၊
အမေ့စိတ်တွေဂဏှာမငြိမ်တော့ဘူးဆိုတာပြနေတယ်လေ။
ကျုပ်လက်ခလယ်ကအခုအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုတကျိကျိနဲ့ကောင်းကောင်းကလိုင်းပေးနေပြီ။
အမေ့ဖင်ကြီးကကြွကြွပြီးလက်ထိုးချက်ကိုတုန့်ပြန်ပေးနေတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြားက
အရည်ရွှဲရွှဲလေးတွေစစိမ့်ထွက်လာပြီဆိုတာကို ချွဲကျိလာတဲ့လက်ရဲ့အထိအတွေ့ကသိတယ်။

“သူဇာ…အင်းဟင်းးး သူဇာ…”

ကျုပ်က မိန်းမနာမည်ကိုခေါ်ပြီးဆက်ညည်းပြနေဖို့တော့မမေ့ဘူး..
ဒီအခြေအနေမှာအမေ့စိတ်တွေပျော်ကျသွားပြီး
သူကိုယ်သူကျုပ်မိန်းမသူဇာအဖြစ်အရေခြုံပြီးအစားဝင်ဖို့လက်ခံလိုက်ပုံရတယ်။

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၆)

ကျုပ်ကအမေ့ကိုနောက်ကနေကပ်ခွထားတုန်းဆိုတော့နောက်ဘက်ကအမေ့ဖင်ကြားထဲကနေစောက်ဖုတ်ကိုကပ်ညှောင့်ပေးနေတယ်၊
ထိတစ်ချက်၊ မထိတစ်ချက်၊ချော်ထိုးလိုက်၊ ဒဲ့ထိုးလိုက်ဆိုပေမယ့်၊ ဒီပိုဇေရှင်ကလွယ်လွယ်နဲ့ဝင်သွားဖို့တော့ခဲယဉ်းသားပဲ။
အမေကတော့တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်နေပြီ။

အခု..ကျုပ်အမေ့ကိုအသာလေးဆွဲပြီးပက်လက်ကလေးလှန်ချလိုက်တယ်။ အမေပျော့ပျော့လေးပါလာတယ်၊
ကျုပ်လက်တွေက အမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ တကျိကျိနဲ့အလုပ်လုပ်နေတုန်းပဲ…။
ပက်လက်လန်အသွားမှာကျုပ်ထင်သလိုအမေက ပေါင်တွေဆွဲလိမ်ချိတ်မထားပဲပေါင်လေးကားဖင်ကိုကြွလို့
ကျနော်လက်ကစားချက်တွေကိုအချက်ကျကျလေးတုန့်ပြန်နေတယ်လေ။
အမေဝတ်ထားတဲ့သင်တိုင်းအင်္ကျီရင်ကွဲကလဲလုံးလုံးလျားလျားကြီးပွင့်ထွက်နေပြီ။

ကျုပ်အမေ့ပေါ်တက်ခွလိုက်ပြီး၊ မေးစေ့တွေလည်တိုင်လေးတွေကိုအရင်တရှိုက်မက်မက်ဆွဲစုပ်နမ်းပေးလိုက်တယ်။
ပြီးမှအခုရှင်းရှင်းကြီးပွင့်ထွက်နေပြီဖြစ်တဲ့နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရငုံကိုက်လိုက်ပြီးစို့ပစ်လိုက်တယ်။
လျှာနဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပတ်ချာလှည့်လျက်ပစ်တယ်၊ ဘယ်တစ်လှည့်..ညာတစ်လှည့်..။

အခုအမေက ကျနော့ကျောပြင်ကိုတင်းတင်းသိုင်းဖက်ထားပြီးခန္ဓာကိုယ်ကခံစားနေရတဲ့ဖီလင်ကိုမဆန့်ကျင်နိုင်ပဲလူးလွန့်နေတယ်လေ။
ကျုပ်လဲအမေ့ကိုယ်လုံးလေးရဲ့ရှေ့ဘက်တစ်ပြင်လုံးကိုနေရာမလပ်လျှောက်ပြီးနမ်းလိုက်လျက်လိုက်လုပ်ပေးနေရင်းက
တဖြေးဖြေးအောက်ဘက်ကိုစုံဆင်းလာခဲ့တယ်။ ချက်ကလေးနဲ့ဗိုက်သားပြင်လေးကိုနမ်းမိတဲ့အချိန်မှာ
အမေကဗိုက်ကြောလေးကိုရှုံ့ကိုယ်လေးကိုကြွပြီးခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။ အမေ့လက်တွေကကျုပ်ခေါင်းကိုလာကိုင်တယ်။

ကျုပ်ကလဲစုပ်လိုက်လျက်လိုက်နဲ့တဖြည်းဖြည်းစုံဆင်းလာလိုက်တာလှပတဲ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးဆီပါးစပ်ရောက်သွားပြီ။
လျှာဖျားလေးကမြွေတစ်ကောင်ရဲ့လျှာလိုအငြိမ်မနေ၊ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲတဆတ်ဆတ်နဲ
့စောင်းထိုးပြီးလှိမ့်သိမ်းပေးလိုက်တယ်။ စောက်စိကိုမထိခလုတ် ထိခလုတ်လျက်မိရင်ပဲ..

“စီးးးရှ် ရှ်..အားးးး..”

အမေဒွန့်ကနဲတုန်တက်သွာပြီး ငရုပ်သီးစပ်သလို ညည်းသံလေးကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ထွက်လာတယ်..။
ကျုပ်စောက်ဖုတ်မြောင်းကြီးတောက်လျောက်အထက်အောက်လျှာပြားနဲ့သိမ်းလျက်ပစ်လိုက်တယ်၊
စောက်စိကို စုပ်ပေးလိုက်၊ လျှာထိပ်လေးနဲ့တဆတ်ဆတ်ထိုးပေးလိုက်လုပ်နေတာ
အမေ့မှာကော့ကနဲ၊ ကော့ကနဲတက်သွားပြီးညည်းသံတွေကမပြတ်တော့ဘူး။

လက်တွေကကျုပ်ဆံပင်တွေကိုအတင်းဆွဲဆုပ်ထားတယ်၊ ကြိုးစားပြီးတော့လဲခေါင်းကိုတွန်းထုတ်ရှာတယ်။
ဒါပေမယ့်အတင်းဖိကပ်ပြီး တရှူးရှူးနဲ့ အငမ်းမရဘာဂျာဆွဲနေတဲ့ ကျုပ်ခေါင်းကိုတွန်းထုတ်ဖို့အားမရှိတော့ပဲ၊
ဆံပင်တွေကိုသာလက်နဲ့ထိုးဖွနေနိုင်တော့တယ်။
မှုတ်နေရင်းအမေ့ခြေထောက်တွေကားနေရာကပြန်စိလာပြီး၊ ကျုပ်ခေါင်းကိုမချင့်မရဲနဲ့ညှပ်ထားပါလေရောဗျို့။

အမေ့မှာ..သူ့သားအရင်းကပေးတဲ့လျှာစွမ်းကြောင့်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်၊ငါးရံ့ပြာလူးဖြစ်နေတာကြည့်ပြီးကျုပ်စိတ်ထဲအားရလိုက်တာ။
ကျုပ်ကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲလျှာကိုနက်နိုင်သမျှနက်အောင်ထိုးနှိုက်သွင်းပြီးကစားပေးနေတယ်။
ကျုပ်ဖိလျက်၊ ဖိမွှေလေ၊ အမေ့ဖင်ကြီးက ဘယ်ညာရမ်းပြီးခါနေလေပဲ၊
အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကလဲတရှူးရှူးနဲ့ထွက်နေတယ်။

ပလပ်..ပလပ်..ဖလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..

“အိုးးး အိုးးး အူးးး အားးးးး ရှီးးးး ”

ညည်းသံပေါင်းစုံကလဲ ဒလစပ်မပြတ်ထွကိနေလေရဲ့။
နောက်ဆုံးမတော့အမေ၂ချက်လောက်ကော့ထိုးလိုက်ပြီး၊ လက်၂ဘက်ကိုအားကုန်ထုတ်လို့
ကျုပ်မျက်နှာကိုသူ့စောက်ဖုတ်ကြီးဆီကတွန်းထုတ်ပစ်လိုက်နိုင်ခဲ့တယ်။
ကျုပ်လဲမျက်နှာကိုနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်ပြီးအခြေအနေကိုကြည့်လိုက်တော့ အမေကသူ့လက်တွေကို
ကျုပ်ခေါင်းကလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်မှာချထားလိုက်လို့ မောသံကြီးနဲ့ရှိုက်ပြီး
ဖလက်ပြနေရော။ ကိုယ်ကတစ်ချက် တစ်ချက်၊ ဆတ်နဲ ဆတ်ကနဲတုန်တုတ်တက်သွားသေးတယ်။

