ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် ……

ကျွန်တော့် စာဖတ်ပိရိတ်သတ် တဦး ရဲ့ တောင်းဆိုမှု နဲ့ ကျွန်တော် တခါမှ မရေးဘူးသေးတဲ့ လိုင်း တမျိုး ရေးကြည့်ပါမယ်။ ကိုယ်မရေးဘူးသော လိုင်း ဆိုသော်လည်း တခြား စာရေးသူတွေ ဖန်တရာတေ ရေးခဲ့ဖူးသော/ရေးနေကြသော လိုင်းလည်း ဖြစ်ချင် ဖြစ်နေမှာပါ။ ကျနော် ကပဲ သိပ်မဖတ်ဘူး တာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ကိုယ်မကျွမ်းကျင်တာမို့၊ အမှားအယွင်း ပါက နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါခင်ဗျား။ ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ထည့်ရေးထားတဲ့ နာမည်များ ဆင်တူယိုးမှား ဖြစ်နေကြရင်လည်း စိတ်မဆိုးပါနဲ့လို့၊ ကျွန်တော့်ဖေ့ဘုပ်ဖရင့်တွေထဲမှာ လည်း နာမည်ပေါင်းက မြှောက်များ လှတာမို့ ဘယ်လိုမှ ရှောင်လို့ မလွတ်မဲ့ အတူတူ၊ ကိုယ့်ကို စိတ်မဆိုးဘူးလို့ ထင်ရတဲ့သူတွေ နာမည်ကို ခပ်ဆင်ဆင်ယူသုံးထားလိုက်ပါတယ်။

အခန်း ၁။

ကြောျကွီး (ခေါျ) ကြောျကြောျမိုး နဲ့ ဝါဝါစိုး တို့ အိမျထောငျကြ တော့ ကြောျကွီး လောကျပြောျသညျ့သူ ကမာ်ဘတှငျ ရှိအံ့ မထငျ။ သူ့လို မြိုး သာမနျရုပျရညျ၊ သာမနျကိုယျလုံးကိုယျထညျ နှငျ့ ငှကွေေးလညျး ခမြျးသာသူ မဟုတျ သော ရိုးရိုး ဆရာဝနျပေါကျစ တယောကျ က၊ ဝါဝါစိုးလို ဆေးကြောငျးမှ ကှငျး၊ မိဘ ဆှမြေိုးအသိုငျးအဝနျး ကလညျး နာမညျကွီး ငှကွေေးဂုဏျသိက်ခာ ရှိကွသူတှေ။ အဲလို ကောငျမလေး မြိုးနှငျ့ အိမျထောငျကြ သညျ ဆိုတော့ အမြားသူငါ မနာလို ကွသညျမဟုတျလား။

ဝါဝါစိုး နှင့် ကျော်ကြီးမှာ ဆေးကျောင်းမှာ အတန်းတူ စာအတူတူ ကျက် အတူသွားအတူလာ သူငယ်ချင်း အုပ်စု အတူတူ၊ ပိုက်ဆံရှိသလောက် အနေအေးသော ဝါဝါစိုး က ရိုးရိုး ကုတ်ကုတ်နေတတ်သော ကျော်ကြီး နှင့် ပိုတွဲမိသည်။ နောက်တော့လည်း သမီးရီးစား ဖြစ်လာကြသည်။ သူတို့ သမီးရီးစား ဆိုသည်မှာ တခြားသူတွေလို၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ စမ်းကြ၊ လုပ်ကြ၊ ကိုင်ကြ မဟုတ်ကြ။ သူ့ဘဝ မှ သူမသေခြာသော ကျော်ကြီးက ဝါဝါစိုး နှင့် သူ့ကို ဝါဝါစိုး မိဘ ဆွေမျိုးတွေ ဘက်က သဘောတူမယ်လို့တောင် မထင်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တွဲနေကြတာကို ကား မကန့်ကွက်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ချစ်သူ ဘဝနှင့် ကျောင်းပြီး၊ အလုပ်သင် ဆရာဝန် ဆင်း အပြီးတွင်၊ ဝါဝါစိုးကပင် လက်ထပ်ကြရအောင်ဟု ဆိုတာ သူတို့ နှစ်ယောက် လက်ထပ်လိုက်ကြလေသည်။ ဝါဝါစိုး မိဘတွေဖက်က ကျော်ကြီးကို ဟိုးအရင်ကတည်းက သိသော လူရိုး လူအေးမို့ သဘောတူသည်။ သမီးကို လည်း အလိုလိုက်သည် ဆိုတော့ သမီး စိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရော၊ ကျော်ကြီး ကလည်း ဆရာဝန် တယောက်မို့ သမီးလည်း စိတ်ချရသည်ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ သူတို့ လင်မယား အတွက် တိုက်ခန်း တခန်း ဝယ်ပေးခဲ့လိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး ရော ကျော်ကြီးရောမှာ မင်္ဂလာဦးည ကျမှ အပျိုရည် လူပျို ရည်ပျက်ကြရသည်။ နှစ်ဦးစလုံးလည်း ငယ်ချစ်လို ဖြစ်။ လိင်ကိစ္စ မှာလည်း ပထမဦးဆုံး ကြုံကြဖူးကြသူတွေမို့ တယောက်ကို တယောက် ချစ်စိတ်၊ ယုံကြည်စိတ်တွေက တိုးပွားလာခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ယခု ခေတ် ကာလ လူငယ်တို့ ၏ ထုံးစံ အတိုင်း အလုပ်အကိုင် ကို ရှာဖွေ ကြရတော့ သူတို့ မတွေးထင်ထားသည့် အခက်အခဲ တို့ဖြင့် ကြုံရတော့သည်။

ကျော်ကြီးမှာ ဆေးနှင့် ဆေးပစ္စည်း များ ရောင်းဝယ်သည့် နိုင်ငံခြား ဆေး ကုမ္ပဏီ တခုမှာ အလုပ်ရသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ ပရိုက်ဗိတ်ဆေးရုံ တခု မှာ လုပ်ရင်းဖြင့် ပိုက်ဆံပိုပေးသော တောင်ကြီး က ဆေးရုံ တခု မှာ အလုပ်ရသည်။ ပထမ တော့ ခနစမ်းလုပ်ကြည့်ကြပြီးမှ ဆုံးဖြတ်မည်ဟု အလွယ်တွေးကာ ကိုယ်ရသည့် အလုပ်ကို ဝင်လုပ်ခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း နစ်ဝင်သွားသလားမသိ ကိုယ့်အလုပ် က ကိုယ် ရုန်းမထွက်နိုင်တော့။ ဝါဝါစိုး က တောင်ကြီးမှာပဲ သူမ မိဘတွေ ဝယ်ပေးသော တိုက်ခန်းလေး တခန်းမှာ သူမဘာသာ သူမ နေလေသည်။ ခွင့် ရက် အခြေအနေကောင်းရင် ကောင်းသလို ကျော်ကြီး ရှိတာ ရန်ကုန်သို့ ပြန်သည်။ တလ တခါလောက် ပြန်နိုင်အောင် ကြိုးစားသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်ကြီးမှာ အလုပ်ကိစ္စ ကြောင့် နယ်သွားနေရသည့် အချိန်ဆို ဝါဝါစိုး ရန်ကုန်ပြန်လာလည်း မတွေ့ရသည့် အချိန်တွေ ရှိလာခဲ့ရသည်။

နောက်ပိုင်း ကျော်ကြီး အလုပ်က ပရက်ရှာကြောင့်ပဲလားမသိ၊ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ၊ ဝါဝါစိုး အိမ်သို့ ပြန်လာတော့ လင်မယားခန်း လုပ်ရတာ အဆင်မပြေချင်တော့။ ကိုယ့်မိန်းမ အိမ်ပြန်လာ တာ တလ တခါ၊ တခါတလေ နှစ်လ မှ တခါမို့၊ လာသည့် ရက်လေး တည၊ နှစ်ည ကို တန်အောင်လုပ်ချင်သော်လည်း တစ်ချီတောင် လီးက ကောင်းကောင်းမတောင်ချင်။ တစ်ချီ ကို အတင်း စိတ်ဖြစ်ညှစ်လိုးပြီး သည်နှင့် လီးက ပြန်တောင်မလာတော့။ ဝါဝါစိုးသာ နယ်ပြန်သွားသည်။ တစ်ချီသာ လုပ်လိုက်နိုင်သည်။ တခါတရံ တစ်ချီထ ဖို့ပင် မနည်းကြိုးစားရသည်။ ဝါဝါစိုး ကြောင့် မဟုတ်တာကတော့ သေခြာသည်။ ဝါဝါစိုးက ကျောင်းတုန်း က ကွင်းတောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသူမို့ အသားအရည် ကချောမွတ် ညှက်ညှောကာ ရုပ်ကလည်း ချောသည်။ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ မျက်ခုံး ကောင်းကောင်း မျက်လုံးကြီးတွေက ရွဲပြီး အရည်ရွမ်းနေသည်။ နူတ်ခမ်းထူထူ ပြြဲ့ပဲ ကလည်း နီတျှာတျာဖြင့် စွဲဆောင်မှု ရှိသည်။ ကိုယ်လုံး ကလည်း မော်ဒယ်တွေလိုပင်။ သွယ်လျှလျှ၊ ချပ်ယပ်သော ဘိုက်သား နှင့် စင်းဖြောင့်သော ပေါင်တန် ရှည်ရှည်တို့ ရှိသည်။ ရင်သား အစုံ က မကြီးမသေး ၃၂ စီကပ် လောက်ရှိသည်။ ထမိန် တင်းတင်း ဝတ်လိုက်လျှင် လုံးဝန်းနေသော တင်သားလေးတွေက ခါးသေးသေး အောက်မှာ ဝိုင်းစက်နေသည်။ ဘောင်းဘီတို စကဒ်တို ဝတ်လိုက်လျှင်လည်း ဖြောင့်စဉ်းသော ပေါင်တန်လေး တွေက အဆစ်အမြစ်မရှိ ချောမွေ့နေသည်။ စော်အကိတ်ကြီးတွေလို မြင်လိုက်ရသည့် ယောက်ျား တိုင်း က ချက်ခြင်း ဒိုင်းကနဲ လီးတောင်ပြီး လိုးချင်တာမျိုး မဟုတ်သော်လည်း ၊ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း လီး တဖြည်းဖြည်းတောင်လာကာ အားရပါးရ လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာစေတတ်သော စော်အမျိုးအစားလေး ထဲမှာ ပါလေသည်။

နှစ်ဦးစလုံး ကလည်း ဆရာဝန်တွေ ပီပီ ဒီအရွယ် နှင့် ဒီအရွယ် ဆေးသုံးဖို့ မလိုမှန်းသိသည်။ တခုခု တော့ မှားနေပြီ။ တတ်နိုင်သလောက် ပရက်ရှာတွေကို လျှော့မည်ဟု တွေးကာ အလုပ်နှင့် မိသားစု ဘဝကို ချိန်ခွင်ရှာ မျှစေရမည်ဟု ဆွေးနွေးကြသည်။ ဝါဝါစိုး လည်း တတ်နိုင် သလောက် တလတခါ မှန်မှန်ပြန်နိုင်အောင် ကြိုးစား သည်။ ကျော်ကြီး က ယောက်ျား လေး ပီပီ နိုင်ငံခြား အပြာကား အပြာစာအုပ်တွေ ကို အွန်လိုင်းမှာ ဖတ်သည်။ ကြည့်သည်။ ထိုအခါကျတော့လည်း လီးကတောင်သည်။ လီးက တောင်တော့လည်း မိန်းမ က မရှိ။ လက်နဲ့ သာ အာသာ ဖြေ ဖျောက်မိသည်။ မိန်းမ လာတော့ တကယ်မတောင်တော့။ ထို့ကြောင့်လည်း မိန်းမ လာသည့်အချိန်တွင် သူ့စိတ်ကို ကြွစေခဲ့သော ဇာတ်လမ်းတွေကို ပြန်ဖတ်ပြီး စိတ်ကို ပြန်ထအောင် ကြိုးစားသည်။ ထို အခါ သူ့ ကြိုးစားချက်က အောင်မြင်သည်ဟု ခေါ်ရမည်။ ခါတိုင်း တခါကို မနည်းကြိုးစား နေရတာက ယခုတော့ နှစ်ခါလောက် လုပ်ဖြစ်လာသည်။

ထိုအခါမှာ သူသတိထားမိလာရတာက၊ သူ့ကို စိတ်ထကာ လီးတောင် စေသော ဇာတ်လမ်းတွေက ကပ်ကိုး ဟု ခေါ်သော ဇာတ်လမ်းက အများစု ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ နှင့် အိပ်တာ ကို သိရ ချောင်းရပြီး စိတ်ထကြွလာသော လင်ယောက်ျား များ ၏ ဇာတ်လမ်းများ ဖြစ်နေသည်။ ပိုပြီးသေခြာသွားတာက တနေ့ ဝါဝါစိုး က သူမနှင့် သူမ သူငယ်ချင်းတို့ ဖြစ်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောပြတာကို နားထောင်ပြီး သူစိတ်တွေ အရမ်းထလာခဲ့ရသဖြင့် ဖြစ်သည်။

အဖြစ်အပျက်က ဒီလို၊ နိုင်ငံခြား မှာ အလုပ်သွားလုပ်နေသော သူမ ငယ်သူငယ်ချင်းမ တယောက်၊ မြန်မာပြည် ခနပြန်လာလည်သည်။ ထိုသူငယ်ချင်း လင်မယား တောင်ကြီး ရောက်လာပြီး သူမ ရှိမှန်းသိနေတော့ သူမ ဆီသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာသည်။ သူမ ကလည်း တယောက်ထည်း နေနေတာ ဆိုတော့ သူငယ်ချင်းမ နှင့် ဆုံတုန်း နိုက်ကလပ် တခု ကို သွားကြ၊ စားသောက်၊ကခုန်ကြသည်။ ညကလည်း နက်လာ နည်းနည်းလည်း မူးလာကြတော့ ကလပ်မှ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ သူငယ်ချင်းမ က တည်းနေသော ဟော်တယ်က ကလပ်နှင့် နီးနေသဖြင့်၊ နင်တယောက်ထဲ ပြန်ရမဲ့အတူတူ ငါတို့ နဲ့ လိုက်အိပ်၊ အခန်းထဲမှာ လည်း ကုတင် နှစ်လုံး ရှိတယ်။ မနက်ကျမှ လင်းလင်းချင်းချင်း ပြန်တော့ ဟု ဆိုသဖြင့် သူမ လိုက်သွားခဲ့ရသည်။

အိပ်ယာဝင်တော့ အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားသော်လည်း အပြင်လမ်းမီးရောင် ကြောင့် အခန်းထဲမှာက ပိတ်းပိတ်အောင် မမှောင်၊ သူမ က ကုတင်တလုံး သူမ သူငယ်ချင်းလင်မယား က ကုတင်တလုံး အိပ်ကြသည်။

အိပ်ယာပေါ် ရောက်တာနှင့် သူငယ်ချင်းမ လင်မယား က အသံတွေ ထွက်လာကြသည်။ သူငယ်ချင်းမ က သူမယောက်ျားကို အသံတိုးခိုင်းနေသော်လည်း သူမ ယောက်ျားက မူးနေလို့ အသံကျယ်သည်။ နောက်တော့ သူမ သူငယ်ချင်းမ ကိုယ်တိုင်က ငြီးသံ အကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ ကုတင်ချင်း ကလည်း သုံးလေးပေ သာကွာတော့ လိုးသံ တဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်လှုပ်သံ တကျွိကျွိ၊ အသက်ရှုသံ တရူးရူး တရှဲရှဲ ကြားနေရသည်။ လင်မယားပဲလေ အဲလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ ကိုယ်က သူတို့ အခန်းလိုက်အိပ်မိတာကိုး ဟု ပဲ တွေးမိကာ စောင် ခေါင်မြီးခြုံ အိပ်လိုက်သည်။ ကလပ်မှာ သောက်လာသည့် အယ်လ်ကိုဟော အရှိန်ဖြင့် မကြာခင် အိပ်မောကျသွားသည်။

နောက် ရုတ်တရာက် လန့်နိုးလာတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို လူတယောက်လာရက်နေသည်။ ပထမ တော့ ဇဝေဇဝါ ငါဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်၊ မောင့်ဆီလည်း ရောက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆိုပြီးမှ ချက်ခြင်း ဒိန်းကနဲ သတိရမိတာ က သူငယ်ချင်းမ လင်မယား နဲ့ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ၊ ချက်ခြင်း မျက်လုံး ကျယ် သွားပြီး ခြေထောက် က အလိုလို ဆောင့်ကန်လိုက်မိသည်။ သူငယ်ချင်းမ ယောက်ျား ရင်ဘတ်ကို ကန်မိပြီး ကုတင်ပေါ်က ခွေကနဲ ကျသွားသည်။ ညကအိပ်ကာနီး သူမ ဝတ်ထားသည့် စကဒ်တို့ ဘလောက်စ် တို့မှာ ကွန်ဖေါ့တေဘယ် မဖြစ်သဖြင့် ဟော်တယ်က ဘပ်ရို့ ခေါ်သည့် ရေချိုးပြီး ဝတ်သည့် ဝတ်ရုံကြီးကို ပဲ ဝတ်ပြီး ခါးက ကြိုး ပတ်ချည်ကာ အိပ်လိုက်မိသည်။ အတွင်းမှာ တော့ ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီသာ ရှိတော့ ထိုငတ အတွက်က ပင်တီသာ ဆွဲချွတ်လိုက်တာနှင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို တန်းတွေ့ရမည်မဟုတ်ပါလား။ ဝါဝါစိုး ကမန်းကတမ်းထကာ မီးဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်း ယောက်ျား မှာ သူ့ဘိုက်ကို သူနှိပ်ပြီး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ တော်တော်နှင့် စကားပြောနိုင်သေးမည့်ပုံမပေါ်၊ အရှိုက်သို့မဟုတ် ချက်ကောင်းကို မတော်တဆထိသွား ပုံရသည်။ သူမ သူငယ်ချင်းက တော့ အိပ်ကောင်းတုန်း ဘာမှ သိပုံမပေါ်။

ဝါဝါစိုး သူမ အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်းယောက်ျား က တောင်းပန်သည်။ မှားသွားပါသည်။ ခွင့်လွတ်ပါ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး။ မသွားပါနှင့် ပြန်အိပ်ပါ မနက်ကျမှ သွားဖို့ တောင်းပန်သည်။ ဝါဝါစိုး ဘာမှ ကို စကားပြန်မပြောတော့၊ သူမ စလင်းဘက် ကောက်ဆွဲပြီး ဟော်တယ်ခန်းကထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းဝ ရောက်တော့ ထိုလူက သူ့မိန်းမ ဖြစ်သူ၊ သူမ သူငယ်ချင်းကို မပြောပါနှင့် ဟု တောင်းပန်သည်။ ဝါဝါစိုး ဘာမှ ကို စကားပြန်မပြောတော့။ ဟော်တယ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ ရက်ဆက်ရှင်း ကကောင်လေးကို တက္ကစီခေါ်ပေးဖို့ ပြောတော့ ကောင်လေးက ဟော်တယ်ရှေ့ အဆင်သင့် ရှိနေသော ကား ကို ခေါ်ပေးသည်။ ဝါဝါစိုး အိမ်သို့ သာ ပြန်လာခဲ့သည်။ နောက်နေ့ သူငယ်ချင်းက ဖုံးခေါ်သည်။ ဘယ်အချိန်ပြန် သွားတာလဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာညာပေါ့၊ ဝါဝါစိုး က သူမ ဒီနေ့ အလုပ်သွားစရာ ရှိသဖြင့် အစောကြီး ပြန်သွားသည်ဟု သာပြောလိုက်သည်။

ထို ဇာတ်လမ်းကို ဝါဝါစိုး က ကျော်ကြီး ကို ဖုံး ဖြင့် ဆက်ပြီး ပြောချင်း ဖြစ်သည်။ ဒီဖက်က ဖုံး နားထောင်ရင်း ကျော်ကြီး လီးမတရားတောင်နေမိသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးသူ ဆုပ်ကိုင် ထုရင်း သူ့မိန်းမ ကို တခြားဟာတွေ ဆက်မေးနေမိသည်။

“ချစ် က ချက်ခြင်း နိုးသွားတာလား အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို တောင် မဖြစ်နေဘူးလား”

“အင်း တကယ်တော့ အိပ်မက်လိုလို ဖြစ်နေတာ မောင် ရဲ့၊ မောင် က ချစ်လေးကို ဘာဂျာပေးနေတယ်လို့ ထင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တဖက်က ချစ် အစေ့ လေးကို အတင်း ဖိခြေ လိုက်တော့ နာသွားပြီး ချစ်လေး နိုးလာတာ၊ မောင် အဲလိုမျိုးတခါမှ မလုပ်ပါဘူး ဆိုပြီး တော့ပေါ့”

“ချစ် ပိပိလေး က အရည်ရော စို့ နေလား”

“အင်း တကယ်က စို့နေရုံ မကဘူး အိပ်မက်ကြောင့်လား သူက ပဲ ချစ်မနိုးလာခင် တအားရက် ပြီး ဆွထားလို့လား မသိဘူး အရည်က အရမ်းကို ရွဲနေပြီ၊ နောက် ဖြစ်ချင်တော့ ချစ်က ခြုံ ရှင်းပြီးစ ရက်ပိုင်းပဲ ရှိသေးတယ်လေ၊ အငုတ်ကလေးတွေကလည်း ယား၊ နောက် ပိပိ ကပြောင်ချောလို ဖြစ်နေတော့ သူ့လျှာနွေးနွေး ကြီး က လည်း အတော်ထိပုံ ရတယ်”

“ချစ်က ဘာဂျာပေးတာ ပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီးရော နောက် ဟိုအဆင့်တက်လာမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထအော်ပြစ်လိုက်ပေါ့လို့”

“ဟွန့် မောင်က လည်း အလိုတူ အလိုပါနော်၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ ဘာဂျာလာပေးနေတာကို ခံခိုင်းနေသေးတယ်”

“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ချစ် လဲ ကောင်းနေတယ် ဆိုတော့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင် နေရင် ပြီးတာပဲ ကိုယ် ပြီးသွားမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကန်ထဲ့လိုက်ရင် ရတာ ပဲ မဟုတ်လား ၊ ချစ် က ဖီးမလာလို့လား၊ ”

“ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ မောင်ရာ ပြောချင်ဘူး”

“ပြောပါ ချစ်ရ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့၊ မောင်က ချစ်ကို အလိုမဖြည့်နိုင်တော့ အားနာနေတာ၊ ချစ် ကောင်းဖို့ ဆို မောင်က လိုက်လျှောဖို့ အဆင်သင့်ပဲ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်”

“အို မဟုတ်တာ မောင်ကလည်း ချစ်နဲ့ မောင်နဲ့ က လင်မယားပဲ ဟာ မောင်က လွဲရင် ချစ်က ဘယ်ယောက်ျား ကိုမှ မသတီပါဘူး မောင်ရာ”

“ချစ်ရာ မောင်လည်း ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ မောင်က ချစ်ကို အရမ်းချစ်တာ ချစ်သိပါတယ်။ ချစ်ကို အခု မောင်ယူထားရတာ ချစ်ကို နှိပ်စက်သလို ဖြစ်နေပြီ။ ချစ်လည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဆန္ဒတွေ မပြည့်ရ၊ မောင် တို့ က နေရာစီမှာလည်း နေကြရ၊ တခါတလေဆုံရတော့လည်း မောင်က ချစ်ဆန္ဒကို မဖြည့်ပေးနိုင်၊ မောင် စိတ် မကောင်းဘူးကွာ”

“အာ မောင်က လည်း ဒါကတော့ ခု အခြေအနေ နဲ့ အချိန်အခါအရကိုးဘယ်တတ်နိုင်မလဲ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့”

“ချစ် မောင်တကယ်ပြောတာ ချစ်အခြေအနေပေးလို့ ချစ်ဆန္ဒ ကို ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်မဲ့သူ ရှိရင် မောင်ခွင့်လွတ်တယ်၊ ဝမ်းနိုက်စတန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်ဆန္ဒပြေပျောက်သွားရင် ပြီးရော၊ မောင့် ကိုသာ ပြန်ပြောပြ၊ ပြီးရင် မောင့်ကို တော့ ပြစ်မပြေးနဲ့၊ မောင်က ချစ်ကို ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချစ်နေမှာ”

“မဟုတ်တာမောင်ရာ၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေ ပြောမနေစမ်းပါနဲ့၊ မောင်က ချစ်ကို အဲလို နေချင်သလို နေဆိုပြီး မောင်က ရော တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ ကဲချင်လို့လား”

“နိုးနိုး အဲလို လုံးဝ မဟုတ်ဘူး၊ မောင်က လေ၊ အင်း…… ကဲကွာ ရှင်းရှင်းပဲ ပြောတော့မယ်၊ ချစ် အဲလို သူများ နဲ့ နေတယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိတာနဲ့ကို မောင် စိတ်ကြွပြိး လီးတောင်လာရတယ်။ အဲလိုချိန်မှာ မောင် ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ထု ပြစ်လိုက်တော့ အရမ်းကို စိတ်ကျေနပ်သွားရတယ်။ ချစ်ကသာ မောင့်ကို ပြန်ပြောပြမယ် ဆိုရင်တော့ မောင် ့အတွက် တအားကောင်းမယ်ထင်တာပဲချစ်ရယ်။ မောင်ပြောတာ ချစ်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်”

“ဘာလဲ မောင်က ချစ်ကို သူများလုပ်တာကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိနေတာလား”

“အဲလို လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ချစ်မောင့်ရှေ့မှာ လုပ်စရာမလိုပါဘူး၊ ချစ်ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားပါ၊ နောက်မှသာ မောင့်ကို ပြောပြ ဟုတ်လား”

ဝါဝါစိုး ဘက်မှ စဉ်းစားနေသလို အတန်ကြာ ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ နောက်တော့ စကားလိုင်းကြောင်းပြောင်းပြီး တခြား အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဝါဝါစိုး အနေနှင့်လည်း သူမ ယောက်ျား စိတ်ဓါတ်ကျနေသဖြင့် သူမကို သူစိတ်ပေါက်ပေါက် နှင့် လျှောက်ပြောနေခြင်းဟုသာ ဖြစ်မည်ဟု သဘောထားလိုက်မိလေသည်။
အခန်း ၂။

