ကားအတွင်းမှ လိုးသံတွေ

သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်းမရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ…

ဘဘကြီးရဲ့သမီး

ခင်မာ” သိုက်မောင်းရဲ့ခေါ်သံကြောင့်ခင်မာမီးဖိုထဲကအပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းထဲတွင်တော့ သိုက်မောင်းကဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီးစစ်ကားတကားကိုကြည့်နေသည်။ “ရှင် ဘဘကြီး သမီးကိုဘာခိုင်းမလို့ပါလဲ” ခင်မာ သိုက်မောင်းဘေးတွင်လက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်ပြီးမေးလိုက်သည်။ အသက်၆၀ရှိသော်လည်းတောင့်တင်းသောကိုယ်ကာယနှင့်အရွယ်တင်မှုကြောင့် ဦးသိုက်မောင်းကို ခင်မာစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။သူ့အနားကပ်ရသည်မှာ ရွာကအဘိုးအရွယ်တွေနားနေရသည်နှင့် တော့မတူတာအမှန်ပဲ။ အို မိမိက သူ့အိမ်မှာအလုပ်လာလုပ်သည်ပဲ ဘာညာဂျီးများနေလို့မှမရတာ၊ဘာတွေးနေပါလိမ့်။ ဦးသိုက်မောင်း၏အကြည့်စူးစူးကခင်မာ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ရောက်လာသည်။ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းအပေါ်သို့…

မုန့်ပဲဝေစားမယ် ဒုတ်တော့ဝေမစားဘူး

“ကိုရင်သာအေး… ဘယ်မှာလဲ… ကျုပ် သေချာ မမြင်ရဘူးတော့်…” “ငါ ဒီမှာပါဟ… အေးဘုံရယ်… နင့်မှာလည်း… လကလည်း သာတယ်… လက်ထဲမှာ ဓါတ်မီး ရှိသားနဲ့ သေချာ ထိုးကြည့်လေဟ…” “အေးပါတော်… လာပါပြီ… တော်က ဘယ်နေရာတွေ…

မမဆု (သို့) ရွှေစင့်အရေးတော်ပုံ♥

♥ဦးတေဇသည် မနက်ကတည်းက ရုံးပိုင်းဆိုင်ရာ ဆုံးဖြတ်စရာများကို တောက်လျှောက်လုပ်ကာ အမြန်ဆုံး အပြီးသတ်လိုက်ပြီးနောက် bell ကို နှိပ်လိုက်သည်။ မကြာမီ သူ၏ ရုံးတံခါးပွင့်လာသည်။ ထို့အတူ သူ အမျှော်လင့်ကြီး မျှော်လင့်နေသော “ဆု” တစ်ယောက် ငြင်သာစွာ…

ငရဲသွားမယ့် ရဲသား

( စ / ဆုံး ) ဆရာ မြင်လား ဟိုရှေ့က အကျီ င်္အနီရောင်နဲ့ကောင်မလေး တပည့်ဖြစ်သူ မြင့်ဇော် ပြသရာသို့ ကြည့်လိုက်မိတော့ အလန်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ဆွဲဆောင်မှုကတော့ ရှိပါတယ် ညိုစိမ့်စိမ့်အသားအရေနဲ့ ကြည့်ပျော် ရှုပျော်…

ချိုချိုသွယ်

“အာ့ အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် “ “နာတယ် မောင်ရယ် မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ “ မောင်နှင့်တွေ့ဆုံချိန်တိုင်း သူမအမြဲတစေ ဒီလိုပဲ ပြောပြောနေရသည်။ မောင့်ဒုတ်က ကြီးလွန်းလှသည်။ သူမအနေနှင့် အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အပျိုပေါက်မကလေးတစ်ယောက်…

ရှင့်ကို ရဲတိုင်မယ် အနားမလာနဲ့

နွေးထွေးလှတဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတဲ့အချိန်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်က အရာရာတိုင်းကို မေ့နေချိန်ပေါ့။ နုအိထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ အဆက်မပျက် တတ်မက်နေမိတဲ့အချိန် ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ….. “ကို… ဘာလို့လဲ လူလာနေလို့လား” “ဟင်…. အော် ဟုတ်တယ်ချစ်ရဲ့ ကိုလူသံကြားလားလို့”…

စိတ်ရှိအတိုင်း အကြိုက်သာဆွဲလိုက်ပါတော့ ကိုကိုရယ်

ဟဲ့ မိုးဇာ နင် က ပစ္စည်း တွေ မသိမ်း ပဲနဲ့ အပြင် ထွက်ဦး မလို့ လား သွားခါ နီးမှ ဟိုဟာ ကျန်ခဲ့ ဒီဟာ ကျန်ခဲ့ ဖြစ်ဦး မယ်…

အမှောင်ထဲမှာ ဆွဲခဲ့သည်

ကို ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲဟင်?” ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စ အတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ “ဟင် ? ဪ ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။” ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။ “ဟူး… ရင်မောလိုက်တာ”…

ရင်တခုလုံးကို သွက်သွက်ခါသွားရတဲ့အထိ တော်လွန်းသူလေးရယ်

တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန် ရောက် တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဧည့်သည် များ စည်စည် ကားကား ဖြစ်နေ သည်ကို သတိထား မိလိုက်သည် ။ ဖိနပ် ချွတ်တွင် ဖိနပ် လေး…