ဒါနဲ့ပဲကျုပ်လဲအမေ့ပေါ်လေးဘက်တွားတက်လာပြီး၊ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်၊
လက်၂ဘက်နဲ့အမေ့ခြေထောက်ဖွေးဖွေးကြီး၂ချောင်းကိုမယူပြီး ပခုန်းပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့
အမေ့ဖင်ကကြွပြီးလိုက်လာတယ်။ အဲ့ဒီမှာတင်ပဲ အမေသတိပြန်ဝင်လာတယ်လေ။
ဖင်ကြီးကိုရွှေ့ပြီးထထိုင်ဖို့ကြိုးစားတော့တယ်၊ ပါးစပ်ကလဲ….၊

“မဟုတ်ဘူး…သား..ကိုထူး…မလုပ်နဲ့..ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”

ကျုပ်ကအားသုံးပြီးအမေ့ဖင်ကြီးကိုအတင်းဆွဲထားလိုက်တယ်။

“မရဘူးနော်၊ ဒါမမှန်ဘူး..မလုပ်နဲ့သား…ဒါ..သားမေမေနော်၊ သားကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့အမေအရင်း..
မလုပ်ကောင်းဘူး..သားငရဲကြီးလိမ့်မယ်”

အမေကပြာပြာသလဲ၊ အမောတကောနဲ့ အကျိုးအကြောင်းပြပြီး ကျုပ်ကိုရပ်ဖို့တောင်းပန်နေတယ်။
ဒါပေမယ့်ကျုပ်ကတအားမွှန်နေပြီ၊ အခုအချိန်ဘာကောင်ကြီးလာတားတားမရတော့ဘူး။
ကျုပ်ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့အမေ့ခြေ၂ချောင်းကိုပြန်ချလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်ကိုယ်ကိုရို့ရှေ့တိုးပြီးအမေ့ခြေထောက်တွေကိုခြေသလုံးကနေကိုင်၊ ဒူးကနေခေါက်ဖိပြီးဘေးဖြဲရှေ့တွန်းလိုက်တော့
ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီး၂ဘက်လဲဘေးကားသွားပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲဖောင်းဖောင်းကြီးကဟက်ပဲ့ကြီးနဲ့အလိုးခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်သွားပြီ။
ကျုပ်လီးထိပ်ကလဲအရည်ကြည်ရွှဲရွှဲတွေစိမ့်ထွက်နေပြီ။ အမေကကြိုးစားပြီးကျုပ်ဗိုက်ကိုတွန်းထားတယ်။

“မလုပ်နဲ့သားးး..မလုပ်ရဘူး..သွင်းလိုက်လို့မရဘူးနော်….ဒီ့ထက်ပိုပြီးစည်းမကျော်နဲ့တော့သား၊ ဒါသားမေမေဆိုတာလဲသတိရဦး..”

ကျုပ်ကဘာမှအမေ့ကိုတုန်ပြန်ပြောမနေတော့ဘူး၊ လီးကိုကိုင်ပြီးနီရဲပြောင်တင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ဒစ်ထိပ်ကို
အမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းကြီးအပေါက်ဝမှာအထက်အောက် ထောင်လိုက်ဖိတွန်းပွတ်ပေးနေတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်နဲ့တူတဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလိပ်လိပ်တွေက၊ လီးကိုအားထည့်ပြီးဖိဖိပွတ်လိုက်တိုင်း
ပြိကနဲပြိကနဲဘေးကိုကားကားထွက်လာတယ်။
နောက်ဆုံးစောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ ဒစ်နဲ့ပိုဇေရှင်အံကျလဲဖြစ်သွားရောလီးကို အမေ့ရဲ့အရသာတွင်းထဲဖိသွင်းချလိုက်တော့တာပဲ။

“အိုးးးး ကျွတ်ကျွတ်..သားးး.. ကိုထူး..အဲဒါကြီးကိုအခုပြန်ထုတ်လိုက်စမ်း…မလုပ်ပါနဲ့လို့ပြောနေတာမရဘူးလား..”

အမေကမျက်နှာကြီးရဲတွတ်နေပြီးကျုပ်မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးအသံမာမာနဲ့ပြောတယ်လေ။
အမေ့မျက်နှာကစိတ်ဆိုးလာနေပြီဆိုတာပြနေတယ်။

“နင်..နင်..ဘာစိတ်ပေါက်နေတာလဲ..၊ ကိုယ့်အမေအရင်းကိုကိုယ်ပြန်လိုးတော့မလို့လားး..ဟင်!..ခွေးလိုလုပ်တော့မလို့လား..”

အမေကကျုပ်ရင်ဘတ်တွေကိုကြိုးစားပြီးတွန်းထုတ်နေတယ်။ ကျုပ်ကတစ်ချက်အားထည့်ပြီးဖိချလိုက်တဲ့အခါမှာတော့…၊

ဖလွတ်..ဖောက်..ဗြစ်..ဒုတ်..

“အာ့..!”

ဖလွတ်ဆိုပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးတစ်ချီထဲနဲ့ဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လီးကအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ
အပေါက်အပြည့် ကြပ်သပ်ညပ်နေတယ်လေ။ အမေ့မှာအာ့ကနဲတစ်ချက်အော်ပြီးမျက်နှာလေးရှုံ့လို
့မျက်လုံးလေးပါမှိတ်သွားတယ်။ ခေါင်းလေးကလဲနောက်ဘက်ကိုလန်ကျသွားတယ်။

အမေ့လကျတှကေ ကြုပျလကျမောငျး၂ဘကျကိုကစြျကစြျပါအောငျလာဆုပျထားတာကျိုလဲသိလိုကျရတယျ။
လက်သည်းတွေနဲ့လဲလက်မောင်းကိုဖိကုတ်ထားတာ၊ ကျုပ်မှာနာတောင်နာတယ်။
ကျုပ်ကလက်ရှိအခြေအနေအတိုင်းခဏစိမ်ပေးထားလိုက်ပြီး၊ ဘာမှဆက်မလှုပ်ရှားပဲနေလိုက်တယ်။
အမေ့မှာတော့သူ့စောက်ပတ်ထဲကျုပ်လီးကြီးဝင်နေတာ၊ နင့်နင့်ကြီးနေမှာပဲ။
ကျုပ်ကငြိမ်ပြီးစိမ်ထားတော့အမေ့မျက်လုံးတွေတဖြည်းဖြည်းပြန်ပွင့်လာပြီးကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်တယ်။
အမေ့မျက်လုံးထဲမှာမျက်ရည်စတွေနဲ့လဲ့နေပြီး၊ မျက်ဝန်းတွေကခံစားနေရတဲ့ဝမ်းနည်းရိပ်ကိုဖော်ပြနေတယ်လေ။

အခုဒီညနေအမေရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကထဲကစပြီးအခုချိန်အထိ၊
မိန်းမနာမည်ရွတ်ပြီးယောင်ပြတာကလွဲလို့၊ ကျုပ်အမေ့ကိုစကားတစ်ခွန်းမှမပြောခဲ့ရသေးဘူး။
အမေကကျုပ်မျက်နှာကိုဝမ်းနည်းပန်းနည်းကြည့်ပြီးတစ်ခုခုပြောဖို့ပါးစပ်အဟလိုက်မှာပဲ…
ကျုပ်ကဖင်ကိုကြွပြီးအမေ့ကိုစညှောင့်တော့တယ်..။

အမေဘာမှပြောချိန်မရလိုက်တော့ဘူး၊ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ချက်မှန်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ၊
အမေကျုပ်လက်မောင်းတွေကိုတင်းတင်းဖိကုတ်လာပြန်ပြီ။

“အိ..အိ..အိ..အူ့..အူ့..အင်း..ဟင်း…”

ကျနော့်လိုးချက်အောက်မှာ အမေကပါးစပ်လေးဟပြီးသံစုံညည်းနေတော့တာပါဘဲ..။

ဖတ်..ဖတ်..ပတ်..ပြစ်..ပြစ်..ဗြိ..
အရှိန်လေးရလာတော့ ကျုပ်အမေ့ကိုခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးနေပြီ၊ အမေ့ဆီးခုံနဲ့ ကျုပ်ဆီးစပ်
ရိုက်ခတ်သံတွေကတဖတ်ဖတ်၊ ချောဆီတွေနဲ့အဝင်ချောလာပြီဖြစ်တဲ့ လီးနဲ့စောက်ပတ်ပွတ်တိုက်သံကတပြစ်ပြစ်နဲ့ပေါ့…။

ဆက်စီကျပြီးချစ်စရာကောင်းလှတဲ့အမေ့မျက်နှာလေးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊
မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားပြီး၊ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လို့ပါးစပ်လေးဟ တအင်းအင်းညည်းရင်းခံနေရှာတယ်။
မျက်ခုံးထူထူနက်နက်ကလေးတွေကတစ်ချက်တစ်ချက်ပင့်ပြီးချီသွားတတ်သေးတယ်။
ကျုပ်လက်မောင်းကိုဆွဲကုတ်ပြီးနေတဲ့အမေ့လက်တွေကလဲအခုတော့ဘေးချပြီး
အိပ်ရာခင်းအစကိုကယောင်ကတမ်းနဲ့ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲစုဆုပ်ထားတယ်၊

ကျုပ်ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်နေတဲ့လိုးချက်တွေအတိုင်းအမေ့နို့ကြီးတွေကသွက်သွက်ခါရမ်းနေပြီး
အထက်အောက်ဘောင်ဘင်ခတ်နေတော့တာပဲ။ သိပ်လှပြီး ရမ္မက်ထန်စေတဲ့မြင်ကွင်းပဲဗျာ…။