တကယျတော့ ဝါဝါစိုး ထိုည က ဟောျတယျမှ ထပွီး ထှကျလာခဲ့ရသညျမှာ အကွောငျးအမြိုးမြိုး ကွောငျ့ ဖွစျသညျ။ သူမ မှာ သှေးသား တို့ က တောငျးဆိုနသေညျမှာ ကွာခဲ့ပွီ။ ယောကျြား ဖွစျသူ ကလညျး တခါတလမှေ ဆုံရတာတောငျမှ အလို မဖွညျ့နိုငျ၊ တကိုယျထဲ ညဆိုလြှငျ အငျတာနကျမှ အောဆိုကျတှေ သှားဖတျပွီး ကိုယျ့လကျဖွငျ့ ကိုယျ ဒီဂြပှေတျရငျး အာသာ ဖွခေဲ့ရသညျ့ ညတှေ မြားလှပွီ။ ထိုညက နိုကျကလပျမှာ သောကျရငျး နညျးနညျးရီဝလောတော့ သူမ ရမကျ ဆန်ဒတှကေ အနညျးငယျကွှလာရသညျ။ နောကျတော့ ကရငျး ခုနျရငျး ယောကျြား လေး အငှေ့အသကျမြားကွောငျ့ ပိပိလေးပငျ စိုခဲ့ရသညျ။ နောကျသူငယျခငြျး လငျမယား နှငျ့ ကုတငျခွငျး ကပျရကျ သူတို့ ကာမ ဆကျဆံနကွေ တော့ သူမ ကိုယျသူမ ဒီဂြေ မပှတျမိအောငျ မနညျးတငျးထားရသညျ။ ထို့ ကွောငျ့လညျး အိပျမကျထဲမှာ သူစိမျးယောကျြား တယောကျ၊ ဟုတျသညျ။ သူမ ယောကျြား နှငျ့ ဖုံးပွောတုနျးက မောငျ့ကို မကျသညျဟု ပွောခဲ့သောျလညျး တကယျက သူမ မကြျနှာ ပငျ မမှတျမိသော တစိမျး ယောကျြားတယောကျက သူမကို ဘာဂြာပေးနသေညျဟု အျိပျမကျ မကျနခွေငျးဖွစျသညျ။ သူမ ဖီးတှေ အရမျးကွှပွီး နိုးလာတော့ သူမ အဖုတျကို တကယျရကျခံေ နရေမှနျးသိသညျ။ သူမ အဖုတျက လညျး စောကျရညျတှေ တအားရှဲနပွေီ။ နောကျတော့ သူမ သူငယျခငြျး ယောကျြား မှနျး သတိရလိုကျသညျ။ ထိုအခါ တော့ သူမ ဆန်ဒ နှငျ့ ဖွစျသငျ့သညျကို လှနျဆှဲရပွီ။ ဆကျပွီး ပေးလုပျလိုကျလြှငျ အရှိနျသတျလို့ ရမှာ မဟုတျတော့ သူမ ကိုယျတိုငျ သူမသိ သညျ၊ သူမ တို့ အဆုံးစှနျထိ ရောကျသှား လိမျ့မညျ။ ထိုအခါ သူမ သူငယျခငြျးကို သူမ ဘယျလို မကြျနှာပွရမှာလဲ။ တောျကွာ လငျကွောငျတောငျနိုကျသညျဟု တော့ အပွောမခံနိုငျ၊ နောကျပွီး ယောကျြား တယောကျက လညျး သူမ ကို အလှယျ တကုူ ဒီလို လုပျလို့ ရသညျဆိုတာ မှတျထငျသှားလြှငျ သူမ တခြိနျလုံး ကိုယျ့ကိုယျကို ဂုဏျယူနသေညျ့ အဆငျ့အတနျး တှေ အကုနျမွောငျးထဲ ရောကျကုနျတော့မညျ။ ထို့ကွောငျ့လညျး သူမ ဆုံးဖွတျခကြျခလြိုကျပွီး တော့ အခုမှ နိုးခငြျယောငျဆောငျကာ ထိုသူ ကို လသေံတိုးတိုးဖွငျ့ ပွောသညျ။ ရှငျဘာလုပျနတောလဲ ဖယျပါ၊ ကမြ သူငယျခငြျး နိုးသှားရငျ မကောငျးဘူး ဟု ပွောသညျ။ ထိုသူက သူမ ကို စောကျရညျတှေ ဒီလောကျရှဲနတော ပါးစပျက ဟနျဆောငျငွငျးမနပေါနဲ့ ကောငျမ ရာ ဆိုသညျ့ ရိုငျးစိုငျးသညျ့ စကားက သူမ ကို ဒိုငျးကနဲ ပေါကျကှဲသှားစသေညျ။ ထို့ကွောငျ့ သူမ ခွထေောကျဖွငျ့ ထိုသူ့ ရငျဘတျကို ဆောငျ့ကနျ ပွစျလိုကျခဲ့ခွငျး ဖွစျသညျ။ ကနြျတဲ့ အပိုငျးကတော့ သူမ ယောကျြားကို ပွောခဲ့သညျ့ အတိုငျးပငျဖွစျသညျ။

ယခုတော့ သူမ ယောက်ျား ၏ စိတ်အခြေအနေကို သိရတော့ ထိုညက အရသာရှိခဲ့တာလေး ပြန်စဉ်းစားရင်း ခနလောက် သူမ ယောက်ျား ပြောသလိုပင် စောင့်လိုက်ဖို့ ကောင်းသည်ဟု ပင် ဝါဝါစိုး ပြန်တွေးနေမိသည်။ တွေးရင်း နှင့် ပင် ပိပိလေး က ယားလာတာမို့ သူမ လက်ညိုလေး ပင်တီထဲ ထိုးတည့်ရင်း စေ့စေ့လေးကို ဖိပွတ်လိုက်မိသည်။

“ဟင့်…..ဟင်းးးးးးး”

သူမ ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေးပင် ရုတ်တရက် ထွက်သွားမိသည်။ ထိုအချိန် ရုတ်တရက် နာရီမှ သတိပေးသံ တတီတီ နှင့် အသံထွက် လာသဖြင့် ဒီညနေ ချိန်းထားတာတခုကို သတိရမိသည်။ မဖြစ်သေးပါဘူး ရေမိုးချိုးအုံးမှ၊ ညပြန်ရောက်မှ ပဲအေးအေး ဆေးဆေး ဒီဂျေပွတ်တော့မည်ဟု တွေးရင်း မှ ကုတင်ပေါ်မှ ထ လိုက်လေသည်။

……………………….

ဝါဝါစိုး တို့ စားသောက်ပြီးကြတော့ ညအတော်မှောင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ အထက်မှ ဆရာဝန်ကြီး တယောက်အိမ်မှာ ဖြစ်သည်။ အလုပ်မှ လူတွေ စုံကြတော့ ကာရာအိုကေ ဆိုကြ၊ အစာပိတ် ဆိုပြီး ဝိုင်တွေ ဆက်သောက်ကြ နှင့် စည်ကားနေရာမှ လူတွေ တဖွဲဖွဲ ပြန်ကုန်ကြသည်။ သူမ ကိုတော့ ဆရာဝန်ကြီး ကတော် ဒေါ်မာလာမြင့် က ခနနေပေးဖို့ တောင်းပန်ထားသည်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူတို့ ဆေးရုံ ကို ခေတ္တရောက်နေသည့် နိုင်ငံခြားမှ ဆရာဝန်ကလေး တယောက်၏ နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်ပွဲနေ့လည်း ဖြစ်ပြီး၊ လက်ရှိမိသားစု မရှိပဲ အင်္ဂလိပ်လို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောနိုင်သူမှာ ဝါဝါစိုးတယောက်သာ ရှိသည်မို့ သူမ နှင့် အတူ ဧည့်ခံပေးဖို့ ကြိုပြောထားသဖြင့် ဖြစ်လေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်မာလာမြင့်က ဝါဝါစိုး ကို မပြန်ပါနဲ့တော့ သူတို့ ဆီမှာ ဧည့်သည်အိပ်ခန်း အပိုတွေ ရှိရာ ထိုအခန်းမှာ အိပ်ဖို့ ပြောသဖြင့် ဝါဝါစိုးလည်း သဘောတူလိုက်မိလေသည်။

ထို နိုင်ငံခြားသား ဂျိုးဇက် ဆိုသူမှာ အသက်၄ဝ ခန့် ရှိပြီး အထူးကု ဆရာဝန်တဦးဖြစ်သလို၊ ထိုဆေးရုံမှ ခနတာ ငှားရမ်းပြီး သူ့ဆီမှ ပညာရယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ယခုတော့ စာချူပ် သက်တမ်းပြည့်သဖြင့် ပြန်တော့မှာမို့ ဆရာဝန်ကြီးက နူတ်ဆက်ပွဲလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ရုပ်ရည်က လည်း အသင့်အတင့်၊ အရပ်အမောင်းမြင့်မား ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တင်းလေသည်။ နောက်ပိုင်း မူးလာကြတော့ ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ကျူလာလေသည်။ သူမ လို ချောချောလှလှ အာရှသူ မျိုးလေးကို သာ သူလူပျို ဘဝက တွေ့ခဲ့ရလျှင် သူ့ဘဝ တခုလုံးတောင် ပြောင်းသွား ခဲ့လိမ့်မည် ထင်ကြောင်းဘာညာ သရကာ ထည့်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ထိုသူမှာ မနက်ဖြန် ပြန်တော့မည့် သူဖြစ်တာမို့ က တကြောင်း၊ အရင် ကလည်း နာမည်ပျက်မရှိခဲ့သူ တယောက်မို့ အလိုက် အထိုက် ပြန်လှန်ပြောဆို မိခဲ့လေသည်။ နောက်တော့ ဆရာဝန်ကြီး မှာ အတော်မူးလာတာမို့ သူတို့ ကို နူတ်ဆက် ကာ သူ့မိန်းမ နှင့် အတူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ဝါဝါစိုးလည်း ဂျိုးဇက် နှင့် နှစ်ယောက်ထဲမို့ အနည်းငယ် လန့်လာကာ ဂျိုးဇက် ကို ဂွတ်နိုက် ပြောရင်း က သူမ အတွက် ထားပေးခဲ့သည့် အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။

နောက်တော့ ဒေါ်မာလာမြင့် ထားပေးထားသော ညဝတ် အဝတ်အစားတို့ကို လဲလှယ်ကာ မျက်နှာ သစ်သွားတိုက် လုပ်ဖို့ ရေချိုးခန်းဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်တခုလုံးလည်း တိတ်ဆိတ်နေသည်မို့ အားလုံး အိပ်ကုန်ကြပြီဟု ဝါဝါစိုး က ထင်လိုက်မိသည်။ သူမ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် လုပ်ပြီး သူမ အိပ်ခန်းကို ပြန်ဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပိတ်မည်လုပ်တော့ ဂျိုးဇက်တယောက် သူမ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်း ၍ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“အော် ဂျိုးဇက် နင် အိပ်မပျော်သေးဘူးလား၊ ဘာလိုချင်လို့လဲ”

ဝါဝါစိုး က ဂျိုးဇက် တခုခု ရှာမရ၍ သူမ ကိုလာမေးသည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။ သို့သော် ဂျိုးဇက်က သူမ အနားသို့ ကပ်လာပြီး၊

“ငါ က ဘာမှ မလို ပါဘူး နင့်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နူတ်ဆက်တာ မလုပ်ရသေးလို့ပါ”

ဟု ပြောလေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူများ ဘာပြောမလဲ ဟု ရုတ်တရက် ကြောင်နေစဉ်၊ ဂျိုးဇက်က သူမ ကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း သူမ နူတ်ခမ်းပေါ်ကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုးမှာ ပထမတော့ ကြောင်သွားရာမှ လန့်ပြီး ဂျိုးဇက် ရင်ဘတ်ကို တွန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သန်မာတောင့်တင်းသော ဂျိုးဇက် အပွေ့အဖက်တွင် နည်းနည်းလေးမှ ပင် မလူးလွန့်နိုင်ဖြစ်ရသည်။ ထို့အပြင် ကျွမ်းကျင်လှသော နမ်းစုပ်မှု က ညနေကတည်းက ဒီပွဲမလာခင် အောင်းနေရသည့် ကာမ ဆန္ဒတွေကို ဝုန်းက နဲ ထပေါက်ကွဲစေလေသည်။

ဝါဝါစိုး ဦးနှောက်က အလုပ်လုပ်မှု မှာ နှေးကွေး သွားသော်လည်း သူမ ကိုယ်ခန္ဓာတုန့်ပြန်မှုတွေက တော့ မြန်ဆန်လှပေသည်။ သူမ ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိမ့်လာရပြီး သူမ ဒူးများ မှာ မခိုင်တော့ပဲ လဲပြိုကျသွားမလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဂျိုးဇက်က လည်း ကျွမ်းကျင်လှသည် ပျော့ခွေသွားသော ဝါဝါစိုး ကို အသာပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်လေသည်။ ပက်လက်ကလေး ကုတင်ပေါ် ကျသွားမှ ဝါဝါစိုးမှာ ပြန်လည် ထထိုင်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း ဂျိုးဇက် က သူမ ပုခုံးလေးကို အသာ ပြန်ဖိကာ သူမ နူတ်ခမ်းအစုံ ကို ရမက်ပြင်းပြင်း ဖြင့် ပြန်လည်း နမ်းစုပ်ကစ်ပေးပြန် လေသည်။

…………

ဝါဝါစိုး တဖက်မှ ပြောပြ နေသည်ကို နားထောင်ရင်း ကျော်ကြီး လီး မတရားတောင်လာတော့သည်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲပြီး ဖုံးကို အီးယားဘတ်စ် ဖြင့် နားမှာ တတ်ထားရင်း သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင် ထုနေမိသည်။

” ချစ်ကို သူက တခါထည်း တန်းလိုးတော့တာပဲလား ချစ်”

“ဟင့်အင်း မောင်၊ ချစ်ကို အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တာ၊ ချစ်လည်း အရမ်းမွန်နေပြီ ဆိုတော့ အဲဒီအချိန်တုန်းက မရှက်နိုင်တော့ဘူးမောင်၊ ချစ်ကိုလေ သူက တကိုယ်လုံး ရက်တာမောင်ရဲ့ ချစ်ရဲ့ ခြေသလုံးသားလေး တွေကနေစပြီး ရက်တာ၊ ချစ်ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ရက်တော့ ချစ်ပိပိလေး က အရည်တွေက တအားကို ရွှဲနေပြီမောင်ရဲ့”

“အင်း”

“ချစ် ပိပိလေးကို သူ့လျှာကြီး လာထိတာနဲ့ ချစ် တချီပြီး သွားတာ လူတကိုယ်လုံးကို ကျင်သွားတာပဲ၊ နောက်တော့ သူ့လျှာ စိုစိုကြီး နဲ့ ချစ်ပိပိလေးကို ရက်တာ မောင်ရယ် အတွင်းရော အပြင်ရော ချစ်ပိပိနူတ်ခမ်း လေးကို ကို ကစ်စ်ပေးသလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ် တာ၊ ပိပိလေးကိုရော ချစ်နောက်တခါ ပြီးတဲ့ထိပဲ မောင်”

“အင်းးးး ကောင်းလိုက်တာ ချစ်ရယ် ချစ်ကရော သူ့လီးကို ပြန်စုပ်ပေးသေးလား”

“စုပ်တော့ စုပ်ပေးလိုက်တယ်မောင်ရယ် အဲဒါက သူလိုးပြီးမှ ပါ၊ ကန်တော့နော်မောင်၊ ချစ်ကို စိတ်ဆိုးနေပြီလား၊ ချစ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါမောင်ရယ်”

“ဘယ်ကလာ မောင်က ချစ်ကို ပိုတောင် ချစ်မိပါသေးတယ်၊ မောင့်ကို ခုလို အကုန် အသေးစိတ်ပြောပြတာ၊ မောင့်လီးကြီး တအားတောင်နေပြီ ချစ်ရယ်၊ ဆက်ပြောစမ်းပါအုံး နောက်တော့ရော ချစ်ကို လိုးတော့ ဘယ်လို နေလဲ၊ သူ့လီးကြီးက အကြီးကြီးလား”

“သူ့လီးကြီးက အရမ်းကြီးကြီး တော့ မဟုတ်ဘူး ထင်တာပဲ မောင့်ထက် နည်းနည်းပဲ ပိုတုတ်မယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချစ်က အလိုးမခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ တအားကျပ်နေတာပဲ၊ အရည်တွေ တအားရွှဲနေလို့သာပဲ၊ ချစ်ဟာလေး ကွဲတော့မလားကို ထင်ရတယ်။ သူ့ဟာကြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ရင်ထဲကို ပြည့်သွားသလိုပဲ မောင်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့လည်း ဟာကနဲကို ရင်ထဲမှာ ဖြစ်ရတယ်။ သူ့ဟာကြီး ချစ်ပိပိလေး ထဲက ပြုတ်ထွက်သွားမှာ စိုးလို့ ချစ်ဖင်ကို ပြန်ကော့ပြီး လိုက်ကပ်ထားမိတယ်။ သူက ဒစ်အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်တာကိုး၊ ပြီး တော့မှ ပြန်ဆောင့်ချတာ၊ ချစ်ပါးစပ်က အင့်က နဲ အသံတောင် ထွက်သွားရတယ်”

ဝါဝါစိုးတယောက် မှာ ကျော်ကြီးကို ပြန်ပြောပြနေရင်းက သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် တဏှာကြော ပြန်ထလာပြီး ပိပိလေး စိုလာသဖြင့် သူမ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်နေမိသည်။

တကယ်တော့ ဂျိုးဇက်မှာ ဝါဝါစိုး အတွက် သူမ ယောက်ျား မှ လွဲ ပြီး ပထမဦးဆုံး အလိုးခံဖူးသည့် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် ဖြစ်သည့် အပြင် နိုင်ငံခြားသားလည်း ဖြစ်သဖြင့် သူမ အတွက် အထူးအဆန်း အသစ်အဆန်း တခု ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထို့ အပြင် သူမ အနေနှင့်လည်း ငတ်မွတ်နေရသော သွေးသား ဆန္ဒ ဆူနေသည့် အချိန် ဆိုတော့ အရသာ မှာ လည်း ပြောမပြနိုင်ရအောင်ကို အရမ်းကောင်းမွန်ခဲ့ရလေသည်။ ဂျိုးဇက်မှာ နောက်နေ့ မြန်မာနိုင်ငံမှ ပြန်ထွက်သွားလို့သာ တော်တော့သည်။ မဟုတ်ပါက သူမ တယောက် ဂျိုးဇက် ၏ အလိုကျ အလိုးခံမိနေတော့မည်ဟု စိတ်ထဲမှာ ထင်နေမိခဲ့လေသည်။ ဂျိုးဇက်က လည်း ဘယ်အချိန်ထည်းက အောင်းထားမှန်းမသိ၊ သူလည်း ငတ်နေပုံရသည်။ ထို့အပြင် အိမ်ထောင်သည်ဖြစ် သော်လည်း အပျိုလေး လို စေးကျပ် နေသော ဝါဝါစိုး ကို လုပ်ရသည်မှာ လည်း အရမ်းကောင်းနေသဖြင့် မတင်းတိမ်နိုင် ဖြစ်ကာ ထိုည က ဝါဝါစိုး တယောက် ပြိုင်းကျသွားအောင်ကို လိုးပြစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဂျိုးဇက်က သူမ ဒူးခေါက်ကွေးကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်တော့ သူတို့ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်သံက တဖေါင်းဖေါင်း၊ ကုတင်သံ က တကျွိကျွိ၊ သူမ ပါးစပ်မှ တ ဟင်းဟင်း၊ အသံတို့က အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ အိမ်ထဲမှ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော်တို့ များ ကြားသွားမလား မသိဟု တွေး ပြီး ရှက်မိခဲ့သည်က အားရပါးရ လိုးပြီး တိုင်း ဖြစ်လေသည်။ ပထမ အချီပြီးတော့ နောက်တချီမှာ အသံမထွက်အောင် ထိန်းမည်ဟု ဝါဝါစိုး တွေး လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း နောက်တချီ အရှိန်ရလာတော့ အသံ က မထိန်းနိုင်ပြန်တော့။ ဒုတိယံမိ ရှက်ရပြန်သည်။ နောက် တတိယ အချီ ပြီးတော့ ဂရု မစိုက်တော့၊ ခုမှ တော့ ပေါက်တဲ့ နဖူး မထူးပြီ။ ခံမဲ့ ခံတော့ အားရပါးရသာ ခံလိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ ဂျိုးဇက် သူမကို ဒေါ့ကီ ဆွဲတော့ လေသံ တဗွီဗွီ၊ ပေါင်ခြင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်သာ မက ကုတင် ခေါင်းရင်းက အခန်းနံရံကို တဒုန်းဒုန်းပင် သွားတိုက်မိနေသေးသည်။

ပထမ တချီပြီးကာစ က ဝါဝါစိုး တယောက် နည်းနည်းရှက်နေသေးသည်။ ဒုတိယ အချီပြီးတော့ ဂျိုးဇက် က သူမ ဦးခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ့လီးဆီသို့ ဆွဲချကာ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သူများ အိမ်မို့ လီးကို သွားဆေးဖို့ ပြောဖို့ကလည်း အားနာ နေသည်မို့ ဒီအတိုင်းပင် စုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ပထမတော့ သူမ စောက်ရည်တွေနှင့် ဂျိုးဇက် လရည်တို့ ဖြင့် ပေပွနေသည်မို့ နည်းနည်းရွှံ့ရှာမိသော်လည်း ခနစုပ်လိုက်ပြီးတော့ အနံ့လည်း ယဉ်သွားပြီး လီးတန်ထွားထွားကြီး ကို စုပ်ရတာ အရသာရှိသလို ဖြစ်လာသည်။ ဂျိုးဇက်က ဖီးတက်လာတော့ သူမ ခေါင်းကို ဖိကိုင်ကာ လီးဖြင့် သူမပါးစပ်ထဲ ကော့ထိုးတော့ အာဂေါင် မထိုးမိ အောင်ထိန်းကိုင်ရင်းက သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်း စေ့ထားပေးလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဂျိုးဇက် တယောက် သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးထည့်လိုက်သဖြင့် လရည်တွေ ကို မျိုချ ပြစ်လိုက်ရသည်။

ကျော်ကြီးတယောက် သူ့မိန်းမ ဝါဝါစိုး ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောနေသည်ကို နားထောင်ရင်းက ဂွင်းထုနေရာက နောက်ဆုံးတော့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရသလို၊ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း သူမ ယောက်ျားကို ပြန်ပြောပြ ရင်း သူမ ကိုယ်တိုင် ပိပိလေးကို ပွတ်ရင်း တချီပြီးသွားရလေသည်။ သူတို့ လင်မယား လိင် မှုရေးရာ တို့ ထိုအချိန်မှ စပြီး ပြောင်းလဲ တော့မှာပါလား ဆိုတာကိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး သတိမထားမိခဲ့ကြခြေ။
အခန်း ၃။

ဝါဝါစိုး နှင့် ကျော်ကြီး တို့ လင်မယား ဖြစ်လျှက် နှင့် တယောက် နှင့် တယောက် ဖုံး ဆက်ခ် လုပ် ကြသည့် ပုံစံ ဖြစ်လာကြရတော့သည်။ ကျော်ကြီး က ဝါဝါစိုး အတွေ့အကြုံ တွေ ကို ပြန်ပြောခိုင်းရင်း က ဂွင်းထု သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ကျော်ကြီး ကို ပြန်ပြောပြကာ စမြုံ့ပြန်ရင်း ဖြင့် ဒီဂျေ ပွတ်သည်။ နည်းနည်း ကြာတော့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ရမက် တွေမပြေနိုင်ပဲ ဇာတ်လမ်းကို တော့ အနည်းငယ် ရိုးလာသလို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ဒါတောင်မှ ကျော်ကြီး က သူသိချင်နေတော အသေးစိတ်အရာများကို မေးသလို၊ ဝါဝါစိုး ကလည်း သူမ ဖီးတက်သလို ပိုပိုသာသာလေး တွေ ဖြည့်စွက်ပြောတတ်လာရသည်။ တနေ့မှာတော့ အမှတ်မထင် ပဲ အမျိုးသားတယောက် နှင့် ဆုံတွေ့ရလေသည်။

သူ့နာမည် က ဇွဲမာန် သူက အင်ဂျင်နီယာ ပေါက်စလေး၊ သူလည်း တခြားမြို့မှာ နေပြီး ဒီတောင်ကြီးမှာ ကန်ထရိုက် အလုပ်တခု လာလုပ်နေသူ။ တညနေ သူ့ဆိုက်ထဲက အလုပ်သမားတယောက် ဒဏ်ရာ ရလာသဖြင့် အရေးပေါ် ရောက်လာခဲ့သည်။ ဝါဝါစိုး က အရေးပေါ်မှာ တာဝန်ကျသည့် အချိန်မို့ ထိုအလုပ်သမား ကို ကုသပေးနေရသဖြင့် ဂျူတီချိန် နောက်ကျမှ ထွက်ရသည်။ သူမ ပစ္စည်း ပစ္စယများ ကို သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ လမ်းမကို ထွက်ကာ တက်ဆီ ငှားမည်လုပ်နေစဉ် ပစ်ကပ်ကားလေး တစီး သူမ ရှေ့ ထိုးရပ်လိုက်တာ ကြည့်လိုက်တော့ ဇွဲမာန်၊

“ဆရာမ ဘယ်ဘက်ကို ပြန်ရမှာလဲ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ”

“အော် ရပါတယ် ကျမ တက်ဆီ နဲ့ ပြန်မှာပါ”

“အာ မဟုတ်တာ ကျွန်တော်တို့လည်း ပြန်ရမယ့်အတူတူ လိုက်ခဲ့ပါ”

ဇွဲမာန်က အတင်း ခေါ်နေတော့ အားနာ သဖြင့် ကားရှေ့ခန်းပေါ်တက်လိုက်ရသည်။ ကားအနောက်ဖက် မှာ အလုပ်သမား လေးတွေ နှစ်ယောက်လောက်ပါသည်။ တယောက်က ခုန က မှ ဆေးရုံမှာ ဆေးထည့် ဆေးပေးထားခဲ့သူ၊ မျက်လုံးပိတ်ကာ မှေးနေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ နေသည့် နေရာ ပြောပြလိုက်တော့ ဟာ လမ်းကြုံတယ်၊ အလုပ်သမားလေးတွေကို အရင်ချလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုးကို လိုက်ပို့မည်ဟု ဆိုသည်။ သူကန်ထရိုက်လုပ်နေသည့် နေရာကိုလည်း ပြလိုက်သေးသည်။ သူ့အလုပ်နေရာမှာ ဝါဝါစိုး လုပ်နေသည့် ဆေးရုံ နှင့် နီးနီးလေး ဖြစ်လေသည်။

ထိုသို့ဖြင့် ဇွဲမာန် နှင့် ဝါဝါစိုး ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်။ ဇွဲမာန်မှာ တည်တည်ခန့်ခန့် ဖြစ်ပြီး အခွင့်အရေးမယူ တတ်သည်ကို သိလာရသဖြင့် ဝါဝါစိုး က ပိုပြီး ခင်မင်ခဲ့ကြသလို တစ်ယောက် အကြောင်းလည်း တစ်ယောက် သိလာခဲ့ကြရသည်။ ဇွဲမာန်မှာ အိမ်ထောင် နှင့် ကလေး တယောက် ရှိနေပြီ ဖြစ်ပြီး ဝါဝါစိုး ထက်ပင် အခြေအနေဆိုးတာက သူ့ အိမ်သို့ သုံးလ လောက်မှ တခေါက် ပြန်ရောက်သည်ဟု ဆိုလေသည်။

ဝါဝါစိုး က ဖွဲမန်အကြောင်းကို သူမ ယောက်ျား အားပြောပြတော့ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကျော်ကြီးမှာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားရလေသည်။ ဖွဲမန်က အလုပ်က အပြန် ကြုံတိုင်း သူမ အိမ်သို့ လိုက်ပို့ပေးကြောင်း အားနာ သဖြင့် သူမ က တခါတလေ ငြင်းကြောင်း ပြောပြလေသည်။ ကျော်ကြီးက ဘာလို့ ငြင်းရတာလည်း ကိုယ်လည်း တက္ကစီ ဖိုးသက်သာ၊ အန္တရာယ်လည်း ကင်းသဖြင့် ဇွဲမာန် နှင့်သာ လိုက်ဖို့ ပြောလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ကျော်ကြီး ဘယ်လမ်းကြောင်းကို ဦးတည်နေမှန်း ရိပ်မိလေသည်။ ဇွဲမာန်မှာ ရုပ်ရည် သနားကမား နှင့် ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်လေးလည်း ကြံ့ကြံ့ခိုင်ခိုင် ရှိလေရာ ဝါဝါစိုး မှာလည်း တခါတရံတော့ စိတ်ကူးယဉ်မိသည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ထောင်သည်မို့ သူများ ယောက်ျား ကို ဆွဲမစားချင်ပေ။ဇွဲမာန် ကလည်း သူမ ကို တည်တည်တန့်တန့် နှင့် လေးလေးစားစား ဆက်ဆံသည်မို့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဇွဲမာန်ကို လေးစားမိလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ခင်ပွန်း စိတ်ကြွအောင် တခါတလေ တော့ ပိုပိုသာသာလေးတွေ ပြောမိလေသည်။

“ချစ် ကလည်း အဲဒီဘဲက ချစ်ကို နည်းနည်းလေးတောင် မျက်လုံး ကစားဘူးလား၊ မောင်တော့ မယုံပါဘူးကွာ၊ ချစ်လို ဆက်ဆီကျတဲ့ ဆော်မျိုး ဆို အဲဒီအရွယ်ဘဲ တွေ မပြောနဲ့ အကိုအောင် တွေတောင် လိုက်ငေးကြည့်ရတာ မောင် ခနခန ကြုံဖူးတာပဲဟာ”

“အင်း ကြည့်တော့ ကြည့်တာပေါ့ မောင်ရာ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အိန္ဒြေထိန်း တယ်၊ စကဒ်အကွဲတွေ၊ အတိုတွေ ဝတ် ထားတဲ့ နေ့ ဆိုရင်တော့ ခိုးခိုး ကြည့်တာ သတိထားမိတယ်။ ချစ်ကလည်း သူရှက်သွားမှာ စိုးလို့ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးလိုက်တယ်လေ”

“ချစ်ကလည်း ကွာ သူများ စိတ်နည်းနည်းပါးပါး ချမ်းသာ သွားအောင် နည်းနည်းလေး တော့ ရှိုးလိုက်ပေါ့ သူ့ အတွက် တက္ကစီ ခလို့ သဘောထားလိုက်ပေါ့ ခိခိ”

“မောင်နော် ဘာလဲ ချစ်ကို ဇွဲမာန် နဲ့ ဖြစ်စေချင်တာလား၊ လူ ကို တခါတည်း ဟိုပြခိုင်း ဒီပြခိုင်းနဲ့”

“အာ ချစ်ကလည်း ကွာ ချစ်တွက်ပါ၊ ချစ် အလိုးမခံရတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားပလဲ ဂျိုးဇက် နဲ့ က နောက်ဆုံး ပဲလေ အဲဒါတောင် တလနီးပါး ရှိသွားပြီ မဟုတ်လား၊ မောင်က ချစ်ကို အရွယ်ရှိတုန်း ကာမ အရသာတွေ အပြည့်အဝ ခံစားစေချင်လို့ပါကွာ”

“တော်ပါ မောင်ရယ် မောင် က ချစ် အတွေ့အကြုံတွေကို နားထောင်ချင်နေတာ မဟုတ်လား ဟွန့်”

“အဲဒါကတော့ ကွာ မောင် က ချစ်ရဲ့ ယောက်ျားလေ၊ ချစ်ဖြစ်ပျက်နေတာတော့ မောင် သိထားသင့်တာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား”

“အမယ် မောင် ကနော် ချစ်ကို မသိဘူးများမှတ်နေလား၊ ဒါနဲ့ ချစ် တို့ ဆေးရုံက ဝန်ထမ်းတွေ ဒီလာမဲ့ ပိတ်ရက် မှာ မန္တလေး ဘက် ဘုရားဖူး ရော အလည်ရော ဆင်းကြမယ် မောင်၊ မောင်က လည်း ရန်ကုန်မှာ မရှိဘူးဆိုတာနဲ့ ချစ် သူတို့ နဲ့ လိုက်မယ်လို့ ပြောထားတယ်”

“အင်း လိုက်သွားလေ၊ ဆရာဝန် ဘဲချောချောလေးတွေ မပါဘူးလား”

“မပါဘူး၊ ဘဲအိုကြီးတွေနဲ့ နပ်စ်မလေးတွေ များတယ်၊ ဆရာဝန်သုံးလေးယောက်ပဲပါမယ်၊ မောင်နော် သူများကို ဘာများ မှတ်နေလဲ ဘဲရှာစရာလား ဟွန့်”

…………….