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၇)

အခုအမေကမျက်လုံးလေးကိုခပ်မှေးမှေးလေးဖွင့်ပြီးစိတ်ပါလက်ပါအံကြိတ်ပြီးလိုးနေတဲ့ကျုပ်မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်။
ပါးစပ်ကလေးဟပြီးတဟပ်ဟပ်ရှိုက်နေပုံနဲ့သူ့မျက်နှာကလဲကာမဆိပ်တက်ပြီးဖီလင်တအားလာနေပုံကသိသာလှတယ်။

ကျုပ်ကရှေ့ကိုတိုးပြီးခပ်ဖိဖိလိုးလိုက်တော့၊ အမေ့ခြေထောက်တွေကိုပိုကပ်တွန်းလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး မိုးမြှော်သွားတော့တယ်။
အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့အဖုတ်ကြီးကလေထဲကြွတက်လာသလိုဖြစ်သွားပြီး၊ ကျုပ်လီးကြီးတဗြစ်ဗြစ်နဲ့
ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေလို့အမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလီးနံရံနဲ့ပွတ်ပွတ်ပြီးလိပ်ဝင်လိပ်ထွက်
ဖြစ်နေတာကိုအနီးကပ်ပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မြင်နေရတာတကယ့်ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစရာမြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ။

လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာလဲဖြူဖြူပျစ်ပျစ်စီးစီးအရည်တွေကစောက်ခေါင်းထဲကဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်းကပ်ကပ်ပါလာတယ်။
ကိုယ့်အမေအရင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုယ့်လီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး၊
ကျုပ်စိတ်တွေကထန်ပြီးရင်းထန်နေရတော့တာပဲ။

ကျုပ်ကြည့်နေတာတွေ့တော့အမေကလဲခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။
ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြဲပြဲကြီးဖြဲပေးထားရပြီးတော့ သားဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးနဲ့အသွင်းခံထားရပြီး၊
ခပ်ပြင်းပြင်းဝင်ထွက်နေတဲ့မြင်ကွင်းက၊ အမေ့နှလုံးသဲပွတ်တွေတပြုံလုံးခုန်ထွက်စေမလားတောင်မသိဘူး။
ကျုပ်ကအမေ့ကိုရမ္မက်ဆန္ဒအပြည့်ပါတဲ့အကြည့်နဲ့မက်မက်မောမောကြည့်နေမိတုန်း
အမေကလဲရီဝေတပ်မက်တဲ့အကြည့်နဲ့မျက်စိမလွှဲပဲပြန်ကြည့်လို့နေတယ်။

ကျုပ်စိတ်ရှိလက်ရှိနဲ့လီးအနှုတ်အသိမ်းကို အဆုံးနီးပါးဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြန်ဆောင့်ချလိုက်နဲ့
ခပ်သွက်သွက်ပြင်းပြင်း၊ ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။
ကျုပ်လီးတဆုံးဆောင့်ချလိုက်တဲ့အခါတိုင်း၊ အမေ့မျက်လုံးစင်းစင်းကျသွားပြီး တအာ့အာ့နဲ့ညည်းနေတော့တာ။
ကျုပ်အခုအရှိန်စတင်ပြီ၊ အမေ့ခြေ၂ချောင်းကိုခေါက်ပြီးရင်ပတ်မှာကပ်ဖိလိုက်တော့ ဖင်ပိုကြွလာပြီး
စောက်ဖုတ်ကပြူးတွက်လာတယ်၊ ကျုပ်လဲဝိတ်ပိုထည့်ပြီးအမေ့ကို ဒလစပ်ကပ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။

ပြောလို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ထားတဲ့အမေ၊ ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ထားတဲ့
စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြန်လိုးနေရတာပါလားသိရလေ၊ သွေးတွေကမတရားဆူပွက်လေ၊
ဘယ်လိုမှပြောမပြတတ်အောင်အရမ်းလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။
ကုတင်ကတဝုန်းဝုန်းခါနေတယ်။

အမေက တအိအိ၊ တအင်းအင်းနဲ့သံရှည်ဆွဲညည်းနေရင်း အိပ်ရာခင်းကိုကယောင်ကတန်းဆုပ်ဆွဲထားတယ်။
ခေါင်းတစ်ချက်တစ်ချက်ထောင်ပြီး၊ ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားရဲ့လီးကြီးကကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲပြန်ပြီး
ဝင်နေထွက်နေတာကိုစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသေးတယ်၊ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းပိုထန်လာပုံရတယ်။
အဖုတ်ကိုကော့ပြီးပစ်ပစ်တင်ပေးလာတော့တာပဲ..။

“အိ..အိ..အိ..အိ..အားး ရှ် ရှီးးစစ်ရှ်.. အားးး
မရတော့ဘူး..သားး..မေ…မေမေ..ပြီး…အူးးးးးးးးးးးး”

အမေတော့တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးထွန့် ထွန့်သွားပြီ..၊ စောက်ဖုတ်ကလဲကျုပ်လီးကိုအတင်းဆွဲညှစ်ထားတယ်။

ဖန်း..ဖန်း..ဖန်း.. ကျွိ..ကျွိ..ဇုတ်..ဇုတ်..ဒုတ်..ဒုတ်..ဒုတ်..

ကျုပ်လဲအမေ့ကိုကပ်ဖိပြီးတအားဆက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့တယ်..

“အိ..အိ..ဟာ့! ..အားးးးး..”

အမေကဆက်ညည်းနေပြီးကျုပ် ပခုံးကိုကျစ်ကျစ်ကုပ်ရင်းအပြင်းအထန်ဆွဲကိုင်လှုပ်နေတော့တာပဲ။
သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုသွားနဲ့အတင်းဖိကိုက်ထားပြီး ရီဝေတဲ့ရမ္မက်မျက်ဝန်းတွေနဲ့
ကျုပ်မျက်လုံးကိုတည့်တည့်ဆိုင်ကြည့်နေတော့တယ်လေ။

သြော်..တစ်ခုပြောရဦးမယ်..၊ ကျုပ်တို့သာအမိ၊ ပြန်ရောက်လို့အခန်းထဲစဝင်လာကထဲက
အခုအခြေအနေအထိ၊ မေ့မေ့လျော့လျော့မျောပါလာခဲ့ကြတာ အခန်းလော့ခ်ချရုံကလွဲလို့ မီးကိုလုံးဝမပိတ်ခဲ့ဘူး။
ဒီတော့ ကျုပ်တိုသားအမိချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ ဒလကြမ်းမန်းကူးခတ်နေကြတာတွေက
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အတိုင်းသားမြင်နေရပြီးကာမစိတ်တွေက အတင်းဆောင့်တက်မာန်ထန်လာကြရတေ့တာပဲ။

နောက်ဆုံးအမေ့မျက်လုံးလေးတွေပြန်စင်းကျသွားပြန်ရော..၊
နောက်ဆုံးတစ်ချက်အားးးကနဲအော်ပြီး ဆတ်ခနဲတုန်တက်ပြီးငြိမ်ကျသွားတယ်။
အမေ့လက်တွေကကျုပ်ကျောကုန်းကိုတင်းတင်းကြီးသိုင်းဖက်ထားတယ်၊
ကျုပ်မလဲတကိုယ်လုံးအကြောတွေတဖျင်းဖျင်းတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်၊
ကျုပ်အမေ့ရင်ပတ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးအမေ့နို့ကြီးတွေနဲ့မျက်နှာအပ်ထားလိုက်ပြီးငြိမ်နေလိုက်တယ်။

အမေ့ခြေထောက်တွေက ကျုပ်ခါးကိုခွချိတ်ထားပြီး၊ အမေ့ကြွက်သား၊အကြောလေးတွေက
မသိမသာတဆတ်ဆတ်လှုပ်နေတုန်းဆိုတာကိုတော့ ခံစားနေရတယ်လေ။
ကျုပ်လီးကြီးနဲ့သပ်နှက်ထားတုန်းရှိတဲ့အမေ့စောက်ခေါင်းကလဲလီးကိုတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ပေးနေတုန်းရှိသေးတယ်။
ရှင်းရှင်းဝန်ခံရရင်ကျုပ်မိန်မသူဇာကိုလိုးလာခဲ့တာအထပ်ထပ်အခါခါ၊ ဒါပေမယ့်
အခုအမေ့ကိုတစ်ခါပဲလိုးလိုက်ရတဲ့ သာယာပျော်ရွှင်မှုကိုမမီဘူး။ ကျုပ်လိုးခဲ့သမျှအကောင်းဆုံး၊ ဖီလင်အရှိဆုံးဘဲ။
အမေကတရှူးရှူးမောသံကြီးနဲ့အသက်ရှူနေရင်း..၊

“တော်..တော်ဦးကွာ..အမေတော့နှလုံးအခုန်မြန်လွန်းလို့တော်ကြာရပ်ပြီးသေတော့မှာပဲ..”

ကျုပ်ကပြုံးပြီးအမေ့ပါးကိုမွကနဲ အားရပါးရနမ်းလိုက်တယ်။
အမေကမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီးကျုပ်ကိုပြန်ပြုံးကြည့်နေတယ်။ အမေ့အသက်ရှူသံလေးတွေပြန်ပြီးမှန်စပြုလာပြီ။

“ပြီးဖို့မစဉ်းစားတော့ဘူးလား..ဟင်..၊ လုပ်လိုက်တာများတခါထဲ..
မေမေ့ကို ပြီးသွားတာဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းတောင်မသိတော့ဘူး..”

“ဒါကတော့မေမေက အရမ်းကြီးကိုချစ်ပစ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုး၊
ကြာကြာချစ်ချင်တော့တော်တော်နဲ့ဘယ်ပြီးလို့ရမလဲ..”

အမေကကျုပ်ကျောကိုလက်နုနုလေးနဲ့ပွတ်နေရင်း..အသံချွဲချွဲလေးနဲ့၊

“စဉ်းစားလိုက်တော့ သူဇာ့ကိုသနားမိသေးတယ်ကွာ..၊ ဒီလောက်အကြမ်းပတမ်းဒဏ်ကို
ဘယ်လိုများခါးစည်းခံနိုင်လဲမသိဘူး..အာ့..ကျွတ်ကျွတ်..အမလေး”

အမေစကားကိုတောင်ဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရသေးဘူး..အာ့ကနဲ အကျယ်ကြီးထအော်လိုက်ရတယ်။
ကျုပ်ကအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲတန်းလန်းကြီးစွပ်ရက်သားရှိနေသေးတဲ့လီးကို
၂ချက်လောက်ကပ်ပြီးခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ချလိုက်တာကိုး။
အမေကကျုပ်လက်မောင်းကိုတစ်ချက်ဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်ပြီး..

“ကြည့်စမ်း..မေမေ့ကိုလာပြီးစနေပြန်ပြီ..”

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး မကျေနပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပြောနေတာကိုကချစ်စရာလေး..၊

“မေမေပဲသိချင်နေတာမဟုတ်လား..အကြမ်းပတမ်းကိုဘယ်လိုခံရမလဲဆိုတာ..အခုနမူနာပြကြည့်တာလေ”

အမေကကျုပ်လက်မောင်းကိုတစ်ချက်ထပ်ရိုက်လိုက်ရင်း၊ မျက်နှာတစ်ဘက်လွှဲလိုက်ပြီး
တိုးတိုးလေးကြားလောက်ရုံတခွန်းပြောလိုက်သေးတယ်။

“ဟွန်း..ဂျင်းကောင်လေး..”

ကျုပ်လဲလီးကိုဘွပ်ခနဲဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ထထိုင်လိုက်တယ်။
လီးပေါ်မှာကလဲ အမေ့စောက်ရည်တွေနဲ့ရွှဲပြောင်နေလို့..။

“မေမေ..နည်းနည်းလောက်လေးဘက်ထောက်ပေးလို့ရမလား..”

“အမယ်! အရူးလေး..၊ ဘာအရူးထဦးမလို့လဲဟင်!..”

အမေကမျက်နှာလေးခပ်စူစူနဲ့ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်လဲလွယ်လွယ်ကူကူပဲကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးလိုက်တော့တာပဲ..။
ကျုပ်လဲကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြုံးလိုက်မိတယ်၊ ကျုပ်လုပ်ရပ်၊ ကျုပ်အစီအစဉ်တွေအောင်မြင်သွားပြီလေ။
အမေကြည်ကြည်ဖြူဖြူ၊ လိုက်လိုက်လျောလျောနဲ့ကျုပ်ခိုင်းတာကိုအငြင်းအဆန်မရှိလုပ်ပေးနေတာကိုပဲကြည့်တော့..။

ကျုပ်လဲအခုမှ ကိုယ့်ဘက်ကိုကျောပေးလှည့်ထားပြီး၊ ဒူးလေးကိုကားကားလေးထောက်၊
ဖင်ကလေးကော့ပြီးပစ်တင်ပေးထားတဲ့အမေ့ကိုသေချာကြည့်မိတယ်။
အမေ့ဖင်လုံးလုံးကစ်ကစ်ကြီး၊ သွယ်ပြီးသိမ်ဝင်သွားတဲ့ခါးကျင်ကျင်ကလေး၊
ကျောနဲ့ပခုံးသားဖွေးဖွေးလေးတွေ၊ ပေါင်တံစင်းစင်းတွေက တုတ်တယ်လို့လဲမဆိုသာ၊
အရမ်းသွယ်ပျောင်းတယ်လို့လဲမဆိုသာ၊ ဒါပေမယ့်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့ နုနုအိအိ ကိုက်ဆွဲချင်စရာကြီး။

အမေကုန်းပေးထားပုံလေးက နသိုးကြိုးပြတ်ပစ်ဆောင့်ပစ်ချင်စရာမြှူဆွယ်ဆွဲဆောင်မှုကအပြည့်…။
ကျုပ်နားတွေနှာခေါင်းတွေထဲက အခိုးအငွေ့တွေထွက်လာသလားထင်ရလောက်အောင်ကျုပ်မှာမွှန်ထူလာတော့တာပဲဗျို့..။
ကျုပ်ငေးကြည့်နေမိတာဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတော့မသိဘူး၊ အမေကနောက်ဘက်လှည့်ကြည့်လာပြီး…

“ဘာလဲ…ဒီလိုမကုန်းတကော့ကြီးနဲ့သူများကိုဘာလုပ်ခိုင်းထားတာလဲ..၊ လုပ်မှာဖြင့်မြန်မြန်လုပ်..၊
အီစီကလီလုပ်နေရင်တော်ကြာပေးမလုပ်ပဲနေလိုက်မှာ..သိလား..”

အမေဒီလိုပြောလိုက်မှကျုပ်လဲသတိဝင်လာပြီး ကမန်းကတန်းအမေ့နောက်ဝင်ပြီးဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်။
ကုန်းထားတဲတင်ပါးတစ်တစ်ကြီးတွေနဲ့ ပေါင်ကြီး၂လုံးကြားကအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကပြူးပြူးကြီးပြူထွက်နေတယ်။

အမေ့စောက်ခေါင်းဝကိုလက်ချောင်းလေးတွေသုံးပြီးဖြဲလိုက်တော့စောက်ခေါင်းအတွင်းသား
နီရဲရဲကိုတွေ့ရတယ်။ စောက်ခေါင်းကရွှဲအိနေပြီး ခုနကတင်တချီပြီးလို့ထွက်ထားတဲ့
ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေက အထဲမှာအမျှင်တန်းနေတုန်းရှိသေးတယ်..။

ဒီအခေါင်းကြီးကလွန်ခဲ့တဲ့အနှစ်၂ဝကျော်က ကျုပ်ဖြဲထွက်လာခဲ့တဲ့အပေါက်ကြီးလေ…။
ကျုပ်လဲဒစ်ဖျားနဲ့ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းတလျှောက် ၂ချက် ၃ချက် ဖိပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ
စောက်ခေါင်းဝကိုဒစ်နဲ့တည့်တည့်တေ့ချိန်ပြီးတော့အားပါပါနဲ့ဆောင့်ဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်ဗျာ။

ပြိ ..ဗလစ်..စွိ..ဒုတ်..

“အာ့…ကျွတ်ကျွတ်..အီးးး”

အမေ မျက်နှာလေးတစ်ချက်မော့သွားပြီး ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းလေးဟလို့ညည်းနေတယ်။

“အိုးးးး ကြပ်လည်းကြပ်၊ အထဲကိုလည်းအဝင်နက်လိုက်တာ နင့်နေတာဘဲ..အီးးးး
ရှည်တာကလဲသားအိမ်ခေါင်းတောင်ထောက်နေပြီထင်တယ်..စစ်..”

ကျုပ်ကအမေ့ကိုနောက်ကနေခွေးလိုးလိုးပေးနေရင်းကအမေ့ကျောပြင်လေးပေါ်မှီပြီးမှောက်ချလိုက်ပြီး
ကိုယ်လုံးအောက်ကိုလျှိုနှိုက်လို့နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရနှဲပြီးနယ်နေလိုက်တယ်။
အမေ့နို့တွေကလက်ထဲမှာ တလုံးတခဲနဲ့ အိညက်နေတာပဲ။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲကျုပ်ကခါးကိုနွဲ့နွဲ့ပြီးအမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုကျုပ်ဆီးစပ်နဲ့ ရိုက်မိပြီး
တဖတ်ဖတ်နဲ့အသံမြိုင်မြိုင်ကြီးထွက်အောင်ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖန်းး…

“အူး..အူူး..အူးးး အိ..အာ့…အာ့..”