တကယ်တမ်း ခရီးထွက်ရတော့ ဝါဝါစိုး တယောက် ပျော်နေခဲ့ရပြီး ကျော်ကြီး နှင့် ပြောခဲ့ရတာတွေတောင် သတိ်မရ၊ သူတို့ မှာ အံစာတုံး ခေါ်ကားတစီးလုံး ငှားပြီး သွားကြသည်မို့ လမ်းမှာ တယောက် နှင့် တယောက် နောက်ပြောင် ကျီစယ် ရင်း စတွက်စ် များသော အလုပ်မှ ခေတ္တ ဝေးရာ ရောက်နေကြသည်မို့ ပျော်ရွှင်ပေါ့ပါးနေကြရသည်။ မန္တလေးမှာ ဘုရားစုံဖူးပြီး မေမြို့ ဘက်ကို တက်ကြတော့ လမ်းမှာ ရေကစားသည့် နေရာ သို့ ဝင်ကြသည်။ အချို့ အမျိုးသမီးများ မှာ ရေကူးဝတ်စုံ များဖြင့် ရေထဲ ဆင်းဆော့နေကြသည်မို့ ဝါဝါစိုး လည်း သူမ မှာ ပါလာသည့် ရေကူးဝတ်စုံ ကလေးကို ဝတ်ကာ ဆင်းလေသည်။ သူမ ဝတ်စုံ မှာ အပေါ်အောက် တဆက်ထည်း ဝမ်းပိစ် ဖြစ်သည်။ အရှေ့ပိုင်း ဘရာဇီယာမှ အောက်ပင်တီအထိ တဆက်တည်း ဖြစ်သော်လည်း အနောက်ဘက်မျာတော့ ဘရာဇီယာ ကြိုးနေရာလောက်မှ ပင်တီခါး ရစ်နားအထိ ကို အဝတ်မရှိ ကျောပြောင် နှင့် ဖြစ်လေသည်။ ဖြောင့်စင်း ရှည်လျှားသော ပေါင်တန် တို့ ကြောင့် လူတကာ မျက်စေ့တို့မှာ ဝါဝါစိုး ကိုယ်ပေါ်မှာ တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေလေသည်။ အဆိုး ဆုံးမှာ သူတို့ ငှားလာသော ကား ၏ အုံနာ လည်းဖြစ် ဒရိုင်ဘာလည်း ဖြစ်သော ကိုမြသာ ဖြစ်လေသည်။ ကိုမြသာ မှာ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း ရမက်ကြီးသူ ဖြစ်လေသည်။ အစပိုင်းတော့ ဆေးရုံမှ ဆရာဝန်များ နပ်စ်မ များဖြစ်သဖြင့် ကိုယ်နှင့် လိုင်းလည်း မနီးသူ များမို့ ကိုယ့်ကပ်စတန်မာ အဖြစ်သာ သဘောထားပြီး တာဝန်ကျေပြွန်အောင်သာ လုပ်ပေးကာ ခပ်တန်းတန်း နေခဲ့သည်။ ယခု ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ၏ ဖြောင့်စင်း လုံးဝင်း ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်တန်များက သူ့ ကို ပြုစားတာ ခံလိုက်ရလေပြီ။ မိန်းမ အကိတ်ကြီးကို ဖြို နေရတာ ကြာပြီမို့ ဒီလို စလင်း သွယ်လျှလျှလေး ဆိုလျှင် အားရ ပါးရ ကိုင်ဆောင့် လိုးလိုက်ရ ခါးတွေ ဘာတွေများ ကျိုးသွားမလား ဆိုသည့် အဆင့်ထိပင် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေးမိကာ လီးတောင်လာရသည်။

ကား မောင်း နေသဖြင့် ပူအိုက် ချွေးထွက် ပြီး ယားမှာ စိုးသဖြင့် ပုဆိုးအောက်မှာ အတွင်းခံ ဝတ်လေ့ မရှိသော ကိုမြသာ တယောက် လီးတောင်လာတော့ ဖုံးရဖိရ တအားခက်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တနေရာမှာ ထိုင်ပြီး လီးတောင်လာတော့ ပြန်ထ၍ မရ၊ အသာကိုယ့်လက်ကလေးဖြင့် မသိမသာ ဖုံးထားနေရလေသည်။ မျက်လုံး က ခေါ်တော တထောင်အား ကိုတော့ မထိန်းလိုက်နိုင်သဖြင့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး တယောက် မျက်နှာကလေး ရဲ ကနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ထို ရေဆော့သည့် နေရာတွင် ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံး အလှကို သတိထားမိသွားသော ကိုမြသာ တယောက် နောက်ပိုင်းတွင် ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေမိလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ရေဆော့ပြီး ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဟော့ပင် အတိုလေး နှင့် အပေါ်က လက်ပြတ် ဘလော့လေးကို ဝတ်လိုက်တော့ ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်တန်တို့မှာ ကိုမြသာ ကို လာရက်လှည့်ပါတော့ဟု ခေါ်မြူနေသလိုပင် ထင်မိတော့သည်။ ဝါဝါစိုး မျက်နှာ လေးမှာ လည်း သွယ်လျလျ ဖြင့် နှာတန်စင်းစင်း ၊ မျက်လုံး ကြီးတွေက သမင်မ မျက်လုံးလို ကျယ်ပြီး ရွမ်းလဲ့ နေသဖြင့် ကိုမြသာ တယောက် မျက်လုံး ချင်း ဆုံမိလိုက်လျှင် ရင်ထဲ ဒုန်းကနဲ ခုန်ခုန်နေရလေသည်။

ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး နှင့် မျက်လုံး ချင်း တခါနှစ်ခါ ဆုံမိပြီးသည့် အချိန်တွင် ကိုမြသာ စိတ်ထဲမှာ တခုခု ကို ခံစားနေရလေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကိုမြသာ နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ထိုင်ခုံတွင် ဆရာဝန်ကြီး ထိုင်ကာ ဆရာဝန်ကြီး ကတော် နှင့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုးတို့မှာ ကား ရှေ့ဆုံး တန်းတွင် ထိုင်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုမြသာ က ကားမောင်းရင်း မျက်လုံး စွေ ကြည့်လိုက်လျှင် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ပေါင်တန်တို့ကို မြင်နေရပြီး နောက်ကြည့်မှန် မှ ကြည့်လိုက်လျှင် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး မျက်နှာလေးကို တွေ့နေရလေသည်။ ကိုမြသာ တယောက် ဝါဝါစိုး ပေါင်တန်တွေကို ကားမောင်းရင်း မသိမသာ ရှိုးနေရာမှ နောက်ကြည့်မှန်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို မျက်မှောင်ကလေး ကုတ်ကြည့်နေသော ဝါဝါစိုး ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ကိုမြသာ မှာ သူခိုးလူမိ သွားသဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ပြုံးပြလိုက်မိလေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူ့ကို ပြန်မပြုံးပြပဲ မျက်လုံးချင်း လွဲသွားပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သဖြင့် ကိုမြသာ စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ ကောင်မ သူ့ ပစ္စည်း ကျတော့ ပြပြီး လူကို မတူသလို မတန်သလို ဆက်ဆံတယ်။ ဖင်ထောင်ပြီး စောက်ဖုတ်ပြဲသွားအောင် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ရဟွန်း ဟု ဒေါသဖြင့် တွေးနေမိလေသည်။

ကိုမြသာ မှာ ဒေါသ နှင့် တဏှာ ရောပြွမ်းပြီး လီးက မတရားတောင်လာရာ စတီယာရင်ဝှီး ကို တဖက်က ကိုင်ရင်း က ထောင်ထလာသော လီးကို လက်တဖက်ဖြင့် အသာ ဖိလိုက်သည်။ ထိုသို့ လီးကို လက်ဖြင့် ဖိရင်းမှ အခြေနေကောင်းတခုကို မြင်လိုက်ရသည်။ ထိုအရာက တော့ ခုန ရေဆော့ထားသဖြင့် အနည်းငယ်ပင်ပန်းနေသော ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော်တို့ မှာ မျက်လုံးများ ပိတ်ပြီး အိပ်မောကျနေကြပြီး ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး မှာသာ အပြင်ဘက် ရှုခင်းတို့ကို ကြည့်လိုက်၊ သူ့ဘက်ကို မသိမသာ ကြည့်လိုက် လုပ်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ကိုမြသာ ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ကားပေါ်မှာ ပါလာသူတို့ အနက် ဆရာဝန်ကြီး၊ ဆရာဝန်ကြီးကတော် နှင့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုးတို့ သုံးယောက်သာ မြင်နိုင်ပြီး ကျန်လူများမှာ ကိုမြသာ ဦးခေါင်း နောက်ဖက်ကို သာ မြင်နေကြရသည်ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော်မှာ အိပ်မောကျနေကြပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကိုမြသာ မှာ သူလီးကြီးကို ဖုံးဖိ မနေတော့ပဲ လက်တဖက်ဖြင့် တမင် ဆွပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ ဂီယာတံကြီးအလား ထိုးထောင်ထနေလေသည်။ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုးကို မသိမသာ နောက်ကြည့်မှန်မှ အကဲခတ်လိုက်ရာ သူ့လီးကြီးကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက် တာတွေ့ရပြီး ပြတင်းပေါက်ဘက်သို့ ချက်ချင်းလှည့်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုမြသာ က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပုဆိုးပေါ်မှ ပင် လီးကို အသာဖွဖွ ဆုပ်ကိုင် ပြီး ပိုမတ်လာအောင် ပွတ်သတ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တခါ နောက်ကြည့်မှန်မှ အကဲခပ်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး အိပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် တကယ် အိပ်ပျော်နေတာလား အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူလီးဆော့နေတာကို ခိုးကြည့်နေတာလား ဆိုတာကို ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေရသည်။

ကိုမြသာ တဏှာခိုး မှာ ငယ်ထိပ်ကို ရောက်နေပြီ ဖြစ်ရကား အဆုံးစွန်ထိ စမ်းဖို့ စိတ်ပေါက်သွားရလေသည်။ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှာလည်း ရှည်လျှားလှသည်ဖြစ်ရာ မျက်လုံးကို မှေးကြည့်နေသလားဆိုသည်မှာ ပြောရခက်လှပေသည်။ ကိုမြသာ တယောက် ဆရာဝန်ကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဟောက်သံပင် ထွက်နေလေပြီ။ ကိုမြသာ သူ့ခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး အောက်ကို အနည်းငယ် လျှောချလိုက်ကာ မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအပြင်သို့ ထုတ်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်သတ်ပေးရင်း နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး မျက်နှာ အနေအထား ပြောင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူထင်ထားသည်မှာ မှန်နေပြီဟု သိလိုက်ရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဖီးမှာ အရမ်းတက်သွားပြီး မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက် တော့ သူ့ပုဆိုးကို ပြန်ဖုံးလိုက်ရင်း ဖြစ်သလို ခါးမှာ ပတ်ထားလိုက်လေသည်။ အကြာကြီး သိပ်အရဲစွန့်လို့ မရမှန်း သူသိလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နောက် ကြုံလို့ အခွင့်အရေးရတာနှင့် ထို ဆရာဝန်မ ကို ဖန်ပြီး လိုးဖြစ်အောင် လိုးမည်ဟု အဓိဌာန် ချလိုက်လေသည်။

ဝါဝါစိုး မှာ လည်း သူထင်သည့်အတိုင်းပင်။ ကိုမြသာ ၏ ရမက်ခိုးဝေနေသော အကြည့်ကို ရိပ်စားမိလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ပေါင်တန်တွေကို တမင် မဖုံး ကွယ်ပဲ ပြထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုမြသာ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးထောင်ထလာတော့ မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်းက မျက်လုံးကို မှေးကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ကြည့်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုမြသာ တယောက် ပေါ်တင်ပြီး ထိုကဲ့သို့ ပုဆိုးကို ဆွဲချကာ လီးကြီးကို ထုတ်ပြလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း ရုတ်တရက် မျက်နှာအိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ်သွားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက် ကိုမြသာ ပုဆိုးကို ပြန်ဖုုံးလိုက်တော့ သူမ လည်း တကယ်ပင် မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။

………….

ညဘက် ကျော်ကြီး နှင့် ဖုံးဆက်တော့ ထိုအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ စိတ်အား ထက်သန်စွာဖြင့်၊

“ဟာ ဒီကောင် ချစ်ကို တအား လိုးချင်နေပြီထင်တယ်၊ ရုံးမကြောက် ဂါတ်မကြောက် လုပ်ပြနေတယ်ပေါ့”

“ဟွန့် သူ လုပ်ချင်တော့ရော ချစ်က ဘာလုပ်ရမှာလဲ ကားသမားကို၊ ချစ် အဆင့်အတန်းနဲ့ က တန်မှ မတန်တာ မောင်ကလည်း”

အခန်း ၄။

ဝါဝါစိုး မှာ တကယ်လည်း ရှောင်ခဲ့သည်။ ကိုမြသာ နှင့် မျက်လုံးချင်းမဆုံ မိအောင်၊ လူချင်း နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖြစ်အောင်ကို ရှောင်ခဲ့လိုက်သည်။ ကိုမြသာ မှာ ပိုပြီး စိတ်တွေကြွလျှက်၊ ဘာမှ လည်း မလုပ်နိုင်၊ ညဘက် အိပ်ချိန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ဂွေလှိမ့် ပြီး စိတ်ဖြေဖျောက်ပြစ် လိုက်ရသည်။

ခရီးက ပြန်လာပြီး နောက်ရက်ပိုင်း များတွင် ဝါဝါစိုး တယောက် ဇွဲမာန်ကို မတွေ့ရတာ ကြာပြီမို့ ဘာများ ဖြစ်သလဲ ဟု တွေးနေမိသည်။ သူ့မိန်းမ ဆီ ပြန်သွားတာ နေမှာပေါ့၊ ကိုယ်နဲ့ ဘာဆိုင်တာမှတ်လို့ ကိုယ်က ဘာလို့ သတိရနေရတာလည်းဟု လည်း ပြန်တွေးနေမိသည်။ သုံးလေးရက် ကြာပြီး တနေ့ ဝါဝါစိုး ဂျူတီချိန်ပြီး လို့ ဆေးရုံ က နေထွက်လာတော့ သူမ ဘေးနားမှာ ကားတစီး ထိုးရပ်လာသည်။ မောင်းသူ ကို ကြည့်လိုက်တော့၊ ဇွဲမာန်။

“ဟဲ့ ဇွဲမာန် ဘယ်ပျောက်နေတာလဲဟ၊ မတွေ့ရတာတောင်ကြာသွားပြီ”

ဇွဲမာန်မှာ သူမ ထက် ငယ်သဖြင့် ဝါဝါစိုး က နာမည်ကို သာ ခေါ်တော့သည်မှာ ကြာပြီ။ အစပိုင်း က ကိုဇွဲမာန် ဟု ခေါ်သော်လည်း နောက် ရင်းနှီးလာသဖြင့် သူမ က ဇွဲမာန်ဟု ခေါ်ပြီး ဇွဲမာန်က သူမ ကို အမဝါ ဟု ခေါ်လေသည်။ ဇွဲမာန်က ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ တံခါးလှမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သဖြင့် ဝါဝါစိုး က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ဟုတ် အမဝါ ကျနော် အိမ်ခန ပြန်သွားလို့ မနက်က မှ ပြန်ရောက်တာ”

“အော် ဟုတ်လား မသိပါဘူးကွာ၊ အလုပ်များ ပြီးသွားလို့ တို့ကို တောင် မနူတ်ဆက်နိုင်တော့ပဲ လစ်သွားပြီလားလို့”

“အော် အလုပ်က တော်တော်နဲ့ ပြီးမှာ မဟုတ်သေးပါဘူး အမဝါရဲ့၊ အိမ်က မပြန်တာ ကြာလို့ ခနပြန်တာပါ”

“အင်းပေါ့ မိသားစု နဲ့က လည်း အကြာကြီးခွဲနေလို့ က မကောင်းဘူးလေ”

ဇွဲမာန်က တော်တော်နှင့် စကားပြန်မပြော တခုခု ကို စဉ်းစားနေပုံ၊ နောက်တော့၊

“အမဝါ တခုခု စား ရအောင် ကြေးအိုး ဖြစ်ဖြစ် တနေရာ သွားစားရအောင်”

“အင်း သွားလေ၊ တို့လည်း ကြေးအိုး မစားရတာကြာပြီ”

ဇွဲမာန် နှင့် ရင်းနှီးနေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော်လည်း ထိုသို့ နှစ်ယောက်အတူ စားသောက်ဆိုင် သွားကြတာကတော့ ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်လေသည်။ ကြေးအိုးဆိုင် ရောက်တော့ ကြေးအိုးမှာရင်း ဇွဲမာန်က ဘီယာ မှာတော့ ဝါဝါစိုး လည်း တလုံး မှာ ကာ သောက်ကြလေသည်။ ဘီယာအရှိန်ကလေးဖြင့် စားကြသောက်ကြ စကားပြောကြ နှင့် တယောက် နှင့် တယောက် ငယ်ပေါင်းတွေပမာ မိမိတို့အကြောင်းတွေကို ရင်ဖွင့်မိကြသည်။ ဇွဲမာန်က သူ့ မိန်းမ နှင့် အဆင်မပြေကြောင်း၊ ယခု တခေါက်ကလည်း သူမှ မလာရင် အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားတော့မလိုလို ချိန်းခြောက်နေ ၍ဖြစ်ကြောင်း၊ မိမိ မှာလည်း သား သံယောဇဉ်ကြောင့် ပြန်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ ရောက်တော့လည်း လင်မယား စကားအခြေအတင် နှင့် ရန်ဖြစ်ခဲ့ရသည်သာ အဖတ်တင်ကြောင်း၊ မိမိ အိမ် မိမိ ပြန်သွားပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ခဲ့ရသည့် အဖြစ်က တော့ ဆိုးဝါးလှကြောင်း ဇွဲမာန် က ငြီးပြလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ သူမ နှင့် သူမ ယောက်ျား တို့ မှာ တမြို့ စီ ဖြစ်နေရပြီး ပိတ်ရက်ခြင်း တူဖို့ က အတော်ရှားကြောင်း၊ မိမိ အလုပ်အားသည့် ရက်များတွင် ကျော်ကြီးက တမြို့နယ် ရောက်နေကြောင်း များသော အားဖြင့် ဖုံးဖြင့် သာ စကားပြောဖြစ်နေကြောင်း ကို ပြောပြလေသည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းက၊

“အင်း အမဝါ လို မျိုး မိန်းမ ချောချော ဆက်ဆီကျကျ လေးကို ရထားပြီးတော့ မှ ဗျာ ဒီလူကလည်း ၊ ကျနော်တော့ နားမလည်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်သာ ဆိုရင် အမဝါ လုပ်တဲ့နား မှာ ပဲ ရတဲ့ အလုပ်ရှာပြီး တော့ လုပ်မှာပဲဗျာ”

ဇွဲမာန် အပြောကို ဝါဝါစိုး က ပြုံးပြီး ကြည့်နေသဖြင့် ဇွဲမာန်က မိမိ ပါးစပ်လွန်သွားသည်ကို သတိရလိုက်သည်။

“အာ ဆောရီးနော် အမဝါ၊ ကျွန်တော် ဘာသဘောနဲ့ မှ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး”

“ရပါတယ်ကွာ၊ တို့ကို အဲလို မြှောက်ပြောပေးမဲ့လူ မရှိတာ ကြာပါပြီ ခစ်ခစ်၊ တို့ ယောက်ျားက တို့ကို ပိန်တာရိုးလို့ ခေါ်တာ တခါတလေ၊ သူက အကိတ်ကြီးတွေမှ သဘောကျတာလေ”

“ဟာ မဟုတ်တာ အမဝါက ဘယ်က ပိန်တာရိုးက မှာလဲ အဲလောက် ဆက်ဆီ ဖြစ်တာကို၊ အမဝါသာ ဓါတ်ပုံ သမား ပရော်ဖက်ရှင်နယ်နဲ့ ရိုက်လိုက်ရင် နန်းမွေစံ တို့ ထိုင်ငိုသွားလောက်တယ်”

“အယ် ဒီကောင်လေး ကိုယ့်အမ ကို မဟုတ်တရုတ်တွေ လာပြောနေတယ် ခစ်ခစ်”

ဝါဝါစိုး က သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး တွေ ကြားမှ ညီညီညာညာ သွားလေးတွေ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာအောင် ရီမောလိုက်ရင်း ဇွဲမာန် လက်မောင်း ကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန် က ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ် ထားလို်က်ကာ ပြန်မလွှတ်သေးပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရင်းမှ၊

“ဘယ်က မဟုတ်တရုတ်ကမှာလဲ ကြည့်ပါလား ဒီလက်ချောင်းလေး တွေက ဖေါ့ဖယောင်းလေးတွေလိုပဲ ချောမွတ်ပြီး အိစက်နေလိုက်တာ၊ ပန်းပွင့်ချပ်လေးတွေ ကျနေတာပဲ”

ဝါဝါစိုး က သူမလက်ကို ပြန်မရုတ်သေးပဲ ဇွဲမာန် ၏ ခပ်တည်တည်လုပ်ထားသော မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့လေးဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဇွဲမာန် က ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို အသာပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ဗေဒင်ဟောမည့် သူကဲ့သို့ သူမ လက်ဖဝါးပြင်ကို သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ထိတွေ့နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး ၏ လက်ဖဝါးမှ ဇွဲမာန် လက်ချောင်းထိပ်က လျှပ်စစ်ဓါတ်တခု စီးဝင်လာသလို သူမ အသွေးအသား တွေကို တဖျင်းဖျင်း ထ ပြီး သူမ ပေါင်တွင်းသားများ ဆီသို့ပင် တိုက်ရိုက် ရောက်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ပိပိလေး မှာ အရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်နေပြီကော။ သူမ လက်ကို ဇွဲမာန်လက်မှ ဆွဲယူဖို့ ကြိုးစားလိုက်သော် လည်း တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဇွဲမာန်ကြောင့် ပြန်ဆွဲလို်က မရ၊ အတင်းကာရောကြီး ရုပ်ပျက် ဆင်းပျက် ဖြစ်လောက် အောင် ကလည်း မရုန်းချင်၊ တော်ကြာ သူက သဘောရိုးကို ကိုယ်က အရမ်း အကဲဆတ်သည်ဟုလည်း အထင်မခံခြင်။ သို့သော်လည်း ဇွဲမာန် ၏ လက်နှင့် သူမ လက်တို့ စီးကူးနေကြသည့် ဖိုမ ဓါတ်မှာ ပြင်းထန်လွန်းလှသဖြင့် သူမ ရင်တွေ ဖိုလာရသည်။ သူမ မျက်နှာလေးလည်း ပန်းနုရောင် သန်းလာလေပြီ။

ဇွဲမာန် အနေနှင့်လည်း ဝါဝါစိုး ၏ နူးညံ့ လှသော လက်ဖဝါးလေး ကို ကိုင်ထားပွတ်သတ်နေရသည်မှာ ပြန်မလွတ်ချင်လောက်အောင် အရသာ တွေ့နေပြီး သူ့လီးကြီးမှာ လည်း ဘောင်းဘီအောက်မှာ အရမ်းကို မာတောင်ထနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ယခု အချိန်သာ သူတို့ နှစ်ယောက် သာ အခန်းတခု ထဲမှာ ဆိုရင်တော့ အတင်းတက်လိုး မိတော့မှာ သေခြာသလောက်ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မျက်နှာလေးမှာလည်း ပန်းနုရောင်သွေး ဖြန်းနေသဖြင့် သူမ လည်း သူ့လို ပင်ဖြစ်ကြောင်း သူသိလိုက်သည်။ သူ အလိမ္မာ သုံး ရင် စားရနိုင်သည် ဆိုတာကို တွေးလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို အသာပြန်လွှတ်လိုက်လေသည်ု။

“ဆောရီး အမဝါ၊ အဟီး အမဝါ လက်ကလေး တွေက အိစက်နေတာမို့ ရုတ်တရက် မလွှတ်မိတော့ဘူး ”

ဝါဝါစိုး လည်း သူမ ပိပိ ပြဿနာကို အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဒီဂျေပွတ်တော့မည်ဟု တွေးရင်း၊

“ကဲ ပါ ပြန်ကြရအောင် ဘိုက်လည်း ပြည့်ပြီ၊ လူလည်း တနေ့လုံး အလုပ်များထားလို့ ပင်ပန်းပြီး နှုံးနေပြီ”

“ဟုတ်ကဲ့ အမဝါ”