အမေတအားညည်းလာချိန်မှာတော့ကျုပ်လဲအရှိန်တက်လာပြီ..၊
နို့ကြီးတွေဆီက လက်တွေပြန်ရုပ်လာပြီး၊ ‘ခါးကိုမတ်မတ်ပြန်ဆန့်လိုက်တယ်။
ပြီးမှ အမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်၂ဘက်နဲ့တင်းတင်းကိုင်ထိမ်းထားပြီးဖင်ကြီး၂လုံးက
အသားတွေတုန်ခနဲ တုန်ခနဲတက်သွားအောင်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပစ်လိုက်တယ်။

“မေမေ…ရှီးးးး..အားးး မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးကလိုးရတာ စီးပိုင်ပြီး၊ မြိနေတာပဲ၊
ကောင်းလိုက်ထာမေမေရာ..၊ကိုယ့်အမေစောက်ပတ်ကိုယ်ပြန်လိုးရတာ
အခုလောက်ကောင်းမယ်၊ အရသာရှိမယ်လို့ဘယ်လိုမှမတွေးထားခဲ့မိဘူး၊
အားးးး ရှစ်… ငါလိုးမတဲ့…မေမေ…အားးး”

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၈)

အားးး…သား… လိုး.. လိုး.. မေမေ့ကို..လိုး.. အူးးး ဆောင့်စမ်းသား… အင့်..အင့်..
ရှူး ရှီးးး စစ်ရှ်…မေမေ့ကို အားမနာနဲ့ ယောက်ျားရယ်.. မိန်းမ ခံနိုင်တယ်..ဧဆာင့်…ဆောင့်..အင့်.. ရှီးးး”

နေရင်းထိုင်ရင်း၊ အမေ့စကားအသုံးအနှုန်းတွေကပြောင်းသွားတယ်ဗျ။
ကာမဆိပ်တွေငယ်ထိပ်တက်ပြီးအရာရာကိုမေ့သွားပြီထင်တယ်။ အခုသူ့ကိုအားရပါးရကြီးခွလိုးပေး၊
ကာမဆက်ဆံပေးနေတဲ့သူက သူ့ဗိုက်ထဲကမွေးထုတ်ထားတဲ့ သားအရင်းဆိုတာတောင်သတိမဝင်တော့ပဲ
သူ့ကိုယ်သူမိန်းမလို့ခေါ်ပြီး အတင်းလိုးခိုင်းနေတော့တာပဲ။ ရာဂဆိပ်တက်ရင် အစစအရာရာဘာမှမမြင်တော့ပဲ၊
အကြီးဆုံးသောအမိုက်မှောင်ကဖုံးသွားတယ်ဆိုတာဒါပဲလားမသိတော့ဘူး။

ကျုပ်လဲအမေ့အခြေအနေမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိူင်ဖြစ်နေတာတာတွေ့ရလေ ကိုယ်လဲပိုမွှန်လေပဲ..
အလိုလိုနေရင်းဘယ်ကအားတွေဝင်လာသလဲမသိတော့ဘူး၊ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ကြုံးဆော်နေမိတော့တယ်..။

“ရှီး..အားးး အရမ်းကောင်းတယ်..မေမေ..မေမေ့ကိုဒီလိုပိုဇေရှင်မျိုးနဲ့လုပ်ရတာ အကြိုက်ဆုံး၊ အားအရဆုံးပဲ..သိလားး”

“အူးးး ရှီးးး အင့်..ဘာလို့ကြိုက်တာလဲ..”

“ဒါက၊ ဒီပုံစံက ခွေးတွေလိုးတဲ့အတိုင်းပဲလေ…၊ခွေးထီးလေးတွေကသူ့အမေခွေးမကြီးကို
လိုးတာလဲဒီအတိုင်းပဲမဟုတ်လား။ သားတွေ့ဘူးတယ်..ဒီလိုဘဲအားရပါးရခွနေကြတာ..”

“အယ်… ဒီကောင်လေး.. ဘာတွေပြောနေတာလဲ၊ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ..”

“မပေါက်ရှာပါဘူးမေမေရ..၊ စောစောကပဲမေမေမေးသေးတယ်မဟုတ်လား၊
နင်ကိုယ့်အမေကိုယ်ခွေးလိုလိုးတော့မလို့လားဆို..အဲ့တော့..မေမေပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ကြည့်တာပေါ့..”

အမေ တစ်ချက်နောက်လှည့်ပြီး ကျုပ်လက်မောင်းကိုခပ်ပြင်းပြင်းလေးတစ်ချက် ဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်တယ်။
မျက်နှာကြီးကလဲရဲတွတ်လို့..တအားရှက်နေပုံရတယ်။

“သွား..ဘာတွေလာပြောနေမှန်းလဲမသိဘူး..ရွှတ်တွတ်တွတ်နဲ့..”

“တကယ်တော့လဲတော်တော်တူတာပဲမေမေရ ဒီမှာသေချာကြည့်ပါလား..ကြည့်ပါမေမေရဲ့..မရှက်ပါနဲ့..
ခွေးသားလေးတွေကသူ့အမေကိုသူလိုးသလို သားလဲအမေ့ကိုပြန်လိုးနေရပြီတွေ့လား..”

“သွားကွာ.. ပြောတာကြီးကလဲ..ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…
လုပ်မှာဖြင့်လုပ်.. ပေါက်ကရတွေ တွေလျှောက်ပြောမနေနဲ့…”

“ကဲ ဒါဆိုလဲလုပ်ပြီနော်.. မေမေ့သဘောအတိုင်းဘဲ..”

စွက်..စွက်..စွက်..စွက်..ဖတ်..ဗတ်..ဖတ်..

“အီးးး ရှ် အိ..အိ..အင့်..”

“အားးးး ရှီးးးး မေမေ ..ကြည့်စမ်းပါဦး..၊ ဒီငတိက သူနေဖူးခဲ့တဲ့နေရာကိုသွားပြန်လည်နေတာဘဲ..၊
ကြည့် သူထွက်လာခဲ့တဲ့ အပေါက်ထဲပြန်ဝင်ကြည့်နေလိုက်တာ..တကယ့်အာဂကောင်ပဲ..”

ကျုပ်လဲမြင်သမျှစိတ်ထဲပေါ်တာတွေလျှောက်ပြောနေတယ်။ ပျော်သလိုလိုလဲဖြစ်နေတာကိုး..။
ပြောလေ၊ စိတ်ထဲကထန်တက်လာလေနဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကိုစုံကိုင်ပြီး အားရပါးရဆောင့်နေမိတယ်။

“အီးးး ဟင့်.. ပြောချင်ရာတွေပြောပြီး ငါ့ကိုကြိုက်သလိုလုပ်နေတော့တာပဲ..ကျွတ်ကျွတ်..
သူ့ဟာကြီးက ကြီးလဲကြီး၊ တုတ်လဲတုတ်၊ ရှည်လဲရှည်၊ သူများစောက်ဖုတ်တော့ ပြဲပါပြီတော်..အီးးးး
အင့်..လုပ်နေတာများ အနှစ်နှစ်အလလကငတ်ပြတ်နေခဲ့တာကျနေတာပဲ..၊
ရှင့်မိန်းမကရှင့်ကိုပေးမလုပ်လို့လား၊ ဒီလောက်တောင်အသဲအမဲဖြစ်နေတာ..”

“သူဇာ့ကိုလုပ်တာလဲလုပ်တာပေါ့..၊ ဒါပေမယ့်အခုဟာကမေမေ့ကိုလုပ်နေရမှန်းသိလို့ စိတ်တွေကတအားလာနေတာ..”

“ဟွန်းး ဘယ်လိုလူလဲမသိဘူး..ကိုယ့်မွေးထားတဲ့အမေကိုပြန်ပြီးစိတ်လာရတယ်လို့..”

ဒီလိုစကားတွေပြောလိုက်လို့လားမသိဘူး၊ အမေရောကျုပ်ရောသွေးတွေပွက်ပွက်ထလာသလိုပဲ။
ဆောင့်ချက်တွေကပိုပြင်းပြီးပိုမြန်လာတယ်။ ဆောင့်ချလိုက်တဲ့အချက်တိုင်းမှာ
အမေကဖင်ကြီးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးအချက်ကျကျနောက်ပြန်ပစ်ပြီးတွန်း တွန်းပေးလာတယ်၊
ကျုပ်ဂွေးဥကြီးနဲ့အမေ့ဖင်ရိုက်မိတိုင်း ဖင်ကြီးကလှိုင်းထသလိုတုန်တုန်တက်သွားတယ်။

“မေမေ.. သားလိုးပေးတာကောင်းလား..ဟင်.. ကြိုက်လား..”

“မကြိုက်မှတော့ဒါလောက်ဖြဲကားပြီးကုန်းခံပေးနေပါ့မလားတော်..၊ တကထဲမှပဲ… ခေါ်တော့မေမေ ..
မေးတာကျတော့လိုးပေးတာကောင်းလားတဲ့၊ အဲဒါကိုယ့်အမေကိုမေးရမယ့်စကားလား”

“ဟီးဟီး..ဆောဒီး..ဆောဒီး..”

စကားတွေပြောဖြစ်သွားတော့ ကျုပ်လုပ်နေတဲ့အရှိန်လဲသိသိသာသာနှေးသွားတယ်၊
ကျုပ်ကအမြန်ထွက်သွားမှာစိုးလို့တမင်ထိမ်းလိုက်တာ။ အဲ့ဒါကို…။

“အိုးး ဒါကဘာဖြစ်သွားရပြန်တာလဲ။ နှေးသွားလိုက်တာ..
ခပ်သွက်သွက်မြန်မြန်လေးဆက်ဆောင့်ပေးကွာ၊ သူများအရမ်းကောင်းနေပြီ..”

“ဂမူးရှူးထိုး တအားလုပ်ရင်သားအထွက်မြန်ပြီး မေမေဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ထိမ်းနေတာ..”

“မထိမ်းနဲ့ကွာစိတ်ရှိလက်ရှိသာဆော်.. ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေတုန်းကြီး..”

“ဒါဆိုမေမေပေါင်လေးပိုကားထားလိုက်၊ သားဆော်ပြီနော်..”

“ပါးစပ်က..မေမေ..မေမေ နဲ့ခေါ်နေပြီး၊ တကယ်လုပ်နေတာကျတော့သူ့မယားဖြစ်နေပြီ၊
ဒီလောက်တဆုံးတစလုပ်ပြီးမှတော့ မေမေလာခေါ်မနေနဲ့တော့ရှက်တယ်”

“ဒါဖြင့်ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ..ခေါ်နေကျပါးစပ်စွဲနေပြီဟာ…”

“မေမေလို့ခေါ်ပြီး လင်မယားလိုအလုပ်ခံနေရတာတော့ရှက်တယ်ကွာ၊
မှန်နေမှန်းသိနေပေမယ့်မခံစားနိုင်ဘူး။ တခြားတမျိုးပြောင်းခေါ်၊ သူများမှာနာမည်ရှိတယ်လေ”

“ဒါဆိုလဲ အခုလိုလုပ်ပြီးနေကြတော့မှအမှန်တရားကလင်မယားဖြစ်နေပြီပဲ၊
မောင့်မိန်းမလို့၊ မမ လို့ပဲခေါ်တော့မယ်။ မိန်းမရေမောင်တအားချစ်တော့မယ်၊ ကြိတ်သာခံပေတော့..”

“အို..ကြည့်စမ်း..အဲ့လိုတကယ်ခေါ်ရဲတယ်လား..၊ မိန်းမ အခေါ်ခံရရင်တော့ တန်အောင်လုပ်ပေးရမှာနော်..”

“လိုးမိပြီးမှတော့ ခေါ်ရဲရမှာပေါ့.. ရတယ်..လိုးမှာ..လိုးမှာ..မပူနဲ့၊
မောင့်မယား မမသန့်ကို မောင်ကောင်းကောင်းလိုးပေးဦးမှာ..”

ကျုပ်လဲမထူးတော့ဘူး.. အမေ့ကိုသားပြောမယားပြောအပြတ်ပြောပစ်လိုက်တယ်။
အဲဒီအပြောကြောင့်ပဲ အမေ့မှာ သားစိတ်မယားစိတ်၊ ရာဂစိတ်တွေဟုန်းကနဲကြွလာတယ်ထင်တာပဲ၊
အမေ့တကိုယ်လုံးမွေးညင်းလေးတွေသိသိသာသာသာကြီးထောင်ထလာတာကိုသတိထားမိတယ်။

“အို..မောင့်ရဲ့မမသန့်တဲ့လား..လိုးကွာ..လိုးကွာ..မေမေ့ကို…
အဲ..မမကိုမောင့်စိတ်ကြိုက်သာအသေလိုးပေးစမ်းပါ..”

အမေ့ဆီကဒီလို.. လိုလိုလားလားဖိတ်ခေါ်စကားတွေကြားရတော့
ကျုပ်လီးက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတင်၂ဆ လောက်ထွားတက်လာတယ်ထင်ရတယ်။
ဒစ်ကြီးကစောက်ခေါင်းထဲမှာတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။
ကျုပ်လီးမှာမော်တာတပ်လိုက်သလိုအမေ့ကိုဆက်တိုက်ဆွဲမွှေချပစ်လိုက်တော့တယ်။

ဖတ်..ဖန်း..ဖန်း..ဗျစ် ..ဗြိ…ကျွိ..ပျစ်..

“အူ့…အားး အာ့ ဟင့်…အမလေး…”

ကျုပ်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ရေကုန်ရေခမ်းလိုးသံတွေက သံစုံတီးဝိုင်းလို တအားမြိုင်နေတယ်။

“ဖာ့ခ် … အူးးးရှီးး မောင်လုပ်တာထိလား မိန်းမ..၊ သန့်အဖုတ်လေးက ညပ်ပြီးစီးနေတာပဲ..မိုက်တယ်၊
သန့်ကတကယ်ကင်းကွာနေခဲ့တာပဲ၊ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး..မောင်တော့ကံကောင်းတာပဲကွာ..”

“အူး…အာ့..အာ့.. စကားမများနဲ့ကွာ..ဆောင့်.. မိန်းမကိုမောင့်ဟာတွေအကုန်ပေးလာပါတော့…
အမလေး…ကျွတ်ကျွတ်..လီးကြီးကနင့်နေတာဘဲ… ပြီးပြီ..မ..ပြီးပြီ..အားးးးး”

ကျုပ်လဲနောက်ဆုံးတစ်ချက် ဖန်းကနဲအားအပါဆုံးဆောင့်ချအပြီးမှာ
ဖင်နဲ့ဆီးစပ်ရိုက်သံကြီးထွက်လာပြီးပြန်မဆုတ်တော့ပဲဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။
ကျုပ်စိတ်ထဲဥကြီး၂လုံးပါရိုက်သွင်းလိုက်မိသလိုပဲ။ လီးထဲကသုက်ပြွန်တလျောက် လရည်တွေက
အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဆာင့်ပန်းထွက်လာပြီး အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုဖြည့်ပေးနေတယ်လေ။

အမေ့မှာလဲအသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီးတော့ဒူးထောက်ရက်သားကနေ
မှောက်ရက်ကြီးအိပ်ချလိုက်တော့တယ်။ အမေကရှေ့ကိုမှောက်ချလိုက်တော့လီးလဲအဖုတ်ထဲကကျွတ်ထွက်လာတယ်။
အခုလေးတင်ကျုပ်ပန်းထည့်ထားခဲ့တဲ့ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်လရည်တွေက
လီးချွတ်လိုက်လို့ဟပြဲလေးဖြစ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ပတ်ကြားထဲကနေတလိမ့်လိမ့်စီးကျလာပြီး
အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူပေါ်မှာအကွက်လိုက်ကြီးအိုင်ထွန်းသွားတော့တယ်။

အမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကကျုပ်အားရပါးရပစ်ဆောင့်ထားတဲ့အရှိန်နဲ့ဖောင်းထပြီးရဲတွတ်နေလေရဲ့…။
အမေ့ဖင်၊ စောက်ဖုတ်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်မှာလဲလိုးထားတုန်းကဒလဟောထွက်ထားတဲ့
အချစ်ရည် ပျစ်ပျစ်စီးစီးချွဲချွဲတွေနဲ့ပေပွနေတယ်။ စိတ်အလှုပ်ရှားရဆုံးနဲ့ တစ်သက်မမေ့နိုင်ပဲစွဲနေမယ့်မြင်ကွင်းပါဘဲ။

——————————————
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်

(၉)
(ဇာတ်သိမ်း)

အမေ့ရဲ့မောမောနဲ့အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြီးက တရှူးရှူးနဲ့ပေါ့…
ကျုပ်လဲအမေ့ဘေးမှာပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ပြီး အမေနဲ့အပြိုင်
တဟူးဟူးတဟဲဟဲအသက်လုရှူရင်းအမောဖြေနေရတယ်။

နံရံက နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ ည၁၀နာရီခွဲ၊ ဒါဆို အမေနဲ့ကျုပ်လိုးဂိမ်းကြီးကစားနေတာ
တစ်နာရီကျော်ကျော်တောင်ကြာသွားပြီပဲ..အမယ်..သားအမိ၂ယောက်မိုးမမြင်လေမမြင်၊
ရမ္မက်ဥယျာဥ်ထဲမှာပျော်နေလိုက်ကြတာ အချိန်တွေကုန်လို့ကုန်မှန်းတောင်မသိ။

တအောင့်လောက်ကြာတော့ကျုပ်တို့၂ယောက်စလုံးအမောတွေပြေပြီး အသက်ရှူသံတွေကပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာကြပြီ။
အမေက မှောက်နေရာကနေသူ့ကိုယ်လေးကိုကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီးတိုးကပ်လာရင်း ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲခေါင်းထိုးဝင်လာတယ်။
ကျုပ်ကအမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲပြီးဖက်ထားတော့အမေကလဲ ကျုပ်ကိုပြန်ပြီးတင်းတင်းဖက်ထားတယ်။
အမေကကျုပ်ရဲ့ပါးကိုအားရပါးရရွှတ်ခနဲတစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်း တုန်ခါနေတဲ့ညုတုတုအသံညှင်းညှင်းလေးနဲ့..

“ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲကိုမသိတော့ဘူးနော်..၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လွတ်သွားပုံများ
ကိုယ့်သားကကိုယ့်ကိုပြန်ပြီးစိတ်ရှိလက်ရှိသားမယားလုပ်တာခံလိုက်ရတယ်၊
ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားအရင်းနဲ့ခုလိုပြန်ပြီးညားရလိမ့်မယ်လို့တွေးတောင်မတွေးမိခဲ့ဘူး..”