ဒီတခါ ဝါဝါစိုး အခန်းရှိသည့် တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ လွတ်နေသည့် ပတ်ကင် တခု တွင် ကားကို ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ခါတိုင်း ဆိုလျှင် တိုက်ရှေ့မှာ ပင် ကားကို ရပ်ပေးပြီး ဝါဝါစိုး က ဆင်သွားနေကြ ဖြစ်သော်လည်း ယခုကတော့ မိုးလည်း နည်းနည်းချူပ်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဇွဲမာန် က လှေခါးနားသို့ လိုက်ပို့ ပေးမလို့ ကားထဲက ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ဘာမှ မပြောသဖြင့် လှေခါးရင်းနားသို့ လိုက် သွားလေသည်။ ဇွဲမာန် တယောက် သူ့ရှေ့မှ လျှောက်သွားသော ဝါဝါစိုး တကိုယ်လုံး ကို အနောက်မှ အားရပါးရ ကြည့်မိလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ အပေါ်ပိုင်း မှ လက်စက အနီရဲရဲ အသားပျော့ပျော့လေးကို ခါးကျပ်ကလေး ဝတ်ထားပြီး အောက်မှ အနီအောက်ခံ ပေါ်အဖြူရောင် ပန်းပွင့်သေးသေးလေးများ ဖေါက်ထားသည့် ထမိန်လေးကို လည်း တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားရာ သူမ ၏ ဝိုင်းစက်နေသော တင်ကလေး က လုံးကျစ်နေသည်။ သူမ ၏ အသား ဖွေးဖွေး လေး နှင့် အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းနေလေသည်။ တင်လေးမှာ လုံးကျစ်နေသော်လည်း ဒေါက်ဖိနပ် အမြင့် ကြောင့် လမ်းလျှောက်သည့် အချိန်မှာ အနောက်ဖက်ကို ဆပ်ကနဲ တုံ ကာ သွားလိုက်သည်မှာ ကုံးကိုက်ချင်စရာ ကောင်းလှတော့သည်ဟု တွေးနေမိသည်။

ဇွဲမာန် မှာ သတိလက်လွှတ် ကြည့်ကောင်းကောင်း နှင့် ဝါဝါစိုး နောက်ပိုင်းအလှလေးကို ဇိမ်ခံကြည့်ရင်း လှေခါးမှ တက်လိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ပထမထပ်မှာ နေသည်မို့ သူမ အခန်းဝ ရောက်တော့ အခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်ရင်း မှ နောက်ဖက်လှည့်ကာ၊

“ဟဲ့ ဇွဲမာန် ကျေးဇူးပါပဲကွယ် ညနေစာ ပြုစုတာကို နောက်တခါကျရင် ငါကျွေးပါ့မယ်”

ဟု နူတ်ဆက်တော့မလို့ လှည့်ပြောလေသည်။ ဇွဲမာန်မှာလည်း အပေါက်ဝတွင် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ရပ်နေရင်းက၊

“ဟာ ရပါတယ် အမဝါက လည်း ၊ ဒါနဲ့ မရိုမသေ အပေါ့လေး ခန သွားလို့ ရမလား”

“အင်း ဝင်ခဲ့လေ ရတာပေါ့ဟ”

ဇွဲမာန်က နောက်ဖေးဘက်ကို လျှောက်သွားကာ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အိမ်သာ ရေချိုးခန်းမှာ တွဲလျှက်မို့ သေးကို မတ်တတ်ရပ် ပေါက်ရင်းက သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကို တချက် နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်မိသည်။
နောက် တော့ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး က ဇွဲမန် နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတော့ သူမ အိမ်ရှေ့ အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ ကလန်ကချလိုက်သည်။ သူမ ရင်တွေ ခုံ နေလေပြီ။ ဒီည ကျော်ကြီး ဆီ ဖုံးခေါ်ရင်တော့ ဇွဲမာန် နှင့် ကြေးအိုးသွား စား ကြရင်း သူမ လက်ကိုင်တာက အစ နောက် ဘာညာ သရကာ တွေကို ပိုပို သာသာ ပြောရင်း သူမ ဒီဂျေ ပွတ်ရတော့မည်ဟု တွေးနေမိသည်။ နောက်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ရေငတ်သလို မို့ နောက်ဖေးဘက်လျှောက်လာတော့ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာသော ဇွဲမာန် နှင့် ဆုံလေသည်။

သူမ အနားရောက်လာတော့ ဇွဲမာန်က ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းတို့ ကို နမ်းစုပ် လိုက်တာကို အလစ်ခံလိုက်ရလေသည်။

“ဟင် မင်းမင်း ဘာလုပ်တာလဲ”

“အမဝါ ရယ် ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ၊ အမဝါကို ကျွန်တော် ချစ်နေမိပြီ”

“အို တော်တော် မဟုတ်တာ၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားနဲ့လေ နင်လည်း အိမ်ထောင်နဲ့ဟာကို မဖြစ်နိုင်တာ”

“အဲဒါတွေ ကျွန်တော်မသိတော့ဘူးဗျာ ကျွန်တော် အမဝါကို ချစ်ချင်တာပဲ သိတော့တယ်”

နဂိုထဲက ရမက် ဆန္ဒတွေက ထနေပြီ ဖြစ်သော ဝါဝါစိုး အတွက်က တော့ ဆက်ငြင်းဆန်ဖို့ အားမရှိတော့ခြေ သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ နမ်းစုပ်လာသော ဇွဲမာန် ပါးစပ်တွေကို လည်း သူမ က ပြန်နမ်းစုပ်နေမိပြီ၊ ဇွဲမာန် လက်ဖဝါးတွေက သူမ တင်ပါးလုံးတွေကို အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် တာခံနေရပြီး သူမ ပိပိလေး ကလည်း အရည်တွေ စိုစွတ်နေလေပြီ။

ဝါဝါစိုး လည်တိုင်လေးကို ဇွဲမာန် နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ဖွဖွလေး စုပ်နမ်းကာ လျှာဖြင့် ရက်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုးဒူးလေးတွေ ညွှတ်ခွေကျသွားသဖြင့် ဇွဲမာန် လည်ပင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် ဆွဲကာ ခိုလိုက်ရသည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို ကိုင်ဖက် ကာ နောက်ပြန်လေး တွန်းရင်းက သူမ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ ဝါဝါစိုး ကို သူမ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်စေပြီးမှ ဝါဝါစိုး နှင့် မျက်လုံး ချင်း စေ့စေ့ကြည့်လိုက်ကာ၊

“မမဝါ…. ကျွန်တော် ချစ်တော့မယ်နော် ”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ ဇွဲမာန်ကို ပြန်ကြည့်ရင်းက ဇွဲမာန် ခေါင်းကို ဆွဲယူလိုက်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းများဖြင့် ဇွဲမာန် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်း မရ နမ်းစုပ်လေသည်။ ဇွဲမာန်က လည်း ဝါဝါစိုး ကို ပြန်လည်နမ်းရှုတ်ရင်းက သူ့ခါးပတ် ကို ဖြုတ် ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပါတခါထည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ခါးမှ ထမိန်ကိုလည်း ဆွဲဖြည်ချနေရာ ဝါဝါစိုး က ဖင်ကလေး ကြွပေးလိုက်သဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကွင်းလုံး ပုံ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ၏ အနီရောင် ပင်တီလေး က ပိပိလေး နေရာမှာ အရည်စို ကွက်ရွဲနေလေပြီ။ ဝါဝါစိုး ၏ဘလော့ အကျႌရှေ့ကြယ်သီးတွေကို ဇွဲမာန်က ဖြုတ်နေစဉ် ဝါဝါစိုး ကလည်း ဇွဲမာန် ရှပ်အကျႌကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေလေသည်။ အခုတော့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျှက် ဘရာဇီယာ အနီလေး နှင့် ပင်တီအနီလေး သာ ကျန်ပြီး ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားအရောင် ဖြင့် ဝါဝါစိုး တယောက်။ တောင့်တင်း ကျစ်လစ်သည့် ကိုယ်ခနွာ၊ မာတောင် တောင့်တင်း နေသည့် လီးကြီး က ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် သူမ ရှေ့ မတ်တတ်ရပ်နေသော ဇွဲမာန် ကို ရမက်ပြင်းပြ သည့် အကြည့်တွေဖြင့် ကြည့်နေမိလေပြီ။

အခန်း ၅။

ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ မတ်တတ်ရပ်နေသည့် ဇွဲမာန်ရှေ့မှာ ဒေါက်တာဝါဝါစိုး တယောက် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်၏ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးက အပေါ်ကို ယောင်ယောင်လေး ကောက်နေသည်။ ပန်းရင့်ရောင် ပြောင်ဝင်း ဖူးထ နေသည့် ဒစ်ဖူးကြီး ထိပ်မှ အကွဲကြောင်း အဝမှာ အရည် ကြည်လေး သီးနေသည်။ ဝါဝါစိုး သူမ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ဇွဲမာန်တုံတက်သွားသည်။ နောက်တော့ နွေးထွေး နူးညံ့လှသည့် ဝါဝါစိုး၏ အာခံတွင်းက ဇွဲမာန်ကို ကြက်သည်းမွှေးညှင်း ထစေပြီး ဝါဝါစိုး ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ကျောလည်လောက်ထိ ရှည်သော ဆံပင်တွေကို အလုပ်မှာ အဆင်ပြေဖို့ ထုံးထားသည့် သူမ ဆံထုံးလေးကို တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး ခေါင်းလေး မော့သွားသည်။ သူမ ဇီးရောင် နူတ်ခမ်းဆိုးဆေး ဆိုးထားသည့် နူတ်ခမ်းထူထူ လေးတွေက ဇွဲမာန် လီးတန် ကို တင်းတင်းလေး စေ့ကာ ထားသဖြင့် လီးတန်ကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင် တိုးထွက် လုပ်နေသည့်အချိန်မှာ ဇွဲမာန် ကို အရသာ ရှိစေလေသည်။

ဝါဝါစိုး လျှာကလေးကလည်း ဇွဲမာန် ဒစ်ဖူးကို ရစ်ပတ်ရက်ပေးရင်းက တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေရာ၊ ဇွဲမာန်တယောက် လရည်များ မထွက်သွားအောင် မနည်းထိန်းနေရသည်။ ပထမဦးဆုံး မို့ သူ က ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်၊ တော်ကြာ သူမ စိတ်ပြောင်းသွားလျှင် စောက်ဖုတ်ကို မလိုးလိုက်ရမှာ စိုးသည်။

ဝါဝါစိုး ဂျိုင်းကလေးကို ကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က မြန်မာ အမျိုးသမီးထဲမှာ အရပ်ရှည်သော်လည်း ၅ပေ ၁၁လက်မ ရှိသော ဇွဲမာန်၏ မေးဖျားမှာ သူမ နဖူးက တန်းနေသည်။ သူ့ကို မော့ကြည့်လာသည့် ဝါဝါစိုး ၏ မျက်လုံးရွှဲကြီးတွေက အရည်ရွမ်းလဲ့ နေသည်။ စိုတိုတို နူတ်ခမ်း ထူထူလေးကို ငုံ့ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ကိုယ့်လီးနံ့ က ပထမ နည်းနည်း လေး ရလိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူများကိုတော့ စုပ်ခိုင်းပြီး ကိုယ်က ရွှံတာကို ပြလို့ မဖြစ်။ နမ်းရင်း နှင့် အနံ့ပျောက်သွားသည်။ ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းလေးတွေ လျှာလေး တွေက ချိုမြ လွန်းလှသည်။ ထွက်လာသမျှ သွားရည်တွေ ကိုတောင် မျိုချလိုက်မိသည်။

ဇွဲမာန်လက်နှစ်ဖက်က ဝါဝါစိုး ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ ကို ပုခုံးသိုင်းကြိုး နှစ်ဖက်မှ အသာ လျှောကာ ချွတ်ချလိုက်သည်။ တင်းရင်း မို့ဖောင်းနေသည့် နို့လေးတစုံက မကြီးမသေး လက်တအုပ်စာ သာသာလေး ရှိသည်။ အနီရင့်ရင့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေက မာတင်းထောင်ထနေသည်။ ဖွဲမာန် ဝါဝါစိုးကို လက်ဆွဲခေါ်ကာ ကုတင်ပေါ်လှဲလျှောင်းစေလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်း ချွန်ခွန်လေး တွေကို အငမ်းမရ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စို့ပေးလိုက်မိသည်။ လက်တွေက လည်း အားမလို အားမရ ဆုပ်နှယ်မိတော့ ဝါဝါစိုး ဆီမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ ဖွေးနုသော အသားမို့ သူဖျစ်ညှစ်မိ သည့် နေရာမှာ အနီမှတ်များ ယာယီကျန်ခဲ့သည်။ ဇွဲမာန် ဘိုက်သားလေး ကို နမ်းရင်းက အောက်သို့ လျှောဆင်းလာကာ ပင်တင်လေး ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုးက အဆင်ပြေစေရန် ဖင်ကလေး ကြွပေးသည်။ အမွှေးနက်နက်လေး တွေက ပါးပါးလေး အနေတော် ညှပ်ထားသဖြင့် ဖေါင်းမို့နေသည့် အဖုတ်ကလေးက အကွဲဟလေး ကို သေခြာမြင်နေရသည်။ နူတ်ခမ်းသား ညိုညို အတွင်းသား နီတာရဲတို့ က အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှဲကာ မီးရောင်အောက်မှာ အရောင်ပြန်ဖြင့် လက်နေသည်။

ဇွဲမာန်က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး က ဒူး ထောင်လိုက် ပြီး ပေါင်တန်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဇွဲမာန်က သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို ဝါဝါစိုး တင်ပါးအောင် ထိုးထည့်ပြီး ဆွဲမ လိုက်ရင်း သူ့မျက်နှာကို ဝါဝါစိုး အဖုတ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုးဆွရင်း အကွဲကြောင်း တလျှောက် စုံဆန် ရက်ပေးသည်။ လျှာကို မာမာတောင့်တောင့်လေး ဖြစ်အောင်လုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသား သို့ ရသလောက် ထိုးသွင်း ကစားကြည့်သည်။ သူ့လက်မလေးက ဖုဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေသည့် ဝါဝါစိုး စောက်စေ့လေးကို အသာအယာ ဖိပွတ်ကာ ခြေပေးနေသည်။ ဝါဝါစိုး ဖင်မှာ မွေ့ယာ ပေါ်မှ ကြွတက်နေပြီး ဝှေ့ယမ်းကာ အငြိမ်မနေနိုင် ဖြစ်နေရပြီ။ ဇွဲမာန်တယောက် သူ့လျှာ နှင့် ဇက် က ခံနိုင်လောက်သည်အထိ ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးနေမိသည်။ ခုနက ပုလွေမှုတ်ခံထားရသည့် အရှိန်ကြောင့် အခု အချိန် သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်လျှင် ချက်ချင်း ပြီးသွားမှာ ကြောက်သဖြင့် အချိန် ဆွဲနေတာကလည်း တမျိုး ၊ ဝါဝါစိုး ၏ ကိုယ်နှံ့လေး နှင့် စောက်ဖုတ်နံ့ ညှီစို့စို့လေးက လည်း သူ့ကို တမျိုး စိတ်ထ နေတာကလည်း တမျိုး ကြောင့် တော်တော်ကြာကြာကို ဘာဂျာပေးမိသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို စိုစိုစွတ်စွတ်လျှာကြီး က အတွင်းအပြင်ရက်ပေးနေရင်း သူမ စောက်စေ့လေးကို လည်း လက်မ ဖြင့် ဖိခြေပေးနေခြင်း ကို ခံနေရတော့ ပြီးချင်လာမိသည်။ သူမ ဆီမ ငြီးသံတွေ ကျယ်လာပြီး ဖင်ကြီး တကြွကြွ ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်လာမှ ဇွဲမာန်က ဘာဂျာ ကို ရပ်လိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ ဒူးထောက်ရင်း သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ၏ ရမက်ခိုး ဝေနေသည့် မျက်လုံး တွေက လိုးပါတော့ ဟု လောနေသလိုပင်။ ဇွဲမန် သူ့လီးကြီးကို စမ်းသပ်သည့် အနေဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူ့သွားရည်တွေနှင့် စောက်ရည်ကြည်တွေကြောင့် လီးကြီးက တော့ တိုးဝင်သွားသည်။ သို့သော်လည်း စေးစေးလေး မို့ လီးပေါ်က အကြောတွေ အားလုံး အရသာ အပြည့်အဝ ခံစားနေရသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း သူမ စောက်ခေါင်းထည်း ပြည့်သိပ်တိုးဝင်လာသည့် လီးတန်ကြီးကြောင့် သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေမှာ ဖိပွသည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ဇွဲမာန်က အစပိုင်း တချက်နှစ်ချက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပြီးတာနှင့် အရှိန်တင်တော့သည်။ သူ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ဝါဝါစိုး အပေါ်မှောက်ရက် နေလျှက် ဝါဝါစိုး နံဘေး တဖက်တချက်မှာ လက်ထောက်ရင်းက ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဆေင့်လိုးသည်။ ဝါဝါစိုးကလည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေရာမှ သူမ ခြေဖဝါးတွေက မွေ့ယာပေါ် အပြားလိုက် ချထားရာ၊ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးရင်းက ဇွဲမာန် ဆောင့်ချက်တွေကို ပြန်ခံပေးလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အလိုး အဆောင့်တွေက အချက်တိုင်းမှာ အရသာရှိနေကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ဖိုးပလေး လုပ်ထားပြီး စိတ်တွေကလည်း ကြွနေကြတာမို့ အကြာကြီးတော့ မခံကြပေ။ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ မကြာခင် ရောက်သွားရတော့သည်။

ဇွဲမာန် သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းကာ ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့လီးထိပ်မှ လရည်ပူနွေးနွေးတွေက ဝါဝါစိုး စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဖြောဖြောပန်းထွက်ကုန်သည်။ ဝါဝါစိုး စောက်ခေါင်းအတွင်းနံရံတွေကလည်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားနေရသည်။ ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးလေးလည်း ်တောင့်တင်းပြီး သူ့ကျောပြင်ကြီးကို သူမ လက်တွေဖြင့် တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်သည်။ နှစ်ဦးစလုံး တယောက်ကို တယောက် တင်းကျပ်စွာ မိနစ်အနည်းငယ် ဖက်ထားလိုက်ကြ ရင်းမှ ခနနေတော့ ပြေလျှော့ကျသွားတော့သည်။

နှစ်ဦးသား၊ အသက်ရှု ပြင်းပြင်းတို့ကို ပုံမှန်ဖြစ်သွားအောင် အနားယူနေကြစဉ် ဝါဝါစိုး ဆဲလ်ဖုံးမှ အသံမြည်လာလေသည်။ ဝါဝါစိုး က ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လေးကို လှိမ့်လိုက်ပြီး ဘေးစားပွဲပေါ်မှ သူမ ဖုံးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။

“ဟယ်လို မောင်လား”

“ဟုတ်တယ် ချစ်၊ မောင် ဒီနေ့ခေါ်တာ နောက်ကျသွားတယ်၊ ချစ်အိပ်တောင်ပျော်နေပလားမသိဘူး”

“မအိပ်သေးပါဘူး မောင်ရဲ့၊ ချစ်လည်း ခုနကမှ ပြန်ရောက်တာ”

“အော် ချစ်ပြန်ရောက်တာ နောက်ကျလှခြေလား ဘယ်ဝင်နေလို့လဲ”

“ချစ်လား ဒီနေ့လေ၊ ကြေးအိုး ဝင်စားနေလို့၊ မောင် ကိုဇွဲမာန် ဆိုတာ မှတ်မိလား ချစ်တခါပြောဘူးတယ်လေ၊ သူနဲ့ ကားကြုံ လိုက်ပြန်တတ်တယ် ဆိုတာ”

ဇွဲမာန်တယောက် သူ့နာမည် ပါလာသည်မို့ ကမာန်းကတမ်း ခေါင်းထောင်ထကာ ဝါဝါစိုးကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဝါဝါစိုးမှာ အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် မှောက်ရက် အိပ်ကာ ဖုံးပြောနေတာမို့ သူမ ဖင်လုံး ချောမွတ်မွတ်လေးတွေက တောင်ကုုံးလေး နှစ်လုံးလို ဖေါင်းထနေသည်။ သူမ က ဖုံးပြောနေရင်း ဇွဲမာန်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ကာ မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။

ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ဘက်သို့ တွားတွား သွားလိုက်ပြီး ဝါဝါစို ဖင်ဖွေးဖွေးလေး တွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။

“အဲဒါ ဒီနေ့ လမ်းကြုံလို့ သူလိုက်ကျွေးတာလေ၊ အဲဒါ စားပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလို့ ဒီနေ့ နောက်ကျနေတာ”

“အော် သူက ချစ် အိမ်လိုက်လာသေးလား၊ သူအခု အိမ်ထဲမှာ ရှိလား၊ ချစ်ကို သူ မကျူဘူးလား”

ကျော်ကြီး ၏ တဖက်မှ အငမ်းမရ မေးလိုက်မှုကြောင့် ဝါဝါစိုး ဘာပြောရမလဲ ဟု အမြန်စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူမ အနေ နှင့်လည်း ကျော်ကြီးက သူမ ကို တခြား ယောက်ျား နှင့် အလိုးခံတာကို ခွင့်ပြုသည်၊ အဲဒါကို ဖီးတက်သည် ဆိုတာကို ဇွဲမာန်မသိစေခြင်၊ ကျော်ကြီး မည်သို့ ပင်စိတ်ထားပစေသူမ ယောက်ျားပင် ဖြစ်သဖြင့် တခြား ယောက်ျား တယောက်က အထင်အမြင်သေးတာမျိုးကို လည်း သူမ မဖြစ်စေချင်။

“သူလား ချစ်ကို လိုက်ပို့တယ်လေ၊ အိမ်ရှေ့ထိပါပဲ၊ အိမ်ထဲတော့ ဘယ်အဝင်ခံမလဲ မောင်ရဲ့ ချစ်က တယောက်ထဲ နေတာလေ၊ မောင်က လည်း စိတ်ချပါ၊ ချစ်အကြောင်း မောင်သိရဲ့သားနဲ့၊ မောင့်ကွယ်ရာမှာ မဟုတ်တာ ဖြစ်မဲ့ မိန်းမ မျိုးလား၊ ချစ်က တော်ရုံ ယောက်ျားတွေ နဲ့ ကင်းကင်းနေတာ မောင်သိရဲ့သားနဲ့၊ မောင် စိတ်မချမ်းသာ ဖြစ်မှာ ၊ မောင်စိတ်ဆင်းရဲမှာ ချစ် အစိုးရိမ်ဆုံးပဲ”

ကျော်ကြီး ရိပ်မိလိုက်ပြီ။ ဝါဝါစိုးဘေးမှာ ဇွဲမာန်ရှိနေပြီ ဆိုတာ၊ ဝါဝါစိုး တယောက်ထဲ သာဆိုရင် သူနှင့် က ဘယ်ဘဲက သူမ ကို လိုးချင်နေတာ၊ ကြည့်တာကိုက ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ ၊ ဘယ်ဘဲကြီးကို ချစ်က အလိုးခံချင်နေတာ စသဖြင့်သူလည်း စိတ်ကြွ သူမလည်း စိတ်ထ အောင် ပြောလေ့ရှိသည်သာ၊ ယခု အပြောက သူ့ကို မဟုတ် သူမ ဘေးနားမှာ ရှိသည့် တယောက်ကို ကြားအောင် ပြောနေမှန်း သူရိပ်မိလိုက်သည်။

“အော် အချစ် နဲ့ အတူတူရှိနေတယ်ပေါ့လေ၊ ချစ်တို့ လိုးပြီးသွားပြီလား၊ နောက်တခါလိုးအုံးမှာလား”

“အင်း ထင်တာပဲ မောင်၊ မောင် က ခရီးထွက်ရအုံးမယ်ဆို ဘယ်တော့လောက် ချစ်ဆီလာမှာလဲ”

ကျော်ကြီး လီးတအားတောင်လာခဲ့ပြီ၊ သူ့လက်တဖက်ကို လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက ဖုံးထဲမှာ ဝါဝါစိုး ကို တိုးတိုးလေး ပြောသည်။

“ချစ် အခု ဖုံးချချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဖုံးကို မပိတ်ပဲ နဲ့ ထားလိုက်ချစ်တို့ လိုးနေကြတဲ့ အသံ မောင် နားထောင်ချင်လို့”

“အင်း ပါ မောင်ရဲ့ ဒါဆိုရင်ဒါပဲ နော် ၊ချစ်လည်း အလုပ်က ခွင့်ရတာနဲ့ ဆင်းလာခဲ့မှာပေါ့၊ မွမွ နော် မောင်”

ဝါဝါစိုး မှာ ဖုံးကို ပိတ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်းက ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်လေသည်။ ကျော်ကြီးကလည်း သူ့ဘက်မှ မိုက်ကရိုဖုံးကို မြု လုပ်လိုက်လေသည်၊ မတော်တဆ သူ့အသံ ဝါဝါစိုး ဖုံးမှာ ထွက်သွားမှာ စိုးသဖြင့် ဖြစ်လေသည်။

ဇွဲမာန်က မွေ့ယာပေါ်မှာ မှောက်လျှက် တွားတွား ဖြင့် ဝါဝါစိုး ဘေးနားသို့ ဘေးချင်း ယှဉ်လျှက် သွားလိုက် သည်။ ဝါဝါစိုး က ဇွဲမာန်ဘက်သို့ တစောင်းလှဲ့ လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူမ လက်တဖက်ကို တတောင် ထောက်ပြီး လက်ဝါးလေးဖြင့် သူမ မေးလေးကို ပင့်ထောက်ထားလျှက်က၊

“အမ အမျိုးသားလေ၊ အဟိ။ သူက ညတိုင်းလိုလို ဖုံးဆက်တတ်တယ်။ ဒီည သူအပြင်က ပြန်ရောက်တာ နောက်ကျလို့တဲ့ ခေါ်တာ နောက်ကျသွားတာ၊ အဟင်း၊ ခုနတုံး က တို့ တွေ အရှိန်တက်နေလုံး ခေါ်လိုက် ရင်တော့ ပြာပြီပဲ ခစ်ခစ်”

ဇွဲမာန်မှာ သူ့ကို မျက်နှာပေးကာ တစောင်းလေး လှဲ နေသဖြင့် လုံးကျစ်ဖွံ့ဖြိုး သော ဝါဝါစိုး ရင်သား အလှ နှင့် ချပ်ရပ်သော ဘိုက်သားလေး၊ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်တို့ ကို မျက်နှာခြင်းဆိုင် မြင်နေရလေသည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ရင်သား အစုံ နှင့် သူ့ရင်ဘတ်တို့ ထိကပ်မိသည်အထိ အနားကပ်သွားပြီး ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

“အင်းပေါ့၊ ကျွန်တော်လည်း အမဝါလို အရမ်း ဆက်ဆီကျပြီး အရမ်းချောတဲ့ အမျိုးသမီးမျိုး ရထားရင်လည်း အဲလိုပဲ နေမှာပဲ၊ ကျွန်တော်သာ ဆိုရင်တော့ ခုလိုမျိုး တမြို့ စီမှာတောင် မှ မနေချင်ဘူး တကယ်ပြောတာ”

“ယောက်ျား တွေက အဲလိုပါပဲကွာ မရခင်ဖျာလို လိပ်ထိပ်ပေါ်တင်ဆိုတာ”

ဝါဝါစိုး က ဇွဲမာန် နားရွက်ကလေး တဖက်ကို သူမ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး များဖြင့် ဆော့ကစားနေရင်းက ဇွဲမာန် ဆံပင် တွေကို ကုတ်ခြစ်ပေးနေလိုက်သည်။

“အဲလို မဟုတ်ပါဘူး အမဝါကလည်း”

“ကဲပါ အဲဒါတွေ ပြောမနေစမ်းပါနဲ့ကွာ၊ မပြန်သေးဘူးလား ခု၊ ဘာလုပ်နေတာလဲဟွန့်”