ကျုပ်ကအမေ့ဆံပင်အုံကြားထဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ရွရွလေးထိုးဖွကစားပေးနေရင်းက..

“မေမေရယ်.. ဝမ်းနည်းမနေပါနဲ့တော့..၊ မသိတဲ့တစိမ်းတစ်ယောက်အစား
ကိုယ့်သားအရင်းကိုကိုယ်ပေးလိုက်ရတာဘာမှအရှုံးမရှိပါဘူး။ အမြတ်နဲ့ အမြတ်ပဲရှိပါတယ်၊
ဖိတ်ချင်းဖိတ်၊ ကိုယ့်အိတ်ထဲကိုယ်ပြန်ဖိတ်တာ ဘယ်မှပါမသွားတော့ဘူး၊
ကိုယ့်သား စားရတာဝမ်းမသာဘူးလား၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လဲဝအောင်စားရတယ်လေ”

“အမယ်..ခုမှပါးစပ်လေးကသိပ်ချို..သိပ်အပြောကောင်းနေလိုက်တာ..
ဖိတ်ချင်းဖိတ်၊ ကိုယ့်အိတ်ထဲကိုယ်ပြန်ဖိတ်တယ်ဆိုတာ ဆွေနီးမျိုးစပ်အချင်းချင်းမင်္ဂလာဆောင်ကြတဲ့နေရာမှာသုံးတာ..၊
ကိုယ်အမေကိုယ်လိုးတာကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး… ၊
ဟွန့် သူများကိုမယားလုပ်ပြီးမှတော့အပြည့်အဝတာဝန်ယူရမှာနော်…”

အမေက၊ မကျတကျရှိနေသေးတဲ့ကျုပ်လီးကိုသူ့လက်နုနုလေးနဲ့လာဖျစ်ရင်းညုတုချွဲပျစ်တဲ့အသံလေးနဲ့ပြောလိုက်တယ်။

“ဒီအတွက်တော့စိတ်ချပါမိန်းမရယ်.. မပူပါနဲ့..မောင်လေ မောင့်မိန်းမကိုအလဟဿ အခြောက်ခံပစ်မထားပါဘူး၊
အမြဲစိုပြေနေစေရလိမ့်မယ်။ မောင့်မယားလေးသန့်ကိုအမြဲလိုးပေးဖို့ယောက်ျားတာဝန်ထားလိုက်တော့..”

အမေက ကျုပ်ရင်အုပ်ကိုတဘုတ်ဘုတ်မြည်အောင်လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ဖွဖွထုရင်း..

“အပြောကတော့ချွန်းနေတာပဲ..သတိလဲထားဦး..သန့်နဲ့ သူဇာ မိန်းမ၂ယောက်ကြား
နိုင်အောင်မနဲလုပ်နေရလို့အားပြတ်ပြီး ဘုန်းကြီးစားသွားဦးမယ်..”

“ဒါတော့မပူပါနဲ့ချိမရယ်..မေမေ့သားကိုထူးက စူပါမဲန်းပါဗျ။ ဒီကိစ္စအတွက်ဆိုအမြဲတမ်းဖစ်(တ်) ပဲ၊
ကိုယ့်မှာဒီလောက်လှ၊ ဆက်စီကျပြီး ချစ်ချင်စရာကောင်းတဲ့အမေမျိုးရှိပြီး၊ ချစ်ခွင့်လဲရနေမှတော့
ဒီအမေလှလှလေးကိုအလွတ်ဘယ်ပေးမလဲ၊ နေ့တိုင်းကိုလိုးနေဦးမှာ..”

“အေးပါ..မအေလိုးလေး၊ အဲ့ဒီစကားသေချာမှတ်ထားနော်..
မကိုတစ်ယောက်ထဲငေါင်နေအောင်သာပစ်မထားနဲ့..မရဘူး..သိလား..”

အမေက သူ့ကိုယ်သူများအပျိုဖြန်းကလေးကျနေတာပဲ မူနွဲ့နေလိုက်တာ..၊ တမျိုးလေးတော့ချစ်စရာကောင်းသားဗျ။

“မနေ့ညတုန်းက မေမေကသိပ်ဟော့(တ်) တာပဲနော်..”

“အမယ်..ကိုယ့်အမေအိပ်နေတာကိုလာဆွပြီးခိုးလိုးတာနော်..
သူ့မိန်းမကိုတကယ်အဲ့လိုလုပ်နေကျလား၊ ဒါမှမဟုတ်..သိသိကြီးနဲ့များ..”

“တကယ်ပါမေမေရဲ့..သူဇာ့ကိုအဲ့လိုလုပ်နေကျ၊ အဲ့လိုခိုးလုပ်ရတာဖီလင်လာလို့ကိုခဏခဏလုပ်နေတာ.. ၊
ညကလဲသူဇာလို့ပဲတချိန်လုံးထင်နေတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်သူဇာ့အဖုတ်က ဘာလို့ဒီလောက်ကြပ်နေပြီး
အထဲကလည်းတစစ်စစ်ညှစ်ပြီးဆွဲစုပ်နေရတာလဲ၊ ဒါပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလို့တော့တွေးမိသား..”

အမေကမျက်လုံးလေးပြူးပြီး..

“ဟုတ်လို့လား..မေမေကအသက်ကြီးပြီပဲဟာ..သူဇာ့ထက်ပဲပိုကြပ်တယ်လို့..”

“အဟုတ်မေမေရဲ့ မေမေကလီးနဲ့မတွေ့တာကြာပြီမဟုတ်လား..”

“အမယ်..အမယ်..ကိုယ့်အမေကိုပြောပုံကိုက..ကြည့်စမ်၊း အတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ကြီး..၊
အင်းလေ..တွက်ကြည့်တော့လဲနှစ်နဲ့ချီနေပြီပဲဟာ၊ ထားလိုက်ပါတော့လေ..
ညကမေမေလဲအိပ်ပျော်သွားတာဘာမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။ သိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ နောက်ကျသွားပြီ၊
အဖုတ်ထဲမှာသူ့လီးကြီးကတစ်ဆုံးဝင်နေတာမှနင့်နေတာဘဲ။ ဘယ်လိုရုန်းရုန်းမရတော့ဘူး..”

“သားလဲဒီမနက်ကားပေါ်ရောက်လို့သူဇာနဲ့စကားပြောမှသားအခန်းထဲလာအိပ်နေတာမေမေမှန်းသိရတာ။
လန့်လဲလန့်၊ နောင်တလဲရသွားတယ်။ ငါတော့ငရဲကြီးပြီဆိုပြီးအရမ်းကြောက်သွားတယ်၊
ပြီးတော့မေမေစိတ်ဆိုးမှာကိုလဲကြောက်တယ်”

“အမယ် လုပ်ပြီးမှငရဲကြီးမှာကြောက်သလေးဘာလေးနဲ့၊ မှားမှန်းသိရင်ဆက်မလုပ်နဲ့ပေါ့။
အခုည တမင်လုပ်ချင်လို့လုပ်တာကျတော့ငရဲကြီးမှာမကြောက်တော့ဘူးလား”

“ဟီးဟီး အခုလိုအခြေရောက်တော့မှ၊ ငရဲကြီးကကြည်ဖြူနေပြီလေ၊ ကြီးရင်လဲကြီးပစေ၊ အကြီးခံလိုက်တော့မယ်”

“ဟင်း..လိပ်မျိုးလေး..”

“ဟုတ်တယ်မေမေရဲ့ အခုမှတော့နောက်ဆုတ်ဖို့နှမြောနေတယ်၊ ခုနပြောသလိုသိသိချင်းကြောက်သွားပေမယ့်၊
ညကကုတင်ပေါ်ကရင်ခုန်စရာအဖြစ်အပျက်တွေကိုလဲမတွေးပဲမနေနိုင်၊ ခေါင်းထဲကထုတ်လို့မရတော့ဘူး။
စိတ်ကူးပေါက်လာတာနဲ့ စောစောကမေမေရေချိုးတော့ချောင်းကြည့်မိပြီးဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ဘူး၊
ဒါနဲ့ပဲအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေမေ့ကိ ရှိုးလိုက်တာ၊ တကယ်လဲသားအစီအစဥ်ကအလုပ်ဖြစ်သွားတယ်နော်..”

“မသိဘူး.. သွား..ဒါသူများကာမကိုလိမ်လည်ပြီးရယူတာပဲ၊
ဟင်း..ဘယ်လိုလူလဲမသိ၊ အရှက်လဲမရှိဘူး၊ ကြိုက်စရာရှားလို့ကိုယ့်အမေအဖွားကြီးကိုပြန်ဖန်ပြီးလိုးတယ်..”

“ဒါပေမယ့်ဒီအဖွားကြီးကအရွယ်ကောင်းတုန်း၊ အရမ်းလှ ဆက်စီကျပြီး၊ ဘော်ဒီကလဲအမိုက်စား၊
ဘယ်သူကများအောင့်ထားနိုင်မှာလဲ၊ မစားတဲ့သူလူမိုက်ပေါ့..”

“ဟွန်း..ပြောတတ်တယ်.. သူပြောမှသူများစိတ်ပါလာပြန်ပြီ.. သူများစိတ်ကိုဆွပြီးမှတာဝန်ယူရမယ်နော်..”

“ရတာပေါ့ မေမေရယ်၊ သားတို့တွေလင်မယားလုပ်တမ်းထပ်ပြီးကစားကြရအောင်နော်၊
မောင့်မမကိုကျေနပ်အောင်ချစ်ပေးမယ်။ စောစောတုန်းက မောင့်လီးကိုသေချာကိုင်ကြည့်၊
ဂွင်းထုပေးပြီးဘာမှလဲဆက်မလုပ်ဘူး။ မမ မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးပါလားကွာ..”

ကျုပ်ကအမေ့စိတ်တွေပိုထလာအောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲပြောပစ်လိုက်တယ်။
ဟုတ်တယ်လေ လင်မယားလိုဆက်ဆံနေမှတော့ လင်မယားလိုပဲပြောရတော့မှာပေါ့.။

“ရတယ်မောင်..မထူးတော့ဘူး.. ခုမှတော့ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပိုးလိုဥပြီး
မွေးလာခဲ့တဲ့လီးကြီးကို.. သန့်ခုညအဝစားလိုက်တော့မယ်..”

စကားအဆုံးမှာတော့ နွေးထွေးနူးညံ့လှတဲ့အထိအတွေ့တစ်ခုကို
ကျုပ်ရဲ့လီးတန်ကြီးကဆိမ့်ကနဲနေအောင်ခံစားလိုက်ရပါတော့တယ်။

“အားးးး မရယ်..ကောင်းလိုက်တာကွာ..”

အမေ့ရဲ့လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့လီးတန်တစ်လျှောက်လှည့်ပတ်စုပ်လျက်ပေးနေတဲ့အရသာကြောင့်
ကျုပ်လီးလဲအမေ့ပါးစပ်ကြီးပြည့်အောင်အစွမ်းကုန်ပြန်တောင်ထလာရတော့တယ်။
ကိုယ့်အမေအရင်းကိုယ်တိုင်မှုတ်ပေးတဲ့ ပုလွေအရသာက ပြောမပြနိုင်လောက်အောင်ကောင်းတဲ့
ဖီလင်တစ်ခုဘဲ၊ ကျုပ်မှာ ကြက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်းထယူရတဲ့အထိဘဲ..။
ခဏကြာတော့ ကျုပ်လဲအမေ့ကိုမလို့ဆွဲပြီး ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်လှည့်ပေးလိုက်တယ်။
ကျုပ်တစ်ယောက်ထဲကောင်းလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ ကျုပ်မယားလေးချစ်မေပါကောင်းစေရမှာပေါ့၊ ဟုတ်ဘူးလား..

“အူးးးး..ထူးလေး..သားးး..အားးး မောင်ရာ.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..စူး..ဟင့်..အင့်..”

အဲ့ဒီညကကျုပ်တို့သားအမိ၊ လင်မယားအစုံအစုံတွေလုပ်နေကြအတိုင်း ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး
ချစ်ဗျူဟာခင်းနေလိုက်ကြတာဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ပြီးသွားမှန်းတောင်မမှတ်မိတော့ဘူး။

“အူးးး မောင်..ဆောင့်..ဆောင့်..သန့်ကိုလိုး..သေအောင်လိုးစမ်းပါ..သန့်ကမောင့်မိန်းမ..
ဆောင့်..ယောက်ျား..ဆောင့်..အားးးးး..”

“အားးး မေမေ.. သန့်..မောင့်မိန်းမ..မိန်းမကျေနပ်အောင် မောင်တစ်သက်လုံးလိုးပေးမယ်သိလား..ရှီး..ဖာ့ခ်.. ‌မိန်းမစောက်ဖုတ်ကညှသ်ဆွဲထားတာ ကောင်းလိုက်တာကွာ..”

ဇုပ်..ဇုပ်..ဇုပ်..ဖတ် ဖတ် ဖတ်..ဗျစ်..ဗျစ် ဗြိ..ဒုတ်..ဒုတ်..

အမေ့ဗိုက်ထဲလဲ ကျုပ်လရည်တွေ တစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ်ဝင်နေတာမကုန်နိုင်မခမ်းနိုင်ဘဲ၊
ကျုပ်တို့ စိတ်ရှိလက်ရှိလုပ်နေလိုက်ကြတာ..အဖုတ်တွေလီးတွေပါကျိန်းစပ်ကုန်တယ်။
ထလာလိုက် ပြန်ဆွဲလိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးမောပြီးအိပ်ပျော်သွားကြတဲ့အထိပဲ။

နောက်နေ့ကျတော့ဘန်ကောက်ပြန်ဆင်းကြပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ
ခရီးစဥ်တလျှောက်၊ ကျုပ်နဲ့အမေတစ်ခါမှထပ်မအိပ်ဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ခရီးကပြန်လာပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း၊ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးတဲ့အခါကျမှ
ကျုပ်ရဲ့ဒုတိယဇနီးသည်လေး သန့်လို့ခေါ်တဲ့ကျုပ်ရဲ့ချစ်မေမေ ငေါင်မနေစေရအောင်
ကတိက၀တ်ထားခဲ့အတိုင်း အမေ့ရဲ့တိုက်ခန်းကို တစ်ပတ်ကို ၂ကြိမ် ၃ကြိမ်သွားသွားပြီး၊
ခင်ပွန်းသည်ကောင်းတာဝန်ကိုသွားသွားပြီးဖြည့်ဆည်းပေးနေရတော့တာပဲ။

ကျုပ်မိန်းမသူဇာကလား!..ကိုယ့်အမေအိမ်ကိုယ်သွားတာသူကဘယ်ထင်တတ်မှာတုန်းဗျာ..၊
ကိုယ့်အမေကိုယ်ပိုဂရုစိုက်လာတာသူဝမ်းတောင်သာနေသေး။
ကျုပ်ဂရုစိုက်တော့သူကတာဝန်ပေါ့တာပေါ့ဆိုပြီးကျေနပ်တောင်နေသေးတာ။ တခါတလေ
အမေ့အိမ်မှာ ဘာလုပ်ပေးစရာ၊ ညာပြင်ပေးစရာအိမ်အလုပ်လေးတွေရှိလို့ဆိုပြီး၊ ညအိပ်ညဥ့်နေတောင်နေလိုက်သေး။
အဲ့ဒီညတွေမှာချစ်မေမေမယားလေးရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာပဲညလုံးပေါက်အိမ်အလုပ်လေးတွေနေတာပေါ့ဗျာ။
အမေလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပိုပြီးပျိုရွယ်လို့လန်းဆန်းလာတယ်။

ကျုပ်တို့သားအမိ၂ယောက်အနေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်ဟာ
မတော်တဆ အက်ဆီးဒင့်အဖြစ်ဆိုတာနားလည်ထားကြတယ်၊
ပြင်မယ်ဆိုရင်ဆင်ခြင်ဥာဏ်အသိနဲ့ ထိမ်းပြီးဆက်မမှားအောင်နေလို့ရတယ်။
ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ကျုပ်တို့သားအမိ၂ယောက်စလုံးကအမှားတစ်ခုလို့ဦးနှောက်ကသိနေကြပေမယ့်
နောက်ဆုတ်ဖို့မကြိုးစားကြတဲ့အပြင်အဲဒီအမှားအမှောင်ထဲကိုပဲအခုထိအမိုက်ခံပြီးဆက်တိုးနေမိကြတုန်းပဲ..၊

ကျုပ်မှာလဲ အာဘောင်အာရင်းသန်သန်နဲ့အမေ့ကိုအကြွားသာပိုခဲ့ရတာ၊ စူပါမဲန်းလေး ဘာလေးနဲ့၊
တကယ်တော့ မယား၂ယောက်ကိုတာဝန်ယူပြီးဆက်တိုက်ကစ်ပေးနေရတာနဲတဲ့တာဝန်မဟုတ်ဘူး။
အတော်တော့အပြိုင်းသား။

အဲဒါကလဲကျုပ်ရဲ.အကျင့်ဆိုးလေးကြောင့် ဖြစ်လာခဲ့ရတဲ့အကျိုးဆက်ပဲလေ၊
အမေအရင်းကိုမယားတစ်ယောက်အဖြစ်အဆစ်ရလာခဲ့တယ်။
တဘက်ကချစ်လို့လက်ထပ်ယူခဲ့ရတဲ့မယား၊ နောက်တဘက်ကကျေးဇူးရှင်မွေးမေမေတစ်ဖြစ်လဲမယား၊
၂ယောက်စလုံးကိုပစ်ပယ်လို့မရဘူး။ သူတို့လေးတွေကျေနပ်စေဖို့
ကျုပ်လဲအလျင်မီအောင်ကြက်ဥနဲ့နွားနို့ချည်းလှိမ့်သောက်နေရတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။

ပြီးပါပြီ။
အကျင့်ဆိုးလေးတစ်ခုရဲ့အကျိုးဆက်
ခင်မင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
အစအဆုံးဖတ်ရှုအားပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။