ဝါဝါစိုး ၏ ညုတုတု အသံလေး နှင့် မျက်လုံး ရွဲကြီးများ အပြင် သူ့ရင်ဘတ်နှင့် ဖိကပ်နေသော ဝါဝါစိုး နို့သီးခေါင်းလေးများ က မာတောင်လာပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ထိုးထောက်နေတာ ခံစားရတော့ ဇွဲမာန် လီးကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်းမာတက်လာရသည်။

“အမဝါ ရဲ့ မောင်လေး က မဝသေးဘူးတဲ့ တွေ့လား ခေါင်းထောင်လာပြီ”

ဝါဝါစိုး က ဇွဲမာန် လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း ခစ်ကနဲ ရီလိုက်ကာ ဇွဲမာန်လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် လှမ်းကိုင် ရင်း တချက်နှစ်ချက် ပွတ်ပေးလိုက် ရင်း၊

“ဒီမောင်လေး ကို ချိုးပြစ်လိုက်မှ ရမယ် ဒီလောက်တောင် ခေါင်းထောင်နေချင်နေရင် ခစ်ခစ်”

“ဟွန့် ဒါဆို ရင် ဒီညီမလေးက စိတ်ဆိုးသွားမှာပေါ့”

ဟု့ ပြောရင်း ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်လေးကို လှမ်းနိုက်လိုက်ရာ၊ ဝါဝါစိုးမှာ အားကနဲ အော်ပြီး တခစ်ခစ် ဖြင့် နောက်ဆုတ် ကာ ရှောင်ပြေးလေသည်။

အခန်း ၆။

ဇွဲမာန်မှာ သူ့လက်က ရှောင်ထွက်သွားသဖြင့် အခဲမကြေပဲ ဝါဝါစိုးကို အတင်းလိုက်လုံး လေရာ ဝါဝါစိုးက ဇွဲမာန် ကိုင်မရအောင် မှောက်ရက် လုပ်ထားလိုက်လေသည်။ ဇွဲမာန်က သူမ ကိုယ်ပေါ်မှောက်လျှက်တက်ပြီး သူမ နို့နှစ်လုံးကို ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုပြီး ဆုပ်နှယ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဇွဲမာန်လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြင့် သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြား၊ သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ တိုးပွတ်နေသည်ကို မို့ ဝါဝါစိုးလည်း ဖီးတက်လာပါသည်။

သူမ က ဖင်ကုုံးထလိုက်တော့ ဇွဲမာန်ကို တမင်ဖင်ကုံး ပေးသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဇွဲမာန်လီးကြီးက သူမ ပေါင်ခွဆုံမှ လျှောကနဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

“အာ့”

ဝါဝါစိုး ပါးစပ်မှ အသံလေး ထွက်သွားရသည်။ ဇွဲမာန်ကတော့ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ရက်ကလေး ဖြစ်နေသော ဝါဝါစိုး ကို ကျောလေး ဖိထားလိုက်ပြီး သူလီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး အကွဲကြားကို ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

“အ… ဖြည်းဖြည်း ဖွဲ ရယ်၊ ယူ့ ဟာကြီးက တအားကျပ်နေတာ အိုးးးးးးးရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွှတ်စ်”

ဝါဝါစိုး က ကျော်ကြီး ကြားရအောင် အသံကျယ်ကျယ်လေး ဖြင့် ပုံဖေါ်ကာ ငြီးလိုက်လေသည်။

“ကျွန်တော်ကလည်း မမဝါ ကို ခုလို ဖင်ထောင်ပြီး ဆောင့်လိုးချင်နေတာ ကြာပြီဗျာ”

“ဖွတ်..ဖလွတ်…စွတ်…ဗျိ…ဖတ်”

“အို့”

“အီးးးးး ရှီး”

ကျော်ကြီး တယောက် သူ့မိန်းမ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် အလိုးခံနေရ သည်ကို ဖုံးထဲမှာ အသံမျိုးစုံ ဖြင့် ကြားနေရလေသည်။ ကျော်ကြီး မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ ဝါဝါစိုး တယောက် တစိမ်းယောက်ျား နှင့် အားရပါးရ လိုးနေပုံ ကို စိတ်ထဲ ပုံဖေါ်ကြည့်လျှက် နားမှ လည်း ဖုံးထဲက အသံတွေကို နားထောင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေမိတော့သည်။ ဝါဝါစိုး တို့ မှာ ဒုတိယ အချီမို့ တော်တော် နှင့် မပြီးသေးပဲ လိုးကောင်းနေတုန်း မှာ ကျော်ကြီး လီးကြီးမှာ လရည်များ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။

…………………

“ချစ် ည က တော်တော်ကောင်းရဲ့လား၊ ဖုံး က သူ့အလိုလို ပိတ်သွားတာလား”

“အင်း မောင်.. ညက ဖုံးဘက်ထရီကုန်ပြီး ပိတ်သွားတာ”

“ချစ်ဆီမှာ ညအိပ်သွားတာလား”

“ဟုတ် တယ်မောင် မနက်အစောကြီးကျမှ လင်းဆွဲထဆွဲပြီး ပြန်သွားတယ်”

“ဟ ဒီကောင် တော်တော်လုပ်နိုင်တဲ့ ကောင်ပဲ သူများမိန်းမကို တန်အောင်လိုးသွားတယ်”

“ဟာ မောင် ကလည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ မသိဘူး နားရှက်စရာကြိီးတွေ”

“ချစ် ညီမလေးရော ဘယ်လို နေလည်း အားရပါးရ ခံလိုက်ရတော့ အီစိမ့်သွားမှာပေါ့”

“ချစ် အဲလို မဖြစ်တာ ကြာလို့လားမသိဘူး အခု နည်းနည်းလေး စပ်တတ်တတ် ကျိမ်းတိမ်းတိမ်းလို ဖြစ်နေတယ်”

“ဟုတ်လား၊ ချစ်တို့ ဘယ်လို ပုံစံတွေ ဆော်ကြသေးလည်း”

“မောင်က လည်း စောစောစီးစီးကွာ၊ ခု ချစ်အလုပ်သွားရတော့မယ်”

“အေးပါကွာ၊ အေးပါ၊ ချစ်မောင့်ကို နောက်တော့ သေခြာ ပြန်ပြောပြရမယ်နော် ဒါပဲဟင်း၊ မနေ့ညက တောင် ချစ်တို့ လိုးနေကြတာ ဖုံးထဲက နားထောင်ရင်း မောင် ထုပြစ်လိုက်တာ လရည်တွေ အတော်ထွက်သွားတယ်”

“အင်း ဒါပဲနော်မောင်၊ ချစ် အလုပ်သွားဖို့ ပြင်ရတော့မယ်၊ မောင့် ကို ချစ်တယ်နော် မွမွ”

“မွမွ ချစ်”

ကျော်ကြီး ဖုံးချလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ လရည်တချို့ ခြောက်သွားလို့ ဖြူဖြူ အမှုံကလေးတွေ သူမ ဆီးခုံ နှင့် ပိပိလေး နားတဝိုက်မှာ ကပ်နေသည်။ သူမ ပိပိလေး လည်း တကယ်ကို ကျိမ်းတိမ်းတိမ်း ဖြစ်နေသည်။ ဇွဲမာန် ညက တော်တော်ကြမ်းသွားတာကိုး ၊ ကောင်ဆိုးလေး၊ ခုန မောင့်ကို ပြန်ပြောရင်း က သူမ ကို ညက ဇွဲမာန် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်လိုးတာတွေ ပြန်တွေးမိပြီး သူမ ပိပိလေး တောင် စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်မဟုတ်လား၊ ဟွန်း မဖြစ်ပါဘူး၊ အလုပ်နောက်ကျတော့မယ် အမြန်ထမှ ဟု တွေးရင်း အိပ်ယာပေါ်မှ ကမာန်းကတန်း ထလိုက်ရပါတော့သည်။

………………………

ယခုတော့ သူမ နှင့် ဇွဲမာန်တို့ မှာ သူငယ်ချင်းလည်း မက ရီးစားလည်း မကျ၊ နှစ်ယောက်စလုံး အချိန် အခါ အဆင်ပြေ ရင် လိုး နေကြသော အတွဲတတွဲ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ဇွဲမာန်က တော့ မမဝါကို ချစ်တယ် ဟု ဆိုသည်။ ဝါဝါစိုး အဖို့ တော့ ဘာလိုလို ကြီး ဖြစ်နေသည်။ ဇွဲမာန် ကို ချစ်တယ် လို့ နူတ်က ပြောရမှာ တွန့်နေသည်။ သူမ မှာ ချစ်ရသည့် ယောက်ျား ရှိနေပြီ မဟုတ်လား၊ သူမ ကြီးပြင်းလာခဲ့သည့် ပတ်ဝန်ကျင်၊ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ က လူတယောက်ကို ချစ်တယ် လို့ ပြောပြီး ရင် နောက်တယောက်ကျတော့ ချစ်တယ်လို့ ပြောရမှာက တမျိုးဖြစ်နေသည်။ ကိုယ့်ရင်ထဲက ခံစားချက် ဘယ်လို ဖြစ်နေနေ ဦးနှောက် ကတော့ ဓလေ့ထုံးစံ ယဉ်ကျေးမှု တွေက ဒါမဖြစ်နိုင်ဟု တားဆီး နေသည်။ တယောက်ကို ချစ်မိပြီး ရင် နောက်တယောက်ကို ချစ်လို့ မရတော့ဘူးလား၊ နောက်တယောက်ကို ချစ်ချင်ရင် ပထမတယောက်ကို မုန်းလိုက်ရမှာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် နှစ်ယောက်စလုံး ကို တပြိုင်တည်း ချစ်တယ် ဆိုတာရော အဓိပ္ပါယ်ရှိလား ၊ အဓိပ္ပါယ် ရှိတယ်ဆိုရင် တော့ နှစ်ယောက်ထဲ မှလား၊ သုံး ယောက် သို့မဟုတ် လေးယောက် သို့မဟုတ် ဒိထက်ပိုပြီးတော့ ရော အချစ်တွေ မရှိနိုင်ဘူးလား၊ အဲလို အချစ်တွေ များသွားပြီ ဆိုရင်ရော တယောက် တသည်း စွဲစွဲမြဲမြဲ ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စန်တီမန်တယ်၊ အဓိက ထား၊ဦးစားပေးသည့် အရာက မပေါ်လွင်တော့ပြီ မဟုတ်လား၊ ခေါင်းရှုပ်လာသဖြင့် ဝါဝါစိုး ဆက်မစဉ်းစားတော့၊ ချစ်သည်ဆိုသည့် စကားကို ပေါ့ပေါ့လေး ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြောသည်။ ဥပမာ ဇွဲမာန် က၊

“မမဝါကို သိပ်ချစ်မိပြီ မမဝါရယ်”

ဟု ဆိုလိုက်လျှင် အလိုက်သင့်၊

“မဝါ ကလည်း ဇွဲကို ချစ်ပါတယ်ကွယ် ”

ဟု အလိုက်သင့် ပြန်ပြောတတ်လာခဲ့သည်။ ဇွဲမာန်ကရော သူ့မှာ မိန်းမ ရှိသည်၊ သူက ခလေးတောင် ရှိသေးသည်။ အဲဒါဆိုတော့ သူက လည်း သူမ ကို ချစ်သည်လို့ ပြောတာက လိမ်တာလား၊ လျှာအရိုးမရှိသည့် ပါးစပ် က ပြောနေတာလား။

အဲဒါတွေထက် သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆန် ရေး က ကောင်းနေတာမို့ တခြားဟာတွေကို ဘာမှ မစဉ်းစားပဲ လိုးကြ ဆော်ကြ အရသာခံ ကြဖို့ကိုသာ အဓိက ထားလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ယောက်ျား အကြံပေးလို့ သူမ အခန်းမှာ လည်း ဝိုင်ဖိုင် တတ်လိုက်သည်။ ဆိုတော့ သူမ နှင့် ဇွဲမာန် တို့ လိုးတာကို ဝက်ကမ် ဖြင့် ကိုကျော်ကြီး ကို ပြလို့ ရနေပြီ။ ကိုကျော်ကြီး ညွှန်ကြား ပြသပေးသော နေရာတို့ တွင် တတ်ဆင်ထားလိုက်ပြီး ဘီဒို တခု ထဲမှာ လက်တော့ကို ဖွင့်ထားလိုက် လျှင် ကိုကျော်ကြီးတယောက် သူ့ မိန်းမ ကို ဇွဲမာန် လိုးနေတာ ဗျူး နှစ်ခု မှ မြင်နေရသည်။ တခု က ကုတင်ဘေးတိုက် အနေအထား၊ တခု က ကုတင် ခြေရင်းမှ၊ ဖြစ်သည်။

ဝါဝါစိုး နှင့် ဇွဲမာန်တို့ တပတ်ကို နှစ်ခါလောက်တော့ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဒီကြားထဲမှာ ဝါဝါစိုး အတွက် အလုပ်တခု ပေါ်လာခဲ့ရသည်။ အဲဒါက တော့ သူမ ဆေးရုံမှ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော် ဒေါ်မာလာမြင့် တို့ တောင်းဆိုမှုကြောင့် သူတို့ ၏ တဦးတည်းသော သားကလေး ရင်ထွန်းဝင်း ကို ဂိုက်သွားလုပ်ပေးနေရသည့် အလုပ်ဖြစ်လေသည်။ ဆရာဝန်ကြီးကတော် ဒေါ်မာလာမြင့်မှာ အသက် ၃၈ခန့် ခေတ်ဆန်ဆန် အပျံစား ဆက်ဆီကျကျ အမျိုးသမီးတဦး ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကိုလည်း ညီမ သဖွယ် ခင်ပြီး အမြဲတမ်းခေါ်ကာ ရှော့ပင်းအတူတူ သွားတတ်ကြသလို သူမ အိမ်မှာ တခုခု ချက်ပြုတ်စားတာတို့၊ အလှုုတို့ ပါတီတို့ တွင်လည်း ဝါဝါစိုး ကို အမြဲခေါ်ထားတတ်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ဒီမြို့မှာ သူမ တယောက်တည်းမို့ အမျိုး လို အမလို ဖြစ်နေသော ဒေါ်မာလာမြင့် တောင်းဆိုမှုကို ငြင်းဆိုဖို့ အားနာလေသည်။ ဒေါ်မာလာမြင့်မှာ ချမ်းသာသော မိဘ များမှ မွေးလာသူ ဖြစ်ပြီး ဖက်စပ်ကုမ္ပဏီ တခု ကို သူမ ကိုယ်တိုင် ဦးစီးကာ လုပ်ကိုင်နေသူလည်း ဖြစ်သည်။ ( ဝါဝါစိုး ဂျိုးဇက် အလိုးခံလိုက်ရသည်မှာလည်း သူတို့ အိမ်မှာပင်ဖြစ်လေသည်။) ဒေါ်မာလာမြင့် ကိုယ်တိုင်က တောင်းဆိုလာတော့လည်း ဝါဝါစိုး မှာ မငြင်းနိုင်တော့ ရင်ထွန်းဝင်း ကို တနေ့ တနာရီလောက် ဂိုက်လုပ်ပေးဖို့ ဖြစ်လာတော့သည်။

ရင်ထွန်းဝင်း မှာ လည်း ချမ်းသာသော မိဘများ မှ အလိုလိုက်ခြင်းခံရကာ ကြီးလာခဲ့တာမို့၊ ကိုင်ရတွယ်ရ ခက်ခဲသည့် လူငယ်လေး တယောက်ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ သူငယ်ငယ်ကလေးကပင် သူတို့ အိမ်သို့ ဝင်ထွက်နေပြီး သူ့အမေ နှင့် ညီအမ တွေလို နေသူမို့ ဝါဝါစိုး ပြောစကားကို တော့ နားထောင်ပါသည်။ သို့သော်လည်း လူပျို ပေါက် အရွယ် ဟိုမုန်း ကြွနေချိန်မို့ မြင်မြင် သမျှ မိန်းမ ကို မှန်းထု နေသည့် အရွယ် ဖြစ်လေရာ၊ သူမှန်းထု သည့်မိန်းမ များထဲ တွင် ဝါဝါစိုး က က မလွတ်ခဲ့ပေ။
ယခုတော့ သူ့ကို အနီးကပ် ဂိုက် လုပ်ပေးဖို့ သူ့မိဘများက ဝါဝါစိုး ကို တာဝန်ပေးလိုက်တော့၊ ဝါဝါစိုး နှင့် တနေ့ တနာရီ နီးပါး အနီးကပ် နေနေ ရလေရာ၊ ဝါဝါစိုး တယောက် သူ၏ အမှန်းခံ၊ အိပ်မက် ဘုရင်မ အဖြစ်သို့ ရောက်ရလေတော့သည်။ ဝါဝါစိုး မျက်နှာ၊ ကိုယ်လုံး၊ အနှံ့ အသက် စသည်တို့က ရင်ထွန်းဝင်းကို အမြဲ လီးတောင် နေစေပြီး ညတိုင်းလည်း ထုဖြစ်နေလေသည်။

ဝါဝါစိုး အဖို့ ကလည်း ကောင်လေး မျက်လုံး မရိုးသားသည်ကို တဖြည်းဖြည်း နှင့် သတိထားမိလာခဲ့ရသည်။ ပထမပိုင်း ရင်ထွန်းဝင်း က လည်း အတော်လေး ဖုံးဖုံးဖိဖိ နေသေးသော်လည်း နည်းနည်းကြာလာတော့ တဏှာ စိတ် က ပိုပို ပြင်းထန်လာပြီး တခါတလေ သတိမထားမိပဲ ငေးကြည့်တတ်လေသည်။ နောက်ပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ပဲ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတို ပွပွကြီး သို့မဟုတ် ပုဆိုး ပါးပါး တို့ကို ဝတ်ထားသည့်အခါ လူ နှင့် မလိုက်သော သူ့လီးကြီးက အဝတ်စ အောက်မှ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေသည်ကို ဝါဝါစိုး တယောက် မြင်နေရလေသည်။

“မောင် တို့ ယောက်ျား လေးတွေက လေ၊ အရွယ်ရောက်လာတာနဲ့ ကို နှာဘူး စထ တော့တာပဲနော်၊ ဟွန့် လူက မလောက်လေး မလောက်စားလောက်ရှိသေးတယ်”

ဝါဝါစိုး ကျော်ကြီး နှင့် ဖုံးဆက်တော့ ရင်ထွန်းဝင်း အကြောင်း ကို ထည့်ပြောမိလေသည်။ ကျော်ကြီး တယောက် စိတ်ဝင်စားသွားလေပြီ။ ဇွဲမာန် နှင့် ဝါဝါစိုး လို့ လိုးနေသည်ကို မြင်နေရသည်မှာ လင်မယား စုံတွဲ တခုကို နေ့စဉ်ချောင်းနေရသလို ဖြစ်နေလို့ နည်းနည်းရိုးသလို ဖြစ်နေပြီ ဝါဝါစိုး ကို စွန့်စားခန်းလေး လုပ်စေခြင်နေသည်။

“ချစ်ကလည်း ကောင်လေး သနားပါတယ် နည်းနည်းပါးပါး လောက် ရှိုးလိုက်ပါလား၊ မောင်တို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ဆရာမ ခြေသလုံးလေး မြင်ရဖို့တောင် မနည်းကြိုးစားရတာ၊ ဆရာမတွေက လည်းရင်ဖုံး အကျႌကြီးတွေနဲ့ ဘာမှ ကို မမြင်ရပါဘူး”

“ဟာ မောင်ကလည်းကွာ မကောင်းပါဘူး သူ့မိဘတွေ သိသွားရင်”

“အမလေးကွာ မသိပါဘူး ၊ ချစ်ကလည်း ရင်နည်းနည်းဟိုက်တာလေး ဝတ်သွား ကောင်လေး ရှေ့ မသိမသာ ငုံ့ပြ၊ ရှော့ပင်လေး ဘာလေး ဝတ်၊ ဒါမှ မဟုတ် ဘောင်းဘီပွပွ ဝတ်ပြီး ဒူးထောင် ပြီး ထိုင်ပြလိုက်ကွာ ကောင်လေး အရည်တောက်တောက်ကျသွားအောင်အဟီး ပြောရင်း က မောင် လီးတောင်တောင်လာပြီ”

ကျော်ကြီး ပြောတာ နားထောင်ရင်း နဂိုထည်းက စိတ်က ပါချင်နေသူ ဝါဝါစိုး တယောက် သူမ ဘာသာ စိတ်ကူးဖြင့် မြင်ကြည့်ရင်း စောက်ရည်ကြည်တို့ တောင် စိုလာလေသည်။ အခု တလော ဇွဲမာန်ကလည်း အလုပ်က လက်စသတ်နေသည်မို့ နေ့ည မပြတ် လုပ်နေရသည်မို့ သူမ နှင့် မဆုံ နိုင်သည်မှာ ၂ပတ် နီးပါး ရှိနေပြီ။ အလုပ်ထဲ အဆက်မပြတ်နေရလို့ ဒီတခါ အချောသတ်ပြီးရင် သူ့မြို့ က မိသားစု ဆီ ပြန်မှ ရတော့မည် ဟုလည်း ပြောနေသဖြင့် သူမ လည်း နည်းနည်းစိတ်ပျက်ချင်နေမိသည်။ ယောက်ျား တွေက အဲလိုပဲ သူတို့ လိုချင်တာ ရပြီးသွားရင် အရင်က လို ငမ်းငမ်း တက်မလိုတော့ ဟု ဝါဝါစိုး က တွေးနေမိသည်။ တကယ်က သူမ မှာ ရင်ထွန်းဝင်း ကို ဂိုက်လုပ်ဖို့ သွားနေရသည့် အချိန်တွေကြောင့် ဇွဲမာန် အားသည့် အချိန် တချို့ မှာ သူမ မအား ဖြစ်နေရသည်ကလည်း တကြောင်း ဖြစ်နေသည်ကို သူမ က မမြင်မိခြေ။ သူမ အားသည့် အချိန်မှာ ဇွဲမာန် မအားသည်ကို သာ သူမ က ဒေါပွနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျော်ကြီး နှင့် ရင်ထွန်းဝင်း အကြောင်း ပြောပြီး နောက်ပိုင်း ဝါဝါစိုး ရင်ထွန်းဝင်း တို့ အိမ်သွားသည့်အခါ မှာ သူမ အပြင်အဆင် တို့ ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောင်းလာတော့သည်။

အခန်း ၇။

ရင်ထွန်းဝင်း မှာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထီပေါက်သလို ပင်ခံစားနေရသည်။ ပထမ က ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး သူ့ကို ဂိုက်လုပ်ပေးမည်ဆိုတော့ သူ့မိဘတွေကို ကျေးဇူး အထူးတင်ခဲ့မိသည်။ ကိုယ် မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေသည့် အန်တီလေး တယောက် နဲ့ အနီးကပ် နေရမယ် ဆိုတော့ စိတ်ကူးယဉ်လို့ ကောင်းနေခဲ့သည်။ .ယခု နောက်ပိုင်း ဝါဝါစိုး ၏ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဆိုပြီး ဝတ်လာသည့် အဝတ်အစားတွေက ရင်ထွန်းဝင်း သုတ်သွေးတွေကို ဦးနှောက်ထဲ ထိ စီးဝင်သွားမတတ် အရှိန်မြင့်တက်လာခဲ့ရတော့သည်။

ဝါဝါစိုး လုပ်ပုံကလည်း ကြည့်အုံး အသားပျော့ပျော့ လည်ဟိုက် ဘလော့ကို ဝတ်ထားပြီး ကောင်လေး ရှေ့ စာပွဲပေါ်မှာ တတောင်ထောက် ငုံ့ပြီးစာကို ပြတော့ ကောင်လေး ကြည့်နေတာက သူမပြနေတဲ့ စာမဟုတ်။ သူမပြထားတဲ့ လည်ဟိုက် ဟောင်းလောင်း၊ အထဲက ဘရာဇီယာ အသား ရောင်က ခပ်ပျော့ပျော့ ခပ်ချောင်ချောင် မို့ နို့နှစ်လုံး ကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးကသာ ဘရာဇီယာ ဖုံးထားလို့ မမြင်ရ။ ရင်ထွန်းဝင်း သူ့ဘောင်းဘီအောက် မှ ထောင်ထလာသော လီးကြီးကို သူ့ပေါင် နှစ်လုံးဖြင့် အတင်း ဖိညှပ်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင်။ လီးထိပ်နာလာတာမို့ လွှတ်ပေးလိုက်တော့လည်း ဘောင်းဘီရှေ့မှာထိုးထောင်ထနေသည်။

“တီဝါ သား ဘိုက်နှာနေလို့ အနောက် ခနသွားအုံးမယ်နော်”

မျက်နှာနီ ချွေးပြန် နေသော ကောင်လေး အခက်အခဲကို သိနေသော ဝါဝါစိုး မှာ ရီချင်စိတ်ကို မနည်းတင်းထားရပြီး။

“အင်း မင်းကတော့လေ၊ အရေးကြီးတဲ့ အပိုင်းရောက်ရင်၊ ဖင်နာတယ် ဘိုက်နာတယ်နဲ့၊ သွားမြန်မြန်”

ဘောင်းဘီအောက် မှ လီးငိုးတိုး ငေါက်တောက်ဖြင့် ကမာန်းကတန်းထကာ နောက်ဖေးဘက်ပြေးသွားသော ရင်ထွန်းဝင်း ကို ကြည့်ရင်း ဝါဝါစိုး တယောက် ဆွပေးချင်စိတ်တွေ ပိုများလာရသည်။ အိမ်သာထဲ သွားပြီး ဂွင်းထုနေတာပဲ ဖြစ်မည်ဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။ အဲလို မလည်မဝယ် လူပျိုလေးကို လူပျိုရည် ဖျက်ပေးလိုက်ရ လျှင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း ကြက်သည်းလေး ထကာ ပိပိလေး မှာ အရည်စို လာခဲ့ရတော့သည်။

………………………..

တည ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့် နှင့် ဒေါ်မာလာမြင့် တို့ က သူတို့ ဧည့်ခံပွဲတခု သွားစရာရှိသဖြင့် ၊ ဝါဝါစိုး ကို သူတို့ အိမ်မှာ သားကို ဂိုက်လုပ်ရင်းက တဆက်ထည်း အိမ်မှာ စောင့်ပေးနိုင်မလား ဟု မေးလာသည်။ ခါတိုင်းလည်း သူတို့ အိမ်မှာ ဒီလို ပဲ နေနေကြမို့ ရတယ်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့မှ အိမ်မှာ သူမ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်း တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေမှာပါလား ဟုသော အတွေးက ပေါ်လာသဖြင့် ရင်ခုံလာတော့သည်။

ထိုညနေ မသွားခင် သူမယောက်ျား ကို ဖုံးခေါ် ပြောလိုက်သည်။ ကျော်ကြီးမှာ လည်း အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွား ခဲ့လေသည်။

“ချစ် အခွင့်ကောင်းပဲ ကွာ၊ ကောင်လေး ကို ပေးလိုး လိုက်ပါလား”

“ဟာ မောင် ကလည်း ကောင်းပါ့မလား၊ သူ့ မိဘတွေက စိတ်ချလို့ အပ်ထားခဲ့တာကြီးကို”

“အို သူတို့ က ဂိုက်လုပ်ခိုင်းတာပဲ လေ၊ ချစ်က ဂိုက်လုပ်ပေးတာပေါ့လို့၊ စာမှ မဟုတ်ဘူးလေ၊ လူ့ဘဝ အကြောင်း ရောပေါ့ ခိခိ”

“ခစ်ခစ် မောင် ကတော့ ကြံဖန်ပြီး ပြောတတ်တယ် တကယ်ပဲ”

“အင်း မောင် က တကယ်ပြောတာ အခု ချစ် ပြောပြတာနဲ့ ကို မောင် လီးတောင်နေပြီ အဟီး”

“ချစ်လည်း ရင်ခုံတာပဲ မတော်တဆ တခုခု ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့”

“အမလေး ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ချစ်ရယ်၊ မောင်တို့ ငယ်ငယ်တုန်း က ကိုယ့် ဂိုက်ဆရာမ ကို လိုးချင်လိုက်တာ အရမ်းပဲ၊ ဆရာမ က ကိုယ့်ကို ချာတိတ်လိုပဲ သဘောထားတယ်။ အခွင့် အရေးကလည်း မသာဘူး၊ ဆိုတော့ မှန်းပြီး ဂွင်းထု တဲ့ အဆင့်လောက်ပဲ လုပ်ခဲ့ရတာ၊ သူများ ဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ရတာ ကုသိုလ် ရပါတယ်ကွာ အဟီး”

“မောင် နော် ဟင်း မိန်းမ ကို လူတကာ နဲ့ လိုက်ပေးစားနေတယ် ဟွန့် ကလေးတောင် မရှောင်ခိုင်းဘူး ”

ဝါဝါစိုး မှာ သူကိုယ်တိုင် က စိတ်ပါနေသော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်သန့်အောင် ယောက်ျားကို နောက်သလို ပြောင်သလို ဖြင့် အပြစ်ပုံချနေလေသည်။

“ဆယ်တန်းတောင် ရောက်နေမှ တော့ ကလေး မဟုတ်ပါဘူးကွာ မောင်တို့ဆို ခုနစ်တန်းထဲက စထုတတ်နေပြီကို၊ ကဲ ပြောပါအုန်း ချစ် က ဒီည ဘာဝတ်သွားမှာလဲ”

“အရမ်းဟော့လို့ လည်း မဖြစ်ဘူးလေ သူ့မိဘတွေက သူ့သားနဲ့ ညဘက် လာနေေးမဲ့သူက အရမ်း ဟော့ရှော့ ဝတ်ထားရင် တမျိုး ဖြစ်နေအုံးမယ်”

“အင်း ရိုးရိုး လေး ပဲ ဝတ်သွားပေါ့၊ သူတို့ သွားပြီး မှ အဝတ်စား လဲလိုက်ပေါ့၊ ပြန်လာခါနီးမှ ပြန်လဲလိုက်ပေါ့၊ တကယ်က နှာထ နေရင် အဝတ်အစား ဘာဝတ်ထားထား မောင်တို့က တော့ တောင်တာပါပဲ ခိခိ၊ ထမိန် နဲ့ အောက်စ လွတ်နေရင်တောင် ပိုတောင်သေးတယ် ခွိ”

“မောင် ကတော့ အမြဲတောင်နေတာပါပဲ ပြောလိုက်ရင်တော့၊ ဟင်း ကိုယ့်မိန်းမ ကျတော့ မတောင်ဘူး ရယ်”

“အခု ချစ်နဲ့ ကောင်လေး နဲ့ လိုးနေတာကို တွေးရင်းက တအားတောင်နေပြီ၊ ချစ် အခု ဖုံးချပြီးတာနဲ့ မောင်ထုမှ ရတော့မယ် ”

……………..

ဝါဝါစိုး အပေါ်ပိုင်းက ကြိုးတချောင်း ဘလောက်စ် အကျႌလေး ဝတ်လိုက်သည်။ ထို ဘလောက်စ်ကလေးမှာ ပန်းရောင်ပေါ်မှာ အဖြူရောင်ပန်းပွင့်ကလေး တွေနဲ့ ဖြစ်ပြီး သူမ ၏ ဝင်းနေသော လက်မောင်း၊ ပုခုံး နှင့် အရေးကြီးဆုံး က ရင်သား အပေါ်ပိုင်း လေးပုံ တပုံ လောက်ကို မြင်နေရသည်။ တောင်ကြီး ညနေပိုင်းမို့ အပြင်မှာ လည်း နည်းနည်းအေးသည်မို့ အပေါ်က ဆွယ်တာ ပွပွကြီးကို ဝတ်လိုက်သည်။ ဆရာဝန်ကြီးတို့ လင်မယား အိမ်က ထွက်သွားမှ အိမ်ထဲမှာ အိုက်သည်ဆိုပြီး ဆွယ်တာ ကြီး ကို ချွတ်ပြစ်မည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်။ အောက်က တော့ ခြေသလုံးလောက် ရောက်သည့် ဂါဝန်အရှည် အသားပျော့ပျော့ လေးကို ဝတ်လိုက်သည်။ ကျော်ကြီးက မသွားခင် သူ့ကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပြအုံး ဆို၍ အပေါ်က ဆွယ်တာကြီး ထပ်မဝတ်ခင် ဓါတ်ပုံ တပုံ ရိုက်ပို့ ပေးလိုက်ရသည်။

ဝါဝါစိုး သူတို့ အိမ်ရောက်တော့၊ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဒေါ်မာလာမြင့်တို့ မှာ အိမ်မှ ထွက်ခါနီး ဖြစ်လေသည်။ ဆရာဝန်ကြီး ကလည်း ကုတ် တွေ နက်တိုင် တွေနှင့် ဖြစ်သလို ဒေါ်မာလာမြင့်ကလည်း ဒင်နာ ဝတ်စုံ ပုခုံးမှ ခြေမျက်စေ့ထိ အရှည်ပြီး အသားပျော့ပျော့ လေး ကို ဝင်ထားရာ သူမ ၏ ဖွံ့ဖြိုး သော ရင်သား တို့မှာ မို့မောက်လျှက် သူမ ပေါင်တန်များက လည်း လှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ထင်းကနဲ ပေါ်နေလေသည်။ ဒေါ်မာလာမြင့်မှာ လည်း အသားအရည်မှာ ဖွေးနုနေပြီး မျက်နှာကလည်း ချောမောလှပကာ၊ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်မှာ အကိုကာလသားတို့ အကြိုက် အကိတ်ကြီး ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ဒေါ်မာလာမြင့် ရင်သား အစုံ ဖေါင်းမို့ ထွားကျိုင်း မှုတို့ကို ကြည့်ပြီး မိမိ ရင်သား အစုံ မှာ ပြားကပ်နေသလို ပင်ခံစားသိမ်ငယ်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း မိမိမှာ စလင်းဘော်ဒီ ဖြစ်ကာ မော်ဒယ်တို့ နှင့် တူပြီး ဒေါ်မာလာမြင့် မှာ အောကား မှ မင်းသမီး နှင့် တူသည်ဟု ကိုယ့်ဘာသာ အကောင်းဘက်တွေး ရင်း စိတ်ဖြေထားလိုက်လေသည်။

အိမ်မှာ ကတည်းက ယောက်ျား ၏ မြှောက်ပင့်ပေးမှု၊ မိမိကိုယ်တိုင်က လည်း စမ်းသပ်ချင်စိတ် တို့ကြောင့် စိတ်ကြွလာခဲ့ရသော ဝါဝါစိုး မှာ ဆရာဝန်ကြီး တို့ အိမ်မှ ထွက်သွားသည်နှင့် ကိုယ်ပေါ်မှ လွှမ်းခြုံထားသော ဆွယ်တာ အထူကြီးကို ချွတ်လိုက်လေသည်။ ခါတိုင်း ဂျူတီချိန်မှာ အနောက်မှာ စုချည်ထားလေ့ရှိသည့် ကျောလည်လောက် ရှည်သည့် ဆံပင်ကိုလည်း ဖားလျှားချထားလိုက်သည်။ ရင်ထွန်းဝင်း စာလုပ်နေသည့် စားပွဲဘေးနားမှာ သူမ ထိုင်လိုက်တော့ ရင်ထွန်းဝင်း တယောက် လီးတောင်နေလေပြီ။

မတောင်ခံနိုင်ပါ့မလား၊ ချောမွတ်ကာ ဝက်ခြံတင်းတိတ်မရှိသော မျက်နှာသွယ်သွယ်လေး နှင့် မျက်လုံးရွဲကြီးတွေက အပြစ်ကင်းစင်သည့် ကလေးတယောက်လို ပေမဲ့ ရှည်လျှားကော့သွယ် သော မျက်တောင် တွေက ညို့ဓါတ်အား ကြီးလှသည်။ ခပ်ထူထူ နူတ်ခမ်းလုံးလုံး တွေက မြင်ရတာနှင့် ပင် ပါးစပ်ထဲမှာ ချိုတိုတို ပင်ဖြစ်လာရအောင် စုပ်ချင်စရာ၊ ကြိုး တချောင်း ဘလောက်စ် က သူမ ၏ ဖွေးနုနေသော ပုခုံးသား လက်မောင်းသား လေးတို့ကို လက်ဖြင့် လှမ်းပွတ်ကြည့်ချင်စရာ ချောမွေ့လွန်းလှသည်။ မို့မို့လေး ဖောင်းနေသည့် ရင်သားအစုံ က မကြီးမသေး အပေါ်ပိုင်း က ရင်နှစ်မွှာ ခွဲသွားသည့် နေရာလေးကို မြင်နေရသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း လီး က တဆတ်ဆတ် တုုံနေသည်။ ဝါဝါစိုး လက်မောင် ရင်ဘတ် ဂျိုင်း ပုခုံး မေးစေ့ လည်တိုင် ပါးပြင် အကုန်လုံးကို ကုုံးရက်ချင်စိတ်တွေ တဟုန်ထိုး ထ နေပြီး ပါးစပ်ထဲ မှာ သွားရည်တို့ ဖြင့် ပြည့်လာသဖြင့် မျိုချ လိုက်ရသည်။

“ဟဲ့ ကောင်လေး ကြည့်လှခြေလား၊ ကိုယ့် တီလေးကို မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာပဲ”

“တီလေး က လည်း အရမ်း လှနေတာကိုး၊ သား မြင်ဘူးသမျှ မိန်းမ တွေထဲ တီလေး အလှဆုံးပဲ”

အမယ့် ကောင်လေး ကလည်း အလာလေးပဲ၊ ဝါဝါစိုး တောင် ပီတိ ဖြစ်သွားရသည်။ မိန်းခလေး ဆိုတာ အဲလို အပြောခံရလို့က မကြိုက်တဲ့သူ ဘယ်သူ ရှိမှာလဲ။

“အမယ်လေး ကွာ ပို လိုက်တာ၊ ခုန သား မာမီ က မှ လှလိုက်တာ တီလေး တို့ နဲ့ တခြားစီ၊ သားမာမီ က ရုပ်ရှင် မင်းသမီးတောင်လုပ်လို့ ရတယ် ဟွန့်”

“မာမီ က ကိတ်တာပါ၊ တီလေး လောက်မချောပါဘူး တီလေးက မော်ဒယ်နဲ့တူတယ်”

“ဟွန့် သားမာမီ က ကလေးတယောက် အမေလည်း ဖြစ် အသက်လည်း သုံးဆယ်ကျော်လို့ တောင်မထင်ရဘူးဟာကို”

“မာမီ က ကလေး အမေ မဟုတ်ဘူး တီလေး၊ သား အမေ အရင်းမဟုတ်ဘူး သားငယ်ငယ်က အမေဆုံးသွားပြီး နောက်မှ ဖေဖေ က ယူထားတာ၊ သားရဲ့ မိထွေး”

“ဟင် တီလေးတောင် မသိပါလား”

“အင်း ဘယ်သူ့မှ လည်း မသိပါဘူး၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ လည်း မပြောခိုင်းဘူး သားက တီလေးမို့ ပြောတာ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေနော်၊ သား အာချောင်သွားတယ် ဆောရီး”

“အေးပါကွာ သား နဲ့ တီလေး တို့ ရဲ့ စီးခရက် ပေါ့ ဟုတ်လား”

စာ ပွတော့လညျး ရငျထှနျးဝငျး ဘယျလို မှ စာမှာ စိတျထညျ့လို့ မရ၊ သူ့မကြျနှာရှေ့မှာ တမငျ ကိုယျကို ကိုငျးပွီး ပွနတေော့ ဝါဝါစိုး ရဲ့ ရငျသား တှကေ သုံးပုံ တပုံလောကျ မွငျနရေသညျ။ ရငျထှနျးဝငျး မကြျနှာတှေ နီပွီး ခြှေးပွနျခငြျလာသညျ။ ပုစာ်ဆလေး တပုဒျပငျ ဖွောငျ့ဖွောငျ့ မတှကျနိုငျတော့၊ ဝါဝါစိုးး ကုလားထိုငျကို ရငျထှနျးဝငျးဘေးမှာ ဆှဲပွီး ဘေးခွငျး ကပျထိုငျလိုကျသညျ။ သူမ လကျမောငျးသားတှကေ ရငျထှနျးဝငျး နှငျ့ တခကြျတခကြျ ထိမိသညျ။ ရငျထှနျးဝငျး လီးကွီး သူ့ဘောငျးဘီအတိုအပှအောကျမှ ထောငျထနတောကို သူမ မကြျစောငျးကလေးဖွငျ့ မွငျနရေသညျ။ ရငျထှနျးဝငျးက တော့ သူ့အောကျပိုငျးက စားပှဲအောကျမှာမို့ ဝါဝါစိုး မမွငျလောကျဘူး ဟု တှေးက မဖုံးဖိပဲ ထားလိုကျသညျ။

“ဟယ် ဒါလေးတောင် မရဘူးလားကွယ်၊ စိတ်တွေက ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”

“အ.. ဟို….ဟုတ်ကဲ့ တီလေး သား မရဘူး ဖြစ်နေတယ်”

ဝါဝါစိုး က သူ့ပေါငျိတဖကျပေါျကို သူမ လကျဖဝါးလေး လှမျးတငျလိုကျတော့ ရငျထှနျးဝငျး ဆတျကနဲ့ တုံသှားသညျ။ အဲဒီနရောကနေ ဘယျမှ မရှေ့ပါစနေဲ့ဟုလညျး ဆုတောငျးနသေညျ။ သူ၏ မာကွောနသေော လီးကွီးက လကျနှစျလုံးလောကျအကှာမှာ မဟုတျလား၊

“ဟယ် ဒါကြီးက ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ”

ဝါဝါစိုး က ရုတ်တရက် ရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ရင်ထွန်းဝင်း ရုတ်တရက်လန့်သွားပြီး အော်မိလိုက်ခြင်းပင်၊ ဝါဝါစိုး က ပြောလည်း ပြော လက်က လည်း ဖမ်းဆုပ်မိသော လီးကြီးကို ညှစ်ကာ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်သလို ထုပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကို ခိုးကြည့် ပြီး လီးတောင် နေကာ အရင်းတင်းနေပြီမို့ ရေချိုးခန်းပြေးကာ ဂွင်းထုလိုက်ဖို့ ကြံနေသော ရင်ထွန်းဝင်း တယောက် သူ့လီး ကြီးကို အဆုပ်ခံလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားသည်။ နောက်တော့ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ညှစ်ပြီး ထုပေးတာ ခံလိုက်ရတော့ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်တွေ ဘောင်းဘီထဲ ပန်းထွက် သွားလေတော့သည်။

“အား …တီလေး …ဟိုဟို အိုး …..တီလေး အားးးးးးးး ဆောရီးးးးးး”

လူပျို ပေါက်ကလေးမို့ လား လရည်တွေက လည်း ထွက်လာတာ များလိုက်တာ ဟု ဝါဝါစိုး တွေးလိုက်မိသည်။ သူမ လက်တွေမှာလည်း ဘောင်းဘီအသား က စိမ့်ထွက်လာသော လရည်တွေ ပေကုန်လေသည်။

ရင်ထွန်းဝင်း ရှက်ပြီး ထပြေးမည်ကြံရာ ဝါဝါစိုး က လက်ကို လှမ်းဆွဲထားပြီး၊

“ဟေး ဒါက ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ဟို တီလေး ဟိုဟို ”

“တီလေးကို မှန်မှန်ပြောစမ်း သား၊ သားလီးကြီးမာနေတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ တီလေးကို ပြစ်မှားနေတာလား၊ မှန်မှန်ပြော တီလေး စိတ်မဆိုးဘူး”

ရင်ထွန်းဝင်း မျက်လုံးချင်း မဆု့ရဲ ပဲ ခေါင်းကို သာ ငြိမ့်ပြမိသည်။ ဝါဝါစိုး က ခေါင်းထဲ အကြံတခု ပေါ်လာသဖြင့်၊

“အင်း သားတို့ လို အရွယ်က ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ သွား သား လီး ကို ရေသွားဆေး ဘောင်းဘီကို ရေဇလုံထဲ စိမ်ခဲ့ပြီး ဘောင်းဘီ အသစ်ဝတ်လာခဲ့၊ တီလေး ပြောစာရှိတယ်”

ရင်ထွန်းဝင်း နောက်ဖေးဘက်ကို ထပြေးသွားတော့ ဝါဝါစိုး တယောက် အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးကိုလည်း သေခြာ ဂလန့် ကျမကျ သွားကြည့်လိုက် ပြီး ဧည့်ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ တီဗီဖွင့်ကြည့်ရင်း စောင့်နေလိုက်သည်။
ခနအကြာ ရင်ထွန်းဝင်း ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်လာတော့ သူမဘေး ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ရင် ပုတ်ပြလိုက်ပြီး၊

“သား ကို တီလေး မေး စရာရှိတယ် မှန်မှန်ဖြေနော်”

“ရင်ထွန်းဝင်း မှာ ရှက်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း ဝါဝါစိုး ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တော့ စိတ်တွေက ချက်ခြင်း ပြန်ထလာရလေသည်။ ဝါဝါစိုး မျက်နှာမှာလည်း စိတ်ဆိုးသည့်ပုံ မပြ သဖြင့် နည်းနည်းတော့ စိတ်သက်သာရာရနေလေသည်။

“သား က တီလေးကို ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ”

“သား မဖြေရဲဘူး တီလေး ကြောက်တယ်”

“အမယ် ခု မှ ကြောက်တယ်လုပ်နေတယ်၊ ဘာလဲ တီလေး ကို လိုးချင်နေတာလား”

ဝါဝါစိုး ပါးစပ်မှ သူမထင်သော စကားအသုံးအနှုံးကြောင့် ရင်ထွန်းဝင်း တုံလှုပ်သွားသလို လီးအကြော ကလည်း တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဝါဝါစိုး သူ့ကို တကယ်ပြောနေတာလားဟု မယုံကြည်စိတ်ဖြင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဝါဝါစိုး ၏ ခပ်ပြုံးပြုံး နှင့် ညုတုတု အမူအယာလေးကြောင့် စိတ်လည်း နည်းနည်းရဲလာသဖြင့် ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်သည်။

“ပါးစပ်က မပြောတတ်ဘူးလား အအကြီးလို မလုပ်နဲ့လေ ပြောစမ်း ပါးစပ်က၊ တီလေးကို လိုးချင်နေတာလားဆိုတာ”

“ဟုတ် ဟုတ် တီလေး လိုးချင်ပါတယ်”

“အင်း တီလေးကို လိုးချင်ရင် တီလေး ပြောစကားကို နားထောင်ရမယ်၊ ဘယ်လိုလဲ ဂတိပေးလား”

“ဟုတ်ကဲ့ပါတီလေး”

အခန်း ၈။

“အိုကေ ပထမဆုံး က သား တီလေး နဲ့ သား နဲ့ ကိစ္စကို လုံးဝ နူတ်လုံ ရမယ်၊ ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောရဘူး၊ သား သူငယ်ချင်းတွေ ကိုလည်း မပြောရဘူး”

“အင်း ပါ တီလေး ကလည်း သားက ဒီလောက်တော့လည်း မအပါဘူး၊ တီလေး နာမည်ပျက် မဲ့ ကိစ္စမျိုး သား ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ”

“အင်း ဒါဆိုရင် တီလေးကို သား ဘာလုပ်ချင်တာလဲ၊ လိုးချင်တယ် ဆိုတာ တခု ထဲ တော့ မရဘူး၊ သား အရင်တုံး က မိန်းမ လိုးဘူးလား၊ မိန်းမ တွေရဲ့ နို့တွေ စောက်ဖုတ် တွေကို မြင်ဘူးလား၊ ကိုင်ဖူးလား၊ တီလေးကို သား စိတ်ထဲက နေ ဘယ်လို လုပ်မယ်လို့ စိတ်ကူးနေတာလဲ”

“ဟင့်အင်း သား ဘယ်သူ့မှ မလုပ်ဖူးဘူး ၊ မြင်လည်း မမြင်ဖူးဘူး၊ အွန်လိုင်းက ရုပ်ရှင်တွေ ဗီဒီယိုတွေမှာပဲ ကြည့်ဖူးတယ်၊ သားက တီလေးကို တကိုယ်လုံး နေရာမလပ်၊ နမ်းချင် ရက်ချင်တာ အဲဒါကို ပဲ အမြဲတွေးနေမိတာ ”

“ဟွန်း ဟုတ်ရဲ့လားကွာ၊ ကဲ အခု သားကို တီလေးက လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့်ပေးပြီကွာ ကဲ တီလေး ကိုဘာလုပ်မလဲ”

တကယ်က ရင်ထွန်းဝင်းမှာ လည်း ခေသူမဟုတ်ပေ၊ မိန်းမ တွေ မလုပ်ဖူးဘူး ဆိုတာကတော့ တကယ်မလုပ်ဖူးတာဖြစ်ပါသည်။ မမြင်ဖူးဘူး ဆိုတာကတော့ သူညာပြောခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း လူပျို ပေါက်စဖြစ်ပြီး မိန်းမ တွေကို စမှန်း ထုခဲ့သည့်အချိန် မှာ သူ၏ ပထမဦးဆုံး စိတ်ကူးထဲက မင်းသမီးမှာ သူ့ မိထွေး ဒေါ်မာလာမြင့် ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဒေါ်မာလာမြင့် မှာ နဂိုကတည်းက ဟော့ရှော့ ဖြစ်ပြီး ခပ်ထန်ထန် ဖြစ်လေရာ၊ ရင်ထွန်းဝင်း အတွက် မကြည့်ချင်ရင်တောင် မြင်တွေ့နေရသည်မို့ ၊ တမင်ချောင်း ချောင်း နေသော ရင်ထွန်းဝင်း အတွက်ကတော့ ဒေါ်မာလာမြင့် တကိုယ်လုံး မမြင်ဖူးတာ မရှိဟု ပင် ဆို၍ ရပေမည်။ သူ့အဖေ ဦးအောင်မြင့် တခါတလေ မူးလာပြီး စိတ်ထ နေသည့် အချိန်တွေဆို သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြတာ ရင်ထွန်းဝင်း အတွက် လိုက်ဖ် ရှိုး ကြည့်နေရသည်ပင်။ များသော အားဖြင့် လည်း အိမ်မှာ က သူတို့ မိသားစု သာ ရှိသည်မို့ တံခါး တွေကို ဂရု တစိုက်ပင် ပိတ်လေ့ မရှိကြခြေ။ ရင်ထွန်းဝင်းမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြတာတွေ၊ ဒေါ်မာလာမြင့် ၏ ကိုယ်လုံးတီး သို့မဟုတ် ဘရာဇီယာ၊ အတွင်းခံ လေးသက်သက် ဖြင့် ပုံ၊ ဗီဒီယို တွေ သူ့ဖုံး ၊ ကွန်ပြူတာ တို့ တွင် ဖွက်ထားလေသည်။ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး မှန်းစရာ မလို၊ ကိုယ်ရိုက်ထားသည့် ဗီဒီယို ကို ပြန်ဖွင့်ကြည့်ပြီး ထုရုံပင်။ ညနေကလည်း ပါတီသွားဖို့ အပျံစား ဆက်ဆီကျကျ ဝတ်ထားသည့် ဒေါ်မာလာမြင့် ကို ကြည့်ပြီး ဏှာတအားထ က ထုချင်နေသဖြင့် လီးက လည်း မာနေ၊ နောက် တော့ ဝါဝါစိုး ကလည်း သူမ အသားအရည်တွေကို ရှိုး နေတော့ လီးက မခံနိုင်တော့ သူမ လက်ဖြင့် ဆုပ်လိုက်ရုံ ဖြင့် လရည်များ ထွက်ကျကုန်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ လက်တွေ့ မလုပ်ဖူးသော်လည်း သူ့ အဖေ နှင့် ဒေါ်မာလာမြင့် တို့ လိုးကြတာတွေ၊ အွန်လိုင်း ဗီဒီယို မှာ လုပ်နေကြတာတွေက သူ့ကို လက်တွေ့ မပါ သော်လည်း သင်တန်းပေးထားသလို သူဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာကို သိနေလေပြီ။

ရင်ထွန်းဝင်း ဆိုဖာပေါ် ဝါဝါစိုးဘေး ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေဆင်းထိုင်နေသည့် ဝါဝါစိုး ခြေထောက် နှစ်ခုကြားကို တိုးပြီးထိုင်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်မှာ အသားပျော့ပျော့ နှင့် ဒူးခေါင်း ဖုံးရုံလောက်သာဖို့ ချောမွတ်နေသော ခြေသလုံးသား လေးတွေကို မြင်နေရသည်။ သူတချိန်လုံး သွားရည်ကျခဲ့ရသည့် ခြေသလုံးလေးတဖက်ကို မလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ရင်းက စိတ်ကူးတခု ရပြီး သူမ ဖုံးကို ထုတ်ကာ ဗီဒီယို စပြီး ရိုက်နေလေသည်။
ရင်ထွန်းဝင်းက ဝါဝါစိုး ခြေသလုံးသားလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ခြေသလုံးသားလေးများ မှာ အမွှေးအမျှင် မရှိ ချောမွတ်နေလေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက ခြေသလုံးသားလေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ခြေသလုံး သားလေး တွေကို လျှာစိုစို ကြီးဖြင့် အရက် ခံရသဖြင့် နည်းနည်းတော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ခြေထောက်တွေကို မ ပြီး ရက်ပေးသဖြင့် သူမ ဂါဝန်စမှ လန်ပြီး ပေါင်ရင်းနားသို့ သွားပုံနေလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ က ပြန်မဖုံးတော့ပဲ သူမ ဒူးခေါက်ကွေး မှ ပေါင်အတွင်းသား နားအထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရက်လာသော ရင်ထွန်းဝင်းကို သာ စိတ်ဝင်တစား သူမဖုံး ဖြင့် ဗီဒီယို ရိုက်နေလေသည်။ သူမ ပေါင်အတွင်းသား နားရောက်တော့ ရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းဝင်၍ လွယ်ကူစေရင် ဖင်ကို ဆိုဖာစွန်း အနည်းငယ် လျှောချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆိုဖါ အနားပေါ်တင်လိုက်ကာ ပေါင်ကား ပေးလိုက်လေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက လည်း သူမ ဂါဝန်ကို ခါးနားအထိ လှန်တင်ကာ ပေါင်ရင်းနားသို့ ဆက်တိုက် နမ်းလာခဲ့သည်။

ရင်ထွန်းဝင်း ၏ လျှာက သူမ ပေါင်ရင်း ဘောင်းဘီ အနားစနား ရောက်လာတော့ သူမ စောက်ဖုတ်မှ အရည်ကြည်တို့ စိမ့်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ညှီစို့စို့ အနံ့လေးကို ရနေလေပြီ။ ဝါဝါစိုး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အဝါနု ကလေး မှာ စောက်ဖုတ်နေရာတွင် စိုတိုတို လေးတွေ့နေရသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း ထိုနေရာလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်းက ဝါဝါစိုး ပင်တီ လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ၏ အမွှေး ပြောင်အောင် ရိပ်ထားသဖြင့် တောင်ကတုံး လေးလို စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ နူတ်ခမ်းသား တွန့်လိမ်လိမ် အကွဲအဟ ကြားမှာ အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့ နေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း မှာ သူ စိတ်ကူး ဖြင့် မှန်း လိုးနေခဲ့ရသည့် စောက်ဖုတ်ကြီး မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် ရောက်လာပြီမို့ သူ့ပါးစပ်ကြီး ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။

“ဟ……..အို……….ရှီးးးးးး”

ရင်ထွန်းဝင်း လျှာဖြင့် တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ရက်ပေးရင်းက သူ့လျှာကလေးကို မာတောင်တောင်လေး ဖြစ်အောင်လုပ်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထိုးထည့်ပေးနေသဖြင့် ဝါဝါစိုး မှာ ဖီးတက်ပြီး အသံထွက်အောင် ငြီးလိုက်မိလေသည်။ သူမ ဗီဒီယို ရိုက်နေသည်ကို ပင် မေ့သွားကာ ဖုံးကို ဆိုဖါပေါ် ပြစ်ချလိုက်မိသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းက ဆံပင်များကို ဆုပ်ကို ဆွဲလျှက် သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးနေမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်မှ စိမ့်ကျလာသည့် အရည်ကြည်များကိုလည်း ရင်ထွန်းဝင်းတယောက်က ပျားရည်အလား စုပ်ယူ မျိုချ ပြစ်နေလေသည်။ အတန်ကြာအောင် စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ရက်ပေးပြီးမှ ရင်ထွန်းဝင်းက သူမ နို့တွေကို အကျႌပေါ်မှ ဆုပ်နှယ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဝါဝါစိုးက၊

“ဟေ့ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ..တော်ကြာ မတော်တဆ ဧည့်သည်တွေ ဘာတွေ ရောက်လာရင် မကောင်းဘူး လာအခန်းထဲ သွားရအောင်”

ဟု ပြောကာ သူမ လာရင် အိပ်နေကြ အခန်းရှိရာသို့ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း လည်း အနောက်မှ ကမန်းကတန်း ထလိုက်သွားလေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဝါဝါစိုး အနောက်မှ သိမ်းကြုံးဖက်ရင်း နို့တွေကို အကျႌပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင် နှယ်ဖို့ ကြိုးစားလေရာ၊

“ဟေ့ နေအုံး၊ ဘလော့စ်တွေ ကြေကုန်မယ် တီလေး ချွတ်လိုက်အုံးမယ်”

ဟု ပွောကာ ဝါဝါစိုး က သူမ အဝတျအစားတို့ကို စခြြှတျနလေသေညျ။ ၊ ရငျထှနျးဝငျး ကလညျး သူ့ အဝတျအစားတှကေို အကုနျခြှတျခလြိုကျလသေညျ။ ဝါဝါစိုး က သူမ ဘရာဇီယာဂြိတျကို လကျနောကျပွနျဖွငျ့ ခြှတျရငျး ရငျထှနျးဝငျး လီးတနျးလနျးဖွငျ့ ရပျနသေညျကို ကွညျ့ရငျး ပွုံးလိုကျကာ၊

“ဟေ့သား တီလေး ဖုံး ဆိုဖာပေါ် ကျန်ခဲ့တယ် သွားယူလာပေးအုံး”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ရင်ထွန်းဝင်းလည်း မာတောင်နေသော လီးတန်းလန်းဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ပြေးထွက်ကာ သူမ ဖုံးကို ယူလာခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ထိုင်နေသော ဝါဝါစိုး ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ဝါဝါစိုး နို့ နှစ်လုံး မှာ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းပဲ အနေတော် မို့မို့ လုံးလုံး ဖြင့် ချစ်စရာလေး ဖြစ်ပြီး နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေး နှစ်ခုမှာ ဖြူဝင်သော အသားအရည်နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်မို့ ထင်းနေလေသည်။ စိတ်ထ နေတာမို့ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်ခု က မာတောင် လျှက် ရှိလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကို ဖုံးလှမ်းပေးပြီးတာ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်း က ထို နို့ နှစ်လုံး ကို ကုံး ကာ စို့လေသည်။ လက်တွေက လည်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ် လေရာ၊ ဝါဝါစိုး မှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လဲကျသွားရလေသည်။

“အာ… မင်း ကတအား ကြမ်းတာပဲ ကွာ ဖြည်းဖြည်းလေ”

ဝါဝါစိုး မှာ ပါးစပ်ကသာ ပြောနေသော်လည်း တွန်းဖယ်ပြုခြင်း မလုပ်သဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်းက ဝါဝါစိုး အပေါ်သို့ တက်ခွလေသည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ပေါင်လုံး များကို ထိုးပွတ်မိနေပြီး ဝါဝါစိုး ကလည်း အလိုက်သင့် ဖြစ်အောင် သူမ ပေါင်တွေကို ဖြဲကား ပေးထားလိုက်လေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက နို့တွေကို အားရပါးရ စုပ်နှယ်ပြီးမှ ဝါဝါစိုး မျက်နှာ အနှံ့ကို လိုက်နမ်းလေသည်။ ဝါဝါစိုး က ကောင်လေး ခေါင်းကို သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ကောင်လေး ပါးစပ်နှင့် သူမ နှတ်ခမ်းများကို တေ့ကာ စုပ်နမ်းပေးလိုက်လေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းမျာ လည်းဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်း အစုံ နှင့် သူမ တစ်လစ်ကလေး ထုတ်ပေးထားသော လျှာလေးတို့ကို အငမ်းမရ စုပ်ယူနေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာ ရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ် အပေါ်နား နှင့် ပေါင်ခွစုံတို့ကို ဟိုထိုး ဒီထိုး ဖြစ်နေသဖြင့် ဝါဝါစိုး က လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ သူမ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း တွက် တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

“အ…..ရှီးးးးးးးးးးးးး…ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်…”

ရုတ်တရက် ဆောင့်ထိုး ဝင်လာသည့် လူပျိုပေါက်ကလေး ၏ လီးကြီး ကြေငာ့် ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်လေး နည်းနည်းတော့ အောင့်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း စောက်ရည်တွေ ရွဲနေပြီမို့ လျှောကနဲ အဆုံး ထိ ဝင်သွားရသည်။ သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို လည်း ကားနိုင်သမျှ ကားပေးထားသဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်း အနေဖြင့် လည်း ဆောင့်လိုး ဖို့ ရင် အနေတော်ဖြစ်နေလေသည်။ ပထမ ဆောင့်ချက်များ က ဟိုရောက် ဒီရောက် ဖြစ်နေသော်လည်း ခနလေး အတွင်း မှာ အထာပေါက်သွားသော ရင်ထွန်းဝင်း တယောက် တဖုံး ဖုံး ဖြင့် ဆောင့်လိုး နေခြေပြီ။

နှေးထှေး နူးညံ့ လှသညျ့ စောကျခေါငျးအတှငျး မှ အသား မြား၏ ရစျပတျဆုပျနှယျပေးသလို ဖီးလငျက ဂှငျးထု တာနှငျ့ လားလား မှ မဆိုငျသညျမို့ ရငျထှနျးဝငျး တယောကျ ပထမဆုံး လောက စညျးဇိမျကို ခံစားနရေလသေညျ။ လပေါငျးမြားစှာ မှနျးပွီးသာ ထုခဲ့ရသော ဒီစောကျဖုတျကို အခုတော့ လကျတှေ့ လိုးခှငျ့ ရနပွေီမို့ ရငျထှနျးဝငျး တယောကျ ကိုယျ့ကိုယျကို ပငျ မယုံကွညျနိုငျတော့ပေ။ နောကျတခါ ဆိုသညျမှာ မရှိတော့မညျ့အလား ဆောငျ့ကာ ဆောငျ့ကာ ကြြုံး ဆောျနသေဖွငျ့ လညျး ဝါဝါစိုး တယောကျ အကွီးအကယြျ အရသာ တှေ့နရေလသေညျ။ သူမ ကိုယျတိုငျပငျ အကွောတှေ အခငြျတှေ တောငျ့တငျးလာကာ စောကျဖုတျတှငျးမှ လညျး လှုပျရှားပွီး ပွီးခငြျလာခဲ့သဖွငျ့ ရငျထှနျးဝငျးကို တအားဖွစျညှစျ ဖကျလိုကျမိလသေညျ။ ရငျထှနျးဝငျးကလညျး လီးကွီး ယားလာပွီး ဘယျလိုမှ ထိနျးမရ လရညျတှေ တဖြွှတျဖွှတျဖွငျ့ ပနျးထှကျကာ ဝါဝါစိုး ကိုယျပေါျသို့ ပြော့ခှေ ကသြှားရလတေော့သညျ။ ဝါဝါစိုး လညျး သူမ စောကျခေါငျးထဲ နှေးကနဲ ဝငျလာသညျ့ လရညျမြား နှငျ့ အတူ သူမ ကိုယျလေးလညျး ဆတျဆတျခါလြှကျ ကာမ အရသာ အထှတျအထိပျသို့ ရောကျရှိသှားရလတေော့သညျ။

…………………………….

ကျော်ကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ပို့ပေးသော ဗီဒီယို ကလစ်ကို ကြည့်ရင်း က ဖီးတွေ တအားတက်ကာ သူ၏ မာတောင်လာသော လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိတော့သည်။ ဝါဝါစိုး ရင်ထွန်းဝင်း ကို မြူဆွယ်မည် ဆိုတာ သိထားလို့ တညလုံး မအိပ်ပဲ စောင့်နေသော ကျော်ကြီး တယောက် မနက်မိုးလင်းကာနီးမှ ဝါဝါစိုး ပို့လိုက်သော ဗီဒီယို များကို ရလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ဖုံးမခေါ်တော့ ဗီဒီယို ကလစ်လေး များ နှင့် မက်ဆေ့တိုကလေး သာ ပို့လိုက်သည်။

..မောင် ချစ် အိပ်ရေးမဝသေးလို့ အိပ်လိုက်အုံးမယ် နောက်မှ ဖုံးခေါ်မယ်နော် မွမွ..ချစ်တယ် မောင့်ကို…..

ထို့ကြောင့်လည်း ကျော်ကြီးမှာ မနက်စောစော ထကာ သူ့ဖုံးမှာ ဝင်သည်သည့် မက်ဆေ့ ဗီဒီယို တို့ကို ကြည့်ပြီး ထုနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ခနနေတော့ သူ့ဖုံးမှာ အသံမြည်လာသည်။ မက်ဆေ့အတိုလေး ဝင်လာသည်။

..ဇွဲမာန် ရောက်နေသည်..live..

တဲ့။ ကျော်ကြီး လက်တော့ကို ကမာန်းကတန်းဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့လက်တော့ စခရင်မှာ ဝါဝါစိုး အခန်းပုံ ပေါ်လာသည်။ မည်သူမှ မတွေ့ရသေး၊ ချက်ခြင်းပင် အခန်းထဲသို့ ဝါဝါစိုး ဝင်လာတာတွေ့ရသည်။ ပုံစံက ရေချိုးပြီး စ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ရင်လျှားသလို ပတ်ဝတ်ထားသည်။ နောက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ဖြင့် ခေါင်းလျှော်ပြီးစ ဆံပင်တွေကို သုတ်နေသည်။ သူမ အနောက်မှ ဇွဲမာန် ကပ်ဝင်လာသည်။ ကျော်ကြီး သူတို့ ဘာပြောနေလဲ ကွဲကွဲပြားပြား ကြားရအောင် သူ့လက်တော့ စပီကာ ကို အသံချဲ့လိုက်သည်။

“မနေ့ည ကထည်းက ကျနော် လာကြည့်တယ် မမဝါ ကို မတွေ့ဘူး ဘယ်သွားအိပ်တာလဲ ညက”

“မမဝါ ဆရာဝန်ကြီး အိမ်မှာ လေ၊ သူတို့ ပါတီသွားလို့ အိမ်စောင့်ပေးရင်း သူတို့ သားလေးကို စာ နည်းနည်းပြပေးနေတာ၊ သူတို့ က ညနက်မှ ပြန်ရောက်လာပြီး ုဒီမှာ ပဲ အိပ်သွားပါတော့ မိုးသိပ်ချူပ် နေပြီ ဆိုလို့ အိပ်လိုက်တာလေ၊ ဖွဲ က ဘယ်ရောက်နေမှန်းမှ မသိတာ ဖုံးလည်း မကိုင်ဘူး ဘယ်လို အသိပေးမလဲ”

“ဖုံး က အလုပ်ထဲမှာ ပြုတ်ကျပြီး ကြားထဲ ညှပ်သွားတော့ ခုထိ ကောက်မရသေးဘူး သူများ ဖုံး ခန ယူသုံးနေရလို့၊ နောက် မမဝါကို လည်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ အရမ်းလွမ်းတာနဲ့ ညက လာကြည့်တာ”

“အင်း၊ တို့လည်း ဒီနေ့ အလုပ်သွားရမှာမို့ ကမာန်းကတန်း ပြန်လာပြီး ရေမိုးချိုးနေတာ ခုတောင် နောက်ကျ နေပြီ၊ ညနေ ကမှ ဆုံရအောင်လေ”

ဇွဲမာန် မှာ ဝါဝါစိုး အနောက်ဘက်သို့ ကပ်သွားပြီး ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ရင်းက ဝါဝါစိုး လက်မောင်း ပုခုံးသား လေးများကို ငုံ့နမ်းနေလိုက်ရင်းက၊

“ဒီနေ့ အမ်စီ ခေါ်လိုက်ပါလား မမဝါရယ်၊ ဖွဲ မမဝါကို လွှမ်းလှပြီ”

“အယ် မဖြစ်ပါဘူးကွာ၊ ဆရာဝန်ကြီး အိမ်က မနက်က မှ ထလာတာ သူသိတာပေါ့၊ တို့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ”

“မမဝါက လည်း အိမ်ပြန်ရောက်မှ ခေါင်းကိုက်လာတယ်ဖြစ်ဖြစ် တခုခု အကြောင်းပြပေါ့ ဗျာ၊ ဖွဲကို သနားပါအုံး”

အခန်း ၉။

ဇွဲမာန် က ဝါဝါစိုး လည်တိုင် ကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ရက်ရင်း မေးရိုးလေး တလျှောက်ပါ နမ်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ယားပြီး တုံသွားသည်။ ဇွဲမာန် ဝါဝါစိုး နားရွက်ဖျားလေးကို ကိုက်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး ဒူးတွေ နည်းနည်းခွေချင်နေပြီ။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးလည်း အစို စပြန်လာပြီ။ ညက မှ ရင်ထွန်းဝင်း သုံးချီ သူ့မိဘတွေ ပြန်မလာမှီအထိ လိုးတာခံခဲ့ရသည်။ ဆရာဝန်ကြီး တို့ လင်မယား ပြန်လာတော့ သူတို့ မှာ အရှိန်ရလာကြပြီး သူမ ကို နူတ်ဆက်ကာ ချက်ခြင်းလိုလို သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကာ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နောက်ခန ကြာတော့ ရင်ထွန်းဝင်း သူမ အခန်းသို့ ပြန်ရောက်လာပြန်သည်။ အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်နေပလားဟု ထင်မိသည်။ သို့သော်လည်း ကောင်လေးက သူမ စောက်ဖုတ်ကို နာရီဝက်လောက် ကောင်းကောင်းရက် ပေးပြန်တော့ သူမလည်း စိတ်ပြန်ထလာပြီး အလိုးခံလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအချီပြီးတော့ ကောင်လေးကို နှင်ထုတ်လိုက်ရသည်။ မနက်ဖြန်လည်း အလုပ်သွားရအုံးမည်၊ အခု စကား နားမထောင်ရင် နောက် မရ တော့ဟု ချိန်းခြောက်လိုက်သဖြင့် ပြန်သွားခဲ့သည်။ ထိုအခါ မှာ အချိန်က လည်း မနက် သုံးနာရီလောက် ဖြစ်နေပြီ။ မနက် ရနာရီလောက်မှ နိုးသည်။ ကမာန်းကတန်းထကာ ဆရာဝန်ကြီးတို့ကို ပင်နိုးတာ မစောင့်တော့ပဲ၊ ဆရာဝန်ကြီး တို့ အိမ်မှ ကား ဒရိုင်ဘာဦးလေးကို သူမ အိမ်သို့ လိုက်ပို့ ခိုင်း လိုက်ရသည်။ သူမ အတွက် တပတ်လောက်တော့ စိတ်မဆာနိုင်တော့ဟု ထင်ခဲ့ရာယခု ဇွဲမာန် လာဆွ နေတော့ သူမ ပိပိလေး စိုလာသည်ပြီး စိတ်လည်း ပြန်ထလာတော့ ကိုယ့်ကိုယ့်ကို တောင် ဟုတ်မှ ဟုတ်သေးရဲ့လား ထင်မိသည်။ မောင့်ကို တော့ ကြည့်လို့ ရအောင် မက်ဆေ့ပို့ထားပြီးပြီ လိုရမယ်ရပေါ့။

ဇွဲမာန် သူမ နားရွက်ကို ဖွဖွလေး လာကိုက်တော့ ဝါဝါစိုး လည်း လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ဇွဲမာန် လီးနေရာကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ ဘောင်းဘီအောက်မှာ မာထောင်ထနေသော လီးကြီးကို စမ်းမိလိုက်သည်။ ဇွဲမာန် ဆီမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက် တော့ ဇွဲမာန် က သူမ ကို ဖက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ကိုယ်ပေါ် မှ ရင်လျှားထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားရင်း မှ ခြောက်စပြုနေပြီ ဖြစ်သော သူမ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖွပေးရင်းက ဇွဲမာန်ကို မျက်မှောင်လေး ကုတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန် ၏ မာန်ထောင်ထ နေသော လီး ကြီးမှာ အပေါ်ကို ကော့ထောင်နေပြီး ထိပ်ဖူးမှ အကွဲကြောင်းကြီးမှာ အရည်ကြည်လေးပင်စို့နေပြီ၊ ဝါဝါစိုး ကို စိုက်ကြည့်နေသလိုပင်။ ဇွဲမာန် သူမ ဆီ လျှောက်လာတော့ လီးတန်ကြီးက ခေါင်းတယမ်းယမ်းမို့ ဝါဝါစိုး မှာ ခစ်ကနဲ ရီလိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး အနားရောက်တော့ သူမ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကြီးကို ဖြည်ကာ ကြမ်းပေါ် ပုံချလိုက်သည်။

“အား လှလိုက်တာ မမဝါရယ်၊ အဲလို ရေချိုး ပြီးကာစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆို တကိုယ်လုံးကို ရက်ချင်တာ”

လာပြန်ပြီ တကိုယ်လုံးကို ရက်ချင်တဲ့ နောက်တယောက်ဟု ခေါင်းထဲ မှာ ချက်ခြင်းပေါ်လာခဲ့ပြီး ရီလည်း ရီချင်သွားသည်။ သို့သော် ဇွဲမာန်က သူမ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်တော့ မရီနိုင်တော့ အိကနဲ အသံထွက်သွားကာ ဇွဲမာန်ခေါင်းတွေကို ထိန်းကိုင်လိုက်မိသည်။ သူမ စောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း အရည်ကြည် တို့ စိုလာပြီ ဖြစ်ရာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းနိုင်မည်မဟုတ်သည်ကို လည်း သိနေလေပြီ။

“ဇွဲရာ နောက်မှ လေကွာ မမဝါ အလုပ်နောက်ကျတော့မယ်..အားးး ရှီးးးးး အို့ တအားမစုပ်နဲ့လေကွာ”

ဇွဲမာန်က သူမ စကားကို ကြားဟန်ပင် မပြုတော့၊ သူ့မျက်နှာကို သူမ နို့တွေ ဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်း က နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်တချက်စီ စို့ ပေးနေရင်း လက်တွေက သူမ ဖင်လုံး တွေကို ဆုပ်ညှစ် နေလေသည်။ နောက်တော့ သူမ မျက်နှာပြင်အနှံ့ နမ်းရှုံ့ ရင်း က သူမ နူတ်ခမ်းလုံးလုံး လေးတွေကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး လက်တွေက လည်း အလိုလို ဇွဲမာန် လည်ကုတ်ကို တွဲခိုကာ သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဇွဲမာန် လျှာကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်က ခြောက်သွေ့ကာစ သူမ ဆံပင်ဖားရား ကို လက်ဖြင့် စု ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သဖြင့် သူမ မျက်နှာလေး မော့သွားသည်။ ဆံပင်တင်းအား ကြောင့် ခေါင်းအရေခွံ တို့ နည်းနည်း ကျိန်းသွားသဖြင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

“အား ..နာ တယ် ဇွဲ.. ဆံပင်ကို မဆွဲနဲ့..”

ဇွဲမာန် မျက်လုံး တွေ အရောင်လက်လာသည်။ ငါ့ကို မူလကျီတွန်ကျီ လုပ်နေတဲ့ ဒီကောင်မ ကို နည်းနည်း ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပြီး ပညာပေး လိုက်အုံး မည်ဆိုပြီး စိတ်တွေ ကြွလာခဲ့သည်။ ဝါဝါစိုး လည်း ဇွဲမာန် မျက်နှာ ခက်ထန်နေမှုကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲ ထိတ်ကာ အနည်းငယ်လန့်သွားသည်။ သူမ ကို တချိန်လုံး ယုယုယယ နှင့် မမဝါ ဆိုပြီး လေးစား နေသည့် ကောင်လး ခု ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလည်း။ သုတ်ပိုး ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီလား၊

“ဒူးထောက်လိုက်စမ်း”

ဇွဲမာန် က ဆံပင်ကို စုဆွဲထားတာ မလွှတ်သေးပဲ သူရပ်နေသော ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး အလိုလို ဒူးထောက်ရက်သား ကျသွားခဲ့ရသည်။ သူမ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့်မှာ တော့ ဒစ်ဖူးကြီး လှုပ်ရမ်းနေသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်က အကြောတွေက တောင် ဖောင်းထ နေသည်။ ကြောက်စရာကြီး လား အားရစရာကြီးလားမသိ၊ သူမ ပိပိ ထဲ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်လာသည်။

“ပါးစပ်ဟလိုက်”

ဝါဝါစိုး သူမ ပါးစပ်ကို ဟလိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်က ရှေ့ကို တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ သူ့ ဒစ်ဖူးကြီးက ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းလုံးလုံး လေးတွေကို လာထိသည်။ ဒစ်ဖူးထိပ်အကွဲမှ အရည်ကြည်တို့ က သူမ နူတ်ခမ်းပေါ် ပေသွားသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် မသိလိုက်ပဲ လျှာကလေး ဖြင့် ရက်လိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်က ရှေ့ထပ်တိုး လိုက်တော့ သူ့ ဒစ်ဖူးကြီး သူမ အာဂေါင်တွင်းသို့ တိုးဝင်လာခဲ့သည်။

“ဖလှတျိ”

“အု..ဖု..အွတ်…”

“ပါးစပ်ကို ငါ့လီးပေါ်မှာ တင်းတင်း စေ့ထားစမ်း”

ဇွဲမာန် အမိန့်ပေးသည့် အတိုင်း လိုက်လုပ်မိသည်။ ဇွဲမာန်က သူ့လီး ပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားသည့် ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်း အစုံကို စောက်ပတ် အလား သဘောထားကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်လိုး လေသည်။ ဝါဝါစိုး အာခေါင်တွင်း မှ နူးညံ့နွေးထွေးသည့် အထိအတွေ့ နှင့် တင်းတင်းလေး စေ့ထားသော နူတ်ခမ်းအစုံ က လီးတန် အပေါ်က အရည်ပြားကို ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုမို့ ဇွဲမာန် အတွက် အလွန် အရသာ ရှိနေလေသည်။

ကျော်ကြီး တယောက် လက်တော့ စခရင်ပေါ်တွင် မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် သူလီးကြီး မှာ တအားကို မာတင်းနေသဖြင့် လိုးရှင်း ကလေး သုတ်ကာ ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ဇွဲမာန် က သူ့မိန်းမ ကို ဆံပင်ဆွဲပြီး ပါးစပ်ကို လိုးနေပုံမှာ သူတခါမှ မတွေ့ဖူး သဖြင့် အထူးအဆန်း ဖြစ်နေရလေသည်။ ဇွဲမာန်တယောက်လည်း အတော် အရသာ တွေ့နေပုံ ရလေသည်။ မျက်စေ့ကို မှေး ဒူးကို ကွေးလျှက် ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ သူ့လီးကြီးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်နေသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း ယခုတော့ ဖီးတက်လာပုံပင် ဇွဲမာန်ကို မော့ကြည့်နေရင်းက သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို တင်းတင်းလေး စေ့ရာ သူမ ပါးပြင်လေး ဖောင်းဖောင်း တက်သွားပုံ ကို ကြည့်ရင်း ကျော်ကြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ပင် သွားရည် ထွက်လာရသည်။ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ထဲ မှာ လီးတန်ကြီး ပြည့်နေတာကို အသည်း ယားလာရလေသည်။ ဒီလီးကြီး က နွေးနေမှာပဲ ဟု တွေးလိုက်ရင်းက ချက်ချင်းသတိရကာ ထွီဖန် ဆိုပြီး တံတွေး ထွေး ပြစ်လိုက်မိလေသည်။

ဇွဲမာန်မှာ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ကို လိုးနေရသည်မှာအရသာ ရှိလှသော်လည်း ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးမသွားချင်သဖြင့် လီးကြီး ကို ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ဟိုဘက်လှည့် လေးဘက်ထောက်စမ်း”

ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ဝါဝါစိုး မှာ ဇွဲမာန်ကို ကျောပေးရင်း ဘေးဘက်ထောက်ပေးရလေသည်။ ဇွဲမာန်က သူမ ဆံပင်တွေကို လွှတ်မပေးသေးပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးလေး မှာ စလင်း ဘော်ဒီလေး ဖြစ်သော်လည်း လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ သေးကျင်သော ခါးနောက်မှ ကားထွက်လာသော ဖင်လုံး ကြီးကတော့ ဝိုင်းစက်နေလေသည်။ ဖြောင့်စင်းချောမွတ်သော ပေါင်နှစ်လုံး ခွဆုံမှ အနောက်ဖက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးမှာ အမွှေးမမြှင် မရှိ ပြောင် ချောနေပြီး အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရျွမ်းလဲ့ နေလေသည်။ ဇွဲမာန်က သူ့လီးထိပ် ကို စောက်ဖုတ် အကွဲဝတွင် တေ့ပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

“အ……အီးးးးးးးးးးးးးး…”

“ဖျစ်…ဗြစ်…ဖလွတ်…ဖတ်..”

ဇွဲမာန် က မြင်း ဇက်ကြိုး ဆွဲသလို ဝါဝါစိုး ဆံပင်တွေကို ဆွဲထားပြီး အနောက်မှ အရှိန်ပြင်းပြင်း အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်လိုး နေလေရာ၊ ဝါဝါစိုး အဖို့ ခေါင်းက လား အဖုတ်က လား ဘယ်က ပို နာမှန်း တောင် မခွဲခြားနိုင်တော့၊ သူမ တခါမှ မခံစား ဘူးသေးသော အရသာ တမျိုးက လည်း သူမ စိတ်ထဲ မှာ ခံစားနေရလေသဖြင့် ဖင်ကြီး ကို ကော့ကော့ပေးရင်း အလိုး ခံနေမိလေတော့သည်။

ကျော်ကြီး တယောက် အရမ်း စိတ်တက်ကြွလာပြီး သူ၏ လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှ ဝါဝါစိုး အလိုးခံနေပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့လီး ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေသည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပင် သတိမေ့လျှော့ နေလေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ ယခု တိုက်ခန်းတွင် သူနှင့် ဝါဝါစိုး တို့ လင်မယားသာ နေခဲ့ကြပြီး နောက် ဝါဝါစိုး တောင်ကြီး မှာ လုပ်နေတော့ သူတယောက်ထည်း နေနေခဲ့သည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့သည်မှာ အကျင့်ပါနေခြေပြီ။ ယခု လည်း သူအလုပ်သွားကာနီး စဲစဲ မှာ အချိန်မဟုတ် ဝါဝါစိုး ဆီမှ လိုက်ဖ်ရှိုး ပေါ်လာသဖြင့် စိတ်အရမ်း ကြွကာ ဂွင်းထု နေမိရာ၊ သူ့အိမ် မှာ နယ်မှ ခေတ္တရောက်နေသော သူညီအ လင်မယား ကို မေ့နေခဲ့သည်။ လက်တော့မှ အသံကို သူကျယ်ကျယ်ကြားရအောင် အီးယားပလပ် ဖြင့် နားမှာ တတ်ထားသဖြင့် သူ့ညီမ ဆုဝေ သူ့အခန်းတံခါး တွန်းဖွင့် ဝင်လာသည်ကို လည်း သူမကြားလိုက်မိခြေ။

ဆုဝေ နှင့် လင်းခန့် တို့ မှာလည်း ညားသည်မှာ တနှစ်ကျော်ကျော်လေးသာ ရှိသေးသည်။ လင်းခန့် နှင့် ဆုဝေမှာ နေပြည်တော်မှာ တာဝန်ကျနေကြပြီး နေပြည်တော်မှာ ပင်နေကြသူများ ဖြစ်သည်။ ယခု လင်းခန့် အလုပ်ကိစ္စ ဖြင့် ရန်ကုန်ဆင်းလာတော့ သူမလည်း လိုက်လာခဲ့ရင်း အကို ဖြစ်သူ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေသော တိုက်ခန်းမှာ အခန်းပို ရှိသဖြင့် တည်း နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

လင်းခန့် မှာ မနေ့ည က မဆုံတာ ကြာသော သူ့သူငယ်ချင်းများ နှင့် သွားသောက်လာခဲ့သည်မှာ များလာသဖြင့် အမူးလွန်ပြီး မနက်မထနိုင် ပဲ အိပ်ယာထဲ မှာ အရက်နာကျနေလေသည်။ ဆုဝေမှာတော့ မနက်စာ သူ့အကို အတွက် ပြင်ဆင်ထားရင်း အလုပ်သွားမည့် သူ့အကို အခန်းထဲက မထွက်လာသဖြင့် ခေါ်မလို့ သူ့အကို အခန်းကိုလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ တံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လာတော့ သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး လက်တော့ကို ကြည့်နေသော ကျော်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နားမှာ လည်း နားကျပ် နှင့် မို့ သူခေါ်တာကို မကြားတာဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ လက်တော့မှာ ဘာတွေ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတာလည်း ဟု စပ်စု ချင်စိတ်ဖြင့် အနောက်မှ အသာကပ်ပြီး ချောင်းလိုက်တော့ သူမ မျက်စေ့ကို ပင် သူမ မယုံကြည်နိုင်တော့၊ လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှာ ကင်မရာဖက်ကို မျက်နှာပေးထားရင်း လေးဘက်ထောက်နေသည့် မိန်းမ တယောက်ကို ယောက်ျား တဦးက ဆံပင်ဆွဲ ကာ အနောက်မှ ခွေးလိုးလိုးနေသည့် ဗီဒီယို ဖြစ်လေသည်။ ကင်မရာကို မျက်နှာမူထားသဖြင့် မိန်းမ မျက်နှာကြီးမှာ အကြီးကြီး နှင့် ထင်းနေရာ မည်သူ ဆိုတာကို သူမ ချက်ခြင်း သိလိုက်ရလေသည်။

“ဟင် မမဝါ ပါလား”

တဆကျတညျးမှာ ပငျ သူ့အကို ဖွစျသူ ကြောျကွီး ၏ လကျလှုပျရှားမှုကွောငျ့ ကြောျကွီး ဂှငျးထု နသေညျဆိုတာကိုလညျး သဘောပေါကျလိုကျသညျ။ ဆုဝမှော ခတျေမှီသော မိနျးခလေး တဦး ဖွစျပွီး သူမ ယောကျြား လငျးခနျ့ ကိုယျတိုငျက ကပျကိုး ဖွစျသဖွငျ့ သူမ အကို ဘာလညျး ဆိုတာကို လညျး သိလိုကျရသညျ။ ဆုဝေ အနဖွေငျ့ အှနျလိုငျးပေါျမှာ လြှောကျဖတျထားခဲ့ပွီး ဆကျချ နှငျ့ ပတျသကျသညျ့ နိုငျငံခွား မှ စာပမြေား ဗီဒီယို မြားကို လေ့လာ စပျစု ခဲ့သညျမို့ တောျတောျလေး တော့ ဗဟုသုတ ရှိနခေဲ့သူ ဖွစျလသေညျ။ သူမ သတိထားမိသလောကျ အိနွိဒယ၊ ပါကစ်စတနျ၊ ဘငျ်ဂလားဒေ့ စသညျ့ နိုငျငံတှမှေ ဆိုကျတှမှော အငျးစကျ နှငျ့ ကပျကိုး တို့ သာ မြားသညျကို တှေ့နရေသညျ။ ဂပြနျ ဗီဒီယိုတှမှောတော့ အိမျထောငျရှငျမ ဖေါကျပွနျတာတှေ၊ အငျးစကျတှေ၊ စသဖွငျ့ အတှေ့မြားခဲ့သညျ။ သို့သောျလညျး သူမ ယောကျြား လငျးခနျ့ လို ကပျကို ဖီလငျ ရှိသူမြိုးမြာ မွနျမာ ပွညျမှာ အတောျရှားပါးလိမျ့မညျဟု မှတျထငျခဲ့မိသညျ။ မွနျမာ ယဉျကြေးမှု ဓလေ့ထုံးစံ မြား အရလညျး ကာမသေု မိစာ်ဆ တို့ ဒုဿနသော တို့ စသညျတို့ ဖွငျ့ မှနျးထုံ နသေဖွငျ့ လကျတှေ့ ဖွစျနိုငျဖို့ မလှယျဟု ထငျထားခဲ့သညျ။ သူမ ကိုယျတိုငျက ဓလေ့ထုံးစံ ဆိုတာ ရှေးလူကွီးတှေ သူတို့ ဖွစျခငြျသညျကို နောကျလူတှေ လိုကျလုပျအောငျ ခွောကျလနျ့ထားသညျ့ အရာဟုသာ မွငျလသေညျ။ သူမ ကိုယျတိုငျလညျး ရမကျဆန်ဒ ပွငျးပွ သူလေးမို့ သူမ ယောကျြား ကပျကိုး ဖီးရှိတာ သိရတော့ အတောျ သဘောခှေ့ခဲ့ရသညျ။ သို့သောျလညျး လငျးခနျ့ စိတျလှုပျရှားမှု ရှိစရေနျ သူမ ကိုယျတိုငျက မခုတျတတျသညျ့ ကွောငျလို ဆောငျ ခဲ့ရငျးမှ လငျးခနျ့ ကို အလို လိုကျသလို နှငျ့ သူမ လုပျခငြျတာတှေ လုပျခဲ့သညျ့ သူလေး လညျးဖွစျလသေညျ။

ယခု တော့ တော်ရုံ မိန်းခလေး ဆိုလျှင် တအံ့တဩ ဖြင့် အထိတ်တလန့် ရှက်ကြောက် သွားပြီး နားမလည်နိုင် ဖြစ်ရမည့် အခြေအနေမျိုးတွင်၊ ဆုဝေ ကတော့ စိတ်တက်ကြွ ကာ တဏှာ ရမက် ပင် ထိုးထလာရလေသည်။ ဗီဒီယို ထဲ မှ သူမ ယောင်းမ ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ၏ ရမက်ထန်နေသော မျက်နှာပေးဖြင့် သူမ မသိသည့် တစိမ်းယောက်ျား တယောက် ၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုး နေသည်ကို အရသာခံနေပုံမှာ အတော်ပင် ဖီး တက်စရာ ဖြစ်နေလေသည်။

ဆုဝေ မှာ လည်း သူ့ယောင်မ လိုက်ဖ်ရှိုး ဗီဒီယို ကို ကြည့်ရင်း သူမ ပိပိလေး မှ အရည်ကြည်တို့ စိမ့်စို လာခဲ့သည်မို့ သူမ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာ ပင် ထမိန်ပေါ်မှ ဖိပွတ်လိုက်မိသည်။ သူမ ရှေ့ကို အနည်းငယ်တိုးကြည့်လိုက်တော့ လိုးရှင်းတွေ ဖြင့် ပြောင်တင်းနေသော သူမ အကို ကျော်ကြီး ၏ လီးကြီး၊ လီးကြီးမှာ ပေါ်သို့ ထောင်မတ်နေပြီး ကျော်ကြီး လက်သီးဆုပ်တွင်းက ဝင်သွားလိုက် ခေါင်းပြူထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေလေသည်။ ဆုဝေ ငုံ့ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ထို လီးထိပ်မှ အဖြူရောင် သုတ်ရည်များက ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်လာခဲ့ရာ ရုက်တရက် မို့ အို့ကနဲ လန့် အော်လိုက်မိလေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ နားကျပ် တပ် ထားသော်လည်း သူ့ခေါင်းနားက ထွက်လာသော အာမေဋိတ် သံ နှင့် လူရိပ်ကြောင့် အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

“ဟင် ဆုဝေ.. နင်…..အိုး…..”

အခန်း ၁၀။

ကျော်ကြီးမှာ ဆုဝေ ကို တွေ့နေရသော်လည်း သူ့လက်ကတော့ ရပ်လို့ မရတော့ပါ။ လရည်စထွက်နေပြီမို့ သူ့အလိုလို ဆက်တိုက် ဆောင့်ထု ရင်း လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထွက်စေလိုက်တော့သည်။ ဆုဝေမှာလည်း ထို အခြေအနေ ရောက်နေမှတော့ မထူးတော့ပြီမို့ အခန်းခြေရင်းမှာ လှန်းထားသည့် သူ့ အကို လုံခြည်တထည်ကို ယူပြီး လရည်တွေ ကျကုန်သည့် စားပွဲ တို့သူ့အကို ရင်ဘတ်တို့ကို လိုက်သုတ်ပေးရှာလေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ လရည်တွေ ကုန်သွားသည်အထိ ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး မှ ဆုဝေလက်မှ သူ့လုံချည်စကို ဆွဲယူဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဆုဝေက၊

“ထားလိုက်စမ်းပါ ကိုကို ကလည်း ဆု သုတ်ပေးပါ့မယ်၊ ခုမှ တော့ ရှက်မနေပါနဲ့တော့ ဆုလည်း အပျို မဟုတ်ပါဘူး”

“ဟာ ဒါပေမဲ့ နင်က ငါ့ ညီမ လေ မကောင်းပါဘူး”

“အမလေး ဆု လည်း ယောက်ျား နဲ့ပါ ဒါတွေ ရိုးနေပါပြီ”

ဆုဝေ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လရည်တွေ သုတ်ပေးနေတာကို လိုက်ဆွဲရင်း သူ့မျက်လုံးတွေက လက်တော့ပေါ် ရောက်သွားပြီး ဝါဝါစိုး တို့ လိုးနေကြဆဲကို မြင်နေရသဖြင့် လက်တော့ကို ပိတ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်သည်။

“ဟာ ထားလိုက်ပါအုံး ကိုကို၊ မမဝါ တို့ ပွဲက ကြည့်ကောင်းနေတာ၊ ဆုလည်း ကြည့်ချင်တယ်”

ကျော်ကြီးမှာ မျက်နှာကြီး နီပြီး အရှက်ကြီး ရှက်နေမိလေသည်။ သူ့မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာ ကြည့်ရင်း သူက ဂွင်းထု နေသည်ကို ညီမ ဖြစ်သူက မိသွားသည်ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ တောင် ပြောလို့ ကောင်းသည့် အရာ မဟုတ်ဘူး မဟုတ်လား။

“နင် ဘယ်သူ့ မှ လျှောက်မပြောနဲ့နော်၊ ”

“ကိုကို ကလည်း ဆု က ကလေး မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆုမှာလည်း ယောက်ျား နဲ့ပါ”

“အင်းလေ ဒါပေမဲ့ ဒါက ပုံမှန် ယောက်ျား တွေ ခွင့်လွှတ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စမှ မဟုတ်တာကို”

“အယ် မယ် ကိုကို က ကိုကို တယောက်ထဲ ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိတယ်ထင်လို့လား”

“ဟင် နင်က လည်း ကပ်ကိုး တွေ ဘာတွေ သိလို့ပါလား”

“ဟွန်း သိရုံတင်ဘယ်က မလည်း ကိုကို ရဲ့”

“နင့် စကားကြီးက ဘာကြီးလဲ သိရုံတင်မက ဆိုတာ ဘာသဘောလဲ”

“ဆု လင်ကလည်း အတူတူ ပဲ ကိုကို့ လို ကပ်ကိုး သမားပဲ အာ့တာပြောတာ”

“ဟင်”

ကျော်ကြီးတယောက် လက်တော့ မှန်သား ပေါ်မှာ ဝါဝါစိုး တယောက် အလိုးခံနေတာကိုတောင် ခနမေ့သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ သူက တော့ သူတယောက်ထည်း ရှားရှားပါးပါး ကပ်ကိုး ရှိနေသူဟု ထင်ပြီး ဘယ်သူနဲ့ မှ မပြောရဲ မဆိုရဲ ငြိမ်ကုတ်နေရသူ ဖြစ်ရာ ယခု တော့ ညီမ ယောက်ျား က ကပ်ကိုး ဆိုတော့ သူစိတ်ထဲ အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွား ခဲ့သည်။

“နင်တကယ်လား.. နင့်ကို သူက ပြောပြလို့လား”

ဆုဝေ က လက်တော့ စခရင်ကို မျက်တောင်မခပ် ကြည့်နေရင်းက ကျော်ကြီးကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်လေသည်။ ကျော်ကြီးက အားမလို အားမရဖြင့် ၊

“သူက နင်နဲ့ ရပြီး ဘယ်လောက်ကျမှ နင်က သိရတာလဲ၊ နင့်ကို သူက ဘယ်လိုစပြောတာလဲ ပြောစမ်းပါအုံးဟ”

“ဟာ ကိုကို ကလည်း ပြောမှာ ပေါ့၊ ဖြည်းဖြည်းပေါ့၊ ဟိုမှာ မမဝါ တို့ ပြီးတော့ မယ် ဟိုလူကြီး ဆောင့်နေတာ မြန်လာပြီ”

ကျော်ကြီး လည်း လက်တော့စခရင်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန် ဆောင့်ချက်တွေက တကယ်မြန်လာသည် ကြမ်းလည်း ကြမ်းလာသည်။ ဆုဝေက ကျော်ကြီး နား မှ ပြုတ်ကျသွားသော နားကျပ်ကို ကောက်ကာ ကျော်ကြီး ကို တဖက်ပေးပြီး သူမ နားမှာ လည်း တဖက်တပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ငြီးသံ နှင့် ဇွဲမာန် အသက်ရှု ပြင်းပြင်း အသံကို ကြားနေရသည်။

“အားးးးး ..ဇွဲ ..မြန်မြန်.. မြန်မြန်..မ မ ပြီးတော့မယ်…အိုးးးးးး ရှီးးးးးးးးး ကျွတ်စ်…..ကျွတ်စ်…”

“ဖွတ်..ဖတ်…ပြွတ်..ဖတ်…”

ခန အကြာတွင် ဇွဲမာန်က လရည်တွေ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပုံ ရသည်။ ဝါဝါစိုး ကို ကျော်ပေါ်မှ ဖက်လျှက် ဝါဝါစိုး ဖင်နှင့် သူ့ပေါင်ခြံကို ဖိကပ်ထားလိုက်တာ တွေ့နေရသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ခွေလျှက် ကျ သွားတော့သည်။ ဆုဝေ က သူ့အကို ကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်ရင်း၊

“မမဝါ ဒီနေ့ အလုပ်ဖွင့်တယ်မလား သူ အလုပ်မသွားတော့ဘူးလား”

“အင်း သူ အလုပ်သွားမလို့ ရေချိုးပြီးကာ စ အဲကောင် ဝင်လာပြီး အတင်း လုပ်တာ ကြည့်ရတာ မြန်မြန်ပြီးမှ အလုပ်သွားလို့ ရမယ်ဆိုပြီး အဲကောင် အလို လိုက်လိုက်တာထင်ပါတယ်”

“ဟင်းဟင်း ဆု တော့ မထင်ပါဘူး၊ ခု မှ ပွဲက သွေး ပူ လုပ်တုန်းနဲ့တူပါတယ်၊ မမဝါ ဒီနေ့ တော့ အလုပ်သွားဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုကို လောင်းမလား”

“ဟာ နင်က လည်း တော်တော် သိနေတယ် ဟုတ်လား ဆရာမကြီး ၊ ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး”

“ကိုကို ရော အလုပ်မသွားဘူးလား၊ ဟိုက် အခု မှ သတိရတယ် ကိုကို့ကို အလုပ်သွားဖို့ နောက်ကျနေပြီ ဆိုပြီးတော့ ဆိုလာခေါ်တာ၊ ခစ်ခစ်။ ကွန်ပြူတာမှ မမဝါ ပုံတွေကလိုက်ရတော့အကုန်မေ့ကုန် တာ အဟိ”

“အင်း ငါလည်း မသွားတော့ပါဘူး ဟာ နောက်ကျနေပြီ၊ ဟေ့ ဒါနဲ့ နင့်ယောက်ျား လင်းခန့် ရော ဘယ်မှာလည်း ၊ သူ့ကို ဘာမှ ပြန်မပြောနဲ့နော်”

“သူ အရက်နာကျပြီး အိပ်နေတယ်။ ဒီနေ့ တော်တော်နဲ့ ထနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ပူမနေနဲ့၊ အယ်မယ် မောင် သိသွားလို့ ကတော့ မောင်နဲ့ ကိုကို နဲ့ က ဘော်ဒါ အရင်း ကြီးတွေ ဖြစ်သွားမှာ သူက လည်း ဝါသနာ ကြီးသလား မမေးနဲ့”

ထို အချိန်တွင် ဝါဝါစိုး နှင့် ဇွဲမာန် တို့ မှာ တယောက် နှင့် တယောက်ရင်း က နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေကြသည်ကို တွေ့နေရသဖြင့် ဆုဝေ က ကျော်ကြီးကို တတောင်ဖြင့် တွက်ကာ မေးထိုး ပြလိုက်သည်။

“တွေ့တယ် မဟုတ်လား ဆုပြောတာ သူတို့က အခု မှ သွေးပူ လေ့ကျင့်ခန်း စတုန်းပါ ဆို ခစ်ခစ်”

ဇွဲမာန်က လှဲနေရာမှ အရင်ထရပ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ မှိန်းပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ခနအကြာ ဇွဲမာန်လက်ထဲ မှာ ရေစို သဘက်ကလေး တထည်ပါလာသည်။ ဝါဝါစိုး ကို လက်ဆွဲကာ ကြမ်းပေါ်မှ ထစေပြီး ကုတင်ပေါ် ခေါ်သွားကာ ပက်လက်ကလေး လှဲစေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ် ပေါင်ခြံတို့ကို ရေစို သဘက် ကလေးဖြင့် သုတ်ကာ သန့်ရှင်း ပေးနေသည်။ ယခုတော့ ဆုဝေတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ကျော်ကြီး ကုတင်ပေါ် မှာ ထိုင်ပြီး လိုက်ဖ်ရှိုးကို ကြည့်နေကြသည်။ လင်းခန့် မှာ ဘယ်လို မှ နိုးမှာမဟုတ်ကြောင်း ဆုဝေက ပြောသော်လည်း ကျော်ကြီးက လိုရမယ်ရ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွားပိတ်ထားလိုက်သည်။ မောင် နှမ နှစ်ယောက် နားကျပ်ကို တယောက် တဖက် စီယူကာ နားထဲ ထည့်ထားရင်း က ဝါဝါစိုး တို့ အတွဲကို ထိုင်ကြည့်နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။

ဝါဝါစိုး ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေသော ဇွဲမာန်ကို ကြည့်ရင်း ဆုဝေ က ကျော်ကြီးကို တံတောင် နှင့် တွက်လိုက်ကာ၊

“မမဝါ ဘဲ က အဲလို ဂရုစိုက်တာပါလား ခစ်ခစ် ကိုကို ရော မမဝါကို အဲလို လုပ်ပေးဖူးရဲ့လား”

ကျော်ကြီး ကခေါင်းရမ်းပြလိုက်သည်။ သူတို့ ကြည့်နေစဉ်မှာ ပင် ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသွားသဖြင့် သဘက် ကလေးကို ကုတင်ဘေး ခုံပေါ် တင်မည်အပြု၊ ဝါဝါစိုးက ထပြီး လှမ်းယူလိုက် သည်။ ဇွဲမာန် ရင်ဘတ်ကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် တွန်းလိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲစေပြီး ဇွဲမာန် လီးကြီး နှင့် ပေါင်ခြံတို့ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလေသည်။ ဇွဲမာန် လီးကြီးကို သေခြာ သုတ်သင်ပေးကာ ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးကိုလည်း မပြီး သန့်စင်ပေးသည်။ ဆုဝေ က ကျော်ကြီး ကို တံတောင်ဖြင့် တွက်လိုက်ကာ စပ်ဖြီးဖြီး မျက်နှာဖြင့် ကြည့်လေသည်။ ကျော်ကြီးက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ဇွဲမာန် နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ယာက ထလိုက်သည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး လက်ကို လှမ်းဆွဲထားရင်း၊

“ဘယ်သွားမလို့ လဲ မမဝါ၊ ”

“ကောင်ဆိုးလေး နင်လုပ်တာ နဲ့ နောက်ကျသွားပြီလေ၊ အလုပ်က ခု အချိန်မှ သွားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး၊ ဆရာဝန်ကြီး ဆီ ဖုံးဆက်ပြီး တောင်းပန်ရအုံးမှာ ခနနေအုံး၊ စားစရာလည်း တခုခု လုပ်လိုက်အုံးမယ်”

ဝါဝါစိုး အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီး ဇွဲမာန်တယောက်ထဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တော့မှ ကျော်ကြီးက လက်တော့ စခရင် မှ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး ဆုဝေ ဘက်လှည့်ကာ၊

“ကဲ ပြောစမ်း ပါအုံး နင့်လင် က ကပ်ကိုး ဆိုတာကို နင်ဘယ်တော့မှ သိတာလည်း”

“ဆုတို့ သမီးရီးစား ဘဝ ကတည်းက သိတာ အဟီး၊ ကိုကို အွန်လိုင်းက မြန်မာ အောစာ တွေ ဖတ်ဖူးလား ”

“ဟင့်အင်း မဖတ်ဖူးဘူး”

“အင်း နောက်မှ ပေးဖတ်ရမယ်၊ ထူးခြား ဆိုတဲ့ လူရေးထားတဲ့ အရေခြုံ တို့ မှန်သားပေါ်က အက်ကြောင်းများ တို့ ဖတ်ပြီး ရင် ကိုကို ခိုက်သွားမယ်၊ အရမ်း ဖီးတာ၊ ထားပါတော့ အဲဒါနောက်မှ ကိုကို့ ကို ပေးဖတ်မယ်၊ ဆု လည်း အရင်က မဖတ်ဖူးဘူး၊ မောင် က အရမ်း ဖတ်တာ၊ သူက မယားတောသူ ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ပြီးတော့ ကပ်ကိုး ဖီး အရမ်းလာနေတာ၊ ပထမ ဆု ကို မပြောရဲဘူး၊ နောက်တော့ ဖေ့ဘုပ်ပေါ်မှာ သူနဲ့ ဖရင့် ဖြစ်နေတဲ့ နိုင်ငံခြား က အကိုကြီး တယောက် နဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ ပြောကြရင်း နဲ့ အဲဒီ အကိုကြီးက သူ့ကို အကြံတွေ ပေးတယ်၊ မယားတောသူ အစရှိတဲ့ အွန်လိုင်း ပေါ်က ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ပေးဖတ်ပါလားပေါ့၊ အဲဒါ နဲ့ ဆုလည်း စဖတ်ဖူးတာ၊ ဖတ်ပြီးတော့ အာ့မျိုး အပြင်မှာ တကယ်ရှိနိုင်လားပေါ့။ မောင့်ကို မေးတယ် မောင်က ရှိတယ်ပေါ့၊ မောင်ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးရှိတယ်ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ချရတဲ့ သူမျိုးမှ ပဲ သူက ပေးလုပ်ချင်တယ်ပေါ့၊ ဆု ကိုလည်း စမ်းကြည့်ချင်လား လို့ မေးတယ်၊ ဆု က မသိဘူး ၊ ဆုက တော့ ကြောက်တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”

“အင်း”

“နောက်တော့ မောင်က သူ့ရဲ့ဖရင့်ကို ဆု ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ပုံတွေ ပြတယ်။ အစပိုင်းက မျက်နှာတော့ မပြဘူးပေါ့ ဖုံးထားတယ်၊ အဲဒီ ဖရင့် က ဆု ရဲ့ ကိုယ်လုံး က လှကြောင်း၊ မောင့်ကို အဲလို စော်မျိုး ရတာ ကံကောင်းကြောင်းတွေ ပြောတယ်၊ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်က ကိုယ့် ကိုယ်လုံးတီး ပုံကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ယောက်ျား နဲ့ လှတယ် မိုက်တယ် ဘာညာပြောနေတာကို ဆု လည်း ဖီးတက်တာပေါ့၊ နောက် ဆု တို့ လက်ထပ်ပြီး ကြတော့ နောက်ပိုင်း ဆုနဲ့ သူ နဲ့ဆက်ဆံနေတာ ကိုလည်း သူ့ဖရင့် ကို ရိုက်ပြတယ်လေ။ နောက် ဆုကို သူ့ဖရင့် နဲ့ ချပ်ကြည့်ပါလား ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဆု ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်း က ကိုယ့်ကိုလည်း တကိုယ်လုံး မြင်ဖူး နေပြီးသား၊ နောက်ပြီး အဝေးကြီးမှာ နေတယ် ဆိုတော့ အရဲစွန့် ပြီး စချပ် ကြည့်တယ်။ အဲဒီ အကိုကြီး က အရမ်း နားလည်မှု ရှိတယ်၊ စကားပြောလည်း ကောင်းတယ်၊ အဲဒါ သူနဲ့ ပြောရင်း ပြောရင်း က ဆက်ခ် ချပ်တဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်ကုန်တယ်။ နောက် တော့ အဲဒီ အကိုကြီးက ကိစ္စတခု နဲ့ မြန်မာ ပြည် လာစရာရှိတယ် ဆိုတော့ မောင်က ဆု ကို တွေ့ကြဖို့ ပြောတယ်။ အဲဒီ အကိုကြီး ကလည်း ရောက်ရင် ဆုကို တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတယ်၊ ဆု ကတော့ ရှက်လည်း ရှက်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မောင်က ပြောတယ် အတူတူ သွားတွေ့ ကြမယ်ပေါ့၊ ဆု ဖီးလာရင် ဆု သပ်သပ်တွေ့ပေါ့ လို့ ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီ အကိုကြီး ရန်ကုန်ရောက်လာတော့ ဆုတို့ သွားတွေ့ကြတယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် စကားပြောနေစဉ် လက်တော့ စခရင်ပေါ်တွင် ဝါဝါစိုး ဝင်လာသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ အပေါ်မှ စွပ်ကျယ်လိုလို တန့်တော့ ကို ဘရာဇီယာ မပါပဲ ဝတ်ထားပြီး အောက်မှာ အရမ်းတိုပြီး ဖင်တခြမ်း ပေါ်သည့် ဘောင်းဘီတိုကလေး နှင့် ဖြစ်သည်။ လက်ထဲမှာတော့ လင်ဗန်းတခု နှင့် စားစရာများ ယူလာသည်။ ဇွဲမာန်က အိပ်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့ နမ်းလိုက်ရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ကြလျှက် အစားအသောက်များ ကို စားနေကြသည်။

“မမဝါက တယ်ဟုတ်ပါလား အပြုအစု ရော အကျွေး အမွေးကို အချက်အပြုတ်ရော တော်ပါ့၊ ငါ့အကို ကံကောင်းတာပဲ၊ ခစ်ခစ်၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ယောက်ျား ကိုတော့ အဲလို မဟုတ်ပဲ နဲ့ သူ့ ဘူးကိုပဲ အဲလို ပြုစု သလားမသိပါဘူး အဟီး”

ကျော်ကြီး မှာ ဘာမှ ပြန်မပြော ဆုဝေ ပြောသည်မှာ မှန်နေသည်မို့ မျက်နှာ တချက် နီရဲ သွားလေသည်။